Livre, chapitre |
[1, 11] |
τῷδε
δ'
ἡμῖν
λέγε,
τί
|
ποτε, |
ἂν
γίγνηται
τοῦτο
ὀρθὸν
τὸ |
[1, 16] |
δὴ
λέγων
οὐκ
ἄν
τίς
|
ποτε |
ἀνύσειεν
ὅσῳ
διαφέρει
τὸ
μετὰ |
[1, 14] |
τούτῳ
τὴν
μέθην,
ποῖόν
τί
|
ποτε |
αὐτὸ
ἀπεργαζόμεθα;
(Κλεινίας)
πρὸς
τί |
[1, 5] |
ὑγιὴς
ἐν
στάσεσιν
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
γένοιτο
ἄνευ
συμπάσης
ἀρετῆς·
διαβάντες |
[1, 11] |
τῆς
πάσης
οὐκ
ἂν
αὖ
|
ποτε |
δύναιτο·
ταῦτα
δὲ
παμπόλλων
ἐστὶν |
[1, 12] |
ἀρίστοις
ἀνδράσιν
παραγιγνόμενον·
καὶ
εἴ
|
ποτε |
ἐξέρχεται,
δυνατὸν
δ'
ἐστὶν
ἐπανορθοῦσθαι, |
[1, 9] |
φανερὸν
ὅρον
τοῦτον
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
λέγοιμεν,
ἀλλὰ
ἀμφισβητήσιμον,
περὶ
καλῶν |
[1, 9] |
λύσαιτο,
ὥσπερ
ἐν
ἁμάξαις
εἶδόν
|
ποτε |
παρ'
ὑμῖν
ἐγώ,
καὶ
ἐν |
[1, 5] |
ὁ
λόγος,
καὶ
τί
(φανερόν
|
ποτε |
ποιῆσαι
βουληθεὶς
λέγει
ταῦτα;
δῆλον |
[1, 3] |
σοῦ
λεγόμενον
μανθάνω
νῦν,
ὥς
|
ποτε |
πολῖται,
συγγενεῖς
καὶ
τῆς
αὐτῆς |
[1, 4] |
διανοούμενος
οὕτω
τις
οὔτ'
ἄν
|
ποτε |
πολιτικὸς
γένοιτο
ὀρθῶς,
πρὸς
τὰ |
[1, 11] |
ἂν
δύναιτο
ἄνευ
μουσικῆς
ὀρθότητός
|
ποτε |
σαφὲς
οὐδὲ
ἱκανὸν
ἐν
τοῖς |
[1, 10] |
κακῶν
ἀρχόντων
συνοῦσαν;
οἰόμεθα
δή
|
ποτε |
τοὺς
τοιούτους
θεωροὺς
τῶν
τοιούτων |
[1, 9] |
ἀφασία
γ'
ἡμᾶς
λαμβάνει
τί
|
ποτε |
χρὴ
λέγειν
πρὸς
ταῦτα,
ὅμως |
[1, 11] |
(Ἀθηναῖος)
λέγοντος
τοίνυν
ἐμοῦ
τί
|
ποτε |
χρὴ
φάναι
παιδείαν
εἶναι,
σκέψασθε |
[1, 10] |
τοιούτου
ψόγον
ἡγούμεθα
ὑγιὲς
ἄν
|
ποτε |
ψέξαι
καὶ
ὁτιοῦν;
(Μέγιλλος)
καὶ |