Ennéade, liv., chap.
[3, 3, 52]	τοῦ λόγου τοῦ ὅλου· οὐ	γὰρ	ἀπήρτηται ἐκεῖνα τούτων, ἀλλ´ ἐπιλάμπει
[3, 3, 52]	ὡς θάτερον γεννᾷ θάτερον ἅμα	γὰρ	γεννᾶται ἀλλ´ ὡς, ᾗ πέφυκεν
[3, 3, 52]	αὐτήν. Τίνος γὰρ ἔσται; Οὐ	γὰρ	δὴ αὐτῆς οὐδὲ τοῦ βελτίονος·
[3, 3, 52]	ἄλλαι μαντικαὶ τῷ ἀναλόγῳ. Οὐ	γὰρ	ἔδει ἀπηρτῆσθαι ἀλλήλων τὰ πάντα,
[3, 3, 52]	οὐκ ἂν συνηρμοσμένον εἴη; ~Καὶ	γὰρ	εἰ ἐγὼ κύριος τοῦ τάδε
[3, 3, 52]	τὸ κάτω λέγομεν. Τὸ μὲν	γὰρ	εἰς ἓν πάντα ἀρχή, ἐν
[3, 3, 52]	τι γε αὐταὶ ἀργοῦσαι· πράττει	γὰρ	ἕκαστον τὸ ἑαυτοῦ. Ἀλλ´ εἰς
[3, 3, 52]	ἀνήρτητο καὶ αὐτή. Πόρρωθεν μὲν	γὰρ	ἐλθόντα ἄλλα τὰ ποιοῦντα εἰς
[3, 3, 52]	ὑπεράνω πρόνοια μόνον. Τὰ μὲν	γὰρ	ἐν τῷ κόσμῳ τῷ νοητῷ
[3, 3, 52]	καὶ εἰ ἐξ ἐναντίων. Ἐκ	γὰρ	ἑνός τινος ὁρμηθέντα πάντα εἰς
[3, 3, 52]	οὐχ ὅπερ θεοί; Διὰ τί	γὰρ	ἐνταῦθα οὔτε αὐτὰ οὔτε τὸν
[3, 3, 52]	παντὶ ἀναιροῦσι πρόνοιαν αὐτήν. Τίνος	γὰρ	ἔσται; Οὐ γὰρ δὴ αὐτῆς
[3, 3, 52]	δ´ ἄλλα ὅσον ἀνάγκη. Εἴτε	γὰρ	ἡ σύστασις τοιαύτη, ὡς οἷον
[3, 3, 52]	τις δρῴη θεοῖς φίλα· ἦν	γὰρ	θεοφιλὴς ὁ λόγος ὁ προνοίας.
[3, 3, 52]	ὅμως εἰς σύνταξιν μίαν· ὥσπερ	γὰρ	καὶ ἐφ´ ἑκάστων ζῴων· ἓν
[3, 3, 52]	καὶ τὸ τοιοῦτον τοῦτο· οὕτω	γὰρ	καὶ λόγος εἷς. ~Καὶ ὅτι
[3, 3, 52]	λόγον τὸν τοῦ ἰατροῦ. Τοῦτο	γὰρ	καὶ ὁ ἰατρὸς παρὰ τῆς
[3, 3, 52]	καὶ ζωὴ καὶ βίος· καὶ	γὰρ	καὶ τὰ μόρια διάφορα ὄντα
[3, 3, 52]	οἷος ἕκαστος καὶ ὅσα. Συμφέρεται	γὰρ	καὶ ταῦτα ἐκείνοις κἀκεῖνα τούτοις
[3, 3, 52]	λόγος καὶ ὑπὲρ λόγον· νοῦς	γὰρ	καὶ ψυχὴ καθαρά· τὸ δὲ
[3, 3, 52]	καὶ τοῦτο ἴσως εὐλόγως. Οὐ	γὰρ	μόνον ὃ πεποίηταί ἐστιν, ἀλλ´
[3, 3, 52]	οὗ μέρη καὶ ταῦτα· οὐ	γὰρ	ὁ πᾶς λόγος γεννᾷ ταῦτα,
[3, 3, 52]	ὕλην ἢ σύμφωνον εὑρών. Οὐ	γὰρ	ὁ τοῦ βοὸς λόγος ἐπ´
[3, 3, 52]	προνοίας μειζόνως ἔχειν. ~Ἁπλοῦ μὲν	γὰρ	ὄντος τοῦ ἀνθρώπου λέγω δὲ
[3, 3, 52]	κρεῖττον ἢ τοῦτο; Εἰ μὲν	γάρ,	ὅτι ἐδύνατο τοῦτο κάλλιον εἶναι,
[3, 3, 52]	ἀπαιτοῖ καὶ τῶν φυτῶν. Δεῖ	γὰρ	οὐ ζητεῖν, εἰ ἔλαττον ἄλλου,
[3, 3, 52]	ἄν, τοῦτο τὸ γέρας. Καὶ	γὰρ	οὐ τοῦ μάντεως τὸ διότι,
[3, 3, 52]	κατὰ φύσιν εἶχε γενέσθαι. Ἀκόλουθος	γὰρ	οὗτος ὁ λόγος ψυχῇ ἄλλῃ,
[3, 3, 52]	εἰ ὡς αὐτὸ αὐτάρκως· οὐ	γὰρ	πάντα ἴσα ἔδει. Ἆρ´ οὖν
[3, 3, 52]	τὸ πρὸ αὐτοῦ τοιοῦτον· ἔστι	γὰρ	παντὸς κρεῖττον τοῦ γενομένου καὶ
[3, 3, 52]	εἶναι, ἐξ ἀνάγκης δέ· καὶ	γὰρ	παρ´ ἡμῶν κατ´ αἰτίας οὐχ
[3, 3, 52]	διάφορον τὴν ἐνέργειαν ἔχοντα· ἄλλο	γὰρ	ποιοῦσι πόδες, ὀφθαλμοὶ δ´ ἄλλο,
[3, 3, 52]	πᾶς ἐστι μετὰ τούτων. Ψυχῆς	γάρ	τινος πάσης ἐνέργεια οἱ λόγοι,
[3, 3, 52]	τι ἐν ἡμῖν πάθος. Οὐ	γὰρ	τὸ αὐτὸ ποιεῖ πᾶν προσελθὸν
[3, 3, 52]	οἷον ἐξίτηλον ἤδη προιόντων. Ὁ	γὰρ	τοῦ ζῴου λόγος, κἂν ἔμψυχος
[3, 3, 52]	μὴ ὡς ἄνθρωποι ἔχουσι· ταὐτὸν	γὰρ	τούτῳ διὰ τί ἄνθρωποι οὐχ
[3, 3, 52]	αὐτοῦ, κατὰ πρόνοιαν δέ· σύμφωνον	γὰρ	τῷ λόγῳ, ὥσπερ καὶ ὃ
[3, 3, 52]	ἀρχὴν τὴν τοιαύτην. Ἐπὶ μὲν	γὰρ	τῶν ἄλλων ζῴων οὐκ αὐτῶν
[3, 3, 52]	καὶ τὸ μεμορφωμένον θεωρεῖ. Οὐ	γὰρ	ὡσαύτως ζῷον νοητὸν καὶ ζῷον
[3, 3, 52]	οὖν οὐκ ἐνεργεῖ εἰς πάντας,	εἴπερ	μέρη καὶ ταῦτα αὐτῶν; Λέγω
[3, 3, 52]	τούτῳ διὰ τί ἄνθρωποι οὐχ	ὅπερ	θεοί; Διὰ τί γὰρ ἐνταῦθα
[3, 3, 52]	συνέλκεται ὅμως εἰς σύνταξιν μίαν·	ὥσπερ	γὰρ καὶ ἐφ´ ἑκάστων ζῴων·
[3, 3, 52]	τὸ πλέον ἀπαιτῶν τοῦ δοθέντος,	ὥσπερ	εἰ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[3, 3, 52]	ἀναλογίαν ἄλλη ἐν ἄλλῳ τόπῳ,	ὥσπερ	ἐπὶ ζῴου ἑνὸς εἰς ἔσχατον
[3, 3, 52]	αἰτία ἡ κατὰ τὴν ἐπιτίμησιν,	ὥσπερ	ἐπὶ τῶν ζῴων τῶν ἄλλων.
[3, 3, 52]	ἴσα· ὅθεν οὐδ´ ἴσα ποιεῖ,	ὥσπερ	καὶ ἐν ζῴῳ ἑκάστῳ. Τὸ
[3, 3, 52]	δέ· σύμφωνον γὰρ τῷ λόγῳ,	ὥσπερ	καὶ ὃ ὑγιεινῶς πράξειεν ἄν
[3, 3, 52]	αὐτό· ἢ ὅλως οὐκ αἰτιατέον,	ὥσπερ	οὐδὲ ἐπὶ φυτῶν γενέσεως, ὅτι
[3, 3, 52]	δὲ ἡ πρὸς ἄλλο ἄλλου	ὥσπερ	τις σύγκρασίς ἐστιν, ἑτέρου ἐξ
[3, 3, 52]	τῷ νοητῷ πάντα λόγος καὶ	ὑπὲρ	λόγον· νοῦς γὰρ καὶ ψυχὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007