Page
[201]	ἐπίσταμαι. Τῶν δὲ περὶ τὸν	Γάιον	βοώντων κτεῖναι τὸν (τύραννον εἰκότως
[201]	τὸ δεύτερον ἐν τῇ πρὸς	Γάιον	Γράκχον ὑπέρ τε τῆς βουλῆς
[200]	γάρ ἔφη πρότερος Καρχηδόνα διήρπασας.	Γάιον	δὲ Λικίνιον ἰδὼν παρερχόμενον οἶδα
[207]	ἡμέραν ἐκείνην παραιτήσασθαι τὸ δεῖπνον.	Γάιον	δὲ τὸν θυγατριδοῦν εἰς Ἀρμενίαν
[197]	σώματος ἦν ὁ Φιλοποίμην τοιοῦτος.	ΓΑΙΟΣ	ΔΟΜΙΤΙΟΣ. Γάιος Δομίτιος, ὃν Σκιπίων
[197]	ὁ Φιλοποίμην τοιοῦτος. ΓΑΙΟΣ ΔΟΜΙΤΙΟΣ.	Γάιος	Δομίτιος, ὃν Σκιπίων ὁ μέγας
[205]	ἐπιοῦσαν ὑπερτεθῆναι τὴν δίκην ἠλευθέρωσε.	ΓΑΙΟΣ	ΚΑΙΣΑΡ. Γάιος Καῖσαρ, ὅτε Σύλλαν
[205]	τὴν δίκην ἠλευθέρωσε. ΓΑΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ.	Γάιος	Καῖσαρ, ὅτε Σύλλαν ἔφευγεν ἔτι
[202]	παρ´ ἄλλοις οὐκ ἐγένετο Σκιπίων.	ΓΑΙΟΣ	ΜΑΡΙΟΣ. Γάιος Μάριος ἐκ γένους
[202]	οὐκ ἐγένετο Σκιπίων. ΓΑΙΟΣ ΜΑΡΙΟΣ.	Γάιος	Μάριος ἐκ γένους ἀδόξου προϊὼν
[202]	Ἀθήνας ἀλλὰ φείσασθαι τῆς πόλεως.	ΓΑΙΟΣ	ΠΟΠΙΛΛΙΟΣ. Γάιος Ποπίλλιος ἐπέμφθη πρὸς
[202]	φείσασθαι τῆς πόλεως. ΓΑΙΟΣ ΠΟΠΙΛΛΙΟΣ.	Γάιος	Ποπίλλιος ἐπέμφθη πρὸς Ἀντίοχον ἐπιστολὴν
[194]	ἔχειν τὸ κρατεῖν τῶν ἐχόντων.	ΓΑΙΟΣ	ΦΑΒΡΙΚΙΟΣ. Γάιος Φαβρίκιος τὴν ὑπὸ
[194]	κρατεῖν τῶν ἐχόντων. ΓΑΙΟΣ ΦΑΒΡΙΚΙΟΣ.	Γάιος	Φαβρίκιος τὴν ὑπὸ Πύρρου Ῥωμαίων
[200]	πρίασθαι πάντων ἀγόντων καὶ φερόντων.	Γαΐῳ	δὲ Λαιλίῳ τῷ φιλτάτῳ τῶν
[206]	τὸν Ῥουβίκωνα ποταμὸν ἐκ τῆς	Γαλατικῆς	ἐπαρχίας ἐπὶ Πομπήιον εἰπών πᾶς
[184]	δὲ ὁ Σέλευκος ἡττηθεὶς ὑπὸ	Γαλατῶν	οὐδαμοῦ φανερὸς ἦν ἀλλ´ ἐδόκει
[205]	ὑπὸ Πομπηίου ποῦ Πείσωνα τὸν	γαμβρὸν	ἀπολέλοιπεν ἔφη παρὰ τῷ σῷ
[174]	ΟΡΟΝΤΗΣ. (Ὀρόντης, ὁ βασιλέως Ἀρτοξέρξου	γαμβρός,	ἀτιμίᾳ περιπεσὼν δι´ ὀργὴν καὶ
[198]	μὲν οὐκ (ἔλαβε, τῷ δὲ	γαμβρῷ	Τουβέρωνι φιάλην ἀργυρᾶν ὁλκῆς πέντε
[189]	προῆλθε. (Τῶν δὲ παίδων, αὐτοῦ	γαμεῖν	ἑτέραν γυναῖκα μέλλοντος, διαπυνθανομένων μή
[192]	παρακαλούμενος ἐπὶ χρήμασι πολλοῖς καὶ	γάμῳ	Λακαίνης, ἣν βούλεται, δίχα τῶν
[201]	τοῦ χρόνου τὴν ἀσφάλειαν· τὸν	γὰρ	ἀγαθὸν στρατηγὸν ὥσπερ ἰατρὸν ἐσχάτης
[207]	μὴ λανθάνειν αὐτοὺς ὀργιζόμενος, οὐ	γὰρ	ἂν ἐν Αἰγίνῃ διαχειμάσειεν. Ἄλλο
[180]	μειδιάσας ἀγαθά φησίν ἀγγέλλετε· νικᾶν	γὰρ	ἀνδρῶν οὐ φεύγειν παρεσκευασμένων ἀκούω
[199]	ἁμαρτάνειν ἔφησεν αὐτούς· νικῶντας μὲν	γὰρ	ἀποδώσειν οὐ παρ´ αὑτῶν ἀλλὰ
[199]	ἀπὸ τῆς στρατείας ἐπανελθεῖν· τῶν	γὰρ	ἀρχόντων οὐδὲν ἄλλο δεῖν ἐν
[192]	ἀναγινώσκειν ἐγκώμιον Ἡρακλέους, ἔφη τίς	γὰρ	αὐτὸν ψέγει; ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ. Ἐπαμεινώνδου τοῦ
[200]	καὶ περιμένοντες ἐκεῖνον ἐξηπατήθησαν· ἀπηγγέλλετο	γὰρ	αὐτὸς ἐν ἀγορᾷ περιιὼν καὶ
[177]	λόγῳ καὶ τῷ ἤθει· πειρῶμαι	γὰρ	αὐτοὺς ἅμα καὶ τοῖς λόγοις
[186]	δὲ ποιήσαντος εἰς Ἀμφιάραον οὐ	γὰρ	δοκεῖν ἄριστος ἀλλ´ εἶναι θέλει,
[186]	Θεμιστόκλεις, τὴν ἔχθραν ἀπολίπωμεν; ἂν	γὰρ	δοκῇ, πάλιν αὐτὴν ἐπανιόντες ληψόμεθα.
[173]	εἶπεν ὦ Σατιβαρζάνη· ταῦτα μὲν	γὰρ	δοὺς οὐκ ἔσομαι πενέστερος, ἐκεῖνα
[195]	ἔφη τοῦτο λυσιτελές ἐστιν· Ἠπειρῶται	γὰρ	ἐὰν ἀμφοτέρους γνῶσιν ἡμᾶς, ὑπ´
[201]	μὲν οὐκ ἔφη δεῖσθαι, τὰ	γὰρ	ἑαυτοῦ καὶ τῶν φίλων ἐξαρκέσειν,
[198]	δεῖν ἕκαστον ἑαυτὸν αἰδεῖσθαι· μηδένα	γὰρ	ἑαυτοῦ μηδέποτε χωρὶς εἶναι. Πολλῶν
[194]	χάριν εἶπεν ἔχειν Ἀλεξάνδρῳ· πεπειρᾶσθαι	γὰρ	ἑαυτοῦ νῦν μάλιστα οὐ πρὸς
[187]	ἑαυτὸν ἔφησε τοῦτον εἶναι· μόνῳ	γὰρ	ἑαυτῷ μηδὲν ἀρέσκειν ὧν οἱ
[195]	λοιπὸν ἔσῃ μεθ´ ἡμῶν· ἔχω	γὰρ	ἐγγυητήν καὶ προαγαγὼν συνέστησεν αὐτῷ
[179]	διαναστάς ἀσφαλῶς εἶπεν ἐκάθευδον· Ἀντίπατρος	γὰρ	ἐγρηγόρει. Πάλιν δὲ ἡμέρας καθεύδοντος
[193]	ἔτι βουλεύσασθε, ὦ ἄνδρες· ἐὰν	γὰρ	ἐγὼ στρατηγῶ, στρατευτέον ἐστὶν ὑμῖν·
[194]	καπηλεῖον, ἐν ᾧ καταζήσεις· οὐκέτι	γὰρ	ἐθελήσεις κινδυνεύειν ὁμοίως εἷς τῶν
[182]	τοιοῦτος« εἰκότως« εἶπεν, ἐκεῖνος μὲν	γὰρ	ἐθέριζε τὴν Ἀσίαν, ἐγὼ δὲ
[187]	ἔοικας ὀρθῶς ἔφη τοπάζεις· σκέπτομαι	γάρ,	εἴ τι δύναμαι περιελεῖν ὧν
[178]	ἀνεβόησε φεῖσαί μου, Φίλιππε, πατρικὸς	γάρ	εἰμί σου φίλος. Ἐρωτήσαντος δὲ
[201]	δὲ τῶν στρατιωτῶν ἐμέμψατο· χαλεπὸν	γὰρ	εἶναι τὸν πόλεμον, εἰ μὲν
[182]	πράως τοῖς πράγμασι, πρότερον μὲν	γάρ«	εἶπε δυνάμεως ἐδεόμην, νῦν δὲ
[177]	δὲ τοῦ ἀνθρώπου, σὺ μὲν	γάρ	εἶπεν αἰτεῖν, οὗτος δὲ λαμβάνειν
[199]	τοὺς αὐτοὺς αἱρουμένοις (ἄρχοντας· δόξετε	γάρ	εἶπεν ἢ μὴ πολλοῦ τὸ
[184]	στρατιωτῶν Ἀετὸν αὐτὸν προσαγορευόντων (τί	γάρ	εἶπεν οὐ μέλλω, τοῖς ὑμετέροις
[190]	αὐτῷ προσφερομένοις ἢ ἐκείνῳ, σὺ	γάρ	εἶπεν οὐκ οἶδας ἀδικεῖσθαι. ΘΕΟΠΟΜΠΟΣ.
[189]	πρίονος καὶ πελέκεως μόνον· αἰσχυνεῖσθαι	γὰρ	εἰς οἰκίας λιτὰς ἐκπώματα καὶ
[197]	πεζεταίρους καὶ ἀφιπποτοξότας ἀκούοντες· πάντες	γάρ	εἰσιν οὗτοι Σύροι ὁπλαρίοις ἀλλήλων
[179]	εἰ καθεύδει νῦν Φίλιππος· ὅτε	γὰρ	ἐκαθεύδεθ´ ὑμεῖς, οὗτος ἐγρηγόρει. Ψάλτην
[193]	τρόπαιον ἀλλὰ Ἑκατήσιον ἑστάναι· τὴν	γὰρ	Ἑκάτην ἐπιεικῶς ἐν ταῖς πρὸ
[185]	ἐοικέναι τοῖς ποικίλοις στρώμασιν· ὡς	γὰρ	ἐκεῖνα, καὶ τοῦτον ἐκτεινόμενον μὲν
[199]	ὡς ἰσχυρότερον τῆς θαλάσσης· ἃ	γὰρ	ἐκείνη μόλις ἐπικλύζει, οὗτος ῥᾳδίως
[181]	ἵνα μείνῃ μεθ´ ἡμῶν· βιάζεσθαι	γὰρ	ἐλευθέραν οὖσαν οὐχ ἡμέτερον. Τῶν
[185]	πλεῖστον Ἑλλήνων ἔλεγε δύνασθαι· τῶν	γὰρ	Ἑλλήνων ἄρχειν Ἀθηναίους, Ἀθηναίων δ´
[177]	αἱρεῖσθαι δέκα στρατηγοὺς εὑρίσκουσιν· αὐτὸς	γὰρ	ἐν πολλοῖς ἔτεσιν ἕνα μόνον
[197]	τοιοῦτον πρὸς τοὺς Ἀχαιούς· ἔφη	γὰρ	ἐν Χαλκίδι παρὰ τῷ ξένῳ
[194]	τοῖς Ἕλλησι τὴν αὐτονομίαν. ταῦτα	γὰρ	ἐπράχθη κατ´ ἐκείνην τὴν στρατείαν.
[203]	τῶν (στρατιωτῶν ἐκέλευε θαρρεῖν· πλεῖον	γὰρ	ἔργον εἶναι τοῦ νικῆσαι τὸ
[205]	ἀπέκτονας ἢ συνηγορῶν σέσωκας ~(καὶ	γὰρ	ἔστιν ἔφη πλεῖον ἐμοὶ πίστεως
[178]	Φίλιππος ἄφετε αὐτόν εἶπεν, ἀληθῶς	γὰρ	εὔνους ὢν καὶ φίλος ἐλάνθανεν.
[181]	φίλον ἔχει Ξενοκράτης· ἐμοὶ μὲν	γάρ	ἔφη μόλις ὁ Δαρείου πλοῦτος
[200]	ἣν ἀφῄρηται τὸν ἵππον ἐμοῦ	γάρ	ἔφη πρότερος Καρχηδόνα διήρπασας. Γάιον
[186]	τὸ ὄνομα τοῦ Ἀριστείδου, γινώσκεις	γάρ	ἔφη τὸν Ἀριστείδην; τοῦ δ´
[181]	φιλεῖν δὲ Ἡφαιστίωνα. Κρατερὸς μὲν	γάρ	ἔφη φιλοβασιλεύς ἐστιν, Ἡφαιστίων δὲ
[201]	ἡμῶν Ἀλεξανδρεῖς ἀπολελαύκασι· ~(δι´ ἡμᾶς	γὰρ	ἑωράκασι τὸν βασιλέα περιπατοῦντα. Συναπεδήμει
[205]	σοὶ ἡ μήτηρ πεποίηκεν. Ἦν	γὰρ	ἡ τοῦ Μετέλλου ἀκόλαστος, ὁ
[182]	ἀνέσφηλεν, οὐδέν« ἔφη χεῖρον· ὑπέμνησε	γὰρ	ἡμᾶς ἡ νόσος μὴ μέγα
[199]	χρωμένους ἐπιεικῶς καὶ μετρίως· οὐ	γὰρ	ἡμῖν ἀλλὰ τοῖς περὶ ἡμᾶς
[180]	τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων, αὐτὸν	γὰρ	ἡμῶν τὸν γράσον οὐχ ὑπομενοῦσι.
[190]	εἶπεν ὦ ξένοι· Βρασίδας μὲν	γὰρ	ἦν ἀνὴρ ἀγαθός, ἁ δὲ
[192]	Ἀρχίδαμον ἀφ´ Ἡρακλέους· τὸν μὲν	γὰρ	Ἡρακλέα περιιόντα τοὺς κακοὺς κολάζειν,
[205]	δ´ ἐκείνου μηδὲν γινώσκειν, οἴει	γὰρ	ἴσως εἶπε περὶ τῶν νομίμων
[197]	γαστέρα δ´ οὐκ ἔχει. καὶ	γὰρ	καὶ τῇ φύσει τοῦ σώματος
[177]	φίλους εἶπε μὴ θαυμάσητε· τῶν	γὰρ	καλῶν καὶ τὸ μετόπωρον καλόν
[196]	ἐκείνης, αὐτὸς ἀνοίξειν ἔφη· καὶ	γὰρ	κλείεσθαι δι´ αὐτὸν πλήσαντα χρημάτων
[177]	λάμβανε ἔφη ὅσα βούλει· τὴν	γὰρ	κλεῖν ἔχεις. Δυεῖν δ´ ἀδελφῶν,
[206]	καὶ μετ´ ὀλίγον ἐποίησεν. ~Τῶν	γὰρ	λύτρων κομισθέντων (ἀπολυθεὶς καὶ συναγαγὼν
[197]	ἑαυτὸν δὲ μόνον (Μακεδόσι) σὺ	γὰρ	μόνον ὁ Κοΐντιος ἔφη ἑαυτὸν
[201]	πιέζεσθαι φάσκοντος εἰκότως ἔφη· τῷ	γὰρ	ξύλῳ τούτῳ μᾶλλον ἢ τῇ
[180]	γε ἔφη θαυμαστόν, πάντων μὲν	γὰρ	ὁ Ζεὺς φύσει πατήρ ἐστιν,
[189]	βιβλία κτᾶσθαι καὶ ἀναγινώσκειν· ἃ	γὰρ	οἱ φίλοι τοῖς βασιλεῦσιν οὐ
[201]	πολεμοῦντες ἐμὲ βούλονται προανελεῖν· οὐ	γὰρ	οἷόν τε τὴν Ῥώμην πεσεῖν
[188]	αὐτοῦ ταῖς κυπαρίττοις ἀπείκαζε· καλοὶ	γὰρ	ὄντες ἔφη καὶ ὑψηλοὶ καρπὸν
[175]	καὶ πρὸς οὓς ἐκφέρουσι· μισοῦμεν	γὰρ	οὐ μόνον τοὺς ἐκφέροντας ἀλλὰ
[175]	ἀγορᾷ περιιόντας, ἐκέλευσε παύσασθαι νῦν	γὰρ	οὐδὲν ἔχουσιν εἶπεν, ὅτε καταφρονοῦσιν
[200]	ἅπαντας, ἀληθῆ λέγεις εἶπεν· ἐμοὶ	γὰρ	οὐκ εἰδέναι πολλοὺς ἀλλ´ ὑπὸ
[175]	Εἰπόντος δὲ τοῦ νεανίσκου σὺ	γὰρ	οὐκ εἶχες πατέρα τύραννον» (οὐδὲ
[178]	κατωτέρω τὴν χλαμύδα ποίησον, ἀσχημονεῖς	γὰρ	οὕτω καθήμενος. Καὶ ὁ Φίλιππος
[197]	ἔφη χάριν ἔχειν αὐτοῖς· οὐ	γὰρ	οὕτως αὐτὸς ἀρχῆς δεόμενος, ὡς
[178]	τὸν ξένον ἑώρα θορυβούμενον (ἦν	γὰρ	οὐχ ἱκανὰ τὰ παρεσκευασμένα) προσπέμπων
[204]	δὲ ζητοῦντες οὐχ εὗρον (ἦν	γὰρ	παρ´ ὥραν) ἔφη δέ τις
[197]	λαβεῖν ὁμήρους ἀξιοῦντος, ἐκεῖνον μὲν	γὰρ	παρεῖναι μετὰ πολλῶν (Ῥωμαίων) ἑαυτὸν
[176]	σε τοῖς (ἔργοις ἐλέγχω· τὰ	γὰρ	σεαυτοῦ καταλιπὼν ἐμὲ καὶ τὰ
[206]	Κάτων, εἶπε τοῦ θανάτου· καὶ	γὰρ	σὺ ἐμοὶ τῆς σῆς σωτηρίας
[196]	εἶπεν ἀληθῆ λέγεις· εἰ μὴ	γὰρ	σὺ τὴν πόλιν ἀπέβαλες, οὐκ
[178]	εἶπεν, ἐμοὶ δὲ ταχέως· ἔφθη	γὰρ	τελευτῆσαι πρὶν ἢ παρ´ ἐμοῦ
[188]	περιμεῖναι καὶ γνῶναι βεβαίως. εἰ	γὰρ	τήμερον ἔφη τέθνηκε, καὶ αὔριον
[191]	τὰς εἰκόνας οὕτω προσαγορεύων· εἰ	γάρ	τι καλὸν ἔργον πεποίηκα, τοῦτό
[175]	φράσασαν· ἡ δ´ εἶπεν ᾤμην	γὰρ	τοιοῦτον ἅπαντας τοὺς ἄνδρας ὄζειν.
[179]	τηνικαῦτα; (τῆς δὲ εἰπούσης περιέμενον	γὰρ	τὸν ἄνδρα κατακλινῆναι, πικρῶς ἐπετίμησε
[205]	ἔφη τὴν ἀμοιβὴν γεγονέναι· πέτεσθαι	γὰρ	τοῦτον οὐ λέγειν ἐδίδαξεν. Οὐατίνιον
[201]	ἀλειφομένων τρίβειν ἕκαστον ἑαυτόν· τὰ	γὰρ	ὑποζύγια χεῖρας μὴ ἔχοντα ἑτέρου
[187]	ἐπιμελῶς πρὸς τὸν εἰπόντα τί	γὰρ	φοβούμεθα; χειρίστην ἔφησε στρατηγοῦ φωνὴν
[195]	μὴ δόξῃ λαμβάνειν μισθόν· οὐδὲ	γὰρ	χάριτι Πύρρου μεμηνυκέναι τὴν ἐπιβουλήν,
[193]	ἐπὶ τὰ κρέα ταῦτα· τὴν	γὰρ	χώραν αὐτῶν τεμοῦμεν, ἂν πολυπραγμονῶσι.
[192]	ὅτι μόλις αὐτοῦ σκέπουσι τὴν	γαστέρα	ἀσπίδες τρεῖς ἢ τέσσαρες, δι´
[197]	χεῖρας ἔχει Φιλοποίμην καὶ σκέλη,	γαστέρα	δ´ οὐκ ἔχει. καὶ γὰρ
[183]	ἱερείου διαπεπραγμένου καταλείπεσθαι μόνην τὴν	γαστέρα	καὶ τὴν γλῶτταν. ΑΝΤΙΟΧΟΣ Ο
[198]	ὡς χαλεπόν ἐστι λέγειν πρὸς	γαστέρα	ὦτα μὴ ἔχουσαν. Θαυμάζειν δὲ
[177]	ὁ Ἀρχέλαος αὐτῷ σὺ δέ	γε	αἰτεῖς. Ὕδωρ δέ τινος αὐτοῦ
[191]	ἐν τῷ μάχεσθαι μὴ σύ	γε	εἶπεν ἀλλὰ δός μοι τοὺς
[178]	ὡραῖος ὢν ἐκεῖνος ἀποτέθνηκεν ἑαυτῷ	γε	εἶπεν, ἐμοὶ δὲ ταχέως· ἔφθη
[200]	ἄλλων ὁ Σκιπίων γελάσας ἀβελτερίᾳ	γε	εἶπεν ἡμῶν, οἳ καθάπερ οὐκ
[180]	προφήτου παῖς Διὸς προσαγορευθείς οὐδέν	γε	ἔφη θαυμαστόν, πάντων μὲν γὰρ
[179]	φήσαντος ἱκανὰ εἶναι δέκα, σοί	γε	ἔφη λαβεῖν, ἐμοὶ δ´ οὐχ
[201]	οὐδέποτε στρατοπέδων ἀλαλαγμὸς ἐθορύβησεν, οὔτι	γε	συγκλύδων ἀνθρώπων, ὧν οὐ μητέρα
[204]	λόγιος ἐκ δὲ πεινατικοῦ ἐμετικὸς	γέγονας;	(Πρὸς δὲ Κάτωνα πικρῶς καθαψάμενον,
[189]	τὸν νεανίσκον ἠρώτησε δειπνήσαντα, πῶς	γέγονεν·	ἡδέως δὲ φήσαντος, (ταῦτά σοι
[172]	Κῦρον ἀγαπηθέντα μάλιστα τῶν βασιλέων	γεγονέναι	γρυπὸν τὸ εἶδος. Ἔλεγε δὲ
[182]	τῶν φίλων τινὸς ἐκ μαγείρου	γεγονέναι	δοκοῦντος, συμβουλεύοντος δ´ αὐτῷ τῶν
[198]	ἔφη περὶ τῆς πατρίδος ἀδεὴς	γεγονέναι	καὶ ἀκίνδυνος, ὁπότε τῶν εὐτυχημάτων
[205]	αὐτοῦ δικαίαν ἔφη τὴν ἀμοιβὴν	γεγονέναι·	πέτεσθαι γὰρ τοῦτον οὐ λέγειν
[200]	δ´ ὁ Πομπήιος υἱὸς αὐλητοῦ	γεγονέναι·	τοῦ δὲ φήσαντος μὴ μετιέναι,
[194]	χρήματα πολλὰ παρ´ ἀνδρὸς αἰχμαλώτου	γεγονότος	ἐμοὶ μέν εἶπεν ἀπόδος τὴν
[183]	δὲ τοῦ ῥήτορος ἤδη πρεσβύτου	γεγονότος	(ἔφη καθάπερ ἱερείου διαπεπραγμένου καταλείπεσθαι
[188]	ἀποθνῄσκειν (ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ κατακρίτου	γεγονότος	καὶ δεομένου τὸν Φωκίωνα πρὸς
[198]	Τεσσάρων δὲ παίδων ἀρρένων αὐτῷ	γεγονότων	δύο μὲν πρότερον ἐτύγχανεν ἐκδεδωκὼς
[193]	Ἥδιστον δὲ πάντων τῶν αὑτῷ	γεγονότων	καλῶν καὶ ἀγαθῶν εἶναι ἔλεγε
[207]	δὲ ὅτι τῶν ἀπὸ Βρασίδου	γεγονότων	ὑπόλοιπος οὗτός ἐστι μετεπέμψατο καὶ
[196]	Ῥωμαῖος ὁ Τερέντιος, ἐπιεικὴς ἀνήρ,	γεγονὼς	αἰχμάλωτος ὑπὸ Καρχηδονίων· ἐπεὶ δὲ
[198]	πέντε πρὸ τοῦ θριάμβου, τεσσαρακαίδεκα	γεγονὼς	ἔτη, ἀπέθανεν, ὁ δὲ ὕστερον
[207]	ὅτι Ἀλέξανδρος δύο καὶ τριάκοντα	γεγονὼς	ἔτη κατεστραμμένος τὰ πλεῖστα διηπόρει
[194]	κινδυνεύειν ὁμοίως εἷς τῶν πλουσίων	γεγονὼς	καὶ μακαρίων. Ἐρωτηθεὶς δὲ πότερον
[195]	Κάνναις ἀτυχίαν τῆς πόλεως ἄρχων	γεγονὼς	μετὰ Κλαυδίου Μαρκέλλου, τόλμαν ἔχοντος
[207]	τινος αὐτῷ βιβλίον, ἐν ᾧ	γεγραμμένον	ἦν φαλακρὸς ἢ κλέπτης Θεόδωρος
[189]	παραινεῖν, ταῦτα ἐν τοῖς βιβλίοις	γέγραπται.	ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ. Λυκοῦργος ὁ Λακεδαιμόνιος εἴθισε
[192]	δεῖν ἀπέφαινεν εἶναι τὸ σῶμα	γεγυμνασμένον	οὐκ ἀθλητικῶς μόνον ἀλλὰ καὶ
[193]	ἀγαθῶν εἶναι ἔλεγε τὸ (τῶν	γειναμένων	αὐτὸν) τοῦ πατρὸς ἔτι ζῶντος
[185]	πωλῶν ἐκέλευε κηρύττειν ὅτι καὶ	γείτονα	χρηστὸν ἔχει. Τῶν δ´ Ἀθηναίων
[192]	ὥστε κληθεὶς ἐπὶ δεῖπνον ὑπὸ	γείτονος	εὑρὼν πεμμάτων καὶ ὄψων καὶ
[175]	ἐποίησεν· ἐπεὶ δὲ προστάξας πλείονα	γελᾶν	ἤκουσεν αὐτοὺς καὶ σκώπτειν ἐν
[200]	δὲ τῶν ἄλλων ὁ Σκιπίων	γελάσας	ἀβελτερίᾳ γε εἶπεν ἡμῶν, οἳ
[177]	προσαπαιτούντων καὶ τοῖς Μακεδόσιν ἐγκαλούντων,	γελάσας	ὁ Φίλιππος εἶπεν οὐ δοκοῦσιν
[204]	τὸν ἵππον ἐπὶ τοὺς τιμητὰς	Γέλλιον	καὶ Λέντλον· ἐκείνων δὲ ὥσπερ
[199]	Τοὺς δὲ σπουδάζοντας ἐν τοῖς	γελοίοις	ἔλεγεν ἐν τοῖς σπουδαίοις ἔσεσθαι
[200]	πολέμιοι προσμάχωνται τοῖς χώμασιν, ἔφη	γελοῖον	εἶναι κατειληφότας τὰ τείχη καὶ
[175]	δ´ ἔσονται διαλυθέντες καὶ στασιάσαντες.	~ΓΕΛΩΝ.	(Γέλων ὁ τύραννος, ὅτε Καρχηδονίους
[175]	ἔσονται διαλυθέντες καὶ στασιάσαντες. ~ΓΕΛΩΝ.	(Γέλων	ὁ τύραννος, ὅτε Καρχηδονίους πρὸς
[187]	ὁ Ἀθηναῖος ὑπ´ οὐδενὸς οὔτε	γελῶν	ὤφθη οὔτε δακρύων. Ἐκκλησίας δὲ
[175]	αὐτόν. ΙΕΡΩΝ. Ἱέρων ὁ μετὰ	Γέλωνα	τύραννος ἔλεγε μηδένα τῶν παρρησιαζομένων
[194]	οὖν οἱ δικασταὶ σὺν πολλῷ	γέλωτι	μηδὲ τὰς ψήφους ἐπ´ αὐτὸν
[205]	καὶ βαρβάρους ἀπεκάλει καὶ μετὰ	γέλωτος	ἠπείλει κρεμᾶν αὐτούς· ὃ καὶ
[207]	καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἐν τοῖς	γενεθλίοις	δῶρον ἐλάμβανε φιάλην. Ἀθηνοδώρῳ δὲ
[180]	οὐδέν, εἶπεν, ἢ ξῦραι τὰ	γένεια	τῶν Μακεδόνων· θαυμάσαντος δὲ τοῦ
[177]	τῷ συμποσίῳ καὶ καταφιλοῦντος ἤδη	γενειῶντα,	πρὸς τοὺς φίλους εἶπε μὴ
[191]	διακωλύσειν τοὺς πολεμίους ἴσους αὐτοῖς	γενέσθαι	βουλομένους. ἔτι δὲ μικρὸν ἀπολειπούσης
[189]	καὶ ἑτέρους μοι παῖδας τοιούτους	γενέσθαι.	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ. Δημήτριος ὁ
[177]	τύχῃ καὶ τῷ τρόπῳ μείζονα	γενέσθαι	καὶ μετριώτερον. Ἀθηναίους μὲν οὖν
[193]	ἔφη καὶ παρ´ ἡμῖν πατροκτόνον	γενέσθαι	καὶ παρ´ Ἀργείοις μητροκτόνον· ἀλλὰ
[182]	ἀξιοῦντος δὲ τὴν κρίσιν αὐτῷ	γενέσθαι	κατ´ οἰκίαν, ἔσται μὲν οὖν«
[183]	γράψῃ παρὰ τοὺς νόμους κελεύων	γενέσθαι,	μὴ προσέχειν ὡς ἠγνοηκότι. Τὴν
[185]	δικαίαν ἔφη μήτ´ ἂν ἐκεῖνον	γενέσθαι	ποιητὴν ἀγαθὸν (ᾄδοντα παρὰ μέλος,
[194]	πολλὴν ἐποίησε δημοσίαν, ἐπηύξατο μηδένα	γενέσθαι	Ῥωμαίων, ὃς ὀλίγην ἡγήσεται γῆν
[204]	πάσας διδοὺς μετανοῆσαι καὶ βελτίονας	γενέσθαι	τοὺς πονηρούς. Ἐπεὶ δὲ Φραάτης
[202]	εἰ βούλοιτο εἷς τῶν δέκα	γενέσθαι.	Τῶν δὲ νεωτέρων τινὸς χιλιάρχου
[175]	ὅπως ἥ τε χώρα βελτίων	γένηται	γεωργουμένη καὶ μὴ χείρονες αὐτοὶ
[191]	ἐξεῦρες, πῶς καὶ αὕτη ἔντιμος	γένηται.	~ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ. (Νικόστρατος ὁ τῶν Ἀργείων
[179]	περὶ κρουμάτων ὁ ψάλτης μὴ	γένοιτό	σοι εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, κακῶς
[182]	λέγοντος ὅτι χιονοβόλος ἡ ὥρα	γενομένη	λιποβοτανεῖν ἐποίησε τὴν χώραν, οὐ
[187]	λέγειν πρὸς Ἀθηναίους. Μαντείας δὲ	γενομένης	Ἀθηναίοις, ὡς εἷς ἀνὴρ ἔστιν
[204]	Ἰσχυρᾶς δὲ σιτοδείας ἐν Ῥώμῃ	γενομένης	ἀποδειχθεὶς (λόγῳ μὲν ἀγορᾶς ἐπιμελητής,
[185]	ἀπείκαζεν αὑτόν, αἷς ὑποτρέχουσι χειμαζόμενοι,	γενομένης	δ´ εὐδίας τίλλουσι παρερχόμενοι καὶ
[192]	δὲ προσάγων τοῖς πολεμίοις, βροντῆς	γενομένης	καὶ τῶν περὶ αὐτὸν πυνθανομένων
[189]	τὴν Ἀντιπάτρου τελευτὴν δημοκρατίας Ἀθηναίοις	γενομένης	κατεγνώσθη θάνατος τοῦ Φωκίωνος ἐν
[206]	ἀπιστῶν αὐτοῖς· ἐπεὶ δὲ μάχης	γενομένης	νικῶν ὁ Πομπήιος οὐκ ἐπεξῆλθεν,
[187]	ὤφθη οὔτε δακρύων. Ἐκκλησίας δὲ	γενομένης	πρὸς τὸν εἰπόντα σκεπτομένῳ, (ὦ
[197]	ἀφίησιν· ὅσοι δὲ Ῥωμαίων αἰχμάλωτοι	γενόμενοι	ἐν τοῖς κατ´ Ἀννίβαν χρόνοις
[178]	Φίλωνα τὸν Θηβαῖον εὐεργέτην αὐτοῦ	γενόμενον	καὶ ξένον, ὁπηνίκα διῆγεν ἐν
[185]	(καὶ δειλὸν ὄντα, μὴ στρατηγὸς	γενόμενος	ἀπολέσῃ τὴν πόλιν, ἔπεισεν ἀργυρίῳ
[205]	πραγμάτων ἀλλὰ τούτοις ὁμοίων ὄντων.	Γενόμενος	δ´ οὖν παρὰ Πομπηίῳ καὶ
[178]	ἀποβαλεῖν τὸ τῆς δόξης θέατρον.	Γενόμενος	δὲ κριτὴς δυεῖν πονηρῶν ἐκέλευσε
[176]	ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ. Ἀγαθοκλῆς υἱὸς ἦν κεραμέως·	γενόμενος	δὲ κύριος Σικελίας καὶ βασιλεὺς
[179]	ἀκούῃς. Τότε μὲν οὖν ἀνέστη·	γενόμενος	δὲ μᾶλλον ἐφ´ ἑαυτῷ καὶ
[179]	ὡς μικροῦ δι´ αὐτοὺς μοιχὸς	γενόμενος.	Ἐπιθυμιῶντι δὲ τοῖς θεοῖς ἀφειδῶς
[182]	Θαυμαζόντων δὲ πάντων ὅτι γέρων	γενόμενος	ἠπίως ἐχρῆτο καὶ πράως τοῖς
[178]	τοῦ Φιλίππου πόθεν, ὦ ἄνθρωπε,	γενόμενος	καὶ πῶς; (ἐγγύς ἔφη φράσαι
[206]	περὶ πρωτείων, ἐπιστὰς καὶ σύννους	γενόμενος	μᾶλλον ἄν ἔφη ἐβουλόμην πρῶτος
[185]	δωρεῶν ἀξιωθεὶς καὶ ταχὺ πλούσιος	γενόμενος	πρὸς τοὺς παῖδας εἶπεν ὦ
[184]	παραγενομένων ἐπὶ τὴν ἔπαυλιν φανερὸς	γενόμενος,	προσφερομένης τῆς πορφύρας αὐτῷ καὶ
[183]	στράτευμα παραδοὺς ὡς ἔπιεν αἰχμάλωτος	γενόμενος,	ὦ θεοί εἶπεν ὡς μικρᾶς
[195]	ῥήξαντα φωνὴν ἐπιφανῆναι καὶ τούτου	γενομένου,	ἐπιστραφεὶς ὁ Φαβρίκιος καὶ μειδιάσας
[198]	παρασχεῖν. Τοῦ δὲ Περσέως αἰχμαλώτου	γενομένου	καὶ παραιτουμένου τὸν θρίαμβον ἐπὶ
[204]	τὴν Ῥώμην. Μεγάλου δὲ χειμῶνος	γενομένου	καὶ τῶν κυβερνητῶν ὀκνούντων, πρῶτος
[206]	οὖν ἐκωλύθη τοῦ χειμῶνος ἰσχυροῦ	γενομένου	καὶ τῶν στρατιωτῶν συνδραμόντων καὶ
[207]	δεῖ κρίνεσθαι τοὺς ἐν αἰτίαις	γενομένους	καὶ πῶς δεῖ κολάζεσθαι τοὺς
[203]	μαχαίραις. Μαμερτίνους δὲ τῆς ἐναντίας	γενομένους	μερίδος οἷός (τε) ἦν ἀποσφάττειν
[202]	πολέμοις Καμερίνων χιλίους ἄνδρας ἀγαθοὺς	γενομένους	ὁμοῦ Ῥωμαίους ἐποίησε, (κατ´ οὐδένα
[184]	τὴν βασιλείαν ἔτι ζῶν ἐνηλίκῳ	γενομένῳ	παρέδωκε. ΠΥΡΡΟΣ. (Πύρρον οἱ υἱοὶ
[184]	ἐξ ἑαυτοῦ τέκνον ἔθρεψε, πολλῶν	γενομένων,	ἀλλὰ τῷ Εὐμένους υἱῷ τὴν
[172]	πολλῶν ἀναθεώρησιν ἀνδρῶν ἀξίων μνήμης	γενομένων	λαμβάνοντι. ΚΥΡΟΣ. Πέρσαι τῶν γρυπῶν
[181]	Ἑλλήνων παρὰ τοῖς πολεμίοις ὑποχειρίων	γενομένων	τοὺς μὲν Ἀθηναίους ἐκέλευσεν ἐν
[187]	τὸ μὲν ἐμὸν ἀπ´ ἐμοῦ	γένος	ἄρχεται, τὸ δὲ σὸν ἐν
[178]	ἔχων περὶ τῆς βασιλείας ἀνταγωνιστὰς	γενοῦ	καλὸς κἀγαθός, ἵνα μὴ δι´
[202]	ΓΑΙΟΣ ΜΑΡΙΟΣ. Γάιος Μάριος ἐκ	γένους	ἀδόξου προϊὼν εἰς πολιτείαν (διὰ
[205]	δὲ τὸν δοκοῦντα Λίβυν ἀπὸ	γένους	εἶναι, φήσαντα δ´ αὐτοῦ μὴ
[207]	ὅτι ἔστι καὶ (σιγῆς ἀκίνδυνον	γέρας.	Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀλέξανδρος δύο
[207]	εἶπε νέοι γέροντος, οὗ νέου	γέροντες	ἤκουον. Τοῦ δ´ Ἀθηναίων δήμου
[204]	πράσσειν ὀρεγόμενον ψέγοντος, μᾶλλον ἔφη	γέροντι	τὸ τρυφᾶν ἢ τὸ ἄρχειν
[199]	ὃ πράττωμεν, καθήμεθα περὶ Γραικῶν	γεροντίων	ζητοῦντες πότερον ὑπὸ τῶν παρ´
[207]	ἀλλ´ ἐθορύβουν, ἀκούσατε εἶπε νέοι	γέροντος,	οὗ νέου γέροντες ἤκουον. Τοῦ
[182]	ἔδωκε. Θαυμαζόντων δὲ πάντων ὅτι	γέρων	γενόμενος ἠπίως ἐχρῆτο καὶ πράως
[185]	τῶν Ἑλλήνων διανοουμένων (λύειν τὴν	γέφυραν,	ἵνα σῴζων τοὺς Ἕλληνας ἐκεῖνον
[175]	ἥ τε χώρα βελτίων γένηται	γεωργουμένη	καὶ μὴ χείρονες αὐτοὶ σχολάζοντες.
[181]	ὅτι γῆν ἀρίστην κεκτημένοι οὐ	γεωργοῦσι·	τοὺς δὲ Θηβαίους ἀφῆκεν εἰπὼν
[177]	τὸ κομμάτιον σὺ δὲ τὸν	γηγενέταν	ἄργυρον αἰνεῖς ἀπεσήμαινεν εἰς ἐκεῖνον,
[184]	τὸ οὖς εἰπών μὴ σπεῦδε	γῆμαι	πρὶν τελευτήσαντ´ ἴδῃς οὐδὲν ἄλλο
[184]	τὸ διάδημα καὶ τὴν γυναῖκα	γήμας	ἐβασίλευσε· πυθόμενος δὲ προσιόντα ζῶντα
[181]	(μισθοφοροῦσι καὶ τοὺς Θεσσαλοὺς ὅτι	γῆν	ἀρίστην κεκτημένοι οὐ γεωργοῦσι· τοὺς
[180]	Ἀπεκρίνατο δὲ Δαρείῳ μήτε τὴν	γῆν	ἡλίους δύο μήτε τὴν Ἀσίαν
[194]	γενέσθαι Ῥωμαίων, ὃς ὀλίγην ἡγήσεται	γῆν	τὴν τρέφουσαν. Σαυνιτῶν δὲ μετὰ
[199]	κίνδυνον, ἅπασι φέρειν. Τῷ δὲ	γήρᾳ	πολλῶν αἰσχρῶν παρόντων ἠξίου μὴ
[207]	Ἀθηνοδώρῳ δὲ τῷ φιλοσόφῳ διὰ	γῆρας	εἰς οἶκον ἀφεθῆναι δεηθέντι συνεχώρησεν.
[196]	Ἐπεὶ δὲ διάρας τῆς τε	γῆς	ἐκράτει καὶ τὰ στρατόπεδα τῶν
[204]	μὲν ἀγορᾶς ἐπιμελητής, ἔργῳ δὲ	γῆς	καὶ θαλάσσης κύριος, ἔπλευσεν εἰς
[190]	ταύτης ἔφη κρατῶν βέλτιστα περὶ	γῆς	ὅρων διαλέγεται. Τοὺς δὲ Λακεδαιμονίους
[172]	μάχαις καὶ παρὰ τὰ δεινὰ	γίνεσθαι	φρονιμώτερος. Τοὺς δὲ φόρους τοῖς
[177]	Μακεδόνων· ἐπισκεπτέον οὖν μή τι	γίνεται	παρ´ ἡμᾶς. Ὡς οὖν ἔγνω
[172]	τύχην ἀναμεμιγμένην ἔχουσιν, αἱ (δὲ	γινόμεναι	παρὰ τὰ ἔργα καὶ τὰ
[204]	οὐκ ἐπ´ ἀγαθῷ τῆς δημοκρατίας	γινομένην	ἀντέπραττεν αὐτός, ἀπεκρίνατο τὰ μὲν
[199]	ἐν δὲ τῇ συγκλήτῳ πολλῶν	γινομένων	λόγων ἀναστάς ὥσπερ οὐκ ἔχοντες
[186]	τὸν Ἀριστείδην; τοῦ δ´ ἀνθρώπου	γινώσκειν	μὲν οὐ φήσαντος, ἄχθεσθαι (δὲ
[205]	δίκην· εἰπόντος δ´ ἐκείνου μηδὲν	γινώσκειν,	οἴει γὰρ ἴσως εἶπε περὶ
[186]	ἐγγράψαι τὸ ὄνομα τοῦ Ἀριστείδου,	γινώσκεις	γάρ ἔφη τὸν Ἀριστείδην; τοῦ
[187]	ἔλεγε κάλλιστα στρατηγεῖν τοὺς μάλιστα	γινώσκοντας	τὰ τῶν πολεμίων. (Δίκην δὲ
[205]	δὲ καὶ Καίσαρος διαστάντων ἔφη	γινώσκω	ὃν φύγω, μὴ γινώσκων πρὸς
[180]	αἰτεῖ τάλαντα, ~καλῶς ἔφη ποιεῖ	γινώσκων	ὅτι (φίλον ἔχει καὶ δυνάμενον
[205]	ἔφη γινώσκω ὃν φύγω, μὴ	γινώσκων	πρὸς ὃν φύγω, καὶ Πομπήιον
[174]	πιθανῶς δὲ καὶ περιττῶς εἰργασμένα	γλυφαῖς	τισι καὶ τορείαις, τῷ μὲν
[183]	μόνην τὴν γαστέρα καὶ τὴν	γλῶτταν.	ΑΝΤΙΟΧΟΣ Ο ΤΡΙΤΟΣ. Ἀντίοχος ὁ
[203]	πολεμίων ὑπὲρ δέκα μυριάδας ἀπέκτεινε.	ΓΝΑΙΟΣ	ΠΟΜΠΗΙΟΣ. Γναῖος Πομπήιος ὑπὸ Ῥωμαίων
[203]	δέκα μυριάδας ἀπέκτεινε. ΓΝΑΙΟΣ ΠΟΜΠΗΙΟΣ.	Γναῖος	Πομπήιος ὑπὸ Ῥωμαίων ἠγαπήθη τοσοῦτον
[173]	ἀλλὰ καὶ τὴν γυναῖκα τὴν	γνησίαν	ἐκέλευσε τῆς ἁρμαμάξης τὰς αὐλαίας
[179]	δὲ μᾶλλον ἐφ´ ἑαυτῷ καὶ	γνοὺς	ἀδικούμενον τὸν Μαχαίταν τὴν μὲν
[206]	ἑαυτὸν ἀνεβόησε πίστευε τῇ τύχῃ	γνοὺς	ὅτι Καίσαρα κομίζεις. Τότε μὲν
[205]	ἄλλως ἀκούσας ὅτι τέθνηκεν, εἶτα	γνοὺς	ὕστερον ὅτι (ζῇ, κακός εἶπεν
[187]	τῇ πόλει ταῖς πάντων ἐναντιούμενος	γνώμαις,	καὶ τῶν Ἀθηναίων ζητεῖν κελευόντων
[172]	τῶν παρόντων. Τοιαύτῃ δή τινι	γνώμῃ	κἀμοῦ λιτά σοι δῶρα καὶ
[183]	ἐξ Ἐφέσου, φοβούμενος μὴ παρὰ	γνώμην	ἐκβιασθῇ πρᾶξαί τι τῶν οὐχ
[188]	λέγουσιν. ~Ἐπεὶ δὲ λέγων ποτὲ	γνώμην	(πρὸς τὸν δῆμον εὐδοκίμει καὶ
[188]	ὁ Φωκίων ἠξίου περιμεῖναι καὶ	γνῶναι	βεβαίως. εἰ γὰρ τήμερον ἔφη
[187]	τοιγαροῦν εἶπεν ἂν ἄλλο τι	γνῶσι	περὶ ἡμῶν Ἀθηναῖοι, σὲ μὲν
[195]	ἐστιν· Ἠπειρῶται γὰρ ἐὰν ἀμφοτέρους	γνῶσιν	ἡμᾶς, ὑπ´ ἐμοῦ βασιλεύεσθαι μᾶλλον
[182]	εἴ τις ἐν τῷ στρατοπέδῳ	γόγγρον	ἕψει; ~(Ἐπεὶ δ´ ὄναρ ἰδὼν
[182]	φησί τὸν Ὅμηρον, ὦ Ἀνταγόρα,	γόγγρον	ἕψειν τὰς τοῦ Ἀγαμέμνονος γράφοντα
[182]	πυρσεύεσθαι. Ἀνταγόρου δὲ τοῦ ποιητοῦ	γόγγρον	ἕψοντος καὶ αὐτοῦ τὴν λοπάδα
[194]	διδόντων ἔτυχεν ἐν χύτραις ἕψων	γογγυλίδας·	ἀπεκρίνατο δὴ τοῖς Σαυνίταις μηδὲν
[192]	ἀμαθεῖς ἀποκαλοῦντα τοὺς Λακεδαιμονίους μόνοι	γοῦν	εἶπεν ἡμεῖς οὐδὲν μεμαθήκαμεν κακὸν
[179]	Ἕλληνες· καὶ ὁ Δημάρατος πάνυ	γοῦν	ἔφη σοὶ περὶ τῆς τῶν
[189]	ὅπως μὴ ποιῶσι μαχιμωτέρους. ὕστερον	γοῦν	τοῦ Ἀγησιλάου τρωθέντος ὁ Ἀνταλκίδας
[199]	εἶπεν ὃ πράττωμεν, καθήμεθα περὶ	Γραικῶν	γεροντίων ζητοῦντες πότερον ὑπὸ τῶν
[201]	δεύτερον ἐν τῇ πρὸς Γάιον	Γράκχον	ὑπέρ τε τῆς βουλῆς καὶ
[175]	Διονύσιος ὁ πρεσβύτερος, κληρουμένων κατὰ	γράμμα	τῶν δημηγορούντων, ὡς ἔλαχε τὸ
[173]	διελὼν χρήματα μὲν οὐχ εὗρε,	γράμμασι	δὲ ἑτέροις ἐνέτυχε τάδε φράζουσιν·
[196]	καὶ τῆς πολιτείας σχολὴν ἐν	γράμμασι	διατριβὴν ποιούμενος ἔλεγεν, ὁπότε σχολάζοι,
[204]	τὰ μὲν πρῶτα τῶν ὀνομάτων	γράμμασιν	ἐσήμηνεν, ἀντὶ δὲ τοῦ Κικέρωνος
[207]	ἢ τὰ εἴκοσι καὶ τέτταρα	γράμματα	διελθεῖν πρὸς ἑαυτόν ἐπιλαβόμενος αὐτοῦ
[202]	Ἀντιόχου φιλοφρόνως οὐκ ἀντασπασάμενος τὸ	γραμματεῖον	ἀπέδωκεν· ἐπεὶ δ´ ἀναγνοὺς ἔφη
[195]	πόλιν ἑλὼν καὶ διαρπάσας, τοῦ	γραμματέως	ἐπερωτήσαντος τί περὶ τῶν ἱερῶν
[204]	ἐμαυτῷ αὐτοκράτορι. Τῶν δὲ Σερτωρίου	γραμμάτων	κρατήσας ἐν Ἰβηρίᾳ, ἐν οἷς
[179]	κρατοῦμεν. Μέλλων δὲ τὴν ἐπὶ	Γρανίκῳ	μάχην μάχεσθαι παρεκάλει (τοὺς Μακεδόνας
[180]	πολεμίων, αὐτὸν γὰρ ἡμῶν τὸν	γράσον	οὐχ ὑπομενοῦσι. Παρατασσομένου δὲ τοῦ
[183]	κελεύοντα μὴ προσέχειν, ἄν τι	γράφῃ	βιασθεὶς ὑπὸ Σελεύκου, μηδὲ παραχωρεῖν
[183]	τοῦ πατρὸς εἰκόνας ἢ τὴν	γραφὴν	ἐκείνην διαφθερεῖν. Σπεισάμενος δὲ τοῖς
[187]	παρῆλθεν ἀντερῶν τοῖς περὶ Ἀλεξάνδρου	γραφομένοις	ψηφίσμασιν· εἰπόντος δέ τινος σὺ
[182]	γόγγρον ἕψειν τὰς τοῦ Ἀγαμέμνονος	γράφοντα	πράξεις; καὶ ὁ Ἀνταγόρας σὺ
[183]	Πρωτογένους τοῦ ζωγράφου τὸν (Ἰάλυσον	γράφοντος·	ἐπικηρυκευσαμένων δὲ τῶν Ῥοδίων καὶ
[205]	σιωπᾶν. Λόγους δὲ καὶ ποιήματα	γράφων	ἀνεγίνωσκεν αὐτοῖς καὶ τοὺς μὴ
[191]	τοῦ ἰατροῦ τοῦ Διὸς προσαγορευομένου	γράψαντος	ἐπιστολὴν πρὸς αὐτόν Μενεκράτης Ζεὺς
[199]	νεκροφόρων ἐξενεχθῶσι. Ποστουμίου δ´ Ἀλβίνου	γράψαντος	ἱστορίας Ἑλληνιστὶ καὶ συγγνώμην παρὰ
[182]	ἐν τοῖς ποιήμασιν) Ἡλίου παῖδα	γράψαντος	οὐ ταῦτά μοι« ἔφη σύνοιδεν
[207]	ἡγεμονίαν τὸ διατάξαι τὴν ὑπάρχουσαν.	Γράψας	δὲ τὸν περὶ τῶν μοιχῶν
[183]	ἔγραψε ταῖς πόλεσιν, ἄν τι	γράψῃ	παρὰ τοὺς νόμους κελεύων γενέσθαι,
[172]	ἀγαπηθέντα μάλιστα τῶν βασιλέων γεγονέναι	γρυπὸν	τὸ εἶδος. Ἔλεγε δὲ Κῦρος
[172]	γενομένων λαμβάνοντι. ΚΥΡΟΣ. Πέρσαι τῶν	γρυπῶν	ἐρῶσι καὶ καλλίστους ὑπολαμβάνουσι διὰ
[196]	δείξας αὐτῷ ἐνόπλους ἄνδρας τριακοσίους	γυμναζομένους	καὶ πύργον ὑψηλὸν ὑπὲρ θαλάττης
[187]	Ἰφικράτους ὅτι κινδυνεύων εἰς τὸ	γυμνάσιον	βαδίζει καὶ τὴν εἰωθυῖαν ὥραν
[184]	περιθέμενος τὸ διάδημα καὶ τὴν	γυναῖκα	γήμας ἐβασίλευσε· πυθόμενος δὲ προσιόντα
[206]	αὐτήν ὅτι τὴν Καίσαρος ἔφη	γυναῖκα	καὶ διαβολῆς ἔδει καθαρὰν εἶναι.
[184]	ἀλλὰ καὶ τελευτῶν ἐκείνῳ τὴν	γυναῖκα	καὶ τὴν βασιλείαν ἀπέλιπεν. ἀνθ´
[179]	διενεχθέντος αὐτοῦ πρὸς Ὀλυμπιάδα (τὴν	γυναῖκα	καὶ τὸν υἱὸν ἧκε Δημάρατος
[204]	τοῦ βασιλέως, ἐπιστραφεὶς πρὸς τὴν	γυναῖκα	καὶ τὸν υἱὸν οὐδὲν ἕτερον
[206]	φυγάδα ἕξεις. Πομπηίαν δὲ τὴν	γυναῖκα	κακῶς ἀκούσασαν ἐπὶ Κλωδίῳ παραιτησάμενος,
[189]	δὲ παίδων, αὐτοῦ γαμεῖν ἑτέραν	γυναῖκα	μέλλοντος, διαπυνθανομένων μή τι μεμφόμενος
[175]	δυσωδίαν τοῦ στόματος ᾐτιᾶτο τὴν	γυναῖκα	μηδέποτε περὶ τούτου φράσασαν· ἡ
[180]	εὐθὺς ἐκ τοῦ συμποσίου τὴν	γυναῖκα;	Πάλιν δὲ Πύθωνα τὸν Εὐίου
[173]	ἀνέδην παρεῖχεν, ἀλλὰ καὶ τὴν	γυναῖκα	τὴν γνησίαν ἐκέλευσε τῆς ἁρμαμάξης
[189]	ποιήσομεν τοὺς μισοῦντας; καὶ ἔδωκε	γυναῖκα	τῷ Θρασυβούλῳ τὴν παρθένον. Κωμαστῶν
[174]	δύο παρ´ αὐτοῦ λαβεῖν καλὰς	γυναῖκας.	ΤΗΡΗΣ. Τήρης ὁ Σιτάλκου πατὴρ
[198]	πάντων ἀνθρώπων, ἡμῶν δὲ αἱ	γυναῖκες.	Ἔφη δὲ βούλεσθαι μᾶλλον εὐεργετήσας
[186]	δ´ ἐκείνου δάκνεις ὡς αἱ	γυναῖκες	οὐ μὲν οὖν εἶπεν ἀλλ´
[189]	δέ τινων περιτυχόντων αὐτοῦ τῇ	γυναικὶ	καὶ πολλὰ πραξάντων ἀσελγῆ καὶ
[182]	τοῦ νεανίσκου λαβεῖν κατάλυσιν παρὰ	γυναικὶ	χήρᾳ τρεῖς ἐχούσῃ θυγατέρας εὐπρεπεῖς,
[198]	Λοιδορῶν δέ ποτε τὴν ἐπιπολάζουσαν	γυναικοκρατίαν	πάντες εἶπεν ἄνθρωποι τῶν γυναικῶν
[189]	παροξυνόμενος ἐπ´ αὐτὸν ὑπὸ τῆς	γυναικὸς	ἂν τοὺς φιλοῦντας εἶπε μισῶμεν,
[175]	δὲ τὸν κωμῳδοποιόν, ὅτι τῆς	γυναικὸς	αὐτοῦ παρούσης εἶπέ τι τῶν
[194]	Θήβης δὲ τῆς τοῦ τυράννου	γυναικὸς	ἐλθούσης πρὸς Πελοπίδαν καὶ λεγούσης
[194]	καὶ ἀνάπηρον ἄνθρωπον. Τῆς δὲ	γυναικός,	ἐπὶ μάχην ἐξιόντος αὐτοῦ, δεομένης
[206]	οὐδὲν εἶπε φαῦλον περὶ τῆς	γυναικός·	ἐρομένου δὲ τοῦ κατηγόρου διὰ
[180]	Ἀντιπατρίδην, μή τι τυγχάνει τῆς	γυναικὸς	ἐρῶν· ἐκείνου δὲ ὁμολογήσαντος, ὦ
[195]	τοῦ στρατοπέδου πλανῷτο πολλάκις ἐρῶν	γυναικός,	τὰ δ´ ἄλλα θαυμαστὸν ἐν
[198]	γυναικοκρατίαν πάντες εἶπεν ἄνθρωποι τῶν	γυναικῶν	ἄρχουσιν, ἡμεῖς δὲ πάντων ἀνθρώπων,
[190]	καὶ ὑψηλὸν εἶναι, οὐδ´ εἰ	γυναικῶν	εἶπεν ἦν ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ. Ἀρχίδαμος ἐν
[178]	ὅτι παῖδας ἐκ πλειόνων ποιεῖται	γυναικῶν,	οὐκοῦν ἔφη πολλοὺς ἔχων περὶ
[184]	ὢν ἐν πότοις ἐκυλινδεῖτο καὶ	γυναιξίν·	ἐπεὶ δὲ Μιλτιάδης στρατηγῶν ἐνίκησεν
[175]	ἀπολείπειν ἔμελλεν, ἀνδρὸς ἐλευθέρου διαφθείραντα	γύναιον,	ἠρώτησε μετ´ ὀργῆς, τί τοιοῦτον
[195]	καὶ προαγαγὼν συνέστησεν αὐτῷ τὸ	γύναιον.	Ταραντίνους δὲ κατέχοντα φρουρᾷ τὸν
[189]	τὸ λοιπόν· ἡ δ´ ἐμὴ	γυνὴ	τὸ παράπαν ἐχθὲς οὐδαμῇ προῆλθε.
[202]	δώσειν τὴν ἀπόκρισιν, τῷ κλήματι	γῦρον	περὶ αὐτὸν ὁ Ποπίλλιος περιέγραψεν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/02/2009