Ennéade, livre, chap. |
[5, 3, 12] |
ἐνέργειαι
αὐτοῦ
μὴ
οὐσίαι,
ἀλλ´
|
ἐκ |
δυνάμεως
εἰς
ἐνέργειαν
ἔρχεται,
οὐ |
[5, 3, 16] |
τοῦτο
ἦν,
πῶς
οὖν
οὐκ
|
ἐκ |
λόγου
λόγος;
Καὶ
πῶς
τὸ |
[5, 3, 9] |
ἥλιον
σώματος.
Ἡ
δὲ
ψυχὴ
|
ἐκ |
νοῦ
φῶς
τι
περὶ
αὐτὸν |
[5, 3, 2] |
καὶ
ἐφαρμόζον
τοῖς
ἐν
αὐτῷ
|
ἐκ |
παλαιοῦ
τύποις
τοὺς
νέους
καὶ |
[5, 3, 17] |
καὶ
ὅτι
τούτῳ
τὸ
αὔταρκες
|
ἐκ |
πάντων
ἔξω
ἐστίν·
ἕκαστον
δὲ |
[5, 3, 16] |
ἁπλούστερον
κόσμου
νοητοῦ.
Οὐ
γὰρ
|
ἐκ |
πολλοῦ
πολύ,
ἀλλὰ
τὸ
πολὺ |
[5, 3, 15] |
μὴ
γὰρ
ἓν
γενόμενον,
κἂν
|
ἐκ |
πολλῶν
ᾖ,
οὔπω
ἐστὶν
ὄν» |
[5, 3, 3] |
ἐνεργήματα
ἄνωθεν
οὕτως,
ὡς
τὰ
|
ἐκ |
τῆς
αἰσθήσεως
κάτωθεν,
τοῦτο
ὄντες |
[5, 3, 2] |
ἐν
αὐτῇ
λογιζόμενον
παρὰ
τῶν
|
ἐκ |
τῆς
αἰσθήσεως
φαντασμάτων
παρακειμένων
τὴν |
[5, 3, 6] |
οἷος
αὐτὸς
καὶ
ὅστις
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
ἑαυτοῦ
φύσεως
καὶ
ἐπιστρέφων |
[5, 3, 15] |
μὲν
οὖν,
ὅτι,
εἴ
τι
|
ἐκ |
τοῦ
ἑνός,
ἄλλο
δεῖ
παρ´ |
[5, 3, 5] |
αὐτὰ
ἔχει,
οὐκ
ἰδὼν
αὐτὰ
|
ἐκ |
τοῦ
μερίσαι
αὑτὸν
ἔχει,
ἀλλ´ |
[5, 3, 2] |
διαιροῦν·
ἢ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἐκ |
τοῦ
νοῦ
ἰόντων
ἐφορᾷ
οἷον |
[5, 3, 15] |
καὶ
τοῦτο
ζητηθείη
ἄν,
πῶς
|
ἐκ |
τοῦ
πάντη
ἑνός·
ἀλλ´
ὅμως |
[5, 3, 14] |
ὧν
δὲ
κεκίνηνται
καὶ
λέγουσιν,
|
ἐκ |
τούτων
αἴσθησίν
τινα
τοῦ
κινήσαντος |
[5, 3, 16] |
ἀμήχανος
δύναμις,
καὶ
τοῦτο,
ὅτι
|
ἐκ |
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
πιστωτέον,
ὅτι |
[5, 3, 12] |
ἑαυτοῦ,
μένειν,
τῷ
δευτέρῳ
τῷ
|
ἐκ |
τῶν
ἐνεργειῶν
συστάντι
τὰς
ἐνεργείας |
[5, 3, 17] |
ἐπῳδὴν
εὕροιμεν.
Τάχα
δὲ
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
ἤδη
λεχθέντων,
εἰ
πολλάκις |
[5, 3, 14] |
δέ
ἐστιν,
οὐ
λέγομεν·
ὥστε
|
ἐκ |
τῶν
ὕστερον
περὶ
αὐτοῦ
λέγομεν. |
[5, 3, 15] |
ὅμως
δὲ
ἔστιν
εἰπεῖν
οἷον
|
ἐκ |
φωτὸς
τὴν
ἐξ
αὐτοῦ
περίλαμψιν |
[5, 3, 5] |
καὶ
γάρ,
εἰ
μὴ
ταὐτόν,
|
οὐκ |
ἀλήθεια
ἔσται·
τύπον
γὰρ
ἕξει |
[5, 3, 6] |
ὅτι
ἐν
αὐτῷ
οὗτος,
καὶ
|
οὐκ |
ἄλλο
αὐτῷ
τὸ
ἔργον
καὶ |
[5, 3, 17] |
ἐκείνου
καὶ
αὐτῷ
αὐτὸ
θεάσασθαι,
|
οὐκ |
ἄλλου
φωτί,
ἀλλ´
αὐτό,
δι´ |
[5, 3, 6] |
νοῦς
ἐστιν
(ἀνόητος
δὲ
νοῦς
|
οὐκ |
ἄν
ποτε
εἴη)
ἀνάγκη
συνεῖναι |
[5, 3, 9] |
Ἡλίου
μὲν
οὖν
τὸ
φῶς
|
οὐκ |
ἄν
τις
συγχωρήσειεν
ἐφ´
ἑαυτοῦ |
[5, 3, 12] |
ἕν·
εἰ
γὰρ
τὶ
ἕν,
|
οὐκ |
ἂν
αὐτοέν·
τὸ
γὰρ
αὐτὸ» |
[5, 3, 16] |
Κόσμον
τοίνυν
τὸ
ποιῆσαν
αἰσθητὸν
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
κόσμος
αἰσθητὸς
αὐτό, |
[5, 3, 1] |
τὴν
ἄλλην
τοῦ
σώματος
φύσιν,
|
οὐκ |
ἂν
ἔχοι
τὸ
ὡς
ἀληθῶς |
[5, 3, 15] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
καὶ
διακρῖναι
|
οὐκ |
ἂν
ἔχοις,
ὅτι
ὁμοῦ
πάντα> |
[5, 3, 17] |
Καί,
μὴ
φανῇ
τι
κρεῖττον,
|
οὐκ |
ἄπεισιν
ὁ
λογισμὸς
ἐπ´
ἄλλο, |
[5, 3, 16] |
εἰ
γὰρ
καὶ
αὐτὸ
πολύ,
|
οὐκ |
ἀρχὴ
τοῦτο,
ἀλλ´
ἄλλο
πρὸ |
[5, 3, 5] |
τεθεωρημένα,
εἰ
μὲν
τύποι
αὐτῶν,
|
οὐκ |
αὐτὰ
ἔχει·
εἰ
δ´
αὐτὰ |
[5, 3, 5] |
τὸ
δὲ
ὁρώμενον·
τοῦτο
δὲ
|
οὐκ |
αὐτὸ
ἑαυτό»
Τί
οὖν,
εἰ |
[5, 3, 17] |
καὶ
μετέχει
τοῦ
αὐτοῦ
ἑνός,
|
οὐκ |
αὐτὸ
ἕν.
Τί
οὖν
τὸ |
[5, 3, 14] |
νοῦ
καὶ
αἰσθήσεως,
παρασχὼν
ταῦτα,
|
οὐκ |
αὐτὸς
ὢν
ταῦτα.
~Ἀλλὰ
πῶς |
[5, 3, 8] |
ἑαυτὴν
τὴν
ψυχήν,
καὶ
σκίδνασθαι
|
οὐκ |
εἴασεν,
ἀλλ´
ἀγαπᾶν
ἐποίησε
τὴν |
[5, 3, 12] |
ἦν
ἀτελὴς
καὶ
ἡ
προθυμία
|
οὐκ |
εἶχεν
ὅ
τι
προθυμηθῇ·
οὐδ´ |
[5, 3, 12] |
εἶχε
τοῦ
πράγματος,
τὸ
δὲ
|
οὐκ |
εἶχεν·
οὐδὲ
γὰρ
ἦν
τι, |
[5, 3, 16] |
μὴ
τοῦτο
ἦν,
πῶς
οὖν
|
οὐκ |
ἐκ
λόγου
λόγος;
Καὶ
πῶς |
[5, 3, 6] |
ἔξω
τις
γνῶσις,
ἀνάγκη
δὲ
|
οὐκ |
ἔνεστιν,
εἴπερ
τὸ
πᾶν
πρακτικὸς |
[5, 3, 11] |
ἐνυπάρχουσα·
τὸ
γὰρ
ἀφ´
οὗ
|
οὐκ |
ἐνυπάρχει,
ἀλλ´
ἐξ
ὧν·
ἀφ´ |
[5, 3, 12] |
νοητῷ
ἑστηκότα
βασιλεύειν
ἐπ´
αὐτοῦ
|
οὐκ |
ἐξώσαντα
ἀπ´
αὐτοῦ
τὸ
ἐκφανέν |
[5, 3, 11] |
εἶναι.
Καὶ
γὰρ
εἰ
νοήσει,
|
οὐκ |
ἐπέκεινα
νοῦ,
ἀλλὰ
νοῦς
ἔσται· |
[5, 3, 12] |
αὐτοῦ
ἐνεργήσαντος.
Εἰ
δὲ
μή,
|
οὐκ |
ἔσται
ἡ
πρώτη
ἐνέργεια
ὁ |
[5, 3, 10] |
κατανοούμενον
ὂν
ποικίλον
εἶναι·
ἢ
|
οὐκ |
ἔσται
νόησις
αὐτοῦ,
ἀλλὰ
θίξις |
[5, 3, 16] |
ὡς,
ἐπειδὴ
ἐν
τοῖς
γεννωμένοις
|
οὐκ |
ἔστι
πρὸς
τὸ
ἄνω,
ἀλλὰ |
[5, 3, 5] |
ὄντα
ἕτερον
τῶν
ὄντων,
ὅπερ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἀλήθεια.
Τὴν
ἄρα
ἀλήθειαν |
[5, 3, 13] |
ἐπιβάλῃ
καὶ
εἴπῃ
ὄν
εἰμι»
|
οὐκ |
ἔτυχεν
οὔτε
αὐτοῦ
οὔτε
τοῦ |
[5, 3, 17] |
ἐλθὼν
φωτίσῃ·
ἢ
μηδ´
ἐλθὼν
|
οὐκ |
ἐφώτισεν.
Οὕτω
τοι
καὶ
ψυχὴ |
[5, 3, 6] |
ἀνάγκην
μὲν
οὕτως,
πειθὼ
δὲ
|
οὐκ |
ἔχει·
καὶ
γὰρ
ἡ
μὲν |
[5, 3, 14] |
ἔχομεν
τῇ
γνώσει,
καὶ
παντελῶς
|
οὐκ |
ἔχομεν;
Ἀλλ´
οὕτως
ἔχομεν,
ὥστε |
[5, 3, 8] |
βλέπει,
ἅτε
δὴ
φῶς
ἱκανὸν
|
οὐκ |
ἔχον,
κἂν
βλέπῃ
δέ,
τελειωθὲν |
[5, 3, 9] |
ἔχων
τὰ
πρῶτα,
μᾶλλον
δὲ
|
οὐκ |
ἔχων,
ἀλλ´
αὐτὸς
ὢν
ταῦτα. |
[5, 3, 11] |
οὐ
νόησις
ἦν
τὸ
νοητὸν
|
οὐκ |
ἔχων
οὐδὲ
νοῦς
οὔπω
νοήσας. |
[5, 3, 5] |
ἔχει·
εἰ
δ´
αὐτὰ
ἔχει,
|
οὐκ |
ἰδὼν
αὐτὰ
ἐκ
τοῦ
μερίσαι |
[5, 3, 4] |
δὴ
διανοητικὸν
ὅτι
διανοητικὸν
ἆρα
|
οὐκ |
οἶδε,
καὶ
ὅτι
σύνεσιν
τῶν |
[5, 3, 4] |
ἆρα
τί
ἐστιν
αὐτὸ
{ὃ}
|
οὐκ |
οἶδεν
ἐπιστάμενον
οἷόν
ἐστι
καὶ |
[5, 3, 17] |
οὐσίας
καὶ
αὐταρκείας
ἐκεῖνο
αὐτὸ
|
οὐκ |
ὂν
οὐσία,
ἀλλ´
ἐπέκεινα
ταύτης> |
[5, 3, 13] |
ἐν
τοῖς
πᾶσι
μόνον
ἀληθὲς
|
οὐκ |
ὄνομα
ὂν
αὐτοῦ
ἀλλ´
ὅτι |