Pages
[317]	ὅσπερ τὴν ἀξίαν; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Αἱ τούτου ἄρα διανομαὶ καὶ
[314]	καὶ ὁ νόμος; ΕΤΑΙΡΟΣ Οὕτως.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Αἴσχιστον δὲ ἡ ἀδικία τε
[316]	Πέρσαις; ΕΤΑΙΡΟΣ Καὶ ἐν Πέρσαις>	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἀλλὰ ἀεὶ δήπου; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἀεί.
[321]	ΕΤΑΙΡΟΣ Οὐκέτι τοῦτ' ἔχω εἰπεῖν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἀλλὰ μέντοι αἰσχρόν γε τῇ
[314]	νόμος εἶναι. ΕΤΑΙΡΟΣ Οὐ δῆτα.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἀλλὰ μὴν δόξα γέ τις
[318]	λέγεις καὶ Λυκοῦργον τὸν νομοθέτην;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἀλλὰ ταῦτά γε οὐδέπω ἴσως
[317]	(ἀγαθῶν συγγράμματα. ΕΤΑΙΡΟΣ Ἀληθῆ λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἄλλο τι οὖν οἵ γε
[317]	τοῦτο νόμιμον εἶναι; ΕΤΑΙΡΟΣ Οὐκέτι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἄνομον ἄρα γίγνεται. ΕΤΑΙΡΟΣ Ἀνάγκη.
[316]	τῶν ἰατρῶν. ΕΤΑΙΡΟΣ Ἰατρικὰ μέντοι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἆρ' οὖν καὶ τὰ γεωργικὰ
[318]	ὑπομνήσω; ΕΤΑΙΡΟΣ Πάνυ μὲν οὖν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἆρ' οὖν ὁ Μαρσύας λέγεται
[318]	τινα καὶ χαλεπὸν καὶ ἄδικον.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἀττικόν, ὦ βέλτιστε, λέγεις μῦθον
[315]	τὰ ὄντα γε ἡμῖν ἐξηύρηται;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Βούλεται μὲν οὐδὲν ἧττον ὁ
[320]	ἀπαιδεύτου τινὸς καὶ χαλεποῦ ὄντος;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Δι' ὃ καὶ σύ, ὦ
[314]	δόξα νόμος ἐστί; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Δόξα δὲ χρηστὴ τίς ἐστιν;
[314]	τοῦτο, νόμος, δόγμα πόλεως εἶναι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Δόξαν, ὡς ἔοικε, λέγεις πολιτικὴν
[317]	ἕτερα νόμιμα; ΕΤΑΙΡΟΣ Οὐ δῆτα.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐὰν οὖν ὁρῶμέν τινας ὁπουοῦν
[318]	μὴν οὗτοι περὶ Μίνω λέγουσιν;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐγὼ δή σοι ἐρῶ, ἵνα
[321]	σῶμα αὐτό. ΕΤΑΙΡΟΣ Ὀρθῶς γε.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Εἰ οὖν δὴ μετὰ τοῦτο
[317]	οἱ μάγειροι; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἐπίστανται γάρ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Εἶεν· τίνων δὲ δὴ τὰ
[316]	ἄρχειν; ΕΤΑΙΡΟΣ Πῶς δ' οὔ;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐπίστανται δ' οἱ κηπουροί. ΕΤΑΙΡΟΣ
[317]	πόλεων ἄρχειν; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔμοιγε δοκεῖ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐπίστανται δὲ ἄλλοι τινὲς ἢ
[317]	ὄψου σκευασίας ἄρχειν; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἐπίστανται δέ, ὥς φασιν, οἱ
[317]	τοῦ ὄντος εὕρεσιν. ΕΤΑΙΡΟΣ Φαίνεται.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἔτι δὲ καὶ τόδε ἐν
[313]	Σώκρατες, ἀλλ' ἢ τὰ νομιζόμενα;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἦ καὶ λόγος σοι δοκεῖ
[316]	(καὶ νομίζουσιν εἶναι; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἰατρικὰ ἄρα καὶ ἰατρικοὶ νόμοι
[316]	τοὺς νόμους, οὐ δύναμαι πεισθῆναι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ἴσως γὰρ οὐκ ἐννοεῖς ταῦτα
[314]	πολιτικὴν τὸν νόμον. ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔγωγε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Καὶ ἴσως καλῶς λέγεις· τάχα
[314]	πονηρά; ΕΤΑΙΡΟΣ Εστιν μὲν οὖν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Καὶ μὴν νόμος γε οὐκ
[314]	καὶ ἡ ἀνομία; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Καὶ τὸ μὲν σῴζει τὰς
[316]	συννομίζειν καὶ Ἕλληνας καὶ βαρβάρους.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Καλῶς γε ἀπεκρίνω. Οὐκοῦν καὶ
[318]	βασιλέως; Φάθι. ΕΤΑΙΡΟΣ Φημὶ δή.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Καλῶς τοίνυν λέγεις. Ἔχοις ἂν
[316]	συγγράμματα καὶ νόμιμα; ΕΤΑΙΡΟΣ Κηπουρῶν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Κηπουρικοὶ ἄρα νόμοι ἡμῖν εἰσιν
[316]	τε καὶ νόμιμα; ΕΤΑΙΡΟΣ Μαγείρων.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Μαγειρικοὶ ἄρα οὗτοι νόμοι εἰσί;
[317]	ἑκάστῃ γῇ διανέμει; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὁ γεωργὸς ἄρα νομεὺς ἀγαθὸς
[317]	τοῦ (αὐλητοῦ καὶ τοῦ κιθαριστοῦ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὁ νομικώτατος ἄρα ἐν τούτοις,
[315]	ἐστὶν ἐξεύρεσις; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔστιν γάρ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὁ νόμος ἄρα βούλεται τοῦ
[313]	~Μίνως.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὁ νόμος ἡμῖν τί ἐστιν;
[317]	ἢ τὸ κηπουρικόν; (ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὃ δ' ἂν μὴ ὀρθὸν
[314]	δὲ νόμιμοι δίκαιοι; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἱ δὲ ἄνομοι ἄδικοι; ΕΤΑΙΡΟΣ
[314]	νόμιμοι νόμῳ νόμιμοι; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἱ δὲ (ἄνομοι ἀνομίᾳ ἄνομοι;
[314]	(ἄνομοι ἀνομίᾳ ἄνομοι; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἱ δὲ νόμιμοι δίκαιοι; ΕΤΑΙΡΟΣ
[318]	ἄριστοι τοῖς προβάτοις. ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἱ δὲ τοῦ βουκόλου τοῖς
[318]	βουκόλου τοῖς βουσί. ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἱ δὲ τοῦ τίνος νόμοι
[318]	Τί ὄνομα αὐτῷ; ΕΤΑΙΡΟΣ Ποιμήν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἱ τοῦ ποιμένος ἄρα νόμοι
[318]	χρῶνται τῶν Ἑλλήνων; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἶσθα οὖν τίνες τούτων ἀγαθοὶ
[316]	ὑγιείας τῶν καμνόντων; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔγωγε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οἶσθα οὖν τίνος τέχνης τοῦτ'
[317]	ἔστιν γὰρ ἄνομον. ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὀρθῶς ἄρα ὡμολογήσαμεν νόμον εἶναι
[316]	ἄλλοις ἅπασιν. ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔμοιγε δοκεῖ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὃς ἂν ἄρα τοῦ ὄντος
[317]	περὶ τῶν αὐτῶν; ΕΤΑΙΡΟΣ Οὔ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐδὲ μεταθήσονταί ποτε περὶ τῶν
[315]	νομίζομεν οὔτε ἀλλήλοις οἱ ἄνθρωποι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐδέν τοι θαυμαστόν ἐστιν, ὦ
[314]	πόλεως. ΕΤΑΙΡΟΣ Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκ ἄρα ἁρμόττοι ἂν τὸ
[313]	ΕΤΑΙΡΟΣ Ἄλλο μοι νῦν ἐφάνη.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκ ἄρα νόμος ἐστὶν τὰ
[314]	ἦν πονηρός. ΕΤΑΙΡΟΣ Οὐ γάρ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκ ἄρα ὀρθῶς ἔχει ἀποκρίνεσθαι
[318]	θεῖα ὄντα; ΕΤΑΙΡΟΣ Οὐκ ἐννοῶ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκ οἶσθα τίνες παλαιοτάτοις νόμοις
[314]	ζητεῖν. ΕΤΑΙΡΟΣ Πῶς δ' οὔ;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν δόγμα ἔφαμεν εἶναι πόλεως
[321]	Σώκρατες, εἰκότα τὸν λόγον εἰρηκέναι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν εἰ ἐγὼ ἀληθῆ λέγω,
[315]	Οὐχ ἡ ἀληθής; ~(ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν ἡ ἀληθὴς δόξα τοῦ
[316]	σύγγραμμα; ΕΤΑΙΡΟΣ Οἶδα, ὅτι ἰατρικῆς.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν ἰατροὺς καλεῖς τοὺς ἐπιστήμονας
[316]	βαρύτερα, τὰ δὲ ἔλαττον κουφότερα.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν καὶ ἐν Καρχηδόνι καὶ
[316]	ὡς ἐνθάδε νομίζεται; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν καὶ ἐν Πέρσαις; ΕΤΑΙΡΟΣ
[317]	Ἄνομον ἄρα γίγνεται. ΕΤΑΙΡΟΣ Ἀνάγκη.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν καὶ ἐν τοῖς συγγράμμασι
[317]	τοὺς τοῦτο ποιοῦντας; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἀνεπιστήμονας.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν καὶ ὃ μὲν ἂν
[316]	ἀεί; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί, καὶ ἀεί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν καὶ οἱ ἰατροὶ συγγράφουσι
[314]	δικαιοσύνῃ δίκαιοι; ΕΤΑΙΡΟΣ Πάνυ γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν καὶ οἱ νόμιμοι νόμῳ
[316]	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα (ἄδικα.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν καὶ παρὰ πᾶσιν οὕτως
[314]	δὲ ἄνομοι ἄδικοι; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἄδικοι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν κάλλιστον ἡ δικαιοσύνη τε
[314]	Λέγεις τινὰς σοφούς; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔγωγε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν οἱ σοφοί εἰσιν σοφίᾳ
[318]	ΕΤΑΙΡΟΣ Φασί γε ἐκ Κρήτης.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν οὗτοι παλαιοτάτοις νόμοις χρῶνται
[316]	τὰ καλὰ αἰσχρά. ΕΤΑΙΡΟΣ Οὕτως.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὐκοῦν, ὡς κατὰ πάντων εἰπεῖν,
[318]	Οὐ ταῦτα λέγεται περὶ Μίνω;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὔκουν ὑπό γε Ὁμήρου καὶ
[321]	πολῖται νόμοις χρῆσθαι; ΕΤΑΙΡΟΣ Φαίνονται.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὗτοι ἄρα τῶν παλαιῶν ἄριστοι
[317]	γῇ τὰ σπέρματα; ΕΤΑΙΡΟΣ Γεωργός.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὗτος δὲ τὰ ἄξια σπέρματα
[318]	ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίς οὗτος; ~(ΕΤΑΙΡΟΣ Παιδοτρίβης.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Οὗτος τὴν ἀνθρωπείαν ἀγέλην τοῦ
[317]	βασιλικοί; ΕΤΑΙΡΟΣ Οὗτοι μὲν οὖν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Πολιτικὰ ἄρα ταῦτα συγγράμματά ἐστιν,
[316]	Ἀλλὰ ἀεὶ δήπου; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἀεί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Πότερον δὲ τὰ πλεῖον ἕλκοντα
[316]	ἄλλα; ΕΤΑΙΡΟΣ Ταὐτὰ ἔμοιγε δοκοῦσι.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Πότερον οἱ Ἕλληνες μόνοι τοῖς
[316]	ἐπιστήμονας περὶ τούτων; ΕΤΑΙΡΟΣ Φημί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	(Πότερον οὖν οἱ ἐπιστήμονες ταὐτὰ
[316]	καὶ ἐν Λυκαίᾳ; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τὰ μὲν καλά, ὡς ἔοικε,
[313]	Ὁποῖον καὶ ἐρωτᾷς τῶν νόμων;	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τί δ' Ἔστιν ὅτι διαφέρει
[314]	εἰσιν σοφίᾳ σοφοί; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τί δέ; Οἱ δίκαιοι δικαιοσύνῃ
[314]	νομιζόμενα. ΕΤΑΙΡΟΣ Οὔ μοι δοκεῖ.	~ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τί δῆτ' ἂν εἴη νόμος;
[314]	ἦ γάρ; ΕΤΑΙΡΟΣ Πάνυ γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τί οὖν ἂν τούτων ὑπολάβοιμεν
[314]	τὸν νόμον; (ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔφαμεν γάρ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τί οὖν; Οὐκ ἔστιν τὰ
[316]	δ' οἱ κηπουροί. ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τίνων δὲ τὰ περὶ ὄψου
[316]	γεωργικοὶ νόμοι εἰσίν; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τίνων οὖν ἐστιν τὰ περὶ
[317]	ταῦτα ὀρθαί εἰσιν; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τίς δὲ κρουμάτων ἐπὶ τὰ
[318]	θεῖα ὄντα. ΕΤΑΙΡΟΣ Ἔστι ταῦτα.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τίς δὲ λέγεται τῶν παλαιῶν
[317]	τούτοις, οὗτος αὐλητικώτατος. ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τίς δὲ τὴν τροφὴν ἐπὶ
[318]	σώματος νέμειν κράτιστος; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τίς δὲ τὴν τῶν προβάτων
[317]	νομεὺς ἄριστος. ΕΤΑΙΡΟΣ Πάνυ γε.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τίς οὗτος; ~(ΕΤΑΙΡΟΣ Παιδοτρίβης. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
[318]	ὁ Φρύξ; ΕΤΑΙΡΟΣ Ἀληθῆ λέγεις.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τούτων δὴ καὶ τὰ αὐλήματα
[316]	ἡμῖν εἰσιν οὗτοι. ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τῶν ἐπισταμένων κήπων ἄρχειν; ΕΤΑΙΡΟΣ
[317]	οὗτοι νόμοι εἰσί; ΕΤΑΙΡΟΣ Μαγειρικοί.	~ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Τῶν ἐπισταμένων, ὡς (ἔοικεν, ὄψου
[321]	στρατηγόν. ΕΤΑΙΡΟΣ Πάνυ μὲν οὖν.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Φέρε δὴ πρὸς Διὸς φιλίου·
[315]	Σώκρατες, ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἂν βούλῃ.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Φέρε δὴ σύ, πότερα νομίζεις
[314]	ἀπόλλυσι καὶ ἀνατρέπει; ΕΤΑΙΡΟΣ Ναί.	ΣΩΚΡΑΤΗΣ	Ὡς περὶ καλοῦ ἄρα τινὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/02/2010