Chapitre
[6]	εἰπεῖν αἱρέσεων, οὐκ ὤκνησεν ἐκθέσθαι	ἃς	ἐδόκει εἰδέναι· ὅπου δὲ μᾶλλον
[6]	δημηγορίας ἢ οὐκ ἐδυνήθη ἐκθέσθαι,	ἃς	καθ´ ἑκάστην πύλην κατὰ τοὺς
[6]	περὶ τοῦ εὐαγγελίου, ἐν ᾧ	ἀναβὰς	εἰς ὑψηλὸν ὄρος» μετεμορφώθη ἔμπροσθεν»
[6]	καὶ πρὸς αὐτὸν λέγειν οἴονται·	Ὑπερβὰς	φραγμὸν πυρὸς ἀφόβως, πρώτης λαχὼν
[6]	τὴν ἀπόκρισιν οὕτως ἔχουσαν· Ἐπειδὴ	μέγας	ἐστὶ καὶ δυσθεώρητος ὁ θεός,
[6]	λεγόμενα. Οὐδ´ ὅτι δεδωκὼς ὁ	μέγας	θεὸς τῷ δημιουργῷ τὸ πνεῦμα
[6]	καὶ μαθεῖν. Οὐ μόνος δὲ	μέγας	καθ´ ἡμᾶς ἐστιν ὁ τῶν
[6]	ἄκροις γενέσθαι τοῖς οὐρανοῖς, καὶ	πηγὰς	ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον»
[6]	ἢ πιθήκους ἢ κροκοδείλους ἢ	αἶγας	ἢ ἀσπίδας ἤ τι τῶν
[6]	τῶν βουλομένων αὐτὸν παραδέξασθαι φθανούσας	αὐγάς.	Εἰ δὲ καὶ πολλά τις
[6]	τι ποιῶν τοῖς οἰομένοις τὰς	αὐγὰς	τοῦ ἡλίου μιαίνεσθαι ἐν τοῖς
[6]	φέρουσι τὰς τῆς γνώσεως αὐτοῦ	μαρμαρυγὰς	μηδὲ δυναμένοις αὐτὸν ὁρᾶν πῇ
[6]	τίνι μὲν δεικτέον ἔσται τὰς	μαρμαρυγὰς	τίνι δὲ φῶς, οὐ παριστάντος
[6]	πλουσίου ὅτι Κατεσκεύασεν γὰρ αὑτῷ	πτέρυγας	ὥσπερ ἀετός, καὶ ἐπιστρέφει εἰς
[6]	τοῦ οὐρανοῦ» ὕδατα εἰς τὰς	συναγωγὰς	αὐτῶν, καὶ οὕτω βεβλαστηκέναι τὴν
[6]	γραμμάτων. ~Οὐκ ἀρκεσθεὶς δ´ ὁ	γεννάδας	τοῖς ἀπὸ τοῦ διαγράμματος ἐβουλήθη
[6]	ἀλλήλους διατιθέναι, ἐᾶν δὲ τοὺς	παῖδας	μάχεσθαι. Ὅπερ οὖν εἶπεν ἐν
[6]	ἢ κροκοδείλους ἢ αἶγας ἢ	ἀσπίδας	ἤ τι τῶν ζῴων· νῦν
[6]	τοὺς ἐχθροὺς» ὑποτάξῃ ὑπὸ τοὺς	πόδας	αὐτοῦ» τότε ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται
[6]	καλυπτόντων τὸ πρόσωπον» καὶ τοὺς	πόδας»	τοῦ θεοῦ, καὶ τὰ περὶ
[6]	εἰπεῖν μέγαν, καὶ πρὸ ἐκείνου	Θευδᾶς»	ἀλλ´ ἐπεὶ οὐκ ἦν θεοῦ
[6]	εἶναι ἐν τοῖς τριάκοντα. Καὶ	Ἰούδας»	δὲ ὁ Γαλιλαῖος» ὡς ὁ
[6]	ὅσοι καθαρμοὺς ἐδίδαξαν ἢ λυτηρίους	ᾠδὰς	ἢ ἀποπομπίμους φωνὰς ἢ κτύπους
[6]	ἀόρατα» τοῦ θεοῦ καὶ τὰς	ἰδέας	φαντασθέντες ἀπὸ τῆς κτίσεως τοῦ
[6]	προφητεύσας— ὑπὲρ τὰς τεσσαρεσκαίδεκα γὰρ	γενεὰς	πρεσβύτερος αὐτοῦ ἦν— τό· Κύριος
[6]	θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν	ἀγαθάς;	Παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ
[6]	καὶ ὁ ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν	ἀγαθάς»	ὧν ὁ λόγος τῆς δικαιοσύνης»
[6]	ἑαυτῷ τινα ἐκτίθεται ἀλλόκοτα καὶ	ἀμοιβαίας	φωνάς, ὡς τοῦ μὲν τὴν
[6]	δικαιοσύνης ἥλιος» ἀνατείλας, ἀπὸ τῆς	Ἰουδαίας	ἐκπέμψαι τὰς ἐπὶ τὴν ψυχὴν
[6]	τῆς δ´ ἀνθρωπίνης τε καὶ	ἀναγκαίας	ἐπιμελεῖσθαι μειζόνως ἢ δεῖ. ~Οὐκοῦν
[6]	ποιῶν οἷς παίζοντες οἱ τῆς	ἀρχαίας	κωμῳδίας ποιηταὶ ἀνεγράψαντο· Προῖτος ἔγημε
[6]	δυναμένους παρακολουθῆσαι μεγαλονοίᾳ καὶ σεμνότητι	θεολογίας,	οὐχ ἡγησάμην πρέπον εἶναι ἐν
[6]	ἀπὸ τῆς Πλάτωνος γεγραμμένης Σωκράτους	ἀπολογίας	ταῦτα· Ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες
[6]	χειροτέχνης ἐκκαμὼν καὶ πρὸς ἀνάπαυσιν	ἀργίας	δεηθείς. Οὐδὲ γὰρ οἶδε, τίς
[6]	τοὺς γόητας γινομένας ἀπὸ δαιμόνων	συνεργίας	πρὸς τὰ φαυλότατα τῶν ἀνθρώπους
[6]	περὶ τὸν χείρονα γίνεται ἐκ	συνεργίας	τῆς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ διαβόλου
[6]	ὁ δὲ Πήγασος ἦν ἐξ	Ἀρκαδίας·	ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν γελωτοποιεῖν θέλοντες
[6]	οἷς παίζοντες οἱ τῆς ἀρχαίας	κωμῳδίας	ποιηταὶ ἀνεγράψαντο· Προῖτος ἔγημε Βελλεροφόντην,
[6]	τὸ ἄσεμνον τοῦ Κέλσου, ἀφιλοσόφως	κωμῳδίας	ποιητὴν γελωτοποιὸν παραλαβόντος καὶ τῷ
[6]	δείξαντος ἀφ´ ὅσης ἀγνοίας καὶ	ἀσεβείας	καὶ τῆς περὶ τὸ θεῖον
[6]	πάντῃ ἀλλοτρίων τῆς καθ´ ἡμᾶς	θεοσεβείας	καταγινώσκεται ὡς κατεψευσμένα Χριστιανῶν, οὕτως
[6]	τῶν Κέλσου ἤ τινος ἀλλοτρίου	θεοσεβείας	λόγων· οἱ δ´ αἰσθανόμενοι ἑαυτῶν
[6]	τῆς κατὰ τὸν χαρακτῆρα τοῦτον	θεοσεβείας,	τάχα δέ τισι καὶ πρὸς
[6]	τῆς Χριστιανῶν περὶ τὸ θεῖον	εὐσεβείας.	~Μετὰ δὲ τὸ ἐκθέσθαι τὰ
[6]	οἱ ταῦτα συνταξάμενοι, οὔτε τὰ	μαγείας	νοήσαντες οὔτε τὰ τῶν θείων
[6]	Εἰ μὲν οὖν προέκειτο περὶ	μαγείας	νῦν ἡμῖν διαλαβεῖν, κἂν προσεθήκαμεν
[6]	ἁλῶναι ὑπὸ τῆς ἐν Ἀπολλωνίῳ	μαγείας	οὐκ ἀγεννεῖς τινας φιλοσόφους ὡς
[6]	διακρίναντες, πάντ´ ἔφυραν· ἀπὸ μὲν	μαγείας	τὸν Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες καὶ τὸν
[6]	πρὸς τὸ Κέλσου σύγγραμμα, περὶ	μαγείας	φαμὲν ὅτι ὁ βουλόμενος ἐξετάσαι,
[6]	πρὸς τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆς	ἐναργείας	ὁρμώμενοι ταῦτα φήσομεν· εἰ μὲν
[6]	τὰς τοιάσδε τοῦ θείου λόγου	ἐνεργείας.	Ἀλλὰ καὶ ἡ δοκοῦσα εἰς
[6]	μόνης δεῖται τῆς τοῦ πείθοντος	ἐνεργείας	ἀλλὰ καὶ τῆς, ἵν´ οὕτως
[6]	ἀψύχοις προσλαλεῖν καὶ περὶ μὲν	ὑγείας	τὸ ἀσθενὲς ἐπικαλουμένους περὶ δὲ
[6]	ἀδυνατεῖ; Κυρίως δὴ κατὰ τὰς	θείας	γραφὰς ἀγαθά εἰσιν αἱ ἀρεταὶ
[6]	καὶ κακῶν, τῶν κατὰ τὰς	θείας	γραφάς, καὶ τίνα ἡμῖν λεκτέον
[6]	τυχόντας εὕροις ἂν μετειληφότας τῆς	θείας	σοφίας ἀλλὰ τοὺς ὑπερέχοντας καὶ
[6]	διέξεισί τις τὰ περὶ τῆς	θείας	σοφίας. ~Καίτοι γε ἄλλους μέν
[6]	μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν	ἀληθείας	ἐλθεῖν δυνάμενα» Οὕτω δὲ πᾶσαν
[6]	τὴν ἀξίαν τῆς περὶ αὐτοῦ	ἀληθείας	θεοσέβειαν ἀσκήσαντάς φαμεν ὑποκεῖσθαι ταῖς
[6]	παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ	ἀληθείας.	Κέλσος μὲν οὖν ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν
[6]	ἀνθ´ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς	ἀληθείας	οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι
[6]	ἐστι τοῖς πρεσβεύουσι τὰ τῆς	ἀληθείας	πλείους ὅση δύναμις ὠφελεῖν καὶ
[6]	βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων, καὶ ἕως	συντελείας	καιροῦ συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν
[6]	Κέλσου καὶ ἑτέρων ἐν λέξεσιν	εὐτελείας	τῶν γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι δοκούσης ὑπὸ
[6]	ὁδεύειν τῆς ἀπὸ τοῦ ὁδεύειν	ὠφελείας.	Καὶ οὐδεὶς ἂν Χριστιανῶν λέγοι
[6]	ἐστι· Καὶ ἐπ´ ἐσχάτῳ τῆς	βασιλείας	αὐτῶν, πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν,
[6]	ἑξῆς ἐξευτελίσαι βουλόμενος τὰ περὶ	βασιλείας	θεοῦ γεγραμμένα παρ´ ἡμῖν τούτων
[6]	πρὸ πολλῶν γενεῶν τῆς Κύρου	βασιλείας	προφητεύσας— ὑπὲρ τὰς τεσσαρεσκαίδεκα γὰρ
[6]	τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς	ἀπωλείας,	ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ
[6]	δόλῳ διαφθερεῖ πολλούς, καὶ ἐπὶ	ἀπωλείας	πολλῶν στήσεται, καὶ ὡς ὠὰ
[6]	λέξεις, πολλὰς τυγχανούσας, καὶ τὰς	ἑρμηνείας	αὐτῶν πολλῆς κατασκευῆς δεομένας οὐχ
[6]	μετὰ τὰς εἰρημένας ὥσπερ ἀλαζόνων	ἀλαζονείας	ὅτι ὁ Πλάτων οὐκ ἀλαζονεύεται
[6]	παιδαγωγῶν, ἢ ὑπὸ ἰατρῶν τοῖς	θεραπείας	ἕνεκεν τεμνομένοις ἢ καυτηριαζομένοις, λέγομεν
[6]	τὰ τοιαδὶ ἐπάγειν ἐπιστροφῆς καὶ	θεραπείας	ἕνεκεν τῶν δεομένων τοιούτων πόνων,
[6]	εἰδώλων καὶ ἀγαλμάτων καὶ δαιμόνων	θεραπείας,	φησὶν ὅτι Καθημένοις ἐν χώρᾳ
[6]	Ὁ δὲ βουλόμενος κατηγορεῖν ὡς	τερατείας	ἱστορουμένης περὶ Πλάτωνος καὶ Σωκράτους
[6]	βάρβαρα δαιμόνων ὀνόματα ἔχοντα καὶ	τερατείας·	καὶ ἔφασκε τούτους— τοὺς δῆθεν
[6]	φύρων τὰ ἀπὸ τῆς μαγικῆς	γοητείας	καὶ προσάπτων τάχα μὲν οὐδενὶ
[6]	σαφὲς ὅτι τὸ ἀπὸ τῆς	προφητείας	ἀναγκάζεται παραδέχεσθαι ὡς ἀληθευόμενον περὶ
[6]	ἐπὶ τέλει τῆς τοῦ Ἰεζεκιὴλ	προφητείας	ἑωραμένα τῷ προφήτῃ, ἐν οἷς
[6]	ταύτης τῆς ἀπαιδευσίας καὶ τῆς	ἀμαθίας,	καὶ φρονιμωτάτοις δὲ τὴν θείαν
[6]	καὶ τῆς περὶ τὸ θεῖον	ἀμαθίας	ταῦτα ἀντὶ τοῦ θεοῦ προσεκυνεῖτο,
[6]	φράσει λόγων καὶ τάξει ἀπαγγελλομένων	ἀκολουθίας,	μόνων ἐφρόντισαν τῶν ἀνατραφέντων ἐν
[6]	λέγων κατηγορεῖ τῆς κατὰ Μωϋσέα	κοσμοποιΐας	εἰπών· Ἔτι γε μὴν καὶ
[6]	τῶν κατὰ Μωϋσέα ἓξ τῆς	κοσμοποιΐας	ἡμερῶν. Εἰδέναι μέντοι γε χρὴ
[6]	κατηγορίαν τὰ περὶ τῶν τῆς	κοσμοποιΐας	ἡμερῶν, ὧν τινὲς μὲν πρὶν
[6]	Μωϋσέως καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν	κοσμοποιΐας	θεόν. Ἀλλ´ ἔοικε βεβουλῆσθαί τι
[6]	λέγεσθαι τὸν τῆς κατὰ Μωϋσέα	κοσμοποιΐας	θεὸν φάσκων ὅτι τοιοῦτός ἐστιν
[6]	κατασκευασθέντα περὶ τῆς κατὰ Μωϋσέα	κοσμοποιΐας	θεωρῆσαι, λαβέτω τὰ πραγματευθέντα ἡμῖν
[6]	τὴν διήγησιν τῆς κατὰ Μωϋσέα	κοσμοποιΐας·	ὅπερ κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν
[6]	φαῦλον ἐν τῇ χύσει τῆς	κακίας	καὶ τῇ ἀκρότητι αὐτῆς εἶναι
[6]	κἂν συστέλλοντας ἐπὶ ποσὸν τῆς	κακίας	καὶ τῶν ἀπ´ αὐτῆς ἁμαρτανομένων
[6]	πανταχόθεν σωματοποιήσαι τὸν περὶ τῆς	κακίας	λόγον, καὶ ὡς ὑπέστη πρῶτον
[6]	τις ἂν μανθάνοι περὶ τῆς	κακίας,	ποίαν ἔσχεν ἀρχὴν καὶ γένεσιν,
[6]	ἀναλωτικόν, ὅτι ἁμαρτημάτων καὶ τῆς	κακίας.	Πρέπει γὰρ θεῷ ἀγαθῷ μετὰ
[6]	τὸ διελθεῖν ὃν ὀνομάζουσι φραγμὸν	κακίας»	πύλας ἀρχόντων αἰῶνι δεδεμένας· Βασιλέα
[6]	τῆς ψυχῆς ὑπόστασιν τὰ ἀπὸ	κακίας,	τροπικῶς που ὀνομαζομένης μολίβδου· διὸ
[6]	εἰς δέον καὶ τοῖς ἀπὸ	κακίας	ὑποστᾶσιν κατατάξαι που τοῦ παντὸς
[6]	ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ	ἀδικίας	τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ´ ὧν τὴν
[6]	Παῦλος ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων εἰς τὰς	οἰκίας	καὶ» αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις,
[6]	τὴν ἀρχὴν τῆς τοῦ χριστιανισμοῦ	διδασκαλίας	κατασκεδάσασι δυσφημίαν τοῦ λόγου, ὡς
[6]	τῶν πολλῶν οὐ χρῃζόντων πλείονος	διδασκαλίας	παρὰ τὴν περὶ τῆς κατὰ
[6]	οἱ ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐνεῖδον τρόπῳ	ἀπαγγελίας,	οὐ τὰ ἀληθῆ μόνον περιεχούσης
[6]	εἶναι διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς	ἐπαγγελίας	περὶ τοῦ υἱὸν εἶναι θεοῦ
[6]	εἰρῆσθαι καὶ χωρὶς ἀνατάσεως καὶ	ἐπαγγελίας	τῆς ὡς ἀπὸ θεοῦ ἢ
[6]	ἀναλαμβανομένην εἰς οὐρανόν, ἧς σύμβολον	Ἠλίας	ἦν. Ὁ δὲ ταῦτα θεωρήσας
[6]	δόξῃ, ὅτε καὶ Μωϋσῆς καὶ	Ἠλίας»	ὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴν
[6]	καιρῷ, ὅτ´ ἔμελλεν ἐκχεῖσθαι ἀπὸ	μιᾶς	γωνίας ὁ λόγος ἐπὶ πᾶσαν
[6]	καὶ καθαρὰν γέννησιν καὶ ἀπὸ	μηδεμιᾶς	φθορᾶς τοῦ μέλλοντος ὑπηρετήσασθαι τῇ
[6]	προφητεύων περὶ τῆς τοῦ Ἰησοῦ	ἐπιδημίας,	ἀφιστάντος τῆς ἀπὸ τῶν εἰδώλων
[6]	γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς	ἀνομίας,	μόνον ὁ κατέχων ἄρτι, ἕως
[6]	ἂν ἐπισκέπτηται ἐν ῥάβδῳ τὰς	ἀνομίας»	τῶν ἐγκαταλιπόντων τὸν νόμον» τοῦ
[6]	ἀποπίπτοντα τῶν λίθων καὶ τῆς	κονίας.	~Εἰ δὲ τὰ καταχρηστικῶς οὕτως
[6]	καὶ πλαστῶν καὶ ἀνδριαντοποιῶν ἐνορῶντας	κακοτεχνίας,	μὴ βουλομένους δ´ ἀναβλέψαι καὶ
[6]	ὅτ´ ἔμελλεν ἐκχεῖσθαι ἀπὸ μιᾶς	γωνίας	ὁ λόγος ἐπὶ πᾶσαν τὴν
[6]	αὐγαῖς ἀκολουθήσαντα, δείξαντος ἀφ´ ὅσης	ἀγνοίας	καὶ ἀσεβείας καὶ τῆς περὶ
[6]	τοῦ ὑπὸ τῆς περὶ θεοῦ	ἀγνοίας	συνεχομένου καὶ τοῦ ὑπὸ τῶν
[6]	καὶ τῆς περὶ αὐτοῦ ὀρθῆς	ἐννοίας	καὶ ἀπὸ τοῦ λόγου αὐτοῦ
[6]	ἐπὶ τῆς πρώτης καὶ καθαρᾶς	ἐννοίας	τοῦ τῶν ὅλων δημιουργοῦ. Αὐτάρκως
[6]	αὐτοὺς χάριτος τοῦ θεοῦ καὶ	μεγαλονοίας	πεπληρωμένα· οἵτινες οὐχ, ὡς οἴεται
[6]	ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι, πρώτην δύναμιν, πνεύματι	προνοίας	καὶ σοφίᾳ τηρουμένην· ἔνθεν εἰλικρινὴς
[6]	καὶ κύκλους ἐπὶ κύκλοις καὶ	ἀπορροίας	ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ περιτομῆς καὶ
[6]	ἐπιστρέφει τὸ πνεῦμα. Τὸ δ´	ἀπορροίας	ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ περιτομῆς τάχα
[6]	Χριστιανῶν λόγους ἀλλὰ πάντῃ ἀλλοτρίων	σωτηρίας	καὶ οὐδαμῶς ἐπιγραφομένων Ἰησοῦν ἢ
[6]	διά τινος, ὡς φῄς, τυπώδους	ἀλληγορίας	λαμβάνεις ἢ τὸν Ἰουδαίων νόμον,
[6]	οὖν Κέλσος οὐκ ἠθέλησε τὰς	δημηγορίας	ἢ οὐκ ἐδυνήθη ἐκθέσθαι, ἃς
[6]	τὰς καθ´ ἑκάστην πύλην ὡσπερεὶ	δημηγορίας.	Τὰ δὲ τῶν ἀπὸ τῆς
[6]	αὐτόθεν τὸ εὐτελὲς αὐτοῦ τῆς	κατηγορίας,	διαλοιδορουμένου ἀνθρώπους, οὓς ἐπηγγείλατο ἐπιστρέφειν
[6]	παρέχειν δοκούσαις αὐτῷ γραφαῖς ἀφορμὰς	κατηγορίας	λέγει τὰ ἀπ´ αὐτῶν· ὅπου
[6]	οὐκέτι ἐπιτρέπει τὰς περὶ Ἰησοῦ	κατηγορίας	προβαίνειν. ~Πάλιν τε αὖ ὁ
[6]	Κέλσου, νομίσαντος κατὰ Χριστιανῶν εἶναι	κατηγορίας	τὰς κατὰ τῶν Ὀφιανῶν; Πάλαι
[6]	τοῦ αὐξῆσαι τὰς καθ´ ἡμῶν	κατηγορίας,	τῶν μηδὲν ἐχόντων κοινὸν πρὸς
[6]	πρὸς τὰς Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν	κατηγορίας	χρῄζομεν ἐν αὐτῷ, ἱερὲ Ἀμβρόσιε,
[6]	δόξῃ, λογισμὸν ὑπέχει ταύτης τῆς	ἀπορίας·	εἴη γὰρ ἂν τυχὸν ῥητὸν»
[6]	τὸ νεκρὸν ἀξιοῦντας περὶ δ´	ἐπικουρίας	τὸ ἀπορώτατον ἱκετεύοντας. Κἄν τινες
[6]	εἰσόδου ψυχῶν εἰς τὰ θεῖα	θεωρίας,	ἀναγνώτω τὰ ἐπὶ τέλει τῆς
[6]	ἢ βάραθρον ἀναστάσεως ἢ σχοινίον	ἀθανασίας	ἢ λίθος μακάριος ἢ σίδηρος
[6]	ἢ βάραθρον ἀναστάσεως ἢ σχοινίον	ἀθανασίας.	Πάλιν τε αὖ φησιν ὅτι,
[6]	τοὺς ὑπὸ τῆς τῶν ὀνομάτων	φαντασίας	συναρπαζομένους. Ἐδυνάμην δὲ καὶ ἄλλα
[6]	μὴν καὶ τοῖς ἀπὸ τῆς	ἐκκλησίας.	Ἀληθῶς γὰρ καὶ γραῦς ἐπὶ
[6]	ἐστὶ Πέτρος» χωρήσας τὴν τῆς	ἐκκλησίας	ἐν αὑτῷ οἰκοδομὴν ἀπὸ τοῦ
[6]	κύκλους ἐπὶ κύκλοις καὶ ἀπορροίας	ἐκκλησίας	ἐπιγείου καὶ περιτομῆς καὶ Προυνικοῦ
[6]	τὸ πνεῦμα. Τὸ δ´ ἀπορροίας	ἐκκλησίας	ἐπιγείου καὶ περιτομῆς τάχα ἐλήφθη
[6]	Τὰ δὲ τῶν ἀπὸ τῆς	ἐκκλησίας	ὁ Κέλσος οὐκ ἐπίσταται, ἅπερ
[6]	ἕκαστον μέλος τῶν ἀπὸ τῆς	ἐκκλησίας,	οὐδὲν χωρὶς λόγου πράττοντα. Εἴπερ
[6]	ἀπὸ τοῦ ὑπό τινων λέγεσθαι	ἐκκλησίας	τινὸς ἐπουρανίου καὶ κρείττονος αἰῶνος
[6]	ἐπεὶ Χριστὸς κεφαλή» ἐστι τῆς	ἐκκλησίας»	ὡς εἶναι ἓν σῶμα Χριστὸν
[6]	ἐν ἡμῖν ἀπηλλάχθαι ταύτης τῆς	ἀπαιδευσίας	καὶ τῆς ἀμαθίας, καὶ φρονιμωτάτοις
[6]	ᾖ· ἵν´ εὑρεθῇ, πότερον ἐπέκεινα	οὐσίας	ἐστὶ πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει ὁ
[6]	Πολὺς δ´ ὁ περὶ τῆς	οὐσίας	λόγος καὶ δυσθεώρητος καὶ μάλιστα,
[6]	τινος τῶν παραπλησίων. Ἀλλ´ οὐδ´	οὐσίας	μετέχει ὁ θεός· μετέχεται γὰρ
[6]	καὶ δυνάμει ὁ θεὸς μεταδιδοὺς	οὐσίας	οἷς μεταδίδωσι κατὰ τὸν ἑαυτοῦ
[6]	καὶ λέγοντες ὡς ἐκ πολλῆς	συνουσίας	γινομένης περὶ τὸ πρᾶγμα αὐτὸ
[6]	πρῶτον ἀγαθόν, ἀλλ´ ἐκ πολλῆς	συνουσίας»	ἐγγινόμενον καὶ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ
[6]	πρὸς ὃν οἴονται λέξειν· Πέμπτης	ἐξουσίας	ἄρχων, δυνάστα Σαβαώθ, προήγορε νόμου
[6]	τοῦ σωτῆρος προφητευθέντα περὶ τῆς	παρουσίας	αὐτοῦ, ὀλίγα καὶ περὶ τούτου
[6]	καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς	παρουσίας	αὐτοῦ, οὗ ἐστιν ἡ παρουσία
[6]	ἀποκαλύψαι τὸν πατέρα, πρὸ τῆς	παρουσίας	αὐτοῦ οὐχ ὁρώμενον. Τίς δ´
[6]	δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς	παρουσίας	τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
[6]	ἐνσωμάτωσιν οἰκονομίαν νῦν δι´ εὐλόγους	αἰτίας	ἐπιπληρώσαντα ἀεὶ δὲ τὸ γένος
[6]	θεοῦ καὶ ἐν μάστιξι τὰς	ἁμαρτίας	αὐτῶν» οὔτ´ ἂν λέγῃ τό·
[6]	καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς	ἁμαρτίας,	ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ
[6]	τὴν καλάμην» καὶ πᾶσαν οὐσίαν	ἁμαρτίας,	οὐ σῶμα αὐτὸν νοήσομεν. Ὡς
[6]	τὰς ἐπὶ τὴν ἀπώλειαν φερούσας	ἁμαρτίας	φησὶν εἶναι ὁ λόγος, ὥσπερ
[6]	ἡμῖν πρὸ πλείονος χρόνου τῆς	ἐνεστηκυίας	πρὸς τὸν Κέλσον συντάξεως πεποιήκαμεν,
[6]	καὶ τὴν διαγωγὴν τῆς καλῶς	βεβιωκυΐας	διεξελθόντες, καταλιπόντες τὸ μέγεθος ὧν
[6]	λόγον· ἐπεὶ οὔτ´ ἂν ἐκεῖνοι	ζωγραφίας	καὶ διαγράμματα ἐσεμνοποίουν ὡς δι´
[6]	εὕροις ἂν μετειληφότας τῆς θείας	σοφίας	ἀλλὰ τοὺς ὑπερέχοντας καὶ διαφέροντας
[6]	διὰ τοῦ πνεύματος δίδοται λόγος	σοφίας,	ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ
[6]	υἱοῖς ἀνθρώπων, τῆς ἀπὸ σοῦ	σοφίας	ἀπούσης εἰς οὐδὲν λογισθήσεται. Καὶ
[6]	προφῆται διέστειλαν τὸ περὶ ἑκατέρας	σοφίας·	ἀρκεῖ δ´ ἐπὶ τοῦ παρόντος
[6]	ἢ μανικώτερον ταύτης τῆς ἀναισθήτου	σοφίας	γένοιτο; Τί γὰρ ἐσφάλη ὁ
[6]	τοῦτο ὁ λόγος κενός ἐστι	σοφίας.	~Εἶτά φησι μετὰ ἄλλας λέξεις
[6]	καλουμένης παρ´ ἡμῖν κατὰ σάρκα»	σοφίας,	ἔχουσι δὲ καὶ τοὺς διαβεβηκότας
[6]	τις τὰ περὶ τῆς θείας	σοφίας.	~Καίτοι γε ἄλλους μέν φησιν
[6]	τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς τὸ τῆς	σοφίας	κεφάλαιον, ἡμεῖς μὲν οὐ διαβεβαιούμεθα,
[6]	κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς	σοφίας	λόγοις ἀλλ´ ἐν ἀποδείξει πνεύματος
[6]	κύκλους καὶ ἄλλο σχῆμα ῥομβοειδές,	σοφίας	πρόνοια» καὶ ἔνδον μὲν τῆς
[6]	τοῦ ἐγνωκέναι τὴν διαφορὰν ἑκατέρας	σοφίας	πρὸς τὴν ἑτέραν ἐν ταῖς
[6]	ἀναγκάζωνται τῆς ἀληθινῆς μὲν ἀμελεῖν	σοφίας,	τῆς δ´ ἀνθρωπίνης τε καὶ
[6]	ἐγὼ καίπερ γέρων ὢν προσδεῖν	σοφίας	τῆς περὶ τοὺς πονηροὺς καὶ
[6]	μὲν τῆς κοινῆς αὐτῶν τομῆς	σοφίας	φύσις» ἀνωτέρω δὲ τῆς κοινῆς
[6]	ἀγωνίσασθαι οὐ πρὸς τὰ ἀπὸ	φιλοσοφίας	ὑπ´ αὐτοῦ ἐκτιθέμενα, ὡς οἰηθείη
[6]	τῶν ὀρτύγων, καὶ τῶν πατέρων	θεομαχίας·	ἢ διὰ γῆρας ἀχρήστους αὐτοὺς
[6]	θεοῦ ἕτερον, καὶ ἀναζωγραφεῖ αὐτῶν	μονομαχίας,	λέγων αὐτὰς εἶναι ὡς τῶν
[6]	αἰῶνι δεδεμένας· Βασιλέα μονότροπον, δεσμὸν	ἀβλεψίας,	λήθην ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι, πρώτην δύναμιν,
[6]	οὔτ´ ἂν λέγῃ τό· Ἔχεις	ἄνθρακας	πυρός, κάθισαι ἐπ´ αὐτούς, οὗτοι
[6]	τε καὶ ἁμίλλας αὐτῶν ἱστορεῖν,	συνθήκας	τε αὐτοῖς γίνεσθαι, ἵν´ ὁπότεροι
[6]	ταῖς πρὸς τὰς παρ´ αὐτοῖς	γυναῖκας	ἀνέδην χρωμένους. Ὡς γὰρ ταῦτα
[6]	~Εἶτά φησι μετὰ ἄλλας λέξεις	πλατωνικάς,	δηλούσας ὅτι ὀλίγοις» ἐστὶ γνωστὸν
[6]	οὖν τοὺς ἀπὸ τῆς Στοᾶς,	σωματικὰς	λέγοντας εἶναι τὰς ἀρχὰς καὶ
[6]	ἐκτίθεται, ὥς τινων εἰς τὰς	ἀρχοντικὰς	μορφὰς ἐπανερχομένων, ὥστε τινὰς μὲν
[6]	τῇ πείρᾳ κατειλήφασι Χριστιανοὺς ἐσθίοντας	σάρκας	παιδίων καὶ μίξεσι ταῖς πρὸς
[6]	δὲ ὁ Γαλιλαῖος» ὡς ὁ	Λουκᾶς	ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων
[6]	θαυμαστὸν δὲ εἰ διὰ τὸ	μεγάλας	εἶναι καὶ δυσδιηγήτους τὰς κρίσεις
[6]	Σιὼν» ἐκ τοῦ ἐναντίου τὰς	καλὰς	πράξεις· οὕτω δὲ καὶ πύλας
[6]	εἷς λόγος, ὡς δικαιοσύνης ἥλιος»	ἀνατείλας,	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐκπέμψαι τὰς
[6]	ἐστι σοφίας. ~Εἶτά φησι μετὰ	ἄλλας	λέξεις πλατωνικάς, δηλούσας ὅτι ὀλίγοις»
[6]	δὲ Ὀφιονέα, προκλήσεις τε καὶ	ἁμίλλας	αὐτῶν ἱστορεῖν, συνθήκας τε αὐτοῖς
[6]	δὲ νῦν τὰς περισπώσας λέξεις,	πολλὰς	τυγχανούσας, καὶ τὰς ἑρμηνείας αὐτῶν
[6]	ἀγαπᾶν αὐτὸν καὶ» φυλάσσειν τὰς	ἐντολὰς	αὐτοῦ» ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐστιν ἀπαντῆσαι
[6]	διελθεῖν ὃν ὀνομάζουσι φραγμὸν κακίας»	πύλας	ἀρχόντων αἰῶνι δεδεμένας· Βασιλέα μονότροπον,
[6]	ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών.	Πύλας	δὲ θανάτου» τὰς ἐπὶ τὴν
[6]	καὶ διηγουμένων τὸ Ἀνοίξατέ μοι	πύλας	δικαιοσύνης, ἵν´ εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς
[6]	καλὰς πράξεις· οὕτω δὲ καὶ	πύλας	δικαιοσύνης» ὅπερ ἴσον ἐστὶ τῷ
[6]	καταβαίνῃ κακὰ παρὰ κυρίου ἐπὶ	πύλας	Ἱερουσαλήμ» τὴν ὑπόστασιν ἔχοντα ἐν
[6]	κατέβη κακὰ παρὰ κυρίου ἐπὶ	πύλας	Ἱερουσαλήμ, ψόφος ἁρμάτων καὶ ἱππευόντων»
[6]	εἰσάγοντες φήσουσιν. Αὐτομάτως δὲ ἀνοιγομένας	πύλας	λελέχθαι οὐκ ἀπίθανόν ἐστιν ὑπό
[6]	αὖθις στενὴν καὶ αὐτομάτως ἀνοιγομένας	πύλας·	πανταχοῦ δὲ ἐκεῖ τὸ τῆς
[6]	εἶναι ὁ λόγος, ὥσπερ καὶ	πύλας	Σιὼν» ἐκ τοῦ ἐναντίου τὰς
[6]	ὅπερ ἴσον ἐστὶ τῷ τὰς	πύλας	τῆς ἀρετῆς» αὗται δὲ ἐξ
[6]	παρήκουσεν· πρὸς ἣν οὐκ ἀναγκαῖον	ἡμᾶς	ἀπαντᾶν ἢ καὶ ἐλέγχειν. Εἶτα
[6]	προεκκείμενα. ~Πλήν φησιν ὁ Κέλσος	ἡμᾶς	ἀποκρίνεσθαι, εἰκότι στοχασμῷ ὁμολογῶν ἀναγράφειν
[6]	ἀλεξιφάρμακα; Περὶ ὧν οὐκ ἀπαιτεῖ	ἡμᾶς	ἀπολογήσασθαι τὸ εὔλογον, ἅτε οὐδὲ
[6]	τε αὖ ὁ Ἰωάννης, διδάσκων	ἡμᾶς	γραπτέων καὶ οὐ γραπτέων διαφοράν,
[6]	δὲ αἰτίαν εἶναι τὸ βούλεσθαι,	ἡμᾶς	διὰ τῆς λέξεως ταύτης τοὺς
[6]	τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ ἱκάνωσεν	ἡμᾶς	διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος
[6]	υἱὸν ὑπὸ διαβόλου κολάζεσθαι καὶ	ἡμᾶς	διδάσκει, ὡς ἂν ὑπὸ τοῦ
[6]	τοσοῦτον ἀποδέομεν ἀπολογεῖσθαι, ὥστε τρανότερον	ἡμᾶς	ἐθέλειν τῆς ἐκείνων δόξης ὡς
[6]	λόγον, μαθόντες εἰδέναι, πῶς δεῖ	ἡμᾶς	ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι» Καὶ εἰσὶν
[6]	προτρέπει καὶ ὁ θεῖος λόγος	ἡμᾶς	ἐπὶ διαλεκτικήν, ὅπου μὲν Σολομῶντος
[6]	τῆς πρώτης μορφῆς, ἀλλ´ ἀναβιβάσας	ἡμᾶς	ἐπὶ τὸ λογικὸν ὑψηλὸν ὄρος»
[6]	Οὐ μόνος δὲ μέγας καθ´	ἡμᾶς	ἐστιν ὁ τῶν ὅλων θεὸς
[6]	πάτερ, συνέστω. ~Ἐπὶ ταῦτα δὲ	ἡμᾶς	ἡ Κέλσου νομιζομένη μὲν πολυμάθεια,
[6]	καὶ πάντῃ ἀλλοτρίων τῆς καθ´	ἡμᾶς	θεοσεβείας καταγινώσκεται ὡς κατεψευσμένα Χριστιανῶν,
[6]	δέ τις βούλεται τὰ κινήσαντα	ἡμᾶς	καὶ μετὰ τῆς φανείσης ἀποδείξεως
[6]	ἢ πνεῦμα σωματικόν· κατὰ δὲ	ἡμᾶς	καὶ τὴν λογικὴν ψυχὴν πειρωμένους
[6]	τόνδε τὸν κόσμον, τὸ καθ´	ἡμᾶς	κακῶν εἶναι ποιητὴν τὸν θεόν.
[6]	τοῦ λόγου, ὁ δὲ γόητας	ἡμᾶς	καλεῖ καί φησιν ὅτι φεύγομεν
[6]	δημιουργήσαι ἄν. ~Διόπερ ἐὰν ἔρηται	ἡμᾶς	Κέλσος, Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν
[6]	θεοῦ. ήθη δὴ υἱὸν θεοῦ	ἡμᾶς	λέγειν, παραποιήσαντας τὰ περὶ τοῦ
[6]	μὲν ἀνθρωπίνη ἐστὶν ἡ καθ´	ἡμᾶς	λεγομένη σοφία τοῦ κόσμου» ἥτις
[6]	τοῦ θεοῦ» ἐν τῷ καθ´	ἡμᾶς	λεγομένῳ ἔσω ἀνθρώπῳ καὶ ἀνακαινουμένῳ
[6]	πνευματικῶς ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ συνάπτει, οἰόμενος	ἡμᾶς	λέγοντας πνεῦμα» εἶναι τὸν θεὸν
[6]	οὖν ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν ἃ οἴεται	ἡμᾶς	λέξειν πρὸς τὸ πύσμα αὐτοῦ·
[6]	ἐπὶ τὸ φῶς τοῦτο προτρέπων	ἡμᾶς	ὁ ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ λόγος
[6]	τοίνυν εἰς λαμπρὸν φῶς προάγει	ἡμᾶς	ὁ Κέλσος, ἀλλὰ βούλεται ἐκ
[6]	ταῦτα, ἐν οἷς ἐπὶ ταυτολογίαν	ἡμᾶς	ὁ Κέλσος καλεῖ. Εἶτα πάλιν
[6]	φύσιν τὴν τοῦ θεοῦ, διδασκέτω	ἡμᾶς	ὅτι κατὰ καιροὺς οἰκονομεῖ τὰ
[6]	τοῦ θεοῦ· οὐδὲν ἄτοπον καὶ	ἡμᾶς	παραδέξασθαι ὅτι οὐδέν ἐστι τῷ
[6]	ἀναγέγραπται. ~Οἴεται δὲ καὶ τροπολογοῦντας	ἡμᾶς	περὶ τοῦ σταυροῦ ἀναπεπλακέναι τὸ
[6]	Οὐδὲ γὰρ σῶμα τὸ καθ´	ἡμᾶς	πνεῦμα, ὡς οὐδὲ σῶμα τὸ
[6]	σώματος φύσει. Εὔηθες οὖν ἀπαντᾶν	ἡμᾶς	πρὸς τοὺς λόγους ὡς ἡμετέρους
[6]	δ´ ὅτι καὶ οἱ καθ´	ἡμᾶς	προφῆται ἐφρόνουν τινὰ μείζονα γραμμάτων,
[6]	λέξεως λαμπρότητος· ἐπεὶ οἱ καθ´	ἡμᾶς	προφῆται Ἰησοῦς τε καὶ οἱ
[6]	τὰ αἰνίγματα, ὧν οἴεται παρακηκοότας	ἡμᾶς	τὰ περὶ τοῦ Σατανᾶ εἰσάγειν,
[6]	ὅσον δ´ ἐπ´ αὐτῷ ἀναγκάζει	ἡμᾶς	ταυτολογεῖν ταυτολογῶν ὁ Κέλσος, λέγων
[6]	ἐπιστήμη ἡ ἐν τοῖς» καθ´	ἡμᾶς	τελείοις» σοφία ὁ Χριστός, ἐπιστήσει
[6]	προσθώμεθα, ὡς δυναμένων πλειόνων περισπάσαι	ἡμᾶς	τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ θεόθεν ἐπιδεδημηκέναι
[6]	κατὰ τοῦτο ἀναβεβηκότας μὴ χωρίζειν	ἡμᾶς	τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν τοῦ πρωτοτόκου
[6]	τρίβοις μου» καί· Ἐσημειώθη ἐφ´	ἡμᾶς	τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου,
[6]	Ἑξῆς δὲ τούτοις ὡσπερεὶ πρὸς	ἡμᾶς	τοὺς ὁμολογοῦντας οὐκ ἀλλοτρίου τινὸς
[6]	Ἀλλὰ καὶ ὁ θεὸς καθ´	ἡμᾶς	τῷ μὲν μὴ εἶναι σῶμα
[6]	κολαζόμενος ὑπ´ αὐτοῦ διδάσκει καὶ	ἡμᾶς	τῶν ὑπὸ τούτῳ κολάσεων καταφρονεῖν,
[6]	τὴν αὐτοῦ ἐστι, βουλομένου καταλιπόντας	ἡμᾶς	χριστιανισμὸν προσέχειν αὐτοῦ τοῖς δόγμασιν·
[6]	αὐτοῦ τῇ γραφῇ πολεμῶσαι πρὸς	ἡμᾶς,	ὡς θεὸν κατηραμένον λέγοντας τὸν
[6]	ταῖς παρέχειν δοκούσαις αὐτῷ γραφαῖς	ἀφορμὰς	κατηγορίας λέγει τὰ ἀπ´ αὐτῶν·
[6]	πῇ δὲ Χριστιανῶν μόνων λαβεῖν	ἀφορμὰς	τῆς μυστικωτέρας περὶ εἰσόδου ψυχῶν
[6]	λέγει δὲ οὕτως· Ἐρωτῶμεν δὲ	ὑμᾶς,	ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ
[6]	αὐτόν, εἰς τὸ μὴ σαλευθῆναι	ὑμᾶς	ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι,
[6]	ἡμέρα τοῦ κυρίου. Μή τις	ὑμᾶς	ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον, ὅτι,
[6]	θέλητε μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα	ὑμᾶς	κατέδεται» Ἵνα γάρ τις θέλῃ
[6]	μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς	ὑμᾶς	ταῦτ´ ἔλεγον ὑμῖν; Καὶ νῦν
[6]	ἀκούσατέ μου, φόβον κυρίου διδάξω	ὑμᾶς.	Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων
[6]	πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντος	ὑμᾶς.	Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ Ἐὰν
[6]	γὰρ ἀνθρώπειον μὲν οὐκ ἔχει	γνώμας,	θεῖον δὲ ἔχει» ἑτέραν δέ·
[6]	τὰ ἐναντία πράττων τῇ ἀρετῇ	σατανᾶς	ἐστι, τουτέστιν ἀντικείμενος τῷ υἱῷ
[6]	καταφρονεῖν, προαγορεύων ὡς ἄρα ὁ	Σατανᾶς	καὶ αὐτὸς ὁμοίως φανεὶς ἐπιδείξεται
[6]	καὶ ἑλληνικώτερον ὑπό τινων ὀνομασθεὶς	Σατανᾶς	μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνήν ἐστιν
[6]	Φερεκύδῃ καὶ τοῖς τὰ περὶ	Τιτᾶνας	καὶ Γίγαντας μυστήρια εἰσάγουσιν αἰνισσομένου
[6]	ἔχεσθαι καὶ τὰ περὶ τοὺς	Τιτᾶνας	καὶ Γίγαντας μυστήρια, θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους,
[6]	τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος καὶ	Τιτᾶνας	καὶ Γίγαντας τοὺς μυθικοὺς ὑπερβαλόντες
[6]	φραγμὸν κακίας» πύλας ἀρχόντων αἰῶνι	δεδεμένας·	Βασιλέα μονότροπον, δεσμὸν ἀβλεψίας, λήθην
[6]	ὁ Κέλσος, λέγων μετὰ τὰς	εἰρημένας	ὥσπερ ἀλαζόνων ἀλαζονείας ὅτι ὁ
[6]	μετενσωμάτωσιν εἰσάγοντες φήσουσιν. Αὐτομάτως δὲ	ἀνοιγομένας	πύλας λελέχθαι οὐκ ἀπίθανόν ἐστιν
[6]	κάθοδον αὖθις στενὴν καὶ αὐτομάτως	ἀνοιγομένας	πύλας· πανταχοῦ δὲ ἐκεῖ τὸ
[6]	τὰς ἑρμηνείας αὐτῶν πολλῆς κατασκευῆς	δεομένας	οὐχ ἡγησάμην εἶναι ἁρμόζον τῇ
[6]	γὰρ τὰς εἰς τοὺς γόητας	γινομένας	ἀπὸ δαιμόνων συνεργίας πρὸς τὰ
[6]	νοημάτων καὶ τὸν περικαλλῆ τῆς	Ἀθηνᾶς	πέπλον ἐν τῇ πομπῇ τῶν
[6]	ἀνόητον, πάλιν δ´ αὖ οὐχὶ	Ἕλληνας	μὲν οὐχὶ δὲ καὶ βαρβάρους,
[6]	διϋπνιζόμενον καὶ πέμποντα πρὸς τοὺς	Ἕλληνας	τὸν Ἑρμῆν· ὁ δὲ λόγος,
[6]	ἐστὶν ἥλιος» φθάσαι ἂν ἐπ´	ἐκείνας,	ἐξαιρουμένου αὐτὸν τοῦ θεοῦ ἀπὸ
[6]	ἀγαθῶν ἢ κακῶν· ἐπείπερ ὁ	ἐκκλίνας	μὲν ἀπὸ τῶν οὕτως κακῶν
[6]	καὶ νῦν δὲ ἔτι ἀπατᾷ	τινας	ἀποτρεπομένους διὰ τὰ τοιαῦτα κἂν
[6]	θεοῦ, καὶ ἕκαστος αὐτῶν περισπάσας	τινὰς	εἰς αὑτόν, ὥστ´ ἀμφήριστον εἶναι
[6]	δοκοῦσιν, ἀλλὰ καὶ Ἰνδοί, ὧν	τινας	ἐν τοῖς προειρημένοις ἔλεγε καὶ
[6]	δ´ εὐηθέστερον τὸ καὶ ἡμέρας	τινὰς	ἐπιδιανεῖμαι τῇ κοσμογονίᾳ, πρὶν εἶναι
[6]	θεόν, ἵνα διὰ τούτων ἐπιστρέψῃ	τινάς.	Καὶ τί ἄτοπον ὁ λόγος
[6]	τὰς ἀρχοντικὰς μορφὰς ἐπανερχομένων, ὥστε	τινὰς	μὲν γίνεσθαι λέοντας ἄλλους δὲ
[6]	τοῦ εὐηθικὴν εἶναι αὐτὴν καί	τινας	πιθανότητας προηνέγκατο, κἂν ἠγωνισάμεθα πρὸς
[6]	σώματος εἶναι ὡς ὅλου τούσδε	τινὰς	τοὺς πιστεύοντας· ἐπείπερ ὥσπερ ψυχὴ
[6]	ἐν Ἀπολλωνίῳ μαγείας οὐκ ἀγεννεῖς	τινας	φιλοσόφους ὡς πρὸς γόητα αὐτὸν
[6]	τούτοις φησὶν ὁ Κέλσος παρακούσαντάς	τινας	Χριστιανοὺς πλατωνικῶν λέξεων αὐχεῖν τὸν
[6]	καὶ τῶν παραπλησίως φρασάντων λέξις·	πλείονας	δὲ ἡ τῶν εὐτελέστερον ἅμα
[6]	Σιμωνιανοί· καίτοι γε ὑπὲρ τοῦ	πλείονας	ὑπαγαγέσθαι ὁ Σίμων τὸν περὶ
[6]	καὶ ὅτι τοὺς περὶ αὐτὴν	δαίμονας,	ὅσοι ὑβρισταί, τούτους ἀπορριπτεῖ κολάζων
[6]	ἐκρέμω ὑψόθεν, ἐκ δὲ ποδοῖιν	ἄκμονας	ἧκα δύω, περὶ χερσὶ δὲ
[6]	ἢ ἀετοὺς ἢ ἄρκους ἢ	κύνας.	Εὕρομεν δὲ ἐν ᾧ εἴχομεν
[6]	τοὺς ἐνταῦθα πόνους καὶ τοὺς	ἀγῶνας	ἐλπίζομεν πρὸς ἄκροις γενέσθαι τοῖς
[6]	ἢ λυτηρίους ᾠδὰς ἢ ἀποπομπίμους	φωνὰς	ἢ κτύπους ἢ δαιμονίους σχηματισμούς,
[6]	τινα ἐκτίθεται ἀλλόκοτα καὶ ἀμοιβαίας	φωνάς,	ὡς τοῦ μὲν τὴν σφραγῖδα
[6]	περιεῖλε τῶν μαθητῶν, ἐναδιαφορεῖν αὐτοὺς	διδάξας	πρὸς τὴν εἰδωλολατρείαν. Ἀλλ´ οὐδὲ
[6]	ἔκλεισας αἰῶνι σῷ πύλην κόσμῳ	ἀνοίξας,	παροδεύω τὴν σὴν ἐλεύθερος πάλιν
[6]	Ἡλίου τὴν χρυσῆν, μιμούμενοι τὰς	χρόας	αὐτῶν. Ἑξῆς ἐξετάζει τὴν αἰτίαν
[6]	μὲν οὖν οἱ ἀπὸ τῆς	Στοᾶς	ἐκπυρούτωσαν, ἡμεῖς δὲ ἀσώματον οὐσίαν
[6]	μὲν οὖν τοὺς ἀπὸ τῆς	Στοᾶς,	σωματικὰς λέγοντας εἶναι τὰς ἀρχὰς
[6]	καὶ θεοῦ οἱ ἀπὸ τῆς	Στοᾶς	φιλόσοφοι μὴ εὐδαιμονέστερον λέγωσιν εἶναι
[6]	πεποίηται, ἔτι δὲ καὶ ὅτι	πᾶς	ἀνήρ, οὗ Χριστός ἐστι κεφαλή»
[6]	εἰς ἑλλάδα φωνήν ἐστιν ἀντικείμενος.	Πᾶς	δὲ ὁ τὴν κακίαν ἑλόμενος
[6]	ὑπὸ τοῦ λαοῦ ἐν τῷ	Πᾶς	ὁ λαὸς ἑώρα τὴν φωνὴν»
[6]	ἐθνῶν εἰσέλθῃ» ἵνα μετὰ τοῦτο	πᾶς»	ὃν οὐ νοεῖ Κέλσος, Ἰσραὴλ»
[6]	τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ	πᾶς	τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ
[6]	φάσκων ὅτι τοιοῦτός ἐστιν καὶ	ἀρᾶς	ἄξιος κατὰ τοὺς ταῦτα περὶ
[6]	τὸ συνέδριον ἑαυτῶν, ἐὰν μὴ	ἀρὰς	θῆται κατὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ὅρα
[6]	μείνασιν ἐπὶ τῆς πρώτης καὶ	καθαρᾶς	ἐννοίας τοῦ τῶν ὅλων δημιουργοῦ.
[6]	σώμασι καὶ μὴ μένειν κἀκεῖ	καθαράς.	Καὶ εἰ κατὰ τὴν Κέλσου
[6]	λόγος ἐπαγγέλλεται ἐν καταστάσει ἔσεσθαι	ἡμέρας,	ἐν ᾗ μὴ ἥλιος ἀλλ´
[6]	ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς	ἡμέρας,	ἐνεθυμήθη ὁ θεὸς ὅτι ἐποίησε
[6]	ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωήν, ἀγαπῶν	ἡμέρας	ἰδεῖν ἀγαθάς; Παῦσον τὴν γλῶσσάν
[6]	ἐν αὐτῇ, καὶ ὁ ἀγαπῶν	ἡμέρας	ἰδεῖν ἀγαθάς» ὧν ὁ λόγος
[6]	ἐπιδιανεῖμαι τῇ κοσμογονίᾳ, πρὶν εἶναι	ἡμέρας·	οὐρανοῦ γὰρ οὔπω γεγονότος οὐδὲ
[6]	Μακρῷ δ´ εὐηθέστερον τὸ καὶ	ἡμέρας	τινὰς ἐπιδιανεῖμαι τῇ κοσμογονίᾳ, πρὶν
[6]	συνεχέστερον καὶ δεόντως νυκτὸς καὶ	ἡμέρας	χρώμενοι οὔτε μαγείᾳ οὔτε δαιμονίοις
[6]	ἵνα τὸ τῆς ἀτελέστου τελετῆς	πέρας	δείξωμεν τῷ Κέλσῳ καὶ τοῖς
[6]	οἱ προφῆται διέστειλαν τὸ περὶ	ἑκατέρας	σοφίας· ἀρκεῖ δ´ ἐπὶ τοῦ
[6]	ἐκ τοῦ ἐγνωκέναι τὴν διαφορὰν	ἑκατέρας	σοφίας πρὸς τὴν ἑτέραν ἐν
[6]	μὲν ἡγεμόνα Κρόνον διδόναι τῆς	ἑτέρας	δὲ Ὀφιονέα, προκλήσεις τε καὶ
[6]	τούτους— τοὺς δῆθεν πρεσβυτέρους τῆς	ἡμετέρας	δόξης— οὐδὲν μὲν χρηστὸν ὑπισχνεῖσθαι
[6]	ἑωρακέναι παρά τισι πρεσβυτέροις τῆς	ἡμετέρας	δόξης τυγχάνουσι βιβλία, βάρβαρα δαιμόνων
[6]	Καὶ Πέρσαι δὲ οἱ τὰς	μητέρας	γαμοῦντες καὶ θυγατράσι μιγνύμενοι ἔνθεον
[6]	ὅσοι τῆς κρείττονος ἤδη καὶ	θειοτέρας	τάξεως ἔχονται· τὸ γὰρ κάμνειν
[6]	τετάρτῃ γεγονέναι τοὺς φωστῆρας» καὶ	ἀστέρας»	καὶ πέμπτῃ τὰ νηκτὰ καὶ
[6]	ἥλιόν τε καὶ σελήνην καὶ	ἀστέρας	παρεληλύθασι, τινὲς δὲ μετὰ τὴν
[6]	Αἰλωαιόν, ᾧ τοιαῦτα λέγειν οἴονται·	Δευτέρας	ἄρχων πύλης Αἰλωαιέ, πάρες με
[6]	Χριστιανῶν μόνων λαβεῖν ἀφορμὰς τῆς	μυστικωτέρας	περὶ εἰσόδου ψυχῶν εἰς τὰ
[6]	τῶν πατέρων θεομαχίας· ἢ διὰ	γῆρας	ἀχρήστους αὐτοὺς ὄντας καὶ ληροῦντας
[6]	δόξα» αὐτῶν. Παρακούσας δ´ οἶμαι	μοχθηρᾶς	αἱρέσεώς τινος καὶ κακῶς διηγησαμένης
[6]	τὴν ἑαυτοῦ ἐνάρετον ψυχὴν τοὺς	χαρακτῆρας	τοῦ θεοῦ· ὅτε καὶ ναός»
[6]	διοικούμενα, καὶ τετάρτῃ γεγονέναι τοὺς	φωστῆρας»	καὶ ἀστέρας» καὶ πέμπτῃ τὰ
[6]	γραφαί, ἀλλ´ οὐρανούς, εἴτε τὰς	σφαίρας	τῶν παρ´ Ἕλλησι λεγομένων πλανήτων
[6]	τούτοις εἴρηται παραπλησίως, τροπολογούντων ἡμῶν	χεῖρας	καὶ μέλη τοῦ θεοῦ· τί
[6]	εἰρηκέναι τό· Κείνης δὲ τῆς	μοίρας	ἔνερθέν ἐστιν ἡ ταρταρίη μοῖρα·
[6]	δὲ καὶ πρὸς ἀντιδιαστολὴν ψυχῆς	νεκρᾶς	ἡ ζῶσα ψυχὴ οὐκ ἀγεννῶς
[6]	ὁ δυνάμενος. ~Εἶτά φησιν ὅτι	ὁρᾷς	ὅπως Πλάτων, καίτοι διαβεβαιωσάμενος ὅτι
[6]	περὶ μὲν γενέσεως κόσμου καὶ	φθορᾶς,	ἢ ὡς ἀγένητος καὶ ἄφθαρτος,
[6]	τῶν χρόνων Δανιὴλ μέχρι τῆς	φθορᾶς	τοῦ κόσμου. Ἐνέσται δὲ τῷ
[6]	καθαρὰν γέννησιν καὶ ἀπὸ μηδεμιᾶς	φθορᾶς	τοῦ μέλλοντος ὑπηρετήσασθαι τῇ ἀνθρώπων
[6]	συμφορήσας ἐν ψιλαῖς ἀποφάσεσι τὰς	διαφορὰς	τῶν περὶ κόσμου καὶ ἀνθρώπων
[6]	περιαχθησόμεθα ἀπὸ τῆς τοῦ οὐρανοῦ	περιφορᾶς,	ἀεὶ δὲ πρὸς τῇ θέᾳ
[6]	Δοσίθεος ὁ ἀπὸ τῆς αὐτῆς	χώρας	ἐκείνῳ τυγχάνων, ἐπεὶ ὁ μὲν
[6]	ἐπὶ τῆς πρώτης μορφῆς, ἀλλ´	ἀναβιβάσας	ἡμᾶς ἐπὶ τὸ λογικὸν ὑψηλὸν
[6]	πρὸς τοὺς λόγους, ὁ δὲ	ἐάσας	τὰ πράγματα παίζει καὶ βωμολοχεῖ
[6]	τάχα οὐδέν· εἰ δέ τις	σχολάσας	τῇ βασάνῳ τῶν ἱερῶν γραμμάτων
[6]	ὁ τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα	ἀναπλάσας	ἐπὶ τοῦ κύκλου καὶ τοῦ
[6]	μετὰ μεγάλων, δράκων οὗτος, ὃν	ἔπλασας	ἐμπαίζειν αὐτῷ. Ἀντὶ δὲ τοῦ
[6]	τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν ἐξαγγείλω	πάσας	τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς
[6]	τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν» ἐξαγγείλῃ	πάσας	τὰς αἰνέσεις» τοῦ θεοῦ ἐν
[6]	καρδίᾳ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ	πάσας	τὰς ἡμέρας, ἐνεθυμήθη ὁ θεὸς
[6]	υἱοὶ θεοῦ, καὶ ἕκαστος αὐτῶν	περισπάσας	τινὰς εἰς αὑτόν, ὥστ´ ἀμφήριστον
[6]	μὲν ἀπὸ τῶν οὕτως κακῶν	ποιήσας	δὲ τὰ τοιάδε ἀγαθὰ ὡς
[6]	ψαλμοῖς εὕρομεν· Πάντα ἐν σοφίᾳ	ἐποίησας·	ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς
[6]	Πολλάκις δὲ ἤδη ὁ Κέλσος	θρυλήσας	ὡς ἀξιούμενον εὐθέως πιστεύειν, ὡς
[6]	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην Ἰησοῦς κεκήρυκται	ἐπιδημήσας	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων μόνος
[6]	εἰδέναι τις δύναται ὡς ὁ	γεννήσας	αὐτὸν πατήρ, οὔτε τὸν πατέρα
[6]	ταπεινοφροσύνης καὶ μὴ ἐπιμελῶς αὐτὴν	νοήσας	βούλεται μὲν τὴν παρ´ ἡμῖν
[6]	ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋσῆς» ~Ὡς μὴ	νοήσας	δὴ τὰ περὶ τοῦ πνεύματος
[6]	ζωῆς. Εἰ δ´ ἄρα μηδὲν	νοήσας	Μωϋσῆς ἀνέγραψε ταῦτα ἀλλὰ παραπλήσιόν
[6]	τὸν υἱὸν ἔπεμψεν. Ἅπερ μὴ	νοήσας	ὁ Κέλσος εἶπεν ὡς ἐκ
[6]	τῆς τῶν τοιούτων διηγήσεως, μὴ	νοήσας	τε, ἐπὶ τίνων τάσσεται τὰ
[6]	Καίτοι γε εἴποι ἄν τις,	νοήσας	τὸ Μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ
[6]	αἰνιγμάτων αὐτὸς σαφῶς σφάλλεται, μὴ	κατανοήσας	ὅτι τὰ πολλῷ οὐ μόνον
[6]	οὖν ὑπὲρ τοὺς μετόχους» αὐτοῦ	ἀγαπήσας	δικαιοσύνην καὶ» μισήσας ἀνομίαν» καὶ
[6]	μὲν οὖν ὁ τὴν εὐτέλειαν	ἀγαπήσας	φιλόσοφος Ἑλλήνων καὶ παράδειγμα ἐκθεὶς
[6]	σοφῶν πεφιλοσοφημένων. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις	συμφορήσας	ἐν ψιλαῖς ἀποφάσεσι τὰς διαφορὰς
[6]	βούλημα ἐκείνης ἀλλὰ τὰ ῥημάτια	συμφορήσας,	ἐπεδείκνυτο ἐν τοῖς μηδὲν ἐπισταμένοις
[6]	Ἠλίας ἦν. Ὁ δὲ ταῦτα	θεωρήσας	εἴποι ἂν τό· Ἐθεασάμεθα τὴν
[6]	βλέπουσιν, εἴ τις ἐστὶ Πέτρος»	χωρήσας	τὴν τῆς ἐκκλησίας ἐν αὑτῷ
[6]	μετόχους» αὐτοῦ ἀγαπήσας δικαιοσύνην καὶ»	μισήσας	ἀνομίαν» καὶ τὴν ἀπαρχὴν εἴληφε
[6]	αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ θεότητος καὶ μειζόνων	ἀπατήσας	τὸ θηλύτερον γένος· ᾧ συνηκολουθηκέναι
[6]	δόξα θεοῦ» ὑπάρχει· ἀλλ´ οὐδ´	ἐπιστήσας,	ἐν τίνι τῶν τοῦ ἀνθρώπου
[6]	καὶ θεοῦ· οὐ γὰρ ἐδυνήθη	ἐπιστήσας	τοῖς χρόνοις Μωϋσέως καὶ τῶν
[6]	πάντων εἰρηνευόντων καὶ μακαρίως διαγόντων	πτερορρυήσας	καὶ ἐκπεσὼν τῆς μακαριότητος· ὃς
[6]	τύπου ζωῆς σύμβολον ἐπιφέρων, ἣν	ἔκλεισας	αἰῶνι σῷ πύλην κόσμῳ ἀνοίξας,
[6]	γράμματα, κἂν ἐπειράθημεν ἀνασκευάσαι τὰς	φανείσας	ἐκείνῳ πιθανότητας περὶ τοῦ λῆρον
[6]	Ζεὺς ἐκ τοῦ μακροῦ ὕπνου	διϋπνίσας	ῥύσασθαι τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος
[6]	πολλῶν γενεῶν τῆς Κύρου βασιλείας	προφητεύσας—	ὑπὲρ τὰς τεσσαρεσκαίδεκα γὰρ γενεὰς
[6]	ὅτι ἐξ αὐτοῦ τὰ πάντα,	ἀπολύσας	οὐκ οἶδ´ ὅπως τὰ πάντα
[6]	τῆς ἐν σαρκὶ ζωῆς καὶ	ἀπολύσας	τῶν σωμάτων ἀπολύει ἅμα καὶ
[6]	ὁ Κέλσος εἶπεν ἀληθές, ὅτι	ἀκούσας	τις αὐτοῦ τῶν λόγων ἀποκρίνεται,
[6]	τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω; ἅτε	ἀκούσας	τοῦ εἰπόντος· Ἐγώ εἰμι ἡ
[6]	ἀπορούμενα προφέρει, τάχα καὶ τούτων	παρακούσας	ἀπό τινων εὐτελῶς καὶ ἰδιωτικῶς
[6]	καὶ ὁ θεὸς δόξα» αὐτῶν.	Παρακούσας	δ´ οἶμαι μοχθηρᾶς αἱρέσεώς τινος
[6]	Καὶ ἄλλης δ´ ἀσεβοῦς αἱρέσεως	παρακούσας	εἶπε καὶ τό· Εἰ μὲν
[6]	καὶ δώδεκα ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν· ἣν	παρακούσας	ὁ ἅμα πάντα φύρων τὰ
[6]	λέγεσθαι ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου,	παρακούσας	οἶμαι τοῦ συμβολικῶς εἰρημένου, ὅτι
[6]	αὖ ὁ Κέλσος τάχα μὲν	παρακούσας	τοῦ Τὸ γὰρ στόμα κυρίου
[6]	τοῖς περὶ τοῦ διαγράμματος μηδὲ	παρακούσας	τῶν περὶ τῆς καλουμένης παρὰ
[6]	ἅπερ λέγει ὁ νουθετῶν καὶ	εἰσακούσας	αὐτῶν ἄξιος γένηται τῶν τοῦ
[6]	τὴν γῆν» ~Εἶτα πάλιν μὴ	κατακούσας	τοῦ Καὶ συνετέλεσεν ὁ θεὸς
[6]	φησι μετὰ ἄλλας λέξεις πλατωνικάς,	δηλούσας	ὅτι ὀλίγοις» ἐστὶ γνωστὸν τὸ
[6]	ψυχὴν τῶν βουλομένων αὐτὸν παραδέξασθαι	φθανούσας	αὐγάς. Εἰ δὲ καὶ πολλά
[6]	νῦν τὰς περισπώσας λέξεις, πολλὰς	τυγχανούσας,	καὶ τὰς ἑρμηνείας αὐτῶν πολλῆς
[6]	θανάτου» τὰς ἐπὶ τὴν ἀπώλειαν	φερούσας	ἁμαρτίας φησὶν εἶναι ὁ λόγος,
[6]	σύμβολον, παροδεύειν σὴν ἕτοιμος ἀρχήν·	κατίσχυσας	τὸν ἀπὸ σοῦ γενόμενον λόγῳ
[6]	ἤκουσεν οἱασδηποτοῦν αἱρέσεως λεξείδιον, μὴ	τρανώσας	αὐτὸ κἂν κατὰ τὸ βούλημα
[6]	ἡμῖν» οὐκ ἔξω γινόμενος ἡμῶν,	σκηνώσας	δὲ καὶ γενόμενος ἐν ἡμῖν
[6]	ἀναγινώσκοντας. Ἐκτίθεσθαι δὲ νῦν τὰς	περισπώσας	λέξεις, πολλὰς τυγχανούσας, καὶ τὰς
[6]	θανάτου, ὅπως ἂν ἐξαγγείλω πάσας	τὰς	αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις
[6]	θανάτου, ὅπως ἂν» ἐξαγγείλῃ πάσας	τὰς	αἰνέσεις» τοῦ θεοῦ ἐν ταῖς
[6]	τοῦ θεοῦ καὶ ἐν μάστιξι	τὰς	ἁμαρτίας αὐτῶν» οὔτ´ ἂν λέγῃ
[6]	οὔτ´ ἂν ἐπισκέπτηται ἐν ῥάβδῳ	τὰς	ἀνομίας» τῶν ἐγκαταλιπόντων τὸν νόμον»
[6]	κακὰ μέν, τὴν κακίαν καὶ	τὰς	ἀπ´ αὐτῆς πράξεις, ὁ θεὸς
[6]	κυρίου. Ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπογινώσκω	τὰς	ἀπὸ τοῦ Φαίδρου λέξεις ἀπό
[6]	συνέστω. Καί φασι τῆς ὀγδοάδος	τὰς	ἀρχὰς ἐντεῦθεν εἶναι. Εἶθ´ ἑξῆς
[6]	τῆς Στοᾶς, σωματικὰς λέγοντας εἶναι	τὰς	ἀρχὰς καὶ διὰ τοῦτο πάντα
[6]	Κέλσος ἐκτίθεται, ὥς τινων εἰς	τὰς	ἀρχοντικὰς μορφὰς ἐπανερχομένων, ὥστε τινὰς
[6]	παραπλήσιόν τι ποιῶν τοῖς οἰομένοις	τὰς	αὐγὰς τοῦ ἡλίου μιαίνεσθαι ἐν
[6]	ἀπ´ αὐτῶν· ὅπου δὲ κατὰ	τὰς	αὐτὰς γραφὰς δόξαι ἄν τις
[6]	σκότῳ τοῖς μὴ φέρουσι τὰς	τῆς	γνώσεως αὐτοῦ μαρμαρυγὰς μηδὲ δυναμένοις
[6]	ταῖς θείαις ἀναγνώσεσι καὶ ἐρευνᾶν	τὰς	γραφὰς» καὶ κατὰ τὴν ἐντολὴν
[6]	τὴν Ἰησοῦ ἐντολὴν τῷ ἐρευνᾶν	τὰς	γραφὰς» καὶ μᾶλλον τῶν φιλοσοφησάντων
[6]	μὲν οὖν Κέλσος οὐκ ἠθέλησε	τὰς	δημηγορίας ἢ οὐκ ἐδυνήθη ἐκθέσθαι,
[6]	τούτοις συμφορήσας ἐν ψιλαῖς ἀποφάσεσι	τὰς	διαφορὰς τῶν περὶ κόσμου καὶ
[6]	ταυτολογῶν ὁ Κέλσος, λέγων μετὰ	τὰς	εἰρημένας ὥσπερ ἀλαζόνων ἀλαζονείας ὅτι
[6]	καὶ δυνάμεις ψεύδους. Ὑπὲρ γὰρ	τὰς	εἰς τοὺς γόητας γινομένας ἀπὸ
[6]	καὶ ἀγαπᾶν αὐτὸν καὶ» φυλάσσειν	τὰς	ἐντολὰς αὐτοῦ» ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐστιν
[6]	θυγατρὸς Σιών. Πύλας δὲ θανάτου»	τὰς	ἐπὶ τὴν ἀπώλειαν φερούσας ἁμαρτίας
[6]	ἀνατείλας, ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐκπέμψαι	τὰς	ἐπὶ τὴν ψυχὴν τῶν βουλομένων
[6]	περισπώσας λέξεις, πολλὰς τυγχανούσας, καὶ	τὰς	ἑρμηνείας αὐτῶν πολλῆς κατασκευῆς δεομένας
[6]	ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας	τὰς	ἡμέρας, ἐνεθυμήθη ὁ θεὸς ὅτι
[6]	νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Κυρίως δὴ κατὰ	τὰς	θείας γραφὰς ἀγαθά εἰσιν αἱ
[6]	ἀγαθῶν καὶ κακῶν, τῶν κατὰ	τὰς	θείας γραφάς, καὶ τίνα ἡμῖν
[6]	τὰ» ἀόρατα» τοῦ θεοῦ καὶ	τὰς	ἰδέας φαντασθέντες ἀπὸ τῆς κτίσεως
[6]	λέξεσι καὶ σημαινομένοις δύναται παραστῆσαι	τὰς	ἰδιότητας τοῦ θεοῦ, ἀληθές ἐστι
[6]	οἱ τοὺς ὀνοκεφάλους ἀναπλάσαντες καὶ	τὰς	καθ´ ἑκάστην πύλην ὡσπερεὶ δημηγορίας.
[6]	διαγράμματος ἐβουλήθη ὑπὲρ τοῦ αὐξῆσαι	τὰς	καθ´ ἡμῶν κατηγορίας, τῶν μηδὲν
[6]	πύλας Σιὼν» ἐκ τοῦ ἐναντίου	τὰς	καλὰς πράξεις· οὕτω δὲ καὶ
[6]	ἐξ ἑτοίμου ἀνοίγονται τῷ μεταδιώκοντι	τὰς	κατ´ ἀρετὴν πράξεις. Περὶ δὲ
[6]	τοὺς κατ´ ἀρετὴν βιώσαντας ἢ	τὰς	κατ´ ἀρετὴν πράξεις ποιήσαντας, εἰ
[6]	νομίσαντος κατὰ Χριστιανῶν εἶναι κατηγορίας	τὰς	κατὰ τῶν Ὀφιανῶν; Πάλαι μὲν
[6]	~Ἕκτον τοῦτον ἐνιστάμενοι λόγον πρὸς	τὰς	Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίας χρῄζομεν
[6]	τὸ μεγάλας εἶναι καὶ δυσδιηγήτους	τὰς	κρίσεις τοῦ θεοῦ αἱ ἀπαίδευτοι»
[6]	ἐπ´ ἄλλην Κέλσου κατηγορίαν, οὐδὲ	τὰς	λέξεις ἡμῶν εἰδότος ἀλλ´ ἐκ
[6]	ἀνθρώπων γενέσεως γραφήν, μήτε τιθεὶς	τὰς	λέξεις μήτ´ ἀγωνιζόμενος πρὸς αὐτάς·
[6]	ἐπίσταται, τίνι μὲν δεικτέον ἔσται	τὰς	μαρμαρυγὰς τίνι δὲ φῶς, οὐ
[6]	προσπεπολεμήκασι. Καὶ Πέρσαι δὲ οἱ	τὰς	μητέρας γαμοῦντες καὶ θυγατράσι μιγνύμενοι
[6]	ὁ Παῦλος ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων εἰς	τὰς	οἰκίας καὶ» αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια σεσωρευμένα
[6]	παιδίων καὶ μίξεσι ταῖς πρὸς	τὰς	παρ´ αὐτοῖς γυναῖκας ἀνέδην χρωμένους.
[6]	περὶ Χριστοῦ· ὅπερ οὐκέτι ἐπιτρέπει	τὰς	περὶ Ἰησοῦ κατηγορίας προβαίνειν. ~Πάλιν
[6]	γράμματα ἀναγινώσκοντας. Ἐκτίθεσθαι δὲ νῦν	τὰς	περισπώσας λέξεις, πολλὰς τυγχανούσας, καὶ
[6]	δικαιοσύνης» ὅπερ ἴσον ἐστὶ τῷ	τὰς	πύλας τῆς ἀρετῆς» αὗται δὲ
[6]	ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ» ὕδατα εἰς	τὰς	συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ οὕτω βεβλαστηκέναι
[6]	ἀπαγγέλλουσι γραφαί, ἀλλ´ οὐρανούς, εἴτε	τὰς	σφαίρας τῶν παρ´ Ἕλλησι λεγομένων
[6]	τῆς Κύρου βασιλείας προφητεύσας— ὑπὲρ	τὰς	τεσσαρεσκαίδεκα γὰρ γενεὰς πρεσβύτερος αὐτοῦ
[6]	ἐν σκότῳ τοῖς μὴ φέρουσι	τὰς	τῆς γνώσεως αὐτοῦ μαρμαρυγὰς μηδὲ
[6]	κἂν ὀλίγον καιρὸν δεδυνημένων δέξασθαι	τὰς	τοιάσδε τοῦ θείου λόγου ἐνεργείας.
[6]	καὶ μυστικώτερον ὁ λόγος, ἀπαγγέλλων	τὰς	τοῦ Ἰησοῦ διαφόρους μορφὰς ἀναφέρεσθαι
[6]	ἐν αὐτῷ πάντας τοὺς εἰς	τὰς	τῶν ζωγράφων καὶ πλαστῶν καὶ
[6]	τῷ θεῷ. Εἰ δ´ ἀνεγνώκει	τὰς	τῶν προφητῶν λέξεις, τοῦ μὲν
[6]	θεῖα γράμματα, κἂν ἐπειράθημεν ἀνασκευάσαι	τὰς	φανείσας ἐκείνῳ πιθανότητας περὶ τοῦ
[6]	ἑβδόμην Ἡλίου τὴν χρυσῆν, μιμούμενοι	τὰς	χρόας αὐτῶν. Ἑξῆς ἐξετάζει τὴν
[6]	ὡς ἐπὶ πρόσωπον» πεσεῖν τοὺς	θεατὰς	τοῦ τηλικούτου κάλλους συνανελθόντας τῷ
[6]	ἀπλανοῦς καὶ τῆς εἰς τοὺς	πλανήτας	αὖ νενεμημένης, καὶ τῆς δι´
[6]	Ὑπὲρ γὰρ τὰς εἰς τοὺς	γόητας	γινομένας ἀπὸ δαιμόνων συνεργίας πρὸς
[6]	περὶ τοῦ λόγου, ὁ δὲ	γόητας	ἡμᾶς καλεῖ καί φησιν ὅτι
[6]	καὶ σημαινομένοις δύναται παραστῆσαι τὰς	ἰδιότητας	τοῦ θεοῦ, ἀληθές ἐστι τὸ
[6]	ἐπειράθημεν ἀνασκευάσαι τὰς φανείσας ἐκείνῳ	πιθανότητας	περὶ τοῦ λῆρον αὐτὰ εἶναι
[6]	εὐηθικὴν εἶναι αὐτὴν καί τινας	πιθανότητας	προηνέγκατο, κἂν ἠγωνισάμεθα πρὸς αὐτάς·
[6]	ἄτοπον δύο, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,	ἀκρότητας,	τὴν μὲν τοῦ καλοῦ τὴν
[6]	ἕνα θεὸν μεμαθηκόσι καὶ τοὺς	προφήτας	αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι καὶ κηρυσσόμενον Χριστὸν
[6]	καὶ πεπροφητευκέναι τοὺς τοῦ θεοῦ	προφήτας·	οἷς οὐχ ἕπεται τὸ μὴ
[6]	συγγράμματα λιπόντας Μωϋσέα καὶ τοὺς	προφήτας,	οὐκ εἰδότας ἥτις ποτέ ἐστιν
[6]	τὸ ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι τοὺς	προφήτας	πάντα τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	σάρξ» ὥστε αὐτοὺς ὠφεληθέντας καὶ	ἀναβάντας	ἀπὸ τῆς κατὰ σάρκα εἰσαγωγῆς
[6]	τοῖς τὰ περὶ Τιτᾶνας καὶ	Γίγαντας	μυστήρια εἰσάγουσιν αἰνισσομένου ἐν τούτοις
[6]	τὰ περὶ τοὺς Τιτᾶνας καὶ	Γίγαντας	μυστήρια, θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους, καὶ τὰ
[6]	ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος καὶ Τιτᾶνας καὶ	Γίγαντας	τοὺς μυθικοὺς ὑπερβαλόντες καὶ Ὀφιανοὶ
[6]	σκότῳ καὶ ἱδρῦσθαι ἐν αὐτῷ	πάντας	τοὺς εἰς τὰς τῶν ζωγράφων
[6]	διηγούμενοι οὕτως ἔχον· ὅταν δὲ	πάντας	τοὺς ἐχθροὺς» ὑποτάξῃ ὑπὸ τοὺς
[6]	τὴν γλῶτταν, οὐδ´ αὐτόθεν κελεύει	φθάσαντας	πιστεύειν ὅτι τοιόσδε ἐστὶν ὁ
[6]	ἢ τὰς κατ´ ἀρετὴν πράξεις	ποιήσαντας,	εἰ τὰ ὄντως κακὰ πεποιήκει
[6]	δὴ υἱὸν θεοῦ ἡμᾶς λέγειν,	παραποιήσαντας	τὰ περὶ τοῦ κόσμου ὡς
[6]	νενικημένους, τοὺς δ´ ἐξώσαντας καὶ	νικήσαντας	τούτους ἔχειν τὸν οὐρανόν. Τούτου
[6]	τῆς περὶ αὐτοῦ ἀληθείας θεοσέβειαν	ἀσκήσαντάς	φαμεν ὑποκεῖσθαι ταῖς τῶν ἁμαρτανόντων
[6]	τὰ ἤθη, πρὸς δὲ τοὺς	φιλοσοφήσαντας	οὐδὲν οἵα τε ἐστὶν ἐνεργεῖν,
[6]	δὲ τούτοις φησὶν ὁ Κέλσος	παρακούσαντάς	τινας Χριστιανοὺς πλατωνικῶν λέξεων αὐχεῖν
[6]	καταλιπόντα τὰ δίκτυα τοῦ πατρός,	παρακούσαντας	τῶν Πλάτωνι ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς
[6]	θεοῦ γερῶν τοὺς κατ´ ἀρετὴν	βιώσαντας	ἢ τὰς κατ´ ἀρετὴν πράξεις
[6]	μὲν εἶναι νενικημένους, τοὺς δ´	ἐξώσαντας	καὶ νικήσαντας τούτους ἔχειν τὸν
[6]	πρὶν γένηται σάρξ» ὥστε αὐτοὺς	ὠφεληθέντας	καὶ ἀναβάντας ἀπὸ τῆς κατὰ
[6]	τὸν θεὸν» ὢν διὰ τοὺς	κολληθέντας	τῇ σαρκὶ καὶ γενομένους ὅπερ
[6]	θεοῦ δόξαν· οἷς οὐ χρῆναι	βουκοληθέντας	ἀποτρέπεσθαι πρὸς ἐκεῖνον, ἀλλὰ μόνῳ
[6]	καθαίρων καὶ παιδεύων τοὺς μὴ	βουληθέντας	παιδευθῆναι λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ ὑγιεῖ.
[6]	ἐπισταμένους αὐτοῦ τὰ πράγματα μηδὲ	παιδευθέντας	τὰ Ἑλλήνων μαθήματα· ἡμεῖς δὲ
[6]	μὲν αὐτὴ δύναται καὶ πρὸς	διαφθαρέντας	τὰ ἤθη, πρὸς δὲ τοὺς
[6]	ἢ διὰ γῆρας ἀχρήστους αὐτοὺς	ὄντας	καὶ ληροῦντας μηδὲν μὲν ἀλλήλους
[6]	ἀπαγγελλόμενος ἐφ´ ἑαυτὸν καλεῖ τοὺς	ὄντας	σάρκα, ἵν´ αὐτοὺς ποιήσῃ πρῶτον
[6]	φαίνεσθαι τοὺς τῶν φιλοσοφούντων λόγους,	ὄντας	υἱοὺς ἀνθρώπων» παρὰ τὸν τοῖς
[6]	τοὺς τὰ ἀληθῆ περὶ θεοῦ	ὑπολαβόντας	καὶ μὴ τὴν ἀξίαν τῆς
[6]	τοὺς ἀπὸ τῆς Στοᾶς, σωματικὰς	λέγοντας	εἶναι τὰς ἀρχὰς καὶ διὰ
[6]	ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ συνάπτει, οἰόμενος ἡμᾶς	λέγοντας	πνεῦμα» εἶναι τὸν θεὸν μηδὲν
[6]	πρὸς ἡμᾶς, ὡς θεὸν κατηραμένον	λέγοντας	τὸν τοῦδε τοῦ κόσμου καλὸν
[6]	οἰόμενος Χριστιανοὺς εἶναι τοὺς ταῦτα	λέγοντάς	φησι· Τί ἂν ἠλιθιώτερον ἢ
[6]	τοῦ λόγου δυνατὸν εἶναι τοὺς	ἀντιλέγοντας	ἐλέγχειν» Εἰ δὲ ῥᾳθυμοῦσί τινες,
[6]	ἐπανερχομένων, ὥστε τινὰς μὲν γίνεσθαι	λέοντας	ἄλλους δὲ ταύρους καὶ ἄλλους
[6]	κατὰ τοὺς ταῦτα περὶ αὐτοῦ	δοξάζοντας,	ἐπείπερ τῷ ὄφει, γνῶσιν καλοῦ
[6]	τοὺς θεατὰς τοῦ τηλικούτου κάλλους	συνανελθόντας	τῷ Ἰησοῦ τρεῖς ἀποστόλους. Ἀλλ´
[6]	φιλοσόφους ὡς πρὸς γόητα αὐτὸν	εἰσελθόντας·	ἐν οἷς οἶμαι καὶ περὶ
[6]	ἀνάλογον τοῖς πλήθεσιν ὀλίγους σοφοὺς	προσελθόντας	καὶ ἀπὸ τῆς καλουμένης παρ´
[6]	ἄρα τῇ πείρᾳ κατειλήφασι Χριστιανοὺς	ἐσθίοντας	σάρκας παιδίων καὶ μίξεσι ταῖς
[6]	σῴζεσθαι χρὴ καὶ τοὺς ἁπλουστέρους	προσιόντας	κατὰ δύναμιν τῇ θεοσεβείᾳ, ἡ
[6]	ἄλλους δὲ ταύρους καὶ ἄλλους	δράκοντας	ἢ ἀετοὺς ἢ ἄρκους ἢ
[6]	ὑγιῶς καὶ μετὰ βίου ὀρθοῦ	διδάσκοντας	τὸν Ἰησοῦ λόγον, χριστοὺς καὶ
[6]	καταφθοράν» φησίν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς	ἀποθνῄσκοντας»	Ἡ θεία τοίνυν σοφία, ἑτέρα
[6]	τοὺς ἀμαθῶς τὰ θεῖα γράμματα	ἀναγινώσκοντας.	Ἐκτίθεσθαι δὲ νῦν τὰς περισπώσας
[6]	ὡς Χριστιανοὺς τοὺς μηδ´ ἀκούειν	θέλοντας	τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, κἂν
[6]	φόβῳ τῆς αἰωνίου κολάσεως κἂν	συστέλλοντας	ἐπὶ ποσὸν τῆς κακίας καὶ
[6]	τῆς γραφῆς, αἰτιωμένης μὲν τοὺς	ἁμαρτάνοντας	ἀποδεχομένης δὲ τοὺς εὖ πράττοντας
[6]	πρὸς εἰλικρινῆ εὐσέβειαν ὤνησε τοὺς	ἐντυγχάνοντας	ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸν τὸν τοιαῦτα
[6]	λέξις ἐνθουσιᾶν πεποίηκε τοὺς γνησίως	ἐντυγχάνοντας	αὐτῇ· παρ´ οἷς τρέφεται τοῦτο
[6]	φθάνουσαν καὶ ἀγγέλους τοῦ θεοῦ»	ἀναβαίνοντας	καὶ καταβαίνοντας ἐπ´ αὐτῆς, τὸν
[6]	λέξεων αὐχεῖν τὸν ὑπερουράνιον θεόν,	ὑπεραναβαίνοντας	τὸν Ἰουδαίων οὐρανόν. Ἐν τούτοις
[6]	ἀγγέλους τοῦ θεοῦ» ἀναβαίνοντας καὶ	καταβαίνοντας	ἐπ´ αὐτῆς, τὸν δὲ κύριον
[6]	ἐκείνου, ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ	καταβαίνοντας	μετ´ Αἰγυπτίων ἐπὶ τὰ πετεινὰ
[6]	φησὶ τοὺς τὰ ἡμέτερα συγγράμματα	λιπόντας	Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας, οὐκ
[6]	πρόθεσιν τὴν αὐτοῦ ἐστι, βουλομένου	καταλιπόντας	ἡμᾶς χριστιανισμὸν προσέχειν αὐτοῦ τοῖς
[6]	σοφίας ἀλλὰ τοὺς ὑπερέχοντας καὶ	διαφέροντας	πάντων τῶν χριστιανισμῷ προσεχόντων, οὐδὲ
[6]	προφυλαττομένου τοὺς ἀντιδοξοῦντάς τε καὶ	ἀνταγείροντας.	Εἶθ´ ἑξῆς τούτοις ἐκτίθεσθαι βουλόμενος
[6]	ἀρχὰς καὶ διὰ τοῦτο πάντα	φθείροντας	κινδυνεύοντας δὲ καὶ αὐτὸν φθεῖραι
[6]	ἁμαρτάνοντας ἀποδεχομένης δὲ τοὺς εὖ	πράττοντας	καὶ οὐδὲν ἧττον κἀκεῖνα λεγούσης,
[6]	τούτων Ἰουδαίους μάλιστα τοὺς πάλαι	πράττοντας	οὐ μόνον οὐκ εἶπεν ἐνθεωτάτους
[6]	οὐδενὶ τῷ μὴ εἶναι τοὺς	μαγγανεύοντας	προφάσει τῆς κατὰ τὸν χαρακτῆρα
[6]	καὶ διὰ τοῦτο πάντα φθείροντας	κινδυνεύοντας	δὲ καὶ αὐτὸν φθεῖραι τὸν
[6]	περὶ δ´ ἐπικουρίας τὸ ἀπορώτατον	ἱκετεύοντας.	Κἄν τινες δὲ μὴ ταῦτα
[6]	ὡς ὅλου τούσδε τινὰς τοὺς	πιστεύοντας·	ἐπείπερ ὥσπερ ψυχὴ ζῳοποιεῖ καὶ
[6]	τῶν χάριτι διδασκόντων θεοῦ τοὺς	ἀκούοντας·	εἰ μὴ ἄρα ἴδιόν τι
[6]	νομιζομένη ἀπειλὴ ἐπιστρέφειν βούλεται τοὺς	ἀκούοντας,	ἡ δ´ ἐν τῷ κατακλυσμῷ
[6]	καὶ ὑφ´ οὑτινοσοῦν πιθανοῦ ἑτοίμως	ἔχοντας	ἄγεσθαι συγκατατεθεῖσθαι τῷ διαγράμματι. Οὐδενὶ
[6]	τῆς θείας σοφίας ἀλλὰ τοὺς	ὑπερέχοντας	καὶ διαφέροντας πάντων τῶν χριστιανισμῷ
[6]	λεοντοειδεῖς καὶ ὀνοκεφάλους καὶ δρακοντοειδεῖς	ἄρχοντας,	καὶ εἴ τις ἐκείνοις παραπλησίως
[6]	αὐτῷ πνεύματι. Διόπερ οὐ τοὺς	τυχόντας	εὕροις ἂν μετειληφότας τῆς θείας
[6]	γὰρ τοὺς ἀπείρους τῶν ἡμετέρων	ἐντυχόντας	αὐτοῦ τῇ γραφῇ πολεμῶσαι πρὸς
[6]	καὶ αἰτίου πατέρα καὶ κύριον	ἐπομνύντας·	ὅν, ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα
[6]	τούτοις ὡσπερεὶ πρὸς ἡμᾶς τοὺς	ὁμολογοῦντας	οὐκ ἀλλοτρίου τινὸς εἶναι καὶ
[6]	Ἰησοῦς ἀναγέγραπται. ~Οἴεται δὲ καὶ	τροπολογοῦντας	ἡμᾶς περὶ τοῦ σταυροῦ ἀναπεπλακέναι
[6]	περὶ δὲ ζωῆς τὸ νεκρὸν	ἀξιοῦντας	περὶ δ´ ἐπικουρίας τὸ ἀπορώτατον
[6]	μαγείᾳ τινὶ καὶ γοητείᾳ καὶ	καλοῦντας	ὀνόματα βαρβαρικὰ δαιμόνων τινῶν τοιαῦτα,
[6]	ἰδεῖν τοὺς ἐπὶ σοφίᾳ μέγα	φρονοῦντας	καὶ θεολογίᾳ ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ
[6]	πνεῦμα ὁ θεός, καὶ τοὺς	προσκυνοῦντας	αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ
[6]	θεολογίᾳ ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου»	προσκυνοῦντας,	εἰς τιμήν φασιν ἐκείνου, ἔσθ´
[6]	γόητος, ἐργολαβοῦντος καὶ προφυλαττομένου τοὺς	ἀντιδοξοῦντάς	τε καὶ ἀνταγείροντας. Εἶθ´ ἑξῆς
[6]	γῆρας ἀχρήστους αὐτοὺς ὄντας καὶ	ληροῦντας	μηδὲν μὲν ἀλλήλους διατιθέναι, ἐᾶν
[6]	ζωγράφων καὶ πλαστῶν καὶ ἀνδριαντοποιῶν	ἐνορῶντας	κακοτεχνίας, μὴ βουλομένους δ´ ἀναβλέψαι
[6]	ὑποκειμένοις τερατευομένοις πρὸς τοὺς μὴ	εἰδότας	ἄλλα μὲν αὐτῶν εἶναι τὰ
[6]	Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας, οὐκ	εἰδότας	ἥτις ποτέ ἐστιν ἡ τοῦ
[6]	ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις πρὸς τοὺς μηδαμῶς	εἰδότας	τὰ Χριστιανῶν, ὅτι ἄρα τῇ
[6]	πάντως ὑπεξάγει τοὺς τὸν κατακλυσμὸν	πεπονθότας,	ἀπαλλάττει δ´ αὐτοὺς τῆς ἐν
[6]	σοφίας, ἔχουσι δὲ καὶ τοὺς	διαβεβηκότας	ἀπ´ ἐκείνης ἐπὶ τὴν θείαν
[6]	τὸν τέλειον, ὡς κατὰ τοῦτο	ἀναβεβηκότας	μὴ χωρίζειν ἡμᾶς τὴν Ἰησοῦ
[6]	βουλόμενος τὰ αἰνίγματα, ὧν οἴεται	παρακηκοότας	ἡμᾶς τὰ περὶ τοῦ Σατανᾶ
[6]	οὐ τοὺς τυχόντας εὕροις ἂν	μετειληφότας	τῆς θείας σοφίας ἀλλὰ τοὺς
[6]	οὐχ ὥσπερ ἀπὸ μακροῦ ὕπνου	διαναστὰς	ὁ θεὸς ἔπεμψε τὸν Ἰησοῦν
[6]	τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου διδάσκων καὶ	παριστὰς	μετά τινος ἐπικρύψεως, τίνα τρόπον
[6]	καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα»	παριστὰς	τὴν ἀρχὴν τῆς τῶν πάντων
[6]	λόγος τοῦ θεοῦ τὸ μέγεθος	παριστὰς	τῆς γνώσεως τοῦ πατρός, ὅτι
[6]	αὐτῶν· ὅπου δὲ κατὰ τὰς	αὐτὰς	γραφὰς δόξαι ἄν τις τὰ
[6]	καὶ ἀναζωγραφεῖ αὐτῶν μονομαχίας, λέγων	αὐτὰς	εἶναι ὡς τῶν ὀρτύγων, καὶ
[6]	ἀσεβῶν μύθους ἐροῦσιν οἱ διϊόντες	αὐτάς·	ἡμεῖς δὲ καὶ τοῦτο πεποιήκαμεν,
[6]	τὰς λέξεις μήτ´ ἀγωνιζόμενος πρὸς	αὐτάς·	οὐ γὰρ εἶχεν οἶμαι λόγους
[6]	πιθανότητας προηνέγκατο, κἂν ἠγωνισάμεθα πρὸς	αὐτάς·	οὐκ εὔλογον δέ μοι φαίνεται
[6]	αἱ ἀρεταὶ καὶ αἱ κατὰ	ταύτας	πράξεις, ὥσπερ κυρίως κακὰ τὰ
[6]	ἐὰν καὶ τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ	ἰδιώτας	οἷός τέ τις γένηται ἐπιστρέφειν·
[6]	Κυρίως δὴ κατὰ τὰς θείας	γραφὰς	ἀγαθά εἰσιν αἱ ἀρεταὶ καὶ
[6]	ὅπου δὲ κατὰ τὰς αὐτὰς	γραφὰς	δόξαι ἄν τις τὰ ἐναντία
[6]	θείαις ἀναγνώσεσι καὶ ἐρευνᾶν τὰς	γραφὰς»	καὶ κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ
[6]	Ἰησοῦ ἐντολὴν τῷ ἐρευνᾶν τὰς	γραφὰς»	καὶ μᾶλλον τῶν φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων
[6]	κακῶν, τῶν κατὰ τὰς θείας	γραφάς,	καὶ τίνα ἡμῖν λεκτέον πρὸς
[6]	πιθανὸν δὲ τὸν ὅλῳ ἔθνει	γραφὰς	καταλιπόντα περὶ ὧν ἐβούλετο πεῖσαι
[6]	ἀπαγγέλλων τὰς τοῦ Ἰησοῦ διαφόρους	μορφὰς	ἀναφέρεσθαι ἐπὶ τὴν τοῦ θείου
[6]	ὥς τινων εἰς τὰς ἀρχοντικὰς	μορφὰς	ἐπανερχομένων, ὥστε τινὰς μὲν γίνεσθαι
[6]	Καί φασι τῆς ὀγδοάδος τὰς	ἀρχὰς	ἐντεῦθεν εἶναι. Εἶθ´ ἑξῆς διδάσκονται
[6]	Στοᾶς, σωματικὰς λέγοντας εἶναι τὰς	ἀρχὰς	καὶ διὰ τοῦτο πάντα φθείροντας
[6]	πρὸς τὸ ὑπαγαγέσθαι καὶ διαθεῖναι	ψυχὰς	κατὰ ταῦτα. Διόπερ οἱ ἰδιῶται
[6]	λῆρον συνέθηκε βαθύν, ἀλαζονικῶς αὐτὸν	ἐπιγράψας	ἀληθῆ λόγον. Ἐπεὶ δὲ ὡς
[6]	ὁδὸν δὲ εἶναι ταῖς ψυχαῖς	ἐς	γῆν καὶ ἀπὸ γῆς Κέλσος
[6]	ἐν τῷ ἑβραϊκῷ. Τὸ τοίνυν	ἀσεβὲς	διάγραμμα τὸν σαφῶς οὕτως κατηγορηθέντα
[6]	τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις, καὶ οὐδὲν	ἐναργὲς	βλέπω. Εἶτα πρὸς τὸν οὕτως
[6]	καὶ πληκτικὸν λέγοντα τό· Οὐδὲν	ἐναργὲς	βλέπω ἐν τοῖς σοῖς λόγοις.
[6]	ὁ Χριστιανὸς πρὸς Κέλσον οὐδὲν	ἐναργὲς	καὶ πληκτικὸν λέγοντα τό· Οὐδὲν
[6]	δύο κύκλους καὶ ἄλλο σχῆμα	ῥομβοειδές,	σοφίας πρόνοια» καὶ ἔνδον μὲν
[6]	τοίνυν γέγραπται τὰ περὶ τοῦ	δυσειδὲς	γεγονέναι τὸ τοῦ Ἰησοῦ σῶμα,
[6]	ἀλλ´ ὥς φασι, μικρὸν καὶ	δυσειδὲς	καὶ ἀγεννὲς ἦν. Φαίνεται δὴ
[6]	Κέλσος τρίτον ἀμφίβιόν τινα καὶ	φρικῶδες	ἐπισυρίζοντα· τὸ δὲ διάγραμμα τρίτον
[6]	Τούτῳ δ´ ἡμεῖς κατὰ τὸ	φιλομαθὲς	ἡμῶν περιτετεύχαμεν, ἐν ᾧ εὕρομεν
[6]	οὐδὲν γὰρ πέπονθεν ὀνόματι καταληπτόν.	Ἀληθὲς	δὲ καὶ τὸ ἔξω παντὸς
[6]	παραστῆσαι τὰς ἰδιότητας τοῦ θεοῦ,	ἀληθές	ἐστι τὸ λεγόμενον, εἴ γε
[6]	τὸ λεγόμενον, κἂν καθ´ αὑτὸ	ἀληθὲς	καὶ πιστικώτατον ᾖ, πρὸς τὸ
[6]	τοῖς προκειμένοις ὁ Κέλσος εἶπεν	ἀληθές,	ὅτι ἀκούσας τις αὐτοῦ τῶν
[6]	ὡς δι´ αὐτῶν παριστάντες τὸ	ἀληθές,	οὔτ´ ἂν ὁ Κέλσος ἐν
[6]	περὶ τῶν τηλικούτων ἀνδρῶν τὸ	ἀληθές,	φημὶ ὅτι μᾶλλον Πλάτωνος οὗτοι
[6]	καταμεμολυσμένον τῇ τοῦ σώματος φύσει.	Εὔηθες	οὖν ἀπαντᾶν ἡμᾶς πρὸς τοὺς
[6]	ἀτιμότατα ἢ κεκολασμένος αἴσχιστα, κἂν	χθὲς	καὶ πρώην ἐν τοῖς πάντων
[6]	δ´ ὁ θεῖος λόγος οὐκ	αὔταρκες	εἶναι τὸ λεγόμενον, κἂν καθ´
[6]	οὖν οὐχ ὁρᾷ αὐτόθεν τὸ	εὐτελὲς	αὐτοῦ τῆς κατηγορίας, διαλοιδορουμένου ἀνθρώπους,
[6]	καὶ περὶ μὲν ὑγείας τὸ	ἀσθενὲς	ἐπικαλουμένους περὶ δὲ ζωῆς τὸ
[6]	ἐρεῖ· ἀπ´ ἄλλων γὰρ ὁρμώμενοι	Ἕλληνες	πραγμάτων καὶ ἐτυμολογιῶν οὕτως ὠνόμασαν
[6]	λίβα ἢ κατὰ νότον, καὶ	τίνες	αἱ κατὰ θάλασσαν, καὶ τίνες
[6]	τίνες αἱ κατὰ θάλασσαν, καὶ	τίνες	αἱ τελευταῖαι κατὰ βορρᾶν. Ὄψεται
[6]	μεμαθηκότα τὸν Πλάτωνα, ὡς δέ	τινες	ἀνέγραψαν, ἔτι καὶ τοῖς προφητικοῖς
[6]	καὶ σελήνην καὶ ἀστέρας παρεληλύθασι,	τινὲς	δὲ μετὰ τὴν τούτων γένεσιν,
[6]	ἐπικουρίας τὸ ἀπορώτατον ἱκετεύοντας. Κἄν	τινες	δὲ μὴ ταῦτα φῶσιν εἶναι
[6]	χεῖρα τοῦ θεοῦ» Εἰ δέ	τινες	διὰ τὴν ἰδιωτείαν μὴ τρανώσαντες
[6]	μεμφομένοις τοὺς τοιούτους, εἰ δή	τινες	εἰσὶ λέγοντες θεὸν κατηραμένον τὸν
[6]	τῆς θυγατρὸς Σιών» καὶ εἴ	τινες	εἰσὶν ἐκ λόγων τὴν γένεσιν
[6]	καὶ ἀνδραπόδων δεόμενα· διαλήψεται γὰρ	τίνες	ἐν αὐτοῖς, καὶ τίνα τὰ
[6]	στῆθι μετ´ ἐμοῦ. Εἰ δέ	τινες	λέξεις οἱονεὶ κίνησίν τινα παριστᾶσιν
[6]	τῶν τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν, ὧν	τινὲς	μὲν πρὶν φῶς καὶ οὐρανὸν
[6]	ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» Εἰ δὲ ῥᾳθυμοῦσί	τινες,	οὐκ ἀσκοῦντες προσέχειν ταῖς θείαις
[6]	ἑρπετά. Ἵνα δὲ καὶ δοκῶσί	τινες	ταῦτα ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´ εὑρεθήσονται ἀλλάξαντες
[6]	χριστοὶ γεγόνασιν ἐν τῷ κόσμῳ,	οἵτινες	ἀνάλογον ἐκείνῳ ἠγάπησαν δικαιοσύνην καὶ»
[6]	πολλοὺς ἐπιφανέντα, διαβολὴ καὶ κακηγορία·	οἵτινες	καὶ τὸ Σωκράτους δαιμόνιον ὡς
[6]	λόγων τὴν γένεσιν λαβόντες μεγαλοφώνων,	οἵτινες	οὐδὲν ἀποδέουσι νοητῆς βροντῆς» Ἀλλὰ
[6]	τοῦ θεοῦ καὶ μεγαλονοίας πεπληρωμένα·	οἵτινες	οὐχ, ὡς οἴεται Κέλσος, παρακούσαντες
[6]	φασι, μικρὸν καὶ δυσειδὲς καὶ	ἀγεννὲς	ἦν. Φαίνεται δὴ καὶ ἐν
[6]	οὐ μὴν ὡς ἐκτέθειται καὶ	ἀγεννές,	οὐδὲ σαφῶς δηλοῦται ὅτι μικρὸν
[6]	τῇ Ἀμφικτιόνῃ· καὶ ἄλλοι δὲ	πλείονες	τῶν Πλατωνικῶν ἐν τῷ Πλάτωνος
[6]	ἀπ´ ἄλλων δὲ Ἰνδοὶ ἢ	Αἰθίοπες	ἢ Λίβυες, ἢ ὅπως φίλον
[6]	ὕδατος ἀρχῆς, ἕνα βλέπων μύστην	πάρες	με παρθένου πνεύματι κεκαθαρμένον, ὁρῶν
[6]	πρώτης λαχὼν ἀρχὴν πύλης Ὡραῖε,	πάρες	με, σῆς ὁρῶν δυνάμεως σύμβολον
[6]	κτίσεως χάριτι λυομένης, πεντάδι δυνατωτέρᾳ,	πάρες	με, σύμβολον ὁρῶν σῆς τέχνης
[6]	οἴονται· Δευτέρας ἄρχων πύλης Αἰλωαιέ,	πάρες	με τῆς σῆς μητρὸς φέροντά
[6]	ἀπολογίας ταῦτα· Ἐγὼ γάρ, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, δι´ οὐδὲν ἄλλο ἢ
[6]	πολλῷ βελτίους ἐγένοντο. ~Παλαιοὶ τοίνυν	ἄνδρες	καὶ σοφοὶ δηλούσθωσαν τοῖς ἐπίστασθαι
[6]	αὐτοῖς θεοῦ υἱὸν καλεῖν, σημαίνω.	Ἄνδρες	παλαιοὶ τόνδε τὸν κόσμον ὡς
[6]	ταρταρίη μοῖρα· φυλάσσουσι δ´ αὐτὴν	θυγατέρες	Βορέου Ἅρπυιαί τε καὶ Θύελλα,
[6]	ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» καὶ Αἱ	χεῖρες	αὐτοῦ ἔστησαν τὸν οὐρανὸν» καὶ
[6]	εἰδέναι τι πλεῖον ἡμῶν οἱ	γόητες	ἐξαπατῶσι τοὺς ὑπὸ τῆς τῶν
[6]	λεγόμενον, εἴ γε καὶ πολλαὶ	ποιότητες	οὐκ εἰσὶν ὀνομασταί. Τίς γὰρ
[6]	οὔτε τὰ τῶν θείων γραφῶν	διακρίναντες,	πάντ´ ἔφυραν· ἀπὸ μὲν μαγείας
[6]	τινες ταῦτα ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´ εὑρεθήσονται	ἀλλάξαντες	τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν
[6]	τῶνδε κακίᾳ βασανισθέντες καὶ πάντα	πράξαντες,	ἵνα μηδὲν κίβδηλον πρόωνται ἐπὶ
[6]	τὸν κλῆρον ἔχοντα ἐν ἐρήμῳ·	πάντες	γὰρ οἱ τῆς τοῦ χείρονος
[6]	αὐτῶν ἡ διδαχή, ἀνῃρέθησαν, καὶ	πάντες	ὅσοι ἐπείθοντο» αὐτοῖς παραχρῆμα διεσκεδάσθησαν.
[6]	ὅν, ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα	πάντες	σαφῶς εἰς δύναμιν ἀνθρώπων εὐδαιμόνων.
[6]	αὐτοὺς τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσιν	ἅπαντες	οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ
[6]	ἐπῃσχύνθη, ὁποῖον οἱ τοὺς ὀνοκεφάλους	ἀναπλάσαντες	καὶ τὰς καθ´ ἑκάστην πύλην
[6]	ἀκοήν. Ὅσοι δέ, πολλὰ χαίρειν	φράσαντες	ὡς ἀνδραπόδοις τοῖς ἰδιώταις καὶ
[6]	ἁμαρτανομένων χύσιν. Οὔτ´ οὖν οἱ	κατασκευάσαντες	τὸ διάγραμμα οὔτε Κέλσος οἶδε
[6]	μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλ´	εὐδοκήσαντες	ἐν τῇ ἀδικίᾳ. Ἕκαστον δὲ
[6]	ταῦτα συνταξάμενοι, οὔτε τὰ μαγείας	νοήσαντες	οὔτε τὰ τῶν θείων γραφῶν
[6]	λόγῳ ὁ θεός· εἰ δὲ	νοήσαντες	τὸ Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ
[6]	τὴν Ἰησοῦ διδασκαλίαν ποταμούς τε	χωρήσαντες	τῶν θεωρημάτων σὺν τοῖς λεγομένοις
[6]	τοὺς πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους τι εἰδέναι	ζητήσαντες,	περιτετεύχαμεν πρεσβεύοντι τὰ τοῦ διαγράμματος.
[6]	καὶ Ἑλλήνων οἱ μὴ εὐκαταφρονήτως	φιλοσοφήσαντες	εἰρήκασιν ἐν τῷ· Ὅταν δ´
[6]	ἐπιτελουμένην πανήγυριν· καὶ τηλικαῦτά γε	φιλοσοφήσαντες	περὶ τῆς ψυχῆς καὶ τὴν
[6]	ἕκτος ἡμῶν τόμος, αὐτοῦ που	καταπαύσαντες	τὸν λόγον ἀρξόμεθα θεοῦ διδόντος
[6]	καὶ παρακεκινδυνευμένως τῇδε τῇ γραφῇ	πιστεύσαντες	ἐξεθέμεθα τάχα οὐδέν· εἰ δέ
[6]	ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες οἱ μὴ	πιστεύσαντες	τῇ ἀληθείᾳ ἀλλ´ εὐδοκήσαντες ἐν
[6]	δυσφημίαν τοῦ λόγου, ὡς ἄρα	καταθύσαντες	παιδίον μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ τῶν σαρκῶν,
[6]	γινώσκομεν, πῇ μὲν ἀπ´ αὐτῶν	ἀκούσαντες,	πῇ δὲ τοῖς συγγράμμασιν αὐτῶν
[6]	τῇ ψυχῇ» ὧν καὶ ἡμεῖς	ἀκούσαντες	συγκατατιθέμεθα ὡς καλῶς λεγομένοις, ὁ
[6]	οἵτινες οὐχ, ὡς οἴεται Κέλσος,	παρακούσαντες	τοῦ Πλάτωνος τοιαῦτ´ εἰρήκασι. Πῶς
[6]	τινες διὰ τὴν ἰδιωτείαν μὴ	τρανώσαντες	τὸ περὶ τῆς ταπεινοφροσύνης δόγμα
[6]	διαγράμματα ἐσεμνοποίουν ὡς δι´ αὐτῶν	παριστάντες	τὸ ἀληθές, οὔτ´ ἂν ὁ
[6]	τοιαῦτα περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ	γράψαντες	καταβαίνουσιν εἰς Πειραιέα» προσευξόμενοι ὡς
[6]	ἀληθῶς σῴζεσθαι θέλοντες; Ἦ κύβους	ἀναρρίψαντες	μαντεύσονται, ποῖ τράπωνται καὶ τίσι
[6]	οἱ πάντα τὸν βίον ἑαυτῶν	ἀναθέντες	κατὰ τὴν Ἰησοῦ ἐντολὴν τῷ
[6]	αὐτῷ· Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με»	ἐλεηθέντες	ἀπολάβωσι τοὺς ὀφθαλμοὺς καινοὺς καὶ
[6]	ὑπολαβόντες τετερατεῦσθαι καὶ διὰ τοῦτο	βουληθέντες	ὁμοίως τερατεύσασθαι, ὡς καὶ αὐτοὶ
[6]	τὸν τρόπον τοῦτον· Οὐαὶ οἱ	τιθέντες	τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ
[6]	ἐκπεριῆλθον πολλὰ ἔθνη τῆς οἰκουμένης,	διατιθέντες,	ὡς ὁ λόγος ἐβούλετο, κατ´
[6]	τοῦ θεοῦ καὶ τὰς ἰδέας	φαντασθέντες	ἀπὸ τῆς κτίσεως τοῦ κόσμου»
[6]	τοῦ Ἀντιχρίστου· οἷς εἰς ταῦτα	ἀρκεσθέντες	ἴδωμεν καὶ ἄλλην τοῦ Κέλσου
[6]	ἐν πυρὶ τῇ τῶνδε κακίᾳ	βασανισθέντες	καὶ πάντα πράξαντες, ἵνα μηδὲν
[6]	ὅτε καὶ Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας»	ὀφθέντες	ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴν ἔξοδον
[6]	τοὺς πολλούς, ἕως προτραπέντες καὶ	εἰσαχθέντες	ἕκαστος κατὰ δύναμιν ἀναβῶσιν ἐπὶ
[6]	ὀρθῆς» ὑψηλῆς καὶ χαύνης ἐλπίδος»	πληρωθέντες	ὡς σεμνὰ ἄττα» μεμαθηκότες λέγουσί
[6]	προφητῶν τοῖς ἀνθρώποις, ἵνα οἱ	συνιέντες	τῶν λόγων αὐτῶν οἰκειωθῶσι μὲν
[6]	τὴν λογικὴν ἑαυτῶν φύσιν, ἄξιοι	φανέντες	τῆς εἰς τὰ θεῖα ἀναβάσεως
[6]	καὶ ἑνὸς θεοῦ· ὅπερ μὴ	συνέντες	οἱ ἐχθροὶ θεῷ, ὡς καὶ
[6]	δυναμένης ἐπαγαγέσθαι τοὺς πολλούς, ἕως	προτραπέντες	καὶ εἰσαχθέντες ἕκαστος κατὰ δύναμιν
[6]	Ἰουδαίοις διαλεγόμενοι εἴτε καθ´ ἑαυτοὺς	ὄντες	ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν ἴσμεν,
[6]	διὰ τὴν κακίαν μερίδος ἐναντίοι	ὄντες	τοῖς ἀπὸ τοῦ κλήρου τοῦ
[6]	ταῦτα τοῦ Ἔτι δ´ ἄνωθεν	λαβόντες	ἐπισκεψώμεθα, πῶς οὐκ ἂν ἄτοπος
[6]	οὔτ´ ἀπὸ Περσῶν ἢ Καβείρων	λαβόντες	ἡμῶν οἱ προφῆται λέγουσί τινα
[6]	ἀπὸ μὲν μαγείας τὸν Ἰαλδαβαὼθ	λαβόντες	καὶ τὸν Ἀσταφαιὸν καὶ τὸν
[6]	εἰσὶν ἐκ λόγων τὴν γένεσιν	λαβόντες	μεγαλοφώνων, οἵτινες οὐδὲν ἀποδέουσι νοητῆς
[6]	ἐτῶν ἕξεως, ἧς ἐχωροῦμεν τότε,	διαλαβόντες	περὶ τῶν κατὰ Μωϋσέα ἓξ
[6]	ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον»	ἀναλαβόντες	κατὰ τὴν Ἰησοῦ διδασκαλίαν ποταμούς
[6]	δὲ ἡμεῖς καὶ τῇ πείρᾳ	παραλαβόντες	ὅτι οἱ κατὰ χριστιανισμὸν διὰ
[6]	θεοῦ. Οἱ γὰρ ὁμοίως Κέλσῳ	ὑπολαβόντες	τετερατεῦσθαι καὶ διὰ τοῦτο βουληθέντες
[6]	θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει» καὶ	σέβοντες	καὶ λατρεύοντες τῇ κτίσει παρὰ
[6]	στενὴν τάχα οἱ τὴν μετενσωμάτωσιν	εἰσάγοντες	φήσουσιν. Αὐτομάτως δὲ ἀνοιγομένας πύλας
[6]	ἐὰν μὲν τὴν αὐτὴν ἀρετὴν	λέγοντες	ἀνθρώπου καὶ θεοῦ οἱ ἀπὸ
[6]	τούτων συνέστησαν· ἀλλὰ καὶ οἱ	λέγοντες	αὐτὰ γενητὰ οὐχ ὁμονοοῦσι περὶ
[6]	τοιούτους, εἰ δή τινες εἰσὶ	λέγοντες	θεὸν κατηραμένον τὸν Ἰουδαίων, τὸν
[6]	Διόπερ μακρὰν χαιρέτωσαν οἱ ταῦτα	λέγοντες	καὶ ὁ μὴ πραγματικῶς αὐτῶν
[6]	ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν»	λέγοντες	τὸν μὲν προσεχῶς δημιουργὸν εἶναι
[6]	ἐστι» τὸ πρῶτον ἀγαθὸν καὶ	λέγοντες	ὡς ἐκ πολλῆς συνουσίας γινομένης
[6]	δύναμιν καὶ θειότητα οὐκ ἀγεννῶς	ἰδόντες	οὐδὲν ἧττον ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς
[6]	καὶ μικρά, ἀλεκτρυόνα» τῷ Ἀσκληπιῷ»	ἀποδιδόντες·	καὶ τὰ» ἀόρατα» τοῦ θεοῦ
[6]	τε καὶ γλώττῃ ἑβραίᾳ Σατανᾶν	ὀνομάζοντες	τὸν αὐτόν. Ἄλλως μὲν οὖν
[6]	οὗ ἦν καὶ Ἱερουσαλήμ. Καὶ	ἐξετάζοντες	τὴν ἀκολουθίαν τοῦ εἶναι ἐπουράνιον
[6]	τὸ ὅμοιον ἐκείνῳ πράττοντες καὶ	παίζοντες	καὶ ἡμεῖς ἀποφανούμεθα ὅτι τίς
[6]	ἀλλὰ παραπλήσιόν τι ποιῶν οἷς	παίζοντες	οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταὶ
[6]	τῇ καταστάσει προσάγομεν τὸν λόγον,	μαθόντες	εἰδέναι, πῶς δεῖ ἡμᾶς ἑνὶ
[6]	οὐ πάντως οἱ τὸν κατακλυσμὸν	παθόντες	ὑπεξάγονται ἀπὸ τοῦ οὕτως ὀνομαζομένου
[6]	Οὐδενὶ γοῦν, καίτοι γε πολλοὺς	ἐκπεριελθόντες	τόπους τῆς γῆς καὶ τοὺς
[6]	τὴν διαγωγὴν τῆς καλῶς βεβιωκυΐας	διεξελθόντες,	καταλιπόντες τὸ μέγεθος ὧν αὐτοῖς»
[6]	τῶν ἀσεβῶν μύθους ἐροῦσιν οἱ	διϊόντες	αὐτάς· ἡμεῖς δὲ καὶ τοῦτο
[6]	ἀπὸ τῶν θείων παρετιθέμεθα γραμμάτων.	Ἑκόντες	οὖν ὑπερβαίνομεν ταῦτα, ἐν οἷς
[6]	ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία.	Φάσκοντες	εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν
[6]	τηλικούτῳ υἱῷ τοῦ θεοῦ ἡνῶσθαι	φάσκοντες	τῇ ἄκρᾳ μετοχῇ ἐκείνου τὴν
[6]	Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας τοὺς μυθικοὺς	ὑπερβαλόντες	καὶ Ὀφιανοὶ διὰ τοῦτο καλούμενοι
[6]	τί ποιήσουσιν οἱ ἀληθῶς σῴζεσθαι	θέλοντες;	Ἦ κύβους ἀναρρίψαντες μαντεύσονται, ποῖ
[6]	Ἀρκαδίας· ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν γελωτοποιεῖν	θέλοντες	τοιαῦτα συνέταττον, οὐ πιθανὸν δὲ
[6]	τοῦ ἀστέρος, τὴν δευτέραν Ἀφροδίτης,	παραβάλλοντες	αὐτῇ τὸ φαιδρόν τε καὶ
[6]	Ἴστω δὲ Κέλσος καὶ οἱ	ἐντυγχάνοντες	αὐτοῦ τῷ βιβλίῳ ὅτι οὐδαμοῦ
[6]	αὐτὸν τρόπον ὅτι Χριστὸς ἐπιδεδήμηκε	γνόντες	θεωροῦμεν ὅτι δι´ αὐτὸν πολλοὶ
[6]	τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι	γνόντες	τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν
[6]	τὸ μηδὲν παραλελοιπέναι τῶν ἐπιβαλλόντων	ἀναβαίνοντες	ἐπὶ τὴν θεωρίαν καὶ τὴν
[6]	κατηγοροῖντο οἱ τύπτοντες ἢ οἱ	τέμνοντες·	οὕτως, εἰ ὁ θεὸς λέγεται
[6]	ὑποστάσεως καὶ τῆς λαμπρότητος αἰσθόμεθα	βλέποντες	αὐτά· ἀλλ´ οὐ δή που
[6]	Ἰησοῦ, οὐκ εὐθὺς ἂν οἱ	βλέποντες	τὸ σῶμα ἐπίστευον ὅτι οὐκ
[6]	θειότερον ὧν κατέλιπεν ἢ μή,	καταλιπόντες	ἑκάστῳ ἐξετάζειν κατὰ τὸ δυνατόν,
[6]	διαγωγὴν τῆς καλῶς βεβιωκυΐας διεξελθόντες,	καταλιπόντες	τὸ μέγεθος ὧν αὐτοῖς» ὁ
[6]	τῷ εὐαγγελίῳ γεγραμμένην ὡς κολαστήριον	εὑρόντες,	ἐζητήσαμεν, εἴ που τῶν παλαιῶν
[6]	τερατεύσασθαι, ὡς καὶ αὐτοὶ παραπλησίως	κρατήσοντες	τῶν ἀνθρώπων, τὸ οὐδὲν εἶναι
[6]	ἰατρούς, οὐδὲν ἂν κατηγοροῖντο οἱ	τύπτοντες	ἢ οἱ τέμνοντες· οὕτως, εἰ
[6]	νυνὶ δὲ τὸ ὅμοιον ἐκείνῳ	πράττοντες	καὶ παίζοντες καὶ ἡμεῖς ἀποφανούμεθα
[6]	ὄνομα τοῦ εἰδώλου ἐπ´ ἄλλου	τάττοντες	τρανότερον φήσομεν ἐν τῇ ψυχῇ
[6]	τοῦ Ἰησοῦ τὸν ἐπὶ πᾶσι	θεραπεύοντες	θεὸν καὶ βιοῦντες κατὰ τὸ
[6]	τῷ ψεύδει» καὶ σέβοντες καὶ	λατρεύοντες	τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα»
[6]	μὲν γὰρ μελῶν, σύμφαμεν αὐτῷ	προσυπακούοντες	ὧν ἴσμεν σωματικῶς καὶ κοινότερον
[6]	τῇ διδασκαλίᾳ ὡς ἀπόρρητά τινα	ἔχοντες	οὐ πάνυ δ´ ἐδυνήθησαν, ἀκουέτω
[6]	Κέλσῳ ἐπλανῶντο, ὡς σεμνοὺς μὲν	ἔχοντες	περιβόλους τῶν νομιζομένων ἱερῶν ἔνδον
[6]	δὲ τοῖς συγγράμμασιν αὐτῶν ἐπιμελῶς	ἐντυχόντες.	~Μετὰ δὲ ταῦτα Κέλσος φησίν·
[6]	ἑκάστῳ ἐξετάζειν κατὰ τὸ δυνατόν,	δεικνύντες	δ´ ὅτι καὶ οἱ καθ´
[6]	καὶ τοῦτον ἤνεγκεν— ἀλλὰ καὶ	δεικνύντες	τὸ βούλημα τῶν εἰπόντων τό·
[6]	ἐπαγγέλλονται θεόν, οὐδαμῶς εἰς αὐτὸν	ἀσεβοῦντες.	Ἀλλ´ οὐδ´ ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν
[6]	ἐπὶ πᾶσι θεραπεύοντες θεὸν καὶ	βιοῦντες	κατὰ τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ ταῖς
[6]	ὁμοίως ἀπὸ θείων αἰνιγμάτων πεπλανημένην,	ποιοῦντες	τῷ θεῷ ἐναντίον τινά, διάβολόν
[6]	Εἰ δὲ ῥᾳθυμοῦσί τινες, οὐκ	ἀσκοῦντες	προσέχειν ταῖς θείαις ἀναγνώσεσι καὶ
[6]	βελτιώσεως. Καὶ ταῦτά γε οὐκ	ἐγκαλοῦντες	Πλάτωνί φαμεν— ὁ γὰρ πολὺς
[6]	καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω δὲ	ἐγκαλοῦντες	τοῖς κατὰ τὴν προχειροτέραν ἐκδοχὴν
[6]	Πέρσαι δὲ οἱ τὰς μητέρας	γαμοῦντες	καὶ θυγατράσι μιγνύμενοι ἔνθεον ἔθνος
[6]	ὁ ἡμέτερος μαρτυρεῖ λόγος, οἱ	φρονοῦντες	ὅτι ῥητὸν οὐδαμῶς ἐστι» τὸ
[6]	Φάραγξ Ἐννὸμ καὶ ἡ Γέεννα.	Ἐπιτηροῦντες	δὲ τὰ ἀναγνώσματα εὑρίσκομεν καὶ
[6]	κηρύγματος» λέγουσιν οἱ τοῦτο μόνον	θεωροῦντες·	Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν
[6]	τοῦτο παριστάσαις οὕτως· Οἱ δὲ	ἐκζητοῦντες	τὸν κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς
[6]	παραχρῆμα διεσκεδάσθησαν. Οὐ κύβους οὖν	ἀναρριπτοῦντες	μαντευόμεθα, ποῖ τραπώμεθα καὶ τίνι
[6]	Εὐφράτην τινὰ εἰσηγητὴν τῶν ἀνοσίων	αὐχοῦντες	λόγων. ~Εἶθ´ ἑξῆς ὡς Χριστιανοῖς
[6]	τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς ἡμῶν,	ὁρῶντες	διαφορὰν φωτὸς καὶ σκότους ἐν
[6]	ἐλπίδος» πληρωθέντες ὡς σεμνὰ ἄττα»	μεμαθηκότες	λέγουσί τινα ὡς ἀληθῆ, ὅτι
[6]	ἔργα ἑαυτῶν ταῖς ἓξ ἡμέραις	πεποιηκότες	καὶ διὰ τὸ μηδὲν παραλελοιπέναι
[6]	περί τινος νομιζομένης ἐπιστήμης ἀνάληψιν	κεκμηκότες	περὶ τὴν ἐξέτασιν τοῦ βουλήματος
[6]	καὶ παραστήσωμεν ἀκριβέστερον ἐκείνου αὐτὰ	ἐγνωκότες	οἱ Χριστιανοί, ὡς οὐ Χριστιανῶν
[6]	δὲ Ἰνδοὶ ἢ Αἰθίοπες ἢ	Λίβυες,	ἢ ὅπως φίλον ἑκάστοις ὀνομάζειν,
[6]	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος»	σαφὲς	ὅτι τὸ ἀπὸ τῆς προφητείας
[6]	τῆς πρὸ πλειόνων ἐτῶν ἕξεως,	ἧς	ἐχωροῦμεν τότε, διαλαβόντες περὶ τῶν
[6]	περὶ τῆς κλίμακος λόγῳ· περὶ	ἧς	καὶ τῷ Φίλωνι συντέτακται βιβλίον,
[6]	ἀπολελειμμένων τοῦ θείου νόμου τιμωρός,	ἧς	ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος
[6]	τὴν ἑξῆς αὐτοῦ λέξιν, δι´	ἧς	οἱονεὶ προσωποποιεῖταί τινα, μετὰ τὸ
[6]	δέ τις βούλοιτο μὴ ἀφ´	ἧς	παρέθετο αἱρέσεως ἀσημοτάτης ἀλλὰ ἀπὸ
[6]	κατὰ τὴν πεπλανημένην ἑαυτῶν σοφίαν,	ἧς	σύμβολον εἶναι βούλονται καὶ δώδεκα
[6]	ἀποθνῄσκουσαν ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην εἰς οὐρανόν,	ἧς	σύμβολον Ἠλίας ἦν. Ὁ δὲ
[6]	μυστηρίων υἱοῦ καὶ πατρὸς ἄρχων	νυκτοφαὴς	δεύτερε Ἰαὼ καὶ πρῶτε δέσποτα
[6]	καὶ γῆ καὶ τὸ τῆς	γῆς	ἀόρατον καὶ ἀκατασκεύαστον, καὶ τίς
[6]	ὃν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς	γῆς,	ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ
[6]	αἰῶνος ἀπόρροιαν εἶναι τὴν ἐπὶ	γῆς	ἐκκλησίαν, καὶ περιτομῆς τινος ἐν
[6]	γένος αὐτῶν αὐξήσειν μέχρι περάτων	γῆς	ἐπαγγειλάμενον καὶ ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν
[6]	ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς	γῆς·	καὶ διενοήθη ἐν τῇ καρδίᾳ
[6]	αἱ κακίαι τῶν ἐπὶ τῆς	γῆς,	καὶ πᾶς τις διανοεῖται ἐν
[6]	γε πολλοὺς ἐκπεριελθόντες τόπους τῆς	γῆς	καὶ τοὺς πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους τι
[6]	ψυχαῖς ἐς γῆν καὶ ἀπὸ	γῆς	Κέλσος μὲν κατὰ Πλάτωνά φησι
[6]	ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ	γῆς,	ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν
[6]	κόσμου, συνεστῶτος ἐξ οὐρανοῦ καὶ	γῆς,	οὐ πάντως ὑπεξάγει τοὺς τὸν
[6]	οὐρανοῦ γὰρ οὔπω γεγονότος οὐδὲ	γῆς	πω ἐρηρεισμένης οὐδ´ ἡλίου πω
[6]	κόσμον τὸ ἐξ οὐρανοῦ καὶ	γῆς	σύστημα ὀνομάζει τις, οὐ πάντως
[6]	ἀπολύει ἅμα καὶ τοῦ ἐπὶ	γῆς	τυγχάνειν, ἣν πολλαχοῦ τῶν γραφῶν
[6]	εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς	γῆς	φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε
[6]	τῶν ἀνθρώπων καθάρσιόν ἐστι τῆς	γῆς,	ὡς καὶ Ἑλλήνων οἱ μὴ
[6]	ὕπνου θεοῦ τροπικῶς λεγομένου ἢ	ὀργῆς	ἤ τινος τῶν παραπλησίων. Ἀλλ´
[6]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν	ἐπισυναγωγῆς	ἐπ´ αὐτόν, εἰς τὸ μὴ
[6]	ἀναβάντας ἀπὸ τῆς κατὰ σάρκα	εἰσαγωγῆς	εἰπεῖν τό· Εἰ καὶ Χριστόν
[6]	τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺς	ἀναιδὴς	προσώπῳ καὶ συνιῶν προβλήματα· καὶ
[6]	οὗτος καλεῖται Ὀνοὴλ ἢ Θαρθαραώθ,	ὀνοειδής	τις τυγχάνων. Ἔδοξε δὲ καὶ
[6]	αὐτῶν· ἔστι γάρ τις λόγος	ἀληθής,	ἐναντίος τῷ τολμήσαντι γράφειν τῶν
[6]	καὶ ἀπεχθάνεσθαι ἐντυχὼν τοῖς εὐαγγελίοις	φιλαλήθης	ἦν ὁ Κέλσος, ἐπέστησεν ἄν,
[6]	θεοῦ καὶ τῆς περὶ αὐτοῦ	ὀρθῆς	ἐννοίας καὶ ἀπὸ τοῦ λόγου
[6]	οἱ πολλοὶ μετὰ καταφρονήσεως οὐκ	ὀρθῆς»	ὑψηλῆς καὶ χαύνης ἐλπίδος» πληρωθέντες
[6]	καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς	διαθήκης,	οὐ γράμματος ἀλλὰ πνεύματος· τὸ
[6]	πάλιν φύρων τὰ ἀπὸ τῆς	μαγικῆς	γοητείας καὶ προσάπτων τάχα μὲν
[6]	τὸν ἄκρως κατειληφότα τὰ τῆς	ῥητορικῆς	θεωρήματα καὶ δεόντως αὐτοῖς χρώμενον
[6]	ψυχὴν πειρωμένους ἀποδεικνύναι κρείττονα πάσης	σωματικῆς	φύσεως καὶ οὐσίαν ἀόρατον καὶ
[6]	περὶ τοὺς πονηροὺς καὶ ἀδίκους	φυλακτικῆς	καί τινος ἀμυντικῆς δυνάμεως. Ἄπειροι
[6]	καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς καί τινος	ἀμυντικῆς	δυνάμεως. Ἄπειροι γάρ εἰσι διὰ
[6]	τὴν ἐκκλησίαν, τὸ μύρον ἐπὶ	κεφαλῆς»	καταβέβηκεν ἐπὶ τὸν πώγωνα» τὰ
[6]	ἡ δὲ τῶν θείων γραμμάτων	εὐτελὴς	λέξις ἐνθουσιᾶν πεποίηκε τοὺς γνησίως
[6]	πολλοὶ μετὰ καταφρονήσεως οὐκ ὀρθῆς»	ὑψηλῆς	καὶ χαύνης ἐλπίδος» πληρωθέντες ὡς
[6]	συμβόλων ἐν τοῖς ὀνόμασι τῆς	ποικίλης	ὕλης, καὶ μουσικοὺς λόγους προσάπτει
[6]	μὴ ἐπισημειούμενος ὅτι τάδε μὲν	ἄλλης	αἱρέσεώς ἐστι τάδε δὲ ἄλλης,
[6]	βλέπειν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἀπὸ	ἄλλης	ἀρχῆς ὁ Κέλσος τοιαῦτά φησι
[6]	ὁ δημιουργὸς ἄνωθεν ἐχρήσατο. Καὶ	ἄλλης	δ´ ἀσεβοῦς αἱρέσεως παρακούσας εἶπε
[6]	ἄλλης αἱρέσεώς ἐστι τάδε δὲ	ἄλλης,	τὰ πρὸς Μαρκίωνα ὑφ´ ἡμῶν
[6]	ὤνησεν, εἴ γε ὤνησεν, ἡ	περικαλλὴς	καὶ ἐπιτετηδευμένη Πλάτωνος καὶ τῶν
[6]	τυγχανούσας, καὶ τὰς ἑρμηνείας αὐτῶν	πολλῆς	κατασκευῆς δεομένας οὐχ ἡγησάμην εἶναι
[6]	ἀγαθὸν καὶ λέγοντες ὡς ἐκ	πολλῆς	συνουσίας γινομένης περὶ τὸ πρᾶγμα
[6]	τὸ πρῶτον ἀγαθόν, ἀλλ´ ἐκ	πολλῆς	συνουσίας» ἐγγινόμενον καὶ ἐξαίφνης οἷον
[6]	Καὶ τὸ οὐκ ὀνομαστὸς δὲ	διαστολῆς	δεῖται. Εἰ μὲν γάρ, ὅτι
[6]	καὶ Ἔραστον καὶ Κορίσκον Πλάτωνος	ἐπιστολῆς	καὶ ταῦτα παραθήσομαι· Ἐράστῳ δὲ
[6]	ἔχουσαν ἐκτίθεται ἀπὸ τῆς Πλάτωνος	ἐπιστολῆς	ὁ Κέλσος· Εἰ δέ μοι
[6]	μήτε διὰ λόγου μήτε διὰ	ἐπιστολῆς	ὡς δι´ ἡμῶν, ὡς ὅτι
[6]	ἐν τοῖς ὀνόμασι τῆς ποικίλης	ὕλης,	καὶ μουσικοὺς λόγους προσάπτει ᾗ
[6]	εὐγενεστάτους τῶν ἀπὸ τῆς συγκλήτου	βουλῆς;	Ἀλλ´ εἰ ἄκαιρον αὐτῷ ἔδοξεν
[6]	τοιαῦτα λέγειν οἴονται· Δευτέρας ἄρχων	πύλης	Αἰλωαιέ, πάρες με τῆς σῆς
[6]	πιστεύουσι τοιαῦτα ἐρεῖν· Τρίτης ἄρχων	πύλης	Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε πρώτης ὕδατος ἀρχῆς,
[6]	πυρὸς ἀφόβως, πρώτης λαχὼν ἀρχὴν	πύλης	Ὡραῖε, πάρες με, σῆς ὁρῶν
[6]	καὶ ἐν τῷ κλήρῳ τῆς	φυλῆς	Βενιαμὶν τὴν Γέενναν ἢ Φάραγγα
[6]	φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων περί τινος νομιζομένης	ἐπιστήμης	ἀνάληψιν κεκμηκότες περὶ τὴν ἐξέτασιν
[6]	περὶ ὃν τὸ τῆς ἀληθοῦς	ἐπιστήμης	γένος τοῦτον ἔχει τὸν τόπον.
[6]	ἀνωτέρω δὲ τῆς κοινῆς αὐτῶν	τομῆς	κύκλος ἦν, ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο
[6]	ἔνδον μὲν τῆς κοινῆς αὐτῶν	τομῆς	σοφίας φύσις» ἀνωτέρω δὲ τῆς
[6]	καὶ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ	περιτομῆς	καὶ Προυνικοῦ τινος ῥέουσαν δύναμιν
[6]	δ´ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ	περιτομῆς	τάχα ἐλήφθη ἀπὸ τοῦ ὑπό
[6]	τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν, καὶ	περιτομῆς	τινος ἐν καθαρσίῳ τινὶ ἐκεῖ
[6]	ἤδη εἰπὼν τὰ περὶ τῆς	γνώμης	Μαρκίωνος, καὶ πῇ μὲν ἀληθῶς
[6]	πέμπει αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν	πλάνης	εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ
[6]	ἐστι τινί, ἀλλὰ καὶ ὁ	μονογενὴς	αὐτοῦ. Δυσθεώρητος γὰρ ὁ θεὸς
[6]	ἀληθῆ μόνον περιεχούσης ἀλλὰ καὶ	δυναμένης	ἐπαγαγέσθαι τοὺς πολλούς, ἕως προτραπέντες
[6]	μοχθηρᾶς αἱρέσεώς τινος καὶ κακῶς	διηγησαμένης	τὸ γενηθήτω φῶς» ὡς εὐκτικῶς
[6]	ἐξετάζει τὴν αἰτίαν τῆς οὕτω	κατειλεγμένης	τάξεως τῶν ἀστέρων, δηλουμένης διὰ
[6]	τῆς εἰς τοὺς πλανήτας αὖ	νενεμημένης,	καὶ τῆς δι´ αὐτῶν τῆς
[6]	τινος ἐν καθαρσίῳ τινὶ ἐκεῖ	γεγενημένης	σύμβολον εἶναι τὴν ἐν τῷ
[6]	λέγειν τάχα μὲν καὶ τῆς	προειρημένης	ἐστὶν αἱρέσεως, κύκλῳ περιλαμβανούσης ἑνί,
[6]	δὲ καὶ ἀπὸ τῆς Πλάτωνος	γεγραμμένης	Σωκράτους ἀπολογίας ταῦτα· Ἐγὼ γάρ,
[6]	τὰ ἀπὸ κακίας, τροπικῶς που	ὀνομαζομένης	μολίβδου· διὸ ἡ ἀνομία παρὰ
[6]	τῶν φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων περί τινος	νομιζομένης	ἐπιστήμης ἀνάληψιν κεκμηκότες περὶ τὴν
[6]	λέγοντες ὡς ἐκ πολλῆς συνουσίας	γινομένης	περὶ τὸ πρᾶγμα αὐτὸ καὶ
[6]	ἀρχαιότητος εἰς Ἡράκλειτον καὶ Πλάτωνα	ἀναφερομένης.	Ἀνωτέρω γὰρ τούτων οἱ προφῆται
[6]	νόμου τῆς σῆς κτίσεως χάριτι	λυομένης,	πεντάδι δυνατωτέρᾳ, πάρες με, σύμβολον
[6]	γραφῆς, αἰτιωμένης μὲν τοὺς ἁμαρτάνοντας	ἀποδεχομένης	δὲ τοὺς εὖ πράττοντας καὶ
[6]	οὔπω γεγονότος οὐδὲ γῆς πω	ἐρηρεισμένης	οὐδ´ ἡλίου πω τῇδε φερομένου,
[6]	Ἰησοῦ ἐκπεριῆλθον πολλὰ ἔθνη τῆς	οἰκουμένης,	διατιθέντες, ὡς ὁ λόγος ἐβούλετο,
[6]	τοῦ θεοῦ. Οὐδαμοῦ γὰρ τῆς	οἰκουμένης	Σιμωνιανοί· καίτοι γε ὑπὲρ τοῦ
[6]	σοφοὺς προσελθόντας καὶ ἀπὸ τῆς	καλουμένης	παρ´ ἡμῖν κατὰ σάρκα» σοφίας,
[6]	μηδὲ παρακούσας τῶν περὶ τῆς	καλουμένης	παρὰ τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς σφραγῖδος ἑαυτῷ
[6]	οὕτω κατειλεγμένης τάξεως τῶν ἀστέρων,	δηλουμένης	διὰ συμβόλων ἐν τοῖς ὀνόμασι
[6]	μοι λέλεκται ἀπολογουμένῳ περὶ τῆς	κατηγορουμένης	ὑπὸ Κέλσου καὶ ἑτέρων ἐν
[6]	δὲ βουλόμενος κατηγορεῖν ὡς τερατείας	ἱστορουμένης	περὶ Πλάτωνος καὶ Σωκράτους ἐκθήσεται
[6]	ἓν ὕφος ἀποδεῖξαι τῆς γραφῆς,	αἰτιωμένης	μὲν τοὺς ἁμαρτάνοντας ἀποδεχομένης δὲ
[6]	ἀνώμαλόν τε καὶ ποικίλην, ἕκτην	Σελήνης	τὴν ἀργυρᾶν, ἑβδόμην Ἡλίου τὴν
[6]	χαμαιπετὴς ἐπὶ τῶν γονάτων καὶ	πρηνὴς	ἐρριμμένος, ἐσθῆτα δυστήνων ἀμφισκόμενος καὶ
[6]	ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους	καινῆς	διαθήκης, οὐ γράμματος ἀλλὰ πνεύματος·
[6]	τε ἐστὶν ἐνεργεῖν, ἅτε τῆς	ὑγιεινῆς	διαίτης προνοησαμένους. Εἰ μὲν οὖν
[6]	τὸν Φερεκύδην φησὶν εἰρηκέναι τό·	Κείνης	δὲ τῆς μοίρας ἔνερθέν ἐστιν
[6]	αὐτὸ κἂν κατὰ τὸ βούλημα	ἐκείνης	ἀλλὰ τὰ ῥημάτια συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο
[6]	δὲ καὶ τοὺς διαβεβηκότας ἀπ´	ἐκείνης	ἐπὶ τὴν θείαν σοφίαν. ~Εἶτα
[6]	εἶπον, ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται τῆς	ἀληθινῆς	μὲν ἀμελεῖν σοφίας, τῆς δ´
[6]	σοφίας φύσις» ἀνωτέρω δὲ τῆς	κοινῆς	αὐτῶν τομῆς κύκλος ἦν, ἐν
[6]	πρόνοια» καὶ ἔνδον μὲν τῆς	κοινῆς	αὐτῶν τομῆς σοφίας φύσις» ἀνωτέρω
[6]	μὲν ἀμελεῖν σοφίας, τῆς δ´	ἀνθρωπίνης	τε καὶ ἀναγκαίας ἐπιμελεῖσθαι μειζόνως
[6]	πιστικώτατον ᾖ, πρὸς τὸ καθικέσθαι	ἀνθρωπίνης	ψυχῆς, ἐὰν μὴ καὶ δύναμίς
[6]	προνοίας καὶ σοφίᾳ τηρουμένην· ἔνθεν	εἰλικρινὴς	πέμπομαι, φωτὸς ἤδη μέρος υἱοῦ
[6]	καὶ προδῷ ἀναξίοις· καὶ ὁ	Ἰωάννης	δὲ τὸ παραπλήσιον ἀναγέγραπται ἑωρακέναι
[6]	Φωτίσατε ἑαυτοῖς φῶς γνώσεως. Καὶ	Ἰωάννης	δὲ ὕστερον ἐκείνου γενόμενος λέγει
[6]	τοιαῦτα. Πάλιν τε αὖ ὁ	Ἰωάννης,	διδάσκων ἡμᾶς γραπτέων καὶ οὐ
[6]	ἐν τῇ ἐρήμῳ» εἰσῆκται ὁ	Ἰωάννης	πρὸ τοῦ Ἰησοῦ ἀνάλογον τῷ
[6]	οὔτε Κέλσος οἶδε τὸν περὶ	Γεέννης	λόγον· ἐπεὶ οὔτ´ ἂν ἐκεῖνοι
[6]	τῷ κείροντι· διὰ τοῦτο οὐ	μόνης	δεῖται τῆς τοῦ πείθοντος ἐνεργείας
[6]	βεβλαστηκέναι τὴν γῆν τὰ ὑπὸ	μόνης	φύσεως διοικούμενα, καὶ τετάρτῃ γεγονέναι
[6]	καταφρονήσεως οὐκ ὀρθῆς» ὑψηλῆς καὶ	χαύνης	ἐλπίδος» πληρωθέντες ὡς σεμνὰ ἄττα»
[6]	σωτὴρ ἡμῶν οὐ μετέχει μὲν	δικαιοσύνης,	δικαιοσύνη» δὲ ὢν μετέχεται ὑπὸ
[6]	ἀγαθάς» ὧν ὁ λόγος τῆς	δικαιοσύνης»	ἐστὶν ἥλιος» φθάσαι ἂν ἐπ´
[6]	γὰρ ὁ εἷς λόγος, ὡς	δικαιοσύνης	ἥλιος» ἀνατείλας, ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας
[6]	διηγουμένων τὸ Ἀνοίξατέ μοι πύλας	δικαιοσύνης,	ἵν´ εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσωμαι
[6]	πράξεις· οὕτω δὲ καὶ πύλας	δικαιοσύνης»	ὅπερ ἴσον ἐστὶ τῷ τὰς
[6]	κωλυόμενος εὐδαιμονεῖν ἀπὸ τῆς παντελοῦς	ἀκτημοσύνης,	Κυνικὸν ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν· οὗτοι δὲ
[6]	μὴ τρανώσαντες τὸ περὶ τῆς	ταπεινοφροσύνης	δόγμα τοιαῦτα ποιοῦσιν, οὐ τὸν
[6]	οὕτω μέγα δόγμα τὸ περὶ	ταπεινοφροσύνης	ἐστίν, ὡς μὴ τὸν τυχόντα
[6]	Κέλσος ὡς περιηχηθεὶς τὰ περὶ	ταπεινοφροσύνης	καὶ μὴ ἐπιμελῶς αὐτὴν νοήσας
[6]	τὸν θεὸν ὄψονται» ~Τὸ δ´	ἐξαίφνης	οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος» ἐξάπτεσθαι
[6]	ἐκ πολλῆς συνουσίας» ἐγγινόμενον καὶ	ἐξαίφνης	οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν
[6]	πρᾶγμα αὐτὸ καὶ τοῦ συζῆν	ἐξαίφνης	οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν
[6]	πάρες με, σύμβολον ὁρῶν σῆς	τέχνης	ἀνεπίληπτον, εἰκόνι τύπου τετηρημένον, πεντάδι
[6]	μὴν ὥσπερ τις ἀτεχνῶς πονηρὸς	χειροτέχνης	ἐκκαμὼν καὶ πρὸς ἀνάπαυσιν ἀργίας
[6]	σημαίνεται δὲ ἐκ τῆς ἀοράτου»	φωνῆς	ὁ ἀσώματος. Ζητητέον δὲ καί,
[6]	δημιουργὸς καὶ πατήρ» καὶ τὰ	ἑξῆς.	Ἀλλ´ εἰ ἀπολογήσεταί τις περὶ
[6]	προφῆται ὀνομάζουσιν ἑβραϊστὶ Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´	ἑξῆς	ἄλλους μύθους ὁ Κέλσος ἐκτίθεται,
[6]	γενόμενον οὐρανόν, καὶ οὕτω τὰ	ἑξῆς.	Ἀπεφήνατο δὲ μάλα εὐηθικὴν εἶναι
[6]	ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ τὴν	ἑξῆς	αὐτοῦ λέξιν, δι´ ἧς οἱονεὶ
[6]	Μωϋσῆς ὁ ἀρχαιότατος καὶ οἱ	ἑξῆς	αὐτῷ προφῆται, οὐδαμῶς» ῥητὸν» ἐπιστάμενοι
[6]	χάρις συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω.	Ἑξῆς	δὲ αὐτῷ τὸν Ἀσταφαιόν, ᾧ
[6]	τὸ ἀναστῆναι ἀπὸ τῶν νεκρῶν.	~Ἑξῆς	δὲ τοιαῦτά τινα λέγει ὁ
[6]	κεκρατημένοις ὑπὸ τοιούτων λόγων κατηγορήσομεν.	~Ἑξῆς	δὲ τοῖς περὶ τοῦ διαγράμματος
[6]	τι ποτ´ ἐστὶ τὸ βλέπειν.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς
[6]	συνετῆς παρὰ τοῖς φιλαλήθεσιν ἐξετάσεως.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις βουλόμενος ὁ Κέλσος
[6]	ἐρήμῳ θεοῦ τυγχάνειν οἰκουμένῃ ψυχῶν.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις ἐνθεώτατα ἐξ ἀρχῆς
[6]	οὓς ἐπηγγείλατο ἐπιστρέφειν ὡς ἀπατωμένους;	Ἑξῆς	δὲ τούτοις λέγει ἁρμόζοντα μὲν
[6]	τῶν παρ´ Ἑβραίοις σοφῶν πεφιλοσοφημένων.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις συμφορήσας ἐν ψιλαῖς
[6]	συγγράμματι τούτῳ περὶ αὐτῶν διαλεχθῆναι.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις φησὶν ὁ Κέλσος
[6]	τοῦτον ἁλόντα ἐκδικῆσαι μὴ δυνάμενος.	Ἑξῆς	δὲ τούτοις ὡσπερεὶ πρὸς ἡμᾶς
[6]	αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ.	~Ἑξῆς	δὲ τῷ ἀπὸ τῶν μιθραϊκῶν
[6]	τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν εἶναι. Εἶθ´	ἑξῆς	διδάσκονται λέγειν διερχόμενοι ὅν φασιν
[6]	ὑμνήσει κατ´ ἀξίαν» καὶ τὰ	ἑξῆς,	ἐν οἷς ἐστι καὶ τὸ
[6]	ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ τὰ	ἑξῆς,	ἐν οἷς μιᾷ λέξει ἀποφηνάμενος
[6]	χρυσῆν, μιμούμενοι τὰς χρόας αὐτῶν.	Ἑξῆς	ἐξετάζει τὴν αἰτίαν τῆς οὕτω
[6]	ταῦτα μὲν ταύτῃ. ~Ἐπεὶ δ´	ἑξῆς	ἐξευτελίσαι βουλόμενος τὰ περὶ βασιλείας
[6]	τοῦ τίνα τρόπον γεγένηται. ~Εἶθ´	ἑξῆς	ἐπαναλαμβάνει πολλάκις ἤδη εἰπὼν τὰ
[6]	ἀνωτέρω μετρίως ἡμῖν λέλεκται. ~Εἶθ´	ἑξῆς	ἐπαναλαμβάνει τὰ περὶ τῶν ἑπτὰ
[6]	φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ» ~Εἶθ´	ἑξῆς	ἐστιν ἀπαντῆσαι πρὸς τὸ πῶς
[6]	ὁ μὲν Κέλσος ἔφασκε τὸν	ἑξῆς	καὶ δεύτερον εἶναι ταῦρον· ὃ
[6]	εἶδος οὐδὲ κάλλος» καὶ τὸ	ἑξῆς,	καὶ ὁ Κέλσος παραδέχεται τὴν
[6]	θέλεις, ἢ ἄπιθι καὶ τὰ	ἑξῆς·	νυνὶ δὲ εἰς πᾶσαν τὴν
[6]	τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται. ~Ὑπιδόμενος δ´	ἑξῆς	ὁ Κέλσος τάχα δὲ καὶ
[6]	ἡμετέρους τοὺς μὴ ἡμετέρους. ~Εἶθ´	ἑξῆς	ταυτολογῶν μετὰ τὸ πολλὰ ἐν
[6]	ἀπαιτεῖ αὐτὸ ἀκηκόαμεν πώποτε. Εἶθ´	ἑξῆς	τοιούτοις ἀσεβέσι λόγοις μωρῶς ἐγκαλῶν
[6]	χάρις συνέστω, πάτερ, συνέστω. Εἶθ´	ἑξῆς	τὸν Σαβαώθ, πρὸς ὃν οἴονται
[6]	ἀντιδοξοῦντάς τε καὶ ἀνταγείροντας. Εἶθ´	ἑξῆς	τούτοις ἐκτίθεσθαι βουλόμενος τὰ αἰνίγματα,
[6]	ἠπίστατο— εἰς τοσαύτην ἐνέπεσε φλυαρίαν.	~Ἑξῆς	τούτοις λέγει ὅτι ἐπειδὴ θεῖον
[6]	τῶν ἀνοσίων αὐχοῦντες λόγων. ~Εἶθ´	ἑξῆς	ὡς Χριστιανοῖς λοιδορούμενος καὶ κατηγορῶν
[6]	ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος	δόξης	κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν
[6]	τοὺς δῆθεν πρεσβυτέρους τῆς ἡμετέρας	δόξης—	οὐδὲν μὲν χρηστὸν ὑπισχνεῖσθαι πάντα
[6]	πρὸς φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς	δόξης	τοῦ θεοῦ ἐν προσώπῳ Χριστοῦ»
[6]	παρά τισι πρεσβυτέροις τῆς ἡμετέρας	δόξης	τυγχάνουσι βιβλία, βάρβαρα δαιμόνων ὀνόματα
[6]	τρανότερον ἡμᾶς ἐθέλειν τῆς ἐκείνων	δόξης	ὡς ἐσφαλμένων κατηγορεῖν καὶ ἵστασθαι
[6]	ἢ λίθος μακάριος ἢ σίδηρος	ἀγάπης	ἢ σκῦτος ἅγιον. Ἢ τίς
[6]	εἰ δὲ σιδηρεύς, περὶ σιδήρου	ἀγάπης.	Τίς οὖν οὐχ ὁρᾷ αὐτόθεν
[6]	δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός,	πλήρης	χάριτος καὶ ἀληθείας. Κέλσος μὲν
[6]	δυνάστα Σαβαώθ, προήγορε νόμου τῆς	σῆς	κτίσεως χάριτι λυομένης, πεντάδι δυνατωτέρᾳ,
[6]	πύλης Αἰλωαιέ, πάρες με τῆς	σῆς	μητρὸς φέροντά σοι σύμβολον, χάριν
[6]	ἀρχὴν πύλης Ὡραῖε, πάρες με,	σῆς	ὁρῶν δυνάμεως σύμβολον καταλυθὲν τύπῳ
[6]	δυνατωτέρᾳ, πάρες με, σύμβολον ὁρῶν	σῆς	τέχνης ἀνεπίληπτον, εἰκόνι τύπου τετηρημένον,
[6]	Οὔτε γὰρ τὸν ἀγένητον καὶ	πάσης	γενητῆς φύσεως πρωτότοκον κατ´ ἀξίαν
[6]	ὁ θεός, νουθετεῖ γὰρ διὰ	πάσης	γραφῆς καὶ διὰ τῶν χάριτι
[6]	τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν τοῦ πρωτοτόκου	πάσης	κτίσεως» γελᾷ τὸ λέγεσθαι υἱὸν
[6]	ἀρχὴν τὸν μονογενῆ καὶ πρωτότοκον	πάσης	κτίσεως» ἐπέκεινα δὲ πάντων τούτων
[6]	μὲν τοῦ θεοῦ» ὁ πρωτότοκος	πάσης	κτίσεώς» ἐστιν ὁ αὐτολόγος καὶ
[6]	μεγαλειότητος τῷ μονογενεῖ καὶ πρωτοτόκῳ	πάσης	κτίσεως» ἵν´ εἰκὼν» αὐτὸς τυγχάνων
[6]	κεχωρίσθαι τοῦ μονογενοῦς καὶ πρωτοτόκου	πάσης	κτίσεως» μηδ´ ἕτερον ἔτι τυγχάνειν
[6]	ψυχὴ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τὸν	πάσης	κτίσεως» πρωτότοκον θεὸν λόγον. ~Εἶτα
[6]	ὁ δημιουργὸς ὕλην μεταβλητὴν καὶ	πάσης	ποιότητος, ἣν ὁ τεχνίτης βούλεται,
[6]	λογικὴν ψυχὴν πειρωμένους ἀποδεικνύναι κρείττονα	πάσης	σωματικῆς φύσεως καὶ οὐσίαν ἀόρατον
[6]	τὸ καλὸν νενευκότων, οὐκ ἐπ´	ἴσης	καὶ παραπλησίως ἀλλήλοις πάντων τυπωθέντων
[6]	κινήσαντα ἡμᾶς καὶ μετὰ τῆς	φανείσης	ἀποδείξεως κατασκευασθέντα περὶ τῆς κατὰ
[6]	λόγου αὐγαῖς ἀκολουθήσαντα, δείξαντος ἀφ´	ὅσης	ἀγνοίας καὶ ἀσεβείας καὶ τῆς
[6]	πράττοντας καὶ οὐδὲν ἧττον κἀκεῖνα	λεγούσης,	ἅτινα περισπᾶν δοκεῖ οὐκ ὀλίγα
[6]	λέξεσιν εὐτελείας τῶν γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι	δοκούσης	ὑπὸ τῆς ἐν συνθέσει λέξεως
[6]	τῆς προειρημένης ἐστὶν αἱρέσεως, κύκλῳ	περιλαμβανούσης	ἑνί, ἥν φασιν εἶναι τὴν
[6]	ἀθανάτου τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων	τυγχανούσης,	ἡ μὲν νομιζομένη ἀπειλὴ ἐπιστρέφειν
[6]	ἀνθρώπων, τῆς ἀπὸ σοῦ σοφίας	ἀπούσης	εἰς οὐδὲν λογισθήσεται. Καὶ γυμνάσιον
[6]	ἀπαγγελίας, οὐ τὰ ἀληθῆ μόνον	περιεχούσης	ἀλλὰ καὶ δυναμένης ἐπαγαγέσθαι τοὺς
[6]	εὑρισκόμενον τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ,	Μωϋσῆς	ἀναγέγραπται εἰσεληλυθέναι εἰς τὸν γνόφον,
[6]	Εἰ δ´ ἄρα μηδὲν νοήσας	Μωϋσῆς	ἀνέγραψε ταῦτα ἀλλὰ παραπλήσιόν τι
[6]	φησι γίνεσθαι διὰ τῶν πλανήτων·	Μωϋσῆς	δέ, ὁ ἀρχαιότατος ἡμῶν προφήτης,
[6]	ἐν δόξῃ» ὀφθεὶς μετὰ Ἰησοῦ	Μωϋσῆς»	Ἔδειξε δ´ ἡμῖν καὶ πᾶσαν
[6]	ὤφθη ἐν δόξῃ, ὅτε καὶ	Μωϋσῆς	καὶ Ἠλίας» ὀφθέντες ἐν δόξῃ
[6]	καὶ περὶ Μωϋσέως πάλιν· Ἐγγιεῖ	Μωϋσῆς	μόνος πρὸς τὸν θεόν, οἱ
[6]	διδάσκαλος Ἰησοῦς καὶ ὁ Ἰουδαίων	Μωϋσῆς	νομοθετῇ, θεὸν ἄλλον ἀντὶ τούτου
[6]	θεοῦ» Πρῶτον δὲ ἡμῶν σοφοί,	Μωϋσῆς	ὁ ἀρχαιότατος καὶ οἱ ἑξῆς
[6]	κάλυμμα» ἐπικείμενον, ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται	Μωϋσῆς»	~Ὡς μὴ νοήσας δὴ τὰ
[6]	καὶ ἡ αὐτοσοφία, εἰκὼν» οὖσα	τῆς	ἀγαθότητος αὐτοῦ» κατ´ εἰκόνα» δὲ
[6]	ὀνομάσαι, ὅλον τὸ χρῖσμα τοῦ	τῆς	ἀγαλλιάσεως» ἐλαίου· οἱ δὲ μέτοχοι
[6]	ἔχεσθαι νοημάτων καὶ τὸν περικαλλῆ	τῆς	Ἀθηνᾶς πέπλον ἐν τῇ πομπῇ
[6]	ἀναβαίνειν διὰ τοὺς μόγις φόβῳ	τῆς	αἰωνίου κολάσεως κἂν συστέλλοντας ἐπὶ
[6]	ἀπολλυμένοις, ἀνθ´ ὧν τὴν ἀγάπην	τῆς	ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ
[6]	προκείμενόν ἐστι τοῖς πρεσβεύουσι τὰ	τῆς	ἀληθείας πλείους ὅση δύναμις ὠφελεῖν
[6]	προσδεῖν εἶπον, ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται	τῆς	ἀληθινῆς μὲν ἀμελεῖν σοφίας, τῆς
[6]	μόνῳ θεατή, περὶ ὃν τὸ	τῆς	ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος τοῦτον ἔχει
[6]	ἀπηλλάχθαι ταύτης τῆς ἀπαιδευσίας καὶ	τῆς	ἀμαθίας, καὶ φρονιμωτάτοις δὲ τὴν
[6]	πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος	τῆς	ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,
[6]	ἂν ἠλιθιώτερον ἢ μανικώτερον ταύτης	τῆς	ἀναισθήτου σοφίας γένοιτο; Τί γὰρ
[6]	ἢ ἄλλο τι τῶν περὶ	τῆς	ἀνθρώπων γενέσεως εἰρημένων καὶ ὑπὸ
[6]	τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται	τῆς	ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι,
[6]	τοῦ ἀοράτου» σημαίνεται δὲ ἐκ	τῆς	ἀοράτου» φωνῆς ὁ ἀσώματος. Ζητητέον
[6]	τῶν ἐν ἡμῖν ἀπηλλάχθαι ταύτης	τῆς	ἀπαιδευσίας καὶ τῆς ἀμαθίας, καὶ
[6]	τις τέλειος ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων,	τῆς	ἀπὸ σοῦ σοφίας ἀπούσης εἰς
[6]	καὶ γευσάμενος ἐν τῷ ὁδεύειν	τῆς	ἀπὸ τοῦ ὁδεύειν ὠφελείας. Καὶ
[6]	τῆς τοῦ Ἰησοῦ ἐπιδημίας, ἀφιστάντος	τῆς	ἀπὸ τῶν εἰδώλων καὶ ἀγαλμάτων
[6]	τὸ ὠφελεῖσθαι ἐχόντων θαυμαζόμενον, αἰσθομένων	τῆς	ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ βελτιώσεως.
[6]	ἀναχωρεῖν δόξῃ, λογισμὸν ὑπέχει ταύτης	τῆς	ἀπορίας· εἴη γὰρ ἂν τυχὸν
[6]	ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς	τῆς	ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος
[6]	ἴσον ἐστὶ τῷ τὰς πύλας	τῆς	ἀρετῆς» αὗται δὲ ἐξ ἑτοίμου
[6]	θεῖος λόγος φάσκῃ κολλᾶσθαι ὑπὸ	τῆς	ἀρετῆς καὶ ἑνοῦσθαι τῷ αὐτολόγῳ
[6]	τι ποιῶν οἷς παίζοντες οἱ	τῆς	ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταὶ ἀνεγράψαντο· Προῖτος
[6]	ἡμῖν εἰς τὴν Γένεσιν ἀπὸ	τῆς	ἀρχῆς τοῦ βιβλίου μέχρι τοῦ
[6]	καὶ τοῦτο πεποιήκαμεν, ἵνα τὸ	τῆς	ἀτελέστου τελετῆς πέρας δείξωμεν τῷ
[6]	μάγος καὶ Δοσίθεος ὁ ἀπὸ	τῆς	αὐτῆς χώρας ἐκείνῳ τυγχάνων, ἐπεὶ
[6]	τοιαῦτά ἐστι· Καὶ ἐπ´ ἐσχάτῳ	τῆς	βασιλείας αὐτῶν, πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν
[6]	θεοῦ τὸ πρὸ πολλῶν ἐτῶν	τῆς	γενέσεως αὐτοῦ πεπροφητεῦσθαι καὶ περὶ
[6]	ἂν τοῦτό τις ἀπήγγελλεν ἀπὸ	τῆς	γεύσεως ἢ τῆς ὄψεως, ὅτι
[6]	οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ τὸ	τῆς	γῆς ἀόρατον καὶ ἀκατασκεύαστον, καὶ
[6]	ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου	τῆς	γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους
[6]	ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ	τῆς	γῆς· καὶ διενοήθη ἐν τῇ
[6]	ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἐπὶ	τῆς	γῆς, καὶ πᾶς τις διανοεῖται
[6]	καίτοι γε πολλοὺς ἐκπεριελθόντες τόπους	τῆς	γῆς καὶ τοὺς πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους
[6]	καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ	τῆς	γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ
[6]	διαφθορὰ τῶν ἀνθρώπων καθάρσιόν ἐστι	τῆς	γῆς, ὡς καὶ Ἑλλήνων οἱ
[6]	πολλάκις ἤδη εἰπὼν τὰ περὶ	τῆς	γνώμης Μαρκίωνος, καὶ πῇ μὲν
[6]	ῥομφαία ὡς δορυφορουμένη τῷ τε	τῆς	γνώσεως ξύλῳ καὶ τῆς ζωῆς.
[6]	καὶ ἐν πάνυ ὀλίγοις εὑρισκόμενον	τῆς	γνώσεως τοῦ θεοῦ, Μωϋσῆς ἀναγέγραπται
[6]	τοῦ θεοῦ τὸ μέγεθος παριστὰς	τῆς	γνώσεως τοῦ πατρός, ὅτι κατ´
[6]	μὴ δυνάμενοι ἓν ὕφος ἀποδεῖξαι	τῆς	γραφῆς, αἰτιωμένης μὲν τοὺς ἁμαρτάνοντας
[6]	οἶδα ὅτι ῥητά τινα παραλήψονται	τῆς	γραφῆς οἱ καὶ ταῦτα βουλόμενοι
[6]	ἵνα κατὰ τὴν συνήθειαν ὀνομάσω	τῆς	γραφῆς, πνευματικῶς. Ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλο
[6]	τῆς ἀληθινῆς μὲν ἀμελεῖν σοφίας,	τῆς	δ´ ἀνθρωπίνης τε καὶ ἀναγκαίας
[6]	τοὺς πλανήτας αὖ νενεμημένης, καὶ	τῆς	δι´ αὐτῶν τῆς ψυχῆς διεξόδου.
[6]	καὶ τὸν μικρότερον, ὧν ἐπὶ	τῆς	διαμέτρου ἐπεγέγραπτο πατὴρ καὶ υἱός»
[6]	καταγεγραμμέναι εἰσίν, αἰνισσόμεναί τινα περὶ	τῆς	διαφόρου εἰσόδου τῶν θειοτέρων ψυχῶν
[6]	τι τῶν λοιπῶν μυστηρίων μετὰ	τῆς	διηγήσεως αὐτῶν; Οὐ γὰρ δοκεῖ
[6]	βαρβαρικὰ ἐβούλετο μυστήρια ἐκτίθεσθαι μετὰ	τῆς	διηγήσεως αὐτῶν, οὐ μᾶλλον τὰ
[6]	ἰδεῖν ἀγαθάς» ὧν ὁ λόγος	τῆς	δικαιοσύνης» ἐστὶν ἥλιος» φθάσαι ἂν
[6]	ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου	τῆς	δόξης τοῦ θεοῦ ἐν προσώπῳ
[6]	ἡμεῖς ἀρχιερέα μέγαν» τῷ μεγέθει	τῆς	δυνάμεως καὶ τοῦ νοῦ αὐτοῦ
[6]	τοῦ κατ´ εἰκόνα θεοῦ» καὶ	τῆς	εἰκόνος αὐτοῦ» ὅτι εἰκὼν» μὲν
[6]	Ἕλλησι γραμμάτων εὑρέσεως πρεσβυτέροις, ἄξια	τῆς	εἰς αὐτοὺς χάριτος τοῦ θεοῦ
[6]	λογικὴν ἑαυτῶν φύσιν, ἄξιοι φανέντες	τῆς	εἰς τὰ θεῖα ἀναβάσεως ἀνιμηθῶσιν
[6]	περιόδων, τῆς τε ἀπλανοῦς καὶ	τῆς	εἰς τοὺς πλανήτας αὖ νενεμημένης,
[6]	τοῖς ἐν Αἰγίνῃ μυουμένοις τὰ	τῆς	Ἑκάτης. Τί δὲ μᾶλλον εἴπερ
[6]	ἀπολογεῖσθαι, ὥστε τρανότερον ἡμᾶς ἐθέλειν	τῆς	ἐκείνων δόξης ὡς ἐσφαλμένων κατηγορεῖν
[6]	τὸ αὐτὸ ἄκαιρον καὶ ἐπὶ	τῆς	ἐκθέσεως τῶν Μιθραϊκῶν αὐτῷ ἐφαίνετο;
[6]	οὐ μὴν καὶ τοῖς ἀπὸ	τῆς	ἐκκλησίας. Ἀληθῶς γὰρ καὶ γραῦς
[6]	τις ἐστὶ Πέτρος» χωρήσας τὴν	τῆς	ἐκκλησίας ἐν αὑτῷ οἰκοδομὴν ἀπὸ
[6]	δημηγορίας. Τὰ δὲ τῶν ἀπὸ	τῆς	ἐκκλησίας ὁ Κέλσος οὐκ ἐπίσταται,
[6]	καὶ ἕκαστον μέλος τῶν ἀπὸ	τῆς	ἐκκλησίας, οὐδὲν χωρὶς λόγου πράττοντα.
[6]	Διόπερ, ἐπεὶ Χριστὸς κεφαλή» ἐστι	τῆς	ἐκκλησίας» ὡς εἶναι ἓν σῶμα
[6]	ἀλλὰ φιλόσοφος ἔφησεν ἁλῶναι ὑπὸ	τῆς	ἐν Ἀπολλωνίῳ μαγείας οὐκ ἀγεννεῖς
[6]	σεμνύνονται, ἢ τὰ Καππαδοκῶν περὶ	τῆς	ἐν Κομάνοις Ἀρτέμιδος ἢ τὰ
[6]	κατακλυσμὸν πεπονθότας, ἀπαλλάττει δ´ αὐτοὺς	τῆς	ἐν σαρκὶ ζωῆς καὶ ἀπολύσας
[6]	τῶν γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι δοκούσης ὑπὸ	τῆς	ἐν συνθέσει λέξεως λαμπρότητος· ἐπεὶ
[6]	καὶ μὴ οἵοις τε κατακούειν	τῆς	ἐν φράσει λόγων καὶ τάξει
[6]	Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ ἀπὸ	τῆς	ἐναργείας ὁρμώμενοι ταῦτα φήσομεν· εἰ
[6]	δυνατὸν ἡμῖν πρὸ πλείονος χρόνου	τῆς	ἐνεστηκυίας πρὸς τὸν Κέλσον συντάξεως
[6]	ἀμφήριστον εἶναι διὰ τὴν ὁμοιότητα	τῆς	ἐπαγγελίας περὶ τοῦ υἱὸν εἶναι
[6]	τῆς μὲν ἡγεμόνα Κρόνον διδόναι	τῆς	ἑτέρας δὲ Ὀφιονέα, προκλήσεις τε
[6]	φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου	τῆς	ζωῆς. Εἰ δ´ ἄρα μηδὲν
[6]	οὐχ ὁρῶν ὅτι τὸ ξύλον	τῆς	ζωῆς ἐν τοῖς Μωϋσέως ἀναγέγραπται
[6]	φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου	τῆς	ζωῆς» ἢ ἄλλο τι τῶν
[6]	αὐτὸν γεγονέναι ἀναπέπλασται τὸ ξύλον	τῆς	ζωῆς, ἠκολούθησεν ἄν, εἰ μὲν
[6]	τοῦ σταυροῦ ἀναπεπλακέναι τὸ ξύλον	τῆς	ζωῆς καὶ ἀκολούθως ἑαυτοῦ τῷ
[6]	πύλας· πανταχοῦ δὲ ἐκεῖ τὸ	τῆς	ζωῆς ξύλον καὶ ἀνάστασιν σαρκὸς
[6]	ἀρετὴν πράξεις. Περὶ δὲ τοῦ	τῆς	ζωῆς ξύλου εὐκαιρότερόν τις διηγήσεται
[6]	τε τῆς γνώσεως ξύλῳ καὶ	τῆς	ζωῆς. Ὁ μὲν οὖν Κέλσος
[6]	ἔφασκε τούτους— τοὺς δῆθεν πρεσβυτέρους	τῆς	ἡμετέρας δόξης— οὐδὲν μὲν χρηστὸν
[6]	ἔφησεν ἑωρακέναι παρά τισι πρεσβυτέροις	τῆς	ἡμετέρας δόξης τυγχάνουσι βιβλία, βάρβαρα
[6]	τοὺς τυχόντας εὕροις ἂν μετειληφότας	τῆς	θείας σοφίας ἀλλὰ τοὺς ὑπερέχοντας
[6]	ἀμαθεστάτοις διέξεισί τις τὰ περὶ	τῆς	θείας σοφίας. ~Καίτοι γε ἄλλους
[6]	ἐν βαναύσων χερσὶ τὰ μιμήματα	τῆς	θειότητος φανταζόμενοι εἶναι, ἀπαίδευτοί εἰσι
[6]	ἐπιστολῇ· Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν	τῆς	θλίψεως ἡμῶν καθ´ ὑπερβολὴν εἰς
[6]	εἶναι· καὶ παρ´ αὐτὸν τὸν	τῆς	θλίψεως» καὶ τῶν πόνων καιρὸν
[6]	τοῦ θεοῦ ἐν ταῖς πύλαις	τῆς	θυγατρὸς Σιών» καὶ εἴ τινες
[6]	αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις	τῆς	θυγατρὸς Σιών. Πύλας δὲ θανάτου»
[6]	ἓν πνεῦμά ἐστι» τίς μᾶλλον	τῆς	Ἰησοῦ ψυχῆς ἢ κἂν παραπλησίως
[6]	τοῦ πείθοντος ἐνεργείας ἀλλὰ καὶ	τῆς,	ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ὑποπτώσεως πρὸς
[6]	ὡς δικαιοσύνης ἥλιος» ἀνατείλας, ἀπὸ	τῆς	Ἰουδαίας ἐκπέμψαι τὰς ἐπὶ τὴν
[6]	κρείττονα· ἀναγνώτω δὲ καὶ ἐκ	τῆς	Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως τὰ περὶ τῆς
[6]	τῶν πολλῶν καὶ πάντῃ ἀλλοτρίων	τῆς	καθ´ ἡμᾶς θεοσεβείας καταγινώσκεται ὡς
[6]	τὸ φαῦλον ἐν τῇ χύσει	τῆς	κακίας καὶ τῇ ἀκρότητι αὐτῆς
[6]	κολάσεως κἂν συστέλλοντας ἐπὶ ποσὸν	τῆς	κακίας καὶ τῶν ἀπ´ αὐτῆς
[6]	γραμμάτων πανταχόθεν σωματοποιήσαι τὸν περὶ	τῆς	κακίας λόγον, καὶ ὡς ὑπέστη
[6]	ὀλίγα τις ἂν μανθάνοι περὶ	τῆς	κακίας, ποίαν ἔσχεν ἀρχὴν καὶ
[6]	τίνων ἀναλωτικόν, ὅτι ἁμαρτημάτων καὶ	τῆς	κακίας. Πρέπει γὰρ θεῷ ἀγαθῷ
[6]	ὀλίγους σοφοὺς προσελθόντας καὶ ἀπὸ	τῆς	καλουμένης παρ´ ἡμῖν κατὰ σάρκα»
[6]	διαγράμματος μηδὲ παρακούσας τῶν περὶ	τῆς	καλουμένης παρὰ τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς σφραγῖδος
[6]	τῆς ψυχῆς καὶ τὴν διαγωγὴν	τῆς	καλῶς βεβιωκυΐας διεξελθόντες, καταλιπόντες τὸ
[6]	κόσμου δημιουργὸν καὶ Μωϋσέως καὶ	τῆς	κατ´ αὐτὸν κοσμοποιΐας θεόν. Ἀλλ´
[6]	τὸ πιθανόν τι λέγων κατηγορεῖ	τῆς	κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας εἰπών· Ἔτι
[6]	ἐκτίθεται τοῦ κατηραμένον λέγεσθαι τὸν	τῆς	κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεὸν φάσκων
[6]	τῆς φανείσης ἀποδείξεως κατασκευασθέντα περὶ	τῆς	κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεωρῆσαι, λαβέτω
[6]	συντάξεων χρεία εἰς τὴν διήγησιν	τῆς	κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας· ὅπερ κατὰ
[6]	αὐτοὺς ὠφεληθέντας καὶ ἀναβάντας ἀπὸ	τῆς	κατὰ σάρκα εἰσαγωγῆς εἰπεῖν τό·
[6]	μὴ εἶναι τοὺς μαγγανεύοντας προφάσει	τῆς	κατὰ τὸν χαρακτῆρα τοῦτον θεοσεβείας,
[6]	πλείονος διδασκαλίας παρὰ τὴν περὶ	τῆς	κατὰ τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεως. Εἰς
[6]	διὰ τὴν βραχυτέραν δύναμιν αὐτοῦ	τῆς	κατανοήσεως τοῦ θεοῦ. Ἵνα δὲ
[6]	ἐνεργουμένην κοσμοποιΐαν τοῦ σαββάτου καὶ	τῆς	καταπαύσεως τοῦ θεοῦ ἡμέρα, ἐν
[6]	ὁρᾷ αὐτόθεν τὸ εὐτελὲς αὐτοῦ	τῆς	κατηγορίας, διαλοιδορουμένου ἀνθρώπους, οὓς ἐπηγγείλατο
[6]	δέ μοι λέλεκται ἀπολογουμένῳ περὶ	τῆς	κατηγορουμένης ὑπὸ Κέλσου καὶ ἑτέρων
[6]	τούτων αἰνιττόμενος ἐν τῷ περὶ	τῆς	κλίμακος λόγῳ· περὶ ἧς καὶ
[6]	τομῆς σοφίας φύσις» ἀνωτέρω δὲ	τῆς	κοινῆς αὐτῶν τομῆς κύκλος ἦν,
[6]	σοφίας πρόνοια» καὶ ἔνδον μὲν	τῆς	κοινῆς αὐτῶν τομῆς σοφίας φύσις»
[6]	κόπρια ἀποπίπτοντα τῶν λίθων καὶ	τῆς	κονίας. ~Εἰ δὲ τὰ καταχρηστικῶς
[6]	περὶ τῶν κατὰ Μωϋσέα ἓξ	τῆς	κοσμοποιΐας ἡμερῶν. Εἰδέναι μέντοι γε
[6]	εἰς κατηγορίαν τὰ περὶ τῶν	τῆς	κοσμοποιΐας ἡμερῶν, ὧν τινὲς μὲν
[6]	θεὸς λόγος κάμνει οὐδ´ ὅσοι	τῆς	κρείττονος ἤδη καὶ θειοτέρας τάξεως
[6]	σοφίᾳ ἐποίησας· ἐπληρώθη ἡ γῆ	τῆς	κτίσεώς σου. Αὕτη ἡ θάλασσα
[6]	καὶ τὰς ἰδέας φαντασθέντες ἀπὸ	τῆς	κτίσεως τοῦ κόσμου» καὶ τῶν
[6]	ἀρχαιότατος προφήτης πρὸ πολλῶν γενεῶν	τῆς	Κύρου βασιλείας προφητεύσας— ὑπὲρ τὰς
[6]	οὐρανοῖς, ὧν τῆς ὑποστάσεως καὶ	τῆς	λαμπρότητος αἰσθόμεθα βλέποντες αὐτά· ἀλλ´
[6]	λέγεσθαι θεὸν κατηραμένον. Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος	τῆς	λέξεως εὐλόγως κατηγορεῖ τῶν τοῦτο
[6]	εἶναι τὸ βούλεσθαι, ἡμᾶς διὰ	τῆς	λέξεως ταύτης τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ
[6]	Εἶτα πάλιν φύρων τὰ ἀπὸ	τῆς	μαγικῆς γοητείας καὶ προσάπτων τάχα
[6]	μακαρίως διαγόντων πτερορρυήσας καὶ ἐκπεσὼν	τῆς	μακαριότητος· ὃς κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ
[6]	πατήρ· μετέδωκε γὰρ ἑαυτοῦ καὶ	τῆς	μεγαλειότητος τῷ μονογενεῖ καὶ πρωτοτόκῳ
[6]	μυθοποιΐαν, στρατείαν στρατείᾳ παραταττομένην, καὶ	τῆς	μὲν ἡγεμόνα Κρόνον διδόναι τῆς
[6]	φησὶν εἰρηκέναι τό· Κείνης δὲ	τῆς	μοίρας ἔνερθέν ἐστιν ἡ ταρταρίη
[6]	δὲ Χριστιανῶν μόνων λαβεῖν ἀφορμὰς	τῆς	μυστικωτέρας περὶ εἰσόδου ψυχῶν εἰς
[6]	τῶν συνήθων καὶ σωματικῶν ὀνομάτων	τῆς	νοητῆς φύσεως. Καὶ ὥσπερ, ἐὰν
[6]	ναὶ πάτερ, συνέστω. Καί φασι	τῆς	ὀγδοάδος τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν εἶναι.
[6]	τοῦ Ἰησοῦ ἐκπεριῆλθον πολλὰ ἔθνη	τῆς	οἰκουμένης, διατιθέντες, ὡς ὁ λόγος
[6]	υἱὸς τοῦ θεοῦ. Οὐδαμοῦ γὰρ	τῆς	οἰκουμένης Σιμωνιανοί· καίτοι γε ὑπὲρ
[6]	δικαίων. Πολὺς δ´ ὁ περὶ	τῆς	οὐσίας λόγος καὶ δυσθεώρητος καὶ
[6]	αὐτῶν. Ἑξῆς ἐξετάζει τὴν αἰτίαν	τῆς	οὕτω κατειλεγμένης τάξεως τῶν ἀστέρων,
[6]	ἀπήγγελλεν ἀπὸ τῆς γεύσεως ἢ	τῆς	ὄψεως, ὅτι μὴ ἀπὸ μελισσῶν
[6]	ὡς οὐ κωλυόμενος εὐδαιμονεῖν ἀπὸ	τῆς	παντελοῦς ἀκτημοσύνης, Κυνικὸν ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν·
[6]	μὲν οὐδὲν παρέθετο ὡς οὐδὲ	τῆς	παρ´ αὐτῷ ἄξιον ἀναγραφῆς, τάχα
[6]	ὑπὸ τοῦ σωτῆρος προφητευθέντα περὶ	τῆς	παρουσίας αὐτοῦ, ὀλίγα καὶ περὶ
[6]	αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ	τῆς	παρουσίας αὐτοῦ, οὗ ἐστιν ἡ
[6]	καὶ ἀποκαλύψαι τὸν πατέρα, πρὸ	τῆς	παρουσίας αὐτοῦ οὐχ ὁρώμενον. Τίς
[6]	Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ	τῆς	παρουσίας τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
[6]	ὑπολαβόντας καὶ μὴ τὴν ἀξίαν	τῆς	περὶ αὐτοῦ ἀληθείας θεοσέβειαν ἀσκήσαντάς
[6]	καὶ κατασπωμένων ἀπὸ θεοῦ καὶ	τῆς	περὶ αὐτοῦ ὀρθῆς ἐννοίας καὶ
[6]	οὐχ, ὡς οἴεται δὲ Κέλσος,	τῆς	περὶ αὐτῶν ἀρχαιότητος εἰς Ἡράκλειτον
[6]	ταῦτα πάσχειν ἢ τοῦ ὑπὸ	τῆς	περὶ θεοῦ ἀγνοίας συνεχομένου καὶ
[6]	ὅσης ἀγνοίας καὶ ἀσεβείας καὶ	τῆς	περὶ τὸ θεῖον ἀμαθίας ταῦτα
[6]	καίπερ γέρων ὢν προσδεῖν σοφίας	τῆς	περὶ τοὺς πονηροὺς καὶ ἀδίκους
[6]	θεία τοίνυν σοφία, ἑτέρα οὖσα	τῆς	πίστεως, πρῶτόν ἐστι τῶν καλουμένων
[6]	παρά τινων ξένων καὶ ἀλλοτρίων	τῆς	πίστεως τοιοῦτον καταλαβὼν ἐξέθετο ἐν
[6]	ἀνδρός. Ἐκτίθεται δὲ καὶ ἀπὸ	τῆς	Πλάτωνος γεγραμμένης Σωκράτους ἀπολογίας ταῦτα·
[6]	λέξιν οὕτως ἔχουσαν ἐκτίθεται ἀπὸ	τῆς	Πλάτωνος ἐπιστολῆς ὁ Κέλσος· Εἰ
[6]	διὰ συμβόλων ἐν τοῖς ὀνόμασι	τῆς	ποικίλης ὕλης, καὶ μουσικοὺς λόγους
[6]	τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως τὰ περὶ	τῆς	πόλεως τοῦ θεοῦ Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίου
[6]	τὸν Κέλσον συντάξεως πεποιήκαμεν, ἀπὸ	τῆς	πρὸ πλειόνων ἐτῶν ἕξεως, ἧς
[6]	γένηται τῶν τοῦ θεοῦ ἐπαγγελιῶν,	τῆς	προαιρέσεως τοῦ ἀκούοντος δεῖ καὶ
[6]	τὸ πείθειν, μὴ τυγχάνοντα δὲ	τῆς	προαιρέσεως τοῦ ὀφείλοντος πείθεσθαι δοκεῖν
[6]	κύκλοις λέγειν τάχα μὲν καὶ	τῆς	προειρημένης ἐστὶν αἱρέσεως, κύκλῳ περιλαμβανούσης
[6]	ταῦτά ἐστιν. Ἐγὼ δὲ ἀπὸ	τῆς	πρὸς Ἑρμείαν καὶ Ἔραστον καὶ
[6]	προαιρέσεως τοῦ ἀκούοντος δεῖ καὶ	τῆς	πρὸς τὰ λεγόμενα ἐπινεύσεως. Διόπερ
[6]	φέρε ὀλίγα παραβάλωμεν παραθέσεως ἕνεκεν	τῆς	πρὸς τὰ Πλάτωνι οὐκ ἀπιθάνως
[6]	μή, ἀλλ´ ἐκ παρακολουθήσεως γεγένηται	τῆς	πρὸς τὰ προηγούμενα· θαυμάζω δὲ
[6]	κάλλος» σαφὲς ὅτι τὸ ἀπὸ	τῆς	προφητείας ἀναγκάζεται παραδέχεσθαι ὡς ἀληθευόμενον
[6]	ἑκάστοις ὀνομάζειν, μὴ μείνασιν ἐπὶ	τῆς	πρώτης καὶ καθαρᾶς ἐννοίας τοῦ
[6]	ἐν ἡμῖν οὐκ ἔμεινεν ἐπὶ	τῆς	πρώτης μορφῆς, ἀλλ´ ἀναβιβάσας ἡμᾶς
[6]	τί αὐτῷ ἐβούλετο ἡ στενὴ	τῆς	ῥαφίδος» τρυμαλιά, στενὴν φάσκοντι εἶναι
[6]	καὶ τὸν ἄκρως κατειληφότα τὰ	τῆς	ῥητορικῆς θεωρήματα καὶ δεόντως αὐτοῖς
[6]	ἄρχων, δυνάστα Σαβαώθ, προήγορε νόμου	τῆς	σῆς κτίσεως χάριτι λυομένης, πεντάδι
[6]	ἄρχων πύλης Αἰλωαιέ, πάρες με	τῆς	σῆς μητρὸς φέροντά σοι σύμβολον,
[6]	καὶ τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς τὸ	τῆς	σοφίας κεφάλαιον, ἡμεῖς μὲν οὐ
[6]	Πάντα μὲν οὖν οἱ ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς ἐκπυρούτωσαν, ἡμεῖς δὲ ἀσώματον
[6]	Κατὰ μὲν οὖν τοὺς ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς, σωματικὰς λέγοντας εἶναι τὰς
[6]	ἀνθρώπου καὶ θεοῦ οἱ ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς φιλόσοφοι μὴ εὐδαιμονέστερον λέγωσιν
[6]	τελούντων τοὺς εὐγενεστάτους τῶν ἀπὸ	τῆς	συγκλήτου βουλῆς; Ἀλλ´ εἰ ἄκαιρον
[6]	ἰδιωτείαν μὴ τρανώσαντες τὸ περὶ	τῆς	ταπεινοφροσύνης δόγμα τοιαῦτα ποιοῦσιν, οὐ
[6]	δύο τῶν ἐν οὐρανῷ περιόδων,	τῆς	τε ἀπλανοῦς καὶ τῆς εἰς
[6]	θεωρίας, ἀναγνώτω τὰ ἐπὶ τέλει	τῆς	τοῦ Ἰεζεκιὴλ προφητείας ἑωραμένα τῷ
[6]	δ´ αὐτὸς οὗτος προφητεύων περὶ	τῆς	τοῦ Ἰησοῦ ἐπιδημίας, ἀφιστάντος τῆς
[6]	αἰνοῦμεν αὐτόν, οὐ περιαχθησόμεθα ἀπὸ	τῆς	τοῦ οὐρανοῦ περιφορᾶς, ἀεὶ δὲ
[6]	τὸν χείρονα γίνεται ἐκ συνεργίας	τῆς	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ διαβόλου σημεῖα
[6]	διὰ τοῦτο οὐ μόνης δεῖται	τῆς	τοῦ πείθοντος ἐνεργείας ἀλλὰ καὶ
[6]	ἐν ἐρήμῳ· πάντες γὰρ οἱ	τῆς	τοῦ χείρονος διὰ τὴν κακίαν
[6]	πεποιηκέναι, τοῖς κατὰ τὴν ἀρχὴν	τῆς	τοῦ χριστιανισμοῦ διδασκαλίας κατασκεδάσασι δυσφημίαν
[6]	καὶ κατοικισθέντος ἐναντίον τοῦ παραδείσου	τῆς	τρυφῆς» Ὁ δὲ λέγων μάλα
[6]	οἱ γόητες ἐξαπατῶσι τοὺς ὑπὸ	τῆς	τῶν ὀνομάτων φαντασίας συναρπαζομένους. Ἐδυνάμην
[6]	τὰ πάντα» παριστὰς τὴν ἀρχὴν	τῆς	τῶν πάντων ὑποστάσεως ἐν τῷ
[6]	Πλάτωνος ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου καὶ	τῆς	τῶν παρ´ Ἕλλησι γραμμάτων εὑρέσεως
[6]	καὶ τῶν ἰδιωτῶν προπετευσαμένων περὶ	τῆς	τῶν τοιούτων διηγήσεως, μὴ νοήσας
[6]	οἵα τε ἐστὶν ἐνεργεῖν, ἅτε	τῆς	ὑγιεινῆς διαίτης προνοησαμένους. Εἰ μὲν
[6]	σῶμα οὐκ ἀπαγγέλλει τὸν τρόπον	τῆς	ὑποστάσεως αὐτοῦ. Προσαχθήσῃ δὲ τῷ
[6]	ἀπὸ τῶν ἐν οὐρανοῖς, ὧν	τῆς	ὑποστάσεως καὶ τῆς λαμπρότητος αἰσθόμεθα
[6]	τὰ κινήσαντα ἡμᾶς καὶ μετὰ	τῆς	φανείσης ἀποδείξεως κατασκευασθέντα περὶ τῆς
[6]	ἀπὸ τοῦ κλήρου Βενιαμὶν μετὰ	τῆς	Φάραγγος Ἐννὸμ εὑρίσκομέν τι εἰς
[6]	ἀπὸ τῶν χρόνων Δανιὴλ μέχρι	τῆς	φθορᾶς τοῦ κόσμου. Ἐνέσται δὲ
[6]	εὑρίσκομεν καὶ ἐν τῷ κλήρῳ	τῆς	φυλῆς Βενιαμὶν τὴν Γέενναν ἢ
[6]	αὐτοῖς, καὶ τίνα τὰ περὶ	τῆς	φύσεως τῶν κατειλεγμένων ἐν αὐτοῖς
[6]	τῇ γραφῇ ἐγνωκέναι ὡς ἀλλότριον	τῆς	Χριστιανῶν περὶ τὸ θεῖον εὐσεβείας.
[6]	νενεμημένης, καὶ τῆς δι´ αὐτῶν	τῆς	ψυχῆς διεξόδου. Τοιόνδε τὸ σύμβολον·
[6]	θείαν· ἥτις καὶ στερεὰ» λέγεται	τῆς	ψυχῆς εἶναι τροφὴ» παρὰ τῷ
[6]	ἀνοίξαντος τοῦ λόγου τοὺς ὀφθαλμοὺς	τῆς	ψυχῆς ἡμῶν, ὁρῶντες διαφορὰν φωτὸς
[6]	καὶ τηλικαῦτά γε φιλοσοφήσαντες περὶ	τῆς	ψυχῆς καὶ τὴν διαγωγὴν τῆς
[6]	Καὶ γυμνάσιον μέν φαμεν εἶναι	τῆς	ψυχῆς τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν, τέλος
[6]	ἴδια ἔκγονα, λεκτέον ὅτι, ἀθανάτου	τῆς	ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων τυγχανούσης, ἡ
[6]	τῶν ἀναλαβόντων εἰς τὴν ἑαυτῶν	τῆς	ψυχῆς ὑπόστασιν τὰ ἀπὸ κακίας,
[6]	καὶ χωρὶς ἀνατάσεως καὶ ἐπαγγελίας	τῆς	ὡς ἀπὸ θεοῦ ἢ υἱοῦ
[6]	ἐν Αἰγίνῃ μυουμένοις τὰ τῆς	Ἑκάτης.	Τί δὲ μᾶλλον εἴπερ βαρβαρικὰ
[6]	καὶ ἐκ τούτων ἐκ παρακουσμάτων	ἀσημοτάτης	αἱρέσεως Ὀφιανῶν οἶμαι ἐκτεθεῖσθαι τὰ
[6]	μὴ ἀφ´ ἧς παρέθετο αἱρέσεως	ἀσημοτάτης	ἀλλὰ ἀπὸ βιβλίων πῇ μὲν
[6]	Τί γὰρ ἐσφάλη ὁ Ἰουδαίων	νομοθέτης;	Καὶ πῶς τὴν ἐκείνου κοσμογένειαν
[6]	πεποιήκαμεν, ἵνα τὸ τῆς ἀτελέστου	τελετῆς	πέρας δείξωμεν τῷ Κέλσῳ καὶ
[6]	συντέτακται βιβλίον, ἄξιον φρονίμου καὶ	συνετῆς	παρὰ τοῖς φιλαλήθεσιν ἐξετάσεως. ~Ἑξῆς
[6]	ταπεινοφρονῶν ἀσχημόνως καὶ ἀπαισίως ταπεινοῦται,	χαμαιπετὴς	ἐπὶ τῶν γονάτων καὶ πρηνὴς
[6]	ἐστὶ τῷ τὰς πύλας τῆς	ἀρετῆς»	αὗται δὲ ἐξ ἑτοίμου ἀνοίγονται
[6]	λόγος φάσκῃ κολλᾶσθαι ὑπὸ τῆς	ἀρετῆς	καὶ ἑνοῦσθαι τῷ αὐτολόγῳ τὸν
[6]	κακοὺς καὶ γυμνάσιον τὸ ὑπὲρ	ἀρετῆς	ποιῆσαι ἐκκεῖσθαι τοῖς βουλομένοις νομίμως»
[6]	ὠνόμασεν ὁ γνήσιος τοῦ Ἰησοῦ	μαθητὴς	λέγων· Τότε δὲ πρόσωπον πρὸς
[6]	οὔτε τις ὕμνησε τῶν τῇδε	ποιητὴς	οὔτε ὑμνήσει κατ´ ἀξίαν» καὶ
[6]	γὰρ τὸν ἀγένητον καὶ πάσης	γενητῆς	φύσεως πρωτότοκον κατ´ ἀξίαν εἰδέναι
[6]	λαβόντες μεγαλοφώνων, οἵτινες οὐδὲν ἀποδέουσι	νοητῆς	βροντῆς» Ἀλλὰ πόθεν Κέλσῳ καὶ
[6]	συνήθων καὶ σωματικῶν ὀνομάτων τῆς	νοητῆς	φύσεως. Καὶ ὥσπερ, ἐὰν λέγηται
[6]	ἀνυσίμως λέγουσι. Φησὶ γοῦν ὁ	προφήτης	ἐν ἑξηκοστῷ καὶ ἑβδόμῳ ψαλμῷ
[6]	Μωϋσῆς δέ, ὁ ἀρχαιότατος ἡμῶν	προφήτης,	ἐν ὄψει τοῦ πατριάρχου ἡμῶν
[6]	ἐν Ἱερουσαλήμ» Ἢ ἐὰν μὲν	προφήτης	λέγῃ· Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ
[6]	προσώπῳ Χριστοῦ» Διό φησιν ἀρχαιότατος	προφήτης	πρὸ πολλῶν γενεῶν τῆς Κύρου
[6]	ἵνα τὸ βάθος παραστήσῃ ὁ	προφήτης	τῶν περὶ θεοῦ δογμάτων, ἄληπτον
[6]	εἴδους αὐτοῦ· ἐὰν δὲ ἄλλος	προφήτης	ὡραιότητα καὶ κάλλος εἶναι λέγῃ
[6]	ἐστὶν ἐνεργεῖν, ἅτε τῆς ὑγιεινῆς	διαίτης	προνοησαμένους. Εἰ μὲν οὖν προέκειτο
[6]	βραδυτῆτα τοῦ ἀστέρος, τὴν δευτέραν	Ἀφροδίτης,	παραβάλλοντες αὐτῇ τὸ φαιδρόν τε
[6]	καὶ πάσης ποιότητος, ἣν ὁ	τεχνίτης	βούλεται, δεκτικήν, ὁτὲ μὲν ἔχειν
[6]	Ἀσταφαιόν, ᾧ πιστεύουσι τοιαῦτα ἐρεῖν·	Τρίτης	ἄρχων πύλης Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε πρώτης
[6]	μεγαλοφώνων, οἵτινες οὐδὲν ἀποδέουσι νοητῆς	βροντῆς»	Ἀλλὰ πόθεν Κέλσῳ καὶ τοῖς
[6]	αὐτῷ ἀρετὴ καὶ μακαριότης καὶ	θειότης.	Εἰ δέ τις ἀκούοι ὑψηλότερον
[6]	τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ	θειότης,	εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους,
[6]	ἔστι γὰρ αὐτῷ ἀρετὴ καὶ	μακαριότης	καὶ θειότης. Εἰ δέ τις
[6]	καὶ τὴν γῆν» Ἀλλ´ οὐδεμία	πιθανότης	ἐστὶ μηδὲν νενοηκότα Μωϋσέα εἰρηκέναι
[6]	τῶν νομιζομένων θεῶν. Ποία γὰρ	πιθανότης	τὸν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον παρὰ Σκύθαις
[6]	λέγῃ ὁ Παῦλος· Ἀλλ´ ἡ	ἱκανότης	ἡμῶν ἐκ τοῦ θεοῦ, ὃς
[6]	Σαβαώθ, πρὸς ὃν οἴονται λέξειν·	Πέμπτης	ἐξουσίας ἄρχων, δυνάστα Σαβαώθ, προήγορε
[6]	ἕκαστον φανῆναι ἀγωνισάμενον, ὁποῖος γέγονεν	ἀγωνιστής,	ἀναλῶσαι τῷ πυρὶ τῶν κολάσεων
[6]	οὐκ ἀξίως χλεύης τινὸς κἂν	ἐλαχίστης·	λέγει δὲ οὕτως· Ἐρωτῶμεν δὲ
[6]	τῆς κακίας καὶ τῶν ἀπ´	αὐτῆς	ἁμαρτανομένων χύσιν. Οὔτ´ οὖν οἱ
[6]	τῶν θεμελίων καὶ τῶν πυλῶν	αὐτῆς.	Εἰ δὲ δύναται διὰ συμβόλων
[6]	τῆς κακίας καὶ τῇ ἀκρότητι	αὐτῆς	εἶναι χαρακτηρίζεται, ὅτε ὑποκρίνεται τὸ
[6]	κἂν προσεθήκαμεν οἷς ἀνωτέρω περὶ	αὐτῆς	εἰρήκαμεν εἰς τοῦτο ὀλίγα· ἐπεὶ
[6]	κύριον ἐπεστηριγμένον ἐπὶ τοῖς ἄκροις	αὐτῆς,	εἴτε ταῦτα εἴτε τινὰ μείζονα
[6]	τοῖς ἑαυτοὺς ἐπιτηδείους πρὸς παραδοχὴν	αὐτῆς	κατασκευάσασι παραγίνεται, καὶ μάλιστα τοῖς
[6]	κολάσεως. Εἰς γὰρ τὰ ὑπερέκεινα	αὐτῆς	οὐ χρήσιμον ἀναβαίνειν διὰ τοὺς
[6]	τὴν κακίαν καὶ τὰς ἀπ´	αὐτῆς	πράξεις, ὁ θεὸς οὐκ ἐποίησε.
[6]	ἡ ἄβυσσος καὶ τὸ ἐπ´	αὐτῆς	σκότος, τί τε τὸ ὕδωρ
[6]	θεοῦ» ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπ´	αὐτῆς,	τὸν δὲ κύριον ἐπεστηριγμένον ἐπὶ
[6]	καὶ Δοσίθεος ὁ ἀπὸ τῆς	αὐτῆς	χώρας ἐκείνῳ τυγχάνων, ἐπεὶ ὁ
[6]	ἄττα ἐστί, βλέπουσα εἰς τὰ	αὑτῆς	συγγενῆ, ὧν οὐδὲν ἱκανῶς ἔχει.
[6]	Τί ἂν ἠλιθιώτερον ἢ μανικώτερον	ταύτης	τῆς ἀναισθήτου σοφίας γένοιτο; Τί
[6]	ἐσχάτους τῶν ἐν ἡμῖν ἀπηλλάχθαι	ταύτης	τῆς ἀπαιδευσίας καὶ τῆς ἀμαθίας,
[6]	ἀνεξέλεγκτον ἀναχωρεῖν δόξῃ, λογισμὸν ὑπέχει	ταύτης	τῆς ἀπορίας· εἴη γὰρ ἂν
[6]	βούλεσθαι, ἡμᾶς διὰ τῆς λέξεως	ταύτης	τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἠλιθίους προσάγεσθαι
[6]	ἐν τῇ Μωϋσέως δὲ Ἐξόδῳ	ὀλεθρευτὴς	τίς ἄλλος εἴη ἢ ὁ
[6]	ὀνομάζειν, μὴ μείνασιν ἐπὶ τῆς	πρώτης	καὶ καθαρᾶς ἐννοίας τοῦ τῶν
[6]	οἴονται· Ὑπερβὰς φραγμὸν πυρὸς ἀφόβως,	πρώτης	λαχὼν ἀρχὴν πύλης Ὡραῖε, πάρες
[6]	ἡμῖν οὐκ ἔμεινεν ἐπὶ τῆς	πρώτης	μορφῆς, ἀλλ´ ἀναβιβάσας ἡμᾶς ἐπὶ
[6]	Τρίτης ἄρχων πύλης Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε	πρώτης	ὕδατος ἀρχῆς, ἕνα βλέπων μύστην
[6]	καὶ τὰς ἑρμηνείας αὐτῶν πολλῆς	κατασκευῆς	δεομένας οὐχ ἡγησάμην εἶναι ἁρμόζον
[6]	Παῦλος ἐκτίθεται καὶ οὐκ ἀξίως	χλεύης	τινὸς κἂν ἐλαχίστης· λέγει δὲ
[6]	Ἀλλ´ οὐδὲ λέγομεν τὸ μετὰ	χλεύης	ὑπὸ τοῦ Κέλσου εἰρημένον, ὅτι
[6]	θεὸν χειρουργεῖν· ἐὰν δὲ κυρίως	ἀκούῃς	τοῦ χειρουργεῖν, οὐδὲ τὸν δεύτερον
[6]	κοσμογένειαν σαυτῷ διά τινος, ὡς	φῄς,	τυπώδους ἀλληγορίας λαμβάνεις ἢ τὸν
[6]	ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ	ἀναφὴς	οὐσία ὄντως οὖσα ψυχῆς κυβερνήτῃ
[6]	δυνάμενοι ἓν ὕφος ἀποδεῖξαι τῆς	γραφῆς,	αἰτιωμένης μὲν τοὺς ἁμαρτάνοντας ἀποδεχομένης
[6]	θεός, νουθετεῖ γὰρ διὰ πάσης	γραφῆς	καὶ διὰ τῶν χάριτι διδασκόντων
[6]	ὅτι ῥητά τινα παραλήψονται τῆς	γραφῆς	οἱ καὶ ταῦτα βουλόμενοι τολμᾶν
[6]	κατὰ τὴν συνήθειαν ὀνομάσω τῆς	γραφῆς,	πνευματικῶς. Ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλο φησὶν
[6]	οὐδὲ τῆς παρ´ αὐτῷ ἄξιον	ἀναγραφῆς,	τάχα ἐπεὶ μηδὲ ᾔδει αὐτά,
[6]	θεὸς λέγεται τὰ τοιαδὶ ἐπάγειν	ἐπιστροφῆς	καὶ θεραπείας ἕνεκεν τῶν δεομένων
[6]	οὐκ ἔμεινεν ἐπὶ τῆς πρώτης	μορφῆς,	ἀλλ´ ἀναβιβάσας ἡμᾶς ἐπὶ τὸ
[6]	κατοικισθέντος ἐναντίον τοῦ παραδείσου τῆς	τρυφῆς»	Ὁ δὲ λέγων μάλα εὐηθικῶς
[6]	ὑποπτώσεως πρὸς τὸν πείθοντα ἢ	παραδοχῆς	τῶν λεγομένων ὑπὸ τοῦ πείθοντος.
[6]	λόγους αἰνίττεσθαι ὡς ἄρα ἐξ	ἀρχῆς	αὐτὴν πλημμελῶς ἔχουσαν διαλαβὼν ἀναλογίαις
[6]	~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἐνθεώτατα ἐξ	ἀρχῆς	ἔδοξε Κέλσῳ λέγειν ἔθνη Χαλδαίους,
[6]	πύλης Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε πρώτης ὕδατος	ἀρχῆς,	ἕνα βλέπων μύστην πάρες με
[6]	γὰρ εἶδεν ἄνωθεν καὶ ἐξ	ἀρχῆς	καὶ τοῖς ἔξωθεν μαθήμασι πεπαιδευμένους
[6]	~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἀπὸ ἄλλης	ἀρχῆς	ὁ Κέλσος τοιαῦτά φησι καθ´
[6]	ἀρχῆς, τάχα ἐπεὶ Ἰουδαίοις ἐξ	ἀρχῆς	προσπεπολεμήκασι. Καὶ Πέρσαι δὲ οἱ
[6]	Αἰγυπτίων ἔθνος, καὶ ἐνθεώτατον ἐξ	ἀρχῆς,	τάχα ἐπεὶ Ἰουδαίοις ἐξ ἀρχῆς
[6]	εἰς τὴν Γένεσιν ἀπὸ τῆς	ἀρχῆς	τοῦ βιβλίου μέχρι τοῦ Αὕτη
[6]	καὶ τῆς δι´ αὐτῶν τῆς	ψυχῆς	διεξόδου. Τοιόνδε τὸ σύμβολον· κλῖμαξ
[6]	ᾖ, πρὸς τὸ καθικέσθαι ἀνθρωπίνης	ψυχῆς,	ἐὰν μὴ καὶ δύναμίς τις
[6]	ἥτις καὶ στερεὰ» λέγεται τῆς	ψυχῆς	εἶναι τροφὴ» παρὰ τῷ φήσαντι·
[6]	ἐστι» τίς μᾶλλον τῆς Ἰησοῦ	ψυχῆς	ἢ κἂν παραπλησίως κεκόλληται τῷ
[6]	τοῦ λόγου τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς	ψυχῆς	ἡμῶν, ὁρῶντες διαφορὰν φωτὸς καὶ
[6]	οἱονεὶ συνεστῶτα καὶ αὐτὸν ἐκ	ψυχῆς	καὶ σώματος, ἵνα τὸ μὲν
[6]	τηλικαῦτά γε φιλοσοφήσαντες περὶ τῆς	ψυχῆς	καὶ τὴν διαγωγὴν τῆς καλῶς
[6]	καὶ ἀναφὴς οὐσία ὄντως οὖσα	ψυχῆς	κυβερνήτῃ νῷ μόνῳ θεατή, περὶ
[6]	τάχα δὲ καὶ πρὸς ἀντιδιαστολὴν	ψυχῆς	νεκρᾶς ἡ ζῶσα ψυχὴ οὐκ
[6]	γυμνάσιον μέν φαμεν εἶναι τῆς	ψυχῆς	τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν, τέλος δὲ
[6]	ἔκγονα, λεκτέον ὅτι, ἀθανάτου τῆς	ψυχῆς	τῶν ἀνθρώπων τυγχανούσης, ἡ μὲν
[6]	ἀναλαβόντων εἰς τὴν ἑαυτῶν τῆς	ψυχῆς	ὑπόστασιν τὰ ἀπὸ κακίας, τροπικῶς
[6]	τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς	ζωῆς.	Εἰ δ´ ἄρα μηδὲν νοήσας
[6]	ὁρῶν ὅτι τὸ ξύλον τῆς	ζωῆς	ἐν τοῖς Μωϋσέως ἀναγέγραπται γράμμασιν,
[6]	τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς	ζωῆς»	ἢ ἄλλο τι τῶν περὶ
[6]	ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς ἀναπεπλασμένος κρημνὸς	ζωῆς	ἢ βάραθρον ἀναστάσεως ἢ σχοινίον
[6]	ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς κρημνὸς	ζωῆς	ἢ βάραθρον ἀναστάσεως ἢ σχοινίον
[6]	γεγονέναι ἀναπέπλασται τὸ ξύλον τῆς	ζωῆς,	ἠκολούθησεν ἄν, εἰ μὲν σκυτοτόμος
[6]	σταυροῦ ἀναπεπλακέναι τὸ ξύλον τῆς	ζωῆς	καὶ ἀκολούθως ἑαυτοῦ τῷ περὶ
[6]	δ´ αὐτοὺς τῆς ἐν σαρκὶ	ζωῆς	καὶ ἀπολύσας τῶν σωμάτων ἀπολύει
[6]	πανταχοῦ δὲ ἐκεῖ τὸ τῆς	ζωῆς	ξύλον καὶ ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ
[6]	ὁρῶν δυνάμεως σύμβολον καταλυθὲν τύπῳ	ζωῆς	ξύλου, εἰκόνι καθ´ ὁμοίωσιν ληφθὲν
[6]	πράξεις. Περὶ δὲ τοῦ τῆς	ζωῆς	ξύλου εὐκαιρότερόν τις διηγήσεται ἑρμηνεύων
[6]	τῆς γνώσεως ξύλῳ καὶ τῆς	ζωῆς.	Ὁ μὲν οὖν Κέλσος οὐκ
[6]	κέχρισμαι χρίσματι λευκῷ ἐκ ξύλου	ζωῆς,	ὅπερ οὐδ´ ἐν τοῖς ἀπὸ
[6]	υἱῷ καὶ πατρί, χαρακτῆρι τύπου	ζωῆς	σύμβολον ἐπιφέρων, ἣν ἔκλεισας αἰῶνι
[6]	τὸ ἀσθενὲς ἐπικαλουμένους περὶ δὲ	ζωῆς	τὸ νεκρὸν ἀξιοῦντας περὶ δ´
[6]	ὑπισχνεῖσθαι πάντα δ´ ἐπ´ ἀνθρώπων	βλάβαις.	Καὶ εἴθε πάντα τὰ ὑπὸ
[6]	πάντα τὸν ταῖς τοῦ λόγου	αὐγαῖς	ἀκολουθήσαντα, δείξαντος ἀφ´ ὅσης ἀγνοίας
[6]	τούτους μὴ δυναμένους ἀντέχειν ταῖς	μαρμαρυγαῖς	κολάζεσθαι τὴν ὄψιν καὶ βλάπτεσθαι
[6]	μὲν ἰουδαϊκῶν καὶ ἐν ταῖς	συναγωγαῖς	αὐτῶν ἀναγινωσκομένων, ἅπερ Χριστιανοὶ προσίενται,
[6]	παρ´ Ἕλλησιν ἄλλα δὲ παρὰ	Σκύθαις.	Εἶτ´ ἐκτίθεται ἀπὸ Ἡροδότου λαβὼν
[6]	πιθανότης τὸν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον παρὰ	Σκύθαις	καλεῖσθαι; Οὐ γὰρ ἡγοῦμαι ὅτι
[6]	ἀρχῆς αὐτὴν πλημμελῶς ἔχουσαν διαλαβὼν	ἀναλογίαις	τισὶ συνέδησε καὶ ἐκόσμησεν ὁ
[6]	τοῦτο τὸ φῶς ἐν ταῖς	καρδίαις	ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου
[6]	οὐδὲ αἱ καρδίαι ὅμοιαι ταῖς	καρδίαις	τῶν ἀνθρώπων» Δῆλον ὅτι εἶεν
[6]	ὅτι εἶεν ἂν ἐν ταῖς	καρδίαις	τῶν ἀνθρώπων» διαφοραὶ καὶ τῶν
[6]	τινες, οὐκ ἀσκοῦντες προσέχειν ταῖς	θείαις	ἀναγνώσεσι καὶ ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς»
[6]	ἐν ἀπορρήτῳ μυστικῶς ἐν ταῖς	θείαις	γραφαῖς λεγόμενα. Ἵνα δὲ προσαγάγωμεν
[6]	Ἐπεὶ οὖν εὑρίσκεται ἐν ταῖς	θείαις	γραφαῖς ὅπου μὲν ἐκ προσώπου
[6]	ἂν καὶ ὁσάκις ἐν ταῖς	θείαις	παρελήφθη κάμηλος γραφαῖς καὶ ἐπὶ
[6]	παραδοχῇ τοῦ λεγομένου τὸν βουλόμενον	ἀκολουθίαις	δογμάτων ἕπεσθαι καὶ ὠφελεῖσθαι, λέγομεν
[6]	αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα	ἐπιθυμίαις	ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε
[6]	οὐδὲ κατὰ ποσὸν ἐνεχομένους τοιαύταις	ὑπονοίαις.	~Μετὰ ταῦτα παραπλήσιόν τι ποιεῖν
[6]	καταστάντων, ἐνετίθει ταῖς κατὰ Χριστιανῶν	κατηγορίαις.	Καὶ ὥσπερ οὐ καθήκει τοῖς
[6]	αὐτῶν αἱ φερόμεναι ἐν ταῖς	ἐκκλησίαις	τοῦ θεοῦ οὐκ ἀπαγγέλλουσι γραφαί,
[6]	ὅτι οὐδαμοῦ τῶν ἐν ταῖς	ἐκκλησίαις	φερομένων εὐαγγελίων τέκτων» αὐτὸς ὁ
[6]	σαρκὶ δεῖ προσκυνεῖν» καὶ σαρκίναις	θυσίαις	τὸν θεὸν ἀλλ´ ἐν πνεύματι»
[6]	οἰκίας καὶ» αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια σεσωρευμένα	ἁμαρτίαις,	ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα
[6]	γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις	ποικίλαις,	πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς
[6]	~Ἑξῆς δὲ τούτοις συμφορήσας ἐν	ψιλαῖς	ἀποφάσεσι τὰς διαφορὰς τῶν περὶ
[6]	πολλῶν λόγων πληρῶσαι τὸ βιβλίον,	ἄλλαις	λέξεσι τὰ παραπλήσιά φησι τοῖς
[6]	παρακούσαντας τῶν Πλάτωνι ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς	εἰρημένων, τοιαῦτα περὶ τοῦ θεοῦ
[6]	τὸ παρὰ Πλάτωνι ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς	λελεγμένον, οὗ ἐν τοῖς ἀνωτέρω
[6]	αἰνέσεις» τοῦ θεοῦ ἐν ταῖς	πύλαις	τῆς θυγατρὸς Σιών» καὶ εἴ
[6]	τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς	πύλαις	τῆς θυγατρὸς Σιών. Πύλας δὲ
[6]	ποιεῖν δοκεῖν τὰ παρακείμενα ταῖς	οἰκοδομαῖς	ὡσπερεὶ κόπρια ἀποπίπτοντα τῶν λίθων
[6]	ἐν σαρκὶ δεῖ προσκυνεῖν» καὶ	σαρκίναις	θυσίαις τὸν θεὸν ἀλλ´ ἐν
[6]	καὶ ἀδυνατεῖ. Ὁ τοῦ θεοῦ	παῖς	ἄρα ἡττᾶται ὑπὸ τοῦ διαβόλου,
[6]	γοῦν ὅμοιος οὗτός τε κἀκεῖνος	παῖς	θεοῦ. ήθη δὴ υἱὸν θεοῦ
[6]	φησιν ὅτι πόθεν ἀποδειχθήσεται θεοῦ	παῖς	ὁ τοιαῦτα κολασθείς, εἰ μὴ
[6]	ἤκουσε πρὸς δαίμονος ὅκως περ	παῖς	πρὸς ἀνδρός. Ἐκτίθεται δὲ καὶ
[6]	εὕρομεν ὅτι τὸν ἐν ταῖς	ἱεραῖς	γραφαῖς εὐφημούμενον ἄγγελον τοῦ δημιουργοῦ,
[6]	τὰ ἔργα ἑαυτῶν ταῖς ἓξ	ἡμέραις	πεποιηκότες καὶ διὰ τὸ μηδὲν
[6]	Μωϋσέα τὸ προειρηκέναι ἐν ἓξ	ἡμέραις	συντετελέσθαι τὸν κόσμον δημιουργούμενον, καὶ
[6]	τὸν Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν ἄμωμος» ἐν	πάσαις	ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, ἕως εὑρεθῇ
[6]	θεόν σου καὶ πορεύεσθαι ἐν	πάσαις	ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν
[6]	τοῦ τριακοστοῦ τρίτου ψαλμοῦ, τοῦτο	παριστάσαις	οὕτως· Οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν
[6]	κατὰ τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ ταῖς	προσταχθείσαις	τε εὐχαῖς συνεχέστερον καὶ δεόντως
[6]	τὰ τοῦ Μίθρου πρεσβεύουσι καὶ	Πέρσαις·	τί δὴ οὖν μᾶλλον ταῦτ´
[6]	Ἰησοῦ, ὡς πιστεύων ταῖς παρέχειν	δοκούσαις	αὐτῷ γραφαῖς ἀφορμὰς κατηγορίας λέγει
[6]	ἀναβῶσιν ἐπὶ τὰ ἐν ταῖς	δοκούσαις	εἶναι εὐτελέσι λέξεσιν ἀπορρήτως εἰρημένα.
[6]	καὶ βαρβάρων καὶ τῶν ἐν	ταῖς	αἱρέσεσιν εἶπε τό· Προυνικοῦ τινος
[6]	τῶν ἡμετέρων μήτε τῶν ἐν	ταῖς	αἱρέσεσιν ὡς ἄρα πάντα τὰ
[6]	κατ´ ἰδίαν» καὶ μάλιστα ἐν	ταῖς	ἀναχωρήσεσιν εἴρηται, τίνα δ´ ἦν
[6]	δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος λέξεσι	ταῖς	ἀπὸ τοῦ τριακοστοῦ τρίτου ψαλμοῦ,
[6]	δύναμιν ἀναβῶσιν ἐπὶ τὰ ἐν	ταῖς	δοκούσαις εἶναι εὐτελέσι λέξεσιν ἀπορρήτως
[6]	κατ´ ἀνθρωπίνην φύσιν λεγομένων καὶ	ταῖς	ἐκβάσεσι κρινομένων ὅτι θεῖον πνεῦμα
[6]	ἀριθμὸν αὐτῶν αἱ φερόμεναι ἐν	ταῖς	ἐκκλησίαις τοῦ θεοῦ οὐκ ἀπαγγέλλουσι
[6]	βλέπων ὅτι οὐδαμοῦ τῶν ἐν	ταῖς	ἐκκλησίαις φερομένων εὐαγγελίων τέκτων» αὐτὸς
[6]	οἱ πάντα τὰ ἔργα ἑαυτῶν	ταῖς	ἓξ ἡμέραις πεποιηκότες καὶ διὰ
[6]	πατρός, παρακούσαντας τῶν Πλάτωνι ἐν	ταῖς	ἐπιστολαῖς εἰρημένων, τοιαῦτα περὶ τοῦ
[6]	ἐβουλήθη τὸ παρὰ Πλάτωνι ἐν	ταῖς	ἐπιστολαῖς λελεγμένον, οὗ ἐν τοῖς
[6]	ῥᾳθυμοῦσί τινες, οὐκ ἀσκοῦντες προσέχειν	ταῖς	θείαις ἀναγνώσεσι καὶ ἐρευνᾶν τὰς
[6]	αὐτοῦ ἐν ἀπορρήτῳ μυστικῶς ἐν	ταῖς	θείαις γραφαῖς λεγόμενα. Ἵνα δὲ
[6]	ὑποίσομεν; Ἐπεὶ οὖν εὑρίσκεται ἐν	ταῖς	θείαις γραφαῖς ὅπου μὲν ἐκ
[6]	ἐξήτασεν ἂν καὶ ὁσάκις ἐν	ταῖς	θείαις παρελήφθη κάμηλος γραφαῖς καὶ
[6]	δὲ εὕρομεν ὅτι τὸν ἐν	ταῖς	ἱεραῖς γραφαῖς εὐφημούμενον ἄγγελον τοῦ
[6]	γὰρ τοῦτο τὸ φῶς ἐν	ταῖς	καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τοῦ
[6]	οὕτως οὐδὲ αἱ καρδίαι ὅμοιαι	ταῖς	καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» Δῆλον ὅτι
[6]	Δῆλον ὅτι εἶεν ἂν ἐν	ταῖς	καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» διαφοραὶ καὶ
[6]	ἔχειν, διδάσκον κολάζεσθαι μὲν ἐπὶ	ταῖς	κατὰ κακίαν πράξεσι κατ´ ἀναλογίαν
[6]	ὀλίγους καὶ εὐαριθμήτους καταστάντων, ἐνετίθει	ταῖς	κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίαις. Καὶ ὥσπερ
[6]	προαγάγῃ, τούτους μὴ δυναμένους ἀντέχειν	ταῖς	μαρμαρυγαῖς κολάζεσθαι τὴν ὄψιν καὶ
[6]	Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν ἄμωμος» ἐν πάσαις	ταῖς	ὁδοῖς αὐτοῦ, ἕως εὑρεθῇ ἀνομία
[6]	σου καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις	ταῖς	ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν αὐτὸν
[6]	τὸ ποιεῖν δοκεῖν τὰ παρακείμενα	ταῖς	οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ κόπρια ἀποπίπτοντα τῶν
[6]	θέλῃ τοῦ Ἰησοῦ, ὡς πιστεύων	ταῖς	παρέχειν δοκούσαις αὐτῷ γραφαῖς ἀφορμὰς
[6]	Γαλιλαῖος» ὡς ὁ Λουκᾶς ἐν	ταῖς	Πράξεσι τῶν ἀποστόλων ἔγραψεν, ἐβουλήθη
[6]	ψυχῇ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν	ταῖς	πράξεσιν αὐτοῦ» ἐκ τοῦ μὴ
[6]	σοφίας πρὸς τὴν ἑτέραν ἐν	ταῖς	πρὸς θεὸν εὐχαῖς λέγουσι· Κἂν
[6]	ἐσθίοντας σάρκας παιδίων καὶ μίξεσι	ταῖς	πρὸς τὰς παρ´ αὐτοῖς γυναῖκας
[6]	βιοῦντες κατὰ τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ	ταῖς	προσταχθείσαις τε εὐχαῖς συνεχέστερον καὶ
[6]	τὰς αἰνέσεις» τοῦ θεοῦ ἐν	ταῖς	πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών» καὶ
[6]	πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν	ταῖς	πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών. Πύλας
[6]	πῇ μὲν ἰουδαϊκῶν καὶ ἐν	ταῖς	συναγωγαῖς αὐτῶν ἀναγινωσκομένων, ἅπερ Χριστιανοὶ
[6]	φωτὶ δὲ τυγχάνειν πάντα τὸν	ταῖς	τοῦ λόγου αὐγαῖς ἀκολουθήσαντα, δείξαντος
[6]	ὁ νόμος σου, καὶ φῶς	ταῖς	τρίβοις μου» καί· Ἐσημειώθη ἐφ´
[6]	ἀληθείας θεοσέβειαν ἀσκήσαντάς φαμεν ὑποκεῖσθαι	ταῖς	τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεσιν. Αὐταῖς γὰρ
[6]	τῶν δᾴδων τὸ φῶς ἐν	ταῖς	φρονίμοις πέντε παρθένοις. ~Ἐπεὶ δὲ
[6]	Καὶ τὸ ὁδὸν δὲ εἶναι	ταῖς	ψυχαῖς ἐς γῆν καὶ ἀπὸ
[6]	μὴ τοῦ θείου λόγου ἐπιδημήσαντος	ταῖς	ψυχαῖς τῶν κἂν ὀλίγον καιρὸν
[6]	τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν	ταῖς	ψυχαῖς ὑμῶν. ~Μετὰ ταῦτα τὴν
[6]	ἐξουσίαν, ἵν´ αὐτὸν περιβάλῃ περιστάσεσι	βαρυτάταις,	πρώτῃ μὲν τῇ κατὰ πάντων
[6]	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον τοῖς	μαθηταῖς»	κατ´ ἰδίαν» καὶ μάλιστα ἐν
[6]	σαρκὶ καὶ αἵματι καὶ τοῖς	προφήταις	ἐμπνέοντα, καὶ πάλιν τοῦτον λοιδορεῖς;
[6]	νοῦ καὶ τοῦ ἐν τοῖς	προφήταις	λόγου οὐδαμῶς ὁ Κέλσος εἰδὼς
[6]	χριστῶν μου, καὶ ἐν τοῖς	προφήταις	μου μὴ πονηρεύεσθε» Καὶ γὰρ
[6]	τῷ Μωϋσεῖ εὑρεθείη καὶ τοῖς	προφήταις,	οὐ μόνον Πλάτωνος ἀλλὰ καὶ
[6]	καὶ τῶν εἰρημένων ἐν τοῖς	προφήταις	περὶ τοῦ φωτὸς τῶν μακαρίων·
[6]	τὸ βούλημα τοῦ ἐν τοῖς	προφήταις	πνεύματος— ὅπερ οὐκ ἄλλο ἦν
[6]	θεοῦ ἢ τῶν ἐν τοῖς	προφήταις	τοῦ δημιουργοῦ οὐχὶ καὶ πλεῖόν
[6]	Ἀλλὰ καὶ οἱ ἐν τοῖς	Κριταῖς	υἱοὶ Βελίαρ τίνος ἄλλου ἢ
[6]	ὑποκεῖσθαι ταῖς τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεσιν.	Αὐταῖς	γὰρ λέξεσί φησι περὶ τῶν
[6]	πύλας δικαιοσύνης, ἵν´ εἰσελθὼν ἐν	αὐταῖς	ἐξομολογήσωμαι τῷ κυρίῳ· αὕτη ἡ
[6]	πλανῶνται ψυχαί» καὶ Κέλσος σὺν	αὐταῖς.	Οὐδὲν οὖν καταγέλαστόν ἐστιν ἐν
[6]	ἅτε οὐδὲ κατὰ ποσὸν ἐνεχομένους	τοιαύταις	ὑπονοίαις. ~Μετὰ ταῦτα παραπλήσιόν τι
[6]	χαίρειν φράσαντες ὡς ἀνδραπόδοις τοῖς	ἰδιώταις	καὶ μὴ οἵοις τε κατακούειν
[6]	πιστεύων ταῖς παρέχειν δοκούσαις αὐτῷ	γραφαῖς	ἀφορμὰς κατηγορίας λέγει τὰ ἀπ´
[6]	ὅτι τὸν ἐν ταῖς ἱεραῖς	γραφαῖς	εὐφημούμενον ἄγγελον τοῦ δημιουργοῦ, τοῦτον
[6]	ἐν ταῖς θείαις παρελήφθη κάμηλος	γραφαῖς	καὶ ἐπὶ τίνων, ἵνα θεωρήσῃ
[6]	ἀπορρήτῳ μυστικῶς ἐν ταῖς θείαις	γραφαῖς	λεγόμενα. Ἵνα δὲ προσαγάγωμεν τῇ
[6]	οὖν εὑρίσκεται ἐν ταῖς θείαις	γραφαῖς	ὅπου μὲν ἐκ προσώπου θεοῦ
[6]	ἑτέραν ἐν ταῖς πρὸς θεὸν	εὐχαῖς	λέγουσι· Κἂν γάρ τις τέλειος
[6]	εὐαγγέλιον αὐτοῦ ταῖς προσταχθείσαις τε	εὐχαῖς	συνεχέστερον καὶ δεόντως νυκτὸς καὶ
[6]	τὸ ὁδὸν δὲ εἶναι ταῖς	ψυχαῖς	ἐς γῆν καὶ ἀπὸ γῆς
[6]	τοῦ θείου λόγου ἐπιδημήσαντος ταῖς	ψυχαῖς	τῶν κἂν ὀλίγον καιρὸν δεδυνημένων
[6]	καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς	ψυχαῖς	ὑμῶν. ~Μετὰ ταῦτα τὴν κατὰ
[6]	οὐ χρήσιμον ἀναβαίνειν διὰ τοὺς	μόγις	φόβῳ τῆς αἰωνίου κολάσεως κἂν
[6]	καὶ τοῦ κέντρου αὐτοῦ κατέγραψε,	δὶς	ἐκθέμενος αὐτοῦ τὸ ὄνομα. Ἔτι
[6]	διανενέμηνται αἱ φύσεις τῶν ἡμερῶν	εἰς	ἀμφότερα τὰ εἴδη, οὐ πρόκειται
[6]	οὐκ ἔστιν, ὅμως, ἵνα μὴ	εἰς	ἀνεξέλεγκτον ἀναχωρεῖν δόξῃ, λογισμὸν ὑπέχει
[6]	Ἵνα δὲ δηλωθῇ τὸ σπανίως	εἰς	ἀνθρώπους φθάνον καὶ ἐν πάνυ
[6]	καὶ τὸ τέλος ἐν τῷ	εἰς	αὐτόν» Ἀληθῶς δὲ ἐξ οὐδενὸς
[6]	νῦν σέβειν ἐπαγγέλλονται θεόν, οὐδαμῶς	εἰς	αὐτὸν ἀσεβοῦντες. Ἀλλ´ οὐδ´ ἀναστήσειν
[6]	λέγει καὶ δι´ αὐτοῦ καὶ	εἰς	αὐτὸν τὰ πάντα» παριστὰς τὴν
[6]	καὶ ἕκαστος αὐτῶν περισπάσας τινὰς	εἰς	αὑτόν, ὥστ´ ἀμφήριστον εἶναι διὰ
[6]	γραμμάτων εὑρέσεως πρεσβυτέροις, ἄξια τῆς	εἰς	αὐτοὺς χάριτος τοῦ θεοῦ καὶ
[6]	ἐκεῖνος κατὰ κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ	εἰς	βάραθρον ἐωσμένος ἢ ἀγχόνῃ πεπνιγμένος,
[6]	ἐκεῖνος ἀπὸ κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ	εἰς	βάραθρον ἐωσμένος ἢ ἀγχόνῃ πεπνιγμένος
[6]	τῆς κατὰ τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεως.	Εἰς	γὰρ τὰ ὑπερέκεινα αὐτῆς οὐ
[6]	ἐξ ἑαυτοῦ καταπέμψαι, τί ἐδεῖτο	εἰς	γυναικὸς γαστέρα ἐμπνεῖν; Ἐδύνατο γὰρ
[6]	τετριμμένου ἐν τῇ συνηθείᾳ σημαινομένου.	Εἰς	δὲ τὸ πῶς πείθειν ἀδυνατεῖ;
[6]	μὲν ὁ θεὸς κακὰ ἐποίει;	~Εἰς	δὲ τὸ πῶς πείθειν καὶ
[6]	γὰρ τὸν ἐπιστάμενον συγχρῆσθαι θεὸν	εἰς	δέον καὶ τοῖς ἀπὸ κακίας
[6]	ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες σαφῶς	εἰς	δύναμιν ἀνθρώπων εὐδαιμόνων. ~Καὶ ἄλλην
[6]	φαμεν· Ταύτῃ καὶ μᾶλλον πίστευσον.	Εἰς	ἕκαστον γὰρ πειρώμεθα λέγειν καὶ
[6]	ὑπό τινων ὀνομασθεὶς Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος	εἰς	ἑλλάδα φωνήν ἐστιν ἀντικείμενος. Πᾶς
[6]	Οὐ γὰρ ἡγοῦμαι ὅτι μεταλαμβανόμενος	εἰς	ἑλλάδα φωνὴν ὁ Γογγόσυρος τὴν
[6]	δύο τῇ ἑαυτῶν φύσει τυγχάνοντα,	εἰς	ἓν ἀλλήλοις εἶναι λελογισμένα καὶ
[6]	ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε	εἰς	ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα» Οὕτω
[6]	τῶν πολεμίων πόνοις, προσαγομένοις αὐτοῖς	εἰς	ἐπιστροφήν, οὔτ´ ἂν ἐπισκέπτηται ἐν
[6]	οὐρανοῖς, καὶ πηγὰς ὕδατος ἁλλομένου	εἰς	ζωὴν αἰώνιον» ἀναλαβόντες κατὰ τὴν
[6]	Κέλσος, τῆς περὶ αὐτῶν ἀρχαιότητος	εἰς	Ἡράκλειτον καὶ Πλάτωνα ἀναφερομένης. Ἀνωτέρω
[6]	αὐτόν, οὐκέτι βούλεται τὴν προφητείαν	εἰς	Ἰησοῦν Χριστὸν ἀναφέρεσθαι; Καὶ εἰ
[6]	μηδέν. Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο φέρει	εἰς	κατασκευὴν τοῦ δεῖν μὴ ἁπλῶς
[6]	τις τὰ ἐναντία λέγεσθαι τοῖς	εἰς	κατηγορίαν παραλαμβανομένοις, ταῦτα οὐδὲ προσποιεῖται
[6]	καὶ ἀκριβῶς αὐτῷ νενοημένα προφέρει	εἰς	κατηγορίαν τὰ περὶ τῶν τῆς
[6]	ἀποτρεπομένους διὰ τὰ τοιαῦτα κἂν	εἰς	κοινωνίαν ἁπλουστέραν λόγων ἥκειν πρὸς
[6]	καὶ μαθήμασιν, οὗτοι τὸ κοινωνικὸν	εἰς	κομιδῇ στενὸν καὶ βραχὺ συνήγαγον.
[6]	νομίζει φάσκων· Οὓς ἄν τις	εἰς	λαμπρὸν φῶς ἐκ σκότους προαγάγῃ,
[6]	λόγοις. Οὐκ ἐκ σκότου τοίνυν	εἰς	λαμπρὸν φῶς προάγει ἡμᾶς ὁ
[6]	ἐκ κακῶν, τί δή ποτε	εἰς	μίαν γωνίαν ἔπεμψε τοῦτο, ὅ
[6]	ἐνεργείας. Ἀλλὰ καὶ ἡ δοκοῦσα	εἰς	μίαν γωνίαν ἐπιδημία τοῦ Ἰησοῦ
[6]	προσποιούμενος τὰ περὶ ἀδιαφόρων μεμαθηκέναι	εἰς	μίασμα ἐμβεβλῆσθαι τὴν θείαν φύσιν
[6]	ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος	εἰς	νῖκος» Κάθοδον δὲ αὖθις στενὴν
[6]	ἀλλὰ πάντῃ ἐκλελοιπότων ἢ καὶ	εἰς	ὀλίγους καὶ εὐαριθμήτους καταστάντων, ἐνετίθει
[6]	τῆς ἀπὸ σοῦ σοφίας ἀπούσης	εἰς	οὐδὲν λογισθήσεται. Καὶ γυμνάσιον μέν
[6]	τὸ ἐνανθρωπῆσαι ἀποθνῄσκουσαν ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην	εἰς	οὐρανόν, ἧς σύμβολον Ἠλίας ἦν.
[6]	φησιν ἑωρᾶσθαι θεῖον ἐνύπνιον, κλίμακα	εἰς	οὐρανὸν» φθάνουσαν καὶ ἀγγέλους τοῦ
[6]	φύσει τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ	εἰς	πάντα ἃ βούλεται ὁ δημιουργὸς
[6]	Πάντα γὰρ ταῦτα τροπικῶς λέγεται	εἰς	παράστασιν τὴν ἀπὸ τῶν συνήθων
[6]	καὶ τὰ ἑξῆς· νυνὶ δὲ	εἰς	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην Ἰησοῦς κεκήρυκται
[6]	τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ γράψαντες καταβαίνουσιν	εἰς	Πειραιέα» προσευξόμενοι ὡς θεῷ τῇ
[6]	οὐσίαν οὐκ ἴσμεν ἐκπυρουμένην οὐδ´	εἰς	πῦρ ἀναλυομένην τὴν ἀνθρώπου ψυχὴν
[6]	ἀλλὰ βούλεται ἐκ φωτὸς μεταστῆσαι	εἰς	σκότον, τιθεὶς τὸ σκότος» εἶναι
[6]	ὁ θεός, πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν	εἰς	σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν,
[6]	δυσθεώρητος εἶναι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν	εἰς	σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν,
[6]	ἀπεφήνατο ὅτι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν	εἰς	σῶμα ὁ θεὸς δεῦρο κατέπεμψεν.
[6]	μαθεῖν, ποῖα ἄττα ἐστί, βλέπουσα	εἰς	τὰ αὑτῆς συγγενῆ, ὧν οὐδὲν
[6]	ἑαυτῶν φύσιν, ἄξιοι φανέντες τῆς	εἰς	τὰ θεῖα ἀναβάσεως ἀνιμηθῶσιν ὑπὸ
[6]	τῆς μυστικωτέρας περὶ εἰσόδου ψυχῶν	εἰς	τὰ θεῖα θεωρίας, ἀναγνώτω τὰ
[6]	ὁ Κέλσος ἐκτίθεται, ὥς τινων	εἰς	τὰς ἀρχοντικὰς μορφὰς ἐπανερχομένων, ὥστε
[6]	ὡς ὁ Παῦλος ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων	εἰς	τὰς οἰκίας καὶ» αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια
[6]	τὰ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ» ὕδατα	εἰς	τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ οὕτω
[6]	ἱδρῦσθαι ἐν αὐτῷ πάντας τοὺς	εἰς	τὰς τῶν ζωγράφων καὶ πλαστῶν
[6]	διαβόλου καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου· οἷς	εἰς	ταῦτα ἀρκεσθέντες ἴδωμεν καὶ ἄλλην
[6]	φησιν· ἀρκεῖ δ´ ἡμῖν τὰ	εἰς	ταῦτα λελεγμένα. Ἐπεὶ δὲ καὶ
[6]	ἐκκείμενα ἐῶμεν τὰ ὑπὸ Κέλσου	εἰς	ταῦτα λελεγμένα· μᾶλλον γὰρ Κέλσου
[6]	ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν ἔχοντα ὁ Πλάτων	εἰς	τερατείαν ἀναλήψεται. Οὐ λείψει δὲ
[6]	τρήματος ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον	εἰς	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ» Εἰ
[6]	διὰ τρήματος ῥαφίδος ἢ πλούσιον	εἰς	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ» φησὶν
[6]	θεωρῆσαι, λαβέτω τὰ πραγματευθέντα ἡμῖν	εἰς	τὴν Γένεσιν ἀπὸ τῆς ἀρχῆς
[6]	δυνατὸν ἡμῖν ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν	εἰς	τὴν Γένεσιν εἰρήκαμεν· καὶ ἐν
[6]	ὅλων γὰρ ἡμῖν συντάξεων χρεία	εἰς	τὴν διήγησιν τῆς κατὰ Μωϋσέα
[6]	Μιμηταὶ τοῦ θεοῦ γίνεσθε» ἀναλαμβάνει	εἰς	τὴν ἑαυτοῦ ἐνάρετον ψυχὴν τοὺς
[6]	γίνεσθαι κολάσεις χωνευομένων, τῶν ἀναλαβόντων	εἰς	τὴν ἑαυτῶν τῆς ψυχῆς ὑπόστασιν
[6]	τεθλιμμένην τὴν ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν	εἰς	τὴν ζωήν» καὶ τὸ κατὰ
[6]	τι παραβαλεῖν ὡς μηδαμῶς συμβαλλόμενον	εἰς	τὴν Ἰουδαίων ἢ Χριστιανῶν κατηγορίαν,
[6]	φήσασι χρόνους ἓξ ἡμερῶν διεληλυθέναι	εἰς	τὴν κοσμοποιΐαν παρετιθέμεθα τὸ Αὕτη
[6]	τὸν περὶ κολάσεων τόπον, μεταλαμβανομένων	εἰς	τὴν μετὰ βασάνου κάθαρσιν τῶν
[6]	καὶ ὅμοιον ᾧ αὐτὸς πεποίηκεν,	εἰς	τὴν περὶ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων
[6]	τοῦ Ἀπόλλωνος, ἢ ὁ Ἀπόλλων	εἰς	τὴν Σκυθῶν διάλεκτον τὸν Γογγόσυρον
[6]	ὀνομάσω, τὸν ζῶντα ἄρτον ἀναλαμβάνοντι	εἰς	τὴν τήρησιν ἑαυτοῦ οὐκ ἄν
[6]	ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου» προσκυνοῦντας,	εἰς	τιμήν φασιν ἐκείνου, ἔσθ´ ὅτε
[6]	Καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε,	εἰς	τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ
[6]	ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης,	εἰς	τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι
[6]	ἔδοξεν εὔλογον εἶναί μοι παραθέσθαι	εἰς	τὸ κἂν ἐπ´ ὀλίγον συνιέναι
[6]	ἐπεὶ ᾤετο αὐτῷ χρήσιμα εἶναι	εἰς	τὸ κατηγορεῖσθαι τὸν Ἰησοῦν, οὐκέτι
[6]	ἕκτῃ; Δυνάμει δ´ εἴπομεν καὶ	εἰς	τὸ κελεύων· γενέσθω τόδε καὶ
[6]	καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ´ αὐτόν,	εἰς	τὸ μὴ σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ
[6]	ἄρα ἴδιόν τι σημαινόμενον ἐξακούοιτο	εἰς	τὸ νουθετεῖν τὸ καὶ ἐπιτυγχάνειν
[6]	πλεῖον μὴ δυναμένοις τοῦ προτραπῆναι	εἰς	τὸ πιστεύειν τοῦτο κηρύττομεν, ἄλλοις
[6]	αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης	εἰς	τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,
[6]	τῇ ἐκκλησίᾳ μικρῶν καὶ τεταγμένοι	εἰς	τὸ προΐστασθαι αὐτῶν διὰ παντὸς»
[6]	διδασκαλίᾳ ὑγιεῖ. Καὶ ταῦτα μὲν	εἰς	τό· πῶς μὲν ὁ θεὸς
[6]	ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο	εἰς	τὸ σωθῆναι αὐτούς. Καὶ διὰ
[6]	τὸ ἕπεσθαι καὶ ἀναβαίνοντι αὐτῷ	εἰς	τὸ ὑψηλὸν ὄρος» θειοτέραν μορφὴν
[6]	παραστῆσαί τι τῶν περὶ αὐτοῦ	εἰς	τὸ χειραγωγῆσαι τὸν ἀκροατὴν καὶ
[6]	Ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις	εἰς	τὸν αἰῶνα. Ταῦτα μὲν οὖν
[6]	ἀληθινὸν» φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον	εἰς	τὸν» ἀληθινὸν καὶ νοητὸν κόσμον»
[6]	τοῦ θεοῦ, Μωϋσῆς ἀναγέγραπται εἰσεληλυθέναι	εἰς	τὸν γνόφον, ὅπου ἦν ὁ
[6]	σύνεσις» Καὶ ταῦτα δὲ παρειλήφαμεν	εἰς	τὸν κατὰ Κέλσου λόγον, ἵνα
[6]	τὰ ἐκτός, τὰ μὲν συμβαλλόμενα	εἰς	τὸν κατὰ φύσιν βίον νομιζόμενα
[6]	ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον	εἰς	τὸν κόσμον» καὶ Ἐν τῷ
[6]	θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν	εἰς	τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι,
[6]	αὐτοῦ λέξει, φασκούσῃ· Ὥστε αὐτὸν	εἰς	τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι,
[6]	πτέρυγας ὥσπερ ἀετός, καὶ ἐπιστρέφει	εἰς	τὸν οἶκον τοῦ προεστηκότος ἑαυτοῦ»
[6]	τῆς Φάραγγος Ἐννὸμ εὑρίσκομέν τι	εἰς	τὸν περὶ κολάσεων τόπον, μεταλαμβανομένων
[6]	τάλαντον μολίβδου» ἐκαθέζετο. Ὅσα δ´	εἰς	τὸν τόπον λεχθείη ἄν, οὔτε
[6]	παρά τισι τῶν ἀπὸ Οὐαλεντίνου	εἰς	τὸν ὑπ´ αὐτῶν ὀνομαζόμενον ψυχικὸν
[6]	αὐτοῖς γίνεσθαι, ἵν´ ὁπότεροι αὐτῶν	εἰς	τὸν Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι, τούτους μὲν
[6]	γὰρ εἶχεν αὐτοὺς οὐδὲ ἠπίστατο—	εἰς	τοσαύτην ἐνέπεσε φλυαρίαν. ~Ἑξῆς τούτοις
[6]	καὶ μὴ τὸ ἴδιον πνεῦμα	εἰς	τοσοῦτον μίασμα ἐμβαλεῖν· οὕτως μέν
[6]	δυνάμεις ψεύδους. Ὑπὲρ γὰρ τὰς	εἰς	τοὺς γόητας γινομένας ἀπὸ δαιμόνων
[6]	τῆς τε ἀπλανοῦς καὶ τῆς	εἰς	τοὺς πλανήτας αὖ νενεμημένης, καὶ
[6]	γραπτέα» τίνα δὲ οὐδαμῶς γραπτέα»	εἰς	τοὺς πολλούς» καὶ τίνα μὲν
[6]	οἷς ἀνωτέρω περὶ αὐτῆς εἰρήκαμεν	εἰς	τοῦτο ὀλίγα· ἐπεὶ δὲ τὰ
[6]	τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ´ ὑπερβολὴν	εἰς	ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται
[6]	πολλοῖς καὶ τοῖς ἀκολουθεῖν αὐτῷ	εἰς	ὑψηλόν» ὃ ἀποδεδώκαμεν, ὄρος» δυναμένοις.
[6]	τοῦ εὐαγγελίου, ἐν ᾧ ἀναβὰς	εἰς	ὑψηλὸν ὄρος» μετεμορφώθη ἔμπροσθεν» τῶν
[6]	ὄφελος γράψαι καὶ τὴν φύσιν	εἰς	φῶς τοῖς πᾶσι προαγαγεῖν; φέρε
[6]	τοῦ θεοῦ. Ἤρκει γὰρ ὁ	εἷς	λόγος, ὡς δικαιοσύνης ἥλιος» ἀνατείλας,
[6]	βιάζῃ, τὸν αὐτὸν θεὸν σέβειν	ὁμολογεῖς·	ὅταν δὲ τὰ ἐναντία ὁ
[6]	μὲν τοῖς ἀναπλάσασι τούς τε	λεοντοειδεῖς	καὶ ὀνοκεφάλους καὶ δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας,
[6]	τε λεοντοειδεῖς καὶ ὀνοκεφάλους καὶ	δρακοντοειδεῖς	ἄρχοντας, καὶ εἴ τις ἐκείνοις
[6]	ἀπὸ τοῦ ὁδεύειν ὠφελείας. Καὶ	οὐδεὶς	ἂν Χριστιανῶν λέγοι Κέλσῳ· Πῶς
[6]	τοῦ λόγου καὶ θεοῦ, φησίν·	Οὐδεὶς	ἔγνω τὸν υἱὸν εἰ μὴ
[6]	ἡ ἑβραϊκὴ γραφὴ ὠνόμασεν Ἀζαζήλ,	οὐδεὶς	ἕτερος ἦν· ὃν ἀποπέμπεσθαι καὶ
[6]	ἐν τῷ φθαρτῷ σώματι, ὅπερ	οὐδεὶς	ἡμῶν λέγει. Εἰ δ´ ἐστὶν
[6]	σῶμα ἐν τῷ σώματι, ὅπερ	οὐδεὶς	ἡμῶν φησι. Λείπεται δὴ τὸ
[6]	οὐκ ἠλλοίωμαι» ἑώρα ἂν ὅτι	οὐδεὶς	ἡμῶν φησιν εἶναι μεταβολὴν ἐν
[6]	φῶς ἀνέτειλεν» ὁ θεὸς Ἰησοῦς.	Οὐδεὶς	οὖν Χριστιανὸς ἀποκρίνεται τῷ Κέλσῳ
[6]	ὡς ὑφ´ ἡμῶν διδόμενα, ἅπερ	οὐδεὶς	τῶν ἐν Χριστιανοῖς νοῦν ἐχόντων
[6]	ἐγχωρεῖ, ἔγνω τὸν θεόν. Καὶ	οὐδείς	φησι· Πῶς τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν
[6]	ἀπαίδευτοί εἰσι καὶ ἀνδράποδα καὶ	ἀμαθεῖς·	ὡς τοὺς ἐσχάτους τῶν ἐν
[6]	μορφὴν δούλου λαβών» καὶ σχήματι	εὑρεθεὶς	ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος
[6]	ἐκκαμὼν καὶ πρὸς ἀνάπαυσιν ἀργίας	δεηθείς.	Οὐδὲ γὰρ οἶδε, τίς ἡ
[6]	ἤρξατο ὁ θεὸς ποιῆσαι» καὶ	οἰηθεὶς	ταὐτὸν εἶναι τὸ κατέπαυσε τῇ
[6]	τὰ Ἑβραίων, ὅπερ καὶ αἱ	φιλαλήθεις	μαρτυροῦσι γραφαὶ τῶν περὶ αὐτόν,
[6]	ἀναλήψεται. Οὐ λείψει δὲ τοὺς	κακοήθεις	καὶ κακηγορεῖν βουλομένους τὰ τοῖς
[6]	μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος ὡς	περιηχηθεὶς	τὰ περὶ ταπεινοφροσύνης καὶ μὴ
[6]	περὶ ἀνθρώπων γενέσεως γραφήν, μήτε	τιθεὶς	τὰς λέξεις μήτ´ ἀγωνιζόμενος πρὸς
[6]	ἐκ φωτὸς μεταστῆσαι εἰς σκότον,	τιθεὶς	τὸ σκότος» εἶναι φῶς καὶ
[6]	ἀγαπήσας φιλόσοφος Ἑλλήνων καὶ παράδειγμα	ἐκθεὶς	εὐδαίμονος βίου, ὡς οὐ κωλυόμενος
[6]	ἀποδειχθήσεται θεοῦ παῖς ὁ τοιαῦτα	κολασθείς,	εἰ μὴ περὶ τούτου προείρηται;
[6]	Σατᾶν καὶ ἑλληνικώτερον ὑπό τινων	ὀνομασθεὶς	Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνήν
[6]	βουλήματος τῶν ἱερῶν γραμμάτων. ~Οὐκ	ἀρκεσθεὶς	δ´ ὁ γεννάδας τοῖς ἀπὸ
[6]	ἐνόησεν ἀνάστασιν· νῦν δ´ οὐκ	ἀρκεσθεὶς	τοῖς εἰρημένοις φησὶ λέγεσθαι ἀνάστασιν
[6]	περὶ αὐτόν, ἀνέγνω Πλάτωνα καὶ	ἀρεσθεὶς	τῇ περὶ τῶν πλουσίων ἀποφαινομένῃ
[6]	τῷ παραδείσῳ τοῦ θεοῦ οἱονεὶ	κορεσθεὶς	τῶν ἀγαθῶν ἐν ἀπωλείᾳ ἐγένετο
[6]	ἀνατεθραμμένος καὶ Ἰωσὴφ τοῦ τέκτονος»	νομισθεὶς	εἶναι υἱὸς καὶ μηδὲ γράμματα
[6]	θεάτρῳ γελωτοποιῶν συνέγραψεν ὅτι Ζεὺς	ἐξυπνισθεὶς	Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις τὸν Ἑρμῆν
[6]	ἀπ´ ἐκείνων γε τῶν λόγων	παιδευθεὶς	ὁ Παῦλος ἡμῶν καὶ ποθῶν
[6]	ἐκείνοις, οἷς ὤφθη ὁ θεός·	ὀφθεὶς	αὐτῶν οὐ τοῖς τοῦ σώματος
[6]	νόμου, ὅς ἐστιν ἐν δόξῃ»	ὀφθεὶς	μετὰ Ἰησοῦ Μωϋσῆς» Ἔδειξε δ´
[6]	μὲν ὑπ´ ἐμοῦ καὶ πρότερον	λεχθείς,	ἔοικε δ´ οὖν εἶναι καὶ
[6]	καὶ πρόχειρον· πίστευσον, εἰ σωθῆναι	θέλεις,	ἢ ἄπιθι καὶ τὰ ἑξῆς·
[6]	καὶ πρόχειρον· πίστευσον, εἰ σωθῆναι	θέλεις,	ἢ ἄπιθι· τί ποιήσουσιν οἱ
[6]	γε σκότον μου τῶν ὀφθαλμῶν	προβάλλεις,	καὶ οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω. Εἶτα
[6]	ὅτι σκότος μου τῶν ὀφθαλμῶν	προβάλλεις.	Κέλσος μὲν οὖν καὶ οἱ
[6]	διαβόλου σημεῖα καὶ τέρατα καὶ	δυνάμεις	ψεύδους. Ὑπὲρ γὰρ τὰς εἰς
[6]	ἐν τῇ ψυχῇ» ὧν καὶ	ἡμεῖς	ἀκούσαντες συγκατατιθέμεθα ὡς καλῶς λεγομένοις,
[6]	καὶ τὸ φῶς σκότος. Ἀλλ´	ἡμεῖς,	ἀνοίξαντος τοῦ λόγου τοὺς ὀφθαλμοὺς
[6]	ἐκείνῳ πράττοντες καὶ παίζοντες καὶ	ἡμεῖς	ἀποφανούμεθα ὅτι τίς ποτε ἐστὶν
[6]	πᾶσαν περίστασιν· ἐπεὶ καὶ ἔχομεν	ἡμεῖς	ἀρχιερέα μέγαν» τῷ μεγέθει τῆς
[6]	ταῦτα λελεγμένα· μᾶλλον γὰρ Κέλσου	ἡμεῖς	αὐτῶν παρὰ τοῖς κεκρατημένοις ὑπὸ
[6]	ὀνομάζεσθαι αὐτὸν Θαφαβαὼθ ἢ Ὀνοήλ·	ἡμεῖς	δ´ ἐν τῷ διαγράμματι εὕρομεν
[6]	μηδὲ παιδευθέντας τὰ Ἑλλήνων μαθήματα·	ἡμεῖς	δὲ ἀπαιδευτοτάτους φαμὲν τοὺς μὴ
[6]	οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἐκπυρούτωσαν,	ἡμεῖς	δὲ ἀσώματον οὐσίαν οὐκ ἴσμεν
[6]	θέμις τὸν πρῶτον θεὸν κάμνειν·	ἡμεῖς	δὲ εἴποιμεν ἂν ὅτι οὐδ´
[6]	καὶ πῶς σωθήσεσθαι πρὸς αὐτόν;	Ἡμεῖς	δὲ εἴποιμεν ἂν τὰ προεκκείμενα.
[6]	αὐτὸν ὀνομάζουσιν οἱ ἀληθῶς δυσσεβέστατοι·	ἡμεῖς	δὲ εὕρομεν ὅτι τὸν ἐν
[6]	μύθους ἐροῦσιν οἱ διϊόντες αὐτάς·	ἡμεῖς	δὲ καὶ τοῦτο πεποιήκαμεν, ἵνα
[6]	οὖν τὸ τρίτον φησὶν εἴδωλον.	Ἡμεῖς	δὲ τὸ ὄνομα τοῦ εἰδώλου
[6]	σκότον τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν θέλουσιν,	ἡμεῖς	δὲ τῷ φωτὶ τοῦ λόγου
[6]	τόπον τὴν ἐκκειμένην λέξιν τεθεικέναι.	Ἡμεῖς	δέ φαμεν ὅτι κακὰ μέν,
[6]	εὕρομέν γε ἐν ᾧ καὶ	ἡμεῖς	δι´ ἐκείνους ἐκτησάμεθα διαγράμματι τὴν
[6]	τοῖς ἰδίοις δόγμασιν. ~Ἴδωμεν οὖν	ἡμεῖς	διὰ βραχέων τὰ περὶ ἀγαθῶν
[6]	εἰδότων τὰ τοιαῦτα, εἰ καὶ	ἡμεῖς	ἐβουλήθημεν καὶ ταῦτα γνῶναι καὶ
[6]	υἱοῦ καὶ πατρός. Εὕρομεν δ´	ἡμεῖς	ἐν τούτῳ τῷ διαγράμματι τὸν
[6]	καὶ Τάρταρον. Τὴν δὲ Γέενναν	ἡμεῖς	ἐν τῷ εὐαγγελίῳ γεγραμμένην ὡς
[6]	τοῦ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, πολλῶν	ἡμεῖς	ἴσμεν ἐξακουομένου· ἔστι γὰρ αὐτῷ
[6]	τις ἀκούοι ὑψηλότερον τοῦ ὧν	ἡμεῖς	ἴσμεν, ἐπεὶ πάντα ἃ ἴσμεν
[6]	οὐδέν ἐστι τῷ θεῷ ὧν	ἡμεῖς	ἴσμεν. Κρείττονα γάρ ἐστι πάντων
[6]	ὧν ἡμεῖς ἴσμεν· τίνων δ´	ἡμεῖς	ἴσμεν, οὐ σαφηνίζει. Εἰ μὲν
[6]	δὲ καθόλου ἀκούοιμεν τοῦ ὧν	ἡμεῖς	ἴσμεν, πολλῶν ἡμεῖς ἴσμεν ἐξακουομένου·
[6]	φησὶν εἶναι τῷ θεῷ ὧν	ἡμεῖς	ἴσμεν· τίνων δ´ ἡμεῖς ἴσμεν,
[6]	καί τινος Ἐπικουρείου. Διαβεβαιούμεθα δὲ	ἡμεῖς	καὶ τῇ πείρᾳ παραλαβόντες ὅτι
[6]	διαγράμματος ἀπὸ μέρους. Τούτῳ δ´	ἡμεῖς	κατὰ τὸ φιλομαθὲς ἡμῶν περιτετεύχαμεν,
[6]	αὐτοῖς τὸ τῆς σοφίας κεφάλαιον,	ἡμεῖς	μὲν οὐ διαβεβαιούμεθα, οὐδὲ γὰρ
[6]	καὶ ὑμεῖς ἦτε. Διὰ τοῦτο	ἡμεῖς	μετὰ τοὺς ἐνταῦθα πόνους καὶ
[6]	νοθεύειν μηδὲ μιαίνειν τῇ, ὡς	ἡμεῖς	ὀνομάζομεν, εἰδωλολατρείᾳ, ὡς δὲ καὶ
[6]	τοῦδε νυνὶ λέγω. Διόπερ οὐδ´	ἡμεῖς	περὶ τῶνδε νυνὶ λέγομεν· οὐ
[6]	ἐσημειώσατο, ταὐτὸ εἶπεν ἀνωτέρω, καὶ	ἡμεῖς	πρὸς τὸν λόγον κατὰ τὸ
[6]	καὶ τὰ ἀνάλογον αὐτοῖς, ἅτινα	ἡμεῖς	προσεθήκαμεν, τοιαῦτά φησιν ὁ Κέλσος·
[6]	λέγειν· τούτου δ´ ἕνεκα καὶ	ἡμεῖς	συναγανακτοῦμεν τοῖς μεμφομένοις τοὺς τοιούτους,
[6]	τοῦ κόσμου ἁμαρτία, λέγοιμεν ἂν	ἡμεῖς	τὸ παρὰ τῷ ἀποστόλῳ μυστικὸν
[6]	ὑπέχειν τῶν πιστευομένων, χρησόμεθα καὶ	ἡμεῖς	τοῦ Παύλου λέξει ἐγκαλούσῃ τῷ
[6]	ἐνδιαθέτῳ εἴτε καὶ προφορικῷ, καὶ	ἡμεῖς	φήσομεν ὅτι οὐκ ἔστιν ἐφικτὸς
[6]	Ἵν´ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω καὶ	ὑμεῖς	ἦτε. Διὰ τοῦτο ἡμεῖς μετὰ
[6]	τινος, ὡς φῄς, τυπώδους ἀλληγορίας	λαμβάνεις	ἢ τὸν Ἰουδαίων νόμον, ἐπαινεῖς
[6]	θεός. Εἰ δὲ τὸ ὀνομαστὸν	λαμβάνεις	καθὸ οἷόν τε ἐστὶν ὀνόμασι
[6]	ὁ Σατανᾶς καὶ αὐτὸς ὁμοίως	φανεὶς	ἐπιδείξεται μεγάλα ἔργα καὶ θαυμαστά,
[6]	φάσκοντος· Γνῶσις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι.	Εὐμενεῖς	οὖν ἔλεγχοι παρ´ ἡμῖν εἰσι
[6]	λαμβάνεις ἢ τὸν Ἰουδαίων νόμον,	ἐπαινεῖς	δὲ ἄκων, ὦ δυσσεβέστατε, τὸν
[6]	τῆς ἐν Ἀπολλωνίῳ μαγείας οὐκ	ἀγεννεῖς	τινας φιλοσόφους ὡς πρὸς γόητα
[6]	κακίαν καὶ τὰς ἀπ´ αὐτῆς	πράξεις,	ὁ θεὸς οὐκ ἐποίησε. Πῶς
[6]	ἐκ τοῦ ἐναντίου τὰς καλὰς	πράξεις·	οὕτω δὲ καὶ πύλας δικαιοσύνης»
[6]	τῷ μεταδιώκοντι τὰς κατ´ ἀρετὴν	πράξεις.	Περὶ δὲ τοῦ τῆς ζωῆς
[6]	βιώσαντας ἢ τὰς κατ´ ἀρετὴν	πράξεις	ποιήσαντας, εἰ τὰ ὄντως κακὰ
[6]	ἀρεταὶ καὶ αἱ κατὰ ταύτας	πράξεις,	ὥσπερ κυρίως κακὰ τὰ ἐναντία
[6]	ἀπογινώσκω τὰς ἀπὸ τοῦ Φαίδρου	λέξεις	ἀπό τινων Ἑβραίων μεμαθηκότα τὸν
[6]	μηδὲ ᾔδει αὐτά, Πλάτωνος δὲ	λέξεις	ἐκτίθεται ἀπό τε τῶν ἐπιστολῶν
[6]	ἄλλην Κέλσου κατηγορίαν, οὐδὲ τὰς	λέξεις	ἡμῶν εἰδότος ἀλλ´ ἐκ παρακουσματίων
[6]	γενέσεως γραφήν, μήτε τιθεὶς τὰς	λέξεις	μήτ´ ἀγωνιζόμενος πρὸς αὐτάς· οὐ
[6]	θείαν. Καὶ ἐκτίθεταί γε Ἡρακλείτου	λέξεις,	μίαν μέν, ἐν ᾗ φησιν·
[6]	μετ´ ἐμοῦ. Εἰ δέ τινες	λέξεις	οἱονεὶ κίνησίν τινα παριστᾶσιν αὐτοῦ,
[6]	σοφίας. ~Εἶτά φησι μετὰ ἄλλας	λέξεις	πλατωνικάς, δηλούσας ὅτι ὀλίγοις» ἐστὶ
[6]	Ἐκτίθεσθαι δὲ νῦν τὰς περισπώσας	λέξεις,	πολλὰς τυγχανούσας, καὶ τὰς ἑρμηνείας
[6]	δ´ ἀνεγνώκει τὰς τῶν προφητῶν	λέξεις,	τοῦ μὲν Δαυῒδ λέγοντος· Σὺ
[6]	λόγον· Ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ	ὑπάρξεις	εἰς τὸν αἰῶνα. Ταῦτα μὲν
[6]	πνεῦμα ὁ θεός» ἐπεὶ καὶ	Σαμαρεῖς	καὶ Ἰουδαῖοι σωματικῶς καὶ τυπικῶς
[6]	προφήταις ἐμπνέοντα, καὶ πάλιν τοῦτον	λοιδορεῖς;	Ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὸ τούτων
[6]	τηλικούτου κάλλους συνανελθόντας τῷ Ἰησοῦ	τρεῖς	ἀποστόλους. Ἀλλ´ ἐρεῖ ταῦτ´ εἶναι
[6]	τὸ περὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι	κολάσεις	χωνευομένων, τῶν ἀναλαβόντων εἰς τὴν
[6]	ὅπως ἂν ἐξαγγείλω πάσας τὰς	αἰνέσεις	σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς
[6]	ὅπως ἂν» ἐξαγγείλῃ πάσας τὰς	αἰνέσεις»	τοῦ θεοῦ ἐν ταῖς πύλαις
[6]	ἀντιπράττοντα ἑαυτῷ; ~Εἶτ´ οἶμαι φύρων	αἱρέσεις	αἱρέσεσι καὶ μὴ ἐπισημειούμενος ὅτι
[6]	πότερον γενητὰ ἢ ἀγένητά ἐστιν.	Αἱρέσεις	γοῦν καὶ περὶ τούτων συνέστησαν·
[6]	διδόναι τῆς ἑτέρας δὲ Ὀφιονέα,	προκλήσεις	τε καὶ ἁμίλλας αὐτῶν ἱστορεῖν,
[6]	κάμνειν ἐστὶ τῶν ἐν σώματι.	Ζητήσεις	δέ, πότερον ἢ τῶν ἐν
[6]	μεγάλας εἶναι καὶ δυσδιηγήτους τὰς	κρίσεις	τοῦ θεοῦ αἱ ἀπαίδευτοι» πλανῶνται
[6]	καὶ τίνα τρόπον διανενέμηνται αἱ	φύσεις	τῶν ἡμερῶν εἰς ἀμφότερα τὰ
[6]	ἀντὶ τούτου καὶ τοῦ πατρὸς	ζητεῖς.	Καὶ ἐν τούτοις δὴ ὁ
[6]	Χριστιανῶν λέγοι Κέλσῳ· Πῶς μοι	δεικνύεις	τὸν θεόν; ~Τοῦτο δ´ ἐν
[6]	μάθω; Καὶ πῶς αὐτόν μοι	δεικνύεις;	Ὡς νῦν γε σκότον μου
[6]	ἐχθρός ἐστιν ὄφις, ἀλλ´ ὡς	ὄφεις	σεμνύνονται ἐπὶ τῷ Ὀφιανοὶ καλεῖσθαι,
[6]	αὐτῶν» οὔτ´ ἂν λέγῃ τό·	Ἔχεις	ἄνθρακας πυρός, κάθισαι ἐπ´ αὐτούς,
[6]	τοῦ κόσμου ἁμαρτία, καὶ κάθοδον	αὖθις	στενὴν καὶ αὐτομάτως ἀνοιγομένας πύλας·
[6]	θάνατος εἰς νῖκος» Κάθοδον δὲ	αὖθις	στενὴν τάχα οἱ τὴν μετενσωμάτωσιν
[6]	τοσόνδε τεκταινόμενος τῇ δευτέρᾳ δ´	αὖθις	τοσῷδε πλέον καὶ τρίτῃ καὶ
[6]	τοιαῦτα περὶ τοῦ θεοῦ παραδεδωκέναι.	Πολλάκις	δὲ ἤδη ὁ Κέλσος θρυλήσας
[6]	αὐτὸς ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος, ὃν	πολλάκις	ἐσέμνυνεν, ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι ὅτι ὁ
[6]	ἐν τῷ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίῳ	πολλάκις	ἔστιν εὑρεῖν κόσμον τὸν περίγειον
[6]	Κέλσος δ´ ἂν εἰδείη, ὁ	πολλάκις	ἤδη ἁλοὺς ψευδομαρτυριῶν καὶ ἀλόγων
[6]	τρόπον γεγένηται. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει	πολλάκις	ἤδη εἰπὼν τὰ περὶ τῆς
[6]	τοῦ θεοῦ φυτευόμενον ὑπ´ αὐτοῦ.	Πολλάκις	μὲν οὖν ἐχλεύασεν ὁ Κέλσος
[6]	γράφειν τῶν τοιούτων καὶ ὁτιοῦν,	πολλάκις	μὲν ὑπ´ ἐμοῦ καὶ πρότερον
[6]	μὴ διχηλεῖν· ἐξήτασεν ἂν καὶ	ὁσάκις	ἐν ταῖς θείαις παρελήφθη κάμηλος
[6]	Ἀλλὰ γὰρ καὶ περὶ τούτων	ἅλις.	~Διὸ μεταβαίνομεν ἐπ´ ἄλλην Κέλσου
[6]	τοῦτο κηρύττομεν, ἄλλοις δὲ ὅση	δύναμις	ἀποδεικτικῶς δι´ ἐρωτήσεων καὶ ἀποκρίσεων
[6]	ἐστι τὸ περιεχόμενον, ἀλλ´ ὡς	δύναμις	θεία καὶ περιειληφυῖα τὰ περιεχόμενα.
[6]	καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ	δύναμις	καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι
[6]	ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐὰν μὴ καὶ	δύναμίς	τις θεόθεν δοθῇ τῷ λέγοντι
[6]	τὰ τῆς ἀληθείας πλείους ὅση	δύναμις	ὠφελεῖν καὶ προσάγειν, ὡς οἷόν
[6]	ἀλλὰ τῇ καθαρᾷ. Οὐ γὰρ	θέμις	μεμολυσμένην καρδίαν ἐνορᾶν θεῷ, ἀλλὰ
[6]	οὖν Κέλσος φησὶν ὅτι οὐ	θέμις	τὸν πρῶτον θεὸν κάμνειν· ἡμεῖς
[6]	καμὼν ἀνεπαύσατο, φησὶν ὅτι οὐ	θέμις	τὸν πρῶτον θεὸν κάμνειν οὔτε
[6]	ὀλίγον τούτου βελτίονι. Ἀλλ´ οὐδὲ	θέμις	τὸν πρῶτον θεὸν χειρουργεῖν· ἐὰν
[6]	λέγομεν· οὐ γὰρ ἡ προκειμένη	σύνταξις	τοῦτ´ ἀπαιτεῖ. Ἀλλ´ οὐδὲ πνεῦμα
[6]	δὲ τῶν θείων γραμμάτων εὐτελὴς	λέξις	ἐνθουσιᾶν πεποίηκε τοὺς γνησίως ἐντυγχάνοντας
[6]	γράμματα. Ἔχει δ´ ἡ Πλάτωνος	λέξις,	ἣν ὁ Κέλσος ἐξέθετο, τοῦτον
[6]	δὲ ἔχει ἡ τοῦ Πλάτωνος	λέξις·	Καὶ τὸν τῶν πάντων θεὸν
[6]	μικρὸν ἦν. Ἔχει δὲ ἡ	λέξις	οὕτως παρὰ τῷ Ἡσαΐᾳ ἀναγεγραμμένη,
[6]	Πλάτωνος καὶ τῶν παραπλησίως φρασάντων	λέξις·	πλείονας δὲ ἡ τῶν εὐτελέστερον
[6]	δῆλον ποιεῖ καὶ ἡ προκειμένη	λέξις.	~Τὸ μὲν γὰρ χρῆσθαι προφητῶν
[6]	τοιοῦτον, προσάγοιτο ἡ τοῦ Κέλσου	λέξις	τοῖς ἀποδεχομένοις πρόνοιαν· ἀπολογήσαιτο δ´
[6]	νῦν ἡμῖν διαλαβεῖν, κἂν προσεθήκαμεν	οἷς	ἀνωτέρω περὶ αὐτῆς εἰρήκαμεν εἰς
[6]	ἐστιν ἐν τῷ Ἰουδαίοις, παρ´	οἷς	γεγόνασιν οἱ προφῆται, πεπέμφθαι τὸν
[6]	σφόδρα κεχυμένη ἡ κακία ἐν	οἷς	δ´ ἐπ´ ἔλαττον· τί οὖν
[6]	προφητείας ἑωραμένα τῷ προφήτῃ, ἐν	οἷς	διάφοροι πύλαι καταγεγραμμέναι εἰσίν, αἰνισσόμεναί
[6]	Ἰησοῦ παραφθείραντος τὸ πλατωνικόν, ἐν	οἷς	εἶπεν ὁ Πλάτων ὅτι ἀγαθὸν
[6]	τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου·	οἷς	εἰς ταῦτα ἀρκεσθέντες ἴδωμεν καὶ
[6]	τοῖς ὀλίγῳ ἀνωτέρω ἐξετασθεῖσιν, ἐν	οἷς	ἔλεγε· Μακρῷ δ´ εὐηθέστερον τὸ
[6]	προφητικοῖς ἐντυχόντα λόγοις ἐκτεθεῖσθαι, ἐν	οἷς	ἔλεγεν· Τὸν ὑπερουράνιον τόπον οὔτε
[6]	Ἑκόντες οὖν ὑπερβαίνομεν ταῦτα, ἐν	οἷς	ἐπὶ ταυτολογίαν ἡμᾶς ὁ Κέλσος
[6]	ἀξίαν» καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν	οἷς	ἐστι καὶ τὸ Ἡ γὰρ
[6]	τῷ Κέλσῳ κατεψευσμένως εἰρημένα, ἐν	οἷς	ἔφησεν ἑωρακέναι παρά τισι πρεσβυτέροις
[6]	τὰ ἀπὸ τοῦ Ἡσαΐου, ἐν	οἷς	θρηνεῖται ὁ βασιλεὺς Βαβυλῶνος· ἀφ´
[6]	ἡμῖν τῶν Κέλσου μαθημάτων, ἐφ´	οἷς	καταψεύδεται Χριστιανῶν, οὔτε φρονούντων οὔτ´
[6]	κακὰ πεποιηκέναι, ἀκολουθεῖ ὅσον ἐφ´	οἷς	λέγει καὶ αὐτός. Εἴποι γὰρ
[6]	ἀληθῶς ἐνθέους καὶ προφητικούς, ἐν	οἷς	λέλεκται τὰ περὶ τῶν μελλουσῶν
[6]	καὶ ἐν τούτοις γὰρ ἐν	οἷς	μέν ἐστι σφόδρα κεχυμένη ἡ
[6]	δυνάμει ὁ θεὸς μεταδιδοὺς οὐσίας	οἷς	μεταδίδωσι κατὰ τὸν ἑαυτοῦ λόγον
[6]	δὲ καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν	οἷς	μιᾷ λέξει ἀποφηνάμενος καὶ μηδὲ
[6]	διαγράμματι τὴν τάξιν ὁμοίως ἐκκειμένην	οἷς	ὁ Κέλσος ἐξέθετο. Ὁ μὲν
[6]	τελευταίοις δὲ τοῦ Ἰώβ, ἐν	οἷς	ὁ κύριος διὰ λαίλαπος καὶ
[6]	μάγου καὶ φιλοσόφου ἀπομνημονευμάτων· ἐν	οἷς	ὁ μὴ Χριστιανὸς ἀλλὰ φιλόσοφος
[6]	πρὸς γόητα αὐτὸν εἰσελθόντας· ἐν	οἷς	οἶμαι καὶ περὶ Εὐφράτου τοῦ
[6]	σφετεριζόμενος τὴν τοῦ θεοῦ δόξαν·	οἷς	οὐ χρῆναι βουκοληθέντας ἀποτρέπεσθαι πρὸς
[6]	πεπροφητευκέναι τοὺς τοῦ θεοῦ προφήτας·	οἷς	οὐχ ἕπεται τὸ μὴ ἐγνωκέναι
[6]	ταῦτα ἀλλὰ παραπλήσιόν τι ποιῶν	οἷς	παίζοντες οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας
[6]	ἡ βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων» ἐν	οἷς	πεπειράμεθα ἀπ´ αὐτῶν τῶν θείων
[6]	ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι» Καὶ εἰσὶν	οἷς	πλεῖον μὴ δυναμένοις τοῦ προτραπῆναι
[6]	οὐ μᾶλλον τὰ Αἰγυπτίων, ἐν	οἷς	πολλοὶ σεμνύνονται, ἢ τὰ Καππαδοκῶν
[6]	τοὺς γνησίως ἐντυγχάνοντας αὐτῇ· παρ´	οἷς	τρέφεται τοῦτο τὸ φῶς τῷ
[6]	τινα καὶ περσικὰ μυστήρια ἐν	οἷς	φησιν· Αἰνίττεται ταῦτα καὶ ὁ
[6]	δυναμένοις ἑαυτοὺς ἐμπαρέχειν παραπλησίους ἐκείνοις,	οἷς	ὤφθη ὁ θεός· ὀφθεὶς αὐτῶν
[6]	νόμος σου, καὶ φῶς ταῖς	τρίβοις	μου» καί· Ἐσημειώθη ἐφ´ ἡμᾶς
[6]	ἄλλας λέξεις πλατωνικάς, δηλούσας ὅτι	ὀλίγοις»	ἐστὶ γνωστὸν τὸ ἀγαθόν, ἐπεὶ
[6]	ἀνθρώπους φθάνον καὶ ἐν πάνυ	ὀλίγοις	εὑρισκόμενον τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ,
[6]	μου οὐκ ἐν πειθοῖς σοφίας	λόγοις	ἀλλ´ ἐν ἀποδείξει πνεύματος καὶ
[6]	ἔτι καὶ τοῖς προφητικοῖς ἐντυχόντα	λόγοις	ἐκτεθεῖσθαι, ἐν οἷς ἔλεγεν· Τὸν
[6]	Κακία δὲ ἡ μεγίστη ἐν	λόγοις	ἐστίν, ὅτε ἐγκαλεῖ τις τοῖς
[6]	~Τὸ μὲν γὰρ χρῆσθαι προφητῶν	λόγοις	ἡμῶν ἐστι, τῶν παριστάντων Ἰησοῦν
[6]	μόνων ἐφρόντισαν τῶν ἀνατραφέντων ἐν	λόγοις	καὶ μαθήμασιν, οὗτοι τὸ κοινωνικὸν
[6]	πώποτε. Εἶθ´ ἑξῆς τοιούτοις ἀσεβέσι	λόγοις	μωρῶς ἐγκαλῶν φησι· Τίς θεὸς
[6]	ἐναργὲς βλέπω ἐν τοῖς σοῖς	λόγοις.	Οὐκ ἐκ σκότου τοίνυν εἰς
[6]	Κέλσος ἐν τοῖς κατὰ Χριστιανῶν	λόγοις	παραλαβὼν ὡς Χριστιανοὺς τοὺς μηδ´
[6]	τοῦ Ἡφαίστου πρὸς τὴν Ἥραν	λόγοις,	φάσκοντος· Ἤδη γάρ με καὶ
[6]	ὑφ´ ἡμῶν ὁμολογουμένοις ἀληθῶς Χριστιανῶν	λόγοις.	Χρὴ μέντοι εἰδέναι ὅτι οἱ
[6]	πεποίηκεν, ἀλλὰ τοῖς προηγουμένοις αὐτοῦ	ἔργοις	ὀλίγα ὡς πρὸς τὴν τῶν
[6]	Ἕλλησι σοφῶν καὶ πολυμαθῶν τοῖς	ἔργοις	περὶ τὸ θεῖον πλανωμένων ἐξελέξατο
[6]	ἐπακολουθεῖ τοῖς προηγουμένοις τοῦ τέκτονος	ἔργοις	τὰ ἑλικοειδῆ ξέσματα καὶ πρίσματα
[6]	περιεπάτησεν ἄμωμος» ἐν πάσαις ταῖς	ὁδοῖς	αὐτοῦ, ἕως εὑρεθῇ ἀνομία ἐν
[6]	καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς	ὁδοῖς	αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν αὐτὸν καὶ»
[6]	προσεχόντων, οὐδὲ τοῖς ἀπαιδευτοτάτοις ἢ	ἀνδραπόδοις	ἢ ἀμαθεστάτοις διέξεισί τις τὰ
[6]	δέ, πολλὰ χαίρειν φράσαντες ὡς	ἀνδραπόδοις	τοῖς ἰδιώταις καὶ μὴ οἵοις
[6]	τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν	πειθοῖς	σοφίας λόγοις ἀλλ´ ἐν ἀποδείξει
[6]	ἀκούων ὅτι Ἰησοῦς ὁ παρὰ	Ἰουδαίοις	γεγενημένος καὶ ἀνατεθραμμένος καὶ Ἰωσὴφ
[6]	ἀντὶ τούτου ζητεῖν. Εἴτε γὰρ	Ἰουδαίοις	διαλεγόμενοι εἴτε καθ´ ἑαυτοὺς ὄντες
[6]	ἐνθεώτατον ἐξ ἀρχῆς, τάχα ἐπεὶ	Ἰουδαίοις	ἐξ ἀρχῆς προσπεπολεμήκασι. Καὶ Πέρσαι
[6]	οὖν καταγέλαστόν ἐστιν ἐν τῷ	Ἰουδαίοις,	παρ´ οἷς γεγόνασιν οἱ προφῆται,
[6]	δὲ οὐκ οἴει καταγελαστότερον πεποιηκέναι	Ἰουδαίοις	πεμπόμενον τοῦ θεοῦ τὸν υἱόν;
[6]	δημιουργόν. Καὶ δοκεῖ μοι παραπλήσιον	Ἰουδαίοις	πεποιηκέναι, τοῖς κατὰ τὴν ἀρχὴν
[6]	Κέλσος παλαιῶν ἀνδρῶν οἱ παρ´	Ἰουδαίοις	προφῆται ἐπροφήτευσαν. Ἀλλ´ οὐδ´ ἐβουλήθη
[6]	μέντοι γε χρὴ ὅτι τοῖς	δικαίοις	διὰ τοῦ Ἡσαΐου ὁ λόγος
[6]	γελωτοποιῶν συνέγραψεν ὅτι Ζεὺς ἐξυπνισθεὶς	Ἀθηναίοις	καὶ Λακεδαιμονίοις τὸν Ἑρμῆν ἔπεμψε·
[6]	παραθέσθαι τὰ περὶ τῶν παρ´	Ἑβραίοις	καλουμένων σεραφίμ» ἀναγεγραμμένων ἐν τῷ
[6]	τὸν Ἰαὼ ἢ Ἰὰ παρ´	Ἑβραίοις	ὀνομαζόμενον καὶ τὸν Σαβαὼθ καὶ
[6]	εἰρημένων καὶ ὑπὸ τῶν παρ´	Ἑβραίοις	σοφῶν πεφιλοσοφημένων. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[6]	τὸν Κέλσον. Καὶ ἐν τοῖς	τελευταίοις	δὲ τοῦ Ἰώβ, ἐν οἷς
[6]	ἔχων τὰ ἐγκλήματα ἐν τοῖς	ἰδίοις	δόγμασιν. ~Ἴδωμεν οὖν ἡμεῖς διὰ
[6]	ἑαυτὸν ἐμφανίζοντος τοῖς ἀξίοις καὶ	ἐπιτηδείοις,	ὅτι ὤφθη» ὁ θεὸς φέρ´
[6]	ἡ ἐν τοῖς» καθ´ ἡμᾶς	τελείοις»	σοφία ὁ Χριστός, ἐπιστήσει ὁ
[6]	Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ	σημείοις	καὶ τέρασι ψεύδους καὶ ἐν
[6]	τῶν προφητικῶν τὰ ἐν τοῖς	εὐαγγελίοις	περὶ τοῦ Ἰησοῦ πληρωθέντα. Τὸ
[6]	εἰρημένα οὔτε τὰ ἐν τοῖς	εὐαγγελίοις	ὑπὸ τοῦ σωτῆρος προφητευθέντα περὶ
[6]	μισεῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι ἐντυχὼν τοῖς	εὐαγγελίοις	φιλαλήθης ἦν ὁ Κέλσος, ἐπέστησεν
[6]	ἡμέρας χρώμενοι οὔτε μαγείᾳ οὔτε	δαιμονίοις	εἰσὶν ἁλωτοί. Ἀληθῶς γὰρ Παρεμβαλεῖ
[6]	ὄχλοις πλανωμένων καὶ ἔθνεσιν ἑορταζόντων	δαιμονίοις	προσίτωσαν τῷ χαριζομένῳ ὀφθαλμοὺς λόγῳ,
[6]	ὅτι Ζεὺς ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις καὶ	Λακεδαιμονίοις	τὸν Ἑρμῆν ἔπεμψε· σὺ δὲ
[6]	ὡς θεοῦ ἑαυτὸν ἐμφανίζοντος τοῖς	ἀξίοις	καὶ ἐπιτηδείοις, ὅτι ὤφθη» ὁ
[6]	ἀποτομὴν καὶ διαίρεσιν ἐγγινομένου τοῖς	ἀξίοις.	Οὐδὲ γὰρ σῶμα τὸ καθ´
[6]	αὐτὴν μὴ γράψῃ καὶ προδῷ	ἀναξίοις·	καὶ ὁ Ἰωάννης δὲ τὸ
[6]	ἀνδραπόδοις τοῖς ἰδιώταις καὶ μὴ	οἵοις	τε κατακούειν τῆς ἐν φράσει
[6]	πᾶσι θεοῦ φαμεν ὡς ἐν	ἀλλοτρίοις	τοῖς τῇδε γεγονέναι κατὰ τὸ
[6]	ἀληθῶς μεγάλοις» δόγμασι καὶ τοῖς	θαυμασίοις»	νοήμασι, ταπεινοῖ ἑαυτὸν ὑπὸ τὴν
[6]	ταπεινοφρονῶν, πορευόμενος ἐν μεγάλοις καὶ	θαυμασίοις»	τοῖς ὑπὲρ αὐτόν, τοῖς ἀληθῶς
[6]	τὸ πορεύεσθαι ἐν μεγάλοις» καὶ	θαυμασίοις»	ὑπὲρ αὐτόν· ταπεινὸς δέ, ἐπεὶ
[6]	ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις οὐδὲ ἐν	θαυμασίοις	ὑπὲρ ἐμέ, εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν.
[6]	θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους, καὶ τὰ παρ´	Αἰγυπτίοις	περὶ Τυφῶνος καὶ Ὥρου καὶ
[6]	Κἂν γάρ τις τέλειος ἐν	υἱοῖς	ἀνθρώπων, τῆς ἀπὸ σοῦ σοφίας
[6]	λέγομεν τὸν πατέρα κακοποιεῖν τοῖς	υἱοῖς	ἢ τοὺς παιδαγωγοὺς ἢ τοὺς
[6]	εἰδὼς τοῦτο οὐκ ἠπίστατο, ὅτι	κακοῖς	ἀνθρώποις καὶ ἁμαρτησομένοις καὶ κολάσουσιν
[6]	μὴ ἐγνωκέναι τὸν θεὸν ὅτι	κακοῖς	καὶ ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις πέμπει τὸν
[6]	σῶμα ἀόρατός ἐστιν· τοῖς δὲ	θεωρητικοῖς	καρδίᾳ θεωρητός, τουτέστι νῷ, καρδίᾳ
[6]	τινες ἀνέγραψαν, ἔτι καὶ τοῖς	προφητικοῖς	ἐντυχόντα λόγοις ἐκτεθεῖσθαι, ἐν οἷς
[6]	περὶ τῆς καλουμένης παρὰ τοῖς	ἐκκλησιαστικοῖς	σφραγῖδος ἑαυτῷ τινα ἐκτίθεται ἀλλόκοτα
[6]	τοῖς ὑπὲρ αὐτόν, τοῖς ἀληθῶς	μεγάλοις»	δόγμασι καὶ τοῖς θαυμασίοις» νοήμασι,
[6]	τὸν προφήτην ταπεινοφρονῶν, πορευόμενος ἐν	μεγάλοις	καὶ θαυμασίοις» τοῖς ὑπὲρ αὐτόν,
[6]	μὲν διὰ τὸ πορεύεσθαι ἐν	μεγάλοις»	καὶ θαυμασίοις» ὑπὲρ αὐτόν· ταπεινὸς
[6]	ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν	μεγάλοις	οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ,
[6]	ἑαυτῶν φύσει τυγχάνοντα, εἰς ἓν	ἀλλήλοις	εἶναι λελογισμένα καὶ ὄντα. Οἷον
[6]	οὐκ ἐπ´ ἴσης καὶ παραπλησίως	ἀλλήλοις	πάντων τυπωθέντων καὶ μορφωθέντων πρὸς
[6]	Περσῶν τὸν βουλόμενον συνεξετάσαι, ταῦτα	ἀλλήλοις	παραβαλόντα καὶ γυμνώσαντα καὶ τὰ
[6]	προφητῶν λόγους καὶ κύκλους ἐπὶ	κύκλοις	καὶ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ
[6]	πληρωθέντα. Τὸ δὲ κύκλους ἐπὶ	κύκλοις	λέγειν τάχα μὲν καὶ τῆς
[6]	εἰς τὸ πιστεύειν τοῦτο κηρύττομεν,	ἄλλοις	δὲ ὅση δύναμις ἀποδεικτικῶς δι´
[6]	δ´ ἔτι προστιθέασιν ἄλλα ἐπ´	ἄλλοις,	προφητῶν λόγους καὶ κύκλους ἐπὶ
[6]	οὐχ ὁμοίως φαινομένου τοῖς τε	πολλοῖς	καὶ τοῖς ἀκολουθεῖν αὐτῷ εἰς
[6]	υἱοὺς ἀνθρώπων» παρὰ τὸν τοῖς	πολλοῖς	κηρυσσόμενον θεοῦ λόγον, ὃς ἐμφαίνει
[6]	ἀναγεγραμμένη, προφητεύοντι αὐτὸν ἐπιδημήσοντα τοῖς	πολλοῖς	οὐκ ἐν ὡραίῳ εἴδει οὐδέ
[6]	τῇ ὁδῷ ἐρριμμένοις πτωχοῖς καὶ	τυφλοῖς,	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ θεραπευθεῖσι διὰ
[6]	ἑαυτῶν πηρουμένων ὑπὸ τοῦ κατακολουθεῖν	ὄχλοις	πλανωμένων καὶ ἔθνεσιν ἑορταζόντων δαιμονίοις
[6]	δᾴδων τὸ φῶς ἐν ταῖς	φρονίμοις	πέντε παρθένοις. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ
[6]	αὐτῶν οὐ τοῖς τοῦ σώματος	ὀφθαλμοῖς	ἀλλὰ τῇ καθαρᾷ καρδίᾳ. Καὶ
[6]	τὴν ἔτι ἐνυπάρχουσαν ἀσθένειαν τοῖς	ὀφθαλμοῖς	ἐκείνου. Εἰ δ´ ὅλως χρὴ
[6]	καὶ πρώην ἐν τοῖς πάντων	ὀφθαλμοῖς	ἐπονειδιστότατα κεκαλινδημένος, οὐδέ φαμεν· Ταύτῃ
[6]	τοῦ θεοῦ παίγνιον. Ἐν γὰρ	ψαλμοῖς	εὕρομεν· Πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας·
[6]	ξέσματα καὶ πρίσματα καὶ τοῖς	οἰκοδόμοις	τὸ ποιεῖν δοκεῖν τὰ παρακείμενα
[6]	ὅς φησι ποὺ ἐν τοῖς	Νόμοις·	Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ
[6]	ηὐχαρίστησαν, ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς	διαλογισμοῖς	αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος
[6]	οὐδὲν ἧττον ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς	διαλογισμοῖς	αὐτῶν» καὶ ὡς ἀσύνετος αὐτῶν
[6]	ἔρχεται ὥρα, ὅτε οὔτε ἐν	Ἱεροσολύμοις	οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ
[6]	αὐχοῦντες λόγων. ~Εἶθ´ ἑξῆς ὡς	Χριστιανοῖς	λοιδορούμενος καὶ κατηγορῶν τῶν κατηραμένον
[6]	διδόμενα, ἅπερ οὐδεὶς τῶν ἐν	Χριστιανοῖς	νοῦν ἐχόντων δίδωσιν. Οὐ γάρ
[6]	τὰ Καππαδοκῶν περὶ τῆς ἐν	Κομάνοις	Ἀρτέμιδος ἢ τὰ Θρᾳκῶν ἢ
[6]	ἐλπίζομεν πρὸς ἄκροις γενέσθαι τοῖς	οὐρανοῖς,	καὶ πηγὰς ὕδατος ἁλλομένου εἰς
[6]	βλέπειν τὸ πρόσωπον τοῦ ἐν	οὐρανοῖς	πατρός» ὅ τι ποτ´ ἐστὶ
[6]	τῷ λεγομένῳ ἀπὸ τῶν ἐν	οὐρανοῖς,	ὧν τῆς ὑποστάσεως καὶ τῆς
[6]	φῶς ἐν ταῖς φρονίμοις πέντε	παρθένοις.	~Ἐπεὶ δὲ καὶ ἄλλην λέξιν
[6]	τῆς γνώσεως αὐτοῦ μαρμαρυγὰς μηδὲ	δυναμένοις	αὐτὸν ὁρᾶν πῇ μὲν διὰ
[6]	ἐν ἡμῖν, καταλελοίπασιν ἐξετάζειν τοῖς	δυναμένοις	ἑαυτοὺς ἐμπαρέχειν παραπλησίους ἐκείνοις, οἷς
[6]	καὶ σοφοὶ δηλούσθωσαν τοῖς ἐπίστασθαι	δυναμένοις,	καὶ δὴ καὶ Πλάτων ὁ
[6]	γὰρ ὁ θεὸς μεταδίδωσι τοῖς	δυναμένοις	μετέχειν αὐτοῦ τοῦ ἰδίου πνεύματος,
[6]	αἰώνια. ~Ἄντικρυς γὰρ τοῖς ἀκούειν	δυναμένοις	παρίστησι τὰ μὲν αἰσθητὰ λέγων
[6]	εἰς ὑψηλόν» ὃ ἀποδεδώκαμεν, ὄρος»	δυναμένοις.	Τοῖς μὲν γὰρ ἔτι κάτω
[6]	Καὶ εἰσὶν οἷς πλεῖον μὴ	δυναμένοις	τοῦ προτραπῆναι εἰς τὸ πιστεύειν
[6]	τοῖς πειθομένοις αὐτῷ καὶ μὴ	ἀνθισταμένοις	αὐτοῦ τῇ κακίᾳ καὶ μὴ
[6]	δεύτερον τοῖς ἀκριβοῦν τὰ τοιαῦτα	ἐπισταμένοις	ἡ καλουμένη γνῶσις, καὶ τρίτον,
[6]	συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο ἐν τοῖς μηδὲν	ἐπισταμένοις	μήτε τῶν ἡμετέρων μήτε τῶν
[6]	φῶς εἶδε μέγα, καὶ τοῖς	καθημένοις	ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου
[6]	καὶ δαιμόνων θεραπείας, φησὶν ὅτι	Καθημένοις	ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου
[6]	ἀλλ´ οὐ τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ	διαβεβλημένοις	ἀνθρώποις ἀπειλεῖν. ~Ὅρα οὖν εἰ
[6]	ἡμῖν ὡς σφαλλομένοις ἀσεβέστατα καὶ	ἀποπεπλανημένοις	θείων αἰνιγμάτων αὐτὸς σαφῶς σφάλλεται,
[6]	νῦν δ´ οὐκ ἀρκεσθεὶς τοῖς	εἰρημένοις	φησὶ λέγεσθαι ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ
[6]	Ἰνδοί, ὧν τινας ἐν τοῖς	προειρημένοις	ἔλεγε καὶ ἀνθρωπείων γεγεῦσθαι σαρκῶν.
[6]	Κέλσου ἡμεῖς αὐτῶν παρὰ τοῖς	κεκρατημένοις	ὑπὸ τοιούτων λόγων κατηγορήσομεν. ~Ἑξῆς
[6]	πράττουσι τοῖς ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς	ὑποκειμένοις	τερατευομένοις πρὸς τοὺς μὴ εἰδότας
[6]	θεόν; ~Τοῦτο δ´ ἐν τοῖς	προκειμένοις	ὁ Κέλσος εἶπεν ἀληθές, ὅτι
[6]	καὶ τοῖς ἡμῖν πρὸς αὐτὴν	γεγραμμένοις	ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπορία ἡμῖν
[6]	ὁμοίως τοῖς παρὰ τῇ ὁδῷ	ἐρριμμένοις	πτωχοῖς καὶ τυφλοῖς, ὑπὸ τοῦ
[6]	τοῖς ἀπὸ τῶν πολεμίων πόνοις,	προσαγομένοις	αὐτοῖς εἰς ἐπιστροφήν, οὔτ´ ἂν
[6]	Ἰησοῦν, οὐκέτι δὲ προσέσχε τοῖς	λεγομένοις	ἐν τεσσαρακοστῷ τετάρτῳ ψαλμῷ, τίνα
[6]	λέγοντι καὶ χάρις ἐπανθήσῃ τοῖς	λεγομένοις,	καὶ αὕτη οὐκ ἀθεεὶ ἐγγινομένη
[6]	ἡμεῖς ἀκούσαντες συγκατατιθέμεθα ὡς καλῶς	λεγομένοις,	ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς» ταῦτα
[6]	χωρήσαντες τῶν θεωρημάτων σὺν τοῖς	λεγομένοις	ὕδασιν ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν» αἰνοῦσι
[6]	τοῖς θεραπείας ἕνεκεν τεμνομένοις ἢ	καυτηριαζομένοις,	λέγομεν τὸν πατέρα κακοποιεῖν τοῖς
[6]	πρὸς τοῖς ἀοράτοις καὶ ἁπαξαπλῶς	ὀνομαζομένοις	μὴ βλεπομένοις τυγχάνων ὑπεξῆλθε τὸν
[6]	ὅτι Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς	εὐαγγελιζομένοις	δυνάμει πολλῇ» Ἵν´ οὖν ἐπί
[6]	αὐτοῦ τῇ κακίᾳ καὶ μὴ	ἀνταγωνιζομένοις	αἴτιος; Ἔτι δὲ ὁ ἐν
[6]	ἢ ὁ τοῦ ὀλέθρου τοῖς	πειθομένοις	αὐτῷ καὶ μὴ ἀνθισταμένοις αὐτοῦ
[6]	ἀνειληφυῖαν· παραπλήσιόν τι ποιῶν τοῖς	οἰομένοις	τὰς αὐγὰς τοῦ ἡλίου μιαίνεσθαι
[6]	μὴ ὁ ἐγκαλῶν ἡμῖν ὡς	σφαλλομένοις	ἀσεβέστατα καὶ ἀποπεπλανημένοις θείων αἰνιγμάτων
[6]	ὑπὲρ ἀρετῆς ποιῆσαι ἐκκεῖσθαι τοῖς	βουλομένοις	νομίμως» ἀθλεῖν ὑπὲρ τοῦ αὐτὴν
[6]	καὶ ἐν τοῖς πρὸ τούτων,	βουλομένοις	παραστῆσαι μὴ ταὐτὸν εἶναι Σαβαὼθ
[6]	ἐναντία λέγεσθαι τοῖς εἰς κατηγορίαν	παραλαμβανομένοις,	ταῦτα οὐδὲ προσποιεῖται εἰδέναι. Ὁμολογουμένως
[6]	ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς	γενομένοις	μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην
[6]	ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς	γενομένοις	μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην
[6]	οὐδὲν τῶν ἐν λέξεσι καὶ	σημαινομένοις	δύναται παραστῆσαι τὰς ἰδιότητας τοῦ
[6]	ὑπὸ ἰατρῶν τοῖς θεραπείας ἕνεκεν	τεμνομένοις	ἢ καυτηριαζομένοις, λέγομεν τὸν πατέρα
[6]	ἀοράτοις καὶ ἁπαξαπλῶς ὀνομαζομένοις μὴ	βλεπομένοις	τυγχάνων ὑπεξῆλθε τὸν κόσμον, τοῦ
[6]	καὶ γινώσκεται, δευτέρως δὲ τοῖς	ἐλλαμπομένοις	τὸ ἡγεμονικὸν ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ
[6]	τὸν θεὸν ὅτι κακοῖς καὶ	ἁμαρτησομένοις	ἀνθρώποις πέμπει τὸν υἱὸν καὶ
[6]	ἠπίστατο, ὅτι κακοῖς ἀνθρώποις καὶ	ἁμαρτησομένοις	καὶ κολάσουσιν αὐτοῦ τὸν υἱὸν
[6]	κακὰ τοὺς προσαγομένους πόνους τοῖς	παιδευομένοις	ὑπὸ πατέρων καὶ διδασκάλων καὶ
[6]	τοῖς ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ὑποκειμένοις	τερατευομένοις	πρὸς τοὺς μὴ εἰδότας ἄλλα
[6]	ἕνεκα καὶ ἡμεῖς συναγανακτοῦμεν τοῖς	μεμφομένοις	τοὺς τοιούτους, εἰ δή τινες
[6]	αὐτὸν ἢ τοῖς ἐπιφαινόμενον αὐτὸν	παραδεχομένοις,	γνωρίσαι καὶ ἀποκαλύψαι τὸν πατέρα,
[6]	προσαχθὲν ἂν πᾶσι τοῖς πρόνοιαν	παραδεχομένοις,	ταῦτα λεκτέον. Ἐπειδὴ τὸ πείθεσθαι
[6]	ἡ τοῦ Κέλσου λέξις τοῖς	ἀποδεχομένοις	πρόνοιαν· ἀπολογήσαιτο δ´ ἄν τις
[6]	καὶ μηδέπω ἐπὶ τὸ ἀναβαίνειν	παρεσκευασμένοις	ὁ λόγος οὐκ ἔχει εἶδος
[6]	ἐν πάσῃ ἀπάτῃ ἀδικίας τοῖς	ἀπολλυμένοις,	ἀνθ´ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς
[6]	θεὸς οὐ πεποίηκεν, ἀλλὰ τοῖς	προηγουμένοις	αὐτοῦ ἔργοις ὀλίγα ὡς πρὸς
[6]	τυγχάνοντα ἐπηκολούθησεν, ὥσπερ ἐπακολουθεῖ τοῖς	προηγουμένοις	τοῦ τέκτονος ἔργοις τὰ ἑλικοειδῆ
[6]	τοῖς μέχρι θανάτου ὑφ´ ἡμῶν	ὁμολογουμένοις	ἀληθῶς Χριστιανῶν λόγοις. Χρὴ μέντοι
[6]	πολλὴν τὴν πρὸς Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν	διαβεβαιουμένοις	πρὸς τοὺς μηδαμῶς εἰδότας τὰ
[6]	τὰ παραδιδόμενα τοῖς ἐν Αἰγίνῃ	μυουμένοις	τὰ τῆς Ἑκάτης. Τί δὲ
[6]	τισι καὶ πρὸς τοὺς εὐεξαπατήτους	χρωμένοις	τοιούτοις, ἵνα δοκοῖεν θείᾳ δυνάμει
[6]	οὐ μόνον τὰ Πλάτωνος, ὡς	ἐκείνοις	ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τά, ὥς
[6]	τοῖς δυναμένοις ἑαυτοὺς ἐμπαρέχειν παραπλησίους	ἐκείνοις,	οἷς ὤφθη ὁ θεός· ὀφθεὶς
[6]	δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας, καὶ εἴ τις	ἐκείνοις	παραπλησίως ἐμυθολόγησεν, οὐ μὴν καὶ
[6]	πρόσωπον ἔλεγεν ἱστορεῖσθαι ἔχειν παρ´	ἐκείνοις·	τὸ δὲ διάγραμμα ἔφασκεν εἶναι
[6]	ἐν τοῖς ἀπὸ τῶν πολεμίων	πόνοις,	προσαγομένοις αὐτοῖς εἰς ἐπιστροφήν, οὔτ´
[6]	οὐ γὰρ ἐδυνήθη ἐπιστήσας τοῖς	χρόνοις	Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν ἰδεῖν
[6]	ἐστίν, ὅτε ἐγκαλεῖ τις τοῖς	ἑτεροδόξοις	περί τινων δογμάτων ὡς οὐχ
[6]	ἔθνους αὐτῶν μαγεία καὶ τοῖς	λοιποῖς	ἔθνεσιν ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ ὀλέθρῳ
[6]	θεωρήματα οὐκ εὐκαταφρόνητα ἐν τοῖς	τόποις	οὐδ´ ὡς Κέλσος οἴεται, μωρῶν
[6]	ἄν. Ἀλλὰ καὶ οὐκ ἐν	τύποις	προσκυνεῖν δεῖ» τῷ πατρὶ ἀλλ´
[6]	οὐ τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ διαβεβλημένοις	ἀνθρώποις	ἀπειλεῖν. ~Ὅρα οὖν εἰ μὴ
[6]	τὴν δὲ τοῦ ἐναντίου, ἐν	ἀνθρώποις	γίνεσθαι, ὥστε τὴν μὲν τοῦ
[6]	καλοῦ καὶ κακοῦ τοῖς πρώτοις	ἀνθρώποις	εἰσηγουμένῳ, κατηράσατο. Εἰδέναι δ´ αὐτὸν
[6]	γνωρίσαι διὰ τῶν προφητῶν τοῖς	ἀνθρώποις,	ἵνα οἱ συνιέντες τῶν λόγων
[6]	τοῦτο οὐκ ἠπίστατο, ὅτι κακοῖς	ἀνθρώποις	καὶ ἁμαρτησομένοις καὶ κολάσουσιν αὐτοῦ
[6]	εὐεργετήσαντα. Οὐδὲν γὰρ τῶν ἐν	ἀνθρώποις	καλῶν γεγένηται, μὴ τοῦ θείου
[6]	ἐπὶ πᾶσι θεὸν τοῦ ἐν	ἀνθρώποις	κατ´ αὐτοὺς σοφοῦ, ἀλλ´ ἴσην
[6]	τῷ βίῳ ἢ τοῖς τε	ἀνθρώποις	μέγα ὄφελος γράψαι καὶ τὴν
[6]	οἱ ἀνόσιοι ἀπὸ τοῦ πολεμιωτάτου	ἀνθρώποις	ὄφεως καὶ φρικτοτάτου ὡς οὐκ
[6]	θεὸν ὅτι κακοῖς καὶ ἁμαρτησομένοις	ἀνθρώποις	πέμπει τὸν υἱὸν καὶ κολάσουσιν
[6]	φήσαντος ὅτι φαμὲν τὴν ἐν	ἀνθρώποις	σοφίαν μωρίαν εἶναι παρὰ θεῷ,
[6]	ἑλόμενοι ὡς καλῶς τοῖς πρώτοις	ἀνθρώποις	συμβουλεύσαντος καὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας
[6]	ὅτι ὥσπερ οὐχ ὅμοια πρόσωπα	προσώποις,	οὕτως οὐδὲ αἱ καρδίαι ὅμοιαι
[6]	ὅσων τῶν περὶ θεοῦ τοῖς	ἱεροῖς	ἀνδράσι νενοημένων παραθέσθαι, δεικνὺς ὅτι
[6]	ὅτι παρὰ τοῖς πολὺ Πλάτωνος	ἀρχαιοτέροις	λέλεκται ἐν εὐχῇ τό· Κύριε,
[6]	τῶν παρ´ Ἕλλησι γραμμάτων εὑρέσεως	πρεσβυτέροις,	ἄξια τῆς εἰς αὐτοὺς χάριτος
[6]	οἷς ἔφησεν ἑωρακέναι παρά τισι	πρεσβυτέροις	τῆς ἡμετέρας δόξης τυγχάνουσι βιβλία,
[6]	δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ	πονηροῖς	γενομένοις μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[6]	δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ	πονηροῖς	γενομένοις μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[6]	Ἀλλὰ πόθεν Κέλσῳ καὶ τοῖς	ἐχθροῖς	τοῦ θείου λόγου καὶ μὴ
[6]	δὲ κύριον ἐπεστηριγμένον ἐπὶ τοῖς	ἄκροις	αὐτῆς, εἴτε ταῦτα εἴτε τινὰ
[6]	καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐλπίζομεν πρὸς	ἄκροις	γενέσθαι τοῖς οὐρανοῖς, καὶ πηγὰς
[6]	τοῦ ἡλίου μιαίνεσθαι ἐν τοῖς	βορβόροις	καὶ τοῖς δυσώδεσι σώμασι καὶ
[6]	πνεύματι. Διόπερ οὐ τοὺς τυχόντας	εὕροις	ἂν μετειληφότας τῆς θείας σοφίας
[6]	Οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω ἐν τοῖς	σοῖς	λόγοις. Οὐκ ἐκ σκότου τοίνυν
[6]	φαινομένου τοῖς τε πολλοῖς καὶ	τοῖς	ἀκολουθεῖν αὐτῷ εἰς ὑψηλόν» ὃ
[6]	μὴ βλεπόμενα αἰώνια. ~Ἄντικρυς γὰρ	τοῖς	ἀκούειν δυναμένοις παρίστησι τὰ μὲν
[6]	θεοῦ, καὶ μετ´ ἐκείνην δεύτερον	τοῖς	ἀκριβοῦν τὰ τοιαῦτα ἐπισταμένοις ἡ
[6]	τὸν δὲ κύριον ἐπεστηριγμένον ἐπὶ	τοῖς	ἄκροις αὐτῆς, εἴτε ταῦτα εἴτε
[6]	καὶ θαυμασίοις» τοῖς ὑπὲρ αὐτόν,	τοῖς	ἀληθῶς μεγάλοις» δόγμασι καὶ τοῖς
[6]	δὲ τούτοις λέγει ἁρμόζοντα μὲν	τοῖς	ἀναπλάσασι τούς τε λεοντοειδεῖς καὶ
[6]	τούτων γνωρίσαι διὰ τῶν προφητῶν	τοῖς	ἀνθρώποις, ἵνα οἱ συνιέντες τῶν
[6]	καὶ αὕτη οὐκ ἀθεεὶ ἐγγινομένη	τοῖς	ἀνυσίμως λέγουσι. Φησὶ γοῦν ὁ
[6]	τὴν Γένεσιν εἰρήκαμεν· καὶ ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω δὲ ἐγκαλοῦντες τοῖς κατὰ
[6]	ταυτολογῶν μετὰ τὸ πολλὰ ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω εἰπεῖν καὶ χλευάσαι τὴν
[6]	ταῖς ἐπιστολαῖς λελεγμένον, οὗ ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω ἐμνήσθημεν, περὶ τοῦ διακοσμήσαντος
[6]	λέγειν καὶ πλείονα ὧν ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα. ~Μετὰ ταῦτά φησιν
[6]	Καὶ Αἰγύπτιοι μὲν ἐν μὲν	τοῖς	ἀνωτέρω καὶ παρὰ τῷ Κέλσῳ
[6]	φαμεν τὸν θεόν, ὡς ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω λέλεκται· οὐ γὰρ τὸ
[6]	οὐκ ὀλίγα ἡμῖν καὶ ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω λέλεκται. ~Ὑπιδόμενος δ´ ἑξῆς
[6]	Ἀλλὰ γὰρ περὶ τούτων ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω μετρίως ἡμῖν λέλεκται. ~Εἶθ´
[6]	μάχεσθαι. Ὅπερ οὖν εἶπεν ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω, τοῦτο φήσομεν πρὸς αὐτόν·
[6]	μέν, ὡς θεοῦ ἑαυτὸν ἐμφανίζοντος	τοῖς	ἀξίοις καὶ ἐπιτηδείοις, ὅτι ὤφθη»
[6]	κατ´ ἀποτομὴν καὶ διαίρεσιν ἐγγινομένου	τοῖς	ἀξίοις. Οὐδὲ γὰρ σῶμα τὸ
[6]	ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται» ὅτι πρὸς	τοῖς	ἀοράτοις καὶ ἁπαξαπλῶς ὀνομαζομένοις μὴ
[6]	πάντων τῶν χριστιανισμῷ προσεχόντων, οὐδὲ	τοῖς	ἀπαιδευτοτάτοις ἢ ἀνδραπόδοις ἢ ἀμαθεστάτοις
[6]	συγχρῆσθαι θεὸν εἰς δέον καὶ	τοῖς	ἀπὸ κακίας ὑποστᾶσιν κατατάξαι που
[6]	παραπλησίως ἐμυθολόγησεν, οὐ μὴν καὶ	τοῖς	ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἀληθῶς γὰρ
[6]	~Οὐκ ἀρκεσθεὶς δ´ ὁ γεννάδας	τοῖς	ἀπὸ τοῦ διαγράμματος ἐβουλήθη ὑπὲρ
[6]	τὴν κακίαν μερίδος ἐναντίοι ὄντες	τοῖς	ἀπὸ τοῦ κλήρου τοῦ θεοῦ
[6]	αὐτὰ δόγματα εἶναι Ἕλλησι καὶ	τοῖς	ἀπὸ τοῦ λόγου ἡμῶν, ἀλλ´
[6]	ξύλου ζωῆς, ὅπερ οὐδ´ ἐν	τοῖς	ἀπὸ τῶν αἱρέσεων ἠκούσαμεν γίνεσθαι.
[6]	Ἱερουσαλήμ» τὴν ὑπόστασιν ἔχοντα ἐν	τοῖς	ἀπὸ τῶν πολεμίων πόνοις, προσαγομένοις
[6]	προσάγοιτο ἡ τοῦ Κέλσου λέξις	τοῖς	ἀποδεχομένοις πρόνοιαν· ἀπολογήσαιτο δ´ ἄν
[6]	καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ ἀδικίας	τοῖς	ἀπολλυμένοις, ἀνθ´ ὧν τὴν ἀγάπην
[6]	καὶ Ἀζαρίαν καὶ Μισαὴλ πᾶσι	τοῖς	Ἀσσυρίων γράμμασιν, ὥστ´ αὐτοὺς εὑρεθῆναι
[6]	ὅμοιον οὗτοι πράττουσι τοῖς ἐπὶ	τοῖς	αὐτοῖς ὑποκειμένοις τερατευομένοις πρὸς τοὺς
[6]	τοὺς μὴ αἰσχυνομένους ἐν τῷ	τοῖς	ἀψύχοις προσλαλεῖν καὶ περὶ μὲν
[6]	αὐγὰς τοῦ ἡλίου μιαίνεσθαι ἐν	τοῖς	βορβόροις καὶ τοῖς δυσώδεσι σώμασι
[6]	τὸ ὑπὲρ ἀρετῆς ποιῆσαι ἐκκεῖσθαι	τοῖς	βουλομένοις νομίμως» ἀθλεῖν ὑπὲρ τοῦ
[6]	τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ» ἐπαγγειλάμενον	τοῖς	γνησίως μαθοῦσι τὰ θεῖα καὶ
[6]	μὴ εἶναι σῶμα ἀόρατός ἐστιν·	τοῖς	δὲ θεωρητικοῖς καρδίᾳ θεωρητός, τουτέστι
[6]	παραπλήσιόν τι ποιεῖν μοι δοκεῖ	τοῖς	διὰ πολλὴν τὴν πρὸς Χριστιανοὺς
[6]	ἢ ηὐχαρίστησαν, ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν	τοῖς	διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ
[6]	ἰδόντες οὐδὲν ἧττον ἐματαιώθησαν ἐν	τοῖς	διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ ὡς ἀσύνετος
[6]	Εἰδέναι μέντοι γε χρὴ ὅτι	τοῖς	δικαίοις διὰ τοῦ Ἡσαΐου ὁ
[6]	καταλιπόντας ἡμᾶς χριστιανισμὸν προσέχειν αὐτοῦ	τοῖς	δόγμασιν· ἅτινα εἰ μὲν ἐσεμνολόγει,
[6]	τῶν ἐν ἡμῖν, καταλελοίπασιν ἐξετάζειν	τοῖς	δυναμένοις ἑαυτοὺς ἐμπαρέχειν παραπλησίους ἐκείνοις,
[6]	Ἀεὶ γὰρ ὁ θεὸς μεταδίδωσι	τοῖς	δυναμένοις μετέχειν αὐτοῦ τοῦ ἰδίου
[6]	μιαίνεσθαι ἐν τοῖς βορβόροις καὶ	τοῖς	δυσώδεσι σώμασι καὶ μὴ μένειν
[6]	θεία, χάριτι θεοῦ δωρουμένου αὐτὴν	τοῖς	ἑαυτοὺς ἐπιτηδείους πρὸς παραδοχὴν αὐτῆς
[6]	ἐκείνων παραπτώματι ἡ σωτηρία» γεγένηται	τοῖς	ἔθνεσι» καὶ τὸ παράπτωμα αὐτῶν
[6]	ἀνάστασιν· νῦν δ´ οὐκ ἀρκεσθεὶς	τοῖς	εἰρημένοις φησὶ λέγεσθαι ἀνάστασιν σαρκὸς
[6]	ἄν τις τὰ ἐναντία λέγεσθαι	τοῖς	εἰς κατηγορίαν παραλαμβανομένοις, ταῦτα οὐδὲ
[6]	αὐτῆς κατασκευάσασι παραγίνεται, καὶ μάλιστα	τοῖς	ἐκ τοῦ ἐγνωκέναι τὴν διαφορὰν
[6]	τῶν περὶ τῆς καλουμένης παρὰ	τοῖς	ἐκκλησιαστικοῖς σφραγῖδος ἑαυτῷ τινα ἐκτίθεται
[6]	λαμβάνεται καὶ γινώσκεται, δευτέρως δὲ	τοῖς	ἐλλαμπομένοις τὸ ἡγεμονικὸν ὑπ´ αὐτοῦ
[6]	τὰ Ἐλευσίνια ἢ τὰ παραδιδόμενα	τοῖς	ἐν Αἰγίνῃ μυουμένοις τὰ τῆς
[6]	Ἰησοῦ εὐλόγως γεγένηται, ἐπείπερ ἐχρῆν	τοῖς	ἕνα θεὸν μεμαθηκόσι καὶ τοὺς
[6]	τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ καὶ Μάγους	τοῖς	ἐνθεωτάτοις κατατάττει ἔθνεσιν ὁ Κέλσος,
[6]	πέρας δείξωμεν τῷ Κέλσῳ καὶ	τοῖς	ἐντυγχάνουσι τῇ γραφῇ ἐγνωκέναι ὡς
[6]	κατὰ Κέλσου λόγον, ἵνα παραστήσωμεν	τοῖς	ἐντυγχάνουσι τρανότερον ἐκείνου ἐγνωκέναι καὶ
[6]	ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς καὶ	τοῖς	ἔξωθεν μαθήμασι πεπαιδευμένους τοὺς παρ´
[6]	τοιαῦτα, ὅτι ὅμοιον οὗτοι πράττουσι	τοῖς	ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ὑποκειμένοις τερατευομένοις
[6]	τοίνυν ἄνδρες καὶ σοφοὶ δηλούσθωσαν	τοῖς	ἐπίστασθαι δυναμένοις, καὶ δὴ καὶ
[6]	γενόμενος τοῖς ζητοῦσιν αὐτὸν ἢ	τοῖς	ἐπιφαινόμενον αὐτὸν παραδεχομένοις, γνωρίσαι καὶ
[6]	ἐν Ἕλλησι σοφῶν καὶ πολυμαθῶν	τοῖς	ἔργοις περὶ τὸ θεῖον πλανωμένων
[6]	λόγοις ἐστίν, ὅτε ἐγκαλεῖ τις	τοῖς	ἑτεροδόξοις περί τινων δογμάτων ὡς
[6]	ψαλμῷ ὅτι Κύριος δώσει ῥῆμα	τοῖς	εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ» Ἵν´ οὖν
[6]	ἐκ τῶν προφητικῶν τὰ ἐν	τοῖς	εὐαγγελίοις περὶ τοῦ Ἰησοῦ πληρωθέντα.
[6]	αὐτοῦ εἰρημένα οὔτε τὰ ἐν	τοῖς	εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ σωτῆρος προφητευθέντα
[6]	τοῦ μισεῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι ἐντυχὼν	τοῖς	εὐαγγελίοις φιλαλήθης ἦν ὁ Κέλσος,
[6]	βροντῆς» Ἀλλὰ πόθεν Κέλσῳ καὶ	τοῖς	ἐχθροῖς τοῦ θείου λόγου καὶ
[6]	πλατωνικῶν λόγων ἔχει τι σεμνότερον	τοῖς	ἔχουσιν ὀφθαλμούς, βλέπειν τὰ σεμνὰ
[6]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος, γενόμενος	τοῖς	ζητοῦσιν αὐτὸν ἢ τοῖς ἐπιφαινόμενον
[6]	ὡς κινουμένου νοουμένου τοῦ θεοῦ	τοῖς	ἡμαρτηκόσιν, ἢ οὕτως ἀκουστέον τῶν
[6]	ἐντυχόντι τῇ ἐκείνου γραφῇ καὶ	τοῖς	ἡμῖν πρὸς αὐτὴν γεγραμμένοις ὅτι
[6]	τοῖς ἀληθῶς μεγάλοις» δόγμασι καὶ	τοῖς	θαυμασίοις» νοήμασι, ταπεινοῖ ἑαυτὸν ὑπὸ
[6]	καὶ παιδαγωγῶν, ἢ ὑπὸ ἰατρῶν	τοῖς	θεραπείας ἕνεκεν τεμνομένοις ἢ καυτηριαζομένοις,
[6]	αὐτὸς ἔχων τὰ ἐγκλήματα ἐν	τοῖς	ἰδίοις δόγμασιν. ~Ἴδωμεν οὖν ἡμεῖς
[6]	πολλὰ χαίρειν φράσαντες ὡς ἀνδραπόδοις	τοῖς	ἰδιώταις καὶ μὴ οἵοις τε
[6]	πλείστων ὅσων τῶν περὶ θεοῦ	τοῖς	ἱεροῖς ἀνδράσι νενοημένων παραθέσθαι, δεικνὺς
[6]	τετάρτῳ ὄντι ἐπιστήμη ἡ ἐν	τοῖς»	καθ´ ἡμᾶς τελείοις» σοφία ὁ
[6]	ἐθνῶν, φῶς εἶδε μέγα, καὶ	τοῖς	καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ
[6]	καὶ ἀποκρίσεσι χρωμένων» ἐλλάμπειν φρόνησιν	τοῖς	κατ´ αὐτὸν φιλοσοφοῦσι, φέρε παραδείξωμεν
[6]	δοκεῖ μοι παραπλήσιον Ἰουδαίοις πεποιηκέναι,	τοῖς	κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς τοῦ
[6]	ἐν τοῖς ἀνωτέρω δὲ ἐγκαλοῦντες	τοῖς	κατὰ τὴν προχειροτέραν ἐκδοχὴν φήσασι
[6]	ἀλογώτατον πεποίηκεν ὁ Κέλσος ἐν	τοῖς	κατὰ Χριστιανῶν λόγοις παραλαβὼν ὡς
[6]	γὰρ Κέλσου ἡμεῖς αὐτῶν παρὰ	τοῖς	κεκρατημένοις ὑπὸ τοιούτων λόγων κατηγορήσομεν.
[6]	κακοήθεις καὶ κακηγορεῖν βουλομένους τὰ	τοῖς	κρείττοσι παρὰ τοὺς πολλοὺς ἐπιφανέντα,
[6]	θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἐν	τοῖς	Κριταῖς υἱοὶ Βελίαρ τίνος ἄλλου
[6]	τὸν Ἰησοῦν, οὐκέτι δὲ προσέσχε	τοῖς	λεγομένοις ἐν τεσσαρακοστῷ τετάρτῳ ψαλμῷ,
[6]	τῷ λέγοντι καὶ χάρις ἐπανθήσῃ	τοῖς	λεγομένοις, καὶ αὕτη οὐκ ἀθεεὶ
[6]	τε χωρήσαντες τῶν θεωρημάτων σὺν	τοῖς	λεγομένοις ὕδασιν ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν»
[6]	τοῦ ἔθνους αὐτῶν μαγεία καὶ	τοῖς	λοιποῖς ἔθνεσιν ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ
[6]	ἐλάλει» τὸν τοῦ θεοῦ λόγον	τοῖς	μαθηταῖς» κατ´ ἰδίαν» καὶ μάλιστα
[6]	ἔλεγχοι παρ´ ἡμῖν εἰσι μᾶλλον,	τοῖς	μαθοῦσιν ὅτι δεῖ τὸν προϊστάμενον
[6]	δ´ ἕνεκα καὶ ἡμεῖς συναγανακτοῦμεν	τοῖς	μεμφομένοις τοὺς τοιούτους, εἰ δή
[6]	ὑψηλόν» ὃ ἀποδεδώκαμεν, ὄρος» δυναμένοις.	Τοῖς	μὲν γὰρ ἔτι κάτω τυγχάνουσι
[6]	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος.	Τοῖς	μέντοι ἐκ τοῦ ἀκολουθεῖν αὐτῷ
[6]	καὶ ἀσεβῆ καὶ οὐ συνυπάρχοντα	τοῖς	μέχρι θανάτου ὑφ´ ἡμῶν ὁμολογουμένοις
[6]	περὶ θεοῦ δογμάτων, ἄληπτον τυγχάνον	τοῖς	μὴ ἔχουσι πνεῦμα» τὸ πάντ´
[6]	ἀποκρύψαντος ἑαυτὸν οἱονεὶ ἐν σκότῳ	τοῖς	μὴ φέρουσι τὰς τῆς γνώσεως
[6]	τὰ ῥημάτια συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο ἐν	τοῖς	μηδὲν ἐπισταμένοις μήτε τῶν ἡμετέρων
[6]	τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν	τοῖς	Μωϋσέως ἀναγέγραπται γράμμασιν, ἀλλὰ καὶ
[6]	λόγων, ὅς φησι ποὺ ἐν	τοῖς	Νόμοις· Ὁ μὲν δὴ θεός,
[6]	ἑλικοειδῆ ξέσματα καὶ πρίσματα καὶ	τοῖς	οἰκοδόμοις τὸ ποιεῖν δοκεῖν τὰ
[6]	σῶμα ἀνειληφυῖαν· παραπλήσιόν τι ποιῶν	τοῖς	οἰομένοις τὰς αὐγὰς τοῦ ἡλίου
[6]	ἄλλαις λέξεσι τὰ παραπλήσιά φησι	τοῖς	ὀλίγῳ ἀνωτέρω ἐξετασθεῖσιν, ἐν οἷς
[6]	ἀστέρων, δηλουμένης διὰ συμβόλων ἐν	τοῖς	ὀνόμασι τῆς ποικίλης ὕλης, καὶ
[6]	τοῦ σώματος αὐτοῦ πρὸς τὸ	τοῖς	ὁρῶσι δυνατὸν καὶ διὰ τοῦτο
[6]	ἀγῶνας ἐλπίζομεν πρὸς ἄκροις γενέσθαι	τοῖς	οὐρανοῖς, καὶ πηγὰς ὕδατος ἁλλομένου
[6]	διὰ τὴν ἔτι ἐνυπάρχουσαν ἀσθένειαν	τοῖς	ὀφθαλμοῖς ἐκείνου. Εἰ δ´ ὅλως
[6]	ἡμῶν κακὰ τοὺς προσαγομένους πόνους	τοῖς	παιδευομένοις ὑπὸ πατέρων καὶ διδασκάλων
[6]	κἂν χθὲς καὶ πρώην ἐν	τοῖς	πάντων ὀφθαλμοῖς ἐπονειδιστότατα κεκαλινδημένος, οὐδέ
[6]	χαριζομένῳ ὀφθαλμοὺς λόγῳ, ἵν´ ὁμοίως	τοῖς	παρὰ τῇ ὁδῷ ἐρριμμένοις πτωχοῖς
[6]	καὶ τὴν φύσιν εἰς φῶς	τοῖς	πᾶσι προαγαγεῖν; φέρε καὶ περὶ
[6]	εἴη ἢ ὁ τοῦ ὀλέθρου	τοῖς	πειθομένοις αὐτῷ καὶ μὴ ἀνθισταμένοις
[6]	λέγων μὴ εἶναι ἐκεῖνα ὅμοια	τοῖς	περὶ διαβόλου δαίμονος ἤ— ὅπερ
[6]	τοιούτων λόγων κατηγορήσομεν. ~Ἑξῆς δὲ	τοῖς	περὶ τοῦ διαγράμματος μηδὲ παρακούσας
[6]	ἐκ τοῦ καὶ συμβεβιωκέναι Χριστιανῶν	τοῖς	πλείστοις καὶ μηδὲν τοιοῦτο περὶ
[6]	αἱ ἐκκλησίαι ἔχουσι μὲν ἀνάλογον	τοῖς	πλήθεσιν ὀλίγους σοφοὺς προσελθόντας καὶ
[6]	ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου	τοῖς	ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε
[6]	ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου	τοῖς	ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται» ὅτι πρὸς
[6]	θεοῦ, οὐκέτι ἀπὸ κτίσεως κόσμου	τοῖς	ποιήμασι» νοουμένων ἡμῖν, ἀλλ´ ὡς
[6]	ὄντας υἱοὺς ἀνθρώπων» παρὰ τὸν	τοῖς	πολλοῖς κηρυσσόμενον θεοῦ λόγον, ὃς
[6]	Ἡσαΐᾳ ἀναγεγραμμένη, προφητεύοντι αὐτὸν ἐπιδημήσοντα	τοῖς	πολλοῖς οὐκ ἐν ὡραίῳ εἴδει
[6]	κεκοσμημένος» οὐχ ὁρῶν ὅτι παρὰ	τοῖς	πολὺ Πλάτωνος ἀρχαιοτέροις λέλεκται ἐν
[6]	μου, τίνα φοβηθήσομαι» καί· Λύχνος	τοῖς	ποσί μου ὁ νόμος σου,
[6]	οὐκ ἂν καὶ μετρίως ἐφιστάνειν	τοῖς	πράγμασι δυνάμενος τὸν Κέλσον γελάσαι,
[6]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἐν	τοῖς	πραγματευθεῖσιν εἰς τὴν Γένεσιν εἰρήκαμεν·
[6]	ὅτι, εἴπερ τὸ προκείμενόν ἐστι	τοῖς	πρεσβεύουσι τὰ τῆς ἀληθείας πλείους
[6]	μὲν οὖν διὰ πλειόνων ἐν	τοῖς	πρὸ τούτων ἀπελογησάμεθα· ἔχει δέ
[6]	δ´ ἡμῖν εἴρηται καὶ ἐν	τοῖς	πρὸ τούτων, βουλομένοις παραστῆσαι μὴ
[6]	θεὸν ἡμῶν. Εἴπομεν δὴ ἐν	τοῖς	πρὸ τούτων ὅτι οὐχ ὥσπερ
[6]	καὶ Ἰνδοί, ὧν τινας ἐν	τοῖς	προειρημένοις ἔλεγε καὶ ἀνθρωπείων γεγεῦσθαι
[6]	ὁ θεὸς οὐ πεποίηκεν, ἀλλὰ	τοῖς	προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις ὀλίγα ὡς
[6]	διάταξιν τυγχάνοντα ἐπηκολούθησεν, ὥσπερ ἐπακολουθεῖ	τοῖς	προηγουμένοις τοῦ τέκτονος ἔργοις τὰ
[6]	τὸν θεόν; ~Τοῦτο δ´ ἐν	τοῖς	προκειμένοις ὁ Κέλσος εἶπεν ἀληθές,
[6]	καὶ αὐτὸ προσαχθὲν ἂν πᾶσι	τοῖς	πρόνοιαν παραδεχομένοις, ταῦτα λεκτέον. Ἐπειδὴ
[6]	αὐτῇ σαρκὶ καὶ αἵματι καὶ	τοῖς	προφήταις ἐμπνέοντα, καὶ πάλιν τοῦτον
[6]	τοῦ νοῦ καὶ τοῦ ἐν	τοῖς	προφήταις λόγου οὐδαμῶς ὁ Κέλσος
[6]	τῶν χριστῶν μου, καὶ ἐν	τοῖς	προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε» Καὶ
[6]	παρὰ τῷ Μωϋσεῖ εὑρεθείη καὶ	τοῖς	προφήταις, οὐ μόνον Πλάτωνος ἀλλὰ
[6]	ἀγαθοῦ καὶ τῶν εἰρημένων ἐν	τοῖς	προφήταις περὶ τοῦ φωτὸς τῶν
[6]	αὐτοῦ τὸ βούλημα τοῦ ἐν	τοῖς	προφήταις πνεύματος— ὅπερ οὐκ ἄλλο
[6]	τοῦ θεοῦ ἢ τῶν ἐν	τοῖς	προφήταις τοῦ δημιουργοῦ οὐχὶ καὶ
[6]	δέ τινες ἀνέγραψαν, ἔτι καὶ	τοῖς	προφητικοῖς ἐντυχόντα λόγοις ἐκτεθεῖσθαι, ἐν
[6]	ὄφει, γνῶσιν καλοῦ καὶ κακοῦ	τοῖς	πρώτοις ἀνθρώποις εἰσηγουμένῳ, κατηράσατο. Εἰδέναι
[6]	τοῦ ὄφεως ἑλόμενοι ὡς καλῶς	τοῖς	πρώτοις ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος καὶ Τιτᾶνας
[6]	τό· Οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω ἐν	τοῖς	σοῖς λόγοις. Οὐκ ἐκ σκότου
[6]	ἀπ´ αὐτῶν ἀκούσαντες, πῇ δὲ	τοῖς	συγγράμμασιν αὐτῶν ἐπιμελῶς ἐντυχόντες. ~Μετὰ
[6]	τῷ Ἡρακλείτῳ καὶ Φερεκύδῃ καὶ	τοῖς	τὰ περὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας
[6]	κατηγορίαις. Καὶ ὥσπερ οὐ καθήκει	τοῖς	τὰ Πλάτωνος φιλοσοφοῦσιν ἀπολογεῖσθαι περὶ
[6]	ταῦτα, εἴτε ψευδῶς εἴτ´ ἀληθῶς,	τοῖς	τὰ τοῦ Μίθρου πρεσβεύουσι καὶ
[6]	ἡμῖν ἐν τῷ βίῳ ἢ	τοῖς	τε ἀνθρώποις μέγα ὄφελος γράψαι
[6]	λόγου φύσιν, οὐχ ὁμοίως φαινομένου	τοῖς	τε πολλοῖς καὶ τοῖς ἀκολουθεῖν
[6]	πρὸς τὸν Κέλσον. Καὶ ἐν	τοῖς	τελευταίοις δὲ τοῦ Ἰώβ, ἐν
[6]	θεοῦ φαμεν ὡς ἐν ἀλλοτρίοις	τοῖς	τῇδε γεγονέναι κατὰ τὸ Πνεῦμα
[6]	κάλλος» τὸ γὰρ εἶδος αὐτοῦ»	τοῖς	τοιούτοις ἐστὶν ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον
[6]	δὲ καὶ ὑπισχνοῦνται οἱ ἐπὶ	τοῖς	τοιούτοις σεμνυνόμενοι μαγικήν τινα γοητείαν,
[6]	γὰρ θεωρήματα οὐκ εὐκαταφρόνητα ἐν	τοῖς	τόποις οὐδ´ ὡς Κέλσος οἴεται,
[6]	τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο, καὶ	τοῖς	τοῦ Διὸς πρὸς τὴν Ἥραν
[6]	μυστήρια εἰσάγουσιν αἰνισσομένου ἐν τούτοις	τοῖς	τοῦ Ἡφαίστου πρὸς τὴν Ἥραν
[6]	ὁ θεός· ὀφθεὶς αὐτῶν οὐ	τοῖς	τοῦ σώματος ὀφθαλμοῖς ἀλλὰ τῇ
[6]	ἱστορεῖσθαι ἀριθμὸν οὐκ εἶναι ἐν	τοῖς	τριάκοντα. Καὶ Ἰούδας» δὲ ὁ
[6]	καυτηριαζομένοις, λέγομεν τὸν πατέρα κακοποιεῖν	τοῖς	υἱοῖς ἢ τοὺς παιδαγωγοὺς ἢ
[6]	κολάσαι τὸν διάβολον ἀλλ´ οὐ	τοῖς	ὑπ´ αὐτοῦ διαβεβλημένοις ἀνθρώποις ἀπειλεῖν.
[6]	πορευόμενος ἐν μεγάλοις καὶ θαυμασίοις»	τοῖς	ὑπὲρ αὐτόν, τοῖς ἀληθῶς μεγάλοις»
[6]	βαθύτητα τοῦ πλήθους τῶν ἐν	τοῖς	ὑπεραναβεβηκόσι τὰ αἰσθητὰ ὑπαρχόντων περὶ
[6]	δὲ εἰ μὴ ὅπερ ἡμῖν,	τοῖς	φάσκουσιν ἔργα εἶναι τοῦ ἐπὶ
[6]	κακῶν, συναρπάζειν ὡς ἀκόλουθον ἡμῖν,	τοῖς	φάσκουσιν ἔργα τοῦ ἐπὶ πᾶσι
[6]	ἄξιον φρονίμου καὶ συνετῆς παρὰ	τοῖς	φιλαλήθεσιν ἐξετάσεως. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[6]	θεοῦ· οὐ γὰρ ἐδυνήθη ἐπιστήσας	τοῖς	χρόνοις Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν
[6]	νοούμενα καθορᾶται» ὅτι πρὸς τοῖς	ἀοράτοις	καὶ ἁπαξαπλῶς ὀνομαζομένοις μὴ βλεπομένοις
[6]	τῶν χριστιανισμῷ προσεχόντων, οὐδὲ τοῖς	ἀπαιδευτοτάτοις	ἢ ἀνδραπόδοις ἢ ἀμαθεστάτοις διέξεισί
[6]	τοῖς ἀπαιδευτοτάτοις ἢ ἀνδραπόδοις ἢ	ἀμαθεστάτοις	διέξεισί τις τὰ περὶ τῆς
[6]	ἀνθρώπους. Ἀλλὰ καὶ Μάγους τοῖς	ἐνθεωτάτοις	κατατάττει ἔθνεσιν ὁ Κέλσος, ἀφ´
[6]	ἀπαιδευσίας καὶ τῆς ἀμαθίας, καὶ	φρονιμωτάτοις	δὲ τὴν θείαν ἐλπίδα νοεῖσθαι
[6]	δὲ ζῶσα τάχα μὲν ἐν	ἀπορρήτοις	λέλεκται παρά τισι τῶν ἀπὸ
[6]	ἢ Λίβυες, ἢ ὅπως φίλον	ἑκάστοις	ὀνομάζειν, μὴ μείνασιν ἐπὶ τῆς
[6]	τοῦ καὶ συμβεβιωκέναι Χριστιανῶν τοῖς	πλείστοις	καὶ μηδὲν τοιοῦτο περὶ αὐτῶν
[6]	ἀδυνατεῖ; Πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς	ἀχαρίστοις	καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει καὶ
[6]	τὸ πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς	ἀχαρίστοις	καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει καὶ
[6]	αὐτὸς ὁ κύριος φῶς» ἔσται	αὐτοῖς	αἰώνιον, καὶ ὁ θεὸς δόξα»
[6]	τῆς φύσεως τῶν κατειλεγμένων ἐν	αὐτοῖς	ἀριθμῶν καὶ ἐφαρμοσθέντων ἑκάστῃ φυλῇ,
[6]	τὰ προειρημένα καὶ τὰ ἀνάλογον	αὐτοῖς,	ἅτινα ἡμεῖς προσεθήκαμεν, τοιαῦτά φησιν
[6]	νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Πῶς δ´ ἐπ´	αὐτοῖς	ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει
[6]	πρὸς τὸ πῶς δ´ ἐπ´	αὐτοῖς	ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει
[6]	ἁμίλλας αὐτῶν ἱστορεῖν, συνθήκας τε	αὐτοῖς	γίνεσθαι, ἵν´ ὁπότεροι αὐτῶν εἰς
[6]	οὐκ ἀναγέγραπται. Οὐ γὰρ ἐφαίνετο»	αὐτοῖς	γραπτέα ἱκανῶς εἶναι» ταῦτα πρὸς
[6]	μίξεσι ταῖς πρὸς τὰς παρ´	αὐτοῖς	γυναῖκας ἀνέδην χρωμένους. Ὡς γὰρ
[6]	εἰ μὴ πάνυ ἀπεμφαῖνον τοῦτ´	αὐτοῖς	ἐδόκει τυγχάνειν, καὶ ὁ λόγος
[6]	ἀπὸ τῶν πολεμίων πόνοις, προσαγομένοις	αὐτοῖς	εἰς ἐπιστροφήν, οὔτ´ ἂν ἐπισκέπτηται
[6]	τοῦ Μίθρου τελετή, ἣ παρ´	αὐτοῖς	ἐστιν. Ἔστι γάρ τι ἐν
[6]	ἐν αὐτοῖς· ὁ θεὸς γὰρ	αὐτοῖς	ἐφανέρωσε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ
[6]	Ἰουδαῖοι αὐτοὺς βιάζωνται, τὸν αὐτὸν	αὐτοῖς	θεὸν ὁμολογεῖν· ὅταν δὲ τὰ
[6]	δὲ καὶ αὐτὸ τοῦτο ἐπῆλθεν	αὐτοῖς	θεοῦ υἱὸν καλεῖν, σημαίνω. Ἄνδρες
[6]	καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν	αὐτοῖς»	καὶ πάλιν· Λαὸς ὁ καθήμενος
[6]	δεόμενα· διαλήψεται γὰρ τίνες ἐν	αὐτοῖς,	καὶ τίνα τὰ περὶ τῆς
[6]	τοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν	αὐτοῖς·	ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσε.
[6]	αὐτούς. Καὶ διὰ τοῦτο πέμπει	αὐτοῖς	ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς
[6]	διεξελθόντες, καταλιπόντες τὸ μέγεθος ὧν	αὐτοῖς»	ὁ θεὸς» ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ φρονοῦσι
[6]	εἶναι πατήρ; Καὶ ἐπιφέρει γε	αὐτοῖς	οἱονεὶ θαυμαστικῶς τό· Σεμνός γε
[6]	ἀνῃρέθησαν, καὶ πάντες ὅσοι ἐπείθοντο»	αὐτοῖς	παραχρῆμα διεσκεδάσθησαν. Οὐ κύβους οὖν
[6]	καλῶς λεγομένοις, ὁ θεὸς γὰρ	αὐτοῖς»	ταῦτα καὶ ὅσα καλῶς λέλεκται
[6]	τινα γοητείαν, καὶ τοῦτ´ ἔστιν	αὐτοῖς	τὸ τῆς σοφίας κεφάλαιον, ἡμεῖς
[6]	κόσμου δημιουργόν, τὸν πάντα ὑποσχόμενον	αὐτοῖς,	τὸν τὸ γένος αὐτῶν αὐξήσειν
[6]	οὗτοι πράττουσι τοῖς ἐπὶ τοῖς	αὐτοῖς	ὑποκειμένοις τερατευομένοις πρὸς τοὺς μὴ
[6]	τῆς ῥητορικῆς θεωρήματα καὶ δεόντως	αὐτοῖς	χρώμενον πάντα μὲν ποιεῖν πρὸς
[6]	ἐτυμολογιῶν οὕτως ὠνόμασαν τοὺς παρ´	ἑαυτοῖς	νομιζομένους θεούς, ἀπ´ ἄλλων δὲ
[6]	εἰπὼν ἐν τῷ προφήτῃ· Φωτίσατε	ἑαυτοῖς	φῶς γνώσεως. Καὶ Ἰωάννης δὲ
[6]	αὐτὸ ἀκηκόαμεν πώποτε. Εἶθ´ ἑξῆς	τοιούτοις	ἀσεβέσι λόγοις μωρῶς ἐγκαλῶν φησι·
[6]	τὸ γὰρ εἶδος αὐτοῦ» τοῖς	τοιούτοις	ἐστὶν ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ
[6]	καὶ πρὸς τοὺς εὐεξαπατήτους χρωμένοις	τοιούτοις,	ἵνα δοκοῖεν θείᾳ δυνάμει τι
[6]	καὶ ὑπισχνοῦνται οἱ ἐπὶ τοῖς	τοιούτοις	σεμνυνόμενοι μαγικήν τινα γοητείαν, καὶ
[6]	ἐστὶ τὸ βλέπειν. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς ὁ Κέλσος
[6]	ὥσπερ κυρίως κακὰ τὰ ἐναντία	τούτοις.	Ἀρκεσθησόμεθα δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος
[6]	τοῖς φιλαλήθεσιν ἐξετάσεως. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	βουλόμενος ὁ Κέλσος πολυμάθειαν ἑαυτοῦ
[6]	τὰ ἐναντία ᾀττόντων· καὶ ἐν	τούτοις	γὰρ ἐν οἷς μέν ἐστι
[6]	ψιθυρίζειν οὐκ ἂν ᾐσχύνθη; Ἐν	τούτοις	δὲ δοκεῖ μοι φύρειν τὰ
[6]	ὑπεραναβαίνοντας τὸν Ἰουδαίων οὐρανόν. Ἐν	τούτοις	δὲ οὐ διασαφεῖ, πότερον καὶ
[6]	τοῦ πατρὸς ζητεῖς. Καὶ ἐν	τούτοις	δὴ ὁ γενναιότατος φιλόσοφος Κέλσος
[6]	τὸν οὐρανὸν» καὶ εἴ τι	τούτοις	εἴρηται παραπλησίως, τροπολογούντων ἡμῶν χεῖρας
[6]	τε καὶ ἀνταγείροντας. Εἶθ´ ἑξῆς	τούτοις	ἐκτίθεσθαι βουλόμενος τὰ αἰνίγματα, ὧν
[6]	τυγχάνειν οἰκουμένῃ ψυχῶν. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ἐνθεώτατα ἐξ ἀρχῆς ἔδοξε Κέλσῳ
[6]	κόσμον δημιουργούμενον, καὶ ἑαυτοῦ ἐπιλαθόμενος	τούτοις	ἐπιφέρει τὸ Αὕτη ἡ βίβλος
[6]	ἐκτίθεται Περσῶν θεολογίᾳ· προσφιλοτιμεῖται δὲ	τούτοις	καὶ δευτέραν ἐκθέσθαι διήγησιν, πάλιν
[6]	ἴδια ἔκγονα; Συκοφαντεῖ δ´ ἐν	τούτοις	καὶ καταψεύδεται τῶν ἐν τῇ
[6]	ἀνθρώπων γεγενημένους λόγους, τροπικῶς ἐν	τούτοις	καλουμένους υἱοὺς ἀνθρώπων» Εἴποιμεν γὰρ
[6]	ἐπιστρέφειν ὡς ἀπατωμένους; Ἑξῆς δὲ	τούτοις	λέγει ἁρμόζοντα μὲν τοῖς ἀναπλάσασι
[6]	εἰς τοσαύτην ἐνέπεσε φλυαρίαν. ~Ἑξῆς	τούτοις	λέγει ὅτι ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα
[6]	Δοκεῖ δή μοι καὶ ἐν	τούτοις	μὴ σαφηνίζων, τίνα ἐστὶ τὰ
[6]	ἦν. Φαίνεται δὴ καὶ ἐν	τούτοις	ὅτι, ἐὰν μὲν κατηγορεῖν θέλῃ
[6]	τῶν γεγραμμένων. Μεταμέλεια γὰρ ἐν	τούτοις	οὐκ ὠνομάσθη θεοῦ οὐδ´ ὅτι
[6]	δὲ οὐδενὸς ὁ θεός. Καὶ	τούτοις	προστίθησιν ὡς σοφὸν δή τι
[6]	Ἑβραίοις σοφῶν πεφιλοσοφημένων. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	συμφορήσας ἐν ψιλαῖς ἀποφάσεσι τὰς
[6]	υἱόν; Ὅρα δὴ καὶ ἐν	τούτοις	τὸ ἄσεμνον τοῦ Κέλσου, ἀφιλοσόφως
[6]	Γίγαντας μυστήρια εἰσάγουσιν αἰνισσομένου ἐν	τούτοις	τοῖς τοῦ Ἡφαίστου πρὸς τὴν
[6]	τὸ ἐκθέσθαι τὴν λέξιν ἐν	τούτοις	τοῦ Κέλσου ἄτοπον εἶναι καὶ
[6]	περὶ αὐτῶν διαλεχθῆναι. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	φησὶν ὁ Κέλσος παρακούσαντάς τινας
[6]	ἀλόγων κατηγοριῶν, πότερον καὶ ἐν	τούτοις	ψεύδεται, ἤ τι παρά τινων
[6]	ταπεινὸς δέ, ἐπεὶ καὶ ἐν	τούτοις	ὢν ταπεινοῦται ἑκών, οὐχ ὑπὸ
[6]	ἐκδικῆσαι μὴ δυνάμενος. Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ὡσπερεὶ πρὸς ἡμᾶς τοὺς ὁμολογοῦντας
[6]	γνῶσιν καλοῦ καὶ κακοῦ τοῖς	πρώτοις	ἀνθρώποις εἰσηγουμένῳ, κατηράσατο. Εἰδέναι δ´
[6]	ὄφεως ἑλόμενοι ὡς καλῶς τοῖς	πρώτοις	ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος καὶ Τιτᾶνας καὶ
[6]	μὴ αἰσχυνομένους ἐν τῷ τοῖς	ἀψύχοις	προσλαλεῖν καὶ περὶ μὲν ὑγείας
[6]	τοῖς παρὰ τῇ ὁδῷ ἐρριμμένοις	πτωχοῖς	καὶ τυφλοῖς, ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	θεόθεν δοθῇ τῷ λέγοντι καὶ	χάρις	ἐπανθήσῃ τοῖς λεγομένοις, καὶ αὕτη
[6]	μέρος υἱοῦ καὶ πατρός· ἡ	χάρις	συνέστω μοι, ναὶ πάτερ, συνέστω.
[6]	σὴν ἐλεύθερος πάλιν ἐξουσίαν· ἡ	χάρις	συνέστω μοι, ναὶ πάτερ, συνέστω.
[6]	τετηρημένον, πεντάδι λυθὲν σῶμα· ἡ	χάρις	συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω. Ἑξῆς
[6]	καθ´ ὁμοίωσιν ληφθὲν ἀθώου· ἡ	χάρις	συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω. ~Ἐπὶ
[6]	κεκαθαρμένον, ὁρῶν οὐσίαν κόσμου· ἡ	χάρις	συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω. Μετὰ
[6]	χάριν κρυπτομένην δυνάμεσιν ἐξουσιῶν· ἡ	χάρις	συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω. Τελευταῖον
[6]	σοῦ γενόμενον λόγῳ ζῶντι· ἡ	χάρις	συνέστω, πάτερ, συνέστω. Εἶθ´ ἑξῆς
[6]	αὐτὰ παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι καὶ	χωρὶς	ἀνατάσεως καὶ ἐπαγγελίας τῆς ὡς
[6]	κατὰ τὴν Κέλσου δὲ ὑπόθεσιν	χωρὶς	γεννήσεως περιεπλάσσετο τὸ σῶμα τῷ
[6]	τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας, οὐδὲν	χωρὶς	λόγου πράττοντα. Εἴπερ οὖν τοῦτο
[6]	ἐκ θεοῦ, ἀπρόσλογα γεγραφέναι καὶ	χωρίς	τινος νοῦ εἰρηκέναι τό· Ἔταξε
[6]	δὲ ἄλλος, ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο	σύνεσις»	Καὶ ταῦτα δὲ παρειλήφαμεν εἰς
[6]	τοῦτο ποιῆσαι καὶ διδάξαι, ποία	αἵρεσις	χρῆται τῷ διατυπωθέντι διαγράμματι, τοῦτ´
[6]	γενητά· οὐδὲ γὰρ ὑποβάλλει ἡ	αἴσθησις	αὐτῶν, κἂν βιασάμενος ὁ λόγος
[6]	ἀλλ´ οὐ δή που ἡ	αἴσθησις	ἡμῖν ὑποβάλλει, πότερον γενητὰ ἢ
[6]	οἶνος· οὐ γὰρ ἀναφέρει ἡ	γεῦσις	τὸ ἀπὸ ἀμπέλου. Τὸν αὐτὸν
[6]	οὐ μόνη ἡ τοῦ ἀνθρώπου	φύσις	ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπεραναβεβηκότων αὐτὴν
[6]	τῆς κοινῆς αὐτῶν τομῆς σοφίας	φύσις»	ἀνωτέρω δὲ τῆς κοινῆς αὐτῶν
[6]	ἀπαντᾶν λέγων ὅτι οὐδεμία τοιαύτη	φύσις	ἐστὶ πνεύματος, ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν·
[6]	καταναλίσκον» ἔλεγεν ὅτι οὐδεμία τοιαύτη	φύσις	ἐστὶ πυρός, ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν·
[6]	τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων	φύσις,	συνθεῖναι λῆρον βαθύν. Εἰ μὲν
[6]	ὅτι τίς ποτε ἐστὶν ἡ	φύσις	τοῦ νοῦ καὶ τοῦ ἐν
[6]	ἀνθρώπων ἐπιστροφὴ καὶ θεραπεία καὶ	βελτίωσις,	τὴν δὲ τοῦ ἐναντίου ἐν
[6]	καταλιπόντος Ἰησοῦ υἱοῦ Σιρὰχ φάσκοντος·	Γνῶσις	ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι. Εὐμενεῖς οὖν
[6]	τὰ τοιαῦτα ἐπισταμένοις ἡ καλουμένη	γνῶσις,	καὶ τρίτον, ἐπεὶ σῴζεσθαι χρὴ
[6]	κύκλος ἦν, ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο	γνῶσις»	κατωτέρω δὲ ἄλλος, ἐν ᾧ
[6]	μακαριότης καὶ θειότης. Εἰ δέ	τις	ἀκούοι ὑψηλότερον τοῦ ὧν ἡμεῖς
[6]	τῇ Μωϋσέως δὲ Ἐξόδῳ ὀλεθρευτὴς	τίς	ἄλλος εἴη ἢ ὁ τοῦ
[6]	Βαβυλῶνος· ἀφ´ ὧν οὐκ ὀλίγα	τις	ἂν μανθάνοι περὶ τῆς κακίας,
[6]	ἀπὸ μελισσῶν, οὐκ ἂν τοῦτό	τις	ἀπήγγελλεν ἀπὸ τῆς γεύσεως ἢ
[6]	φησί· Μετὰ τοῦτο μὴν ὥσπερ	τις	ἀτεχνῶς πονηρὸς χειροτέχνης ἐκκαμὼν καὶ
[6]	Κέλσος εἶπεν ἀληθές, ὅτι ἀκούσας	τις	αὐτοῦ τῶν λόγων ἀποκρίνεται, ἰδὼν
[6]	ἢ υἱὸν θεοῦ. ~Εἰ δέ	τις	βούλεται καὶ τὰ πλάσματα τῶν
[6]	οὐκ ἔστιν εὐηθική. Εἰ δέ	τις	βούλεται τὰ κινήσαντα ἡμᾶς καὶ
[6]	Μιθραϊκῶν αὐτῷ ἐφαίνετο; ~Εἰ δέ	τις	βούλοιτο μὴ ἀφ´ ἧς παρέθετο
[6]	τὰ πάντα πεποίηκεν ὁ θεός.	Τίς	γὰρ δύναται καθ´ ἕκαστον τῶν
[6]	πολλαὶ ποιότητες οὐκ εἰσὶν ὀνομασταί.	Τίς	γὰρ δύναται ὀνόμασι διαφορὰν δοῦναι
[6]	ἀγροικοτάτους καὶ ἰδιώτας οἷός τέ	τις	γένηται ἐπιστρέφειν· δῆλόν ἐστιν ὅτι
[6]	ἀγάπης ἢ σκῦτος ἅγιον. Ἢ	τίς	γραῦς, ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον
[6]	τῆς παρουσίας αὐτοῦ οὐχ ὁρώμενον.	Τίς	δ´ ἄλλος σῶσαι καὶ προσαγαγεῖν
[6]	πλούσιον εἶναι διαφερόντως εἶναι ἀδύνατον.	Τίς	δ´ οὐκ ἂν καὶ μετρίως
[6]	γλυκύτητος φοίνικος καὶ γλυκύτητος ἰσχάδος;	Τίς	δὲ ὀνόματι δύναται διαστείλασθαι καὶ
[6]	τῷ Ἰσαὰκ ἢ τῷ Ἰακώβ.	Τίς	δὲ ὢν ὤφθη καὶ ποταπὸς
[6]	ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ πᾶς	τις	διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ ἐπιμελῶς
[6]	τοῦ τῆς ζωῆς ξύλου εὐκαιρότερόν	τις	διηγήσεται ἑρμηνεύων τὰ περὶ τὸν
[6]	φύσεως πρωτότοκον κατ´ ἀξίαν εἰδέναι	τις	δύναται ὡς ὁ γεννήσας αὐτὸν
[6]	ἀποδιδόναι νομίζει φάσκων· Οὓς ἄν	τις	εἰς λαμπρὸν φῶς ἐκ σκότους
[6]	καὶ δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας, καὶ εἴ	τις	ἐκείνοις παραπλησίως ἐμυθολόγησεν, οὐ μὴν
[6]	ἔνθα Ζεὺς ἐκβάλλει θεῶν ὅταν	τις	ἐξυβρίσῃ. Τῶν τοιούτων δέ φησιν
[6]	οὐδέ τινι ὑπερέχοντι κάλλει· Κύριε,	τίς	ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; Καὶ
[6]	οὐδὲ περὶ τῶν λοιπῶν ταὐτόν	τις	ἐρεῖ· ἀπ´ ἄλλων γὰρ ὁρμώμενοι
[6]	μορφὴν ἔχει· ἣν βλέπουσιν, εἴ	τις	ἐστὶ Πέτρος» χωρήσας τὴν τῆς
[6]	μου, φόβον κυρίου διδάξω ὑμᾶς.	Τίς	ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωήν,
[6]	τοῦ Ἰησοῦ, κἂν ὅτι σοφός	τις	ἢ μέτριος τὰ ἤθη ἄνθρωπός
[6]	γῆς ἀόρατον καὶ ἀκατασκεύαστον, καὶ	τίς	ἡ ἄβυσσος καὶ τὸ ἐπ´
[6]	ἀργίας δεηθείς. Οὐδὲ γὰρ οἶδε,	τίς	ἡ μετὰ τὴν ὅσον ὁ
[6]	ἐχόντων δίδωσιν. Οὐ γάρ φησί	τις	ἡμῶν ὅτι μετέχει σχήματος ὁ
[6]	ἢ μέτριος τὰ ἤθη ἄνθρωπός	τις	ἦν. Τί οὖν εἴη ἂν
[6]	καὶ τό· Εἰ μὲν ἐναντίος	τις	ἦν τῷ μεγάλῳ θεῷ θεὸς
[6]	~Οὐκοῦν κατὰ ταῦτα ἡ μέν	τις	θεία σοφία ἐστίν, ἡ δ´
[6]	μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται» Ἵνα γάρ	τις	θέλῃ ἅπερ λέγει ὁ νουθετῶν
[6]	ψυχῆς, ἐὰν μὴ καὶ δύναμίς	τις	θεόθεν δοθῇ τῷ λέγοντι καὶ
[6]	ἀσεβέσι λόγοις μωρῶς ἐγκαλῶν φησι·	Τίς	θεὸς δίδωσί τι ὡς ἀπαιτήσων;
[6]	φησίν, ἀπ´ αὐτοῦ ὅτι ἀμήτωρ	τις	καὶ ἄχραντος δαίμων ἐπικρατεῖ θρασυνομένων
[6]	τι λεχθέντων αὐτῶν· ἔστι γάρ	τις	λόγος ἀληθής, ἐναντίος τῷ τολμήσαντι
[6]	τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι»	τίς	μᾶλλον τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς ἢ
[6]	καὶ ἐπὶ τοὺς Ἰησοῦ ἀποστόλους	τις,	νεωτέρους γενομένους Πλάτωνος, ἀναγάγῃ τὸν
[6]	κόσμου. Καίτοι γε εἴποι ἄν	τις,	νοήσας τὸ Μὴ σκοπούντων ἡμῶν
[6]	καὶ τὴν γῆν. Ἐὰν δέ	τις	νομίζῃ δύνασθαι ταῦτ´ ἀναφέρεσθαι ἐπὶ
[6]	αὐτῶν τῶν θείων γραμμάτων κατασκευάσαι,	τίς	ὁ ἐν ἀρχῇ» γενόμενος οὐρανὸς
[6]	τὰ κυρίως οὕτως ὀνομαζόμενα ἐξακούοι	τις,	ὁ θεὸς οὐ πεποίηκεν, ἀλλὰ
[6]	δὲ καὶ ἐπ´ ἀνθρώπων λέγων	τις,	ὀνομαζομένων πειθοῦς δημιουργῶν, οὐκ ἂν
[6]	ἀποδεχομένοις πρόνοιαν· ἀπολογήσαιτο δ´ ἄν	τις	ὅτι νουθετεῖν μὲν οὐκ ἀδυνατεῖ
[6]	υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων» εἶπεν ἄν	τις	οὐ κατὰ τὸ προφητικὸν εἰρηκέναι
[6]	οὐρανοῦ καὶ γῆς σύστημα ὀνομάζει	τις,	οὐ πάντως οἱ τὸν κατακλυσμὸν
[6]	ἐστὶ ταῦθ´ ὁμολογεῖ. Εἴποι ἄν	τις	οὖν καὶ πρὸς ταῦτα, βουλόμενος
[6]	δὲ σιδηρεύς, περὶ σιδήρου ἀγάπης.	Τίς	οὖν οὐχ ὁρᾷ αὐτόθεν τὸ
[6]	αὐτοῦ ἐκτιθέμενα, ὡς οἰηθείη ἄν	τις.	Παρέθετο γὰρ πλειόνα μάλιστα Πλάτωνος
[6]	τὰ ἑξῆς. Ἀλλ´ εἰ ἀπολογήσεταί	τις	περὶ τούτων διὰ τὸν νοῦν
[6]	αὐγάς. Εἰ δὲ καὶ πολλά	τις	ποθεῖ σώματα πεπληρωμένα θείου πνεύματος
[6]	παίζοντες καὶ ἡμεῖς ἀποφανούμεθα ὅτι	τίς	ποτε ἐστὶν ἡ φύσις τοῦ
[6]	καὶ αὐτός. Εἴποι γὰρ ἄν	τις	πρὸς τὸν Κέλσον· εἰ αὐτοῦ
[6]	ἐξεθέμεθα τάχα οὐδέν· εἰ δέ	τις	σχολάσας τῇ βασάνῳ τῶν ἱερῶν
[6]	τὰς αὐτὰς γραφὰς δόξαι ἄν	τις	τὰ ἐναντία λέγεσθαι τοῖς εἰς
[6]	ἢ ἀνδραπόδοις ἢ ἀμαθεστάτοις διέξεισί	τις	τὰ περὶ τῆς θείας σοφίας.
[6]	θεὸν εὐχαῖς λέγουσι· Κἂν γάρ	τις	τέλειος ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων, τῆς
[6]	τοῦ κτίσαντος» νοεῖσθαι, ὅτε γίνεταί	τις	τέλειος» ὡς ὁ πατὴρ ὁ
[6]	ἐν λόγοις ἐστίν, ὅτε ἐγκαλεῖ	τις	τοῖς ἑτεροδόξοις περί τινων δογμάτων
[6]	κόσμον» Εἰ μὲν οὖν ἀκούει	τις	τοῦ ὑπεξάγει τοῦ κόσμου τοῦδε
[6]	καλεῖται Ὀνοὴλ ἢ Θαρθαραώθ, ὀνοειδής	τις	τυγχάνων. Ἔδοξε δὲ καὶ ἡμῖν
[6]	Σατανᾶ βούλημα οὔτε Κέλσος οὔτε	τις	τῶν ὑπὸ τούτου τοῦ πονηροῦ
[6]	ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου. Μή	τις	ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον,
[6]	ἔλεγεν· Τὸν ὑπερουράνιον τόπον οὔτε	τις	ὕμνησε τῶν τῇδε ποιητὴς οὔτε
[6]	λεγόμενα σωματικὰ κακὰ καὶ ἐκτός	τίς	φησι, δεδόσθω ἔσθ´ ὅτε τούτων
[6]	τῷ πατρὶ ἀλλ´ ἐν ἀληθείᾳ»	ἥτις	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» μετὰ
[6]	ἕκαστος δὲ τῇ παρατυχούσῃ μίγνυται·	ἥτις	δυσφημία παραλόγως πάλαι μὲν πλείστων
[6]	ἡμᾶς λεγομένη σοφία τοῦ κόσμου»	ἥτις	ἐστὶ μωρία παρὰ τῷ θεῷ»
[6]	σοφίαν, τέλος δὲ τὴν θείαν·	ἥτις	καὶ στερεὰ» λέγεται τῆς ψυχῆς
[6]	καὶ τοὺς προφήτας, οὐκ εἰδότας	ἥτις	ποτέ ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου
[6]	κατὰ δύναμιν τῇ θεοσεβείᾳ, ἡ	πίστις.	Διὸ λέγεται παρὰ τῷ Παύλῳ·
[6]	τὸ αὐτὸ πνεῦμα, ἑτέρῳ δὲ	πίστις	ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι. Διόπερ
[6]	πνεύματος καὶ δυνάμεως, ἵν´ ἡ	πίστις	ἡμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ
[6]	ψυχὴν ἢ ὁ θεὸς λόγος;	Ὅστις	ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν»
[6]	τὴν θείαν σοφίαν σοφοῦ λεγόμενον,	ὅστις	οὐκ ὄψεται καταφθοράν» φησίν, ὅταν
[6]	καὶ ἀποκαλύπτοντος οὕτω τὸν πατέρα	ὅστις	ποτ´ ἂν χωρῇ γινώσκειν αὐτὸν
[6]	οὐκ ἄνθρωποι, ὧν ἐχθρός ἐστιν	ὄφις,	ἀλλ´ ὡς ὄφεις σεμνύνονται ἐπὶ
[6]	τῶν οὐρανίων λόγον. Ὁ γὰρ	ὄφις»	παρ´ ὃν ὁ παρὰ τῷ
[6]	αἰσθητῶν ἐπὶ τὸν ὅλων δημιουργόν,	ὅς	ἐστι φῶς· ἐν φωτὶ δὲ
[6]	περὶ τοῦ σωτῆρος λόγῳ φάσκοντι·	Ὅς	ἐστιν εἰκὼν τοῦ θεοῦ τοῦ
[6]	καὶ τοῦ πνευματικοῦ γε νόμου,	ὅς	ἐστιν ἐν δόξῃ» ὀφθεὶς μετὰ
[6]	παράκουσμα εἶναι τῶν Πλάτωνος λόγων,	ὅς	φησι ποὺ ἐν τοῖς Νόμοις·
[6]	συνδουμένων δὲ ὑφ´ ἑνὸς κύκλου,	ὃς	ἐλέγετο εἶναι ἡ τῶν ὅλων
[6]	τοῖς πολλοῖς κηρυσσόμενον θεοῦ λόγον,	ὃς	ἐμφαίνει καὶ μωρίαν κηρύγματος» καὶ
[6]	ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ θεοῦ,	ὃς	καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς
[6]	πτερορρυήσας καὶ ἐκπεσὼν τῆς μακαριότητος·	ὃς	κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν ἄμωμος»
[6]	διδασκάλου τῶν τοιούτων μαθημάτων Ἰησοῦ·	ὃς»	οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο εἶναι ἴσα
[6]	ἀγένητον καὶ ἐπὶ πᾶσι θεόν.	Λαὸς»	γὰρ ὁ καθήμενος ἐν σκοτίᾳ»
[6]	λαοῦ ἐν τῷ Πᾶς ὁ	λαὸς	ἑώρα τὴν φωνὴν» τοῦ θεοῦ,
[6]	φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» καὶ πάλιν·	Λαὸς	ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς
[6]	χαρακτῆρας τοῦ θεοῦ· ὅτε καὶ	ναός»	ἐστι τοῦ ἐν τῷ κατ´
[6]	σωτῆρα· Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι	πρᾷός	εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ,
[6]	τὴν ἀσπίδα, ᾗ ἐχρῆτο, ὅτ´	Εὔφορβος	ἦν, καὶ ἐν μιᾷ λεγομένου
[6]	ἐξηλέγχθησαν, Σίμων τε ὁ Σαμαρεὺς	μάγος	καὶ Δοσίθεος ὁ ἀπὸ τῆς
[6]	τοῦ κλήρου Βενιαμὶν μετὰ τῆς	Φάραγγος	Ἐννὸμ εὑρίσκομέν τι εἰς τὸν
[6]	λεχθέντων αὐτῶν· ἔστι γάρ τις	λόγος	ἀληθής, ἐναντίος τῷ τολμήσαντι γράφειν
[6]	δέ τι καὶ μυστικώτερον ὁ	λόγος,	ἀπαγγέλλων τὰς τοῦ Ἰησοῦ διαφόρους
[6]	θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ	λόγος»	ἀποφαινόμεθα ὅτι τούτῳ τῷ λόγῳ
[6]	θεός, ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς	λόγος,	ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν καὶ
[6]	Ἕλληνας τὸν Ἑρμῆν· ὁ δὲ	λόγος,	ἄϋπνον ἐπιστάμενος φύσιν τὴν τοῦ
[6]	τὰ μεταβλητά, ὡς πέφυκε, καὶ	λόγος	αὐτὸς αἱρεῖ διοικεῖσθαι αὐτά. ~Εἶτά
[6]	ἱκανός ἐστιν ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος,	γενόμενος τοῖς ζητοῦσιν αὐτὸν ἢ
[6]	δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ	λόγος	γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ πνεῦμα,
[6]	ἂν σῶμα εἴη ὁ θεὸς	λόγος,	δι´ οὗ τὰ πάντ´ ἐγένετο,
[6]	αὐτοῦ. Δυσθεώρητος γὰρ ὁ θεὸς	λόγος,	δυσθεώρητος δὲ οὑτωσὶ καὶ σοφία
[6]	τῆς οἰκουμένης, διατιθέντες, ὡς ὁ	λόγος	ἐβούλετο, κατ´ ἀξίαν ἕκαστον τῶν
[6]	τῇ ψυχῇ» πρότερος οἶδεν ὁ	λόγος,	εἰπὼν ἐν τῷ προφήτῃ· Φωτίσατε
[6]	δικαίοις διὰ τοῦ Ἡσαΐου ὁ	λόγος	ἐπαγγέλλεται ἐν καταστάσει ἔσεσθαι ἡμέρας,
[6]	ἐκχεῖσθαι ἀπὸ μιᾶς γωνίας ὁ	λόγος	ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. ~Διὸ
[6]	αἴσθησις αὐτῶν, κἂν βιασάμενος ὁ	λόγος	εὕρῃ ὅτι γενητά ἐστι, περὶ
[6]	τινάς. Καὶ τί ἄτοπον ὁ	λόγος	ἔχειν δύναται; Ὥσπερ γάρ, εἰ
[6]	πόνων, οὐδὲν ἂν ἄτοπον ὁ	λόγος	ἔχοι· οὔτ´ ἂν καταβαίνῃ κακὰ
[6]	ὅτι προτρέπει καὶ ὁ θεῖος	λόγος	ἡμᾶς ἐπὶ διαλεκτικήν, ὅπου μὲν
[6]	μὴ δυναμένων αὐτὸν βλέπειν καθὸ	λόγος»	ἦν καὶ πρὸς θεὸν» ἦν
[6]	ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ	λόγος	ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ
[6]	ὁ υἱὸς δυσθεώρητος, ἅτε ὢν	λόγος	θεός, δι´ οὗ τὰ πάντα
[6]	ὀφθαλμοὺς καινοὺς καὶ καλούς, ὁποίους	λόγος	θεοῦ δημιουργήσαι ἄν. ~Διόπερ ἐὰν
[6]	δ´ ὁ περὶ τῆς οὐσίας	λόγος	καὶ δυσθεώρητος καὶ μάλιστα, ἐὰν
[6]	Αἰνίττεται ταῦτα καὶ ὁ Περσῶν	λόγος,	καὶ ἡ τοῦ Μίθρου τελετή,
[6]	τὸ Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ	λόγος,	καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς
[6]	τινα πτωχείαν πάντως μακαριζομένην ὁ	λόγος	καὶ πλοῦτον πάντως ψεκτόν· οὐκ
[6]	τὸν πατέρα ὡς ὁ ἔμψυχος	λόγος	καὶ σοφία αὐτοῦ καὶ ἀλήθεια·
[6]	ἂν ὅτι οὐδ´ ὁ θεὸς	λόγος	κάμνει οὐδ´ ὅσοι τῆς κρείττονος
[6]	κεκλεισμένα, οὐ παρὰ τοῦτο ὁ	λόγος	κενός ἐστι σοφίας. ~Εἶτά φησι
[6]	ἑαυτοῦ κινεῖσθαι ζωτικῶς, οὕτως ὁ	λόγος	κινῶν ἐπὶ τὰ δέοντα καὶ
[6]	τῶν εἰπόντων τό· Καὶ ὁ	λόγος	μου καὶ τὸ κήρυγμά μου
[6]	ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν» τότε γενήσεται ὁ	λόγος	ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος
[6]	ὡς καὶ ὁ ἡμέτερος μαρτυρεῖ	λόγος,	οἱ φρονοῦντες ὅτι ῥητὸν οὐδαμῶς
[6]	ἀνθρώπου ψυχὴν ἢ ὁ θεὸς	λόγος;	Ὅστις ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν
[6]	θεοῦ. Φησὶ δ´ ὁ θεῖος	λόγος	οὐκ αὔταρκες εἶναι τὸ λεγόμενον,
[6]	ἐπὶ τὸ ἀναβαίνειν παρεσκευασμένοις ὁ	λόγος	οὐκ ἔχει εἶδος οὐδὲ κάλλος»
[6]	Ἰησοῦς, ᾧ ἐφαρμόζει τὸ ὁ	λόγος	σὰρξ ἐγένετο» ἀνάλογον ὂν τῷ
[6]	γὰρ διὰ τοῦ πνεύματος δίδοται	λόγος	σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως
[6]	ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς» ὧν ὁ	λόγος	τῆς δικαιοσύνης» ἐστὶν ἥλιος» φθάσαι
[6]	ἓν μὲν ὄνομα, δεύτερον δὲ	λόγος,	τὸ δὲ τρίτον εἴδωλον, τὸ
[6]	αὐτοῖς ἐδόκει τυγχάνειν, καὶ ὁ	λόγος	τοῦ θεοῦ ὁ μέχρι ἀνθρώπων
[6]	ὁ σωτὴρ ἡμῶν καὶ κύριος	λόγος	τοῦ θεοῦ τὸ μέγεθος παριστὰς
[6]	ἕβδομε γεγονὼς κρατεῖν Ἰαλδαβαώθ, ἄρχων	λόγος	ὑπάρχων νοὸς εἰλικρινοῦς, ἔργον τέλειον
[6]	δόγμα· ἐὰν δ´ ὁ θεῖος	λόγος	φάσκῃ κολλᾶσθαι ὑπὸ τῆς ἀρετῆς
[6]	ἡμᾶς ὁ ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ	λόγος	φησί· Φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ· ἥκει
[6]	θεοῦ. Ἤρκει γὰρ ὁ εἷς	λόγος,	ὡς δικαιοσύνης ἥλιος» ἀνατείλας, ἀπὸ
[6]	φερούσας ἁμαρτίας φησὶν εἶναι ὁ	λόγος,	ὥσπερ καὶ πύλας Σιὼν» ἐκ
[6]	πρωτότοκος πάσης κτίσεώς» ἐστιν ὁ	αὐτολόγος	καὶ ἡ αὐτοαλήθεια ἔτι δὲ
[6]	ἐκ γειτόνων ἐναυόμενοι φῶς ὁ	δημιουργὸς	ἄνωθεν ἐχρήσατο. Καὶ ἄλλης δ´
[6]	λέγων· Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ	δημιουργὸς	καὶ πατήρ» καὶ τὰ ἑξῆς.
[6]	ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι ὅτι ὁ μὲν	δημιουργὸς	τοῦδε τοῦ παντὸς υἱός ἐστι
[6]	εἰς πάντα ἃ βούλεται ὁ	δημιουργὸς	ὕλην μεταβλητὴν καὶ πάσης ποιότητος,
[6]	καὶ λαὸν ἅγιον. Καὶ ὁ	ζυγὸς	τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ κατευθυνεῖ· δόλος
[6]	πάτερ, συνέστω. Καί φασι τῆς	ὀγδοάδος	τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν εἶναι. Εἶθ´
[6]	ποιότητος γλυκύτητος φοίνικος καὶ γλυκύτητος	ἰσχάδος;	Τίς δὲ ὀνόματι δύναται διαστείλασθαι
[6]	τῆς καλουμένης παρὰ τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς	σφραγῖδος	ἑαυτῷ τινα ἐκτίθεται ἀλλόκοτα καὶ
[6]	πεπληγμένος ἢ πληγὴ ἀέρος ἢ	εἶδος	ἀέρος ἢ ὅ τι δήποτε
[6]	εἶδος οὐδὲ κάλλος· ἀλλὰ τὸ	εἶδος	αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς
[6]	εἶδος οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ τὸ	εἶδος	αὐτοῦ ἄτιμον ἦν, ἐκλεῖπον παρὰ
[6]	εἶδος οὐδὲ κάλλος» τὸ γὰρ	εἶδος	αὐτοῦ» τοῖς τοιούτοις ἐστὶν ἄτιμον
[6]	ἐν γῇ διψώσῃ· οὐκ ἔστιν	εἶδος	αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν
[6]	εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος· ἀλλὰ τὸ εἶδος
[6]	εὐαγγελίων λαβεῖν ὅτι Οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ τὸ εἶδος
[6]	Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος» καὶ τὸ ἑξῆς,
[6]	ἣν λέγεται τό· Οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος» ὁτὲ δὲ οὕτως
[6]	ἀποστόλων ἐμφαινόντων ὅτι οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος» σαφὲς ὅτι τὸ
[6]	παρεσκευασμένοις ὁ λόγος οὐκ ἔχει	εἶδος	οὐδὲ κάλλος» τὸ γὰρ εἶδος
[6]	Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος. Τοῖς μέντοι ἐκ
[6]	Καππαδοκῶν περὶ τῆς ἐν Κομάνοις	Ἀρτέμιδος	ἢ τὰ Θρᾳκῶν ἢ καὶ
[6]	οὐκ ὀρθῆς» ὑψηλῆς καὶ χαύνης	ἐλπίδος»	πληρωθέντες ὡς σεμνὰ ἄττα» μεμαθηκότες
[6]	τοῦ χείρονος διὰ τὴν κακίαν	μερίδος	ἐναντίοι ὄντες τοῖς ἀπὸ τοῦ
[6]	περὶ Τυφῶνος καὶ Ὥρου καὶ	Ὀσίριδος.	Εἶτ´ ἐκθέμενος τὰ τοιαῦτα καὶ
[6]	τὸ εὐκοπώτερον κάμηλον διὰ τρήματος	ῥαφίδος	εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν
[6]	Εὐκοπώτερον κάμηλον εἰσελθεῖν διὰ τρήματος	ῥαφίδος	ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν
[6]	αὐτῷ ἐβούλετο ἡ στενὴ τῆς	ῥαφίδος»	τρυμαλιά, στενὴν φάσκοντι εἶναι καὶ
[6]	τοῦ εἰπόντος· Ἐγώ εἰμι ἡ	ὁδὸς	καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ
[6]	καὶ ἄλλοτ´ ἀλεξέμεναι μεμαῶτα ῥῖψε	ποδὸς	τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο, καὶ
[6]	τὴν οἰκουμένην. Ὁ μὲν οὖν	κωμῳδὸς	γελωτοποιῶν τὸν Δία κοιμώμενον πεποίηκέ
[6]	τὴν οἰκουμένην. Ἀλλ´ ὁ μὲν	κωμῳδὸς	ἐν τῷ θεάτρῳ γελωτοποιῶν συνέγραψεν
[6]	λέγεται ἐπὶ τῶν χερουβὶμ ὁ	θεός·	ἀλλ´ ἐπεὶ πάνυ κεκρυμμένως εἴρηται
[6]	Ἔστω δὴ καὶ δυσθεώρητος ὁ	θεός·	ἀλλ´ οὐ μόνος δυσθεώρητός ἐστι
[6]	καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ εἶπεν ὁ	θεός·	ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα,
[6]	μισεῖ. Εἰ δὲ δοκεῖ ὁ	θεὸς	ἀπειλεῖν τὰ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ
[6]	περὶ τῶν κακῶν, πότερον ὁ	θεὸς	αὐτὰ πεποίηκεν ἢ μή, ἀλλ´
[6]	λέγειν, ὅτι δὴ ὁ μέγιστος	θεός,	βουλόμενός τι ἀνθρώπους ὠφελῆσαι, τὸν
[6]	φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ	θεὸς	γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσε. Τὰ γὰρ
[6]	συγκατατιθέμεθα ὡς καλῶς λεγομένοις, ὁ	θεὸς	γὰρ αὐτοῖς» ταῦτα καὶ ὅσα
[6]	ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ὁ	θεὸς	δεῦρο κατέπεμψεν. Ἀεὶ γὰρ ὁ
[6]	υἱὸς δυσθεώρητος, ἅτε ὢν λόγος	θεός,	δι´ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο,
[6]	λόγοις μωρῶς ἐγκαλῶν φησι· Τίς	θεὸς	δίδωσί τι ὡς ἀπαιτήσων; Δεομένου
[6]	ἔσται αὐτοῖς αἰώνιον, καὶ ὁ	θεὸς	δόξα» αὐτῶν. Παρακούσας δ´ οἶμαι
[6]	ἔστιν ἐφικτὸς τῷ λόγῳ ὁ	θεός·	εἰ δὲ νοήσαντες τὸ Ἐν
[6]	οὐκ ἔστιν οὕτως ὀνομαστὸς ὁ	θεός.	Εἰ δὲ τὸ ὀνομαστὸν λαμβάνεις
[6]	σώματα· οὕτω κἂν λέγηται ὁ	θεὸς	εἶναι πῦρ καταναλίσκον» τὰ ξύλα»
[6]	διὰ τὸ δυσθεώρητος οὖν ὁ	θεὸς	εἶναι ὡς εὐθεώρητον τὸν υἱὸν
[6]	κατακούσας τοῦ Καὶ συνετέλεσεν ὁ	θεὸς	ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ
[6]	τὸ πῦρ, ὅπερ εἶναι λέγεται	θεὸς	ἐν τῷ· Ὁ θεὸς ἡμῶν
[6]	διὰ τοῦτο πέμπει αὐτοῖς ὁ	θεὸς	ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι
[6]	Ἀληθῶς δὲ ἐξ οὐδενὸς ὁ	θεός.	Ἐπεὶ δέ φησιν ὅτι οὐδὲ
[6]	καὶ ἐν τῷ πνεῦμα ὁ	θεός»	ἐπεὶ καὶ Σαμαρεῖς καὶ Ἰουδαῖοι
[6]	ἀπὸ μακροῦ ὕπνου διαναστὰς ὁ	θεὸς	ἔπεμψε τὸν Ἰησοῦν τῷ γένει
[6]	εἰρηκέναι· Πῶς μὲν κακὰ ὁ	θεὸς	ἐποίει; Ἢ ἀκούσαντά τινος ἰδιωτικώτερον
[6]	ἔργα, πῶς μὲν κακὰ ὁ	θεὸς	ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν καὶ
[6]	τό· Πῶς μὲν κακὰ ὁ	θεὸς	ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν καὶ
[6]	ἔργα, πῶς μὲν κακὰ ὁ	θεὸς	ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν καὶ
[6]	τὰ ὄντως κακὰ πεποιήκει ὁ	θεός;	Εὖ οἶδα ὅτι ῥητά τινα
[6]	τὸ μέγεθος ὧν αὐτοῖς» ὁ	θεὸς»	ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ φρονοῦσι καὶ μικρά,
[6]	ἡμῶν ὅτι μετέχει σχήματος ὁ	θεὸς	ἢ χρώματος, ἀλλ´ οὐδὲ κινήσεως
[6]	λέγεται θεὸς ἐν τῷ· Ὁ	θεὸς	ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον. Πάντα γὰρ
[6]	καὶ πρὸς θεὸν» ἦν καὶ	θεὸς	ἦν» Καὶ σωματικῶς γε λαλούμενος
[6]	ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ	θεὸς	ἦν ὁ λόγος» ἀποφαινόμεθα ὅτι
[6]	σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν» ὁ	θεὸς	Ἰησοῦς. Οὐδεὶς οὖν Χριστιανὸς ἀποκρίνεται
[6]	ὅτι Ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν ὁ	θεός»	ἵνα δηλωθῇ ὅτι ἀφανῆ καὶ
[6]	τὴν εἰκόνα. Ἀλλὰ καὶ ὁ	θεὸς	καθ´ ἡμᾶς τῷ μὲν μὴ
[6]	τὴν σοφίαν, ἐν ᾗ ὁ	θεὸς	καὶ ἕκαστον τῶν πάντων πεποίηκε,
[6]	τῇ ἑαυτοῦ προγνώσει ἐκπεριλαβὼν ὁ	θεὸς	καὶ ἰδὼν τὰ περὶ ἀμφοτέρων
[6]	τισὶ συνέδησε καὶ ἐκόσμησεν ὁ	θεός,	καὶ ὅτι τοὺς περὶ αὐτὴν
[6]	ἡμᾶς ἐστιν ὁ τῶν ὅλων	θεὸς	καὶ πατήρ· μετέδωκε γὰρ ἑαυτοῦ
[6]	τὸν γνόφον, ὅπου ἦν ὁ	θεός»	καὶ περὶ Μωϋσέως πάλιν· Ἐγγιεῖ
[6]	οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός ἐστιν ὁ	θεός.	Καὶ τὸ οὐκ ὀνομαστὸς δὲ
[6]	προσκυνήσουσι τῷ πατρί· πνεῦμα ὁ	θεός,	καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν
[6]	ἀπαιτεῖν, δεῖται δὲ οὐδενὸς ὁ	θεός.	Καὶ τούτοις προστίθησιν ὡς σοφὸν
[6]	πιστεύειν ὅτι τοιόσδε ἐστὶν ὁ	θεὸς	καὶ υἱὸν ἔχει τοιόνδε, καὶ
[6]	εἰς τό· πῶς μὲν ὁ	θεὸς	κακὰ ἐποίει; ~Εἰς δὲ τὸ
[6]	ἀπειλήφει ὃ δέδωκε πνεῦμα ὁ	θεὸς	καταμεμολυσμένον τῇ τοῦ σώματος φύσει.
[6]	τις ἦν τῷ μεγάλῳ θεῷ	θεὸς	κατηραμένος ὁ ταῦτα ποιῶν παρὰ
[6]	οἱ τέμνοντες· οὕτως, εἰ ὁ	θεὸς	λέγεται τὰ τοιαδὶ ἐπάγειν ἐπιστροφῆς
[6]	οὐκ ἂν σῶμα εἴη ὁ	θεὸς	λόγος, δι´ οὗ τὰ πάντ´
[6]	μονογενὴς αὐτοῦ. Δυσθεώρητος γὰρ ὁ	θεὸς	λόγος, δυσθεώρητος δὲ οὑτωσὶ καὶ
[6]	εἴποιμεν ἂν ὅτι οὐδ´ ὁ	θεὸς	λόγος κάμνει οὐδ´ ὅσοι τῆς
[6]	τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν ἢ ὁ	θεὸς	λόγος; Ὅστις ἐν ἀρχῇ πρὸς
[6]	ἐστὶ πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει ὁ	θεὸς	μεταδιδοὺς οὐσίας οἷς μεταδίδωσι κατὰ
[6]	δεῦρο κατέπεμψεν. Ἀεὶ γὰρ ὁ	θεὸς	μεταδίδωσι τοῖς δυναμένοις μετέχειν αὐτοῦ
[6]	Ἀλλ´ οὐδ´ οὐσίας μετέχει ὁ	θεός·	μετέχεται γὰρ μᾶλλον ἢ μετέχει,
[6]	νουθετεῖν μὲν οὐκ ἀδυνατεῖ ὁ	θεός,	νουθετεῖ γὰρ διὰ πάσης γραφῆς
[6]	τοῦτο ἔχρισε» καὶ αὐτοὺς ὁ	θεός,	ὁ θεὸς» τοῦ Χριστοῦ, ἐλαίῳ
[6]	πῶς οὐκ ἂν ἄτοπος εἴη	θεὸς	ὁ πρῶτος καὶ ὁ μέγιστος
[6]	τοῦτον· Ἰδὼν δὲ κύριος ὁ	θεὸς	ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν
[6]	πάσας τὰς ἡμέρας, ἐνεθυμήθη ὁ	θεὸς	ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ
[6]	καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ	θεός.	Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν
[6]	τῷ λόγῳ ἐφικτός ἐστιν ὁ	θεός,	οὐ μόνῳ αὐτῷ καταλαμβανόμενος ἀλλὰ
[6]	οὕτως ὀνομαζόμενα ἐξακούοι τις, ὁ	θεὸς	οὐ πεποίηκεν, ἀλλὰ τοῖς προηγουμένοις
[6]	οὕτως ἐὰν λέγηται πνεῦμα» ὁ	θεός,	οὐ σῶμα αὐτὸν λέγομεν εἶναι.
[6]	τὰς ἀπ´ αὐτῆς πράξεις, ὁ	θεὸς	οὐκ ἐποίησε. Πῶς γὰρ οἷόν
[6]	αὐτοῦ· οὐ γὰρ τοιόσδε ὁ	θεὸς	οὔτ´ ἄλλῳ εἴδει οὐδενὶ ὅμοιος.
[6]	παραπλησίους ἐκείνοις, οἷς ὤφθη ὁ	θεός·	ὀφθεὶς αὐτῶν οὐ τοῖς τοῦ
[6]	δὲ πρῶτος καὶ ἐπὶ πᾶσι	θεὸς	πατήρ ἐστιν αὐτοῦ. Εἰ δὲ
[6]	Ἕλλησι Στωϊκῶν, φασκόντων ὅτι ὁ	θεὸς	πνεῦμά ἐστι διὰ πάντων διεληλυθὸς
[6]	μέγας ἐστὶ καὶ δυσθεώρητος ὁ	θεός,	πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα
[6]	ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο ὁ	θεὸς	ποιῆσαι» καὶ οἰηθεὶς ταὐτὸν εἶναι
[6]	καί, λεγόντων ἡμῶν ὅτι ὁ	θεὸς	πῦρ» ἐστι καταναλίσκον» ἔλεγεν ὅτι
[6]	νῦν Ἰσραήλ, τί κύριος ὁ	θεός	σου αἰτεῖ παρὰ σοῦ ἀλλ´
[6]	τὸ θεῖον πλανωμένων ἐξελέξατο ὁ	θεὸς»	τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου» ἵνα
[6]	ὧν ἐποίησε. Καὶ εὐλόγησεν ὁ	θεὸς	τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ
[6]	ᾗ τὰ πάντα πεποίηκεν ὁ	θεός.	Τίς γὰρ δύναται καθ´ ἕκαστον
[6]	φῶς» καὶ τοῦ Ἐκάλεσεν ὁ	θεὸς	τὸ φῶς ἡμέραν» λέλεκται τό·
[6]	ἡμερῶν τό· ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ	θεὸς	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
[6]	τό· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ	θεὸς	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
[6]	τὸ Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ	θεὸς	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν»
[6]	ἀνθρώπων, ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ	θεὸς	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν»
[6]	ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ	θεὸς	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν»
[6]	καὶ αὐτοὺς ὁ θεός, ὁ	θεὸς»	τοῦ Χριστοῦ, ἐλαίῳ ἀγαλλιάσεως» Ἀλλ´
[6]	καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ	θεός»	τοῦτο καὶ ἐν τῷ Δανιὴλ
[6]	Οὐδ´ ὅτι δεδωκὼς ὁ μέγας	θεὸς	τῷ δημιουργῷ τὸ πνεῦμα ἀπαιτεῖ
[6]	θαυμαστικῶς τό· Σεμνός γε ὁ	θεὸς	τῶν παρ´ ἄλλῳ καταδίκων ἁμαρτωλῶν
[6]	ὅτι ἐγὼ ἅγιος κύριος ὁ	θεὸς	ὑμῶν» καὶ μανθάνων τὸ Μιμηταὶ
[6]	καὶ ἐπιτηδείοις, ὅτι ὤφθη» ὁ	θεὸς	φέρ´ εἰπεῖν τῷ Ἀβραὰμ ἢ
[6]	τὰ τοῦ κόσμου πράγματα ὁ	θεός,	ὡς ἀπαιτεῖ τὸ εὔλογον. Οὐ
[6]	τοῖς Νόμοις· Ὁ μὲν δὴ	θεός,	ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος,
[6]	Ἔτι μὴν εἴπερ ἐβούλετο ὁ	θεὸς	ὥσπερ ὁ παρὰ τῷ κωμῳδῷ
[6]	τε ὁ Σαμαρεὺς μάγος καὶ	Δοσίθεος	ὁ ἀπὸ τῆς αὐτῆς χώρας
[6]	καὶ τὸν Ἑρμῆν, τὴν πέμπτην	Ἄρεος,	τὴν ἐκ τοῦ κράματος ἀνώμαλόν
[6]	δ´ οὖν εἶναι καὶ νῦν	λεκτέος.	Ἔστι τῶν ὄντων ἑκάστῳ, δι´
[6]	Πάλιν τε αὖ ἵνα τὸ	βάθος	παραστήσῃ ὁ προφήτης τῶν περὶ
[6]	Εἶτα πάλιν παίζει καί, ὡς	ἔθος	αὐτῷ, χλευάζει δύο εἰσάγων υἱοὺς
[6]	τυγχάνειν, ἣν πολλαχοῦ τῶν γραφῶν	ἔθος	ὀνομάζεσθαι κόσμον. Μάλιστα δ´ ἐν
[6]	Πρὸς γὰρ ἀντιδιαστολὴν τῶν αἰσθητῶν	ἔθος	τῇ γραφῇ τὰ νοητὰ ὀνομάζειν
[6]	τῶν λοιπῶν ἐχρῆν ἢ κατὰ	μέγεθος	ἢ κάλλος ἢ ἀλκὴν ἢ
[6]	τῶν λοιπῶν ἐχρῆν ἢ κατὰ	μέγεθος	ἢ φωνὴν ἢ ἀλκὴν ἢ
[6]	κύριος λόγος τοῦ θεοῦ τὸ	μέγεθος	παριστὰς τῆς γνώσεως τοῦ πατρός,
[6]	καλῶς βεβιωκυΐας διεξελθόντες, καταλιπόντες τὸ	μέγεθος	ὧν αὐτοῖς» ὁ θεὸς» ἐφανέρωσεν»
[6]	μίαν μέν, ἐν ᾗ φησιν·	Ἦθος	γὰρ ἀνθρώπειον μὲν οὐκ ἔχει
[6]	ἀναστάσεως ἢ σχοινίον ἀθανασίας ἢ	λίθος	μακάριος ἢ σίδηρος ἀγάπης ἢ
[6]	χρυσὸς εἶναι καὶ ἄργυρος καὶ	λίθος	τίμιος, οὐ φήσομεν εἶναι τὰ
[6]	θεὸς πνεῦμά ἐστι διὰ πάντων	διεληλυθὸς	καὶ πάντ´ ἐν ἑαυτῷ περιέχον.
[6]	δὴ θεός, ὥσπερ καὶ ὁ	παλαιὸς	λόγος, ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν
[6]	τριάκοντα. Καὶ Ἰούδας» δὲ ὁ	Γαλιλαῖος»	ὡς ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς
[6]	δὲ ὁ ἐν τῷ Λευϊτικῷ	ἀποπομπαῖος,	ὃν ἡ ἑβραϊκὴ γραφὴ ὠνόμασεν
[6]	ὅτι Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ	ἅγιος	κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν» καὶ
[6]	τὴν ἐν τῷ Τιμαίῳ τοῦ	Διὸς	δημηγορίαν; Τὸ γὰρ χαρακτηρίζον τὴν
[6]	τοῦ δημηγοροῦντος παρὰ τῷ Πλάτωνι	Διός,	διὰ τί ὁ ἐξετάζων τὸν
[6]	Πλάτων ἀλαζονεύεται ἐν τῇ τοῦ	Διὸς	κατὰ τὸν Τίμαιον δημηγορίᾳ λέγων·
[6]	βηλοῦ θεσπεσίοιο, καὶ τοῖς τοῦ	Διὸς	πρὸς τὴν Ἥραν οὕτως· Ἦ
[6]	τὴν ὕλην τοὺς λόγους τοῦ	Διὸς	πρὸς τὴν Ἥραν, τοὺς δὲ
[6]	τοῦ κασσιτέρου, τὴν τρίτην τοῦ	Διός,	τὴν χαλκοβατῆ καὶ στερράν, τὴν
[6]	ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε	ἀΐδιος	αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς
[6]	γραμμάτων ὅτι προτρέπει καὶ ὁ	θεῖος	λόγος ἡμᾶς ἐπὶ διαλεκτικήν, ὅπου
[6]	δυνάμει θεοῦ. Φησὶ δ´ ὁ	θεῖος	λόγος οὐκ αὔταρκες εἶναι τὸ
[6]	τὸ δόγμα· ἐὰν δ´ ὁ	θεῖος	λόγος φάσκῃ κολλᾶσθαι ὑπὸ τῆς
[6]	εὐχαῖς λέγουσι· Κἂν γάρ τις	τέλειος	ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων, τῆς ἀπὸ
[6]	ὡς ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος	τέλειός	ἐστι» καὶ ἀκούει ὅτι Ἅγιοι
[6]	κτίσαντος» νοεῖσθαι, ὅτε γίνεταί τις	τέλειος»	ὡς ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος
[6]	ἔσεσθαι ἡμέρας, ἐν ᾗ μὴ	ἥλιος	ἀλλ´ αὐτὸς ὁ κύριος φῶς»
[6]	ὁ εἷς λόγος, ὡς δικαιοσύνης	ἥλιος»	ἀνατείλας, ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐκπέμψαι
[6]	ὁ λόγος τῆς δικαιοσύνης» ἐστὶν	ἥλιος»	φθάσαι ἂν ἐπ´ ἐκείνας, ἐξαιρουμένου
[6]	εἶναι καὶ ἄργυρος καὶ λίθος	τίμιος,	οὐ φήσομεν εἶναι τὰ ἀνδραγαθήματα
[6]	τέλειος» ὡς ὁ πατὴρ ὁ	οὐράνιος	τέλειός ἐστι» καὶ ἀκούει ὅτι
[6]	ὁ νουθετῶν καὶ εἰσακούσας αὐτῶν	ἄξιος	γένηται τῶν τοῦ θεοῦ ἐπαγγελιῶν,
[6]	ὅτι τοιοῦτός ἐστιν καὶ ἀρᾶς	ἄξιος	κατὰ τοὺς ταῦτα περὶ αὐτοῦ
[6]	καὶ τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ ἰδιώτας	οἷός	τέ τις γένηται ἐπιστρέφειν· δῆλόν
[6]	θεὸς οὔτ´ ἄλλῳ εἴδει οὐδενὶ	ὅμοιος.	Οἷον δ´ ἐστὶ τοῦ συνθέτου
[6]	καὶ ἡμίθεον προσεῖπον. Πάνυ γοῦν	ὅμοιος	οὗτός τε κἀκεῖνος παῖς θεοῦ.
[6]	μετὰ τὸ ἕκαστον φανῆναι ἀγωνισάμενον,	ὁποῖος	γέγονεν ἀγωνιστής, ἀναλῶσαι τῷ πυρὶ
[6]	δὲ ἔχει» ἑτέραν δέ· Ἀνὴρ	νήπιος	ἤκουσε πρὸς δαίμονος ὅκως περ
[6]	ἢ σχοινίον ἀθανασίας ἢ λίθος	μακάριος	ἢ σίδηρος ἀγάπης ἢ σκῦτος
[6]	κἂν ὅτι σοφός τις ἢ	μέτριος	τὰ ἤθη ἄνθρωπός τις ἦν.
[6]	τοῦ Ἰώβ, ἐν οἷς ὁ	κύριος	διὰ λαίλαπος καὶ νεφελῶν εἶπε
[6]	ἑξηκοστῷ καὶ ἑβδόμῳ ψαλμῷ ὅτι	Κύριος	δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει
[6]	τοιωνδὶ ψυχῶν κατὰ τὸ Ἰδοὺ	κύριος	εἰσπορεύεται ὡς πῦρ χωνευτηρίου καὶ
[6]	ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ	κύριος	Ἰησοῦς ἀναλοῖ τῷ πνεύματι τοῦ
[6]	καὶ ὁ σωτὴρ ἡμῶν καὶ	κύριος	λόγος τοῦ θεοῦ τὸ μέγεθος
[6]	τὸν τρόπον τοῦτον· Ἰδὼν δὲ	κύριος	ὁ θεὸς ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ
[6]	τό· Καὶ νῦν Ἰσραήλ, τί	κύριος	ὁ θεός σου αἰτεῖ παρὰ
[6]	Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος	κύριος	ὁ θεὸς ὑμῶν» καὶ μανθάνων
[6]	ἐπιστρέψωμεν πρὸς κύριον» ὁ δὲ	κύριος	τὸ πνεῦμά ἐστι» περιαιρεῖται τὸ»
[6]	μὴ ἥλιος ἀλλ´ αὐτὸς ὁ	κύριος	φῶς» ἔσται αὐτοῖς αἰώνιον, καὶ
[6]	γενεὰς πρεσβύτερος αὐτοῦ ἦν— τό·	Κύριος	φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου,
[6]	ἡμῖν, ἀλλ´ ὡς ὠνόμασεν ὁ	γνήσιος	τοῦ Ἰησοῦ μαθητὴς λέγων· Τότε
[6]	παρὰ τῷ Φερεκύδῃ γέγονεν Ὀφιονεύς,	αἴτιος	γενόμενος τοῦ ἐκβληθῆναι τοῦ θείου
[6]	τῇ κακίᾳ καὶ μὴ ἀνταγωνιζομένοις	αἴτιος;	Ἔτι δὲ ὁ ἐν τῷ
[6]	εἶπε καὶ τό· Εἰ μὲν	ἐναντίος	τις ἦν τῷ μεγάλῳ θεῷ
[6]	ἔστι γάρ τις λόγος ἀληθής,	ἐναντίος	τῷ τολμήσαντι γράφειν τῶν τοιούτων
[6]	υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ	υἱὸς	ἀποκαλύψῃ. Οὔτε γὰρ τὸν ἀγένητον
[6]	Ἀλλ´ ὡς ἀποδεδώκαμεν, καὶ ὁ	υἱὸς	δυσθεώρητος, ἅτε ὢν λόγος θεός,
[6]	εἴη ἀθάνατος ὁ τοῦ θεοῦ	υἱός.	Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ φύρει τὸν
[6]	ἐστιν ἀπὸ τοῦ θεοῦ ὁ	υἱὸς	ἐν ἀνθρωπίνῳ γεγονὼς σώματι, οὐδ´
[6]	μὲν δημιουργὸς τοῦδε τοῦ παντὸς	υἱός	ἐστι τοῦ θεοῦ, ὁ δὲ
[6]	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων μόνος	υἱὸς	θεοῦ. Οἱ γὰρ ὁμοίως Κέλσῳ
[6]	τῆς διαμέτρου ἐπεγέγραπτο πατὴρ καὶ	υἱός»	καὶ μεταξὺ τοῦ μείζονος, ἐν
[6]	Ἰωσὴφ τοῦ τέκτονος» νομισθεὶς εἶναι	υἱὸς	καὶ μηδὲ γράμματα μεμαθηκὼς οὐ
[6]	τὸν πατέρα εἰ μὴ ὁ	υἱὸς	καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς
[6]	ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ	υἱὸς	τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ
[6]	Ἰησοῦ ἀπόστολοι οὐδ´ αὐτὸς ὁ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ. ~Ἑξῆς δὲ τῷ
[6]	μεγάλην, ὁ δὲ καὶ αὐτὸς	υἱὸς	τοῦ θεοῦ. Οὐδαμοῦ γὰρ τῆς
[6]	αἰνιττόμενος ἐν τῷ περὶ τῆς	κλίμακος	λόγῳ· περὶ ἧς καὶ τῷ
[6]	οὐσιωδῶς ἀγαθῷ ἀγαθὸν τὸ κατὰ	συμβεβηκὸς	καὶ ἐξ ἐπιγενήματος ἀγαθόν· ὅπερ
[6]	ἑαυτοῦ καταπέμψαι, τί ἐδεῖτο εἰς	γυναικὸς	γαστέρα ἐμπνεῖν; Ἐδύνατο γὰρ ἤδη
[6]	Οἷον περὶ μὲν ἀνδρὸς καὶ	γυναικὸς	λέλεκται· Οὐκέτι εἰσὶ δύο ἀλλὰ
[6]	καὶ μεμιάσθαι εἴτε γενομένην ἐν	γυναικὸς	σώματι, ἕως περιπλασθῇ αὐτῇ τὸ
[6]	φύρειν τὰ παρακούσματα ὁ Κέλσος.	Εἰκὸς	γὰρ ὅτι, εἴ τι ἤκουσεν
[6]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν σημαινόμενα·	εἰκὸς	ἐντεῦθεν ἤτοι τὸν Κέλσον ἐπαποροῦντα
[6]	σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι, καὶ οὐκ	ἀπεικός	ἐστιν ἀφ´ ἑαυτοῦ ταῦτα κεκομικέναι
[6]	γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς	νῖκος»	Κάθοδον δὲ αὖθις στενὴν τάχα
[6]	ὀνόμασι διαφορὰν δοῦναι ποιότητος γλυκύτητος	φοίνικος	καὶ γλυκύτητος ἰσχάδος; Τίς δὲ
[6]	Τοῦτο μὲν ἤδη καὶ ὡς	μαντικὸς	λέγει περὶ αὐτῶν, οὐχ ὁρῶν
[6]	πνεύματος τοῦ θεοῦ ὁ Κέλσος—	ψυχικὸς	γὰρ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ
[6]	εἰκὼν» μὲν τοῦ θεοῦ» ὁ	πρωτότοκος	πάσης κτίσεώς» ἐστιν ὁ αὐτολόγος
[6]	τῆς ζωῆς ξύλον καὶ ἀνάστασιν	σαρκὸς	ἀπὸ ξύλου, διότι οἶμαι ὁ
[6]	τοῖς εἰρημένοις φησὶ λέγεσθαι ἀνάστασιν	σαρκὸς	ἀπὸ ξύλου, παρακούσας οἶμαι τοῦ
[6]	καὶ κινεῖ τὸ σῶμα οὐ	πεφυκὸς	ἀφ´ ἑαυτοῦ κινεῖσθαι ζωτικῶς, οὕτως
[6]	ἀπὸ ξύλου, διότι οἶμαι ὁ	διδάσκαλος	αὐτῶν σταυρῷ ἐνηλώθη καὶ ἦν
[6]	ἤτοι ἐπεὶ σταυρῷ ἐνηλώθη ὁ	διδάσκαλος	ἡμῶν ἢ ἐπεὶ τέκτων ἦν
[6]	δὲ τὰ ἐναντία ὁ σὸς	διδάσκαλος	Ἰησοῦς καὶ ὁ Ἰουδαίων Μωϋσῆς
[6]	βιβλίου μέχρι τοῦ Αὕτη ἡ	βίβλος	γενέσεως ἀνθρώπων» ἐν οἷς πεπειράμεθα
[6]	τούτοις ἐπιφέρει τὸ Αὕτη ἡ	βίβλος	γενέσεως ἀνθρώπων, ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν
[6]	κοσμοποιΐαν παρετιθέμεθα τὸ Αὕτη ἡ	βίβλος	γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε
[6]	εἰσὶν ἁλωτοί. Ἀληθῶς γὰρ Παρεμβαλεῖ	ἄγγελος	κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν
[6]	ἐν ᾗ θρῆνος» ἦν καὶ	μέλος	καὶ οὐαί» καὶ προστάξαντος αὐτῷ
[6]	τὴν ἐκκλησίαν κινεῖ καὶ ἕκαστον	μέλος	τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας, οὐδὲν
[6]	τῆς ψυχῆς τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν,	τέλος	δὲ τὴν θείαν· ἥτις καὶ
[6]	τῷ δι´ αὐτοῦ» καὶ τὸ	τέλος	ἐν τῷ εἰς αὐτόν» Ἀληθῶς
[6]	ἢ τοῖς τε ἀνθρώποις μέγα	ὄφελος	γράψαι καὶ τὴν φύσιν εἰς
[6]	ὁσάκις ἐν ταῖς θείαις παρελήφθη	κάμηλος	γραφαῖς καὶ ἐπὶ τίνων, ἵνα
[6]	ἄν, τί δή ποτε παρελήφθη	κάμηλος,	τὸ τῶν ζῴων ὅσον ἐπὶ
[6]	ἔθνη Χαλδαίους, ἀφ´ ὧν ἡ	ἀπατηλὸς	γενεθλιαλογία νενέμηται τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ
[6]	δὲ τῆς κοινῆς αὐτῶν τομῆς	κύκλος	ἦν, ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο γνῶσις»
[6]	Μωϋσέως δὲ Ἐξόδῳ ὀλεθρευτὴς τίς	ἄλλος	εἴη ἢ ὁ τοῦ ὀλέθρου
[6]	ᾧ ἐπεγέγραπτο γνῶσις» κατωτέρω δὲ	ἄλλος,	ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο σύνεσις» Καὶ
[6]	τοῦ εἴδους αὐτοῦ· ἐὰν δὲ	ἄλλος	προφήτης ὡραιότητα καὶ κάλλος εἶναι
[6]	αὐτοῦ οὐχ ὁρώμενον. Τίς δ´	ἄλλος	σῶσαι καὶ προσαγαγεῖν τῷ ἐπὶ
[6]	καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος·	ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον,
[6]	ὅτι Οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος,	ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον
[6]	δὲ ἄλλος προφήτης ὡραιότητα καὶ	κάλλος	εἶναι λέγῃ περὶ αὐτόν, οὐκέτι
[6]	ἐχρῆν ἢ κατὰ μέγεθος ἢ	κάλλος	ἢ ἀλκὴν ἢ φωνὴν ἢ
[6]	καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος»	καὶ τὸ ἑξῆς, καὶ ὁ
[6]	τό· Οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος»	ὁτὲ δὲ οὕτως ἔνδοξον καὶ
[6]	ὅτι οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος»	σαφὲς ὅτι τὸ ἀπὸ τῆς
[6]	λόγος οὐκ ἔχει εἶδος οὐδὲ	κάλλος»	τὸ γὰρ εἶδος αὐτοῦ» τοῖς
[6]	καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος.	Τοῖς μέντοι ἐκ τοῦ ἀκολουθεῖν
[6]	καὶ Μωϋσέως αὐτοῦ Ἰὼβ ὁ	διάβολος»	ἀναγέγραπται παρίστασθαι τῷ θεῷ καὶ
[6]	ζυγὸς τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ κατευθυνεῖ·	δόλος	ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ
[6]	πνευματικά· οἷον ἐὰν λέγῃ ὁ	Παῦλος·	Ἀλλ´ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ
[6]	ἔστιν ἀπὸ θεοῦ, σαφῶς ὁ	Παῦλος	διδάσκει λέγων· Ἡ πεισμονὴ οὐκ
[6]	μὴ σεμνότατα περὶ τούτων ὁ	Παῦλος	ἐκτίθεται καὶ οὐκ ἀξίως χλεύης
[6]	πάντα αὐτοῦ· ὁ δ´ ἡμέτερος	Παῦλος	Ἐξ αὐτοῦ» λέγει καὶ δι´
[6]	καὶ πεποιηκέναι· ἀλλὰ καὶ ὁ	Παῦλος	ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ
[6]	γε τῶν λόγων παιδευθεὶς ὁ	Παῦλος	ἡμῶν καὶ ποθῶν τὰ ὑπερκόσμια
[6]	φησι περὶ τῶν τοιούτων ὁ	Παῦλος	ὅτι Ἀποκαλύπτεται ὀργὴ θεοῦ ἀπ´
[6]	τῶν ἀνθρώπων. ~Λέγει δὲ ὁ	Παῦλος	περὶ τούτου τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου
[6]	ἡμερῶν, περὶ ὧν εἶπεν ὁ	Παῦλος	τό· Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι
[6]	εὕρομεν πλάσματα ἀνθρώπων, ὡς ὁ	Παῦλος	ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων εἰς τὰς οἰκίας
[6]	διεξόδου. Τοιόνδε τὸ σύμβολον· κλῖμαξ	ἑπτάπυλος,	ἐπὶ δ´ αὐτῇ πύλη ὀγδόη.
[6]	ὑπήκοον νοῦν σύμβολον, παροδεύειν σὴν	ἕτοιμος	ἀρχήν· κατίσχυσας τὸν ἀπὸ σοῦ
[6]	Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ	νόμος	σου, καὶ φῶς ταῖς τρίβοις
[6]	γένηται· καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ	ἄνομος,	ὃν ὁ κύριος Ἰησοῦς ἀναλοῖ
[6]	περιγραφὴν εἴληφεν ὁ ἕκτος ἡμῶν	τόμος,	αὐτοῦ που καταπαύσαντες τὸν λόγον
[6]	ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ	ΤΟΜΟΣ	ΕΚΤΟΣ. ~Ἕκτον τοῦτον ἐνιστάμενοι λόγον
[6]	ἐωσμένος ἢ ἀγχόνῃ πεπνιγμένος ἢ	σκυτοτόμος	ἢ λιθοξόος ἢ σιδηρεύς, ἦν
[6]	ζωῆς, ἠκολούθησεν ἄν, εἰ μὲν	σκυτοτόμος	ἦν, λέγεσθαί τινα περὶ σκύτους
[6]	πρεσβύτερος αὐτοῦ ἦν— τό· Κύριος	φωτισμός	μου καὶ σωτήρ μου, τίνα
[6]	ἡ μετὰ τὴν ὅσον ὁ	κόσμος	συνέστηκεν ἐνεργουμένην κοσμοποιΐαν τοῦ σαββάτου
[6]	ὁ γὰρ πολὺς τῶν ἀνθρώπων	κόσμος	χρησίμως καὶ τοῦτον ἤνεγκεν— ἀλλὰ
[6]	ὁ Κέλσος, ἀφ´ ὧν ἡ	παρώνυμος	τοῦ ἔθνους αὐτῶν μαγεία καὶ
[6]	ὃς κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν	ἄμωμος»	ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ,
[6]	ἀπομνημονευμάτων· ἐν οἷς ὁ μὴ	Χριστιανὸς	ἀλλὰ φιλόσοφος ἔφησεν ἁλῶναι ὑπὸ
[6]	ὁ θεὸς Ἰησοῦς. Οὐδεὶς οὖν	Χριστιανὸς	ἀποκρίνεται τῷ Κέλσῳ ἤ τινι
[6]	δογμάτων. Εἴποι δ´ ἂν ὁ	Χριστιανὸς	πρὸς Κέλσον οὐδὲν ἐναργὲς καὶ
[6]	πρὸς αὐτὸν σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα ὅτι	ἱκανός	ἐστιν ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,
[6]	τίς ὁ ἐν ἀρχῇ» γενόμενος	οὐρανὸς	καὶ γῆ καὶ τὸ τῆς
[6]	καὶ ὢν ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ	στέφανος	κάλλους» ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ
[6]	ἐπώνυμά ἐστι τοῦ αὐτοῦ καὶ	ἑνὸς	θεοῦ· ὅπερ μὴ συνέντες οἱ
[6]	ἀλλήλων δέκα συνδουμένων δὲ ὑφ´	ἑνὸς	κύκλου, ὃς ἐλέγετο εἶναι ἡ
[6]	πάντα ὑποσχόμενον αὐτοῖς, τὸν τὸ	γένος	αὐτῶν αὐξήσειν μέχρι περάτων γῆς
[6]	διϋπνίσας ῥύσασθαι τὸ τῶν ἀνθρώπων	γένος	ἐκ κακῶν, τί δή ποτε
[6]	ὃν τὸ τῆς ἀληθοῦς ἐπιστήμης	γένος	τοῦτον ἔχει τὸν τόπον. Καὶ
[6]	αἰτίας ἐπιπληρώσαντα ἀεὶ δὲ τὸ	γένος	τῶν ἀνθρώπων εὐεργετήσαντα. Οὐδὲν γὰρ
[6]	καὶ μειζόνων ἀπατήσας τὸ θηλύτερον	γένος·	ᾧ συνηκολουθηκέναι λέγεται καὶ ὁ
[6]	εἰς αὐτόν» Ἀληθῶς δὲ ἐξ	οὐδενὸς	ὁ θεός. Ἐπεὶ δέ φησιν
[6]	γὰρ τὸ ἀπαιτεῖν, δεῖται δὲ	οὐδενὸς	ὁ θεός. Καὶ τούτοις προστίθησιν
[6]	οὐ παρὰ τοῦτο ὁ λόγος	κενός	ἐστι σοφίας. ~Εἶτά φησι μετὰ
[6]	ἑξῆς, ἐν οἷς μιᾷ λέξει	ἀποφηνάμενος	καὶ μηδὲ κατὰ τὸ πιθανόν
[6]	σοφία ὁ Χριστός, ἐπιστήσει ὁ	δυνάμενος.	~Εἶτά φησιν ὅτι ὁρᾷς ὅπως
[6]	ὑπεξάξοντα, τοῦτον ἁλόντα ἐκδικῆσαι μὴ	δυνάμενος.	Ἑξῆς δὲ τούτοις ὡσπερεὶ πρὸς
[6]	δὲ Ταβιτί. Ἐξετάσει δὲ ὁ	δυνάμενος,	μή πῃ καὶ περὶ τούτων
[6]	καὶ μετρίως ἐφιστάνειν τοῖς πράγμασι	δυνάμενος	τὸν Κέλσον γελάσαι, οὐ τῶν
[6]	δαίμων ἐπικρατεῖ θρασυνομένων τῶν γηγενῶν.	Ἀποδεξάμενος	δὲ τὰ Ἑλλήνων πλάσματα ἐπιλέγει
[6]	υἱὸν τοῦ θεοῦ· ἵν´ ἐκεῖθεν	ἀρξάμενος	σωματικῶς δυνάμει καὶ πνεύματι ἀνατείλῃ
[6]	ἦν τῷ μεγάλῳ θεῷ θεὸς	κατηραμένος	ὁ ταῦτα ποιῶν παρὰ γνώμην
[6]	ὑποβάλλει ἡ αἴσθησις αὐτῶν, κἂν	βιασάμενος	ὁ λόγος εὕρῃ ὅτι γενητά
[6]	ἐκθέμενος τὰ τοιαῦτα καὶ μὴ	παραμυθησάμενος,	τίνα τρόπον ἐκεῖνα μὲν λόγου
[6]	ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» καὶ	γευσάμενος	ἐν τῷ ὁδεύειν τῆς ἀπὸ
[6]	ὅτι ὁρᾷς ὅπως Πλάτων, καίτοι	διαβεβαιωσάμενος	ὅτι ῥητὸν» οὐκ ἔστιν, ὅμως,
[6]	κατὰ Μαρκίωνος λεγόμενα καὶ μὴ	ἐπισημειωσάμενος	ὅτι πρὸς αὐτὸν λέγει φησί·
[6]	Ἑρμῆν· ὁ δὲ λόγος, ἄϋπνον	ἐπιστάμενος	φύσιν τὴν τοῦ θεοῦ, διδασκέτω
[6]	εἴπερ ἐστὶν ἡ φωνὴ ἀὴρ	πεπληγμένος	ἢ πληγὴ ἀέρος ἢ εἶδος
[6]	εἰς βάραθρον ἐωσμένος ἢ ἀγχόνῃ	πεπνιγμένος	ἢ σκυτοτόμος ἢ λιθοξόος ἢ
[6]	εἰς βάραθρον ἐωσμένος ἢ ἀγχόνῃ	πεπνιγμένος,	ἦν ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς
[6]	εἶναι υἱὸν θεοῦ, κἂν ᾖ	δεδεμένος	ἀτιμότατα ἢ κεκολασμένος αἴσχιστα, κἂν
[6]	Ἐδυνάμην δὲ καὶ ἄλλα πλείονα	παραθέμενος	παραστῆσαι ὅτι ἴσμεν μὲν τὰ
[6]	Κέλσος καὶ πολλὰ τῶν Πλάτωνος	παρατιθέμενος	ἑκὼν οἶμαι σιωπᾷ τὸν περὶ
[6]	δὲ ὁ τὸν στωϊκὸν λόγον	ἐκτιθέμενος	καὶ μὴ προσποιούμενος τὰ περὶ
[6]	λόγῳ, οὐ μὴν πάνυ συνετῶς.	Ἐκτιθέμενος	οὖν τὰ κατὰ Μαρκίωνος λεγόμενα
[6]	ἐποίησα αὐτούς» τὰ μὴ γεγραμμένα	ἐκτιθέμενος	ὡς δηλούμενα ἀπὸ τῶν γεγραμμένων.
[6]	τοῦ κέντρου αὐτοῦ κατέγραψε, δὶς	ἐκθέμενος	αὐτοῦ τὸ ὄνομα. Ἔτι δὲ
[6]	καὶ Ὥρου καὶ Ὀσίριδος. Εἶτ´	ἐκθέμενος	τὰ τοιαῦτα καὶ μὴ παραμυθησάμενος,
[6]	πρῶτον ἰδέᾳ λέοντος μεμορφωμένον, οὐκ	ἐκθέμενος,	τίνα αὐτὸν ὀνομάζουσιν οἱ ἀληθῶς
[6]	ἐν τοῖς πάντων ὀφθαλμοῖς ἐπονειδιστότατα	κεκαλινδημένος,	οὐδέ φαμεν· Ταύτῃ καὶ μᾶλλον
[6]	αὐτοῖς» καὶ πάλιν· Λαὸς ὁ	καθήμενος	ἐν σκότει φῶς εἶδε μέγα»
[6]	πᾶσι θεόν. Λαὸς» γὰρ ὁ	καθήμενος	ἐν σκοτίᾳ» ὁ τῶν ἐθνῶν,
[6]	ταπεινοῦ καὶ κεκοσμημένου ταπεινὸς καὶ	κεκοσμημένος»	ἐστὶν ὁ κεκοσμημένος μὲν διὰ
[6]	ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος» ἐστὶν ὁ	κεκοσμημένος	μὲν διὰ τὸ πορεύεσθαι ἐν
[6]	μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται ταπεινὸς καὶ	κεκοσμημένος»	οὐχ ὁρῶν ὅτι παρὰ τοῖς
[6]	ὅτι Ἰησοῦς ὁ παρὰ Ἰουδαίοις	γεγενημένος	καὶ ἀνατεθραμμένος καὶ Ἰωσὴφ τοῦ
[6]	ἀληθείᾳ καὶ σοφίᾳ. Κυριώτερον δὲ	ἀντικείμενός	ἐστιν ὁ πρῶτος πάντων εἰρηνευόντων
[6]	ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ	ἀντικείμενος	καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον
[6]	μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνήν ἐστιν	ἀντικείμενος.	Πᾶς δὲ ὁ τὴν κακίαν
[6]	τῇ ἀρετῇ σατανᾶς ἐστι, τουτέστιν	ἀντικείμενος	τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ, ὄντι
[6]	καὶ τὸ φῶς σκότος» καὶ	ὑποκείμενος	τῷ καλῶς εἰρημένῳ ὑπὸ Ἡσαΐου
[6]	τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ	γεγραμμένος·	κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος»
[6]	ὁ παρὰ Ἰουδαίοις γεγενημένος καὶ	ἀνατεθραμμένος	καὶ Ἰωσὴφ τοῦ τέκτονος» νομισθεὶς
[6]	ἐπὶ τῶν γονάτων καὶ πρηνὴς	ἐρριμμένος,	ἐσθῆτα δυστήνων ἀμφισκόμενος καὶ κόνιν
[6]	εἴπερ ἔτυχεν ἐκεῖνος κατὰ κρημνοῦ	ἐρριμμένος	ἢ εἰς βάραθρον ἐωσμένος ἢ
[6]	εἰ ἔτυχεν ἐκεῖνος ἀπὸ κρημνοῦ	ἐρριμμένος	ἢ εἰς βάραθρον ἐωσμένος ἢ
[6]	ἀρχοντικῶν λέγεσθαι θεὸν κατηραμένον. Εἶτ´	ἐπιλαβόμενος	τῆς λέξεως εὐλόγως κατηγορεῖ τῶν
[6]	καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται.	~Ὑπιδόμενος	δ´ ἑξῆς ὁ Κέλσος τάχα
[6]	ἡττᾶται ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ	κολαζόμενος	ὑπ´ αὐτοῦ διδάσκει καὶ ἡμᾶς
[6]	μήτε τιθεὶς τὰς λέξεις μήτ´	ἀγωνιζόμενος	πρὸς αὐτάς· οὐ γὰρ εἶχεν
[6]	ἐπιδείξεται μεγάλα ἔργα καὶ θαυμαστά,	σφετεριζόμενος	τὴν τοῦ θεοῦ δόξαν· οἷς
[6]	μηδ´ ἀκηκοέναι. ~Μετὰ ταῦτα ὡσπερεὶ	ἐπιλαθόμενος	ὅτι κατὰ Χριστιανῶν αὐτῷ πρόκειται
[6]	τὸν κόσμον δημιουργούμενον, καὶ ἑαυτοῦ	ἐπιλαθόμενος	τούτοις ἐπιφέρει τὸ Αὕτη ἡ
[6]	ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ συνάπτει,	οἰόμενος	ἡμᾶς λέγοντας πνεῦμα» εἶναι τὸν
[6]	τὰ πράγματα παίζει καὶ βωμολοχεῖ	οἰόμενος	μίμους γράφειν ἤ τινα σκώμματα,
[6]	κατ´ αὐτὸν νόμου θεὸν καὶ	οἰόμενος	Χριστιανοὺς εἶναι τοὺς ταῦτα λέγοντάς
[6]	καὶ πρηνὴς ἐρριμμένος, ἐσθῆτα δυστήνων	ἀμφισκόμενος	καὶ κόνιν ἐπαμώμενος. Ὁ γὰρ
[6]	Πᾶς δὲ ὁ τὴν κακίαν	ἑλόμενος	καὶ τὸν κατ´ αὐτὴν βίον
[6]	γε λαλούμενος καὶ ὡς σὰρξ»	ἀπαγγελλόμενος	ἐφ´ ἑαυτὸν καλεῖ τοὺς ὄντας
[6]	περὶ αὐτοῦ. Ὁ δὲ πάντ´	ἐπαγγελλόμενος	εἰδέναι Κέλσος καὶ πολλὰ τῶν
[6]	τις οὖν καὶ πρὸς ταῦτα,	βουλόμενος	ἀπαντᾶν τῷ Κέλσῳ, ὅτι καὶ
[6]	περὶ μαγείας φαμὲν ὅτι ὁ	βουλόμενος	ἐξετάσαι, πότερόν ποτε καὶ φιλόσοφοι
[6]	χρὴ καὶ λέγειν; Ὁ δὲ	βουλόμενος	κατηγορεῖν ὡς τερατείας ἱστορουμένης περὶ
[6]	φιλαλήθεσιν ἐξετάσεως. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις	βουλόμενος	ὁ Κέλσος πολυμάθειαν ἑαυτοῦ ἐπιδείξασθαι
[6]	νοητὰ καὶ μὴ βλεπόμενα» καὶ	βουλόμενος	πρὸς τῇ ἐκείνων θέᾳ γενέσθαι
[6]	ἀνταγείροντας. Εἶθ´ ἑξῆς τούτοις ἐκτίθεσθαι	βουλόμενος	τὰ αἰνίγματα, ὧν οἴεται παρακηκοότας
[6]	ταύτῃ. ~Ἐπεὶ δ´ ἑξῆς ἐξευτελίσαι	βουλόμενος	τὰ περὶ βασιλείας θεοῦ γεγραμμένα
[6]	ὅτι δὴ ὁ μέγιστος θεός,	βουλόμενός	τι ἀνθρώπους ὠφελῆσαι, τὸν ἀντιπράσσοντα
[6]	ὁ θεός, οὐ μόνῳ αὐτῷ	καταλαμβανόμενος	ἀλλὰ καὶ ᾧ ἂν αὐτὸς
[6]	ἑλληνικώτερον ὑπό τινων ὀνομασθεὶς Σατανᾶς	μεταλαμβανόμενος	εἰς ἑλλάδα φωνήν ἐστιν ἀντικείμενος.
[6]	καλεῖσθαι; Οὐ γὰρ ἡγοῦμαι ὅτι	μεταλαμβανόμενος	εἰς ἑλλάδα φωνὴν ὁ Γογγόσυρος
[6]	γινόμενος ἡμῶν, σκηνώσας δὲ καὶ	γενόμενος	ἐν ἡμῖν οὐκ ἔμεινεν ἐπὶ
[6]	Καὶ Ἰωάννης δὲ ὕστερον ἐκείνου	γενόμενος	λέγει ὅτι ὃ γέγονεν» ἐν
[6]	κατασκευάσαι, τίς ὁ ἐν ἀρχῇ»	γενόμενος	οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ τὸ
[6]	γινώσκομεν. Σὰρξ» οὖν ἐγένετο» καὶ	γενόμενος	σὰρξ» ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» οὐκ
[6]	ἐστιν ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,	γενόμενος	τοῖς ζητοῦσιν αὐτὸν ἢ τοῖς
[6]	τῷ Φερεκύδῃ γέγονεν Ὀφιονεύς, αἴτιος	γενόμενος	τοῦ ἐκβληθῆναι τοῦ θείου παραδείσου
[6]	εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν,	γενόμενος	ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ
[6]	καὶ μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ τοσόνδε	τεκταινόμενος	τῇ δευτέρᾳ δ´ αὖθις τοσῷδε
[6]	ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» οὐκ ἔξω	γινόμενος	ἡμῶν, σκηνώσας δὲ καὶ γενόμενος
[6]	τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ	ὑπεραιρόμενος	ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ
[6]	ταῦτα εἴτε τινὰ μείζονα τούτων	αἰνιττόμενος	ἐν τῷ περὶ τῆς κλίμακος
[6]	γὰρ κατὰ τὸν προφήτην ταπεινοφρονῶν,	πορευόμενος	ἐν μεγάλοις καὶ θαυμασίοις» τοῖς
[6]	ἔχων εὐθείᾳ περαίνει κατὰ φύσιν	περιπορευόμενος·	τῷ δ´ ἀεὶ ξυνέπεται δίκη
[6]	ἐκθεὶς εὐδαίμονος βίου, ὡς οὐ	κωλυόμενος	εὐδαιμονεῖν ἀπὸ τῆς παντελοῦς ἀκτημοσύνης,
[6]	ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων	ἐχόμενος	ξυνέπεται ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος» οὐχ
[6]	κἂν ᾖ δεδεμένος ἀτιμότατα ἢ	κεκολασμένος	αἴσχιστα, κἂν χθὲς καὶ πρώην
[6]	ἦν ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς	ἀναπεπλασμένος	κρημνὸς ζωῆς ἢ βάραθρον ἀναστάσεως
[6]	κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ εἰς βάραθρον	ἐωσμένος	ἢ ἀγχόνῃ πεπνιγμένος ἢ σκυτοτόμος
[6]	κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ εἰς βάραθρον	ἐωσμένος	ἢ ἀγχόνῃ πεπνιγμένος, ἦν ἂν
[6]	δεύτερος δὲ μετὰ τὸν Ἰωάννην	δεικνύμενος	ὑπ´ αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς, ᾧ
[6]	ἂν ἵκοιτο γῆν ὀλιγηπελέων· καὶ	διηγούμενός	γε τὰ ὁμηρικὰ ἔπη φησὶ
[6]	ὑπὸ τοῦ πρὸς ἐκεῖνα πόθου	βοηθούμενος	πᾶσαν θλῖψιν τὸ οὐδὲν καὶ
[6]	φύρων αἱρέσεις αἱρέσεσι καὶ μὴ	ἐπισημειούμενος	ὅτι τάδε μὲν ἄλλης αἱρέσεώς
[6]	στωϊκὸν λόγον ἐκτιθέμενος καὶ μὴ	προσποιούμενος	τὰ περὶ ἀδιαφόρων μεμαθηκέναι εἰς
[6]	βεβαίαν εἶναι τὴν φύσιν αὐτοῦ	προκαλούμενος	καὶ τὸν δίκαιον ἐπὶ τὰ
[6]	θεὸς ἦν» Καὶ σωματικῶς γε	λαλούμενος	καὶ ὡς σὰρξ» ἀπαγγελλόμενος ἐφ´
[6]	τῶν πόνων καιρὸν μηδαμῶς μὲν	βαρούμενος	ὑπ´ αὐτῶν, ἐπελαφρίζων δὲ διὰ
[6]	λόγων. ~Εἶθ´ ἑξῆς ὡς Χριστιανοῖς	λοιδορούμενος	καὶ κατηγορῶν τῶν κατηραμένον εἰπόντων
[6]	πνεῦμά ἐστιν» Εἰ δ´ ὁ	κολλώμενος	τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι»
[6]	σοφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ, ὅτι Ὁ	κολλώμενος	τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστιν»
[6]	ἐσθῆτα δυστήνων ἀμφισκόμενος καὶ κόνιν	ἐπαμώμενος.	Ὁ γὰρ κατὰ τὸν προφήτην
[6]	ἔμπροσθεν» καὶ ὄπισθεν, ἐν ᾗ	θρῆνος»	ἦν καὶ μέλος καὶ οὐαί»
[6]	γαμοῦντες καὶ θυγατράσι μιγνύμενοι ἔνθεον	ἔθνος	εἶναι τῷ Κέλσῳ δοκοῦσιν, ἀλλὰ
[6]	ἐνθεώτατον εἰπεῖν καὶ τὸ Αἰγυπτίων	ἔθνος,	καὶ ἐνθεώτατον ἐξ ἀρχῆς, τάχα
[6]	Πάνυ γοῦν ὅμοιος οὗτός τε	κἀκεῖνος	παῖς θεοῦ. ήθη δὴ υἱὸν
[6]	τὴν τέχνην. Ὡς εἰ ἔτυχεν	ἐκεῖνος	ἀπὸ κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ εἰς
[6]	σφάλματί φησιν ὅτι, εἴπερ ἔτυχεν	ἐκεῖνος	κατὰ κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ εἰς
[6]	τοῦ Χριστοῦ, ἐλαίῳ ἀγαλλιάσεως» Ἀλλ´	ἐκεῖνος	μὲν οὖν ὑπὲρ τοὺς μετόχους»
[6]	μεγάλοις» καὶ θαυμασίοις» ὑπὲρ αὐτόν·	ταπεινὸς	δέ, ἐπεὶ καὶ ἐν τούτοις
[6]	κατὰ Πλάτωνα ταπεινοῦ καὶ κεκοσμημένου	ταπεινὸς	καὶ κεκοσμημένος» ἐστὶν ὁ κεκοσμημένος
[6]	μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται	ταπεινὸς	καὶ κεκοσμημένος» οὐχ ὁρῶν ὅτι
[6]	ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ	ταπεινὸς	τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν
[6]	διδάσκει ὅτι ἀπὸ ἀμπέλου ὁ	οἶνος·	οὐ γὰρ ἀναφέρει ἡ γεῦσις
[6]	πηροῦσθαι ὑπὸ τῶν Κέλσου ἤ	τινος	ἀλλοτρίου θεοσεβείας λόγων· οἱ δ´
[6]	ἐν τοῖς Κριταῖς υἱοὶ Βελίαρ	τίνος	ἄλλου ἢ τούτου λέγονται εἶναι
[6]	πονηροὺς καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς καί	τινος	ἀμυντικῆς δυνάμεως. Ἄπειροι γάρ εἰσι
[6]	λέγειν κολάζεσθαι καὶ βλάπτεσθαι ὄψιν,	τίνος	ἂν ἄλλου φήσωμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς
[6]	ταῖς αἱρέσεσιν εἶπε τό· Προυνικοῦ	τινος	δύναμιν ῥέουσαν παρθένου. Ψυχὴ δὲ
[6]	ἡμᾶς τοὺς ὁμολογοῦντας οὐκ ἀλλοτρίου	τινὸς	εἶναι καὶ ξένου θεοῦ τόνδε
[6]	ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν, καὶ περιτομῆς	τινος	ἐν καθαρσίῳ τινὶ ἐκεῖ γεγενημένης
[6]	Εὐφράτου τοῦ πάνυ διηγήσατο καί	τινος	Ἐπικουρείου. Διαβεβαιούμεθα δὲ ἡμεῖς καὶ
[6]	Ἀντιχρίστου διδάσκων καὶ παριστὰς μετά	τινος	ἐπικρύψεως, τίνα τρόπον ἐπιδημήσει καὶ
[6]	τοῦ ὑπό τινων λέγεσθαι ἐκκλησίας	τινὸς	ἐπουρανίου καὶ κρείττονος αἰῶνος ἀπόρροιαν
[6]	ὁ θεὸς ἐποίει; Ἢ ἀκούσαντά	τινος	ἰδιωτικώτερον πρεσβεύοντος περὶ τῶν κατὰ
[6]	Παρακούσας δ´ οἶμαι μοχθηρᾶς αἱρέσεώς	τινος	καὶ κακῶς διηγησαμένης τὸ γενηθήτω
[6]	ἐκτίθεται καὶ οὐκ ἀξίως χλεύης	τινὸς	κἂν ἐλαχίστης· λέγει δὲ οὕτως·
[6]	μᾶλλον τῶν φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων περί	τινος	νομιζομένης ἐπιστήμης ἀνάληψιν κεκμηκότες περὶ
[6]	θεοῦ, ἀπρόσλογα γεγραφέναι καὶ χωρίς	τινος	νοῦ εἰρηκέναι τό· Ἔταξε τὰ
[6]	Ἐζωγραφεῖτο δὲ ὡς διάμετρος κύκλου	τινὸς	πυροειδοῦς ἡ φλογίνη ῥομφαία ὡς
[6]	ἐπιγείου καὶ περιτομῆς καὶ Προυνικοῦ	τινος	ῥέουσαν δύναμιν παρθένου καὶ ψυχὴν
[6]	τροπικῶς λεγομένου ἢ ὀργῆς ἤ	τινος	τῶν παραπλησίων. Ἀλλ´ οὐδ´ οὐσίας
[6]	φατε, ψυχαγωγεῖ καὶ δίκην ἀνδραποδιστοῦ	τινος	ὑπεξάγει; Τί δὲ ἀποδιδράσκειν ἀπὸ
[6]	τὴν ἐκείνου κοσμογένειαν σαυτῷ διά	τινος,	ὡς φῄς, τυπώδους ἀλληγορίας λαμβάνεις
[6]	τοῦ νεανίσκου· Οὗτος ἄρα ὁ	κύκνος	ἦν. Ἀλλὰ καὶ ὃν τρίτον
[6]	γε αὐτοῖς οἱονεὶ θαυμαστικῶς τό·	Σεμνός	γε ὁ θεὸς τῶν παρ´
[6]	ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς ἀναπεπλασμένος	κρημνὸς	ζωῆς ἢ βάραθρον ἀναστάσεως ἢ
[6]	ἦν ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς	κρημνὸς	ζωῆς ἢ βάραθρον ἀναστάσεως ἢ
[6]	καὶ υἱός» καὶ μεταξὺ τοῦ	μείζονος,	ἐν ᾧ ὁ μικρότερος ἦν,
[6]	αὐτοῦ κύκλον βραχὺν ἐχόμενον τοῦ	μείζονος	τῶν προτέρων, ἐγγεγραμμένον ἔχοντα ἀγάπην»
[6]	ἅτε τῶν πολλῶν οὐ χρῃζόντων	πλείονος	διδασκαλίας παρὰ τὴν περὶ τῆς
[6]	Ἅπερ ἐπεὶ πλείονά ἐστι καὶ	πλείονος	λόγου δεῖται τοῦ πρὸς αὐτά,
[6]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν πρὸ	πλείονος	χρόνου τῆς ἐνεστηκυίας πρὸς τὸν
[6]	κατ´ εἰκόνα θεοῦ» καὶ τῆς	εἰκόνος	αὐτοῦ» ὅτι εἰκὼν» μὲν τοῦ
[6]	τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν ὁμοιώματι	εἰκόνος	φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ
[6]	μέγα φρονοῦντας καὶ θεολογίᾳ ὁμοιώματι	εἰκόνος	φθαρτοῦ ἀνθρώπου» προσκυνοῦντας, εἰς τιμήν
[6]	παρ´ αὐτοῦ καὶ μαθεῖν. Οὐ	μόνος	δὲ μέγας καθ´ ἡμᾶς ἐστιν
[6]	δυσθεώρητος ὁ θεός· ἀλλ´ οὐ	μόνος	δυσθεώρητός ἐστι τινί, ἀλλὰ καὶ
[6]	περὶ Μωϋσέως πάλιν· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς	μόνος	πρὸς τὸν θεόν, οἱ δὲ
[6]	ἐπιδημήσας τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων	μόνος	υἱὸς θεοῦ. Οἱ γὰρ ὁμοίως
[6]	ἐκεῖνα ὅμοια τοῖς περὶ διαβόλου	δαίμονος	ἤ— ὅπερ φασὶν ἀληθέστερον— ἀνθρώπου
[6]	τῶν ὑπὸ τούτου τοῦ πονηροῦ	δαίμονος	καθελκομένων καὶ κατασπωμένων ἀπὸ θεοῦ
[6]	διάμετρον ἐναντίον υἱὸν τοῦ πονηροῦ	δαίμονος	καὶ Σατανᾶ καὶ διαβόλου. Εἶτ´
[6]	δέ· Ἀνὴρ νήπιος ἤκουσε πρὸς	δαίμονος	ὅκως περ παῖς πρὸς ἀνδρός.
[6]	φιλόσοφος Ἑλλήνων καὶ παράδειγμα ἐκθεὶς	εὐδαίμονος	βίου, ὡς οὐ κωλυόμενος εὐδαιμονεῖν
[6]	πάντες γὰρ οἱ τῆς τοῦ	χείρονος	διὰ τὴν κακίαν μερίδος ἐναντίοι
[6]	ὥσπερ ἐπακολουθεῖ τοῖς προηγουμένοις τοῦ	τέκτονος	ἔργοις τὰ ἑλικοειδῆ ξέσματα καὶ
[6]	καὶ ἀνατεθραμμένος καὶ Ἰωσὴφ τοῦ	τέκτονος»	νομισθεὶς εἶναι υἱὸς καὶ μηδὲ
[6]	λέγεσθαι ἐκκλησίας τινὸς ἐπουρανίου καὶ	κρείττονος	αἰῶνος ἀπόρροιαν εἶναι τὴν ἐπὶ
[6]	λόγος κάμνει οὐδ´ ὅσοι τῆς	κρείττονος	ἤδη καὶ θειοτέρας τάξεως ἔχονται·
[6]	τρόπον ἐκεῖνα μὲν λόγου ἔχεται	κρείττονος	ταῦτα δέ ἐστιν ἐκείνων παρακούσματα,
[6]	ὁ μὲν Κέλσος τὸν ἕκτον	κυνὸς	πρόσωπον ἔλεγεν ἱστορεῖσθαι ἔχειν παρ´
[6]	σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι» καί·	Λύχνος	τοῖς ποσί μου ὁ νόμος
[6]	ἐκκλησίας τινὸς ἐπουρανίου καὶ κρείττονος	αἰῶνος	ἀπόρροιαν εἶναι τὴν ἐπὶ γῆς
[6]	τοῦ θεοῦ ἀπὸ τοῦ ἐνεστῶτος	αἰῶνος	πονηροῦ» καὶ ἀπὸ τῶν πονηρῶν
[6]	καὶ πῇ μὲν ἀληθῶς τὰ	Μαρκίωνος	ἐκτίθεται πῇ δὲ κἀκείνων παρήκουσεν·
[6]	εἰπὼν τὰ περὶ τῆς γνώμης	Μαρκίωνος,	καὶ πῇ μὲν ἀληθῶς τὰ
[6]	πάλιν ἑαυτῷ ἐπιφέρει τὰ ὑπὲρ	Μαρκίωνος	καὶ τὰ κατ´ αὐτοῦ λέγων,
[6]	λόγῳ πεπροφητεῦσθαι αὐτόν, ἵνα κατηγορήσῃ	Μαρκίωνος	καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ, σαφῶς
[6]	συνετῶς. Ἐκτιθέμενος οὖν τὰ κατὰ	Μαρκίωνος	λεγόμενα καὶ μὴ ἐπισημειωσάμενος ὅτι
[6]	Ἀρίστωνος υἱοῦ ἀλλὰ φάσματος, ἐν	Ἀπόλλωνος	εἴδει προσελθόντος τῇ Ἀμφικτιόνῃ· καὶ
[6]	Γογγόσυρος τὴν ἐτυμολογίαν παρίστησι τοῦ	Ἀπόλλωνος,	ἢ ὁ Ἀπόλλων εἰς τὴν
[6]	ἐν οἷς θρηνεῖται ὁ βασιλεὺς	Βαβυλῶνος·	ἀφ´ ὧν οὐκ ὀλίγα τις
[6]	ἰδίων παραλυθησόμενον βούλημα ἐκ τῶν	Σίμωνος	μαθημάτων. Οἱ δὲ Δοσιθεηνοὶ οὐδὲ
[6]	καὶ τοῖς προφήταις, οὐ μόνον	Πλάτωνος	ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου καὶ τῆς
[6]	Ἰησοῦ ἀποστόλους τις, νεωτέρους γενομένους	Πλάτωνος,	ἀναγάγῃ τὸν Κέλσου λόγον, ὅρα
[6]	ταῦτά φημι ὅτι περὶ μὲν	Πλάτωνος	Ἀρίστανδρος οἶμαι ἀνέγραψεν ὡς οὐκ
[6]	ὁρῶν ὅτι παρὰ τοῖς πολὺ	Πλάτωνος	ἀρχαιοτέροις λέλεκται ἐν εὐχῇ τό·
[6]	πλείονες τῶν Πλατωνικῶν ἐν τῷ	Πλάτωνος	βίῳ τοιαῦτ´ εἰρήκασι· περὶ δὲ
[6]	Ἐκτίθεται δὲ καὶ ἀπὸ τῆς	Πλάτωνος	γεγραμμένης Σωκράτους ἀπολογίας ταῦτα· Ἐγὼ
[6]	τάχα ἐπεὶ μηδὲ ᾔδει αὐτά,	Πλάτωνος	δὲ λέξεις ἐκτίθεται ἀπό τε
[6]	δὲ καὶ ἄλλην λέξιν ἐκτίθεται	Πλάτωνος	δι´ ὧν φησιν, ἐρωτήσεσι καὶ
[6]	καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα» ἀπὸ	Πλάτωνος	εἰλήφαμεν, ἀλλὰ τούτων κρειττόνως εἰρημένα
[6]	τοῦ θεοῦ» φησὶν ἄντικρυς ἀπὸ	Πλάτωνος	εἰρῆσθαι, τοῦ Ἰησοῦ παραφθείραντος τὸ
[6]	Ἑρμείαν καὶ Ἔραστον καὶ Κορίσκον	Πλάτωνος	ἐπιστολῆς καὶ ταῦτα παραθήσομαι· Ἐράστῳ
[6]	οὕτως ἔχουσαν ἐκτίθεται ἀπὸ τῆς	Πλάτωνος	ἐπιστολῆς ὁ Κέλσος· Εἰ δέ
[6]	κατηγορεῖν ὡς τερατείας ἱστορουμένης περὶ	Πλάτωνος	καὶ Σωκράτους ἐκθήσεται καὶ τὸν
[6]	ὤνησεν, ἡ περικαλλὴς καὶ ἐπιτετηδευμένη	Πλάτωνος	καὶ τῶν παραπλησίως φρασάντων λέξις·
[6]	εὐδαιμόνων. ~Καὶ ἄλλην δὲ τοῦ	Πλάτωνος	λέξιν ἐκτίθεται ὁ Κέλσος οὕτως
[6]	προφητῶν γράμματα. Ἔχει δ´ ἡ	Πλάτωνος	λέξις, ἣν ὁ Κέλσος ἐξέθετο,
[6]	Οὕτω δὲ ἔχει ἡ τοῦ	Πλάτωνος	λέξις· Καὶ τὸν τῶν πάντων
[6]	δ´ αὐτὴν παράκουσμα εἶναι τῶν	Πλάτωνος	λόγων, ὅς φησι ποὺ ἐν
[6]	τις. Παρέθετο γὰρ πλειόνα μάλιστα	Πλάτωνος	ὁ Κέλσος, κοινοποιῶν τὰ δυνάμενα
[6]	μὴ καὶ αὐτὸς ὑπὸ τοῦ	Πλάτωνος,	ὃν πολλάκις ἐσέμνυνεν, ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι
[6]	τὸ ἀληθές, φημὶ ὅτι μᾶλλον	Πλάτωνος	οὗτοι ἑώρων ἀφ´ ὧν ἐλάμβανον
[6]	εἰδέναι Κέλσος καὶ πολλὰ τῶν	Πλάτωνος	παρατιθέμενος ἑκὼν οἶμαι σιωπᾷ τὸν
[6]	τοῦ καλῶς λελεγμένου ὑπὸ τοῦ	Πλάτωνος	περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ καὶ
[6]	παρ´ ἡμῖν Ἰουδαίων προφῆται ἀπὸ	Πλάτωνός	τι εἰληφέναι· πρεσβύτεροι γὰρ ἦσαν
[6]	ὡς οἴεται Κέλσος, παρακούσαντες τοῦ	Πλάτωνος	τοιαῦτ´ εἰρήκασι. Πῶς γὰρ οἷόν
[6]	ὥσπερ οὐ καθήκει τοῖς τὰ	Πλάτωνος	φιλοσοφοῦσιν ἀπολογεῖσθαι περὶ Ἐπικούρου καὶ
[6]	ἀκαίρως παραλαβὼν οὐ μόνον τὰ	Πλάτωνος,	ὡς ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ
[6]	δὴ καὶ Πλάτων ὁ τοῦ	Ἀρίστωνος	τὰ περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ
[6]	Ἀρίστανδρος οἶμαι ἀνέγραψεν ὡς οὐκ	Ἀρίστωνος	υἱοῦ ἀλλὰ φάσματος, ἐν Ἀπόλλωνος
[6]	καὶ τὰ παρ´ Αἰγυπτίοις περὶ	Τυφῶνος	καὶ Ὥρου καὶ Ὀσίριδος. Εἶτ´
[6]	ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος	ὑπήκοος	μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ»
[6]	κρατεῖν Ἰαλδαβαώθ, ἄρχων λόγος ὑπάρχων	νοὸς	εἰλικρινοῦς, ἔργον τέλειον υἱῷ καὶ
[6]	μὴ σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ	νοὸς	μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε διὰ πνεύματος
[6]	ἀγχόνῃ πεπνιγμένος ἢ σκυτοτόμος ἢ	λιθοξόος	ἢ σιδηρεύς, ἦν ἂν ὑπὲρ
[6]	περὶ σκύτους ἁγίου, εἰ δὲ	λιθοξόος,	περὶ λίθου μακαρίου, εἰ δὲ
[6]	ἐν οἷς ὁ κύριος διὰ	λαίλαπος	καὶ νεφελῶν εἶπε τῷ Ἰὼβ
[6]	Τίς δὲ ὢν ὤφθη καὶ	ποταπὸς	καὶ τίνα τρόπον καὶ τίνι
[6]	λαβόντες ἐπισκεψώμεθα, πῶς οὐκ ἂν	ἄτοπος	εἴη θεὸς ὁ πρῶτος καὶ
[6]	λαβών» καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς	ἄνθρωπος	ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι
[6]	κυρίου διδάξω ὑμᾶς. Τίς ἐστιν	ἄνθρωπος	ὁ θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας
[6]	θεοῦ ὁ Κέλσος— ψυχικὸς γὰρ	ἄνθρωπος	οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος
[6]	εἰκόνα» δὲ τοῦ θεοῦ» ὁ	ἄνθρωπος	πεποίηται, ἔτι δὲ καὶ ὅτι
[6]	ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ	ἄνθρωπος	τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς
[6]	τις ἢ μέτριος τὰ ἤθη	ἄνθρωπός	τις ἦν. Τί οὖν εἴη
[6]	καθ´ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον	βάρος	δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων
[6]	πώγωνα» τὰ σύμβολα τοῦ τελείου	ἀνδρὸς	Ἀαρών» καὶ ἔφθασε καταβαῖνον» τοῦτο
[6]	δαίμονος ὅκως περ παῖς πρὸς	ἀνδρός.	Ἐκτίθεται δὲ καὶ ἀπὸ τῆς
[6]	καὶ ὄντα. Οἷον περὶ μὲν	ἀνδρὸς	καὶ γυναικὸς λέλεκται· Οὐκέτι εἰσὶ
[6]	φημι ὅτι περὶ μὲν Πλάτωνος	Ἀρίστανδρος	οἶμαι ἀνέγραψεν ὡς οὐκ Ἀρίστωνος
[6]	φωνὴ ἀὴρ πεπληγμένος ἢ πληγὴ	ἀέρος	ἢ εἶδος ἀέρος ἢ ὅ
[6]	ἢ πληγὴ ἀέρος ἢ εἶδος	ἀέρος	ἢ ὅ τι δήποτε ὁρίζονται
[6]	κόσμῳ ἀνοίξας, παροδεύω τὴν σὴν	ἐλεύθερος	πάλιν ἐξουσίαν· ἡ χάρις συνέστω
[6]	Ἰαὼ καὶ πρῶτε δέσποτα θανάτου,	μέρος	ἀθώου, φέρων ἤδη τὸν ἴδιον
[6]	ἔνθεν εἰλικρινὴς πέμπομαι, φωτὸς ἤδη	μέρος	υἱοῦ καὶ πατρός· ἡ χάρις
[6]	ἑβραϊκὴ γραφὴ ὠνόμασεν Ἀζαζήλ, οὐδεὶς	ἕτερος	ἦν· ὃν ἀποπέμπεσθαι καὶ ἀποτροπιάζεσθαι
[6]	γοῦν κατέχουσιν, ὡς καὶ ὁ	ἡμέτερος	μαρτυρεῖ λόγος, οἱ φρονοῦντες ὅτι
[6]	τὰ πάντα αὐτοῦ· ὁ δ´	ἡμέτερος	Παῦλος Ἐξ αὐτοῦ» λέγει καὶ
[6]	τοῦ μείζονος, ἐν ᾧ ὁ	μικρότερος	ἦν, καὶ ἄλλου συγκειμένου ἐκ
[6]	ἐξάπτεσθαι φῶς ἐν τῇ ψυχῇ»	πρότερος	οἶδεν ὁ λόγος, εἰπὼν ἐν
[6]	μολίβδῳ τεκμηριούμενοι τὴν βραδυτῆτα τοῦ	ἀστέρος,	τὴν δευτέραν Ἀφροδίτης, παραβάλλοντες αὐτῇ
[6]	ὑπὲρ τὰς τεσσαρεσκαίδεκα γὰρ γενεὰς	πρεσβύτερος	αὐτοῦ ἦν— τό· Κύριος φωτισμός
[6]	ἀνάλογον τῷ παρὰ Πλάτωνι ὀνόματι,	δεύτερος	δὲ μετὰ τὸν Ἰωάννην δεικνύμενος
[6]	ἀθανασίας ἢ λίθος μακάριος ἢ	σίδηρος	ἀγάπης ἢ σκῦτος ἅγιον. Ἢ
[6]	ᾔδει γὰρ ὁ ἐπιβουλεύων δαίμων	πονηρὸς	τῇ τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ οὐδὲν
[6]	τοῦτο μὴν ὥσπερ τις ἀτεχνῶς	πονηρὸς	χειροτέχνης ἐκκαμὼν καὶ πρὸς ἀνάπαυσιν
[6]	ἐπιστρέφειν· δῆλόν ἐστιν ὅτι καὶ	χαρακτῆρος	ἐν τῷ λέγειν φροντιστέον αὐτῷ
[6]	λέγεται ἐν τῷ περὶ τοῦ	σωτῆρος	λόγῳ φάσκοντι· Ὅς ἐστιν εἰκὼν
[6]	ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ	σωτῆρος	προφητευθέντα περὶ τῆς παρουσίας αὐτοῦ,
[6]	φρικτοτάτου ὡς οὐκ ἄνθρωποι, ὧν	ἐχθρός	ἐστιν ὄφις, ἀλλ´ ὡς ὄφεις
[6]	τοὺς πόδας αὐτοῦ» τότε ἔσχατος	ἐχθρὸς	καταργεῖται ὁ θάνατος» λέλεκται δὲ
[6]	γὰρ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ	χειρὸς	κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;
[6]	αὐτῷ εἰς ὑψηλόν» ὃ ἀποδεδώκαμεν,	ὄρος»	δυναμένοις. Τοῖς μὲν γὰρ ἔτι
[6]	ἡμᾶς ἐπὶ τὸ λογικὸν ὑψηλὸν	ὄρος»	ἔδειξεν ἡμῖν τὴν ἔνδοξον μορφὴν
[6]	ἀναβαίνοντι αὐτῷ εἰς τὸ ὑψηλὸν	ὄρος»	θειοτέραν μορφὴν ἔχει· ἣν βλέπουσιν,
[6]	ἐν ᾧ ἀναβὰς εἰς ὑψηλὸν	ὄρος»	μετεμορφώθη ἔμπροσθεν» τῶν μαθητῶν καὶ
[6]	αὐτῶν ὡς ὁ Κέλσος ἀλλὰ	πρὸς	ἃ ἀκριβῶς γινώσκομεν, πῇ μὲν
[6]	ἐσφαλμένων κατηγορεῖν καὶ ἵστασθαι οὐ	πρὸς	ἃ μὴ οἴδαμεν αὐτῶν ὡς
[6]	τί αὐτῷ τὸ φῶς ἐκίχρα;	Πρὸς	ἃ τοσοῦτον ἀποδέομεν ἀπολογεῖσθαι, ὥστε
[6]	πόνους καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐλπίζομεν	πρὸς	ἄκροις γενέσθαι τοῖς οὐρανοῖς, καὶ
[6]	ἀτεχνῶς πονηρὸς χειροτέχνης ἐκκαμὼν καὶ	πρὸς	ἀνάπαυσιν ἀργίας δεηθείς. Οὐδὲ γὰρ
[6]	πρὸς δαίμονος ὅκως περ παῖς	πρὸς	ἀνδρός. Ἐκτίθεται δὲ καὶ ἀπὸ
[6]	ψυχικὸν δημιουργόν» τάχα δὲ καὶ	πρὸς	ἀντιδιαστολὴν ψυχῆς νεκρᾶς ἡ ζῶσα
[6]	τῶν κατὰ τὴν μαγείαν ὅτι	πρὸς	ἀπαιδεύτους μὲν αὐτὴ δύναται καὶ
[6]	τῇ ῥοπῇ τοῦ αὐτεξουσίου αὐτῶν	πρὸς	ἀποδοχὴν τοῦ καλοῦ πολλῷ βελτίους
[6]	καὶ πλείονος λόγου δεῖται τοῦ	πρὸς	αὐτά, οὔτε διακόψαι ἐβουλήθημεν ὑπὸ
[6]	τιθεὶς τὰς λέξεις μήτ´ ἀγωνιζόμενος	πρὸς	αὐτάς· οὐ γὰρ εἶχεν οἶμαι
[6]	τινας πιθανότητας προηνέγκατο, κἂν ἠγωνισάμεθα	πρὸς	αὐτάς· οὐκ εὔλογον δέ μοι
[6]	ἐκείνου γραφῇ καὶ τοῖς ἡμῖν	πρὸς	αὐτὴν γεγραμμένοις ὅτι οὐκ ἔστιν
[6]	ἄλλην τοῦ Κέλσου λέξιν καὶ	πρὸς	αὐτὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ἀγωνισώμεθα.
[6]	ἀλλήλοις πάντων τυπωθέντων καὶ μορφωθέντων	πρὸς	αὐτό, καὶ τῶν δι´ ἀμέλειαν
[6]	τὸν θεόν, καὶ πῶς σωθήσεσθαι	πρὸς	αὐτόν; Ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν
[6]	λεγόμενα καὶ μὴ ἐπισημειωσάμενος ὅτι	πρὸς	αὐτὸν λέγει φησί· Τί δὲ
[6]	δὲ τὸν Ὡραῖον ὀνομάζουσι καὶ	πρὸς	αὐτὸν λέγειν οἴονται· Ὑπερβὰς φραγμὸν
[6]	ἐγένετο κατὰ τὸν εἰπόντα μυστικῶς	πρὸς	αὐτὸν λόγον· Ἀπώλεια ἐγένου καὶ
[6]	τούτων γένεσιν, τοῦτο μόνον ἐπισημειωσόμεθα	πρὸς	αὐτόν, ὅτι ἆρ´ ἔλαθε Μωϋσέα
[6]	ἐν τοῖς ἀνωτέρω, τοῦτο φήσομεν	πρὸς	αὐτόν· ποία γραῦς καταβαυκαλῶσα παιδίον
[6]	γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ πῶς	πρὸς	αὐτὸν σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα ὅτι ἱκανός
[6]	οὐ σῶμα αὐτὸν λέγομεν εἶναι.	Πρὸς	γὰρ ἀντιδιαστολὴν τῶν αἰσθητῶν ἔθος
[6]	οὐκ ἀγεννεῖς τινας φιλοσόφους ὡς	πρὸς	γόητα αὐτὸν εἰσελθόντας· ἐν οἷς
[6]	ἑτέραν δέ· Ἀνὴρ νήπιος ἤκουσε	πρὸς	δαίμονος ὅκως περ παῖς πρὸς
[6]	καὶ πρὸς διαφθαρέντας τὰ ἤθη,	πρὸς	δὲ τοὺς φιλοσοφήσαντας οὐδὲν οἵα
[6]	ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων	πρὸς	διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.
[6]	ἀπαιδεύτους μὲν αὐτὴ δύναται καὶ	πρὸς	διαφθαρέντας τὰ ἤθη, πρὸς δὲ
[6]	περὶ τούτου ἀλήθεια οὐδὲν ὡς	πρὸς	εἰλικρινῆ εὐσέβειαν ὤνησε τοὺς ἐντυγχάνοντας
[6]	ἐκείνων θέᾳ γενέσθαι ὑπὸ τοῦ	πρὸς	ἐκεῖνα πόθου βοηθούμενος πᾶσαν θλῖψιν
[6]	κατηγορίας, τῶν μηδὲν ἐχόντων κοινὸν	πρὸς	ἐκεῖνο, διὰ μέσου ἄλλ´ ἄττα
[6]	οἷς οὐ χρῆναι βουκοληθέντας ἀποτρέπεσθαι	πρὸς	ἐκεῖνον, ἀλλὰ μόνῳ πιστεύειν ἑαυτῷ.
[6]	ἐστιν. Ἐγὼ δὲ ἀπὸ τῆς	πρὸς	Ἑρμείαν καὶ Ἔραστον καὶ Κορίσκον
[6]	παρὰ Πλάτωνι λελεγμένον ἐν τῇ	πρὸς	Ἑρμείαν καὶ Κορίσκον ἐπιστολῇ. Οὕτω
[6]	δυνάμενος. Ἑξῆς δὲ τούτοις ὡσπερεὶ	πρὸς	ἡμᾶς τοὺς ὁμολογοῦντας οὐκ ἀλλοτρίου
[6]	ἐντυχόντας αὐτοῦ τῇ γραφῇ πολεμῶσαι	πρὸς	ἡμᾶς, ὡς θεὸν κατηραμένον λέγοντας
[6]	ἐκ παρθένου γέννησιν τοῦ θεοῦ,	πρὸς	ἣν κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν
[6]	ἐκτίθεται πῇ δὲ κἀκείνων παρήκουσεν·	πρὸς	ἣν οὐκ ἀναγκαῖον ἡμᾶς ἀπαντᾶν
[6]	πρὸς τὴν ἑτέραν ἐν ταῖς	πρὸς	θεὸν εὐχαῖς λέγουσι· Κἂν γάρ
[6]	βλέπειν καθὸ λόγος» ἦν καὶ	πρὸς	θεὸν» ἦν καὶ θεὸς ἦν»
[6]	Εἴποι δ´ ἂν ὁ Χριστιανὸς	πρὸς	Κέλσον οὐδὲν ἐναργὲς καὶ πληκτικὸν
[6]	τύχῃ, φησὶν ἐν τῇ δευτέρᾳ	πρὸς	Κορινθίους ἐπιστολῇ· Τὸ γὰρ παραυτίκα
[6]	Μωϋσέως» Ἡνίκα» γὰρ ἐὰν ἐπιστρέψωμεν	πρὸς	κύριον» ὁ δὲ κύριος τὸ
[6]	ἐστι τάδε δὲ ἄλλης, τὰ	πρὸς	Μαρκίωνα ὑφ´ ἡμῶν ἀπορούμενα προφέρει,
[6]	συνέστω. Εἶθ´ ἑξῆς τὸν Σαβαώθ,	πρὸς	ὃν οἴονται λέξειν· Πέμπτης ἐξουσίας
[6]	ἦν τὸ ταῦτα ἀπαγγέλλον. Οὐ	πρὸς	πάντα οὖν τὸν προσιόντα φαμὲν
[6]	δωρουμένου αὐτὴν τοῖς ἑαυτοὺς ἐπιτηδείους	πρὸς	παραδοχὴν αὐτῆς κατασκευάσασι παραγίνεται, καὶ
[6]	μαθητὴς λέγων· Τότε δὲ πρόσωπον	πρὸς	πρόσωπον» καὶ τό· Ἐὰν ἔλθῃ
[6]	αὐτῷ, ἱερὲ Ἀμβρόσιε, ἀγωνίσασθαι οὐ	πρὸς	τὰ ἀπὸ φιλοσοφίας ὑπ´ αὐτοῦ
[6]	ἐκθέσθαι αὐτὰ ἐπιμελῶς καὶ ἀγωνίσασθαι	πρὸς	τὰ ἀσεβῶς ὑπ´ αὐτῶν λεγόμενα.
[6]	τοῦ ἀκούοντος δεῖ καὶ τῆς	πρὸς	τὰ λεγόμενα ἐπινεύσεως. Διόπερ ἐν
[6]	ὀλίγα παραβάλωμεν παραθέσεως ἕνεκεν τῆς	πρὸς	τὰ Πλάτωνι οὐκ ἀπιθάνως μὲν
[6]	ἀλλ´ ἐκ παρακολουθήσεως γεγένηται τῆς	πρὸς	τὰ προηγούμενα· θαυμάζω δὲ εἰ
[6]	γόητας γινομένας ἀπὸ δαιμόνων συνεργίας	πρὸς	τὰ φαυλότατα τῶν ἀνθρώπους ἀπατώντων
[6]	ΕΚΤΟΣ. ~Ἕκτον τοῦτον ἐνιστάμενοι λόγον	πρὸς	τὰς Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίας
[6]	σάρκας παιδίων καὶ μίξεσι ταῖς	πρὸς	τὰς παρ´ αὐτοῖς γυναῖκας ἀνέδην
[6]	Εἴποι ἄν τις οὖν καὶ	πρὸς	ταῦτα, βουλόμενος ἀπαντᾶν τῷ Κέλσῳ,
[6]	βλάπτεσθαι καὶ νομίζειν πηροῦσθαι. Καὶ	πρὸς	ταῦτα δὲ φήσομεν καθῆσθαι μὲν
[6]	οὗτος κατελθὼν ἐμοὶ διελέξατο. Καὶ	πρὸς	ταῦτά φημι ὅτι περὶ μὲν
[6]	καὶ μὴ βλεπόμενα» καὶ βουλόμενος	πρὸς	τῇ ἐκείνων θέᾳ γενέσθαι ὑπὸ
[6]	τοῦ οὐρανοῦ περιφορᾶς, ἀεὶ δὲ	πρὸς	τῇ θέᾳ ἐσόμεθα τῶν ἀοράτων
[6]	παραθήσομαι· Ἐράστῳ δὲ καὶ Κορίσκῳ	πρὸς	τῇ τῶν εἰδῶν σοφίᾳ τῇ
[6]	οὐκ εὔλογον δέ μοι φαίνεται	πρὸς	τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ κατασκευάσαι, τίνα
[6]	Οὕτω γὰρ ὁ Ἰὼβ λέγει	πρὸς	τὴν γυναῖκα τό· Εἰ γὰρ
[6]	τῶν μαθητῶν, ἐναδιαφορεῖν αὐτοὺς διδάξας	πρὸς	τὴν εἰδωλολατρείαν. Ἀλλ´ οὐδὲ τὴν
[6]	ἐγνωκέναι τὴν διαφορὰν ἑκατέρας σοφίας	πρὸς	τὴν ἑτέραν ἐν ταῖς πρὸς
[6]	ἐν τούτοις τοῖς τοῦ Ἡφαίστου	πρὸς	τὴν Ἥραν λόγοις, φάσκοντος· Ἤδη
[6]	θεσπεσίοιο, καὶ τοῖς τοῦ Διὸς	πρὸς	τὴν Ἥραν οὕτως· Ἦ οὐ
[6]	ὕλην τοὺς λόγους τοῦ Διὸς	πρὸς	τὴν Ἥραν, τοὺς δὲ πρὸς
[6]	πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ὡς	πρὸς	τὴν θείαν ὁμολογοῦμεν. Εἶτα δέον
[6]	τοῦ νόμου, εἶπεν ὁ σωτὴρ	πρὸς	τὴν Σαμαρεῖτιν· Ὅτι ἔρχεται ὥρα,
[6]	προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις ὀλίγα ὡς	πρὸς	τὴν τῶν ὅλων διάταξιν τυγχάνοντα
[6]	πρὸς τὴν Ἥραν, τοὺς δὲ	πρὸς	τὴν ὕλην λόγους αἰνίττεσθαι ὡς
[6]	φησὶ λόγους εἶναι τοῦ θεοῦ	πρὸς	τὴν ὕλην τοὺς λόγους τοῦ
[6]	τοῦ ἀκολουθεῖν αὐτῷ δύναμιν ἀνειληφόσι	πρὸς	τὸ ἕπεσθαι καὶ ἀναβαίνοντι αὐτῷ
[6]	αὑτὸ ἀληθὲς καὶ πιστικώτατον ᾖ,	πρὸς	τὸ καθικέσθαι ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐὰν
[6]	τῶν ἀνθρώπων» διαφοραὶ καὶ τῶν	πρὸς	τὸ καλὸν νενευκότων, οὐκ ἐπ´
[6]	δὲ τὰ ἐπικαιρότερα χρὴ λέγειν	πρὸς	τὸ Κέλσου σύγγραμμα, περὶ μαγείας
[6]	αὐτοῖς χρώμενον πάντα μὲν ποιεῖν	πρὸς	τὸ πείθειν, μὴ τυγχάνοντα δὲ
[6]	ἀνέπλασεν ἃ οἴεται ἡμᾶς λέξειν	πρὸς	τὸ πύσμα αὐτοῦ· Πῶς οἰόμεθα
[6]	αὐτοῦ» ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐστιν ἀπαντῆσαι	πρὸς	τὸ πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς
[6]	γραφάς, καὶ τίνα ἡμῖν λεκτέον	πρὸς	τό· Πῶς μὲν κακὰ ὁ
[6]	τὸ παραλλάττον τοῦ σώματος αὐτοῦ	πρὸς	τὸ τοῖς ὁρῶσι δυνατὸν καὶ
[6]	γε καὶ τὰ αὐτὰ δύναται	πρὸς	τὸ ὑπαγαγέσθαι καὶ διαθεῖναι ψυχὰς
[6]	ἑβδόμου· ἐν ᾧ ἀπαντᾶν νομίζει	πρὸς	τὸ ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι τοὺς
[6]	ὑπὸ τῶν τυχόντων καὶ ῥοπὴν	πρὸς	τὸ ὠφελεῖσθαι ἐχόντων θαυμαζόμενον, αἰσθομένων
[6]	λοιπὰ τῶν περὶ Ἰησοῦ παραδόξων.	Πρὸς	τόδε μὲν οὖν διὰ πλειόνων
[6]	τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται» ὅτι	πρὸς	τοῖς ἀοράτοις καὶ ἁπαξαπλῶς ὀνομαζομένοις
[6]	τὸν τοῦ βουλομένου σῴζεσθαι νοῦν	πρὸς	τὸν ἀγένητον καὶ ἐπὶ πᾶσι
[6]	Καὶ ταῦτα δέ μοι λέλεκται	πρὸς	τὸν ἄσεμνον τοῦ Κέλσου λόγον
[6]	τῇ ἄκρᾳ καὶ ἀνυπερβλήτῳ κοινωνίᾳ	πρὸς	τὸν αὐτολόγον τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν
[6]		~ΠΡΟΣ	ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ
[6]	λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν	πρὸς	τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν
[6]	Μωϋσέως πάλιν· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος	πρὸς	τὸν θεόν, οἱ δὲ λοιποὶ
[6]	θεὸς λόγος; Ὅστις ἐν ἀρχῇ	πρὸς	τὸν θεὸν» ὢν διὰ τοὺς
[6]	αὐτός. Εἴποι γὰρ ἄν τις	πρὸς	τὸν Κέλσον· εἰ αὐτοῦ ταῦτ´
[6]	φέρειν τὰ περὶ τοῦ ζητουμένου	πρὸς	τὸν Κέλσον. Καὶ ἐν τοῖς
[6]	πρὸ πλείονος χρόνου τῆς ἐνεστηκυίας	πρὸς	τὸν Κέλσον συντάξεως πεποιήκαμεν, ἀπὸ
[6]	ταὐτὸ εἶπεν ἀνωτέρω, καὶ ἡμεῖς	πρὸς	τὸν λόγον κατὰ τὸ δυνατὸν
[6]	καὶ οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω. Εἶτα	πρὸς	τὸν οὕτως ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ ἀποκρίνεται,
[6]	δύο ἡ ψυχὴ τοῦ Ἰησοῦ	πρὸς	τὸν πάσης κτίσεως» πρωτότοκον θεὸν
[6]	τῆς, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ὑποπτώσεως	πρὸς	τὸν πείθοντα ἢ παραδοχῆς τῶν
[6]	κἂν αὐτῷ ἀναστραφῆναι ἐν τῇ	πρὸς	τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων εὐσεβείᾳ·
[6]	τε καὶ διϋπνιζόμενον καὶ πέμποντα	πρὸς	τοὺς Ἕλληνας τὸν Ἑρμῆν· ὁ
[6]	θεοσεβείας, τάχα δέ τισι καὶ	πρὸς	τοὺς εὐεξαπατήτους χρωμένοις τοιούτοις, ἵνα
[6]	Δέον γὰρ αὐτὸν πραγματικῶς στῆναι	πρὸς	τοὺς λόγους, ὁ δὲ ἐάσας
[6]	φύσει. Εὔηθες οὖν ἀπαντᾶν ἡμᾶς	πρὸς	τοὺς λόγους ὡς ἡμετέρους τοὺς
[6]	ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ὑποκειμένοις τερατευομένοις	πρὸς	τοὺς μὴ εἰδότας ἄλλα μὲν
[6]	τὴν πρὸς Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις	πρὸς	τοὺς μηδαμῶς εἰδότας τὰ Χριστιανῶν,
[6]	ἐφαίνετο γραπτέα τε ἱκανῶς εἶναι	πρὸς	τοὺς πολλοὺς καὶ ῥητά, τί
[6]	αὐτοῖς γραπτέα ἱκανῶς εἶναι» ταῦτα	πρὸς	τοὺς πολλοὺς» οὐδὲ ῥητά» Καί,
[6]	ἐν τῷ ἑαυτοῦ συγγράμματι. ~Εἶτα	πρὸς	τοὺς χρωμένους, ὥς φησι, μαγείᾳ
[6]	τράπωνται καὶ τίσι προσθῶνται; Καὶ	πρὸς	τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆς ἐναργείας
[6]	τοῦδε, ὃν ἐποίησεν αὐτός; Καὶ	πρὸς	τοῦτο δὲ λέγομεν ὅτι τοῦ
[6]	Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν	πρὸς	ὑμᾶς ταῦτ´ ἔλεγον ὑμῖν; Καὶ
[6]	ταῦτα. Διόπερ οἱ ἰδιῶται ὡς	πρὸς	φιλοσοφίαν ἑλληνικὴν μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	φῶς ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν	πρὸς	φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης
[6]	δοκεῖ τοῖς διὰ πολλὴν τὴν	πρὸς	Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις πρὸς τοὺς
[6]	εἰς κοινωνίαν ἁπλουστέραν λόγων ἥκειν	πρὸς	Χριστιανούς. ~Τοιοῦτόν τι δή μοι
[6]	θεοῦ ἐν ταῖς πύλαις τῆς	θυγατρὸς	Σιών» καὶ εἴ τινες εἰσὶν
[6]	σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς	θυγατρὸς	Σιών. Πύλας δὲ θανάτου» τὰς
[6]	δὲ κρυπτομένων μυστηρίων υἱοῦ καὶ	πατρὸς	ἄρχων νυκτοφαὴς δεύτερε Ἰαὼ καὶ
[6]	γίνεται ἐκ συνεργίας τῆς τοῦ	πατρὸς	αὐτοῦ διαβόλου σημεῖα καὶ τέρατα
[6]	τε καὶ μικρότερον υἱοῦ καὶ	πατρός.	Εὕρομεν δ´ ἡμεῖς ἐν τούτῳ
[6]	ἄλλον ἀντὶ τούτου καὶ τοῦ	πατρὸς	ζητεῖς. Καὶ ἐν τούτοις δὴ
[6]	φωτὸς ἤδη μέρος υἱοῦ καὶ	πατρός·	ἡ χάρις συνέστω μοι, ναὶ
[6]	τὸ πρόσωπον τοῦ ἐν οὐρανοῖς	πατρός»	ὅ τι ποτ´ ἐστὶ τὸ
[6]	μέγεθος παριστὰς τῆς γνώσεως τοῦ	πατρός,	ὅτι κατ´ ἀξίαν προηγουμένως αὐτῷ
[6]	μεγέθει σῴζῃ τὴν εἰκόνα τοῦ	πατρός.	Οὐ γὰρ οἷόν τ´ ἦν
[6]	τὸν καταλιπόντα τὰ δίκτυα τοῦ	πατρός,	παρακούσαντας τῶν Πλάτωνι ἐν ταῖς
[6]	αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ	πατρός,	πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. Κέλσος
[6]	αὐτὸς εἰσποιεῖται, μὴ συγχωροῦντος τοῦ	πατρός;	Τί δ´ ἐπαγγέλλεται τῶν ἀλλοτρίων
[6]	οὗ μετοχῇ περιαιροῦντος ἀπὸ τοῦ	πατρὸς	τὸ λεγόμενον σκότος» ὃ ἔθετο
[6]	μὲν τὴν σφραγῖδα περιτιθέντος καλουμένου	πατρός,	τοῦ δὲ σφραγιζομένου λεγομένου νέου
[6]	ἀθλίων ἐκείνων. Ἐζωγραφεῖτο δὲ ὡς	διάμετρος	κύκλου τινὸς πυροειδοῦς ἡ φλογίνη
[6]	ἣν βλέπουσιν, εἴ τις ἐστὶ	Πέτρος»	χωρήσας τὴν τῆς ἐκκλησίας ἐν
[6]	Αἰλωαιέ, πάρες με τῆς σῆς	μητρὸς	φέροντά σοι σύμβολον, χάριν κρυπτομένην
[6]	τὰ ἀνδραγαθήματα χρυσὸς εἶναι καὶ	ἄργυρος	καὶ λίθος τίμιος, οὐ φήσομεν
[6]	αὐτὸν λέγειν οἴονται· Ὑπερβὰς φραγμὸν	πυρὸς	ἀφόβως, πρώτης λαχὼν ἀρχὴν πύλης
[6]	ἂν λέγῃ τό· Ἔχεις ἄνθρακας	πυρός,	κάθισαι ἐπ´ αὐτούς, οὗτοι ἔσονταί
[6]	~Τὸ δ´ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ	πυρὸς	πηδήσαντος» ἐξάπτεσθαι φῶς ἐν τῇ
[6]	ἐγγινόμενον καὶ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ	πυρὸς	πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς ἐν τῇ
[6]	τοῦ συζῆν ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ	πυρὸς	πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς ἐν τῇ
[6]	ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις ἐστὶ	πυρός,	ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· οὐχ ὁρῶν
[6]	μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνὴν ὁ	Γογγόσυρος	τὴν ἐτυμολογίαν παρίστησι τοῦ Ἀπόλλωνος,
[6]	τῶν ἀπολελειμμένων τοῦ θείου νόμου	τιμωρός,	ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων
[6]	ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ	εὐρύχωρος·	ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, ζῷα μικρὰ
[6]	ὅταν δὲ τὰ ἐναντία ὁ	σὸς	διδάσκαλος Ἰησοῦς καὶ ὁ Ἰουδαίων
[6]	Προῖτος ἔγημε Βελλεροφόντην, ὁ δὲ	Πήγασος	ἦν ἐξ Ἀρκαδίας· ἀλλ´ ἐκεῖνοι
[6]	ἐν ἡμῖν» ~Εἰ δὲ συνίει	Κέλσος	ἃ λέγομεν περὶ πνεύματος θεοῦ,
[6]	λαμπρὸν φῶς προάγει ἡμᾶς ὁ	Κέλσος,	ἀλλὰ βούλεται ἐκ φωτὸς μεταστῆσαι
[6]	μὴ οἴδαμεν αὐτῶν ὡς ὁ	Κέλσος	ἀλλὰ πρὸς ἃ ἀκριβῶς γινώσκομεν,
[6]	τοῖς ἐνθεωτάτοις κατατάττει ἔθνεσιν ὁ	Κέλσος,	ἀφ´ ὧν ἡ παρώνυμος τοῦ
[6]	οὐδὲ γὰρ ἱστορήσαμεν τὸ τοιοῦτον·	Κέλσος	δ´ ἂν εἰδείη, ὁ πολλάκις
[6]	ἀπὸ τῆς Πλάτωνος ἐπιστολῆς ὁ	Κέλσος·	Εἰ δέ μοι ἐφαίνετο γραπτέα
[6]	τοῖς προφήταις λόγου οὐδαμῶς ὁ	Κέλσος	εἰδὼς λῆρον συνέθηκε βαθύν, ἀλαζονικῶς
[6]	μοι φύρειν τὰ παρακούσματα ὁ	Κέλσος.	Εἰκὸς γὰρ ὅτι, εἴ τι
[6]	δ´ ἐν τοῖς προκειμένοις ὁ	Κέλσος	εἶπεν ἀληθές, ὅτι ἀκούσας τις
[6]	ἔπεμψεν. Ἅπερ μὴ νοήσας ὁ	Κέλσος	εἶπεν ὡς ἐκ προσώπου ἡμῶν·
[6]	~Εἶθ´ ἑξῆς ἄλλους μύθους ὁ	Κέλσος	ἐκτίθεται, ὥς τινων εἰς τὰς
[6]	Κέλσος ἐξέθετο. Ὁ μὲν οὖν	Κέλσος	ἔλεγε τὸν πρῶτον ἰδέᾳ λέοντος
[6]	γοῦν πῶς ἀλογώτατον πεποίηκεν ὁ	Κέλσος	ἐν τοῖς κατὰ Χριστιανῶν λόγοις
[6]	τὸ ἀληθές, οὔτ´ ἂν ὁ	Κέλσος	ἐν τῷ κατὰ Χριστιανῶν συγγράμματι
[6]	τάξιν ὁμοίως ἐκκειμένην οἷς ὁ	Κέλσος	ἐξέθετο. Ὁ μὲν οὖν Κέλσος
[6]	ἡ Πλάτωνος λέξις, ἣν ὁ	Κέλσος	ἐξέθετο, τοῦτον τὸν τρόπον· Περὶ
[6]	τοῦ θεοῦ» ὡς δ´ ὁ	Κέλσος	ἐξείληφεν, αὐτὸ εἶναι τὸ κατ´
[6]	τοῖς εὐαγγελίοις φιλαλήθης ἦν ὁ	Κέλσος,	ἐπέστησεν ἄν, τί δή ποτε
[6]	ἵνα μὴ δοκῶμεν ἀγνοεῖν ἃ	Κέλσος	ἐπηγγέλλετο εἰδέναι· ἀλλὰ καὶ παραστήσωμεν
[6]	δὲ τοιαῦτά τινα λέγει ὁ	Κέλσος·	Ἔτι μὴν εἴπερ ἐβούλετο ὁ
[6]	Πάλιν τ´ αὖ ὁ μὲν	Κέλσος	ἔφασκε τὸν ἑξῆς καὶ δεύτερον
[6]	ὁ μὴ πραγματικῶς αὐτῶν κατηγορῶν	Κέλσος·	ἐχρῆν γὰρ αὐτὸν ἢ μὴ
[6]	Ἆρ´ οὖν τούτων μὲν ὁ	Κέλσος	ἤκουεν, ἐπεὶ ᾤετο αὐτῷ χρήσιμα
[6]	τὰ προεκκείμενα. ~Πλήν φησιν ὁ	Κέλσος	ἡμᾶς ἀποκρίνεσθαι, εἰκότι στοχασμῷ ὁμολογῶν
[6]	Πολλάκις μὲν οὖν ἐχλεύασεν ὁ	Κέλσος	ἣν οὐκ ἐνόησεν ἀνάστασιν· νῦν
[6]	παραδεδωκέναι. Πολλάκις δὲ ἤδη ὁ	Κέλσος	θρυλήσας ὡς ἀξιούμενον εὐθέως πιστεύειν,
[6]	τοῦτο πᾶς» ὃν οὐ νοεῖ	Κέλσος,	Ἰσραὴλ» σωθῇ. ~Οὐκ οἶδα δ´
[6]	οὐκ εὔκαιρον εἶναι. Ἴστω δὲ	Κέλσος	καὶ οἱ ἐντυγχάνοντες αὐτοῦ τῷ
[6]	Ὁ δὲ πάντ´ ἐπαγγελλόμενος εἰδέναι	Κέλσος	καὶ πολλὰ τῶν Πλάτωνος παρατιθέμενος
[6]	οἷς ἐπὶ ταυτολογίαν ἡμᾶς ὁ	Κέλσος	καλεῖ. Εἶτα πάλιν φύρων τὰ
[6]	γὰρ πλειόνα μάλιστα Πλάτωνος ὁ	Κέλσος,	κοινοποιῶν τὰ δυνάμενα ἑλεῖν τινα
[6]	ἀναγκάζει ἡμᾶς ταυτολογεῖν ταυτολογῶν ὁ	Κέλσος,	λέγων μετὰ τὰς εἰρημένας ὥσπερ
[6]	τὸ ὄνομα. Ἔτι δὲ ὁ	Κέλσος	μελαίνῃ γραμμῇ παχείᾳ φησὶ διειλημμένον
[6]	ἐς γῆν καὶ ἀπὸ γῆς	Κέλσος	μὲν κατὰ Πλάτωνά φησι γίνεσθαι
[6]	πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.	Κέλσος	μὲν οὖν ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν ἃ
[6]	σκότος μου τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις.	Κέλσος	μὲν οὖν καὶ οἱ παραπλήσιοι
[6]	διοικεῖσθαι αὐτά. ~Εἶτά φησιν ὁ	Κέλσος,	μὴ ἐνιδὼν τῇ διαφορᾷ τοῦ
[6]	ἡμεῖς προσεθήκαμεν, τοιαῦτά φησιν ὁ	Κέλσος·	Οἱ δ´ ἔτι προστιθέασιν ἄλλα
[6]	οἱ κατασκευάσαντες τὸ διάγραμμα οὔτε	Κέλσος	οἶδε τὸν περὶ Γεέννης λόγον·
[6]	ἐν τοῖς τόποις οὐδ´ ὡς	Κέλσος	οἴεται, μωρῶν τινων ἀκροατῶν καὶ
[6]	τι δή μοι φαίνεται ὁ	Κέλσος	οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι, ὡς ἄρα Χριστιανοὶ
[6]	ἐξεθέμεθα. ~Μετὰ ταῦτά φησιν ὁ	Κέλσος	ὅτι, ἐὰν οἵδε μέν— λέγων
[6]	θεῷ ἐστι. Καί φησιν ὁ	Κέλσος	ὅτι ἡ τούτου αἰτία καὶ
[6]	ἴσην εἶναι τὴν ἀμφοτέρων εὐδαιμονίαν,	Κέλσος	οὐ καταγελᾷ οὐδὲ χλευάζει τὸ
[6]	τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ὁ	Κέλσος	οὐκ ἐπίσταται, ἅπερ πάνυ ὀλίγοι
[6]	βεβουλῆσθαί τι διὰ τούτων ὁ	Κέλσος	οὐκ εὔγνωμον ἀλλ´ ἀπὸ τοῦ
[6]	τῆς ζωῆς. Ὁ μὲν οὖν	Κέλσος	οὐκ ἠθέλησε τὰς δημηγορίας ἢ
[6]	τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου παραρριπτεῖ ὁ	Κέλσος,	οὔτε τὰ ἐν τῷ Δανιὴλ
[6]	περὶ τοῦ Σατανᾶ βούλημα οὔτε	Κέλσος	οὔτε τις τῶν ὑπὸ τούτου
[6]	τοῦ Πλάτωνος λέξιν ἐκτίθεται ὁ	Κέλσος	οὕτως ἔχουσαν· Ἔτι δὲ μακρότερα
[6]	Ἑλλήνων καὶ ὧν φησιν ὁ	Κέλσος	παλαιῶν ἀνδρῶν οἱ παρ´ Ἰουδαίοις
[6]	καὶ τὸ ἑξῆς, καὶ ὁ	Κέλσος	παραδέχεται τὴν προφητείαν ταύτην ἐπὶ
[6]	~Ἑξῆς δὲ τούτοις φησὶν ὁ	Κέλσος	παρακούσαντάς τινας Χριστιανοὺς πλατωνικῶν λέξεων
[6]	πεπληρωμένα· οἵτινες οὐχ, ὡς οἴεται	Κέλσος,	παρακούσαντες τοῦ Πλάτωνος τοιαῦτ´ εἰρήκασι.
[6]	καὶ θεόν. ~Ὁ μὲν οὖν	Κέλσος	περὶ θεοῦ φησιν ὅτι ἐξ
[6]	~Ἑξῆς δὲ τούτοις βουλόμενος ὁ	Κέλσος	πολυμάθειαν ἑαυτοῦ ἐπιδείξασθαι ἐν τῷ
[6]	ἄν. ~Διόπερ ἐὰν ἔρηται ἡμᾶς	Κέλσος,	Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν θεόν,
[6]	τούτοις δὴ ὁ γενναιότατος φιλόσοφος	Κέλσος	σαφῶς Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ, λέγων τοὺς
[6]	αἱ ἀπαίδευτοι» πλανῶνται ψυχαί» καὶ	Κέλσος	σὺν αὐταῖς. Οὐδὲν οὖν καταγέλαστόν
[6]	Ἃ μὲν οὖν ἐκτίθεται ὁ	Κέλσος	ταῦτά ἐστιν. Ἐγὼ δὲ ἀπὸ
[6]	λέλεκται. ~Ὑπιδόμενος δ´ ἑξῆς ὁ	Κέλσος	τάχα δὲ καὶ αὐτὸς συνιδών,
[6]	αὐτῶν. ~Πάλιν τε αὖ ὁ	Κέλσος	τάχα μὲν παρακούσας τοῦ Τὸ
[6]	μιθραϊκῶν ληφθέντι λόγῳ ἐπαγγέλλεται ὁ	Κέλσος	τελετήν τινα Χριστιανῶν τελετῇ τῇ
[6]	εἴχομεν διαγράμματι καὶ ὃ ὠνόμασε	Κέλσος	τετράγωνον σχῆμα καὶ τὸ ἐπὶ
[6]	δόξα, οὐχ, ὡς οἴεται δὲ	Κέλσος,	τῆς περὶ αὐτῶν ἀρχαιότητος εἰς
[6]	τούτοις ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς ὁ	Κέλσος	τοιαῦτά φησι καθ´ ἡμῶν· Σφάλλονται
[6]	αὐτὸν Ἐραθαώθ. Εἶθ´ ὁ μὲν	Κέλσος	τὸν ἕβδομον ἔφασκεν ὄνου ἔχειν
[6]	τὸν ἀρκοειδῆ. Εἶθ´ ὁ μὲν	Κέλσος	τὸν ἕκτον κυνὸς πρόσωπον ἔλεγεν
[6]	τὸν ἀετοειδῆ. Εἶθ´ ὁ μὲν	Κέλσος	τὸν πέμπτον ἔφασκεν εἶναι ἄρκου
[6]	Πάλιν τε αὖ ὁ μὲν	Κέλσος	τὸν τέταρτον ἀετοῦ ἔφασκεν ἔχειν
[6]	καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεστάτους ὁ	Κέλσος,	τοὺς μὴ ἐπισταμένους αὐτοῦ τὰ
[6]	τὸν ταυροειδῆ. Εἶτα ὁ μὲν	Κέλσος	τρίτον ἀμφίβιόν τινα καὶ φρικῶδες
[6]	ἐπιμελῶς ἐντυχόντες. ~Μετὰ δὲ ταῦτα	Κέλσος	φησίν· Ἐγὼ δὲ περὶ μὲν
[6]	οὔτε κελεύειν. Ὁ μὲν οὖν	Κέλσος	φησὶν ὅτι οὐ θέμις τὸν
[6]	περὶ τούτων σὺν Ἡροδότῳ ὁ	Κέλσος	ψεύδεται, ἅτε μὴ ἐπισταμένων Σκυθῶν
[6]	τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ ὁ	Κέλσος—	ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ δέχεται
[6]	σοφίαν. ~Εἶτα μετὰ ταῦτα ὁ	Κέλσος	ὡς περιηχηθεὶς τὰ περὶ ταπεινοφροσύνης
[6]	καὶ ἀκατασκεύαστον, καὶ τίς ἡ	ἄβυσσος	καὶ τὸ ἐπ´ αὐτῆς σκότος,
[6]	βάθη τοῦ θεοῦ» εἶπε τό·	Ἄβυσσος	ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ.
[6]	καὶ ἐὰν λέγηται τὰ ἀνδραγαθήματα	χρυσὸς	εἶναι καὶ ἄργυρος καὶ λίθος
[6]	τοῦ αὐτὴν ἀναλαβεῖν· ἵν´ ὡς	χρυσὸς	ἐν πυρὶ τῇ τῶνδε κακίᾳ
[6]	γενέσθαι τοῖς οὐρανοῖς, καὶ πηγὰς	ὕδατος	ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον» ἀναλαβόντες
[6]	ἄρχων πύλης Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε πρώτης	ὕδατος	ἀρχῆς, ἕνα βλέπων μύστην πάρες
[6]	Πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ	ὕδατος»	οὐδὲ κακῶς μηχανώμενά τινα ὡς
[6]	πέμπτην Ἄρεος, τὴν ἐκ τοῦ	κράματος	ἀνώμαλόν τε καὶ ποικίλην, ἕκτην
[6]	λόγον, ὃς ἐμφαίνει καὶ μωρίαν	κηρύγματος»	καὶ διὰ τὴν ἐμφαινομένην μωρίαν
[6]	διὰ τὴν ἐμφαινομένην μωρίαν τοῦ	κηρύγματος»	λέγουσιν οἱ τοῦτο μόνον θεωροῦντες·
[6]	συνιέναι τὸν ἀκροατὴν περὶ τοῦ	βουλήματος	τῶν θείων λόγων, διδασκόντων τὰ
[6]	κεκμηκότες περὶ τὴν ἐξέτασιν τοῦ	βουλήματος	τῶν ἱερῶν γραμμάτων. ~Οὐκ ἀρκεσθεὶς
[6]	τὸν οὐρανόν. Τούτου δὲ τοῦ	βουλήματός	φησιν ἔχεσθαι καὶ τὰ περὶ
[6]	τὸ κατὰ συμβεβηκὸς καὶ ἐξ	ἐπιγενήματος	ἀγαθόν· ὅπερ τῷ μέν, ἵν´
[6]	πεποίηκε τὸ εὐκοπώτερον κάμηλον διὰ	τρήματος	ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς
[6]	εἰπόντος· Εὐκοπώτερον κάμηλον εἰσελθεῖν διὰ	τρήματος	ῥαφίδος ἢ πλούσιον εἰς τὴν
[6]	φησί τις ἡμῶν ὅτι μετέχει	σχήματος	ὁ θεὸς ἢ χρώματος, ἀλλ´
[6]	ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ	γράμματος	ἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα
[6]	Ὀφιανῶν οἶμαι ἐκτεθεῖσθαι τὰ τοῦ	διαγράμματος	ἀπὸ μέρους. Τούτῳ δ´ ἡμεῖς
[6]	ὁ γεννάδας τοῖς ἀπὸ τοῦ	διαγράμματος	ἐβουλήθη ὑπὲρ τοῦ αὐξῆσαι τὰς
[6]	ζητήσαντες, περιτετεύχαμεν πρεσβεύοντι τὰ τοῦ	διαγράμματος.	~Ἐν ᾧ ἦν διαγραφὴ κύκλων,
[6]	~Ἑξῆς δὲ τοῖς περὶ τοῦ	διαγράμματος	μηδὲ παρακούσας τῶν περὶ τῆς
[6]	Ἰησοῦς ἀναλοῖ τῷ πνεύματι τοῦ	στόματος	αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ
[6]	ὡς οὐκ Ἀρίστωνος υἱοῦ ἀλλὰ	φάσματος,	ἐν Ἀπόλλωνος εἴδει προσελθόντος τῇ
[6]	τετάρτη σιδήρου, ἡ πέμπτη κεραστοῦ	νομίσματος,	ἡ ἕκτη ἀργύρου, χρυσοῦ δὲ
[6]	ὡς κεχώρηκε, μετέσχον καὶ τοῦ	χρίσματος	αὐτοῦ. Διόπερ, ἐπεὶ Χριστὸς κεφαλή»
[6]	καὶ τὴν ἀπαρχὴν εἴληφε τοῦ	χρίσματος	καί, εἰ χρὴ οὕτως ὀνομάσαι,
[6]	μύρον» ἐπὶ τὴν ὤαν τοῦ	ἐνδύματος	αὐτοῦ» Καὶ ταῦτα δέ μοι
[6]	τὸν μέγαν θεὸν κατὰ τοῦ	πνεύματος	αὐτοῦ φαμεν, ἀνεχομένου τοῦ ἀνωτέρω
[6]	Παύλῳ· μὲν γὰρ διὰ τοῦ	πνεύματος	δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ
[6]	συνίει Κέλσος ἃ λέγομεν περὶ	πνεύματος	θεοῦ, καὶ ὅτι Ὅσοι πνεύματι
[6]	τις ποθεῖ σώματα πεπληρωμένα θείου	πνεύματος	ἰδεῖν, ἀνάλογον ἐκείνῳ τῷ ἑνὶ
[6]	σοφίας λόγοις ἀλλ´ ἐν ἀποδείξει	πνεύματος	καὶ δυνάμεως, ἵν´ ἡ πίστις
[6]	νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε διὰ	πνεύματος	μήτε διὰ λόγου μήτε διὰ
[6]	βούλημα τοῦ ἐν τοῖς προφήταις	πνεύματος—	ὅπερ οὐκ ἄλλο ἦν τοῦ
[6]	δυναμένοις μετέχειν αὐτοῦ τοῦ ἰδίου	πνεύματος,	οὐ κατ´ ἀποτομὴν καὶ διαίρεσιν
[6]	καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος ἀλλὰ	πνεύματος·	τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ
[6]	ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ	πνεύματος	τοῦ θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ
[6]	νοήσας δὴ τὰ περὶ τοῦ	πνεύματος	τοῦ θεοῦ ὁ Κέλσος— ψυχικὸς
[6]	ὡς μὴ εἰδότι τὰ τοῦ	πνεύματος	τοῦ θεοῦ, ὅτι ἐπείπερ πνεῦμά
[6]	ὅπερ οὐκ ἄλλο ἦν τοῦ	πνεύματος	τοῦ Χριστοῦ— οὔτε τὰ περὶ
[6]	ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις ἐστὶ	πνεύματος,	ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· ὡσεὶ καί,
[6]	μετέχει σχήματος ὁ θεὸς ἢ	χρώματος,	ἀλλ´ οὐδὲ κινήσεως μετέχει ὁ
[6]	ἐστι καὶ τὸ Ἡ γὰρ	ἀχρώματός	τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς
[6]	οὐχ ἑώρα τὸ παραλλάττον τοῦ	σώματος	αὐτοῦ πρὸς τὸ τοῖς ὁρῶσι
[6]	ἐκκλησίαν, μέλη δὲ τούτου τοῦ	σώματος	εἶναι ὡς ὅλου τούσδε τινὰς
[6]	ἑκατέρωθεν τῇ ψυχῇ τοῦ ἀπαλλαττομένου	σώματος	ἐφισταμένων, τῶν μὲν τοῦ φωτὸς
[6]	καὶ αὐτὸν ἐκ ψυχῆς καὶ	σώματος,	ἵνα τὸ μὲν κατ´ εἰκόνα»
[6]	μέλλοντος ὑπηρετήσασθαι τῇ ἀνθρώπων σωτηρίᾳ	σώματος.	Οἴεται δὲ ὁ τὸν στωϊκὸν
[6]	ὀφθεὶς αὐτῶν οὐ τοῖς τοῦ	σώματος	ὀφθαλμοῖς ἀλλὰ τῇ καθαρᾷ καρδίᾳ.
[6]	μὴ δύνασθαι ἀναστῆναι μετὰ τοῦ	σώματος	τὸν Ἰησοῦν· οὐκ ἂν γὰρ
[6]	ὁ θεὸς καταμεμολυσμένον τῇ τοῦ	σώματος	φύσει. Εὔηθες οὖν ἀπαντᾶν ἡμᾶς
[6]	ἐκ τῆς ἀοράτου» φωνῆς ὁ	ἀσώματος.	Ζητητέον δὲ καί, εἰ οὐσίαν
[6]	κυρίως οὐσία ἡ ἑστῶσα καὶ	ἀσώματος	ᾖ· ἵν´ εὑρεθῇ, πότερον ἐπέκεινα
[6]	λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ	θάνατος	εἰς νῖκος» Κάθοδον δὲ αὖθις
[6]	συμβολικῶς εἰρημένου, ὅτι διὰ ξύλου	θάνατος	καὶ διὰ ξύλου ζωή, θάνατος
[6]	τότε ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ	θάνατος»	λέλεκται δὲ καί· Ὅταν τὸ
[6]	θάνατος καὶ διὰ ξύλου ζωή,	θάνατος	μὲν κατὰ τὸν Ἀδὰμ ζωὴ
[6]	σώματι, οὐδ´ ἂν αὐτὸς εἴη	ἀθάνατος	ὁ τοῦ θεοῦ υἱός. Εἶτα
[6]	τῷ μὲν μὴ εἶναι σῶμα	ἀόρατός	ἐστιν· τοῖς δὲ θεωρητικοῖς καρδίᾳ
[6]	ἐστιν οὐσία, πλὴν τῇ φύσει	ἀόρατος	λέγεται ἐν τῷ περὶ τοῦ
[6]	Καὶ ἐν τούτοις δὴ ὁ	γενναιότατος	φιλόσοφος Κέλσος σαφῶς Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ,
[6]	τῶν πλανήτων· Μωϋσῆς δέ, ὁ	ἀρχαιότατος	ἡμῶν προφήτης, ἐν ὄψει τοῦ
[6]	δὲ ἡμῶν σοφοί, Μωϋσῆς ὁ	ἀρχαιότατος	καὶ οἱ ἑξῆς αὐτῷ προφῆται,
[6]	ἐν προσώπῳ Χριστοῦ» Διό φησιν	ἀρχαιότατος	προφήτης πρὸ πολλῶν γενεῶν τῆς
[6]	ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ» τότε	ἔσχατος	ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος» λέλεκται
[6]	Κατεσκεύασεν γὰρ αὑτῷ πτέρυγας ὥσπερ	ἀετός,	καὶ ἐπιστρέφει εἰς τὸν οἶκον
[6]	τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ ὡς	ἀσύνετος	αὐτῶν ἡ καρδία» ἐν σκότῳ
[6]	διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ	ἀσύνετος	αὐτῶν καρδία. Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ
[6]	ἀγένητος καὶ ἄφθαρτος, ἢ ὡς	γενητὸς	μὲν ἄφθαρτος δέ, ἢ ὡς
[6]	κόσμου καὶ φθορᾶς, ἢ ὡς	ἀγένητος	καὶ ἄφθαρτος, ἢ ὡς γενητὸς
[6]	ἤ— ὅπερ φασὶν ἀληθέστερον— ἀνθρώπου	γόητος	ἀντιδοξοῦντος. Οὕτω δ´ ἀκούει καὶ
[6]	μέν γε ἐστὶν ἄντικρυς ἀνθρώπου	γόητος,	ἐργολαβοῦντος καὶ προφυλαττομένου τοὺς ἀντιδοξοῦντάς
[6]	ἐστιν· τοῖς δὲ θεωρητικοῖς καρδίᾳ	θεωρητός,	τουτέστι νῷ, καρδίᾳ δὲ οὐ
[6]	ὡς ἀποδεδώκαμεν, καὶ ὁ υἱὸς	δυσθεώρητος,	ἅτε ὢν λόγος θεός, δι´
[6]	ἀλλὰ καὶ ὁ μονογενὴς αὐτοῦ.	Δυσθεώρητος	γὰρ ὁ θεὸς λόγος, δυσθεώρητος
[6]	Δυσθεώρητος γὰρ ὁ θεὸς λόγος,	δυσθεώρητος	δὲ οὑτωσὶ καὶ σοφία ἐστίν,
[6]	ἐκ προσώπου ἡμῶν· διὰ τὸ	δυσθεώρητος	εἶναι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς
[6]	ὁ θεός· ἀλλ´ οὐ μόνος	δυσθεώρητός	ἐστι τινί, ἀλλὰ καὶ ὁ
[6]	περὶ τῆς οὐσίας λόγος καὶ	δυσθεώρητος	καὶ μάλιστα, ἐὰν ἡ κυρίως
[6]	ἀξίαν θεωρητικόν. Ἔστω δὴ καὶ	δυσθεώρητος	ὁ θεός· ἀλλ´ οὐ μόνος
[6]	ἔχουσαν· Ἐπειδὴ μέγας ἐστὶ καὶ	δυσθεώρητος	ὁ θεός, πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν
[6]	πεποίηκε, θεωρῆσαι; Οὐ διὰ τὸ	δυσθεώρητος	οὖν ὁ θεὸς εἶναι ὡς
[6]	ἄνθρωπον, τοιαῦτά τινα αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ	θεότητος	καὶ μειζόνων ἀπατήσας τὸ θηλύτερον
[6]	ἡ αὐτοσοφία, εἰκὼν» οὖσα τῆς	ἀγαθότητος	αὐτοῦ» κατ´ εἰκόνα» δὲ τοῦ
[6]	δὲ Κέλσος, τῆς περὶ αὐτῶν	ἀρχαιότητος	εἰς Ἡράκλειτον καὶ Πλάτωνα ἀναφερομένης.
[6]	βαναύσων χερσὶ τὰ μιμήματα τῆς	θειότητος	φανταζόμενοι εἶναι, ἀπαίδευτοί εἰσι καὶ
[6]	μετέδωκε γὰρ ἑαυτοῦ καὶ τῆς	μεγαλειότητος	τῷ μονογενεῖ καὶ πρωτοτόκῳ πάσης
[6]	γὰρ δύναται ὀνόμασι διαφορὰν δοῦναι	ποιότητος	γλυκύτητος φοίνικος καὶ γλυκύτητος ἰσχάδος;
[6]	δημιουργὸς ὕλην μεταβλητὴν καὶ πάσης	ποιότητος,	ἣν ὁ τεχνίτης βούλεται, δεκτικήν,
[6]	διαγόντων πτερορρυήσας καὶ ἐκπεσὼν τῆς	μακαριότητος·	ὃς κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν
[6]	ὧν τῆς ὑποστάσεως καὶ τῆς	λαμπρότητος	αἰσθόμεθα βλέποντες αὐτά· ἀλλ´ οὐ
[6]	ὑπὸ τῆς ἐν συνθέσει λέξεως	λαμπρότητος·	ἐπεὶ οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται
[6]	δοῦναι ποιότητος γλυκύτητος φοίνικος καὶ	γλυκύτητος	ἰσχάδος; Τίς δὲ ὀνόματι δύναται
[6]	δύναται ὀνόμασι διαφορὰν δοῦναι ποιότητος	γλυκύτητος	φοίνικος καὶ γλυκύτητος ἰσχάδος; Τίς
[6]	τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταὶ ἀνεγράψαντο·	Προῖτος	ἔγημε Βελλεροφόντην, ὁ δὲ Πήγασος
[6]	ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης	χάριτος	καὶ ἀληθείας. Κέλσος μὲν οὖν
[6]	πρεσβυτέροις, ἄξια τῆς εἰς αὐτοὺς	χάριτος	τοῦ θεοῦ καὶ μεγαλονοίας πεπληρωμένα·
[6]	μὲν Σολομῶντος λέγοντος· Παιδεία δὲ	ἀνεξέλεγκτος	πλανᾶται» ὅπου δὲ τοῦ τὸ
[6]	ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ	ΕΚΤΟΣ.	~Ἕκτον τοῦτον ἐνιστάμενοι λόγον πρὸς
[6]	παρά τισιν, οὔτε περὶ τῶν	ἐκτός,	ἀλλὰ περὶ τῶν κατὰ ψυχὴν
[6]	εἰκῇ πιστεύοντι, ἐν ᾗ φησιν·	Ἐκτὸς	εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε. Τὸ
[6]	γὰρ τὰ σωματικὰ ἢ τὰ	ἐκτὸς	κακά, καθαίρων καὶ παιδεύων τοὺς
[6]	καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ	ἐκτός,	τὰ μὲν συμβαλλόμενα εἰς τὸν
[6]	ὀνομαζόμενα λεγόμενα σωματικὰ κακὰ καὶ	ἐκτός	τίς φησι, δεδόσθω ἔσθ´ ὅτε
[6]	ἐπεὶ αὐτάρκη περιγραφὴν εἴληφεν ὁ	ἕκτος	ἡμῶν τόμος, αὐτοῦ που καταπαύσαντες
[6]	δέ φησιν ὅτι οὐδὲ λόγῳ	ἐφικτός,	διαστέλλομαι τὸ σημαινόμενον καί φημι·
[6]	Κέλσου λέξιν φάσκοντος· οὐδὲ λόγῳ	ἐφικτός	ἐστιν ὁ θεός. Καὶ τὸ
[6]	ἀποφαινόμεθα ὅτι τούτῳ τῷ λόγῳ	ἐφικτός	ἐστιν ὁ θεός, οὐ μόνῳ
[6]	ἡμεῖς φήσομεν ὅτι οὐκ ἔστιν	ἐφικτὸς	τῷ λόγῳ ὁ θεός· εἰ
[6]	τε εὐχαῖς συνεχέστερον καὶ δεόντως	νυκτὸς	καὶ ἡμέρας χρώμενοι οὔτε μαγείᾳ
[6]	καὶ μέλος καὶ οὐαί» καὶ	προστάξαντος	αὐτῷ τοῦ λόγου κατεσθίει τὴν
[6]	ταῖς τοῦ λόγου αὐγαῖς ἀκολουθήσαντα,	δείξαντος	ἀφ´ ὅσης ἀγνοίας καὶ ἀσεβείας
[6]	Πυθαγόρου, πλεῖστα ὅσα τερατευσαμένου καὶ	δείξαντος	μὲν ἐν πανηγύρει Ἑλλήνων ἐλεφάντινον
[6]	τὸ φῶς σκότος. Ἀλλ´ ἡμεῖς,	ἀνοίξαντος	τοῦ λόγου τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς
[6]	ἐκζητοῦντες τὸν κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται	παντὸς	ἀγαθοῦ. Δεῦτε τέκνα, ἀκούσατέ μου,
[6]	πέμποντι Ἑρμῆν παραβάλλοντος τὸν τοῦ	παντὸς	δημιουργὸν θεὸν ἡμῶν. Εἴπομεν δὴ
[6]	αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτοὺς» ἀπὸ	παντὸς	κακοῦ· καὶ οἱ ἄγγελοι» τῶν
[6]	δὲ λέγομεν ὅτι τοῦ μὲν	παντὸς	κόσμου, συνεστῶτος ἐξ οὐρανοῦ καὶ
[6]	εἰς τὸ προΐστασθαι αὐτῶν διὰ	παντὸς»	λέγονται βλέπειν τὸ πρόσωπον τοῦ
[6]	Ἀληθὲς δὲ καὶ τὸ ἔξω	παντὸς	πάθους εἶναι τὸν θεόν. Καὶ
[6]	κακίας ὑποστᾶσιν κατατάξαι που τοῦ	παντὸς	τοὺς οὑτωσὶ κακοὺς καὶ γυμνάσιον
[6]	ὁ μὲν δημιουργὸς τοῦδε τοῦ	παντὸς	υἱός ἐστι τοῦ θεοῦ, ὁ
[6]	ἀπὸ Πλάτωνος εἰρῆσθαι, τοῦ Ἰησοῦ	παραφθείραντος	τὸ πλατωνικόν, ἐν οἷς εἶπεν
[6]	αὐτοῦ ὅτι ἀμήτωρ τις καὶ	ἄχραντος	δαίμων ἐπικρατεῖ θρασυνομένων τῶν γηγενῶν.
[6]	ἀντὶ τοῦ θεοῦ προσεκυνεῖτο, καὶ	χειραγωγήσαντος	τὸν τοῦ βουλομένου σῴζεσθαι νοῦν
[6]	δ´ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς	πηδήσαντος»	ἐξάπτεσθαι φῶς ἐν τῇ ψυχῇ»
[6]	συζῆν ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς	πηδήσαντος	ἐξαφθὲν φῶς ἐν τῇ ψυχῇ
[6]	καὶ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς	πηδήσαντος	ἐξαφθὲν φῶς ἐν τῇ ψυχῇ»
[6]	γεγένηται, μὴ τοῦ θείου λόγου	ἐπιδημήσαντος	ταῖς ψυχαῖς τῶν κἂν ὀλίγον
[6]	τοῖς ἀνωτέρω ἐμνήσθημεν, περὶ τοῦ	διακοσμήσαντος	τόδε τὸ πᾶν ὡς ὄντος
[6]	παρὰ τὴν αἰτίαν ἐκείνου ἀποσυμβαίνει,	ῥᾳθυμήσαντος	περὶ τὸ μεταλαμβάνειν τοῦ ζῶντος
[6]	ἡμῶν εἰδότος ἀλλ´ ἐκ παρακουσματίων	φήσαντος	ὅτι φαμὲν τὴν ἐν ἀνθρώποις
[6]	ἐλεφάντινον τὸν μηρὸν ἀνεγνωρικέναι δὲ	φήσαντος	τὴν ἀσπίδα, ᾗ ἐχρῆτο, ὅτ´
[6]	χρηματίσαι βουληθέντων ἀλλὰ καὶ Κέλσου,	νομίσαντος	κατὰ Χριστιανῶν εἶναι κατηγορίας τὰς
[6]	εἰρημένα ἀπὸ τῶν προφητῶν μεμαθήκαμεν,	σαφηνίσαντος	τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν μαθητῶν
[6]	πεφυκότι γίνεσθαι κατ´ εἰκόνα τοῦ	κτίσαντος»	νοεῖσθαι, ὅτε γίνεταί τις τέλειος»
[6]	ταῦτα χρηματιζούσῃ κατ´ εἰκόνα» τοῦ	κτίσαντος,	φησὶ τό· Οὐδ´ ἄνθρωπον ἐποίησεν
[6]	ὡς καλῶς τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις	συμβουλεύσαντος	καὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας τοὺς
[6]	μαρμαρυγὰς τίνι δὲ φῶς, οὐ	παριστάντος	αὐτοῦ τὴν λαμπρότητα ἑαυτοῦ διὰ
[6]	περὶ τῆς τοῦ Ἰησοῦ ἐπιδημίας,	ἀφιστάντος	τῆς ἀπὸ τῶν εἰδώλων καὶ
[6]	νοηθέντα ἂν περὶ τοῦ θεοῦ,	ἀποκρύψαντος	ἑαυτὸν οἱονεὶ ἐν σκότῳ τοῖς
[6]	καὶ τὴν ἐκ περιστάσεως γενομένην,	ἐκβληθέντος	διὰ τὴν ἁμαρτίαν καὶ κατοικισθέντος
[6]	ἐπὶ τῇ θέᾳ τῶν καλῶν	μετατιθέντος	τόπον. ~Μετὰ δὲ τὴν ἐξετασθεῖσαν
[6]	ὡς τοῦ μὲν τὴν σφραγῖδα	περιτιθέντος	καλουμένου πατρός, τοῦ δὲ σφραγιζομένου
[6]	ἐκβληθέντος διὰ τὴν ἁμαρτίαν καὶ	κατοικισθέντος	ἐναντίον τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς»
[6]	μηδεμίαν πύλην ᾅδου κατισχύσειν αὐτοῦ,	ὑψωθέντος	διὰ τὸν λόγον ἐκ τῶν
[6]	ἐκ θεοῦ γενομένου καὶ υἱοῦ	ὄντος	αὐτοῦ καὶ θεοῦ· οὐ γὰρ
[6]	διακοσμήσαντος τόδε τὸ πᾶν ὡς	ὄντος	υἱοῦ θεοῦ παραθέσθαι· ἵνα μὴ
[6]	Κέλσου, ἀφιλοσόφως κωμῳδίας ποιητὴν γελωτοποιὸν	παραλαβόντος	καὶ τῷ παρ´ αὐτῷ διϋπνισθέντι
[6]	τὸν κόσμον, τοῦ λόγου αὐτὸν	ὑπεξάγοντος	ἐντεῦθεν καὶ ἐπὶ τὸν ὑπερουράνιον
[6]	εἶναι παρὰ θεῷ, τοῦ Παύλου	λέγοντος·	Ἡ σοφία τοῦ κόσμου μωρία
[6]	ἀπὸ τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ ἐστι παράκουσμα	λέγοντος·	Κυκλοῖ κυκλῶν πορεύεται τὸ πνεῦμα,
[6]	ἐπὶ διαλεκτικήν, ὅπου μὲν Σολομῶντος	λέγοντος·	Παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται» ὅπου
[6]	προφητῶν λέξεις, τοῦ μὲν Δαυῒδ	λέγοντος·	Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ»
[6]	καταπαύσαντες τὸν λόγον ἀρξόμεθα θεοῦ	διδόντος	ἑβδόμου· ἐν ᾧ ἀπαντᾶν νομίζει
[6]	Κέλσος ἔλεγε τὸν πρῶτον ἰδέᾳ	λέοντος	μεμορφωμένον, οὐκ ἐκθέμενος, τίνα αὐτὸν
[6]	ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων περὶ τοῦ	πειράζοντος	τὸν σωτῆρα διαβόλου, ἵνα μὴ
[6]	ἔγραψαν μέν, ὡς θεοῦ ἑαυτὸν	ἐμφανίζοντος	τοῖς ἀξίοις καὶ ἐπιτηδείοις, ὅτι
[6]	παραδοχῆς τῶν λεγομένων ὑπὸ τοῦ	πείθοντος.	Διὰ τοῦτο οὐ παρὰ τὸ
[6]	οὐ μόνης δεῖται τῆς τοῦ	πείθοντος	ἐνεργείας ἀλλὰ καὶ τῆς, ἵν´
[6]	ἀλλὰ φάσματος, ἐν Ἀπόλλωνος εἴδει	προσελθόντος	τῇ Ἀμφικτιόνῃ· καὶ ἄλλοι δὲ
[6]	αὐτοῦ, οὐκ ὀλίγα ἐστὶ περὶ	δράκοντος	εἰρημένα λαβεῖν. Οὔπω λέγω καὶ
[6]	νουθετουμένῳ καὶ ἀκούεσθαι τὸν τοῦ	διδάσκοντος	λόγον, ὅπερ ἐστὶ παρὰ τὴν
[6]	ἡμῖν καταλιπόντος Ἰησοῦ υἱοῦ Σιρὰχ	φάσκοντος·	Γνῶσις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι. Εὐμενεῖς
[6]	Ἡφαίστου πρὸς τὴν Ἥραν λόγοις,	φάσκοντος·	Ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ´
[6]	νῦν μὲν ἑκὼν ἐπιλελῆσθαι τοῦ	φάσκοντος	λόγου πάντα, ἃ πείσεται Ἰησοῦς
[6]	πατέρα, ψευδοποιήσομεν τὴν Κέλσου λέξιν	φάσκοντος·	οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός ἐστιν ὁ
[6]	τυγχάνοντα δὲ τῆς προαιρέσεως τοῦ	ὀφείλοντος	πείθεσθαι δοκεῖν μὴ πείθειν. Ὅτι
[6]	παρ´ αὐτῷ διϋπνισθέντι πέμποντι Ἑρμῆν	παραβάλλοντος	τὸν τοῦ παντὸς δημιουργὸν θεὸν
[6]	καὶ ἀπὸ μηδεμιᾶς φθορᾶς τοῦ	μέλλοντος	ὑπηρετήσασθαι τῇ ἀνθρώπων σωτηρίᾳ σώματος.
[6]	τὸν ἄσεμνον τοῦ Κέλσου λόγον	εἰπόντος·	Δέον πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα
[6]	ὁδὸν μάθω; ἅτε ἀκούσας τοῦ	εἰπόντος·	Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ
[6]	τῶν πλουσίων ἀπόφασιν τοῦ Ἰησοῦ,	εἰπόντος·	Εὐκοπώτερον κάμηλον εἰσελθεῖν διὰ τρήματος
[6]	σκότον τῶν ὀφθαλμῶν κατακεχύσθαι τοῦ	εἰπόντος	τὰ προειρημένα ἀποδιδόναι νομίζει φάσκων·
[6]	τὸ σύγγραμμα τὴν Σοφίαν ἡμῖν	καταλιπόντος	Ἰησοῦ υἱοῦ Σιρὰχ φάσκοντος· Γνῶσις
[6]	σοφίας· ἀρκεῖ δ´ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	εἰπεῖν ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ
[6]	ἄν, οὔτε πᾶσιν οὔτε τοῦ	παρόντος	καιροῦ ἐστι διηγήσασθαι· ἀλλ´ οὐδ´
[6]	τούτοις. Ἀρκεσθησόμεθα δὲ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	λέξεσι ταῖς ἀπὸ τοῦ τριακοστοῦ
[6]	περὶ τοῦ πονηροῦ τούτου καὶ	ἐκπεσόντος	τῶν οὐρανίων λόγον. Ὁ γὰρ
[6]	περιβόλαιον» αὐτοῦ, τὴν ἄβυσσον, καὶ	ἀποκαλύπτοντος	οὕτω τὸν πατέρα ὅστις ποτ´
[6]	ἐποίει; Ἢ ἀκούσαντά τινος ἰδιωτικώτερον	πρεσβεύοντος	περὶ τῶν κατὰ τὸν τόπον
[6]	θεοῦ ἐπαγγελιῶν, τῆς προαιρέσεως τοῦ	ἀκούοντος	δεῖ καὶ τῆς πρὸς τὰ
[6]	θεοῦ τὸ σῶμα» τοῦ τοιαύτην	ἔχοντος	ψυχὴν καὶ ἐν τῇ ψυχῇ
[6]	περὶ Φαραὼ» ἢ Ναβουχοδονόσορ» ἢ	ἄρχοντος	Τύρου» ἢ τὰ ἀπὸ τοῦ
[6]	γε ἐστὶν ἄντικρυς ἀνθρώπου γόητος,	ἐργολαβοῦντος	καὶ προφυλαττομένου τοὺς ἀντιδοξοῦντάς τε
[6]	Ἡ πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ	καλοῦντος	ὑμᾶς. Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ
[6]	ὅπερ φασὶν ἀληθέστερον— ἀνθρώπου γόητος	ἀντιδοξοῦντος.	Οὕτω δ´ ἀκούει καὶ Ὁμήρου,
[6]	αὐτοῦ καὶ ἀλήθεια· οὗ μετοχῇ	περιαιροῦντος	ἀπὸ τοῦ πατρὸς τὸ λεγόμενον
[6]	τούτων διὰ τὸν νοῦν τοῦ	δημηγοροῦντος	παρὰ τῷ Πλάτωνι Διός, διὰ
[6]	Τί δ´ αὐτὸς εἰσποιεῖται, μὴ	συγχωροῦντος	τοῦ πατρός; Τί δ´ ἐπαγγέλλεται
[6]	λέγουσα· Ἤκουσαν κυρίου τοῦ θεοῦ	περιπατοῦντος	ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν»
[6]	ῥᾳθυμήσαντος περὶ τὸ μεταλαμβάνειν τοῦ	ζῶντος	ἄρτου καὶ τοῦ ἀληθινοῦ ποτοῦ·
[6]	ἡμᾶς ἐπὶ διαλεκτικήν, ὅπου μὲν	Σολομῶντος	λέγοντος· Παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται»
[6]	εἴποιμεν ἂν ὅτι φωνὴ μὲν	βοῶντος	ἐν τῇ ἐρήμῳ» εἰσῆκται ὁ
[6]	κατηγορίαν, οὐδὲ τὰς λέξεις ἡμῶν	εἰδότος	ἀλλ´ ἐκ παρακουσματίων φήσαντος ὅτι
[6]	ἐπιστρέφει εἰς τὸν οἶκον τοῦ	προεστηκότος	ἑαυτοῦ» Ἐχρῆν γὰρ τὸν ἐπιστάμενον
[6]	σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς	σκότος.	Ἀλλ´ ἡμεῖς, ἀνοίξαντος τοῦ λόγου
[6]	ἐν ἑπτακαιδεκάτῳ ψαλμῷ ὅτι Ἔθετο	σκότος	ἀποκρυφὴν ὁ θεός» ἵνα δηλωθῇ
[6]	μεταστῆσαι εἰς σκότον, τιθεὶς τὸ	σκότος»	εἶναι φῶς καὶ τὸ φῶς
[6]	εἶναι φῶς καὶ τὸ φῶς	σκότος»	καὶ ὑποκείμενος τῷ καλῶς εἰρημένῳ
[6]	εἰσὶν οἱ λόγοι αὐτοῦ, ὅτι	σκότος	μου τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις. Κέλσος
[6]	ἀπὸ τοῦ πατρὸς τὸ λεγόμενον	σκότος»	ὃ ἔθετο ἀποκρυφὴν αὐτοῦ» καὶ
[6]	ἄβυσσος καὶ τὸ ἐπ´ αὐτῆς	σκότος,	τί τε τὸ ὕδωρ καὶ
[6]	φωτὶ τοῦ λόγου ἐξαφανίζομεν τὸ	σκότος	τῶν ἀσεβῶν δογμάτων. Εἴποι δ´
[6]	τοῦτον· Οὐαὶ οἱ τιθέντες τὸ	σκότος	φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος.
[6]	εἶναι ἡμέρας· οὐρανοῦ γὰρ οὔπω	γεγονότος	οὐδὲ γῆς πω ἐρηρεισμένης οὐδ´
[6]	τοῦ ἐν τῷ κατ´ εἰκόνα»	ἀνειληφότος	τοῦ θεοῦ τὰ τοῦ θεοῦ
[6]	ἄφθαρτος, ἢ ὡς γενητὸς μὲν	ἄφθαρτος	δέ, ἢ ὡς τὸ ἔμπαλιν,
[6]	φθορᾶς, ἢ ὡς ἀγένητος καὶ	ἄφθαρτος,	ἢ ὡς γενητὸς μὲν ἄφθαρτος
[6]	τὰ ἁμαρτήματα ξύλα εἶναι καὶ	χόρτος	καὶ καλάμη, οὐκ ἐροῦμεν εἶναι
[6]	ἐπιδεδημηκέναι ὡς υἱοὶ θεοῦ, καὶ	ἕκαστος	αὐτῶν περισπάσας τινὰς εἰς αὑτόν,
[6]	φάσκων· Πῶς γνῶ τὸν θεόν;	Ἕκαστος	γὰρ αὐτῶν, ὡς ἐγχωρεῖ, ἔγνω
[6]	βουλόμενοι σβεννύουσι μὲν τὸ φῶς,	ἕκαστος	δὲ τῇ παρατυχούσῃ μίγνυται· ἥτις
[6]	πολλούς, ἕως προτραπέντες καὶ εἰσαχθέντες	ἕκαστος	κατὰ δύναμιν ἀναβῶσιν ἐπὶ τὰ
[6]	ἐλαίου· οἱ δὲ μέτοχοι αὐτοῦ,	ἕκαστος	ὡς κεχώρηκε, μετέσχον καὶ τοῦ
[6]	ὁ θεός. Καὶ τὸ οὐκ	ὀνομαστὸς	δὲ διαστολῆς δεῖται. Εἰ μὲν
[6]	θαυμαστόν, εἰ οὐκ ἔστιν οὕτως	ὀνομαστὸς	ὁ θεός. Εἰ δὲ τὸ
[6]	ὅσια λέγειν, ὅτι δὴ ὁ	μέγιστος	θεός, βουλόμενός τι ἀνθρώπους ὠφελῆσαι,
[6]	θεὸς ὁ πρῶτος καὶ ὁ	μέγιστος	κελεύων· γενέσθω τόδε καὶ ἕτερον
[6]	κόσμῳ· τὸν αὐτὸν τρόπον ὅτι	Χριστὸς	ἐπιδεδήμηκε γνόντες θεωροῦμεν ὅτι δι´
[6]	καθ´ ἡμᾶς τελείοις» σοφία ὁ	Χριστός,	ἐπιστήσει ὁ δυνάμενος. ~Εἶτά φησιν
[6]	καὶ ὅτι πᾶς ἀνήρ, οὗ	Χριστός	ἐστι κεφαλή» εἰκὼν καὶ δόξα
[6]	τοῦ χρίσματος αὐτοῦ. Διόπερ, ἐπεὶ	Χριστὸς	κεφαλή» ἐστι τῆς ἐκκλησίας» ὡς
[6]	πάντα, ἃ πείσεται Ἰησοῦς ὁ	Χριστός,	προεωρακέναι θείῳ πνεύματι, καὶ πεπροφητευκέναι
[6]	Καὶ γὰρ ὥσπερ ἠκούσαμεν ὅτι	Ἀντίχριστος	ἔρχεται» καὶ οὐδὲν ἧττον μεμαθήκαμεν
[6]	Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ	ἀσχημάτιστος	καὶ ἀναφὴς οὐσία ὄντως οὖσα
[6]	μεταβλητά, ὡς πέφυκε, καὶ λόγος	αὐτὸς	αἱρεῖ διοικεῖσθαι αὐτά. ~Εἶτά φησιν
[6]	ἀλλ´ ἐν πνεύματι» Καὶ γὰρ	αὐτὸς	ἀνάλογον τῷ ἐν πνεύματι» καὶ
[6]	καταλαμβανόμενος ἀλλὰ καὶ ᾧ ἂν	αὐτὸς	ἀποκαλύψῃ τὸν πατέρα, ψευδοποιήσομεν τὴν
[6]	οὔτ´ ἐπινοίᾳ. Μένων γὰρ ὁ	αὐτὸς»	διοικεῖ τὰ μεταβλητά, ὡς πέφυκε,
[6]	τοῦ κόσμου τοῦδε ὃν ἐποίησεν	αὐτός;	Δοκεῖ δή μοι καὶ ἐν
[6]	Δαυῒδ λέγοντος· Σὺ δὲ ὁ	αὐτὸς	εἶ» τοῦ δὲ Μαλαχίου οἶμαι·
[6]	ἀνθρωπίνῳ γεγονὼς σώματι, οὐδ´ ἂν	αὐτὸς	εἴη ἀθάνατος ὁ τοῦ θεοῦ
[6]	ἢ τόδε, ὅτε παρετιθέμεθα τὸ	Αὐτὸς	εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο
[6]	ὅσον ἐφ´ οἷς λέγει καὶ	αὐτός.	Εἴποι γὰρ ἄν τις πρὸς
[6]	φεύγειν τὸν πατέρα; Τί δ´	αὐτὸς	εἰσποιεῖται, μὴ συγχωροῦντος τοῦ πατρός;
[6]	τὸ Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν,	αὐτὸς	ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» λέγοντες τὸν
[6]	προσάγεσθαι μόνους. Ἀλλ´ ὡς καὶ	αὐτὸς	ἐσημειώσατο, ταὐτὸ εἶπεν ἀνωτέρω, καὶ
[6]	καὶ αὐτῷ λόγῳ, ἢ καὶ	αὐτός	ἐστιν οὐσία, πλὴν τῇ φύσει
[6]	ὡς οὐχ ὑγιῶν, πολλῷ πρότερον	αὐτὸς	ἔχων τὰ ἐγκλήματα ἐν τοῖς
[6]	τοῦ κόσμου τοῦδε, ὃν ἐποίησεν	αὐτός;	Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ λέγομεν
[6]	οὐκ ἀλαζονεύεται καὶ ψεύδεται φάσκων	αὐτὸς	καινόν τι εὑρίσκειν ἢ ἀπ´
[6]	ταῖς ἐκκλησίαις φερομένων εὐαγγελίων τέκτων»	αὐτὸς	ὁ Ἰησοῦς ἀναγέγραπται. ~Οἴεται δὲ
[6]	ἐν ᾗ μὴ ἥλιος ἀλλ´	αὐτὸς	ὁ κύριος φῶς» ἔσται αὐτοῖς
[6]	οἱ τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολοι οὐδ´	αὐτὸς	ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. ~Ἑξῆς
[6]	ὡς ἄρα ὁ Σατανᾶς καὶ	αὐτὸς	ὁμοίως φανεὶς ἐπιδείξεται μεγάλα ἔργα
[6]	ἐπὶ σὲ ἀνέτειλεν. Ὁ δ´	αὐτὸς	οὗτος προφητεύων περὶ τῆς τοῦ
[6]	ἄτοπον εἶναι καὶ ὅμοιον ᾧ	αὐτὸς	πεποίηκεν, εἰς τὴν περὶ Χριστιανῶν
[6]	ἀσεβέστατα καὶ ἀποπεπλανημένοις θείων αἰνιγμάτων	αὐτὸς	σαφῶς σφάλλεται, μὴ κατανοήσας ὅτι
[6]	ὁ Κέλσος τάχα δὲ καὶ	αὐτὸς	συνιδών, ὅ τι δύναται λεχθῆναι
[6]	πρωτοτόκῳ πάσης κτίσεως» ἵν´ εἰκὼν»	αὐτὸς	τυγχάνων τοῦ ἀοράτου θεοῦ» καὶ
[6]	καλουμένην μεγάλην, ὁ δὲ καὶ	αὐτὸς	υἱὸς τοῦ θεοῦ. Οὐδαμοῦ γὰρ
[6]	θεοῦ παραθέσθαι· ἵνα μὴ καὶ	αὐτὸς	ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος, ὃν πολλάκις
[6]	μακάριος ἢ σίδηρος ἀγάπης ἢ	σκῦτος	ἅγιον. Ἢ τίς γραῦς, ἐπὶ
[6]	ἐπὶ τῇ συστάσει τοῦ νεανίσκου·	Οὗτος	ἄρα ὁ κύκνος ἦν. Ἀλλὰ
[6]	μόνῳ καταληπτὰ ὀνομάζων μὴ βλεπόμενα»	Οὗτος	δὲ καὶ πρόσκαιρα» μὲν οἶδε
[6]	οὐκ αἰδεσθήσεται τοιαῦτα λέγειν, ὁποῖα	οὗτος	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ ἀληθεῖ λόγῳ;
[6]	ἐν τῷ διαγράμματι εὕρομεν ὅτι	οὗτος	καλεῖται Ὀνοὴλ ἢ Θαρθαραώθ, ὀνοειδής
[6]	καὶ υἱὸν ἔχει τοιόνδε, καὶ	οὗτος	κατελθὼν ἐμοὶ διελέξατο. Καὶ πρὸς
[6]	ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων, δράκων	οὗτος,	ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῷ. Ἀντὶ
[6]	σὲ ἀνέτειλεν. Ὁ δ´ αὐτὸς	οὗτος	προφητεύων περὶ τῆς τοῦ Ἰησοῦ
[6]	ἡμίθεον προσεῖπον. Πάνυ γοῦν ὅμοιος	οὗτός	τε κἀκεῖνος παῖς θεοῦ. ήθη
[6]	Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεὸν φάσκων ὅτι	τοιοῦτός	ἐστιν καὶ ἀρᾶς ἄξιος κατὰ
[6]	κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν	πλοῦτος	ἐθνῶν» ἕως τὸ πλήρωμα τῶν
[6]	ἔθνεσι» καὶ τὸ παράπτωμα αὐτῶν	πλοῦτος	κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν
[6]	ἐστι τοῦ θεοῦ, ὁ δὲ	πρῶτος	καὶ ἐπὶ πᾶσι θεὸς πατήρ
[6]	ἂν ἄτοπος εἴη θεὸς ὁ	πρῶτος	καὶ ὁ μέγιστος κελεύων· γενέσθω
[6]	τὰ περὶ τοῦ ὑπερουρανίου τόπου	πρῶτος	ὁ φιλόσοφος παρίστησιν, ἀλλὰ Δαυῒδ
[6]	Κυριώτερον δὲ ἀντικείμενός ἐστιν ὁ	πρῶτος	πάντων εἰρηνευόντων καὶ μακαρίως διαγόντων
[6]	αὐτὸν τοῦ θεοῦ ἀπὸ τοῦ	ἐνεστῶτος	αἰῶνος πονηροῦ» καὶ ἀπὸ τῶν
[6]	ὅτι τοῦ μὲν παντὸς κόσμου,	συνεστῶτος	ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς, οὐ
[6]	σώματος ἐφισταμένων, τῶν μὲν τοῦ	φωτὸς	ἑτέρων δὲ τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν,
[6]	σοφίᾳ τηρουμένην· ἔνθεν εἰλικρινὴς πέμπομαι,	φωτὸς	ἤδη μέρος υἱοῦ καὶ πατρός·
[6]	τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὁρῶντες διαφορὰν	φωτὸς	καὶ σκότους ἐν φωτὶ μὲν
[6]	ὁ Κέλσος, ἀλλὰ βούλεται ἐκ	φωτὸς	μεταστῆσαι εἰς σκότον, τιθεὶς τὸ
[6]	ἐν τοῖς προφήταις περὶ τοῦ	φωτὸς	τῶν μακαρίων· καὶ ὅρα ὅτι
[6]	ὄντι γὰρ κινδυνεύω ταύτην εἶναι	σοφός.	Ἃ μὲν οὖν ἐκτίθεται ὁ
[6]	ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, κἂν ὅτι	σοφός	τις ἢ μέτριος τὰ ἤθη
[6]	οὖν ὁ τὴν εὐτέλειαν ἀγαπήσας	φιλόσοφος	Ἑλλήνων καὶ παράδειγμα ἐκθεὶς εὐδαίμονος
[6]	οἷς ὁ μὴ Χριστιανὸς ἀλλὰ	φιλόσοφος	ἔφησεν ἁλῶναι ὑπὸ τῆς ἐν
[6]	ἐν τούτοις δὴ ὁ γενναιότατος	φιλόσοφος	Κέλσος σαφῶς Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ, λέγων
[6]	τοῦ ὑπερουρανίου τόπου πρῶτος ὁ	φιλόσοφος	παρίστησιν, ἀλλὰ Δαυῒδ τὴν βαθύτητα
[6]	παρὰ κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ,	ψόφος	ἁρμάτων καὶ ἱππευόντων» ἅπερ ἐτάραξε
[6]	θεοῦ γεγονέναι, μὴ δυνάμενοι ἓν	ὕφος	ἀποδεῖξαι τῆς γραφῆς, αἰτιωμένης μὲν
[6]	οὔτε τὸν πατέρα ὡς ὁ	ἔμψυχος	λόγος καὶ σοφία αὐτοῦ καὶ
[6]	τῆς ἐκκλησίας. Ἀληθῶς γὰρ καὶ	γραῦς	ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα
[6]	ἢ σκῦτος ἅγιον. Ἢ τίς	γραῦς,	ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα
[6]	τοῦτο φήσομεν πρὸς αὐτόν· ποία	γραῦς	καταβαυκαλῶσα παιδίον οὐκ αἰδεσθήσεται τοιαῦτα
[6]	ὥσπερ ὁ παρὰ τῷ κωμῳδῷ	Ζεὺς	ἐκ τοῦ μακροῦ ὕπνου διϋπνίσας
[6]	Ἅρπυιαί τε καὶ Θύελλα, ἔνθα	Ζεὺς	ἐκβάλλει θεῶν ὅταν τις ἐξυβρίσῃ.
[6]	τῷ θεάτρῳ γελωτοποιῶν συνέγραψεν ὅτι	Ζεὺς	ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις τὸν
[6]	πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται	βασιλεὺς	ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ συνιῶν προβλήματα·
[6]	Ἡσαΐου, ἐν οἷς θρηνεῖται ὁ	βασιλεὺς	Βαβυλῶνος· ἀφ´ ὧν οὐκ ὀλίγα
[6]	ὁ παρὰ τῷ Φερεκύδῃ γέγονεν	Ὀφιονεύς,	αἴτιος γενόμενος τοῦ ἐκβληθῆναι τοῦ
[6]	εἶναι ἐξηλέγχθησαν, Σίμων τε ὁ	Σαμαρεὺς	μάγος καὶ Δοσίθεος ὁ ἀπὸ
[6]	ἢ σκυτοτόμος ἢ λιθοξόος ἢ	σιδηρεύς,	ἦν ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς
[6]	περὶ λίθου μακαρίου, εἰ δὲ	σιδηρεύς,	περὶ σιδήρου ἀγάπης. Τίς οὖν
[6]	τὸ σῶμα τῷ Ἰησοῦ, οὐκ	εὐθὺς	ἂν οἱ βλέποντες τὸ σῶμα
[6]	ἂν οὐδ´ ἠπιστεῖτο, εἰ ἄνωθεν	εὐθὺς	ἔσπαρτο. Καὶ ταῦτ´ εἶπεν, ἐπεὶ
[6]	ὢν μετέχεται ὑπὸ τῶν δικαίων.	Πολὺς	δ´ ὁ περὶ τῆς οὐσίας
[6]	ἐγκαλοῦντες Πλάτωνί φαμεν— ὁ γὰρ	πολὺς	τῶν ἀνθρώπων κόσμος χρησίμως καὶ
[6]	τοῖς ἱεροῖς ἀνδράσι νενοημένων παραθέσθαι,	δεικνὺς	ὅτι τῶν θαυμασθέντων ὑπὸ Κέλσου
[6]	τὰ προειρημένα ἀποδιδόναι νομίζει φάσκων·	Οὓς	ἄν τις εἰς λαμπρὸν φῶς
[6]	αὐτοῦ τῆς κατηγορίας, διαλοιδορουμένου ἀνθρώπους,	οὓς	ἐπηγγείλατο ἐπιστρέφειν ὡς ἀπατωμένους; Ἑξῆς
[6]	ἄνωθεν ἐχρήσατο. Καὶ ἄλλης δ´	ἀσεβοῦς	αἱρέσεως παρακούσας εἶπε καὶ τό·
[6]	οἱ ἀληθῶς σῴζεσθαι θέλοντες; Ἦ	κύβους	ἀναρρίψαντες μαντεύσονται, ποῖ τράπωνται καὶ
[6]	ἐπείθοντο» αὐτοῖς παραχρῆμα διεσκεδάσθησαν. Οὐ	κύβους	οὖν ἀναρριπτοῦντες μαντευόμεθα, ποῖ τραπώμεθα
[6]	νενέμηται τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ καὶ	Μάγους	τοῖς ἐνθεωτάτοις κατατάττει ἔθνεσιν ὁ
[6]	πάντῃ ἐκλελοιπότων ἢ καὶ εἰς	ὀλίγους	καὶ εὐαριθμήτους καταστάντων, ἐνετίθει ταῖς
[6]	εἰ χρή γε τολμήσαντα εἰπεῖν,	ὀλίγους	μὲν ὤνησεν, εἴ γε ὤνησεν,
[6]	ἔχουσι μὲν ἀνάλογον τοῖς πλήθεσιν	ὀλίγους	σοφοὺς προσελθόντας καὶ ἀπὸ τῆς
[6]	τοὺς δὲ πρὸς τὴν ὕλην	λόγους	αἰνίττεσθαι ὡς ἄρα ἐξ ἀρχῆς
[6]	οἱ Χριστιανοί, ὡς οὐ Χριστιανῶν	λόγους	ἀλλὰ πάντῃ ἀλλοτρίων σωτηρίας καὶ
[6]	αὐτάς· οὐ γὰρ εἶχεν οἶμαι	λόγους	ἀνατρέψαι δυναμένους τὸ κατ´ εἰκόνα
[6]	δέ, κἂν τὸ πειστικοὺς λέγεσθαι	λόγους	ἀπὸ θεοῦ ἔρχηται, τό γε
[6]	καὶ ἀπαγορευουσῶν γραφῇ παραδοῦναι τοὺς	λόγους	αὐτῶν. ~Πολλὰ δ´ ἂν καὶ
[6]	γε τὰ ὁμηρικὰ ἔπη φησὶ	λόγους	εἶναι τοῦ θεοῦ πρὸς τὴν
[6]	προστιθέασιν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις, προφητῶν	λόγους	καὶ κύκλους ἐπὶ κύκλοις καὶ
[6]	αὐτὸν πραγματικῶς στῆναι πρὸς τοὺς	λόγους,	ὁ δὲ ἐάσας τὰ πράγματα
[6]	ὡραιοτέρους φαίνεσθαι τοὺς τῶν φιλοσοφούντων	λόγους,	ὄντας υἱοὺς ἀνθρώπων» παρὰ τὸν
[6]	γνήσιοι αὐτοῦ μαθηταὶ τοιούτους ἀνέγραψαν	λόγους	περὶ αὐτοῦ. Ὁ δὲ πάντ´
[6]	τῆς ποικίλης ὕλης, καὶ μουσικοὺς	λόγους	προσάπτει ᾗ ἐκτίθεται Περσῶν θεολογίᾳ·
[6]	θεοῦ πρὸς τὴν ὕλην τοὺς	λόγους	τοῦ Διὸς πρὸς τὴν Ἥραν,
[6]	ἐκείνους μὴ δέχεσθαι τοὺς πειστικοὺς	λόγους	τοῦ θεοῦ. Τοῦτο δὲ καὶ
[6]	παρὰ τοὺς» ὑπὸ ἀνθρώπων γεγενημένους	λόγους,	τροπικῶς ἐν τούτοις καλουμένους υἱοὺς
[6]	ἐπιστρέψαι ἐπὶ τὸ θαυμάσαι τοὺς	λόγους	ὡς ἀληθῶς ἐνθέους καὶ προφητικούς,
[6]	οὖν ἀπαντᾶν ἡμᾶς πρὸς τοὺς	λόγους	ὡς ἡμετέρους τοὺς μὴ ἡμετέρους.
[6]	τὴν ἐνσωμάτωσιν οἰκονομίαν νῦν δι´	εὐλόγους	αἰτίας ἐπιπληρώσαντα ἀεὶ δὲ τὸ
[6]	κακοποιεῖν τοῖς υἱοῖς ἢ τοὺς	παιδαγωγοὺς	ἢ τοὺς διδασκάλους ἢ τοὺς
[6]	πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει ὁ θεὸς	μεταδιδοὺς	οὐσίας οἷς μεταδίδωσι κατὰ τὸν
[6]	αὐτοῦ πεπροφητεῦσθαι καὶ περὶ τοῦ	εἴδους	αὐτοῦ· ἐὰν δὲ ἄλλος προφήτης
[6]	δὲ ὡς διάμετρος κύκλου τινὸς	πυροειδοῦς	ἡ φλογίνη ῥομφαία ὡς δορυφορουμένη
[6]	δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι	ψεύδους	καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ ἀδικίας
[6]	σημεῖα καὶ τέρατα καὶ δυνάμεις	ψεύδους.	Ὑπὲρ γὰρ τὰς εἰς τοὺς
[6]	σαυτῷ διά τινος, ὡς φῄς,	τυπώδους	ἀλληγορίας λαμβάνεις ἢ τὸν Ἰουδαίων
[6]	μὴ ταῦτα φῶσιν εἶναι τοὺς	θεοὺς	ἀλλὰ μιμήματα τῶν ἀληθινῶν κἀκείνων
[6]	ὠνόμασαν τοὺς παρ´ ἑαυτοῖς νομιζομένους	θεούς,	ἀπ´ ἄλλων δὲ Σκύθαι, οὕτω
[6]	θαυμάσαι τοὺς λόγους ὡς ἀληθῶς	ἐνθέους	καὶ προφητικούς, ἐν οἷς λέλεκται
[6]	δὲ καὶ τὸ ἔξω παντὸς	πάθους	εἶναι τὸν θεόν. Καὶ ταῦτα
[6]	οὔτε διακόψαι ἐβουλήθημεν ὑπὸ τοῦ	μεγέθους	ἀναγκαζόμενοι τοῦ βιβλίου οὔτε ὑπὲρ
[6]	ἀοράτου θεοῦ» μὴ καὶ τοῦ	μεγέθους	παριστᾶσαν τὴν εἰκόνα. Ἀλλὰ καὶ
[6]	θεατή, περὶ ὃν τὸ τῆς	ἀληθοῦς	ἐπιστήμης γένος τοῦτον ἔχει τὸν
[6]	ἀλλὰ Δαυῒδ τὴν βαθύτητα τοῦ	πλήθους	τῶν ἐν τοῖς ὑπεραναβεβηκόσι τὰ
[6]	ἐπ´ ἀνθρώπων λέγων τις, ὀνομαζομένων	πειθοῦς	δημιουργῶν, οὐκ ἂν ἁμάρτοι· δυνατὸν
[6]	πύλην κατὰ τοὺς τῶν ἀσεβῶν	μύθους	ἐροῦσιν οἱ διϊόντες αὐτάς· ἡμεῖς
[6]	ἑβραϊστὶ Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἄλλους	μύθους	ὁ Κέλσος ἐκτίθεται, ὥς τινων
[6]	ἀρχῆς ἔδοξε Κέλσῳ λέγειν ἔθνη	Χαλδαίους,	ἀφ´ ὧν ἡ ἀπατηλὸς γενεθλιαλογία
[6]	οὐχ ὁρῶν πᾶσαν τὴν περὶ	Ἰουδαίους	καὶ τὴν σεμνὴν πάλαι πολιτείαν
[6]	γεγεῦσθαι σαρκῶν. Μηδὲν δὲ τούτων	Ἰουδαίους	μάλιστα τοὺς πάλαι πράττοντας οὐ
[6]	θεῖόν τινα πόλεμον αἰνίττεσθαι τοὺς	παλαιούς,	Ἡράκλειτον μὲν λέγοντα ὧδε· Εἰδέναι
[6]	θεοῦ δωρουμένου αὐτὴν τοῖς ἑαυτοὺς	ἐπιτηδείους	πρὸς παραδοχὴν αὐτῆς κατασκευάσασι παραγίνεται,
[6]	ὁρμώμενοι ταῦτα φήσομεν· εἰ μὲν	πλείους	ἦσαν ὁμοίως τῷ Ἰησοῦ ἱστορούμενοι
[6]	τοῖς πρεσβεύουσι τὰ τῆς ἀληθείας	πλείους	ὅση δύναμις ὠφελεῖν καὶ προσάγειν,
[6]	λέξεως ταύτης τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ	ἠλιθίους	προσάγεσθαι μόνους. Ἀλλ´ ὡς καὶ
[6]	φησὶν ἐν τῇ δευτέρᾳ πρὸς	Κορινθίους	ἐπιστολῇ· Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν
[6]	ἀποπομπίμους φωνὰς ἢ κτύπους ἢ	δαιμονίους	σχηματισμούς, ἐσθήτων ἢ ἀριθμῶν ἢ
[6]	πάνυ κεκρυμμένως εἴρηται διὰ τοὺς	ἀναξίους	καὶ ἀσέμνους, μὴ δυναμένους παρακολουθῆσαι
[6]	τοὺς ὀφθαλμοὺς καινοὺς καὶ καλούς,	ὁποίους	λόγος θεοῦ δημιουργήσαι ἄν. ~Διόπερ
[6]	ἀναλογίαν τῶν ἡμαρτημένων τοὺς φαύλους,	μακαρίους	δ´ εἶναι καὶ τεύξεσθαι τῶν
[6]	καταριθμεῖν ὅσοι καθαρμοὺς ἐδίδαξαν ἢ	λυτηρίους	ᾠδὰς ἢ ἀποπομπίμους φωνὰς ἢ
[6]	πλείστων ὅσων ἐκράτει πείθουσα τοὺς	ἀλλοτρίους	τοῦ λόγου ὅτι τοιοῦτοί εἰσι
[6]	εὑρεθῆναι πάντων τῶν ἐκεῖ σοφῶν	δεκαπλασίους.	Καὶ νῦν δὲ αἱ ἐκκλησίαι
[6]	ἐξετάζειν τοῖς δυναμένοις ἑαυτοὺς ἐμπαρέχειν	παραπλησίους	ἐκείνοις, οἷς ὤφθη ὁ θεός·
[6]	τοῦ Ἰησοῦ ταλανίζεσθαι δὲ τοὺς	πλουσίους	πότερον ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν αὐτῷ
[6]	πρὸς ἀποδοχὴν τοῦ καλοῦ πολλῷ	βελτίους	ἐγένοντο. ~Παλαιοὶ τοίνυν ἄνδρες καὶ
[6]	λόγους, τροπικῶς ἐν τούτοις καλουμένους	υἱοὺς	ἀνθρώπων» Εἴποιμεν γὰρ ἂν πολλῷ
[6]	τοὺς τῶν φιλοσοφούντων λόγους, ὄντας	υἱοὺς	ἀνθρώπων» παρὰ τὸν τοῖς πολλοῖς
[6]	ἔθος αὐτῷ, χλευάζει δύο εἰσάγων	υἱοὺς	θεῶν, τοῦ δημιουργοῦ ἕνα καὶ
[6]	αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς	υἱοὺς	τῶν ἀνθρώπων. Ἆρ´ οὖν τούτων
[6]	ἄτιμον ἦν, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς	υἱοὺς	τῶν ἀνθρώπων» εἶπεν ἄν τις
[6]	που τοῦ παντὸς τοὺς οὑτωσὶ	κακοὺς	καὶ γυμνάσιον τὸ ὑπὲρ ἀρετῆς
[6]	ἔνδον δὲ οὐδὲν ἀλλ´ ἢ	πιθήκους	ἢ κροκοδείλους ἢ αἶγας ἢ
[6]	τῆς περὶ τοὺς πονηροὺς καὶ	ἀδίκους	φυλακτικῆς καί τινος ἀμυντικῆς δυνάμεως.
[6]	καὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας τοὺς	μυθικοὺς	ὑπερβαλόντες καὶ Ὀφιανοὶ διὰ τοῦτο
[6]	ὀνόμασι τῆς ποικίλης ὕλης, καὶ	μουσικοὺς	λόγους προσάπτει ᾗ ἐκτίθεται Περσῶν
[6]	λόγους ὡς ἀληθῶς ἐνθέους καὶ	προφητικούς,	ἐν οἷς λέλεκται τὰ περὶ
[6]	πείθειν. Ὅτι δέ, κἂν τὸ	πειστικοὺς	λέγεσθαι λόγους ἀπὸ θεοῦ ἔρχηται,
[6]	τὸ ἐκείνους μὴ δέχεσθαι τοὺς	πειστικοὺς	λόγους τοῦ θεοῦ. Τοῦτο δὲ
[6]	ἄλλους δράκοντας ἢ ἀετοὺς ἢ	ἄρκους	ἢ κύνας. Εὕρομεν δὲ ἐν
[6]	ἂν εἰδείη, ὁ πολλάκις ἤδη	ἁλοὺς	ψευδομαρτυριῶν καὶ ἀλόγων κατηγοριῶν, πότερον
[6]	ἀπολάβωσι τοὺς ὀφθαλμοὺς καινοὺς καὶ	καλούς,	ὁποίους λόγος θεοῦ δημιουργήσαι ἄν.
[6]	ἢ τοὺς παιδαγωγοὺς ἢ τοὺς	διδασκάλους	ἢ τοὺς ἰατρούς, οὐδὲν ἂν
[6]	παιδίῳ ἐπῃσχύνθη, ὁποῖον οἱ τοὺς	ὀνοκεφάλους	ἀναπλάσαντες καὶ τὰς καθ´ ἑκάστην
[6]	ἀναπλάσασι τούς τε λεοντοειδεῖς καὶ	ὀνοκεφάλους	καὶ δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας, καὶ εἴ
[6]	κλίμακα εἰς οὐρανὸν» φθάνουσαν καὶ	ἀγγέλους	τοῦ θεοῦ» ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας
[6]	οὐ κωλυόμενος εὐδαιμονεῖν ἀπὸ τῆς	παντελοῦς	ἀκτημοσύνης, Κυνικὸν ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν· οὗτοι
[6]	ἐν τῷ λέγειν φροντιστέον αὐτῷ	κοινωφελοῦς	καὶ δυναμένου πᾶσαν ἐπαγαγέσθαι ἀκοήν.
[6]	ὄντας καὶ ληροῦντας μηδὲν μὲν	ἀλλήλους	διατιθέναι, ἐᾶν δὲ τοὺς παῖδας
[6]	οὐδὲν ἀλλ´ ἢ πιθήκους ἢ	κροκοδείλους	ἢ αἶγας ἢ ἀσπίδας ἤ
[6]	πορεύεται τὸ πνεῦμα, καὶ ἐπὶ	κύκλους	αὐτοῦ ἐπιστρέφει τὸ πνεῦμα. Τὸ
[6]	ἐπ´ ἄλλοις, προφητῶν λόγους καὶ	κύκλους	ἐπὶ κύκλοις καὶ ἀπορροίας ἐκκλησίας
[6]	τοῦ Ἰησοῦ πληρωθέντα. Τὸ δὲ	κύκλους	ἐπὶ κύκλοις λέγειν τάχα μὲν
[6]	περιπεπλεγμένῳ καὶ ἐμπεριειληφότι ἄλλους δύο	κύκλους	καὶ ἄλλο σχῆμα ῥομβοειδές, σοφίας
[6]	Λευϊαθάν, τοὺς ἑπτὰ τῶν ἀρχοντικῶν	κύκλους,	τάχα δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ
[6]	ὥστε τινὰς μὲν γίνεσθαι λέοντας	ἄλλους	δὲ ταύρους καὶ ἄλλους δράκοντας
[6]	λέοντας ἄλλους δὲ ταύρους καὶ	ἄλλους	δράκοντας ἢ ἀετοὺς ἢ ἄρκους
[6]	κύκλῳ ἐνεγέγραπτο, περιπεπλεγμένῳ καὶ ἐμπεριειληφότι	ἄλλους	δύο κύκλους καὶ ἄλλο σχῆμα
[6]	τῆς θείας σοφίας. ~Καίτοι γε	ἄλλους	μέν φησιν ἀπαιδευτοτάτους εἶναι καὶ
[6]	ὀνομάζουσιν ἑβραϊστὶ Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´ ἑξῆς	ἄλλους	μύθους ὁ Κέλσος ἐκτίθεται, ὥς
[6]	ὢν ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ στέφανος	κάλλους»	ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ θεοῦ
[6]	πεσεῖν τοὺς θεατὰς τοῦ τηλικούτου	κάλλους	συνανελθόντας τῷ Ἰησοῦ τρεῖς ἀποστόλους.
[6]	διαγράμματι. Οὐδενὶ γοῦν, καίτοι γε	πολλοὺς	ἐκπεριελθόντες τόπους τῆς γῆς καὶ
[6]	τὰ τοῖς κρείττοσι παρὰ τοὺς	πολλοὺς	ἐπιφανέντα, διαβολὴ καὶ κακηγορία· οἵτινες
[6]	ἀλλὰ καὶ δυναμένης ἐπαγαγέσθαι τοὺς	πολλούς,	ἕως προτραπέντες καὶ εἰσαχθέντες ἕκαστος
[6]	αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται, καὶ δόλῳ διαφθερεῖ	πολλούς,	καὶ ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν στήσεται,
[6]	τε ἱκανῶς εἶναι πρὸς τοὺς	πολλοὺς	καὶ ῥητά, τί κάλλιον ἐπέπρακτο
[6]	δὲ οὐδαμῶς γραπτέα» εἰς τοὺς	πολλούς»	καὶ τίνα μὲν ῥητὰ» τίνα
[6]	ἱκανῶς εἶναι» ταῦτα πρὸς τοὺς	πολλοὺς»	οὐδὲ ῥητά» Καί, εἰ μὴ
[6]	ἢ γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ	πολλοὺς	σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι, καὶ οὐκ
[6]	καὶ γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ	πολλοὺς	σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι, καὶ παυόμενον
[6]	ἁρμάτων καὶ ἱππευόντων» ἅπερ ἐτάραξε	πολλοὺς	τῶν ἐντυγχανόντων τῇ γραφῇ, μὴ
[6]	ἐπλανῶντο, ὡς σεμνοὺς μὲν ἔχοντες	περιβόλους	τῶν νομιζομένων ἱερῶν ἔνδον δὲ
[6]	κάλλους συνανελθόντας τῷ Ἰησοῦ τρεῖς	ἀποστόλους.	Ἀλλ´ ἐρεῖ ταῦτ´ εἶναι πλάσματα
[6]	δὲ καὶ ἐπὶ τοὺς Ἰησοῦ	ἀποστόλους	τις, νεωτέρους γενομένους Πλάτωνος, ἀναγάγῃ
[6]	κατ´ ἀναλογίαν τῶν ἡμαρτημένων τοὺς	φαύλους,	μακαρίους δ´ εἶναι καὶ τεύξεσθαι
[6]	ἀναλαβόντες κατὰ τὴν Ἰησοῦ διδασκαλίαν	ποταμούς	τε χωρήσαντες τῶν θεωρημάτων σὺν
[6]	θεῖα μαθεῖν, ἀναγνώτω τοὺς ἐπιγεγραμμένους	Ἀριθμοὺς	Μωϋσέως καὶ ζητησάτω τὸν δυνάμενον
[6]	πράγματα παίζει καὶ βωμολοχεῖ οἰόμενος	μίμους	γράφειν ἤ τινα σκώμματα, οὐχ
[6]	τοὺς χαριεστέρους προτροπάδην ὡς οὐχ	ἑτοίμους	ἀπατᾶσθαι, παλεύομεν δὲ τοὺς ἀγροικοτέρους.
[6]	ἐδίδαξαν ἢ λυτηρίους ᾠδὰς ἢ	ἀποπομπίμους	φωνὰς ἢ κτύπους ἢ δαιμονίους
[6]	ἔχει τι σεμνότερον τοῖς ἔχουσιν	ὀφθαλμούς,	βλέπειν τὰ σεμνὰ τῶν γραφῶν
[6]	ἐλέησόν με» ἐλεηθέντες ἀπολάβωσι τοὺς	ὀφθαλμοὺς	καινοὺς καὶ καλούς, ὁποίους λόγος
[6]	ἑορταζόντων δαιμονίοις προσίτωσαν τῷ χαριζομένῳ	ὀφθαλμοὺς	λόγῳ, ἵν´ ὁμοίως τοῖς παρὰ
[6]	τίνος ἂν ἄλλου φήσωμεν τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ταῦτα πάσχειν ἢ τοῦ ὑπὸ
[6]	ἡμεῖς, ἀνοίξαντος τοῦ λόγου τοὺς	ὀφθαλμοὺς	τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὁρῶντες διαφορὰν
[6]	Τί με δεῖ καταριθμεῖν ὅσοι	καθαρμοὺς	ἐδίδαξαν ἢ λυτηρίους ᾠδὰς ἢ
[6]	φωνὰς ἢ κτύπους ἢ δαιμονίους	σχηματισμούς,	ἐσθήτων ἢ ἀριθμῶν ἢ λίθων
[6]	τοῖς διὰ πολλὴν τὴν πρὸς	Χριστιανοὺς	ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις πρὸς τοὺς μηδαμῶς
[6]	αὐτὸν νόμου θεὸν καὶ οἰόμενος	Χριστιανοὺς	εἶναι τοὺς ταῦτα λέγοντάς φησι·
[6]	ὅτι, ἐὰν οἵδε μέν— λέγων	Χριστιανούς—	εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι δὲ ἄλλον,
[6]	ὅτι ἄρα τῇ πείρᾳ κατειλήφασι	Χριστιανοὺς	ἐσθίοντας σάρκας παιδίων καὶ μίξεσι
[6]	φησὶν ὁ Κέλσος παρακούσαντάς τινας	Χριστιανοὺς	πλατωνικῶν λέξεων αὐχεῖν τὸν ὑπερουράνιον
[6]	ὁ γενναιότατος φιλόσοφος Κέλσος σαφῶς	Χριστιανοὺς	συκοφαντεῖ, λέγων τοὺς αὐτούς, ἡνίκα
[6]	κοινωνίαν ἁπλουστέραν λόγων ἥκειν πρὸς	Χριστιανούς.	~Τοιοῦτόν τι δή μοι φαίνεται
[6]	κατὰ Χριστιανῶν λόγοις παραλαβὼν ὡς	Χριστιανοὺς	τοὺς μηδ´ ἀκούειν θέλοντας τὸ
[6]	καὶ ἐπὶ τὸ αἱρεῖν ὁρμήσαι	Χριστιανοὺς	ὡς πάντων ἀσεβεστάτους. Φύρων δὲ
[6]	ἐν οὐρανῷ περιόδων, τῆς τε	ἀπλανοῦς	καὶ τῆς εἰς τοὺς πλανήτας
[6]	πεπνιγμένος, ἦν ἂν ὑπὲρ τοὺς	οὐρανοὺς	ἀναπεπλασμένος κρημνὸς ζωῆς ἢ βάραθρον
[6]	θεοῦ οὐκ ἀπαγγέλλουσι γραφαί, ἀλλ´	οὐρανούς,	εἴτε τὰς σφαίρας τῶν παρ´
[6]	ἐκ μέρους καταργηθήσεται» ~Ἑπτὰ δὲ	οὐρανοὺς	ἢ ὅλως περιωρισμένον ἀριθμὸν αὐτῶν
[6]	τοῦ νοῦ αὐτοῦ διεληλυθότα τοὺς	οὐρανούς,	Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ»
[6]	σιδηρεύς, ἦν ἂν ὑπὲρ τοὺς	οὐρανοὺς	κρημνὸς ζωῆς ἢ βάραθρον ἀναστάσεως
[6]	οὔτε τὰ παρὰ τῷ Παύλῳ	ἀναγνοὺς	περὶ αὐτοῦ εἰρημένα οὔτε τὰ
[6]	τοῦ διαβόλου ἐπὶ ἀπάτῃ τοῦ	γένους	τῶν ἀνθρώπων. ~Λέγει δὲ ὁ
[6]	ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ	ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ	ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ. ~Ἕκτον τοῦτον ἐνιστάμενοι
[6]	τὸν Ἰησοῦν μὴ κεχωρίσθαι τοῦ	μονογενοῦς	καὶ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» μηδ´
[6]	τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς	μονογενοῦς	παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ
[6]	ἐκ σκότους προαγάγῃ, τούτους μὴ	δυναμένους	ἀντέχειν ταῖς μαρμαρυγαῖς κολάζεσθαι τὴν
[6]	τῶν ἐντυγχανόντων τῇ γραφῇ, μὴ	δυναμένους	καθορᾶν τὰ κατ´ αὐτὴν περὶ
[6]	τοὺς ἀναξίους καὶ ἀσέμνους, μὴ	δυναμένους	παρακολουθῆσαι μεγαλονοίᾳ καὶ σεμνότητι θεολογίας,
[6]	βλέπειν τὰ σεμνὰ τῶν γραφῶν	δυναμένους,	τὰ ἱερὰ τῶν προφητῶν γράμματα.
[6]	γὰρ εἶχεν οἶμαι λόγους ἀνατρέψαι	δυναμένους	τὸ κατ´ εἰκόνα θεοῦ» πεποιῆσθαι
[6]	τοὺς ὑπὸ τούτου κατεγνωσμένους ἢ	κατηραμένους,	ὥς φατε, ψυχαγωγεῖ καὶ δίκην
[6]	ἐνεργεῖν, ἅτε τῆς ὑγιεινῆς διαίτης	προνοησαμένους.	Εἰ μὲν οὖν προέκειτο περὶ
[6]	ἀμαθεστάτους ὁ Κέλσος, τοὺς μὴ	ἐπισταμένους	αὐτοῦ τὰ πράγματα μηδὲ παιδευθέντας
[6]	Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι, τούτους μὲν εἶναι	νενικημένους,	τοὺς δ´ ἐξώσαντας καὶ νικήσαντας
[6]	ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς» ὑπὸ ἀνθρώπων	γεγενημένους	λόγους, τροπικῶς ἐν τούτοις καλουμένους
[6]	τὰ θεῖα μαθεῖν, ἀναγνώτω τοὺς	ἐπιγεγραμμένους	Ἀριθμοὺς Μωϋσέως καὶ ζητησάτω τὸν
[6]	καταχρηστικῶς ἀκουόντων ἡμῶν κακὰ τοὺς	προσαγομένους	πόνους τοῖς παιδευομένοις ὑπὸ πατέρων
[6]	ὑπὸ τῆς τῶν ὀνομάτων φαντασίας	συναρπαζομένους.	Ἐδυνάμην δὲ καὶ ἄλλα πλείονα
[6]	γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς	σφαζομένους,	ἵνα ζήσωσι, καὶ οὐκ ἀπεικός
[6]	γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς	σφαζομένους,	ἵνα ζήσωσι, καὶ παυόμενον ἐν
[6]	οὕτως ὠνόμασαν τοὺς παρ´ ἑαυτοῖς	νομιζομένους	θεούς, ἀπ´ ἄλλων δὲ Σκύθαι,
[6]	θεὸν πείθειν λεκτέον τοὺς μὴ	πειθομένους	μὴ πείθεσθαι, ἀλλὰ παρὰ τὸ
[6]	Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια, θεομαχεῖν	ἀπαγγελλομένους,	καὶ τὰ παρ´ Αἰγυπτίοις περὶ
[6]	τῆς γῆς καὶ τοὺς πανταχοῦ	ἐπαγγελλομένους	τι εἰδέναι ζητήσαντες, περιτετεύχαμεν πρεσβεύοντι
[6]	καὶ ἀνδριαντοποιῶν ἐνορῶντας κακοτεχνίας, μὴ	βουλομένους	δ´ ἀναβλέψαι καὶ ἀναβῆναι τῷ
[6]	οὖσα περιεργία καὶ φλυαρία, προεκαλέσατο	βουλομένους	παραστῆσαι τῷ ἐντυχόντι τῇ ἐκείνου
[6]	δὲ τοὺς κακοήθεις καὶ κακηγορεῖν	βουλομένους	τὰ τοῖς κρείττοσι παρὰ τοὺς
[6]	τοὺς κολληθέντας τῇ σαρκὶ καὶ	γενομένους	ὅπερ σὰρξ» ἐγένετο» σάρξ» ἵνα
[6]	τοὺς Ἰησοῦ ἀποστόλους τις, νεωτέρους	γενομένους	Πλάτωνος, ἀναγάγῃ τὸν Κέλσου λόγον,
[6]	δὲ ἀπαιδευτοτάτους φαμὲν τοὺς μὴ	αἰσχυνομένους	ἐν τῷ τοῖς ἀψύχοις προσλαλεῖν
[6]	νῦν δὲ ἔτι ἀπατᾷ τινας	ἀποτρεπομένους	διὰ τὰ τοιαῦτα κἂν εἰς
[6]	εὔλογον, ἅτε οὐδὲ κατὰ ποσὸν	ἐνεχομένους	τοιαύταις ὑπονοίαις. ~Μετὰ ταῦτα παραπλήσιόν
[6]	Τί δὲ τοὺς ὑπὸ τούτου	κατεγνωσμένους	ἢ κατηραμένους, ὥς φατε, ψυχαγωγεῖ
[6]	ἀρχῆς καὶ τοῖς ἔξωθεν μαθήμασι	πεπαιδευμένους	τοὺς παρ´ ἡμῖν σοφούς, Μωϋσέα
[6]	αὐτοὺς ὑπὸ τῶν θείων γραφῶν	καλουμένους	ἐν τῷ Μὴ ἅπτεσθε τῶν
[6]	γεγενημένους λόγους, τροπικῶς ἐν τούτοις	καλουμένους	υἱοὺς ἀνθρώπων» Εἴποιμεν γὰρ ἂν
[6]	περὶ μὲν ὑγείας τὸ ἀσθενὲς	ἐπικαλουμένους	περὶ δὲ ζωῆς τὸ νεκρὸν
[6]	εἶπεν ἐνθεωτάτους ἀλλὰ καὶ αὐτίκα	ἀπολουμένους.	Τοῦτο μὲν ἤδη καὶ ὡς
[6]	περὶ ὧν ἐβούλετο πεῖσαι τοὺς	νομοθετουμένους	ὅτι εἶεν ἐκ θεοῦ, ἀπρόσλογα
[6]	ἡμᾶς καὶ τὴν λογικὴν ψυχὴν	πειρωμένους	ἀποδεικνύναι κρείττονα πάσης σωματικῆς φύσεως
[6]	τὰς παρ´ αὐτοῖς γυναῖκας ἀνέδην	χρωμένους.	Ὡς γὰρ ταῦτα λεγόμενα ἤδη
[6]	ἑαυτοῦ συγγράμματι. ~Εἶτα πρὸς τοὺς	χρωμένους,	ὥς φησι, μαγείᾳ τινὶ καὶ
[6]	ἀνθρώπους, οὓς ἐπηγγείλατο ἐπιστρέφειν ὡς	ἀπατωμένους;	Ἑξῆς δὲ τούτοις λέγει ἁρμόζοντα
[6]	τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως	κτήνους	καὶ ἀπὸ ἑρπετῶν ἕως τῶν
[6]	ἀφ´ ὧν ἡ παρώνυμος τοῦ	ἔθνους	αὐτῶν μαγεία καὶ τοῖς λοιποῖς
[6]	με» ἐλεηθέντες ἀπολάβωσι τοὺς ὀφθαλμοὺς	καινοὺς	καὶ καλούς, ὁποίους λόγος θεοῦ
[6]	ἐν ᾧ καὶ ἡμεῖς δι´	ἐκείνους	ἐκτησάμεθα διαγράμματι τὴν τάξιν ὁμοίως
[6]	μὴ πείθεσθαι, ἀλλὰ παρὰ τὸ	ἐκείνους	μὴ δέχεσθαι τοὺς πειστικοὺς λόγους
[6]	Ἰαλδαβαώθ, ἄρχων λόγος ὑπάρχων νοὸς	εἰλικρινοῦς,	ἔργον τέλειον υἱῷ καὶ πατρί,
[6]	παρὰ τῷ Κέλσῳ ἐπλανῶντο, ὡς	σεμνοὺς	μὲν ἔχοντες περιβόλους τῶν νομιζομένων
[6]	εἴρηται διὰ τοὺς ἀναξίους καὶ	ἀσέμνους,	μὴ δυναμένους παρακολουθῆσαι μεγαλονοίᾳ καὶ
[6]	θεοῦ, ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς	διακόνους	καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος ἀλλὰ
[6]	τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἠλιθίους προσάγεσθαι	μόνους.	Ἀλλ´ ὡς καὶ αὐτὸς ἐσημειώσατο,
[6]	τοῦτο ἡμεῖς μετὰ τοὺς ἐνταῦθα	πόνους	καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐλπίζομεν πρὸς
[6]	ἀκουόντων ἡμῶν κακὰ τοὺς προσαγομένους	πόνους	τοῖς παιδευομένοις ὑπὸ πατέρων καὶ
[6]	κατὰ τὴν προχειροτέραν ἐκδοχὴν φήσασι	χρόνους	ἓξ ἡμερῶν διεληλυθέναι εἰς τὴν
[6]	γὰρ δὴ καθάπερ οἱ τοὺς	λύχνους	ἐκ γειτόνων ἐναυόμενοι φῶς ὁ
[6]	πρόκειται οὐδὲ τὰ κατὰ τοὺς	τόπους	ἐξετάσαι· ὅλων γὰρ ἡμῖν συντάξεων
[6]	γοῦν, καίτοι γε πολλοὺς ἐκπεριελθόντες	τόπους	τῆς γῆς καὶ τοὺς πανταχοῦ
[6]	ᾠδὰς ἢ ἀποπομπίμους φωνὰς ἢ	κτύπους	ἢ δαιμονίους σχηματισμούς, ἐσθήτων ἢ
[6]	ἡ ἀπατηλὸς γενεθλιαλογία νενέμηται τοὺς	ἀνθρώπους.	Ἀλλὰ καὶ Μάγους τοῖς ἐνθεωτάτοις
[6]	συνεργίας πρὸς τὰ φαυλότατα τῶν	ἀνθρώπους	ἀπατώντων γίνεται συνεργία ἀπ´ αὐτοῦ
[6]	δι´ ὧν ἐβουλήθησαν μὲν ὑπάγειν	ἀνθρώπους	ἑαυτῶν τῇ διδασκαλίᾳ ὡς ἀπόρρητά
[6]	ἐμπνεῖν; Ἐδύνατο γὰρ ἤδη πλάσσειν	ἀνθρώπους	εἰδὼς καὶ τούτῳ περιπλάσαι σῶμα
[6]	εὐτελὲς αὐτοῦ τῆς κατηγορίας, διαλοιδορουμένου	ἀνθρώπους,	οὓς ἐπηγγείλατο ἐπιστρέφειν ὡς ἀπατωμένους;
[6]	δὲ δηλωθῇ τὸ σπανίως εἰς	ἀνθρώπους	φθάνον καὶ ἐν πάνυ ὀλίγοις
[6]	ὁ μέγιστος θεός, βουλόμενός τι	ἀνθρώπους	ὠφελῆσαι, τὸν ἀντιπράσσοντα ἔχει καὶ
[6]	Ἕλληνας μὲν οὐχὶ δὲ καὶ	βαρβάρους,	πολὺ δὲ τὸ εὐήμερον ἐὰν
[6]	ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ	μέρους	καταργηθήσεται» ~Ἑπτὰ δὲ οὐρανοὺς ἢ
[6]	ἐκτεθεῖσθαι τὰ τοῦ διαγράμματος ἀπὸ	μέρους.	Τούτῳ δ´ ἡμεῖς κατὰ τὸ
[6]	λόγους ὡς ἡμετέρους τοὺς μὴ	ἡμετέρους.	~Εἶθ´ ἑξῆς ταυτολογῶν μετὰ τὸ
[6]	ἡμᾶς πρὸς τοὺς λόγους ὡς	ἡμετέρους	τοὺς μὴ ἡμετέρους. ~Εἶθ´ ἑξῆς
[6]	ἀνθρώπων» Εἴποιμεν γὰρ ἂν πολλῷ	ὡραιοτέρους	φαίνεσθαι τοὺς τῶν φιλοσοφούντων λόγους,
[6]	ἑτοίμους ἀπατᾶσθαι, παλεύομεν δὲ τοὺς	ἀγροικοτέρους.	Οὐ γὰρ εἶδεν ἄνωθεν καὶ
[6]	καί φησιν ὅτι φεύγομεν τοὺς	χαριεστέρους	προτροπάδην ὡς οὐχ ἑτοίμους ἀπατᾶσθαι,
[6]	ἐπεὶ σῴζεσθαι χρὴ καὶ τοὺς	ἁπλουστέρους	προσιόντας κατὰ δύναμιν τῇ θεοσεβείᾳ,
[6]	καὶ ἔφασκε τούτους— τοὺς δῆθεν	πρεσβυτέρους	τῆς ἡμετέρας δόξης— οὐδὲν μὲν
[6]	ἐπὶ τοὺς Ἰησοῦ ἀποστόλους τις,	νεωτέρους	γενομένους Πλάτωνος, ἀναγάγῃ τὸν Κέλσου
[6]	προσδεῖν σοφίας τῆς περὶ τοὺς	πονηροὺς	καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς καί τινος
[6]	ἔχον· ὅταν δὲ πάντας τοὺς	ἐχθροὺς»	ὑποτάξῃ ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ»
[6]	θεοῦ, διδασκέτω ἡμᾶς ὅτι κατὰ	καιροὺς	οἰκονομεῖ τὰ τοῦ κόσμου πράγματα
[6]	πάνυ ἀγνωμονέστατον. Ἐβουλήθη γὰρ τοὺς	ἀπείρους	τῶν ἡμετέρων ἐντυχόντας αὐτοῦ τῇ
[6]	λόγος, ἀπαγγέλλων τὰς τοῦ Ἰησοῦ	διαφόρους	μορφὰς ἀναφέρεσθαι ἐπὶ τὴν τοῦ
[6]	ἢ τοὺς διδασκάλους ἢ τοὺς	ἰατρούς,	οὐδὲν ἂν κατηγοροῖντο οἱ τύπτοντες
[6]	μὲν γίνεσθαι λέοντας ἄλλους δὲ	ταύρους	καὶ ἄλλους δράκοντας ἢ ἀετοὺς
[6]	κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει καὶ διαφθερεῖ	ἰσχυροὺς	καὶ λαὸν ἅγιον. Καὶ ὁ
[6]	φερομένων εὐαγγελίων τέκτων» αὐτὸς ὁ	Ἰησοῦς	ἀναγέγραπται. ~Οἴεται δὲ καὶ τροπολογοῦντας
[6]	ὁ ἄνομος, ὃν ὁ κύριος	Ἰησοῦς	ἀναλοῖ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος
[6]	τὰ ἐναντία ὁ σὸς διδάσκαλος	Ἰησοῦς	καὶ ὁ Ἰουδαίων Μωϋσῆς νομοθετῇ,
[6]	δὲ εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην	Ἰησοῦς	κεκήρυκται ἐπιδημήσας τῷ γένει τῶν
[6]	ὁμολογεῖν· ὅταν δὲ τὰ ἐναντία	Ἰησοῦς	Μωϋσεῖ νομοθετῇ, ἄλλον ἀντὶ τούτου
[6]	τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων, ἀκούων ὅτι	Ἰησοῦς	ὁ παρὰ Ἰουδαίοις γεγενημένος καὶ
[6]	φάσκοντος λόγου πάντα, ἃ πείσεται	Ἰησοῦς	ὁ Χριστός, προεωρακέναι θείῳ πνεύματι,
[6]	Ὁ δὲ πάντων τούτων κρείσσων	Ἰησοῦς	ὅτι μὲν ἐλάλει» τὸν τοῦ
[6]	θανάτου φῶς ἀνέτειλεν» ὁ θεὸς	Ἰησοῦς.	Οὐδεὶς οὖν Χριστιανὸς ἀποκρίνεται τῷ
[6]	ἐπεὶ οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται	Ἰησοῦς	τε καὶ οἱ ἀπόστολοι αὐτοῦ
[6]	Ἰωάννην δεικνύμενος ὑπ´ αὐτοῦ ὁ	Ἰησοῦς,	ᾧ ἐφαρμόζει τὸ ὁ λόγος
[6]	ἀπὸ τοῦ καθ´ ἡμῶν ἀφιλοσόφου	μίσους	πάνυ ἀγνωμονέστατον. Ἐβουλήθη γὰρ τοὺς
[6]	δὲ τὸ εὐήμερον ἐὰν καὶ	τοὺς	ἀγροικοτάτους καὶ ἰδιώτας οἷός τέ
[6]	μηδὲ τὰ εὐεξαπάτητα γυναικάρια» μηδὲ	τοὺς	ἀγροικοτάτους καὶ ὑφ´ οὑτινοσοῦν πιθανοῦ
[6]	οὐχ ἑτοίμους ἀπατᾶσθαι, παλεύομεν δὲ	τοὺς	ἀγροικοτέρους. Οὐ γὰρ εἶδεν ἄνωθεν
[6]	μετὰ τοὺς ἐνταῦθα πόνους καὶ	τοὺς	ἀγῶνας ἐλπίζομεν πρὸς ἄκροις γενέσθαι
[6]	διὰ τῶν χάριτι διδασκόντων θεοῦ	τοὺς	ἀκούοντας· εἰ μὴ ἄρα ἴδιόν
[6]	μὲν νομιζομένη ἀπειλὴ ἐπιστρέφειν βούλεται	τοὺς	ἀκούοντας, ἡ δ´ ἐν τῷ
[6]	μὲν πλείστων ὅσων ἐκράτει πείθουσα	τοὺς	ἀλλοτρίους τοῦ λόγου ὅτι τοιοῦτοί
[6]	περισπᾶν δοκεῖ οὐκ ὀλίγα ὄντα	τοὺς	ἀμαθῶς τὰ θεῖα γράμματα ἀναγινώσκοντας.
[6]	ἀποδεῖξαι τῆς γραφῆς, αἰτιωμένης μὲν	τοὺς	ἁμαρτάνοντας ἀποδεχομένης δὲ τοὺς εὖ
[6]	ἐπεὶ πάνυ κεκρυμμένως εἴρηται διὰ	τοὺς	ἀναξίους καὶ ἀσέμνους, μὴ δυναμένους
[6]	ὧν ἡ ἀπατηλὸς γενεθλιαλογία νενέμηται	τοὺς	ἀνθρώπους. Ἀλλὰ καὶ Μάγους τοῖς
[6]	ἀνθρώπου γόητος, ἐργολαβοῦντος καὶ προφυλαττομένου	τοὺς	ἀντιδοξοῦντάς τε καὶ ἀνταγείροντας. Εἶθ´
[6]	προϊστάμενον τοῦ λόγου δυνατὸν εἶναι	τοὺς	ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» Εἰ δὲ ῥᾳθυμοῦσί
[6]	ἡμᾶς διὰ τῆς λέξεως ταύτης	τοὺς	ἀπαιδεύτους καὶ ἠλιθίους προσάγεσθαι μόνους.
[6]	μίσους πάνυ ἀγνωμονέστατον. Ἐβουλήθη γὰρ	τοὺς	ἀπείρους τῶν ἡμετέρων ἐντυχόντας αὐτοῦ
[6]	τρίτον, ἐπεὶ σῴζεσθαι χρὴ καὶ	τοὺς	ἁπλουστέρους προσιόντας κατὰ δύναμιν τῇ
[6]	τὰ περιεχόμενα. Κατὰ μὲν οὖν	τοὺς	ἀπὸ τῆς Στοᾶς, σωματικὰς λέγοντας
[6]	Κέλσος σαφῶς Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ, λέγων	τοὺς	αὐτούς, ἡνίκα μὲν ἂν Ἰουδαῖοι
[6]	γραμμάτων εὐτελὴς λέξις ἐνθουσιᾶν πεποίηκε	τοὺς	γνησίως ἐντυγχάνοντας αὐτῇ· παρ´ οἷς
[6]	ψεύδους. Ὑπὲρ γὰρ τὰς εἰς	τοὺς	γόητας γινομένας ἀπὸ δαιμόνων συνεργίας
[6]	ἐμπέσωσι, τούτους μὲν εἶναι νενικημένους,	τοὺς	δ´ ἐξώσαντας καὶ νικήσαντας τούτους
[6]	τοῦ Διὸς πρὸς τὴν Ἥραν,	τοὺς	δὲ πρὸς τὴν ὕλην λόγους
[6]	καὶ τερατείας· καὶ ἔφασκε τούτους—	τοὺς	δῆθεν πρεσβυτέρους τῆς ἡμετέρας δόξης—
[6]	σάρκα» σοφίας, ἔχουσι δὲ καὶ	τοὺς	διαβεβηκότας ἀπ´ ἐκείνης ἐπὶ τὴν
[6]	υἱοῖς ἢ τοὺς παιδαγωγοὺς ἢ	τοὺς	διδασκάλους ἢ τοὺς ἰατρούς, οὐδὲν
[6]	καὶ ἱδρῦσθαι ἐν αὐτῷ πάντας	τοὺς	εἰς τὰς τῶν ζωγράφων καὶ
[6]	καὶ διϋπνιζόμενον καὶ πέμποντα πρὸς	τοὺς	Ἕλληνας τὸν Ἑρμῆν· ὁ δὲ
[6]	ἦτε. Διὰ τοῦτο ἡμεῖς μετὰ	τοὺς	ἐνταῦθα πόνους καὶ τοὺς ἀγῶνας
[6]	ὡς πρὸς εἰλικρινῆ εὐσέβειαν ὤνησε	τοὺς	ἐντυγχάνοντας ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸν τὸν
[6]	τὸ θεῖον. Καὶ ἔστιν ἰδεῖν	τοὺς	ἐπὶ σοφίᾳ μέγα φρονοῦντας καὶ
[6]	ἐπὶ τὰ θεῖα μαθεῖν, ἀναγνώτω	τοὺς	ἐπιγεγραμμένους Ἀριθμοὺς Μωϋσέως καὶ ζητησάτω
[6]	τῶν ὅλων ψυχὴν καὶ Λευϊαθάν,	τοὺς	ἑπτὰ τῶν ἀρχοντικῶν κύκλους, τάχα
[6]	καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεῖς· ὡς	τοὺς	ἐσχάτους τῶν ἐν ἡμῖν ἀπηλλάχθαι
[6]	μὲν τοὺς ἁμαρτάνοντας ἀποδεχομένης δὲ	τοὺς	εὖ πράττοντας καὶ οὐδὲν ἧττον
[6]	καὶ τὰ Ῥωμαίων αὐτῶν, τελούντων	τοὺς	εὐγενεστάτους τῶν ἀπὸ τῆς συγκλήτου
[6]	τάχα δέ τισι καὶ πρὸς	τοὺς	εὐεξαπατήτους χρωμένοις τοιούτοις, ἵνα δοκοῖεν
[6]	οὕτως ἔχον· ὅταν δὲ πάντας	τοὺς	ἐχθροὺς» ὑποτάξῃ ὑπὸ τοὺς πόδας
[6]	θαυμαστήν, ὡς ἐπὶ πρόσωπον» πεσεῖν	τοὺς	θεατὰς τοῦ τηλικούτου κάλλους συνανελθόντας
[6]	δὲ μὴ ταῦτα φῶσιν εἶναι	τοὺς	θεοὺς ἀλλὰ μιμήματα τῶν ἀληθινῶν
[6]	παιδαγωγοὺς ἢ τοὺς διδασκάλους ἢ	τοὺς	ἰατρούς, οὐδὲν ἂν κατηγοροῖντο οἱ
[6]	ἀκηκοέναι; Ἵνα δὲ καὶ ἐπὶ	τοὺς	Ἰησοῦ ἀποστόλους τις, νεωτέρους γενομένους
[6]	τερατείαν ἀναλήψεται. Οὐ λείψει δὲ	τοὺς	κακοήθεις καὶ κακηγορεῖν βουλομένους τὰ
[6]	τεύξεσθαι τῶν ἀπὸ θεοῦ γερῶν	τοὺς	κατ´ ἀρετὴν βιώσαντας ἢ τὰς
[6]	πρὸς τὸν θεὸν» ὢν διὰ	τοὺς	κολληθέντας τῇ σαρκὶ καὶ γενομένους
[6]	αὐτὸν καὶ ἀπαγορευουσῶν γραφῇ παραδοῦναι	τοὺς	λόγους αὐτῶν. ~Πολλὰ δ´ ἂν
[6]	γὰρ αὐτὸν πραγματικῶς στῆναι πρὸς	τοὺς	λόγους, ὁ δὲ ἐάσας τὰ
[6]	τοῦ θεοῦ πρὸς τὴν ὕλην	τοὺς	λόγους τοῦ Διὸς πρὸς τὴν
[6]	ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι ἐπὶ τὸ θαυμάσαι	τοὺς	λόγους ὡς ἀληθῶς ἐνθέους καὶ
[6]	Εὔηθες οὖν ἀπαντᾶν ἡμᾶς πρὸς	τοὺς	λόγους ὡς ἡμετέρους τοὺς μὴ
[6]	Οὐ γὰρ δὴ καθάπερ οἱ	τοὺς	λύχνους ἐκ γειτόνων ἐναυόμενοι φῶς
[6]	μὲν οὐδενὶ τῷ μὴ εἶναι	τοὺς	μαγγανεύοντας προφάσει τῆς κατὰ τὸν
[6]	Ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν οὖν ὑπὲρ	τοὺς	μετόχους» αὐτοῦ ἀγαπήσας δικαιοσύνην καὶ»
[6]	μαθήματα· ἡμεῖς δὲ ἀπαιδευτοτάτους φαμὲν	τοὺς	μὴ αἰσχυνομένους ἐν τῷ τοῖς
[6]	ἐκτὸς κακά, καθαίρων καὶ παιδεύων	τοὺς	μὴ βουληθέντας παιδευθῆναι λόγῳ καὶ
[6]	τοῖς αὐτοῖς ὑποκειμένοις τερατευομένοις πρὸς	τοὺς	μὴ εἰδότας ἄλλα μὲν αὐτῶν
[6]	ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεστάτους ὁ Κέλσος,	τοὺς	μὴ ἐπισταμένους αὐτοῦ τὰ πράγματα
[6]	πρὸς τοὺς λόγους ὡς ἡμετέρους	τοὺς	μὴ ἡμετέρους. ~Εἶθ´ ἑξῆς ταυτολογῶν
[6]	δύνασθαι τὸν θεὸν πείθειν λεκτέον	τοὺς	μὴ πειθομένους μὴ πείθεσθαι, ἀλλὰ
[6]	Χριστιανῶν λόγοις παραλαβὼν ὡς Χριστιανοὺς	τοὺς	μηδ´ ἀκούειν θέλοντας τὸ ὄνομα
[6]	πρὸς Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις πρὸς	τοὺς	μηδαμῶς εἰδότας τὰ Χριστιανῶν, ὅτι
[6]	αὐτῆς οὐ χρήσιμον ἀναβαίνειν διὰ	τοὺς	μόγις φόβῳ τῆς αἰωνίου κολάσεως
[6]	συμβουλεύσαντος καὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας	τοὺς	μυθικοὺς ὑπερβαλόντες καὶ Ὀφιανοὶ διὰ
[6]	καταλιπόντα περὶ ὧν ἐβούλετο πεῖσαι	τοὺς	νομοθετουμένους ὅτι εἶεν ἐκ θεοῦ,
[6]	δὲ τούτοις ὡσπερεὶ πρὸς ἡμᾶς	τοὺς	ὁμολογοῦντας οὐκ ἀλλοτρίου τινὸς εἶναι
[6]	τῷ παιδίῳ ἐπῃσχύνθη, ὁποῖον οἱ	τοὺς	ὀνοκεφάλους ἀναπλάσαντες καὶ τὰς καθ´
[6]	σὰρξ» ἀπαγγελλόμενος ἐφ´ ἑαυτὸν καλεῖ	τοὺς	ὄντας σάρκα, ἵν´ αὐτοὺς ποιήσῃ
[6]	ἀγχόνῃ πεπνιγμένος, ἦν ἂν ὑπὲρ	τοὺς	οὐρανοὺς ἀναπεπλασμένος κρημνὸς ζωῆς ἢ
[6]	καὶ τοῦ νοῦ αὐτοῦ διεληλυθότα	τοὺς	οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ
[6]	ἢ σιδηρεύς, ἦν ἂν ὑπὲρ	τοὺς	οὐρανοὺς κρημνὸς ζωῆς ἢ βάραθρον
[6]	ὑποστᾶσιν κατατάξαι που τοῦ παντὸς	τοὺς	οὑτωσὶ κακοὺς καὶ γυμνάσιον τὸ
[6]	Δαυΐδ, ἐλέησόν με» ἐλεηθέντες ἀπολάβωσι	τοὺς	ὀφθαλμοὺς καινοὺς καὶ καλούς, ὁποίους
[6]	ὄψιν, τίνος ἂν ἄλλου φήσωμεν	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ταῦτα πάσχειν ἢ τοῦ
[6]	Ἀλλ´ ἡμεῖς, ἀνοίξαντος τοῦ λόγου	τοὺς	ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὁρῶντες
[6]	πατέρα κακοποιεῖν τοῖς υἱοῖς ἢ	τοὺς	παιδαγωγοὺς ἢ τοὺς διδασκάλους ἢ
[6]	μὲν ἀλλήλους διατιθέναι, ἐᾶν δὲ	τοὺς	παῖδας μάχεσθαι. Ὅπερ οὖν εἶπεν
[6]	Μηδὲν δὲ τούτων Ἰουδαίους μάλιστα	τοὺς	πάλαι πράττοντας οὐ μόνον οὐκ
[6]	φησὶ θεῖόν τινα πόλεμον αἰνίττεσθαι	τοὺς	παλαιούς, Ἡράκλειτον μὲν λέγοντα ὧδε·
[6]	ἐκπεριελθόντες τόπους τῆς γῆς καὶ	τοὺς	πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους τι εἰδέναι ζητήσαντες,
[6]	πανταχοῦ τῶν ἀνθρώπων σωτηρίᾳ, κατανοείτω	τοὺς	πανταχοῦ ὑγιῶς καὶ μετὰ βίου
[6]	πραγμάτων καὶ ἐτυμολογιῶν οὕτως ὠνόμασαν	τοὺς	παρ´ ἑαυτοῖς νομιζομένους θεούς, ἀπ´
[6]	καὶ τοῖς ἔξωθεν μαθήμασι πεπαιδευμένους	τοὺς	παρ´ ἡμῖν σοφούς, Μωϋσέα μὲν
[6]	παρὰ τὸ ἐκείνους μὴ δέχεσθαι	τοὺς	πειστικοὺς λόγους τοῦ θεοῦ. Τοῦτο
[6]	ἐκόσμησεν ὁ θεός, καὶ ὅτι	τοὺς	περὶ αὐτὴν δαίμονας, ὅσοι ὑβρισταί,
[6]	εἶναι ὡς ὅλου τούσδε τινὰς	τοὺς	πιστεύοντας· ἐπείπερ ὥσπερ ψυχὴ ζῳοποιεῖ
[6]	τε ἀπλανοῦς καὶ τῆς εἰς	τοὺς	πλανήτας αὖ νενεμημένης, καὶ τῆς
[6]	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ ταλανίζεσθαι δὲ	τοὺς	πλουσίους πότερον ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν
[6]	πάντας τοὺς ἐχθροὺς» ὑποτάξῃ ὑπὸ	τοὺς	πόδας αὐτοῦ» τότε ἔσχατος ἐχθρὸς
[6]	Ἡσαΐᾳ, καλυπτόντων τὸ πρόσωπον» καὶ	τοὺς	πόδας» τοῦ θεοῦ, καὶ τὰ
[6]	βουλομένους τὰ τοῖς κρείττοσι παρὰ	τοὺς	πολλοὺς ἐπιφανέντα, διαβολὴ καὶ κακηγορία·
[6]	περιεχούσης ἀλλὰ καὶ δυναμένης ἐπαγαγέσθαι	τοὺς	πολλούς, ἕως προτραπέντες καὶ εἰσαχθέντες
[6]	γραπτέα τε ἱκανῶς εἶναι πρὸς	τοὺς	πολλοὺς καὶ ῥητά, τί κάλλιον
[6]	τίνα δὲ οὐδαμῶς γραπτέα» εἰς	τοὺς	πολλούς» καὶ τίνα μὲν ῥητὰ»
[6]	γραπτέα ἱκανῶς εἶναι» ταῦτα πρὸς	τοὺς	πολλοὺς» οὐδὲ ῥητά» Καί, εἰ
[6]	ὢν προσδεῖν σοφίας τῆς περὶ	τοὺς	πονηροὺς καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς καί
[6]	εἰ καταχρηστικῶς ἀκουόντων ἡμῶν κακὰ	τοὺς	προσαγομένους πόνους τοῖς παιδευομένοις ὑπὸ
[6]	πατρί· πνεῦμα ὁ θεός, καὶ	τοὺς	προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ
[6]	τοῖς ἕνα θεὸν μεμαθηκόσι καὶ	τοὺς	προφήτας αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι καὶ κηρυσσόμενον
[6]	ἡμέτερα συγγράμματα λιπόντας Μωϋσέα καὶ	τοὺς	προφήτας, οὐκ εἰδότας ἥτις ποτέ
[6]	πρὸς τὸ ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι	τοὺς	προφήτας πάντα τὰ περὶ τοῦ
[6]	γὰρ οὐδ´ ὁ τυχὼν ἀκρίτως	τοὺς	πτωχοὺς ἐπῄνεσεν, ὧν οἱ πολλοὶ
[6]	ἀβασάνιστον καὶ τὸ μακαρίζεσθαι μὲν	τοὺς	πτωχοὺς ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ ταλανίζεσθαι
[6]	μωρὰ τοῦ κόσμου» ἵνα καταισχύνῃ	τοὺς	σοφούς» καὶ τὰ ἀγενῆ» καὶ
[6]	ἐφανέρωσε» Διὰ τοῦτο δὲ καὶ	τοὺς	τὰ ἀληθῆ περὶ θεοῦ ὑπολαβόντας
[6]	τισι τῶν ἀρχαίων εἰρημένων φησὶ	τοὺς	τὰ ἡμέτερα συγγράμματα λιπόντας Μωϋσέα
[6]	θεὸν καὶ οἰόμενος Χριστιανοὺς εἶναι	τοὺς	ταῦτα λέγοντάς φησι· Τί ἂν
[6]	ἐστιν καὶ ἀρᾶς ἄξιος κατὰ	τοὺς	ταῦτα περὶ αὐτοῦ δοξάζοντας, ἐπείπερ
[6]	λέγει ἁρμόζοντα μὲν τοῖς ἀναπλάσασι	τούς	τε λεοντοειδεῖς καὶ ὀνοκεφάλους καὶ
[6]	φησιν ἔχεσθαι καὶ τὰ περὶ	τοὺς	Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια, θεομαχεῖν
[6]	καὶ ἡμεῖς συναγανακτοῦμεν τοῖς μεμφομένοις	τοὺς	τοιούτους, εἰ δή τινες εἰσὶ
[6]	καὶ γῆς, οὐ πάντως ὑπεξάγει	τοὺς	τὸν κατακλυσμὸν πεπονθότας, ἀπαλλάττει δ´
[6]	οὐ πρόκειται οὐδὲ τὰ κατὰ	τοὺς	τόπους ἐξετάσαι· ὅλων γὰρ ἡμῖν
[6]	προεωρακέναι θείῳ πνεύματι, καὶ πεπροφητευκέναι	τοὺς	τοῦ θεοῦ προφήτας· οἷς οὐχ
[6]	τῷ αὐτῷ πνεύματι. Διόπερ οὐ	τοὺς	τυχόντας εὕροις ἂν μετειληφότας τῆς
[6]	ἃς καθ´ ἑκάστην πύλην κατὰ	τοὺς	τῶν ἀσεβῶν μύθους ἐροῦσιν οἱ
[6]	γὰρ ἂν πολλῷ ὡραιοτέρους φαίνεσθαι	τοὺς	τῶν φιλοσοφούντων λόγους, ὄντας υἱοὺς
[6]	εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ	τοὺς	υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Ἆρ´ οὖν
[6]	αὐτοῦ ἄτιμον ἦν, ἐκλεῖπον παρὰ	τοὺς	υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων» εἶπεν ἄν
[6]	μετειληφότας τῆς θείας σοφίας ἀλλὰ	τοὺς	ὑπερέχοντας καὶ διαφέροντας πάντων τῶν
[6]	ἐστὶν ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ	τοὺς»	ὑπὸ ἀνθρώπων γεγενημένους λόγους, τροπικῶς
[6]	πλεῖον ἡμῶν οἱ γόητες ἐξαπατῶσι	τοὺς	ὑπὸ τῆς τῶν ὀνομάτων φαντασίας
[6]	παραπείθει καὶ πλανᾷ; Τί δὲ	τοὺς	ὑπὸ τούτου κατεγνωσμένους ἢ κατηραμένους,
[6]	πράξεσι κατ´ ἀναλογίαν τῶν ἡμαρτημένων	τοὺς	φαύλους, μακαρίους δ´ εἶναι καὶ
[6]	διαφθαρέντας τὰ ἤθη, πρὸς δὲ	τοὺς	φιλοσοφήσαντας οὐδὲν οἵα τε ἐστὶν
[6]	φύσεως διοικούμενα, καὶ τετάρτῃ γεγονέναι	τοὺς	φωστῆρας» καὶ ἀστέρας» καὶ πέμπτῃ
[6]	εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἐνάρετον ψυχὴν	τοὺς	χαρακτῆρας τοῦ θεοῦ· ὅτε καὶ
[6]	καλεῖ καί φησιν ὅτι φεύγομεν	τοὺς	χαριεστέρους προτροπάδην ὡς οὐχ ἑτοίμους
[6]	τῷ ἑαυτοῦ συγγράμματι. ~Εἶτα πρὸς	τοὺς	χρωμένους, ὥς φησι, μαγείᾳ τινὶ
[6]	καὶ ἀπὸ τῆς Πλάτωνος γεγραμμένης	Σωκράτους	ἀπολογίας ταῦτα· Ἐγὼ γάρ, ὦ
[6]	καὶ κακηγορία· οἵτινες καὶ τὸ	Σωκράτους	δαιμόνιον ὡς πλάσμα χλευάσουσιν. Οὐ
[6]	τερατείας ἱστορουμένης περὶ Πλάτωνος καὶ	Σωκράτους	ἐκθήσεται καὶ τὸν συνιστάμενον Σωκράτει
[6]	τὸ εὐήμερον ἐὰν καὶ τοὺς	ἀγροικοτάτους	καὶ ἰδιώτας οἷός τέ τις
[6]	τὰ εὐεξαπάτητα γυναικάρια» μηδὲ τοὺς	ἀγροικοτάτους	καὶ ὑφ´ οὑτινοσοῦν πιθανοῦ ἑτοίμως
[6]	~Καίτοι γε ἄλλους μέν φησιν	ἀπαιδευτοτάτους	εἶναι καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεστάτους
[6]	τὰ Ἑλλήνων μαθήματα· ἡμεῖς δὲ	ἀπαιδευτοτάτους	φαμὲν τοὺς μὴ αἰσχυνομένους ἐν
[6]	αἱρεῖν ὁρμήσαι Χριστιανοὺς ὡς πάντων	ἀσεβεστάτους.	Φύρων δὲ τὰ πράγματα καὶ
[6]	ἀπαιδευτοτάτους εἶναι καὶ ἀνδράποδα καὶ	ἀμαθεστάτους	ὁ Κέλσος, τοὺς μὴ ἐπισταμένους
[6]	τὰ Ῥωμαίων αὐτῶν, τελούντων τοὺς	εὐγενεστάτους	τῶν ἀπὸ τῆς συγκλήτου βουλῆς;
[6]	πράττοντας οὐ μόνον οὐκ εἶπεν	ἐνθεωτάτους	ἀλλὰ καὶ αὐτίκα ἀπολουμένους. Τοῦτο
[6]	ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεῖς· ὡς τοὺς	ἐσχάτους	τῶν ἐν ἡμῖν ἀπηλλάχθαι ταύτης
[6]	ταύρους καὶ ἄλλους δράκοντας ἢ	ἀετοὺς	ἢ ἄρκους ἢ κύνας. Εὕρομεν
[6]	διὰ τὸ μεγάλας εἶναι καὶ	δυσδιηγήτους	τὰς κρίσεις τοῦ θεοῦ αἱ
[6]	θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς	ἀναπολογήτους,	διότι γνόντες τὸν θεὸν οὐχ
[6]	ἢ καὶ εἰς ὀλίγους καὶ	εὐαριθμήτους	καταστάντων, ἐνετίθει ταῖς κατὰ Χριστιανῶν
[6]	δέ τισι καὶ πρὸς τοὺς	εὐεξαπατήτους	χρωμένοις τοιούτοις, ἵνα δοκοῖεν θείᾳ
[6]	ἀποκρίνεται, ἰδὼν δ´ ὅτι λόγοι	σκότους	εἰσὶν οἱ λόγοι αὐτοῦ, ὅτι
[6]	ἡμῶν, ὁρῶντες διαφορὰν φωτὸς καὶ	σκότους	ἐν φωτὶ μὲν παντὶ τρόπῳ
[6]	τις εἰς λαμπρὸν φῶς ἐκ	σκότους	προαγάγῃ, τούτους μὴ δυναμένους ἀντέχειν
[6]	πατέρων θεομαχίας· ἢ διὰ γῆρας	ἀχρήστους	αὐτοὺς ὄντας καὶ ληροῦντας μηδὲν
[6]	ὀρθοῦ διδάσκοντας τὸν Ἰησοῦ λόγον,	χριστοὺς	καὶ αὐτοὺς ὑπὸ τῶν θείων
[6]	τ´ ἦν τοῦ μηδέπω γενομένου	αὐτοὺς	ἀκηκοέναι; Ἵνα δὲ καὶ ἐπὶ
[6]	γενόμενον σάρκα, καὶ μετὰ τοῦτο	αὐτοὺς	ἀναβιβάσῃ ἐπὶ τὸ ἰδεῖν αὐτόν,
[6]	καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι	αὐτοὺς	ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τὸν θεὸν
[6]	τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται	αὐτοὺς»	ἀπὸ παντὸς κακοῦ· καὶ οἱ
[6]	αὐτούς, ἡνίκα μὲν ἂν Ἰουδαῖοι	αὐτοὺς	βιάζωνται, τὸν αὐτὸν αὐτοῖς θεὸν
[6]	ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε τῶν μαθητῶν, ἐναδιαφορεῖν	αὐτοὺς	διδάξας πρὸς τὴν εἰδωλολατρείαν. Ἀλλ´
[6]	καὶ ἀξίως αὐτῶν βιώσασι προάξειν	αὐτοὺς	ἐπὶ τὰ ὑπερκόσμια· φησὶ γάρ·
[6]	πᾶσι τοῖς Ἀσσυρίων γράμμασιν, ὥστ´	αὐτοὺς	εὑρεθῆναι πάντων τῶν ἐκεῖ σοφῶν
[6]	σαφῶς Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ, λέγων τοὺς	αὐτούς,	ἡνίκα μὲν ἂν Ἰουδαῖοι αὐτοὺς
[6]	οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι	αὐτούς.	Καὶ διὰ τοῦτο πέμπει αὐτοῖς
[6]	καὶ διὰ τοῦτο ἔχρισε» καὶ	αὐτοὺς	ὁ θεός, ὁ θεὸς» τοῦ
[6]	θεομαχίας· ἢ διὰ γῆρας ἀχρήστους	αὐτοὺς	ὄντας καὶ ληροῦντας μηδὲν μὲν
[6]	σεμνῶν λόγων— οὐ γὰρ εἶχεν	αὐτοὺς	οὐδὲ ἠπίστατο— εἰς τοσαύτην ἐνέπεσε
[6]	Ἔχεις ἄνθρακας πυρός, κάθισαι ἐπ´	αὐτούς,	οὗτοι ἔσονταί σοι βοήθεια. Τοῦτον
[6]	καλεῖ τοὺς ὄντας σάρκα, ἵν´	αὐτοὺς	ποιήσῃ πρῶτον μορφωθῆναι κατὰ λόγον
[6]	θεὸν τοῦ ἐν ἀνθρώποις κατ´	αὐτοὺς	σοφοῦ, ἀλλ´ ἴσην εἶναι τὴν
[6]	οὐρανοῦ· ὅτι ἐθυμώθην, ὅτι ἐποίησα	αὐτούς»	τὰ μὴ γεγραμμένα ἐκτιθέμενος ὡς
[6]	ὅσοι ὑβρισταί, τούτους ἀπορριπτεῖ κολάζων	αὐτοὺς	τῇ δεῦρο ὁδῷ. Ταῦτα δὲ
[6]	τὸν κατακλυσμὸν πεπονθότας, ἀπαλλάττει δ´	αὐτοὺς	τῆς ἐν σαρκὶ ζωῆς καὶ
[6]	ὥστ´ οὐκ ἔλαττον Κέλσου κατηγορεῖν	αὐτοὺς	τοῦ Ἰησοῦ καὶ μὴ πρότερον
[6]	ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι	αὐτοὺς	τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες
[6]	πατήρ καὶ ὅν γε ἐξέπεμψεν	αὐτοὺς	ὑπεξάξοντα, τοῦτον ἁλόντα ἐκδικῆσαι μὴ
[6]	τὸν Ἰησοῦ λόγον, χριστοὺς καὶ	αὐτοὺς	ὑπὸ τῶν θείων γραφῶν καλουμένους
[6]	εὑρέσεως πρεσβυτέροις, ἄξια τῆς εἰς	αὐτοὺς	χάριτος τοῦ θεοῦ καὶ μεγαλονοίας
[6]	ἦν πρὶν γένηται σάρξ» ὥστε	αὐτοὺς	ὠφεληθέντας καὶ ἀναβάντας ἀπὸ τῆς
[6]	ἡμῖν, καταλελοίπασιν ἐξετάζειν τοῖς δυναμένοις	ἑαυτοὺς	ἐμπαρέχειν παραπλησίους ἐκείνοις, οἷς ὤφθη
[6]	χάριτι θεοῦ δωρουμένου αὐτὴν τοῖς	ἑαυτοὺς	ἐπιτηδείους πρὸς παραδοχὴν αὐτῆς κατασκευάσασι
[6]	γὰρ Ἰουδαίοις διαλεγόμενοι εἴτε καθ´	ἑαυτοὺς	ὄντες ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν
[6]	διὰ τῆς λέξεως ταύτης τοὺς	ἀπαιδεύτους	καὶ ἠλιθίους προσάγεσθαι μόνους. Ἀλλ´
[6]	κατὰ τὴν μαγείαν ὅτι πρὸς	ἀπαιδεύτους	μὲν αὐτὴ δύναται καὶ πρὸς
[6]	σκυτοτόμος ἦν, λέγεσθαί τινα περὶ	σκύτους	ἁγίου, εἰ δὲ λιθοξόος, περὶ
[6]	οὐδ´ οἱ γνήσιοι αὐτοῦ μαθηταὶ	τοιούτους	ἀνέγραψαν λόγους περὶ αὐτοῦ. Ὁ
[6]	ἡμεῖς συναγανακτοῦμεν τοῖς μεμφομένοις τοὺς	τοιούτους,	εἰ δή τινες εἰσὶ λέγοντες
[6]	περὶ αὐτὴν δαίμονας, ὅσοι ὑβρισταί,	τούτους	ἀπορριπτεῖ κολάζων αὐτοὺς τῇ δεῦρο
[6]	τοὺς δ´ ἐξώσαντας καὶ νικήσαντας	τούτους	ἔχειν τὸν οὐρανόν. Τούτου δὲ
[6]	αὐτῶν εἰς τὸν Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι,	τούτους	μὲν εἶναι νενικημένους, τοὺς δ´
[6]	λαμπρὸν φῶς ἐκ σκότους προαγάγῃ,	τούτους	μὴ δυναμένους ἀντέχειν ταῖς μαρμαρυγαῖς
[6]	ἔχοντα καὶ τερατείας· καὶ ἔφασκε	τούτους—	τοὺς δῆθεν πρεσβυτέρους τῆς ἡμετέρας
[6]	ὄψεται καταφθοράν» φησίν, ὅταν ἴδῃ	σοφοὺς	ἀποθνῄσκοντας» Ἡ θεία τοίνυν σοφία,
[6]	τοῦ κόσμου» ἵνα καταισχύνῃ τοὺς	σοφούς»	καὶ τὰ ἀγενῆ» καὶ τὰ
[6]	μαθήμασι πεπαιδευμένους τοὺς παρ´ ἡμῖν	σοφούς,	Μωϋσέα μὲν πάσῃ Αἰγυπτίων σοφίᾳ»
[6]	μὲν ἀνάλογον τοῖς πλήθεσιν ὀλίγους	σοφοὺς	προσελθόντας καὶ ἀπὸ τῆς καλουμένης
[6]	Ἀπολλωνίῳ μαγείας οὐκ ἀγεννεῖς τινας	φιλοσόφους	ὡς πρὸς γόητα αὐτὸν εἰσελθόντας·
[6]	ἐκεῖνος μὲν οὖν ὑπὲρ τοὺς	μετόχους»	αὐτοῦ ἀγαπήσας δικαιοσύνην καὶ» μισήσας
[6]	οὐδ´ ὁ τυχὼν ἀκρίτως τοὺς	πτωχοὺς	ἐπῄνεσεν, ὧν οἱ πολλοὶ καὶ
[6]	καὶ τὸ μακαρίζεσθαι μὲν τοὺς	πτωχοὺς	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ ταλανίζεσθαι δὲ
[6]	ἑαυτῷ. Ταῦτα μέν γε ἐστὶν	ἄντικρυς	ἀνθρώπου γόητος, ἐργολαβοῦντος καὶ προφυλαττομένου
[6]	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ» φησὶν	ἄντικρυς	ἀπὸ Πλάτωνος εἰρῆσθαι, τοῦ Ἰησοῦ
[6]	τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.	~Ἄντικρυς	γὰρ τοῖς ἀκούειν δυναμένοις παρίστησι
[6]	συνιῶν προβλήματα· καὶ κραταιὰ ἡ	ἰσχὺς	αὐτοῦ, καὶ θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ
[6]	γενέσεως κόσμου καὶ φθορᾶς, ἢ	ὡς	ἀγένητος καὶ ἄφθαρτος, ἢ ὡς
[6]	τῶν πλουσίων ἀποφαινομένῃ αὐτοῦ λέξει,	ὡς	ἀδύνατόν ἐστιν ἀγαθὸν εἶναι διαφερόντως
[6]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, συναρπάζειν	ὡς	ἀκόλουθον ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν ἔργα
[6]	ἀπὸ τῆς προφητείας ἀναγκάζεται παραδέχεσθαι	ὡς	ἀληθευόμενον περὶ Χριστοῦ· ὅπερ οὐκέτι
[6]	σεμνὰ ἄττα» μεμαθηκότες λέγουσί τινα	ὡς	ἀληθῆ, ὅτι ταῦτα προειρηκὼς ὁ
[6]	ἐπὶ τὸ θαυμάσαι τοὺς λόγους	ὡς	ἀληθῶς ἐνθέους καὶ προφητικούς, ἐν
[6]	τῶν ἀπατεώνων, ἀρνούμεθα δὲ αὐτὰ	ὡς	ἀλλότρια καὶ ἀσεβῆ καὶ οὐ
[6]	τοῖς ἐντυγχάνουσι τῇ γραφῇ ἐγνωκέναι	ὡς	ἀλλότριον τῆς Χριστιανῶν περὶ τὸ
[6]	σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν,	ὡς	ἂν δυνηθείημεν ἀκοῦσαι παρ´ αὐτοῦ
[6]	σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν,	ὡς	ἂν δυνηθείημεν ἀκοῦσαί τε παρ´
[6]	διαβόλου κολάζεσθαι καὶ ἡμᾶς διδάσκει,	ὡς	ἂν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ κολαζόμενοι
[6]	Ὅσοι δέ, πολλὰ χαίρειν φράσαντες	ὡς	ἀνδραπόδοις τοῖς ἰδιώταις καὶ μὴ
[6]	δούλου λαβών» καὶ σχήματι εὑρεθεὶς	ὡς	ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος
[6]	δὲ ἤδη ὁ Κέλσος θρυλήσας	ὡς	ἀξιούμενον εὐθέως πιστεύειν, ὡς καινόν
[6]	τοῦ κόσμου πράγματα ὁ θεός,	ὡς	ἀπαιτεῖ τὸ εὔλογον. Οὐ θαυμαστὸν
[6]	φησι· Τίς θεὸς δίδωσί τι	ὡς	ἀπαιτήσων; Δεομένου γὰρ τὸ ἀπαιτεῖν,
[6]	διαλοιδορουμένου ἀνθρώπους, οὓς ἐπηγγείλατο ἐπιστρέφειν	ὡς	ἀπατωμένους; Ἑξῆς δὲ τούτοις λέγει
[6]	χωρὶς ἀνατάσεως καὶ ἐπαγγελίας τῆς	ὡς	ἀπὸ θεοῦ ἢ υἱοῦ θεοῦ.
[6]	παρ´ αὐτοῦ καὶ μαθεῖν. Ἀλλ´	ὡς	ἀποδεδώκαμεν, καὶ ὁ υἱὸς δυσθεώρητος,
[6]	ὑπάγειν ἀνθρώπους ἑαυτῶν τῇ διδασκαλίᾳ	ὡς	ἀπόρρητά τινα ἔχοντες οὐ πάνυ
[6]	πρὸς τὴν ὕλην λόγους αἰνίττεσθαι	ὡς	ἄρα ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν πλημμελῶς
[6]	διδασκαλίας κατασκεδάσασι δυσφημίαν τοῦ λόγου,	ὡς	ἄρα καταθύσαντες παιδίον μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ
[6]	ὑπὸ τούτῳ κολάσεων καταφρονεῖν, προαγορεύων	ὡς	ἄρα ὁ Σατανᾶς καὶ αὐτὸς
[6]	μήτε τῶν ἐν ταῖς αἱρέσεσιν	ὡς	ἄρα πάντα τὰ Χριστιανῶν γινώσκοι.
[6]	φαίνεται ὁ Κέλσος οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι,	ὡς	ἄρα Χριστιανοὶ λέγουσι κατηραμένον θεὸν
[6]	μόνον τῶν ἀπὸ τοῦ ὄφεως	ὡς	ἀρχηγοῦ τῶν καλῶν χρηματίσαι βουληθέντων
[6]	ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ	ὡς	ἀσύνετος αὐτῶν ἡ καρδία» ἐν
[6]	καταδίκων ἁμαρτωλῶν καί ἀκλήρων καί,	ὡς	αὐτοὶ λέγουσι, σκυβάλων ἐπιθυμῶν εἶναι
[6]	θεοῦ εἰσιν» οὐκ ἂν ἑαυτῷ	ὡς	ἀφ´ ἡμῶν ἀπεφήνατο ὅτι πνεῦμα
[6]	παρ´ αὐτοῖς γυναῖκας ἀνέδην χρωμένους.	Ὡς	γὰρ ταῦτα λεγόμενα ἤδη καὶ
[6]	ὡς ἀγένητος καὶ ἄφθαρτος, ἢ	ὡς	γενητὸς μὲν ἄφθαρτος δέ, ἢ
[6]	ἁμαρτίας, οὐ σῶμα αὐτὸν νοήσομεν.	Ὡς	δ´ ἐὰν λέγηται πῦρ» οὐ
[6]	τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ»	ὡς	δ´ ὁ Κέλσος ἐξείληφεν, αὐτὸ
[6]	τῇ, ὡς ἡμεῖς ὀνομάζομεν, εἰδωλολατρείᾳ,	ὡς	δὲ καὶ οἱ πολλοὶ λέγοιεν
[6]	τινων Ἑβραίων μεμαθηκότα τὸν Πλάτωνα,	ὡς	δέ τινες ἀνέγραψαν, ἔτι καὶ
[6]	αὐτούς» τὰ μὴ γεγραμμένα ἐκτιθέμενος	ὡς	δηλούμενα ἀπὸ τῶν γεγραμμένων. Μεταμέλεια
[6]	ἐκεῖνοι ζωγραφίας καὶ διαγράμματα ἐσεμνοποίουν	ὡς	δι´ αὐτῶν παριστάντες τὸ ἀληθές,
[6]	διὰ λόγου μήτε διὰ ἐπιστολῆς	ὡς	δι´ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν
[6]	τῶν ἀθλίων ἐκείνων. Ἐζωγραφεῖτο δὲ	ὡς	διάμετρος κύκλου τινὸς πυροειδοῦς ἡ
[6]	Ἤρκει γὰρ ὁ εἷς λόγος,	ὡς	δικαιοσύνης ἥλιος» ἀνατείλας, ἀπὸ τῆς
[6]	τινὸς πυροειδοῦς ἡ φλογίνη ῥομφαία	ὡς	δορυφορουμένη τῷ τε τῆς γνώσεως
[6]	ποῖ τραπώμεθα καὶ τίνι προσθώμεθα,	ὡς	δυναμένων πλειόνων περισπάσαι ἡμᾶς τῇ
[6]	σῶμά ἐστι τὸ περιεχόμενον, ἀλλ´	ὡς	δύναμις θεία καὶ περιειληφυῖα τὰ
[6]	τὸν θεόν; Ἕκαστος γὰρ αὐτῶν,	ὡς	ἐγχωρεῖ, ἔγνω τὸν θεόν. Καὶ
[6]	προείρηται; Εἶτα πάλιν παίζει καί,	ὡς	ἔθος αὐτῷ, χλευάζει δύο εἰσάγων
[6]	καὶ ἦν τέκτων τὴν τέχνην.	Ὡς	εἰ ἔτυχεν ἐκεῖνος ἀπὸ κρημνοῦ
[6]	Χριστὸς κεφαλή» ἐστι τῆς ἐκκλησίας»	ὡς	εἶναι ἓν σῶμα Χριστὸν καὶ
[6]	Ἄνδρες παλαιοὶ τόνδε τὸν κόσμον	ὡς	ἐκ θεοῦ γενόμενον παῖδά τε
[6]	παραποιήσαντας τὰ περὶ τοῦ κόσμου	ὡς	ἐκ θεοῦ γενομένου καὶ υἱοῦ
[6]	τὸ πρῶτον ἀγαθὸν καὶ λέγοντες	ὡς	ἐκ πολλῆς συνουσίας γινομένης περὶ
[6]	μὴ νοήσας ὁ Κέλσος εἶπεν	ὡς	ἐκ προσώπου ἡμῶν· διὰ τὸ
[6]	παραλαβὼν οὐ μόνον τὰ Πλάτωνος,	ὡς	ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τά,
[6]	τοῦ Ἰησοῦ σῶμα, οὐ μὴν	ὡς	ἐκτέθειται καὶ ἀγεννές, οὐδὲ σαφῶς
[6]	τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ φαμεν	ὡς	ἐν ἀλλοτρίοις τοῖς τῇδε γεγονέναι
[6]	καὶ αἵματί φαμεν τὸν θεόν,	ὡς	ἐν τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται· οὐ
[6]	ἔνδοξον καὶ καταπληκτικὴν καὶ θαυμαστήν,	ὡς	ἐπὶ πρόσωπον» πεσεῖν τοὺς θεατὰς
[6]	ἡμᾶς ἐθέλειν τῆς ἐκείνων δόξης	ὡς	ἐσφαλμένων κατηγορεῖν καὶ ἵστασθαι οὐ
[6]	δυσθεώρητος οὖν ὁ θεὸς εἶναι	ὡς	εὐθεώρητον τὸν υἱὸν ἔπεμψεν. Ἅπερ
[6]	κακῶς διηγησαμένης τὸ γενηθήτω φῶς»	ὡς	εὐκτικῶς ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ εἰρημένον
[6]	μὴ νοθεύειν μηδὲ μιαίνειν τῇ,	ὡς	ἡμεῖς ὀνομάζομεν, εἰδωλολατρείᾳ, ὡς δὲ
[6]	ἀπαντᾶν ἡμᾶς πρὸς τοὺς λόγους	ὡς	ἡμετέρους τοὺς μὴ ἡμετέρους. ~Εἶθ´
[6]	δικαίων καὶ μακαρίων πανήγυριν. Εἶτα	ὡς	ἤτοι τῶν γραφῶν οὕτω λεγουσῶν
[6]	ποιήσας δὲ τὰ τοιάδε ἀγαθὰ	ὡς	θέλων τὴν ἀληθινὴν ζωὴν γένοιτ´
[6]	διότι γνόντες τὸν θεὸν οὐχ	ὡς	θεὸν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν, ἀλλ´
[6]	τῇ γραφῇ πολεμῶσαι πρὸς ἡμᾶς,	ὡς	θεὸν κατηραμένον λέγοντας τὸν τοῦδε
[6]	τὸ πρῶτον ἀγαθὸν ἔγραψαν μέν,	ὡς	θεοῦ ἑαυτὸν ἐμφανίζοντος τοῖς ἀξίοις
[6]	ἀλλ´ ἡ λεγομένη φωνὴ θεοῦ	ὡς	θεοῦ φωνὴ ὁρᾶσθαι λέγεται ὑπὸ
[6]	γράψαντες καταβαίνουσιν εἰς Πειραιέα» προσευξόμενοι	ὡς	θεῷ τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ὀψόμενοι
[6]	τοῦ θεοῦ» εἶπε τό· Ἄβυσσος	ὡς	ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ. Ἀλλὰ
[6]	μὴ συνέντες οἱ ἐχθροὶ θεῷ,	ὡς	καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν, ᾠήθησαν ἄλλον
[6]	διὰ τοῦτο βουληθέντες ὁμοίως τερατεύσασθαι,	ὡς	καὶ αὐτοὶ παραπλησίως κρατήσοντες τῶν
[6]	καὶ ἠλιθίους προσάγεσθαι μόνους. Ἀλλ´	ὡς	καὶ αὐτὸς ἐσημειώσατο, ταὐτὸ εἶπεν
[6]	ἀνθρώπων καθάρσιόν ἐστι τῆς γῆς,	ὡς	καὶ Ἑλλήνων οἱ μὴ εὐκαταφρονήτως
[6]	οἱονεὶ κίνησίν τινα παριστᾶσιν αὐτοῦ,	ὡς	καὶ ἡ λέγουσα· Ἤκουσαν κυρίου
[6]	ἑρπετῶν» Καὶ ἀλήθειαν» γοῦν κατέχουσιν,	ὡς	καὶ ὁ ἡμέτερος μαρτυρεῖ λόγος,
[6]	πλάσματα καὶ μύθων οὐδὲν διαφέροντα,	ὡς	καὶ τὰ λοιπὰ τῶν περὶ
[6]	ἢ οὕτως ἀκουστέον τῶν τοιούτων	ὡς	καὶ ὕπνου θεοῦ τροπικῶς λεγομένου
[6]	θρυλήσας ὡς ἀξιούμενον εὐθέως πιστεύειν,	ὡς	καινόν τι παρὰ τὰ πρότερον
[6]	ὧν καὶ ἡμεῖς ἀκούσαντες συγκατατιθέμεθα	ὡς	καλῶς λεγομένοις, ὁ θεὸς γὰρ
[6]	οἱ τὰ τοῦ ὄφεως ἑλόμενοι	ὡς	καλῶς τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος
[6]	ἑνοῦσθαι τῷ αὐτολόγῳ τὸν τέλειον,	ὡς	κατὰ τοῦτο ἀναβεβηκότας μὴ χωρίζειν
[6]	τῆς καθ´ ἡμᾶς θεοσεβείας καταγινώσκεται	ὡς	κατεψευσμένα Χριστιανῶν, οὕτως εὑρεθείη ἂν
[6]	εὐκαταφρόνητα ἐν τοῖς τόποις οὐδ´	ὡς	Κέλσος οἴεται, μωρῶν τινων ἀκροατῶν
[6]	οἱ δὲ μέτοχοι αὐτοῦ, ἕκαστος	ὡς	κεχώρηκε, μετέσχον καὶ τοῦ χρίσματος
[6]	δειλινόν» οὕτως ἀκουστέον τῶν τοιούτων	ὡς	κινουμένου νοουμένου τοῦ θεοῦ τοῖς
[6]	ἡμεῖς ἐν τῷ εὐαγγελίῳ γεγραμμένην	ὡς	κολαστήριον εὑρόντες, ἐζητήσαμεν, εἴ που
[6]	ἀπολουμένους. Τοῦτο μὲν ἤδη καὶ	ὡς	μαντικὸς λέγει περὶ αὐτῶν, οὐχ
[6]	~Διόπερ μάτην λέλεκται τῷ Κέλσῳ,	ὡς	μὴ εἰδότι τὰ τοῦ πνεύματος
[6]	ἐπικείμενον, ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋσῆς»	~Ὡς	μὴ νοήσας δὴ τὰ περὶ
[6]	δόγμα τὸ περὶ ταπεινοφροσύνης ἐστίν,	ὡς	μὴ τὸν τυχόντα διδάσκαλον ἔχειν
[6]	αὐτῷ ἔδοξεν ἐκείνων τι παραβαλεῖν	ὡς	μηδαμῶς συμβαλλόμενον εἰς τὴν Ἰουδαίων
[6]	πᾶσαν ἀπιθανότητα εἶχε τὸ διάγραμμα,	ὡς	μηδὲ τὰ εὐεξαπάτητα γυναικάρια» μηδὲ
[6]	λόγου καὶ τοσαύτην ἕξιν ἀναλαβών,	ὡς	μηδεμίαν πύλην ᾅδου κατισχύσειν αὐτοῦ,
[6]	Ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν	ὡς	μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος
[6]	Καὶ πῶς αὐτόν μοι δεικνύεις;	Ὡς	νῦν γε σκότον μου τῶν
[6]	κατ´ ἀξίαν εἰδέναι τις δύναται	ὡς	ὁ γεννήσας αὐτὸν πατήρ, οὔτε
[6]	αὐτὸν πατήρ, οὔτε τὸν πατέρα	ὡς	ὁ ἔμψυχος λόγος καὶ σοφία
[6]	πρὸς ἃ μὴ οἴδαμεν αὐτῶν	ὡς	ὁ Κέλσος ἀλλὰ πρὸς ἃ
[6]	πολλὰ ἔθνη τῆς οἰκουμένης, διατιθέντες,	ὡς	ὁ λόγος ἐβούλετο, κατ´ ἀξίαν
[6]	Καὶ Ἰούδας» δὲ ὁ Γαλιλαῖος»	ὡς	ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσι
[6]	νοεῖσθαι, ὅτε γίνεταί τις τέλειος»	ὡς	ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος τέλειός
[6]	ἐν ᾧ εὕρομεν πλάσματα ἀνθρώπων,	ὡς	ὁ Παῦλος ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων εἰς
[6]	ἐστιν ἥδε ἡ δόξα, οὐχ,	ὡς	οἴεται δὲ Κέλσος, τῆς περὶ
[6]	καὶ μεγαλονοίας πεπληρωμένα· οἵτινες οὐχ,	ὡς	οἴεται Κέλσος, παρακούσαντες τοῦ Πλάτωνος
[6]	ἀπὸ φιλοσοφίας ὑπ´ αὐτοῦ ἐκτιθέμενα,	ὡς	οἰηθείη ἄν τις. Παρέθετο γὰρ
[6]	Εἴπερ οὖν τοῦτο οὐκ εὐκαταφρόνητον	ὡς	οἶμαι ἔχει ἀκολουθίαν, τί χαλεπὸν
[6]	ὅση δύναμις ὠφελεῖν καὶ προσάγειν,	ὡς	οἷόν τε ἐστίν, αὐτῇ διὰ
[6]	δὲ τούτου τοῦ σώματος εἶναι	ὡς	ὅλου τούσδε τινὰς τοὺς πιστεύοντας·
[6]	τοῦ διακοσμήσαντος τόδε τὸ πᾶν	ὡς	ὄντος υἱοῦ θεοῦ παραθέσθαι· ἵνα
[6]	διὰ ἐπιστολῆς ὡς δι´ ἡμῶν,	ὡς	ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ
[6]	καὶ παράδειγμα ἐκθεὶς εὐδαίμονος βίου,	ὡς	οὐ κωλυόμενος εὐδαιμονεῖν ἀπὸ τῆς
[6]	περιεσπᾶσθαι ὑπὸ τῶν παρερμηνευόντων αὐτὴν	ὡς	οὐ περὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ προφητευομένην·
[6]	ἐκείνου αὐτὰ ἐγνωκότες οἱ Χριστιανοί,	ὡς	οὐ Χριστιανῶν λόγους ἀλλὰ πάντῃ
[6]	σῶμα τὸ καθ´ ἡμᾶς πνεῦμα,	ὡς	οὐδὲ σῶμα τὸ πῦρ, ὅπερ
[6]	ἡμῖν τούτων μὲν οὐδὲν παρέθετο	ὡς	οὐδὲ τῆς παρ´ αὐτῷ ἄξιον
[6]	ὅτι μὴ ἀπὸ μελισσῶν ἐστιν·	ὡς	οὐδὲ τὸ ἀπὸ μελισσῶν δείκνυσι
[6]	πολεμιωτάτου ἀνθρώποις ὄφεως καὶ φρικτοτάτου	ὡς	οὐκ ἄνθρωποι, ὧν ἐχθρός ἐστιν
[6]	μὲν Πλάτωνος Ἀρίστανδρος οἶμαι ἀνέγραψεν	ὡς	οὐκ Ἀρίστωνος υἱοῦ ἀλλὰ φάσματος,
[6]	οὖν ἄτοπον οὕτω χειρουργεῖν θεόν;	Ὡς	οὐκ ἄτοπον δὲ οὕτω χειρουργεῖν
[6]	ὅτι φεύγομεν τοὺς χαριεστέρους προτροπάδην	ὡς	οὐχ ἑτοίμους ἀπατᾶσθαι, παλεύομεν δὲ
[6]	τοῖς ἑτεροδόξοις περί τινων δογμάτων	ὡς	οὐχ ὑγιῶν, πολλῷ πρότερον αὐτὸς
[6]	ὧν ἐχθρός ἐστιν ὄφις, ἀλλ´	ὡς	ὄφεις σεμνύνονται ἐπὶ τῷ Ὀφιανοὶ
[6]	τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ	ὡς	παιδίον, ὡς ῥίζα ἐν γῇ
[6]	ἐπὶ τὸ αἱρεῖν ὁρμήσαι Χριστιανοὺς	ὡς	πάντων ἀσεβεστάτους. Φύρων δὲ τὰ
[6]	καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ Ἰεζεκιὴλ	ὡς	περὶ Φαραὼ» ἢ Ναβουχοδονόσορ» ἢ
[6]	~Εἶτα μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος	ὡς	περιηχηθεὶς τὰ περὶ ταπεινοφροσύνης καὶ
[6]	αὐτοῦ λεγομένων ὑπὸ Κέλσου. Διόπερ	ὡς	περισσὰ καὶ μάτην ἐκκείμενα ἐῶμεν
[6]	ὁ αὐτὸς» διοικεῖ τὰ μεταβλητά,	ὡς	πέφυκε, καὶ λόγος αὐτὸς αἱρεῖ
[6]	μὲν κατηγορεῖν θέλῃ τοῦ Ἰησοῦ,	ὡς	πιστεύων ταῖς παρέχειν δοκούσαις αὐτῷ
[6]	οἵτινες καὶ τὸ Σωκράτους δαιμόνιον	ὡς	πλάσμα χλευάσουσιν. Οὐ τερατευόμεθα οὖν
[6]	εἰσπορεύεται ὡς πῦρ χωνευτηρίου καὶ	ὡς	ποία πλυνόντων· καὶ καθιεῖται χωνεύων
[6]	μαγείας οὐκ ἀγεννεῖς τινας φιλοσόφους	ὡς	πρὸς γόητα αὐτὸν εἰσελθόντας· ἐν
[6]	Πλάτωνι περὶ τούτου ἀλήθεια οὐδὲν	ὡς	πρὸς εἰλικρινῆ εὐσέβειαν ὤνησε τοὺς
[6]	μωρίαν πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν	ὡς	πρὸς τὴν θείαν ὁμολογοῦμεν. Εἶτα
[6]	τοῖς προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις ὀλίγα	ὡς	πρὸς τὴν τῶν ὅλων διάταξιν
[6]	κατὰ ταῦτα. Διόπερ οἱ ἰδιῶται	ὡς	πρὸς φιλοσοφίαν ἑλληνικὴν μαθηταὶ τοῦ
[6]	τὰ ἀνατολικὰ τεταγμέναι εἰσὶ μέρη	ὡς	πρῶται, ποῖαι δὲ ἐπὶ τὰ
[6]	κατὰ τὸ Ἰδοὺ κύριος εἰσπορεύεται	ὡς	πῦρ χωνευτηρίου καὶ ὡς ποία
[6]	Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς παιδίον,	ὡς	ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ· οὐκ
[6]	Καὶ σωματικῶς γε λαλούμενος καὶ	ὡς	σὰρξ» ἀπαγγελλόμενος ἐφ´ ἑαυτὸν καλεῖ
[6]	ἐπιγράψας ἀληθῆ λόγον. Ἐπεὶ δὲ	ὡς	σαφῆ καὶ ἀκριβῶς αὐτῷ νενοημένα
[6]	ὑψηλῆς καὶ χαύνης ἐλπίδος» πληρωθέντες	ὡς	σεμνὰ ἄττα» μεμαθηκότες λέγουσί τινα
[6]	καὶ παρὰ τῷ Κέλσῳ ἐπλανῶντο,	ὡς	σεμνοὺς μὲν ἔχοντες περιβόλους τῶν
[6]	ὁ θεός. Καὶ τούτοις προστίθησιν	ὡς	σοφὸν δή τι κατά τινων
[6]	εἰ μὴ ὁ ἐγκαλῶν ἡμῖν	ὡς	σφαλλομένοις ἀσεβέστατα καὶ ἀποπεπλανημένοις θείων
[6]	πρόνοια καὶ περιείληφεν αὐτά, οὐχ	ὡς	σῶμα δὲ περιέχον περιέχει, ὅτε
[6]	καὶ τὸν κατ´ αὐτὴν βίον	ὡς	τὰ ἐναντία πράττων τῇ ἀρετῇ
[6]	Οὕτω δ´ ἀκούει καὶ Ὁμήρου,	ὡς	τὰ παραπλήσια τῷ Ἡρακλείτῳ καὶ
[6]	λέγειν; Ὁ δὲ βουλόμενος κατηγορεῖν	ὡς	τερατείας ἱστορουμένης περὶ Πλάτωνος καὶ
[6]	καθαρίζων ὡς τὸ χρυσίον καὶ	ὡς	τὸ ἀργύριον» ~καὶ κατὰ τὸ
[6]	γενητὸς μὲν ἄφθαρτος δέ, ἢ	ὡς	τὸ ἔμπαλιν, οὐδὲν περὶ τοῦδε
[6]	θεοῦ διὰ πάντων ἀλλ´ οὐχ	ὡς	τὸ τῶν Στωϊκῶν πνεῦμα· καὶ
[6]	καὶ καθιεῖται χωνεύων καὶ καθαρίζων	ὡς	τὸ χρυσίον καὶ ὡς τὸ
[6]	Εἶτ´ ἐκτίθεται ἀπὸ Ἡροδότου λαβὼν	ὡς	τὸν μὲν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον καλοῦσι
[6]	ἐκτίθεται ἀλλόκοτα καὶ ἀμοιβαίας φωνάς,	ὡς	τοῦ μὲν τὴν σφραγῖδα περιτιθέντος
[6]	εἰσι καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεῖς·	ὡς	τοὺς ἐσχάτους τῶν ἐν ἡμῖν
[6]	τῶν ἐπιστολῶν καὶ τοῦ Φαίδρου,	ὡς	τούτων μὲν ἐνθέως εἰρημένων, οὐδὲν
[6]	αὐτῶν τοῦ θεοῦ οἰκονομίαν, καὶ	ὡς	τῷ» ἐκείνων παραπτώματι ἡ σωτηρία»
[6]	αὐτῶν μονομαχίας, λέγων αὐτὰς εἶναι	ὡς	τῶν ὀρτύγων, καὶ τῶν πατέρων
[6]	τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεδημηκέναι	ὡς	υἱοὶ θεοῦ, καὶ ἕκαστος αὐτῶν
[6]	περὶ τῆς κακίας λόγον, καὶ	ὡς	ὑπέστη πρῶτον καὶ τίνα τρόπον
[6]	ὕδατος» οὐδὲ κακῶς μηχανώμενά τινα	ὡς	ὑπὸ ἑτέρου τοῦ δημιουργοῦ παρὰ
[6]	αὖ ἑαυτῷ συνείρει πλείονα λέγων	ὡς	ὑφ´ ἡμῶν διδόμενα, ἅπερ οὐδεὶς
[6]	ἐκείνου κοσμογένειαν σαυτῷ διά τινος,	ὡς	φῄς, τυπώδους ἀλληγορίας λαμβάνεις ἢ
[6]	ἀνοσίων αὐχοῦντες λόγων. ~Εἶθ´ ἑξῆς	ὡς	Χριστιανοῖς λοιδορούμενος καὶ κατηγορῶν τῶν
[6]	τοῖς κατὰ Χριστιανῶν λόγοις παραλαβὼν	ὡς	Χριστιανοὺς τοὺς μηδ´ ἀκούειν θέλοντας
[6]	ὑπὲρ τοῦ αὐτὴν ἀναλαβεῖν· ἵν´	ὡς	χρυσὸς ἐν πυρὶ τῇ τῶνδε
[6]	ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν στήσεται, καὶ	ὡς	ὠὰ χειρὶ συντρίψει. Ὅπερ δὲ
[6]	τοῖς ποιήμασι» νοουμένων ἡμῖν, ἀλλ´	ὡς	ὠνόμασεν ὁ γνήσιος τοῦ Ἰησοῦ
[6]	πάλιν ἑαυτῷ φύρει τὸν λόγον,	ὥς	τινων ἀφ´ ἡμῶν οὐχ ὁμολογησόντων
[6]	ἄλλους μύθους ὁ Κέλσος ἐκτίθεται,	ὥς	τινων εἰς τὰς ἀρχοντικὰς μορφὰς
[6]	δὲ οὐδὲν ἄλλου διέφερεν, ἀλλ´	ὥς	φασι, μικρὸν καὶ δυσειδὲς καὶ
[6]	ὑπὸ τούτου κατεγνωσμένους ἢ κατηραμένους,	ὥς	φατε, ψυχαγωγεῖ καὶ δίκην ἀνδραποδιστοῦ
[6]	συγγράμματι. ~Εἶτα πρὸς τοὺς χρωμένους,	ὥς	φησι, μαγείᾳ τινὶ καὶ γοητείᾳ
[6]	ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τά,	ὥς	φησι, Περσῶν τοῦ Μίθρου μυστήρια
[6]	ἐπιμελῶς καὶ ἀγωνίσασθαι πρὸς τὰ	ἀσεβῶς	ὑπ´ αὐτῶν λεγόμενα. Οὐδ´ ὅτι
[6]	Ἐπεὶ δὲ ὡς σαφῆ καὶ	ἀκριβῶς	αὐτῷ νενοημένα προφέρει εἰς κατηγορίαν
[6]	ὁ Κέλσος ἀλλὰ πρὸς ἃ	ἀκριβῶς	γινώσκομεν, πῇ μὲν ἀπ´ αὐτῶν
[6]	τυγχάνων. Ἔδοξε δὲ καὶ ἡμῖν	ἀκριβῶς	ἐκθέσθαι τὰ τοιαῦτα, ἵνα μὴ
[6]	λέγειν οἴονται· Ὑπερβὰς φραγμὸν πυρὸς	ἀφόβως,	πρώτης λαχὼν ἀρχὴν πύλης Ὡραῖε,
[6]	τῇ παρατυχούσῃ μίγνυται· ἥτις δυσφημία	παραλόγως	πάλαι μὲν πλείστων ὅσων ἐκράτει
[6]	μίαν γωνίαν ἐπιδημία τοῦ Ἰησοῦ	εὐλόγως	γεγένηται, ἐπείπερ ἐχρῆν τοῖς ἕνα
[6]	κατηραμένον. Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος τῆς λέξεως	εὐλόγως	κατηγορεῖ τῶν τοῦτο τολμώντων λέγειν·
[6]	Ἐδύνατο γὰρ ἤδη πλάσσειν ἀνθρώπους	εἰδὼς	καὶ τούτῳ περιπλάσαι σῶμα καὶ
[6]	προφήταις λόγου οὐδαμῶς ὁ Κέλσος	εἰδὼς	λῆρον συνέθηκε βαθύν, ἀλαζονικῶς αὐτὸν
[6]	τοῦ θεοῦ ὅτι ὁ πάντα	εἰδὼς	τοῦτο οὐκ ἠπίστατο, ὅτι κακοῖς
[6]	ποτὲ γὰρ ἐχέτω ταῦτα, εἴτε	ψευδῶς	εἴτ´ ἀληθῶς, τοῖς τὰ τοῦ
[6]	τ´ ἦν ὁμοίως εἶναι τῷ	οὐσιωδῶς	ἀγαθῷ ἀγαθὸν τὸ κατὰ συμβεβηκὸς
[6]	πάντα διὰ λόγου γίνηται, οὐχ	ἕως	ἀνθρώπων μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν
[6]	ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι,	ἕως	ἐκ μέσου γένηται· καὶ τότε
[6]	ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ,	ἕως	εὑρεθῇ ἀνομία ἐν αὐτῷ, καὶ
[6]	προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου	ἕως	κτήνους καὶ ἀπὸ ἑρπετῶν ἕως
[6]	εἴτε γενομένην ἐν γυναικὸς σώματι,	ἕως	περιπλασθῇ αὐτῇ τὸ σῶμα, εἴτε
[6]	καὶ δυναμένης ἐπαγαγέσθαι τοὺς πολλούς,	ἕως	προτραπέντες καὶ εἰσαχθέντες ἕκαστος κατὰ
[6]	ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων, καὶ	ἕως	συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ
[6]	τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν»	ἕως	τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ»
[6]	ἕως κτήνους καὶ ἀπὸ ἑρπετῶν	ἕως	τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ· ὅτι
[6]	τοῦ Φαίδρου, ὡς τούτων μὲν	ἐνθέως	εἰρημένων, οὐδὲν δὲ τοιοῦτον ἐχόντων
[6]	τὸν υἱὸν καὶ κολάσουσιν αὐτόν.	Εὐθέως	δὲ λέγει τὸ πάλαι ταῦτα
[6]	ὁ Κέλσος θρυλήσας ὡς ἀξιούμενον	εὐθέως	πιστεύειν, ὡς καινόν τι παρὰ
[6]	οὐδὲν ἱκανῶς ἔχει. Τοῦ δὴ	βασιλέως	πέρι καὶ ὧν εἶπον, οὐδέν
[6]	Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως τὰ περὶ τῆς	πόλεως	τοῦ θεοῦ Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίου καὶ
[6]	ἀδίκους φυλακτικῆς καί τινος ἀμυντικῆς	δυνάμεως.	Ἄπειροι γάρ εἰσι διὰ τὸ
[6]	ἀλλ´ ἐν ἀποδείξει πνεύματος καὶ	δυνάμεως,	ἵν´ ἡ πίστις ἡμῶν μὴ
[6]	ἀρχιερέα μέγαν» τῷ μεγέθει τῆς	δυνάμεως	καὶ τοῦ νοῦ αὐτοῦ διεληλυθότα
[6]	Ὡραῖε, πάρες με, σῆς ὁρῶν	δυνάμεως	σύμβολον καταλυθὲν τύπῳ ζωῆς ξύλου,
[6]	γεγραμμένα Μοιραγένει τῶν Ἀπολλωνίου τοῦ	Τυανέως	μάγου καὶ φιλοσόφου ἀπομνημονευμάτων· ἐν
[6]	τῆς κρείττονος ἤδη καὶ θειοτέρας	τάξεως	ἔχονται· τὸ γὰρ κάμνειν ἐστὶ
[6]	τὴν αἰτίαν τῆς οὕτω κατειλεγμένης	τάξεως	τῶν ἀστέρων, δηλουμένης διὰ συμβόλων
[6]	τῆς ἐνεστηκυίας πρὸς τὸν Κέλσον	συντάξεως	πεποιήκαμεν, ἀπὸ τῆς πρὸ πλειόνων
[6]	ἀπὸ τῆς πρὸ πλειόνων ἐτῶν	ἕξεως,	ἧς ἐχωροῦμεν τότε, διαλαβόντες περὶ
[6]	θεὸν κατηραμένον. Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος τῆς	λέξεως	εὐλόγως κατηγορεῖ τῶν τοῦτο τολμώντων
[6]	δοκούσης ὑπὸ τῆς ἐν συνθέσει	λέξεως	λαμπρότητος· ἐπεὶ οἱ καθ´ ἡμᾶς
[6]	τὸ βούλεσθαι, ἡμᾶς διὰ τῆς	λέξεως	ταύτης τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἠλιθίους
[6]	ἡμᾶς καὶ μετὰ τῆς φανείσης	ἀποδείξεως	κατασκευασθέντα περὶ τῆς κατὰ Μωϋσέα
[6]	φανέντες τῆς εἰς τὰ θεῖα	ἀναβάσεως	ἀνιμηθῶσιν ὑπὸ τοῦ λόγου ἐπὶ
[6]	ὁ θεὸς» τοῦ Χριστοῦ, ἐλαίῳ	ἀγαλλιάσεως»	Ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν οὖν ὑπὲρ
[6]	ὅλον τὸ χρῖσμα τοῦ τῆς	ἀγαλλιάσεως»	ἐλαίου· οἱ δὲ μέτοχοι αὐτοῦ,
[6]	περὶ τῆς κατὰ τῶν ἁμαρτανόντων	κολάσεως.	Εἰς γὰρ τὰ ὑπερέκεινα αὐτῆς
[6]	τοὺς μόγις φόβῳ τῆς αἰωνίου	κολάσεως	κἂν συστέλλοντας ἐπὶ ποσὸν τῆς
[6]	παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι καὶ χωρὶς	ἀνατάσεως	καὶ ἐπαγγελίας τῆς ὡς ἀπὸ
[6]	καὶ συνετῆς παρὰ τοῖς φιλαλήθεσιν	ἐξετάσεως.	~Ἑξῆς δὲ τούτοις βουλόμενος ὁ
[6]	οὐρανοὺς κρημνὸς ζωῆς ἢ βάραθρον	ἀναστάσεως	ἢ σχοινίον ἀθανασίας ἢ λίθος
[6]	ἀναπεπλασμένος κρημνὸς ζωῆς ἢ βάραθρον	ἀναστάσεως	ἢ σχοινίον ἀθανασίας. Πάλιν τε
[6]	ἀνθρώπου ζωὴν καὶ τὴν ἐκ	περιστάσεως	γενομένην, ἐκβληθέντος διὰ τὴν ἁμαρτίαν
[6]	οὐκ ἀπαγγέλλει τὸν τρόπον τῆς	ὑποστάσεως	αὐτοῦ. Προσαχθήσῃ δὲ τῷ λεγομένῳ
[6]	τὴν ἀρχὴν τῆς τῶν πάντων	ὑποστάσεως	ἐν τῷ ἐξ αὐτοῦ» καὶ
[6]	τῶν ἐν οὐρανοῖς, ὧν τῆς	ὑποστάσεως	καὶ τῆς λαμπρότητος αἰσθόμεθα βλέποντες
[6]	ἡμετέρων γραμμάτων· φέρε ὀλίγα παραβάλωμεν	παραθέσεως	ἕνεκεν τῆς πρὸς τὰ Πλάτωνι
[6]	αὐτὸ ἄκαιρον καὶ ἐπὶ τῆς	ἐκθέσεως	τῶν Μιθραϊκῶν αὐτῷ ἐφαίνετο; ~Εἰ
[6]	μέχρι τοῦ Αὕτη ἡ βίβλος	γενέσεως	ἀνθρώπων» ἐν οἷς πεπειράμεθα ἀπ´
[6]	ἐπιφέρει τὸ Αὕτη ἡ βίβλος	γενέσεως	ἀνθρώπων, ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ
[6]	τὸ πρὸ πολλῶν ἐτῶν τῆς	γενέσεως	αὐτοῦ πεπροφητεῦσθαι καὶ περὶ τοῦ
[6]	εἶναι καὶ τὴν περὶ ἀνθρώπων	γενέσεως	γραφήν, μήτε τιθεὶς τὰς λέξεις
[6]	τι τῶν περὶ τῆς ἀνθρώπων	γενέσεως	εἰρημένων καὶ ὑπὸ τῶν παρ´
[6]	φησίν· Ἐγὼ δὲ περὶ μὲν	γενέσεως	κόσμου καὶ φθορᾶς, ἢ ὡς
[6]	παρετιθέμεθα τὸ Αὕτη ἡ βίβλος	γενέσεως	οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο·
[6]	τῶν περὶ κόσμου καὶ ἀνθρώπων	γενέσεώς	τισι τῶν ἀρχαίων εἰρημένων φησὶ
[6]	βούλοιτο μὴ ἀφ´ ἧς παρέθετο	αἱρέσεως	ἀσημοτάτης ἀλλὰ ἀπὸ βιβλίων πῇ
[6]	ἐπισημειούμενος ὅτι τάδε μὲν ἄλλης	αἱρέσεώς	ἐστι τάδε δὲ ἄλλης, τὰ
[6]	μὲν καὶ τῆς προειρημένης ἐστὶν	αἱρέσεως,	κύκλῳ περιλαμβανούσης ἑνί, ἥν φασιν
[6]	ὅτι, εἴ τι ἤκουσεν οἱασδηποτοῦν	αἱρέσεως	λεξείδιον, μὴ τρανώσας αὐτὸ κἂν
[6]	ἐκ τούτων ἐκ παρακουσμάτων ἀσημοτάτης	αἱρέσεως	Ὀφιανῶν οἶμαι ἐκτεθεῖσθαι τὰ τοῦ
[6]	ἐχρήσατο. Καὶ ἄλλης δ´ ἀσεβοῦς	αἱρέσεως	παρακούσας εἶπε καὶ τό· Εἰ
[6]	αὐτῶν. Παρακούσας δ´ οἶμαι μοχθηρᾶς	αἱρέσεώς	τινος καὶ κακῶς διηγησαμένης τὸ
[6]	ἀνεχομένου τοῦ ἀνωτέρω θεοῦ, δεδεῆσθαι	καθαιρέσεως.	Διόπερ μακρὰν χαιρέτωσαν οἱ ταῦτα
[6]	τῶν τοῦ θεοῦ ἐπαγγελιῶν, τῆς	προαιρέσεως	τοῦ ἀκούοντος δεῖ καὶ τῆς
[6]	πείθειν, μὴ τυγχάνοντα δὲ τῆς	προαιρέσεως	τοῦ ὀφείλοντος πείθεσθαι δοκεῖν μὴ
[6]	τῆς τῶν παρ´ Ἕλλησι γραμμάτων	εὑρέσεως	πρεσβυτέροις, ἄξια τῆς εἰς αὐτοὺς
[6]	τῶν λοιπῶν μυστηρίων μετὰ τῆς	διηγήσεως	αὐτῶν; Οὐ γὰρ δοκεῖ παρ´
[6]	ἐβούλετο μυστήρια ἐκτίθεσθαι μετὰ τῆς	διηγήσεως	αὐτῶν, οὐ μᾶλλον τὰ Αἰγυπτίων,
[6]	προπετευσαμένων περὶ τῆς τῶν τοιούτων	διηγήσεως,	μὴ νοήσας τε, ἐπὶ τίνων
[6]	φασιν Ἰαλδαβαώθ· Σὺ δὲ μετὰ	πεποιθήσεως	πρῶτε καὶ ἕβδομε γεγονὼς κρατεῖν
[6]	πεποίηκεν ἢ μή, ἀλλ´ ἐκ	παρακολουθήσεως	γεγένηται τῆς πρὸς τὰ προηγούμενα·
[6]	θεὸς ἢ χρώματος, ἀλλ´ οὐδὲ	κινήσεως	μετέχει ὁ διὰ τὸ ἑστηκέναι
[6]	σῶμα ἐπίστευον ὅτι οὐκ ἀπὸ	γεννήσεως	ἦν· οὐδὲ γὰρ τὸ βλεπόμενον
[6]	τὴν Κέλσου δὲ ὑπόθεσιν χωρὶς	γεννήσεως	περιεπλάσσετο τὸ σῶμα τῷ Ἰησοῦ,
[6]	ἀγαθόν, ἐπεὶ οἱ πολλοὶ μετὰ	καταφρονήσεως	οὐκ ὀρθῆς» ὑψηλῆς καὶ χαύνης
[6]	τὴν βραχυτέραν δύναμιν αὐτοῦ τῆς	κατανοήσεως	τοῦ θεοῦ. Ἵνα δὲ δηλωθῇ
[6]	οἷόν τ´ ἦν τὸ περὶ	κρίσεως	κήρυγμα παρρησίαν ἔχειν, διδάσκον κολάζεσθαι
[6]	Ἰησοῦ ψυχὴν τοῦ πρωτοτόκου πάσης	κτίσεως»	γελᾷ τὸ λέγεσθαι υἱὸν θεοῦ
[6]	τὸν μονογενῆ καὶ πρωτότοκον πάσης	κτίσεως»	ἐπέκεινα δὲ πάντων τούτων τὸν
[6]	τοῦ θεοῦ» ὁ πρωτότοκος πάσης	κτίσεώς»	ἐστιν ὁ αὐτολόγος καὶ ἡ
[6]	τῷ μονογενεῖ καὶ πρωτοτόκῳ πάσης	κτίσεως»	ἵν´ εἰκὼν» αὐτὸς τυγχάνων τοῦ
[6]	Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ	κτίσεως	κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται»
[6]	Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ	κτίσεως	κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται,
[6]	ἀοράτων τοῦ θεοῦ, οὐκέτι ἀπὸ	κτίσεως	κόσμου τοῖς ποιήμασι» νοουμένων ἡμῖν,
[6]	τοῦ μονογενοῦς καὶ πρωτοτόκου πάσης	κτίσεως»	μηδ´ ἕτερον ἔτι τυγχάνειν αὐτοῦ;
[6]	τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τὸν πάσης	κτίσεως»	πρωτότοκον θεὸν λόγον. ~Εἶτα ἐὰν
[6]	ἐποίησας· ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς	κτίσεώς	σου. Αὕτη ἡ θάλασσα ἡ
[6]	τὰς ἰδέας φαντασθέντες ἀπὸ τῆς	κτίσεως	τοῦ κόσμου» καὶ τῶν αἰσθητῶν,
[6]	Σαβαώθ, προήγορε νόμου τῆς σῆς	κτίσεως	χάριτι λυομένης, πεντάδι δυνατωτέρᾳ, πάρες
[6]	κοσμοποιΐαν τοῦ σαββάτου καὶ τῆς	καταπαύσεως	τοῦ θεοῦ ἡμέρα, ἐν ᾗ
[6]	τοῦτό τις ἀπήγγελλεν ἀπὸ τῆς	γεύσεως	ἢ τῆς ὄψεως, ὅτι μὴ
[6]	καὶ τῆς πρὸς τὰ λεγόμενα	ἐπινεύσεως.	Διόπερ ἐν Δευτερονομίῳ ἐμφαντικῶς εἰρῆσθαί
[6]	τὴν γῆν τὰ ὑπὸ μόνης	φύσεως	διοικούμενα, καὶ τετάρτῃ γεγονέναι τοὺς
[6]	ἐλαχίστων εἶναι νομιζομένων καὶ ὑπὸ	φύσεως	διοικουμένων. Πάντα μὲν οὖν οἱ
[6]	πειρωμένους ἀποδεικνύναι κρείττονα πάσης σωματικῆς	φύσεως	καὶ οὐσίαν ἀόρατον καὶ ἀσώματον
[6]	καὶ σωματικῶν ὀνομάτων τῆς νοητῆς	φύσεως.	Καὶ ὥσπερ, ἐὰν λέγηται τὰ
[6]	τὸν ἀγένητον καὶ πάσης γενητῆς	φύσεως	πρωτότοκον κατ´ ἀξίαν εἰδέναι τις
[6]	καὶ τίνα τὰ περὶ τῆς	φύσεως	τῶν κατειλεγμένων ἐν αὐτοῖς ἀριθμῶν
[6]	ξύλον τῆς ζωῆς ἐν τοῖς	Μωϋσέως	ἀναγέγραπται γράμμασιν, ἀλλὰ καὶ οὐ
[6]	πάντα ἐν τῷ ἀρχαιοτέρῳ καὶ	Μωϋσέως	αὐτοῦ Ἰὼβ ὁ διάβολος» ἀναγέγραπται
[6]	Φερεκύδου ἀρχαιότερα ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου	Μωϋσέως	γράμματα εἰσήγαγε τὸν περὶ τοῦ
[6]	ἀνήρ. Καὶ ὁ ἐν τῇ	Μωϋσέως	δὲ Ἐξόδῳ ὀλεθρευτὴς τίς ἄλλος
[6]	τὸ δοθῆναι τὸν νόμον διὰ	Μωϋσέως»	Ἡνίκα» γὰρ ἐὰν ἐπιστρέψωμεν πρὸς
[6]	μαθεῖν, ἀναγνώτω τοὺς ἐπιγεγραμμένους Ἀριθμοὺς	Μωϋσέως	καὶ ζητησάτω τὸν δυνάμενον αὐτὸν
[6]	τοῦδε τοῦ κόσμου δημιουργὸν καὶ	Μωϋσέως	καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν κοσμοποιΐας
[6]	κατηγορῶν τῶν κατηραμένον εἰπόντων τὸν	Μωϋσέως	καὶ τοῦ κατ´ αὐτὸν νόμου
[6]	γὰρ ἐδυνήθη ἐπιστήσας τοῖς χρόνοις	Μωϋσέως	καὶ τῶν προφητῶν ἰδεῖν ὅτι
[6]	ὅτι οὐδ´ ὄναρ ἐφαντάσθη τὸ	Μωϋσέως	καὶ τῶν προφητῶν περὶ τοῦ
[6]	ἦν ὁ θεός» καὶ περὶ	Μωϋσέως	πάλιν· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος πρὸς
[6]	ἐν αὐτῷ, καὶ ὢν ἀποσφράγισμα	ὁμοιώσεως	καὶ στέφανος κάλλους» ἐν τῷ
[6]	τῆς ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ	βελτιώσεως.	Καὶ ταῦτά γε οὐκ ἐγκαλοῦντες
[6]	τοῖς μὴ φέρουσι τὰς τῆς	γνώσεως	αὐτοῦ μαρμαρυγὰς μηδὲ δυναμένοις αὐτὸν
[6]	τῷ προφήτῃ· Φωτίσατε ἑαυτοῖς φῶς	γνώσεως.	Καὶ Ἰωάννης δὲ ὕστερον ἐκείνου
[6]	λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος	γνώσεως	κατὰ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, ἑτέρῳ
[6]	ὡς δορυφορουμένη τῷ τε τῆς	γνώσεως	ξύλῳ καὶ τῆς ζωῆς. Ὁ
[6]	ἐν πάνυ ὀλίγοις εὑρισκόμενον τῆς	γνώσεως	τοῦ θεοῦ, Μωϋσῆς ἀναγέγραπται εἰσεληλυθέναι
[6]	θεοῦ τὸ μέγεθος παριστὰς τῆς	γνώσεως	τοῦ πατρός, ὅτι κατ´ ἀξίαν
[6]	τὸν μιασμὸν τοῦ νοῦ, σώματι	ταπεινώσεως»	ἀνθρώπων ἐνδεδεμένου, πῇ δὲ διὰ
[6]	καὶ τῆς, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,	ὑποπτώσεως	πρὸς τὸν πείθοντα ἢ παραδοχῆς
[6]	τοίνυν σοφία, ἑτέρα οὖσα τῆς	πίστεως,	πρῶτόν ἐστι τῶν καλουμένων χαρισμάτων»
[6]	τινων ξένων καὶ ἀλλοτρίων τῆς	πίστεως	τοιοῦτον καταλαβὼν ἐξέθετο ἐν τῷ
[6]	ἐχρῆν ὅτι οἱ τὰ τοῦ	ὄφεως	ἑλόμενοι ὡς καλῶς τοῖς πρώτοις
[6]	ἀνόσιοι ἀπὸ τοῦ πολεμιωτάτου ἀνθρώποις	ὄφεως	καὶ φρικτοτάτου ὡς οὐκ ἄνθρωποι,
[6]	οὐ μόνον τῶν ἀπὸ τοῦ	ὄφεως	ὡς ἀρχηγοῦ τῶν καλῶν χρηματίσαι
[6]	Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς	θλίψεως	ἡμῶν καθ´ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν
[6]	καὶ παρ´ αὐτὸν τὸν τῆς	θλίψεως»	καὶ τῶν πόνων καιρὸν μηδαμῶς
[6]	ἀπὸ τῆς γεύσεως ἢ τῆς	ὄψεως,	ὅτι μὴ ἀπὸ μελισσῶν ἐστιν·
[6]	δὲ καὶ ἐκ τῆς Ἰωάννου	Ἀποκαλύψεως	τὰ περὶ τῆς πόλεως τοῦ
[6]	διδάσκων καὶ παριστὰς μετά τινος	ἐπικρύψεως,	τίνα τρόπον ἐπιδημήσει καὶ πότε
[6]	δοκεῖ οὐκ ὀλίγα ὄντα τοὺς	ἀμαθῶς	τὰ θεῖα γράμματα ἀναγινώσκοντας. Ἐκτίθεσθαι
[6]	καὶ τοῖς ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.	Ἀληθῶς	γὰρ καὶ γραῦς ἐπὶ τῷ
[6]	στόμα αὐτῷ ἐστιν οὐδὲ φωνή.	Ἀληθῶς	γὰρ οὐκ ἔσται τῷ θεῷ
[6]	μαγείᾳ οὔτε δαιμονίοις εἰσὶν ἁλωτοί.	Ἀληθῶς	γὰρ Παρεμβαλεῖ ἄγγελος κυρίου κύκλῳ
[6]	τέλος ἐν τῷ εἰς αὐτόν»	Ἀληθῶς	δὲ ἐξ οὐδενὸς ὁ θεός.
[6]	ἐκθέμενος, τίνα αὐτὸν ὀνομάζουσιν οἱ	ἀληθῶς	δυσσεβέστατοι· ἡμεῖς δὲ εὕρομεν ὅτι
[6]	τὸ θαυμάσαι τοὺς λόγους ὡς	ἀληθῶς	ἐνθέους καὶ προφητικούς, ἐν οἷς
[6]	καὶ κακοῦ. Καὶ ἀρχαία μὲν	ἀληθῶς	ἐστιν ἥδε ἡ δόξα, οὐχ,
[6]	ὃ δὴ γνωστόν τε καὶ	ἀληθῶς	ἐστιν ὄν· ἓν μὲν ὄνομα,
[6]	ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ» καὶ	ἀληθῶς,	ἵνα μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ
[6]	θαυμασίοις» τοῖς ὑπὲρ αὐτόν, τοῖς	ἀληθῶς	μεγάλοις» δόγμασι καὶ τοῖς θαυμασίοις»
[6]	ἢ ἄπιθι· τί ποιήσουσιν οἱ	ἀληθῶς	σῴζεσθαι θέλοντες; Ἦ κύβους ἀναρρίψαντες
[6]	γνώμης Μαρκίωνος, καὶ πῇ μὲν	ἀληθῶς	τὰ Μαρκίωνος ἐκτίθεται πῇ δὲ
[6]	ἐχέτω ταῦτα, εἴτε ψευδῶς εἴτ´	ἀληθῶς,	τοῖς τὰ τοῦ Μίθρου πρεσβεύουσι
[6]	μέχρι θανάτου ὑφ´ ἡμῶν ὁμολογουμένοις	ἀληθῶς	Χριστιανῶν λόγοις. Χρὴ μέντοι εἰδέναι
[6]	τοῦ θείου λόγου καὶ μὴ	φιλαλήθως	τὰ χριστιανισμοῦ ἐξετάσασιν εἰδέναι τὸ
[6]	τὸ ξύλον τῆς ζωῆς καὶ	ἀκολούθως	ἑαυτοῦ τῷ περὶ τούτου σφάλματί
[6]	ἀνθρώπων σωτηρίᾳ, κατανοείτω τοὺς πανταχοῦ	ὑγιῶς	καὶ μετὰ βίου ὀρθοῦ διδάσκοντας
[6]	θεοῦ. Ἵνα δὲ δηλωθῇ τὸ	σπανίως	εἰς ἀνθρώπους φθάνον καὶ ἐν
[6]	γνησίως μαθοῦσι τὰ θεῖα καὶ	ἀξίως	αὐτῶν βιώσασι προάξειν αὐτοὺς ἐπὶ
[6]	μὴν καὶ διαθέντα τὸν φιλόσοφον	ἀξίως	κἂν αὐτῷ ἀναστραφῆναι ἐν τῇ
[6]	ὁ Παῦλος ἐκτίθεται καὶ οὐκ	ἀξίως	χλεύης τινὸς κἂν ἐλαχίστης· λέγει
[6]	περὶ τήνδε τὴν μεγίστην ἄγνοιαν,	ὁμοίως	ἀπὸ θείων αἰνιγμάτων πεπλανημένην, ποιοῦντες
[6]	ὅ φατε, πνεῦμα; Δέον πολλὰ	ὁμοίως	διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν
[6]	Κέλσου λόγον εἰπόντος· Δέον πολλὰ	ὁμοίως	διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν
[6]	~Οὐ γὰρ οἷόν τ´ ἦν	ὁμοίως	εἶναι τῷ οὐσιωδῶς ἀγαθῷ ἀγαθὸν
[6]	ἐκείνους ἐκτησάμεθα διαγράμματι τὴν τάξιν	ὁμοίως	ἐκκειμένην οἷς ὁ Κέλσος ἐξέθετο.
[6]	μόνος υἱὸς θεοῦ. Οἱ γὰρ	ὁμοίως	Κέλσῳ ὑπολαβόντες τετερατεῦσθαι καὶ διὰ
[6]	τετερατεῦσθαι καὶ διὰ τοῦτο βουληθέντες	ὁμοίως	τερατεύσασθαι, ὡς καὶ αὐτοὶ παραπλησίως
[6]	τῷ χαριζομένῳ ὀφθαλμοὺς λόγῳ, ἵν´	ὁμοίως	τοῖς παρὰ τῇ ὁδῷ ἐρριμμένοις
[6]	φήσομεν· εἰ μὲν πλείους ἦσαν	ὁμοίως	τῷ Ἰησοῦ ἱστορούμενοι τῷ βίῳ
[6]	τοῦ θείου λόγου φύσιν, οὐχ	ὁμοίως	φαινομένου τοῖς τε πολλοῖς καὶ
[6]	ἄρα ὁ Σατανᾶς καὶ αὐτὸς	ὁμοίως	φανεὶς ἐπιδείξεται μεγάλα ἔργα καὶ
[6]	ὁ πρῶτος πάντων εἰρηνευόντων καὶ	μακαρίως	διαγόντων πτερορρυήσας καὶ ἐκπεσὼν τῆς
[6]	Τίς δ´ οὐκ ἂν καὶ	μετρίως	ἐφιστάνειν τοῖς πράγμασι δυνάμενος τὸν
[6]	περὶ τούτων ἐν τοῖς ἀνωτέρω	μετρίως	ἡμῖν λέλεκται. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει
[6]	πρῶτον θεὸν χειρουργεῖν· ἐὰν δὲ	κυρίως	ἀκούῃς τοῦ χειρουργεῖν, οὐδὲ τὸν
[6]	δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;	Κυρίως	δὴ κατὰ τὰς θείας γραφὰς
[6]	αἱ κατὰ ταύτας πράξεις, ὥσπερ	κυρίως	κακὰ τὰ ἐναντία τούτοις. Ἀρκεσθησόμεθα
[6]	δυσθεώρητος καὶ μάλιστα, ἐὰν ἡ	κυρίως	οὐσία ἡ ἑστῶσα καὶ ἀσώματος
[6]	Κακὰ τοίνυν, εἰ μὲν τὰ	κυρίως	οὕτως ὀνομαζόμενα ἐξακούοι τις, ὁ
[6]	νενευκότων, οὐκ ἐπ´ ἴσης καὶ	παραπλησίως	ἀλλήλοις πάντων τυπωθέντων καὶ μορφωθέντων
[6]	ἄρχοντας, καὶ εἴ τις ἐκείνοις	παραπλησίως	ἐμυθολόγησεν, οὐ μὴν καὶ τοῖς
[6]	τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς ἢ κἂν	παραπλησίως	κεκόλληται τῷ κυρίῳ, τῷ αὐτολόγῳ
[6]	ὁμοίως τερατεύσασθαι, ὡς καὶ αὐτοὶ	παραπλησίως	κρατήσοντες τῶν ἀνθρώπων, τὸ οὐδὲν
[6]	καὶ εἴ τι τούτοις εἴρηται	παραπλησίως,	τροπολογούντων ἡμῶν χεῖρας καὶ μέλη
[6]	καὶ ἐπιτετηδευμένη Πλάτωνος καὶ τῶν	παραπλησίως	φρασάντων λέξις· πλείονας δὲ ἡ
[6]	εὐτελὴς λέξις ἐνθουσιᾶν πεποίηκε τοὺς	γνησίως	ἐντυγχάνοντας αὐτῇ· παρ´ οἷς τρέφεται
[6]	υἱὸν τοῦ θεοῦ» ἐπαγγειλάμενον τοῖς	γνησίως	μαθοῦσι τὰ θεῖα καὶ ἀξίως
[6]	πάντως ὁ ταπεινοφρονῶν ἀσχημόνως καὶ	ἀπαισίως	ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς ἐπὶ τῶν γονάτων
[6]	οἶμαι μοχθηρᾶς αἱρέσεώς τινος καὶ	κακῶς	διηγησαμένης τὸ γενηθήτω φῶς» ὡς
[6]	ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος» οὐδὲ	κακῶς	μηχανώμενά τινα ὡς ὑπὸ ἑτέρου
[6]	εἶναι υἱὸς καὶ μηδὲ γράμματα	μεμαθηκὼς	οὐ μόνον τὰ Ἑλλήνων ἀλλ´
[6]	τινα ὡς ἀληθῆ, ὅτι ταῦτα	προειρηκὼς	ὁ Πλάτων ὅμως οὐ τερατεύεται
[6]	τρυφῆς» Ὁ δὲ λέγων μάλα	εὐηθικῶς	ταῦτ´ εἰρῆσθαι πρῶτον ἐπιστησάτω καὶ
[6]	ἀπὸ ξύλου, παρακούσας οἶμαι τοῦ	συμβολικῶς	εἰρημένου, ὅτι διὰ ξύλου θάνατος
[6]	Κέλσος εἰδὼς λῆρον συνέθηκε βαθύν,	ἀλαζονικῶς	αὐτὸν ἐπιγράψας ἀληθῆ λόγον. Ἐπεὶ
[6]	τοὺς» ὑπὸ ἀνθρώπων γεγενημένους λόγους,	τροπικῶς	ἐν τούτοις καλουμένους υἱοὺς ἀνθρώπων»
[6]	καταχρηστικῶς λέγεσθαι τὸ χειρουργεῖν ἢ	τροπικῶς,	ἵνα διηγησώμεθα καὶ τὸ Ποίησιν
[6]	πῦρ καταναλίσκον. Πάντα γὰρ ταῦτα	τροπικῶς	λέγεται εἰς παράστασιν τὴν ἀπὸ
[6]	τοιούτων ὡς καὶ ὕπνου θεοῦ	τροπικῶς	λεγομένου ἢ ὀργῆς ἤ τινος
[6]	ψυχῆς ὑπόστασιν τὰ ἀπὸ κακίας,	τροπικῶς	που ὀνομαζομένης μολίβδου· διὸ ἡ
[6]	Σαμαρεῖς καὶ Ἰουδαῖοι σωματικῶς καὶ	τυπικῶς	ἐποίουν τὰ προσταττόμενα ὑπὸ τοῦ
[6]	ταῦτα λέγοντες καὶ ὁ μὴ	πραγματικῶς	αὐτῶν κατηγορῶν Κέλσος· ἐχρῆν γὰρ
[6]	ἡ τῶν εὐτελέστερον ἅμα καὶ	πραγματικῶς	καὶ ἐστοχασμένως τῶν πολλῶν διδαξάντων
[6]	ἀληθεῖ λόγῳ; Δέον γὰρ αὐτὸν	πραγματικῶς	στῆναι πρὸς τοὺς λόγους, ὁ
[6]	τὴν συνήθειαν ὀνομάσω τῆς γραφῆς,	πνευματικῶς.	Ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλο φησὶν εἶναι
[6]	καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι	πνευματικῶς	ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ συνάπτει, οἰόμενος ἡμᾶς
[6]	ἦν καὶ θεὸς ἦν» Καὶ	σωματικῶς	γε λαλούμενος καὶ ὡς σὰρξ»
[6]	τοῦ θεοῦ· ἵν´ ἐκεῖθεν ἀρξάμενος	σωματικῶς	δυνάμει καὶ πνεύματι ἀνατείλῃ τῇ
[6]	σύμφαμεν αὐτῷ προσυπακούοντες ὧν ἴσμεν	σωματικῶς	καὶ κοινότερον ὀνομαζομένων· εἰ δὲ
[6]	ἐπεὶ καὶ Σαμαρεῖς καὶ Ἰουδαῖοι	σωματικῶς	καὶ τυπικῶς ἐποίουν τὰ προσταττόμενα
[6]	κηρύττομεν, ἄλλοις δὲ ὅση δύναμις	ἀποδεικτικῶς	δι´ ἐρωτήσεων καὶ ἀποκρίσεων προσερχόμεθα.
[6]	διηγησαμένης τὸ γενηθήτω φῶς» ὡς	εὐκτικῶς	ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ εἰρημένον εἶπεν·
[6]	λεγόμενα ἐπινεύσεως. Διόπερ ἐν Δευτερονομίῳ	ἐμφαντικῶς	εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ τό· Καὶ
[6]	Καὶ ἐπιφέρει γε αὐτοῖς οἱονεὶ	θαυμαστικῶς	τό· Σεμνός γε ὁ θεὸς
[6]	ἔχειν δύναται; Ὥσπερ γάρ, εἰ	καταχρηστικῶς	ἀκουόντων ἡμῶν κακὰ τοὺς προσαγομένους
[6]	τι τῶν θειοτέρων. Ἀλλ´ ἔστω	καταχρηστικῶς	λέγεσθαι τὸ χειρουργεῖν ἢ τροπικῶς,
[6]	τῆς κονίας. ~Εἰ δὲ τὰ	καταχρηστικῶς	οὕτως ὀνομαζόμενα λεγόμενα σωματικὰ κακὰ
[6]	τὰ περὶ αὐτοῦ ἐν ἀπορρήτῳ	μυστικῶς	ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς λεγόμενα.
[6]	ἀπωλείᾳ ἐγένετο κατὰ τὸν εἰπόντα	μυστικῶς	πρὸς αὐτὸν λόγον· Ἀπώλεια ἐγένου
[6]	οὐ πεφυκὸς ἀφ´ ἑαυτοῦ κινεῖσθαι	ζωτικῶς,	οὕτως ὁ λόγος κινῶν ἐπὶ
[6]	παρακούσας ἀπό τινων εὐτελῶς καὶ	ἰδιωτικῶς	ἐγκαλούντων λόγῳ, οὐ μὴν πάνυ
[6]	Ἀνὴρ νήπιος ἤκουσε πρὸς δαίμονος	ὅκως	περ παῖς πρὸς ἀνδρός. Ἐκτίθεται
[6]	ἐννοίας τοῦ τῶν ὅλων δημιουργοῦ.	Αὐτάρκως	δ´ ἡμῖν εἴρηται καὶ ἐν
[6]	ὑπ´ αὐτῶν λεγόμενα. Οὐδ´ ὅτι	δεδωκὼς	ὁ μέγας θεὸς τῷ δημιουργῷ
[6]	ψυχῆς καὶ τὴν διαγωγὴν τῆς	καλῶς	βεβιωκυΐας διεξελθόντες, καταλιπόντες τὸ μέγεθος
[6]	φῶς σκότος» καὶ ὑποκείμενος τῷ	καλῶς	εἰρημένῳ ὑπὸ Ἡσαΐου τὸν τρόπον
[6]	καὶ ἡμεῖς ἀκούσαντες συγκατατιθέμεθα ὡς	καλῶς	λεγομένοις, ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς»
[6]	Ὅρα οὖν τὴν διαφορὰν τοῦ	καλῶς	λελεγμένου ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος περὶ
[6]	γὰρ αὐτοῖς» ταῦτα καὶ ὅσα	καλῶς	λέλεκται ἐφανέρωσε» Διὰ τοῦτο δὲ
[6]	τὰ τοῦ ὄφεως ἑλόμενοι ὡς	καλῶς	τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος καὶ
[6]	τὰ περὶ ταπεινοφροσύνης καὶ μὴ	ἐπιμελῶς	αὐτὴν νοήσας βούλεται μὲν τὴν
[6]	πῇ δὲ τοῖς συγγράμμασιν αὐτῶν	ἐπιμελῶς	ἐντυχόντες. ~Μετὰ δὲ ταῦτα Κέλσος
[6]	τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ	ἐπιμελῶς	ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς
[6]	δοκοῦν αὐτῷ φιλάνθρωπον ἐκθέσθαι αὐτὰ	ἐπιμελῶς	καὶ ἀγωνίσασθαι πρὸς τὰ ἀσεβῶς
[6]	ὡς ἄρα ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν	πλημμελῶς	ἔχουσαν διαλαβὼν ἀναλογίαις τισὶ συνέδησε
[6]	οὐδὲ πρότερον ἤκμασαν· νῦν δὴ	παντελῶς	ἐπιλελοίπασιν, ὥστε τὸν ὅλον αὐτῶν
[6]	τὸν αὐτόν. Ἄλλως μὲν οὖν	παντελῶς	θνητὰ ταῦτα καὶ οὐδ´ ὅσια
[6]	καὶ τούτων παρακούσας ἀπό τινων	εὐτελῶς	καὶ ἰδιωτικῶς ἐγκαλούντων λόγῳ, οὐ
[6]	ἑβραίᾳ Σατανᾶν ὀνομάζοντες τὸν αὐτόν.	Ἄλλως	μὲν οὖν παντελῶς θνητὰ ταῦτα
[6]	ἢ φυτῶν ἢ ῥιζῶν καὶ	ὅλως	παντοδαπῶν χρημάτων παντοῖα ἀλεξιφάρμακα; Περὶ
[6]	καταργηθήσεται» ~Ἑπτὰ δὲ οὐρανοὺς ἢ	ὅλως	περιωρισμένον ἀριθμὸν αὐτῶν αἱ φερόμεναι
[6]	τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐκείνου. Εἰ δ´	ὅλως	χρὴ λέγειν κολάζεσθαι καὶ βλάπτεσθαι
[6]	εἰς κατασκευὴν τοῦ δεῖν μὴ	ἁπλῶς	πιστεύειν ἀλλὰ λογισμὸν ὑπέχειν τῶν
[6]	ὅτι πρὸς τοῖς ἀοράτοις καὶ	ἁπαξαπλῶς	ὀνομαζομένοις μὴ βλεπομένοις τυγχάνων ὑπεξῆλθε
[6]	αὐτολόγον τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν καὶ	ἁπαξαπλῶς	τὸν Ἰησοῦν μὴ κεχωρίσθαι τοῦ
[6]	Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις πρὸς τοὺς	μηδαμῶς	εἰδότας τὰ Χριστιανῶν, ὅτι ἄρα
[6]	τινι τῶν ἐπιστολῶν καὶ φασκέτω	μηδαμῶς	εἶναι ῥητὸν» τὸ πρῶτον ἀγαθόν,
[6]	θλίψεως» καὶ τῶν πόνων καιρὸν	μηδαμῶς	μὲν βαρούμενος ὑπ´ αὐτῶν, ἐπελαφρίζων
[6]	περὶ τῶν ἑπτὰ ἀρχόντων δαιμόνων,	μηδαμῶς	μὲν ὑπὸ Χριστιανῶν ὀνομαζομένων οἶμαι
[6]	ἔδοξεν ἐκείνων τι παραβαλεῖν ὡς	μηδαμῶς	συμβαλλόμενον εἰς τὴν Ἰουδαίων ἢ
[6]	τῷ κατὰ Χριστιανῶν συγγράμματι τὰ	μηδαμῶς	ὑπὸ Χριστιανῶν λεγόμενα ἀλλά τινων
[6]	καὶ πῶς γραπτέα» τίνα δὲ	οὐδαμῶς	γραπτέα» εἰς τοὺς πολλούς» καὶ
[6]	καὶ νῦν σέβειν ἐπαγγέλλονται θεόν,	οὐδαμῶς	εἰς αὐτὸν ἀσεβοῦντες. Ἀλλ´ οὐδ´
[6]	ἀλλὰ πάντῃ ἀλλοτρίων σωτηρίας καὶ	οὐδαμῶς	ἐπιγραφομένων Ἰησοῦν ἢ σωτῆρα ἢ
[6]	λόγος, οἱ φρονοῦντες ὅτι ῥητὸν	οὐδαμῶς	ἐστι» τὸ πρῶτον ἀγαθὸν καὶ
[6]	βλέπειν ἀλήθειαν; Χριστιανοὶ μὲν οὖν	οὐδαμῶς	νομίζουσι πηροῦσθαι ὑπὸ τῶν Κέλσου
[6]	τοῦ ἐν τοῖς προφήταις λόγου	οὐδαμῶς	ὁ Κέλσος εἰδὼς λῆρον συνέθηκε
[6]	ἵστασθαι προαιρούμεθα, τῷ δὲ σκότῳ	οὐδαμῶς	προσεῖναι βουλόμεθα. Ἔμψυχον δὲ τυγχάνον
[6]	καὶ οἱ ἑξῆς αὐτῷ προφῆται,	οὐδαμῶς»	ῥητὸν» ἐπιστάμενοι τὸ πρῶτον ἀγαθὸν
[6]	ἀρετῆς ποιῆσαι ἐκκεῖσθαι τοῖς βουλομένοις	νομίμως»	ἀθλεῖν ὑπὲρ τοῦ αὐτὴν ἀναλαβεῖν·
[6]	τῷ Δανιὴλ λέλεκται, δυναμένη τὸν	φρονίμως	καὶ εὐγνωμόνως ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι ἐπὶ
[6]	ἀγροικοτάτους καὶ ὑφ´ οὑτινοσοῦν πιθανοῦ	ἑτοίμως	ἔχοντας ἄγεσθαι συγκατατεθεῖσθαι τῷ διαγράμματι.
[6]	γὰρ πολὺς τῶν ἀνθρώπων κόσμος	χρησίμως	καὶ τοῦτον ἤνεγκεν— ἀλλὰ καὶ
[6]	αὕτη οὐκ ἀθεεὶ ἐγγινομένη τοῖς	ἀνυσίμως	λέγουσι. Φησὶ γοῦν ὁ προφήτης
[6]	διαβεβαιωσάμενος ὅτι ῥητὸν» οὐκ ἔστιν,	ὅμως,	ἵνα μὴ εἰς ἀνεξέλεγκτον ἀναχωρεῖν
[6]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν.	Ὅμως	μέντοι ἐβουλήθη καὶ τοῦτο δεῖξαι
[6]	ὅτι ταῦτα προειρηκὼς ὁ Πλάτων	ὅμως	οὐ τερατεύεται οὐδ´ ἀποφράττει τοῦ
[6]	τῆς πρὸς τὰ Πλάτωνι οὐκ	ἀπιθάνως	μὲν εἰρημένα, οὐ μὴν καὶ
[6]	δέ μοι ἐφαίνετο γραπτέα τε	ἱκανῶς	εἶναι πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ
[6]	Οὐ γὰρ ἐφαίνετο» αὐτοῖς γραπτέα	ἱκανῶς	εἶναι» ταῦτα πρὸς τοὺς πολλοὺς»
[6]	τὰ αὑτῆς συγγενῆ, ὧν οὐδὲν	ἱκανῶς	ἔχει. Τοῦ δὴ βασιλέως πέρι
[6]	αἰῶνα. Ταῦτα μὲν οὖν ὀλίγα	ἀποτετολμημένως	καὶ παρακεκινδυνευμένως τῇδε τῇ γραφῇ
[6]	ὁ θεός· ἀλλ´ ἐπεὶ πάνυ	κεκρυμμένως	εἴρηται διὰ τοὺς ἀναξίους καὶ
[6]	εὐτελέστερον ἅμα καὶ πραγματικῶς καὶ	ἐστοχασμένως	τῶν πολλῶν διδαξάντων καὶ γραψάντων.
[6]	καὶ τὰ τοιαῦτα τῷ Κέλσῳ	κατεψευσμένως	εἰρημένα, ἐν οἷς ἔφησεν ἑωρακέναι
[6]	μὲν οὖν ὀλίγα ἀποτετολμημένως καὶ	παρακεκινδυνευμένως	τῇδε τῇ γραφῇ πιστεύσαντες ἐξεθέμεθα
[6]	τοῦ πατρός, ὅτι κατ´ ἀξίαν	προηγουμένως	αὐτῷ μόνῳ λαμβάνεται καὶ γινώσκεται,
[6]	παραλαμβανομένοις, ταῦτα οὐδὲ προσποιεῖται εἰδέναι.	Ὁμολογουμένως	τοίνυν γέγραπται τὰ περὶ τοῦ
[6]	αὐτοῦ δύναμιν καὶ θειότητα οὐκ	ἀγεννῶς	ἰδόντες οὐδὲν ἧττον ἐματαιώθησαν ἐν
[6]	νεκρᾶς ἡ ζῶσα ψυχὴ οὐκ	ἀγεννῶς	παρά τισι λέλεκται ἡ τοῦ
[6]	μετὰ πεποιθήσεως πρῶτε καὶ ἕβδομε	γεγονὼς	κρατεῖν Ἰαλδαβαώθ, ἄρχων λόγος ὑπάρχων
[6]	θεοῦ ὁ υἱὸς ἐν ἀνθρωπίνῳ	γεγονὼς	σώματι, οὐδ´ ἂν αὐτὸς εἴη
[6]	ἀνθρωπίνης τε καὶ ἀναγκαίας ἐπιμελεῖσθαι	μειζόνως	ἢ δεῖ. ~Οὐκοῦν κατὰ ταῦτα
[6]	ὅτι οὐ πάντως ὁ ταπεινοφρονῶν	ἀσχημόνως	καὶ ἀπαισίως ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς ἐπὶ
[6]	λέλεκται, δυναμένη τὸν φρονίμως καὶ	εὐγνωμόνως	ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι ἐπὶ τὸ θαυμάσαι
[6]	ἀπὸ Πλάτωνος εἰλήφαμεν, ἀλλὰ τούτων	κρειττόνως	εἰρημένα ἀπὸ τῶν προφητῶν μεμαθήκαμεν,
[6]	Μετὰ τοῦτο μὴν ὥσπερ τις	ἀτεχνῶς	πονηρὸς χειροτέχνης ἐκκαμὼν καὶ πρὸς
[6]	κατὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ὅρα γοῦν	πῶς	ἀλογώτατον πεποίηκεν ὁ Κέλσος ἐν
[6]	τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω; Καὶ	πῶς	αὐτόν μοι δεικνύεις; Ὡς νῦν
[6]	πράξεις, ὁ θεὸς οὐκ ἐποίησε.	Πῶς	γὰρ οἷόν τ´ ἦν τὸ
[6]	παρακούσαντες τοῦ Πλάτωνος τοιαῦτ´ εἰρήκασι.	Πῶς	γὰρ οἷόν τ´ ἦν τοῦ
[6]	κατηγορούντων τοῦ θείου λόγου φάσκων·	Πῶς	γνῶ τὸν θεόν; Ἕκαστος γὰρ
[6]	τίνα μὲν τὰ γραπτέα» καὶ	πῶς	γραπτέα» τίνα δὲ οὐδαμῶς γραπτέα»
[6]	δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;	Πῶς	δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ
[6]	ἑξῆς ἐστιν ἀπαντῆσαι πρὸς τὸ	πῶς	δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ
[6]	μὲν κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει;	Πῶς	δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;
[6]	μὲν κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει;	Πῶς	δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;
[6]	μὲν κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει;	Πῶς	δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;
[6]	προσάγομεν τὸν λόγον, μαθόντες εἰδέναι,	πῶς	δεῖ ἡμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι»
[6]	γενητὰ οὐχ ὁμονοοῦσι περὶ τοῦ	πῶς	ἐστι γενητά· οὐδὲ γὰρ ὑποβάλλει
[6]	οὐδ´ ἡλίου πω τῇδε φερομένου,	πῶς	ἡμέραι ἦσαν; Τί γὰρ διαφέρει
[6]	ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· οὐχ ὁρῶν	πῶς	λέγομεν εἶναι πῦρ» τὸν θεὸν
[6]	εἰ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν ἔργα,	πῶς	μὲν κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει;
[6]	δὲ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν ἔργα,	πῶς	μὲν κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει;
[6]	ἤτοι τὸν Κέλσον ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι·	Πῶς	μὲν κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει;
[6]	τίνα ἡμῖν λεκτέον πρὸς τό·	Πῶς	μὲν κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει;
[6]	Καὶ ταῦτα μὲν εἰς τό·	πῶς	μὲν ὁ θεὸς κακὰ ἐποίει;
[6]	οὐδεὶς ἂν Χριστιανῶν λέγοι Κέλσῳ·	Πῶς	μοι δεικνύεις τὸν θεόν; ~Τοῦτο
[6]	~Διόπερ ἐὰν ἔρηται ἡμᾶς Κέλσος,	Πῶς	οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ
[6]	λέξειν πρὸς τὸ πύσμα αὐτοῦ·	Πῶς	οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ
[6]	Ἔτι δ´ ἄνωθεν λαβόντες ἐπισκεψώμεθα,	πῶς	οὐκ ἂν ἄτοπος εἴη θεὸς
[6]	τὸ ἀκοῦσαι τούτων τοιαῦτα λέγοντα·	Πῶς	οὖν γνῶ τὸν θεόν; Καὶ
[6]	ἀλκὴν ἢ κατάπληξιν ἢ πειθὼ	πῶς	οὐχ ἑώρα τὸ παραλλάττον τοῦ
[6]	τὴν Ἰουδαίων ἢ Χριστιανῶν κατηγορίαν,	πῶς	οὐχὶ τὸ αὐτὸ ἄκαιρον καὶ
[6]	συνηθείᾳ σημαινομένου. Εἰς δὲ τὸ	πῶς	πείθειν ἀδυνατεῖ; καὶ αὐτὸ προσαχθὲν
[6]	κακὰ ἐποίει; ~Εἰς δὲ τὸ	πῶς	πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; προείρηται
[6]	οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ	πῶς	πρὸς αὐτὸν σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα ὅτι
[6]	οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ	πῶς	σωθήσεσθαι πρὸς αὐτόν; Ἡμεῖς δὲ
[6]	ἐσφάλη ὁ Ἰουδαίων νομοθέτης; Καὶ	πῶς	τὴν ἐκείνου κοσμογένειαν σαυτῷ διά
[6]	τὸν θεόν. Καὶ οὐδείς φησι·	Πῶς	τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω; ἅτε
[6]	οὖν γνῶ τὸν θεόν; Καὶ	πῶς	τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω; Καὶ
[6]	ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου,	ὅπως	ἂν» ἐξαγγείλῃ πάσας τὰς αἰνέσεις»
[6]	ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου,	ὅπως	ἂν ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις
[6]	δυνάμενος. ~Εἶτά φησιν ὅτι ὁρᾷς	ὅπως	Πλάτων, καίτοι διαβεβαιωσάμενος ὅτι ῥητὸν»
[6]	μυστήρια καὶ τὴν διήγησιν αὐτῶν.	Ὅπως	ποτὲ γὰρ ἐχέτω ταῦτα, εἴτε
[6]	τὸν θεόν. Ἐχέτω μὲν οὖν	ὅπως	ποτὲ ἔχει τὰ περὶ τῶν
[6]	λέξιν ὡσπερεὶ σκοπὸν ἔχων τὸ	ὅπως	ποτὲ πολλῶν λόγων πληρῶσαι τὸ
[6]	τὰ πάντα, ἀπολύσας οὐκ οἶδ´	ὅπως	τὰ πάντα αὐτοῦ· ὁ δ´
[6]	Ἰσραὴλ» σωθῇ. ~Οὐκ οἶδα δ´	ὅπως	φησὶ περὶ τοῦ θεοῦ ὅτι
[6]	ἢ Αἰθίοπες ἢ Λίβυες, ἢ	ὅπως	φίλον ἑκάστοις ὀνομάζειν, μὴ μείνασιν
[6]	αὐτῷ μόνῳ λαμβάνεται καὶ γινώσκεται,	δευτέρως	δὲ τοῖς ἐλλαμπομένοις τὸ ἡγεμονικὸν
[6]	περὶ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων κατηγορίαν	ἀκαίρως	παραλαβὼν οὐ μόνον τὰ Πλάτωνος,
[6]	ἁμάρτοι· δυνατὸν γὰρ καὶ τὸν	ἄκρως	κατειληφότα τὰ τῆς ῥητορικῆς θεωρήματα
[6]	ὁ Πλάτων ὅτι ἀγαθὸν ὄντα	διαφόρως	καὶ πλούσιον εἶναι διαφερόντως εἶναι
[6]	Εἶθ´ ἑξῆς τοιούτοις ἀσεβέσι λόγοις	μωρῶς	ἐγκαλῶν φησι· Τίς θεὸς δίδωσί
[6]	δὲ σοφίαν ταύτην; Ἥπερ ἐστὶν	ἴσως	ἀνθρωπίνη σοφία· τῷ ὄντι γὰρ
[6]	καὶ κάθοδον αὖθις στενὴν καὶ	αὐτομάτως	ἀνοιγομένας πύλας· πανταχοῦ δὲ ἐκεῖ
[6]	οἱ τὴν μετενσωμάτωσιν εἰσάγοντες φήσουσιν.	Αὐτομάτως	δὲ ἀνοιγομένας πύλας λελέχθαι οὐκ
[6]	ἐγκαλούντων λόγῳ, οὐ μὴν πάνυ	συνετῶς.	Ἐκτιθέμενος οὖν τὰ κατὰ Μαρκίωνος
[6]	ὡς καὶ Ἑλλήνων οἱ μὴ	εὐκαταφρονήτως	φιλοσοφήσαντες εἰρήκασιν ἐν τῷ· Ὅταν
[6]	ἀνάλογον τῷ ἐν πνεύματι» καὶ	νοητῶς	λατρεύειν τινὰ αὐτῷ πνεῦμα» νοηθείη
[6]	ταῖς δοκούσαις εἶναι εὐτελέσι λέξεσιν	ἀπορρήτως	εἰρημένα. Καὶ εἰ χρή γε
[6]	ἂν γὰρ οὐδ´ ὁ τυχὼν	ἀκρίτως	τοὺς πτωχοὺς ἐπῄνεσεν, ὧν οἱ
[6]	πλουσίων, ἢ οἶδέ τινα πτωχείαν	πάντως	μακαριζομένην ὁ λόγος καὶ πλοῦτον
[6]	δηλοῦται διὰ τούτων ὅτι οὐ	πάντως	ὁ ταπεινοφρονῶν ἀσχημόνως καὶ ἀπαισίως
[6]	γῆς σύστημα ὀνομάζει τις, οὐ	πάντως	οἱ τὸν κατακλυσμὸν παθόντες ὑπεξάγονται
[6]	θεῖον πνεῦμα ἦν ἐν σώματι,	πάντως	τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν λοιπῶν
[6]	θεῖον πνεῦμα ἦν ἐν σώματι,	πάντως	τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν λοιπῶν
[6]	ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς, οὐ	πάντως	ὑπεξάγει τοὺς τὸν κατακλυσμὸν πεπονθότας,
[6]	μακαριζομένην ὁ λόγος καὶ πλοῦτον	πάντως	ψεκτόν· οὐκ ἂν γὰρ οὐδ´
[6]	ἀρετὴν πράξεις ποιήσαντας, εἰ τὰ	ὄντως	κακὰ πεποιήκει ὁ θεός; Εὖ
[6]	καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς οὐσία	ὄντως	οὖσα ψυχῆς κυβερνήτῃ νῷ μόνῳ
[6]	καὶ κύριον ἐπομνύντας· ὅν, ἂν	ὄντως	φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες σαφῶς εἰς
[6]	τὰ τῆς ῥητορικῆς θεωρήματα καὶ	δεόντως	αὐτοῖς χρώμενον πάντα μὲν ποιεῖν
[6]	προσταχθείσαις τε εὐχαῖς συνεχέστερον καὶ	δεόντως	νυκτὸς καὶ ἡμέρας χρώμενοι οὔτε
[6]	ὄντα διαφόρως καὶ πλούσιον εἶναι	διαφερόντως	εἶναι ἀδύνατον. Τίς δ´ οὐκ
[6]	ὡς ἀδύνατόν ἐστιν ἀγαθὸν εἶναι	διαφερόντως	καὶ πλούσιον» παρέφθειρεν αὐτὴν καὶ
[6]	τοῦ θεοῦ τοῖς ἡμαρτηκόσιν, ἢ	οὕτως	ἀκουστέον τῶν τοιούτων ὡς καὶ
[6]	ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν»	οὕτως	ἀκουστέον τῶν τοιούτων ὡς κινουμένου
[6]	λεγουσῶν ἢ καὶ ἡμῶν αὐτῶν	οὕτως	διηγουμένων περὶ θεοῦ, ὅτι καμὼν
[6]	πῦρ» οὐ σῶμα νοοῦμεν αὐτόν,	οὕτως	ἐὰν λέγηται πνεῦμα» ὁ θεός,
[6]	οἱ τύπτοντες ἢ οἱ τέμνοντες·	οὕτως,	εἰ ὁ θεὸς λέγεται τὰ
[6]	εἶδος οὐδὲ κάλλος» ὁτὲ δὲ	οὕτως	ἔνδοξον καὶ καταπληκτικὴν καὶ θαυμαστήν,
[6]	ἐναργὲς βλέπω. Εἶτα πρὸς τὸν	οὕτως	ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ ἀποκρίνεται, καὶ τὴν
[6]	τινὸς κἂν ἐλαχίστης· λέγει δὲ	οὕτως·	Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ
[6]	θεοσεβείας καταγινώσκεται ὡς κατεψευσμένα Χριστιανῶν,	οὕτως	εὑρεθείη ἂν καὶ τὰ τοιαῦτα
[6]	αὐτοαληθείᾳ καὶ αὐτοδικαιοσύνῃ; Ὅπερ εἰ	οὕτως	ἔχει, οὐκ εἰσὶ δύο ἡ
[6]	παρὰ τῷ ἀποστόλῳ μυστικὸν διηγούμενοι	οὕτως	ἔχον· ὅταν δὲ πάντας τοὺς
[6]	~Ἐπεὶ δὲ καὶ ἄλλην λέξιν	οὕτως	ἔχουσαν ἐκτίθεται ἀπὸ τῆς Πλάτωνος
[6]	ὁμολογῶν ἀναγράφειν ἡμῶν τὴν ἀπόκρισιν	οὕτως	ἔχουσαν· Ἐπειδὴ μέγας ἐστὶ καὶ
[6]	Πλάτωνος λέξιν ἐκτίθεται ὁ Κέλσος	οὕτως	ἔχουσαν· Ἔτι δὲ μακρότερα περὶ
[6]	τοῦ Διὸς πρὸς τὴν Ἥραν	οὕτως·	Ἦ οὐ μέμνης´ ὅτε τ´
[6]	ὁ ἐκκλίνας μὲν ἀπὸ τῶν	οὕτως	κακῶν ποιήσας δὲ τὰ τοιάδε
[6]	τοίνυν ἀσεβὲς διάγραμμα τὸν σαφῶς	οὕτως	κατηγορηθέντα ἐν τῷ προφήτῃ Λευϊαθὰν
[6]	πνεῦμα εἰς τοσοῦτον μίασμα ἐμβαλεῖν·	οὕτως	μέν τ´ ἂν οὐδ´ ἠπιστεῖτο,
[6]	πεφυκὸς ἀφ´ ἑαυτοῦ κινεῖσθαι ζωτικῶς,	οὕτως	ὁ λόγος κινῶν ἐπὶ τὰ
[6]	τριακοστοῦ τρίτου ψαλμοῦ, τοῦτο παριστάσαις	οὕτως·	Οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν κύριον
[6]	τοίνυν, εἰ μὲν τὰ κυρίως	οὕτως	ὀνομαζόμενα ἐξακούοι τις, ὁ θεὸς
[6]	κονίας. ~Εἰ δὲ τὰ καταχρηστικῶς	οὕτως	ὀνομαζόμενα λεγόμενα σωματικὰ κακὰ καὶ
[6]	κατακλυσμὸν παθόντες ὑπεξάγονται ἀπὸ τοῦ	οὕτως	ὀνομαζομένου κόσμου. Καίτοι γε εἴποι
[6]	σωματικῶν λέγεται ἀγαθῶν ἢ κακῶν,	οὕτως	ὀνομαζομένων παρά τισιν, οὔτε περὶ
[6]	τοῦ χρίσματος καί, εἰ χρὴ	οὕτως	ὀνομάσαι, ὅλον τὸ χρῖσμα τοῦ
[6]	οὖν θαυμαστόν, εἰ οὐκ ἔστιν	οὕτως	ὀνομαστὸς ὁ θεός. Εἰ δὲ
[6]	τί οὖν ἄτοπον δύο, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, ἀκρότητας, τὴν μὲν τοῦ
[6]	ἀνωτάτω πάντων μακαριότητα καί, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, ἀκρώρειαν τῶν ἀγαθῶν. Ὁ
[6]	τ´ ἦν εἶναι σύμμετρον, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, καὶ καλὴν εἰκόνα τοῦ
[6]	ἀγαθόν· ὅπερ τῷ μέν, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, τὸν ζῶντα ἄρτον ἀναλαμβάνοντι
[6]	ἐνεργείας ἀλλὰ καὶ τῆς, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, ὑποπτώσεως πρὸς τὸν πείθοντα
[6]	καὶ τῶν ἀσεβῶν αὐτοῦ δογμάτων,	οὕτως	οὐδ´ ἡμῖν περὶ τῶν ἐν
[6]	ὥσπερ οὐχ ὅμοια πρόσωπα προσώποις,	οὕτως	οὐδὲ αἱ καρδίαι ὅμοιαι ταῖς
[6]	ἄτοπον δὲ οὕτω χειρουργεῖν θεόν,	οὕτως	οὐδὲ τὸ κελεύειν αὐτόν, ἵνα
[6]	ἦν. Ἔχει δὲ ἡ λέξις	οὕτως	παρὰ τῷ Ἡσαΐᾳ ἀναγεγραμμένη, προφητεύοντι
[6]	ὁρμώμενοι Ἕλληνες πραγμάτων καὶ ἐτυμολογιῶν	οὕτως	ὠνόμασαν τοὺς παρ´ ἑαυτοῖς νομιζομένους
[6]	λόγῳ ποιῆσαι τὸν κόσμον εἶναι	πρώτως	δημιουργόν. Περὶ δὲ τοῦ μιᾷ
[6]	τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων» ὅπερ	φῶς	ἀληθινὸν» φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον
[6]	ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου	φῶς	ἀνέτειλεν αὐτοῖς» καὶ πάλιν· Λαὸς
[6]	ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου	φῶς	ἀνέτειλεν» ὁ θεὸς Ἰησοῦς. Οὐδεὶς
[6]	ἐν τῷ προφήτῃ· Φωτίσατε ἑαυτοῖς	φῶς	γνώσεως. Καὶ Ἰωάννης δὲ ὕστερον
[6]	μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ γεγονέναι τὸ	φῶς»	δευτέρᾳ δὲ τὸ στερέωμα» τρίτῃ
[6]	ἐν σκοτίᾳ» ὁ τῶν ἐθνῶν,	φῶς	εἶδε μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις
[6]	Λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει	φῶς	εἶδε μέγα» Ὅρα οὖν τὴν
[6]	Οὓς ἄν τις εἰς λαμπρὸν	φῶς	ἐκ σκότους προαγάγῃ, τούτους μὴ
[6]	πράττειν βουλόμενοι σβεννύουσι μὲν τὸ	φῶς,	ἕκαστος δὲ τῇ παρατυχούσῃ μίγνυται·
[6]	τὴν ἐκείνου, τί αὐτῷ τὸ	φῶς	ἐκίχρα; Πρὸς ἃ τοσοῦτον ἀποδέομεν
[6]	κόσμου» Ἔλαμψε» γὰρ τοῦτο τὸ	φῶς	ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς
[6]	ἐλαίῳ, τηροῦντι τῶν δᾴδων τὸ	φῶς	ἐν ταῖς φρονίμοις πέντε παρθένοις.
[6]	οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν	φῶς	ἐν τῇ ψυχῇ γενόμενον αὐτὸ
[6]	οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος» ἐξάπτεσθαι	φῶς	ἐν τῇ ψυχῇ» πρότερος οἶδεν
[6]	οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν	φῶς	ἐν τῇ ψυχῇ» ὧν καὶ
[6]	τὸν ὅλων δημιουργόν, ὅς ἐστι	φῶς·	ἐν φωτὶ δὲ τυγχάνειν πάντα
[6]	Ἔμψυχον δὲ τυγχάνον τὸ ἀληθινὸν	φῶς	ἐπίσταται, τίνι μὲν δεικτέον ἔσται
[6]	ἥλιος ἀλλ´ αὐτὸς ὁ κύριος	φῶς»	ἔσται αὐτοῖς αἰώνιον, καὶ ὁ
[6]	τοῦ Ἐκάλεσεν ὁ θεὸς τὸ	φῶς	ἡμέραν» λέλεκται τό· Ἐν ἀρχῇ
[6]	ἐπιστησάτω ὅτι πρὸ τοῦ Γενηθήτω	φῶς,	καὶ ἐγένετο φῶς» καὶ τοῦ
[6]	Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα	φῶς.	Καὶ ἐπὶ τὸ φῶς τοῦτο
[6]	Ἱερουσαλήμ· ἥκει γάρ σου τὸ	φῶς,	καὶ ἡ δόξα κυρίου ἐπὶ
[6]	ἡμερῶν, ὧν τινὲς μὲν πρὶν	φῶς	καὶ οὐρανὸν γενέσθαι ἥλιόν τε
[6]	Οὐαὶ οἱ τιθέντες τὸ σκότος	φῶς	καὶ τὸ φῶς σκότος. Ἀλλ´
[6]	σκότον, τιθεὶς τὸ σκότος» εἶναι	φῶς	καὶ τὸ φῶς σκότος» καὶ
[6]	τοῦ Γενηθήτω φῶς, καὶ ἐγένετο	φῶς»	καὶ τοῦ Ἐκάλεσεν ὁ θεὸς
[6]	τοὺς λύχνους ἐκ γειτόνων ἐναυόμενοι	φῶς	ὁ δημιουργὸς ἄνωθεν ἐχρήσατο. Καὶ
[6]	ἔσται τὰς μαρμαρυγὰς τίνι δὲ	φῶς,	οὐ παριστάντος αὐτοῦ τὴν λαμπρότητα
[6]	ἐκ σκότου τοίνυν εἰς λαμπρὸν	φῶς	προάγει ἡμᾶς ὁ Κέλσος, ἀλλὰ
[6]	τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ	φῶς	σκότος. Ἀλλ´ ἡμεῖς, ἀνοίξαντος τοῦ
[6]	σκότος» εἶναι φῶς καὶ τὸ	φῶς	σκότος» καὶ ὑποκείμενος τῷ καλῶς
[6]	μου ὁ νόμος σου, καὶ	φῶς	ταῖς τρίβοις μου» καί· Ἐσημειώθη
[6]	θεοῦ» καὶ τί τὸ γενητὸν	φῶς»	τί τε τὸ στερέωμα» παρὰ
[6]	καὶ ἐν τῷ Ἦν τὸ	φῶς	τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα
[6]	γράψαι καὶ τὴν φύσιν εἰς	φῶς	τοῖς πᾶσι προαγαγεῖν; φέρε καὶ
[6]	νοητὸν κόσμον» καὶ ποιεῖ αὐτὸν	φῶς	τοῦ κόσμου» Ἔλαμψε» γὰρ τοῦτο
[6]	καί· Ἐσημειώθη ἐφ´ ἡμᾶς τὸ	φῶς	τοῦ προσώπου σου, κύριε» καί·
[6]	ὀψόμεθα φῶς. Καὶ ἐπὶ τὸ	φῶς	τοῦτο προτρέπων ἡμᾶς ὁ ἐν
[6]	παρ´ οἷς τρέφεται τοῦτο τὸ	φῶς	τῷ ἔν τινι παραβολῇ εἰρημένῳ
[6]	καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ	φῶς	τῶν ἀνθρώπων» ὅπερ φῶς ἀληθινὸν»
[6]	καὶ κακῶς διηγησαμένης τὸ γενηθήτω	φῶς»	ὡς εὐκτικῶς ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ
[6]	εἶναι υἱοὶ διὰ τὴν πονηρίαν;	Σαφῶς	δὲ παρὰ ταῦτα πάντα ἐν
[6]	ὡς ἐκτέθειται καὶ ἀγεννές, οὐδὲ	σαφῶς	δηλοῦται ὅτι μικρὸν ἦν. Ἔχει
[6]	ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες	σαφῶς	εἰς δύναμιν ἀνθρώπων εὐδαιμόνων. ~Καὶ
[6]	Χριστὸν ἀναφέρεσθαι; Καὶ εἰ μὲν	σαφῶς	ἦν ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων λαβεῖν
[6]	πείθεσθαι οὐκ ἔστιν ἀπὸ θεοῦ,	σαφῶς	ὁ Παῦλος διδάσκει λέγων· Ἡ
[6]	Τὸ τοίνυν ἀσεβὲς διάγραμμα τὸν	σαφῶς	οὕτως κατηγορηθέντα ἐν τῷ προφήτῃ
[6]	καὶ ἀποπεπλανημένοις θείων αἰνιγμάτων αὐτὸς	σαφῶς	σφάλλεται, μὴ κατανοήσας ὅτι τὰ
[6]	Μαρκίωνος καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ,	σαφῶς	φησιν ὅτι πόθεν ἀποδειχθήσεται θεοῦ
[6]	δὴ ὁ γενναιότατος φιλόσοφος Κέλσος	σαφῶς	Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ, λέγων τοὺς αὐτούς,
[6]	τούτοις τὸ ἄσεμνον τοῦ Κέλσου,	ἀφιλοσόφως	κωμῳδίας ποιητὴν γελωτοποιὸν παραλαβόντος καὶ
[6]	καὶ ἐκτίσθησαν» λέγοντες τὸν μὲν	προσεχῶς	δημιουργὸν εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ