Ennéade, livre, chap. |
[5, 3, 15] |
παρέσχεν;
Ἀλλ´
εἰ
μὲν
ἔχων,
|
οὐχ |
ἁπλοῦς·
εἰ
δὲ
μὴ
ἔχων, |
[5, 3, 8] |
τελειωθὲν
ἐν
ἄλλῳ
ἄλλο
καὶ
|
οὐχ |
αὑτὸ
βλέπει.
Ἀλλ´
οὖν
τούτων |
[5, 3, 5] |
καὶ
οὕτως
ἔσται
ἄλλον,
ἀλλ´
|
οὐχ |
ἑαυτὸν
ἑωρακώς.
Ἢ
προσθήσει
παρ´ |
[5, 3, 9] |
ἀλλ´
ἃς
παρέχει
ἄλλοις
παρέχει,
|
οὐχ |
ἑαυτῷ·
οὐδὲ
γὰρ
δεῖται
τῶν |
[5, 3, 11] |
ὧν·
ἀφ´
οὗ
δὲ
ἕκαστον,
|
οὐχ |
ἕκαστον,
ἀλλ´
ἕτερον
ἁπάντων.
Οὐ |
[5, 3, 15] |
παρ´
αὐτό·
ἄλλο
δὲ
ὂν
|
οὐχ |
ἕν·
τοῦτο
γὰρ
ἦν
ἐκεῖνο. |
[5, 3, 13] |
εἴ
τί
ἐστιν
ἁπλούστατον
ἁπάντων,
|
οὐχ |
ἕξει
νόησιν
αὐτοῦ·
εἰ
γὰρ |
[5, 3, 5] |
ἔστιν
ἀλήθεια.
Τὴν
ἄρα
ἀλήθειαν
|
οὐχ |
ἑτέρου
εἶναι
δεῖ,
ἀλλ´
ὃ |
[5, 3, 3] |
τῆς
ψυχῆς.
Ἢ
ἡμέτερον
καὶ
|
οὐχ |
ἡμέτερον·
διὸ
καὶ
προσχρώμεθα
αὐτῷ |
[5, 3, 3] |
μὲν
χρωμένων,
οὐ
προσχρωμένων
δὲ
|
οὐχ |
ἡμέτερον.
Τὸ
δὴ
προσχρῆσθαι
τί |
[5, 3, 3] |
αἰσθανόμεθα
δι´
αἰσθήσεως
καὶ
ἡμεῖς
|
οὐχ |
οἱ
αἰσθανόμενοι·
ἆρ´
οὖν
καὶ |
[5, 3, 8] |
ψυχὴ
ταῦτα.
Ἀλλ´
ἡ
μὲν
|
οὐχ |
ὁρᾷ
ἃ
ἔχει·
οὐδὲ
γὰρ |
[5, 3, 10] |
μὲν
νοῦς
τοῦτο;
Τί
οὖν;
|
οὐχ |
ὁρᾷ
ἑαυτόν;
Ἢ
οὗτος
οὐδὲν |
[5, 3, 16] |
ζῆν
καὶ
δὴ
οὕτω
παρόντων,
|
οὐχ |
ὡς
ἄλλων
ὄντων
αὐτοῦ.
Εἰ |
[5, 3, 4] |
γινόμενον·
κἀκείνῳ
ἑαυτὸν
νοεῖν
αὖ
|
οὐχ |
ὡς
ἄνθρωπον
ἔτι,
ἀλλὰ
παντελῶς |
[5, 3, 11] |
πρὸ
τούτων
ἡ
ἀρχὴ
τούτων,
|
οὐχ |
ὡς
ἐνυπάρχουσα·
τὸ
γὰρ
ἀφ´ |
[5, 3, 11] |
ὥστε
ὥρμησε
μὲν
ἐπ´
αὐτὸ
|
οὐχ |
ὡς
νοῦς,
ἀλλ´
ὡς
ὄψις |