Livre, chapitre
[1, 14]	οὐ μόνον ἄρ' ὡς ἔοικεν,	ὁ	γέρων δὶς παῖς γίγνοιτ' ἄν,
[1, 8]	καὶ ἰδιώτης καὶ ζῷον ἅπαν,	ὁ	δ' ἀνεπιστημόνως ἅμα καὶ ἐκτὸς
[1, 3]	ἡμῶν ὁ μὲν κρείττων αὑτοῦ,	ὁ	δὲ ἥττων (ἐστί, πότερα φῶμεν
[1, 10]	μετ' ἐκείνου τε ὠφέλιμός ἐστιν,	ὁ	δὲ μήτε ἑωρακὼς εἴη ποτ'
[1, 6]	περὶ τῶν κλήρων καὶ ἐπικλήρων,	ὁ	δὲ τῆς αἰκίας πέρι, ἄλλοι
[1, 7]	τὸν ὑπὸ τῶν λυπῶν. (Ἀθηναῖος)	ὁ	Διὸς οὖν δὴ καὶ ὁ
[1, 14]	δὴ δύο ἔλεγον φόβους· ὧν	ὁ	ἕτερος ἐναντίος μὲν ταῖς ἀλγηδόσιν
[1, 6]	αὐτοῖς ἀπονέμειν δεῖ· κατιδὼν δὲ	ὁ	θεὶς τοὺς νόμους ἅπασιν τούτοις
[1, 11]	θυσίας τε ἐθύσατό (τινας ἃς	ὁ	θεὸς ἀνεῖλεν, καὶ δὴ καὶ
[1, 5]	τε καὶ ὅδε καὶ (Κλεινίας)	ὁ	Κνώσιος οὑτοσὶ συμφερόμενοί σοι περὶ
[1, 9]	περὶ τῶν ἀνθρώπων τῶν ἄλλων	ὁ	λόγος, ἀλλὰ περὶ τῶν νομοθετῶν
[1, 13]	κακία κεῖται. μιᾷ γάρ φησιν	ὁ	λόγος δεῖν τῶν ἕλξεων συνεπόμενον
[1, 5]	δὴ τελευτᾷ νῦν ἡμῖν οὗτος	ὁ	λόγος, καὶ τί (φανερόν ποτε
[1, 7]	τε καὶ ἐμαυτόν· κοινὸς γὰρ	ὁ	λόγος. λέγετε οὖν· τὰ συσσίτιά
[1, 5]	εἰρήνης. ~(Κλεινίας) φαίνεται μέν πως	ὁ	λόγος οὗτος, ὦ ξένε, ὀρθῶς
[1, 12]	δίκης. ταύτην (τὴν τροφὴν ἀφορισάμενος	ὁ	λόγος οὗτος, ὡς ἐμοὶ φαίνεται,
[1, 14]	παῖς γίγνοιτ' ἄν, ἀλλὰ καὶ	ὁ	μεθυσθείς. (Κλεινίας) ἄριστα εἶπες, ὦ
[1, 8]	πηγαὶ μεθεῖνται φύσει ῥεῖν, ὧν	ὁ	μὲν ἀρυτόμενος ὅθεν τε (δεῖ
[1, 3]	ἐπειδὴ γὰρ εἷς ἕκαστος ἡμῶν	ὁ	μὲν κρείττων αὑτοῦ, ὁ δὲ
[1, 6]	γίγνηται, τοῦτο ζητεῖ νῦν παραθέμενος,	ὁ	μὲν τὰ περὶ τῶν κλήρων
[1, 10]	(Κλεινίας) πῶς δ' οὔ; (Ἀθηναῖος)	ὁ	μὴν ἀνδρεῖος τῶν δειλῶν ὑπὸ
[1, 13]	περὶ θαυμάτων ὡς ὄντων ἡμῶν	ὁ	μῦθος ἀρετῆς σεσωμένος ἂν εἴη,
[1, 8]	μᾶλλον δὲ ἀπορῶν. ὑμῖν γὰρ	ὁ	νομοθέτης μόνοις Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων,
[1, 2]	ἡμῖν ἅπαντα ἐξήρτυται, (καὶ πάνθ'	ὁ	νομοθέτης, ὥς γ' ἐμοὶ φαίνεται,
[1, 9]	καὶ ἀνοίᾳ πάσῃ, τοῦτ' ἐξέβαλεν	ὁ	νόμος ἡμῶν ἐκ τῆς χώρας
[1, 2]	τὰ συσσίτιά τε ὑμῖν συντέταχεν	ὁ	νόμος καὶ τὰ γυμνάσια καὶ
[1, 6]	ἰόντας, ὅπως πάντα ταῦτα συνδήσας	ὁ	νοῦς ἑπόμενα σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ
[1, 12]	ἡγουμένων, ὡς ἔοικ' εἶναι παιδείαν	ὁ	νῦν λόγος ἂν εἴη, τὴν
[1, 12]	μηδὲν ὀνόματι διαφερώμεθ' αὑτοῖς, ἀλλ'	ὁ	νυνδὴ λόγος ἡμῖν ὁμολογηθεὶς μενέτω,
[1, 4]	τό γε μὴν ἄριστον οὔτε	ὁ	πόλεμος οὔτε ἡ στάσις, ἀπευκτὸν
[1, 7]	ὁ Διὸς οὖν δὴ καὶ	ὁ	Πυθικὸς νομοθέτης οὐ δήπου χωλὴν
[1, 5]	τόδε, ὡς παντὸς μᾶλλον καὶ	ὁ	τῇδε παρὰ Διὸς νομοθέτης, πᾶς
[1, 4]	μὲν ἀληθές. (Ἀθηναῖος) τί δ'	ὁ	τὴν πόλιν συναρμόττων; πρὸς πόλεμον
[1, 4]	(Κλεινίας) μακρῷ ἀμείνων γίγνοιτ' ἂν	ὁ	τοιοῦτος δικαστής τε καὶ νομοθέτης.
[1, 14]	(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν πονηρότατος, φαμέν,	ὁ	τοιοῦτος; (Κλεινίας) πολύ γε. (Ἀθηναῖος)
[1, 15]	γὰρ ἄν> ὦ ξένε, καὶ	ὁ	τοιοῦτος οὕτω πράττων. (Ἀθηναῖος) πάλιν
[1, 15]	δόξαν; καὶ τελευτῶν δὴ πάσης	ὁ	τοιοῦτος παρρησίας ὡς σοφὸς ὢν
[1, 14]	τ' ἄλλα πολλὰ καὶ μεγάλα	ὁ	φόβος ἡμᾶς οὗτος σῴζει, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2005