Ennéade, livre, chap.
[5, 3, 4]	ἄνω μόνον ἐφέλκοντα τὸ τῆς	ψυχῆς	ἄμεινον, ὃ καὶ δύναται μόνον
[5, 3, 2]	Τοῦτο τοίνυν τὸ διανοητικὸν τῆς	ψυχῆς	ἆρα ἐπιστρέφει ἐφ´ ἑαυτὸ καὶ
[5, 3, 2]	καὶ ἀναμνήσεις φαῖμεν ἂν τῆς	ψυχῆς	εἶναι. Καὶ νοῦς ὁ τῆς
[5, 3, 2]	τίνος σκεπτέον. ~Πρότερον δὲ περὶ	ψυχῆς	ζητητέον, εἰ δοτέον αὐτῇ γνῶσιν
[5, 3, 3]	μὴ συναριθμοῖμεν τοῖς μέρεσι τῆς	ψυχῆς.	Ἢ ἡμέτερον καὶ οὐχ ἡμέτερον·
[5, 3, 9]	οὖν, ὡς ἔοικε, καὶ τὸ	ψυχῆς	θειότατον κατιδεῖν δεῖ τὸν μέλλοντα
[5, 3, 3]	λέγειν ψυχῆς τοῦτο; Ἀλλ´ οὐ	ψυχῆς	μὲν φήσομεν, ἡμέτερον δὲ νοῦν
[5, 3, 8]	πρὸς τὸ ἀκριβέστερον ὡμοιωμένης, ὅσον	ψυχῆς	μέρος εἰς ὁμοιότητα νῷ δύναται
[5, 3, 3]	τοῦτο ὄντες τὸ κύριον τῆς	ψυχῆς,	μέσον δυνάμεως διττῆς, χείρονος καὶ
[5, 3, 2]	εἶναι. Καὶ νοῦς ὁ τῆς	ψυχῆς	μέχρι τοῦδε ἱστάμενος τῇ δυνάμει
[5, 3, 6]	ἑαυτόν, διδάξαι δὲ τοῦτο τῆς	ψυχῆς,	ὃ νοερόν πως, διανοητικὸν αὐτὸ
[5, 3, 6]	Νοεῖ οὖν ἄλλως μὲν ἐπὶ	ψυχῆς	ὄν, ἐπὶ δὲ τοῦ νοῦ
[5, 3, 3]	φήσομεν· ἀλλ´ ἔτι δεῖ λέγειν	ψυχῆς	τοῦτο; Ἀλλ´ οὐ ψυχῆς μὲν
[5, 3, 3]	νοῦ· τὸ γὰρ καθαρὸν τῆς	ψυχῆς	τοῦτο καὶ νοῦ δέχεται ἐπικείμενα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/05/2010