Page
[183]	πίνακα Πρωτογένους τοῦ ζωγράφου τὸν	(Ἰάλυσον	γράφοντος· ἐπικηρυκευσαμένων δὲ τῶν Ῥοδίων
[193]	χρυσίον οὐκ ἔλαβε, τὸν δὲ	Ἰάσονα	θεασάμενος ἀδίκων ἔφη χειρῶν ἄρχεις·
[193]	χιλίους ὄντας ὀφθῆναι τοὺς Λακεδαιμονίων.	Ἰάσονος	δὲ τοῦ Θεσσαλῶν μονάρχου συμμάχου
[195]	ἐπιβουλὴν ὁ Πύρρος τὸν μὲν	ἰατρὸν	ἐκρέμασε, τῷ δὲ Φαβρικίῳ τοὺς
[204]	ἔζησε; καὶ χαίρειν ἐάσας τὸν	ἰατρὸν	ἔλαβέ τι τῶν εὐπορίστων. Ἰσχυρᾶς
[201]	τὸν γὰρ ἀγαθὸν στρατηγὸν ὥσπερ	ἰατρὸν	ἐσχάτης δεῖσθαι τῆς διὰ τοῦ
[195]	προσέπεμψεν ἐπιστολὴν (ὁ τοῦ Πύρρου	ἰατρὸς	ἐπαγγελλόμενος, ἐὰν κελεύῃ, φαρμάκοις τὸν
[204]	Νοσοῦντι δ´ αὐτῷ κίχλην ὁ	ἰατρὸς	λαβεῖν προσέταξεν· οἱ δὲ ζητοῦντες
[199]	τὸν δῆμον ἀποτόμου χρείαν ἔχειν	ἰατροῦ	καὶ μεγάλου καθαρμοῦ· δεῖν οὖν
[202]	ἐνεκαρτέρησε τῇ χειρουργίᾳ· τοῦ δ´	ἰατροῦ	μεταβαίνοντος ἐπὶ θάτερον οὐκ ἠθέλησεν
[177]	ἐν πολέμῳ καὶ τοῦ θεραπεύοντος	ἰατροῦ	πάντως τι καθ´ ἡμέραν αἰτοῦντος,
[191]	καὶ φρονεῖν. Μενεκράτους δὲ τοῦ	ἰατροῦ	τοῦ Διὸς προσαγορευομένου γράψαντος ἐπιστολὴν
[202]	σκέλεσι παρέσχεν ἄδετος ἐκτεμεῖν τῷ	ἰατρῷ	καὶ μὴ στενάξας μηδὲ τὰς
[204]	δὲ Σερτωρίου γραμμάτων κρατήσας ἐν	Ἰβηρίᾳ,	ἐν οἷς ἦσαν ἐπιστολαὶ πολλῶν
[174]	ὀργὴν πικρότερον κολάζω τοὺς συντρίβοντας.	ΙΔΑΝΘΥΡΣΟΣ.	(Ἰδάνθυρσος ὁ Σκυθῶν βασιλεύς, ἐφ´
[174]	πικρότερον κολάζω τοὺς συντρίβοντας. ΙΔΑΝΘΥΡΣΟΣ.	(Ἰδάνθυρσος	ὁ Σκυθῶν βασιλεύς, ἐφ´ ὃν
[190]	ἔφη δόξουσιν εἶναι, ἐὰν αὐτοὺς	ἴδῃς	μαχομένους. ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ. Λύσανδρος Διονυσίου τοῦ
[184]	μὴ σπεῦδε γῆμαι πρὶν τελευτήσαντ´	ἴδῃς	οὐδὲν ἄλλο παρὰ πάντα τὸν
[175]	μετ´ ἀλλήλων. Ξένου δέ τινος	ἰδίᾳ	φράσειν φάσκοντος αὐτῷ καὶ διδάξειν,
[181]	πέτρας τῷ Ἀλεξάνδρῳ, ἀφῆκε τῆς	ἰδίας	χώρας ἄρχειν καὶ προσέθηκε χώραν,
[191]	τοὺς ἀλλοτρίους τῷ προδόντι τοὺς	ἰδίους.	ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ. Κλεομένης πρὸς τὸν ὑπισχνούμενον
[176]	πατὴρ αὐτοῦ πένης ὢν καὶ	ἰδιώτης	ἐκτήσατο τὴν Συρακοσίων ἀρχήν, αὐτὸς
[196]	ἄν ἔφη ἔλαβον, εἴπερ ἦν	ἰδιώτης	καὶ μὴ ἄρχων. Πολιορκῶν δὲ
[172]	καθ´ ὁδὸν αὐτουργὸς ἄνθρωπος καὶ	ἰδιώτης	οὐδὲν ἔχων ἕτερον ἐκ τοῦ
[191]	τῶν φίλων παρὰ τοῦ Καρὸς	Ἱδριέως	ἔγραψε πρὸς αὐτόν Νικίας εἰ
[193]	ἐν ταῖς πρὸ τῶν πυλῶν	ἱδρύοντο	τριόδοις. Ἀπαγγείλαντος δέ τινος ὡς
[191]	ΑΓΗΣΙΛΑΟΥ. Ἀρχίδαμος ὁ Ἀγησιλάου καταπελτικὸν	ἰδὼν	βέλος τότε πρῶτον ἐκ Σικελίας
[192]	ἀγαθοὺς κακοὺς ποιεῖν. ΕΥΔΑΜΙΔΑΣ. Εὐδαμίδας	ἰδὼν	ἐν Ἀκαδημείᾳ Ξενοκράτην πρεσβύτερον ἤδη
[192]	κίνδυνον, ἐκεῖνοι πρὸς τοὺς χείρονας	ἰδών.	Πάλιν δὲ προσάγων τοῖς πολεμίοις,
[200]	Καρχηδόνα διήρπασας. Γάιον δὲ Λικίνιον	ἰδὼν	παρερχόμενον οἶδα ἔφη τοῦτον ἐπιωρκηκότα
[175]	κρατηθεὶς ἀποθανεῖν· ὁ δὲ βοῦν	ἰδὼν	σφαττόμενον ὑπὸ μαγείρου καὶ πίπτοντα
[180]	ὑπομενοῦσι. Παρατασσομένου δὲ τοῦ στρατεύματος	ἰδών	τινα τῶν (στρατιωτῶν τὸ ἀκόντιον
[182]	δὲ καλαμῶμαι. Τῶν δὲ στρατιωτῶν	ἰδών	τινας ἐν τοῖς θώραξι καὶ
[198]	ἄκρων εἰς Μακεδονίαν καὶ συντεταγμένους	ἰδὼν	τοὺς πολεμίους τοῦ Νασικᾶ παρακαλοῦντος
[183]	Τὴν δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱέρειαν	ἰδὼν	ὑπερβολῇ καλὴν φανεῖσαν εὐθὺς ἀνέζευξεν
[183]	γόγγρον ἕψει; ~(Ἐπεὶ δ´ ὄναρ	ἰδὼν	χρυσοῦν θέρος ἐξαμῶντα Μιθριδάτην ἐβουλεύσατο
[184]	τῶν οὐχ ὁσίων. ~ΑΝΤΙΟΧΟΣ Ο	ΙΕΡΑΞ.	(Ἀντίοχος ὁ ἐπικληθεὶς Ἱέραξ ἐπολέμει
[184]	Ο ΙΕΡΑΞ. (Ἀντίοχος ὁ ἐπικληθεὶς	Ἱέραξ	ἐπολέμει περὶ τῆς βασιλείας πρὸς
[183]	ἠγνοηκότι. Τὴν δὲ τῆς Ἀρτέμιδος	ἱέρειαν	ἰδὼν ὑπερβολῇ καλὴν φανεῖσαν εὐθὺς
[183]	ἤδη πρεσβύτου γεγονότος (ἔφη καθάπερ	ἱερείου	διαπεπραγμένου καταλείπεσθαι μόνην τὴν γαστέρα
[184]	ἐπόμπευσε· καὶ παραδοὺς τοῖς ἐκείνων	ἱερεῦσι	τὴν θυσίαν αὐτὸς ἐπανῆλθεν εἰς
[192]	τὸν ἐν πολέμῳ θάνατον εἶναι	ἱερόθυτον.	Τῶν δὲ ὁπλιτῶν δεῖν ἀπέφαινεν
[184]	δ´ Ἰουδαίων, πολιορκοῦντος αὐτοῦ τὰ	Ἱεροσόλυμα,	πρὸς τὴν μεγίστην ἑορτὴν αἰτησαμένων
[196]	ὡς εἰς τρίτην ἐν τῷ	ἱερῷ	τῆς Ἀφροδίτης ἀκουσόμενος τῶν διαδικούντων·
[175]	καὶ ῥᾳδίως ἀνεπήδησεν ἐπ´ αὐτόν.	ΙΕΡΩΝ.	Ἱέρων ὁ μετὰ Γέλωνα τύραννος
[195]	γραμματέως ἐπερωτήσαντος τί περὶ τῶν	ἱερῶν	ἔγνωκεν ἀγαλμάτων, ἀπολίπωμεν ἔφη Ταραντίνοις
[175]	ῥᾳδίως ἀνεπήδησεν ἐπ´ αὐτόν. ΙΕΡΩΝ.	Ἱέρων	ὁ μετὰ Γέλωνα τύραννος ἔλεγε
[176]	δὲ τοῖς ναύταις αὐτοῦ τῶν	Ἰθακησίων,	ὅτι τῇ νήσῳ προσβαλόντες τῶν
[179]	ἔφη λαβεῖν, ἐμοὶ δ´ οὐχ	ἱκανὰ	δοῦναι. Ἀναξάρχῳ δὲ τῷ φιλοσόφῳ
[179]	τάλαντα λαβεῖν· αὐτοῦ δὲ φήσαντος	ἱκανὰ	εἶναι δέκα, σοί γε ἔφη
[178]	ἑώρα θορυβούμενον (ἦν γὰρ οὐχ	ἱκανὰ	τὰ παρεσκευασμένα) προσπέμπων τῶν φίλων
[190]	πόσοι εἰσὶ Λακεδαιμόνιοι ὅσοι εἶπεν	ἱκανοὶ	τοὺς κακοὺς ἀπείργειν. Καὶ τὸ
[203]	ἐξ ἀποφράδος καὶ σκυθρωπῆς ποιήσωμεν	ἱλαρὰν	καὶ προσφιλῆ Ῥωμαίοις. Τοὺς δὲ
[194]	καὶ λεγούσης θαυμάζειν ὅτι οὕτως	ἱλαρός	ἐστι δεδεμένος, αὐτὸς ἔφη μᾶλλον
[191]	πόλει πρωτεύουσα τιμὴ τῇ τάξει,	ἱλαρὸς	καὶ μειδιῶν ἀπῄει, χαίρειν λέγων
[186]	πολυπραγμονῶσι. Προσελθὼν δὲ διδασκαλείῳ ῥαψῳδίαν	Ἰλιάδος	ᾔτει· τοῦ δὲ διδασκάλου μηδὲν
[187]	μὰ Δία εἶπε (καὶ μέλανα	ἱμάτια	καὶ δημοσίας ἐκφορὰς καὶ λόγους
[177]	αὐτοῦ δίχα λύτρων, τὰ δὲ	ἱμάτια	καὶ (στρώματα προσαπαιτούντων καὶ τοῖς
[190]	Λύσανδρος Διονυσίου τοῦ τυράννου πέμψαντος	ἱμάτια	ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ τῶν πολυτελῶν
[173]	ἀποτίλλεσθαι μαστιγοῦσθαι μὲν ἀποδυσαμένων τὰ	ἱμάτια,	τίλλεσθαι δὲ τὴν τιάραν ἀποθεμένων.
[184]	τὴν πορφύραν ὁ Ἀντίοχος φαιὸν	ἱμάτιον	ἀντέλαβε. μετ´ ὀλίγον δὲ πυθόμενος
[186]	ἐμακάριζεν ὅτι μηδεὶς Ἀθηναίων μέλαν	ἱμάτιον	δι´ αὐτὸν ἐνεδύσατο. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ. (Ἀλκιβιάδης
[200]	κατὰ τῆς κεφαλῆς (ἔχων τὸ	ἱμάτιον,	ἠξίουν ἀποκαλύψασθαι παραθέοντες οἱ Ἀλεξανδρεῖς
[175]	ὁ τύραννος, ὅτε Καρχηδονίους πρὸς	Ἱμέρᾳ	κατεπολέμησεν, εἰρήνην ποιούμενος πρὸς αὐτοὺς
[172]	ἐποίησεν ἐν Σπάρτῃ (τὰς θυσίας,	ἵνα	ἀεὶ τοὺς θεοὺς τιμᾶν ἑτοίμως
[176]	προσελθών (δός εἶπε μοι τάλαντον,	ἵνα	δόξῃς ἀκηκοέναι τὰ σημεῖα τῶν
[203]	οὐκοῦν ἔφη σήμερον ἀγωνισώμεθα προθύμως,	ἵνα	καὶ ταύτην ἐξ ἀποφράδος καὶ
[194]	ἀποθανεῖν; πάνυ μὲν οὖν εἶπεν	ἵνα	μᾶλλον παροξυνθῶσι Θηβαῖοι καὶ σὺ
[181]	ὦ Ἀντιγένη, πείθωμεν τὴν Τελεσίππαν,	ἵνα	μείνῃ μεθ´ ἡμῶν· βιάζεσθαι γὰρ
[178]	βασιλείας ἀνταγωνιστὰς γενοῦ καλὸς κἀγαθός,	ἵνα	μὴ δι´ ἐμὲ τῆς βασιλείας
[179]	εἰσενεγκεῖν ἀφεθῆναι δὲ τῆς κρίσεως,	ἵνα	μὴ λοιδορηθῇ, βέλτιόν ἐστιν εἶπε
[177]	φίλων κελευόντων οὐκ ἔφη ποιήσειν,	ἵνα	μὴ περιιὼν ἐν πλείοσι κακῶς
[199]	ἔλεγε δεῖν καταλαμβάνειν πράξεσι καλαῖς,	ἵνα	μὴ τῆς δόξης ἀπορρέωσιν. Ἐπετίμα
[189]	δὲ καὶ παγκράτιον ἀγωνίζεσθαι ἐκώλυσεν,	ἵνα	μηδὲ παίζοντες ἀπαυδᾶν ἐθίζωνται. Στρατεύειν
[179]	σοι τάλαντα λιβανωτοῦ καὶ κασίας,	ἵνα	μηκέτι μικρολογῇ πρὸς τοὺς θεούς,
[185]	Ἑλλήνων διανοουμένων (λύειν τὴν γέφυραν,	ἵνα	σῴζων τοὺς Ἕλληνας ἐκεῖνον δοκῇ
[179]	εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, κακῶς οὕτως,	ἵνα	ταῦτ´ ἐμοῦ βέλτιον εἰδῇς. Ἐπεὶ
[197]	ἔφη τὴν ὥραν οὐκ ἐπαρκεῖν,	ἵνα	τοσαύτας μυριάδας (κατακόψαντες καὶ διαρπάσαντες
[181]	τῆς λεγομένης Ἀόρνου πέτρας ἐν	Ἰνδοῖς	ἀκούσας, ὅτι τὸ μὲν χωρίον
[181]	(Ἐπεὶ δὲ Ταξίλης, εἷς τῶν	Ἰνδῶν	βασιλεὺς ὤν, ἀπαντήσας προυκαλεῖτο μὴ
[181]	δι´ ἡμᾶς ἀπολέλειπται. Τῶν δ´	Ἰνδῶν	τὸν ἄριστα τοξεύειν δοκοῦντα καὶ
[202]	οὐκ ἀπέγνω τοῦ πρωτεύσειν Ῥωμαίων.	Ἰξίας	δ´ ἔχων ἐν ἀμφοτέροις τοῖς
[194]	ἐκάλει Δαΐφαντον, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον	Ἰολαΐδαν·	τεθνάναι δὲ τοὺς ἄνδρας πυθόμενος
[184]	εἰς τὸ στρατόπεδον. οἱ δ´	Ἰουδαῖοι	θαυμάσαντες εὐθὺς ἑαυτοὺς μετὰ τὴν
[184]	ἤκουσα περὶ ἐμαυτοῦ. Τῶν δ´	Ἰουδαίων,	πολιορκοῦντος αὐτοῦ τὰ Ἱεροσόλυμα, πρὸς
[207]	προπεσὼν ὑπ´ ὀργῆς τὸν ἐπ´	Ἰουλίᾳ	τῇ θυγατρὶ διαβεβλημένον νεανίσκον ἔτυπτε
[178]	πολλά, καὶ πᾶσιν οὕτως ἤρκεσεν.	(Ἱππάρχου	δὲ τοῦ Εὐβοέως ἀποθανόντος δῆλος
[197]	δὲ τῷ στρατηγῷ τῶν Ἀχαιῶν	ἱππεῖς	(μὲν πολλοὺς καὶ ὁπλίτας ἔχοντι
[187]	τίς ὢν μέγα φρονεῖς; πότερον	ἱππεὺς	ἢ ὁπλίτης ἢ τοξότης ἢ
[203]	δ´ ὄντος ἐν Ῥώμῃ τοῖς	ἱππεῦσιν,	ὅταν στρατεύσωνται τὸν νόμιμον χρόνον,
[203]	μετὰ μυρίων ὁπλιτῶν καὶ χιλίων	ἱππέων	ἐπὶ Τιγράνην ἐχώρει πεντεκαίδεκα μυριάδας
[174]	σχολάζοι καὶ (μὴ στρατεύοιτο, τῶν	ἱπποκόμων	οἴεσθαι μηδὲν διαφέρειν. ΚΟΤΥΣ. Κότυς
[197]	ὑπὸ Περσέως τοῦ Μακεδόνων βασιλέως	ἱππομαχίᾳ	δισχιλίους ὀκτακοσίους ἀπέβαλε, τοὺς μὲν
[205]	σπουδῆς καὶ προθυμίας ἀπολελοιπέναι τὸν	ἵππον,	βέλτιον ἔφη αὐτὸν περὶ τοῦ
[203]	τὸν νόμιμον χρόνον, ἄγειν τὸν	ἵππον	εἰς ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς δύο
[175]	ἐφεξῆς καὶ ᾀδόντων, αὐτὸς τὸν	ἵππον	εἰσαγαγεῖν κελεύσας ἐλαφρῶς καὶ ῥᾳδίως
[200]	νεανίσκου δι´ ἣν ἀφῄρηται τὸν	ἵππον	ἐμοῦ γάρ ἔφη πρότερος Καρχηδόνα
[204]	ὁ Πομπήιος (κατήγαγεν αὐτὸς τὸν	ἵππον	ἐπὶ τοὺς τιμητὰς Γέλλιον καὶ
[174]	πρέσβεις τοῦ Φιλίππου ψήχων τὸν	ἵππον	ἠρώτησεν, εἰ τοῦτο ποιεῖ Φίλιππος·
[200]	τιμητὴς νεανίσκου μὲν ἀφείλετο τὸν	ἵππον,	ὅτι δειπνῶν πολυτελῶς, ἐν ᾧ
[204]	κραυγὴν ὡς χωλοὺς ἀναβαίνειν ἐφ´	ἵππον.	Οὐέρρου δὲ υἱὸν ἔχοντος οὐκ
[196]	δημοσίῳ πολλῶν παρόντων, ἀναβὰς ἐφ´	ἵππον	προσῄει· πέμψαντος δὲ τοῦ νεανίσκου
[205]	βέλτιον ἔφη αὐτὸν περὶ τοῦ	ἵππου	βεβουλεῦσθαι. Πρὸς δὲ τὸν ἀπαγγέλλοντα
[196]	δὲ ὁ Φάβιος ἀποπηδήσας τοῦ	ἵππου	προσέδραμε παρ´ ἡλικίαν καὶ περιβαλὼν
[174]	αὐτὸς ὤμοσεν ἥδιον ἀκούειν τοῦ	ἵππου	χρεμετίζοντος. ΣΚΙΛΟΥΡΟΣ. Σκιλοῦρος ὁ ὀγδοήκοντα
[173]	αὑτόν, ἐπαγγελλόμενος τοῖς μὲν πεζοῖς	ἵππους	δώσειν, τοῖς δὲ ἵππους ἔχουσιν
[173]	πεζοῖς ἵππους δώσειν, τοῖς δὲ	ἵππους	ἔχουσιν ἅρματα, τοῖς δὲ χωρία
[173]	ἐν ταῖς θήραις ἐπὶ τῶν	ἵππων	μένειν, ἐν δὲ τοῖς δεινοῖς
[187]	δεδιέναι, μὴ τὸν Ἰφικράτην οὐκ	ἴσασιν,	ᾧ καταπλήττεται τοὺς ἄλλους πολεμίους.
[197]	μάχῃ τὸν Φίλιππον ἐκήρυξεν ἐν	Ἰσθμίοις	ὅτι τοὺς Ἕλληνας ἐλευθέρους καὶ
[174]	φησι πόλεμον ἄρασθαι κατ´ ἐμοῦ;	Ἰσμηνίαν	δὲ τὸν ἄριστον αὐλητὴν λαβὼν
[191]	τὸ διαλεῖπον καὶ πρὸς ἴσους	ἴσοις	ἀγωνισάμενος ἐνίκησεν. Ἀποθνῄσκων δὲ τοὺς
[195]	ἀπέδωκεν, οὐκ ἐδέξατο δωρεὰν ἀλλ´	ἴσους	ἀντέδωκε, μὴ δόξῃ λαμβάνειν μισθόν·
[191]	οὐκ ἔφη διακωλύσειν τοὺς πολεμίους	ἴσους	αὐτοῖς γενέσθαι βουλομένους. ἔτι δὲ
[191]	παρατάξας τὸ διαλεῖπον καὶ πρὸς	ἴσους	ἴσοις ἀγωνισάμενος ἐνίκησεν. Ἀποθνῄσκων δὲ
[191]	τάξιν ὑπὸ τοῦ τὸν χορὸν	ἱστάντος	εὖγε εἶπεν ἐξεῦρες, πῶς καὶ
[205]	Κικέρων) ὅτι τοὺς Πομπηίου Καῖσαρ	ἱστὰς	ἀνδριάντας τοὺς αὑτοῦ πήγνυσιν. Οὕτω
[177]	(Φίλιππον τὸν Ἀλεξάνδρου πατέρα Θεόφραστος	ἱστόρηκεν	οὐ μόνον μεταξὺ τῶν βασιλέων,
[199]	ἐξενεχθῶσι. Ποστουμίου δ´ Ἀλβίνου γράψαντος	ἱστορίας	Ἑλληνιστὶ καὶ συγγνώμην παρὰ τῶν
[174]	τοὺς Ἰώνων τυράννους τὸ τοῦ	Ἴστρου	ζεῦγμα λύσαντας ἀπαλλάττεσθαι· μὴ βουληθέντας
[207]	καὶ ἀνέκρινεν· ὁμολογήσαντα δ´ ἐκέλευσεν	ἱστῷ	νηὸς προσηλωθῆναι. Ἐν δὲ Σικελίᾳ
[173]	φορεῖν κολπωτοὺς χιτῶνας. Ἀττικὰς δ´	ἰσχάδας	οὐκ ἂν ἔφη φαγεῖν ὠνίους
[190]	τεταγμένα σιτεῖται. ΒΡΑΣΙΔΑΣ. (Βρασίδας ἐν	ἰσχάσι	συλλαβὼν μῦν καὶ δηχθεὶς ἀφῆκεν·
[206]	βαναύσους καὶ λιπῶντας, ἀλλὰ τοὺς	ἰσχνοὺς	καὶ ὠχροὺς ἐκείνους, δείξας Βροῦτον
[204]	ἰατρὸν ἔλαβέ τι τῶν εὐπορίστων.	Ἰσχυρᾶς	δὲ σιτοδείας ἐν Ῥώμῃ γενομένης
[174]	συνέκλασε, διδάσκων ἐκείνους ὅτι συνεστῶτες	ἰσχυροὶ	διαμενοῦσιν, ἀσθενεῖς δ´ ἔσονται διαλυθέντες
[199]	ἀγροὺς πεπρακότα προσεποιεῖτο θαυμάζειν ὡς	ἰσχυρότερον	τῆς θαλάσσης· ἃ γὰρ ἐκείνη
[206]	μὲν οὖν ἐκωλύθη τοῦ χειμῶνος	ἰσχυροῦ	γενομένου καὶ τῶν στρατιωτῶν συνδραμόντων
[193]	δὲ χρυσοῦς τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ πέμψαντος	ἰσχυρῶς	πενομένῳ τὸ μὲν χρυσίον οὐκ
[177]	οὖν ἔγνω τὸν Νικάνορα θλιβόμενον	ἰσχυρῶς	ὑπὸ πενίας ἠμελημένον δὲ ὑπ´
[205]	ἐκείνου μηδὲν γινώσκειν, οἴει γὰρ	ἴσως	εἶπε περὶ τῶν νομίμων ἐπερωτᾶσθαι.
[201]	ἀνθρώπων, ὧν οὐ μητέρα τὴν	Ἰταλίαν	ἀλλὰ μητρυιὰν οὖσαν ἐπίσταμαι. Τῶν
[201]	ἡ σύγκλητος, ὡς ἐρήμου τῆς	Ἰταλίας	ἐσομένης, καὶ χρήματα λαβεῖν τῶν
[203]	μήτε βουλεύων πολλοὺς ἐκ τῆς	Ἰταλίας	ἐστρατολόγησε. Καὶ (Σύλλα καλοῦντος οὐκ
[196]	ὁμολογήσαντες, Ἀννίβου δὲ καταπλεύσαντος ἐξ	Ἰταλίας	μετεμέλοντο ταῖς ὁμολογίαις (διὰ τὸ
[194]	βελτίονα στρατηγὸν ἢ Χαβρίαν ἢ	Ἰφικράτην	δύσκριτον εἶπεν ἕως ζῶμεν. Ἐπεὶ
[187]	βαρβάροις ἔφη δεδιέναι, μὴ τὸν	Ἰφικράτην	οὐκ ἴσασιν, ᾧ καταπλήττεται τοὺς
[187]	εἶπεν ἐν πολέμῳ δὶς ἁμαρτεῖν.	~ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ.	Ἰφικράτης δοκῶν υἱὸς εἶναι σκυτοτόμου
[187]	ἐν πολέμῳ δὶς ἁμαρτεῖν. ~ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ.	Ἰφικράτης	δοκῶν υἱὸς εἶναι σκυτοτόμου κατεφρονεῖτο·
[187]	(Δίκην δὲ φεύγων προδοσίας μετ´	Ἰφικράτους,	ἐπιτιμῶντος αὐτῷ τοῦ Ἰφικράτους ὅτι
[187]	μετ´ Ἰφικράτους, ἐπιτιμῶντος αὐτῷ τοῦ	Ἰφικράτους	ὅτι κινδυνεύων εἰς τὸ γυμνάσιον
[198]	πόλις, ἐν ᾗ πωλεῖται πλείονος	ἰχθὺς	ἢ βοῦς. Λοιδορῶν δέ ποτε
[180]	εἶπεν ὡς ὁρᾶτε καὶ οὐκ	ἰχώρ,	οἷόσπέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσιν.
[174]	ὃν διέβη Δαρεῖος, ἔπειθε τοὺς	Ἰώνων	τυράννους τὸ τοῦ Ἴστρου ζεῦγμα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/02/2009