Livre, chapitre
[1, 10]	πρὸς φίλους κοινωνησόντων φιλοφροσύνης. (Κλεινίας)	ὀρθῶς.	(Ἀθηναῖος) ἔστιν δέ γε ἡ
[1, 15]	μόνον ἀντὶ μυρίων πραγμάτων παρασκευαζόμενος,	ὀρθῶς	ἄν τι πράττοι, εἴτε τις
[1, 3]	τὸ πλῆθος καὶ τοὺς χείρους,	ὀρθῶς	ἂν αὕτη κρείττων τε ἑαυτῆς
[1, 3]	τὸν γὰρ λόγον ἐπ' ἀρχὴν	ὀρθῶς	ἀναγαγὼν σαφέστερον ἐποίησας, ὥστε ῥᾷον
[1, 3]	κρατήσωσιν, ἥττων ἡ πόλις αὑτῆς	ὀρθῶς	αὕτη λέγοιτ' ἂν ἅμα καὶ
[1, 10]	δὲ μήτε ἑωρακὼς εἴη ποτ'	ὀρθῶς	αὐτὴν αὑτῇ κοινωνοῦσαν μετ' ἄρχοντος,
[1, 10]	μηδέποτέ γε ἰδόντας μηδὲ συγγενομένους	(ὀρθῶς	γενομένῳ μηδενὶ τῶν τοιούτων κοινωνημάτων;
[1, 11]	μεγάλην μοῖραν τείνουσαν λέγειν, ἂν	ὀρθῶς	γίγνηται. (Ἀθηναῖος) τί μήν; (Κλεινίας)
[1, 10]	καὶ σχεδὸν ὅλην (μὲν οὐδεμίαν	ὀρθῶς	γιγνομένην ἑώρακα οὐδὲ ἀκήκοα, μόρια
[1, 10]	γε. (Ἀθηναῖος) ταύτην οὖν μῶν	ὀρθῶς	γιγνομένην ἤδη τις πώποτε ἐθεάσατο;
[1, 14]	εἴπερ ἔνι τοῦτο ἐν τούτοις	ὀρθῶς	διανοηθῆναι. (Κλεινίας) πῶς δ' οὔ;
[1, 9]	πρὸς ταῦτα, ὅμως δ' ἔμοιγε	ὀρθῶς	δοκεῖ τὸ τὰς ἡδονὰς φεύγειν
[1, 10]	ἀγνοεῖ τοῦτ' αὐτὸ γιγνόμενον οὐκ	ὀρθῶς,	εἶθ' ὅτι πᾶν τούτῳ τῷ
[1, 5]	ὁ λόγος οὗτος, ὦ ξένε,	ὀρθῶς	εἰρῆσθαι, θαυμάζω γε μὴν εἰ
[1, 6]	πρεσβύτερον ἰόντων μέχρι γήρως, τιμῶντα	ὀρθῶς	ἐπιμελεῖσθαι δεῖ καὶ ἀτιμάζοντα, ἐν
[1, 3]	ἀνευρήσεις ὅτι νυνδὴ ὑφ' ἡμῶν	ὀρθῶς	ἐρρήθη τὸ πολεμίους εἶναι πάντας
[1, 6]	ἐπαναφέροντα ἔφησθ' αὐτὸν νομοθετεῖν, οὔτε	ὀρθῶς	ἔτι μοι κατεφάνης λέγων τόν
[1, 7]	οὖν. (Ἀθηναῖος) εἰ μὲν τοίνυν	ὀρθῶς	ἢ μή τις ἐπιτιμᾷ τῇ
[1, 3]	(Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας) καὶ τοῦτο	ὀρθῶς	ἤρου· πάνυ γὰρ ἔστι καὶ
[1, 10]	(αὐτῷ τῷ πράγματι, τάχ' ἂν	ὀρθῶς	ἴσως μέμφοιτο· εἰ δὲ ἁμαρτανόμενον
[1, 6]	ἐπεσκεμμένον καὶ παραπεφυλαχότα, ψέγειν τε	ὀρθῶς	καὶ ἐπαινεῖν δι' αὐτῶν τῶν
[1, 12]	βίου παντὶ κατὰ δύναμιν. (Κλεινίας)	ὀρθῶς,	καὶ συγχωροῦμεν ἃ λέγεις. (Ἀθηναῖος)
[1, 14]	καὶ δημοσίᾳ πᾶσι νενόμικεν; (Κλεινίας)	ὀρθῶς	λέγεις. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν τά τ'
[1, 14]	εἶναι, τὴν δὲ μή. (Κλεινίας)	ὀρθῶς	λέγεις, θαυμάζοιμι δ' ἂν εἴ
[1, 1]	οἷσιν ἀναπαυόμενοι διατρίβοιμεν ἄν. (Ἀθηναῖος)	ὀρθῶς	λέγεις. (Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν·
[1, 11]	καὶ (τἆλλ' οὕτω· συμποσίου δὲ	ὀρθῶς	παιδαγωγηθέντος τί μέγα ἰδιώταις ἢ
[1, 9]	τοῦ μὴ κακῶς ἔχειν ἀλλ'	ὀρθῶς·	πᾶς γὰρ ἀποκρινόμενος ἐρεῖ θαυμάζοντι
[1, 12]	ὁμολογηθεὶς μενέτω, ὡς οἵ γε	ὀρθῶς	πεπαιδευμένοι σχεδὸν ἀγαθοὶ γίγνονται, καὶ
[1, 4]	οὔτ' ἄν ποτε πολιτικὸς γένοιτο	ὀρθῶς,	πρὸς τὰ ἔξωθεν πολεμικὰ ἀποβλέπων
[1, 6]	εὐδόκιμοι τοῖς Ἕλλησιν· ἔχουσιν γὰρ	ὀρθῶς,	τοὺς αὐτοῖς χρωμένους εὐδαίμονας ἀποτελοῦντες.
[1, 1]	διανέμειν τὰ περὶ τὰς δίκας,	ὀρθῶς	τοῦτον τὸν ἔπαινον αὐτὸν εἰληφέναι.
[1, 7]	ἀλλὰ πρᾴως ἀποδεχώμεθα ἀλλήλων. (Κλεινίας)	ὀρθῶς,	ὦ ξένε Ἀθηναῖε, εἴρηκας, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2005