Pages |
[318] |
ἀνθρώπων;
Οὐχ
οἱ
τοῦ
βασιλέως;
|
Φάθι. |
ΕΤΑΙΡΟΣ
Φημὶ
δή.
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Καλῶς |
[314] |
Τί
γὰρ
ἂν
ἄλλο
τις
|
φαίη |
νόμον
εἶναι;
Ὥστε
κινδυνεύει,
ὃ |
[321] |
ἑκατέρου,
τὰ
μὲν
ἐν
αὐταῖς
|
φαίνεσθαι |
μὴ
εἰδυίας,
ἐν
οἷς
αὐταῖς |
[317] |
εἶναι
τοῦ
ὄντος
εὕρεσιν.
ΕΤΑΙΡΟΣ
|
Φαίνεται. |
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Ἔτι
δὲ
καὶ
τόδε |
[316] |
Σώκρατες,
ὡς
σὺ
λέγεις,
καὶ
|
φαίνεται |
ταῦτα
νόμιμα
καὶ
ἡμῖν
ἀεὶ |
[321] |
Ῥαδαμάνθυος
πολῖται
νόμοις
χρῆσθαι;
ΕΤΑΙΡΟΣ
|
Φαίνονται. |
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Οὗτοι
ἄρα
τῶν
παλαιῶν |
[318] |
βέλτιστα
πόθεν
(ἥκει;
Οἶσθα;
ΕΤΑΙΡΟΣ
|
Φασί |
γε
ἐκ
Κρήτης.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Οὐκοῦν |
[317] |
Ναί.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Ἐπίστανται
δέ,
ὥς
|
φασιν, |
οἱ
μάγειροι;
ΕΤΑΙΡΟΣ
Ἐπίστανται
γάρ. |
[314] |
δὲ
οἱ
θεοὶ
διανοοῦνται,
ὥς
|
φασιν |
οἱ
μάντεις,
μαντικῇ;
Ἡ
γάρ |
[318] |
οἱ
νόμοι.
ΕΤΑΙΡΟΣ
Ῥαδάμανθύν
γέ
|
φασιν, |
ὦ
Σώκρατες,
δίκαιον
ἄνδρα,
τὸν |
[314] |
νυνδὴ
λεγόμενα
ἀνήρετο,
Ἐπειδὴ
ὄψει
|
φατὲ |
(τὰ
ὁρώμενα
ὁρᾶσθαι,
τίνι
ὄντι |
[320] |
(Οὐ
γάρ
που,
ὥσπερ
γε
|
φαῦλος |
ἄνθρωπος,
ὁ
Μίνως
ἐνόμιζεν
μὲν |
[321] |
ΕΤΑΙΡΟΣ
Πάνυ
μὲν
οὖν.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
|
Φέρε |
δὴ
πρὸς
Διὸς
φιλίου·
εἴ |
[315] |
ἀποκρίνεσθαι
ὅτι
ἂν
βούλῃ.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
|
Φέρε |
δὴ
σύ,
πότερα
νομίζεις
τὰ |
[315] |
ὁ
νόμος,
τὸ
ὄν.
Ἐπεὶ
|
φέρε |
ἴδωμεν
ἐὰν
ἄρα
ἡμῖν
ἐνθένδε |
[319] |
τῷ
Διὶ
οὐδαμοῦ.
Διὰ
ταῦτά
|
φημ' |
ἐγὼ
Μίνων
ἁπάντων
μάλιστα
ὑπὸ |
[320] |
ποτε,
ὦ
Σώκρατες,
αὕτη
ἡ
|
φήμη |
κατεσκέδασται
(τοῦ
Μίνω
ὡς
ἀπαιδεύτου |
[318] |
οἱ
τοῦ
βασιλέως;
Φάθι.
ΕΤΑΙΡΟΣ
|
Φημὶ |
δή.
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Καλῶς
τοίνυν
λέγεις. |
[316] |
τοὺς
ἐπιστήμονας
περὶ
τούτων;
ΕΤΑΙΡΟΣ
|
Φημί. |
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
(Πότερον
οὖν
οἱ
ἐπιστήμονες |
[319] |
καὶ
ἐνενήκοντα
πόληες,
τῇσι
δέ,
|
φησίν· |
Ἔνι
Κνωσὸς
μεγάλη
πόλις,
ἔνθα |
[320] |
Μνησθεὶς
γὰρ
αὐτοῦ
τοῦ
ὀνόματος
|
φησίν· |
Ὃς
βασιλεύτατος
γένετο
θνητῶν
βασιλήων, |
[317] |
ἂν
ὀρθὸν
ᾖ,
νόμιμον
αὐτὸ
|
φήσομεν |
ἑκάστῳ
εἶναι,
ἢ
τὸ
ἰατρικὸν |
[317] |
τινας
ὁπουοῦν
τοῦτο
ποιοῦντας,
πότερα
|
φήσομεν |
ἐπιστήμονας
εἶναι
ἢ
ἀνεπιστήμονας
τοὺς |
[317] |
ἂν
μὴ
ὀρθὸν
ᾖ,
οὐκέτι
|
φήσομεν |
τοῦτο
νόμιμον
εἶναι;
ΕΤΑΙΡΟΣ
Οὐκέτι. |
[321] |
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Φέρε
δὴ
πρὸς
Διὸς
|
φιλίου· |
εἴ
τις
ἡμᾶς
ἔροιτο,
ὁ |
[321] |
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
|
φλαῦρον, |
τὰ
δὲ
τοῦ
σώματος
καὶ |
[319] |
τῷ
Διὶ
ἐν
λόγοις
καὶ
|
φοιτᾶν |
παιδευθησόμενον
ὡς
ὑπὸ
σοφιστοῦ
ὄντος |
[319] |
καὶ
Ἡσίοδος
(ἐγκωμιάζουσι,
τούτου
ἕνεκα
|
φράσω, |
ἵνα
μὴ
ἄνθρωπος
ὢν
ἀνθρώπου |
[321] |
ἀπὸ
Θέσπιδος
ἀρξαμένη
οὐδ'
ἀπὸ
|
Φρυνίχου, |
ἀλλ'
εἰ
θέλεις
ἐννοῆσαι,
πάνυ |
[318] |
τὰ
παιδικὰ
αὐτοῦ
Ὄλυμπος
ὁ
|
Φρύξ; |
ΕΤΑΙΡΟΣ
Ἀληθῆ
λέγεις.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Τούτων |
[320] |
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
κατὰ
τὰς
κώμας,
|
φυλάττων |
τοὺς
νόμους
ἐν
αὐταῖς,
ἐν |
[314] |
τῶν
ὤτων
δηλούσῃ
ἡμῖν
τὰς
|
φωνάς. |
οὕτω
τοίνυν
καὶ
εἰ
ἀνέροιτο |