Livre, chapitre
[1, 13]	τάχ' ἂν ἴσως τοῦ μήκους	γ'	αὐτῶν οὐκ ἀπάξιον. (Ἀθηναῖος) εὖ
[1, 14]	τῶν τοιούτων; (Κλεινίας) οὔκουν τόν	γ'	εἰκότα λόγον ἂν ἔχοι. ~(Ἀθηναῖος)
[1, 14]	ἀληθῆ μέντοι μνημονεύεις· καὶ νῦν	γ'	εἴμ' ἕτοιμος, ἐπειδήπερ σφώ γε
[1, 2]	(καὶ πάνθ' ὁ νομοθέτης, ὥς	γ'	ἐμοὶ φαίνεται, πρὸς τοῦτο βλέπων
[1, 9]	πως· οὐ μὴν ἀλλ' ἀφασία	γ'	ἡμᾶς λαμβάνει τί ποτε χρὴ
[1, 16]	δέον ἂν εἴη. (Κλεινίας) τό	γ'	οὖν εἰκός. (Ἀθηναῖος) ἃ παθόντες
[1, 6]	νοῦν σύμπαντα βλέπειν· περί τε	γάμους	ἀλλήλοις ἐπικοινουμένους, μετά τε ταῦτα
[1, 8]	δὲ δὴ Κρητῶν τὸν περὶ	Γανυμήδη	μῦθον (κατηγοροῦμεν ὡς λογοποιησάντων τούτων·
[1, 9]	καὶ ἧτταν λέγοντες μάχης. ἐπειδὴ	γὰρ	αἱ μείζους τὰς ἐλάττους πόλεις
[1, 5]	πόλεμον ἄριστος γίγνοιτ' ἀεί. ταῦτα	γὰρ	ἀκήκοάς που καὶ σὺ τὰ
[1, 10]	τοῖς λόγοις ποιεῖν· περὶ μέθης	γὰρ	ἀκούσαντες τοσοῦτον μόνον, εὐθὺς οἱ
[1, 10]	ἀθόρυβος. ἦ γάρ; (Κλεινίας) πῶς	γάρ;	ἀλλ' οἶμαι πᾶν τοὐναντίον. (Ἀθηναῖος)
[1, 7]	εἴρηκας, καὶ πειστέον. (Ἀθηναῖος) οὐ	γὰρ	ἄν, ὦ Κλεινία, τηλικοῖσδε ἀνδράσιν
[1, 15]	τοῦ πώματος. (Κλεινίας) ναί· σωφρονοῖ	γὰρ	ἄν> ὦ ξένε, καὶ ὁ
[1, 3]	τῷδε οὕτω συνδοκεῖν. (Μέγιλλος) πῶς	γὰρ	ἂν ἄλλως ἀποκρίναιτο, ὦ θεῖε,
[1, 6]	νῦν εἴδη προτιθέμενοι ζητοῦσιν. οὗ	γὰρ	ἂν ἕκαστος ἐν χρείᾳ γίγνηται,
[1, 7]	καὶ τρίτον ἢ τέταρτον; ἴσως	γὰρ	ἂν οὕτω χρείη διαριθμήσασθαι καὶ
[1, 11]	τοιοῦτοι, δοκεῖ ἀληθέστατα λέγεσθαι· μόνοι	γὰρ	ἄνευ ἀνάγκης αὐτοφυῶς, θείᾳ μοίρᾳ
[1, 2]	μᾶλλον, δρόμοισιν δὲ ἡμεῖς· ἥδε	γὰρ	ἀνώμαλος αὖ καὶ πρὸς τὴν
[1, 6]	τοὺς νόμους παντάπασιν ἄγαμαι· τὸ	γὰρ	ἀπ' ἀρετῆς ἄρχεσθαι, λέγοντα ὡς
[1, 9]	κακῶς ἔχειν ἀλλ' ὀρθῶς· πᾶς	γὰρ	ἀποκρινόμενος ἐρεῖ θαυμάζοντι ξένῳ, τὴν
[1, 8]	καὶ ἐν ἰδίοις ἤθεσιν· δύο	γὰρ	αὗται πηγαὶ μεθεῖνται φύσει ῥεῖν,
[1, 15]	φάρμακον οὔτε αὐτοὶ μεμηχανήμεθα- τοὺς	γὰρ	γόητας οὐκ ἐν θοίνῃ λέγω-
[1, 16]	ὁπωστιοῦν μετ' εὐλαβείας γίγνηται; σκοπῶμεν	γὰρ	δή· δυσκόλου ψυχῆς καὶ ἀγρίας,
[1, 5]	ὦ Τύρταιε, ποιητὰ θειότατε- δοκεῖς	γὰρ	δὴ (σοφὸς ἡμῖν εἶναι καὶ
[1, 8]	καὶ Λακεδαιμόνιε ξένε- μετ' ἀνδρείαν	γὰρ	δὴ σωφροσύνης πέρι λέγωμεν τὶ
[1, 13]	ὡς σπουδῇ τινι συνεστηκός· οὐ	γὰρ	δὴ τοῦτό (γε γιγνώσκομεν, τόδε
[1, 9]	ἄριστε, μὴ λέγε ταῦτα· πολλαὶ	γὰρ	δὴ φυγαὶ καὶ διώξεις ἀτέκμαρτοι
[1, 7]	ὑμῶν ἀμφοτέρων λέγειν. ὑμῖν μὲν	γάρ,	εἴπερ καὶ μετρίως κατεσκεύασται τὰ
[1, 3]	τοίνυν τὸν λόγον ἀναστρέψωμεν. ἐπειδὴ	γὰρ	εἷς ἕκαστος ἡμῶν ὁ μὲν
[1, 10]	φράζοντος πειρῶ μανθάνειν. τὸ μὲν	γὰρ	ἐν πάσαις τε συνόδοις, καὶ
[1, 10]	ὡς οὐδεπώποτε τὸ παράπαν- οὐ	γὰρ	ἐπιχώριον ὑμῖν τοῦτο οὐδὲ νόμιμον-
[1, 3]	καὶ τοῦτο ὀρθῶς ἤρου· πάνυ	γὰρ	ἔστι καὶ σφόδρα τὸ τοιοῦτον,
[1, 4]	ἄν, κρείττων δὲ (ἡττωμένων· οὐ	γὰρ	εὐσχημοσύνης τε καὶ ἀσχημοσύνης ῥημάτων
[1, 11]	θαρρῶν ὁπόσα βούλει λέγε. τῇδε	γὰρ	ἴσως ἀκήκοας ὡς Ἐπιμενίδης γέγονεν
[1, 8]	ἔργῳ καὶ λόγῳ γίγνεσθαι· κινδυνεύει	γάρ,	καθάπερ ἐν τοῖς σώμασιν, οὐ
[1, 10]	ἐπαινεῖν, καὶ μάλα ἀτόπως. μάρτυσιν	γὰρ	καὶ ἐπαινέταις χρώμενοι ἐπαινοῦμεν ἑκάτεροι,
[1, 5]	αὐτῆς μόνης ἀνδρείας. πιστὸς μὲν	γὰρ	καὶ ὑγιὴς ἐν στάσεσιν οὐκ
[1, 2]	καὶ ἐν εἰρήνῃ δραστέον. ἣν	γὰρ	καλοῦσιν οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων
[1, 14]	ἐμβάλλειν. (Ἀθηναῖος) ψυχῆς λέγεις· ἦ	γάρ;	(Κλεινίας) ναί. (Ἀθηναῖος) τί δέ;
[1, 16]	φαμέν, ὡς οἶμαι, πολιτικῆς. ἦ	γάρ;	(Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν.
[1, 3]	νικᾶν τὰς ἄλλας πόλεις. ἦ	γάρ;	(Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν· οἶμαι
[1, 10]	μετὰ μέθης, οὐκ ἀθόρυβος. ἦ	γάρ;	(Κλεινίας) πῶς γάρ; ἀλλ' οἶμαι
[1, 3]	ἄξιος εἶναι μᾶλλον ἐπονομάζεσθαι· τὸν	γὰρ	λόγον ἐπ' ἀρχὴν ὀρθῶς ἀναγαγὼν
[1, 3]	κρεῖττον τοῦ ἀμείνονος ἐάσωμεν μακροτέρου	γὰρ	λόγου τὸ δὲ ὑπὸ σοῦ
[1, 9]	τὰ περὶ τὰς ἡδονάς· οὗ	γὰρ	μάλιστ' ἄνθρωποι καὶ μεγίσταις προσπίπτουσιν
[1, 1]	οἶμαι φάναι τούτους Ἀπόλλωνα. ἦ	γάρ;	(Μέγιλλος) ναί. (Ἀθηναῖος) μῶν οὖν
[1, 10]	καθιστάναι, καὶ μὴ τοὐναντίον; μεθυόντων	γὰρ	μεθύων καὶ νέος ἄρχων μὴ
[1, 3]	Ἀττικὸν ἐθέλοιμ' ἂν προσαγορεύειν· δοκεῖς	γάρ	μοι τῆς θεοῦ ἐπωνυμίας ἄξιος
[1, 7]	σέ τε καὶ ἐμαυτόν· κοινὸς	γὰρ	ὁ λόγος. λέγετε οὖν· τὰ
[1, 8]	διασκέψασθαι, μᾶλλον δὲ ἀπορῶν. ὑμῖν	γὰρ	ὁ νομοθέτης μόνοις Ἑλλήνων καὶ
[1, 3]	ταῖς πόλεσιν. ἐν ὁπόσαις μὲν	γὰρ	οἱ ἀμείνονες νικῶσιν τὸ πλῆθος
[1, 5]	σὺ τὰ ποιήματα· ὅδε μὲν	γὰρ	οἶμαι διακορὴς αὐτῶν ἐστι. (Μέγιλλος)
[1, 12]	εἶναι παιδείαν ἀόριστον γένηται. νῦν	γὰρ	ὀνειδίζοντες ἐπαινοῦντές θ' ἑκάστων τὰς
[1, 10]	εἰπὲ ἔτι σαφέστερον· ἡμεῖς μὲν	γάρ,	ὅπερ εἶπες, ἀπειρίᾳ τῶν τοιούτων,
[1, 9]	ἢ καθάπερ ὑμεῖς· ὑμεῖς μὲν	γάρ,	ὅπερ λέγεις, τὸ παράπαν ἀπέχεσθε,
[1, 6]	πᾶσιν εὐδόκιμοι τοῖς Ἕλλησιν· ἔχουσιν	γὰρ	ὀρθῶς, τοὺς αὐτοῖς χρωμένους εὐδαίμονας
[1, 3]	μοι φράζε ἔτι σαφέστερον· ὃν	γὰρ	ὅρον ἔθου τῆς εὖ πολιτευομένης
[1, 10]	ἄρχοντα εἶναι, μανθάνεις; (Κλεινίας) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἐλέγομεν
[1, 10]	ἄρχοντα ἐκπορίζεσθαι δεῖ; (Κλεινίας) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν περί
[1, 12]	ἀρέσκει τὸ λεχθέν. (Κλεινίας) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ἀθηναῖος) μὴ τοίνυν μηδ'
[1, 14]	τὸ τοιοῦτον ἀφικνεῖται; (Κλεινίας) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ἀθηναῖος) τί οὖν; τοὺς
[1, 5]	πολὺ πρᾳότερον ἐκείνου. (Κλεινίας) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ἀθηναῖος) φέρε δή, ποτέρους,
[1, 7]	πρέποι τὸ τοιοῦτον. (Κλεινίας) οὐ	γὰρ	οὖν. (Ἀθηναῖος) εἰ μὲν τοίνυν
[1, 4]	δὲ ἐλάττους δικαίους. (Κλεινίας) οὐ	γὰρ	οὖν. (Ἀθηναῖος) καὶ οὐκ ἂν
[1, 9]	κακίας τε καὶ ἀρετῆς. ἔτι	γὰρ	οὖν εἴπωμεν πλείω περὶ ἁπάσης
[1, 14]	οὕτως σφόδρα ἡμῖν ἀπεργάζεται; δύο	γὰρ	οὖν ἐστὸν τὰ τὴν νίκην
[1, 1]	θέντος τοὺς νόμους; (Κλεινίας) λέγεται	γὰρ	οὕτω παρ' ἡμῖν· καὶ δὴ
[1, 5]	ἔψεξας τῶν ἀνδρῶν; ἔοικας μὲν	γὰρ	πρὸς τοὺς ἐκτός· εἴρηκας γοῦν
[1, 3]	(Κλεινίας) ὦ ξένε Ἀθηναῖε- οὐ	γάρ	σε Ἀττικὸν ἐθέλοιμ' ἂν προσαγορεύειν·
[1, 9]	πλείω περὶ ἁπάσης μέθης· οὐ	γὰρ	σμικρόν ἐστιν τὸ ἐπιτήδευμα οὐδὲ
[1, 9]	ὅπου δὲ ἀνεῖνται, (βλακικώτερα· ταχὺ	γάρ	σου λάβοιτ' ἄν τις τῶν
[1, 8]	οὐ ῥᾴδιον· (Κλεινίας) ἀλλ' ἔοικεν	γὰρ	τά τε συσσίτια καὶ τὰ
[1, 6]	αὐτοῖς χρωμένους εὐδαίμονας ἀποτελοῦντες. πάντα	γὰρ	τἀγαθὰ πορίζουσιν. διπλᾶ δὲ ἀγαθά
[1, 12]	μάλα πεπαιδευμένων σφόδρα ἀνθρώπων· οὐ	γὰρ	ταῦτα ἡγουμένων, ὡς ἔοικ' εἶναι
[1, 11]	καὶ τίνα δύναμιν ἔχει· διὰ	γὰρ	ταύτης φαμὲν ἰτέον εἶναι τὸν
[1, 2]	εἶναι τά γε ἡμέτερα. τὴν	γὰρ	τῆς χώρας πάσης Κρήτης φύσιν
[1, 7]	ἐπιτιμῶν τοῖς νόμοις ἡμῶν· οὐ	γὰρ	τό γε γνῶναί τι τῶν
[1, 1]	ἀδελφόν γε αὐτοῦ Ῥαδάμανθυν ἀκούετε	γὰρ	τὸ ὄνομα δικαιότατον (γεγονέναι. τοῦτον
[1, 14]	ὃ βούλομαι πειράσομαι φράζειν. ἐρωτῶ	γὰρ	τὸ τοιόνδε· ἆρα σφοδροτέρας τὰς
[1, 13]	τοῦ νόμου ἀεὶ συλλαμβάνειν· ἅτε	γὰρ	τοῦ λογισμοῦ καλοῦ μὲν ὄντος,
[1, 11]	νῦν ταὐτὸν τοῦτο ἐγγέγονεν. ἀκούων	γὰρ	τῶν παίδων εὐθύς, (εἴ τι
[1, 11]	νίκη δ' ἐνίοτε ἀπαιδευσίαν· πολλοὶ	γὰρ	ὑβριστότεροι διὰ πολέμων νίκας γενόμενοι
[1, 13]	ἀρετὴ καὶ κακία κεῖται. μιᾷ	γάρ	φησιν ὁ λόγος δεῖν τῶν
[1, 10]	αὐτὸν φρόνιμον εἶναι δεῖ· γίγνεται	γὰρ	φύλαξ τῆς τε ὑπαρχούσης (φιλίας
[1, 7]	αὐτὴν αὑτῆς καὶ ἄνδρα. ἦ	γάρ,	ὦ ξένε Κνώσιε; (Κλεινίας) καὶ
[1, 3]	τε ἅμα καὶ κάκιστον. ταῦτα	γὰρ	ὡς πολέμου ἐν ἑκάστοις ἡμῶν
[1, 5]	τί μήν; (Ἀθηναῖος) ἡμεῖς δέ	γε	ἀγαθῶν ὄντων τούτων ἔτι φαμὲν
[1, 14]	τὸν αὐτὸν τρόπον; (Κλεινίας) πάνυ	γε.	(Ἀθηναῖος) καὶ τῆς περὶ τὸν
[1, 7]	ξένε Κνώσιε; (Κλεινίας) καὶ πάνυ	γε.	(Ἀθηναῖος) νῦν οὖν πότερα λέγομεν
[1, 14]	φαμέν, ὁ τοιοῦτος; (Κλεινίας) πολύ	γε.	(Ἀθηναῖος) οὐ μόνον ἄρ' ὡς
[1, 4]	πού τις δικαστής; (Κλεινίας) πάνυ	γε.	(Ἀθηναῖος) πότερος οὖν ἀμείνων, ὅστις
[1, 10]	συνουσίαν εἶναι; (Μέγιλλος) καὶ σφόδρα	γε.	(Ἀθηναῖος) ταύτην οὖν μῶν ὀρθῶς
[1, 14]	οἴνων πόσις ἐπιτείνει; (Κλεινίας) πολύ	γε.	(Ἀθηναῖος) τί δ' αὖ τὰς
[1, 16]	ἄλλας βασάνους. (Κλεινίας) ἀληθὲς τοῦτό	γε.	(Ἀθηναῖος) τοῦτο μὲν ἄρ' ἂν
[1, 11]	ὑπ' αὐτοῦ; ~(Κλεινίας) παντάπασιν τοῦτό	γε	ἀληθὲς εἴρηκας, ὦ ξένε· τοὐπὶ
[1, 7]	οὕτως, εἰς ἃ καὶ μηδέν	γε	ἀνῇς ἐπιτιμῶν τοῖς νόμοις ἡμῶν·
[1, 14]	περὶ τὸ σῶμα ἐλάττω, τῇ	γε	ἀρχῇ τὴν σωμασκίαν νικᾷ τῷ
[1, 1]	καὶ δὴ καὶ τὸν ἀδελφόν	γε	αὐτοῦ Ῥαδάμανθυν ἀκούετε γὰρ τὸ
[1, 13]	συνεστηκός· οὐ γὰρ δὴ τοῦτό	(γε	γιγνώσκομεν, τόδε δὲ ἴσμεν, ὅτι
[1, 10]	οὐδὲ ἐντυγχάνοντες (ἂν ἴσως εὐθύς	γε	γνοῖμεν τό τε ὀρθὸν καὶ
[1, 7]	νόμοις ἡμῶν· οὐ γὰρ τό	γε	γνῶναί τι τῶν μὴ καλῶν
[1, 8]	ἕτερον καὶ ἔτ' αἰσχίω τοῖς	γε	δυναμένοις καρτερεῖν ἐν ταῖς ἡδοναῖς
[1, 14]	γ' εἴμ' ἕτοιμος, ἐπειδήπερ σφώ	γε	ἐθελήσειν προθύμως ἔφατον ἀκούειν. (Κλεινίας)
[1, 1]	πορείαν, ποιήσασθαι. πάντως δ' ἥ	γε	ἐκ Κνωσοῦ ὁδὸς εἰς τὸ
[1, 14]	οὖν. (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἄφοβόν	γε	ἕκαστον βουληθέντες ποιεῖν φόβων πολλῶν
[1, 4]	(Μέγιλλος) καλῶς μὲν οὖν, ὥς	γε	ἐμοὶ συνδοκεῖν, τό γε τοσοῦτον,
[1, 9]	τὰς ἡδονὰς φεύγειν διακελεύεσθαι τόν	γε	ἐν Λακεδαίμονι νομοθέτην, περὶ δὲ
[1, 11]	εἰσιν ἀγαθοί. θαρρῶν δὴ ἐμοῦ	γε	ἕνεκα λέγοις ἂν τοσαῦτα ὁπόσα
[1, 8]	~(Ἀθηναῖος) καλῶς· οὐ μὴν ἐπιτιμῶν	γε	ἐρῶ τοῖς νόμοις πω, πρὶν
[1, 4]	νομοθέτης. (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν τοὐναντίον	γε	ἢ πρὸς πόλεμον ἂν βλέπων
[1, 10]	(Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἔστιν δέ	γε	ἡ τοιαύτη συνουσία, εἴπερ ἔσται
[1, 11]	οὖν δρῶμεν ταῦτα, εἴπερ σοί	γε	ἡδύ. (Ἀθηναῖος) λέγοντος τοίνυν ἐμοῦ
[1, 9]	(Μέγιλλος) ὦ λῷστε, διώκομεν δέ	γε	ἡμεῖς πάντας τούτους, ὅταν ὅπλα
[1, 2]	παντὶ ῥᾴδιον ὑπολαβεῖν εἶναι τά	γε	ἡμέτερα. τὴν γὰρ τῆς χώρας
[1, 7]	ὦ ἄριστοι ξένων, καὶ οὐδέν	γε	θαυμαστόν. ἀλλ' ἂν ἄρα τις
[1, 6]	οἶμαι καὶ τὸ δίκαιον ὑπέρ	γε	(θείας διαλεγομένους λέγειν, οὐχ ὡς
[1, 10]	(Μέγιλλος) πῶς δ' ἄν, μηδέποτέ	γε	ἰδόντας μηδὲ συγγενομένους (ὀρθῶς γενομένῳ
[1, 4]	πῶς δ' οὔ; (Ἀθηναῖος) τό	γε	μὴν ἄριστον οὔτε ὁ πόλεμος
[1, 5]	ὦ ξένε, ὀρθῶς εἰρῆσθαι, θαυμάζω	γε	μὴν εἰ τά τε παρ'
[1, 13]	καὶ περαίνωμεν ὅτιπερ ἂν τῆς	γε	νῦν διατριβῆς ἄξιον γίγνηται. ~(Κλεινίας)
[1, 7]	ὕστερον δὲ ἀρετῆς πάσης ἅ	γε	νυνδὴ διήλθομεν ἐκεῖσε βλέποντα ἀποφανοῦμεν,
[1, 1]	τοῦτον οὖν φαῖμεν ἂν ἡμεῖς	γε	οἱ Κρῆτες, ἐκ τοῦ τότε
[1, 14]	καὶ καλοῦμεν τὸν φόβον ἡμεῖς	γε,	οἶμαι δὲ καὶ πάντες, αἰσχύνην.
[1, 2]	τὰς πόλεις· εἰ δὴ πολέμου	γε	ὄντος φυλακῆς ἕνεκα δεῖ συσσιτεῖν
[1, 12]	ὁρᾶτε οὖν εἰ μέχρι τούτου	γε,	ὅπερ εἶπον, ὑμῖν ἀρέσκει τὸ
[1, 12]	ἡμῖν ὁμολογηθεὶς μενέτω, ὡς οἵ	γε	ὀρθῶς πεπαιδευμένοι σχεδὸν ἀγαθοὶ γίγνονται,
[1, 3]	ἄλλως ἀποκρίναιτο, ὦ θεῖε, Λακεδαιμονίων	γε	ὁστισοῦν; (Ἀθηναῖος) πότερ' οὖν δὴ
[1, 10]	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δέ	γε	οὐ στρατοπέδου περὶ λέγομεν ἄρξοντος
[1, 14]	(Κλεινίας) ναί. (Ἀθηναῖος) φοβούμεθα δέ	γε	πολλάκις δόξαν, ἡγούμενοι δοξάζεσθαι κακοί,
[1, 10]	(Κλεινίας) τί μήν; ὡς οὐδενί	γε	πράγματι. (Ἀθηναῖος) πότερον οὖν ἀθόρυβον,
[1, 4]	(Ἀθηναῖος) καὶ οὐκ ἂν εἴη	γε	πρέπον ἐμοί τε καὶ ὑμῖν
[1, 10]	ἂν λέγοιμεν; (Μέγιλλος) οὐδαμῶς, ἄν	γε	πρὸς τῇ τέχνῃ ἔχῃ καὶ
[1, 8]	λέγεσθαι. (Κλεινίας) δοκεῖ μὲν ἡμῖν	γέ	πως λεγομένου τοῦ λόγου· περὶ
[1, 11]	ἐπὶ τὸ δηλῶσαι πειρώμενον ἁμῶς	γέ	πως, συντεῖναι, τὸν λόγον. πρῶτον
[1, 12]	λέγεις. (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν πάλαι	γε	συνεχωρήσαμεν ὡς ἀγαθῶν μὲν ὄντων
[1, 10]	οὔ; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν περί	γε	συνουσίας, ὡς ἔοικεν, αὐτὸν φρόνιμον
[1, 1]	θεός, ὦ ξένε, θεός, ὥς	γε	τὸ δικαιότατον εἰπεῖν· παρὰ μὲν
[1, 1]	αὐτὸν εἰληφέναι. (Ἀθηναῖος) καὶ καλόν	γε	τὸ κλέος ὑεῖ τε Διὸς
[1, 4]	ὥς γε ἐμοὶ συνδοκεῖν, τό	γε	τοσοῦτον, τὰ νῦν. (Ἀθηναῖος) ἴδωμεν
[1, 11]	λέγειν, οὐδεὶς φθόνος, ἐπείπερ ὡρμήκαμέν	γε	τοὺς λόγους περὶ νόμων καὶ
[1, 16]	καὶ τοῦτο μὲν αὐτὸ περί	(γε	τούτων οὔτ' ἂν Κρῆτας οὔτ'
[1, 6]	πόρρω νομοθέτας. (Ἀθηναῖος) οὐχ ἡμεῖς	γε,	ὦ ἄριστε, ἀλλ' ἡμᾶς αὐτούς,
[1, 7]	τις ἑκάστοτε διεξιών. (Ἀθηναῖος) εὖ	γε,	ὦ Λακεδαιμόνιε ξένε, λέγεις. τὴν
[1, 7]	τοὺς τοιούτους λόγους. (Κλεινίας) ὀρθότατά	γε,	ὦ ξένε, λέγεις, καὶ καθάπερ
[1, 1]	διαπερᾶναι. (Κλεινίας) καὶ μὴν ἔστιν	γε,	ὦ ξένε, προϊόντι κυπαρίττων Τε
[1, 3]	τῶν νικώντων γίγνεσθαι. ~(Ἀθηναῖος) καλῶς	γε,	ὦ ξένε, φαίνῃ μοι γεγυμνάσθαι
[1, 9]	δὴ φυγαὶ καὶ διώξεις ἀτέκμαρτοι	γεγόνασίν	τε καὶ ἔσονται, διὸ φανερὸν
[1, 11]	δὲ ἀνθρώποις πολλαὶ δὴ τοιαῦται	γεγόνασίν	τε καὶ ἔσονται. (Κλεινίας) δοκεῖς
[1, 11]	γὰρ ἴσως ἀκήκοας ὡς Ἐπιμενίδης	γέγονεν	ἀνὴρ θεῖος, ὃς ἦν ἡμῖν
[1, 11]	ἐνεπλήσθησαν, καὶ παιδεία μὲν οὐδεπώποτε	γέγονεν	Καδμεία, νῖκαι δὲ ἀνθρώποις πολλαὶ
[1, 9]	τῶν περὶ ἐκεῖνον τὸν τόπον	γεγονέναι,	Κείους δὲ Ἀθηναῖοι· μυρία δὲ
[1, 15]	ἄν, ὦ ξένε, ἐν ἀνθρώποις	γεγονέναι	πῶμα; (Ἀθηναῖος) οὐδέν· εἰ δ'
[1, 1]	ἀκούετε γὰρ τὸ ὄνομα δικαιότατον	(γεγονέναι.	τοῦτον οὖν φαῖμεν ἂν ἡμεῖς
[1, 8]	αὐτοῖς οἱ νόμοι πεπιστευμένοι ἦσαν	γεγονέναι,	τοῦτον τὸν μῦθον προστεθηκέναι κατὰ
[1, 3]	συγγενεῖς καὶ τῆς αὐτῆς πόλεως	γεγονότες,	ἄδικοι καὶ πολλοὶ συνελθόντες, δικαίους
[1, 3]	γε, ὦ ξένε, φαίνῃ μοι	γεγυμνάσθαι	πρὸς τὸ διειδέναι τὰ Κρητῶν
[1, 8]	λύπας, φευξεῖσθαι τοὺς ἐν ἐκείνοις	γεγυμνασμένους	καὶ δουλεύσειν αὐτοῖς. ταὐτὸν δὴ
[1, 16]	εἶναι ἀναισχύντους τε καὶ θρασύτητος	(γέμοντας,	φοβεροὺς δὲ εἰς τό τι
[1, 4]	τῶν ἑτέρων εἰρήνην τῆς στάσεως	γενέσθαι,	νικησάντων δὲ ποτέρων, δέξαιτ' ἄν
[1, 4]	μὲν ἅπας ἂν βούλοιτο μήτε	γενέσθαι	ποτὲ ἐν ἑαυτοῦ πόλει γενόμενόν
[1, 12]	τε καὶ ἐραστὴν τοῦ πολίτην	γενέσθαι	τέλεον, ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι
[1, 9]	Θρᾷκες, πολεμικὰ (σύμπαντα ὄντα ταῦτα	γένη,	ἢ καθάπερ ὑμεῖς· ὑμεῖς μὲν
[1, 13]	χρυσοῦν γένος νικᾷ τὰ ἄλλα	(γένη.	καὶ οὕτω δὴ περὶ θαυμάτων
[1, 14]	μέν που τὰ κακά, προσδοκῶντες	γενήσεσθαι.	(Κλεινίας) ναί. (Ἀθηναῖος) φοβούμεθα δέ
[1, 8]	τῶν μεγίστων ἡδονῶν οἱ πολῖται	γενήσονται,	καὶ ἀμελέτητοι γιγνόμενοι ἐν ταῖς
[1, 12]	ὃ λέγομεν εἶναι παιδείαν ἀόριστον	γένηται.	νῦν γὰρ ὀνειδίζοντες ἐπαινοῦντές θ'
[1, 6]	ταῦτα ἐν ταῖς τῶν παίδων	γεννήσεσιν	καὶ τροφαῖς ὅσοι (τε ἄρρενες
[1, 8]	φύσει εἰς κοινωνίαν ἰούσῃ τῆς	γεννήσεως	ἡ περὶ ταῦτα ἡδονὴ κατὰ
[1, 4]	πάλιν ἐπισκεψώμεθα· πολλοὶ ἀδελφοί που	γένοιντ'	ἂν ἑνὸς ἀνδρός τε καὶ
[1, 4]	τούτοις τοῖς ἄρτι λεγομένοις ἀδελφοῖς	γένοιτ'	ἄν πού τις δικαστής; (Κλεινίας)
[1, 5]	ἐν στάσεσιν οὐκ ἄν ποτε	γένοιτο	ἄνευ συμπάσης ἀρετῆς· διαβάντες δ'
[1, 4]	τις οὔτ' ἄν ποτε πολιτικὸς	γένοιτο	ὀρθῶς, πρὸς τὰ ἔξωθεν πολεμικὰ
[1, 14]	ὁστισοῦν οὐδ' ἂν ἥμισυς ἑαυτοῦ	γένοιτο	πρὸς ἀρετήν, σώφρων δὲ ἄρα
[1, 4]	τε καὶ εἰρήνης ὑπὸ διαλλαγῶν	γενομένης,	οὕτω τοῖς ἔξωθεν πολεμίοις προσέχειν
[1, 11]	εὖ γίγνοιντ' ἂν ἄνδρες ἀγαθοί,	γενόμενοι	(δὲ τοιοῦτοι τά τε ἄλλα
[1, 11]	γὰρ ὑβριστότεροι διὰ πολέμων νίκας	γενόμενοι	μυρίων ἄλλων κακῶν δι' ὕβριν
[1, 12]	μάλιστα ἄξει τούτου ὃ δεήσει	γενόμενον	ἄνδρ' αὐτὸν τέλειον εἶναι τῆς
[1, 5]	μὲν Ἀθηναῖον, τῶνδε δὲ πολίτην	γενόμενον,	ὃς δὴ μάλιστα ἀνθρώπων περὶ
[1, 4]	γενέσθαι ποτὲ ἐν ἑαυτοῦ πόλει	γενόμενόν	τε ὡς τάχιστα ἀπαλλάττεσθαι. (Κλεινίας)
[1, 13]	αὐτῶν ἄμεινον ἢ χεῖρον, ὃς	γενόμενος	δόγμα πόλεως κοινὸν νόμος ἐπωνόμασται.
[1, 13]	ἂν εἴη· ἐναργεστέρου δ' αὐτοῦ	γενομένου	καὶ παιδεία καὶ τἆλλα ἐπιτηδεύματα
[1, 10]	γε ἰδόντας μηδὲ συγγενομένους (ὀρθῶς	γενομένῳ	μηδενὶ τῶν τοιούτων κοινωνημάτων; (Ἀθηναῖος)
[1, 5]	δὲ ἄλλο πολέμου θήσομεν οἶμαι	γένος	ἅπαντες ᾧ πρὸς τοὺς ἐκτός
[1, 13]	ἂν ἐν ἡμῖν τὸ χρυσοῦν	γένος	νικᾷ τὰ ἄλλα (γένη. καὶ
[1, 12]	ἀποδέξασθε ἐάν πως δυνατὸς ὑμῖν	γένωμαι	δηλῶσαι τὸ τοιοῦτον. ~(Κλεινίας) λέγε
[1, 7]	μὴ ἀνέχεσθαι τὸ παράπαν ἀκούοντας·	γέρων	δὲ εἴ τίς τι συννοεῖ
[1, 14]	μόνον ἄρ' ὡς ἔοικεν, ὁ	γέρων	δὶς παῖς γίγνοιτ' ἄν, ἀλλὰ
[1, 14]	ἐπιχειρήσει πείθειν ἡμᾶς ὡς χρὴ	γεύεσθαι	καὶ μὴ φεύγειν παντὶ σθένει
[1, 8]	παιδιῶν ἐπέταξεν ἀπέχεσθαι καὶ μὴ	γεύεσθαι,	τὸ δὲ τῶν λυπῶν καὶ
[1, 15]	καὶ ὁπόσῳ ἂν πλέον αὐτοῦ	γεύηται,	τοσούτῳ πλειόνων ἐλπίδων ἀγαθῶν πληροῦσθαι
[1, 7]	ὑμῖν ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσιν, ἃ	γεύοντα	τῶν ἡδονῶν καὶ οὐ φεύγοντα
[1, 12]	οἷον τὸν μέλλοντα ἀγαθὸν ἔσεσθαι	γεωργὸν	ἤ τινα οἰκοδόμον, τὸν μὲν
[1, 12]	παίζειν χρή, τὸν δ' αὖ	γεωργοῦντα,	καὶ ὄργανα ἑκατέρῳ σμικρά, τῶν
[1, 7]	μὲν νέων, αὐτοὶ δ' ἕνεκα	γήρως	ἀφείμεθ' ὑπὸ τοῦ νομοθέτου διαλεγόμενοι
[1, 6]	ἐπὶ τὸ πρεσβύτερον ἰόντων μέχρι	γήρως,	τιμῶντα ὀρθῶς ἐπιμελεῖσθαι δεῖ καὶ
[1, 2]	τῶν νικωμένων ἀγαθὰ τῶν νικώντων	γίγνεσθαι.	~(Ἀθηναῖος) καλῶς γε, ὦ ξένε,
[1, 14]	κοινωνῆσαν τούτῳ ποῖόν τι συμπίπτει	γίγνεσθαι.	ἔτι δὲ σαφέστερον ὃ βούλομαι
[1, 11]	μέγα τῇ πόλει φαῖμεν ἂν	γίγνεσθαι;	ἢ τοῦτο οὕτως ἐρωτηθέντες εἴποιμεν
[1, 15]	νομίζειν καθ' ἑκάστην πόσιν δυστυχῆ	γίγνεσθαι,	καὶ φοβεῖσθαι τὰ παρόντα καὶ
[1, 14]	(Ἀθηναῖος) ἄφοβον ἡμῶν ἄρα δεῖ	γίγνεσθαι	καὶ φοβερὸν (ἕκαστον· ὧν δ'
[1, 8]	ἀναμφισβητήτως ὁμοίως ἔργῳ καὶ λόγῳ	γίγνεσθαι·	κινδυνεύει γάρ, καθάπερ ἐν τοῖς
[1, 15]	ἀπαλλαγέντα πάλιν ἑκάστοτε τὸν αὐτὸν	γίγνεσθαι.	(Κλεινίας) καὶ τί τοιοῦτον φαῖμεν
[1, 15]	τοῖς παθήμασιν, ὥστε ἀναγκάζειν ἄφοβον	γίγνεσθαι,	(παρακελευόμενος καὶ νουθετῶν καὶ τιμῶν,
[1, 4]	ἢ κείνως περὶ τὴν αὑτοῦ	γίγνεσθαι	πόλιν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν καὶ νομοθέτης
[1, 14]	(νικῶντα αὐτὴν δεῖ τέλεον οὕτω	γίγνεσθαι	πρὸς ἀνδρείαν, ἄπειρος δὲ δήπου
[1, 5]	πολέμῳ χαλεπωτέρῳ ἀμείνονα ἐκείνου πάμπολυ	γίγνεσθαι,	σχεδὸν ὅσον ἀμείνων δικαιοσύνη καὶ
[1, 6]	τελευτησάντων τίνα δεῖ τρόπον ἑκάστοις	γίγνεσθαι	τὰς ταφὰς καὶ τιμὰς ἅστινας
[1, 4]	τοὺς πλείους μὲν ἀδίκους αὐτῶν	γίγνεσθαι,	τοὺς δὲ ἐλάττους δικαίους. (Κλεινίας)
[1, 7]	ἀλλὰ ἴασιν ἐξ αὐτοῦ συμβαίνει	γίγνεσθαι	(τῷ μὴ φθόνῳ τὰ λεγόμενα
[1, 10]	ἔοικεν, αὐτὸν φρόνιμον εἶναι δεῖ·	γίγνεται	γὰρ φύλαξ τῆς τε ὑπαρχούσης
[1, 11]	μοῖραν τείνουσαν λέγειν, ἂν ὀρθῶς	γίγνηται.	(Ἀθηναῖος) τί μήν; (Κλεινίας) ἔχοις
[1, 13]	τῆς γε νῦν διατριβῆς ἄξιον	γίγνηται.	~(Κλεινίας) λέγε δή· (Ἀθηναῖος) προσφέροντες
[1, 14]	ἂν κατακορής τις τῇ μέθῃ	γίγνηται;	(Κλεινίας) ναί, πάμπαν ἀπολείπει. (Ἀθηναῖος)
[1, 16]	ἂν καὶ ὁπωστιοῦν μετ' εὐλαβείας	γίγνηται;	σκοπῶμεν γὰρ δή· δυσκόλου ψυχῆς
[1, 6]	γὰρ ἂν ἕκαστος ἐν χρείᾳ	γίγνηται,	τοῦτο ζητεῖ νῦν παραθέμενος, ὁ
[1, 11]	ἡμῖν λέγε, τί ποτε, ἂν	γίγνηται	τοῦτο ὀρθὸν τὸ περὶ τὰς
[1, 6]	τὰ ἀναλώματα φυλάττειν ὅντιν' ἂν	γίγνηται	τρόπον, καὶ τὰς πρὸς ἀλλήλους
[1, 11]	εἰπεῖν ὅτι παιδευθέντες μὲν εὖ	γίγνοιντ'	ἂν ἄνδρες ἀγαθοί, γενόμενοι (δὲ
[1, 5]	μὴ περὶ τὸν πόλεμον ἄριστος	γίγνοιτ'	ἀεί. ταῦτα γὰρ ἀκήκοάς που
[1, 11]	μέγα ἰδιώταις ἢ τῇ πόλει	γίγνοιτ'	ἄν; (Ἀθηναῖος) τί δέ; παιδὸς
[1, 14]	ἔοικεν, ὁ γέρων δὶς παῖς	γίγνοιτ'	ἄν, ἀλλὰ καὶ ὁ μεθυσθείς.
[1, 4]	εἶναι φίλους. (Κλεινίας) μακρῷ ἀμείνων	γίγνοιτ'	ἂν ὁ τοιοῦτος δικαστής τε
[1, 11]	μὲν βραχύ τι τῇ πόλει	γίγνοιτ'	ἂν ὄφελος+ εἰ δ' ὅλως
[1, 14]	δὴ τότ' ἂν αὐτὸς αὑτοῦ	γίγνοιτο	ἐγκρατής. (Κλεινίας) ἥκιστα. (Ἀθηναῖος) ἆρ'
[1, 13]	εἶναι τρόπον τινὰ φανερὸν ἂν	γίγνοιτο	μᾶλλον ὃ νοεῖ, καὶ ὅτι
[1, 11]	νίκη πολέμου τοῖς ἑπομένοις ἂν	γίγνοιτο,	οὐ σμικρὸν ἀγαθόν, καὶ (τἆλλ'
[1, 6]	πενίας ἢ τὰ τούτοις ἐναντία	γιγνόμενα	προσπίπτει τοῖς ἀνθρώποις παθήματα, ἐν
[1, 10]	σχεδὸν ὅλην (μὲν οὐδεμίαν ὀρθῶς	γιγνομένην	ἑώρακα οὐδὲ ἀκήκοα, μόρια δ'
[1, 10]	(Ἀθηναῖος) ταύτην οὖν μῶν ὀρθῶς	γιγνομένην	ἤδη τις πώποτε ἐθεάσατο; καὶ
[1, 8]	οἱ πολῖται γενήσονται, καὶ ἀμελέτητοι	γιγνόμενοι	ἐν ταῖς ἡδοναῖς καρτερεῖν καὶ
[1, 4]	πρὸς πόλεμον τὸν ἐν αὐτῇ	γιγνόμενον	ἑκάστοτε, ἣ δὴ καλεῖται στάσις;
[1, 10]	τό τε ὀρθὸν καὶ μὴ	γιγνόμενον	ἐν αὐτοῖς. (Ἀθηναῖος) εἰκὸς λέγεις·
[1, 7]	τῶν ἀλγηδόνων πολὺ παρ' ἡμῖν	γιγνόμενον,	ἔν τε ταῖς πρὸς ἀλλήλους
[1, 10]	δῆλον ὡς ἀγνοεῖ τοῦτ' αὐτὸ	γιγνόμενον	οὐκ ὀρθῶς, εἶθ' ὅτι πᾶν
[1, 5]	τοὺς ἐν τῷ μεγίστῳ πολέμῳ	γιγνομένους	ἀρίστους διαφανῶς· ποιητὴν δὲ καὶ
[1, 5]	ὀθνεῖόν τε καὶ ἔξωθεν πόλεμον	γιγνομένους	ἐπιφανεῖς. φαίη ταῦτ' ἄν που
[1, 7]	τισιν διὰ πολλῶν πληγῶν ἑκάστοτε	γιγνομένων·	ἔτι δὲ καὶ κρυπτεία τις
[1, 10]	οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν εἰ μὲν	γιγνομένων	ὡς δυνατὸν ὀρθότατα τούτων ἐν
[1, 5]	εἰσὶν πάμπολλοι, ὧν οἱ πλεῖστοι	γίγνονται	θρασεῖς καὶ ἄδικοι καὶ ὑβρισταὶ
[1, 12]	γε ὀρθῶς πεπαιδευμένοι σχεδὸν ἀγαθοὶ	γίγνονται,	καὶ δεῖ δὴ τὴν παιδείαν
[1, 6]	διὰ δυστυχίαν ταραχαὶ ταῖς ψυχαῖς	γίγνονται	καὶ ὅσαι ἐν εὐτυχίαις τῶν
[1, 14]	ὡς ἀσθενεῖς εἰς τὸ παραχρῆμα	γίγνονται;	(Κλεινίας) πάντα ταῦτα ἴσμεν. (Ἀθηναῖος)
[1, 16]	ἀγρίας, ἐξ ἧς ἀδικίαι μυρίαι	γίγνονται,	πότερον ἰόντα εἰς τὰ συμβόλαια
[1, 7]	γυμνοπαιδίαις δειναὶ καρτερήσεις παρ' ἡμῖν	γίγνονται	τῇ τοῦ πνίγους ῥώμῃ διαμαχομένων,
[1, 13]	οὐ γὰρ δὴ τοῦτό (γε	γιγνώσκομεν,	τόδε δὲ ἴσμεν, ὅτι ταῦτα
[1, 8]	αἰσχρῶν ἀναγκάζεσθαι ποιεῖν, ἕνεκα τῆς	γλυκυθυμίας	τῆς πρὸς τὰς (ἡδονὰς ταὐτὸν
[1, 10]	ἐντυγχάνοντες (ἂν ἴσως εὐθύς γε	γνοῖμεν	τό τε ὀρθὸν καὶ μὴ
[1, 13]	τινος ἢ παρὰ τούτου τοῦ	γνόντος	ταῦτα λόγον παραλαβοῦσαν, νόμον θεμένην,
[1, 16]	τῶν χρησιμωτάτων ἓν εἴη, τὸ	γνῶναι	τὰς φύσεις τε καὶ ἕξεις
[1, 7]	ἡμῶν· οὐ γὰρ τό γε	γνῶναί	τι τῶν μὴ καλῶν ἄτιμον,
[1, 15]	οὔτε αὐτοὶ μεμηχανήμεθα- τοὺς γὰρ	γόητας	οὐκ ἐν θοίνῃ λέγω- τῆς
[1, 11]	ὑμῖν καὶ (οἱ ἡμέτεροι ἔχουσιν	γονῆς.	(Ἀθηναῖος) τὰ μὲν τοίνυν ὑμέτερα
[1, 7]	πρὸς ταῦτα σύμπαντα. (Ἀθηναῖος) εἰ	γοῦν	μεμνήμεθα τοὺς ἔμπροσθεν λόγους, ἥττω
[1, 5]	μοι τῷ λόγῳ συνακολουθήσατε. προστησώμεθα	γοῦν	Τύρταιον, τὸν φύσει μὲν Ἀθηναῖον,
[1, 14]	δυνατόν; (Κλεινίας) ἔοικ' εἶναι· σὺ	γοῦν	φῂς καὶ ἕτοιμος ἦσθα νυνδὴ
[1, 15]	χρῷτο, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος) γυμνασία	γοῦν,	ὦ φίλε, παρὰ τὰ νῦν
[1, 5]	γὰρ πρὸς τοὺς ἐκτός· εἴρηκας	γοῦν	ὧδε ἐν τοῖς (ποιήμασιν, ὡς
[1, 15]	δεῖν, οὕτω πρὸς τοὺς φόβους	γυμνάζοιτο,	πῶμα μόνον ἀντὶ μυρίων πραγμάτων
[1, 15]	μηδὲν ὀκνοῖ μετὰ συμποτῶν πλειόνων	γυμναζόμενος	ἐπιδείκνυσθαι τὴν ἐν τῇ τοῦ
[1, 15]	σὺ τάττοις ἐν πᾶσιν; καὶ	γυμνασάμενον	μὲν εὖ καὶ ἀνδρείως ἀζήμιον
[1, 15]	ἂν χρῷτο, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος)	γυμνασία	γοῦν, ὦ φίλε, παρὰ τὰ
[1, 14]	δέξαιντο; ἢ τοὺς ἐπὶ τὰ	γυμνάσια	καὶ πόνους ἰόντας οὐκ ἴσμεν
[1, 2]	συντέταχεν ὁ νόμος καὶ τὰ	γυμνάσια	καὶ τὴν τῶν ὅπλων ἕξιν;
[1, 8]	τά τε συσσίτια καὶ τὰ	γυμνάσια	καλῶς ηὑρῆσθαι πρὸς ἀμφοτέρας. (Ἀθηναῖος)
[1, 7]	τὰ συσσίτιά φαμεν καὶ τὰ	γυμνάσια	πρὸς τὸν πόλεμον ἐξηυρῆσθαι τῷ
[1, 8]	καὶ ὠφελοῦν. ἐπεὶ καὶ τὰ	γυμνάσια	ταῦτα καὶ τὰ συσσίτια πολλὰ
[1, 8]	τῶν ἄλλων μάλιστα ἅπτονται τῶν	γυμνασίων·	καὶ εἴτε παίζοντα εἴτε σπουδάζοντα
[1, 7]	ἡμέραν. ἔτι δὲ κἀν ταῖς	γυμνοπαιδίαις	δειναὶ καρτερήσεις παρ' ἡμῖν γίγνονται
[1, 16]	θυγατέρας τε καὶ ὑεῖς καὶ	γυναῖκας,	οὕτως, ἐν τοῖς φιλτάτοις κινδυνεύσαντες,
[1, 9]	καὶ Θρᾷκες ἀκράτῳ παντάπασι χρώμενοι,	γυναῖκές	τε καὶ αὐτοί, καὶ κατὰ
[1, 10]	ἀνδρῶν ἄρχοντα ἀλλά τινων σφόδρα	γυναικῶν.	(Ἀθηναῖος) τί δ' ἐπαινέτην ἢ
[1, 9]	ἡμῶν ἀμυνόμενος, δεικνὺς τὴν τῶν	γυναικῶν	παρ' ὑμῖν ἄνεσιν. ἅπασιν δὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2005