Ennéade, liv., chap.
[3, 3, 52]	ἐν τῷ ὑποκειμένῳ τὸ αἴτιον	εἶναι.	Ἀλλὰ πρῶτον μὲν δόξει οὐκέτι
[3, 3, 52]	γάρ, ὅτι ἐδύνατο τοῦτο κάλλιον	εἶναι,	εἰ μὲν παρ´ αὐτοῦ προστιθέντος
[3, 3, 52]	ὁμοῦ, εἰ βούλει, εἰς τὸ	εἶναι·	εἶτα εἰς τὸ παρέχον τὸ
[3, 3, 52]	πονῆσαν. Ὥστε τὰ κακὰ ἑπόμενα	εἶναι,	ἐξ ἀνάγκης δέ· καὶ γὰρ
[3, 3, 52]	ἡ πλάσις. Καὶ τὸ τοιόνδε	εἶναι	ἐπὶ τὴν προτέραν βιοτὴν ἀνάγοι
[3, 3, 52]	συντάξει μιᾷ, ὡς διακεκριμένον ἓν	εἶναι	ζῷον πολὺ ἑκάστου πράττοντος τῶν
[3, 3, 52]	αὐτοῖς οἷον μικρὰ δένδρα βουληθέντα	εἶναι,	καὶ εἰ ἐγέννησε πρὶν φθαρῆναι,
[3, 3, 52]	εἶτα εἰς τὸ παρέχον τὸ	εἶναι.	Καὶ πάλιν ἐπὶ τούτῳ ἐκδήσας
[3, 3, 52]	ἐφεξῆς καὶ τῇ ἀξίᾳ ἔμελλεν	εἶναι.	Καὶ τοίνυν καὶ τὰ γενόμενα
[3, 3, 52]	ἐναντία γενόμενα τῷ ἐξ ἑνὸς	εἶναι	συνέλκεται ὅμως εἰς σύνταξιν μίαν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007