Livre, chapitre
[1, 6]	νομοθέτας. (Ἀθηναῖος) οὐχ ἡμεῖς γε,	ὦ	ἄριστε, ἀλλ' ἡμᾶς αὐτούς, ὅταν
[1, 9]	εἰς τὰς χεῖρας λάβωμεν. (Ἀθηναῖος)	ὦ	ἄριστε, μὴ λέγε ταῦτα· πολλαὶ
[1, 7]	ὁμοίως ποιεῖν τὸ τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος)	ὦ	ἄριστοι ξένων, καὶ οὐδέν γε
[1, 14]	ναί. (Ἀθηναῖος) τί δέ; σώματος,	ὦ	ἑταῖρε, εἰς πονηρίαν, λεπτότητά τε
[1, 3]	σφίσιν αὐτοῖς. (Ἀθηναῖος) πῶς εἴρηκας,	ὦ	θαυμάσιε; (Κλεινίας) κἀνταῦθα, ὦ ξένε,
[1, 3]	πῶς γὰρ ἂν ἄλλως ἀποκρίναιτο,	ὦ	θεῖε, Λακεδαιμονίων γε ὁστισοῦν; (Ἀθηναῖος)
[1, 8]	μετὰ ταῦτα διεξίοιμεν ὧν προυθέμεθα,	ὦ	Κλεινία τε καὶ Λακεδαιμόνιε ξένε-
[1, 7]	πειστέον. (Ἀθηναῖος) οὐ γὰρ ἄν,	ὦ	Κλεινία, τηλικοῖσδε ἀνδράσιν πρέποι τὸ
[1, 9]	οὐκ ἔστ' οὐδὲν τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος)	ὦ	Λακεδαιμόνιε ξένε, ἐπαινετὰ μὲν πάντ'
[1, 7]	ἑκάστοτε διεξιών. (Ἀθηναῖος) εὖ γε,	ὦ	Λακεδαιμόνιε ξένε, λέγεις. τὴν ἀνδρείαν
[1, 9]	τάξει δὲ μᾶλλον τούτων. (Μέγιλλος)	ὦ	λῷστε, διώκομεν δέ γε ἡμεῖς
[1, 11]	Ἀθηναίους, ὡς ἡ πόλις ὑμῶν,	ὦ	Μέγιλλε, ἔφασαν, ἡμᾶς οὐ καλῶς
[1, 15]	εἴχομεν ἂν αὐτῷ διαλέγεσθαι· φέρε,	ὦ	νομοθέτα, εἴτε Κρησὶν εἴθ' οἱστισινοῦν
[1, 15]	τὸν νομοθέτην λέγωμεν τάδε· εἶεν,	ὦ	νομοθέτα, τοῦ μὲν δὴ φόβου
[1, 7]	πρᾴως ἀποδεχώμεθα ἀλλήλων. (Κλεινίας) ὀρθῶς,	ὦ	ξένε Ἀθηναῖε, εἴρηκας, καὶ πειστέον.
[1, 3]	ἢ πῶς ἔτι λέγομεν; (Κλεινίας)	ὦ	ξένε Ἀθηναῖε- οὐ γάρ σε
[1, 11]	τινα νόμων πέρι λόγον. (Μέγιλλος)	ὦ	ξένε Ἀθηναῖε, οὐκ οἶσθ' ἴσως
[1, 15]	καὶ πῶς οὐκ ἂν χρῷτο,	ὦ	ξένε; (Ἀθηναῖος) γυμνασία γοῦν, ὦ
[1, 14]	ὁ μεθυσθείς. (Κλεινίας) ἄριστα εἶπες,	ὦ	ξένε. (Ἀθηναῖος) τούτου δὴ τοῦ
[1, 11]	ἀληθές; (Ἀθηναῖος) τὸ μὲν ἀληθές,	ὦ	ξένε, διισχυρίζεσθαι ταῦτα οὕτως ἔχειν,
[1, 15]	καὶ τί τοιοῦτον φαῖμεν ἄν,	ὦ	ξένε, ἐν ἀνθρώποις γεγονέναι πῶμα;
[1, 6]	(Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)	ὦ	ξένε, ἐχρῆν εἰπεῖν, οἱ Κρητῶν
[1, 1]	τῶν νόμων διαθέσεως; (Κλεινίας) θεός,	ὦ	ξένε, θεός, ὥς γε τὸ
[1, 7]	χαλεπωτάτων. (Μέγιλλος) οὕτω μὲν τοίνυν,	ὦ	ξένε, καθάπερ πρὸς τὰς ἀλγηδόνας
[1, 15]	(Κλεινίας) ναί· σωφρονοῖ γὰρ ἄν>	ὦ	ξένε, καὶ ὁ τοιοῦτος οὕτω
[1, 2]	ὅπλων ἕξιν; (Κλεινίας) οἶμαι μέν,	ὦ	ξένε, καὶ παντὶ ῥᾴδιον ὑπολαβεῖν
[1, 11]	σοι φίλον. (Κλεινίας) καὶ μήν,	ὦ	ξένε, καὶ τὸν παρ' ἐμοῦ
[1, 9]	ζῴη. ~(Μέγιλλος) λέγεται μὲν ταῦτα,	ὦ	ξένε, καλῶς πως· οὐ μὴν
[1, 7]	αὑτῆς καὶ ἄνδρα. ἦ γάρ,	ὦ	ξένε Κνώσιε; (Κλεινίας) καὶ πάνυ
[1, 7]	ἐστι καταφανῆ. ~(Κλεινίας) πῶς οὖν,	ὦ	ξένε, λέγειν χρὴ τὰ μετὰ
[1, 10]	διημαρτημένα. (Κλεινίας) πῶς δὴ ταῦτα,	ὦ	ξένε, λέγεις; εἰπὲ ἔτι σαφέστερον·
[1, 7]	τοιούτους λόγους. (Κλεινίας) ὀρθότατά γε,	ὦ	ξένε, λέγεις, καὶ καθάπερ μάντις,
[1, 4]	ποτ' ἐστὶν φύσει. (Κλεινίας) ἀληθέστατα,	ὦ	ξένε, λέγεις. (Μέγιλλος) καλῶς μὲν
[1, 9]	αὐτοῖς ἀήθειαν ὁρῶντι, μὴ θαύμαζε,	ὦ	ξένε· νόμος ἔσθ' ἡμῖν οὗτος,
[1, 5]	μέν πως ὁ λόγος οὗτος,	ὦ	ξένε, ὀρθῶς εἰρῆσθαι, θαυμάζω γε
[1, 1]	(Κλεινίας) καὶ μὴν ἔστιν γε,	ὦ	ξένε, προϊόντι κυπαρίττων Τε (ἐν
[1, 3]	εἴρηκας, ὦ θαυμάσιε; (Κλεινίας) κἀνταῦθα,	ὦ	ξένε, τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν
[1, 3]	ἀγαθή. (Κλεινίας) καὶ μάλα ἄτοπον,	ὦ	ξένε, τὸ νῦν λεγόμενον· ὅμως
[1, 6]	εἶναι λέγοιτ’ ἄν ρθότατα. ~(Κλεινίας)	ὦ	ξένε, τὸν νομοθέτην ἡμῶν ἀποβάλλομεν
[1, 11]	παντάπασιν τοῦτό γε ἀληθὲς εἴρηκας,	ὦ	ξένε· τοὐπὶ τῷδε δ' ἡμῖν
[1, 3]	νικώντων γίγνεσθαι. ~(Ἀθηναῖος) καλῶς γε,	ὦ	ξένε, φαίνῃ μοι γεγυμνάσθαι πρὸς
[1, 6]	μὴ πλούτῳ μηδὲ (φιλοτιμίᾳ. οὕτως,	ὦ	ξένοι, ἔγωγε ἤθελον ἂν ὑμᾶς
[1, 1]	θεὸς ἤ τις ἀνθρώπων ὑμῖν,	ὦ	ξένοι, εἴληφε τὴν αἰτίαν τῆς
[1, 8]	πρὸς ἀμφοτέρας. (Ἀθηναῖος) ἔοικεν δῆτα,	ὦ	ξένοι, χαλεπὸν εἶναι τὸ περὶ
[1, 5]	σὺ μὲν ἐπαινεῖς, ὡς ἔοικας,	ὦ	Τύρταιε, μάλιστα τοὺς πρὸς τὸν
[1, 5]	τουτονὶ τὸν ποιητὴν οὑτωσί πως·	ὦ	Τύρταιε, ποιητὰ θειότατε- δοκεῖς γὰρ
[1, 15]	ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος) γυμνασία γοῦν,	ὦ	φίλε, παρὰ τὰ νῦν θαυμαστὴ
[1, 11]	καὶ ἔσονται. (Κλεινίας) δοκεῖς ἡμῖν,	ὦ	φίλε, τὴν ἐν τοῖς οἴνοις
[1, 9]	(ἕτερος. ἡμῖν δ' ἐστὶ νῦν,	ὦ	φίλοι ἄνδρες, οὐ περὶ τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2005