Ennéade, liv., chap.
[3, 3, 52]	τὸ βέλτιον μὴ χείρονος; Ὥστε	οὐκ	αἰτιατέον τὸ χεῖρον ἐν τῷ
[3, 3, 52]	τὸ γενόμενον αὐτό· ἢ ὅλως	οὐκ	αἰτιατέον, ὥσπερ οὐδὲ ἐπὶ φυτῶν
[3, 3, 52]	τί ἂν ἀσύντακτον, τί δὲ	οὐκ	ἂν συνηρμοσμένον εἴη; ~Καὶ γὰρ
[3, 3, 52]	μὲν γὰρ τῶν ἄλλων ζῴων	οὐκ	αὐτῶν ἡ ἀρχὴ αὕτη, ἐπὶ
[3, 3, 52]	κἂν ἔμψυχος ᾖ, ἑτέρα ψυχή,	οὐκ	ἐκείνη, ἀφ´ ἧς ὁ λόγος,
[3, 3, 52]	αὐτοὺς ἐνεργεῖ. Διὰ τί οὖν	οὐκ	ἐνεργεῖ εἰς πάντας, εἴπερ μέρη
[3, 3, 52]	χείροσι χρῶνται. Πάρεισι δὲ κἀκεῖναι	οὐκ	ἐνεργοῦσαι εἰς αὐτούς, οὔ τι
[3, 3, 52]	τὸ ἑαυτοῦ. Ἀλλ´ εἰς τούτους	οὐκ	ἐνεργοῦσιν αἰτίᾳ τίνος, εἴποι τις
[3, 3, 52]	ἀλλ´ ἔχει ἀρχὴν ἄλλην ἐλευθέραν	οὐκ	ἔξω τῆς προνοίας οὖσαν οὐδὲ
[3, 3, 52]	ἀρχὴ αὕτη, ἐπὶ δὲ ἀνθρώπων	οὐκ	ἐπὶ πάντων. Ἆρ´ οὖν οὐκ
[3, 3, 52]	οὐκ ἐπὶ πάντων. Ἆρ´ οὖν	οὐκ	ἐπὶ πάντων οὐ μόνον ἥδε;
[3, 3, 52]	Ἔρχεται δὲ μεριζόμενος ὁ λόγος	οὐκ	ἴσα· ὅθεν οὐδ´ ἴσα ποιεῖ,
[3, 3, 52]	ἀρχῆς εἰς τέλος κατιοῦσα ἄνωθεν	οὐκ	ἴση οἷον κατ´ ἀριθμόν, ἀλλὰ
[3, 3, 52]	ἑτέρου ἐξ ἀμφοῖν γενομένου, καὶ	οὐκ	ὄντος ἠλάττωσεν· ἀλλὰ ἐγένετο ἐξ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007