Chapitre |
[6] |
λατρεύειν
τινὰ
αὐτῷ
πνεῦμα»
νοηθείη
|
ἄν. |
Ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
ἐν
τύποις |
[6] |
καλούς,
ὁποίους
λόγος
θεοῦ
δημιουργήσαι
|
ἄν. |
~Διόπερ
ἐὰν
ἔρηται
ἡμᾶς
Κέλσος, |
[6] |
τὸ
ξύλον
τῆς
ζωῆς,
ἠκολούθησεν
|
ἄν, |
εἰ
μὲν
σκυτοτόμος
ἦν,
λέγεσθαί |
[6] |
ἀδυνατεῖ;
προείρηται
μὲν
ὅτι
πᾶσιν
|
ἄν, |
εἴπερ
ἔγκλημά
ἐστι
τὸ
τοιοῦτον, |
[6] |
δ´
εἰς
τὸν
τόπον
λεχθείη
|
ἄν, |
οὔτε
πᾶσιν
οὔτε
τοῦ
παρόντος |
[6] |
εἰς
τὴν
τήρησιν
ἑαυτοῦ
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
ἀποσυμβαίῃ.
Εἰ
δέ
τινι |
[6] |
φιλαλήθης
ἦν
ὁ
Κέλσος,
ἐπέστησεν
|
ἄν, |
τί
δή
ποτε
παρελήφθη
κάμηλος, |
[6] |
προειρημένα
ἀποδιδόναι
νομίζει
φάσκων·
Οὓς
|
ἄν |
τις
εἰς
λαμπρὸν
φῶς
ἐκ |
[6] |
ὀνομαζομένου
κόσμου.
Καίτοι
γε
εἴποι
|
ἄν |
τις,
νοήσας
τὸ
Μὴ
σκοπούντων |
[6] |
τοῖς
ἀποδεχομένοις
πρόνοιαν·
ἀπολογήσαιτο
δ´
|
ἄν |
τις
ὅτι
νουθετεῖν
μὲν
οὐκ |
[6] |
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων»
εἶπεν
|
ἄν |
τις
οὐ
κατὰ
τὸ
προφητικὸν |
[6] |
ὁπόθεν
ἐστὶ
ταῦθ´
ὁμολογεῖ.
Εἴποι
|
ἄν |
τις
οὖν
καὶ
πρὸς
ταῦτα, |
[6] |
ὑπ´
αὐτοῦ
ἐκτιθέμενα,
ὡς
οἰηθείη
|
ἄν |
τις.
Παρέθετο
γὰρ
πλειόνα
μάλιστα
|
[6] |
λέγει
καὶ
αὐτός.
Εἴποι
γὰρ
|
ἄν |
τις
πρὸς
τὸν
Κέλσον·
εἰ |
[6] |
κατὰ
τὰς
αὐτὰς
γραφὰς
δόξαι
|
ἄν |
τις
τὰ
ἐναντία
λέγεσθαι
τοῖς |
[6] |
τοῦ
λόγου
βούλημα·
οὐκ
εἴασεν
|
ἂν |
ἀβασάνιστον
καὶ
τὸ
μακαρίζεσθαι
μὲν |
[6] |
κολάζεσθαι
καὶ
βλάπτεσθαι
ὄψιν,
τίνος
|
ἂν |
ἄλλου
φήσωμεν
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ταῦτα |
[6] |
τις,
ὀνομαζομένων
πειθοῦς
δημιουργῶν,
οὐκ
|
ἂν |
ἁμάρτοι·
δυνατὸν
γὰρ
καὶ
τὸν
|
[6] |
τῇ
καρδίᾳ
κάλυμμα»
ἐπικείμενον,
ἡνίκα
|
ἂν |
ἀναγινώσκηται
Μωϋσῆς»
~Ὡς
μὴ
νοήσας |
[6] |
τῶν
δεομένων
τοιούτων
πόνων,
οὐδὲν
|
ἂν |
ἄτοπον
ὁ
λόγος
ἔχοι·
οὔτ´ |
[6] |
ἄνωθεν
λαβόντες
ἐπισκεψώμεθα,
πῶς
οὐκ
|
ἂν
|
ἄτοπος
εἴη
θεὸς
ὁ
πρῶτος |
[6] |
τὴν
ἀληθινὴν
ζωὴν
γένοιτ´
ἂν
|
ἐν |
αὐτῇ,
καὶ
ὁ
ἀγαπῶν
ἡμέρας |
[6] |
αὐτῷ
καταλαμβανόμενος
ἀλλὰ
καὶ
ᾧ
|
ἂν |
αὐτὸς
ἀποκαλύψῃ
τὸν
πατέρα,
ψευδοποιήσομεν |
[6] |
ἐν
ἀνθρωπίνῳ
γεγονὼς
σώματι,
οὐδ´
|
ἂν |
αὐτὸς
εἴη
ἀθάνατος
ὁ
τοῦ |
[6] |
τοῦ
σώματος
τὸν
Ἰησοῦν·
οὐκ
|
ἂν |
γὰρ
ἀπειλήφει
ὃ
δέδωκε
πνεῦμα |
[6] |
καὶ
πλοῦτον
πάντως
ψεκτόν·
οὐκ
|
ἂν |
γὰρ
οὐδ´
ὁ
τυχὼν
ἀκρίτως |
[6] |
ἡμῖν
ὅμοιον
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
|
ἂν |
δυνηθείημεν
ἀκοῦσαι
παρ´
αὐτοῦ
καὶ
|
[6] |
ἡμῖν
ὅμοιον
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
|
ἂν |
δυνηθείημεν
ἀκοῦσαί
τε
παρ´
αὐτοῦ |
[6] |
οὗτοι
υἱοὶ
θεοῦ
εἰσιν»
οὐκ
|
ἂν |
ἑαυτῷ
ὡς
ἀφ´
ἡμῶν
ἀπεφήνατο |
[6] |
ἱστορήσαμεν
τὸ
τοιοῦτον·
Κέλσος
δ´
|
ἂν
|
εἰδείη,
ὁ
πολλάκις
ἤδη
ἁλοὺς |
[6] |
ἂν
ὧν
πέρι
λέγω
σαφέστερον
|
ἂν
|
εἴη
τι
λεχθέντων
αὐτῶν·
ἔστι |
[6] |
τῶν
πιστευόντων
αὐτῷ
μαρτυρούμενον,
χώραν
|
ἂν |
εἶχε
τὸ
ἐὰν
οἵδε
μὲν |
[6] |
περὶ
Γεέννης
λόγον·
ἐπεὶ
οὔτ´
|
ἂν |
ἐκεῖνοι
ζωγραφίας
καὶ
διαγράμματα
ἐσεμνοποίουν |
[6] |
θέλων
τὴν
ἀληθινὴν
ζωὴν
γένοιτ´
|
ἂν |
ἐν
αὐτῇ,
καὶ
ὁ
ἀγαπῶν
|
[6] |
τῶν
ἀνθρώπων»
Δῆλον
ὅτι
εἶεν
|
ἂν |
ἐν
ταῖς
καρδίαις
τῶν
ἀνθρώπων» |
[6] |
τῶν
πυλῶν
τοῦ
θανάτου,
ὅπως
|
ἂν» |
ἐξαγγείλῃ
πάσας
τὰς
αἰνέσεις»
τοῦ |
[6] |
τῶν
πυλῶν
τοῦ
θανάτου,
ὅπως
|
ἂν |
ἐξαγγείλω
πάσας
τὰς
αἰνέσεις
σου |
[6] |
τῆς
δικαιοσύνης»
ἐστὶν
ἥλιος»
φθάσαι
|
ἂν |
ἐπ´
ἐκείνας,
ἐξαιρουμένου
αὐτὸν
τοῦ |
[6] |
προσαγομένοις
αὐτοῖς
εἰς
ἐπιστροφήν,
οὔτ´
|
ἂν |
ἐπισκέπτηται
ἐν
ῥάβδῳ
τὰς
ἀνομίας» |
[6] |
τις
ἦν.
Τί
οὖν
εἴη
|
ἂν |
ἠλιθιώτερον
ἢ
μανικώτερον
οὐ
μόνον |
[6] |
τοὺς
ταῦτα
λέγοντάς
φησι·
Τί
|
ἂν |
ἠλιθιώτερον
ἢ
μανικώτερον
ταύτης
τῆς |
[6] |
ἡ
τοῦ
κόσμου
ἁμαρτία,
λέγοιμεν
|
ἂν |
ἡμεῖς
τὸ
παρὰ
τῷ
ἀποστόλῳ
|
[6] |
καὶ
ῥητά,
τί
κάλλιον
ἐπέπρακτο
|
ἂν |
ἡμῖν
ἐν
τῷ
βίῳ
ἢ |
[6] |
μῦθον
ἐπᾴδουσα,
τοιαῦτα
ψιθυρίζειν
οὐκ
|
ἂν |
ᾐσχύνθη;
Ἐν
τούτοις
δὲ
δοκεῖ
|
[6] |
ῥίπτασκον
τεταγὼν
ἀπὸ
βηλοῦ,
ὄφρ´
|
ἂν |
ἵκοιτο
γῆν
ὀλιγηπελέων·
καὶ
διηγούμενός |
[6] |
λέγων
τοὺς
αὐτούς,
ἡνίκα
μὲν
|
ἂν |
Ἰουδαῖοι
αὐτοὺς
βιάζωνται,
τὸν
αὐτὸν |
[6] |
εἶναι
ἀδύνατον.
Τίς
δ´
οὐκ
|
ἂν |
καὶ
μετρίως
ἐφιστάνειν
τοῖς
πράγμασι |
[6] |
ψεκτὸν
τὸ
μὴ
διχηλεῖν·
ἐξήτασεν
|
ἂν |
καὶ
ὁσάκις
ἐν
ταῖς
θείαις |
[6] |
τοὺς
λόγους
αὐτῶν.
~Πολλὰ
δ´
|
ἂν |
καὶ
παρὰ
τῷ
Μωϋσεῖ
εὑρεθείη |
[6] |
ὡς
κατεψευσμένα
Χριστιανῶν,
οὕτως
εὑρεθείη
|
ἂν |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
τῷ
Κέλσῳ |
[6] |
ἄτοπον
ὁ
λόγος
ἔχοι·
οὔτ´
|
ἂν |
καταβαίνῃ
κακὰ
παρὰ
κυρίου
ἐπὶ |
[6] |
ἡμέραι
πονηραί
εἰσιν.
~Εὑρεθείη
δ´
|
ἂν |
καταχρηστικώτερον
καὶ
τὰ
σωματικὰ
καὶ |
[6] |
διδασκάλους
ἢ
τοὺς
ἰατρούς,
οὐδὲν
|
ἂν |
κατηγοροῖντο
οἱ
τύπτοντες
ἢ
οἱ |
[6] |
μάστιξι
τὰς
ἁμαρτίας
αὐτῶν»
οὔτ´
|
ἂν |
λέγῃ
τό·
Ἔχεις
ἄνθρακας
πυρός, |
[6] |
ἀφ´
ὧν
οὐκ
ὀλίγα
τις
|
ἂν |
μανθάνοι
περὶ
τῆς
κακίας,
ποίαν
|
[6] |
Διόπερ
οὐ
τοὺς
τυχόντας
εὕροις
|
ἂν |
μετειληφότας
τῆς
θείας
σοφίας
ἀλλὰ |
[6] |
αὐτῶν
παριστάντες
τὸ
ἀληθές,
οὔτ´
|
ἂν |
ὁ
Κέλσος
ἐν
τῷ
κατὰ |
[6] |
μὴ
ὁ
υἱὸς
καὶ
ᾧ
|
ἂν |
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
Οὔτε
γὰρ |
[6] |
τῶν
ἀσεβῶν
δογμάτων.
Εἴποι
δ´
|
ἂν |
ὁ
Χριστιανὸς
πρὸς
Κέλσον
οὐδὲν |
[6] |
σῶμα
τῷ
Ἰησοῦ,
οὐκ
εὐθὺς
|
ἂν |
οἱ
βλέποντες
τὸ
σῶμα
ἐπίστευον |
[6] |
θεὸν
κάμνειν·
ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν
|
ἂν |
ὅτι
οὐδ´
ὁ
θεὸς
λόγος |
[6] |
καὶ
τίνα
τρόπον
καταλύεται,
ἴδοι
|
ἂν |
ὅτι
οὐδ´
ὄναρ
ἐφαντάσθη
τὸ |
[6] |
οἶμαι·
Καὶ
οὐκ
ἠλλοίωμαι»
ἑώρα
|
ἂν |
ὅτι
οὐδεὶς
ἡμῶν
φησιν
εἶναι |
[6] |
Καὶ
κατὰ
ταῦτα
δὲ
εἴποιμεν
|
ἂν
|
ὅτι
φωνὴ
μὲν
βοῶντος
ἐν |
[6] |
μίασμα
ἐμβαλεῖν·
οὕτως
μέν
τ´
|
ἂν |
οὐδ´
ἠπιστεῖτο,
εἰ
ἄνωθεν
εὐθὺς |
[6] |
πείθειν
ἀδυνατεῖ;
καὶ
αὐτὸ
προσαχθὲν
|
ἂν
|
πᾶσι
τοῖς
πρόνοιαν
παραδεχομένοις,
ταῦτα |
[6] |
γέγονεν
εἰπεῖν·
τάχα
γὰρ
ἂν
|
ὧν |
πέρι
λέγω
σαφέστερον
ἂν
εἴη |
[6] |
ἐστι
τὰ
κατ´
ἀξίαν
νοηθέντα
|
ἂν |
περὶ
τοῦ
θεοῦ,
ἀποκρύψαντος
ἑαυτὸν |
[6] |
καλουμένους
υἱοὺς
ἀνθρώπων»
Εἴποιμεν
γὰρ
|
ἂν |
πολλῷ
ὡραιοτέρους
φαίνεσθαι
τοὺς
τῶν |
[6] |
οὐσίαν
ἀόρατον
καὶ
ἀσώματον
οὐκ
|
ἂν |
σῶμα
εἴη
ὁ
θεὸς
λόγος, |
[6] |
πρὸς
αὐτόν;
Ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν
|
ἂν |
τὰ
προεκκείμενα.
~Πλήν
φησιν
ὁ |
[6] |
ἀνθρώπων»
Δῆλον
ὅτι
εἶεν
ἂν
|
ἐν |
ταῖς
καρδίαις
τῶν
ἀνθρώπων»
διαφοραὶ |
[6] |
Ὁ
δὲ
ταῦτα
θεωρήσας
εἴποι
|
ἂν |
τό·
Ἐθεασάμεθα
τὴν
δόξαν
αὐτοῦ, |
[6] |
τι
μὴ
ἀπὸ
μελισσῶν,
οὐκ
|
ἂν |
τοῦτό
τις
ἀπήγγελλεν
ἀπὸ
τῆς |
[6] |
ταύτης
τῆς
ἀπορίας·
εἴη
γὰρ
|
ἂν |
τυχὸν
ῥητὸν»
καὶ
τὸ
μηδέν. |
[6] |
κολάζεσθαι
καὶ
ἡμᾶς
διδάσκει,
ὡς
|
ἂν |
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
κολαζόμενοι
καρτεροῖμεν. |
[6] |
τοῦ
ὁδεύειν
ὠφελείας.
Καὶ
οὐδεὶς
|
ἂν |
Χριστιανῶν
λέγοι
Κέλσῳ·
Πῶς
μοι |
[6] |
δὲ
καὶ
οἱ
πολλοὶ
λέγοιεν
|
ἂν |
χρώμενοι
τῷ
ὀνόματι,
καὶ
τῇ |
[6] |
οὕτω
τὸν
πατέρα
ὅστις
ποτ´
|
ἂν |
χωρῇ
γινώσκειν
αὐτὸν
γινώσκει.
~Ταῦτα |
[6] |
μοι
γέγονεν
εἰπεῖν·
τάχα
γὰρ
|
ἂν |
ὧν
πέρι
λέγω
σαφέστερον
ἂν
|
[6] |
ἑτέρου
τοῦ
δημιουργοῦ
παρὰ
τὸν
|
μέγαν |
θεὸν
κατὰ
τοῦ
πνεύματος
αὐτοῦ |
[6] |
ἔγραψεν,
ἐβουλήθη
ἑαυτόν
τινα
εἰπεῖν
|
μέγαν, |
καὶ
πρὸ
ἐκείνου
Θευδᾶς»
ἀλλ´ |
[6] |
ἐπεὶ
καὶ
ἔχομεν
ἡμεῖς
ἀρχιερέα
|
μέγαν» |
τῷ
μεγέθει
τῆς
δυνάμεως
καὶ |
[6] |
καταγελᾷ
οὐδὲ
χλευάζει
τὸ
δόγμα·
|
ἐὰν |
δ´
ὁ
θεῖος
λόγος
φάσκῃ |
[6] |
καὶ
περὶ
τοῦ
εἴδους
αὐτοῦ·
|
ἐὰν |
δὲ
ἄλλος
προφήτης
ὡραιότητα
καὶ |
[6] |
θέμις
τὸν
πρῶτον
θεὸν
χειρουργεῖν·
|
ἐὰν |
δὲ
κυρίως
ἀκούῃς
τοῦ
χειρουργεῖν, |
[6] |
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς
γῆς
φάγεσθε·
|
ἐὰν |
δὲ
μὴ
θέλητε
μηδὲ
εἰσακούσητέ |
[6] |
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν.
|
Ἐὰν |
δέ
τις
νομίζῃ
δύνασθαι
ταῦτ´ |
[6] |
ληροῦντας
μηδὲν
μὲν
ἀλλήλους
διατιθέναι,
|
ἐᾶν |
δὲ
τοὺς
παῖδας
μάχεσθαι.
Ὅπερ |
[6] |
πρόσωπον
πρὸς
πρόσωπον»
καὶ
τό·
|
Ἐὰν |
ἔλθῃ
τὸ
τέλειον,
τὸ
ἐκ |
[6] |
νόμον
διὰ
Μωϋσέως»
Ἡνίκα»
γὰρ
|
ἐὰν |
ἐπιστρέψωμεν
πρὸς
κύριον»
ὁ
δὲ |
[6] |
λόγος
θεοῦ
δημιουργήσαι
ἄν.
~Διόπερ
|
ἐὰν |
ἔρηται
ἡμᾶς
Κέλσος,
Πῶς
οἰόμεθα |
[6] |
λόγος
καὶ
δυσθεώρητος
καὶ
μάλιστα,
|
ἐὰν |
ἡ
κυρίως
οὐσία
ἡ
ἑστῶσα |
[6] |
ὑμᾶς.
Τοιοῦτόν
ἐστι
καὶ
τὸ
|
Ἐὰν
|
θέλητε
καὶ
εἰσακούσητέ
μου,
τὰ |
[6] |
βαρβάρους,
πολὺ
δὲ
τὸ
εὐήμερον
|
ἐὰν |
καὶ
τοὺς
ἀγροικοτάτους
καὶ
ἰδιώτας |
[6] |
ὀνομάζειν
πνεύματα
καὶ
πνευματικά·
οἷον
|
ἐὰν |
λέγῃ
ὁ
Παῦλος·
Ἀλλ´
ἡ |
[6] |
οὐ
σῶμα
νοοῦμεν
αὐτόν,
οὕτως
|
ἐὰν |
λέγηται
πνεῦμα»
ὁ
θεός,
οὐ |
[6] |
σῶμα
αὐτὸν
νοήσομεν.
Ὡς
δ´
|
ἐὰν |
λέγηται
πῦρ»
οὐ
σῶμα
νοοῦμεν |
[6] |
τῆς
νοητῆς
φύσεως.
Καὶ
ὥσπερ,
|
ἐὰν |
λέγηται
τὰ
ἁμαρτήματα
ξύλα
εἶναι |
[6] |
εἶναι
τὰ
ἁμαρτήματα
σώματα,
καὶ
|
ἐὰν |
λέγηται
τὰ
ἀνδραγαθήματα
χρυσὸς
εἶναι
|
[6] |
δὴ
καὶ
ἐν
τούτοις
ὅτι,
|
ἐὰν |
μὲν
κατηγορεῖν
θέλῃ
τοῦ
Ἰησοῦ, |
[6] |
ἔμελλε
πληροῦν
ἐν
Ἱερουσαλήμ»
Ἢ
|
ἐὰν |
μὲν
προφήτης
λέγῃ·
Εἴδομεν
αὐτόν, |
[6] |
κτίσεως»
πρωτότοκον
θεὸν
λόγον.
~Εἶτα
|
ἐὰν |
μὲν
τὴν
αὐτὴν
ἀρετὴν
λέγοντες |
[6] |
τινα
ἐπὶ
τὸ
συνέδριον
ἑαυτῶν,
|
ἐὰν |
μὴ
ἀρὰς
θῆται
κατὰ
τοῦ |
[6] |
ἐξαπατήσῃ
κατὰ
μηδένα
τρόπον,
ὅτι,
|
ἐὰν |
μὴ
ἔλθῃ
ἡ
ἀποστασία
πρῶτον |
[6] |
πρὸς
τὸ
καθικέσθαι
ἀνθρωπίνης
ψυχῆς,
|
ἐὰν |
μὴ
καὶ
δύναμίς
τις
θεόθεν
|
[6] |
μαρτυρούμενον,
χώραν
ἂν
εἶχε
τὸ
|
ἐὰν |
οἵδε
μὲν
εἰσηγῶνται
τόνδε,
ἄλλοι |
[6] |
ταῦτά
φησιν
ὁ
Κέλσος
ὅτι,
|
ἐὰν |
οἵδε
μέν—
λέγων
Χριστιανούς—
εἰσηγῶνται |
[6] |
οὐσίαν
μὲν
οὐσιῶν
λεκτέον
καὶ
|
ἰδέαν |
ἰδεῶν
καὶ
ἀρχὴν
τὸν
μονογενῆ |
[6] |
δὲ
διὰ
τὴν
περὶ
ἐκεῖνα
|
θέαν |
πᾶσαν
περίστασιν·
ἐπεὶ
καὶ
ἔχομεν |
[6] |
οὕτως
κατηγορηθέντα
ἐν
τῷ
προφήτῃ
|
Λευϊαθὰν
|
ἔλεγεν
εἶναι
τὴν
διὰ
τῶν |
[6] |
αὐτῷ.
Ἀντὶ
δὲ
τοῦ
δράκων»
|
Λευϊαθὰν |
ἦν
ἐν
τῷ
ἑβραϊκῷ.
Τὸ |
[6] |
κατωτάτω
κύκλον.
Τοῦτον
δὲ
τὸν
|
Λευϊαθὰν |
ὁ
τὸ
μιαρὸν
ἐκεῖνο
διάγραμμα |
[6] |
τῶν
ὅλων
ψυχὴ
καὶ
ὠνομάζετο
|
Λευϊαθάν, |
ὅντινα
αἱ
Ἰουδαίων
γραφαὶ
ὅ |
[6] |
τὴν
τῶν
ὅλων
ψυχὴν
καὶ
|
Λευϊαθάν, |
τοὺς
ἑπτὰ
τῶν
ἀρχοντικῶν
κύκλους, |
[6] |
ὁ
διὰ
τὸ
ἑστηκέναι
καὶ
|
βεβαίαν |
εἶναι
τὴν
φύσιν
αὐτοῦ
προκαλούμενος |
[6] |
τὸν
τυχόντα
ἀλλ´
ὑπὸ
τὴν
|
κραταιὰν |
χεῖρα
τοῦ
θεοῦ»
διὰ
τοῦ |
[6] |
νοήμασι,
ταπεινοῖ
ἑαυτὸν
ὑπὸ
τὴν
|
κραταιὰν |
χεῖρα
τοῦ
θεοῦ»
Εἰ
δέ |
[6] |
τίνα
τρόπον
λέγεται·
Περίζωσαι
τὴν
|
ῥομφαίαν |
σου
ἐπὶ
τὸν
μηρόν
σου, |
[6] |
τὰ
χερουβὶμ
καὶ
τὴν
φλογίνην
|
ῥομφαίαν |
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν
ὁδὸν |
[6] |
τὰ
χερουβὶμ
καὶ
τὴν
φλογίνην
|
ῥομφαίαν |
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν
ὁδὸν |
[6] |
ταῖς
κατὰ
κακίαν
πράξεσι
κατ´
|
ἀναλογίαν |
τῶν
ἡμαρτημένων
τοὺς
φαύλους,
μακαρίους |
[6] |
ἑλλάδα
φωνὴν
ὁ
Γογγόσυρος
τὴν
|
ἐτυμολογίαν |
παρίστησι
τοῦ
Ἀπόλλωνος,
ἢ
ὁ |
[6] |
ὑπερβαίνομεν
ταῦτα,
ἐν
οἷς
ἐπὶ
|
ταυτολογίαν
|
ἡμᾶς
ὁ
Κέλσος
καλεῖ.
Εἶτα |
[6] |
θεοῦ
λόγον
τοῖς
μαθηταῖς»
κατ´
|
ἰδίαν» |
καὶ
μάλιστα
ἐν
ταῖς
ἀναχωρήσεσιν |
[6] |
διαστείλασθαι
καὶ
παραστῆσαι
τὴν
ἑκάστου
|
ἰδίαν |
ποιότητα;
Οὐδὲν
οὖν
θαυμαστόν,
εἰ |
[6] |
καθαρᾷ.
Οὐ
γὰρ
θέμις
μεμολυσμένην
|
καρδίαν |
ἐνορᾶν
θεῷ,
ἀλλὰ
δεῖ
καθαρὸν |
[6] |
θεοῦ
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ
πᾶσαν
|
ἀσέβειαν |
καὶ
ἀδικίαν
ἀνθρώπων
τῶν
τὴν |
[6] |
ἀξίαν
τῆς
περὶ
αὐτοῦ
ἀληθείας
|
θεοσέβειαν |
ἀσκήσαντάς
φαμεν
ὑποκεῖσθαι
ταῖς
τῶν |
[6] |
ἀλήθεια
οὐδὲν
ὡς
πρὸς
εἰλικρινῆ
|
εὐσέβειαν |
ὤνησε
τοὺς
ἐντυγχάνοντας
ἀλλ´
οὐδ´ |
[6] |
εἰρηκέναι
περὶ
τῶν
κατὰ
τὴν
|
μαγείαν |
ὅτι
πρὸς
ἀπαιδεύτους
μὲν
αὐτὴ |
[6] |
τοῦτο
πέμπει
αὐτοῖς
ὁ
θεὸς
|
ἐνέργειαν |
πλάνης
εἰς
τὸ
πιστεῦσαι
αὐτοὺς |
[6] |
οὗ
ἐστιν
ἡ
παρουσία
κατ´
|
ἐνέργειαν |
τοῦ
Σατανᾶ
ἐν
πάσῃ
δυνάμει |
[6] |
ἀμαθίας,
καὶ
φρονιμωτάτοις
δὲ
τὴν
|
θείαν |
ἐλπίδα
νοεῖσθαι
καὶ
καταλαμβάνεσθαί
φαμεν. |
[6] |
ἀνθρωπίνην
σοφίαν,
τέλος
δὲ
τὴν
|
θείαν· |
ἥτις
καὶ
στερεὰ»
λέγεται
τῆς |
[6] |
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ἄλλην
δὲ
τὴν
|
θείαν. |
Καὶ
ἐκτίθεταί
γε
Ἡρακλείτου
λέξεις, |
[6] |
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ὡς
πρὸς
τὴν
|
θείαν |
ὁμολογοῦμεν.
Εἶτα
δέον
αὐτὸν
ἀγωνίζεσθαι |
[6] |
διαβεβηκότας
ἀπ´
ἐκείνης
ἐπὶ
τὴν
|
θείαν |
σοφίαν.
~Εἶτα
μετὰ
ταῦτα
ὁ |
[6] |
τὸ
περὶ
τοῦ
κατὰ
τὴν
|
θείαν |
σοφίαν
σοφοῦ
λεγόμενον,
ὅστις
οὐκ |
[6] |
μεμαθηκέναι
εἰς
μίασμα
ἐμβεβλῆσθαι
τὴν
|
θείαν |
φύσιν
καὶ
μεμιάσθαι
εἴτε
γενομένην |
[6] |
δὲ
τούτοις
βουλόμενος
ὁ
Κέλσος
|
πολυμάθειαν
|
ἑαυτοῦ
ἐπιδείξασθαι
ἐν
τῷ
καθ´ |
[6] |
καὶ
τετραπόδων
καὶ
ἑρπετῶν»
Καὶ
|
ἀλήθειαν» |
γοῦν
κατέχουσιν,
ὡς
καὶ
ὁ
|
[6] |
καὶ
ἀδικίαν
ἀνθρώπων
τῶν
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ἐν
ἀδικίᾳ
κατεχόντων,
διότι
τὸ |
[6] |
Σολομῶντα,
εἰπόντα
περὶ
τοῦ
κατ´
|
ἀλήθειαν |
πλουσίου
ὅτι
Κατεσκεύασεν
γὰρ
αὑτῷ |
[6] |
ὑπεραναβεβηκέναι,
ἀλλ´
εὑρεθήσονται
ἀλλάξαντες
τὴν
|
ἀλήθειαν |
τοῦ
θεοῦ
ἐν
τῷ
ψεύδει» |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
παθῶν
ἐμποδιζομένου
βλέπειν
|
ἀλήθειαν; |
Χριστιανοὶ
μὲν
οὖν
οὐδαμῶς
νομίζουσι |
[6] |
ὁρᾶσθαι
λαμβανομένου,
ἵνα
κατὰ
τὴν
|
συνήθειαν |
ὀνομάσω
τῆς
γραφῆς,
πνευματικῶς.
Ἀλλ´ |
[6] |
διὰ
πολλὴν
τὴν
πρὸς
Χριστιανοὺς
|
ἀπέχθειαν |
διαβεβαιουμένοις
πρὸς
τοὺς
μηδαμῶς
εἰδότας |
[6] |
πρὸς
αὐτό,
καὶ
τῶν
δι´
|
ἀμέλειαν |
τοῦ
καλοῦ
ἐπὶ
τὰ
ἐναντία |
[6] |
Πάλαι
μὲν
οὖν
ὁ
τὴν
|
εὐτέλειαν
|
ἀγαπήσας
φιλόσοφος
Ἑλλήνων
καὶ
παράδειγμα |
[6] |
εἰσελθεῖν
ἢ
πλούσιον
εἰς
τὴν
|
βασιλείαν |
τοῦ
θεοῦ»
Εἰ
δὲ
μὴ |
[6] |
ῥαφίδος
ἢ
πλούσιον
εἰς
τὴν
|
βασιλείαν |
τοῦ
θεοῦ»
φησὶν
ἄντικρυς
ἀπὸ |
[6] |
δὲ
θανάτου»
τὰς
ἐπὶ
τὴν
|
ἀπώλειαν |
φερούσας
ἁμαρτίας
φησὶν
εἶναι
ὁ |
[6] |
Ἐγὼ
δὲ
ἀπὸ
τῆς
πρὸς
|
Ἑρμείαν |
καὶ
Ἔραστον
καὶ
Κορίσκον
Πλάτωνος |
[6] |
Πλάτωνι
λελεγμένον
ἐν
τῇ
πρὸς
|
Ἑρμείαν |
καὶ
Κορίσκον
ἐπιστολῇ.
Οὕτω
δὲ |
[6] |
νομοθέτης;
Καὶ
πῶς
τὴν
ἐκείνου
|
κοσμογένειαν |
σαυτῷ
διά
τινος,
ὡς
φῄς, |
[6] |
ἑαυτοῦ
διὰ
τὴν
ἔτι
ἐνυπάρχουσαν
|
ἀσθένειαν |
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
ἐκείνου.
Εἰ
δ´ |
[6] |
οὐδ´
ἀκίνδυνον
τὴν
τῶν
τοιούτων
|
σαφήνειαν |
πιστεῦσαι
γραφῇ,
ἅτε
τῶν
πολλῶν |
[6] |
ἐναδιαφορεῖν
αὐτοὺς
διδάξας
πρὸς
τὴν
|
εἰδωλολατρείαν. |
Ἀλλ´
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
Σιμωνιανοὶ |
[6] |
μακαριότητα
καί,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
|
ἀκρώρειαν |
τῶν
ἀγαθῶν.
Ὁ
δ´
Ἑβραίων |
[6] |
ἑαυτὸν
ἔχοντα
ὁ
Πλάτων
εἰς
|
τερατείαν |
ἀναλήψεται.
Οὐ
λείψει
δὲ
τοὺς |
[6] |
πολλῷ
ἀρχαιότερον
γενόμενον
Ἡρακλείτου
μυθοποιΐαν,
|
στρατείαν |
στρατείᾳ
παραταττομένην,
καὶ
τῆς
μὲν |
[6] |
τοῖς
τοιούτοις
σεμνυνόμενοι
μαγικήν
τινα
|
γοητείαν, |
καὶ
τοῦτ´
ἔστιν
αὐτοῖς
τὸ |
[6] |
περὶ
αὐτόν,
οὐκέτι
βούλεται
τὴν
|
προφητείαν |
εἰς
Ἰησοῦν
Χριστὸν
ἀναφέρεσθαι;
Καὶ |
[6] |
δὲ
μὴ
ἀνεγνωκέναι
αὐτὸν
τὴν
|
προφητείαν |
ἢ
ἀνεγνωκότα
περιεσπᾶσθαι
ὑπὸ
τῶν |
[6] |
Ἔδειξε
δ´
ἡμῖν
καὶ
πᾶσαν
|
προφητείαν, |
οὐδὲ
μετὰ
τὸ
ἐνανθρωπῆσαι
ἀποθνῄσκουσαν |
[6] |
καὶ
ὁ
Κέλσος
παραδέχεται
τὴν
|
προφητείαν |
ταύτην
ἐπὶ
τὸν
Ἰησοῦν
ἀναφέρεσθαι, |
[6] |
Ἰουδαίους
καὶ
τὴν
σεμνὴν
πάλαι
|
πολιτείαν |
αὐτῶν
τοῦ
θεοῦ
οἰκονομίαν,
καὶ |
[6] |
Εἰ
δέ
τινες
διὰ
τὴν
|
ἰδιωτείαν |
μὴ
τρανώσαντες
τὸ
περὶ
τῆς
|
[6] |
καὶ
πλουσίων,
ἢ
οἶδέ
τινα
|
πτωχείαν |
πάντως
μακαριζομένην
ὁ
λόγος
καὶ |
[6] |
οὐκ
εὐκαταφρόνητον
ὡς
οἶμαι
ἔχει
|
ἀκολουθίαν, |
τί
χαλεπὸν
τῇ
ἄκρᾳ
καὶ |
[6] |
καὶ
Ἱερουσαλήμ.
Καὶ
ἐξετάζοντες
τὴν
|
ἀκολουθίαν |
τοῦ
εἶναι
ἐπουράνιον
Ἱερουσαλὴμ
ἀπὸ |
[6] |
δὲ
πολλῷ
ἀρχαιότερον
γενόμενον
Ἡρακλείτου
|
μυθοποιΐαν, |
στρατείαν
στρατείᾳ
παραταττομένην,
καὶ
τῆς |
[6] |
ἓξ
ἡμερῶν
διεληλυθέναι
εἰς
τὴν
|
κοσμοποιΐαν |
παρετιθέμεθα
τὸ
Αὕτη
ἡ
βίβλος |
[6] |
ὅσον
ὁ
κόσμος
συνέστηκεν
ἐνεργουμένην
|
κοσμοποιΐαν |
τοῦ
σαββάτου
καὶ
τῆς
καταπαύσεως |
[6] |
τῷ
πυρὶ
τῶν
κολάσεων
τὴν
|
κακίαν. |
Εἶτα
πάλιν
ἑαυτῷ
τὸ
μὴ |
[6] |
ἀντικείμενος.
Πᾶς
δὲ
ὁ
τὴν
|
κακίαν |
ἑλόμενος
καὶ
τὸν
κατ´
αὐτὴν |
[6] |
φαμεν
ὅτι
κακὰ
μέν,
τὴν
|
κακίαν |
καὶ
τὰς
ἀπ´
αὐτῆς
πράξεις, |
[6] |
τῆς
τοῦ
χείρονος
διὰ
τὴν
|
κακίαν
|
μερίδος
ἐναντίοι
ὄντες
τοῖς
ἀπὸ |
[6] |
κολάζεσθαι
μὲν
ἐπὶ
ταῖς
κατὰ
|
κακίαν |
πράξεσι
κατ´
ἀναλογίαν
τῶν
ἡμαρτημένων |
[6] |
οὐρανοῦ
ἐπὶ
πᾶσαν
ἀσέβειαν
καὶ
|
ἀδικίαν |
ἀνθρώπων
τῶν
τὴν
ἀλήθειαν
ἐν |
[6] |
ἐκείνῳ
ἠγάπησαν
δικαιοσύνην
καὶ»
ἐμίσησαν
|
ἀδικίαν· |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἔχρισε»
καὶ |
[6] |
αἰώνιον»
ἀναλαβόντες
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
|
διδασκαλίαν |
ποταμούς
τε
χωρήσαντες
τῶν
θεωρημάτων |
[6] |
κακῶν,
τί
δή
ποτε
εἰς
|
μίαν |
γωνίαν
ἔπεμψε
τοῦτο,
ὅ
φατε, |
[6] |
Ἀλλὰ
καὶ
ἡ
δοκοῦσα
εἰς
|
μίαν |
γωνίαν
ἐπιδημία
τοῦ
Ἰησοῦ
εὐλόγως |
[6] |
Καὶ
ἐκτίθεταί
γε
Ἡρακλείτου
λέξεις,
|
μίαν |
μέν,
ἐν
ᾗ
φησιν·
Ἦθος |
[6] |
καὶ
τοσαύτην
ἕξιν
ἀναλαβών,
ὡς
|
μηδεμίαν |
πύλην
ᾅδου
κατισχύσειν
αὐτοῦ,
ὑψωθέντος |
[6] |
τῆς
τοῦ
χριστιανισμοῦ
διδασκαλίας
κατασκεδάσασι
|
δυσφημίαν |
τοῦ
λόγου,
ὡς
ἄρα
καταθύσαντες |
[6] |
αὐτοῦ
ἀγαπήσας
δικαιοσύνην
καὶ»
μισήσας
|
ἀνομίαν» |
καὶ
τὴν
ἀπαρχὴν
εἴληφε
τοῦ |
[6] |
πάλαι
πολιτείαν
αὐτῶν
τοῦ
θεοῦ
|
οἰκονομίαν, |
καὶ
ὡς
τῷ»
ἐκείνων
παραπτώματι |
[6] |
τὴν
μὲν
κατὰ
τὴν
ἐνσωμάτωσιν
|
οἰκονομίαν |
νῦν
δι´
εὐλόγους
αἰτίας
ἐπιπληρώσαντα |
[6] |
Αἰγυπτίων
σοφίᾳ»
Δανιὴλ
δὲ
καὶ
|
Ἀνανίαν |
καὶ
Ἀζαρίαν
καὶ
Μισαὴλ
πᾶσι |
[6] |
ἀλλ´
ἴσην
εἶναι
τὴν
ἀμφοτέρων
|
εὐδαιμονίαν, |
Κέλσος
οὐ
καταγελᾷ
οὐδὲ
χλευάζει |
[6] |
τί
δή
ποτε
εἰς
μίαν
|
γωνίαν |
ἔπεμψε
τοῦτο,
ὅ
φατε,
πνεῦμα; |
[6] |
καὶ
ἡ
δοκοῦσα
εἰς
μίαν
|
γωνίαν |
ἐπιδημία
τοῦ
Ἰησοῦ
εὐλόγως
γεγένηται, |
[6] |
διὰ
τὰ
τοιαῦτα
κἂν
εἰς
|
κοινωνίαν |
ἁπλουστέραν
λόγων
ἥκειν
πρὸς
Χριστιανούς. |
[6] |
πάσης
γενητῆς
φύσεως
πρωτότοκον
κατ´
|
ἀξίαν |
εἰδέναι
τις
δύναται
ὡς
ὁ |
[6] |
ὡς
ὁ
λόγος
ἐβούλετο,
κατ´
|
ἀξίαν |
ἕκαστον
τῶν
ἀκουόντων·
οἳ
καὶ |
[6] |
εἶναι
τὸ
τοῦ
καθαροῦ
κατ´
|
ἀξίαν |
θεωρητικόν.
Ἔστω
δὴ
καὶ
δυσθεώρητος |
[6] |
τῇδε
ποιητὴς
οὔτε
ὑμνήσει
κατ´
|
ἀξίαν» |
καὶ
τὰ
ἑξῆς,
ἐν
οἷς |
[6] |
καὶ
ἄγνωστά
ἐστι
τὰ
κατ´
|
ἀξίαν
|
νοηθέντα
ἂν
περὶ
τοῦ
θεοῦ, |
[6] |
γνώσεως
τοῦ
πατρός,
ὅτι
κατ´
|
ἀξίαν
|
προηγουμένως
αὐτῷ
μόνῳ
λαμβάνεται
καὶ |
[6] |
θεοῦ
ὑπολαβόντας
καὶ
μὴ
τὴν
|
ἀξίαν |
τῆς
περὶ
αὐτοῦ
ἀληθείας
θεοσέβειαν |
[6] |
ἐντολὴν
τοῦ
Ἰησοῦ
ζητεῖν
τὴν
|
διάνοιαν |
τῶν
γραφῶν
καὶ
αἰτεῖν
περὶ |
[6] |
καὶ
περὶ
τήνδε
τὴν
μεγίστην
|
ἄγνοιαν, |
ὁμοίως
ἀπὸ
θείων
αἰνιγμάτων
πεπλανημένην, |
[6] |
λόγον,
ὅπερ
ἐστὶ
παρὰ
τὴν
|
ἔννοιαν |
τοῦ
τετριμμένου
ἐν
τῇ
συνηθείᾳ |
[6] |
τοῦ
Κέλσου
λέξις
τοῖς
ἀποδεχομένοις
|
πρόνοιαν· |
ἀπολογήσαιτο
δ´
ἄν
τις
ὅτι |
[6] |
αὐτὸ
προσαχθὲν
ἂν
πᾶσι
τοῖς
|
πρόνοιαν |
παραδεχομένοις,
ταῦτα
λεκτέον.
Ἐπειδὴ
τὸ |
[6] |
σοφίαν
τοῦτο
τὸ
ὄνομα
ἔσχηκα.
|
Ποίαν |
δὲ
σοφίαν
ταύτην;
Ἥπερ
ἐστὶν |
[6] |
ἂν
μανθάνοι
περὶ
τῆς
κακίας,
|
ποίαν
|
ἔσχεν
ἀρχὴν
καὶ
γένεσιν,
καὶ |
[6] |
τινὸς
ἐπουρανίου
καὶ
κρείττονος
αἰῶνος
|
ἀπόρροιαν |
εἶναι
τὴν
ἐπὶ
γῆς
ἐκκλησίαν, |
[6] |
οἷόν
τε
ἐστίν,
αὐτῇ
διὰ
|
φιλανθρωπίαν |
πάνθ´
ὅντιν´
οὖν
οὐ
μόνον |
[6] |
Δανιὴλ
δὲ
καὶ
Ἀνανίαν
καὶ
|
Ἀζαρίαν |
καὶ
Μισαὴλ
πᾶσι
τοῖς
Ἀσσυρίων
|
[6] |
οὐδὲ
ἠπίστατο—
εἰς
τοσαύτην
ἐνέπεσε
|
φλυαρίαν. |
~Ἑξῆς
τούτοις
λέγει
ὅτι
ἐπειδὴ |
[6] |
λέγονται
εἶναι
υἱοὶ
διὰ
τὴν
|
πονηρίαν; |
Σαφῶς
δὲ
παρὰ
ταῦτα
πάντα |
[6] |
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
τοῦ
Διὸς
|
δημηγορίαν; |
Τὸ
γὰρ
χαρακτηρίζον
τὴν
θεότητα |
[6] |
τὴν
περὶ
Χριστιανῶν
καὶ
Ἰουδαίων
|
κατηγορίαν |
ἀκαίρως
παραλαβὼν
οὐ
μόνον
τὰ |
[6] |
~Διὸ
μεταβαίνομεν
ἐπ´
ἄλλην
Κέλσου
|
κατηγορίαν, |
οὐδὲ
τὰς
λέξεις
ἡμῶν
εἰδότος |
[6] |
τὰ
ἐναντία
λέγεσθαι
τοῖς
εἰς
|
κατηγορίαν
|
παραλαμβανομένοις,
ταῦτα
οὐδὲ
προσποιεῖται
εἰδέναι. |
[6] |
εἰς
τὴν
Ἰουδαίων
ἢ
Χριστιανῶν
|
κατηγορίαν, |
πῶς
οὐχὶ
τὸ
αὐτὸ
ἄκαιρον |
[6] |
ἀκριβῶς
αὐτῷ
νενοημένα
προφέρει
εἰς
|
κατηγορίαν |
τὰ
περὶ
τῶν
τῆς
κοσμοποιΐας |
[6] |
τῶν
ἐπιβαλλόντων
ἀναβαίνοντες
ἐπὶ
τὴν
|
θεωρίαν |
καὶ
τὴν
ἐν
αὐτῇ
τῶν |
[6] |
φαμὲν
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις
σοφίαν
|
μωρίαν |
εἶναι
παρὰ
θεῷ,
τοῦ
Παύλου |
[6] |
θεοῦ
λόγον,
ὃς
ἐμφαίνει
καὶ
|
μωρίαν |
κηρύγματος»
καὶ
διὰ
τὴν
ἐμφαινομένην |
[6] |
σοφίᾳ
χωρεῖν
τὴν
θειοτέραν,
καὶ
|
μωρίαν |
πᾶσαν
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ὡς |
[6] |
κηρύγματος»
καὶ
διὰ
τὴν
ἐμφαινομένην
|
μωρίαν |
τοῦ
κηρύγματος»
λέγουσιν
οἱ
τοῦτο |
[6] |
ἀπόρροιαν
εἶναι
τὴν
ἐπὶ
γῆς
|
ἐκκλησίαν, |
καὶ
περιτομῆς
τινος
ἐν
καθαρσίῳ |
[6] |
ἐνεργῶν
τὸ
ὅλον
σῶμα
τὴν
|
ἐκκλησίαν |
κινεῖ
καὶ
ἕκαστον
μέλος
τῶν |
[6] |
ψυχούμενον
τὴν
πᾶσαν
τοῦ
θεοῦ
|
ἐκκλησίαν, |
μέλη
δὲ
τούτου
τοῦ
σώματος |
[6] |
ἓν
σῶμα
Χριστὸν
καὶ
τὴν
|
ἐκκλησίαν, |
τὸ
μύρον
ἐπὶ
κεφαλῆς»
καταβέβηκεν |
[6] |
ἦν
τὸ
περὶ
κρίσεως
κήρυγμα
|
παρρησίαν |
ἔχειν,
διδάσκον
κολάζεσθαι
μὲν
ἐπὶ |
[6] |
Ὅταν
τὸ
φθαρτὸν
τοῦτο
ἐνδύσηται
|
ἀφθαρσίαν» |
τότε
γενήσεται
ὁ
λόγος
ὁ |
[6] |
καὶ
τὴν
καλάμην»
καὶ
πᾶσαν
|
οὐσίαν |
ἁμαρτίας,
οὐ
σῶμα
αὐτὸν
νοήσομεν. |
[6] |
κρείττονα
πάσης
σωματικῆς
φύσεως
καὶ
|
οὐσίαν |
ἀόρατον
καὶ
ἀσώματον
οὐκ
ἂν |
[6] |
με
παρθένου
πνεύματι
κεκαθαρμένον,
ὁρῶν
|
οὐσίαν |
κόσμου·
ἡ
χάρις
συνέστω
μοι, |
[6] |
ἀσώματος.
Ζητητέον
δὲ
καί,
εἰ
|
οὐσίαν |
μὲν
οὐσιῶν
λεκτέον
καὶ
ἰδέαν |
[6] |
Στοᾶς
ἐκπυρούτωσαν,
ἡμεῖς
δὲ
ἀσώματον
|
οὐσίαν |
οὐκ
ἴσμεν
ἐκπυρουμένην
οὐδ´
εἰς |
[6] |
τῶν
θείων
γραμμάτων
εὐτελὴς
λέξις
|
ἐνθουσιᾶν |
πεποίηκε
τοὺς
γνησίως
ἐντυγχάνοντας
αὐτῇ· |
[6] |
παροδεύω
τὴν
σὴν
ἐλεύθερος
πάλιν
|
ἐξουσίαν· |
ἡ
χάρις
συνέστω
μοι,
ναὶ |
[6] |
αἰτεῖν
τὴν
κατὰ
τοῦ
Ἰὼβ
|
ἐξουσίαν, |
ἵν´
αὐτὸν
περιβάλῃ
περιστάσεσι
βαρυτάταις, |
[6] |
καὶ
πάλαι
εἴρηται.
Οἴεται
δὲ
|
αἰτίαν |
εἶναι
τὸ
βούλεσθαι,
ἡμᾶς
διὰ |
[6] |
δέ
τινι
ἀποσυμβαίνει,
παρὰ
τὴν
|
αἰτίαν |
ἐκείνου
ἀποσυμβαίνει,
ῥᾳθυμήσαντος
περὶ
τὸ |
[6] |
δὲ
τὰ
πράγματα
καὶ
τὴν
|
αἰτίαν
|
ἐκτίθεται
τοῦ
κατηραμένον
λέγεσθαι
τὸν |
[6] |
χρόας
αὐτῶν.
Ἑξῆς
ἐξετάζει
τὴν
|
αἰτίαν |
τῆς
οὕτω
κατειλεγμένης
τάξεως
τῶν |
[6] |
ἐπαπορήσαντα
οἱονεὶ
ἀποκρίνεται,
καὶ
τὴν
|
αἰτίαν |
τοῦ
σκότον
τῶν
ὀφθαλμῶν
κατακεχύσθαι
|
[6] |
περιστάσεως
γενομένην,
ἐκβληθέντος
διὰ
τὴν
|
ἁμαρτίαν
|
καὶ
κατοικισθέντος
ἐναντίον
τοῦ
παραδείσου |
[6] |
Θαγιμάσαδα,
τὴν
δ´
Ἀφροδίτην
Ἀργίμπασαν,
|
Ἑστίαν |
δὲ
Ταβιτί.
Ἐξετάσει
δὲ
ὁ |
[6] |
εἶναι
τὴν
διὰ
τῶν
ὅλων
|
πεφοιτηκυῖαν |
ψυχήν.
Εὕρομεν
δ´
ἐν
αὐτῷ |
[6] |
αὐτῇ
τὸ
σῶμα,
εἴτε
σῶμα
|
ἀνειληφυῖαν· |
παραπλήσιόν
τι
ποιῶν
τοῖς
οἰομένοις |
[6] |
μὲν
εἶναι
φησάντων
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
σοφίαν |
ἄλλην
δὲ
τὴν
θείαν.
Καὶ |
[6] |
ἀπ´
ἐκείνης
ἐπὶ
τὴν
θείαν
|
σοφίαν. |
~Εἶτα
μετὰ
ταῦτα
ὁ
Κέλσος |
[6] |
καθ´
ἕκαστον
τῶν
πάντων
τὴν
|
σοφίαν, |
ἐν
ᾗ
ὁ
θεὸς
καὶ |
[6] |
δὲ
τοῦ
τὸ
σύγγραμμα
τὴν
|
Σοφίαν |
ἡμῖν
καταλιπόντος
Ἰησοῦ
υἱοῦ
Σιρὰχ |
[6] |
ὀνομάζουσι
κατὰ
τὴν
πεπλανημένην
ἑαυτῶν
|
σοφίαν, |
ἧς
σύμβολον
εἶναι
βούλονται
καὶ |
[6] |
ὅτι
φαμὲν
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις
|
σοφίαν |
μωρίαν
εἶναι
παρὰ
θεῷ,
τοῦ |
[6] |
νόμῳ
γεγραμμένην.
Προυνικὸν
δέ
τινα
|
σοφίαν |
οἱ
ἀπὸ
Οὐαλεντίνου
ὀνομάζουσι
κατὰ |
[6] |
περὶ
τοῦ
κατὰ
τὴν
θείαν
|
σοφίαν |
σοφοῦ
λεγόμενον,
ὅστις
οὐκ
ὄψεται
|
[6] |
τὸ
ὄνομα
ἔσχηκα.
Ποίαν
δὲ
|
σοφίαν |
ταύτην;
Ἥπερ
ἐστὶν
ἴσως
ἀνθρωπίνη |
[6] |
εἶναι
τῆς
ψυχῆς
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
σοφίαν, |
τέλος
δὲ
τὴν
θείαν·
ἥτις |
[6] |
δι´
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
διὰ
|
σοφίαν |
τοῦτο
τὸ
ὄνομα
ἔσχηκα.
Ποίαν |
[6] |
καὶ
μωρίαν
πᾶσαν
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
σοφίαν |
ὡς
πρὸς
τὴν
θείαν
ὁμολογοῦμεν. |
[6] |
Διόπερ
οἱ
ἰδιῶται
ὡς
πρὸς
|
φιλοσοφίαν |
ἑλληνικὴν
μαθηταὶ
τοῦ
Ἰησοῦ
ἐκπεριῆλθον |
[6] |
δ´
ἐπικουρίας
τὸ
ἀπορώτατον
ἱκετεύοντας.
|
Κἄν |
τινες
δὲ
μὴ
ταῦτα
φῶσιν |
[6] |
καὶ
διαθέντα
τὸν
φιλόσοφον
ἀξίως
|
κἂν |
αὐτῷ
ἀναστραφῆναι
ἐν
τῇ
πρὸς |
[6] |
γὰρ
ὑποβάλλει
ἡ
αἴσθησις
αὐτῶν,
|
κἂν |
βιασάμενος
ὁ
λόγος
εὕρῃ
ὅτι |
[6] |
ταῖς
πρὸς
θεὸν
εὐχαῖς
λέγουσι·
|
Κἂν |
γάρ
τις
τέλειος
ἐν
υἱοῖς |
[6] |
τινας
ἀποτρεπομένους
διὰ
τὰ
τοιαῦτα
|
κἂν |
εἰς
κοινωνίαν
ἁπλουστέραν
λόγων
ἥκειν |
[6] |
καὶ
οὐκ
ἀξίως
χλεύης
τινὸς
|
κἂν |
ἐλαχίστης·
λέγει
δὲ
οὕτως·
Ἐρωτῶμεν |
[6] |
εἶναί
μοι
παραθέσθαι
εἰς
τὸ
|
κἂν |
ἐπ´
ὀλίγον
συνιέναι
τὸν
ἀκροατὴν |
[6] |
εἶναι
βαθὺν
τὰ
θεῖα
γράμματα,
|
κἂν |
ἐπειράθημεν
ἀνασκευάσαι
τὰς
φανείσας
ἐκείνῳ |
[6] |
σοι
τοῦτον
εἶναι
υἱὸν
θεοῦ,
|
κἂν |
ᾖ
δεδεμένος
ἀτιμότατα
ἢ
κεκολασμένος |
[6] |
αὐτὴν
καί
τινας
πιθανότητας
προηνέγκατο,
|
κἂν |
ἠγωνισάμεθα
πρὸς
αὐτάς·
οὐκ
εὔλογον
|
[6] |
οὐκ
αὔταρκες
εἶναι
τὸ
λεγόμενον,
|
κἂν |
καθ´
αὑτὸ
ἀληθὲς
καὶ
πιστικώτατον |
[6] |
αἱρέσεως
λεξείδιον,
μὴ
τρανώσας
αὐτὸ
|
κἂν |
κατὰ
τὸ
βούλημα
ἐκείνης
ἀλλὰ |
[6] |
εἶναι
τὰ
ἀνδραγαθήματα
σώματα·
οὕτω
|
κἂν |
λέγηται
ὁ
θεὸς
εἶναι
πῦρ |
[6] |
λόγου
ἐπιδημήσαντος
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
|
κἂν |
ὀλίγον
καιρὸν
δεδυνημένων
δέξασθαι
τὰς |
[6] |
θέλοντας
τὸ
ὄνομα
τοῦ
Ἰησοῦ,
|
κἂν |
ὅτι
σοφός
τις
ἢ
μέτριος |
[6] |
μᾶλλον
τῆς
Ἰησοῦ
ψυχῆς
ἢ
|
κἂν |
παραπλησίως
κεκόλληται
τῷ
κυρίῳ,
τῷ
|
[6] |
περὶ
μαγείας
νῦν
ἡμῖν
διαλαβεῖν,
|
κἂν |
προσεθήκαμεν
οἷς
ἀνωτέρω
περὶ
αὐτῆς
|
[6] |
μόγις
φόβῳ
τῆς
αἰωνίου
κολάσεως
|
κἂν |
συστέλλοντας
ἐπὶ
ποσὸν
τῆς
κακίας |
[6] |
δοκεῖν
μὴ
πείθειν.
Ὅτι
δέ,
|
κἂν |
τὸ
πειστικοὺς
λέγεσθαι
λόγους
ἀπὸ |
[6] |
δεδεμένος
ἀτιμότατα
ἢ
κεκολασμένος
αἴσχιστα,
|
κἂν |
χθὲς
καὶ
πρώην
ἐν
τοῖς
|
[6] |
Ἀνωτέρω
γὰρ
τούτων
οἱ
προφῆται
|
διέστειλαν |
τὸ
περὶ
ἑκατέρας
σοφίας·
ἀρκεῖ |
[6] |
γραφῆς
οἱ
καὶ
ταῦτα
βουλόμενοι
|
τολμᾶν |
φάσκειν
ἀπὸ
θεοῦ
γεγονέναι,
μὴ |
[6] |
διάβολόν
τε
καὶ
γλώττῃ
ἑβραίᾳ
|
Σατανᾶν |
ὀνομάζοντες
τὸν
αὐτόν.
Ἄλλως
μὲν |
[6] |
κλήρῳ
τῆς
φυλῆς
Βενιαμὶν
τὴν
|
Γέενναν |
ἢ
Φάραγγα
Ἐννὸμ
κατειλεγμένην,
οὗ
|
[6] |
οὖσαν
καὶ
Τάρταρον.
Τὴν
δὲ
|
Γέενναν
|
ἡμεῖς
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
γεγραμμένην |
[6] |
ταύτην
ἔφασκεν
εἰρῆσθαι
αὐτῷ
τὴν
|
Γέενναν, |
οὖσαν
καὶ
Τάρταρον.
Τὴν
δὲ |
[6] |
προσέχειν
ταῖς
θείαις
ἀναγνώσεσι
καὶ
|
ἐρευνᾶν |
τὰς
γραφὰς»
καὶ
κατὰ
τὴν |
[6] |
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
ἐντολὴν
τῷ
|
ἐρευνᾶν |
τὰς
γραφὰς»
καὶ
μᾶλλον
τῶν |
[6] |
με
δεῖ
καταριθμεῖν
ὅσοι
καθαρμοὺς
|
ἐδίδαξαν |
ἢ
λυτηρίους
ᾠδὰς
ἢ
ἀποπομπίμους |
[6] |
Φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν,
καὶ
|
ἤλλαξαν |
τὴν
δόξαν
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ |
[6] |
εἴποι
ἂν
τό·
Ἐθεασάμεθα
τὴν
|
δόξαν |
αὐτοῦ,
δόξαν
ὡς
μονογενοῦς
παρὰ
|
[6] |
θαυμαστά,
σφετεριζόμενος
τὴν
τοῦ
θεοῦ
|
δόξαν· |
οἷς
οὐ
χρῆναι
βουκοληθέντας
ἀποτρέπεσθαι
|
[6] |
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν,
καὶ
ἤλλαξαν
τὴν
|
δόξαν |
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ
ἐν
ὁμοιώματι
|
[6] |
τό·
Ἐθεασάμεθα
τὴν
δόξαν
αὐτοῦ,
|
δόξαν |
ὡς
μονογενοῦς
παρὰ
πατρός,
πλήρης |
[6] |
ἐλέφαντι,
τῷ
οὕτω
καλουμένῳ
νοσήματι,
|
πᾶν |
τὸ
σῶμα
τοῦ
Ἰώβ.
Ἐῶ |
[6] |
περὶ
τοῦ
διακοσμήσαντος
τόδε
τὸ
|
πᾶν |
ὡς
ὄντος
υἱοῦ
θεοῦ
παραθέσθαι· |
[6] |
πάσαις
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτοῦ
καὶ
|
ἀγαπᾶν |
αὐτὸν
καὶ»
φυλάσσειν
τὰς
ἐντολὰς |
[6] |
οὐδὲν
ἧττον
κἀκεῖνα
λεγούσης,
ἅτινα
|
περισπᾶν |
δοκεῖ
οὐκ
ὀλίγα
ὄντα
τοὺς |
[6] |
μὴ
εἶδε
τὴν
παρθενικὴν
καὶ
|
καθαρὰν |
γέννησιν
καὶ
ἀπὸ
μηδεμιᾶς
φθορᾶς |
[6] |
Ἐκάλεσεν
ὁ
θεὸς
τὸ
φῶς
|
ἡμέραν» |
λέλεκται
τό·
Ἐν
ἀρχῇ
ἐποίησεν |
[6] |
Καὶ
εὐλόγησεν
ὁ
θεὸς
τὴν
|
ἡμέραν |
τὴν
ἑβδόμην
καὶ
ἡγίασεν
αὐτήν, |
[6] |
ἔχει
γνώμας,
θεῖον
δὲ
ἔχει»
|
ἑτέραν |
δέ·
Ἀνὴρ
νήπιος
ἤκουσε
πρὸς |
[6] |
διαφορὰν
ἑκατέρας
σοφίας
πρὸς
τὴν
|
ἑτέραν |
ἐν
ταῖς
πρὸς
θεὸν
εὐχαῖς
|
[6] |
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
σοφίᾳ
χωρεῖν
τὴν
|
θειοτέραν, |
καὶ
μωρίαν
πᾶσαν
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
[6] |
αὐτῷ
εἰς
τὸ
ὑψηλὸν
ὄρος»
|
θειοτέραν |
μορφὴν
ἔχει·
ἣν
βλέπουσιν,
εἴ |
[6] |
δὲ
ἐγκαλοῦντες
τοῖς
κατὰ
τὴν
|
προχειροτέραν |
ἐκδοχὴν
φήσασι
χρόνους
ἓξ
ἡμερῶν |
[6] |
τὰ
τοιαῦτα
κἂν
εἰς
κοινωνίαν
|
ἁπλουστέραν |
λόγων
ἥκειν
πρὸς
Χριστιανούς.
~Τοιοῦτόν |
[6] |
τὴν
βραδυτῆτα
τοῦ
ἀστέρος,
τὴν
|
δευτέραν
|
Ἀφροδίτης,
παραβάλλοντες
αὐτῇ
τὸ
φαιδρόν |
[6] |
θεολογίᾳ·
προσφιλοτιμεῖται
δὲ
τούτοις
καὶ
|
δευτέραν |
ἐκθέσθαι
διήγησιν,
πάλιν
ἐχομένην
μουσικῶν |
[6] |
ἐνδεδεμένου,
πῇ
δὲ
διὰ
τὴν
|
βραχυτέραν |
δύναμιν
αὐτοῦ
τῆς
κατανοήσεως
τοῦ
|
[6] |
τοῖς
τοῦ
Ἡφαίστου
πρὸς
τὴν
|
Ἥραν |
λόγοις,
φάσκοντος·
Ἤδη
γάρ
με |
[6] |
τοῖς
τοῦ
Διὸς
πρὸς
τὴν
|
Ἥραν |
οὕτως·
Ἦ
οὐ
μέμνης´
ὅτε |
[6] |
λόγους
τοῦ
Διὸς
πρὸς
τὴν
|
Ἥραν, |
τοὺς
δὲ
πρὸς
τὴν
ὕλην |
[6] |
ἀνωτέρω
θεοῦ,
δεδεῆσθαι
καθαιρέσεως.
Διόπερ
|
μακρὰν |
χαιρέτωσαν
οἱ
ταῦτα
λέγοντες
καὶ |
[6] |
αὐτοῦ
μαρμαρυγὰς
μηδὲ
δυναμένοις
αὐτὸν
|
ὁρᾶν |
πῇ
μὲν
διὰ
τὸν
μιασμὸν |
[6] |
ἐντυγχανόντων
τῇ
γραφῇ,
μὴ
δυναμένους
|
καθορᾶν |
τὰ
κατ´
αὐτὴν
περὶ
ἀγαθῶν |
[6] |
σοφοῦ
λεγόμενον,
ὅστις
οὐκ
ὄψεται
|
καταφθοράν» |
φησίν,
ὅταν
ἴδῃ
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας» |
[6] |
Οὐ
γὰρ
θέμις
μεμολυσμένην
καρδίαν
|
ἐνορᾶν |
θεῷ,
ἀλλὰ
δεῖ
καθαρὸν
εἶναι
|
[6] |
τὰ
Χριστιανῶν,
οὕτω
θεάσεσθαι
τὴν
|
διαφορὰν |
αὐτῶν.
Καὶ
ὅπου
μὲν
ᾔδει
|
[6] |
ὀνομασταί.
Τίς
γὰρ
δύναται
ὀνόμασι
|
διαφορὰν |
δοῦναι
ποιότητος
γλυκύτητος
φοίνικος
καὶ
|
[6] |
τοῖς
ἐκ
τοῦ
ἐγνωκέναι
τὴν
|
διαφορὰν
|
ἑκατέρας
σοφίας
πρὸς
τὴν
ἑτέραν |
[6] |
ἡμᾶς
γραπτέων
καὶ
οὐ
γραπτέων
|
διαφοράν, |
ἑπτὰ
βροντῶν
φησιν
ἀκηκοέναι
περί
|
[6] |
εἶδε
μέγα»
Ὅρα
οὖν
τὴν
|
διαφορὰν |
τοῦ
καλῶς
λελεγμένου
ὑπὸ
τοῦ
|
[6] |
ὀφθαλμοὺς
τῆς
ψυχῆς
ἡμῶν,
ὁρῶντες
|
διαφορὰν |
φωτὸς
καὶ
σκότους
ἐν
φωτὶ |
[6] |
τοῦ
Διός,
τὴν
χαλκοβατῆ
καὶ
|
στερράν, |
τὴν
τετάρτην
Ἑρμοῦ,
τλήμονα
γὰρ |
[6] |
καὶ
τίνες
αἱ
τελευταῖαι
κατὰ
|
βορρᾶν. |
Ὄψεται
γὰρ
θεωρήματα
οὐκ
εὐκαταφρόνητα |
[6] |
καὶ
ποικίλην,
ἕκτην
Σελήνης
τὴν
|
ἀργυρᾶν, |
ἑβδόμην
Ἡλίου
τὴν
χρυσῆν,
μιμούμενοι |
[6] |
τῶν
θείων
γραφῶν
διακρίναντες,
πάντ´
|
ἔφυραν· |
ἀπὸ
μὲν
μαγείας
τὸν
Ἰαλδαβαὼθ |
[6] |
πᾶσαν
θλῖψιν
τὸ
οὐδὲν
καὶ
|
ἐλαφράν |
τινα
ἐνόμιζεν
εἶναι·
καὶ
παρ´ |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
πιστευόντων
αὐτῷ
μαρτυρούμενον,
|
χώραν |
ἂν
εἶχε
τὸ
ἐὰν
οἵδε |
[6] |
Οἱ
δὲ
Δοσιθεηνοὶ
οὐδὲ
πρότερον
|
ἤκμασαν· |
νῦν
δὴ
παντελῶς
ἐπιλελοίπασιν,
ὥστε |
[6] |
Ἕλληνες
πραγμάτων
καὶ
ἐτυμολογιῶν
οὕτως
|
ὠνόμασαν |
τοὺς
παρ´
ἑαυτοῖς
νομιζομένους
θεούς, |
[6] |
τὸν
θεὸν
οὐχ
ὡς
θεὸν
|
ἐδόξασαν |
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
ἐν |
[6] |
ἀληθείας
ἐλθεῖν
δυνάμενα»
Οὕτω
δὲ
|
πᾶσαν
|
ἀπιθανότητα
εἶχε
τὸ
διάγραμμα,
ὡς |
[6] |
ὁμοίως
διαφυσῆσαι
σώματα
καὶ
κατὰ
|
πᾶσαν |
ἀποστεῖλαι
τὴν
οἰκουμένην.
Ἀλλ´
ὁ |
[6] |
ὁμοίως
διαφυσῆσαι
σώματα
καὶ
κατὰ
|
πᾶσαν |
ἀποστεῖλαι
τὴν
οἰκουμένην.
Ὁ
μὲν |
[6] |
ὀργὴ
θεοῦ
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ
|
πᾶσαν |
ἀσέβειαν
καὶ
ἀδικίαν
ἀνθρώπων
τῶν |
[6] |
φροντιστέον
αὐτῷ
κοινωφελοῦς
καὶ
δυναμένου
|
πᾶσαν |
ἐπαγαγέσθαι
ἀκοήν.
Ὅσοι
δέ,
πολλὰ |
[6] |
τοῦ
πρὸς
ἐκεῖνα
πόθου
βοηθούμενος
|
πᾶσαν |
θλῖψιν
τὸ
οὐδὲν
καὶ
ἐλαφράν |
[6] |
χόρτον»
καὶ
τὴν
καλάμην»
καὶ
|
πᾶσαν |
οὐσίαν
ἁμαρτίας,
οὐ
σῶμα
αὐτὸν |
[6] |
διὰ
τὴν
περὶ
ἐκεῖνα
θέαν
|
πᾶσαν |
περίστασιν·
ἐπεὶ
καὶ
ἔχομεν
ἡμεῖς |
[6] |
Μωϋσῆς»
Ἔδειξε
δ´
ἡμῖν
καὶ
|
πᾶσαν |
προφητείαν,
οὐδὲ
μετὰ
τὸ
ἐνανθρωπῆσαι
|
[6] |
χωρεῖν
τὴν
θειοτέραν,
καὶ
μωρίαν
|
πᾶσαν |
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ὡς
πρὸς |
[6] |
μιᾶς
γωνίας
ὁ
λόγος
ἐπὶ
|
πᾶσαν |
τὴν
οἰκουμένην.
~Διὸ
καὶ
χρεία |
[6] |
τὰ
ἑξῆς·
νυνὶ
δὲ
εἰς
|
πᾶσαν |
τὴν
οἰκουμένην
Ἰησοῦς
κεκήρυκται
ἐπιδημήσας |
[6] |
λέγει
περὶ
αὐτῶν,
οὐχ
ὁρῶν
|
πᾶσαν
|
τὴν
περὶ
Ἰουδαίους
καὶ
τὴν |
[6] |
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ
ψυχούμενον
τὴν
|
πᾶσαν |
τοῦ
θεοῦ
ἐκκλησίαν,
μέλη
δὲ |
[6] |
Ποσειδῶνα
Θαγιμάσαδα,
τὴν
δ´
Ἀφροδίτην
|
Ἀργίμπασαν, |
Ἑστίαν
δὲ
Ταβιτί.
Ἐξετάσει
δὲ |
[6] |
θεοῦ»
μὴ
καὶ
τοῦ
μεγέθους
|
παριστᾶσαν |
τὴν
εἰκόνα.
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ |
[6] |
Πλάτωνός
τι
εἰληφέναι·
πρεσβύτεροι
γὰρ
|
ἦσαν |
αὐτοῦ.
Οὔτ´
οὖν
τὴν
φάσκουσαν
|
[6] |
ταῦτα
φήσομεν·
εἰ
μὲν
πλείους
|
ἦσαν |
ὁμοίως
τῷ
Ἰησοῦ
ἱστορούμενοι
τῷ |
[6] |
πω
τῇδε
φερομένου,
πῶς
ἡμέραι
|
ἦσαν; |
Τί
γὰρ
διαφέρει
ταῦτα
τοῦ |
[6] |
ἦν
θεοῦ
αὐτῶν
ἡ
διδαχή,
|
ἀνῃρέθησαν, |
καὶ
πάντες
ὅσοι
ἐπείθοντο»
αὐτοῖς
|
[6] |
γοήτων
ἐκείνων
μαθεῖν,
δι´
ὧν
|
ἐβουλήθησαν |
μὲν
ὑπάγειν
ἀνθρώπους
ἑαυτῶν
τῇ |
[6] |
παρετιθέμεθα
τὸ
Αὐτὸς
εἶπε
καὶ
|
ἐγενήθησαν, |
αὐτὸς
ἐνετείλατο
καὶ
ἐκτίσθησαν»
λέγοντες
|
[6] |
τινα
ἔχοντες
οὐ
πάνυ
δ´
|
ἐδυνήθησαν, |
ἀκουέτω
ὃ
διδάσκονται
λέγειν
μετὰ |
[6] |
θεῷ,
ὡς
καὶ
αὐτοὶ
ὁμολογοῦσιν,
|
ᾠήθησαν |
ἄλλον
μὲν
εἶναι
τὸν
Ἰαὼ
|
[6] |
αὐτῶν
καρδία.
Φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
|
ἐμωράνθησαν, |
καὶ
ἤλλαξαν
τὴν
δόξαν
τοῦ |
[6] |
δὲ
κύριος
ὁ
θεὸς
ὅτι
|
ἐπληθύνθησαν |
αἱ
κακίαι
τῶν
ἐπὶ
τῆς
|
[6] |
πάντες
ὅσοι
ἐπείθοντο»
αὐτοῖς
παραχρῆμα
|
διεσκεδάσθησαν. |
Οὐ
κύβους
οὖν
ἀναρριπτοῦντες
μαντευόμεθα, |
[6] |
ὑψώθη
μου
ἡ
καρδία,
οὐδὲ
|
ἐμετεωρίσθησαν |
οἱ
ὀφθαλμοί
μου,
οὐδὲ
ἐπορεύθην |
[6] |
καὶ
ἐγενήθησαν,
αὐτὸς
ἐνετείλατο
καὶ
|
ἐκτίσθησαν» |
λέγοντες
τὸν
μὲν
προσεχῶς
δημιουργὸν |
[6] |
Ἀλλ´
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
Σιμωνιανοὶ
|
ἐπεβουλεύθησαν· |
ᾔδει
γὰρ
ὁ
ἐπιβουλεύων
δαίμων |
[6] |
θανάτου
κίνδυνον,
ὃν
Χριστιανοὶ
αἱρεῖσθαι
|
ἐδιδάχθησαν, |
περιεῖλε
τῶν
μαθητῶν,
ἐναδιαφορεῖν
αὐτοὺς
|
[6] |
τῶν
ἀνθρώπων,
τὸ
οὐδὲν
εἶναι
|
ἐξηλέγχθησαν, |
Σίμων
τε
ὁ
Σαμαρεὺς
μάγος |
[6] |
οὐκ
ἀγεννῶς
ἰδόντες
οὐδὲν
ἧττον
|
ἐματαιώθησαν |
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν»
καὶ |
[6] |
θεὸν
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ´
|
ἐματαιώθησαν |
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν,
καὶ |
[6] |
τῷ
κόσμῳ,
οἵτινες
ἀνάλογον
ἐκείνῳ
|
ἠγάπησαν
|
δικαιοσύνην
καὶ»
ἐμίσησαν
ἀδικίαν·
καὶ |
[6] |
ἀνάλογον
ἐκείνῳ
ἠγάπησαν
δικαιοσύνην
καὶ»
|
ἐμίσησαν |
ἀδικίαν·
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἔχρισε» |
[6] |
στερέωμα»
καὶ
Αἱ
χεῖρες
αὐτοῦ
|
ἔστησαν |
τὸν
οὐρανὸν»
καὶ
εἴ
τι |
[6] |
Αἱρέσεις
γοῦν
καὶ
περὶ
τούτων
|
συνέστησαν· |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
λέγοντες
αὐτὰ |
[6] |
οὐχ
ὡς
θεὸν
ἐδόξασαν
ἢ
|
ηὐχαρίστησαν, |
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς |
[6] |
μετατιθέντος
τόπον.
~Μετὰ
δὲ
τὴν
|
ἐξετασθεῖσαν |
λέξιν
ὡσπερεὶ
σκοπὸν
ἔχων
τὸ |
[6] |
καὶ
τάξει
ἀπαγγελλομένων
ἀκολουθίας,
μόνων
|
ἐφρόντισαν |
τῶν
ἀνατραφέντων
ἐν
λόγοις
καὶ |
[6] |
νότον,
καὶ
τίνες
αἱ
κατὰ
|
θάλασσαν, |
καὶ
τίνες
αἱ
τελευταῖαι
κατὰ |
[6] |
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς;
Παῦσον
τὴν
|
γλῶσσάν |
σου
ἀπὸ
κακοῦ,
καὶ
χείλη |
[6] |
ἀνδρῶν
οἱ
παρ´
Ἰουδαίοις
προφῆται
|
ἐπροφήτευσαν. |
Ἀλλ´
οὐδ´
ἐβουλήθη
τὸ
παρὰ |
[6] |
ἔφασκεν
εἰρῆσθαι
αὐτῷ
τὴν
Γέενναν,
|
οὖσαν |
καὶ
Τάρταρον.
Τὴν
δὲ
Γέενναν
|
[6] |
καὶ
τεθλιμμένην
τὴν
ὁδὸν
τὴν
|
ἀπάγουσαν
|
εἰς
τὴν
ζωήν»
καὶ
τὸ |
[6] |
καὶ
περιτομῆς
καὶ
Προυνικοῦ
τινος
|
ῥέουσαν |
δύναμιν
παρθένου
καὶ
ψυχὴν
ζῶσαν |
[6] |
εἶπε
τό·
Προυνικοῦ
τινος
δύναμιν
|
ῥέουσαν |
παρθένου.
Ψυχὴ
δὲ
ζῶσα
τάχα |
[6] |
αὐτοῦ,
ὡς
καὶ
ἡ
λέγουσα·
|
Ἤκουσαν |
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
περιπατοῦντος
ἐν |
[6] |
ἦσαν
αὐτοῦ.
Οὔτ´
οὖν
τὴν
|
φάσκουσαν
|
λέξιν·
Περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα |
[6] |
προφητείαν,
οὐδὲ
μετὰ
τὸ
ἐνανθρωπῆσαι
|
ἀποθνῄσκουσαν |
ἀλλ´
ἀναλαμβανομένην
εἰς
οὐρανόν,
ἧς
|
[6] |
θεῖον
ἐνύπνιον,
κλίμακα
εἰς
οὐρανὸν»
|
φθάνουσαν |
καὶ
ἀγγέλους
τοῦ
θεοῦ»
ἀναβαίνοντας |
[6] |
εἶναι
βούλονται
καὶ
δώδεκα
ἔτεσιν
|
αἱμορροοῦσαν· |
ἣν
παρακούσας
ὁ
ἅμα
πάντα |
[6] |
ἄρα
ἐξ
ἀρχῆς
αὐτὴν
πλημμελῶς
|
ἔχουσαν |
διαλαβὼν
ἀναλογίαις
τισὶ
συνέδησε
καὶ |
[6] |
δὲ
καὶ
ἄλλην
λέξιν
οὕτως
|
ἔχουσαν |
ἐκτίθεται
ἀπὸ
τῆς
Πλάτωνος
ἐπιστολῆς |
[6] |
ἀναγράφειν
ἡμῶν
τὴν
ἀπόκρισιν
οὕτως
|
ἔχουσαν· |
Ἐπειδὴ
μέγας
ἐστὶ
καὶ
δυσθεώρητος |
[6] |
λέξιν
ἐκτίθεται
ὁ
Κέλσος
οὕτως
|
ἔχουσαν· |
Ἔτι
δὲ
μακρότερα
περὶ
αὐτῶν |
[6] |
λαμπρότητα
ἑαυτοῦ
διὰ
τὴν
ἔτι
|
ἐνυπάρχουσαν |
ἀσθένειαν
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
ἐκείνου.
Εἰ |
[6] |
ῥέουσαν
δύναμιν
παρθένου
καὶ
ψυχὴν
|
ζῶσαν |
καὶ
σφαζόμενον
οὐρανόν,
ἵνα
ζήσῃ, |
[6] |
~Παλαιοὶ
τοίνυν
ἄνδρες
καὶ
σοφοὶ
|
δηλούσθωσαν |
τοῖς
ἐπίστασθαι
δυναμένοις,
καὶ
δὴ |
[6] |
ὕδωρ
τὸ
ὑπεράνω
τῶν
οὐρανῶν·
|
αἰνεσάτωσαν |
τὸ
ὄνομα
κυρίου.
Ἐγὼ
δὲ |
[6] |
θεοῦ,
δεδεῆσθαι
καθαιρέσεως.
Διόπερ
μακρὰν
|
χαιρέτωσαν |
οἱ
ταῦτα
λέγοντες
καὶ
ὁ |
[6] |
πλανωμένων
καὶ
ἔθνεσιν
ἑορταζόντων
δαιμονίοις
|
προσίτωσαν |
τῷ
χαριζομένῳ
ὀφθαλμοὺς
λόγῳ,
ἵν´ |
[6] |
οὖν
οἱ
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
|
ἐκπυρούτωσαν, |
ἡμεῖς
δὲ
ἀσώματον
οὐσίαν
οὐκ |
[6] |
ἀγαθῶν.
Ὁ
δ´
Ἑβραίων
διαλέκτῳ
|
Σατᾶν |
καὶ
ἑλληνικώτερον
ὑπό
τινων
ὀνομασθεὶς |
[6] |
πρὸς
ἣν
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἡμᾶς
|
ἀπαντᾶν |
ἢ
καὶ
ἐλέγχειν.
Εἶτα
πάλιν |
[6] |
τοῦ
σώματος
φύσει.
Εὔηθες
οὖν
|
ἀπαντᾶν |
ἡμᾶς
πρὸς
τοὺς
λόγους
ὡς |
[6] |
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ,
καὶ
οἴεται
|
ἀπαντᾶν |
λέγων
ὅτι
οὐδεμία
τοιαύτη
φύσις |
[6] |
θεοῦ
διδόντος
ἑβδόμου·
ἐν
ᾧ
|
ἀπαντᾶν |
νομίζει
πρὸς
τὸ
ὑφ´
ἡμῶν
|
[6] |
οὖν
καὶ
πρὸς
ταῦτα,
βουλόμενος
|
ἀπαντᾶν |
τῷ
Κέλσῳ,
ὅτι
καὶ
Πλάτων |
[6] |
καὶ
παυόμενον
ἐν
κόσμῳ
θάνατον,
|
ὅταν |
ἀποθάνῃ
ἡ
τοῦ
κόσμου
ἁμαρτία, |
[6] |
~Παυόμενον
δὲ
ἐν
κόσμῳ
θάνατον,
|
ὅταν |
ἀποθάνῃ
ἡ
τοῦ
κόσμου
ἁμαρτία, |
[6] |
εὐκαταφρονήτως
φιλοσοφήσαντες
εἰρήκασιν
ἐν
τῷ·
|
Ὅταν |
δ´
οἱ
θεοὶ
τὴν
γῆν |
[6] |
ἀποστόλῳ
μυστικὸν
διηγούμενοι
οὕτως
ἔχον·
|
ὅταν |
δὲ
πάντας
τοὺς
ἐχθροὺς»
ὑποτάξῃ |
[6] |
τὸν
αὐτὸν
αὐτοῖς
θεὸν
ὁμολογεῖν·
|
ὅταν |
δὲ
τὰ
ἐναντία
Ἰησοῦς
Μωϋσεῖ |
[6] |
τὸν
αὐτὸν
θεὸν
σέβειν
ὁμολογεῖς·
|
ὅταν |
δὲ
τὰ
ἐναντία
ὁ
σὸς |
[6] |
ὅστις
οὐκ
ὄψεται
καταφθοράν»
φησίν,
|
ὅταν |
ἴδῃ
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας»
Ἡ
θεία |
[6] |
καὶ
πάλιν
τοῦτον
λοιδορεῖς;
Ἀλλ´
|
ὅταν |
μὲν
ὑπὸ
τούτων
βιάζῃ,
τὸν |
[6] |
Θύελλα,
ἔνθα
Ζεὺς
ἐκβάλλει
θεῶν
|
ὅταν |
τις
ἐξυβρίσῃ.
Τῶν
τοιούτων
δέ |
[6] |
ὁ
θάνατος»
λέλεκται
δὲ
καί·
|
Ὅταν |
τὸ
φθαρτὸν
τοῦτο
ἐνδύσηται
ἀφθαρσίαν» |
[6] |
ποτε
ἐστὶν
ὃ
ἐπαγγέλλεται,
τὴν
|
γλῶτταν, |
οὐδ´
αὐτόθεν
κελεύει
φθάσαντας
πιστεύειν |
[6] |
ῥητὸν»
ἐπιστάμενοι
τὸ
πρῶτον
ἀγαθὸν
|
ἔγραψαν |
μέν,
ὡς
θεοῦ
ἑαυτὸν
ἐμφανίζοντος
|
[6] |
τινὰ
μείζονα
γραμμάτων,
ἅπερ
οὐκ
|
ἔγραψαν. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
Ἰεζεκιὴλ
κεφαλίδα |
[6] |
τὸν
Πλάτωνα,
ὡς
δέ
τινες
|
ἀνέγραψαν, |
ἔτι
καὶ
τοῖς
προφητικοῖς
ἐντυχόντα |
[6] |
οἱ
γνήσιοι
αὐτοῦ
μαθηταὶ
τοιούτους
|
ἀνέγραψαν |
λόγους
περὶ
αὐτοῦ.
Ὁ
δὲ |
[6] |
τοῦτο
τὸ
μύρον»
ἐπὶ
τὴν
|
ὤαν
|
τοῦ
ἐνδύματος
αὐτοῦ»
Καὶ
ταῦτα |
[6] |
ἀδικίαν
ἀνθρώπων
τῶν
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἐν |
ἀδικίᾳ
κατεχόντων,
διότι
τὸ
γνωστὸν
|
[6] |
Ἐλευσίνια
ἢ
τὰ
παραδιδόμενα
τοῖς
|
ἐν |
Αἰγίνῃ
μυουμένοις
τὰ
τῆς
Ἑκάτης. |
[6] |
ἴηλα
χρύσεον
ἄρρηκτον;
Σὺ
δ´
|
ἐν |
αἰθέρι
καὶ
νεφέλῃσιν
ἐκρέμω·
ἠλάστεον |
[6] |
προσκυνεῖν
δεῖ»
τῷ
πατρὶ
ἀλλ´
|
ἐν |
ἀληθείᾳ»
ἥτις
διὰ
Ἰησοῦ
Χριστοῦ |
[6] |
ἐπὶ
πᾶσι
θεοῦ
φαμεν
ὡς
|
ἐν |
ἀλλοτρίοις
τοῖς
τῇδε
γεγονέναι
κατὰ |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
ὁ
υἱὸς
|
ἐν |
ἀνθρωπίνῳ
γεγονὼς
σώματι,
οὐδ´
ἂν |
[6] |
καλοῦ
τὴν
δὲ
τοῦ
ἐναντίου,
|
ἐν
|
ἀνθρώποις
γίνεσθαι,
ὥστε
τὴν
μὲν |
[6] |
ἀνθρώπων
εὐεργετήσαντα.
Οὐδὲν
γὰρ
τῶν
|
ἐν
|
ἀνθρώποις
καλῶν
γεγένηται,
μὴ
τοῦ |
[6] |
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
τοῦ
|
ἐν |
ἀνθρώποις
κατ´
αὐτοὺς
σοφοῦ,
ἀλλ´ |
[6] |
παρακουσματίων
φήσαντος
ὅτι
φαμὲν
τὴν
|
ἐν |
ἀνθρώποις
σοφίαν
μωρίαν
εἶναι
παρὰ |
[6] |
ἐν
πειθοῖς
σοφίας
λόγοις
ἀλλ´
|
ἐν |
ἀποδείξει
πνεύματος
καὶ
δυνάμεως,
ἵν´ |
[6] |
φιλόσοφος
ἔφησεν
ἁλῶναι
ὑπὸ
τῆς
|
ἐν |
Ἀπολλωνίῳ
μαγείας
οὐκ
ἀγεννεῖς
τινας
|
[6] |
οὐκ
Ἀρίστωνος
υἱοῦ
ἀλλὰ
φάσματος,
|
ἐν |
Ἀπόλλωνος
εἴδει
προσελθόντος
τῇ
Ἀμφικτιόνῃ· |
[6] |
λέγει
τὸ
πάλαι
ταῦτα
προειρῆσθαι
|
ἐν
|
ἀπολογίᾳ
ὑφ´
ἡμῶν
λέγεσθαι.
Ἀλλ´ |
[6] |
Ψυχὴ
δὲ
ζῶσα
τάχα
μὲν
|
ἐν |
ἀπορρήτοις
λέλεκται
παρά
τισι
τῶν |
[6] |
τίνα
ἐστὶ
τὰ
περὶ
αὐτοῦ
|
ἐν |
ἀπορρήτῳ
μυστικῶς
ἐν
ταῖς
θείαις |
[6] |
θεοῦ
οἱονεὶ
κορεσθεὶς
τῶν
ἀγαθῶν
|
ἐν
|
ἀπωλείᾳ
ἐγένετο
κατὰ
τὸν
εἰπόντα |
[6] |
τε
τὸ
στερέωμα»
παρὰ
τὸν
|
ἐν |
ἀρχῇ»
γενόμενον
οὐρανόν,
καὶ
οὕτω |
[6] |
θείων
γραμμάτων
κατασκευάσαι,
τίς
ὁ
|
ἐν |
ἀρχῇ»
γενόμενος
οὐρανὸς
καὶ
γῆ |
[6] |
δύνασθαι
ταῦτ´
ἀναφέρεσθαι
ἐπὶ
τὸ
|
Ἐν |
ἀρχῇ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν |
[6] |
τὸ
φῶς
ἡμέραν»
λέλεκται
τό·
|
Ἐν
|
ἀρχῇ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν |
[6] |
θεός·
εἰ
δὲ
νοήσαντες
τὸ
|
Ἐν |
ἀρχῇ
ἦν
ὁ
λόγος,
καὶ |
[6] |
ἢ
ὁ
θεὸς
λόγος;
Ὅστις
|
ἐν |
ἀρχῇ
πρὸς
τὸν
θεὸν»
ὢν |
[6] |
φθορᾷ»
καὶ
ἐν
ἀτιμίᾳ»
καὶ
|
ἐν |
ἀσθενείᾳ»
σῶμα
ψυχικόν»
φαμεν
ἀνίστασθαι, |
[6] |
τὸ
σπειρόμενον
ἐν
φθορᾷ»
καὶ
|
ἐν |
ἀτιμίᾳ»
καὶ
ἐν
ἀσθενείᾳ»
σῶμα |
[6] |
μοι
πύλας
δικαιοσύνης,
ἵν´
εἰσελθὼν
|
ἐν |
αὐταῖς
ἐξομολογήσωμαι
τῷ
κυρίῳ·
αὕτη |
[6] |
πύλη
τοῦ
κυρίου,
δίκαιοι
εἰσελεύσονται
|
ἐν |
αὐτῇ»
Καὶ
πάλιν
ἐν
ἐνάτῳ |
[6] |
ἑβδόμην
καὶ
ἡγίασεν
αὐτήν,
ὅτι
|
ἐν |
αὐτῇ
κατέπαυσεν
ἀπὸ
πάντων
τῶν |
[6] |
αὐτοῖς
ἐστιν.
Ἔστι
γάρ
τι
|
ἐν |
αὐτῇ
σύμβολον
τῶν
δύο
τῶν
|
[6] |
ἐπὶ
τὴν
θεωρίαν
καὶ
τὴν
|
ἐν |
αὐτῇ
τῶν
δικαίων
καὶ
μακαρίων |
[6] |
περὶ
τῆς
φύσεως
τῶν
κατειλεγμένων
|
ἐν |
αὐτοῖς
ἀριθμῶν
καὶ
ἐφαρμοσθέντων
ἑκάστῃ |
[6] |
ἀνδραπόδων
δεόμενα·
διαλήψεται
γὰρ
τίνες
|
ἐν |
αὐτοῖς,
καὶ
τίνα
τὰ
περὶ |
[6] |
γνωστὸν
τοῦ
θεοῦ
φανερόν
ἐστιν
|
ἐν |
αὐτοῖς·
ὁ
θεὸς
γὰρ
αὐτοῖς
|
[6] |
Κέλσου
κατὰ
Χριστιανῶν
κατηγορίας
χρῄζομεν
|
ἐν |
αὐτῷ,
ἱερὲ
Ἀμβρόσιε,
ἀγωνίσασθαι
οὐ |
[6] |
ὅλων
πεφοιτηκυῖαν
ψυχήν.
Εὕρομεν
δ´
|
ἐν |
αὐτῷ
καὶ
τὸν
Βεημὼν
ὀνομαζόμενον |
[6] |
ὁδοῖς
αὐτοῦ,
ἕως
εὑρεθῇ
ἀνομία
|
ἐν |
αὐτῷ,
καὶ
ὢν
ἀποσφράγισμα
ὁμοιώσεως |
[6] |
μὲν
ἐν
σκότῳ
καὶ
ἱδρῦσθαι
|
ἐν |
αὐτῷ
πάντας
τοὺς
εἰς
τὰς |
[6] |
τὰ
τοῦ
κατακλυσμοῦ
καὶ
φθείρειν
|
ἐν |
αὐτῷ
τὰ
ἴδια
ἔκγονα,
λεκτέον |
[6] |
φυτευθέντα
παράδεισον»
καὶ
τὴν
προηγουμένην
|
ἐν |
αὐτῷ
τοῦ
ἀνθρώπου
ζωὴν
καὶ |
[6] |
Πέτρος»
χωρήσας
τὴν
τῆς
ἐκκλησίας
|
ἐν |
αὑτῷ
οἰκοδομὴν
ἀπὸ
τοῦ
λόγου |
[6] |
σύμβολα,
οὐδὲν
ἧττον
καὶ
οὗτοι,
|
ἐν
|
βαναύσων
χερσὶ
τὰ
μιμήματα
τῆς |
[6] |
πεπλάσθαι
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
παίγνιον.
|
Ἐν |
γὰρ
ψαλμοῖς
εὕρομεν·
Πάντα
ἐν |
[6] |
αὐτοῦ
ὡς
παιδίον,
ὡς
ῥίζα
|
ἐν |
γῇ
διψώσῃ·
οὐκ
ἔστιν
εἶδος |
[6] |
φύσιν
καὶ
μεμιάσθαι
εἴτε
γενομένην
|
ἐν |
γυναικὸς
σώματι,
ἕως
περιπλασθῇ
αὐτῇ |
[6] |
Ἐννὸμ»
ὀνομαζομένην
ἐν
τῇ
γραφῇ,
|
ἐν |
δὲ
τῷ
ἑβραϊκῷ
ἀντὶ
τοῦ
|
[6] |
πρὸς
τὰ
λεγόμενα
ἐπινεύσεως.
Διόπερ
|
ἐν |
Δευτερονομίῳ
ἐμφαντικῶς
εἰρῆσθαί
μοι
δοκεῖ |
[6] |
καὶ
Μωϋσῆς
καὶ
Ἠλίας»
ὀφθέντες
|
ἐν |
δόξῃ
ἔλεγον
τὴν
ἔξοδον
αὐτοῦ, |
[6] |
ἔμπροσθεν»
τῶν
μαθητῶν
καὶ
ὤφθη
|
ἐν
|
δόξῃ,
ὅτε
καὶ
Μωϋσῆς
καὶ |
[6] |
πνευματικοῦ
γε
νόμου,
ὅς
ἐστιν
|
ἐν |
δόξῃ»
ὀφθεὶς
μετὰ
Ἰησοῦ
Μωϋσῆς» |
[6] |
ᾖ
ἐν
σοφίᾳ
ἀνθρώπων
ἀλλ´
|
ἐν |
δυνάμει
θεοῦ.
Φησὶ
δ´
ὁ |
[6] |
καὶ
ἐν
μιᾷ
λεγομένου
ἡμέρᾳ
|
ἐν |
δύο
πεφηνέναι
πόλεσι,
τί
χρὴ |
[6] |
διὰ
πάντων
διεληλυθὸς
καὶ
πάντ´
|
ἐν |
ἑαυτῷ
περιέχον.
Διήκει
μὲν
γὰρ |
[6] |
τραυμάτων
τύπον,
τοῦτον
εἶναι
τὸν
|
ἐν |
ἑκάστῳ
Χριστὸν
ἀπὸ
Χριστοῦ
λόγου. |
[6] |
τὰ
κακά,
καίτοι
γε
καὶ
|
ἐν |
Ἕλλησι
πολλῶν
αἱρέσεων
γενομένων
περὶ |
[6] |
παρὰ
τὸν
κτίσαντα»
Διόπερ
τῶν
|
ἐν |
Ἕλλησι
σοφῶν
καὶ
πολυμαθῶν
τοῖς |
[6] |
εἰσελεύσονται
ἐν
αὐτῇ»
Καὶ
πάλιν
|
ἐν
|
ἐνάτῳ
ψαλμῷ
λέγεται·
Ὁ
ὑψῶν |
[6] |
ἆρ´
ἔλαθε
Μωϋσέα
τὸ
προειρηκέναι
|
ἐν |
ἓξ
ἡμέραις
συντετελέσθαι
τὸν
κόσμον |
[6] |
λέγουσι.
Φησὶ
γοῦν
ὁ
προφήτης
|
ἐν |
ἑξηκοστῷ
καὶ
ἑβδόμῳ
ψαλμῷ
ὅτι
|
[6] |
τινι
λέγεται
περὶ
τοῦ
θεοῦ
|
ἐν |
ἑπτακαιδεκάτῳ
ψαλμῷ
ὅτι
Ἔθετο
σκότος |
[6] |
ἀποτροπιάζεσθαι
ἔδει
τὸν
κλῆρον
ἔχοντα
|
ἐν |
ἐρήμῳ·
πάντες
γὰρ
οἱ
τῆς |
[6] |
τοῖς
πολὺ
Πλάτωνος
ἀρχαιοτέροις
λέλεκται
|
ἐν |
εὐχῇ
τό·
Κύριε,
οὐχ
ὑψώθη |
[6] |
δὲ
παρὰ
τῷ
Παύλῳ
λέλεκται
|
ἐν |
ᾗ
ἐξεθέμην
αὐτοῦ
λέξει,
φασκούσῃ· |
[6] |
τῆς
καταπαύσεως
τοῦ
θεοῦ
ἡμέρα,
|
ἐν |
ᾗ
ἑορτάσουσιν
ἅμα
τῷ
θεῷ |
[6] |
βιβλίου»
γεγραμμένην
ἔμπροσθεν»
καὶ
ὄπισθεν,
|
ἐν |
ᾗ
θρῆνος»
ἦν
καὶ
μέλος |
[6] |
ἐπαγγέλλεται
ἐν
καταστάσει
ἔσεσθαι
ἡμέρας,
|
ἐν |
ᾗ
μὴ
ἥλιος
ἀλλ´
αὐτὸς |
[6] |
ἕκαστον
τῶν
πάντων
τὴν
σοφίαν,
|
ἐν |
ᾗ
ὁ
θεὸς
καὶ
ἕκαστον |
[6] |
δὲ
οὑτωσὶ
καὶ
σοφία
ἐστίν,
|
ἐν |
ᾗ
τὰ
πάντα
πεποίηκεν
ὁ |
[6] |
λέξει
ἐγκαλούσῃ
τῷ
εἰκῇ
πιστεύοντι,
|
ἐν |
ᾗ
φησιν·
Ἐκτὸς
εἰ
μὴ |
[6] |
γε
Ἡρακλείτου
λέξεις,
μίαν
μέν,
|
ἐν |
ᾗ
φησιν·
Ἦθος
γὰρ
ἀνθρώπειον
|
[6] |
ἀμαθεῖς·
ὡς
τοὺς
ἐσχάτους
τῶν
|
ἐν |
ἡμῖν
ἀπηλλάχθαι
ταύτης
τῆς
ἀπαιδευσίας
|
[6] |
τὰ
πάντα
ἐγένετο,
καὶ
ἐσκήνωσεν
|
ἐν |
ἡμῖν»
~Εἰ
δὲ
συνίει
Κέλσος |
[6] |
φημι·
εἰ
μὲν
λόγῳ
τῷ
|
ἐν |
ἡμῖν,
εἴτε
ἐνδιαθέτῳ
εἴτε
καὶ |
[6] |
τίνα
τρόπον
καὶ
τίνι
τῶν
|
ἐν |
ἡμῖν,
καταλελοίπασιν
ἐξετάζειν
τοῖς
δυναμένοις |
[6] |
ἡμῶν,
σκηνώσας
δὲ
καὶ
γενόμενος
|
ἐν |
ἡμῖν
οὐκ
ἔμεινεν
ἐπὶ
τῆς |
[6] |
ἐγένετο»
καὶ
γενόμενος
σὰρξ»
ἐσκήνωσεν
|
ἐν |
ἡμῖν»
οὐκ
ἔξω
γινόμενος
ἡμῶν, |
[6] |
οὐδὲ
ἐπορεύθην
ἐν
μεγάλοις
οὐδὲ
|
ἐν |
θαυμασίοις
ὑπὲρ
ἐμέ,
εἰ
μὴ |
[6] |
Ὅτι
ἔρχεται
ὥρα,
ὅτε
οὔτε
|
ἐν |
Ἱεροσολύμοις
οὔτε
ἐν
τῷ
ὄρει |
[6] |
ἔξοδον
αὐτοῦ,
ἣν
ἔμελλε
πληροῦν
|
ἐν |
Ἱερουσαλήμ»
Ἢ
ἐὰν
μὲν
προφήτης |
[6] |
γῆς
ἐκκλησίαν,
καὶ
περιτομῆς
τινος
|
ἐν |
καθαρσίῳ
τινὶ
ἐκεῖ
γεγενημένης
σύμβολον |
[6] |
ἐπιδημῆσαι
τὸν
προφητευόμενον
καὶ
ἐπιδημῆσαι
|
ἐν |
καιρῷ,
ὅτ´
ἔμελλεν
ἐκχεῖσθαι
ἀπὸ |
[6] |
ἐν
τῇ
χειρὶ
αὐτοῦ,
καὶ
|
ἐν |
καρδίᾳ
αὐτοῦ
μεγαλυνθήσεται,
καὶ
δόλῳ
|
[6] |
τοῦ
Ἡσαΐου
ὁ
λόγος
ἐπαγγέλλεται
|
ἐν
|
καταστάσει
ἔσεσθαι
ἡμέρας,
ἐν
ᾗ |
[6] |
ἢ
τὰ
Καππαδοκῶν
περὶ
τῆς
|
ἐν |
Κομάνοις
Ἀρτέμιδος
ἢ
τὰ
Θρᾳκῶν
|
[6] |
κεκομικέναι
τὸν
Κέλσον.
~Παυόμενον
δὲ
|
ἐν |
κόσμῳ
θάνατον,
ὅταν
ἀποθάνῃ
ἡ
|
[6] |
σφαζομένους,
ἵνα
ζήσωσι,
καὶ
παυόμενον
|
ἐν |
κόσμῳ
θάνατον,
ὅταν
ἀποθάνῃ
ἡ
|
[6] |
μὲν
γάρ,
ὅτι
οὐδὲν
τῶν
|
ἐν |
λέξεσι
καὶ
σημαινομένοις
δύναται
παραστῆσαι
|
[6] |
κατηγορουμένης
ὑπὸ
Κέλσου
καὶ
ἑτέρων
|
ἐν |
λέξεσιν
εὐτελείας
τῶν
γραφῶν,
ἀμαυροῦσθαι |
[6] |
ἀδυνατεῖ;
Κακία
δὲ
ἡ
μεγίστη
|
ἐν |
λόγοις
ἐστίν,
ὅτε
ἐγκαλεῖ
τις |
[6] |
ἀκολουθίας,
μόνων
ἐφρόντισαν
τῶν
ἀνατραφέντων
|
ἐν |
λόγοις
καὶ
μαθήμασιν,
οὗτοι
τὸ |
[6] |
τὸν
νόμον»
τοῦ
θεοῦ
καὶ
|
ἐν |
μάστιξι
τὰς
ἁμαρτίας
αὐτῶν»
οὔτ´ |
[6] |
κατὰ
τὸν
προφήτην
ταπεινοφρονῶν,
πορευόμενος
|
ἐν |
μεγάλοις
καὶ
θαυμασίοις»
τοῖς
ὑπὲρ |
[6] |
κεκοσμημένος
μὲν
διὰ
τὸ
πορεύεσθαι
|
ἐν |
μεγάλοις»
καὶ
θαυμασίοις»
ὑπὲρ
αὐτόν· |
[6] |
οἱ
ὀφθαλμοί
μου,
οὐδὲ
ἐπορεύθην
|
ἐν
|
μεγάλοις
οὐδὲ
ἐν
θαυμασίοις
ὑπὲρ |
[6] |
αὐτῇ
ἐπιδεδήμηκε.
Καὶ
Αἰγύπτιοι
μὲν
|
ἐν |
μὲν
τοῖς
ἀνωτέρω
καὶ
παρὰ |
[6] |
ἐχρῆτο,
ὅτ´
Εὔφορβος
ἦν,
καὶ
|
ἐν |
μιᾷ
λεγομένου
ἡμέρᾳ
ἐν
δύο |
[6] |
Ἔτι
δὲ
μακρότερα
περὶ
αὐτῶν
|
ἐν |
νῷ
μοι
γέγονεν
εἰπεῖν·
τάχα |
[6] |
ἐστι
σφόδρα
κεχυμένη
ἡ
κακία
|
ἐν |
οἷς
δ´
ἐπ´
ἔλαττον·
τί |
[6] |
Ἰεζεκιὴλ
προφητείας
ἑωραμένα
τῷ
προφήτῃ,
|
ἐν |
οἷς
διάφοροι
πύλαι
καταγεγραμμέναι
εἰσίν, |
[6] |
τοῦ
Ἰησοῦ
παραφθείραντος
τὸ
πλατωνικόν,
|
ἐν |
οἷς
εἶπεν
ὁ
Πλάτων
ὅτι |
[6] |
φησι
τοῖς
ὀλίγῳ
ἀνωτέρω
ἐξετασθεῖσιν,
|
ἐν |
οἷς
ἔλεγε·
Μακρῷ
δ´
εὐηθέστερον |
[6] |
τοῖς
προφητικοῖς
ἐντυχόντα
λόγοις
ἐκτεθεῖσθαι,
|
ἐν |
οἷς
ἔλεγεν·
Τὸν
ὑπερουράνιον
τόπον |
[6] |
γραμμάτων.
Ἑκόντες
οὖν
ὑπερβαίνομεν
ταῦτα,
|
ἐν |
οἷς
ἐπὶ
ταυτολογίαν
ἡμᾶς
ὁ |
[6] |
κατ´
ἀξίαν»
καὶ
τὰ
ἑξῆς,
|
ἐν |
οἷς
ἐστι
καὶ
τὸ
Ἡ |
[6] |
τοιαῦτα
τῷ
Κέλσῳ
κατεψευσμένως
εἰρημένα,
|
ἐν |
οἷς
ἔφησεν
ἑωρακέναι
παρά
τισι |
[6] |
ἢ
τὰ
ἀπὸ
τοῦ
Ἡσαΐου,
|
ἐν |
οἷς
θρηνεῖται
ὁ
βασιλεὺς
Βαβυλῶνος· |
[6] |
ὡς
ἀληθῶς
ἐνθέους
καὶ
προφητικούς,
|
ἐν |
οἷς
λέλεκται
τὰ
περὶ
τῶν |
[6] |
ᾀττόντων·
καὶ
ἐν
τούτοις
γὰρ
|
ἐν |
οἷς
μέν
ἐστι
σφόδρα
κεχυμένη |
[6] |
~Ἴδωμεν
δὲ
καὶ
τὰ
ἑξῆς,
|
ἐν |
οἷς
μιᾷ
λέξει
ἀποφηνάμενος
καὶ |
[6] |
τοῖς
τελευταίοις
δὲ
τοῦ
Ἰώβ,
|
ἐν |
οἷς
ὁ
κύριος
διὰ
λαίλαπος
|
[6] |
Τυανέως
μάγου
καὶ
φιλοσόφου
ἀπομνημονευμάτων·
|
ἐν |
οἷς
ὁ
μὴ
Χριστιανὸς
ἀλλὰ |
[6] |
ὡς
πρὸς
γόητα
αὐτὸν
εἰσελθόντας·
|
ἐν |
οἷς
οἶμαι
καὶ
περὶ
Εὐφράτου |
[6] |
Αὕτη
ἡ
βίβλος
γενέσεως
ἀνθρώπων»
|
ἐν |
οἷς
πεπειράμεθα
ἀπ´
αὐτῶν
τῶν |
[6] |
αὐτῶν,
οὐ
μᾶλλον
τὰ
Αἰγυπτίων,
|
ἐν |
οἷς
πολλοὶ
σεμνύνονται,
ἢ
τὰ
|
[6] |
ἐκτίθεταί
τινα
καὶ
περσικὰ
μυστήρια
|
ἐν |
οἷς
φησιν·
Αἰνίττεται
ταῦτα
καὶ
|
[6] |
Ζητήσεις
δέ,
πότερον
ἢ
τῶν
|
ἐν |
οἱῳποτοῦν
σώματι
ἢ
τῶν
ἐν |
[6] |
τὴν
δόξαν
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ
|
ἐν |
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου
καὶ |
[6] |
λέγονται
βλέπειν
τὸ
πρόσωπον
τοῦ
|
ἐν |
οὐρανοῖς
πατρός»
ὅ
τι
ποτ´ |
[6] |
δὲ
τῷ
λεγομένῳ
ἀπὸ
τῶν
|
ἐν |
οὐρανοῖς,
ὧν
τῆς
ὑποστάσεως
καὶ |
[6] |
αὐτῇ
σύμβολον
τῶν
δύο
τῶν
|
ἐν |
οὐρανῷ
περιόδων,
τῆς
τε
ἀπλανοῦς |
[6] |
δέ,
ὁ
ἀρχαιότατος
ἡμῶν
προφήτης,
|
ἐν |
ὄψει
τοῦ
πατριάρχου
ἡμῶν
Ἰακώβ |
[6] |
ὅσα
τερατευσαμένου
καὶ
δείξαντος
μὲν
|
ἐν |
πανηγύρει
Ἑλλήνων
ἐλεφάντινον
τὸν
μηρὸν |
[6] |
σπανίως
εἰς
ἀνθρώπους
φθάνον
καὶ
|
ἐν |
πάνυ
ὀλίγοις
εὑρισκόμενον
τῆς
γνώσεως |
[6] |
κατὰ
τὸν
Ἰεζεκιὴλ
περιεπάτησεν
ἄμωμος»
|
ἐν |
πάσαις
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτοῦ,
ἕως |
[6] |
τὸν
θεόν
σου
καὶ
πορεύεσθαι
|
ἐν |
πάσαις
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτοῦ
καὶ |
[6] |
σημείοις
καὶ
τέρασι
ψεύδους
καὶ
|
ἐν |
πάσῃ
ἀπάτῃ
ἀδικίας
τοῖς
ἀπολλυμένοις, |
[6] |
παρουσία
κατ´
ἐνέργειαν
τοῦ
Σατανᾶ
|
ἐν |
πάσῃ
δυνάμει
καὶ
σημείοις
καὶ |
[6] |
καὶ
τὸ
κήρυγμά
μου
οὐκ
|
ἐν |
πειθοῖς
σοφίας
λόγοις
ἀλλ´
ἐν |
[6] |
καὶ
ὅρα
ὅτι
ἡ
μὲν
|
ἐν |
Πλάτωνι
περὶ
τούτου
ἀλήθεια
οὐδὲν |
[6] |
θεός,
καὶ
τοὺς
προσκυνοῦντας
αὐτὸν
|
ἐν |
πνεύματι
καὶ
ἀληθείᾳ
δεῖ
προσκυνεῖν. |
[6] |
σαρκίναις
θυσίαις
τὸν
θεὸν
ἀλλ´
|
ἐν
|
πνεύματι»
Καὶ
γὰρ
αὐτὸς
ἀνάλογον |
[6] |
Καὶ
γὰρ
αὐτὸς
ἀνάλογον
τῷ
|
ἐν |
πνεύματι»
καὶ
νοητῶς
λατρεύειν
τινὰ |
[6] |
εὐαγγελίου
τῆς
δόξης
τοῦ
θεοῦ
|
ἐν |
προσώπῳ
Χριστοῦ»
Διό
φησιν
ἀρχαιότατος |
[6] |
αὐτὴν
ἀναλαβεῖν·
ἵν´
ὡς
χρυσὸς
|
ἐν |
πυρὶ
τῇ
τῶνδε
κακίᾳ
βασανισθέντες |
[6] |
εἰς
ἐπιστροφήν,
οὔτ´
ἂν
ἐπισκέπτηται
|
ἐν |
ῥάβδῳ
τὰς
ἀνομίας»
τῶν
ἐγκαταλιπόντων |
[6] |
Δι´
ὧν
ἐδίδαξεν
ὅτι
οὐκ
|
ἐν |
σαρκὶ
δεῖ
προσκυνεῖν»
καὶ
σαρκίναις |
[6] |
πεπονθότας,
ἀπαλλάττει
δ´
αὐτοὺς
τῆς
|
ἐν |
σαρκὶ
ζωῆς
καὶ
ἀπολύσας
τῶν |
[6] |
καὶ
πάλιν·
Λαὸς
ὁ
καθήμενος
|
ἐν
|
σκότει
φῶς
εἶδε
μέγα»
Ὅρα |
[6] |
θεόν.
Λαὸς»
γὰρ
ὁ
καθήμενος
|
ἐν |
σκοτίᾳ»
ὁ
τῶν
ἐθνῶν,
φῶς |
[6] |
ὡς
ἀσύνετος
αὐτῶν
ἡ
καρδία»
|
ἐν |
σκότῳ
καὶ
ἀγνοίᾳ
καλινδεῖται
τῇ |
[6] |
ταῦτα
δὲ
φήσομεν
καθῆσθαι
μὲν
|
ἐν |
σκότῳ
καὶ
ἱδρῦσθαι
ἐν
αὐτῷ
|
[6] |
τοῦ
θεοῦ,
ἀποκρύψαντος
ἑαυτὸν
οἱονεὶ
|
ἐν
|
σκότῳ
τοῖς
μὴ
φέρουσι
τὰς |
[6] |
ἡ
πίστις
ἡμῶν
μὴ
ᾖ
|
ἐν |
σοφίᾳ
ἀνθρώπων
ἀλλ´
ἐν
δυνάμει |
[6] |
Ἐν
γὰρ
ψαλμοῖς
εὕρομεν·
Πάντα
|
ἐν |
σοφίᾳ
ἐποίησας·
ἐπληρώθη
ἡ
γῆ |
[6] |
γραφῶν,
ἀμαυροῦσθαι
δοκούσης
ὑπὸ
τῆς
|
ἐν |
συνθέσει
λέξεως
λαμπρότητος·
ἐπεὶ
οἱ |
[6] |
τὸ
γὰρ
κάμνειν
ἐστὶ
τῶν
|
ἐν |
σώματι.
Ζητήσεις
δέ,
πότερον
ἢ |
[6] |
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρων
καὶ
τῶν
|
ἐν
|
ταῖς
αἱρέσεσιν
εἶπε
τό·
Προυνικοῦ |
[6] |
μήτε
τῶν
ἡμετέρων
μήτε
τῶν
|
ἐν |
ταῖς
αἱρέσεσιν
ὡς
ἄρα
πάντα |
[6] |
μαθηταῖς»
κατ´
ἰδίαν»
καὶ
μάλιστα
|
ἐν |
ταῖς
ἀναχωρήσεσιν
εἴρηται,
τίνα
δ´ |
[6] |
κατὰ
δύναμιν
ἀναβῶσιν
ἐπὶ
τὰ
|
ἐν |
ταῖς
δοκούσαις
εἶναι
εὐτελέσι
λέξεσιν |
[6] |
περιωρισμένον
ἀριθμὸν
αὐτῶν
αἱ
φερόμεναι
|
ἐν |
ταῖς
ἐκκλησίαις
τοῦ
θεοῦ
οὐκ |
[6] |
οὐ
βλέπων
ὅτι
οὐδαμοῦ
τῶν
|
ἐν |
ταῖς
ἐκκλησίαις
φερομένων
εὐαγγελίων
τέκτων» |
[6] |
τοῦ
πατρός,
παρακούσαντας
τῶν
Πλάτωνι
|
ἐν |
ταῖς
ἐπιστολαῖς
εἰρημένων,
τοιαῦτα
περὶ |
[6] |
οὐδ´
ἐβουλήθη
τὸ
παρὰ
Πλάτωνι
|
ἐν
|
ταῖς
ἐπιστολαῖς
λελεγμένον,
οὗ
ἐν |
[6] |
περὶ
αὐτοῦ
ἐν
ἀπορρήτῳ
μυστικῶς
|
ἐν |
ταῖς
θείαις
γραφαῖς
λεγόμενα.
Ἵνα |
[6] |
οὐχ
ὑποίσομεν;
Ἐπεὶ
οὖν
εὑρίσκεται
|
ἐν |
ταῖς
θείαις
γραφαῖς
ὅπου
μὲν |
[6] |
διχηλεῖν·
ἐξήτασεν
ἂν
καὶ
ὁσάκις
|
ἐν |
ταῖς
θείαις
παρελήφθη
κάμηλος
γραφαῖς |
[6] |
ἡμεῖς
δὲ
εὕρομεν
ὅτι
τὸν
|
ἐν |
ταῖς
ἱεραῖς
γραφαῖς
εὐφημούμενον
ἄγγελον |
[6] |
Ἔλαμψε»
γὰρ
τοῦτο
τὸ
φῶς
|
ἐν |
ταῖς
καρδίαις
ἡμῶν
πρὸς
φωτισμὸν |
[6] |
ὁ
Γαλιλαῖος»
ὡς
ὁ
Λουκᾶς
|
ἐν |
ταῖς
Πράξεσι
τῶν
ἀποστόλων
ἔγραψεν, |
[6] |
ἑκατέρας
σοφίας
πρὸς
τὴν
ἑτέραν
|
ἐν |
ταῖς
πρὸς
θεὸν
εὐχαῖς
λέγουσι· |
[6] |
πάσας
τὰς
αἰνέσεις»
τοῦ
θεοῦ
|
ἐν
|
ταῖς
πύλαις
τῆς
θυγατρὸς
Σιών» |
[6] |
ἐξαγγείλω
πάσας
τὰς
αἰνέσεις
σου
|
ἐν |
ταῖς
πύλαις
τῆς
θυγατρὸς
Σιών. |
[6] |
βιβλίων
πῇ
μὲν
ἰουδαϊκῶν
καὶ
|
ἐν |
ταῖς
συναγωγαῖς
αὐτῶν
ἀναγινωσκομένων,
ἅπερ |
[6] |
τηροῦντι
τῶν
δᾴδων
τὸ
φῶς
|
ἐν |
ταῖς
φρονίμοις
πέντε
παρθένοις.
~Ἐπεὶ |
[6] |
οὐκέτι
δὲ
προσέσχε
τοῖς
λεγομένοις
|
ἐν |
τεσσαρακοστῷ
τετάρτῳ
ψαλμῷ,
τίνα
τρόπον
|
[6] |
πιστεύσαντες
τῇ
ἀληθείᾳ
ἀλλ´
εὐδοκήσαντες
|
ἐν |
τῇ
ἀδικίᾳ.
Ἕκαστον
δὲ
τούτων |
[6] |
θεοῦ
θεωρημάτων
πάλαι
παρέστησεν
εἰπὼν
|
ἐν |
τῇ
βίβλῳ
τῶν
ψαλμῶν·
Αἰνεῖτε |
[6] |
διηγήσεται
ἑρμηνεύων
τὰ
περὶ
τὸν
|
ἐν |
τῇ
Γενέσει
ἀναγεγραμμένον
παράδεισον
τοῦ |
[6] |
ἐν
τούτοις
καὶ
καταψεύδεται
τῶν
|
ἐν |
τῇ
Γενέσει
γεγραμμένων
τὸν
τρόπον |
[6] |
μὲν
Φάραγγα
υἱοῦ
Ἐννὸμ»
ὀνομαζομένην
|
ἐν |
τῇ
γραφῇ,
ἐν
δὲ
τῷ |
[6] |
πράττων,
ἵν´
αὐτῶν
τύχῃ,
φησὶν
|
ἐν |
τῇ
δευτέρᾳ
πρὸς
Κορινθίους
ἐπιστολῇ· |
[6] |
κακοῦ·
καὶ
οἱ
ἄγγελοι»
τῶν
|
ἐν |
τῇ
ἐκκλησίᾳ
μικρῶν
καὶ
τεταγμένοι |
[6] |
ἂν
ὅτι
φωνὴ
μὲν
βοῶντος
|
ἐν |
τῇ
ἐρήμῳ»
εἰσῆκται
ὁ
Ἰωάννης
|
[6] |
τοῦ
θεοῦ»
χαρακτηρίζεται,
καὶ
ὅτι
|
ἐν
|
τῇ
ἢ
μὴ
ἐσχηκυίᾳ
ἢ |
[6] |
αὐτοῦ,
ἃ
ἐποίησε·
καὶ
κατέπαυσεν
|
ἐν |
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
ἀπὸ |
[6] |
τοῦ
Καὶ
συνετέλεσεν
ὁ
θεὸς
|
ἐν |
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἕκτῃ
τὰ |
[6] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς·
καὶ
διενοήθη
|
ἐν |
τῇ
καρδίᾳ
αὐτοῦ
καὶ
εἶπεν |
[6] |
γῆς,
καὶ
πᾶς
τις
διανοεῖται
|
ἐν |
τῇ
καρδίᾳ
ἐπιμελῶς
ἐπὶ
τὰ
|
[6] |
καὶ
ὁ
ἀνήρ.
Καὶ
ὁ
|
ἐν |
τῇ
Μωϋσέως
δὲ
Ἐξόδῳ
ὀλεθρευτὴς
|
[6] |
εἶπε
τῷ
Ἰὼβ
τὰ
ἀναγεγραμμένα
|
ἐν |
τῇ
ὁμωνύμῳ
βίβλῳ
αὐτοῦ,
οὐκ |
[6] |
τὸν
περικαλλῆ
τῆς
Ἀθηνᾶς
πέπλον
|
ἐν |
τῇ
πομπῇ
τῶν
Παναθηναίων
ὑπὸ |
[6] |
λόγον,
τὸν
παρὰ
Πλάτωνι
λελεγμένον
|
ἐν |
τῇ
πρὸς
Ἑρμείαν
καὶ
Κορίσκον |
[6] |
φιλόσοφον
ἀξίως
κἂν
αὐτῷ
ἀναστραφῆναι
|
ἐν |
τῇ
πρὸς
τὸν
ποιητὴν
τῶν |
[6] |
παρὰ
τὴν
ἔννοιαν
τοῦ
τετριμμένου
|
ἐν |
τῇ
συνηθείᾳ
σημαινομένου.
Εἰς
δὲ |
[6] |
Κέλσῳ,
ὅτι
καὶ
Πλάτων
ἀλαζονεύεται
|
ἐν |
τῇ
τοῦ
Διὸς
κατὰ
τὸν
|
[6] |
τοῦ
κλοιοῦ
αὐτοῦ
κατευθυνεῖ·
δόλος
|
ἐν |
τῇ
χειρὶ
αὐτοῦ,
καὶ
ἐν |
[6] |
ἐπεὶ
τότε
μάλιστα
τὸ
φαῦλον
|
ἐν |
τῇ
χύσει
τῆς
κακίας
καὶ |
[6] |
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος
ἐξαφθὲν
φῶς
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
γενόμενον
αὐτὸ
ἑαυτὸ |
[6] |
ἐπ´
ἄλλου
τάττοντες
τρανότερον
φήσομεν
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
γινόμενον
μετὰ
τὸν |
[6] |
τοῦ
τοιαύτην
ἔχοντος
ψυχὴν
καὶ
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
διὰ
τὸ
κατ´ |
[6] |
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος»
ἐξάπτεσθαι
φῶς
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ»
πρότερος
οἶδεν
ὁ |
[6] |
κατ´
εἰκόνα»
τὸ
κρεῖττον
ᾖ
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ,
τὸ
δ´
ἔλαττον |
[6] |
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος
ἐξαφθὲν
φῶς
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ»
ὧν
καὶ
ἡμεῖς |
[6] |
θεοῦ»
ὑπάρχει·
ἀλλ´
οὐδ´
ἐπιστήσας,
|
ἐν |
τίνι
τῶν
τοῦ
ἀνθρώπου
τὸ |
[6] |
εἰς
τὴν
Γένεσιν
εἰρήκαμεν·
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
δὲ
ἐγκαλοῦντες
τοῖς |
[6] |
ἑξῆς
ταυτολογῶν
μετὰ
τὸ
πολλὰ
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰπεῖν
καὶ
χλευάσαι |
[6] |
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
λελεγμένον,
οὗ
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
ἐμνήσθημεν,
περὶ
τοῦ |
[6] |
αἵματί
φαμεν
τὸν
θεόν,
ὡς
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
λέλεκται·
οὐ
γὰρ |
[6] |
θεὸν
οὐκ
ὀλίγα
ἡμῖν
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
λέλεκται.
~Ὑπιδόμενος
δ´ |
[6] |
ἐσπάρη.
Ἀλλὰ
γὰρ
περὶ
τούτων
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
μετρίως
ἡμῖν
λέλεκται. |
[6] |
παῖδας
μάχεσθαι.
Ὅπερ
οὖν
εἶπεν
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω,
τοῦτο
φήσομεν
πρὸς |
[6] |
ἐκ
ξύλου
ζωῆς,
ὅπερ
οὐδ´
|
ἐν |
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
αἱρέσεων
ἠκούσαμεν |
[6] |
πύλας
Ἱερουσαλήμ»
τὴν
ὑπόστασιν
ἔχοντα
|
ἐν |
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
πολεμίων
πόνοις, |
[6] |
τὰς
αὐγὰς
τοῦ
ἡλίου
μιαίνεσθαι
|
ἐν |
τοῖς
βορβόροις
καὶ
τοῖς
δυσώδεσι |
[6] |
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
|
ἐν |
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν,
καὶ
ἐσκοτίσθη |
[6] |
ἀγεννῶς
ἰδόντες
οὐδὲν
ἧττον
ἐματαιώθησαν
|
ἐν |
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν»
καὶ
ὡς |
[6] |
ἀποδεικνύντων
ἐκ
τῶν
προφητικῶν
τὰ
|
ἐν |
τοῖς
εὐαγγελίοις
περὶ
τοῦ
Ἰησοῦ |
[6] |
περὶ
αὐτοῦ
εἰρημένα
οὔτε
τὰ
|
ἐν |
τοῖς
εὐαγγελίοις
ὑπὸ
τοῦ
σωτῆρος |
[6] |
πρότερον
αὐτὸς
ἔχων
τὰ
ἐγκλήματα
|
ἐν
|
τοῖς
ἰδίοις
δόγμασιν.
~Ἴδωμεν
οὖν |
[6] |
τῷ
τετάρτῳ
ὄντι
ἐπιστήμη
ἡ
|
ἐν |
τοῖς»
καθ´
ἡμᾶς
τελείοις»
σοφία |
[6] |
πῶς
ἀλογώτατον
πεποίηκεν
ὁ
Κέλσος
|
ἐν |
τοῖς
κατὰ
Χριστιανῶν
λόγοις
παραλαβὼν |
[6] |
εἰσι
θεοῦ.
Ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
ἐν |
τοῖς
Κριταῖς
υἱοὶ
Βελίαρ
τίνος |
[6] |
ἀλλὰ
τὰ
ῥημάτια
συμφορήσας,
ἐπεδείκνυτο
|
ἐν |
τοῖς
μηδὲν
ἐπισταμένοις
μήτε
τῶν |
[6] |
ὅτι
τὸ
ξύλον
τῆς
ζωῆς
|
ἐν |
τοῖς
Μωϋσέως
ἀναγέγραπται
γράμμασιν,
ἀλλὰ |
[6] |
Πλάτωνος
λόγων,
ὅς
φησι
ποὺ
|
ἐν |
τοῖς
Νόμοις·
Ὁ
μὲν
δὴ |
[6] |
τῶν
ἀστέρων,
δηλουμένης
διὰ
συμβόλων
|
ἐν |
τοῖς
ὀνόμασι
τῆς
ποικίλης
ὕλης, |
[6] |
αἴσχιστα,
κἂν
χθὲς
καὶ
πρώην
|
ἐν |
τοῖς
πάντων
ὀφθαλμοῖς
ἐπονειδιστότατα
κεκαλινδημένος, |
[6] |
ἄνθρωπον»
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
|
ἐν |
τοῖς
πραγματευθεῖσιν
εἰς
τὴν
Γένεσιν |
[6] |
τόδε
μὲν
οὖν
διὰ
πλειόνων
|
ἐν |
τοῖς
πρὸ
τούτων
ἀπελογησάμεθα·
ἔχει |
[6] |
Αὐτάρκως
δ´
ἡμῖν
εἴρηται
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
πρὸ
τούτων,
βουλομένοις
παραστῆσαι |
[6] |
δημιουργὸν
θεὸν
ἡμῶν.
Εἴπομεν
δὴ
|
ἐν |
τοῖς
πρὸ
τούτων
ὅτι
οὐχ |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
Ἰνδοί,
ὧν
τινας
|
ἐν |
τοῖς
προειρημένοις
ἔλεγε
καὶ
ἀνθρωπείων |
[6] |
δεικνύεις
τὸν
θεόν;
~Τοῦτο
δ´
|
ἐν |
τοῖς
προκειμένοις
ὁ
Κέλσος
εἶπεν |
[6] |
φύσις
τοῦ
νοῦ
καὶ
τοῦ
|
ἐν |
τοῖς
προφήταις
λόγου
οὐδαμῶς
ὁ |
[6] |
ἅπτεσθε
τῶν
χριστῶν
μου,
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
προφήταις
μου
μὴ
πονηρεύεσθε» |
[6] |
πρώτου
ἀγαθοῦ
καὶ
τῶν
εἰρημένων
|
ἐν
|
τοῖς
προφήταις
περὶ
τοῦ
φωτὸς |
[6] |
μαθητῶν
αὐτοῦ
τὸ
βούλημα
τοῦ
|
ἐν |
τοῖς
προφήταις
πνεύματος—
ὅπερ
οὐκ |
[6] |
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ
ἢ
τῶν
|
ἐν |
τοῖς
προφήταις
τοῦ
δημιουργοῦ
οὐχὶ |
[6] |
λέγοντα
τό·
Οὐδὲν
ἐναργὲς
βλέπω
|
ἐν |
τοῖς
σοῖς
λόγοις.
Οὐκ
ἐκ |
[6] |
ζητουμένου
πρὸς
τὸν
Κέλσον.
Καὶ
|
ἐν
|
τοῖς
τελευταίοις
δὲ
τοῦ
Ἰώβ, |
[6] |
Ὄψεται
γὰρ
θεωρήματα
οὐκ
εὐκαταφρόνητα
|
ἐν |
τοῖς
τόποις
οὐδ´
ὡς
Κέλσος |
[6] |
αὐτῶν
ἱστορεῖσθαι
ἀριθμὸν
οὐκ
εἶναι
|
ἐν |
τοῖς
τριάκοντα.
Καὶ
Ἰούδας»
δὲ |
[6] |
τὴν
βαθύτητα
τοῦ
πλήθους
τῶν
|
ἐν |
τοῖς
ὑπεραναβεβηκόσι
τὰ
αἰσθητὰ
ὑπαρχόντων |
[6] |
ἐπὶ
τὰ
ἐναντία
ᾀττόντων·
καὶ
|
ἐν |
τούτοις
γὰρ
ἐν
οἷς
μέν |
[6] |
τοιαῦτα
ψιθυρίζειν
οὐκ
ἂν
ᾐσχύνθη;
|
Ἐν |
τούτοις
δὲ
δοκεῖ
μοι
φύρειν |
[6] |
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας
τὸν
Ἰουδαίων
οὐρανόν.
|
Ἐν |
τούτοις
δὲ
οὐ
διασαφεῖ,
πότερον |
[6] |
καὶ
τοῦ
πατρὸς
ζητεῖς.
Καὶ
|
ἐν |
τούτοις
δὴ
ὁ
γενναιότατος
φιλόσοφος |
[6] |
τὰ
ἴδια
ἔκγονα;
Συκοφαντεῖ
δ´
|
ἐν |
τούτοις
καὶ
καταψεύδεται
τῶν
ἐν |
[6] |
ὑπὸ
ἀνθρώπων
γεγενημένους
λόγους,
τροπικῶς
|
ἐν |
τούτοις
καλουμένους
υἱοὺς
ἀνθρώπων»
Εἴποιμεν |
[6] |
αὐτός;
Δοκεῖ
δή
μοι
καὶ
|
ἐν |
τούτοις
μὴ
σαφηνίζων,
τίνα
ἐστὶ |
[6] |
ἀγεννὲς
ἦν.
Φαίνεται
δὴ
καὶ
|
ἐν |
τούτοις
ὅτι,
ἐὰν
μὲν
κατηγορεῖν |
[6] |
ἀπὸ
τῶν
γεγραμμένων.
Μεταμέλεια
γὰρ
|
ἐν
|
τούτοις
οὐκ
ὠνομάσθη
θεοῦ
οὐδ´ |
[6] |
τὸν
υἱόν;
Ὅρα
δὴ
καὶ
|
ἐν |
τούτοις
τὸ
ἄσεμνον
τοῦ
Κέλσου, |
[6] |
καὶ
Γίγαντας
μυστήρια
εἰσάγουσιν
αἰνισσομένου
|
ἐν |
τούτοις
τοῖς
τοῦ
Ἡφαίστου
πρὸς |
[6] |
μοι
τὸ
ἐκθέσθαι
τὴν
λέξιν
|
ἐν |
τούτοις
τοῦ
Κέλσου
ἄτοπον
εἶναι |
[6] |
καὶ
ἀλόγων
κατηγοριῶν,
πότερον
καὶ
|
ἐν |
τούτοις
ψεύδεται,
ἤ
τι
παρά |
[6] |
αὐτόν·
ταπεινὸς
δέ,
ἐπεὶ
καὶ
|
ἐν |
τούτοις
ὢν
ταπεινοῦται
ἑκών,
οὐχ |
[6] |
πνεῦμα»
εἶναι
τὸν
θεὸν
μηδὲν
|
ἐν |
τούτῳ
διαφέρειν
τῶν
παρ´
Ἕλλησι |
[6] |
καὶ
πατρός.
Εὕρομεν
δ´
ἡμεῖς
|
ἐν |
τούτῳ
τῷ
διαγράμματι
τὸν
μείζονα |
[6] |
νοηθείη
ἄν.
Ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
|
ἐν |
τύποις
προσκυνεῖν
δεῖ»
τῷ
πατρὶ
|
[6] |
Σαφῶς
δὲ
παρὰ
ταῦτα
πάντα
|
ἐν |
τῷ
ἀρχαιοτέρῳ
καὶ
Μωϋσέως
αὐτοῦ |
[6] |
οἴδατε,
εἰς
τὸ
ἀποκαλυφθῆναι
αὐτὸν
|
ἐν |
τῷ
αὐτοῦ
καιρῷ·
τὸ
γὰρ |
[6] |
αὐτὸ
πνεῦμα,
ἑτέρῳ
δὲ
πίστις
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
πνεύματι.
Διόπερ
οὐ |
[6] |
τί
κάλλιον
ἐπέπρακτο
ἂν
ἡμῖν
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
ἢ
τοῖς
τε |
[6] |
ἐν
οἱῳποτοῦν
σώματι
ἢ
τῶν
|
ἐν |
τῷ
γηΐνῳ
καὶ
ὀλίγον
τούτου |
[6] |
Ἡ
περὶ
αὐτοῦ
δὲ
προφητεία
|
ἐν |
τῷ
Δανιὴλ
λέλεκται,
δυναμένη
τὸν |
[6] |
παραρριπτεῖ
ὁ
Κέλσος,
οὔτε
τὰ
|
ἐν |
τῷ
Δανιὴλ
οὔτε
τὰ
παρὰ
|
[6] |
ὅτι
ἐστὶ
θεός»
τοῦτο
καὶ
|
ἐν |
τῷ
Δανιὴλ
τοῦτον
εἴρηται
τὸν |
[6] |
ἐξ
αὐτοῦ»
καὶ
τὴν
συνοχὴν
|
ἐν |
τῷ
δι´
αὐτοῦ»
καὶ
τὸ |
[6] |
Θαφαβαὼθ
ἢ
Ὀνοήλ·
ἡμεῖς
δ´
|
ἐν |
τῷ
διαγράμματι
εὕρομεν
ὅτι
οὗτος |
[6] |
οὕτως
οὐδ´
ἡμῖν
περὶ
τῶν
|
ἐν |
τῷ
διαγράμματι
καὶ
τῶν
κατ´ |
[6] |
τῆς
πίστεως
τοιοῦτον
καταλαβὼν
ἐξέθετο
|
ἐν |
τῷ
ἑαυτοῦ
συγγράμματι.
~Εἶτα
πρὸς |
[6] |
δι´
αὐτοῦ»
καὶ
τὸ
τέλος
|
ἐν |
τῷ
εἰς
αὐτόν»
Ἀληθῶς
δὲ
|
[6] |
ἀρχὴν
τῆς
τῶν
πάντων
ὑποστάσεως
|
ἐν |
τῷ
ἐξ
αὐτοῦ»
καὶ
τὴν |
[6] |
αἰδεσθήσεται
τοιαῦτα
λέγειν,
ὁποῖα
οὗτος
|
ἐν |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
ἀληθεῖ
λόγῳ;
Δέον |
[6] |
Τάρταρον.
Τὴν
δὲ
Γέενναν
ἡμεῖς
|
ἐν |
τῷ
εὐαγγελίῳ
γεγραμμένην
ὡς
κολαστήριον
|
[6] |
περίγειον
ὀνομαζόμενον
τόπον,
ὥσπερ
καὶ
|
ἐν |
τῷ
Ἦν
τὸ
φῶς
τὸ |
[6] |
παρ´
Ἑβραίοις
καλουμένων
σεραφίμ»
ἀναγεγραμμένων
|
ἐν |
τῷ
Ἡσαΐᾳ,
καλυπτόντων
τὸ
πρόσωπον» |
[6] |
φῶς
τοῦτο
προτρέπων
ἡμᾶς
ὁ
|
ἐν |
τῷ
Ἡσαΐᾳ
λόγος
φησί·
Φωτίζου, |
[6] |
οἰκουμένην.
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
κωμῳδὸς
|
ἐν |
τῷ
θεάτρῳ
γελωτοποιῶν
συνέγραψεν
ὅτι |
[6] |
οὐδεὶς
ἡμῶν
φησιν
εἶναι
μεταβολὴν
|
ἐν |
τῷ
θεῷ
οὔτ´
ἔργῳ
οὔτ´ |
[6] |
αὐταῖς.
Οὐδὲν
οὖν
καταγέλαστόν
ἐστιν
|
ἐν |
τῷ
Ἰουδαίοις,
παρ´
οἷς
γεγόνασιν |
[6] |
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
τοῦ
θεοῦ»
|
ἐν |
τῷ
καθ´
ἡμᾶς
λεγομένῳ
ἔσω |
[6] |
ὁ
Κέλσος
πολυμάθειαν
ἑαυτοῦ
ἐπιδείξασθαι
|
ἐν |
τῷ
καθ´
ἡμῶν
λόγῳ
ἐκτίθεταί |
[6] |
ὅτε
καὶ
ναός»
ἐστι
τοῦ
|
ἐν |
τῷ
κατ´
εἰκόνα»
ἀνειληφότος
τοῦ |
[6] |
ἔθος
ὀνομάζεσθαι
κόσμον.
Μάλιστα
δ´
|
ἐν |
τῷ
κατὰ
Ἰωάννην
εὐαγγελίῳ
πολλάκις |
[6] |
μὲν
τοῦ
καλοῦ
ἀκρότητα
εἶναι
|
ἐν |
τῷ
κατὰ
τὸν
Ἰησοῦν
νοουμένῳ |
[6] |
βελτίωσις,
τὴν
δὲ
τοῦ
ἐναντίου
|
ἐν |
τῷ
κατὰ
τὸν
ὀνομαζόμενον
Ἀντίχριστον; |
[6] |
ἀληθές,
οὔτ´
ἂν
ὁ
Κέλσος
|
ἐν |
τῷ
κατὰ
Χριστιανῶν
συγγράμματι
τὰ |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
ἀπολογουμένων
περὶ
τῶν
|
ἐν |
τῷ
κατακλυσμῷ
διαφθαρέντων,
φησίν·
Εἰ |
[6] |
βούλεται
τοὺς
ἀκούοντας,
ἡ
δ´
|
ἐν |
τῷ
κατακλυσμῷ
διαφθορὰ
τῶν
ἀνθρώπων |
[6] |
δὲ
τὰ
ἀναγνώσματα
εὑρίσκομεν
καὶ
|
ἐν |
τῷ
κλήρῳ
τῆς
φυλῆς
Βενιαμὶν |
[6] |
ἐρχόμενον
εἰς
τὸν
κόσμον»
καὶ
|
Ἐν |
τῷ
κόσμῳ
θλῖψιν
ἔχετε·
ἀλλὰ |
[6] |
δι´
αὐτὸν
πολλοὶ
χριστοὶ
γεγόνασιν
|
ἐν |
τῷ
κόσμῳ,
οἵτινες
ἀνάλογον
ἐκείνῳ |
[6] |
μεμαθήκαμεν
ὅτι
ἀντίχριστοι
πολλοί»
εἰσιν
|
ἐν |
τῷ
κόσμῳ·
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
[6] |
δῆλόν
ἐστιν
ὅτι
καὶ
χαρακτῆρος
|
ἐν |
τῷ
λέγειν
φροντιστέον
αὐτῷ
κοινωφελοῦς |
[6] |
ἀνταγωνιζομένοις
αἴτιος;
Ἔτι
δὲ
ὁ
|
ἐν |
τῷ
Λευϊτικῷ
ἀποπομπαῖος,
ὃν
ἡ
|
[6] |
γενόμενος
λέγει
ὅτι
ὃ
γέγονεν»
|
ἐν |
τῷ
λόγῳ
ζωὴ»
ἦν,
καὶ |
[6] |
τυγχάνων
τοῦ
ἀοράτου
θεοῦ»
καὶ
|
ἐν |
τῷ
μεγέθει
σῴζῃ
τὴν
εἰκόνα |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
θείων
γραφῶν
καλουμένους
|
ἐν |
τῷ
Μὴ
ἅπτεσθε
τῶν
χριστῶν |
[6] |
ἐκεῖ
γεγενημένης
σύμβολον
εἶναι
τὴν
|
ἐν |
τῷ
νόμῳ
γεγραμμένην.
Προυνικὸν
δέ |
[6] |
τὸ
νουθετεῖν
τὸ
καὶ
ἐπιτυγχάνειν
|
ἐν |
τῷ
νουθετουμένῳ
καὶ
ἀκούεσθαι
τὸν |
[6] |
πῦρ,
ὅπερ
εἶναι
λέγεται
θεὸς
|
ἐν |
τῷ·
Ὁ
θεὸς
ἡμῶν
πῦρ |
[6] |
καὶ
ἡ
ζωὴ»
καὶ
γευσάμενος
|
ἐν |
τῷ
ὁδεύειν
τῆς
ἀπὸ
τοῦ |
[6] |
ὅτε
οὔτε
ἐν
Ἱεροσολύμοις
οὔτε
|
ἐν |
τῷ
ὄρει
τούτῳ
προσκυνήσουσι
τῷ |
[6] |
οἱ
μὴ
εὐκαταφρονήτως
φιλοσοφήσαντες
εἰρήκασιν
|
ἐν |
τῷ·
Ὅταν
δ´
οἱ
θεοὶ |
[6] |
Ἤκουσαν
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
περιπατοῦντος
|
ἐν |
τῷ
παραδείσῳ
τὸ
δειλινόν»
οὕτως |
[6] |
ἀποσφράγισμα
ὁμοιώσεως
καὶ
στέφανος
κάλλους»
|
ἐν
|
τῷ
παραδείσῳ
τοῦ
θεοῦ
οἱονεὶ |
[6] |
ὁρᾶσθαι
λέγεται
ὑπὸ
τοῦ
λαοῦ
|
ἐν |
τῷ
Πᾶς
ὁ
λαὸς
ἑώρα |
[6] |
εἴτε
τινὰ
μείζονα
τούτων
αἰνιττόμενος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
τῆς
κλίμακος
λόγῳ· |
[6] |
πλὴν
τῇ
φύσει
ἀόρατος
λέγεται
|
ἐν |
τῷ
περὶ
τοῦ
σωτῆρος
λόγῳ |
[6] |
ἄλλοι
δὲ
πλείονες
τῶν
Πλατωνικῶν
|
ἐν |
τῷ
Πλάτωνος
βίῳ
τοιαῦτ´
εἰρήκασι· |
[6] |
τὴν
νοητήν.
Οὕτω
τοίνυν
καὶ
|
ἐν |
τῷ
πνεῦμα
ὁ
θεός»
ἐπεὶ |
[6] |
διάγραμμα
τὸν
σαφῶς
οὕτως
κατηγορηθέντα
|
ἐν |
τῷ
προφήτῃ
Λευϊαθὰν
ἔλεγεν
εἶναι |
[6] |
πρότερος
οἶδεν
ὁ
λόγος,
εἰπὼν
|
ἐν |
τῷ
προφήτῃ·
Φωτίσατε
ἑαυτοῖς
φῶς |
[6] |
θεολογίας,
οὐχ
ἡγησάμην
πρέπον
εἶναι
|
ἐν |
τῷ
συγγράμματι
τούτῳ
περὶ
αὐτῶν |
[6] |
ἡμῶν
λέγει.
Εἰ
δ´
ἐστὶν
|
ἐν |
τῷ
συναμφοτέρῳ
τὸ
κατ´
εἰκόνα» |
[6] |
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
τοῦ
θεοῦ»
|
ἐν |
τῷ
σώματί
ἐστι
μόνῳ,
ἐστέρηται |
[6] |
ἔλαττον
καὶ
κατὰ
τὸ
σῶμα
|
ἐν |
τῷ
σώματι,
ὅπερ
οὐδεὶς
ἡμῶν |
[6] |
πλεῖόν
τι
ἐρεῖ
παρὰ
τὴν
|
ἐν |
τῷ
Τιμαίῳ
τοῦ
Διὸς
δημηγορίαν; |
[6] |
ἀπαιδευτοτάτους
φαμὲν
τοὺς
μὴ
αἰσχυνομένους
|
ἐν |
τῷ
τοῖς
ἀψύχοις
προσλαλεῖν
καὶ |
[6] |
τοῦ
κατ´
εἰκόνα»
καὶ
ἔστιν
|
ἐν |
τῷ
φθαρτῷ
σώματι,
ὅπερ
οὐδεὶς |
[6] |
τοῦ
προσώπου
σου,
κύριε»
καί·
|
Ἐν |
τῷ
φωτί
σου
ὀψόμεθα
φῶς. |
[6] |
ἀλλάξαντες
τὴν
ἀλήθειαν
τοῦ
θεοῦ
|
ἐν |
τῷ
ψεύδει»
καὶ
σέβοντες
καὶ |
[6] |
λέγουσι·
Κἂν
γάρ
τις
τέλειος
|
ἐν |
υἱοῖς
ἀνθρώπων,
τῆς
ἀπὸ
σοῦ |
[6] |
λέλεκται·
οὐ
γὰρ
τὸ
σπειρόμενον
|
ἐν |
φθορᾷ»
καὶ
ἐν
ἀτιμίᾳ»
καὶ |
[6] |
μὴ
οἵοις
τε
κατακούειν
τῆς
|
ἐν |
φράσει
λόγων
καὶ
τάξει
ἀπαγγελλομένων |
[6] |
ὅλων
δημιουργόν,
ὅς
ἐστι
φῶς·
|
ἐν |
φωτὶ
δὲ
τυγχάνειν
πάντα
τὸν |
[6] |
ὁρῶντες
διαφορὰν
φωτὸς
καὶ
σκότους
|
ἐν |
φωτὶ
μὲν
παντὶ
τρόπῳ
ἵστασθαι |
[6] |
γοῦν
ἰδεῖν
τὸν
μὲν
Πλάτωνα
|
ἐν |
χερσὶ
τῶν
δοκούντων
εἶναι
φιλολόγων |
[6] |
ἡμῶν
διδόμενα,
ἅπερ
οὐδεὶς
τῶν
|
ἐν |
Χριστιανοῖς
νοῦν
ἐχόντων
δίδωσιν.
Οὐ |
[6] |
εἶδε
μέγα,
καὶ
τοῖς
καθημένοις
|
ἐν |
χώρᾳ
καὶ
σκιᾷ
θανάτου
φῶς |
[6] |
δαιμόνων
θεραπείας,
φησὶν
ὅτι
Καθημένοις
|
ἐν |
χώρᾳ
καὶ
σκιᾷ
θανάτου
φῶς
|
[6] |
πεφιλοσοφημένων.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
συμφορήσας
|
ἐν |
ψιλαῖς
ἀποφάσεσι
τὰς
διαφορὰς
τῶν |
[6] |
φήσει
καὶ
περὶ
τοῦ
εὐαγγελίου,
|
ἐν |
ᾧ
ἀναβὰς
εἰς
ὑψηλὸν
ὄρος» |
[6] |
λόγον
ἀρξόμεθα
θεοῦ
διδόντος
ἑβδόμου·
|
ἐν |
ᾧ
ἀπαντᾶν
νομίζει
πρὸς
τὸ |
[6] |
ἄρκους
ἢ
κύνας.
Εὕρομεν
δὲ
|
ἐν |
ᾧ
εἴχομεν
διαγράμματι
καὶ
ὃ |
[6] |
ἐπεγέγραπτο
γνῶσις»
κατωτέρω
δὲ
ἄλλος,
|
ἐν |
ᾧ
ἐπεγέγραπτο
σύνεσις»
Καὶ
ταῦτα |
[6] |
κατὰ
τὸ
φιλομαθὲς
ἡμῶν
περιτετεύχαμεν,
|
ἐν |
ᾧ
εὕρομεν
πλάσματα
ἀνθρώπων,
ὡς |
[6] |
περιτετεύχαμεν
πρεσβεύοντι
τὰ
τοῦ
διαγράμματος.
|
~Ἐν |
ᾧ
ἦν
διαγραφὴ
κύκλων,
ἀπολελυμένων |
[6] |
Ὀφιανῶν
παραλαμβανομένων.
Καὶ
εὕρομέν
γε
|
ἐν |
ᾧ
καὶ
ἡμεῖς
δι´
ἐκείνους |
[6] |
υἱός»
καὶ
μεταξὺ
τοῦ
μείζονος,
|
ἐν |
ᾧ
ὁ
μικρότερος
ἦν,
καὶ |
[6] |
αὐτὸν
ἐπιδημήσοντα
τοῖς
πολλοῖς
οὐκ
|
ἐν |
ὡραίῳ
εἴδει
οὐδέ
τινι
ὑπερέχοντι |
[6] |
τρέφεται
τοῦτο
τὸ
φῶς
τῷ
|
ἔν |
τινι
παραβολῇ
εἰρημένῳ
ἐλαίῳ,
τηροῦντι |
[6] |
περὶ
τοῦ
πρώτου
ἀγαθοῦ
διασημαινέτω
|
ἔν |
τινι
τῶν
ἐπιστολῶν
καὶ
φασκέτω |
[6] |
τῇ
ἑαυτῶν
φύσει
τυγχάνοντα,
εἰς
|
ἓν |
ἀλλήλοις
εἶναι
λελογισμένα
καὶ
ὄντα. |
[6] |
δ´
ὁ
κολλώμενος
τῷ
κυρίῳ
|
ἓν |
πνεῦμά
ἐστι»
τίς
μᾶλλον
τῆς |
[6] |
ὅτι
Ὁ
κολλώμενος
τῷ
κυρίῳ
|
ἓν |
πνεῦμά
ἐστιν»
Εἰ
δ´
ὁ |
[6] |
ἐστι
τῆς
ἐκκλησίας»
ὡς
εἶναι
|
ἓν |
σῶμα
Χριστὸν
καὶ
τὴν
ἐκκλησίαν, |
[6] |
ἀπὸ
θεοῦ
γεγονέναι,
μὴ
δυνάμενοι
|
ἓν |
ὕφος
ἀποδεῖξαι
τῆς
γραφῆς,
αἰτιωμένης
|
[6] |
τὸ
δὲ
διάγραμμα
τρίτον
Ῥαφαὴλ
|
ἔλεγεν |
εἶναι
δρακοντοειδῆ.
Πάλιν
τε
αὖ |
[6] |
τοῦτον
τὸ
μιαρὸν
ἐκεῖνο
διάγραμμα
|
ἔλεγεν |
εἶναι
Μιχαὴλ
τὸν
λεοντοειδῆ.
Πάλιν |
[6] |
κατηγορηθέντα
ἐν
τῷ
προφήτῃ
Λευϊαθὰν
|
ἔλεγεν |
εἶναι
τὴν
διὰ
τῶν
ὅλων |
[6] |
μορφήν·
τὸ
δὲ
διάγραμμα
Γαβριὴλ
|
ἔλεγεν |
εἶναι
τὸν
ἀετοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ |
[6] |
δ´
εἴχομεν
διάγραμμα
τὸν
Σουριὴλ
|
ἔλεγεν
|
εἶναι
τὸν
ταυροειδῆ.
Εἶτα
ὁ |
[6] |
Κέλσος
τὸν
ἕκτον
κυνὸς
πρόσωπον
|
ἔλεγεν |
ἱστορεῖσθαι
ἔχειν
παρ´
ἐκείνοις·
τὸ |
[6] |
ὁ
θεὸς
πῦρ»
ἐστι
καταναλίσκον»
|
ἔλεγεν |
ὅτι
οὐδεμία
τοιαύτη
φύσις
ἐστὶ |
[6] |
εἴρηται,
τίνα
δ´
ἦν
ἃ
|
ἔλεγεν, |
οὐκ
ἀναγέγραπται.
Οὐ
γὰρ
ἐφαίνετο» |
[6] |
ἐντυχόντα
λόγοις
ἐκτεθεῖσθαι,
ἐν
οἷς
|
ἔλεγεν· |
Τὸν
ὑπερουράνιον
τόπον
οὔτε
τις |
[6] |
ἂν
τυχὸν
ῥητὸν»
καὶ
τὸ
|
μηδέν. |
Ἀλλ´
ἐπεὶ
τοῦτο
φέρει
εἰς |
[6] |
τι
πλέον
τῶν
ἄλλων
προσῆν
|
μηδὲν |
ἄλλου
διαφέρειν·
τοῦτο
δὲ
οὐδὲν |
[6] |
ἔλεγε
καὶ
ἀνθρωπείων
γεγεῦσθαι
σαρκῶν.
|
Μηδὲν |
δὲ
τούτων
Ἰουδαίους
μάλιστα
τοὺς |
[6] |
λέγοντας
πνεῦμα»
εἶναι
τὸν
θεὸν
|
μηδὲν |
ἐν
τούτῳ
διαφέρειν
τῶν
παρ´ |
[6] |
ῥημάτια
συμφορήσας,
ἐπεδείκνυτο
ἐν
τοῖς
|
μηδὲν |
ἐπισταμένοις
μήτε
τῶν
ἡμετέρων
μήτε |
[6] |
τὰς
καθ´
ἡμῶν
κατηγορίας,
τῶν
|
μηδὲν |
ἐχόντων
κοινὸν
πρὸς
ἐκεῖνο,
διὰ |
[6] |
βασανισθέντες
καὶ
πάντα
πράξαντες,
ἵνα
|
μηδὲν |
κίβδηλον
πρόωνται
ἐπὶ
τὴν
λογικὴν |
[6] |
ἀχρήστους
αὐτοὺς
ὄντας
καὶ
ληροῦντας
|
μηδὲν |
μὲν
ἀλλήλους
διατιθέναι,
ἐᾶν
δὲ |
[6] |
γῆν»
Ἀλλ´
οὐδεμία
πιθανότης
ἐστὶ
|
μηδὲν |
νενοηκότα
Μωϋσέα
εἰρηκέναι
μετὰ
τὰ |
[6] |
τῆς
ζωῆς.
Εἰ
δ´
ἄρα
|
μηδὲν |
νοήσας
Μωϋσῆς
ἀνέγραψε
ταῦτα
ἀλλὰ |
[6] |
ἡμέραις
πεποιηκότες
καὶ
διὰ
τὸ
|
μηδὲν |
παραλελοιπέναι
τῶν
ἐπιβαλλόντων
ἀναβαίνοντες
ἐπὶ |
[6] |
συμβεβιωκέναι
Χριστιανῶν
τοῖς
πλείστοις
καὶ
|
μηδὲν |
τοιοῦτο
περὶ
αὐτῶν
μηδ´
ἀκηκοέναι. |
[6] |
δὲ
τοὺς
ἀγροικοτέρους.
Οὐ
γὰρ
|
εἶδεν |
ἄνωθεν
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ |
[6] |
ἦν.
Ἀλλὰ
καὶ
ὃν
τρίτον
|
εἶδεν |
ὀφθαλμὸν
ἑαυτὸν
ἔχοντα
ὁ
Πλάτων
|
[6] |
φῶς
ἐν
τῇ
ψυχῇ»
πρότερος
|
οἶδεν |
ὁ
λόγος,
εἰπὼν
ἐν
τῷ |
[6] |
Κρείττονα
γάρ
ἐστι
πάντων
ὧν
|
οἶδεν |
οὐ
μόνη
ἡ
τοῦ
ἀνθρώπου |
[6] |
τῶν
νομιζομένων
ἱερῶν
ἔνδον
δὲ
|
οὐδὲν |
ἀλλ´
ἢ
πιθήκους
ἢ
κροκοδείλους |
[6] |
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
ἐλαχίστων
καταβαίνων
|
οὐδὲν |
ἄλλο
ἐστὶν
ἢ
πνεῦμα
σωματικόν· |
[6] |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δι´
|
οὐδὲν |
ἄλλο
ἢ
διὰ
σοφίαν
τοῦτο |
[6] |
μηδὲν
ἄλλου
διαφέρειν·
τοῦτο
δὲ
|
οὐδὲν |
ἄλλου
διέφερεν,
ἀλλ´
ὥς
φασι, |
[6] |
ἕνεκεν
τῶν
δεομένων
τοιούτων
πόνων,
|
οὐδὲν |
ἂν
ἄτοπον
ὁ
λόγος
ἔχοι· |
[6] |
τοὺς
διδασκάλους
ἢ
τοὺς
ἰατρούς,
|
οὐδὲν |
ἂν
κατηγοροῖντο
οἱ
τύπτοντες
ἢ |
[6] |
τὴν
γένεσιν
λαβόντες
μεγαλοφώνων,
οἵτινες
|
οὐδὲν
|
ἀποδέουσι
νοητῆς
βροντῆς»
Ἀλλὰ
πόθεν |
[6] |
κόσμου
τοῦδε
τοῦ
περιγείου
τόπου,
|
οὐδὲν |
ἄτοπον
ἀπαντᾷ
τῷ
λόγῳ·
εἰ |
[6] |
ἴσμεν
ἐλάττονά
ἐστι
τοῦ
θεοῦ·
|
οὐδὲν |
ἄτοπον
καὶ
ἡμᾶς
παραδέξασθαι
ὅτι |
[6] |
φύσει
τινὰ
τῶν
περὶ
αὐτοῦ,
|
οὐδὲν |
ἄτοπον
λέγειν
αὐτὸν
ὀνομαστόν.
Οὕτω |
[6] |
Οὕτω
δὲ
διαστελούμεθα
καὶ
τὸ
|
οὐδὲν |
γὰρ
πέπονθεν
ὀνόματι
καταληπτόν.
Ἀληθὲς |
[6] |
τὸ
γένος
τῶν
ἀνθρώπων
εὐεργετήσαντα.
|
Οὐδὲν |
γὰρ
τῶν
ἐν
ἀνθρώποις
καλῶν |
[6] |
ὡς
τούτων
μὲν
ἐνθέως
εἰρημένων,
|
οὐδὲν |
δὲ
τοιοῦτον
ἐχόντων
τῶν
ἡμετέρων |
[6] |
ταῦτ´
εἶναι
πλάσματα
καὶ
μύθων
|
οὐδὲν |
διαφέροντα,
ὡς
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
[6] |
τῇ
γραφῇ
πιστεύσαντες
ἐξεθέμεθα
τάχα
|
οὐδέν· |
εἰ
δέ
τις
σχολάσας
τῇ |
[6] |
παραπλησίως
κρατήσοντες
τῶν
ἀνθρώπων,
τὸ
|
οὐδὲν |
εἶναι
ἐξηλέγχθησαν,
Σίμων
τε
ὁ |
[6] |
μου
τῶν
ὀφθαλμῶν
προβάλλεις,
καὶ
|
οὐδὲν |
ἐναργὲς
βλέπω.
Εἶτα
πρὸς
τὸν |
[6] |
ἐναργὲς
καὶ
πληκτικὸν
λέγοντα
τό·
|
Οὐδὲν |
ἐναργὲς
βλέπω
ἐν
τοῖς
σοῖς |
[6] |
ἂν
ὁ
Χριστιανὸς
πρὸς
Κέλσον
|
οὐδὲν |
ἐναργὲς
καὶ
πληκτικὸν
λέγοντα
τό· |
[6] |
βασιλέως
πέρι
καὶ
ὧν
εἶπον,
|
οὐδέν
|
ἐστι
τοιοῦτον.
Ἐδυνάμην
δὲ
παραθέσθαι |
[6] |
ἄτοπον
καὶ
ἡμᾶς
παραδέξασθαι
ὅτι
|
οὐδέν |
ἐστι
τῷ
θεῷ
ὧν
ἡμεῖς |
[6] |
καὶ
θειότητα
οὐκ
ἀγεννῶς
ἰδόντες
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἐματαιώθησαν
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
|
[6] |
μιμήματα
τῶν
ἀληθινῶν
κἀκείνων
σύμβολα,
|
οὐδὲν |
ἧττον
καὶ
οὗτοι,
ἐν
βαναύσων |
[6] |
δὲ
τοὺς
εὖ
πράττοντας
καὶ
|
οὐδὲν |
ἧττον
κἀκεῖνα
λεγούσης,
ἅτινα
περισπᾶν |
[6] |
ἠκούσαμεν
ὅτι
Ἀντίχριστος
ἔρχεται»
καὶ
|
οὐδὲν |
ἧττον
μεμαθήκαμεν
ὅτι
ἀντίχριστοι
πολλοί» |
[6] |
οὐκέτι
χωρίζομεν
ἀπ´
ἐκείνου
αὐτήν,
|
οὐδὲν |
θαυμαστόν.
Οἴδασι
γὰρ
οἱ
ἱεροὶ
|
[6] |
εἰς
τὰ
αὑτῆς
συγγενῆ,
ὧν
|
οὐδὲν
|
ἱκανῶς
ἔχει.
Τοῦ
δὴ
βασιλέως |
[6] |
πόθου
βοηθούμενος
πᾶσαν
θλῖψιν
τὸ
|
οὐδὲν |
καὶ
ἐλαφράν
τινα
ἐνόμιζεν
εἶναι· |
[6] |
ἀπὸ
σοῦ
σοφίας
ἀπούσης
εἰς
|
οὐδὲν |
λογισθήσεται.
Καὶ
γυμνάσιον
μέν
φαμεν |
[6] |
δῆθεν
πρεσβυτέρους
τῆς
ἡμετέρας
δόξης—
|
οὐδὲν |
μὲν
χρηστὸν
ὑπισχνεῖσθαι
πάντα
δ´ |
[6] |
ἤθη,
πρὸς
δὲ
τοὺς
φιλοσοφήσαντας
|
οὐδὲν |
οἵα
τε
ἐστὶν
ἐνεργεῖν,
ἅτε |
[6] |
παραστῆσαι
τὴν
ἑκάστου
ἰδίαν
ποιότητα;
|
Οὐδὲν |
οὖν
θαυμαστόν,
εἰ
οὐκ
ἔστιν |
[6] |
ψυχαί»
καὶ
Κέλσος
σὺν
αὐταῖς.
|
Οὐδὲν |
οὖν
καταγέλαστόν
ἐστιν
ἐν
τῷ |
[6] |
γεγραμμένα
παρ´
ἡμῖν
τούτων
μὲν
|
οὐδὲν |
παρέθετο
ὡς
οὐδὲ
τῆς
παρ´ |
[6] |
δέ,
ἢ
ὡς
τὸ
ἔμπαλιν,
|
οὐδὲν |
περὶ
τοῦδε
νυνὶ
λέγω.
Διόπερ |
[6] |
δεῖται.
Εἰ
μὲν
γάρ,
ὅτι
|
οὐδὲν |
τῶν
ἐν
λέξεσι
καὶ
σημαινομένοις |
[6] |
πονηρὸς
τῇ
τοῦ
Ἰησοῦ
διδασκαλίᾳ
|
οὐδὲν |
τῶν
ἰδίων
παραλυθησόμενον
βούλημα
ἐκ |
[6] |
μέλος
τῶν
ἀπὸ
τῆς
ἐκκλησίας,
|
οὐδὲν |
χωρὶς
λόγου
πράττοντα.
Εἴπερ
οὖν |
[6] |
ἐν
Πλάτωνι
περὶ
τούτου
ἀλήθεια
|
οὐδὲν |
ὡς
πρὸς
εἰλικρινῆ
εὐσέβειαν
ὤνησε |
[6] |
τὸ
οὐδὲν
καὶ
ἐλαφράν
τινα
|
ἐνόμιζεν |
εἶναι·
καὶ
παρ´
αὐτὸν
τὸν |
[6] |
τερατείας·
καὶ
ἔφασκε
τούτους—
τοὺς
|
δῆθεν |
πρεσβυτέρους
τῆς
ἡμετέρας
δόξης—
οὐδὲν |
[6] |
τὸν
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ·
ἵν´
|
ἐκεῖθεν |
ἀρξάμενος
σωματικῶς
δυνάμει
καὶ
πνεύματι |
[6] |
Ὁπόθεν
δὲ
καὶ
αὐτὸ
τοῦτο
|
ἐπῆλθεν |
αὐτοῖς
θεοῦ
υἱὸν
καλεῖν,
σημαίνω. |
[6] |
πνεύματι
προνοίας
καὶ
σοφίᾳ
τηρουμένην·
|
ἔνθεν |
εἰλικρινὴς
πέμπομαι,
φωτὸς
ἤδη
μέρος |
[6] |
διαστελούμεθα
καὶ
τὸ
οὐδὲν
γὰρ
|
πέπονθεν |
ὀνόματι
καταληπτόν.
Ἀληθὲς
δὲ
καὶ |
[6] |
βλεπόμενον
ἀπαγγέλλει
καὶ
τὴν
φύσιν,
|
ὅθεν
|
γεγένηται.
Οἷον
εἰ
καθ´
ὑπόθεσιν |
[6] |
ἐὰν
μὴ
καὶ
δύναμίς
τις
|
θεόθεν
|
δοθῇ
τῷ
λέγοντι
καὶ
χάρις |
[6] |
περισπάσαι
ἡμᾶς
τῇ
ἐπαγγελίᾳ
τοῦ
|
θεόθεν |
ἐπιδεδημηκέναι
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων. |
[6] |
ἀπ´
αὐτοῦ,
σαφῶς
φησιν
ὅτι
|
πόθεν |
ἀποδειχθήσεται
θεοῦ
παῖς
ὁ
τοιαῦτα
|
[6] |
οὐδὲν
ἀποδέουσι
νοητῆς
βροντῆς»
Ἀλλὰ
|
πόθεν |
Κέλσῳ
καὶ
τοῖς
ἐχθροῖς
τοῦ |
[6] |
δὴ
μετὰ
τὰ
ἐκκείμενα
τοιαῦτα·
|
Ὁπόθεν |
δὲ
καὶ
αὐτὸ
τοῦτο
ἐπῆλθεν |
[6] |
ἀπ´
οὐρανοῦ
παρὼν
ἀγγέλλειν,
ἀλλ´
|
ὁπόθεν |
ἐστὶ
ταῦθ´
ὁμολογεῖ.
Εἴποι
ἄν |
[6] |
Κέλσου
λόγον,
ὅρα
εἰ
μὴ
|
αὐτόθεν |
ἀπίθανόν
ἐστι
τὸ
λέγειν
Παῦλον |
[6] |
ὃ
ἐπαγγέλλεται,
τὴν
γλῶτταν,
οὐδ´
|
αὐτόθεν
|
κελεύει
φθάσαντας
πιστεύειν
ὅτι
τοιόσδε |
[6] |
ἀγάπης.
Τίς
οὖν
οὐχ
ὁρᾷ
|
αὐτόθεν |
τὸ
εὐτελὲς
αὐτοῦ
τῆς
κατηγορίας, |
[6] |
τῇ
βασάνῳ
τῶν
ἱερῶν
γραμμάτων
|
πανταχόθεν |
σωματοποιήσαι
τὸν
περὶ
τῆς
κακίας |
[6] |
οὐ
μέμνης´
ὅτε
τ´
ἐκρέμω
|
ὑψόθεν, |
ἐκ
δὲ
ποδοῖιν
ἄκμονας
ἧκα |
[6] |
τό·
Κείνης
δὲ
τῆς
μοίρας
|
ἔνερθέν |
ἐστιν
ἡ
ταρταρίη
μοῖρα·
φυλάσσουσι |
[6] |
λαμβάνει
βιβλίου»
γεγραμμένην
ἔμπροσθεν»
καὶ
|
ὄπισθεν, |
ἐν
ᾗ
θρῆνος»
ἦν
καὶ |
[6] |
Ἰεζεκιὴλ
κεφαλίδα
λαμβάνει
βιβλίου»
γεγραμμένην
|
ἔμπροσθεν» |
καὶ
ὄπισθεν,
ἐν
ᾗ
θρῆνος» |
[6] |
ἀναβὰς
εἰς
ὑψηλὸν
ὄρος»
μετεμορφώθη
|
ἔμπροσθεν» |
τῶν
μαθητῶν
καὶ
ὤφθη
ἐν
|
[6] |
φασι
τῆς
ὀγδοάδος
τὰς
ἀρχὰς
|
ἐντεῦθεν |
εἶναι.
Εἶθ´
ἑξῆς
διδάσκονται
λέγειν |
[6] |
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
σημαινόμενα·
εἰκὸς
|
ἐντεῦθεν |
ἤτοι
τὸν
Κέλσον
ἐπαποροῦντα
εἰρηκέναι· |
[6] |
κόσμον,
τοῦ
λόγου
αὐτὸν
ὑπεξάγοντος
|
ἐντεῦθεν
|
καὶ
ἐπὶ
τὸν
ὑπερουράνιον
ἐπὶ |
[6] |
ἀνεπίληπτον,
εἰκόνι
τύπου
τετηρημένον,
πεντάδι
|
λυθὲν |
σῶμα·
ἡ
χάρις
συνέστω
μοι, |
[6] |
με,
σῆς
ὁρῶν
δυνάμεως
σύμβολον
|
καταλυθὲν |
τύπῳ
ζωῆς
ξύλου,
εἰκόνι
καθ´ |
[6] |
ἐξαίφνης
οἷον
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος
|
ἐξαφθὲν |
φῶς
ἐν
τῇ
ψυχῇ
γενόμενον |
[6] |
ἐξαίφνης
οἷον
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος
|
ἐξαφθὲν |
φῶς
ἐν
τῇ
ψυχῇ»
ὧν |
[6] |
ζωῆς
ξύλου,
εἰκόνι
καθ´
ὁμοίωσιν
|
ληφθὲν |
ἀθώου·
ἡ
χάρις
συνέστω
μοι, |
[6] |
τοῦτο
δεῖξαι
πεπλασμένον
ἡμῖν
καὶ
|
ληφθὲν |
ἀπὸ
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν, |
[6] |
πῶς
πείθειν
ἀδυνατεῖ;
καὶ
αὐτὸ
|
προσαχθὲν |
ἂν
πᾶσι
τοῖς
πρόνοιαν
παραδεχομένοις, |
[6] |
τ´
ἂν
οὐδ´
ἠπιστεῖτο,
εἰ
|
ἄνωθεν |
εὐθὺς
ἔσπαρτο.
Καὶ
ταῦτ´
εἶπεν, |
[6] |
γειτόνων
ἐναυόμενοι
φῶς
ὁ
δημιουργὸς
|
ἄνωθεν |
ἐχρήσατο.
Καὶ
ἄλλης
δ´
ἀσεβοῦς |
[6] |
τοὺς
ἀγροικοτέρους.
Οὐ
γὰρ
εἶδεν
|
ἄνωθεν |
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ
τοῖς
|
[6] |
διαφέρει
ταῦτα
τοῦ
Ἔτι
δ´
|
ἄνωθεν |
λαβόντες
ἐπισκεψώμεθα,
πῶς
οὐκ
ἂν
|
[6] |
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ
τοῖς
|
ἔξωθεν |
μαθήμασι
πεπαιδευμένους
τοὺς
παρ´
ἡμῖν |
[6] |
παραδιδόντων
τὴν
σφραγῖδα
ἀγγέλων
ἑπτά,
|
ἑκατέρωθεν |
τῇ
ψυχῇ
τοῦ
ἀπαλλαττομένου
σώματος |
[6] |
καρδίαις
τῶν
ἀνθρώπων»
Δῆλον
ὅτι
|
εἶεν |
ἂν
ἐν
ταῖς
καρδίαις
τῶν |
[6] |
ἐβούλετο
πεῖσαι
τοὺς
νομοθετουμένους
ὅτι
|
εἶεν |
ἐκ
θεοῦ,
ἀπρόσλογα
γεγραφέναι
καὶ |
[6] |
ὡς
δὲ
καὶ
οἱ
πολλοὶ
|
λέγοιεν |
ἂν
χρώμενοι
τῷ
ὀνόματι,
καὶ |
[6] |
τοὺς
εὐεξαπατήτους
χρωμένοις
τοιούτοις,
ἵνα
|
δοκοῖεν |
θείᾳ
δυνάμει
τι
ποιεῖν,
ἐκτίθεταί |
[6] |
ἀνθρώπων
κόσμος
χρησίμως
καὶ
τοῦτον
|
ἤνεγκεν— |
ἀλλὰ
καὶ
δεικνύντες
τὸ
βούλημα |
[6] |
ἢ
ὑπὸ
ἰατρῶν
τοῖς
θεραπείας
|
ἕνεκεν
|
τεμνομένοις
ἢ
καυτηριαζομένοις,
λέγομεν
τὸν |
[6] |
γραμμάτων·
φέρε
ὀλίγα
παραβάλωμεν
παραθέσεως
|
ἕνεκεν |
τῆς
πρὸς
τὰ
Πλάτωνι
οὐκ |
[6] |
τοιαδὶ
ἐπάγειν
ἐπιστροφῆς
καὶ
θεραπείας
|
ἕνεκεν |
τῶν
δεομένων
τοιούτων
πόνων,
οὐδὲν |
[6] |
ἐκκλησίαν,
τὸ
μύρον
ἐπὶ
κεφαλῆς»
|
καταβέβηκεν |
ἐπὶ
τὸν
πώγωνα»
τὰ
σύμβολα |
[6] |
ἐξακούοι
τις,
ὁ
θεὸς
οὐ
|
πεποίηκεν, |
ἀλλὰ
τοῖς
προηγουμένοις
αὐτοῦ
ἔργοις |
[6] |
εἶναι
καὶ
ὅμοιον
ᾧ
αὐτὸς
|
πεποίηκεν, |
εἰς
τὴν
περὶ
Χριστιανῶν
καὶ |
[6] |
κακῶν,
πότερον
ὁ
θεὸς
αὐτὰ
|
πεποίηκεν |
ἢ
μή,
ἀλλ´
ἐκ
παρακολουθήσεως |
[6] |
ἐστίν,
ἐν
ᾗ
τὰ
πάντα
|
πεποίηκεν |
ὁ
θεός.
Τίς
γὰρ
δύναται |
[6] |
Ἰησοῦ.
Ὅρα
γοῦν
πῶς
ἀλογώτατον
|
πεποίηκεν |
ὁ
Κέλσος
ἐν
τοῖς
κατὰ |
[6] |
ὡς
δι´
ἡμῶν,
ὡς
ὅτι
|
ἐνέστηκεν |
ἡ
ἡμέρα
τοῦ
κυρίου.
Μή |
[6] |
μετὰ
τὴν
ὅσον
ὁ
κόσμος
|
συνέστηκεν |
ἐνεργουμένην
κοσμοποιΐαν
τοῦ
σαββάτου
καὶ |
[6] |
ἐκείνῳ
τυγχάνων,
ἐπεὶ
ὁ
μὲν
|
ἔφασκεν |
αὑτὸν
εἶναι
δύναμιν
θεοῦ
τὴν |
[6] |
ὁ
μὲν
Κέλσος
τὸν
πέμπτον
|
ἔφασκεν |
εἶναι
ἄρκου
πρόσωπον
ἔχοντα·
τὸ
|
[6] |
παρ´
ἐκείνοις·
τὸ
δὲ
διάγραμμα
|
ἔφασκεν
|
εἶναι
αὐτὸν
Ἐραθαώθ.
Εἶθ´
ὁ |
[6] |
τὸ
δὲ
διάγραμμα
τὸν
Θαυθαβαὼθ
|
ἔφασκεν |
εἶναι
τὸν
ἀρκοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ |
[6] |
εἶναι
τὸ
διάγραμμα,
καὶ
ταύτην
|
ἔφασκεν |
εἰρῆσθαι
αὐτῷ
τὴν
Γέενναν,
οὖσαν |
[6] |
μὲν
Κέλσος
τὸν
τέταρτον
ἀετοῦ
|
ἔφασκεν |
ἔχειν
μορφήν·
τὸ
δὲ
διάγραμμα
|
[6] |
ὁ
μὲν
Κέλσος
τὸν
ἕβδομον
|
ἔφασκεν |
ὄνου
ἔχειν
πρόσωπον,
καὶ
ὀνομάζεσθαι |
[6] |
χώρᾳ
καὶ
σκιᾷ
θανάτου
φῶς
|
ἀνέτειλεν |
αὐτοῖς»
καὶ
πάλιν·
Λαὸς
ὁ |
[6] |
ἡ
δόξα
κυρίου
ἐπὶ
σὲ
|
ἀνέτειλεν. |
Ὁ
δ´
αὐτὸς
οὗτος
προφητεύων |
[6] |
χώρᾳ
καὶ
σκιᾷ
θανάτου
φῶς
|
ἀνέτειλεν» |
ὁ
θεὸς
Ἰησοῦς.
Οὐδεὶς
οὖν |
[6] |
μελισσῶν,
οὐκ
ἂν
τοῦτό
τις
|
ἀπήγγελλεν |
ἀπὸ
τῆς
γεύσεως
ἢ
τῆς |
[6] |
καὶ
ἐπιδημῆσαι
ἐν
καιρῷ,
ὅτ´
|
ἔμελλεν |
ἐκχεῖσθαι
ἀπὸ
μιᾶς
γωνίας
ὁ |
[6] |
τοῖς
ἀκούειν
δυναμένοις
παρίστησι
τὰ
|
μὲν |
αἰσθητὰ
λέγων
αὐτὰ
βλεπόμενα»
τὰ |
[6] |
τε
καὶ
κακοῦ.
Καὶ
ἀρχαία
|
μὲν |
ἀληθῶς
ἐστιν
ἥδε
ἡ
δόξα, |
[6] |
τῆς
γνώμης
Μαρκίωνος,
καὶ
πῇ
|
μὲν |
ἀληθῶς
τὰ
Μαρκίωνος
ἐκτίθεται
πῇ |
[6] |
αὐτοὺς
ὄντας
καὶ
ληροῦντας
μηδὲν
|
μὲν |
ἀλλήλους
διατιθέναι,
ἐᾶν
δὲ
τοὺς
|
[6] |
καὶ
μὴ
ἐπισημειούμενος
ὅτι
τάδε
|
μὲν |
ἄλλης
αἱρέσεώς
ἐστι
τάδε
δὲ |
[6] |
ἵνα
μὴ
ἀναγκάζωνται
τῆς
ἀληθινῆς
|
μὲν |
ἀμελεῖν
σοφίας,
τῆς
δ´
ἀνθρωπίνης |
[6] |
συκοφαντεῖ,
λέγων
τοὺς
αὐτούς,
ἡνίκα
|
μὲν |
ἂν
Ἰουδαῖοι
αὐτοὺς
βιάζωνται,
τὸν |
[6] |
νῦν
δὲ
αἱ
ἐκκλησίαι
ἔχουσι
|
μὲν |
ἀνάλογον
τοῖς
πλήθεσιν
ὀλίγους
σοφοὺς |
[6] |
λελογισμένα
καὶ
ὄντα.
Οἷον
περὶ
|
μὲν |
ἀνδρὸς
καὶ
γυναικὸς
λέλεκται·
Οὐκέτι |
[6] |
ἡ
δ´
ἀνθρωπίνη.
Καὶ
ἡ
|
μὲν |
ἀνθρωπίνη
ἐστὶν
ἡ
καθ´
ἡμᾶς
|
[6] |
ᾧ
ἦν
διαγραφὴ
κύκλων,
ἀπολελυμένων
|
μὲν
|
ἀπ´
ἀλλήλων
δέκα
συνδουμένων
δὲ |
[6] |
πρὸς
ἃ
ἀκριβῶς
γινώσκομεν,
πῇ
|
μὲν |
ἀπ´
αὐτῶν
ἀκούσαντες,
πῇ
δὲ |
[6] |
ἢ
κακῶν·
ἐπείπερ
ὁ
ἐκκλίνας
|
μὲν |
ἀπὸ
τῶν
οὕτως
κακῶν
ποιήσας |
[6] |
ἀπὸ
Ἡροδότου
λαβὼν
ὡς
τὸν
|
μὲν
|
Ἀπόλλωνα
Γογγόσυρον
καλοῦσι
Σκύθαι,
τὸν |
[6] |
τὴν
μαγείαν
ὅτι
πρὸς
ἀπαιδεύτους
|
μὲν |
αὐτὴ
δύναται
καὶ
πρὸς
διαφθαρέντας |
[6] |
διάφραγμα
πελεκοειδεῖ
σχήματι,
καὶ
ἀνωτέρω
|
μὲν |
αὐτοῦ
κύκλον
βραχὺν
ἐχόμενον
τοῦ |
[6] |
πρὸς
τοὺς
μὴ
εἰδότας
ἄλλα
|
μὲν
|
αὐτῶν
εἶναι
τὰ
ὀνόματα
παρ´ |
[6] |
καὶ
ἄφθαρτος,
ἢ
ὡς
γενητὸς
|
μὲν |
ἄφθαρτος
δέ,
ἢ
ὡς
τὸ |
[6] |
καὶ
τῶν
πόνων
καιρὸν
μηδαμῶς
|
μὲν |
βαρούμενος
ὑπ´
αὐτῶν,
ἐπελαφρίζων
δὲ |
[6] |
δὲ
εἴποιμεν
ἂν
ὅτι
φωνὴ
|
μὲν |
βοῶντος
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ»
εἰσῆκται |
[6] |
Διὸ
λέγεται
παρὰ
τῷ
Παύλῳ·
|
μὲν |
γὰρ
διὰ
τοῦ
πνεύματος
δίδοται |
[6] |
ὃ
ἀποδεδώκαμεν,
ὄρος»
δυναμένοις.
Τοῖς
|
μὲν |
γὰρ
ἔτι
κάτω
τυγχάνουσι
καὶ
|
[6] |
πάντ´
ἐν
ἑαυτῷ
περιέχον.
Διήκει
|
μὲν |
γὰρ
ἡ
ἐπισκοπὴ
καὶ
ἡ |
[6] |
γραμμάτων,
ἅπερ
οὐκ
ἔγραψαν.
Ὁ
|
μὲν |
γὰρ
Ἰεζεκιὴλ
κεφαλίδα
λαμβάνει
βιβλίου» |
[6] |
ἡμεῖς
ἴσμεν,
οὐ
σαφηνίζει.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
μελῶν,
σύμφαμεν
αὐτῷ
προσυπακούοντες |
[6] |
ὀνομαστὸς
δὲ
διαστολῆς
δεῖται.
Εἰ
|
μὲν |
γάρ,
ὅτι
οὐδὲν
τῶν
ἐν |
[6] |
καὶ
ἡ
προκειμένη
λέξις.
~Τὸ
|
μὲν |
γὰρ
χρῆσθαι
προφητῶν
λόγοις
ἡμῶν |
[6] |
ἀλλὰ
μόνῳ
πιστεύειν
ἑαυτῷ.
Ταῦτα
|
μέν |
γε
ἐστὶν
ἄντικρυς
ἀνθρώπου
γόητος, |
[6] |
ἦν
ἐξ
Ἀρκαδίας·
ἀλλ´
ἐκεῖνοι
|
μὲν |
γελωτοποιεῖν
θέλοντες
τοιαῦτα
συνέταττον,
οὐ |
[6] |
Κέλσος
φησίν·
Ἐγὼ
δὲ
περὶ
|
μὲν |
γενέσεως
κόσμου
καὶ
φθορᾶς,
ἢ |
[6] |
ἀρχοντικὰς
μορφὰς
ἐπανερχομένων,
ὥστε
τινὰς
|
μὲν |
γίνεσθαι
λέοντας
ἄλλους
δὲ
ταύρους |
[6] |
τὰς
τῶν
προφητῶν
λέξεις,
τοῦ
|
μὲν
|
Δαυῒδ
λέγοντος·
Σὺ
δὲ
ὁ |
[6] |
τὸ
ἀληθινὸν
φῶς
ἐπίσταται,
τίνι
|
μὲν |
δεικτέον
ἔσται
τὰς
μαρμαρυγὰς
τίνι |
[6] |
ποὺ
ἐν
τοῖς
Νόμοις·
Ὁ
|
μὲν |
δὴ
θεός,
ὥσπερ
καὶ
ὁ |
[6] |
ἐσέμνυνεν,
ἀναγκασθῇ
παραδέξασθαι
ὅτι
ὁ
|
μὲν
|
δημιουργὸς
τοῦδε
τοῦ
παντὸς
υἱός |
[6] |
καὶ
κεκοσμημένος»
ἐστὶν
ὁ
κεκοσμημένος
|
μὲν
|
διὰ
τὸ
πορεύεσθαι
ἐν
μεγάλοις» |
[6] |
μηδὲ
δυναμένοις
αὐτὸν
ὁρᾶν
πῇ
|
μὲν |
διὰ
τὸν
μιασμὸν
τοῦ
νοῦ, |
[6] |
ὁ
σωτὴρ
ἡμῶν
οὐ
μετέχει
|
μὲν |
δικαιοσύνης,
δικαιοσύνη»
δὲ
ὢν
μετέχεται |
[6] |
εἰς
τὸν
Ὠγηνὸν
ἐμπέσωσι,
τούτους
|
μὲν |
εἶναι
νενικημένους,
τοὺς
δ´
ἐξώσαντας |
[6] |
καὶ
αὐτοὶ
ὁμολογοῦσιν,
ᾠήθησαν
ἄλλον
|
μὲν |
εἶναι
τὸν
Ἰαὼ
ἕτερον
δὲ |
[6] |
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν,
ἄλλην
|
μὲν |
εἶναι
φησάντων
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν |
[6] |
πρὸς
τὰ
Πλάτωνι
οὐκ
ἀπιθάνως
|
μὲν |
εἰρημένα,
οὐ
μὴν
καὶ
διαθέντα
|
[6] |
καὶ
διδασκαλίᾳ
ὑγιεῖ.
Καὶ
ταῦτα
|
μὲν |
εἰς
τό·
πῶς
μὲν
ὁ |
[6] |
ἂν
εἶχε
τὸ
ἐὰν
οἵδε
|
μὲν |
εἰσηγῶνται
τόνδε,
ἄλλοι
δὲ
ἄλλον, |
[6] |
περὶ
τούτου
βραχέα
διαλεχθῶμεν,
πότερον
|
μὲν |
εἶχέ
τι
Πλάτων
σεμνότερον
ὧν |
[6] |
ἐν
ταῖς
θείαις
γραφαῖς
ὅπου
|
μὲν |
ἐκ
προσώπου
θεοῦ
τὸ
Ἐγὼ |
[6] |
τὰ
κατ´
αὐτοῦ
λέγων,
τίνα
|
μὲν |
ἐκφεύγουσι
τῶν
ἐγκλημάτων
τίσι
δὲ |
[6] |
υἱὸν
πέμπει.
Ἀλλ´
ἔοικε
νῦν
|
μὲν |
ἑκὼν
ἐπιλελῆσθαι
τοῦ
φάσκοντος
λόγου
|
[6] |
πάντων
τούτων
κρείσσων
Ἰησοῦς
ὅτι
|
μὲν |
ἐλάλει»
τὸν
τοῦ
θεοῦ
λόγον |
[6] |
παρθένου.
Ψυχὴ
δὲ
ζῶσα
τάχα
|
μὲν |
ἐν
ἀπορρήτοις
λέλεκται
παρά
τισι |
[6] |
ἐκτίθεταί
γε
Ἡρακλείτου
λέξεις,
μίαν
|
μέν, |
ἐν
ᾗ
φησιν·
Ἦθος
γὰρ |
[6] |
χρωμένων
αὐτῇ
ἐπιδεδήμηκε.
Καὶ
Αἰγύπτιοι
|
μὲν |
ἐν
μὲν
τοῖς
ἀνωτέρω
καὶ |
[6] |
πλεῖστα
ὅσα
τερατευσαμένου
καὶ
δείξαντος
|
μὲν |
ἐν
πανηγύρει
Ἑλλήνων
ἐλεφάντινον
τὸν |
[6] |
μακαρίων·
καὶ
ὅρα
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
ἐν
Πλάτωνι
περὶ
τούτου
ἀλήθεια |
[6] |
πρὸς
ταῦτα
δὲ
φήσομεν
καθῆσθαι
|
μὲν |
ἐν
σκότῳ
καὶ
ἱδρῦσθαι
ἐν |
[6] |
παρακούσας
εἶπε
καὶ
τό·
Εἰ
|
μὲν |
ἐναντίος
τις
ἦν
τῷ
μεγάλῳ
|
[6] |
καὶ
τοῦ
Φαίδρου,
ὡς
τούτων
|
μὲν |
ἐνθέως
εἰρημένων,
οὐδὲν
δὲ
τοιοῦτον |
[6] |
συγκειμένου
ἐκ
δύο
κύκλων,
τοῦ
|
μὲν |
ἐξωτέρου
ξανθοῦ
τοῦ
δὲ
ἐνδοτέρω |
[6] |
κήρυγμα
παρρησίαν
ἔχειν,
διδάσκον
κολάζεσθαι
|
μὲν
|
ἐπὶ
ταῖς
κατὰ
κακίαν
πράξεσι |
[6] |
αὐτοῦ
τοῖς
δόγμασιν·
ἅτινα
εἰ
|
μὲν |
ἐσεμνολόγει,
τάχα
πιθανώτερα
ἦν·
ἐπεὶ |
[6] |
ἐν
τούτοις
γὰρ
ἐν
οἷς
|
μέν |
ἐστι
σφόδρα
κεχυμένη
ἡ
κακία
|
[6] |
τοῦ
ἐναντίου.
Ἐχρῆν
δὲ
τὸν
|
μὲν |
ἕτερον
τῶν
ἄκρων
καὶ
βέλτιστον |
[6] |
θείου
νόμου
τιμωρός,
ἧς
ὁ
|
μὲν |
εὐδαιμονήσειν
μέλλων
ἐχόμενος
ξυνέπεται
ταπεινὸς |
[6] |
χώρας
ἐκείνῳ
τυγχάνων,
ἐπεὶ
ὁ
|
μὲν |
ἔφασκεν
αὑτὸν
εἶναι
δύναμιν
θεοῦ |
[6] |
ὁ
τεχνίτης
βούλεται,
δεκτικήν,
ὁτὲ
|
μὲν |
ἔχειν
ποιότητα,
καθ´
ἣν
λέγεται |
[6] |
τῷ
Κέλσῳ
ἐπλανῶντο,
ὡς
σεμνοὺς
|
μὲν |
ἔχοντες
περιβόλους
τῶν
νομιζομένων
ἱερῶν |
[6] |
στρατείαν
στρατείᾳ
παραταττομένην,
καὶ
τῆς
|
μὲν |
ἡγεμόνα
Κρόνον
διδόναι
τῆς
ἑτέρας |
[6] |
τὴν
διαφορὰν
αὐτῶν.
Καὶ
ὅπου
|
μὲν |
ᾔδει
ὀνόματα
εἰπεῖν
αἱρέσεων,
οὐκ |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
αὐτίκα
ἀπολουμένους.
Τοῦτο
|
μὲν |
ἤδη
καὶ
ὡς
μαντικὸς
λέγει |
[6] |
δημιουργόν.
Περὶ
δὲ
τοῦ
μιᾷ
|
μὲν |
ἡμέρᾳ
γεγονέναι
τὸ
φῶς»
δευτέρᾳ
|
[6] |
τόδε
ἢ
τόδε,
καὶ
μιᾷ
|
μὲν |
ἡμέρᾳ
τοσόνδε
τεκταινόμενος
τῇ
δευτέρᾳ |
[6] |
ἐξ
ἐπιγενήματος
ἀγαθόν·
ὅπερ
τῷ
|
μέν, |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
τὸν
ζῶντα |
[6] |
ἀσημοτάτης
ἀλλὰ
ἀπὸ
βιβλίων
πῇ
|
μὲν |
ἰουδαϊκῶν
καὶ
ἐν
ταῖς
συναγωγαῖς |
[6] |
κύκλους
ἐπὶ
κύκλοις
λέγειν
τάχα
|
μὲν |
καὶ
τῆς
προειρημένης
ἐστὶν
αἱρέσεως, |
[6] |
εἰρῆσθαι
πρῶτον
ἐπιστησάτω
καὶ
ἑκάστῳ
|
μὲν |
καὶ
τῷ
δέ·
Ἔταξε
τὰ |
[6] |
τὸν
Κέλσον
ἐπαποροῦντα
εἰρηκέναι·
Πῶς
|
μὲν |
κακὰ
ὁ
θεὸς
ἐποίει;
Ἢ |
[6] |
αὐτοῦ
ταῦτ´
ἔστιν
ἔργα,
πῶς
|
μὲν |
κακὰ
ὁ
θεὸς
ἐποίει;
Πῶς |
[6] |
ἡμῖν
λεκτέον
πρὸς
τό·
Πῶς
|
μὲν |
κακὰ
ὁ
θεὸς
ἐποίει;
Πῶς |
[6] |
αὐτοῦ
ταῦτ´
ἔστιν
ἔργα,
πῶς
|
μὲν
|
κακὰ
ὁ
θεὸς
ἐποίει;
Πῶς |
[6] |
ψυχῆς
καὶ
σώματος,
ἵνα
τὸ
|
μὲν |
κατ´
εἰκόνα»
τὸ
κρεῖττον
ᾖ |
[6] |
γῆν
καὶ
ἀπὸ
γῆς
Κέλσος
|
μὲν |
κατὰ
Πλάτωνά
φησι
γίνεσθαι
διὰ |
[6] |
τῶν
υἱῶν
Ἰσραὴλ
ἀναγεγραμμένα,
ποῖαι
|
μὲν |
κατὰ
τὰ
ἀνατολικὰ
τεταγμέναι
εἰσὶ |
[6] |
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων,
τὴν
|
μὲν |
κατὰ
τὴν
ἐνσωμάτωσιν
οἰκονομίαν
νῦν |
[6] |
καὶ
διὰ
ξύλου
ζωή,
θάνατος
|
μὲν |
κατὰ
τὸν
Ἀδὰμ
ζωὴ
δὲ |
[6] |
καὶ
ἐν
τούτοις
ὅτι,
ἐὰν
|
μὲν |
κατηγορεῖν
θέλῃ
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὡς |
[6] |
λεοντοειδῆ.
Πάλιν
τ´
αὖ
ὁ
|
μὲν |
Κέλσος
ἔφασκε
τὸν
ἑξῆς
καὶ |
[6] |
εἶναι
αὐτὸν
Ἐραθαώθ.
Εἶθ´
ὁ
|
μὲν |
Κέλσος
τὸν
ἕβδομον
ἔφασκεν
ὄνου |
[6] |
εἶναι
τὸν
ἀρκοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ
|
μὲν |
Κέλσος
τὸν
ἕκτον
κυνὸς
πρόσωπον |
[6] |
εἶναι
τὸν
ἀετοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ
|
μὲν |
Κέλσος
τὸν
πέμπτον
ἔφασκεν
εἶναι |
[6] |
δρακοντοειδῆ.
Πάλιν
τε
αὖ
ὁ
|
μὲν |
Κέλσος
τὸν
τέταρτον
ἀετοῦ
ἔφασκεν |
[6] |
εἶναι
τὸν
ταυροειδῆ.
Εἶτα
ὁ
|
μὲν |
Κέλσος
τρίτον
ἀμφίβιόν
τινα
καὶ |
[6] |
ἀποστεῖλαι
τὴν
οἰκουμένην.
Ἀλλ´
ὁ
|
μὲν |
κωμῳδὸς
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
γελωτοποιῶν |
[6] |
πόλεμον
αἰνίττεσθαι
τοὺς
παλαιούς,
Ἡράκλειτον
|
μὲν |
λέγοντα
ὧδε·
Εἰδέναι
δὲ
χρὴ |
[6] |
ὁ
Κέλσος
ὅτι,
ἐὰν
οἵδε
|
μέν— |
λέγων
Χριστιανούς—
εἰσηγῶνται
τόνδε,
ἄλλοι |
[6] |
μὴ
παραμυθησάμενος,
τίνα
τρόπον
ἐκεῖνα
|
μὲν |
λόγου
ἔχεται
κρείττονος
ταῦτα
δέ |
[6] |
τὸ
σημαινόμενον
καί
φημι·
εἰ
|
μὲν |
λόγῳ
τῷ
ἐν
ἡμῖν,
εἴτε |
[6] |
γραφῶν
διακρίναντες,
πάντ´
ἔφυραν·
ἀπὸ
|
μὲν |
μαγείας
τὸν
Ἰαλδαβαὼθ
λαβόντες
καὶ |
[6] |
ὁ
θεὸς
καθ´
ἡμᾶς
τῷ
|
μὲν |
μὴ
εἶναι
σῶμα
ἀόρατός
ἐστιν· |
[6] |
ψυχῆς
τῶν
ἀνθρώπων
τυγχανούσης,
ἡ
|
μὲν |
νομιζομένη
ἀπειλὴ
ἐπιστρέφειν
βούλεται
τοὺς |
[6] |
ταῦτα
μὲν
εἰς
τό·
πῶς
|
μὲν |
ὁ
θεὸς
κακὰ
ἐποίει;
~Εἰς |
[6] |
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἆρ´
οὖν
τούτων
|
μὲν |
ὁ
Κέλσος
ἤκουεν,
ἐπεὶ
ᾤετο |
[6] |
βλεπόμενα»
Οὗτος
δὲ
καὶ
πρόσκαιρα»
|
μὲν |
οἶδε
τὰ
αἰσθητὰ
καὶ
βλεπόμενα» |
[6] |
καὶ
ἀληθῶς
ἐστιν
ὄν·
ἓν
|
μὲν |
ὄνομα,
δεύτερον
δὲ
λόγος,
τὸ |
[6] |
πείθειν
καὶ
νουθετεῖν
ἀδυνατεῖ;
προείρηται
|
μὲν |
ὅτι
πᾶσιν
ἄν,
εἴπερ
ἔγκλημά |
[6] |
τὸ
τῆς
σοφίας
κεφάλαιον,
ἡμεῖς
|
μὲν |
οὐ
διαβεβαιούμεθα,
οὐδὲ
γὰρ
ἱστορήσαμεν |
[6] |
θεοῦ
γεγραμμένα
παρ´
ἡμῖν
τούτων
|
μὲν |
οὐδὲν
παρέθετο
ὡς
οὐδὲ
τῆς |
[6] |
μαγικῆς
γοητείας
καὶ
προσάπτων
τάχα
|
μὲν |
οὐδενὶ
τῷ
μὴ
εἶναι
τοὺς |
[6] |
δ´
ἄν
τις
ὅτι
νουθετεῖν
|
μὲν |
οὐκ
ἀδυνατεῖ
ὁ
θεός,
νουθετεῖ |
[6] |
ᾗ
φησιν·
Ἦθος
γὰρ
ἀνθρώπειον
|
μὲν |
οὐκ
ἔχει
γνώμας,
θεῖον
δὲ |
[6] |
ἐγὼ
νενίκηκα
τὸν
κόσμον»
Εἰ
|
μὲν
|
οὖν
ἀκούει
τις
τοῦ
ὑπεξάγει |
[6] |
περὶ
Ἰησοῦ
παραδόξων.
Πρὸς
τόδε
|
μὲν |
οὖν
διὰ
πλειόνων
ἐν
τοῖς |
[6] |
φύσις,
συνθεῖναι
λῆρον
βαθύν.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
εἰρήκει
τὸν
δοκοῦντα
αὐτῷ |
[6] |
κινδυνεύω
ταύτην
εἶναι
σοφός.
Ἃ
|
μὲν |
οὖν
ἐκτίθεται
ὁ
Κέλσος
ταῦτά |
[6] |
θεοῦ
φυτευόμενον
ὑπ´
αὐτοῦ.
Πολλάκις
|
μὲν
|
οὖν
ἐχλεύασεν
ὁ
Κέλσος
ἣν |
[6] |
πλήρης
χάριτος
καὶ
ἀληθείας.
Κέλσος
|
μὲν |
οὖν
ἰδιωτικώτερον
ἀνέπλασεν
ἃ
οἴεται |
[6] |
μου
τῶν
ὀφθαλμῶν
προβάλλεις.
Κέλσος
|
μὲν |
οὖν
καὶ
οἱ
παραπλήσιοι
αὐτῷ |
[6] |
οἷς
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο.
Ὁ
|
μὲν
|
οὖν
Κέλσος
ἔλεγε
τὸν
πρῶτον |
[6] |
ξύλῳ
καὶ
τῆς
ζωῆς.
Ὁ
|
μὲν
|
οὖν
Κέλσος
οὐκ
ἠθέλησε
τὰς |
[6] |
πατέρα
αὐτοῦ
καὶ
θεόν.
~Ὁ
|
μὲν |
οὖν
Κέλσος
περὶ
θεοῦ
φησιν |
[6] |
οὔτε
χειρουργεῖν
οὔτε
κελεύειν.
Ὁ
|
μὲν |
οὖν
Κέλσος
φησὶν
ὅτι
οὐ |
[6] |
πᾶσαν
ἀποστεῖλαι
τὴν
οἰκουμένην.
Ὁ
|
μὲν |
οὖν
κωμῳδὸς
γελωτοποιῶν
τὸν
Δία |
[6] |
τὰς
κατὰ
τῶν
Ὀφιανῶν;
Πάλαι
|
μὲν |
οὖν
ὁ
τὴν
εὐτέλειαν
ἀγαπήσας |
[6] |
καὶ
ὑπὸ
φύσεως
διοικουμένων.
Πάντα
|
μὲν |
οὖν
οἱ
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς |
[6] |
ὑπάρξεις
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
Ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
ὀλίγα
ἀποτετολμημένως
καὶ
παρακεκινδυνευμένως |
[6] |
εἶναι
ποιητὴν
τὸν
θεόν.
Ἐχέτω
|
μὲν |
οὖν
ὅπως
ποτὲ
ἔχει
τὰ |
[6] |
παθῶν
ἐμποδιζομένου
βλέπειν
ἀλήθειαν;
Χριστιανοὶ
|
μὲν |
οὖν
οὐδαμῶς
νομίζουσι
πηροῦσθαι
ὑπὸ |
[6] |
Σατανᾶν
ὀνομάζοντες
τὸν
αὐτόν.
Ἄλλως
|
μὲν |
οὖν
παντελῶς
θνητὰ
ταῦτα
καὶ |
[6] |
τῆς
ὑγιεινῆς
διαίτης
προνοησαμένους.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
προέκειτο
περὶ
μαγείας
νῦν |
[6] |
τῷ
παρὰ
Πλάτωνι
λόγῳ.
Πλάτων
|
μὲν |
οὖν
τὸ
τρίτον
φησὶν
εἴδωλον. |
[6] |
ἡ
κοσμογένεια
μάλα
εὐηθική.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
τὸν
φαινόμενον
αὐτῷ
τρόπον |
[6] |
καὶ
περιειληφυῖα
τὰ
περιεχόμενα.
Κατὰ
|
μὲν |
οὖν
τοὺς
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς, |
[6] |
μόνον
ὃν
ὀμνύουσιν
οὐρανόν.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τῶν
ἕτερον
ἐπαγγελλομένων
θεὸν |
[6] |
Χριστοῦ,
ἐλαίῳ
ἀγαλλιάσεως»
Ἀλλ´
ἐκεῖνος
|
μὲν |
οὖν
ὑπὲρ
τοὺς
μετόχους»
αὐτοῦ |
[6] |
Ζητητέον
δὲ
καί,
εἰ
οὐσίαν
|
μὲν |
οὐσιῶν
λεκτέον
καὶ
ἰδέαν
ἰδεῶν |
[6] |
πάλιν
δ´
αὖ
οὐχὶ
Ἕλληνας
|
μὲν |
οὐχὶ
δὲ
καὶ
βαρβάρους,
πολὺ |
[6] |
φωτὸς
καὶ
σκότους
ἐν
φωτὶ
|
μὲν |
παντὶ
τρόπῳ
ἵστασθαι
προαιρούμεθα,
τῷ |
[6] |
τοῦτο
δὲ
λέγομεν
ὅτι
τοῦ
|
μὲν |
παντὸς
κόσμου,
συνεστῶτος
ἐξ
οὐρανοῦ
|
[6] |
τε
αὖ
ὁ
Κέλσος
τάχα
|
μὲν |
παρακούσας
τοῦ
Τὸ
γὰρ
στόμα |
[6] |
τοὺς
παρ´
ἡμῖν
σοφούς,
Μωϋσέα
|
μὲν |
πάσῃ
Αἰγυπτίων
σοφίᾳ»
Δανιὴλ
δὲ |
[6] |
τῶν
Στωϊκῶν
πνεῦμα·
καὶ
πάντα
|
μὲν |
περιέχει
τὰ
προνοούμενα
ἡ
πρόνοια |
[6] |
οὕτω
δὲ
καὶ
ἀπ´
ἄλλων
|
μὲν |
Πέρσαι
ἀπ´
ἄλλων
δὲ
Ἰνδοὶ |
[6] |
γραψάντων.
Ἔστι
γοῦν
ἰδεῖν
τὸν
|
μὲν |
Πλάτωνα
ἐν
χερσὶ
τῶν
δοκούντων |
[6] |
πρὸς
ταῦτά
φημι
ὅτι
περὶ
|
μὲν |
Πλάτωνος
Ἀρίστανδρος
οἶμαι
ἀνέγραψεν
ὡς |
[6] |
ἐναργείας
ὁρμώμενοι
ταῦτα
φήσομεν·
εἰ
|
μὲν |
πλείους
ἦσαν
ὁμοίως
τῷ
Ἰησοῦ |
[6] |
μίγνυται·
ἥτις
δυσφημία
παραλόγως
πάλαι
|
μὲν |
πλείστων
ὅσων
ἐκράτει
πείθουσα
τοὺς
|
[6] |
καὶ
δεόντως
αὐτοῖς
χρώμενον
πάντα
|
μὲν |
ποιεῖν
πρὸς
τὸ
πείθειν,
μὴ |
[6] |
δὲ
ἡμᾶς
ἡ
Κέλσου
νομιζομένη
|
μὲν |
πολυμάθεια,
μᾶλλον
δ´
οὖσα
περιεργία |
[6] |
τῆς
κοσμοποιΐας
ἡμερῶν,
ὧν
τινὲς
|
μὲν |
πρὶν
φῶς
καὶ
οὐρανὸν
γενέσθαι |
[6] |
ἐνετείλατο
καὶ
ἐκτίσθησαν»
λέγοντες
τὸν
|
μὲν |
προσεχῶς
δημιουργὸν
εἶναι
τὸν
υἱὸν |
[6] |
πληροῦν
ἐν
Ἱερουσαλήμ»
Ἢ
ἐὰν
|
μὲν |
προφήτης
λέγῃ·
Εἴδομεν
αὐτόν,
καὶ |
[6] |
εἰς
τοὺς
πολλούς»
καὶ
τίνα
|
μὲν |
ῥητὰ»
τίνα
δὲ
οὐ
τοιαῦτα. |
[6] |
Ἰησοῦν
Χριστὸν
ἀναφέρεσθαι;
Καὶ
εἰ
|
μὲν |
σαφῶς
ἦν
ἀπὸ
τῶν
εὐαγγελίων |
[6] |
τῆς
ζωῆς,
ἠκολούθησεν
ἄν,
εἰ
|
μὲν
|
σκυτοτόμος
ἦν,
λέγεσθαί
τινα
περὶ |
[6] |
λόγος
ἡμᾶς
ἐπὶ
διαλεκτικήν,
ὅπου
|
μὲν |
Σολομῶντος
λέγοντος·
Παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος |
[6] |
σωματικὰ
καὶ
τὰ
ἐκτός,
τὰ
|
μὲν |
συμβαλλόμενα
εἰς
τὸν
κατὰ
φύσιν
|
[6] |
εἰς
τοσοῦτον
μίασμα
ἐμβαλεῖν·
οὕτως
|
μέν |
τ´
ἂν
οὐδ´
ἠπιστεῖτο,
εἰ |
[6] |
ἐλάμβανον
χάριτι
θεοῦ
νοημάτων,
τίνα
|
μὲν |
τὰ
γραπτέα»
καὶ
πῶς
γραπτέα» |
[6] |
ἀλλὰ
τῇ
ἰδιωτείᾳ
τῶν
προθεμένων
|
μὲν |
τὰ
κρείττονα
διὰ
δὲ
τὸν |
[6] |
προκειμένῃ
συντάξει.
Κακὰ
τοίνυν,
εἰ
|
μὲν |
τὰ
κυρίως
οὕτως
ὀνομαζόμενα
ἐξακούοι |
[6] |
πλείονα
παραθέμενος
παραστῆσαι
ὅτι
ἴσμεν
|
μὲν |
τὰ
τῶν
ἀπατεώνων,
ἀρνούμεθα
δὲ |
[6] |
εἰσι
τὰ
ἤθη.
Ἀλλὰ
ταῦτα
|
μὲν |
ταύτῃ.
~Ἐπεὶ
δ´
ἑξῆς
ἐξευτελίσαι |
[6] |
ἔτι
τυγχάνειν
αὐτοῦ;
Ἀλλὰ
ταῦτα
|
μὲν |
ταύτῃ.
~Ἴδωμεν
δὲ
καὶ
τὰ |
[6] |
εἶναι
τὸν
θεόν.
Καὶ
ταῦτα
|
μὲν |
ταύτῃ.
~Ἴδωμεν
δὲ
καὶ
τὴν |
[6] |
αὐτὸν
περιβάλῃ
περιστάσεσι
βαρυτάταις,
πρώτῃ
|
μὲν |
τῇ
κατὰ
πάντων
τῶν
ὑπαρχόντων |
[6] |
τὸ
δὲ
πνεῦμα
ζωοποιεῖ»
γράμμα»
|
μὲν |
τὴν
αἰσθητὴν
ὠνόμασεν
ἐκδοχὴν
τῶν |
[6] |
πρωτότοκον
θεὸν
λόγον.
~Εἶτα
ἐὰν
|
μὲν |
τὴν
αὐτὴν
ἀρετὴν
λέγοντες
ἀνθρώπου
|
[6] |
Ἡμεῖς
δέ
φαμεν
ὅτι
κακὰ
|
μέν, |
τὴν
κακίαν
καὶ
τὰς
ἀπ´ |
[6] |
μὴ
ἐπιμελῶς
αὐτὴν
νοήσας
βούλεται
|
μὲν |
τὴν
παρ´
ἡμῖν
κακολογεῖν,
οἴεται |
[6] |
καὶ
ἀμοιβαίας
φωνάς,
ὡς
τοῦ
|
μὲν |
τὴν
σφραγῖδα
περιτιθέντος
καλουμένου
πατρός, |
[6] |
ῥομβοειδές,
σοφίας
πρόνοια»
καὶ
ἔνδον
|
μὲν |
τῆς
κοινῆς
αὐτῶν
τομῆς
σοφίας |
[6] |
τὸ
ζῷον
ἀναγεγράφθαι
τοῦτο,
ἔχον
|
μέν |
τι
ἀποδεκτὸν
τὸ
μαρυκᾶσθαι,
ἔχον |
[6] |
δεῖ.
~Οὐκοῦν
κατὰ
ταῦτα
ἡ
|
μέν |
τις
θεία
σοφία
ἐστίν,
ἡ
|
[6] |
τοῦ
σκότου
πράττειν
βουλόμενοι
σβεννύουσι
|
μὲν |
τὸ
φῶς,
ἕκαστος
δὲ
τῇ |
[6] |
Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
λέγει
ἁρμόζοντα
|
μὲν |
τοῖς
ἀναπλάσασι
τούς
τε
λεοντοειδεῖς |
[6] |
ἐπιδεδήμηκε.
Καὶ
Αἰγύπτιοι
μὲν
ἐν
|
μὲν |
τοῖς
ἀνωτέρω
καὶ
παρὰ
τῷ
|
[6] |
τῆς
εἰκόνος
αὐτοῦ»
ὅτι
εἰκὼν»
|
μὲν |
τοῦ
θεοῦ»
ὁ
πρωτότοκος
πάσης |
[6] |
ἐν
ἀνθρώποις
γίνεσθαι,
ὥστε
τὴν
|
μὲν |
τοῦ
καλοῦ
ἀκρότητα
εἶναι
ἐν |
[6] |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ἀκρότητας,
τὴν
|
μὲν |
τοῦ
καλοῦ
τὴν
δὲ
τοῦ |
[6] |
τοῦ
ἀπαλλαττομένου
σώματος
ἐφισταμένων,
τῶν
|
μὲν |
τοῦ
φωτὸς
ἑτέρων
δὲ
τῶν |
[6] |
ὕφος
ἀποδεῖξαι
τῆς
γραφῆς,
αἰτιωμένης
|
μὲν |
τοὺς
ἁμαρτάνοντας
ἀποδεχομένης
δὲ
τοὺς |
[6] |
ἂν
ἀβασάνιστον
καὶ
τὸ
μακαρίζεσθαι
|
μὲν |
τοὺς
πτωχοὺς
ὑπὸ
τοῦ
Ἰησοῦ |
[6] |
συνιέντες
τῶν
λόγων
αὐτῶν
οἰκειωθῶσι
|
μὲν |
τῷ
κρείττονι,
φυλάξωνται
δὲ
ἀπὸ |
[6] |
τοῖς
ἀψύχοις
προσλαλεῖν
καὶ
περὶ
|
μὲν
|
ὑγείας
τὸ
ἀσθενὲς
ἐπικαλουμένους
περὶ |
[6] |
τῶν
τοιούτων
καὶ
ὁτιοῦν,
πολλάκις
|
μὲν |
ὑπ´
ἐμοῦ
καὶ
πρότερον
λεχθείς, |
[6] |
ἐκείνων
μαθεῖν,
δι´
ὧν
ἐβουλήθησαν
|
μὲν |
ὑπάγειν
ἀνθρώπους
ἑαυτῶν
τῇ
διδασκαλίᾳ |
[6] |
πάλιν
τοῦτον
λοιδορεῖς;
Ἀλλ´
ὅταν
|
μὲν |
ὑπὸ
τούτων
βιάζῃ,
τὸν
αὐτὸν
|
[6] |
τῶν
ἑπτὰ
ἀρχόντων
δαιμόνων,
μηδαμῶς
|
μὲν |
ὑπὸ
Χριστιανῶν
ὀνομαζομένων
οἶμαι
δ´ |
[6] |
εἰς
οὐδὲν
λογισθήσεται.
Καὶ
γυμνάσιον
|
μέν |
φαμεν
εἶναι
τῆς
ψυχῆς
τὴν |
[6] |
τῷ
ὀνόματι.
Εὕρομεν
δὲ
ὅπου
|
μὲν |
Φάραγγα
υἱοῦ
Ἐννὸμ»
ὀνομαζομένην
ἐν |
[6] |
θείας
σοφίας.
~Καίτοι
γε
ἄλλους
|
μέν |
φησιν
ἀπαιδευτοτάτους
εἶναι
καὶ
ἀνδράποδα |
[6] |
πρεσβυτέρους
τῆς
ἡμετέρας
δόξης—
οὐδὲν
|
μὲν
|
χρηστὸν
ὑπισχνεῖσθαι
πάντα
δ´
ἐπ´ |
[6] |
χρή
γε
τολμήσαντα
εἰπεῖν,
ὀλίγους
|
μὲν |
ὤνησεν,
εἴ
γε
ὤνησεν,
ἡ |
[6] |
ἐπιστάμενοι
τὸ
πρῶτον
ἀγαθὸν
ἔγραψαν
|
μέν, |
ὡς
θεοῦ
ἑαυτὸν
ἐμφανίζοντος
τοῖς |
[6] |
ἵστασθαι
οὐ
πρὸς
ἃ
μὴ
|
οἴδαμεν |
αὐτῶν
ὡς
ὁ
Κέλσος
ἀλλὰ |
[6] |
Ἀντίχριστος
ἔρχεται»
καὶ
οὐδὲν
ἧττον
|
μεμαθήκαμεν |
ὅτι
ἀντίχριστοι
πολλοί»
εἰσιν
ἐν |
[6] |
τῷ
ἑβραϊκῷ
ἀντὶ
τοῦ
Φάραγξ
|
μεμαθήκαμεν |
ὅτι
κατὰ
τοῦ
αὐτοῦ
ὑποκειμένου
|
[6] |
κρειττόνως
εἰρημένα
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν
|
μεμαθήκαμεν, |
σαφηνίσαντος
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
τῶν |
[6] |
μαγείας
νῦν
ἡμῖν
διαλαβεῖν,
κἂν
|
προσεθήκαμεν |
οἷς
ἀνωτέρω
περὶ
αὐτῆς
εἰρήκαμεν |
[6] |
τὰ
ἀνάλογον
αὐτοῖς,
ἅτινα
ἡμεῖς
|
προσεθήκαμεν, |
τοιαῦτά
φησιν
ὁ
Κέλσος·
Οἱ |
[6] |
ἐνεστηκυίας
πρὸς
τὸν
Κέλσον
συντάξεως
|
πεποιήκαμεν, |
ἀπὸ
τῆς
πρὸ
πλειόνων
ἐτῶν |
[6] |
αὐτάς·
ἡμεῖς
δὲ
καὶ
τοῦτο
|
πεποιήκαμεν, |
ἵνα
τὸ
τῆς
ἀτελέστου
τελετῆς |
[6] |
προσεθήκαμεν
οἷς
ἀνωτέρω
περὶ
αὐτῆς
|
εἰρήκαμεν |
εἰς
τοῦτο
ὀλίγα·
ἐπεὶ
δὲ |
[6] |
τοῖς
πραγματευθεῖσιν
εἰς
τὴν
Γένεσιν
|
εἰρήκαμεν· |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
δὲ |
[6] |
αὐτοῦ
καὶ
μαθεῖν.
Ἀλλ´
ὡς
|
ἀποδεδώκαμεν, |
καὶ
ὁ
υἱὸς
δυσθεώρητος,
ἅτε |
[6] |
ἀκολουθεῖν
αὐτῷ
εἰς
ὑψηλόν»
ὃ
|
ἀποδεδώκαμεν, |
ὄρος»
δυναμένοις.
Τοῖς
μὲν
γὰρ |
[6] |
καὶ
Χριστόν
ποτε
κατὰ
σάρκα
|
ἐγνώκαμεν, |
ἀλλὰ
νῦν
οὐκέτι
γινώσκομεν.
Σὰρξ» |
[6] |
ὁ
βραχίων
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
|
Ἀνηγγείλαμεν |
ἐναντίον
αὐτοῦ
ὡς
παιδίον,
ὡς |
[6] |
δημιουργῷ
τὸ
πνεῦμα
ἀπαιτεῖ
αὐτὸ
|
ἀκηκόαμεν |
πώποτε.
Εἶθ´
ἑξῆς
τοιούτοις
ἀσεβέσι |
[6] |
μὲν
οὐ
διαβεβαιούμεθα,
οὐδὲ
γὰρ
|
ἱστορήσαμεν |
τὸ
τοιοῦτον·
Κέλσος
δ´
ἂν
|
[6] |
εὐαγγελίῳ
γεγραμμένην
ὡς
κολαστήριον
εὑρόντες,
|
ἐζητήσαμεν, |
εἴ
που
τῶν
παλαιῶν
γραμμάτων
|
[6] |
λόγον
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
|
ἀπηντήσαμεν. |
Ὅμως
μέντοι
ἐβουλήθη
καὶ
τοῦτο |
[6] |
ἣν
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
|
ἀπηντήσαμεν, |
φησίν·
Εἰ
δ´
ἐβούλετο
πνεῦμα |
[6] |
ἐν
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
αἱρέσεων
|
ἠκούσαμεν |
γίνεσθαι.
Εἶτα
καὶ
ἀριθμὸν
ὁρίζει |
[6] |
μὴ
πονηρεύεσθε»
Καὶ
γὰρ
ὥσπερ
|
ἠκούσαμεν |
ὅτι
Ἀντίχριστος
ἔρχεται»
καὶ
οὐδὲν |
[6] |
θεὸν
κατὰ
τοῦ
πνεύματος
αὐτοῦ
|
φαμεν, |
ἀνεχομένου
τοῦ
ἀνωτέρω
θεοῦ,
δεδεῆσθαι
|
[6] |
καὶ
ἐν
ἀσθενείᾳ»
σῶμα
ψυχικόν»
|
φαμεν |
ἀνίστασθαι,
ὁποῖον
ἐσπάρη.
Ἀλλὰ
γὰρ |
[6] |
οὐδὲν
λογισθήσεται.
Καὶ
γυμνάσιον
μέν
|
φαμεν |
εἶναι
τῆς
ψυχῆς
τὴν
ἀνθρωπίνην |
[6] |
θείαν
ἐλπίδα
νοεῖσθαι
καὶ
καταλαμβάνεσθαί
|
φαμεν. |
Λέγομεν
δὲ
καὶ
οὐχ
οἷόν |
[6] |
ταῦτά
γε
οὐκ
ἐγκαλοῦντες
Πλάτωνί
|
φαμεν— |
ὁ
γὰρ
πολὺς
τῶν
ἀνθρώπων |
[6] |
ἐκκειμένην
λέξιν
τεθεικέναι.
Ἡμεῖς
δέ
|
φαμεν |
ὅτι
κακὰ
μέν,
τὴν
κακίαν |
[6] |
τὸ
Κέλσου
σύγγραμμα,
περὶ
μαγείας
|
φαμὲν |
ὅτι
ὁ
βουλόμενος
ἐξετάσαι,
πότερόν |
[6] |
πρὸς
πάντα
οὖν
τὸν
προσιόντα
|
φαμὲν |
ὅτι
πρῶτον
πίστευσον
ὃν
εἰσηγοῦμαί |
[6] |
ἀπὸ
θεοῦ
ἢ
υἱοῦ
θεοῦ.
|
Φαμὲν |
οὖν
ὅτι,
εἴπερ
τὸ
προκείμενόν |
[6] |
πάντων
ὀφθαλμοῖς
ἐπονειδιστότατα
κεκαλινδημένος,
οὐδέ
|
φαμεν· |
Ταύτῃ
καὶ
μᾶλλον
πίστευσον.
Εἰς |
[6] |
ἀλλ´
ἐκ
παρακουσματίων
φήσαντος
ὅτι
|
φαμὲν |
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις
σοφίαν
μωρίαν |
[6] |
νεκρῶν
αὐτῇ
σαρκὶ
καὶ
αἵματί
|
φαμεν |
τὸν
θεόν,
ὡς
ἐν
τοῖς
|
[6] |
Ἑλλήνων
μαθήματα·
ἡμεῖς
δὲ
ἀπαιδευτοτάτους
|
φαμὲν |
τοὺς
μὴ
αἰσχυνομένους
ἐν
τῷ |
[6] |
περὶ
αὐτοῦ
ἀληθείας
θεοσέβειαν
ἀσκήσαντάς
|
φαμεν |
ὑποκεῖσθαι
ταῖς
τῶν
ἁμαρτανόντων
κολάσεσιν. |
[6] |
πνεῦμα
τοῦ
ἐπὶ
πᾶσι
θεοῦ
|
φαμεν |
ὡς
ἐν
ἀλλοτρίοις
τοῖς
τῇδε |
[6] |
ἐκείνου
ἕνεκα
πάντα»
ἀπὸ
Πλάτωνος
|
εἰλήφαμεν, |
ἀλλὰ
τούτων
κρειττόνως
εἰρημένα
ἀπὸ |
[6] |
ἐπεγέγραπτο
σύνεσις»
Καὶ
ταῦτα
δὲ
|
παρειλήφαμεν |
εἰς
τὸν
κατὰ
Κέλσου
λόγον, |
[6] |
σαφηνίζει.
Εἰ
μὲν
γὰρ
μελῶν,
|
σύμφαμεν |
αὐτῷ
προσυπακούοντες
ὧν
ἴσμεν
σωματικῶς |
[6] |
ἡμεῖς
κατὰ
τὸ
φιλομαθὲς
ἡμῶν
|
περιτετεύχαμεν, |
ἐν
ᾧ
εὕρομεν
πλάσματα
ἀνθρώπων, |
[6] |
πανταχοῦ
ἐπαγγελλομένους
τι
εἰδέναι
ζητήσαντες,
|
περιτετεύχαμεν |
πρεσβεύοντι
τὰ
τοῦ
διαγράμματος.
~Ἐν |
[6] |
βαθὺν
τὰ
θεῖα
γράμματα,
κἂν
|
ἐπειράθημεν |
ἀνασκευάσαι
τὰς
φανείσας
ἐκείνῳ
πιθανότητας |
[6] |
τὰ
τοιαῦτα,
εἰ
καὶ
ἡμεῖς
|
ἐβουλήθημεν |
καὶ
ταῦτα
γνῶναι
καὶ
ἐκθέσθαι· |
[6] |
τοῦ
πρὸς
αὐτά,
οὔτε
διακόψαι
|
ἐβουλήθημεν |
ὑπὸ
τοῦ
μεγέθους
ἀναγκαζόμενοι
τοῦ |
[6] |
λελεγμένον,
οὗ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
|
ἐμνήσθημεν, |
περὶ
τοῦ
διακοσμήσαντος
τόδε
τὸ |
[6] |
ὅμοιον
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
ἂν
|
δυνηθείημεν |
ἀκοῦσαι
παρ´
αὐτοῦ
καὶ
μαθεῖν. |
[6] |
ὅμοιον
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
ἂν
|
δυνηθείημεν |
ἀκοῦσαί
τε
παρ´
αὐτοῦ
καὶ
|
[6] |
ἀποθάνῃ
ἡ
τοῦ
κόσμου
ἁμαρτία,
|
λέγοιμεν |
ἂν
ἡμεῖς
τὸ
παρὰ
τῷ |
[6] |
πρῶτον
θεὸν
κάμνειν·
ἡμεῖς
δὲ
|
εἴποιμεν |
ἂν
ὅτι
οὐδ´
ὁ
θεὸς
|
[6] |
ἐπιστήμη.
Καὶ
κατὰ
ταῦτα
δὲ
|
εἴποιμεν |
ἂν
ὅτι
φωνὴ
μὲν
βοῶντος |
[6] |
σωθήσεσθαι
πρὸς
αὐτόν;
Ἡμεῖς
δὲ
|
εἴποιμεν |
ἂν
τὰ
προεκκείμενα.
~Πλήν
φησιν |
[6] |
ἐν
τούτοις
καλουμένους
υἱοὺς
ἀνθρώπων»
|
Εἴποιμεν |
γὰρ
ἂν
πολλῷ
ὡραιοτέρους
φαίνεσθαι |
[6] |
ἂν
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
κολαζόμενοι
|
καρτεροῖμεν. |
Καὶ
ταῦτά
γ´
ἀπάντῃ
καταγέλαστα· |
[6] |
κοινότερον
ὀνομαζομένων·
εἰ
δὲ
καθόλου
|
ἀκούοιμεν
|
τοῦ
ὧν
ἡμεῖς
ἴσμεν,
πολλῶν |
[6] |
τῷ
ἤθει
καὶ
τῇ
καταστάσει
|
προσάγομεν |
τὸν
λόγον,
μαθόντες
εἰδέναι,
πῶς |
[6] |
ἐλπίδα
νοεῖσθαι
καὶ
καταλαμβάνεσθαί
φαμεν.
|
Λέγομεν |
δὲ
καὶ
οὐχ
οἷόν
τ´ |
[6] |
ὁ
θεός,
οὐ
σῶμα
αὐτὸν
|
λέγομεν
|
εἶναι.
Πρὸς
γὰρ
ἀντιδιαστολὴν
τῶν |
[6] |
ἀεὶ
διαμένειν·
οὐχ
ὁρῶν
πῶς
|
λέγομεν |
εἶναι
πῦρ»
τὸν
θεὸν
ἡμῶν, |
[6] |
ἀκολουθίαις
δογμάτων
ἕπεσθαι
καὶ
ὠφελεῖσθαι,
|
λέγομεν |
ὅτι
σῶμα
Χριστοῦ
φασιν
εἶναι |
[6] |
αὐτός;
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
δὲ
|
λέγομεν |
ὅτι
τοῦ
μὲν
παντὸς
κόσμου, |
[6] |
οὐδ´
ἡμεῖς
περὶ
τῶνδε
νυνὶ
|
λέγομεν· |
οὐ
γὰρ
ἡ
προκειμένη
σύνταξις |
[6] |
~Εἰ
δὲ
συνίει
Κέλσος
ἃ
|
λέγομεν |
περὶ
πνεύματος
θεοῦ,
καὶ
ὅτι |
[6] |
καὶ
ἀποκρίσεων
προσερχόμεθα.
Ἀλλ´
οὐδὲ
|
λέγομεν |
τὸ
μετὰ
χλεύης
ὑπὸ
τοῦ |
[6] |
θεραπείας
ἕνεκεν
τεμνομένοις
ἢ
καυτηριαζομένοις,
|
λέγομεν |
τὸν
πατέρα
κακοποιεῖν
τοῖς
υἱοῖς |
[6] |
ἡμᾶς
καλεῖ
καί
φησιν
ὅτι
|
φεύγομεν |
τοὺς
χαριεστέρους
προτροπάδην
ὡς
οὐχ |
[6] |
εἶδος
αὐτῷ
οὐδὲ
δόξα·
καὶ
|
εἴδομεν |
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος |
[6] |
Ἢ
ἐὰν
μὲν
προφήτης
λέγῃ·
|
Εἴδομεν |
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος |
[6] |
λέγουσιν
οἱ
τοῦτο
μόνον
θεωροῦντες·
|
Εἴδομεν |
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος |
[6] |
φῶς
ἐκίχρα;
Πρὸς
ἃ
τοσοῦτον
|
ἀποδέομεν
|
ἀπολογεῖσθαι,
ὥστε
τρανότερον
ἡμᾶς
ἐθέλειν |
[6] |
μηδὲ
μιαίνειν
τῇ,
ὡς
ἡμεῖς
|
ὀνομάζομεν, |
εἰδωλολατρείᾳ,
ὡς
δὲ
καὶ
οἱ |
[6] |
τὰς
Κέλσου
κατὰ
Χριστιανῶν
κατηγορίας
|
χρῄζομεν |
ἐν
αὐτῷ,
ἱερὲ
Ἀμβρόσιε,
ἀγωνίσασθαι |
[6] |
δὲ
τῷ
φωτὶ
τοῦ
λόγου
|
ἐξαφανίζομεν |
τὸ
σκότος
τῶν
ἀσεβῶν
δογμάτων. |
[6] |
ἐνταῦθα
πόνους
καὶ
τοὺς
ἀγῶνας
|
ἐλπίζομεν |
πρὸς
ἄκροις
γενέσθαι
τοῖς
οὐρανοῖς, |
[6] |
τὴν
τοῦ
Ἰησοῦ
ψυχὴν
οὐκέτι
|
χωρίζομεν
|
ἀπ´
ἐκείνου
αὐτήν,
οὐδὲν
θαυμαστόν. |
[6] |
Γέεννα.
Ἐπιτηροῦντες
δὲ
τὰ
ἀναγνώσματα
|
εὑρίσκομεν |
καὶ
ἐν
τῷ
κλήρῳ
τῆς |
[6] |
Βενιαμὶν
μετὰ
τῆς
Φάραγγος
Ἐννὸμ
|
εὑρίσκομέν |
τι
εἰς
τὸν
περὶ
κολάσεων
|
[6] |
Κέλσος
ἀλλὰ
πρὸς
ἃ
ἀκριβῶς
|
γινώσκομεν, |
πῇ
μὲν
ἀπ´
αὐτῶν
ἀκούσαντες, |
[6] |
σάρκα
ἐγνώκαμεν,
ἀλλὰ
νῦν
οὐκέτι
|
γινώσκομεν. |
Σὰρξ»
οὖν
ἐγένετο»
καὶ
γενόμενος |
[6] |
καὶ
περὶ
τούτων
ἅλις.
~Διὸ
|
μεταβαίνομεν |
ἐπ´
ἄλλην
Κέλσου
κατηγορίαν,
οὐδὲ |
[6] |
θείων
παρετιθέμεθα
γραμμάτων.
Ἑκόντες
οὖν
|
ὑπερβαίνομεν |
ταῦτα,
ἐν
οἷς
ἐπὶ
ταυτολογίαν
|
[6] |
τοῦ
παντὸς
δημιουργὸν
θεὸν
ἡμῶν.
|
Εἴπομεν |
δὴ
ἐν
τοῖς
πρὸ
τούτων |
[6] |
πέμπτῃ
καὶ
ἕκτῃ;
Δυνάμει
δ´
|
εἴπομεν |
καὶ
εἰς
τὸ
κελεύων·
γενέσθω |
[6] |
δ´
ὑπὸ
Ὀφιανῶν
παραλαμβανομένων.
Καὶ
|
εὕρομέν |
γε
ἐν
ᾧ
καὶ
ἡμεῖς |
[6] |
διὰ
τῶν
ὅλων
πεφοιτηκυῖαν
ψυχήν.
|
Εὕρομεν
|
δ´
ἐν
αὐτῷ
καὶ
τὸν |
[6] |
καὶ
μικρότερον
υἱοῦ
καὶ
πατρός.
|
Εὕρομεν |
δ´
ἡμεῖς
ἐν
τούτῳ
τῷ |
[6] |
ἀετοὺς
ἢ
ἄρκους
ἢ
κύνας.
|
Εὕρομεν |
δὲ
ἐν
ᾧ
εἴχομεν
διαγράμματι |
[6] |
καὶ
Ἰουδαῖοι
χρῶνται
τῷ
ὀνόματι.
|
Εὕρομεν |
δὲ
ὅπου
μὲν
Φάραγγα
υἱοῦ |
[6] |
ἡμεῖς
δ´
ἐν
τῷ
διαγράμματι
|
εὕρομεν |
ὅτι
οὗτος
καλεῖται
Ὀνοὴλ
ἢ |
[6] |
οἱ
ἀληθῶς
δυσσεβέστατοι·
ἡμεῖς
δὲ
|
εὕρομεν |
ὅτι
τὸν
ἐν
ταῖς
ἱεραῖς |
[6] |
θεοῦ
παίγνιον.
Ἐν
γὰρ
ψαλμοῖς
|
εὕρομεν· |
Πάντα
ἐν
σοφίᾳ
ἐποίησας·
ἐπληρώθη |
[6] |
φιλομαθὲς
ἡμῶν
περιτετεύχαμεν,
ἐν
ᾧ
|
εὕρομεν |
πλάσματα
ἀνθρώπων,
ὡς
ὁ
Παῦλος |
[6] |
ἂν
αὐτὸς
ἀποκαλύψῃ
τὸν
πατέρα,
|
ψευδοποιήσομεν |
τὴν
Κέλσου
λέξιν
φάσκοντος·
οὐδὲ |
[6] |
οὐσίαν
ἁμαρτίας,
οὐ
σῶμα
αὐτὸν
|
νοήσομεν. |
Ὡς
δ´
ἐὰν
λέγηται
πῦρ» |
[6] |
τοῖς
κεκρατημένοις
ὑπὸ
τοιούτων
λόγων
|
κατηγορήσομεν. |
~Ἑξῆς
δὲ
τοῖς
περὶ
τοῦ |
[6] |
ἀπὸ
τῆς
ἐναργείας
ὁρμώμενοι
ταῦτα
|
φήσομεν· |
εἰ
μὲν
πλείους
ἦσαν
ὁμοίως |
[6] |
ἄργυρος
καὶ
λίθος
τίμιος,
οὐ
|
φήσομεν |
εἶναι
τὰ
ἀνδραγαθήματα
σώματα·
οὕτω |
[6] |
εἰδώλου
ἐπ´
ἄλλου
τάττοντες
τρανότερον
|
φήσομεν |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
γινόμενον
μετὰ
|
[6] |
πηροῦσθαι.
Καὶ
πρὸς
ταῦτα
δὲ
|
φήσομεν |
καθῆσθαι
μὲν
ἐν
σκότῳ
καὶ |
[6] |
χλευάζει
καὶ
παίζει
καὶ
βωμολοχεῖ,
|
φήσομεν |
ὅτι
ἀπορίᾳ
σεμνῶν
λόγων—
οὐ |
[6] |
εἴτε
καὶ
προφορικῷ,
καὶ
ἡμεῖς
|
φήσομεν |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἐφικτὸς
τῷ |
[6] |
εἶπεν
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω,
τοῦτο
|
φήσομεν |
πρὸς
αὐτόν·
ποία
γραῦς
καταβαυκαλῶσα |
[6] |
χειρὸς
κυρίου,
τὰ
κακὰ
οὐχ
|
ὑποίσομεν; |
Ἐπεὶ
οὖν
εὑρίσκεται
ἐν
ταῖς |
[6] |
προτραπῆναι
εἰς
τὸ
πιστεύειν
τοῦτο
|
κηρύττομεν, |
ἄλλοις
δὲ
ὅση
δύναμις
ἀποδεικτικῶς |
[6] |
προτροπάδην
ὡς
οὐχ
ἑτοίμους
ἀπατᾶσθαι,
|
παλεύομεν |
δὲ
τοὺς
ἀγροικοτέρους.
Οὐ
γὰρ |
[6] |
θέαν
πᾶσαν
περίστασιν·
ἐπεὶ
καὶ
|
ἔχομεν |
ἡμεῖς
ἀρχιερέα
μέγαν»
τῷ
μεγέθει |
[6] |
δεύτερον
εἶναι
ταῦρον·
ὃ
δ´
|
εἴχομεν |
διάγραμμα
τὸν
Σουριὴλ
ἔλεγεν
εἶναι |
[6] |
κύνας.
Εὕρομεν
δὲ
ἐν
ᾧ
|
εἴχομεν |
διαγράμματι
καὶ
ὃ
ὠνόμασε
Κέλσος |
[6] |
ἡμεῖς
δὲ
ἀσώματον
οὐσίαν
οὐκ
|
ἴσμεν |
ἐκπυρουμένην
οὐδ´
εἰς
πῦρ
ἀναλυομένην |
[6] |
ἡμεῖς
ἴσμεν,
ἐπεὶ
πάντα
ἃ
|
ἴσμεν |
ἐλάττονά
ἐστι
τοῦ
θεοῦ·
οὐδὲν |
[6] |
ὧν
ἡμεῖς
ἴσμεν,
πολλῶν
ἡμεῖς
|
ἴσμεν |
ἐξακουομένου·
ἔστι
γὰρ
αὐτῷ
ἀρετὴ |
[6] |
ἀκούοι
ὑψηλότερον
τοῦ
ὧν
ἡμεῖς
|
ἴσμεν, |
ἐπεὶ
πάντα
ἃ
ἴσμεν
ἐλάττονά |
[6] |
ἐστι
τῷ
θεῷ
ὧν
ἡμεῖς
|
ἴσμεν. |
Κρείττονα
γάρ
ἐστι
πάντων
ὧν |
[6] |
ἄλλα
πλείονα
παραθέμενος
παραστῆσαι
ὅτι
|
ἴσμεν |
μὲν
τὰ
τῶν
ἀπατεώνων,
ἀρνούμεθα
|
[6] |
ὄντες
ἕνα
καὶ
τὸν
αὐτὸν
|
ἴσμεν, |
ὃν
καὶ
πάλαι
ἔσεβον
Ἰουδαῖοι |
[6] |
ἡμεῖς
ἴσμεν·
τίνων
δ´
ἡμεῖς
|
ἴσμεν, |
οὐ
σαφηνίζει.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
[6] |
καθόλου
ἀκούοιμεν
τοῦ
ὧν
ἡμεῖς
|
ἴσμεν, |
πολλῶν
ἡμεῖς
ἴσμεν
ἐξακουομένου·
ἔστι |
[6] |
μελῶν,
σύμφαμεν
αὐτῷ
προσυπακούοντες
ὧν
|
ἴσμεν |
σωματικῶς
καὶ
κοινότερον
ὀνομαζομένων·
εἰ |
[6] |
εἶναι
τῷ
θεῷ
ὧν
ἡμεῖς
|
ἴσμεν· |
τίνων
δ´
ἡμεῖς
ἴσμεν,
οὐ |
[6] |
σοφίαν
ὡς
πρὸς
τὴν
θείαν
|
ὁμολογοῦμεν. |
Εἶτα
δέον
αὐτὸν
ἀγωνίζεσθαι
περὶ |
[6] |
κυρίου»
ἔσεσθαι.
Καὶ
ὅσον
γε
|
αἰνοῦμεν |
αὐτόν,
οὐ
περιαχθησόμεθα
ἀπὸ
τῆς |
[6] |
ἐὰν
λέγηται
πῦρ»
οὐ
σῶμα
|
νοοῦμεν |
αὐτόν,
οὕτως
ἐὰν
λέγηται
πνεῦμα» |
[6] |
καὶ
χόρτος
καὶ
καλάμη,
οὐκ
|
ἐροῦμεν |
εἶναι
τὰ
ἁμαρτήματα
σώματα,
καὶ |
[6] |
τρόπον
ὅτι
Χριστὸς
ἐπιδεδήμηκε
γνόντες
|
θεωροῦμεν |
ὅτι
δι´
αὐτὸν
πολλοὶ
χριστοὶ
|
[6] |
πρὸ
πλειόνων
ἐτῶν
ἕξεως,
ἧς
|
ἐχωροῦμεν |
τότε,
διαλαβόντες
περὶ
τῶν
κατὰ
|
[6] |
τούτου
δ´
ἕνεκα
καὶ
ἡμεῖς
|
συναγανακτοῦμεν |
τοῖς
μεμφομένοις
τοὺς
τοιούτους,
εἰ |
[6] |
θείαις
γραφαῖς
λεγόμενα.
Ἵνα
δὲ
|
προσαγάγωμεν |
τῇ
παραδοχῇ
τοῦ
λεγομένου
τὸν
|
[6] |
αὐτοῦ;
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ.
|
~Ἴδωμεν |
δὲ
καὶ
τὰ
ἑξῆς,
ἐν |
[6] |
θεόν.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ.
|
~Ἴδωμεν |
δὲ
καὶ
τὴν
ἑξῆς
αὐτοῦ |
[6] |
Ἀντιχρίστου·
οἷς
εἰς
ταῦτα
ἀρκεσθέντες
|
ἴδωμεν |
καὶ
ἄλλην
τοῦ
Κέλσου
λέξιν |
[6] |
ἐγκλήματα
ἐν
τοῖς
ἰδίοις
δόγμασιν.
|
~Ἴδωμεν |
οὖν
ἡμεῖς
διὰ
βραχέων
τὰ |
[6] |
ὡς
περισσὰ
καὶ
μάτην
ἐκκείμενα
|
ἐῶμεν |
τὰ
ὑπὸ
Κέλσου
εἰς
ταῦτα |
[6] |
φέρε
καὶ
περὶ
τούτου
βραχέα
|
διαλεχθῶμεν, |
πότερον
μὲν
εἶχέ
τι
Πλάτων |
[6] |
ἐκθέσθαι
τὰ
τοιαῦτα,
ἵνα
μὴ
|
δοκῶμεν |
ἀγνοεῖν
ἃ
Κέλσος
ἐπηγγέλλετο
εἰδέναι· |
[6] |
τῶν
ἡμετέρων
γραμμάτων·
φέρε
ὀλίγα
|
παραβάλωμεν |
παραθέσεως
ἕνεκεν
τῆς
πρὸς
τὰ
|
[6] |
τὸ
τῆς
ἀτελέστου
τελετῆς
πέρας
|
δείξωμεν
|
τῷ
Κέλσῳ
καὶ
τοῖς
ἐντυγχάνουσι |
[6] |
τοῖς
κατ´
αὐτὸν
φιλοσοφοῦσι,
φέρε
|
παραδείξωμεν |
ἀπὸ
τῶν
ἱερῶν
γραμμάτων
ὅτι |
[6] |
Κέλσος
ἐπηγγέλλετο
εἰδέναι·
ἀλλὰ
καὶ
|
παραστήσωμεν |
ἀκριβέστερον
ἐκείνου
αὐτὰ
ἐγνωκότες
οἱ
|
[6] |
τὸν
κατὰ
Κέλσου
λόγον,
ἵνα
|
παραστήσωμεν |
τοῖς
ἐντυγχάνουσι
τρανότερον
ἐκείνου
ἐγνωκέναι |
[6] |
βλάπτεσθαι
ὄψιν,
τίνος
ἂν
ἄλλου
|
φήσωμεν |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ταῦτα
πάσχειν
ἢ
|
[6] |
κἂν
ἐλαχίστης·
λέγει
δὲ
οὕτως·
|
Ἐρωτῶμεν |
δὲ
ὑμᾶς,
ἀδελφοί,
ὑπὲρ
τῆς |
[6] |
κύριον
ἐπομνύντας·
ὅν,
ἂν
ὄντως
|
φιλοσοφῶμεν, |
εἰσόμεθα
πάντες
σαφῶς
εἰς
δύναμιν |
[6] |
διὰ
Μωϋσέως»
Ἡνίκα»
γὰρ
ἐὰν
|
ἐπιστρέψωμεν |
πρὸς
κύριον»
ὁ
δὲ
κύριος |
[6] |
καὶ
γενόμενος
ἐν
ἡμῖν
οὐκ
|
ἔμεινεν |
ἐπὶ
τῆς
πρώτης
μορφῆς,
ἀλλ´ |
[6] |
τὸ
ἕκαστον
φανῆναι
ἀγωνισάμενον,
ὁποῖος
|
γέγονεν |
ἀγωνιστής,
ἀναλῶσαι
τῷ
πυρὶ
τῶν |
[6] |
περὶ
αὐτῶν
ἐν
νῷ
μοι
|
γέγονεν |
εἰπεῖν·
τάχα
γὰρ
ἂν
ὧν |
[6] |
ἐκείνου
γενόμενος
λέγει
ὅτι
ὃ
|
γέγονεν» |
ἐν
τῷ
λόγῳ
ζωὴ»
ἦν, |
[6] |
ὃν
ὁ
παρὰ
τῷ
Φερεκύδῃ
|
γέγονεν |
Ὀφιονεύς,
αἴτιος
γενόμενος
τοῦ
ἐκβληθῆναι |
[6] |
ὑπὸ
τοῦ
Πλάτωνος,
ὃν
πολλάκις
|
ἐσέμνυνεν, |
ἀναγκασθῇ
παραδέξασθαι
ὅτι
ὁ
μὲν
|
[6] |
ἀληθείᾳ
δεῖ
προσκυνεῖν.
Δι´
ὧν
|
ἐδίδαξεν |
ὅτι
οὐκ
ἐν
σαρκὶ
δεῖ
|
[6] |
ἐπὶ
τὸ
λογικὸν
ὑψηλὸν
ὄρος»
|
ἔδειξεν |
ἡμῖν
τὴν
ἔνδοξον
μορφὴν
ἑαυτοῦ |
[6] |
βουλῆς;
Ἀλλ´
εἰ
ἄκαιρον
αὐτῷ
|
ἔδοξεν |
ἐκείνων
τι
παραβαλεῖν
ὡς
μηδαμῶς |
[6] |
ἐρήμωσιν.
Τοσαῦτα
δὴ
ἀπὸ
πλειόνων
|
ἔδοξεν |
εὔλογον
εἶναί
μοι
παραθέσθαι
εἰς |
[6] |
περὶ
ὧν
νῦν
ἡμῖν
ἐκθέσθαι
|
ἔδοξεν |
οὐκ
εὔκαιρον
εἶναι.
Ἴστω
δὲ |
[6] |
ἐν
τοῖς
προκειμένοις
ὁ
Κέλσος
|
εἶπεν |
ἀληθές,
ὅτι
ἀκούσας
τις
αὐτοῦ |
[6] |
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων»
|
εἶπεν |
ἄν
τις
οὐ
κατὰ
τὸ |
[6] |
ὡς
καὶ
αὐτὸς
ἐσημειώσατο,
ταὐτὸ
|
εἶπεν |
ἀνωτέρω,
καὶ
ἡμεῖς
πρὸς
τὸν |
[6] |
τοὺς
παῖδας
μάχεσθαι.
Ὅπερ
οὖν
|
εἶπεν |
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω,
τοῦτο
φήσομεν |
[6] |
πάλαι
πράττοντας
οὐ
μόνον
οὐκ
|
εἶπεν |
ἐνθεωτάτους
ἀλλὰ
καὶ
αὐτίκα
ἀπολουμένους. |
[6] |
ἄνωθεν
εὐθὺς
ἔσπαρτο.
Καὶ
ταῦτ´
|
εἶπεν, |
ἐπεὶ
μὴ
εἶδε
τὴν
παρθενικὴν |
[6] |
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
αὐτοῦ
καὶ
|
εἶπεν |
ὁ
θεός·
ἀπαλείψω
τὸν
ἄνθρωπον, |
[6] |
τῶν
πονηρῶν
ἡμερῶν,
περὶ
ὧν
|
εἶπεν |
ὁ
Παῦλος
τό·
Ἐξαγοραζόμενοι
τὸν |
[6] |
παραφθείραντος
τὸ
πλατωνικόν,
ἐν
οἷς
|
εἶπεν |
ὁ
Πλάτων
ὅτι
ἀγαθὸν
ὄντα |
[6] |
τὰ
προσταττόμενα
ὑπὸ
τοῦ
νόμου,
|
εἶπεν |
ὁ
σωτὴρ
πρὸς
τὴν
Σαμαρεῖτιν· |
[6] |
εὐκτικῶς
ὑπὸ
τοῦ
δημιουργοῦ
εἰρημένον
|
εἶπεν· |
Οὐ
γὰρ
δὴ
καθάπερ
οἱ |
[6] |
Ἅπερ
μὴ
νοήσας
ὁ
Κέλσος
|
εἶπεν |
ὡς
ἐκ
προσώπου
ἡμῶν·
διὰ |
[6] |
ὧν
ἔγραψε
καὶ
θειότερον
ὧν
|
κατέλιπεν |
ἢ
μή,
καταλιπόντες
ἑκάστῳ
ἐξετάζειν |
[6] |
διαφέρειν·
τοῦτο
δὲ
οὐδὲν
ἄλλου
|
διέφερεν, |
ἀλλ´
ὥς
φασι,
μικρὸν
καὶ |
[6] |
ἀγαθὸν
εἶναι
διαφερόντως
καὶ
πλούσιον»
|
παρέφθειρεν |
αὐτὴν
καὶ
πεποίηκε
τὸ
εὐκοπώτερον |
[6] |
τὴν
ἡμέραν
τὴν
ἑβδόμην
καὶ
|
ἡγίασεν |
αὐτήν,
ὅτι
ἐν
αὐτῇ
κατέπαυσεν |
[6] |
πλουσίων
τοῦ
λόγου
βούλημα·
οὐκ
|
εἴασεν |
ἂν
ἀβασάνιστον
καὶ
τὸ
μακαρίζεσθαι
|
[6] |
ἀληθείας.
Κέλσος
μὲν
οὖν
ἰδιωτικώτερον
|
ἀνέπλασεν |
ἃ
οἴεται
ἡμᾶς
λέξειν
πρὸς |
[6] |
ἀποπομπαῖος,
ὃν
ἡ
ἑβραϊκὴ
γραφὴ
|
ὠνόμασεν |
Ἀζαζήλ,
οὐδεὶς
ἕτερος
ἦν·
ὃν
|
[6] |
ζωοποιεῖ»
γράμμα»
μὲν
τὴν
αἰσθητὴν
|
ὠνόμασεν
|
ἐκδοχὴν
τῶν
θείων
γραμμάτων
πνεῦμα» |
[6] |
πλάσματα
ἀνθρώπων,
ὡς
ὁ
Παῦλος
|
ὠνόμασεν, |
ἐνδυνόντων
εἰς
τὰς
οἰκίας
καὶ» |
[6] |
ποιήμασι»
νοουμένων
ἡμῖν,
ἀλλ´
ὡς
|
ὠνόμασεν |
ὁ
γνήσιος
τοῦ
Ἰησοῦ
μαθητὴς |
[6] |
καὶ
ψεκτὸν
τὸ
μὴ
διχηλεῖν·
|
ἐξήτασεν
|
ἂν
καὶ
ὁσάκις
ἐν
ταῖς |
[6] |
τοῦ
κατ´
ἀλήθειαν
πλουσίου
ὅτι
|
Κατεσκεύασεν |
γὰρ
αὑτῷ
πτέρυγας
ὥσπερ
ἀετός, |
[6] |
ὑπ´
αὐτοῦ.
Πολλάκις
μὲν
οὖν
|
ἐχλεύασεν |
ὁ
Κέλσος
ἣν
οὐκ
ἐνόησεν |
[6] |
καὶ
ἐγένετο
φῶς»
καὶ
τοῦ
|
Ἐκάλεσεν |
ὁ
θεὸς
τὸ
φῶς
ἡμέραν» |
[6] |
πάλιν
μὴ
κατακούσας
τοῦ
Καὶ
|
συνετέλεσεν |
ὁ
θεὸς
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ |
[6] |
ὁ
τυχὼν
ἀκρίτως
τοὺς
πτωχοὺς
|
ἐπῄνεσεν, |
ὧν
οἱ
πολλοὶ
καὶ
φαυλότατοί |
[6] |
καὶ
εἴ
τις
ἐκείνοις
παραπλησίως
|
ἐμυθολόγησεν, |
οὐ
μὴν
καὶ
τοῖς
ἀπὸ |
[6] |
ἔργων
αὐτοῦ,
ὧν
ἐποίησε.
Καὶ
|
εὐλόγησεν |
ὁ
θεὸς
τὴν
ἡμέραν
τὴν
|
[6] |
ἀναπέπλασται
τὸ
ξύλον
τῆς
ζωῆς,
|
ἠκολούθησεν |
ἄν,
εἰ
μὲν
σκυτοτόμος
ἦν, |
[6] |
τὴν
τῶν
ὅλων
διάταξιν
τυγχάνοντα
|
ἐπηκολούθησεν, |
ὥσπερ
ἐπακολουθεῖ
τοῖς
προηγουμένοις
τοῦ |
[6] |
ὑπεξάγει
τοῦ
κόσμου
τοῦδε
ὃν
|
ἐποίησεν |
αὐτός;
Δοκεῖ
δή
μοι
καὶ
|
[6] |
ὑπεξάγει
τοῦ
κόσμου
τοῦδε,
ὃν
|
ἐποίησεν |
αὐτός;
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
δὲ
|
[6] |
κτίσαντος,
φησὶ
τό·
Οὐδ´
ἄνθρωπον
|
ἐποίησεν |
εἰκόνα
αὐτοῦ·
οὐ
γὰρ
τοιόσδε |
[6] |
γῆς,
ὅτε
ἐγένετο·
ᾗ
ἡμέρᾳ
|
ἐποίησεν |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
[6] |
βίβλος
γενέσεως
ἀνθρώπων,
ᾗ
ἡμέρᾳ
|
ἐποίησεν |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
[6] |
ἀναφέρεσθαι
ἐπὶ
τὸ
Ἐν
ἀρχῇ
|
ἐποίησεν |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
[6] |
τῶν
ἓξ
ἡμερῶν
τό·
ἡμέρᾳ
|
ἐποίησεν |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
[6] |
ἡμέραν»
λέλεκται
τό·
Ἐν
ἀρχῇ
|
ἐποίησεν |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
[6] |
διαλαβὼν
ἀναλογίαις
τισὶ
συνέδησε
καὶ
|
ἐκόσμησεν |
ὁ
θεός,
καὶ
ὅτι
τοὺς |
[6] |
ᾔδει
ὀνόματα
εἰπεῖν
αἱρέσεων,
οὐκ
|
ὤκνησεν |
ἐκθέσθαι
ἃς
ἐδόκει
εἰδέναι·
ὅπου |
[6] |
γε
τολμήσαντα
εἰπεῖν,
ὀλίγους
μὲν
|
ὤνησεν, |
εἴ
γε
ὤνησεν,
ἡ
περικαλλὴς |
[6] |
ὀλίγους
μὲν
ὤνησεν,
εἴ
γε
|
ὤνησεν, |
ἡ
περικαλλὴς
καὶ
ἐπιτετηδευμένη
Πλάτωνος |
[6] |
ἐχλεύασεν
ὁ
Κέλσος
ἣν
οὐκ
|
ἐνόησεν |
ἀνάστασιν·
νῦν
δ´
οὐκ
ἀρκεσθεὶς |
[6] |
μακαριότητος·
ὃς
κατὰ
τὸν
Ἰεζεκιὴλ
|
περιεπάτησεν |
ἄμωμος»
ἐν
πάσαις
ταῖς
ὁδοῖς |
[6] |
εὐαγγελίοις
φιλαλήθης
ἦν
ὁ
Κέλσος,
|
ἐπέστησεν |
ἄν,
τί
δή
ποτε
παρελήφθη |
[6] |
ὑπαρχόντων
περὶ
θεοῦ
θεωρημάτων
πάλαι
|
παρέστησεν
|
εἰπὼν
ἐν
τῇ
βίβλῳ
τῶν |
[6] |
ὁ
μὴ
Χριστιανὸς
ἀλλὰ
φιλόσοφος
|
ἔφησεν
|
ἁλῶναι
ὑπὸ
τῆς
ἐν
Ἀπολλωνίῳ |
[6] |
Κέλσῳ
κατεψευσμένως
εἰρημένα,
ἐν
οἷς
|
ἔφησεν |
ἑωρακέναι
παρά
τισι
πρεσβυτέροις
τῆς
|
[6] |
ἡγίασεν
αὐτήν,
ὅτι
ἐν
αὐτῇ
|
κατέπαυσεν |
ἀπὸ
πάντων
τῶν
ἔργων
αὐτοῦ, |
[6] |
ἔργα
αὐτοῦ,
ἃ
ἐποίησε·
καὶ
|
κατέπαυσεν |
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ |
[6] |
τῆς
παντελοῦς
ἀκτημοσύνης,
Κυνικὸν
ἑαυτὸν
|
ἀνηγόρευσεν· |
οὗτοι
δὲ
οἱ
ἀνόσιοι
ἀπὸ |
[6] |
πεποιηκέναι·
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
Παῦλος
|
ἤκουσεν
|
ἄρρητα
ῥήματα,
ἃ
οὐκ
ἐξὸν |
[6] |
Εἰκὸς
γὰρ
ὅτι,
εἴ
τι
|
ἤκουσεν |
οἱασδηποτοῦν
αἱρέσεως
λεξείδιον,
μὴ
τρανώσας
|
[6] |
Μαρκίωνος
ἐκτίθεται
πῇ
δὲ
κἀκείνων
|
παρήκουσεν· |
πρὸς
ἣν
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἡμᾶς |
[6] |
ἐκ
τοῦ
θεοῦ,
ὃς
καὶ
|
ἱκάνωσεν |
ἡμᾶς
διακόνους
καινῆς
διαθήκης,
οὐ |
[6] |
οὗ
τὰ
πάντα
ἐγένετο,
καὶ
|
ἐσκήνωσεν
|
ἐν
ἡμῖν»
~Εἰ
δὲ
συνίει |
[6] |
οὖν
ἐγένετο»
καὶ
γενόμενος
σὰρξ»
|
ἐσκήνωσεν |
ἐν
ἡμῖν»
οὐκ
ἔξω
γινόμενος |
[6] |
καὶ
σχήματι
εὑρεθεὶς
ὡς
ἄνθρωπος
|
ἐταπείνωσεν |
ἑαυτόν,
γενόμενος
ὑπήκοος
μέχρι
θανάτου, |
[6] |
μέγεθος
ὧν
αὐτοῖς»
ὁ
θεὸς»
|
ἐφανέρωσεν» |
εὐτελῆ
φρονοῦσι
καὶ
μικρά,
ἀλεκτρυόνα» |
[6] |
οὖν
τούτων
μὲν
ὁ
Κέλσος
|
ἤκουεν, |
ἐπεὶ
ᾤετο
αὐτῷ
χρήσιμα
εἶναι
|
[6] |
λέγεσθαι.
Ἀλλ´
ἐπεὶ
αὐτάρκη
περιγραφὴν
|
εἴληφεν |
ὁ
ἕκτος
ἡμῶν
τόμος,
αὐτοῦ |
[6] |
τὰ
προνοούμενα
ἡ
πρόνοια
καὶ
|
περιείληφεν
|
αὐτά,
οὐχ
ὡς
σῶμα
δὲ |
[6] |
θεοῦ»
ὡς
δ´
ὁ
Κέλσος
|
ἐξείληφεν, |
αὐτὸ
εἶναι
τὸ
κατ´
εἰκόνα» |
[6] |
ἀπορίᾳ
σεμνῶν
λόγων—
οὐ
γὰρ
|
εἶχεν |
αὐτοὺς
οὐδὲ
ἠπίστατο—
εἰς
τοσαύτην |
[6] |
τῶν
εὐαγγελίων
λαβεῖν
ὅτι
Οὐκ
|
εἶχεν |
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ |
[6] |
καὶ
εἴδομεν
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
|
εἶχεν |
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος·
ἀλλὰ
τὸ |
[6] |
λέγῃ·
Εἴδομεν
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
|
εἶχεν |
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος»
καὶ
τὸ |
[6] |
καθ´
ἣν
λέγεται
τό·
Οὐκ
|
εἶχεν |
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος»
ὁτὲ
δὲ |
[6] |
τῶν
ἀποστόλων
ἐμφαινόντων
ὅτι
οὐκ
|
εἶχεν |
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος»
σαφὲς
ὅτι |
[6] |
θεωροῦντες·
Εἴδομεν
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
|
εἶχεν |
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος.
Τοῖς
μέντοι |
[6] |
ἀγωνιζόμενος
πρὸς
αὐτάς·
οὐ
γὰρ
|
εἶχεν |
οἶμαι
λόγους
ἀνατρέψαι
δυναμένους
τὸ |
[6] |
μανθάνοι
περὶ
τῆς
κακίας,
ποίαν
|
ἔσχεν |
ἀρχὴν
καὶ
γένεσιν,
καὶ
ὅτι |
[6] |
τέκτων
τὴν
τέχνην.
Ὡς
εἰ
|
ἔτυχεν |
ἐκεῖνος
ἀπὸ
κρημνοῦ
ἐρριμμένος
ἢ |
[6] |
τούτου
σφάλματί
φησιν
ὅτι,
εἴπερ
|
ἔτυχεν |
ἐκεῖνος
κατὰ
κρημνοῦ
ἐρριμμένος
ἢ |
[6] |
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
τῶν
ἀποστόλων
|
ἔγραψεν, |
ἐβουλήθη
ἑαυτόν
τινα
εἰπεῖν
μέγαν, |
[6] |
περὶ
τῶν
ὀνομαζομένων
χερουβίμ»
ἃ
|
διέγραψεν |
ὁ
Ἰεζεκιήλ,
καὶ
τῶν
ὡσανεὶ |
[6] |
περὶ
μὲν
Πλάτωνος
Ἀρίστανδρος
οἶμαι
|
ἀνέγραψεν |
ὡς
οὐκ
Ἀρίστωνος
υἱοῦ
ἀλλὰ |
[6] |
κωμῳδὸς
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
γελωτοποιῶν
|
συνέγραψεν |
ὅτι
Ζεὺς
ἐξυπνισθεὶς
Ἀθηναίοις
καὶ |
[6] |
εἶναι
ὡς
εὐθεώρητον
τὸν
υἱὸν
|
ἔπεμψεν. |
Ἅπερ
μὴ
νοήσας
ὁ
Κέλσος |
[6] |
εἶναι
πατήρ
καὶ
ὅν
γε
|
ἐξέπεμψεν
|
αὐτοὺς
ὑπεξάξοντα,
τοῦτον
ἁλόντα
ἐκδικῆσαι |
[6] |
εἰς
σῶμα
ὁ
θεὸς
δεῦρο
|
κατέπεμψεν. |
Ἀεὶ
γὰρ
ὁ
θεὸς
μεταδίδωσι |
[6] |
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
ὅμοιον
δεῦρο
|
κατέπεμψεν, |
ὡς
ἂν
δυνηθείημεν
ἀκοῦσαι
παρ´ |
[6] |
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
ὅμοιον
δεῦρο
|
κατέπεμψεν, |
ὡς
ἂν
δυνηθείημεν
ἀκοῦσαί
τε |
[6] |
ταῖς
ἀναχωρήσεσιν
εἴρηται,
τίνα
δ´
|
ἦν |
ἃ
ἔλεγεν,
οὐκ
ἀναγέγραπται.
Οὐ |
[6] |
νεανίσκου·
Οὗτος
ἄρα
ὁ
κύκνος
|
ἦν. |
Ἀλλὰ
καὶ
ὃν
τρίτον
εἶδεν |
[6] |
βάραθρον
ἐωσμένος
ἢ
ἀγχόνῃ
πεπνιγμένος,
|
ἦν |
ἂν
ὑπὲρ
τοὺς
οὐρανοὺς
ἀναπεπλασμένος
|
[6] |
σκυτοτόμος
ἢ
λιθοξόος
ἢ
σιδηρεύς,
|
ἦν |
ἂν
ὑπὲρ
τοὺς
οὐρανοὺς
κρημνὸς |
[6] |
ἀναφέρεσθαι;
Καὶ
εἰ
μὲν
σαφῶς
|
ἦν |
ἀπὸ
τῶν
εὐαγγελίων
λαβεῖν
ὅτι |
[6] |
ὠνόμασεν
Ἀζαζήλ,
οὐδεὶς
ἕτερος
ἦν·
|
ὃν
|
ἀποπέμπεσθαι
καὶ
ἀποτροπιάζεσθαι
ἔδει
τὸν |
[6] |
τὰ
τοῦ
διαγράμματος.
~Ἐν
ᾧ
|
ἦν |
διαγραφὴ
κύκλων,
ἀπολελυμένων
μὲν
ἀπ´ |
[6] |
πατρός.
Οὐ
γὰρ
οἷόν
τ´
|
ἦν |
εἶναι
σύμμετρον,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω, |
[6] |
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
ἄτιμον
|
ἦν, |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
|
[6] |
λέγει
ὅτι
ἐπειδὴ
θεῖον
πνεῦμα
|
ἦν |
ἐν
σώματι,
πάντως
τι
παραλλάττειν |
[6] |
ὁ
λέγων·
Ἐπειδὴ
θεῖον
πνεῦμα
|
ἦν |
ἐν
σώματι,
πάντως
τι
παραλλάττειν |
[6] |
Ἀντὶ
δὲ
τοῦ
δράκων»
Λευϊαθὰν
|
ἦν |
ἐν
τῷ
ἑβραϊκῷ.
Τὸ
τοίνυν |
[6] |
τῆς
κοινῆς
αὐτῶν
τομῆς
κύκλος
|
ἦν, |
ἐν
ᾧ
ἐπεγέγραπτο
γνῶσις»
κατωτέρω |
[6] |
ἔγημε
Βελλεροφόντην,
ὁ
δὲ
Πήγασος
|
ἦν |
ἐξ
Ἀρκαδίας·
ἀλλ´
ἐκεῖνοι
μὲν |
[6] |
εἰ
μὲν
ἐσεμνολόγει,
τάχα
πιθανώτερα
|
ἦν· |
ἐπεὶ
δὲ
χλευάζει
καὶ
παίζει |
[6] |
οὐδὲ
σαφῶς
δηλοῦται
ὅτι
μικρὸν
|
ἦν. |
Ἔχει
δὲ
ἡ
λέξις
οὕτως |
[6] |
ἐκείνου
Θευδᾶς»
ἀλλ´
ἐπεὶ
οὐκ
|
ἦν |
θεοῦ
αὐτῶν
ἡ
διδαχή,
ἀνῃρέθησαν, |
[6] |
Κέλσου
κατὰ
Χριστιανῶν
λεγόμενα
τοιαῦτα
|
ἦν, |
ἵν´
ὑπὸ
τῶν
πλείστων
ἐλέγχηται, |
[6] |
μείζονος,
ἐν
ᾧ
ὁ
μικρότερος
|
ἦν, |
καὶ
ἄλλου
συγκειμένου
ἐκ
δύο |
[6] |
ἀσπίδα,
ᾗ
ἐχρῆτο,
ὅτ´
Εὔφορβος
|
ἦν, |
καὶ
ἐν
μιᾷ
λεγομένου
ἡμέρᾳ |
[6] |
γέγονεν»
ἐν
τῷ
λόγῳ
ζωὴ»
|
ἦν, |
καὶ
ἡ
ζωὴ
ἦν
τὸ |
[6] |
λόγος»
ἦν
καὶ
πρὸς
θεὸν»
|
ἦν |
καὶ
θεὸς
ἦν»
Καὶ
σωματικῶς |
[6] |
ἢ
Φάραγγα
Ἐννὸμ
κατειλεγμένην,
οὗ
|
ἦν |
καὶ
Ἱερουσαλήμ.
Καὶ
ἐξετάζοντες
τὴν |
[6] |
καὶ
ὄπισθεν,
ἐν
ᾗ
θρῆνος»
|
ἦν
|
καὶ
μέλος
καὶ
οὐαί»
καὶ |
[6] |
δυναμένων
αὐτὸν
βλέπειν
καθὸ
λόγος»
|
ἦν |
καὶ
πρὸς
θεὸν»
ἦν
καὶ
|
[6] |
πρὸς
θεὸν»
ἦν
καὶ
θεὸς
|
ἦν» |
Καὶ
σωματικῶς
γε
λαλούμενος
καὶ |
[6] |
ἠκολούθησεν
ἄν,
εἰ
μὲν
σκυτοτόμος
|
ἦν, |
λέγεσθαί
τινα
περὶ
σκύτους
ἁγίου, |
[6] |
εἰς
οὐρανόν,
ἧς
σύμβολον
Ἠλίας
|
ἦν. |
Ὁ
δὲ
ταῦτα
θεωρήσας
εἴποι |
[6] |
εἰσεληλυθέναι
εἰς
τὸν
γνόφον,
ὅπου
|
ἦν |
ὁ
θεός»
καὶ
περὶ
Μωϋσέως |
[6] |
ἀπεχθάνεσθαι
ἐντυχὼν
τοῖς
εὐαγγελίοις
φιλαλήθης
|
ἦν |
ὁ
Κέλσος,
ἐπέστησεν
ἄν,
τί |
[6] |
πρὸς
τὸν
θεόν,
καὶ
θεὸς
|
ἦν |
ὁ
λόγος»
ἀποφαινόμεθα
ὅτι
τούτῳ
|
[6] |
δὲ
νοήσαντες
τὸ
Ἐν
ἀρχῇ
|
ἦν |
ὁ
λόγος,
καὶ
ὁ
λόγος |
[6] |
κακία.
~Οὐ
γὰρ
οἷόν
τ´
|
ἦν |
ὁμοίως
εἶναι
τῷ
οὐσιωδῶς
ἀγαθῷ
|
[6] |
γραφὴ
ὠνόμασεν
Ἀζαζήλ,
οὐδεὶς
ἕτερος
|
ἦν· |
ὃν
ἀποπέμπεσθαι
καὶ
ἀποτροπιάζεσθαι
ἔδει |
[6] |
ἐπίστευον
ὅτι
οὐκ
ἀπὸ
γεννήσεως
|
ἦν· |
οὐδὲ
γὰρ
τὸ
βλεπόμενον
ἀπαγγέλλει |
[6] |
οἰκουμένην.
~Διὸ
καὶ
χρεία
οὐκ
|
ἦν |
πολλὰ
γενέσθαι
πανταχοῦ
σώματα
καὶ |
[6] |
ἐπὶ
τὸ
ἰδεῖν
αὐτόν,
ὅπερ
|
ἦν |
πρὶν
γένηται
σάρξ»
ὥστε
αὐτοὺς
|
[6] |
ὁ
λόγος,
καὶ
ὁ
λόγος
|
ἦν |
πρὸς
τὸν
θεόν,
καὶ
θεὸς |
[6] |
ὅτι
ἐπειδὴ
θεῖον
πνεῦμα
ἦν
|
ἐν
|
σώματι,
πάντως
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ |
[6] |
λέγων·
Ἐπειδὴ
θεῖον
πνεῦμα
ἦν
|
ἐν
|
σώματι,
πάντως
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ |
[6] |
διδάσκαλος
αὐτῶν
σταυρῷ
ἐνηλώθη
καὶ
|
ἦν |
τέκτων
τὴν
τέχνην.
Ὡς
εἰ |
[6] |
διδάσκαλος
ἡμῶν
ἢ
ἐπεὶ
τέκτων
|
ἦν |
τὴν
τέχνην,
οὐχ
ὁρῶν
ὅτι |
[6] |
Οἷον
εἰ
καθ´
ὑπόθεσιν
μέλι
|
ἦν |
τι
μὴ
ἀπὸ
μελισσῶν,
οὐκ |
[6] |
μέτριος
τὰ
ἤθη
ἄνθρωπός
τις
|
ἦν. |
Τί
οὖν
εἴη
ἂν
ἠλιθιώτερον |
[6] |
τεσσαρεσκαίδεκα
γὰρ
γενεὰς
πρεσβύτερος
αὐτοῦ
|
ἦν— |
τό·
Κύριος
φωτισμός
μου
καὶ |
[6] |
ἐποίησε.
Πῶς
γὰρ
οἷόν
τ´
|
ἦν |
τὸ
περὶ
κρίσεως
κήρυγμα
παρρησίαν |
[6] |
ἐκβάσεσι
κρινομένων
ὅτι
θεῖον
πνεῦμα
|
ἦν |
τὸ
ταῦτα
ἀπαγγέλλον.
Οὐ
πρὸς |
[6] |
τόπον,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τῷ
|
Ἦν |
τὸ
φῶς
τὸ
ἀληθινόν,
ὃ |
[6] |
ζωὴ»
ἦν,
καὶ
ἡ
ζωὴ
|
ἦν |
τὸ
φῶς
τῶν
ἀνθρώπων»
ὅπερ |
[6] |
εἰρήκασι.
Πῶς
γὰρ
οἷόν
τ´
|
ἦν |
τοῦ
μηδέπω
γενομένου
αὐτοὺς
ἀκηκοέναι; |
[6] |
προφήταις
πνεύματος—
ὅπερ
οὐκ
ἄλλο
|
ἦν |
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
Χριστοῦ—
οὔτε |
[6] |
δὲ
τοῦ
δράκων»
Λευϊαθὰν
ἦν
|
ἐν |
τῷ
ἑβραϊκῷ.
Τὸ
τοίνυν
ἀσεβὲς |
[6] |
τό·
Εἰ
μὲν
ἐναντίος
τις
|
ἦν |
τῷ
μεγάλῳ
θεῷ
θεὸς
κατηραμένος |
[6] |
ἐωσμένος
ἢ
ἀγχόνῃ
πεπνιγμένος,
ἦν
|
ἂν |
ὑπὲρ
τοὺς
οὐρανοὺς
ἀναπεπλασμένος
κρημνὸς |
[6] |
ἢ
λιθοξόος
ἢ
σιδηρεύς,
ἦν
|
ἂν |
ὑπὲρ
τοὺς
οὐρανοὺς
κρημνὸς
ζωῆς
|
[6] |
μικρὸν
καὶ
δυσειδὲς
καὶ
ἀγεννὲς
|
ἦν. |
Φαίνεται
δὴ
καὶ
ἐν
τούτοις |
[6] |
κοινῆς
αὐτῶν
τομῆς
κύκλος
ἦν,
|
ἐν |
ᾧ
ἐπεγέγραπτο
γνῶσις»
κατωτέρω
δὲ
|
[6] |
ἐστὶν
αἱρέσεως,
κύκλῳ
περιλαμβανούσης
ἑνί,
|
ἥν |
φασιν
εἶναι
τὴν
τῶν
ὅλων |
[6] |
ὑψηλὸν
ὄρος»
θειοτέραν
μορφὴν
ἔχει·
|
ἣν |
βλέπουσιν,
εἴ
τις
ἐστὶ
Πέτρος» |
[6] |
χαρακτῆρι
τύπου
ζωῆς
σύμβολον
ἐπιφέρων,
|
ἣν |
ἔκλεισας
αἰῶνι
σῷ
πύλην
κόσμῳ |
[6] |
δόξῃ
ἔλεγον
τὴν
ἔξοδον
αὐτοῦ,
|
ἣν |
ἔμελλε
πληροῦν
ἐν
Ἱερουσαλήμ»
Ἢ |
[6] |
τὸν
ποιητὴν
τῶν
ὅλων
εὐσεβείᾳ·
|
ἣν |
ἐχρῆν
μὴ
νοθεύειν
μηδὲ
μιαίνειν |
[6] |
παρθένου
γέννησιν
τοῦ
θεοῦ,
πρὸς
|
ἣν |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
ἀπηντήσαμεν, |
[6] |
ὁτὲ
μὲν
ἔχειν
ποιότητα,
καθ´
|
ἣν
|
λέγεται
τό·
Οὐκ
εἶχεν
εἶδος |
[6] |
Ἔχει
δ´
ἡ
Πλάτωνος
λέξις,
|
ἣν |
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο,
τοῦτον
τὸν |
[6] |
ὕλην
μεταβλητὴν
καὶ
πάσης
ποιότητος,
|
ἣν |
ὁ
τεχνίτης
βούλεται,
δεκτικήν,
ὁτὲ |
[6] |
πῇ
δὲ
κἀκείνων
παρήκουσεν·
πρὸς
|
ἣν |
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἡμᾶς
ἀπαντᾶν
ἢ |
[6] |
μὲν
οὖν
ἐχλεύασεν
ὁ
Κέλσος
|
ἣν |
οὐκ
ἐνόησεν
ἀνάστασιν·
νῦν
δ´ |
[6] |
βούλονται
καὶ
δώδεκα
ἔτεσιν
αἱμορροοῦσαν·
|
ἣν |
παρακούσας
ὁ
ἅμα
πάντα
φύρων |
[6] |
καὶ
τοῦ
ἐπὶ
γῆς
τυγχάνειν,
|
ἣν
|
πολλαχοῦ
τῶν
γραφῶν
ἔθος
ὀνομάζεσθαι |
[6] |
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
|
γῆν» |
Ἀλλ´
οὐδεμία
πιθανότης
ἐστὶ
μηδὲν |
[6] |
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
|
γῆν. |
Ἐὰν
δέ
τις
νομίζῃ
δύνασθαι |
[6] |
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
|
γῆν» |
~Εἶτα
πάλιν
μὴ
κατακούσας
τοῦ |
[6] |
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
|
γῆν» |
ἐπιστησάτω
ὅτι
πρὸ
τοῦ
Γενηθήτω |
[6] |
Ὅταν
δ´
οἱ
θεοὶ
τὴν
|
γῆν |
καθαίρωσι.
Περὶ
δὲ
τῶν
ὡσπερεὶ |
[6] |
δὲ
εἶναι
ταῖς
ψυχαῖς
ἐς
|
γῆν |
καὶ
ἀπὸ
γῆς
Κέλσος
μὲν |
[6] |
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
|
γῆν. |
~Νῦν
δὲ
διηγήσασθαι
τὸν
περὶ |
[6] |
ἀπὸ
βηλοῦ,
ὄφρ´
ἂν
ἵκοιτο
|
γῆν |
ὀλιγηπελέων·
καὶ
διηγούμενός
γε
τὰ |
[6] |
σφαζόμενον
οὐρανόν,
ἵνα
ζήσῃ,
καὶ
|
γῆν |
σφαζομένην
μαχαίρᾳ
καὶ
πολλοὺς
σφαζομένους, |
[6] |
οὐκ
οἶδα
οὐρανὸν
λελεγμένον
ἢ
|
γῆν |
σφαζομένην
μαχαίρᾳ
καὶ
πολλοὺς
σφαζομένους, |
[6] |
αὐτῶν,
καὶ
οὕτω
βεβλαστηκέναι
τὴν
|
γῆν |
τὰ
ὑπὸ
μόνης
φύσεως
διοικούμενα, |
[6] |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
καὶ
τὴν
|
διαγωγὴν |
τῆς
καλῶς
βεβιωκυΐας
διεξελθόντες,
καταλιπόντες |
[6] |
φησιν
ὅτι
φεύγομεν
τοὺς
χαριεστέρους
|
προτροπάδην |
ὡς
οὐχ
ἑτοίμους
ἀπατᾶσθαι,
παλεύομεν |
[6] |
πρὸς
τὰς
παρ´
αὐτοῖς
γυναῖκας
|
ἀνέδην
|
χρωμένους.
Ὡς
γὰρ
ταῦτα
λεγόμενα |
[6] |
πάντα
κατ´
ἔριν
καὶ
χρεών»
|
Φερεκύδην |
δὲ
πολλῷ
ἀρχαιότερον
γενόμενον
Ἡρακλείτου |
[6] |
Ὁμήρου
ἔπη
οὕτω
νοήσαντα
τὸν
|
Φερεκύδην |
φησὶν
εἰρηκέναι
τό·
Κείνης
δὲ |
[6] |
τὸ
πρᾶγμα
αὐτὸ
καὶ
τοῦ
|
συζῆν
|
ἐξαίφνης
οἷον
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος |
[6] |
δεδεμένας·
Βασιλέα
μονότροπον,
δεσμὸν
ἀβλεψίας,
|
λήθην |
ἀπερίσκεπτον
ἀσπάζομαι,
πρώτην
δύναμιν,
πνεύματι
|
[6] |
ἐμετεωρίσθησαν
οἱ
ὀφθαλμοί
μου,
οὐδὲ
|
ἐπορεύθην |
ἐν
μεγάλοις
οὐδὲ
ἐν
θαυμασίοις |
[6] |
τῶν
πετεινῶν
τοῦ
οὐρανοῦ·
ὅτι
|
ἐθυμώθην, |
ὅτι
ἐποίησα
αὐτούς»
τὰ
μὴ |
[6] |
οἱ
ἐπὶ
τοῖς
τοιούτοις
σεμνυνόμενοι
|
μαγικήν |
τινα
γοητείαν,
καὶ
τοῦτ´
ἔστιν
|
[6] |
μηδὲν
κίβδηλον
πρόωνται
ἐπὶ
τὴν
|
λογικὴν |
ἑαυτῶν
φύσιν,
ἄξιοι
φανέντες
τῆς
|
[6] |
κατὰ
δὲ
ἡμᾶς
καὶ
τὴν
|
λογικὴν
|
ψυχὴν
πειρωμένους
ἀποδεικνύναι
κρείττονα
πάσης |
[6] |
κατηραμένους,
ὥς
φατε,
ψυχαγωγεῖ
καὶ
|
δίκην
|
ἀνδραποδιστοῦ
τινος
ὑπεξάγει;
Τί
δὲ |
[6] |
τὸν
πόλεμον
ἐόντα
ξυνὸν
καὶ
|
δίκην |
ἔριν,
καὶ
γινόμενα
πάντα
κατ´ |
[6] |
τὸν
φαινόμενον
αὐτῷ
τρόπον
τοῦ
|
εὐηθικὴν |
εἶναι
αὐτὴν
καί
τινας
πιθανότητας
|
[6] |
τὰ
ἑξῆς.
Ἀπεφήνατο
δὲ
μάλα
|
εὐηθικὴν |
εἶναι
καὶ
τὴν
περὶ
ἀνθρώπων
|
[6] |
εἶπεν,
ἐπεὶ
μὴ
εἶδε
τὴν
|
παρθενικὴν |
καὶ
καθαρὰν
γέννησιν
καὶ
ἀπὸ |
[6] |
οἱ
ἰδιῶται
ὡς
πρὸς
φιλοσοφίαν
|
ἑλληνικὴν |
μαθηταὶ
τοῦ
Ἰησοῦ
ἐκπεριῆλθον
πολλὰ |
[6] |
ποιότητος,
ἣν
ὁ
τεχνίτης
βούλεται,
|
δεκτικήν, |
ὁτὲ
μὲν
ἔχειν
ποιότητα,
καθ´ |
[6] |
ὁ
θεῖος
λόγος
ἡμᾶς
ἐπὶ
|
διαλεκτικήν, |
ὅπου
μὲν
Σολομῶντος
λέγοντος·
Παιδεία
|
[6] |
ὁτὲ
δὲ
οὕτως
ἔνδοξον
καὶ
|
καταπληκτικὴν |
καὶ
θαυμαστήν,
ὡς
ἐπὶ
πρόσωπον» |
[6] |
κατὰ
μέγεθος
ἢ
φωνὴν
ἢ
|
ἀλκὴν |
ἢ
κατάπληξιν
ἢ
πειθὼ
πῶς
|
[6] |
κατὰ
μέγεθος
ἢ
κάλλος
ἢ
|
ἀλκὴν |
ἢ
φωνὴν
ἢ
κατάπληξιν
ἢ
|
[6] |
εἶναι
δύναμιν
θεοῦ
τὴν
καλουμένην
|
μεγάλην, |
ὁ
δὲ
καὶ
αὐτὸς
υἱὸς |
[6] |
σύμμετρον,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
καὶ
|
καλὴν |
εἰκόνα
τοῦ
ἀοράτου
θεοῦ»
μὴ |
[6] |
τοῦ
κράματος
ἀνώμαλόν
τε
καὶ
|
ποικίλην, |
ἕκτην
Σελήνης
τὴν
ἀργυρᾶν,
ἑβδόμην |
[6] |
εἶναι
φησάντων
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
|
ἄλλην |
δὲ
τὴν
θείαν.
Καὶ
ἐκτίθεταί |
[6] |
εἰς
δύναμιν
ἀνθρώπων
εὐδαιμόνων.
~Καὶ
|
ἄλλην |
δὲ
τοῦ
Πλάτωνος
λέξιν
ἐκτίθεται |
[6] |
τούτων
ἅλις.
~Διὸ
μεταβαίνομεν
ἐπ´
|
ἄλλην |
Κέλσου
κατηγορίαν,
οὐδὲ
τὰς
λέξεις |
[6] |
ταῦτα
λελεγμένα.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
|
ἄλλην |
λέξιν
ἐκτίθεται
Πλάτωνος
δι´
ὧν |
[6] |
πέντε
παρθένοις.
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
|
ἄλλην |
λέξιν
οὕτως
ἔχουσαν
ἐκτίθεται
ἀπὸ
|
[6] |
ἀπὸ
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν,
|
ἄλλην |
μὲν
εἶναι
φησάντων
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
[6] |
εἰς
ταῦτα
ἀρκεσθέντες
ἴδωμεν
καὶ
|
ἄλλην |
τοῦ
Κέλσου
λέξιν
καὶ
πρὸς |
[6] |
ποιεῖν
μοι
δοκεῖ
τοῖς
διὰ
|
πολλὴν |
τὴν
πρὸς
Χριστιανοὺς
ἀπέχθειαν
διαβεβαιουμένοις
|
[6] |
ὅτι
οὐδεὶς
ἡμῶν
φησιν
εἶναι
|
μεταβολὴν |
ἐν
τῷ
θεῷ
οὔτ´
ἔργῳ |
[6] |
θλίψεως
ἡμῶν
καθ´
ὑπερβολὴν
εἰς
|
ὑπερβολὴν |
αἰώνιον
βάρος
δόξης
κατεργάζεται
ἡμῖν, |
[6] |
ἐλαφρὸν
τῆς
θλίψεως
ἡμῶν
καθ´
|
ὑπερβολὴν |
εἰς
ὑπερβολὴν
αἰώνιον
βάρος
δόξης |
[6] |
τὰς
γραφὰς»
καὶ
κατὰ
τὴν
|
ἐντολὴν |
τοῦ
Ἰησοῦ
ζητεῖν
τὴν
διάνοιαν |
[6] |
ἑαυτῶν
ἀναθέντες
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
|
ἐντολὴν |
τῷ
ἐρευνᾶν
τὰς
γραφὰς»
καὶ |
[6] |
αὐτὸν
λέγομεν
εἶναι.
Πρὸς
γὰρ
|
ἀντιδιαστολὴν |
τῶν
αἰσθητῶν
ἔθος
τῇ
γραφῇ |
[6] |
δημιουργόν»
τάχα
δὲ
καὶ
πρὸς
|
ἀντιδιαστολὴν
|
ψυχῆς
νεκρᾶς
ἡ
ζῶσα
ψυχὴ |
[6] |
δὲ
τῷ
βουλομένῳ
ἐντυχεῖν
αὐτῇ·
|
πλὴν |
τὰ
περὶ
τοῦ
Ἀντιχρίστου
ὅρα |
[6] |
ἢ
καὶ
αὐτός
ἐστιν
οὐσία,
|
πλὴν |
τῇ
φύσει
ἀόρατος
λέγεται
ἐν |
[6] |
δὲ
εἴποιμεν
ἂν
τὰ
προεκκείμενα.
|
~Πλήν |
φησιν
ὁ
Κέλσος
ἡμᾶς
ἀποκρίνεσθαι, |
[6] |
Ἥραν,
τοὺς
δὲ
πρὸς
τὴν
|
ὕλην |
λόγους
αἰνίττεσθαι
ὡς
ἄρα
ἐξ |
[6] |
πάντα
ἃ
βούλεται
ὁ
δημιουργὸς
|
ὕλην |
μεταβλητὴν
καὶ
πάσης
ποιότητος,
ἣν |
[6] |
εἶναι
τοῦ
θεοῦ
πρὸς
τὴν
|
ὕλην |
τοὺς
λόγους
τοῦ
Διὸς
πρὸς |
[6] |
τοσαύτην
ἕξιν
ἀναλαβών,
ὡς
μηδεμίαν
|
πύλην |
ᾅδου
κατισχύσειν
αὐτοῦ,
ὑψωθέντος
διὰ |
[6] |
ἐδυνήθη
ἐκθέσθαι,
ἃς
καθ´
ἑκάστην
|
πύλην |
κατὰ
τοὺς
τῶν
ἀσεβῶν
μύθους |
[6] |
ἐπιφέρων,
ἣν
ἔκλεισας
αἰῶνι
σῷ
|
πύλην |
κόσμῳ
ἀνοίξας,
παροδεύω
τὴν
σὴν |
[6] |
ἀναπλάσαντες
καὶ
τὰς
καθ´
ἑκάστην
|
πύλην |
ὡσπερεὶ
δημηγορίας.
Τὰ
δὲ
τῶν |
[6] |
τινα
λέγει
ὁ
Κέλσος·
Ἔτι
|
μὴν |
εἴπερ
ἐβούλετο
ὁ
θεὸς
ὥσπερ |
[6] |
οὐκ
ἀπιθάνως
μὲν
εἰρημένα,
οὐ
|
μὴν |
καὶ
διαθέντα
τὸν
φιλόσοφον
ἀξίως |
[6] |
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας
εἰπών·
Ἔτι
γε
|
μὴν |
καὶ
ἡ
κοσμογένεια
μάλα
εὐηθική. |
[6] |
τις
ἐκείνοις
παραπλησίως
ἐμυθολόγησεν,
οὐ
|
μὴν |
καὶ
τοῖς
ἀπὸ
τῆς
ἐκκλησίας. |
[6] |
καὶ
ἰδιωτικῶς
ἐγκαλούντων
λόγῳ,
οὐ
|
μὴν |
πάνυ
συνετῶς.
Ἐκτιθέμενος
οὖν
τὰ |
[6] |
τὸ
τοῦ
Ἰησοῦ
σῶμα,
οὐ
|
μὴν |
ὡς
ἐκτέθειται
καὶ
ἀγεννές,
οὐδὲ |
[6] |
τῇ
ἑβδόμῃ»
φησί·
Μετὰ
τοῦτο
|
μὴν |
ὥσπερ
τις
ἀτεχνῶς
πονηρὸς
χειροτέχνης |
[6] |
καὶ
τὸν
χόρτον»
καὶ
τὴν
|
καλάμην» |
καὶ
πᾶσαν
οὐσίαν
ἁμαρτίας,
οὐ |
[6] |
τῆς
τῶν
ὀνομάτων
φαντασίας
συναρπαζομένους.
|
Ἐδυνάμην |
δὲ
καὶ
ἄλλα
πλείονα
παραθέμενος
|
[6] |
ὧν
εἶπον,
οὐδέν
ἐστι
τοιοῦτον.
|
Ἐδυνάμην |
δὲ
παραθέσθαι
τὰ
περὶ
τῶν
|
[6] |
γινώσκειν
αὐτὸν
γινώσκει.
~Ταῦτα
δ´
|
ἡγησάμην |
βραχέα
ἀπὸ
πλείστων
ὅσων
τῶν
|
[6] |
αὐτῶν
πολλῆς
κατασκευῆς
δεομένας
οὐχ
|
ἡγησάμην |
εἶναι
ἁρμόζον
τῇ
προκειμένῃ
συντάξει. |
[6] |
μεγαλονοίᾳ
καὶ
σεμνότητι
θεολογίας,
οὐχ
|
ἡγησάμην |
πρέπον
εἶναι
ἐν
τῷ
συγγράμματι |
[6] |
τῷ
Παύλῳ
λέλεκται
ἐν
ᾗ
|
ἐξεθέμην |
αὐτοῦ
λέξει,
φασκούσῃ·
Ὥστε
αὐτὸν |
[6] |
ὄντων
ἑκάστῳ,
δι´
ὧν
τὴν
|
ἐπιστήμην
|
ἀνάγκη
παραγίνεσθαι,
τρία,
τέταρτον
δὲ |
[6] |
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου»
προσκυνοῦντας,
εἰς
|
τιμήν |
φασιν
ἐκείνου,
ἔσθ´
ὅτε
δὲ |
[6] |
ποικίλην,
ἕκτην
Σελήνης
τὴν
ἀργυρᾶν,
|
ἑβδόμην |
Ἡλίου
τὴν
χρυσῆν,
μιμούμενοι
τὰς |
[6] |
ὁ
θεὸς
τὴν
ἡμέραν
τὴν
|
ἑβδόμην |
καὶ
ἡγίασεν
αὐτήν,
ὅτι
ἐν |
[6] |
τὴν
τῆς
ἐκκλησίας
ἐν
αὑτῷ
|
οἰκοδομὴν |
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
καὶ
τοσαύτην |
[6] |
τοῦ
ἰδίου
πνεύματος,
οὐ
κατ´
|
ἀποτομὴν |
καὶ
διαίρεσιν
ἐγγινομένου
τοῖς
ἀξίοις. |
[6] |
ἐξυπνισθεὶς
Ἀθηναίοις
καὶ
Λακεδαιμονίοις
τὸν
|
Ἑρμῆν |
ἔπεμψε·
σὺ
δὲ
οὐκ
οἴει |
[6] |
πέμποντα
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας
τὸν
|
Ἑρμῆν· |
ὁ
δὲ
λόγος,
ἄϋπνον
ἐπιστάμενος |
[6] |
τῷ
παρ´
αὐτῷ
διϋπνισθέντι
πέμποντι
|
Ἑρμῆν |
παραβάλλοντος
τὸν
τοῦ
παντὸς
δημιουργὸν
|
[6] |
τόν
τε
σίδηρον
καὶ
τὸν
|
Ἑρμῆν, |
τὴν
πέμπτην
Ἄρεος,
τὴν
ἐκ |
[6] |
κατηραμένος
ὁ
ταῦτα
ποιῶν
παρὰ
|
γνώμην |
τὴν
ἐκείνου,
τί
αὐτῷ
τὸ |
[6] |
τὴν
Γέενναν
ἢ
Φάραγγα
Ἐννὸμ
|
κατειλεγμένην, |
οὗ
ἦν
καὶ
Ἱερουσαλήμ.
Καὶ |
[6] |
ἀπὸ
Οὐαλεντίνου
ὀνομάζουσι
κατὰ
τὴν
|
πεπλανημένην |
ἑαυτῶν
σοφίαν,
ἧς
σύμβολον
εἶναι
|
[6] |
ἄγνοιαν,
ὁμοίως
ἀπὸ
θείων
αἰνιγμάτων
|
πεπλανημένην, |
ποιοῦντες
τῷ
θεῷ
ἐναντίον
τινά, |
[6] |
τῶν
κατὰ
τὸν
τόπον
τὴν
|
ἐκκειμένην |
λέξιν
τεθεικέναι.
Ἡμεῖς
δέ
φαμεν |
[6] |
ἐκτησάμεθα
διαγράμματι
τὴν
τάξιν
ὁμοίως
|
ἐκκειμένην |
οἷς
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο.
Ὁ |
[6] |
γὰρ
Ἰεζεκιὴλ
κεφαλίδα
λαμβάνει
βιβλίου»
|
γεγραμμένην |
ἔμπροσθεν»
καὶ
ὄπισθεν,
ἐν
ᾗ |
[6] |
εἶναι
τὴν
ἐν
τῷ
νόμῳ
|
γεγραμμένην. |
Προυνικὸν
δέ
τινα
σοφίαν
οἱ |
[6] |
Γέενναν
ἡμεῖς
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
|
γεγραμμένην |
ὡς
κολαστήριον
εὑρόντες,
ἐζητήσαμεν,
εἴ |
[6] |
τρυμαλιά,
στενὴν
φάσκοντι
εἶναι
καὶ
|
τεθλιμμένην |
τὴν
ὁδὸν
τὴν
ἀπάγουσαν
εἰς |
[6] |
ὅπου
μὲν
Φάραγγα
υἱοῦ
Ἐννὸμ»
|
ὀνομαζομένην |
ἐν
τῇ
γραφῇ,
ἐν
δὲ |
[6] |
οἶδα
οὐρανὸν
λελεγμένον
ἢ
γῆν
|
σφαζομένην |
μαχαίρᾳ
καὶ
πολλοὺς
σφαζομένους,
ἵνα
|
[6] |
οὐρανόν,
ἵνα
ζήσῃ,
καὶ
γῆν
|
σφαζομένην |
μαχαίρᾳ
καὶ
πολλοὺς
σφαζομένους,
ἵνα
|
[6] |
ἢ
οἶδέ
τινα
πτωχείαν
πάντως
|
μακαριζομένην |
ὁ
λόγος
καὶ
πλοῦτον
πάντως |
[6] |
μετὰ
τὸ
ἐνανθρωπῆσαι
ἀποθνῄσκουσαν
ἀλλ´
|
ἀναλαμβανομένην |
εἰς
οὐρανόν,
ἧς
σύμβολον
Ἠλίας |
[6] |
ζωὴν
καὶ
τὴν
ἐκ
περιστάσεως
|
γενομένην, |
ἐκβληθέντος
διὰ
τὴν
ἁμαρτίαν
καὶ |
[6] |
θείαν
φύσιν
καὶ
μεμιάσθαι
εἴτε
|
γενομένην |
ἐν
γυναικὸς
σώματι,
ἕως
περιπλασθῇ |
[6] |
μωρίαν
κηρύγματος»
καὶ
διὰ
τὴν
|
ἐμφαινομένην |
μωρίαν
τοῦ
κηρύγματος»
λέγουσιν
οἱ |
[6] |
μητρὸς
φέροντά
σοι
σύμβολον,
χάριν
|
κρυπτομένην |
δυνάμεσιν
ἐξουσιῶν·
ἡ
χάρις
συνέστω |
[6] |
γενόμενον
Ἡρακλείτου
μυθοποιΐαν,
στρατείαν
στρατείᾳ
|
παραταττομένην, |
καὶ
τῆς
μὲν
ἡγεμόνα
Κρόνον |
[6] |
ὡς
οὐ
περὶ
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
|
προφητευομένην· |
τί
φήσει
καὶ
περὶ
τοῦ |
[6] |
ἴσμεν
ἐκπυρουμένην
οὐδ´
εἰς
πῦρ
|
ἀναλυομένην |
τὴν
ἀνθρώπου
ψυχὴν
ἢ
τὴν |
[6] |
καὶ
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
|
στρεφομένην, |
φυλάσσειν
τὴν
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου |
[6] |
καὶ
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
|
στρεφομένην, |
φυλάσσειν
τὴν
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου |
[6] |
καὶ
δευτέραν
ἐκθέσθαι
διήγησιν,
πάλιν
|
ἐχομένην
|
μουσικῶν
θεωρημάτων.
Ἔδοξε
δέ
μοι |
[6] |
τῇ
καθαρᾷ.
Οὐ
γὰρ
θέμις
|
μεμολυσμένην |
καρδίαν
ἐνορᾶν
θεῷ,
ἀλλὰ
δεῖ |
[6] |
θεοῦ
φυτευθέντα
παράδεισον»
καὶ
τὴν
|
προηγουμένην |
ἐν
αὐτῷ
τοῦ
ἀνθρώπου
ζωὴν |
[6] |
τὴν
ὅσον
ὁ
κόσμος
συνέστηκεν
|
ἐνεργουμένην |
κοσμοποιΐαν
τοῦ
σαββάτου
καὶ
τῆς |
[6] |
καὶ
κατὰ
πᾶσαν
ἀποστεῖλαι
τὴν
|
οἰκουμένην. |
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
κωμῳδὸς
ἐν |
[6] |
ὁ
λόγος
ἐπὶ
πᾶσαν
τὴν
|
οἰκουμένην. |
~Διὸ
καὶ
χρεία
οὐκ
ἦν |
[6] |
νυνὶ
δὲ
εἰς
πᾶσαν
τὴν
|
οἰκουμένην |
Ἰησοῦς
κεκήρυκται
ἐπιδημήσας
τῷ
γένει |
[6] |
καὶ
κατὰ
πᾶσαν
ἀποστεῖλαι
τὴν
|
οἰκουμένην. |
Ὁ
μὲν
οὖν
κωμῳδὸς
γελωτοποιῶν |
[6] |
αὑτὸν
εἶναι
δύναμιν
θεοῦ
τὴν
|
καλουμένην |
μεγάλην,
ὁ
δὲ
καὶ
αὐτὸς |
[6] |
καὶ
ὀψόμενοι
τὴν
ὑπὸ
ἰδιωτῶν
|
ἐπιτελουμένην
|
πανήγυριν·
καὶ
τηλικαῦτά
γε
φιλοσοφήσαντες |
[6] |
δύναμιν,
πνεύματι
προνοίας
καὶ
σοφίᾳ
|
τηρουμένην· |
ἔνθεν
εἰλικρινὴς
πέμπομαι,
φωτὸς
ἤδη |
[6] |
δὲ
ἀσώματον
οὐσίαν
οὐκ
ἴσμεν
|
ἐκπυρουμένην |
οὐδ´
εἰς
πῦρ
ἀναλυομένην
τὴν |
[6] |
διὰ
συμβόλων
καὶ
τὴν
ὁδὸν
|
δεδηλωμένην |
τῶν
ὁδευσόντων
ἐπὶ
τὰ
θεῖα |
[6] |
κόσμου
ἁμαρτία,
καὶ
κάθοδον
αὖθις
|
στενὴν |
καὶ
αὐτομάτως
ἀνοιγομένας
πύλας·
πανταχοῦ |
[6] |
εἰς
νῖκος»
Κάθοδον
δὲ
αὖθις
|
στενὴν |
τάχα
οἱ
τὴν
μετενσωμάτωσιν
εἰσάγοντες |
[6] |
ἡ
στενὴ
τῆς
ῥαφίδος»
τρυμαλιά,
|
στενὴν
|
φάσκοντι
εἶναι
καὶ
τεθλιμμένην
τὴν |
[6] |
οὐρανὸν
γενέσθαι
ἥλιόν
τε
καὶ
|
σελήνην
|
καὶ
ἀστέρας
παρεληλύθασι,
τινὲς
δὲ |
[6] |
τρόπον
καὶ
τὸ
ὁ
ποιῶν
|
εἰρήνην |
καὶ
κτίζων
κακὰ»
διηγούμεθα·
κτίζει |
[6] |
θεοῦ
τὸ
Ἐγὼ
ὁ
ποιῶν
|
εἰρήνην |
καὶ
κτίζων
κακά»
ὅπου
δὲ |
[6] |
Ἔταξε
τὰ
χερουβὶμ
καὶ
τὴν
|
φλογίνην |
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν
|
[6] |
Ἔταξε
τὰ
χερουβὶμ
καὶ
τὴν
|
φλογίνην |
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν |
[6] |
χαρισμάτων»
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
μετ´
|
ἐκείνην
|
δεύτερον
τοῖς
ἀκριβοῦν
τὰ
τοιαῦτα |
[6] |
τοιάδε
ἀγαθὰ
ὡς
θέλων
τὴν
|
ἀληθινὴν |
ζωὴν
γένοιτ´
ἂν
ἐν
αὐτῇ, |
[6] |
θεία
καὶ
ἑτέρα
παρὰ
τὴν
|
ἀνθρωπίνην, |
εἴπερ
ἐστὶ
θεία,
χάριτι
θεοῦ |
[6] |
ἄλλην
μὲν
εἶναι
φησάντων
τὴν
|
ἀνθρωπίνην
|
σοφίαν
ἄλλην
δὲ
τὴν
θείαν. |
[6] |
φαμεν
εἶναι
τῆς
ψυχῆς
τὴν
|
ἀνθρωπίνην |
σοφίαν,
τέλος
δὲ
τὴν
θείαν· |
[6] |
θειοτέραν,
καὶ
μωρίαν
πᾶσαν
τὴν
|
ἀνθρωπίνην
|
σοφίαν
ὡς
πρὸς
τὴν
θείαν |
[6] |
μελλόντων
ἐστὶν
ἀπαγγελία,
οὐ
κατ´
|
ἀνθρωπίνην |
φύσιν
λεγομένων
καὶ
ταῖς
ἐκβάσεσι |
[6] |
τὴν
περὶ
Ἰουδαίους
καὶ
τὴν
|
σεμνὴν |
πάλαι
πολιτείαν
αὐτῶν
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
ὀνόματι,
δεύτερος
δὲ
μετὰ
τὸν
|
Ἰωάννην |
δεικνύμενος
ὑπ´
αὐτοῦ
ὁ
Ἰησοῦς, |
[6] |
Μάλιστα
δ´
ἐν
τῷ
κατὰ
|
Ἰωάννην |
εὐαγγελίῳ
πολλάκις
ἔστιν
εὑρεῖν
κόσμον |
[6] |
καὶ
Πέτρον
τὸν
ἁλιέα
καὶ
|
Ἰωάννην |
τὸν
καταλιπόντα
τὰ
δίκτυα
τοῦ |
[6] |
κόσμῳ,
οἵτινες
ἀνάλογον
ἐκείνῳ
ἠγάπησαν
|
δικαιοσύνην |
καὶ»
ἐμίσησαν
ἀδικίαν·
καὶ
διὰ |
[6] |
ὑπὲρ
τοὺς
μετόχους»
αὐτοῦ
ἀγαπήσας
|
δικαιοσύνην |
καὶ»
μισήσας
ἀνομίαν»
καὶ
τὴν |
[6] |
θεοῦ
οὐδ´
ὅτι
τὴν
ἑαυτοῦ
|
τέχνην
|
μέμφεται
καὶ
μισεῖ.
Εἰ
δὲ |
[6] |
γενομένοις
μεταμέλει
καὶ
τὴν
ἑαυτοῦ
|
τέχνην |
μέμφεται
καὶ
μισεῖ
καὶ
ἀπειλεῖ |
[6] |
γενομένοις
μεταμέλει
καὶ
τὴν
ἑαυτοῦ
|
τέχνην |
μέμφεται
καὶ
μισεῖ
καὶ
ἀπειλεῖ |
[6] |
ἢ
ἐπεὶ
τέκτων
ἦν
τὴν
|
τέχνην, |
οὐχ
ὁρῶν
ὅτι
τὸ
ξύλον |
[6] |
ἐνηλώθη
καὶ
ἦν
τέκτων
τὴν
|
τέχνην. |
Ὡς
εἰ
ἔτυχεν
ἐκεῖνος
ἀπὸ |
[6] |
ὀνομασθεὶς
Σατανᾶς
μεταλαμβανόμενος
εἰς
ἑλλάδα
|
φωνήν |
ἐστιν
ἀντικείμενος.
Πᾶς
δὲ
ὁ |
[6] |
ἐχρῆν
ἢ
κατὰ
μέγεθος
ἢ
|
φωνὴν |
ἢ
ἀλκὴν
ἢ
κατάπληξιν
ἢ |
[6] |
ἢ
κάλλος
ἢ
ἀλκὴν
ἢ
|
φωνὴν |
ἢ
κατάπληξιν
ἢ
πειθώ.
Ἀμήχανον |
[6] |
ἡγοῦμαι
ὅτι
μεταλαμβανόμενος
εἰς
ἑλλάδα
|
φωνὴν |
ὁ
Γογγόσυρος
τὴν
ἐτυμολογίαν
παρίστησι
|
[6] |
τι
δήποτε
ὁρίζονται
εἶναι
τὴν
|
φωνὴν |
οἱ
περὶ
ταῦτα
δεινοί·
ἀλλ´ |
[6] |
Πᾶς
ὁ
λαὸς
ἑώρα
τὴν
|
φωνὴν» |
τοῦ
θεοῦ,
τοῦ
ὁρᾶσθαι
λαμβανομένου, |
[6] |
κοινωφελοῦς
καὶ
δυναμένου
πᾶσαν
ἐπαγαγέσθαι
|
ἀκοήν. |
Ὅσοι
δέ,
πολλὰ
χαίρειν
φράσαντες |
[6] |
μείζονος
τῶν
προτέρων,
ἐγγεγραμμένον
ἔχοντα
|
ἀγάπην» |
κατωτέρω
δὲ
ἐχόμενον
τοῦ
κύκλου |
[6] |
τοῖς
ἀπολλυμένοις,
ἀνθ´
ὧν
τὴν
|
ἀγάπην |
τῆς
ἀληθείας
οὐκ
ἐδέξαντο
εἰς |
[6] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
τυχόντων
καὶ
|
ῥοπὴν |
πρὸς
τὸ
ὠφελεῖσθαι
ἐχόντων
θαυμαζόμενον, |
[6] |
μὴ
πραγματικῶς
αὐτῶν
κατηγορῶν
Κέλσος·
|
ἐχρῆν
|
γὰρ
αὐτὸν
ἢ
μὴ
μνημονεῦσαι |
[6] |
Καὶ
ταῦτά
γ´
ἀπάντῃ
καταγέλαστα·
|
ἐχρῆν |
γὰρ
οἶμαι
κολάσαι
τὸν
διάβολον |
[6] |
τὸν
οἶκον
τοῦ
προεστηκότος
ἑαυτοῦ»
|
Ἐχρῆν |
γὰρ
τὸν
ἐπιστάμενον
συγχρῆσθαι
θεὸν |
[6] |
φυλάξωνται
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
ἐναντίου.
|
Ἐχρῆν
|
δὲ
τὸν
μὲν
ἕτερον
τῶν |
[6] |
ἐδόκει
εἰδέναι·
ὅπου
δὲ
μᾶλλον
|
ἐχρῆν, |
εἴπερ
ἠπίστατο,
τοῦτο
ποιῆσαι
καὶ |
[6] |
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ
τῶν
λοιπῶν
|
ἐχρῆν
|
ἢ
κατὰ
μέγεθος
ἢ
κάλλος |
[6] |
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ
τῶν
λοιπῶν
|
ἐχρῆν |
ἢ
κατὰ
μέγεθος
ἢ
φωνὴν |
[6] |
ποιητὴν
τῶν
ὅλων
εὐσεβείᾳ·
ἣν
|
ἐχρῆν |
μὴ
νοθεύειν
μηδὲ
μιαίνειν
τῇ, |
[6] |
εἰσηγουμένῳ,
κατηράσατο.
Εἰδέναι
δ´
αὐτὸν
|
ἐχρῆν |
ὅτι
οἱ
τὰ
τοῦ
ὄφεως |
[6] |
τοῦ
Ἰησοῦ
εὐλόγως
γεγένηται,
ἐπείπερ
|
ἐχρῆν |
τοῖς
ἕνα
θεὸν
μεμαθηκόσι
καὶ |
[6] |
πύλην
κόσμῳ
ἀνοίξας,
παροδεύω
τὴν
|
σὴν |
ἐλεύθερος
πάλιν
ἐξουσίαν·
ἡ
χάρις |
[6] |
ἴδιον
ὑπήκοον
νοῦν
σύμβολον,
παροδεύειν
|
σὴν |
ἕτοιμος
ἀρχήν·
κατίσχυσας
τὸν
ἀπὸ |
[6] |
ἀνθρώποις
κατ´
αὐτοὺς
σοφοῦ,
ἀλλ´
|
ἴσην |
εἶναι
τὴν
ἀμφοτέρων
εὐδαιμονίαν,
Κέλσος |
[6] |
θεῖόν
τι
πλέον
τῶν
ἄλλων
|
προσῆν
|
μηδὲν
ἄλλου
διαφέρειν·
τοῦτο
δὲ |
[6] |
τὴν
ἀργυρᾶν,
ἑβδόμην
Ἡλίου
τὴν
|
χρυσῆν, |
μιμούμενοι
τὰς
χρόας
αὐτῶν.
Ἑξῆς |
[6] |
καὶ
τὸ
λεγόμενον
περιβόλαιον»
αὐτοῦ,
|
τὴν
|
ἄβυσσον,
καὶ
ἀποκαλύπτοντος
οὕτω
τὸν |
[6] |
ἀδικίας
τοῖς
ἀπολλυμένοις,
ἀνθ´
ὧν
|
τὴν |
ἀγάπην
τῆς
ἀληθείας
οὐκ
ἐδέξαντο |
[6] |
ἀναλυομένην
τὴν
ἀνθρώπου
ψυχὴν
ἢ
|
τὴν |
ἀγγέλων
ἢ
θρόνων
ἢ
κυριοτήτων |
[6] |
δὲ
πνεῦμα
ζωοποιεῖ»
γράμμα»
μὲν
|
τὴν |
αἰσθητὴν
ὠνόμασεν
ἐκδοχὴν
τῶν
θείων |
[6] |
Εἰ
δέ
τινι
ἀποσυμβαίνει,
παρὰ
|
τὴν |
αἰτίαν
ἐκείνου
ἀποσυμβαίνει,
ῥᾳθυμήσαντος
περὶ |
[6] |
Φύρων
δὲ
τὰ
πράγματα
καὶ
|
τὴν |
αἰτίαν
ἐκτίθεται
τοῦ
κατηραμένον
λέγεσθαι |
[6] |
τὰς
χρόας
αὐτῶν.
Ἑξῆς
ἐξετάζει
|
τὴν |
αἰτίαν
τῆς
οὕτω
κατειλεγμένης
τάξεως
|
[6] |
οὕτως
ἐπαπορήσαντα
οἱονεὶ
ἀποκρίνεται,
καὶ
|
τὴν |
αἰτίαν
τοῦ
σκότον
τῶν
ὀφθαλμῶν |
[6] |
ἦν
καὶ
Ἱερουσαλήμ.
Καὶ
ἐξετάζοντες
|
τὴν |
ἀκολουθίαν
τοῦ
εἶναι
ἐπουράνιον
Ἱερουσαλὴμ |
[6] |
ταῦτα
ὑπεραναβεβηκέναι,
ἀλλ´
εὑρεθήσονται
ἀλλάξαντες
|
τὴν |
ἀλήθειαν
τοῦ
θεοῦ
ἐν
τῷ
|
[6] |
τὰ
τοιάδε
ἀγαθὰ
ὡς
θέλων
|
τὴν
|
ἀληθινὴν
ζωὴν
γένοιτ´
ἂν
ἐν |
[6] |
ἐκ
περιστάσεως
γενομένην,
ἐκβληθέντος
διὰ
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
καὶ
κατοικισθέντος
ἐναντίον
τοῦ |
[6] |
αὐτοὺς
σοφοῦ,
ἀλλ´
ἴσην
εἶναι
|
τὴν |
ἀμφοτέρων
εὐδαιμονίαν,
Κέλσος
οὐ
καταγελᾷ |
[6] |
δὲ
θεία
καὶ
ἑτέρα
παρὰ
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην,
εἴπερ
ἐστὶ
θεία,
χάριτι |
[6] |
σοφῶν,
ἄλλην
μὲν
εἶναι
φησάντων
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ἄλλην
δὲ
τὴν |
[6] |
μέν
φαμεν
εἶναι
τῆς
ψυχῆς
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην
σοφίαν,
τέλος
δὲ
τὴν |
[6] |
τὴν
θειοτέραν,
καὶ
μωρίαν
πᾶσαν
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ὡς
πρὸς
τὴν |
[6] |
ἐκπυρουμένην
οὐδ´
εἰς
πῦρ
ἀναλυομένην
|
τὴν |
ἀνθρώπου
ψυχὴν
ἢ
τὴν
ἀγγέλων |
[6] |
ἀνιμηθῶσιν
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἐπὶ
|
τὴν
|
ἀνωτάτω
πάντων
μακαριότητα
καί,
ἵν´ |
[6] |
περὶ
θεοῦ
ὑπολαβόντας
καὶ
μὴ
|
τὴν |
ἀξίαν
τῆς
περὶ
αὐτοῦ
ἀληθείας |
[6] |
εἶναι
καὶ
τεθλιμμένην
τὴν
ὁδὸν
|
τὴν |
ἀπάγουσαν
εἰς
τὴν
ζωήν»
καὶ |
[6] |
δικαιοσύνην
καὶ»
μισήσας
ἀνομίαν»
καὶ
|
τὴν |
ἀπαρχὴν
εἴληφε
τοῦ
χρίσματος
καί, |
[6] |
ταῦτα
τροπικῶς
λέγεται
εἰς
παράστασιν
|
τὴν |
ἀπὸ
τῶν
συνήθων
καὶ
σωματικῶν
|
[6] |
εἰκότι
στοχασμῷ
ὁμολογῶν
ἀναγράφειν
ἡμῶν
|
τὴν |
ἀπόκρισιν
οὕτως
ἔχουσαν·
Ἐπειδὴ
μέγας |
[6] |
εὔλογον
δέ
μοι
φαίνεται
πρὸς
|
τὴν |
ἀπόφασιν
αὐτοῦ
κατασκευάσαι,
τίνα
τρόπον |
[6] |
Πύλας
δὲ
θανάτου»
τὰς
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀπώλειαν
φερούσας
ἁμαρτίας
φησὶν
εἶναι |
[6] |
τε
καὶ
ποικίλην,
ἕκτην
Σελήνης
|
τὴν |
ἀργυρᾶν,
ἑβδόμην
Ἡλίου
τὴν
χρυσῆν, |
[6] |
ἀπὸ
μελισσῶν
δείκνυσι
τῇ
αἰσθήσει
|
τὴν |
ἀρχήν,
ἀλλ´
ἡ
πεῖρα
δείκνυσιν |
[6] |
πρὸς
τὴν
εἰδωλολατρείαν.
Ἀλλ´
οὐδὲ
|
τὴν |
ἀρχὴν
Σιμωνιανοὶ
ἐπεβουλεύθησαν·
ᾔδει
γὰρ |
[6] |
παραπλήσιον
Ἰουδαίοις
πεποιηκέναι,
τοῖς
κατὰ
|
τὴν |
ἀρχὴν
τῆς
τοῦ
χριστιανισμοῦ
διδασκαλίας |
[6] |
εἰς
αὐτὸν
τὰ
πάντα»
παριστὰς
|
τὴν |
ἀρχὴν
τῆς
τῶν
πάντων
ὑποστάσεως |
[6] |
τὸν
μηρὸν
ἀνεγνωρικέναι
δὲ
φήσαντος
|
τὴν
|
ἀσπίδα,
ᾗ
ἐχρῆτο,
ὅτ´
Εὔφορβος |
[6] |
θεὸν
λόγον.
~Εἶτα
ἐὰν
μὲν
|
τὴν |
αὐτὴν
ἀρετὴν
λέγοντες
ἀνθρώπου
καὶ |
[6] |
τῶν
λόγων
παρὰ
τὴν
πρόθεσιν
|
τὴν |
αὐτοῦ
ἐστι,
βουλομένου
καταλιπόντας
ἡμᾶς |
[6] |
ὁ
φιλόσοφος
παρίστησιν,
ἀλλὰ
Δαυῒδ
|
τὴν
|
βαθύτητα
τοῦ
πλήθους
τῶν
ἐν |
[6] |
ῥαφίδος
εἰσελθεῖν
ἢ
πλούσιον
εἰς
|
τὴν |
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ»
Εἰ
δὲ |
[6] |
τρήματος
ῥαφίδος
ἢ
πλούσιον
εἰς
|
τὴν |
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ»
φησὶν
ἄντικρυς |
[6] |
προστάξαντος
αὐτῷ
τοῦ
λόγου
κατεσθίει
|
τὴν |
βίβλον,
ἵν´
αὐτὴν
μὴ
γράψῃ |
[6] |
τίθενται
Κρόνου,
τῷ
μολίβδῳ
τεκμηριούμενοι
|
τὴν |
βραδυτῆτα
τοῦ
ἀστέρος,
τὴν
δευτέραν
|
[6] |
ἀνθρώπων
ἐνδεδεμένου,
πῇ
δὲ
διὰ
|
τὴν |
βραχυτέραν
δύναμιν
αὐτοῦ
τῆς
κατανοήσεως |
[6] |
τῷ
κλήρῳ
τῆς
φυλῆς
Βενιαμὶν
|
τὴν |
Γέενναν
ἢ
Φάραγγα
Ἐννὸμ
κατειλεγμένην, |
[6] |
καὶ
ταύτην
ἔφασκεν
εἰρῆσθαι
αὐτῷ
|
τὴν |
Γέενναν,
οὖσαν
καὶ
Τάρταρον.
Τὴν |
[6] |
λαβέτω
τὰ
πραγματευθέντα
ἡμῖν
εἰς
|
τὴν |
Γένεσιν
ἀπὸ
τῆς
ἀρχῆς
τοῦ |
[6] |
ἡμῖν
ἐν
τοῖς
πραγματευθεῖσιν
εἰς
|
τὴν |
Γένεσιν
εἰρήκαμεν·
καὶ
ἐν
τοῖς |
[6] |
εἴ
τινες
εἰσὶν
ἐκ
λόγων
|
τὴν |
γένεσιν
λαβόντες
μεγαλοφώνων,
οἵτινες
οὐδὲν
|
[6] |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν»
Ἀλλ´
οὐδεμία
πιθανότης
ἐστὶ |
[6] |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν.
Ἐὰν
δέ
τις
νομίζῃ |
[6] |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν»
~Εἶτα
πάλιν
μὴ
κατακούσας |
[6] |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν»
ἐπιστησάτω
ὅτι
πρὸ
τοῦ |
[6] |
τῷ·
Ὅταν
δ´
οἱ
θεοὶ
|
τὴν |
γῆν
καθαίρωσι.
Περὶ
δὲ
τῶν |
[6] |
ὁ
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν.
~Νῦν
δὲ
διηγήσασθαι
τὸν |
[6] |
συναγωγὰς
αὐτῶν,
καὶ
οὕτω
βεβλαστηκέναι
|
τὴν |
γῆν
τὰ
ὑπὸ
μόνης
φύσεως |
[6] |
ἀγαπῶν
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς;
Παῦσον
|
τὴν
|
γλῶσσάν
σου
ἀπὸ
κακοῦ,
καὶ |
[6] |
τί
ποτε
ἐστὶν
ὃ
ἐπαγγέλλεται,
|
τὴν |
γλῶτταν,
οὐδ´
αὐτόθεν
κελεύει
φθάσαντας |
[6] |
γὰρ
ὁ
Ἰὼβ
λέγει
πρὸς
|
τὴν |
γυναῖκα
τό·
Εἰ
γὰρ
τὰ
|
[6] |
Σκύθαι,
τὸν
δὲ
Ποσειδῶνα
Θαγιμάσαδα,
|
τὴν |
δ´
Ἀφροδίτην
Ἀργίμπασαν,
Ἑστίαν
δὲ
|
[6] |
τὴν
Γέενναν,
οὖσαν
καὶ
Τάρταρον.
|
Τὴν |
δὲ
Γέενναν
ἡμεῖς
ἐν
τῷ |
[6] |
ἀκρότητας,
τὴν
μὲν
τοῦ
καλοῦ
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
ἐναντίου,
ἐν
ἀνθρώποις |
[6] |
ἐπιστροφὴ
καὶ
θεραπεία
καὶ
βελτίωσις,
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
ἐναντίου
ἐν
τῷ |
[6] |
τεκμηριούμενοι
τὴν
βραδυτῆτα
τοῦ
ἀστέρος,
|
τὴν |
δευτέραν
Ἀφροδίτης,
παραβάλλοντες
αὐτῇ
τὸ |
[6] |
τῷ
προφήτῃ
Λευϊαθὰν
ἔλεγεν
εἶναι
|
τὴν |
διὰ
τῶν
ὅλων
πεφοιτηκυῖαν
ψυχήν. |
[6] |
φιλοσοφήσαντες
περὶ
τῆς
ψυχῆς
καὶ
|
τὴν |
διαγωγὴν
τῆς
καλῶς
βεβιωκυΐας
διεξελθόντες, |
[6] |
τὴν
ἐντολὴν
τοῦ
Ἰησοῦ
ζητεῖν
|
τὴν
|
διάνοιαν
τῶν
γραφῶν
καὶ
αἰτεῖν |
[6] |
καὶ
τὰ
Χριστιανῶν,
οὕτω
θεάσεσθαι
|
τὴν |
διαφορὰν
αὐτῶν.
Καὶ
ὅπου
μὲν |
[6] |
μάλιστα
τοῖς
ἐκ
τοῦ
ἐγνωκέναι
|
τὴν |
διαφορὰν
ἑκατέρας
σοφίας
πρὸς
τὴν |
[6] |
φῶς
εἶδε
μέγα»
Ὅρα
οὖν
|
τὴν |
διαφορὰν
τοῦ
καλῶς
λελεγμένου
ὑπὸ |
[6] |
Περσῶν
τοῦ
Μίθρου
μυστήρια
καὶ
|
τὴν |
διήγησιν
αὐτῶν.
Ὅπως
ποτὲ
γὰρ
|
[6] |
γὰρ
ἡμῖν
συντάξεων
χρεία
εἰς
|
τὴν
|
διήγησιν
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας· |
[6] |
θεωρήσας
εἴποι
ἂν
τό·
Ἐθεασάμεθα
|
τὴν |
δόξαν
αὐτοῦ,
δόξαν
ὡς
μονογενοῦς |
[6] |
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν,
καὶ
ἤλλαξαν
|
τὴν |
δόξαν
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ
ἐν |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
γίνεσθε»
ἀναλαμβάνει
εἰς
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
ἐνάρετον
ψυχὴν
τοὺς
χαρακτῆρας
|
[6] |
οὐκ
ὠνομάσθη
θεοῦ
οὐδ´
ὅτι
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
τέχνην
μέμφεται
καὶ
μισεῖ. |
[6] |
καὶ
πονηροῖς
γενομένοις
μεταμέλει
καὶ
|
τὴν
|
ἑαυτοῦ
τέχνην
μέμφεται
καὶ
μισεῖ |
[6] |
καὶ
πονηροῖς
γενομένοις
μεταμέλει
καὶ
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
τέχνην
μέμφεται
καὶ
μισεῖ |
[6] |
κολάσεις
χωνευομένων,
τῶν
ἀναλαβόντων
εἰς
|
τὴν |
ἑαυτῶν
τῆς
ψυχῆς
ὑπόστασιν
τὰ |
[6] |
εὐλόγησεν
ὁ
θεὸς
τὴν
ἡμέραν
|
τὴν
|
ἑβδόμην
καὶ
ἡγίασεν
αὐτήν,
ὅτι |
[6] |
μαθητῶν,
ἐναδιαφορεῖν
αὐτοὺς
διδάξας
πρὸς
|
τὴν |
εἰδωλολατρείαν.
Ἀλλ´
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
|
[6] |
μὴ
καὶ
τοῦ
μεγέθους
παριστᾶσαν
|
τὴν |
εἰκόνα.
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ
θεὸς |
[6] |
καὶ
ἐν
τῷ
μεγέθει
σῴζῃ
|
τὴν |
εἰκόνα
τοῦ
πατρός.
Οὐ
γὰρ |
[6] |
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰπεῖν
καὶ
χλευάσαι
|
τὴν |
ἐκ
παρθένου
γέννησιν
τοῦ
θεοῦ, |
[6] |
αὐτῷ
τοῦ
ἀνθρώπου
ζωὴν
καὶ
|
τὴν
|
ἐκ
περιστάσεως
γενομένην,
ἐκβληθέντος
διὰ |
[6] |
τὸν
Ἑρμῆν,
τὴν
πέμπτην
Ἄρεος,
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
κράματος
ἀνώμαλόν
τε |
[6] |
ὀνόματι
δύναται
διαστείλασθαι
καὶ
παραστῆσαι
|
τὴν |
ἑκάστου
ἰδίαν
ποιότητα;
Οὐδὲν
οὖν
|
[6] |
ὁ
Ἰουδαίων
νομοθέτης;
Καὶ
πῶς
|
τὴν |
ἐκείνου
κοσμογένειαν
σαυτῷ
διά
τινος, |
[6] |
ὁ
ταῦτα
ποιῶν
παρὰ
γνώμην
|
τὴν |
ἐκείνου,
τί
αὐτῷ
τὸ
φῶς |
[6] |
θεόν.
Καὶ
οὐδείς
φησι·
Πῶς
|
τὴν |
ἐκεῖσε
ὁδὸν
μάθω;
ἅτε
ἀκούσας
|
[6] |
γνῶ
τὸν
θεόν;
Καὶ
πῶς
|
τὴν |
ἐκεῖσε
ὁδὸν
μάθω;
Καὶ
πῶς |
[6] |
περὶ
τῶν
κατὰ
τὸν
τόπον
|
τὴν |
ἐκκειμένην
λέξιν
τεθεικέναι.
Ἡμεῖς
δέ |
[6] |
καὶ
ἐνεργῶν
τὸ
ὅλον
σῶμα
|
τὴν
|
ἐκκλησίαν
κινεῖ
καὶ
ἕκαστον
μέλος |
[6] |
εἶναι
ἓν
σῶμα
Χριστὸν
καὶ
|
τὴν
|
ἐκκλησίαν,
τὸ
μύρον
ἐπὶ
κεφαλῆς» |
[6] |
καὶ
μωρίαν
κηρύγματος»
καὶ
διὰ
|
τὴν |
ἐμφαινομένην
μωρίαν
τοῦ
κηρύγματος»
λέγουσιν |
[6] |
ἐκ
παρακουσματίων
φήσαντος
ὅτι
φαμὲν
|
τὴν |
ἐν
ἀνθρώποις
σοφίαν
μωρίαν
εἶναι
|
[6] |
ἀναβαίνοντες
ἐπὶ
τὴν
θεωρίαν
καὶ
|
τὴν |
ἐν
αὐτῇ
τῶν
δικαίων
καὶ |
[6] |
τινὶ
ἐκεῖ
γεγενημένης
σύμβολον
εἶναι
|
τὴν |
ἐν
τῷ
νόμῳ
γεγραμμένην.
Προυνικὸν |
[6] |
καὶ
πλεῖόν
τι
ἐρεῖ
παρὰ
|
τὴν |
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
τοῦ
Διὸς |
[6] |
λογικὸν
ὑψηλὸν
ὄρος»
ἔδειξεν
ἡμῖν
|
τὴν |
ἔνδοξον
μορφὴν
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν |
[6] |
διδάσκοντος
λόγον,
ὅπερ
ἐστὶ
παρὰ
|
τὴν |
ἔννοιαν
τοῦ
τετριμμένου
ἐν
τῇ
|
[6] |
τῶν
ἀνθρώπων,
τὴν
μὲν
κατὰ
|
τὴν |
ἐνσωμάτωσιν
οἰκονομίαν
νῦν
δι´
εὐλόγους |
[6] |
ἐρευνᾶν
τὰς
γραφὰς»
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
ἐντολὴν
τοῦ
Ἰησοῦ
ζητεῖν
τὴν
|
[6] |
καλῶν
μετατιθέντος
τόπον.
~Μετὰ
δὲ
|
τὴν |
ἐξετασθεῖσαν
λέξιν
ὡσπερεὶ
σκοπὸν
ἔχων
|
[6] |
νομιζομένης
ἐπιστήμης
ἀνάληψιν
κεκμηκότες
περὶ
|
τὴν |
ἐξέτασιν
τοῦ
βουλήματος
τῶν
ἱερῶν
|
[6] |
μὲν
ταύτῃ.
~Ἴδωμεν
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἑξῆς
αὐτοῦ
λέξιν,
δι´
ἧς |
[6] |
ἡ
στερεὰ
τροφή,
τῶν
διὰ
|
τὴν |
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια
γεγυμνασμένα
ἐχόντων |
[6] |
Ἠλίας»
ὀφθέντες
ἐν
δόξῃ
ἔλεγον
|
τὴν |
ἔξοδον
αὐτοῦ,
ἣν
ἔμελλε
πληροῦν |
[6] |
καὶ
κρείττονος
αἰῶνος
ἀπόρροιαν
εἶναι
|
τὴν |
ἐπὶ
γῆς
ἐκκλησίαν,
καὶ
περιτομῆς |
[6] |
τῶν
ὄντων
ἑκάστῳ,
δι´
ὧν
|
τὴν |
ἐπιστήμην
ἀνάγκη
παραγίνεσθαι,
τρία,
τέταρτον |
[6] |
συντελείας
καιροῦ
συντέλεια
δοθήσεται
ἐπὶ
|
τὴν |
ἐρήμωσιν.
Τοσαῦτα
δὴ
ἀπὸ
πλειόνων |
[6] |
τὴν
διαφορὰν
ἑκατέρας
σοφίας
πρὸς
|
τὴν |
ἑτέραν
ἐν
ταῖς
πρὸς
θεὸν |
[6] |
αὐτοῦ
τὴν
λαμπρότητα
ἑαυτοῦ
διὰ
|
τὴν
|
ἔτι
ἐνυπάρχουσαν
ἀσθένειαν
τοῖς
ὀφθαλμοῖς |
[6] |
εἰς
ἑλλάδα
φωνὴν
ὁ
Γογγόσυρος
|
τὴν |
ἐτυμολογίαν
παρίστησι
τοῦ
Ἀπόλλωνος,
ἢ |
[6] |
Ὀφιανῶν;
Πάλαι
μὲν
οὖν
ὁ
|
τὴν |
εὐτέλειαν
ἀγαπήσας
φιλόσοφος
Ἑλλήνων
καὶ |
[6] |
τὴν
ὁδὸν
τὴν
ἀπάγουσαν
εἰς
|
τὴν |
ζωήν»
καὶ
τὸ
κατὰ
τὸν |
[6] |
ἐποίησε.
Καὶ
εὐλόγησεν
ὁ
θεὸς
|
τὴν |
ἡμέραν
τὴν
ἑβδόμην
καὶ
ἡγίασεν |
[6] |
τούτοις
τοῖς
τοῦ
Ἡφαίστου
πρὸς
|
τὴν |
Ἥραν
λόγοις,
φάσκοντος·
Ἤδη
γάρ |
[6] |
καὶ
τοῖς
τοῦ
Διὸς
πρὸς
|
τὴν |
Ἥραν
οὕτως·
Ἦ
οὐ
μέμνης´ |
[6] |
τοὺς
λόγους
τοῦ
Διὸς
πρὸς
|
τὴν |
Ἥραν,
τοὺς
δὲ
πρὸς
τὴν |
[6] |
τῆς
ἀμαθίας,
καὶ
φρονιμωτάτοις
δὲ
|
τὴν |
θείαν
ἐλπίδα
νοεῖσθαι
καὶ
καταλαμβάνεσθαί |
[6] |
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν,
τέλος
δὲ
|
τὴν |
θείαν·
ἥτις
καὶ
στερεὰ»
λέγεται |
[6] |
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ἄλλην
δὲ
|
τὴν |
θείαν.
Καὶ
ἐκτίθεταί
γε
Ἡρακλείτου
|
[6] |
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ὡς
πρὸς
|
τὴν |
θείαν
ὁμολογοῦμεν.
Εἶτα
δέον
αὐτὸν |
[6] |
τοὺς
διαβεβηκότας
ἀπ´
ἐκείνης
ἐπὶ
|
τὴν |
θείαν
σοφίαν.
~Εἶτα
μετὰ
ταῦτα |
[6] |
Δαυῒδ
τὸ
περὶ
τοῦ
κατὰ
|
τὴν |
θείαν
σοφίαν
σοφοῦ
λεγόμενον,
ὅστις |
[6] |
ἀδιαφόρων
μεμαθηκέναι
εἰς
μίασμα
ἐμβεβλῆσθαι
|
τὴν |
θείαν
φύσιν
καὶ
μεμιάσθαι
εἴτε
|
[6] |
ἐγγυμνασάμενον
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
σοφίᾳ
χωρεῖν
|
τὴν |
θειοτέραν,
καὶ
μωρίαν
πᾶσαν
τὴν |
[6] |
Διὸς
δημηγορίαν;
Τὸ
γὰρ
χαρακτηρίζον
|
τὴν |
θεότητα
ἡ
περὶ
μελλόντων
ἐστὶν
|
[6] |
παραλελοιπέναι
τῶν
ἐπιβαλλόντων
ἀναβαίνοντες
ἐπὶ
|
τὴν |
θεωρίαν
καὶ
τὴν
ἐν
αὐτῇ
|
[6] |
θεοῦ»
Εἰ
δέ
τινες
διὰ
|
τὴν |
ἰδιωτείαν
μὴ
τρανώσαντες
τὸ
περὶ |
[6] |
ἀργύριον»
~καὶ
κατὰ
τὸ
περὶ
|
τὴν |
Ἱερουσαλὴμ
γίνεσθαι
κολάσεις
χωνευομένων,
τῶν |
[6] |
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον»
ἀναλαβόντες
κατὰ
|
τὴν |
Ἰησοῦ
διδασκαλίαν
ποταμούς
τε
χωρήσαντες
|
[6] |
τὸν
βίον
ἑαυτῶν
ἀναθέντες
κατὰ
|
τὴν |
Ἰησοῦ
ἐντολὴν
τῷ
ἐρευνᾶν
τὰς |
[6] |
ἀνυπερβλήτῳ
κοινωνίᾳ
πρὸς
τὸν
αὐτολόγον
|
τὴν |
Ἰησοῦ
ψυχὴν
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὸν |
[6] |
τοῦτο
ἀναβεβηκότας
μὴ
χωρίζειν
ἡμᾶς
|
τὴν |
Ἰησοῦ
ψυχὴν
τοῦ
πρωτοτόκου
πάσης |
[6] |
παραβαλεῖν
ὡς
μηδαμῶς
συμβαλλόμενον
εἰς
|
τὴν |
Ἰουδαίων
ἢ
Χριστιανῶν
κατηγορίαν,
πῶς |
[6] |
ἀναλῶσαι
τῷ
πυρὶ
τῶν
κολάσεων
|
τὴν |
κακίαν.
Εἶτα
πάλιν
ἑαυτῷ
τὸ |
[6] |
ἐστιν
ἀντικείμενος.
Πᾶς
δὲ
ὁ
|
τὴν |
κακίαν
ἑλόμενος
καὶ
τὸν
κατ´ |
[6] |
δέ
φαμεν
ὅτι
κακὰ
μέν,
|
τὴν |
κακίαν
καὶ
τὰς
ἀπ´
αὐτῆς
|
[6] |
οἱ
τῆς
τοῦ
χείρονος
διὰ
|
τὴν |
κακίαν
μερίδος
ἐναντίοι
ὄντες
τοῖς |
[6] |
ξύλα»
καὶ
τὸν
χόρτον»
καὶ
|
τὴν |
καλάμην»
καὶ
πᾶσαν
οὐσίαν
ἁμαρτίας, |
[6] |
ἔφασκεν
αὑτὸν
εἶναι
δύναμιν
θεοῦ
|
τὴν |
καλουμένην
μεγάλην,
ὁ
δὲ
καὶ
|
[6] |
παρίστασθαι
τῷ
θεῷ
καὶ
αἰτεῖν
|
τὴν |
κατὰ
τοῦ
Ἰὼβ
ἐξουσίαν,
ἵν´ |
[6] |
ταῖς
ψυχαῖς
ὑμῶν.
~Μετὰ
ταῦτα
|
τὴν |
κατὰ
τῶν
πλουσίων
ἀπόφασιν
τοῦ
|
[6] |
κἀκεῖ
καθαράς.
Καὶ
εἰ
κατὰ
|
τὴν |
Κέλσου
δὲ
ὑπόθεσιν
χωρὶς
γεννήσεως
|
[6] |
αὐτὸς
ἀποκαλύψῃ
τὸν
πατέρα,
ψευδοποιήσομεν
|
τὴν |
Κέλσου
λέξιν
φάσκοντος·
οὐδὲ
λόγῳ
|
[6] |
χρόνους
ἓξ
ἡμερῶν
διεληλυθέναι
εἰς
|
τὴν |
κοσμοποιΐαν
παρετιθέμεθα
τὸ
Αὕτη
ἡ |
[6] |
ὑπὸ
τὸν
τυχόντα
ἀλλ´
ὑπὸ
|
τὴν |
κραταιὰν
χεῖρα
τοῦ
θεοῦ»
διὰ |
[6] |
θαυμασίοις»
νοήμασι,
ταπεινοῖ
ἑαυτὸν
ὑπὸ
|
τὴν |
κραταιὰν
χεῖρα
τοῦ
θεοῦ»
Εἰ |
[6] |
δὲ
φῶς,
οὐ
παριστάντος
αὐτοῦ
|
τὴν |
λαμπρότητα
ἑαυτοῦ
διὰ
τὴν
ἔτι |
[6] |
τὴν
ἔνδοξον
μορφὴν
ἑαυτοῦ
καὶ
|
τὴν |
λαμπρότητα
τῶν
ἐνδυμάτων
αὐτοῦ
καὶ |
[6] |
Ἔδοξε
δέ
μοι
τὸ
ἐκθέσθαι
|
τὴν
|
λέξιν
ἐν
τούτοις
τοῦ
Κέλσου |
[6] |
ἵνα
μηδὲν
κίβδηλον
πρόωνται
ἐπὶ
|
τὴν |
λογικὴν
ἑαυτῶν
φύσιν,
ἄξιοι
φανέντες |
[6] |
σωματικόν·
κατὰ
δὲ
ἡμᾶς
καὶ
|
τὴν |
λογικὴν
ψυχὴν
πειρωμένους
ἀποδεικνύναι
κρείττονα |
[6] |
αὐτῷ
εἰρηκέναι
περὶ
τῶν
κατὰ
|
τὴν |
μαγείαν
ὅτι
πρὸς
ἀπαιδεύτους
μὲν |
[6] |
ἀσεβέστατα
ἄττα
καὶ
περὶ
τήνδε
|
τὴν |
μεγίστην
ἄγνοιαν,
ὁμοίως
ἀπὸ
θείων |
[6] |
Ἰησοῦν
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων,
|
τὴν |
μὲν
κατὰ
τὴν
ἐνσωμάτωσιν
οἰκονομίαν |
[6] |
ἐναντίου,
ἐν
ἀνθρώποις
γίνεσθαι,
ὥστε
|
τὴν |
μὲν
τοῦ
καλοῦ
ἀκρότητα
εἶναι |
[6] |
δύο,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ἀκρότητας,
|
τὴν |
μὲν
τοῦ
καλοῦ
τὴν
δὲ |
[6] |
περὶ
κολάσεων
τόπον,
μεταλαμβανομένων
εἰς
|
τὴν |
μετὰ
βασάνου
κάθαρσιν
τῶν
τοιωνδὶ |
[6] |
δὲ
αὖθις
στενὴν
τάχα
οἱ
|
τὴν |
μετενσωμάτωσιν
εἰσάγοντες
φήσουσιν.
Αὐτομάτως
δὲ |
[6] |
τῶν
θείων
γραμμάτων
πνεῦμα»
δὲ
|
τὴν |
νοητήν.
Οὕτω
τοίνυν
καὶ
ἐν |
[6] |
δὲ
δύναται
διὰ
συμβόλων
καὶ
|
τὴν |
ὁδὸν
δεδηλωμένην
τῶν
ὁδευσόντων
ἐπὶ |
[6] |
στενὴν
φάσκοντι
εἶναι
καὶ
τεθλιμμένην
|
τὴν |
ὁδὸν
τὴν
ἀπάγουσαν
εἰς
τὴν |
[6] |
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
|
τὴν
|
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς. |
[6] |
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
|
τὴν |
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς» |
[6] |
σώματα
καὶ
κατὰ
πᾶσαν
ἀποστεῖλαι
|
τὴν |
οἰκουμένην.
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
κωμῳδὸς
|
[6] |
γωνίας
ὁ
λόγος
ἐπὶ
πᾶσαν
|
τὴν |
οἰκουμένην.
~Διὸ
καὶ
χρεία
οὐκ |
[6] |
ἑξῆς·
νυνὶ
δὲ
εἰς
πᾶσαν
|
τὴν |
οἰκουμένην
Ἰησοῦς
κεκήρυκται
ἐπιδημήσας
τῷ |
[6] |
σώματα
καὶ
κατὰ
πᾶσαν
ἀποστεῖλαι
|
τὴν |
οἰκουμένην.
Ὁ
μὲν
οὖν
κωμῳδὸς |
[6] |
ἔργοις
ὀλίγα
ὡς
πρὸς
τὴν
|
τῶν |
ὅλων
διάταξιν
τυγχάνοντα
ἐπηκολούθησεν,
ὥσπερ |
[6] |
ἑνί,
ἥν
φασιν
εἶναι
τὴν
|
τῶν |
ὅλων
ψυχὴν
καὶ
Λευϊαθάν,
τοὺς |
[6] |
αὑτόν,
ὥστ´
ἀμφήριστον
εἶναι
διὰ
|
τὴν |
ὁμοιότητα
τῆς
ἐπαγγελίας
περὶ
τοῦ |
[6] |
γὰρ
οἶδε,
τίς
ἡ
μετὰ
|
τὴν |
ὅσον
ὁ
κόσμος
συνέστηκεν
ἐνεργουμένην |
[6] |
δυναμένους
ἀντέχειν
ταῖς
μαρμαρυγαῖς
κολάζεσθαι
|
τὴν
|
ὄψιν
καὶ
βλάπτεσθαι
καὶ
νομίζειν |
[6] |
ἐπιμελῶς
αὐτὴν
νοήσας
βούλεται
μὲν
|
τὴν |
παρ´
ἡμῖν
κακολογεῖν,
οἴεται
δ´ |
[6] |
τὸν
Ἰησοῦν
ἀναφέρεσθαι,
τυφλώττων
περὶ
|
τὴν |
παραδοχὴν
τοῦ
λεγομένου
καὶ
οὐχ |
[6] |
ταῦτ´
εἶπεν,
ἐπεὶ
μὴ
εἶδε
|
τὴν |
παρθενικὴν
καὶ
καθαρὰν
γέννησιν
καὶ |
[6] |
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ
ψυχούμενον
|
τὴν |
πᾶσαν
τοῦ
θεοῦ
ἐκκλησίαν,
μέλη |
[6] |
τε
σίδηρον
καὶ
τὸν
Ἑρμῆν,
|
τὴν |
πέμπτην
Ἄρεος,
τὴν
ἐκ
τοῦ |
[6] |
οἱ
ἀπὸ
Οὐαλεντίνου
ὀνομάζουσι
κατὰ
|
τὴν |
πεπλανημένην
ἑαυτῶν
σοφίαν,
ἧς
σύμβολον |
[6] |
δὲ
μάλα
εὐηθικὴν
εἶναι
καὶ
|
τὴν |
περὶ
ἀνθρώπων
γενέσεως
γραφήν,
μήτε |
[6] |
ὑπ´
αὐτῶν,
ἐπελαφρίζων
δὲ
διὰ
|
τὴν |
περὶ
ἐκεῖνα
θέαν
πᾶσαν
περίστασιν· |
[6] |
περὶ
αὐτῶν,
οὐχ
ὁρῶν
πᾶσαν
|
τὴν |
περὶ
Ἰουδαίους
καὶ
τὴν
σεμνὴν |
[6] |
οὐ
χρῃζόντων
πλείονος
διδασκαλίας
παρὰ
|
τὴν |
περὶ
τῆς
κατὰ
τῶν
ἁμαρτανόντων |
[6] |
ὅμοιον
ᾧ
αὐτὸς
πεποίηκεν,
εἰς
|
τὴν |
περὶ
Χριστιανῶν
καὶ
Ἰουδαίων
κατηγορίαν |
[6] |
τούτου
λέγονται
εἶναι
υἱοὶ
διὰ
|
τὴν |
πονηρίαν;
Σαφῶς
δὲ
παρὰ
ταῦτα |
[6] |
ὑπὸ
θεοῦ
φυτευθέντα
παράδεισον»
καὶ
|
τὴν |
προηγουμένην
ἐν
αὐτῷ
τοῦ
ἀνθρώπου |
[6] |
τοιαύτη
ἀγωγὴ
τῶν
λόγων
παρὰ
|
τὴν |
πρόθεσιν
τὴν
αὐτοῦ
ἐστι,
βουλομένου |
[6] |
μοι
δοκεῖ
τοῖς
διὰ
πολλὴν
|
τὴν |
πρὸς
Χριστιανοὺς
ἀπέχθειαν
διαβεβαιουμένοις
πρὸς |
[6] |
λέγῃ
περὶ
αὐτόν,
οὐκέτι
βούλεται
|
τὴν |
προφητείαν
εἰς
Ἰησοῦν
Χριστὸν
ἀναφέρεσθαι; |
[6] |
~Ἔστω
δὲ
μὴ
ἀνεγνωκέναι
αὐτὸν
|
τὴν |
προφητείαν
ἢ
ἀνεγνωκότα
περιεσπᾶσθαι
ὑπὸ |
[6] |
ἑξῆς,
καὶ
ὁ
Κέλσος
παραδέχεται
|
τὴν |
προφητείαν
ταύτην
ἐπὶ
τὸν
Ἰησοῦν |
[6] |
ἀνωτέρω
δὲ
ἐγκαλοῦντες
τοῖς
κατὰ
|
τὴν |
προχειροτέραν
ἐκδοχὴν
φήσασι
χρόνους
ἓξ
|
[6] |
ἀργύρου,
χρυσοῦ
δὲ
ἡ
ἑβδόμη.
|
Τὴν |
πρώτην
τίθενται
Κρόνου,
τῷ
μολίβδῳ
|
[6] |
ψαλμῷ,
τίνα
τρόπον
λέγεται·
Περίζωσαι
|
τὴν |
ῥομφαίαν
σου
ἐπὶ
τὸν
μηρόν |
[6] |
νόμου,
εἶπεν
ὁ
σωτὴρ
πρὸς
|
τὴν
|
Σαμαρεῖτιν·
Ὅτι
ἔρχεται
ὥρα,
ὅτε |
[6] |
πᾶσαν
τὴν
περὶ
Ἰουδαίους
καὶ
|
τὴν |
σεμνὴν
πάλαι
πολιτείαν
αὐτῶν
τοῦ |
[6] |
σῷ
πύλην
κόσμῳ
ἀνοίξας,
παροδεύω
|
τὴν |
σὴν
ἐλεύθερος
πάλιν
ἐξουσίαν·
ἡ |
[6] |
Ἀπόλλωνος,
ἢ
ὁ
Ἀπόλλων
εἰς
|
τὴν |
Σκυθῶν
διάλεκτον
τὸν
Γογγόσυρον
σημαίνει. |
[6] |
δύναται
καθ´
ἕκαστον
τῶν
πάντων
|
τὴν |
σοφίαν,
ἐν
ᾗ
ὁ
θεὸς |
[6] |
ὅπου
δὲ
τοῦ
τὸ
σύγγραμμα
|
τὴν |
Σοφίαν
ἡμῖν
καταλιπόντος
Ἰησοῦ
υἱοῦ |
[6] |
χερουβὶμ
καὶ
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
|
τὴν
|
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν
ὁδὸν
τοῦ |
[6] |
χερουβὶμ
καὶ
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
|
τὴν |
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν
ὁδὸν
τοῦ |
[6] |
τοῦ
ὁρᾶσθαι
λαμβανομένου,
ἵνα
κατὰ
|
τὴν |
συνήθειαν
ὀνομάσω
τῆς
γραφῆς,
πνευματικῶς. |
[6] |
ἐν
τῷ
ἐξ
αὐτοῦ»
καὶ
|
τὴν |
συνοχὴν
ἐν
τῷ
δι´
αὐτοῦ» |
[6] |
ὁρίζει
λεγόμενον
ὑπὸ
τῶν
παραδιδόντων
|
τὴν |
σφραγῖδα
ἀγγέλων
ἑπτά,
ἑκατέρωθεν
τῇ |
[6] |
ἀμοιβαίας
φωνάς,
ὡς
τοῦ
μὲν
|
τὴν |
σφραγῖδα
περιτιθέντος
καλουμένου
πατρός,
τοῦ |
[6] |
ἡμεῖς
δι´
ἐκείνους
ἐκτησάμεθα
διαγράμματι
|
τὴν
|
τάξιν
ὁμοίως
ἐκκειμένην
οἷς
ὁ |
[6] |
ὧν
ἀναβαίνουσιν
ἐπὶ
τὰ
νοούμενα,
|
τήν |
τε
ἀΐδιον
αὐτοῦ
δύναμιν
καὶ |
[6] |
Διός,
τὴν
χαλκοβατῆ
καὶ
στερράν,
|
τὴν |
τετάρτην
Ἑρμοῦ,
τλήμονα
γὰρ
ἔργων |
[6] |
ἡμῶν
ἢ
ἐπεὶ
τέκτων
ἦν
|
τὴν |
τέχνην,
οὐχ
ὁρῶν
ὅτι
τὸ |
[6] |
σταυρῷ
ἐνηλώθη
καὶ
ἦν
τέκτων
|
τὴν
|
τέχνην.
Ὡς
εἰ
ἔτυχεν
ἐκεῖνος |
[6] |
τὸν
ζῶντα
ἄρτον
ἀναλαμβάνοντι
εἰς
|
τὴν |
τήρησιν
ἑαυτοῦ
οὐκ
ἄν
ποτε |
[6] |
εἴ
τις
ἐστὶ
Πέτρος»
χωρήσας
|
τὴν
|
τῆς
ἐκκλησίας
ἐν
αὑτῷ
οἰκοδομὴν |
[6] |
διηγήσασθαι·
ἀλλ´
οὐδ´
ἀκίνδυνον
τὴν
|
τῶν |
τοιούτων
σαφήνειαν
πιστεῦσαι
γραφῇ,
ἅτε |
[6] |
τῷ
ἐπὶ
πᾶσι
θεῷ
δύναται
|
τὴν |
τοῦ
ἀνθρώπου
ψυχὴν
ἢ
ὁ |
[6] |
Ἰησοῦ
διαφόρους
μορφὰς
ἀναφέρεσθαι
ἐπὶ
|
τὴν |
τοῦ
θείου
λόγου
φύσιν,
οὐχ |
[6] |
δὲ
λόγος,
ἄϋπνον
ἐπιστάμενος
φύσιν
|
τὴν |
τοῦ
θεοῦ,
διδασκέτω
ἡμᾶς
ὅτι |
[6] |
μεγάλα
ἔργα
καὶ
θαυμαστά,
σφετεριζόμενος
|
τὴν
|
τοῦ
θεοῦ
δόξαν·
οἷς
οὐ |
[6] |
φάσκοντες
τῇ
ἄκρᾳ
μετοχῇ
ἐκείνου
|
τὴν |
τοῦ
Ἰησοῦ
ψυχὴν
οὐκέτι
χωρίζομεν
|
[6] |
ἀστέρας
παρεληλύθασι,
τινὲς
δὲ
μετὰ
|
τὴν |
τούτων
γένεσιν,
τοῦτο
μόνον
ἐπισημειωσόμεθα |
[6] |
τε
καὶ
μαλακὸν
τοῦ
κασσιτέρου,
|
τὴν |
τρίτην
τοῦ
Διός,
τὴν
χαλκοβατῆ |
[6] |
αὐτοῦ
ἔργοις
ὀλίγα
ὡς
πρὸς
|
τὴν |
τῶν
ὅλων
διάταξιν
τυγχάνοντα
ἐπηκολούθησεν, |
[6] |
περιλαμβανούσης
ἑνί,
ἥν
φασιν
εἶναι
|
τὴν |
τῶν
ὅλων
ψυχὴν
καὶ
Λευϊαθάν, |
[6] |
ἐστι
διηγήσασθαι·
ἀλλ´
οὐδ´
ἀκίνδυνον
|
τὴν |
τῶν
τοιούτων
σαφήνειαν
πιστεῦσαι
γραφῇ, |
[6] |
τὴν
Ἥραν,
τοὺς
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
ὕλην
λόγους
αἰνίττεσθαι
ὡς
ἄρα |
[6] |
λόγους
εἶναι
τοῦ
θεοῦ
πρὸς
|
τὴν |
ὕλην
τοὺς
λόγους
τοῦ
Διὸς |
[6] |
υἱὸν
ἀναγορεύεσθαι
τοῦ
θεοῦ
διὰ
|
τὴν |
ὑπεροχήν,
τὸν
δὲ
τούτῳ
κατὰ |
[6] |
θεῷ
τῇ
Ἀρτέμιδι
καὶ
ὀψόμενοι
|
τὴν |
ὑπὸ
ἰδιωτῶν
ἐπιτελουμένην
πανήγυριν·
καὶ |
[6] |
παρὰ
κυρίου
ἐπὶ
πύλας
Ἱερουσαλήμ»
|
τὴν |
ὑπόστασιν
ἔχοντα
ἐν
τοῖς
ἀπὸ |
[6] |
γὰρ
ἦσαν
αὐτοῦ.
Οὔτ´
οὖν
|
τὴν |
φάσκουσαν
λέξιν·
Περὶ
τὸν
πάντων |
[6] |
δέ·
Ἔταξε
τὰ
χερουβὶμ
καὶ
|
τὴν |
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν |
[6] |
τό·
Ἔταξε
τὰ
χερουβὶμ
καὶ
|
τὴν |
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν |
[6] |
ἑκάστῳ
βλέπεσθαι;
Καὶ
οὐ
θαυμαστὸν
|
τὴν
|
φύσει
τρεπτὴν
καὶ
ἀλλοιωτὴν
καὶ |
[6] |
τὸ
ἑστηκέναι
καὶ
βεβαίαν
εἶναι
|
τὴν |
φύσιν
αὐτοῦ
προκαλούμενος
καὶ
τὸν
|
[6] |
ἀνθρώποις
μέγα
ὄφελος
γράψαι
καὶ
|
τὴν |
φύσιν
εἰς
φῶς
τοῖς
πᾶσι |
[6] |
γὰρ
τὸ
βλεπόμενον
ἀπαγγέλλει
καὶ
|
τὴν |
φύσιν,
ὅθεν
γεγένηται.
Οἷον
εἰ |
[6] |
ὅ
τι
δήποτε
ὁρίζονται
εἶναι
|
τὴν |
φωνὴν
οἱ
περὶ
ταῦτα
δεινοί· |
[6] |
τῷ
Πᾶς
ὁ
λαὸς
ἑώρα
|
τὴν |
φωνὴν»
τοῦ
θεοῦ,
τοῦ
ὁρᾶσθαι
|
[6] |
κασσιτέρου,
τὴν
τρίτην
τοῦ
Διός,
|
τὴν |
χαλκοβατῆ
καὶ
στερράν,
τὴν
τετάρτην |
[6] |
Σελήνης
τὴν
ἀργυρᾶν,
ἑβδόμην
Ἡλίου
|
τὴν |
χρυσῆν,
μιμούμενοι
τὰς
χρόας
αὐτῶν. |
[6] |
καὶ
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
αὐτοῦ
|
τὴν |
ψυχήν.
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τὰ |
[6] |
τῆς
Ἰουδαίας
ἐκπέμψαι
τὰς
ἐπὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
τῶν
βουλομένων
αὐτὸν
παραδέξασθαι |
[6] |
καταβαῖνον»
τοῦτο
τὸ
μύρον»
ἐπὶ
|
τὴν |
ὤαν
τοῦ
ἐνδύματος
αὐτοῦ»
Καὶ |
[6] |
Κέλσου.
Διόπερ
ὡς
περισσὰ
καὶ
|
μάτην |
ἐκκείμενα
ἐῶμεν
τὰ
ὑπὸ
Κέλσου |
[6] |
ἀρχῶν
ἢ
ἐξουσιῶν
ὑπόστασιν.
~Διόπερ
|
μάτην |
λέλεκται
τῷ
Κέλσῳ,
ὡς
μὴ |
[6] |
αὐτοῦ
εἰς
τὸ
χειραγωγῆσαι
τὸν
|
ἀκροατὴν |
καὶ
ποιῆσαι
νοῆσαι
περὶ
θεοῦ |
[6] |
κἂν
ἐπ´
ὀλίγον
συνιέναι
τὸν
|
ἀκροατὴν |
περὶ
τοῦ
βουλήματος
τῶν
θείων |
[6] |
σεμνύνονται
ἐπὶ
τῷ
Ὀφιανοὶ
καλεῖσθαι,
|
Εὐφράτην |
τινὰ
εἰσηγητὴν
τῶν
ἀνοσίων
αὐχοῦντες |
[6] |
ληφθέντι
λόγῳ
ἐπαγγέλλεται
ὁ
Κέλσος
|
τελετήν |
τινα
Χριστιανῶν
τελετῇ
τῇ
προειρημένῃ |
[6] |
ἀπὸ
θεοῦ
γερῶν
τοὺς
κατ´
|
ἀρετὴν |
βιώσαντας
ἢ
τὰς
κατ´
ἀρετὴν |
[6] |
~Εἶτα
ἐὰν
μὲν
τὴν
αὐτὴν
|
ἀρετὴν |
λέγοντες
ἀνθρώπου
καὶ
θεοῦ
οἱ |
[6] |
ἀνοίγονται
τῷ
μεταδιώκοντι
τὰς
κατ´
|
ἀρετὴν |
πράξεις.
Περὶ
δὲ
τοῦ
τῆς |
[6] |
ἀρετὴν
βιώσαντας
ἢ
τὰς
κατ´
|
ἀρετὴν |
πράξεις
ποιήσαντας,
εἰ
τὰ
ὄντως |
[6] |
τῷ
Ὀφιανοὶ
καλεῖσθαι,
Εὐφράτην
τινὰ
|
εἰσηγητὴν |
τῶν
ἀνοσίων
αὐχοῦντες
λόγων.
~Εἶθ´ |
[6] |
πνεῦμα
ζωοποιεῖ»
γράμμα»
μὲν
τὴν
|
αἰσθητὴν |
ὠνόμασεν
ἐκδοχὴν
τῶν
θείων
γραμμάτων |
[6] |
ἄσεμνον
τοῦ
Κέλσου,
ἀφιλοσόφως
κωμῳδίας
|
ποιητὴν |
γελωτοποιὸν
παραλαβόντος
καὶ
τῷ
παρ´ |
[6] |
τὸ
καθ´
ἡμᾶς
κακῶν
εἶναι
|
ποιητὴν |
τὸν
θεόν.
Ἐχέτω
μὲν
οὖν |
[6] |
ἀναστραφῆναι
ἐν
τῇ
πρὸς
τὸν
|
ποιητὴν |
τῶν
ὅλων
εὐσεβείᾳ·
ἣν
ἐχρῆν |
[6] |
ἃ
βούλεται
ὁ
δημιουργὸς
ὕλην
|
μεταβλητὴν |
καὶ
πάσης
ποιότητος,
ἣν
ὁ
|
[6] |
θείων
γραμμάτων
πνεῦμα»
δὲ
τὴν
|
νοητήν. |
Οὕτω
τοίνυν
καὶ
ἐν
τῷ |
[6] |
ἐπαμώμενος.
Ὁ
γὰρ
κατὰ
τὸν
|
προφήτην |
ταπεινοφρονῶν,
πορευόμενος
ἐν
μεγάλοις
καὶ
|
[6] |
δὲ
Ποσειδῶνα
Θαγιμάσαδα,
τὴν
δ´
|
Ἀφροδίτην |
Ἀργίμπασαν,
Ἑστίαν
δὲ
Ταβιτί.
Ἐξετάσει |
[6] |
καὶ
μαλακὸν
τοῦ
κασσιτέρου,
τὴν
|
τρίτην |
τοῦ
Διός,
τὴν
χαλκοβατῆ
καὶ
|
[6] |
κράματος
ἀνώμαλόν
τε
καὶ
ποικίλην,
|
ἕκτην |
Σελήνης
τὴν
ἀργυρᾶν,
ἑβδόμην
Ἡλίου |
[6] |
κωμῳδίας
ποιηταὶ
ἀνεγράψαντο·
Προῖτος
ἔγημε
|
Βελλεροφόντην, |
ὁ
δὲ
Πήγασος
ἦν
ἐξ |
[6] |
Καὶ
οὐ
θαυμαστὸν
τὴν
φύσει
|
τρεπτὴν |
καὶ
ἀλλοιωτὴν
καὶ
εἰς
πάντα |
[6] |
σίδηρον
καὶ
τὸν
Ἑρμῆν,
τὴν
|
πέμπτην |
Ἄρεος,
τὴν
ἐκ
τοῦ
κράματος
|
[6] |
τὴν
χαλκοβατῆ
καὶ
στερράν,
τὴν
|
τετάρτην |
Ἑρμοῦ,
τλήμονα
γὰρ
ἔργων
ἁπάντων
|
[6] |
οὐκ
ἐδυνήθη
ἐκθέσθαι,
ἃς
καθ´
|
ἑκάστην |
πύλην
κατὰ
τοὺς
τῶν
ἀσεβῶν
|
[6] |
ὀνοκεφάλους
ἀναπλάσαντες
καὶ
τὰς
καθ´
|
ἑκάστην |
πύλην
ὡσπερεὶ
δημηγορίας.
Τὰ
δὲ |
[6] |
οὕτως
ἔνδοξον
καὶ
καταπληκτικὴν
καὶ
|
θαυμαστήν, |
ὡς
ἐπὶ
πρόσωπον»
πεσεῖν
τοὺς |
[6] |
ἄττα
καὶ
περὶ
τήνδε
τὴν
|
μεγίστην |
ἄγνοιαν,
ὁμοίως
ἀπὸ
θείων
αἰνιγμάτων
|
[6] |
τλήμονα
γὰρ
ἔργων
ἁπάντων
καὶ
|
χρηματιστὴν |
καὶ
πολύκμητον
εἶναι
τόν
τε |
[6] |
πρώτης
ὕδατος
ἀρχῆς,
ἕνα
βλέπων
|
μύστην |
πάρες
με
παρθένου
πνεύματι
κεκαθαρμένον, |
[6] |
βουλομένοις
νομίμως»
ἀθλεῖν
ὑπὲρ
τοῦ
|
αὐτὴν |
ἀναλαβεῖν·
ἵν´
ὡς
χρυσὸς
ἐν |
[6] |
λόγον.
~Εἶτα
ἐὰν
μὲν
τὴν
|
αὐτὴν |
ἀρετὴν
λέγοντες
ἀνθρώπου
καὶ
θεοῦ |
[6] |
κακίαν
ἑλόμενος
καὶ
τὸν
κατ´
|
αὐτὴν |
βίον
ὡς
τὰ
ἐναντία
πράττων |
[6] |
γραφῇ
καὶ
τοῖς
ἡμῖν
πρὸς
|
αὐτὴν |
γεγραμμένοις
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀπορία |
[6] |
θεός,
καὶ
ὅτι
τοὺς
περὶ
|
αὐτὴν |
δαίμονας,
ὅσοι
ὑβρισταί,
τούτους
ἀπορριπτεῖ |
[6] |
ἡ
ταρταρίη
μοῖρα·
φυλάσσουσι
δ´
|
αὐτὴν
|
θυγατέρες
Βορέου
Ἅρπυιαί
τε
καὶ |
[6] |
εἶναι
διαφερόντως
καὶ
πλούσιον»
παρέφθειρεν
|
αὐτὴν
|
καὶ
πεποίηκε
τὸ
εὐκοπώτερον
κάμηλον |
[6] |
αὐτῷ
τρόπον
τοῦ
εὐηθικὴν
εἶναι
|
αὐτὴν |
καί
τινας
πιθανότητας
προηνέγκατο,
κἂν |
[6] |
τοῦ
Κέλσου
λέξιν
καὶ
πρὸς
|
αὐτὴν |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἀγωνισώμεθα.
~Ἔλεγε |
[6] |
λόγου
κατεσθίει
τὴν
βίβλον,
ἵν´
|
αὐτὴν |
μὴ
γράψῃ
καὶ
προδῷ
ἀναξίοις· |
[6] |
περὶ
ταπεινοφροσύνης
καὶ
μὴ
ἐπιμελῶς
|
αὐτὴν |
νοήσας
βούλεται
μὲν
τὴν
παρ´ |
[6] |
ἡμέραν
τὴν
ἑβδόμην
καὶ
ἡγίασεν
|
αὐτήν, |
ὅτι
ἐν
αὐτῇ
κατέπαυσεν
ἀπὸ
|
[6] |
ψυχὴν
οὐκέτι
χωρίζομεν
ἀπ´
ἐκείνου
|
αὐτήν, |
οὐδὲν
θαυμαστόν.
Οἴδασι
γὰρ
οἱ |
[6] |
παρ´
ἡμῖν
κακολογεῖν,
οἴεται
δ´
|
αὐτὴν |
παράκουσμα
εἶναι
τῶν
Πλάτωνος
λόγων, |
[6] |
μὴ
δυναμένους
καθορᾶν
τὰ
κατ´
|
αὐτὴν |
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
σημαινόμενα· |
[6] |
αἰνίττεσθαι
ὡς
ἄρα
ἐξ
ἀρχῆς
|
αὐτὴν |
πλημμελῶς
ἔχουσαν
διαλαβὼν
ἀναλογίαις
τισὶ |
[6] |
φύσις
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ὑπεραναβεβηκότων
|
αὐτὴν |
τὰ
προσόντα
τῷ
θεῷ.
Εἰ |
[6] |
ἐστὶ
θεία,
χάριτι
θεοῦ
δωρουμένου
|
αὐτὴν |
τοῖς
ἑαυτοὺς
ἐπιτηδείους
πρὸς
παραδοχὴν |
[6] |
ἀνεγνωκότα
περιεσπᾶσθαι
ὑπὸ
τῶν
παρερμηνευόντων
|
αὐτὴν
|
ὡς
οὐ
περὶ
Ἰησοῦ
Χριστοῦ |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
τὸ
σῶμα»
τοῦ
|
τοιαύτην
|
ἔχοντος
ψυχὴν
καὶ
ἐν
τῇ |
[6] |
εἶχεν
αὐτοὺς
οὐδὲ
ἠπίστατο—
εἰς
|
τοσαύτην |
ἐνέπεσε
φλυαρίαν.
~Ἑξῆς
τούτοις
λέγει |
[6] |
οἰκοδομὴν
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
καὶ
|
τοσαύτην |
ἕξιν
ἀναλαβών,
ὡς
μηδεμίαν
πύλην |
[6] |
σοφία·
τῷ
ὄντι
γὰρ
κινδυνεύω
|
ταύτην |
εἶναι
σοφός.
Ἃ
μὲν
οὖν |
[6] |
ὁ
Κέλσος
παραδέχεται
τὴν
προφητείαν
|
ταύτην |
ἐπὶ
τὸν
Ἰησοῦν
ἀναφέρεσθαι,
τυφλώττων |
[6] |
διειλημμένον
εἶναι
τὸ
διάγραμμα,
καὶ
|
ταύτην |
ἔφασκεν
εἰρῆσθαι
αὐτῷ
τὴν
Γέενναν, |
[6] |
ὄνομα
ἔσχηκα.
Ποίαν
δὲ
σοφίαν
|
ταύτην; |
Ἥπερ
ἐστὶν
ἴσως
ἀνθρωπίνη
σοφία· |
[6] |
παλαιὸς
λόγος,
ἀρχήν
τε
καὶ
|
τελευτὴν |
καὶ
μέσα
τῶν
ὄντων
ἁπάντων |
[6] |
θαυμαστὸν
τὴν
φύσει
τρεπτὴν
καὶ
|
ἀλλοιωτὴν |
καὶ
εἰς
πάντα
ἃ
βούλεται |
[6] |
δεσμὸν
ἀβλεψίας,
λήθην
ἀπερίσκεπτον
ἀσπάζομαι,
|
πρώτην |
δύναμιν,
πνεύματι
προνοίας
καὶ
σοφίᾳ |
[6] |
χρυσοῦ
δὲ
ἡ
ἑβδόμη.
Τὴν
|
πρώτην |
τίθενται
Κρόνου,
τῷ
μολίβδῳ
τεκμηριούμενοι |
[6] |
Ἀλλ´
ἐπεὶ
τοῦτο
φέρει
εἰς
|
κατασκευὴν |
τοῦ
δεῖν
μὴ
ἁπλῶς
πιστεύειν |
[6] |
καὶ
τὴν
περὶ
ἀνθρώπων
γενέσεως
|
γραφήν, |
μήτε
τιθεὶς
τὰς
λέξεις
μήτ´ |
[6] |
ἡμῶν
λέγεσθαι.
Ἀλλ´
ἐπεὶ
αὐτάρκη
|
περιγραφὴν |
εἴληφεν
ὁ
ἕκτος
ἡμῶν
τόμος, |
[6] |
πολεμίων
πόνοις,
προσαγομένοις
αὐτοῖς
εἰς
|
ἐπιστροφήν, |
οὔτ´
ἂν
ἐπισκέπτηται
ἐν
ῥάβδῳ
|
[6] |
ἴσα
θεῷ,
ἀλλ´
ἑαυτὸν
ἐκένωσε
|
μορφὴν |
δούλου
λαβών»
καὶ
σχήματι
εὑρεθεὶς |
[6] |
ὄρος»
ἔδειξεν
ἡμῖν
τὴν
ἔνδοξον
|
μορφὴν
|
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν
λαμπρότητα
τῶν |
[6] |
εἰς
τὸ
ὑψηλὸν
ὄρος»
θειοτέραν
|
μορφὴν
|
ἔχει·
ἣν
βλέπουσιν,
εἴ
τις |
[6] |
τὸν
τέταρτον
ἀετοῦ
ἔφασκεν
ἔχειν
|
μορφήν· |
τὸ
δὲ
διάγραμμα
Γαβριὴλ
ἔλεγεν |
[6] |
τὸ
λεγόμενον
σκότος»
ὃ
ἔθετο
|
ἀποκρυφὴν
|
αὐτοῦ»
καὶ
τὸ
λεγόμενον
περιβόλαιον» |
[6] |
ἑπτακαιδεκάτῳ
ψαλμῷ
ὅτι
Ἔθετο
σκότος
|
ἀποκρυφὴν |
ὁ
θεός»
ἵνα
δηλωθῇ
ὅτι |
[6] |
αὐτὴν
τοῖς
ἑαυτοὺς
ἐπιτηδείους
πρὸς
|
παραδοχὴν |
αὐτῆς
κατασκευάσασι
παραγίνεται,
καὶ
μάλιστα |
[6] |
Ἰησοῦν
ἀναφέρεσθαι,
τυφλώττων
περὶ
τὴν
|
παραδοχὴν |
τοῦ
λεγομένου
καὶ
οὐχ
ὁρῶν |
[6] |
γράμμα»
μὲν
τὴν
αἰσθητὴν
ὠνόμασεν
|
ἐκδοχὴν |
τῶν
θείων
γραμμάτων
πνεῦμα»
δὲ |
[6] |
ἐγκαλοῦντες
τοῖς
κατὰ
τὴν
προχειροτέραν
|
ἐκδοχὴν |
φήσασι
χρόνους
ἓξ
ἡμερῶν
διεληλυθέναι |
[6] |
ῥοπῇ
τοῦ
αὐτεξουσίου
αὐτῶν
πρὸς
|
ἀποδοχὴν |
τοῦ
καλοῦ
πολλῷ
βελτίους
ἐγένοντο. |
[6] |
τῷ
ἐξ
αὐτοῦ»
καὶ
τὴν
|
συνοχὴν |
ἐν
τῷ
δι´
αὐτοῦ»
καὶ |
[6] |
ἀναγορεύεσθαι
τοῦ
θεοῦ
διὰ
τὴν
|
ὑπεροχήν, |
τὸν
δὲ
τούτῳ
κατὰ
διάμετρον
|
[6] |
μελισσῶν
δείκνυσι
τῇ
αἰσθήσει
τὴν
|
ἀρχήν, |
ἀλλ´
ἡ
πεῖρα
δείκνυσιν
ὅτι
|
[6] |
περὶ
τῆς
κακίας,
ποίαν
ἔσχεν
|
ἀρχὴν |
καὶ
γένεσιν,
καὶ
ὅτι
ἀπό |
[6] |
νοῦν
σύμβολον,
παροδεύειν
σὴν
ἕτοιμος
|
ἀρχήν· |
κατίσχυσας
τὸν
ἀπὸ
σοῦ
γενόμενον |
[6] |
φραγμὸν
πυρὸς
ἀφόβως,
πρώτης
λαχὼν
|
ἀρχὴν |
πύλης
Ὡραῖε,
πάρες
με,
σῆς |
[6] |
τὴν
εἰδωλολατρείαν.
Ἀλλ´
οὐδὲ
τὴν
|
ἀρχὴν
|
Σιμωνιανοὶ
ἐπεβουλεύθησαν·
ᾔδει
γὰρ
ὁ |
[6] |
ὥσπερ
καὶ
ὁ
παλαιὸς
λόγος,
|
ἀρχήν |
τε
καὶ
τελευτὴν
καὶ
μέσα |
[6] |
Ἰουδαίοις
πεποιηκέναι,
τοῖς
κατὰ
τὴν
|
ἀρχὴν |
τῆς
τοῦ
χριστιανισμοῦ
διδασκαλίας
κατασκεδάσασι
|
[6] |
αὐτὸν
τὰ
πάντα»
παριστὰς
τὴν
|
ἀρχὴν |
τῆς
τῶν
πάντων
ὑποστάσεως
ἐν |
[6] |
λεκτέον
καὶ
ἰδέαν
ἰδεῶν
καὶ
|
ἀρχὴν |
τὸν
μονογενῆ
καὶ
πρωτότοκον
πάσης |
[6] |
καὶ»
μισήσας
ἀνομίαν»
καὶ
τὴν
|
ἀπαρχὴν |
εἴληφε
τοῦ
χρίσματος
καί,
εἰ
|
[6] |
ἐκτός,
ἀλλὰ
περὶ
τῶν
κατὰ
|
ψυχὴν |
ἀγαθῶν
ἢ
κακῶν·
ἐπείπερ
ὁ |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
αὐτοῦ
τὴν
|
ψυχήν. |
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τὰ
περὶ |
[6] |
τὴν
διὰ
τῶν
ὅλων
πεφοιτηκυῖαν
|
ψυχήν. |
Εὕρομεν
δ´
ἐν
αὐτῷ
καὶ |
[6] |
τινος
ῥέουσαν
δύναμιν
παρθένου
καὶ
|
ψυχὴν |
ζῶσαν
καὶ
σφαζόμενον
οὐρανόν,
ἵνα |
[6] |
θεῷ
δύναται
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
|
ψυχὴν |
ἢ
ὁ
θεὸς
λόγος;
Ὅστις |
[6] |
εἰς
πῦρ
ἀναλυομένην
τὴν
ἀνθρώπου
|
ψυχὴν |
ἢ
τὴν
ἀγγέλων
ἢ
θρόνων
|
[6] |
πρὸς
τὸν
αὐτολόγον
τὴν
Ἰησοῦ
|
ψυχὴν |
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὸν
Ἰησοῦν
μὴ |
[6] |
τὸ
σῶμα»
τοῦ
τοιαύτην
ἔχοντος
|
ψυχὴν |
καὶ
ἐν
τῇ
ψυχῇ
διὰ |
[6] |
φασιν
εἶναι
τὴν
τῶν
ὅλων
|
ψυχὴν |
καὶ
Λευϊαθάν,
τοὺς
ἑπτὰ
τῶν |
[6] |
μετοχῇ
ἐκείνου
τὴν
τοῦ
Ἰησοῦ
|
ψυχὴν |
οὐκέτι
χωρίζομεν
ἀπ´
ἐκείνου
αὐτήν, |
[6] |
δὲ
ἡμᾶς
καὶ
τὴν
λογικὴν
|
ψυχὴν |
πειρωμένους
ἀποδεικνύναι
κρείττονα
πάσης
σωματικῆς
|
[6] |
μὴ
χωρίζειν
ἡμᾶς
τὴν
Ἰησοῦ
|
ψυχὴν |
τοῦ
πρωτοτόκου
πάσης
κτίσεως»
γελᾷ
|
[6] |
ἀναλαμβάνει
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
ἐνάρετον
|
ψυχὴν |
τοὺς
χαρακτῆρας
τοῦ
θεοῦ·
ὅτε |
[6] |
Ἰουδαίας
ἐκπέμψαι
τὰς
ἐπὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
τῶν
βουλομένων
αὐτὸν
παραδέξασθαι
φθανούσας |
[6] |
Τίς
ἐστιν
ἄνθρωπος
ὁ
θέλων
|
ζωήν, |
ἀγαπῶν
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς;
Παῦσον |
[6] |
καὶ
πηγὰς
ὕδατος
ἁλλομένου
εἰς
|
ζωὴν |
αἰώνιον»
ἀναλαβόντες
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ |
[6] |
ἀγαθὰ
ὡς
θέλων
τὴν
ἀληθινὴν
|
ζωὴν |
γένοιτ´
ἂν
ἐν
αὐτῇ,
καὶ |
[6] |
προηγουμένην
ἐν
αὐτῷ
τοῦ
ἀνθρώπου
|
ζωὴν |
καὶ
τὴν
ἐκ
περιστάσεως
γενομένην, |
[6] |
ὁδὸν
τὴν
ἀπάγουσαν
εἰς
τὴν
|
ζωήν» |
καὶ
τὸ
κατὰ
τὸν
νόμον |
[6] |
ἐχόμενον
τοῦ
κύκλου
γεγραμμένον
ἔχοντα
|
ζωήν» |
τῷ
δὲ
δευτέρῳ
κύκλῳ
ἐνεγέγραπτο, |
[6] |
κεκολασμένος
αἴσχιστα,
κἂν
χθὲς
καὶ
|
πρώην |
ἐν
τοῖς
πάντων
ὀφθαλμοῖς
ἐπονειδιστότατα |
[6] |
προσίενται,
πῇ
δὲ
Χριστιανῶν
μόνων
|
λαβεῖν |
ἀφορμὰς
τῆς
μυστικωτέρας
περὶ
εἰσόδου |
[6] |
σαφῶς
ἦν
ἀπὸ
τῶν
εὐαγγελίων
|
λαβεῖν |
ὅτι
Οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ |
[6] |
ὀλίγα
ἐστὶ
περὶ
δράκοντος
εἰρημένα
|
λαβεῖν. |
Οὔπω
λέγω
καὶ
τὰ
ἀπὸ |
[6] |
προέκειτο
περὶ
μαγείας
νῦν
ἡμῖν
|
διαλαβεῖν, |
κἂν
προσεθήκαμεν
οἷς
ἀνωτέρω
περὶ |
[6] |
νομίμως»
ἀθλεῖν
ὑπὲρ
τοῦ
αὐτὴν
|
ἀναλαβεῖν· |
ἵν´
ὡς
χρυσὸς
ἐν
πυρὶ |
[6] |
πάλαι
ἔσεβον
Ἰουδαῖοι
καὶ
νῦν
|
σέβειν |
ἐπαγγέλλονται
θεόν,
οὐδαμῶς
εἰς
αὐτὸν |
[6] |
τούτων
βιάζῃ,
τὸν
αὐτὸν
θεὸν
|
σέβειν |
ὁμολογεῖς·
ὅταν
δὲ
τὰ
ἐναντία |
[6] |
φύσιν
εἰς
φῶς
τοῖς
πᾶσι
|
προαγαγεῖν; |
φέρε
καὶ
περὶ
τούτου
βραχέα |
[6] |
Τίς
δ´
ἄλλος
σῶσαι
καὶ
|
προσαγαγεῖν
|
τῷ
ἐπὶ
πᾶσι
θεῷ
δύναται |
[6] |
ὁ
θεὸς
λέγεται
τὰ
τοιαδὶ
|
ἐπάγειν
|
ἐπιστροφῆς
καὶ
θεραπείας
ἕνεκεν
τῶν |
[6] |
μαθεῖν,
δι´
ὧν
ἐβουλήθησαν
μὲν
|
ὑπάγειν |
ἀνθρώπους
ἑαυτῶν
τῇ
διδασκαλίᾳ
ὡς |
[6] |
ἡμᾶς
τὰ
περὶ
τοῦ
Σατανᾶ
|
εἰσάγειν, |
φησὶ
θεῖόν
τινα
πόλεμον
αἰνίττεσθαι |
[6] |
πλείους
ὅση
δύναμις
ὠφελεῖν
καὶ
|
προσάγειν, |
ὡς
οἷόν
τε
ἐστίν,
αὐτῇ
|
[6] |
τῶν
περὶ
αὐτοῦ,
οὐδὲν
ἄτοπον
|
λέγειν |
αὐτὸν
ὀνομαστόν.
Οὕτω
δὲ
διαστελούμεθα |
[6] |
ἐντεῦθεν
εἶναι.
Εἶθ´
ἑξῆς
διδάσκονται
|
λέγειν |
διερχόμενοι
ὅν
φασιν
Ἰαλδαβαώθ·
Σὺ |
[6] |
ἐνθεώτατα
ἐξ
ἀρχῆς
ἔδοξε
Κέλσῳ
|
λέγειν |
ἔθνη
Χαλδαίους,
ἀφ´
ὧν
ἡ |
[6] |
πίστευσον.
Εἰς
ἕκαστον
γὰρ
πειρώμεθα
|
λέγειν |
καὶ
πλείονα
ὧν
ἐν
τοῖς |
[6] |
ἐκείνου.
Εἰ
δ´
ὅλως
χρὴ
|
λέγειν |
κολάζεσθαι
καὶ
βλάπτεσθαι
ὄψιν,
τίνος |
[6] |
δ´
ἐδυνήθησαν,
ἀκουέτω
ὃ
διδάσκονται
|
λέγειν |
μετὰ
τὸ
διελθεῖν
ὃν
ὀνομάζουσι |
[6] |
πεφηνέναι
πόλεσι,
τί
χρὴ
καὶ
|
λέγειν; |
Ὁ
δὲ
βουλόμενος
κατηγορεῖν
ὡς |
[6] |
αὐτὸν
τὸν
Αἰλωαιόν,
ᾧ
τοιαῦτα
|
λέγειν |
οἴονται·
Δευτέρας
ἄρχων
πύλης
Αἰλωαιέ, |
[6] |
Ὡραῖον
ὀνομάζουσι
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
|
λέγειν |
οἴονται·
Ὑπερβὰς
φραγμὸν
πυρὸς
ἀφόβως, |
[6] |
καταβαυκαλῶσα
παιδίον
οὐκ
αἰδεσθήσεται
τοιαῦτα
|
λέγειν, |
ὁποῖα
οὗτος
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ |
[6] |
θνητὰ
ταῦτα
καὶ
οὐδ´
ὅσια
|
λέγειν, |
ὅτι
δὴ
ὁ
μέγιστος
θεός, |
[6] |
ήθη
δὴ
υἱὸν
θεοῦ
ἡμᾶς
|
λέγειν, |
παραποιήσαντας
τὰ
περὶ
τοῦ
κόσμου |
[6] |
μὴ
αὐτόθεν
ἀπίθανόν
ἐστι
τὸ
|
λέγειν |
Παῦλον
τὸν
σκηνοποιὸν
καὶ
Πέτρον |
[6] |
προσκυνούμενον
οὐ
πρόκειται
νῦν
ἡμῖν
|
λέγειν, |
περὶ
δὲ
ἑαυτῶν
ἀπολογεῖσθαι
καὶ |
[6] |
ἐπεὶ
δὲ
τὰ
ἐπικαιρότερα
χρὴ
|
λέγειν |
πρὸς
τὸ
Κέλσου
σύγγραμμα,
περὶ |
[6] |
φθάσαντα
ἐπὶ
τὸν
Ἰὰ
δεῖν
|
λέγειν· |
Σὺ
δὲ
κρυπτομένων
μυστηρίων
υἱοῦ |
[6] |
Τὸ
δὲ
κύκλους
ἐπὶ
κύκλοις
|
λέγειν |
τάχα
μὲν
καὶ
τῆς
προειρημένης
|
[6] |
ἔχειν
περὶ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
αὐτὸν
|
λέγειν |
τὸν
τηλικοῦτον
ἡμῶν
σωτῆρα·
Μάθετε |
[6] |
εὐλόγως
κατηγορεῖ
τῶν
τοῦτο
τολμώντων
|
λέγειν· |
τούτου
δ´
ἕνεκα
καὶ
ἡμεῖς |
[6] |
ὅτι
καὶ
χαρακτῆρος
ἐν
τῷ
|
λέγειν |
φροντιστέον
αὐτῷ
κοινωφελοῦς
καὶ
δυναμένου |
[6] |
βούλεται
μὲν
τὴν
παρ´
ἡμῖν
|
κακολογεῖν, |
οἴεται
δ´
αὐτὴν
παράκουσμα
εἶναι |
[6] |
βιάζωνται,
τὸν
αὐτὸν
αὐτοῖς
θεὸν
|
ὁμολογεῖν· |
ὅταν
δὲ
τὰ
ἐναντία
Ἰησοῦς |
[6] |
δ´
ἐπ´
αὐτῷ
ἀναγκάζει
ἡμᾶς
|
ταυτολογεῖν
|
ταυτολογῶν
ὁ
Κέλσος,
λέγων
μετὰ |
[6] |
φιλοσοφήσαντας
οὐδὲν
οἵα
τε
ἐστὶν
|
ἐνεργεῖν, |
ἅτε
τῆς
ὑγιεινῆς
διαίτης
προνοησαμένους. |
[6] |
οὐδὲ
θέμις
τὸν
πρῶτον
θεὸν
|
χειρουργεῖν· |
ἐὰν
δὲ
κυρίως
ἀκούῃς
τοῦ
|
[6] |
Ἀλλ´
ἔστω
καταχρηστικῶς
λέγεσθαι
τὸ
|
χειρουργεῖν |
ἢ
τροπικῶς,
ἵνα
διηγησώμεθα
καὶ |
[6] |
Ὡς
οὐκ
ἄτοπον
δὲ
οὕτω
|
χειρουργεῖν |
θεόν,
οὕτως
οὐδὲ
τὸ
κελεύειν |
[6] |
θεοῦ·
τί
οὖν
ἄτοπον
οὕτω
|
χειρουργεῖν |
θεόν;
Ὡς
οὐκ
ἄτοπον
δὲ
|
[6] |
ἐὰν
δὲ
κυρίως
ἀκούῃς
τοῦ
|
χειρουργεῖν, |
οὐδὲ
τὸν
δεύτερον
οὐδ´
ἄλλο |
[6] |
τὸν
πρῶτον
θεὸν
κάμνειν
οὔτε
|
χειρουργεῖν
|
οὔτε
κελεύειν.
Ὁ
μὲν
οὖν |
[6] |
τοῦ
κυρίου
διδάσκει;
Τί
δὲ
|
φεύγειν |
τὸν
πατέρα;
Τί
δ´
αὐτὸς
|
[6] |
καὶ
φθάσαντα
ἐπὶ
τὸν
Ἰὰ
|
δεῖν |
λέγειν·
Σὺ
δὲ
κρυπτομένων
μυστηρίων |
[6] |
τοῦτο
φέρει
εἰς
κατασκευὴν
τοῦ
|
δεῖν |
μὴ
ἁπλῶς
πιστεύειν
ἀλλὰ
λογισμὸν |
[6] |
τῷ
βαυκαλῆσαι
παιδίον
μεθύουσα
μῦθον
|
ἐπᾴδειν |
τοιοῦτον
καὶ
ψιθυρίζειν
τῷ
παιδίῳ |
[6] |
ὁ
θέλων
ζωήν,
ἀγαπῶν
ἡμέρας
|
ἰδεῖν |
ἀγαθάς;
Παῦσον
τὴν
γλῶσσάν
σου |
[6] |
αὐτῇ,
καὶ
ὁ
ἀγαπῶν
ἡμέρας
|
ἰδεῖν |
ἀγαθάς»
ὧν
ὁ
λόγος
τῆς |
[6] |
ποθεῖ
σώματα
πεπληρωμένα
θείου
πνεύματος
|
ἰδεῖν, |
ἀνάλογον
ἐκείνῳ
τῷ
ἑνὶ
Χριστῷ |
[6] |
τοῦτο
αὐτοὺς
ἀναβιβάσῃ
ἐπὶ
τὸ
|
ἰδεῖν |
αὐτόν,
ὅπερ
ἦν
πρὶν
γένηται |
[6] |
χρόνοις
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
προφητῶν
|
ἰδεῖν
|
ὅτι
καθόλου
τὸ
εἶναί
τινα |
[6] |
διδαξάντων
καὶ
γραψάντων.
Ἔστι
γοῦν
|
ἰδεῖν |
τὸν
μὲν
Πλάτωνα
ἐν
χερσὶ
|
[6] |
θεραπεύειν
τὸ
θεῖον.
Καὶ
ἔστιν
|
ἰδεῖν |
τοὺς
ἐπὶ
σοφίᾳ
μέγα
φρονοῦντας |
[6] |
τοῦ
βίου·
διὸ
δὴ
τούτων
|
προσδεῖν |
εἶπον,
ἵνα
μὴ
ἀναγκάζωνται
τῆς |
[6] |
φημὶ
ἐγὼ
καίπερ
γέρων
ὢν
|
προσδεῖν |
σοφίας
τῆς
περὶ
τοὺς
πονηροὺς |
[6] |
Λίβυες,
ἢ
ὅπως
φίλον
ἑκάστοις
|
ὀνομάζειν, |
μὴ
μείνασιν
ἐπὶ
τῆς
πρώτης |
[6] |
ἔθος
τῇ
γραφῇ
τὰ
νοητὰ
|
ὀνομάζειν |
πνεύματα
καὶ
πνευματικά·
οἷον
ἐὰν |
[6] |
γενομένων
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν,
|
συναρπάζειν |
ὡς
ἀκόλουθον
ἡμῖν,
τοῖς
φάσκουσιν
|
[6] |
κατέλιπεν
ἢ
μή,
καταλιπόντες
ἑκάστῳ
|
ἐξετάζειν |
κατὰ
τὸ
δυνατόν,
δεικνύντες
δ´ |
[6] |
τίνι
τῶν
ἐν
ἡμῖν,
καταλελοίπασιν
|
ἐξετάζειν |
τοῖς
δυναμένοις
ἑαυτοὺς
ἐμπαρέχειν
παραπλησίους |
[6] |
μεγάλων,
δράκων
οὗτος,
ὃν
ἔπλασας
|
ἐμπαίζειν |
αὐτῷ.
Ἀντὶ
δὲ
τοῦ
δράκων» |
[6] |
μέρει,
λέγω
δὲ
τῷ
σώματι,
|
νομίζειν
|
ἐνυπάρχειν
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
τοῦ |
[6] |
τὴν
ὄψιν
καὶ
βλάπτεσθαι
καὶ
|
νομίζειν |
πηροῦσθαι.
Καὶ
πρὸς
ταῦτα
δὲ |
[6] |
παιδίον
μεθύουσα
μῦθον
ἐπᾴδουσα,
τοιαῦτα
|
ψιθυρίζειν |
οὐκ
ἂν
ᾐσχύνθη;
Ἐν
τούτοις |
[6] |
μεθύουσα
μῦθον
ἐπᾴδειν
τοιοῦτον
καὶ
|
ψιθυρίζειν |
τῷ
παιδίῳ
ἐπῃσχύνθη,
ὁποῖον
οἱ |
[6] |
ὡς
κατὰ
τοῦτο
ἀναβεβηκότας
μὴ
|
χωρίζειν |
ἡμᾶς
τὴν
Ἰησοῦ
ψυχὴν
τοῦ |
[6] |
ἀκοῦσαί
τε
παρ´
αὐτοῦ
καὶ
|
μαθεῖν. |
Ἀλλ´
ὡς
ἀποδεδώκαμεν,
καὶ
ὁ |
[6] |
τῶν
ὁδευσόντων
ἐπὶ
τὰ
θεῖα
|
μαθεῖν, |
ἀναγνώτω
τοὺς
ἐπιγεγραμμένους
Ἀριθμοὺς
Μωϋσέως |
[6] |
τὰ
πλάσματα
τῶν
γοήτων
ἐκείνων
|
μαθεῖν, |
δι´
ὧν
ἐβουλήθησαν
μὲν
ὑπάγειν |
[6] |
δυνηθείημεν
ἀκοῦσαι
παρ´
αὐτοῦ
καὶ
|
μαθεῖν. |
Οὐ
μόνος
δὲ
μέγας
καθ´ |
[6] |
ἀνθρωπίνη
ψυχὴ
περὶ
αὐτὰ
ὀρέγεται
|
μαθεῖν, |
ποῖα
ἄττα
ἐστί,
βλέπουσα
εἰς |
[6] |
εἴ
τι
τῶν
πρὸ
τοῦ
|
παθεῖν |
αὐτῷ
πεπραγμένων
καὶ
τῶν
μετὰ |
[6] |
Φασὶ
δὲ
τῷ
λεοντοειδεῖ
ἄρχοντι
|
συμπαθεῖν |
ἄστρον
τὸν
Φαίνοντα.
Εἶτα
οἴονται |
[6] |
σημαινομένου.
Εἰς
δὲ
τὸ
πῶς
|
πείθειν |
ἀδυνατεῖ;
καὶ
αὐτὸ
προσαχθὲν
ἂν
|
[6] |
ὁ
θεὸς
ἐποίει;
Πῶς
δὲ
|
πείθειν |
καὶ
νουθετεῖν
ἀδυνατεῖ;
Κακία
δὲ |
[6] |
ὁ
θεὸς
ἐποίει;
Πῶς
δὲ
|
πείθειν
|
καὶ
νουθετεῖν
ἀδυνατεῖ;
Κυρίως
δὴ |
[6] |
ἐποίει;
~Εἰς
δὲ
τὸ
πῶς
|
πείθειν |
καὶ
νουθετεῖν
ἀδυνατεῖ;
προείρηται
μὲν |
[6] |
ὁ
θεὸς
ἐποίει;
Πῶς
δὲ
|
πείθειν |
καὶ
νουθετεῖν
ἀδυνατεῖ;
Πῶς
δ´ |
[6] |
τὸ
μὴ
δύνασθαι
τὸν
θεὸν
|
πείθειν |
λεκτέον
τοὺς
μὴ
πειθομένους
μὴ |
[6] |
πάντα
μὲν
ποιεῖν
πρὸς
τὸ
|
πείθειν, |
μὴ
τυγχάνοντα
δὲ
τῆς
προαιρέσεως |
[6] |
τοῦ
ὀφείλοντος
πείθεσθαι
δοκεῖν
μὴ
|
πείθειν. |
Ὅτι
δέ,
κἂν
τὸ
πειστικοὺς |
[6] |
καὶ
μηδέποτε
εἰς
ἐπίγνωσιν
ἀληθείας
|
ἐλθεῖν |
δυνάμενα»
Οὕτω
δὲ
πᾶσαν
ἀπιθανότητα |
[6] |
ὃ
διδάσκονται
λέγειν
μετὰ
τὸ
|
διελθεῖν |
ὃν
ὀνομάζουσι
φραγμὸν
κακίας»
πύλας |
[6] |
τοῦ
Ἰησοῦ,
εἰπόντος·
Εὐκοπώτερον
κάμηλον
|
εἰσελθεῖν |
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος
ἢ
πλούσιον |
[6] |
εὐκοπώτερον
κάμηλον
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος
|
εἰσελθεῖν |
ἢ
πλούσιον
εἰς
τὴν
βασιλείαν |
[6] |
κάλλος.
Τοῖς
μέντοι
ἐκ
τοῦ
|
ἀκολουθεῖν |
αὐτῷ
δύναμιν
ἀνειληφόσι
πρὸς
τὸ |
[6] |
τοῖς
τε
πολλοῖς
καὶ
τοῖς
|
ἀκολουθεῖν |
αὐτῷ
εἰς
ὑψηλόν»
ὃ
ἀποδεδώκαμεν, |
[6] |
καὶ
τόνδε
τὸν
κόσμον,
οἴεται
|
ἀκολουθεῖν |
περὶ
τοῦ
τὸν
θεὸν
τὰ |
[6] |
αἰσθανόμενοι
ἑαυτῶν
πηρουμένων
ὑπὸ
τοῦ
|
κατακολουθεῖν |
ὄχλοις
πλανωμένων
καὶ
ἔθνεσιν
ἑορταζόντων |
[6] |
πρίσματα
καὶ
τοῖς
οἰκοδόμοις
τὸ
|
ποιεῖν |
δοκεῖν
τὰ
παρακείμενα
ταῖς
οἰκοδομαῖς |
[6] |
ἵνα
δοκοῖεν
θείᾳ
δυνάμει
τι
|
ποιεῖν, |
ἐκτίθεταί
τινα
λέγων·
Τί
με |
[6] |
ὑπονοίαις.
~Μετὰ
ταῦτα
παραπλήσιόν
τι
|
ποιεῖν |
μοι
δοκεῖ
τοῖς
διὰ
πολλὴν |
[6] |
δεόντως
αὐτοῖς
χρώμενον
πάντα
μὲν
|
ποιεῖν |
πρὸς
τὸ
πείθειν,
μὴ
τυγχάνοντα |
[6] |
ἢ
καυτηριαζομένοις,
λέγομεν
τὸν
πατέρα
|
κακοποιεῖν |
τοῖς
υἱοῖς
ἢ
τοὺς
παιδαγωγοὺς |
[6] |
ἐξ
Ἀρκαδίας·
ἀλλ´
ἐκεῖνοι
μὲν
|
γελωτοποιεῖν |
θέλοντες
τοιαῦτα
συνέταττον,
οὐ
πιθανὸν |
[6] |
κἂν
εἰς
κοινωνίαν
ἁπλουστέραν
λόγων
|
ἥκειν |
πρὸς
Χριστιανούς.
~Τοιοῦτόν
τι
δή |
[6] |
τῆς
προαιρέσεως
τοῦ
ὀφείλοντος
πείθεσθαι
|
δοκεῖν |
μὴ
πείθειν.
Ὅτι
δέ,
κἂν |
[6] |
καὶ
τοῖς
οἰκοδόμοις
τὸ
ποιεῖν
|
δοκεῖν |
τὰ
παρακείμενα
ταῖς
οἰκοδομαῖς
ὡσπερεὶ |
[6] |
καὶ
ἄλλο
τι
ἀπορρητότερον
ἐοίκασι
|
διδάσκειν |
οἱ
λόγοι.
Καὶ
τὸ
ὁδὸν |
[6] |
ἀνδραποδιστοῦ
τινος
ὑπεξάγει;
Τί
δὲ
|
ἀποδιδράσκειν |
ἀπὸ
τοῦ
κυρίου
διδάσκει;
Τί |
[6] |
οἱ
καὶ
ταῦτα
βουλόμενοι
τολμᾶν
|
φάσκειν |
ἀπὸ
θεοῦ
γεγονέναι,
μὴ
δυνάμενοι |
[6] |
ψεύδεται
φάσκων
αὐτὸς
καινόν
τι
|
εὑρίσκειν |
ἢ
ἀπ´
οὐρανοῦ
παρὼν
ἀγγέλλειν, |
[6] |
πατέρα
ὅστις
ποτ´
ἂν
χωρῇ
|
γινώσκειν |
αὐτὸν
γινώσκει.
~Ταῦτα
δ´
ἡγησάμην |
[6] |
ἄκαιρον
αὐτῷ
ἔδοξεν
ἐκείνων
τι
|
παραβαλεῖν |
ὡς
μηδαμῶς
συμβαλλόμενον
εἰς
τὴν |
[6] |
ἀπωλείᾳ,
δευτέρᾳ
δὲ
κατὰ
τὸ
|
περιβαλεῖν |
αὐτὸν
ἀγρίῳ
ἐλέφαντι,
τῷ
οὕτω |
[6] |
ἴδιον
πνεῦμα
εἰς
τοσοῦτον
μίασμα
|
ἐμβαλεῖν· |
οὕτως
μέν
τ´
ἂν
οὐδ´ |
[6] |
τοῦτο
ἐπῆλθεν
αὐτοῖς
θεοῦ
υἱὸν
|
καλεῖν, |
σημαίνω.
Ἄνδρες
παλαιοὶ
τόνδε
τὸν |
[6] |
αἰσχυνομένους
ἐν
τῷ
τοῖς
ἀψύχοις
|
προσλαλεῖν |
καὶ
περὶ
μὲν
ὑγείας
τὸ |
[6] |
ὁ
Κέλσος,
κοινοποιῶν
τὰ
δυνάμενα
|
ἑλεῖν |
τινα
καὶ
συνετὸν
ἐκ
τῶν |
[6] |
ἀποδέομεν
ἀπολογεῖσθαι,
ὥστε
τρανότερον
ἡμᾶς
|
ἐθέλειν |
τῆς
ἐκείνων
δόξης
ὡς
ἐσφαλμένων |
[6] |
μὴ
ἀναγκάζωνται
τῆς
ἀληθινῆς
μὲν
|
ἀμελεῖν |
σοφίας,
τῆς
δ´
ἀνθρωπίνης
τε |
[6] |
τῆς
ἀληθείας
πλείους
ὅση
δύναμις
|
ὠφελεῖν |
καὶ
προσάγειν,
ὡς
οἷόν
τε |
[6] |
δὲ
καὶ
ψεκτὸν
τὸ
μὴ
|
διχηλεῖν· |
ἐξήτασεν
ἂν
καὶ
ὁσάκις
ἐν |
[6] |
ποιῆσαι
ἐκκεῖσθαι
τοῖς
βουλομένοις
νομίμως»
|
ἀθλεῖν |
ὑπὲρ
τοῦ
αὐτὴν
ἀναλαβεῖν·
ἵν´ |
[6] |
τοῖς
ὑπ´
αὐτοῦ
διαβεβλημένοις
ἀνθρώποις
|
ἀπειλεῖν. |
~Ὅρα
οὖν
εἰ
μὴ
ὁ |
[6] |
Εἰ
δὲ
δοκεῖ
ὁ
θεὸς
|
ἀπειλεῖν |
τὰ
τοῦ
κατακλυσμοῦ
καὶ
φθείρειν |
[6] |
οὖν
καὶ
οἱ
παραπλήσιοι
αὐτῷ
|
προβάλλειν |
σκότον
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἡμῶν
θέλουσιν, |
[6] |
εὑρίσκειν
ἢ
ἀπ´
οὐρανοῦ
παρὼν
|
ἀγγέλλειν, |
ἀλλ´
ὁπόθεν
ἐστὶ
ταῦθ´
ὁμολογεῖ. |
[6] |
τινα
λέγων·
Τί
με
δεῖ
|
καταριθμεῖν |
ὅσοι
καθαρμοὺς
ἐδίδαξαν
ἢ
λυτηρίους
|
[6] |
ἐκείνου
ἀποσυμβαίνει,
ῥᾳθυμήσαντος
περὶ
τὸ
|
μεταλαμβάνειν |
τοῦ
ζῶντος
ἄρτου
καὶ
τοῦ |
[6] |
δ´
οὐκ
ἂν
καὶ
μετρίως
|
ἐφιστάνειν |
τοῖς
πράγμασι
δυνάμενος
τὸν
Κέλσον |
[6] |
πάσης
κτίσεως»
μηδ´
ἕτερον
ἔτι
|
τυγχάνειν |
αὐτοῦ;
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ. |
[6] |
ἅμα
καὶ
τοῦ
ἐπὶ
γῆς
|
τυγχάνειν, |
ἣν
πολλαχοῦ
τῶν
γραφῶν
ἔθος |
[6] |
πάνυ
ἀπεμφαῖνον
τοῦτ´
αὐτοῖς
ἐδόκει
|
τυγχάνειν, |
καὶ
ὁ
λόγος
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
τῇ
μηκέτι
βουλομένῃ
ἐρήμῳ
θεοῦ
|
τυγχάνειν |
οἰκουμένῃ
ψυχῶν.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις |
[6] |
ἐστι
φῶς·
ἐν
φωτὶ
δὲ
|
τυγχάνειν |
πάντα
τὸν
ταῖς
τοῦ
λόγου |
[6] |
εἰς
τὸ
νουθετεῖν
τὸ
καὶ
|
ἐπιτυγχάνειν
|
ἐν
τῷ
νουθετουμένῳ
καὶ
ἀκούεσθαι |
[6] |
τοῖς
δυσώδεσι
σώμασι
καὶ
μὴ
|
μένειν |
κἀκεῖ
καθαράς.
Καὶ
εἰ
κατὰ |
[6] |
φύσις
ἐστὶ
πυρός,
ὥστ´
ἀεὶ
|
διαμένειν· |
οὐχ
ὁρῶν
πῶς
λέγομεν
εἶναι |
[6] |
φύσις
ἐστὶ
πνεύματος,
ὥστ´
ἀεὶ
|
διαμένειν· |
ὡσεὶ
καί,
λεγόντων
ἡμῶν
ὅτι |
[6] |
τὰ
ὑπερέκεινα
αὐτῆς
οὐ
χρήσιμον
|
ἀναβαίνειν |
διὰ
τοὺς
μόγις
φόβῳ
τῆς |
[6] |
τυγχάνουσι
καὶ
μηδέπω
ἐπὶ
τὸ
|
ἀναβαίνειν |
παρεσκευασμένοις
ὁ
λόγος
οὐκ
ἔχει |
[6] |
ἐπιτρέπει
τὰς
περὶ
Ἰησοῦ
κατηγορίας
|
προβαίνειν. |
~Πάλιν
τε
αὖ
ὁ
λέγων· |
[6] |
ἣν
ἐχρῆν
μὴ
νοθεύειν
μηδὲ
|
μιαίνειν |
τῇ,
ὡς
ἡμεῖς
ὀνομάζομεν,
εἰδωλολατρείᾳ, |
[6] |
θειοτέρας
τάξεως
ἔχονται·
τὸ
γὰρ
|
κάμνειν |
ἐστὶ
τῶν
ἐν
σώματι.
Ζητήσεις |
[6] |
οὐ
θέμις
τὸν
πρῶτον
θεὸν
|
κάμνειν· |
ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν
ἂν
ὅτι |
[6] |
οὐ
θέμις
τὸν
πρῶτον
θεὸν
|
κάμνειν |
οὔτε
χειρουργεῖν
οὔτε
κελεύειν.
Ὁ |
[6] |
εὐδαίμονος
βίου,
ὡς
οὐ
κωλυόμενος
|
εὐδαιμονεῖν |
ἀπὸ
τῆς
παντελοῦς
ἀκτημοσύνης,
Κυνικὸν |
[6] |
ἡμᾶς
τῶν
ὑπὸ
τούτῳ
κολάσεων
|
καταφρονεῖν, |
προαγορεύων
ὡς
ἄρα
ὁ
Σατανᾶς |
[6] |
τί
ἐδεῖτο
εἰς
γυναικὸς
γαστέρα
|
ἐμπνεῖν; |
Ἐδύνατο
γὰρ
ἤδη
πλάσσειν
ἀνθρώπους
|
[6] |
Ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
ἐν
τύποις
|
προσκυνεῖν |
δεῖ»
τῷ
πατρὶ
ἀλλ´
ἐν |
[6] |
ἐν
πνεύματι
καὶ
ἀληθείᾳ
δεῖ
|
προσκυνεῖν. |
Δι´
ὧν
ἐδίδαξεν
ὅτι
οὐκ |
[6] |
ὅτι
οὐκ
ἐν
σαρκὶ
δεῖ
|
προσκυνεῖν» |
καὶ
σαρκίναις
θυσίαις
τὸν
θεὸν |
[6] |
θεῖα
καὶ
ἀξίως
αὐτῶν
βιώσασι
|
προάξειν |
αὐτοὺς
ἐπὶ
τὰ
ὑπερκόσμια·
φησὶ |
[6] |
τὸν
Σαβαώθ,
πρὸς
ὃν
οἴονται
|
λέξειν· |
Πέμπτης
ἐξουσίας
ἄρχων,
δυνάστα
Σαβαώθ, |
[6] |
ἰδιωτικώτερον
ἀνέπλασεν
ἃ
οἴεται
ἡμᾶς
|
λέξειν |
πρὸς
τὸ
πύσμα
αὐτοῦ·
Πῶς |
[6] |
τὰ
τοιαῦτα,
ἵνα
μὴ
δοκῶμεν
|
ἀγνοεῖν |
ἃ
Κέλσος
ἐπηγγέλλετο
εἰδέναι·
ἀλλὰ |
[6] |
τοῦ
ὑπὸ
τῶν
παθῶν
ἐμποδιζομένου
|
βλέπειν |
ἀλήθειαν;
Χριστιανοὶ
μὲν
οὖν
οὐδαμῶς |
[6] |
ὅ
τι
ποτ´
ἐστὶ
τὸ
|
βλέπειν. |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ἀπὸ
ἄλλης |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
μὴ
δυναμένων
αὐτὸν
|
βλέπειν |
καθὸ
λόγος»
ἦν
καὶ
πρὸς |
[6] |
τι
σεμνότερον
τοῖς
ἔχουσιν
ὀφθαλμούς,
|
βλέπειν
|
τὰ
σεμνὰ
τῶν
γραφῶν
δυναμένους, |
[6] |
προΐστασθαι
αὐτῶν
διὰ
παντὸς»
λέγονται
|
βλέπειν |
τὸ
πρόσωπον
τοῦ
ἐν
οὐρανοῖς |
[6] |
Καὶ
ὅπου
μὲν
ᾔδει
ὀνόματα
|
εἰπεῖν |
αἱρέσεων,
οὐκ
ὤκνησεν
ἐκθέσθαι
ἃς |
[6] |
ἀρκεῖ
δ´
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
|
εἰπεῖν |
ἀπὸ
τῶν
λόγων
τοῦ
Δαυῒδ |
[6] |
ἐκεῖνο,
διὰ
μέσου
ἄλλ´
ἄττα
|
εἰπεῖν, |
ἐπαναλαβὼν
τὰ
ἐκείνων
ὡσπερεὶ
ἡμετέρων. |
[6] |
νῦν
δὲ
ἔδοξε
Κέλσῳ
ἐνθεώτατον
|
εἰπεῖν |
καὶ
τὸ
Αἰγυπτίων
ἔθνος,
καὶ
|
[6] |
τὸ
πολλὰ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
|
εἰπεῖν |
καὶ
χλευάσαι
τὴν
ἐκ
παρθένου |
[6] |
ἀποστόλων
ἔγραψεν,
ἐβουλήθη
ἑαυτόν
τινα
|
εἰπεῖν |
μέγαν,
καὶ
πρὸ
ἐκείνου
Θευδᾶς» |
[6] |
Καὶ
εἰ
χρή
γε
τολμήσαντα
|
εἰπεῖν, |
ὀλίγους
μὲν
ὤνησεν,
εἴ
γε |
[6] |
ῥητά»
Καί,
εἰ
μὴ
φορτικὸν
|
εἰπεῖν |
περὶ
τῶν
τηλικούτων
ἀνδρῶν
τὸ |
[6] |
αὐτῶν
ἐν
νῷ
μοι
γέγονεν
|
εἰπεῖν· |
τάχα
γὰρ
ἂν
ὧν
πέρι |
[6] |
ἀπὸ
τῆς
κατὰ
σάρκα
εἰσαγωγῆς
|
εἰπεῖν |
τό·
Εἰ
καὶ
Χριστόν
ποτε |
[6] |
ὅτι
ὤφθη»
ὁ
θεὸς
φέρ´
|
εἰπεῖν
|
τῷ
Ἀβραὰμ
ἢ
τῷ
Ἰσαὰκ |
[6] |
φησιν,
ἐρωτήσεσι
καὶ
ἀποκρίσεσι
χρωμένων»
|
ἐλλάμπειν |
φρόνησιν
τοῖς
κατ´
αὐτὸν
φιλοσοφοῦσι, |
[6] |
τὸν
Ἀσταφαιόν,
ᾧ
πιστεύουσι
τοιαῦτα
|
ἐρεῖν· |
Τρίτης
ἄρχων
πύλης
Ἀσταφαιέ,
ἐπίσκοπε |
[6] |
μὴ
δόξω
ἀπὸ
νεωτέρων
γραφῶν
|
φέρειν |
τὰ
περὶ
τοῦ
ζητουμένου
πρὸς |
[6] |
τῶν
ἄλλων
προσῆν
μηδὲν
ἄλλου
|
διαφέρειν· |
τοῦτο
δὲ
οὐδὲν
ἄλλου
διέφερεν, |
[6] |
τὸν
θεὸν
μηδὲν
ἐν
τούτῳ
|
διαφέρειν |
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
Στωϊκῶν,
φασκόντων |
[6] |
εἰ
δυνατὸν
καὶ
ἐπὶ
τὸ
|
αἱρεῖν |
ὁρμήσαι
Χριστιανοὺς
ὡς
πάντων
ἀσεβεστάτους. |
[6] |
ἐπαγαγέσθαι
ἀκοήν.
Ὅσοι
δέ,
πολλὰ
|
χαίρειν |
φράσαντες
ὡς
ἀνδραπόδοις
τοῖς
ἰδιώταις |
[6] |
ἀπειλεῖν
τὰ
τοῦ
κατακλυσμοῦ
καὶ
|
φθείρειν |
ἐν
αὐτῷ
τὰ
ἴδια
ἔκγονα, |
[6] |
λείψει
δὲ
τοὺς
κακοήθεις
καὶ
|
κακηγορεῖν |
βουλομένους
τὰ
τοῖς
κρείττοσι
παρὰ |
[6] |
Χριστιανοί,
ὥστ´
οὐκ
ἔλαττον
Κέλσου
|
κατηγορεῖν
|
αὐτοὺς
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
μὴ |
[6] |
ἐν
τούτοις
ὅτι,
ἐὰν
μὲν
|
κατηγορεῖν |
θέλῃ
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὡς
πιστεύων |
[6] |
τῆς
ἐκείνων
δόξης
ὡς
ἐσφαλμένων
|
κατηγορεῖν |
καὶ
ἵστασθαι
οὐ
πρὸς
ἃ |
[6] |
καὶ
λέγειν;
Ὁ
δὲ
βουλόμενος
|
κατηγορεῖν |
ὡς
τερατείας
ἱστορουμένης
περὶ
Πλάτωνος |
[6] |
προκλήσεις
τε
καὶ
ἁμίλλας
αὐτῶν
|
ἱστορεῖν, |
συνθήκας
τε
αὐτοῖς
γίνεσθαι,
ἵν´ |
[6] |
αἱρεῖσθαι
ἐδιδάχθησαν,
περιεῖλε
τῶν
μαθητῶν,
|
ἐναδιαφορεῖν |
αὐτοὺς
διδάξας
πρὸς
τὴν
εἰδωλολατρείαν. |
[6] |
κατὰ
Ἰωάννην
εὐαγγελίῳ
πολλάκις
ἔστιν
|
εὑρεῖν
|
κόσμον
τὸν
περίγειον
ὀνομαζόμενον
τόπον, |
[6] |
Ἐν
τούτοις
δὲ
δοκεῖ
μοι
|
φύρειν |
τὰ
παρακούσματα
ὁ
Κέλσος.
Εἰκὸς |
[6] |
μὴ
ἐγγυμνασάμενον
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
σοφίᾳ
|
χωρεῖν |
τὴν
θειοτέραν,
καὶ
μωρίαν
πᾶσαν |
[6] |
ὅμως,
ἵνα
μὴ
εἰς
ἀνεξέλεγκτον
|
ἀναχωρεῖν |
δόξῃ,
λογισμὸν
ὑπέχει
ταύτης
τῆς |
[6] |
καὶ
θαυμαστήν,
ὡς
ἐπὶ
πρόσωπον»
|
πεσεῖν |
τοὺς
θεατὰς
τοῦ
τηλικούτου
κάλλους
|
[6] |
νόμου
τιμωρός,
ἧς
ὁ
μὲν
|
εὐδαιμονήσειν |
μέλλων
ἐχόμενος
ξυνέπεται
ταπεινὸς
καὶ |
[6] |
αὐτοῖς,
τὸν
τὸ
γένος
αὐτῶν
|
αὐξήσειν |
μέχρι
περάτων
γῆς
ἐπαγγειλάμενον
καὶ |
[6] |
εἰς
αὐτὸν
ἀσεβοῦντες.
Ἀλλ´
οὐδ´
|
ἀναστήσειν |
ἐκ
νεκρῶν
αὐτῇ
σαρκὶ
καὶ |
[6] |
μέχρι
περάτων
γῆς
ἐπαγγειλάμενον
καὶ
|
ἀναστήσειν |
ἐκ
νεκρῶν
αὐτῇ
σαρκὶ
καὶ
|
[6] |
Εἰ
δὲ
μὴ
μετὰ
τοῦ
|
μισεῖν |
καὶ
ἀπεχθάνεσθαι
ἐντυχὼν
τοῖς
εὐαγγελίοις |
[6] |
ἔρηται
ἡμᾶς
Κέλσος,
Πῶς
οἰόμεθα
|
γνωρίσειν |
τὸν
θεόν,
καὶ
πῶς
πρὸς |
[6] |
τὸ
πύσμα
αὐτοῦ·
Πῶς
οἰόμεθα
|
γνωρίσειν |
τὸν
θεόν,
καὶ
πῶς
σωθήσεσθαι |
[6] |
γαστέρα
ἐμπνεῖν;
Ἐδύνατο
γὰρ
ἤδη
|
πλάσσειν |
ἀνθρώπους
εἰδὼς
καὶ
τούτῳ
περιπλάσαι |
[6] |
αὐτοῦ
καὶ
ἀγαπᾶν
αὐτὸν
καὶ»
|
φυλάσσειν |
τὰς
ἐντολὰς
αὐτοῦ»
~Εἶθ´
ἑξῆς |
[6] |
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
|
φυλάσσειν |
τὴν
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου
τῆς |
[6] |
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
|
φυλάσσειν |
τὴν
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου
τῆς |
[6] |
ἀναλαβών,
ὡς
μηδεμίαν
πύλην
ᾅδου
|
κατισχύσειν |
αὐτοῦ,
ὑψωθέντος
διὰ
τὸν
λόγον |
[6] |
πεποιθήσεως
πρῶτε
καὶ
ἕβδομε
γεγονὼς
|
κρατεῖν |
Ἰαλδαβαώθ,
ἄρχων
λόγος
ὑπάρχων
νοὸς |
[6] |
ἐποίει;
Πῶς
δὲ
πείθειν
καὶ
|
νουθετεῖν |
ἀδυνατεῖ;
Κακία
δὲ
ἡ
μεγίστη |
[6] |
ἐποίει;
Πῶς
δὲ
πείθειν
καὶ
|
νουθετεῖν |
ἀδυνατεῖ;
Κυρίως
δὴ
κατὰ
τὰς |
[6] |
δὲ
τὸ
πῶς
πείθειν
καὶ
|
νουθετεῖν |
ἀδυνατεῖ;
προείρηται
μὲν
ὅτι
πᾶσιν |
[6] |
ἐποίει;
Πῶς
δὲ
πείθειν
καὶ
|
νουθετεῖν |
ἀδυνατεῖ;
Πῶς
δ´
ἐπ´
αὐτοῖς |
[6] |
ἀπολογήσαιτο
δ´
ἄν
τις
ὅτι
|
νουθετεῖν |
μὲν
οὐκ
ἀδυνατεῖ
ὁ
θεός, |
[6] |
τι
σημαινόμενον
ἐξακούοιτο
εἰς
τὸ
|
νουθετεῖν |
τὸ
καὶ
ἐπιτυγχάνειν
ἐν
τῷ |
[6] |
Μωϋσεῖ
νομοθετῇ,
ἄλλον
ἀντὶ
τούτου
|
ζητεῖν. |
Εἴτε
γὰρ
Ἰουδαίοις
διαλεγόμενοι
εἴτε |
[6] |
κατὰ
τὴν
ἐντολὴν
τοῦ
Ἰησοῦ
|
ζητεῖν |
τὴν
διάνοιαν
τῶν
γραφῶν
καὶ |
[6] |
τὴν
διάνοιαν
τῶν
γραφῶν
καὶ
|
αἰτεῖν |
περὶ
αὐτῶν
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
|
[6] |
ἀναγέγραπται
παρίστασθαι
τῷ
θεῷ
καὶ
|
αἰτεῖν |
τὴν
κατὰ
τοῦ
Ἰὼβ
ἐξουσίαν, |
[6] |
ὡς
ἀπαιτήσων;
Δεομένου
γὰρ
τὸ
|
ἀπαιτεῖν, |
δεῖται
δὲ
οὐδενὸς
ὁ
θεός. |
[6] |
ἦν
ἐν
σώματι,
πάντως
τι
|
παραλλάττειν |
αὐτὸ
τῶν
λοιπῶν
ἐχρῆν
ἢ
|
[6] |
ἦν
ἐν
σώματι,
πάντως
τι
|
παραλλάττειν |
αὐτὸ
τῶν
λοιπῶν
ἐχρῆν
ἢ |
[6] |
τοῦ
λόγου
τὰ
τοῦ
σκότου
|
πράττειν |
βουλόμενοι
σβεννύουσι
μὲν
τὸ
φῶς, |
[6] |
ζωὴ»
καὶ
γευσάμενος
ἐν
τῷ
|
ὁδεύειν |
τῆς
ἀπὸ
τοῦ
ὁδεύειν
ὠφελείας. |
[6] |
τῷ
ὁδεύειν
τῆς
ἀπὸ
τοῦ
|
ὁδεύειν |
ὠφελείας.
Καὶ
οὐδεὶς
ἂν
Χριστιανῶν |
[6] |
τὸν
ἴδιον
ὑπήκοον
νοῦν
σύμβολον,
|
παροδεύειν |
σὴν
ἕτοιμος
ἀρχήν·
κατίσχυσας
τὸν |
[6] |
ὅλων
εὐσεβείᾳ·
ἣν
ἐχρῆν
μὴ
|
νοθεύειν |
μηδὲ
μιαίνειν
τῇ,
ὡς
ἡμεῖς |
[6] |
χειρουργεῖν
θεόν,
οὕτως
οὐδὲ
τὸ
|
κελεύειν |
αὐτόν,
ἵνα
καλὰ
καὶ
ἐπαινετὰ |
[6] |
θεὸν
κάμνειν
οὔτε
χειρουργεῖν
οὔτε
|
κελεύειν. |
Ὁ
μὲν
οὖν
Κέλσος
φησὶν |
[6] |
ἀγνοίᾳ
καλινδεῖται
τῇ
περὶ
τοῦ
|
θεραπεύειν |
τὸ
θεῖον.
Καὶ
ἔστιν
ἰδεῖν |
[6] |
δὲ
περιπίπτουσι·
καὶ
ὅτε
βούλεται
|
συναγορεύειν |
τῷ
φάσκοντι
λόγῳ
πεπροφητεῦσθαι
αὐτόν, |
[6] |
τῷ
ἐν
πνεύματι»
καὶ
νοητῶς
|
λατρεύειν |
τινὰ
αὐτῷ
πνεῦμα»
νοηθείη
ἄν. |
[6] |
κατασκευὴν
τοῦ
δεῖν
μὴ
ἁπλῶς
|
πιστεύειν |
ἀλλὰ
λογισμὸν
ὑπέχειν
τῶν
πιστευομένων, |
[6] |
ἀποτρέπεσθαι
πρὸς
ἐκεῖνον,
ἀλλὰ
μόνῳ
|
πιστεύειν |
ἑαυτῷ.
Ταῦτα
μέν
γε
ἐστὶν |
[6] |
γλῶτταν,
οὐδ´
αὐτόθεν
κελεύει
φθάσαντας
|
πιστεύειν |
ὅτι
τοιόσδε
ἐστὶν
ὁ
θεὸς |
[6] |
δυναμένοις
τοῦ
προτραπῆναι
εἰς
τὸ
|
πιστεύειν |
τοῦτο
κηρύττομεν,
ἄλλοις
δὲ
ὅση |
[6] |
Κέλσος
θρυλήσας
ὡς
ἀξιούμενον
εὐθέως
|
πιστεύειν, |
ὡς
καινόν
τι
παρὰ
τὰ |
[6] |
βλεπόμενα
αἰώνια.
~Ἄντικρυς
γὰρ
τοῖς
|
ἀκούειν |
δυναμένοις
παρίστησι
τὰ
μὲν
αἰσθητὰ |
[6] |
παραλαβὼν
ὡς
Χριστιανοὺς
τοὺς
μηδ´
|
ἀκούειν |
θέλοντας
τὸ
ὄνομα
τοῦ
Ἰησοῦ, |
[6] |
ἰδιώταις
καὶ
μὴ
οἵοις
τε
|
κατακούειν |
τῆς
ἐν
φράσει
λόγων
καὶ |
[6] |
αὐτῶν
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
καὶ
|
κρούειν |
αὐτῶν
τὰ
κεκλεισμένα,
οὐ
παρὰ |
[6] |
παίζει
καὶ
βωμολοχεῖ
οἰόμενος
μίμους
|
γράφειν |
ἤ
τινα
σκώμματα,
οὐχ
ὁρῶν |
[6] |
λόγος
ἀληθής,
ἐναντίος
τῷ
τολμήσαντι
|
γράφειν |
τῶν
τοιούτων
καὶ
ὁτιοῦν,
πολλάκις
|
[6] |
ὅτι
κατὰ
Χριστιανῶν
αὐτῷ
πρόκειται
|
γράφειν |
φησὶ
Διονύσιόν
τινα
μουσικὸν
Αἰγύπτιον |
[6] |
ἡμᾶς
ἀποκρίνεσθαι,
εἰκότι
στοχασμῷ
ὁμολογῶν
|
ἀναγράφειν |
ἡμῶν
τὴν
ἀπόκρισιν
οὕτως
ἔχουσαν· |
[6] |
τυγχανούσης,
ἡ
μὲν
νομιζομένη
ἀπειλὴ
|
ἐπιστρέφειν |
βούλεται
τοὺς
ἀκούοντας,
ἡ
δ´ |
[6] |
ἰδιώτας
οἷός
τέ
τις
γένηται
|
ἐπιστρέφειν· |
δῆλόν
ἐστιν
ὅτι
καὶ
χαρακτῆρος |
[6] |
κατηγορίας,
διαλοιδορουμένου
ἀνθρώπους,
οὓς
ἐπηγγείλατο
|
ἐπιστρέφειν |
ὡς
ἀπατωμένους;
Ἑξῆς
δὲ
τούτοις |
[6] |
τοὺς
Τιτᾶνας
καὶ
Γίγαντας
μυστήρια,
|
θεομαχεῖν |
ἀπαγγελλομένους,
καὶ
τὰ
παρ´
Αἰγυπτίοις |
[6] |
λόγου
δυνατὸν
εἶναι
τοὺς
ἀντιλέγοντας
|
ἐλέγχειν» |
Εἰ
δὲ
ῥᾳθυμοῦσί
τινες,
οὐκ |
[6] |
ἀναγκαῖον
ἡμᾶς
ἀπαντᾶν
ἢ
καὶ
|
ἐλέγχειν. |
Εἶτα
πάλιν
ἑαυτῷ
ἐπιφέρει
τὰ |
[6] |
τὸ
περὶ
κρίσεως
κήρυγμα
παρρησίαν
|
ἔχειν, |
διδάσκον
κολάζεσθαι
μὲν
ἐπὶ
ταῖς |
[6] |
Καὶ
τί
ἄτοπον
ὁ
λόγος
|
ἔχειν |
δύναται;
Ὥσπερ
γάρ,
εἰ
καταχρηστικῶς |
[6] |
Κέλσος
τὸν
τέταρτον
ἀετοῦ
ἔφασκεν
|
ἔχειν |
μορφήν·
τὸ
δὲ
διάγραμμα
Γαβριὴλ |
[6] |
ἕκτον
κυνὸς
πρόσωπον
ἔλεγεν
ἱστορεῖσθαι
|
ἔχειν |
παρ´
ἐκείνοις·
τὸ
δὲ
διάγραμμα |
[6] |
ὡς
μὴ
τὸν
τυχόντα
διδάσκαλον
|
ἔχειν |
περὶ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
αὐτὸν
λέγειν |
[6] |
τεχνίτης
βούλεται,
δεκτικήν,
ὁτὲ
μὲν
|
ἔχειν |
ποιότητα,
καθ´
ἣν
λέγεται
τό· |
[6] |
Κέλσος
τὸν
ἕβδομον
ἔφασκεν
ὄνου
|
ἔχειν |
πρόσωπον,
καὶ
ὀνομάζεσθαι
αὐτὸν
Θαφαβαὼθ |
[6] |
πράξεσιν
αὐτοῦ»
ἐκ
τοῦ
μὴ
|
ἔχειν |
ταῦτα
χρηματιζούσῃ
κατ´
εἰκόνα»
τοῦ |
[6] |
δ´
ἐξώσαντας
καὶ
νικήσαντας
τούτους
|
ἔχειν |
τὸν
οὐρανόν.
Τούτου
δὲ
τοῦ |
[6] |
μὴ
ἁπλῶς
πιστεύειν
ἀλλὰ
λογισμὸν
|
ὑπέχειν |
τῶν
πιστευομένων,
χρησόμεθα
καὶ
ἡμεῖς |
[6] |
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὡς
πιστεύων
ταῖς
|
παρέχειν |
δοκούσαις
αὐτῷ
γραφαῖς
ἀφορμὰς
κατηγορίας |
[6] |
τῷ
κείρεσθαι
ἄνθρωπον,
ἐνεργοῦντα
τὸ
|
παρέχειν |
ἑαυτὸν
τῷ
κείροντι·
διὰ
τοῦτο |
[6] |
καταλελοίπασιν
ἐξετάζειν
τοῖς
δυναμένοις
ἑαυτοὺς
|
ἐμπαρέχειν
|
παραπλησίους
ἐκείνοις,
οἷς
ὤφθη
ὁ |
[6] |
ἐστι,
βουλομένου
καταλιπόντας
ἡμᾶς
χριστιανισμὸν
|
προσέχειν |
αὐτοῦ
τοῖς
δόγμασιν·
ἅτινα
εἰ |
[6] |
δὲ
ῥᾳθυμοῦσί
τινες,
οὐκ
ἀσκοῦντες
|
προσέχειν |
ταῖς
θείαις
ἀναγνώσεσι
καὶ
ἐρευνᾶν |
[6] |
ὁ
θεὸς
μεταδίδωσι
τοῖς
δυναμένοις
|
μετέχειν |
αὐτοῦ
τοῦ
ἰδίου
πνεύματος,
οὐ |
[6] |
σκότους
προαγάγῃ,
τούτους
μὴ
δυναμένους
|
ἀντέχειν |
ταῖς
μαρμαρυγαῖς
κολάζεσθαι
τὴν
ὄψιν |
[6] |
λέγω
δὲ
τῷ
σώματι,
νομίζειν
|
ἐνυπάρχειν |
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
τοῦ
θεοῦ» |
[6] |
ἄλλου
φήσωμεν
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ταῦτα
|
πάσχειν |
ἢ
τοῦ
ὑπὸ
τῆς
περὶ |
[6] |
παρακούσαντάς
τινας
Χριστιανοὺς
πλατωνικῶν
λέξεων
|
αὐχεῖν |
τὸν
ὑπερουράνιον
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας
τὸν |
[6] |
κόσμου.
Ἐνέσται
δὲ
τῷ
βουλομένῳ
|
ἐντυχεῖν |
αὐτῇ·
πλὴν
τὰ
περὶ
τοῦ |
[6] |
τ´
ἐκρέμω
ὑψόθεν,
ἐκ
δὲ
|
ποδοῖιν
|
ἄκμονας
ἧκα
δύω,
περὶ
χερσὶ |
[6] |
τι
παρὰ
τὰ
πρότερον
εἰρημένα
|
πάλιν |
αὐτό
φησιν·
ἀρκεῖ
δ´
ἡμῖν |
[6] |
μόνον
ἐντρεχῆ
ἀλλὰ
καὶ
ἀνόητον,
|
πάλιν |
δ´
αὖ
οὐχὶ
Ἕλληνας
μὲν |
[6] |
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
τὸν
θεόν.
|
~Πάλιν |
δὲ
αὖ
ἑαυτῷ
συνείρει
πλείονα |
[6] |
ἀπαντᾶν
ἢ
καὶ
ἐλέγχειν.
Εἶτα
|
πάλιν |
ἑαυτῷ
ἐπιφέρει
τὰ
ὑπὲρ
Μαρκίωνος |
[6] |
τῶν
κολάσεων
τὴν
κακίαν.
Εἶτα
|
πάλιν |
ἑαυτῷ
τὸ
μὴ
λεγόμενον
ὑφ´ |
[6] |
ὁ
τοῦ
θεοῦ
υἱός.
Εἶτα
|
πάλιν |
ἑαυτῷ
φύρει
τὸν
λόγον,
ὥς |
[6] |
ὁ
θεός»
καὶ
περὶ
Μωϋσέως
|
πάλιν· |
Ἐγγιεῖ
Μωϋσῆς
μόνος
πρὸς
τὸν |
[6] |
δίκαιοι
εἰσελεύσονται
ἐν
αὐτῇ»
Καὶ
|
πάλιν |
ἐν
ἐνάτῳ
ψαλμῷ
λέγεται·
Ὁ |
[6] |
ἀνοίξας,
παροδεύω
τὴν
σὴν
ἐλεύθερος
|
πάλιν
|
ἐξουσίαν·
ἡ
χάρις
συνέστω
μοι, |
[6] |
τούτοις
καὶ
δευτέραν
ἐκθέσθαι
διήγησιν,
|
πάλιν |
ἐχομένην
μουσικῶν
θεωρημάτων.
Ἔδοξε
δέ |
[6] |
θανάτου
φῶς
ἀνέτειλεν
αὐτοῖς»
καὶ
|
πάλιν· |
Λαὸς
ὁ
καθήμενος
ἐν
σκότει |
[6] |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν»
~Εἶτα
|
πάλιν |
μὴ
κατακούσας
τοῦ
Καὶ
συνετέλεσεν |
[6] |
μεταλαμβάνουσιν
αὐτοῦ
τῶν
σαρκῶν,
καὶ
|
πάλιν |
ὅτι
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
λόγου |
[6] |
μὴ
περὶ
τούτου
προείρηται;
Εἶτα
|
πάλιν |
παίζει
καί,
ὡς
ἔθος
αὐτῷ, |
[6] |
καὶ
κτίζων
κακά»
ὅπου
δὲ
|
πάλιν |
περὶ
αὐτοῦ
Ὅτι
κατέβη
κακὰ |
[6] |
ἔλεγεν
εἶναι
Μιχαὴλ
τὸν
λεοντοειδῆ.
|
Πάλιν |
τ´
αὖ
ὁ
μὲν
Κέλσος |
[6] |
οἱ
δὲ
λοιποὶ
οὐκ
ἐγγιοῦσι.
|
Πάλιν
|
τε
αὖ
ἵνα
τὸ
βάθος |
[6] |
ῥητὰ»
τίνα
δὲ
οὐ
τοιαῦτα.
|
Πάλιν |
τε
αὖ
ὁ
Ἰωάννης,
διδάσκων |
[6] |
εἶναι
τὸν
κεκελευκότα
περὶ
αὐτῶν.
|
~Πάλιν |
τε
αὖ
ὁ
Κέλσος
τάχα |
[6] |
τὰς
περὶ
Ἰησοῦ
κατηγορίας
προβαίνειν.
|
~Πάλιν |
τε
αὖ
ὁ
λέγων·
Ἐπειδὴ |
[6] |
τρίτον
Ῥαφαὴλ
ἔλεγεν
εἶναι
δρακοντοειδῆ.
|
Πάλιν |
τε
αὖ
ὁ
μὲν
Κέλσος |
[6] |
βάραθρον
ἀναστάσεως
ἢ
σχοινίον
ἀθανασίας.
|
Πάλιν |
τε
αὖ
φησιν
ὅτι,
εἴπερ |
[6] |
καὶ
τοῖς
προφήταις
ἐμπνέοντα,
καὶ
|
πάλιν |
τοῦτον
λοιδορεῖς;
Ἀλλ´
ὅταν
μὲν |
[6] |
ἡμᾶς
ὁ
Κέλσος
καλεῖ.
Εἶτα
|
πάλιν |
φύρων
τὰ
ἀπὸ
τῆς
μαγικῆς |
[6] |
ἄφθαρτος
δέ,
ἢ
ὡς
τὸ
|
ἔμπαλιν, |
οὐδὲν
περὶ
τοῦδε
νυνὶ
λέγω. |
[6] |
ἐπουράνιον
Ἱερουσαλὴμ
ἀπὸ
τοῦ
κλήρου
|
Βενιαμὶν |
μετὰ
τῆς
Φάραγγος
Ἐννὸμ
εὑρίσκομέν |
[6] |
ἐν
τῷ
κλήρῳ
τῆς
φυλῆς
|
Βενιαμὶν |
τὴν
Γέενναν
ἢ
Φάραγγα
Ἐννὸμ |
[6] |
προτραπέντες
καὶ
εἰσαχθέντες
ἕκαστος
κατὰ
|
δύναμιν |
ἀναβῶσιν
ἐπὶ
τὰ
ἐν
ταῖς |
[6] |
μέντοι
ἐκ
τοῦ
ἀκολουθεῖν
αὐτῷ
|
δύναμιν |
ἀνειληφόσι
πρὸς
τὸ
ἕπεσθαι
καὶ
|
[6] |
φιλοσοφῶμεν,
εἰσόμεθα
πάντες
σαφῶς
εἰς
|
δύναμιν |
ἀνθρώπων
εὐδαιμόνων.
~Καὶ
ἄλλην
δὲ |
[6] |
πῇ
δὲ
διὰ
τὴν
βραχυτέραν
|
δύναμιν |
αὐτοῦ
τῆς
κατανοήσεως
τοῦ
θεοῦ. |
[6] |
ὁ
μὲν
ἔφασκεν
αὑτὸν
εἶναι
|
δύναμιν |
θεοῦ
τὴν
καλουμένην
μεγάλην,
ὁ |
[6] |
νοούμενα,
τήν
τε
ἀΐδιον
αὐτοῦ
|
δύναμιν |
καὶ
θειότητα
οὐκ
ἀγεννῶς
ἰδόντες |
[6] |
περιτομῆς
καὶ
Προυνικοῦ
τινος
ῥέουσαν
|
δύναμιν |
παρθένου
καὶ
ψυχὴν
ζῶσαν
καὶ |
[6] |
ἀβλεψίας,
λήθην
ἀπερίσκεπτον
ἀσπάζομαι,
πρώτην
|
δύναμιν, |
πνεύματι
προνοίας
καὶ
σοφίᾳ
τηρουμένην· |
[6] |
αἱρέσεσιν
εἶπε
τό·
Προυνικοῦ
τινος
|
δύναμιν |
ῥέουσαν
παρθένου.
Ψυχὴ
δὲ
ζῶσα |
[6] |
καὶ
τοὺς
ἁπλουστέρους
προσιόντας
κατὰ
|
δύναμιν |
τῇ
θεοσεβείᾳ,
ἡ
πίστις.
Διὸ
|
[6] |
τις
τυγχάνων.
Ἔδοξε
δὲ
καὶ
|
ἡμῖν |
ἀκριβῶς
ἐκθέσθαι
τὰ
τοιαῦτα,
ἵνα |
[6] |
κτίσεως
κόσμου
τοῖς
ποιήμασι»
νοουμένων
|
ἡμῖν, |
ἀλλ´
ὡς
ὠνόμασεν
ὁ
γνήσιος |
[6] |
ὡς
τοὺς
ἐσχάτους
τῶν
ἐν
|
ἡμῖν |
ἀπηλλάχθαι
ταύτης
τῆς
ἀπαιδευσίας
καὶ |
[6] |
τὸν
λόγον
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἡμῖν |
ἀπηντήσαμεν.
Ὅμως
μέντοι
ἐβουλήθη
καὶ
|
[6] |
πρὸς
ἣν
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἡμῖν |
ἀπηντήσαμεν,
φησίν·
Εἰ
δ´
ἐβούλετο
|
[6] |
οὖν
προέκειτο
περὶ
μαγείας
νῦν
|
ἡμῖν
|
διαλαβεῖν,
κἂν
προσεθήκαμεν
οἷς
ἀνωτέρω |
[6] |
πάντα
ἐγένετο,
καὶ
ἐσκήνωσεν
ἐν
|
ἡμῖν» |
~Εἰ
δὲ
συνίει
Κέλσος
ἃ |
[6] |
τῶν
ὅλων
δημιουργοῦ.
Αὐτάρκως
δ´
|
ἡμῖν |
εἴρηται
καὶ
ἐν
τοῖς
πρὸ |
[6] |
κοσμοποιΐας
θεωρῆσαι,
λαβέτω
τὰ
πραγματευθέντα
|
ἡμῖν |
εἰς
τὴν
Γένεσιν
ἀπὸ
τῆς |
[6] |
λόγοι.
Εὐμενεῖς
οὖν
ἔλεγχοι
παρ´
|
ἡμῖν |
εἰσι
μᾶλλον,
τοῖς
μαθοῦσιν
ὅτι |
[6] |
εἰ
μὲν
λόγῳ
τῷ
ἐν
|
ἡμῖν, |
εἴτε
ἐνδιαθέτῳ
εἴτε
καὶ
προφορικῷ, |
[6] |
ἑκάστῃ
φυλῇ,
περὶ
ὧν
νῦν
|
ἡμῖν |
ἐκθέσθαι
ἔδοξεν
οὐκ
εὔκαιρον
εἶναι. |
[6] |
τὸν
ἄνθρωπον»
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἡμῖν |
ἐν
τοῖς
πραγματευθεῖσιν
εἰς
τὴν |
[6] |
ῥητά,
τί
κάλλιον
ἐπέπρακτο
ἂν
|
ἡμῖν |
ἐν
τῷ
βίῳ
ἢ
τοῖς |
[6] |
ὅτι
οὐ
δύνανται
οἱ
παρ´
|
ἡμῖν |
Ἰουδαίων
προφῆται
ἀπὸ
Πλάτωνός
τι |
[6] |
ἐπὶ
τὸν
θεὸν
οὐκ
ὀλίγα
|
ἡμῖν |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
λέλεκται. |
[6] |
ἐβουλήθη
καὶ
τοῦτο
δεῖξαι
πεπλασμένον
|
ἡμῖν |
καὶ
ληφθὲν
ἀπὸ
τῶν
παρ´
|
[6] |
μετὰ
Ἰησοῦ
Μωϋσῆς»
Ἔδειξε
δ´
|
ἡμῖν |
καὶ
πᾶσαν
προφητείαν,
οὐδὲ
μετὰ |
[6] |
νοήσας
βούλεται
μὲν
τὴν
παρ´
|
ἡμῖν |
κακολογεῖν,
οἴεται
δ´
αὐτὴν
παράκουσμα
|
[6] |
καὶ
ἀπὸ
τῆς
καλουμένης
παρ´
|
ἡμῖν |
κατὰ
σάρκα»
σοφίας,
ἔχουσι
δὲ
|
[6] |
τρόπον
καὶ
τίνι
τῶν
ἐν
|
ἡμῖν, |
καταλελοίπασιν
ἐξετάζειν
τοῖς
δυναμένοις
ἑαυτοὺς |
[6] |
τοῦ
τὸ
σύγγραμμα
τὴν
Σοφίαν
|
ἡμῖν |
καταλιπόντος
Ἰησοῦ
υἱοῦ
Σιρὰχ
φάσκοντος· |
[6] |
Ἰουδαίων
προσκυνούμενον
οὐ
πρόκειται
νῦν
|
ἡμῖν |
λέγειν,
περὶ
δὲ
ἑαυτῶν
ἀπολογεῖσθαι |
[6] |
δέ
ἐστιν
ἐκείνων
παρακούσματα,
διαλοιδορεῖται
|
ἡμῖν |
λέγων
μὴ
εἶναι
ἐκεῖνα
ὅμοια |
[6] |
τὰς
θείας
γραφάς,
καὶ
τίνα
|
ἡμῖν |
λεκτέον
πρὸς
τό·
Πῶς
μὲν |
[6] |
τούτων
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
μετρίως
|
ἡμῖν |
λέλεκται.
~Εἶθ´
ἑξῆς
ἐπαναλαμβάνει
τὰ |
[6] |
ὑπερβολὴν
αἰώνιον
βάρος
δόξης
κατεργάζεται
|
ἡμῖν, |
μὴ
σκοπούντων
ἡμῶν
τὰ
βλεπόμενα |
[6] |
πνεῦμα
ἴδιον
ἐμβαλὼν
εἰς
σῶμα
|
ἡμῖν |
ὅμοιον
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
ἂν |
[6] |
πνεῦμα
ἴδιον
ἐμβαλὼν
εἰς
σῶμα
|
ἡμῖν |
ὅμοιον
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
ἂν |
[6] |
σκηνώσας
δὲ
καὶ
γενόμενος
ἐν
|
ἡμῖν |
οὐκ
ἔμεινεν
ἐπὶ
τῆς
πρώτης |
[6] |
καὶ
γενόμενος
σὰρξ»
ἐσκήνωσεν
ἐν
|
ἡμῖν» |
οὐκ
ἔξω
γινόμενος
ἡμῶν,
σκηνώσας |
[6] |
ἀσεβῶν
αὐτοῦ
δογμάτων,
οὕτως
οὐδ´
|
ἡμῖν |
περὶ
τῶν
ἐν
τῷ
διαγράμματι
|
[6] |
κοσμοποιΐας·
ὅπερ
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἡμῖν |
πρὸ
πλείονος
χρόνου
τῆς
ἐνεστηκυίας |
[6] |
τῇ
ἐκείνου
γραφῇ
καὶ
τοῖς
|
ἡμῖν |
πρὸς
αὐτὴν
γεγραμμένοις
ὅτι
οὐκ |
[6] |
ἔξωθεν
μαθήμασι
πεπαιδευμένους
τοὺς
παρ´
|
ἡμῖν |
σοφούς,
Μωϋσέα
μὲν
πάσῃ
Αἰγυπτίων |
[6] |
τοὺς
τόπους
ἐξετάσαι·
ὅλων
γὰρ
|
ἡμῖν |
συντάξεων
χρεία
εἰς
τὴν
διήγησιν |
[6] |
πάλιν
αὐτό
φησιν·
ἀρκεῖ
δ´
|
ἡμῖν |
τὰ
εἰς
ταῦτα
λελεγμένα.
Ἐπεὶ |
[6] |
τὸ
λογικὸν
ὑψηλὸν
ὄρος»
ἔδειξεν
|
ἡμῖν |
τὴν
ἔνδοξον
μορφὴν
ἑαυτοῦ
καὶ |
[6] |
θαυμάζω
δὲ
εἰ
μὴ
ὅπερ
|
ἡμῖν, |
τοῖς
φάσκουσιν
ἔργα
εἶναι
τοῦ |
[6] |
καὶ
κακῶν,
συναρπάζειν
ὡς
ἀκόλουθον
|
ἡμῖν, |
τοῖς
φάσκουσιν
ἔργα
τοῦ
ἐπὶ |
[6] |
περὶ
βασιλείας
θεοῦ
γεγραμμένα
παρ´
|
ἡμῖν |
τούτων
μὲν
οὐδὲν
παρέθετο
ὡς
|
[6] |
γεγραμμένοις
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀπορία
|
ἡμῖν |
τῶν
Κέλσου
μαθημάτων,
ἐφ´
οἷς |
[6] |
οὐ
δή
που
ἡ
αἴσθησις
|
ἡμῖν |
ὑποβάλλει,
πότερον
γενητὰ
ἢ
ἀγένητά |
[6] |
οὖν
εἰ
μὴ
ὁ
ἐγκαλῶν
|
ἡμῖν |
ὡς
σφαλλομένοις
ἀσεβέστατα
καὶ
ἀποπεπλανημένοις |
[6] |
ὢν
πρὸς
ὑμᾶς
ταῦτ´
ἔλεγον
|
ὑμῖν; |
Καὶ
νῦν
τὸ
κατέχον
οἴδατε, |
[6] |
ἐρριμμένος,
ἐσθῆτα
δυστήνων
ἀμφισκόμενος
καὶ
|
κόνιν |
ἐπαμώμενος.
Ὁ
γὰρ
κατὰ
τὸν |
[6] |
δι´
ἐκείνους
ἐκτησάμεθα
διαγράμματι
τὴν
|
τάξιν |
ὁμοίως
ἐκκειμένην
οἷς
ὁ
Κέλσος |
[6] |
ὡς
πρὸς
τὴν
τῶν
ὅλων
|
διάταξιν |
τυγχάνοντα
ἐπηκολούθησεν,
ὥσπερ
ἐπακολουθεῖ
τοῖς |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
καὶ
τοσαύτην
|
ἕξιν |
ἀναλαβών,
ὡς
μηδεμίαν
πύλην
ᾅδου |
[6] |
στερεὰ
τροφή,
τῶν
διὰ
τὴν
|
ἕξιν |
τὰ
αἰσθητήρια
γεγυμνασμένα
ἐχόντων
πρὸς |
[6] |
δὲ
καὶ
τὴν
ἑξῆς
αὐτοῦ
|
λέξιν, |
δι´
ἧς
οἱονεὶ
προσωποποιεῖταί
τινα, |
[6] |
~Καὶ
ἄλλην
δὲ
τοῦ
Πλάτωνος
|
λέξιν |
ἐκτίθεται
ὁ
Κέλσος
οὕτως
ἔχουσαν· |
[6] |
λελεγμένα.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
ἄλλην
|
λέξιν |
ἐκτίθεται
Πλάτωνος
δι´
ὧν
φησιν, |
[6] |
δέ
μοι
τὸ
ἐκθέσθαι
τὴν
|
λέξιν |
ἐν
τούτοις
τοῦ
Κέλσου
ἄτοπον |
[6] |
ἴδωμεν
καὶ
ἄλλην
τοῦ
Κέλσου
|
λέξιν |
καὶ
πρὸς
αὐτὴν
κατὰ
τὸ |
[6] |
παρθένοις.
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
ἄλλην
|
λέξιν |
οὕτως
ἔχουσαν
ἐκτίθεται
ἀπὸ
τῆς |
[6] |
αὐτοῦ.
Οὔτ´
οὖν
τὴν
φάσκουσαν
|
λέξιν· |
Περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα
πάντ´ |
[6] |
κατὰ
τὸν
τόπον
τὴν
ἐκκειμένην
|
λέξιν |
τεθεικέναι.
Ἡμεῖς
δέ
φαμεν
ὅτι |
[6] |
τὸν
πατέρα,
ψευδοποιήσομεν
τὴν
Κέλσου
|
λέξιν |
φάσκοντος·
οὐδὲ
λόγῳ
ἐφικτός
ἐστιν |
[6] |
τόπον.
~Μετὰ
δὲ
τὴν
ἐξετασθεῖσαν
|
λέξιν |
ὡσπερεὶ
σκοπὸν
ἔχων
τὸ
ὅπως |
[6] |
ἢ
ἀλκὴν
ἢ
φωνὴν
ἢ
|
κατάπληξιν |
ἢ
πειθώ.
Ἀμήχανον
γὰρ
ὅτῳ |
[6] |
ἢ
φωνὴν
ἢ
ἀλκὴν
ἢ
|
κατάπληξιν |
ἢ
πειθὼ
πῶς
οὐχ
ἑώρα |
[6] |
σῆς
μητρὸς
φέροντά
σοι
σύμβολον,
|
χάριν |
κρυπτομένην
δυνάμεσιν
ἐξουσιῶν·
ἡ
χάρις |
[6] |
πόλεμον
ἐόντα
ξυνὸν
καὶ
δίκην
|
ἔριν, |
καὶ
γινόμενα
πάντα
κατ´
ἔριν
|
[6] |
ἔριν,
καὶ
γινόμενα
πάντα
κατ´
|
ἔριν
|
καὶ
χρεών»
Φερεκύδην
δὲ
πολλῷ |
[6] |
τὸ
ἰδεῖν
αὐτόν,
ὅπερ
ἦν
|
πρὶν |
γένηται
σάρξ»
ὥστε
αὐτοὺς
ὠφεληθέντας |
[6] |
ἡμέρας
τινὰς
ἐπιδιανεῖμαι
τῇ
κοσμογονίᾳ,
|
πρὶν |
εἶναι
ἡμέρας·
οὐρανοῦ
γὰρ
οὔπω |
[6] |
κοσμοποιΐας
ἡμερῶν,
ὧν
τινὲς
μὲν
|
πρὶν |
φῶς
καὶ
οὐρανὸν
γενέσθαι
ἥλιόν |
[6] |
αὐτῇ
τῶν
δικαίων
καὶ
μακαρίων
|
πανήγυριν. |
Εἶτα
ὡς
ἤτοι
τῶν
γραφῶν |
[6] |
ὀψόμενοι
τὴν
ὑπὸ
ἰδιωτῶν
ἐπιτελουμένην
|
πανήγυριν· |
καὶ
τηλικαῦτά
γε
φιλοσοφήσαντες
περὶ |
[6] |
τῶν
θεωρημάτων
σὺν
τοῖς
λεγομένοις
|
ὕδασιν |
ὑπεράνω
τῶν
οὐρανῶν»
αἰνοῦσι
τὸ |
[6] |
ὁ
Κέλσος·
Οἱ
δ´
ἔτι
|
προστιθέασιν |
ἄλλα
ἐπ´
ἄλλοις,
προφητῶν
λόγους
|
[6] |
Ἑλλήνων
οἱ
μὴ
εὐκαταφρονήτως
φιλοσοφήσαντες
|
εἰρήκασιν |
ἐν
τῷ·
Ὅταν
δ´
οἱ |
[6] |
ἡμᾶς
χριστιανισμὸν
προσέχειν
αὐτοῦ
τοῖς
|
δόγμασιν· |
ἅτινα
εἰ
μὲν
ἐσεμνολόγει,
τάχα |
[6] |
τὰ
ἐγκλήματα
ἐν
τοῖς
ἰδίοις
|
δόγμασιν. |
~Ἴδωμεν
οὖν
ἡμεῖς
διὰ
βραχέων |
[6] |
τῶν
ἀνατραφέντων
ἐν
λόγοις
καὶ
|
μαθήμασιν, |
οὗτοι
τὸ
κοινωνικὸν
εἰς
κομιδῇ |
[6] |
ζωῆς
ἐν
τοῖς
Μωϋσέως
ἀναγέγραπται
|
γράμμασιν, |
ἀλλὰ
καὶ
οὐ
βλέπων
ὅτι |
[6] |
καὶ
Μισαὴλ
πᾶσι
τοῖς
Ἀσσυρίων
|
γράμμασιν, |
ὥστ´
αὐτοὺς
εὑρεθῆναι
πάντων
τῶν |
[6] |
αὐτῶν
ἀκούσαντες,
πῇ
δὲ
τοῖς
|
συγγράμμασιν |
αὐτῶν
ἐπιμελῶς
ἐντυχόντες.
~Μετὰ
δὲ |
[6] |
ὅπως
φίλον
ἑκάστοις
ὀνομάζειν,
μὴ
|
μείνασιν |
ἐπὶ
τῆς
πρώτης
καὶ
καθαρᾶς |
[6] |
ὅτι
δι´
αὐτὸν
πολλοὶ
χριστοὶ
|
γεγόνασιν |
ἐν
τῷ
κόσμῳ,
οἵτινες
ἀνάλογον |
[6] |
ἐν
τῷ
Ἰουδαίοις,
παρ´
οἷς
|
γεγόνασιν |
οἱ
προφῆται,
πεπέμφθαι
τὸν
υἱὸν |
[6] |
νουθετεῖν
ἀδυνατεῖ;
προείρηται
μὲν
ὅτι
|
πᾶσιν |
ἄν,
εἴπερ
ἔγκλημά
ἐστι
τὸ |
[6] |
τὸν
τόπον
λεχθείη
ἄν,
οὔτε
|
πᾶσιν |
οὔτε
τοῦ
παρόντος
καιροῦ
ἐστι |
[6] |
καὶ
τίνι
τῶν
ἐν
ἡμῖν,
|
καταλελοίπασιν |
ἐξετάζειν
τοῖς
δυναμένοις
ἑαυτοὺς
ἐμπαρέχειν
|
[6] |
πρότερον
ἤκμασαν·
νῦν
δὴ
παντελῶς
|
ἐπιλελοίπασιν, |
ὥστε
τὸν
ὅλον
αὐτῶν
ἱστορεῖσθαι |
[6] |
καὶ
μὴ
φιλαλήθως
τὰ
χριστιανισμοῦ
|
ἐξετάσασιν |
εἰδέναι
τὸ
βούλημα
τῶν
διαφόρων |
[6] |
ἐπιστήμης
ἀνάληψιν
κεκμηκότες
περὶ
τὴν
|
ἐξέτασιν |
τοῦ
βουλήματος
τῶν
ἱερῶν
γραμμάτων. |
[6] |
ὁ
Κέλσος
ἣν
οὐκ
ἐνόησεν
|
ἀνάστασιν· |
νῦν
δ´
οὐκ
ἀρκεσθεὶς
τοῖς |
[6] |
τὸ
τῆς
ζωῆς
ξύλον
καὶ
|
ἀνάστασιν |
σαρκὸς
ἀπὸ
ξύλου,
διότι
οἶμαι |
[6] |
ἀρκεσθεὶς
τοῖς
εἰρημένοις
φησὶ
λέγεσθαι
|
ἀνάστασιν
|
σαρκὸς
ἀπὸ
ξύλου,
παρακούσας
οἶμαι |
[6] |
γὰρ
ταῦτα
τροπικῶς
λέγεται
εἰς
|
παράστασιν |
τὴν
ἀπὸ
τῶν
συνήθων
καὶ |
[6] |
τινες
λέξεις
οἱονεὶ
κίνησίν
τινα
|
παριστᾶσιν |
αὐτοῦ,
ὡς
καὶ
ἡ
λέγουσα· |
[6] |
τὴν
περὶ
ἐκεῖνα
θέαν
πᾶσαν
|
περίστασιν· |
ἐπεὶ
καὶ
ἔχομεν
ἡμεῖς
ἀρχιερέα |
[6] |
κυριοτήτων
ἢ
ἀρχῶν
ἢ
ἐξουσιῶν
|
ὑπόστασιν. |
~Διόπερ
μάτην
λέλεκται
τῷ
Κέλσῳ, |
[6] |
κυρίου
ἐπὶ
πύλας
Ἱερουσαλήμ»
τὴν
|
ὑπόστασιν
|
ἔχοντα
ἐν
τοῖς
ἀπὸ
τῶν |
[6] |
δέον
καὶ
τοῖς
ἀπὸ
κακίας
|
ὑποστᾶσιν |
κατατάξαι
που
τοῦ
παντὸς
τοὺς
|
[6] |
εἰς
τὴν
ἑαυτῶν
τῆς
ψυχῆς
|
ὑπόστασιν |
τὰ
ἀπὸ
κακίας,
τροπικῶς
που |
[6] |
περὶ
διαβόλου
δαίμονος
ἤ—
ὅπερ
|
φασὶν
|
ἀληθέστερον—
ἀνθρώπου
γόητος
ἀντιδοξοῦντος.
Οὕτω |
[6] |
ὠφελεῖσθαι,
λέγομεν
ὅτι
σῶμα
Χριστοῦ
|
φασιν |
εἶναι
οἱ
θεῖοι
λόγοι
ὑπὸ
|
[6] |
αἱρέσεως,
κύκλῳ
περιλαμβανούσης
ἑνί,
ἥν
|
φασιν |
εἶναι
τὴν
τῶν
ὅλων
ψυχὴν |
[6] |
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου»
προσκυνοῦντας,
εἰς
τιμήν
|
φασιν |
ἐκείνου,
ἔσθ´
ὅτε
δὲ
καὶ |
[6] |
ἑξῆς
διδάσκονται
λέγειν
διερχόμενοι
ὅν
|
φασιν |
Ἰαλδαβαώθ·
Σὺ
δὲ
μετὰ
πεποιθήσεως |
[6] |
δέ
μοι
φαίνεται
πρὸς
τὴν
|
ἀπόφασιν |
αὐτοῦ
κατασκευάσαι,
τίνα
τρόπον
οὐκ |
[6] |
ταῦτα
τὴν
κατὰ
τῶν
πλουσίων
|
ἀπόφασιν |
τοῦ
Ἰησοῦ,
εἰπόντος·
Εὐκοπώτερον
κάμηλον |
[6] |
φρονίμου
καὶ
συνετῆς
παρὰ
τοῖς
|
φιλαλήθεσιν |
ἐξετάσεως.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
βουλόμενος |
[6] |
ἐκκλησίαι
ἔχουσι
μὲν
ἀνάλογον
τοῖς
|
πλήθεσιν |
ὀλίγους
σοφοὺς
προσελθόντας
καὶ
ἀπὸ |
[6] |
ὅθεν
γεγένηται.
Οἷον
εἰ
καθ´
|
ὑπόθεσιν |
μέλι
ἦν
τι
μὴ
ἀπὸ |
[6] |
εἰ
κατὰ
τὴν
Κέλσου
δὲ
|
ὑπόθεσιν |
χωρὶς
γεννήσεως
περιεπλάσσετο
τὸ
σῶμα |
[6] |
ἀγωγὴ
τῶν
λόγων
παρὰ
τὴν
|
πρόθεσιν
|
τὴν
αὐτοῦ
ἐστι,
βουλομένου
καταλιπόντας |
[6] |
φέροντά
σοι
σύμβολον,
χάριν
κρυπτομένην
|
δυνάμεσιν |
ἐξουσιῶν·
ἡ
χάρις
συνέστω
μοι, |
[6] |
τὰ
πραγματευθέντα
ἡμῖν
εἰς
τὴν
|
Γένεσιν |
ἀπὸ
τῆς
ἀρχῆς
τοῦ
βιβλίου |
[6] |
ἐν
τοῖς
πραγματευθεῖσιν
εἰς
τὴν
|
Γένεσιν |
εἰρήκαμεν·
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω |
[6] |
κακίας,
ποίαν
ἔσχεν
ἀρχὴν
καὶ
|
γένεσιν, |
καὶ
ὅτι
ἀπό
τινων
πτερορρυησάντων
|
[6] |
τινες
εἰσὶν
ἐκ
λόγων
τὴν
|
γένεσιν |
λαβόντες
μεγαλοφώνων,
οἵτινες
οὐδὲν
ἀποδέουσι |
[6] |
τινὲς
δὲ
μετὰ
τὴν
τούτων
|
γένεσιν, |
τοῦτο
μόνον
ἐπισημειωσόμεθα
πρὸς
αὐτόν, |
[6] |
τοῦ
κατακολουθεῖν
ὄχλοις
πλανωμένων
καὶ
|
ἔθνεσιν |
ἑορταζόντων
δαιμονίοις
προσίτωσαν
τῷ
χαριζομένῳ |
[6] |
αὐτῶν
μαγεία
καὶ
τοῖς
λοιποῖς
|
ἔθνεσιν |
ἐπὶ
διαφθορᾷ
καὶ
ὀλέθρῳ
τῶν |
[6] |
καὶ
Μάγους
τοῖς
ἐνθεωτάτοις
κατατάττει
|
ἔθνεσιν |
ὁ
Κέλσος,
ἀφ´
ὧν
ἡ |
[6] |
τὸν
παλαιὸν
ἄνθρωπον
σὺν
ταῖς
|
πράξεσιν |
αὐτοῦ»
ἐκ
τοῦ
μὴ
ἔχειν |
[6] |
ἐν
ταῖς
δοκούσαις
εἶναι
εὐτελέσι
|
λέξεσιν |
ἀπορρήτως
εἰρημένα.
Καὶ
εἰ
χρή |
[6] |
ὑπὸ
Κέλσου
καὶ
ἑτέρων
ἐν
|
λέξεσιν |
εὐτελείας
τῶν
γραφῶν,
ἀμαυροῦσθαι
δοκούσης |
[6] |
πνεύματος,
οὐ
κατ´
ἀποτομὴν
καὶ
|
διαίρεσιν |
ἐγγινομένου
τοῖς
ἀξίοις.
Οὐδὲ
γὰρ |
[6] |
φαμεν
ὑποκεῖσθαι
ταῖς
τῶν
ἁμαρτανόντων
|
κολάσεσιν. |
Αὐταῖς
γὰρ
λέξεσί
φησι
περὶ |
[6] |
βαρβάρων
καὶ
τῶν
ἐν
ταῖς
|
αἱρέσεσιν |
εἶπε
τό·
Προυνικοῦ
τινος
δύναμιν |
[6] |
ἡμετέρων
μήτε
τῶν
ἐν
ταῖς
|
αἱρέσεσιν |
ὡς
ἄρα
πάντα
τὰ
Χριστιανῶν |
[6] |
ἰδίαν»
καὶ
μάλιστα
ἐν
ταῖς
|
ἀναχωρήσεσιν |
εἴρηται,
τίνα
δ´
ἦν
ἃ |
[6] |
σύμβολον
εἶναι
βούλονται
καὶ
δώδεκα
|
ἔτεσιν |
αἱμορροοῦσαν·
ἣν
παρακούσας
ὁ
ἅμα |
[6] |
τοῦ
Μίθρου
μυστήρια
καὶ
τὴν
|
διήγησιν |
αὐτῶν.
Ὅπως
ποτὲ
γὰρ
ἐχέτω |
[6] |
δὲ
τούτοις
καὶ
δευτέραν
ἐκθέσθαι
|
διήγησιν, |
πάλιν
ἐχομένην
μουσικῶν
θεωρημάτων.
Ἔδοξε |
[6] |
ἡμῖν
συντάξεων
χρεία
εἰς
τὴν
|
διήγησιν |
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας·
ὅπερ |
[6] |
οὐδενὸς
ὁ
θεός.
Καὶ
τούτοις
|
προστίθησιν |
ὡς
σοφὸν
δή
τι
κατά |
[6] |
τροπικῶς,
ἵνα
διηγησώμεθα
καὶ
τὸ
|
Ποίησιν |
δὲ
χειρῶν
αὐτοῦ
ἀναγγέλλει
τὸ |
[6] |
Σὺ
δ´
ἐν
αἰθέρι
καὶ
|
νεφέλῃσιν |
ἐκρέμω·
ἠλάστεον
δὲ
θεοὶ
κατὰ |
[6] |
αὐτῶν
εἶναι
τὰ
ὀνόματα
παρ´
|
Ἕλλησιν |
ἄλλα
δὲ
παρὰ
Σκύθαις.
Εἶτ´ |
[6] |
αὐτῶν;
Οὐ
γὰρ
δοκεῖ
παρ´
|
Ἕλλησιν |
εἶναι
ἐξαίρετα
τὰ
τοῦ
Μίθρου
|
[6] |
γραμμάτων,
φάσκων
βέλτιον
αὐτὰ
παρ´
|
Ἕλλησιν |
εἰρῆσθαι
καὶ
χωρὶς
ἀνατάσεως
καὶ |
[6] |
μὴ
ἐπισταμένων
Σκυθῶν
τὰ
αὐτὰ
|
Ἕλλησιν |
ὑποκείμενα
περὶ
τῶν
νομιζομένων
θεῶν. |
[6] |
Εἰ
δέ
τινες
λέξεις
οἱονεὶ
|
κίνησίν |
τινα
παριστᾶσιν
αὐτοῦ,
ὡς
καὶ |
[6] |
εἶδε
τὴν
παρθενικὴν
καὶ
καθαρὰν
|
γέννησιν |
καὶ
ἀπὸ
μηδεμιᾶς
φθορᾶς
τοῦ |
[6] |
καὶ
χλευάσαι
τὴν
ἐκ
παρθένου
|
γέννησιν |
τοῦ
θεοῦ,
πρὸς
ἣν
κατὰ |
[6] |
ἐρωτήσεσι
καὶ
ἀποκρίσεσι
χρωμένων»
ἐλλάμπειν
|
φρόνησιν
|
τοῖς
κατ´
αὐτὸν
φιλοσοφοῦσι,
φέρε |
[6] |
ζῶντα
ἄρτον
ἀναλαμβάνοντι
εἰς
τὴν
|
τήρησιν |
ἑαυτοῦ
οὐκ
ἄν
ποτε
ἀποσυμβαίῃ. |
[6] |
ὑπερουρανίου
τόπου
πρῶτος
ὁ
φιλόσοφος
|
παρίστησιν, |
ἀλλὰ
Δαυῒδ
τὴν
βαθύτητα
τοῦ |
[6] |
καὶ
περσικὰ
μυστήρια
ἐν
οἷς
|
φησιν· |
Αἰνίττεται
ταῦτα
καὶ
ὁ
Περσῶν |
[6] |
οὐ
γραπτέων
διαφοράν,
ἑπτὰ
βροντῶν
|
φησιν |
ἀκηκοέναι
περί
τινων
διδασκουσῶν
αὐτὸν |
[6] |
εἰς
τὴν
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ»
|
φησὶν |
ἄντικρυς
ἀπὸ
Πλάτωνος
εἰρῆσθαι,
τοῦ |
[6] |
ὑπὸ
πάντων
θεωρούμενον.
Δηλοῦται
γάρ,
|
φησίν, |
ἀπ´
αὐτοῦ
ὅτι
ἀμήτωρ
τις |
[6] |
σοφίας.
~Καίτοι
γε
ἄλλους
μέν
|
φησιν |
ἀπαιδευτοτάτους
εἶναι
καὶ
ἀνδράποδα
καὶ |
[6] |
τὰ
πρότερον
εἰρημένα
πάλιν
αὐτό
|
φησιν· |
ἀρκεῖ
δ´
ἡμῖν
τὰ
εἰς |
[6] |
θεοῦ
ἐν
προσώπῳ
Χριστοῦ»
Διό
|
φησιν
|
ἀρχαιότατος
προφήτης
πρὸ
πολλῶν
γενεῶν |
[6] |
ἐντυχόντες.
~Μετὰ
δὲ
ταῦτα
Κέλσος
|
φησίν· |
Ἐγὼ
δὲ
περὶ
μὲν
γενέσεως |
[6] |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
ἀπηντήσαμεν,
|
φησίν· |
Εἰ
δ´
ἐβούλετο
πνεῦμα
ἐξ |
[6] |
θεοῦ
τόνδε
τὸν
κόσμον,
τοιαῦτά
|
φησιν· |
Εἰ
δὲ
αὐτοῦ
ταῦτ´
ἔστιν |
[6] |
τῶν
ἐν
τῷ
κατακλυσμῷ
διαφθαρέντων,
|
φησίν· |
Εἰ
δὲ
μὴ
διαφθείρει
τὰ |
[6] |
Πλάτων
μὲν
οὖν
τὸ
τρίτον
|
φησὶν |
εἴδωλον.
Ἡμεῖς
δὲ
τὸ
ὄνομα |
[6] |
ἑώρα
ἂν
ὅτι
οὐδεὶς
ἡμῶν
|
φησιν |
εἶναι
μεταβολὴν
ἐν
τῷ
θεῷ |
[6] |
ἐπὶ
τὴν
ἀπώλειαν
φερούσας
ἁμαρτίας
|
φησὶν |
εἶναι
ὁ
λόγος,
ὥσπερ
καὶ |
[6] |
γραφῆς,
πνευματικῶς.
Ἀλλ´
οὐδ´
ἄλλο
|
φησὶν |
εἶναι
τῷ
θεῷ
ὧν
ἡμεῖς
|
[6] |
ἔπη
οὕτω
νοήσαντα
τὸν
Φερεκύδην
|
φησὶν |
εἰρηκέναι
τό·
Κείνης
δὲ
τῆς |
[6] |
τῷ
εἰκῇ
πιστεύοντι,
ἐν
ᾗ
|
φησιν· |
Ἐκτὸς
εἰ
μὴ
εἰκῇ
ἐπιστεύσατε. |
[6] |
πάντα
πράττων,
ἵν´
αὐτῶν
τύχῃ,
|
φησὶν |
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
πρὸς
Κορινθίους |
[6] |
λέξιν
ἐκτίθεται
Πλάτωνος
δι´
ὧν
|
φησιν, |
ἐρωτήσεσι
καὶ
ἀποκρίσεσι
χρωμένων»
ἐλλάμπειν |
[6] |
οὐρανόν.
Τούτου
δὲ
τοῦ
βουλήματός
|
φησιν |
ἔχεσθαι
καὶ
τὰ
περὶ
τοὺς
|
[6] |
τις
ἐξυβρίσῃ.
Τῶν
τοιούτων
δέ
|
φησιν
|
ἔχεσθαι
νοημάτων
καὶ
τὸν
περικαλλῆ |
[6] |
ὄψει
τοῦ
πατριάρχου
ἡμῶν
Ἰακώβ
|
φησιν |
ἑωρᾶσθαι
θεῖον
ἐνύπνιον,
κλίμακα
εἰς |
[6] |
λέξεις,
μίαν
μέν,
ἐν
ᾗ
|
φησιν· |
Ἦθος
γὰρ
ἀνθρώπειον
μὲν
οὐκ |
[6] |
εἴποιμεν
ἂν
τὰ
προεκκείμενα.
~Πλήν
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος
ἡμᾶς
ἀποκρίνεσθαι,
εἰκότι
|
[6] |
αὐτὸς
αἱρεῖ
διοικεῖσθαι
αὐτά.
~Εἶτά
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος,
μὴ
ἐνιδὼν
τῇ |
[6] |
αὐτοῖς,
ἅτινα
ἡμεῖς
προσεθήκαμεν,
τοιαῦτά
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος·
Οἱ
δ´
ἔτι |
[6] |
τοῖς
ἀνωτέρω
ἐξεθέμεθα.
~Μετὰ
ταῦτά
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος
ὅτι,
ἐὰν
οἵδε |
[6] |
μωρία
παρὰ
θεῷ
ἐστι.
Καί
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ἡ
τούτου
|
[6] |
θεοῦ
πρὸ
Ἑλλήνων
καὶ
ὧν
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος
παλαιῶν
ἀνδρῶν
οἱ |
[6] |
αὐτῶν
διαλεχθῆναι.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
|
φησὶν |
ὁ
Κέλσος
παρακούσαντάς
τινας
Χριστιανοὺς |
[6] |
λεγόμενον,
ὅστις
οὐκ
ὄψεται
καταφθοράν»
|
φησίν, |
ὅταν
ἴδῃ
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας»
Ἡ |
[6] |
σχοινίον
ἀθανασίας.
Πάλιν
τε
αὖ
|
φησιν |
ὅτι,
εἴπερ
διὰ
τὸ
τέκτονα |
[6] |
ἑαυτοῦ
τῷ
περὶ
τούτου
σφάλματί
|
φησιν |
ὅτι,
εἴπερ
ἔτυχεν
ἐκεῖνος
κατὰ
|
[6] |
μὲν
οὖν
Κέλσος
περὶ
θεοῦ
|
φησιν |
ὅτι
ἐξ
αὐτοῦ
τὰ
πάντα, |
[6] |
καὶ
ἀγαλμάτων
καὶ
δαιμόνων
θεραπείας,
|
φησὶν |
ὅτι
Καθημένοις
ἐν
χώρᾳ
καὶ |
[6] |
Χριστός,
ἐπιστήσει
ὁ
δυνάμενος.
~Εἶτά
|
φησιν |
ὅτι
ὁρᾷς
ὅπως
Πλάτων,
καίτοι |
[6] |
περὶ
θεοῦ,
ὅτι
καμὼν
ἀνεπαύσατο,
|
φησὶν |
ὅτι
οὐ
θέμις
τὸν
πρῶτον |
[6] |
κελεύειν.
Ὁ
μὲν
οὖν
Κέλσος
|
φησὶν |
ὅτι
οὐ
θέμις
τὸν
πρῶτον |
[6] |
οὐδενὸς
ὁ
θεός.
Ἐπεὶ
δέ
|
φησιν |
ὅτι
οὐδὲ
λόγῳ
ἐφικτός,
διαστέλλομαι |
[6] |
καὶ
τῶν
ἀπ´
αὐτοῦ,
σαφῶς
|
φησιν |
ὅτι
πόθεν
ἀποδειχθήσεται
θεοῦ
παῖς |
[6] |
δὲ
γόητας
ἡμᾶς
καλεῖ
καί
|
φησιν |
ὅτι
φεύγομεν
τοὺς
χαριεστέρους
προτροπάδην |
[6] |
τῶν
δυνάμεων
τοῦ
θεοῦ
λεγόμενα,
|
φησίν· |
Οὐδὲ
στόμα
αὐτῷ
ἐστιν
οὐδὲ |
[6] |
αὐτοῦ
τοῦ
λόγου
καὶ
θεοῦ,
|
φησίν· |
Οὐδεὶς
ἔγνω
τὸν
υἱὸν
εἰ |
[6] |
κατὰ
τὰς
θείας
γραφὰς
ἀγαθά
|
εἰσιν |
αἱ
ἀρεταὶ
καὶ
αἱ
κατὰ |
[6] |
ἐν
οἷς
διάφοροι
πύλαι
καταγεγραμμέναι
|
εἰσίν, |
αἰνισσόμεναί
τινα
περὶ
τῆς
διαφόρου |
[6] |
χρώμενοι
οὔτε
μαγείᾳ
οὔτε
δαιμονίοις
|
εἰσὶν |
ἁλωτοί.
Ἀληθῶς
γὰρ
Παρεμβαλεῖ
ἄγγελος |
[6] |
πότερόν
ποτε
καὶ
φιλόσοφοι
ἁλωτοί
|
εἰσιν |
αὐτῇ
ἢ
μή,
ἀναγνώτω
τὰ |
[6] |
θυγατρὸς
Σιών»
καὶ
εἴ
τινες
|
εἰσὶν |
ἐκ
λόγων
τὴν
γένεσιν
λαβόντες |
[6] |
ἧττον
μεμαθήκαμεν
ὅτι
ἀντίχριστοι
πολλοί»
|
εἰσιν |
ἐν
τῷ
κόσμῳ·
τὸν
αὐτὸν |
[6] |
καιρόν,
ὅτι
αἱ
ἡμέραι
πονηραί
|
εἰσιν. |
~Εὑρεθείη
δ´
ἂν
καταχρηστικώτερον
καὶ |
[6] |
ἰδὼν
δ´
ὅτι
λόγοι
σκότους
|
εἰσὶν |
οἱ
λόγοι
αὐτοῦ,
ὅτι
σκότος |
[6] |
ἡμᾶς
ἑνὶ
ἑκάστῳ
ἀποκρίνασθαι»
Καὶ
|
εἰσὶν |
οἷς
πλεῖον
μὴ
δυναμένοις
τοῦ |
[6] |
γε
καὶ
πολλαὶ
ποιότητες
οὐκ
|
εἰσὶν |
ὀνομασταί.
Τίς
γὰρ
δύναται
ὀνόμασι |
[6] |
θεοῦ
ἄγονται,
οὗτοι
υἱοὶ
θεοῦ
|
εἰσιν» |
οὐκ
ἂν
ἑαυτῷ
ὡς
ἀφ´ |
[6] |
παραπλήσιά
φησι
τοῖς
ὀλίγῳ
ἀνωτέρω
|
ἐξετασθεῖσιν, |
ἐν
οἷς
ἔλεγε·
Μακρῷ
δ´ |
[6] |
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
ἐν
τοῖς
|
πραγματευθεῖσιν |
εἰς
τὴν
Γένεσιν
εἰρήκαμεν·
καὶ |
[6] |
τὰ
αἰσθητήρια
γεγυμνασμένα
ἐχόντων
πρὸς
|
διάκρισιν |
καλοῦ
τε
καὶ
κακοῦ.
Καὶ |
[6] |
στοχασμῷ
ὁμολογῶν
ἀναγράφειν
ἡμῶν
τὴν
|
ἀπόκρισιν |
οὕτως
ἔχουσαν·
Ἐπειδὴ
μέγας
ἐστὶ |
[6] |
ἢ
κακῶν,
οὕτως
ὀνομαζομένων
παρά
|
τισιν, |
οὔτε
περὶ
τῶν
ἐκτός,
ἀλλὰ |
[6] |
κινουμένου
νοουμένου
τοῦ
θεοῦ
τοῖς
|
ἡμαρτηκόσιν, |
ἢ
οὕτως
ἀκουστέον
τῶν
τοιούτων
|
[6] |
μεταλαμβανομένων
εἰς
τὴν
μετὰ
βασάνου
|
κάθαρσιν
|
τῶν
τοιωνδὶ
ψυχῶν
κατὰ
τὸ |
[6] |
πονηρὸς
χειροτέχνης
ἐκκαμὼν
καὶ
πρὸς
|
ἀνάπαυσιν |
ἀργίας
δεηθείς.
Οὐδὲ
γὰρ
οἶδε, |
[6] |
ταπεινὸς
τῇ
καρδίᾳ,
καὶ
εὑρήσετε
|
ἀνάπαυσιν |
ταῖς
ψυχαῖς
ὑμῶν.
~Μετὰ
ταῦτα |
[6] |
τὴν
ἀρχήν,
ἀλλ´
ἡ
πεῖρα
|
δείκνυσιν |
ὅτι
τοῦτ´
ἀπὸ
μελισσῶν
ἐστιν. |
[6] |
περὶ
Τιτᾶνας
καὶ
Γίγαντας
μυστήρια
|
εἰσάγουσιν |
αἰνισσομένου
ἐν
τούτοις
τοῖς
τοῦ |
[6] |
παρὰ
τοῦτον
τὸν
Ἀδωναῖον,
ὃν
|
λέγουσιν |
αἱ
γραφαὶ
Ἀδωναΐ,
καὶ
ἄλλον |
[6] |
τὴν
ἐμφαινομένην
μωρίαν
τοῦ
κηρύγματος»
|
λέγουσιν |
οἱ
τοῦτο
μόνον
θεωροῦντες·
Εἴδομεν |
[6] |
ἐχθροὶ
θεῷ,
ὡς
καὶ
αὐτοὶ
|
ὁμολογοῦσιν, |
ᾠήθησαν
ἄλλον
μὲν
εἶναι
τὸν |
[6] |
τὸν
Ἐλωαῖον,
ὃν
οἱ
προφῆται
|
ὀνομάζουσιν |
ἑβραϊστὶ
Ἐλωαΐ.
~Εἶθ´
ἑξῆς
ἄλλους |
[6] |
μεμορφωμένον,
οὐκ
ἐκθέμενος,
τίνα
αὐτὸν
|
ὀνομάζουσιν |
οἱ
ἀληθῶς
δυσσεβέστατοι·
ἡμεῖς
δὲ |
[6] |
παρ´
ἡμῖν
εἰσι
μᾶλλον,
τοῖς
|
μαθοῦσιν |
ὅτι
δεῖ
τὸν
προϊστάμενον
τοῦ |
[6] |
περὶ
τῆς
ταπεινοφροσύνης
δόγμα
τοιαῦτα
|
ποιοῦσιν, |
οὐ
τὸν
λόγον
αἰτιατέον,
ἀλλὰ |
[6] |
ἔνθεον
ἔθνος
εἶναι
τῷ
Κέλσῳ
|
δοκοῦσιν, |
ἀλλὰ
καὶ
Ἰνδοί,
ὧν
τινας |
[6] |
εἰ
μὴ
ὅπερ
ἡμῖν,
τοῖς
|
φάσκουσιν |
ἔργα
εἶναι
τοῦ
ἐπὶ
πᾶσι |
[6] |
συναρπάζειν
ὡς
ἀκόλουθον
ἡμῖν,
τοῖς
|
φάσκουσιν
|
ἔργα
τοῦ
ἐπὶ
πᾶσι
θεοῦ |
[6] |
προβάλλειν
σκότον
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἡμῶν
|
θέλουσιν, |
ἡμεῖς
δὲ
τῷ
φωτὶ
τοῦ |
[6] |
λόγου,
ὡς
ἄρα
καταθύσαντες
παιδίον
|
μεταλαμβάνουσιν |
αὐτοῦ
τῶν
σαρκῶν,
καὶ
πάλιν |
[6] |
αὐτοῦ
ἀναγινώσκουσι
καὶ
κηρυσσόμενον
Χριστὸν
|
μανθάνουσιν |
ἐπιδημῆσαι
τὸν
προφητευόμενον
καὶ
ἐπιδημῆσαι |
[6] |
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν,
ἀφ´
ὧν
|
ἀναβαίνουσιν |
ἐπὶ
τὰ
νοούμενα,
τήν
τε |
[6] |
πότερον
καὶ
τὸν
Ἰουδαίων
θεὸν
|
ὑπεραναβαίνουσιν |
ἢ
μόνον
ὃν
ὀμνύουσιν
οὐρανόν. |
[6] |
περὶ
τοῦ
πρώτου
ἀγαθοῦ
γράψαντες
|
καταβαίνουσιν |
εἰς
Πειραιέα»
προσευξόμενοι
ὡς
θεῷ |
[6] |
ὄρος»
θειοτέραν
μορφὴν
ἔχει·
ἣν
|
βλέπουσιν, |
εἴ
τις
ἐστὶ
Πέτρος»
χωρήσας |
[6] |
κατὰ
τοὺς
τῶν
ἀσεβῶν
μύθους
|
ἐροῦσιν |
οἱ
διϊόντες
αὐτάς·
ἡμεῖς
δὲ |
[6] |
ἀνθρώποις
πέμπει
τὸν
υἱὸν
καὶ
|
κολάσουσιν
|
αὐτόν.
Εὐθέως
δὲ
λέγει
τὸ |
[6] |
κακοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
ἁμαρτησομένοις
καὶ
|
κολάσουσιν |
αὐτοῦ
τὸν
υἱὸν
πέμπει.
Ἀλλ´ |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
ἡμέρα,
ἐν
ᾗ
|
ἑορτάσουσιν |
ἅμα
τῷ
θεῷ
οἱ
πάντα |
[6] |
τὸ
Σωκράτους
δαιμόνιον
ὡς
πλάσμα
|
χλευάσουσιν. |
Οὐ
τερατευόμεθα
οὖν
τὰ
περὶ |
[6] |
σωθῆναι
θέλεις,
ἢ
ἄπιθι·
τί
|
ποιήσουσιν |
οἱ
ἀληθῶς
σῴζεσθαι
θέλοντες;
Ἦ |
[6] |
τάχα
οἱ
τὴν
μετενσωμάτωσιν
εἰσάγοντες
|
φήσουσιν. |
Αὐτομάτως
δὲ
ἀνοιγομένας
πύλας
λελέχθαι |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
λόγος,
γενόμενος
τοῖς
|
ζητοῦσιν |
αὐτὸν
ἢ
τοῖς
ἐπιφαινόμενον
αὐτὸν |
[6] |
θεὸν
ὑπεραναβαίνουσιν
ἢ
μόνον
ὃν
|
ὀμνύουσιν |
οὐρανόν.
Περὶ
μὲν
οὖν
τῶν
|
[6] |
οὐ
καθήκει
τοῖς
τὰ
Πλάτωνος
|
φιλοσοφοῦσιν |
ἀπολογεῖσθαι
περὶ
Ἐπικούρου
καὶ
τῶν |
[6] |
λόγων
ἔχει
τι
σεμνότερον
τοῖς
|
ἔχουσιν |
ὀφθαλμούς,
βλέπειν
τὰ
σεμνὰ
τῶν |
[6] |
καὶ
ἑρπετῶν»
Καὶ
ἀλήθειαν»
γοῦν
|
κατέχουσιν, |
ὡς
καὶ
ὁ
ἡμέτερος
μαρτυρεῖ |
[6] |
πρόωνται
ἐπὶ
τὴν
λογικὴν
ἑαυτῶν
|
φύσιν, |
ἄξιοι
φανέντες
τῆς
εἰς
τὰ |
[6] |
ἑστηκέναι
καὶ
βεβαίαν
εἶναι
τὴν
|
φύσιν |
αὐτοῦ
προκαλούμενος
καὶ
τὸν
δίκαιον |
[6] |
μὲν
συμβαλλόμενα
εἰς
τὸν
κατὰ
|
φύσιν
|
βίον
νομιζόμενα
ἀγαθὰ
τὰ
δ´ |
[6] |
μέγα
ὄφελος
γράψαι
καὶ
τὴν
|
φύσιν |
εἰς
φῶς
τοῖς
πᾶσι
προαγαγεῖν; |
[6] |
εἰς
μίασμα
ἐμβεβλῆσθαι
τὴν
θείαν
|
φύσιν |
καὶ
μεμιάσθαι
εἴτε
γενομένην
ἐν |
[6] |
ἐστὶν
ἀπαγγελία,
οὐ
κατ´
ἀνθρωπίνην
|
φύσιν |
λεγομένων
καὶ
ταῖς
ἐκβάσεσι
κρινομένων |
[6] |
τὸ
βλεπόμενον
ἀπαγγέλλει
καὶ
τὴν
|
φύσιν, |
ὅθεν
γεγένηται.
Οἷον
εἰ
καθ´ |
[6] |
ἐπὶ
τὴν
τοῦ
θείου
λόγου
|
φύσιν, |
οὐχ
ὁμοίως
φαινομένου
τοῖς
τε |
[6] |
ἁπάντων
ἔχων
εὐθείᾳ
περαίνει
κατὰ
|
φύσιν |
περιπορευόμενος·
τῷ
δ´
ἀεὶ
ξυνέπεται |
[6] |
ὁ
δὲ
λόγος,
ἄϋπνον
ἐπιστάμενος
|
φύσιν |
τὴν
τοῦ
θεοῦ,
διδασκέτω
ἡμᾶς |
[6] |
καὶ
τῶν
ἀπ´
αὐτῆς
ἁμαρτανομένων
|
χύσιν. |
Οὔτ´
οὖν
οἱ
κατασκευάσαντες
τὸ |
[6] |
καὶ
εἰσαχθέντες
ἕκαστος
κατὰ
δύναμιν
|
ἀναβῶσιν |
ἐπὶ
τὰ
ἐν
ταῖς
δοκούσαις |
[6] |
τῆς
Στοᾶς
φιλόσοφοι
μὴ
εὐδαιμονέστερον
|
λέγωσιν |
εἶναι
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν |
[6] |
τῶν
ἐν
Χριστιανοῖς
νοῦν
ἐχόντων
|
δίδωσιν. |
Οὐ
γάρ
φησί
τις
ἡμῶν |
[6] |
τῆς
εἰς
τὰ
θεῖα
ἀναβάσεως
|
ἀνιμηθῶσιν |
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἐπὶ
τὴν
|
[6] |
πιστεῦσαι
αὐτοὺς
τῷ
ψεύδει,
ἵνα
|
κριθῶσιν |
ἅπαντες
οἱ
μὴ
πιστεύσαντες
τῇ |
[6] |
τύπῳ
ζωῆς
ξύλου,
εἰκόνι
καθ´
|
ὁμοίωσιν |
ληφθὲν
ἀθώου·
ἡ
χάρις
συνέστω |
[6] |
καιροῦ
συντέλεια
δοθήσεται
ἐπὶ
τὴν
|
ἐρήμωσιν. |
Τοσαῦτα
δὴ
ἀπὸ
πλειόνων
ἔδοξεν |
[6] |
αὐτοῦ
δοξάζοντας,
ἐπείπερ
τῷ
ὄφει,
|
γνῶσιν |
καλοῦ
καὶ
κακοῦ
τοῖς
πρώτοις |
[6] |
πάντοτε
μανθάνοντα
καὶ
μηδέποτε
εἰς
|
ἐπίγνωσιν |
ἀληθείας
ἐλθεῖν
δυνάμενα»
Οὕτω
δὲ |
[6] |
ἀνθρώπων,
τὴν
μὲν
κατὰ
τὴν
|
ἐνσωμάτωσιν
|
οἰκονομίαν
νῦν
δι´
εὐλόγους
αἰτίας |
[6] |
αὖθις
στενὴν
τάχα
οἱ
τὴν
|
μετενσωμάτωσιν |
εἰσάγοντες
φήσουσιν.
Αὐτομάτως
δὲ
ἀνοιγομένας
|
[6] |
Κἄν
τινες
δὲ
μὴ
ταῦτα
|
φῶσιν |
εἶναι
τοὺς
θεοὺς
ἀλλὰ
μιμήματα
|
[6] |
εἶπεν
ὁ
σωτὴρ
πρὸς
τὴν
|
Σαμαρεῖτιν· |
Ὅτι
ἔρχεται
ὥρα,
ὅτε
οὔτε |
[6] |
ἀποφαινομένῃ
αὐτοῦ
λέξει,
ὡς
ἀδύνατόν
|
ἐστιν
|
ἀγαθὸν
εἶναι
διαφερόντως
καὶ
πλούσιον» |
[6] |
ὑποβάλλει,
πότερον
γενητὰ
ἢ
ἀγένητά
|
ἐστιν. |
Αἱρέσεις
γοῦν
καὶ
περὶ
τούτων |
[6] |
τάχα
μὲν
καὶ
τῆς
προειρημένης
|
ἐστὶν |
αἱρέσεως,
κύκλῳ
περιλαμβανούσης
ἑνί,
ἥν |
[6] |
πείθεσθαι
ὡσπερεὶ
τῶν
καλουμένων
ἀντιπεπονθότων
|
ἐστίν, |
ἀνάλογον
τῷ
κείρεσθαι
ἄνθρωπον,
ἐνεργοῦντα |
[6] |
φόβον
κυρίου
διδάξω
ὑμᾶς.
Τίς
|
ἐστιν |
ἄνθρωπος
ὁ
θέλων
ζωήν,
ἀγαπῶν |
[6] |
Σατανᾶς
μεταλαμβανόμενος
εἰς
ἑλλάδα
φωνήν
|
ἐστιν |
ἀντικείμενος.
Πᾶς
δὲ
ὁ
τὴν |
[6] |
πιστεύειν
ἑαυτῷ.
Ταῦτα
μέν
γε
|
ἐστὶν |
ἄντικρυς
ἀνθρώπου
γόητος,
ἐργολαβοῦντος
καὶ |
[6] |
τὴν
θεότητα
ἡ
περὶ
μελλόντων
|
ἐστὶν
|
ἀπαγγελία,
οὐ
κατ´
ἀνθρωπίνην
φύσιν |
[6] |
τὰς
ἐντολὰς
αὐτοῦ»
~Εἶθ´
ἑξῆς
|
ἐστιν |
ἀπαντῆσαι
πρὸς
τὸ
πῶς
δ´ |
[6] |
τοῦ
θεοῦ,
ὅτι
ἐπείπερ
πνεῦμά
|
ἐστιν |
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
ὁ
υἱὸς |
[6] |
γὰρ
εἶδος
αὐτοῦ»
τοῖς
τοιούτοις
|
ἐστὶν |
ἄτιμον
καὶ
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς» |
[6] |
καὶ
προσάγειν,
ὡς
οἷόν
τε
|
ἐστίν, |
αὐτῇ
διὰ
φιλανθρωπίαν
πάνθ´
ὅντιν´ |
[6] |
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸς
πατήρ
|
ἐστιν |
αὐτοῦ.
Εἰ
δὲ
τῷ
τηλικούτῳ |
[6] |
ἵνα
ζήσωσι,
καὶ
οὐκ
ἀπεικός
|
ἐστιν |
ἀφ´
ἑαυτοῦ
ταῦτα
κεκομικέναι
τὸν |
[6] |
οὖν
ἐκτίθεται
ὁ
Κέλσος
ταῦτά
|
ἐστιν. |
Ἐγὼ
δὲ
ἀπὸ
τῆς
πρὸς |
[6] |
κολλώμενος
τῷ
κυρίῳ
ἓν
πνεῦμά
|
ἐστιν» |
Εἰ
δ´
ὁ
κολλώμενος
τῷ |
[6] |
τοῦ
σωτῆρος
λόγῳ
φάσκοντι·
Ὅς
|
ἐστιν |
εἰκὼν
τοῦ
θεοῦ
τοῦ
ἀοράτου» |
[6] |
λόγου
ἔχεται
κρείττονος
ταῦτα
δέ
|
ἐστιν
|
ἐκείνων
παρακούσματα,
διαλοιδορεῖται
ἡμῖν
λέγων |
[6] |
τὸ
γνωστὸν
τοῦ
θεοῦ
φανερόν
|
ἐστιν |
ἐν
αὐτοῖς·
ὁ
θεὸς
γὰρ |
[6] |
τοῦ
πνευματικοῦ
γε
νόμου,
ὅς
|
ἐστιν |
ἐν
δόξῃ»
ὀφθεὶς
μετὰ
Ἰησοῦ |
[6] |
δυσθεώρητος
δὲ
οὑτωσὶ
καὶ
σοφία
|
ἐστίν, |
ἐν
ᾗ
τὰ
πάντα
πεποίηκεν |
[6] |
σὺν
αὐταῖς.
Οὐδὲν
οὖν
καταγέλαστόν
|
ἐστιν |
ἐν
τῷ
Ἰουδαίοις,
παρ´
οἷς |
[6] |
οὐδεὶς
ἡμῶν
λέγει.
Εἰ
δ´
|
ἐστὶν |
ἐν
τῷ
συναμφοτέρῳ
τὸ
κατ´ |
[6] |
τοὺς
φιλοσοφήσαντας
οὐδὲν
οἵα
τε
|
ἐστὶν |
ἐνεργεῖν,
ἅτε
τῆς
ὑγιεινῆς
διαίτης |
[6] |
Μίθρου
τελετή,
ἣ
παρ´
αὐτοῖς
|
ἐστιν. |
Ἔστι
γάρ
τι
ἐν
αὐτῇ |
[6] |
τῶν
ἐλαχίστων
καταβαίνων
οὐδὲν
ἄλλο
|
ἐστὶν
|
ἢ
πνεῦμα
σωματικόν·
κατὰ
δὲ |
[6] |
ἡ
μέν
τις
θεία
σοφία
|
ἐστίν, |
ἡ
δ´
ἀνθρωπίνη.
Καὶ
ἡ |
[6] |
ἀνθρωπίνη.
Καὶ
ἡ
μὲν
ἀνθρωπίνη
|
ἐστὶν |
ἡ
καθ´
ἡμᾶς
λεγομένη
σοφία |
[6] |
ἐπιφανείᾳ
τῆς
παρουσίας
αὐτοῦ,
οὗ
|
ἐστιν |
ἡ
παρουσία
κατ´
ἐνέργειαν
τοῦ |
[6] |
παρὰ
τῷ
φήσαντι·
Τελείων
δέ
|
ἐστιν |
ἡ
στερεὰ
τροφή,
τῶν
διὰ |
[6] |
Κείνης
δὲ
τῆς
μοίρας
ἔνερθέν
|
ἐστιν |
ἡ
ταρταρίη
μοῖρα·
φυλάσσουσι
δ´ |
[6] |
προφήτας,
οὐκ
εἰδότας
ἥτις
ποτέ
|
ἐστιν |
ἡ
τοῦ
κόσμου
καὶ
τῶν |
[6] |
ἡμεῖς
ἀποφανούμεθα
ὅτι
τίς
ποτε
|
ἐστὶν |
ἡ
φύσις
τοῦ
νοῦ
καὶ |
[6] |
ἔσται
τῷ
θεῷ
φωνή,
εἴπερ
|
ἐστὶν |
ἡ
φωνὴ
ἀὴρ
πεπληγμένος
ἢ |
[6] |
κακοῦ.
Καὶ
ἀρχαία
μὲν
ἀληθῶς
|
ἐστιν |
ἥδε
ἡ
δόξα,
οὐχ,
ὡς |
[6] |
ὧν
ὁ
λόγος
τῆς
δικαιοσύνης»
|
ἐστὶν |
ἥλιος»
φθάσαι
ἂν
ἐπ´
ἐκείνας, |
[6] |
Ποίαν
δὲ
σοφίαν
ταύτην;
Ἥπερ
|
ἐστὶν |
ἴσως
ἀνθρωπίνη
σοφία·
τῷ
ὄντι |
[6] |
κοσμοποιΐας
θεὸν
φάσκων
ὅτι
τοιοῦτός
|
ἐστιν |
καὶ
ἀρᾶς
ἄξιος
κατὰ
τοὺς |
[6] |
θεοῦ»
ὁ
πρωτότοκος
πάσης
κτίσεώς»
|
ἐστιν |
ὁ
αὐτολόγος
καὶ
ἡ
αὐτοαλήθεια |
[6] |
λέξιν
φάσκοντος·
οὐδὲ
λόγῳ
ἐφικτός
|
ἐστιν |
ὁ
θεός.
Καὶ
τὸ
οὐκ |
[6] |
κελεύει
φθάσαντας
πιστεύειν
ὅτι
τοιόσδε
|
ἐστὶν |
ὁ
θεὸς
καὶ
υἱὸν
ἔχει |
[6] |
ὅτι
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
ἐφικτός
|
ἐστιν |
ὁ
θεός,
οὐ
μόνῳ
αὐτῷ |
[6] |
καὶ
κεκοσμημένου
ταπεινὸς
καὶ
κεκοσμημένος»
|
ἐστὶν |
ὁ
κεκοσμημένος
μὲν
διὰ
τὸ |
[6] |
καὶ
σοφίᾳ.
Κυριώτερον
δὲ
ἀντικείμενός
|
ἐστιν |
ὁ
πρῶτος
πάντων
εἰρηνευόντων
καὶ |
[6] |
αὐτὸν
σωθήσεσθαι·
ἀποκρινούμεθα
ὅτι
ἱκανός
|
ἐστιν |
ὁ
τοῦ
θεοῦ
λόγος,
γενόμενος |
[6] |
μόνος
δὲ
μέγας
καθ´
ἡμᾶς
|
ἐστιν |
ὁ
τῶν
ὅλων
θεὸς
καὶ |
[6] |
τοῦ
προσερέσθαι
βουλομένου
τί
ποτε
|
ἐστὶν |
ὃ
ἐπαγγέλλεται,
τὴν
γλῶτταν,
οὐδ´ |
[6] |
δὴ
γνωστόν
τε
καὶ
ἀληθῶς
|
ἐστιν |
ὄν·
ἓν
μὲν
ὄνομα,
δεύτερον |
[6] |
ὀνομαστὸν
λαμβάνεις
καθὸ
οἷόν
τε
|
ἐστὶν |
ὀνόμασι
παραστῆσαί
τι
τῶν
περὶ |
[6] |
δὲ
ἡ
μεγίστη
ἐν
λόγοις
|
ἐστίν, |
ὅτε
ἐγκαλεῖ
τις
τοῖς
ἑτεροδόξοις |
[6] |
τέ
τις
γένηται
ἐπιστρέφειν·
δῆλόν
|
ἐστιν
|
ὅτι
καὶ
χαρακτῆρος
ἐν
τῷ |
[6] |
λεγόμενα,
φησίν·
Οὐδὲ
στόμα
αὐτῷ
|
ἐστιν |
οὐδὲ
φωνή.
Ἀληθῶς
γὰρ
οὐκ |
[6] |
αὐτῷ
λόγῳ,
ἢ
καὶ
αὐτός
|
ἐστιν |
οὐσία,
πλὴν
τῇ
φύσει
ἀόρατος |
[6] |
δείκνυσιν
ὅτι
τοῦτ´
ἀπὸ
μελισσῶν
|
ἐστιν. |
Οὕτω
δὲ
καὶ
ἡ
πεῖρα |
[6] |
ὡς
οὐκ
ἄνθρωποι,
ὧν
ἐχθρός
|
ἐστιν |
ὄφις,
ἀλλ´
ὡς
ὄφεις
σεμνύνονται |
[6] |
μὲν
μὴ
εἶναι
σῶμα
ἀόρατός
|
ἐστιν· |
τοῖς
δὲ
θεωρητικοῖς
καρδίᾳ
θεωρητός, |
[6] |
ἀνοιγομένας
πύλας
λελέχθαι
οὐκ
ἀπίθανόν
|
ἐστιν |
ὑπό
τινων
αἰνισσομένων
καὶ
διηγουμένων |
[6] |
μέγα
δόγμα
τὸ
περὶ
ταπεινοφροσύνης
|
ἐστίν, |
ὡς
μὴ
τὸν
τυχόντα
διδάσκαλον |
[6] |
ὄψεως,
ὅτι
μὴ
ἀπὸ
μελισσῶν
|
ἐστιν· |
ὡς
οὐδὲ
τὸ
ἀπὸ
μελισσῶν
|
[6] |
ἔρχηται,
τό
γε
πείθεσθαι
οὐκ
|
ἔστιν |
ἀπὸ
θεοῦ,
σαφῶς
ὁ
Παῦλος |
[6] |
πρὸς
αὐτὴν
γεγραμμένοις
ὅτι
οὐκ
|
ἔστιν
|
ἀπορία
ἡμῖν
τῶν
Κέλσου
μαθημάτων, |
[6] |
μαγικήν
τινα
γοητείαν,
καὶ
τοῦτ´
|
ἔστιν
|
αὐτοῖς
τὸ
τῆς
σοφίας
κεφάλαιον, |
[6] |
ῥίζα
ἐν
γῇ
διψώσῃ·
οὐκ
|
ἔστιν |
εἶδος
αὐτῷ
οὐδὲ
δόξα·
καὶ |
[6] |
ψυχή,
τοῦ
κατ´
εἰκόνα»
καὶ
|
ἔστιν |
ἐν
τῷ
φθαρτῷ
σώματι,
ὅπερ |
[6] |
φησιν·
Εἰ
δὲ
αὐτοῦ
ταῦτ´
|
ἔστιν |
ἔργα,
πῶς
μὲν
κακὰ
ὁ |
[6] |
τὸν
Κέλσον·
εἰ
αὐτοῦ
ταῦτ´
|
ἔστιν
|
ἔργα,
πῶς
μὲν
κακὰ
ὁ |
[6] |
αὐτοῦ
κατασκευάσαι,
τίνα
τρόπον
οὐκ
|
ἔστιν |
εὐηθική.
Εἰ
δέ
τις
βούλεται |
[6] |
τῷ
κατὰ
Ἰωάννην
εὐαγγελίῳ
πολλάκις
|
ἔστιν |
εὑρεῖν
κόσμον
τὸν
περίγειον
ὀνομαζόμενον |
[6] |
καὶ
ἡμεῖς
φήσομεν
ὅτι
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐφικτὸς
τῷ
λόγῳ
ὁ
θεός· |
[6] |
τοῦ
θεραπεύειν
τὸ
θεῖον.
Καὶ
|
ἔστιν |
ἰδεῖν
τοὺς
ἐπὶ
σοφίᾳ
μέγα |
[6] |
καίτοι
διαβεβαιωσάμενος
ὅτι
ῥητὸν»
οὐκ
|
ἔστιν, |
ὅμως,
ἵνα
μὴ
εἰς
ἀνεξέλεγκτον |
[6] |
Οὐδὲν
οὖν
θαυμαστόν,
εἰ
οὐκ
|
ἔστιν |
οὕτως
ὀνομαστὸς
ὁ
θεός.
Εἰ |
[6] |
πράττων
τῇ
ἀρετῇ
σατανᾶς
ἐστι,
|
τουτέστιν |
ἀντικείμενος
τῷ
υἱῷ
τοῦ
θεοῦ, |
[6] |
Ἑλλήνων
περί
τινος
νομιζομένης
ἐπιστήμης
|
ἀνάληψιν
|
κεκμηκότες
περὶ
τὴν
ἐξέτασιν
τοῦ |
[6] |
κόσμον»
καὶ
Ἐν
τῷ
κόσμῳ
|
θλῖψιν
|
ἔχετε·
ἀλλὰ
θαρσεῖτε,
ἐγὼ
νενίκηκα |
[6] |
πρὸς
ἐκεῖνα
πόθου
βοηθούμενος
πᾶσαν
|
θλῖψιν |
τὸ
οὐδὲν
καὶ
ἐλαφράν
τινα
|
[6] |
ἀντέχειν
ταῖς
μαρμαρυγαῖς
κολάζεσθαι
τὴν
|
ὄψιν |
καὶ
βλάπτεσθαι
καὶ
νομίζειν
πηροῦσθαι. |
[6] |
χρὴ
λέγειν
κολάζεσθαι
καὶ
βλάπτεσθαι
|
ὄψιν, |
τίνος
ἂν
ἄλλου
φήσωμεν
τοὺς |
[6] |
γνωστόν
τε
καὶ
ἀληθῶς
ἐστιν
|
ὄν· |
ἓν
μὲν
ὄνομα,
δεύτερον
δὲ |
[6] |
τε
καὶ
ἀληθῶς
ἐστιν
ὄν·
|
ἓν |
μὲν
ὄνομα,
δεύτερον
δὲ
λόγος, |
[6] |
ὁ
λόγος
σὰρξ
ἐγένετο»
ἀνάλογον
|
ὂν |
τῷ
παρὰ
Πλάτωνι
λόγῳ.
Πλάτων |
[6] |
αἰτίου
πατέρα
καὶ
κύριον
ἐπομνύντας·
|
ὅν, |
ἂν
ὄντως
φιλοσοφῶμεν,
εἰσόμεθα
πάντες |
[6] |
σκυβάλων
ἐπιθυμῶν
εἶναι
πατήρ
καὶ
|
ὅν |
γε
ἐξέπεμψεν
αὐτοὺς
ὑπεξάξοντα,
τοῦτον |
[6] |
πατέρα
καὶ
κύριον
ἐπομνύντας·
ὅν,
|
ἂν |
ὄντως
φιλοσοφῶμεν,
εἰσόμεθα
πάντες
σαφῶς |
[6] |
Εἶθ´
ἑξῆς
διδάσκονται
λέγειν
διερχόμενοι
|
ὅν
|
φασιν
Ἰαλδαβαώθ·
Σὺ
δὲ
μετὰ |
[6] |
λῦσαι
δ´
οὐκ
ἐδύναντο
παρασταδόν·
|
ὃν |
δὲ
λάβοιμι,
ῥίπτασκον
τεταγὼν
ἀπὸ |
[6] |
προσιόντα
φαμὲν
ὅτι
πρῶτον
πίστευσον
|
ὃν |
εἰσηγοῦμαί
σοι
τοῦτον
εἶναι
υἱὸν |
[6] |
τοῦ
Κέλσου
εἰρημένον,
ὅτι
πίστευσον
|
ὃν |
εἰσηγοῦμαί
σοι
τοῦτον
εἶναι
υἱὸν |
[6] |
μικρὰ
μετὰ
μεγάλων,
δράκων
οὗτος,
|
ὃν |
ἔπλασας
ἐμπαίζειν
αὐτῷ.
Ἀντὶ
δὲ |
[6] |
ὁ
θεός·
ἀπαλείψω
τὸν
ἄνθρωπον,
|
ὃν |
ἐποίησα,
ἀπὸ
προσώπου
τῆς
γῆς, |
[6] |
ποτε
ὑπεξάγει
τοῦ
κόσμου
τοῦδε
|
ὃν |
ἐποίησεν
αὐτός;
Δοκεῖ
δή
μοι |
[6] |
αὐτὰ
ὑπεξάγει
τοῦ
κόσμου
τοῦδε,
|
ὃν |
ἐποίησεν
αὐτός;
Καὶ
πρὸς
τοῦτο |
[6] |
ὁ
ἐν
τῷ
Λευϊτικῷ
ἀποπομπαῖος,
|
ὃν |
ἡ
ἑβραϊκὴ
γραφὴ
ὠνόμασεν
Ἀζαζήλ, |
[6] |
ἕνα
καὶ
τὸν
αὐτὸν
ἴσμεν,
|
ὃν |
καὶ
πάλαι
ἔσεβον
Ἰουδαῖοι
καὶ |
[6] |
τρίτον
παρὰ
τοῦτον
τὸν
Ἀδωναῖον,
|
ὃν |
λέγουσιν
αἱ
γραφαὶ
Ἀδωναΐ,
καὶ |
[6] |
καὶ
τότε
ἀποκαλυφθήσεται
ὁ
ἄνομος,
|
ὃν |
ὁ
κύριος
Ἰησοῦς
ἀναλοῖ
τῷ |
[6] |
λόγον.
Ὁ
γὰρ
ὄφις»
παρ´
|
ὃν |
ὁ
παρὰ
τῷ
Φερεκύδῃ
γέγονεν |
[6] |
Ἀδωναΐ,
καὶ
ἄλλον
τὸν
Ἐλωαῖον,
|
ὃν
|
οἱ
προφῆται
ὀνομάζουσιν
ἑβραϊστὶ
Ἐλωαΐ. |
[6] |
Εἶθ´
ἑξῆς
τὸν
Σαβαώθ,
πρὸς
|
ὃν |
οἴονται
λέξειν·
Πέμπτης
ἐξουσίας
ἄρχων, |
[6] |
Ἰουδαίων
θεὸν
ὑπεραναβαίνουσιν
ἢ
μόνον
|
ὃν |
ὀμνύουσιν
οὐρανόν.
Περὶ
μὲν
οὖν |
[6] |
διδάσκονται
λέγειν
μετὰ
τὸ
διελθεῖν
|
ὃν |
ὀνομάζουσι
φραγμὸν
κακίας»
πύλας
ἀρχόντων
|
[6] |
εἰσέλθῃ»
ἵνα
μετὰ
τοῦτο
πᾶς»
|
ὃν |
οὐ
νοεῖ
Κέλσος,
Ἰσραὴλ»
σωθῇ. |
[6] |
καὶ
αὐτὸς
ὑπὸ
τοῦ
Πλάτωνος,
|
ὃν
|
πολλάκις
ἐσέμνυνεν,
ἀναγκασθῇ
παραδέξασθαι
ὅτι |
[6] |
κυβερνήτῃ
νῷ
μόνῳ
θεατή,
περὶ
|
ὃν |
τὸ
τῆς
ἀληθοῦς
ἐπιστήμης
γένος
|
[6] |
ὁ
κύκνος
ἦν.
Ἀλλὰ
καὶ
|
ὃν |
τρίτον
εἶδεν
ὀφθαλμὸν
ἑαυτὸν
ἔχοντα |
[6] |
τὸν
περὶ
τοῦ
θανάτου
κίνδυνον,
|
ὃν |
Χριστιανοὶ
αἱρεῖσθαι
ἐδιδάχθησαν,
περιεῖλε
τῶν |
[6] |
ποιήσει
καὶ
διαφθερεῖ
ἰσχυροὺς
καὶ
|
λαὸν |
ἅγιον.
Καὶ
ὁ
ζυγὸς
τοῦ |
[6] |
φασκούσῃ·
Ὥστε
αὐτὸν
εἰς
τὸν
|
ναὸν |
τοῦ
θεοῦ
καθίσαι,
ἀποδεικνύντα
ἑαυτὸν |
[6] |
σέβασμα,
ὥστε
αὐτὸν
εἰς
τὸν
|
ναὸν |
τοῦ
θεοῦ
καθίσαι,
ἀποδεικνύντα
ἑαυτὸν |
[6] |
αὐτὸν
ἴσμεν,
ὃν
καὶ
πάλαι
|
ἔσεβον |
Ἰουδαῖοι
καὶ
νῦν
σέβειν
ἐπαγγέλλονται |
[6] |
ἀγαθοῦ.
Δεῦτε
τέκνα,
ἀκούσατέ
μου,
|
φόβον |
κυρίου
διδάξω
ὑμᾶς.
Τίς
ἐστιν |
[6] |
εἰς
κομιδῇ
στενὸν
καὶ
βραχὺ
|
συνήγαγον. |
~Ταῦτα
δέ
μοι
λέλεκται
ἀπολογουμένῳ |
[6] |
ὅ
τι
ποτ´
οὖν
αἰνισσόμεναι
|
ἔλεγον
|
πεπλάσθαι
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
παίγνιον. |
[6] |
καὶ
Ἠλίας»
ὀφθέντες
ἐν
δόξῃ
|
ἔλεγον |
τὴν
ἔξοδον
αὐτοῦ,
ἣν
ἔμελλε |
[6] |
ἔτι
ὢν
πρὸς
ὑμᾶς
ταῦτ´
|
ἔλεγον |
ὑμῖν;
Καὶ
νῦν
τὸ
κατέχον |
[6] |
ἐπιδημήσαντος
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
κἂν
|
ὀλίγον |
καιρὸν
δεδυνημένων
δέξασθαι
τὰς
τοιάσδε |
[6] |
παραθέσθαι
εἰς
τὸ
κἂν
ἐπ´
|
ὀλίγον |
συνιέναι
τὸν
ἀκροατὴν
περὶ
τοῦ |
[6] |
τῶν
ἐν
τῷ
γηΐνῳ
καὶ
|
ὀλίγον |
τούτου
βελτίονι.
Ἀλλ´
οὐδὲ
θέμις
|
[6] |
δόγμα
τοιαῦτα
ποιοῦσιν,
οὐ
τὸν
|
λόγον
|
αἰτιατέον,
ἀλλὰ
τῇ
ἰδιωτείᾳ
τῶν |
[6] |
τὸν
εἰπόντα
μυστικῶς
πρὸς
αὐτὸν
|
λόγον· |
Ἀπώλεια
ἐγένου
καὶ
οὐχ
ὑπάρξεις |
[6] |
τόμος,
αὐτοῦ
που
καταπαύσαντες
τὸν
|
λόγον |
ἀρξόμεθα
θεοῦ
διδόντος
ἑβδόμου·
ἐν |
[6] |
πρὸς
τὸν
ἄσεμνον
τοῦ
Κέλσου
|
λόγον |
εἰπόντος·
Δέον
πολλὰ
ὁμοίως
διαφυσῆσαι |
[6] |
τὸν
πάσης
κτίσεως»
πρωτότοκον
θεὸν
|
λόγον. |
~Εἶτα
ἐὰν
μὲν
τὴν
αὐτὴν |
[6] |
κατισχύσειν
αὐτοῦ,
ὑψωθέντος
διὰ
τὸν
|
λόγον |
ἐκ
τῶν
πυλῶν
τοῦ
θανάτου, |
[6] |
Οἴεται
δὲ
ὁ
τὸν
στωϊκὸν
|
λόγον |
ἐκτιθέμενος
καὶ
μὴ
προσποιούμενος
τὰ |
[6] |
βαθύν,
ἀλαζονικῶς
αὐτὸν
ἐπιγράψας
ἀληθῆ
|
λόγον. |
Ἐπεὶ
δὲ
ὡς
σαφῆ
καὶ |
[6] |
Κέλσος
οἶδε
τὸν
περὶ
Γεέννης
|
λόγον· |
ἐπεὶ
οὔτ´
ἂν
ἐκεῖνοι
ζωγραφίας
|
[6] |
παρειλήφαμεν
εἰς
τὸν
κατὰ
Κέλσου
|
λόγον, |
ἵνα
παραστήσωμεν
τοῖς
ἐντυγχάνουσι
τρανότερον |
[6] |
οἷς
μεταδίδωσι
κατὰ
τὸν
ἑαυτοῦ
|
λόγον
|
καὶ
αὐτῷ
λόγῳ,
ἢ
καὶ |
[6] |
τὸν
περὶ
νοητῶν
καὶ
αἰσθητῶν
|
λόγον, |
καὶ
τίνα
τρόπον
διανενέμηνται
αἱ |
[6] |
σωματοποιήσαι
τὸν
περὶ
τῆς
κακίας
|
λόγον, |
καὶ
ὡς
ὑπέστη
πρῶτον
καὶ |
[6] |
εἶναι
τὸν
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ
|
λόγον
|
καὶ
ὡσπερεὶ
αὐτουργὸν
τοῦ
κόσμου, |
[6] |
ἀνωτέρω,
καὶ
ἡμεῖς
πρὸς
τὸν
|
λόγον |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
ἀπηντήσαμεν. |
[6] |
καὶ
τῇ
καταστάσει
προσάγομεν
τὸν
|
λόγον, |
μαθόντες
εἰδέναι,
πῶς
δεῖ
ἡμᾶς
|
[6] |
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
διακόψαι
τὸν
|
λόγον |
μέγιστον
ποιῆσαι
καὶ
ὑπὲρ
τὸ |
[6] |
τούτου
καὶ
ἐκπεσόντος
τῶν
οὐρανίων
|
λόγον. |
Ὁ
γὰρ
ὄφις»
παρ´
ὃν |
[6] |
καὶ
ἀκούεσθαι
τὸν
τοῦ
διδάσκοντος
|
λόγον, |
ὅπερ
ἐστὶ
παρὰ
τὴν
ἔννοιαν |
[6] |
γενομένους
Πλάτωνος,
ἀναγάγῃ
τὸν
Κέλσου
|
λόγον, |
ὅρα
εἰ
μὴ
αὐτόθεν
ἀπίθανόν |
[6] |
τὸν
τοῖς
πολλοῖς
κηρυσσόμενον
θεοῦ
|
λόγον, |
ὃς
ἐμφαίνει
καὶ
μωρίαν
κηρύγματος» |
[6] |
ΤΟΜΟΣ
ΕΚΤΟΣ.
~Ἕκτον
τοῦτον
ἐνιστάμενοι
|
λόγον |
πρὸς
τὰς
Κέλσου
κατὰ
Χριστιανῶν |
[6] |
μὲν
ἐλάλει»
τὸν
τοῦ
θεοῦ
|
λόγον |
τοῖς
μαθηταῖς»
κατ´
ἰδίαν»
καὶ |
[6] |
αὐτοὺς
ποιήσῃ
πρῶτον
μορφωθῆναι
κατὰ
|
λόγον |
τὸν
γενόμενον
σάρκα,
καὶ
μετὰ |
[6] |
σιωπᾷ
τὸν
περὶ
υἱοῦ
θεοῦ
|
λόγον, |
τὸν
παρὰ
Πλάτωνι
λελεγμένον
ἐν |
[6] |
τῇ
ψυχῇ
γινόμενον
μετὰ
τὸν
|
λόγον |
τῶν
τραυμάτων
τύπον,
τοῦτον
εἶναι |
[6] |
βίου
ὀρθοῦ
διδάσκοντας
τὸν
Ἰησοῦ
|
λόγον, |
χριστοὺς
καὶ
αὐτοὺς
ὑπὸ
τῶν |
[6] |
~ΠΡΟΣ
ΤΟΝ
ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ
ΚΕΛΣΟΥ
ΑΛΗΘΗ
|
ΛΟΓΟΝ
|
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ
ΕΚΤΟΣ.
~Ἕκτον
τοῦτον |
[6] |
Εἶτα
πάλιν
ἑαυτῷ
φύρει
τὸν
|
λόγον, |
ὥς
τινων
ἀφ´
ἡμῶν
οὐχ |
[6] |
ἐκθέσθαι
τὰ
προειρημένα
καὶ
τὰ
|
ἀνάλογον
|
αὐτοῖς,
ἅτινα
ἡμεῖς
προσεθήκαμεν,
τοιαῦτά |
[6] |
γεγόνασιν
ἐν
τῷ
κόσμῳ,
οἵτινες
|
ἀνάλογον |
ἐκείνῳ
ἠγάπησαν
δικαιοσύνην
καὶ»
ἐμίσησαν |
[6] |
σώματα
πεπληρωμένα
θείου
πνεύματος
ἰδεῖν,
|
ἀνάλογον |
ἐκείνῳ
τῷ
ἑνὶ
Χριστῷ
διακονούμενα |
[6] |
Χριστοῦ
λόγου.
Εἰ
δὲ
καὶ
|
ἀνάλογόν |
ἐστι
τῷ
τετάρτῳ
ὄντι
ἐπιστήμη |
[6] |
τὸ
ὁ
λόγος
σὰρξ
ἐγένετο»
|
ἀνάλογον
|
ὂν
τῷ
παρὰ
Πλάτωνι
λόγῳ. |
[6] |
ἕκαστον
τῶν
ἀκουόντων·
οἳ
καὶ
|
ἀνάλογον |
τῇ
ῥοπῇ
τοῦ
αὐτεξουσίου
αὐτῶν |
[6] |
δὲ
αἱ
ἐκκλησίαι
ἔχουσι
μὲν
|
ἀνάλογον
|
τοῖς
πλήθεσιν
ὀλίγους
σοφοὺς
προσελθόντας |
[6] |
ἐν
πνεύματι»
Καὶ
γὰρ
αὐτὸς
|
ἀνάλογον |
τῷ
ἐν
πνεύματι»
καὶ
νοητῶς |
[6] |
γενέσθαι
πανταχοῦ
σώματα
καὶ
πολλὰ
|
ἀνάλογον |
τῷ
Ἰησοῦ
πνεύματα,
ἵν´
ἡ
|
[6] |
ὡσπερεὶ
τῶν
καλουμένων
ἀντιπεπονθότων
ἐστίν,
|
ἀνάλογον |
τῷ
κείρεσθαι
ἄνθρωπον,
ἐνεργοῦντα
τὸ
|
[6] |
ὁ
Ἰωάννης
πρὸ
τοῦ
Ἰησοῦ
|
ἀνάλογον |
τῷ
παρὰ
Πλάτωνι
ὀνόματι,
δεύτερος |
[6] |
καὶ
ἀνυπερβλήτῳ
κοινωνίᾳ
πρὸς
τὸν
|
αὐτολόγον |
τὴν
Ἰησοῦ
ψυχὴν
καὶ
ἁπαξαπλῶς |
[6] |
οὐκ
ἀπαιτεῖ
ἡμᾶς
ἀπολογήσασθαι
τὸ
|
εὔλογον, |
ἅτε
οὐδὲ
κατὰ
ποσὸν
ἐνεχομένους |
[6] |
κἂν
ἠγωνισάμεθα
πρὸς
αὐτάς·
οὐκ
|
εὔλογον
|
δέ
μοι
φαίνεται
πρὸς
τὴν |
[6] |
Τοσαῦτα
δὴ
ἀπὸ
πλειόνων
ἔδοξεν
|
εὔλογον |
εἶναί
μοι
παραθέσθαι
εἰς
τὸ |
[6] |
ὁ
θεός,
ὡς
ἀπαιτεῖ
τὸ
|
εὔλογον. |
Οὐ
θαυμαστὸν
δὲ
εἰ
διὰ |
[6] |
ἄρχων
λόγος
ὑπάρχων
νοὸς
εἰλικρινοῦς,
|
ἔργον |
τέλειον
υἱῷ
καὶ
πατρί,
χαρακτῆρι
|
[6] |
καὶ
τό·
Τί
περιορᾷ
πονηρὸν
|
δημιουργὸν |
ἀντιπράττοντα
ἑαυτῷ;
~Εἶτ´
οἶμαι
φύρων |
[6] |
ἐκτίσθησαν»
λέγοντες
τὸν
μὲν
προσεχῶς
|
δημιουργὸν |
εἶναι
τὸν
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
Ἑρμῆν
παραβάλλοντος
τὸν
τοῦ
παντὸς
|
δημιουργὸν
|
θεὸν
ἡμῶν.
Εἴπομεν
δὴ
ἐν |
[6] |
Χριστιανοὶ
λέγουσι
κατηραμένον
θεὸν
τὸν
|
δημιουργόν, |
ἵν´
ὁ
πιστεύων
αὐτῷ
ταῦτα |
[6] |
τὸν
τοῦδε
τοῦ
κόσμου
καλὸν
|
δημιουργόν. |
Καὶ
δοκεῖ
μοι
παραπλήσιον
Ἰουδαίοις |
[6] |
βροντῶντα
καὶ
τοῦδε
τοῦ
κόσμου
|
δημιουργὸν |
καὶ
Μωϋσέως
καὶ
τῆς
κατ´ |
[6] |
καὶ
αἰσθητῶν
ἐπὶ
τὸν
ὅλων
|
δημιουργόν, |
ὅς
ἐστι
φῶς·
ἐν
φωτὶ
|
[6] |
ποιῆσαι
τὸν
κόσμον
εἶναι
πρώτως
|
δημιουργόν. |
Περὶ
δὲ
τοῦ
μιᾷ
μὲν |
[6] |
τὸν
ὑπ´
αὐτῶν
ὀνομαζόμενον
ψυχικὸν
|
δημιουργόν» |
τάχα
δὲ
καὶ
πρὸς
ἀντιδιαστολὴν
|
[6] |
ὦ
δυσσεβέστατε,
τὸν
τοῦ
κόσμου
|
δημιουργόν, |
τὸν
πάντα
ὑποσχόμενον
αὐτοῖς,
τὸν |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
λόγον
καὶ
ὡσπερεὶ
|
αὐτουργὸν |
τοῦ
κόσμου,
τὸν
δὲ
πατέρα |
[6] |
Ὄλυμπον,
λῦσαι
δ´
οὐκ
ἐδύναντο
|
παρασταδόν· |
ὃν
δὲ
λάβοιμι,
ῥίπτασκον
τεταγὼν |
[6] |
τε
καὶ
οἱ
ἀπόστολοι
αὐτοῦ
|
ἐνεῖδον |
τρόπῳ
ἀπαγγελίας,
οὐ
τὰ
ἀληθῆ |
[6] |
ἔχοντες
περιβόλους
τῶν
νομιζομένων
ἱερῶν
|
ἔνδον |
δὲ
οὐδὲν
ἀλλ´
ἢ
πιθήκους |
[6] |
σχῆμα
ῥομβοειδές,
σοφίας
πρόνοια»
καὶ
|
ἔνδον |
μὲν
τῆς
κοινῆς
αὐτῶν
τομῆς
|
[6] |
διδάσκειν
οἱ
λόγοι.
Καὶ
τὸ
|
ὁδὸν |
δὲ
εἶναι
ταῖς
ψυχαῖς
ἐς |
[6] |
δύναται
διὰ
συμβόλων
καὶ
τὴν
|
ὁδὸν |
δεδηλωμένην
τῶν
ὁδευσόντων
ἐπὶ
τὰ |
[6] |
οὐδείς
φησι·
Πῶς
τὴν
ἐκεῖσε
|
ὁδὸν |
μάθω;
ἅτε
ἀκούσας
τοῦ
εἰπόντος· |
[6] |
θεόν;
Καὶ
πῶς
τὴν
ἐκεῖσε
|
ὁδὸν |
μάθω;
Καὶ
πῶς
αὐτόν
μοι |
[6] |
φάσκοντι
εἶναι
καὶ
τεθλιμμένην
τὴν
|
ὁδὸν |
τὴν
ἀπάγουσαν
εἰς
τὴν
ζωήν» |
[6] |
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν
|
ὁδὸν |
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς.
Εἰ |
[6] |
ῥομφαίαν
τὴν
στρεφομένην,
φυλάσσειν
τὴν
|
ὁδὸν |
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς»
ἢ
|
[6] |
ἡ
τοῦ
κόσμου
ἁμαρτία,
καὶ
|
κάθοδον |
αὖθις
στενὴν
καὶ
αὐτομάτως
ἀνοιγομένας |
[6] |
κατεπόθη
ὁ
θάνατος
εἰς
νῖκος»
|
Κάθοδον |
δὲ
αὖθις
στενὴν
τάχα
οἱ |
[6] |
ὀφθέντες
ἐν
δόξῃ
ἔλεγον
τὴν
|
ἔξοδον |
αὐτοῦ,
ἣν
ἔμελλε
πληροῦν
ἐν |
[6] |
πρὸς
τὴν
θείαν
ὁμολογοῦμεν.
Εἶτα
|
δέον |
αὐτὸν
ἀγωνίζεσθαι
περὶ
τοῦ
λόγου, |
[6] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
ἀληθεῖ
λόγῳ;
|
Δέον |
γὰρ
αὐτὸν
πραγματικῶς
στῆναι
πρὸς |
[6] |
τὸν
ἐπιστάμενον
συγχρῆσθαι
θεὸν
εἰς
|
δέον |
καὶ
τοῖς
ἀπὸ
κακίας
ὑποστᾶσιν |
[6] |
ἔπεμψε
τοῦτο,
ὅ
φατε,
πνεῦμα;
|
Δέον |
πολλὰ
ὁμοίως
διαφυσῆσαι
σώματα
καὶ |
[6] |
ἄσεμνον
τοῦ
Κέλσου
λόγον
εἰπόντος·
|
Δέον |
πολλὰ
ὁμοίως
διαφυσῆσαι
σώματα
καὶ |
[6] |
προσκυνεῖν»
καὶ
σαρκίναις
θυσίαις
τὸν
|
θεὸν |
ἀλλ´
ἐν
πνεύματι»
Καὶ
γὰρ |
[6] |
καὶ
τῆς
κατ´
αὐτὸν
κοσμοποιΐας
|
θεόν. |
Ἀλλ´
ἔοικε
βεβουλῆσθαί
τι
διὰ |
[6] |
οὐχ
ὁμολογησόντων
πνεῦμα
εἶναι
τὸν
|
θεὸν |
ἀλλὰ
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ,
καὶ |
[6] |
καὶ
ὁ
Ἰουδαίων
Μωϋσῆς
νομοθετῇ,
|
θεὸν |
ἄλλον
ἀντὶ
τούτου
καὶ
τοῦ |
[6] |
γνόντες
τὸν
θεὸν
οὐχ
ὡς
|
θεὸν |
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν |
[6] |
αὐτὸν
φθεῖραι
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
|
θεόν, |
εἰ
μὴ
πάνυ
ἀπεμφαῖνον
τοῦτ´ |
[6] |
ὑπὸ
τοῦ
κελευομένου
ἐπιτελούμενα
τῷ
|
θεὸν |
εἶναι
τὸν
κεκελευκότα
περὶ
αὐτῶν. |
[6] |
Ἐχρῆν
γὰρ
τὸν
ἐπιστάμενον
συγχρῆσθαι
|
θεὸν |
εἰς
δέον
καὶ
τοῖς
ἀπὸ |
[6] |
λόγου
φάσκων·
Πῶς
γνῶ
τὸν
|
θεόν; |
Ἕκαστος
γὰρ
αὐτῶν,
ὡς
ἐγχωρεῖ, |
[6] |
τὴν
ἑτέραν
ἐν
ταῖς
πρὸς
|
θεὸν |
εὐχαῖς
λέγουσι·
Κἂν
γάρ
τις |
[6] |
ἡμᾶς
κακῶν
εἶναι
ποιητὴν
τὸν
|
θεόν. |
Ἐχέτω
μὲν
οὖν
ὅπως
ποτὲ |
[6] |
ἐπιγραφομένων
Ἰησοῦν
ἢ
σωτῆρα
ἢ
|
θεὸν |
ἢ
διδάσκαλον
ἢ
υἱὸν
θεοῦ. |
[6] |
καὶ
ὑπεραιρόμενος
ἐπὶ
πάντα
λεγόμενον
|
θεὸν |
ἢ
σέβασμα,
ὥστε
αὐτὸν
εἰς |
[6] |
λέξις·
Καὶ
τὸν
τῶν
πάντων
|
θεὸν |
ἡγεμόνα
τῶν
τε
ὄντων
καὶ |
[6] |
παραβάλλοντος
τὸν
τοῦ
παντὸς
δημιουργὸν
|
θεὸν |
ἡμῶν.
Εἴπομεν
δὴ
ἐν
τοῖς |
[6] |
πῶς
λέγομεν
εἶναι
πῦρ»
τὸν
|
θεὸν |
ἡμῶν,
καὶ
τίνων
ἀναλωτικόν,
ὅτι |
[6] |
καθὸ
λόγος»
ἦν
καὶ
πρὸς
|
θεὸν» |
ἦν
καὶ
θεὸς
ἦν»
Καὶ |
[6] |
ὅτε
τούτων
τινὰ
πεποιηκέναι
τὸν
|
θεόν, |
ἵνα
διὰ
τούτων
ἐπιστρέψῃ
τινάς. |
[6] |
Ἰησοῦ
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
θεραπεύοντες
|
θεὸν |
καὶ
βιοῦντες
κατὰ
τὸ
εὐαγγέλιον |
[6] |
ὁ
λόγος
ἦν
πρὸς
τὸν
|
θεόν, |
καὶ
θεὸς
ἦν
ὁ
λόγος» |
[6] |
καὶ
τοῦ
κατ´
αὐτὸν
νόμου
|
θεὸν |
καὶ
οἰόμενος
Χριστιανοὺς
εἶναι
τοὺς |
[6] |
θεοῦ»
ἀνάγκη
σύνθετον
εἶναι
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
οἱονεὶ
συνεστῶτα
καὶ
αὐτὸν |
[6] |
αὐτῶν,
ὡς
ἐγχωρεῖ,
ἔγνω
τὸν
|
θεόν. |
Καὶ
οὐδείς
φησι·
Πῶς
τὴν |
[6] |
Κέλσος,
Πῶς
οἰόμεθα
γνωρίσειν
τὸν
|
θεόν, |
καὶ
πῶς
πρὸς
αὐτὸν
σωθήσεσθαι· |
[6] |
αὐτοῦ·
Πῶς
οἰόμεθα
γνωρίσειν
τὸν
|
θεόν, |
καὶ
πῶς
σωθήσεσθαι
πρὸς
αὐτόν; |
[6] |
λέγοντα·
Πῶς
οὖν
γνῶ
τὸν
|
θεόν; |
Καὶ
πῶς
τὴν
ἐκεῖσε
ὁδὸν |
[6] |
ἔξω
παντὸς
πάθους
εἶναι
τὸν
|
θεόν. |
Καὶ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ.
~Ἴδωμεν |
[6] |
ἀναγκαῖόν
ἐστι
τὸ
ἀναπεπνευκέναι
τὸν
|
θεόν. |
Καὶ
τούτῳ
ἀκόλουθον
τὸ
μὴ |
[6] |
ὅτι
οὐ
θέμις
τὸν
πρῶτον
|
θεὸν |
κάμνειν·
ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν
ἂν |
[6] |
ὅτι
οὐ
θέμις
τὸν
πρῶτον
|
θεὸν |
κάμνειν
οὔτε
χειρουργεῖν
οὔτε
κελεύειν. |
[6] |
τοῦ
δημιουργοῦ
παρὰ
τὸν
μέγαν
|
θεὸν |
κατὰ
τοῦ
πνεύματος
αὐτοῦ
φαμεν, |
[6] |
ἄρχοντα
τῶν
ὀνομαζομένων
ἀρχοντικῶν
λέγεσθαι
|
θεὸν
|
κατηραμένον.
Εἶτ´
ἐπιλαβόμενος
τῆς
λέξεως |
[6] |
γραφῇ
πολεμῶσαι
πρὸς
ἡμᾶς,
ὡς
|
θεὸν |
κατηραμένον
λέγοντας
τὸν
τοῦδε
τοῦ |
[6] |
εἰ
δή
τινες
εἰσὶ
λέγοντες
|
θεὸν |
κατηραμένον
τὸν
Ἰουδαίων,
τὸν
ὕοντα |
[6] |
τὸν
ἀγένητον
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
|
θεόν. |
Λαὸς»
γὰρ
ὁ
καθήμενος
ἐν |
[6] |
πρὸς
τὸν
πάσης
κτίσεως»
πρωτότοκον
|
θεὸν |
λόγον.
~Εἶτα
ἐὰν
μὲν
τὴν |
[6] |
γεγένηται,
ἐπείπερ
ἐχρῆν
τοῖς
ἕνα
|
θεὸν |
μεμαθηκόσι
καὶ
τοὺς
προφήτας
αὐτοῦ |
[6] |
ἡμᾶς
λέγοντας
πνεῦμα»
εἶναι
τὸν
|
θεὸν |
μηδὲν
ἐν
τούτῳ
διαφέρειν
τῶν |
[6] |
τούτων
τὸν
πατέρα
αὐτοῦ
καὶ
|
θεόν. |
~Ὁ
μὲν
οὖν
Κέλσος
περὶ |
[6] |
Ἐγγιεῖ
Μωϋσῆς
μόνος
πρὸς
τὸν
|
θεόν, |
οἱ
δὲ
λοιποὶ
οὐκ
ἐγγιοῦσι. |
[6] |
βίβλῳ
τῶν
ψαλμῶν·
Αἰνεῖτε
τὸν
|
θεὸν |
οἱ
οὐρανοὶ
τῶν
οὐρανῶν,
καὶ |
[6] |
αὐτοὺς
βιάζωνται,
τὸν
αὐτὸν
αὐτοῖς
|
θεὸν
|
ὁμολογεῖν·
ὅταν
δὲ
τὰ
ἐναντία |
[6] |
ἕπεται
τὸ
μὴ
ἐγνωκέναι
τὸν
|
θεὸν |
ὅτι
κακοῖς
καὶ
ἁμαρτησομένοις
ἀνθρώποις |
[6] |
Ἰουδαῖοι
καὶ
νῦν
σέβειν
ἐπαγγέλλονται
|
θεόν, |
οὐδαμῶς
εἰς
αὐτὸν
ἀσεβοῦντες.
Ἀλλ´ |
[6] |
ἀνθρωποπαθῶν
λέξεων
ἀναφερομένων
ἐπὶ
τὸν
|
θεὸν |
οὐκ
ὀλίγα
ἡμῖν
καὶ
ἐν |
[6] |
οὐκ
ἄτοπον
δὲ
οὕτω
χειρουργεῖν
|
θεόν, |
οὕτως
οὐδὲ
τὸ
κελεύειν
αὐτόν, |
[6] |
αὐτοὺς
ἀναπολογήτους,
διότι
γνόντες
τὸν
|
θεὸν |
οὐχ
ὡς
θεὸν
ἐδόξασαν
ἢ |
[6] |
τῇ
καρδίᾳ,
ὅτι
αὐτοὶ
τὸν
|
θεὸν |
ὄψονται»
~Τὸ
δ´
ἐξαίφνης
οἷον |
[6] |
διὰ
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
τὸν
|
θεόν. |
~Πάλιν
δὲ
αὖ
ἑαυτῷ
συνείρει |
[6] |
μὲν
οὖν
τῶν
ἕτερον
ἐπαγγελλομένων
|
θεὸν |
παρὰ
τὸν
καὶ
ὑπὸ
Ἰουδαίων
|
[6] |
παρὰ
τὸ
μὴ
δύνασθαι
τὸν
|
θεὸν |
πείθειν
λεκτέον
τοὺς
μὴ
πειθομένους |
[6] |
ὑπὸ
τούτων
βιάζῃ,
τὸν
αὐτὸν
|
θεὸν |
σέβειν
ὁμολογεῖς·
ὅταν
δὲ
τὰ |
[6] |
ἀλλ´
ἢ
φοβεῖσθαι
κύριον
τὸν
|
θεόν |
σου
καὶ
πορεύεσθαι
ἐν
πάσαις |
[6] |
οἴεται
ἀκολουθεῖν
περὶ
τοῦ
τὸν
|
θεὸν
|
τὰ
κακὰ
πεποιηκέναι,
ἀκολουθεῖ
ὅσον |
[6] |
ὡς
ἄρα
Χριστιανοὶ
λέγουσι
κατηραμένον
|
θεὸν
|
τὸν
δημιουργόν,
ἵν´
ὁ
πιστεύων |
[6] |
λέγωσιν
εἶναι
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
|
θεὸν |
τοῦ
ἐν
ἀνθρώποις
κατ´
αὐτοὺς
|
[6] |
Κέλσῳ·
Πῶς
μοι
δεικνύεις
τὸν
|
θεόν; |
~Τοῦτο
δ´
ἐν
τοῖς
προκειμένοις |
[6] |
πλατωνικῶν
λέξεων
αὐχεῖν
τὸν
ὑπερουράνιον
|
θεόν, |
ὑπεραναβαίνοντας
τὸν
Ἰουδαίων
οὐρανόν.
Ἐν |
[6] |
διασαφεῖ,
πότερον
καὶ
τὸν
Ἰουδαίων
|
θεὸν |
ὑπεραναβαίνουσιν
ἢ
μόνον
ὃν
ὀμνύουσιν |
[6] |
τὸν
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας
|
θεὸν |
φάσκων
ὅτι
τοιοῦτός
ἐστιν
καὶ |
[6] |
Ἀλλ´
οὐδὲ
θέμις
τὸν
πρῶτον
|
θεὸν |
χειρουργεῖν·
ἐὰν
δὲ
κυρίως
ἀκούῃς |
[6] |
Ὅστις
ἐν
ἀρχῇ
πρὸς
τὸν
|
θεὸν» |
ὢν
διὰ
τοὺς
κολληθέντας
τῇ |
[6] |
σαρκὶ
καὶ
αἵματί
φαμεν
τὸν
|
θεόν, |
ὡς
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
λέλεκται· |
[6] |
τί
οὖν
ἄτοπον
οὕτω
χειρουργεῖν
|
θεόν; |
Ὡς
οὐκ
ἄτοπον
δὲ
οὕτω |
[6] |
γενόμενον
παῖδά
τε
αὐτοῦ
καὶ
|
ἡμίθεον |
προσεῖπον.
Πάνυ
γοῦν
ὅμοιος
οὗτός |
[6] |
μητέρας
γαμοῦντες
καὶ
θυγατράσι
μιγνύμενοι
|
ἔνθεον |
ἔθνος
εἶναι
τῷ
Κέλσῳ
δοκοῦσιν, |
[6] |
τῇ
δευτέρᾳ
δ´
αὖθις
τοσῷδε
|
πλέον |
καὶ
τρίτῃ
καὶ
τετάρτῃ
καὶ |
[6] |
Ἀμήχανον
γὰρ
ὅτῳ
θεῖόν
τι
|
πλέον |
τῶν
ἄλλων
προσῆν
μηδὲν
ἄλλου |
[6] |
περὶ
χερσὶ
δὲ
δεσμὸν
ἴηλα
|
χρύσεον |
ἄρρηκτον;
Σὺ
δ´
ἐν
αἰθέρι |
[6] |
τοιαῦτα
ποιοῦσιν,
οὐ
τὸν
λόγον
|
αἰτιατέον, |
ἀλλὰ
τῇ
ἰδιωτείᾳ
τῶν
προθεμένων |
[6] |
τῆς
ἀοράτου»
φωνῆς
ὁ
ἀσώματος.
|
Ζητητέον |
δὲ
καί,
εἰ
οὐσίαν
μὲν |
[6] |
πᾶσι
τοῖς
πρόνοιαν
παραδεχομένοις,
ταῦτα
|
λεκτέον. |
Ἐπειδὴ
τὸ
πείθεσθαι
ὡσπερεὶ
τῶν |
[6] |
καί,
εἰ
οὐσίαν
μὲν
οὐσιῶν
|
λεκτέον |
καὶ
ἰδέαν
ἰδεῶν
καὶ
ἀρχὴν |
[6] |
ἐν
αὐτῷ
τὰ
ἴδια
ἔκγονα,
|
λεκτέον |
ὅτι,
ἀθανάτου
τῆς
ψυχῆς
τῶν |
[6] |
αὐτοῦ,
ὀλίγα
καὶ
περὶ
τούτου
|
λεκτέον, |
ὅτι
ὥσπερ
οὐχ
ὅμοια
πρόσωπα |
[6] |
θείας
γραφάς,
καὶ
τίνα
ἡμῖν
|
λεκτέον
|
πρὸς
τό·
Πῶς
μὲν
κακὰ |
[6] |
μὴ
δύνασθαι
τὸν
θεὸν
πείθειν
|
λεκτέον |
τοὺς
μὴ
πειθομένους
μὴ
πείθεσθαι, |
[6] |
ἀληθινὸν
φῶς
ἐπίσταται,
τίνι
μὲν
|
δεικτέον |
ἔσται
τὰς
μαρμαρυγὰς
τίνι
δὲ
|
[6] |
ἐν
αἰθέρι
καὶ
νεφέλῃσιν
ἐκρέμω·
|
ἠλάστεον |
δὲ
θεοὶ
κατὰ
μακρὸν
Ὄλυμπον, |
[6] |
καὶ
χαρακτῆρος
ἐν
τῷ
λέγειν
|
φροντιστέον |
αὐτῷ
κοινωφελοῦς
καὶ
δυναμένου
πᾶσαν |
[6] |
θεοῦ
τοῖς
ἡμαρτηκόσιν,
ἢ
οὕτως
|
ἀκουστέον |
τῶν
τοιούτων
ὡς
καὶ
ὕπνου |
[6] |
τῷ
παραδείσῳ
τὸ
δειλινόν»
οὕτως
|
ἀκουστέον |
τῶν
τοιούτων
ὡς
κινουμένου
νοουμένου
|
[6] |
διὰ
δὲ
τὸν
ἰδιωτισμὸν
ἀποτυγχανόντων
|
συγγνωστέον. |
Μᾶλλον
γὰρ
τοῦ
κατὰ
Πλάτωνα |
[6] |
ἄλλα
τε
καὶ
δύο
ἄττα,
|
μεῖζόν |
τε
καὶ
μικρότερον
υἱοῦ
καὶ |
[6] |
τοῦ
Διὸς
δημηγορίαν;
Τὸ
γὰρ
|
χαρακτηρίζον |
τὴν
θεότητα
ἡ
περὶ
μελλόντων |
[6] |
κατασκευῆς
δεομένας
οὐχ
ἡγησάμην
εἶναι
|
ἁρμόζον |
τῇ
προκειμένῃ
συντάξει.
Κακὰ
τοίνυν, |
[6] |
μηδαμῶς
εἶναι
ῥητὸν»
τὸ
πρῶτον
|
ἀγαθόν, |
ἀλλ´
ἐκ
πολλῆς
συνουσίας»
ἐγγινόμενον |
[6] |
οὐδαμῶς»
ῥητὸν»
ἐπιστάμενοι
τὸ
πρῶτον
|
ἀγαθὸν |
ἔγραψαν
μέν,
ὡς
θεοῦ
ἑαυτὸν |
[6] |
αὐτοῦ
λέξει,
ὡς
ἀδύνατόν
ἐστιν
|
ἀγαθὸν |
εἶναι
διαφερόντως
καὶ
πλούσιον»
παρέφθειρεν |
[6] |
ὅτι
ὀλίγοις»
ἐστὶ
γνωστὸν
τὸ
|
ἀγαθόν, |
ἐπεὶ
οἱ
πολλοὶ
μετὰ
καταφρονήσεως |
[6] |
ῥητὸν
οὐδαμῶς
ἐστι»
τὸ
πρῶτον
|
ἀγαθὸν |
καὶ
λέγοντες
ὡς
ἐκ
πολλῆς
|
[6] |
οἷς
εἶπεν
ὁ
Πλάτων
ὅτι
|
ἀγαθὸν
|
ὄντα
διαφόρως
καὶ
πλούσιον
εἶναι |
[6] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
καὶ
ἐξ
ἐπιγενήματος
|
ἀγαθόν· |
ὅπερ
τῷ
μέν,
ἵν´
οὕτως |
[6] |
Ἔκκλινον
ἀπὸ
κακοῦ
καὶ
ποίησον
|
ἀγαθὸν» |
οὔτε
περὶ
τῶν
σωματικῶν
λέγεται |
[6] |
Ἔκκλινον
ἀπὸ
κακοῦ
καὶ
ποίησον
|
ἀγαθόν. |
Τὸ
γὰρ
Ἔκκλινον
ἀπὸ
κακοῦ |
[6] |
ὁμοίως
εἶναι
τῷ
οὐσιωδῶς
ἀγαθῷ
|
ἀγαθὸν |
τὸ
κατὰ
συμβεβηκὸς
καὶ
ἐξ |
[6] |
φιλοσοφίαν
ἑλληνικὴν
μαθηταὶ
τοῦ
Ἰησοῦ
|
ἐκπεριῆλθον |
πολλὰ
ἔθνη
τῆς
οἰκουμένης,
διατιθέντες, |
[6] |
ἐπὶ
τῷ
βαυκαλῆσαι
παιδίον
μεθύουσα
|
μῦθον |
ἐπᾴδειν
τοιοῦτον
καὶ
ψιθυρίζειν
τῷ |
[6] |
ἐπὶ
τῷ
βαυκαλῆσαι
παιδίον
μεθύουσα
|
μῦθον |
ἐπᾴδουσα,
τοιαῦτα
ψιθυρίζειν
οὐκ
ἂν |
[6] |
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν,
συναρπάζειν
ὡς
|
ἀκόλουθον |
ἡμῖν,
τοῖς
φάσκουσιν
ἔργα
τοῦ |
[6] |
ἀναπεπνευκέναι
τὸν
θεόν.
Καὶ
τούτῳ
|
ἀκόλουθον |
τὸ
μὴ
δύνασθαι
ἀναστῆναι
μετὰ |
[6] |
λεγόμενον
ὑφ´
ἡμῶν
λαμβάνει,
ὅτι
|
ἀναγκαῖόν |
ἐστι
τὸ
ἀναπεπνευκέναι
τὸν
θεόν. |
[6] |
κἀκείνων
παρήκουσεν·
πρὸς
ἣν
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
ἡμᾶς
ἀπαντᾶν
ἢ
καὶ
ἐλέγχειν. |
[6] |
φύσιν
αὐτοῦ
προκαλούμενος
καὶ
τὸν
|
δίκαιον |
ἐπὶ
τὰ
παραπλήσια
καὶ
λέγων· |
[6] |
ἢ
μηκέτι
ἐχούσῃ
ψυχῇ
τὸν
|
παλαιὸν
|
ἄνθρωπον
σὺν
ταῖς
πράξεσιν
αὐτοῦ» |
[6] |
ἔστιν
αὐτοῖς
τὸ
τῆς
σοφίας
|
κεφάλαιον, |
ἡμεῖς
μὲν
οὐ
διαβεβαιούμεθα,
οὐδὲ |
[6] |
τό·
Ἄβυσσος
ὡς
ἱμάτιον
τὸ
|
περιβόλαιον |
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ
σωτὴρ |
[6] |
ἀποκρυφὴν
αὐτοῦ»
καὶ
τὸ
λεγόμενον
|
περιβόλαιον» |
αὐτοῦ,
τὴν
ἄβυσσον,
καὶ
ἀποκαλύπτοντος |
[6] |
τῇ
τοῦ
Διὸς
κατὰ
τὸν
|
Τίμαιον |
δημηγορίᾳ
λέγων·
Θεοὶ
θεῶν,
ὧν |
[6] |
καὶ
τὸν
Σαβαὼθ
καὶ
τὸν
|
Ἀδωναῖον |
καὶ
τὸν
Ἐλωαῖον.
Τὰ
δὲ |
[6] |
καὶ
τρίτον
παρὰ
τοῦτον
τὸν
|
Ἀδωναῖον, |
ὃν
λέγουσιν
αἱ
γραφαὶ
Ἀδωναΐ, |
[6] |
καὶ
τὸν
Ἀσταφαιὸν
καὶ
τὸν
|
Ὡραῖον, |
ἀπὸ
δὲ
τῶν
ἑβραϊκῶν
γραφῶν |
[6] |
πάτερ,
συνέστω.
Τελευταῖον
δὲ
τὸν
|
Ὡραῖον |
ὀνομάζουσι
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
λέγειν |
[6] |
χάρις
συνέστω
μοι,
πάτερ,
συνέστω.
|
Τελευταῖον |
δὲ
τὸν
Ὡραῖον
ὀνομάζουσι
καὶ |
[6] |
τὸν
Ἰαλδαβαὼθ
λαβόντες
καὶ
τὸν
|
Ἀσταφαιὸν |
καὶ
τὸν
Ὡραῖον,
ἀπὸ
δὲ |
[6] |
συνέστω.
Ἑξῆς
δὲ
αὐτῷ
τὸν
|
Ἀσταφαιόν, |
ᾧ
πιστεύουσι
τοιαῦτα
ἐρεῖν·
Τρίτης |
[6] |
γραφαὶ
Ἀδωναΐ,
καὶ
ἄλλον
τὸν
|
Ἐλωαῖον, |
ὃν
οἱ
προφῆται
ὀνομάζουσιν
ἑβραϊστὶ |
[6] |
καὶ
τὸν
Ἀδωναῖον
καὶ
τὸν
|
Ἐλωαῖον. |
Τὰ
δὲ
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν |
[6] |
συνέστω.
Μετὰ
δ´
αὐτὸν
τὸν
|
Αἰλωαιόν, |
ᾧ
τοιαῦτα
λέγειν
οἴονται·
Δευτέρας |
[6] |
ἠσκήκασι
συνιέναι,
οἱ
πάντα
τὸν
|
βίον |
ἑαυτῶν
ἀναθέντες
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ |
[6] |
συμβαλλόμενα
εἰς
τὸν
κατὰ
φύσιν
|
βίον |
νομιζόμενα
ἀγαθὰ
τὰ
δ´
ἐναντιούμενα |
[6] |
ἑλόμενος
καὶ
τὸν
κατ´
αὐτὴν
|
βίον |
ὡς
τὰ
ἐναντία
πράττων
τῇ |
[6] |
Εἶτα
ὁ
μὲν
Κέλσος
τρίτον
|
ἀμφίβιόν |
τινα
καὶ
φρικῶδες
ἐπισυρίζοντα·
τὸ |
[6] |
ἢ
σίδηρος
ἀγάπης
ἢ
σκῦτος
|
ἅγιον. |
Ἢ
τίς
γραῦς,
ἐπὶ
τῷ |
[6] |
καὶ
διαφθερεῖ
ἰσχυροὺς
καὶ
λαὸν
|
ἅγιον. |
Καὶ
ὁ
ζυγὸς
τοῦ
κλοιοῦ |
[6] |
διὰ
τὸ
δυσθεώρητος
εἶναι
πνεῦμα
|
ἴδιον |
ἐμβαλὼν
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
ὅμοιον |
[6] |
καὶ
δυσθεώρητος
ὁ
θεός,
πνεῦμα
|
ἴδιον |
ἐμβαλὼν
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
ὅμοιον |
[6] |
ἀφ´
ἡμῶν
ἀπεφήνατο
ὅτι
πνεῦμα
|
ἴδιον |
ἐμβαλὼν
εἰς
σῶμα
ὁ
θεὸς |
[6] |
περιπλάσαι
σῶμα
καὶ
μὴ
τὸ
|
ἴδιον |
πνεῦμα
εἰς
τοσοῦτον
μίασμα
ἐμβαλεῖν· |
[6] |
τοὺς
ἀκούοντας·
εἰ
μὴ
ἄρα
|
ἴδιόν |
τι
σημαινόμενον
ἐξακούοιτο
εἰς
τὸ |
[6] |
μέρος
ἀθώου,
φέρων
ἤδη
τὸν
|
ἴδιον |
ὑπήκοον
νοῦν
σύμβολον,
παροδεύειν
σὴν |
[6] |
ἐπὶ
τὰ
νοούμενα,
τήν
τε
|
ἀΐδιον |
αὐτοῦ
δύναμιν
καὶ
θειότητα
οὐκ |
[6] |
καὶ
γραῦς
ἐπὶ
τῷ
βαυκαλῆσαι
|
παιδίον |
μεθύουσα
μῦθον
ἐπᾴδειν
τοιοῦτον
καὶ |
[6] |
τίς
γραῦς,
ἐπὶ
τῷ
βαυκαλῆσαι
|
παιδίον |
μεθύουσα
μῦθον
ἐπᾴδουσα,
τοιαῦτα
ψιθυρίζειν |
[6] |
τοῦ
λόγου,
ὡς
ἄρα
καταθύσαντες
|
παιδίον |
μεταλαμβάνουσιν
αὐτοῦ
τῶν
σαρκῶν,
καὶ |
[6] |
πρὸς
αὐτόν·
ποία
γραῦς
καταβαυκαλῶσα
|
παιδίον
|
οὐκ
αἰδεσθήσεται
τοιαῦτα
λέγειν,
ὁποῖα |
[6] |
ἀπεκαλύφθη;
Ἀνηγγείλαμεν
ἐναντίον
αὐτοῦ
ὡς
|
παιδίον, |
ὡς
ῥίζα
ἐν
γῇ
διψώσῃ· |
[6] |
εἴ
τι
ἤκουσεν
οἱασδηποτοῦν
αἱρέσεως
|
λεξείδιον, |
μὴ
τρανώσας
αὐτὸ
κἂν
κατὰ |
[6] |
πολλάκις
ἔστιν
εὑρεῖν
κόσμον
τὸν
|
περίγειον |
ὀνομαζόμενον
τόπον,
ὥσπερ
καὶ
ἐν |
[6] |
ἀσεβείας
καὶ
τῆς
περὶ
τὸ
|
θεῖον |
ἀμαθίας
ταῦτα
ἀντὶ
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
ἀνθρώπειον
μὲν
οὐκ
ἔχει
γνώμας,
|
θεῖον |
δὲ
ἔχει»
ἑτέραν
δέ·
Ἀνὴρ
|
[6] |
πατριάρχου
ἡμῶν
Ἰακώβ
φησιν
ἑωρᾶσθαι
|
θεῖον |
ἐνύπνιον,
κλίμακα
εἰς
οὐρανὸν»
φθάνουσαν |
[6] |
ἀλλότριον
τῆς
Χριστιανῶν
περὶ
τὸ
|
θεῖον |
εὐσεβείας.
~Μετὰ
δὲ
τὸ
ἐκθέσθαι |
[6] |
τῇ
περὶ
τοῦ
θεραπεύειν
τὸ
|
θεῖον. |
Καὶ
ἔστιν
ἰδεῖν
τοὺς
ἐπὶ |
[6] |
πολυμαθῶν
τοῖς
ἔργοις
περὶ
τὸ
|
θεῖον |
πλανωμένων
ἐξελέξατο
ὁ
θεὸς»
τὰ |
[6] |
τε
αὖ
ὁ
λέγων·
Ἐπειδὴ
|
θεῖον |
πνεῦμα
ἦν
ἐν
σώματι,
πάντως |
[6] |
~Ἑξῆς
τούτοις
λέγει
ὅτι
ἐπειδὴ
|
θεῖον |
πνεῦμα
ἦν
ἐν
σώματι,
πάντως |
[6] |
καὶ
ταῖς
ἐκβάσεσι
κρινομένων
ὅτι
|
θεῖον |
πνεῦμα
ἦν
τὸ
ταῦτα
ἀπαγγέλλον. |
[6] |
ἢ
πειθώ.
Ἀμήχανον
γὰρ
ὅτῳ
|
θεῖόν |
τι
πλέον
τῶν
ἄλλων
προσῆν
|
[6] |
περὶ
τοῦ
Σατανᾶ
εἰσάγειν,
φησὶ
|
θεῖόν |
τινα
πόλεμον
αἰνίττεσθαι
τοὺς
παλαιούς, |
[6] |
καὶ
τό·
Ἐὰν
ἔλθῃ
τὸ
|
τέλειον, |
τὸ
ἐκ
μέρους
καταργηθήσεται»
~Ἑπτὰ |
[6] |
λόγος
ὑπάρχων
νοὸς
εἰλικρινοῦς,
ἔργον
|
τέλειον |
υἱῷ
καὶ
πατρί,
χαρακτῆρι
τύπου |
[6] |
καὶ
ἑνοῦσθαι
τῷ
αὐτολόγῳ
τὸν
|
τέλειον, |
ὡς
κατὰ
τοῦτο
ἀναβεβηκότας
μὴ |
[6] |
τῇ
ἐπαγγελίᾳ
τοῦ
εἰδέναι
τι
|
πλεῖον |
ἡμῶν
οἱ
γόητες
ἐξαπατῶσι
τοὺς |
[6] |
ἑκάστῳ
ἀποκρίνασθαι»
Καὶ
εἰσὶν
οἷς
|
πλεῖον |
μὴ
δυναμένοις
τοῦ
προτραπῆναι
εἰς |
[6] |
προφήταις
τοῦ
δημιουργοῦ
οὐχὶ
καὶ
|
πλεῖόν |
τι
ἐρεῖ
παρὰ
τὴν
ἐν |
[6] |
ἐν
ᾗ
φησιν·
Ἦθος
γὰρ
|
ἀνθρώπειον
|
μὲν
οὐκ
ἔχει
γνώμας,
θεῖον |
[6] |
ποτὲ
πολλῶν
λόγων
πληρῶσαι
τὸ
|
βιβλίον, |
ἄλλαις
λέξεσι
τὰ
παραπλήσιά
φησι |
[6] |
ἧς
καὶ
τῷ
Φίλωνι
συντέτακται
|
βιβλίον, |
ἄξιον
φρονίμου
καὶ
συνετῆς
παρὰ |
[6] |
θεὸν
καὶ
βιοῦντες
κατὰ
τὸ
|
εὐαγγέλιον |
αὐτοῦ
ταῖς
προσταχθείσαις
τε
εὐχαῖς |
[6] |
πρὶν
φῶς
καὶ
οὐρανὸν
γενέσθαι
|
ἥλιόν |
τε
καὶ
σελήνην
καὶ
ἀστέρας |
[6] |
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
ῥητά,
τί
|
κάλλιον |
ἐπέπρακτο
ἂν
ἡμῖν
ἐν
τῷ |
[6] |
ζῴων
ὅσον
ἐπὶ
τῇ
κατασκευῇ
|
σκολιόν, |
παραβαλλόμενον
τῷ
πλουσίῳ,
καὶ
τί |
[6] |
ἐξετάζοντες
τὴν
ἀκολουθίαν
τοῦ
εἶναι
|
ἐπουράνιον |
Ἱερουσαλὴμ
ἀπὸ
τοῦ
κλήρου
Βενιαμὶν |
[6] |
ὑπεξάγοντος
ἐντεῦθεν
καὶ
ἐπὶ
τὸν
|
ὑπερουράνιον |
ἐπὶ
τῇ
θέᾳ
τῶν
καλῶν |
[6] |
Χριστιανοὺς
πλατωνικῶν
λέξεων
αὐχεῖν
τὸν
|
ὑπερουράνιον
|
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας
τὸν
Ἰουδαίων
οὐρανόν. |
[6] |
ἐκτεθεῖσθαι,
ἐν
οἷς
ἔλεγεν·
Τὸν
|
ὑπερουράνιον |
τόπον
οὔτε
τις
ὕμνησε
τῶν |
[6] |
ἔλεγον
πεπλάσθαι
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
|
παίγνιον. |
Ἐν
γὰρ
ψαλμοῖς
εὕρομεν·
Πάντα |
[6] |
ζωῆς
ἢ
βάραθρον
ἀναστάσεως
ἢ
|
σχοινίον |
ἀθανασίας
ἢ
λίθος
μακάριος
ἢ |
[6] |
ζωῆς
ἢ
βάραθρον
ἀναστάσεως
ἢ
|
σχοινίον |
ἀθανασίας.
Πάλιν
τε
αὖ
φησιν |
[6] |
κακηγορία·
οἵτινες
καὶ
τὸ
Σωκράτους
|
δαιμόνιον |
ὡς
πλάσμα
χλευάσουσιν.
Οὐ
τερατευόμεθα |
[6] |
ἡμῶν
Ἰακώβ
φησιν
ἑωρᾶσθαι
θεῖον
|
ἐνύπνιον, |
κλίμακα
εἰς
οὐρανὸν»
φθάνουσαν
καὶ |
[6] |
πηγὰς
ὕδατος
ἁλλομένου
εἰς
ζωὴν
|
αἰώνιον» |
ἀναλαβόντες
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
διδασκαλίαν |
[6] |
ἡμῶν
καθ´
ὑπερβολὴν
εἰς
ὑπερβολὴν
|
αἰώνιον |
βάρος
δόξης
κατεργάζεται
ἡμῖν,
μὴ |
[6] |
ὁ
κύριος
φῶς»
ἔσται
αὐτοῖς
|
αἰώνιον, |
καὶ
ὁ
θεὸς
δόξα»
αὐτῶν. |
[6] |
ὡς
οὐδὲ
τῆς
παρ´
αὐτῷ
|
ἄξιον |
ἀναγραφῆς,
τάχα
ἐπεὶ
μηδὲ
ᾔδει |
[6] |
καὶ
τῷ
Φίλωνι
συντέτακται
βιβλίον,
|
ἄξιον
|
φρονίμου
καὶ
συνετῆς
παρὰ
τοῖς |
[6] |
θεὸν
ὄψονται»
~Τὸ
δ´
ἐξαίφνης
|
οἷον |
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος»
ἐξάπτεσθαι
φῶς |
[6] |
πολλῆς
συνουσίας»
ἐγγινόμενον
καὶ
ἐξαίφνης
|
οἷον |
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος
ἐξαφθὲν
φῶς |
[6] |
αὐτὸ
καὶ
τοῦ
συζῆν
ἐξαίφνης
|
οἷον |
ἀπὸ
πυρὸς
πηδήσαντος
ἐξαφθὲν
φῶς |
[6] |
οὔτ´
ἄλλῳ
εἴδει
οὐδενὶ
ὅμοιος.
|
Οἷον |
δ´
ἐστὶ
τοῦ
συνθέτου
ἀνθρώπου |
[6] |
νοητὰ
ὀνομάζειν
πνεύματα
καὶ
πνευματικά·
|
οἷον
|
ἐὰν
λέγῃ
ὁ
Παῦλος·
Ἀλλ´ |
[6] |
καὶ
τὴν
φύσιν,
ὅθεν
γεγένηται.
|
Οἷον |
εἰ
καθ´
ὑπόθεσιν
μέλι
ἦν |
[6] |
ἀλλήλοις
εἶναι
λελογισμένα
καὶ
ὄντα.
|
Οἷον |
περὶ
μὲν
ἀνδρὸς
καὶ
γυναικὸς |
[6] |
φαμεν.
Λέγομεν
δὲ
καὶ
οὐχ
|
οἷόν |
τ´
εἶναι
μὴ
ἐγγυμνασάμενον
τῇ |
[6] |
εἰκόνα
τοῦ
πατρός.
Οὐ
γὰρ
|
οἷόν |
τ´
ἦν
εἶναι
σύμμετρον,
ἵν´ |
[6] |
ὑπέστη
ἡ
κακία.
~Οὐ
γὰρ
|
οἷόν |
τ´
ἦν
ὁμοίως
εἶναι
τῷ |
[6] |
θεὸς
οὐκ
ἐποίησε.
Πῶς
γὰρ
|
οἷόν |
τ´
ἦν
τὸ
περὶ
κρίσεως |
[6] |
Πλάτωνος
τοιαῦτ´
εἰρήκασι.
Πῶς
γὰρ
|
οἷόν |
τ´
ἦν
τοῦ
μηδέπω
γενομένου |
[6] |
δύναμις
ὠφελεῖν
καὶ
προσάγειν,
ὡς
|
οἷόν |
τε
ἐστίν,
αὐτῇ
διὰ
φιλανθρωπίαν |
[6] |
δὲ
τὸ
ὀνομαστὸν
λαμβάνεις
καθὸ
|
οἷόν |
τε
ἐστὶν
ὀνόμασι
παραστῆσαί
τι |
[6] |
ἴδιον
ἐμβαλὼν
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
|
ὅμοιον |
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
ἂν
δυνηθείημεν |
[6] |
ἴδιον
ἐμβαλὼν
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
|
ὅμοιον |
δεῦρο
κατέπεμψεν,
ὡς
ἂν
δυνηθείημεν |
[6] |
εἶναι
βαθύν·
νυνὶ
δὲ
τὸ
|
ὅμοιον |
ἐκείνῳ
πράττοντες
καὶ
παίζοντες
καὶ |
[6] |
βαρβαρικὰ
δαιμόνων
τινῶν
τοιαῦτα,
ὅτι
|
ὅμοιον |
οὗτοι
πράττουσι
τοῖς
ἐπὶ
τοῖς |
[6] |
τοῦ
Κέλσου
ἄτοπον
εἶναι
καὶ
|
ὅμοιον |
ᾧ
αὐτὸς
πεποίηκεν,
εἰς
τὴν |
[6] |
διὰ
τοῦτο
χρήσιμον
τοιοῦτο
φαινόμενον,
|
ὁποῖον |
ἔδει
ἑκάστῳ
βλέπεσθαι;
Καὶ
οὐ |
[6] |
ἀσθενείᾳ»
σῶμα
ψυχικόν»
φαμεν
ἀνίστασθαι,
|
ὁποῖον |
ἐσπάρη.
Ἀλλὰ
γὰρ
περὶ
τούτων
|
[6] |
καὶ
ψιθυρίζειν
τῷ
παιδίῳ
ἐπῃσχύνθη,
|
ὁποῖον |
οἱ
τοὺς
ὀνοκεφάλους
ἀναπλάσαντες
καὶ |
[6] |
ἐστι
τὸ
λέγειν
Παῦλον
τὸν
|
σκηνοποιὸν |
καὶ
Πέτρον
τὸν
ἁλιέα
καὶ |
[6] |
τοῦ
Κέλσου,
ἀφιλοσόφως
κωμῳδίας
ποιητὴν
|
γελωτοποιὸν |
παραλαβόντος
καὶ
τῷ
παρ´
αὐτῷ |
[6] |
ἵνα
μὴ
καυχήσηται
πᾶσα
σὰρξ
|
ἐνώπιον |
τοῦ
θεοῦ»
Πρῶτον
δὲ
ἡμῶν |
[6] |
πρότερον
προσίεσθαί
τινα
ἐπὶ
τὸ
|
συνέδριον |
ἑαυτῶν,
ἐὰν
μὴ
ἀρὰς
θῆται |
[6] |
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
γεγραμμένην
ὡς
|
κολαστήριον
|
εὑρόντες,
ἐζητήσαμεν,
εἴ
που
τῶν |
[6] |
τῷ
αὐτοῦ
καιρῷ·
τὸ
γὰρ
|
μυστήριον |
ἤδη
ἐνεργεῖται
τῆς
ἀνομίας,
μόνον |
[6] |
ἐντυγχάνουσι
τῇ
γραφῇ
ἐγνωκέναι
ὡς
|
ἀλλότριον |
τῆς
Χριστιανῶν
περὶ
τὸ
θεῖον |
[6] |
τὸ
χρυσίον
καὶ
ὡς
τὸ
|
ἀργύριον» |
~καὶ
κατὰ
τὸ
περὶ
τὴν |
[6] |
καταβαίνοντας
ἐπ´
αὐτῆς,
τὸν
δὲ
|
κύριον
|
ἐπεστηριγμένον
ἐπὶ
τοῖς
ἄκροις
αὐτῆς, |
[6] |
ἡγεμονικοῦ
καὶ
αἰτίου
πατέρα
καὶ
|
κύριον |
ἐπομνύντας·
ὅν,
ἂν
ὄντως
φιλοσοφῶμεν, |
[6] |
Ἡνίκα»
γὰρ
ἐὰν
ἐπιστρέψωμεν
πρὸς
|
κύριον» |
ὁ
δὲ
κύριος
τὸ
πνεῦμά |
[6] |
οὕτως·
Οἱ
δὲ
ἐκζητοῦντες
τὸν
|
κύριον
|
οὐκ
ἐλαττωθήσονται
παντὸς
ἀγαθοῦ.
Δεῦτε |
[6] |
παρὰ
σοῦ
ἀλλ´
ἢ
φοβεῖσθαι
|
κύριον |
τὸν
θεόν
σου
καὶ
πορεύεσθαι |
[6] |
ἀπούσης
εἰς
οὐδὲν
λογισθήσεται.
Καὶ
|
γυμνάσιον |
μέν
φαμεν
εἶναι
τῆς
ψυχῆς |
[6] |
παντὸς
τοὺς
οὑτωσὶ
κακοὺς
καὶ
|
γυμνάσιον |
τὸ
ὑπὲρ
ἀρετῆς
ποιῆσαι
ἐκκεῖσθαι |
[6] |
καὶ
ὁ
Ἰωάννης
δὲ
τὸ
|
παραπλήσιον |
ἀναγέγραπται
ἑωρακέναι
καὶ
πεποιηκέναι·
ἀλλὰ |
[6] |
καλὸν
δημιουργόν.
Καὶ
δοκεῖ
μοι
|
παραπλήσιον |
Ἰουδαίοις
πεποιηκέναι,
τοῖς
κατὰ
τὴν |
[6] |
ἐνεχομένους
τοιαύταις
ὑπονοίαις.
~Μετὰ
ταῦτα
|
παραπλήσιόν |
τι
ποιεῖν
μοι
δοκεῖ
τοῖς |
[6] |
νοήσας
Μωϋσῆς
ἀνέγραψε
ταῦτα
ἀλλὰ
|
παραπλήσιόν |
τι
ποιῶν
οἷς
παίζοντες
οἱ |
[6] |
τὸ
σῶμα,
εἴτε
σῶμα
ἀνειληφυῖαν·
|
παραπλήσιόν |
τι
ποιῶν
τοῖς
οἰομένοις
τὰς |
[6] |
τῷ
κατακλυσμῷ
διαφθορὰ
τῶν
ἀνθρώπων
|
καθάρσιόν |
ἐστι
τῆς
γῆς,
ὡς
καὶ |
[6] |
Χριστιανῶν
αὐτῷ
πρόκειται
γράφειν
φησὶ
|
Διονύσιόν |
τινα
μουσικὸν
Αἰγύπτιον
συγγενόμενον
αὐτῷ |
[6] |
ὅτι
ἀγαθὸν
ὄντα
διαφόρως
καὶ
|
πλούσιον |
εἶναι
διαφερόντως
εἶναι
ἀδύνατον.
Τίς |
[6] |
εἰσελθεῖν
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος
ἢ
|
πλούσιον |
εἰς
τὴν
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ» |
[6] |
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος
εἰσελθεῖν
ἢ
|
πλούσιον |
εἰς
τὴν
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ» |
[6] |
ἐστιν
ἀγαθὸν
εἶναι
διαφερόντως
καὶ
|
πλούσιον» |
παρέφθειρεν
αὐτὴν
καὶ
πεποίηκε
τὸ |
[6] |
χωνεύων
καὶ
καθαρίζων
ὡς
τὸ
|
χρυσίον |
καὶ
ὡς
τὸ
ἀργύριον»
~καὶ |
[6] |
θεοῦ»
εἶπε
τό·
Ἄβυσσος
ὡς
|
ἱμάτιον |
τὸ
περιβόλαιον
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
καὶ |
[6] |
ἐκείνου
ἕνεκα
πάντα,
καὶ
ἐκεῖνο
|
αἴτιον |
ἁπάντων
καλῶν.
Δεύτερον
δὲ
περὶ |
[6] |
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
γραμμάτων,
φάσκων
|
βέλτιον |
αὐτὰ
παρ´
Ἕλλησιν
εἰρῆσθαι
καὶ |
[6] |
βραχίων
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
Ἀνηγγείλαμεν
|
ἐναντίον |
αὐτοῦ
ὡς
παιδίον,
ὡς
ῥίζα |
[6] |
αἰνιγμάτων
πεπλανημένην,
ποιοῦντες
τῷ
θεῷ
|
ἐναντίον |
τινά,
διάβολόν
τε
καὶ
γλώττῃ |
[6] |
διὰ
τὴν
ἁμαρτίαν
καὶ
κατοικισθέντος
|
ἐναντίον |
τοῦ
παραδείσου
τῆς
τρυφῆς»
Ὁ |
[6] |
τὸν
δὲ
τούτῳ
κατὰ
διάμετρον
|
ἐναντίον |
υἱὸν
τοῦ
πονηροῦ
δαίμονος
καὶ |
[6] |
γράφειν
φησὶ
Διονύσιόν
τινα
μουσικὸν
|
Αἰγύπτιον |
συγγενόμενον
αὐτῷ
εἰρηκέναι
περὶ
τῶν
|
[6] |
ἕτερον
τῶν
ἄκρων
καὶ
βέλτιστον
|
υἱὸν |
ἀναγορεύεσθαι
τοῦ
θεοῦ
διὰ
τὴν |
[6] |
εἶναι
τὸν
θεὸν
ἀλλὰ
τὸν
|
υἱὸν |
αὐτοῦ,
καὶ
οἴεται
ἀπαντᾶν
λέγων |
[6] |
θεοῦ,
φησίν·
Οὐδεὶς
ἔγνω
τὸν
|
υἱὸν |
εἰ
μὴ
ὁ
πατήρ,
οὐδὲ |
[6] |
τὸν
ἄμορφον
εἶναι
δοκοῦντα
Ἰησοῦν
|
υἱὸν |
εἶναι
θεοῦ
τὸ
πρὸ
πολλῶν |
[6] |
ὁμοιότητα
τῆς
ἐπαγγελίας
περὶ
τοῦ
|
υἱὸν |
εἶναι
θεοῦ
τὸν
ὑπὸ
τῶν |
[6] |
θεὸς
εἶναι
ὡς
εὐθεώρητον
τὸν
|
υἱὸν |
ἔπεμψεν.
Ἅπερ
μὴ
νοήσας
ὁ |
[6] |
τοιόσδε
ἐστὶν
ὁ
θεὸς
καὶ
|
υἱὸν |
ἔχει
τοιόνδε,
καὶ
οὗτος
κατελθὼν |
[6] |
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι
τοῦτον
εἶναι
|
υἱὸν |
θεοῦ,
ἀλλ´
ἑκάστῳ
κατὰ
τὸ |
[6] |
ἢ
θεὸν
ἢ
διδάσκαλον
ἢ
|
υἱὸν |
θεοῦ.
~Εἰ
δέ
τις
βούλεται |
[6] |
κἀκεῖνος
παῖς
θεοῦ.
ήθη
δὴ
|
υἱὸν |
θεοῦ
ἡμᾶς
λέγειν,
παραποιήσαντας
τὰ |
[6] |
πάσης
κτίσεως»
γελᾷ
τὸ
λέγεσθαι
|
υἱὸν |
θεοῦ
Ἰησοῦν,
οὐχ
ὁρῶν,
τίνα |
[6] |
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι
τοῦτον
εἶναι
|
υἱὸν |
θεοῦ,
κἂν
ᾖ
δεδεμένος
ἀτιμότατα |
[6] |
ὅτι
καθόλου
τὸ
εἶναί
τινα
|
υἱὸν |
θεοῦ
πρὸ
Ἑλλήνων
καὶ
ὧν
|
[6] |
καὶ
ἁμαρτησομένοις
ἀνθρώποις
πέμπει
τὸν
|
υἱὸν |
καὶ
κολάσουσιν
αὐτόν.
Εὐθέως
δὲ |
[6] |
αὐτὸ
τοῦτο
ἐπῆλθεν
αὐτοῖς
θεοῦ
|
υἱὸν |
καλεῖν,
σημαίνω.
Ἄνδρες
παλαιοὶ
τόνδε |
[6] |
Ἰουδαίοις
πεμπόμενον
τοῦ
θεοῦ
τὸν
|
υἱόν; |
Ὅρα
δὴ
καὶ
ἐν
τούτοις |
[6] |
ἁμαρτησομένοις
καὶ
κολάσουσιν
αὐτοῦ
τὸν
|
υἱὸν |
πέμπει.
Ἀλλ´
ἔοικε
νῦν
μὲν |
[6] |
διεληλυθότα
τοὺς
οὐρανούς,
Ἰησοῦν
τὸν
|
υἱὸν |
τοῦ
θεοῦ»
ἐπαγγειλάμενον
τοῖς
γνησίως
|
[6] |
γεγόνασιν
οἱ
προφῆται,
πεπέμφθαι
τὸν
|
υἱὸν |
τοῦ
θεοῦ·
ἵν´
ἐκεῖθεν
ἀρξάμενος |
[6] |
μὲν
προσεχῶς
δημιουργὸν
εἶναι
τὸν
|
υἱὸν |
τοῦ
θεοῦ
λόγον
καὶ
ὡσπερεὶ |
[6] |
δὲ
τούτῳ
κατὰ
διάμετρον
ἐναντίον
|
υἱὸν |
τοῦ
πονηροῦ
δαίμονος
καὶ
Σατανᾶ |
[6] |
ἡμετέρων
τοιαῦτα,
ὅτι
τὸ
θεοῦ
|
υἱὸν |
ὑπὸ
διαβόλου
κολάζεσθαι
καὶ
ἡμᾶς |
[6] |
αὐτῇ
τὸ
φαιδρόν
τε
καὶ
|
μαλακὸν
|
τοῦ
κασσιτέρου,
τὴν
τρίτην
τοῦ |
[6] |
ἀλλ´
ἀναβιβάσας
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὸ
|
λογικὸν |
ὑψηλὸν
ὄρος»
ἔδειξεν
ἡμῖν
τὴν |
[6] |
τὸν
Κέλσον
ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
|
εὐαγγελικόν· |
νυνὶ
δὲ
οὔτε
τῶν
εὐαγγελίων |
[6] |
δευτέρως
δὲ
τοῖς
ἐλλαμπομένοις
τὸ
|
ἡγεμονικὸν |
ὑπ´
αὐτοῦ
τοῦ
λόγου
καὶ |
[6] |
εὐδαιμονεῖν
ἀπὸ
τῆς
παντελοῦς
ἀκτημοσύνης,
|
Κυνικὸν |
ἑαυτὸν
ἀνηγόρευσεν·
οὗτοι
δὲ
οἱ |
[6] |
τὴν
ἐν
τῷ
νόμῳ
γεγραμμένην.
|
Προυνικὸν |
δέ
τινα
σοφίαν
οἱ
ἀπὸ |
[6] |
λόγοις
καὶ
μαθήμασιν,
οὗτοι
τὸ
|
κοινωνικὸν |
εἰς
κομιδῇ
στενὸν
καὶ
βραχὺ |
[6] |
εἰρῆσθαι,
τοῦ
Ἰησοῦ
παραφθείραντος
τὸ
|
πλατωνικόν, |
ἐν
οἷς
εἶπεν
ὁ
Πλάτων |
[6] |
ἀετός,
καὶ
ἐπιστρέφει
εἰς
τὸν
|
οἶκον |
τοῦ
προεστηκότος
ἑαυτοῦ»
Ἐχρῆν
γὰρ |
[6] |
πρόκειται
γράφειν
φησὶ
Διονύσιόν
τινα
|
μουσικὸν |
Αἰγύπτιον
συγγενόμενον
αὐτῷ
εἰρηκέναι
περὶ |
[6] |
οὐδὲν
ἄλλο
ἐστὶν
ἢ
πνεῦμα
|
σωματικόν· |
κατὰ
δὲ
ἡμᾶς
καὶ
τὴν |
[6] |
τὸ
τοῦ
καθαροῦ
κατ´
ἀξίαν
|
θεωρητικόν. |
Ἔστω
δὴ
καὶ
δυσθεώρητος
ὁ |
[6] |
ἄν
τις
οὐ
κατὰ
τὸ
|
προφητικὸν |
εἰρηκέναι
ταῦτα
τὸν
Κέλσον
ἀλλὰ |
[6] |
πρὸς
Κέλσον
οὐδὲν
ἐναργὲς
καὶ
|
πληκτικὸν |
λέγοντα
τό·
Οὐδὲν
ἐναργὲς
βλέπω |
[6] |
οὐδὲ
ῥητά»
Καί,
εἰ
μὴ
|
φορτικὸν |
εἰπεῖν
περὶ
τῶν
τηλικούτων
ἀνδρῶν
|
[6] |
ἡμεῖς
τὸ
παρὰ
τῷ
ἀποστόλῳ
|
μυστικὸν |
διηγούμενοι
οὕτως
ἔχον·
ὅταν
δὲ |
[6] |
τὸν
θεὸν
ἡμῶν,
καὶ
τίνων
|
ἀναλωτικόν, |
ὅτι
ἁμαρτημάτων
καὶ
τῆς
κακίας. |
[6] |
εἰς
τὸν
ὑπ´
αὐτῶν
ὀνομαζόμενον
|
ψυχικὸν |
δημιουργόν»
τάχα
δὲ
καὶ
πρὸς |
[6] |
ἀτιμίᾳ»
καὶ
ἐν
ἀσθενείᾳ»
σῶμα
|
ψυχικόν» |
φαμεν
ἀνίστασθαι,
ὁποῖον
ἐσπάρη.
Ἀλλὰ |
[6] |
σώματος.
Οἴεται
δὲ
ὁ
τὸν
|
στωϊκὸν |
λόγον
ἐκτιθέμενος
καὶ
μὴ
προσποιούμενος |
[6] |
Ἰησοῦ
πρὸς
τὸν
πάσης
κτίσεως»
|
πρωτότοκον |
θεὸν
λόγον.
~Εἶτα
ἐὰν
μὲν |
[6] |
ἀγένητον
καὶ
πάσης
γενητῆς
φύσεως
|
πρωτότοκον |
κατ´
ἀξίαν
εἰδέναι
τις
δύναται |
[6] |
καὶ
ἀρχὴν
τὸν
μονογενῆ
καὶ
|
πρωτότοκον |
πάσης
κτίσεως»
ἐπέκεινα
δὲ
πάντων |
[6] |
περὶ
κρίσεως
κήρυγμα
παρρησίαν
ἔχειν,
|
διδάσκον |
κολάζεσθαι
μὲν
ἐπὶ
ταῖς
κατὰ |
[6] |
ἐδύναντο
παρασταδόν·
ὃν
δὲ
λάβοιμι,
|
ῥίπτασκον |
τεταγὼν
ἀπὸ
βηλοῦ,
ὄφρ´
ἂν |
[6] |
ὅτι
ὁ
θεὸς
πῦρ»
ἐστι
|
καταναλίσκον» |
ἔλεγεν
ὅτι
οὐδεμία
τοιαύτη
φύσις |
[6] |
τῷ·
Ὁ
θεὸς
ἡμῶν
πῦρ
|
καταναλίσκον. |
Πάντα
γὰρ
ταῦτα
τροπικῶς
λέγεται |
[6] |
λέγηται
ὁ
θεὸς
εἶναι
πῦρ
|
καταναλίσκον» |
τὰ
ξύλα»
καὶ
τὸν
χόρτον» |
[6] |
ἐν
τῇ
πρὸς
Ἑρμείαν
καὶ
|
Κορίσκον |
ἐπιστολῇ.
Οὕτω
δὲ
ἔχει
ἡ |
[6] |
πρὸς
Ἑρμείαν
καὶ
Ἔραστον
καὶ
|
Κορίσκον
|
Πλάτωνος
ἐπιστολῆς
καὶ
ταῦτα
παραθήσομαι· |
[6] |
λέγοντας
τὸν
τοῦδε
τοῦ
κόσμου
|
καλὸν |
δημιουργόν.
Καὶ
δοκεῖ
μοι
παραπλήσιον |
[6] |
διαφοραὶ
καὶ
τῶν
πρὸς
τὸ
|
καλὸν |
νενευκότων,
οὐκ
ἐπ´
ἴσης
καὶ |
[6] |
καθ´
ὕπνον
κύκνον
καὶ
τὸν
|
διδάσκαλον |
εἰπόντα
ἐπὶ
τῇ
συστάσει
τοῦ |
[6] |
ἐστίν,
ὡς
μὴ
τὸν
τυχόντα
|
διδάσκαλον |
ἔχειν
περὶ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
αὐτὸν |
[6] |
ἢ
σωτῆρα
ἢ
θεὸν
ἢ
|
διδάσκαλον |
ἢ
υἱὸν
θεοῦ.
~Εἰ
δέ |
[6] |
Ἄρεος,
τὴν
ἐκ
τοῦ
κράματος
|
ἀνώμαλόν |
τε
καὶ
ποικίλην,
ἕκτην
Σελήνης |
[6] |
αὐτῷ
τοῦ
λόγου
κατεσθίει
τὴν
|
βίβλον, |
ἵν´
αὐτὴν
μὴ
γράψῃ
καὶ |
[6] |
ἐν
ταῖς
ἱεραῖς
γραφαῖς
εὐφημούμενον
|
ἄγγελον |
τοῦ
δημιουργοῦ,
τοῦτον
τὸ
μιαρὸν
|
[6] |
οἷός
τέ
τις
γένηται
ἐπιστρέφειν·
|
δῆλόν |
ἐστιν
ὅτι
καὶ
χαρακτῆρος
ἐν |
[6] |
ὅμοιαι
ταῖς
καρδίαις
τῶν
ἀνθρώπων»
|
Δῆλον |
ὅτι
εἶεν
ἂν
ἐν
ταῖς |
[6] |
τὰ
Χριστιανῶν
γινώσκοι.
Τοῦτο
δὲ
|
δῆλον |
ποιεῖ
καὶ
ἡ
προκειμένη
λέξις. |
[6] |
καὶ
πάντα
πράξαντες,
ἵνα
μηδὲν
|
κίβδηλον
|
πρόωνται
ἐπὶ
τὴν
λογικὴν
ἑαυτῶν |
[6] |
αὐτὴν
καὶ
πεποίηκε
τὸ
εὐκοπώτερον
|
κάμηλον |
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος
εἰσελθεῖν
ἢ |
[6] |
ἀπόφασιν
τοῦ
Ἰησοῦ,
εἰπόντος·
Εὐκοπώτερον
|
κάμηλον |
εἰσελθεῖν
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος
ἢ |
[6] |
καὶ
τοῖς
ἀκολουθεῖν
αὐτῷ
εἰς
|
ὑψηλόν» |
ὃ
ἀποδεδώκαμεν,
ὄρος»
δυναμένοις.
Τοῖς |
[6] |
ἀναβιβάσας
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὸ
λογικὸν
|
ὑψηλὸν |
ὄρος»
ἔδειξεν
ἡμῖν
τὴν
ἔνδοξον |
[6] |
καὶ
ἀναβαίνοντι
αὐτῷ
εἰς
τὸ
|
ὑψηλὸν |
ὄρος»
θειοτέραν
μορφὴν
ἔχει·
ἣν |
[6] |
εὐαγγελίου,
ἐν
ᾧ
ἀναβὰς
εἰς
|
ὑψηλὸν |
ὄρος»
μετεμορφώθη
ἔμπροσθεν»
τῶν
μαθητῶν |
[6] |
Αἰθίοπες
ἢ
Λίβυες,
ἢ
ὅπως
|
φίλον |
ἑκάστοις
ὀνομάζειν,
μὴ
μείνασιν
ἐπὶ
|
[6] |
σχήματι,
καὶ
ἀνωτέρω
μὲν
αὐτοῦ
|
κύκλον |
βραχὺν
ἐχόμενον
τοῦ
μείζονος
τῶν
|
[6] |
τούτῳ
τῷ
διαγράμματι
τὸν
μείζονα
|
κύκλον |
καὶ
τὸν
μικρότερον,
ὧν
ἐπὶ |
[6] |
τεταγμένον
τινὰ
μετὰ
τὸν
κατωτάτω
|
κύκλον. |
Τοῦτον
δὲ
τὸν
Λευϊαθὰν
ὁ |
[6] |
τὰ
ἐναντία
Ἰησοῦς
Μωϋσεῖ
νομοθετῇ,
|
ἄλλον |
ἀντὶ
τούτου
ζητεῖν.
Εἴτε
γὰρ |
[6] |
ὁ
Ἰουδαίων
Μωϋσῆς
νομοθετῇ,
θεὸν
|
ἄλλον
|
ἀντὶ
τούτου
καὶ
τοῦ
πατρὸς |
[6] |
μὲν
εἰσηγῶνται
τόνδε,
ἄλλοι
δὲ
|
ἄλλον, |
καὶ
κοινὸν
δὲ
πάντων
ᾖ |
[6] |
Χριστιανούς—
εἰσηγῶνται
τόνδε,
ἄλλοι
δὲ
|
ἄλλον, |
κοινὸν
δὲ
πάντων
ᾖ
καὶ |
[6] |
ὡς
καὶ
αὐτοὶ
ὁμολογοῦσιν,
ᾠήθησαν
|
ἄλλον |
μὲν
εἶναι
τὸν
Ἰαὼ
ἕτερον |
[6] |
λέγουσιν
αἱ
γραφαὶ
Ἀδωναΐ,
καὶ
|
ἄλλον |
τὸν
Ἐλωαῖον,
ὃν
οἱ
προφῆται |
[6] |
ὑπὸ
Κέλσου
εἰς
ταῦτα
λελεγμένα·
|
μᾶλλον |
γὰρ
Κέλσου
ἡμεῖς
αὐτῶν
παρὰ
|
[6] |
δὲ
τὸν
ἰδιωτισμὸν
ἀποτυγχανόντων
συγγνωστέον.
|
Μᾶλλον |
γὰρ
τοῦ
κατὰ
Πλάτωνα
ταπεινοῦ |
[6] |
ἡ
Κέλσου
νομιζομένη
μὲν
πολυμάθεια,
|
μᾶλλον |
δ´
οὖσα
περιεργία
καὶ
φλυαρία, |
[6] |
τὰ
τῆς
Ἑκάτης.
Τί
δὲ
|
μᾶλλον |
εἴπερ
βαρβαρικὰ
ἐβούλετο
μυστήρια
ἐκτίθεσθαι |
[6] |
ἃς
ἐδόκει
εἰδέναι·
ὅπου
δὲ
|
μᾶλλον |
ἐχρῆν,
εἴπερ
ἠπίστατο,
τοῦτο
ποιῆσαι |
[6] |
μετέχει
ὁ
θεός·
μετέχεται
γὰρ
|
μᾶλλον
|
ἢ
μετέχει,
καὶ
μετέχεται
ὑπὸ |
[6] |
κεκαλινδημένος,
οὐδέ
φαμεν·
Ταύτῃ
καὶ
|
μᾶλλον |
πίστευσον.
Εἰς
ἕκαστον
γὰρ
πειρώμεθα |
[6] |
ἀνδρῶν
τὸ
ἀληθές,
φημὶ
ὅτι
|
μᾶλλον |
Πλάτωνος
οὗτοι
ἑώρων
ἀφ´
ὧν
|
[6] |
μετὰ
τῆς
διηγήσεως
αὐτῶν,
οὐ
|
μᾶλλον |
τὰ
Αἰγυπτίων,
ἐν
οἷς
πολλοὶ |
[6] |
καὶ
Πέρσαις·
τί
δὴ
οὖν
|
μᾶλλον |
ταῦτ´
ἐξέθετο
ἤ
τι
τῶν |
[6] |
κυρίῳ
ἓν
πνεῦμά
ἐστι»
τίς
|
μᾶλλον |
τῆς
Ἰησοῦ
ψυχῆς
ἢ
κἂν |
[6] |
οὖν
ἔλεγχοι
παρ´
ἡμῖν
εἰσι
|
μᾶλλον, |
τοῖς
μαθοῦσιν
ὅτι
δεῖ
τὸν |
[6] |
τῷ
ἐρευνᾶν
τὰς
γραφὰς»
καὶ
|
μᾶλλον |
τῶν
φιλοσοφησάντων
Ἑλλήνων
περί
τινος |
[6] |
θεῖον
πνεῦμα
ἦν
τὸ
ταῦτα
|
ἀπαγγέλλον. |
Οὐ
πρὸς
πάντα
οὖν
τὸν |
[6] |
δὴ
παντελῶς
ἐπιλελοίπασιν,
ὥστε
τὸν
|
ὅλον |
αὐτῶν
ἱστορεῖσθαι
ἀριθμὸν
οὐκ
εἶναι |
[6] |
τὰ
δέοντα
καὶ
ἐνεργῶν
τὸ
|
ὅλον |
σῶμα
τὴν
ἐκκλησίαν
κινεῖ
καὶ |
[6] |
καί,
εἰ
χρὴ
οὕτως
ὀνομάσαι,
|
ὅλον |
τὸ
χρῖσμα
τοῦ
τῆς
ἀγαλλιάσεως» |
[6] |
ἐχρῆν
γὰρ
οἶμαι
κολάσαι
τὸν
|
διάβολον |
ἀλλ´
οὐ
τοῖς
ὑπ´
αὐτοῦ |
[6] |
ποιοῦντες
τῷ
θεῷ
ἐναντίον
τινά,
|
διάβολόν
|
τε
καὶ
γλώττῃ
ἑβραίᾳ
Σατανᾶν |
[6] |
τὴν
πεπλανημένην
ἑαυτῶν
σοφίαν,
ἧς
|
σύμβολον |
εἶναι
βούλονται
καὶ
δώδεκα
ἔτεσιν |
[6] |
ἐν
καθαρσίῳ
τινὶ
ἐκεῖ
γεγενημένης
|
σύμβολον |
εἶναι
τὴν
ἐν
τῷ
νόμῳ |
[6] |
καὶ
πατρί,
χαρακτῆρι
τύπου
ζωῆς
|
σύμβολον |
ἐπιφέρων,
ἣν
ἔκλεισας
αἰῶνι
σῷ
|
[6] |
ἀλλ´
ἀναλαμβανομένην
εἰς
οὐρανόν,
ἧς
|
σύμβολον |
Ἠλίας
ἦν.
Ὁ
δὲ
ταῦτα |
[6] |
πάρες
με,
σῆς
ὁρῶν
δυνάμεως
|
σύμβολον |
καταλυθὲν
τύπῳ
ζωῆς
ξύλου,
εἰκόνι |
[6] |
τῆς
ψυχῆς
διεξόδου.
Τοιόνδε
τὸ
|
σύμβολον· |
κλῖμαξ
ἑπτάπυλος,
ἐπὶ
δ´
αὐτῇ |
[6] |
λυομένης,
πεντάδι
δυνατωτέρᾳ,
πάρες
με,
|
σύμβολον |
ὁρῶν
σῆς
τέχνης
ἀνεπίληπτον,
εἰκόνι |
[6] |
ἤδη
τὸν
ἴδιον
ὑπήκοον
νοῦν
|
σύμβολον, |
παροδεύειν
σὴν
ἕτοιμος
ἀρχήν·
κατίσχυσας |
[6] |
Ἔστι
γάρ
τι
ἐν
αὐτῇ
|
σύμβολον |
τῶν
δύο
τῶν
ἐν
οὐρανῷ |
[6] |
τῆς
σῆς
μητρὸς
φέροντά
σοι
|
σύμβολον, |
χάριν
κρυπτομένην
δυνάμεσιν
ἐξουσιῶν·
ἡ |
[6] |
χείλη
σου
τοῦ
μὴ
λαλῆσαι
|
δόλον. |
Ἔκκλινον
ἀπὸ
κακοῦ
καὶ
ποίησον |
[6] |
καὶ
τὸν
περικαλλῆ
τῆς
Ἀθηνᾶς
|
πέπλον
|
ἐν
τῇ
πομπῇ
τῶν
Παναθηναίων |
[6] |
αὐτόθεν
ἀπίθανόν
ἐστι
τὸ
λέγειν
|
Παῦλον |
τὸν
σκηνοποιὸν
καὶ
Πέτρον
τὸν
|
[6] |
Εἶτ´
ἐπεὶ
τότε
μάλιστα
τὸ
|
φαῦλον |
ἐν
τῇ
χύσει
τῆς
κακίας
|
[6] |
δὲ
ἐκεῖ
τὸ
τῆς
ζωῆς
|
ξύλον |
καὶ
ἀνάστασιν
σαρκὸς
ἀπὸ
ξύλου, |
[6] |
τέχνην,
οὐχ
ὁρῶν
ὅτι
τὸ
|
ξύλον |
τῆς
ζωῆς
ἐν
τοῖς
Μωϋσέως |
[6] |
τέκτονα
αὐτὸν
γεγονέναι
ἀναπέπλασται
τὸ
|
ξύλον |
τῆς
ζωῆς,
ἠκολούθησεν
ἄν,
εἰ |
[6] |
περὶ
τοῦ
σταυροῦ
ἀναπεπλακέναι
τὸ
|
ξύλον |
τῆς
ζωῆς
καὶ
ἀκολούθως
ἑαυτοῦ |
[6] |
μὲν
οὖν
τὸ
τρίτον
φησὶν
|
εἴδωλον. |
Ἡμεῖς
δὲ
τὸ
ὄνομα
τοῦ |
[6] |
δὲ
λόγος,
τὸ
δὲ
τρίτον
|
εἴδωλον, |
τὸ
τέταρτον
δὲ
ἐπιστήμη.
Καὶ |
[6] |
τοιούτων
μαθημάτων
Ἰησοῦ·
ὃς»
οὐχ
|
ἁρπαγμὸν |
ἡγήσατο
εἶναι
ἴσα
θεῷ,
ἀλλ´ |
[6] |
μετὰ
τὸ
διελθεῖν
ὃν
ὀνομάζουσι
|
φραγμὸν |
κακίας»
πύλας
ἀρχόντων
αἰῶνι
δεδεμένας· |
[6] |
πρὸς
αὐτὸν
λέγειν
οἴονται·
Ὑπερβὰς
|
φραγμὸν |
πυρὸς
ἀφόβως,
πρώτης
λαχὼν
ἀρχὴν |
[6] |
Σατανᾶ
εἰσάγειν,
φησὶ
θεῖόν
τινα
|
πόλεμον |
αἰνίττεσθαι
τοὺς
παλαιούς,
Ἡράκλειτον
μὲν |
[6] |
ὧδε·
Εἰδέναι
δὲ
χρὴ
τὸν
|
πόλεμον
|
ἐόντα
ξυνὸν
καὶ
δίκην
ἔριν, |
[6] |
δὲ
οὐρανοὺς
ἢ
ὅλως
περιωρισμένον
|
ἀριθμὸν
|
αὐτῶν
αἱ
φερόμεναι
ἐν
ταῖς |
[6] |
αἱρέσεων
ἠκούσαμεν
γίνεσθαι.
Εἶτα
καὶ
|
ἀριθμὸν |
ὁρίζει
λεγόμενον
ὑπὸ
τῶν
παραδιδόντων
|
[6] |
ὥστε
τὸν
ὅλον
αὐτῶν
ἱστορεῖσθαι
|
ἀριθμὸν
|
οὐκ
εἶναι
ἐν
τοῖς
τριάκοντα. |
[6] |
γὰρ
τὰ
ὑπερέκεινα
αὐτῆς
οὐ
|
χρήσιμον |
ἀναβαίνειν
διὰ
τοὺς
μόγις
φόβῳ
|
[6] |
ὁρῶσι
δυνατὸν
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
χρήσιμον |
τοιοῦτο
φαινόμενον,
ὁποῖον
ἔδει
ἑκάστῳ |
[6] |
κάλλος·
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
|
ἄτιμον, |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν |
[6] |
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
|
ἄτιμον |
ἦν,
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς |
[6] |
εἶδος
αὐτοῦ»
τοῖς
τοιούτοις
ἐστὶν
|
ἄτιμον |
καὶ
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς»
ὑπὸ
|
[6] |
Ἀλλὰ
καὶ
ὃν
τρίτον
εἶδεν
|
ὀφθαλμὸν |
ἑαυτὸν
ἔχοντα
ὁ
Πλάτων
εἰς |
[6] |
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος
τὸν
|
ἕβδομον
|
ἔφασκεν
ὄνου
ἔχειν
πρόσωπον,
καὶ |
[6] |
ζωήν»
καὶ
τὸ
κατὰ
τὸν
|
νόμον |
δὲ
ἀκάθαρτον»
τὸ
ζῷον
ἀναγεγράφθαι |
[6] |
ἐγένετο»
μετὰ
τὸ
δοθῆναι
τὸν
|
νόμον |
διὰ
Μωϋσέως»
Ἡνίκα»
γὰρ
ἐὰν |
[6] |
ἀλληγορίας
λαμβάνεις
ἢ
τὸν
Ἰουδαίων
|
νόμον, |
ἐπαινεῖς
δὲ
ἄκων,
ὦ
δυσσεβέστατε, |
[6] |
τὰς
ἀνομίας»
τῶν
ἐγκαταλιπόντων
τὸν
|
νόμον» |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
ἐν
μάστιξι |
[6] |
ὑπὲρ
τὸ
σύμμετρον
τὸν
ἕκτον
|
τόμον. |
|
[6] |
ὁρᾶν
πῇ
μὲν
διὰ
τὸν
|
μιασμὸν |
τοῦ
νοῦ,
σώματι
ταπεινώσεως»
ἀνθρώπων |
[6] |
ἀρχόντων
αἰῶνι
δεδεμένας·
Βασιλέα
μονότροπον,
|
δεσμὸν |
ἀβλεψίας,
λήθην
ἀπερίσκεπτον
ἀσπάζομαι,
πρώτην |
[6] |
ἧκα
δύω,
περὶ
χερσὶ
δὲ
|
δεσμὸν |
ἴηλα
χρύσεον
ἄρρηκτον;
Σὺ
δ´ |
[6] |
μὴ
εἰς
ἀνεξέλεγκτον
ἀναχωρεῖν
δόξῃ,
|
λογισμὸν |
ὑπέχει
ταύτης
τῆς
ἀπορίας·
εἴη |
[6] |
δεῖν
μὴ
ἁπλῶς
πιστεύειν
ἀλλὰ
|
λογισμὸν |
ὑπέχειν
τῶν
πιστευομένων,
χρησόμεθα
καὶ |
[6] |
πείρᾳ
παραλαβόντες
ὅτι
οἱ
κατὰ
|
χριστιανισμὸν |
διὰ
τοῦ
Ἰησοῦ
τὸν
ἐπὶ |
[6] |
αὐτοῦ
ἐστι,
βουλομένου
καταλιπόντας
ἡμᾶς
|
χριστιανισμὸν
|
προσέχειν
αὐτοῦ
τοῖς
δόγμασιν·
ἅτινα |
[6] |
τὰ
κρείττονα
διὰ
δὲ
τὸν
|
ἰδιωτισμὸν |
ἀποτυγχανόντων
συγγνωστέον.
Μᾶλλον
γὰρ
τοῦ |
[6] |
ἐν
ταῖς
καρδίαις
ἡμῶν
πρὸς
|
φωτισμὸν |
τοῦ
εὐαγγελίου
τῆς
δόξης
τοῦ |
[6] |
ἐν
ἓξ
ἡμέραις
συντετελέσθαι
τὸν
|
κόσμον |
δημιουργούμενον,
καὶ
ἑαυτοῦ
ἐπιλαθόμενος
τούτοις |
[6] |
ἀλλὰ
θαρσεῖτε,
ἐγὼ
νενίκηκα
τὸν
|
κόσμον» |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἀκούει
τις |
[6] |
υἱῷ
ἑαυτοῦ
λόγῳ
ποιῆσαι
τὸν
|
κόσμον |
εἶναι
πρώτως
δημιουργόν.
Περὶ
δὲ |
[6] |
πάντα
ἄνθρωπον
ἐρχόμενον
εἰς
τὸν
|
κόσμον» |
καὶ
Ἐν
τῷ
κόσμῳ
θλῖψιν
|
[6] |
εἰς
τὸν»
ἀληθινὸν
καὶ
νοητὸν
|
κόσμον» |
καὶ
ποιεῖ
αὐτὸν
φῶς
τοῦ |
[6] |
πολλαχοῦ
τῶν
γραφῶν
ἔθος
ὀνομάζεσθαι
|
κόσμον. |
Μάλιστα
δ´
ἐν
τῷ
κατὰ |
[6] |
πᾶσι
θεοῦ
καὶ
τόνδε
τὸν
|
κόσμον, |
οἴεται
ἀκολουθεῖν
περὶ
τοῦ
τὸν |
[6] |
ἀπαντᾷ
τῷ
λόγῳ·
εἰ
δὲ
|
κόσμον |
τὸ
ἐξ
οὐρανοῦ
καὶ
γῆς |
[6] |
θεοῦ
εἶναι
καὶ
τόνδε
τὸν
|
κόσμον, |
τὸ
καθ´
ἡμᾶς
κακῶν
εἶναι |
[6] |
καὶ
ξένου
θεοῦ
τόνδε
τὸν
|
κόσμον, |
τοιαῦτά
φησιν·
Εἰ
δὲ
αὐτοῦ |
[6] |
Ἰωάννην
εὐαγγελίῳ
πολλάκις
ἔστιν
εὑρεῖν
|
κόσμον |
τὸν
περίγειον
ὀνομαζόμενον
τόπον,
ὥσπερ |
[6] |
μὴ
βλεπομένοις
τυγχάνων
ὑπεξῆλθε
τὸν
|
κόσμον, |
τοῦ
λόγου
αὐτὸν
ὑπεξάγοντος
ἐντεῦθεν
|
[6] |
σημαίνω.
Ἄνδρες
παλαιοὶ
τόνδε
τὸν
|
κόσμον |
ὡς
ἐκ
θεοῦ
γενόμενον
παῖδά |
[6] |
τις,
οὐ
πάντως
οἱ
τὸν
|
κατακλυσμὸν |
παθόντες
ὑπεξάγονται
ἀπὸ
τοῦ
οὕτως |
[6] |
οὐ
πάντως
ὑπεξάγει
τοὺς
τὸν
|
κατακλυσμὸν |
πεπονθότας,
ἀπαλλάττει
δ´
αὐτοὺς
τῆς |
[6] |
διὰ
τούτων
ὁ
Κέλσος
οὐκ
|
εὔγνωμον |
ἀλλ´
ἀπὸ
τοῦ
καθ´
ἡμῶν |
[6] |
Πλάτωνος
οὗτοι
ἑώρων
ἀφ´
ὧν
|
ἐλάμβανον |
χάριτι
θεοῦ
νοημάτων,
τίνα
μὲν |
[6] |
γελωτοποιεῖν
θέλοντες
τοιαῦτα
συνέταττον,
οὐ
|
πιθανὸν |
δὲ
τὸν
ὅλῳ
ἔθνει
γραφὰς |
[6] |
ἀποφηνάμενος
καὶ
μηδὲ
κατὰ
τὸ
|
πιθανόν |
τι
λέγων
κατηγορεῖ
τῆς
κατὰ
|
[6] |
λόγον,
ὅρα
εἰ
μὴ
αὐτόθεν
|
ἀπίθανόν |
ἐστι
τὸ
λέγειν
Παῦλον
τὸν |
[6] |
δὲ
ἀνοιγομένας
πύλας
λελέχθαι
οὐκ
|
ἀπίθανόν |
ἐστιν
ὑπό
τινων
αἰνισσομένων
καὶ
|
[6] |
δηλωθῇ
τὸ
σπανίως
εἰς
ἀνθρώπους
|
φθάνον |
καὶ
ἐν
πάνυ
ὀλίγοις
εὑρισκόμενον |
[6] |
τινὲς
μὲν
πρὶν
φῶς
καὶ
|
οὐρανὸν |
γενέσθαι
ἥλιόν
τε
καὶ
σελήνην
|
[6] |
ὑπερουράνιον
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας
τὸν
Ἰουδαίων
|
οὐρανόν. |
Ἐν
τούτοις
δὲ
οὐ
διασαφεῖ, |
[6] |
ἐνανθρωπῆσαι
ἀποθνῄσκουσαν
ἀλλ´
ἀναλαμβανομένην
εἰς
|
οὐρανόν, |
ἧς
σύμβολον
Ἠλίας
ἦν.
Ὁ |
[6] |
καὶ
ψυχὴν
ζῶσαν
καὶ
σφαζόμενον
|
οὐρανόν, |
ἵνα
ζήσῃ,
καὶ
γῆν
σφαζομένην |
[6] |
Αἱ
χεῖρες
αὐτοῦ
ἔστησαν
τὸν
|
οὐρανὸν» |
καὶ
εἴ
τι
τούτοις
εἴρηται |
[6] |
παρὰ
τὸν
ἐν
ἀρχῇ»
γενόμενον
|
οὐρανόν, |
καὶ
οὕτω
τὰ
ἑξῆς.
Ἀπεφήνατο |
[6] |
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
τὴν
γῆν»
Ἀλλ´
οὐδεμία |
[6] |
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
τὴν
γῆν.
Ἐὰν
δέ |
[6] |
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
τὴν
γῆν»
~Εἶτα
πάλιν |
[6] |
ἀρχῇ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
τὴν
γῆν»
ἐπιστησάτω
ὅτι |
[6] |
ἀρχῇ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
τὴν
γῆν.
~Νῦν
δὲ |
[6] |
σῳζομένου.
Σφαζόμενον
δ´
οὐκ
οἶδα
|
οὐρανὸν |
λελεγμένον
ἢ
γῆν
σφαζομένην
μαχαίρᾳ |
[6] |
ὑπεραναβαίνουσιν
ἢ
μόνον
ὃν
ὀμνύουσιν
|
οὐρανόν. |
Περὶ
μὲν
οὖν
τῶν
ἕτερον |
[6] |
καὶ
νικήσαντας
τούτους
ἔχειν
τὸν
|
οὐρανόν. |
Τούτου
δὲ
τοῦ
βουλήματός
φησιν |
[6] |
ἑωρᾶσθαι
θεῖον
ἐνύπνιον,
κλίμακα
εἰς
|
οὐρανὸν» |
φθάνουσαν
καὶ
ἀγγέλους
τοῦ
θεοῦ» |
[6] |
οὐδαμῶς
προσεῖναι
βουλόμεθα.
Ἔμψυχον
δὲ
|
τυγχάνον |
τὸ
ἀληθινὸν
φῶς
ἐπίσταται,
τίνι |
[6] |
τῶν
περὶ
θεοῦ
δογμάτων,
ἄληπτον
|
τυγχάνον |
τοῖς
μὴ
ἔχουσι
πνεῦμα»
τὸ
|
[6] |
φωνὴν
ἢ
κατάπληξιν
ἢ
πειθώ.
|
Ἀμήχανον |
γὰρ
ὅτῳ
θεῖόν
τι
πλέον |
[6] |
αὐτῶν
αὐξήσειν
μέχρι
περάτων
γῆς
|
ἐπαγγειλάμενον |
καὶ
ἀναστήσειν
ἐκ
νεκρῶν
αὐτῇ |
[6] |
Ἰησοῦν
τὸν
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ»
|
ἐπαγγειλάμενον |
τοῖς
γνησίως
μαθοῦσι
τὰ
θεῖα |
[6] |
Ἀριθμοὺς
Μωϋσέως
καὶ
ζητησάτω
τὸν
|
δυνάμενον |
αὐτὸν
μυσταγωγῆσαι
ἐπὶ
τὰ
περὶ |
[6] |
Χριστιανοῖς
λοιδορούμενος
καὶ
κατηγορῶν
τῶν
|
κατηραμένον |
εἰπόντων
τὸν
Μωϋσέως
καὶ
τοῦ |
[6] |
τῶν
ὀνομαζομένων
ἀρχοντικῶν
λέγεσθαι
θεὸν
|
κατηραμένον. |
Εἶτ´
ἐπιλαβόμενος
τῆς
λέξεως
εὐλόγως |
[6] |
ἐκτεθεῖσθαι,
ὡς
ἄρα
Χριστιανοὶ
λέγουσι
|
κατηραμένον |
θεὸν
τὸν
δημιουργόν,
ἵν´
ὁ |
[6] |
καὶ
τὴν
αἰτίαν
ἐκτίθεται
τοῦ
|
κατηραμένον |
λέγεσθαι
τὸν
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
|
[6] |
πολεμῶσαι
πρὸς
ἡμᾶς,
ὡς
θεὸν
|
κατηραμένον
|
λέγοντας
τὸν
τοῦδε
τοῦ
κόσμου |
[6] |
δή
τινες
εἰσὶ
λέγοντες
θεὸν
|
κατηραμένον |
τὸν
Ἰουδαίων,
τὸν
ὕοντα
καὶ
|
[6] |
οὐχ
οἷόν
τ´
εἶναι
μὴ
|
ἐγγυμνασάμενον |
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
σοφίᾳ
χωρεῖν
τὴν |
[6] |
ἀγαθῷ
μετὰ
τὸ
ἕκαστον
φανῆναι
|
ἀγωνισάμενον, |
ὁποῖος
γέγονεν
ἀγωνιστής,
ἀναλῶσαι
τῷ |
[6] |
καὶ
Σωκράτους
ἐκθήσεται
καὶ
τὸν
|
συνιστάμενον
|
Σωκράτει
καθ´
ὕπνον
κύκνον
καὶ |
[6] |
τοῖς
μαθοῦσιν
ὅτι
δεῖ
τὸν
|
προϊστάμενον |
τοῦ
λόγου
δυνατὸν
εἶναι
τοὺς |
[6] |
προεστηκότος
ἑαυτοῦ»
Ἐχρῆν
γὰρ
τὸν
|
ἐπιστάμενον |
συγχρῆσθαι
θεὸν
εἰς
δέον
καὶ
|
[6] |
καὶ
τὸν
Βεημὼν
ὀνομαζόμενον
ὡσπερεὶ
|
τεταγμένον
|
τινὰ
μετὰ
τὸν
κατωτάτω
κύκλον. |
[6] |
θεοῦ
λόγον,
τὸν
παρὰ
Πλάτωνι
|
λελεγμένον |
ἐν
τῇ
πρὸς
Ἑρμείαν
καὶ |
[6] |
Σφαζόμενον
δ´
οὐκ
οἶδα
οὐρανὸν
|
λελεγμένον
|
ἢ
γῆν
σφαζομένην
μαχαίρᾳ
καὶ |
[6] |
παρὰ
Πλάτωνι
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
|
λελεγμένον, |
οὗ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
ἐμνήσθημεν, |
[6] |
ἐπ´
αὐτῆς,
τὸν
δὲ
κύριον
|
ἐπεστηριγμένον |
ἐπὶ
τοῖς
ἄκροις
αὐτῆς,
εἴτε |
[6] |
τῶν
παριστάντων
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
|
προκεκηρυγμένον
|
ὑπ´
αὐτῶν
Χριστὸν
καὶ
ἀποδεικνύντων |
[6] |
σῆς
τέχνης
ἀνεπίληπτον,
εἰκόνι
τύπου
|
τετηρημένον, |
πεντάδι
λυθὲν
σῶμα·
ἡ
χάρις |
[6] |
ὡς
εὐκτικῶς
ὑπὸ
τοῦ
δημιουργοῦ
|
εἰρημένον |
εἶπεν·
Οὐ
γὰρ
δὴ
καθάπερ
|
[6] |
μετὰ
χλεύης
ὑπὸ
τοῦ
Κέλσου
|
εἰρημένον, |
ὅτι
πίστευσον
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι |
[6] |
περιαιρεῖται
τὸ»
τῇ
καρδίᾳ
κάλυμμα»
|
ἐπικείμενον, |
ἡνίκα
ἂν
ἀναγινώσκηται
Μωϋσῆς»
~Ὡς |
[6] |
Φαμὲν
οὖν
ὅτι,
εἴπερ
τὸ
|
προκείμενόν |
ἐστι
τοῖς
πρεσβεύουσι
τὰ
τῆς |
[6] |
κατωτέρω
δὲ
ἐχόμενον
τοῦ
κύκλου
|
γεγραμμένον |
ἔχοντα
ζωήν»
τῷ
δὲ
δευτέρῳ |
[6] |
περὶ
τὸν
ἐν
τῇ
Γενέσει
|
ἀναγεγραμμένον
|
παράδεισον
τοῦ
θεοῦ
φυτευόμενον
ὑπ´ |
[6] |
ἐχόμενον
τοῦ
μείζονος
τῶν
προτέρων,
|
ἐγγεγραμμένον |
ἔχοντα
ἀγάπην»
κατωτέρω
δὲ
ἐχόμενον |
[6] |
~ΠΡΟΣ
ΤΟΝ
|
ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ |
ΚΕΛΣΟΥ
ΑΛΗΘΗ
ΛΟΓΟΝ
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ |
[6] |
τοῦ
δὲ
ἐνδοτέρω
κυανοῦ,
τὸ
|
ἐπιγεγραμμένον |
διάφραγμα
πελεκοειδεῖ
σχήματι,
καὶ
ἀνωτέρω |
[6] |
Κέλσος
μελαίνῃ
γραμμῇ
παχείᾳ
φησὶ
|
διειλημμένον |
εἶναι
τὸ
διάγραμμα,
καὶ
ταύτην |
[6] |
τοῦ
θεοῦ,
ἀληθές
ἐστι
τὸ
|
λεγόμενον, |
εἴ
γε
καὶ
πολλαὶ
ποιότητες |
[6] |
ἀντικείμενος
καὶ
ὑπεραιρόμενος
ἐπὶ
πάντα
|
λεγόμενον |
θεὸν
ἢ
σέβασμα,
ὥστε
αὐτὸν |
[6] |
λόγος
οὐκ
αὔταρκες
εἶναι
τὸ
|
λεγόμενον, |
κἂν
καθ´
αὑτὸ
ἀληθὲς
καὶ |
[6] |
κατὰ
τὴν
θείαν
σοφίαν
σοφοῦ
|
λεγόμενον, |
ὅστις
οὐκ
ὄψεται
καταφθοράν»
φησίν, |
[6] |
ἔθετο
ἀποκρυφὴν
αὐτοῦ»
καὶ
τὸ
|
λεγόμενον |
περιβόλαιον»
αὐτοῦ,
τὴν
ἄβυσσον,
καὶ |
[6] |
περιαιροῦντος
ἀπὸ
τοῦ
πατρὸς
τὸ
|
λεγόμενον |
σκότος»
ὃ
ἔθετο
ἀποκρυφὴν
αὐτοῦ» |
[6] |
ἐπὶ
τῶν
τοῦ
παραδείσου
πυλῶν
|
λεγόμενον
|
ὑπὸ
τῶν
ἀθλίων
ἐκείνων.
Ἐζωγραφεῖτο |
[6] |
γίνεσθαι.
Εἶτα
καὶ
ἀριθμὸν
ὁρίζει
|
λεγόμενον |
ὑπὸ
τῶν
παραδιδόντων
τὴν
σφραγῖδα |
[6] |
Εἶτα
πάλιν
ἑαυτῷ
τὸ
μὴ
|
λεγόμενον |
ὑφ´
ἡμῶν
λαμβάνει,
ὅτι
ἀναγκαῖόν |
[6] |
ποτοῦ·
ἀφ´
ὧν
τρεφόμενον
καὶ
|
ἀρδόμενον |
ἐπισκευάζεται
τὸ
πτερὸν
καὶ
κατὰ |
[6] |
ἐναντίου
ἐν
τῷ
κατὰ
τὸν
|
ὀνομαζόμενον |
Ἀντίχριστον;
Πάντα
δὲ
τῇ
ἑαυτοῦ
|
[6] |
Ἰαὼ
ἢ
Ἰὰ
παρ´
Ἑβραίοις
|
ὀνομαζόμενον |
καὶ
τὸν
Σαβαὼθ
καὶ
τὸν |
[6] |
ἔστιν
εὑρεῖν
κόσμον
τὸν
περίγειον
|
ὀνομαζόμενον |
τόπον,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τῷ
|
[6] |
Οὐαλεντίνου
εἰς
τὸν
ὑπ´
αὐτῶν
|
ὀνομαζόμενον
|
ψυχικὸν
δημιουργόν»
τάχα
δὲ
καὶ |
[6] |
ἐν
αὐτῷ
καὶ
τὸν
Βεημὼν
|
ὀνομαζόμενον |
ὡσπερεὶ
τεταγμένον
τινὰ
μετὰ
τὸν |
[6] |
ῥοπὴν
πρὸς
τὸ
ὠφελεῖσθαι
ἐχόντων
|
θαυμαζόμενον, |
αἰσθομένων
τῆς
ἀπὸ
τῶν
λόγων
|
[6] |
τισι
λέλεκται
ἡ
τοῦ
σῳζομένου.
|
Σφαζόμενον |
δ´
οὐκ
οἶδα
οὐρανὸν
λελεγμένον
|
[6] |
παρθένου
καὶ
ψυχὴν
ζῶσαν
καὶ
|
σφαζόμενον |
οὐρανόν,
ἵνα
ζήσῃ,
καὶ
γῆν |
[6] |
Δία
κοιμώμενον
πεποίηκέ
τε
καὶ
|
διϋπνιζόμενον |
καὶ
πέμποντα
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας |
[6] |
φθάνον
καὶ
ἐν
πάνυ
ὀλίγοις
|
εὑρισκόμενον |
τῆς
γνώσεως
τοῦ
θεοῦ,
Μωϋσῆς
|
[6] |
ὅσον
ἐπὶ
τῇ
κατασκευῇ
σκολιόν,
|
παραβαλλόμενον |
τῷ
πλουσίῳ,
καὶ
τί
αὐτῷ
|
[6] |
ἐκείνων
τι
παραβαλεῖν
ὡς
μηδαμῶς
|
συμβαλλόμενον
|
εἰς
τὴν
Ἰουδαίων
ἢ
Χριστιανῶν |
[6] |
τῇ
παραδοχῇ
τοῦ
λεγομένου
τὸν
|
βουλόμενον |
ἀκολουθίαις
δογμάτων
ἕπεσθαι
καὶ
ὠφελεῖσθαι, |
[6] |
τελετῇ
τῇ
προειρημένῃ
Περσῶν
τὸν
|
βουλόμενον |
συνεξετάσαι,
ταῦτα
ἀλλήλοις
παραβαλόντα
καὶ |
[6] |
ἐξαφθὲν
φῶς
ἐν
τῇ
ψυχῇ
|
γενόμενον |
αὐτὸ
ἑαυτὸ
ἤδη
τρέφει»
~Ἀλλ´ |
[6] |
χρεών»
Φερεκύδην
δὲ
πολλῷ
ἀρχαιότερον
|
γενόμενον |
Ἡρακλείτου
μυθοποιΐαν,
στρατείαν
στρατείᾳ
παραταττομένην, |
[6] |
ἀρχήν·
κατίσχυσας
τὸν
ἀπὸ
σοῦ
|
γενόμενον |
λόγῳ
ζῶντι·
ἡ
χάρις
συνέστω, |
[6] |
στερέωμα»
παρὰ
τὸν
ἐν
ἀρχῇ»
|
γενόμενον |
οὐρανόν,
καὶ
οὕτω
τὰ
ἑξῆς. |
[6] |
τὸν
κόσμον
ὡς
ἐκ
θεοῦ
|
γενόμενον
|
παῖδά
τε
αὐτοῦ
καὶ
ἡμίθεον |
[6] |
πρῶτον
μορφωθῆναι
κατὰ
λόγον
τὸν
|
γενόμενον |
σάρκα,
καὶ
μετὰ
τοῦτο
αὐτοὺς |
[6] |
φησὶ
Διονύσιόν
τινα
μουσικὸν
Αἰγύπτιον
|
συγγενόμενον |
αὐτῷ
εἰρηκέναι
περὶ
τῶν
κατὰ |
[6] |
εἰ
μὴ
ἄρα
ἴδιόν
τι
|
σημαινόμενον |
ἐξακούοιτο
εἰς
τὸ
νουθετεῖν
τὸ |
[6] |
οὐδὲ
λόγῳ
ἐφικτός,
διαστέλλομαι
τὸ
|
σημαινόμενον |
καί
φημι·
εἰ
μὲν
λόγῳ |
[6] |
εὐηθική.
Εἰ
μὲν
οὖν
τὸν
|
φαινόμενον |
αὐτῷ
τρόπον
τοῦ
εὐηθικὴν
εἶναι |
[6] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
χρήσιμον
τοιοῦτο
|
φαινόμενον, |
ὁποῖον
ἔδει
ἑκάστῳ
βλέπεσθαι;
Καὶ |
[6] |
τοῖς
ζητοῦσιν
αὐτὸν
ἢ
τοῖς
|
ἐπιφαινόμενον |
αὐτὸν
παραδεχομένοις,
γνωρίσαι
καὶ
ἀποκαλύψαι |
[6] |
τρανότερον
φήσομεν
ἐν
τῇ
ψυχῇ
|
γινόμενον |
μετὰ
τὸν
λόγον
τῶν
τραυμάτων |
[6] |
ἀγαθόν,
ἀλλ´
ἐκ
πολλῆς
συνουσίας»
|
ἐγγινόμενον |
καὶ
ἐξαίφνης
οἷον
ἀπὸ
πυρὸς |
[6] |
γεννήσεως
ἦν·
οὐδὲ
γὰρ
τὸ
|
βλεπόμενον |
ἀπαγγέλλει
καὶ
τὴν
φύσιν,
ὅθεν
|
[6] |
οὐκ
οἴει
καταγελαστότερον
πεποιηκέναι
Ἰουδαίοις
|
πεμπόμενον |
τοῦ
θεοῦ
τὸν
υἱόν;
Ὅρα |
[6] |
τε
τὸ
ὕδωρ
καὶ
τὸ
|
ἐπιφερόμενον |
αὐτῷ
πνεῦμα
τοῦ
θεοῦ»
καὶ |
[6] |
ἀνωτέρω
λέλεκται·
οὐ
γὰρ
τὸ
|
σπειρόμενον |
ἐν
φθορᾷ»
καὶ
ἐν
ἀτιμίᾳ» |
[6] |
Ἰησοῦ
διδασκαλίᾳ
οὐδὲν
τῶν
ἰδίων
|
παραλυθησόμενον |
βούλημα
ἐκ
τῶν
Σίμωνος
μαθημάτων. |
[6] |
ἀνθρώπων»
παρὰ
τὸν
τοῖς
πολλοῖς
|
κηρυσσόμενον |
θεοῦ
λόγον,
ὃς
ἐμφαίνει
καὶ |
[6] |
τοὺς
προφήτας
αὐτοῦ
ἀναγινώσκουσι
καὶ
|
κηρυσσόμενον
|
Χριστὸν
μανθάνουσιν
ἐπιδημῆσαι
τὸν
προφητευόμενον |
[6] |
ἑαυτοῦ
ταῦτα
κεκομικέναι
τὸν
Κέλσον.
|
~Παυόμενον |
δὲ
ἐν
κόσμῳ
θάνατον,
ὅταν |
[6] |
πολλοὺς
σφαζομένους,
ἵνα
ζήσωσι,
καὶ
|
παυόμενον |
ἐν
κόσμῳ
θάνατον,
ὅταν
ἀποθάνῃ |
[6] |
τῆς
προφητείας
ἀναγκάζεται
παραδέχεσθαι
ὡς
|
ἀληθευόμενον
|
περὶ
Χριστοῦ·
ὅπερ
οὐκέτι
ἐπιτρέπει |
[6] |
κηρυσσόμενον
Χριστὸν
μανθάνουσιν
ἐπιδημῆσαι
τὸν
|
προφητευόμενον |
καὶ
ἐπιδημῆσαι
ἐν
καιρῷ,
ὅτ´ |
[6] |
Γενέσει
ἀναγεγραμμένον
παράδεισον
τοῦ
θεοῦ
|
φυτευόμενον |
ὑπ´
αὐτοῦ.
Πολλάκις
μὲν
οὖν |
[6] |
τοῦ
ἀληθινοῦ
ποτοῦ·
ἀφ´
ὧν
|
τρεφόμενον |
καὶ
ἀρδόμενον
ἐπισκευάζεται
τὸ
πτερὸν |
[6] |
ἐγγεγραμμένον
ἔχοντα
ἀγάπην»
κατωτέρω
δὲ
|
ἐχόμενον |
τοῦ
κύκλου
γεγραμμένον
ἔχοντα
ζωήν» |
[6] |
ἀνωτέρω
μὲν
αὐτοῦ
κύκλον
βραχὺν
|
ἐχόμενον |
τοῦ
μείζονος
τῶν
προτέρων,
ἐγγεγραμμένον |
[6] |
ὅτε
καὶ
σῶμά
ἐστι
τὸ
|
περιεχόμενον, |
ἀλλ´
ὡς
δύναμις
θεία
καὶ |
[6] |
φῶς
ἀληθινὸν»
φωτίζει
πάντα
ἄνθρωπον,
|
ἐρχόμενον |
εἰς
τὸν»
ἀληθινὸν
καὶ
νοητὸν |
[6] |
ἀληθινόν,
ὃ
φωτίζει
πάντα
ἄνθρωπον
|
ἐρχόμενον |
εἰς
τὸν
κόσμον»
καὶ
Ἐν |
[6] |
τοῦ
κόσμου
δημιουργόν,
τὸν
πάντα
|
ὑποσχόμενον |
αὐτοῖς,
τὸν
τὸ
γένος
αὐτῶν |
[6] |
μύστην
πάρες
με
παρθένου
πνεύματι
|
κεκαθαρμένον, |
ὁρῶν
οὐσίαν
κόσμου·
ἡ
χάρις
|
[6] |
μέντοι
ἐβουλήθη
καὶ
τοῦτο
δεῖξαι
|
πεπλασμένον |
ἡμῖν
καὶ
ληφθὲν
ἀπὸ
τῶν |
[6] |
~Ἑπτὰ
δὲ
οὐρανοὺς
ἢ
ὅλως
|
περιωρισμένον |
ἀριθμὸν
αὐτῶν
αἱ
φερόμεναι
ἐν |
[6] |
ὃ
δέδωκε
πνεῦμα
ὁ
θεὸς
|
καταμεμολυσμένον |
τῇ
τοῦ
σώματος
φύσει.
Εὔηθες |
[6] |
ἓξ
ἡμέραις
συντετελέσθαι
τὸν
κόσμον
|
δημιουργούμενον, |
καὶ
ἑαυτοῦ
ἐπιλαθόμενος
τούτοις
ἐπιφέρει |
[6] |
ἤδη
ὁ
Κέλσος
θρυλήσας
ὡς
|
ἀξιούμενον |
εὐθέως
πιστεύειν,
ὡς
καινόν
τι |
[6] |
τὸν
ἐν
ταῖς
ἱεραῖς
γραφαῖς
|
εὐφημούμενον |
ἄγγελον
τοῦ
δημιουργοῦ,
τοῦτον
τὸ |
[6] |
παρὰ
τὸν
καὶ
ὑπὸ
Ἰουδαίων
|
προσκυνούμενον |
οὐ
πρόκειται
νῦν
ἡμῖν
λέγειν, |
[6] |
τὸν
ὑπὸ
τῶν
πιστευόντων
αὐτῷ
|
μαρτυρούμενον, |
χώραν
ἂν
εἶχε
τὸ
ἐὰν |
[6] |
πομπῇ
τῶν
Παναθηναίων
ὑπὸ
πάντων
|
θεωρούμενον. |
Δηλοῦται
γάρ,
φησίν,
ἀπ´
αὐτοῦ |
[6] |
ὑπὸ
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ
|
ψυχούμενον |
τὴν
πᾶσαν
τοῦ
θεοῦ
ἐκκλησίαν, |
[6] |
οὖν
κωμῳδὸς
γελωτοποιῶν
τὸν
Δία
|
κοιμώμενον |
πεποίηκέ
τε
καὶ
διϋπνιζόμενον
καὶ |
[6] |
πρὸ
τῆς
παρουσίας
αὐτοῦ
οὐχ
|
ὁρώμενον. |
Τίς
δ´
ἄλλος
σῶσαι
καὶ |
[6] |
ῥητορικῆς
θεωρήματα
καὶ
δεόντως
αὐτοῖς
|
χρώμενον |
πάντα
μὲν
ποιεῖν
πρὸς
τὸ |
[6] |
ἔλεγε
τὸν
πρῶτον
ἰδέᾳ
λέοντος
|
μεμορφωμένον, |
οὐκ
ἐκθέμενος,
τίνα
αὐτὸν
ὀνομάζουσιν |
[6] |
οὗτοι
τὸ
κοινωνικὸν
εἰς
κομιδῇ
|
στενὸν |
καὶ
βραχὺ
συνήγαγον.
~Ταῦτα
δέ |
[6] |
ἵν´
ὁπότεροι
αὐτῶν
εἰς
τὸν
|
Ὠγηνὸν |
ἐμπέσωσι,
τούτους
μὲν
εἶναι
νενικημένους, |
[6] |
τελείου
ἀνδρὸς
Ἀαρών»
καὶ
ἔφθασε
|
καταβαῖνον» |
τοῦτο
τὸ
μύρον»
ἐπὶ
τὴν |
[6] |
ἀλαζονεύεται
καὶ
ψεύδεται
φάσκων
αὐτὸς
|
καινόν |
τι
εὑρίσκειν
ἢ
ἀπ´
οὐρανοῦ
|
[6] |
ὡς
ἀξιούμενον
εὐθέως
πιστεύειν,
ὡς
|
καινόν |
τι
παρὰ
τὰ
πρότερον
εἰρημένα |
[6] |
πᾶσι
θεόν,
εἰ
μὴ
πάνυ
|
ἀπεμφαῖνον
|
τοῦτ´
αὐτοῖς
ἐδόκει
τυγχάνειν,
καὶ |
[6] |
οὐ
χρῆναι
βουκοληθέντας
ἀποτρέπεσθαι
πρὸς
|
ἐκεῖνον, |
ἀλλὰ
μόνῳ
πιστεύειν
ἑαυτῷ.
Ταῦτα |
[6] |
καὶ
τῷ
κάλλει
σου·
καὶ
|
ἔντεινον
|
καὶ
κατευοδοῦ
καὶ
βασίλευε»
~Ἔστω |
[6] |
πάντα
ἄνθρωπον,
ἐρχόμενον
εἰς
τὸν»
|
ἀληθινὸν |
καὶ
νοητὸν
κόσμον»
καὶ
ποιεῖ |
[6] |
τῷ
Ἦν
τὸ
φῶς
τὸ
|
ἀληθινόν, |
ὃ
φωτίζει
πάντα
ἄνθρωπον
ἐρχόμενον |
[6] |
βουλόμεθα.
Ἔμψυχον
δὲ
τυγχάνον
τὸ
|
ἀληθινὸν |
φῶς
ἐπίσταται,
τίνι
μὲν
δεικτέον |
[6] |
φῶς
τῶν
ἀνθρώπων»
ὅπερ
φῶς
|
ἀληθινὸν» |
φωτίζει
πάντα
ἄνθρωπον,
ἐρχόμενον
εἰς |
[6] |
περιπατοῦντος
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
τὸ
|
δειλινόν» |
οὕτως
ἀκουστέον
τῶν
τοιούτων
ὡς |
[6] |
καὶ
ποίησον
ἀγαθόν.
Τὸ
γὰρ
|
Ἔκκλινον |
ἀπὸ
κακοῦ
καὶ
ποίησον
ἀγαθὸν» |
[6] |
σου
τοῦ
μὴ
λαλῆσαι
δόλον.
|
Ἔκκλινον |
ἀπὸ
κακοῦ
καὶ
ποίησον
ἀγαθόν. |
[6] |
τόνδε,
ἄλλοι
δὲ
ἄλλον,
καὶ
|
κοινὸν |
δὲ
πάντων
ᾖ
καὶ
πρόχειρον· |
[6] |
εἰσηγῶνται
τόνδε,
ἄλλοι
δὲ
ἄλλον,
|
κοινὸν |
δὲ
πάντων
ᾖ
καὶ
πρόχειρον· |
[6] |
ἡμῶν
κατηγορίας,
τῶν
μηδὲν
ἐχόντων
|
κοινὸν |
πρὸς
ἐκεῖνο,
διὰ
μέσου
ἄλλ´ |
[6] |
δείξαντος
μὲν
ἐν
πανηγύρει
Ἑλλήνων
|
ἐλεφάντινον |
τὸν
μηρὸν
ἀνεγνωρικέναι
δὲ
φήσαντος |
[6] |
τὸν
συνιστάμενον
Σωκράτει
καθ´
ὕπνον
|
κύκνον |
καὶ
τὸν
διδάσκαλον
εἰπόντα
ἐπὶ |
[6] |
δὴ
καὶ
ἐν
τούτοις
τὸ
|
ἄσεμνον |
τοῦ
Κέλσου,
ἀφιλοσόφως
κωμῳδίας
ποιητὴν |
[6] |
δέ
μοι
λέλεκται
πρὸς
τὸν
|
ἄσεμνον |
τοῦ
Κέλσου
λόγον
εἰπόντος·
Δέον |
[6] |
φιλανθρωπίαν
πάνθ´
ὅντιν´
οὖν
οὐ
|
μόνον |
ἐντρεχῆ
ἀλλὰ
καὶ
ἀνόητον,
πάλιν |
[6] |
μετὰ
τὴν
τούτων
γένεσιν,
τοῦτο
|
μόνον |
ἐπισημειωσόμεθα
πρὸς
αὐτόν,
ὅτι
ἆρ´ |
[6] |
κατανοήσας
ὅτι
τὰ
πολλῷ
οὐ
|
μόνον
|
Ἡρακλείτου
καὶ
Φερεκύδου
ἀρχαιότερα
ἀλλὰ |
[6] |
τοῦ
κηρύγματος»
λέγουσιν
οἱ
τοῦτο
|
μόνον |
θεωροῦντες·
Εἴδομεν
αὐτόν,
καὶ
οὐκ |
[6] |
μυστήριον
ἤδη
ἐνεργεῖται
τῆς
ἀνομίας,
|
μόνον |
ὁ
κατέχων
ἄρτι,
ἕως
ἐκ
|
[6] |
τὸν
Ἰουδαίων
θεὸν
ὑπεραναβαίνουσιν
ἢ
|
μόνον |
ὃν
ὀμνύουσιν
οὐρανόν.
Περὶ
μὲν |
[6] |
μάλιστα
τοὺς
πάλαι
πράττοντας
οὐ
|
μόνον |
οὐκ
εἶπεν
ἐνθεωτάτους
ἀλλὰ
καὶ |
[6] |
τρόπῳ
ἀπαγγελίας,
οὐ
τὰ
ἀληθῆ
|
μόνον |
περιεχούσης
ἀλλὰ
καὶ
δυναμένης
ἐπαγαγέσθαι
|
[6] |
εὑρεθείη
καὶ
τοῖς
προφήταις,
οὐ
|
μόνον |
Πλάτωνος
ἀλλὰ
καὶ
Ὁμήρου
καὶ |
[6] |
καὶ
μηδὲ
γράμματα
μεμαθηκὼς
οὐ
|
μόνον |
τὰ
Ἑλλήνων
ἀλλ´
οὐδὲ
τὰ
|
[6] |
Ἰουδαίων
κατηγορίαν
ἀκαίρως
παραλαβὼν
οὐ
|
μόνον |
τὰ
Πλάτωνος,
ὡς
ἐκείνοις
ἀρκεῖσθαι, |
[6] |
χερσὶ
τῶν
δοκούντων
εἶναι
φιλολόγων
|
μόνον, |
τὸν
δὲ
Ἐπίκτητον
καὶ
ὑπὸ |
[6] |
ἂν
ἠλιθιώτερον
ἢ
μανικώτερον
οὐ
|
μόνον |
τῶν
ἀπὸ
τοῦ
ὄφεως
ὡς
|
[6] |
παραταττομένην,
καὶ
τῆς
μὲν
ἡγεμόνα
|
Κρόνον |
διδόναι
τῆς
ἑτέρας
δὲ
Ὀφιονέα, |
[6] |
καὶ
τὸν
συνιστάμενον
Σωκράτει
καθ´
|
ὕπνον |
κύκνον
καὶ
τὸν
διδάσκαλον
εἰπόντα
|
[6] |
τὸν
Ἑρμῆν·
ὁ
δὲ
λόγος,
|
ἄϋπνον |
ἐπιστάμενος
φύσιν
τὴν
τοῦ
θεοῦ, |
[6] |
Σίμων
τὸν
περὶ
τοῦ
θανάτου
|
κίνδυνον, |
ὃν
Χριστιανοὶ
αἱρεῖσθαι
ἐδιδάχθησαν,
περιεῖλε |
[6] |
καιροῦ
ἐστι
διηγήσασθαι·
ἀλλ´
οὐδ´
|
ἀκίνδυνον |
τὴν
τῶν
τοιούτων
σαφήνειαν
πιστεῦσαι |
[6] |
δὲ
χρὴ
τὸν
πόλεμον
ἐόντα
|
ξυνὸν |
καὶ
δίκην
ἔριν,
καὶ
γινόμενα |
[6] |
μετρίων
ὄντων
καὶ
οὐ
κακῶν
|
συχνὸν |
διατετριφέναι
τοῦ
βίου·
διὸ
δὴ
|
[6] |
διαγράμματι
καὶ
ὃ
ὠνόμασε
Κέλσος
|
τετράγωνον
|
σχῆμα
καὶ
τὸ
ἐπὶ
τῶν |
[6] |
ἤκουσεν
ἄρρητα
ῥήματα,
ἃ
οὐκ
|
ἐξὸν |
ἀνθρώπῳ
λαλῆσαι»
Ὁ
δὲ
πάντων |
[6] |
οὐδὲ
κάλλος»
ὁτὲ
δὲ
οὕτως
|
ἔνδοξον |
καὶ
καταπληκτικὴν
καὶ
θαυμαστήν,
ὡς |
[6] |
ὑψηλὸν
ὄρος»
ἔδειξεν
ἡμῖν
τὴν
|
ἔνδοξον |
μορφὴν
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν
λαμπρότητα |
[6] |
ἀθώου,
φέρων
ἤδη
τὸν
ἴδιον
|
ὑπήκοον |
νοῦν
σύμβολον,
παροδεύειν
σὴν
ἕτοιμος
|
[6] |
ὡς
οἶμαι
ἔχει
ἀκολουθίαν,
τί
|
χαλεπὸν |
τῇ
ἄκρᾳ
καὶ
ἀνυπερβλήτῳ
κοινωνίᾳ |
[6] |
θεοῦ,
ἀλλ´
ἑκάστῳ
κατὰ
τὸ
|
πρέπον |
αὐτοῦ
τῷ
ἤθει
καὶ
τῇ |
[6] |
καὶ
σεμνότητι
θεολογίας,
οὐχ
ἡγησάμην
|
πρέπον
|
εἶναι
ἐν
τῷ
συγγράμματι
τούτῳ |
[6] |
βίου·
διὸ
δὴ
τούτων
προσδεῖν
|
εἶπον, |
ἵνα
μὴ
ἀναγκάζωνται
τῆς
ἀληθινῆς
|
[6] |
δὴ
βασιλέως
πέρι
καὶ
ὧν
|
εἶπον, |
οὐδέν
ἐστι
τοιοῦτον.
Ἐδυνάμην
δὲ |
[6] |
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
ἄτιμον,
|
ἐκλεῖπον |
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων. |
[6] |
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
ἄτιμον
ἦν,
|
ἐκλεῖπον |
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων» |
[6] |
τοῖς
τοιούτοις
ἐστὶν
ἄτιμον
καὶ
|
ἐκλεῖπον |
παρὰ
τοὺς»
ὑπὸ
ἀνθρώπων
γεγενημένους |
[6] |
παῖδά
τε
αὐτοῦ
καὶ
ἡμίθεον
|
προσεῖπον. |
Πάνυ
γοῦν
ὅμοιος
οὗτός
τε |
[6] |
ἠλάστεον
δὲ
θεοὶ
κατὰ
μακρὸν
|
Ὄλυμπον, |
λῦσαι
δ´
οὐκ
ἐδύναντο
παρασταδόν· |
[6] |
δὲ
τὴν
ἐξετασθεῖσαν
λέξιν
ὡσπερεὶ
|
σκοπὸν |
ἔχων
τὸ
ὅπως
ποτὲ
πολλῶν |
[6] |
γενητά
ἐστι,
περὶ
τοῦ
τίνα
|
τρόπον |
γεγένηται.
~Εἶθ´
ἑξῆς
ἐπαναλαμβάνει
πολλάκις |
[6] |
καὶ
αἰσθητῶν
λόγον,
καὶ
τίνα
|
τρόπον |
διανενέμηνται
αἱ
φύσεις
τῶν
ἡμερῶν
|
[6] |
τοιαῦτα
καὶ
μὴ
παραμυθησάμενος,
τίνα
|
τρόπον |
ἐκεῖνα
μὲν
λόγου
ἔχεται
κρείττονος |
[6] |
παριστὰς
μετά
τινος
ἐπικρύψεως,
τίνα
|
τρόπον |
ἐπιδημήσει
καὶ
πότε
τῷ
γένει |
[6] |
τῷ
Δανιὴλ
τοῦτον
εἴρηται
τὸν
|
τρόπον· |
Καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα |
[6] |
ὤφθη
καὶ
ποταπὸς
καὶ
τίνα
|
τρόπον |
καὶ
τίνι
τῶν
ἐν
ἡμῖν, |
[6] |
σοι
βοήθεια.
Τοῦτον
δὲ
τὸν
|
τρόπον |
καὶ
τὸ
ὁ
ποιῶν
εἰρήνην |
[6] |
ὡς
ὑπέστη
πρῶτον
καὶ
τίνα
|
τρόπον |
καταλύεται,
ἴδοι
ἂν
ὅτι
οὐδ´ |
[6] |
ἐν
τεσσαρακοστῷ
τετάρτῳ
ψαλμῷ,
τίνα
|
τρόπον
|
λέγεται·
Περίζωσαι
τὴν
ῥομφαίαν
σου |
[6] |
τις
ὑμᾶς
ἐξαπατήσῃ
κατὰ
μηδένα
|
τρόπον, |
ὅτι,
ἐὰν
μὴ
ἔλθῃ
ἡ |
[6] |
ἐν
τῷ
κόσμῳ·
τὸν
αὐτὸν
|
τρόπον |
ὅτι
Χριστὸς
ἐπιδεδήμηκε
γνόντες
θεωροῦμεν |
[6] |
τὴν
ἀπόφασιν
αὐτοῦ
κατασκευάσαι,
τίνα
|
τρόπον |
οὐκ
ἔστιν
εὐηθική.
Εἰ
δέ |
[6] |
ὡσανεὶ
σχημάτων
αὐτῶν,
καὶ
τίνα
|
τρόπον |
ὀχεῖσθαι
λέγεται
ἐπὶ
τῶν
χερουβὶμ
|
[6] |
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο,
τοῦτον
τὸν
|
τρόπον· |
Περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα
πάντ´
|
[6] |
οὖν
εἰρήκει
τὸν
δοκοῦντα
αὐτῷ
|
τρόπον
|
περὶ
τοῦ
λῆρον
εἶναι
βαθὺν |
[6] |
αἰσθητὸν
σῶμα
οὐκ
ἀπαγγέλλει
τὸν
|
τρόπον |
τῆς
ὑποστάσεως
αὐτοῦ.
Προσαχθήσῃ
δὲ |
[6] |
τὸ
ἀπὸ
ἀμπέλου.
Τὸν
αὐτὸν
|
τρόπον |
τοίνυν
τὸ
αἰσθητὸν
σῶμα
οὐκ
|
[6] |
μὲν
οὖν
τὸν
φαινόμενον
αὐτῷ
|
τρόπον |
τοῦ
εὐηθικὴν
εἶναι
αὐτὴν
καί |
[6] |
ἐν
τῇ
Γενέσει
γεγραμμένων
τὸν
|
τρόπον |
τοῦτον·
Ἰδὼν
δὲ
κύριος
ὁ |
[6] |
καλῶς
εἰρημένῳ
ὑπὸ
Ἡσαΐου
τὸν
|
τρόπον |
τοῦτον·
Οὐαὶ
οἱ
τιθέντες
τὸ
|
[6] |
πύλας
ἀρχόντων
αἰῶνι
δεδεμένας·
Βασιλέα
|
μονότροπον, |
δεσμὸν
ἀβλεψίας,
λήθην
ἀπερίσκεπτον
ἀσπάζομαι, |
[6] |
ἐπιστήμης
γένος
τοῦτον
ἔχει
τὸν
|
τόπον. |
Καὶ
ἀπ´
ἐκείνων
γε
τῶν |
[6] |
ἐκαθέζετο.
Ὅσα
δ´
εἰς
τὸν
|
τόπον |
λεχθείη
ἄν,
οὔτε
πᾶσιν
οὔτε |
[6] |
τῇ
θέᾳ
τῶν
καλῶν
μετατιθέντος
|
τόπον. |
~Μετὰ
δὲ
τὴν
ἐξετασθεῖσαν
λέξιν |
[6] |
τι
εἰς
τὸν
περὶ
κολάσεων
|
τόπον, |
μεταλαμβανομένων
εἰς
τὴν
μετὰ
βασάνου |
[6] |
ἐν
οἷς
ἔλεγεν·
Τὸν
ὑπερουράνιον
|
τόπον |
οὔτε
τις
ὕμνησε
τῶν
τῇδε |
[6] |
πρεσβεύοντος
περὶ
τῶν
κατὰ
τὸν
|
τόπον |
τὴν
ἐκκειμένην
λέξιν
τεθεικέναι.
Ἡμεῖς |
[6] |
εὑρεῖν
κόσμον
τὸν
περίγειον
ὀνομαζόμενον
|
τόπον, |
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τῷ
Ἦν |
[6] |
τοῦδε
τοῦ
περιγείου
τόπου,
οὐδὲν
|
ἄτοπον |
ἀπαντᾷ
τῷ
λόγῳ·
εἰ
δὲ |
[6] |
οὕτω
χειρουργεῖν
θεόν;
Ὡς
οὐκ
|
ἄτοπον |
δὲ
οὕτω
χειρουργεῖν
θεόν,
οὕτως |
[6] |
δ´
ἐπ´
ἔλαττον·
τί
οὖν
|
ἄτοπον |
δύο,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ἀκρότητας, |
[6] |
λέξιν
ἐν
τούτοις
τοῦ
Κέλσου
|
ἄτοπον |
εἶναι
καὶ
ὅμοιον
ᾧ
αὐτὸς |
[6] |
ἐλάττονά
ἐστι
τοῦ
θεοῦ·
οὐδὲν
|
ἄτοπον |
καὶ
ἡμᾶς
παραδέξασθαι
ὅτι
οὐδέν |
[6] |
τινὰ
τῶν
περὶ
αὐτοῦ,
οὐδὲν
|
ἄτοπον |
λέγειν
αὐτὸν
ὀνομαστόν.
Οὕτω
δὲ |
[6] |
τούτων
ἐπιστρέψῃ
τινάς.
Καὶ
τί
|
ἄτοπον |
ὁ
λόγος
ἔχειν
δύναται;
Ὥσπερ |
[6] |
δεομένων
τοιούτων
πόνων,
οὐδὲν
ἂν
|
ἄτοπον |
ὁ
λόγος
ἔχοι·
οὔτ´
ἂν |
[6] |
μέλη
τοῦ
θεοῦ·
τί
οὖν
|
ἄτοπον |
οὕτω
χειρουργεῖν
θεόν;
Ὡς
οὐκ |
[6] |
μετὰ
τὸν
λόγον
τῶν
τραυμάτων
|
τύπον, |
τοῦτον
εἶναι
τὸν
ἐν
ἑκάστῳ
|
[6] |
κατ´
εἰκόνα
θεοῦ»
πεποιῆσθαι
τὸν
|
ἄνθρωπον. |
Ἀλλ´
οὐδὲ
συνίει
τὸν
ὑπὸ |
[6] |
ἀντιπεπονθότων
ἐστίν,
ἀνάλογον
τῷ
κείρεσθαι
|
ἄνθρωπον, |
ἐνεργοῦντα
τὸ
παρέχειν
ἑαυτὸν
τῷ |
[6] |
ὁ
θεὸς
ὅτι
ἐποίησε
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἐπὶ
τῆς
γῆς·
καὶ
διενοήθη |
[6] |
τοῦ
κτίσαντος,
φησὶ
τό·
Οὐδ´
|
ἄνθρωπον |
ἐποίησεν
εἰκόνα
αὐτοῦ·
οὐ
γὰρ |
[6] |
ὅπερ
φῶς
ἀληθινὸν»
φωτίζει
πάντα
|
ἄνθρωπον, |
ἐρχόμενον
εἰς
τὸν»
ἀληθινὸν
καὶ |
[6] |
τὸ
ἀληθινόν,
ὃ
φωτίζει
πάντα
|
ἄνθρωπον
|
ἐρχόμενον
εἰς
τὸν
κόσμον»
καὶ |
[6] |
ἕκτῃ
τὰ
χερσαῖα
καὶ
τὸν
|
ἄνθρωπον» |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
ἐν |
[6] |
εἶπεν
ὁ
θεός·
ἀπαλείψω
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
ὃν
ἐποίησα,
ἀπὸ
προσώπου
τῆς |
[6] |
μηκέτι
ἐχούσῃ
ψυχῇ
τὸν
παλαιὸν
|
ἄνθρωπον |
σὺν
ταῖς
πράξεσιν
αὐτοῦ»
ἐκ |
[6] |
ἐκβληθῆναι
τοῦ
θείου
παραδείσου
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
τοιαῦτά
τινα
αἰνίσσεται,
ἐπαγγελίᾳ
θεότητος |
[6] |
ἢ
κατὰ
τὸ
δοκοῦν
αὐτῷ
|
φιλάνθρωπον |
ἐκθέσθαι
αὐτὰ
ἐπιμελῶς
καὶ
ἀγωνίσασθαι
|
[6] |
μὲν
Κέλσος
τὸν
ἕκτον
κυνὸς
|
πρόσωπον |
ἔλεγεν
ἱστορεῖσθαι
ἔχειν
παρ´
ἐκείνοις· |
[6] |
τὸν
πέμπτον
ἔφασκεν
εἶναι
ἄρκου
|
πρόσωπον |
ἔχοντα·
τὸ
δὲ
διάγραμμα
τὸν |
[6] |
ὅ
τι
ποτ´
ἐστὶ
τὸ
|
πρόσωπον |
καὶ
ὅ
τι
ποτ´
ἐστὶ
|
[6] |
τὸν
ἕβδομον
ἔφασκεν
ὄνου
ἔχειν
|
πρόσωπον, |
καὶ
ὀνομάζεσθαι
αὐτὸν
Θαφαβαὼθ
ἢ |
[6] |
λέγων·
Τότε
δὲ
πρόσωπον
πρὸς
|
πρόσωπον» |
καὶ
τό·
Ἐὰν
ἔλθῃ
τὸ |
[6] |
ἐν
τῷ
Ἡσαΐᾳ,
καλυπτόντων
τὸ
|
πρόσωπον» |
καὶ
τοὺς
πόδας»
τοῦ
θεοῦ, |
[6] |
καταπληκτικὴν
καὶ
θαυμαστήν,
ὡς
ἐπὶ
|
πρόσωπον» |
πεσεῖν
τοὺς
θεατὰς
τοῦ
τηλικούτου |
[6] |
Ἰησοῦ
μαθητὴς
λέγων·
Τότε
δὲ
|
πρόσωπον |
πρὸς
πρόσωπον»
καὶ
τό·
Ἐὰν |
[6] |
διὰ
παντὸς»
λέγονται
βλέπειν
τὸ
|
πρόσωπον |
τοῦ
ἐν
οὐρανοῖς
πατρός»
ὅ |
[6] |
καρδίαν
ἐνορᾶν
θεῷ,
ἀλλὰ
δεῖ
|
καθαρὸν |
εἶναι
τὸ
τοῦ
καθαροῦ
κατ´ |
[6] |
δὲ
τὸν
Λευϊαθὰν
ὁ
τὸ
|
μιαρὸν |
ἐκεῖνο
διάγραμμα
ἀναπλάσας
ἐπὶ
τοῦ |
[6] |
ἄγγελον
τοῦ
δημιουργοῦ,
τοῦτον
τὸ
|
μιαρὸν
|
ἐκεῖνο
διάγραμμα
ἔλεγεν
εἶναι
Μιχαὴλ |
[6] |
αὐτῷ
τὴν
Γέενναν,
οὖσαν
καὶ
|
Τάρταρον. |
Τὴν
δὲ
Γέενναν
ἡμεῖς
ἐν |
[6] |
δευτέραν
Ἀφροδίτης,
παραβάλλοντες
αὐτῇ
τὸ
|
φαιδρόν |
τε
καὶ
μαλακὸν
τοῦ
κασσιτέρου, |
[6] |
τὸν
τρόπον·
Καὶ
ἐπὶ
τὸ
|
ἱερὸν |
βδέλυγμα
τῶν
ἐρημώσεων,
καὶ
ἕως
|
[6] |
καὶ
βαρβάρους,
πολὺ
δὲ
τὸ
|
εὐήμερον |
ἐὰν
καὶ
τοὺς
ἀγροικοτάτους
καὶ |
[6] |
διότι
τὸ
γνωστὸν
τοῦ
θεοῦ
|
φανερόν |
ἐστιν
ἐν
αὐτοῖς·
ὁ
θεὸς |
[6] |
ἄλλον
μὲν
εἶναι
τὸν
Ἰαὼ
|
ἕτερον |
δὲ
τὸν
Σαβαὼθ
καὶ
τρίτον |
[6] |
οὐρανόν.
Περὶ
μὲν
οὖν
τῶν
|
ἕτερον |
ἐπαγγελλομένων
θεὸν
παρὰ
τὸν
καὶ |
[6] |
καὶ
πρωτοτόκου
πάσης
κτίσεως»
μηδ´
|
ἕτερον
|
ἔτι
τυγχάνειν
αὐτοῦ;
Ἀλλὰ
ταῦτα |
[6] |
καὶ
τοῦ
κατὰ
Μαρκίωνα
θεοῦ
|
ἕτερον, |
καὶ
ἀναζωγραφεῖ
αὐτῶν
μονομαχίας,
λέγων |
[6] |
μέγιστος
κελεύων·
γενέσθω
τόδε
καὶ
|
ἕτερον |
τόδε
ἢ
τόδε,
καὶ
μιᾷ |
[6] |
τὸ
κελεύων·
γενέσθω
τόδε
καὶ
|
ἕτερον |
τόδε
ἢ
τόδε,
ὅτε
παρετιθέμεθα |
[6] |
ἐναντίου.
Ἐχρῆν
δὲ
τὸν
μὲν
|
ἕτερον |
τῶν
ἄκρων
καὶ
βέλτιστον
υἱὸν |
[6] |
καὶ
χρεών»
Φερεκύδην
δὲ
πολλῷ
|
ἀρχαιότερον |
γενόμενον
Ἡρακλείτου
μυθοποιΐαν,
στρατείαν
στρατείᾳ |
[6] |
Πλάτων
σεμνότερον
ὧν
ἔγραψε
καὶ
|
θειότερον
|
ὧν
κατέλιπεν
ἢ
μή,
καταλιπόντες |
[6] |
θειότης.
Εἰ
δέ
τις
ἀκούοι
|
ὑψηλότερον |
τοῦ
ὧν
ἡμεῖς
ἴσμεν,
ἐπεὶ |
[6] |
λόγον,
ἵνα
παραστήσωμεν
τοῖς
ἐντυγχάνουσι
|
τρανότερον |
ἐκείνου
ἐγνωκέναι
καὶ
οὐκ
ἐκ |
[6] |
ἃ
τοσοῦτον
ἀποδέομεν
ἀπολογεῖσθαι,
ὥστε
|
τρανότερον |
ἡμᾶς
ἐθέλειν
τῆς
ἐκείνων
δόξης |
[6] |
τοῦ
εἰδώλου
ἐπ´
ἄλλου
τάττοντες
|
τρανότερον |
φήσομεν
ἐν
τῇ
ψυχῇ
γινόμενον |
[6] |
προσυπακούοντες
ὧν
ἴσμεν
σωματικῶς
καὶ
|
κοινότερον |
ὀνομαζομένων·
εἰ
δὲ
καθόλου
ἀκούοιμεν
|
[6] |
Κέλσου
πλατωνικῶν
λόγων
ἔχει
τι
|
σεμνότερον |
τοῖς
ἔχουσιν
ὀφθαλμούς,
βλέπειν
τὰ |
[6] |
πότερον
μὲν
εἶχέ
τι
Πλάτων
|
σεμνότερον |
ὧν
ἔγραψε
καὶ
θειότερον
ὧν |
[6] |
που
ἡ
αἴσθησις
ἡμῖν
ὑποβάλλει,
|
πότερον |
γενητὰ
ἢ
ἀγένητά
ἐστιν.
Αἱρέσεις |
[6] |
καὶ
ἀσώματος
ᾖ·
ἵν´
εὑρεθῇ,
|
πότερον |
ἐπέκεινα
οὐσίας
ἐστὶ
πρεσβείᾳ
καὶ |
[6] |
Ἰησοῦ
ταλανίζεσθαι
δὲ
τοὺς
πλουσίους
|
πότερον |
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητῶν
αὐτῷ
ταῦτα |
[6] |
τῶν
ἐν
σώματι.
Ζητήσεις
δέ,
|
πότερον |
ἢ
τῶν
ἐν
οἱῳποτοῦν
σώματι |
[6] |
ἁλοὺς
ψευδομαρτυριῶν
καὶ
ἀλόγων
κατηγοριῶν,
|
πότερον |
καὶ
ἐν
τούτοις
ψεύδεται,
ἤ |
[6] |
Ἐν
τούτοις
δὲ
οὐ
διασαφεῖ,
|
πότερον |
καὶ
τὸν
Ἰουδαίων
θεὸν
ὑπεραναβαίνουσιν |
[6] |
καὶ
περὶ
τούτου
βραχέα
διαλεχθῶμεν,
|
πότερον
|
μὲν
εἶχέ
τι
Πλάτων
σεμνότερον |
[6] |
ἔχει
τὰ
περὶ
τῶν
κακῶν,
|
πότερον |
ὁ
θεὸς
αὐτὰ
πεποίηκεν
ἢ |
[6] |
φαμὲν
ὅτι
ὁ
βουλόμενος
ἐξετάσαι,
|
πότερόν |
ποτε
καὶ
φιλόσοφοι
ἁλωτοί
εἰσιν |
[6] |
δὲ
τοῦ
τῆς
ζωῆς
ξύλου
|
εὐκαιρότερόν |
τις
διηγήσεται
ἑρμηνεύων
τὰ
περὶ |
[6] |
δύο
ἄττα,
μεῖζόν
τε
καὶ
|
μικρότερον |
υἱοῦ
καὶ
πατρός.
Εὕρομεν
δ´ |
[6] |
τὸν
μείζονα
κύκλον
καὶ
τὸν
|
μικρότερον, |
ὧν
ἐπὶ
τῆς
διαμέτρου
ἐπεγέγραπτο |
[6] |
δογμάτων
ὡς
οὐχ
ὑγιῶν,
πολλῷ
|
πρότερον |
αὐτὸς
ἔχων
τὰ
ἐγκλήματα
ἐν
|
[6] |
ὡς
καινόν
τι
παρὰ
τὰ
|
πρότερον |
εἰρημένα
πάλιν
αὐτό
φησιν·
ἀρκεῖ |
[6] |
μαθημάτων.
Οἱ
δὲ
Δοσιθεηνοὶ
οὐδὲ
|
πρότερον |
ἤκμασαν·
νῦν
δὴ
παντελῶς
ἐπιλελοίπασιν, |
[6] |
πολλάκις
μὲν
ὑπ´
ἐμοῦ
καὶ
|
πρότερον |
λεχθείς,
ἔοικε
δ´
οὖν
εἶναι |
[6] |
αὐτοὺς
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
μὴ
|
πρότερον |
προσίεσθαί
τινα
ἐπὶ
τὸ
συνέδριον |
[6] |
πλανήτων
εἴτε
καὶ
ἄλλο
τι
|
ἀπορρητότερον |
ἐοίκασι
διδάσκειν
οἱ
λόγοι.
Καὶ |
[6] |
ἔπεμψε·
σὺ
δὲ
οὐκ
οἴει
|
καταγελαστότερον |
πεποιηκέναι
Ἰουδαίοις
πεμπόμενον
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
τρεφόμενον
καὶ
ἀρδόμενον
ἐπισκευάζεται
τὸ
|
πτερὸν |
καὶ
κατὰ
τὸν
σοφώτατον
Σολομῶντα, |
[6] |
ἐπηγγέλλετο
εἰδέναι·
ἀλλὰ
καὶ
παραστήσωμεν
|
ἀκριβέστερον |
ἐκείνου
αὐτὰ
ἐγνωκότες
οἱ
Χριστιανοί, |
[6] |
διαβόλου
δαίμονος
ἤ—
ὅπερ
φασὶν
|
ἀληθέστερον— |
ἀνθρώπου
γόητος
ἀντιδοξοῦντος.
Οὕτω
δ´
|
[6] |
ἐν
οἷς
ἔλεγε·
Μακρῷ
δ´
|
εὐηθέστερον |
τὸ
καὶ
ἡμέρας
τινὰς
ἐπιδιανεῖμαι |
[6] |
λέξις·
πλείονας
δὲ
ἡ
τῶν
|
εὐτελέστερον |
ἅμα
καὶ
πραγματικῶς
καὶ
ἐστοχασμένως |
[6] |
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
φιλόσοφοι
μὴ
|
εὐδαιμονέστερον
|
λέγωσιν
εἶναι
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι |
[6] |
γὰρ
ἂν
ὧν
πέρι
λέγω
|
σαφέστερον |
ἂν
εἴη
τι
λεχθέντων
αὐτῶν· |
[6] |
αὐτοῦ
ταῖς
προσταχθείσαις
τε
εὐχαῖς
|
συνεχέστερον |
καὶ
δεόντως
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας |
[6] |
φῶς
γνώσεως.
Καὶ
Ἰωάννης
δὲ
|
ὕστερον |
ἐκείνου
γενόμενος
λέγει
ὅτι
ὃ |
[6] |
ἐστιν
ὄν·
ἓν
μὲν
ὄνομα,
|
δεύτερον |
δὲ
λόγος,
τὸ
δὲ
τρίτον |
[6] |
καὶ
ἐκεῖνο
αἴτιον
ἁπάντων
καλῶν.
|
Δεύτερον |
δὲ
περὶ
τὰ
δεύτερα,
καὶ |
[6] |
Κέλσος
ἔφασκε
τὸν
ἑξῆς
καὶ
|
δεύτερον
|
εἶναι
ταῦρον·
ὃ
δ´
εἴχομεν |
[6] |
ἀκούῃς
τοῦ
χειρουργεῖν,
οὐδὲ
τὸν
|
δεύτερον |
οὐδ´
ἄλλο
τι
τῶν
θειοτέρων. |
[6] |
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
μετ´
ἐκείνην
|
δεύτερον |
τοῖς
ἀκριβοῦν
τὰ
τοιαῦτα
ἐπισταμένοις |
[6] |
θεότητος
καὶ
μειζόνων
ἀπατήσας
τὸ
|
θηλύτερον |
γένος·
ᾧ
συνηκολουθηκέναι
λέγεται
καὶ |
[6] |
ἦν.
Τί
οὖν
εἴη
ἂν
|
ἠλιθιώτερον |
ἢ
μανικώτερον
οὐ
μόνον
τῶν |
[6] |
ταῦτα
λέγοντάς
φησι·
Τί
ἂν
|
ἠλιθιώτερον |
ἢ
μανικώτερον
ταύτης
τῆς
ἀναισθήτου |
[6] |
δικαιοσύνῃ
καὶ
ἀληθείᾳ
καὶ
σοφίᾳ.
|
Κυριώτερον |
δὲ
ἀντικείμενός
ἐστιν
ὁ
πρῶτος |
[6] |
οὖν
εἴη
ἂν
ἠλιθιώτερον
ἢ
|
μανικώτερον |
οὐ
μόνον
τῶν
ἀπὸ
τοῦ |
[6] |
φησι·
Τί
ἂν
ἠλιθιώτερον
ἢ
|
μανικώτερον |
ταύτης
τῆς
ἀναισθήτου
σοφίας
γένοιτο; |
[6] |
δ´
Ἑβραίων
διαλέκτῳ
Σατᾶν
καὶ
|
ἑλληνικώτερον |
ὑπό
τινων
ὀνομασθεὶς
Σατανᾶς
μεταλαμβανόμενος |
[6] |
πονηραί
εἰσιν.
~Εὑρεθείη
δ´
ἂν
|
καταχρηστικώτερον |
καὶ
τὰ
σωματικὰ
καὶ
τὰ |
[6] |
ἀπελογησάμεθα·
ἔχει
δέ
τι
καὶ
|
μυστικώτερον |
ὁ
λόγος,
ἀπαγγέλλων
τὰς
τοῦ |
[6] |
καὶ
ἀληθείας.
Κέλσος
μὲν
οὖν
|
ἰδιωτικώτερον |
ἀνέπλασεν
ἃ
οἴεται
ἡμᾶς
λέξειν |
[6] |
θεὸς
ἐποίει;
Ἢ
ἀκούσαντά
τινος
|
ἰδιωτικώτερον |
πρεσβεύοντος
περὶ
τῶν
κατὰ
τὸν |
[6] |
παρέφθειρεν
αὐτὴν
καὶ
πεποίηκε
τὸ
|
εὐκοπώτερον |
κάμηλον
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος
εἰσελθεῖν |
[6] |
πλουσίων
ἀπόφασιν
τοῦ
Ἰησοῦ,
εἰπόντος·
|
Εὐκοπώτερον |
κάμηλον
εἰσελθεῖν
διὰ
τρήματος
ῥαφίδος |
[6] |
καὶ
πολύκμητον
εἶναι
τόν
τε
|
σίδηρον |
καὶ
τὸν
Ἑρμῆν,
τὴν
πέμπτην |
[6] |
φανείσας
ἐκείνῳ
πιθανότητας
περὶ
τοῦ
|
λῆρον |
αὐτὰ
εἶναι
βαθύν·
νυνὶ
δὲ |
[6] |
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
φύσις,
συνθεῖναι
|
λῆρον |
βαθύν.
Εἰ
μὲν
οὖν
εἰρήκει |
[6] |
δοκοῦντα
αὐτῷ
τρόπον
περὶ
τοῦ
|
λῆρον |
εἶναι
βαθὺν
τὰ
θεῖα
γράμματα, |
[6] |
λόγου
οὐδαμῶς
ὁ
Κέλσος
εἰδὼς
|
λῆρον |
συνέθηκε
βαθύν,
ἀλαζονικῶς
αὐτὸν
ἐπιγράψας |
[6] |
ἀποπέμπεσθαι
καὶ
ἀποτροπιάζεσθαι
ἔδει
τὸν
|
κλῆρον |
ἔχοντα
ἐν
ἐρήμῳ·
πάντες
γὰρ |
[6] |
ἐν
πανηγύρει
Ἑλλήνων
ἐλεφάντινον
τὸν
|
μηρὸν |
ἀνεγνωρικέναι
δὲ
φήσαντος
τὴν
ἀσπίδα, |
[6] |
τὴν
ῥομφαίαν
σου
ἐπὶ
τὸν
|
μηρόν |
σου,
δυνατέ,
τῇ
ὡραιότητί
σου |
[6] |
δὲ
καὶ
τό·
Τί
περιορᾷ
|
πονηρὸν |
δημιουργὸν
ἀντιπράττοντα
ἑαυτῷ;
~Εἶτ´
οἶμαι |
[6] |
τοὺς
οὐρανοὺς
κρημνὸς
ζωῆς
ἢ
|
βάραθρον |
ἀναστάσεως
ἢ
σχοινίον
ἀθανασίας
ἢ |
[6] |
οὐρανοὺς
ἀναπεπλασμένος
κρημνὸς
ζωῆς
ἢ
|
βάραθρον |
ἀναστάσεως
ἢ
σχοινίον
ἀθανασίας.
Πάλιν |
[6] |
ἀπὸ
κρημνοῦ
ἐρριμμένος
ἢ
εἰς
|
βάραθρον |
ἐωσμένος
ἢ
ἀγχόνῃ
πεπνιγμένος
ἢ |
[6] |
κατὰ
κρημνοῦ
ἐρριμμένος
ἢ
εἰς
|
βάραθρον |
ἐωσμένος
ἢ
ἀγχόνῃ
πεπνιγμένος,
ἦν |
[6] |
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
κἂν
ὀλίγον
|
καιρὸν |
δεδυνημένων
δέξασθαι
τὰς
τοιάσδε
τοῦ |
[6] |
τῆς
θλίψεως»
καὶ
τῶν
πόνων
|
καιρὸν |
μηδαμῶς
μὲν
βαρούμενος
ὑπ´
αὐτῶν, |
[6] |
ὁ
Παῦλος
τό·
Ἐξαγοραζόμενοι
τὸν
|
καιρόν, |
ὅτι
αἱ
ἡμέραι
πονηραί
εἰσιν. |
[6] |
τῆς
συγκλήτου
βουλῆς;
Ἀλλ´
εἰ
|
ἄκαιρον |
αὐτῷ
ἔδοξεν
ἐκείνων
τι
παραβαλεῖν |
[6] |
κατηγορίαν,
πῶς
οὐχὶ
τὸ
αὐτὸ
|
ἄκαιρον |
καὶ
ἐπὶ
τῆς
ἐκθέσεως
τῶν |
[6] |
νῦν
ἡμῖν
ἐκθέσθαι
ἔδοξεν
οὐκ
|
εὔκαιρον
|
εἶναι.
Ἴστω
δὲ
Κέλσος
καὶ |
[6] |
κοινὸν
δὲ
πάντων
ᾖ
καὶ
|
πρόχειρον· |
πίστευσον,
εἰ
σωθῆναι
θέλεις,
ἢ |
[6] |
κοινὸν
δὲ
πάντων
ᾖ
καὶ
|
πρόχειρον· |
πίστευσον,
εἰ
σωθῆναι
θέλεις,
ἢ |
[6] |
ἐκρέμω·
ἠλάστεον
δὲ
θεοὶ
κατὰ
|
μακρὸν |
Ὄλυμπον,
λῦσαι
δ´
οὐκ
ἐδύναντο |
[6] |
ἐπικαλουμένους
περὶ
δὲ
ζωῆς
τὸ
|
νεκρὸν
|
ἀξιοῦντας
περὶ
δ´
ἐπικουρίας
τὸ |
[6] |
ἀγεννές,
οὐδὲ
σαφῶς
δηλοῦται
ὅτι
|
μικρὸν |
ἦν.
Ἔχει
δὲ
ἡ
λέξις |
[6] |
ἄλλου
διέφερεν,
ἀλλ´
ὥς
φασι,
|
μικρὸν |
καὶ
δυσειδὲς
καὶ
ἀγεννὲς
ἦν. |
[6] |
φάσκων·
Οὓς
ἄν
τις
εἰς
|
λαμπρὸν |
φῶς
ἐκ
σκότους
προαγάγῃ,
τούτους
|
[6] |
Οὐκ
ἐκ
σκότου
τοίνυν
εἰς
|
λαμπρὸν
|
φῶς
προάγει
ἡμᾶς
ὁ
Κέλσος, |
[6] |
ὑπεροχήν,
τὸν
δὲ
τούτῳ
κατὰ
|
διάμετρον
|
ἐναντίον
υἱὸν
τοῦ
πονηροῦ
δαίμονος |
[6] |
γὰρ
οἷόν
τ´
ἦν
εἶναι
|
σύμμετρον, |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
καὶ
καλὴν |
[6] |
μέγιστον
ποιῆσαι
καὶ
ὑπὲρ
τὸ
|
σύμμετρον |
τὸν
ἕκτον
τόμον.
|
[6] |
λέγειν
Παῦλον
τὸν
σκηνοποιὸν
καὶ
|
Πέτρον |
τὸν
ἁλιέα
καὶ
Ἰωάννην
τὸν |
[6] |
δὲ
τῷ
λεοντοειδεῖ
ἄρχοντι
συμπαθεῖν
|
ἄστρον |
τὸν
Φαίνοντα.
Εἶτα
οἴονται
τὸν |
[6] |
τὸν
ἑξῆς
καὶ
δεύτερον
εἶναι
|
ταῦρον· |
ὃ
δ´
εἴχομεν
διάγραμμα
τὸν |
[6] |
Χριστὸν
καὶ
τὴν
ἐκκλησίαν,
τὸ
|
μύρον |
ἐπὶ
κεφαλῆς»
καταβέβηκεν
ἐπὶ
τὸν
|
[6] |
καὶ
ἔφθασε
καταβαῖνον»
τοῦτο
τὸ
|
μύρον» |
ἐπὶ
τὴν
ὤαν
τοῦ
ἐνδύματος |
[6] |
λαβὼν
ὡς
τὸν
μὲν
Ἀπόλλωνα
|
Γογγόσυρον |
καλοῦσι
Σκύθαι,
τὸν
δὲ
Ποσειδῶνα
|
[6] |
Ποία
γὰρ
πιθανότης
τὸν
Ἀπόλλωνα
|
Γογγόσυρον |
παρὰ
Σκύθαις
καλεῖσθαι;
Οὐ
γὰρ |
[6] |
εἰς
τὴν
Σκυθῶν
διάλεκτον
τὸν
|
Γογγόσυρον |
σημαίνει.
Οὕτω
δὲ
οὐδὲ
περὶ |
[6] |
Κορινθίους
ἐπιστολῇ·
Τὸ
γὰρ
παραυτίκα
|
ἐλαφρὸν |
τῆς
θλίψεως
ἡμῶν
καθ´
ὑπερβολὴν |
[6] |
τὸ
εἰρηκέναι
αὐτῷ·
Υἱὲ
Δαυΐδ,
|
ἐλέησόν |
με»
ἐλεηθέντες
ἀπολάβωσι
τοὺς
ὀφθαλμοὺς |
[6] |
γὰρ
Ἔκκλινον
ἀπὸ
κακοῦ
καὶ
|
ποίησον |
ἀγαθὸν»
οὔτε
περὶ
τῶν
σωματικῶν |
[6] |
δόλον.
Ἔκκλινον
ἀπὸ
κακοῦ
καὶ
|
ποίησον |
ἀγαθόν.
Τὸ
γὰρ
Ἔκκλινον
ἀπὸ |
[6] |
δὲ
καὶ
πύλας
δικαιοσύνης»
ὅπερ
|
ἴσον
|
ἐστὶ
τῷ
τὰς
πύλας
τῆς |
[6] |
συνίει
τὸν
ὑπὸ
θεοῦ
φυτευθέντα
|
παράδεισον» |
καὶ
τὴν
προηγουμένην
ἐν
αὐτῷ |
[6] |
τὸν
ἐν
τῇ
Γενέσει
ἀναγεγραμμένον
|
παράδεισον |
τοῦ
θεοῦ
φυτευόμενον
ὑπ´
αὐτοῦ. |
[6] |
τὸ
προφητικὸν
εἰρηκέναι
ταῦτα
τὸν
|
Κέλσον |
ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
εὐαγγελικόν·
νυνὶ |
[6] |
ἐφιστάνειν
τοῖς
πράγμασι
δυνάμενος
τὸν
|
Κέλσον |
γελάσαι,
οὐ
τῶν
πιστευόντων
τῷ
|
[6] |
γὰρ
ἄν
τις
πρὸς
τὸν
|
Κέλσον· |
εἰ
αὐτοῦ
ταῦτ´
ἔστιν
ἔργα, |
[6] |
σημαινόμενα·
εἰκὸς
ἐντεῦθεν
ἤτοι
τὸν
|
Κέλσον |
ἐπαποροῦντα
εἰρηκέναι·
Πῶς
μὲν
κακὰ |
[6] |
περὶ
τοῦ
ζητουμένου
πρὸς
τὸν
|
Κέλσον. |
Καὶ
ἐν
τοῖς
τελευταίοις
δὲ |
[6] |
δ´
ἂν
ὁ
Χριστιανὸς
πρὸς
|
Κέλσον
|
οὐδὲν
ἐναργὲς
καὶ
πληκτικὸν
λέγοντα |
[6] |
ἀφ´
ἑαυτοῦ
ταῦτα
κεκομικέναι
τὸν
|
Κέλσον. |
~Παυόμενον
δὲ
ἐν
κόσμῳ
θάνατον, |
[6] |
χρόνου
τῆς
ἐνεστηκυίας
πρὸς
τὸν
|
Κέλσον |
συντάξεως
πεποιήκαμεν,
ἀπὸ
τῆς
πρὸ |
[6] |
τὸ
ὄνομα
κυρίου»
ἔσεσθαι.
Καὶ
|
ὅσον |
γε
αἰνοῦμεν
αὐτόν,
οὐ
περιαχθησόμεθα |
[6] |
εἰ
μὴ
εἰκῇ
ἐπιστεύσατε.
Τὸ
|
ὅσον |
δ´
ἐπ´
αὐτῷ
ἀναγκάζει
ἡμᾶς |
[6] |
παρελήφθη
κάμηλος,
τὸ
τῶν
ζῴων
|
ὅσον |
ἐπὶ
τῇ
κατασκευῇ
σκολιόν,
παραβαλλόμενον |
[6] |
θεὸν
τὰ
κακὰ
πεποιηκέναι,
ἀκολουθεῖ
|
ὅσον |
ἐφ´
οἷς
λέγει
καὶ
αὐτός. |
[6] |
οἶδε,
τίς
ἡ
μετὰ
τὴν
|
ὅσον |
ὁ
κόσμος
συνέστηκεν
ἐνεργουμένην
κοσμοποιΐαν |
[6] |
τὸ
εὔλογον,
ἅτε
οὐδὲ
κατὰ
|
ποσὸν |
ἐνεχομένους
τοιαύταις
ὑπονοίαις.
~Μετὰ
ταῦτα |
[6] |
αἰωνίου
κολάσεως
κἂν
συστέλλοντας
ἐπὶ
|
ποσὸν |
τῆς
κακίας
καὶ
τῶν
ἀπ´ |
[6] |
τὸ
λεγόμενον
περιβόλαιον»
αὐτοῦ,
τὴν
|
ἄβυσσον, |
καὶ
ἀποκαλύπτοντος
οὕτω
τὸν
πατέρα |
[6] |
ζωήν,
ἀγαπῶν
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς;
|
Παῦσον |
τὴν
γλῶσσάν
σου
ἀπὸ
κακοῦ, |
[6] |
δὲ
πάντων
ᾖ
καὶ
πρόχειρον·
|
πίστευσον, |
εἰ
σωθῆναι
θέλεις,
ἢ
ἄπιθι |
[6] |
δὲ
πάντων
ᾖ
καὶ
πρόχειρον·
|
πίστευσον, |
εἰ
σωθῆναι
θέλεις,
ἢ
ἄπιθι· |
[6] |
οὐδέ
φαμεν·
Ταύτῃ
καὶ
μᾶλλον
|
πίστευσον. |
Εἰς
ἕκαστον
γὰρ
πειρώμεθα
λέγειν |
[6] |
τὸν
προσιόντα
φαμὲν
ὅτι
πρῶτον
|
πίστευσον |
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι
τοῦτον
εἶναι |
[6] |
ὑπὸ
τοῦ
Κέλσου
εἰρημένον,
ὅτι
|
πίστευσον |
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι
τοῦτον
εἶναι |
[6] |
τοῦ
βουλομένου
σῴζεσθαι
νοῦν
πρὸς
|
τὸν |
ἀγένητον
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
θεόν. |
[6] |
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
Οὔτε
γὰρ
|
τὸν |
ἀγένητον
καὶ
πάσης
γενητῆς
φύσεως
|
[6] |
ξύλου
ζωή,
θάνατος
μὲν
κατὰ
|
τὸν |
Ἀδὰμ
ζωὴ
δὲ
κατὰ
τὸν |
[6] |
ὀνομαζόμενον
καὶ
τὸν
Σαβαὼθ
καὶ
|
τὸν |
Ἀδωναῖον
καὶ
τὸν
Ἐλωαῖον.
Τὰ |
[6] |
Σαβαὼθ
καὶ
τρίτον
παρὰ
τοῦτον
|
τὸν |
Ἀδωναῖον,
ὃν
λέγουσιν
αἱ
γραφαὶ |
[6] |
δὲ
διάγραμμα
Γαβριὴλ
ἔλεγεν
εἶναι
|
τὸν |
ἀετοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος
|
[6] |
πάτερ,
συνέστω.
Μετὰ
δ´
αὐτὸν
|
τὸν |
Αἰλωαιόν,
ᾧ
τοιαῦτα
λέγειν
οἴονται· |
[6] |
ἐγένου
καὶ
οὐχ
ὑπάρξεις
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα.
Ταῦτα
μὲν
οὖν
ὀλίγα |
[6] |
περὶ
αὐτοῦ
εἰς
τὸ
χειραγωγῆσαι
|
τὸν |
ἀκροατὴν
καὶ
ποιῆσαι
νοῆσαι
περὶ |
[6] |
τὸ
κἂν
ἐπ´
ὀλίγον
συνιέναι
|
τὸν |
ἀκροατὴν
περὶ
τοῦ
βουλήματος
τῶν |
[6] |
ἂν
ἁμάρτοι·
δυνατὸν
γὰρ
καὶ
|
τὸν
|
ἄκρως
κατειληφότα
τὰ
τῆς
ῥητορικῆς |
[6] |
φωτίζει
πάντα
ἄνθρωπον,
ἐρχόμενον
εἰς
|
τὸν» |
ἀληθινὸν
καὶ
νοητὸν
κόσμον»
καὶ
|
[6] |
Παῦλον
τὸν
σκηνοποιὸν
καὶ
Πέτρον
|
τὸν
|
ἁλιέα
καὶ
Ἰωάννην
τὸν
καταλιπόντα |
[6] |
ὅτι
μεγάλη
κατασκευή
ἐστι
τοῦ
|
τὸν |
ἄμορφον
εἶναι
δοκοῦντα
Ἰησοῦν
υἱὸν |
[6] |
τὸ
κατ´
εἰκόνα
θεοῦ»
πεποιῆσθαι
|
τὸν |
ἄνθρωπον.
Ἀλλ´
οὐδὲ
συνίει
τὸν |
[6] |
ἐνεθυμήθη
ὁ
θεὸς
ὅτι
ἐποίησε
|
τὸν
|
ἄνθρωπον
ἐπὶ
τῆς
γῆς·
καὶ |
[6] |
καὶ
ἕκτῃ
τὰ
χερσαῖα
καὶ
|
τὸν |
ἄνθρωπον»
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν |
[6] |
καὶ
εἶπεν
ὁ
θεός·
ἀπαλείψω
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
ὃν
ἐποίησα,
ἀπὸ
προσώπου |
[6] |
τοῦ
ἐκβληθῆναι
τοῦ
θείου
παραδείσου
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
τοιαῦτά
τινα
αἰνίσσεται,
ἐπαγγελίᾳ |
[6] |
θεός,
βουλόμενός
τι
ἀνθρώπους
ὠφελῆσαι,
|
τὸν |
ἀντιπράσσοντα
ἔχει
καὶ
ἀδυνατεῖ.
Ὁ |
[6] |
παροδεύειν
σὴν
ἕτοιμος
ἀρχήν·
κατίσχυσας
|
τὸν |
ἀπὸ
σοῦ
γενόμενον
λόγῳ
ζῶντι· |
[6] |
νομιζομένων
θεῶν.
Ποία
γὰρ
πιθανότης
|
τὸν |
Ἀπόλλωνα
Γογγόσυρον
παρὰ
Σκύθαις
καλεῖσθαι; |
[6] |
διάγραμμα
τὸν
Θαυθαβαὼθ
ἔφασκεν
εἶναι
|
τὸν |
ἀρκοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος |
[6] |
τῶν
ὀνομαζομένων
ἀρχοντικῶν,
καὶ
λέγει
|
τὸν
|
ἄρχοντα
τῶν
ὀνομαζομένων
ἀρχοντικῶν
λέγεσθαι |
[6] |
ταῦτα
δέ
μοι
λέλεκται
πρὸς
|
τὸν |
ἄσεμνον
τοῦ
Κέλσου
λόγον
εἰπόντος· |
[6] |
μαγείας
τὸν
Ἰαλδαβαὼθ
λαβόντες
καὶ
|
τὸν |
Ἀσταφαιὸν
καὶ
τὸν
Ὡραῖον,
ἀπὸ |
[6] |
πάτερ,
συνέστω.
Ἑξῆς
δὲ
αὐτῷ
|
τὸν |
Ἀσταφαιόν,
ᾧ
πιστεύουσι
τοιαῦτα
ἐρεῖν· |
[6] |
ἄκρᾳ
καὶ
ἀνυπερβλήτῳ
κοινωνίᾳ
πρὸς
|
τὸν |
αὐτολόγον
τὴν
Ἰησοῦ
ψυχὴν
καὶ |
[6] |
καὶ
γλώττῃ
ἑβραίᾳ
Σατανᾶν
ὀνομάζοντες
|
τὸν |
αὐτόν.
Ἄλλως
μὲν
οὖν
παντελῶς |
[6] |
μὲν
ἂν
Ἰουδαῖοι
αὐτοὺς
βιάζωνται,
|
τὸν |
αὐτὸν
αὐτοῖς
θεὸν
ὁμολογεῖν·
ὅταν |
[6] |
ὅταν
μὲν
ὑπὸ
τούτων
βιάζῃ,
|
τὸν |
αὐτὸν
θεὸν
σέβειν
ὁμολογεῖς·
ὅταν |
[6] |
καθ´
ἑαυτοὺς
ὄντες
ἕνα
καὶ
|
τὸν |
αὐτὸν
ἴσμεν,
ὃν
καὶ
πάλαι |
[6] |
πολλοί»
εἰσιν
ἐν
τῷ
κόσμῳ·
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
ὅτι
Χριστὸς
ἐπιδεδήμηκε |
[6] |
ἡ
γεῦσις
τὸ
ἀπὸ
ἀμπέλου.
|
Τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
τοίνυν
τὸ
αἰσθητὸν |
[6] |
Εὕρομεν
δ´
ἐν
αὐτῷ
καὶ
|
τὸν |
Βεημὼν
ὀνομαζόμενον
ὡσπερεὶ
τεταγμένον
τινὰ |
[6] |
ὀλίγοι
ἠσκήκασι
συνιέναι,
οἱ
πάντα
|
τὸν |
βίον
ἑαυτῶν
ἀναθέντες
κατὰ
τὴν |
[6] |
προσαγάγωμεν
τῇ
παραδοχῇ
τοῦ
λεγομένου
|
τὸν
|
βουλόμενον
ἀκολουθίαις
δογμάτων
ἕπεσθαι
καὶ |
[6] |
Χριστιανῶν
τελετῇ
τῇ
προειρημένῃ
Περσῶν
|
τὸν |
βουλόμενον
συνεξετάσαι,
ταῦτα
ἀλλήλοις
παραβαλόντα |
[6] |
ποιήσῃ
πρῶτον
μορφωθῆναι
κατὰ
λόγον
|
τὸν
|
γενόμενον
σάρκα,
καὶ
μετὰ
τοῦτο |
[6] |
θεοῦ,
Μωϋσῆς
ἀναγέγραπται
εἰσεληλυθέναι
εἰς
|
τὸν |
γνόφον,
ὅπου
ἦν
ὁ
θεός» |
[6] |
Ἀπόλλων
εἰς
τὴν
Σκυθῶν
διάλεκτον
|
τὸν |
Γογγόσυρον
σημαίνει.
Οὕτω
δὲ
οὐδὲ |
[6] |
τῶν
δοκούντων
εἶναι
φιλολόγων
μόνον,
|
τὸν |
δὲ
Ἐπίκτητον
καὶ
ὑπὸ
τῶν |
[6] |
ἀναβαίνοντας
καὶ
καταβαίνοντας
ἐπ´
αὐτῆς,
|
τὸν |
δὲ
κύριον
ἐπεστηριγμένον
ἐπὶ
τοῖς |
[6] |
καὶ
ὡσπερεὶ
αὐτουργὸν
τοῦ
κόσμου,
|
τὸν |
δὲ
πατέρα
τοῦ
λόγου
τῷ |
[6] |
μὲν
Ἀπόλλωνα
Γογγόσυρον
καλοῦσι
Σκύθαι,
|
τὸν |
δὲ
Ποσειδῶνα
Θαγιμάσαδα,
τὴν
δ´ |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
διὰ
τὴν
ὑπεροχήν,
|
τὸν |
δὲ
τούτῳ
κατὰ
διάμετρον
ἐναντίον |
[6] |
κυρίως
ἀκούῃς
τοῦ
χειρουργεῖν,
οὐδὲ
|
τὸν |
δεύτερον
οὐδ´
ἄλλο
τι
τῶν |
[6] |
ἄρα
Χριστιανοὶ
λέγουσι
κατηραμένον
θεὸν
|
τὸν |
δημιουργόν,
ἵν´
ὁ
πιστεύων
αὐτῷ |
[6] |
Ὁ
μὲν
οὖν
κωμῳδὸς
γελωτοποιῶν
|
τὸν |
Δία
κοιμώμενον
πεποίηκέ
τε
καὶ
|
[6] |
καταγέλαστα·
ἐχρῆν
γὰρ
οἶμαι
κολάσαι
|
τὸν |
διάβολον
ἀλλ´
οὐ
τοῖς
ὑπ´ |
[6] |
Σωκράτει
καθ´
ὕπνον
κύκνον
καὶ
|
τὸν |
διδάσκαλον
εἰπόντα
ἐπὶ
τῇ
συστάσει |
[6] |
ἄστρον
τὸν
Φαίνοντα.
Εἶτα
οἴονται
|
τὸν |
διελθόντα
τὸν
Ἰαλδαβαὼθ
καὶ
φθάσαντα |
[6] |
τὴν
φύσιν
αὐτοῦ
προκαλούμενος
καὶ
|
τὸν
|
δίκαιον
ἐπὶ
τὰ
παραπλήσια
καὶ |
[6] |
βαθύν.
Εἰ
μὲν
οὖν
εἰρήκει
|
τὸν |
δοκοῦντα
αὐτῷ
τρόπον
περὶ
τοῦ |
[6] |
ἐπιγεγραμμένους
Ἀριθμοὺς
Μωϋσέως
καὶ
ζητησάτω
|
τὸν
|
δυνάμενον
αὐτὸν
μυσταγωγῆσαι
ἐπὶ
τὰ |
[6] |
μεταδιδοὺς
οὐσίας
οἷς
μεταδίδωσι
κατὰ
|
τὸν |
ἑαυτοῦ
λόγον
καὶ
αὐτῷ
λόγῳ, |
[6] |
Ἐραθαώθ.
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος
|
τὸν |
ἕβδομον
ἔφασκεν
ὄνου
ἔχειν
πρόσωπον, |
[6] |
ἀγαθῶν
ἐν
ἀπωλείᾳ
ἐγένετο
κατὰ
|
τὸν |
εἰπόντα
μυστικῶς
πρὸς
αὐτὸν
λόγον· |
[6] |
ἀρκοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος
|
τὸν |
ἕκτον
κυνὸς
πρόσωπον
ἔλεγεν
ἱστορεῖσθαι |
[6] |
ποιῆσαι
καὶ
ὑπὲρ
τὸ
σύμμετρον
|
τὸν |
ἕκτον
τόμον.
|
[6] |
αἱ
γραφαὶ
Ἀδωναΐ,
καὶ
ἄλλον
|
τὸν |
Ἐλωαῖον,
ὃν
οἱ
προφῆται
ὀνομάζουσιν |
[6] |
Σαβαὼθ
καὶ
τὸν
Ἀδωναῖον
καὶ
|
τὸν |
Ἐλωαῖον.
Τὰ
δὲ
ἀπὸ
τῶν |
[6] |
τί
τε
τὸ
στερέωμα»
παρὰ
|
τὸν |
ἐν
ἀρχῇ»
γενόμενον
οὐρανόν,
καὶ |
[6] |
τῶν
τραυμάτων
τύπον,
τοῦτον
εἶναι
|
τὸν |
ἐν
ἑκάστῳ
Χριστὸν
ἀπὸ
Χριστοῦ |
[6] |
δυσσεβέστατοι·
ἡμεῖς
δὲ
εὕρομεν
ὅτι
|
τὸν |
ἐν
ταῖς
ἱεραῖς
γραφαῖς
εὐφημούμενον |
[6] |
τις
διηγήσεται
ἑρμηνεύων
τὰ
περὶ
|
τὸν |
ἐν
τῇ
Γενέσει
ἀναγεγραμμένον
παράδεισον |
[6] |
αὖ
ὁ
μὲν
Κέλσος
ἔφασκε
|
τὸν |
ἑξῆς
καὶ
δεύτερον
εἶναι
ταῦρον· |
[6] |
κινδυνεύοντας
δὲ
καὶ
αὐτὸν
φθεῖραι
|
τὸν |
ἐπὶ
πᾶσι
θεόν,
εἰ
μὴ |
[6] |
φιλόσοφοι
μὴ
εὐδαιμονέστερον
λέγωσιν
εἶναι
|
τὸν |
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
τοῦ
ἐν |
[6] |
κατὰ
χριστιανισμὸν
διὰ
τοῦ
Ἰησοῦ
|
τὸν |
ἐπὶ
πᾶσι
θεραπεύοντες
θεὸν
καὶ |
[6] |
~ΠΡΟΣ
|
ΤΟΝ |
ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ
ΚΕΛΣΟΥ
ΑΛΗΘΗ
ΛΟΓΟΝ
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ |
[6] |
τοῦ
προεστηκότος
ἑαυτοῦ»
Ἐχρῆν
γὰρ
|
τὸν |
ἐπιστάμενον
συγχρῆσθαι
θεὸν
εἰς
δέον |
[6] |
Ζεὺς
ἐξυπνισθεὶς
Ἀθηναίοις
καὶ
Λακεδαιμονίοις
|
τὸν |
Ἑρμῆν
ἔπεμψε·
σὺ
δὲ
οὐκ |
[6] |
καὶ
πέμποντα
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας
|
τὸν
|
Ἑρμῆν·
ὁ
δὲ
λόγος,
ἄϋπνον |
[6] |
εἶναι
τόν
τε
σίδηρον
καὶ
|
τὸν |
Ἑρμῆν,
τὴν
πέμπτην
Ἄρεος,
τὴν |
[6] |
τῷ
μέν,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
|
τὸν |
ζῶντα
ἄρτον
ἀναλαμβάνοντι
εἰς
τὴν |
[6] |
πρόσωπον
ἔχοντα·
τὸ
δὲ
διάγραμμα
|
τὸν |
Θαυθαβαὼθ
ἔφασκεν
εἶναι
τὸν
ἀρκοειδῆ. |
[6] |
δεῖ
προσκυνεῖν»
καὶ
σαρκίναις
θυσίαις
|
τὸν |
θεὸν
ἀλλ´
ἐν
πνεύματι»
Καὶ |
[6] |
ἡμῶν
οὐχ
ὁμολογησόντων
πνεῦμα
εἶναι
|
τὸν |
θεὸν
ἀλλὰ
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ, |
[6] |
θείου
λόγου
φάσκων·
Πῶς
γνῶ
|
τὸν |
θεόν;
Ἕκαστος
γὰρ
αὐτῶν,
ὡς |
[6] |
καθ´
ἡμᾶς
κακῶν
εἶναι
ποιητὴν
|
τὸν |
θεόν.
Ἐχέτω
μὲν
οὖν
ὅπως |
[6] |
ὁρῶν
πῶς
λέγομεν
εἶναι
πῦρ»
|
τὸν |
θεὸν
ἡμῶν,
καὶ
τίνων
ἀναλωτικόν, |
[6] |
ἔσθ´
ὅτε
τούτων
τινὰ
πεποιηκέναι
|
τὸν |
θεόν,
ἵνα
διὰ
τούτων
ἐπιστρέψῃ
|
[6] |
καὶ
ὁ
λόγος
ἦν
πρὸς
|
τὸν |
θεόν,
καὶ
θεὸς
ἦν
ὁ |
[6] |
τοῦ
θεοῦ»
ἀνάγκη
σύνθετον
εἶναι
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
οἱονεὶ
συνεστῶτα
καὶ
|
[6] |
γὰρ
αὐτῶν,
ὡς
ἐγχωρεῖ,
ἔγνω
|
τὸν |
θεόν.
Καὶ
οὐδείς
φησι·
Πῶς |
[6] |
ἡμᾶς
Κέλσος,
Πῶς
οἰόμεθα
γνωρίσειν
|
τὸν |
θεόν,
καὶ
πῶς
πρὸς
αὐτὸν |
[6] |
πύσμα
αὐτοῦ·
Πῶς
οἰόμεθα
γνωρίσειν
|
τὸν |
θεόν,
καὶ
πῶς
σωθήσεσθαι
πρὸς |
[6] |
τοιαῦτα
λέγοντα·
Πῶς
οὖν
γνῶ
|
τὸν |
θεόν;
Καὶ
πῶς
τὴν
ἐκεῖσε
|
[6] |
τὸ
ἔξω
παντὸς
πάθους
εἶναι
|
τὸν |
θεόν.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ. |
[6] |
ὅτι
ἀναγκαῖόν
ἐστι
τὸ
ἀναπεπνευκέναι
|
τὸν |
θεόν.
Καὶ
τούτῳ
ἀκόλουθον
τὸ |
[6] |
οἰόμενος
ἡμᾶς
λέγοντας
πνεῦμα»
εἶναι
|
τὸν |
θεὸν
μηδὲν
ἐν
τούτῳ
διαφέρειν |
[6] |
πάλιν·
Ἐγγιεῖ
Μωϋσῆς
μόνος
πρὸς
|
τὸν |
θεόν,
οἱ
δὲ
λοιποὶ
οὐκ |
[6] |
τῇ
βίβλῳ
τῶν
ψαλμῶν·
Αἰνεῖτε
|
τὸν |
θεὸν
οἱ
οὐρανοὶ
τῶν
οὐρανῶν, |
[6] |
οὐχ
ἕπεται
τὸ
μὴ
ἐγνωκέναι
|
τὸν |
θεὸν
ὅτι
κακοῖς
καὶ
ἁμαρτησομένοις |
[6] |
ὡσπερεὶ
ἀνθρωποπαθῶν
λέξεων
ἀναφερομένων
ἐπὶ
|
τὸν |
θεὸν
οὐκ
ὀλίγα
ἡμῖν
καὶ |
[6] |
εἶναι
αὐτοὺς
ἀναπολογήτους,
διότι
γνόντες
|
τὸν |
θεὸν
οὐχ
ὡς
θεὸν
ἐδόξασαν |
[6] |
καθαροὶ
τῇ
καρδίᾳ,
ὅτι
αὐτοὶ
|
τὸν |
θεὸν
ὄψονται»
~Τὸ
δ´
ἐξαίφνης |
[6] |
ψυχῇ
διὰ
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
|
τὸν
|
θεόν.
~Πάλιν
δὲ
αὖ
ἑαυτῷ |
[6] |
οὐ
παρὰ
τὸ
μὴ
δύνασθαι
|
τὸν
|
θεὸν
πείθειν
λεκτέον
τοὺς
μὴ |
[6] |
σοῦ
ἀλλ´
ἢ
φοβεῖσθαι
κύριον
|
τὸν |
θεόν
σου
καὶ
πορεύεσθαι
ἐν |
[6] |
κόσμον,
οἴεται
ἀκολουθεῖν
περὶ
τοῦ
|
τὸν |
θεὸν
τὰ
κακὰ
πεποιηκέναι,
ἀκολουθεῖ |
[6] |
λέγοι
Κέλσῳ·
Πῶς
μοι
δεικνύεις
|
τὸν |
θεόν;
~Τοῦτο
δ´
ἐν
τοῖς |
[6] |
λόγος;
Ὅστις
ἐν
ἀρχῇ
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν»
ὢν
διὰ
τοὺς
κολληθέντας |
[6] |
αὐτῇ
σαρκὶ
καὶ
αἵματί
φαμεν
|
τὸν |
θεόν,
ὡς
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω |
[6] |
τὸν
Ἰαλδαβαὼθ
καὶ
φθάσαντα
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἰὰ
δεῖν
λέγειν·
Σὺ
δὲ |
[6] |
Φαίνοντα.
Εἶτα
οἴονται
τὸν
διελθόντα
|
τὸν |
Ἰαλδαβαὼθ
καὶ
φθάσαντα
ἐπὶ
τὸν |
[6] |
πάντ´
ἔφυραν·
ἀπὸ
μὲν
μαγείας
|
τὸν |
Ἰαλδαβαὼθ
λαβόντες
καὶ
τὸν
Ἀσταφαιὸν |
[6] |
ὁμολογοῦσιν,
ᾠήθησαν
ἄλλον
μὲν
εἶναι
|
τὸν |
Ἰαὼ
ἕτερον
δὲ
τὸν
Σαβαὼθ |
[6] |
ἀπὸ
δὲ
τῶν
ἑβραϊκῶν
γραφῶν
|
τὸν |
Ἰαὼ
ἢ
Ἰὰ
παρ´
Ἑβραίοις |
[6] |
θανάτου,
μέρος
ἀθώου,
φέρων
ἤδη
|
τὸν
|
ἴδιον
ὑπήκοον
νοῦν
σύμβολον,
παροδεύειν |
[6] |
μὲν
τὰ
κρείττονα
διὰ
δὲ
|
τὸν |
ἰδιωτισμὸν
ἀποτυγχανόντων
συγγνωστέον.
Μᾶλλον
γὰρ |
[6] |
ἐκπεσὼν
τῆς
μακαριότητος·
ὃς
κατὰ
|
τὸν |
Ἰεζεκιὴλ
περιεπάτησεν
ἄμωμος»
ἐν
πάσαις
|
[6] |
καὶ
μετὰ
βίου
ὀρθοῦ
διδάσκοντας
|
τὸν |
Ἰησοῦ
λόγον,
χριστοὺς
καὶ
αὐτοὺς |
[6] |
παραδέχεται
τὴν
προφητείαν
ταύτην
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἰησοῦν
ἀναφέρεσθαι,
τυφλώττων
περὶ
τὴν |
[6] |
καθαρᾷ
καρδίᾳ.
Καὶ
γὰρ
κατὰ
|
τὸν |
Ἰησοῦν
ἡμῶν
μακάριοι
οἱ
καθαροὶ |
[6] |
τὴν
Ἰησοῦ
ψυχὴν
καὶ
ἁπαξαπλῶς
|
τὸν |
Ἰησοῦν
μὴ
κεχωρίσθαι
τοῦ
μονογενοῦς |
[6] |
ἀκρότητα
εἶναι
ἐν
τῷ
κατὰ
|
τὸν |
Ἰησοῦν
νοουμένῳ
ἀνθρώπῳ,
ἀφ´
οὗ |
[6] |
δύνασθαι
ἀναστῆναι
μετὰ
τοῦ
σώματος
|
τὸν |
Ἰησοῦν·
οὐκ
ἂν
γὰρ
ἀπειλήφει |
[6] |
χρήσιμα
εἶναι
εἰς
τὸ
κατηγορεῖσθαι
|
τὸν |
Ἰησοῦν,
οὐκέτι
δὲ
προσέσχε
τοῖς
|
[6] |
ὕπνου
διαναστὰς
ὁ
θεὸς
ἔπεμψε
|
τὸν |
Ἰησοῦν
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων, |
[6] |
δὲ
οὐ
διασαφεῖ,
πότερον
καὶ
|
τὸν |
Ἰουδαίων
θεὸν
ὑπεραναβαίνουσιν
ἢ
μόνον |
[6] |
φῄς,
τυπώδους
ἀλληγορίας
λαμβάνεις
ἢ
|
τὸν
|
Ἰουδαίων
νόμον,
ἐπαινεῖς
δὲ
ἄκων, |
[6] |
αὐχεῖν
τὸν
ὑπερουράνιον
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας
|
τὸν |
Ἰουδαίων
οὐρανόν.
Ἐν
τούτοις
δὲ |
[6] |
τινες
εἰσὶ
λέγοντες
θεὸν
κατηραμένον
|
τὸν |
Ἰουδαίων,
τὸν
ὕοντα
καὶ
βροντῶντα |
[6] |
Πλάτωνι
ὀνόματι,
δεύτερος
δὲ
μετὰ
|
τὸν |
Ἰωάννην
δεικνύμενος
ὑπ´
αὐτοῦ
ὁ
|
[6] |
τῶν
ἕτερον
ἐπαγγελλομένων
θεὸν
παρὰ
|
τὸν |
καὶ
ὑπὸ
Ἰουδαίων
προσκυνούμενον
οὐ |
[6] |
εἶπεν
ὁ
Παῦλος
τό·
Ἐξαγοραζόμενοι
|
τὸν |
καιρόν,
ὅτι
αἱ
ἡμέραι
πονηραί |
[6] |
ὁ
τὴν
κακίαν
ἑλόμενος
καὶ
|
τὸν |
κατ´
αὐτὴν
βίον
ὡς
τὰ |
[6] |
Καὶ
ταῦτα
δὲ
παρειλήφαμεν
εἰς
|
τὸν |
κατὰ
Κέλσου
λόγον,
ἵνα
παραστήσωμεν |
[6] |
ἐκτός,
τὰ
μὲν
συμβαλλόμενα
εἰς
|
τὸν |
κατὰ
φύσιν
βίον
νομιζόμενα
ἀγαθὰ |
[6] |
ὀνομάζει
τις,
οὐ
πάντως
οἱ
|
τὸν
|
κατακλυσμὸν
παθόντες
ὑπεξάγονται
ἀπὸ
τοῦ |
[6] |
γῆς,
οὐ
πάντως
ὑπεξάγει
τοὺς
|
τὸν |
κατακλυσμὸν
πεπονθότας,
ἀπαλλάττει
δ´
αὐτοὺς |
[6] |
Πέτρον
τὸν
ἁλιέα
καὶ
Ἰωάννην
|
τὸν |
καταλιπόντα
τὰ
δίκτυα
τοῦ
πατρός, |
[6] |
ὀνομαζόμενον
ὡσπερεὶ
τεταγμένον
τινὰ
μετὰ
|
τὸν |
κατωτάτω
κύκλον.
Τοῦτον
δὲ
τὸν |
[6] |
κελευομένου
ἐπιτελούμενα
τῷ
θεὸν
εἶναι
|
τὸν |
κεκελευκότα
περὶ
αὐτῶν.
~Πάλιν
τε |
[6] |
κατὰ
τὸ
προφητικὸν
εἰρηκέναι
ταῦτα
|
τὸν |
Κέλσον
ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
εὐαγγελικόν· |
[6] |
μετρίως
ἐφιστάνειν
τοῖς
πράγμασι
δυνάμενος
|
τὸν |
Κέλσον
γελάσαι,
οὐ
τῶν
πιστευόντων |
[6] |
Εἴποι
γὰρ
ἄν
τις
πρὸς
|
τὸν |
Κέλσον·
εἰ
αὐτοῦ
ταῦτ´
ἔστιν
|
[6] |
κακῶν
σημαινόμενα·
εἰκὸς
ἐντεῦθεν
ἤτοι
|
τὸν
|
Κέλσον
ἐπαποροῦντα
εἰρηκέναι·
Πῶς
μὲν |
[6] |
τὰ
περὶ
τοῦ
ζητουμένου
πρὸς
|
τὸν |
Κέλσον.
Καὶ
ἐν
τοῖς
τελευταίοις |
[6] |
ἐστιν
ἀφ´
ἑαυτοῦ
ταῦτα
κεκομικέναι
|
τὸν |
Κέλσον.
~Παυόμενον
δὲ
ἐν
κόσμῳ |
[6] |
πλείονος
χρόνου
τῆς
ἐνεστηκυίας
πρὸς
|
τὸν
|
Κέλσον
συντάξεως
πεποιήκαμεν,
ἀπὸ
τῆς |
[6] |
τις,
νεωτέρους
γενομένους
Πλάτωνος,
ἀναγάγῃ
|
τὸν |
Κέλσου
λόγον,
ὅρα
εἰ
μὴ |
[6] |
ὃν
ἀποπέμπεσθαι
καὶ
ἀποτροπιάζεσθαι
ἔδει
|
τὸν |
κλῆρον
ἔχοντα
ἐν
ἐρήμῳ·
πάντες |
[6] |
προειρηκέναι
ἐν
ἓξ
ἡμέραις
συντετελέσθαι
|
τὸν |
κόσμον
δημιουργούμενον,
καὶ
ἑαυτοῦ
ἐπιλαθόμενος
|
[6] |
ἔχετε·
ἀλλὰ
θαρσεῖτε,
ἐγὼ
νενίκηκα
|
τὸν |
κόσμον»
Εἰ
μὲν
οὖν
ἀκούει |
[6] |
τῷ
υἱῷ
ἑαυτοῦ
λόγῳ
ποιῆσαι
|
τὸν
|
κόσμον
εἶναι
πρώτως
δημιουργόν.
Περὶ |
[6] |
φωτίζει
πάντα
ἄνθρωπον
ἐρχόμενον
εἰς
|
τὸν |
κόσμον»
καὶ
Ἐν
τῷ
κόσμῳ |
[6] |
ἐπὶ
πᾶσι
θεοῦ
καὶ
τόνδε
|
τὸν |
κόσμον,
οἴεται
ἀκολουθεῖν
περὶ
τοῦ |
[6] |
πᾶσι
θεοῦ
εἶναι
καὶ
τόνδε
|
τὸν |
κόσμον,
τὸ
καθ´
ἡμᾶς
κακῶν |
[6] |
εἶναι
καὶ
ξένου
θεοῦ
τόνδε
|
τὸν |
κόσμον,
τοιαῦτά
φησιν·
Εἰ
δὲ |
[6] |
ὀνομαζομένοις
μὴ
βλεπομένοις
τυγχάνων
ὑπεξῆλθε
|
τὸν |
κόσμον,
τοῦ
λόγου
αὐτὸν
ὑπεξάγοντος |
[6] |
καλεῖν,
σημαίνω.
Ἄνδρες
παλαιοὶ
τόνδε
|
τὸν |
κόσμον
ὡς
ἐκ
θεοῦ
γενόμενον
|
[6] |
καὶ
λατρεύοντες
τῇ
κτίσει
παρὰ
|
τὸν
|
κτίσαντα»
Διόπερ
τῶν
ἐν
Ἕλλησι |
[6] |
παριστάσαις
οὕτως·
Οἱ
δὲ
ἐκζητοῦντες
|
τὸν |
κύριον
οὐκ
ἐλαττωθήσονται
παντὸς
ἀγαθοῦ. |
[6] |
ἐκεῖνο
διάγραμμα
ἔλεγεν
εἶναι
Μιχαὴλ
|
τὸν |
λεοντοειδῆ.
Πάλιν
τ´
αὖ
ὁ |
[6] |
τὸν
κατωτάτω
κύκλον.
Τοῦτον
δὲ
|
τὸν |
Λευϊαθὰν
ὁ
τὸ
μιαρὸν
ἐκεῖνο |
[6] |
ταπεινοφροσύνης
δόγμα
τοιαῦτα
ποιοῦσιν,
οὐ
|
τὸν |
λόγον
αἰτιατέον,
ἀλλὰ
τῇ
ἰδιωτείᾳ |
[6] |
ἡμῶν
τόμος,
αὐτοῦ
που
καταπαύσαντες
|
τὸν |
λόγον
ἀρξόμεθα
θεοῦ
διδόντος
ἑβδόμου· |
[6] |
ᾅδου
κατισχύσειν
αὐτοῦ,
ὑψωθέντος
διὰ
|
τὸν |
λόγον
ἐκ
τῶν
πυλῶν
τοῦ |
[6] |
εἶπεν
ἀνωτέρω,
καὶ
ἡμεῖς
πρὸς
|
τὸν |
λόγον
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν |
[6] |
ἤθει
καὶ
τῇ
καταστάσει
προσάγομεν
|
τὸν |
λόγον,
μαθόντες
εἰδέναι,
πῶς
δεῖ |
[6] |
οὔτε
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
διακόψαι
|
τὸν
|
λόγον
μέγιστον
ποιῆσαι
καὶ
ὑπὲρ |
[6] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
γινόμενον
μετὰ
|
τὸν |
λόγον
τῶν
τραυμάτων
τύπον,
τοῦτον |
[6] |
υἱός.
Εἶτα
πάλιν
ἑαυτῷ
φύρει
|
τὸν
|
λόγον,
ὥς
τινων
ἀφ´
ἡμῶν |
[6] |
ὑπὸ
ἑτέρου
τοῦ
δημιουργοῦ
παρὰ
|
τὸν |
μέγαν
θεὸν
κατὰ
τοῦ
πνεύματος
|
[6] |
ἡμεῖς
ἐν
τούτῳ
τῷ
διαγράμματι
|
τὸν |
μείζονα
κύκλον
καὶ
τὸν
μικρότερον, |
[6] |
ἐκτίθεται
ἀπὸ
Ἡροδότου
λαβὼν
ὡς
|
τὸν |
μὲν
Ἀπόλλωνα
Γογγόσυρον
καλοῦσι
Σκύθαι, |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
ἐναντίου.
Ἐχρῆν
δὲ
|
τὸν |
μὲν
ἕτερον
τῶν
ἄκρων
καὶ |
[6] |
καὶ
γραψάντων.
Ἔστι
γοῦν
ἰδεῖν
|
τὸν |
μὲν
Πλάτωνα
ἐν
χερσὶ
τῶν |
[6] |
αὐτὸς
ἐνετείλατο
καὶ
ἐκτίσθησαν»
λέγοντες
|
τὸν |
μὲν
προσεχῶς
δημιουργὸν
εἶναι
τὸν |
[6] |
μὲν
ἐν
πανηγύρει
Ἑλλήνων
ἐλεφάντινον
|
τὸν |
μηρὸν
ἀνεγνωρικέναι
δὲ
φήσαντος
τὴν
|
[6] |
Περίζωσαι
τὴν
ῥομφαίαν
σου
ἐπὶ
|
τὸν |
μηρόν
σου,
δυνατέ,
τῇ
ὡραιότητί |
[6] |
αὐτὸν
ὁρᾶν
πῇ
μὲν
διὰ
|
τὸν |
μιασμὸν
τοῦ
νοῦ,
σώματι
ταπεινώσεως» |
[6] |
διαγράμματι
τὸν
μείζονα
κύκλον
καὶ
|
τὸν |
μικρότερον,
ὧν
ἐπὶ
τῆς
διαμέτρου
|
[6] |
καὶ
ἰδέαν
ἰδεῶν
καὶ
ἀρχὴν
|
τὸν
|
μονογενῆ
καὶ
πρωτότοκον
πάσης
κτίσεως» |
[6] |
καὶ
κατηγορῶν
τῶν
κατηραμένον
εἰπόντων
|
τὸν |
Μωϋσέως
καὶ
τοῦ
κατ´
αὐτὸν
|
[6] |
ἢ
σέβασμα,
ὥστε
αὐτὸν
εἰς
|
τὸν |
ναὸν
τοῦ
θεοῦ
καθίσαι,
ἀποδεικνύντα
|
[6] |
λέξει,
φασκούσῃ·
Ὥστε
αὐτὸν
εἰς
|
τὸν |
ναὸν
τοῦ
θεοῦ
καθίσαι,
ἀποδεικνύντα |
[6] |
τὴν
ζωήν»
καὶ
τὸ
κατὰ
|
τὸν |
νόμον
δὲ
ἀκάθαρτον»
τὸ
ζῷον |
[6] |
Χριστοῦ
ἐγένετο»
μετὰ
τὸ
δοθῆναι
|
τὸν |
νόμον
διὰ
Μωϋσέως»
Ἡνίκα»
γὰρ |
[6] |
ῥάβδῳ
τὰς
ἀνομίας»
τῶν
ἐγκαταλιπόντων
|
τὸν |
νόμον»
τοῦ
θεοῦ
καὶ
ἐν |
[6] |
ἀπολογήσεταί
τις
περὶ
τούτων
διὰ
|
τὸν |
νοῦν
τοῦ
δημηγοροῦντος
παρὰ
τῷ |
[6] |
Διός,
διὰ
τί
ὁ
ἐξετάζων
|
τὸν |
νοῦν
τῶν
λόγων
τοῦ
υἱοῦ |
[6] |
ὥσπερ
ἀετός,
καὶ
ἐπιστρέφει
εἰς
|
τὸν |
οἶκον
τοῦ
προεστηκότος
ἑαυτοῦ»
Ἐχρῆν |
[6] |
νῦν
δὴ
παντελῶς
ἐπιλελοίπασιν,
ὥστε
|
τὸν |
ὅλον
αὐτῶν
ἱστορεῖσθαι
ἀριθμὸν
οὐκ |
[6] |
τοιαῦτα
συνέταττον,
οὐ
πιθανὸν
δὲ
|
τὸν |
ὅλῳ
ἔθνει
γραφὰς
καταλιπόντα
περὶ |
[6] |
ὁρατῶν
πάντων
καὶ
αἰσθητῶν
ἐπὶ
|
τὸν |
ὅλων
δημιουργόν,
ὅς
ἐστι
φῶς· |
[6] |
τοῦ
ἐναντίου
ἐν
τῷ
κατὰ
|
τὸν |
ὀνομαζόμενον
Ἀντίχριστον;
Πάντα
δὲ
τῇ |
[6] |
καὶ
Αἱ
χεῖρες
αὐτοῦ
ἔστησαν
|
τὸν |
οὐρανὸν»
καὶ
εἴ
τι
τούτοις |
[6] |
ᾗ
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν»
Ἀλλ´ |
[6] |
τό·
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν.
Ἐὰν |
[6] |
ᾗ
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν»
~Εἶτα |
[6] |
Ἐν
ἀρχῇ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν»
ἐπιστησάτω
|
[6] |
Ἐν
ἀρχῇ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν.
~Νῦν |
[6] |
ἐξώσαντας
καὶ
νικήσαντας
τούτους
ἔχειν
|
τὸν |
οὐρανόν.
Τούτου
δὲ
τοῦ
βουλήματός |
[6] |
οὐδὲν
ἐναργὲς
βλέπω.
Εἶτα
πρὸς
|
τὸν |
οὕτως
ἐπαπορήσαντα
οἱονεὶ
ἀποκρίνεται,
καὶ |
[6] |
ἐσχηκυίᾳ
ἢ
μηκέτι
ἐχούσῃ
ψυχῇ
|
τὸν |
παλαιὸν
ἄνθρωπον
σὺν
ταῖς
πράξεσιν |
[6] |
δυσσεβέστατε,
τὸν
τοῦ
κόσμου
δημιουργόν,
|
τὸν |
πάντα
ὑποσχόμενον
αὐτοῖς,
τὸν
τὸ |
[6] |
ἐξέθετο,
τοῦτον
τὸν
τρόπον·
Περὶ
|
τὸν |
πάντων
βασιλέα
πάντ´
ἐστί,
καὶ |
[6] |
οὖν
τὴν
φάσκουσαν
λέξιν·
Περὶ
|
τὸν |
πάντων
βασιλέα
πάντ´
ἐστί,
καὶ |
[6] |
τοῦ
Πλάτωνος
λέξις·
Καὶ
τὸν
|
τῶν |
πάντων
θεὸν
ἡγεμόνα
τῶν
τε |
[6] |
τὸν
περὶ
υἱοῦ
θεοῦ
λόγον,
|
τὸν |
παρὰ
Πλάτωνι
λελεγμένον
ἐν
τῇ
|
[6] |
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
Ἰησοῦ
πρὸς
|
τὸν |
πάσης
κτίσεως»
πρωτότοκον
θεὸν
λόγον. |
[6] |
κτίσεως»
ἐπέκεινα
δὲ
πάντων
τούτων
|
τὸν |
πατέρα
αὐτοῦ
καὶ
θεόν.
~Ὁ |
[6] |
εἰ
μὴ
ὁ
πατήρ,
οὐδὲ
|
τὸν |
πατέρα
εἰ
μὴ
ὁ
υἱὸς |
[6] |
ἕνεκεν
τεμνομένοις
ἢ
καυτηριαζομένοις,
λέγομεν
|
τὸν |
πατέρα
κακοποιεῖν
τοῖς
υἱοῖς
ἢ |
[6] |
τὴν
ἄβυσσον,
καὶ
ἀποκαλύπτοντος
οὕτω
|
τὸν |
πατέρα
ὅστις
ποτ´
ἂν
χωρῇ |
[6] |
αὐτὸν
παραδεχομένοις,
γνωρίσαι
καὶ
ἀποκαλύψαι
|
τὸν |
πατέρα,
πρὸ
τῆς
παρουσίας
αὐτοῦ |
[6] |
κυρίου
διδάσκει;
Τί
δὲ
φεύγειν
|
τὸν |
πατέρα;
Τί
δ´
αὐτὸς
εἰσποιεῖται, |
[6] |
καὶ
ᾧ
ἂν
αὐτὸς
ἀποκαλύψῃ
|
τὸν |
πατέρα,
ψευδοποιήσομεν
τὴν
Κέλσου
λέξιν |
[6] |
ὁ
γεννήσας
αὐτὸν
πατήρ,
οὔτε
|
τὸν |
πατέρα
ὡς
ὁ
ἔμψυχος
λόγος |
[6] |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ὑποπτώσεως
πρὸς
|
τὸν |
πείθοντα
ἢ
παραδοχῆς
τῶν
λεγομένων
|
[6] |
ἀετοειδῆ.
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος
|
τὸν |
πέμπτον
ἔφασκεν
εἶναι
ἄρκου
πρόσωπον |
[6] |
τὸ
διάγραμμα
οὔτε
Κέλσος
οἶδε
|
τὸν |
περὶ
Γεέννης
λόγον·
ἐπεὶ
οὔτ´ |
[6] |
Φάραγγος
Ἐννὸμ
εὑρίσκομέν
τι
εἰς
|
τὸν |
περὶ
κολάσεων
τόπον,
μεταλαμβανομένων
εἰς |
[6] |
τὴν
γῆν.
~Νῦν
δὲ
διηγήσασθαι
|
τὸν |
περὶ
νοητῶν
καὶ
αἰσθητῶν
λόγον, |
[6] |
τῶν
ἱερῶν
γραμμάτων
πανταχόθεν
σωματοποιήσαι
|
τὸν |
περὶ
τῆς
κακίας
λόγον,
καὶ
|
[6] |
τοῦ
πλείονας
ὑπαγαγέσθαι
ὁ
Σίμων
|
τὸν |
περὶ
τοῦ
θανάτου
κίνδυνον,
ὃν |
[6] |
καὶ
Ὁμήρου
Μωϋσέως
γράμματα
εἰσήγαγε
|
τὸν |
περὶ
τοῦ
πονηροῦ
τούτου
καὶ |
[6] |
Πλάτωνος
παρατιθέμενος
ἑκὼν
οἶμαι
σιωπᾷ
|
τὸν
|
περὶ
υἱοῦ
θεοῦ
λόγον,
τὸν |
[6] |
εὐαγγελίῳ
πολλάκις
ἔστιν
εὑρεῖν
κόσμον
|
τὸν |
περίγειον
ὀνομαζόμενον
τόπον,
ὥσπερ
καὶ |
[6] |
δέ
φησιν
ἔχεσθαι
νοημάτων
καὶ
|
τὸν |
περικαλλῆ
τῆς
Ἀθηνᾶς
πέπλον
ἐν |
[6] |
λέξεις
ἀπό
τινων
Ἑβραίων
μεμαθηκότα
|
τὸν |
Πλάτωνα,
ὡς
δέ
τινες
ἀνέγραψαν, |
[6] |
αὐτῷ
ἀναστραφῆναι
ἐν
τῇ
πρὸς
|
τὸν
|
ποιητὴν
τῶν
ὅλων
εὐσεβείᾳ·
ἣν |
[6] |
λέγοντα
ὧδε·
Εἰδέναι
δὲ
χρὴ
|
τὸν |
πόλεμον
ἐόντα
ξυνὸν
καὶ
δίκην |
[6] |
μᾶλλον,
τοῖς
μαθοῦσιν
ὅτι
δεῖ
|
τὸν |
προϊστάμενον
τοῦ
λόγου
δυνατὸν
εἶναι |
[6] |
ἐστι,
τῶν
παριστάντων
Ἰησοῦν
εἶναι
|
τὸν |
προκεκηρυγμένον
ὑπ´
αὐτῶν
Χριστὸν
καὶ |
[6] |
ἀπαγγέλλον.
Οὐ
πρὸς
πάντα
οὖν
|
τὸν |
προσιόντα
φαμὲν
ὅτι
πρῶτον
πίστευσον |
[6] |
καὶ
κηρυσσόμενον
Χριστὸν
μανθάνουσιν
ἐπιδημῆσαι
|
τὸν |
προφητευόμενον
καὶ
ἐπιδημῆσαι
ἐν
καιρῷ, |
[6] |
κόνιν
ἐπαμώμενος.
Ὁ
γὰρ
κατὰ
|
τὸν |
προφήτην
ταπεινοφρονῶν,
πορευόμενος
ἐν
μεγάλοις |
[6] |
Κέλσος
φησὶν
ὅτι
οὐ
θέμις
|
τὸν
|
πρῶτον
θεὸν
κάμνειν·
ἡμεῖς
δὲ |
[6] |
ἀνεπαύσατο,
φησὶν
ὅτι
οὐ
θέμις
|
τὸν |
πρῶτον
θεὸν
κάμνειν
οὔτε
χειρουργεῖν
|
[6] |
τούτου
βελτίονι.
Ἀλλ´
οὐδὲ
θέμις
|
τὸν |
πρῶτον
θεὸν
χειρουργεῖν·
ἐὰν
δὲ |
[6] |
Ὁ
μὲν
οὖν
Κέλσος
ἔλεγε
|
τὸν |
πρῶτον
ἰδέᾳ
λέοντος
μεμορφωμένον,
οὐκ |
[6] |
μύρον
ἐπὶ
κεφαλῆς»
καταβέβηκεν
ἐπὶ
|
τὸν
|
πώγωνα»
τὰ
σύμβολα
τοῦ
τελείου |
[6] |
Ἰὰ
παρ´
Ἑβραίοις
ὀνομαζόμενον
καὶ
|
τὸν |
Σαβαὼθ
καὶ
τὸν
Ἀδωναῖον
καὶ |
[6] |
εἶναι
τὸν
Ἰαὼ
ἕτερον
δὲ
|
τὸν |
Σαβαὼθ
καὶ
τρίτον
παρὰ
τοῦτον |
[6] |
συνέστω,
πάτερ,
συνέστω.
Εἶθ´
ἑξῆς
|
τὸν |
Σαβαώθ,
πρὸς
ὃν
οἴονται
λέξειν· |
[6] |
ἑβραϊκῷ.
Τὸ
τοίνυν
ἀσεβὲς
διάγραμμα
|
τὸν |
σαφῶς
οὕτως
κατηγορηθέντα
ἐν
τῷ |
[6] |
ἀπίθανόν
ἐστι
τὸ
λέγειν
Παῦλον
|
τὸν |
σκηνοποιὸν
καὶ
Πέτρον
τὸν
ἁλιέα |
[6] |
ταῦρον·
ὃ
δ´
εἴχομεν
διάγραμμα
|
τὸν |
Σουριὴλ
ἔλεγεν
εἶναι
τὸν
ταυροειδῆ. |
[6] |
ἐπισκευάζεται
τὸ
πτερὸν
καὶ
κατὰ
|
τὸν |
σοφώτατον
Σολομῶντα,
εἰπόντα
περὶ
τοῦ |
[6] |
σωτηρίᾳ
σώματος.
Οἴεται
δὲ
ὁ
|
τὸν |
στωϊκὸν
λόγον
ἐκτιθέμενος
καὶ
μὴ |
[6] |
Πλάτωνος
καὶ
Σωκράτους
ἐκθήσεται
καὶ
|
τὸν |
συνιστάμενον
Σωκράτει
καθ´
ὕπνον
κύκνον |
[6] |
τῶν
εὐαγγελίων
περὶ
τοῦ
πειράζοντος
|
τὸν |
σωτῆρα
διαβόλου,
ἵνα
μὴ
δόξω |
[6] |
ἐν
φωτὶ
δὲ
τυγχάνειν
πάντα
|
τὸν |
ταῖς
τοῦ
λόγου
αὐγαῖς
ἀκολουθήσαντα, |
[6] |
διάγραμμα
τὸν
Σουριὴλ
ἔλεγεν
εἶναι
|
τὸν |
ταυροειδῆ.
Εἶτα
ὁ
μὲν
Κέλσος |
[6] |
καὶ
χρηματιστὴν
καὶ
πολύκμητον
εἶναι
|
τόν |
τε
σίδηρον
καὶ
τὸν
Ἑρμῆν, |
[6] |
ἀρετῆς
καὶ
ἑνοῦσθαι
τῷ
αὐτολόγῳ
|
τὸν |
τέλειον,
ὡς
κατὰ
τοῦτο
ἀναβεβηκότας |
[6] |
τε
αὖ
ὁ
μὲν
Κέλσος
|
τὸν
|
τέταρτον
ἀετοῦ
ἔφασκεν
ἔχειν
μορφήν· |
[6] |
περὶ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
αὐτὸν
λέγειν
|
τὸν
|
τηλικοῦτον
ἡμῶν
σωτῆρα·
Μάθετε
ἀπ´ |
[6] |
ἐνόμιζεν
εἶναι·
καὶ
παρ´
αὐτὸν
|
τὸν |
τῆς
θλίψεως»
καὶ
τῶν
πόνων |
[6] |
αἰτίαν
ἐκτίθεται
τοῦ
κατηραμένον
λέγεσθαι
|
τὸν |
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας
θεὸν |
[6] |
ἐν
τῇ
τοῦ
Διὸς
κατὰ
|
τὸν
|
Τίμαιον
δημηγορίᾳ
λέγων·
Θεοὶ
θεῶν, |
[6] |
δημιουργόν,
τὸν
πάντα
ὑποσχόμενον
αὐτοῖς,
|
τὸν |
τὸ
γένος
αὐτῶν
αὐξήσειν
μέχρι |
[6] |
τοὺς
ἐντυγχάνοντας
ἀλλ´
οὐδ´
αὐτὸν
|
τὸν |
τοιαῦτα
περὶ
τοῦ
πρώτου
ἀγαθοῦ |
[6] |
λόγους,
ὄντας
υἱοὺς
ἀνθρώπων»
παρὰ
|
τὸν |
τοῖς
πολλοῖς
κηρυσσόμενον
θεοῦ
λόγον, |
[6] |
ἀληθοῦς
ἐπιστήμης
γένος
τοῦτον
ἔχει
|
τὸν |
τόπον.
Καὶ
ἀπ´
ἐκείνων
γε |
[6] |
μολίβδου»
ἐκαθέζετο.
Ὅσα
δ´
εἰς
|
τὸν |
τόπον
λεχθείη
ἄν,
οὔτε
πᾶσιν |
[6] |
ἰδιωτικώτερον
πρεσβεύοντος
περὶ
τῶν
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
τὴν
ἐκκειμένην
λέξιν
τεθεικέναι. |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
προσεκυνεῖτο,
καὶ
χειραγωγήσαντος
|
τὸν |
τοῦ
βουλομένου
σῴζεσθαι
νοῦν
πρὸς
|
[6] |
ἐν
τῷ
νουθετουμένῳ
καὶ
ἀκούεσθαι
|
τὸν |
τοῦ
διδάσκοντος
λόγον,
ὅπερ
ἐστὶ |
[6] |
κρείσσων
Ἰησοῦς
ὅτι
μὲν
ἐλάλει»
|
τὸν |
τοῦ
θεοῦ
λόγον
τοῖς
μαθηταῖς» |
[6] |
ἐπαινεῖς
δὲ
ἄκων,
ὦ
δυσσεβέστατε,
|
τὸν
|
τοῦ
κόσμου
δημιουργόν,
τὸν
πάντα |
[6] |
αὐτῷ
διϋπνισθέντι
πέμποντι
Ἑρμῆν
παραβάλλοντος
|
τὸν |
τοῦ
παντὸς
δημιουργὸν
θεὸν
ἡμῶν. |
[6] |
ἡμᾶς,
ὡς
θεὸν
κατηραμένον
λέγοντας
|
τὸν |
τοῦδε
τοῦ
κόσμου
καλὸν
δημιουργόν. |
[6] |
ἐν
τῷ
Δανιὴλ
τοῦτον
εἴρηται
|
τὸν |
τρόπον·
Καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν |
[6] |
ἔσονταί
σοι
βοήθεια.
Τοῦτον
δὲ
|
τὸν |
τρόπον
καὶ
τὸ
ὁ
ποιῶν
|
[6] |
ἣν
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο,
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον·
Περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα |
[6] |
τὸ
αἰσθητὸν
σῶμα
οὐκ
ἀπαγγέλλει
|
τὸν |
τρόπον
τῆς
ὑποστάσεως
αὐτοῦ.
Προσαχθήσῃ
|
[6] |
τῶν
ἐν
τῇ
Γενέσει
γεγραμμένων
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον·
Ἰδὼν
δὲ
κύριος |
[6] |
τῷ
καλῶς
εἰρημένῳ
ὑπὸ
Ἡσαΐου
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον·
Οὐαὶ
οἱ
τιθέντες |
[6] |
ὢν
ταπεινοῦται
ἑκών,
οὐχ
ὑπὸ
|
τὸν |
τυχόντα
ἀλλ´
ὑπὸ
τὴν
κραταιὰν |
[6] |
περὶ
ταπεινοφροσύνης
ἐστίν,
ὡς
μὴ
|
τὸν
|
τυχόντα
διδάσκαλον
ἔχειν
περὶ
αὐτοῦ, |
[6] |
ἡ
τοῦ
Πλάτωνος
λέξις·
Καὶ
|
τὸν |
τῶν
πάντων
θεὸν
ἡγεμόνα
τῶν
|
[6] |
πνεῦμα
εἶναι
τὸν
θεὸν
ἀλλὰ
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ,
καὶ
οἴεται
ἀπαντᾶν |
[6] |
καὶ
θεοῦ,
φησίν·
Οὐδεὶς
ἔγνω
|
τὸν |
υἱὸν
εἰ
μὴ
ὁ
πατήρ, |
[6] |
ὁ
θεὸς
εἶναι
ὡς
εὐθεώρητον
|
τὸν |
υἱὸν
ἔπεμψεν.
Ἅπερ
μὴ
νοήσας
|
[6] |
κακοῖς
καὶ
ἁμαρτησομένοις
ἀνθρώποις
πέμπει
|
τὸν |
υἱὸν
καὶ
κολάσουσιν
αὐτόν.
Εὐθέως |
[6] |
πεποιηκέναι
Ἰουδαίοις
πεμπόμενον
τοῦ
θεοῦ
|
τὸν |
υἱόν;
Ὅρα
δὴ
καὶ
ἐν |
[6] |
καὶ
ἁμαρτησομένοις
καὶ
κολάσουσιν
αὐτοῦ
|
τὸν |
υἱὸν
πέμπει.
Ἀλλ´
ἔοικε
νῦν |
[6] |
αὐτοῦ
διεληλυθότα
τοὺς
οὐρανούς,
Ἰησοῦν
|
τὸν |
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ»
ἐπαγγειλάμενον
τοῖς |
[6] |
οἷς
γεγόνασιν
οἱ
προφῆται,
πεπέμφθαι
|
τὸν |
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ·
ἵν´
ἐκεῖθεν |
[6] |
τὸν
μὲν
προσεχῶς
δημιουργὸν
εἶναι
|
τὸν |
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ
λόγον
καὶ |
[6] |
λέγοντες
θεὸν
κατηραμένον
τὸν
Ἰουδαίων,
|
τὸν |
ὕοντα
καὶ
βροντῶντα
καὶ
τοῦδε |
[6] |
τισι
τῶν
ἀπὸ
Οὐαλεντίνου
εἰς
|
τὸν |
ὑπ´
αὐτῶν
ὀνομαζόμενον
ψυχικὸν
δημιουργόν» |
[6] |
αὐτὸν
ὑπεξάγοντος
ἐντεῦθεν
καὶ
ἐπὶ
|
τὸν |
ὑπερουράνιον
ἐπὶ
τῇ
θέᾳ
τῶν |
[6] |
τινας
Χριστιανοὺς
πλατωνικῶν
λέξεων
αὐχεῖν
|
τὸν |
ὑπερουράνιον
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας
τὸν
Ἰουδαίων |
[6] |
λόγοις
ἐκτεθεῖσθαι,
ἐν
οἷς
ἔλεγεν·
|
Τὸν |
ὑπερουράνιον
τόπον
οὔτε
τις
ὕμνησε |
[6] |
τὸν
ἄνθρωπον.
Ἀλλ´
οὐδὲ
συνίει
|
τὸν |
ὑπὸ
θεοῦ
φυτευθέντα
παράδεισον»
καὶ |
[6] |
περὶ
τοῦ
υἱὸν
εἶναι
θεοῦ
|
τὸν |
ὑπὸ
τῶν
πιστευόντων
αὐτῷ
μαρτυρούμενον, |
[6] |
μάλα
εὐηθική.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
τὸν |
φαινόμενον
αὐτῷ
τρόπον
τοῦ
εὐηθικὴν |
[6] |
τῷ
λεοντοειδεῖ
ἄρχοντι
συμπαθεῖν
ἄστρον
|
τὸν
|
Φαίνοντα.
Εἶτα
οἴονται
τὸν
διελθόντα |
[6] |
τὰ
Ὁμήρου
ἔπη
οὕτω
νοήσαντα
|
τὸν
|
Φερεκύδην
φησὶν
εἰρηκέναι
τό·
Κείνης |
[6] |
εἰρημένα,
οὐ
μὴν
καὶ
διαθέντα
|
τὸν |
φιλόσοφον
ἀξίως
κἂν
αὐτῷ
ἀναστραφῆναι |
[6] |
ἐν
τῷ
Δανιὴλ
λέλεκται,
δυναμένη
|
τὸν |
φρονίμως
καὶ
εὐγνωμόνως
ἀναγινώσκοντα
ἐπιστρέψαι |
[6] |
τοὺς
μαγγανεύοντας
προφάσει
τῆς
κατὰ
|
τὸν |
χαρακτῆρα
τοῦτον
θεοσεβείας,
τάχα
δέ |
[6] |
τὸ
κρεῖττον,
διὰ
τοῦτο
περὶ
|
τὸν |
χείρονα
γίνεται
ἐκ
συνεργίας
τῆς |
[6] |
πῦρ
καταναλίσκον»
τὰ
ξύλα»
καὶ
|
τὸν |
χόρτον»
καὶ
τὴν
καλάμην»
καὶ |
[6] |
τὸν
Ἀδὰμ
ζωὴ
δὲ
κατὰ
|
τὸν |
Χριστόν.
Εἶτα
παίζων
τὰ
περὶ |
[6] |
γίνεσθαι,
ἵν´
ὁπότεροι
αὐτῶν
εἰς
|
τὸν
|
Ὠγηνὸν
ἐμπέσωσι,
τούτους
μὲν
εἶναι |
[6] |
λαβόντες
καὶ
τὸν
Ἀσταφαιὸν
καὶ
|
τὸν |
Ὡραῖον,
ἀπὸ
δὲ
τῶν
ἑβραϊκῶν
|
[6] |
μοι,
πάτερ,
συνέστω.
Τελευταῖον
δὲ
|
τὸν |
Ὡραῖον
ὀνομάζουσι
καὶ
πρὸς
αὐτὸν |
[6] |
φύσεως
καὶ
οὐσίαν
ἀόρατον
καὶ
|
ἀσώματον |
οὐκ
ἂν
σῶμα
εἴη
ὁ |
[6] |
τῆς
Στοᾶς
ἐκπυρούτωσαν,
ἡμεῖς
δὲ
|
ἀσώματον |
οὐσίαν
οὐκ
ἴσμεν
ἐκπυρουμένην
οὐδ´ |
[6] |
Κέλσον.
~Παυόμενον
δὲ
ἐν
κόσμῳ
|
θάνατον, |
ὅταν
ἀποθάνῃ
ἡ
τοῦ
κόσμου |
[6] |
ζήσωσι,
καὶ
παυόμενον
ἐν
κόσμῳ
|
θάνατον, |
ὅταν
ἀποθάνῃ
ἡ
τοῦ
κόσμου |
[6] |
καὶ
πρὸς
αὐτὴν
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἀγωνισώμεθα.
~Ἔλεγε
δὴ
μετὰ
τὰ |
[6] |
πειθοῦς
δημιουργῶν,
οὐκ
ἂν
ἁμάρτοι·
|
δυνατὸν |
γὰρ
καὶ
τὸν
ἄκρως
κατειληφότα |
[6] |
καταλιπόντες
ἑκάστῳ
ἐξετάζειν
κατὰ
τὸ
|
δυνατόν, |
δεικνύντες
δ´
ὅτι
καὶ
οἱ |
[6] |
δεῖ
τὸν
προϊστάμενον
τοῦ
λόγου
|
δυνατὸν |
εἶναι
τοὺς
ἀντιλέγοντας
ἐλέγχειν»
Εἰ |
[6] |
πρὸς
τὸν
λόγον
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἡμῖν
ἀπηντήσαμεν.
Ὅμως
μέντοι
ἐβουλήθη |
[6] |
θεοῦ,
πρὸς
ἣν
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἡμῖν
ἀπηντήσαμεν,
φησίν·
Εἰ
δ´ |
[6] |
καὶ
τὸν
ἄνθρωπον»
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἡμῖν
ἐν
τοῖς
πραγματευθεῖσιν
εἰς
|
[6] |
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας·
ὅπερ
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἡμῖν
πρὸ
πλείονος
χρόνου
τῆς |
[6] |
αὐτοῦ
πρὸς
τὸ
τοῖς
ὁρῶσι
|
δυνατὸν |
καὶ
διὰ
τοῦτο
χρήσιμον
τοιοῦτο |
[6] |
ταῦτα
καθ´
ἡμῶν
λέγοντι
εἰ
|
δυνατὸν |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
αἱρεῖν
ὁρμήσαι |
[6] |
πλουσίων
ἀποφαινομένῃ
αὐτοῦ
λέξει,
ὡς
|
ἀδύνατόν |
ἐστιν
ἀγαθὸν
εἶναι
διαφερόντως
καὶ |
[6] |
καὶ
πλούσιον
εἶναι
διαφερόντως
εἶναι
|
ἀδύνατον. |
Τίς
δ´
οὐκ
ἂν
καὶ |
[6] |
γῆ
καὶ
τὸ
τῆς
γῆς
|
ἀόρατον |
καὶ
ἀκατασκεύαστον,
καὶ
τίς
ἡ |
[6] |
πάσης
σωματικῆς
φύσεως
καὶ
οὐσίαν
|
ἀόρατον |
καὶ
ἀσώματον
οὐκ
ἂν
σῶμα |
[6] |
καθ´
ἡμῶν
ἀφιλοσόφου
μίσους
πάνυ
|
ἀγνωμονέστατον. |
Ἐβουλήθη
γὰρ
τοὺς
ἀπείρους
τῶν |
[6] |
τοῦ
Ἰησοῦ.
Ὅρα
γοῦν
πῶς
|
ἀλογώτατον |
πεποίηκεν
ὁ
Κέλσος
ἐν
τοῖς
|
[6] |
ζῴων·
νῦν
δὲ
ἔδοξε
Κέλσῳ
|
ἐνθεώτατον |
εἰπεῖν
καὶ
τὸ
Αἰγυπτίων
ἔθνος, |
[6] |
καὶ
τὸ
Αἰγυπτίων
ἔθνος,
καὶ
|
ἐνθεώτατον |
ἐξ
ἀρχῆς,
τάχα
ἐπεὶ
Ἰουδαίοις |
[6] |
κἂν
καθ´
αὑτὸ
ἀληθὲς
καὶ
|
πιστικώτατον |
ᾖ,
πρὸς
τὸ
καθικέσθαι
ἀνθρωπίνης |
[6] |
ἀξιοῦντας
περὶ
δ´
ἐπικουρίας
τὸ
|
ἀπορώτατον |
ἱκετεύοντας.
Κἄν
τινες
δὲ
μὴ |
[6] |
τὸ
πτερὸν
καὶ
κατὰ
τὸν
|
σοφώτατον
|
Σολομῶντα,
εἰπόντα
περὶ
τοῦ
κατ´ |
[6] |
κατ´
εἰκόνα»
τοῦ
θεοῦ»
ἀνάγκη
|
σύνθετον |
εἶναι
τὸν
θεὸν
καὶ
οἱονεὶ |
[6] |
τὰ
δυνάμενα
ἑλεῖν
τινα
καὶ
|
συνετὸν |
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
γραμμάτων,
φάσκων |
[6] |
γίνεσθε»
ἀναλαμβάνει
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ἐνάρετον |
ψυχὴν
τοὺς
χαρακτῆρας
τοῦ
θεοῦ· |
[6] |
Τὸν
αὐτὸν
τρόπον
τοίνυν
τὸ
|
αἰσθητὸν |
σῶμα
οὐκ
ἀπαγγέλλει
τὸν
τρόπον |
[6] |
ἔργων
ἁπάντων
καὶ
χρηματιστὴν
καὶ
|
πολύκμητον |
εἶναι
τόν
τε
σίδηρον
καὶ
|
[6] |
τοῦ
θεοῦ»
καὶ
τί
τὸ
|
γενητὸν |
φῶς»
τί
τε
τὸ
στερέωμα» |
[6] |
βουλομένου
σῴζεσθαι
νοῦν
πρὸς
τὸν
|
ἀγένητον |
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
θεόν.
Λαὸς» |
[6] |
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
Οὔτε
γὰρ
τὸν
|
ἀγένητον |
καὶ
πάσης
γενητῆς
φύσεως
πρωτότοκον |
[6] |
πράττοντα.
Εἴπερ
οὖν
τοῦτο
οὐκ
|
εὐκαταφρόνητον |
ὡς
οἶμαι
ἔχει
ἀκολουθίαν,
τί |
[6] |
ἐρχόμενον
εἰς
τὸν»
ἀληθινὸν
καὶ
|
νοητὸν |
κόσμον»
καὶ
ποιεῖ
αὐτὸν
φῶς |
[6] |
οὐ
μόνον
ἐντρεχῆ
ἀλλὰ
καὶ
|
ἀνόητον, |
πάλιν
δ´
αὖ
οὐχὶ
Ἕλληνας |
[6] |
οἱ
ἑξῆς
αὐτῷ
προφῆται,
οὐδαμῶς»
|
ῥητὸν» |
ἐπιστάμενοι
τὸ
πρῶτον
ἀγαθὸν
ἔγραψαν |
[6] |
ἀπορίας·
εἴη
γὰρ
ἂν
τυχὸν
|
ῥητὸν» |
καὶ
τὸ
μηδέν.
Ἀλλ´
ἐπεὶ |
[6] |
μαρτυρεῖ
λόγος,
οἱ
φρονοῦντες
ὅτι
|
ῥητὸν |
οὐδαμῶς
ἐστι»
τὸ
πρῶτον
ἀγαθὸν |
[6] |
ὅπως
Πλάτων,
καίτοι
διαβεβαιωσάμενος
ὅτι
|
ῥητὸν» |
οὐκ
ἔστιν,
ὅμως,
ἵνα
μὴ |
[6] |
ἐπιστολῶν
καὶ
φασκέτω
μηδαμῶς
εἶναι
|
ῥητὸν» |
τὸ
πρῶτον
ἀγαθόν,
ἀλλ´
ἐκ |
[6] |
οὖν
ὁ
θεὸς
εἶναι
ὡς
|
εὐθεώρητον |
τὸν
υἱὸν
ἔπεμψεν.
Ἅπερ
μὴ |
[6] |
εἶναι
φιλολόγων
μόνον,
τὸν
δὲ
|
Ἐπίκτητον
|
καὶ
ὑπὸ
τῶν
τυχόντων
καὶ |
[6] |
τῆς
περὶ
αὐτῶν
ἀρχαιότητος
εἰς
|
Ἡράκλειτον |
καὶ
Πλάτωνα
ἀναφερομένης.
Ἀνωτέρω
γὰρ |
[6] |
τινα
πόλεμον
αἰνίττεσθαι
τοὺς
παλαιούς,
|
Ἡράκλειτον |
μὲν
λέγοντα
ὧδε·
Εἰδέναι
δὲ |
[6] |
ταυροειδῆ.
Εἶτα
ὁ
μὲν
Κέλσος
|
τρίτον |
ἀμφίβιόν
τινα
καὶ
φρικῶδες
ἐπισυρίζοντα· |
[6] |
κύκνος
ἦν.
Ἀλλὰ
καὶ
ὃν
|
τρίτον |
εἶδεν
ὀφθαλμὸν
ἑαυτὸν
ἔχοντα
ὁ |
[6] |
δεύτερον
δὲ
λόγος,
τὸ
δὲ
|
τρίτον |
εἴδωλον,
τὸ
τέταρτον
δὲ
ἐπιστήμη. |
[6] |
ἐπισταμένοις
ἡ
καλουμένη
γνῶσις,
καὶ
|
τρίτον, |
ἐπεὶ
σῴζεσθαι
χρὴ
καὶ
τοὺς |
[6] |
ἕτερον
δὲ
τὸν
Σαβαὼθ
καὶ
|
τρίτον |
παρὰ
τοῦτον
τὸν
Ἀδωναῖον,
ὃν |
[6] |
δὲ
περὶ
τὰ
δεύτερα,
καὶ
|
τρίτον |
περὶ
τὰ
τρίτα.
Ἡ
οὖν |
[6] |
φρικῶδες
ἐπισυρίζοντα·
τὸ
δὲ
διάγραμμα
|
τρίτον |
Ῥαφαὴλ
ἔλεγεν
εἶναι
δρακοντοειδῆ.
Πάλιν |
[6] |
λόγῳ.
Πλάτων
μὲν
οὖν
τὸ
|
τρίτον
|
φησὶν
εἴδωλον.
Ἡμεῖς
δὲ
τὸ |
[6] |
ἔστιν,
ὅμως,
ἵνα
μὴ
εἰς
|
ἀνεξέλεγκτον |
ἀναχωρεῖν
δόξῃ,
λογισμὸν
ὑπέχει
ταύτης
|
[6] |
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος
τὸν
|
ἕκτον |
κυνὸς
πρόσωπον
ἔλεγεν
ἱστορεῖσθαι
ἔχειν |
[6] |
καὶ
ὑπὲρ
τὸ
σύμμετρον
τὸν
|
ἕκτον |
τόμον.
|
[6] |
ΑΛΗΘΗ
ΛΟΓΟΝ
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ
ΕΚΤΟΣ.
|
~Ἕκτον |
τοῦτον
ἐνιστάμενοι
λόγον
πρὸς
τὰς |
[6] |
ἀναγεγράφθαι
τοῦτο,
ἔχον
μέν
τι
|
ἀποδεκτὸν |
τὸ
μαρυκᾶσθαι,
ἔχον
δὲ
καὶ |
[6] |
ὁ
Ἀπόλλων
εἰς
τὴν
Σκυθῶν
|
διάλεκτον
|
τὸν
Γογγόσυρον
σημαίνει.
Οὕτω
δὲ |
[6] |
ὁ
λόγος
καὶ
πλοῦτον
πάντως
|
ψεκτόν· |
οὐκ
ἂν
γὰρ
οὐδ´
ὁ |
[6] |
τὸ
μαρυκᾶσθαι,
ἔχον
δὲ
καὶ
|
ψεκτὸν |
τὸ
μὴ
διχηλεῖν·
ἐξήτασεν
ἂν |
[6] |
χερσὶ
δὲ
δεσμὸν
ἴηλα
χρύσεον
|
ἄρρηκτον; |
Σὺ
δ´
ἐν
αἰθέρι
καὶ |
[6] |
νοῆσαι
περὶ
θεοῦ
κατὰ
τὸ
|
ἐφικτὸν |
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
φύσει
τινὰ
τῶν |
[6] |
ἀνομία
παρὰ
τῷ
Ζαχαρίᾳ
ἐπὶ
|
τάλαντον
|
μολίβδου»
ἐκαθέζετο.
Ὅσα
δ´
εἰς |
[6] |
μοι
δεικνύεις;
Ὡς
νῦν
γε
|
σκότον |
μου
τῶν
ὀφθαλμῶν
προβάλλεις,
καὶ |
[6] |
βούλεται
ἐκ
φωτὸς
μεταστῆσαι
εἰς
|
σκότον, |
τιθεὶς
τὸ
σκότος»
εἶναι
φῶς
|
[6] |
καὶ
οἱ
παραπλήσιοι
αὐτῷ
προβάλλειν
|
σκότον |
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἡμῶν
θέλουσιν,
ἡμεῖς |
[6] |
ἀποκρίνεται,
καὶ
τὴν
αἰτίαν
τοῦ
|
σκότον |
τῶν
ὀφθαλμῶν
κατακεχύσθαι
τοῦ
εἰπόντος |
[6] |
τὰ
κατὰ
λίβα
ἢ
κατὰ
|
νότον, |
καὶ
τίνες
αἱ
κατὰ
θάλασσαν, |
[6] |
Βασιλέα
μονότροπον,
δεσμὸν
ἀβλεψίας,
λήθην
|
ἀπερίσκεπτον |
ἀσπάζομαι,
πρώτην
δύναμιν,
πνεύματι
προνοίας |
[6] |
προφήτης
τῶν
περὶ
θεοῦ
δογμάτων,
|
ἄληπτον |
τυγχάνον
τοῖς
μὴ
ἔχουσι
πνεῦμα» |
[6] |
τὸ
οὐδὲν
γὰρ
πέπονθεν
ὀνόματι
|
καταληπτόν. |
Ἀληθὲς
δὲ
καὶ
τὸ
ἔξω |
[6] |
με,
σύμβολον
ὁρῶν
σῆς
τέχνης
|
ἀνεπίληπτον, |
εἰκόνι
τύπου
τετηρημένον,
πεντάδι
λυθὲν |
[6] |
παραγίνεσθαι,
τρία,
τέταρτον
δὲ
αὕτη,
|
πέμπτον |
δὲ
αὐτὸ
τιθέναι
δεῖ,
ὃ |
[6] |
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος
τὸν
|
πέμπτον |
ἔφασκεν
εἶναι
ἄρκου
πρόσωπον
ἔχοντα· |
[6] |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
τὸν
ζῶντα
|
ἄρτον |
ἀναλαμβάνοντι
εἰς
τὴν
τήρησιν
ἑαυτοῦ |
[6] |
τὸ
κατὰ
τὸν
νόμον
δὲ
|
ἀκάθαρτον» |
τὸ
ζῷον
ἀναγεγράφθαι
τοῦτο,
ἔχον |
[6] |
λέλεκται
δὲ
καί·
Ὅταν
τὸ
|
φθαρτὸν |
τοῦτο
ἐνδύσηται
ἀφθαρσίαν»
τότε
γενήσεται |
[6] |
αὖ
ὁ
μὲν
Κέλσος
τὸν
|
τέταρτον |
ἀετοῦ
ἔφασκεν
ἔχειν
μορφήν·
τὸ |
[6] |
τὴν
ἐπιστήμην
ἀνάγκη
παραγίνεσθαι,
τρία,
|
τέταρτον |
δὲ
αὕτη,
πέμπτον
δὲ
αὐτὸ |
[6] |
τὸ
δὲ
τρίτον
εἴδωλον,
τὸ
|
τέταρτον |
δὲ
ἐπιστήμη.
Καὶ
κατὰ
ταῦτα |
[6] |
καταναλίσκον»
τὰ
ξύλα»
καὶ
τὸν
|
χόρτον» |
καὶ
τὴν
καλάμην»
καὶ
πᾶσαν |
[6] |
Ταύτῃ
καὶ
μᾶλλον
πίστευσον.
Εἰς
|
ἕκαστον |
γὰρ
πειρώμεθα
λέγειν
καὶ
πλείονα |
[6] |
ἀλλ´
εὐδοκήσαντες
ἐν
τῇ
ἀδικίᾳ.
|
Ἕκαστον |
δὲ
τούτων
σαφηνίσαι
οὐ
τῇ |
[6] |
σῶμα
τὴν
ἐκκλησίαν
κινεῖ
καὶ
|
ἕκαστον |
μέλος
τῶν
ἀπὸ
τῆς
ἐκκλησίας, |
[6] |
ὁ
λόγος
ἐβούλετο,
κατ´
ἀξίαν
|
ἕκαστον |
τῶν
ἀκουόντων·
οἳ
καὶ
ἀνάλογον |
[6] |
ἐν
ᾗ
ὁ
θεὸς
καὶ
|
ἕκαστον |
τῶν
πάντων
πεποίηκε,
θεωρῆσαι;
Οὐ |
[6] |
θεός.
Τίς
γὰρ
δύναται
καθ´
|
ἕκαστον |
τῶν
πάντων
τὴν
σοφίαν,
ἐν |
[6] |
γὰρ
θεῷ
ἀγαθῷ
μετὰ
τὸ
|
ἕκαστον
|
φανῆναι
ἀγωνισάμενον,
ὁποῖος
γέγονεν
ἀγωνιστής, |
[6] |
Κέλσος
σὺν
αὐταῖς.
Οὐδὲν
οὖν
|
καταγέλαστόν |
ἐστιν
ἐν
τῷ
Ἰουδαίοις,
παρ´ |
[6] |
ὁ
θεός.
Εἰ
δὲ
τὸ
|
ὀνομαστὸν |
λαμβάνεις
καθὸ
οἷόν
τε
ἐστὶν |
[6] |
αὐτοῦ,
οὐδὲν
ἄτοπον
λέγειν
αὐτὸν
|
ὀνομαστόν. |
Οὕτω
δὲ
διαστελούμεθα
καὶ
τὸ |
[6] |
ὡς
ἀπαιτεῖ
τὸ
εὔλογον.
Οὐ
|
θαυμαστὸν |
δὲ
εἰ
διὰ
τὸ
μεγάλας |
[6] |
ἑκάστου
ἰδίαν
ποιότητα;
Οὐδὲν
οὖν
|
θαυμαστόν, |
εἰ
οὐκ
ἔστιν
οὕτως
ὀνομαστὸς |
[6] |
χωρίζομεν
ἀπ´
ἐκείνου
αὐτήν,
οὐδὲν
|
θαυμαστόν. |
Οἴδασι
γὰρ
οἱ
ἱεροὶ
τῶν |
[6] |
ἔδει
ἑκάστῳ
βλέπεσθαι;
Καὶ
οὐ
|
θαυμαστὸν |
τὴν
φύσει
τρεπτὴν
καὶ
ἀλλοιωτὴν |
[6] |
ἀπὸ
τῆς
πρὸς
Ἑρμείαν
καὶ
|
Ἔραστον |
καὶ
Κορίσκον
Πλάτωνος
ἐπιστολῆς
καὶ |
[6] |
τὸ
τῆς
γῆς
ἀόρατον
καὶ
|
ἀκατασκεύαστον, |
καὶ
τίς
ἡ
ἄβυσσος
καὶ |
[6] |
τῆς
ἡμετέρας
δόξης—
οὐδὲν
μὲν
|
χρηστὸν |
ὑπισχνεῖσθαι
πάντα
δ´
ἐπ´
ἀνθρώπων |
[6] |
τοῦ
μὴ
διακόψαι
τὸν
λόγον
|
μέγιστον |
ποιῆσαι
καὶ
ὑπὲρ
τὸ
σύμμετρον |
[6] |
λόγου
βούλημα·
οὐκ
εἴασεν
ἂν
|
ἀβασάνιστον |
καὶ
τὸ
μακαρίζεσθαι
μὲν
τοὺς |
[6] |
περισπάσας
τινὰς
εἰς
αὑτόν,
ὥστ´
|
ἀμφήριστον |
εἶναι
διὰ
τὴν
ὁμοιότητα
τῆς
|
[6] |
βούλεται
τὴν
προφητείαν
εἰς
Ἰησοῦν
|
Χριστὸν |
ἀναφέρεσθαι;
Καὶ
εἰ
μὲν
σαφῶς |
[6] |
τοῦτον
εἶναι
τὸν
ἐν
ἑκάστῳ
|
Χριστὸν |
ἀπὸ
Χριστοῦ
λόγου.
Εἰ
δὲ |
[6] |
Ἀδὰμ
ζωὴ
δὲ
κατὰ
τὸν
|
Χριστόν. |
Εἶτα
παίζων
τὰ
περὶ
τοῦ |
[6] |
εἶναι
τὸν
προκεκηρυγμένον
ὑπ´
αὐτῶν
|
Χριστὸν |
καὶ
ἀποδεικνύντων
ἐκ
τῶν
προφητικῶν
|
[6] |
ἐκκλησίας»
ὡς
εἶναι
ἓν
σῶμα
|
Χριστὸν |
καὶ
τὴν
ἐκκλησίαν,
τὸ
μύρον |
[6] |
προφήτας
αὐτοῦ
ἀναγινώσκουσι
καὶ
κηρυσσόμενον
|
Χριστὸν |
μανθάνουσιν
ἐπιδημῆσαι
τὸν
προφητευόμενον
καὶ
|
[6] |
εἰσαγωγῆς
εἰπεῖν
τό·
Εἰ
καὶ
|
Χριστόν |
ποτε
κατὰ
σάρκα
ἐγνώκαμεν,
ἀλλὰ |
[6] |
ἐν
τῷ
κατὰ
τὸν
ὀνομαζόμενον
|
Ἀντίχριστον; |
Πάντα
δὲ
τῇ
ἑαυτοῦ
προγνώσει |
[6] |
μὲν
ἕτερον
τῶν
ἄκρων
καὶ
|
βέλτιστον |
υἱὸν
ἀναγορεύεσθαι
τοῦ
θεοῦ
διὰ |
[6] |
αὐτὸ
τιθέναι
δεῖ,
ὃ
δὴ
|
γνωστόν |
τε
καὶ
ἀληθῶς
ἐστιν
ὄν· |
[6] |
πλατωνικάς,
δηλούσας
ὅτι
ὀλίγοις»
ἐστὶ
|
γνωστὸν |
τὸ
ἀγαθόν,
ἐπεὶ
οἱ
πολλοὶ |
[6] |
ἐν
ἀδικίᾳ
κατεχόντων,
διότι
τὸ
|
γνωστὸν
|
τοῦ
θεοῦ
φανερόν
ἐστιν
ἐν |
[6] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
τὸ
δ´
|
ἔλαττον |
καὶ
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἐν |
[6] |
τοῦ
εἶναι
Χριστιανοί,
ὥστ´
οὐκ
|
ἔλαττον |
Κέλσου
κατηγορεῖν
αὐτοὺς
τοῦ
Ἰησοῦ |
[6] |
κακία
ἐν
οἷς
δ´
ἐπ´
|
ἔλαττον· |
τί
οὖν
ἄτοπον
δύο,
ἵν´ |
[6] |
πειθὼ
πῶς
οὐχ
ἑώρα
τὸ
|
παραλλάττον |
τοῦ
σώματος
αὐτοῦ
πρὸς
τὸ |
[6] |
ἐκεῖνοι
μὲν
γελωτοποιεῖν
θέλοντες
τοιαῦτα
|
συνέταττον, |
οὐ
πιθανὸν
δὲ
τὸν
ὅλῳ |
[6] |
θειότητα
οὐκ
ἀγεννῶς
ἰδόντες
οὐδὲν
|
ἧττον |
ἐματαιώθησαν
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν» |
[6] |
τῶν
ἀληθινῶν
κἀκείνων
σύμβολα,
οὐδὲν
|
ἧττον |
καὶ
οὗτοι,
ἐν
βαναύσων
χερσὶ |
[6] |
τοὺς
εὖ
πράττοντας
καὶ
οὐδὲν
|
ἧττον |
κἀκεῖνα
λεγούσης,
ἅτινα
περισπᾶν
δοκεῖ
|
[6] |
ὅτι
Ἀντίχριστος
ἔρχεται»
καὶ
οὐδὲν
|
ἧττον |
μεμαθήκαμεν
ὅτι
ἀντίχριστοι
πολλοί»
εἰσιν |
[6] |
εἶναι
χαρακτηρίζεται,
ὅτε
ὑποκρίνεται
τὸ
|
κρεῖττον, |
διὰ
τοῦτο
περὶ
τὸν
χείρονα |
[6] |
τὸ
μὲν
κατ´
εἰκόνα»
τὸ
|
κρεῖττον |
ᾖ
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
τὸ |
[6] |
σώματί
ἐστι
μόνῳ,
ἐστέρηται
τὸ
|
κρεῖττον, |
ἡ
ψυχή,
τοῦ
κατ´
εἰκόνα» |
[6] |
δευτέρᾳ
δὲ
κατὰ
τὸ
περιβαλεῖν
|
αὐτὸν |
ἀγρίῳ
ἐλέφαντι,
τῷ
οὕτω
καλουμένῳ |
[6] |
τὴν
θείαν
ὁμολογοῦμεν.
Εἶτα
δέον
|
αὐτὸν |
ἀγωνίζεσθαι
περὶ
τοῦ
λόγου,
ὁ |
[6] |
τὸ
τέλος
ἐν
τῷ
εἰς
|
αὐτόν» |
Ἀληθῶς
δὲ
ἐξ
οὐδενὸς
ὁ |
[6] |
γλώττῃ
ἑβραίᾳ
Σατανᾶν
ὀνομάζοντες
τὸν
|
αὐτόν. |
Ἄλλως
μὲν
οὖν
παντελῶς
θνητὰ |
[6] |
φιλαλήθεις
μαρτυροῦσι
γραφαὶ
τῶν
περὶ
|
αὐτόν, |
ἀνέγνω
Πλάτωνα
καὶ
ἀρεσθεὶς
τῇ |
[6] |
σέβειν
ἐπαγγέλλονται
θεόν,
οὐδαμῶς
εἰς
|
αὐτὸν |
ἀσεβοῦντες.
Ἀλλ´
οὐδ´
ἀναστήσειν
ἐκ
|
[6] |
ἂν
Ἰουδαῖοι
αὐτοὺς
βιάζωνται,
τὸν
|
αὐτὸν |
αὐτοῖς
θεὸν
ὁμολογεῖν·
ὅταν
δὲ |
[6] |
χωρηθῇ
ὑπὸ
τῶν
μὴ
δυναμένων
|
αὐτὸν |
βλέπειν
καθὸ
λόγος»
ἦν
καὶ |
[6] |
ὅτι,
εἴπερ
διὰ
τὸ
τέκτονα
|
αὐτὸν |
γεγονέναι
ἀναπέπλασται
τὸ
ξύλον
τῆς |
[6] |
ὅστις
ποτ´
ἂν
χωρῇ
γινώσκειν
|
αὐτὸν |
γινώσκει.
~Ταῦτα
δ´
ἡγησάμην
βραχέα |
[6] |
Χριστοῦ
καὶ
ἡμῶν
ἐπισυναγωγῆς
ἐπ´
|
αὐτόν, |
εἰς
τὸ
μὴ
σαλευθῆναι
ὑμᾶς |
[6] |
ἐξεθέμην
αὐτοῦ
λέξει,
φασκούσῃ·
Ὥστε
|
αὐτὸν |
εἰς
τὸν
ναὸν
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
λεγόμενον
θεὸν
ἢ
σέβασμα,
ὥστε
|
αὐτὸν |
εἰς
τὸν
ναὸν
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
τινας
φιλοσόφους
ὡς
πρὸς
γόητα
|
αὐτὸν |
εἰσελθόντας·
ἐν
οἷς
οἶμαι
καὶ |
[6] |
θεὸν
καὶ
οἱονεὶ
συνεστῶτα
καὶ
|
αὐτὸν |
ἐκ
ψυχῆς
καὶ
σώματος,
ἵνα |
[6] |
ὁ
θεός,
καὶ
τοὺς
προσκυνοῦντας
|
αὐτὸν |
ἐν
πνεύματι
καὶ
ἀληθείᾳ
δεῖ |
[6] |
κατέχον
οἴδατε,
εἰς
τὸ
ἀποκαλυφθῆναι
|
αὐτὸν |
ἐν
τῷ
αὐτοῦ
καιρῷ·
τὸ |
[6] |
εἰδὼς
λῆρον
συνέθηκε
βαθύν,
ἀλαζονικῶς
|
αὐτὸν |
ἐπιγράψας
ἀληθῆ
λόγον.
Ἐπεὶ
δὲ |
[6] |
παρὰ
τῷ
Ἡσαΐᾳ
ἀναγεγραμμένη,
προφητεύοντι
|
αὐτὸν |
ἐπιδημήσοντα
τοῖς
πολλοῖς
οὐκ
ἐν |
[6] |
τὸ
δὲ
διάγραμμα
ἔφασκεν
εἶναι
|
αὐτὸν |
Ἐραθαώθ.
Εἶθ´
ὁ
μὲν
Κέλσος |
[6] |
πέμπει
τὸν
υἱὸν
καὶ
κολάσουσιν
|
αὐτόν. |
Εὐθέως
δὲ
λέγει
τὸ
πάλαι |
[6] |
ἀνθρώποις
εἰσηγουμένῳ,
κατηράσατο.
Εἰδέναι
δ´
|
αὐτὸν |
ἐχρῆν
ὅτι
οἱ
τὰ
τοῦ |
[6] |
αὐτῶν
κατηγορῶν
Κέλσος·
ἐχρῆν
γὰρ
|
αὐτὸν |
ἢ
μὴ
μνημονεῦσαι
τῶν
τοιούτων |
[6] |
θεοῦ
λόγος,
γενόμενος
τοῖς
ζητοῦσιν
|
αὐτὸν |
ἢ
τοῖς
ἐπιφαινόμενον
αὐτὸν
παραδεχομένοις, |
[6] |
θεόν,
καὶ
πῶς
σωθήσεσθαι
πρὸς
|
αὐτόν; |
Ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν
ἂν
τὰ |
[6] |
ὄνου
ἔχειν
πρόσωπον,
καὶ
ὀνομάζεσθαι
|
αὐτὸν |
Θαφαβαὼθ
ἢ
Ὀνοήλ·
ἡμεῖς
δ´ |
[6] |
μὲν
ὑπὸ
τούτων
βιάζῃ,
τὸν
|
αὐτὸν
|
θεὸν
σέβειν
ὁμολογεῖς·
ὅταν
δὲ |
[6] |
θεόν,
οὕτως
οὐδὲ
τὸ
κελεύειν
|
αὐτόν, |
ἵνα
καλὰ
καὶ
ἐπαινετὰ
ᾖ |
[6] |
συναγορεύειν
τῷ
φάσκοντι
λόγῳ
πεπροφητεῦσθαι
|
αὐτόν, |
ἵνα
κατηγορήσῃ
Μαρκίωνος
καὶ
τῶν |
[6] |
ἑαυτοὺς
ὄντες
ἕνα
καὶ
τὸν
|
αὐτὸν |
ἴσμεν,
ὃν
καὶ
πάλαι
ἔσεβον |
[6] |
φησιν
ἀκηκοέναι
περί
τινων
διδασκουσῶν
|
αὐτὸν |
καὶ
ἀπαγορευουσῶν
γραφῇ
παραδοῦναι
τοὺς |
[6] |
οἱ
τοῦτο
μόνον
θεωροῦντες·
Εἴδομεν
|
αὐτόν, |
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ |
[6] |
αὐτῷ
οὐδὲ
δόξα·
καὶ
εἴδομεν
|
αὐτόν, |
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ |
[6] |
ἐὰν
μὲν
προφήτης
λέγῃ·
Εἴδομεν
|
αὐτόν, |
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ |
[6] |
ἄγγελος
κυρίου
κύκλῳ
τῶν
φοβουμένων
|
αὐτὸν |
καὶ
ῥύσεται
αὐτοὺς»
ἀπὸ
παντὸς |
[6] |
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτοῦ
καὶ
ἀγαπᾶν
|
αὐτὸν
|
καὶ»
φυλάσσειν
τὰς
ἐντολὰς
αὐτοῦ» |
[6] |
καὶ
Μωϋσέως
καὶ
τῆς
κατ´
|
αὐτὸν |
κοσμοποιΐας
θεόν.
Ἀλλ´
ἔοικε
βεβουλῆσθαί |
[6] |
καὶ
μὴ
ἐπισημειωσάμενος
ὅτι
πρὸς
|
αὐτὸν |
λέγει
φησί·
Τί
δὲ
λάθρα |
[6] |
τὸν
Ὡραῖον
ὀνομάζουσι
καὶ
πρὸς
|
αὐτὸν |
λέγειν
οἴονται·
Ὑπερβὰς
φραγμὸν
πυρὸς
|
[6] |
διδάσκαλον
ἔχειν
περὶ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
|
αὐτὸν |
λέγειν
τὸν
τηλικοῦτον
ἡμῶν
σωτῆρα· |
[6] |
πνεῦμα»
ὁ
θεός,
οὐ
σῶμα
|
αὐτὸν |
λέγομεν
εἶναι.
Πρὸς
γὰρ
ἀντιδιαστολὴν |
[6] |
κατὰ
τὸν
εἰπόντα
μυστικῶς
πρὸς
|
αὐτὸν
|
λόγον·
Ἀπώλεια
ἐγένου
καὶ
οὐχ |
[6] |
ἐκεῖσε
ὁδὸν
μάθω;
Καὶ
πῶς
|
αὐτόν |
μοι
δεικνύεις;
Ὡς
νῦν
γε
|
[6] |
Μωϋσέως
καὶ
ζητησάτω
τὸν
δυνάμενον
|
αὐτὸν |
μυσταγωγῆσαι
ἐπὶ
τὰ
περὶ
τῶν |
[6] |
πᾶσαν
οὐσίαν
ἁμαρτίας,
οὐ
σῶμα
|
αὐτὸν |
νοήσομεν.
Ὡς
δ´
ἐὰν
λέγηται |
[6] |
τὸν
Μωϋσέως
καὶ
τοῦ
κατ´
|
αὐτὸν
|
νόμου
θεὸν
καὶ
οἰόμενος
Χριστιανοὺς |
[6] |
λέοντος
μεμορφωμένον,
οὐκ
ἐκθέμενος,
τίνα
|
αὐτὸν |
ὀνομάζουσιν
οἱ
ἀληθῶς
δυσσεβέστατοι·
ἡμεῖς |
[6] |
περὶ
αὐτοῦ,
οὐδὲν
ἄτοπον
λέγειν
|
αὐτὸν |
ὀνομαστόν.
Οὕτω
δὲ
διαστελούμεθα
καὶ |
[6] |
αὐτοὺς
ἀναβιβάσῃ
ἐπὶ
τὸ
ἰδεῖν
|
αὐτόν, |
ὅπερ
ἦν
πρὶν
γένηται
σάρξ» |
[6] |
γνώσεως
αὐτοῦ
μαρμαρυγὰς
μηδὲ
δυναμένοις
|
αὐτὸν |
ὁρᾶν
πῇ
μὲν
διὰ
τὸν |
[6] |
γένεσιν,
τοῦτο
μόνον
ἐπισημειωσόμεθα
πρὸς
|
αὐτόν, |
ὅτι
ἆρ´
ἔλαθε
Μωϋσέα
τὸ |
[6] |
ἔσεσθαι.
Καὶ
ὅσον
γε
αἰνοῦμεν
|
αὐτόν, |
οὐ
περιαχθησόμεθα
ἀπὸ
τῆς
τοῦ |
[6] |
καὶ
κάλλος
εἶναι
λέγῃ
περὶ
|
αὐτόν, |
οὐκέτι
βούλεται
τὴν
προφητείαν
εἰς |
[6] |
λέγηται
πῦρ»
οὐ
σῶμα
νοοῦμεν
|
αὐτόν, |
οὕτως
ἐὰν
λέγηται
πνεῦμα»
ὁ |
[6] |
ἐπὶ
τὴν
ψυχὴν
τῶν
βουλομένων
|
αὐτὸν |
παραδέξασθαι
φθανούσας
αὐγάς.
Εἰ
δὲ |
[6] |
ζητοῦσιν
αὐτὸν
ἢ
τοῖς
ἐπιφαινόμενον
|
αὐτὸν |
παραδεχομένοις,
γνωρίσαι
καὶ
ἀποκαλύψαι
τὸν |
[6] |
τις
δύναται
ὡς
ὁ
γεννήσας
|
αὐτὸν |
πατήρ,
οὔτε
τὸν
πατέρα
ὡς |
[6] |
κατὰ
τοῦ
Ἰὼβ
ἐξουσίαν,
ἵν´
|
αὐτὸν |
περιβάλῃ
περιστάσεσι
βαρυτάταις,
πρώτῃ
μὲν |
[6] |
τοῖς
ἀνωτέρω,
τοῦτο
φήσομεν
πρὸς
|
αὐτόν· |
ποία
γραῦς
καταβαυκαλῶσα
παιδίον
οὐκ |
[6] |
ἐπιδεδήμηκε
γνόντες
θεωροῦμεν
ὅτι
δι´
|
αὐτὸν |
πολλοὶ
χριστοὶ
γεγόνασιν
ἐν
τῷ |
[6] |
ἐπιγραφομένῳ
ἀληθεῖ
λόγῳ;
Δέον
γὰρ
|
αὐτὸν |
πραγματικῶς
στῆναι
πρὸς
τοὺς
λόγους, |
[6] |
τὸν
θεόν,
καὶ
πῶς
πρὸς
|
αὐτὸν |
σωθήσεσθαι·
ἀποκρινούμεθα
ὅτι
ἱκανός
ἐστιν |
[6] |
καὶ
δι´
αὐτοῦ
καὶ
εἰς
|
αὐτὸν |
τὰ
πάντα»
παριστὰς
τὴν
ἀρχὴν |
[6] |
ἐν
μεγάλοις»
καὶ
θαυμασίοις»
ὑπὲρ
|
αὐτόν· |
ταπεινὸς
δέ,
ἐπεὶ
καὶ
ἐν |
[6] |
βασίλευε»
~Ἔστω
δὲ
μὴ
ἀνεγνωκέναι
|
αὐτὸν |
τὴν
προφητείαν
ἢ
ἀνεγνωκότα
περιεσπᾶσθαι |
[6] |
μεγάλοις
καὶ
θαυμασίοις»
τοῖς
ὑπὲρ
|
αὐτόν, |
τοῖς
ἀληθῶς
μεγάλοις»
δόγμασι
καὶ |
[6] |
μοι,
πάτερ,
συνέστω.
Μετὰ
δ´
|
αὐτὸν |
τὸν
Αἰλωαιόν,
ᾧ
τοιαῦτα
λέγειν |
[6] |
τινα
ἐνόμιζεν
εἶναι·
καὶ
παρ´
|
αὐτὸν |
τὸν
τῆς
θλίψεως»
καὶ
τῶν
|
[6] |
ὤνησε
τοὺς
ἐντυγχάνοντας
ἀλλ´
οὐδ´
|
αὐτὸν
|
τὸν
τοιαῦτα
περὶ
τοῦ
πρώτου |
[6] |
φθάσαι
ἂν
ἐπ´
ἐκείνας,
ἐξαιρουμένου
|
αὐτὸν
|
τοῦ
θεοῦ
ἀπὸ
τοῦ
ἐνεστῶτος |
[6] |
εἰσιν
ἐν
τῷ
κόσμῳ·
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
ὅτι
Χριστὸς
ἐπιδεδήμηκε
γνόντες |
[6] |
γεῦσις
τὸ
ἀπὸ
ἀμπέλου.
Τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
τοίνυν
τὸ
αἰσθητὸν
σῶμα |
[6] |
ὑπεξῆλθε
τὸν
κόσμον,
τοῦ
λόγου
|
αὐτὸν |
ὑπεξάγοντος
ἐντεῦθεν
καὶ
ἐπὶ
τὸν |
[6] |
πάντα
φθείροντας
κινδυνεύοντας
δὲ
καὶ
|
αὐτὸν |
φθεῖραι
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
θεόν, |
[6] |
χρωμένων»
ἐλλάμπειν
φρόνησιν
τοῖς
κατ´
|
αὐτὸν |
φιλοσοφοῦσι,
φέρε
παραδείξωμεν
ἀπὸ
τῶν
|
[6] |
καὶ
νοητὸν
κόσμον»
καὶ
ποιεῖ
|
αὐτὸν |
φῶς
τοῦ
κόσμου»
Ἔλαμψε»
γὰρ |
[6] |
τυγχάνων,
ἐπεὶ
ὁ
μὲν
ἔφασκεν
|
αὑτὸν
|
εἶναι
δύναμιν
θεοῦ
τὴν
καλουμένην |
[6] |
ἕκαστος
αὐτῶν
περισπάσας
τινὰς
εἰς
|
αὑτόν, |
ὥστ´
ἀμφήριστον
εἶναι
διὰ
τὴν |
[6] |
ἀπὸ
τῆς
παντελοῦς
ἀκτημοσύνης,
Κυνικὸν
|
ἑαυτὸν |
ἀνηγόρευσεν·
οὗτοι
δὲ
οἱ
ἀνόσιοι |
[6] |
σχήματι
εὑρεθεὶς
ὡς
ἄνθρωπος
ἐταπείνωσεν
|
ἑαυτόν, |
γενόμενος
ὑπήκοος
μέχρι
θανάτου,
θανάτου |
[6] |
ἡγήσατο
εἶναι
ἴσα
θεῷ,
ἀλλ´
|
ἑαυτὸν |
ἐκένωσε
μορφὴν
δούλου
λαβών»
καὶ |
[6] |
ἀγαθὸν
ἔγραψαν
μέν,
ὡς
θεοῦ
|
ἑαυτὸν |
ἐμφανίζοντος
τοῖς
ἀξίοις
καὶ
ἐπιτηδείοις, |
[6] |
καὶ
ὃν
τρίτον
εἶδεν
ὀφθαλμὸν
|
ἑαυτὸν |
ἔχοντα
ὁ
Πλάτων
εἰς
τερατείαν |
[6] |
καὶ
ὡς
σὰρξ»
ἀπαγγελλόμενος
ἐφ´
|
ἑαυτὸν |
καλεῖ
τοὺς
ὄντας
σάρκα,
ἵν´ |
[6] |
ἂν
περὶ
τοῦ
θεοῦ,
ἀποκρύψαντος
|
ἑαυτὸν |
οἱονεὶ
ἐν
σκότῳ
τοῖς
μὴ |
[6] |
ναὸν
τοῦ
θεοῦ
καθίσαι,
ἀποδεικνύντα
|
ἑαυτὸν |
ὅτι
ἐστὶ
θεός.
Οὐ
μνημονεύετε |
[6] |
ναὸν
τοῦ
θεοῦ
καθίσαι,
ἀποδεικνύντα
|
ἑαυτὸν |
ὅτι
ἐστὶ
θεός»
τοῦτο
καὶ |
[6] |
Πράξεσι
τῶν
ἀποστόλων
ἔγραψεν,
ἐβουλήθη
|
ἑαυτόν |
τινα
εἰπεῖν
μέγαν,
καὶ
πρὸ
|
[6] |
κείρεσθαι
ἄνθρωπον,
ἐνεργοῦντα
τὸ
παρέχειν
|
ἑαυτὸν |
τῷ
κείροντι·
διὰ
τοῦτο
οὐ |
[6] |
καὶ
τοῖς
θαυμασίοις»
νοήμασι,
ταπεινοῖ
|
ἑαυτὸν
|
ὑπὸ
τὴν
κραταιὰν
χεῖρα
τοῦ |
[6] |
πρὸ
τούτων,
βουλομένοις
παραστῆσαι
μὴ
|
ταὐτὸν |
εἶναι
Σαβαὼθ
ἢ
Δία,
ὅτε |
[6] |
ὁ
θεὸς
ποιῆσαι»
καὶ
οἰηθεὶς
|
ταὐτὸν |
εἶναι
τὸ
κατέπαυσε
τῇ
ἡμέρᾳ |
[6] |
δὲ
οὐδὲ
περὶ
τῶν
λοιπῶν
|
ταὐτόν |
τις
ἐρεῖ·
ἀπ´
ἄλλων
γὰρ |
[6] |
καὶ
ὧν
εἶπον,
οὐδέν
ἐστι
|
τοιοῦτον. |
Ἐδυνάμην
δὲ
παραθέσθαι
τὰ
περὶ |
[6] |
οὐκ
ἐκ
τοῦ
καλοῦντος
ὑμᾶς.
|
Τοιοῦτόν |
ἐστι
καὶ
τὸ
Ἐὰν
θέλητε |
[6] |
μὲν
ἐνθέως
εἰρημένων,
οὐδὲν
δὲ
|
τοιοῦτον |
ἐχόντων
τῶν
ἡμετέρων
γραμμάτων·
φέρε |
[6] |
βαυκαλῆσαι
παιδίον
μεθύουσα
μῦθον
ἐπᾴδειν
|
τοιοῦτον
|
καὶ
ψιθυρίζειν
τῷ
παιδίῳ
ἐπῃσχύνθη, |
[6] |
ξένων
καὶ
ἀλλοτρίων
τῆς
πίστεως
|
τοιοῦτον |
καταλαβὼν
ἐξέθετο
ἐν
τῷ
ἑαυτοῦ |
[6] |
διαβεβαιούμεθα,
οὐδὲ
γὰρ
ἱστορήσαμεν
τὸ
|
τοιοῦτον· |
Κέλσος
δ´
ἂν
εἰδείη,
ὁ |
[6] |
ἄν,
εἴπερ
ἔγκλημά
ἐστι
τὸ
|
τοιοῦτον, |
προσάγοιτο
ἡ
τοῦ
Κέλσου
λέξις |
[6] |
ἁπλουστέραν
λόγων
ἥκειν
πρὸς
Χριστιανούς.
|
~Τοιοῦτόν |
τι
δή
μοι
φαίνεται
ὁ |
[6] |
αὐτοῦ,
ἀλλ´
αὐτὸν
λέγειν
τὸν
|
τηλικοῦτον |
ἡμῶν
σωτῆρα·
Μάθετε
ἀπ´
ἐμοῦ, |
[6] |
πάντως
μακαριζομένην
ὁ
λόγος
καὶ
|
πλοῦτον |
πάντως
ψεκτόν·
οὐκ
ἂν
γὰρ
|
[6] |
τὸ
φῶς
ἐκίχρα;
Πρὸς
ἃ
|
τοσοῦτον |
ἀποδέομεν
ἀπολογεῖσθαι,
ὥστε
τρανότερον
ἡμᾶς |
[6] |
καὶ
Ὀφιανοὶ
διὰ
τοῦτο
καλούμενοι
|
τοσοῦτον |
ἀποδέουσι
τοῦ
εἶναι
Χριστιανοί,
ὥστ´ |
[6] |
μὴ
τὸ
ἴδιον
πνεῦμα
εἰς
|
τοσοῦτον |
μίασμα
ἐμβαλεῖν·
οὕτως
μέν
τ´ |
[6] |
ὅν
γε
ἐξέπεμψεν
αὐτοὺς
ὑπεξάξοντα,
|
τοῦτον |
ἁλόντα
ἐκδικῆσαι
μὴ
δυνάμενος.
Ἑξῆς |
[6] |
τινὰ
μετὰ
τὸν
κατωτάτω
κύκλον.
|
Τοῦτον |
δὲ
τὸν
Λευϊαθὰν
ὁ
τὸ |
[6] |
αὐτούς,
οὗτοι
ἔσονταί
σοι
βοήθεια.
|
Τοῦτον |
δὲ
τὸν
τρόπον
καὶ
τὸ |
[6] |
τὸν
λόγον
τῶν
τραυμάτων
τύπον,
|
τοῦτον |
εἶναι
τὸν
ἐν
ἑκάστῳ
Χριστὸν |
[6] |
πρῶτον
πίστευσον
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι
|
τοῦτον |
εἶναι
υἱὸν
θεοῦ,
ἀλλ´
ἑκάστῳ |
[6] |
ὅτι
πίστευσον
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι
|
τοῦτον |
εἶναι
υἱὸν
θεοῦ,
κἂν
ᾖ |
[6] |
τοῦτο
καὶ
ἐν
τῷ
Δανιὴλ
|
τοῦτον |
εἴρηται
τὸν
τρόπον·
Καὶ
ἐπὶ |
[6] |
ΛΟΓΟΝ
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ
ΕΚΤΟΣ.
~Ἕκτον
|
τοῦτον |
ἐνιστάμενοι
λόγον
πρὸς
τὰς
Κέλσου
|
[6] |
τὸ
τῆς
ἀληθοῦς
ἐπιστήμης
γένος
|
τοῦτον |
ἔχει
τὸν
τόπον.
Καὶ
ἀπ´ |
[6] |
τῶν
ἀνθρώπων
κόσμος
χρησίμως
καὶ
|
τοῦτον |
ἤνεγκεν—
ἀλλὰ
καὶ
δεικνύντες
τὸ |
[6] |
προφάσει
τῆς
κατὰ
τὸν
χαρακτῆρα
|
τοῦτον |
θεοσεβείας,
τάχα
δέ
τισι
καὶ |
[6] |
τῇ
Γενέσει
γεγραμμένων
τὸν
τρόπον
|
τοῦτον· |
Ἰδὼν
δὲ
κύριος
ὁ
θεὸς |
[6] |
τοῖς
προφήταις
ἐμπνέοντα,
καὶ
πάλιν
|
τοῦτον
|
λοιδορεῖς;
Ἀλλ´
ὅταν
μὲν
ὑπὸ |
[6] |
εἰρημένῳ
ὑπὸ
Ἡσαΐου
τὸν
τρόπον
|
τοῦτον· |
Οὐαὶ
οἱ
τιθέντες
τὸ
σκότος |
[6] |
γραφαῖς
εὐφημούμενον
ἄγγελον
τοῦ
δημιουργοῦ,
|
τοῦτον |
τὸ
μιαρὸν
ἐκεῖνο
διάγραμμα
ἔλεγεν |
[6] |
τὸν
Σαβαὼθ
καὶ
τρίτον
παρὰ
|
τοῦτον |
τὸν
Ἀδωναῖον,
ὃν
λέγουσιν
αἱ |
[6] |
λέξις,
ἣν
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο,
|
τοῦτον |
τὸν
τρόπον·
Περὶ
τὸν
πάντων |
[6] |
φασκέτω
μηδαμῶς
εἶναι
ῥητὸν»
τὸ
|
πρῶτον
|
ἀγαθόν,
ἀλλ´
ἐκ
πολλῆς
συνουσίας» |
[6] |
προφῆται,
οὐδαμῶς»
ῥητὸν»
ἐπιστάμενοι
τὸ
|
πρῶτον |
ἀγαθὸν
ἔγραψαν
μέν,
ὡς
θεοῦ |
[6] |
ὅτι
ῥητὸν
οὐδαμῶς
ἐστι»
τὸ
|
πρῶτον |
ἀγαθὸν
καὶ
λέγοντες
ὡς
ἐκ |
[6] |
πᾶσα
σὰρξ
ἐνώπιον
τοῦ
θεοῦ»
|
Πρῶτον |
δὲ
ἡμῶν
σοφοί,
Μωϋσῆς
ὁ |
[6] |
λέγων
μάλα
εὐηθικῶς
ταῦτ´
εἰρῆσθαι
|
πρῶτον |
ἐπιστησάτω
καὶ
ἑκάστῳ
μὲν
καὶ |
[6] |
σοφία,
ἑτέρα
οὖσα
τῆς
πίστεως,
|
πρῶτόν |
ἐστι
τῶν
καλουμένων
χαρισμάτων»
τοῦ |
[6] |
φησὶν
ὅτι
οὐ
θέμις
τὸν
|
πρῶτον |
θεὸν
κάμνειν·
ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν |
[6] |
φησὶν
ὅτι
οὐ
θέμις
τὸν
|
πρῶτον |
θεὸν
κάμνειν
οὔτε
χειρουργεῖν
οὔτε |
[6] |
βελτίονι.
Ἀλλ´
οὐδὲ
θέμις
τὸν
|
πρῶτον |
θεὸν
χειρουργεῖν·
ἐὰν
δὲ
κυρίως |
[6] |
μὲν
οὖν
Κέλσος
ἔλεγε
τὸν
|
πρῶτον |
ἰδέᾳ
λέοντος
μεμορφωμένον,
οὐκ
ἐκθέμενος, |
[6] |
ἐὰν
μὴ
ἔλθῃ
ἡ
ἀποστασία
|
πρῶτον |
καὶ
ἀποκαλυφθῇ
ὁ
ἄνθρωπος
τῆς |
[6] |
κακίας
λόγον,
καὶ
ὡς
ὑπέστη
|
πρῶτον |
καὶ
τίνα
τρόπον
καταλύεται,
ἴδοι |
[6] |
ὄντας
σάρκα,
ἵν´
αὐτοὺς
ποιήσῃ
|
πρῶτον |
μορφωθῆναι
κατὰ
λόγον
τὸν
γενόμενον |
[6] |
οὖν
τὸν
προσιόντα
φαμὲν
ὅτι
|
πρῶτον
|
πίστευσον
ὃν
εἰσηγοῦμαί
σοι
τοῦτον |
[6] |
ἂν
οἱ
βλέποντες
τὸ
σῶμα
|
ἐπίστευον |
ὅτι
οὐκ
ἀπὸ
γεννήσεως
ἦν· |
[6] |
Μωϋσῆς
ἀναγέγραπται
εἰσεληλυθέναι
εἰς
τὸν
|
γνόφον, |
ὅπου
ἦν
ὁ
θεός»
καὶ |
[6] |
θεός.
Καὶ
τούτοις
προστίθησιν
ὡς
|
σοφὸν |
δή
τι
κατά
τινων
λέγων· |
[6] |
οὐ
μὴν
καὶ
διαθέντα
τὸν
|
φιλόσοφον |
ἀξίως
κἂν
αὐτῷ
ἀναστραφῆναι
ἐν |
[6] |
μεγάλη
κατασκευή
ἐστι
τοῦ
τὸν
|
ἄμορφον
|
εἶναι
δοκοῦντα
Ἰησοῦν
υἱὸν
εἶναι |
[6] |
μέν
τι
ἀποδεκτὸν
τὸ
μαρυκᾶσθαι,
|
ἔχον |
δὲ
καὶ
ψεκτὸν
τὸ
μὴ |
[6] |
ἀκάθαρτον»
τὸ
ζῷον
ἀναγεγράφθαι
τοῦτο,
|
ἔχον |
μέν
τι
ἀποδεκτὸν
τὸ
μαρυκᾶσθαι, |
[6] |
τῷ
ἀποστόλῳ
μυστικὸν
διηγούμενοι
οὕτως
|
ἔχον· |
ὅταν
δὲ
πάντας
τοὺς
ἐχθροὺς» |
[6] |
διεληλυθὸς
καὶ
πάντ´
ἐν
ἑαυτῷ
|
περιέχον. |
Διήκει
μὲν
γὰρ
ἡ
ἐπισκοπὴ |
[6] |
αὐτά,
οὐχ
ὡς
σῶμα
δὲ
|
περιέχον |
περιέχει,
ὅτε
καὶ
σῶμά
ἐστι
|
[6] |
ἔλεγον
ὑμῖν;
Καὶ
νῦν
τὸ
|
κατέχον |
οἴδατε,
εἰς
τὸ
ἀποκαλυφθῆναι
αὐτὸν |
[6] |
μέτοχοι
αὐτοῦ,
ἕκαστος
ὡς
κεχώρηκε,
|
μετέσχον
|
καὶ
τοῦ
χρίσματος
αὐτοῦ.
Διόπερ, |
[6] |
τῆς
ἀπορίας·
εἴη
γὰρ
ἂν
|
τυχὸν |
ῥητὸν»
καὶ
τὸ
μηδέν.
Ἀλλ´ |
[6] |
δὲ
σκότῳ
οὐδαμῶς
προσεῖναι
βουλόμεθα.
|
Ἔμψυχον |
δὲ
τυγχάνον
τὸ
ἀληθινὸν
φῶς
|
[6] |
τὸν
νόμον
δὲ
ἀκάθαρτον»
τὸ
|
ζῷον |
ἀναγεγράφθαι
τοῦτο,
ἔχον
μέν
τι |
[6] |
ὁ
Κέλσος
εἰδὼς
λῆρον
συνέθηκε
|
βαθύν, |
ἀλαζονικῶς
αὐτὸν
ἐπιγράψας
ἀληθῆ
λόγον. |
[6] |
τῶν
ἀνθρώπων
φύσις,
συνθεῖναι
λῆρον
|
βαθύν. |
Εἰ
μὲν
οὖν
εἰρήκει
τὸν |
[6] |
περὶ
τοῦ
λῆρον
αὐτὰ
εἶναι
|
βαθύν· |
νυνὶ
δὲ
τὸ
ὅμοιον
ἐκείνῳ
|
[6] |
τρόπον
περὶ
τοῦ
λῆρον
εἶναι
|
βαθὺν |
τὰ
θεῖα
γράμματα,
κἂν
ἐπειράθημεν |
[6] |
πῶς
αὐτόν
μοι
δεικνύεις;
Ὡς
|
νῦν |
γε
σκότον
μου
τῶν
ὀφθαλμῶν |
[6] |
Κέλσος
ἣν
οὐκ
ἐνόησεν
ἀνάστασιν·
|
νῦν
|
δ´
οὐκ
ἀρκεσθεὶς
τοῖς
εἰρημένοις |
[6] |
τῶν
ἐκεῖ
σοφῶν
δεκαπλασίους.
Καὶ
|
νῦν |
δὲ
αἱ
ἐκκλησίαι
ἔχουσι
μὲν |
[6] |
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν.
|
~Νῦν |
δὲ
διηγήσασθαι
τὸν
περὶ
νοητῶν |
[6] |
ἀσπίδας
ἤ
τι
τῶν
ζῴων·
|
νῦν |
δὲ
ἔδοξε
Κέλσῳ
ἐνθεώτατον
εἰπεῖν |
[6] |
ὅτι
τοιοῦτοί
εἰσι
Χριστιανοί,
καὶ
|
νῦν |
δὲ
ἔτι
ἀπατᾷ
τινας
ἀποτρεπομένους |
[6] |
δὲ
Δοσιθεηνοὶ
οὐδὲ
πρότερον
ἤκμασαν·
|
νῦν |
δὴ
παντελῶς
ἐπιλελοίπασιν,
ὥστε
τὸν |
[6] |
μὲν
κατὰ
τὴν
ἐνσωμάτωσιν
οἰκονομίαν
|
νῦν |
δι´
εὐλόγους
αἰτίας
ἐπιπληρώσαντα
ἀεὶ |
[6] |
μὲν
οὖν
προέκειτο
περὶ
μαγείας
|
νῦν |
ἡμῖν
διαλαβεῖν,
κἂν
προσεθήκαμεν
οἷς |
[6] |
ἐφαρμοσθέντων
ἑκάστῃ
φυλῇ,
περὶ
ὧν
|
νῦν |
ἡμῖν
ἐκθέσθαι
ἔδοξεν
οὐκ
εὔκαιρον
|
[6] |
ὑπὸ
Ἰουδαίων
προσκυνούμενον
οὐ
πρόκειται
|
νῦν |
ἡμῖν
λέγειν,
περὶ
δὲ
ἑαυτῶν |
[6] |
εἰρῆσθαί
μοι
δοκεῖ
τό·
Καὶ
|
νῦν |
Ἰσραήλ,
τί
κύριος
ὁ
θεός |
[6] |
ἔοικε
δ´
οὖν
εἶναι
καὶ
|
νῦν |
λεκτέος.
Ἔστι
τῶν
ὄντων
ἑκάστῳ, |
[6] |
τὸν
υἱὸν
πέμπει.
Ἀλλ´
ἔοικε
|
νῦν |
μὲν
ἑκὼν
ἐπιλελῆσθαι
τοῦ
φάσκοντος |
[6] |
ποτε
κατὰ
σάρκα
ἐγνώκαμεν,
ἀλλὰ
|
νῦν |
οὐκέτι
γινώσκομεν.
Σὰρξ»
οὖν
ἐγένετο» |
[6] |
καὶ
πάλαι
ἔσεβον
Ἰουδαῖοι
καὶ
|
νῦν |
σέβειν
ἐπαγγέλλονται
θεόν,
οὐδαμῶς
εἰς |
[6] |
θεῖα
γράμματα
ἀναγινώσκοντας.
Ἐκτίθεσθαι
δὲ
|
νῦν |
τὰς
περισπώσας
λέξεις,
πολλὰς
τυγχανούσας, |
[6] |
ὑμᾶς
ταῦτ´
ἔλεγον
ὑμῖν;
Καὶ
|
νῦν |
τὸ
κατέχον
οἴδατε,
εἰς
τὸ
|
[6] |
καλοῦ
πολλῷ
βελτίους
ἐγένοντο.
~Παλαιοὶ
|
τοίνυν |
ἄνδρες
καὶ
σοφοὶ
δηλούσθωσαν
τοῖς
|
[6] |
ἦν
ἐν
τῷ
ἑβραϊκῷ.
Τὸ
|
τοίνυν |
ἀσεβὲς
διάγραμμα
τὸν
σαφῶς
οὕτως |
[6] |
ταῦτα
οὐδὲ
προσποιεῖται
εἰδέναι.
Ὁμολογουμένως
|
τοίνυν |
γέγραπται
τὰ
περὶ
τοῦ
δυσειδὲς
|
[6] |
ἁρμόζον
τῇ
προκειμένῃ
συντάξει.
Κακὰ
|
τοίνυν, |
εἰ
μὲν
τὰ
κυρίως
οὕτως |
[6] |
σοῖς
λόγοις.
Οὐκ
ἐκ
σκότου
|
τοίνυν |
εἰς
λαμπρὸν
φῶς
προάγει
ἡμᾶς |
[6] |
πνεῦμα»
δὲ
τὴν
νοητήν.
Οὕτω
|
τοίνυν |
καὶ
ἐν
τῷ
πνεῦμα
ὁ |
[6] |
ἴδῃ
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας»
Ἡ
θεία
|
τοίνυν |
σοφία,
ἑτέρα
οὖσα
τῆς
πίστεως, |
[6] |
ἀπὸ
ἀμπέλου.
Τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
τοίνυν |
τὸ
αἰσθητὸν
σῶμα
οὐκ
ἀπαγγέλλει |
[6] |
Ἰουδαίων
γραφαὶ
ὅ
τι
ποτ´
|
οὖν |
αἰνισσόμεναι
ἔλεγον
πεπλάσθαι
ὑπὸ
τοῦ |
[6] |
νενίκηκα
τὸν
κόσμον»
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἀκούει
τις
τοῦ
ὑπεξάγει
τοῦ |
[6] |
αὐτοῖς
παραχρῆμα
διεσκεδάσθησαν.
Οὐ
κύβους
|
οὖν |
ἀναρριπτοῦντες
μαντευόμεθα,
ποῖ
τραπώμεθα
καὶ |
[6] |
τρίτον
περὶ
τὰ
τρίτα.
Ἡ
|
οὖν |
ἀνθρωπίνη
ψυχὴ
περὶ
αὐτὰ
ὀρέγεται |
[6] |
τῇ
τοῦ
σώματος
φύσει.
Εὔηθες
|
οὖν |
ἀπαντᾶν
ἡμᾶς
πρὸς
τοὺς
λόγους |
[6] |
οἷς
δ´
ἐπ´
ἔλαττον·
τί
|
οὖν |
ἄτοπον
δύο,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω, |
[6] |
καὶ
μέλη
τοῦ
θεοῦ·
τί
|
οὖν |
ἄτοπον
οὕτω
χειρουργεῖν
θεόν;
Ὡς |
[6] |
ἀκοῦσαι
τούτων
τοιαῦτα
λέγοντα·
Πῶς
|
οὖν |
γνῶ
τὸν
θεόν;
Καὶ
πῶς |
[6] |
Ἰησοῦ
παραδόξων.
Πρὸς
τόδε
μὲν
|
οὖν |
διὰ
πλειόνων
ἐν
τοῖς
πρὸ |
[6] |
ἀλλὰ
νῦν
οὐκέτι
γινώσκομεν.
Σὰρξ»
|
οὖν |
ἐγένετο»
καὶ
γενόμενος
σὰρξ»
ἐσκήνωσεν |
[6] |
αὐτοῦ
διαβεβλημένοις
ἀνθρώποις
ἀπειλεῖν.
~Ὅρα
|
οὖν |
εἰ
μὴ
ὁ
ἐγκαλῶν
ἡμῖν |
[6] |
ἤθη
ἄνθρωπός
τις
ἦν.
Τί
|
οὖν |
εἴη
ἂν
ἠλιθιώτερον
ἢ
μανικώτερον |
[6] |
καὶ
πρότερον
λεχθείς,
ἔοικε
δ´
|
οὖν |
εἶναι
καὶ
νῦν
λεκτέος.
Ἔστι |
[6] |
δὲ
τοὺς
παῖδας
μάχεσθαι.
Ὅπερ
|
οὖν |
εἶπεν
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω,
τοῦτο
|
[6] |
συνθεῖναι
λῆρον
βαθύν.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
εἰρήκει
τὸν
δοκοῦντα
αὐτῷ
τρόπον
|
[6] |
ταύτην
εἶναι
σοφός.
Ἃ
μὲν
|
οὖν |
ἐκτίθεται
ὁ
Κέλσος
ταῦτά
ἐστιν. |
[6] |
Γνῶσις
ἀσυνέτου
ἀδιεξέταστοι
λόγοι.
Εὐμενεῖς
|
οὖν |
ἔλεγχοι
παρ´
ἡμῖν
εἰσι
μᾶλλον, |
[6] |
τοῖς
εὐαγγελιζομένοις
δυνάμει
πολλῇ»
Ἵν´
|
οὖν |
ἐπί
τινων
δοθῇ
τὰ
αὐτὰ |
[6] |
τὰ
κακὰ
οὐχ
ὑποίσομεν;
Ἐπεὶ
|
οὖν |
εὑρίσκεται
ἐν
ταῖς
θείαις
γραφαῖς |
[6] |
φυτευόμενον
ὑπ´
αὐτοῦ.
Πολλάκις
μὲν
|
οὖν |
ἐχλεύασεν
ὁ
Κέλσος
ἣν
οὐκ |
[6] |
ἐν
τοῖς
ἰδίοις
δόγμασιν.
~Ἴδωμεν
|
οὖν |
ἡμεῖς
διὰ
βραχέων
τὰ
περὶ |
[6] |
τὴν
ἑκάστου
ἰδίαν
ποιότητα;
Οὐδὲν
|
οὖν
|
θαυμαστόν,
εἰ
οὐκ
ἔστιν
οὕτως |
[6] |
χάριτος
καὶ
ἀληθείας.
Κέλσος
μὲν
|
οὖν
|
ἰδιωτικώτερον
ἀνέπλασεν
ἃ
οἴεται
ἡμᾶς |
[6] |
τῶν
ὀφθαλμῶν
προβάλλεις.
Κέλσος
μὲν
|
οὖν |
καὶ
οἱ
παραπλήσιοι
αὐτῷ
προβάλλειν |
[6] |
ταῦθ´
ὁμολογεῖ.
Εἴποι
ἄν
τις
|
οὖν |
καὶ
πρὸς
ταῦτα,
βουλόμενος
ἀπαντᾶν |
[6] |
καὶ
Κέλσος
σὺν
αὐταῖς.
Οὐδὲν
|
οὖν |
καταγέλαστόν
ἐστιν
ἐν
τῷ
Ἰουδαίοις, |
[6] |
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο.
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Κέλσος
ἔλεγε
τὸν
πρῶτον
ἰδέᾳ |
[6] |
καὶ
τῆς
ζωῆς.
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Κέλσος
οὐκ
ἠθέλησε
τὰς
δημηγορίας |
[6] |
αὐτοῦ
καὶ
θεόν.
~Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Κέλσος
περὶ
θεοῦ
φησιν
ὅτι |
[6] |
χειρουργεῖν
οὔτε
κελεύειν.
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Κέλσος
φησὶν
ὅτι
οὐ
θέμις |
[6] |
ἀποστεῖλαι
τὴν
οἰκουμένην.
Ὁ
μὲν
|
οὖν
|
κωμῳδὸς
γελωτοποιῶν
τὸν
Δία
κοιμώμενον |
[6] |
πρεσβεύουσι
καὶ
Πέρσαις·
τί
δὴ
|
οὖν |
μᾶλλον
ταῦτ´
ἐξέθετο
ἤ
τι |
[6] |
θεωρῆσαι;
Οὐ
διὰ
τὸ
δυσθεώρητος
|
οὖν |
ὁ
θεὸς
εἶναι
ὡς
εὐθεώρητον |
[6] |
κατὰ
τῶν
Ὀφιανῶν;
Πάλαι
μὲν
|
οὖν |
ὁ
τὴν
εὐτέλειαν
ἀγαπήσας
φιλόσοφος |
[6] |
ὑπὸ
φύσεως
διοικουμένων.
Πάντα
μὲν
|
οὖν |
οἱ
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
ἐκπυρούτωσαν, |
[6] |
ἀπ´
αὐτῆς
ἁμαρτανομένων
χύσιν.
Οὔτ´
|
οὖν |
οἱ
κατασκευάσαντες
τὸ
διάγραμμα
οὔτε |
[6] |
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
Ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
ὀλίγα
ἀποτετολμημένως
καὶ
παρακεκινδυνευμένως
τῇδε |
[6] |
ποιητὴν
τὸν
θεόν.
Ἐχέτω
μὲν
|
οὖν |
ὅπως
ποτὲ
ἔχει
τὰ
περὶ |
[6] |
θεοῦ
ἢ
υἱοῦ
θεοῦ.
Φαμὲν
|
οὖν |
ὅτι,
εἴπερ
τὸ
προκείμενόν
ἐστι |
[6] |
αὐτῇ
διὰ
φιλανθρωπίαν
πάνθ´
ὅντιν´
|
οὖν |
οὐ
μόνον
ἐντρεχῆ
ἀλλὰ
καὶ |
[6] |
ἐμποδιζομένου
βλέπειν
ἀλήθειαν;
Χριστιανοὶ
μὲν
|
οὖν |
οὐδαμῶς
νομίζουσι
πηροῦσθαι
ὑπὸ
τῶν |
[6] |
σιδηρεύς,
περὶ
σιδήρου
ἀγάπης.
Τίς
|
οὖν |
οὐχ
ὁρᾷ
αὐτόθεν
τὸ
εὐτελὲς |
[6] |
ὀνομάζοντες
τὸν
αὐτόν.
Ἄλλως
μὲν
|
οὖν |
παντελῶς
θνητὰ
ταῦτα
καὶ
οὐδ´ |
[6] |
ὑγιεινῆς
διαίτης
προνοησαμένους.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
προέκειτο
περὶ
μαγείας
νῦν
ἡμῖν
|
[6] |
οὐ
μὴν
πάνυ
συνετῶς.
Ἐκτιθέμενος
|
οὖν
|
τὰ
κατὰ
Μαρκίωνος
λεγόμενα
καὶ |
[6] |
ὡς
πλάσμα
χλευάσουσιν.
Οὐ
τερατευόμεθα
|
οὖν |
τὰ
περὶ
τοῦ
Ἰησοῦ
διηγούμενοι, |
[6] |
σκότει
φῶς
εἶδε
μέγα»
Ὅρα
|
οὖν |
τὴν
διαφορὰν
τοῦ
καλῶς
λελεγμένου |
[6] |
πρεσβύτεροι
γὰρ
ἦσαν
αὐτοῦ.
Οὔτ´
|
οὖν |
τὴν
φάσκουσαν
λέξιν·
Περὶ
τὸν |
[6] |
παρὰ
Πλάτωνι
λόγῳ.
Πλάτων
μὲν
|
οὖν |
τὸ
τρίτον
φησὶν
εἴδωλον.
Ἡμεῖς |
[6] |
ταῦτα
ἀπαγγέλλον.
Οὐ
πρὸς
πάντα
|
οὖν |
τὸν
προσιόντα
φαμὲν
ὅτι
πρῶτον
|
[6] |
κοσμογένεια
μάλα
εὐηθική.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
τὸν
φαινόμενον
αὐτῷ
τρόπον
τοῦ |
[6] |
περιειληφυῖα
τὰ
περιεχόμενα.
Κατὰ
μὲν
|
οὖν |
τοὺς
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς,
σωματικὰς |
[6] |
οὐδὲν
χωρὶς
λόγου
πράττοντα.
Εἴπερ
|
οὖν |
τοῦτο
οὐκ
εὐκαταφρόνητον
ὡς
οἶμαι |
[6] |
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἆρ´
|
οὖν
|
τούτων
μὲν
ὁ
Κέλσος
ἤκουεν, |
[6] |
ὃν
ὀμνύουσιν
οὐρανόν.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τῶν
ἕτερον
ἐπαγγελλομένων
θεὸν
παρὰ |
[6] |
ἐλαίῳ
ἀγαλλιάσεως»
Ἀλλ´
ἐκεῖνος
μὲν
|
οὖν |
ὑπὲρ
τοὺς
μετόχους»
αὐτοῦ
ἀγαπήσας |
[6] |
τῶν
θείων
παρετιθέμεθα
γραμμάτων.
Ἑκόντες
|
οὖν |
ὑπερβαίνομεν
ταῦτα,
ἐν
οἷς
ἐπὶ |
[6] |
ἀνέτειλεν»
ὁ
θεὸς
Ἰησοῦς.
Οὐδεὶς
|
οὖν |
Χριστιανὸς
ἀποκρίνεται
τῷ
Κέλσῳ
ἤ |
[6] |
καὶ
μετ´
ἐκείνην
δεύτερον
τοῖς
|
ἀκριβοῦν |
τὰ
τοιαῦτα
ἐπισταμένοις
ἡ
καλουμένη
|
[6] |
πολλῶν
διδαξάντων
καὶ
γραψάντων.
Ἔστι
|
γοῦν |
ἰδεῖν
τὸν
μὲν
Πλάτωνα
ἐν |
[6] |
γενητὰ
ἢ
ἀγένητά
ἐστιν.
Αἱρέσεις
|
γοῦν |
καὶ
περὶ
τούτων
συνέστησαν·
ἀλλὰ |
[6] |
ἄγεσθαι
συγκατατεθεῖσθαι
τῷ
διαγράμματι.
Οὐδενὶ
|
γοῦν, |
καίτοι
γε
πολλοὺς
ἐκπεριελθόντες
τόπους |
[6] |
τετραπόδων
καὶ
ἑρπετῶν»
Καὶ
ἀλήθειαν»
|
γοῦν |
κατέχουσιν,
ὡς
καὶ
ὁ
ἡμέτερος |
[6] |
ἐγγινομένη
τοῖς
ἀνυσίμως
λέγουσι.
Φησὶ
|
γοῦν |
ὁ
προφήτης
ἐν
ἑξηκοστῷ
καὶ |
[6] |
αὐτοῦ
καὶ
ἡμίθεον
προσεῖπον.
Πάνυ
|
γοῦν |
ὅμοιος
οὗτός
τε
κἀκεῖνος
παῖς |
[6] |
θῆται
κατὰ
τοῦ
Ἰησοῦ.
Ὅρα
|
γοῦν |
πῶς
ἀλογώτατον
πεποίηκεν
ὁ
Κέλσος |
[6] |
καὶ
Ἰουδαῖοι
σωματικῶς
καὶ
τυπικῶς
|
ἐποίουν |
τὰ
προσταττόμενα
ὑπὸ
τοῦ
νόμου, |
[6] |
ἂν
ἐκεῖνοι
ζωγραφίας
καὶ
διαγράμματα
|
ἐσεμνοποίουν |
ὡς
δι´
αὐτῶν
παριστάντες
τὸ
|
[6] |
τολμήσαντι
γράφειν
τῶν
τοιούτων
καὶ
|
ὁτιοῦν, |
πολλάκις
μὲν
ὑπ´
ἐμοῦ
καὶ |
[6] |
τῶν
τοιούτων
ἢ
κατὰ
τὸ
|
δοκοῦν |
αὐτῷ
φιλάνθρωπον
ἐκθέσθαι
αὐτὰ
ἐπιμελῶς |
[6] |
ἀναγκαίας
ἐπιμελεῖσθαι
μειζόνως
ἢ
δεῖ.
|
~Οὐκοῦν |
κατὰ
ταῦτα
ἡ
μέν
τις |
[6] |
ἅπερ
οὐδεὶς
τῶν
ἐν
Χριστιανοῖς
|
νοῦν |
ἐχόντων
δίδωσιν.
Οὐ
γάρ
φησί |
[6] |
χειραγωγήσαντος
τὸν
τοῦ
βουλομένου
σῴζεσθαι
|
νοῦν |
πρὸς
τὸν
ἀγένητον
καὶ
ἐπὶ |
[6] |
φέρων
ἤδη
τὸν
ἴδιον
ὑπήκοον
|
νοῦν |
σύμβολον,
παροδεύειν
σὴν
ἕτοιμος
ἀρχήν· |
[6] |
τις
περὶ
τούτων
διὰ
τὸν
|
νοῦν |
τοῦ
δημηγοροῦντος
παρὰ
τῷ
Πλάτωνι
|
[6] |
διὰ
τί
ὁ
ἐξετάζων
τὸν
|
νοῦν |
τῶν
λόγων
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
|
[6] |
καὶ
οἱ
καθ´
ἡμᾶς
προφῆται
|
ἐφρόνουν |
τινὰ
μείζονα
γραμμάτων,
ἅπερ
οὐκ |
[6] |
θαυμασίοις
ὑπὲρ
ἐμέ,
εἰ
μὴ
|
ἐταπεινοφρόνουν. |
Ἅμα
δὲ
δηλοῦται
διὰ
τούτων |
[6] |
τὴν
ἔξοδον
αὐτοῦ,
ἣν
ἔμελλε
|
πληροῦν |
ἐν
Ἱερουσαλήμ»
Ἢ
ἐὰν
μὲν |
[6] |
τὴν
προφητείαν
ταύτην
ἐπὶ
τὸν
|
Ἰησοῦν |
ἀναφέρεσθαι,
τυφλώττων
περὶ
τὴν
παραδοχὴν |
[6] |
λόγοις
ἡμῶν
ἐστι,
τῶν
παριστάντων
|
Ἰησοῦν |
εἶναι
τὸν
προκεκηρυγμένον
ὑπ´
αὐτῶν |
[6] |
ἀλλοτρίων
σωτηρίας
καὶ
οὐδαμῶς
ἐπιγραφομένων
|
Ἰησοῦν |
ἢ
σωτῆρα
ἢ
θεὸν
ἢ |
[6] |
καρδίᾳ.
Καὶ
γὰρ
κατὰ
τὸν
|
Ἰησοῦν |
ἡμῶν
μακάριοι
οἱ
καθαροὶ
τῇ
|
[6] |
Ἰησοῦ
ψυχὴν
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὸν
|
Ἰησοῦν |
μὴ
κεχωρίσθαι
τοῦ
μονογενοῦς
καὶ |
[6] |
εἶναι
ἐν
τῷ
κατὰ
τὸν
|
Ἰησοῦν |
νοουμένῳ
ἀνθρώπῳ,
ἀφ´
οὗ
ἡ
|
[6] |
ἀναστῆναι
μετὰ
τοῦ
σώματος
τὸν
|
Ἰησοῦν· |
οὐκ
ἂν
γὰρ
ἀπειλήφει
ὃ |
[6] |
εἶναι
εἰς
τὸ
κατηγορεῖσθαι
τὸν
|
Ἰησοῦν, |
οὐκέτι
δὲ
προσέσχε
τοῖς
λεγομένοις |
[6] |
γελᾷ
τὸ
λέγεσθαι
υἱὸν
θεοῦ
|
Ἰησοῦν, |
οὐχ
ὁρῶν,
τίνα
ἐστὶ
τὰ |
[6] |
νοῦ
αὐτοῦ
διεληλυθότα
τοὺς
οὐρανούς,
|
Ἰησοῦν |
τὸν
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ»
ἐπαγγειλάμενον |
[6] |
διαναστὰς
ὁ
θεὸς
ἔπεμψε
τὸν
|
Ἰησοῦν |
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων,
τὴν |
[6] |
τοῦ
τὸν
ἄμορφον
εἶναι
δοκοῦντα
|
Ἰησοῦν |
υἱὸν
εἶναι
θεοῦ
τὸ
πρὸ |
[6] |
οὐκέτι
βούλεται
τὴν
προφητείαν
εἰς
|
Ἰησοῦν
|
Χριστὸν
ἀναφέρεσθαι;
Καὶ
εἰ
μὲν |
[6] |
μηδὲ
τοὺς
ἀγροικοτάτους
καὶ
ὑφ´
|
οὑτινοσοῦν
|
πιθανοῦ
ἑτοίμως
ἔχοντας
ἄγεσθαι
συγκατατεθεῖσθαι |
[6] |
γὰρ
ὅτι,
εἴ
τι
ἤκουσεν
|
οἱασδηποτοῦν |
αἱρέσεως
λεξείδιον,
μὴ
τρανώσας
αὐτὸ |
[6] |
δέ,
πότερον
ἢ
τῶν
ἐν
|
οἱῳποτοῦν |
σώματι
ἢ
τῶν
ἐν
τῷ |
[6] |
ἀπαίδευτοι»
πλανῶνται
ψυχαί»
καὶ
Κέλσος
|
σὺν |
αὐταῖς.
Οὐδὲν
οὖν
καταγέλαστόν
ἐστιν |
[6] |
μή
πῃ
καὶ
περὶ
τούτων
|
σὺν |
Ἡροδότῳ
ὁ
Κέλσος
ψεύδεται,
ἅτε |
[6] |
ἐχούσῃ
ψυχῇ
τὸν
παλαιὸν
ἄνθρωπον
|
σὺν |
ταῖς
πράξεσιν
αὐτοῦ»
ἐκ
τοῦ |
[6] |
ποταμούς
τε
χωρήσαντες
τῶν
θεωρημάτων
|
σὺν |
τοῖς
λεγομένοις
ὕδασιν
ὑπεράνω
τῶν
|
[6] |
καὶ
ἀνωτέρω
μὲν
αὐτοῦ
κύκλον
|
βραχὺν |
ἐχόμενον
τοῦ
μείζονος
τῶν
προτέρων, |
[6] |
εὑρεθῇ
ἀνομία
ἐν
αὐτῷ,
καὶ
|
ὢν
|
ἀποσφράγισμα
ὁμοιώσεως
καὶ
στέφανος
κάλλους» |
[6] |
ἐν
ἀρχῇ
πρὸς
τὸν
θεὸν»
|
ὢν |
διὰ
τοὺς
κολληθέντας
τῇ
σαρκὶ |
[6] |
καὶ
ὁ
υἱὸς
δυσθεώρητος,
ἅτε
|
ὢν |
λόγος
θεός,
δι´
οὗ
τὰ |
[6] |
μετέχει
μὲν
δικαιοσύνης,
δικαιοσύνη»
δὲ
|
ὢν |
μετέχεται
ὑπὸ
τῶν
δικαίων.
Πολὺς |
[6] |
θεός.
Οὐ
μνημονεύετε
ὅτι
ἔτι
|
ὢν |
πρὸς
ὑμᾶς
ταῦτ´
ἔλεγον
ὑμῖν; |
[6] |
ταύτῃ
φημὶ
ἐγὼ
καίπερ
γέρων
|
ὢν |
προσδεῖν
σοφίας
τῆς
περὶ
τοὺς
|
[6] |
δέ,
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
τούτοις
|
ὢν |
ταπεινοῦται
ἑκών,
οὐχ
ὑπὸ
τὸν |
[6] |
ἢ
τῷ
Ἰακώβ.
Τίς
δὲ
|
ὢν |
ὤφθη
καὶ
ποταπὸς
καὶ
τίνα |
[6] |
κόσμου»
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν,
ἀφ´
|
ὧν |
ἀναβαίνουσιν
ἐπὶ
τὰ
νοούμενα,
τήν |
[6] |
βεβιωκυΐας
διεξελθόντες,
καταλιπόντες
τὸ
μέγεθος
|
ὧν |
αὐτοῖς»
ὁ
θεὸς»
ἐφανέρωσεν»
εὐτελῆ |
[6] |
ὅλῳ
ἔθνει
γραφὰς
καταλιπόντα
περὶ
|
ὧν
|
ἐβούλετο
πεῖσαι
τοὺς
νομοθετουμένους
ὅτι |
[6] |
τῶν
γοήτων
ἐκείνων
μαθεῖν,
δι´
|
ὧν |
ἐβουλήθησαν
μὲν
ὑπάγειν
ἀνθρώπους
ἑαυτῶν |
[6] |
μὲν
εἶχέ
τι
Πλάτων
σεμνότερον
|
ὧν |
ἔγραψε
καὶ
θειότερον
ὧν
κατέλιπεν |
[6] |
Τίμαιον
δημηγορίᾳ
λέγων·
Θεοὶ
θεῶν,
|
ὧν |
ἐγὼ
δημιουργὸς
καὶ
πατήρ»
καὶ |
[6] |
καὶ
ἀληθείᾳ
δεῖ
προσκυνεῖν.
Δι´
|
ὧν |
ἐδίδαξεν
ὅτι
οὐκ
ἐν
σαρκὶ |
[6] |
ἀπὸ
τῶν
πονηρῶν
ἡμερῶν,
περὶ
|
ὧν |
εἶπεν
ὁ
Παῦλος
τό·
Ἐξαγοραζόμενοι |
[6] |
Τοῦ
δὴ
βασιλέως
πέρι
καὶ
|
ὧν |
εἶπον,
οὐδέν
ἐστι
τοιοῦτον.
Ἐδυνάμην |
[6] |
μᾶλλον
Πλάτωνος
οὗτοι
ἑώρων
ἀφ´
|
ὧν
|
ἐλάμβανον
χάριτι
θεοῦ
νοημάτων,
τίνα |
[6] |
γὰρ
πειρώμεθα
λέγειν
καὶ
πλείονα
|
ὧν |
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
ἐξεθέμεθα.
~Μετὰ |
[6] |
μείζονα
κύκλον
καὶ
τὸν
μικρότερον,
|
ὧν |
ἐπὶ
τῆς
διαμέτρου
ἐπεγέγραπτο
πατὴρ |
[6] |
ἀπὸ
πάντων
τῶν
ἔργων
αὐτοῦ,
|
ὧν |
ἐποίησε.
Καὶ
εὐλόγησεν
ὁ
θεὸς |
[6] |
καὶ
φρικτοτάτου
ὡς
οὐκ
ἄνθρωποι,
|
ὧν |
ἐχθρός
ἐστιν
ὄφις,
ἀλλ´
ὡς |
[6] |
Κέλσῳ
λέγειν
ἔθνη
Χαλδαίους,
ἀφ´
|
ὧν |
ἡ
ἀπατηλὸς
γενεθλιαλογία
νενέμηται
τοὺς |
[6] |
κατατάττει
ἔθνεσιν
ὁ
Κέλσος,
ἀφ´
|
ὧν |
ἡ
παρώνυμος
τοῦ
ἔθνους
αὐτῶν |
[6] |
δέ
τις
ἀκούοι
ὑψηλότερον
τοῦ
|
ὧν |
ἡμεῖς
ἴσμεν,
ἐπεὶ
πάντα
ἃ
|
[6] |
ὅτι
οὐδέν
ἐστι
τῷ
θεῷ
|
ὧν |
ἡμεῖς
ἴσμεν.
Κρείττονα
γάρ
ἐστι |
[6] |
εἰ
δὲ
καθόλου
ἀκούοιμεν
τοῦ
|
ὧν |
ἡμεῖς
ἴσμεν,
πολλῶν
ἡμεῖς
ἴσμεν |
[6] |
ἄλλο
φησὶν
εἶναι
τῷ
θεῷ
|
ὧν |
ἡμεῖς
ἴσμεν·
τίνων
δ´
ἡμεῖς |
[6] |
ἀπὸ
πάντων
τῶν
ἔργων
αὐτοῦ,
|
ὧν |
ἤρξατο
ὁ
θεὸς
ποιῆσαι»
καὶ
|
[6] |
γὰρ
μελῶν,
σύμφαμεν
αὐτῷ
προσυπακούοντες
|
ὧν |
ἴσμεν
σωματικῶς
καὶ
κοινότερον
ὀνομαζομένων· |
[6] |
ἐξαφθὲν
φῶς
ἐν
τῇ
ψυχῇ»
|
ὧν |
καὶ
ἡμεῖς
ἀκούσαντες
συγκατατιθέμεθα
ὡς
|
[6] |
σεμνότερον
ὧν
ἔγραψε
καὶ
θειότερον
|
ὧν |
κατέλιπεν
ἢ
μή,
καταλιπόντες
ἑκάστῳ |
[6] |
καὶ
ἐφαρμοσθέντων
ἑκάστῃ
φυλῇ,
περὶ
|
ὧν |
νῦν
ἡμῖν
ἐκθέσθαι
ἔδοξεν
οὐκ |
[6] |
ὁ
ἀγαπῶν
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς»
|
ὧν |
ὁ
λόγος
τῆς
δικαιοσύνης»
ἐστὶν |
[6] |
τυχὼν
ἀκρίτως
τοὺς
πτωχοὺς
ἐπῄνεσεν,
|
ὧν |
οἱ
πολλοὶ
καὶ
φαυλότατοί
εἰσι |
[6] |
ἴσμεν.
Κρείττονα
γάρ
ἐστι
πάντων
|
ὧν |
οἶδεν
οὐ
μόνη
ἡ
τοῦ |
[6] |
τούτοις
ἐκτίθεσθαι
βουλόμενος
τὰ
αἰνίγματα,
|
ὧν |
οἴεται
παρακηκοότας
ἡμᾶς
τὰ
περὶ |
[6] |
βλέπουσα
εἰς
τὰ
αὑτῆς
συγγενῆ,
|
ὧν |
οὐδὲν
ἱκανῶς
ἔχει.
Τοῦ
δὴ |
[6] |
παντοδαπῶν
χρημάτων
παντοῖα
ἀλεξιφάρμακα;
Περὶ
|
ὧν |
οὐκ
ἀπαιτεῖ
ἡμᾶς
ἀπολογήσασθαι
τὸ |
[6] |
θρηνεῖται
ὁ
βασιλεὺς
Βαβυλῶνος·
ἀφ´
|
ὧν |
οὐκ
ὀλίγα
τις
ἂν
μανθάνοι |
[6] |
ἀπάτῃ
ἀδικίας
τοῖς
ἀπολλυμένοις,
ἀνθ´
|
ὧν |
τὴν
ἀγάπην
τῆς
ἀληθείας
οὐκ
|
[6] |
Ἔστι
τῶν
ὄντων
ἑκάστῳ,
δι´
|
ὧν |
τὴν
ἐπιστήμην
ἀνάγκη
παραγίνεσθαι,
τρία, |
[6] |
λεγομένῳ
ἀπὸ
τῶν
ἐν
οὐρανοῖς,
|
ὧν |
τῆς
ὑποστάσεως
καὶ
τῆς
λαμπρότητος |
[6] |
Κέλσῳ
δοκοῦσιν,
ἀλλὰ
καὶ
Ἰνδοί,
|
ὧν |
τινας
ἐν
τοῖς
προειρημένοις
ἔλεγε |
[6] |
περὶ
τῶν
τῆς
κοσμοποιΐας
ἡμερῶν,
|
ὧν
|
τινὲς
μὲν
πρὶν
φῶς
καὶ |
[6] |
πειρώμεθα
λέγειν
καὶ
πλείονα
ὧν
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
ἐξεθέμεθα.
~Μετὰ
ταῦτά |
[6] |
καὶ
τοῦ
ἀληθινοῦ
ποτοῦ·
ἀφ´
|
ὧν |
τρεφόμενον
καὶ
ἀρδόμενον
ἐπισκευάζεται
τὸ |
[6] |
ἄλλην
λέξιν
ἐκτίθεται
Πλάτωνος
δι´
|
ὧν |
φησιν,
ἐρωτήσεσι
καὶ
ἀποκρίσεσι
χρωμένων» |
[6] |
υἱὸν
θεοῦ
πρὸ
Ἑλλήνων
καὶ
|
ὧν
|
φησιν
ὁ
Κέλσος
παλαιῶν
ἀνδρῶν |
[6] |
ἀλλ´
ἑαυτὸν
ἐκένωσε
μορφὴν
δούλου
|
λαβών» |
καὶ
σχήματι
εὑρεθεὶς
ὡς
ἄνθρωπος |
[6] |
Σκύθαις.
Εἶτ´
ἐκτίθεται
ἀπὸ
Ἡροδότου
|
λαβὼν |
ὡς
τὸν
μὲν
Ἀπόλλωνα
Γογγόσυρον |
[6] |
ἐξ
ἀρχῆς
αὐτὴν
πλημμελῶς
ἔχουσαν
|
διαλαβὼν |
ἀναλογίαις
τισὶ
συνέδησε
καὶ
ἐκόσμησεν |
[6] |
τοῦ
λόγου
καὶ
τοσαύτην
ἕξιν
|
ἀναλαβών, |
ὡς
μηδεμίαν
πύλην
ᾅδου
κατισχύσειν |
[6] |
διὰ
μέσου
ἄλλ´
ἄττα
εἰπεῖν,
|
ἐπαναλαβὼν |
τὰ
ἐκείνων
ὡσπερεὶ
ἡμετέρων.
Φησὶ
|
[6] |
Χριστιανῶν
καὶ
Ἰουδαίων
κατηγορίαν
ἀκαίρως
|
παραλαβὼν |
οὐ
μόνον
τὰ
Πλάτωνος,
ὡς |
[6] |
ἐν
τοῖς
κατὰ
Χριστιανῶν
λόγοις
|
παραλαβὼν |
ὡς
Χριστιανοὺς
τοὺς
μηδ´
ἀκούειν |
[6] |
καὶ
ἀλλοτρίων
τῆς
πίστεως
τοιοῦτον
|
καταλαβὼν
|
ἐξέθετο
ἐν
τῷ
ἑαυτοῦ
συγγράμματι. |
[6] |
Πάντα
δὲ
τῇ
ἑαυτοῦ
προγνώσει
|
ἐκπεριλαβὼν |
ὁ
θεὸς
καὶ
ἰδὼν
τὰ |
[6] |
ἀπολογεῖσθαι
περὶ
Ἐπικούρου
καὶ
τῶν
|
ἀσεβῶν
|
αὐτοῦ
δογμάτων,
οὕτως
οὐδ´
ἡμῖν |
[6] |
λόγου
ἐξαφανίζομεν
τὸ
σκότος
τῶν
|
ἀσεβῶν |
δογμάτων.
Εἴποι
δ´
ἂν
ὁ |
[6] |
ἑκάστην
πύλην
κατὰ
τοὺς
τῶν
|
ἀσεβῶν
|
μύθους
ἐροῦσιν
οἱ
διϊόντες
αὐτάς· |
[6] |
ὡς
ἔθος
αὐτῷ,
χλευάζει
δύο
|
εἰσάγων |
υἱοὺς
θεῶν,
τοῦ
δημιουργοῦ
ἕνα |
[6] |
ἄλλοτ´
ἀλεξέμεναι
μεμαῶτα
ῥῖψε
ποδὸς
|
τεταγὼν |
ἀπὸ
βηλοῦ
θεσπεσίοιο,
καὶ
τοῖς |
[6] |
παρασταδόν·
ὃν
δὲ
λάβοιμι,
ῥίπτασκον
|
τεταγὼν |
ἀπὸ
βηλοῦ,
ὄφρ´
ἂν
ἵκοιτο
|
[6] |
δυναμένοις
παρίστησι
τὰ
μὲν
αἰσθητὰ
|
λέγων |
αὐτὰ
βλεπόμενα»
τὰ
δὲ
νοητὰ |
[6] |
ἕτερον,
καὶ
ἀναζωγραφεῖ
αὐτῶν
μονομαχίας,
|
λέγων |
αὐτὰς
εἶναι
ὡς
τῶν
ὀρτύγων, |
[6] |
σοφὸν
δή
τι
κατά
τινων
|
λέγων· |
Διὰ
τί,
ὁπηνίκα
ἐκίχρα,
κακῷ |
[6] |
ἀπὸ
δύο
τόπων
αὐτὸ
χλευάζει
|
λέγων |
διὰ
τοῦτο
αὐτὸ
παραλαμβάνεσθαι,
ἤτοι |
[6] |
προβαίνειν.
~Πάλιν
τε
αὖ
ὁ
|
λέγων· |
Ἐπειδὴ
θεῖον
πνεῦμα
ἦν
ἐν
|
[6] |
θεοῦ,
σαφῶς
ὁ
Παῦλος
διδάσκει
|
λέγων· |
Ἡ
πεισμονὴ
οὐκ
ἐκ
τοῦ |
[6] |
Διὸς
κατὰ
τὸν
Τίμαιον
δημηγορίᾳ
|
λέγων· |
Θεοὶ
θεῶν,
ὧν
ἐγὼ
δημιουργὸς
|
[6] |
μηδὲ
κατὰ
τὸ
πιθανόν
τι
|
λέγων |
κατηγορεῖ
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας |
[6] |
παραδείσου
τῆς
τρυφῆς»
Ὁ
δὲ
|
λέγων |
μάλα
εὐηθικῶς
ταῦτ´
εἰρῆσθαι
πρῶτον |
[6] |
ἡμᾶς
ταυτολογεῖν
ταυτολογῶν
ὁ
Κέλσος,
|
λέγων |
μετὰ
τὰς
εἰρημένας
ὥσπερ
ἀλαζόνων |
[6] |
ἐστιν
ἐκείνων
παρακούσματα,
διαλοιδορεῖται
ἡμῖν
|
λέγων |
μὴ
εἶναι
ἐκεῖνα
ὅμοια
τοῖς |
[6] |
υἱὸν
αὐτοῦ,
καὶ
οἴεται
ἀπαντᾶν
|
λέγων |
ὅτι
οὐδεμία
τοιαύτη
φύσις
ἐστὶ |
[6] |
δίκαιον
ἐπὶ
τὰ
παραπλήσια
καὶ
|
λέγων· |
Σὺ
δὲ
αὐτοῦ
στῆθι
μετ´ |
[6] |
δυνάμει
τι
ποιεῖν,
ἐκτίθεταί
τινα
|
λέγων· |
Τί
με
δεῖ
καταριθμεῖν
ὅσοι |
[6] |
Μαρκίωνος
καὶ
τὰ
κατ´
αὐτοῦ
|
λέγων, |
τίνα
μὲν
ἐκφεύγουσι
τῶν
ἐγκλημάτων |
[6] |
Τοῦτο
δὲ
καὶ
ἐπ´
ἀνθρώπων
|
λέγων |
τις,
ὀνομαζομένων
πειθοῦς
δημιουργῶν,
οὐκ |
[6] |
ὁ
γνήσιος
τοῦ
Ἰησοῦ
μαθητὴς
|
λέγων· |
Τότε
δὲ
πρόσωπον
πρὸς
πρόσωπον» |
[6] |
φιλόσοφος
Κέλσος
σαφῶς
Χριστιανοὺς
συκοφαντεῖ,
|
λέγων |
τοὺς
αὐτούς,
ἡνίκα
μὲν
ἂν |
[6] |
Κέλσος
ὅτι,
ἐὰν
οἵδε
μέν—
|
λέγων |
Χριστιανούς—
εἰσηγῶνται
τόνδε,
ἄλλοι
δὲ |
[6] |
δὲ
αὖ
ἑαυτῷ
συνείρει
πλείονα
|
λέγων |
ὡς
ὑφ´
ἡμῶν
διδόμενα,
ἅπερ |
[6] |
ὅτι
ἀκούσας
τις
αὐτοῦ
τῶν
|
λόγων |
ἀποκρίνεται,
ἰδὼν
δ´
ὅτι
λόγοι |
[6] |
θαυμαζόμενον,
αἰσθομένων
τῆς
ἀπὸ
τῶν
|
λόγων
|
αὐτοῦ
βελτιώσεως.
Καὶ
ταῦτά
γε |
[6] |
ἀνθρώποις,
ἵνα
οἱ
συνιέντες
τῶν
|
λόγων |
αὐτῶν
οἰκειωθῶσι
μὲν
τῷ
κρείττονι, |
[6] |
περὶ
τοῦ
βουλήματος
τῶν
θείων
|
λόγων, |
διδασκόντων
τὰ
περὶ
τοῦ
διαβόλου |
[6] |
τινὰ
εἰσηγητὴν
τῶν
ἀνοσίων
αὐχοῦντες
|
λόγων. |
~Εἶθ´
ἑξῆς
ὡς
Χριστιανοῖς
λοιδορούμενος |
[6] |
τῶν
θαυμασθέντων
ὑπὸ
Κέλσου
πλατωνικῶν
|
λόγων |
ἔχει
τι
σεμνότερον
τοῖς
ἔχουσιν |
[6] |
τοιαῦτα
κἂν
εἰς
κοινωνίαν
ἁπλουστέραν
|
λόγων |
ἥκειν
πρὸς
Χριστιανούς.
~Τοιοῦτόν
τι |
[6] |
τε
κατακούειν
τῆς
ἐν
φράσει
|
λόγων |
καὶ
τάξει
ἀπαγγελλομένων
ἀκολουθίας,
μόνων |
[6] |
παρὰ
τοῖς
κεκρατημένοις
ὑπὸ
τοιούτων
|
λόγων |
κατηγορήσομεν.
~Ἑξῆς
δὲ
τοῖς
περὶ |
[6] |
Κέλσου
ἤ
τινος
ἀλλοτρίου
θεοσεβείας
|
λόγων· |
οἱ
δ´
αἰσθανόμενοι
ἑαυτῶν
πηρουμένων |
[6] |
αὐτὴν
παράκουσμα
εἶναι
τῶν
Πλάτωνος
|
λόγων, |
ὅς
φησι
ποὺ
ἐν
τοῖς |
[6] |
βωμολοχεῖ,
φήσομεν
ὅτι
ἀπορίᾳ
σεμνῶν
|
λόγων— |
οὐ
γὰρ
εἶχεν
αὐτοὺς
οὐδὲ |
[6] |
Καὶ
ἀπ´
ἐκείνων
γε
τῶν
|
λόγων |
παιδευθεὶς
ὁ
Παῦλος
ἡμῶν
καὶ |
[6] |
ὅτι
ἡ
τοιαύτη
ἀγωγὴ
τῶν
|
λόγων |
παρὰ
τὴν
πρόθεσιν
τὴν
αὐτοῦ |
[6] |
ἔχων
τὸ
ὅπως
ποτὲ
πολλῶν
|
λόγων |
πληρῶσαι
τὸ
βιβλίον,
ἄλλαις
λέξεσι |
[6] |
καὶ
εἴ
τινες
εἰσὶν
ἐκ
|
λόγων |
τὴν
γένεσιν
λαβόντες
μεγαλοφώνων,
οἵτινες |
[6] |
τοῦ
παρόντος
εἰπεῖν
ἀπὸ
τῶν
|
λόγων |
τοῦ
Δαυῒδ
τὸ
περὶ
τοῦ |
[6] |
ὁ
ἐξετάζων
τὸν
νοῦν
τῶν
|
λόγων |
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ
ἢ |
[6] |
πολλάκις
ἤδη
ἁλοὺς
ψευδομαρτυριῶν
καὶ
|
ἀλόγων
|
κατηγοριῶν,
πότερον
καὶ
ἐν
τούτοις |
[6] |
ἐν
χερσὶ
τῶν
δοκούντων
εἶναι
|
φιλολόγων |
μόνον,
τὸν
δὲ
Ἐπίκτητον
καὶ |
[6] |
Κέλσος
ἡμᾶς
ἀποκρίνεσθαι,
εἰκότι
στοχασμῷ
|
ὁμολογῶν |
ἀναγράφειν
ἡμῶν
τὴν
ἀπόκρισιν
οὕτως
|
[6] |
τοὺς
μὴ
ἡμετέρους.
~Εἶθ´
ἑξῆς
|
ταυτολογῶν |
μετὰ
τὸ
πολλὰ
ἐν
τοῖς |
[6] |
ἐπ´
αὐτῷ
ἀναγκάζει
ἡμᾶς
ταυτολογεῖν
|
ταυτολογῶν |
ὁ
Κέλσος,
λέγων
μετὰ
τὰς |
[6] |
τὴν
τετάρτην
Ἑρμοῦ,
τλήμονα
γὰρ
|
ἔργων |
ἁπάντων
καὶ
χρηματιστὴν
καὶ
πολύκμητον |
[6] |
τῇ
ἑβδόμῃ
ἀπὸ
πάντων
τῶν
|
ἔργων
|
αὐτοῦ,
ὧν
ἐποίησε.
Καὶ
εὐλόγησεν |
[6] |
αὐτῇ
κατέπαυσεν
ἀπὸ
πάντων
τῶν
|
ἔργων |
αὐτοῦ,
ὧν
ἤρξατο
ὁ
θεὸς |
[6] |
κινῶν
ἐπὶ
τὰ
δέοντα
καὶ
|
ἐνεργῶν |
τὸ
ὅλον
σῶμα
τὴν
ἐκκλησίαν |
[6] |
ἀνθρώπων
λέγων
τις,
ὀνομαζομένων
πειθοῦς
|
δημιουργῶν, |
οὐκ
ἂν
ἁμάρτοι·
δυνατὸν
γὰρ |
[6] |
λέγων
αὐτὰς
εἶναι
ὡς
τῶν
|
ὀρτύγων, |
καὶ
τῶν
πατέρων
θεομαχίας·
ἢ |
[6] |
ὑπὸ
πατέρων
καὶ
διδασκάλων
καὶ
|
παιδαγωγῶν, |
ἢ
ὑπὸ
ἰατρῶν
τοῖς
θεραπείας |
[6] |
παραβολῇ
εἰρημένῳ
ἐλαίῳ,
τηροῦντι
τῶν
|
δᾴδων |
τὸ
φῶς
ἐν
ταῖς
φρονίμοις |
[6] |
τις
αὐτοῦ
τῶν
λόγων
ἀποκρίνεται,
|
ἰδὼν |
δ´
ὅτι
λόγοι
σκότους
εἰσὶν |
[6] |
Γενέσει
γεγραμμένων
τὸν
τρόπον
τοῦτον·
|
Ἰδὼν
|
δὲ
κύριος
ὁ
θεὸς
ὅτι |
[6] |
προγνώσει
ἐκπεριλαβὼν
ὁ
θεὸς
καὶ
|
ἰδὼν |
τὰ
περὶ
ἀμφοτέρων
τούτων
ἐβουλήθη |
[6] |
καὶ
Κορίσκῳ
πρὸς
τῇ
τῶν
|
εἰδῶν |
σοφίᾳ
τῇ
καλῇ
ταύτῃ
φημὶ |
[6] |
~Εἶτά
φησιν
ὁ
Κέλσος,
μὴ
|
ἐνιδὼν |
τῇ
διαφορᾷ
τοῦ
κατ´
εἰκόνα |
[6] |
Κέλσος
τάχα
δὲ
καὶ
αὐτὸς
|
συνιδών, |
ὅ
τι
δύναται
λεχθῆναι
ὑπὸ |
[6] |
τῶν
δύο
τῶν
ἐν
οὐρανῷ
|
περιόδων, |
τῆς
τε
ἀπλανοῦς
καὶ
τῆς |
[6] |
οἴεται,
μωρῶν
τινων
ἀκροατῶν
καὶ
|
ἀνδραπόδων |
δεόμενα·
διαλήψεται
γὰρ
τίνες
ἐν |
[6] |
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου
καὶ
πετεινῶν
καὶ
|
τετραπόδων |
καὶ
ἑρπετῶν»
Καὶ
ἀλήθειαν»
γοῦν |
[6] |
μὲν
οὐσιῶν
λεκτέον
καὶ
ἰδέαν
|
ἰδεῶν |
καὶ
ἀρχὴν
τὸν
μονογενῆ
καὶ |
[6] |
καὶ
Θύελλα,
ἔνθα
Ζεὺς
ἐκβάλλει
|
θεῶν |
ὅταν
τις
ἐξυβρίσῃ.
Τῶν
τοιούτων |
[6] |
Ἕλλησιν
ὑποκείμενα
περὶ
τῶν
νομιζομένων
|
θεῶν. |
Ποία
γὰρ
πιθανότης
τὸν
Ἀπόλλωνα |
[6] |
αὐτῷ,
χλευάζει
δύο
εἰσάγων
υἱοὺς
|
θεῶν, |
τοῦ
δημιουργοῦ
ἕνα
καὶ
τοῦ |
[6] |
τὸν
Τίμαιον
δημηγορίᾳ
λέγων·
Θεοὶ
|
θεῶν, |
ὧν
ἐγὼ
δημιουργὸς
καὶ
πατήρ» |
[6] |
βηλοῦ,
ὄφρ´
ἂν
ἵκοιτο
γῆν
|
ὀλιγηπελέων· |
καὶ
διηγούμενός
γε
τὰ
ὁμηρικὰ |
[6] |
ὀνόμασι
σωματικῶν
μελῶν
ἐπὶ
τῶν
|
δυνάμεων |
τοῦ
θεοῦ
λεγόμενα,
φησίν·
Οὐδὲ |
[6] |
φησιν
ἀρχαιότατος
προφήτης
πρὸ
πολλῶν
|
γενεῶν |
τῆς
Κύρου
βασιλείας
προφητεύσας—
ὑπὲρ |
[6] |
τόπους
ἐξετάσαι·
ὅλων
γὰρ
ἡμῖν
|
συντάξεων |
χρεία
εἰς
τὴν
διήγησιν
τῆς |
[6] |
Περὶ
δὲ
τῶν
ὡσπερεὶ
ἀνθρωποπαθῶν
|
λέξεων |
ἀναφερομένων
ἐπὶ
τὸν
θεὸν
οὐκ |
[6] |
Κέλσος
παρακούσαντάς
τινας
Χριστιανοὺς
πλατωνικῶν
|
λέξεων |
αὐχεῖν
τὸν
ὑπερουράνιον
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας |
[6] |
γινόμενα
πάντα
κατ´
ἔριν
καὶ
|
χρεών» |
Φερεκύδην
δὲ
πολλῷ
ἀρχαιότερον
γενόμενον |
[6] |
καὶ
ἡμᾶς
τῶν
ὑπὸ
τούτῳ
|
κολάσεων |
καταφρονεῖν,
προαγορεύων
ὡς
ἄρα
ὁ |
[6] |
ἀγωνιστής,
ἀναλῶσαι
τῷ
πυρὶ
τῶν
|
κολάσεων |
τὴν
κακίαν.
Εἶτα
πάλιν
ἑαυτῷ |
[6] |
εὑρίσκομέν
τι
εἰς
τὸν
περὶ
|
κολάσεων
|
τόπον,
μεταλαμβανομένων
εἰς
τὴν
μετὰ |
[6] |
γε
καὶ
ἐν
Ἕλλησι
πολλῶν
|
αἱρέσεων |
γενομένων
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν, |
[6] |
οὐδ´
ἐν
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
|
αἱρέσεων |
ἠκούσαμεν
γίνεσθαι.
Εἶτα
καὶ
ἀριθμὸν |
[6] |
ὅπου
μὲν
ᾔδει
ὀνόματα
εἰπεῖν
|
αἱρέσεων, |
οὐκ
ὤκνησεν
ἐκθέσθαι
ἃς
ἐδόκει
|
[6] |
δὲ
ὅση
δύναμις
ἀποδεικτικῶς
δι´
|
ἐρωτήσεων
|
καὶ
ἀποκρίσεων
προσερχόμεθα.
Ἀλλ´
οὐδὲ |
[6] |
δύναμις
ἀποδεικτικῶς
δι´
ἐρωτήσεων
καὶ
|
ἀποκρίσεων |
προσερχόμεθα.
Ἀλλ´
οὐδὲ
λέγομεν
τὸ |
[6] |
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
τῶν
|
ἐρημώσεων, |
καὶ
ἕως
συντελείας
καιροῦ
συντέλεια |
[6] |
διδάσκων
ἡμᾶς
γραπτέων
καὶ
οὐ
|
γραπτέων |
διαφοράν,
ἑπτὰ
βροντῶν
φησιν
ἀκηκοέναι |
[6] |
αὖ
ὁ
Ἰωάννης,
διδάσκων
ἡμᾶς
|
γραπτέων |
καὶ
οὐ
γραπτέων
διαφοράν,
ἑπτὰ |
[6] |
δόγμασιν.
~Ἴδωμεν
οὖν
ἡμεῖς
διὰ
|
βραχέων |
τὰ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν, |
[6] |
δαίμονας,
ὅσοι
ὑβρισταί,
τούτους
ἀπορριπτεῖ
|
κολάζων |
αὐτοὺς
τῇ
δεῦρο
ὁδῷ.
Ταῦτα |
[6] |
νοητὰ
καὶ
νῷ
μόνῳ
καταληπτὰ
|
ὀνομάζων |
μὴ
βλεπόμενα»
Οὗτος
δὲ
καὶ |
[6] |
Πλάτωνι
Διός,
διὰ
τί
ὁ
|
ἐξετάζων |
τὸν
νοῦν
τῶν
λόγων
τοῦ |
[6] |
δὲ
κατὰ
τὸν
Χριστόν.
Εἶτα
|
παίζων
|
τὰ
περὶ
τοῦ
ξύλου
ἀπὸ |
[6] |
μοι
καὶ
ἐν
τούτοις
μὴ
|
σαφηνίζων, |
τίνα
ἐστὶ
τὰ
κακά,
καίτοι |
[6] |
ἢ
λίθων
ἢ
φυτῶν
ἢ
|
ῥιζῶν |
καὶ
ὅλως
παντοδαπῶν
χρημάτων
παντοῖα |
[6] |
πλυνόντων·
καὶ
καθιεῖται
χωνεύων
καὶ
|
καθαρίζων |
ὡς
τὸ
χρυσίον
καὶ
ὡς |
[6] |
μηδαμῶς
μὲν
βαρούμενος
ὑπ´
αὐτῶν,
|
ἐπελαφρίζων |
δὲ
διὰ
τὴν
περὶ
ἐκεῖνα |
[6] |
τὸ
ὁ
ποιῶν
εἰρήνην
καὶ
|
κτίζων |
κακὰ»
διηγούμεθα·
κτίζει
γὰρ
τὰ
|
[6] |
Ἐγὼ
ὁ
ποιῶν
εἰρήνην
καὶ
|
κτίζων |
κακά»
ὅπου
δὲ
πάλιν
περὶ |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
οἱονεὶ
κορεσθεὶς
τῶν
|
ἀγαθῶν |
ἐν
ἀπωλείᾳ
ἐγένετο
κατὰ
τὸν |
[6] |
ἀλλὰ
περὶ
τῶν
κατὰ
ψυχὴν
|
ἀγαθῶν |
ἢ
κακῶν·
ἐπείπερ
ὁ
ἐκκλίνας |
[6] |
οὔτε
περὶ
τῶν
σωματικῶν
λέγεται
|
ἀγαθῶν |
ἢ
κακῶν,
οὕτως
ὀνομαζομένων
παρά |
[6] |
καθορᾶν
τὰ
κατ´
αὐτὴν
περὶ
|
ἀγαθῶν |
καὶ
κακῶν
σημαινόμενα·
εἰκὸς
ἐντεῦθεν |
[6] |
Ἕλλησι
πολλῶν
αἱρέσεων
γενομένων
περὶ
|
ἀγαθῶν |
καὶ
κακῶν,
συναρπάζειν
ὡς
ἀκόλουθον |
[6] |
ἡμεῖς
διὰ
βραχέων
τὰ
περὶ
|
ἀγαθῶν |
καὶ
κακῶν,
τῶν
κατὰ
τὰς |
[6] |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ἀκρώρειαν
τῶν
|
ἀγαθῶν. |
Ὁ
δ´
Ἑβραίων
διαλέκτῳ
Σατᾶν |
[6] |
τῶν
ἐν
Ἕλλησι
σοφῶν
καὶ
|
πολυμαθῶν
|
τοῖς
ἔργοις
περὶ
τὸ
θεῖον |
[6] |
συνεχομένου
καὶ
τοῦ
ὑπὸ
τῶν
|
παθῶν |
ἐμποδιζομένου
βλέπειν
ἀλήθειαν;
Χριστιανοὶ
μὲν |
[6] |
καθαίρωσι.
Περὶ
δὲ
τῶν
ὡσπερεὶ
|
ἀνθρωποπαθῶν |
λέξεων
ἀναφερομένων
ἐπὶ
τὸν
θεὸν |
[6] |
εἰς
παράστασιν
τὴν
ἀπὸ
τῶν
|
συνήθων |
καὶ
σωματικῶν
ὀνομάτων
τῆς
νοητῆς |
[6] |
σχηματισμούς,
ἐσθήτων
ἢ
ἀριθμῶν
ἢ
|
λίθων |
ἢ
φυτῶν
ἢ
ῥιζῶν
καὶ |
[6] |
οἰκοδομαῖς
ὡσπερεὶ
κόπρια
ἀποπίπτοντα
τῶν
|
λίθων |
καὶ
τῆς
κονίας.
~Εἰ
δὲ |
[6] |
Ἀνοίξατέ
μοι
πύλας
δικαιοσύνης,
ἵν´
|
εἰσελθὼν |
ἐν
αὐταῖς
ἐξομολογήσωμαι
τῷ
κυρίῳ· |
[6] |
υἱὸν
ἔχει
τοιόνδε,
καὶ
οὗτος
|
κατελθὼν |
ἐμοὶ
διελέξατο.
Καὶ
πρὸς
ταῦτά |
[6] |
παιδευθεὶς
ὁ
Παῦλος
ἡμῶν
καὶ
|
ποθῶν |
τὰ
ὑπερκόσμια
καὶ
ὑπερουράνια
καὶ |
[6] |
ἢ
ὁ
Ἀπόλλων
εἰς
τὴν
|
Σκυθῶν |
διάλεκτον
τὸν
Γογγόσυρον
σημαίνει.
Οὕτω |
[6] |
Κέλσος
ψεύδεται,
ἅτε
μὴ
ἐπισταμένων
|
Σκυθῶν |
τὰ
αὐτὰ
Ἕλλησιν
ὑποκείμενα
περὶ |
[6] |
ἐρεῖ
ταῦτ´
εἶναι
πλάσματα
καὶ
|
μύθων |
οὐδὲν
διαφέροντα,
ὡς
καὶ
τὰ |
[6] |
καὶ
ὠνομάζετο
Λευϊαθάν,
ὅντινα
αἱ
|
Ἰουδαίων |
γραφαὶ
ὅ
τι
ποτ´
οὖν |
[6] |
ὡς
μηδαμῶς
συμβαλλόμενον
εἰς
τὴν
|
Ἰουδαίων |
ἢ
Χριστιανῶν
κατηγορίαν,
πῶς
οὐχὶ |
[6] |
οὐ
διασαφεῖ,
πότερον
καὶ
τὸν
|
Ἰουδαίων |
θεὸν
ὑπεραναβαίνουσιν
ἢ
μόνον
ὃν |
[6] |
εἰς
τὴν
περὶ
Χριστιανῶν
καὶ
|
Ἰουδαίων
|
κατηγορίαν
ἀκαίρως
παραλαβὼν
οὐ
μόνον |
[6] |
σὸς
διδάσκαλος
Ἰησοῦς
καὶ
ὁ
|
Ἰουδαίων |
Μωϋσῆς
νομοθετῇ,
θεὸν
ἄλλον
ἀντὶ |
[6] |
γένοιτο;
Τί
γὰρ
ἐσφάλη
ὁ
|
Ἰουδαίων
|
νομοθέτης;
Καὶ
πῶς
τὴν
ἐκείνου |
[6] |
τυπώδους
ἀλληγορίας
λαμβάνεις
ἢ
τὸν
|
Ἰουδαίων |
νόμον,
ἐπαινεῖς
δὲ
ἄκων,
ὦ |
[6] |
τὸν
ὑπερουράνιον
θεόν,
ὑπεραναβαίνοντας
τὸν
|
Ἰουδαίων |
οὐρανόν.
Ἐν
τούτοις
δὲ
οὐ |
[6] |
θεὸν
παρὰ
τὸν
καὶ
ὑπὸ
|
Ἰουδαίων
|
προσκυνούμενον
οὐ
πρόκειται
νῦν
ἡμῖν |
[6] |
οὐ
δύνανται
οἱ
παρ´
ἡμῖν
|
Ἰουδαίων |
προφῆται
ἀπὸ
Πλάτωνός
τι
εἰληφέναι· |
[6] |
εἰσὶ
λέγοντες
θεὸν
κατηραμένον
τὸν
|
Ἰουδαίων, |
τὸν
ὕοντα
καὶ
βροντῶντα
καὶ |
[6] |
καὶ
τὴν
ἐν
αὐτῇ
τῶν
|
δικαίων |
καὶ
μακαρίων
πανήγυριν.
Εἶτα
ὡς |
[6] |
δὲ
ὢν
μετέχεται
ὑπὸ
τῶν
|
δικαίων. |
Πολὺς
δ´
ὁ
περὶ
τῆς |
[6] |
καὶ
ὧν
φησιν
ὁ
Κέλσος
|
παλαιῶν |
ἀνδρῶν
οἱ
παρ´
Ἰουδαίοις
προφῆται |
[6] |
εὑρόντες,
ἐζητήσαμεν,
εἴ
που
τῶν
|
παλαιῶν |
γραμμάτων
ὠνομάσθη,
καὶ
μάλιστα
ἐπείπερ |
[6] |
τὰ
Θρᾳκῶν
ἢ
καὶ
τὰ
|
Ῥωμαίων |
αὐτῶν,
τελούντων
τοὺς
εὐγενεστάτους
τῶν |
[6] |
πέπλον
ἐν
τῇ
πομπῇ
τῶν
|
Παναθηναίων |
ὑπὸ
πάντων
θεωρούμενον.
Δηλοῦται
γάρ, |
[6] |
ἀκρώρειαν
τῶν
ἀγαθῶν.
Ὁ
δ´
|
Ἑβραίων |
διαλέκτῳ
Σατᾶν
καὶ
ἑλληνικώτερον
ὑπό
|
[6] |
τοῦ
Φαίδρου
λέξεις
ἀπό
τινων
|
Ἑβραίων |
μεμαθηκότα
τὸν
Πλάτωνα,
ὡς
δέ |
[6] |
τὰ
Ἑλλήνων
ἀλλ´
οὐδὲ
τὰ
|
Ἑβραίων, |
ὅπερ
καὶ
αἱ
φιλαλήθεις
μαρτυροῦσι |
[6] |
καὶ
ἀνθρώπων
γενέσεώς
τισι
τῶν
|
ἀρχαίων |
εἰρημένων
φησὶ
τοὺς
τὰ
ἡμέτερα |
[6] |
γὰρ
ὁρμώμενοι
Ἕλληνες
πραγμάτων
καὶ
|
ἐτυμολογιῶν |
οὕτως
ὠνόμασαν
τοὺς
παρ´
ἑαυτοῖς
|
[6] |
περί
τινων
δογμάτων
ὡς
οὐχ
|
ὑγιῶν, |
πολλῷ
πρότερον
αὐτὸς
ἔχων
τὰ |
[6] |
τοῦ
Ἰησοῦ
διδασκαλίᾳ
οὐδὲν
τῶν
|
ἰδίων
|
παραλυθησόμενον
βούλημα
ἐκ
τῶν
Σίμωνος |
[6] |
πείρᾳ
κατειλήφασι
Χριστιανοὺς
ἐσθίοντας
σάρκας
|
παιδίων
|
καὶ
μίξεσι
ταῖς
πρὸς
τὰς |
[6] |
ὡς
σφαλλομένοις
ἀσεβέστατα
καὶ
ἀποπεπλανημένοις
|
θείων |
αἰνιγμάτων
αὐτὸς
σαφῶς
σφάλλεται,
μὴ |
[6] |
τὴν
μεγίστην
ἄγνοιαν,
ὁμοίως
ἀπὸ
|
θείων |
αἰνιγμάτων
πεπλανημένην,
ποιοῦντες
τῷ
θεῷ |
[6] |
ἀγαθοῦ
φιλοσοφήσαντα,
ἡ
δὲ
τῶν
|
θείων |
γραμμάτων
εὐτελὴς
λέξις
ἐνθουσιᾶν
πεποίηκε
|
[6] |
οἷς
πεπειράμεθα
ἀπ´
αὐτῶν
τῶν
|
θείων |
γραμμάτων
κατασκευάσαι,
τίς
ὁ
ἐν |
[6] |
Οἴδασι
γὰρ
οἱ
ἱεροὶ
τῶν
|
θείων |
γραμμάτων
λόγοι
καὶ
ἄλλα,
δύο |
[6] |
τὴν
αἰσθητὴν
ὠνόμασεν
ἐκδοχὴν
τῶν
|
θείων |
γραμμάτων
πνεῦμα»
δὲ
τὴν
νοητήν. |
[6] |
μαγείας
νοήσαντες
οὔτε
τὰ
τῶν
|
θείων |
γραφῶν
διακρίναντες,
πάντ´
ἔφυραν·
ἀπὸ |
[6] |
χριστοὺς
καὶ
αὐτοὺς
ὑπὸ
τῶν
|
θείων |
γραφῶν
καλουμένους
ἐν
τῷ
Μὴ |
[6] |
ἀκροατὴν
περὶ
τοῦ
βουλήματος
τῶν
|
θείων |
λόγων,
διδασκόντων
τὰ
περὶ
τοῦ
|
[6] |
τῶν
διαλέκτων
τι
ἀπὸ
τῶν
|
θείων |
παρετιθέμεθα
γραμμάτων.
Ἑκόντες
οὖν
ὑπερβαίνομεν |
[6] |
ὅτι
οὐδαμοῦ
τῶν
γνησίων
καὶ
|
θείων |
πεπιστευμένων
γραφῶν
ἑπτὰ
εἴρηνται
οὐρανοί· |
[6] |
εἶναι
τροφὴ»
παρὰ
τῷ
φήσαντι·
|
Τελείων |
δέ
ἐστιν
ἡ
στερεὰ
τροφή, |
[6] |
λέλεκται
τὰ
περὶ
τῶν
μελλουσῶν
|
βασιλειῶν, |
ἀρξάμενα
ἀπὸ
τῶν
χρόνων
Δανιὴλ |
[6] |
ἐν
τοῖς
προειρημένοις
ἔλεγε
καὶ
|
ἀνθρωπείων |
γεγεῦσθαι
σαρκῶν.
Μηδὲν
δὲ
τούτων
|
[6] |
μορφῶν;
Ἐγὼ
δὲ
λέγω
καὶ
|
ἡλικιῶν, |
καὶ
εἴ
τι
τῶν
πρὸ |
[6] |
παρέθετο
αἱρέσεως
ἀσημοτάτης
ἀλλὰ
ἀπὸ
|
βιβλίων |
πῇ
μὲν
ἰουδαϊκῶν
καὶ
ἐν |
[6] |
ἄξιος
γένηται
τῶν
τοῦ
θεοῦ
|
ἐπαγγελιῶν, |
τῆς
προαιρέσεως
τοῦ
ἀκούοντος
δεῖ |
[6] |
εὐαγγελικόν·
νυνὶ
δὲ
οὔτε
τῶν
|
εὐαγγελίων |
ἀλλ´
οὐδὲ
τῶν
ἀποστόλων
ἐμφαινόντων |
[6] |
μὲν
σαφῶς
ἦν
ἀπὸ
τῶν
|
εὐαγγελίων |
λαβεῖν
ὅτι
Οὐκ
εἶχεν
εἶδος |
[6] |
Ἐῶ
γὰρ
τὰ
ἀπὸ
τῶν
|
εὐαγγελίων |
περὶ
τοῦ
πειράζοντος
τὸν
σωτῆρα |
[6] |
τῶν
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
φερομένων
|
εὐαγγελίων |
τέκτων»
αὐτὸς
ὁ
Ἰησοῦς
ἀναγέγραπται. |
[6] |
θεοῦ
Ἱερουσαλὴμ
ἐπουρανίου
καὶ
τῶν
|
θεμελίων |
καὶ
τῶν
πυλῶν
αὐτῆς.
Εἰ |
[6] |
παραδείσου
πυλῶν
λεγόμενον
ὑπὸ
τῶν
|
ἀθλίων |
ἐκείνων.
Ἐζωγραφεῖτο
δὲ
ὡς
διάμετρος
|
[6] |
ἔχοντα
ἐν
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
|
πολεμίων |
πόνοις,
προσαγομένοις
αὐτοῖς
εἰς
ἐπιστροφήν, |
[6] |
πονηροῦ
τούτου
καὶ
ἐκπεσόντος
τῶν
|
οὐρανίων |
λόγον.
Ὁ
γὰρ
ὄφις»
παρ´ |
[6] |
ἐξηγοῦνται
γάρ
τινα
μεταξὺ
τῶν
|
ὑπερουρανίων |
ἀνωτέρω
κύκλων
ἐπιγεγραμμένα,
ἄλλα
τε |
[6] |
ἀναστήσεται
βασιλεὺς
ἀναιδὴς
προσώπῳ
καὶ
|
συνιῶν |
προβλήματα·
καὶ
κραταιὰ
ἡ
ἰσχὺς |
[6] |
τὸν
τρόπον
καὶ
τὸ
ὁ
|
ποιῶν
|
εἰρήνην
καὶ
κτίζων
κακὰ»
διηγούμεθα· |
[6] |
προσώπου
θεοῦ
τὸ
Ἐγὼ
ὁ
|
ποιῶν |
εἰρήνην
καὶ
κτίζων
κακά»
ὅπου |
[6] |
ἀνέγραψε
ταῦτα
ἀλλὰ
παραπλήσιόν
τι
|
ποιῶν |
οἷς
παίζοντες
οἱ
τῆς
ἀρχαίας |
[6] |
θεῷ
θεὸς
κατηραμένος
ὁ
ταῦτα
|
ποιῶν |
παρὰ
γνώμην
τὴν
ἐκείνου,
τί |
[6] |
εἴτε
σῶμα
ἀνειληφυῖαν·
παραπλήσιόν
τι
|
ποιῶν |
τοῖς
οἰομένοις
τὰς
αὐγὰς
τοῦ |
[6] |
πλειόνα
μάλιστα
Πλάτωνος
ὁ
Κέλσος,
|
κοινοποιῶν |
τὰ
δυνάμενα
ἑλεῖν
τινα
καὶ
|
[6] |
τῶν
ζωγράφων
καὶ
πλαστῶν
καὶ
|
ἀνδριαντοποιῶν |
ἐνορῶντας
κακοτεχνίας,
μὴ
βουλομένους
δ´ |
[6] |
μὲν
κωμῳδὸς
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
|
γελωτοποιῶν |
συνέγραψεν
ὅτι
Ζεὺς
ἐξυπνισθεὶς
Ἀθηναίοις |
[6] |
οἰκουμένην.
Ὁ
μὲν
οὖν
κωμῳδὸς
|
γελωτοποιῶν |
τὸν
Δία
κοιμώμενον
πεποίηκέ
τε |
[6] |
προφήταις
περὶ
τοῦ
φωτὸς
τῶν
|
μακαρίων· |
καὶ
ὅρα
ὅτι
ἡ
μὲν |
[6] |
ἐν
αὐτῇ
τῶν
δικαίων
καὶ
|
μακαρίων |
πανήγυριν.
Εἶτα
ὡς
ἤτοι
τῶν |
[6] |
ἐξέθετο
ἤ
τι
τῶν
λοιπῶν
|
μυστηρίων |
μετὰ
τῆς
διηγήσεως
αὐτῶν;
Οὐ |
[6] |
δεῖν
λέγειν·
Σὺ
δὲ
κρυπτομένων
|
μυστηρίων |
υἱοῦ
καὶ
πατρὸς
ἄρχων
νυκτοφαὴς |
[6] |
ἤδη
ἁλοὺς
ψευδομαρτυριῶν
καὶ
ἀλόγων
|
κατηγοριῶν, |
πότερον
καὶ
ἐν
τούτοις
ψεύδεται, |
[6] |
εἰσι
διὰ
τὸ
μεθ´
ἡμῶν
|
μετρίων
|
ὄντων
καὶ
οὐ
κακῶν
συχνὸν |
[6] |
πατρός;
Τί
δ´
ἐπαγγέλλεται
τῶν
|
ἀλλοτρίων |
εἶναι
πατήρ;
Καὶ
ἐπιφέρει
γε |
[6] |
οὐ
Χριστιανῶν
λόγους
ἀλλὰ
πάντῃ
|
ἀλλοτρίων
|
σωτηρίας
καὶ
οὐδαμῶς
ἐπιγραφομένων
Ἰησοῦν |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
πολλῶν
καὶ
πάντῃ
|
ἀλλοτρίων |
τῆς
καθ´
ἡμᾶς
θεοσεβείας
καταγινώσκεται |
[6] |
τι
παρά
τινων
ξένων
καὶ
|
ἀλλοτρίων |
τῆς
πίστεως
τοιοῦτον
καταλαβὼν
ἐξέθετο |
[6] |
Ἀζαρίαν
καὶ
Μισαὴλ
πᾶσι
τοῖς
|
Ἀσσυρίων
|
γράμμασιν,
ὥστ´
αὐτοὺς
εὑρεθῆναι
πάντων |
[6] |
εἰδείη,
ὁ
πολλάκις
ἤδη
ἁλοὺς
|
ψευδομαρτυριῶν |
καὶ
ἀλόγων
κατηγοριῶν,
πότερον
καὶ |
[6] |
ὁ
λόγος,
ὥσπερ
καὶ
πύλας
|
Σιὼν» |
ἐκ
τοῦ
ἐναντίου
τὰς
καλὰς
|
[6] |
ἐν
ταῖς
πύλαις
τῆς
θυγατρὸς
|
Σιών» |
καὶ
εἴ
τινες
εἰσὶν
ἐκ
|
[6] |
ἐν
ταῖς
πύλαις
τῆς
θυγατρὸς
|
Σιών. |
Πύλας
δὲ
θανάτου»
τὰς
ἐπὶ |
[6] |
ἢ
ὀργῆς
ἤ
τινος
τῶν
|
παραπλησίων. |
Ἀλλ´
οὐδ´
οὐσίας
μετέχει
ὁ |
[6] |
τῷ
βιβλίῳ
ὅτι
οὐδαμοῦ
τῶν
|
γνησίων |
καὶ
θείων
πεπιστευμένων
γραφῶν
ἑπτὰ |
[6] |
καλεῖσθαι,
Εὐφράτην
τινὰ
εἰσηγητὴν
τῶν
|
ἀνοσίων |
αὐχοῦντες
λόγων.
~Εἶθ´
ἑξῆς
ὡς |
[6] |
δὲ
καί,
εἰ
οὐσίαν
μὲν
|
οὐσιῶν |
λεκτέον
καὶ
ἰδέαν
ἰδεῶν
καὶ |
[6] |
καὶ
ἀρεσθεὶς
τῇ
περὶ
τῶν
|
πλουσίων |
ἀποφαινομένῃ
αὐτοῦ
λέξει,
ὡς
ἀδύνατόν |
[6] |
~Μετὰ
ταῦτα
τὴν
κατὰ
τῶν
|
πλουσίων |
ἀπόφασιν
τοῦ
Ἰησοῦ,
εἰπόντος·
Εὐκοπώτερον |
[6] |
αἰσθητῶν
αὐτῷ
ταῦτα
πτωχῶν
καὶ
|
πλουσίων, |
ἢ
οἶδέ
τινα
πτωχείαν
πάντως |
[6] |
ἵνα
θεωρήσῃ
τὸ
περὶ
τῶν
|
πλουσίων |
τοῦ
λόγου
βούλημα·
οὐκ
εἴασεν |
[6] |
σοι
σύμβολον,
χάριν
κρυπτομένην
δυνάμεσιν
|
ἐξουσιῶν· |
ἡ
χάρις
συνέστω
μοι,
πάτερ, |
[6] |
ἢ
κυριοτήτων
ἢ
ἀρχῶν
ἢ
|
ἐξουσιῶν |
ὑπόστασιν.
~Διόπερ
μάτην
λέλεκται
τῷ |
[6] |
λέξεις
ἡμῶν
εἰδότος
ἀλλ´
ἐκ
|
παρακουσματίων
|
φήσαντος
ὅτι
φαμὲν
τὴν
ἐν |
[6] |
Κέλσῳ
ἐνθεώτατον
εἰπεῖν
καὶ
τὸ
|
Αἰγυπτίων |
ἔθνος,
καὶ
ἐνθεώτατον
ἐξ
ἀρχῆς, |
[6] |
διηγήσεως
αὐτῶν,
οὐ
μᾶλλον
τὰ
|
Αἰγυπτίων, |
ἐν
οἷς
πολλοὶ
σεμνύνονται,
ἢ |
[6] |
ὅτε
δὲ
καὶ
καταβαίνοντας
μετ´
|
Αἰγυπτίων |
ἐπὶ
τὰ
πετεινὰ
ἢ
τετράποδα |
[6] |
ἡμῖν
σοφούς,
Μωϋσέα
μὲν
πάσῃ
|
Αἰγυπτίων |
σοφίᾳ»
Δανιὴλ
δὲ
καὶ
Ἀνανίαν |
[6] |
τῆς
βασιλείας
αὐτῶν,
πληρουμένων
τῶν
|
ἁμαρτιῶν |
αὐτῶν,
ἀναστήσεται
βασιλεὺς
ἀναιδὴς
προσώπῳ |
[6] |
τὰ
περὶ
τῶν
παρεμβολῶν
τῶν
|
υἱῶν |
Ἰσραὴλ
ἀναγεγραμμένα,
ποῖαι
μὲν
κατὰ |
[6] |
τῇ
ἀκοῇ
ἡμῶν;
Καὶ
ὁ
|
βραχίων |
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
Ἀνηγγείλαμεν
ἐναντίον |
[6] |
τὸν
Ἰουδαίων
νόμον,
ἐπαινεῖς
δὲ
|
ἄκων, |
ὦ
δυσσεβέστατε,
τὸν
τοῦ
κόσμου |
[6] |
τὸν
κόσμον,
τὸ
καθ´
ἡμᾶς
|
κακῶν |
εἶναι
ποιητὴν
τὸν
θεόν.
Ἐχέτω |
[6] |
τῶν
κατὰ
ψυχὴν
ἀγαθῶν
ἢ
|
κακῶν· |
ἐπείπερ
ὁ
ἐκκλίνας
μὲν
ἀπὸ |
[6] |
τῶν
σωματικῶν
λέγεται
ἀγαθῶν
ἢ
|
κακῶν, |
οὕτως
ὀνομαζομένων
παρά
τισιν,
οὔτε |
[6] |
ἐκκλίνας
μὲν
ἀπὸ
τῶν
οὕτως
|
κακῶν |
ποιήσας
δὲ
τὰ
τοιάδε
ἀγαθὰ |
[6] |
ποτὲ
ἔχει
τὰ
περὶ
τῶν
|
κακῶν, |
πότερον
ὁ
θεὸς
αὐτὰ
πεποίηκεν |
[6] |
κατ´
αὐτὴν
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν |
σημαινόμενα·
εἰκὸς
ἐντεῦθεν
ἤτοι
τὸν
|
[6] |
αἱρέσεων
γενομένων
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν, |
συναρπάζειν
ὡς
ἀκόλουθον
ἡμῖν,
τοῖς |
[6] |
ἡμῶν
μετρίων
ὄντων
καὶ
οὐ
|
κακῶν |
συχνὸν
διατετριφέναι
τοῦ
βίου·
διὸ |
[6] |
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος
ἐκ
|
κακῶν, |
τί
δή
ποτε
εἰς
μίαν |
[6] |
βραχέων
τὰ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν, |
τῶν
κατὰ
τὰς
θείας
γραφάς, |
[6] |
ἐμπαίζειν
αὐτῷ.
Ἀντὶ
δὲ
τοῦ
|
δράκων» |
Λευϊαθὰν
ἦν
ἐν
τῷ
ἑβραϊκῷ. |
[6] |
διαπορεύονται,
ζῷα
μικρὰ
μετὰ
μεγάλων,
|
δράκων |
οὗτος,
ὃν
ἔπλασας
ἐμπαίζειν
αὐτῷ. |
[6] |
ἐν
Κομάνοις
Ἀρτέμιδος
ἢ
τὰ
|
Θρᾳκῶν
|
ἢ
καὶ
τὰ
Ῥωμαίων
αὐτῶν, |
[6] |
πέμπει.
Ἀλλ´
ἔοικε
νῦν
μὲν
|
ἑκὼν |
ἐπιλελῆσθαι
τοῦ
φάσκοντος
λόγου
πάντα, |
[6] |
καὶ
πολλὰ
τῶν
Πλάτωνος
παρατιθέμενος
|
ἑκὼν |
οἶμαι
σιωπᾷ
τὸν
περὶ
υἱοῦ |
[6] |
καὶ
ἐν
τούτοις
ὢν
ταπεινοῦται
|
ἑκών, |
οὐχ
ὑπὸ
τὸν
τυχόντα
ἀλλ´ |
[6] |
ἀλλὰ
ἀπὸ
βιβλίων
πῇ
μὲν
|
ἰουδαϊκῶν |
καὶ
ἐν
ταῖς
συναγωγαῖς
αὐτῶν |
[6] |
τὸν
Ὡραῖον,
ἀπὸ
δὲ
τῶν
|
ἑβραϊκῶν
|
γραφῶν
τὸν
Ἰαὼ
ἢ
Ἰὰ |
[6] |
καὶ
ἐπὶ
τῆς
ἐκθέσεως
τῶν
|
Μιθραϊκῶν |
αὐτῷ
ἐφαίνετο;
~Εἰ
δέ
τις |
[6] |
~Ἑξῆς
δὲ
τῷ
ἀπὸ
τῶν
|
μιθραϊκῶν |
ληφθέντι
λόγῳ
ἐπαγγέλλεται
ὁ
Κέλσος |
[6] |
ὁ
θεὸς
τῶν
παρ´
ἄλλῳ
|
καταδίκων |
ἁμαρτωλῶν
καί
ἀκλήρων
καί,
ὡς |
[6] |
καὶ
πρωτοτόκῳ
πάσης
κτίσεως»
ἵν´
|
εἰκὼν» |
αὐτὸς
τυγχάνων
τοῦ
ἀοράτου
θεοῦ» |
[6] |
ἀνήρ,
οὗ
Χριστός
ἐστι
κεφαλή»
|
εἰκὼν |
καὶ
δόξα
θεοῦ»
ὑπάρχει·
ἀλλ´ |
[6] |
καὶ
τῆς
εἰκόνος
αὐτοῦ»
ὅτι
|
εἰκὼν» |
μὲν
τοῦ
θεοῦ»
ὁ
πρωτότοκος |
[6] |
ἔτι
δὲ
καὶ
ἡ
αὐτοσοφία,
|
εἰκὼν» |
οὖσα
τῆς
ἀγαθότητος
αὐτοῦ»
κατ´ |
[6] |
σωτῆρος
λόγῳ
φάσκοντι·
Ὅς
ἐστιν
|
εἰκὼν |
τοῦ
θεοῦ
τοῦ
ἀοράτου»
σημαίνεται |
[6] |
καὶ
ἄλλοι
δὲ
πλείονες
τῶν
|
Πλατωνικῶν |
ἐν
τῷ
Πλάτωνος
βίῳ
τοιαῦτ´ |
[6] |
ὁ
Κέλσος
παρακούσαντάς
τινας
Χριστιανοὺς
|
πλατωνικῶν |
λέξεων
αὐχεῖν
τὸν
ὑπερουράνιον
θεόν, |
[6] |
ὅτι
τῶν
θαυμασθέντων
ὑπὸ
Κέλσου
|
πλατωνικῶν
|
λόγων
ἔχει
τι
σεμνότερον
τοῖς |
[6] |
δευτέραν
ἐκθέσθαι
διήγησιν,
πάλιν
ἐχομένην
|
μουσικῶν |
θεωρημάτων.
Ἔδοξε
δέ
μοι
τὸ |
[6] |
ποίησον
ἀγαθὸν»
οὔτε
περὶ
τῶν
|
σωματικῶν |
λέγεται
ἀγαθῶν
ἢ
κακῶν,
οὕτως |
[6] |
ἐπὶ
τίνων
τάσσεται
τὰ
ὀνόμασι
|
σωματικῶν |
μελῶν
ἐπὶ
τῶν
δυνάμεων
τοῦ |
[6] |
τὴν
ἀπὸ
τῶν
συνήθων
καὶ
|
σωματικῶν
|
ὀνομάτων
τῆς
νοητῆς
φύσεως.
Καὶ |
[6] |
Χριστὸν
καὶ
ἀποδεικνύντων
ἐκ
τῶν
|
προφητικῶν
|
τὰ
ἐν
τοῖς
εὐαγγελίοις
περὶ |
[6] |
φωτὸς
ἑτέρων
δὲ
τῶν
ὀνομαζομένων
|
ἀρχοντικῶν, |
καὶ
λέγει
τὸν
ἄρχοντα
τῶν |
[6] |
καὶ
Λευϊαθάν,
τοὺς
ἑπτὰ
τῶν
|
ἀρχοντικῶν
|
κύκλους,
τάχα
δὲ
καὶ
ἀπὸ |
[6] |
λέγει
τὸν
ἄρχοντα
τῶν
ὀνομαζομένων
|
ἀρχοντικῶν |
λέγεσθαι
θεὸν
κατηραμένον.
Εἶτ´
ἐπιλαβόμενος |
[6] |
ἀλλ´
οὐχ
ὡς
τὸ
τῶν
|
Στωϊκῶν |
πνεῦμα·
καὶ
πάντα
μὲν
περιέχει |
[6] |
τούτῳ
διαφέρειν
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
|
Στωϊκῶν, |
φασκόντων
ὅτι
ὁ
θεὸς
πνεῦμά |
[6] |
οἷς
πολλοὶ
σεμνύνονται,
ἢ
τὰ
|
Καππαδοκῶν |
περὶ
τῆς
ἐν
Κομάνοις
Ἀρτέμιδος |
[6] |
καταθύσαντες
παιδίον
μεταλαμβάνουσιν
αὐτοῦ
τῶν
|
σαρκῶν, |
καὶ
πάλιν
ὅτι
οἱ
ἀπὸ |
[6] |
προειρημένοις
ἔλεγε
καὶ
ἀνθρωπείων
γεγεῦσθαι
|
σαρκῶν. |
Μηδὲν
δὲ
τούτων
Ἰουδαίους
μάλιστα |
[6] |
Πάλιν
τε
αὖ
ὁ
Ἰωάννης,
|
διδάσκων |
ἡμᾶς
γραπτέων
καὶ
οὐ
γραπτέων |
[6] |
περὶ
τούτου
τοῦ
καλουμένου
Ἀντιχρίστου
|
διδάσκων |
καὶ
παριστὰς
μετά
τινος
ἐπικρύψεως, |
[6] |
Πλάτων
οὐκ
ἀλαζονεύεται
καὶ
ψεύδεται
|
φάσκων |
αὐτὸς
καινόν
τι
εὑρίσκειν
ἢ |
[6] |
συνετὸν
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
γραμμάτων,
|
φάσκων |
βέλτιον
αὐτὰ
παρ´
Ἕλλησιν
εἰρῆσθαι |
[6] |
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας
θεὸν
|
φάσκων |
ὅτι
τοιοῦτός
ἐστιν
καὶ
ἀρᾶς |
[6] |
εἰπόντος
τὰ
προειρημένα
ἀποδιδόναι
νομίζει
|
φάσκων· |
Οὓς
ἄν
τις
εἰς
λαμπρὸν |
[6] |
τῶν
κατηγορούντων
τοῦ
θείου
λόγου
|
φάσκων· |
Πῶς
γνῶ
τὸν
θεόν;
Ἕκαστος |
[6] |
δυσθεώρητος
ὁ
θεός,
πνεῦμα
ἴδιον
|
ἐμβαλὼν |
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
ὅμοιον
δεῦρο |
[6] |
τὸ
δυσθεώρητος
εἶναι
πνεῦμα
ἴδιον
|
ἐμβαλὼν |
εἰς
σῶμα
ἡμῖν
ὅμοιον
δεῦρο
|
[6] |
ἡμῶν
ἀπεφήνατο
ὅτι
πνεῦμα
ἴδιον
|
ἐμβαλὼν |
εἰς
σῶμα
ὁ
θεὸς
δεῦρο |
[6] |
ἀκλήρων
καί,
ὡς
αὐτοὶ
λέγουσι,
|
σκυβάλων |
ἐπιθυμῶν
εἶναι
πατήρ
καὶ
ὅν |
[6] |
πλοῖα
διαπορεύονται,
ζῷα
μικρὰ
μετὰ
|
μεγάλων, |
δράκων
οὗτος,
ὃν
ἔπλασας
ἐμπαίζειν |
[6] |
Οὐδὲν
γὰρ
τῶν
ἐν
ἀνθρώποις
|
καλῶν |
γεγένηται,
μὴ
τοῦ
θείου
λόγου |
[6] |
πάντα,
καὶ
ἐκεῖνο
αἴτιον
ἁπάντων
|
καλῶν. |
Δεύτερον
δὲ
περὶ
τὰ
δεύτερα, |
[6] |
ὑπερουράνιον
ἐπὶ
τῇ
θέᾳ
τῶν
|
καλῶν |
μετατιθέντος
τόπον.
~Μετὰ
δὲ
τὴν |
[6] |
τοῦ
ὄφεως
ὡς
ἀρχηγοῦ
τῶν
|
καλῶν |
χρηματίσαι
βουληθέντων
ἀλλὰ
καὶ
Κέλσου, |
[6] |
~Ὅρα
οὖν
εἰ
μὴ
ὁ
|
ἐγκαλῶν |
ἡμῖν
ὡς
σφαλλομένοις
ἀσεβέστατα
καὶ |
[6] |
ἑξῆς
τοιούτοις
ἀσεβέσι
λόγοις
μωρῶς
|
ἐγκαλῶν
|
φησι·
Τίς
θεὸς
δίδωσί
τι |
[6] |
τοῖς
παιδευομένοις
ὑπὸ
πατέρων
καὶ
|
διδασκάλων
|
καὶ
παιδαγωγῶν,
ἢ
ὑπὸ
ἰατρῶν |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
παραδιδόντων
τὴν
σφραγῖδα
|
ἀγγέλων |
ἑπτά,
ἑκατέρωθεν
τῇ
ψυχῇ
τοῦ
|
[6] |
τὴν
ἀνθρώπου
ψυχὴν
ἢ
τὴν
|
ἀγγέλων |
ἢ
θρόνων
ἢ
κυριοτήτων
ἢ |
[6] |
ὑμᾶς.
Τίς
ἐστιν
ἄνθρωπος
ὁ
|
θέλων |
ζωήν,
ἀγαπῶν
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς; |
[6] |
δὲ
τὰ
τοιάδε
ἀγαθὰ
ὡς
|
θέλων |
τὴν
ἀληθινὴν
ζωὴν
γένοιτ´
ἂν |
[6] |
τίνων
τάσσεται
τὰ
ὀνόμασι
σωματικῶν
|
μελῶν |
ἐπὶ
τῶν
δυνάμεων
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
οὐ
σαφηνίζει.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
μελῶν, |
σύμφαμεν
αὐτῷ
προσυπακούοντες
ὧν
ἴσμεν |
[6] |
ὁ
κύριος
διὰ
λαίλαπος
καὶ
|
νεφελῶν |
εἶπε
τῷ
Ἰὼβ
τὰ
ἀναγεγραμμένα |
[6] |
διαγραφὴ
κύκλων,
ἀπολελυμένων
μὲν
ἀπ´
|
ἀλλήλων |
δέκα
συνδουμένων
δὲ
ὑφ´
ἑνὸς |
[6] |
διαγράμματος.
~Ἐν
ᾧ
ἦν
διαγραφὴ
|
κύκλων, |
ἀπολελυμένων
μὲν
ἀπ´
ἀλλήλων
δέκα |
[6] |
τινα
μεταξὺ
τῶν
ὑπερουρανίων
ἀνωτέρω
|
κύκλων |
ἐπιγεγραμμένα,
ἄλλα
τε
καὶ
δύο |
[6] |
Ἐκκλησιαστοῦ
ἐστι
παράκουσμα
λέγοντος·
Κυκλοῖ
|
κυκλῶν |
πορεύεται
τὸ
πνεῦμα,
καὶ
ἐπὶ |
[6] |
καὶ
ἄλλου
συγκειμένου
ἐκ
δύο
|
κύκλων, |
τοῦ
μὲν
ἐξωτέρου
ξανθοῦ
τοῦ |
[6] |
λοιπῶν
ταὐτόν
τις
ἐρεῖ·
ἀπ´
|
ἄλλων |
γὰρ
ὁρμώμενοι
Ἕλληνες
πραγμάτων
καὶ |
[6] |
ἀπ´
ἄλλων
μὲν
Πέρσαι
ἀπ´
|
ἄλλων |
δὲ
Ἰνδοὶ
ἢ
Αἰθίοπες
ἢ
|
[6] |
παρ´
ἑαυτοῖς
νομιζομένους
θεούς,
ἀπ´
|
ἄλλων |
δὲ
Σκύθαι,
οὕτω
δὲ
καὶ
|
[6] |
Σκύθαι,
οὕτω
δὲ
καὶ
ἀπ´
|
ἄλλων |
μὲν
Πέρσαι
ἀπ´
ἄλλων
δὲ |
[6] |
ὅτῳ
θεῖόν
τι
πλέον
τῶν
|
ἄλλων |
προσῆν
μηδὲν
ἄλλου
διαφέρειν·
τοῦτο |
[6] |
τι
καὶ
μυστικώτερον
ὁ
λόγος,
|
ἀπαγγέλλων
|
τὰς
τοῦ
Ἰησοῦ
διαφόρους
μορφὰς |
[6] |
τιμωρός,
ἧς
ὁ
μὲν
εὐδαιμονήσειν
|
μέλλων |
ἐχόμενος
ξυνέπεται
ταπεινὸς
καὶ
κεκοσμημένος» |
[6] |
καίτοι
γε
καὶ
ἐν
Ἕλλησι
|
πολλῶν |
αἱρέσεων
γενομένων
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
[6] |
Διό
φησιν
ἀρχαιότατος
προφήτης
πρὸ
|
πολλῶν |
γενεῶν
τῆς
Κύρου
βασιλείας
προφητεύσας— |
[6] |
καὶ
πραγματικῶς
καὶ
ἐστοχασμένως
τῶν
|
πολλῶν |
διδαξάντων
καὶ
γραψάντων.
Ἔστι
γοῦν |
[6] |
υἱὸν
εἶναι
θεοῦ
τὸ
πρὸ
|
πολλῶν |
ἐτῶν
τῆς
γενέσεως
αὐτοῦ
πεπροφητεῦσθαι |
[6] |
ἀκούοιμεν
τοῦ
ὧν
ἡμεῖς
ἴσμεν,
|
πολλῶν |
ἡμεῖς
ἴσμεν
ἐξακουομένου·
ἔστι
γὰρ |
[6] |
λεγόμενα
ἤδη
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
πολλῶν |
καὶ
πάντῃ
ἀλλοτρίων
τῆς
καθ´ |
[6] |
σκοπὸν
ἔχων
τὸ
ὅπως
ποτὲ
|
πολλῶν |
λόγων
πληρῶσαι
τὸ
βιβλίον,
ἄλλαις
|
[6] |
σαφήνειαν
πιστεῦσαι
γραφῇ,
ἅτε
τῶν
|
πολλῶν |
οὐ
χρῃζόντων
πλείονος
διδασκαλίας
παρὰ |
[6] |
διαφθερεῖ
πολλούς,
καὶ
ἐπὶ
ἀπωλείας
|
πολλῶν |
στήσεται,
καὶ
ὡς
ὠὰ
χειρὶ |
[6] |
παρίστησι
τοῦ
Ἀπόλλωνος,
ἢ
ὁ
|
Ἀπόλλων |
εἰς
τὴν
Σκυθῶν
διάλεκτον
τὸν |
[6] |
τὰ
κατὰ
τοὺς
τόπους
ἐξετάσαι·
|
ὅλων |
γὰρ
ἡμῖν
συντάξεων
χρεία
εἰς |
[6] |
πάντων
καὶ
αἰσθητῶν
ἐπὶ
τὸν
|
ὅλων |
δημιουργόν,
ὅς
ἐστι
φῶς·
ἐν |
[6] |
καὶ
καθαρᾶς
ἐννοίας
τοῦ
τῶν
|
ὅλων |
δημιουργοῦ.
Αὐτάρκως
δ´
ἡμῖν
εἴρηται |
[6] |
ὀλίγα
ὡς
πρὸς
τὴν
τῶν
|
ὅλων |
διάταξιν
τυγχάνοντα
ἐπηκολούθησεν,
ὥσπερ
ἐπακολουθεῖ |
[6] |
τῇ
πρὸς
τὸν
ποιητὴν
τῶν
|
ὅλων |
εὐσεβείᾳ·
ἣν
ἐχρῆν
μὴ
νοθεύειν |
[6] |
καθ´
ἡμᾶς
ἐστιν
ὁ
τῶν
|
ὅλων
|
θεὸς
καὶ
πατήρ·
μετέδωκε
γὰρ |
[6] |
ἔλεγεν
εἶναι
τὴν
διὰ
τῶν
|
ὅλων |
πεφοιτηκυῖαν
ψυχήν.
Εὕρομεν
δ´
ἐν |
[6] |
ὃς
ἐλέγετο
εἶναι
ἡ
τῶν
|
ὅλων |
ψυχὴ
καὶ
ὠνομάζετο
Λευϊαθάν,
ὅντινα |
[6] |
ἥν
φασιν
εἶναι
τὴν
τῶν
|
ὅλων |
ψυχὴν
καὶ
Λευϊαθάν,
τοὺς
ἑπτὰ |
[6] |
μυσταγωγῆσαι
ἐπὶ
τὰ
περὶ
τῶν
|
παρεμβολῶν
|
τῶν
υἱῶν
Ἰσραὴλ
ἀναγεγραμμένα,
ποῖαι |
[6] |
τάξεως
τῶν
ἀστέρων,
δηλουμένης
διὰ
|
συμβόλων |
ἐν
τοῖς
ὀνόμασι
τῆς
ποικίλης |
[6] |
αὐτῆς.
Εἰ
δὲ
δύναται
διὰ
|
συμβόλων |
καὶ
τὴν
ὁδὸν
δεδηλωμένην
τῶν |
[6] |
λέξεις
ἐκτίθεται
ἀπό
τε
τῶν
|
ἐπιστολῶν |
καὶ
τοῦ
Φαίδρου,
ὡς
τούτων |
[6] |
ἀγαθοῦ
διασημαινέτω
ἔν
τινι
τῶν
|
ἐπιστολῶν |
καὶ
φασκέτω
μηδαμῶς
εἶναι
ῥητὸν» |
[6] |
Λουκᾶς
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
τῶν
|
ἀποστόλων
|
ἔγραψεν,
ἐβουλήθη
ἑαυτόν
τινα
εἰπεῖν |
[6] |
τῶν
εὐαγγελίων
ἀλλ´
οὐδὲ
τῶν
|
ἀποστόλων |
ἐμφαινόντων
ὅτι
οὐκ
εἶχεν
εἶδος |
[6] |
καὶ
τῶν
θεμελίων
καὶ
τῶν
|
πυλῶν
|
αὐτῆς.
Εἰ
δὲ
δύναται
διὰ |
[6] |
τὸ
ἐπὶ
τῶν
τοῦ
παραδείσου
|
πυλῶν |
λεγόμενον
ὑπὸ
τῶν
ἀθλίων
ἐκείνων. |
[6] |
πύλη
ὀγδόη.
Ἡ
πρώτη
τῶν
|
πυλῶν |
μολίβδου,
ἡ
δευτέρα
κασσιτέρου,
ἡ |
[6] |
διὰ
τὸν
λόγον
ἐκ
τῶν
|
πυλῶν |
τοῦ
θανάτου,
ὅπως
ἂν»
ἐξαγγείλῃ |
[6] |
Ὁ
ὑψῶν
με
ἐκ
τῶν
|
πυλῶν |
τοῦ
θανάτου,
ὅπως
ἂν
ἐξαγγείλω |
[6] |
ἐπιδημίας,
ἀφιστάντος
τῆς
ἀπὸ
τῶν
|
εἰδώλων |
καὶ
ἀγαλμάτων
καὶ
δαιμόνων
θεραπείας, |
[6] |
θεὸς
τῶν
παρ´
ἄλλῳ
καταδίκων
|
ἁμαρτωλῶν |
καί
ἀκλήρων
καί,
ὡς
αὐτοὶ |
[6] |
οὕτως
διηγουμένων
περὶ
θεοῦ,
ὅτι
|
καμὼν |
ἀνεπαύσατο,
φησὶν
ὅτι
οὐ
θέμις |
[6] |
ὥσπερ
τις
ἀτεχνῶς
πονηρὸς
χειροτέχνης
|
ἐκκαμὼν
|
καὶ
πρὸς
ἀνάπαυσιν
ἀργίας
δεηθείς. |
[6] |
καὶ
τοῖς
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
|
ἡμῶν, |
ἀλλ´
οὔτι
γε
καὶ
τὰ |
[6] |
οὐκ
ἂν
ἑαυτῷ
ὡς
ἀφ´
|
ἡμῶν |
ἀπεφήνατο
ὅτι
πνεῦμα
ἴδιον
ἐμβαλὼν |
[6] |
ἄλλης,
τὰ
πρὸς
Μαρκίωνα
ὑφ´
|
ἡμῶν |
ἀπορούμενα
προφέρει,
τάχα
καὶ
τούτων |
[6] |
γραφῶν
οὕτω
λεγουσῶν
ἢ
καὶ
|
ἡμῶν
|
αὐτῶν
οὕτως
διηγουμένων
περὶ
θεοῦ, |
[6] |
εὔγνωμον
ἀλλ´
ἀπὸ
τοῦ
καθ´
|
ἡμῶν |
ἀφιλοσόφου
μίσους
πάνυ
ἀγνωμονέστατον.
Ἐβουλήθη |
[6] |
Κέλσος
εἶπεν
ὡς
ἐκ
προσώπου
|
ἡμῶν· |
διὰ
τὸ
δυσθεώρητος
εἶναι
πνεῦμα |
[6] |
συνείρει
πλείονα
λέγων
ὡς
ὑφ´
|
ἡμῶν
|
διδόμενα,
ἅπερ
οὐδεὶς
τῶν
ἐν |
[6] |
Κέλσου
κατηγορίαν,
οὐδὲ
τὰς
λέξεις
|
ἡμῶν |
εἰδότος
ἀλλ´
ἐκ
παρακουσματίων
φήσαντος |
[6] |
τὸν
τοῦ
παντὸς
δημιουργὸν
θεὸν
|
ἡμῶν. |
Εἴπομεν
δὴ
ἐν
τοῖς
πρὸ |
[6] |
ὁ
Παῦλος·
Ἀλλ´
ἡ
ἱκανότης
|
ἡμῶν |
ἐκ
τοῦ
θεοῦ,
ὃς
καὶ |
[6] |
κυρίου
ἡμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
καὶ
|
ἡμῶν
|
ἐπισυναγωγῆς
ἐπ´
αὐτόν,
εἰς
τὸ |
[6] |
μὲν
γὰρ
χρῆσθαι
προφητῶν
λόγοις
|
ἡμῶν |
ἐστι,
τῶν
παριστάντων
Ἰησοῦν
εἶναι |
[6] |
ἐπεὶ
σταυρῷ
ἐνηλώθη
ὁ
διδάσκαλος
|
ἡμῶν |
ἢ
ἐπεὶ
τέκτων
ἦν
τὴν |
[6] |
αὐτῷ
προβάλλειν
σκότον
τῶν
ὀφθαλμῶν
|
ἡμῶν |
θέλουσιν,
ἡμεῖς
δὲ
τῷ
φωτὶ |
[6] |
προφήτης,
ἐν
ὄψει
τοῦ
πατριάρχου
|
ἡμῶν |
Ἰακώβ
φησιν
ἑωρᾶσθαι
θεῖον
ἐνύπνιον, |
[6] |
ὑπὲρ
τῆς
παρουσίας
τοῦ
κυρίου
|
ἡμῶν |
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
καὶ
ἡμῶν
ἐπισυναγωγῆς |
[6] |
γὰρ
παραυτίκα
ἐλαφρὸν
τῆς
θλίψεως
|
ἡμῶν |
καθ´
ὑπερβολὴν
εἰς
ὑπερβολὴν
αἰώνιον |
[6] |
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ
σωτὴρ
|
ἡμῶν |
καὶ
κύριος
λόγος
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
Κύριε,
τίς
ἐπίστευσε
τῇ
ἀκοῇ
|
ἡμῶν; |
Καὶ
ὁ
βραχίων
κυρίου
τίνι |
[6] |
τῶν
λόγων
παιδευθεὶς
ὁ
Παῦλος
|
ἡμῶν |
καὶ
ποθῶν
τὰ
ὑπερκόσμια
καὶ
|
[6] |
λέγομεν
εἶναι
πῦρ»
τὸν
θεὸν
|
ἡμῶν, |
καὶ
τίνων
ἀναλωτικόν,
ὅτι
ἁμαρτημάτων |
[6] |
Ὥσπερ
γάρ,
εἰ
καταχρηστικῶς
ἀκουόντων
|
ἡμῶν |
κακὰ
τοὺς
προσαγομένους
πόνους
τοῖς |
[6] |
ὑπὲρ
τοῦ
αὐξῆσαι
τὰς
καθ´
|
ἡμῶν |
κατηγορίας,
τῶν
μηδὲν
ἐχόντων
κοινὸν |
[6] |
ἐκ
παρακουσμάτων
τὰ
καὶ
ὑφ´
|
ἡμῶν
|
κατηγορούμενα.
Εἰ
δὲ
καὶ
ὑπισχνοῦνται |
[6] |
ἑαυτῷ
τὸ
μὴ
λεγόμενον
ὑφ´
|
ἡμῶν |
λαμβάνει,
ὅτι
ἀναγκαῖόν
ἐστι
τὸ |
[6] |
τῷ
φθαρτῷ
σώματι,
ὅπερ
οὐδεὶς
|
ἡμῶν |
λέγει.
Εἰ
δ´
ἐστὶν
ἐν |
[6] |
ταῦτα
προειρῆσθαι
ἐν
ἀπολογίᾳ
ὑφ´
|
ἡμῶν |
λέγεσθαι.
Ἀλλ´
ἐπεὶ
αὐτάρκη
περιγραφὴν |
[6] |
ἀπαντᾶν
νομίζει
πρὸς
τὸ
ὑφ´
|
ἡμῶν
|
λέγεσθαι
τοὺς
προφήτας
πάντα
τὰ |
[6] |
ὁ
πιστεύων
αὐτῷ
ταῦτα
καθ´
|
ἡμῶν
|
λέγοντι
εἰ
δυνατὸν
καὶ
ἐπὶ |
[6] |
ἑαυτοῦ
ἐπιδείξασθαι
ἐν
τῷ
καθ´
|
ἡμῶν |
λόγῳ
ἐκτίθεταί
τινα
καὶ
περσικὰ |
[6] |
Καὶ
γὰρ
κατὰ
τὸν
Ἰησοῦν
|
ἡμῶν |
μακάριοι
οἱ
καθαροὶ
τῇ
καρδίᾳ, |
[6] |
γάρ
εἰσι
διὰ
τὸ
μεθ´
|
ἡμῶν |
μετρίων
ὄντων
καὶ
οὐ
κακῶν |
[6] |
καὶ
δυνάμεως,
ἵν´
ἡ
πίστις
|
ἡμῶν |
μὴ
ᾖ
ἐν
σοφίᾳ
ἀνθρώπων |
[6] |
ἐπαγγελίᾳ
τοῦ
εἰδέναι
τι
πλεῖον
|
ἡμῶν |
οἱ
γόητες
ἐξαπατῶσι
τοὺς
ὑπὸ |
[6] |
ἀπὸ
Περσῶν
ἢ
Καβείρων
λαβόντες
|
ἡμῶν |
οἱ
προφῆται
λέγουσί
τινα
οὐδ´ |
[6] |
συνυπάρχοντα
τοῖς
μέχρι
θανάτου
ὑφ´
|
ἡμῶν |
ὁμολογουμένοις
ἀληθῶς
Χριστιανῶν
λόγοις.
Χρὴ |
[6] |
λόγου
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
τῆς
ψυχῆς
|
ἡμῶν, |
ὁρῶντες
διαφορὰν
φωτὸς
καὶ
σκότους |
[6] |
δίδωσιν.
Οὐ
γάρ
φησί
τις
|
ἡμῶν |
ὅτι
μετέχει
σχήματος
ὁ
θεὸς
|
[6] |
ἀεὶ
διαμένειν·
ὡσεὶ
καί,
λεγόντων
|
ἡμῶν |
ὅτι
ὁ
θεὸς
πῦρ»
ἐστι |
[6] |
πνεῦμα
θεοῦ»
Καὶ
ὁ
σωτὴρ
|
ἡμῶν |
οὐ
μετέχει
μὲν
δικαιοσύνης,
δικαιοσύνη» |
[6] |
τὸν
λόγον,
ὥς
τινων
ἀφ´
|
ἡμῶν |
οὐχ
ὁμολογησόντων
πνεῦμα
εἶναι
τὸν |
[6] |
δ´
ἡμεῖς
κατὰ
τὸ
φιλομαθὲς
|
ἡμῶν
|
περιτετεύχαμεν,
ἐν
ᾧ
εὕρομεν
πλάσματα |
[6] |
τὸ
φῶς
ἐν
ταῖς
καρδίαις
|
ἡμῶν |
πρὸς
φωτισμὸν
τοῦ
εὐαγγελίου
τῆς |
[6] |
πλανήτων·
Μωϋσῆς
δέ,
ὁ
ἀρχαιότατος
|
ἡμῶν |
προφήτης,
ἐν
ὄψει
τοῦ
πατριάρχου
|
[6] |
θεὸς
ἐν
τῷ·
Ὁ
θεὸς
|
ἡμῶν |
πῦρ
καταναλίσκον.
Πάντα
γὰρ
ταῦτα |
[6] |
ἐν
ἡμῖν»
οὐκ
ἔξω
γινόμενος
|
ἡμῶν, |
σκηνώσας
δὲ
καὶ
γενόμενος
ἐν |
[6] |
ἐνώπιον
τοῦ
θεοῦ»
Πρῶτον
δὲ
|
ἡμῶν |
σοφοί,
Μωϋσῆς
ὁ
ἀρχαιότατος
καὶ |
[6] |
ὁ
Κέλσος
τοιαῦτά
φησι
καθ´
|
ἡμῶν· |
Σφάλλονται
δὲ
ἀσεβέστατα
ἄττα
καὶ |
[6] |
ἀλλ´
αὐτὸν
λέγειν
τὸν
τηλικοῦτον
|
ἡμῶν |
σωτῆρα·
Μάθετε
ἀπ´
ἐμοῦ,
ὅτι |
[6] |
τις,
νοήσας
τὸ
Μὴ
σκοπούντων
|
ἡμῶν |
τὰ
βλεπόμενα
ἀλλὰ
τὰ
μὴ |
[6] |
δόξης
κατεργάζεται
ἡμῖν,
μὴ
σκοπούντων
|
ἡμῶν |
τὰ
βλεπόμενα
ἀλλὰ
τὰ
μὴ
|
[6] |
ἀποκρίνεσθαι,
εἰκότι
στοχασμῷ
ὁμολογῶν
ἀναγράφειν
|
ἡμῶν |
τὴν
ἀπόκρισιν
οὕτως
ἔχουσαν·
Ἐπειδὴ |
[6] |
αὐτάρκη
περιγραφὴν
εἴληφεν
ὁ
ἕκτος
|
ἡμῶν
|
τόμος,
αὐτοῦ
που
καταπαύσαντες
τὸν |
[6] |
ἐν
τῷ
σώματι,
ὅπερ
οὐδεὶς
|
ἡμῶν |
φησι.
Λείπεται
δὴ
τὸ
κατ´ |
[6] |
ἠλλοίωμαι»
ἑώρα
ἂν
ὅτι
οὐδεὶς
|
ἡμῶν
|
φησιν
εἶναι
μεταβολὴν
ἐν
τῷ |
[6] |
τι
τούτοις
εἴρηται
παραπλησίως,
τροπολογούντων
|
ἡμῶν |
χεῖρας
καὶ
μέλη
τοῦ
θεοῦ· |
[6] |
μήτε
διὰ
ἐπιστολῆς
ὡς
δι´
|
ἡμῶν, |
ὡς
ὅτι
ἐνέστηκεν
ἡ
ἡμέρα
|
[6] |
δ´
ἐν
αὐτῷ
καὶ
τὸν
|
Βεημὼν |
ὀνομαζόμενον
ὡσπερεὶ
τεταγμένον
τινὰ
μετὰ |
[6] |
ἢ
δαιμονίους
σχηματισμούς,
ἐσθήτων
ἢ
|
ἀριθμῶν |
ἢ
λίθων
ἢ
φυτῶν
ἢ
|
[6] |
φύσεως
τῶν
κατειλεγμένων
ἐν
αὐτοῖς
|
ἀριθμῶν |
καὶ
ἐφαρμοσθέντων
ἑκάστῃ
φυλῇ,
περὶ |
[6] |
ὅτι
ἀμήτωρ
τις
καὶ
ἄχραντος
|
δαίμων |
ἐπικρατεῖ
θρασυνομένων
τῶν
γηγενῶν.
Ἀποδεξάμενος |
[6] |
ἐπεβουλεύθησαν·
ᾔδει
γὰρ
ὁ
ἐπιβουλεύων
|
δαίμων |
πονηρὸς
τῇ
τοῦ
Ἰησοῦ
διδασκαλίᾳ |
[6] |
ἀνθρώπων,
τὸ
οὐδὲν
εἶναι
ἐξηλέγχθησαν,
|
Σίμων |
τε
ὁ
Σαμαρεὺς
μάγος
καὶ |
[6] |
ὑπὲρ
τοῦ
πλείονας
ὑπαγαγέσθαι
ὁ
|
Σίμων
|
τὸν
περὶ
τοῦ
θανάτου
κίνδυνον, |
[6] |
παραπλήσιοι
αὐτῷ
προβάλλειν
σκότον
τῶν
|
ὀφθαλμῶν |
ἡμῶν
θέλουσιν,
ἡμεῖς
δὲ
τῷ |
[6] |
τὴν
αἰτίαν
τοῦ
σκότον
τῶν
|
ὀφθαλμῶν |
κατακεχύσθαι
τοῦ
εἰπόντος
τὰ
προειρημένα |
[6] |
νῦν
γε
σκότον
μου
τῶν
|
ὀφθαλμῶν |
προβάλλεις,
καὶ
οὐδὲν
ἐναργὲς
βλέπω. |
[6] |
αὐτοῦ,
ὅτι
σκότος
μου
τῶν
|
ὀφθαλμῶν |
προβάλλεις.
Κέλσος
μὲν
οὖν
καὶ |
[6] |
εἰπὼν
ἐν
τῇ
βίβλῳ
τῶν
|
ψαλμῶν· |
Αἰνεῖτε
τὸν
θεὸν
οἱ
οὐρανοὶ |
[6] |
δή
μοι
φαίνεται
ὁ
Κέλσος
|
οἰκονομῶν
|
ἐκτεθεῖσθαι,
ὡς
ἄρα
Χριστιανοὶ
λέγουσι |
[6] |
ἐγὼ
ἅγιος
κύριος
ὁ
θεὸς
|
ὑμῶν» |
καὶ
μανθάνων
τὸ
Μιμηταὶ
τοῦ |
[6] |
καὶ
εὑρήσετε
ἀνάπαυσιν
ταῖς
ψυχαῖς
|
ὑμῶν. |
~Μετὰ
ταῦτα
τὴν
κατὰ
τῶν |
[6] |
καί,
ὡς
αὐτοὶ
λέγουσι,
σκυβάλων
|
ἐπιθυμῶν |
εἶναι
πατήρ
καὶ
ὅν
γε |
[6] |
κύριος
ὁ
θεὸς
ὑμῶν»
καὶ
|
μανθάνων |
τὸ
Μιμηταὶ
τοῦ
θεοῦ
γίνεσθε» |
[6] |
οὗ
τὰ
πάντ´
ἐγένετο,
ὁ
|
φθάνων, |
ἵνα
πάντα
διὰ
λόγου
γίνηται, |
[6] |
ταῦτα
ὡσπερεὶ
ἐπιλαθόμενος
ὅτι
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
αὐτῷ
πρόκειται
γράφειν
φησὶ
Διονύσιόν |
[6] |
αἱρέσεσιν
ὡς
ἄρα
πάντα
τὰ
|
Χριστιανῶν |
γινώσκοι.
Τοῦτο
δὲ
δῆλον
ποιεῖ |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
Κέλσου,
νομίσαντος
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
εἶναι
κατηγορίας
τὰς
κατὰ
τῶν |
[6] |
αὐτὸς
πεποίηκεν,
εἰς
τὴν
περὶ
|
Χριστιανῶν |
καὶ
Ἰουδαίων
κατηγορίαν
ἀκαίρως
παραλαβὼν |
[6] |
εὐαριθμήτους
καταστάντων,
ἐνετίθει
ταῖς
κατὰ
|
Χριστιανῶν
|
κατηγορίαις.
Καὶ
ὥσπερ
οὐ
καθήκει |
[6] |
συμβαλλόμενον
εἰς
τὴν
Ἰουδαίων
ἢ
|
Χριστιανῶν |
κατηγορίαν,
πῶς
οὐχὶ
τὸ
αὐτὸ |
[6] |
λόγον
πρὸς
τὰς
Κέλσου
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
κατηγορίας
χρῄζομεν
ἐν
αὐτῷ,
ἱερὲ
|
[6] |
ὁδεύειν
ὠφελείας.
Καὶ
οὐδεὶς
ἂν
|
Χριστιανῶν |
λέγοι
Κέλσῳ·
Πῶς
μοι
δεικνύεις |
[6] |
Χριστιανῶν
συγγράμματι
τὰ
μηδαμῶς
ὑπὸ
|
Χριστιανῶν |
λεγόμενα
ἀλλά
τινων
τάχα
οὐδ´
|
[6] |
πάντα
τὰ
ὑπὸ
Κέλσου
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
λεγόμενα
τοιαῦτα
ἦν,
ἵν´
ὑπὸ |
[6] |
ὁ
Κέλσος
ἐν
τοῖς
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
λόγοις
παραλαβὼν
ὡς
Χριστιανοὺς
τοὺς
|
[6] |
θανάτου
ὑφ´
ἡμῶν
ὁμολογουμένοις
ἀληθῶς
|
Χριστιανῶν
|
λόγοις.
Χρὴ
μέντοι
εἰδέναι
ὅτι |
[6] |
ἐγνωκότες
οἱ
Χριστιανοί,
ὡς
οὐ
|
Χριστιανῶν |
λόγους
ἀλλὰ
πάντῃ
ἀλλοτρίων
σωτηρίας |
[6] |
ἅπερ
Χριστιανοὶ
προσίενται,
πῇ
δὲ
|
Χριστιανῶν |
μόνων
λαβεῖν
ἀφορμὰς
τῆς
μυστικωτέρας |
[6] |
ἀρχόντων
δαιμόνων,
μηδαμῶς
μὲν
ὑπὸ
|
Χριστιανῶν |
ὀνομαζομένων
οἶμαι
δ´
ὑπὸ
Ὀφιανῶν |
[6] |
πρὸς
τοὺς
μηδαμῶς
εἰδότας
τὰ
|
Χριστιανῶν, |
ὅτι
ἄρα
τῇ
πείρᾳ
κατειλήφασι |
[6] |
Κέλσου
μαθημάτων,
ἐφ´
οἷς
καταψεύδεται
|
Χριστιανῶν, |
οὔτε
φρονούντων
οὔτ´
εἰδότων
τὰ |
[6] |
παραβαλόντα
καὶ
γυμνώσαντα
καὶ
τὰ
|
Χριστιανῶν, |
οὕτω
θεάσεσθαι
τὴν
διαφορὰν
αὐτῶν. |
[6] |
ἡμᾶς
θεοσεβείας
καταγινώσκεται
ὡς
κατεψευσμένα
|
Χριστιανῶν, |
οὕτως
εὑρεθείη
ἂν
καὶ
τὰ |
[6] |
γραφῇ
ἐγνωκέναι
ὡς
ἀλλότριον
τῆς
|
Χριστιανῶν |
περὶ
τὸ
θεῖον
εὐσεβείας.
~Μετὰ |
[6] |
ὁ
Κέλσος
ἐν
τῷ
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
συγγράμματι
τὰ
μηδαμῶς
ὑπὸ
Χριστιανῶν |
[6] |
ἐπαγγέλλεται
ὁ
Κέλσος
τελετήν
τινα
|
Χριστιανῶν |
τελετῇ
τῇ
προειρημένῃ
Περσῶν
τὸν |
[6] |
ψευδῆ
ἐκ
τοῦ
καὶ
συμβεβιωκέναι
|
Χριστιανῶν |
τοῖς
πλείστοις
καὶ
μηδὲν
τοιοῦτο |
[6] |
τούτων
ἐκ
παρακουσμάτων
ἀσημοτάτης
αἱρέσεως
|
Ὀφιανῶν |
οἶμαι
ἐκτεθεῖσθαι
τὰ
τοῦ
διαγράμματος |
[6] |
εἶναι
κατηγορίας
τὰς
κατὰ
τῶν
|
Ὀφιανῶν; |
Πάλαι
μὲν
οὖν
ὁ
τὴν |
[6] |
Χριστιανῶν
ὀνομαζομένων
οἶμαι
δ´
ὑπὸ
|
Ὀφιανῶν |
παραλαμβανομένων.
Καὶ
εὕρομέν
γε
ἐν |
[6] |
τὸ
ὕδωρ
τὸ
ὑπεράνω
τῶν
|
οὐρανῶν· |
αἰνεσάτωσαν
τὸ
ὄνομα
κυρίου.
Ἐγὼ |
[6] |
τοῖς
λεγομένοις
ὕδασιν
ὑπεράνω
τῶν
|
οὐρανῶν» |
αἰνοῦσι
τὸ
ὄνομα
κυρίου»
ἔσεσθαι. |
[6] |
τὸν
θεὸν
οἱ
οὐρανοὶ
τῶν
|
οὐρανῶν, |
καὶ
τὸ
ὕδωρ
τὸ
ὑπεράνω |
[6] |
Ὀνοὴλ
ἢ
Θαρθαραώθ,
ὀνοειδής
τις
|
τυγχάνων. |
Ἔδοξε
δὲ
καὶ
ἡμῖν
ἀκριβῶς |
[6] |
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
χώρας
ἐκείνῳ
|
τυγχάνων, |
ἐπεὶ
ὁ
μὲν
ἔφασκεν
αὑτὸν
|
[6] |
πάσης
κτίσεως»
ἵν´
εἰκὼν»
αὐτὸς
|
τυγχάνων |
τοῦ
ἀοράτου
θεοῦ»
καὶ
ἐν |
[6] |
καὶ
ἁπαξαπλῶς
ὀνομαζομένοις
μὴ
βλεπομένοις
|
τυγχάνων
|
ὑπεξῆλθε
τὸν
κόσμον,
τοῦ
λόγου |
[6] |
ἄχραντος
δαίμων
ἐπικρατεῖ
θρασυνομένων
τῶν
|
γηγενῶν. |
Ἀποδεξάμενος
δὲ
τὰ
Ἑλλήνων
πλάσματα |
[6] |
θεῷ
οὔτ´
ἔργῳ
οὔτ´
ἐπινοίᾳ.
|
Μένων |
γὰρ
ὁ
αὐτὸς»
διοικεῖ
τὰ |
[6] |
ἵνα
χωρηθῇ
ὑπὸ
τῶν
μὴ
|
δυναμένων
|
αὐτὸν
βλέπειν
καθὸ
λόγος»
ἦν |
[6] |
τραπώμεθα
καὶ
τίνι
προσθώμεθα,
ὡς
|
δυναμένων |
πλειόνων
περισπάσαι
ἡμᾶς
τῇ
ἐπαγγελίᾳ |
[6] |
τάχα
δὲ
καὶ
τῶν
ἰδιωτῶν
|
προπετευσαμένων |
περὶ
τῆς
τῶν
τοιούτων
διηγήσεως, |
[6] |
ὁ
Κέλσος
ψεύδεται,
ἅτε
μὴ
|
ἐπισταμένων
|
Σκυθῶν
τὰ
αὐτὰ
Ἕλλησιν
ὑποκείμενα |
[6] |
τῇ
ψυχῇ
τοῦ
ἀπαλλαττομένου
σώματος
|
ἐφισταμένων, |
τῶν
μὲν
τοῦ
φωτὸς
ἑτέρων |
[6] |
τῶν
πρὸ
τοῦ
παθεῖν
αὐτῷ
|
πεπραγμένων
|
καὶ
τῶν
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι |
[6] |
τὰ
περὶ
τῆς
φύσεως
τῶν
|
κατειλεγμένων |
ἐν
αὐτοῖς
ἀριθμῶν
καὶ
ἐφαρμοσθέντων
|
[6] |
αἰτιατέον,
ἀλλὰ
τῇ
ἰδιωτείᾳ
τῶν
|
προθεμένων |
μὲν
τὰ
κρείττονα
διὰ
δὲ |
[6] |
ψυχαῖς
τῶν
κἂν
ὀλίγον
καιρὸν
|
δεδυνημένων
|
δέξασθαι
τὰς
τοιάσδε
τοῦ
θείου |
[6] |
περὶ
θεοῦ
τοῖς
ἱεροῖς
ἀνδράσι
|
νενοημένων |
παραθέσθαι,
δεικνὺς
ὅτι
τῶν
θαυμασθέντων |
[6] |
τοῦ
πρώτου
ἀγαθοῦ
καὶ
τῶν
|
εἰρημένων |
ἐν
τοῖς
προφήταις
περὶ
τοῦ |
[6] |
τῶν
περὶ
τῆς
ἀνθρώπων
γενέσεως
|
εἰρημένων |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
παρ´
Ἑβραίοις |
[6] |
Φαίδρου,
ὡς
τούτων
μὲν
ἐνθέως
|
εἰρημένων, |
οὐδὲν
δὲ
τοιοῦτον
ἐχόντων
τῶν |
[6] |
τῶν
Πλάτωνι
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
|
εἰρημένων, |
τοιαῦτα
περὶ
τοῦ
θεοῦ
παραδεδωκέναι. |
[6] |
ἀνθρώπων
γενέσεώς
τισι
τῶν
ἀρχαίων
|
εἰρημένων |
φησὶ
τοὺς
τὰ
ἡμέτερα
συγγράμματα
|
[6] |
κακίαν
πράξεσι
κατ´
ἀναλογίαν
τῶν
|
ἡμαρτημένων |
τοὺς
φαύλους,
μακαρίους
δ´
εἶναι |
[6] |
ὑπὸ
τῶν
παρ´
Ἑβραίοις
σοφῶν
|
πεφιλοσοφημένων. |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
συμφορήσας
ἐν |
[6] |
ἐθέλειν
τῆς
ἐκείνων
δόξης
ὡς
|
ἐσφαλμένων |
κατηγορεῖν
καὶ
ἵστασθαι
οὐ
πρὸς |
[6] |
ἐκτιθέμενος
ὡς
δηλούμενα
ἀπὸ
τῶν
|
γεγραμμένων. |
Μεταμέλεια
γὰρ
ἐν
τούτοις
οὐκ |
[6] |
καταψεύδεται
τῶν
ἐν
τῇ
Γενέσει
|
γεγραμμένων |
τὸν
τρόπον
τοῦτον·
Ἰδὼν
δὲ |
[6] |
τῶν
παρ´
Ἑβραίοις
καλουμένων
σεραφίμ»
|
ἀναγεγραμμένων
|
ἐν
τῷ
Ἡσαΐᾳ,
καλυπτόντων
τὸ |
[6] |
δ´
ἀεὶ
ξυνέπεται
δίκη
τῶν
|
ἀπολελειμμένων |
τοῦ
θείου
νόμου
τιμωρός,
ἧς |
[6] |
ἀπαγγελία,
οὐ
κατ´
ἀνθρωπίνην
φύσιν
|
λεγομένων |
καὶ
ταῖς
ἐκβάσεσι
κρινομένων
ὅτι |
[6] |
τὰς
σφαίρας
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
|
λεγομένων |
πλανήτων
εἴτε
καὶ
ἄλλο
τι |
[6] |
διαγράμματι
καὶ
τῶν
κατ´
αὐτοῦ
|
λεγομένων |
ὑπὸ
Κέλσου.
Διόπερ
ὡς
περισσὰ |
[6] |
τὸν
πείθοντα
ἢ
παραδοχῆς
τῶν
|
λεγομένων
|
ὑπὸ
τοῦ
πείθοντος.
Διὰ
τοῦτο |
[6] |
ἐπιστροφῆς
καὶ
θεραπείας
ἕνεκεν
τῶν
|
δεομένων |
τοιούτων
πόνων,
οὐδὲν
ἂν
ἄτοπον |
[6] |
τοῦ
φωτὸς
ἑτέρων
δὲ
τῶν
|
ὀνομαζομένων |
ἀρχοντικῶν,
καὶ
λέγει
τὸν
ἄρχοντα |
[6] |
καὶ
λέγει
τὸν
ἄρχοντα
τῶν
|
ὀνομαζομένων |
ἀρχοντικῶν
λέγεσθαι
θεὸν
κατηραμένον.
Εἶτ´ |
[6] |
ὧν
ἴσμεν
σωματικῶς
καὶ
κοινότερον
|
ὀνομαζομένων· |
εἰ
δὲ
καθόλου
ἀκούοιμεν
τοῦ |
[6] |
δαιμόνων,
μηδαμῶς
μὲν
ὑπὸ
Χριστιανῶν
|
ὀνομαζομένων
|
οἶμαι
δ´
ὑπὸ
Ὀφιανῶν
παραλαμβανομένων. |
[6] |
λέγεται
ἀγαθῶν
ἢ
κακῶν,
οὕτως
|
ὀνομαζομένων |
παρά
τισιν,
οὔτε
περὶ
τῶν |
[6] |
καὶ
ἐπ´
ἀνθρώπων
λέγων
τις,
|
ὀνομαζομένων
|
πειθοῦς
δημιουργῶν,
οὐκ
ἂν
ἁμάρτοι· |
[6] |
θεοῦ,
καὶ
τὰ
περὶ
τῶν
|
ὀνομαζομένων |
χερουβίμ»
ἃ
διέγραψεν
ὁ
Ἰεζεκιήλ, |
[6] |
αὐτὰ
Ἕλλησιν
ὑποκείμενα
περὶ
τῶν
|
νομιζομένων
|
θεῶν.
Ποία
γὰρ
πιθανότης
τὸν |
[6] |
σεμνοὺς
μὲν
ἔχοντες
περιβόλους
τῶν
|
νομιζομένων |
ἱερῶν
ἔνδον
δὲ
οὐδὲν
ἀλλ´ |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἐλαχίστων
εἶναι
|
νομιζομένων |
καὶ
ὑπὸ
φύσεως
διοικουμένων.
Πάντα |
[6] |
πρὸς
τὸ
ὠφελεῖσθαι
ἐχόντων
θαυμαζόμενον,
|
αἰσθομένων |
τῆς
ἀπὸ
τῶν
λόγων
αὐτοῦ |
[6] |
ὑπὸ
τούτου
τοῦ
πονηροῦ
δαίμονος
|
καθελκομένων |
καὶ
κατασπωμένων
ἀπὸ
θεοῦ
καὶ |
[6] |
καὶ
ἐν
ταῖς
συναγωγαῖς
αὐτῶν
|
ἀναγινωσκομένων, |
ἅπερ
Χριστιανοὶ
προσίενται,
πῇ
δὲ |
[6] |
ἐν
φράσει
λόγων
καὶ
τάξει
|
ἀπαγγελλομένων |
ἀκολουθίας,
μόνων
ἐφρόντισαν
τῶν
ἀνατραφέντων |
[6] |
Περὶ
μὲν
οὖν
τῶν
ἕτερον
|
ἐπαγγελλομένων |
θεὸν
παρὰ
τὸν
καὶ
ὑπὸ |
[6] |
τὰς
ἐπὶ
τὴν
ψυχὴν
τῶν
|
βουλομένων |
αὐτὸν
παραδέξασθαι
φθανούσας
αὐγάς.
Εἰ |
[6] |
ὀνομαζομένων
οἶμαι
δ´
ὑπὸ
Ὀφιανῶν
|
παραλαμβανομένων. |
Καὶ
εὕρομέν
γε
ἐν
ᾧ |
[6] |
εἰς
τὸν
περὶ
κολάσεων
τόπον,
|
μεταλαμβανομένων |
εἰς
τὴν
μετὰ
βασάνου
κάθαρσιν
|
[6] |
κακίας
καὶ
τῶν
ἀπ´
αὐτῆς
|
ἁμαρτανομένων |
χύσιν.
Οὔτ´
οὖν
οἱ
κατασκευάσαντες |
[6] |
καὶ
ἐν
Ἕλλησι
πολλῶν
αἱρέσεων
|
γενομένων |
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν,
συναρπάζειν |
[6] |
φύσιν
λεγομένων
καὶ
ταῖς
ἐκβάσεσι
|
κρινομένων |
ὅτι
θεῖον
πνεῦμα
ἦν
τὸ |
[6] |
τις
καὶ
ἄχραντος
δαίμων
ἐπικρατεῖ
|
θρασυνομένων |
τῶν
γηγενῶν.
Ἀποδεξάμενος
δὲ
τὰ |
[6] |
οὐδαμοῦ
τῶν
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
|
φερομένων |
εὐαγγελίων
τέκτων»
αὐτὸς
ὁ
Ἰησοῦς |
[6] |
δὲ
τῶν
ὡσπερεὶ
ἀνθρωποπαθῶν
λέξεων
|
ἀναφερομένων
|
ἐπὶ
τὸν
θεὸν
οὐκ
ὀλίγα |
[6] |
οὐκ
ἀπίθανόν
ἐστιν
ὑπό
τινων
|
αἰνισσομένων |
καὶ
διηγουμένων
τὸ
Ἀνοίξατέ
μοι |
[6] |
Ἰὰ
δεῖν
λέγειν·
Σὺ
δὲ
|
κρυπτομένων
|
μυστηρίων
υἱοῦ
καὶ
πατρὸς
ἄρχων |
[6] |
περὶ
τὴν
Ἱερουσαλὴμ
γίνεσθαι
κολάσεις
|
χωνευομένων, |
τῶν
ἀναλαβόντων
εἰς
τὴν
ἑαυτῶν |
[6] |
πιστεύειν
ἀλλὰ
λογισμὸν
ὑπέχειν
τῶν
|
πιστευομένων, |
χρησόμεθα
καὶ
ἡμεῖς
τοῦ
Παύλου |
[6] |
πάντῃ
ἀλλοτρίων
σωτηρίας
καὶ
οὐδαμῶς
|
ἐπιγραφομένων |
Ἰησοῦν
ἢ
σωτῆρα
ἢ
θεὸν |
[6] |
τινων
εἰς
τὰς
ἀρχοντικὰς
μορφὰς
|
ἐπανερχομένων, |
ὥστε
τινὰς
μὲν
γίνεσθαι
λέοντας |
[6] |
οὐδαμοῦ
τῶν
γνησίων
καὶ
θείων
|
πεπιστευμένων |
γραφῶν
ἑπτὰ
εἴρηνται
οὐρανοί·
οὔτ´ |
[6] |
~Ἐν
ᾧ
ἦν
διαγραφὴ
κύκλων,
|
ἀπολελυμένων |
μὲν
ἀπ´
ἀλλήλων
δέκα
συνδουμένων |
[6] |
Παρεμβαλεῖ
ἄγγελος
κυρίου
κύκλῳ
τῶν
|
φοβουμένων |
αὐτὸν
καὶ
ῥύσεται
αὐτοὺς»
ἀπὸ
|
[6] |
ἢ
καὶ
ἡμῶν
αὐτῶν
οὕτως
|
διηγουμένων |
περὶ
θεοῦ,
ὅτι
καμὼν
ἀνεπαύσατο, |
[6] |
ἐστιν
ὑπό
τινων
αἰνισσομένων
καὶ
|
διηγουμένων |
τὸ
Ἀνοίξατέ
μοι
πύλας
δικαιοσύνης, |
[6] |
τι
δύναται
λεχθῆναι
ὑπὸ
τῶν
|
ἀπολογουμένων |
περὶ
τῶν
ἐν
τῷ
κατακλυσμῷ |
[6] |
ἀπολελυμένων
μὲν
ἀπ´
ἀλλήλων
δέκα
|
συνδουμένων |
δὲ
ὑφ´
ἑνὸς
κύκλου,
ὃς
|
[6] |
εἶναι
νομιζομένων
καὶ
ὑπὸ
φύσεως
|
διοικουμένων. |
Πάντα
μὲν
οὖν
οἱ
ἀπὸ |
[6] |
Ἐπειδὴ
τὸ
πείθεσθαι
ὡσπερεὶ
τῶν
|
καλουμένων |
ἀντιπεπονθότων
ἐστίν,
ἀνάλογον
τῷ
κείρεσθαι |
[6] |
τὰ
περὶ
τῶν
παρ´
Ἑβραίοις
|
καλουμένων |
σεραφίμ»
ἀναγεγραμμένων
ἐν
τῷ
Ἡσαΐᾳ, |
[6] |
τῆς
πίστεως,
πρῶτόν
ἐστι
τῶν
|
καλουμένων |
χαρισμάτων»
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
μετ´ |
[6] |
ἀπὸ
κτίσεως
κόσμου
τοῖς
ποιήμασι»
|
νοουμένων |
ἡμῖν,
ἀλλ´
ὡς
ὠνόμασεν
ὁ |
[6] |
ἐπ´
ἐσχάτῳ
τῆς
βασιλείας
αὐτῶν,
|
πληρουμένων |
τῶν
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν,
ἀναστήσεται
βασιλεὺς |
[6] |
λόγων·
οἱ
δ´
αἰσθανόμενοι
ἑαυτῶν
|
πηρουμένων |
ὑπὸ
τοῦ
κατακολουθεῖν
ὄχλοις
πλανωμένων |
[6] |
τοῖς
ἔργοις
περὶ
τὸ
θεῖον
|
πλανωμένων |
ἐξελέξατο
ὁ
θεὸς»
τὰ
μωρὰ |
[6] |
πηρουμένων
ὑπὸ
τοῦ
κατακολουθεῖν
ὄχλοις
|
πλανωμένων |
καὶ
ἔθνεσιν
ἑορταζόντων
δαιμονίοις
προσίτωσαν |
[6] |
τοῦ
πονηροῦ
δαίμονος
καθελκομένων
καὶ
|
κατασπωμένων
|
ἀπὸ
θεοῦ
καὶ
τῆς
περὶ |
[6] |
ἐπὶ
διαφθορᾷ
καὶ
ὀλέθρῳ
τῶν
|
χρωμένων |
αὐτῇ
ἐπιδεδήμηκε.
Καὶ
Αἰγύπτιοι
μὲν |
[6] |
ὧν
φησιν,
ἐρωτήσεσι
καὶ
ἀποκρίσεσι
|
χρωμένων» |
ἐλλάμπειν
φρόνησιν
τοῖς
κατ´
αὐτὸν |
[6] |
ψεύδεται,
ἤ
τι
παρά
τινων
|
ξένων |
καὶ
ἀλλοτρίων
τῆς
πίστεως
τοιοῦτον |
[6] |
γράμματα
μεμαθηκὼς
οὐ
μόνον
τὰ
|
Ἑλλήνων |
ἀλλ´
οὐδὲ
τὰ
Ἑβραίων,
ὅπερ |
[6] |
καὶ
δείξαντος
μὲν
ἐν
πανηγύρει
|
Ἑλλήνων
|
ἐλεφάντινον
τὸν
μηρὸν
ἀνεγνωρικέναι
δὲ |
[6] |
ὁ
ἅμα
πάντα
φύρων
τὰ
|
Ἑλλήνων |
καὶ
βαρβάρων
καὶ
τῶν
ἐν
|
[6] |
ὁ
τὴν
εὐτέλειαν
ἀγαπήσας
φιλόσοφος
|
Ἑλλήνων |
καὶ
παράδειγμα
ἐκθεὶς
εὐδαίμονος
βίου, |
[6] |
εἶναί
τινα
υἱὸν
θεοῦ
πρὸ
|
Ἑλλήνων |
καὶ
ὧν
φησιν
ὁ
Κέλσος |
[6] |
τὰ
πράγματα
μηδὲ
παιδευθέντας
τὰ
|
Ἑλλήνων
|
μαθήματα·
ἡμεῖς
δὲ
ἀπαιδευτοτάτους
φαμὲν |
[6] |
ἐστι
τῆς
γῆς,
ὡς
καὶ
|
Ἑλλήνων |
οἱ
μὴ
εὐκαταφρονήτως
φιλοσοφήσαντες
εἰρήκασιν |
[6] |
γραφὰς»
καὶ
μᾶλλον
τῶν
φιλοσοφησάντων
|
Ἑλλήνων |
περί
τινος
νομιζομένης
ἐπιστήμης
ἀνάληψιν
|
[6] |
τῶν
γηγενῶν.
Ἀποδεξάμενος
δὲ
τὰ
|
Ἑλλήνων |
πλάσματα
ἐπιλέγει
κατηγορῶν
τῶν
ἡμετέρων |
[6] |
γονάτων
καὶ
πρηνὴς
ἐρριμμένος,
ἐσθῆτα
|
δυστήνων |
ἀμφισκόμενος
καὶ
κόνιν
ἐπαμώμενος.
Ὁ |
[6] |
ἐθνῶν»
ἕως
τὸ
πλήρωμα
τῶν
|
ἐθνῶν |
εἰσέλθῃ»
ἵνα
μετὰ
τοῦτο
πᾶς» |
[6] |
καὶ
τὸ
ἥττημα
αὐτῶν
πλοῦτος
|
ἐθνῶν» |
ἕως
τὸ
πλήρωμα
τῶν
ἐθνῶν |
[6] |
καθήμενος
ἐν
σκοτίᾳ»
ὁ
τῶν
|
ἐθνῶν, |
φῶς
εἶδε
μέγα,
καὶ
τοῖς |
[6] |
μέχρι
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
ἐλαχίστων
|
καταβαίνων |
οὐδὲν
ἄλλο
ἐστὶν
ἢ
πνεῦμα |
[6] |
τὰ
Μαρκίωνος
ἐκτίθεται
πῇ
δὲ
|
κἀκείνων |
παρήκουσεν·
πρὸς
ἣν
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[6] |
θεοὺς
ἀλλὰ
μιμήματα
τῶν
ἀληθινῶν
|
κἀκείνων |
σύμβολα,
οὐδὲν
ἧττον
καὶ
οὗτοι, |
[6] |
ἔχει
τὸν
τόπον.
Καὶ
ἀπ´
|
ἐκείνων |
γε
τῶν
λόγων
παιδευθεὶς
ὁ |
[6] |
ὥστε
τρανότερον
ἡμᾶς
ἐθέλειν
τῆς
|
ἐκείνων
|
δόξης
ὡς
ἐσφαλμένων
κατηγορεῖν
καὶ |
[6] |
πυλῶν
λεγόμενον
ὑπὸ
τῶν
ἀθλίων
|
ἐκείνων. |
Ἐζωγραφεῖτο
δὲ
ὡς
διάμετρος
κύκλου |
[6] |
βλεπόμενα»
καὶ
βουλόμενος
πρὸς
τῇ
|
ἐκείνων |
θέᾳ
γενέσθαι
ὑπὸ
τοῦ
πρὸς |
[6] |
καὶ
τὰ
πλάσματα
τῶν
γοήτων
|
ἐκείνων |
μαθεῖν,
δι´
ὧν
ἐβουλήθησαν
μὲν |
[6] |
ἔχεται
κρείττονος
ταῦτα
δέ
ἐστιν
|
ἐκείνων |
παρακούσματα,
διαλοιδορεῖται
ἡμῖν
λέγων
μὴ |
[6] |
θεοῦ
οἰκονομίαν,
καὶ
ὡς
τῷ»
|
ἐκείνων |
παραπτώματι
ἡ
σωτηρία»
γεγένηται
τοῖς |
[6] |
Ἀλλ´
εἰ
ἄκαιρον
αὐτῷ
ἔδοξεν
|
ἐκείνων |
τι
παραβαλεῖν
ὡς
μηδαμῶς
συμβαλλόμενον
|
[6] |
ἄλλ´
ἄττα
εἰπεῖν,
ἐπαναλαβὼν
τὰ
|
ἐκείνων |
ὡσπερεὶ
ἡμετέρων.
Φησὶ
γάρ·
Θαῦμα |
[6] |
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου
καὶ
|
πετεινῶν |
καὶ
τετραπόδων
καὶ
ἑρπετῶν»
Καὶ |
[6] |
καὶ
ἀπὸ
ἑρπετῶν
ἕως
τῶν
|
πετεινῶν |
τοῦ
οὐρανοῦ·
ὅτι
ἐθυμώθην,
ὅτι |
[6] |
τοὺς
θεοὺς
ἀλλὰ
μιμήματα
τῶν
|
ἀληθινῶν |
κἀκείνων
σύμβολα,
οὐδὲν
ἧττον
καὶ |
[6] |
κινεῖσθαι
ζωτικῶς,
οὕτως
ὁ
λόγος
|
κινῶν |
ἐπὶ
τὰ
δέοντα
καὶ
ἐνεργῶν |
[6] |
λελέχθαι
οὐκ
ἀπίθανόν
ἐστιν
ὑπό
|
τινων |
αἰνισσομένων
καὶ
διηγουμένων
τὸ
Ἀνοίξατέ |
[6] |
οὐδ´
ὡς
Κέλσος
οἴεται,
μωρῶν
|
τινων |
ἀκροατῶν
καὶ
ἀνδραπόδων
δεόμενα·
διαλήψεται |
[6] |
πῦρ»
τὸν
θεὸν
ἡμῶν,
καὶ
|
τίνων |
ἀναλωτικόν,
ὅτι
ἁμαρτημάτων
καὶ
τῆς |
[6] |
ἑαυτῷ
φύρει
τὸν
λόγον,
ὥς
|
τινων |
ἀφ´
ἡμῶν
οὐχ
ὁμολογησόντων
πνεῦμα |
[6] |
τῷ
θεῷ
ὧν
ἡμεῖς
ἴσμεν·
|
τίνων |
δ´
ἡμεῖς
ἴσμεν,
οὐ
σαφηνίζει. |
[6] |
ἑπτὰ
βροντῶν
φησιν
ἀκηκοέναι
περί
|
τινων |
διδασκουσῶν
αὐτὸν
καὶ
ἀπαγορευουσῶν
γραφῇ
|
[6] |
ἐγκαλεῖ
τις
τοῖς
ἑτεροδόξοις
περί
|
τινων |
δογμάτων
ὡς
οὐχ
ὑγιῶν,
πολλῷ |
[6] |
δυνάμει
πολλῇ»
Ἵν´
οὖν
ἐπί
|
τινων |
δοθῇ
τὰ
αὐτὰ
δόγματα
εἶναι |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
Φαίδρου
λέξεις
ἀπό
|
τινων |
Ἑβραίων
μεμαθηκότα
τὸν
Πλάτωνα,
ὡς |
[6] |
μύθους
ὁ
Κέλσος
ἐκτίθεται,
ὥς
|
τινων |
εἰς
τὰς
ἀρχοντικὰς
μορφὰς
ἐπανερχομένων, |
[6] |
τάχα
καὶ
τούτων
παρακούσας
ἀπό
|
τινων |
εὐτελῶς
καὶ
ἰδιωτικῶς
ἐγκαλούντων
λόγῳ, |
[6] |
παρελήφθη
κάμηλος
γραφαῖς
καὶ
ἐπὶ
|
τίνων, |
ἵνα
θεωρήσῃ
τὸ
περὶ
τῶν |
[6] |
τάχα
ἐλήφθη
ἀπὸ
τοῦ
ὑπό
|
τινων |
λέγεσθαι
ἐκκλησίας
τινὸς
ἐπουρανίου
καὶ |
[6] |
ὡς
σοφὸν
δή
τι
κατά
|
τινων |
λέγων·
Διὰ
τί,
ὁπηνίκα
ἐκίχρα, |
[6] |
τούτοις
ψεύδεται,
ἤ
τι
παρά
|
τινων |
ξένων
καὶ
ἀλλοτρίων
τῆς
πίστεως |
[6] |
διαλέκτῳ
Σατᾶν
καὶ
ἑλληνικώτερον
ὑπό
|
τινων |
ὀνομασθεὶς
Σατανᾶς
μεταλαμβανόμενος
εἰς
ἑλλάδα
|
[6] |
καὶ
γένεσιν,
καὶ
ὅτι
ἀπό
|
τινων |
πτερορρυησάντων
καὶ
κατακολουθησάντων
τῷ
πρώτῳ |
[6] |
διηγήσεως,
μὴ
νοήσας
τε,
ἐπὶ
|
τίνων |
τάσσεται
τὰ
ὀνόμασι
σωματικῶν
μελῶν |
[6] |
μηδαμῶς
ὑπὸ
Χριστιανῶν
λεγόμενα
ἀλλά
|
τινων |
τάχα
οὐδ´
ἔτι
ὄντων
ἀλλὰ |
[6] |
καὶ
καλοῦντας
ὀνόματα
βαρβαρικὰ
δαιμόνων
|
τινῶν
|
τοιαῦτα,
ὅτι
ὅμοιον
οὗτοι
πράττουσι |
[6] |
τῶν
ὑπαρχόντων
αὐτῷ
καὶ
τῶν
|
τέκνων |
αὐτοῦ
ἀπωλείᾳ,
δευτέρᾳ
δὲ
κατὰ |
[6] |
καὶ
βωμολοχεῖ,
φήσομεν
ὅτι
ἀπορίᾳ
|
σεμνῶν |
λόγων—
οὐ
γὰρ
εἶχεν
αὐτοὺς |
[6] |
λέγων
μετὰ
τὰς
εἰρημένας
ὥσπερ
|
ἀλαζόνων |
ἀλαζονείας
ὅτι
ὁ
Πλάτων
οὐκ |
[6] |
τινα
αἰνίσσεται,
ἐπαγγελίᾳ
θεότητος
καὶ
|
μειζόνων
|
ἀπατήσας
τὸ
θηλύτερον
γένος·
ᾧ |
[6] |
τὴν
ἐρήμωσιν.
Τοσαῦτα
δὴ
ἀπὸ
|
πλειόνων |
ἔδοξεν
εὔλογον
εἶναί
μοι
παραθέσθαι |
[6] |
Πρὸς
τόδε
μὲν
οὖν
διὰ
|
πλειόνων |
ἐν
τοῖς
πρὸ
τούτων
ἀπελογησάμεθα· |
[6] |
συντάξεως
πεποιήκαμεν,
ἀπὸ
τῆς
πρὸ
|
πλειόνων
|
ἐτῶν
ἕξεως,
ἧς
ἐχωροῦμεν
τότε, |
[6] |
καὶ
τίνι
προσθώμεθα,
ὡς
δυναμένων
|
πλειόνων |
περισπάσαι
ἡμᾶς
τῇ
ἐπαγγελίᾳ
τοῦ
|
[6] |
λόγου
γίνηται,
οὐχ
ἕως
ἀνθρώπων
|
μόνων |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἐλαχίστων
εἶναι |
[6] |
οὐ
τῶν
πιστευόντων
τῷ
Ἰησοῦ
|
μόνων |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἀνθρώπων, |
[6] |
λόγων
καὶ
τάξει
ἀπαγγελλομένων
ἀκολουθίας,
|
μόνων |
ἐφρόντισαν
τῶν
ἀνατραφέντων
ἐν
λόγοις |
[6] |
Χριστιανοὶ
προσίενται,
πῇ
δὲ
Χριστιανῶν
|
μόνων |
λαβεῖν
ἀφορμὰς
τῆς
μυστικωτέρας
περὶ |
[6] |
τῶν
εἰδώλων
καὶ
ἀγαλμάτων
καὶ
|
δαιμόνων |
θεραπείας,
φησὶν
ὅτι
Καθημένοις
ἐν |
[6] |
τὰ
περὶ
τῶν
ἑπτὰ
ἀρχόντων
|
δαιμόνων, |
μηδαμῶς
μὲν
ὑπὸ
Χριστιανῶν
ὀνομαζομένων
|
[6] |
ἡμετέρας
δόξης
τυγχάνουσι
βιβλία,
βάρβαρα
|
δαιμόνων
|
ὀνόματα
ἔχοντα
καὶ
τερατείας·
καὶ |
[6] |
εἰς
τοὺς
γόητας
γινομένας
ἀπὸ
|
δαιμόνων |
συνεργίας
πρὸς
τὰ
φαυλότατα
τῶν |
[6] |
γοητείᾳ
καὶ
καλοῦντας
ὀνόματα
βαρβαρικὰ
|
δαιμόνων |
τινῶν
τοιαῦτα,
ὅτι
ὅμοιον
οὗτοι |
[6] |
πάντες
σαφῶς
εἰς
δύναμιν
ἀνθρώπων
|
εὐδαιμόνων. |
~Καὶ
ἄλλην
δὲ
τοῦ
Πλάτωνος |
[6] |
τὸν
τῆς
θλίψεως»
καὶ
τῶν
|
πόνων |
καιρὸν
μηδαμῶς
μὲν
βαρούμενος
ὑπ´ |
[6] |
θεραπείας
ἕνεκεν
τῶν
δεομένων
τοιούτων
|
πόνων, |
οὐδὲν
ἂν
ἄτοπον
ὁ
λόγος |
[6] |
ψυχὴν
ἢ
τὴν
ἀγγέλων
ἢ
|
θρόνων
|
ἢ
κυριοτήτων
ἢ
ἀρχῶν
ἢ |
[6] |
τούτων
ὅτι
οὐ
πάντως
ὁ
|
ταπεινοφρονῶν |
ἀσχημόνως
καὶ
ἀπαισίως
ταπεινοῦται,
χαμαιπετὴς |
[6] |
Ὁ
γὰρ
κατὰ
τὸν
προφήτην
|
ταπεινοφρονῶν, |
πορευόμενος
ἐν
μεγάλοις
καὶ
θαυμασίοις» |
[6] |
μελλουσῶν
βασιλειῶν,
ἀρξάμενα
ἀπὸ
τῶν
|
χρόνων
|
Δανιὴλ
μέχρι
τῆς
φθορᾶς
τοῦ |
[6] |
καθάπερ
οἱ
τοὺς
λύχνους
ἐκ
|
γειτόνων |
ἐναυόμενοι
φῶς
ὁ
δημιουργὸς
ἄνωθεν |
[6] |
ἔχουσι
πνεῦμα»
τὸ
πάντ´
ἐρευνῶν,
|
ἐρευνῶν |
δὲ
καὶ
τὰ
βάθη
τοῦ |
[6] |
μὴ
ἔχουσι
πνεῦμα»
τὸ
πάντ´
|
ἐρευνῶν, |
ἐρευνῶν
δὲ
καὶ
τὰ
βάθη |
[6] |
ὅτι
ἴσμεν
μὲν
τὰ
τῶν
|
ἀπατεώνων, |
ἀρνούμεθα
δὲ
αὐτὰ
ὡς
ἀλλότρια |
[6] |
ἐκ
λόγων
τὴν
γένεσιν
λαβόντες
|
μεγαλοφώνων, |
οἵτινες
οὐδὲν
ἀποδέουσι
νοητῆς
βροντῆς» |
[6] |
τὰ
λοιπὰ
τῶν
περὶ
Ἰησοῦ
|
παραδόξων. |
Πρὸς
τόδε
μὲν
οὖν
διὰ |
[6] |
ἐστιν
ἄνθρωπος
ὁ
θέλων
ζωήν,
|
ἀγαπῶν |
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς;
Παῦσον
τὴν
|
[6] |
ἂν
ἐν
αὐτῇ,
καὶ
ὁ
|
ἀγαπῶν
|
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγαθάς»
ὧν
ὁ |
[6] |
φυτῶν
ἢ
ῥιζῶν
καὶ
ὅλως
|
παντοδαπῶν |
χρημάτων
παντοῖα
ἀλεξιφάρμακα;
Περὶ
ὧν |
[6] |
ἐπίσκοπε
πρώτης
ὕδατος
ἀρχῆς,
ἕνα
|
βλέπων |
μύστην
πάρες
με
παρθένου
πνεύματι |
[6] |
ἀναγέγραπται
γράμμασιν,
ἀλλὰ
καὶ
οὐ
|
βλέπων |
ὅτι
οὐδαμοῦ
τῶν
ἐν
ταῖς |
[6] |
Καὶ
ἐπὶ
τὸ
φῶς
τοῦτο
|
προτρέπων |
ἡμᾶς
ὁ
ἐν
τῷ
Ἡσαΐᾳ |
[6] |
περὶ
θεοῦ
θεωρημάτων
πάλαι
παρέστησεν
|
εἰπὼν |
ἐν
τῇ
βίβλῳ
τῶν
ψαλμῶν· |
[6] |
ψυχῇ»
πρότερος
οἶδεν
ὁ
λόγος,
|
εἰπὼν
|
ἐν
τῷ
προφήτῃ·
Φωτίσατε
ἑαυτοῖς |
[6] |
κατηγορεῖ
τῆς
κατὰ
Μωϋσέα
κοσμοποιΐας
|
εἰπών· |
Ἔτι
γε
μὴν
καὶ
ἡ |
[6] |
~Εἶθ´
ἑξῆς
ἐπαναλαμβάνει
πολλάκις
ἤδη
|
εἰπὼν |
τὰ
περὶ
τῆς
γνώμης
Μαρκίωνος, |
[6] |
Ἰησοῦ
μόνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
λοιπῶν |
ἀνθρώπων,
ἀκούων
ὅτι
Ἰησοῦς
ὁ |
[6] |
πάντως
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ
τῶν
|
λοιπῶν |
ἐχρῆν
ἢ
κατὰ
μέγεθος
ἢ |
[6] |
πάντως
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ
τῶν
|
λοιπῶν |
ἐχρῆν
ἢ
κατὰ
μέγεθος
ἢ |
[6] |
ταῦτ´
ἐξέθετο
ἤ
τι
τῶν
|
λοιπῶν |
μυστηρίων
μετὰ
τῆς
διηγήσεως
αὐτῶν; |
[6] |
Οὕτω
δὲ
οὐδὲ
περὶ
τῶν
|
λοιπῶν
|
ταὐτόν
τις
ἐρεῖ·
ἀπ´
ἄλλων |
[6] |
περὶ
τοῦ
ξύλου
ἀπὸ
δύο
|
τόπων |
αὐτὸ
χλευάζει
λέγων
διὰ
τοῦτο |
[6] |
μόνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
λοιπῶν
|
ἀνθρώπων, |
ἀκούων
ὅτι
Ἰησοῦς
ὁ
παρὰ |
[6] |
ἡμῶν
μὴ
ᾖ
ἐν
σοφίᾳ
|
ἀνθρώπων |
ἀλλ´
ἐν
δυνάμει
θεοῦ.
Φησὶ |
[6] |
θεόθεν
ἐπιδεδημηκέναι
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
περὶ
τούτων |
[6] |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Ἆρ´
οὖν
τούτων
μὲν
ὁ |
[6] |
χρηστὸν
ὑπισχνεῖσθαι
πάντα
δ´
ἐπ´
|
ἀνθρώπων |
βλάβαις.
Καὶ
εἴθε
πάντα
τὰ |
[6] |
καὶ
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς»
ὑπὸ
|
ἀνθρώπων |
γεγενημένους
λόγους,
τροπικῶς
ἐν
τούτοις
|
[6] |
εὐηθικὴν
εἶναι
καὶ
τὴν
περὶ
|
ἀνθρώπων
|
γενέσεως
γραφήν,
μήτε
τιθεὶς
τὰς |
[6] |
ἄλλο
τι
τῶν
περὶ
τῆς
|
ἀνθρώπων |
γενέσεως
εἰρημένων
καὶ
ὑπὸ
τῶν |
[6] |
διαφορὰς
τῶν
περὶ
κόσμου
καὶ
|
ἀνθρώπων |
γενέσεώς
τισι
τῶν
ἀρχαίων
εἰρημένων |
[6] |
ὕπνου
διϋπνίσας
ῥύσασθαι
τὸ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γένος
ἐκ
κακῶν,
τί
δή |
[6] |
καρδίαι
ὅμοιαι
ταῖς
καρδίαις
τῶν
|
ἀνθρώπων» |
Δῆλον
ὅτι
εἶεν
ἂν
ἐν |
[6] |
ἂν
ἐν
ταῖς
καρδίαις
τῶν
|
ἀνθρώπων» |
διαφοραὶ
καὶ
τῶν
πρὸς
τὸ |
[6] |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων» |
εἶπεν
ἄν
τις
οὐ
κατὰ |
[6] |
τροπικῶς
ἐν
τούτοις
καλουμένους
υἱοὺς
|
ἀνθρώπων» |
Εἴποιμεν
γὰρ
ἂν
πολλῷ
ὡραιοτέρους |
[6] |
τοῦ
Αὕτη
ἡ
βίβλος
γενέσεως
|
ἀνθρώπων» |
ἐν
οἷς
πεπειράμεθα
ἀπ´
αὐτῶν |
[6] |
μιασμὸν
τοῦ
νοῦ,
σώματι
ταπεινώσεως»
|
ἀνθρώπων |
ἐνδεδεμένου,
πῇ
δὲ
διὰ
τὴν |
[6] |
Ἰησοῦ
ἱστορούμενοι
τῷ
βίῳ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐπιδεδημηκέναι
ὡς
υἱοὶ
θεοῦ,
καὶ |
[6] |
τοσαύτη
ἔρρευσε
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐπιστροφὴ
καὶ
θεραπεία
καὶ
βελτίωσις, |
[6] |
εἰσόμεθα
πάντες
σαφῶς
εἰς
δύναμιν
|
ἀνθρώπων |
εὐδαιμόνων.
~Καὶ
ἄλλην
δὲ
τοῦ |
[6] |
ἀεὶ
δὲ
τὸ
γένος
τῶν
|
ἀνθρώπων |
εὐεργετήσαντα.
Οὐδὲν
γὰρ
τῶν
ἐν
|
[6] |
τὸ
Αὕτη
ἡ
βίβλος
γενέσεως
|
ἀνθρώπων, |
ᾗ
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς |
[6] |
ἐν
τῷ
κατακλυσμῷ
διαφθορὰ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
καθάρσιόν
ἐστι
τῆς
γῆς,
ὡς |
[6] |
καὶ
πότε
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
καὶ
διὰ
τί·
καὶ
ὅρα |
[6] |
λόγος
τοῦ
θεοῦ
ὁ
μέχρι
|
ἀνθρώπων |
καὶ
τῶν
ἐλαχίστων
καταβαίνων
οὐδὲν |
[6] |
φαμεν—
ὁ
γὰρ
πολὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων |
κόσμος
χρησίμως
καὶ
τοῦτον
ἤνεγκεν— |
[6] |
ἐπὶ
ἀπάτῃ
τοῦ
γένους
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
~Λέγει
δὲ
ὁ
Παῦλος
περὶ |
[6] |
θεοῦ.
Τοῦτο
δὲ
καὶ
ἐπ´
|
ἀνθρώπων |
λέγων
τις,
ὀνομαζομένων
πειθοῦς
δημιουργῶν, |
[6] |
κεκήρυκται
ἐπιδημήσας
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων |
μόνος
υἱὸς
θεοῦ.
Οἱ
γὰρ
|
[6] |
διὰ
λόγου
γίνηται,
οὐχ
ἕως
|
ἀνθρώπων |
μόνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἐλαχίστων |
[6] |
πνεύματα,
ἵν´
ἡ
πᾶσα
τῶν
|
ἀνθρώπων |
οἰκουμένη
φωτισθῇ
τῷ
λόγῳ
τοῦ |
[6] |
ζωὴ
ἦν
τὸ
φῶς
τῶν
|
ἀνθρώπων» |
ὅπερ
φῶς
ἀληθινὸν»
φωτίζει
πάντα |
[6] |
τῶν
φιλοσοφούντων
λόγους,
ὄντας
υἱοὺς
|
ἀνθρώπων» |
παρὰ
τὸν
τοῖς
πολλοῖς
κηρυσσόμενον |
[6] |
Χριστῷ
διακονούμενα
τῇ
πανταχοῦ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
σωτηρίᾳ,
κατανοείτω
τοὺς
πανταχοῦ
ὑγιῶς |
[6] |
φθορᾶς
τοῦ
μέλλοντος
ὑπηρετήσασθαι
τῇ
|
ἀνθρώπων |
σωτηρίᾳ
σώματος.
Οἴεται
δὲ
ὁ |
[6] |
τὸν
Ἰησοῦν
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
τὴν
μὲν
κατὰ
τὴν
ἐνσωμάτωσιν
|
[6] |
γάρ
τις
τέλειος
ἐν
υἱοῖς
|
ἀνθρώπων, |
τῆς
ἀπὸ
σοῦ
σοφίας
ἀπούσης |
[6] |
καὶ
αὐτοὶ
παραπλησίως
κρατήσοντες
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
τὸ
οὐδὲν
εἶναι
ἐξηλέγχθησαν,
Σίμων |
[6] |
ὅτι,
ἀθανάτου
τῆς
ψυχῆς
τῶν
|
ἀνθρώπων |
τυγχανούσης,
ἡ
μὲν
νομιζομένη
ἀπειλὴ |
[6] |
ἐπὶ
πᾶσαν
ἀσέβειαν
καὶ
ἀδικίαν
|
ἀνθρώπων
|
τῶν
τὴν
ἀλήθειαν
ἐν
ἀδικίᾳ |
[6] |
ἡ
τοῦ
κόσμου
καὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
φύσις,
συνθεῖναι
λῆρον
βαθύν.
Εἰ |
[6] |
περιτετεύχαμεν,
ἐν
ᾧ
εὕρομεν
πλάσματα
|
ἀνθρώπων, |
ὡς
ὁ
Παῦλος
ὠνόμασεν,
ἐνδυνόντων |
[6] |
τὰ
σύμβολα
τοῦ
τελείου
ἀνδρὸς
|
Ἀαρών» |
καὶ
ἔφθασε
καταβαῖνον»
τοῦτο
τὸ |
[6] |
πάντα
φύρων
τὰ
Ἑλλήνων
καὶ
|
βαρβάρων |
καὶ
τῶν
ἐν
ταῖς
αἱρέσεσιν |
[6] |
τι
εὑρίσκειν
ἢ
ἀπ´
οὐρανοῦ
|
παρὼν |
ἀγγέλλειν,
ἀλλ´
ὁπόθεν
ἐστὶ
ταῦθ´ |
[6] |
ὧν
φησιν
ὁ
Κέλσος
παλαιῶν
|
ἀνδρῶν |
οἱ
παρ´
Ἰουδαίοις
προφῆται
ἐπροφήτευσαν. |
[6] |
φορτικὸν
εἰπεῖν
περὶ
τῶν
τηλικούτων
|
ἀνδρῶν
|
τὸ
ἀληθές,
φημὶ
ὅτι
μᾶλλον |
[6] |
καὶ
τεύξεσθαι
τῶν
ἀπὸ
θεοῦ
|
γερῶν |
τοὺς
κατ´
ἀρετὴν
βιώσαντας
ἢ |
[6] |
καλῇ
ταύτῃ
φημὶ
ἐγὼ
καίπερ
|
γέρων |
ὢν
προσδεῖν
σοφίας
τῆς
περὶ |
[6] |
φιλοσοφοῦσι,
φέρε
παραδείξωμεν
ἀπὸ
τῶν
|
ἱερῶν |
γραμμάτων
ὅτι
προτρέπει
καὶ
ὁ |
[6] |
τὴν
ἐξέτασιν
τοῦ
βουλήματος
τῶν
|
ἱερῶν
|
γραμμάτων.
~Οὐκ
ἀρκεσθεὶς
δ´
ὁ |
[6] |
τις
σχολάσας
τῇ
βασάνῳ
τῶν
|
ἱερῶν |
γραμμάτων
πανταχόθεν
σωματοποιήσαι
τὸν
περὶ |
[6] |
τινα
καὶ
συνετὸν
ἐκ
τῶν
|
ἱερῶν |
γραμμάτων,
φάσκων
βέλτιον
αὐτὰ
παρ´ |
[6] |
μὲν
ἔχοντες
περιβόλους
τῶν
νομιζομένων
|
ἱερῶν |
ἔνδον
δὲ
οὐδὲν
ἀλλ´
ἢ |
[6] |
προχειροτέραν
ἐκδοχὴν
φήσασι
χρόνους
ἓξ
|
ἡμερῶν |
διεληλυθέναι
εἰς
τὴν
κοσμοποιΐαν
παρετιθέμεθα |
[6] |
κατὰ
Μωϋσέα
ἓξ
τῆς
κοσμοποιΐας
|
ἡμερῶν. |
Εἰδέναι
μέντοι
γε
χρὴ
ὅτι |
[6] |
τρόπον
διανενέμηνται
αἱ
φύσεις
τῶν
|
ἡμερῶν
|
εἰς
ἀμφότερα
τὰ
εἴδη,
οὐ |
[6] |
πονηροῦ»
καὶ
ἀπὸ
τῶν
πονηρῶν
|
ἡμερῶν, |
περὶ
ὧν
εἶπεν
ὁ
Παῦλος |
[6] |
μετὰ
τὰ
περὶ
τῶν
ἓξ
|
ἡμερῶν |
τό·
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς |
[6] |
τὰ
περὶ
τῶν
τῆς
κοσμοποιΐας
|
ἡμερῶν, |
ὧν
τινὲς
μὲν
πρὶν
φῶς |
[6] |
ὡς
τῶν
ὀρτύγων,
καὶ
τῶν
|
πατέρων
|
θεομαχίας·
ἢ
διὰ
γῆρας
ἀχρήστους |
[6] |
προσαγομένους
πόνους
τοῖς
παιδευομένοις
ὑπὸ
|
πατέρων |
καὶ
διδασκάλων
καὶ
παιδαγωγῶν,
ἢ |
[6] |
ἐφισταμένων,
τῶν
μὲν
τοῦ
φωτὸς
|
ἑτέρων |
δὲ
τῶν
ὀνομαζομένων
ἀρχοντικῶν,
καὶ |
[6] |
τῆς
κατηγορουμένης
ὑπὸ
Κέλσου
καὶ
|
ἑτέρων |
ἐν
λέξεσιν
εὐτελείας
τῶν
γραφῶν, |
[6] |
οὐδὲν
δὲ
τοιοῦτον
ἐχόντων
τῶν
|
ἡμετέρων |
γραμμάτων·
φέρε
ὀλίγα
παραβάλωμεν
παραθέσεως |
[6] |
Ἐβουλήθη
γὰρ
τοὺς
ἀπείρους
τῶν
|
ἡμετέρων |
ἐντυχόντας
αὐτοῦ
τῇ
γραφῇ
πολεμῶσαι |
[6] |
τοῖς
μηδὲν
ἐπισταμένοις
μήτε
τῶν
|
ἡμετέρων |
μήτε
τῶν
ἐν
ταῖς
αἱρέσεσιν |
[6] |
Ἑλλήνων
πλάσματα
ἐπιλέγει
κατηγορῶν
τῶν
|
ἡμετέρων |
τοιαῦτα,
ὅτι
τὸ
θεοῦ
υἱὸν |
[6] |
εἰπεῖν,
ἐπαναλαβὼν
τὰ
ἐκείνων
ὡσπερεὶ
|
ἡμετέρων. |
Φησὶ
γάρ·
Θαῦμα
δ´
αὐτῶν |
[6] |
δεύτερον
οὐδ´
ἄλλο
τι
τῶν
|
θειοτέρων. |
Ἀλλ´
ἔστω
καταχρηστικῶς
λέγεσθαι
τὸ |
[6] |
περὶ
τῆς
διαφόρου
εἰσόδου
τῶν
|
θειοτέρων |
ψυχῶν
ἐπὶ
τὰ
κρείττονα·
ἀναγνώτω |
[6] |
βραχὺν
ἐχόμενον
τοῦ
μείζονος
τῶν
|
προτέρων, |
ἐγγεγραμμένον
ἔχοντα
ἀγάπην»
κατωτέρω
δὲ
|
[6] |
σοφοῦ,
ἀλλ´
ἴσην
εἶναι
τὴν
|
ἀμφοτέρων |
εὐδαιμονίαν,
Κέλσος
οὐ
καταγελᾷ
οὐδὲ |
[6] |
θεὸς
καὶ
ἰδὼν
τὰ
περὶ
|
ἀμφοτέρων
|
τούτων
ἐβουλήθη
περὶ
τούτων
γνωρίσαι |
[6] |
τῆς
οὕτω
κατειλεγμένης
τάξεως
τῶν
|
ἀστέρων, |
δηλουμένης
διὰ
συμβόλων
ἐν
τοῖς |
[6] |
διαβόλου,
ἵνα
μὴ
δόξω
ἀπὸ
|
νεωτέρων |
γραφῶν
φέρειν
τὰ
περὶ
τοῦ |
[6] |
πρῶτε
δέσποτα
θανάτου,
μέρος
ἀθώου,
|
φέρων |
ἤδη
τὸν
ἴδιον
ὑπήκοον
νοῦν |
[6] |
πατρί,
χαρακτῆρι
τύπου
ζωῆς
σύμβολον
|
ἐπιφέρων, |
ἣν
ἔκλεισας
αἰῶνι
σῷ
πύλην |
[6] |
παρ´
ἄλλῳ
καταδίκων
ἁμαρτωλῶν
καί
|
ἀκλήρων |
καί,
ὡς
αὐτοὶ
λέγουσι,
σκυβάλων |
[6] |
αἰῶνος
πονηροῦ»
καὶ
ἀπὸ
τῶν
|
πονηρῶν |
ἡμερῶν,
περὶ
ὧν
εἶπεν
ὁ |
[6] |
σωματικὰ
ἢ
τὰ
ἐκτὸς
κακά,
|
καθαίρων |
καὶ
παιδεύων
τοὺς
μὴ
βουληθέντας |
[6] |
οὐρανοί·
οὔτ´
ἀπὸ
Περσῶν
ἢ
|
Καβείρων
|
λαβόντες
ἡμῶν
οἱ
προφῆται
λέγουσί |
[6] |
διηγησώμεθα
καὶ
τὸ
Ποίησιν
δὲ
|
χειρῶν
|
αὐτοῦ
ἀναγγέλλει
τὸ
στερέωμα»
καὶ |
[6] |
δὲ
τὸν
μὲν
ἕτερον
τῶν
|
ἄκρων |
καὶ
βέλτιστον
υἱὸν
ἀναγορεύεσθαι
τοῦ |
[6] |
γῆς
ἐπαγγειλάμενον
καὶ
ἀναστήσειν
ἐκ
|
νεκρῶν |
αὐτῇ
σαρκὶ
καὶ
αἵματι
καὶ |
[6] |
ἀσεβοῦντες.
Ἀλλ´
οὐδ´
ἀναστήσειν
ἐκ
|
νεκρῶν |
αὐτῇ
σαρκὶ
καὶ
αἵματί
φαμεν |
[6] |
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι
ἀπὸ
τῶν
|
νεκρῶν. |
~Ἑξῆς
δὲ
τοιαῦτά
τινα
λέγει |
[6] |
ἄγγελοι»
τῶν
ἐν
τῇ
ἐκκλησίᾳ
|
μικρῶν |
καὶ
τεταγμένοι
εἰς
τὸ
προΐστασθαι |
[6] |
πύλης
Ὡραῖε,
πάρες
με,
σῆς
|
ὁρῶν |
δυνάμεως
σύμβολον
καταλυθὲν
τύπῳ
ζωῆς |
[6] |
γράφειν
ἤ
τινα
σκώμματα,
οὐχ
|
ὁρῶν |
ὅτι
ἡ
τοιαύτη
ἀγωγὴ
τῶν |
[6] |
παραδοχὴν
τοῦ
λεγομένου
καὶ
οὐχ
|
ὁρῶν |
ὅτι
μεγάλη
κατασκευή
ἐστι
τοῦ |
[6] |
ξυνέπεται
ταπεινὸς
καὶ
κεκοσμημένος»
οὐχ
|
ὁρῶν |
ὅτι
παρὰ
τοῖς
πολὺ
Πλάτωνος |
[6] |
τέκτων
ἦν
τὴν
τέχνην,
οὐχ
|
ὁρῶν
|
ὅτι
τὸ
ξύλον
τῆς
ζωῆς |
[6] |
πάρες
με
παρθένου
πνεύματι
κεκαθαρμένον,
|
ὁρῶν |
οὐσίαν
κόσμου·
ἡ
χάρις
συνέστω |
[6] |
μαντικὸς
λέγει
περὶ
αὐτῶν,
οὐχ
|
ὁρῶν |
πᾶσαν
τὴν
περὶ
Ἰουδαίους
καὶ |
[6] |
πυρός,
ὥστ´
ἀεὶ
διαμένειν·
οὐχ
|
ὁρῶν |
πῶς
λέγομεν
εἶναι
πῦρ»
τὸν |
[6] |
πεντάδι
δυνατωτέρᾳ,
πάρες
με,
σύμβολον
|
ὁρῶν
|
σῆς
τέχνης
ἀνεπίληπτον,
εἰκόνι
τύπου |
[6] |
λέγεσθαι
υἱὸν
θεοῦ
Ἰησοῦν,
οὐχ
|
ὁρῶν, |
τίνα
ἐστὶ
τὰ
περὶ
αὐτοῦ |
[6] |
καὶ
ὁ
μὴ
πραγματικῶς
αὐτῶν
|
κατηγορῶν |
Κέλσος·
ἐχρῆν
γὰρ
αὐτὸν
ἢ |
[6] |
δὲ
τὰ
Ἑλλήνων
πλάσματα
ἐπιλέγει
|
κατηγορῶν |
τῶν
ἡμετέρων
τοιαῦτα,
ὅτι
τὸ |
[6] |
ἑξῆς
ὡς
Χριστιανοῖς
λοιδορούμενος
καὶ
|
κατηγορῶν
|
τῶν
κατηραμένον
εἰπόντων
τὸν
Μωϋσέως |
[6] |
ἐξετάσασιν
εἰδέναι
τὸ
βούλημα
τῶν
|
διαφόρων |
τοῦ
Ἰησοῦ
μορφῶν;
Ἐγὼ
δὲ |
[6] |
καὶ
μὴ
προσποιούμενος
τὰ
περὶ
|
ἀδιαφόρων |
μεμαθηκέναι
εἰς
μίασμα
ἐμβεβλῆσθαι
τὴν |
[6] |
διδασκάλων
καὶ
παιδαγωγῶν,
ἢ
ὑπὸ
|
ἰατρῶν |
τοῖς
θεραπείας
ἕνεκεν
τεμνομένοις
ἢ |
[6] |
δημιουργὸν
ἀντιπράττοντα
ἑαυτῷ;
~Εἶτ´
οἶμαι
|
φύρων |
αἱρέσεις
αἱρέσεσι
καὶ
μὴ
ἐπισημειούμενος |
[6] |
ὁρμήσαι
Χριστιανοὺς
ὡς
πάντων
ἀσεβεστάτους.
|
Φύρων |
δὲ
τὰ
πράγματα
καὶ
τὴν |
[6] |
ὁ
Κέλσος
καλεῖ.
Εἶτα
πάλιν
|
φύρων |
τὰ
ἀπὸ
τῆς
μαγικῆς
γοητείας |
[6] |
ἣν
παρακούσας
ὁ
ἅμα
πάντα
|
φύρων |
τὰ
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρων
καὶ |
[6] |
Διὰ
τί,
ὁπηνίκα
ἐκίχρα,
κακῷ
|
κιχρῶν |
ἠγνόει;
Λέγει
δὲ
καὶ
τό· |
[6] |
φημὶ
ὅτι
μᾶλλον
Πλάτωνος
οὗτοι
|
ἑώρων |
ἀφ´
ὧν
ἐλάμβανον
χάριτι
θεοῦ |
[6] |
τόποις
οὐδ´
ὡς
Κέλσος
οἴεται,
|
μωρῶν |
τινων
ἀκροατῶν
καὶ
ἀνδραπόδων
δεόμενα· |
[6] |
καὶ
μακαρίως
διαγόντων
πτερορρυήσας
καὶ
|
ἐκπεσὼν |
τῆς
μακαριότητος·
ὃς
κατὰ
τὸν |
[6] |
Τίς
θεὸς
δίδωσί
τι
ὡς
|
ἀπαιτήσων; |
Δεομένου
γὰρ
τὸ
ἀπαιτεῖν,
δεῖται |
[6] |
δυσφημία
παραλόγως
πάλαι
μὲν
πλείστων
|
ὅσων |
ἐκράτει
πείθουσα
τοὺς
ἀλλοτρίους
τοῦ |
[6] |
δ´
ἡγησάμην
βραχέα
ἀπὸ
πλείστων
|
ὅσων |
τῶν
περὶ
θεοῦ
τοῖς
ἱεροῖς |
[6] |
ἑπτὰ
εἴρηνται
οὐρανοί·
οὔτ´
ἀπὸ
|
Περσῶν |
ἢ
Καβείρων
λαβόντες
ἡμῶν
οἱ |
[6] |
μουσικοὺς
λόγους
προσάπτει
ᾗ
ἐκτίθεται
|
Περσῶν |
θεολογίᾳ·
προσφιλοτιμεῖται
δὲ
τούτοις
καὶ |
[6] |
φησιν·
Αἰνίττεται
ταῦτα
καὶ
ὁ
|
Περσῶν |
λόγος,
καὶ
ἡ
τοῦ
Μίθρου |
[6] |
τινα
Χριστιανῶν
τελετῇ
τῇ
προειρημένῃ
|
Περσῶν |
τὸν
βουλόμενον
συνεξετάσαι,
ταῦτα
ἀλλήλοις |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
τά,
ὥς
φησι,
|
Περσῶν |
τοῦ
Μίθρου
μυστήρια
καὶ
τὴν |
[6] |
λαλῆσαι»
Ὁ
δὲ
πάντων
τούτων
|
κρείσσων |
Ἰησοῦς
ὅτι
μὲν
ἐλάλει»
τὸν |
[6] |
ἐστιν·
ὡς
οὐδὲ
τὸ
ἀπὸ
|
μελισσῶν
|
δείκνυσι
τῇ
αἰσθήσει
τὴν
ἀρχήν, |
[6] |
πεῖρα
δείκνυσιν
ὅτι
τοῦτ´
ἀπὸ
|
μελισσῶν |
ἐστιν.
Οὕτω
δὲ
καὶ
ἡ |
[6] |
τῆς
ὄψεως,
ὅτι
μὴ
ἀπὸ
|
μελισσῶν |
ἐστιν·
ὡς
οὐδὲ
τὸ
ἀπὸ |
[6] |
μέλι
ἦν
τι
μὴ
ἀπὸ
|
μελισσῶν, |
οὐκ
ἂν
τοῦτό
τις
ἀπήγγελλεν |
[6] |
οὐδὲν
ἧττον
καὶ
οὗτοι,
ἐν
|
βαναύσων |
χερσὶ
τὰ
μιμήματα
τῆς
θειότητος |
[6] |
ὡς
ἤτοι
τῶν
γραφῶν
οὕτω
|
λεγουσῶν |
ἢ
καὶ
ἡμῶν
αὐτῶν
οὕτως |
[6] |
βροντῶν
φησιν
ἀκηκοέναι
περί
τινων
|
διδασκουσῶν |
αὐτὸν
καὶ
ἀπαγορευουσῶν
γραφῇ
παραδοῦναι |
[6] |
οἷς
λέλεκται
τὰ
περὶ
τῶν
|
μελλουσῶν |
βασιλειῶν,
ἀρξάμενα
ἀπὸ
τῶν
χρόνων
|
[6] |
περί
τινων
διδασκουσῶν
αὐτὸν
καὶ
|
ἀπαγορευουσῶν |
γραφῇ
παραδοῦναι
τοὺς
λόγους
αὐτῶν. |
[6] |
παραδείσῳ
τοῦ
θεοῦ
οἱονεὶ
κορεσθεὶς
|
τῶν |
ἀγαθῶν
ἐν
ἀπωλείᾳ
ἐγένετο
κατὰ |
[6] |
καί,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ἀκρώρειαν
|
τῶν |
ἀγαθῶν.
Ὁ
δ´
Ἑβραίων
διαλέκτῳ |
[6] |
τοῦ
παραδείσου
πυλῶν
λεγόμενον
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀθλίων
ἐκείνων.
Ἐζωγραφεῖτο
δὲ
ὡς |
[6] |
ὅπερ
οὐδ´
ἐν
τοῖς
ἀπὸ
|
τῶν |
αἱρέσεων
ἠκούσαμεν
γίνεσθαι.
Εἶτα
καὶ |
[6] |
δὲ
τοὺς
πλουσίους
πότερον
ἐπὶ
|
τῶν |
αἰσθητῶν
αὐτῷ
ταῦτα
πτωχῶν
καὶ |
[6] |
τῆς
κτίσεως
τοῦ
κόσμου»
καὶ
|
τῶν |
αἰσθητῶν,
ἀφ´
ὧν
ἀναβαίνουσιν
ἐπὶ |
[6] |
λέγομεν
εἶναι.
Πρὸς
γὰρ
ἀντιδιαστολὴν
|
τῶν |
αἰσθητῶν
ἔθος
τῇ
γραφῇ
τὰ |
[6] |
λόγος
ἐβούλετο,
κατ´
ἀξίαν
ἕκαστον
|
τῶν |
ἀκουόντων·
οἳ
καὶ
ἀνάλογον
τῇ |
[6] |
Ἐχρῆν
δὲ
τὸν
μὲν
ἕτερον
|
τῶν |
ἄκρων
καὶ
βέλτιστον
υἱὸν
ἀναγορεύεσθαι
|
[6] |
ἀσέβειαν
καὶ
ἀδικίαν
ἀνθρώπων
τῶν
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἐν
ἀδικίᾳ
κατεχόντων,
διότι |
[6] |
εἶναι
τοὺς
θεοὺς
ἀλλὰ
μιμήματα
|
τῶν |
ἀληθινῶν
κἀκείνων
σύμβολα,
οὐδὲν
ἧττον |
[6] |
τοῦ
πατρός;
Τί
δ´
ἐπαγγέλλεται
|
τῶν |
ἀλλοτρίων
εἶναι
πατήρ;
Καὶ
ἐπιφέρει |
[6] |
γὰρ
ὅτῳ
θεῖόν
τι
πλέον
|
τῶν |
ἄλλων
προσῆν
μηδὲν
ἄλλου
διαφέρειν· |
[6] |
θεοσέβειαν
ἀσκήσαντάς
φαμεν
ὑποκεῖσθαι
ταῖς
|
τῶν |
ἁμαρτανόντων
κολάσεσιν.
Αὐταῖς
γὰρ
λέξεσί |
[6] |
παρὰ
τὴν
περὶ
τῆς
κατὰ
|
τῶν |
ἁμαρτανόντων
κολάσεως.
Εἰς
γὰρ
τὰ |
[6] |
ἐσχάτῳ
τῆς
βασιλείας
αὐτῶν,
πληρουμένων
|
τῶν |
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν,
ἀναστήσεται
βασιλεὺς
ἀναιδὴς |
[6] |
τὴν
Ἱερουσαλὴμ
γίνεσθαι
κολάσεις
χωνευομένων,
|
τῶν |
ἀναλαβόντων
εἰς
τὴν
ἑαυτῶν
τῆς |
[6] |
τάξει
ἀπαγγελλομένων
ἀκολουθίας,
μόνων
ἐφρόντισαν
|
τῶν |
ἀνατραφέντων
ἐν
λόγοις
καὶ
μαθήμασιν, |
[6] |
δαιμόνων
συνεργίας
πρὸς
τὰ
φαυλότατα
|
τῶν |
ἀνθρώπους
ἀπατώντων
γίνεται
συνεργία
ἀπ´ |
[6] |
τοῦ
θεόθεν
ἐπιδεδημηκέναι
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
Ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
περὶ |
[6] |
ἄτιμον,
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
Ἆρ´
οὖν
τούτων
μὲν |
[6] |
μακροῦ
ὕπνου
διϋπνίσας
ῥύσασθαι
τὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένος
ἐκ
κακῶν,
τί |
[6] |
αἱ
καρδίαι
ὅμοιαι
ταῖς
καρδίαις
|
τῶν |
ἀνθρώπων»
Δῆλον
ὅτι
εἶεν
ἂν |
[6] |
εἶεν
ἂν
ἐν
ταῖς
καρδίαις
|
τῶν |
ἀνθρώπων»
διαφοραὶ
καὶ
τῶν
πρὸς |
[6] |
ἦν,
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
|
τῶν
|
ἀνθρώπων»
εἶπεν
ἄν
τις
οὐ |
[6] |
τῷ
Ἰησοῦ
ἱστορούμενοι
τῷ
βίῳ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπιδεδημηκέναι
ὡς
υἱοὶ
θεοῦ, |
[6] |
ἡ
τοσαύτη
ἔρρευσε
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπιστροφὴ
καὶ
θεραπεία
καὶ |
[6] |
ἐπιπληρώσαντα
ἀεὶ
δὲ
τὸ
γένος
|
τῶν |
ἀνθρώπων
εὐεργετήσαντα.
Οὐδὲν
γὰρ
τῶν |
[6] |
δ´
ἐν
τῷ
κατακλυσμῷ
διαφθορὰ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
καθάρσιόν
ἐστι
τῆς
γῆς, |
[6] |
ἐπιδημήσει
καὶ
πότε
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων
καὶ
διὰ
τί·
καὶ |
[6] |
Πλάτωνί
φαμεν—
ὁ
γὰρ
πολὺς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
κόσμος
χρησίμως
καὶ
τοῦτον |
[6] |
διαβόλου
ἐπὶ
ἀπάτῃ
τοῦ
γένους
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
~Λέγει
δὲ
ὁ
Παῦλος |
[6] |
Ἰησοῦς
κεκήρυκται
ἐπιδημήσας
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων
μόνος
υἱὸς
θεοῦ.
Οἱ |
[6] |
Ἰησοῦ
πνεύματα,
ἵν´
ἡ
πᾶσα
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἰκουμένη
φωτισθῇ
τῷ
λόγῳ |
[6] |
ἡ
ζωὴ
ἦν
τὸ
φῶς
|
τῶν |
ἀνθρώπων»
ὅπερ
φῶς
ἀληθινὸν»
φωτίζει |
[6] |
ἑνὶ
Χριστῷ
διακονούμενα
τῇ
πανταχοῦ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
σωτηρίᾳ,
κατανοείτω
τοὺς
πανταχοῦ
|
[6] |
ἔπεμψε
τὸν
Ἰησοῦν
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
τὴν
μὲν
κατὰ
τὴν |
[6] |
ὡς
καὶ
αὐτοὶ
παραπλησίως
κρατήσοντες
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
τὸ
οὐδὲν
εἶναι
ἐξηλέγχθησαν, |
[6] |
λεκτέον
ὅτι,
ἀθανάτου
τῆς
ψυχῆς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
τυγχανούσης,
ἡ
μὲν
νομιζομένη
|
[6] |
ἐστιν
ἡ
τοῦ
κόσμου
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
φύσις,
συνθεῖναι
λῆρον
βαθύν. |
[6] |
Ὀφιανοὶ
καλεῖσθαι,
Εὐφράτην
τινὰ
εἰσηγητὴν
|
τῶν |
ἀνοσίων
αὐχοῦντες
λόγων.
~Εἶθ´
ἑξῆς |
[6] |
δὲ
πρὸς
τῇ
θέᾳ
ἐσόμεθα
|
τῶν |
ἀοράτων
τοῦ
θεοῦ,
οὐκέτι
ἀπὸ |
[6] |
ἐπὶ
ποσὸν
τῆς
κακίας
καὶ
|
τῶν |
ἀπ´
αὐτῆς
ἁμαρτανομένων
χύσιν.
Οὔτ´ |
[6] |
αὐτόν,
ἵνα
κατηγορήσῃ
Μαρκίωνος
καὶ
|
τῶν |
ἀπ´
αὐτοῦ,
σαφῶς
φησιν
ὅτι |
[6] |
παραστῆσαι
ὅτι
ἴσμεν
μὲν
τὰ
|
τῶν |
ἀπατεώνων,
ἀρνούμεθα
δὲ
αὐτὰ
ὡς |
[6] |
μακαρίους
δ´
εἶναι
καὶ
τεύξεσθαι
|
τῶν
|
ἀπὸ
θεοῦ
γερῶν
τοὺς
κατ´ |
[6] |
ἐν
ἀπορρήτοις
λέλεκται
παρά
τισι
|
τῶν |
ἀπὸ
Οὐαλεντίνου
εἰς
τὸν
ὑπ´ |
[6] |
πύλην
ὡσπερεὶ
δημηγορίας.
Τὰ
δὲ
|
τῶν |
ἀπὸ
τῆς
ἐκκλησίας
ὁ
Κέλσος |
[6] |
ἐκκλησίαν
κινεῖ
καὶ
ἕκαστον
μέλος
|
τῶν |
ἀπὸ
τῆς
ἐκκλησίας,
οὐδὲν
χωρὶς |
[6] |
Ῥωμαίων
αὐτῶν,
τελούντων
τοὺς
εὐγενεστάτους
|
τῶν |
ἀπὸ
τῆς
συγκλήτου
βουλῆς;
Ἀλλ´ |
[6] |
ἠλιθιώτερον
ἢ
μανικώτερον
οὐ
μόνον
|
τῶν |
ἀπὸ
τοῦ
ὄφεως
ὡς
ἀρχηγοῦ |
[6] |
τῷ
δ´
ἀεὶ
ξυνέπεται
δίκη
|
τῶν
|
ἀπολελειμμένων
τοῦ
θείου
νόμου
τιμωρός, |
[6] |
μή,
ἀναγνώτω
τὰ
γεγραμμένα
Μοιραγένει
|
τῶν
|
Ἀπολλωνίου
τοῦ
Τυανέως
μάγου
καὶ |
[6] |
ὅ
τι
δύναται
λεχθῆναι
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀπολογουμένων
περὶ
τῶν
ἐν
τῷ |
[6] |
ὁ
Λουκᾶς
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
|
τῶν |
ἀποστόλων
ἔγραψεν,
ἐβουλήθη
ἑαυτόν
τινα |
[6] |
οὔτε
τῶν
εὐαγγελίων
ἀλλ´
οὐδὲ
|
τῶν |
ἀποστόλων
ἐμφαινόντων
ὅτι
οὐκ
εἶχεν |
[6] |
κόσμου
καὶ
ἀνθρώπων
γενέσεώς
τισι
|
τῶν |
ἀρχαίων
εἰρημένων
φησὶ
τοὺς
τὰ |
[6] |
ψυχὴν
καὶ
Λευϊαθάν,
τοὺς
ἑπτὰ
|
τῶν |
ἀρχοντικῶν
κύκλους,
τάχα
δὲ
καὶ |
[6] |
φιλοσοφοῦσιν
ἀπολογεῖσθαι
περὶ
Ἐπικούρου
καὶ
|
τῶν |
ἀσεβῶν
αὐτοῦ
δογμάτων,
οὕτως
οὐδ´ |
[6] |
τοῦ
λόγου
ἐξαφανίζομεν
τὸ
σκότος
|
τῶν
|
ἀσεβῶν
δογμάτων.
Εἴποι
δ´
ἂν |
[6] |
καθ´
ἑκάστην
πύλην
κατὰ
τοὺς
|
τῶν |
ἀσεβῶν
μύθους
ἐροῦσιν
οἱ
διϊόντες |
[6] |
αἰτίαν
τῆς
οὕτω
κατειλεγμένης
τάξεως
|
τῶν |
ἀστέρων,
δηλουμένης
διὰ
συμβόλων
ἐν |
[6] |
ἐκπέμψαι
τὰς
ἐπὶ
τὴν
ψυχὴν
|
τῶν |
βουλομένων
αὐτὸν
παραδέξασθαι
φθανούσας
αὐγάς. |
[6] |
γεγραμμένα
ἐκτιθέμενος
ὡς
δηλούμενα
ἀπὸ
|
τῶν |
γεγραμμένων.
Μεταμέλεια
γὰρ
ἐν
τούτοις |
[6] |
καὶ
ἄχραντος
δαίμων
ἐπικρατεῖ
θρασυνομένων
|
τῶν |
γηγενῶν.
Ἀποδεξάμενος
δὲ
τὰ
Ἑλλήνων |
[6] |
αὐτοῦ
τῷ
βιβλίῳ
ὅτι
οὐδαμοῦ
|
τῶν |
γνησίων
καὶ
θείων
πεπιστευμένων
γραφῶν
|
[6] |
τις
βούλεται
καὶ
τὰ
πλάσματα
|
τῶν |
γοήτων
ἐκείνων
μαθεῖν,
δι´
ὧν |
[6] |
καὶ
ἀπαισίως
ταπεινοῦται,
χαμαιπετὴς
ἐπὶ
|
τῶν |
γονάτων
καὶ
πρηνὴς
ἐρριμμένος,
ἐσθῆτα |
[6] |
καὶ
ἑτέρων
ἐν
λέξεσιν
εὐτελείας
|
τῶν
|
γραφῶν,
ἀμαυροῦσθαι
δοκούσης
ὑπὸ
τῆς |
[6] |
ἔχουσιν
ὀφθαλμούς,
βλέπειν
τὰ
σεμνὰ
|
τῶν |
γραφῶν
δυναμένους,
τὰ
ἱερὰ
τῶν |
[6] |
ἐπὶ
γῆς
τυγχάνειν,
ἣν
πολλαχοῦ
|
τῶν |
γραφῶν
ἔθος
ὀνομάζεσθαι
κόσμον.
Μάλιστα
|
[6] |
τοῦ
Ἰησοῦ
ζητεῖν
τὴν
διάνοιαν
|
τῶν |
γραφῶν
καὶ
αἰτεῖν
περὶ
αὐτῶν |
[6] |
τὸν
Ἐλωαῖον.
Τὰ
δὲ
ἀπὸ
|
τῶν |
γραφῶν
ληφθέντα
ὀνόματα
ἐπώνυμά
ἐστι |
[6] |
μακαρίων
πανήγυριν.
Εἶτα
ὡς
ἤτοι
|
τῶν |
γραφῶν
οὕτω
λεγουσῶν
ἢ
καὶ |
[6] |
τινι
παραβολῇ
εἰρημένῳ
ἐλαίῳ,
τηροῦντι
|
τῶν
|
δᾴδων
τὸ
φῶς
ἐν
ταῖς |
[6] |
ἐπάγειν
ἐπιστροφῆς
καὶ
θεραπείας
ἕνεκεν
|
τῶν |
δεομένων
τοιούτων
πόνων,
οὐδὲν
ἂν |
[6] |
καὶ
μορφωθέντων
πρὸς
αὐτό,
καὶ
|
τῶν |
δι´
ἀμέλειαν
τοῦ
καλοῦ
ἐπὶ |
[6] |
δέ
ἐστιν
ἡ
στερεὰ
τροφή,
|
τῶν |
διὰ
τὴν
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια |
[6] |
ἢ
Δία,
ὅτε
καὶ
περὶ
|
τῶν |
διαλέκτων
τι
ἀπὸ
τῶν
θείων |
[6] |
χριστιανισμοῦ
ἐξετάσασιν
εἰδέναι
τὸ
βούλημα
|
τῶν |
διαφόρων
τοῦ
Ἰησοῦ
μορφῶν;
Ἐγὼ |
[6] |
θεωρίαν
καὶ
τὴν
ἐν
αὐτῇ
|
τῶν |
δικαίων
καὶ
μακαρίων
πανήγυριν.
Εἶτα |
[6] |
δικαιοσύνη»
δὲ
ὢν
μετέχεται
ὑπὸ
|
τῶν |
δικαίων.
Πολὺς
δ´
ὁ
περὶ
|
[6] |
τὸν
μὲν
Πλάτωνα
ἐν
χερσὶ
|
τῶν |
δοκούντων
εἶναι
φιλολόγων
μόνον,
τὸν |
[6] |
τὰ
ὀνόμασι
σωματικῶν
μελῶν
ἐπὶ
|
τῶν |
δυνάμεων
τοῦ
θεοῦ
λεγόμενα,
φησίν· |
[6] |
γάρ
τι
ἐν
αὐτῇ
σύμβολον
|
τῶν |
δύο
τῶν
ἐν
οὐρανῷ
περιόδων, |
[6] |
καὶ
τὸν
Ὡραῖον,
ἀπὸ
δὲ
|
τῶν |
ἑβραϊκῶν
γραφῶν
τὸν
Ἰαὼ
ἢ |
[6] |
ἐπισκέπτηται
ἐν
ῥάβδῳ
τὰς
ἀνομίας»
|
τῶν |
ἐγκαταλιπόντων
τὸν
νόμον»
τοῦ
θεοῦ
|
[6] |
αὐτοῦ
λέγων,
τίνα
μὲν
ἐκφεύγουσι
|
τῶν |
ἐγκλημάτων
τίσι
δὲ
περιπίπτουσι·
καὶ
|
[6] |
πλοῦτος
ἐθνῶν»
ἕως
τὸ
πλήρωμα
|
τῶν |
ἐθνῶν
εἰσέλθῃ»
ἵνα
μετὰ
τοῦτο |
[6] |
ὁ
καθήμενος
ἐν
σκοτίᾳ»
ὁ
|
τῶν |
ἐθνῶν,
φῶς
εἶδε
μέγα,
καὶ |
[6] |
Ἰησοῦ
ἐπιδημίας,
ἀφιστάντος
τῆς
ἀπὸ
|
τῶν |
εἰδώλων
καὶ
ἀγαλμάτων
καὶ
δαιμόνων |
[6] |
δὲ
καὶ
Κορίσκῳ
πρὸς
τῇ
|
τῶν |
εἰδῶν
σοφίᾳ
τῇ
καλῇ
ταύτῃ
|
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
δεικνύντες
τὸ
βούλημα
|
τῶν |
εἰπόντων
τό·
Καὶ
ὁ
λόγος |
[6] |
περὶ
τοῦ
πρώτου
ἀγαθοῦ
καὶ
|
τῶν |
εἰρημένων
ἐν
τοῖς
προφήταις
περὶ |
[6] |
γράμμασιν,
ὥστ´
αὐτοὺς
εὑρεθῆναι
πάντων
|
τῶν |
ἐκεῖ
σοφῶν
δεκαπλασίους.
Καὶ
νῦν |
[6] |
ὀνομαζομένων
παρά
τισιν,
οὔτε
περὶ
|
τῶν |
ἐκτός,
ἀλλὰ
περὶ
τῶν
κατὰ
|
[6] |
ἕως
ἀνθρώπων
μόνων
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν
|
ἐλαχίστων
εἶναι
νομιζομένων
καὶ
ὑπὸ |
[6] |
θεοῦ
ὁ
μέχρι
ἀνθρώπων
καὶ
|
τῶν |
ἐλαχίστων
καταβαίνων
οὐδὲν
ἄλλο
ἐστὶν
|
[6] |
τῶν
ἀνθρώπων
εὐεργετήσαντα.
Οὐδὲν
γὰρ
|
τῶν |
ἐν
ἀνθρώποις
καλῶν
γεγένηται,
μὴ |
[6] |
κτίσει
παρὰ
τὸν
κτίσαντα»
Διόπερ
|
τῶν |
ἐν
Ἕλλησι
σοφῶν
καὶ
πολυμαθῶν
|
[6] |
καὶ
ἀμαθεῖς·
ὡς
τοὺς
ἐσχάτους
|
τῶν |
ἐν
ἡμῖν
ἀπηλλάχθαι
ταύτης
τῆς |
[6] |
καὶ
τίνα
τρόπον
καὶ
τίνι
|
τῶν |
ἐν
ἡμῖν,
καταλελοίπασιν
ἐξετάζειν
τοῖς |
[6] |
Εἰ
μὲν
γάρ,
ὅτι
οὐδὲν
|
τῶν |
ἐν
λέξεσι
καὶ
σημαινομένοις
δύναται |
[6] |
σώματι.
Ζητήσεις
δέ,
πότερον
ἢ
|
τῶν |
ἐν
οἱῳποτοῦν
σώματι
ἢ
τῶν
|
[6] |
Προσαχθήσῃ
δὲ
τῷ
λεγομένῳ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐν
οὐρανοῖς,
ὧν
τῆς
ὑποστάσεως
|
[6] |
ἐν
αὐτῇ
σύμβολον
τῶν
δύο
|
τῶν
|
ἐν
οὐρανῷ
περιόδων,
τῆς
τε |
[6] |
ἔχονται·
τὸ
γὰρ
κάμνειν
ἐστὶ
|
τῶν |
ἐν
σώματι.
Ζητήσεις
δέ,
πότερον |
[6] |
τὰ
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρων
καὶ
|
τῶν |
ἐν
ταῖς
αἱρέσεσιν
εἶπε
τό· |
[6] |
ἐπισταμένοις
μήτε
τῶν
ἡμετέρων
μήτε
|
τῶν |
ἐν
ταῖς
αἱρέσεσιν
ὡς
ἄρα |
[6] |
καὶ
οὐ
βλέπων
ὅτι
οὐδαμοῦ
|
τῶν |
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
φερομένων
εὐαγγελίων |
[6] |
δ´
ἐν
τούτοις
καὶ
καταψεύδεται
|
τῶν |
ἐν
τῇ
Γενέσει
γεγραμμένων
τὸν |
[6] |
παντὸς
κακοῦ·
καὶ
οἱ
ἄγγελοι»
|
τῶν |
ἐν
τῇ
ἐκκλησίᾳ
μικρῶν
καὶ |
[6] |
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ
ἢ
|
τῶν |
ἐν
τοῖς
προφήταις
τοῦ
δημιουργοῦ |
[6] |
Δαυῒδ
τὴν
βαθύτητα
τοῦ
πλήθους
|
τῶν |
ἐν
τοῖς
ὑπεραναβεβηκόσι
τὰ
αἰσθητὰ |
[6] |
τῶν
ἐν
οἱῳποτοῦν
σώματι
ἢ
|
τῶν
|
ἐν
τῷ
γηΐνῳ
καὶ
ὀλίγον |
[6] |
δογμάτων,
οὕτως
οὐδ´
ἡμῖν
περὶ
|
τῶν |
ἐν
τῷ
διαγράμματι
καὶ
τῶν |
[6] |
λεχθῆναι
ὑπὸ
τῶν
ἀπολογουμένων
περὶ
|
τῶν |
ἐν
τῷ
κατακλυσμῷ
διαφθαρέντων,
φησίν· |
[6] |
ὑφ´
ἡμῶν
διδόμενα,
ἅπερ
οὐδεὶς
|
τῶν |
ἐν
Χριστιανοῖς
νοῦν
ἐχόντων
δίδωσιν. |
[6] |
μορφὴν
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν
λαμπρότητα
|
τῶν |
ἐνδυμάτων
αὐτοῦ
καὶ
οὐχ
ἑαυτοῦ |
[6] |
καὶ
ἱππευόντων»
ἅπερ
ἐτάραξε
πολλοὺς
|
τῶν |
ἐντυγχανόντων
τῇ
γραφῇ,
μὴ
δυναμένους |
[6] |
Μωϋσέα
εἰρηκέναι
μετὰ
τὰ
περὶ
|
τῶν |
ἓξ
ἡμερῶν
τό·
ἡμέρᾳ
ἐποίησεν |
[6] |
θεὸς
ὅτι
ἐπληθύνθησαν
αἱ
κακίαι
|
τῶν |
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
καὶ
πᾶς |
[6] |
καὶ
διὰ
τὸ
μηδὲν
παραλελοιπέναι
|
τῶν
|
ἐπιβαλλόντων
ἀναβαίνοντες
ἐπὶ
τὴν
θεωρίαν |
[6] |
δὲ
λέξεις
ἐκτίθεται
ἀπό
τε
|
τῶν
|
ἐπιστολῶν
καὶ
τοῦ
Φαίδρου,
ὡς |
[6] |
πρώτου
ἀγαθοῦ
διασημαινέτω
ἔν
τινι
|
τῶν
|
ἐπιστολῶν
καὶ
φασκέτω
μηδαμῶς
εἶναι |
[6] |
~Εἶθ´
ἑξῆς
ἐπαναλαμβάνει
τὰ
περὶ
|
τῶν |
ἑπτὰ
ἀρχόντων
δαιμόνων,
μηδαμῶς
μὲν |
[6] |
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
ἀπὸ
πάντων
|
τῶν |
ἔργων
αὐτοῦ,
ὧν
ἐποίησε.
Καὶ |
[6] |
ἐν
αὐτῇ
κατέπαυσεν
ἀπὸ
πάντων
|
τῶν |
ἔργων
αὐτοῦ,
ὧν
ἤρξατο
ὁ |
[6] |
Καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
|
τῶν |
ἐρημώσεων,
καὶ
ἕως
συντελείας
καιροῦ |
[6] |
ὀμνύουσιν
οὐρανόν.
Περὶ
μὲν
οὖν
|
τῶν
|
ἕτερον
ἐπαγγελλομένων
θεὸν
παρὰ
τὸν |
[6] |
τὸ
εὐαγγελικόν·
νυνὶ
δὲ
οὔτε
|
τῶν |
εὐαγγελίων
ἀλλ´
οὐδὲ
τῶν
ἀποστόλων |
[6] |
εἰ
μὲν
σαφῶς
ἦν
ἀπὸ
|
τῶν
|
εὐαγγελίων
λαβεῖν
ὅτι
Οὐκ
εἶχεν |
[6] |
Ἰώβ.
Ἐῶ
γὰρ
τὰ
ἀπὸ
|
τῶν |
εὐαγγελίων
περὶ
τοῦ
πειράζοντος
τὸν |
[6] |
φρασάντων
λέξις·
πλείονας
δὲ
ἡ
|
τῶν |
εὐτελέστερον
ἅμα
καὶ
πραγματικῶς
καὶ |
[6] |
ἢ
μετέχει,
καὶ
μετέχεται
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐχόντων
πνεῦμα
θεοῦ»
Καὶ
ὁ |
[6] |
αὐτῷ
πάντας
τοὺς
εἰς
τὰς
|
τῶν |
ζωγράφων
καὶ
πλαστῶν
καὶ
ἀνδριαντοποιῶν |
[6] |
αἶγας
ἢ
ἀσπίδας
ἤ
τι
|
τῶν |
ζῴων·
νῦν
δὲ
ἔδοξε
Κέλσῳ |
[6] |
δή
ποτε
παρελήφθη
κάμηλος,
τὸ
|
τῶν |
ζῴων
ὅσον
ἐπὶ
τῇ
κατασκευῇ |
[6] |
κατὰ
κακίαν
πράξεσι
κατ´
ἀναλογίαν
|
τῶν |
ἡμαρτημένων
τοὺς
φαύλους,
μακαρίους
δ´ |
[6] |
τίνα
τρόπον
διανενέμηνται
αἱ
φύσεις
|
τῶν |
ἡμερῶν
εἰς
ἀμφότερα
τὰ
εἴδη, |
[6] |
εἰρημένων,
οὐδὲν
δὲ
τοιοῦτον
ἐχόντων
|
τῶν |
ἡμετέρων
γραμμάτων·
φέρε
ὀλίγα
παραβάλωμεν |
[6] |
ἀγνωμονέστατον.
Ἐβουλήθη
γὰρ
τοὺς
ἀπείρους
|
τῶν |
ἡμετέρων
ἐντυχόντας
αὐτοῦ
τῇ
γραφῇ |
[6] |
ἐν
τοῖς
μηδὲν
ἐπισταμένοις
μήτε
|
τῶν |
ἡμετέρων
μήτε
τῶν
ἐν
ταῖς |
[6] |
τὰ
Ἑλλήνων
πλάσματα
ἐπιλέγει
κατηγορῶν
|
τῶν |
ἡμετέρων
τοιαῦτα,
ὅτι
τὸ
θεοῦ |
[6] |
ἀνδράσι
νενοημένων
παραθέσθαι,
δεικνὺς
ὅτι
|
τῶν |
θαυμασθέντων
ὑπὸ
Κέλσου
πλατωνικῶν
λόγων |
[6] |
τὸν
δεύτερον
οὐδ´
ἄλλο
τι
|
τῶν |
θειοτέρων.
Ἀλλ´
ἔστω
καταχρηστικῶς
λέγεσθαι |
[6] |
τινα
περὶ
τῆς
διαφόρου
εἰσόδου
|
τῶν |
θειοτέρων
ψυχῶν
ἐπὶ
τὰ
κρείττονα· |
[6] |
πρώτου
ἀγαθοῦ
φιλοσοφήσαντα,
ἡ
δὲ
|
τῶν |
θείων
γραμμάτων
εὐτελὴς
λέξις
ἐνθουσιᾶν |
[6] |
ἐν
οἷς
πεπειράμεθα
ἀπ´
αὐτῶν
|
τῶν |
θείων
γραμμάτων
κατασκευάσαι,
τίς
ὁ
|
[6] |
θαυμαστόν.
Οἴδασι
γὰρ
οἱ
ἱεροὶ
|
τῶν |
θείων
γραμμάτων
λόγοι
καὶ
ἄλλα, |
[6] |
μὲν
τὴν
αἰσθητὴν
ὠνόμασεν
ἐκδοχὴν
|
τῶν |
θείων
γραμμάτων
πνεῦμα»
δὲ
τὴν |
[6] |
τὰ
μαγείας
νοήσαντες
οὔτε
τὰ
|
τῶν |
θείων
γραφῶν
διακρίναντες,
πάντ´
ἔφυραν· |
[6] |
λόγον,
χριστοὺς
καὶ
αὐτοὺς
ὑπὸ
|
τῶν |
θείων
γραφῶν
καλουμένους
ἐν
τῷ |
[6] |
τὸν
ἀκροατὴν
περὶ
τοῦ
βουλήματος
|
τῶν |
θείων
λόγων,
διδασκόντων
τὰ
περὶ |
[6] |
περὶ
τῶν
διαλέκτων
τι
ἀπὸ
|
τῶν |
θείων
παρετιθέμεθα
γραμμάτων.
Ἑκόντες
οὖν |
[6] |
τοῦ
θεοῦ
Ἱερουσαλὴμ
ἐπουρανίου
καὶ
|
τῶν |
θεμελίων
καὶ
τῶν
πυλῶν
αὐτῆς. |
[6] |
Ἰησοῦ
διδασκαλίαν
ποταμούς
τε
χωρήσαντες
|
τῶν |
θεωρημάτων
σὺν
τοῖς
λεγομένοις
ὕδασιν |
[6] |
τῇ
τοῦ
Ἰησοῦ
διδασκαλίᾳ
οὐδὲν
|
τῶν |
ἰδίων
παραλυθησόμενον
βούλημα
ἐκ
τῶν |
[6] |
ἐλάλησε
ταῦτα»
τάχα
δὲ
καὶ
|
τῶν
|
ἰδιωτῶν
προπετευσαμένων
περὶ
τῆς
τῶν |
[6] |
αὐτὸν
φιλοσοφοῦσι,
φέρε
παραδείξωμεν
ἀπὸ
|
τῶν
|
ἱερῶν
γραμμάτων
ὅτι
προτρέπει
καὶ |
[6] |
περὶ
τὴν
ἐξέτασιν
τοῦ
βουλήματος
|
τῶν |
ἱερῶν
γραμμάτων.
~Οὐκ
ἀρκεσθεὶς
δ´ |
[6] |
δέ
τις
σχολάσας
τῇ
βασάνῳ
|
τῶν |
ἱερῶν
γραμμάτων
πανταχόθεν
σωματοποιήσαι
τὸν |
[6] |
ἑλεῖν
τινα
καὶ
συνετὸν
ἐκ
|
τῶν |
ἱερῶν
γραμμάτων,
φάσκων
βέλτιον
αὐτὰ
|
[6] |
ὅπως
ποτὲ
ἔχει
τὰ
περὶ
|
τῶν |
κακῶν,
πότερον
ὁ
θεὸς
αὐτὰ |
[6] |
λεκτέον.
Ἐπειδὴ
τὸ
πείθεσθαι
ὡσπερεὶ
|
τῶν |
καλουμένων
ἀντιπεπονθότων
ἐστίν,
ἀνάλογον
τῷ |
[6] |
οὖσα
τῆς
πίστεως,
πρῶτόν
ἐστι
|
τῶν |
καλουμένων
χαρισμάτων»
τοῦ
θεοῦ,
καὶ |
[6] |
τὸν
ὑπερουράνιον
ἐπὶ
τῇ
θέᾳ
|
τῶν |
καλῶν
μετατιθέντος
τόπον.
~Μετὰ
δὲ |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
ὄφεως
ὡς
ἀρχηγοῦ
|
τῶν |
καλῶν
χρηματίσαι
βουληθέντων
ἀλλὰ
καὶ
|
[6] |
θείου
λόγου
ἐπιδημήσαντος
ταῖς
ψυχαῖς
|
τῶν |
κἂν
ὀλίγον
καιρὸν
δεδυνημένων
δέξασθαι |
[6] |
τῶν
ἐν
τῷ
διαγράμματι
καὶ
|
τῶν |
κατ´
αὐτοῦ
λεγομένων
ὑπὸ
Κέλσου. |
[6] |
ἧς
ἐχωροῦμεν
τότε,
διαλαβόντες
περὶ
|
τῶν |
κατὰ
Μωϋσέα
ἓξ
τῆς
κοσμοποιΐας |
[6] |
τὰ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν,
|
τῶν |
κατὰ
τὰς
θείας
γραφάς,
καὶ |
[6] |
Αἰγύπτιον
συγγενόμενον
αὐτῷ
εἰρηκέναι
περὶ
|
τῶν
|
κατὰ
τὴν
μαγείαν
ὅτι
πρὸς |
[6] |
ἀκούσαντά
τινος
ἰδιωτικώτερον
πρεσβεύοντος
περὶ
|
τῶν |
κατὰ
τὸν
τόπον
τὴν
ἐκκειμένην |
[6] |
περὶ
τῶν
ἐκτός,
ἀλλὰ
περὶ
|
τῶν |
κατὰ
ψυχὴν
ἀγαθῶν
ἢ
κακῶν· |
[6] |
τίνα
τὰ
περὶ
τῆς
φύσεως
|
τῶν |
κατειλεγμένων
ἐν
αὐτοῖς
ἀριθμῶν
καὶ |
[6] |
ἀποκρίνεται
τῷ
Κέλσῳ
ἤ
τινι
|
τῶν |
κατηγορούντων
τοῦ
θείου
λόγου
φάσκων· |
[6] |
ὡς
Χριστιανοῖς
λοιδορούμενος
καὶ
κατηγορῶν
|
τῶν |
κατηραμένον
εἰπόντων
τὸν
Μωϋσέως
καὶ |
[6] |
οὖν
οὐδαμῶς
νομίζουσι
πηροῦσθαι
ὑπὸ
|
τῶν |
Κέλσου
ἤ
τινος
ἀλλοτρίου
θεοσεβείας |
[6] |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀπορία
ἡμῖν
|
τῶν |
Κέλσου
μαθημάτων,
ἐφ´
οἷς
καταψεύδεται
|
[6] |
γέγονεν
ἀγωνιστής,
ἀναλῶσαι
τῷ
πυρὶ
|
τῶν |
κολάσεων
τὴν
κακίαν.
Εἶτα
πάλιν |
[6] |
πρὸς
τὸν
πείθοντα
ἢ
παραδοχῆς
|
τῶν |
λεγομένων
ὑπὸ
τοῦ
πείθοντος.
Διὰ |
[6] |
ταῖς
οἰκοδομαῖς
ὡσπερεὶ
κόπρια
ἀποπίπτοντα
|
τῶν
|
λίθων
καὶ
τῆς
κονίας.
~Εἰ |
[6] |
ἀληθές,
ὅτι
ἀκούσας
τις
αὐτοῦ
|
τῶν |
λόγων
ἀποκρίνεται,
ἰδὼν
δ´
ὅτι
|
[6] |
ἐχόντων
θαυμαζόμενον,
αἰσθομένων
τῆς
ἀπὸ
|
τῶν |
λόγων
αὐτοῦ
βελτιώσεως.
Καὶ
ταῦτά |
[6] |
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἵνα
οἱ
συνιέντες
|
τῶν |
λόγων
αὐτῶν
οἰκειωθῶσι
μὲν
τῷ |
[6] |
τόπον.
Καὶ
ἀπ´
ἐκείνων
γε
|
τῶν |
λόγων
παιδευθεὶς
ὁ
Παῦλος
ἡμῶν |
[6] |
ὁρῶν
ὅτι
ἡ
τοιαύτη
ἀγωγὴ
|
τῶν |
λόγων
παρὰ
τὴν
πρόθεσιν
τὴν |
[6] |
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
εἰπεῖν
ἀπὸ
|
τῶν |
λόγων
τοῦ
Δαυῒδ
τὸ
περὶ |
[6] |
τί
ὁ
ἐξετάζων
τὸν
νοῦν
|
τῶν |
λόγων
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
τῷ
Ἰησοῦ
μόνων
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
λοιπῶν
ἀνθρώπων,
ἀκούων
ὅτι
Ἰησοῦς |
[6] |
σώματι,
πάντως
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ
|
τῶν |
λοιπῶν
ἐχρῆν
ἢ
κατὰ
μέγεθος |
[6] |
σώματι,
πάντως
τι
παραλλάττειν
αὐτὸ
|
τῶν |
λοιπῶν
ἐχρῆν
ἢ
κατὰ
μέγεθος |
[6] |
μᾶλλον
ταῦτ´
ἐξέθετο
ἤ
τι
|
τῶν |
λοιπῶν
μυστηρίων
μετὰ
τῆς
διηγήσεως |
[6] |
σημαίνει.
Οὕτω
δὲ
οὐδὲ
περὶ
|
τῶν |
λοιπῶν
ταὐτόν
τις
ἐρεῖ·
ἀπ´ |
[6] |
μεμαθήκαμεν,
σαφηνίσαντος
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
|
τῶν |
μαθητῶν
αὐτοῦ
τὸ
βούλημα
τοῦ |
[6] |
ὃν
Χριστιανοὶ
αἱρεῖσθαι
ἐδιδάχθησαν,
περιεῖλε
|
τῶν |
μαθητῶν,
ἐναδιαφορεῖν
αὐτοὺς
διδάξας
πρὸς |
[6] |
εἰς
ὑψηλὸν
ὄρος»
μετεμορφώθη
ἔμπροσθεν»
|
τῶν |
μαθητῶν
καὶ
ὤφθη
ἐν
δόξῃ, |
[6] |
τοῖς
προφήταις
περὶ
τοῦ
φωτὸς
|
τῶν |
μακαρίων·
καὶ
ὅρα
ὅτι
ἡ |
[6] |
ἡγεμόνα
τῶν
τε
ὄντων
καὶ
|
τῶν |
μελλόντων,
τοῦ
τε
ἡγεμονικοῦ
καὶ |
[6] |
ἐν
οἷς
λέλεκται
τὰ
περὶ
|
τῶν |
μελλουσῶν
βασιλειῶν,
ἀρξάμενα
ἀπὸ
τῶν |
[6] |
ψυχῇ
τοῦ
ἀπαλλαττομένου
σώματος
ἐφισταμένων,
|
τῶν |
μὲν
τοῦ
φωτὸς
ἑτέρων
δὲ |
[6] |
τοῦ
παθεῖν
αὐτῷ
πεπραγμένων
καὶ
|
τῶν |
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι
ἀπὸ
τῶν |
[6] |
ἐγένετο»
σάρξ»
ἵνα
χωρηθῇ
ὑπὸ
|
τῶν |
μὴ
δυναμένων
αὐτὸν
βλέπειν
καθὸ |
[6] |
αὐξῆσαι
τὰς
καθ´
ἡμῶν
κατηγορίας,
|
τῶν |
μηδὲν
ἐχόντων
κοινὸν
πρὸς
ἐκεῖνο, |
[6] |
ἄκαιρον
καὶ
ἐπὶ
τῆς
ἐκθέσεως
|
τῶν |
Μιθραϊκῶν
αὐτῷ
ἐφαίνετο;
~Εἰ
δέ |
[6] |
θεοῦ.
~Ἑξῆς
δὲ
τῷ
ἀπὸ
|
τῶν |
μιθραϊκῶν
ληφθέντι
λόγῳ
ἐπαγγέλλεται
ὁ |
[6] |
τῶν
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι
ἀπὸ
|
τῶν |
νεκρῶν.
~Ἑξῆς
δὲ
τοιαῦτά
τινα |
[6] |
τὰ
αὐτὰ
Ἕλλησιν
ὑποκείμενα
περὶ
|
τῶν |
νομιζομένων
θεῶν.
Ποία
γὰρ
πιθανότης |
[6] |
ὡς
σεμνοὺς
μὲν
ἔχοντες
περιβόλους
|
τῶν
|
νομιζομένων
ἱερῶν
ἔνδον
δὲ
οὐδὲν |
[6] |
συμβόλων
καὶ
τὴν
ὁδὸν
δεδηλωμένην
|
τῶν |
ὁδευσόντων
ἐπὶ
τὰ
θεῖα
μαθεῖν, |
[6] |
πρώτης
καὶ
καθαρᾶς
ἐννοίας
τοῦ
|
τῶν |
ὅλων
δημιουργοῦ.
Αὐτάρκως
δ´
ἡμῖν |
[6] |
ἐν
τῇ
πρὸς
τὸν
ποιητὴν
|
τῶν |
ὅλων
εὐσεβείᾳ·
ἣν
ἐχρῆν
μὴ |
[6] |
μέγας
καθ´
ἡμᾶς
ἐστιν
ὁ
|
τῶν |
ὅλων
θεὸς
καὶ
πατήρ·
μετέδωκε |
[6] |
Λευϊαθὰν
ἔλεγεν
εἶναι
τὴν
διὰ
|
τῶν |
ὅλων
πεφοιτηκυῖαν
ψυχήν.
Εὕρομεν
δ´ |
[6] |
κύκλου,
ὃς
ἐλέγετο
εἶναι
ἡ
|
τῶν |
ὅλων
ψυχὴ
καὶ
ὠνομάζετο
Λευϊαθάν, |
[6] |
μὲν
τοῦ
φωτὸς
ἑτέρων
δὲ
|
τῶν |
ὀνομαζομένων
ἀρχοντικῶν,
καὶ
λέγει
τὸν
|
[6] |
ἀρχοντικῶν,
καὶ
λέγει
τὸν
ἄρχοντα
|
τῶν |
ὀνομαζομένων
ἀρχοντικῶν
λέγεσθαι
θεὸν
κατηραμένον. |
[6] |
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
τὰ
περὶ
|
τῶν |
ὀνομαζομένων
χερουβίμ»
ἃ
διέγραψεν
ὁ |
[6] |
γόητες
ἐξαπατῶσι
τοὺς
ὑπὸ
τῆς
|
τῶν |
ὀνομάτων
φαντασίας
συναρπαζομένους.
Ἐδυνάμην
δὲ |
[6] |
τε
καὶ
τελευτὴν
καὶ
μέσα
|
τῶν |
ὄντων
ἁπάντων
ἔχων
εὐθείᾳ
περαίνει
|
[6] |
εἶναι
καὶ
νῦν
λεκτέος.
Ἔστι
|
τῶν |
ὄντων
ἑκάστῳ,
δι´
ὧν
τὴν |
[6] |
μονομαχίας,
λέγων
αὐτὰς
εἶναι
ὡς
|
τῶν |
ὀρτύγων,
καὶ
τῶν
πατέρων
θεομαχίας· |
[6] |
τοῦ
πονηροῦ
τούτου
καὶ
ἐκπεσόντος
|
τῶν |
οὐρανίων
λόγον.
Ὁ
γὰρ
ὄφις» |
[6] |
καὶ
τὸ
ὕδωρ
τὸ
ὑπεράνω
|
τῶν |
οὐρανῶν·
αἰνεσάτωσαν
τὸ
ὄνομα
κυρίου. |
[6] |
σὺν
τοῖς
λεγομένοις
ὕδασιν
ὑπεράνω
|
τῶν
|
οὐρανῶν»
αἰνοῦσι
τὸ
ὄνομα
κυρίου» |
[6] |
Αἰνεῖτε
τὸν
θεὸν
οἱ
οὐρανοὶ
|
τῶν |
οὐρανῶν,
καὶ
τὸ
ὕδωρ
τὸ |
[6] |
ἐπείπερ
ὁ
ἐκκλίνας
μὲν
ἀπὸ
|
τῶν
|
οὕτως
κακῶν
ποιήσας
δὲ
τὰ |
[6] |
οἱ
παραπλήσιοι
αὐτῷ
προβάλλειν
σκότον
|
τῶν |
ὀφθαλμῶν
ἡμῶν
θέλουσιν,
ἡμεῖς
δὲ |
[6] |
καὶ
τὴν
αἰτίαν
τοῦ
σκότον
|
τῶν |
ὀφθαλμῶν
κατακεχύσθαι
τοῦ
εἰπόντος
τὰ |
[6] |
Ὡς
νῦν
γε
σκότον
μου
|
τῶν |
ὀφθαλμῶν
προβάλλεις,
καὶ
οὐδὲν
ἐναργὲς
|
[6] |
λόγοι
αὐτοῦ,
ὅτι
σκότος
μου
|
τῶν
|
ὀφθαλμῶν
προβάλλεις.
Κέλσος
μὲν
οὖν |
[6] |
Χριστιανῶν
εἶναι
κατηγορίας
τὰς
κατὰ
|
τῶν |
Ὀφιανῶν;
Πάλαι
μὲν
οὖν
ὁ |
[6] |
ἀγνοίας
συνεχομένου
καὶ
τοῦ
ὑπὸ
|
τῶν |
παθῶν
ἐμποδιζομένου
βλέπειν
ἀλήθειαν;
Χριστιανοὶ
|
[6] |
κολαστήριον
εὑρόντες,
ἐζητήσαμεν,
εἴ
που
|
τῶν |
παλαιῶν
γραμμάτων
ὠνομάσθη,
καὶ
μάλιστα |
[6] |
Ἀθηνᾶς
πέπλον
ἐν
τῇ
πομπῇ
|
τῶν |
Παναθηναίων
ὑπὸ
πάντων
θεωρούμενον.
Δηλοῦται |
[6] |
ᾗ
ὁ
θεὸς
καὶ
ἕκαστον
|
τῶν |
πάντων
πεποίηκε,
θεωρῆσαι;
Οὐ
διὰ |
[6] |
Τίς
γὰρ
δύναται
καθ´
ἕκαστον
|
τῶν
|
πάντων
τὴν
σοφίαν,
ἐν
ᾗ |
[6] |
πάντα»
παριστὰς
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
|
τῶν |
πάντων
ὑποστάσεως
ἐν
τῷ
ἐξ |
[6] |
τό·
Σεμνός
γε
ὁ
θεὸς
|
τῶν |
παρ´
ἄλλῳ
καταδίκων
ἁμαρτωλῶν
καί |
[6] |
Ἐδυνάμην
δὲ
παραθέσθαι
τὰ
περὶ
|
τῶν
|
παρ´
Ἑβραίοις
καλουμένων
σεραφίμ»
ἀναγεγραμμένων
|
[6] |
ἀνθρώπων
γενέσεως
εἰρημένων
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
παρ´
Ἑβραίοις
σοφῶν
πεφιλοσοφημένων.
~Ἑξῆς |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
Ὁμήρου
καὶ
τῆς
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
γραμμάτων
εὑρέσεως
πρεσβυτέροις, |
[6] |
ἀλλ´
οὐρανούς,
εἴτε
τὰς
σφαίρας
|
τῶν
|
παρ´
Ἕλλησι
λεγομένων
πλανήτων
εἴτε |
[6] |
πεπλασμένον
ἡμῖν
καὶ
ληφθὲν
ἀπὸ
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν,
ἄλλην
μὲν |
[6] |
θεὸν
μηδὲν
ἐν
τούτῳ
διαφέρειν
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
Στωϊκῶν,
φασκόντων
ὅτι |
[6] |
καὶ
ἀριθμὸν
ὁρίζει
λεγόμενον
ὑπὸ
|
τῶν |
παραδιδόντων
τὴν
σφραγῖδα
ἀγγέλων
ἑπτά, |
[6] |
λεγομένου
ἢ
ὀργῆς
ἤ
τινος
|
τῶν
|
παραπλησίων.
Ἀλλ´
οὐδ´
οὐσίας
μετέχει |
[6] |
περικαλλὴς
καὶ
ἐπιτετηδευμένη
Πλάτωνος
καὶ
|
τῶν |
παραπλησίως
φρασάντων
λέξις·
πλείονας
δὲ |
[6] |
αὐτὸν
μυσταγωγῆσαι
ἐπὶ
τὰ
περὶ
|
τῶν |
παρεμβολῶν
τῶν
υἱῶν
Ἰσραὴλ
ἀναγεγραμμένα, |
[6] |
προφητείαν
ἢ
ἀνεγνωκότα
περιεσπᾶσθαι
ὑπὸ
|
τῶν |
παρερμηνευόντων
αὐτὴν
ὡς
οὐ
περὶ |
[6] |
χρῆσθαι
προφητῶν
λόγοις
ἡμῶν
ἐστι,
|
τῶν |
παριστάντων
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
προκεκηρυγμένον
|
[6] |
εἶναι
ὡς
τῶν
ὀρτύγων,
καὶ
|
τῶν |
πατέρων
θεομαχίας·
ἢ
διὰ
γῆρας |
[6] |
καὶ
αἱ
φιλαλήθεις
μαρτυροῦσι
γραφαὶ
|
τῶν
|
περὶ
αὐτόν,
ἀνέγνω
Πλάτωνα
καὶ |
[6] |
τε
ἐστὶν
ὀνόμασι
παραστῆσαί
τι
|
τῶν |
περὶ
αὐτοῦ
εἰς
τὸ
χειραγωγῆσαι |
[6] |
ἐφικτὸν
τῇ
ἀνθρωπίνῃ
φύσει
τινὰ
|
τῶν |
περὶ
αὐτοῦ,
οὐδὲν
ἄτοπον
λέγειν |
[6] |
τὸ
βάθος
παραστήσῃ
ὁ
προφήτης
|
τῶν |
περὶ
θεοῦ
δογμάτων,
ἄληπτον
τυγχάνον |
[6] |
ἡγησάμην
βραχέα
ἀπὸ
πλείστων
ὅσων
|
τῶν
|
περὶ
θεοῦ
τοῖς
ἱεροῖς
ἀνδράσι |
[6] |
διαφέροντα,
ὡς
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
τῶν |
περὶ
Ἰησοῦ
παραδόξων.
Πρὸς
τόδε |
[6] |
ἐν
ψιλαῖς
ἀποφάσεσι
τὰς
διαφορὰς
|
τῶν |
περὶ
κόσμου
καὶ
ἀνθρώπων
γενέσεώς |
[6] |
τῆς
ζωῆς»
ἢ
ἄλλο
τι
|
τῶν |
περὶ
τῆς
ἀνθρώπων
γενέσεως
εἰρημένων |
[6] |
περὶ
τοῦ
διαγράμματος
μηδὲ
παρακούσας
|
τῶν |
περὶ
τῆς
καλουμένης
παρὰ
τοῖς |
[6] |
κτήνους
καὶ
ἀπὸ
ἑρπετῶν
ἕως
|
τῶν |
πετεινῶν
τοῦ
οὐρανοῦ·
ὅτι
ἐθυμώθην, |
[6] |
ἁπλῶς
πιστεύειν
ἀλλὰ
λογισμὸν
ὑπέχειν
|
τῶν |
πιστευομένων,
χρησόμεθα
καὶ
ἡμεῖς
τοῦ |
[6] |
υἱὸν
εἶναι
θεοῦ
τὸν
ὑπὸ
|
τῶν |
πιστευόντων
αὐτῷ
μαρτυρούμενον,
χώραν
ἂν |
[6] |
δυνάμενος
τὸν
Κέλσον
γελάσαι,
οὐ
|
τῶν |
πιστευόντων
τῷ
Ἰησοῦ
μόνων
ἀλλὰ |
[6] |
κατὰ
Πλάτωνά
φησι
γίνεσθαι
διὰ
|
τῶν |
πλανήτων·
Μωϋσῆς
δέ,
ὁ
ἀρχαιότατος |
[6] |
τὰ
δίκτυα
τοῦ
πατρός,
παρακούσαντας
|
τῶν |
Πλάτωνι
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
εἰρημένων, |
[6] |
Ἀμφικτιόνῃ·
καὶ
ἄλλοι
δὲ
πλείονες
|
τῶν |
Πλατωνικῶν
ἐν
τῷ
Πλάτωνος
βίῳ
|
[6] |
οἴεται
δ´
αὐτὴν
παράκουσμα
εἶναι
|
τῶν |
Πλάτωνος
λόγων,
ὅς
φησι
ποὺ |
[6] |
ἐπαγγελλόμενος
εἰδέναι
Κέλσος
καὶ
πολλὰ
|
τῶν |
Πλάτωνος
παρατιθέμενος
ἑκὼν
οἶμαι
σιωπᾷ |
[6] |
λεγόμενα
τοιαῦτα
ἦν,
ἵν´
ὑπὸ
|
τῶν |
πλείστων
ἐλέγχηται,
πείρᾳ
καταλαβόντων
τὰ |
[6] |
Πλάτωνα
καὶ
ἀρεσθεὶς
τῇ
περὶ
|
τῶν
|
πλουσίων
ἀποφαινομένῃ
αὐτοῦ
λέξει,
ὡς |
[6] |
ὑμῶν.
~Μετὰ
ταῦτα
τὴν
κατὰ
|
τῶν |
πλουσίων
ἀπόφασιν
τοῦ
Ἰησοῦ,
εἰπόντος· |
[6] |
τίνων,
ἵνα
θεωρήσῃ
τὸ
περὶ
|
τῶν |
πλουσίων
τοῦ
λόγου
βούλημα·
οὐκ |
[6] |
ὑπόστασιν
ἔχοντα
ἐν
τοῖς
ἀπὸ
|
τῶν |
πολεμίων
πόνοις,
προσαγομένοις
αὐτοῖς
εἰς |
[6] |
ἅμα
καὶ
πραγματικῶς
καὶ
ἐστοχασμένως
|
τῶν |
πολλῶν
διδαξάντων
καὶ
γραψάντων.
Ἔστι |
[6] |
ταῦτα
λεγόμενα
ἤδη
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν
|
πολλῶν
καὶ
πάντῃ
ἀλλοτρίων
τῆς |
[6] |
τοιούτων
σαφήνειαν
πιστεῦσαι
γραφῇ,
ἅτε
|
τῶν
|
πολλῶν
οὐ
χρῃζόντων
πλείονος
διδασκαλίας |
[6] |
ἐνεστῶτος
αἰῶνος
πονηροῦ»
καὶ
ἀπὸ
|
τῶν |
πονηρῶν
ἡμερῶν,
περὶ
ὧν
εἶπεν |
[6] |
αὐτὸν
τὸν
τῆς
θλίψεως»
καὶ
|
τῶν
|
πόνων
καιρὸν
μηδαμῶς
μὲν
βαρούμενος |
[6] |
καὶ
ἡλικιῶν,
καὶ
εἴ
τι
|
τῶν |
πρὸ
τοῦ
παθεῖν
αὐτῷ
πεπραγμένων
|
[6] |
λόγον
αἰτιατέον,
ἀλλὰ
τῇ
ἰδιωτείᾳ
|
τῶν |
προθεμένων
μὲν
τὰ
κρείττονα
διὰ |
[6] |
καρδίαις
τῶν
ἀνθρώπων»
διαφοραὶ
καὶ
|
τῶν |
πρὸς
τὸ
καλὸν
νενευκότων,
οὐκ |
[6] |
κύκλον
βραχὺν
ἐχόμενον
τοῦ
μείζονος
|
τῶν
|
προτέρων,
ἐγγεγραμμένον
ἔχοντα
ἀγάπην»
κατωτέρω |
[6] |
αὐτῶν
Χριστὸν
καὶ
ἀποδεικνύντων
ἐκ
|
τῶν |
προφητικῶν
τὰ
ἐν
τοῖς
εὐαγγελίοις |
[6] |
τῶν
γραφῶν
δυναμένους,
τὰ
ἱερὰ
|
τῶν |
προφητῶν
γράμματα.
Ἔχει
δ´
ἡ |
[6] |
ἐπιστήσας
τοῖς
χρόνοις
Μωϋσέως
καὶ
|
τῶν |
προφητῶν
ἰδεῖν
ὅτι
καθόλου
τὸ |
[6] |
θεῷ.
Εἰ
δ´
ἀνεγνώκει
τὰς
|
τῶν |
προφητῶν
λέξεις,
τοῦ
μὲν
Δαυῒδ |
[6] |
ἀλλὰ
τούτων
κρειττόνως
εἰρημένα
ἀπὸ
|
τῶν |
προφητῶν
μεμαθήκαμεν,
σαφηνίσαντος
τοῦ
Ἰησοῦ |
[6] |
ὄναρ
ἐφαντάσθη
τὸ
Μωϋσέως
καὶ
|
τῶν |
προφητῶν
περὶ
τοῦ
Σατανᾶ
βούλημα |
[6] |
ἐβουλήθη
περὶ
τούτων
γνωρίσαι
διὰ
|
τῶν |
προφητῶν
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἵνα
οἱ |
[6] |
ἐπουρανίου
καὶ
τῶν
θεμελίων
καὶ
|
τῶν |
πυλῶν
αὐτῆς.
Εἰ
δὲ
δύναται |
[6] |
αὐτῇ
πύλη
ὀγδόη.
Ἡ
πρώτη
|
τῶν |
πυλῶν
μολίβδου,
ἡ
δευτέρα
κασσιτέρου, |
[6] |
ὑψωθέντος
διὰ
τὸν
λόγον
ἐκ
|
τῶν |
πυλῶν
τοῦ
θανάτου,
ὅπως
ἂν» |
[6] |
λέγεται·
Ὁ
ὑψῶν
με
ἐκ
|
τῶν |
πυλῶν
τοῦ
θανάτου,
ὅπως
ἂν |
[6] |
ἄρα
καταθύσαντες
παιδίον
μεταλαμβάνουσιν
αὐτοῦ
|
τῶν |
σαρκῶν,
καὶ
πάλιν
ὅτι
οἱ |
[6] |
τῶν
ἰδίων
παραλυθησόμενον
βούλημα
ἐκ
|
τῶν |
Σίμωνος
μαθημάτων.
Οἱ
δὲ
Δοσιθεηνοὶ |
[6] |
πάντων
ἀλλ´
οὐχ
ὡς
τὸ
|
τῶν |
Στωϊκῶν
πνεῦμα·
καὶ
πάντα
μὲν |
[6] |
λέγεται
εἰς
παράστασιν
τὴν
ἀπὸ
|
τῶν |
συνήθων
καὶ
σωματικῶν
ὀνομάτων
τῆς |
[6] |
καὶ
ποίησον
ἀγαθὸν»
οὔτε
περὶ
|
τῶν
|
σωματικῶν
λέγεται
ἀγαθῶν
ἢ
κακῶν, |
[6] |
ἐν
σαρκὶ
ζωῆς
καὶ
ἀπολύσας
|
τῶν |
σωμάτων
ἀπολύει
ἅμα
καὶ
τοῦ |
[6] |
τὸν
τῶν
πάντων
θεὸν
ἡγεμόνα
|
τῶν
|
τε
ὄντων
καὶ
τῶν
μελλόντων, |
[6] |
πάντων
τῶν
ὑπαρχόντων
αὐτῷ
καὶ
|
τῶν |
τέκνων
αὐτοῦ
ἀπωλείᾳ,
δευτέρᾳ
δὲ |
[6] |
ὑπερουράνιον
τόπον
οὔτε
τις
ὕμνησε
|
τῶν |
τῇδε
ποιητὴς
οὔτε
ὑμνήσει
κατ´ |
[6] |
εἰ
μὴ
φορτικὸν
εἰπεῖν
περὶ
|
τῶν |
τηλικούτων
ἀνδρῶν
τὸ
ἀληθές,
φημὶ |
[6] |
πᾶσαν
ἀσέβειαν
καὶ
ἀδικίαν
ἀνθρώπων
|
τῶν |
τὴν
ἀλήθειαν
ἐν
ἀδικίᾳ
κατεχόντων, |
[6] |
προφέρει
εἰς
κατηγορίαν
τὰ
περὶ
|
τῶν |
τῆς
κοσμοποιΐας
ἡμερῶν,
ὧν
τινὲς |
[6] |
ἐκβάλλει
θεῶν
ὅταν
τις
ἐξυβρίσῃ.
|
Τῶν |
τοιούτων
δέ
φησιν
ἔχεσθαι
νοημάτων |
[6] |
τῶν
ἰδιωτῶν
προπετευσαμένων
περὶ
τῆς
|
τῶν |
τοιούτων
διηγήσεως,
μὴ
νοήσας
τε, |
[6] |
γὰρ
αὐτὸν
ἢ
μὴ
μνημονεῦσαι
|
τῶν |
τοιούτων
ἢ
κατὰ
τὸ
δοκοῦν |
[6] |
ἀληθής,
ἐναντίος
τῷ
τολμήσαντι
γράφειν
|
τῶν |
τοιούτων
καὶ
ὁτιοῦν,
πολλάκις
μὲν |
[6] |
τοῦ
θεοῦ»
διὰ
τοῦ
διδασκάλου
|
τῶν |
τοιούτων
μαθημάτων
Ἰησοῦ·
ὃς»
οὐχ |
[6] |
Αὐταῖς
γὰρ
λέξεσί
φησι
περὶ
|
τῶν |
τοιούτων
ὁ
Παῦλος
ὅτι
Ἀποκαλύπτεται |
[6] |
τοῖς
ἡμαρτηκόσιν,
ἢ
οὕτως
ἀκουστέον
|
τῶν |
τοιούτων
ὡς
καὶ
ὕπνου
θεοῦ |
[6] |
παραδείσῳ
τὸ
δειλινόν»
οὕτως
ἀκουστέον
|
τῶν |
τοιούτων
ὡς
κινουμένου
νοουμένου
τοῦ |
[6] |
εἰς
τὴν
μετὰ
βασάνου
κάθαρσιν
|
τῶν |
τοιωνδὶ
ψυχῶν
κατὰ
τὸ
Ἰδοὺ |
[6] |
ἀλλ´
οὐδ´
ἐπιστήσας,
ἐν
τίνι
|
τῶν |
τοῦ
ἀνθρώπου
τὸ
κατ´
εἰκόνα» |
[6] |
καὶ
εἰσακούσας
αὐτῶν
ἄξιος
γένηται
|
τῶν |
τοῦ
θεοῦ
ἐπαγγελιῶν,
τῆς
προαιρέσεως |
[6] |
τετράγωνον
σχῆμα
καὶ
τὸ
ἐπὶ
|
τῶν |
τοῦ
παραδείσου
πυλῶν
λεγόμενον
ὑπὸ |
[6] |
ἐπιλαβόμενος
τῆς
λέξεως
εὐλόγως
κατηγορεῖ
|
τῶν
|
τοῦτο
τολμώντων
λέγειν·
τούτου
δ´ |
[6] |
ψυχῇ
γινόμενον
μετὰ
τὸν
λόγον
|
τῶν |
τραυμάτων
τύπον,
τοῦτον
εἶναι
τὸν |
[6] |
τὸν
δὲ
Ἐπίκτητον
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
τυχόντων
καὶ
ῥοπὴν
πρὸς
τὸ |
[6] |
ἐπὶ
τὰ
περὶ
τῶν
παρεμβολῶν
|
τῶν |
υἱῶν
Ἰσραὴλ
ἀναγεγραμμένα,
ποῖαι
μὲν |
[6] |
πρώτῃ
μὲν
τῇ
κατὰ
πάντων
|
τῶν |
ὑπαρχόντων
αὐτῷ
καὶ
τῶν
τέκνων |
[6] |
τοῦ
ἀνθρώπου
φύσις
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
ὑπεραναβεβηκότων
αὐτὴν
τὰ
προσόντα
τῷ
|
[6] |
ἐκεῖνο·
ἐξηγοῦνται
γάρ
τινα
μεταξὺ
|
τῶν |
ὑπερουρανίων
ἀνωτέρω
κύκλων
ἐπιγεγραμμένα,
ἄλλα |
[6] |
βούλημα
οὔτε
Κέλσος
οὔτε
τις
|
τῶν |
ὑπὸ
τούτου
τοῦ
πονηροῦ
δαίμονος |
[6] |
ὑπ´
αὐτοῦ
διδάσκει
καὶ
ἡμᾶς
|
τῶν |
ὑπὸ
τούτῳ
κολάσεων
καταφρονεῖν,
προαγορεύων |
[6] |
ἐρευνᾶν
τὰς
γραφὰς»
καὶ
μᾶλλον
|
τῶν |
φιλοσοφησάντων
Ἑλλήνων
περί
τινος
νομιζομένης |
[6] |
ἂν
πολλῷ
ὡραιοτέρους
φαίνεσθαι
τοὺς
|
τῶν |
φιλοσοφούντων
λόγους,
ὄντας
υἱοὺς
ἀνθρώπων» |
[6] |
γὰρ
Παρεμβαλεῖ
ἄγγελος
κυρίου
κύκλῳ
|
τῶν |
φοβουμένων
αὐτὸν
καὶ
ῥύσεται
αὐτοὺς» |
[6] |
διὰ
πάσης
γραφῆς
καὶ
διὰ
|
τῶν |
χάριτι
διδασκόντων
θεοῦ
τοὺς
ἀκούοντας· |
[6] |
τίνα
τρόπον
ὀχεῖσθαι
λέγεται
ἐπὶ
|
τῶν |
χερουβὶμ
ὁ
θεός·
ἀλλ´
ἐπεὶ |
[6] |
τοὺς
ὑπερέχοντας
καὶ
διαφέροντας
πάντων
|
τῶν |
χριστιανισμῷ
προσεχόντων,
οὐδὲ
τοῖς
ἀπαιδευτοτάτοις |
[6] |
καλουμένους
ἐν
τῷ
Μὴ
ἅπτεσθε
|
τῶν |
χριστῶν
μου,
καὶ
ἐν
τοῖς |
[6] |
τῶν
μελλουσῶν
βασιλειῶν,
ἀρξάμενα
ἀπὸ
|
τῶν |
χρόνων
Δανιὴλ
μέχρι
τῆς
φθορᾶς |
[6] |
ἔθνεσιν
ἐπὶ
διαφθορᾷ
καὶ
ὀλέθρῳ
|
τῶν |
χρωμένων
αὐτῇ
ἐπιδεδήμηκε.
Καὶ
Αἰγύπτιοι |
[6] |
παρέστησεν
εἰπὼν
ἐν
τῇ
βίβλῳ
|
τῶν |
ψαλμῶν·
Αἰνεῖτε
τὸν
θεὸν
οἱ
|
[6] |
ἃ
διέγραψεν
ὁ
Ἰεζεκιήλ,
καὶ
|
τῶν |
ὡσανεὶ
σχημάτων
αὐτῶν,
καὶ
τίνα |
[6] |
τὴν
γῆν
καθαίρωσι.
Περὶ
δὲ
|
τῶν |
ὡσπερεὶ
ἀνθρωποπαθῶν
λέξεων
ἀναφερομένων
ἐπὶ |
[6] |
ἀπαντᾶν
τῷ
Κέλσῳ,
ὅτι
καὶ
|
Πλάτων |
ἀλαζονεύεται
ἐν
τῇ
τοῦ
Διὸς |
[6] |
εἶδεν
ὀφθαλμὸν
ἑαυτὸν
ἔχοντα
ὁ
|
Πλάτων
|
εἰς
τερατείαν
ἀναλήψεται.
Οὐ
λείψει |
[6] |
~Εἶτά
φησιν
ὅτι
ὁρᾷς
ὅπως
|
Πλάτων, |
καίτοι
διαβεβαιωσάμενος
ὅτι
ῥητὸν»
οὐκ |
[6] |
ὂν
τῷ
παρὰ
Πλάτωνι
λόγῳ.
|
Πλάτων |
μὲν
οὖν
τὸ
τρίτον
φησὶν |
[6] |
ἐπίστασθαι
δυναμένοις,
καὶ
δὴ
καὶ
|
Πλάτων |
ὁ
τοῦ
Ἀρίστωνος
τὰ
περὶ |
[6] |
ἀληθῆ,
ὅτι
ταῦτα
προειρηκὼς
ὁ
|
Πλάτων |
ὅμως
οὐ
τερατεύεται
οὐδ´
ἀποφράττει |
[6] |
πλατωνικόν,
ἐν
οἷς
εἶπεν
ὁ
|
Πλάτων |
ὅτι
ἀγαθὸν
ὄντα
διαφόρως
καὶ |
[6] |
ὥσπερ
ἀλαζόνων
ἀλαζονείας
ὅτι
ὁ
|
Πλάτων |
οὐκ
ἀλαζονεύεται
καὶ
ψεύδεται
φάσκων |
[6] |
διαλεχθῶμεν,
πότερον
μὲν
εἶχέ
τι
|
Πλάτων |
σεμνότερον
ὧν
ἔγραψε
καὶ
θειότερον
|
[6] |
ἀπ´
ἄλλων
γὰρ
ὁρμώμενοι
Ἕλληνες
|
πραγμάτων |
καὶ
ἐτυμολογιῶν
οὕτως
ὠνόμασαν
τοὺς |
[6] |
σφαλλομένοις
ἀσεβέστατα
καὶ
ἀποπεπλανημένοις
θείων
|
αἰνιγμάτων |
αὐτὸς
σαφῶς
σφάλλεται,
μὴ
κατανοήσας |
[6] |
μεγίστην
ἄγνοιαν,
ὁμοίως
ἀπὸ
θείων
|
αἰνιγμάτων
|
πεπλανημένην,
ποιοῦντες
τῷ
θεῷ
ἐναντίον |
[6] |
ὁ
προφήτης
τῶν
περὶ
θεοῦ
|
δογμάτων, |
ἄληπτον
τυγχάνον
τοῖς
μὴ
ἔχουσι |
[6] |
ἐξαφανίζομεν
τὸ
σκότος
τῶν
ἀσεβῶν
|
δογμάτων. |
Εἴποι
δ´
ἂν
ὁ
Χριστιανὸς |
[6] |
τοῦ
λεγομένου
τὸν
βουλόμενον
ἀκολουθίαις
|
δογμάτων |
ἕπεσθαι
καὶ
ὠφελεῖσθαι,
λέγομεν
ὅτι |
[6] |
Ἐπικούρου
καὶ
τῶν
ἀσεβῶν
αὐτοῦ
|
δογμάτων, |
οὕτως
οὐδ´
ἡμῖν
περὶ
τῶν |
[6] |
τις
τοῖς
ἑτεροδόξοις
περί
τινων
|
δογμάτων |
ὡς
οὐχ
ὑγιῶν,
πολλῷ
πρότερον |
[6] |
ἔστιν
ἀπορία
ἡμῖν
τῶν
Κέλσου
|
μαθημάτων, |
ἐφ´
οἷς
καταψεύδεται
Χριστιανῶν,
οὔτε |
[6] |
διὰ
τοῦ
διδασκάλου
τῶν
τοιούτων
|
μαθημάτων
|
Ἰησοῦ·
ὃς»
οὐχ
ἁρπαγμὸν
ἡγήσατο |
[6] |
παραλυθησόμενον
βούλημα
ἐκ
τῶν
Σίμωνος
|
μαθημάτων. |
Οἱ
δὲ
Δοσιθεηνοὶ
οὐδὲ
πρότερον |
[6] |
λέγων,
τίνα
μὲν
ἐκφεύγουσι
τῶν
|
ἐγκλημάτων |
τίσι
δὲ
περιπίπτουσι·
καὶ
ὅτε |
[6] |
Τῶν
τοιούτων
δέ
φησιν
ἔχεσθαι
|
νοημάτων |
καὶ
τὸν
περικαλλῆ
τῆς
Ἀθηνᾶς |
[6] |
ἀφ´
ὧν
ἐλάμβανον
χάριτι
θεοῦ
|
νοημάτων, |
τίνα
μὲν
τὰ
γραπτέα»
καὶ |
[6] |
ἢ
ῥιζῶν
καὶ
ὅλως
παντοδαπῶν
|
χρημάτων |
παντοῖα
ἀλεξιφάρμακα;
Περὶ
ὧν
οὐκ |
[6] |
ἐκθέσθαι
διήγησιν,
πάλιν
ἐχομένην
μουσικῶν
|
θεωρημάτων. |
Ἔδοξε
δέ
μοι
τὸ
ἐκθέσθαι |
[6] |
τὰ
αἰσθητὰ
ὑπαρχόντων
περὶ
θεοῦ
|
θεωρημάτων |
πάλαι
παρέστησεν
εἰπὼν
ἐν
τῇ |
[6] |
διδασκαλίαν
ποταμούς
τε
χωρήσαντες
τῶν
|
θεωρημάτων |
σὺν
τοῖς
λεγομένοις
ὕδασιν
ὑπεράνω |
[6] |
ἡμῶν,
καὶ
τίνων
ἀναλωτικόν,
ὅτι
|
ἁμαρτημάτων |
καὶ
τῆς
κακίας.
Πρέπει
γὰρ |
[6] |
ὁ
Ἰεζεκιήλ,
καὶ
τῶν
ὡσανεὶ
|
σχημάτων
|
αὐτῶν,
καὶ
τίνα
τρόπον
ὀχεῖσθαι |
[6] |
τῆς
ἀπὸ
τῶν
εἰδώλων
καὶ
|
ἀγαλμάτων |
καὶ
δαιμόνων
θεραπείας,
φησὶν
ὅτι |
[6] |
ἡμᾶς
προφῆται
ἐφρόνουν
τινὰ
μείζονα
|
γραμμάτων, |
ἅπερ
οὐκ
ἔγραψαν.
Ὁ
μὲν |
[6] |
τι
ἀπὸ
τῶν
θείων
παρετιθέμεθα
|
γραμμάτων. |
Ἑκόντες
οὖν
ὑπερβαίνομεν
ταῦτα,
ἐν |
[6] |
καὶ
τῆς
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
|
γραμμάτων |
εὑρέσεως
πρεσβυτέροις,
ἄξια
τῆς
εἰς |
[6] |
φιλοσοφήσαντα,
ἡ
δὲ
τῶν
θείων
|
γραμμάτων |
εὐτελὴς
λέξις
ἐνθουσιᾶν
πεποίηκε
τοὺς |
[6] |
πεπειράμεθα
ἀπ´
αὐτῶν
τῶν
θείων
|
γραμμάτων |
κατασκευάσαι,
τίς
ὁ
ἐν
ἀρχῇ» |
[6] |
γὰρ
οἱ
ἱεροὶ
τῶν
θείων
|
γραμμάτων |
λόγοι
καὶ
ἄλλα,
δύο
τῇ |
[6] |
φέρε
παραδείξωμεν
ἀπὸ
τῶν
ἱερῶν
|
γραμμάτων |
ὅτι
προτρέπει
καὶ
ὁ
θεῖος |
[6] |
ἐξέτασιν
τοῦ
βουλήματος
τῶν
ἱερῶν
|
γραμμάτων. |
~Οὐκ
ἀρκεσθεὶς
δ´
ὁ
γεννάδας |
[6] |
σχολάσας
τῇ
βασάνῳ
τῶν
ἱερῶν
|
γραμμάτων
|
πανταχόθεν
σωματοποιήσαι
τὸν
περὶ
τῆς |
[6] |
αἰσθητὴν
ὠνόμασεν
ἐκδοχὴν
τῶν
θείων
|
γραμμάτων |
πνεῦμα»
δὲ
τὴν
νοητήν.
Οὕτω |
[6] |
καὶ
συνετὸν
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
|
γραμμάτων, |
φάσκων
βέλτιον
αὐτὰ
παρ´
Ἕλλησιν |
[6] |
δὲ
τοιοῦτον
ἐχόντων
τῶν
ἡμετέρων
|
γραμμάτων· |
φέρε
ὀλίγα
παραβάλωμεν
παραθέσεως
ἕνεκεν |
[6] |
ἐζητήσαμεν,
εἴ
που
τῶν
παλαιῶν
|
γραμμάτων
|
ὠνομάσθη,
καὶ
μάλιστα
ἐπείπερ
καὶ |
[6] |
ἀπὸ
τῶν
συνήθων
καὶ
σωματικῶν
|
ὀνομάτων |
τῆς
νοητῆς
φύσεως.
Καὶ
ὥσπερ, |
[6] |
ἐξαπατῶσι
τοὺς
ὑπὸ
τῆς
τῶν
|
ὀνομάτων |
φαντασίας
συναρπαζομένους.
Ἐδυνάμην
δὲ
καὶ |
[6] |
κυρίου
ἐπὶ
πύλας
Ἱερουσαλήμ,
ψόφος
|
ἁρμάτων
|
καὶ
ἱππευόντων»
ἅπερ
ἐτάραξε
πολλοὺς |
[6] |
πίστεως,
πρῶτόν
ἐστι
τῶν
καλουμένων
|
χαρισμάτων» |
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
μετ´
ἐκείνην
|
[6] |
μοι
καὶ
ἐκ
τούτων
ἐκ
|
παρακουσμάτων |
ἀσημοτάτης
αἱρέσεως
Ὀφιανῶν
οἶμαι
ἐκτεθεῖσθαι |
[6] |
ἐκείνου
ἐγνωκέναι
καὶ
οὐκ
ἐκ
|
παρακουσμάτων |
τὰ
καὶ
ὑφ´
ἡμῶν
κατηγορούμενα. |
[6] |
γινόμενον
μετὰ
τὸν
λόγον
τῶν
|
τραυμάτων |
τύπον,
τοῦτον
εἶναι
τὸν
ἐν |
[6] |
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν
λαμπρότητα
τῶν
|
ἐνδυμάτων |
αὐτοῦ
καὶ
οὐχ
ἑαυτοῦ
γε |
[6] |
τοῦ
Τυανέως
μάγου
καὶ
φιλοσόφου
|
ἀπομνημονευμάτων· |
ἐν
οἷς
ὁ
μὴ
Χριστιανὸς |
[6] |
σαρκὶ
ζωῆς
καὶ
ἀπολύσας
τῶν
|
σωμάτων |
ἀπολύει
ἅμα
καὶ
τοῦ
ἐπὶ |
[6] |
ἀπαισίως
ταπεινοῦται,
χαμαιπετὴς
ἐπὶ
τῶν
|
γονάτων |
καὶ
πρηνὴς
ἐρριμμένος,
ἐσθῆτα
δυστήνων |
[6] |
ὡς
Κέλσος
οἴεται,
μωρῶν
τινων
|
ἀκροατῶν |
καὶ
ἀνδραπόδων
δεόμενα·
διαλήψεται
γὰρ |
[6] |
τὸ
γένος
αὐτῶν
αὐξήσειν
μέχρι
|
περάτων |
γῆς
ἐπαγγειλάμενον
καὶ
ἀναστήσειν
ἐκ |
[6] |
καὶ
ἀναβῆναι
τῷ
νῷ
ἀπὸ
|
ὁρατῶν |
πάντων
καὶ
αἰσθητῶν
ἐπὶ
τὸν |
[6] |
πρὸς
τῇ
θέᾳ
ἐσόμεθα
τῶν
|
ἀοράτων |
τοῦ
θεοῦ,
οὐκέτι
ἀπὸ
κτίσεως |
[6] |
πεποιήκαμεν,
ἀπὸ
τῆς
πρὸ
πλειόνων
|
ἐτῶν |
ἕξεως,
ἧς
ἐχωροῦμεν
τότε,
διαλαβόντες |
[6] |
εἶναι
θεοῦ
τὸ
πρὸ
πολλῶν
|
ἐτῶν
|
τῆς
γενέσεως
αὐτοῦ
πεπροφητεῦσθαι
καὶ |
[6] |
τις
θέλῃ
ἅπερ
λέγει
ὁ
|
νουθετῶν |
καὶ
εἰσακούσας
αὐτῶν
ἄξιος
γένηται |
[6] |
ἀνθρώπου
ἕως
κτήνους
καὶ
ἀπὸ
|
ἑρπετῶν |
ἕως
τῶν
πετεινῶν
τοῦ
οὐρανοῦ· |
[6] |
καὶ
πετεινῶν
καὶ
τετραπόδων
καὶ
|
ἑρπετῶν» |
Καὶ
ἀλήθειαν»
γοῦν
κατέχουσιν,
ὡς |
[6] |
σαφηνίσαντος
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
τῶν
|
μαθητῶν |
αὐτοῦ
τὸ
βούλημα
τοῦ
ἐν |
[6] |
Χριστιανοὶ
αἱρεῖσθαι
ἐδιδάχθησαν,
περιεῖλε
τῶν
|
μαθητῶν, |
ἐναδιαφορεῖν
αὐτοὺς
διδάξας
πρὸς
τὴν |
[6] |
ὑψηλὸν
ὄρος»
μετεμορφώθη
ἔμπροσθεν»
τῶν
|
μαθητῶν |
καὶ
ὤφθη
ἐν
δόξῃ,
ὅτε |
[6] |
ἢ
κτύπους
ἢ
δαιμονίους
σχηματισμούς,
|
ἐσθήτων |
ἢ
ἀριθμῶν
ἢ
λίθων
ἢ |
[6] |
τοὺς
πλουσίους
πότερον
ἐπὶ
τῶν
|
αἰσθητῶν |
αὐτῷ
ταῦτα
πτωχῶν
καὶ
πλουσίων, |
[6] |
κτίσεως
τοῦ
κόσμου»
καὶ
τῶν
|
αἰσθητῶν, |
ἀφ´
ὧν
ἀναβαίνουσιν
ἐπὶ
τὰ |
[6] |
εἶναι.
Πρὸς
γὰρ
ἀντιδιαστολὴν
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἔθος
τῇ
γραφῇ
τὰ
νοητὰ |
[6] |
νῷ
ἀπὸ
ὁρατῶν
πάντων
καὶ
|
αἰσθητῶν |
ἐπὶ
τὸν
ὅλων
δημιουργόν,
ὅς |
[6] |
διηγήσασθαι
τὸν
περὶ
νοητῶν
καὶ
|
αἰσθητῶν
|
λόγον,
καὶ
τίνα
τρόπον
διανενέμηνται |
[6] |
σφαίρας
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
λεγομένων
|
πλανήτων |
εἴτε
καὶ
ἄλλο
τι
ἀπορρητότερον |
[6] |
Πλάτωνά
φησι
γίνεσθαι
διὰ
τῶν
|
πλανήτων· |
Μωϋσῆς
δέ,
ὁ
ἀρχαιότατος
ἡμῶν |
[6] |
βούλεται
καὶ
τὰ
πλάσματα
τῶν
|
γοήτων
|
ἐκείνων
μαθεῖν,
δι´
ὧν
ἐβουλήθησαν |
[6] |
~Νῦν
δὲ
διηγήσασθαι
τὸν
περὶ
|
νοητῶν |
καὶ
αἰσθητῶν
λόγον,
καὶ
τίνα |
[6] |
τὴν
ἀγγέλων
ἢ
θρόνων
ἢ
|
κυριοτήτων |
ἢ
ἀρχῶν
ἢ
ἐξουσιῶν
ὑπόστασιν. |
[6] |
γραφῶν
δυναμένους,
τὰ
ἱερὰ
τῶν
|
προφητῶν
|
γράμματα.
Ἔχει
δ´
ἡ
Πλάτωνος |
[6] |
τοῖς
χρόνοις
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
|
προφητῶν |
ἰδεῖν
ὅτι
καθόλου
τὸ
εἶναί |
[6] |
Εἰ
δ´
ἀνεγνώκει
τὰς
τῶν
|
προφητῶν |
λέξεις,
τοῦ
μὲν
Δαυῒδ
λέγοντος· |
[6] |
λέξις.
~Τὸ
μὲν
γὰρ
χρῆσθαι
|
προφητῶν |
λόγοις
ἡμῶν
ἐστι,
τῶν
παριστάντων |
[6] |
ἔτι
προστιθέασιν
ἄλλα
ἐπ´
ἄλλοις,
|
προφητῶν |
λόγους
καὶ
κύκλους
ἐπὶ
κύκλοις |
[6] |
τούτων
κρειττόνως
εἰρημένα
ἀπὸ
τῶν
|
προφητῶν |
μεμαθήκαμεν,
σαφηνίσαντος
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ |
[6] |
ἐφαντάσθη
τὸ
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
|
προφητῶν |
περὶ
τοῦ
Σατανᾶ
βούλημα
οὔτε |
[6] |
περὶ
τούτων
γνωρίσαι
διὰ
τῶν
|
προφητῶν |
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἵνα
οἱ
συνιέντες |
[6] |
Δία,
ὅτε
καὶ
περὶ
τῶν
|
διαλέκτων |
τι
ἀπὸ
τῶν
θείων
παρετιθέμεθα |
[6] |
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
φερομένων
εὐαγγελίων
|
τέκτων» |
αὐτὸς
ὁ
Ἰησοῦς
ἀναγέγραπται.
~Οἴεται |
[6] |
ὁ
διδάσκαλος
ἡμῶν
ἢ
ἐπεὶ
|
τέκτων |
ἦν
τὴν
τέχνην,
οὐχ
ὁρῶν
|
[6] |
αὐτῶν
σταυρῷ
ἐνηλώθη
καὶ
ἦν
|
τέκτων |
τὴν
τέχνην.
Ὡς
εἰ
ἔτυχεν |
[6] |
πραγματικῶς
καὶ
ἐστοχασμένως
τῶν
πολλῶν
|
διδαξάντων
|
καὶ
γραψάντων.
Ἔστι
γοῦν
ἰδεῖν |
[6] |
ἡ
πρόνοια
τοῦ
θεοῦ
διὰ
|
πάντων |
ἀλλ´
οὐχ
ὡς
τὸ
τῶν |
[6] |
τὸ
αἱρεῖν
ὁρμήσαι
Χριστιανοὺς
ὡς
|
πάντων |
ἀσεβεστάτους.
Φύρων
δὲ
τὰ
πράγματα |
[6] |
τὴν
φάσκουσαν
λέξιν·
Περὶ
τὸν
|
πάντων |
βασιλέα
πάντ´
ἐστί,
καὶ
ἐκείνου
|
[6] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον·
Περὶ
τὸν
|
πάντων |
βασιλέα
πάντ´
ἐστί,
καὶ
ἐκείνου |
[6] |
ὁ
θεὸς
πνεῦμά
ἐστι
διὰ
|
πάντων |
διεληλυθὸς
καὶ
πάντ´
ἐν
ἑαυτῷ
|
[6] |
δὲ
ἀντικείμενός
ἐστιν
ὁ
πρῶτος
|
πάντων |
εἰρηνευόντων
καὶ
μακαρίως
διαγόντων
πτερορρυήσας |
[6] |
ἄλλοι
δὲ
ἄλλον,
κοινὸν
δὲ
|
πάντων |
ᾖ
καὶ
πρόχειρον·
πίστευσον,
εἰ |
[6] |
δὲ
ἄλλον,
καὶ
κοινὸν
δὲ
|
πάντων |
ᾖ
καὶ
πρόχειρον·
πίστευσον,
εἰ |
[6] |
Πλάτωνος
λέξις·
Καὶ
τὸν
τῶν
|
πάντων |
θεὸν
ἡγεμόνα
τῶν
τε
ὄντων |
[6] |
τῇ
πομπῇ
τῶν
Παναθηναίων
ὑπὸ
|
πάντων |
θεωρούμενον.
Δηλοῦται
γάρ,
φησίν,
ἀπ´ |
[6] |
ἀναβῆναι
τῷ
νῷ
ἀπὸ
ὁρατῶν
|
πάντων |
καὶ
αἰσθητῶν
ἐπὶ
τὸν
ὅλων |
[6] |
τοῦ
λόγου
ἐπὶ
τὴν
ἀνωτάτω
|
πάντων |
μακαριότητα
καί,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω, |
[6] |
χθὲς
καὶ
πρώην
ἐν
τοῖς
|
πάντων |
ὀφθαλμοῖς
ἐπονειδιστότατα
κεκαλινδημένος,
οὐδέ
φαμεν· |
[6] |
ὁ
θεὸς
καὶ
ἕκαστον
τῶν
|
πάντων
|
πεποίηκε,
θεωρῆσαι;
Οὐ
διὰ
τὸ |
[6] |
γὰρ
δύναται
καθ´
ἕκαστον
τῶν
|
πάντων |
τὴν
σοφίαν,
ἐν
ᾗ
ὁ |
[6] |
ἐξὸν
ἀνθρώπῳ
λαλῆσαι»
Ὁ
δὲ
|
πάντων |
τούτων
κρείσσων
Ἰησοῦς
ὅτι
μὲν |
[6] |
πρωτότοκον
πάσης
κτίσεως»
ἐπέκεινα
δὲ
|
πάντων |
τούτων
τὸν
πατέρα
αὐτοῦ
καὶ |
[6] |
ἐπ´
ἴσης
καὶ
παραπλησίως
ἀλλήλοις
|
πάντων |
τυπωθέντων
καὶ
μορφωθέντων
πρὸς
αὐτό, |
[6] |
Ἀσσυρίων
γράμμασιν,
ὥστ´
αὐτοὺς
εὑρεθῆναι
|
πάντων |
τῶν
ἐκεῖ
σοφῶν
δεκαπλασίους.
Καὶ |
[6] |
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
ἀπὸ
|
πάντων |
τῶν
ἔργων
αὐτοῦ,
ὧν
ἐποίησε. |
[6] |
ὅτι
ἐν
αὐτῇ
κατέπαυσεν
ἀπὸ
|
πάντων |
τῶν
ἔργων
αὐτοῦ,
ὧν
ἤρξατο |
[6] |
βαρυτάταις,
πρώτῃ
μὲν
τῇ
κατὰ
|
πάντων |
τῶν
ὑπαρχόντων
αὐτῷ
καὶ
τῶν |
[6] |
ἀλλὰ
τοὺς
ὑπερέχοντας
καὶ
διαφέροντας
|
πάντων |
τῶν
χριστιανισμῷ
προσεχόντων,
οὐδὲ
τοῖς |
[6] |
παριστὰς
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
τῶν
|
πάντων
|
ὑποστάσεως
ἐν
τῷ
ἐξ
αὐτοῦ» |
[6] |
ἡμεῖς
ἴσμεν.
Κρείττονα
γάρ
ἐστι
|
πάντων |
ὧν
οἶδεν
οὐ
μόνη
ἡ |
[6] |
τελευτὴν
καὶ
μέσα
τῶν
ὄντων
|
ἁπάντων |
ἔχων
εὐθείᾳ
περαίνει
κατὰ
φύσιν |
[6] |
τετάρτην
Ἑρμοῦ,
τλήμονα
γὰρ
ἔργων
|
ἁπάντων
|
καὶ
χρηματιστὴν
καὶ
πολύκμητον
εἶναι |
[6] |
ἕνεκα
πάντα,
καὶ
ἐκεῖνο
αἴτιον
|
ἁπάντων
|
καλῶν.
Δεύτερον
δὲ
περὶ
τὰ |
[6] |
ἐπιτετηδευμένη
Πλάτωνος
καὶ
τῶν
παραπλησίως
|
φρασάντων |
λέξις·
πλείονας
δὲ
ἡ
τῶν |
[6] |
ὅτι
ἀπό
τινων
πτερορρυησάντων
καὶ
|
κατακολουθησάντων |
τῷ
πρώτῳ
πτερορρυήσαντι
ὑπέστη
ἡ |
[6] |
γένεσιν,
καὶ
ὅτι
ἀπό
τινων
|
πτερορρυησάντων
|
καὶ
κατακολουθησάντων
τῷ
πρώτῳ
πτερορρυήσαντι |
[6] |
Ἕλλησι
σοφῶν,
ἄλλην
μὲν
εἶναι
|
φησάντων |
τὴν
ἀνθρωπίνην
σοφίαν
ἄλλην
δὲ |
[6] |
τὰς
γραφὰς»
καὶ
μᾶλλον
τῶν
|
φιλοσοφησάντων
|
Ἑλλήνων
περί
τινος
νομιζομένης
ἐπιστήμης |
[6] |
καὶ
εἰς
ὀλίγους
καὶ
εὐαριθμήτους
|
καταστάντων, |
ἐνετίθει
ταῖς
κατὰ
Χριστιανῶν
κατηγορίαις. |
[6] |
προφητῶν
λόγοις
ἡμῶν
ἐστι,
τῶν
|
παριστάντων |
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
προκεκηρυγμένον
ὑπ´ |
[6] |
ἐστοχασμένως
τῶν
πολλῶν
διδαξάντων
καὶ
|
γραψάντων. |
Ἔστι
γοῦν
ἰδεῖν
τὸν
μὲν |
[6] |
ὡς
ἀρχηγοῦ
τῶν
καλῶν
χρηματίσαι
|
βουληθέντων |
ἀλλὰ
καὶ
Κέλσου,
νομίσαντος
κατὰ |
[6] |
νενοημένων
παραθέσθαι,
δεικνὺς
ὅτι
τῶν
|
θαυμασθέντων |
ὑπὸ
Κέλσου
πλατωνικῶν
λόγων
ἔχει |
[6] |
κατειλεγμένων
ἐν
αὐτοῖς
ἀριθμῶν
καὶ
|
ἐφαρμοσθέντων
|
ἑκάστῃ
φυλῇ,
περὶ
ὧν
νῦν |
[6] |
λέγω
σαφέστερον
ἂν
εἴη
τι
|
λεχθέντων |
αὐτῶν·
ἔστι
γάρ
τις
λόγος |
[6] |
ἴσης
καὶ
παραπλησίως
ἀλλήλοις
πάντων
|
τυπωθέντων |
καὶ
μορφωθέντων
πρὸς
αὐτό,
καὶ |
[6] |
παραπλησίως
ἀλλήλοις
πάντων
τυπωθέντων
καὶ
|
μορφωθέντων |
πρὸς
αὐτό,
καὶ
τῶν
δι´ |
[6] |
περὶ
τῶν
ἐν
τῷ
κατακλυσμῷ
|
διαφθαρέντων, |
φησίν·
Εἰ
δὲ
μὴ
διαφθείρει |
[6] |
ἀπαγγελλομένων
ἀκολουθίας,
μόνων
ἐφρόντισαν
τῶν
|
ἀνατραφέντων |
ἐν
λόγοις
καὶ
μαθήμασιν,
οὗτοι |
[6] |
ἀλλά
τινων
τάχα
οὐδ´
ἔτι
|
ὄντων |
ἀλλὰ
πάντῃ
ἐκλελοιπότων
ἢ
καὶ |
[6] |
καὶ
τελευτὴν
καὶ
μέσα
τῶν
|
ὄντων |
ἁπάντων
ἔχων
εὐθείᾳ
περαίνει
κατὰ |
[6] |
καὶ
νῦν
λεκτέος.
Ἔστι
τῶν
|
ὄντων |
ἑκάστῳ,
δι´
ὧν
τὴν
ἐπιστήμην
|
[6] |
διὰ
τὸ
μεθ´
ἡμῶν
μετρίων
|
ὄντων |
καὶ
οὐ
κακῶν
συχνὸν
διατετριφέναι |
[6] |
πάντων
θεὸν
ἡγεμόνα
τῶν
τε
|
ὄντων |
καὶ
τῶν
μελλόντων,
τοῦ
τε |
[6] |
Ἱερουσαλὴμ
γίνεσθαι
κολάσεις
χωνευομένων,
τῶν
|
ἀναλαβόντων |
εἰς
τὴν
ἑαυτῶν
τῆς
ψυχῆς
|
[6] |
ὑπὸ
τῶν
πλείστων
ἐλέγχηται,
πείρᾳ
|
καταλαβόντων |
τὰ
τοιαῦτα
εἶναι
ψευδῆ
ἐκ |
[6] |
πρῶτος
πάντων
εἰρηνευόντων
καὶ
μακαρίως
|
διαγόντων |
πτερορρυήσας
καὶ
ἐκπεσὼν
τῆς
μακαριότητος· |
[6] |
ὥστ´
ἀεὶ
διαμένειν·
ὡσεὶ
καί,
|
λεγόντων |
ἡμῶν
ὅτι
ὁ
θεὸς
πῦρ» |
[6] |
ἀριθμὸν
ὁρίζει
λεγόμενον
ὑπὸ
τῶν
|
παραδιδόντων
|
τὴν
σφραγῖδα
ἀγγέλων
ἑπτά,
ἑκατέρωθεν |
[6] |
κατακολουθεῖν
ὄχλοις
πλανωμένων
καὶ
ἔθνεσιν
|
ἑορταζόντων |
δαιμονίοις
προσίτωσαν
τῷ
χαριζομένῳ
ὀφθαλμοὺς |
[6] |
γραφῇ,
ἅτε
τῶν
πολλῶν
οὐ
|
χρῃζόντων |
πλείονος
διδασκαλίας
παρὰ
τὴν
περὶ
|
[6] |
ἐνδυνόντων
εἰς
τὰς
οἰκίας
καὶ»
|
αἰχμαλωτιζόντων |
γυναικάρια
σεσωρευμένα
ἁμαρτίαις,
ἀγόμενα
ἐπιθυμίαις |
[6] |
γραφῆς
καὶ
διὰ
τῶν
χάριτι
|
διδασκόντων |
θεοῦ
τοὺς
ἀκούοντας·
εἰ
μὴ |
[6] |
τοῦ
βουλήματος
τῶν
θείων
λόγων,
|
διδασκόντων |
τὰ
περὶ
τοῦ
διαβόλου
καὶ |
[6] |
διαφέρειν
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
Στωϊκῶν,
|
φασκόντων |
ὅτι
ὁ
θεὸς
πνεῦμά
ἐστι |
[6] |
διὰ
τὸ
μηδὲν
παραλελοιπέναι
τῶν
|
ἐπιβαλλόντων |
ἀναβαίνοντες
ἐπὶ
τὴν
θεωρίαν
καὶ |
[6] |
χαρακτηρίζον
τὴν
θεότητα
ἡ
περὶ
|
μελλόντων |
ἐστὶν
ἀπαγγελία,
οὐ
κατ´
ἀνθρωπίνην |
[6] |
τῶν
τε
ὄντων
καὶ
τῶν
|
μελλόντων, |
τοῦ
τε
ἡγεμονικοῦ
καὶ
αἰτίου
|
[6] |
ἀσκήσαντάς
φαμεν
ὑποκεῖσθαι
ταῖς
τῶν
|
ἁμαρτανόντων |
κολάσεσιν.
Αὐταῖς
γὰρ
λέξεσί
φησι
|
[6] |
τὴν
περὶ
τῆς
κατὰ
τῶν
|
ἁμαρτανόντων |
κολάσεως.
Εἰς
γὰρ
τὰ
ὑπερέκεινα |
[6] |
ἱππευόντων»
ἅπερ
ἐτάραξε
πολλοὺς
τῶν
|
ἐντυγχανόντων
|
τῇ
γραφῇ,
μὴ
δυναμένους
καθορᾶν |
[6] |
κρείττονα
διὰ
δὲ
τὸν
ἰδιωτισμὸν
|
ἀποτυγχανόντων |
συγγνωστέον.
Μᾶλλον
γὰρ
τοῦ
κατὰ |
[6] |
εὐαγγελίων
ἀλλ´
οὐδὲ
τῶν
ἀποστόλων
|
ἐμφαινόντων |
ὅτι
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ |
[6] |
ἀνθρώπων,
ὡς
ὁ
Παῦλος
ὠνόμασεν,
|
ἐνδυνόντων |
εἰς
τὰς
οἰκίας
καὶ»
αἰχμαλωτιζόντων |
[6] |
πῦρ
χωνευτηρίου
καὶ
ὡς
ποία
|
πλυνόντων· |
καὶ
καθιεῖται
χωνεύων
καὶ
καθαρίζων |
[6] |
καὶ
δεικνύντες
τὸ
βούλημα
τῶν
|
εἰπόντων |
τό·
Καὶ
ὁ
λόγος
μου |
[6] |
λοιδορούμενος
καὶ
κατηγορῶν
τῶν
κατηραμένον
|
εἰπόντων |
τὸν
Μωϋσέως
καὶ
τοῦ
κατ´ |
[6] |
ἐν
ῥάβδῳ
τὰς
ἀνομίας»
τῶν
|
ἐγκαταλιπόντων |
τὸν
νόμον»
τοῦ
θεοῦ
καὶ |
[6] |
καὶ
οὐ
γραπτέων
διαφοράν,
ἑπτὰ
|
βροντῶν |
φησιν
ἀκηκοέναι
περί
τινων
διδασκουσῶν |
[6] |
ὥς
τινων
ἀφ´
ἡμῶν
οὐχ
|
ὁμολογησόντων |
πνεῦμα
εἶναι
τὸν
θεὸν
ἀλλὰ |
[6] |
καὶ
τὴν
ὁδὸν
δεδηλωμένην
τῶν
|
ὁδευσόντων |
ἐπὶ
τὰ
θεῖα
μαθεῖν,
ἀναγνώτω |
[6] |
σεραφίμ»
ἀναγεγραμμένων
ἐν
τῷ
Ἡσαΐᾳ,
|
καλυπτόντων |
τὸ
πρόσωπον»
καὶ
τοὺς
πόδας» |
[6] |
τοῦ
καλοῦ
ἐπὶ
τὰ
ἐναντία
|
ᾀττόντων· |
καὶ
ἐν
τούτοις
γὰρ
ἐν |
[6] |
ἢ
ἀνεγνωκότα
περιεσπᾶσθαι
ὑπὸ
τῶν
|
παρερμηνευόντων |
αὐτὴν
ὡς
οὐ
περὶ
Ἰησοῦ |
[6] |
ἀντικείμενός
ἐστιν
ὁ
πρῶτος
πάντων
|
εἰρηνευόντων |
καὶ
μακαρίως
διαγόντων
πτερορρυήσας
καὶ |
[6] |
πύλας
Ἱερουσαλήμ,
ψόφος
ἁρμάτων
καὶ
|
ἱππευόντων» |
ἅπερ
ἐτάραξε
πολλοὺς
τῶν
ἐντυγχανόντων
|
[6] |
εἶναι
θεοῦ
τὸν
ὑπὸ
τῶν
|
πιστευόντων
|
αὐτῷ
μαρτυρούμενον,
χώραν
ἂν
εἶχε |
[6] |
τὸν
Κέλσον
γελάσαι,
οὐ
τῶν
|
πιστευόντων |
τῷ
Ἰησοῦ
μόνων
ἀλλὰ
καὶ |
[6] |
δύναται;
Ὥσπερ
γάρ,
εἰ
καταχρηστικῶς
|
ἀκουόντων |
ἡμῶν
κακὰ
τοὺς
προσαγομένους
πόνους |
[6] |
ἐβούλετο,
κατ´
ἀξίαν
ἕκαστον
τῶν
|
ἀκουόντων· |
οἳ
καὶ
ἀνάλογον
τῇ
ῥοπῇ |
[6] |
οὐδεὶς
τῶν
ἐν
Χριστιανοῖς
νοῦν
|
ἐχόντων
|
δίδωσιν.
Οὐ
γάρ
φησί
τις |
[6] |
καὶ
ῥοπὴν
πρὸς
τὸ
ὠφελεῖσθαι
|
ἐχόντων |
θαυμαζόμενον,
αἰσθομένων
τῆς
ἀπὸ
τῶν |
[6] |
καθ´
ἡμῶν
κατηγορίας,
τῶν
μηδὲν
|
ἐχόντων |
κοινὸν
πρὸς
ἐκεῖνο,
διὰ
μέσου |
[6] |
μετέχει,
καὶ
μετέχεται
ὑπὸ
τῶν
|
ἐχόντων |
πνεῦμα
θεοῦ»
Καὶ
ὁ
σωτὴρ |
[6] |
τὴν
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια
γεγυμνασμένα
|
ἐχόντων |
πρὸς
διάκρισιν
καλοῦ
τε
καὶ |
[6] |
ἐνθέως
εἰρημένων,
οὐδὲν
δὲ
τοιοῦτον
|
ἐχόντων |
τῶν
ἡμετέρων
γραμμάτων·
φέρε
ὀλίγα |
[6] |
καὶ
διαφέροντας
πάντων
τῶν
χριστιανισμῷ
|
προσεχόντων, |
οὐδὲ
τοῖς
ἀπαιδευτοτάτοις
ἢ
ἀνδραπόδοις |
[6] |
τῶν
τὴν
ἀλήθειαν
ἐν
ἀδικίᾳ
|
κατεχόντων, |
διότι
τὸ
γνωστὸν
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
ὃν
ὀνομάζουσι
φραγμὸν
κακίας»
πύλας
|
ἀρχόντων
|
αἰῶνι
δεδεμένας·
Βασιλέα
μονότροπον,
δεσμὸν |
[6] |
ἐπαναλαμβάνει
τὰ
περὶ
τῶν
ἑπτὰ
|
ἀρχόντων |
δαιμόνων,
μηδαμῶς
μὲν
ὑπὸ
Χριστιανῶν |
[6] |
μὲν
τῇ
κατὰ
πάντων
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
αὐτῷ
καὶ
τῶν
τέκνων
αὐτοῦ
|
[6] |
ἐν
τοῖς
ὑπεραναβεβηκόσι
τὰ
αἰσθητὰ
|
ὑπαρχόντων |
περὶ
θεοῦ
θεωρημάτων
πάλαι
παρέστησεν
|
[6] |
δὲ
Ἐπίκτητον
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
τυχόντων |
καὶ
ῥοπὴν
πρὸς
τὸ
ὠφελεῖσθαι
|
[6] |
προκεκηρυγμένον
ὑπ´
αὐτῶν
Χριστὸν
καὶ
|
ἀποδεικνύντων |
ἐκ
τῶν
προφητικῶν
τὰ
ἐν |
[6] |
εἴ
τι
τούτοις
εἴρηται
παραπλησίως,
|
τροπολογούντων |
ἡμῶν
χεῖρας
καὶ
μέλη
τοῦ |
[6] |
μὲν
Πλάτωνα
ἐν
χερσὶ
τῶν
|
δοκούντων |
εἶναι
φιλολόγων
μόνον,
τὸν
δὲ |
[6] |
ἀπό
τινων
εὐτελῶς
καὶ
ἰδιωτικῶς
|
ἐγκαλούντων |
λόγῳ,
οὐ
μὴν
πάνυ
συνετῶς. |
[6] |
ἢ
καὶ
τὰ
Ῥωμαίων
αὐτῶν,
|
τελούντων |
τοὺς
εὐγενεστάτους
τῶν
ἀπὸ
τῆς |
[6] |
ἐφ´
οἷς
καταψεύδεται
Χριστιανῶν,
οὔτε
|
φρονούντων |
οὔτ´
εἰδότων
τὰ
τοιαῦτα,
εἰ
|
[6] |
ἄν
τις,
νοήσας
τὸ
Μὴ
|
σκοπούντων |
ἡμῶν
τὰ
βλεπόμενα
ἀλλὰ
τὰ |
[6] |
βάρος
δόξης
κατεργάζεται
ἡμῖν,
μὴ
|
σκοπούντων |
ἡμῶν
τὰ
βλεπόμενα
ἀλλὰ
τὰ |
[6] |
τῷ
Κέλσῳ
ἤ
τινι
τῶν
|
κατηγορούντων |
τοῦ
θείου
λόγου
φάσκων·
Πῶς |
[6] |
πολλῷ
ὡραιοτέρους
φαίνεσθαι
τοὺς
τῶν
|
φιλοσοφούντων |
λόγους,
ὄντας
υἱοὺς
ἀνθρώπων»
παρὰ |
[6] |
λέξεως
εὐλόγως
κατηγορεῖ
τῶν
τοῦτο
|
τολμώντων |
λέγειν·
τούτου
δ´
ἕνεκα
καὶ |
[6] |
πρὸς
τὰ
φαυλότατα
τῶν
ἀνθρώπους
|
ἀπατώντων |
γίνεται
συνεργία
ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ |
[6] |
καταψεύδεται
Χριστιανῶν,
οὔτε
φρονούντων
οὔτ´
|
εἰδότων |
τὰ
τοιαῦτα,
εἰ
καὶ
ἡμεῖς |
[6] |
τὸ
πείθεσθαι
ὡσπερεὶ
τῶν
καλουμένων
|
ἀντιπεπονθότων |
ἐστίν,
ἀνάλογον
τῷ
κείρεσθαι
ἄνθρωπον, |
[6] |
ἀνθρώπου
φύσις
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ὑπεραναβεβηκότων |
αὐτὴν
τὰ
προσόντα
τῷ
θεῷ. |
[6] |
καὶ
τῶν
πρὸς
τὸ
καλὸν
|
νενευκότων, |
οὐκ
ἐπ´
ἴσης
καὶ
παραπλησίως
|
[6] |
οὐδ´
ἔτι
ὄντων
ἀλλὰ
πάντῃ
|
ἐκλελοιπότων |
ἢ
καὶ
εἰς
ὀλίγους
καὶ
|
[6] |
ἀπὸ
τῆς
μαγικῆς
γοητείας
καὶ
|
προσάπτων |
τάχα
μὲν
οὐδενὶ
τῷ
μὴ |
[6] |
εἰς
τὰς
τῶν
ζωγράφων
καὶ
|
πλαστῶν |
καὶ
ἀνδριαντοποιῶν
ἐνορῶντας
κακοτεχνίας,
μὴ |
[6] |
τοιαῦτα
ἦν,
ἵν´
ὑπὸ
τῶν
|
πλείστων |
ἐλέγχηται,
πείρᾳ
καταλαβόντων
τὰ
τοιαῦτα |
[6] |
ἥτις
δυσφημία
παραλόγως
πάλαι
μὲν
|
πλείστων |
ὅσων
ἐκράτει
πείθουσα
τοὺς
ἀλλοτρίους |
[6] |
~Ταῦτα
δ´
ἡγησάμην
βραχέα
ἀπὸ
|
πλείστων |
ὅσων
τῶν
περὶ
θεοῦ
τοῖς |
[6] |
ἐν
τῷ
Μὴ
ἅπτεσθε
τῶν
|
χριστῶν |
μου,
καὶ
ἐν
τοῖς
προφήταις
|
[6] |
ἀνθρώπων
μόνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ἐλαχίστων |
εἶναι
νομιζομένων
καὶ
ὑπὸ
φύσεως |
[6] |
ὁ
μέχρι
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
|
ἐλαχίστων |
καταβαίνων
οὐδὲν
ἄλλο
ἐστὶν
ἢ |
[6] |
ὑπερουράνια
καὶ
δι´
ἐκεῖνα
πάντα
|
πράττων, |
ἵν´
αὐτῶν
τύχῃ,
φησὶν
ἐν |
[6] |
αὐτὴν
βίον
ὡς
τὰ
ἐναντία
|
πράττων |
τῇ
ἀρετῇ
σατανᾶς
ἐστι,
τουτέστιν |
[6] |
ταύτην
ἐπὶ
τὸν
Ἰησοῦν
ἀναφέρεσθαι,
|
τυφλώττων |
περὶ
τὴν
παραδοχὴν
τοῦ
λεγομένου |
[6] |
οὐρανοὺς
ἢ
ὅλως
περιωρισμένον
ἀριθμὸν
|
αὐτῶν |
αἱ
φερόμεναι
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις |
[6] |
ἀκριβῶς
γινώσκομεν,
πῇ
μὲν
ἀπ´
|
αὐτῶν |
ἀκούσαντες,
πῇ
δὲ
τοῖς
συγγράμμασιν |
[6] |
ἰουδαϊκῶν
καὶ
ἐν
ταῖς
συναγωγαῖς
|
αὐτῶν |
ἀναγινωσκομένων,
ἅπερ
Χριστιανοὶ
προσίενται,
πῇ |
[6] |
βασιλείας
αὐτῶν,
πληρουμένων
τῶν
ἁμαρτιῶν
|
αὐτῶν, |
ἀναστήσεται
βασιλεὺς
ἀναιδὴς
προσώπῳ
καὶ |
[6] |
λέγει
ὁ
νουθετῶν
καὶ
εἰσακούσας
|
αὐτῶν |
ἄξιος
γένηται
τῶν
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
τῶν
γραφῶν
καὶ
αἰτεῖν
περὶ
|
αὐτῶν |
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
καὶ
κρούειν |
[6] |
οἴεται
δὲ
Κέλσος,
τῆς
περὶ
|
αὐτῶν |
ἀρχαιότητος
εἰς
Ἡράκλειτον
καὶ
Πλάτωνα |
[6] |
ὑποσχόμενον
αὐτοῖς,
τὸν
τὸ
γένος
|
αὐτῶν |
αὐξήσειν
μέχρι
περάτων
γῆς
ἐπαγγειλάμενον |
[6] |
μαθοῦσι
τὰ
θεῖα
καὶ
ἀξίως
|
αὐτῶν |
βιώσασι
προάξειν
αὐτοὺς
ἐπὶ
τὰ |
[6] |
καὶ
τεταγμένοι
εἰς
τὸ
προΐστασθαι
|
αὐτῶν |
διὰ
παντὸς»
λέγονται
βλέπειν
τὸ |
[6] |
ἐν
τῷ
συγγράμματι
τούτῳ
περὶ
|
αὐτῶν |
διαλεχθῆναι.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
φησὶν |
[6] |
τοὺς
μὴ
εἰδότας
ἄλλα
μὲν
|
αὐτῶν |
εἶναι
τὰ
ὀνόματα
παρ´
Ἕλλησιν |
[6] |
τε
αὐτοῖς
γίνεσθαι,
ἵν´
ὁπότεροι
|
αὐτῶν |
εἰς
τὸν
Ὠγηνὸν
ἐμπέσωσι,
τούτους |
[6] |
ἔχουσαν·
Ἔτι
δὲ
μακρότερα
περὶ
|
αὐτῶν |
ἐν
νῷ
μοι
γέγονεν
εἰπεῖν· |
[6] |
τὴν
χρυσῆν,
μιμούμενοι
τὰς
χρόας
|
αὐτῶν. |
Ἑξῆς
ἐξετάζει
τὴν
αἰτίαν
τῆς |
[6] |
καιρὸν
μηδαμῶς
μὲν
βαρούμενος
ὑπ´
|
αὐτῶν, |
ἐπελαφρίζων
δὲ
διὰ
τὴν
περὶ |
[6] |
ἀκούσαντες,
πῇ
δὲ
τοῖς
συγγράμμασιν
|
αὐτῶν |
ἐπιμελῶς
ἐντυχόντες.
~Μετὰ
δὲ
ταῦτα |
[6] |
σαφέστερον
ἂν
εἴη
τι
λεχθέντων
|
αὐτῶν· |
ἔστι
γάρ
τις
λόγος
ἀληθής, |
[6] |
ἀλλ´
ἐπεὶ
οὐκ
ἦν
θεοῦ
|
αὐτῶν |
ἡ
διδαχή,
ἀνῃρέθησαν,
καὶ
πάντες |
[6] |
διαλογισμοῖς
αὐτῶν»
καὶ
ὡς
ἀσύνετος
|
αὐτῶν |
ἡ
καρδία»
ἐν
σκότῳ
καὶ
|
[6] |
Ὀφιονέα,
προκλήσεις
τε
καὶ
ἁμίλλας
|
αὐτῶν |
ἱστορεῖν,
συνθήκας
τε
αὐτοῖς
γίνεσθαι, |
[6] |
παντελῶς
ἐπιλελοίπασιν,
ὥστε
τὸν
ὅλον
|
αὐτῶν |
ἱστορεῖσθαι
ἀριθμὸν
οὐκ
εἶναι
ἐν |
[6] |
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
|
αὐτῶν, |
καὶ
ἐσκοτίσθη
ἡ
ἀσύνετος
αὐτῶν |
[6] |
Χριστιανῶν,
οὕτω
θεάσεσθαι
τὴν
διαφορὰν
|
αὐτῶν. |
Καὶ
ὅπου
μὲν
ᾔδει
ὀνόματα |
[6] |
οὐρανοῦ»
ὕδατα
εἰς
τὰς
συναγωγὰς
|
αὐτῶν, |
καὶ
οὕτω
βεβλαστηκέναι
τὴν
γῆν |
[6] |
Ἰεζεκιήλ,
καὶ
τῶν
ὡσανεὶ
σχημάτων
|
αὐτῶν, |
καὶ
τίνα
τρόπον
ὀχεῖσθαι
λέγεται |
[6] |
ἧττον
ἐματαιώθησαν
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
|
αὐτῶν» |
καὶ
ὡς
ἀσύνετος
αὐτῶν
ἡ |
[6] |
οὐδὲ
γὰρ
ὑποβάλλει
ἡ
αἴσθησις
|
αὐτῶν, |
κἂν
βιασάμενος
ὁ
λόγος
εὕρῃ |
[6] |
αὐτῶν,
καὶ
ἐσκοτίσθη
ἡ
ἀσύνετος
|
αὐτῶν |
καρδία.
Φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν, |
[6] |
λέγοντες
καὶ
ὁ
μὴ
πραγματικῶς
|
αὐτῶν |
κατηγορῶν
Κέλσος·
ἐχρῆν
γὰρ
αὐτὸν |
[6] |
ἀγωνίσασθαι
πρὸς
τὰ
ἀσεβῶς
ὑπ´
|
αὐτῶν |
λεγόμενα.
Οὐδ´
ὅτι
δεδωκὼς
ὁ
|
[6] |
ὧν
ἡ
παρώνυμος
τοῦ
ἔθνους
|
αὐτῶν |
μαγεία
καὶ
τοῖς
λοιποῖς
ἔθνεσιν |
[6] |
πλείστοις
καὶ
μηδὲν
τοιοῦτο
περὶ
|
αὐτῶν
|
μηδ´
ἀκηκοέναι.
~Μετὰ
ταῦτα
ὡσπερεὶ |
[6] |
Μαρκίωνα
θεοῦ
ἕτερον,
καὶ
ἀναζωγραφεῖ
|
αὐτῶν |
μονομαχίας,
λέγων
αὐτὰς
εἶναι
ὡς |
[6] |
ἵνα
οἱ
συνιέντες
τῶν
λόγων
|
αὐτῶν |
οἰκειωθῶσι
μὲν
τῷ
κρείττονι,
φυλάξωνται |
[6] |
ἀπὸ
Οὐαλεντίνου
εἰς
τὸν
ὑπ´
|
αὐτῶν |
ὀνομαζόμενον
ψυχικὸν
δημιουργόν»
τάχα
δὲ |
[6] |
ἀφορμὰς
κατηγορίας
λέγει
τὰ
ἀπ´
|
αὐτῶν· |
ὅπου
δὲ
κατὰ
τὰς
αὐτὰς |
[6] |
Μίθρου
μυστήρια
καὶ
τὴν
διήγησιν
|
αὐτῶν. |
Ὅπως
ποτὲ
γὰρ
ἐχέτω
ταῦτα, |
[6] |
λοιπῶν
μυστηρίων
μετὰ
τῆς
διηγήσεως
|
αὐτῶν; |
Οὐ
γὰρ
δοκεῖ
παρ´
Ἕλλησιν |
[6] |
μυστήρια
ἐκτίθεσθαι
μετὰ
τῆς
διηγήσεως
|
αὐτῶν, |
οὐ
μᾶλλον
τὰ
Αἰγυπτίων,
ἐν |
[6] |
οἷς
ὤφθη
ὁ
θεός·
ὀφθεὶς
|
αὐτῶν |
οὐ
τοῖς
τοῦ
σώματος
ὀφθαλμοῖς |
[6] |
καὶ
ἐν
μάστιξι
τὰς
ἁμαρτίας
|
αὐτῶν» |
οὔτ´
ἂν
λέγῃ
τό·
Ἔχεις |
[6] |
οὕτω
λεγουσῶν
ἢ
καὶ
ἡμῶν
|
αὐτῶν |
οὕτως
διηγουμένων
περὶ
θεοῦ,
ὅτι |
[6] |
ἡμετέρων.
Φησὶ
γάρ·
Θαῦμα
δ´
|
αὐτῶν |
οὐχ
ἥκιστα
ἐκεῖνο·
ἐξηγοῦνται
γάρ
|
[6] |
καὶ
ὡς
μαντικὸς
λέγει
περὶ
|
αὐτῶν, |
οὐχ
ὁρῶν
πᾶσαν
τὴν
περὶ |
[6] |
θεὸν
εἶναι
τὸν
κεκελευκότα
περὶ
|
αὐτῶν. |
~Πάλιν
τε
αὖ
ὁ
Κέλσος |
[6] |
λελεγμένα·
μᾶλλον
γὰρ
Κέλσου
ἡμεῖς
|
αὐτῶν |
παρὰ
τοῖς
κεκρατημένοις
ὑπὸ
τοιούτων |
[6] |
αἰώνιον,
καὶ
ὁ
θεὸς
δόξα»
|
αὐτῶν. |
Παρακούσας
δ´
οἶμαι
μοχθηρᾶς
αἱρέσεώς |
[6] |
καὶ
διαγράμματα
ἐσεμνοποίουν
ὡς
δι´
|
αὐτῶν |
παριστάντες
τὸ
ἀληθές,
οὔτ´
ἂν |
[6] |
ὡς
υἱοὶ
θεοῦ,
καὶ
ἕκαστος
|
αὐτῶν |
περισπάσας
τινὰς
εἰς
αὑτόν,
ὥστ´ |
[6] |
Καὶ
ἐπ´
ἐσχάτῳ
τῆς
βασιλείας
|
αὐτῶν, |
πληρουμένων
τῶν
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν,
ἀναστήσεται
|
[6] |
πλοῦτος
κόσμου
καὶ
τὸ
ἥττημα
|
αὐτῶν |
πλοῦτος
ἐθνῶν»
ἕως
τὸ
πλήρωμα |
[6] |
τοῖς
ἔθνεσι»
καὶ
τὸ
παράπτωμα
|
αὐτῶν |
πλοῦτος
κόσμου
καὶ
τὸ
ἥττημα |
[6] |
ἀπαγορευουσῶν
γραφῇ
παραδοῦναι
τοὺς
λόγους
|
αὐτῶν. |
~Πολλὰ
δ´
ἂν
καὶ
παρὰ |
[6] |
πολλὰς
τυγχανούσας,
καὶ
τὰς
ἑρμηνείας
|
αὐτῶν |
πολλῆς
κατασκευῆς
δεομένας
οὐχ
ἡγησάμην |
[6] |
ἀνάλογον
τῇ
ῥοπῇ
τοῦ
αὐτεξουσίου
|
αὐτῶν |
πρὸς
ἀποδοχὴν
τοῦ
καλοῦ
πολλῷ |
[6] |
ξύλου,
διότι
οἶμαι
ὁ
διδάσκαλος
|
αὐτῶν |
σταυρῷ
ἐνηλώθη
καὶ
ἦν
τέκτων |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
καὶ
κρούειν
|
αὐτῶν |
τὰ
κεκλεισμένα,
οὐ
παρὰ
τοῦτο |
[6] |
Θρᾳκῶν
ἢ
καὶ
τὰ
Ῥωμαίων
|
αὐτῶν, |
τελούντων
τοὺς
εὐγενεστάτους
τῶν
ἀπὸ |
[6] |
αὖ
νενεμημένης,
καὶ
τῆς
δι´
|
αὐτῶν |
τῆς
ψυχῆς
διεξόδου.
Τοιόνδε
τὸ |
[6] |
φύσις»
ἀνωτέρω
δὲ
τῆς
κοινῆς
|
αὐτῶν |
τομῆς
κύκλος
ἦν,
ἐν
ᾧ |
[6] |
καὶ
ἔνδον
μὲν
τῆς
κοινῆς
|
αὐτῶν |
τομῆς
σοφίας
φύσις»
ἀνωτέρω
δὲ |
[6] |
καὶ
τὴν
σεμνὴν
πάλαι
πολιτείαν
|
αὐτῶν
|
τοῦ
θεοῦ
οἰκονομίαν,
καὶ
ὡς |
[6] |
δι´
ἐκεῖνα
πάντα
πράττων,
ἵν´
|
αὐτῶν
|
τύχῃ,
φησὶν
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ |
[6] |
ἀνθρώπων»
ἐν
οἷς
πεπειράμεθα
ἀπ´
|
αὐτῶν |
τῶν
θείων
γραμμάτων
κατασκευάσαι,
τίς |
[6] |
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
προκεκηρυγμένον
ὑπ´
|
αὐτῶν |
Χριστὸν
καὶ
ἀποδεικνύντων
ἐκ
τῶν |
[6] |
γνῶ
τὸν
θεόν;
Ἕκαστος
γὰρ
|
αὐτῶν, |
ὡς
ἐγχωρεῖ,
ἔγνω
τὸν
θεόν. |
[6] |
οὐ
πρὸς
ἃ
μὴ
οἴδαμεν
|
αὐτῶν |
ὡς
ὁ
Κέλσος
ἀλλὰ
πρὸς |
[6] |
συνιέναι,
οἱ
πάντα
τὸν
βίον
|
ἑαυτῶν |
ἀναθέντες
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
ἐντολὴν |
[6] |
νῦν
ἡμῖν
λέγειν,
περὶ
δὲ
|
ἑαυτῶν |
ἀπολογεῖσθαι
καὶ
δεικνύναι
ὅτι
οὐ |
[6] |
προσίεσθαί
τινα
ἐπὶ
τὸ
συνέδριον
|
ἑαυτῶν, |
ἐὰν
μὴ
ἀρὰς
θῆται
κατὰ |
[6] |
θεοσεβείας
λόγων·
οἱ
δ´
αἰσθανόμενοι
|
ἑαυτῶν |
πηρουμένων
ὑπὸ
τοῦ
κατακολουθεῖν
ὄχλοις |
[6] |
Οὐαλεντίνου
ὀνομάζουσι
κατὰ
τὴν
πεπλανημένην
|
ἑαυτῶν |
σοφίαν,
ἧς
σύμβολον
εἶναι
βούλονται |
[6] |
θεῷ
οἱ
πάντα
τὰ
ἔργα
|
ἑαυτῶν |
ταῖς
ἓξ
ἡμέραις
πεποιηκότες
καὶ |
[6] |
ὧν
ἐβουλήθησαν
μὲν
ὑπάγειν
ἀνθρώπους
|
ἑαυτῶν |
τῇ
διδασκαλίᾳ
ὡς
ἀπόρρητά
τινα |
[6] |
χωνευομένων,
τῶν
ἀναλαβόντων
εἰς
τὴν
|
ἑαυτῶν |
τῆς
ψυχῆς
ὑπόστασιν
τὰ
ἀπὸ |
[6] |
λόγοι
καὶ
ἄλλα,
δύο
τῇ
|
ἑαυτῶν |
φύσει
τυγχάνοντα,
εἰς
ἓν
ἀλλήλοις |
[6] |
κίβδηλον
πρόωνται
ἐπὶ
τὴν
λογικὴν
|
ἑαυτῶν |
φύσιν,
ἄξιοι
φανέντες
τῆς
εἰς |
[6] |
θεῶν
ὅταν
τις
ἐξυβρίσῃ.
Τῶν
|
τοιούτων |
δέ
φησιν
ἔχεσθαι
νοημάτων
καὶ |
[6] |
ἰδιωτῶν
προπετευσαμένων
περὶ
τῆς
τῶν
|
τοιούτων |
διηγήσεως,
μὴ
νοήσας
τε,
ἐπὶ |
[6] |
αὐτὸν
ἢ
μὴ
μνημονεῦσαι
τῶν
|
τοιούτων |
ἢ
κατὰ
τὸ
δοκοῦν
αὐτῷ |
[6] |
ἐναντίος
τῷ
τολμήσαντι
γράφειν
τῶν
|
τοιούτων |
καὶ
ὁτιοῦν,
πολλάκις
μὲν
ὑπ´ |
[6] |
αὐτῶν
παρὰ
τοῖς
κεκρατημένοις
ὑπὸ
|
τοιούτων |
λόγων
κατηγορήσομεν.
~Ἑξῆς
δὲ
τοῖς |
[6] |
θεοῦ»
διὰ
τοῦ
διδασκάλου
τῶν
|
τοιούτων |
μαθημάτων
Ἰησοῦ·
ὃς»
οὐχ
ἁρπαγμὸν |
[6] |
γὰρ
λέξεσί
φησι
περὶ
τῶν
|
τοιούτων |
ὁ
Παῦλος
ὅτι
Ἀποκαλύπτεται
ὀργὴ
|
[6] |
καὶ
θεραπείας
ἕνεκεν
τῶν
δεομένων
|
τοιούτων
|
πόνων,
οὐδὲν
ἂν
ἄτοπον
ὁ |
[6] |
ἀλλ´
οὐδ´
ἀκίνδυνον
τὴν
τῶν
|
τοιούτων |
σαφήνειαν
πιστεῦσαι
γραφῇ,
ἅτε
τῶν
|
[6] |
ἡμαρτηκόσιν,
ἢ
οὕτως
ἀκουστέον
τῶν
|
τοιούτων
|
ὡς
καὶ
ὕπνου
θεοῦ
τροπικῶς |
[6] |
τὸ
δειλινόν»
οὕτως
ἀκουστέον
τῶν
|
τοιούτων |
ὡς
κινουμένου
νοουμένου
τοῦ
θεοῦ |
[6] |
μὴ
φορτικὸν
εἰπεῖν
περὶ
τῶν
|
τηλικούτων |
ἀνδρῶν
τὸ
ἀληθές,
φημὶ
ὅτι |
[6] |
εἴτε
ταῦτα
εἴτε
τινὰ
μείζονα
|
τούτων |
αἰνιττόμενος
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς |
[6] |
ἀνθρώπων.
Ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
περὶ
|
τούτων |
ἅλις.
~Διὸ
μεταβαίνομεν
ἐπ´
ἄλλην |
[6] |
διὰ
πλειόνων
ἐν
τοῖς
πρὸ
|
τούτων |
ἀπελογησάμεθα·
ἔχει
δέ
τι
καὶ |
[6] |
λοιδορεῖς;
Ἀλλ´
ὅταν
μὲν
ὑπὸ
|
τούτων |
βιάζῃ,
τὸν
αὐτὸν
θεὸν
σέβειν |
[6] |
εἴρηται
καὶ
ἐν
τοῖς
πρὸ
|
τούτων, |
βουλομένοις
παραστῆσαι
μὴ
ταὐτὸν
εἶναι |
[6] |
παρεληλύθασι,
τινὲς
δὲ
μετὰ
τὴν
|
τούτων
|
γένεσιν,
τοῦτο
μόνον
ἐπισημειωσόμεθα
πρὸς |
[6] |
περὶ
ἀμφοτέρων
τούτων
ἐβουλήθη
περὶ
|
τούτων |
γνωρίσαι
διὰ
τῶν
προφητῶν
τοῖς |
[6] |
Ἀλλ´
εἰ
ἀπολογήσεταί
τις
περὶ
|
τούτων |
διὰ
τὸν
νοῦν
τοῦ
δημηγοροῦντος |
[6] |
καὶ
ἰδὼν
τὰ
περὶ
ἀμφοτέρων
|
τούτων |
ἐβουλήθη
περὶ
τούτων
γνωρίσαι
διὰ |
[6] |
Δοκεῖ
δέ
μοι
καὶ
ἐκ
|
τούτων |
ἐκ
παρακουσμάτων
ἀσημοτάτης
αἱρέσεως
Ὀφιανῶν |
[6] |
ὁποῖον
ἐσπάρη.
Ἀλλὰ
γὰρ
περὶ
|
τούτων
|
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
μετρίως
ἡμῖν |
[6] |
πεποιηκέναι
τὸν
θεόν,
ἵνα
διὰ
|
τούτων |
ἐπιστρέψῃ
τινάς.
Καὶ
τί
ἄτοπον |
[6] |
ἀνθρωπείων
γεγεῦσθαι
σαρκῶν.
Μηδὲν
δὲ
|
τούτων
|
Ἰουδαίους
μάλιστα
τοὺς
πάλαι
πράττοντας |
[6] |
ἀνθρώπῳ
λαλῆσαι»
Ὁ
δὲ
πάντων
|
τούτων |
κρείσσων
Ἰησοῦς
ὅτι
μὲν
ἐλάλει» |
[6] |
πάντα»
ἀπὸ
Πλάτωνος
εἰλήφαμεν,
ἀλλὰ
|
τούτων
|
κρειττόνως
εἰρημένα
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν |
[6] |
ἐπιστολῶν
καὶ
τοῦ
Φαίδρου,
ὡς
|
τούτων |
μὲν
ἐνθέως
εἰρημένων,
οὐδὲν
δὲ |
[6] |
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἆρ´
οὖν
|
τούτων |
μὲν
ὁ
Κέλσος
ἤκουεν,
ἐπεὶ |
[6] |
βασιλείας
θεοῦ
γεγραμμένα
παρ´
ἡμῖν
|
τούτων |
μὲν
οὐδὲν
παρέθετο
ὡς
οὐδὲ |
[6] |
Ἀλλ´
ἔοικε
βεβουλῆσθαί
τι
διὰ
|
τούτων |
ὁ
Κέλσος
οὐκ
εὔγνωμον
ἀλλ´ |
[6] |
ὅρα
εἰ
μὴ
σεμνότατα
περὶ
|
τούτων |
ὁ
Παῦλος
ἐκτίθεται
καὶ
οὐκ |
[6] |
καὶ
Πλάτωνα
ἀναφερομένης.
Ἀνωτέρω
γὰρ
|
τούτων |
οἱ
προφῆται
διέστειλαν
τὸ
περὶ |
[6] |
ἐταπεινοφρόνουν.
Ἅμα
δὲ
δηλοῦται
διὰ
|
τούτων |
ὅτι
οὐ
πάντως
ὁ
ταπεινοφρονῶν |
[6] |
Εἴπομεν
δὴ
ἐν
τοῖς
πρὸ
|
τούτων |
ὅτι
οὐχ
ὥσπερ
ἀπὸ
μακροῦ |
[6] |
ἡμῶν
ἀπορούμενα
προφέρει,
τάχα
καὶ
|
τούτων |
παρακούσας
ἀπό
τινων
εὐτελῶς
καὶ |
[6] |
διατετριφέναι
τοῦ
βίου·
διὸ
δὴ
|
τούτων |
προσδεῖν
εἶπον,
ἵνα
μὴ
ἀναγκάζωνται |
[6] |
ἐν
τῇ
ἀδικίᾳ.
Ἕκαστον
δὲ
|
τούτων |
σαφηνίσαι
οὐ
τῇ
παρούσῃ
ἁρμόζει
|
[6] |
δυνάμενος,
μή
πῃ
καὶ
περὶ
|
τούτων
|
σὺν
Ἡροδότῳ
ὁ
Κέλσος
ψεύδεται, |
[6] |
ἐστιν.
Αἱρέσεις
γοῦν
καὶ
περὶ
|
τούτων |
συνέστησαν·
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
λέγοντες |
[6] |
τίς
φησι,
δεδόσθω
ἔσθ´
ὅτε
|
τούτων |
τινὰ
πεποιηκέναι
τὸν
θεόν,
ἵνα |
[6] |
προσωποποιεῖταί
τινα,
μετὰ
τὸ
ἀκοῦσαι
|
τούτων |
τοιαῦτα
λέγοντα·
Πῶς
οὖν
γνῶ |
[6] |
πάσης
κτίσεως»
ἐπέκεινα
δὲ
πάντων
|
τούτων |
τὸν
πατέρα
αὐτοῦ
καὶ
θεόν. |
[6] |
ἢ
ἀριθμῶν
ἢ
λίθων
ἢ
|
φυτῶν |
ἢ
ῥιζῶν
καὶ
ὅλως
παντοδαπῶν |
[6] |
Ἀρτέμιδι
καὶ
ὀψόμενοι
τὴν
ὑπὸ
|
ἰδιωτῶν |
ἐπιτελουμένην
πανήγυριν·
καὶ
τηλικαῦτά
γε |
[6] |
ταῦτα»
τάχα
δὲ
καὶ
τῶν
|
ἰδιωτῶν |
προπετευσαμένων
περὶ
τῆς
τῶν
τοιούτων |
[6] |
τὰ
ἐκτὸς
κακά,
καθαίρων
καὶ
|
παιδεύων |
τοὺς
μὴ
βουληθέντας
παιδευθῆναι
λόγῳ |
[6] |
ὁ
πρῶτος
καὶ
ὁ
μέγιστος
|
κελεύων· |
γενέσθω
τόδε
καὶ
ἕτερον
τόδε |
[6] |
δ´
εἴπομεν
καὶ
εἰς
τὸ
|
κελεύων· |
γενέσθω
τόδε
καὶ
ἕτερον
τόδε |
[6] |
Σιμωνιανοὶ
ἐπεβουλεύθησαν·
ᾔδει
γὰρ
ὁ
|
ἐπιβουλεύων
|
δαίμων
πονηρὸς
τῇ
τοῦ
Ἰησοῦ |
[6] |
ζωῆς
ξύλου
εὐκαιρότερόν
τις
διηγήσεται
|
ἑρμηνεύων |
τὰ
περὶ
τὸν
ἐν
τῇ |
[6] |
ὡς
ποία
πλυνόντων·
καὶ
καθιεῖται
|
χωνεύων |
καὶ
καθαρίζων
ὡς
τὸ
χρυσίον |
[6] |
τῶν
ὑπὸ
τούτῳ
κολάσεων
καταφρονεῖν,
|
προαγορεύων |
ὡς
ἄρα
ὁ
Σατανᾶς
καὶ |
[6] |
ἀνέτειλεν.
Ὁ
δ´
αὐτὸς
οὗτος
|
προφητεύων |
περὶ
τῆς
τοῦ
Ἰησοῦ
ἐπιδημίας, |
[6] |
θεὸν
τὸν
δημιουργόν,
ἵν´
ὁ
|
πιστεύων |
αὐτῷ
ταῦτα
καθ´
ἡμῶν
λέγοντι |
[6] |
κατηγορεῖν
θέλῃ
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὡς
|
πιστεύων |
ταῖς
παρέχειν
δοκούσαις
αὐτῷ
γραφαῖς |
[6] |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἀνθρώπων,
|
ἀκούων |
ὅτι
Ἰησοῦς
ὁ
παρὰ
Ἰουδαίοις |
[6] |
ἑτέρων
ἐν
λέξεσιν
εὐτελείας
τῶν
|
γραφῶν, |
ἀμαυροῦσθαι
δοκούσης
ὑπὸ
τῆς
ἐν |
[6] |
νοήσαντες
οὔτε
τὰ
τῶν
θείων
|
γραφῶν |
διακρίναντες,
πάντ´
ἔφυραν·
ἀπὸ
μὲν |
[6] |
ὀφθαλμούς,
βλέπειν
τὰ
σεμνὰ
τῶν
|
γραφῶν |
δυναμένους,
τὰ
ἱερὰ
τῶν
προφητῶν
|
[6] |
γῆς
τυγχάνειν,
ἣν
πολλαχοῦ
τῶν
|
γραφῶν |
ἔθος
ὀνομάζεσθαι
κόσμον.
Μάλιστα
δ´ |
[6] |
τῶν
γνησίων
καὶ
θείων
πεπιστευμένων
|
γραφῶν
|
ἑπτὰ
εἴρηνται
οὐρανοί·
οὔτ´
ἀπὸ |
[6] |
Ἰησοῦ
ζητεῖν
τὴν
διάνοιαν
τῶν
|
γραφῶν |
καὶ
αἰτεῖν
περὶ
αὐτῶν
ἀπὸ |
[6] |
καὶ
αὐτοὺς
ὑπὸ
τῶν
θείων
|
γραφῶν |
καλουμένους
ἐν
τῷ
Μὴ
ἅπτεσθε |
[6] |
Ἐλωαῖον.
Τὰ
δὲ
ἀπὸ
τῶν
|
γραφῶν |
ληφθέντα
ὀνόματα
ἐπώνυμά
ἐστι
τοῦ |
[6] |
πανήγυριν.
Εἶτα
ὡς
ἤτοι
τῶν
|
γραφῶν |
οὕτω
λεγουσῶν
ἢ
καὶ
ἡμῶν
|
[6] |
Ὡραῖον,
ἀπὸ
δὲ
τῶν
ἑβραϊκῶν
|
γραφῶν |
τὸν
Ἰαὼ
ἢ
Ἰὰ
παρ´ |
[6] |
ἵνα
μὴ
δόξω
ἀπὸ
νεωτέρων
|
γραφῶν
|
φέρειν
τὰ
περὶ
τοῦ
ζητουμένου |
[6] |
πάντας
τοὺς
εἰς
τὰς
τῶν
|
ζωγράφων |
καὶ
πλαστῶν
καὶ
ἀνδριαντοποιῶν
ἐνορῶντας |
[6] |
ληφθὲν
ἀπὸ
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
|
σοφῶν, |
ἄλλην
μὲν
εἶναι
φησάντων
τὴν |
[6] |
αὐτοὺς
εὑρεθῆναι
πάντων
τῶν
ἐκεῖ
|
σοφῶν |
δεκαπλασίους.
Καὶ
νῦν
δὲ
αἱ |
[6] |
κτίσαντα»
Διόπερ
τῶν
ἐν
Ἕλλησι
|
σοφῶν |
καὶ
πολυμαθῶν
τοῖς
ἔργοις
περὶ |
[6] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
παρ´
Ἑβραίοις
|
σοφῶν |
πεφιλοσοφημένων.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
συμφορήσας |
[6] |
βούλημα
τῶν
διαφόρων
τοῦ
Ἰησοῦ
|
μορφῶν; |
Ἐγὼ
δὲ
λέγω
καὶ
ἡλικιῶν, |
[6] |
Ὑπερβὰς
φραγμὸν
πυρὸς
ἀφόβως,
πρώτης
|
λαχὼν |
ἀρχὴν
πύλης
Ὡραῖε,
πάρες
με, |
[6] |
καὶ
μέσα
τῶν
ὄντων
ἁπάντων
|
ἔχων |
εὐθείᾳ
περαίνει
κατὰ
φύσιν
περιπορευόμενος· |
[6] |
οὐχ
ὑγιῶν,
πολλῷ
πρότερον
αὐτὸς
|
ἔχων |
τὰ
ἐγκλήματα
ἐν
τοῖς
ἰδίοις |
[6] |
τὴν
ἐξετασθεῖσαν
λέξιν
ὡσπερεὶ
σκοπὸν
|
ἔχων
|
τὸ
ὅπως
ποτὲ
πολλῶν
λόγων |
[6] |
ἐνεργεῖται
τῆς
ἀνομίας,
μόνον
ὁ
|
κατέχων |
ἄρτι,
ἕως
ἐκ
μέσου
γένηται· |
[6] |
ἢ
θρόνων
ἢ
κυριοτήτων
ἢ
|
ἀρχῶν |
ἢ
ἐξουσιῶν
ὑπόστασιν.
~Διόπερ
μάτην |
[6] |
ὃν
οἴονται
λέξειν·
Πέμπτης
ἐξουσίας
|
ἄρχων, |
δυνάστα
Σαβαώθ,
προήγορε
νόμου
τῆς |
[6] |
καὶ
ἕβδομε
γεγονὼς
κρατεῖν
Ἰαλδαβαώθ,
|
ἄρχων |
λόγος
ὑπάρχων
νοὸς
εἰλικρινοῦς,
ἔργον |
[6] |
κρυπτομένων
μυστηρίων
υἱοῦ
καὶ
πατρὸς
|
ἄρχων |
νυκτοφαὴς
δεύτερε
Ἰαὼ
καὶ
πρῶτε |
[6] |
ᾧ
τοιαῦτα
λέγειν
οἴονται·
Δευτέρας
|
ἄρχων |
πύλης
Αἰλωαιέ,
πάρες
με
τῆς |
[6] |
ᾧ
πιστεύουσι
τοιαῦτα
ἐρεῖν·
Τρίτης
|
ἄρχων |
πύλης
Ἀσταφαιέ,
ἐπίσκοπε
πρώτης
ὕδατος |
[6] |
γεγονὼς
κρατεῖν
Ἰαλδαβαώθ,
ἄρχων
λόγος
|
ὑπάρχων
|
νοὸς
εἰλικρινοῦς,
ἔργον
τέλειον
υἱῷ |
[6] |
οὐκ
ἂν
γὰρ
οὐδ´
ὁ
|
τυχὼν |
ἀκρίτως
τοὺς
πτωχοὺς
ἐπῄνεσεν,
ὧν |
[6] |
μετὰ
τοῦ
μισεῖν
καὶ
ἀπεχθάνεσθαι
|
ἐντυχὼν |
τοῖς
εὐαγγελίοις
φιλαλήθης
ἦν
ὁ |
[6] |
ἀφορμὰς
τῆς
μυστικωτέρας
περὶ
εἰσόδου
|
ψυχῶν |
εἰς
τὰ
θεῖα
θεωρίας,
ἀναγνώτω |
[6] |
βουλομένῃ
ἐρήμῳ
θεοῦ
τυγχάνειν
οἰκουμένῃ
|
ψυχῶν. |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ἐνθεώτατα
ἐξ |
[6] |
τῆς
διαφόρου
εἰσόδου
τῶν
θειοτέρων
|
ψυχῶν |
ἐπὶ
τὰ
κρείττονα·
ἀναγνώτω
δὲ |
[6] |
μετὰ
βασάνου
κάθαρσιν
τῶν
τοιωνδὶ
|
ψυχῶν |
κατὰ
τὸ
Ἰδοὺ
κύριος
εἰσπορεύεται
|
[6] |
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητῶν
αὐτῷ
ταῦτα
|
πτωχῶν |
καὶ
πλουσίων,
ἢ
οἶδέ
τινα |
[6] |
ἐν
ἐνάτῳ
ψαλμῷ
λέγεται·
Ὁ
|
ὑψῶν |
με
ἐκ
τῶν
πυλῶν
τοῦ
|
[6] |
ἢ
ἀσπίδας
ἤ
τι
τῶν
|
ζῴων· |
νῦν
δὲ
ἔδοξε
Κέλσῳ
ἐνθεώτατον |
[6] |
ποτε
παρελήφθη
κάμηλος,
τὸ
τῶν
|
ζῴων |
ὅσον
ἐπὶ
τῇ
κατασκευῇ
σκολιόν, |