| Page |
|---|
| [185] |
τὴν
μεταβολὴν
ἔλεγεν
ὡς
οὐκ
|
ἐᾷ |
με
καθεύδειν
οὐδὲ
ῥᾳθυμεῖν
τὸ |
| [195] |
τὴν
ἀκρόπολιν
φρουροῦντος
δι´
ἑαυτὸν
|
ἑαλωκέναι |
τὴν
πόλιν
λέγοντος,
οἱ
μὲν |
| [177] |
δ´
Ἀθηναίων,
ὅσοι
περὶ
Χαιρώνειαν
|
ἑάλωσαν, |
ἀφεθέντων
ὑπ´
αὐτοῦ
δίχα
λύτρων, |
| [195] |
τοῦτο
λυσιτελές
ἐστιν·
Ἠπειρῶται
γὰρ
|
ἐὰν |
ἀμφοτέρους
γνῶσιν
ἡμᾶς,
ὑπ´
ἐμοῦ |
| [190] |
πολλοί
σοι
ἔφη
δόξουσιν
εἶναι,
|
ἐὰν |
αὐτοὺς
ἴδῃς
μαχομένους.
ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ.
Λύσανδρος |
| [193] |
ἔλεγεν
ἔτι
βουλεύσασθε,
ὦ
ἄνδρες·
|
ἐὰν |
γὰρ
ἐγὼ
στρατηγῶ,
στρατευτέον
ἐστὶν |
| [192] |
οἱ
χρησμοί
δείξας
τοὺς
βελτίονας·
|
ἐὰν |
δ´
ἀποδειλιάσητε
πρὸς
τὸν
κίνδυνον, |
| [173] |
τιμᾷ
νῦν
Ξέρξης
ὁ
ἀδελφός·
|
ἐὰν |
δὲ
βασιλεὺς
ἀναγορευθῇ,
πάντων
ἔσῃ |
| [201] |
εἰπόντος
ἑκατοντάρχου
πρὸς
αὐτὸν
ὡς,
|
ἐὰν |
δέκα
μόνους
ἀποβάλῃ,
~(λήψεται
τὸ |
| [179] |
κτᾶται
τί
δ´
ὄφελος
εἶπεν
|
ἐὰν |
ἔχω
μὲν
πολλὰ
πράξω
δὲ |
| [179] |
οἱ
Πελοποννήσιοι,
τί
οὖν
εἶπεν,
|
ἐὰν |
κακῶς
πάθωσι;
(Κοιμηθεὶς
δὲ
πλείονα |
| [195] |
(ὁ
τοῦ
Πύρρου
ἰατρὸς
ἐπαγγελλόμενος,
|
ἐὰν |
κελεύῃ,
φαρμάκοις
τὸν
Πύρρον
ἀποκτενεῖν· |
| [188] |
ῥήτορος
εἰπόντος
ἀποκτενοῦσί
σε
Ἀθηναῖοι
|
ἐὰν |
μανῶσιν,
(νὴ
Δία)
εἶπε,
σὲ |
| [176] |
κράτος
ἐπίπρασκε
τοὺς
αἰχμαλώτους
λέγων
|
ἐάν |
με
πάλιν
(λοιδορῆτε,
πρὸς
τοὺς |
| [192] |
τεθέντων
δὲ
πάντων
ἀναστὰς
εἶπεν
|
ἐὰν |
μὲν
ἐθελήσητε
τοῖς
ἄρχουσι
πείθεσθαι |
| [198] |
δυναμένους
κωλύειν
τοὺς
κακῶς
ποιοῦντας,
|
ἐὰν |
μὴ
κωλύωσι,
κελεύειν.
Τῶν
δὲ |
| [175] |
(οὐδὲ
σύ
εἶπεν
υἱὸν
ἕξεις,
|
ἐὰν |
μὴ
παύσῃ
ταῦτα
ποιῶν.
Πάλιν |
| [190] |
βελτίων
οὐδὲν
ἀνδρείας
ἔφη
χρῄζομεν,
|
ἐὰν |
πάντες
ὦμεν
δίκαιοι.
~(Νυκτὸς
δὲ |
| [188] |
(νὴ
Δία)
εἶπε,
σὲ
δ´
|
ἐὰν |
σωφρονῶσιν.
Ἀριστογείτονος
δὲ
τοῦ
συκοφάντου |
| [189] |
σοι
ἔφη
καθ´
ἡμέραν
ἔσται,
|
ἐὰν |
τῇ
μητρί
μου
ἀρέσκῃς.
Ἐπεὶ |
| [204] |
οὐκ
ἂν
ἔζησε;
καὶ
χαίρειν
|
ἐάσας |
τὸν
ἰατρὸν
ἔλαβέ
τι
τῶν |
| [188] |
καλὸν
κἀγαθὸν
εἶναι,
οὐκοῦν
ἔφη
|
ἐασάτω |
με
καὶ
δοκεῖν
καὶ
εἶναι |
| [173] |
ἔχειν
ὁλόκληρον.
ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ.
Σεμίραμις
δὲ
|
ἑαυτῇ |
κατασκευάσασα
τάφον
ἐπέγραψεν
ὅστις
ἂν |
| [198] |
Μάλιστα
δ´
ἐνόμιζε
δεῖν
ἕκαστον
|
ἑαυτὸν |
αἰδεῖσθαι·
μηδένα
γὰρ
ἑαυτοῦ
μηδέποτε |
| [194] |
μάχην
ἐξιόντος
αὐτοῦ,
δεομένης
(σῴζειν
|
ἑαυτόν, |
ἄλλοις
ἔφη
δεῖν
τοῦτο
παραινεῖν, |
| [194] |
τοὺς
μὲν
συνάρχοντας
ἐκέλευεν
εἰς
|
ἑαυτὸν |
ἀναφέρειν
τὴν
αἰτίαν
(ὡς
ἐκβιασθέντας, |
| [206] |
πλοίου
ποιήσας
τῷ
κυβερνήτῃ
φανερὸν
|
ἑαυτὸν |
ἀνεβόησε
πίστευε
τῇ
τύχῃ
γνοὺς |
| [173] |
καλούμενος
οὐ
μόνον
τοῖς
ἐντυγχάνουσιν
|
ἑαυτὸν |
ἀνέδην
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν |
| [198] |
τοῦτ´
ἐστίν,
ἐξουσίαν
διδοὺς
αὐτῷ
|
ἑαυτὸν |
ἀνελεῖν.
Χρημάτων
δ´
ἀπείρων
εὑρεθέντων |
| [206] |
Σκιπίωνα
φυγὴν
καὶ
ἧτταν
Κάτωνος
|
ἑαυτὸν |
ἀνελόντος
φθονῶ
σοι,
Κάτων,
εἶπε |
| [197] |
γὰρ
παρεῖναι
μετὰ
πολλῶν
(Ῥωμαίων)
|
ἑαυτὸν |
δὲ
μόνον
(Μακεδόσι)
σὺ
γὰρ |
| [195] |
τοῦ
τὴν
ἀκρόπολιν
φρουροῦντος
δι´
|
ἑαυτὸν |
ἑαλωκέναι
τὴν
πόλιν
λέγοντος,
οἱ |
| [185] |
Ἑλλήνων
ἄρχειν
Ἀθηναίους,
Ἀθηναίων
δ´
|
ἑαυτόν, |
ἑαυτοῦ
δὲ
τὴν
ἐκείνου
μητέρα, |
| [172] |
ΔΑΡΕΙΟΣ.
Δαρεῖος
ὁ
Ξέρξου
πατὴρ
|
ἑαυτὸν |
ἐγκωμιάζων
ἔλεγεν
ἐν
ταῖς
μάχαις |
| [173] |
Ξέρξης
ἐκείνῳ
τὴν
δευτέραν
μεθ´
|
ἑαυτὸν |
ἔδωκε
τάξιν.
Ὀργισθεὶς
δὲ
Βαβυλωνίοις |
| [186] |
τῶν
Ἀθηναίων
ἀπὸ
Σικελίας
ἔκρυψεν
|
ἑαυτόν, |
εἰπὼν
εὔηθες
εἶναι
τὸ
δίκην |
| [186] |
στρατηγεῖν,
ἀναλαμβάνων
τὴν
χλαμύδα
πρὸς
|
ἑαυτὸν |
ἔλεγε
πρόσεχε,
Περίκλεις,
ἐλευθέρων
μέλλεις |
| [186] |
εἶναι.
Μέλλων
δ´
ἀποθνήσκειν
αὐτὸς
|
ἑαυτὸν |
ἐμακάριζεν
ὅτι
μηδεὶς
Ἀθηναίων
μέλαν |
| [183] |
ἀρχῆς
ἁπάσης
καὶ
παραδιδοὺς
ὅμηρον
|
ἑαυτὸν |
ἐπὶ
τῷ
τὸν
πατέρα
Δημήτριον |
| [207] |
καὶ
τέτταρα
γράμματα
διελθεῖν
πρὸς
|
ἑαυτόν |
ἐπιλαβόμενος
αὐτοῦ
τῆς
χειρός
ἔτι |
| [197] |
γὰρ
μόνον
ὁ
Κοΐντιος
ἔφη
|
ἑαυτὸν |
ἐποίησας
ἀποκτείνας
τοὺς
φίλους
καὶ |
| [186] |
δὲ
ὁ
δίκαιος
ἀεὶ
καθ´
|
ἑαυτὸν |
ἐπολιτεύετο
καὶ
τὰς
ἑταιρείας
ἔφευγεν, |
| [187] |
ὅστις
ἐστὶ
καὶ
βοώντων,
Φωκίων
|
ἑαυτὸν |
ἔφησε
τοῦτον
εἶναι·
μόνῳ
γὰρ |
| [181] |
ἄνθρωπος,
ἀνδρὶ
μᾶλλον
(ἀγαθῷ
πιστεύσας
|
ἑαυτὸν |
ἢ
ὀχυρῷ
τόπῳ.
Μετὰ
δὲ |
| [194] |
καὶ
μακαρίων.
Ἐρωτηθεὶς
δὲ
πότερον
|
ἑαυτὸν |
ἡγεῖται
βελτίονα
στρατηγὸν
ἢ
Χαβρίαν |
| [183] |
ὑπὸ
Δρομιχαίτου
(καὶ
διὰ
δίψαν
|
ἑαυτὸν |
καὶ
τὸ
στράτευμα
παραδοὺς
ὡς |
| [204] |
δὲ
μηδὲν
ἀλλ´
ἐγκαλυψάμενος
παρέδωκεν
|
ἑαυτόν. |
ΚΙΚΕΡΩΝ.
Κικέρων
ὁ
ῥήτωρ
εἰς |
| [181] |
πέτραν
ἄληπτον
δοκοῦσαν
εἶναι
ἐνεχείρισεν
|
ἑαυτὸν |
μετὰ
τῆς
πέτρας
τῷ
Ἀλεξάνδρῳ, |
| [173] |
Ζώπυρος.
Ἐπεὶ
δ´
αὐτὸς
αἰκισάμενος
|
ἑαυτὸν |
ὁ
Ζώπυρος
καὶ
τὴν
ῥῖνα |
| [181] |
τις
εἰς
τοὺς
νοσοῦντας
ἀπογεγραμμένος
|
ἑαυτὸν |
οὐ
νοσῶν.
Ἐπεὶ
οὖν
εἰς |
| [196] |
πύργον
ἀναβὰς
τοῦτον
οὐκ
ἂν
|
ἑαυτὸν |
ῥίψειεν
ἐπὶ
κεφαλὴν
ἐμοῦ
κελεύσαντος. |
| [201] |
τῶν
δ´
ἀλειφομένων
τρίβειν
ἕκαστον
|
ἑαυτόν· |
τὰ
γὰρ
ὑποζύγια
χεῖρας
μὴ |
| [191] |
τριακοσίους
ἡ
πόλις
ἔχει
πολίτας
|
ἑαυτοῦ |
βελτίονας.
ΔΑΜΩΝΙΔΑΣ.
Δαμωνίδας
δὲ
ταχθεὶς |
| [180] |
ὁ
Ζεὺς
φύσει
πατήρ
ἐστιν,
|
ἑαυτοῦ |
δὲ
ποιεῖται
τοὺς
ἀρίστους.
(Τοξεύματι |
| [185] |
ἄρχειν
Ἀθηναίους,
Ἀθηναίων
δ´
ἑαυτόν,
|
ἑαυτοῦ |
δὲ
τὴν
ἐκείνου
μητέρα,
τῆς |
| [198] |
(πᾶσιν
ἀεὶ
τοῖς
ἁμαρτάνουσι
χωρὶς
|
ἑαυτοῦ |
διδόναι
συγγνώμην.
Παρορμῶν
δὲ
τοὺς |
| [195] |
καὶ
κινδυνεύοντος
ἀπολέσθαι
μετὰ
τῆς
|
ἑαυτοῦ |
δυνάμεως
ἐπιβοηθήσας
τῶν
τε
πολεμίων |
| [185] |
τὴν
Περσικὴν
διάλεκτον
(καταμαθὼν
δι´
|
ἑαυτοῦ |
καὶ
μὴ
δι´
ἑτέρου
ποιήσαιτο |
| [201] |
οὐκ
ἔφη
δεῖσθαι,
τὰ
γὰρ
|
ἑαυτοῦ |
καὶ
τῶν
φίλων
ἐξαρκέσειν,
περὶ |
| [176] |
ἔφη
(μοι
τὴν
τυραννίδα
τὴν
|
ἑαυτοῦ |
κατέλιπεν,
οὐ
τὴν
τύχην.
ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ. |
| [198] |
ἔλεγεν
ἄρχοντα
εἶναι
τὸν
ἄρχειν
|
ἑαυτοῦ |
μὴ
δυνάμενον.
Μάλιστα
δ´
ἐνόμιζε |
| [198] |
ἕκαστον
ἑαυτὸν
αἰδεῖσθαι·
μηδένα
γὰρ
|
ἑαυτοῦ |
μηδέποτε
χωρὶς
εἶναι.
Πολλῶν
δ´ |
| [194] |
εἶπεν
ἔχειν
Ἀλεξάνδρῳ·
πεπειρᾶσθαι
γὰρ
|
ἑαυτοῦ |
νῦν
μάλιστα
οὐ
πρὸς
πόλεμον |
| [207] |
τὴν
Ἀλεξάνδρου,
τύχην
δὲ
τὴν
|
ἑαυτοῦ |
παρακολουθῆσαι.
Ῥωμαίοις
δὲ
τῆς
ἀρχῆς |
| [184] |
ἀνθ´
ὧν
ἐκεῖνος
οὐδὲν
ἐξ
|
ἑαυτοῦ |
τέκνον
ἔθρεψε,
πολλῶν
γενομένων,
ἀλλὰ |
| [187] |
ὅπλων
ζῶντα
συναρπάσας
εἰς
τὴν
|
ἑαυτοῦ |
τριήρη
μετήνεγκεν.
Ἐν
δὲ
φιλίᾳ |
| [197] |
ὃν
Σκιπίων
ὁ
μέγας
ἀνθ´
|
ἑαυτοῦ |
τῷ
ἀδελφῷ
Λευκίῳ
παρακατέστησεν
ἐν |
| [180] |
ἀνέγνω,
τὸν
δακτύλιον
ἀφελόμενος
τὸν
|
ἑαυτοῦ |
τῷ
στόματι
τῷ
ἐκείνου
τὴν |
| [203] |
ἀνδρός,
ὃς
τὴν
πατρίδα
τῆς
|
ἑαυτοῦ |
ψυχῆς
προτιμᾷ.
Καὶ
τήν
τε |
| [184] |
οἱ
δ´
Ἰουδαῖοι
θαυμάσαντες
εὐθὺς
|
ἑαυτοὺς |
μετὰ
τὴν
ἑορτὴν
ἐνεχείρισαν.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ. |
| [178] |
μὴν
ὡραῖος
ὢν
ἐκεῖνος
ἀποτέθνηκεν
|
ἑαυτῷ |
γε
εἶπεν,
ἐμοὶ
δὲ
ταχέως· |
| [205] |
λέγειν
ἐδίδαξεν.
Οὐατίνιον
δ´
ἄνθρωπον
|
ἑαυτῷ |
διάφορον
καὶ
μοχθηρὸν
ἄλλως
ἀκούσας |
| [179] |
ἀνέστη·
γενόμενος
δὲ
μᾶλλον
ἐφ´
|
ἑαυτῷ |
καὶ
γνοὺς
ἀδικούμενον
τὸν
Μαχαίταν |
| [187] |
ἔφησε
τοῦτον
εἶναι·
μόνῳ
γὰρ
|
ἑαυτῷ |
μηδὲν
ἀρέσκειν
ὧν
οἱ
πολλοὶ |
| [184] |
καὶ
τὰς
πόλεις
τὰς
ὑφ´
|
ἑαυτῷ |
στεφανηφορεῖν
ἐποίησεν.
ΕΥΜΕΝΗΣ.
Εὐμένης
ἐπιβουλευθεὶς |
| [178] |
χάριν
ὁμιλεῖν
τοῖς
Μακεδόσι,
κτώμενον
|
ἑαυτῷ |
τὴν
παρὰ
τῶν
πολλῶν
δύναμιν, |
| [197] |
ἀποσκευὴν
ἐπανελθόντες
εἰς
τὸ
στρατόπεδον
|
ἑαυτῶν |
ἐπιμεληθῶσι,
τὸ
δ´
αὐτὸ
ποιήσειν |
| [172] |
δὲ
τοὺς
Πέρσας
ἀντὶ
τῆς
|
ἑαυτῶν |
οὔσης
ὀρεινῆς
καὶ
τραχείας
πεδιάδα |
| [174] |
ΒΑΣΙΛΕΙΣΟΙ.
(Αἰγυπτίων
βασιλεῖς
κατὰ
νόμον
|
ἑαυτῶν |
τοὺς
δικαστὰς
ἐξώρκιζον
ὅτι,
κἂν |
| [200] |
ἧκε
καὶ
τῆς
νεὼς
ἀποβὰς
|
ἐβάδιζε |
κατὰ
τῆς
κεφαλῆς
(ἔχων
τὸ |
| [183] |
αὐτοῖς·
δημηγορῶν
δὲ
περὶ
τούτων
|
ἐβαρβάρισε· |
τῶν
δὲ
καθημένων
τινὸς
ὡς |
| [184] |
διάδημα
καὶ
τὴν
γυναῖκα
γήμας
|
ἐβασίλευσε· |
πυθόμενος
δὲ
προσιόντα
ζῶντα
τὸν |
| [206] |
καταλειφθὲν
ὑπὸ
Καίσαρος,
ἑκάστῳ
δραχμὰς
|
ἑβδομήκοντα |
πέντε·
τοῦ
δ´
Ἀντωνίου
τὰ |
| [207] |
αὐτὸν
ἀποδοῦναί
μοι
Θουκυδίδου
τὴν
|
ἑβδόμην, |
ὀργισθεὶς
ἀπάγειν
ἐκέλευσε·
πυθόμενος
δὲ |
| [202] |
ἀδελφιδοῦς
αὐτοῦ
τὸ
δεύτερον
ὑπατεύοντος
|
ἐβιάζετο |
τῶν
ἐν
ὥρᾳ
στρατευομένων
τινὰ |
| [180] |
Εὐίου
τοῦ
αὐλητοῦ
ἐρώμενον
Κάσανδρος
|
ἐβιάζετο |
φιλῆσαι·
τὸν
οὖν
Εὔιον
ὁρῶν |
| [199] |
ἔτεσι
πεντήκοντα
καὶ
τέτταρσιν,
οἷς
|
ἐβίωσε, |
μηδὲν
πρίασθαι
μηδὲν
ἀποδόσθαι
μηδὲν |
| [199] |
τῶν
πολλῶν
καὶ
κολακεύοντας,
αὐτὸς
|
ἐβόα |
τὸν
δῆμον
ἀποτόμου
χρείαν
ἔχειν |
| [185] |
τρόπαιον.
Ἐρωτηθεὶς
δὲ
πότερον
Ἀχιλλεὺς
|
ἐβούλετ´ |
ἂν
ἢ
Ὅμηρος
εἶναι,
σὺ |
| [173] |
πυθομένου
τινὸς
τί
ἂν
ἔχειν
|
ἐβούλετο |
τοσοῦτον
ὅσον
ἐστὶ
τῶν
κόκκων |
| [183] |
ἰδὼν
χρυσοῦν
θέρος
ἐξαμῶντα
Μιθριδάτην
|
ἐβουλεύσατο |
κτεῖναι
καὶ
Δημητρίῳ
τῷ
υἱῷ |
| [207] |
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ
πράγματος
δὶς
|
ἐβουλεύσατο, |
Τιβέριον
λέγων.
Θορυβοῦντας
δὲ
τοὺς |
| [206] |
σύννους
γενόμενος
μᾶλλον
ἄν
ἔφη
|
ἐβουλόμην |
πρῶτος
ἐνταῦθα
εἶναι
ἢ
δεύτερος |
| [191] |
τὴν
πόλιν
ἀνδρῶν
ἔρημον
οὖσαν
|
ἐβούλοντο |
τὴν
ἀτιμίαν
λῦσαι
καὶ
νομοθέτην |
| [182] |
ἢ
ταῦτ´
ἐστὶ
τἀν
δέλτοισιν
|
ἐγγεγραμμένα; |
Ἑτέρου
δὲ
ῥήτορος
ἀκούων
λέγοντος |
| [175] |
εἰρήνην
ποιούμενος
πρὸς
αὐτοὺς
ἠνάγκασεν
|
ἐγγράψαι |
ταῖς
ὁμολογίαις
ὅτι
καὶ
τὰ |
| [186] |
ὄστρακον
ἔχων
προσῆλθεν
αὐτῷ
κελεύων
|
ἐγγράψαι |
τὸ
ὄνομα
τοῦ
Ἀριστείδου,
γινώσκεις |
| [182] |
εἰς
τὴν
πολιτείαν
ὡς
ἐλεύθερον
|
ἐγγραψάντων, |
οὐκ
ἂν«
εἶπεν
ἕνα
μόνον |
| [196] |
ναὸς
Ἀφροδίτης,
ἐκέλευσεν
ἐκεῖ
τὰς
|
ἐγγύας |
ὁμολογεῖν,
ὡς
εἰς
τρίτην
ἐν |
| [195] |
ἔσῃ
μεθ´
ἡμῶν·
ἔχω
γὰρ
|
ἐγγυητήν |
καὶ
προαγαγὼν
συνέστησεν
αὐτῷ
τὸ |
| [187] |
ὑμῶν
ἐν
Σάμῳ
καταπελτικὸν
βέλος
|
ἐγγὺς |
ἔπεσε.
Τῶν
δὲ
ῥητόρων
τὸν |
| [178] |
ὦ
ἄνθρωπε,
γενόμενος
καὶ
πῶς;
|
(ἐγγύς |
ἔφη
φράσαι
σοι
βούλομαι
προσελθών. |
| [193] |
πολεμίους
εἶπεν,
ὅτι
τοιούτων
χωρίων
|
ἐγγὺς |
ὄντων
ἐν
τοιούτοις
στρατοπεδεύουσιν.
Ἥδιστον |
| [202] |
διψῆν
λεγόντων,
δείξας
αὐτοῖς
ποταμὸν
|
ἐγγὺς |
παραρρέοντα
τῷ
χάρακι
τῶν
πολεμίων |
| [202] |
Ῥώμης,
ὅτι
παρ´
ἄλλοις
οὐκ
|
ἐγένετο |
Σκιπίων.
ΓΑΙΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ.
Γάιος
Μάριος |
| [185] |
οὔτ´
ἂν
ἐγὼ
Σερίφιος
ὢν
|
ἐγενόμην |
ἔνδοξος
οὔτε
σὺ
Ἀθηναῖος.
Ἀντιφάτου |
| [193] |
πολέμιον.
Ἐπεὶ
δ´
Ἀργεῖοι
μὲν
|
ἐγένοντο |
σύμμαχοι
Θηβαίων,
Ἀθηναίων
δὲ
πρέσβεις |
| [190] |
δι´
ἀργίαν
ἐν
τοῖς
τείχεσιν
|
ἐγκαθεύδουσιν; |
Μεγαρέως
δ´
ἀνδρὸς
ἐν
κοινῷ |
| [178] |
τῆς
φιλίας
ἀπολαβεῖν.
Πυθόμενος
δ´
|
ἐγκαλεῖν |
αὐτῷ
τὸν
Ἀλέξανδρον
ὅτι
παῖδας |
| [190] |
ὁ
βασιλεὺς
πρὸς
τὸν
ἀδελφὸν
|
ἐγκαλοῦντα |
τοῖς
πολίταις
ὡς
ἀγνωμονέστερον
αὐτῷ |
| [202] |
οὐδένα
νόμον·
πρὸς
δὲ
τοὺς
|
ἐγκαλοῦντας |
ἔλεγε
τῶν
νόμων
οὐκ
ἐξακοῦσαι |
| [194] |
ἔχοντος.
ΜΑΝΙΟΣ
ΚΟΥΡΙΟΣ.
Μάνιος
Κούριος,
|
ἐγκαλούντων |
αὐτῷ
τινων
ὅτι
τῆς
αἰχμαλώτου |
| [177] |
(στρώματα
προσαπαιτούντων
καὶ
τοῖς
Μακεδόσιν
|
ἐγκαλούντων, |
γελάσας
ὁ
Φίλιππος
εἶπεν
οὐ |
| [176] |
ὑμῶν
ἔσται
μοι
ὁ
λόγος.
|
Ἐγκαλούντων |
δὲ
τοῖς
ναύταις
αὐτοῦ
τῶν |
| [178] |
δὲ
περὶ
Λασθένην
τὸν
Ὀλύνθιον
|
ἐγκαλούντων |
καὶ
ἀγανακτούντων,
ὅτι
προδότας
αὐτοὺς |
| [179] |
ἐπὶ
θύραις
Ἑλλήνων
ἀγανακτούντων
καὶ
|
ἐγκαλούντων, |
ὁ
Παρμενίων
μὴ
θαυμάσητε
εἶπεν |
| [204] |
ἅπαξ,
εἰπὼν
δὲ
μηδὲν
ἀλλ´
|
ἐγκαλυψάμενος |
παρέδωκεν
ἑαυτόν.
ΚΙΚΕΡΩΝ.
Κικέρων
ὁ |
| [177] |
λαβὼν
δ´
ἐλάττονα
δῆλος
ἦν
|
ἐγκαλῶν |
αὐτῷ
καί
ποτ´
ᾄδων
τουτὶ |
| [175] |
τὸν
θάνατον
φοβηθέντας
ἡμᾶς
ἀρχὴν
|
ἐγκαταλιπεῖν |
τηλικαύτην;
Τὸν
δὲ
υἱὸν
αἰσθόμενος, |
| [179] |
μὴ
σχολάζειν.
Ἡ
δὲ
πρεσβῦτις
|
ἐγκραγοῦσα |
καὶ
μὴ
βασίλευε
εἶπεν.
Ὁ |
| [191] |
τῷ
μάχεσθαι.
ΠΕΔΑΡΙΤΟΣ.
(Πεδάριτος
οὐκ
|
ἐγκριθεὶς |
εἰς
τοὺς
τριακοσίους,
ἥτις
ἦν |
| [177] |
θαυμαστὰ
περὶ
αὐτοῦ
πρὸς
ἅπαντας
|
ἐγκώμια |
λέγων
ὁ
Νικάνωρ
διατελεῖ,
ὁρᾶτε |
| [190] |
εἰ
καλῶς
ὁ
Βρασίδας
ἀπέθανεν·
|
ἐγκωμιαζόντων |
δὲ
τῶν
Θρᾳκῶν
αὐτὸν
καὶ |
| [172] |
Δαρεῖος
ὁ
Ξέρξου
πατὴρ
ἑαυτὸν
|
ἐγκωμιάζων |
ἔλεγεν
ἐν
ταῖς
μάχαις
καὶ |
| [192] |
Εὐρώτα.
Σοφιστοῦ
δὲ
μέλλοντος
ἀναγινώσκειν
|
ἐγκώμιον |
Ἡρακλέους,
ἔφη
τίς
γὰρ
αὐτὸν |
| [177] |
γίνεται
παρ´
ἡμᾶς.
Ὡς
οὖν
|
ἔγνω |
τὸν
Νικάνορα
θλιβόμενον
ἰσχυρῶς
ὑπὸ |
| [195] |
ἐπερωτήσαντος
τί
περὶ
τῶν
ἱερῶν
|
ἔγνωκεν |
ἀγαλμάτων,
ἀπολίπωμεν
ἔφη
Ταραντίνοις
τοὺς |
| [174] |
καὶ
ἄδραστα
ἐκάλει.
ΑΝΤΕΑΣ.
Ἀντέας
|
ἔγραφε |
πρὸς
τὸν
Φίλιππον
σὺ
μὲν |
| [191] |
φίλων
παρὰ
τοῦ
Καρὸς
Ἱδριέως
|
ἔγραψε |
πρὸς
αὐτόν
Νικίας
εἰ
μὲν |
| [183] |
μηδὲ
παραχωρεῖν
τῶν
πόλεων,
αὐτὸς
|
ἔγραψε |
πρὸς
Σέλευκον
ἐξιστάμενος
αὐτῷ
τῆς |
| [199] |
εἰ
τῶν
Ἀμφικτυόνων
ψηφισαμένων
ἀναγκασθεὶς
|
ἔγραψε. |
ΣΚΙΠΙΩΝ
Ο
ΝΕΩΤΕΡΟΣ.
(Σκιπίωνα
τὸν |
| [183] |
Ο
ΤΡΙΤΟΣ.
Ἀντίοχος
ὁ
τρίτος
|
ἔγραψε |
ταῖς
πόλεσιν,
ἄν
τι
γράψῃ |
| [207] |
Ἀθηναίων
δήμου
ἐξημαρτηκέναι
τι
δόξαντος
|
ἔγραψεν |
ἀπ´
Αἰγίνης
βούλεσθαι
μὴ
λανθάνειν |
| [206] |
ἐξ
ἐφόδου
πρὸς
τοὺς
φίλους
|
ἔγραψεν |
ἦλθον
εἶδον
ἐνίκησα.
Μετὰ
δὲ |
| [179] |
ἀσφαλῶς
εἶπεν
ἐκάθευδον·
Ἀντίπατρος
γὰρ
|
ἐγρηγόρει. |
Πάλιν
δὲ
ἡμέρας
καθεύδοντος
αὐτοῦ |
| [179] |
ὅτε
γὰρ
ἐκαθεύδεθ´
ὑμεῖς,
οὗτος
|
ἐγρηγόρει. |
Ψάλτην
δέ
τινα
βουλομένου
παρὰ |
| [187] |
καθεύδων,
τί
με
οἴεσθε
ποιήσειν
|
ἐγρηγορότα; |
Τῶν
δὲ
τολμηρῶν
στρατηγῶν
τινος |
| [179] |
ἐπὶ
σέ,
βασιλεῦ,
αὐτόν,
~(ἂν
|
ἐγρηγορὼς |
καὶ
προσέχων
ἀκούῃς.
Τότε
μὲν |
| [196] |
τὴν
πόλιν
ἀπέβαλες,
οὐκ
ἂν
|
ἐγὼ |
ἀνέλαβον.
Ἤδη
δὲ
πρεσβύτερος
ὤν, |
| [187] |
τινος
τραῦμα
τοῖς
Ἀθηναίοις
δεικνύοντος,
|
ἐγὼ |
δέ
εἶπεν
ᾐσχύνθην
ὅτι
μου |
| [182] |
μὲν
γὰρ
ἐθέριζε
τὴν
Ἀσίαν,
|
ἐγὼ |
δὲ
καλαμῶμαι.
Τῶν
δὲ
στρατιωτῶν |
| [176] |
ἐξελέγχειν
ἀμέλει
τοῖς
λόγοις
εἶπεν
|
ἐγὼ |
δέ
σε
τοῖς
(ἔργοις
ἐλέγχω· |
| [174] |
ἄρχεις
Μακεδόνων
ἀνθρώποις
μεμαθηκότων
πολεμεῖν·
|
ἐγὼ |
δὲ
Σκυθῶν,
οἳ
καὶ
λιμῷ |
| [176] |
μισουμένης
δημοκρατίας
ἐνέπεσε
τοῖς
πράγμασιν,
|
ἐγὼ |
δὲ
φθονουμένης
τυραννίδος.
Ὑπ´
ἄλλου |
| [181] |
τὸν
Ἡρακλέα
ταῖς
πράξεσιν,
ἀλλ´
|
ἐγώ |
εἶπε
τὰς
ἐμὰς
πράξεις
μετὰ |
| [183] |
τοῦ
πατρὸς
λαμβάνειν
ἀποφοράς,
ἀλλ´
|
ἐγώ |
εἶπεν
ὦ
μειράκιον,
ἀνδραγαθίας
οὐ |
| [180] |
αὐτὸν
ἐπίσης,
καὶ
Παρμενίωνος
εἰπόντος
|
ἐγὼ |
μὲν
ἔλαβον
ἂν
εἰ
Ἀλέξανδρος |
| [186] |
πατρίδι
τὴν
περὶ
σεαυτοῦ
κρίσιν;
|
ἐγὼ |
μέν
ἔφη
οὐδὲ
τῇ
μητρί, |
| [178] |
πολλὰ
τοιαῦτα
πράξῃς,
ἐφ´
οἷς
|
ἐγὼ |
πεπραγμένοις
μεταμέλομαι.
Τῶν
δ´
Ἀντιπάτρου |
| [207] |
ἄλλων
βασιλέων
ὁ
Καῖσαρ
εἶπεν
|
ἐγὼ |
προδοσίαν
φιλῶ,
προδότας
δ´
οὐκ |
| [195] |
πρὸς
τοὺς
φίλους
οὐ
πολλάκις
|
ἐγὼ |
προὔλεγον
ὑμῖν
τὴν
ἐπὶ
τῶν |
| [174] |
Ἀλεξάνδρου
λέγοντα
τῇ
λόγχῃ
πατάξας
|
ἐγώ |
σε
εἶπε
τρέφω
μαχούμενον,
ἀλλ´ |
| [192] |
μύρων
παρασκευὴν
ἀπῆλθεν
εὐθύς,
εἰπών
|
ἐγώ |
σε
θύειν
ᾠόμην
οὐχ
ὑβρίζειν. |
| [185] |
λέγεις
εἶπεν
ἀλλ´
οὔτ´
ἂν
|
ἐγὼ |
Σερίφιος
ὢν
ἐγενόμην
ἔνδοξος
οὔτε |
| [193] |
βουλεύσασθε,
ὦ
ἄνδρες·
ἐὰν
γὰρ
|
ἐγὼ |
στρατηγῶ,
στρατευτέον
ἐστὶν
ὑμῖν·
καὶ |
| [189] |
τι
λέγει
πρὸς
τὸν
υἱόν
|
ἔγωγε |
εἶπεν
ἐντέλλομαι
(καὶ
παρακαλῶ
μηδὲν |
| [186] |
παλαίστρᾳ·
καὶ
μὴ
δυνάμενος
διαφυγεῖν
|
ἔδακε |
τὴν
χεῖρα
τοῦ
καταπαλαίοντος·
εἰπόντος |
| [206] |
Τὰς
δ´
Ἀλεξάνδρου
πράξεις
ἀναγινώσκων
|
ἐδάκρυσε |
καὶ
πρὸς
τοὺς
φίλους
εἶπεν |
| [206] |
Καίσαρος
ἔφη
γυναῖκα
καὶ
διαβολῆς
|
ἔδει |
καθαρὰν
εἶναι.
Τὰς
δ´
Ἀλεξάνδρου |
| [196] |
πρὸς
τὸν
Σκιπίωνα
περὶ
διαλύσεως,
|
ἔδει |
πρότερον
εἶπεν
ἀλλὰ
μὴ
νῦν, |
| [183] |
τῶν
δὲ
καθημένων
τινὸς
ὡς
|
ἔδει |
τὸ
ῥῆμα
λεχθῆναι
παραφωνήσαντος,
οὐκοῦν |
| [181] |
τὰ
πολλὰ
παρὰ
τοῖς
φίλοις
|
ἐδείπνει |
καὶ
ἐκάθευδεν·
εἰ
δέ
ποτε |
| [188] |
μὲν
Ἀθηναῖοι
τῷ
πολέμῳ
κρατηθέντες
|
ἐδέξαντο |
φρουρὰν
ὑπ´
Ἀντιπάτρου·
Μενύλλου
(δὲ |
| [195] |
αἰχμαλώτους
ἄνευ
λύτρων
ἀπέδωκεν,
οὐκ
|
ἐδέξατο |
δωρεὰν
ἀλλ´
ἴσους
ἀντέδωκε,
μὴ |
| [172] |
ἀμφοτέραις
ὕδωρ
ὑπολαβὼν
προσήνεγκεν,
ἡδέως
|
ἐδέξατο |
καὶ
ἐμειδίασε,
τῇ
προθυμίᾳ
τοῦ |
| [181] |
πεντήκοντα
τάλαντα
(πέμψας,
ὡς
οὐκ
|
ἐδέξατο |
μὴ
δεῖσθαι
φήσας,
ἠρώτησεν,
εἰ |
| [203] |
Σύλλας
ταῖς
μὲν
ἄλλαις
τιμαῖς
|
ἐδέξατο |
φιλοφρόνως
καὶ
Μάγνον
προσηγόρευσε
πρῶτος |
| [182] |
πρότερον
μὲν
γάρ«
εἶπε
δυνάμεως
|
ἐδεόμην, |
νῦν
δὲ
δόξης
καὶ
εὐνοίας. |
| [205] |
πέτεσθαι
γὰρ
τοῦτον
οὐ
λέγειν
|
ἐδίδαξεν. |
Οὐατίνιον
δ´
ἄνθρωπον
ἑαυτῷ
διάφορον |
| [196] |
παρθένον
ἧκον
κομίζοντες
αὐτῷ
τ´
|
ἐδίδοσαν, |
ἡδέως
ἄν
ἔφη
ἔλαβον,
εἴπερ |
| [192] |
ἀπὸ
τοῦ
Κηφισοῦ
πολλάκις
ὑμᾶς
|
ἐδιώξαμεν |
ἡμεῖς
δ´
οὐδέποτε
εἶπεν
ὑμᾶς |
| [201] |
κακιζόντων,
ὅτι
πεφεύγασιν
οὓς
τοσαυτάκις
|
ἐδίωξαν, |
εἰπεῖν
τινα
λέγεται
τῶν
Νομαντίνων |
| [200] |
εἰ
καὶ
αὐτὸς
ὑπατείαν
μέτεισιν·
|
ἐδόκει |
δ´
ὁ
Πομπήιος
υἱὸς
αὐλητοῦ |
| [184] |
Γαλατῶν
οὐδαμοῦ
φανερὸς
ἦν
ἀλλ´
|
ἐδόκει |
κατακεκόφθαι,
θεὶς
τὴν
πορφύραν
ὁ |
| [181] |
φίλων
καὶ
κρατίστων
τιμᾶν
μὲν
|
ἐδόκει |
Κρατερὸν
μάλιστα
πάντων,
φιλεῖν
δὲ |
| [184] |
ΕΥΜΕΝΗΣ.
Εὐμένης
ἐπιβουλευθεὶς
ὑπὸ
Περσέως
|
ἔδοξε |
τεθνάναι·
τῆς
δὲ
φήμης
εἰς |
| [177] |
φησίν
ἀλλ´
ἐκείνου
κατεσκέδασεν,
ὃν
|
ἔδοξεν |
ἐμὲ
εἶναι.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Ο
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ |
| [197] |
ἐν
τοῖς
κατ´
Ἀννίβαν
χρόνοις
|
ἐδούλευον |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι,
τούτων
ἕκαστον |
| [197] |
Ἕλληνες
ἐξωνησάμενοι
δραχμῶν
πεντακοσίων
δωρεὰν
|
ἔδωκαν |
αὐτῷ,
κἀκεῖνοι
θριαμβεύοντι
συνηκολούθησαν
ἐν |
| [189] |
τί
ποιήσομεν
τοὺς
μισοῦντας;
καὶ
|
ἔδωκε |
γυναῖκα
τῷ
Θρασυβούλῳ
τὴν
παρθένον. |
| [174] |
καὶ
τορείαις,
τῷ
μὲν
ξένῳ
|
ἔδωκε |
δῶρα,
τὰ
δὲ
σκεύη
πάντα |
| [182] |
τὰς
ἐκείνων
ἡγεμονίας
τοῖς
στρατιώταις
|
ἔδωκε. |
Θαυμαζόντων
δὲ
πάντων
ὅτι
γέρων |
| [198] |
ἀργυρᾶν
ὁλκῆς
πέντε
λιτρῶν
ἀριστεῖον
|
ἔδωκε. |
καὶ
τοῦτό
φασι
πρῶτον
εἰς |
| [176] |
ἀκηκοέναι
τὰ
σημεῖα
τῶν
ἐπιβουλευόντων
|
ἔδωκε |
προσποιούμενος
ἀκηκοέναι
καὶ
ἐθαύμαζε
τὴν |
| [173] |
ἐκείνῳ
τὴν
δευτέραν
μεθ´
ἑαυτὸν
|
ἔδωκε |
τάξιν.
Ὀργισθεὶς
δὲ
Βαβυλωνίοις
ἀποστᾶσι |
| [184] |
ἑπτὰ
ἡμερῶν
ἀνοχὰς
οὐ
μόνον
|
ἔδωκε |
ταύτας,
ἀλλὰ
καὶ
ταύρους
χρυσόκερως |
| [192] |
αὐτοῖς
μαχομένοις
περὶ
τῆς
χώρας
|
ἔδωκεν. |
ΑΝΤΑΛΚΙΔΑΣ.
Ἀνταλκίδας
πρὸς
τὸν
Ἀθηναῖον |
| [192] |
ὅτι
Μεσσηνίοις
Φίλιππος
τὴν
χώραν
|
ἔδωκεν, |
ἠρώτησεν
εἰ
καὶ
τὸ
κρατεῖν |
| [193] |
ἀναίρεσιν
ἀλλ´
ἑκάστοις
κατὰ
πόλιν
|
ἔδωκεν, |
ὥστε
πλείονας
ἢ
χιλίους
ὄντας |
| [175] |
παρούσης
εἶπέ
τι
τῶν
ἀπορρήτων,
|
ἐζημίωσε. |
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
Ο
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ.
Διονύσιος
ὁ |
| [181] |
ἐν
τῷ
κυβεύειν
οὐ
παίζοντας
|
ἐζημίωσε. |
Τῶν
δὲ
πρώτων
φίλων
καὶ |
| [204] |
Λεύκουλλος
ἐτρύφα,
Πομπήιος
οὐκ
ἂν
|
ἔζησε; |
καὶ
χαίρειν
ἐάσας
τὸν
ἰατρὸν |
| [187] |
εἶναι,
καὶ
φθονοῦντες
αὐτῷ
τινες
|
ἐζωγράφουν |
τὰς
πόλεις
εἰς
κύρτον
αὐτομάτως |
| [176] |
ἐπιβουλευόντων
ἔδωκε
προσποιούμενος
ἀκηκοέναι
καὶ
|
ἐθαύμαζε |
τὴν
μέθοδον
τοῦ
ἀνθρώπου.
Πρὸς |
| [207] |
τί
ποιήσει
τὸν
λοιπὸν
χρόνον,
|
ἐθαύμαζεν, |
εἰ
μὴ
μεῖζον
Ἀλέξανδρος
ἔργον |
| [181] |
ἐφοβήθη
διαπεσεῖν,
ἀκούσας
ὁ
Ἀλέξανδρος
|
ἐθαύμασε |
καὶ
ἀπέλυσε
μετὰ
δώρων
αὐτόν, |
| [183] |
ἀποθανόντος,
ὃν
μάλιστα
τῶν
φιλοσόφων
|
ἐθαύμασεν, |
ἔλεγε
τὸ
θέατρον
αὐτοῦ
τῶν |
| [177] |
κατέχειν,
ἔφη
μᾶλλον
πολὺν
χρόνον
|
ἐθέλειν |
χρηστὸς
ἢ
δεσπότης
ὀλίγον
καλεῖσθαι. |
| [173] |
ὁ
Δαρεῖος
εἶπεν
οὐκ
ἂν
|
ἐθελῆσαι |
λαβεῖν
ἑκατὸν
Βαβυλῶνας
ἐπὶ
τῷ |
| [194] |
ἐν
ᾧ
καταζήσεις·
οὐκέτι
γὰρ
|
ἐθελήσεις |
κινδυνεύειν
ὁμοίως
εἷς
τῶν
πλουσίων |
| [192] |
πάντων
ἀναστὰς
εἶπεν
ἐὰν
μὲν
|
ἐθελήσητε |
τοῖς
ἄρχουσι
πείθεσθαι
καὶ
τοῖς |
| [195] |
ἐμοῦ
βασιλεύεσθαι
μᾶλλον
ἢ
σοῦ
|
ἐθελήσουσιν. |
Ὑπατεύοντι
δὲ
τῷ
Φαβρικίῳ
προσέπεμψεν |
| [182] |
εἰκότως«
εἶπεν,
ἐκεῖνος
μὲν
γὰρ
|
ἐθέριζε |
τὴν
Ἀσίαν,
ἐγὼ
δὲ
καλαμῶμαι. |
| [207] |
χερσίν,
ἐκείνου
δ´
ἀναβοῶντος
νόμον
|
ἔθηκας, |
ὦ
Καῖσαρ,
οὕτω
μετενόησεν,
ὥστε |
| [189] |
τί
νόμους
ὀλίγους
οὕτω
Λυκοῦργος
|
ἔθηκεν, |
ἀπεκρίνατο
τοὺς
χρωμένους
ὀλίγοις
λόγοις |
| [189] |
ἐκώλυσεν,
ἵνα
μηδὲ
παίζοντες
ἀπαυδᾶν
|
ἐθίζωνται. |
Στρατεύειν
δὲ
πολλάκις
ἐπὶ
τοὺς |
| [189] |
διδασκάλια
(παρὰ
Θηβαίων
ἀπολαμβάνειν
αὐτὸν
|
ἐθίσαντα |
καὶ
διδάξαντα
πολεμεῖν
ἄκοντας.
ΧΑΡΙΛΛΟΣ. |
| [200] |
τε
καὶ
εὐνομίην
ἐφορῶντα,
πόλεων
|
ἐθνῶν |
βασιλέων
ἐπίσκοπον,
ὡς
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν |
| [175] |
δὲ
χρήματα
τοὺς
πολίτας,
ἐπεὶ
|
ἐθορύβησαν, |
αἰτεῖν
εἶπεν
ὡς
ἀποδώσων,
καὶ |
| [201] |
διαφορᾷ
καὶ
λυπούμενος
ὁ
δῆμος
|
ἐθορύβησεν |
αὐτὸν
ἐπὶ
τοῦ
βήματος,
ἐμέ |
| [201] |
ἐμέ
εἶπεν
οὐδέποτε
στρατοπέδων
ἀλαλαγμὸς
|
ἐθορύβησεν, |
οὔτι
γε
συγκλύδων
ἀνθρώπων,
ὧν |
| [207] |
βουλόμενος,
ὡς
οὐ
προσεῖχον
ἀλλ´
|
ἐθορύβουν, |
ἀκούσατε
εἶπε
νέοι
γέροντος,
οὗ |
| [204] |
καὶ
Λέντλον·
ἐκείνων
δὲ
ὥσπερ
|
ἔθος |
ἐστὶ
πυθομένων,
εἰ
πάσας
ἐστράτευται |
| [197] |
περὶ
ταῖς
κεφαλαῖς
ἔχοντες,
ὥσπερ
|
ἔθος |
ἐστὶ
τοῖς
ἐλευθερωθεῖσι.
Τοὺς
δ´ |
| [203] |
ἄξιον
τοῦ
θριάμβου
τὸν
Πομπήιον.
|
Ἔθους |
δ´
ὄντος
ἐν
Ῥώμῃ
τοῖς |
| [184] |
ἐκεῖνος
οὐδὲν
ἐξ
ἑαυτοῦ
τέκνον
|
ἔθρεψε, |
πολλῶν
γενομένων,
ἀλλὰ
τῷ
Εὐμένους |
| [184] |
ἀδελφὸν
σῴζεσθαι,
εὐαγγέλια
τοῖς
θεοῖς
|
ἔθυσε |
καὶ
τὰς
πόλεις
τὰς
ὑφ´ |
| [180] |
εἰπόντος
ἐγὼ
μὲν
ἔλαβον
ἂν
|
εἰ |
Ἀλέξανδρος
ἤμην
κἀγὼ
νὴ
Δία |
| [191] |
Δελφοὺς
παραγενόμενος
ἠρώτησε
τὸν
θεόν,
|
εἰ |
ἅπερ
τῷ
πατρὶ
δοκεῖ
καὶ |
| [202] |
~(λήψεται
τὸ
χωρίον,
ἠρώτησεν
αὐτόν,
|
εἰ |
βούλοιτο
εἷς
τῶν
δέκα
γενέσθαι. |
| [188] |
ἠξίου
περιμεῖναι
καὶ
γνῶναι
βεβαίως.
|
εἰ |
γὰρ
τήμερον
ἔφη
τέθνηκε,
καὶ |
| [191] |
ποιήσασθαι,
τὰς
εἰκόνας
οὕτω
προσαγορεύων·
|
εἰ |
γάρ
τι
καλὸν
ἔργον
πεποίηκα, |
| [190] |
καλὸν
καὶ
ὑψηλὸν
εἶναι,
οὐδ´
|
εἰ |
γυναικῶν
εἶπεν
ἦν
ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ.
Ἀρχίδαμος |
| [191] |
εἰ
μὲν
οὐκ
ἀδικεῖ,
ἄφες·
|
εἰ |
δ´
ἀδικεῖ,
ἐμοὶ
ἄφες·
πάντως |
| [181] |
μέν
ἐστιν
ἥττων,
εὖ
πάσχειν,
|
εἰ |
δὲ
βελτίων,
εὖ
ποιεῖν,
ἀπεκρίνατο |
| [194] |
βελτίονας
ἔχειν
τῶν
ἔργων
λόγους·
|
εἰ |
δὲ
δεῖ
τι
πάντως
εἰπεῖν |
| [201] |
ἥττηνται
τοσαυτάκις,
ὅτι
πρὸς
τοιούτους,
|
εἰ |
δὲ
δι´
ἀνανδρίαν
τῶν
πολιτῶν, |
| [183] |
εἶπε
Παρμενίων
Ἀλεξάνδρῳ,
τίνι
πιστευτέον;
|
εἰ |
δὲ
μή,
τί
πρακτέον;
Δημάδου |
| [191] |
πεποίηκα,
τοῦτό
μου
μνημεῖον
ἔσται·
|
εἰ |
δὲ
μηδέν,
οὐδ´
οἱ
πάντες |
| [181] |
τοῖς
φίλοις
ἐδείπνει
καὶ
ἐκάθευδεν·
|
εἰ |
δέ
ποτε
δειπνίζοι,
τοῖς
ἐκείνων |
| [190] |
τί
δέ
εἶπε
ποιοῦσι
θαυμαστόν,
|
εἰ |
δι´
ἐτῶν
τεσσάρων
μιᾷ
ἡμέρᾳ |
| [190] |
τὸ
τεῖχος
αὐτῷ
καὶ
πυνθανόμενον,
|
εἰ |
δοκεῖ
καλὸν
καὶ
ὑψηλὸν
εἶναι, |
| [177] |
Ἀθηναίους
μὲν
οὖν
μακαρίζειν
ἔλεγεν,
|
εἰ |
καθ´
ἕκαστον
ἐνιαυτὸν
αἱρεῖσθαι
δέκα |
| [179] |
ὁ
Παρμενίων
μὴ
θαυμάσητε
εἶπεν
|
εἰ |
καθεύδει
νῦν
Φίλιππος·
ὅτε
γὰρ |
| [200] |
ὑπατείαν
(μετιόντι
συμπράττων
ἐπηρώτησε
Πομπήιον
|
εἰ |
καὶ
αὐτὸς
ὑπατείαν
μέτεισιν·
ἐδόκει |
| [206] |
παρερχομένου
καὶ
τῶν
φίλων
διαπορούντων
|
εἰ |
καὶ
ἐνταῦθά
τινες
στάσεις
εἰσὶ |
| [178] |
εἶπεν
ἡμῶν
ὁ
βίος
ἐστίν,
|
εἰ |
καὶ
πρὸς
τὸν
τῶν
ὄνων |
| [192] |
Φίλιππος
τὴν
χώραν
ἔδωκεν,
ἠρώτησεν
|
εἰ |
καὶ
τὸ
κρατεῖν
αὐτοῖς
μαχομένοις |
| [190] |
προσῆλθον
αὐτοῦ,
πρῶτον
μὲν
ἠρώτησεν
|
εἰ |
καλῶς
ὁ
Βρασίδας
ἀπέθανεν·
ἐγκωμιαζόντων |
| [205] |
παρακαλοῦντος,
(καλῶς
ἂν
παρῄνεις
εἶπεν
|
εἰ |
κολοιοῖς
ἐπολεμοῦμεν.
Ἐπεὶ
δὲ
Καῖσαρ |
| [202] |
διαγώνισαι
σὺ
μὲν
οὖν
εἶπεν
|
εἰ |
μέγας
εἶ
στρατηγός,
ἀνάγκασόν
με |
| [202] |
δὲ
Πομπαιδίου
Σίλωνος
πρὸς
αὐτόν
|
εἰ |
μέγας
εἶ
στρατηγός,
ὦ
Μάριε, |
| [187] |
δημοσίας
ἐκφορὰς
καὶ
λόγους
ἐπιταφίους,
|
εἰ |
μέλλομεν
ἐλεύθεροι
βιώσεσθαι
καὶ
μὴ |
| [201] |
χαλεπὸν
γὰρ
εἶναι
τὸν
πόλεμον,
|
εἰ |
μὲν
δι´
ἀνδρείαν
τῶν
πολεμίων |
| [183] |
τὴν
Παρμενίωνος
ὑπ´
Ἀλεξάνδρου
τελευτήν
|
εἰ |
μὲν
ἐπεβούλευσεν
εἶπε
Παρμενίων
Ἀλεξάνδρῳ, |
| [181] |
μάχεσθαι
μηδὲ
πολεμεῖν
Ἀλέξανδρον,
ἀλλ´
|
εἰ |
μέν
ἐστιν
ἥττων,
εὖ
πάσχειν, |
| [191] |
Ἱδριέως
ἔγραψε
πρὸς
αὐτόν
Νικίας
|
εἰ |
μὲν
οὐκ
ἀδικεῖ,
ἄφες·
εἰ |
| [185] |
εἶπεν
ὦ
παῖδες,
ἀπωλόμεθ´
ἄν,
|
εἰ |
μὴ
ἀπωλώλειμεν.
ΜΥΡΩΝΙΔΗΣ.
Μυρωνίδης
παρήγγειλεν |
| [175] |
φίλοι
συνεβούλευον
ἀπαλλαγῆναι
τῆς
ἀρχῆς,
|
εἰ |
μὴ
βούλεται
κρατηθεὶς
ἀποθανεῖν·
ὁ |
| [196] |
δὲ
Φάβιος
εἶπεν
ἀληθῆ
λέγεις·
|
εἰ |
μὴ
γὰρ
σὺ
τὴν
πόλιν |
| [190] |
δαὶ
ἐκεῖνος
εἶπεν
ἐμοῦ
μείζων,
|
εἰ |
μὴ
δικαιότερος
καὶ
σωφρονέστερος;
Περὶ |
| [173] |
δὲ
ἑτέροις
ἐνέτυχε
τάδε
φράζουσιν·
|
εἰ |
μὴ
κακὸς
ἦσθ´
ἀνὴρ
καὶ |
| [204] |
δι´
ἔτους
τρεφομένας·
εἶτα
ἔφη
|
εἰ |
μὴ
Λεύκουλλος
ἐτρύφα,
Πομπήιος
οὐκ |
| [182] |
τὴν
σκηνὴν
διαστείλας
οἰμώξετε
εἶπεν
|
εἰ |
μὴ
μακρότερον
ἀποστάντες
λοιδορήσετε
ἡμᾶς. |
| [207] |
ποιήσει
τὸν
λοιπὸν
χρόνον,
ἐθαύμαζεν,
|
εἰ |
μὴ
μεῖζον
Ἀλέξανδρος
ἔργον
ἡγεῖτο |
| [181] |
ἐδέξατο
μὴ
δεῖσθαι
φήσας,
ἠρώτησεν,
|
εἰ |
μηδὲ
φίλον
ἔχει
Ξενοκράτης·
ἐμοὶ |
| [195] |
πρὸς
τὸν
Ἀννίβαν,
αὐτὸς
ἤλπιζεν,
|
εἰ |
μηδεὶς
μάχοιτο,
ταχὺ
τὴν
δύναμιν |
| [182] |
τῇ
ἀγορᾷ
καὶ
πάντων
ἀκουόντων,
|
εἰ |
μηδὲν
ἀδικοῦμεν.
Ἐπεὶ
δέ
ποτε |
| [180] |
ἤμην
κἀγὼ
νὴ
Δία
εἶπεν
|
εἰ |
Παρμενίων
Ἀπεκρίνατο
δὲ
Δαρείῳ
μήτε |
| [204] |
δὲ
ὥσπερ
ἔθος
ἐστὶ
πυθομένων,
|
εἰ |
πάσας
ἐστράτευται
τὰς
στρατείας,
πάσας |
| [206] |
τῶν
στρατιωτῶν
συνδραμόντων
καὶ
περιπαθούντων,
|
εἰ |
περιμένει
δύναμιν
ἄλλην
ὡς
ἀπιστῶν |
| [184] |
πλείονα
δ´
ἂν
τούτων
εἰρήκειμεν,
|
εἰ |
πλείονα
οἶνον
εἴχομεν.
ΑΝΤΙΟΧΟΣ.
Ἀντίοχος |
| [190] |
τοῖς
ἐπαίνοις,
ἔφη
τί
θαυμαστόν,
|
εἰ |
πράγματι
καλῷ
(καλῶς
χρῶνται,
τῇ |
| [172] |
τὴν
χρείαν
ἀπόδεξαι
τῶν
ἀπομνημονευμάτων,
|
εἰ |
πρόσφορον
ἔχει
τι
πρὸς
κατανόησιν |
| [176] |
ἀνθρώπου.
Πρὸς
δὲ
τὸν
πυθόμενον,
|
εἰ |
σχολάζοι,
μηδέποτε
εἶπεν
ἐμοὶ
τοῦτο |
| [206] |
ἐκεῖνον
δὲ
τῆς
ἀπαιτήσεως
ἀμελεῖν,
|
εἰ |
σωφρονεῖ,
κελεύοντος,
~(ἐκήρυττε
τὰ
πατρῷα |
| [188] |
τῆς
πόλεως
εὐαγγέλια
θυούσης,
ἐρωτηθεὶς
|
εἰ |
ταῦτ´
(ἂν
ἤθελεν
αὑτῷ
πεπρᾶχθαι |
| [184] |
ἀχθέντων
δὲ
τὸν
πρῶτον
ἠρώτησεν,
|
εἰ |
ταῦτ´
εἰρήκασι
περὶ
αὐτοῦ·
καὶ |
| [207] |
καὶ
προαχθέντος
εἰπεῖν
τι
τοιοῦτον
|
εἰ |
ταῦτά
σοι,
Καῖσαρ,
οὐ
φαίνεται |
| [187] |
ἐνδυομένας·
ἔλεγεν
οὖν
(ὁ
Τιμόθεος
|
εἰ |
τηλικαύτας
πόλεις
λαμβάνω
καθεύδων,
τί |
| [192] |
δαπάνης
ἔφη
λυπεῖν
αὐτόν,
ἀλλ´
|
εἰ |
τοσοῦτον
ἔλαιον
ἐντὸς
παραδέδεκται
τοῦ |
| [193] |
ἀποστείλαντος
αὐτῷ,
καθήψατο
πικρῶς
Διομέδοντος,
|
εἰ |
τοσοῦτον
πλοῦν
πέπλευκε
διαφθερῶν
Ἐπαμεινώνδαν· |
| [202] |
χιλιάρχου
πυνθανομένου
τί
μέλλει
ποιεῖν,
|
εἰ |
τοῦτ´
ἔφη
συνειδέναι
μοι
τὸν |
| [174] |
Φιλίππου
ψήχων
τὸν
ἵππον
ἠρώτησεν,
|
εἰ |
τοῦτο
ποιεῖ
Φίλιππος·
τῶν
δ´ |
| [191] |
καὶ
μειδιῶν
ἀπῄει,
χαίρειν
λέγων
|
εἰ |
τριακοσίους
ἡ
πόλις
ἔχει
πολίτας |
| [199] |
Κάτων
ἔφη
δοτέον
εἶναι
συγγνώμην,
|
εἰ |
τῶν
Ἀμφικτυόνων
ψηφισαμένων
ἀναγκασθεὶς
ἔγραψε. |
| [178] |
εἶναι
παντάπασι
καὶ
ἀνάλωτον,
ἠρώτησεν
|
εἰ |
χαλεπὸν
οὕτως
ἐστίν,
ὥστε
μηδὲ |
| [187] |
ὀρθῶς
ἔφη
τοπάζεις·
σκέπτομαι
γάρ,
|
εἴ |
τι
δύναμαι
περιελεῖν
ὧν
μέλλω |
| [189] |
τῆς
κύλικος
αὐτῷ
προσφερομένης
ἐρωτηθεὶς
|
εἴ |
τι
λέγει
πρὸς
τὸν
υἱόν |
| [182] |
πράττοντα
τὰς
πράξεις
ἐκείνας
πολυπραγμονεῖν,
|
εἴ |
τις
ἐν
τῷ
στρατοπέδῳ
γόγγρον |
| [202] |
μὲν
οὖν
εἶπεν
εἰ
μέγας
|
εἶ |
στρατηγός,
ἀνάγκασόν
με
διαγωνίσασθαι
καὶ |
| [202] |
Σίλωνος
πρὸς
αὐτόν
εἰ
μέγας
|
εἶ |
στρατηγός,
ὦ
Μάριε,
καταβὰς
διαγώνισαι |
| [176] |
διὰ
τὸν
νόμον,
ὃς
οὐκ
|
εἴα |
δῶρα
λαμβάνειν
παρὰ
δυνάστου
πρεσβεύοντας, |
| [200] |
χρημάτων
οὔτε
δοῦλον
οὔτ´
ἀπελεύθερον
|
εἴα |
λαβεῖν
οὐδένα,
ἀλλ´
οὐδὲ
πρίασθαι |
| [203] |
αὐτόν,
θριαμβεῦσαι
δὲ
βουλόμενον
οὐκ
|
εἴα |
μηδέπω
μετέχοντα
βουλῆς.
Εἰπόντος
δὲ |
| [201] |
χρήματα
λαβεῖν
τῶν
ἑτοίμων
οὐκ
|
εἴασεν, |
ἀλλὰ
τὰς
τελωνικὰς
(προσόδους
ἀπέταξεν |
| [172] |
καὶ
μαλακὴν
χώραν
λαβεῖν
οὐκ
|
εἴασεν, |
εἰπὼν
ὅτι
καὶ
τῶν
φυτῶν |
| [179] |
τοῦ
πατρὸς
Ὀλυμπίασιν
δραμεῖν
στάδιον,
|
εἴγε |
ἔφη
βασιλεῖς
ἕξειν
ἔμελλον
ἀνταγωνιστάς. |
| [198] |
Νασικᾶ
παρακαλοῦντος
(αὐτὸν
εὐθὺς
ἐπιχειρεῖν
|
εἴγε |
τὴν
σήν
εἶπεν
ἡλικίαν
εἶχον· |
| [190] |
τοῖς
τείχεσι
τῶν
Κορινθίων,
ὡς
|
εἶδε |
λαγὼν
ἐξαλλόμενον
ἐκ
τῆς
τάφρου, |
| [200] |
λέγεις
εἶπεν·
ἐμοὶ
γὰρ
οὐκ
|
εἰδέναι |
πολλοὺς
ἀλλ´
ὑπὸ
μηδενὸς
ἀγνοεῖσθαι |
| [185] |
τοῦτον
ἐκτεινόμενον
μὲν
ἐπιδεικνύναι
τὰ
|
εἴδη |
συστελλόμενον
δὲ
κρύπτειν
καὶ
διαφθείρειν. |
| [179] |
οὕτως,
ἵνα
ταῦτ´
ἐμοῦ
βέλτιον
|
εἰδῇς. |
Ἐπεὶ
δὲ
διενεχθέντος
αὐτοῦ
πρὸς |
| [206] |
πρὸς
τοὺς
φίλους
ἔγραψεν
ἦλθον
|
εἶδον |
ἐνίκησα.
Μετὰ
δὲ
τὴν
ἐν |
| [172] |
τῶν
βασιλέων
γεγονέναι
γρυπὸν
τὸ
|
εἶδος. |
Ἔλεγε
δὲ
Κῦρος
ἑτέροις
δεῖν |
| [206] |
παρὰ
τοῖς
πολεμίοις,
ἀλλὰ
τὸν
|
εἰδότα |
νικᾶν
οὐκ
ἔχουσιν.
Ἐν
δὲ |
| [194] |
λόγῳ
τὸ
ἔργον
ἐμαρτύρησεν,
ὡς
|
εἰδότος |
ἄριστα
τοὺς
πολίτας.
ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ.
Πελοπίδας |
| [193] |
κολάζω
τὴν
(ἀμετρίαν
τῆς
χαρᾶς.
|
Εἰδὼς |
δὲ
τοὺς
Σπαρτιάτας
ἐπικρυπτομένους
τὰ |
| [179] |
μηκέτι
μικρολογῇ
πρὸς
τοὺς
θεούς,
|
εἰδὼς |
ὅτι
καὶ
τῆς
ἀρωματοφόρου
κρατοῦμεν. |
| [194] |
τὴν
καταδίκην,
ὅπως
οἱ
Ἕλληνες
|
εἰδῶσιν |
ὅτι
μὴ
βουλομένους
Θηβαίους
Ἐπαμεινώνδας |
| [189] |
διαπυνθανομένων
μή
τι
μεμφόμενος
αὐτοῖς
|
εἴη, |
ἥκιστα
εἶπεν
ἀλλ´
ἐπαινῶν
καὶ |
| [190] |
πονηρὸν
ἐρωτῶντα
πολλάκις
τίς
ἄριστος
|
εἴη |
Σπαρτιατῶν,
εἶπεν
ὁ
τὶν
ἀνομοιότατος. |
| [189] |
γέγραπται.
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ.
Λυκοῦργος
ὁ
Λακεδαιμόνιος
|
εἴθισε |
τοὺς
πολίτας
(κομᾶν
λέγων
ὅτι |
| [190] |
κακοὺς
εἶναι,
δούλους
δ´
ἀγαθούς.
|
Εἰθισμένων |
δ´
αὐτῶν
τὸν
Περσῶν
βασιλέα |
| [205] |
Καῖσαρ
κρατήσας
τὰς
Πομπηίου
καταβεβλημένας
|
εἰκόνας |
ἀνέστησε
μετὰ
τιμῆς,
ἔφη
περὶ |
| [183] |
ἔφη
μᾶλλον
τὰς
τοῦ
πατρὸς
|
εἰκόνας |
ἢ
τὴν
γραφὴν
ἐκείνην
διαφθερεῖν. |
| [191] |
πλαστὰν
μηδὲ
μιμηλὰν
ποιήσασθαι,
τὰς
|
εἰκόνας |
οὕτω
προσαγορεύων·
εἰ
γάρ
τι |
| [207] |
μηδὲ
ποιήσῃς
πρότερον
ἢ
τὰ
|
εἴκοσι |
καὶ
τέτταρα
γράμματα
διελθεῖν
πρὸς |
| [182] |
ἀλλ´
οὐκ
Ἀλέξανδρος
ἦν
τοιοῦτος«
|
εἰκότως« |
εἶπεν,
ἐκεῖνος
μὲν
γὰρ
ἐθέριζε |
| [201] |
Γάιον
βοώντων
κτεῖναι
τὸν
(τύραννον
|
εἰκότως |
εἶπεν
οἱ
τῇ
πατρίδι
πολεμοῦντες |
| [201] |
χάρακα
ἄραντος
σφόδρα
πιέζεσθαι
φάσκοντος
|
εἰκότως |
ἔφη·
τῷ
γὰρ
ξύλῳ
τούτῳ |
| [196] |
Ἐπεὶ
δὲ
Καρχηδόνα
κατὰ
κράτος
|
εἷλε |
καὶ
τῶν
στρατιωτῶν
τινες
αἰχμάλωτον |
| [194] |
κάλλιστος.
~(Τὸν
δὲ
ὑπασπιστὴν
αἰσθόμενος
|
εἰληφότα |
χρήματα
πολλὰ
παρ´
ἀνδρὸς
αἰχμαλώτου |
| [189] |
δεῖσθαι
νόμων
πολλῶν.
Τῶν
δὲ
|
εἱλώτων |
τινὸς
θρασύτερον
αὐτῷ
προσφερομένου,
ναὶ |
| [178] |
φεῖσαί
μου,
Φίλιππε,
πατρικὸς
γάρ
|
εἰμί |
σου
φίλος.
Ἐρωτήσαντος
δὲ
τοῦ |
| [181] |
τοῦ
πλουτεῖν
ἔλεγε
τὸ
πλουτίζειν
|
εἶναι |
βασιλικώτερον.
~ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ.
(Ἀντίγονος
εἰσέπραττε
χρήματα |
| [205] |
εἶπε.
Κάστον
δὲ
Ποπίλλιον
νομικὸν
|
εἶναι |
βουλόμενον,
ὄντα
δ´
ἀμαθῆ
καὶ |
| [179] |
λαβεῖν·
αὐτοῦ
δὲ
φήσαντος
ἱκανὰ
|
εἶναι |
δέκα,
σοί
γε
ἔφη
λαβεῖν, |
| [201] |
μετεπέμψατο.
Τῶν
δὲ
Νομαντίνων
ἀμάχων
|
εἶναι |
δοκούντων
καὶ
πολλοὺς
νενικηκότων
στρατηγοὺς |
| [190] |
Ἀσίαν
κατοικοῦντας
ἐλευθέρους
μὲν
κακοὺς
|
εἶναι, |
δούλους
δ´
ἀγαθούς.
Εἰθισμένων
δ´ |
| [190] |
πυνθανομένου,
πολλοί
σοι
ἔφη
δόξουσιν
|
εἶναι, |
ἐὰν
αὐτοὺς
ἴδῃς
μαχομένους.
ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ. |
| [193] |
αὑτῷ
γεγονότων
καλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
|
εἶναι |
ἔλεγε
τὸ
(τῶν
γειναμένων
αὐτὸν) |
| [181] |
ἄλλος
ἔχων
πέτραν
ἄληπτον
δοκοῦσαν
|
εἶναι |
ἐνεχείρισεν
ἑαυτὸν
μετὰ
τῆς
πέτρας |
| [191] |
νόμους
ἀπὸ
τῆς
αὔριον
κυρίους
|
εἶναι. |
Ἐπεὶ
δὲ
πεμφθεὶς
τῷ
βασιλεῖ |
| [206] |
ἄν
ἔφη
ἐβουλόμην
πρῶτος
ἐνταῦθα
|
εἶναι |
ἢ
δεύτερος
ἐν
Ῥώμῃ.
Τῶν |
| [186] |
οὐ
γὰρ
δοκεῖν
ἄριστος
ἀλλ´
|
εἶναι |
θέλει,
βαθεῖαν
ἄλοκα
διὰ
φρενὸς |
| [192] |
δὲ
τὸν
ἐν
πολέμῳ
θάνατον
|
εἶναι |
ἱερόθυτον.
Τῶν
δὲ
ὁπλιτῶν
δεῖν |
| [205] |
παρ´
αὑτοῖς
ἀετοὺς
ἑπτὰ
φήσαντος
|
εἶναι |
καὶ
διὰ
τοῦτο
θαρρεῖν
παρακαλοῦντος, |
| [200] |
οὐ
δύναμαι
κατήγορος
ὁ
αὐτὸς
|
εἶναι |
καὶ
δικαστής.
Ἐκπεμφθέντα
δὲ
τρίτον |
| [187] |
ΤΙΜΟΘΕΟΣ.
Τιμόθεος
εὐτυχὴς
ἐνομίζετο
στρατηγὸς
|
εἶναι, |
καὶ
φθονοῦντες
αὐτῷ
τινες
ἐζωγράφουν |
| [188] |
εἶπε
μήτ´
ἐκεῖνον
Ἀλεξάνδρου
βελτίονα
|
εἶναι |
καὶ
χείρονα
τὴν
αἰτίαν,
ἐφ´ |
| [200] |
προσμάχωνται
τοῖς
χώμασιν,
ἔφη
γελοῖον
|
εἶναι |
κατειληφότας
τὰ
τείχη
καὶ
τῆς |
| [178] |
χρῆσθαι
τοῖς
Ἀθηναίοις
ἀτόπους
ἔλεγεν
|
εἶναι, |
κελεύοντας
ἄνθρωπον
ὑπὲρ
δόξης
πάντα |
| [205] |
ἀπαγγέλλοντα
τοὺς
Καίσαρος
φίλους
σκυθρωποὺς
|
εἶναι |
λέγεις
ἔφη
δυσνοεῖν
αὐτοὺς
Καίσαρι. |
| [178] |
σκαιούς
ἔφη
φύσει
καὶ
ἀγροίκους
|
εἶναι |
Μακεδόνας
τὴν
σκάφην
σκάφην
λέγοντας. |
| [186] |
ἔφησε
μέχρι
τοῦ
βωμοῦ
φίλος
|
εἶναι. |
Μέλλων
δ´
ἀποθνήσκειν
αὐτὸς
ἑαυτὸν |
| [187] |
βοώντων,
Φωκίων
ἑαυτὸν
ἔφησε
τοῦτον
|
εἶναι· |
μόνῳ
γὰρ
ἑαυτῷ
μηδὲν
ἀρέσκειν |
| [185] |
ἢ
ὁ
κηρύσσων
τοὺς
νικῶντας
|
εἶναι; |
Ξέρξου
δὲ
καταβαίνοντος
ἐπὶ
τὴν |
| [190] |
εἰ
δοκεῖ
καλὸν
καὶ
ὑψηλὸν
|
εἶναι, |
οὐδ´
εἰ
γυναικῶν
εἶπεν
ἦν |
| [188] |
μόνον
αὐτὸν
ἡγεῖται
καλὸν
κἀγαθὸν
|
εἶναι, |
οὐκοῦν
ἔφη
ἐασάτω
με
καὶ |
| [178] |
ὡς
(ἀπήγγειλαν
οἱ
κατάσκοποι
χαλεπὸν
|
εἶναι |
παντάπασι
καὶ
ἀνάλωτον,
ἠρώτησεν
εἰ |
| [204] |
τὸ
τρυφᾶν
ἢ
τὸ
ἄρχειν
|
εἶναι |
παρ´
ἡλικίαν.
Νοσοῦντι
δ´
αὐτῷ |
| [199] |
λίτραν
ἀργυρίου
διανείμας
φησὶ
βέλτιον
|
εἶναι |
πολλοὺς
ἔχοντας
ἀργύριον
ἢ
ὀλίγους |
| [198] |
μηδένα
γὰρ
ἑαυτοῦ
μηδέποτε
χωρὶς
|
εἶναι. |
Πολλῶν
δ´
ὁρῶν
ἀνισταμένους
ἀνδριάντας |
| [181] |
ἀπεκρίνατο
περὶ
αὐτοῦ
τούτου
μαχητέον
|
εἶναι, |
πότερος
εὖ
ποιῶν
περιγένηται.
Περὶ |
| [187] |
ἁμαρτεῖν.
~ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ.
Ἰφικράτης
δοκῶν
υἱὸς
|
εἶναι |
σκυτοτόμου
κατεφρονεῖτο·
(δόξαν
δὲ
τότε |
| [198] |
ἑστιάσεις
ἔλεγε
τῆς
αὐτῆς
ἐμπειρίας
|
εἶναι |
στράτευμα
φοβερώτατον
πολεμίοις
καὶ
συμπόσιον |
| [183] |
δὲ
μὴ
πάνυ
δοκῶν
ἀγαθὸς
|
εἶναι |
στρατιώτης
ἠξίου
τὰς
τοῦ
πατρὸς |
| [185] |
Ἀχιλλεὺς
ἐβούλετ´
ἂν
ἢ
Ὅμηρος
|
εἶναι, |
σὺ
δ´
αὐτός
ἔφη
πότερον |
| [199] |
εἰρωνευόμενος
ὁ
Κάτων
ἔφη
δοτέον
|
εἶναι |
συγγνώμην,
εἰ
τῶν
Ἀμφικτυόνων
ψηφισαμένων |
| [195] |
Τοῦ
δὲ
Πύρρου
παρακαλοῦντος
αὐτὸν
|
εἶναι |
σὺν
αὐτῷ
καὶ
τὴν
μετ´ |
| [178] |
ἕως
ἔξεστι
βασιλεύοντος
ἄλλου
φιλάνθρωπον
|
εἶναι. |
Συνεβούλευε
δὲ
τῶν
ἐν
ταῖς |
| [206] |
γυναῖκα
καὶ
διαβολῆς
ἔδει
καθαρὰν
|
εἶναι. |
Τὰς
δ´
Ἀλεξάνδρου
πράξεις
ἀναγινώσκων |
| [183] |
εἰπόντος
τοῦ
κυβερνήτου
πολὺ
πλείονας
|
εἶναι |
τὰς
τῶν
πολεμίων
ναῦς,
ἐμὲ |
| [190] |
μὴ
ἐφικνεῖται
ἡ
λεοντῆ,
προσραπτέον
|
εἶναι |
τὴν
ἀλωπεκῆν.
Πρὸς
δ´
Ἀργείους |
| [187] |
φοβούμεθα;
χειρίστην
ἔφησε
στρατηγοῦ
φωνὴν
|
εἶναι |
τὴν
οὐκ
ἂν
προσεδόκησα
Παραταττόμενος |
| [186] |
Σικελίας
ἔκρυψεν
ἑαυτόν,
εἰπὼν
εὔηθες
|
εἶναι |
τὸ
δίκην
ἔχοντα
ζητεῖν
ἀποφυγεῖν, |
| [202] |
θάτερον
οὐκ
ἠθέλησεν
εἰπὼν
οὐκ
|
εἶναι |
τὸ
θεράπευμα
τῆς
ἀλγηδόνος
ἄξιον. |
| [192] |
Τῶν
δὲ
ὁπλιτῶν
δεῖν
ἀπέφαινεν
|
εἶναι |
τὸ
σῶμα
γεγυμνασμένον
οὐκ
ἀθλητικῶς |
| [188] |
ἐασάτω
με
καὶ
δοκεῖν
καὶ
|
εἶναι |
τοιοῦτον.
Αἰτοῦντος
δ´
Ἀλεξάνδρου
τριήρεις |
| [187] |
Χάρητα
προαγόντων
καὶ
τοιοῦτον
ἀξιούντων
|
εἶναι |
τὸν
Ἀθηναίων
στρατηγόν,
οὐ
τὸν |
| [195] |
θαυμαστὸν
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
πυνθανόμενος
|
εἶναι |
τὸν
ἄνδρα,
συλλαβεῖν
ἐκέλευσε
τὴν |
| [198] |
ἀλαλάζει.
Κάκιστον
δ´
ἔλεγεν
ἄρχοντα
|
εἶναι |
τὸν
ἄρχειν
ἑαυτοῦ
μὴ
δυνάμενον. |
| [192] |
δίχα
τῶν
βασιλικῶν,
ἀπεκρίνατο
μὴ
|
εἶναι |
τὸν
Ἀρχίδαμον
ἀφ´
Ἡρακλέους·
τὸν |
| [177] |
ἔφη
τὸν
μὲν
Ἑκατερὸν
ἀμφότερον
|
εἶναι, |
τὸν
δ´
Ἀμφοτερὸν
οὐδέτερον.
~(Τοὺς |
| [176] |
πολιτῶν
ἀλλὰ
καὶ
βούλομαι
εἶπεν
|
εἶναι |
τὸν
ἐμοῦ
μᾶλλον
μισούμενον.
Ἐπεὶ |
| [201] |
τῶν
στρατιωτῶν
ἐμέμψατο·
χαλεπὸν
γὰρ
|
εἶναι |
τὸν
πόλεμον,
εἰ
μὲν
δι´ |
| [203] |
ἀναιτίους
κολάζοντα,
τοῦτον
δὲ
αὑτὸν
|
εἶναι |
τὸν
τοὺς
μὲν
φίλους
πείσαντα |
| [184] |
ἀναγκαίων
διὰ
τὸ
λίαν
φιλόθηρος
|
εἶναι. |
τότε
μὲν
οὖν
ἐσιώπησεν·
ἅμα |
| [181] |
ἑνὸς
οὐ
νομίζω
ῥήματος
ἀνταξίας
|
εἶναι |
τοῦ
Ἡρακλέους.
Τῶν
δὲ
φίλων |
| [172] |
ἧττον
οἰόμενος
βασιλικὸν
καὶ
φιλάνθρωπον
|
εἶναι |
τοῦ
μεγάλα
διδόναι
τὸ
μικρὰ |
| [203] |
ἐκέλευε
θαρρεῖν·
πλεῖον
γὰρ
ἔργον
|
εἶναι |
τοῦ
νικῆσαι
τὸ
τούτους
σκυλεῦσαι. |
| [191] |
μάχην,
πάντας
τοὺς
τρέσαντας
(ἀτίμους
|
εἶναι |
τοῦ
νόμου
κελεύοντος,
ὁρῶντες
οἱ |
| [194] |
δεῖπνον
δειπνῶν,
αὑτῷ
δὲ
βέλτιον
|
εἶναι |
τοῦ
χρυσίον
ἔχειν
τὸ
κρατεῖν |
| [175] |
τῶν
παρρησιαζομένων
πρὸς
αὐτὸν
ἄκαιρον
|
εἶναι. |
Τοὺς
δ´
ἀπόρρητον
λόγον
ἐκφέροντας |
| [172] |
μὲν
λόγων
ἔφη
κύριος
αὐτὸς
|
εἶναι, |
τῶν
δὲ
πράξεων
τὴν
τύχην |
| [188] |
τοῖς
ὅπλοις
αὐτοὺς
ἢ
φίλους
|
εἶναι |
τῶν
κρατούντων.
Λόγου
δὲ
περὶ |
| [205] |
τὸν
δοκοῦντα
Λίβυν
ἀπὸ
γένους
|
εἶναι, |
φήσαντα
δ´
αὐτοῦ
μὴ
ἀκούειν |
| [177] |
ἐπίστευεν,
οὐχ
ὑπέμεινεν
ἐλέγξαι,
~βέλτιον
|
εἶναι |
φήσας
ἀποθανεῖν
(ἢ
ζῆν
μὴ |
| [177] |
ἐκείνου
κατεσκέδασεν,
ὃν
ἔδοξεν
ἐμὲ
|
εἶναι. |
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Ο
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΠΑΤΗΡ.
(Φίλιππον |
| [182] |
τοῖς
πράγμασι,
πρότερον
μὲν
γάρ«
|
εἶπε |
δυνάμεως
ἐδεόμην,
νῦν
δὲ
δόξης |
| [173] |
ἐστὶ
τῶν
κόκκων
τὸ
πλῆθος,
|
εἶπε |
Ζωπύρους·
ἦν
δ´
ἀνὴρ
ἀγαθὸς |
| [202] |
τὸν
ἄρχοντα,
τὴν
δ´
αἰτίαν
|
εἶπε |
καὶ
ἀπέδειξε,
κελεύσας
ὁ
Μάριος |
| [175] |
μωρολογήσεις,
Διονύσιε
μοναρχήσω
μὲν
οὖν
|
εἶπε, |
καὶ
δημηγορήσας
εὐθὺς
ᾑρέθη
στρατηγὸς |
| [187] |
πόλεμον
εἰσηγῇ;
ναὶ
μὰ
Δία
|
εἶπε |
(καὶ
μέλανα
ἱμάτια
καὶ
δημοσίας |
| [178] |
τὴν
κρίσιν
διοργισθείς
ἐπὶ
τίνα;
|
εἶπε· |
καὶ
ὁ
Μαχαίτας
ἐπὶ
σέ, |
| [181] |
μάχην
πῶς
σοι
χρήσωμαι;
βασιλικῶς
|
εἶπε, |
καὶ
προσερωτηθείς
μή
τι
ἄλλο; |
| [206] |
θανάτου
ποῖος
ἄριστος
ὁ
ἀπροσδόκητος
|
εἶπε. |
ΚΑΙΣΑΡ
Ο
ΣΕΒΑΣΤΟΣ.
Καῖσαρ
ὁ |
| [189] |
τοῦ
Ἀγησιλάου
τρωθέντος
ὁ
Ἀνταλκίδας
|
εἶπε |
καλὰ
διδασκάλια
(παρὰ
Θηβαίων
ἀπολαμβάνειν |
| [205] |
οὐκ
ἀτρύπητον
ἔχεις
τὸ
οὖς
|
εἶπε. |
Κάστον
δὲ
Ποπίλλιον
νομικὸν
εἶναι |
| [189] |
αὐτῷ
προσφερομένου,
ναὶ
τὼ
σιώ
|
εἶπε |
κατέκτανον
κά
τυ,
αἰ
μὴ |
| [177] |
ἤδη
γενειῶντα,
πρὸς
τοὺς
φίλους
|
εἶπε |
μὴ
θαυμάσητε·
τῶν
γὰρ
καλῶν |
| [182] |
πότε
μέλλομεν
ἀναζευγνύναι;
τί
δέδοικας;
|
εἶπε |
μὴ
μόνος
τῆς
σάλπιγγος
οὐκ |
| [188] |
χρήματα
τῷ
Φωκίωνι
διδόντος
ἀγανακτήσας
|
εἶπε |
μήτ´
ἐκεῖνον
Ἀλεξάνδρου
βελτίονα
εἶναι |
| [177] |
μιᾷ
ἡμέρᾳ
προσαγγελθέντων,
ὦ
τύχη
|
εἶπε, |
μικρόν
τι
μοι
κακὸν
ἀντὶ |
| [189] |
τῆς
γυναικὸς
ἂν
τοὺς
φιλοῦντας
|
εἶπε |
μισῶμεν,
τί
ποιήσομεν
τοὺς
μισοῦντας; |
| [176] |
εἰπεῖν·
~ἐπεὶ
δὲ
προσελθών
(δός
|
εἶπε |
μοι
τάλαντον,
ἵνα
δόξῃς
ἀκηκοέναι |
| [207] |
οὐ
προσεῖχον
ἀλλ´
ἐθορύβουν,
ἀκούσατε
|
εἶπε |
νέοι
γέροντος,
οὗ
νέου
γέροντες |
| [183] |
Ἀλεξάνδρου
τελευτήν
εἰ
μὲν
ἐπεβούλευσεν
|
εἶπε |
Παρμενίων
Ἀλεξάνδρῳ,
τίνι
πιστευτέον;
εἰ |
| [205] |
μηδὲν
γινώσκειν,
οἴει
γὰρ
ἴσως
|
εἶπε |
περὶ
τῶν
νομίμων
ἐπερωτᾶσθαι.
Ὁρτησίου |
| [190] |
Ὀλύμπια
καλῶς
ἄγειν
τί
δέ
|
εἶπε |
ποιοῦσι
θαυμαστόν,
εἰ
δι´
ἐτῶν |
| [187] |
συκοφάντην
οἷα
ποιεῖς,
ὦ
ἄνθρωπε
|
εἶπε |
πολέμου
περιεστῶτος
τὴν
πόλιν
(περὶ |
| [190] |
πρὸς
αὐτόν,
οἱ
λόγοι
σου
|
εἶπε |
πόλεως
δέονται.
ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ.
Ἀγησίλαος
ἔλεγε |
| [202] |
τῶν
πολεμίων
ἐκεῖθεν
ὑμῖν
ἔστιν
|
εἶπε |
ποτὸν
ὤνιον
αἵματος.
Οἱ
δ´ |
| [195] |
ἔσωσεν.
ὁ
μὲν
οὖν
Ἀννίβας
|
εἶπε |
πρὸς
τοὺς
φίλους
οὐ
πολλάκις |
| [194] |
Πύρρου
Ῥωμαίων
ἧτταν
πυθόμενος
Λαιβῖνον
|
εἶπε |
Πύρρος,
οὐκ
Ἠπειρῶται
Ῥωμαίους
νενικήκασιν. |
| [188] |
Ἀθηναῖοι
ἐὰν
μανῶσιν,
(νὴ
Δία)
|
εἶπε, |
σὲ
δ´
ἐὰν
σωφρονῶσιν.
Ἀριστογείτονος |
| [181] |
Ἡρακλέα
ταῖς
πράξεσιν,
ἀλλ´
ἐγώ
|
εἶπε |
τὰς
ἐμὰς
πράξεις
μετὰ
τῆς |
| [175] |
ὅτι
τῆς
γυναικὸς
αὐτοῦ
παρούσης
|
εἶπέ |
τι
τῶν
ἀπορρήτων,
ἐζημίωσε.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ |
| [197] |
πλήθη
καὶ
τοὺς
ὁπλισμούς,
λόγον
|
εἶπε |
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς
Ἀχαιούς·
ἔφη |
| [206] |
ἑαυτὸν
ἀνελόντος
φθονῶ
σοι,
Κάτων,
|
εἶπε |
τοῦ
θανάτου·
καὶ
γὰρ
σὺ |
| [198] |
παραιτουμένου
τὸν
θρίαμβον
ἐπὶ
σοί
|
εἶπε |
τοῦτ´
ἐστίν,
ἐξουσίαν
διδοὺς
αὐτῷ |
| [189] |
ἄρχοντας
ἀποβλέψας
οὐ
παύσει
τις
|
εἶπε |
τοῦτον
ἀσχημονοῦντα;
Τῶν
δὲ
μελλόντων |
| [179] |
ἵνα
μὴ
λοιδορηθῇ,
βέλτιόν
ἐστιν
|
εἶπε |
τοῦτον
αὐτὸν
ἢ
ἡμᾶς
διὰ |
| [194] |
ἀναγκαῖα
τὰ
χρήματα
νὴ
Δία
|
εἶπε |
τούτῳ
Νικομήδη
δείξας,
χωλὸν
καὶ |
| [174] |
τῇ
λόγχῃ
πατάξας
ἐγώ
σε
|
εἶπε |
τρέφω
μαχούμενον,
ἀλλ´
οὐ
λοιδορησόμενον |
| [183] |
ὄντα
καὶ
συνήθη
τίνος
σοι
|
εἶπε |
τῶν
ἐμῶν
μεταδῶ;
κἀκεῖνος
οὗ |
| [206] |
τούτῳ
δίκην
μάρτυς
εἰσαχθεὶς
οὐδὲν
|
εἶπε |
φαῦλον
περὶ
τῆς
γυναικός·
ἐρομένου |
| [197] |
θαυμάζειν
τὸ
τῶν
κρεῶν
πλῆθος·
|
εἰπεῖν |
δὲ
τὸν
ξένον
ὅτι
ταῦτα |
| [175] |
ὅπως
προειδῇ
τοὺς
ἐπιβουλεύοντας,
ἐκέλευσεν
|
εἰπεῖν· |
~ἐπεὶ
δὲ
προσελθών
(δός
εἶπε |
| [200] |
ὥστε
Κάτωνα
μὲν
τὸν
πρεσβύτερον
|
εἰπεῖν |
ἐρωτηθέντα
περὶ
τῶν
ἐν
Καρχηδόνι |
| [194] |
εἰ
δὲ
δεῖ
τι
πάντως
|
εἰπεῖν |
πρὸς
τοὺς
δικαστάς,
ἀξιοῦν,
ἂν |
| [207] |
καὶ
κατακόρως
παρρησιαζομένου
καὶ
προαχθέντος
|
εἰπεῖν |
τι
τοιοῦτον
εἰ
ταῦτά
σοι, |
| [201] |
ὅτι
πεφεύγασιν
οὓς
τοσαυτάκις
ἐδίωξαν,
|
εἰπεῖν |
τινα
λέγεται
τῶν
Νομαντίνων
ὡς |
| [191] |
πολεμίων
νεκρῶν
φεῦ
τᾶς
Ἑλλάδος
|
εἶπεν |
ἃ
τοσούτους
ὑφ´
(αὑτᾶς
ἀπολώλεκεν, |
| [176] |
ὁ
δὲ
πράως
καὶ
μειδιῶν
|
εἶπεν |
αἴκα
ταύταν
ἕλω.
Λαβὼν
δὲ |
| [177] |
τοῦ
ἀνθρώπου,
σὺ
μὲν
γάρ
|
εἶπεν |
αἰτεῖν,
οὗτος
δὲ
λαμβάνειν
ἄξιός |
| [191] |
ἀηδόνος
φωνὴν
ἀκοῦσαι
παρακαλούμενος
αὐτᾶς
|
εἶπεν |
ἄκουκα
πολλάκις.
Μετὰ
δὲ
τὴν |
| [185] |
ὡς
πατάξοντος
πάταξον
μὲν
οὖν
|
εἶπεν |
ἄκουσον
δέ.
Μὴ
πείθων
δὲ |
| [196] |
ἄλλοι
κατεγέλων,
~(ὁ
δὲ
Φάβιος
|
εἶπεν |
ἀληθῆ
λέγεις·
εἰ
μὴ
γὰρ |
| [178] |
Καὶ
ὁ
Φίλιππος
ἄφετε
αὐτόν
|
εἶπεν, |
ἀληθῶς
γὰρ
εὔνους
ὢν
καὶ |
| [189] |
τι
μεμφόμενος
αὐτοῖς
εἴη,
ἥκιστα
|
εἶπεν |
ἀλλ´
ἐπαινῶν
καὶ
βουλόμενος
καὶ |
| [193] |
τι
λυπηρὸν
αὐτῷ
συμπέπτωκεν,
οὐδέν
|
εἶπεν |
ἀλλ´
ἐχθὲς
ᾐσθόμην
ἐμαυτοῦ
μεῖζον |
| [185] |
πόλιν
ἔνδοξός
ἐστιν,
ἀληθῆ
λέγεις
|
εἶπεν |
ἀλλ´
οὔτ´
ἂν
ἐγὼ
Σερίφιος |
| [186] |
αἱ
γυναῖκες
οὐ
μὲν
οὖν
|
εἶπεν |
ἀλλ´
ὡς
οἱ
λέοντες.
Ἔχων |
| [191] |
τῷ
μάχεσθαι
μὴ
σύ
γε
|
εἶπεν |
ἀλλὰ
δός
μοι
τοὺς
κατακτέννοντας |
| [196] |
Σκιπίωνα
περὶ
διαλύσεως,
ἔδει
πρότερον
|
εἶπεν |
ἀλλὰ
μὴ
νῦν,
ὁπότε
καὶ |
| [191] |
δι´
ἀσθένειαν
καὶ
δακρύοντα,
χαλεπόν
|
εἶπεν |
ἅμα
ἐλεεῖν
καὶ
φρονεῖν.
Μενεκράτους |
| [187] |
τὴν
εἰωθυῖαν
ὥραν
ἀριστᾷ,
τοιγαροῦν
|
εἶπεν |
ἂν
ἄλλο
τι
γνῶσι
περὶ |
| [190] |
διαμάχεσθαι
τοῖς
πολεμίοις
πλείοσιν
οὖσιν,
|
εἶπεν |
ἀνάγκη
πολλοῖς
μάχεσθαι
τὸν
ἄρχειν |
| [198] |
ποτε
τὴν
ἐπιπολάζουσαν
γυναικοκρατίαν
πάντες
|
εἶπεν |
ἄνθρωποι
τῶν
γυναικῶν
ἄρχουσιν,
ἡμεῖς |
| [193] |
εἰς
Πελοπόννησον
ἀπεστάλκασι,
τί
οὖν;
|
εἶπεν |
Ἀντιγενίδας
στένει
καινοὺς
Τελλῆνος
αὐλοὺς |
| [188] |
μὴ
δικαίων
αὐτόν
οὐ
δύνασαι,
|
εἶπεν, |
Ἀντίπατρε,
καὶ
φίλῳ
Φωκίωνι
χρῆσθαι |
| [180] |
ἀθρύπτως
διαιτωμένου
καὶ
αὐστηρῶς
ἔξωθεν
|
εἶπεν |
Ἀντίπατρος
λευκοπάρυφός
ἐστι,
τὰ
δ´ |
| [189] |
ἐκείνων
τί
βούλεται,
πείσας
ὑμᾶς
|
εἶπεν |
ἀπαγαγεῖν
ἢ
μὴ
πείσας
μένειν |
| [194] |
ἀνδρὸς
αἰχμαλώτου
γεγονότος
ἐμοὶ
μέν
|
εἶπεν |
ἀπόδος
τὴν
ἀσπίδα,
σεαυτῷ
δὲ |
| [192] |
τὴν
ἀρετὴν
ζητεῖ,
πότ´
οὖν
|
εἶπεν |
αὐτῇ
χρήσεται;
(Πάλιν
ἀκούσας
φιλοσόφου |
| [207] |
διαχειμάσειεν.
Ἄλλο
δ´
(οὐδὲν
οὔτ´
|
εἶπεν |
αὐτοὺς
οὔτ´
ἐποίησε.
Τῶν
δ´ |
| [178] |
αὐτοῦ
δωρεὰν
προσδεχόμενον
μή
με
|
εἶπεν |
ἀφαιροῦ
τὸ
ἀνίκητον
εὐεργεσίας
καὶ |
| [179] |
σοὶ
κτᾶται
τί
δ´
ὄφελος
|
εἶπεν |
ἐὰν
ἔχω
μὲν
πολλὰ
πράξω |
| [179] |
πεπονθότες
οἱ
Πελοποννήσιοι,
τί
οὖν
|
εἶπεν, |
ἐὰν
κακῶς
πάθωσι;
(Κοιμηθεὶς
δὲ |
| [192] |
ἀριστερά.
τεθέντων
δὲ
πάντων
ἀναστὰς
|
εἶπεν |
ἐὰν
μὲν
ἐθελήσητε
τοῖς
ἄρχουσι |
| [176] |
αὐτὸν
ἐξελέγχειν
ἀμέλει
τοῖς
λόγοις
|
εἶπεν |
ἐγὼ
δέ
σε
τοῖς
(ἔργοις |
| [207] |
τῶν
ἄλλων
βασιλέων
ὁ
Καῖσαρ
|
εἶπεν |
ἐγὼ
προδοσίαν
φιλῶ,
προδότας
δ´ |
| [179] |
ἐγκαλούντων,
ὁ
Παρμενίων
μὴ
θαυμάσητε
|
εἶπεν |
εἰ
καθεύδει
νῦν
Φίλιππος·
ὅτε |
| [205] |
θαρρεῖν
παρακαλοῦντος,
(καλῶς
ἂν
παρῄνεις
|
εἶπεν |
εἰ
κολοιοῖς
ἐπολεμοῦμεν.
Ἐπεὶ
δὲ |
| [202] |
καταβὰς
διαγώνισαι
σὺ
μὲν
οὖν
|
εἶπεν |
εἰ
μέγας
εἶ
στρατηγός,
ἀνάγκασόν |
| [182] |
βακτηρίᾳ
τὴν
σκηνὴν
διαστείλας
οἰμώξετε
|
εἶπεν |
εἰ
μὴ
μακρότερον
ἀποστάντες
λοιδορήσετε |
| [180] |
Ἀλέξανδρος
ἤμην
κἀγὼ
νὴ
Δία
|
εἶπεν |
εἰ
Παρμενίων
Ἀπεκρίνατο
δὲ
Δαρείῳ |
| [176] |
τῶν
πολιτῶν
ἀλλὰ
καὶ
βούλομαι
|
εἶπεν |
εἶναι
τὸν
ἐμοῦ
μᾶλλον
μισούμενον. |
| [179] |
ἐπὶ
στρατείας,
εἶτα
διαναστάς
ἀσφαλῶς
|
εἶπεν |
ἐκάθευδον·
Ἀντίπατρος
γὰρ
ἐγρηγόρει.
Πάλιν |
| [182] |
οὐκ
Ἀλέξανδρος
ἦν
τοιοῦτος«
εἰκότως«
|
εἶπεν, |
ἐκεῖνος
μὲν
γὰρ
ἐθέριζε
τὴν |
| [200] |
δεῖν
ἀγνοοῦντος
ἅπαντας,
ἀληθῆ
λέγεις
|
εἶπεν· |
ἐμοὶ
γὰρ
οὐκ
εἰδέναι
πολλοὺς |
| [178] |
ὢν
ἐκεῖνος
ἀποτέθνηκεν
ἑαυτῷ
γε
|
εἶπεν, |
ἐμοὶ
δὲ
ταχέως·
ἔφθη
γὰρ |
| [204] |
συγκλήτῳ
λέγοντος,
οὐκ
αἰσχύνῃ,
Μαρκελλῖνε,
|
εἶπεν |
ἐμοὶ
λοιδορούμενος,
δι´
ὃν
ἐξ |
| [176] |
τὸν
πυθόμενον,
εἰ
σχολάζοι,
μηδέποτε
|
εἶπεν |
ἐμοὶ
τοῦτο
συμβαίη.
Δύο
δ´ |
| [190] |
μέγαν
προσαγορεύειν,
τί
δαὶ
ἐκεῖνος
|
εἶπεν |
ἐμοῦ
μείζων,
εἰ
μὴ
δικαιότερος |
| [186] |
μηκέτι
τοῦτο
ποιήσειν
οὐκ
ἔστιν
|
εἶπεν |
ἐν
πολέμῳ
δὶς
ἁμαρτεῖν.
~ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ. |
| [182] |
κατ´
οἰκίαν,
ἔσται
μὲν
οὖν«
|
εἶπεν |
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ
καὶ
πάντων |
| [189] |
τῇ
πόλει
δημοκρατίαν
σὺ
πρῶτος
|
εἶπεν |
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ
σου
ποίησον |
| [181] |
προσερωτηθείς
μή
τι
ἄλλο;
πάντα
|
εἶπεν |
ἐν
τῷ
βασιλικῶς
ἔνεστι,
θαυμάσας |
| [182] |
ὡς
ἐλεύθερον
ἐγγραψάντων,
οὐκ
ἂν«
|
εἶπεν |
ἕνα
μόνον
βουλοίμην
Ἀθηναῖον
ὑπ´ |
| [189] |
λέγει
πρὸς
τὸν
υἱόν
ἔγωγε
|
εἶπεν |
ἐντέλλομαι
(καὶ
παρακαλῶ
μηδὲν
Ἀθηναίοις |
| [191] |
τοῦ
τὸν
χορὸν
ἱστάντος
εὖγε
|
εἶπεν |
ἐξεῦρες,
πῶς
καὶ
αὕτη
ἔντιμος |
| [192] |
μόνος
οὕτως
ἔχων
περίεισιν,
ὅπως
|
εἶπεν |
ἐξῇ
πᾶσιν
ὑμῖν
μεθύειν
καὶ |
| [190] |
ἐτρώθη,
προδούσης
με
τῆς
ἀσπίδος
|
εἶπεν. |
Ἐπεὶ
δὲ
συνέβη
πεσεῖν
αὐτὸν |
| [194] |
δ´
αὐτὸν
τοῦ
Ἐπαμεινώνδου,
χάριν
|
εἶπεν |
ἔχειν
Ἀλεξάνδρῳ·
πεπειρᾶσθαι
γὰρ
ἑαυτοῦ |
| [194] |
ἢ
Χαβρίαν
ἢ
Ἰφικράτην
δύσκριτον
|
εἶπεν |
ἕως
ζῶμεν.
Ἐπεὶ
δ´
ἐκ |
| [194] |
εἰς
τοὺς
πολεμίους
τί
μᾶλλον
|
εἶπεν |
ἢ
εἰς
ἡμᾶς
ἐκεῖνοι;
Ἐπεὶ |
| [199] |
αὐτοὺς
αἱρουμένοις
(ἄρχοντας·
δόξετε
γάρ
|
εἶπεν |
ἢ
μὴ
πολλοῦ
τὸ
ἄρχειν |
| [180] |
τι
πρὸς
τούτοις
ἕτερον,
οὐδέν,
|
εἶπεν, |
ἢ
ξῦραι
τὰ
γένεια
τῶν |
| [182] |
δὲ
τοῦ
νεανίσκου
τί
λέγεις;
|
εἶπεν |
ἢ
ταῦτ´
ἐστὶ
τἀν
δέλτοισιν |
| [200] |
ἀτρέμα
πρὸς
τὸν
Παναίτιον
ψιθυρίσας
|
εἶπεν |
ἤδη
τι
τῆς
ἐπιδημίας
ἡμῶν |
| [188] |
βαδίζειν,
καὶ
ποῦ
τις
ἄν
|
εἶπεν |
ἥδιον
Ἀριστογείτονι
λαλήσειεν;
Ὀργιζομένων
δὲ |
| [174] |
φαγὼν
καὶ
κρίθινον
ἄρτον
οἵας
|
εἶπεν |
ἡδονῆς
ἄπειρος
ἤμην.
ΠΑΡΥΣΑΤΙΣ.
Παρύσατις |
| [198] |
εὐθὺς
ἐπιχειρεῖν
εἴγε
τὴν
σήν
|
εἶπεν |
ἡλικίαν
εἶχον·
αἱ
δὲ
πολλαί |
| [192] |
ἀποκαλοῦντα
τοὺς
Λακεδαιμονίους
μόνοι
γοῦν
|
εἶπεν |
ἡμεῖς
οὐδὲν
μεμαθήκαμεν
κακὸν
παρ´ |
| [201] |
παρακομίζοντα
καὶ
Θηρικλείους
ἐμοὶ
μέν
|
εἶπεν |
ἡμέρας
τριάκοντα
καὶ
τῇ
πατρίδι, |
| [182] |
μὰ
Δία,
τοῖς
τῶν
βαρβάρων«
|
εἶπεν |
ἡμῖν
δὲ
μόνα
καλὰ
τὰ |
| [178] |
οὐκ
ἔστι
τοῖς
ὑποζυγίοις,
οἷος
|
εἶπεν |
ἡμῶν
ὁ
βίος
ἐστίν,
εἰ |
| [200] |
ὁ
Σκιπίων
γελάσας
ἀβελτερίᾳ
γε
|
εἶπεν |
ἡμῶν,
οἳ
καθάπερ
οὐκ
ἀνθρώπους |
| [190] |
ὑψηλὸν
εἶναι,
οὐδ´
εἰ
γυναικῶν
|
εἶπεν |
ἦν
ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ.
Ἀρχίδαμος
ἐν
τῷ |
| [206] |
ἀνεχώρησεν
εἰς
τὸ
στρατόπεδον,
τήμερον
|
εἶπεν |
ἦν
ἡ
νίκη
παρὰ
τοῖς |
| [187] |
τοῖς
Ἀθηναίοις
δεικνύοντος,
ἐγὼ
δέ
|
εἶπεν |
ᾐσχύνθην
ὅτι
μου
στρατηγοῦντος
ὑμῶν |
| [190] |
πυνθανομένου
πόσοι
εἰσὶ
Λακεδαιμόνιοι
ὅσοι
|
εἶπεν |
ἱκανοὶ
τοὺς
κακοὺς
ἀπείργειν.
Καὶ |
| [194] |
σπεύδεις
ἀποθανεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν
|
εἶπεν |
ἵνα
μᾶλλον
παροξυνθῶσι
Θηβαῖοι
καὶ |
| [179] |
πρεσβῦτις
ἐγκραγοῦσα
καὶ
μὴ
βασίλευε
|
εἶπεν. |
Ὁ
δὲ
θαυμάσας
τὸ
ῥηθὲν |
| [190] |
ἀξιούντων
ὁρίσαι
τοὺς
φόρους
αὐτοῖς,
|
εἶπεν |
ὁ
πόλεμος
οὐ
τεταγμένα
σιτεῖται. |
| [187] |
Ἀθηναίων
στρατηγόν,
οὐ
τὸν
στρατηγόν
|
εἶπεν |
ὁ
Τιμόθεος
ἀλλὰ
τὸν
τῷ |
| [190] |
πολλάκις
τίς
ἄριστος
εἴη
Σπαρτιατῶν,
|
εἶπεν |
ὁ
τὶν
ἀνομοιότατος.
Ἑτέρου
δὲ |
| [199] |
λόγων
ἀναστάς
ὥσπερ
οὐκ
ἔχοντες
|
εἶπεν |
ὃ
πράττωμεν,
καθήμεθα
περὶ
Γραικῶν |
| [186] |
λεγόντων
μηδέπω
πάντας
παρεῖναι,
~(πάρεισιν
|
εἶπεν |
οἱ
μέλλοντες
μάχεσθαι·
καὶ
χρησάμενος |
| [201] |
βοώντων
κτεῖναι
τὸν
(τύραννον
εἰκότως
|
εἶπεν |
οἱ
τῇ
πατρίδι
πολεμοῦντες
ἐμὲ |
| [205] |
γνοὺς
ὕστερον
ὅτι
(ζῇ,
κακός
|
εἶπεν |
ὄλοιτο
κακῶς
ὁ
ψευσάμενος.
Πρὸς |
| [175] |
οἰκέτας
δύο
τρέφειν
ἀλλ´
Ὅμηρος
|
εἶπεν, |
ὃν
σὺ
διασύρεις,
πλείονας
ἢ |
| [187] |
περὶ
τηλικούτων;
καὶ
μὴν
Ἀλέξανδρος
|
εἶπεν |
ὃν
ψηφίζεσθε
θεόν,
ἐμοῦ
νεώτερός |
| [184] |
τὴν
βασιλείαν·
καὶ
ὁ
Πύρρος
|
εἶπεν |
ὃς
ἂν
ὑμῶν
ὀξυτέραν
ἔχῃ |
| [204] |
ἕτερον
ἢ
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους
|
εἶπεν |
(Ὅστις
δὲ
πρὸς
τύραννον
ἐμπορεύεται, |
| [207] |
δ´
ἀσπασάμενος
αὐτὸν
ὁ
Ἀθηνόδωρος
|
εἶπεν |
ὅταν
ὀργισθῇς,
Καῖσαρ,
μηδὲν
εἴπῃς |
| [175] |
παύσασθαι
νῦν
γὰρ
οὐδὲν
ἔχουσιν
|
εἶπεν, |
ὅτε
καταφρονοῦσιν
ἡμῶν.
(Τῆς
δὲ |
| [180] |
δὲ
τοῦ
Παρμενίωνος
οὐκ
οἶδας
|
εἶπεν |
ὅτι
βελτίων
οὐκ
ἔστιν
ἐν |
| [186] |
σὺν
αὐτῷ
δείξωμεν
οὖν
αὐτοῖς
|
εἶπεν |
ὅτι
ζῶμεν·
(καὶ
πρὸς
Λακεδαιμονίους |
| [177] |
ὁ
Νικάνωρ
διατελεῖ,
ὁρᾶτε
οὖν
|
εἶπεν |
ὅτι
παρ´
ἡμᾶς
αὐτούς
ἐστι |
| [204] |
μαλακίαν
καὶ
κίναιδον
ἀποκαλοῦντος,
ἀγνοεῖς
|
εἶπεν |
ὅτι
προσήκει
τοῖς
τέκνοις
ἐντὸς |
| [206] |
ἐδάκρυσε
καὶ
πρὸς
τοὺς
φίλους
|
εἶπεν |
ὅτι
ταύτην
τὴν
ἡλικίαν
ἔχων |
| [193] |
τὸν
θεόν,
~(ἐμβεβροντῆσθαι
τοὺς
πολεμίους
|
εἶπεν, |
ὅτι
τοιούτων
χωρίων
ἐγγὺς
ὄντων |
| [189] |
τὸν
πυθόμενον
διὰ
τί
κομῶσιν
|
εἶπεν |
ὅτι
τῶν
κόσμων
ἀδαπανώτατος
οὗτός |
| [188] |
ἀποδεχομένους,
ἐπιστραφεὶς
πρὸς
τοὺς
φίλους
|
εἶπεν |
οὐ
δήπου
κακόν
τι
λέγων |
| [177] |
Μακεδόσιν
ἐγκαλούντων,
γελάσας
ὁ
Φίλιππος
|
εἶπεν |
οὐ
δοκοῦσιν
ὑμῖν
Ἀθηναῖοι
νομίζειν |
| [184] |
Ἀετὸν
αὐτὸν
προσαγορευόντων
(τί
γάρ
|
εἶπεν |
οὐ
μέλλω,
τοῖς
ὑμετέροις
ὅπλοις |
| [201] |
αὐτὸν
ἐπὶ
τοῦ
βήματος,
ἐμέ
|
εἶπεν |
οὐδέποτε
στρατοπέδων
ἀλαλαγμὸς
ἐθορύβησεν,
οὔτι |
| [173] |
τὴν
πόλιν,
πολλάκις
ὁ
Δαρεῖος
|
εἶπεν |
οὐκ
ἂν
ἐθελῆσαι
λαβεῖν
ἑκατὸν |
| [180] |
ἐκείνου
δὲ
ὁμολογήσαντος,
ὦ
μιαρέ
|
εἶπεν |
οὐκ
ἀπάξεις
εὐθὺς
ἐκ
τοῦ |
| [182] |
καλέσας
τὸν
ἐπὶ
τῶν
ξενίων
|
εἶπεν |
οὐκ
ἐξάξεις
μου
τὸν
υἱὸν |
| [190] |
προσφερομένοις
ἢ
ἐκείνῳ,
σὺ
γάρ
|
εἶπεν |
οὐκ
οἶδας
ἀδικεῖσθαι.
ΘΕΟΠΟΜΠΟΣ.
Θεόπομπος |
| [195] |
ὁ
Φαβρίκιος
καὶ
μειδιάσας
ἐμέ
|
εἶπεν |
οὔτε
τὸ
χρυσίον
ἐχθὲς
οὔτε |
| [174] |
δεξάμενος
ἡδέως
νὴ
τὸν
Μίθραν
|
εἶπεν |
οὗτός
μοι
δοκεῖ
καὶ
πόλιν |
| [175] |
ταχέως
εἶτα
οὐκ
ἀεικές
ἐστιν
|
εἶπεν |
οὕτω
βραχὺν
ὄντα
τὸν
θάνατον |
| [185] |
προσερχομένου
καὶ
κολακεύοντος,
ὦ
μειράκιον
|
εἶπεν |
ὀψὲ
μὲν
ἀμφότεροι
ἀλλ´
ἅμα |
| [175] |
εἶχες
πατέρα
τύραννον»
(οὐδὲ
σύ
|
εἶπεν |
υἱὸν
ἕξεις,
ἐὰν
μὴ
παύσῃ |
| [184] |
διαδήματος,
ἀλλ´
ἀφ´
ἧς
ἡμέρας
|
εἶπεν |
ὑμᾶς
ἀνείληφα,
πρῶτον
ἐχθὲς
ἀληθινῶν |
| [192] |
ὑμᾶς
ἐδιώξαμεν
ἡμεῖς
δ´
οὐδέποτε
|
εἶπεν |
ὑμᾶς
ἀπὸ
τοῦ
Εὐρώτα.
Σοφιστοῦ |
| [193] |
τῶν
Θηβαίων
κατηγοροῦντας
οὗτοι
μέντοι
|
εἶπεν |
ὑμᾶς
βραχυλογοῦντας
ἔπαυσαν.
Ἐπεὶ
δ´ |
| [188] |
ἐπιδιδόντων,
κληθεὶς
πολλάκις
αἰσχυνοίμην
ἄν
|
εἶπεν |
ὑμῖν
μὲν
ἐπιδιδούς,
τούτῳ
δὲ |
| [204] |
πάσας
ἐστράτευται
τὰς
στρατείας,
πάσας
|
εἶπεν |
ὑπ´
ἐμαυτῷ
αὐτοκράτορι.
Τῶν
δὲ |
| [185] |
Ἀθηναίων
αὐτὸν
προπηλακιζόντων
τί
κοπιᾶτε
|
(εἶπεν |
ὑπὸ
τῶν
αὐτῶν
πολλάκις
εὐχρηστούμενοι; |
| [184] |
παρὰ
πάντα
τὸν
βίον
οὔτ´
|
εἶπεν |
ὕποπτον
οὔτ´
ἐποίησεν,
ἀλλὰ
καὶ |
| [205] |
ὄψιν
ἀτρέμα
πρὸς
τοὺς
φίλους
|
εἶπεν
|
Φοίβου
ποτ´
οὐκ
ἐῶντος
ἔσπειρεν |
| [185] |
ἀγῶσι
προεξανισταμένους
μαστιγοῦσιν
(ἀεί)
ναί
|
εἶπεν |
ὦ
Ἀδείμαντε,
τοὺς
δὲ
λειπομένους |
| [182] |
δωρεῶν
ἀφαιρεῖν,
οἱ
λόγοι
σου«
|
εἶπεν |
ὦ
Ἀριστόδημε,
περιζώματος
ὄζουσιν.
Ἀθηναίων |
| [179] |
ὁ
ψάλτης
μὴ
γένοιτό
σοι
|
εἶπεν, |
ὦ
βασιλεῦ,
κακῶς
οὕτως,
ἵνα |
| [184] |
αὐτοῦ·
καὶ
ὁ
νεανίσκος
ταῦτα
|
εἶπεν |
ὦ
βασιλεῦ·
πλείονα
δ´
ἂν |
| [182] |
καὶ
ὁ
Ἀνταγόρας
σὺ
δέ
|
εἶπεν, |
ὦ
βασιλεῦ,
τὸν
Ἀγαμέμνονα
νομίζεις |
| [189] |
ὀδυρομένου
καὶ
ἀγανακτοῦντος
οὐκ
ἀγαπᾷς,
|
εἶπεν, |
ὦ
Θούδιππε,
μετὰ
Φωκίωνος
ἀποθανούμενος; |
| [198] |
ἦν
οὕτως
ὀνομαζόμενον)
ἀγαθῇ
τύχῃ,
|
εἶπεν, |
ὦ
θύγατερ,
καὶ
δέχομαι
τὸν |
| [183] |
πατρὸς
λαμβάνειν
ἀποφοράς,
ἀλλ´
ἐγώ
|
εἶπεν |
ὦ
μειράκιον,
ἀνδραγαθίας
οὐ
πατραγαθίας |
| [206] |
μητρὸς
ἐπὶ
τὰς
θύρας
σήμερον
|
εἶπεν |
ὦ
μῆτερ,
ἢ
ἀρχιερέα
τὸν |
| [201] |
εὖ
κεκοσμημένον
ὁ
μὲν
θυρεός,
|
εἶπεν, |
ὦ
νεανία,
καλός,
πρέπει
δὲ |
| [206] |
καταπλαγέντος
δὲ
τοῦ
Μετέλλου
τοῦτ´
|
εἶπεν |
ὦ
νεανίσκε,
φῆσαί
μοι
χαλεπώτερον |
| [190] |
οὐδεὶς
ἄλλος
ἔσται
(τοιοῦτος,
ἀγνοεῖτε
|
εἶπεν |
ὦ
ξένοι·
Βρασίδας
μὲν
γὰρ |
| [179] |
παρὼν
Λεωνίδης
ὁ
παιδαγωγός
οὕτως
|
εἶπεν |
ὦ
παῖ,
δαψιλῶς
ἐπιθυμιάσεις,
ὅταν |
| [196] |
καὶ
περιβαλὼν
τὸν
υἱόν
εὖγε
|
εἶπεν, |
ὦ
παῖ,
φρονεῖς,
αἰσθόμενος
τίνων |
| [185] |
πλούσιος
γενόμενος
πρὸς
τοὺς
παῖδας
|
εἶπεν |
ὦ
παῖδες,
ἀπωλόμεθ´
ἄν,
εἰ |
| [173] |
κομίσαι·
καὶ
διδοὺς
αὐτῷ
λάβε
|
εἶπεν |
ὦ
Σατιβαρζάνη·
ταῦτα
μὲν
γὰρ |
| [175] |
περὶ
τούτου
φράσασαν·
ἡ
δ´
|
εἶπεν |
ᾤμην
γὰρ
τοιοῦτον
ἅπαντας
τοὺς |
| [175] |
τοὺς
πολίτας,
ἐπεὶ
ἐθορύβησαν,
αἰτεῖν
|
εἶπεν |
ὡς
ἀποδώσων,
καὶ
ἀπέδωκε
μετὰ |
| [183] |
ἔπιεν
αἰχμάλωτος
γενόμενος,
ὦ
θεοί
|
εἶπεν |
ὡς
μικρᾶς
ἡδονῆς
ἕνεκα
δοῦλον |
| [180] |
τῷ
προσώπῳ
τουτὶ
μὲν
αἷμα
|
εἶπεν |
ὡς
ὁρᾶτε
καὶ
οὐκ
ἰχώρ, |
| [182] |
τὴν
χώραν,
οὐ
παύσῃ
μοι
|
εἶπεν |
ὡς
ὄχλῳ
χρώμενος;
Θρασύλλου
δὲ |
| [204] |
φιλικώτερα.
Περὶ
δὲ
αὑτοῦ
παρρησιαζόμενος
|
εἶπεν, |
ὡς
πᾶσαν
ἀρχὴν
καὶ
ἔλαβε |
| [188] |
τάξαι
τὴν
δύναμιν,
ὦ
Ἡράκλεις
|
εἶπεν |
ὡς
πολλοὺς
ὁρῶ
στρατηγούς,
στρατιώτας |
| [198] |
τῆς
ἀσωτίας
καὶ
πολυτελείας
καθαπτόμενος
|
εἶπεν |
ὡς
χαλεπόν
ἐστι
λέγειν
πρὸς |
| [196] |
ἐδίδοσαν,
ἡδέως
ἄν
ἔφη
ἔλαβον,
|
εἴπερ |
ἦν
ἰδιώτης
καὶ
μὴ
ἄρχων. |
| [207] |
εἶπεν
ὅταν
ὀργισθῇς,
Καῖσαρ,
μηδὲν
|
εἴπῃς |
μηδὲ
ποιήσῃς
πρότερον
ἢ
τὰ |
| [175] |
(Πρὸς
δὲ
Ξενοφάνην
τὸν
Κολοφώνιον
|
εἰπόντα |
μόλις
οἰκέτας
δύο
τρέφειν
ἀλλ´ |
| [175] |
ἔλαχε
τὸ
Μ,
πρὸς
τὸν
|
εἰπόντα |
μωρολογήσεις,
Διονύσιε
μοναρχήσω
μὲν
οὖν |
| [187] |
Ἐκκλησίας
δὲ
γενομένης
πρὸς
τὸν
|
εἰπόντα |
σκεπτομένῳ,
(ὦ
Φωκίων,
ἔοικας
ὀρθῶς |
| [187] |
τάφρον
ὀρύττων
ἐπιμελῶς
πρὸς
τὸν
|
εἰπόντα |
τί
γὰρ
φοβούμεθα;
χειρίστην
ἔφησε |
| [176] |
τῆς
ἀρχῆς
πρὸς
μὲν
τὸν
|
εἰπόντα |
τί
σε
Πλάτων
καὶ
φιλοσοφία |
| [205] |
πρὸς
τὸν
Κικέρωνα
πλαγίως
τι
|
εἰπόντα |
φήσαντος
αἰνιγμάτων
λύσεως
ἀπείρως
ἔχειν, |
| [192] |
Ἑτέρου
δ´
Ἀθηναίου
πρὸς
αὐτὸν
|
εἰπόντος |
ἀλλὰ
μὴν
(ἡμεῖς
ἀπὸ
τοῦ |
| [188] |
δανειστήν.
Δημοσθένους
δὲ
τοῦ
ῥήτορος
|
εἰπόντος |
ἀποκτενοῦσί
σε
Ἀθηναῖοι
ἐὰν
μανῶσιν, |
| [185] |
Εὐρυβιάδου
δὲ
ναυμαχεῖν
μὴ
τολμῶντος,
|
εἰπόντος |
δ´
Ἀδειμάντου
πρὸς
τὸν
Θεμιστοκλέα |
| [186] |
ἔδακε
τὴν
χεῖρα
τοῦ
καταπαλαίοντος·
|
εἰπόντος |
δ´
ἐκείνου
δάκνεις
ὡς
αἱ |
| [205] |
προσεκαλεῖτο
μάρτυρα
πρός
τινα
δίκην·
|
εἰπόντος |
δ´
ἐκείνου
μηδὲν
γινώσκειν,
οἴει |
| [202] |
ἐκαρτέρει,
τὸν
οἰκεῖον
ἀναμένων
καιρόν.
|
Εἰπόντος |
δὲ
Πομπαιδίου
Σίλωνος
πρὸς
αὐτόν |
| [182] |
~ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ.
(Ἀντίγονος
εἰσέπραττε
χρήματα
συντόνως·
|
εἰπόντος |
δέ
τινος
ἀλλ´
οὐκ
Ἀλέξανδρος |
| [178] |
ἀποθανόντος
δῆλος
ἦν
βαρέως
φέρων·
|
εἰπόντος |
δέ
τινος
ἀλλὰ
μὴν
ὡραῖος |
| [182] |
μοι«
ἔφη
σύνοιδεν
ὁ
λασανοφόρος.
|
(Εἰπόντος |
δέ
τινος
ὅτι
πάντα
καλὰ |
| [203] |
ἡ
μετὰ
Καιπίωνος
διεφθάρη
δύναμις.
|
Εἰπόντος |
δέ
τινος
ὅτι
Ῥωμαῖοι
τὴν |
| [186] |
ἔχοντα
ζητεῖν
ἀποφυγεῖν,
ἐξὸν
φυγεῖν.
|
Εἰπόντος |
δέ
τινος
οὐ
πιστεύεις
τῇ |
| [187] |
τοῖς
περὶ
Ἀλεξάνδρου
γραφομένοις
ψηφίσμασιν·
|
εἰπόντος |
δέ
τινος
σὺ
νέος
ὢν |
| [194] |
καὶ
στρατηγῷ
σῴζειν
τοὺς
πολίτας.
|
Εἰπόντος |
δέ
τινος
τῶν
στρατιωτῶν
ἐμπεπτώκαμεν |
| [175] |
ὀργῆς,
τί
τοιοῦτον
αὐτῷ
σύνοιδεν.
|
Εἰπόντος |
δὲ
τοῦ
νεανίσκου
σὺ
γὰρ |
| [203] |
οὐκ
εἴα
μηδέπω
μετέχοντα
βουλῆς.
|
Εἰπόντος |
δὲ
τοῦ
Πομπηίου
πρὸς
τοὺς |
| [180] |
πρὸς
αὐτὸν
ἐπίσης,
καὶ
Παρμενίωνος
|
εἰπόντος |
ἐγὼ
μὲν
ἔλαβον
ἂν
εἰ |
| [201] |
Μέτελλος
ὀχυρῷ
χωρίῳ
βουλευόμενος
προσαγαγεῖν,
|
εἰπόντος |
ἑκατοντάρχου
πρὸς
αὐτὸν
ὡς,
ἐὰν |
| [194] |
καὶ
δεθεὶς
κακῶς
αὐτὸν
ἔλεγεν,
|
εἰπόντος |
ἐκείνου
σπεύδεις
ἀποθανεῖν;
πάνυ
μὲν |
| [182] |
μαθητῶν
λόγον
ἐσκεμμένον
ἐκ
παρασκευῆς
|
εἰπόντος |
ἐπ´
αὐτοῦ,
(βουλόμενός
τι
προσμαθεῖν |
| [182] |
ἔφη
τὸ
δόμα·
τοῦ
δὲ
|
εἰπόντος |
οὐκοῦν
τάλαντον
δός
μοι
ἀλλ´ |
| [204] |
θυρῶν
λοιδορεῖσθαι.
Μετέλλου
δὲ
Νέπωτος
|
εἰπόντος |
πρὸς
αὐτὸν
ὅτι
πλείονας
μαρτυρῶν |
| [183] |
ναυμαχεῖν
πρὸς
τοὺς
Πτολεμαίου
στρατηγούς,
|
εἰπόντος |
τοῦ
κυβερνήτου
πολὺ
πλείονας
εἶναι |
| [185] |
Τοῦ
δὲ
Σεριφίου
πρὸς
αὐτὸν
|
εἰπόντος, |
ὡς
οὐ
δι´
αὑτὸν
ἀλλὰ |
| [188] |
αὐτῷ
μόνῳ
ταῦτα
δίδωσιν
Ἀλέξανδρος·
|
εἰπόντων |
δ´
ἐκείνων
ὡς
μόνον
αὐτὸν |
| [189] |
καὶ
πολλὰ
πραξάντων
ἀσελγῆ
καὶ
|
εἰπόντων, |
μεθ´
ἡμέραν
(δὲ
τοῦ
Πεισιστράτου |
| [174] |
τοῦτο
ποιεῖ
Φίλιππος·
τῶν
δ´
|
εἰπόντων |
οὔ
καὶ
πῶς
δύναταί
φησι |
| [198] |
εὑρὼν
δεδακρυμένον
ἐπυνθάνετο
τὴν
αἰτίαν·
|
~εἰπούσης |
δὲ
ὅτι
Περσεὺς
(τέθνηκεν
ἡμῖν |
| [179] |
ὅ
τι
τηνικαῦτα;
(τῆς
δὲ
|
εἰπούσης |
περιέμενον
γὰρ
τὸν
ἄνδρα
κατακλινῆναι, |
| [197] |
φέρειν
περὶ
αὐτοῦ·
~(καὶ
ταῦτ´
|
εἰπὼν |
ἀνέβαινεν,
ὁ
δὲ
δῆμος
ἐπηκολούθησε |
| [204] |
πληγεὶς
ξίφει
καὶ
στενάξας
ἅπαξ,
|
εἰπὼν |
δὲ
μηδὲν
ἀλλ´
ἐγκαλυψάμενος
παρέδωκεν |
| [190] |
αὐτοῦ
τῶν
πολυτελῶν
οὐκ
ἔλαβεν
|
εἰπὼν |
δεδιέναι,
μὴ
διὰ
ταῦτα
μᾶλλον |
| [192] |
καὶ
μύρων
παρασκευὴν
ἀπῆλθεν
εὐθύς,
|
εἰπών |
ἐγώ
σε
θύειν
ᾠόμην
οὐχ |
| [202] |
περὶ
αὐτὸν
ὁ
Ποπίλλιος
περιέγραψεν
|
εἰπών |
ἐνταῦθα
τοίνυν
ἑστὼς
βούλευσαι
καὶ |
| [186] |
Ἀθηναίων
ἀπὸ
Σικελίας
ἔκρυψεν
ἑαυτόν,
|
εἰπὼν |
εὔηθες
εἶναι
τὸ
δίκην
ἔχοντα |
| [174] |
δὲ
σκεύη
πάντα
συνέτριψεν,
ὅπως
|
εἰπὼν |
μὴ
δι´
ὀργὴν
πικρότερον
κολάζω |
| [184] |
αὐτὸν
καὶ
πρὸς
τὸ
οὖς
|
εἰπών |
μὴ
σπεῦδε
γῆμαι
πρὶν
τελευτήσαντ´ |
| [188] |
δυνάμεως
βοηθὸν
αὐτοῖς
πρὸς
Φίλιππον,
|
εἰπὼν |
ὁ
Φωκίων
ὅτι
δεῖ
μὴ |
| [207] |
καὶ
κατέσχεν
αὐτὸν
ὅλον
ἐνιαυτόν,
|
εἰπὼν |
ὅτι
ἔστι
καὶ
(σιγῆς
ἀκίνδυνον |
| [172] |
μαλακὴν
χώραν
λαβεῖν
οὐκ
εἴασεν,
|
εἰπὼν |
ὅτι
καὶ
τῶν
φυτῶν
τὰ |
| [192] |
τινα
τοιοῦτον
(ἀπήλασε
τῆς
στρατιᾶς
|
εἰπὼν |
ὅτι
μόλις
αὐτοῦ
σκέπουσι
τὴν |
| [181] |
γεωργοῦσι·
τοὺς
δὲ
Θηβαίους
ἀφῆκεν
|
εἰπὼν |
ὅτι
μόνοις
τούτοις
οὔτε
πόλις |
| [196] |
πρὸς
τὸν
δῆμον
αὐτοῦ
κατηγορησάντων,
|
εἰπὼν |
ὅτι
τῇ
σήμερον
ἡμέρᾳ
Καρχηδονίους |
| [192] |
τῆς
δ´
ἐρωμένης
δεηθείσης
ἀφῆκεν,
|
εἰπὼν |
ὅτι
τοιαῦτα
πρέπει
λαμβάνειν
ἑταιριδίοις, |
| [181] |
χώρας
ἄρχειν
καὶ
προσέθηκε
χώραν,
|
εἰπὼν |
ὅτι
φρονεῖν
μοι
δοκεῖ
ὁ |
| [202] |
μεταβαίνοντος
ἐπὶ
θάτερον
οὐκ
ἠθέλησεν
|
εἰπὼν |
οὐκ
εἶναι
τὸ
θεράπευμα
τῆς |
| [206] |
τῆς
Γαλατικῆς
ἐπαρχίας
ἐπὶ
Πομπήιον
|
εἰπών |
πᾶς
ἀνερρίφθω
κύβος.
Ἐπεὶ
δὲ |
| [178] |
αἰσθόμενος
καὶ
τὴν
κεφαλήν,
ἀνέστησεν
|
εἰπὼν |
τὸν
ἄπιστον
ἐν
θριξὶ
μὴ |
| [174] |
λεπτά,
πιθανῶς
δὲ
καὶ
περιττῶς
|
εἰργασμένα |
γλυφαῖς
τισι
καὶ
τορείαις,
τῷ |
| [184] |
τὸν
πρῶτον
ἠρώτησεν,
εἰ
ταῦτ´
|
εἰρήκασι |
περὶ
αὐτοῦ·
καὶ
ὁ
νεανίσκος |
| [184] |
πολλὰ
βλάσφημα
περὶ
αὐτοῦ
πίνοντες
|
εἰρήκασιν, |
ἐκέλευσεν
ἀχθῆναι
μεθ´
ἡμέραν
πρὸς |
| [184] |
βασιλεῦ·
πλείονα
δ´
ἂν
τούτων
|
εἰρήκειμεν, |
εἰ
πλείονα
οἶνον
εἴχομεν.
ΑΝΤΙΟΧΟΣ. |
| [176] |
περὶ
αὐτοῦ
καὶ
τῆς
τυρρανίδος
|
εἰρηκέναι |
παρὰ
πότον,
ἀμφοτέρους
ἐκάλεσεν
ἐπὶ |
| [175] |
ὅτε
Καρχηδονίους
πρὸς
Ἱμέρᾳ
κατεπολέμησεν,
|
εἰρήνην |
ποιούμενος
πρὸς
αὐτοὺς
ἠνάγκασεν
ἐγγράψαι |
| [197] |
Περσεὺς
πρέσβεις
περὶ
σπονδῶν
καὶ
|
εἰρήνης, |
ἐκέλευσεν
ὁ
νενικημένος
(τὸν
νενικηκότα |
| [196] |
κατὰ
κράτος
περὶ
σπονδῶν
καὶ
|
εἰρήνης |
πρέσβεις
ἀπέστειλαν
πρὸς
αὐτόν,
ἐκέλευσεν |
| [199] |
συγγνώμην
παρὰ
τῶν
ἀκροωμένων
αἰτοῦντος,
|
εἰρωνευόμενος |
ὁ
Κάτων
ἔφη
δοτέον
εἶναι |
| [203] |
νόμιμον
χρόνον,
ἄγειν
τὸν
ἵππον
|
εἰς |
ἀγορὰν
ἐπὶ
τοὺς
δύο
ἄνδρας, |
| [204] |
τὴν
ἐν
Φαρσάλῳ
μάχην
φεύγων
|
εἰς |
Αἴγυπτον,
ὡς
ἔμελλε
διαβαίνειν
ἐκ |
| [200] |
πόλεων
ἐθνῶν
βασιλέων
ἐπίσκοπον,
ὡς
|
εἰς |
Ἀλεξάνδρειαν
ἧκε
καὶ
τῆς
νεὼς |
| [204] |
ἔμελλε
διαβαίνειν
ἐκ
τῆς
τριήρους
|
εἰς |
ἁλιευτικὸν
πλοῖον
ἀποστείλαντος
τοῦ
βασιλέως, |
| [206] |
Ῥώμῃ
πρὸς
Κάτλον
πρωτεύοντα
Ῥωμαίων
|
εἰς |
ἅμιλλαν
ὑπὲρ
τῆς
ἀρχιερωσύνης
καταστὰς |
| [186] |
ἀποδημίαν
ἀνήλωσεν.
Αἰσχύλου
δὲ
ποιήσαντος
|
εἰς |
Ἀμφιάραον
οὐ
γὰρ
δοκεῖν
ἄριστος |
| [186] |
βουλεύματα
(καὶ
λεγομένων
τούτων,
πάντες
|
εἰς |
Ἀριστείδην
ἀπέβλεψαν.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ.
Περικλῆς,
ὁπότε |
| [193] |
σύμμαχοι
Θηβαίων,
Ἀθηναίων
δὲ
πρέσβεις
|
εἰς |
Ἀρκαδίαν
παραγενόμενοι
κατηγόρουν
ἀμφοτέρων
καὶ |
| [207] |
δεῖπνον.
Γάιον
δὲ
τὸν
θυγατριδοῦν
|
εἰς |
Ἀρμενίαν
ἀποστέλλων
(ᾐτεῖτο
παρὰ
τῶν |
| [196] |
τὸ
διαβῆναι
Ῥωμαίους
ἐπ´
αὐτὸν
|
εἰς |
Ἀσίαν
πέμψαντος
πρὸς
τὸν
Σκιπίωνα |
| [203] |
πόλιν
καὶ
τὸν
Σθένιον
ἀπέλυσεν.
|
Εἰς |
δὲ
Λιβύην
διαβὰς
ἐπὶ
Δομίτιον |
| [200] |
πέπνυται,
τοὶ
δὲ
σκιαὶ
ἀίσσουσιν.
|
Εἰς |
δὲ
τὴν
Ῥώμην
ἐλθόντος
ἀπὸ |
| [191] |
Πύθιον
ἐρωτῆσαι
περὶ
τῶν
αὐτῶν,
|
εἰς |
Δελφοὺς
παραγενόμενος
ἠρώτησε
τὸν
θεόν, |
| [206] |
Τῶν
δὲ
στρατιωτῶν
αὐτῷ
βραδέως
|
εἰς |
Δυρράχιον
ἐκ
Βρεντεσίου
κομιζομένων
λαθὼν |
| [187] |
τὸν
τοῦ
παλαιοῦ
Ἁρμοδίου
ἀπόγονον,
|
εἰς |
δυσγένειαν
αὐτῷ
λοιδορούμενον
ἔφη
τὸ |
| [194] |
μῆνας,
τοὺς
μὲν
συνάρχοντας
ἐκέλευεν
|
εἰς |
ἑαυτὸν
ἀναφέρειν
τὴν
αἰτίαν
(ὡς |
| [177] |
τὸν
γηγενέταν
ἄργυρον
αἰνεῖς
ἀπεσήμαινεν
|
εἰς |
ἐκεῖνον,
ὑπέκρουσεν
ὁ
Ἀρχέλαος
αὐτῷ |
| [184] |
τῶν
φίλων
καὶ
θεραπόντων
ἀποπλανηθεὶς
|
εἰς |
ἔπαυλιν
πενήτων
ἀνθρώπων
ἀγνοούμενος
εἰσῆλθε |
| [176] |
ὀλίγον
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ
μεταστὰς
|
εἰς |
ἑτέραν
πόλιν
ἐωνήσατο
χωρίον,
μεταπεμψάμενος |
| [204] |
μετὰ
τὰς
στρατείας
ἀφεικότος
αὑτὸν
|
εἰς |
ἡδονὰς
καὶ
πολυτελῶς
ζῶντος,
τὸν |
| [194] |
πολεμίους
τί
μᾶλλον
εἶπεν
ἢ
|
εἰς |
ἡμᾶς
ἐκεῖνοι;
Ἐπεὶ
δὲ
παρασπονδηθεὶς |
| [193] |
τοῦ
Θεσσαλῶν
μονάρχου
συμμάχου
μὲν
|
εἰς |
Θήβας
παραγενομένου,
δισχιλίους
δὲ
χρυσοῦς |
| [199] |
περὶ
τὸν
Βαῖτιν
ποταμὸν
οἰκοῦσιν
|
εἰς |
κίνδυνον
ὑπὸ
πλήθους
τῶν
πολεμίων |
| [187] |
αὐτῷ
τινες
ἐζωγράφουν
τὰς
πόλεις
|
εἰς |
κύρτον
αὐτομάτως
ἐκείνου
καθεύδοντος
ἐνδυομένας· |
| [190] |
Θρᾴκης
Ἕλληνας,
οἱ
δὲ
πεμφθέντες
|
εἰς |
Λακεδαίμονα
πρέσβεις
τῇ
μητρὶ
προσῆλθον |
| [204] |
γῆς
καὶ
θαλάσσης
κύριος,
ἔπλευσεν
|
εἰς |
Λιβύην
καὶ
Σαρδόνα
καὶ
Σικελίαν· |
| [197] |
πεμφθεὶς
δὲ
στρατηγὸς
ἐπὶ
Φίλιππον
|
εἰς |
λόγους
ἐπείσθη
συνελθεῖν
αὐτῷ·
τοῦ |
| [198] |
Ἐμβαλὼν
δὲ
διὰ
τῶν
ἄκρων
|
εἰς |
Μακεδονίαν
καὶ
συντεταγμένους
ἰδὼν
τοὺς |
| [204] |
σώματι,
τὸν
δὲ
Κικέρωνα
λοιδοροῦντος
|
εἰς |
μαλακίαν
καὶ
κίναιδον
ἀποκαλοῦντος,
ἀγνοεῖς |
| [179] |
ἀφθόνως
δειπνεῖν
καὶ
πάντα
φέρειν
|
εἰς |
μέσον,
ὡς
αὔριον
δειπνήσοντας
τὰ |
| [189] |
καὶ
πελέκεως
μόνον·
αἰσχυνεῖσθαι
γὰρ
|
εἰς |
οἰκίας
λιτὰς
ἐκπώματα
καὶ
στρώματα |
| [207] |
δὲ
τῷ
φιλοσόφῳ
διὰ
γῆρας
|
εἰς |
οἶκον
ἀφεθῆναι
δεηθέντι
συνεχώρησεν.
Ἐπεὶ |
| [197] |
ἄρχοντος,
ᾑρῆσθαι
στρατηγός.
Ἐλθὼν
δ´
|
εἰς |
οἶκον
ἐξ
ἀγορᾶς
καὶ
τὴν |
| [174] |
λέοντα.
Φύσει
δ´
ὢν
ὀξὺς
|
εἰς |
ὀργὴν
καὶ
πικρὸς
τῶν
ἁμαρτανόντων |
| [181] |
ἑαυτὸν
οὐ
νοσῶν.
Ἐπεὶ
οὖν
|
εἰς |
ὄψιν
ἀχθεὶς
καὶ
ἀνακρινόμενος
ὡμολόγησε |
| [199] |
οὐκ
ἔλαθε
τὸν
Κάτωνα,
πρὶν
|
εἰς |
ὄψιν
ἐλθεῖν,
ἀπήγξατο.
Παρακληθεὶς
δ´ |
| [193] |
Ἀθηναῖοι
στράτευμα
καινοῖς
κεκοσμημένον
ὅπλοις
|
εἰς |
Πελοπόννησον
ἀπεστάλκασι,
τί
οὖν;
εἶπεν |
| [193] |
πολιτῶν
ἐφόδιον
τῆς
στρατείας
ἐνέβαλεν
|
εἰς |
Πελοπόννησον.
Αὖθις
δὲ
τοῦ
Περσῶν |
| [184] |
ἔδοξε
τεθνάναι·
τῆς
δὲ
φήμης
|
εἰς |
Πέργαμον
κομισθείσης
Ἄτταλος
ὁ
(ἀδελφὸς |
| [206] |
ἐκ
Βρεντεσίου
κομιζομένων
λαθὼν
ἅπαντας
|
εἰς |
πλοῖον
ἐμβὰς
μικρὸν
ἐπεχείρησε
διαπλεῖν |
| [202] |
Μάριος
ἐκ
γένους
ἀδόξου
προϊὼν
|
εἰς |
πολιτείαν
(διὰ
τῶν
στρατειῶν,
ἀγορανομίαν |
| [183] |
Μιθριδᾶτα.
ἐκεῖνος
δὲ
νοήσας
ἔφυγεν
|
εἰς |
Πόντον
κἀκεῖ
βασιλεύων
διετέλεσε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ. |
| [204] |
μεταβολῇ
τῆς
πολιτείας
τὸν
Σερτώριον
|
εἰς |
Ῥώμην
καλούντων,
κατέκαυσε
πάσας
διδοὺς |
| [203] |
τῶν
πολεμίων.
Ἐπεὶ
δὲ
πεμφθεὶς
|
εἰς |
Σικελίαν
ὑπὸ
Σύλλα
στρατηγὸς
ἐπυνθάνετο |
| [200] |
ᾧ
χρόνῳ
Καρχηδὼν
ἐπολεμεῖτο,
μελίπηκτον
|
εἰς |
σχῆμα
τῆς
πόλεως
διαπλάσας
(καὶ |
| [199] |
τοῖς
(Ἀχαιῶν
συλλαβέσθαι
φυγάσιν,
ὅπως
|
εἰς |
τὰς
πατρίδας
κατέλθωσιν,
προσεποιεῖτο
μηδὲν |
| [194] |
διακοσίων·
συντάξαι
δὲ
καὶ
συναγαγεῖν
|
εἰς |
ταὐτὸν
Ἀρκάδας·
ἀποδοῦναι
δὲ
τοῖς |
| [186] |
Ἕλλησι
τοσούτῳ
πτωχότερος
ἐπανῆλθεν,
ὅσον
|
εἰς |
τὴν
ἀποδημίαν
ἀνήλωσεν.
Αἰσχύλου
δὲ |
| [175] |
βουλόμεθα.
Λοιδορηθεὶς
δὲ
ὑπό
τινος
|
εἰς |
τὴν
δυσωδίαν
τοῦ
στόματος
ᾐτιᾶτο |
| [187] |
μετὰ
τῶν
ὅπλων
ζῶντα
συναρπάσας
|
εἰς |
τὴν
ἑαυτοῦ
τριήρη
μετήνεγκεν.
Ἐν |
| [197] |
βασιλέως
μετὰ
πολλῆς
δυνάμεως
ἥκοντος
|
εἰς |
τὴν
Ἑλλάδα
καὶ
πάντων
ἐκπεπληγμένων |
| [205] |
Ἔρωτα
ἀπαγγείλαντα
αὐτῷ
τὸν
οἰκέτην
|
εἰς |
τὴν
ἐπιοῦσαν
ὑπερτεθῆναι
τὴν
δίκην |
| [182] |
ὥσπερ
ἀπὸ
σκοπῆς
τῆς
Ἑλλάδος
|
εἰς |
τὴν
οἰκουμένην
πυρσεύεσθαι.
Ἀνταγόρου
δὲ |
| [182] |
Ἀθηναίων
δὲ
δοῦλον
αὐτοῦ
τιμώμενον
|
εἰς |
τὴν
πολιτείαν
ὡς
ἐλεύθερον
ἐγγραψάντων, |
| [204] |
καὶ
πολὺν
ἀθροίσας
σῖτον
ἔσπευδεν
|
εἰς |
τὴν
Ῥώμην.
Μεγάλου
δὲ
χειμῶνος |
| [191] |
βελτίονας.
ΔΑΜΩΝΙΔΑΣ.
Δαμωνίδας
δὲ
ταχθεὶς
|
εἰς |
τὴν
τελευταίαν
τοῦ
χοροῦ
τάξιν |
| [180] |
συντιθεμένων,
ὅπως
μηδὲν
τῶν
λαφύρων
|
εἰς |
τὸ
βασιλικὸν
ἀνοίσουσιν,
ἀλλ´
αὐτοὶ |
| [187] |
αὐτῷ
τοῦ
Ἰφικράτους
ὅτι
κινδυνεύων
|
εἰς |
τὸ
γυμνάσιον
βαδίζει
καὶ
τὴν |
| [196] |
αὐτὸς
μὲν
ἔφη
στεφανωσάμενος
ἀναβαίνειν
|
εἰς |
τὸ
Καπετώλιον
θύσων,
τὸν
δὲ |
| [191] |
τὸν
Ἀγησίλαον·
ὁ
δὲ
προελθὼν
|
εἰς |
τὸ
μέσον
ἐκέλευσε
τοὺς
νόμους |
| [189] |
τῶν
ἐχθρῶν
τις
ἐνέπτυσεν
ἀπαντήσας
|
εἰς |
τὸ
πρόσωπον.
ὁ
δὲ
πρὸς |
| [180] |
τοὺς
ἀρίστους.
(Τοξεύματι
δὲ
πληγεὶς
|
εἰς |
τὸ
σκέλος,
ὡς
πολλοὶ
συνέδραμον |
| [197] |
καὶ
διαρπάσαντες
τὴν
ἀποσκευὴν
ἐπανελθόντες
|
εἰς |
τὸ
στρατόπεδον
ἑαυτῶν
ἐπιμεληθῶσι,
τὸ |
| [192] |
στρατηγοῦντος
οὐδέποτε
πανικὸς
θόρυβος
ἐνέπεσεν
|
εἰς |
τὸ
στρατόπεδον.
Ἔλεγε
δὲ
τὸν |
| [184] |
ἱερεῦσι
τὴν
θυσίαν
αὐτὸς
ἐπανῆλθεν
|
εἰς |
τὸ
στρατόπεδον.
οἱ
δ´
Ἰουδαῖοι |
| [201] |
μετὰ
τοιούτων.
Ἐπεὶ
δ´
ἐλθὼν
|
εἰς |
τὸ
στρατόπεδον
πολλὴν
ἀταξίαν
καὶ |
| [206] |
Πομπήιος
οὐκ
ἐπεξῆλθεν,
ἀλλ´
ἀνεχώρησεν
|
εἰς |
τὸ
στρατόπεδον,
τήμερον
εἶπεν
ἦν |
| [200] |
ῥᾳδίως
ληψόμενοι.
Ἐπεὶ
δὲ
παρελθὼν
|
εἰς |
τὸ
τεῖχος,
τῶν
Καρχηδονίων
ἐκ |
| [198] |
ὁπότε
τῶν
εὐτυχημάτων
τὴν
νέμεσιν
|
εἰς |
τὸν
οἶκον
ἀπερεισαμένης
τῆς
τύχης |
| [188] |
τρίτην
τεθνηκώς.
Τοῦ
δὲ
Λεωσθένους
|
εἰς |
τὸν
πόλεμον
ἐμβαλόντος
τὴν
πόλιν |
| [198] |
ἔδωκε.
καὶ
τοῦτό
φασι
πρῶτον
|
εἰς |
τὸν
τῶν
Αἰλίων
οἶκον
εἰσελθεῖν |
| [204] |
ἑαυτόν.
ΚΙΚΕΡΩΝ.
Κικέρων
ὁ
ῥήτωρ
|
εἰς |
τοὔνομα
σκωπτόμενος
καὶ
τῶν
φίλων |
| [178] |
δ´
Ἀντιπάτρου
φίλων
τινὰ
κατατάξας
|
εἰς |
τοὺς
δικαστάς,
εἶτα
τὸν
πώγωνα |
| [181] |
ἀναπήρους
ἐπὶ
θάλασσαν
(ἐνεδείχθη
τις
|
εἰς |
τοὺς
νοσοῦντας
ἀπογεγραμμένος
ἑαυτὸν
οὐ |
| [194] |
δέ
τινος
τῶν
στρατιωτῶν
ἐμπεπτώκαμεν
|
εἰς |
τοὺς
πολεμίους
τί
μᾶλλον
εἶπεν |
| [202] |
μὴ
δυνάμενος
αὐτοὺς
κατασχεῖν
ὥρμησεν
|
εἰς |
τοὺς
πρώτους
τῶν
ἀποτρεχόντων,
ὅπως |
| [191] |
μάχεσθαι.
ΠΕΔΑΡΙΤΟΣ.
(Πεδάριτος
οὐκ
ἐγκριθεὶς
|
εἰς |
τοὺς
τριακοσίους,
ἥτις
ἦν
ἐν |
| [181] |
ἔφη
μόλις
ὁ
Δαρείου
πλοῦτος
|
εἰς |
τοὺς
φίλους
ἤρκεσεν.
Ἐπεὶ
δὲ |
| [196] |
ἐκεῖ
τὰς
ἐγγύας
ὁμολογεῖν,
ὡς
|
εἰς |
τρίτην
ἐν
τῷ
ἱερῷ
τῆς |
| [188] |
τέθνηκε,
καὶ
αὔριον
ἔσται
καὶ
|
εἰς |
τρίτην
τεθνηκώς.
Τοῦ
δὲ
Λεωσθένους |
| [200] |
τὴν
Ῥώμην
ἐλθόντος
ἀπὸ
στρατείας
|
εἰς |
ὑπατείαν
ἐκάλουν
αὐτὸν
οὐκ
ἐκείνῳ |
| [199] |
εἶχεν
ἐπὶ
τῆς
στρατείας,
ὧν
|
εἷς |
αἰχμάλωτα
τρία
σώματα
πριάμενος,
ὡς |
| [187] |
Μαντείας
δὲ
γενομένης
Ἀθηναίοις,
ὡς
|
εἷς |
ἀνὴρ
ἔστιν
ἐν
τῇ
πόλει |
| [178] |
τῷ
χιτῶνι
καθήμενος
οὐκ
εὐπρεπῶς·
|
εἷς |
οὖν
τῶν
πωλουμένων
ἀνεβόησε
φεῖσαί |
| [202] |
χωρίον,
ἠρώτησεν
αὐτόν,
εἰ
βούλοιτο
|
εἷς |
τῶν
δέκα
γενέσθαι.
Τῶν
δὲ |
| [181] |
ἀνάξιος
φανῆναι.
(Ἐπεὶ
δὲ
Ταξίλης,
|
εἷς |
τῶν
Ἰνδῶν
βασιλεὺς
ὤν,
ἀπαντήσας |
| [194] |
οὐκέτι
γὰρ
ἐθελήσεις
κινδυνεύειν
ὁμοίως
|
εἷς |
τῶν
πλουσίων
γεγονὼς
καὶ
μακαρίων. |
| [201] |
Συναπεδήμει
δ´
αὐτῷ
φίλος
μὲν
|
εἷς |
φιλόσοφος
Παναίτιος,
οἰκέται
δὲ
πέντε· |
| [175] |
καὶ
ᾀδόντων,
αὐτὸς
τὸν
ἵππον
|
εἰσαγαγεῖν |
κελεύσας
ἐλαφρῶς
καὶ
ῥᾳδίως
ἀνεπήδησεν |
| [206] |
φεύγοντος
ἐπὶ
τούτῳ
δίκην
μάρτυς
|
εἰσαχθεὶς |
οὐδὲν
εἶπε
φαῦλον
περὶ
τῆς |
| [198] |
εἰς
τὸν
τῶν
Αἰλίων
οἶκον
|
εἰσελθεῖν |
κειμήλιον
ἀργυροῦν.
Τεσσάρων
δὲ
παίδων |
| [175] |
ποιῶν.
Πάλιν
δὲ
πρὸς
αὐτὸν
|
εἰσελθὼν |
καὶ
θεασάμενος
ἐκπωμάτων
χρυσῶν
καὶ |
| [180] |
δὲ
μικρὰν
καὶ
πῦρ
ὀλίγον
|
εἰσενέγκαντος, |
ἢ
ξύλα
ἢ
λιβανωτὸν
εἰσενεγκεῖν |
| [179] |
δίκην
ἔχοντος
ἠξίου
τὴν
ζημίαν
|
εἰσενεγκεῖν |
ἀφεθῆναι
δὲ
τῆς
κρίσεως,
ἵνα |
| [180] |
εἰσενέγκαντος,
ἢ
ξύλα
ἢ
λιβανωτὸν
|
εἰσενεγκεῖν |
ἐκέλευσεν.
Ἀντιπατρίδου
δὲ
καλὴν
ψάλτριαν |
| [182] |
πλουτίζειν
εἶναι
βασιλικώτερον.
~ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ.
(Ἀντίγονος
|
εἰσέπραττε |
χρήματα
συντόνως·
εἰπόντος
δέ
τινος |
| [187] |
τις
ἐκ
τῆς
ἐκκλησίας
πόλεμον
|
εἰσηγῇ; |
ναὶ
μὰ
Δία
εἶπε
(καὶ |
| [184] |
εἰς
ἔπαυλιν
πενήτων
ἀνθρώπων
ἀγνοούμενος
|
εἰσῆλθε |
καὶ
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
ἐμβαλὼν |
| [206] |
εἰ
καὶ
ἐνταῦθά
τινες
στάσεις
|
εἰσὶ |
καὶ
ἅμιλλαι
περὶ
πρωτείων,
ἐπιστὰς |
| [190] |
ἀνομοιότατος.
Ἑτέρου
δὲ
πυνθανομένου
πόσοι
|
εἰσὶ |
Λακεδαιμόνιοι
ὅσοι
εἶπεν
ἱκανοὶ
τοὺς |
| [172] |
τῶν
φόρων
ἠρώτησε,
μὴ
βαρεῖς
|
εἰσι· |
~φησάντων
δὲ
μετρίως
ἔχειν
ἐκέλευσε |
| [190] |
ἔφη
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἐρωτᾶν
πόσοι
|
εἰσίν, |
ἀλλὰ
ποῦ
εἰσὶν
οἱ
πολέμιοι. |
| [190] |
ἐρωτᾶν
πόσοι
εἰσίν,
ἀλλὰ
ποῦ
|
εἰσὶν |
οἱ
πολέμιοι.
Ἐν
δὲ
Μαντινείᾳ |
| [192] |
πολεμίοις
ὁμόσε
χωρεῖν,
οὗτοι
ὑμῖν
|
εἰσὶν |
οἱ
χρησμοί
δείξας
τοὺς
βελτίονας· |
| [197] |
καὶ
ἀφιπποτοξότας
ἀκούοντες·
πάντες
γάρ
|
εἰσιν |
οὗτοι
Σύροι
ὁπλαρίοις
ἀλλήλων
διαφέροντες. |
| [175] |
οὐδένα
σεαυτῷ
πεποίηκας.
Χρήματα
δ´
|
εἰσπράσσων |
τοὺς
Συρακοσίους,
εἶτα
ὁρῶν
ὀδυρομένους |
| [189] |
καὶ
στρώματα
καὶ
τραπέζας
πολυτελεῖς
|
εἰσφέροντας. |
Πυγμὴν
δὲ
καὶ
παγκράτιον
ἀγωνίζεσθαι |
| [205] |
μοχθηρὸν
ἄλλως
ἀκούσας
ὅτι
τέθνηκεν,
|
εἶτα |
γνοὺς
ὕστερον
ὅτι
(ζῇ,
κακός |
| [179] |
δὲ
πλείονα
χρόνον
ἐπὶ
στρατείας,
|
εἶτα |
διαναστάς
ἀσφαλῶς
εἶπεν
ἐκάθευδον·
Ἀντίπατρος |
| [204] |
παρὰ
Λευκούλλῳ
δι´
ἔτους
τρεφομένας·
|
εἶτα |
ἔφη
εἰ
μὴ
Λεύκουλλος
ἐτρύφα, |
| [185] |
ἐξέπεσε
τῶν
Ἀθηνῶν
τὸ
πρῶτον
|
εἶτα |
καὶ
τῆς
Ἑλλάδος,
ἀναβὰς
πρὸς |
| [194] |
ἐπὶ
τὴν
σκηνὴν
ἐκάλει
Δαΐφαντον,
|
εἶτα |
μετ´
ἐκεῖνον
Ἰολαΐδαν·
τεθνάναι
δὲ |
| [178] |
φίλους
κτᾶσθαι
καὶ
τοὺς
πονηρούς,
|
εἶτα |
οἷς
μὲν
χρῆσθαι
οἷς
δ´ |
| [175] |
Χρήματα
δ´
εἰσπράσσων
τοὺς
Συρακοσίους,
|
εἶτα |
ὁρῶν
ὀδυρομένους
καὶ
δεομένους
καὶ |
| [175] |
ὑπὸ
μαγείρου
καὶ
πίπτοντα
ταχέως
|
εἶτα |
οὐκ
ἀεικές
ἐστιν
εἶπεν
οὕτω |
| [200] |
καὶ
τῆς
πόλεως
ἐντὸς
ὄντας
|
εἶτα |
πράττειν
ὅπως
οὐ
μαχοῦνται
τοῖς |
| [207] |
πῶς
δεῖ
κολάζεσθαι
τοὺς
ἁλόντας,
|
εἶτα |
προπεσὼν
ὑπ´
ὀργῆς
τὸν
ἐπ´ |
| [190] |
συλλαβὼν
μῦν
καὶ
δηχθεὶς
ἀφῆκεν·
|
εἶτα |
πρὸς
τοὺς
παρόντας
οὐδὲν
οὕτως |
| [178] |
τινὰ
κατατάξας
εἰς
τοὺς
δικαστάς,
|
εἶτα |
τὸν
πώγωνα
βαπτόμενον
αἰσθόμενος
καὶ |
| [206] |
κακῶς
ἀκούσασαν
ἐπὶ
Κλωδίῳ
παραιτησάμενος,
|
εἶτα |
τοῦ
Κλωδίου
φεύγοντος
ἐπὶ
τούτῳ |
| [191] |
παρὰ
τοῦ
Διὸς
ὃν
ἤθελεν,
|
εἶτα |
τῶν
ἐφόρων
κελευόντων
καὶ
τὸν |
| [200] |
~(Ἔτι
δὲ
νέος
ὢν
τοσαύτην
|
εἶχε |
δόξαν
ἀνδρείας
καὶ
συνέσεως,
ὥστε |
| [181] |
ἀνδραγαθίαν
πλείονα
χώραν
ἧς
πρῴην
|
εἶχε |
προσέθηκε.
Πυθόμενος
δὲ
ὑπό
τινος |
| [199] |
δόξαν
αὐξάνεσθαι.
Πέντε
δ´
οἰκέτας
|
εἶχεν |
ἐπὶ
τῆς
στρατείας,
ὧν
εἷς |
| [175] |
τοῦ
νεανίσκου
σὺ
γὰρ
οὐκ
|
εἶχες |
πατέρα
τύραννον»
(οὐδὲ
σύ
εἶπεν |
| [184] |
τούτων
εἰρήκειμεν,
εἰ
πλείονα
οἶνον
|
εἴχομεν. |
ΑΝΤΙΟΧΟΣ.
Ἀντίοχος
ὁ
στρατεύσας
δεύτερον |
| [198] |
εἴγε
τὴν
σήν
εἶπεν
ἡλικίαν
|
εἶχον· |
αἱ
δὲ
πολλαί
με
πεῖραι |
| [187] |
δ´
ἠριστηκότα
καὶ
ἀληλιμμένον
ἀποκτενοῦσιν.
|
Εἰώθει |
δὲ
λέγειν
ὅτι
φοβερώτερόν
ἐστιν |
| [176] |
κύριος
Σικελίας
καὶ
βασιλεὺς
ἀναγορευθεὶς
|
εἰώθει |
κεραμεᾶ
ποτήρια
τιθέναι
παρὰ
τὰ |
| [184] |
ζῶντα
τὸν
ἀδελφὸν
ἀπήντησεν
ὥσπερ
|
εἰώθει |
μετὰ
τῶν
σωματοφυλάκων
δοράτιον
ἔχων· |
| [180] |
ἔχουσαν,
ἅμα
τοῦ
Ἡφαιστίωνος
ὥσπερ
|
εἰώθει |
συναναγινώσκοντος,
οὐκ
ἐκώλυσεν·
ὡς
δ´ |
| [180] |
πολλοὶ
συνέδραμον
τῶν
πολλάκις
αὐτὸν
|
εἰωθότων |
θεὸν
προσαγορεύειν,
διαχυθεὶς
τῷ
προσώπῳ |
| [187] |
τὸ
γυμνάσιον
βαδίζει
καὶ
τὴν
|
εἰωθυῖαν |
ὥραν
ἀριστᾷ,
τοιγαροῦν
εἶπεν
ἂν |
| [193] |
μητρὸς
ἐν
Λεύκτροις
νικῆσαι
Λακεδαιμονίους.
|
Εἰωθὼς |
δὲ
φαίνεσθαι
τὸν
ἄλλον
χρόνον |
| [183] |
μικρᾶς
ἡδονῆς
ἕνεκα
δοῦλον
ἐμαυτὸν
|
ἐκ |
βασιλέως
πεποίηκα.
Πρὸς
δὲ
Φιλιππίδην |
| [206] |
στρατιωτῶν
αὐτῷ
βραδέως
εἰς
Δυρράχιον
|
ἐκ |
Βρεντεσίου
κομιζομένων
λαθὼν
ἅπαντας
εἰς |
| [202] |
Σκιπίων.
ΓΑΙΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ.
Γάιος
Μάριος
|
ἐκ |
γένους
ἀδόξου
προϊὼν
εἰς
πολιτείαν |
| [204] |
δι´
ὃν
ἐξ
ἀφώνου
λόγιος
|
ἐκ |
δὲ
πεινατικοῦ
ἐμετικὸς
γέγονας;
(Πρὸς |
| [181] |
πέδαις
φυλάττειν
ὅτι
τροφὴν
ἔχοντες
|
ἐκ |
δημοσίου
(μισθοφοροῦσι
καὶ
τοὺς
Θεσσαλοὺς |
| [208] |
ἀπέλυσε.
~(Πείσωνος
δὲ
τὴν
οἰκίαν
|
ἐκ |
θεμελίων
ἄχρι
τῆς
στέγης
ἐπιμελῶς |
| [182] |
Ἀριστοδήμου
δὲ
τῶν
φίλων
τινὸς
|
ἐκ |
μαγείρου
γεγονέναι
δοκοῦντος,
συμβουλεύοντος
δ´ |
| [178] |
πονηρῶν
ἐκέλευσε
τὸν
μὲν
φεύγειν
|
ἐκ |
Μακεδονίας
τὸν
δὲ
ἕτερον
διώκειν. |
| [174] |
μοι
δοκεῖ
καὶ
πόλιν
ἂν
|
ἐκ |
μικρᾶς
μεγάλην
πιστευθεὶς
ἀπεργάσασθαι.
Ἐν |
| [182] |
τοῦ
ῥήτορος
μαθητῶν
λόγον
ἐσκεμμένον
|
ἐκ |
παρασκευῆς
εἰπόντος
ἐπ´
αὐτοῦ,
(βουλόμενός |
| [178] |
αὐτῷ
τὸν
Ἀλέξανδρον
ὅτι
παῖδας
|
ἐκ |
πλειόνων
ποιεῖται
γυναικῶν,
οὐκοῦν
ἔφη |
| [198] |
δὲ
πολλαί
με
πεῖραι
κωλύουσιν
|
ἐκ |
πορείας
πρὸς
φάλαγγα
συντεταγμένην
μάχεσθαι. |
| [176] |
ἀνεῖλεν
ὡς
δύσνουν
καὶ
πολέμιον
|
ἐκ |
προαιρέσεως.
Αἰτιωμένων
δέ
τινων
ὅτι |
| [191] |
καταπελτικὸν
ἰδὼν
βέλος
τότε
πρῶτον
|
ἐκ |
Σικελίας
ἀχθὲν
ἀνεβόησεν
ὦ
Ἡράκλεις, |
| [200] |
εἰς
τὸ
τεῖχος,
τῶν
Καρχηδονίων
|
ἐκ |
τῆς
ἄκρας
ἀμυνομένων,
μὴ
σὺ |
| [173] |
ἀμφισβητῶν
ὁ
ἀδελφὸς
Ἀριαμένης
κατέβαινεν
|
ἐκ |
τῆς
Βακτριανῆς·
ἔπεμψεν
οὖν
αὐτῷ |
| [206] |
Καὶ
διέβη
τὸν
Ῥουβίκωνα
ποταμὸν
|
ἐκ |
τῆς
Γαλατικῆς
ἐπαρχίας
ἐπὶ
Πομπήιον |
| [187] |
Ἀθηναίους
ἐπὶ
Φίλιππον,
ὑπεφώνησέ
τις
|
ἐκ |
τῆς
ἐκκλησίας
πόλεμον
εἰσηγῇ;
ναὶ |
| [203] |
μήτ´
ἄρχων
μήτε
βουλεύων
πολλοὺς
|
ἐκ |
τῆς
Ἰταλίας
ἐστρατολόγησε.
Καὶ
(Σύλλα |
| [194] |
εἶπεν
ἕως
ζῶμεν.
Ἐπεὶ
δ´
|
ἐκ |
τῆς
Λακωνικῆς
ὑποστρέψας
ἔφευγε
θανάτου |
| [206] |
ἃς
τοῦ
πρώτου
Καίσαρος
ἀναιρεθέντος
|
ἐκ |
τῆς
οἰκίας
πρὸς
αὑτὸν
ὁ |
| [191] |
δὲ
μέλλων
κατὰ
τάχος
ἀναζευγνύειν
|
ἐκ |
τῆς
πολεμίας
καὶ
τὸν
ἐρώμενον |
| [199] |
ἔλαβεν
ὧν
ἔπιε
καὶ
ἔφαγεν
|
ἐκ |
τῆς
πολεμίας.
Τῶν
δὲ
στρατιωτῶν |
| [206] |
δὲ
Πομπηίου
φυγόντος
ἐπὶ
θάλασσαν
|
ἐκ |
τῆς
Ῥώμης
Μέτελλος
ἔπαρχος
ὢν |
| [182] |
οὐκ
ἐξάξεις
μου
τὸν
υἱὸν
|
ἐκ |
τῆς
στενοχωρίας;
Νοσήσας
δὲ
μακρὰν |
| [190] |
Κορινθίων,
ὡς
εἶδε
λαγὼν
ἐξαλλόμενον
|
ἐκ |
τῆς
τάφρου,
τοιούτους
ἔφη
φοβεῖσθε |
| [204] |
εἰς
Αἴγυπτον,
ὡς
ἔμελλε
διαβαίνειν
|
ἐκ |
τῆς
τριήρους
εἰς
ἁλιευτικὸν
πλοῖον |
| [176] |
ΔΙΩΝ.
Δίων
ὁ
Διονύσιον
ἐκβαλὼν
|
ἐκ |
τῆς
τυραννίδος,
ἀκούσας
ἐπιβουλεύειν
αὐτῷ |
| [172] |
καὶ
ἰδιώτης
οὐδὲν
ἔχων
ἕτερον
|
ἐκ |
τοῦ
ποταμοῦ
ταῖς
χερσὶν
ἀμφοτέραις |
| [180] |
μιαρέ
εἶπεν
οὐκ
ἀπάξεις
εὐθὺς
|
ἐκ |
τοῦ
συμποσίου
τὴν
γυναῖκα;
Πάλιν |
| [196] |
δὲ
τῆς
συγκλήτου
λαβεῖν
αὐτὸν
|
ἐκ |
τοῦ
(ταμιείου
ψηφισαμένης,
τῶν
δὲ |
| [179] |
καθεύδει
νῦν
Φίλιππος·
ὅτε
γὰρ
|
ἐκαθεύδεθ´ |
ὑμεῖς,
οὗτος
ἐγρηγόρει.
Ψάλτην
δέ |
| [181] |
παρὰ
τοῖς
φίλοις
ἐδείπνει
καὶ
|
ἐκάθευδεν· |
εἰ
δέ
ποτε
δειπνίζοι,
τοῖς |
| [179] |
στρατείας,
εἶτα
διαναστάς
ἀσφαλῶς
εἶπεν
|
ἐκάθευδον· |
Ἀντίπατρος
γὰρ
ἐγρηγόρει.
Πάλιν
δὲ |
| [174] |
πίστιν
ἀνδράποδα
χρηστὰ
καὶ
ἄδραστα
|
ἐκάλει. |
ΑΝΤΕΑΣ.
Ἀντέας
ἔγραφε
πρὸς
τὸν |
| [194] |
καὶ
κομισθεὶς
ἐπὶ
τὴν
σκηνὴν
|
ἐκάλει |
Δαΐφαντον,
εἶτα
μετ´
ἐκεῖνον
Ἰολαΐδαν· |
| [176] |
τυρρανίδος
εἰρηκέναι
παρὰ
πότον,
ἀμφοτέρους
|
ἐκάλεσεν |
ἐπὶ
δεῖπνον·
ὁρῶν
δὲ
τὸν |
| [200] |
ἐλθόντος
ἀπὸ
στρατείας
εἰς
ὑπατείαν
|
ἐκάλουν |
αὐτὸν
οὐκ
ἐκείνῳ
χαριζόμενοι,
ἀλλ´ |
| [202] |
ἐμφυλίῳ
πολέμῳ
περιταφρευόμενος
καὶ
πολιορκούμενος
|
ἐκαρτέρει, |
τὸν
οἰκεῖον
ἀναμένων
καιρόν.
Εἰπόντος |
| [193] |
ὁμοῦ
πᾶσι
νεκρῶν
ἀναίρεσιν
ἀλλ´
|
ἑκάστοις |
κατὰ
πόλιν
ἔδωκεν,
ὥστε
πλείονας |
| [198] |
δυνάμενον.
Μάλιστα
δ´
ἐνόμιζε
δεῖν
|
ἕκαστον |
ἑαυτὸν
αἰδεῖσθαι·
μηδένα
γὰρ
ἑαυτοῦ |
| [201] |
ἀπεῖπε,
τῶν
δ´
ἀλειφομένων
τρίβειν
|
ἕκαστον |
ἑαυτόν·
τὰ
γὰρ
ὑποζύγια
χεῖρας |
| [177] |
οὖν
μακαρίζειν
ἔλεγεν,
εἰ
καθ´
|
ἕκαστον |
ἐνιαυτὸν
αἱρεῖσθαι
δέκα
στρατηγοὺς
εὑρίσκουσιν· |
| [207] |
δὲ
Μαικήνα
τοῦ
συμβιωτοῦ
καθ´
|
ἕκαστον |
ἐνιαυτὸν
ἐν
τοῖς
γενεθλίοις
δῶρον |
| [197] |
ἐδούλευον
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι,
τούτων
|
ἕκαστον |
οἱ
Ἕλληνες
ἐξωνησάμενοι
δραχμῶν
πεντακοσίων |
| [173] |
ἔχειν
ἐκέλευσε
(τοὺς
ἡμίσεις
τελεῖν
|
ἕκαστον. |
Ῥοιὰν
δὲ
μεγάλην
ἀνοίξας,
πυθομένου |
| [200] |
μάρτυρας
λαμβάνειν
καὶ
κριτὰς
τῆς
|
ἑκάστου |
ἀρετῆς
τοὺς
πολεμοῦντας.
Ἀποδειχθεὶς
δὲ |
| [172] |
ἐν
κατόπτροις
καθαρῶς
παρέχουσι
τὴν
|
ἑκάστου |
διάνοιαν
ἀποθεωρεῖν.
καὶ
Σειράμνης
ὁ |
| [206] |
βουλόμενος
τὸ
καταλειφθὲν
ὑπὸ
Καίσαρος,
|
ἑκάστῳ |
δραχμὰς
ἑβδομήκοντα
πέντε·
τοῦ
δ´ |
| [199] |
τῆς
πολεμίας.
Τῶν
δὲ
στρατιωτῶν
|
ἑκάστῳ |
λίτραν
ἀργυρίου
διανείμας
φησὶ
βέλτιον |
| [194] |
ὅτι
τῆς
αἰχμαλώτου
χώρας
ὀλίγον
|
ἑκάστῳ |
μέρος
διένειμε
τὴν
δὲ
πολλὴν |
| [178] |
τὰ
παρεσκευασμένα)
προσπέμπων
τῶν
φίλων
|
ἑκάστῳ, |
πλακοῦντι
χώραν
ἐκέλευεν
ἀπολιπεῖν·
οἱ |
| [174] |
ἐπεὶ
τελευτᾶν
ἔμελλε,
δέσμην
ἀκοντίων
|
ἑκάστῳ |
προτείνων
ἐκέλευσε
καταθραῦσαι·
πάντων
δ´ |
| [177] |
καὶ
ἀβέλτερον,
ἔφη
τὸν
μὲν
|
Ἑκατερὸν |
ἀμφότερον
εἶναι,
τὸν
δ´
Ἀμφοτερὸν |
| [177] |
Ἀμφοτεροῦ
καὶ
Ἑκατεροῦ,
τὸν
μὲν
|
Ἑκατερὸν |
ἔμφρονα
καὶ
πρακτικὸν
ὁρῶν,
τὸν |
| [177] |
Δυεῖν
δ´
ἀδελφῶν,
Ἀμφοτεροῦ
καὶ
|
Ἑκατεροῦ, |
τὸν
μὲν
Ἑκατερὸν
ἔμφρονα
καὶ |
| [193] |
ἀλλὰ
Ἑκατήσιον
ἑστάναι·
τὴν
γὰρ
|
Ἑκάτην |
ἐπιεικῶς
ἐν
ταῖς
πρὸ
τῶν |
| [193] |
ἐνταῦθα
δεῖ
οὐ
τρόπαιον
ἀλλὰ
|
Ἑκατήσιον |
ἑστάναι·
τὴν
γὰρ
Ἑκάτην
ἐπιεικῶς |
| [179] |
τοῦ
δὲ
διοικητοῦ
φήσαντος
ὡς
|
ἑκατὸν |
αἰτεῖ
τάλαντα,
~καλῶς
ἔφη
ποιεῖ |
| [205] |
ὥστε
προκειμένης
δίκης
ἐπὶ
τῶν
|
ἑκατὸν |
ἀνδρῶν
καὶ
ἐπικειμένης
τῆς
ἡμέρας |
| [173] |
εἶπεν
οὐκ
ἂν
ἐθελῆσαι
λαβεῖν
|
ἑκατὸν |
Βαβυλῶνας
ἐπὶ
τῷ
μὴ
Ζώπυρον |
| [180] |
ὅλων
ἐν
Ἀρβήλοις
κινδυνεύειν
πρὸς
|
ἑκατὸν |
μυριάδας
ἀντιτεταγμένας,
προσῄεσαν
οἱ
φίλοι |
| [188] |
ἄπρακτον.
(Ἀλεξάνδρου
δὲ
τοῦ
βασιλέως
|
ἑκατὸν |
τάλαντα
δωρεὰν
πέμψαντος
ἠρώτησε
τοὺς |
| [201] |
ὀχυρῷ
χωρίῳ
βουλευόμενος
προσαγαγεῖν,
εἰπόντος
|
ἑκατοντάρχου |
πρὸς
αὐτὸν
ὡς,
ἐὰν
δέκα |
| [176] |
ἀπῆλθε.
ΔΙΩΝ.
Δίων
ὁ
Διονύσιον
|
ἐκβαλὼν |
ἐκ
τῆς
τυραννίδος,
ἀκούσας
ἐπιβουλεύειν |
| [194] |
ἑαυτὸν
ἀναφέρειν
τὴν
αἰτίαν
(ὡς
|
ἐκβιασθέντας, |
αὐτὸς
δ´
οὐκ
ἔφη
βελτίονας |
| [183] |
Ἐφέσου,
φοβούμενος
μὴ
παρὰ
γνώμην
|
ἐκβιασθῇ |
πρᾶξαί
τι
τῶν
οὐχ
ὁσίων. |
| [198] |
γεγονότων
δύο
μὲν
πρότερον
ἐτύγχανεν
|
ἐκδεδωκὼς |
ἑτέροις
θέσθαι·
δυοῖν
δ´
ὄντων |
| [172] |
τὴν
τύχην
μετὰ
τοῦ
βασιλέως.
|
Ἐκεῖ |
μὲν
οὖν
ἅμα
αἱ
ἀποφάσεις |
| [199] |
παρ´
ἡμῖν
ἢ
ὑπὸ
τῶν
|
ἐκεῖ |
νεκροφόρων
ἐξενεχθῶσι.
Ποστουμίου
δ´
Ἀλβίνου |
| [188] |
συντρεχόντων
πρὸς
αὐτὸν
καὶ
παρεγκελευομένων
|
(ἐκεῖ( |
νον)
τὸν
λόφον
καταλαβεῖν,
ἐνταῦθα |
| [196] |
ἧς
ὑπερεφαίνετο
ναὸς
Ἀφροδίτης,
ἐκέλευσεν
|
ἐκεῖ |
τὰς
ἐγγύας
ὁμολογεῖν,
ὡς
εἰς |
| [202] |
παραρρέοντα
τῷ
χάρακι
τῶν
πολεμίων
|
ἐκεῖθεν |
ὑμῖν
ἔστιν
εἶπε
ποτὸν
ὤνιον |
| [173] |
γὰρ
δοὺς
οὐκ
ἔσομαι
πενέστερος,
|
ἐκεῖνα |
δὲ
πράξας
ἀδικώτερος.
ΚΥΡΟΣ
Ο |
| [185] |
τοῖς
ποικίλοις
στρώμασιν·
ὡς
γὰρ
|
ἐκεῖνα, |
καὶ
τοῦτον
ἐκτεινόμενον
μὲν
ἐπιδεικνύναι |
| [188] |
οὖν
ἔφη
ταῦτα,
βεβουλεῦσθαι
δ´
|
ἐκεῖνα. |
Τῇ
δ´
Ἀττικῇ
τῶν
Μακεδόνων |
| [182] |
Ἀγαμέμνονα
νομίζεις
πράττοντα
τὰς
πράξεις
|
ἐκείνας |
πολυπραγμονεῖν,
εἴ
τις
ἐν
τῷ |
| [199] |
ἰσχυρότερον
τῆς
θαλάσσης·
ἃ
γὰρ
|
ἐκείνη |
μόλις
ἐπικλύζει,
οὗτος
ῥᾳδίως
καταπέπωκε. |
| [183] |
πατρὸς
εἰκόνας
ἢ
τὴν
γραφὴν
|
ἐκείνην |
διαφθερεῖν.
Σπεισάμενος
δὲ
τοῖς
Ῥοδίοις |
| [194] |
δεδεμένος,
αὐτὸς
ἔφη
μᾶλλον
θαυμάζειν
|
(ἐκείνην, |
ὅτι
μὴ
δεδεμένη
ὑπομένει
Ἀλέξανδρον. |
| [207] |
οὕτω
μετενόησεν,
ὥστε
τὴν
ἡμέραν
|
ἐκείνην |
παραιτήσασθαι
τὸ
δεῖπνον.
Γάιον
δὲ |
| [193] |
τῷ
προσώπῳ
μετὰ
τὴν
μάχην
|
ἐκείνην |
τῇ
ὑστεραίᾳ
προῆλθεν
αὐχμηρὸς
καὶ |
| [194] |
αὐτονομίαν.
ταῦτα
γὰρ
ἐπράχθη
κατ´
|
ἐκείνην |
τὴν
στρατείαν.
ἐξῆλθον
οὖν
οἱ |
| [179] |
θαυμάσας
τὸ
ῥηθὲν
οὐ
μόνον
|
ἐκείνης |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
εὐθὺς |
| [196] |
οὐ
βουλομένων
ἀνοῖξαι
τῆς
ἡμέρας
|
ἐκείνης, |
αὐτὸς
ἀνοίξειν
ἔφη·
καὶ
γὰρ |
| [194] |
μᾶλλον
εἶπεν
ἢ
εἰς
ἡμᾶς
|
ἐκεῖνοι; |
Ἐπεὶ
δὲ
παρασπονδηθεὶς
ὑπ´
Ἀλεξάνδρου |
| [192] |
δ´
ἀποδειλιάσητε
πρὸς
τὸν
κίνδυνον,
|
ἐκεῖνοι |
πρὸς
τοὺς
χείρονας
ἰδών.
Πάλιν |
| [205] |
μᾶλλον
ἢ
Περικλέα
μιμησάμενον,
οὐκ
|
ἐκείνοις |
τῶν
πραγμάτων
ἀλλὰ
τούτοις
ὁμοίων |
| [188] |
Φωκίωνι
διδόντος
ἀγανακτήσας
εἶπε
μήτ´
|
ἐκεῖνον |
Ἀλεξάνδρου
βελτίονα
εἶναι
καὶ
χείρονα |
| [185] |
οὐ
δικαίαν
ἔφη
μήτ´
ἂν
|
ἐκεῖνον |
γενέσθαι
ποιητὴν
ἀγαθὸν
(ᾄδοντα
παρὰ |
| [173] |
ἄκρατον
αὐτοῦ
καὶ
φέρειν
βέλτιον·
|
ἐκεῖνον |
δὲ
μόλις
ἐν
ταῖς
θήραις |
| [206] |
Ἀντωνίου
τὰ
μὲν
χρήματα
κατέχοντος,
|
ἐκεῖνον |
δὲ
τῆς
ἀπαιτήσεως
ἀμελεῖν,
εἰ |
| [185] |
γέφυραν,
ἵνα
σῴζων
τοὺς
Ἕλληνας
|
ἐκεῖνον |
δοκῇ
σῴζειν.
Τοῦ
δὲ
Σεριφίου |
| [200] |
καὶ
συναρχαιρεσιάσειν,
πιστεύσαντες
καὶ
περιμένοντες
|
ἐκεῖνον |
ἐξηπατήθησαν·
ἀπηγγέλλετο
γὰρ
αὐτὸς
ἐν |
| [194] |
σκηνὴν
ἐκάλει
Δαΐφαντον,
εἶτα
μετ´
|
ἐκεῖνον |
Ἰολαΐδαν·
τεθνάναι
δὲ
τοὺς
ἄνδρας |
| [176] |
μετ´
εὐλαβείας
ταῖς
πόσεσι
χρώμενον,
|
ἐκεῖνον |
μὲν
ἀπέλυσεν
ὡς
φύσει
παροινήσαντα |
| [197] |
δὲ
Φιλίππου
λαβεῖν
ὁμήρους
ἀξιοῦντος,
|
ἐκεῖνον |
μὲν
γὰρ
παρεῖναι
μετὰ
πολλῶν |
| [185] |
ἐκείνου
μητέρα,
τῆς
δὲ
μητρὸς
|
ἐκεῖνον. |
Τῶν
δὲ
τὴν
θυγατέρα
μνωμένων |
| [197] |
ἀπειρίᾳ
καὶ
μαλακίᾳ
τῶν
στρατηγῶν
|
ἐκεῖνον |
ὕπατον
ἀπέδειξαν,
οὐκ
ἔφη
χάριν |
| [177] |
γηγενέταν
ἄργυρον
αἰνεῖς
ἀπεσήμαινεν
εἰς
|
ἐκεῖνον, |
ὑπέκρουσεν
ὁ
Ἀρχέλαος
αὐτῷ
σὺ |
| [178] |
τινος
ἀλλὰ
μὴν
ὡραῖος
ὢν
|
ἐκεῖνος |
ἀποτέθνηκεν
ἑαυτῷ
γε
εἶπεν,
ἐμοὶ |
| [183] |
σαυρωτῆρι
τοῦ
δόρατος
φεῦγε,
Μιθριδᾶτα.
|
ἐκεῖνος |
δὲ
νοήσας
ἔφυγεν
εἰς
Πόντον |
| [190] |
βασιλέα
μέγαν
προσαγορεύειν,
τί
δαὶ
|
ἐκεῖνος |
εἶπεν
ἐμοῦ
μείζων,
εἰ
μὴ |
| [185] |
Ἕλληνας
ἀποδιδράσκοντας·
ἐπεὶ
δὲ
πεισθεὶς
|
ἐκεῖνος |
ἡττήθη
ναυμαχήσας
ὅπου
συνέφερε
τοῖς |
| [182] |
Ἀλέξανδρος
ἦν
τοιοῦτος«
εἰκότως«
εἶπεν,
|
ἐκεῖνος |
μὲν
γὰρ
ἐθέριζε
τὴν
Ἀσίαν, |
| [184] |
τὴν
βασιλείαν
ἀπέλιπεν.
ἀνθ´
ὧν
|
ἐκεῖνος |
οὐδὲν
ἐξ
ἑαυτοῦ
τέκνον
ἔθρεψε, |
| [178] |
προσεῖχε
τοῖς
δικαίοις
ἀλλὰ
κατέκρινεν·
|
ἐκείνου |
δ´
ἀναβοήσαντος
ἐκκαλεῖσθαι
τὴν
κρίσιν |
| [207] |
διαβεβλημένον
νεανίσκον
ἔτυπτε
ταῖς
χερσίν,
|
ἐκείνου |
δ´
ἀναβοῶντος
νόμον
ἔθηκας,
ὦ |
| [186] |
χεῖρα
τοῦ
καταπαλαίοντος·
εἰπόντος
δ´
|
ἐκείνου |
δάκνεις
ὡς
αἱ
γυναῖκες
οὐ |
| [180] |
τι
τυγχάνει
τῆς
γυναικὸς
ἐρῶν·
|
ἐκείνου |
δὲ
ὁμολογήσαντος,
ὦ
μιαρέ
εἶπεν |
| [187] |
τὰς
πόλεις
εἰς
κύρτον
αὐτομάτως
|
ἐκείνου |
καθεύδοντος
ἐνδυομένας·
ἔλεγεν
οὖν
(ὁ |
| [177] |
ἀλλ´
οὐκ
ἐμοῦ
φησίν
ἀλλ´
|
ἐκείνου |
κατεσκέδασεν,
ὃν
ἔδοξεν
ἐμὲ
εἶναι. |
| [205] |
πρός
τινα
δίκην·
εἰπόντος
δ´
|
ἐκείνου |
μηδὲν
γινώσκειν,
οἴει
γὰρ
ἴσως |
| [185] |
δ´
ἑαυτόν,
ἑαυτοῦ
δὲ
τὴν
|
ἐκείνου |
μητέρα,
τῆς
δὲ
μητρὸς
ἐκεῖνον. |
| [194] |
δεθεὶς
κακῶς
αὐτὸν
ἔλεγεν,
εἰπόντος
|
ἐκείνου |
σπεύδεις
ἀποθανεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν |
| [200] |
χαριζόμενοι,
ἀλλ´
ὡς
Καρχηδόνα
δι´
|
ἐκείνου |
ταχὺ
καὶ
ῥᾳδίως
ληψόμενοι.
Ἐπεὶ |
| [180] |
τὸν
ἑαυτοῦ
τῷ
στόματι
τῷ
|
ἐκείνου |
τὴν
σφραγῖδα
ἐπέθηκεν.
Ἐν
δ´ |
| [176] |
πολλοὺς
τρέφειν
σοφιστάς,
οὐ
θαυμάζων
|
ἐκείνους |
ἀλλὰ
δι´
ἐκείνων
θαυμάζεσθαι
βουλόμενος. |
| [206] |
ἀλλὰ
τοὺς
ἰσχνοὺς
καὶ
ὠχροὺς
|
ἐκείνους, |
δείξας
Βροῦτον
καὶ
Κάσσιον.
(Λόγου |
| [203] |
(ἀφήσειν
τὸν
θρίαμβον
ἢ
κολακεύσειν
|
ἐκείνους, |
νῦν
ἔφη
καὶ
μέγαν
ἀληθῶς |
| [174] |
ἀκόντιον
ἅπαντα
ῥᾳδίως
συνέκλασε,
διδάσκων
|
ἐκείνους |
ὅτι
συνεστῶτες
ἰσχυροὶ
διαμενοῦσιν,
ἀσθενεῖς |
| [207] |
εὔνοιαν
μὲν
αὑτῷ,
μῖσος
δ´
|
ἐκείνῳ |
παρὰ
τῶν
πολιτῶν
περιεποίησεν.
Ἐπεὶ |
| [190] |
ὡς
ἀγνωμονέστερον
αὐτῷ
προσφερομένοις
ἢ
|
ἐκείνῳ, |
σὺ
γάρ
εἶπεν
οὐκ
οἶδας |
| [184] |
οὔτ´
ἐποίησεν,
ἀλλὰ
καὶ
τελευτῶν
|
ἐκείνῳ |
τὴν
γυναῖκα
καὶ
τὴν
βασιλείαν |
| [173] |
διάδημα
περιέθηκεν,
ὁ
δὲ
Ξέρξης
|
ἐκείνῳ |
τὴν
δευτέραν
μεθ´
ἑαυτὸν
ἔδωκε |
| [200] |
εἰς
ὑπατείαν
ἐκάλουν
αὐτὸν
οὐκ
|
ἐκείνῳ |
χαριζόμενοι,
ἀλλ´
ὡς
Καρχηδόνα
δι´ |
| [197] |
οὕτως
αὐτὸς
ἀρχῆς
δεόμενος,
ὡς
|
ἐκείνων |
ἄρχοντος,
ᾑρῆσθαι
στρατηγός.
Ἐλθὼν
δ´ |
| [183] |
ὑπόδειγμα
τῆς
αὑτοῦ
μὲν
μεγαλουργίας
|
ἐκείνων |
δ´
ἀνδρείας
ἐσομένην.
Ἀποστάντων
δὲ |
| [204] |
τοὺς
τιμητὰς
Γέλλιον
καὶ
Λέντλον·
|
ἐκείνων |
δὲ
ὥσπερ
ἔθος
ἐστὶ
πυθομένων, |
| [181] |
εἰ
δέ
ποτε
δειπνίζοι,
τοῖς
|
ἐκείνων |
ἐχρῆτο
μεταπεμπόμενος
ἐκπώματα
καὶ
στρώματα |
| [182] |
δ´
ἤκουσεν
ὅτι
πίνουσιν,
τὰς
|
ἐκείνων |
ἡγεμονίας
τοῖς
στρατιώταις
ἔδωκε.
Θαυμαζόντων |
| [176] |
οὐ
θαυμάζων
ἐκείνους
ἀλλὰ
δι´
|
ἐκείνων |
θαυμάζεσθαι
βουλόμενος.
Πολυξένου
δὲ
τοῦ |
| [184] |
πυλῶν
ἐπόμπευσε·
καὶ
παραδοὺς
τοῖς
|
ἐκείνων |
ἱερεῦσι
τὴν
θυσίαν
αὐτὸς
ἐπανῆλθεν |
| [189] |
στρωματόδεσμον
αὐτὸς
κομίζων.
πυνθανομένων
δ´
|
ἐκείνων |
τί
βούλεται,
πείσας
ὑμᾶς
εἶπεν |
| [188] |
ταῦτα
δίδωσιν
Ἀλέξανδρος·
εἰπόντων
δ´
|
ἐκείνων |
ὡς
μόνον
αὐτὸν
ἡγεῖται
καλὸν |
| [181] |
καὶ
τραπέζας·
αὐτὸς
δ´
οὐκ
|
ἐκέκτητο |
πλείω
τῶν
ἀναγκαίων,
ἀλλὰ
τοῦ |
| [178] |
βασιλείας
τύχῃς
ἀλλὰ
διὰ
σεαυτόν.
|
Ἐκέλευε |
δ´
αὐτὸν
Ἀριστοτέλει
προσέχειν
καὶ |
| [189] |
τῇ
οἰκίᾳ
σου
ποίησον
δημοκρατίαν.
|
Ἐκέλευε |
δὲ
τὰς
οἰκίας
ποιεῖν
ἀπὸ |
| [200] |
ἀλλ´
ὑπὸ
μηδενὸς
ἀγνοεῖσθαι
μεμέληκεν.
|
Ἐκέλευε |
δὲ
τοὺς
πολίτας,
ἐπειδὴ
ἐτύγχανον |
| [194] |
τεθνάναι
δὲ
τοὺς
ἄνδρας
πυθόμενος
|
ἐκέλευε |
διαλύεσθαι
πρὸς
τοὺς
πολεμίους,
ὡς |
| [203] |
καταφράκτους
μάλιστα
φοβουμένων
τῶν
(στρατιωτῶν
|
ἐκέλευε |
θαρρεῖν·
πλεῖον
γὰρ
ἔργον
εἶναι |
| [185] |
χρήματα
ἀνδρός.
Χωρίον
δὲ
πωλῶν
|
ἐκέλευε |
κηρύττειν
ὅτι
καὶ
γείτονα
χρηστὸν |
| [174] |
ἡ
Κύρου
καὶ
Ἀρτοξέρξου
μήτηρ
|
ἐκέλευε |
τὸν
βασιλεῖ
μέλλοντα
μετὰ
παρρησίας |
| [192] |
ἧτταν
οἱ
δὲ
νίκην
(φράζοντες,
|
ἐκέλευε |
τοὺς
μὲν
ἐπὶ
δεξιὰ
τοῦ |
| [197] |
τὴν
Ζακυνθίων
νῆσον
διανοουμένους
στρατεύειν
|
ἐκέλευε |
φυλάττεσθαι,
μὴ
καθάπερ
αἱ
χελῶναι |
| [178] |
τῶν
φίλων
ἑκάστῳ,
πλακοῦντι
χώραν
|
ἐκέλευεν |
ἀπολιπεῖν·
οἱ
δὲ
πειθόμενοι
καὶ |
| [194] |
τέσσαρας
μῆνας,
τοὺς
μὲν
συνάρχοντας
|
ἐκέλευεν |
εἰς
ἑαυτὸν
ἀναφέρειν
τὴν
αἰτίαν |
| [186] |
ἄρχειν
καὶ
Ἑλλήνων
καὶ
Ἀθηναίων.
|
Ἐκέλευσε |
δὲ
τοὺς
Ἀθηναίους
τὴν
Αἴγιναν |
| [174] |
ἔμελλε,
δέσμην
ἀκοντίων
ἑκάστῳ
προτείνων
|
ἐκέλευσε |
καταθραῦσαι·
πάντων
δ´
ἀπαγορευσάντων,
ἓν |
| [191] |
ἐνίκησεν.
Ἀποθνῄσκων
δὲ
τοὺς
φίλους
|
ἐκέλευσε |
μηδεμίαν
πλαστὰν
μηδὲ
μιμηλὰν
ποιήσασθαι, |
| [176] |
πόλιν
ἐωνήσατο
χωρίον,
μεταπεμψάμενος
αὐτὸν
|
ἐκέλευσε |
πᾶν
ἀπολαβεῖν,
ἠργμένον
χρῆσθαι
τῷ |
| [175] |
καὶ
σκώπτειν
ἐν
ἀγορᾷ
περιιόντας,
|
ἐκέλευσε |
παύσασθαι
νῦν
γὰρ
οὐδὲν
ἔχουσιν |
| [179] |
φίλων
αἰτήσαντος
προῖκα
τοῖς
θυγατρίοις
|
ἐκέλευσε |
πεντήκοντα
τάλαντα
λαβεῖν·
αὐτοῦ
δὲ |
| [207] |
Θουκυδίδου
τὴν
ἑβδόμην,
ὀργισθεὶς
ἀπάγειν
|
ἐκέλευσε· |
πυθόμενος
δὲ
ὅτι
τῶν
ἀπὸ |
| [195] |
πυνθανόμενος
εἶναι
τὸν
ἄνδρα,
συλλαβεῖν
|
ἐκέλευσε |
τὴν
ἐρωμένην
αὐτοῦ
κρύφα
καὶ |
| [173] |
καὶ
τὴν
γυναῖκα
τὴν
γνησίαν
|
ἐκέλευσε |
τῆς
ἁρμαμάξης
τὰς
αὐλαίας
περιελεῖν, |
| [174] |
τῶν
Τρώων
καὶ
τῶν
Ἀχαιῶν
|
ἐκέλευσε |
τὸν
Ἀλέξανδρον
ἀποδόντα
τὴν
Ἑλένην |
| [178] |
Γενόμενος
δὲ
κριτὴς
δυεῖν
πονηρῶν
|
ἐκέλευσε |
τὸν
μὲν
φεύγειν
ἐκ
Μακεδονίας |
| [173] |
εἰσι·
~φησάντων
δὲ
μετρίως
ἔχειν
|
ἐκέλευσε |
(τοὺς
ἡμίσεις
τελεῖν
ἕκαστον.
Ῥοιὰν |
| [191] |
δὲ
προελθὼν
εἰς
τὸ
μέσον
|
ἐκέλευσε |
τοὺς
νόμους
ἀπὸ
τῆς
αὔριον |
| [173] |
βασιλικώτερόν
ἐστι.
Πρῶτος
δὲ
πρωτοβολεῖν
|
ἐκέλευσε |
τῶν
συγκυνηγετούντων
τοὺς
δυναμένους
καὶ |
| [196] |
τὸν
δὲ
βουλόμενον
τὴν
ψῆφον
|
ἐκέλευσε |
φέρειν
περὶ
αὐτοῦ·
~(καὶ
ταῦτ´ |
| [176] |
πολιτῶν
χρυσίον
ἔχειν
οἴκοι
(κατορωρυγμένον
|
ἐκέλευσεν |
ἀνενεγκεῖν
πρὸς
αὐτόν·
ἐπεὶ
δὲ |
| [180] |
ἢ
ξύλα
ἢ
λιβανωτὸν
εἰσενεγκεῖν
|
ἐκέλευσεν. |
Ἀντιπατρίδου
δὲ
καλὴν
ψάλτριαν
ἐπὶ |
| [174] |
τὸν
ἄριστον
αὐλητὴν
λαβὼν
αἰχμάλωτον
|
(ἐκέλευσεν |
αὐλῆσαι·
θαυμαζόντων
δὲ
τῶν
ἄλλων |
| [184] |
βλάσφημα
περὶ
αὐτοῦ
πίνοντες
εἰρήκασιν,
|
ἐκέλευσεν |
ἀχθῆναι
μεθ´
ἡμέραν
πρὸς
αὐτὸν |
| [175] |
διδάξειν,
ὅπως
προειδῇ
τοὺς
ἐπιβουλεύοντας,
|
ἐκέλευσεν |
εἰπεῖν·
~ἐπεὶ
δὲ
προσελθών
(δός |
| [196] |
Βαθεῖαν,
ἧς
ὑπερεφαίνετο
ναὸς
Ἀφροδίτης,
|
ἐκέλευσεν |
ἐκεῖ
τὰς
ἐγγύας
ὁμολογεῖν,
ὡς |
| [181] |
ὑποχειρίων
γενομένων
τοὺς
μὲν
Ἀθηναίους
|
ἐκέλευσεν |
ἐν
πέδαις
φυλάττειν
ὅτι
τροφὴν |
| [181] |
τὸν
ὀιστὸν
ἀφιέναι
λαβὼν
αἰχμάλωτον
|
ἐκέλευσεν |
ἐπιδείξασθαι,
καὶ
μὴ
βουλόμενον
ὀργισθεὶς |
| [175] |
καὶ
λέγοντας
ὡς
οὐκ
ἔχουσιν,
|
ἐκέλευσεν |
ἕτερα
πράττειν,
καὶ
δὶς
ἢ |
| [196] |
εἰρήνης
πρέσβεις
ἀπέστειλαν
πρὸς
αὐτόν,
|
ἐκέλευσεν |
εὐθὺς
ἀπιέναι
τοὺς
ἥκοντας,
ὡς |
| [177] |
τῶν
συνήθων
οὐ
μὴν
ἐπιεικῶν
|
ἐκέλευσεν |
Εὐριπίδῃ
τὸν
παῖδα
δοῦναι·
θαυμάσαντος |
| [198] |
καὶ
λαλιὰν
παραστρατηγούντων
καὶ
πολυπραγμονούντων
|
ἐκέλευσεν |
ἡσυχίαν
ἔχειν
καὶ
ποιεῖν
ὀξείας |
| [207] |
αὐτὸν
καὶ
ἀνέκρινεν·
ὁμολογήσαντα
δ´
|
ἐκέλευσεν |
ἱστῷ
νηὸς
προσηλωθῆναι.
Ἐν
δὲ |
| [197] |
πρέσβεις
περὶ
σπονδῶν
καὶ
εἰρήνης,
|
ἐκέλευσεν |
ὁ
νενικημένος
(τὸν
νενικηκότα
Ῥωμαίοις |
| [179] |
τῷ
φιλοσόφῳ
δοῦναι
τὸν
διοικητὴν
|
ἐκέλευσεν |
ὅσον
ἂν
αἰτήσῃ·
τοῦ
δὲ |
| [193] |
πρὸς
δὲ
τὸν
βασιλέα
λέγειν
|
ἐκέλευσεν, |
ὅτι
τὰ
συμφέροντα
Θηβαίοις
φρονῶν |
| [202] |
ἠχθέσθη
καὶ
τοὺς
μὲν
υἱοὺς
|
ἐκέλευσεν |
ὑποδύντας
ἄρασθαι
τὸ
λέχος,
τοῖς |
| [198] |
μελήσειν.
Τὰς
δὲ
νυκτερινὰς
φυλακὰς
|
ἐκέλευσεν |
φυλάσσειν
ἄνευ
λόγχης
καὶ
ξίφους, |
| [200] |
ἀναθημάτων
ἀπὸ
Σικελίας
μεστὴν
οὖσαν,
|
ἐκήρυξε |
τοὺς
ἀπὸ
τῶν
πόλεων
παρόντας |
| [197] |
(Νικήσας
δὲ
μάχῃ
τὸν
Φίλιππον
|
ἐκήρυξεν |
ἐν
Ἰσθμίοις
ὅτι
τοὺς
Ἕλληνας |
| [207] |
ἀπαιτήσεως
ἀμελεῖν,
εἰ
σωφρονεῖ,
κελεύοντος,
|
~(ἐκήρυττε |
τὰ
πατρῷα
καὶ
ἐπίπρασκε·
καὶ |
| [173] |
ἄπληστος,
οὐκ
ἂν
νεκρῶν
θήκας
|
ἐκίνεις. |
ΞΕΡΞΗΣ.
Ξέρξῃ
τῷ
Δαρείου
περὶ |
| [178] |
ἀλλὰ
κατέκρινεν·
ἐκείνου
δ´
ἀναβοήσαντος
|
ἐκκαλεῖσθαι |
τὴν
κρίσιν
διοργισθείς
ἐπὶ
τίνα; |
| [189] |
κατεγνώσθη
θάνατος
τοῦ
Φωκίωνος
ἐν
|
ἐκκλησίᾳ |
καὶ
τῶν
φίλων·
οἱ
μὲν |
| [187] |
δέ
τινος
ἐπερωτῶντος
αὐτὸν
ἐν
|
ἐκκλησίᾳ |
τίς
ὢν
μέγα
φρονεῖς;
πότερον |
| [183] |
κακῶς
ὑπὸ
σιτοδείας
ἔχουσαν,
εὐθὺς
|
ἐκκλησίας |
αὐτῷ
συναχθείσης
ἐπέδωκε
δωρεὰν
σῖτον |
| [187] |
οὔτε
γελῶν
ὤφθη
οὔτε
δακρύων.
|
Ἐκκλησίας |
δὲ
γενομένης
πρὸς
τὸν
εἰπόντα |
| [187] |
Φίλιππον,
ὑπεφώνησέ
τις
ἐκ
τῆς
|
ἐκκλησίας |
πόλεμον
εἰσηγῇ;
ναὶ
μὰ
Δία |
| [198] |
λιπαρεῖσθαι
μήτε
ὑπὲρ
τῶν
ἀδίκων
|
ἐκλιπαρεῖσθαι. |
~(Τὴν
δ´
ἀδικίαν
ἔλεγε
τοῖς |
| [205] |
καὶ
Πομπήιον
ἐμέμψατο
τὴν
πόλιν
|
ἐκλιπόντα |
καὶ
Θεμιστοκλέα
μᾶλλον
ἢ
Περικλέα |
| [193] |
Τοὺς
δὲ
Βοιωτοὺς
ὑπὸ
σχολῆς
|
ἐκλυομένους |
ἀεὶ
βουλόμενος
ἐν
τοῖς
ὅπλοις |
| [206] |
μετ´
ἐνθουσιασμοῦ
τόνον
καὶ
ῥοῖζον
|
ἐκλύσαντα |
τῶν
στρατιωτῶν.
Φαρνάκην
δὲ
νικήσας |
| [203] |
μὲν
ἄλλως
πλανωμένους
καὶ
περιθέοντας
|
ἐκόλασε, |
τῶν
δὲ
πεμπομένων
ὑπ´
αὐτοῦ |
| [186] |
ὢν
τοῦ
Θεμιστοκλέους
καὶ
πρεσβευτὴς
|
ἐκπεμφθεὶς |
σὺν
αὐτῷ
βούλει
φησίν
ἐπὶ |
| [200] |
ὁ
αὐτὸς
εἶναι
καὶ
δικαστής.
|
Ἐκπεμφθέντα |
δὲ
τρίτον
αὐτὸν
ὑπὸ
τῆς |
| [200] |
Κελτίβηρσιν,
ἀμφοτέρους
ἐπὶ
τὴν
στρατείαν
|
ἐκπέμψαντας |
ἢ
πρεσβευτὰς
ἢ
χιλιάρχους
μάρτυρας |
| [202] |
μήπω
πᾶν
ὑπὸ
τοῦ
διψῆν
|
ἐκπεπηγός. |
Ἐν
δὲ
τοῖς
Κιμβρικοῖς
πολέμοις |
| [197] |
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
καὶ
πάντων
|
ἐκπεπληγμένων |
τὰ
πλήθη
καὶ
τοὺς
ὁπλισμούς, |
| [176] |
ἐμὲ
καὶ
τὰ
ἐμὰ
θεραπεύεις.
|
Ἐκπεσὼν |
δὲ
τῆς
ἀρχῆς
πρὸς
μὲν |
| [204] |
Κάτλων
καὶ
τῶν
Σκαύρων
ἐνδοξότερον.
|
Ἔκπωμα |
δ´
ἀργυροῦν
τοῖς
θεοῖς
ἀνατιθεὶς |
| [201] |
ποτηρίου
κεραμεοῦ·
τῶν
δ´
ἀργυρέων
|
(ἔκπωμα |
οὐ
μεῖζον
δύο
λιτρῶν
συνεχώρησε |
| [181] |
δειπνίζοι,
τοῖς
ἐκείνων
ἐχρῆτο
μεταπεμπόμενος
|
ἐκπώματα |
καὶ
στρώματα
καὶ
τραπέζας·
αὐτὸς |
| [189] |
αἰσχυνεῖσθαι
γὰρ
εἰς
οἰκίας
λιτὰς
|
ἐκπώματα |
καὶ
στρώματα
καὶ
τραπέζας
πολυτελεῖς |
| [175] |
πρὸς
αὐτὸν
εἰσελθὼν
καὶ
θεασάμενος
|
ἐκπωμάτων |
χρυσῶν
καὶ
ἀργυρῶν
πλῆθος
ἀνεβόησεν |
| [196] |
δὲ
διάρας
τῆς
τε
γῆς
|
ἐκράτει |
καὶ
τὰ
στρατόπεδα
τῶν
πολεμίων |
| [188] |
ὀλίγους.
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
συμβαλὼν
|
ἐκράτησε |
καὶ
διέφθειρε
Νικίωνα
τὸν
ἄρχοντα |
| [179] |
τῆς
λιβανωτοφόρου
κρατήσῃς.
Ὡς
οὖν
|
ἐκράτησεν, |
ἔπεμψεν
ἐπιστολὴν
πρὸς
αὐτὸν·
ἀπέσταλκά |
| [195] |
ὁ
Πύρρος
τὸν
μὲν
ἰατρὸν
|
ἐκρέμασε, |
τῷ
δὲ
Φαβρικίῳ
τοὺς
αἰχμαλώτους |
| [186] |
ὑπὸ
τῶν
Ἀθηναίων
ἀπὸ
Σικελίας
|
ἔκρυψεν |
ἑαυτόν,
εἰπὼν
εὔηθες
εἶναι
τὸ |
| [185] |
ὡς
γὰρ
ἐκεῖνα,
καὶ
τοῦτον
|
ἐκτεινόμενον |
μὲν
ἐπιδεικνύναι
τὰ
εἴδη
συστελλόμενον |
| [202] |
ἀμφοτέροις
τοῖς
σκέλεσι
παρέσχεν
ἄδετος
|
ἐκτεμεῖν |
τῷ
ἰατρῷ
καὶ
μὴ
στενάξας |
| [181] |
ὁρᾶσθαι
τὸ
στρατόπεδον
τῶν
Μακεδόνων
|
ἐκτετυφλωμένῳ |
τῷ
Κύκλωπι.
ΣΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ
Ο
ΛΑΓΟΥ. |
| [176] |
αὐτοῦ
πένης
ὢν
καὶ
ἰδιώτης
|
ἐκτήσατο |
τὴν
Συρακοσίων
ἀρχήν,
αὐτὸς
δὲ |
| [203] |
τοὺς
στρατιώτας
ἐν
ταῖς
ὁδοιπορίαις
|
ἐκτρεπομένους |
βιάζεσθαι
καὶ
ἁρπάζειν,
τοὺς
μὲν |
| [184] |
ἔτι
μειράκιον
ὢν
ἐν
πότοις
|
ἐκυλινδεῖτο |
καὶ
γυναιξίν·
ἐπεὶ
δὲ
Μιλτιάδης |
| [175] |
εἶναι.
Τοὺς
δ´
ἀπόρρητον
λόγον
|
ἐκφέροντας |
ἀδικεῖν
ᾤετο
καὶ
πρὸς
οὓς |
| [175] |
μισοῦμεν
γὰρ
οὐ
μόνον
τοὺς
|
ἐκφέροντας |
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
ἀκούσαντας
ἃ |
| [175] |
ἀδικεῖν
ᾤετο
καὶ
πρὸς
οὓς
|
ἐκφέρουσι· |
μισοῦμεν
γὰρ
οὐ
μόνον
τοὺς |
| [196] |
ἀποθανόντος
δὲ
τοῖς
ἐπὶ
τὴν
|
ἐκφορὰν |
παραγενομένοις
ἐνέχει
πίνειν
οἰνόμελι
καὶ |
| [187] |
(καὶ
μέλανα
ἱμάτια
καὶ
δημοσίας
|
ἐκφορὰς |
καὶ
λόγους
ἐπιταφίους,
εἰ
μέλλομεν |
| [206] |
ταμιείου
βουλόμενον
αὐτὸν
χρήματα
λαβεῖν
|
ἐκώλυε |
καὶ
τὸ
ταμιεῖον
ἀπέκλεισεν,
ἠπείλησεν |
| [206] |
Καίσαρα
κομίζεις.
Τότε
μὲν
οὖν
|
ἐκωλύθη |
τοῦ
χειμῶνος
ἰσχυροῦ
γενομένου
καὶ |
| [189] |
Πυγμὴν
δὲ
καὶ
παγκράτιον
ἀγωνίζεσθαι
|
ἐκώλυσεν, |
ἵνα
μηδὲ
παίζοντες
ἀπαυδᾶν
ἐθίζωνται. |
| [189] |
δὲ
πολλάκις
ἐπὶ
τοὺς
αὐτοὺς
|
ἐκώλυσεν, |
ὅπως
μὴ
ποιῶσι
μαχιμωτέρους.
ὕστερον |
| [180] |
Ἡφαιστίωνος
ὥσπερ
εἰώθει
συναναγινώσκοντος,
οὐκ
|
ἐκώλυσεν· |
ὡς
δ´
ἀνέγνω,
τὸν
δακτύλιον |
| [204] |
εἶπεν,
ὡς
πᾶσαν
ἀρχὴν
καὶ
|
ἔλαβε |
θᾶσσον
ἢ
προσεδόκησε
καὶ
κατέθετο |
| [195] |
χρυσίον
(μὲν
πολὺ
διδόντος
οὐκ
|
ἔλαβε· |
τῇ
δ´
ὑστεραίᾳ
τὸν
μέγιστον |
| [204] |
καὶ
χαίρειν
ἐάσας
τὸν
ἰατρὸν
|
ἔλαβέ |
τι
τῶν
εὐπορίστων.
Ἰσχυρᾶς
δὲ |
| [193] |
πενομένῳ
τὸ
μὲν
χρυσίον
οὐκ
|
ἔλαβε, |
τὸν
δὲ
Ἰάσονα
θεασάμενος
ἀδίκων |
| [198] |
ἀπείρων
εὑρεθέντων
αὐτὸς
μὲν
οὐκ
|
(ἔλαβε, |
τῷ
δὲ
γαμβρῷ
Τουβέρωνι
φιάλην |
| [190] |
θυγατράσιν
αὐτοῦ
τῶν
πολυτελῶν
οὐκ
|
ἔλαβεν |
εἰπὼν
δεδιέναι,
μὴ
διὰ
ταῦτα |
| [183] |
Ῥοδίους
δὲ
πολιορκῶν
ὁ
Δημήτριος
|
ἔλαβεν |
ἔν
τινι
προαστείῳ
πίνακα
Πρωτογένους |
| [199] |
τοῖς
πολεμίοις
οὐδὲν
αὐτὸς
πλέον
|
ἔλαβεν |
ὧν
ἔπιε
καὶ
ἔφαγεν
ἐκ |
| [180] |
καὶ
Παρμενίωνος
εἰπόντος
ἐγὼ
μὲν
|
ἔλαβον |
ἂν
εἰ
Ἀλέξανδρος
ἤμην
κἀγὼ |
| [196] |
τ´
ἐδίδοσαν,
ἡδέως
ἄν
ἔφη
|
ἔλαβον, |
εἴπερ
ἦν
ἰδιώτης
καὶ
μὴ |
| [199] |
τρία
σώματα
πριάμενος,
ὡς
οὐκ
|
ἔλαθε |
τὸν
Κάτωνα,
πρὶν
εἰς
ὄψιν |
| [192] |
λυπεῖν
αὐτόν,
ἀλλ´
εἰ
τοσοῦτον
|
ἔλαιον |
ἐντὸς
παραδέδεκται
τοῦ
σώματος.
(Ἑορτὴν |
| [192] |
μόνον
ἠγανάκτησε
τὸ
πλῆθος
τοῦ
|
ἐλαίου· |
θαυμασάντων
δὲ
τῶν
συναρχόντων,
οὐ |
| [207] |
ἐνιαυτὸν
ἐν
τοῖς
γενεθλίοις
δῶρον
|
ἐλάμβανε |
φιάλην.
Ἀθηνοδώρῳ
δὲ
τῷ
φιλοσόφῳ |
| [178] |
γὰρ
εὔνους
ὢν
καὶ
φίλος
|
ἐλάνθανεν. |
Ἐπεὶ
δὲ
ὑπό
τινος
ξένου |
| [177] |
κιθαρῳδὸς
ἐλπίσας
πλείονα
λαβὼν
δ´
|
ἐλάττονα |
δῆλος
ἦν
ἐγκαλῶν
αὐτῷ
καί |
| [202] |
τῆς
αὐτῆς
ἡμέρας
ἐπὶ
τὴν
|
ἐλάττονα |
μετῆλθε·
κἀκείνης
ἀποτυχὼν
ὅμως
οὐκ |
| [187] |
στρατόπεδον
ἡγουμένου
λέοντος
ἢ
λεόντων
|
ἐλάφου. |
ΗΓΗΣΙΠΠΟΣ.
Ἡγησίππου
τοῦ
Κρωβύλου
προσαγορευομένου |
| [179] |
μὲν
πολλὰ
πράξω
δὲ
μηδέν;
|
Ἐλαφρὸς |
δ´
ὢν
καὶ
ποδώκης
(καὶ) |
| [175] |
αὐτὸς
τὸν
ἵππον
εἰσαγαγεῖν
κελεύσας
|
ἐλαφρῶς |
καὶ
ῥᾳδίως
ἀνεπήδησεν
ἐπ´
αὐτόν. |
| [187] |
δὲ
λέγειν
ὅτι
φοβερώτερόν
ἐστιν
|
ἐλάφων |
στρατόπεδον
ἡγουμένου
λέοντος
ἢ
λεόντων |
| [175] |
κατὰ
γράμμα
τῶν
δημηγορούντων,
ὡς
|
ἔλαχε |
τὸ
Μ,
πρὸς
τὸν
εἰπόντα |
| [172] |
βασιλέων
γεγονέναι
γρυπὸν
τὸ
εἶδος.
|
Ἔλεγε |
δὲ
Κῦρος
ἑτέροις
δεῖν
ἀναγκάζεσθαι |
| [192] |
θόρυβος
ἐνέπεσεν
εἰς
τὸ
στρατόπεδον.
|
Ἔλεγε |
δὲ
τὸν
ἐν
πολέμῳ
θάνατον |
| [199] |
καταγελάστους.
Τὰς
δὲ
καλὰς
πράξεις
|
ἔλεγε |
δεῖν
καταλαμβάνειν
πράξεσι
καλαῖς,
ἵνα |
| [198] |
Τὸν
δ´
ἄρχοντα
ἢ
κριτὴν
|
ἔλεγε |
δεῖν
μήτε
ὑπὲρ
τῶν
δικαίων |
| [204] |
δὲ
ῥητόρων
τοὺς
μέγα
βοῶντας
|
ἔλεγε |
δι´
(ἀσθένειαν
ἐπὶ
τὴν
κραυγὴν |
| [185] |
ἐντρυφῶντα
τῇ
μητρὶ
πλεῖστον
Ἑλλήνων
|
ἔλεγε |
δύνασθαι·
τῶν
γὰρ
Ἑλλήνων
ἄρχειν |
| [187] |
τὰ
στρώματα
κομίζοντα.
ΧΑΒΡΙΑΣ.
Χαβρίας
|
ἔλεγε |
κάλλιστα
στρατηγεῖν
τοὺς
μάλιστα
γινώσκοντας |
| [175] |
Ἱέρων
ὁ
μετὰ
Γέλωνα
τύραννος
|
ἔλεγε |
μηδένα
τῶν
παρρησιαζομένων
πρὸς
αὐτὸν |
| [179] |
ἔχαιρεν,
ἀλλὰ
πρὸς
τοὺς
συντρεφομένους
|
ἔλεγε |
παῖδας
ἐμοὶ
δὲ
ὁ
πατὴρ |
| [176] |
ΝΕΩΤΕΡΟΣ.
Ὁ
δὲ
νεώτερος
Διονύσιος
|
ἔλεγε |
πολλοὺς
τρέφειν
σοφιστάς,
οὐ
θαυμάζων |
| [181] |
ἐπεὶ
δ´
ἀγόμενος
ὁ
ἄνθρωπος
|
ἔλεγε |
πρὸς
τοὺς
ἄγοντας
ὅτι
πολλῶν |
| [186] |
ἀναλαμβάνων
τὴν
χλαμύδα
πρὸς
ἑαυτὸν
|
ἔλεγε |
πρόσεχε,
Περίκλεις,
ἐλευθέρων
μέλλεις
ἄρχειν |
| [198] |
τῆς
ἀρετῆς
τὴν
τιμὴν
ἀφαιροῦντας
|
ἔλεγε |
τὴν
ἀρετὴν
ἀφαιρεῖν
τῆς
νεότητος. |
| [182] |
καὶ
δυνάμεων
ἐλευθερώσοντα
τοὺς
Ἕλληνας
|
ἔλεγε |
(τὴν
δόξαν
ὥσπερ
ἀπὸ
σκοπῆς |
| [198] |
καὶ
τὰς
ἐπινικίους
ποιούμενος
ἑστιάσεις
|
ἔλεγε |
τῆς
αὐτῆς
ἐμπειρίας
εἶναι
στράτευμα |
| [183] |
ὃν
μάλιστα
τῶν
φιλοσόφων
ἐθαύμασεν,
|
ἔλεγε |
τὸ
θέατρον
αὐτοῦ
τῶν
πράξεων |
| [181] |
τῶν
ἀναγκαίων,
ἀλλὰ
τοῦ
πλουτεῖν
|
ἔλεγε |
τὸ
πλουτίζειν
εἶναι
βασιλικώτερον.
~ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ. |
| [193] |
γεγονότων
καλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
εἶναι
|
ἔλεγε |
τὸ
(τῶν
γειναμένων
αὐτὸν)
τοῦ |
| [199] |
ἀδίκων
ἐκλιπαρεῖσθαι.
~(Τὴν
δ´
ἀδικίαν
|
ἔλεγε |
τοῖς
ἀδικοῦσιν
ἂν
μὴ
φέρῃ |
| [206] |
τοὺς
(πολεμίους
παρεγγυήσαντος
ἁμαρτεῖν
αὐτὸν
|
ἔλεγε |
τὸν
ἐξ
ἐπιδρομῆς
μετ´
ἐνθουσιασμοῦ |
| [173] |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
συμμαχεῖν
αὑτῷ
παρακαλῶν
|
ἔλεγε |
τοῦ
ἀδελφοῦ
καρδίαν
ἔχειν
βαρυτέραν |
| [199] |
τοὺς
νέους
εὐθαρσῶς
μάχεσθαι
πολλάκις
|
(ἔλεγε |
τοῦ
ξίφους
τὸν
λόγον
μᾶλλον |
| [198] |
τοὺς
ἄρχοντας
ἐπιτιμᾶν
τοῖς
ἁμαρτάνουσιν
|
ἔλεγε |
τοὺς
δυναμένους
κωλύειν
τοὺς
κακῶς |
| [190] |
εἶπε
πόλεως
δέονται.
ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ.
Ἀγησίλαος
|
ἔλεγε |
τοὺς
τὴν
Ἀσίαν
κατοικοῦντας
ἐλευθέρους |
| [202] |
νόμον·
πρὸς
δὲ
τοὺς
ἐγκαλοῦντας
|
ἔλεγε |
τῶν
νόμων
οὐκ
ἐξακοῦσαι
διὰ |
| [207] |
παρακολουθῆσαι.
Ῥωμαίοις
δὲ
τῆς
ἀρχῆς
|
ἔλεγεν |
ἀπολείψειν
διάδοχον,
ὃς
οὐδέποτε
περὶ |
| [198] |
μεῖζον
ἢ
ἀλαλάζει.
Κάκιστον
δ´
|
ἔλεγεν |
ἄρχοντα
εἶναι
τὸν
ἄρχειν
ἑαυτοῦ |
| [177] |
μετριώτερον.
Ἀθηναίους
μὲν
οὖν
μακαρίζειν
|
ἔλεγεν, |
εἰ
καθ´
ἕκαστον
ἐνιαυτὸν
αἱρεῖσθαι |
| [178] |
πικρῶς
χρῆσθαι
τοῖς
Ἀθηναίοις
ἀτόπους
|
ἔλεγεν |
εἶναι,
κελεύοντας
ἄνθρωπον
ὑπὲρ
δόξης |
| [194] |
τυράννου
καὶ
δεθεὶς
κακῶς
αὐτὸν
|
ἔλεγεν, |
εἰπόντος
ἐκείνου
σπεύδεις
ἀποθανεῖν;
πάνυ |
| [172] |
ὁ
Ξέρξου
πατὴρ
ἑαυτὸν
ἐγκωμιάζων
|
ἔλεγεν |
ἐν
ταῖς
μάχαις
καὶ
παρὰ |
| [199] |
δὲ
σπουδάζοντας
ἐν
τοῖς
γελοίοις
|
ἔλεγεν |
ἐν
τοῖς
σπουδαίοις
ἔσεσθαι
καταγελάστους. |
| [193] |
συνέχειν,
ὁπότε
βοιωτάρχης
αἱρεθείη,
παραινῶν
|
ἔλεγεν |
ἔτι
βουλεύσασθε,
ὦ
ἄνδρες·
ἐὰν |
| [174] |
ΤΗΡΗΣ.
Τήρης
ὁ
Σιτάλκου
πατὴρ
|
ἔλεγεν, |
ὁπότε
σχολάζοι
καὶ
(μὴ
στρατεύοιτο, |
| [196] |
σχολὴν
ἐν
γράμμασι
διατριβὴν
ποιούμενος
|
ἔλεγεν, |
ὁπότε
σχολάζοι,
πλείονα
πράττειν.
Ἐπεὶ |
| [190] |
πράσσειν
ὡς
ἀνάξιον
τοῦ
Ἡρακλέους
|
ἔλεγεν, |
ὅπου
μὴ
ἐφικνεῖται
ἡ
λεοντῆ, |
| [173] |
τὴν
ἑτέραν
χεῖρα
μακροτέραν
ἔχειν,
|
ἔλεγεν |
ὅτι
τὸ
προσθεῖναι
τοῦ
ἀφελεῖν |
| [195] |
λογισμοῖς·
καὶ
πρὸς
τοὺς
φίλους
|
ἔλεγεν |
ὅτι
τὸν
σκώμματα
φοβούμενον
καὶ |
| [197] |
χρημάτων
δ´
οὐκ
εὐποροῦντι
προσπαίζων
|
ἔλεγεν |
ὅτι
χεῖρας
ἔχει
Φιλοποίμην
καὶ |
| [195] |
δύναμιν
τοῦ
Ἀννίβα
(παρατεινομένην
ἀπαγορεύσειν·
|
ἔλεγεν |
οὖν
ὁ
Ἀννίβας
ὅτι
μᾶλλον |
| [187] |
κύρτον
αὐτομάτως
ἐκείνου
καθεύδοντος
ἐνδυομένας·
|
ἔλεγεν |
οὖν
(ὁ
Τιμόθεος
εἰ
τηλικαύτας |
| [201] |
δὲ
τὴν
ἀπόνοιαν
τῶν
πολεμίων
|
ἔλεγεν |
ὠνεῖσθαι
τοῦ
χρόνου
τὴν
ἀσφάλειαν· |
| [185] |
δὲ
τοὺς
θαυμάζοντας
τὴν
μεταβολὴν
|
ἔλεγεν |
ὡς
οὐκ
ἐᾷ
με
καθεύδειν |
| [185] |
κολούουσι.
Τοὺς
δ´
Ἐρετριεῖς
ἐπισκώπτων
|
ἔλεγεν |
ὥσπερ
τευθίδας
μάχαιραν
μὲν
ἔχειν |
| [176] |
καὶ
ξένων
ἐπίστευεν,
οὐχ
ὑπέμεινεν
|
ἐλέγξαι, |
~βέλτιον
εἶναι
φήσας
ἀποθανεῖν
(ἢ |
| [180] |
προσιόντες
αὐτῷ
πολλοὶ
τῶν
στρατιωτῶν
|
ἔλεγον |
ὦ
βασιλεῦ,
θάρρει
καὶ
μὴ |
| [177] |
λόγοις
καὶ
τοῖς
ἔργοις
ψευδομένους
|
ἐλέγχειν. |
Τῶν
δ´
Ἀθηναίων,
ὅσοι
περὶ |
| [176] |
ἐγὼ
δέ
σε
τοῖς
(ἔργοις
|
ἐλέγχω· |
τὰ
γὰρ
σεαυτοῦ
καταλιπὼν
ἐμὲ |
| [191] |
καὶ
δακρύοντα,
χαλεπόν
εἶπεν
ἅμα
|
ἐλεεῖν |
καὶ
φρονεῖν.
Μενεκράτους
δὲ
τοῦ |
| [195] |
ἀλλ´
οὐδὲ
χρηστὸς
ὢν
πρότερον
|
ἐλελήθεις· |
τὰ
μὲν
οὖν
ἡμαρτημένα
(λελύσθω |
| [174] |
ἐκέλευσε
τὸν
Ἀλέξανδρον
ἀποδόντα
τὴν
|
Ἑλένην |
δύο
παρ´
αὐτοῦ
λαβεῖν
καλὰς |
| [183] |
Σπεισάμενος
δὲ
τοῖς
Ῥοδίοις
τὴν
|
ἑλέπολιν |
ἀπέλιπε
παρ´
αὐτοῖς,
ὑπόδειγμα
τῆς |
| [203] |
πείσαντα
τοὺς
δ´
ἐχθροὺς
βιασάμενον
|
ἑλέσθαι |
τὰ
Μαρίου,
θαυμάσας
ὁ
Πομπήιος |
| [181] |
τῆς
Τελεσίππας
διαλέγεσθαι;
πυθόμενος
δ´
|
ἐλευθέραν |
οὖσαν
οὐκοῦν
ἔφη
ὦ
Ἀντιγένη, |
| [181] |
μείνῃ
μεθ´
ἡμῶν·
βιάζεσθαι
γὰρ
|
ἐλευθέραν |
οὖσαν
οὐχ
ἡμέτερον.
Τῶν
δὲ |
| [188] |
ἐλπίσι
λαμπραῖς
πρὸς
τὸ
τῆς
|
ἐλευθερίας |
ὄνομα
καὶ
τῆς
ἡγεμονίας
ἐπαιρομένην |
| [187] |
καὶ
λόγους
ἐπιταφίους,
εἰ
μέλλομεν
|
ἐλεύθεροι |
βιώσεσθαι
καὶ
μὴ
ποιήσειν
τὸ |
| [182] |
τιμώμενον
εἰς
τὴν
πολιτείαν
ὡς
|
ἐλεύθερον |
ἐγγραψάντων,
οὐκ
ἂν«
εἶπεν
ἕνα |
| [204] |
ἐμπορεύεται,
κείνου
´στὶ
δοῦλος,
κἂν
|
ἐλεύθερος |
μόλῃ.
μεταβὰς
δὲ
καὶ
πληγεὶς |
| [175] |
τὴν
ἀρχὴν
ἀπολείπειν
ἔμελλεν,
ἀνδρὸς
|
ἐλευθέρου |
διαφθείραντα
γύναιον,
ἠρώτησε
μετ´
ὀργῆς, |
| [190] |
Ἐπεὶ
δὲ
συνέβη
πεσεῖν
αὐτὸν
|
ἐλευθεροῦντα |
τοὺς
ἐπὶ
Θρᾴκης
Ἕλληνας,
οἱ |
| [197] |
ἐν
Ἰσθμίοις
ὅτι
τοὺς
Ἕλληνας
|
ἐλευθέρους |
καὶ
αὐτονόμους
ἀφίησιν·
ὅσοι
δὲ |
| [190] |
ἔλεγε
τοὺς
τὴν
Ἀσίαν
κατοικοῦντας
|
ἐλευθέρους |
μὲν
κακοὺς
εἶναι,
δούλους
δ´ |
| [197] |
ἔχοντες,
ὥσπερ
ἔθος
ἐστὶ
τοῖς
|
ἐλευθερωθεῖσι. |
Τοὺς
δ´
Ἀχαιοὺς
ἐπὶ
τὴν |
| [186] |
πρὸς
ἑαυτὸν
ἔλεγε
πρόσεχε,
Περίκλεις,
|
ἐλευθέρων |
μέλλεις
ἄρχειν
καὶ
Ἑλλήνων
καὶ |
| [182] |
μετὰ
νεῶν
πολλῶν
καὶ
δυνάμεων
|
ἐλευθερώσοντα |
τοὺς
Ἕλληνας
ἔλεγε
(τὴν
δόξαν |
| [195] |
τῇ
δ´
ὑστεραίᾳ
τὸν
μέγιστον
|
ἐλέφαντα |
τοῦ
Πύρρου
παρασκευάσαντος
ἐξόπισθεν
ἀγνοοῦντι |
| [186] |
ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ.
(Ἀλκιβιάδης
ἔτι
παῖς
ὢν
|
ἐλήφθη |
λαβὴν
ἐν
παλαίστρᾳ·
καὶ
μὴ |
| [199] |
τὸν
Κάτωνα,
πρὶν
εἰς
ὄψιν
|
ἐλθεῖν, |
ἀπήγξατο.
Παρακληθεὶς
δ´
ὑπὸ
Σκιπίωνος |
| [188] |
δεομένου
τὸν
Φωκίωνα
πρὸς
αὐτὸν
|
ἐλθεῖν, |
τῶν
δὲ
φίλων
οὐκ
ἐώντων |
| [200] |
ἀίσσουσιν.
Εἰς
δὲ
τὴν
Ῥώμην
|
ἐλθόντος |
ἀπὸ
στρατείας
εἰς
ὑπατείαν
ἐκάλουν |
| [194] |
δὲ
τῆς
τοῦ
τυράννου
γυναικὸς
|
ἐλθούσης |
πρὸς
Πελοπίδαν
καὶ
λεγούσης
θαυμάζειν |
| [197] |
ὡς
ἐκείνων
ἄρχοντος,
ᾑρῆσθαι
στρατηγός.
|
Ἐλθὼν |
δ´
εἰς
οἶκον
ἐξ
ἀγορᾶς |
| [186] |
φήσαντος
ἐντρίψας
αὐτῷ
κόνδυλον
παρῆλθεν.
|
(Ἐλθὼν |
δ´
ἐπὶ
θύρας
τοῦ
Περικλέους |
| [195] |
Πύρρος,
οὐκ
Ἠπειρῶται
Ῥωμαίους
νενικήκασιν.
|
~Ἐλθὼν |
δὲ
πρὸς
Πύρρον
περὶ
λύσεως |
| [201] |
ὅτι
μετὰ
τοιούτων.
Ἐπεὶ
δ´
|
ἐλθὼν |
εἰς
τὸ
στρατόπεδον
πολλὴν
ἀταξίαν |
| [176] |
ὁ
δὲ
ὑμέτερος
ἔφη
βασιλεὺς
|
ἐλθὼν |
πρὸς
ἡμᾶς
οὐ
μόνον
τὰ |
| [197] |
πολλῆς
δυνάμεως
ἥκοντος
εἰς
τὴν
|
Ἑλλάδα |
καὶ
πάντων
ἐκπεπληγμένων
τὰ
πλήθη |
| [185] |
Ξέρξου
δὲ
καταβαίνοντος
ἐπὶ
τὴν
|
Ἑλλάδα |
τῷ
μεγάλῳ
στόλῳ,
φοβηθεὶς
Ἐπικύδην |
| [185] |
τὸ
πρῶτον
εἶτα
καὶ
τῆς
|
Ἑλλάδος, |
ἀναβὰς
πρὸς
βασιλέα
καὶ
κελευόμενος |
| [191] |
τῶν
πολεμίων
νεκρῶν
φεῦ
τᾶς
|
Ἑλλάδος |
εἶπεν
ἃ
τοσούτους
ὑφ´
(αὑτᾶς |
| [182] |
δόξαν
ὥσπερ
ἀπὸ
σκοπῆς
τῆς
|
Ἑλλάδος |
εἰς
τὴν
οἰκουμένην
πυρσεύεσθαι.
Ἀνταγόρου |
| [185] |
ἔπεμψε
παραινῶν
μὴ
διεῖναι
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἀποδιδράσκοντας·
ἐπεὶ
δὲ
πεισθεὶς
ἐκεῖνος |
| [177] |
ποίησον.
Ἐπεὶ
δὲ
νικήσαντι
τοὺς
|
Ἕλληνας |
αὐτῷ
συνεβούλευον
(ἔνιοι
φρουραῖς
τὰς |
| [173] |
ὅταν
τὴν
φέρουσαν
κτήσηται
χώραν.
|
Ἕλληνας |
δὲ
κατασκόπους
ἐν
τῷ
στρατοπέδῳ |
| [185] |
τὴν
γέφυραν,
ἵνα
σῴζων
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἐκεῖνον
δοκῇ
σῴζειν.
Τοῦ
δὲ |
| [182] |
πολλῶν
καὶ
δυνάμεων
ἐλευθερώσοντα
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἔλεγε
(τὴν
δόξαν
ὥσπερ
ἀπὸ |
| [197] |
ἐκήρυξεν
ἐν
Ἰσθμίοις
ὅτι
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἐλευθέρους
καὶ
αὐτονόμους
ἀφίησιν·
ὅσοι |
| [190] |
αὐτὸν
ἐλευθεροῦντα
τοὺς
ἐπὶ
Θρᾴκης
|
Ἕλληνας, |
οἱ
δὲ
πεμφθέντες
εἰς
Λακεδαίμονα |
| [185] |
Ἀδειμάντου
πρὸς
τὸν
Θεμιστοκλέα
τοὺς
|
Ἕλληνας |
παρακαλοῦντα
καὶ
προτρέποντα
ὦ
Θεμιστόκλεις, |
| [194] |
στήλῃ
τὴν
καταδίκην,
ὅπως
οἱ
|
Ἕλληνες |
εἰδῶσιν
ὅτι
μὴ
βουλομένους
Θηβαίους |
| [197] |
τοῖς
Ἕλλησι,
τούτων
ἕκαστον
οἱ
|
Ἕλληνες |
ἐξωνησάμενοι
δραχμῶν
πεντακοσίων
δωρεὰν
ἔδωκαν |
| [179] |
πρὸς
ἀλλήλους
ἔχουσιν
ὁμονοίας
οἱ
|
Ἕλληνες· |
καὶ
ὁ
Δημάρατος
πάνυ
γοῦν |
| [199] |
Ποστουμίου
δ´
Ἀλβίνου
γράψαντος
ἱστορίας
|
Ἑλληνιστὶ |
καὶ
συγγνώμην
παρὰ
τῶν
ἀκροωμένων |
| [200] |
Εὑρὼν
δὲ
τὴν
πόλιν
ἀνδριάντων
|
Ἑλληνιῶν |
καὶ
ἀναθημάτων
ἀπὸ
Σικελίας
μεστὴν |
| [179] |
καὶ
τῶν
ἠθροισμένων
ἐπὶ
θύραις
|
Ἑλλήνων |
ἀγανακτούντων
καὶ
ἐγκαλούντων,
ὁ
Παρμενίων |
| [185] |
Ἑλλήνων
ἔλεγε
δύνασθαι·
τῶν
γὰρ
|
Ἑλλήνων |
ἄρχειν
Ἀθηναίους,
Ἀθηναίων
δ´
ἑαυτόν, |
| [185] |
Ἑλλήσποντον
τὴν
ταχίστην
ὡς
τῶν
|
Ἑλλήνων |
διανοουμένων
(λύειν
τὴν
γέφυραν,
ἵνα |
| [185] |
υἱὸν
ἐντρυφῶντα
τῇ
μητρὶ
πλεῖστον
|
Ἑλλήνων |
ἔλεγε
δύνασθαι·
τῶν
γὰρ
Ἑλλήνων |
| [186] |
Περίκλεις,
ἐλευθέρων
μέλλεις
ἄρχειν
καὶ
|
Ἑλλήνων |
καὶ
Ἀθηναίων.
Ἐκέλευσε
δὲ
τοὺς |
| [179] |
ἔφη
σοὶ
περὶ
τῆς
τῶν
|
Ἑλλήνων |
ὁμονοίας
ὁ
λόγος
ἐστίν,
οὕτω |
| [181] |
οὐχ
ἡμέτερον.
Τῶν
δὲ
μισθοφορούντων
|
Ἑλλήνων |
παρὰ
τοῖς
πολεμίοις
ὑποχειρίων
γενομένων |
| [185] |
ἡττήθη
ναυμαχήσας
ὅπου
συνέφερε
τοῖς
|
Ἕλλησι, |
πάλιν
ἔπεμψε
πρὸς
αὐτὸν
κελεύων |
| [194] |
ταὐτὸν
Ἀρκάδας·
ἀποδοῦναι
δὲ
τοῖς
|
Ἕλλησι |
τὴν
αὐτονομίαν.
ταῦτα
γὰρ
ἐπράχθη |
| [186] |
Τάξας
δὲ
τοὺς
φόρους
τοῖς
|
Ἕλλησι |
τοσούτῳ
πτωχότερος
ἐπανῆλθεν,
ὅσον
εἰς |
| [197] |
Ἀννίβαν
χρόνοις
ἐδούλευον
παρὰ
τοῖς
|
Ἕλλησι, |
τούτων
ἕκαστον
οἱ
Ἕλληνες
ἐξωνησάμενοι |
| [172] |
παρά
τε
Ῥωμαίοις
καὶ
παρ´
|
Ἕλλησιν |
ἡγεμόνων
καὶ
νομοθετῶν
καὶ
αὐτοκρατόρων· |
| [185] |
αὐτὸν
κελεύων
φεύγειν
ἐπὶ
τὸν
|
Ἑλλήσποντον |
τὴν
ταχίστην
ὡς
τῶν
Ἑλλήνων |
| [182] |
καταζεῦξαι
καὶ
τῶν
στρατιωτῶν
τινες
|
ἐλοιδόρουν |
αὐτὸν
ἀγνοοῦντες
ὅτι
πλησίον
ἐστίν, |
| [176] |
τῶν
ἀπὸ
τοῦ
τείχους
τινὲς
|
ἐλοιδοροῦντο |
λέγοντες
ὅτι
ὦ
κεραμεῦ,
τὸν |
| [201] |
μᾶλλον
ἐν
τῇ
δεξιᾷ
τὰς
|
ἐλπίδας |
ἔχειν
ἢ
τῇ
ἀριστερᾷ.
Τοῦ |
| [177] |
Ἐπεὶ
δὲ
Τιμόθεος
ὁ
κιθαρῳδὸς
|
ἐλπίσας |
πλείονα
λαβὼν
δ´
ἐλάττονα
δῆλος |
| [188] |
τὸν
πόλεμον
ἐμβαλόντος
τὴν
πόλιν
|
ἐλπίσι |
λαμπραῖς
πρὸς
τὸ
τῆς
ἐλευθερίας |
| [179] |
Μαχαίταν
τὴν
μὲν
κρίσιν
οὐκ
|
ἔλυσε, |
τὸ
δὲ
τίμημα
τῆς
δίκης |
| [176] |
καὶ
μειδιῶν
εἶπεν
αἴκα
ταύταν
|
ἕλω. |
Λαβὼν
δὲ
κατὰ
κράτος
ἐπίπρασκε |
| [195] |
δι´
ἀπάτης
καὶ
τὴν
πόλιν
|
ἑλὼν |
καὶ
διαρπάσας,
τοῦ
γραμματέως
ἐπερωτήσαντος |
| [201] |
ἄλλος.
Ἐπεὶ
δὲ
τὴν
Νομαντίαν
|
ἑλὼν |
καὶ
θριαμβεύσας
τὸ
δεύτερον
ἐν |
| [183] |
ἐσομένην.
Ἀποστάντων
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων
|
ἑλὼν |
τὴν
πόλιν
ἤδη
κακῶς
ὑπὸ |
| [199] |
ἀπαιτοῦντας
ἔσεσθαι.
Πλείονας
δὲ
πόλεις
|
ἑλών, |
ὥς
φησι,
τῶν
ἡμερῶν
(ἃς |
| [176] |
σεαυτοῦ
καταλιπὼν
ἐμὲ
καὶ
τὰ
|
ἐμὰ |
θεραπεύεις.
Ἐκπεσὼν
δὲ
τῆς
ἀρχῆς |
| [204] |
μὲν
σὰ
μαντικώτερα,
τὰ
δ´
|
ἐμὰ |
φιλικώτερα.
Περὶ
δὲ
αὑτοῦ
παρρησιαζόμενος |
| [186] |
Μέλλων
δ´
ἀποθνήσκειν
αὐτὸς
ἑαυτὸν
|
ἐμακάριζεν |
ὅτι
μηδεὶς
Ἀθηναίων
μέλαν
ἱμάτιον |
| [194] |
καὶ
τῷ
λόγῳ
τὸ
ἔργον
|
ἐμαρτύρησεν, |
ὡς
εἰδότος
ἄριστα
τοὺς
πολίτας. |
| [181] |
πράξεσιν,
ἀλλ´
ἐγώ
εἶπε
τὰς
|
ἐμὰς |
πράξεις
μετὰ
τῆς
ἡγεμονίας
ἑνὸς |
| [183] |
ὡς
μικρᾶς
ἡδονῆς
ἕνεκα
δοῦλον
|
ἐμαυτὸν |
ἐκ
βασιλέως
πεποίηκα.
Πρὸς
δὲ |
| [188] |
οὐ
δήπου
κακόν
τι
λέγων
|
ἐμαυτὸν |
λέληθα;
Πρὸς
δὲ
θυσίαν
τινὰ |
| [193] |
οὐδέν
εἶπεν
ἀλλ´
ἐχθὲς
ᾐσθόμην
|
ἐμαυτοῦ |
μεῖζον
ἢ
καλῶς
ἔχει
φρονήσαντος· |
| [184] |
ἐχθὲς
ἀληθινῶν
λόγων
ἤκουσα
περὶ
|
ἐμαυτοῦ. |
Τῶν
δ´
Ἰουδαίων,
πολιορκοῦντος
αὐτοῦ |
| [204] |
τὰς
στρατείας,
πάσας
εἶπεν
ὑπ´
|
ἐμαυτῷ |
αὐτοκράτορι.
Τῶν
δὲ
Σερτωρίου
γραμμάτων |
| [200] |
κατασπεῖραι
τριβόλους
σιδηροῦς
ἢ
(σανίδας
|
ἐμβαλεῖν |
κεντρωτάς,
ὅπως
μὴ
διαβαίνοντες
οἱ |
| [188] |
δὲ
Λεωσθένους
εἰς
τὸν
πόλεμον
|
ἐμβαλόντος |
τὴν
πόλιν
ἐλπίσι
λαμπραῖς
πρὸς |
| [198] |
μᾶλλον
διαμαχοῦνται
πρὸς
τὸν
ὕπνον.
|
Ἐμβαλὼν |
δὲ
διὰ
τῶν
ἄκρων
εἰς |
| [184] |
εἰσῆλθε
καὶ
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
|
ἐμβαλὼν |
λόγον
περὶ
τοῦ
(βασιλέως
ἤκουσεν, |
| [204] |
καὶ
τῶν
κυβερνητῶν
ὀκνούντων,
πρῶτος
|
ἐμβὰς |
καὶ
τὴν
ἄγκυραν
ἆραι
κελεύσας |
| [206] |
κομιζομένων
λαθὼν
ἅπαντας
εἰς
πλοῖον
|
ἐμβὰς |
μικρὸν
ἐπεχείρησε
διαπλεῖν
τὸ
πέλαγος· |
| [193] |
τί
σημαίνειν
οἴεται
τὸν
θεόν,
|
~(ἐμβεβροντῆσθαι |
τοὺς
πολεμίους
εἶπεν,
ὅτι
τοιούτων |
| [201] |
εἶπεν
οἱ
τῇ
πατρίδι
πολεμοῦντες
|
ἐμὲ |
βούλονται
προανελεῖν·
οὐ
γὰρ
οἷόν |
| [187] |
σὲ
μὲν
αὐχμῶντα
καὶ
ἄσιτον,
|
ἐμὲ |
δ´
ἠριστηκότα
καὶ
ἀληλιμμένον
ἀποκτενοῦσιν. |
| [183] |
εἶναι
τὰς
τῶν
πολεμίων
ναῦς,
|
ἐμὲ |
δέ
ἔφη
αὐτὸν
παρόντα
πρὸς |
| [177] |
ἀλλ´
ἐκείνου
κατεσκέδασεν,
ὃν
ἔδοξεν
|
ἐμὲ |
εἶναι.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Ο
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΠΑΤΗΡ. |
| [201] |
ἐθορύβησεν
αὐτὸν
ἐπὶ
τοῦ
βήματος,
|
ἐμέ |
εἶπεν
οὐδέποτε
στρατοπέδων
ἀλαλαγμὸς
ἐθορύβησεν, |
| [195] |
ἐπιστραφεὶς
ὁ
Φαβρίκιος
καὶ
μειδιάσας
|
ἐμέ |
εἶπεν
οὔτε
τὸ
χρυσίον
ἐχθὲς |
| [176] |
ἐλέγχω·
τὰ
γὰρ
σεαυτοῦ
καταλιπὼν
|
ἐμὲ |
καὶ
τὰ
ἐμὰ
θεραπεύεις.
Ἐκπεσὼν |
| [178] |
καλὸς
κἀγαθός,
ἵνα
μὴ
δι´
|
ἐμὲ |
τῆς
βασιλείας
τύχῃς
ἀλλὰ
διὰ |
| [172] |
ὑπολαβὼν
προσήνεγκεν,
ἡδέως
ἐδέξατο
καὶ
|
ἐμειδίασε, |
τῇ
προθυμίᾳ
τοῦ
διδόντος
οὐ |
| [174] |
παῖδας
ἄρρενας
ἀπολιπὼν
ἐπεὶ
τελευτᾶν
|
ἔμελλε, |
δέσμην
ἀκοντίων
ἑκάστῳ
προτείνων
ἐκέλευσε |
| [204] |
μάχην
φεύγων
εἰς
Αἴγυπτον,
ὡς
|
ἔμελλε |
διαβαίνειν
ἐκ
τῆς
τριήρους
εἰς |
| [175] |
αἰσθόμενος,
ᾧ
τὴν
ἀρχὴν
ἀπολείπειν
|
ἔμελλεν, |
ἀνδρὸς
ἐλευθέρου
διαφθείραντα
γύναιον,
ἠρώτησε |
| [179] |
στάδιον,
εἴγε
ἔφη
βασιλεῖς
ἕξειν
|
ἔμελλον |
ἀνταγωνιστάς.
Ἀχθείσης
δὲ
παιδίσκης
πρὸς |
| [205] |
πρὸς
ὃν
φύγω,
καὶ
Πομπήιον
|
ἐμέμψατο |
τὴν
πόλιν
ἐκλιπόντα
καὶ
Θεμιστοκλέα |
| [201] |
ἐξαρκέσειν,
περὶ
δὲ
τῶν
στρατιωτῶν
|
ἐμέμψατο· |
χαλεπὸν
γὰρ
εἶναι
τὸν
πόλεμον, |
| [204] |
ἀφώνου
λόγιος
ἐκ
δὲ
πεινατικοῦ
|
ἐμετικὸς |
γέγονας;
(Πρὸς
δὲ
Κάτωνα
πικρῶς |
| [207] |
Ἀντωνίου
μεταβαλόμενος
πρὸς
αὐτὸν
οὐκ
|
ἐμετρίαζε |
παρὰ
τοὺς
πότους,
ἀλλ´
ἦν |
| [189] |
σωφρονεῖν
τὸ
λοιπόν·
ἡ
δ´
|
ἐμὴ |
γυνὴ
τὸ
παράπαν
ἐχθὲς
οὐδαμῇ |
| [203] |
ἠγαπήθη
τοσοῦτον
ὅσον
ὁ
πατὴρ
|
ἐμισήθη. |
Νέος
δ´
ὢν
παντάπασι
τῇ |
| [191] |
ἀδικεῖ,
ἄφες·
εἰ
δ´
ἀδικεῖ,
|
ἐμοὶ |
ἄφες·
πάντως
δ´
ἄφες.
Τοῦ |
| [200] |
ἀγνοοῦντος
ἅπαντας,
ἀληθῆ
λέγεις
εἶπεν·
|
ἐμοὶ |
γὰρ
οὐκ
εἰδέναι
πολλοὺς
ἀλλ´ |
| [179] |
δέκα,
σοί
γε
ἔφη
λαβεῖν,
|
ἐμοὶ |
δ´
οὐχ
ἱκανὰ
δοῦναι.
Ἀναξάρχῳ |
| [206] |
τὴν
ἡλικίαν
ἔχων
ἐνίκησε
Δαρεῖον,
|
ἐμοὶ |
δὲ
μέχρι
νῦν
οὐδὲν
πέπρακται. |
| [179] |
πρὸς
τοὺς
συντρεφομένους
ἔλεγε
παῖδας
|
ἐμοὶ |
δὲ
ὁ
πατὴρ
οὐδὲν
ἀπολείψει. |
| [178] |
ἐκεῖνος
ἀποτέθνηκεν
ἑαυτῷ
γε
εἶπεν,
|
ἐμοὶ |
δὲ
ταχέως·
ἔφθη
γὰρ
τελευτῆσαι |
| [204] |
λέγοντος,
οὐκ
αἰσχύνῃ,
Μαρκελλῖνε,
εἶπεν
|
ἐμοὶ |
λοιδορούμενος,
δι´
ὃν
ἐξ
ἀφώνου |
| [181] |
εἰ
μηδὲ
φίλον
ἔχει
Ξενοκράτης·
|
ἐμοὶ |
μὲν
γάρ
ἔφη
μόλις
ὁ |
| [194] |
πολλὰ
παρ´
ἀνδρὸς
αἰχμαλώτου
γεγονότος
|
ἐμοὶ |
μέν
εἶπεν
ἀπόδος
τὴν
ἀσπίδα, |
| [201] |
ψυκτῆρας
διαλίθους
παρακομίζοντα
καὶ
Θηρικλείους
|
ἐμοὶ |
μέν
εἶπεν
ἡμέρας
τριάκοντα
καὶ |
| [205] |
~(καὶ
γὰρ
ἔστιν
ἔφη
πλεῖον
|
ἐμοὶ |
πίστεως
ἢ
λογιότητος.
Ἐρωτῶντος
δὲ |
| [206] |
τοῦ
θανάτου·
καὶ
γὰρ
σὺ
|
ἐμοὶ |
τῆς
σῆς
σωτηρίας
ἐφθόνησας.
Ἀντώνιον |
| [176] |
πυθόμενον,
εἰ
σχολάζοι,
μηδέποτε
εἶπεν
|
ἐμοὶ |
τοῦτο
συμβαίη.
Δύο
δ´
ἀκούσας |
| [187] |
αὐτῷ
λοιδορούμενον
ἔφη
τὸ
μὲν
|
ἐμὸν |
ἀπ´
ἐμοῦ
γένος
ἄρχεται,
τὸ |
| [195] |
ἐὰν
ἀμφοτέρους
γνῶσιν
ἡμᾶς,
ὑπ´
|
ἐμοῦ |
βασιλεύεσθαι
μᾶλλον
ἢ
σοῦ
ἐθελήσουσιν. |
| [179] |
βασιλεῦ,
κακῶς
οὕτως,
ἵνα
ταῦτ´
|
ἐμοῦ |
βέλτιον
εἰδῇς.
Ἐπεὶ
δὲ
διενεχθέντος |
| [200] |
δι´
ἣν
ἀφῄρηται
τὸν
ἵππον
|
ἐμοῦ |
γάρ
ἔφη
πρότερος
Καρχηδόνα
διήρπασας. |
| [187] |
ἔφη
τὸ
μὲν
ἐμὸν
ἀπ´
|
ἐμοῦ |
γένος
ἄρχεται,
τὸ
δὲ
σὸν |
| [198] |
δ´
ὁρῶν
ἀνισταμένους
ἀνδριάντας
περὶ
|
ἐμοῦ |
δ´
(ἔφη
βούλομαι
ἐρωτᾶν
μᾶλλον |
| [174] |
δύναταί
φησι
πόλεμον
ἄρασθαι
κατ´
|
ἐμοῦ; |
Ἰσμηνίαν
δὲ
τὸν
ἄριστον
αὐλητὴν |
| [186] |
ἔφη
τοῦτο
λέγωσιν
Ἀθηναῖοι
περὶ
|
ἐμοῦ |
καὶ
μηδὲν
ἄλλο
πολυπραγμονῶσι.
Προσελθὼν |
| [196] |
ἂν
ἑαυτὸν
ῥίψειεν
ἐπὶ
κεφαλὴν
|
ἐμοῦ |
κελεύσαντος.
Ἐπεὶ
δὲ
διάρας
τῆς |
| [176] |
καὶ
βούλομαι
εἶπεν
εἶναι
τὸν
|
ἐμοῦ |
μᾶλλον
μισούμενον.
Ἐπεὶ
δὲ
Κορινθίων |
| [190] |
προσαγορεύειν,
τί
δαὶ
ἐκεῖνος
εἶπεν
|
ἐμοῦ |
μείζων,
εἰ
μὴ
δικαιότερος
καὶ |
| [182] |
ἕνα
μόνον
βουλοίμην
Ἀθηναῖον
ὑπ´
|
ἐμοῦ |
μεμαστιγῶσθαι.
Νεανίσκου
δέ
τινος
τῶν |
| [187] |
Ἀλέξανδρος
εἶπεν
ὃν
ψηφίζεσθε
θεόν,
|
ἐμοῦ |
νεώτερός
ἐστι.
ΦΩΚΙΩΝ.
Φωκίων
ὁ |
| [187] |
πολέμου
περιεστῶτος
τὴν
πόλιν
(περὶ
|
ἐμοῦ |
πείθων
βουλεύεσθαι
καὶ
μὴ
μετ´ |
| [175] |
ὃς
ἀφ´
ὧν
λαμβάνεις
ἀπ´
|
ἐμοῦ |
ποτηρίων
τοσούτων
φίλον
οὐδένα
σεαυτῷ |
| [187] |
πείθων
βουλεύεσθαι
καὶ
μὴ
μετ´
|
ἐμοῦ; |
Πρὸς
δὲ
Ἁρμόδιον,
τὸν
τοῦ |
| [177] |
ἐπὶ
τὸν
ἄνθρωπον
ἀλλ´
οὐκ
|
ἐμοῦ |
φησίν
ἀλλ´
ἐκείνου
κατεσκέδασεν,
ὃν |
| [178] |
γὰρ
τελευτῆσαι
πρὶν
ἢ
παρ´
|
ἐμοῦ |
χάριν
ἀξίαν
τῆς
φιλίας
ἀπολαβεῖν. |
| [198] |
ποιούμενος
ἑστιάσεις
ἔλεγε
τῆς
αὐτῆς
|
ἐμπειρίας |
εἶναι
στράτευμα
φοβερώτατον
πολεμίοις
καὶ |
| [188] |
λαβεῖν
πέπεικεν
οὔτε
Δημάδην
διδοὺς
|
ἐμπέπληκεν. |
Ἀξιοῦντος
δ´
Ἀντιπάτρου
ποιῆσαί
τι |
| [201] |
ἢ
ἑφθόν·
αὐτὸς
δὲ
σάγον
|
ἐμπεπορπημένος |
μέλανα
περιῄει,
πενθεῖν
τὴν
τοῦ |
| [194] |
Εἰπόντος
δέ
τινος
τῶν
στρατιωτῶν
|
ἐμπεπτώκαμεν |
εἰς
τοὺς
πολεμίους
τί
μᾶλλον |
| [188] |
δὲ
περὶ
τῆς
Ἀλεξάνδρου
τελευτῆς
|
ἐμπεσόντος |
(ἀδεσπότου
καὶ
τῶν
ῥητόρων
ἀναπηδώντων |
| [206] |
Κάσσιον.
(Λόγου
δὲ
παρὰ
δεῖπνον
|
ἐμπεσόντος |
περὶ
θανάτου
ποῖος
ἄριστος
ὁ |
| [204] |
εἶπεν
(Ὅστις
δὲ
πρὸς
τύραννον
|
ἐμπορεύεται, |
κείνου
´στὶ
δοῦλος,
κἂν
ἐλεύθερος |
| [172] |
κατανόησιν
ἠθῶν
καὶ
προαιρέσεων
ἡγεμονικῶν,
|
ἐμφαινομένων |
τοῖς
λόγοις
μᾶλλον
ἢ
ταῖς |
| [177] |
καὶ
Ἑκατεροῦ,
τὸν
μὲν
Ἑκατερὸν
|
ἔμφρονα |
καὶ
πρακτικὸν
ὁρῶν,
τὸν
δ´ |
| [202] |
ὅπλων
ψόφον.
Ἐν
δὲ
τῷ
|
ἐμφυλίῳ |
πολέμῳ
περιταφρευόμενος
καὶ
πολιορκούμενος
ἐκαρτέρει, |
| [183] |
συνήθη
τίνος
σοι
εἶπε
τῶν
|
ἐμῶν |
μεταδῶ;
κἀκεῖνος
οὗ
βούλει
πλὴν |
| [175] |
γελᾶν
ἤκουσεν
αὐτοὺς
καὶ
σκώπτειν
|
ἐν |
ἀγορᾷ
περιιόντας,
ἐκέλευσε
παύσασθαι
νῦν |
| [200] |
ἐκεῖνον
ἐξηπατήθησαν·
ἀπηγγέλλετο
γὰρ
αὐτὸς
|
ἐν |
ἀγορᾷ
περιιὼν
καὶ
δεξιούμενος
τοὺς |
| [207] |
αὐτοὺς
ὀργιζόμενος,
οὐ
γὰρ
ἂν
|
ἐν |
Αἰγίνῃ
διαχειμάσειεν.
Ἄλλο
δ´
(οὐδὲν |
| [207] |
δὲ
ὅτι
Ἔρως
ὁ
τὰ
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
διοικῶν
ὄρτυγα
τὸν
κρατοῦντα |
| [207] |
διώρισται
πῶς
δεῖ
κρίνεσθαι
τοὺς
|
ἐν |
αἰτίαις
γενομένους
καὶ
πῶς
δεῖ |
| [192] |
κακοὺς
ποιεῖν.
ΕΥΔΑΜΙΔΑΣ.
Εὐδαμίδας
ἰδὼν
|
ἐν |
Ἀκαδημείᾳ
Ξενοκράτην
πρεσβύτερον
ἤδη
μετὰ |
| [202] |
πρωτεύσειν
Ῥωμαίων.
Ἰξίας
δ´
ἔχων
|
ἐν |
ἀμφοτέροις
τοῖς
σκέλεσι
παρέσχεν
ἄδετος |
| [207] |
Τιβέριον
λέγων.
Θορυβοῦντας
δὲ
τοὺς
|
ἐν |
ἀξιώματι
νέους
καταστεῖλαι
βουλόμενος,
ὡς |
| [180] |
δ´
αὐτῷ
περὶ
τῶν
ὅλων
|
ἐν |
Ἀρβήλοις
κινδυνεύειν
πρὸς
ἑκατὸν
μυριάδας |
| [203] |
αὐτὸν
ὁ
Ποπίλλιος.
ΛΕΥΚΟΥΛΛΟΣ.
Λεύκουλλος
|
ἐν |
Ἀρμενίᾳ
μετὰ
μυρίων
ὁπλιτῶν
καὶ |
| [175] |
ὑπὸ
τῶν
Συρακοσίων.
(Ἐπεὶ
δ´
|
ἐν |
ἀρχῇ
τῆς
τυραννίδος
ἐπολιορκεῖτο
συστάντων |
| [177] |
οὐ
δοκοῦσιν
ὑμῖν
Ἀθηναῖοι
νομίζειν
|
ἐν |
ἀστραγάλοις
ὑφ´
ἡμῶν
νενικῆσθαι;
Τῆς |
| [172] |
(οἴομαί
σοι
τὸν
καιρὸν
ἐνοχλήσειν,
|
ἐν |
βραχέσι
πολλῶν
ἀναθεώρησιν
ἀνδρῶν
ἀξίων |
| [196] |
στρατειῶν
καὶ
τῆς
πολιτείας
σχολὴν
|
ἐν |
γράμμασι
διατριβὴν
ποιούμενος
ἔλεγεν,
ὁπότε |
| [180] |
τῷ
ἐκείνου
τὴν
σφραγῖδα
ἐπέθηκεν.
|
Ἐν |
δ´
Ἄμμωνος
ὑπὸ
τοῦ
προφήτου |
| [190] |
ἀλλὰ
ποῦ
εἰσὶν
οἱ
πολέμιοι.
|
Ἐν |
δὲ
Μαντινείᾳ
κωλυόμενος
διαμάχεσθαι
τοῖς |
| [190] |
σῴζεται
τολμῶν
ἀμύνεσθαι
τοὺς
ἐπιχειροῦντας.
|
Ἐν |
δὲ
μάχῃ
διὰ
τῆς
ἀσπίδος |
| [206] |
συνήρπασε
τοὺς
λῃστὰς
καὶ
προσήλωσεν.
|
Ἐν |
δὲ
Ῥώμῃ
πρὸς
Κάτλον
πρωτεύοντα |
| [207] |
δ´
ἐκέλευσεν
ἱστῷ
νηὸς
προσηλωθῆναι.
|
Ἐν |
δὲ
Σικελίᾳ
Ἄρειον
ἀντὶ
Θεοδώρου |
| [175] |
καὶ
ἀπέδωκε
μετὰ
τὸν
πόλεμον.
|
Ἐν |
δὲ
συμποσίῳ
λύρας
περιφερομένης,
ἁρμοζομένων |
| [180] |
δυνάμενον
τηλικαῦτα
δωρεῖσθαι
καὶ
βουλόμενον.
|
Ἐν |
δὲ
τῇ
Μιλήτῳ
πολλοὺς
ἀνδριάντας |
| [199] |
μηδὲν
αὐτῷ
μέλειν
τοῦ
πράγματος·
|
ἐν |
δὲ
τῇ
συγκλήτῳ
πολλῶν
γινομένων |
| [194] |
τὰς
ψήφους
ἐπ´
αὐτὸν
(ἀναλαβόντες.
|
Ἐν |
δὲ
τῇ
τελευταίᾳ
μάχῃ
τρωθεὶς |
| [173] |
θήραις
ἐπὶ
τῶν
ἵππων
μένειν,
|
ἐν |
δὲ
τοῖς
δεινοῖς
μηδ´
ἐπὶ |
| [202] |
πᾶν
ὑπὸ
τοῦ
διψῆν
ἐκπεπηγός.
|
Ἐν |
δὲ
τοῖς
Κιμβρικοῖς
πολέμοις
Καμερίνων |
| [202] |
διὰ
τὸν
τῶν
ὅπλων
ψόφον.
|
Ἐν |
δὲ
τῷ
ἐμφυλίῳ
πολέμῳ
περιταφρευόμενος |
| [198] |
ἐν
τῷ
περιπατεῖν
τὰς
χεῖρας,
|
ἐν |
δὲ
τῷ
μάχεσθαι
τοὺς
πόδας |
| [206] |
τὸν
εἰδότα
νικᾶν
οὐκ
ἔχουσιν.
|
Ἐν |
δὲ
Φαρσάλῳ
Πομπηίου
παρατεταγμένην
τὴν |
| [187] |
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
τριήρη
μετήνεγκεν.
|
Ἐν |
δὲ
φιλίᾳ
καὶ
συμμάχῳ
χώρᾳ |
| [174] |
ἐκ
μικρᾶς
μεγάλην
πιστευθεὶς
ἀπεργάσασθαι.
|
Ἐν |
δὲ
φυγῇ
τινι
τῆς
ἀποσκευῆς |
| [180] |
ἐστι,
τὰ
δ´
ἔνδον
ὁλοπόρφυρος.
|
Ἐν |
δὲ
χειμῶνι
καὶ
ψύχει
τῶν |
| [196] |
ὑπατεύοντος
τοῦ
υἱοῦ
καὶ
χρηματίζοντος
|
ἐν |
δημοσίῳ
πολλῶν
παρόντων,
ἀναβὰς
ἐφ´ |
| [189] |
γενομένης
κατεγνώσθη
θάνατος
τοῦ
Φωκίωνος
|
ἐν |
ἐκκλησίᾳ
καὶ
τῶν
φίλων·
οἱ |
| [187] |
Ῥήτορος
δέ
τινος
ἐπερωτῶντος
αὐτὸν
|
ἐν |
ἐκκλησίᾳ
τίς
ὢν
μέγα
φρονεῖς; |
| [203] |
τῇ
πρὸ
μιᾶς
νωνῶν
ὀκτωβρίων,
|
ἐν |
ᾗ
πρότερον
ὑπὸ
Κίμβρων
ἡ |
| [198] |
Θαυμάζειν
δὲ
πῶς
σῴζεται
πόλις,
|
ἐν |
ᾗ
πωλεῖται
πλείονος
ἰχθὺς
ἢ |
| [188] |
πορθούντων
τὴν
παραλίαν
ἐξήγαγε
τοὺς
|
ἐν |
ἡλικίᾳ·
πολλῶν
δὲ
συντρεχόντων
πρὸς |
| [178] |
γενόμενον
καὶ
ξένον,
ὁπηνίκα
διῆγεν
|
ἐν |
Θήβαις
ὁμηρεύων,
ὕστερον
δὲ
μηδεμίαν |
| [183] |
τῶν
πράξεων
ἀνῃρῆσθαι.
ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ.
Λυσίμαχος
|
ἐν |
Θρᾴκῃ
κρατηθεὶς
ὑπὸ
Δρομιχαίτου
(καὶ |
| [178] |
κεφαλήν,
ἀνέστησεν
εἰπὼν
τὸν
ἄπιστον
|
ἐν |
θριξὶ
μὴ
νομίζειν
ἀξιόπιστον
ἐν |
| [204] |
Τῶν
δὲ
Σερτωρίου
γραμμάτων
κρατήσας
|
ἐν |
Ἰβηρίᾳ,
ἐν
οἷς
ἦσαν
ἐπιστολαὶ |
| [181] |
δὲ
τῆς
λεγομένης
Ἀόρνου
πέτρας
|
ἐν |
Ἰνδοῖς
ἀκούσας,
ὅτι
τὸ
μὲν |
| [197] |
δὲ
μάχῃ
τὸν
Φίλιππον
ἐκήρυξεν
|
ἐν |
Ἰσθμίοις
ὅτι
τοὺς
Ἕλληνας
ἐλευθέρους |
| [190] |
οὐ
τεταγμένα
σιτεῖται.
ΒΡΑΣΙΔΑΣ.
(Βρασίδας
|
ἐν |
ἰσχάσι
συλλαβὼν
μῦν
καὶ
δηχθεὶς |
| [201] |
θεραπείας.
Οὐ
μὴν
ἀλλ´
ἐπιθέμενος
|
ἐν |
καιρῷ
τοὺς
Νομαντίνους
ἐτρέψατο.
(Τῶν |
| [195] |
ἐφ´
ἡμᾶς;
Μετὰ
δὲ
τὴν
|
ἐν |
Κάνναις
ἀτυχίαν
τῆς
πόλεως
ἄρχων |
| [200] |
πρεσβύτερον
εἰπεῖν
ἐρωτηθέντα
περὶ
τῶν
|
ἐν |
Καρχηδόνι
στρατευομένων,
ἐν
οἷς
καὶ |
| [172] |
τύχας
ἀποφάσεις
καὶ
ἀναφωνήσεις
ὥσπερ
|
ἐν |
κατόπτροις
καθαρῶς
παρέχουσι
τὴν
ἑκάστου |
| [190] |
τείχεσιν
ἐγκαθεύδουσιν;
Μεγαρέως
δ´
ἀνδρὸς
|
ἐν |
κοινῷ
συλλόγῳ
παρρησίᾳ
(χρησαμένου
πρὸς |
| [191] |
νικησάντων
Ἀθηναίους
καὶ
τοὺς
συμμάχους
|
ἐν |
Κορίνθῳ
πυθόμενος
τὸ
πλῆθος
τῶν |
| [191] |
ἄκουκα
πολλάκις.
Μετὰ
δὲ
τὴν
|
ἐν |
Λεύκτροις
μάχην,
πάντας
τοὺς
τρέσαντας |
| [193] |
ἔτι
ζῶντος
καὶ
τῆς
μητρὸς
|
ἐν |
Λεύκτροις
νικῆσαι
Λακεδαιμονίους.
Εἰωθὼς
δὲ |
| [206] |
εἶδον
ἐνίκησα.
Μετὰ
δὲ
τὴν
|
ἐν |
Λιβύῃ
τῶν
περὶ
τὸν
Σκιπίωνα |
| [184] |
ἐπεὶ
δὲ
Μιλτιάδης
στρατηγῶν
ἐνίκησεν
|
ἐν |
Μαραθῶνι
τοὺς
βαρβάρους,
οὐκέτι
ἦν |
| [180] |
εἶπεν
ὅτι
βελτίων
οὐκ
ἔστιν
|
ἐν |
μάχῃ
λαβὴ
πώγωνος;
Δαρείου
δὲ |
| [177] |
δὲ
κατορθωμάτων
αὐτῷ
καὶ
καλῶν
|
ἐν |
μιᾷ
ἡμέρᾳ
προσαγγελθέντων,
ὦ
τύχη |
| [178] |
τινος
ξένου
κληθεὶς
ἐπὶ
δεῖπνον
|
ἐν |
ὁδῷ
πολλοὺς
ἐπήγετο
καὶ
τὸν |
| [204] |
Σερτωρίου
γραμμάτων
κρατήσας
ἐν
Ἰβηρίᾳ,
|
ἐν |
οἷς
ἦσαν
ἐπιστολαὶ
πολλῶν
ἡγεμόνων |
| [200] |
περὶ
τῶν
ἐν
Καρχηδόνι
στρατευομένων,
|
ἐν |
οἷς
καὶ
Σκιπίων
ἦν,
οἶος |
| [191] |
νικῆν
ἅπαντας.
Χρησμὸν
δὲ
λαβὼν
|
ἐν |
Ὀλυμπίᾳ
παρὰ
τοῦ
Διὸς
ὃν |
| [179] |
τῶν
φίλων,
ὅτι
συρίττουσιν
αὐτὸν
|
ἐν |
Ὀλυμπίοις
εὖ
πεπονθότες
οἱ
Πελοποννήσιοι, |
| [199] |
ἀργυρίου
τρεῖς
καὶ
τριάκοντα
μόνας
|
(ἐν |
οὐσίᾳ
μεγάλῃ)
δύο
δὲ
χρυσίου |
| [186] |
ἔτι
παῖς
ὢν
ἐλήφθη
λαβὴν
|
ἐν |
παλαίστρᾳ·
καὶ
μὴ
δυνάμενος
διαφυγεῖν |
| [181] |
γενομένων
τοὺς
μὲν
Ἀθηναίους
ἐκέλευσεν
|
ἐν |
πέδαις
φυλάττειν
ὅτι
τροφὴν
ἔχοντες |
| [177] |
ἔφη
ποιήσειν,
ἵνα
μὴ
περιιὼν
|
ἐν |
πλείοσι
κακῶς
λέγοι.
Σμικύθου
δὲ |
| [186] |
τοῦτο
ποιήσειν
οὐκ
ἔστιν
εἶπεν
|
ἐν |
πολέμῳ
δὶς
ἁμαρτεῖν.
~ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ.
Ἰφικράτης |
| [192] |
τὸ
στρατόπεδον.
Ἔλεγε
δὲ
τὸν
|
ἐν |
πολέμῳ
θάνατον
εἶναι
ἱερόθυτον.
Τῶν |
| [177] |
Τῆς
δὲ
κλειδὸς
αὐτῷ
κατεαγείσης
|
ἐν |
πολέμῳ
καὶ
τοῦ
θεραπεύοντος
ἰατροῦ |
| [177] |
δέκα
στρατηγοὺς
εὑρίσκουσιν·
αὐτὸς
γὰρ
|
ἐν |
πολλοῖς
ἔτεσιν
ἕνα
μόνον
στρατηγὸν |
| [184] |
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ.
Θεμιστοκλῆς
ἔτι
μειράκιον
ὢν
|
ἐν |
πότοις
ἐκυλινδεῖτο
καὶ
γυναιξίν·
ἐπεὶ |
| [192] |
τῆς
πόλεως
ἀγούσης
καὶ
πάντων
|
ἐν |
πότοις
καὶ
συνουσίαις
ὄντων
ἀπήντησέ |
| [178] |
ἐν
θριξὶ
μὴ
νομίζειν
ἀξιόπιστον
|
ἐν |
πράγμασι.
Μαχαίτᾳ
δέ
τινι
κρίνων |
| [204] |
τῶν
εὐπορίστων.
Ἰσχυρᾶς
δὲ
σιτοδείας
|
ἐν |
Ῥώμῃ
γενομένης
ἀποδειχθεὶς
(λόγῳ
μὲν |
| [197] |
ἔδωκαν
αὐτῷ,
κἀκεῖνοι
θριαμβεύοντι
συνηκολούθησαν
|
ἐν |
Ῥώμῃ
πιλία
περὶ
ταῖς
κεφαλαῖς |
| [203] |
τὸν
Πομπήιον.
Ἔθους
δ´
ὄντος
|
ἐν |
Ῥώμῃ
τοῖς
ἱππεῦσιν,
ὅταν
στρατεύσωνται |
| [206] |
πρῶτος
ἐνταῦθα
εἶναι
ἢ
δεύτερος
|
ἐν |
Ῥώμῃ.
Τῶν
δὲ
τολμημάτων
τὰ |
| [187] |
ᾐσχύνθην
ὅτι
μου
στρατηγοῦντος
ὑμῶν
|
ἐν |
Σάμῳ
καταπελτικὸν
βέλος
ἐγγὺς
ἔπεσε. |
| [196] |
πόλεως
ἁλούσης.
(Πυνθανομένου
δέ
τινος
|
ἐν |
Σικελίᾳ,
τίνι
πεποιθὼς
ἐπὶ
Καρχηδόνα |
| [187] |
γένος
ἄρχεται,
τὸ
δὲ
σὸν
|
ἐν |
σοὶ
παύεται.
Ῥήτορος
δέ
τινος |
| [175] |
ἀργυρῶν
πλῆθος
ἀνεβόησεν
οὐκ
ἔστιν
|
ἐν |
σοὶ
τύραννος,
ὃς
ἀφ´
ὧν |
| [172] |
Ὁ
δὲ
Λυκοῦργος
εὐτελεστάτας
ἐποίησεν
|
ἐν |
Σπάρτῃ
(τὰς
θυσίας,
ἵνα
ἀεὶ |
| [204] |
πρὸς
Καίσαρα
πολλὰ
πρὸς
αὐτὸν
|
ἐν |
συγκλήτῳ
λέγοντος,
οὐκ
αἰσχύνῃ,
Μαρκελλῖνε, |
| [206] |
πέπρακται.
Πολίχνιον
δ´
αὐτοῦ
λυπρὸν
|
ἐν |
ταῖς
Ἄλπεσι
παρερχομένου
καὶ
τῶν |
| [174] |
ὀργὴν
καὶ
πικρὸς
τῶν
ἁμαρτανόντων
|
ἐν |
ταῖς
διακονίαις
κολαστής,
σκεύη
ποτὲ |
| [199] |
γὰρ
ἀρχόντων
οὐδὲν
ἄλλο
δεῖν
|
ἐν |
ταῖς
ἐπαρχίαις
ἢ
τὴν
δόξαν |
| [173] |
φέρειν
βέλτιον·
ἐκεῖνον
δὲ
μόλις
|
ἐν |
ταῖς
θήραις
ἐπὶ
τῶν
ἵππων |
| [172] |
Ξέρξου
πατὴρ
ἑαυτὸν
ἐγκωμιάζων
ἔλεγεν
|
ἐν |
ταῖς
μάχαις
καὶ
παρὰ
τὰ |
| [203] |
Σύλλα
στρατηγὸς
ἐπυνθάνετο
τοὺς
στρατιώτας
|
ἐν |
ταῖς
ὁδοιπορίαις
ἐκτρεπομένους
βιάζεσθαι
καὶ |
| [178] |
φιλάνθρωπον
εἶναι.
Συνεβούλευε
δὲ
τῶν
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσι
δυνατῶν
καὶ
τοὺς |
| [193] |
ἑστάναι·
τὴν
γὰρ
Ἑκάτην
ἐπιεικῶς
|
ἐν |
ταῖς
πρὸ
τῶν
πυλῶν
ἱδρύοντο |
| [180] |
φίλοι
τῶν
στρατιωτῶν
κατηγοροῦντες
ὡς
|
ἐν |
ταῖς
σκηναῖς
διαλαλούντων
καὶ
συντιθεμένων, |
| [182] |
οἰκίαν,
ἔσται
μὲν
οὖν«
εἶπεν
|
ἐν |
τῇ
ἀγορᾷ
καὶ
πάντων
ἀκουόντων, |
| [201] |
πρέπει
δὲ
Ῥωμαῖον
ἄνδρα
μᾶλλον
|
ἐν |
τῇ
δεξιᾷ
τὰς
ἐλπίδας
ἔχειν |
| [189] |
πόλει
δημοκρατίαν
σὺ
πρῶτος
εἶπεν
|
ἐν |
τῇ
οἰκίᾳ
σου
ποίησον
δημοκρατίαν. |
| [189] |
Πρὸς
δὲ
τὸν
κελεύοντα
ποιεῖν
|
ἐν |
τῇ
πόλει
δημοκρατίαν
σὺ
πρῶτος |
| [191] |
εἰς
τοὺς
τριακοσίους,
ἥτις
ἦν
|
ἐν |
τῇ
πόλει
πρωτεύουσα
τιμὴ
τῇ |
| [187] |
Ἀθηναίοις,
ὡς
εἷς
ἀνὴρ
ἔστιν
|
ἐν |
τῇ
πόλει
ταῖς
πάντων
ἐναντιούμενος |
| [201] |
ἑλὼν
καὶ
θριαμβεύσας
τὸ
δεύτερον
|
ἐν |
τῇ
πρὸς
Γάιον
Γράκχον
ὑπέρ |
| [193] |
ὅτι
τοιούτων
χωρίων
ἐγγὺς
ὄντων
|
ἐν |
τοιούτοις
στρατοπεδεύουσιν.
Ἥδιστον
δὲ
πάντων |
| [185] |
καὶ
προτρέποντα
ὦ
Θεμιστόκλεις,
τοὺς
|
ἐν |
τοῖς
ἀγῶσι
προεξανισταμένους
μαστιγοῦσιν
(ἀεί) |
| [189] |
βασιλεῦσιν
οὐ
θαρροῦσι
παραινεῖν,
ταῦτα
|
ἐν |
τοῖς
βιβλίοις
γέγραπται.
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ.
Λυκοῦργος |
| [199] |
ἡμᾶς
φθονοῦσι.
Τοὺς
δὲ
σπουδάζοντας
|
ἐν |
τοῖς
γελοίοις
ἔλεγεν
ἐν
τοῖς |
| [207] |
τοῦ
συμβιωτοῦ
καθ´
ἕκαστον
ἐνιαυτὸν
|
ἐν |
τοῖς
γενεθλίοις
δῶρον
ἐλάμβανε
φιάλην. |
| [182] |
Τῶν
δὲ
στρατιωτῶν
ἰδών
τινας
|
ἐν |
τοῖς
θώραξι
καὶ
τοῖς
κράνεσι |
| [197] |
ὅσοι
δὲ
Ῥωμαίων
αἰχμάλωτοι
γενόμενοι
|
ἐν |
τοῖς
κατ´
Ἀννίβαν
χρόνοις
ἐδούλευον |
| [195] |
γυναικός,
τὰ
δ´
ἄλλα
θαυμαστὸν
|
ἐν |
τοῖς
ὅπλοις
πυνθανόμενος
εἶναι
τὸν |
| [193] |
ὑπὸ
σχολῆς
ἐκλυομένους
ἀεὶ
βουλόμενος
|
ἐν |
τοῖς
ὅπλοις
συνέχειν,
ὁπότε
βοιωτάρχης |
| [182] |
ὄντας
θνητούς.
Ἑρμοδότου
δ´
αὐτὸν
|
ἐν |
τοῖς
ποιήμασιν)
Ἡλίου
παῖδα
γράψαντος |
| [199] |
φησι,
τῶν
ἡμερῶν
(ἃς
διέτριψεν
|
ἐν |
τοῖς
πολεμίοις
οὐδὲν
αὐτὸς
πλέον |
| [199] |
σπουδάζοντας
ἐν
τοῖς
γελοίοις
ἔλεγεν
|
ἐν |
τοῖς
σπουδαίοις
ἔσεσθαι
καταγελάστους.
Τὰς |
| [185] |
Μὴ
πείθων
δὲ
τὸν
Εὐρυβιάδην
|
ἐν |
τοῖς
στενοῖς
ναυμαχῆσαι
κρύφα
πρὸς |
| [190] |
ὧν
οἱ
λαγοὶ
δι´
ἀργίαν
|
ἐν |
τοῖς
τείχεσιν
ἐγκαθεύδουσιν;
Μεγαρέως
δ´ |
| [182] |
ἀδικοῦμεν.
Ἐπεὶ
δέ
ποτε
χειμῶνος
|
ἐν |
τόποις
σπανίζουσι
τῶν
ἐπιτηδείων
ἠναγκάσθη |
| [183] |
Δημήτριος
καὶ
συμπεριπατῶν
παρὰ
θάλασσαν
|
ἐν |
τῷ
αἰγιαλῷ
κατέγραψε
τῷ
σαυρωτῆρι |
| [181] |
μή
τι
ἄλλο;
πάντα
εἶπεν
|
ἐν |
τῷ
βασιλικῶς
ἔνεστι,
θαυμάσας
καὶ |
| [188] |
δὲ
τοῦ
συκοφάντου
μέλλοντος
ἀποθνῄσκειν
|
(ἐν |
τῷ
δεσμωτηρίῳ
κατακρίτου
γεγονότος
καὶ |
| [198] |
Ο
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ.
(Κάτων
ὁ
πρεσβύτερος
|
ἐν |
τῷ
δήμῳ
τῆς
ἀσωτίας
καὶ |
| [196] |
ἐγγύας
ὁμολογεῖν,
ὡς
εἰς
τρίτην
|
ἐν |
τῷ
ἱερῷ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀκουσόμενος |
| [202] |
βουλόμενον.
ΚΑΤΛΟΣ
ΛΟΥΤΑΤΙΟΣ.
Κάτλος
Λουτάτιος
|
ἐν |
τῷ
Κιμβρικῷ
πολέμῳ
παρὰ
τὸν |
| [181] |
Τῶν
δὲ
φίλων
τινὰς
αἰσθόμενος
|
ἐν |
τῷ
κυβεύειν
οὐ
παίζοντας
ἐζημίωσε. |
| [207] |
διοικῶν
ὄρτυγα
τὸν
κρατοῦντα
πάντων
|
ἐν |
τῷ
μάχεσθαι
καὶ
ἀήττητον
ὄντα |
| [191] |
ὑπισχνούμενον
αὐτῷ
δώσειν
ἀλεκτρυόνας
ἀποθνῄσκοντας
|
ἐν |
τῷ
μάχεσθαι
μὴ
σύ
γε |
| [191] |
ἀλλὰ
δός
μοι
τοὺς
κατακτέννοντας
|
ἐν |
τῷ
μάχεσθαι.
ΠΕΔΑΡΙΤΟΣ.
(Πεδάριτος
οὐκ |
| [190] |
γυναικῶν
εἶπεν
ἦν
ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ.
Ἀρχίδαμος
|
ἐν |
τῷ
Πελοποννησιακῷ
πολέμῳ
τῶν
συμμάχων |
| [198] |
ὠχριῶσι.
Στρατιώτην
δὲ
μισεῖν,
ὃς
|
ἐν |
τῷ
περιπατεῖν
τὰς
χεῖρας,
ἐν |
| [197] |
ἑαυτοῦ
τῷ
ἀδελφῷ
Λευκίῳ
παρακατέστησεν
|
ἐν |
τῷ
πρὸς
Ἀντίοχον
πολέμῳ,
κατασκεψάμενος |
| [182] |
πράξεις
ἐκείνας
πολυπραγμονεῖν,
εἴ
τις
|
ἐν |
τῷ
στρατοπέδῳ
γόγγρον
ἕψει;
~(Ἐπεὶ |
| [173] |
κτήσηται
χώραν.
Ἕλληνας
δὲ
κατασκόπους
|
ἐν |
τῷ
στρατοπέδῳ
λαβὼν
οὐδὲν
ἠδίκησεν, |
| [196] |
ἧκον
ἄγοντες
τὸν
ἄνδρα,
καθίσας
|
ἐν |
τῷ
συμβουλίῳ
παρ´
(αὑτὸν
ἐπὶ |
| [177] |
Εὐριπίδου
τὸν
καλὸν
Ἀγάθωνα
περιλαμβάνοντος
|
(ἐν |
τῷ
συμποσίῳ
καὶ
καταφιλοῦντος
ἤδη |
| [174] |
ΠΟΛΤΥΣ.
Πόλτυς
ὁ
Θρᾳκῶν
βασιλεὺς
|
ἐν |
τῷ
Τρωϊκῷ
πολέμῳ
πρεσβευσαμένων
πρὸς |
| [205] |
αὐτοὺς
Καίσαρι.
Μετὰ
δὲ
τὴν
|
ἐν |
Φαρσάλῳ
μάχην
Πομπηίου
μὲν
φυγόντος, |
| [204] |
ἢ
προσεδοκήθη.
Μετὰ
δὲ
τὴν
|
ἐν |
Φαρσάλῳ
μάχην
φεύγων
εἰς
Αἴγυπτον, |
| [197] |
πρὸς
τοὺς
Ἀχαιούς·
ἔφη
γὰρ
|
ἐν |
Χαλκίδι
παρὰ
τῷ
ξένῳ
δειπνῶν |
| [194] |
(αὐτὸν
καὶ
χρυσίον
διδόντων
ἔτυχεν
|
ἐν |
χύτραις
ἕψων
γογγυλίδας·
ἀπεκρίνατο
δὴ |
| [178] |
ἕτερον
διώκειν.
Μέλλων
δὲ
καταστρατοπεδεύειν
|
ἐν |
χωρίῳ
καλῷ
καὶ
πυθόμενος
ὅτι |
| [202] |
περιέθηκε.
Τοῖς
δὲ
Τεύτοσι
παραστρατοπεδεύσας
|
ἐν |
χωρίῳ
ὀλίγον
ὕδωρ
ἔχοντι,
τῶν |
| [207] |
ἐπιδόντος
δέ
τινος
αὐτῷ
βιβλίον,
|
ἐν |
ᾧ
γεγραμμένον
ἦν
φαλακρὸς
ἢ |
| [207] |
τὸν
περὶ
τῶν
μοιχῶν
νόμον,
|
ἐν |
ᾧ
διώρισται
πῶς
δεῖ
κρίνεσθαι |
| [194] |
ἀσπίδα,
σεαυτῷ
δὲ
πρίω
καπηλεῖον,
|
ἐν |
ᾧ
καταζήσεις·
οὐκέτι
γὰρ
ἐθελήσεις |
| [200] |
τὸν
ἵππον,
ὅτι
δειπνῶν
πολυτελῶς,
|
ἐν |
ᾧ
χρόνῳ
Καρχηδὼν
ἐπολεμεῖτο,
μελίπηκτον |
| [202] |
τὸ
δεύτερον
ὑπατεύοντος
ἐβιάζετο
τῶν
|
ἐν |
ὥρᾳ
στρατευομένων
τινὰ
ὀνόματι
Τρεβώνιον, |
| [184] |
ὁ
στρατεύσας
δεύτερον
ἐπὶ
Πάρθους
|
ἔν |
τινι
κυνηγεσίῳ
καὶ
διωγμῷ
τῶν |
| [190] |
οὐκ
οἶδας
ἀδικεῖσθαι.
ΘΕΟΠΟΜΠΟΣ.
Θεόπομπος
|
ἔν |
τινι
πόλει
πρὸς
τὸν
ἐπιδεικνύμενον |
| [183] |
δὲ
πολιορκῶν
ὁ
Δημήτριος
ἔλαβεν
|
ἔν |
τινι
προαστείῳ
πίνακα
Πρωτογένους
τοῦ |
| [174] |
πάντων
δ´
ἀπαγορευσάντων,
ἓν
καθ´
|
ἓν |
αὐτὸς
ἐξελὼν
ἀκόντιον
ἅπαντα
ῥᾳδίως |
| [174] |
ἐκέλευσε
καταθραῦσαι·
πάντων
δ´
ἀπαγορευσάντων,
|
ἓν |
καθ´
ἓν
αὐτὸς
ἐξελὼν
ἀκόντιον |
| [182] |
ἐλεύθερον
ἐγγραψάντων,
οὐκ
ἂν«
εἶπεν
|
ἕνα |
μόνον
βουλοίμην
Ἀθηναῖον
ὑπ´
ἐμοῦ |
| [177] |
αὐτὸς
γὰρ
ἐν
πολλοῖς
ἔτεσιν
|
ἕνα |
μόνον
στρατηγὸν
εὑρηκέναι,
Παρμενίωνα.
Πολλῶν |
| [180] |
τινα
τῶν
(στρατιωτῶν
τὸ
ἀκόντιον
|
ἐναγκυλούμενον |
ἐξέωσε
τῆς
φάλαγγος
ὡς
ἄχρηστον, |
| [203] |
ταῖς
μαχαίραις.
Μαμερτίνους
δὲ
τῆς
|
ἐναντίας |
γενομένους
μερίδος
οἷός
(τε)
ἦν |
| [187] |
ἐν
τῇ
πόλει
ταῖς
πάντων
|
ἐναντιούμενος |
γνώμαις,
καὶ
τῶν
Ἀθηναίων
ζητεῖν |
| [195] |
τὴν
δύναμιν
αὐτοῦ
καὶ
χρημάτων
|
ἐνδεᾶ |
καὶ
σιτίων
οὖσαν
ἐπηκολούθει
διὰ |
| [180] |
Ἀντίπατρος
λευκοπάρυφός
ἐστι,
τὰ
δ´
|
ἔνδον |
ὁλοπόρφυρος.
Ἐν
δὲ
χειμῶνι
καὶ |
| [185] |
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
πόλιν
|
ἔνδοξός |
ἐστιν,
ἀληθῆ
λέγεις
εἶπεν
ἀλλ´ |
| [185] |
ἂν
ἐγὼ
Σερίφιος
ὢν
ἐγενόμην
|
ἔνδοξος |
οὔτε
σὺ
Ἀθηναῖος.
Ἀντιφάτου
δὲ |
| [204] |
τῶν
Κάτλων
καὶ
τῶν
Σκαύρων
|
ἐνδοξότερον. |
Ἔκπωμα
δ´
ἀργυροῦν
τοῖς
θεοῖς |
| [187] |
εἰς
κύρτον
αὐτομάτως
ἐκείνου
καθεύδοντος
|
ἐνδυομένας· |
ἔλεγεν
οὖν
(ὁ
Τιμόθεος
εἰ |
| [193] |
τῶν
πολιτῶν
ἐφόδιον
τῆς
στρατείας
|
ἐνέβαλεν |
εἰς
Πελοπόννησον.
Αὖθις
δὲ
τοῦ |
| [186] |
τῇ
τοῦ
δικαίου
προσηγορίᾳ,
σιωπήσας
|
ἐνέγραψε |
τὸ
ὄνομα
τῷ
ὀστράκῳ
καὶ |
| [181] |
νοσώδεις
καὶ
ἀναπήρους
ἐπὶ
θάλασσαν
|
(ἐνεδείχθη |
τις
εἰς
τοὺς
νοσοῦντας
ἀπογεγραμμένος |
| [195] |
Μινουκίου
φοβεῖσθαι.
καὶ
μετὰ
μικρὸν
|
ἐνέδρᾳ |
περιπεσόντος
καὶ
κινδυνεύοντος
ἀπολέσθαι
μετὰ |
| [186] |
Ἀθηναίων
μέλαν
ἱμάτιον
δι´
αὐτὸν
|
ἐνεδύσατο. |
ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ.
(Ἀλκιβιάδης
ἔτι
παῖς
ὢν |
| [183] |
θεοί
εἶπεν
ὡς
μικρᾶς
ἡδονῆς
|
ἕνεκα |
δοῦλον
ἐμαυτὸν
ἐκ
βασιλέως
πεποίηκα. |
| [202] |
στενάξας
μηδὲ
τὰς
ὀφρῦς
συναγαγὼν
|
ἐνεκαρτέρησε |
τῇ
χειρουργίᾳ·
τοῦ
δ´
ἰατροῦ |
| [176] |
μὲν
πατήρ
ἔφη
μισουμένης
δημοκρατίας
|
ἐνέπεσε |
τοῖς
πράγμασιν,
ἐγὼ
δὲ
φθονουμένης |
| [192] |
Θηβαίου
στρατηγοῦντος
οὐδέποτε
πανικὸς
θόρυβος
|
ἐνέπεσεν |
εἰς
τὸ
στρατόπεδον.
Ἔλεγε
δὲ |
| [189] |
σιωπῇ
βαδίζοντι
τῶν
ἐχθρῶν
τις
|
ἐνέπτυσεν |
ἀπαντήσας
εἰς
τὸ
πρόσωπον.
ὁ |
| [181] |
πάντα
εἶπεν
ἐν
τῷ
βασιλικῶς
|
ἔνεστι, |
θαυμάσας
καὶ
τὴν
σύνεσιν
αὐτοῦ |
| [173] |
οὐχ
εὗρε,
γράμμασι
δὲ
ἑτέροις
|
ἐνέτυχε |
τάδε
φράζουσιν·
εἰ
μὴ
κακὸς |
| [196] |
τοῖς
ἐπὶ
τὴν
ἐκφορὰν
παραγενομένοις
|
ἐνέχει |
πίνειν
οἰνόμελι
καὶ
τὰ
ἄλλα |
| [184] |
εὐθὺς
ἑαυτοὺς
μετὰ
τὴν
ἑορτὴν
|
ἐνεχείρισαν. |
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ.
Θεμιστοκλῆς
ἔτι
μειράκιον
ὢν |
| [181] |
ἔχων
πέτραν
ἄληπτον
δοκοῦσαν
εἶναι
|
ἐνεχείρισεν |
ἑαυτὸν
μετὰ
τῆς
πέτρας
τῷ |
| [184] |
υἱῷ
τὴν
βασιλείαν
ἔτι
ζῶν
|
ἐνηλίκῳ |
γενομένῳ
παρέδωκε.
ΠΥΡΡΟΣ.
(Πύρρον
οἱ |
| [206] |
ἔλεγε
τὸν
ἐξ
ἐπιδρομῆς
μετ´
|
ἐνθουσιασμοῦ |
τόνον
καὶ
ῥοῖζον
ἐκλύσαντα
τῶν |
| [194] |
ἠνάγκασε
τὴν
Λακωνικὴν
πυρπολῆσαι,
πεντακοσίοις
|
ἐνιαυτοῖς |
ἀδῄωτον
οὖσαν·
οἰκίσαι
δὲ
Μεσσήνην |
| [177] |
μακαρίζειν
ἔλεγεν,
εἰ
καθ´
ἕκαστον
|
ἐνιαυτὸν |
αἱρεῖσθαι
δέκα
στρατηγοὺς
εὑρίσκουσιν·
αὐτὸς |
| [207] |
ἔχω·
καὶ
κατέσχεν
αὐτὸν
ὅλον
|
ἐνιαυτόν, |
εἰπὼν
ὅτι
ἔστι
καὶ
(σιγῆς |
| [207] |
Μαικήνα
τοῦ
συμβιωτοῦ
καθ´
ἕκαστον
|
ἐνιαυτὸν |
ἐν
τοῖς
γενεθλίοις
δῶρον
ἐλάμβανε |
| [206] |
τοὺς
φίλους
ἔγραψεν
ἦλθον
εἶδον
|
ἐνίκησα. |
Μετὰ
δὲ
τὴν
ἐν
Λιβύῃ |
| [206] |
ὅτι
ταύτην
τὴν
ἡλικίαν
ἔχων
|
ἐνίκησε |
Δαρεῖον,
ἐμοὶ
δὲ
μέχρι
νῦν |
| [184] |
Ἐπεὶ
δὲ
συμβαλὼν
Ῥωμαίοις
δὶς
|
ἐνίκησε |
πολλοὺς
τῶν
φίλων
καὶ
τῶν |
| [186] |
μάχεσθαι·
καὶ
χρησάμενος
αὐτοῖς
προθύμοις
|
ἐνίκησε |
τοὺς
πολεμίους.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ.
Ἀριστείδης
δὲ |
| [191] |
καὶ
πρὸς
ἴσους
ἴσοις
ἀγωνισάμενος
|
ἐνίκησεν. |
Ἀποθνῄσκων
δὲ
τοὺς
φίλους
ἐκέλευσε |
| [196] |
σήμερον
ἡμέρᾳ
Καρχηδονίους
καὶ
Ἀννίβαν
|
ἐνίκησεν, |
αὐτὸς
μὲν
ἔφη
στεφανωσάμενος
ἀναβαίνειν |
| [184] |
γυναιξίν·
ἐπεὶ
δὲ
Μιλτιάδης
στρατηγῶν
|
ἐνίκησεν |
ἐν
Μαραθῶνι
τοὺς
βαρβάρους,
οὐκέτι |
| [178] |
καὶ
ἀγανακτούντων,
ὅτι
προδότας
αὐτοὺς
|
ἔνιοι |
τῶν
περὶ
τὸν
Φίλιππον
ἀποκαλοῦσι, |
| [177] |
νικήσαντι
τοὺς
Ἕλληνας
αὐτῷ
συνεβούλευον
|
(ἔνιοι |
φρουραῖς
τὰς
πόλεις
κατέχειν,
ἔφη |
| [203] |
ἀριστοκρατικὸς
ἠγανάκτει
καὶ
τῶν
στρατιωτῶν
|
ἐνίσταντο |
πολλοὶ
τῷ
θριάμβῳ
δωρεάς
τινας |
| [206] |
Ἀντώνιον
δὲ
καὶ
Δολοβέλλαν
ὑφορωμένων
|
ἐνίων |
καὶ
φυλάττεσθαι
κελευόντων,
οὐ
τούτους |
| [180] |
ῥέει
μακάρεσσι
θεοῖσιν.
Ἐπαινούντων
δ´
|
ἐνίων |
τοῦ
Ἀντιπάτρου
τὴν
εὐτέλειαν
ὡς |
| [198] |
ἑαυτοῦ
μὴ
δυνάμενον.
Μάλιστα
δ´
|
ἐνόμιζε |
δεῖν
ἕκαστον
ἑαυτὸν
αἰδεῖσθαι·
μηδένα |
| [199] |
κακίας
αἰσχύνην.
Τὸν
δ´
ὀργιζόμενον
|
ἐνόμιζε |
τοῦ
μαινομένου
χρόνῳ
διαφέρειν.
Ἥκιστα |
| [187] |
ἐπιστάμενος
ἐπιτάττειν.
ΤΙΜΟΘΕΟΣ.
Τιμόθεος
εὐτυχὴς
|
ἐνομίζετο |
στρατηγὸς
εἶναι,
καὶ
φθονοῦντες
αὐτῷ |
| [202] |
ἔφη
συνειδέναι
μοι
τὸν
χιτωνίσκον
|
ἐνόμιζον, |
ἀποδυσάμενος
ἂν
αὐτὸν
ἐπὶ
τὸ |
| [196] |
τὸν
στόλον
περαιοῦν,
δείξας
αὐτῷ
|
ἐνόπλους |
ἄνδρας
τριακοσίους
γυμναζομένους
καὶ
πύργον |
| [203] |
οὐ
δίκαια
ποιεῖν
αὐτὸν
ἀνθ´
|
ἑνὸς |
αἰτίου
πολλοὺς
ἀναιτίους
κολάζοντα,
τοῦτον |
| [201] |
οἰκέται
δὲ
πέντε·
καὶ
τοῦ
|
ἑνὸς |
ἀποθανόντος
ἐπὶ
τῆς
ξένης
ἄλλον |
| [207] |
ἐποίησε.
Τῶν
δ´
Εὐρυκλέους
κατηγόρων
|
ἑνὸς |
ἀφειδῶς
καὶ
κατακόρως
παρρησιαζομένου
καὶ |
| [189] |
ἀσχημονοῦντα;
Τῶν
δὲ
μελλόντων
συναποθνῄσκειν
|
ἑνὸς |
ὀδυρομένου
καὶ
ἀγανακτοῦντος
οὐκ
ἀγαπᾷς, |
| [181] |
ἐμὰς
πράξεις
μετὰ
τῆς
ἡγεμονίας
|
ἑνὸς |
οὐ
νομίζω
ῥήματος
ἀνταξίας
εἶναι |
| [172] |
οὐδὲν
(οἴομαί
σοι
τὸν
καιρὸν
|
ἐνοχλήσειν, |
ἐν
βραχέσι
πολλῶν
ἀναθεώρησιν
ἀνδρῶν |
| [179] |
ἐπ´
αὐτοῦ
κριθῆναι
καὶ
πολλάκις
|
ἐνοχλούσης |
ἔφη
μὴ
σχολάζειν.
Ἡ
δὲ |
| [185] |
ἔξοδον
Ἀθηναίοις
ἐπὶ
Βοιωτοὺς
στρατεύων·
|
ἐνστάσης |
δὲ
τῆς
ὥρας
καὶ
τῶν |
| [172] |
παρακειμένας
ἔχουσαι
σχολάζουσαν
φιληκοΐαν
περιμένουσιν·
|
ἐνταῦθα |
δὲ
(καὶ)
τοὺς
λόγους
αὐτοὺς |
| [193] |
τρόπαιον,
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
καταγελῶν
ἔφη
|
ἐνταῦθα |
δεῖ
οὐ
τρόπαιον
ἀλλὰ
Ἑκατήσιον |
| [206] |
μᾶλλον
ἄν
ἔφη
ἐβουλόμην
πρῶτος
|
ἐνταῦθα |
εἶναι
ἢ
δεύτερος
ἐν
Ῥώμῃ. |
| [188] |
(ἐκεῖ(
νον)
τὸν
λόφον
καταλαβεῖν,
|
ἐνταῦθα |
τάξαι
τὴν
δύναμιν,
ὦ
Ἡράκλεις |
| [206] |
τῶν
φίλων
διαπορούντων
εἰ
καὶ
|
ἐνταῦθά |
τινες
στάσεις
εἰσὶ
καὶ
ἅμιλλαι |
| [202] |
αὐτὸν
ὁ
Ποπίλλιος
περιέγραψεν
εἰπών
|
ἐνταῦθα |
τοίνυν
ἑστὼς
βούλευσαι
καὶ
ἀπόκριναι. |
| [189] |
πρὸς
τὸν
υἱόν
ἔγωγε
εἶπεν
|
ἐντέλλομαι |
(καὶ
παρακαλῶ
μηδὲν
Ἀθηναίοις
μνησικακεῖν. |
| [185] |
ἑτέρου
ποιήσαιτο
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
|
ἔντευξιν. |
Πολλῶν
δὲ
δωρεῶν
ἀξιωθεὶς
καὶ |
| [191] |
εἶπεν
ἐξεῦρες,
πῶς
καὶ
αὕτη
|
ἔντιμος |
γένηται.
~ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ.
(Νικόστρατος
ὁ
τῶν |
| [204] |
εἶπεν
ὅτι
προσήκει
τοῖς
τέκνοις
|
ἐντὸς |
θυρῶν
λοιδορεῖσθαι.
Μετέλλου
δὲ
Νέπωτος |
| [200] |
τὰ
τείχη
καὶ
τῆς
πόλεως
|
ἐντὸς |
ὄντας
εἶτα
πράττειν
ὅπως
οὐ |
| [192] |
αὐτόν,
ἀλλ´
εἰ
τοσοῦτον
ἔλαιον
|
ἐντὸς |
παραδέδεκται
τοῦ
σώματος.
(Ἑορτὴν
δὲ |
| [186] |
διδασκάλου
μηδὲν
ἔχειν
Ὁμήρου
φήσαντος
|
ἐντρίψας |
αὐτῷ
κόνδυλον
παρῆλθεν.
(Ἐλθὼν
δ´ |
| [185] |
τὸν
νόμον.
Τὸν
δὲ
υἱὸν
|
ἐντρυφῶντα |
τῇ
μητρὶ
πλεῖστον
Ἑλλήνων
ἔλεγε |
| [199] |
συνήθη
καὶ
φίλον
ἁμωσγέπως
τῶν
|
ἐντυγχανόντων. |
~(Ἔτι
δὲ
νέος
ὢν
τοσαύτην |
| [173] |
δὲ
καλούμενος
οὐ
μόνον
τοῖς
|
ἐντυγχάνουσιν |
ἑαυτὸν
ἀνέδην
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
καὶ |
| [173] |
οἱ
δεόμενοι
κατὰ
τὴν
ὁδὸν
|
ἐντυγχάνωσι. |
~Πένητος
δ´
ἀνθρώπου
μῆλον
ὑπερφυὲς |
| [184] |
Μαραθῶνι
τοὺς
βαρβάρους,
οὐκέτι
ἦν
|
ἐντυχεῖν |
ἀτακτοῦντι
Θεμιστοκλεῖ·
~(πρὸς
δὲ
τοὺς |
| [199] |
παράγγελμα
διαφυλάττων
ἐπειρᾶτο
μὴ
πρότερον
|
ἐξ |
ἀγορᾶς
ἀπελθεῖν
ἢ
ποιήσασθαί
τινα |
| [197] |
στρατηγός.
Ἐλθὼν
δ´
εἰς
οἶκον
|
ἐξ |
ἀγορᾶς
καὶ
τὴν
Τερτίαν
τὸ |
| [202] |
τῆς
συγκλήτου
κομίζων,
κελεύουσαν
ἀπάγειν
|
ἐξ |
Αἰγύπτου
τὸ
στράτευμα
καὶ
μὴ |
| [203] |
ἀγωνισώμεθα
προθύμως,
ἵνα
καὶ
ταύτην
|
ἐξ |
ἀποφράδος
καὶ
σκυθρωπῆς
ποιήσωμεν
ἱλαρὰν |
| [197] |
Τίτος
Κοΐντιος
οὕτως
ἦν
εὐθὺς
|
ἐξ |
ἀρχῆς
ἐπιφανής,
ὥστε
πρὸ
δημαρχίας |
| [206] |
κομισθέντων
(ἀπολυθεὶς
καὶ
συναγαγὼν
ἄνδρας
|
ἐξ |
Ἀσίας
καὶ
πλοῖα
συνήρπασε
τοὺς |
| [204] |
εἶπεν
ἐμοὶ
λοιδορούμενος,
δι´
ὃν
|
ἐξ |
ἀφώνου
λόγιος
ἐκ
δὲ
πεινατικοῦ |
| [184] |
ἀπέλιπεν.
ἀνθ´
ὧν
ἐκεῖνος
οὐδὲν
|
ἐξ |
ἑαυτοῦ
τέκνον
ἔθρεψε,
πολλῶν
γενομένων, |
| [206] |
παρεγγυήσαντος
ἁμαρτεῖν
αὐτὸν
ἔλεγε
τὸν
|
ἐξ |
ἐπιδρομῆς
μετ´
ἐνθουσιασμοῦ
τόνον
καὶ |
| [183] |
ὑπερβολῇ
καλὴν
φανεῖσαν
εὐθὺς
ἀνέζευξεν
|
ἐξ |
Ἐφέσου,
φοβούμενος
μὴ
παρὰ
γνώμην |
| [206] |
Φαρνάκην
δὲ
νικήσας
τὸν
Ποντικὸν
|
ἐξ |
ἐφόδου
πρὸς
τοὺς
φίλους
ἔγραψεν |
| [186] |
βαθεῖαν
ἄλοκα
διὰ
φρενὸς
καρπούμενος,
|
ἐξ |
ἧς
τὰ
κεδνὰ
βλαστάνει
βουλεύματα |
| [196] |
δώσειν
ὁμολογήσαντες,
Ἀννίβου
δὲ
καταπλεύσαντος
|
ἐξ |
Ἰταλίας
μετεμέλοντο
ταῖς
ὁμολογίαις
(διὰ |
| [185] |
νοῦν
ἐσχήκαμεν.
Πρὸς
δὲ
Σιμωνίδην
|
ἐξαιτούμενόν |
τινα
κρίσιν
οὐ
δικαίαν
ἔφη |
| [202] |
ἐγκαλοῦντας
ἔλεγε
τῶν
νόμων
οὐκ
|
ἐξακοῦσαι |
διὰ
τὸν
τῶν
ὅπλων
ψόφον. |
| [190] |
τῶν
Κορινθίων,
ὡς
εἶδε
λαγὼν
|
ἐξαλλόμενον |
ἐκ
τῆς
τάφρου,
τοιούτους
ἔφη |
| [183] |
δ´
ὄναρ
ἰδὼν
χρυσοῦν
θέρος
|
ἐξαμῶντα |
Μιθριδάτην
ἐβουλεύσατο
κτεῖναι
καὶ
Δημητρίῳ |
| [182] |
ἐπὶ
τῶν
ξενίων
εἶπεν
οὐκ
|
ἐξάξεις |
μου
τὸν
υἱὸν
ἐκ
τῆς |
| [201] |
γὰρ
ἑαυτοῦ
καὶ
τῶν
φίλων
|
ἐξαρκέσειν, |
περὶ
δὲ
τῶν
στρατιωτῶν
ἐμέμψατο· |
| [206] |
τοῦ
κατηγόρου
διὰ
τί
(τοίνυν
|
ἐξέβαλες |
αὐτήν
ὅτι
τὴν
Καίσαρος
ἔφη |
| [193] |
τοὺς
ταῦτα
δράσαντας
ἡμεῖς
μὲν
|
ἐξεβάλομεν, |
Ἀθηναῖοι
δὲ
ὑπεδέξαντο.
Πρὸς
δὲ |
| [193] |
ὅτι
τὰ
συμφέροντα
Θηβαίοις
φρονῶν
|
ἕξει |
προῖκα
φίλον
Ἐπαμεινώνδαν,
τὰ
δὲ |
| [179] |
δραμεῖν
στάδιον,
εἴγε
ἔφη
βασιλεῖς
|
ἕξειν |
ἔμελλον
ἀνταγωνιστάς.
Ἀχθείσης
δὲ
παιδίσκης |
| [198] |
δυναμένους,
ὅπως
ἀεὶ
παραμείνῃ
τὸ
|
ἐξεῖναι. |
Τοὺς
δὲ
τῆς
ἀρετῆς
τὴν |
| [175] |
τύραννον»
(οὐδὲ
σύ
εἶπεν
υἱὸν
|
ἕξεις, |
ἐὰν
μὴ
παύσῃ
ταῦτα
ποιῶν. |
| [206] |
ἀρχιερέα
τὸν
υἱὸν
ἢ
φυγάδα
|
ἕξεις. |
Πομπηίαν
δὲ
τὴν
γυναῖκα
κακῶς |
| [177] |
ὀλίγον
καλεῖσθαι.
Τὸν
δὲ
λοίδορον
|
ἐξελάσαι |
τῶν
φίλων
κελευόντων
οὐκ
ἔφη |
| [193] |
τὰ
τοιαῦτα
συμπτώματα
καὶ
βουλόμενος
|
ἐξελέγξαι |
τὸ
μέγεθος
τῆς
συμφορᾶς
αὐτῶν, |
| [176] |
δὲ
τοῦ
διαλεκτικοῦ
φήσαντος
αὐτὸν
|
ἐξελέγχειν |
ἀμέλει
τοῖς
λόγοις
εἶπεν
ἐγὼ |
| [190] |
καὶ
τὸ
δόρυ
τοῦ
τραύματος
|
ἐξελκύσας |
αὐτῷ
τούτῳ
τὸν
πολέμιον
ἀπέκτεινεν· |
| [174] |
ἀπαγορευσάντων,
ἓν
καθ´
ἓν
αὐτὸς
|
ἐξελὼν |
ἀκόντιον
ἅπαντα
ῥᾳδίως
συνέκλασε,
διδάσκων |
| [199] |
ἢ
ὑπὸ
τῶν
ἐκεῖ
νεκροφόρων
|
ἐξενεχθῶσι. |
Ποστουμίου
δ´
Ἀλβίνου
γράψαντος
ἱστορίας |
| [185] |
δὲ
μὴ
ἔχειν.
Ἐπεὶ
δ´
|
ἐξέπεσε |
τῶν
Ἀθηνῶν
τὸ
πρῶτον
εἶτα |
| [184] |
ἀπολώλαμεν.
Ἐπεὶ
δὲ
Σικελίας
ἀποτυχὼν
|
ἐξέπλει, |
μεταστραφεὶς
ὀπίσω
πρὸς
τοὺς
φίλους |
| [195] |
ἐχθὲς
οὔτε
σήμερον
τὸ
θηρίον
|
ἐξέπληξε. |
Τοῦ
δὲ
Πύρρου
παρακαλοῦντος
αὐτὸν |
| [178] |
παρὰ
τῶν
πολλῶν
δύναμιν,
ἕως
|
ἔξεστι |
βασιλεύοντος
ἄλλου
φιλάνθρωπον
εἶναι.
Συνεβούλευε |
| [180] |
κεκραγώς
ἀλλ´
οὐδ´
ἐρασθῆναί
τινος
|
ἔξεστι |
δι´
ὑμᾶς;
~Ἀποστέλλοντος
δ´
αὐτοῦ |
| [179] |
δὲ
τίμημα
τῆς
δίκης
αὐτὸς
|
ἐξέτισεν. |
Ἐπεὶ
δὲ
Ἅρπαλος
ὑπὲρ
συγγενοῦς |
| [191] |
τὸν
χορὸν
ἱστάντος
εὖγε
εἶπεν
|
ἐξεῦρες, |
πῶς
καὶ
αὕτη
ἔντιμος
γένηται. |
| [180] |
τῶν
(στρατιωτῶν
τὸ
ἀκόντιον
ἐναγκυλούμενον
|
ἐξέωσε |
τῆς
φάλαγγος
ὡς
ἄχρηστον,
ὃς |
| [192] |
οὕτως
ἔχων
περίεισιν,
ὅπως
εἶπεν
|
ἐξῇ |
πᾶσιν
ὑμῖν
μεθύειν
καὶ
ῥᾳθυμεῖν. |
| [188] |
προσβαλόντων
καὶ
πορθούντων
τὴν
παραλίαν
|
ἐξήγαγε |
τοὺς
ἐν
ἡλικίᾳ·
πολλῶν
δὲ |
| [175] |
τέκνα
παύσονται
τῷ
Κρόνῳ
καταθύοντες.
|
Ἐξῆγε |
δὲ
πολλάκις
τοὺς
Συρακοσίους
ὡς |
| [201] |
τρυφὴν
κατέλαβε,
μάντεις
μὲν
εὐθὺς
|
ἐξήλασε |
καὶ
θύτας
καὶ
πορνοβοσκούς,
σκεύη |
| [194] |
ἐπράχθη
κατ´
ἐκείνην
τὴν
στρατείαν.
|
ἐξῆλθον |
οὖν
οἱ
δικασταὶ
σὺν
πολλῷ |
| [207] |
ἤκουον.
Τοῦ
δ´
Ἀθηναίων
δήμου
|
ἐξημαρτηκέναι |
τι
δόξαντος
ἔγραψεν
ἀπ´
Αἰγίνης |
| [192] |
καὶ
ῥᾳθυμεῖν.
Ἄνθρωπον
δὲ
φαῦλον
|
ἐξημαρτηκότα |
τι
τῶν
μετρίων
τοῦ
μὲν |
| [200] |
συναρχαιρεσιάσειν,
πιστεύσαντες
καὶ
περιμένοντες
ἐκεῖνον
|
ἐξηπατήθησαν· |
ἀπηγγέλλετο
γὰρ
αὐτὸς
ἐν
ἀγορᾷ |
| [173] |
ῥῖνα
καὶ
τὰ
ὦτα
περικόψας
|
ἐξηπάτησε |
Βαβυλωνίους
καὶ
πιστευθεὶς
ὑπ´
αὐτῶν |
| [194] |
Τῆς
δὲ
γυναικός,
ἐπὶ
μάχην
|
ἐξιόντος |
αὐτοῦ,
δεομένης
(σῴζειν
ἑαυτόν,
ἄλλοις |
| [183] |
πόλεων,
αὐτὸς
ἔγραψε
πρὸς
Σέλευκον
|
ἐξιστάμενος |
αὐτῷ
τῆς
ἀρχῆς
ἁπάσης
καὶ |
| [185] |
μὴ
ἀπωλώλειμεν.
ΜΥΡΩΝΙΔΗΣ.
Μυρωνίδης
παρήγγειλεν
|
ἔξοδον |
Ἀθηναίοις
ἐπὶ
Βοιωτοὺς
στρατεύων·
ἐνστάσης |
| [186] |
τὸ
δίκην
ἔχοντα
ζητεῖν
ἀποφυγεῖν,
|
ἐξὸν |
φυγεῖν.
Εἰπόντος
δέ
τινος
οὐ |
| [195] |
μέγιστον
ἐλέφαντα
τοῦ
Πύρρου
παρασκευάσαντος
|
ἐξόπισθεν |
ἀγνοοῦντι
τῷ
Φαβρικίῳ
ῥήξαντα
φωνὴν |
| [182] |
αὐτοῦ
τὴν
λοπάδα
σείοντος
ἐπιστὰς
|
ἐξόπισθεν |
οἴει
φησί
τὸν
Ὅμηρον,
ὦ |
| [186] |
τῶν
Ἀθηναίων
ὁρμωμένων
ἐπὶ
τὸν
|
ἐξοστρακισμὸν |
ἄνθρωπος
ἀγράμματος
καὶ
ἄγροικος
ὄστρακον |
| [198] |
ἐπὶ
σοί
εἶπε
τοῦτ´
ἐστίν,
|
ἐξουσίαν |
διδοὺς
αὐτῷ
ἑαυτὸν
ἀνελεῖν.
Χρημάτων |
| [198] |
τί
κεῖται.
Φείδεσθαι
δὲ
τῆς
|
ἐξουσίας |
παρεκάλει
τοὺς
δυναμένους,
ὅπως
ἀεὶ |
| [197] |
αἱ
χελῶναι
τὴν
κεφαλὴν
προτείναντες
|
ἔξω |
τῆς
Πελοποννήσου
κινδυνεύσωσιν.
(Ἀντιόχου
δὲ |
| [180] |
ὡς
ἀθρύπτως
διαιτωμένου
καὶ
αὐστηρῶς
|
ἔξωθεν |
εἶπεν
Ἀντίπατρος
λευκοπάρυφός
ἐστι,
τὰ |
| [197] |
Ἕλλησι,
τούτων
ἕκαστον
οἱ
Ἕλληνες
|
ἐξωνησάμενοι |
δραχμῶν
πεντακοσίων
δωρεὰν
ἔδωκαν
αὐτῷ, |
| [174] |
κατὰ
νόμον
ἑαυτῶν
τοὺς
δικαστὰς
|
ἐξώρκιζον |
ὅτι,
κἂν
βασιλεύς
τι
προστάξῃ |
| [187] |
τὸν
εἰπόντα
σκεπτομένῳ,
(ὦ
Φωκίων,
|
ἔοικας |
ὀρθῶς
ἔφη
τοπάζεις·
σκέπτομαι
γάρ, |
| [185] |
κελευόμενος
λέγειν,
ἔφη
τὸν
λόγον
|
ἐοικέναι |
τοῖς
ποικίλοις
στρώμασιν·
ὡς
γὰρ |
| [184] |
τὰ
Ἱεροσόλυμα,
πρὸς
τὴν
μεγίστην
|
ἑορτὴν |
αἰτησαμένων
ἑπτὰ
ἡμερῶν
ἀνοχὰς
οὐ |
| [192] |
ἔλαιον
ἐντὸς
παραδέδεκται
τοῦ
σώματος.
|
(Ἑορτὴν |
δὲ
τῆς
πόλεως
ἀγούσης
καὶ |
| [184] |
θαυμάσαντες
εὐθὺς
ἑαυτοὺς
μετὰ
τὴν
|
ἑορτὴν |
ἐνεχείρισαν.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ.
Θεμιστοκλῆς
ἔτι
μειράκιον |
| [204] |
Καίσαρος
δύναμιν
καὶ
αὔξησιν
οὐκ
|
ἐπ´ |
ἀγαθῷ
τῆς
δημοκρατίας
γινομένην
ἀντέπραττεν |
| [192] |
τοῦ
βήματος
θεῖναι,
τοὺς
δ´
|
ἐπ´ |
ἀριστερά.
τεθέντων
δὲ
πάντων
ἀναστὰς |
| [194] |
πολλῷ
γέλωτι
μηδὲ
τὰς
ψήφους
|
ἐπ´ |
αὐτὸν
(ἀναλαβόντες.
Ἐν
δὲ
τῇ |
| [196] |
βασιλέως
μετὰ
τὸ
διαβῆναι
Ῥωμαίους
|
ἐπ´ |
αὐτὸν
εἰς
Ἀσίαν
πέμψαντος
πρὸς |
| [175] |
κελεύσας
ἐλαφρῶς
καὶ
ῥᾳδίως
ἀνεπήδησεν
|
ἐπ´ |
αὐτόν.
ΙΕΡΩΝ.
Ἱέρων
ὁ
μετὰ |
| [175] |
ἀρχῇ
τῆς
τυραννίδος
ἐπολιορκεῖτο
συστάντων
|
ἐπ´ |
αὐτὸν
τῶν
πολιτῶν,
οἱ
μὲν |
| [189] |
τῆς
θυγατρὸς
ἐφίλησεν
ἀπαντήσας,
παροξυνόμενος
|
ἐπ´ |
αὐτὸν
ὑπὸ
τῆς
γυναικὸς
ἂν |
| [182] |
λόγον
ἐσκεμμένον
ἐκ
παρασκευῆς
εἰπόντος
|
ἐπ´ |
αὐτοῦ,
(βουλόμενός
τι
προσμαθεῖν
ἠρώτησεν· |
| [179] |
αὐτούς.
Πρεσβύτιδος
δὲ
πενιχρᾶς
ἀξιούσης
|
ἐπ´ |
αὐτοῦ
κριθῆναι
καὶ
πολλάκις
ἐνοχλούσης |
| [207] |
εἶτα
προπεσὼν
ὑπ´
ὀργῆς
τὸν
|
ἐπ´ |
Ἰουλίᾳ
τῇ
θυγατρὶ
διαβεβλημένον
νεανίσκον |
| [195] |
ἐπιστολὴν
(ὁ
τοῦ
Πύρρου
ἰατρὸς
|
ἐπαγγελλόμενος, |
ἐὰν
κελεύῃ,
φαρμάκοις
τὸν
Πύρρον |
| [173] |
(δ´
ἀποστέλλειν
ἄνδρας
πρὸς
αὑτόν,
|
ἐπαγγελλόμενος |
τοῖς
μὲν
πεζοῖς
ἵππους
δώσειν, |
| [200] |
μετιέναι,
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
Λαίλιον
|
ἐπαγγελλομένου |
συμπεριάξειν
καὶ
συναρχαιρεσιάσειν,
πιστεύσαντες
καὶ |
| [182] |
καὶ
τοὺς
ἡγεμόνας
αὐτῶν
μετεπέμπετο
|
ἐπαινέσαι |
βουλόμενος·
ὡς
δ´
ἤκουσεν
ὅτι |
| [190] |
τῇ
δικαιοσύνῃ;
ἐπιμενόντων
δὲ
τοῖς
|
ἐπαίνοις, |
ἔφη
τί
θαυμαστόν,
εἰ
πράγματι |
| [190] |
μάχεσθαι
τὸν
ἄρχειν
πολλῶν
βουλόμενον.
|
Ἐπαινουμένων |
δὲ
τῶν
Ἠλείων
ἐπὶ
τῷ |
| [205] |
αὐτοῖς
καὶ
τοὺς
μὴ
λίαν
|
ἐπαινοῦντας |
ἀναισθήτους
καὶ
βαρβάρους
ἀπεκάλει
καὶ |
| [180] |
οἷόσπέρ
τε
ῥέει
μακάρεσσι
θεοῖσιν.
|
Ἐπαινούντων |
δ´
ἐνίων
τοῦ
Ἀντιπάτρου
τὴν |
| [207] |
προδοσίαν
φιλῶ,
προδότας
δ´
οὐκ
|
ἐπαινῶ. |
Τῶν
δ´
Ἀλεξανδρέων
μετὰ
τὴν |
| [203] |
στρατηγοὺς
ὑφ´
οἷς
ἐστρατεύσαντο
τυγχάνειν
|
ἐπαίνων |
ἢ
ψόγων
τῶν
προσηκόντων,
~ὑπατεύων |
| [189] |
αὐτοῖς
εἴη,
ἥκιστα
εἶπεν
ἀλλ´
|
ἐπαινῶν |
καὶ
βουλόμενος
καὶ
ἑτέρους
μοι |
| [188] |
ἐλευθερίας
ὄνομα
καὶ
τῆς
ἡγεμονίας
|
ἐπαιρομένην |
τοὺς
λόγους
αὐτοῦ
ταῖς
κυπαρίττοις |
| [186] |
ἀπὸ
τῶν
φίλων
δυνάμεως
ἀδικεῖν
|
ἐπαιρούσης. |
Ἐπεὶ
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων
ὁρμωμένων |
| [193] |
παραγενομένου,
δισχιλίους
δὲ
χρυσοῦς
τῷ
|
Ἐπαμεινώνδᾳ |
πέμψαντος
ἰσχυρῶς
πενομένῳ
τὸ
μὲν |
| [194] |
πολίτας.
ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ.
Πελοπίδας
ὁ
συστράτηγος
|
Ἐπαμεινώνδᾳ, |
τῶν
φίλων
αὐτὸν
ἀμελεῖν
λεγόντων |
| [193] |
εἰ
τοσοῦτον
πλοῦν
πέπλευκε
διαφθερῶν
|
Ἐπαμεινώνδαν· |
πρὸς
δὲ
τὸν
βασιλέα
λέγειν |
| [193] |
Θηβαίοις
φρονῶν
ἕξει
προῖκα
φίλον
|
Ἐπαμεινώνδαν, |
τὰ
δὲ
μὴ
συμφέροντα
πολέμιον. |
| [192] |
ἔφη
τίς
γὰρ
αὐτὸν
ψέγει;
|
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ. |
Ἐπαμεινώνδου
τοῦ
Θηβαίου
στρατηγοῦντος
οὐδέποτε |
| [194] |
εἰδῶσιν
ὅτι
μὴ
βουλομένους
Θηβαίους
|
Ἐπαμεινώνδας |
ἠνάγκασε
τὴν
Λακωνικὴν
πυρπολῆσαι,
πεντακοσίοις |
| [193] |
καταβαλόντος
καὶ
(στήσαντος
τρόπαιον,
ὁ
|
Ἐπαμεινώνδας |
καταγελῶν
ἔφη
ἐνταῦθα
δεῖ
οὐ |
| [193] |
παρέξειν,
ἡμεῖς
δέ
ἔφη
ὁ
|
Ἐπαμεινώνδας |
ξύλα
(προῖκα
παρέξομεν
Ἀθηναίοις
ἐπὶ |
| [193] |
Οἰδίποδα
ταῖς
πόλεσιν,
ἐπαναστὰς
ὁ
|
(Ἐπαμεινώνδας |
ὁμολογοῦμεν
ἔφη
καὶ
παρ´
ἡμῖν |
| [192] |
τίς
γὰρ
αὐτὸν
ψέγει;
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ.
|
Ἐπαμεινώνδου |
τοῦ
Θηβαίου
στρατηγοῦντος
οὐδέποτε
πανικὸς |
| [194] |
Ἀλέξανδρον.
Κομισαμένου
δ´
αὐτὸν
τοῦ
|
Ἐπαμεινώνδου, |
χάριν
εἶπεν
ἔχειν
Ἀλεξάνδρῳ·
πεπειρᾶσθαι |
| [193] |
καὶ
τὸν
Οἰδίποδα
ταῖς
πόλεσιν,
|
ἐπαναστὰς |
ὁ
(Ἐπαμεινώνδας
ὁμολογοῦμεν
ἔφη
καὶ |
| [199] |
ὀλίγους
χρυσίον
ἀπὸ
τῆς
στρατείας
|
ἐπανελθεῖν· |
τῶν
γὰρ
ἀρχόντων
οὐδὲν
ἄλλο |
| [203] |
(κατέχοντος,
ὁρμήσαντες
διεπόρθησαν
τὸ
στρατόπεδον.
|
Ἐπανελθόντα |
δ´
αὐτὸν
ὁ
Σύλλας
ταῖς |
| [197] |
(κατακόψαντες
καὶ
διαρπάσαντες
τὴν
ἀποσκευὴν
|
ἐπανελθόντες |
εἰς
τὸ
στρατόπεδον
ἑαυτῶν
ἐπιμεληθῶσι, |
| [184] |
ἐκείνων
ἱερεῦσι
τὴν
θυσίαν
αὐτὸς
|
ἐπανῆλθεν |
εἰς
τὸ
στρατόπεδον.
οἱ
δ´ |
| [186] |
φόρους
τοῖς
Ἕλλησι
τοσούτῳ
πτωχότερος
|
ἐπανῆλθεν, |
ὅσον
εἰς
τὴν
ἀποδημίαν
ἀνήλωσεν. |
| [186] |
ἂν
γὰρ
δοκῇ,
πάλιν
αὐτὴν
|
ἐπανιόντες |
ληψόμεθα.
Τάξας
δὲ
τοὺς
φόρους |
| [179] |
δέ
τινα
βουλομένου
παρὰ
δεῖπνον
|
ἐπανορθοῦν |
αὐτοῦ
καὶ
λαλεῖν
περὶ
κρουμάτων |
| [183] |
παραφωνήσαντος,
οὐκοῦν
ἔφη
καὶ
τῆς
|
ἐπανορθώσεως |
ταύτης
ἄλλους
ὑμῖν
(πεντακισχιλίους
ἐπιδίδωμι |
| [185] |
τοὺς
δὲ
λειπομένους
οὐ
στεφανοῦσιν.
|
Ἐπαραμένου |
δὲ
τοῦ
Εὐρυβιάδου
τὴν
βακτηρίαν |
| [197] |
κελευόντων
ἔφη
τὴν
ὥραν
οὐκ
|
ἐπαρκεῖν, |
ἵνα
τοσαύτας
μυριάδας
(κατακόψαντες
καὶ |
| [199] |
οὐδὲν
ἄλλο
δεῖν
ἐν
ταῖς
|
ἐπαρχίαις |
ἢ
τὴν
δόξαν
αὐξάνεσθαι.
Πέντε |
| [206] |
Ῥουβίκωνα
ποταμὸν
ἐκ
τῆς
Γαλατικῆς
|
ἐπαρχίας |
ἐπὶ
Πομπήιον
εἰπών
πᾶς
ἀνερρίφθω |
| [172] |
τάξας
μετεπέμψατο
τοὺς
πρώτους
τῶν
|
ἐπαρχιῶν |
καὶ
περὶ
τῶν
φόρων
ἠρώτησε, |
| [206] |
θάλασσαν
ἐκ
τῆς
Ῥώμης
Μέτελλος
|
ἔπαρχος |
ὢν
τοῦ
ταμιείου
βουλόμενον
αὐτὸν |
| [184] |
φίλων
καὶ
θεραπόντων
ἀποπλανηθεὶς
εἰς
|
ἔπαυλιν |
πενήτων
ἀνθρώπων
ἀγνοούμενος
εἰσῆλθε
καὶ |
| [184] |
τῶν
δορυφόρων
παραγενομένων
ἐπὶ
τὴν
|
ἔπαυλιν |
φανερὸς
γενόμενος,
προσφερομένης
τῆς
πορφύρας |
| [193] |
οὗτοι
μέντοι
εἶπεν
ὑμᾶς
βραχυλογοῦντας
|
ἔπαυσαν. |
Ἐπεὶ
δ´
Ἀλέξανδρον
τὸν
Φεραίων |
| [179] |
οἰκειοτάτων
ἐχόντων.
Ὁ
δὲ
συμφρονήσας
|
ἐπαύσατο |
τῆς
ὀργῆς
καὶ
διηλλάγη
πρὸς |
| [207] |
παρὰ
τοὺς
πότους,
ἀλλ´
ἦν
|
ἐπαχθὴς |
ὀνειδίζων
τὴν
συμμαχίαν,
προπιών
τινι |
| [203] |
δὲ
πεμπομένων
ὑπ´
αὐτοῦ
σφραγῖδας
|
ἐπέβαλε |
ταῖς
μαχαίραις.
Μαμερτίνους
δὲ
τῆς |
| [183] |
ὑπ´
Ἀλεξάνδρου
τελευτήν
εἰ
μὲν
|
ἐπεβούλευσεν |
εἶπε
Παρμενίων
Ἀλεξάνδρῳ,
τίνι
πιστευτέον; |
| [173] |
Σεμίραμις
δὲ
ἑαυτῇ
κατασκευάσασα
τάφον
|
ἐπέγραψεν |
ὅστις
ἂν
χρημάτων
δεηθῇ
βασιλεύς, |
| [183] |
ἔχουσαν,
εὐθὺς
ἐκκλησίας
αὐτῷ
συναχθείσης
|
ἐπέδωκε |
δωρεὰν
σῖτον
αὐτοῖς·
δημηγορῶν
δὲ |
| [202] |
ἂν
αὐτὸν
ἐπὶ
τὸ
πῦρ
|
ἐπέθηκα. |
Σκιπίωνι
δὲ
ζῶντι
πολεμῶν
ἀποθανόντος |
| [180] |
στόματι
τῷ
ἐκείνου
τὴν
σφραγῖδα
|
ἐπέθηκεν. |
Ἐν
δ´
Ἄμμωνος
ὑπὸ
τοῦ |
| [181] |
μὴ
βουλόμενον
ὀργισθεὶς
ἀνελεῖν
προσέταξε·
|
ἐπεὶ |
δ´
ἀγόμενος
ὁ
ἄνθρωπος
ἔλεγε |
| [193] |
μέντοι
εἶπεν
ὑμᾶς
βραχυλογοῦντας
ἔπαυσαν.
|
Ἐπεὶ |
δ´
Ἀλέξανδρον
τὸν
Φεραίων
τύραννον |
| [181] |
ἔφη
τὸ
χωρίον
εὐάλωτόν
ἐστιν.
|
Ἐπεὶ |
δ´
ἄλλος
ἔχων
πέτραν
ἄληπτον |
| [202] |
οὐκ
ἀντασπασάμενος
τὸ
γραμματεῖον
ἀπέδωκεν·
|
ἐπεὶ |
δ´
ἀναγνοὺς
ἔφη
βουλεύσεσθαι
καὶ |
| [193] |
τὰ
δὲ
μὴ
συμφέροντα
πολέμιον.
|
Ἐπεὶ |
δ´
Ἀργεῖοι
μὲν
ἐγένοντο
σύμμαχοι |
| [207] |
εἰς
οἶκον
ἀφεθῆναι
δεηθέντι
συνεχώρησεν.
|
Ἐπεὶ |
δ´
ἀσπασάμενος
αὐτὸν
ὁ
Ἀθηνόδωρος |
| [173] |
ἀγαθὸς
καὶ
φίλος
ὁ
Ζώπυρος.
|
Ἐπεὶ |
δ´
αὐτὸς
αἰκισάμενος
ἑαυτὸν
ὁ |
| [194] |
Ἰφικράτην
δύσκριτον
εἶπεν
ἕως
ζῶμεν.
|
Ἐπεὶ |
δ´
ἐκ
τῆς
Λακωνικῆς
ὑποστρέψας |
| [201] |
τῶν
πολιτῶν,
ὅτι
μετὰ
τοιούτων.
|
Ἐπεὶ |
δ´
ἐλθὼν
εἰς
τὸ
στρατόπεδον |
| [175] |
ᾑρέθη
στρατηγὸς
ὑπὸ
τῶν
Συρακοσίων.
|
(Ἐπεὶ |
δ´
ἐν
ἀρχῇ
τῆς
τυραννίδος |
| [185] |
ἔχειν
καρδίαν
δὲ
μὴ
ἔχειν.
|
Ἐπεὶ |
δ´
ἐξέπεσε
τῶν
Ἀθηνῶν
τὸ |
| [203] |
τῷ
θριάμβῳ
δωρεάς
τινας
ἀπαιτοῦντες.
|
Ἐπεὶ |
δ´
ὁ
Πομπήιος
ἔφη
μᾶλλον |
| [183] |
ἐν
τῷ
στρατοπέδῳ
γόγγρον
ἕψει;
|
~(Ἐπεὶ |
δ´
ὄναρ
ἰδὼν
χρυσοῦν
θέρος |
| [179] |
τίμημα
τῆς
δίκης
αὐτὸς
ἐξέτισεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Ἅρπαλος
ὑπὲρ
συγγενοῦς
καὶ |
| [196] |
ῥίψειεν
ἐπὶ
κεφαλὴν
ἐμοῦ
κελεύσαντος.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
διάρας
τῆς
τε
γῆς |
| [179] |
ἵνα
ταῦτ´
ἐμοῦ
βέλτιον
εἰδῇς.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
διενεχθέντος
αὐτοῦ
πρὸς
Ὀλυμπιάδα |
| [185] |
τὸν
Θεμιστοκλέα
φεύγοντος
καὶ
καταφρονοῦντος,
|
ἐπεὶ |
δὲ
δόξαν
ἔσχε
μεγάλην
καὶ |
| [196] |
ἀνήρ,
γεγονὼς
αἰχμάλωτος
ὑπὸ
Καρχηδονίων·
|
ἐπεὶ |
δὲ
ἧκον
ἄγοντες
τὸν
ἄνδρα, |
| [189] |
ἐὰν
τῇ
μητρί
μου
ἀρέσκῃς.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Θρασύβουλος
ἐρῶν
αὐτοῦ
τῆς |
| [205] |
παρῄνεις
εἶπεν
εἰ
κολοιοῖς
ἐπολεμοῦμεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Καῖσαρ
κρατήσας
τὰς
Πομπηίου |
| [196] |
ἔλεγεν,
ὁπότε
σχολάζοι,
πλείονα
πράττειν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Καρχηδόνα
κατὰ
κράτος
εἷλε |
| [176] |
εἶναι
τὸν
ἐμοῦ
μᾶλλον
μισούμενον.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Κορινθίων
πρέσβεις
δῶρα
διδόντος |
| [192] |
λαμβάνειν
ἑταιριδίοις,
ἀλλὰ
μὴ
στρατηγοῖς.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Λακεδαιμονίων
ἐπιστρατευομένων
ἀνεφέροντο
χρησμοὶ |
| [188] |
οἱ
πολλοὶ
πράττουσι
καὶ
λέγουσιν.
|
~Ἐπεὶ |
δὲ
λέγων
ποτὲ
γνώμην
(πρὸς |
| [202] |
τὸ
θεράπευμα
τῆς
ἀλγηδόνος
ἄξιον.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Λούσιος
ὁ
ἀδελφιδοῦς
αὐτοῦ |
| [206] |
δύναμιν
ἄλλην
ὡς
ἀπιστῶν
αὐτοῖς·
|
ἐπεὶ |
δὲ
μάχης
γενομένης
νικῶν
ὁ |
| [197] |
μὲν
πεσόντας
τοὺς
δὲ
ἁλόντας·
|
ἐπεὶ |
δὲ
μετὰ
τὴν
μάχην
ἔπεμψεν |
| [184] |
ἐν
πότοις
ἐκυλινδεῖτο
καὶ
γυναιξίν·
|
ἐπεὶ |
δὲ
Μιλτιάδης
στρατηγῶν
ἐνίκησεν
ἐν |
| [183] |
διώκειν
τὸ
συμφέρον
ὀπίσω
κείμενον.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
νεανίσκος
ἀνδρείου
πατρός,
αὐτὸς |
| [196] |
προεκτίσωσιν,
ὅτι
μετεπέμψαντο
τὸν
Ἀννίβαν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
νικηθέντες
οἱ
Καρχηδόνιοι
κατὰ |
| [177] |
τοσούτων
καὶ
τηλικούτων
ἀγαθῶν
ποίησον.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
νικήσαντι
τοὺς
Ἕλληνας
αὐτῷ |
| [184] |
βασιλείας
πρὸς
τὸν
ἀδελφὸν
Σέλευκον·
|
ἐπεὶ |
δὲ
ὁ
Σέλευκος
ἡττηθεὶς
ὑπὸ |
| [176] |
(κατορωρυγμένον
ἐκέλευσεν
ἀνενεγκεῖν
πρὸς
αὐτόν·
|
ἐπεὶ |
δὲ
παρακλέψας
ὀλίγον
ὁ
ἄνθρωπος |
| [194] |
εἶπεν
ἢ
εἰς
ἡμᾶς
ἐκεῖνοι;
|
Ἐπεὶ |
δὲ
παρασπονδηθεὶς
ὑπ´
Ἀλεξάνδρου
τοῦ |
| [200] |
ἐκείνου
ταχὺ
καὶ
ῥᾳδίως
ληψόμενοι.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
παρελθὼν
εἰς
τὸ
τεῖχος, |
| [180] |
πρὸς
δὲ
δεῖπνον
τὴν
ὀλιγαριστίαν.
|
(Ἐπεὶ |
δὲ
παρεσκευασμένων
πάντων
πρὸς
μάχην |
| [185] |
μὴ
διεῖναι
τοὺς
Ἕλληνας
ἀποδιδράσκοντας·
|
ἐπεὶ |
δὲ
πεισθεὶς
ἐκεῖνος
ἡττήθη
ναυμαχήσας |
| [203] |
νικῆσαι
τοὺς
στρατηγοὺς
τῶν
πολεμίων.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
πεμφθεὶς
εἰς
Σικελίαν
ὑπὸ |
| [191] |
ἀπὸ
τῆς
αὔριον
κυρίους
εἶναι.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
πεμφθεὶς
τῷ
βασιλεῖ
τῶν |
| [199] |
τρέπειν
καὶ
καταπλήττειν
τοὺς
πολεμίους.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
πολεμῶν
τοῖς
περὶ
τὸν |
| [206] |
Πομπήιον
εἰπών
πᾶς
ἀνερρίφθω
κύβος.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Πομπηίου
φυγόντος
ἐπὶ
θάλασσαν |
| [182] |
πάντων
ἀκουόντων,
εἰ
μηδὲν
ἀδικοῦμεν.
|
Ἐπεὶ |
δέ
ποτε
χειμῶνος
ἐν
τόποις |
| [176] |
προειδῇ
τοὺς
ἐπιβουλεύοντας,
ἐκέλευσεν
εἰπεῖν·
|
~ἐπεὶ |
δὲ
προσελθών
(δός
εἶπε
μοι |
| [175] |
δὶς
ἢ
τρὶς
τοῦτο
ἐποίησεν·
|
ἐπεὶ |
δὲ
προστάξας
πλείονα
γελᾶν
ἤκουσεν |
| [181] |
πλοῦτος
εἰς
τοὺς
φίλους
ἤρκεσεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Πῶρος
ἐρωτηθεὶς
ὑπ´
αὐτοῦ |
| [207] |
ἐκείνῳ
παρὰ
τῶν
πολιτῶν
περιεποίησεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Ῥοιμητάλκης
ὁ
τῶν
Θρᾳκῶν |
| [184] |
ἔφη
μάχην
Ῥωμαίους
νικήσωμεν,
ἀπολώλαμεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Σικελίας
ἀποτυχὼν
ἐξέπλει,
μεταστραφεὶς |
| [184] |
αὐλητὴς
ἀμείνων
Πολυπέρχων
ἔφη
στρατηγός.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
συμβαλὼν
Ῥωμαίοις
δὶς
ἐνίκησε |
| [190] |
προδούσης
με
τῆς
ἀσπίδος
εἶπεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
συνέβη
πεσεῖν
αὐτὸν
ἐλευθεροῦντα |
| [181] |
ἢ
τῆς
δόξης
ἀνάξιος
φανῆναι.
|
(Ἐπεὶ |
δὲ
Ταξίλης,
εἷς
τῶν
Ἰνδῶν |
| [201] |
ἐστιν,
ὁ
δὲ
ποιμὴν
ἄλλος.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τὴν
Νομαντίαν
ἑλὼν
καὶ |
| [177] |
καὶ
τὸ
μετόπωρον
καλόν
ἐστιν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Τιμόθεος
ὁ
κιθαρῳδὸς
ἐλπίσας |
| [197] |
Αἰμίλιος
δευτέραν
ὑπατείαν
μετελθὼν
ἀπέτυχεν·
|
ἐπεὶ |
δὲ
τοῦ
πρὸς
Περσέα
καὶ |
| [195] |
ἡγεῖται
τοῦ
φεύγοντος
τοὺς
πολεμίους.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τοῦ
συνάρχοντος
Μινουκίου
καταβαλόντος |
| [186] |
τῶν
φίλων
δυνάμεως
ἀδικεῖν
ἐπαιρούσης.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων
ὁρμωμένων
ἐπὶ |
| [178] |
εὔνους
ὢν
καὶ
φίλος
ἐλάνθανεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
ὑπό
τινος
ξένου
κληθεὶς |
| [204] |
καὶ
βελτίονας
γενέσθαι
τοὺς
πονηρούς.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
Φραάτης
ὁ
Πάρθων
βασιλεὺς |
| [195] |
κάκιστός
ἐστι
κριτὴς
καὶ
πολεμίων.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
φωράσας
τὴν
ἐπιβουλὴν
ὁ |
| [175] |
Αἰτῶν
δὲ
χρήματα
τοὺς
πολίτας,
|
ἐπεὶ |
ἐθορύβησαν,
αἰτεῖν
εἶπεν
ὡς
ἀποδώσων, |
| [181] |
νοσοῦντας
ἀπογεγραμμένος
ἑαυτὸν
οὐ
νοσῶν.
|
Ἐπεὶ |
οὖν
εἰς
ὄψιν
ἀχθεὶς
καὶ |
| [172] |
μικρὰ
λαμβάνειν
εὐμενῶς
καὶ
προθύμως,
|
ἐπεὶ |
παρελαύνοντος
αὐτοῦ
καθ´
ὁδὸν
αὐτουργὸς |
| [174] |
ὁ
ὀγδοήκοντα
παῖδας
ἄρρενας
ἀπολιπὼν
|
ἐπεὶ |
τελευτᾶν
ἔμελλε,
δέσμην
ἀκοντίων
ἑκάστῳ |
| [202] |
παρὰ
τὸν
Νατισῶνα
ποταμὸν
στρατοπεδεύων,
|
ἐπεὶ |
τοὺς
βαρβάρους
ὁρῶντες
οἱ
Ῥωμαῖοι |
| [189] |
ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ.
Πεισίστρατος
ὁ
Ἀθηναίων
τύραννος,
|
ἐπεὶ |
τῶν
φίλων
τινὲς
ἀποστάντες
αὐτοῦ |
| [200] |
μεμέληκεν.
Ἐκέλευε
δὲ
τοὺς
πολίτας,
|
ἐπειδὴ |
ἐτύγχανον
πολεμοῦντες
Κελτίβηρσιν,
ἀμφοτέρους
ἐπὶ |
| [174] |
βασιλεύς,
ἐφ´
ὃν
διέβη
Δαρεῖος,
|
ἔπειθε |
τοὺς
Ἰώνων
τυράννους
τὸ
τοῦ |
| [199] |
Τὸ
δὲ
Πολυβίου
παράγγελμα
διαφυλάττων
|
ἐπειρᾶτο |
μὴ
πρότερον
ἐξ
ἀγορᾶς
ἀπελθεῖν |
| [185] |
στρατηγὸς
γενόμενος
ἀπολέσῃ
τὴν
πόλιν,
|
ἔπεισεν |
ἀργυρίῳ
τῆς
στρατηγίας
ἀποστῆναι.
Εὐρυβιάδου |
| [197] |
στρατηγὸς
ἐπὶ
Φίλιππον
εἰς
λόγους
|
ἐπείσθη |
συνελθεῖν
αὐτῷ·
τοῦ
δὲ
Φιλίππου |
| [207] |
τὸ
μέγεθος
καὶ
τὸ
κάλλος,
|
ἔπειτα |
διὰ
τὸν
κτίστην
Ἀλέξανδρον,
τρίτον |
| [205] |
ἔχουσι
καὶ
διπλάσιον
ὡμολόγησε
δώσειν·
|
ἔπειτα |
φρουρούμενος,
ἕως
συνῆγε
τὰ
χρήματα, |
| [202] |
πόλεως.
ΓΑΙΟΣ
ΠΟΠΙΛΛΙΟΣ.
Γάιος
Ποπίλλιος
|
ἐπέμφθη |
πρὸς
Ἀντίοχον
ἐπιστολὴν
παρὰ
τῆς |
| [185] |
ναυμαχῆσαι
κρύφα
πρὸς
τὸν
βάρβαρον
|
ἔπεμψε |
παραινῶν
μὴ
διεῖναι
τοὺς
Ἕλληνας |
| [204] |
δὲ
Φραάτης
ὁ
Πάρθων
βασιλεὺς
|
ἔπεμψε |
πρὸς
αὐτὸν
ἀξιῶν
ὅρῳ
χρῆσθαι |
| [185] |
ὅπου
συνέφερε
τοῖς
Ἕλλησι,
πάλιν
|
ἔπεμψε |
πρὸς
αὐτὸν
κελεύων
φεύγειν
ἐπὶ |
| [195] |
τὴν
ἐπιστολὴν
πρὸς
τὸν
Πύρρον
|
ἔπεμψεν, |
αἰσθέσθαι
κελεύσας
ὅτι
καὶ
φίλων |
| [179] |
λιβανωτοφόρου
κρατήσῃς.
Ὡς
οὖν
ἐκράτησεν,
|
ἔπεμψεν |
ἐπιστολὴν
πρὸς
αὐτὸν·
ἀπέσταλκά
σοι |
| [197] |
ἐπεὶ
δὲ
μετὰ
τὴν
μάχην
|
ἔπεμψεν |
ὁ
Περσεὺς
πρέσβεις
περὶ
σπονδῶν |
| [173] |
Ἀριαμένης
κατέβαινεν
ἐκ
τῆς
Βακτριανῆς·
|
ἔπεμψεν |
οὖν
αὐτῷ
δῶρα,
φράσαι
κελεύσας |
| [206] |
γενομένης
νικῶν
ὁ
Πομπήιος
οὐκ
|
ἐπεξῆλθεν, |
ἀλλ´
ἀνεχώρησεν
εἰς
τὸ
στρατόπεδον, |
| [191] |
καὶ
περιταφρευόντων
τὸ
στρατόπεδον,
κελεύσαντος
|
ἐπεξιέναι |
καὶ
διαμάχεσθαι
τοῦ
βασιλέως,
οὐκ |
| [183] |
Ὑποχωρῶν
δέ
ποτε
τοῖς
πολεμίοις
|
ἐπερχομένοις |
οὐκ
ἔφη
φεύγειν,
ἀλλὰ
διώκειν |
| [205] |
ἴσως
εἶπε
περὶ
τῶν
νομίμων
|
ἐπερωτᾶσθαι. |
Ὁρτησίου
δὲ
τοῦ
ῥήτορος
λαβόντος |
| [190] |
αὐτῷ
τούτῳ
τὸν
πολέμιον
ἀπέκτεινεν·
|
ἐπερωτηθεὶς |
δὲ
πῶς
ἐτρώθη,
προδούσης
με |
| [195] |
ἑλὼν
καὶ
διαρπάσας,
τοῦ
γραμματέως
|
ἐπερωτήσαντος |
τί
περὶ
τῶν
ἱερῶν
ἔγνωκεν |
| [187] |
σοὶ
παύεται.
Ῥήτορος
δέ
τινος
|
ἐπερωτῶντος |
αὐτὸν
ἐν
ἐκκλησίᾳ
τίς
ὢν |
| [187] |
ἐν
Σάμῳ
καταπελτικὸν
βέλος
ἐγγὺς
|
ἔπεσε. |
Τῶν
δὲ
ῥητόρων
τὸν
Χάρητα |
| [199] |
ἵνα
μὴ
τῆς
δόξης
ἀπορρέωσιν.
|
Ἐπετίμα |
δὲ
τοῖς
πολίταις
ἀεὶ
τοὺς |
| [186] |
τοὺς
Ἀθηναίους
πόλεμον.
ΛΑΜΑΧΟΣ.
Λάμαχος
|
ἐπετίμα |
τινὶ
τῶν
λοχαγῶν
ἁμαρτόντι·
τοῦ |
| [179] |
γὰρ
τὸν
ἄνδρα
κατακλινῆναι,
πικρῶς
|
ἐπετίμησε |
τοῖς
παισὶν
ὡς
μικροῦ
δι´ |
| [206] |
ἅπαντας
εἰς
πλοῖον
ἐμβὰς
μικρὸν
|
ἐπεχείρησε |
διαπλεῖν
τὸ
πέλαγος·
συγκλυζομένου
(δὲ |
| [178] |
ἐπὶ
δεῖπνον
ἐν
ὁδῷ
πολλοὺς
|
ἐπήγετο |
καὶ
τὸν
ξένον
ἑώρα
θορυβούμενον |
| [195] |
χρημάτων
ἐνδεᾶ
καὶ
σιτίων
οὖσαν
|
ἐπηκολούθει |
διὰ
τῶν
τραχέων
καὶ
ὀρεινῶν |
| [197] |
εἰπὼν
ἀνέβαινεν,
ὁ
δὲ
δῆμος
|
ἐπηκολούθησε |
τοὺς
κατηγόρους
ἀπολιπὼν
λέγοντας.
ΤΙΤΟΣ |
| [196] |
τὸν
πόλεμον.
Ὁ
δὲ
Τερέντιος
|
ἐπηκολούθησεν |
αὐτῷ
θριαμβεύοντι
πιλίον
ἔχων
ὥσπερ |
| [200] |
τῶν
ἑταίρων
ὑπατείαν
(μετιόντι
συμπράττων
|
ἐπηρώτησε |
Πομπήιον
εἰ
καὶ
αὐτὸς
ὑπατείαν |
| [194] |
τὴν
δὲ
πολλὴν
ἐποίησε
δημοσίαν,
|
ἐπηύξατο |
μηδένα
γενέσθαι
Ῥωμαίων,
ὃς
ὀλίγην |
| [185] |
ΜΥΡΩΝΙΔΗΣ.
Μυρωνίδης
παρήγγειλεν
ἔξοδον
Ἀθηναίοις
|
ἐπὶ |
Βοιωτοὺς
στρατεύων·
ἐνστάσης
δὲ
τῆς |
| [179] |
ἀρωματοφόρου
κρατοῦμεν.
Μέλλων
δὲ
τὴν
|
ἐπὶ |
Γρανίκῳ
μάχην
μάχεσθαι
παρεκάλει
(τοὺς |
| [178] |
δὲ
ὑπό
τινος
ξένου
κληθεὶς
|
ἐπὶ |
δεῖπνον
ἐν
ὁδῷ
πολλοὺς
ἐπήγετο |
| [176] |
εἰρηκέναι
παρὰ
πότον,
ἀμφοτέρους
ἐκάλεσεν
|
ἐπὶ |
δεῖπνον·
ὁρῶν
δὲ
τὸν
μὲν |
| [189] |
καὶ
παραιτουμένῳ
τὰ
πολλά,
καλέσας
|
ἐπὶ |
δεῖπνον
τὸν
νεανίσκον
ἠρώτησε
δειπνήσαντα, |
| [192] |
περὶ
τὴν
δίαιταν,
ὥστε
κληθεὶς
|
ἐπὶ |
δεῖπνον
ὑπὸ
γείτονος
εὑρὼν
πεμμάτων |
| [192] |
νίκην
(φράζοντες,
ἐκέλευε
τοὺς
μὲν
|
ἐπὶ |
δεξιὰ
τοῦ
βήματος
θεῖναι,
τοὺς |
| [199] |
πολεμίων
κατέστη,
τῶν
μὲν
Κελτιβήρων
|
ἐπὶ |
διακοσίοις
ταλάντοις
βουλομένων
βοηθεῖν
τῶν |
| [203] |
ἀπέλυσεν.
Εἰς
δὲ
Λιβύην
διαβὰς
|
ἐπὶ |
Δομίτιον
καὶ
μάχῃ
μεγάλῃ
κρατήσας |
| [206] |
κύβος.
Ἐπεὶ
δὲ
Πομπηίου
φυγόντος
|
ἐπὶ |
θάλασσαν
ἐκ
τῆς
Ῥώμης
Μέτελλος |
| [181] |
Μακεδόνων
τοὺς
νοσώδεις
καὶ
ἀναπήρους
|
ἐπὶ |
θάλασσαν
(ἐνεδείχθη
τις
εἰς
τοὺς |
| [181] |
προφασίζεσθαι
δι´
ἔρωτα
Τελεσίππας
ἀπιούσης
|
ἐπὶ |
θάλασσαν,
ἠρώτησεν
ὁ
Ἀλέξανδρος
πρὸς |
| [202] |
χειρουργίᾳ·
τοῦ
δ´
ἰατροῦ
μεταβαίνοντος
|
ἐπὶ |
θάτερον
οὐκ
ἠθέλησεν
εἰπὼν
οὐκ |
| [190] |
συνέβη
πεσεῖν
αὐτὸν
ἐλευθεροῦντα
τοὺς
|
ἐπὶ |
Θρᾴκης
Ἕλληνας,
οἱ
δὲ
πεμφθέντες |
| [179] |
καθεύδοντος
αὐτοῦ
καὶ
τῶν
ἠθροισμένων
|
ἐπὶ |
θύραις
Ἑλλήνων
ἀγανακτούντων
καὶ
ἐγκαλούντων, |
| [186] |
αὐτῷ
κόνδυλον
παρῆλθεν.
(Ἐλθὼν
δ´
|
ἐπὶ |
θύρας
τοῦ
Περικλέους
καὶ
πυθόμενος |
| [196] |
τινος
ἐν
Σικελίᾳ,
τίνι
πεποιθὼς
|
ἐπὶ |
Καρχηδόνα
μέλλοι
τὸν
στόλον
περαιοῦν, |
| [196] |
τοῦτον
οὐκ
ἂν
ἑαυτὸν
ῥίψειεν
|
ἐπὶ |
κεφαλὴν
ἐμοῦ
κελεύσαντος.
Ἐπεὶ
δὲ |
| [206] |
δὲ
τὴν
γυναῖκα
κακῶς
ἀκούσασαν
|
ἐπὶ |
Κλωδίῳ
παραιτησάμενος,
εἶτα
τοῦ
Κλωδίου |
| [186] |
ὅπως
οὐκ
ἀποδώσει;
Καλούμενος
δ´
|
ἐπὶ |
κρίσιν
θανατικὴν
ὑπὸ
τῶν
Ἀθηναίων |
| [194] |
ἀνάπηρον
ἄνθρωπον.
Τῆς
δὲ
γυναικός,
|
ἐπὶ |
μάχην
ἐξιόντος
αὐτοῦ,
δεομένης
(σῴζειν |
| [204] |
οἷς
ἦσαν
ἐπιστολαὶ
πολλῶν
ἡγεμόνων
|
ἐπὶ |
νεωτερισμῷ
καὶ
μεταβολῇ
τῆς
πολιτείας |
| [184] |
ΑΝΤΙΟΧΟΣ.
Ἀντίοχος
ὁ
στρατεύσας
δεύτερον
|
ἐπὶ |
Πάρθους
ἔν
τινι
κυνηγεσίῳ
καὶ |
| [206] |
ποταμὸν
ἐκ
τῆς
Γαλατικῆς
ἐπαρχίας
|
ἐπὶ |
Πομπήιον
εἰπών
πᾶς
ἀνερρίφθω
κύβος. |
| [178] |
τίνα;
εἶπε·
καὶ
ὁ
Μαχαίτας
|
ἐπὶ |
σέ,
βασιλεῦ,
αὐτόν,
~(ἂν
ἐγρηγορὼς |
| [198] |
γενομένου
καὶ
παραιτουμένου
τὸν
θρίαμβον
|
ἐπὶ |
σοί
εἶπε
τοῦτ´
ἐστίν,
ἐξουσίαν |
| [175] |
δὲ
πολλάκις
τοὺς
Συρακοσίους
ὡς
|
ἐπὶ |
στρατείαν
κατὰ
φυτείαν,
ὅπως
ἥ |
| [179] |
πάθωσι;
(Κοιμηθεὶς
δὲ
πλείονα
χρόνον
|
ἐπὶ |
στρατείας,
εἶτα
διαναστάς
ἀσφαλῶς
εἶπεν |
| [198] |
δέχομαι
τὸν
οἰωνόν.
Εὑρὼν
δ´
|
ἐπὶ |
στρατοπέδου
πολλὴν
θρασύτητα
καὶ
λαλιὰν |
| [193] |
Ἐπαμεινώνδας
ξύλα
(προῖκα
παρέξομεν
Ἀθηναίοις
|
ἐπὶ |
τὰ
κρέα
ταῦτα·
τὴν
γὰρ |
| [202] |
ἀπέδειξε,
κελεύσας
ὁ
Μάριος
τὸν
|
ἐπὶ |
ταῖς
ἀριστείαις
διδόμενον
στέφανον
κομισθῆναι |
| [206] |
καὶ
προπεμπόμενος
ὑπὸ
τῆς
μητρὸς
|
ἐπὶ |
τὰς
θύρας
σήμερον
εἶπεν
ὦ |
| [196] |
ὥσπερ
ἀπελεύθερος·
ἀποθανόντος
δὲ
τοῖς
|
ἐπὶ |
τὴν
ἐκφορὰν
παραγενομένοις
ἐνέχει
πίνειν |
| [202] |
ὅτι
λείπεται
τῆς
αὐτῆς
ἡμέρας
|
ἐπὶ |
τὴν
ἐλάττονα
μετῆλθε·
κἀκείνης
ἀποτυχὼν |
| [185] |
νικῶντας
εἶναι;
Ξέρξου
δὲ
καταβαίνοντος
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἑλλάδα
τῷ
μεγάλῳ
στόλῳ, |
| [184] |
δὲ
ἡμέρᾳ
τῶν
δορυφόρων
παραγενομένων
|
ἐπὶ |
τὴν
ἔπαυλιν
φανερὸς
γενόμενος,
προσφερομένης |
| [197] |
τοῖς
ἐλευθερωθεῖσι.
Τοὺς
δ´
Ἀχαιοὺς
|
ἐπὶ |
τὴν
Ζακυνθίων
νῆσον
διανοουμένους
στρατεύειν |
| [204] |
μέγα
βοῶντας
ἔλεγε
δι´
(ἀσθένειαν
|
ἐπὶ |
τὴν
κραυγὴν
ὡς
χωλοὺς
ἀναβαίνειν |
| [194] |
τελευταίᾳ
μάχῃ
τρωθεὶς
καὶ
κομισθεὶς
|
ἐπὶ |
τὴν
σκηνὴν
ἐκάλει
Δαΐφαντον,
εἶτα |
| [200] |
ἐπειδὴ
ἐτύγχανον
πολεμοῦντες
Κελτίβηρσιν,
ἀμφοτέρους
|
ἐπὶ |
τὴν
στρατείαν
ἐκπέμψαντας
ἢ
πρεσβευτὰς |
| [201] |
τὸν
πόλεμον·
ὡρμημένων
δὲ
πολλῶν
|
ἐπὶ |
τὴν
στρατείαν
καὶ
τοῦτο
διεκώλυσεν |
| [201] |
πέντε·
καὶ
τοῦ
ἑνὸς
ἀποθανόντος
|
ἐπὶ |
τῆς
ξένης
ἄλλον
μὴ
βουλόμενος |
| [198] |
ἑτέροις
θέσθαι·
δυοῖν
δ´
ὄντων
|
ἐπὶ |
τῆς
οἰκίας
ὁ
μὲν
ἡμέραις |
| [199] |
αὐξάνεσθαι.
Πέντε
δ´
οἰκέτας
εἶχεν
|
ἐπὶ |
τῆς
στρατείας,
ὧν
εἷς
αἰχμάλωτα |
| [203] |
μυρίων
ὁπλιτῶν
καὶ
χιλίων
ἱππέων
|
ἐπὶ |
Τιγράνην
ἐχώρει
πεντεκαίδεκα
μυριάδας
στρατιᾶς |
| [178] |
ἀναβοήσαντος
ἐκκαλεῖσθαι
τὴν
κρίσιν
διοργισθείς
|
ἐπὶ |
τίνα;
εἶπε·
καὶ
ὁ
Μαχαίτας |
| [188] |
καὶ
τῶν
ῥητόρων
ἀναπηδώντων
εὐθὺς
|
ἐπὶ |
τὸ
βῆμα
καὶ
μὴ
μέλλειν |
| [207] |
τὰ
δεινότατα
πείσεσθαι
προσδοκώντων
ἀναβὰς
|
ἐπὶ |
τὸ
βῆμα
καὶ
(παραστησάμενος
Ἄρειον |
| [180] |
ἐκέλευσεν.
Ἀντιπατρίδου
δὲ
καλὴν
ψάλτριαν
|
ἐπὶ |
τὸ
δεῖπνον
(ἀγαγόντος,
κινηθεὶς
τῇ |
| [202] |
χιτωνίσκον
ἐνόμιζον,
ἀποδυσάμενος
ἂν
αὐτὸν
|
ἐπὶ |
τὸ
πῦρ
ἐπέθηκα.
Σκιπίωνι
δὲ |
| [177] |
κατασκεδάσαντος
ὑπὸ
τῶν
φίλων
παροξυνόμενος
|
ἐπὶ |
τὸν
ἄνθρωπον
ἀλλ´
οὐκ
ἐμοῦ |
| [185] |
ἔπεμψε
πρὸς
αὐτὸν
κελεύων
φεύγειν
|
ἐπὶ |
τὸν
Ἑλλήσποντον
τὴν
ταχίστην
ὡς |
| [186] |
Ἐπεὶ
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων
ὁρμωμένων
|
ἐπὶ |
τὸν
ἐξοστρακισμὸν
ἄνθρωπος
ἀγράμματος
καὶ |
| [180] |
ὁρῶν
ἀχθόμενον
ἀνεπήδησε
μετ´
ὀργῆς
|
ἐπὶ |
τὸν
Κάσανδρον,
κεκραγώς
ἀλλ´
οὐδ´ |
| [201] |
Σκιπίωνα
τὸ
δεύτερον
ὁ
δῆμος
|
ἐπὶ |
τὸν
πόλεμον·
ὡρμημένων
δὲ
πολλῶν |
| [196] |
οὐδείς
ἔφη
τούτων
ἐστίν,
ὅστις
|
ἐπὶ |
τὸν
πύργον
ἀναβὰς
τοῦτον
οὐκ |
| [201] |
λυπούμενος
ὁ
δῆμος
ἐθορύβησεν
αὐτὸν
|
ἐπὶ |
τοῦ
βήματος,
ἐμέ
εἶπεν
οὐδέποτε |
| [196] |
ἐν
τῷ
συμβουλίῳ
παρ´
(αὑτὸν
|
ἐπὶ |
τοῦ
βήματος,
οὕτως
ἐχρημάτισε
τοῖς |
| [173] |
ἐν
δὲ
τοῖς
δεινοῖς
μηδ´
|
ἐπὶ |
τοῦ
θρόνου.
Παρεκάλει
(δ´
ἀποστέλλειν |
| [186] |
Λακεδαιμονίους
τρεψάμενος
τὸν
Δεκελεικὸν
ἤγειρεν
|
ἐπὶ |
τοὺς
Ἀθηναίους
πόλεμον.
ΛΑΜΑΧΟΣ.
Λάμαχος |
| [189] |
ἀπαυδᾶν
ἐθίζωνται.
Στρατεύειν
δὲ
πολλάκις
|
ἐπὶ |
τοὺς
αὐτοὺς
ἐκώλυσεν,
ὅπως
μὴ |
| [203] |
ἄγειν
τὸν
ἵππον
εἰς
ἀγορὰν
|
ἐπὶ |
τοὺς
δύο
ἄνδρας,
οὓς
τιμητὰς |
| [204] |
Πομπήιος
(κατήγαγεν
αὐτὸς
τὸν
ἵππον
|
ἐπὶ |
τοὺς
τιμητὰς
Γέλλιον
καὶ
Λέντλον· |
| [206] |
παραιτησάμενος,
εἶτα
τοῦ
Κλωδίου
φεύγοντος
|
ἐπὶ |
τούτῳ
δίκην
μάρτυς
εἰσαχθεὶς
οὐδὲν |
| [173] |
αὐτοῦ
τῶν
μὴ
δικαίων
αἰσθόμενος
|
ἐπὶ |
τρισμυρίοις
(δαρεικοῖς
τοῦτο
ποιοῦντα,
προσέταξε |
| [190] |
Πρὸς
δὲ
τοὺς
ψέγοντας
αὐτὸν
|
ἐπὶ |
τῷ
δι´
ἀπάτης
τὰ
(πολλὰ |
| [173] |
ἂν
ἐθελῆσαι
λαβεῖν
ἑκατὸν
Βαβυλῶνας
|
ἐπὶ |
τῷ
μὴ
Ζώπυρον
ἔχειν
ὁλόκληρον. |
| [190] |
βουλόμενον.
Ἐπαινουμένων
δὲ
τῶν
Ἠλείων
|
ἐπὶ |
τῷ
τὰ
Ὀλύμπια
καλῶς
ἄγειν |
| [183] |
ἁπάσης
καὶ
παραδιδοὺς
ὅμηρον
ἑαυτὸν
|
ἐπὶ |
τῷ
τὸν
πατέρα
Δημήτριον
ἀπολυθῆναι. |
| [205] |
μάλιστα
ἠγωνία,
ὥστε
προκειμένης
δίκης
|
ἐπὶ |
τῶν
ἑκατὸν
ἀνδρῶν
καὶ
ἐπικειμένης |
| [173] |
δὲ
μόλις
ἐν
ταῖς
θήραις
|
ἐπὶ |
τῶν
ἵππων
μένειν,
ἐν
δὲ |
| [182] |
ἐχούσῃ
θυγατέρας
εὐπρεπεῖς,
καλέσας
τὸν
|
ἐπὶ |
τῶν
ξενίων
εἶπεν
οὐκ
ἐξάξεις |
| [195] |
πολλάκις
ἐγὼ
προὔλεγον
ὑμῖν
τὴν
|
ἐπὶ |
τῶν
ὀρῶν
νεφέλην
ὅτι
χειμάσει |
| [186] |
ἐκπεμφθεὶς
σὺν
αὐτῷ
βούλει
φησίν
|
ἐπὶ |
τῶν
ὅρων,
ὦ
Θεμιστόκλεις,
τὴν |
| [197] |
ὕπατος
αἱρεθῆναι.
πεμφθεὶς
δὲ
στρατηγὸς
|
ἐπὶ |
Φίλιππον
εἰς
λόγους
ἐπείσθη
συνελθεῖν |
| [187] |
Κρωβύλου
προσαγορευομένου
παροξύνοντος
τοὺς
Ἀθηναίους
|
ἐπὶ |
Φίλιππον,
ὑπεφώνησέ
τις
ἐκ
τῆς |
| [192] |
Ἀρχιδάμου
χωρίον
τι
προδοῦναι
παρακαλούμενος
|
ἐπὶ |
χρήμασι
πολλοῖς
καὶ
γάμῳ
Λακαίνης, |
| [194] |
δίκην
μετὰ
τῶν
συστρατήγων
ὡς
|
ἐπιβαλὼν |
τῇ
βοιωταρχίᾳ
παρὰ
τὸν
νόμον |
| [195] |
ἀπολέσθαι
μετὰ
τῆς
ἑαυτοῦ
δυνάμεως
|
ἐπιβοηθήσας |
τῶν
τε
πολεμίων
πολλοὺς
διέφθειρε |
| [176] |
ἐκβαλὼν
ἐκ
τῆς
τυραννίδος,
ἀκούσας
|
ἐπιβουλεύειν |
αὐτῷ
Κάλλιππον,
ᾧ
μάλιστα
τῶν |
| [184] |
ἑαυτῷ
στεφανηφορεῖν
ἐποίησεν.
ΕΥΜΕΝΗΣ.
Εὐμένης
|
ἐπιβουλευθεὶς |
ὑπὸ
Περσέως
ἔδοξε
τεθνάναι·
τῆς |
| [175] |
καὶ
διδάξειν,
ὅπως
προειδῇ
τοὺς
|
ἐπιβουλεύοντας, |
ἐκέλευσεν
εἰπεῖν·
~ἐπεὶ
δὲ
προσελθών |
| [176] |
δόξῃς
ἀκηκοέναι
τὰ
σημεῖα
τῶν
|
ἐπιβουλευόντων |
ἔδωκε
προσποιούμενος
ἀκηκοέναι
καὶ
ἐθαύμαζε |
| [195] |
γὰρ
χάριτι
Πύρρου
μεμηνυκέναι
τὴν
|
ἐπιβουλήν, |
ἀλλ´
ὅπως
μὴ
δοκῶσι
Ῥωμαῖοι |
| [195] |
πολεμίων.
Ἐπεὶ
δὲ
φωράσας
τὴν
|
ἐπιβουλὴν |
ὁ
Πύρρος
τὸν
μὲν
ἰατρὸν |
| [200] |
τοὺς
ἀπὸ
τῶν
πόλεων
παρόντας
|
ἐπιγινώσκειν |
καὶ
κομίζεσθαι.
Τῶν
δὲ
χρημάτων |
| [194] |
δικαστάς,
ἀξιοῦν,
ἂν
ἀποκτείνωσιν
αὐτόν,
|
ἐπιγράψαι |
τῇ
στήλῃ
τὴν
καταδίκην,
ὅπως |
| [190] |
ἔν
τινι
πόλει
πρὸς
τὸν
|
ἐπιδεικνύμενον |
τὸ
τεῖχος
αὐτῷ
καὶ
πυνθανόμενον, |
| [176] |
τὰ
χρυσᾶ
καὶ
τοῖς
νέοις
|
ἐπιδεικνύμενος |
λέγειν
ὅτι
τοιαῦτα
ποιῶν
πρότερον |
| [185] |
ἐκεῖνα,
καὶ
τοῦτον
ἐκτεινόμενον
μὲν
|
ἐπιδεικνύναι |
τὰ
εἴδη
συστελλόμενον
δὲ
κρύπτειν |
| [173] |
ἠδίκησεν,
ἀλλὰ
τὴν
στρατιὰν
ἀδεῶς
|
ἐπιδεῖν |
κελεύσας
ἀφῆκεν.
ΑΡΤΟΞΕΡΞΗΣ.
Ἀρτοξέρξης
ὁ |
| [201] |
πεποίηκας
σεαυτόν.
Ἑτέρου
δὲ
θυρεὸν
|
ἐπιδείξαντος |
εὖ
κεκοσμημένον
ὁ
μὲν
θυρεός, |
| [181] |
ὀιστὸν
ἀφιέναι
λαβὼν
αἰχμάλωτον
ἐκέλευσεν
|
ἐπιδείξασθαι, |
καὶ
μὴ
βουλόμενον
ὀργισθεὶς
ἀνελεῖν |
| [203] |
ἔφη
δίχα
λαφύρων
οὐδ´
ἀναίμακτον
|
ἐπιδείξειν |
τῷ
αὐτοκράτορι
τὴν
δύναμιν·
οὐδ´ |
| [200] |
ψιθυρίσας
εἶπεν
ἤδη
τι
τῆς
|
ἐπιδημίας |
ἡμῶν
Ἀλεξανδρεῖς
ἀπολελαύκασι·
~(δι´
ἡμᾶς |
| [188] |
αἰτούντων
ἐπιδόσεις
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἐπιδιδόντων, |
κληθεὶς
πολλάκις
αἰσχυνοίμην
ἄν
εἶπεν |
| [188] |
αἰσχυνοίμην
ἄν
εἶπεν
ὑμῖν
μὲν
|
ἐπιδιδούς, |
τούτῳ
δὲ
μὴ
ἀποδιδούς
ἅμα |
| [183] |
ἐπανορθώσεως
ταύτης
ἄλλους
ὑμῖν
(πεντακισχιλίους
|
ἐπιδίδωμι |
μεδίμνους.
ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ
Ο
ΔΕΥΤΕΡΟΣ.
Ἀντίγονος |
| [207] |
Ἄρειον
ἀντὶ
Θεοδώρου
κατέστησε
διοικητήν·
|
ἐπιδόντος |
δέ
τινος
αὐτῷ
βιβλίον,
ἐν |
| [188] |
θυσίαν
τινὰ
τῶν
Ἀθηναίων
αἰτούντων
|
ἐπιδόσεις |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιδιδόντων,
κληθεὶς |
| [179] |
θεοῖς
ἀφειδῶς
αὐτῷ
καὶ
πολλάκις
|
ἐπιδραττομένῳ |
τοῦ
λιβανωτοῦ
παρὼν
Λεωνίδης
ὁ |
| [206] |
ἁμαρτεῖν
αὐτὸν
ἔλεγε
τὸν
ἐξ
|
ἐπιδρομῆς |
μετ´
ἐνθουσιασμοῦ
τόνον
καὶ
ῥοῖζον |
| [199] |
οὐδὲν
αὐτὸς
πλέον
ἔλαβεν
ὧν
|
ἔπιε |
καὶ
ἔφαγεν
ἐκ
τῆς
πολεμίας. |
| [185] |
τὴν
θυγατέρα
μνωμένων
αὐτοῦ
τὸν
|
ἐπιεικῆ |
τοῦ
πλουσίου
προτιμήσας
ἄνδρα
ἔφη |
| [196] |
ἦν
δὲ
Ῥωμαῖος
ὁ
Τερέντιος,
|
ἐπιεικὴς |
ἀνήρ,
γεγονὼς
αἰχμάλωτος
ὑπὸ
Καρχηδονίων· |
| [177] |
τινος
τῶν
συνήθων
οὐ
μὴν
|
ἐπιεικῶν |
ἐκέλευσεν
Εὐριπίδῃ
τὸν
παῖδα
δοῦναι· |
| [193] |
Ἑκατήσιον
ἑστάναι·
τὴν
γὰρ
Ἑκάτην
|
ἐπιεικῶς |
ἐν
ταῖς
πρὸ
τῶν
πυλῶν |
| [199] |
φθονεῖσθαι
τοὺς
τῇ
τύχῃ
χρωμένους
|
ἐπιεικῶς |
καὶ
μετρίως·
οὐ
γὰρ
ἡμῖν |
| [183] |
καὶ
τὸ
στράτευμα
παραδοὺς
ὡς
|
ἔπιεν |
αἰχμάλωτος
γενόμενος,
ὦ
θεοί
εἶπεν |
| [201] |
σιδήρου
θεραπείας.
Οὐ
μὴν
ἀλλ´
|
ἐπιθέμενος |
ἐν
καιρῷ
τοὺς
Νομαντίνους
ἐτρέψατο. |
| [179] |
οὕτως
εἶπεν
ὦ
παῖ,
δαψιλῶς
|
ἐπιθυμιάσεις, |
ὅταν
τῆς
λιβανωτοφόρου
κρατήσῃς.
Ὡς |
| [179] |
μικροῦ
δι´
αὐτοὺς
μοιχὸς
γενόμενος.
|
Ἐπιθυμιῶντι |
δὲ
τοῖς
θεοῖς
ἀφειδῶς
αὐτῷ |
| [205] |
ἐπὶ
τῶν
ἑκατὸν
ἀνδρῶν
καὶ
|
ἐπικειμένης |
τῆς
ἡμέρας
Ἔρωτα
ἀπαγγείλαντα
αὐτῷ |
| [183] |
τοῦ
ζωγράφου
τὸν
(Ἰάλυσον
γράφοντος·
|
ἐπικηρυκευσαμένων |
δὲ
τῶν
Ῥοδίων
καὶ
φείσασθαι |
| [184] |
~ΑΝΤΙΟΧΟΣ
Ο
ΙΕΡΑΞ.
(Ἀντίοχος
ὁ
|
ἐπικληθεὶς |
Ἱέραξ
ἐπολέμει
περὶ
τῆς
βασιλείας |
| [206] |
Ο
ΣΕΒΑΣΤΟΣ.
Καῖσαρ
ὁ
πρῶτος
|
ἐπικληθεὶς |
Σεβαστὸς
ἔτι
μειράκιον
ὢν
Ἀντώνιον |
| [199] |
θαλάσσης·
ἃ
γὰρ
ἐκείνη
μόλις
|
ἐπικλύζει, |
οὗτος
ῥᾳδίως
καταπέπωκε.
Τιμητείαν
δὲ |
| [193] |
χαρᾶς.
Εἰδὼς
δὲ
τοὺς
Σπαρτιάτας
|
ἐπικρυπτομένους |
τὰ
τοιαῦτα
συμπτώματα
καὶ
βουλόμενος |
| [185] |
Ἑλλάδα
τῷ
μεγάλῳ
στόλῳ,
φοβηθεὶς
|
Ἐπικύδην |
τὸν
δημαγωγὸν
αἰσχροκερδῆ
(καὶ
δειλὸν |
| [207] |
τέτταρα
γράμματα
διελθεῖν
πρὸς
ἑαυτόν
|
ἐπιλαβόμενος |
αὐτοῦ
τῆς
χειρός
ἔτι
σοῦ |
| [176] |
νῦν
ταῦτα
ποιεῖ
διὰ
τὴν
|
ἐπιμέλειαν |
καὶ
τὴν
ἀνδρείαν.
Πολιορκοῦντος
δὲ |
| [197] |
ἐπανελθόντες
εἰς
τὸ
στρατόπεδον
ἑαυτῶν
|
ἐπιμεληθῶσι, |
τὸ
δ´
αὐτὸ
ποιήσειν
αὔριον |
| [204] |
γενομένης
ἀποδειχθεὶς
(λόγῳ
μὲν
ἀγορᾶς
|
ἐπιμελητής, |
ἔργῳ
δὲ
γῆς
καὶ
θαλάσσης |
| [208] |
ἐκ
θεμελίων
ἄχρι
τῆς
στέγης
|
ἐπιμελῶς |
οἰκοδομοῦντος,
εὔθυμον
ἔφη
με
ποιεῖς |
| [187] |
χάρακα
βαλλόμενος
καὶ
τάφρον
ὀρύττων
|
ἐπιμελῶς |
πρὸς
τὸν
εἰπόντα
τί
γὰρ |
| [190] |
μιᾷ
ἡμέρᾳ
χρῶνται
τῇ
δικαιοσύνῃ;
|
ἐπιμενόντων |
δὲ
τοῖς
ἐπαίνοις,
ἔφη
τί |
| [198] |
δὲ
τὸν
Περσέα
καὶ
τὰς
|
ἐπινικίους |
ποιούμενος
ἑστιάσεις
ἔλεγε
τῆς
αὐτῆς |
| [205] |
αὐτῷ
τὸν
οἰκέτην
εἰς
τὴν
|
ἐπιοῦσαν |
ὑπερτεθῆναι
τὴν
δίκην
ἠλευθέρωσε.
ΓΑΙΟΣ |
| [198] |
βοῦς.
Λοιδορῶν
δέ
ποτε
τὴν
|
ἐπιπολάζουσαν |
γυναικοκρατίαν
πάντες
εἶπεν
ἄνθρωποι
τῶν |
| [207] |
κελεύοντος,
~(ἐκήρυττε
τὰ
πατρῷα
καὶ
|
ἐπίπρασκε· |
καὶ
τὴν
δωρεὰν
ἀποδοὺς
εὔνοιαν |
| [176] |
ἕλω.
Λαβὼν
δὲ
κατὰ
κράτος
|
ἐπίπρασκε |
τοὺς
αἰχμαλώτους
λέγων
ἐάν
με |
| [178] |
ἡττώμενον.
Ληφθέντων
δὲ
πολλῶν
αἰχμαλώτων
|
ἐπίπρασκεν |
αὐτοὺς
ἀνεσταλμένῳ
τῷ
χιτῶνι
καθήμενος |
| [180] |
τὴν
Ἀσίαν
νείμασθαι
πρὸς
αὐτὸν
|
ἐπίσης, |
καὶ
Παρμενίωνος
εἰπόντος
ἐγὼ
μὲν |
| [177] |
Νικάνωρ
οὐ
φαυλότατός
ἐστι
Μακεδόνων·
|
ἐπισκεπτέον |
οὖν
μή
τι
γίνεται
παρ´ |
| [200] |
εὐνομίην
ἐφορῶντα,
πόλεων
ἐθνῶν
βασιλέων
|
ἐπίσκοπον, |
ὡς
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν
ἧκε
καὶ |
| [185] |
καὶ
κολούουσι.
Τοὺς
δ´
Ἐρετριεῖς
|
ἐπισκώπτων |
ἔλεγεν
ὥσπερ
τευθίδας
μάχαιραν
μὲν |
| [201] |
τὴν
Ἰταλίαν
ἀλλὰ
μητρυιὰν
οὖσαν
|
ἐπίσταμαι. |
Τῶν
δὲ
περὶ
τὸν
Γάιον |
| [187] |
τούτων,
ἀλλ´
ὁ
πᾶσι
τούτοις
|
ἐπιστάμενος |
ἐπιτάττειν.
ΤΙΜΟΘΕΟΣ.
Τιμόθεος
εὐτυχὴς
ἐνομίζετο |
| [182] |
καὶ
αὐτοῦ
τὴν
λοπάδα
σείοντος
|
ἐπιστὰς |
ἐξόπισθεν
οἴει
φησί
τὸν
Ὅμηρον, |
| [206] |
εἰσὶ
καὶ
ἅμιλλαι
περὶ
πρωτείων,
|
ἐπιστὰς |
καὶ
σύννους
γενόμενος
μᾶλλον
ἄν |
| [176] |
μάλιστα
τῶν
φίλων
καὶ
ξένων
|
ἐπίστευεν, |
οὐχ
ὑπέμεινεν
ἐλέγξαι,
~βέλτιον
εἶναι |
| [205] |
τῶν
ῥητορικῶν
ἀποθανόντι
κόρακα
λίθινον
|
ἐπιστήσαντος |
αὐτοῦ
δικαίαν
ἔφη
τὴν
ἀμοιβὴν |
| [204] |
ἐν
Ἰβηρίᾳ,
ἐν
οἷς
ἦσαν
|
ἐπιστολαὶ |
πολλῶν
ἡγεμόνων
ἐπὶ
νεωτερισμῷ
καὶ |
| [180] |
ὅτε
χρῆσθαι
δεῖ
τοῖς
ὅπλοις.
|
Ἐπιστολὴν |
δὲ
παρὰ
τῆς
μητρὸς
ἀναγινώσκων |
| [195] |
Ὑπατεύοντι
δὲ
τῷ
Φαβρικίῳ
προσέπεμψεν
|
ἐπιστολὴν |
(ὁ
τοῦ
Πύρρου
ἰατρὸς
ἐπαγγελλόμενος, |
| [202] |
Γάιος
Ποπίλλιος
ἐπέμφθη
πρὸς
Ἀντίοχον
|
ἐπιστολὴν |
παρὰ
τῆς
συγκλήτου
κομίζων,
κελεύουσαν |
| [179] |
κρατήσῃς.
Ὡς
οὖν
ἐκράτησεν,
ἔπεμψεν
|
ἐπιστολὴν |
πρὸς
αὐτὸν·
ἀπέσταλκά
σοι
τάλαντα |
| [191] |
ἰατροῦ
τοῦ
Διὸς
προσαγορευομένου
γράψαντος
|
ἐπιστολὴν |
πρὸς
αὐτόν
Μενεκράτης
Ζεὺς
βασιλεῖ |
| [195] |
ἀποκτενεῖν·
ὁ
δὲ
Φαβρίκιος
τὴν
|
ἐπιστολὴν |
πρὸς
τὸν
Πύρρον
ἔπεμψεν,
αἰσθέσθαι |
| [192] |
μὴ
στρατηγοῖς.
Ἐπεὶ
δὲ
Λακεδαιμονίων
|
ἐπιστρατευομένων |
ἀνεφέροντο
χρησμοὶ
τοῖς
Θηβαίοις,
οἱ |
| [195] |
φωνὴν
ἐπιφανῆναι
καὶ
τούτου
γενομένου,
|
ἐπιστραφεὶς |
ὁ
Φαβρίκιος
καὶ
μειδιάσας
ἐμέ |
| [204] |
ἁλιευτικὸν
πλοῖον
ἀποστείλαντος
τοῦ
βασιλέως,
|
ἐπιστραφεὶς |
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
καὶ
τὸν |
| [188] |
ὁμαλῶς
ἑώρα
τὸν
λόγον
ἀποδεχομένους,
|
ἐπιστραφεὶς |
πρὸς
τοὺς
φίλους
εἶπεν
οὐ |
| [187] |
ἀλλ´
ὁ
πᾶσι
τούτοις
ἐπιστάμενος
|
ἐπιτάττειν. |
ΤΙΜΟΘΕΟΣ.
Τιμόθεος
εὐτυχὴς
ἐνομίζετο
στρατηγὸς |
| [181] |
ἔφη
μέγαν
ὁρῶ
μοι
τὸν
|
ἐπιτάφιον |
ἐσόμενον.
(Τελευτήσαντος
δ´
αὐτοῦ
Δημάδης |
| [187] |
καὶ
δημοσίας
ἐκφορὰς
καὶ
λόγους
|
ἐπιταφίους, |
εἰ
μέλλομεν
ἐλεύθεροι
βιώσεσθαι
καὶ |
| [182] |
χειμῶνος
ἐν
τόποις
σπανίζουσι
τῶν
|
ἐπιτηδείων |
ἠναγκάσθη
καταζεῦξαι
καὶ
τῶν
στρατιωτῶν |
| [198] |
συγγνώμην.
Παρορμῶν
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
|
ἐπιτιμᾶν |
τοῖς
ἁμαρτάνουσιν
ἔλεγε
τοὺς
δυναμένους |
| [187] |
δὲ
φεύγων
προδοσίας
μετ´
Ἰφικράτους,
|
ἐπιτιμῶντος |
αὐτῷ
τοῦ
Ἰφικράτους
ὅτι
κινδυνεύων |
| [197] |
ὁ
νενικημένος
(τὸν
νενικηκότα
Ῥωμαίοις
|
ἐπιτρέπειν |
τὰ
καθ´
αὑτόν.
ΠΑΥΛΟΣ
ΑΙΜΙΛΙΟΣ. |
| [184] |
χρηστός
ἐστιν,
φίλοις
δὲ
μοχθηροῖς
|
ἐπιτρέπων |
τὰ
πλεῖστα
παρορᾷ
καὶ
πολλάκις |
| [172] |
βίους
ἔχεις,
τὸ
σύνταγμα
τῶν
|
ἐπιφανεστάτων |
παρά
τε
Ῥωμαίοις
καὶ
παρ´ |
| [195] |
ἀγνοοῦντι
τῷ
Φαβρικίῳ
ῥήξαντα
φωνὴν
|
ἐπιφανῆναι |
καὶ
τούτου
γενομένου,
ἐπιστραφεὶς
ὁ |
| [197] |
οὕτως
ἦν
εὐθὺς
ἐξ
ἀρχῆς
|
ἐπιφανής, |
ὥστε
πρὸ
δημαρχίας
καὶ
στρατηγίας |
| [175] |
πλείονας
ἢ
μυρίους
τρέφει
τεθνηκώς.
|
Ἐπίχαρμον |
δὲ
τὸν
κωμῳδοποιόν,
ὅτι
τῆς |
| [198] |
τοῦ
Νασικᾶ
παρακαλοῦντος
(αὐτὸν
εὐθὺς
|
ἐπιχειρεῖν |
εἴγε
τὴν
σήν
εἶπεν
ἡλικίαν |
| [197] |
τῶν
περὶ
αὐτὸν
ἡγεμονικῶν
εὐθὺς
|
ἐπιχειρεῖν |
κελευόντων
ἔφη
τὴν
ὥραν
οὐκ |
| [202] |
βαρβάρους
ὁρῶντες
οἱ
Ῥωμαῖοι
διαβαίνειν
|
ἐπιχειροῦντας |
(ἀνεχώρουν,
μὴ
δυνάμενος
αὐτοὺς
κατασχεῖν |
| [190] |
μὴ
σῴζεται
τολμῶν
ἀμύνεσθαι
τοὺς
|
ἐπιχειροῦντας. |
Ἐν
δὲ
μάχῃ
διὰ
τῆς |
| [200] |
ἰδὼν
παρερχόμενον
οἶδα
ἔφη
τοῦτον
|
ἐπιωρκηκότα |
τὸν
ἄνδρα·
μηδενὸς
δὲ
κατηγοροῦντος |
| [204] |
δὲ
γῆς
καὶ
θαλάσσης
κύριος,
|
ἔπλευσεν |
εἰς
Λιβύην
καὶ
Σαρδόνα
καὶ |
| [202] |
εὐτυχὴς
ἀναγορευθεὶς
τῶν
μεγίστων
εὐτυχιῶν
|
ἐποιεῖτο |
δύο,
τὴν
Πίου
Μετέλλου
φιλίαν |
| [200] |
δ´
ἀποκαλυψαμένου
κραυγὴν
καὶ
κρότον
|
ἐποίησαν. |
Τοῦ
δὲ
βασιλέως
μόλις
ἁμιλλωμένου |
| [193] |
πολέμιον
ὄντα
Θηβαίων
Ἀθηναῖοι
φίλον
|
ἐποιήσαντο |
καὶ
σύμμαχον
ὑποσχόμενον
αὐτοῖς
ἡμιωβολίου |
| [197] |
μόνον
ὁ
Κοΐντιος
ἔφη
ἑαυτὸν
|
ἐποίησας |
ἀποκτείνας
τοὺς
φίλους
καὶ
συγγενεῖς. |
| [194] |
μέρος
διένειμε
τὴν
δὲ
πολλὴν
|
ἐποίησε |
δημοσίαν,
ἐπηύξατο
μηδένα
γενέσθαι
Ῥωμαίων, |
| [202] |
ἄνδρας
ἀγαθοὺς
γενομένους
ὁμοῦ
Ῥωμαίους
|
ἐποίησε, |
(κατ´
οὐδένα
νόμον·
πρὸς
δὲ |
| [182] |
χιονοβόλος
ἡ
ὥρα
γενομένη
λιποβοτανεῖν
|
ἐποίησε |
τὴν
χώραν,
οὐ
παύσῃ
μοι |
| [188] |
καὶ
πιστευθεὶς
ὑπὸ
τῶν
Βυζαντίων
|
ἐποίησε |
τὸν
Φίλιππον
ἀπελθεῖν
ἄπρακτον.
(Ἀλεξάνδρου |
| [207] |
(οὐδὲν
οὔτ´
εἶπεν
αὐτοὺς
οὔτ´
|
ἐποίησε. |
Τῶν
δ´
Εὐρυκλέους
κατηγόρων
ἑνὸς |
| [184] |
βίον
οὔτ´
εἶπεν
ὕποπτον
οὔτ´
|
ἐποίησεν, |
ἀλλὰ
καὶ
τελευτῶν
ἐκείνῳ
τὴν |
| [172] |
μετρήσας.
Ὁ
δὲ
Λυκοῦργος
εὐτελεστάτας
|
ἐποίησεν |
ἐν
Σπάρτῃ
(τὰς
θυσίας,
ἵνα |
| [175] |
καὶ
δὶς
ἢ
τρὶς
τοῦτο
|
ἐποίησεν· |
ἐπεὶ
δὲ
προστάξας
πλείονα
γελᾶν |
| [184] |
πόλεις
τὰς
ὑφ´
ἑαυτῷ
στεφανηφορεῖν
|
ἐποίησεν. |
ΕΥΜΕΝΗΣ.
Εὐμένης
ἐπιβουλευθεὶς
ὑπὸ
Περσέως |
| [205] |
αὐτούς·
ὃ
καὶ
μετ´
ὀλίγον
|
ἐποίησεν. |
~Τῶν
γὰρ
λύτρων
κομισθέντων
(ἀπολυθεὶς |
| [196] |
ἀκουσόμενος
τῶν
διαδικούντων·
καὶ
τοῦτ´
|
ἐποίησεν, |
ὡς
προεῖπε,
τῆς
πόλεως
ἁλούσης. |
| [196] |
κατέκαυσεν,
οἱ
δὲ
Καρχηδόνιοι
πέμψαντες
|
ἐποιοῦντο |
συνθήκας,
τά
τε
θηρία
καὶ |
| [192] |
στρατιωτικῶς·
διὸ
καὶ
τοῖς
πολυσάρκοις
|
ἐπολέμει, |
καί
τινα
τοιοῦτον
(ἀπήλασε
τῆς |
| [184] |
ΙΕΡΑΞ.
(Ἀντίοχος
ὁ
ἐπικληθεὶς
Ἱέραξ
|
ἐπολέμει |
περὶ
τῆς
βασιλείας
πρὸς
τὸν |
| [200] |
πολυτελῶς,
ἐν
ᾧ
χρόνῳ
Καρχηδὼν
|
ἐπολεμεῖτο, |
μελίπηκτον
εἰς
σχῆμα
τῆς
πόλεως |
| [205] |
ἂν
παρῄνεις
εἶπεν
εἰ
κολοιοῖς
|
ἐπολεμοῦμεν. |
Ἐπεὶ
δὲ
Καῖσαρ
κρατήσας
τὰς |
| [191] |
τῷ
βασιλεῖ
τῶν
Αἰγυπτίων
σύμμαχος
|
ἐπολιορκεῖτο |
μετ´
αὐτοῦ
πολλαπλασίων
ὄντων
τῶν |
| [175] |
δ´
ἐν
ἀρχῇ
τῆς
τυραννίδος
|
ἐπολιορκεῖτο |
συστάντων
ἐπ´
αὐτὸν
τῶν
πολιτῶν, |
| [180] |
οἱ
βάρβαροι
ὑμῶν
τὴν
πόλιν
|
ἐπολιόρκουν; |
Τῆς
δὲ
τῶν
Καρῶν
βασιλίσσης |
| [186] |
ὁ
δίκαιος
ἀεὶ
καθ´
ἑαυτὸν
|
ἐπολιτεύετο |
καὶ
τὰς
ἑταιρείας
ἔφευγεν,
ὡς |
| [184] |
ἀρωμάτων
(πλῆθος
ἄχρι
τῶν
πυλῶν
|
ἐπόμπευσε· |
καὶ
παραδοὺς
τοῖς
ἐκείνων
ἱερεῦσι |
| [194] |
Ἕλλησι
τὴν
αὐτονομίαν.
ταῦτα
γὰρ
|
ἐπράχθη |
κατ´
ἐκείνην
τὴν
στρατείαν.
ἐξῆλθον |
| [184] |
πρὸς
τὴν
μεγίστην
ἑορτὴν
αἰτησαμένων
|
ἑπτὰ |
ἡμερῶν
ἀνοχὰς
οὐ
μόνον
ἔδωκε |
| [205] |
τινος
ἔτι
παρ´
αὑτοῖς
ἀετοὺς
|
ἑπτὰ |
φήσαντος
εἶναι
καὶ
διὰ
τοῦτο |
| [186] |
Ἔχων
δὲ
κύνα
πάγκαλον
ἐωνημένον
|
ἑπτακισχιλίων |
δραχμῶν
ἀπέκοψεν
αὐτοῦ
τὴν
οὐράν |
| [179] |
υἱὸν
ἧκε
Δημάρατος
ὁ
Κορίνθιος,
|
ἐπυνθάνετο, |
πῶς
πρὸς
ἀλλήλους
ἔχουσιν
ὁμονοίας |
| [197] |
Τερτίαν
τὸ
θυγάτριον
εὑρὼν
δεδακρυμένον
|
ἐπυνθάνετο |
τὴν
αἰτίαν·
~εἰπούσης
δὲ
ὅτι |
| [203] |
εἰς
Σικελίαν
ὑπὸ
Σύλλα
στρατηγὸς
|
ἐπυνθάνετο |
τοὺς
στρατιώτας
ἐν
ταῖς
ὁδοιπορίαις |
| [189] |
τῆς
μητρὸς
πρὸς
αὐτόν,
ὡς
|
ἐρᾷ |
τινος
νεανίσκου
καὶ
κρύφα
σύνεστι |
| [180] |
τὸν
Κάσανδρον,
κεκραγώς
ἀλλ´
οὐδ´
|
ἐρασθῆναί |
τινος
ἔξεστι
δι´
ὑμᾶς;
~Ἀποστέλλοντος |
| [172] |
αἱ
(δὲ
γινόμεναι
παρὰ
τὰ
|
ἔργα |
καὶ
τὰ
πάθη
καὶ
τὰς |
| [176] |
εἶπεν
ἐγὼ
δέ
σε
τοῖς
|
(ἔργοις |
ἐλέγχω·
τὰ
γὰρ
σεαυτοῦ
καταλιπὼν |
| [177] |
καὶ
τοῖς
λόγοις
καὶ
τοῖς
|
ἔργοις |
ψευδομένους
ἐλέγχειν.
Τῶν
δ´
Ἀθηναίων, |
| [203] |
(στρατιωτῶν
ἐκέλευε
θαρρεῖν·
πλεῖον
γὰρ
|
ἔργον |
εἶναι
τοῦ
νικῆσαι
τὸ
τούτους |
| [194] |
στρατηγοῦ.
καὶ
τῷ
λόγῳ
τὸ
|
ἔργον |
ἐμαρτύρησεν,
ὡς
εἰδότος
ἄριστα
τοὺς |
| [207] |
ἐθαύμαζεν,
εἰ
μὴ
μεῖζον
Ἀλέξανδρος
|
ἔργον |
ἡγεῖτο
τοῦ
κτήσασθαι
μεγάλην
ἡγεμονίαν |
| [191] |
προσαγορεύων·
εἰ
γάρ
τι
καλὸν
|
ἔργον |
πεποίηκα,
τοῦτό
μου
μνημεῖον
ἔσται· |
| [204] |
ἀποδειχθεὶς
(λόγῳ
μὲν
ἀγορᾶς
ἐπιμελητής,
|
ἔργῳ |
δὲ
γῆς
καὶ
θαλάσσης
κύριος, |
| [194] |
οὐκ
ἔφη
βελτίονας
ἔχειν
τῶν
|
ἔργων |
λόγους·
εἰ
δὲ
δεῖ
τι |
| [204] |
ἐσήμηνεν,
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
Κικέρωνος
|
ἐρέβινθον |
ἐτόρευσε.
Τῶν
δὲ
ῥητόρων
τοὺς |
| [185] |
παρερχόμενοι
καὶ
κολούουσι.
Τοὺς
δ´
|
Ἐρετριεῖς |
ἐπισκώπτων
ἔλεγεν
ὥσπερ
τευθίδας
μάχαιραν |
| [191] |
οἱ
ἔφοροι
τὴν
πόλιν
ἀνδρῶν
|
ἔρημον |
οὖσαν
ἐβούλοντο
τὴν
ἀτιμίαν
λῦσαι |
| [201] |
τοῦτο
διεκώλυσεν
ἡ
σύγκλητος,
ὡς
|
ἐρήμου |
τῆς
Ἰταλίας
ἐσομένης,
καὶ
χρήματα |
| [182] |
μέγα
φρονεῖν
ὡς
ὄντας
θνητούς.
|
Ἑρμοδότου |
δ´
αὐτὸν
ἐν
τοῖς
ποιήμασιν) |
| [206] |
εἶπε
φαῦλον
περὶ
τῆς
γυναικός·
|
ἐρομένου |
δὲ
τοῦ
κατηγόρου
διὰ
τί |
| [198] |
δὲ
νέων
ἔφη
χαίρειν
τοῖς
|
ἐρυθριῶσι |
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
ὠχριῶσι.
Στρατιώτην |
| [195] |
τὸν
ἄνδρα,
συλλαβεῖν
ἐκέλευσε
τὴν
|
ἐρωμένην |
αὐτοῦ
κρύφα
καὶ
πρὸς
αὐτὸν |
| [192] |
παρακαλοῦντος
οὐκ
ἀφῆκε,
τῆς
δ´
|
ἐρωμένης |
δεηθείσης
ἀφῆκεν,
εἰπὼν
ὅτι
τοιαῦτα |
| [180] |
Πύθωνα
τὸν
Εὐίου
τοῦ
αὐλητοῦ
|
ἐρώμενον |
Κάσανδρος
ἐβιάζετο
φιλῆσαι·
τὸν
οὖν |
| [191] |
ἐκ
τῆς
πολεμίας
καὶ
τὸν
|
ἐρώμενον |
ὁρῶν
ἀπολειπόμενον
δι´
ἀσθένειαν
καὶ |
| [189] |
μου
ἀρέσκῃς.
Ἐπεὶ
δὲ
Θρασύβουλος
|
ἐρῶν |
αὐτοῦ
τῆς
θυγατρὸς
ἐφίλησεν
ἀπαντήσας, |
| [195] |
ἀπὸ
τοῦ
στρατοπέδου
πλανῷτο
πολλάκις
|
ἐρῶν |
γυναικός,
τὰ
δ´
ἄλλα
θαυμαστὸν |
| [180] |
μή
τι
τυγχάνει
τῆς
γυναικὸς
|
ἐρῶν· |
ἐκείνου
δὲ
ὁμολογήσαντος,
ὦ
μιαρέ |
| [185] |
δὲ
τοῦ
καλοῦ
πρότερον
μὲν
|
ἐρῶντα |
τὸν
Θεμιστοκλέα
φεύγοντος
καὶ
καταφρονοῦντος, |
| [207] |
τὸν
φίλον.
Ἀκούσας
δὲ
ὅτι
|
Ἔρως |
ὁ
τὰ
ἐν
Αἰγύπτῳ
διοικῶν |
| [172] |
λαμβάνοντι.
ΚΥΡΟΣ.
Πέρσαι
τῶν
γρυπῶν
|
ἐρῶσι |
καὶ
καλλίστους
ὑπολαμβάνουσι
διὰ
τὸ |
| [205] |
ἀνδρῶν
καὶ
ἐπικειμένης
τῆς
ἡμέρας
|
Ἔρωτα |
ἀπαγγείλαντα
αὐτῷ
τὸν
οἰκέτην
εἰς |
| [181] |
καὶ
ἀνακρινόμενος
ὡμολόγησε
προφασίζεσθαι
δι´
|
ἔρωτα |
Τελεσίππας
ἀπιούσης
ἐπὶ
θάλασσαν,
ἠρώτησεν |
| [198] |
περὶ
ἐμοῦ
δ´
(ἔφη
βούλομαι
|
ἐρωτᾶν |
μᾶλλον
τοὺς
ἀνθρώπους,
διὰ
τί |
| [190] |
βασιλεὺς
οὐκ
ἔφη
τοὺς
Λακεδαιμονίους
|
ἐρωτᾶν |
πόσοι
εἰσίν,
ἀλλὰ
ποῦ
εἰσὶν |
| [185] |
οὐδὲ
ῥᾳθυμεῖν
τὸ
Μιλτιάδου
τρόπαιον.
|
Ἐρωτηθεὶς |
δὲ
πότερον
Ἀχιλλεὺς
ἐβούλετ´
ἂν |
| [194] |
τῶν
πλουσίων
γεγονὼς
καὶ
μακαρίων.
|
Ἐρωτηθεὶς |
δὲ
πότερον
ἑαυτὸν
ἡγεῖται
βελτίονα |
| [184] |
ὑμῶν
ὀξυτέραν
ἔχῃ
τὴν
μάχαιραν.
|
Ἐρωτηθεὶς |
δὲ
πότερον
Πύθων
ἢ
Καφισίας |
| [176] |
ἔφη
τύχης
μεταβολὴν
ῥᾳδίως
ὑπομένειν.
|
Ἐρωτηθεὶς |
δὲ
πῶς
ὁ
μὲν
πατὴρ |
| [189] |
ἄκοντας.
ΧΑΡΙΛΛΟΣ.
Χάριλλος
ὁ
βασιλεὺς
|
ἐρωτηθείς, |
διὰ
τί
νόμους
ὀλίγους
οὕτω |
| [188] |
καὶ
τῆς
πόλεως
εὐαγγέλια
θυούσης,
|
ἐρωτηθεὶς |
εἰ
ταῦτ´
(ἂν
ἤθελεν
αὑτῷ |
| [189] |
δὲ
τῆς
κύλικος
αὐτῷ
προσφερομένης
|
ἐρωτηθεὶς |
εἴ
τι
λέγει
πρὸς
τὸν |
| [176] |
ἄλλου
δὲ
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
|
ἐρωτηθείς |
ὁ
πατήρ
ἔφη
(μοι
τὴν |
| [190] |
Περὶ
δ´
ἀνδρείας
καὶ
δικαιοσύνης
|
ἐρωτηθεὶς |
ποτέρα
βελτίων
οὐδὲν
ἀνδρείας
ἔφη |
| [181] |
φίλους
ἤρκεσεν.
Ἐπεὶ
δὲ
Πῶρος
|
ἐρωτηθεὶς |
ὑπ´
αὐτοῦ
μετὰ
τὴν
μάχην |
| [205] |
παρὰ
Πομπηίῳ
καὶ
πάλιν
μετανοῶν,
|
(ἐρωτηθεὶς |
ὑπὸ
Πομπηίου
ποῦ
Πείσωνα
τὸν |
| [200] |
Κάτωνα
μὲν
τὸν
πρεσβύτερον
εἰπεῖν
|
ἐρωτηθέντα |
περὶ
τῶν
ἐν
Καρχηδόνι
στρατευομένων, |
| [191] |
ἐφόρων
κελευόντων
καὶ
τὸν
Πύθιον
|
ἐρωτῆσαι |
περὶ
τῶν
αὐτῶν,
εἰς
Δελφοὺς |
| [177] |
μὴ
αἰτῶν.
Ἀδολέσχου
δὲ
κουρέως
|
ἐρωτήσαντος |
αὐτὸν
πῶς
σε
κείρω;
σιωπῶν |
| [178] |
πατρικὸς
γάρ
εἰμί
σου
φίλος.
|
Ἐρωτήσαντος |
δὲ
τοῦ
Φιλίππου
πόθεν,
ὦ |
| [190] |
δικαιοσύνῃ;
Πρὸς
δ´
ἄνθρωπον
πονηρὸν
|
ἐρωτῶντα |
πολλάκις
τίς
ἄριστος
εἴη
Σπαρτιατῶν, |
| [205] |
πλεῖον
ἐμοὶ
πίστεως
ἢ
λογιότητος.
|
Ἐρωτῶντος |
δὲ
τοῦ
Μετέλλου
τίς
αὐτοῦ |
| [193] |
καὶ
ταπεινός·
τῶν
δὲ
φίλων
|
ἐρωτώντων |
μή
τι
λυπηρὸν
αὐτῷ
συμπέπτωκεν, |
| [173] |
χρυσίου
οὐκ
ἀριθμὸν
ἀλλὰ
σταθμὸν
|
ἔσεσθαι. |
ΑΡΤΟΞΕΡΞΗΣ
Ο
ΜΝΗΜΩΝ.
Ἀρτοξέρξης
ὁ |
| [199] |
γελοίοις
ἔλεγεν
ἐν
τοῖς
σπουδαίοις
|
ἔσεσθαι |
καταγελάστους.
Τὰς
δὲ
καλὰς
πράξεις |
| [199] |
τοὺς
ἀπαιτουμένους
μήτε
τοὺς
ἀπαιτοῦντας
|
ἔσεσθαι. |
Πλείονας
δὲ
πόλεις
ἑλών,
ὥς |
| [195] |
τοῖς
ἠνδραγαθημένοις,
τὸ
δὲ
λοιπὸν
|
ἔσῃ |
μεθ´
ἡμῶν·
ἔχω
γὰρ
ἐγγυητήν |
| [173] |
ἐὰν
δὲ
βασιλεὺς
ἀναγορευθῇ,
πάντων
|
ἔσῃ |
παρ´
αὐτῷ
μέγιστος.
ἀποδειχθέντος
δὲ |
| [204] |
μὲν
πρῶτα
τῶν
ὀνομάτων
γράμμασιν
|
ἐσήμηνεν, |
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
Κικέρωνος
ἐρέβινθον |
| [184] |
φιλόθηρος
εἶναι.
τότε
μὲν
οὖν
|
ἐσιώπησεν· |
ἅμα
δὲ
ἡμέρᾳ
τῶν
δορυφόρων |
| [182] |
Ἀναξιμένους
τοῦ
ῥήτορος
μαθητῶν
λόγον
|
ἐσκεμμένον |
ἐκ
παρασκευῆς
εἰπόντος
ἐπ´
αὐτοῦ, |
| [173] |
ταῦτα
μὲν
γὰρ
δοὺς
οὐκ
|
ἔσομαι |
πενέστερος,
ἐκεῖνα
δὲ
πράξας
ἀδικώτερος. |
| [183] |
μὲν
μεγαλουργίας
ἐκείνων
δ´
ἀνδρείας
|
ἐσομένην. |
Ἀποστάντων
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων
ἑλὼν |
| [208] |
οἰκοδομῶν,
ὡς
ἀιδίου
τῆς
Ῥώμης
|
ἐσομένης. |
|
| [201] |
σύγκλητος,
ὡς
ἐρήμου
τῆς
Ἰταλίας
|
ἐσομένης, |
καὶ
χρήματα
λαβεῖν
τῶν
ἑτοίμων |
| [181] |
μέγαν
ὁρῶ
μοι
τὸν
ἐπιτάφιον
|
ἐσόμενον. |
(Τελευτήσαντος
δ´
αὐτοῦ
Δημάδης
ὁ |
| [174] |
συνεστῶτες
ἰσχυροὶ
διαμενοῦσιν,
ἀσθενεῖς
δ´
|
ἔσονται |
διαλυθέντες
καὶ
στασιάσαντες.
~ΓΕΛΩΝ.
(Γέλων |
| [205] |
εἶπεν
Φοίβου
ποτ´
οὐκ
ἐῶντος
|
ἔσπειρεν |
τέκνα.
Φαύστου
δὲ
τοῦ
Σύλλα |
| [179] |
πρὸς
αὐτὸν
ὡς
συναναπαυσομένης
περὶ
|
ἑσπέραν |
βαθεῖαν
ἠρώτησεν
ὅ
τι
τηνικαῦτα; |
| [204] |
Σικελίαν·
καὶ
πολὺν
ἀθροίσας
σῖτον
|
ἔσπευδεν |
εἰς
τὴν
Ῥώμην.
Μεγάλου
δὲ |
| [189] |
(ταῦτά
σοι
ἔφη
καθ´
ἡμέραν
|
ἔσται, |
ἐὰν
τῇ
μητρί
μου
ἀρέσκῃς. |
| [191] |
ἔργον
πεποίηκα,
τοῦτό
μου
μνημεῖον
|
ἔσται· |
εἰ
δὲ
μηδέν,
οὐδ´
οἱ |
| [188] |
τήμερον
ἔφη
τέθνηκε,
καὶ
αὔριον
|
ἔσται |
καὶ
εἰς
τρίτην
τεθνηκώς.
Τοῦ |
| [182] |
κρίσιν
αὐτῷ
γενέσθαι
κατ´
οἰκίαν,
|
ἔσται |
μὲν
οὖν«
εἶπεν
ἐν
τῇ |
| [176] |
(λοιδορῆτε,
πρὸς
τοὺς
κυρίους
ὑμῶν
|
ἔσται |
μοι
ὁ
λόγος.
Ἐγκαλούντων
δὲ |
| [190] |
καὶ
λεγόντων
ὡς
οὐδεὶς
ἄλλος
|
ἔσται |
(τοιοῦτος,
ἀγνοεῖτε
εἶπεν
ὦ
ξένοι· |
| [206] |
παρατεταγμένην
τὴν
φάλαγγα
κατὰ
χώραν
|
ἑστάναι |
καὶ
προσδέχεσθαι
τοὺς
(πολεμίους
παρεγγυήσαντος |
| [193] |
δεῖ
οὐ
τρόπαιον
ἀλλὰ
Ἑκατήσιον
|
ἑστάναι· |
τὴν
γὰρ
Ἑκάτην
ἐπιεικῶς
ἐν |
| [203] |
δέχεσθαι
τὴν
τιμήν,
ἕως
ὀρθὸς
|
ἕστηκεν |
ὁ
χάραξ
τῶν
πολεμίων.
Οἱ |
| [194] |
λεγούσης
θαυμάζειν
ὅτι
οὕτως
ἱλαρός
|
ἐστι |
δεδεμένος,
αὐτὸς
ἔφη
μᾶλλον
θαυμάζειν |
| [187] |
τῶν
Ἀθηναίων
ζητεῖν
κελευόντων
ὅστις
|
ἐστὶ |
καὶ
βοώντων,
Φωκίων
ἑαυτὸν
ἔφησε |
| [177] |
αἰτεῖν,
οὗτος
δὲ
λαμβάνειν
ἄξιός
|
ἐστι |
καὶ
μὴ
αἰτῶν.
Ἀδολέσχου
δὲ |
| [177] |
εἶπεν
ὅτι
παρ´
ἡμᾶς
αὐτούς
|
ἐστι |
καὶ
τὸ
καλῶς
καὶ
τὸ |
| [195] |
κελεύσας
ὅτι
καὶ
φίλων
κάκιστός
|
ἐστι |
κριτὴς
καὶ
πολεμίων.
Ἐπεὶ
δὲ |
| [198] |
πολυτελείας
καθαπτόμενος
εἶπεν
ὡς
χαλεπόν
|
ἐστι |
λέγειν
πρὸς
γαστέρα
ὦτα
μὴ |
| [177] |
μήν
ἔφη
Νικάνωρ
οὐ
φαυλότατός
|
ἐστι |
Μακεδόνων·
ἐπισκεπτέον
οὖν
μή
τι |
| [207] |
ἀπὸ
Βρασίδου
γεγονότων
ὑπόλοιπος
οὗτός
|
ἐστι |
μετεπέμψατο
καὶ
μέτρια
νουθετήσας
ἀπέλυσε. |
| [181] |
ὁ
δὲ
ἔχων
αὐτὸ
δειλός
|
ἐστι, |
νῦν
ἔφη
τὸ
χωρίον
εὐάλωτόν |
| [173] |
τὸ
προσθεῖναι
τοῦ
ἀφελεῖν
βασιλικώτερόν
|
ἐστι. |
Πρῶτος
δὲ
πρωτοβολεῖν
ἐκέλευσε
τῶν |
| [204] |
Λέντλον·
ἐκείνων
δὲ
ὥσπερ
ἔθος
|
ἐστὶ |
πυθομένων,
εἰ
πάσας
ἐστράτευται
τὰς |
| [180] |
αὐστηρῶς
ἔξωθεν
εἶπεν
Ἀντίπατρος
λευκοπάρυφός
|
ἐστι, |
τὰ
δ´
ἔνδον
ὁλοπόρφυρος.
Ἐν |
| [182] |
τί
λέγεις;
εἶπεν
ἢ
ταῦτ´
|
ἐστὶ |
τἀν
δέλτοισιν
ἐγγεγραμμένα;
Ἑτέρου
δὲ |
| [205] |
τοῦ
Μετέλλου
τίς
αὐτοῦ
πατήρ
|
ἐστι, |
ταύτην
ἔφη
τὴν
ἀπόκρισιν
χαλεπωτέραν |
| [189] |
ὅτι
τῶν
κόσμων
ἀδαπανώτατος
οὗτός
|
ἐστι. |
~ΤΗΛΕΚΛΟΣ.
(Τήλεκλος
ὁ
βασιλεὺς
πρὸς |
| [197] |
ταῖς
κεφαλαῖς
ἔχοντες,
ὥσπερ
ἔθος
|
ἐστὶ |
τοῖς
ἐλευθερωθεῖσι.
Τοὺς
δ´
Ἀχαιοὺς |
| [172] |
μηδενὶ
προσήκειν,
ὃς
οὐ
κρείττων
|
ἐστὶ |
τῶν
ἀρχομένων.
Βουλομένους
δὲ
τοὺς |
| [173] |
ἂν
ἔχειν
ἐβούλετο
τοσοῦτον
ὅσον
|
ἐστὶ |
τῶν
κόκκων
τὸ
πλῆθος,
εἶπε |
| [187] |
ὃν
ψηφίζεσθε
θεόν,
ἐμοῦ
νεώτερός
|
ἐστι. |
ΦΩΚΙΩΝ.
Φωκίων
ὁ
Ἀθηναῖος
ὑπ´ |
| [207] |
αὐτὸν
ὅλον
ἐνιαυτόν,
εἰπὼν
ὅτι
|
ἔστι |
καὶ
(σιγῆς
ἀκίνδυνον
γέρας.
Ἀκούσας |
| [178] |
καὶ
πυθόμενος
ὅτι
χόρτος
οὐκ
|
ἔστι |
τοῖς
ὑποζυγίοις,
οἷος
εἶπεν
ἡμῶν |
| [198] |
Περσέα
καὶ
τὰς
ἐπινικίους
ποιούμενος
|
ἑστιάσεις |
ἔλεγε
τῆς
αὐτῆς
ἐμπειρίας
εἶναι |
| [176] |
εὖ
παθεῖν
ὑπὸ
τυράννου
φοβερόν
|
ἐστιν. |
Ἀκούσας
δέ
τινα
τῶν
πολιτῶν |
| [185] |
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
πόλιν
ἔνδοξός
|
ἐστιν, |
ἀληθῆ
λέγεις
εἶπεν
ἀλλ´
οὔτ´ |
| [180] |
γὰρ
ὁ
Ζεὺς
φύσει
πατήρ
|
ἐστιν, |
ἑαυτοῦ
δὲ
ποιεῖται
τοὺς
ἀρίστους. |
| [178] |
οἷος
εἶπεν
ἡμῶν
ὁ
βίος
|
ἐστίν, |
εἰ
καὶ
πρὸς
τὸν
τῶν |
| [179] |
κρίσεως,
ἵνα
μὴ
λοιδορηθῇ,
βέλτιόν
|
ἐστιν |
εἶπε
τοῦτον
αὐτὸν
ἢ
ἡμᾶς |
| [175] |
πίπτοντα
ταχέως
εἶτα
οὐκ
ἀεικές
|
ἐστιν |
εἶπεν
οὕτω
βραχὺν
ὄντα
τὸν |
| [187] |
Εἰώθει
δὲ
λέγειν
ὅτι
φοβερώτερόν
|
ἐστιν |
ἐλάφων
στρατόπεδον
ἡγουμένου
λέοντος
ἢ |
| [198] |
θρίαμβον
ἐπὶ
σοί
εἶπε
τοῦτ´
|
ἐστίν, |
ἐξουσίαν
διδοὺς
αὐτῷ
ἑαυτὸν
ἀνελεῖν. |
| [181] |
νῦν
ἔφη
τὸ
χωρίον
εὐάλωτόν
|
ἐστιν. |
Ἐπεὶ
δ´
ἄλλος
ἔχων
πέτραν |
| [177] |
καλῶν
καὶ
τὸ
μετόπωρον
καλόν
|
ἐστιν. |
Ἐπεὶ
δὲ
Τιμόθεος
ὁ
κιθαρῳδὸς |
| [181] |
ὑπό
τινος
λοιδορεῖσθαι
βασιλικόν
ἔφη
|
ἐστὶν |
εὖ
ποιοῦντα
κακῶς
ἀκούειν.
Ἀποθνῄσκων |
| [197] |
ξένον
ὅτι
ταῦτα
πάντα
χοίρειά
|
ἐστιν |
ἡδύσμασι
καὶ
σκευασίαις
διαφέροντα.
μὴ |
| [195] |
οὐδὲ
σοί
ἔφη
τοῦτο
λυσιτελές
|
ἐστιν· |
Ἠπειρῶται
γὰρ
ἐὰν
ἀμφοτέρους
γνῶσιν |
| [181] |
πολεμεῖν
Ἀλέξανδρον,
ἀλλ´
εἰ
μέν
|
ἐστιν |
ἥττων,
εὖ
πάσχειν,
εἰ
δὲ |
| [181] |
Κρατερὸς
μὲν
γάρ
ἔφη
φιλοβασιλεύς
|
ἐστιν, |
Ἡφαιστίων
δὲ
φιλαλέξανδρος.
Ξενοκράτει
δὲ |
| [181] |
ὅτι
τὸ
μὲν
χωρίον
δυσάλωτόν
|
ἐστιν |
ὁ
δὲ
ἔχων
αὐτὸ
δειλός |
| [201] |
τὰ
πρόβατα
ταὐτὰ
καὶ
νῦν
|
ἐστιν, |
ὁ
δὲ
ποιμὴν
ἄλλος.
Ἐπεὶ |
| [192] |
μόνος
ἀγαθὸς
στρατηγὸς
ὁ
σοφός
|
ἐστιν, |
ὁ
μὲν
λόγος
ἔφη
θαυμαστός, |
| [190] |
παρόντας
οὐδὲν
οὕτως
ἔφη
μικρόν
|
ἐστιν, |
ὃ
μὴ
σῴζεται
τολμῶν
ἀμύνεσθαι |
| [196] |
ὑπὲρ
θαλάττης
οὐδείς
ἔφη
τούτων
|
ἐστίν, |
ὅστις
ἐπὶ
τὸν
πύργον
ἀναβὰς |
| [205] |
ἡ
σφίγξ
ἔφη
παρὰ
σοί
|
ἐστιν. |
(Οὐοκωνίῳ
δ´
ἀπαντήσας
μετὰ
τριῶν |
| [179] |
τῶν
Ἑλλήνων
ὁμονοίας
ὁ
λόγος
|
ἐστίν, |
οὕτω
πρὸς
σὲ
τῶν
οἰκειοτάτων |
| [182] |
ἐλοιδόρουν
αὐτὸν
ἀγνοοῦντες
ὅτι
πλησίον
|
ἐστίν, |
τῇ
βακτηρίᾳ
τὴν
σκηνὴν
διαστείλας |
| [193] |
ἐὰν
γὰρ
ἐγὼ
στρατηγῶ,
στρατευτέον
|
ἐστὶν |
ὑμῖν·
καὶ
τὴν
χώραν
ὑπτίαν |
| [184] |
(βασιλέως
ἤκουσεν,
ὅτι
τἆλλα
χρηστός
|
ἐστιν, |
φίλοις
δὲ
μοχθηροῖς
ἐπιτρέπων
τὰ |
| [178] |
ἀνάλωτον,
ἠρώτησεν
εἰ
χαλεπὸν
οὕτως
|
ἐστίν, |
ὥστε
μηδὲ
ὄνον
προσελθεῖν
χρυσίον |
| [202] |
χάρακι
τῶν
πολεμίων
ἐκεῖθεν
ὑμῖν
|
ἔστιν |
εἶπε
ποτὸν
ὤνιον
αἵματος.
Οἱ |
| [186] |
φήσαντος
μηκέτι
τοῦτο
ποιήσειν
οὐκ
|
ἔστιν |
εἶπεν
ἐν
πολέμῳ
δὶς
ἁμαρτεῖν. |
| [180] |
οἶδας
εἶπεν
ὅτι
βελτίων
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐν
μάχῃ
λαβὴ
πώγωνος;
Δαρείου |
| [175] |
καὶ
ἀργυρῶν
πλῆθος
ἀνεβόησεν
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐν
σοὶ
τύραννος,
ὃς
ἀφ´ |
| [187] |
γενομένης
Ἀθηναίοις,
ὡς
εἷς
ἀνὴρ
|
ἔστιν |
ἐν
τῇ
πόλει
ταῖς
πάντων |
| [205] |
ἢ
συνηγορῶν
σέσωκας
~(καὶ
γὰρ
|
ἔστιν |
ἔφη
πλεῖον
ἐμοὶ
πίστεως
ἢ |
| [180] |
καὶ
ψύχει
τῶν
φίλων
τινὸς
|
ἑστιῶντος |
αὐτὸν
ἐσχάραν
δὲ
μικρὰν
καὶ |
| [203] |
καὶ
τοὺς
στρατηγοὺς
ὑφ´
οἷς
|
ἐστρατεύσαντο |
τυγχάνειν
ἐπαίνων
ἢ
ψόγων
τῶν |
| [204] |
ἔθος
ἐστὶ
πυθομένων,
εἰ
πάσας
|
ἐστράτευται |
τὰς
στρατείας,
πάσας
εἶπεν
ὑπ´ |
| [203] |
βουλεύων
πολλοὺς
ἐκ
τῆς
Ἰταλίας
|
ἐστρατολόγησε. |
Καὶ
(Σύλλα
καλοῦντος
οὐκ
ἔφη |
| [202] |
Ποπίλλιος
περιέγραψεν
εἰπών
ἐνταῦθα
τοίνυν
|
ἑστὼς |
βούλευσαι
καὶ
ἀπόκριναι.
Πάντων
δὲ |
| [201] |
δεῖσθαι·
προσέταξε
δ´
ἀριστᾶν
μὲν
|
ἑστῶτας |
ἄπυρον
ὄψον,
δειπνεῖν
δὲ
κατακειμένους |
| [201] |
τε
τὴν
Ῥώμην
πεσεῖν
Σκιπίωνος
|
ἑστῶτος |
οὐδὲ
ζῆν
Σκιπίωνα
τῆς
Ῥώμης |
| [180] |
τῶν
φίλων
τινὸς
ἑστιῶντος
αὐτὸν
|
ἐσχάραν |
δὲ
μικρὰν
καὶ
πῦρ
ὀλίγον |
| [201] |
γὰρ
ἀγαθὸν
στρατηγὸν
ὥσπερ
ἰατρὸν
|
ἐσχάτης |
δεῖσθαι
τῆς
διὰ
τοῦ
σιδήρου |
| [185] |
καὶ
καταφρονοῦντος,
ἐπεὶ
δὲ
δόξαν
|
ἔσχε |
μεγάλην
καὶ
δύναμιν,
προσερχομένου
καὶ |
| [187] |
κατεφρονεῖτο·
(δόξαν
δὲ
τότε
πρῶτον
|
ἔσχε, |
ὅτε
τραυ|
ματίσας
πολέμιον
ἄνδρα |
| [185] |
μὲν
ἀμφότεροι
ἀλλ´
ἅμα
νοῦν
|
ἐσχήκαμεν. |
Πρὸς
δὲ
Σιμωνίδην
ἐξαιτούμενόν
τινα |
| [195] |
τε
πολεμίων
πολλοὺς
διέφθειρε
κἀκεῖνον
|
ἔσωσεν. |
ὁ
μὲν
οὖν
Ἀννίβας
εἶπε |
| [186] |
καθ´
ἑαυτὸν
ἐπολιτεύετο
καὶ
τὰς
|
ἑταιρείας |
ἔφευγεν,
ὡς
τῆς
ἀπὸ
τῶν |
| [192] |
εἰπὼν
ὅτι
τοιαῦτα
πρέπει
λαμβάνειν
|
ἑταιριδίοις, |
ἀλλὰ
μὴ
στρατηγοῖς.
Ἐπεὶ
δὲ |
| [181] |
ἀκούειν.
Ἀποθνῄσκων
δὲ
πρὸς
τοὺς
|
ἑταίρους |
ἀπιδὼν
ἔφη
μέγαν
ὁρῶ
μοι |
| [177] |
λέγοντα
τὸν
Φίλιππον
καὶ
τῶν
|
ἑταίρων |
οἰομένων
δεῖν
μεταπέμπεσθαι
καὶ
κολάζειν, |
| [200] |
δὲ
Λαιλίῳ
τῷ
φιλτάτῳ
τῶν
|
ἑταίρων |
ὑπατείαν
(μετιόντι
συμπράττων
ἐπηρώτησε
Πομπήιον |
| [173] |
τοῖς
ἁμαρτάνουσι
τῶν
ἡγεμονικῶν
τιμωρίαν
|
ἔταξεν, |
ἀντὶ
τοῦ
τὸ
σῶμα
μαστιγοῦσθαι |
| [175] |
λέγοντας
ὡς
οὐκ
ἔχουσιν,
ἐκέλευσεν
|
ἕτερα |
πράττειν,
καὶ
δὶς
ἢ
τρὶς |
| [189] |
(Τῶν
δὲ
παίδων,
αὐτοῦ
γαμεῖν
|
ἑτέραν |
γυναῖκα
μέλλοντος,
διαπυνθανομένων
μή
τι |
| [176] |
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ
μεταστὰς
εἰς
|
ἑτέραν |
πόλιν
ἐωνήσατο
χωρίον,
μεταπεμψάμενος
αὐτὸν |
| [173] |
μακρόχειρ
προσαγορευθεὶς
διὰ
τὸ
τὴν
|
ἑτέραν |
χεῖρα
μακροτέραν
ἔχειν,
ἔλεγεν
ὅτι |
| [172] |
τὸ
εἶδος.
Ἔλεγε
δὲ
Κῦρος
|
ἑτέροις |
δεῖν
ἀναγκάζεσθαι
τἀγαθὰ
πορίζειν
τοὺς |
| [173] |
μὲν
οὐχ
εὗρε,
γράμμασι
δὲ
|
ἑτέροις |
ἐνέτυχε
τάδε
φράζουσιν·
εἰ
μὴ |
| [198] |
δύο
μὲν
πρότερον
ἐτύγχανεν
ἐκδεδωκὼς
|
ἑτέροις |
θέσθαι·
δυοῖν
δ´
ὄντων
ἐπὶ |
| [178] |
φεύγειν
ἐκ
Μακεδονίας
τὸν
δὲ
|
ἕτερον |
διώκειν.
Μέλλων
δὲ
καταστρατοπεδεύειν
ἐν |
| [172] |
ἄνθρωπος
καὶ
ἰδιώτης
οὐδὲν
ἔχων
|
ἕτερον |
ἐκ
τοῦ
ποταμοῦ
ταῖς
χερσὶν |
| [204] |
γυναῖκα
καὶ
τὸν
υἱὸν
οὐδὲν
|
ἕτερον |
ἢ
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους
εἶπεν |
| [180] |
στρατηγοί,
μή
τι
πρὸς
τούτοις
|
ἕτερον, |
οὐδέν,
εἶπεν,
ἢ
ξῦραι
τὰ |
| [192] |
οὐδὲν
μεμαθήκαμεν
κακὸν
παρ´
ὑμῶν.
|
Ἑτέρου |
δ´
Ἀθηναίου
πρὸς
αὐτὸν
εἰπόντος |
| [201] |
τοιοῦτος
ὢν
ἄχρηστον
πεποίηκας
σεαυτόν.
|
Ἑτέρου |
δὲ
θυρεὸν
ἐπιδείξαντος
εὖ
κεκοσμημένον |
| [190] |
Σπαρτιατῶν,
εἶπεν
ὁ
τὶν
ἀνομοιότατος.
|
Ἑτέρου |
δὲ
πυνθανομένου
πόσοι
εἰσὶ
Λακεδαιμόνιοι |
| [182] |
ταῦτ´
ἐστὶ
τἀν
δέλτοισιν
ἐγγεγραμμένα;
|
Ἑτέρου |
δὲ
ῥήτορος
ἀκούων
λέγοντος
ὅτι |
| [185] |
δι´
ἑαυτοῦ
καὶ
μὴ
δι´
|
ἑτέρου |
ποιήσαιτο
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
ἔντευξιν. |
| [190] |
κακοὺς
ἀπείργειν.
Καὶ
τὸ
αὐτὸ
|
ἑτέρου |
πυνθανομένου,
πολλοί
σοι
ἔφη
δόξουσιν |
| [201] |
γὰρ
ὑποζύγια
χεῖρας
μὴ
ἔχοντα
|
ἑτέρου |
τρίψοντος
δεῖσθαι·
προσέταξε
δ´
ἀριστᾶν |
| [189] |
ἀλλ´
ἐπαινῶν
καὶ
βουλόμενος
καὶ
|
ἑτέρους |
μοι
παῖδας
τοιούτους
γενέσθαι.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ |
| [199] |
ΝΕΩΤΕΡΟΣ.
(Σκιπίωνα
τὸν
νεώτερον
λέγουσιν
|
ἔτεσι |
πεντήκοντα
καὶ
τέτταρσιν,
οἷς
ἐβίωσε, |
| [177] |
εὑρίσκουσιν·
αὐτὸς
γὰρ
ἐν
πολλοῖς
|
ἔτεσιν |
ἕνα
μόνον
στρατηγὸν
εὑρηκέναι,
Παρμενίωνα. |
| [198] |
πρὸ
τοῦ
θριάμβου,
τεσσαρακαίδεκα
γεγονὼς
|
ἔτη, |
ἀπέθανεν,
ὁ
δὲ
ὕστερον
πέντε |
| [207] |
Ἀλέξανδρος
δύο
καὶ
τριάκοντα
γεγονὼς
|
ἔτη |
κατεστραμμένος
τὰ
πλεῖστα
διηπόρει
τί |
| [193] |
ὁπότε
βοιωτάρχης
αἱρεθείη,
παραινῶν
ἔλεγεν
|
ἔτι |
βουλεύσασθε,
ὦ
ἄνδρες·
ἐὰν
γὰρ |
| [191] |
πολεμίους
ἴσους
αὐτοῖς
γενέσθαι
βουλομένους.
|
ἔτι |
δὲ
μικρὸν
ἀπολειπούσης
τῆς
τάφρου |
| [200] |
καὶ
φίλον
ἁμωσγέπως
τῶν
ἐντυγχανόντων.
|
~(Ἔτι |
δὲ
νέος
ὢν
τοσαύτην
εἶχε |
| [184] |
τῷ
Εὐμένους
υἱῷ
τὴν
βασιλείαν
|
ἔτι |
ζῶν
ἐνηλίκῳ
γενομένῳ
παρέδωκε.
ΠΥΡΡΟΣ. |
| [193] |
(τῶν
γειναμένων
αὐτὸν)
τοῦ
πατρὸς
|
ἔτι |
ζῶντος
καὶ
τῆς
μητρὸς
ἐν |
| [205] |
Γάιος
Καῖσαρ,
ὅτε
Σύλλαν
ἔφευγεν
|
ἔτι |
μειράκιον
(ὤν,
περιέπεσε
πειραταῖς·
καὶ |
| [206] |
Καῖσαρ
ὁ
πρῶτος
ἐπικληθεὶς
Σεβαστὸς
|
ἔτι |
μειράκιον
ὢν
Ἀντώνιον
ἀπῄτει
τὰς |
| [184] |
τὴν
ἑορτὴν
ἐνεχείρισαν.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ.
Θεμιστοκλῆς
|
ἔτι |
μειράκιον
ὢν
ἐν
πότοις
ἐκυλινδεῖτο |
| [187] |
τὸ
προσταττόμενον
Μακεδόσι.
ΠΥΘΕΑΣ.
Πυθέας
|
ἔτι |
μειράκιον
ὢν
παρῆλθεν
ἀντερῶν
τοῖς |
| [184] |
καὶ
τῶν
ἡγεμόνων
ἀπολέσας,
ἂν
|
ἔτι |
μίαν
ἔφη
μάχην
Ῥωμαίους
νικήσωμεν, |
| [179] |
ἄλλων
εὐθὺς
διήκουσεν.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.
(Ἀλέξανδρος
|
ἔτι |
παῖς
ὤν,
πολλὰ
τοῦ
Φιλίππου |
| [186] |
δι´
αὐτὸν
ἐνεδύσατο.
ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ.
(Ἀλκιβιάδης
|
ἔτι |
παῖς
ὢν
ἐλήφθη
λαβὴν
ἐν |
| [205] |
μὲν
φυγόντος,
Νωνίου
δέ
τινος
|
ἔτι |
παρ´
αὑτοῖς
ἀετοὺς
ἑπτὰ
φήσαντος |
| [207] |
ἑαυτόν
ἐπιλαβόμενος
αὐτοῦ
τῆς
χειρός
|
ἔτι |
σοῦ
παρόντος
ἔφη
χρείαν
ἔχω· |
| [196] |
Σκιπίων
ἔφη
μηδὲ
βουλομένοις
αὐτοῖς
|
ἔτι |
τὰς
σπονδὰς
φυλάξειν,
ἂν
μὴ |
| [205] |
δὲ
πολλοῦ
τὸ
καλῶς
λέγειν
|
ἐτίμα |
τε
καὶ
περὶ
τοῦτο
μάλιστα |
| [201] |
ἐσομένης,
καὶ
χρήματα
λαβεῖν
τῶν
|
ἑτοίμων |
οὐκ
εἴασεν,
ἀλλὰ
τὰς
τελωνικὰς |
| [172] |
ἵνα
ἀεὶ
τοὺς
θεοὺς
τιμᾶν
|
ἑτοίμως |
δύνωνται
καὶ
ῥᾳδίως
ἀπὸ
τῶν |
| [204] |
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
Κικέρωνος
ἐρέβινθον
|
ἐτόρευσε. |
Τῶν
δὲ
ῥητόρων
τοὺς
μέγα |
| [204] |
τις
εὑρεθήσεσθαι
παρὰ
Λευκούλλῳ
δι´
|
ἔτους |
τρεφομένας·
εἶτα
ἔφη
εἰ
μὴ |
| [201] |
ἐπιθέμενος
ἐν
καιρῷ
τοὺς
Νομαντίνους
|
ἐτρέψατο. |
(Τῶν
δὲ
πρεσβυτέρων
τοὺς
ἡττημένους |
| [204] |
εἶτα
ἔφη
εἰ
μὴ
Λεύκουλλος
|
ἐτρύφα, |
Πομπήιος
οὐκ
ἂν
ἔζησε;
καὶ |
| [190] |
πολέμιον
ἀπέκτεινεν·
ἐπερωτηθεὶς
δὲ
πῶς
|
ἐτρώθη, |
προδούσης
με
τῆς
ἀσπίδος
εἶπεν. |
| [198] |
αὐτῷ
γεγονότων
δύο
μὲν
πρότερον
|
ἐτύγχανεν |
ἐκδεδωκὼς
ἑτέροις
θέσθαι·
δυοῖν
δ´ |
| [200] |
Ἐκέλευε
δὲ
τοὺς
πολίτας,
ἐπειδὴ
|
ἐτύγχανον |
πολεμοῦντες
Κελτίβηρσιν,
ἀμφοτέρους
ἐπὶ
τὴν |
| [207] |
Ἰουλίᾳ
τῇ
θυγατρὶ
διαβεβλημένον
νεανίσκον
|
ἔτυπτε |
ταῖς
χερσίν,
ἐκείνου
δ´
ἀναβοῶντος |
| [194] |
πρὸς
(αὐτὸν
καὶ
χρυσίον
διδόντων
|
ἔτυχεν |
ἐν
χύτραις
ἕψων
γογγυλίδας·
ἀπεκρίνατο |
| [190] |
εἶπε
ποιοῦσι
θαυμαστόν,
εἰ
δι´
|
ἐτῶν |
τεσσάρων
μιᾷ
ἡμέρᾳ
χρῶνται
τῇ |
| [194] |
οὖσαν·
οἰκίσαι
δὲ
Μεσσήνην
δι´
|
ἐτῶν |
τριάκοντα
καὶ
διακοσίων·
συντάξαι
δὲ |
| [201] |
σεαυτόν.
Ἑτέρου
δὲ
θυρεὸν
ἐπιδείξαντος
|
εὖ |
κεκοσμημένον
ὁ
μὲν
θυρεός,
εἶπεν, |
| [204] |
Οὐέρρου
δὲ
υἱὸν
ἔχοντος
οὐκ
|
εὖ |
κεχρημένον
ἐφ´
ὥρᾳ
τῷ
σώματι, |
| [176] |
καὶ
διδάσκοντας,
ὅτι
καὶ
τὸ
|
εὖ |
παθεῖν
ὑπὸ
τυράννου
φοβερόν
ἐστιν. |
| [181] |
ἀλλ´
εἰ
μέν
ἐστιν
ἥττων,
|
εὖ |
πάσχειν,
εἰ
δὲ
βελτίων,
εὖ |
| [179] |
ὅτι
συρίττουσιν
αὐτὸν
ἐν
Ὀλυμπίοις
|
εὖ |
πεπονθότες
οἱ
Πελοποννήσιοι,
τί
οὖν |
| [181] |
εὖ
πάσχειν,
εἰ
δὲ
βελτίων,
|
εὖ |
ποιεῖν,
ἀπεκρίνατο
περὶ
αὐτοῦ
τούτου |
| [181] |
τινος
λοιδορεῖσθαι
βασιλικόν
ἔφη
ἐστὶν
|
εὖ |
ποιοῦντα
κακῶς
ἀκούειν.
Ἀποθνῄσκων
δὲ |
| [181] |
αὐτοῦ
τούτου
μαχητέον
εἶναι,
πότερος
|
εὖ |
ποιῶν
περιγένηται.
Περὶ
δὲ
τῆς |
| [188] |
τῶν
πρώτων
καὶ
τῆς
πόλεως
|
εὐαγγέλια |
θυούσης,
ἐρωτηθεὶς
εἰ
ταῦτ´
(ἂν |
| [184] |
δὲ
πυθόμενος
τὸν
ἀδελφὸν
σῴζεσθαι,
|
εὐαγγέλια |
τοῖς
θεοῖς
ἔθυσε
καὶ
τὰς |
| [181] |
ἐστι,
νῦν
ἔφη
τὸ
χωρίον
|
εὐάλωτόν |
ἐστιν.
Ἐπεὶ
δ´
ἄλλος
ἔχων |
| [178] |
οὕτως
ἤρκεσεν.
(Ἱππάρχου
δὲ
τοῦ
|
Εὐβοέως |
ἀποθανόντος
δῆλος
ἦν
βαρέως
φέρων· |
| [191] |
ὑπὸ
τοῦ
τὸν
χορὸν
ἱστάντος
|
εὖγε |
εἶπεν
ἐξεῦρες,
πῶς
καὶ
αὕτη |
| [196] |
ἡλικίαν
καὶ
περιβαλὼν
τὸν
υἱόν
|
εὖγε |
εἶπεν,
ὦ
παῖ,
φρονεῖς,
αἰσθόμενος |
| [192] |
δὲ
τοὺς
ἀγαθοὺς
κακοὺς
ποιεῖν.
|
ΕΥΔΑΜΙΔΑΣ. |
Εὐδαμίδας
ἰδὼν
ἐν
Ἀκαδημείᾳ
Ξενοκράτην |
| [192] |
τοὺς
ἀγαθοὺς
κακοὺς
ποιεῖν.
ΕΥΔΑΜΙΔΑΣ.
|
Εὐδαμίδας |
ἰδὼν
ἐν
Ἀκαδημείᾳ
Ξενοκράτην
πρεσβύτερον |
| [185] |
αἷς
ὑποτρέχουσι
χειμαζόμενοι,
γενομένης
δ´
|
εὐδίας |
τίλλουσι
παρερχόμενοι
καὶ
κολούουσι.
Τοὺς |
| [188] |
ποτὲ
γνώμην
(πρὸς
τὸν
δῆμον
|
εὐδοκίμει |
καὶ
πάντας
ὁμαλῶς
ἑώρα
τὸν |
| [178] |
με
εἶπεν
ἀφαιροῦ
τὸ
ἀνίκητον
|
εὐεργεσίας |
καὶ
χάριτος
ἡττώμενον.
Ληφθέντων
δὲ |
| [178] |
Πρὸς
δὲ
Φίλωνα
τὸν
Θηβαῖον
|
εὐεργέτην |
αὐτοῦ
γενόμενον
καὶ
ξένον,
ὁπηνίκα |
| [198] |
γυναῖκες.
Ἔφη
δὲ
βούλεσθαι
μᾶλλον
|
εὐεργετήσας |
μὴ
κομίσασθαι
χάριν
ἢ
μὴ |
| [186] |
ἀπὸ
Σικελίας
ἔκρυψεν
ἑαυτόν,
εἰπὼν
|
εὔηθες |
εἶναι
τὸ
δίκην
ἔχοντα
ζητεῖν |
| [177] |
πρακτικὸν
ὁρῶν,
τὸν
δ´
Ἀμφοτερὸν
|
εὐήθη |
καὶ
ἀβέλτερον,
ἔφη
τὸν
μὲν |
| [194] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
θάνατον
|
εὐθαρσῶς |
ἔχοντος.
ΜΑΝΙΟΣ
ΚΟΥΡΙΟΣ.
Μάνιος
Κούριος, |
| [199] |
πάντων.
Διδάσκων
δὲ
τοὺς
νέους
|
εὐθαρσῶς |
μάχεσθαι
πολλάκις
(ἔλεγε
τοῦ
ξίφους |
| [174] |
σκεύη
ποτὲ
κεραμεᾶ
ξένου
κομίσαντος
|
εὔθραυστα |
καὶ
λεπτά,
πιθανῶς
δὲ
καὶ |
| [208] |
ἄχρι
τῆς
στέγης
ἐπιμελῶς
οἰκοδομοῦντος,
|
εὔθυμον |
ἔφη
με
ποιεῖς
οὕτως
οἰκοδομῶν, |
| [183] |
ἱέρειαν
ἰδὼν
ὑπερβολῇ
καλὴν
φανεῖσαν
|
εὐθὺς |
ἀνέζευξεν
ἐξ
Ἐφέσου,
φοβούμενος
μὴ |
| [196] |
πρέσβεις
ἀπέστειλαν
πρὸς
αὐτόν,
ἐκέλευσεν
|
εὐθὺς |
ἀπιέναι
τοὺς
ἥκοντας,
ὡς
οὐκ |
| [179] |
ἐκείνης
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
εὐθὺς |
διήκουσεν.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.
(Ἀλέξανδρος
ἔτι
παῖς |
| [184] |
στρατόπεδον.
οἱ
δ´
Ἰουδαῖοι
θαυμάσαντες
|
εὐθὺς |
ἑαυτοὺς
μετὰ
τὴν
ἑορτὴν
ἐνεχείρισαν. |
| [192] |
ὄψων
καὶ
μύρων
παρασκευὴν
ἀπῆλθεν
|
εὐθύς, |
εἰπών
ἐγώ
σε
θύειν
ᾠόμην |
| [180] |
ὦ
μιαρέ
εἶπεν
οὐκ
ἀπάξεις
|
εὐθὺς |
ἐκ
τοῦ
συμποσίου
τὴν
γυναῖκα; |
| [183] |
ἤδη
κακῶς
ὑπὸ
σιτοδείας
ἔχουσαν,
|
εὐθὺς |
ἐκκλησίας
αὐτῷ
συναχθείσης
ἐπέδωκε
δωρεὰν |
| [197] |
ΚΟΙΝΤΙΟΣ.
Τίτος
Κοΐντιος
οὕτως
ἦν
|
εὐθὺς |
ἐξ
ἀρχῆς
ἐπιφανής,
ὥστε
πρὸ |
| [201] |
καὶ
τρυφὴν
κατέλαβε,
μάντεις
μὲν
|
εὐθὺς |
ἐξήλασε
καὶ
θύτας
καὶ
πορνοβοσκούς, |
| [188] |
(ἀδεσπότου
καὶ
τῶν
ῥητόρων
ἀναπηδώντων
|
εὐθὺς |
ἐπὶ
τὸ
βῆμα
καὶ
μὴ |
| [198] |
πολεμίους
τοῦ
Νασικᾶ
παρακαλοῦντος
(αὐτὸν
|
εὐθὺς |
ἐπιχειρεῖν
εἴγε
τὴν
σήν
εἶπεν |
| [197] |
καὶ
τῶν
περὶ
αὐτὸν
ἡγεμονικῶν
|
εὐθὺς |
ἐπιχειρεῖν
κελευόντων
ἔφη
τὴν
ὥραν |
| [175] |
μὲν
οὖν
εἶπε,
καὶ
δημηγορήσας
|
εὐθὺς |
ᾑρέθη
στρατηγὸς
ὑπὸ
τῶν
Συρακοσίων. |
| [173] |
Ξέρξου
βασιλέως
ὁ
μὲν
Ἀριαμένης
|
εὐθὺς |
προσεκύνησε
καὶ
τὸ
διάδημα
περιέθηκεν, |
| [180] |
Κάσανδρος
ἐβιάζετο
φιλῆσαι·
τὸν
οὖν
|
Εὔιον |
ὁρῶν
ἀχθόμενον
ἀνεπήδησε
μετ´
ὀργῆς |
| [180] |
γυναῖκα;
Πάλιν
δὲ
Πύθωνα
τὸν
|
Εὐίου |
τοῦ
αὐλητοῦ
ἐρώμενον
Κάσανδρος
ἐβιάζετο |
| [176] |
τὸν
δὲ
σπανίως
καὶ
μετ´
|
εὐλαβείας |
ταῖς
πόσεσι
χρώμενον,
ἐκεῖνον
μὲν |
| [184] |
τὰς
ὑφ´
ἑαυτῷ
στεφανηφορεῖν
ἐποίησεν.
|
ΕΥΜΕΝΗΣ. |
Εὐμένης
ἐπιβουλευθεὶς
ὑπὸ
Περσέως
ἔδοξε |
| [184] |
ὑφ´
ἑαυτῷ
στεφανηφορεῖν
ἐποίησεν.
ΕΥΜΕΝΗΣ.
|
Εὐμένης |
ἐπιβουλευθεὶς
ὑπὸ
Περσέως
ἔδοξε
τεθνάναι· |
| [184] |
σωματοφυλάκων
δοράτιον
ἔχων·
ὁ
δ´
|
Εὐμένης |
φιλοφρόνως
ἀσπασάμενος
αὐτὸν
καὶ
πρὸς |
| [184] |
ἔθρεψε,
πολλῶν
γενομένων,
ἀλλὰ
τῷ
|
Εὐμένους |
υἱῷ
τὴν
βασιλείαν
ἔτι
ζῶν |
| [172] |
μεγάλα
διδόναι
τὸ
μικρὰ
λαμβάνειν
|
εὐμενῶς |
καὶ
προθύμως,
ἐπεὶ
παρελαύνοντος
αὐτοῦ |
| [207] |
ἀποστέλλων
(ᾐτεῖτο
παρὰ
τῶν
θεῶν
|
εὔνοιαν |
αὐτῷ
τὴν
Πομπηίου,
τόλμαν
δὲ |
| [207] |
ἐπίπρασκε·
καὶ
τὴν
δωρεὰν
ἀποδοὺς
|
εὔνοιαν |
μὲν
αὑτῷ,
μῖσος
δ´
ἐκείνῳ |
| [182] |
ἐδεόμην,
νῦν
δὲ
δόξης
καὶ
|
εὐνοίας. |
(Πρὸς
δὲ
τὸν
υἱὸν
Φίλιππον |
| [200] |
Κλειτόμαχος,
ἀνθρώπων
ὕβριν
τε
καὶ
|
εὐνομίην |
ἐφορῶντα,
πόλεων
ἐθνῶν
βασιλέων
ἐπίσκοπον, |
| [178] |
ἄφετε
αὐτόν
εἶπεν,
ἀληθῶς
γὰρ
|
εὔνους |
ὢν
καὶ
φίλος
ἐλάνθανεν.
Ἐπεὶ |
| [204] |
τὸν
ἰατρὸν
ἔλαβέ
τι
τῶν
|
εὐπορίστων. |
Ἰσχυρᾶς
δὲ
σιτοδείας
ἐν
Ῥώμῃ |
| [197] |
ὁπλίτας
ἔχοντι
χρημάτων
δ´
οὐκ
|
εὐποροῦντι |
προσπαίζων
ἔλεγεν
ὅτι
χεῖρας
ἔχει |
| [182] |
γυναικὶ
χήρᾳ
τρεῖς
ἐχούσῃ
θυγατέρας
|
εὐπρεπεῖς, |
καλέσας
τὸν
ἐπὶ
τῶν
ξενίων |
| [189] |
τοὺς
μὲν
καλοὺς
ἡ
κόμη
|
εὐπρεπεστέρους |
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
αἰσχροὺς
φοβερωτέρους. |
| [196] |
τῶν
στρατιωτῶν
τινες
αἰχμάλωτον
λαβόντες
|
εὐπρεπῆ |
παρθένον
ἧκον
κομίζοντες
αὐτῷ
τ´ |
| [178] |
ἀνεσταλμένῳ
τῷ
χιτῶνι
καθήμενος
οὐκ
|
εὐπρεπῶς· |
εἷς
οὖν
τῶν
πωλουμένων
ἀνεβόησε |
| [173] |
οὖν
διελὼν
χρήματα
μὲν
οὐχ
|
εὗρε, |
γράμμασι
δὲ
ἑτέροις
ἐνέτυχε
τάδε |
| [198] |
ἑαυτὸν
ἀνελεῖν.
Χρημάτων
δ´
ἀπείρων
|
εὑρεθέντων |
αὐτὸς
μὲν
οὐκ
(ἔλαβε,
τῷ |
| [204] |
παρ´
ὥραν)
ἔφη
δέ
τις
|
εὑρεθήσεσθαι |
παρὰ
Λευκούλλῳ
δι´
ἔτους
τρεφομένας· |
| [177] |
πολλοῖς
ἔτεσιν
ἕνα
μόνον
στρατηγὸν
|
εὑρηκέναι, |
Παρμενίωνα.
Πολλῶν
δὲ
κατορθωμάτων
αὐτῷ |
| [177] |
συνήθων
οὐ
μὴν
ἐπιεικῶν
ἐκέλευσεν
|
Εὐριπίδῃ |
τὸν
παῖδα
δοῦναι·
θαυμάσαντος
δὲ |
| [177] |
κείρω;
σιωπῶν
ἔφη.
Τοῦ
δ´
|
Εὐριπίδου |
τὸν
καλὸν
Ἀγάθωνα
περιλαμβάνοντος
(ἐν |
| [177] |
ἕκαστον
ἐνιαυτὸν
αἱρεῖσθαι
δέκα
στρατηγοὺς
|
εὑρίσκουσιν· |
αὐτὸς
γὰρ
ἐν
πολλοῖς
ἔτεσιν |
| [204] |
προσέταξεν·
οἱ
δὲ
ζητοῦντες
οὐχ
|
εὗρον |
(ἦν
γὰρ
παρ´
ὥραν)
ἔφη |
| [185] |
δέ.
Μὴ
πείθων
δὲ
τὸν
|
Εὐρυβιάδην |
ἐν
τοῖς
στενοῖς
ναυμαχῆσαι
κρύφα |
| [185] |
ἔπεισεν
ἀργυρίῳ
τῆς
στρατηγίας
ἀποστῆναι.
|
Εὐρυβιάδου |
δὲ
ναυμαχεῖν
μὴ
τολμῶντος,
εἰπόντος |
| [185] |
οὐ
στεφανοῦσιν.
Ἐπαραμένου
δὲ
τοῦ
|
Εὐρυβιάδου |
τὴν
βακτηρίαν
ὡς
πατάξοντος
πάταξον |
| [207] |
αὐτοὺς
οὔτ´
ἐποίησε.
Τῶν
δ´
|
Εὐρυκλέους |
κατηγόρων
ἑνὸς
ἀφειδῶς
καὶ
κατακόρως |
| [198] |
θύγατερ,
καὶ
δέχομαι
τὸν
οἰωνόν.
|
Εὑρὼν |
δ´
ἐπὶ
στρατοπέδου
πολλὴν
θρασύτητα |
| [200] |
ὅπως
οὐ
μαχοῦνται
τοῖς
πολεμίοις.
|
Εὑρὼν |
δὲ
τὴν
πόλιν
ἀνδριάντων
Ἑλληνιῶν |
| [197] |
καὶ
τὴν
Τερτίαν
τὸ
θυγάτριον
|
εὑρὼν |
δεδακρυμένον
ἐπυνθάνετο
τὴν
αἰτίαν·
~εἰπούσης |
| [192] |
κληθεὶς
ἐπὶ
δεῖπνον
ὑπὸ
γείτονος
|
εὑρὼν |
πεμμάτων
καὶ
ὄψων
καὶ
μύρων |
| [192] |
οὐδέποτε
εἶπεν
ὑμᾶς
ἀπὸ
τοῦ
|
Εὐρώτα. |
Σοφιστοῦ
δὲ
μέλλοντος
ἀναγινώσκειν
ἐγκώμιον |
| [180] |
δ´
ἐνίων
τοῦ
Ἀντιπάτρου
τὴν
|
εὐτέλειαν |
ὡς
ἀθρύπτως
διαιτωμένου
καὶ
αὐστηρῶς |
| [172] |
χάριν
μετρήσας.
Ὁ
δὲ
Λυκοῦργος
|
εὐτελεστάτας |
ἐποίησεν
ἐν
Σπάρτῃ
(τὰς
θυσίας, |
| [192] |
τὸ
αἰδοῖον.
Οὕτω
δ´
ἦν
|
εὐτελὴς |
περὶ
τὴν
δίαιταν,
ὥστε
κληθεὶς |
| [198] |
γεγονέναι
καὶ
ἀκίνδυνος,
ὁπότε
τῶν
|
εὐτυχημάτων |
τὴν
νέμεσιν
εἰς
τὸν
οἶκον |
| [202] |
στρατηγῷ
κατακολουθεῖν.
ΣΥΛΛΑΣ.
Σύλλας
ὁ
|
εὐτυχὴς |
ἀναγορευθεὶς
τῶν
μεγίστων
εὐτυχιῶν
ἐποιεῖτο |
| [187] |
τούτοις
ἐπιστάμενος
ἐπιτάττειν.
ΤΙΜΟΘΕΟΣ.
Τιμόθεος
|
εὐτυχὴς |
ἐνομίζετο
στρατηγὸς
εἶναι,
καὶ
φθονοῦντες |
| [195] |
τῆς
Ῥώμης,
μᾶλλον
ἔφη
τὴν
|
εὐτυχίαν |
ἢ
τὴν
ἀτυχίαν
(τοῦ
Μινουκίου |
| [202] |
ὁ
εὐτυχὴς
ἀναγορευθεὶς
τῶν
μεγίστων
|
εὐτυχιῶν |
ἐποιεῖτο
δύο,
τὴν
Πίου
Μετέλλου |
| [204] |
αὐτὸν
ἀξιῶν
ὅρῳ
χρῆσθαι
τῷ
|
Εὐφράτῃ, |
μᾶλλον
ἔφη
χρήσεθαι
Ῥωμαίους
ὅρῳ |
| [185] |
(εἶπεν
ὑπὸ
τῶν
αὐτῶν
πολλάκις
|
εὐχρηστούμενοι; |
καὶ
ταῖς
πλατάνοις
ἀπείκαζεν
αὑτόν, |
| [179] |
οὖν
ἀνέστη·
γενόμενος
δὲ
μᾶλλον
|
ἐφ´ |
ἑαυτῷ
καὶ
γνοὺς
ἀδικούμενον
τὸν |
| [188] |
εἶναι
καὶ
χείρονα
τὴν
αἰτίαν,
|
ἐφ´ |
ᾗ
λήψεται
νῦν
τότε
μὴ |
| [195] |
ὀρῶν
νεφέλην
ὅτι
χειμάσει
ποτὲ
|
ἐφ´ |
ἡμᾶς;
Μετὰ
δὲ
τὴν
ἐν |
| [204] |
τὴν
κραυγὴν
ὡς
χωλοὺς
ἀναβαίνειν
|
ἐφ´ |
ἵππον.
Οὐέρρου
δὲ
υἱὸν
ἔχοντος |
| [196] |
ἐν
δημοσίῳ
πολλῶν
παρόντων,
ἀναβὰς
|
ἐφ´ |
ἵππον
προσῄει·
πέμψαντος
δὲ
τοῦ |
| [178] |
ἔφη
μὴ
πολλὰ
τοιαῦτα
πράξῃς,
|
ἐφ´ |
οἷς
ἐγὼ
πεπραγμένοις
μεταμέλομαι.
Τῶν |
| [174] |
ΙΔΑΝΘΥΡΣΟΣ.
(Ἰδάνθυρσος
ὁ
Σκυθῶν
βασιλεύς,
|
ἐφ´ |
ὃν
διέβη
Δαρεῖος,
ἔπειθε
τοὺς |
| [204] |
υἱὸν
ἔχοντος
οὐκ
εὖ
κεχρημένον
|
ἐφ´ |
ὥρᾳ
τῷ
σώματι,
τὸν
δὲ |
| [199] |
πλέον
ἔλαβεν
ὧν
ἔπιε
καὶ
|
ἔφαγεν |
ἐκ
τῆς
πολεμίας.
Τῶν
δὲ |
| [175] |
δὲ
τοὺς
ἄλλους
κακούργους
κολάζων
|
ἐφείδετο |
τῶν
λωποδυτῶν,
ὅπως
παύσωνται
οἱ |
| [175] |
λύρας
περιφερομένης,
ἁρμοζομένων
(τῶν
ἄλλων
|
ἐφεξῆς |
καὶ
ᾀδόντων,
αὐτὸς
τὸν
ἵππον |
| [183] |
καλὴν
φανεῖσαν
εὐθὺς
ἀνέζευξεν
ἐξ
|
Ἐφέσου, |
φοβούμενος
μὴ
παρὰ
γνώμην
ἐκβιασθῇ |
| [194] |
δ´
ἐκ
τῆς
Λακωνικῆς
ὑποστρέψας
|
ἔφευγε |
θανάτου
δίκην
μετὰ
τῶν
συστρατήγων |
| [205] |
ΚΑΙΣΑΡ.
Γάιος
Καῖσαρ,
ὅτε
Σύλλαν
|
ἔφευγεν |
ἔτι
μειράκιον
(ὤν,
περιέπεσε
πειραταῖς· |
| [186] |
ἑαυτὸν
ἐπολιτεύετο
καὶ
τὰς
ἑταιρείας
|
ἔφευγεν, |
ὡς
τῆς
ἀπὸ
τῶν
φίλων |
| [183] |
τῶν
πολεμίων
ναῦς,
ἐμὲ
δέ
|
ἔφη |
αὐτὸν
παρόντα
πρὸς
(πόσας
ἀντιτάττεις; |
| [205] |
προθυμίας
ἀπολελοιπέναι
τὸν
ἵππον,
βέλτιον
|
ἔφη |
αὐτὸν
περὶ
τοῦ
ἵππου
βεβουλεῦσθαι. |
| [179] |
πατρὸς
Ὀλυμπίασιν
δραμεῖν
στάδιον,
εἴγε
|
ἔφη |
βασιλεῖς
ἕξειν
ἔμελλον
ἀνταγωνιστάς.
Ἀχθείσης |
| [176] |
τινὰ
ἀπέσπασαν,
ὁ
δὲ
ὑμέτερος
|
ἔφη |
βασιλεὺς
ἐλθὼν
πρὸς
ἡμᾶς
οὐ |
| [194] |
(ὡς
ἐκβιασθέντας,
αὐτὸς
δ´
οὐκ
|
ἔφη |
βελτίονας
ἔχειν
τῶν
ἔργων
λόγους· |
| [202] |
γραμματεῖον
ἀπέδωκεν·
ἐπεὶ
δ´
ἀναγνοὺς
|
ἔφη |
βουλεύσεσθαι
καὶ
δώσειν
τὴν
ἀπόκρισιν, |
| [198] |
ἀνισταμένους
ἀνδριάντας
περὶ
ἐμοῦ
δ´
|
(ἔφη |
βούλομαι
ἐρωτᾶν
μᾶλλον
τοὺς
ἀνθρώπους, |
| [197] |
εἶπε
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς
Ἀχαιούς·
|
ἔφη |
γὰρ
ἐν
Χαλκίδι
παρὰ
τῷ |
| [200] |
οἱ
πολέμιοι
προσμάχωνται
τοῖς
χώμασιν,
|
ἔφη |
γελοῖον
εἶναι
κατειληφότας
τὰ
τείχη |
| [204] |
πολλὰ
πράσσειν
ὀρεγόμενον
ψέγοντος,
μᾶλλον
|
ἔφη |
γέροντι
τὸ
τρυφᾶν
ἢ
τὸ |
| [205] |
Πομπηίου
δὲ
καὶ
Καίσαρος
διαστάντων
|
ἔφη |
γινώσκω
ὃν
φύγω,
μὴ
γινώσκων |
| [206] |
ἐξέβαλες
αὐτήν
ὅτι
τὴν
Καίσαρος
|
ἔφη |
γυναῖκα
καὶ
διαβολῆς
ἔδει
καθαρὰν |
| [198] |
ἀνθρώπων,
ἡμῶν
δὲ
αἱ
γυναῖκες.
|
Ἔφη |
δὲ
βούλεσθαι
μᾶλλον
εὐεργετήσας
μὴ |
| [204] |
εὗρον
(ἦν
γὰρ
παρ´
ὥραν)
|
ἔφη |
δέ
τις
εὑρεθήσεσθαι
παρὰ
Λευκούλλῳ |
| [187] |
προσεδόκησα
Παραταττόμενος
δὲ
τοῖς
βαρβάροις
|
ἔφη |
δεδιέναι,
μὴ
τὸν
Ἰφικράτην
οὐκ |
| [206] |
καὶ
φυλάττεσθαι
κελευόντων,
οὐ
τούτους
|
ἔφη |
δεδιέναι
τοὺς
βαναύσους
καὶ
λιπῶντας, |
| [206] |
τὰ
παράβολα
καὶ
μεγάλα
(πράττειν
|
ἔφη |
δεῖν,
ἀλλὰ
μὴ
βουλεύεσθαι.
Καὶ |
| [194] |
αὐτοῦ,
δεομένης
(σῴζειν
ἑαυτόν,
ἄλλοις
|
ἔφη |
δεῖν
τοῦτο
παραινεῖν,
ἄρχοντι
δὲ |
| [201] |
δὲ
Σκιπίων
χρημάτων
μὲν
οὐκ
|
ἔφη |
δεῖσθαι,
τὰ
γὰρ
ἑαυτοῦ
καὶ |
| [181] |
αὐτοῦ
Δημάδης
ὁ
ῥήτωρ
ὅμοιον
|
ἔφη |
διὰ
τὴν
ἀναρχίαν
ὁρᾶσθαι
τὸ |
| [191] |
καὶ
διαμάχεσθαι
τοῦ
βασιλέως,
οὐκ
|
ἔφη |
διακωλύσειν
τοὺς
πολεμίους
ἴσους
αὐτοῖς |
| [203] |
ἐστρατολόγησε.
Καὶ
(Σύλλα
καλοῦντος
οὐκ
|
ἔφη |
δίχα
λαφύρων
οὐδ´
ἀναίμακτον
ἐπιδείξειν |
| [190] |
αὐτὸ
ἑτέρου
πυνθανομένου,
πολλοί
σοι
|
ἔφη |
δόξουσιν
εἶναι,
ἐὰν
αὐτοὺς
ἴδῃς |
| [199] |
ἀκροωμένων
αἰτοῦντος,
εἰρωνευόμενος
ὁ
Κάτων
|
ἔφη |
δοτέον
εἶναι
συγγνώμην,
εἰ
τῶν |
| [205] |
Καίσαρος
φίλους
σκυθρωποὺς
εἶναι
λέγεις
|
ἔφη |
δυσνοεῖν
αὐτοὺς
Καίσαρι.
Μετὰ
δὲ |
| [188] |
ἡγεῖται
καλὸν
κἀγαθὸν
εἶναι,
οὐκοῦν
|
ἔφη |
ἐασάτω
με
καὶ
δοκεῖν
καὶ |
| [197] |
σὺ
γὰρ
μόνον
ὁ
Κοΐντιος
|
ἔφη |
ἑαυτὸν
ἐποίησας
ἀποκτείνας
τοὺς
φίλους |
| [206] |
καὶ
σύννους
γενόμενος
μᾶλλον
ἄν
|
ἔφη |
ἐβουλόμην
πρῶτος
ἐνταῦθα
εἶναι
ἢ |
| [204] |
Λευκούλλῳ
δι´
ἔτους
τρεφομένας·
εἶτα
|
ἔφη |
εἰ
μὴ
Λεύκουλλος
ἐτρύφα,
Πομπήιος |
| [196] |
αὐτῷ
τ´
ἐδίδοσαν,
ἡδέως
ἄν
|
ἔφη |
ἔλαβον,
εἴπερ
ἦν
ἰδιώτης
καὶ |
| [193] |
(στήσαντος
τρόπαιον,
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
καταγελῶν
|
ἔφη |
ἐνταῦθα
δεῖ
οὐ
τρόπαιον
ἀλλὰ |
| [181] |
δὲ
ὑπό
τινος
λοιδορεῖσθαι
βασιλικόν
|
ἔφη |
ἐστὶν
εὖ
ποιοῦντα
κακῶς
ἀκούειν. |
| [185] |
ἐπιεικῆ
τοῦ
πλουσίου
προτιμήσας
ἄνδρα
|
ἔφη |
ζητεῖν
χρημάτων
δεόμενον
μᾶλλον
ἢ |
| [180] |
νενικηκότων
καὶ
ποῦ
τὰ
τηλικαῦτα
|
ἔφη |
ἦν
σώματα,
ὅτε
οἱ
βάρβαροι |
| [197] |
διαφέροντα.
μὴ
τοίνυν
μηδὲ
ὑμεῖς
|
ἔφη |
θαυμάζετε
τὴν
βασιλικὴν
δύναμιν,
λογχοφόρους |
| [180] |
παῖς
Διὸς
προσαγορευθείς
οὐδέν
γε
|
ἔφη |
θαυμαστόν,
πάντων
μὲν
γὰρ
ὁ |
| [192] |
σοφός
ἐστιν,
ὁ
μὲν
λόγος
|
ἔφη |
θαυμαστός,
ὁ
δὲ
λέγων
οὐ |
| [189] |
ἡδέως
δὲ
φήσαντος,
(ταῦτά
σοι
|
ἔφη |
καθ´
ἡμέραν
ἔσται,
ἐὰν
τῇ |
| [183] |
τοῦ
ῥήτορος
ἤδη
πρεσβύτου
γεγονότος
|
(ἔφη |
καθάπερ
ἱερείου
διαπεπραγμένου
καταλείπεσθαι
μόνην |
| [174] |
περιπεσὼν
δι´
ὀργὴν
καὶ
καταγνωσθεὶς
|
ἔφη, |
καθάπερ
οἱ
τῶν
ἀριθμητικῶν
δάκτυλοι |
| [196] |
τῆς
ἡμέρας
ἐκείνης,
αὐτὸς
ἀνοίξειν
|
ἔφη· |
καὶ
γὰρ
κλείεσθαι
δι´
αὐτὸν |
| [203] |
θρίαμβον
ἢ
κολακεύσειν
ἐκείνους,
νῦν
|
ἔφη |
καὶ
μέγαν
ἀληθῶς
ὁρᾶν
καὶ |
| [193] |
πόλεσιν,
ἐπαναστὰς
ὁ
(Ἐπαμεινώνδας
ὁμολογοῦμεν
|
ἔφη |
καὶ
παρ´
ἡμῖν
πατροκτόνον
γενέσθαι |
| [183] |
τὸ
ῥῆμα
λεχθῆναι
παραφωνήσαντος,
οὐκοῦν
|
ἔφη |
καὶ
τῆς
ἐπανορθώσεως
ταύτης
ἄλλους |
| [188] |
κυπαρίττοις
ἀπείκαζε·
καλοὶ
γὰρ
ὄντες
|
ἔφη |
καὶ
ὑψηλοὶ
καρπὸν
οὐκ
ἔχουσι. |
| [178] |
προσελθών.
Ὡς
οὖν
προσήχθη,
μικρόν
|
ἔφη |
κατωτέρω
τὴν
χλαμύδα
ποίησον,
ἀσχημονεῖς |
| [190] |
σπασάμενος
τὴν
μάχαιραν
ὁ
ταύτης
|
ἔφη |
κρατῶν
βέλτιστα
περὶ
γῆς
ὅρων |
| [180] |
φιλοτιμουμένης
ἀεὶ
πέμπειν
πρὸς
αὐτόν
|
ἔφη |
κρείττονας
ἔχειν
αὐτὸς
ὀψοποιούς,
πρὸς |
| [172] |
οὐ
κατορθοῦνται,
τῶν
μὲν
λόγων
|
ἔφη |
κύριος
αὐτὸς
εἶναι,
τῶν
δὲ |
| [179] |
ἱκανὰ
εἶναι
δέκα,
σοί
γε
|
ἔφη |
λαβεῖν,
ἐμοὶ
δ´
οὐχ
ἱκανὰ |
| [192] |
συναρχόντων,
οὐ
τὸ
τῆς
δαπάνης
|
ἔφη |
λυπεῖν
αὐτόν,
ἀλλ´
εἰ
τοσοῦτον |
| [191] |
καταπίνουσιν
οἱ
θαυματοποιοί,
καὶ
μήν
|
ἔφη |
μάλιστα
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
τῶν
πολεμίων |
| [205] |
πλῆθος
δανείων
ἀπαρτίαν
προγράψαντος
ταύτην
|
ἔφη |
μᾶλλον
ἀσπάζομαι
τὴν
προγραφὴν
ἢ |
| [203] |
ἀπαιτοῦντες.
Ἐπεὶ
δ´
ὁ
Πομπήιος
|
ἔφη |
μᾶλλον
(ἀφήσειν
τὸν
θρίαμβον
ἢ |
| [194] |
οὕτως
ἱλαρός
ἐστι
δεδεμένος,
αὐτὸς
|
ἔφη |
μᾶλλον
θαυμάζειν
(ἐκείνην,
ὅτι
μὴ |
| [177] |
(ἔνιοι
φρουραῖς
τὰς
πόλεις
κατέχειν,
|
ἔφη |
μᾶλλον
πολὺν
χρόνον
ἐθέλειν
χρηστὸς |
| [183] |
καὶ
φείσασθαι
τοῦ
πίνακος
παρακαλούντων,
|
ἔφη |
μᾶλλον
τὰς
τοῦ
πατρὸς
εἰκόνας |
| [184] |
ἡγεμόνων
ἀπολέσας,
ἂν
ἔτι
μίαν
|
ἔφη |
μάχην
Ῥωμαίους
νικήσωμεν,
ἀπολώλαμεν.
Ἐπεὶ |
| [208] |
τῆς
στέγης
ἐπιμελῶς
οἰκοδομοῦντος,
εὔθυμον
|
ἔφη |
με
ποιεῖς
οὕτως
οἰκοδομῶν,
ὡς |
| [181] |
δὲ
πρὸς
τοὺς
ἑταίρους
ἀπιδὼν
|
ἔφη |
μέγαν
ὁρῶ
μοι
τὸν
ἐπιτάφιον |
| [203] |
ἀσπασαμένων
αὐτὸν
αὐτοκράτορα
τῶν
στρατιωτῶν
|
ἔφη |
μὴ
δέχεσθαι
τὴν
τιμήν,
ἕως |
| [178] |
Ἀριστοτέλει
προσέχειν
καὶ
φιλοσοφεῖν,
(ὅπως
|
ἔφη |
μὴ
πολλὰ
τοιαῦτα
πράξῃς,
ἐφ´ |
| [179] |
αὐτοῦ
κριθῆναι
καὶ
πολλάκις
ἐνοχλούσης
|
ἔφη |
μὴ
σχολάζειν.
Ἡ
δὲ
πρεσβῦτις |
| [196] |
(διὰ
τὸ
θαρρεῖν,
πυθόμενος
Σκιπίων
|
ἔφη |
μηδὲ
βουλομένοις
αὐτοῖς
ἔτι
τὰς |
| [185] |
ἐξαιτούμενόν
τινα
κρίσιν
οὐ
δικαίαν
|
ἔφη |
μήτ´
ἂν
ἐκεῖνον
γενέσθαι
ποιητὴν |
| [190] |
πρὸς
τοὺς
παρόντας
οὐδὲν
οὕτως
|
ἔφη |
μικρόν
ἐστιν,
ὃ
μὴ
σῴζεται |
| [176] |
(πῶς)
ἀπέβαλεν,
ὁ
μὲν
πατήρ
|
ἔφη |
μισουμένης
δημοκρατίας
ἐνέπεσε
τοῖς
πράγμασιν, |
| [176] |
αὐτὸ
τοῦτο
ἐρωτηθείς
ὁ
πατήρ
|
ἔφη |
(μοι
τὴν
τυραννίδα
τὴν
ἑαυτοῦ |
| [181] |
ἔχει
Ξενοκράτης·
ἐμοὶ
μὲν
γάρ
|
ἔφη |
μόλις
ὁ
Δαρείου
πλοῦτος
εἰς |
| [177] |
μεταπέμπεσθαι
καὶ
κολάζειν,
ἀλλὰ
μήν
|
ἔφη |
Νικάνωρ
οὐ
φαυλότατός
ἐστι
Μακεδόνων· |
| [193] |
κρεῶν
ὤνιον
παρέξειν,
ἡμεῖς
δέ
|
ἔφη |
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
ξύλα
(προῖκα
παρέξομεν |
| [177] |
τι
καθ´
ἡμέραν
αἰτοῦντος,
λάμβανε
|
ἔφη |
ὅσα
βούλει·
τὴν
γὰρ
κλεῖν |
| [186] |
περὶ
σεαυτοῦ
κρίσιν;
ἐγὼ
μέν
|
ἔφη |
οὐδὲ
τῇ
μητρί,
μή
πως |
| [205] |
ἔχειν,
καὶ
μὴν
ἡ
σφίγξ
|
ἔφη |
παρὰ
σοί
ἐστιν.
(Οὐοκωνίῳ
δ´ |
| [195] |
μεταπεμψάμενος
τὸν
ἄνθρωπον
οὐ
λέληθας
|
ἔφη |
παρὰ
τὸν
νόμον
ἀπονυκτερεύων·
ἀλλ´ |
| [205] |
ποῦ
Πείσωνα
τὸν
γαμβρὸν
ἀπολέλοιπεν
|
ἔφη |
παρὰ
τῷ
σῷ
πενθερῷ.
Μεταβαλομένου |
| [189] |
δεομένων
καὶ
δακρυόντων,
ὑμεῖς
μέν
|
ἔφη |
πειρᾶσθε
σωφρονεῖν
τὸ
λοιπόν·
ἡ |
| [205] |
καταβεβλημένας
εἰκόνας
ἀνέστησε
μετὰ
τιμῆς,
|
ἔφη |
περὶ
αὐτοῦ
(λέγων
ὁ
Κικέρων) |
| [198] |
συναλγοῦντος
αὐτῷ
καὶ
συμπενθοῦντος,
νῦν
|
ἔφη |
περὶ
τῆς
πατρίδος
ἀδεὴς
γεγονέναι |
| [191] |
στρατιώτας
τῶν
ἐφόρων
κελευόντων
οὐκ
|
ἔφη |
πιστεύειν
τοὺς
ἀλλοτρίους
τῷ
προδόντι |
| [205] |
συνηγορῶν
σέσωκας
~(καὶ
γὰρ
ἔστιν
|
ἔφη |
πλεῖον
ἐμοὶ
πίστεως
ἢ
λογιότητος. |
| [180] |
ὡς
ἑκατὸν
αἰτεῖ
τάλαντα,
~καλῶς
|
ἔφη |
ποιεῖ
γινώσκων
ὅτι
(φίλον
ἔχει |
| [177] |
ἐξελάσαι
τῶν
φίλων
κελευόντων
οὐκ
|
ἔφη |
ποιήσειν,
ἵνα
μὴ
περιιὼν
ἐν |
| [178] |
ἐκ
πλειόνων
ποιεῖται
γυναικῶν,
οὐκοῦν
|
ἔφη |
πολλοὺς
ἔχων
περὶ
τῆς
βασιλείας |
| [185] |
Ὅμηρος
εἶναι,
σὺ
δ´
αὐτός
|
ἔφη |
πότερον
ἂν
ἤθελες
ὁ
νικῶν |
| [176] |
λαμβάνειν
παρὰ
δυνάστου
πρεσβεύοντας,
δεινόν
|
ἔφη |
πρᾶγμα
ποιεῖν
αὐτούς,
ὃ
μόνον |
| [200] |
ἀφῄρηται
τὸν
ἵππον
ἐμοῦ
γάρ
|
ἔφη |
πρότερος
Καρχηδόνα
διήρπασας.
Γάιον
δὲ |
| [207] |
τὸν
Ἀλεξανδρέα
φείδεσθαι
τῆς
πόλεως
|
ἔφη |
πρῶτον
μὲν
διὰ
τὸ
μέγεθος |
| [184] |
ὀπίσω
πρὸς
τοὺς
φίλους
οἵαν
|
ἔφη |
Ῥωμαίοις
καὶ
Καρχηδονίοις
ἀπολείπομεν
παλαίστραν. |
| [203] |
ἡμέραν
ἀφοσιοῦνται
καὶ
δεδοίκασιν,
οὐκοῦν
|
ἔφη |
σήμερον
ἀγωνισώμεθα
προθύμως,
ἵνα
καὶ |
| [186] |
ἀποδώσει
λόγους
Ἀθηναίοις,
οὐ
βέλτιον
|
ἔφη |
σκοπεῖν
ἦν,
ὅπως
οὐκ
ἀποδώσει; |
| [179] |
καὶ
ὁ
Δημάρατος
πάνυ
γοῦν
|
ἔφη |
σοὶ
περὶ
τῆς
τῶν
Ἑλλήνων |
| [196] |
καὶ
Ἀννίβαν
ἐνίκησεν,
αὐτὸς
μὲν
|
ἔφη |
στεφανωσάμενος
ἀναβαίνειν
εἰς
τὸ
Καπετώλιον |
| [184] |
ἢ
Καφισίας
αὐλητὴς
ἀμείνων
Πολυπέρχων
|
ἔφη |
στρατηγός.
Ἐπεὶ
δὲ
συμβαλὼν
Ῥωμαίοις |
| [203] |
τὰ
Μαρίου,
θαυμάσας
ὁ
Πομπήιος
|
ἔφη |
συγγνώμην
ἔχειν
Μαμερτίνοις
ὑπὸ
τοιούτου |
| [188] |
τὸν
Φωκίωνα
καὶ
συμβουλεύειν,
ἀναστὰς
|
ἔφη |
συμβουλεύω
τοίνυν
ὑμῖν
ἢ
κρατεῖν |
| [202] |
τί
μέλλει
ποιεῖν,
εἰ
τοῦτ´
|
ἔφη |
συνειδέναι
μοι
τὸν
χιτωνίσκον
ἐνόμιζον, |
| [182] |
παῖδα
γράψαντος
οὐ
ταῦτά
μοι«
|
ἔφη |
σύνοιδεν
ὁ
λασανοφόρος.
(Εἰπόντος
δέ |
| [195] |
τῶν
ἱερῶν
ἔγνωκεν
ἀγαλμάτων,
ἀπολίπωμεν
|
ἔφη |
Ταραντίνοις
τοὺς
θεοὺς
κεχολωμένους.
Μάρκου |
| [188] |
αὑτῷ
πεπρᾶχθαι
πεπρᾶχθαι
μὲν
οὖν
|
ἔφη |
ταῦτα,
βεβουλεῦσθαι
δ´
ἐκεῖνα.
Τῇ |
| [188] |
γνῶναι
βεβαίως.
εἰ
γὰρ
τήμερον
|
ἔφη |
τέθνηκε,
καὶ
αὔριον
ἔσται
καὶ |
| [205] |
κόρακα
λίθινον
ἐπιστήσαντος
αὐτοῦ
δικαίαν
|
ἔφη |
τὴν
ἀμοιβὴν
γεγονέναι·
πέτεσθαι
γὰρ |
| [205] |
τίς
αὐτοῦ
πατήρ
ἐστι,
ταύτην
|
ἔφη |
τὴν
ἀπόκρισιν
χαλεπωτέραν
σοὶ
ἡ |
| [195] |
ἀνδρὸς
ἀξίου
τῆς
Ῥώμης,
μᾶλλον
|
ἔφη |
τὴν
εὐτυχίαν
ἢ
τὴν
ἀτυχίαν |
| [197] |
αὐτὸν
ἡγεμονικῶν
εὐθὺς
ἐπιχειρεῖν
κελευόντων
|
ἔφη |
τὴν
ὥραν
οὐκ
ἐπαρκεῖν,
ἵνα |
| [190] |
δικαιοσύνῃ;
ἐπιμενόντων
δὲ
τοῖς
ἐπαίνοις,
|
ἔφη |
τί
θαυμαστόν,
εἰ
πράγματι
καλῷ |
| [192] |
δὲ
μέλλοντος
ἀναγινώσκειν
ἐγκώμιον
Ἡρακλέους,
|
ἔφη |
τίς
γὰρ
αὐτὸν
ψέγει;
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ. |
| [182] |
αἰτήσαντος
αὐτόν,
ἀλλ´
οὐ
βασιλικόν
|
ἔφη |
τὸ
δόμα·
τοῦ
δὲ
εἰπόντος |
| [182] |
δός
μοι
ἀλλ´
οὐ
κυνικόν
|
ἔφη |
τὸ
λῆμμα.
Πέμπων
δὲ
Δημήτριον |
| [187] |
ἀπόγονον,
εἰς
δυσγένειαν
αὐτῷ
λοιδορούμενον
|
ἔφη |
τὸ
μὲν
ἐμὸν
ἀπ´
ἐμοῦ |
| [181] |
ἔχων
αὐτὸ
δειλός
ἐστι,
νῦν
|
ἔφη |
τὸ
χωρίον
εὐάλωτόν
ἐστιν.
Ἐπεὶ |
| [186] |
ὄνομα
τοῦ
Ἀριστείδου,
γινώσκεις
γάρ
|
ἔφη |
τὸν
Ἀριστείδην;
τοῦ
δ´
ἀνθρώπου |
| [204] |
καὶ
τῶν
φίλων
μεταθέσθαι
κελευόντων
|
ἔφη |
τὸν
Κικέρωνα
ποιήσειν
τῶν
Κατώνων |
| [185] |
πρὸς
βασιλέα
καὶ
κελευόμενος
λέγειν,
|
ἔφη |
τὸν
λόγον
ἐοικέναι
τοῖς
ποικίλοις |
| [177] |
δ´
Ἀμφοτερὸν
εὐήθη
καὶ
ἀβέλτερον,
|
ἔφη |
τὸν
μὲν
Ἑκατερὸν
ἀμφότερον
εἶναι, |
| [187] |
σκεπτομένῳ,
(ὦ
Φωκίων,
ἔοικας
ὀρθῶς
|
ἔφη |
τοπάζεις·
σκέπτομαι
γάρ,
εἴ
τι |
| [177] |
αὐτὸν
πῶς
σε
κείρω;
σιωπῶν
|
ἔφη. |
Τοῦ
δ´
Εὐριπίδου
τὸν
καλὸν |
| [190] |
ΑΓΙΣ.
Ἆγις
ὁ
βασιλεὺς
οὐκ
|
ἔφη |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἐρωτᾶν
πόσοι
εἰσίν, |
| [175] |
οὔσης
δοθῆναι
δ´
ἀνδρὶ
βουλομένης
|
ἔφη |
τοὺς
μὲν
τῆς
πόλεως
βιάσασθαι |
| [186] |
ἀπέκοψεν
αὐτοῦ
τὴν
οὐράν
ὅπως
|
ἔφη |
τοῦτο
λέγωσιν
Ἀθηναῖοι
περὶ
ἐμοῦ |
| [195] |
αὐτὸν
ἔχειν
ἡγεμονίαν
οὐδὲ
σοί
|
ἔφη |
τοῦτο
λυσιτελές
ἐστιν·
Ἠπειρῶται
γὰρ |
| [200] |
δὲ
Λικίνιον
ἰδὼν
παρερχόμενον
οἶδα
|
ἔφη |
τοῦτον
ἐπιωρκηκότα
τὸν
ἄνδρα·
μηδενὸς |
| [187] |
ἢ
τοξότης
ἢ
πελταστής;
οὐδείς
|
ἔφη |
τούτων,
ἀλλ´
ὁ
πᾶσι
τούτοις |
| [196] |
πύργον
ὑψηλὸν
ὑπὲρ
θαλάττης
οὐδείς
|
ἔφη |
τούτων
ἐστίν,
ὅστις
ἐπὶ
τὸν |
| [176] |
καὶ
φιλοσοφία
ὠφέλησε;
τὸ
τηλικαύτην
|
ἔφη |
τύχης
μεταβολὴν
ῥᾳδίως
ὑπομένειν.
Ἐρωτηθεὶς |
| [201] |
ἄραντος
σφόδρα
πιέζεσθαι
φάσκοντος
εἰκότως
|
ἔφη· |
τῷ
γὰρ
ξύλῳ
τούτῳ
μᾶλλον |
| [173] |
Ἀττικὰς
δ´
ἰσχάδας
οὐκ
ἂν
|
ἔφη |
φαγεῖν
ὠνίους
κομισθείσας,
ἀλλ´
ὅταν |
| [183] |
ποτε
τοῖς
πολεμίοις
ἐπερχομένοις
οὐκ
|
ἔφη |
φεύγειν,
ἀλλὰ
διώκειν
τὸ
συμφέρον |
| [181] |
δὲ
Ἡφαιστίωνα.
Κρατερὸς
μὲν
γάρ
|
ἔφη |
φιλοβασιλεύς
ἐστιν,
Ἡφαιστίων
δὲ
φιλαλέξανδρος. |
| [190] |
ἐξαλλόμενον
ἐκ
τῆς
τάφρου,
τοιούτους
|
ἔφη |
φοβεῖσθε
πολεμίους,
ὧν
οἱ
λαγοὶ |
| [178] |
ἄνθρωπε,
γενόμενος
καὶ
πῶς;
(ἐγγύς
|
ἔφη |
φράσαι
σοι
βούλομαι
προσελθών.
Ὡς |
| [178] |
περὶ
τὸν
Φίλιππον
ἀποκαλοῦσι,
σκαιούς
|
ἔφη |
φύσει
καὶ
ἀγροίκους
εἶναι
Μακεδόνας |
| [198] |
κωλύωσι,
κελεύειν.
Τῶν
δὲ
νέων
|
ἔφη |
χαίρειν
τοῖς
ἐρυθριῶσι
μᾶλλον
ἢ |
| [197] |
στρατηγῶν
ἐκεῖνον
ὕπατον
ἀπέδειξαν,
οὐκ
|
ἔφη |
χάριν
ἔχειν
αὐτοῖς·
οὐ
γὰρ |
| [177] |
Τοῖς
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων
δημαγωγοῖς
|
ἔφη |
χάριν
ἔχειν,
ὅτι
λοιδοροῦντες
αὐτὸν |
| [202] |
τὸ
λέχος,
τοῖς
δὲ
θεοῖς
|
ἔφη |
χάριν
ἔχειν
ὑπὲρ
τῆς
Ῥώμης, |
| [182] |
μακρὰν
νόσον
ὡς
ἀνέσφηλεν,
οὐδέν«
|
ἔφη |
χεῖρον·
ὑπέμνησε
γὰρ
ἡμᾶς
ἡ |
| [193] |
τὸν
δὲ
Ἰάσονα
θεασάμενος
ἀδίκων
|
ἔφη |
χειρῶν
ἄρχεις·
αὐτὸς
δὲ
πεντήκοντα |
| [207] |
τῆς
χειρός
ἔτι
σοῦ
παρόντος
|
ἔφη |
χρείαν
ἔχω·
καὶ
κατέσχεν
αὐτὸν |
| [190] |
ἐρωτηθεὶς
ποτέρα
βελτίων
οὐδὲν
ἀνδρείας
|
ἔφη |
χρῄζομεν,
ἐὰν
πάντες
ὦμεν
δίκαιοι. |
| [204] |
ὅρῳ
χρῆσθαι
τῷ
Εὐφράτῃ,
μᾶλλον
|
ἔφη |
χρήσεθαι
Ῥωμαίους
ὅρῳ
πρὸς
Πάρθους |
| [181] |
πυθόμενος
δ´
ἐλευθέραν
οὖσαν
οὐκοῦν
|
ἔφη |
ὦ
Ἀντιγένη,
πείθωμεν
τὴν
Τελεσίππαν, |
| [188] |
τότε
μὴ
δεξάμενος.
Ἀντίπατρος
δ´
|
ἔφη |
ὡς
δυεῖν
αὐτῷ
φίλων
Ἀθήνησιν |
| [186] |
δεόμενον,
ᾗ
προσῆν
καὶ
ὅρκος,
|
ἔφησε |
μέχρι
τοῦ
βωμοῦ
φίλος
εἶναι. |
| [187] |
εἰπόντα
τί
γὰρ
φοβούμεθα;
χειρίστην
|
ἔφησε |
στρατηγοῦ
φωνὴν
εἶναι
τὴν
οὐκ |
| [187] |
ἐστὶ
καὶ
βοώντων,
Φωκίων
ἑαυτὸν
|
ἔφησε |
τοῦτον
εἶναι·
μόνῳ
γὰρ
ἑαυτῷ |
| [199] |
ὁμολογεῖν
μισθὸν
ἀνθρώποις
βαρβάροις,
ἁμαρτάνειν
|
ἔφησεν |
αὐτούς·
νικῶντας
μὲν
γὰρ
ἀποδώσειν |
| [178] |
γε
εἶπεν,
ἐμοὶ
δὲ
ταχέως·
|
ἔφθη |
γὰρ
τελευτῆσαι
πρὶν
ἢ
παρ´ |
| [201] |
ἁπλῶς
καὶ
κρέας
ὀπτὸν
ἢ
|
ἑφθόν· |
αὐτὸς
δὲ
σάγον
ἐμπεπορπημένος
μέλανα |
| [206] |
σὺ
ἐμοὶ
τῆς
σῆς
σωτηρίας
|
ἐφθόνησας. |
Ἀντώνιον
δὲ
καὶ
Δολοβέλλαν
ὑφορωμένων |
| [190] |
τοῦ
Ἡρακλέους
ἔλεγεν,
ὅπου
μὴ
|
ἐφικνεῖται |
ἡ
λεοντῆ,
προσραπτέον
εἶναι
τὴν |
| [191] |
Λακεδαιμόνιοι
τῶν
πολεμίων
τοῖς
ξίφεσιν
|
ἐφικνοῦνται. |
Τῷ
δὲ
προδότῃ
παραδοῦναι
στρατιώτας |
| [189] |
Θρασύβουλος
ἐρῶν
αὐτοῦ
τῆς
θυγατρὸς
|
ἐφίλησεν |
ἀπαντήσας,
παροξυνόμενος
ἐπ´
αὐτὸν
ὑπὸ |
| [196] |
τὰ
ἄλλα
περὶ
τὴν
ταφὴν
|
ἐφιλοτιμήθη. |
ταῦτα
μὲν
οὖν
ὕστερον.
Ἀντιόχου |
| [181] |
πολλῶν
ἡμερῶν
οὐ
μεμελέτηκε
καὶ
|
ἐφοβήθη |
διαπεσεῖν,
ἀκούσας
ὁ
Ἀλέξανδρος
ἐθαύμασε |
| [193] |
δανεισάμενος
(παρά
τινος
τῶν
πολιτῶν
|
ἐφόδιον |
τῆς
στρατείας
ἐνέβαλεν
εἰς
Πελοπόννησον. |
| [206] |
δὲ
νικήσας
τὸν
Ποντικὸν
ἐξ
|
ἐφόδου |
πρὸς
τοὺς
φίλους
ἔγραψεν
ἦλθον |
| [192] |
λέγων
οὐ
περισεσάλπισται.
ΑΝΤΙΟΧΟΣ.
Ἀντίοχος
|
ἐφορεύων, |
ὡς
ἤκουσεν
ὅτι
Μεσσηνίοις
Φίλιππος |
| [191] |
τοῦ
νόμου
κελεύοντος,
ὁρῶντες
οἱ
|
ἔφοροι |
τὴν
πόλιν
ἀνδρῶν
ἔρημον
οὖσαν |
| [191] |
Διὸς
ὃν
ἤθελεν,
εἶτα
τῶν
|
ἐφόρων |
κελευόντων
καὶ
τὸν
Πύθιον
ἐρωτῆσαι |
| [191] |
δὲ
προδότῃ
παραδοῦναι
στρατιώτας
τῶν
|
ἐφόρων |
κελευόντων
οὐκ
ἔφη
πιστεύειν
τοὺς |
| [200] |
ἀνθρώπων
ὕβριν
τε
καὶ
εὐνομίην
|
ἐφορῶντα, |
πόλεων
ἐθνῶν
βασιλέων
ἐπίσκοπον,
ὡς |
| [183] |
φεῦγε,
Μιθριδᾶτα.
ἐκεῖνος
δὲ
νοήσας
|
ἔφυγεν |
εἰς
Πόντον
κἀκεῖ
βασιλεύων
διετέλεσε. |
| [179] |
πολλὰ
τοῦ
Φιλίππου
κατορθοῦντος,
οὐκ
|
ἔχαιρεν, |
ἀλλὰ
πρὸς
τοὺς
συντρεφομένους
ἔλεγε |
| [197] |
καὶ
σκέλη,
γαστέρα
δ´
οὐκ
|
ἔχει. |
καὶ
γὰρ
καὶ
τῇ
φύσει |
| [180] |
ἔφη
ποιεῖ
γινώσκων
ὅτι
(φίλον
|
ἔχει |
καὶ
δυνάμενον
τηλικαῦτα
δωρεῖσθαι
καὶ |
| [181] |
φήσας,
ἠρώτησεν,
εἰ
μηδὲ
φίλον
|
ἔχει |
Ξενοκράτης·
ἐμοὶ
μὲν
γάρ
ἔφη |
| [191] |
λέγων
εἰ
τριακοσίους
ἡ
πόλις
|
ἔχει |
πολίτας
ἑαυτοῦ
βελτίονας.
ΔΑΜΩΝΙΔΑΣ.
Δαμωνίδας |
| [190] |
ἀγαθός,
ἁ
δὲ
Λακεδαίμων
πολλὼς
|
ἔχει |
τήνω
κάρρονας.
ΑΓΙΣ.
Ἆγις
ὁ |
| [172] |
ἀπόδεξαι
τῶν
ἀπομνημονευμάτων,
εἰ
πρόσφορον
|
ἔχει |
τι
πρὸς
κατανόησιν
ἠθῶν
καὶ |
| [185] |
κηρύττειν
ὅτι
καὶ
γείτονα
χρηστὸν
|
ἔχει. |
Τῶν
δ´
Ἀθηναίων
αὐτὸν
προπηλακιζόντων |
| [197] |
εὐποροῦντι
προσπαίζων
ἔλεγεν
ὅτι
χεῖρας
|
ἔχει |
Φιλοποίμην
καὶ
σκέλη,
γαστέρα
δ´ |
| [193] |
ᾐσθόμην
ἐμαυτοῦ
μεῖζον
ἢ
καλῶς
|
ἔχει |
φρονήσαντος·
διὸ
σήμερον
κολάζω
τὴν |
| [194] |
αὐτὸν
τοῦ
Ἐπαμεινώνδου,
χάριν
εἶπεν
|
ἔχειν |
Ἀλεξάνδρῳ·
πεπειρᾶσθαι
γὰρ
ἑαυτοῦ
νῦν |
| [197] |
ὕπατον
ἀπέδειξαν,
οὐκ
ἔφη
χάριν
|
ἔχειν |
αὐτοῖς·
οὐ
γὰρ
οὕτως
αὐτὸς |
| [180] |
πέμπειν
πρὸς
αὐτόν
ἔφη
κρείττονας
|
ἔχειν |
αὐτὸς
ὀψοποιούς,
πρὸς
μὲν
ἄριστον |
| [173] |
παρακαλῶν
ἔλεγε
τοῦ
ἀδελφοῦ
καρδίαν
|
ἔχειν |
βαρυτέραν
καὶ
πλείονα
πίνειν
ἄκρατον |
| [173] |
ἀνοίξας,
πυθομένου
τινὸς
τί
ἂν
|
ἔχειν |
ἐβούλετο
τοσοῦτον
ὅσον
ἐστὶ
τῶν |
| [173] |
βαρεῖς
εἰσι·
~φησάντων
δὲ
μετρίως
|
ἔχειν |
ἐκέλευσε
(τοὺς
ἡμίσεις
τελεῖν
ἕκαστον. |
| [173] |
τὸ
τὴν
ἑτέραν
χεῖρα
μακροτέραν
|
ἔχειν, |
ἔλεγεν
ὅτι
τὸ
προσθεῖναι
τοῦ |
| [185] |
μὲν
ἔχειν
καρδίαν
δὲ
μὴ
|
ἔχειν. |
Ἐπεὶ
δ´
ἐξέπεσε
τῶν
Ἀθηνῶν |
| [201] |
ἐν
τῇ
δεξιᾷ
τὰς
ἐλπίδας
|
ἔχειν |
ἢ
τῇ
ἀριστερᾷ.
Τοῦ
δὲ |
| [195] |
αὐτῷ
καὶ
τὴν
μετ´
αὐτὸν
|
ἔχειν |
ἡγεμονίαν
οὐδὲ
σοί
ἔφη
τοῦτο |
| [199] |
ἐβόα
τὸν
δῆμον
ἀποτόμου
χρείαν
|
ἔχειν |
ἰατροῦ
καὶ
μεγάλου
καθαρμοῦ·
δεῖν |
| [205] |
εἰπόντα
φήσαντος
αἰνιγμάτων
λύσεως
ἀπείρως
|
ἔχειν, |
καὶ
μὴν
ἡ
σφίγξ
ἔφη |
| [198] |
παραστρατηγούντων
καὶ
πολυπραγμονούντων
ἐκέλευσεν
ἡσυχίαν
|
ἔχειν |
καὶ
ποιεῖν
ὀξείας
τὰς
μαχαίρας |
| [185] |
ἔλεγεν
ὥσπερ
τευθίδας
μάχαιραν
μὲν
|
ἔχειν |
καρδίαν
δὲ
μὴ
ἔχειν.
Ἐπεὶ |
| [201] |
δύο
λιτρῶν
συνεχώρησε
τοῖς
βουλομένοις
|
ἔχειν· |
λούεσθαι
δ´
ἀπεῖπε,
τῶν
δ´ |
| [203] |
θαυμάσας
ὁ
Πομπήιος
ἔφη
συγγνώμην
|
ἔχειν |
Μαμερτίνοις
ὑπὸ
τοιούτου
πεισθεῖσιν
ἀνδρός, |
| [176] |
δέ
τινα
τῶν
πολιτῶν
χρυσίον
|
ἔχειν |
οἴκοι
(κατορωρυγμένον
ἐκέλευσεν
ἀνενεγκεῖν
πρὸς |
| [173] |
Βαβυλῶνας
ἐπὶ
τῷ
μὴ
Ζώπυρον
|
ἔχειν |
ὁλόκληρον.
ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ.
Σεμίραμις
δὲ
ἑαυτῇ |
| [186] |
ᾔτει·
τοῦ
δὲ
διδασκάλου
μηδὲν
|
ἔχειν |
Ὁμήρου
φήσαντος
ἐντρίψας
αὐτῷ
κόνδυλον |
| [177] |
τῶν
Ἀθηναίων
δημαγωγοῖς
ἔφη
χάριν
|
ἔχειν, |
ὅτι
λοιδοροῦντες
αὐτὸν
βελτίονα
ποιοῦσι |
| [194] |
δὲ
βέλτιον
εἶναι
τοῦ
χρυσίον
|
ἔχειν |
τὸ
κρατεῖν
τῶν
ἐχόντων.
ΓΑΙΟΣ |
| [194] |
αὐτὸς
δ´
οὐκ
ἔφη
βελτίονας
|
ἔχειν |
τῶν
ἔργων
λόγους·
εἰ
δὲ |
| [202] |
τοῖς
δὲ
θεοῖς
ἔφη
χάριν
|
ἔχειν |
ὑπὲρ
τῆς
Ῥώμης,
ὅτι
παρ´ |
| [177] |
ὅσα
βούλει·
τὴν
γὰρ
κλεῖν
|
ἔχεις. |
Δυεῖν
δ´
ἀδελφῶν,
Ἀμφοτεροῦ
καὶ |
| [205] |
λέγοντος,
καὶ
μὴν
οὐκ
ἀτρύπητον
|
ἔχεις |
τὸ
οὖς
εἶπε.
Κάστον
δὲ |
| [172] |
πράξεσιν
αὐτῶν.
Καίτοι
καὶ
βίους
|
ἔχεις, |
τὸ
σύνταγμα
τῶν
ἐπιφανεστάτων
παρά |
| [184] |
εἶπεν
ὃς
ἂν
ὑμῶν
ὀξυτέραν
|
ἔχῃ |
τὴν
μάχαιραν.
Ἐρωτηθεὶς
δὲ
πότερον |
| [184] |
ἡμέρας
εἶπεν
ὑμᾶς
ἀνείληφα,
πρῶτον
|
ἐχθὲς |
ἀληθινῶν
λόγων
ἤκουσα
περὶ
ἐμαυτοῦ. |
| [193] |
αὐτῷ
συμπέπτωκεν,
οὐδέν
εἶπεν
ἀλλ´
|
ἐχθὲς |
ᾐσθόμην
ἐμαυτοῦ
μεῖζον
ἢ
καλῶς |
| [189] |
δ´
ἐμὴ
γυνὴ
τὸ
παράπαν
|
ἐχθὲς |
οὐδαμῇ
προῆλθε.
(Τῶν
δὲ
παίδων, |
| [195] |
ἐμέ
εἶπεν
οὔτε
τὸ
χρυσίον
|
ἐχθὲς |
οὔτε
σήμερον
τὸ
θηρίον
ἐξέπληξε. |
| [186] |
τῶν
ὅρων,
ὦ
Θεμιστόκλεις,
τὴν
|
ἔχθραν |
ἀπολίπωμεν;
ἂν
γὰρ
δοκῇ,
πάλιν |
| [186] |
ὄνομα
τῷ
ὀστράκῳ
καὶ
ἀπέδωκεν.
|
Ἐχθρὸς |
δ´
ὢν
τοῦ
Θεμιστοκλέους
καὶ |
| [203] |
μὲν
φίλους
πείσαντα
τοὺς
δ´
|
ἐχθροὺς |
βιασάμενον
ἑλέσθαι
τὰ
Μαρίου,
θαυμάσας |
| [189] |
δὲ
Φωκίωνι
σιωπῇ
βαδίζοντι
τῶν
|
ἐχθρῶν |
τις
ἐνέπτυσεν
ἀπαντήσας
εἰς
τὸ |
| [201] |
τὰ
γὰρ
ὑποζύγια
χεῖρας
μὴ
|
ἔχοντα |
ἑτέρου
τρίψοντος
δεῖσθαι·
προσέταξε
δ´ |
| [186] |
εἰπὼν
εὔηθες
εἶναι
τὸ
δίκην
|
ἔχοντα |
ζητεῖν
ἀποφυγεῖν,
ἐξὸν
φυγεῖν.
Εἰπόντος |
| [203] |
Τιγράνην
ἐχώρει
πεντεκαίδεκα
μυριάδας
στρατιᾶς
|
ἔχοντα |
τῇ
πρὸ
μιᾶς
νωνῶν
ὀκτωβρίων, |
| [199] |
διανείμας
φησὶ
βέλτιον
εἶναι
πολλοὺς
|
ἔχοντας |
ἀργύριον
ἢ
ὀλίγους
χρυσίον
ἀπὸ |
| [173] |
κεκτημένοις
κώμας,
τοὺς
δὲ
κώμας
|
ἔχοντας |
πόλεων
κυρίους
ποιήσειν·
ἀργυρίου
δὲ |
| [199] |
γινομένων
λόγων
ἀναστάς
ὥσπερ
οὐκ
|
ἔχοντες |
εἶπεν
ὃ
πράττωμεν,
καθήμεθα
περὶ |
| [181] |
ἐν
πέδαις
φυλάττειν
ὅτι
τροφὴν
|
ἔχοντες |
ἐκ
δημοσίου
(μισθοφοροῦσι
καὶ
τοὺς |
| [197] |
Ῥώμῃ
πιλία
περὶ
ταῖς
κεφαλαῖς
|
ἔχοντες, |
ὥσπερ
ἔθος
ἐστὶ
τοῖς
ἐλευθερωθεῖσι. |
| [202] |
παραστρατοπεδεύσας
ἐν
χωρίῳ
ὀλίγον
ὕδωρ
|
ἔχοντι, |
τῶν
στρατιωτῶν
διψῆν
λεγόντων,
δείξας |
| [197] |
ἱππεῖς
(μὲν
πολλοὺς
καὶ
ὁπλίτας
|
ἔχοντι |
χρημάτων
δ´
οὐκ
εὐποροῦντι
προσπαίζων |
| [195] |
γεγονὼς
μετὰ
Κλαυδίου
Μαρκέλλου,
τόλμαν
|
ἔχοντος |
ἀνδρὸς
καὶ
φιλομαχοῦντος
ἀεὶ
πρὸς |
| [182] |
δίκαια.
Μαρσύου
τοῦ
ἀδελφοῦ
δίκην
|
ἔχοντος, |
ἀξιοῦντος
δὲ
τὴν
κρίσιν
αὐτῷ |
| [193] |
Ἀντιγενίδας
στένει
καινοὺς
Τελλῆνος
αὐλοὺς
|
ἔχοντος; |
ἦν
δ´
αὐλητὴς
ὁ
μὲν |
| [179] |
καὶ
οἰκείου
Κράτητος
ἀδικημάτων
δίκην
|
ἔχοντος |
ἠξίου
τὴν
ζημίαν
εἰσενεγκεῖν
ἀφεθῆναι |
| [194] |
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
θάνατον
εὐθαρσῶς
|
ἔχοντος. |
ΜΑΝΙΟΣ
ΚΟΥΡΙΟΣ.
Μάνιος
Κούριος,
ἐγκαλούντων |
| [204] |
ἐφ´
ἵππον.
Οὐέρρου
δὲ
υἱὸν
|
ἔχοντος |
οὐκ
εὖ
κεχρημένον
ἐφ´
ὥρᾳ |
| [172] |
ὅτι
τῶν
λόγων
αὐτοῦ
νοῦν
|
ἐχόντων |
αἱ
πράξεις
οὐ
κατορθοῦνται,
τῶν |
| [194] |
χρυσίον
ἔχειν
τὸ
κρατεῖν
τῶν
|
ἐχόντων. |
ΓΑΙΟΣ
ΦΑΒΡΙΚΙΟΣ.
Γάιος
Φαβρίκιος
τὴν |
| [179] |
οὕτω
πρὸς
σὲ
τῶν
οἰκειοτάτων
|
ἐχόντων. |
Ὁ
δὲ
συμφρονήσας
ἐπαύσατο
τῆς |
| [172] |
τῶν
ἀνδρῶν
τὰς
πράξεις
παρακειμένας
|
ἔχουσαι |
σχολάζουσαν
φιληκοΐαν
περιμένουσιν·
ἐνταῦθα
δὲ |
| [180] |
ἀπορρήτους
κατ´
Ἀντιπάτρου
καὶ
διαβολὰς
|
ἔχουσαν, |
ἅμα
τοῦ
Ἡφαιστίωνος
ὥσπερ
εἰώθει |
| [183] |
πόλιν
ἤδη
κακῶς
ὑπὸ
σιτοδείας
|
ἔχουσαν, |
εὐθὺς
ἐκκλησίας
αὐτῷ
συναχθείσης
ἐπέδωκε |
| [198] |
λέγειν
πρὸς
γαστέρα
ὦτα
μὴ
|
ἔχουσαν. |
Θαυμάζειν
δὲ
πῶς
σῴζεται
πόλις, |
| [201] |
τελωνικὰς
(προσόδους
ἀπέταξεν
οὔπω
χρόνον
|
ἐχούσας. |
Ὁ
δὲ
Σκιπίων
χρημάτων
μὲν |
| [182] |
κατάλυσιν
παρὰ
γυναικὶ
χήρᾳ
τρεῖς
|
ἐχούσῃ |
θυγατέρας
εὐπρεπεῖς,
καλέσας
τὸν
ἐπὶ |
| [205] |
τῶν
λῃστῶν
ὡς
ἀγνοούντων
ὃν
|
ἔχουσι |
καὶ
διπλάσιον
ὡμολόγησε
δώσειν·
ἔπειτα |
| [188] |
ἔφη
καὶ
ὑψηλοὶ
καρπὸν
οὐκ
|
ἔχουσι. |
κατωρθωμένων
δὲ
τῶν
πρώτων
καὶ |
| [176] |
αὐτούς,
ὃ
μόνον
αἱ
τυρρανίδες
|
ἔχουσιν |
ἀγαθὸν
ἀναιροῦντας
καὶ
διδάσκοντας,
ὅτι |
| [172] |
πράξεων
αἱ
πολλαὶ
τύχην
ἀναμεμιγμένην
|
ἔχουσιν, |
αἱ
(δὲ
γινόμεναι
παρὰ
τὰ |
| [173] |
ἵππους
δώσειν,
τοῖς
δὲ
ἵππους
|
ἔχουσιν |
ἅρματα,
τοῖς
δὲ
χωρία
κεκτημένοις |
| [175] |
ἐκέλευσε
παύσασθαι
νῦν
γὰρ
οὐδὲν
|
ἔχουσιν |
εἶπεν,
ὅτε
καταφρονοῦσιν
ἡμῶν.
(Τῆς |
| [175] |
δεομένους
καὶ
λέγοντας
ὡς
οὐκ
|
ἔχουσιν, |
ἐκέλευσεν
ἕτερα
πράττειν,
καὶ
δὶς |
| [206] |
ἀλλὰ
τὸν
εἰδότα
νικᾶν
οὐκ
|
ἔχουσιν. |
Ἐν
δὲ
Φαρσάλῳ
Πομπηίου
παρατεταγμένην |
| [179] |
Κορίνθιος,
ἐπυνθάνετο,
πῶς
πρὸς
ἀλλήλους
|
ἔχουσιν |
ὁμονοίας
οἱ
Ἕλληνες·
καὶ
ὁ |
| [196] |
(αὑτὸν
ἐπὶ
τοῦ
βήματος,
οὕτως
|
ἐχρημάτισε |
τοῖς
Καρχηδονίοις
καὶ
κατέλυσε
τὸν |
| [182] |
πάντων
ὅτι
γέρων
γενόμενος
ἠπίως
|
ἐχρῆτο |
καὶ
πράως
τοῖς
πράγμασι,
πρότερον |
| [181] |
δέ
ποτε
δειπνίζοι,
τοῖς
ἐκείνων
|
ἐχρῆτο |
μεταπεμπόμενος
ἐκπώματα
καὶ
στρώματα
καὶ |
| [195] |
παιδαγωγὸν
Ἀννίβα
καλούντων
μικρὰ
φροντίζων
|
ἐχρῆτο |
τοῖς
αὑτοῦ
λογισμοῖς·
καὶ
πρὸς |
| [195] |
δὲ
λοιπὸν
ἔσῃ
μεθ´
ἡμῶν·
|
ἔχω |
γὰρ
ἐγγυητήν
καὶ
προαγαγὼν
συνέστησεν |
| [207] |
ἔτι
σοῦ
παρόντος
ἔφη
χρείαν
|
ἔχω· |
καὶ
κατέσχεν
αὐτὸν
ὅλον
ἐνιαυτόν, |
| [179] |
τί
δ´
ὄφελος
εἶπεν
ἐὰν
|
ἔχω |
μὲν
πολλὰ
πράξω
δὲ
μηδέν; |
| [181] |
χωρίον
δυσάλωτόν
ἐστιν
ὁ
δὲ
|
ἔχων |
αὐτὸ
δειλός
ἐστι,
νῦν
ἔφη |
| [186] |
εἶπεν
ἀλλ´
ὡς
οἱ
λέοντες.
|
Ἔχων |
δὲ
κύνα
πάγκαλον
ἐωνημένον
ἑπτακισχιλίων |
| [202] |
τοῦ
πρωτεύσειν
Ῥωμαίων.
Ἰξίας
δ´
|
ἔχων |
ἐν
ἀμφοτέροις
τοῖς
σκέλεσι
παρέσχεν |
| [206] |
εἶπεν
ὅτι
ταύτην
τὴν
ἡλικίαν
|
ἔχων |
ἐνίκησε
Δαρεῖον,
ἐμοὶ
δὲ
μέχρι |
| [172] |
αὐτουργὸς
ἄνθρωπος
καὶ
ἰδιώτης
οὐδὲν
|
ἔχων |
ἕτερον
ἐκ
τοῦ
ποταμοῦ
ταῖς |
| [176] |
τὴν
Συρακοσίων
ἀρχήν,
αὐτὸς
δὲ
|
ἔχων |
καὶ
τυράννου
παῖς
ὢν
(πῶς) |
| [184] |
εἰώθει
μετὰ
τῶν
σωματοφυλάκων
δοράτιον
|
ἔχων· |
ὁ
δ´
Εὐμένης
φιλοφρόνως
ἀσπασάμενος |
| [178] |
ποιεῖται
γυναικῶν,
οὐκοῦν
ἔφη
πολλοὺς
|
ἔχων |
περὶ
τῆς
βασιλείας
ἀνταγωνιστὰς
γενοῦ |
| [192] |
πυνθανομένου
τί
δὴ
μόνος
οὕτως
|
ἔχων |
περίεισιν,
ὅπως
εἶπεν
ἐξῇ
πᾶσιν |
| [181] |
εὐάλωτόν
ἐστιν.
Ἐπεὶ
δ´
ἄλλος
|
ἔχων |
πέτραν
ἄληπτον
δοκοῦσαν
εἶναι
ἐνεχείρισεν |
| [186] |
ἄνθρωπος
ἀγράμματος
καὶ
ἄγροικος
ὄστρακον
|
ἔχων |
προσῆλθεν
αὐτῷ
κελεύων
ἐγγράψαι
τὸ |
| [200] |
ἀποβὰς
ἐβάδιζε
κατὰ
τῆς
κεφαλῆς
|
(ἔχων |
τὸ
ἱμάτιον,
ἠξίουν
ἀποκαλύψασθαι
παραθέοντες |
| [196] |
Τερέντιος
ἐπηκολούθησεν
αὐτῷ
θριαμβεύοντι
πιλίον
|
ἔχων |
ὥσπερ
ἀπελεύθερος·
ἀποθανόντος
δὲ
τοῖς |
| [203] |
καὶ
χιλίων
ἱππέων
ἐπὶ
Τιγράνην
|
ἐχώρει |
πεντεκαίδεκα
μυριάδας
στρατιᾶς
ἔχοντα
τῇ |
| [202] |
δ´
ἄγειν
παρεκάλουν,
ἕως
ὑγρὸν
|
ἔχωσι |
τὸ
αἷμα
καὶ
μήπω
πᾶν |
| [193] |
μὴ
τὴν
χεῖρα
διὰ
πόρπακος
|
ἔχωσι. |
Τοῦ
δὲ
Χαβρίου
περὶ
Κόρινθον |
| [182] |
τις
ἐν
τῷ
στρατοπέδῳ
γόγγρον
|
ἕψει; |
~(Ἐπεὶ
δ´
ὄναρ
ἰδὼν
χρυσοῦν |
| [182] |
τὸν
Ὅμηρον,
ὦ
Ἀνταγόρα,
γόγγρον
|
ἕψειν |
τὰς
τοῦ
Ἀγαμέμνονος
γράφοντα
πράξεις; |
| [182] |
Ἀνταγόρου
δὲ
τοῦ
ποιητοῦ
γόγγρον
|
ἕψοντος |
καὶ
αὐτοῦ
τὴν
λοπάδα
σείοντος |
| [194] |
χρυσίον
διδόντων
ἔτυχεν
ἐν
χύτραις
|
ἕψων |
γογγυλίδας·
ἀπεκρίνατο
δὴ
τοῖς
Σαυνίταις |
| [186] |
λέοντες.
Ἔχων
δὲ
κύνα
πάγκαλον
|
ἐωνημένον |
ἑπτακισχιλίων
δραχμῶν
ἀπέκοψεν
αὐτοῦ
τὴν |
| [176] |
καὶ
μεταστὰς
εἰς
ἑτέραν
πόλιν
|
ἐωνήσατο |
χωρίον,
μεταπεμψάμενος
αὐτὸν
ἐκέλευσε
πᾶν |
| [205] |
φίλους
εἶπεν
Φοίβου
ποτ´
οὐκ
|
ἐῶντος |
ἔσπειρεν
τέκνα.
Φαύστου
δὲ
τοῦ |
| [199] |
βοηθεῖν
τῶν
δὲ
Ῥωμαίων
οὐκ
|
ἐώντων |
ὁμολογεῖν
μισθὸν
ἀνθρώποις
βαρβάροις,
ἁμαρτάνειν |
| [188] |
ἐλθεῖν,
τῶν
δὲ
φίλων
οὐκ
|
ἐώντων |
πρὸς
ἄνθρωπον
πονηρὸν
βαδίζειν,
καὶ |
| [178] |
πολλοὺς
ἐπήγετο
καὶ
τὸν
ξένον
|
ἑώρα |
θορυβούμενον
(ἦν
γὰρ
οὐχ
ἱκανὰ |
| [188] |
δῆμον
εὐδοκίμει
καὶ
πάντας
ὁμαλῶς
|
ἑώρα |
τὸν
λόγον
ἀποδεχομένους,
ἐπιστραφεὶς
πρὸς |
| [201] |
Ἀλεξανδρεῖς
ἀπολελαύκασι·
~(δι´
ἡμᾶς
γὰρ
|
ἑωράκασι |
τὸν
βασιλέα
περιπατοῦντα.
Συναπεδήμει
δ´ |
| [192] |
ἢ
τέσσαρες,
δι´
ἣν
οὐχ
|
ἑώρακεν |
αὑτοῦ
τὸ
αἰδοῖον.
Οὕτω
δ´ |
| [178] |
τὴν
παρὰ
τῶν
πολλῶν
δύναμιν,
|
ἕως |
ἔξεστι
βασιλεύοντος
ἄλλου
φιλάνθρωπον
εἶναι. |
| [194] |
Χαβρίαν
ἢ
Ἰφικράτην
δύσκριτον
εἶπεν
|
ἕως |
ζῶμεν.
Ἐπεὶ
δ´
ἐκ
τῆς |
| [203] |
ἔφη
μὴ
δέχεσθαι
τὴν
τιμήν,
|
ἕως |
ὀρθὸς
ἕστηκεν
ὁ
χάραξ
τῶν |
| [205] |
διπλάσιον
ὡμολόγησε
δώσειν·
ἔπειτα
φρουρούμενος,
|
ἕως |
συνῆγε
τὰ
χρήματα,
προσέταττεν
ἡσυχίαν |
| [202] |
αἵματος.
Οἱ
δ´
ἄγειν
παρεκάλουν,
|
ἕως |
ὑγρὸν
ἔχωσι
τὸ
αἷμα
καὶ |
