HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Origène, Contre Celse, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ν  =  1792 formes différentes pour 5691 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[6]   λατρεύειν τινὰ αὐτῷ πνεῦμα» νοηθείη  ἄν.   Ἀλλὰ καὶ οὐκ ἐν τύποις
[6]   καλούς, ὁποίους λόγος θεοῦ δημιουργήσαι  ἄν.   ~Διόπερ ἐὰν ἔρηται ἡμᾶς Κέλσος,
[6]   τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἠκολούθησεν  ἄν,   εἰ μὲν σκυτοτόμος ἦν, λέγεσθαί
[6]   ἀδυνατεῖ; προείρηται μὲν ὅτι πᾶσιν  ἄν,   εἴπερ ἔγκλημά ἐστι τὸ τοιοῦτον,
[6]   δ´ εἰς τὸν τόπον λεχθείη  ἄν,   οὔτε πᾶσιν οὔτε τοῦ παρόντος
[6]   εἰς τὴν τήρησιν ἑαυτοῦ οὐκ  ἄν   ποτε ἀποσυμβαίῃ. Εἰ δέ τινι
[6]   φιλαλήθης ἦν Κέλσος, ἐπέστησεν  ἄν,   τί δή ποτε παρελήφθη κάμηλος,
[6]   προειρημένα ἀποδιδόναι νομίζει φάσκων· Οὓς  ἄν   τις εἰς λαμπρὸν φῶς ἐκ
[6]   ὀνομαζομένου κόσμου. Καίτοι γε εἴποι  ἄν   τις, νοήσας τὸ Μὴ σκοπούντων
[6]   τοῖς ἀποδεχομένοις πρόνοιαν· ἀπολογήσαιτο δ´  ἄν   τις ὅτι νουθετεῖν μὲν οὐκ
[6]   τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων» εἶπεν  ἄν   τις οὐ κατὰ τὸ προφητικὸν
[6]   ὁπόθεν ἐστὶ ταῦθ´ ὁμολογεῖ. Εἴποι  ἄν   τις οὖν καὶ πρὸς ταῦτα,
[6]   ὑπ´ αὐτοῦ ἐκτιθέμενα, ὡς οἰηθείη  ἄν   τις. Παρέθετο γὰρ πλειόνα μάλιστα
[6]   λέγει καὶ αὐτός. Εἴποι γὰρ  ἄν   τις πρὸς τὸν Κέλσον· εἰ
[6]   κατὰ τὰς αὐτὰς γραφὰς δόξαι  ἄν   τις τὰ ἐναντία λέγεσθαι τοῖς
[6]   τοῦ λόγου βούλημα· οὐκ εἴασεν  ἂν   ἀβασάνιστον καὶ τὸ μακαρίζεσθαι μὲν
[6]   κολάζεσθαι καὶ βλάπτεσθαι ὄψιν, τίνος  ἂν   ἄλλου φήσωμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ταῦτα
[6]   τις, ὀνομαζομένων πειθοῦς δημιουργῶν, οὐκ  ἂν   ἁμάρτοι· δυνατὸν γὰρ καὶ τὸν
[6]   τῇ καρδίᾳ κάλυμμα» ἐπικείμενον, ἡνίκα  ἂν   ἀναγινώσκηται Μωϋσῆς» ~Ὡς μὴ νοήσας
[6]   τῶν δεομένων τοιούτων πόνων, οὐδὲν  ἂν   ἄτοπον λόγος ἔχοι· οὔτ´
[6]   ἄνωθεν λαβόντες ἐπισκεψώμεθα, πῶς οὐκ  ἂν   ἄτοπος εἴη θεὸς πρῶτος
[6]   τὴν ἀληθινὴν ζωὴν γένοιτ´ ἂν  ἐν   αὐτῇ, καὶ ἀγαπῶν ἡμέρας
[6]   αὐτῷ καταλαμβανόμενος ἀλλὰ καὶ  ἂν   αὐτὸς ἀποκαλύψῃ τὸν πατέρα, ψευδοποιήσομεν
[6]   ἐν ἀνθρωπίνῳ γεγονὼς σώματι, οὐδ´  ἂν   αὐτὸς εἴη ἀθάνατος τοῦ
[6]   τοῦ σώματος τὸν Ἰησοῦν· οὐκ  ἂν   γὰρ ἀπειλήφει δέδωκε πνεῦμα
[6]   καὶ πλοῦτον πάντως ψεκτόν· οὐκ  ἂν   γὰρ οὐδ´ τυχὼν ἀκρίτως
[6]   ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς  ἂν   δυνηθείημεν ἀκοῦσαι παρ´ αὐτοῦ καὶ
[6]   ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς  ἂν   δυνηθείημεν ἀκοῦσαί τε παρ´ αὐτοῦ
[6]   οὗτοι υἱοὶ θεοῦ εἰσιν» οὐκ  ἂν   ἑαυτῷ ὡς ἀφ´ ἡμῶν ἀπεφήνατο
[6]   ἱστορήσαμεν τὸ τοιοῦτον· Κέλσος δ´  ἂν   εἰδείη, πολλάκις ἤδη ἁλοὺς
[6]   ἂν ὧν πέρι λέγω σαφέστερον  ἂν   εἴη τι λεχθέντων αὐτῶν· ἔστι
[6]   τῶν πιστευόντων αὐτῷ μαρτυρούμενον, χώραν  ἂν   εἶχε τὸ ἐὰν οἵδε μὲν
[6]   περὶ Γεέννης λόγον· ἐπεὶ οὔτ´  ἂν   ἐκεῖνοι ζωγραφίας καὶ διαγράμματα ἐσεμνοποίουν
[6]   θέλων τὴν ἀληθινὴν ζωὴν γένοιτ´  ἂν   ἐν αὐτῇ, καὶ ἀγαπῶν
[6]   τῶν ἀνθρώπων» Δῆλον ὅτι εἶεν  ἂν   ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων»
[6]   τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου, ὅπως  ἂν»   ἐξαγγείλῃ πάσας τὰς αἰνέσεις» τοῦ
[6]   τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου, ὅπως  ἂν   ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις σου
[6]   τῆς δικαιοσύνης» ἐστὶν ἥλιος» φθάσαι  ἂν   ἐπ´ ἐκείνας, ἐξαιρουμένου αὐτὸν τοῦ
[6]   προσαγομένοις αὐτοῖς εἰς ἐπιστροφήν, οὔτ´  ἂν   ἐπισκέπτηται ἐν ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας»
[6]   τις ἦν. Τί οὖν εἴη  ἂν   ἠλιθιώτερον μανικώτερον οὐ μόνον
[6]   τοὺς ταῦτα λέγοντάς φησι· Τί  ἂν   ἠλιθιώτερον μανικώτερον ταύτης τῆς
[6]   τοῦ κόσμου ἁμαρτία, λέγοιμεν  ἂν   ἡμεῖς τὸ παρὰ τῷ ἀποστόλῳ
[6]   καὶ ῥητά, τί κάλλιον ἐπέπρακτο  ἂν   ἡμῖν ἐν τῷ βίῳ
[6]   μῦθον ἐπᾴδουσα, τοιαῦτα ψιθυρίζειν οὐκ  ἂν   ᾐσχύνθη; Ἐν τούτοις δὲ δοκεῖ
[6]   ῥίπτασκον τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ, ὄφρ´  ἂν   ἵκοιτο γῆν ὀλιγηπελέων· καὶ διηγούμενός
[6]   λέγων τοὺς αὐτούς, ἡνίκα μὲν  ἂν   Ἰουδαῖοι αὐτοὺς βιάζωνται, τὸν αὐτὸν
[6]   εἶναι ἀδύνατον. Τίς δ´ οὐκ  ἂν   καὶ μετρίως ἐφιστάνειν τοῖς πράγμασι
[6]   ψεκτὸν τὸ μὴ διχηλεῖν· ἐξήτασεν  ἂν   καὶ ὁσάκις ἐν ταῖς θείαις
[6]   τοὺς λόγους αὐτῶν. ~Πολλὰ δ´  ἂν   καὶ παρὰ τῷ Μωϋσεῖ εὑρεθείη
[6]   ὡς κατεψευσμένα Χριστιανῶν, οὕτως εὑρεθείη  ἂν   καὶ τὰ τοιαῦτα τῷ Κέλσῳ
[6]   ἄτοπον λόγος ἔχοι· οὔτ´  ἂν   καταβαίνῃ κακὰ παρὰ κυρίου ἐπὶ
[6]   ἡμέραι πονηραί εἰσιν. ~Εὑρεθείη δ´  ἂν   καταχρηστικώτερον καὶ τὰ σωματικὰ καὶ
[6]   διδασκάλους τοὺς ἰατρούς, οὐδὲν  ἂν   κατηγοροῖντο οἱ τύπτοντες οἱ
[6]   μάστιξι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν» οὔτ´  ἂν   λέγῃ τό· Ἔχεις ἄνθρακας πυρός,
[6]   ἀφ´ ὧν οὐκ ὀλίγα τις  ἂν   μανθάνοι περὶ τῆς κακίας, ποίαν
[6]   Διόπερ οὐ τοὺς τυχόντας εὕροις  ἂν   μετειληφότας τῆς θείας σοφίας ἀλλὰ
[6]   αὐτῶν παριστάντες τὸ ἀληθές, οὔτ´  ἂν   Κέλσος ἐν τῷ κατὰ
[6]   μὴ υἱὸς καὶ  ἂν   υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Οὔτε γὰρ
[6]   τῶν ἀσεβῶν δογμάτων. Εἴποι δ´  ἂν   Χριστιανὸς πρὸς Κέλσον οὐδὲν
[6]   σῶμα τῷ Ἰησοῦ, οὐκ εὐθὺς  ἂν   οἱ βλέποντες τὸ σῶμα ἐπίστευον
[6]   θεὸν κάμνειν· ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν  ἂν   ὅτι οὐδ´ θεὸς λόγος
[6]   καὶ τίνα τρόπον καταλύεται, ἴδοι  ἂν   ὅτι οὐδ´ ὄναρ ἐφαντάσθη τὸ
[6]   οἶμαι· Καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι» ἑώρα  ἂν   ὅτι οὐδεὶς ἡμῶν φησιν εἶναι
[6]   Καὶ κατὰ ταῦτα δὲ εἴποιμεν  ἂν   ὅτι φωνὴ μὲν βοῶντος ἐν
[6]   μίασμα ἐμβαλεῖν· οὕτως μέν τ´  ἂν   οὐδ´ ἠπιστεῖτο, εἰ ἄνωθεν εὐθὺς
[6]   πείθειν ἀδυνατεῖ; καὶ αὐτὸ προσαχθὲν  ἂν   πᾶσι τοῖς πρόνοιαν παραδεχομένοις, ταῦτα
[6]   γέγονεν εἰπεῖν· τάχα γὰρ ἂν  ὧν   πέρι λέγω σαφέστερον ἂν εἴη
[6]   ἐστι τὰ κατ´ ἀξίαν νοηθέντα  ἂν   περὶ τοῦ θεοῦ, ἀποκρύψαντος ἑαυτὸν
[6]   καλουμένους υἱοὺς ἀνθρώπων» Εἴποιμεν γὰρ  ἂν   πολλῷ ὡραιοτέρους φαίνεσθαι τοὺς τῶν
[6]   οὐσίαν ἀόρατον καὶ ἀσώματον οὐκ  ἂν   σῶμα εἴη θεὸς λόγος,
[6]   πρὸς αὐτόν; Ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν  ἂν   τὰ προεκκείμενα. ~Πλήν φησιν
[6]   ἀνθρώπων» Δῆλον ὅτι εἶεν ἂν  ἐν   ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» διαφοραὶ
[6]   δὲ ταῦτα θεωρήσας εἴποι  ἂν   τό· Ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ,
[6]   τι μὴ ἀπὸ μελισσῶν, οὐκ  ἂν   τοῦτό τις ἀπήγγελλεν ἀπὸ τῆς
[6]   ταύτης τῆς ἀπορίας· εἴη γὰρ  ἂν   τυχὸν ῥητὸν» καὶ τὸ μηδέν.
[6]   κολάζεσθαι καὶ ἡμᾶς διδάσκει, ὡς  ἂν   ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ κολαζόμενοι καρτεροῖμεν.
[6]   τοῦ ὁδεύειν ὠφελείας. Καὶ οὐδεὶς  ἂν   Χριστιανῶν λέγοι Κέλσῳ· Πῶς μοι
[6]   δὲ καὶ οἱ πολλοὶ λέγοιεν  ἂν   χρώμενοι τῷ ὀνόματι, καὶ τῇ
[6]   οὕτω τὸν πατέρα ὅστις ποτ´  ἂν   χωρῇ γινώσκειν αὐτὸν γινώσκει. ~Ταῦτα
[6]   μοι γέγονεν εἰπεῖν· τάχα γὰρ  ἂν   ὧν πέρι λέγω σαφέστερον ἂν
[6]   ἑτέρου τοῦ δημιουργοῦ παρὰ τὸν  μέγαν   θεὸν κατὰ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ
[6]   ἔγραψεν, ἐβουλήθη ἑαυτόν τινα εἰπεῖν  μέγαν,   καὶ πρὸ ἐκείνου Θευδᾶς» ἀλλ´
[6]   ἐπεὶ καὶ ἔχομεν ἡμεῖς ἀρχιερέα  μέγαν»   τῷ μεγέθει τῆς δυνάμεως καὶ
[6]   καταγελᾷ οὐδὲ χλευάζει τὸ δόγμα·  ἐὰν   δ´ θεῖος λόγος φάσκῃ
[6]   καὶ περὶ τοῦ εἴδους αὐτοῦ·  ἐὰν   δὲ ἄλλος προφήτης ὡραιότητα καὶ
[6]   θέμις τὸν πρῶτον θεὸν χειρουργεῖν·  ἐὰν   δὲ κυρίως ἀκούῃς τοῦ χειρουργεῖν,
[6]   τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε·  ἐὰν   δὲ μὴ θέλητε μηδὲ εἰσακούσητέ
[6]   τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.  Ἐὰν   δέ τις νομίζῃ δύνασθαι ταῦτ´
[6]   ληροῦντας μηδὲν μὲν ἀλλήλους διατιθέναι,  ἐᾶν   δὲ τοὺς παῖδας μάχεσθαι. Ὅπερ
[6]   πρόσωπον πρὸς πρόσωπον» καὶ τό·  Ἐὰν   ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ
[6]   νόμον διὰ Μωϋσέως» Ἡνίκα» γὰρ  ἐὰν   ἐπιστρέψωμεν πρὸς κύριον» δὲ
[6]   λόγος θεοῦ δημιουργήσαι ἄν. ~Διόπερ  ἐὰν   ἔρηται ἡμᾶς Κέλσος, Πῶς οἰόμεθα
[6]   λόγος καὶ δυσθεώρητος καὶ μάλιστα,  ἐὰν   κυρίως οὐσία ἑστῶσα
[6]   ὑμᾶς. Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ  Ἐὰν   θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ
[6]   βαρβάρους, πολὺ δὲ τὸ εὐήμερον  ἐὰν   καὶ τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ ἰδιώτας
[6]   ὀνομάζειν πνεύματα καὶ πνευματικά· οἷον  ἐὰν   λέγῃ Παῦλος· Ἀλλ´
[6]   οὐ σῶμα νοοῦμεν αὐτόν, οὕτως  ἐὰν   λέγηται πνεῦμα» θεός, οὐ
[6]   σῶμα αὐτὸν νοήσομεν. Ὡς δ´  ἐὰν   λέγηται πῦρ» οὐ σῶμα νοοῦμεν
[6]   τῆς νοητῆς φύσεως. Καὶ ὥσπερ,  ἐὰν   λέγηται τὰ ἁμαρτήματα ξύλα εἶναι
[6]   εἶναι τὰ ἁμαρτήματα σώματα, καὶ  ἐὰν   λέγηται τὰ ἀνδραγαθήματα χρυσὸς εἶναι
[6]   δὴ καὶ ἐν τούτοις ὅτι,  ἐὰν   μὲν κατηγορεῖν θέλῃ τοῦ Ἰησοῦ,
[6]   ἔμελλε πληροῦν ἐν Ἱερουσαλήμ»  ἐὰν   μὲν προφήτης λέγῃ· Εἴδομεν αὐτόν,
[6]   κτίσεως» πρωτότοκον θεὸν λόγον. ~Εἶτα  ἐὰν   μὲν τὴν αὐτὴν ἀρετὴν λέγοντες
[6]   τινα ἐπὶ τὸ συνέδριον ἑαυτῶν,  ἐὰν   μὴ ἀρὰς θῆται κατὰ τοῦ
[6]   ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον, ὅτι,  ἐὰν   μὴ ἔλθῃ ἀποστασία πρῶτον
[6]   πρὸς τὸ καθικέσθαι ἀνθρωπίνης ψυχῆς,  ἐὰν   μὴ καὶ δύναμίς τις θεόθεν
[6]   μαρτυρούμενον, χώραν ἂν εἶχε τὸ  ἐὰν   οἵδε μὲν εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι
[6]   ταῦτά φησιν Κέλσος ὅτι,  ἐὰν   οἵδε μέν— λέγων Χριστιανούς— εἰσηγῶνται
[6]   οὐσίαν μὲν οὐσιῶν λεκτέον καὶ  ἰδέαν   ἰδεῶν καὶ ἀρχὴν τὸν μονογενῆ
[6]   δὲ διὰ τὴν περὶ ἐκεῖνα  θέαν   πᾶσαν περίστασιν· ἐπεὶ καὶ ἔχομεν
[6]   οὕτως κατηγορηθέντα ἐν τῷ προφήτῃ  Λευϊαθὰν   ἔλεγεν εἶναι τὴν διὰ τῶν
[6]   αὐτῷ. Ἀντὶ δὲ τοῦ δράκων»  Λευϊαθὰν   ἦν ἐν τῷ ἑβραϊκῷ. Τὸ
[6]   κατωτάτω κύκλον. Τοῦτον δὲ τὸν  Λευϊαθὰν   τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα
[6]   τῶν ὅλων ψυχὴ καὶ ὠνομάζετο  Λευϊαθάν,   ὅντινα αἱ Ἰουδαίων γραφαὶ
[6]   τὴν τῶν ὅλων ψυχὴν καὶ  Λευϊαθάν,   τοὺς ἑπτὰ τῶν ἀρχοντικῶν κύκλους,
[6]   διὰ τὸ ἑστηκέναι καὶ  βεβαίαν   εἶναι τὴν φύσιν αὐτοῦ προκαλούμενος
[6]   τὸν τυχόντα ἀλλ´ ὑπὸ τὴν  κραταιὰν   χεῖρα τοῦ θεοῦ» διὰ τοῦ
[6]   νοήμασι, ταπεινοῖ ἑαυτὸν ὑπὸ τὴν  κραταιὰν   χεῖρα τοῦ θεοῦ» Εἰ δέ
[6]   τίνα τρόπον λέγεται· Περίζωσαι τὴν  ῥομφαίαν   σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου,
[6]   τὰ χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην  ῥομφαίαν   τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν ὁδὸν
[6]   τὰ χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην  ῥομφαίαν   τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν ὁδὸν
[6]   ταῖς κατὰ κακίαν πράξεσι κατ´  ἀναλογίαν   τῶν ἡμαρτημένων τοὺς φαύλους, μακαρίους
[6]   ἑλλάδα φωνὴν Γογγόσυρος τὴν  ἐτυμολογίαν   παρίστησι τοῦ Ἀπόλλωνος,
[6]   ὑπερβαίνομεν ταῦτα, ἐν οἷς ἐπὶ  ταυτολογίαν   ἡμᾶς Κέλσος καλεῖ. Εἶτα
[6]   θεοῦ λόγον τοῖς μαθηταῖς» κατ´  ἰδίαν»   καὶ μάλιστα ἐν ταῖς ἀναχωρήσεσιν
[6]   διαστείλασθαι καὶ παραστῆσαι τὴν ἑκάστου  ἰδίαν   ποιότητα; Οὐδὲν οὖν θαυμαστόν, εἰ
[6]   καθαρᾷ. Οὐ γὰρ θέμις μεμολυσμένην  καρδίαν   ἐνορᾶν θεῷ, ἀλλὰ δεῖ καθαρὸν
[6]   θεοῦ ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν  ἀσέβειαν   καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν
[6]   ἀξίαν τῆς περὶ αὐτοῦ ἀληθείας  θεοσέβειαν   ἀσκήσαντάς φαμεν ὑποκεῖσθαι ταῖς τῶν
[6]   ἀλήθεια οὐδὲν ὡς πρὸς εἰλικρινῆ  εὐσέβειαν   ὤνησε τοὺς ἐντυγχάνοντας ἀλλ´ οὐδ´
[6]   εἰρηκέναι περὶ τῶν κατὰ τὴν  μαγείαν   ὅτι πρὸς ἀπαιδεύτους μὲν αὐτὴ
[6]   τοῦτο πέμπει αὐτοῖς θεὸς  ἐνέργειαν   πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς
[6]   οὗ ἐστιν παρουσία κατ´  ἐνέργειαν   τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει
[6]   ἀμαθίας, καὶ φρονιμωτάτοις δὲ τὴν  θείαν   ἐλπίδα νοεῖσθαι καὶ καταλαμβάνεσθαί φαμεν.
[6]   ἀνθρωπίνην σοφίαν, τέλος δὲ τὴν  θείαν·   ἥτις καὶ στερεὰ» λέγεται τῆς
[6]   ἀνθρωπίνην σοφίαν ἄλλην δὲ τὴν  θείαν.   Καὶ ἐκτίθεταί γε Ἡρακλείτου λέξεις,
[6]   ἀνθρωπίνην σοφίαν ὡς πρὸς τὴν  θείαν   ὁμολογοῦμεν. Εἶτα δέον αὐτὸν ἀγωνίζεσθαι
[6]   διαβεβηκότας ἀπ´ ἐκείνης ἐπὶ τὴν  θείαν   σοφίαν. ~Εἶτα μετὰ ταῦτα
[6]   τὸ περὶ τοῦ κατὰ τὴν  θείαν   σοφίαν σοφοῦ λεγόμενον, ὅστις οὐκ
[6]   μεμαθηκέναι εἰς μίασμα ἐμβεβλῆσθαι τὴν  θείαν   φύσιν καὶ μεμιάσθαι εἴτε γενομένην
[6]   δὲ τούτοις βουλόμενος Κέλσος  πολυμάθειαν   ἑαυτοῦ ἐπιδείξασθαι ἐν τῷ καθ´
[6]   καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» Καὶ  ἀλήθειαν»   γοῦν κατέχουσιν, ὡς καὶ
[6]   καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν  ἀλήθειαν   ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τὸ
[6]   Σολομῶντα, εἰπόντα περὶ τοῦ κατ´  ἀλήθειαν   πλουσίου ὅτι Κατεσκεύασεν γὰρ αὑτῷ
[6]   ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´ εὑρεθήσονται ἀλλάξαντες τὴν  ἀλήθειαν   τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει»
[6]   ὑπὸ τῶν παθῶν ἐμποδιζομένου βλέπειν  ἀλήθειαν;   Χριστιανοὶ μὲν οὖν οὐδαμῶς νομίζουσι
[6]   ὁρᾶσθαι λαμβανομένου, ἵνα κατὰ τὴν  συνήθειαν   ὀνομάσω τῆς γραφῆς, πνευματικῶς. Ἀλλ´
[6]   διὰ πολλὴν τὴν πρὸς Χριστιανοὺς  ἀπέχθειαν   διαβεβαιουμένοις πρὸς τοὺς μηδαμῶς εἰδότας
[6]   πρὸς αὐτό, καὶ τῶν δι´  ἀμέλειαν   τοῦ καλοῦ ἐπὶ τὰ ἐναντία
[6]   Πάλαι μὲν οὖν τὴν  εὐτέλειαν   ἀγαπήσας φιλόσοφος Ἑλλήνων καὶ παράδειγμα
[6]   εἰσελθεῖν πλούσιον εἰς τὴν  βασιλείαν   τοῦ θεοῦ» Εἰ δὲ μὴ
[6]   ῥαφίδος πλούσιον εἰς τὴν  βασιλείαν   τοῦ θεοῦ» φησὶν ἄντικρυς ἀπὸ
[6]   δὲ θανάτου» τὰς ἐπὶ τὴν  ἀπώλειαν   φερούσας ἁμαρτίας φησὶν εἶναι
[6]   Ἐγὼ δὲ ἀπὸ τῆς πρὸς  Ἑρμείαν   καὶ Ἔραστον καὶ Κορίσκον Πλάτωνος
[6]   Πλάτωνι λελεγμένον ἐν τῇ πρὸς  Ἑρμείαν   καὶ Κορίσκον ἐπιστολῇ. Οὕτω δὲ
[6]   νομοθέτης; Καὶ πῶς τὴν ἐκείνου  κοσμογένειαν   σαυτῷ διά τινος, ὡς φῄς,
[6]   ἑαυτοῦ διὰ τὴν ἔτι ἐνυπάρχουσαν  ἀσθένειαν   τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐκείνου. Εἰ δ´
[6]   οὐδ´ ἀκίνδυνον τὴν τῶν τοιούτων  σαφήνειαν   πιστεῦσαι γραφῇ, ἅτε τῶν πολλῶν
[6]   ἐναδιαφορεῖν αὐτοὺς διδάξας πρὸς τὴν  εἰδωλολατρείαν.   Ἀλλ´ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν Σιμωνιανοὶ
[6]   μακαριότητα καί, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,  ἀκρώρειαν   τῶν ἀγαθῶν. δ´ Ἑβραίων
[6]   ἑαυτὸν ἔχοντα Πλάτων εἰς  τερατείαν   ἀναλήψεται. Οὐ λείψει δὲ τοὺς
[6]   πολλῷ ἀρχαιότερον γενόμενον Ἡρακλείτου μυθοποιΐαν,  στρατείαν   στρατείᾳ παραταττομένην, καὶ τῆς μὲν
[6]   τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενοι μαγικήν τινα  γοητείαν,   καὶ τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς τὸ
[6]   περὶ αὐτόν, οὐκέτι βούλεται τὴν  προφητείαν   εἰς Ἰησοῦν Χριστὸν ἀναφέρεσθαι; Καὶ
[6]   δὲ μὴ ἀνεγνωκέναι αὐτὸν τὴν  προφητείαν   ἀνεγνωκότα περιεσπᾶσθαι ὑπὸ τῶν
[6]   Ἔδειξε δ´ ἡμῖν καὶ πᾶσαν  προφητείαν,   οὐδὲ μετὰ τὸ ἐνανθρωπῆσαι ἀποθνῄσκουσαν
[6]   καὶ Κέλσος παραδέχεται τὴν  προφητείαν   ταύτην ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι,
[6]   Ἰουδαίους καὶ τὴν σεμνὴν πάλαι  πολιτείαν   αὐτῶν τοῦ θεοῦ οἰκονομίαν, καὶ
[6]   Εἰ δέ τινες διὰ τὴν  ἰδιωτείαν   μὴ τρανώσαντες τὸ περὶ τῆς
[6]   καὶ πλουσίων, οἶδέ τινα  πτωχείαν   πάντως μακαριζομένην λόγος καὶ
[6]   οὐκ εὐκαταφρόνητον ὡς οἶμαι ἔχει  ἀκολουθίαν,   τί χαλεπὸν τῇ ἄκρᾳ καὶ
[6]   καὶ Ἱερουσαλήμ. Καὶ ἐξετάζοντες τὴν  ἀκολουθίαν   τοῦ εἶναι ἐπουράνιον Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ
[6]   δὲ πολλῷ ἀρχαιότερον γενόμενον Ἡρακλείτου  μυθοποιΐαν,   στρατείαν στρατείᾳ παραταττομένην, καὶ τῆς
[6]   ἓξ ἡμερῶν διεληλυθέναι εἰς τὴν  κοσμοποιΐαν   παρετιθέμεθα τὸ Αὕτη βίβλος
[6]   ὅσον κόσμος συνέστηκεν ἐνεργουμένην  κοσμοποιΐαν   τοῦ σαββάτου καὶ τῆς καταπαύσεως
[6]   τῷ πυρὶ τῶν κολάσεων τὴν  κακίαν.   Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ τὸ μὴ
[6]   ἀντικείμενος. Πᾶς δὲ τὴν  κακίαν   ἑλόμενος καὶ τὸν κατ´ αὐτὴν
[6]   φαμεν ὅτι κακὰ μέν, τὴν  κακίαν   καὶ τὰς ἀπ´ αὐτῆς πράξεις,
[6]   τῆς τοῦ χείρονος διὰ τὴν  κακίαν   μερίδος ἐναντίοι ὄντες τοῖς ἀπὸ
[6]   κολάζεσθαι μὲν ἐπὶ ταῖς κατὰ  κακίαν   πράξεσι κατ´ ἀναλογίαν τῶν ἡμαρτημένων
[6]   οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ  ἀδικίαν   ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν
[6]   ἐκείνῳ ἠγάπησαν δικαιοσύνην καὶ» ἐμίσησαν  ἀδικίαν·   καὶ διὰ τοῦτο ἔχρισε» καὶ
[6]   αἰώνιον» ἀναλαβόντες κατὰ τὴν Ἰησοῦ  διδασκαλίαν   ποταμούς τε χωρήσαντες τῶν θεωρημάτων
[6]   κακῶν, τί δή ποτε εἰς  μίαν   γωνίαν ἔπεμψε τοῦτο, φατε,
[6]   Ἀλλὰ καὶ δοκοῦσα εἰς  μίαν   γωνίαν ἐπιδημία τοῦ Ἰησοῦ εὐλόγως
[6]   Καὶ ἐκτίθεταί γε Ἡρακλείτου λέξεις,  μίαν   μέν, ἐν φησιν· Ἦθος
[6]   καὶ τοσαύτην ἕξιν ἀναλαβών, ὡς  μηδεμίαν   πύλην ᾅδου κατισχύσειν αὐτοῦ, ὑψωθέντος
[6]   τῆς τοῦ χριστιανισμοῦ διδασκαλίας κατασκεδάσασι  δυσφημίαν   τοῦ λόγου, ὡς ἄρα καταθύσαντες
[6]   αὐτοῦ ἀγαπήσας δικαιοσύνην καὶ» μισήσας  ἀνομίαν»   καὶ τὴν ἀπαρχὴν εἴληφε τοῦ
[6]   πάλαι πολιτείαν αὐτῶν τοῦ θεοῦ  οἰκονομίαν,   καὶ ὡς τῷ» ἐκείνων παραπτώματι
[6]   τὴν μὲν κατὰ τὴν ἐνσωμάτωσιν  οἰκονομίαν   νῦν δι´ εὐλόγους αἰτίας ἐπιπληρώσαντα
[6]   Αἰγυπτίων σοφίᾳ» Δανιὴλ δὲ καὶ  Ἀνανίαν   καὶ Ἀζαρίαν καὶ Μισαὴλ πᾶσι
[6]   ἀλλ´ ἴσην εἶναι τὴν ἀμφοτέρων  εὐδαιμονίαν,   Κέλσος οὐ καταγελᾷ οὐδὲ χλευάζει
[6]   τί δή ποτε εἰς μίαν  γωνίαν   ἔπεμψε τοῦτο, φατε, πνεῦμα;
[6]   καὶ δοκοῦσα εἰς μίαν  γωνίαν   ἐπιδημία τοῦ Ἰησοῦ εὐλόγως γεγένηται,
[6]   διὰ τὰ τοιαῦτα κἂν εἰς  κοινωνίαν   ἁπλουστέραν λόγων ἥκειν πρὸς Χριστιανούς.
[6]   πάσης γενητῆς φύσεως πρωτότοκον κατ´  ἀξίαν   εἰδέναι τις δύναται ὡς
[6]   ὡς λόγος ἐβούλετο, κατ´  ἀξίαν   ἕκαστον τῶν ἀκουόντων· οἳ καὶ
[6]   εἶναι τὸ τοῦ καθαροῦ κατ´  ἀξίαν   θεωρητικόν. Ἔστω δὴ καὶ δυσθεώρητος
[6]   τῇδε ποιητὴς οὔτε ὑμνήσει κατ´  ἀξίαν»   καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς
[6]   καὶ ἄγνωστά ἐστι τὰ κατ´  ἀξίαν   νοηθέντα ἂν περὶ τοῦ θεοῦ,
[6]   γνώσεως τοῦ πατρός, ὅτι κατ´  ἀξίαν   προηγουμένως αὐτῷ μόνῳ λαμβάνεται καὶ
[6]   θεοῦ ὑπολαβόντας καὶ μὴ τὴν  ἀξίαν   τῆς περὶ αὐτοῦ ἀληθείας θεοσέβειαν
[6]   ἐντολὴν τοῦ Ἰησοῦ ζητεῖν τὴν  διάνοιαν   τῶν γραφῶν καὶ αἰτεῖν περὶ
[6]   καὶ περὶ τήνδε τὴν μεγίστην  ἄγνοιαν,   ὁμοίως ἀπὸ θείων αἰνιγμάτων πεπλανημένην,
[6]   λόγον, ὅπερ ἐστὶ παρὰ τὴν  ἔννοιαν   τοῦ τετριμμένου ἐν τῇ συνηθείᾳ
[6]   τοῦ Κέλσου λέξις τοῖς ἀποδεχομένοις  πρόνοιαν·   ἀπολογήσαιτο δ´ ἄν τις ὅτι
[6]   αὐτὸ προσαχθὲν ἂν πᾶσι τοῖς  πρόνοιαν   παραδεχομένοις, ταῦτα λεκτέον. Ἐπειδὴ τὸ
[6]   σοφίαν τοῦτο τὸ ὄνομα ἔσχηκα.  Ποίαν   δὲ σοφίαν ταύτην; Ἥπερ ἐστὶν
[6]   ἂν μανθάνοι περὶ τῆς κακίας,  ποίαν   ἔσχεν ἀρχὴν καὶ γένεσιν, καὶ
[6]   τινὸς ἐπουρανίου καὶ κρείττονος αἰῶνος  ἀπόρροιαν   εἶναι τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν,
[6]   οἷόν τε ἐστίν, αὐτῇ διὰ  φιλανθρωπίαν   πάνθ´ ὅντιν´ οὖν οὐ μόνον
[6]   Δανιὴλ δὲ καὶ Ἀνανίαν καὶ  Ἀζαρίαν   καὶ Μισαὴλ πᾶσι τοῖς Ἀσσυρίων
[6]   οὐδὲ ἠπίστατο— εἰς τοσαύτην ἐνέπεσε  φλυαρίαν.   ~Ἑξῆς τούτοις λέγει ὅτι ἐπειδὴ
[6]   λέγονται εἶναι υἱοὶ διὰ τὴν  πονηρίαν;   Σαφῶς δὲ παρὰ ταῦτα πάντα
[6]   ἐν τῷ Τιμαίῳ τοῦ Διὸς  δημηγορίαν;   Τὸ γὰρ χαρακτηρίζον τὴν θεότητα
[6]   τὴν περὶ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων  κατηγορίαν   ἀκαίρως παραλαβὼν οὐ μόνον τὰ
[6]   ~Διὸ μεταβαίνομεν ἐπ´ ἄλλην Κέλσου  κατηγορίαν,   οὐδὲ τὰς λέξεις ἡμῶν εἰδότος
[6]   τὰ ἐναντία λέγεσθαι τοῖς εἰς  κατηγορίαν   παραλαμβανομένοις, ταῦτα οὐδὲ προσποιεῖται εἰδέναι.
[6]   εἰς τὴν Ἰουδαίων Χριστιανῶν  κατηγορίαν,   πῶς οὐχὶ τὸ αὐτὸ ἄκαιρον
[6]   ἀκριβῶς αὐτῷ νενοημένα προφέρει εἰς  κατηγορίαν   τὰ περὶ τῶν τῆς κοσμοποιΐας
[6]   τῶν ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες ἐπὶ τὴν  θεωρίαν   καὶ τὴν ἐν αὐτῇ τῶν
[6]   φαμὲν τὴν ἐν ἀνθρώποις σοφίαν  μωρίαν   εἶναι παρὰ θεῷ, τοῦ Παύλου
[6]   θεοῦ λόγον, ὃς ἐμφαίνει καὶ  μωρίαν   κηρύγματος» καὶ διὰ τὴν ἐμφαινομένην
[6]   σοφίᾳ χωρεῖν τὴν θειοτέραν, καὶ  μωρίαν   πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ὡς
[6]   κηρύγματος» καὶ διὰ τὴν ἐμφαινομένην  μωρίαν   τοῦ κηρύγματος» λέγουσιν οἱ τοῦτο
[6]   ἀπόρροιαν εἶναι τὴν ἐπὶ γῆς  ἐκκλησίαν,   καὶ περιτομῆς τινος ἐν καθαρσίῳ
[6]   ἐνεργῶν τὸ ὅλον σῶμα τὴν  ἐκκλησίαν   κινεῖ καὶ ἕκαστον μέλος τῶν
[6]   ψυχούμενον τὴν πᾶσαν τοῦ θεοῦ  ἐκκλησίαν,   μέλη δὲ τούτου τοῦ σώματος
[6]   ἓν σῶμα Χριστὸν καὶ τὴν  ἐκκλησίαν,   τὸ μύρον ἐπὶ κεφαλῆς» καταβέβηκεν
[6]   ἦν τὸ περὶ κρίσεως κήρυγμα  παρρησίαν   ἔχειν, διδάσκον κολάζεσθαι μὲν ἐπὶ
[6]   Ὅταν τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται  ἀφθαρσίαν»   τότε γενήσεται λόγος
[6]   καὶ τὴν καλάμην» καὶ πᾶσαν  οὐσίαν   ἁμαρτίας, οὐ σῶμα αὐτὸν νοήσομεν.
[6]   κρείττονα πάσης σωματικῆς φύσεως καὶ  οὐσίαν   ἀόρατον καὶ ἀσώματον οὐκ ἂν
[6]   με παρθένου πνεύματι κεκαθαρμένον, ὁρῶν  οὐσίαν   κόσμου· χάρις συνέστω μοι,
[6]   ἀσώματος. Ζητητέον δὲ καί, εἰ  οὐσίαν   μὲν οὐσιῶν λεκτέον καὶ ἰδέαν
[6]   Στοᾶς ἐκπυρούτωσαν, ἡμεῖς δὲ ἀσώματον  οὐσίαν   οὐκ ἴσμεν ἐκπυρουμένην οὐδ´ εἰς
[6]   τῶν θείων γραμμάτων εὐτελὴς λέξις  ἐνθουσιᾶν   πεποίηκε τοὺς γνησίως ἐντυγχάνοντας αὐτῇ·
[6]   παροδεύω τὴν σὴν ἐλεύθερος πάλιν  ἐξουσίαν·   χάρις συνέστω μοι, ναὶ
[6]   αἰτεῖν τὴν κατὰ τοῦ Ἰὼβ  ἐξουσίαν,   ἵν´ αὐτὸν περιβάλῃ περιστάσεσι βαρυτάταις,
[6]   καὶ πάλαι εἴρηται. Οἴεται δὲ  αἰτίαν   εἶναι τὸ βούλεσθαι, ἡμᾶς διὰ
[6]   δέ τινι ἀποσυμβαίνει, παρὰ τὴν  αἰτίαν   ἐκείνου ἀποσυμβαίνει, ῥᾳθυμήσαντος περὶ τὸ
[6]   δὲ τὰ πράγματα καὶ τὴν  αἰτίαν   ἐκτίθεται τοῦ κατηραμένον λέγεσθαι τὸν
[6]   χρόας αὐτῶν. Ἑξῆς ἐξετάζει τὴν  αἰτίαν   τῆς οὕτω κατειλεγμένης τάξεως τῶν
[6]   ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ ἀποκρίνεται, καὶ τὴν  αἰτίαν   τοῦ σκότον τῶν ὀφθαλμῶν κατακεχύσθαι
[6]   περιστάσεως γενομένην, ἐκβληθέντος διὰ τὴν  ἁμαρτίαν   καὶ κατοικισθέντος ἐναντίον τοῦ παραδείσου
[6]   Θαγιμάσαδα, τὴν δ´ Ἀφροδίτην Ἀργίμπασαν,  Ἑστίαν   δὲ Ταβιτί. Ἐξετάσει δὲ
[6]   εἶναι τὴν διὰ τῶν ὅλων  πεφοιτηκυῖαν   ψυχήν. Εὕρομεν δ´ ἐν αὐτῷ
[6]   αὐτῇ τὸ σῶμα, εἴτε σῶμα  ἀνειληφυῖαν·   παραπλήσιόν τι ποιῶν τοῖς οἰομένοις
[6]   μὲν εἶναι φησάντων τὴν ἀνθρωπίνην  σοφίαν   ἄλλην δὲ τὴν θείαν. Καὶ
[6]   ἀπ´ ἐκείνης ἐπὶ τὴν θείαν  σοφίαν.   ~Εἶτα μετὰ ταῦτα Κέλσος
[6]   καθ´ ἕκαστον τῶν πάντων τὴν  σοφίαν,   ἐν θεὸς καὶ
[6]   δὲ τοῦ τὸ σύγγραμμα τὴν  Σοφίαν   ἡμῖν καταλιπόντος Ἰησοῦ υἱοῦ Σιρὰχ
[6]   ὀνομάζουσι κατὰ τὴν πεπλανημένην ἑαυτῶν  σοφίαν,   ἧς σύμβολον εἶναι βούλονται καὶ
[6]   ὅτι φαμὲν τὴν ἐν ἀνθρώποις  σοφίαν   μωρίαν εἶναι παρὰ θεῷ, τοῦ
[6]   νόμῳ γεγραμμένην. Προυνικὸν δέ τινα  σοφίαν   οἱ ἀπὸ Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι κατὰ
[6]   περὶ τοῦ κατὰ τὴν θείαν  σοφίαν   σοφοῦ λεγόμενον, ὅστις οὐκ ὄψεται
[6]   τὸ ὄνομα ἔσχηκα. Ποίαν δὲ  σοφίαν   ταύτην; Ἥπερ ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη
[6]   εἶναι τῆς ψυχῆς τὴν ἀνθρωπίνην  σοφίαν,   τέλος δὲ τὴν θείαν· ἥτις
[6]   δι´ οὐδὲν ἄλλο διὰ  σοφίαν   τοῦτο τὸ ὄνομα ἔσχηκα. Ποίαν
[6]   καὶ μωρίαν πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην  σοφίαν   ὡς πρὸς τὴν θείαν ὁμολογοῦμεν.
[6]   Διόπερ οἱ ἰδιῶται ὡς πρὸς  φιλοσοφίαν   ἑλληνικὴν μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ ἐκπεριῆλθον
[6]   δ´ ἐπικουρίας τὸ ἀπορώτατον ἱκετεύοντας.  Κἄν   τινες δὲ μὴ ταῦτα φῶσιν
[6]   καὶ διαθέντα τὸν φιλόσοφον ἀξίως  κἂν   αὐτῷ ἀναστραφῆναι ἐν τῇ πρὸς
[6]   γὰρ ὑποβάλλει αἴσθησις αὐτῶν,  κἂν   βιασάμενος λόγος εὕρῃ ὅτι
[6]   ταῖς πρὸς θεὸν εὐχαῖς λέγουσι·  Κἂν   γάρ τις τέλειος ἐν υἱοῖς
[6]   τινας ἀποτρεπομένους διὰ τὰ τοιαῦτα  κἂν   εἰς κοινωνίαν ἁπλουστέραν λόγων ἥκειν
[6]   καὶ οὐκ ἀξίως χλεύης τινὸς  κἂν   ἐλαχίστης· λέγει δὲ οὕτως· Ἐρωτῶμεν
[6]   εἶναί μοι παραθέσθαι εἰς τὸ  κἂν   ἐπ´ ὀλίγον συνιέναι τὸν ἀκροατὴν
[6]   εἶναι βαθὺν τὰ θεῖα γράμματα,  κἂν   ἐπειράθημεν ἀνασκευάσαι τὰς φανείσας ἐκείνῳ
[6]   σοι τοῦτον εἶναι υἱὸν θεοῦ,  κἂν   δεδεμένος ἀτιμότατα κεκολασμένος
[6]   αὐτὴν καί τινας πιθανότητας προηνέγκατο,  κἂν   ἠγωνισάμεθα πρὸς αὐτάς· οὐκ εὔλογον
[6]   οὐκ αὔταρκες εἶναι τὸ λεγόμενον,  κἂν   καθ´ αὑτὸ ἀληθὲς καὶ πιστικώτατον
[6]   αἱρέσεως λεξείδιον, μὴ τρανώσας αὐτὸ  κἂν   κατὰ τὸ βούλημα ἐκείνης ἀλλὰ
[6]   εἶναι τὰ ἀνδραγαθήματα σώματα· οὕτω  κἂν   λέγηται θεὸς εἶναι πῦρ
[6]   λόγου ἐπιδημήσαντος ταῖς ψυχαῖς τῶν  κἂν   ὀλίγον καιρὸν δεδυνημένων δέξασθαι τὰς
[6]   θέλοντας τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ,  κἂν   ὅτι σοφός τις μέτριος
[6]   μᾶλλον τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς  κἂν   παραπλησίως κεκόλληται τῷ κυρίῳ, τῷ
[6]   περὶ μαγείας νῦν ἡμῖν διαλαβεῖν,  κἂν   προσεθήκαμεν οἷς ἀνωτέρω περὶ αὐτῆς
[6]   μόγις φόβῳ τῆς αἰωνίου κολάσεως  κἂν   συστέλλοντας ἐπὶ ποσὸν τῆς κακίας
[6]   δοκεῖν μὴ πείθειν. Ὅτι δέ,  κἂν   τὸ πειστικοὺς λέγεσθαι λόγους ἀπὸ
[6]   δεδεμένος ἀτιμότατα κεκολασμένος αἴσχιστα,  κἂν   χθὲς καὶ πρώην ἐν τοῖς
[6]   Ἀνωτέρω γὰρ τούτων οἱ προφῆται  διέστειλαν   τὸ περὶ ἑκατέρας σοφίας· ἀρκεῖ
[6]   γραφῆς οἱ καὶ ταῦτα βουλόμενοι  τολμᾶν   φάσκειν ἀπὸ θεοῦ γεγονέναι, μὴ
[6]   διάβολόν τε καὶ γλώττῃ ἑβραίᾳ  Σατανᾶν   ὀνομάζοντες τὸν αὐτόν. Ἄλλως μὲν
[6]   κλήρῳ τῆς φυλῆς Βενιαμὶν τὴν  Γέενναν   Φάραγγα Ἐννὸμ κατειλεγμένην, οὗ
[6]   οὖσαν καὶ Τάρταρον. Τὴν δὲ  Γέενναν   ἡμεῖς ἐν τῷ εὐαγγελίῳ γεγραμμένην
[6]   ταύτην ἔφασκεν εἰρῆσθαι αὐτῷ τὴν  Γέενναν,   οὖσαν καὶ Τάρταρον. Τὴν δὲ
[6]   προσέχειν ταῖς θείαις ἀναγνώσεσι καὶ  ἐρευνᾶν   τὰς γραφὰς» καὶ κατὰ τὴν
[6]   κατὰ τὴν Ἰησοῦ ἐντολὴν τῷ  ἐρευνᾶν   τὰς γραφὰς» καὶ μᾶλλον τῶν
[6]   με δεῖ καταριθμεῖν ὅσοι καθαρμοὺς  ἐδίδαξαν   λυτηρίους ᾠδὰς ἀποπομπίμους
[6]   Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ  ἤλλαξαν   τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ
[6]   εἴποι ἂν τό· Ἐθεασάμεθα τὴν  δόξαν   αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ
[6]   θαυμαστά, σφετεριζόμενος τὴν τοῦ θεοῦ  δόξαν·   οἷς οὐ χρῆναι βουκοληθέντας ἀποτρέπεσθαι
[6]   σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν  δόξαν   τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν ὁμοιώματι
[6]   τό· Ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ,  δόξαν   ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης
[6]   ἐλέφαντι, τῷ οὕτω καλουμένῳ νοσήματι,  πᾶν   τὸ σῶμα τοῦ Ἰώβ. Ἐῶ
[6]   περὶ τοῦ διακοσμήσαντος τόδε τὸ  πᾶν   ὡς ὄντος υἱοῦ θεοῦ παραθέσθαι·
[6]   πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ  ἀγαπᾶν   αὐτὸν καὶ» φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς
[6]   οὐδὲν ἧττον κἀκεῖνα λεγούσης, ἅτινα  περισπᾶν   δοκεῖ οὐκ ὀλίγα ὄντα τοὺς
[6]   μὴ εἶδε τὴν παρθενικὴν καὶ  καθαρὰν   γέννησιν καὶ ἀπὸ μηδεμιᾶς φθορᾶς
[6]   Ἐκάλεσεν θεὸς τὸ φῶς  ἡμέραν»   λέλεκται τό· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν
[6]   Καὶ εὐλόγησεν θεὸς τὴν  ἡμέραν   τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν,
[6]   ἔχει γνώμας, θεῖον δὲ ἔχει»  ἑτέραν   δέ· Ἀνὴρ νήπιος ἤκουσε πρὸς
[6]   διαφορὰν ἑκατέρας σοφίας πρὸς τὴν  ἑτέραν   ἐν ταῖς πρὸς θεὸν εὐχαῖς
[6]   τῇ ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ χωρεῖν τὴν  θειοτέραν,   καὶ μωρίαν πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην
[6]   αὐτῷ εἰς τὸ ὑψηλὸν ὄρος»  θειοτέραν   μορφὴν ἔχει· ἣν βλέπουσιν, εἴ
[6]   δὲ ἐγκαλοῦντες τοῖς κατὰ τὴν  προχειροτέραν   ἐκδοχὴν φήσασι χρόνους ἓξ ἡμερῶν
[6]   τὰ τοιαῦτα κἂν εἰς κοινωνίαν  ἁπλουστέραν   λόγων ἥκειν πρὸς Χριστιανούς. ~Τοιοῦτόν
[6]   τὴν βραδυτῆτα τοῦ ἀστέρος, τὴν  δευτέραν   Ἀφροδίτης, παραβάλλοντες αὐτῇ τὸ φαιδρόν
[6]   θεολογίᾳ· προσφιλοτιμεῖται δὲ τούτοις καὶ  δευτέραν   ἐκθέσθαι διήγησιν, πάλιν ἐχομένην μουσικῶν
[6]   ἐνδεδεμένου, πῇ δὲ διὰ τὴν  βραχυτέραν   δύναμιν αὐτοῦ τῆς κατανοήσεως τοῦ
[6]   τοῖς τοῦ Ἡφαίστου πρὸς τὴν  Ἥραν   λόγοις, φάσκοντος· Ἤδη γάρ με
[6]   τοῖς τοῦ Διὸς πρὸς τὴν  Ἥραν   οὕτως· οὐ μέμνης´ ὅτε
[6]   λόγους τοῦ Διὸς πρὸς τὴν  Ἥραν,   τοὺς δὲ πρὸς τὴν ὕλην
[6]   ἀνωτέρω θεοῦ, δεδεῆσθαι καθαιρέσεως. Διόπερ  μακρὰν   χαιρέτωσαν οἱ ταῦτα λέγοντες καὶ
[6]   αὐτοῦ μαρμαρυγὰς μηδὲ δυναμένοις αὐτὸν  ὁρᾶν   πῇ μὲν διὰ τὸν μιασμὸν
[6]   ἐντυγχανόντων τῇ γραφῇ, μὴ δυναμένους  καθορᾶν   τὰ κατ´ αὐτὴν περὶ ἀγαθῶν
[6]   σοφοῦ λεγόμενον, ὅστις οὐκ ὄψεται  καταφθοράν»   φησίν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας»
[6]   Οὐ γὰρ θέμις μεμολυσμένην καρδίαν  ἐνορᾶν   θεῷ, ἀλλὰ δεῖ καθαρὸν εἶναι
[6]   τὰ Χριστιανῶν, οὕτω θεάσεσθαι τὴν  διαφορὰν   αὐτῶν. Καὶ ὅπου μὲν ᾔδει
[6]   ὀνομασταί. Τίς γὰρ δύναται ὀνόμασι  διαφορὰν   δοῦναι ποιότητος γλυκύτητος φοίνικος καὶ
[6]   τοῖς ἐκ τοῦ ἐγνωκέναι τὴν  διαφορὰν   ἑκατέρας σοφίας πρὸς τὴν ἑτέραν
[6]   ἡμᾶς γραπτέων καὶ οὐ γραπτέων  διαφοράν,   ἑπτὰ βροντῶν φησιν ἀκηκοέναι περί
[6]   εἶδε μέγα» Ὅρα οὖν τὴν  διαφορὰν   τοῦ καλῶς λελεγμένου ὑπὸ τοῦ
[6]   ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὁρῶντες  διαφορὰν   φωτὸς καὶ σκότους ἐν φωτὶ
[6]   τοῦ Διός, τὴν χαλκοβατῆ καὶ  στερράν,   τὴν τετάρτην Ἑρμοῦ, τλήμονα γὰρ
[6]   καὶ τίνες αἱ τελευταῖαι κατὰ  βορρᾶν.   Ὄψεται γὰρ θεωρήματα οὐκ εὐκαταφρόνητα
[6]   καὶ ποικίλην, ἕκτην Σελήνης τὴν  ἀργυρᾶν,   ἑβδόμην Ἡλίου τὴν χρυσῆν, μιμούμενοι
[6]   τῶν θείων γραφῶν διακρίναντες, πάντ´  ἔφυραν·   ἀπὸ μὲν μαγείας τὸν Ἰαλδαβαὼθ
[6]   πᾶσαν θλῖψιν τὸ οὐδὲν καὶ  ἐλαφράν   τινα ἐνόμιζεν εἶναι· καὶ παρ´
[6]   ὑπὸ τῶν πιστευόντων αὐτῷ μαρτυρούμενον,  χώραν   ἂν εἶχε τὸ ἐὰν οἵδε
[6]   Οἱ δὲ Δοσιθεηνοὶ οὐδὲ πρότερον  ἤκμασαν·   νῦν δὴ παντελῶς ἐπιλελοίπασιν, ὥστε
[6]   Ἕλληνες πραγμάτων καὶ ἐτυμολογιῶν οὕτως  ὠνόμασαν   τοὺς παρ´ ἑαυτοῖς νομιζομένους θεούς,
[6]   τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν  ἐδόξασαν   ηὐχαρίστησαν, ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν
[6]   ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα» Οὕτω δὲ  πᾶσαν   ἀπιθανότητα εἶχε τὸ διάγραμμα, ὡς
[6]   ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ  πᾶσαν   ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην. Ἀλλ´
[6]   ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ  πᾶσαν   ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην. μὲν
[6]   ὀργὴ θεοῦ ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ  πᾶσαν   ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν
[6]   φροντιστέον αὐτῷ κοινωφελοῦς καὶ δυναμένου  πᾶσαν   ἐπαγαγέσθαι ἀκοήν. Ὅσοι δέ, πολλὰ
[6]   τοῦ πρὸς ἐκεῖνα πόθου βοηθούμενος  πᾶσαν   θλῖψιν τὸ οὐδὲν καὶ ἐλαφράν
[6]   χόρτον» καὶ τὴν καλάμην» καὶ  πᾶσαν   οὐσίαν ἁμαρτίας, οὐ σῶμα αὐτὸν
[6]   διὰ τὴν περὶ ἐκεῖνα θέαν  πᾶσαν   περίστασιν· ἐπεὶ καὶ ἔχομεν ἡμεῖς
[6]   Μωϋσῆς» Ἔδειξε δ´ ἡμῖν καὶ  πᾶσαν   προφητείαν, οὐδὲ μετὰ τὸ ἐνανθρωπῆσαι
[6]   χωρεῖν τὴν θειοτέραν, καὶ μωρίαν  πᾶσαν   τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ὡς πρὸς
[6]   μιᾶς γωνίας λόγος ἐπὶ  πᾶσαν   τὴν οἰκουμένην. ~Διὸ καὶ χρεία
[6]   τὰ ἑξῆς· νυνὶ δὲ εἰς  πᾶσαν   τὴν οἰκουμένην Ἰησοῦς κεκήρυκται ἐπιδημήσας
[6]   λέγει περὶ αὐτῶν, οὐχ ὁρῶν  πᾶσαν   τὴν περὶ Ἰουδαίους καὶ τὴν
[6]   υἱοῦ τοῦ θεοῦ ψυχούμενον τὴν  πᾶσαν   τοῦ θεοῦ ἐκκλησίαν, μέλη δὲ
[6]   Ποσειδῶνα Θαγιμάσαδα, τὴν δ´ Ἀφροδίτην  Ἀργίμπασαν,   Ἑστίαν δὲ Ταβιτί. Ἐξετάσει δὲ
[6]   θεοῦ» μὴ καὶ τοῦ μεγέθους  παριστᾶσαν   τὴν εἰκόνα. Ἀλλὰ καὶ
[6]   Πλάτωνός τι εἰληφέναι· πρεσβύτεροι γὰρ  ἦσαν   αὐτοῦ. Οὔτ´ οὖν τὴν φάσκουσαν
[6]   ταῦτα φήσομεν· εἰ μὲν πλείους  ἦσαν   ὁμοίως τῷ Ἰησοῦ ἱστορούμενοι τῷ
[6]   πω τῇδε φερομένου, πῶς ἡμέραι  ἦσαν;   Τί γὰρ διαφέρει ταῦτα τοῦ
[6]   ἦν θεοῦ αὐτῶν διδαχή,  ἀνῃρέθησαν,   καὶ πάντες ὅσοι ἐπείθοντο» αὐτοῖς
[6]   γοήτων ἐκείνων μαθεῖν, δι´ ὧν  ἐβουλήθησαν   μὲν ὑπάγειν ἀνθρώπους ἑαυτῶν τῇ
[6]   παρετιθέμεθα τὸ Αὐτὸς εἶπε καὶ  ἐγενήθησαν,   αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» λέγοντες
[6]   τινα ἔχοντες οὐ πάνυ δ´  ἐδυνήθησαν,   ἀκουέτω διδάσκονται λέγειν μετὰ
[6]   θεῷ, ὡς καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν,  ᾠήθησαν   ἄλλον μὲν εἶναι τὸν Ἰαὼ
[6]   αὐτῶν καρδία. Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ  ἐμωράνθησαν,   καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ
[6]   δὲ κύριος θεὸς ὅτι  ἐπληθύνθησαν   αἱ κακίαι τῶν ἐπὶ τῆς
[6]   πάντες ὅσοι ἐπείθοντο» αὐτοῖς παραχρῆμα  διεσκεδάσθησαν.   Οὐ κύβους οὖν ἀναρριπτοῦντες μαντευόμεθα,
[6]   ὑψώθη μου καρδία, οὐδὲ  ἐμετεωρίσθησαν   οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ ἐπορεύθην
[6]   καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ  ἐκτίσθησαν»   λέγοντες τὸν μὲν προσεχῶς δημιουργὸν
[6]   Ἀλλ´ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν Σιμωνιανοὶ  ἐπεβουλεύθησαν·   ᾔδει γὰρ ἐπιβουλεύων δαίμων
[6]   θανάτου κίνδυνον, ὃν Χριστιανοὶ αἱρεῖσθαι  ἐδιδάχθησαν,   περιεῖλε τῶν μαθητῶν, ἐναδιαφορεῖν αὐτοὺς
[6]   τῶν ἀνθρώπων, τὸ οὐδὲν εἶναι  ἐξηλέγχθησαν,   Σίμων τε Σαμαρεὺς μάγος
[6]   οὐκ ἀγεννῶς ἰδόντες οὐδὲν ἧττον  ἐματαιώθησαν   ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ
[6]   θεὸν ἐδόξασαν ηὐχαρίστησαν, ἀλλ´  ἐματαιώθησαν   ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ
[6]   τῷ κόσμῳ, οἵτινες ἀνάλογον ἐκείνῳ  ἠγάπησαν   δικαιοσύνην καὶ» ἐμίσησαν ἀδικίαν· καὶ
[6]   ἀνάλογον ἐκείνῳ ἠγάπησαν δικαιοσύνην καὶ»  ἐμίσησαν   ἀδικίαν· καὶ διὰ τοῦτο ἔχρισε»
[6]   στερέωμα» καὶ Αἱ χεῖρες αὐτοῦ  ἔστησαν   τὸν οὐρανὸν» καὶ εἴ τι
[6]   Αἱρέσεις γοῦν καὶ περὶ τούτων  συνέστησαν·   ἀλλὰ καὶ οἱ λέγοντες αὐτὰ
[6]   οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν  ηὐχαρίστησαν,   ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς
[6]   μετατιθέντος τόπον. ~Μετὰ δὲ τὴν  ἐξετασθεῖσαν   λέξιν ὡσπερεὶ σκοπὸν ἔχων τὸ
[6]   καὶ τάξει ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας, μόνων  ἐφρόντισαν   τῶν ἀνατραφέντων ἐν λόγοις καὶ
[6]   νότον, καὶ τίνες αἱ κατὰ  θάλασσαν,   καὶ τίνες αἱ τελευταῖαι κατὰ
[6]   ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς; Παῦσον τὴν  γλῶσσάν   σου ἀπὸ κακοῦ, καὶ χείλη
[6]   ἀνδρῶν οἱ παρ´ Ἰουδαίοις προφῆται  ἐπροφήτευσαν.   Ἀλλ´ οὐδ´ ἐβουλήθη τὸ παρὰ
[6]   ἔφασκεν εἰρῆσθαι αὐτῷ τὴν Γέενναν,  οὖσαν   καὶ Τάρταρον. Τὴν δὲ Γέενναν
[6]   καὶ τεθλιμμένην τὴν ὁδὸν τὴν  ἀπάγουσαν   εἰς τὴν ζωήν» καὶ τὸ
[6]   καὶ περιτομῆς καὶ Προυνικοῦ τινος  ῥέουσαν   δύναμιν παρθένου καὶ ψυχὴν ζῶσαν
[6]   εἶπε τό· Προυνικοῦ τινος δύναμιν  ῥέουσαν   παρθένου. Ψυχὴ δὲ ζῶσα τάχα
[6]   αὐτοῦ, ὡς καὶ λέγουσα·  Ἤκουσαν   κυρίου τοῦ θεοῦ περιπατοῦντος ἐν
[6]   ἦσαν αὐτοῦ. Οὔτ´ οὖν τὴν  φάσκουσαν   λέξιν· Περὶ τὸν πάντων βασιλέα
[6]   προφητείαν, οὐδὲ μετὰ τὸ ἐνανθρωπῆσαι  ἀποθνῄσκουσαν   ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην εἰς οὐρανόν, ἧς
[6]   θεῖον ἐνύπνιον, κλίμακα εἰς οὐρανὸν»  φθάνουσαν   καὶ ἀγγέλους τοῦ θεοῦ» ἀναβαίνοντας
[6]   εἶναι βούλονται καὶ δώδεκα ἔτεσιν  αἱμορροοῦσαν·   ἣν παρακούσας ἅμα πάντα
[6]   ἄρα ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν πλημμελῶς  ἔχουσαν   διαλαβὼν ἀναλογίαις τισὶ συνέδησε καὶ
[6]   δὲ καὶ ἄλλην λέξιν οὕτως  ἔχουσαν   ἐκτίθεται ἀπὸ τῆς Πλάτωνος ἐπιστολῆς
[6]   ἀναγράφειν ἡμῶν τὴν ἀπόκρισιν οὕτως  ἔχουσαν·   Ἐπειδὴ μέγας ἐστὶ καὶ δυσθεώρητος
[6]   λέξιν ἐκτίθεται Κέλσος οὕτως  ἔχουσαν·   Ἔτι δὲ μακρότερα περὶ αὐτῶν
[6]   λαμπρότητα ἑαυτοῦ διὰ τὴν ἔτι  ἐνυπάρχουσαν   ἀσθένειαν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐκείνου. Εἰ
[6]   ῥέουσαν δύναμιν παρθένου καὶ ψυχὴν  ζῶσαν   καὶ σφαζόμενον οὐρανόν, ἵνα ζήσῃ,
[6]   ~Παλαιοὶ τοίνυν ἄνδρες καὶ σοφοὶ  δηλούσθωσαν   τοῖς ἐπίστασθαι δυναμένοις, καὶ δὴ
[6]   ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν·  αἰνεσάτωσαν   τὸ ὄνομα κυρίου. Ἐγὼ δὲ
[6]   θεοῦ, δεδεῆσθαι καθαιρέσεως. Διόπερ μακρὰν  χαιρέτωσαν   οἱ ταῦτα λέγοντες καὶ
[6]   πλανωμένων καὶ ἔθνεσιν ἑορταζόντων δαιμονίοις  προσίτωσαν   τῷ χαριζομένῳ ὀφθαλμοὺς λόγῳ, ἵν´
[6]   οὖν οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς  ἐκπυρούτωσαν,   ἡμεῖς δὲ ἀσώματον οὐσίαν οὐκ
[6]   ἀγαθῶν. δ´ Ἑβραίων διαλέκτῳ  Σατᾶν   καὶ ἑλληνικώτερον ὑπό τινων ὀνομασθεὶς
[6]   πρὸς ἣν οὐκ ἀναγκαῖον ἡμᾶς  ἀπαντᾶν   καὶ ἐλέγχειν. Εἶτα πάλιν
[6]   τοῦ σώματος φύσει. Εὔηθες οὖν  ἀπαντᾶν   ἡμᾶς πρὸς τοὺς λόγους ὡς
[6]   τὸν υἱὸν αὐτοῦ, καὶ οἴεται  ἀπαντᾶν   λέγων ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις
[6]   θεοῦ διδόντος ἑβδόμου· ἐν  ἀπαντᾶν   νομίζει πρὸς τὸ ὑφ´ ἡμῶν
[6]   οὖν καὶ πρὸς ταῦτα, βουλόμενος  ἀπαντᾶν   τῷ Κέλσῳ, ὅτι καὶ Πλάτων
[6]   καὶ παυόμενον ἐν κόσμῳ θάνατον,  ὅταν   ἀποθάνῃ τοῦ κόσμου ἁμαρτία,
[6]   ~Παυόμενον δὲ ἐν κόσμῳ θάνατον,  ὅταν   ἀποθάνῃ τοῦ κόσμου ἁμαρτία,
[6]   εὐκαταφρονήτως φιλοσοφήσαντες εἰρήκασιν ἐν τῷ·  Ὅταν   δ´ οἱ θεοὶ τὴν γῆν
[6]   ἀποστόλῳ μυστικὸν διηγούμενοι οὕτως ἔχον·  ὅταν   δὲ πάντας τοὺς ἐχθροὺς» ὑποτάξῃ
[6]   τὸν αὐτὸν αὐτοῖς θεὸν ὁμολογεῖν·  ὅταν   δὲ τὰ ἐναντία Ἰησοῦς Μωϋσεῖ
[6]   τὸν αὐτὸν θεὸν σέβειν ὁμολογεῖς·  ὅταν   δὲ τὰ ἐναντία σὸς
[6]   ὅστις οὐκ ὄψεται καταφθοράν» φησίν,  ὅταν   ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας» θεία
[6]   καὶ πάλιν τοῦτον λοιδορεῖς; Ἀλλ´  ὅταν   μὲν ὑπὸ τούτων βιάζῃ, τὸν
[6]   Θύελλα, ἔνθα Ζεὺς ἐκβάλλει θεῶν  ὅταν   τις ἐξυβρίσῃ. Τῶν τοιούτων δέ
[6]   θάνατος» λέλεκται δὲ καί·  Ὅταν   τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν»
[6]   ποτε ἐστὶν ἐπαγγέλλεται, τὴν  γλῶτταν,   οὐδ´ αὐτόθεν κελεύει φθάσαντας πιστεύειν
[6]   ῥητὸν» ἐπιστάμενοι τὸ πρῶτον ἀγαθὸν  ἔγραψαν   μέν, ὡς θεοῦ ἑαυτὸν ἐμφανίζοντος
[6]   τινὰ μείζονα γραμμάτων, ἅπερ οὐκ  ἔγραψαν.   μὲν γὰρ Ἰεζεκιὴλ κεφαλίδα
[6]   τὸν Πλάτωνα, ὡς δέ τινες  ἀνέγραψαν,   ἔτι καὶ τοῖς προφητικοῖς ἐντυχόντα
[6]   οἱ γνήσιοι αὐτοῦ μαθηταὶ τοιούτους  ἀνέγραψαν   λόγους περὶ αὐτοῦ. δὲ
[6]   τοῦτο τὸ μύρον» ἐπὶ τὴν  ὤαν   τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ» Καὶ ταῦτα
[6]   ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν  ἐν   ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τὸ γνωστὸν
[6]   Ἐλευσίνια τὰ παραδιδόμενα τοῖς  ἐν   Αἰγίνῃ μυουμένοις τὰ τῆς Ἑκάτης.
[6]   ἴηλα χρύσεον ἄρρηκτον; Σὺ δ´  ἐν   αἰθέρι καὶ νεφέλῃσιν ἐκρέμω· ἠλάστεον
[6]   προσκυνεῖν δεῖ» τῷ πατρὶ ἀλλ´  ἐν   ἀληθείᾳ» ἥτις διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ
[6]   ἐπὶ πᾶσι θεοῦ φαμεν ὡς  ἐν   ἀλλοτρίοις τοῖς τῇδε γεγονέναι κατὰ
[6]   ἀπὸ τοῦ θεοῦ υἱὸς  ἐν   ἀνθρωπίνῳ γεγονὼς σώματι, οὐδ´ ἂν
[6]   καλοῦ τὴν δὲ τοῦ ἐναντίου,  ἐν   ἀνθρώποις γίνεσθαι, ὥστε τὴν μὲν
[6]   ἀνθρώπων εὐεργετήσαντα. Οὐδὲν γὰρ τῶν  ἐν   ἀνθρώποις καλῶν γεγένηται, μὴ τοῦ
[6]   τὸν ἐπὶ πᾶσι θεὸν τοῦ  ἐν   ἀνθρώποις κατ´ αὐτοὺς σοφοῦ, ἀλλ´
[6]   παρακουσματίων φήσαντος ὅτι φαμὲν τὴν  ἐν   ἀνθρώποις σοφίαν μωρίαν εἶναι παρὰ
[6]   ἐν πειθοῖς σοφίας λόγοις ἀλλ´  ἐν   ἀποδείξει πνεύματος καὶ δυνάμεως, ἵν´
[6]   φιλόσοφος ἔφησεν ἁλῶναι ὑπὸ τῆς  ἐν   Ἀπολλωνίῳ μαγείας οὐκ ἀγεννεῖς τινας
[6]   οὐκ Ἀρίστωνος υἱοῦ ἀλλὰ φάσματος,  ἐν   Ἀπόλλωνος εἴδει προσελθόντος τῇ Ἀμφικτιόνῃ·
[6]   λέγει τὸ πάλαι ταῦτα προειρῆσθαι  ἐν   ἀπολογίᾳ ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι. Ἀλλ´
[6]   Ψυχὴ δὲ ζῶσα τάχα μὲν  ἐν   ἀπορρήτοις λέλεκται παρά τισι τῶν
[6]   τίνα ἐστὶ τὰ περὶ αὐτοῦ  ἐν   ἀπορρήτῳ μυστικῶς ἐν ταῖς θείαις
[6]   θεοῦ οἱονεὶ κορεσθεὶς τῶν ἀγαθῶν  ἐν   ἀπωλείᾳ ἐγένετο κατὰ τὸν εἰπόντα
[6]   τε τὸ στερέωμα» παρὰ τὸν  ἐν   ἀρχῇ» γενόμενον οὐρανόν, καὶ οὕτω
[6]   θείων γραμμάτων κατασκευάσαι, τίς  ἐν   ἀρχῇ» γενόμενος οὐρανὸς καὶ γῆ
[6]   δύνασθαι ταῦτ´ ἀναφέρεσθαι ἐπὶ τὸ  Ἐν   ἀρχῇ ἐποίησεν θεὸς τὸν
[6]   τὸ φῶς ἡμέραν» λέλεκται τό·  Ἐν   ἀρχῇ ἐποίησεν θεὸς τὸν
[6]   θεός· εἰ δὲ νοήσαντες τὸ  Ἐν   ἀρχῇ ἦν λόγος, καὶ
[6]   θεὸς λόγος; Ὅστις  ἐν   ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν» ὢν
[6]   φθορᾷ» καὶ ἐν ἀτιμίᾳ» καὶ  ἐν   ἀσθενείᾳ» σῶμα ψυχικόν» φαμεν ἀνίστασθαι,
[6]   τὸ σπειρόμενον ἐν φθορᾷ» καὶ  ἐν   ἀτιμίᾳ» καὶ ἐν ἀσθενείᾳ» σῶμα
[6]   μοι πύλας δικαιοσύνης, ἵν´ εἰσελθὼν  ἐν   αὐταῖς ἐξομολογήσωμαι τῷ κυρίῳ· αὕτη
[6]   πύλη τοῦ κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται  ἐν   αὐτῇ» Καὶ πάλιν ἐν ἐνάτῳ
[6]   ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν, ὅτι  ἐν   αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν
[6]   αὐτοῖς ἐστιν. Ἔστι γάρ τι  ἐν   αὐτῇ σύμβολον τῶν δύο τῶν
[6]   ἐπὶ τὴν θεωρίαν καὶ τὴν  ἐν   αὐτῇ τῶν δικαίων καὶ μακαρίων
[6]   περὶ τῆς φύσεως τῶν κατειλεγμένων  ἐν   αὐτοῖς ἀριθμῶν καὶ ἐφαρμοσθέντων ἑκάστῃ
[6]   ἀνδραπόδων δεόμενα· διαλήψεται γὰρ τίνες  ἐν   αὐτοῖς, καὶ τίνα τὰ περὶ
[6]   γνωστὸν τοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν  ἐν   αὐτοῖς· θεὸς γὰρ αὐτοῖς
[6]   Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίας χρῄζομεν  ἐν   αὐτῷ, ἱερὲ Ἀμβρόσιε, ἀγωνίσασθαι οὐ
[6]   ὅλων πεφοιτηκυῖαν ψυχήν. Εὕρομεν δ´  ἐν   αὐτῷ καὶ τὸν Βεημὼν ὀνομαζόμενον
[6]   ὁδοῖς αὐτοῦ, ἕως εὑρεθῇ ἀνομία  ἐν   αὐτῷ, καὶ ὢν ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως
[6]   μὲν ἐν σκότῳ καὶ ἱδρῦσθαι  ἐν   αὐτῷ πάντας τοὺς εἰς τὰς
[6]   τὰ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ φθείρειν  ἐν   αὐτῷ τὰ ἴδια ἔκγονα, λεκτέον
[6]   φυτευθέντα παράδεισον» καὶ τὴν προηγουμένην  ἐν   αὐτῷ τοῦ ἀνθρώπου ζωὴν καὶ
[6]   Πέτρος» χωρήσας τὴν τῆς ἐκκλησίας  ἐν   αὑτῷ οἰκοδομὴν ἀπὸ τοῦ λόγου
[6]   σύμβολα, οὐδὲν ἧττον καὶ οὗτοι,  ἐν   βαναύσων χερσὶ τὰ μιμήματα τῆς
[6]   πεπλάσθαι ὑπὸ τοῦ θεοῦ παίγνιον.  Ἐν   γὰρ ψαλμοῖς εὕρομεν· Πάντα ἐν
[6]   αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς ῥίζα  ἐν   γῇ διψώσῃ· οὐκ ἔστιν εἶδος
[6]   φύσιν καὶ μεμιάσθαι εἴτε γενομένην  ἐν   γυναικὸς σώματι, ἕως περιπλασθῇ αὐτῇ
[6]   Ἐννὸμ» ὀνομαζομένην ἐν τῇ γραφῇ,  ἐν   δὲ τῷ ἑβραϊκῷ ἀντὶ τοῦ
[6]   πρὸς τὰ λεγόμενα ἐπινεύσεως. Διόπερ  ἐν   Δευτερονομίῳ ἐμφαντικῶς εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ
[6]   καὶ Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας» ὀφθέντες  ἐν   δόξῃ ἔλεγον τὴν ἔξοδον αὐτοῦ,
[6]   ἔμπροσθεν» τῶν μαθητῶν καὶ ὤφθη  ἐν   δόξῃ, ὅτε καὶ Μωϋσῆς καὶ
[6]   πνευματικοῦ γε νόμου, ὅς ἐστιν  ἐν   δόξῃ» ὀφθεὶς μετὰ Ἰησοῦ Μωϋσῆς»
[6]   ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ´  ἐν   δυνάμει θεοῦ. Φησὶ δ´
[6]   καὶ ἐν μιᾷ λεγομένου ἡμέρᾳ  ἐν   δύο πεφηνέναι πόλεσι, τί χρὴ
[6]   διὰ πάντων διεληλυθὸς καὶ πάντ´  ἐν   ἑαυτῷ περιέχον. Διήκει μὲν γὰρ
[6]   τραυμάτων τύπον, τοῦτον εἶναι τὸν  ἐν   ἑκάστῳ Χριστὸν ἀπὸ Χριστοῦ λόγου.
[6]   τὰ κακά, καίτοι γε καὶ  ἐν   Ἕλλησι πολλῶν αἱρέσεων γενομένων περὶ
[6]   παρὰ τὸν κτίσαντα» Διόπερ τῶν  ἐν   Ἕλλησι σοφῶν καὶ πολυμαθῶν τοῖς
[6]   εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ» Καὶ πάλιν  ἐν   ἐνάτῳ ψαλμῷ λέγεται· ὑψῶν
[6]   ἆρ´ ἔλαθε Μωϋσέα τὸ προειρηκέναι  ἐν   ἓξ ἡμέραις συντετελέσθαι τὸν κόσμον
[6]   λέγουσι. Φησὶ γοῦν προφήτης  ἐν   ἑξηκοστῷ καὶ ἑβδόμῳ ψαλμῷ ὅτι
[6]   τινι λέγεται περὶ τοῦ θεοῦ  ἐν   ἑπτακαιδεκάτῳ ψαλμῷ ὅτι Ἔθετο σκότος
[6]   ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει τὸν κλῆρον ἔχοντα  ἐν   ἐρήμῳ· πάντες γὰρ οἱ τῆς
[6]   τοῖς πολὺ Πλάτωνος ἀρχαιοτέροις λέλεκται  ἐν   εὐχῇ τό· Κύριε, οὐχ ὑψώθη
[6]   δὲ παρὰ τῷ Παύλῳ λέλεκται  ἐν   ἐξεθέμην αὐτοῦ λέξει, φασκούσῃ·
[6]   τῆς καταπαύσεως τοῦ θεοῦ ἡμέρα,  ἐν   ἑορτάσουσιν ἅμα τῷ θεῷ
[6]   βιβλίου» γεγραμμένην ἔμπροσθεν» καὶ ὄπισθεν,  ἐν   θρῆνος» ἦν καὶ μέλος
[6]   ἐπαγγέλλεται ἐν καταστάσει ἔσεσθαι ἡμέρας,  ἐν   μὴ ἥλιος ἀλλ´ αὐτὸς
[6]   ἕκαστον τῶν πάντων τὴν σοφίαν,  ἐν   θεὸς καὶ ἕκαστον
[6]   δὲ οὑτωσὶ καὶ σοφία ἐστίν,  ἐν   τὰ πάντα πεποίηκεν
[6]   λέξει ἐγκαλούσῃ τῷ εἰκῇ πιστεύοντι,  ἐν   φησιν· Ἐκτὸς εἰ μὴ
[6]   γε Ἡρακλείτου λέξεις, μίαν μέν,  ἐν   φησιν· Ἦθος γὰρ ἀνθρώπειον
[6]   ἀμαθεῖς· ὡς τοὺς ἐσχάτους τῶν  ἐν   ἡμῖν ἀπηλλάχθαι ταύτης τῆς ἀπαιδευσίας
[6]   τὰ πάντα ἐγένετο, καὶ ἐσκήνωσεν  ἐν   ἡμῖν» ~Εἰ δὲ συνίει Κέλσος
[6]   φημι· εἰ μὲν λόγῳ τῷ  ἐν   ἡμῖν, εἴτε ἐνδιαθέτῳ εἴτε καὶ
[6]   τίνα τρόπον καὶ τίνι τῶν  ἐν   ἡμῖν, καταλελοίπασιν ἐξετάζειν τοῖς δυναμένοις
[6]   ἡμῶν, σκηνώσας δὲ καὶ γενόμενος  ἐν   ἡμῖν οὐκ ἔμεινεν ἐπὶ τῆς
[6]   ἐγένετο» καὶ γενόμενος σὰρξ» ἐσκήνωσεν  ἐν   ἡμῖν» οὐκ ἔξω γινόμενος ἡμῶν,
[6]   οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις οὐδὲ  ἐν   θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ, εἰ μὴ
[6]   Ὅτι ἔρχεται ὥρα, ὅτε οὔτε  ἐν   Ἱεροσολύμοις οὔτε ἐν τῷ ὄρει
[6]   ἔξοδον αὐτοῦ, ἣν ἔμελλε πληροῦν  ἐν   Ἱερουσαλήμ» ἐὰν μὲν προφήτης
[6]   γῆς ἐκκλησίαν, καὶ περιτομῆς τινος  ἐν   καθαρσίῳ τινὶ ἐκεῖ γεγενημένης σύμβολον
[6]   ἐπιδημῆσαι τὸν προφητευόμενον καὶ ἐπιδημῆσαι  ἐν   καιρῷ, ὅτ´ ἔμελλεν ἐκχεῖσθαι ἀπὸ
[6]   ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ  ἐν   καρδίᾳ αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται, καὶ δόλῳ
[6]   τοῦ Ἡσαΐου λόγος ἐπαγγέλλεται  ἐν   καταστάσει ἔσεσθαι ἡμέρας, ἐν
[6]   τὰ Καππαδοκῶν περὶ τῆς  ἐν   Κομάνοις Ἀρτέμιδος τὰ Θρᾳκῶν
[6]   κεκομικέναι τὸν Κέλσον. ~Παυόμενον δὲ  ἐν   κόσμῳ θάνατον, ὅταν ἀποθάνῃ
[6]   σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι, καὶ παυόμενον  ἐν   κόσμῳ θάνατον, ὅταν ἀποθάνῃ
[6]   μὲν γάρ, ὅτι οὐδὲν τῶν  ἐν   λέξεσι καὶ σημαινομένοις δύναται παραστῆσαι
[6]   κατηγορουμένης ὑπὸ Κέλσου καὶ ἑτέρων  ἐν   λέξεσιν εὐτελείας τῶν γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι
[6]   ἀδυνατεῖ; Κακία δὲ μεγίστη  ἐν   λόγοις ἐστίν, ὅτε ἐγκαλεῖ τις
[6]   ἀκολουθίας, μόνων ἐφρόντισαν τῶν ἀνατραφέντων  ἐν   λόγοις καὶ μαθήμασιν, οὗτοι τὸ
[6]   τὸν νόμον» τοῦ θεοῦ καὶ  ἐν   μάστιξι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν» οὔτ´
[6]   κατὰ τὸν προφήτην ταπεινοφρονῶν, πορευόμενος  ἐν   μεγάλοις καὶ θαυμασίοις» τοῖς ὑπὲρ
[6]   κεκοσμημένος μὲν διὰ τὸ πορεύεσθαι  ἐν   μεγάλοις» καὶ θαυμασίοις» ὑπὲρ αὐτόν·
[6]   οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ ἐπορεύθην  ἐν   μεγάλοις οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ
[6]   αὐτῇ ἐπιδεδήμηκε. Καὶ Αἰγύπτιοι μὲν  ἐν   μὲν τοῖς ἀνωτέρω καὶ παρὰ
[6]   ἐχρῆτο, ὅτ´ Εὔφορβος ἦν, καὶ  ἐν   μιᾷ λεγομένου ἡμέρᾳ ἐν δύο
[6]   Ἔτι δὲ μακρότερα περὶ αὐτῶν  ἐν   νῷ μοι γέγονεν εἰπεῖν· τάχα
[6]   ἐστι σφόδρα κεχυμένη κακία  ἐν   οἷς δ´ ἐπ´ ἔλαττον· τί
[6]   Ἰεζεκιὴλ προφητείας ἑωραμένα τῷ προφήτῃ,  ἐν   οἷς διάφοροι πύλαι καταγεγραμμέναι εἰσίν,
[6]   τοῦ Ἰησοῦ παραφθείραντος τὸ πλατωνικόν,  ἐν   οἷς εἶπεν Πλάτων ὅτι
[6]   φησι τοῖς ὀλίγῳ ἀνωτέρω ἐξετασθεῖσιν,  ἐν   οἷς ἔλεγε· Μακρῷ δ´ εὐηθέστερον
[6]   τοῖς προφητικοῖς ἐντυχόντα λόγοις ἐκτεθεῖσθαι,  ἐν   οἷς ἔλεγεν· Τὸν ὑπερουράνιον τόπον
[6]   γραμμάτων. Ἑκόντες οὖν ὑπερβαίνομεν ταῦτα,  ἐν   οἷς ἐπὶ ταυτολογίαν ἡμᾶς
[6]   κατ´ ἀξίαν» καὶ τὰ ἑξῆς,  ἐν   οἷς ἐστι καὶ τὸ
[6]   τοιαῦτα τῷ Κέλσῳ κατεψευσμένως εἰρημένα,  ἐν   οἷς ἔφησεν ἑωρακέναι παρά τισι
[6]   τὰ ἀπὸ τοῦ Ἡσαΐου,  ἐν   οἷς θρηνεῖται βασιλεὺς Βαβυλῶνος·
[6]   ὡς ἀληθῶς ἐνθέους καὶ προφητικούς,  ἐν   οἷς λέλεκται τὰ περὶ τῶν
[6]   ᾀττόντων· καὶ ἐν τούτοις γὰρ  ἐν   οἷς μέν ἐστι σφόδρα κεχυμένη
[6]   ~Ἴδωμεν δὲ καὶ τὰ ἑξῆς,  ἐν   οἷς μιᾷ λέξει ἀποφηνάμενος καὶ
[6]   τοῖς τελευταίοις δὲ τοῦ Ἰώβ,  ἐν   οἷς κύριος διὰ λαίλαπος
[6]   Τυανέως μάγου καὶ φιλοσόφου ἀπομνημονευμάτων·  ἐν   οἷς μὴ Χριστιανὸς ἀλλὰ
[6]   ὡς πρὸς γόητα αὐτὸν εἰσελθόντας·  ἐν   οἷς οἶμαι καὶ περὶ Εὐφράτου
[6]   Αὕτη βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων»  ἐν   οἷς πεπειράμεθα ἀπ´ αὐτῶν τῶν
[6]   αὐτῶν, οὐ μᾶλλον τὰ Αἰγυπτίων,  ἐν   οἷς πολλοὶ σεμνύνονται, τὰ
[6]   ἐκτίθεταί τινα καὶ περσικὰ μυστήρια  ἐν   οἷς φησιν· Αἰνίττεται ταῦτα καὶ
[6]   Ζητήσεις δέ, πότερον τῶν  ἐν   οἱῳποτοῦν σώματι τῶν ἐν
[6]   τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ  ἐν   ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ
[6]   λέγονται βλέπειν τὸ πρόσωπον τοῦ  ἐν   οὐρανοῖς πατρός» τι ποτ´
[6]   δὲ τῷ λεγομένῳ ἀπὸ τῶν  ἐν   οὐρανοῖς, ὧν τῆς ὑποστάσεως καὶ
[6]   αὐτῇ σύμβολον τῶν δύο τῶν  ἐν   οὐρανῷ περιόδων, τῆς τε ἀπλανοῦς
[6]   δέ, ἀρχαιότατος ἡμῶν προφήτης,  ἐν   ὄψει τοῦ πατριάρχου ἡμῶν Ἰακώβ
[6]   ὅσα τερατευσαμένου καὶ δείξαντος μὲν  ἐν   πανηγύρει Ἑλλήνων ἐλεφάντινον τὸν μηρὸν
[6]   σπανίως εἰς ἀνθρώπους φθάνον καὶ  ἐν   πάνυ ὀλίγοις εὑρισκόμενον τῆς γνώσεως
[6]   κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν ἄμωμος»  ἐν   πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, ἕως
[6]   τὸν θεόν σου καὶ πορεύεσθαι  ἐν   πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ
[6]   σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους καὶ  ἐν   πάσῃ ἀπάτῃ ἀδικίας τοῖς ἀπολλυμένοις,
[6]   παρουσία κατ´ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ  ἐν   πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ
[6]   καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ  ἐν   πειθοῖς σοφίας λόγοις ἀλλ´ ἐν
[6]   καὶ ὅρα ὅτι μὲν  ἐν   Πλάτωνι περὶ τούτου ἀλήθεια οὐδὲν
[6]   θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν  ἐν   πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.
[6]   σαρκίναις θυσίαις τὸν θεὸν ἀλλ´  ἐν   πνεύματι» Καὶ γὰρ αὐτὸς ἀνάλογον
[6]   Καὶ γὰρ αὐτὸς ἀνάλογον τῷ  ἐν   πνεύματι» καὶ νοητῶς λατρεύειν τινὰ
[6]   εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ θεοῦ  ἐν   προσώπῳ Χριστοῦ» Διό φησιν ἀρχαιότατος
[6]   αὐτὴν ἀναλαβεῖν· ἵν´ ὡς χρυσὸς  ἐν   πυρὶ τῇ τῶνδε κακίᾳ βασανισθέντες
[6]   εἰς ἐπιστροφήν, οὔτ´ ἂν ἐπισκέπτηται  ἐν   ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας» τῶν ἐγκαταλιπόντων
[6]   Δι´ ὧν ἐδίδαξεν ὅτι οὐκ  ἐν   σαρκὶ δεῖ προσκυνεῖν» καὶ σαρκίναις
[6]   πεπονθότας, ἀπαλλάττει δ´ αὐτοὺς τῆς  ἐν   σαρκὶ ζωῆς καὶ ἀπολύσας τῶν
[6]   καὶ πάλιν· Λαὸς καθήμενος  ἐν   σκότει φῶς εἶδε μέγα» Ὅρα
[6]   θεόν. Λαὸς» γὰρ καθήμενος  ἐν   σκοτίᾳ» τῶν ἐθνῶν, φῶς
[6]   ὡς ἀσύνετος αὐτῶν καρδία»  ἐν   σκότῳ καὶ ἀγνοίᾳ καλινδεῖται τῇ
[6]   ταῦτα δὲ φήσομεν καθῆσθαι μὲν  ἐν   σκότῳ καὶ ἱδρῦσθαι ἐν αὐτῷ
[6]   τοῦ θεοῦ, ἀποκρύψαντος ἑαυτὸν οἱονεὶ  ἐν   σκότῳ τοῖς μὴ φέρουσι τὰς
[6]   πίστις ἡμῶν μὴ  ἐν   σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ´ ἐν δυνάμει
[6]   Ἐν γὰρ ψαλμοῖς εὕρομεν· Πάντα  ἐν   σοφίᾳ ἐποίησας· ἐπληρώθη γῆ
[6]   γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι δοκούσης ὑπὸ τῆς  ἐν   συνθέσει λέξεως λαμπρότητος· ἐπεὶ οἱ
[6]   τὸ γὰρ κάμνειν ἐστὶ τῶν  ἐν   σώματι. Ζητήσεις δέ, πότερον
[6]   Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων καὶ τῶν  ἐν   ταῖς αἱρέσεσιν εἶπε τό· Προυνικοῦ
[6]   μήτε τῶν ἡμετέρων μήτε τῶν  ἐν   ταῖς αἱρέσεσιν ὡς ἄρα πάντα
[6]   μαθηταῖς» κατ´ ἰδίαν» καὶ μάλιστα  ἐν   ταῖς ἀναχωρήσεσιν εἴρηται, τίνα δ´
[6]   κατὰ δύναμιν ἀναβῶσιν ἐπὶ τὰ  ἐν   ταῖς δοκούσαις εἶναι εὐτελέσι λέξεσιν
[6]   περιωρισμένον ἀριθμὸν αὐτῶν αἱ φερόμεναι  ἐν   ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ θεοῦ οὐκ
[6]   οὐ βλέπων ὅτι οὐδαμοῦ τῶν  ἐν   ταῖς ἐκκλησίαις φερομένων εὐαγγελίων τέκτων»
[6]   τοῦ πατρός, παρακούσαντας τῶν Πλάτωνι  ἐν   ταῖς ἐπιστολαῖς εἰρημένων, τοιαῦτα περὶ
[6]   οὐδ´ ἐβουλήθη τὸ παρὰ Πλάτωνι  ἐν   ταῖς ἐπιστολαῖς λελεγμένον, οὗ ἐν
[6]   περὶ αὐτοῦ ἐν ἀπορρήτῳ μυστικῶς  ἐν   ταῖς θείαις γραφαῖς λεγόμενα. Ἵνα
[6]   οὐχ ὑποίσομεν; Ἐπεὶ οὖν εὑρίσκεται  ἐν   ταῖς θείαις γραφαῖς ὅπου μὲν
[6]   διχηλεῖν· ἐξήτασεν ἂν καὶ ὁσάκις  ἐν   ταῖς θείαις παρελήφθη κάμηλος γραφαῖς
[6]   ἡμεῖς δὲ εὕρομεν ὅτι τὸν  ἐν   ταῖς ἱεραῖς γραφαῖς εὐφημούμενον ἄγγελον
[6]   Ἔλαμψε» γὰρ τοῦτο τὸ φῶς  ἐν   ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν
[6]   Γαλιλαῖος» ὡς Λουκᾶς  ἐν   ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων ἔγραψεν,
[6]   ἑκατέρας σοφίας πρὸς τὴν ἑτέραν  ἐν   ταῖς πρὸς θεὸν εὐχαῖς λέγουσι·
[6]   πάσας τὰς αἰνέσεις» τοῦ θεοῦ  ἐν   ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών»
[6]   ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις σου  ἐν   ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών.
[6]   βιβλίων πῇ μὲν ἰουδαϊκῶν καὶ  ἐν   ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν ἀναγινωσκομένων, ἅπερ
[6]   τηροῦντι τῶν δᾴδων τὸ φῶς  ἐν   ταῖς φρονίμοις πέντε παρθένοις. ~Ἐπεὶ
[6]   οὐκέτι δὲ προσέσχε τοῖς λεγομένοις  ἐν   τεσσαρακοστῷ τετάρτῳ ψαλμῷ, τίνα τρόπον
[6]   πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλ´ εὐδοκήσαντες  ἐν   τῇ ἀδικίᾳ. Ἕκαστον δὲ τούτων
[6]   θεοῦ θεωρημάτων πάλαι παρέστησεν εἰπὼν  ἐν   τῇ βίβλῳ τῶν ψαλμῶν· Αἰνεῖτε
[6]   διηγήσεται ἑρμηνεύων τὰ περὶ τὸν  ἐν   τῇ Γενέσει ἀναγεγραμμένον παράδεισον τοῦ
[6]   ἐν τούτοις καὶ καταψεύδεται τῶν  ἐν   τῇ Γενέσει γεγραμμένων τὸν τρόπον
[6]   μὲν Φάραγγα υἱοῦ Ἐννὸμ» ὀνομαζομένην  ἐν   τῇ γραφῇ, ἐν δὲ τῷ
[6]   πράττων, ἵν´ αὐτῶν τύχῃ, φησὶν  ἐν   τῇ δευτέρᾳ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ·
[6]   κακοῦ· καὶ οἱ ἄγγελοι» τῶν  ἐν   τῇ ἐκκλησίᾳ μικρῶν καὶ τεταγμένοι
[6]   ἂν ὅτι φωνὴ μὲν βοῶντος  ἐν   τῇ ἐρήμῳ» εἰσῆκται Ἰωάννης
[6]   τοῦ θεοῦ» χαρακτηρίζεται, καὶ ὅτι  ἐν   τῇ μὴ ἐσχηκυίᾳ
[6]   αὐτοῦ, ἐποίησε· καὶ κατέπαυσεν  ἐν   τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ
[6]   τοῦ Καὶ συνετέλεσεν θεὸς  ἐν   τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ
[6]   ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ διενοήθη  ἐν   τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ εἶπεν
[6]   γῆς, καὶ πᾶς τις διανοεῖται  ἐν   τῇ καρδίᾳ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ
[6]   καὶ ἀνήρ. Καὶ  ἐν   τῇ Μωϋσέως δὲ Ἐξόδῳ ὀλεθρευτὴς
[6]   εἶπε τῷ Ἰὼβ τὰ ἀναγεγραμμένα  ἐν   τῇ ὁμωνύμῳ βίβλῳ αὐτοῦ, οὐκ
[6]   τὸν περικαλλῆ τῆς Ἀθηνᾶς πέπλον  ἐν   τῇ πομπῇ τῶν Παναθηναίων ὑπὸ
[6]   λόγον, τὸν παρὰ Πλάτωνι λελεγμένον  ἐν   τῇ πρὸς Ἑρμείαν καὶ Κορίσκον
[6]   φιλόσοφον ἀξίως κἂν αὐτῷ ἀναστραφῆναι  ἐν   τῇ πρὸς τὸν ποιητὴν τῶν
[6]   παρὰ τὴν ἔννοιαν τοῦ τετριμμένου  ἐν   τῇ συνηθείᾳ σημαινομένου. Εἰς δὲ
[6]   Κέλσῳ, ὅτι καὶ Πλάτων ἀλαζονεύεται  ἐν   τῇ τοῦ Διὸς κατὰ τὸν
[6]   τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ κατευθυνεῖ· δόλος  ἐν   τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ ἐν
[6]   ἐπεὶ τότε μάλιστα τὸ φαῦλον  ἐν   τῇ χύσει τῆς κακίας καὶ
[6]   ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς  ἐν   τῇ ψυχῇ γενόμενον αὐτὸ ἑαυτὸ
[6]   ἐπ´ ἄλλου τάττοντες τρανότερον φήσομεν  ἐν   τῇ ψυχῇ γινόμενον μετὰ τὸν
[6]   τοῦ τοιαύτην ἔχοντος ψυχὴν καὶ  ἐν   τῇ ψυχῇ διὰ τὸ κατ´
[6]   ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος» ἐξάπτεσθαι φῶς  ἐν   τῇ ψυχῇ» πρότερος οἶδεν
[6]   κατ´ εἰκόνα» τὸ κρεῖττον  ἐν   τῇ ψυχῇ, τὸ δ´ ἔλαττον
[6]   ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς  ἐν   τῇ ψυχῇ» ὧν καὶ ἡμεῖς
[6]   θεοῦ» ὑπάρχει· ἀλλ´ οὐδ´ ἐπιστήσας,  ἐν   τίνι τῶν τοῦ ἀνθρώπου τὸ
[6]   εἰς τὴν Γένεσιν εἰρήκαμεν· καὶ  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω δὲ ἐγκαλοῦντες τοῖς
[6]   ἑξῆς ταυτολογῶν μετὰ τὸ πολλὰ  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω εἰπεῖν καὶ χλευάσαι
[6]   ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς λελεγμένον, οὗ  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω ἐμνήσθημεν, περὶ τοῦ
[6]   αἵματί φαμεν τὸν θεόν, ὡς  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται· οὐ γὰρ
[6]   θεὸν οὐκ ὀλίγα ἡμῖν καὶ  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται. ~Ὑπιδόμενος δ´
[6]   ἐσπάρη. Ἀλλὰ γὰρ περὶ τούτων  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω μετρίως ἡμῖν λέλεκται.
[6]   παῖδας μάχεσθαι. Ὅπερ οὖν εἶπεν  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω, τοῦτο φήσομεν πρὸς
[6]   ἐκ ξύλου ζωῆς, ὅπερ οὐδ´  ἐν   τοῖς ἀπὸ τῶν αἱρέσεων ἠκούσαμεν
[6]   πύλας Ἱερουσαλήμ» τὴν ὑπόστασιν ἔχοντα  ἐν   τοῖς ἀπὸ τῶν πολεμίων πόνοις,
[6]   τὰς αὐγὰς τοῦ ἡλίου μιαίνεσθαι  ἐν   τοῖς βορβόροις καὶ τοῖς δυσώδεσι
[6]   ἐδόξασαν ηὐχαρίστησαν, ἀλλ´ ἐματαιώθησαν  ἐν   τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη
[6]   ἀγεννῶς ἰδόντες οὐδὲν ἧττον ἐματαιώθησαν  ἐν   τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ ὡς
[6]   ἀποδεικνύντων ἐκ τῶν προφητικῶν τὰ  ἐν   τοῖς εὐαγγελίοις περὶ τοῦ Ἰησοῦ
[6]   περὶ αὐτοῦ εἰρημένα οὔτε τὰ  ἐν   τοῖς εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ σωτῆρος
[6]   πρότερον αὐτὸς ἔχων τὰ ἐγκλήματα  ἐν   τοῖς ἰδίοις δόγμασιν. ~Ἴδωμεν οὖν
[6]   τῷ τετάρτῳ ὄντι ἐπιστήμη  ἐν   τοῖς» καθ´ ἡμᾶς τελείοις» σοφία
[6]   πῶς ἀλογώτατον πεποίηκεν Κέλσος  ἐν   τοῖς κατὰ Χριστιανῶν λόγοις παραλαβὼν
[6]   εἰσι θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ οἱ  ἐν   τοῖς Κριταῖς υἱοὶ Βελίαρ τίνος
[6]   ἀλλὰ τὰ ῥημάτια συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο  ἐν   τοῖς μηδὲν ἐπισταμένοις μήτε τῶν
[6]   ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς  ἐν   τοῖς Μωϋσέως ἀναγέγραπται γράμμασιν, ἀλλὰ
[6]   Πλάτωνος λόγων, ὅς φησι ποὺ  ἐν   τοῖς Νόμοις· μὲν δὴ
[6]   τῶν ἀστέρων, δηλουμένης διὰ συμβόλων  ἐν   τοῖς ὀνόμασι τῆς ποικίλης ὕλης,
[6]   αἴσχιστα, κἂν χθὲς καὶ πρώην  ἐν   τοῖς πάντων ὀφθαλμοῖς ἐπονειδιστότατα κεκαλινδημένος,
[6]   ἄνθρωπον» κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν  ἐν   τοῖς πραγματευθεῖσιν εἰς τὴν Γένεσιν
[6]   τόδε μὲν οὖν διὰ πλειόνων  ἐν   τοῖς πρὸ τούτων ἀπελογησάμεθα· ἔχει
[6]   Αὐτάρκως δ´ ἡμῖν εἴρηται καὶ  ἐν   τοῖς πρὸ τούτων, βουλομένοις παραστῆσαι
[6]   δημιουργὸν θεὸν ἡμῶν. Εἴπομεν δὴ  ἐν   τοῖς πρὸ τούτων ὅτι οὐχ
[6]   ἀλλὰ καὶ Ἰνδοί, ὧν τινας  ἐν   τοῖς προειρημένοις ἔλεγε καὶ ἀνθρωπείων
[6]   δεικνύεις τὸν θεόν; ~Τοῦτο δ´  ἐν   τοῖς προκειμένοις Κέλσος εἶπεν
[6]   φύσις τοῦ νοῦ καὶ τοῦ  ἐν   τοῖς προφήταις λόγου οὐδαμῶς
[6]   ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου, καὶ  ἐν   τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε»
[6]   πρώτου ἀγαθοῦ καὶ τῶν εἰρημένων  ἐν   τοῖς προφήταις περὶ τοῦ φωτὸς
[6]   μαθητῶν αὐτοῦ τὸ βούλημα τοῦ  ἐν   τοῖς προφήταις πνεύματος— ὅπερ οὐκ
[6]   υἱοῦ τοῦ θεοῦ τῶν  ἐν   τοῖς προφήταις τοῦ δημιουργοῦ οὐχὶ
[6]   λέγοντα τό· Οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω  ἐν   τοῖς σοῖς λόγοις. Οὐκ ἐκ
[6]   ζητουμένου πρὸς τὸν Κέλσον. Καὶ  ἐν   τοῖς τελευταίοις δὲ τοῦ Ἰώβ,
[6]   Ὄψεται γὰρ θεωρήματα οὐκ εὐκαταφρόνητα  ἐν   τοῖς τόποις οὐδ´ ὡς Κέλσος
[6]   αὐτῶν ἱστορεῖσθαι ἀριθμὸν οὐκ εἶναι  ἐν   τοῖς τριάκοντα. Καὶ Ἰούδας» δὲ
[6]   τὴν βαθύτητα τοῦ πλήθους τῶν  ἐν   τοῖς ὑπεραναβεβηκόσι τὰ αἰσθητὰ ὑπαρχόντων
[6]   ἐπὶ τὰ ἐναντία ᾀττόντων· καὶ  ἐν   τούτοις γὰρ ἐν οἷς μέν
[6]   τοιαῦτα ψιθυρίζειν οὐκ ἂν ᾐσχύνθη;  Ἐν   τούτοις δὲ δοκεῖ μοι φύρειν
[6]   θεόν, ὑπεραναβαίνοντας τὸν Ἰουδαίων οὐρανόν.  Ἐν   τούτοις δὲ οὐ διασαφεῖ, πότερον
[6]   καὶ τοῦ πατρὸς ζητεῖς. Καὶ  ἐν   τούτοις δὴ γενναιότατος φιλόσοφος
[6]   τὰ ἴδια ἔκγονα; Συκοφαντεῖ δ´  ἐν   τούτοις καὶ καταψεύδεται τῶν ἐν
[6]   ὑπὸ ἀνθρώπων γεγενημένους λόγους, τροπικῶς  ἐν   τούτοις καλουμένους υἱοὺς ἀνθρώπων» Εἴποιμεν
[6]   αὐτός; Δοκεῖ δή μοι καὶ  ἐν   τούτοις μὴ σαφηνίζων, τίνα ἐστὶ
[6]   ἀγεννὲς ἦν. Φαίνεται δὴ καὶ  ἐν   τούτοις ὅτι, ἐὰν μὲν κατηγορεῖν
[6]   ἀπὸ τῶν γεγραμμένων. Μεταμέλεια γὰρ  ἐν   τούτοις οὐκ ὠνομάσθη θεοῦ οὐδ´
[6]   τὸν υἱόν; Ὅρα δὴ καὶ  ἐν   τούτοις τὸ ἄσεμνον τοῦ Κέλσου,
[6]   καὶ Γίγαντας μυστήρια εἰσάγουσιν αἰνισσομένου  ἐν   τούτοις τοῖς τοῦ Ἡφαίστου πρὸς
[6]   μοι τὸ ἐκθέσθαι τὴν λέξιν  ἐν   τούτοις τοῦ Κέλσου ἄτοπον εἶναι
[6]   καὶ ἀλόγων κατηγοριῶν, πότερον καὶ  ἐν   τούτοις ψεύδεται, τι παρά
[6]   αὐτόν· ταπεινὸς δέ, ἐπεὶ καὶ  ἐν   τούτοις ὢν ταπεινοῦται ἑκών, οὐχ
[6]   πνεῦμα» εἶναι τὸν θεὸν μηδὲν  ἐν   τούτῳ διαφέρειν τῶν παρ´ Ἕλλησι
[6]   καὶ πατρός. Εὕρομεν δ´ ἡμεῖς  ἐν   τούτῳ τῷ διαγράμματι τὸν μείζονα
[6]   νοηθείη ἄν. Ἀλλὰ καὶ οὐκ  ἐν   τύποις προσκυνεῖν δεῖ» τῷ πατρὶ
[6]   Σαφῶς δὲ παρὰ ταῦτα πάντα  ἐν   τῷ ἀρχαιοτέρῳ καὶ Μωϋσέως αὐτοῦ
[6]   οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν  ἐν   τῷ αὐτοῦ καιρῷ· τὸ γὰρ
[6]   αὐτὸ πνεῦμα, ἑτέρῳ δὲ πίστις  ἐν   τῷ αὐτῷ πνεύματι. Διόπερ οὐ
[6]   τί κάλλιον ἐπέπρακτο ἂν ἡμῖν  ἐν   τῷ βίῳ τοῖς τε
[6]   ἐν οἱῳποτοῦν σώματι τῶν  ἐν   τῷ γηΐνῳ καὶ ὀλίγον τούτου
[6]   περὶ αὐτοῦ δὲ προφητεία  ἐν   τῷ Δανιὴλ λέλεκται, δυναμένη τὸν
[6]   παραρριπτεῖ Κέλσος, οὔτε τὰ  ἐν   τῷ Δανιὴλ οὔτε τὰ παρὰ
[6]   ὅτι ἐστὶ θεός» τοῦτο καὶ  ἐν   τῷ Δανιὴλ τοῦτον εἴρηται τὸν
[6]   ἐξ αὐτοῦ» καὶ τὴν συνοχὴν  ἐν   τῷ δι´ αὐτοῦ» καὶ τὸ
[6]   Θαφαβαὼθ Ὀνοήλ· ἡμεῖς δ´  ἐν   τῷ διαγράμματι εὕρομεν ὅτι οὗτος
[6]   οὕτως οὐδ´ ἡμῖν περὶ τῶν  ἐν   τῷ διαγράμματι καὶ τῶν κατ´
[6]   τῆς πίστεως τοιοῦτον καταλαβὼν ἐξέθετο  ἐν   τῷ ἑαυτοῦ συγγράμματι. ~Εἶτα πρὸς
[6]   δι´ αὐτοῦ» καὶ τὸ τέλος  ἐν   τῷ εἰς αὐτόν» Ἀληθῶς δὲ
[6]   ἀρχὴν τῆς τῶν πάντων ὑποστάσεως  ἐν   τῷ ἐξ αὐτοῦ» καὶ τὴν
[6]   αἰδεσθήσεται τοιαῦτα λέγειν, ὁποῖα οὗτος  ἐν   τῷ ἐπιγραφομένῳ ἀληθεῖ λόγῳ; Δέον
[6]   Τάρταρον. Τὴν δὲ Γέενναν ἡμεῖς  ἐν   τῷ εὐαγγελίῳ γεγραμμένην ὡς κολαστήριον
[6]   περίγειον ὀνομαζόμενον τόπον, ὥσπερ καὶ  ἐν   τῷ Ἦν τὸ φῶς τὸ
[6]   παρ´ Ἑβραίοις καλουμένων σεραφίμ» ἀναγεγραμμένων  ἐν   τῷ Ἡσαΐᾳ, καλυπτόντων τὸ πρόσωπον»
[6]   φῶς τοῦτο προτρέπων ἡμᾶς  ἐν   τῷ Ἡσαΐᾳ λόγος φησί· Φωτίζου,
[6]   οἰκουμένην. Ἀλλ´ μὲν κωμῳδὸς  ἐν   τῷ θεάτρῳ γελωτοποιῶν συνέγραψεν ὅτι
[6]   οὐδεὶς ἡμῶν φησιν εἶναι μεταβολὴν  ἐν   τῷ θεῷ οὔτ´ ἔργῳ οὔτ´
[6]   αὐταῖς. Οὐδὲν οὖν καταγέλαστόν ἐστιν  ἐν   τῷ Ἰουδαίοις, παρ´ οἷς γεγόνασιν
[6]   τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ»  ἐν   τῷ καθ´ ἡμᾶς λεγομένῳ ἔσω
[6]   Κέλσος πολυμάθειαν ἑαυτοῦ ἐπιδείξασθαι  ἐν   τῷ καθ´ ἡμῶν λόγῳ ἐκτίθεταί
[6]   ὅτε καὶ ναός» ἐστι τοῦ  ἐν   τῷ κατ´ εἰκόνα» ἀνειληφότος τοῦ
[6]   ἔθος ὀνομάζεσθαι κόσμον. Μάλιστα δ´  ἐν   τῷ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίῳ πολλάκις
[6]   μὲν τοῦ καλοῦ ἀκρότητα εἶναι  ἐν   τῷ κατὰ τὸν Ἰησοῦν νοουμένῳ
[6]   βελτίωσις, τὴν δὲ τοῦ ἐναντίου  ἐν   τῷ κατὰ τὸν ὀνομαζόμενον Ἀντίχριστον;
[6]   ἀληθές, οὔτ´ ἂν Κέλσος  ἐν   τῷ κατὰ Χριστιανῶν συγγράμματι τὰ
[6]   ὑπὸ τῶν ἀπολογουμένων περὶ τῶν  ἐν   τῷ κατακλυσμῷ διαφθαρέντων, φησίν· Εἰ
[6]   βούλεται τοὺς ἀκούοντας, δ´  ἐν   τῷ κατακλυσμῷ διαφθορὰ τῶν ἀνθρώπων
[6]   δὲ τὰ ἀναγνώσματα εὑρίσκομεν καὶ  ἐν   τῷ κλήρῳ τῆς φυλῆς Βενιαμὶν
[6]   ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» καὶ  Ἐν   τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε· ἀλλὰ
[6]   δι´ αὐτὸν πολλοὶ χριστοὶ γεγόνασιν  ἐν   τῷ κόσμῳ, οἵτινες ἀνάλογον ἐκείνῳ
[6]   μεμαθήκαμεν ὅτι ἀντίχριστοι πολλοί» εἰσιν  ἐν   τῷ κόσμῳ· τὸν αὐτὸν τρόπον
[6]   δῆλόν ἐστιν ὅτι καὶ χαρακτῆρος  ἐν   τῷ λέγειν φροντιστέον αὐτῷ κοινωφελοῦς
[6]   ἀνταγωνιζομένοις αἴτιος; Ἔτι δὲ  ἐν   τῷ Λευϊτικῷ ἀποπομπαῖος, ὃν
[6]   γενόμενος λέγει ὅτι γέγονεν»  ἐν   τῷ λόγῳ ζωὴ» ἦν, καὶ
[6]   τυγχάνων τοῦ ἀοράτου θεοῦ» καὶ  ἐν   τῷ μεγέθει σῴζῃ τὴν εἰκόνα
[6]   ὑπὸ τῶν θείων γραφῶν καλουμένους  ἐν   τῷ Μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν
[6]   ἐκεῖ γεγενημένης σύμβολον εἶναι τὴν  ἐν   τῷ νόμῳ γεγραμμένην. Προυνικὸν δέ
[6]   τὸ νουθετεῖν τὸ καὶ ἐπιτυγχάνειν  ἐν   τῷ νουθετουμένῳ καὶ ἀκούεσθαι τὸν
[6]   πῦρ, ὅπερ εἶναι λέγεται θεὸς  ἐν   τῷ· θεὸς ἡμῶν πῦρ
[6]   καὶ ζωὴ» καὶ γευσάμενος  ἐν   τῷ ὁδεύειν τῆς ἀπὸ τοῦ
[6]   ὅτε οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις οὔτε  ἐν   τῷ ὄρει τούτῳ προσκυνήσουσι τῷ
[6]   οἱ μὴ εὐκαταφρονήτως φιλοσοφήσαντες εἰρήκασιν  ἐν   τῷ· Ὅταν δ´ οἱ θεοὶ
[6]   Ἤκουσαν κυρίου τοῦ θεοῦ περιπατοῦντος  ἐν   τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν» οὕτως
[6]   ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ στέφανος κάλλους»  ἐν   τῷ παραδείσῳ τοῦ θεοῦ οἱονεὶ
[6]   ὁρᾶσθαι λέγεται ὑπὸ τοῦ λαοῦ  ἐν   τῷ Πᾶς λαὸς ἑώρα
[6]   εἴτε τινὰ μείζονα τούτων αἰνιττόμενος  ἐν   τῷ περὶ τῆς κλίμακος λόγῳ·
[6]   πλὴν τῇ φύσει ἀόρατος λέγεται  ἐν   τῷ περὶ τοῦ σωτῆρος λόγῳ
[6]   ἄλλοι δὲ πλείονες τῶν Πλατωνικῶν  ἐν   τῷ Πλάτωνος βίῳ τοιαῦτ´ εἰρήκασι·
[6]   τὴν νοητήν. Οὕτω τοίνυν καὶ  ἐν   τῷ πνεῦμα θεός» ἐπεὶ
[6]   διάγραμμα τὸν σαφῶς οὕτως κατηγορηθέντα  ἐν   τῷ προφήτῃ Λευϊαθὰν ἔλεγεν εἶναι
[6]   πρότερος οἶδεν λόγος, εἰπὼν  ἐν   τῷ προφήτῃ· Φωτίσατε ἑαυτοῖς φῶς
[6]   θεολογίας, οὐχ ἡγησάμην πρέπον εἶναι  ἐν   τῷ συγγράμματι τούτῳ περὶ αὐτῶν
[6]   ἡμῶν λέγει. Εἰ δ´ ἐστὶν  ἐν   τῷ συναμφοτέρῳ τὸ κατ´ εἰκόνα»
[6]   τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ»  ἐν   τῷ σώματί ἐστι μόνῳ, ἐστέρηται
[6]   ἔλαττον καὶ κατὰ τὸ σῶμα  ἐν   τῷ σώματι, ὅπερ οὐδεὶς ἡμῶν
[6]   πλεῖόν τι ἐρεῖ παρὰ τὴν  ἐν   τῷ Τιμαίῳ τοῦ Διὸς δημηγορίαν;
[6]   ἀπαιδευτοτάτους φαμὲν τοὺς μὴ αἰσχυνομένους  ἐν   τῷ τοῖς ἀψύχοις προσλαλεῖν καὶ
[6]   τοῦ κατ´ εἰκόνα» καὶ ἔστιν  ἐν   τῷ φθαρτῷ σώματι, ὅπερ οὐδεὶς
[6]   τοῦ προσώπου σου, κύριε» καί·  Ἐν   τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς.
[6]   ἀλλάξαντες τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ  ἐν   τῷ ψεύδει» καὶ σέβοντες καὶ
[6]   λέγουσι· Κἂν γάρ τις τέλειος  ἐν   υἱοῖς ἀνθρώπων, τῆς ἀπὸ σοῦ
[6]   λέλεκται· οὐ γὰρ τὸ σπειρόμενον  ἐν   φθορᾷ» καὶ ἐν ἀτιμίᾳ» καὶ
[6]   μὴ οἵοις τε κατακούειν τῆς  ἐν   φράσει λόγων καὶ τάξει ἀπαγγελλομένων
[6]   ὅλων δημιουργόν, ὅς ἐστι φῶς·  ἐν   φωτὶ δὲ τυγχάνειν πάντα τὸν
[6]   ὁρῶντες διαφορὰν φωτὸς καὶ σκότους  ἐν   φωτὶ μὲν παντὶ τρόπῳ ἵστασθαι
[6]   γοῦν ἰδεῖν τὸν μὲν Πλάτωνα  ἐν   χερσὶ τῶν δοκούντων εἶναι φιλολόγων
[6]   ἡμῶν διδόμενα, ἅπερ οὐδεὶς τῶν  ἐν   Χριστιανοῖς νοῦν ἐχόντων δίδωσιν. Οὐ
[6]   εἶδε μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις  ἐν   χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς
[6]   δαιμόνων θεραπείας, φησὶν ὅτι Καθημένοις  ἐν   χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς
[6]   πεφιλοσοφημένων. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις συμφορήσας  ἐν   ψιλαῖς ἀποφάσεσι τὰς διαφορὰς τῶν
[6]   φήσει καὶ περὶ τοῦ εὐαγγελίου,  ἐν   ἀναβὰς εἰς ὑψηλὸν ὄρος»
[6]   λόγον ἀρξόμεθα θεοῦ διδόντος ἑβδόμου·  ἐν   ἀπαντᾶν νομίζει πρὸς τὸ
[6]   ἄρκους κύνας. Εὕρομεν δὲ  ἐν   εἴχομεν διαγράμματι καὶ
[6]   ἐπεγέγραπτο γνῶσις» κατωτέρω δὲ ἄλλος,  ἐν   ἐπεγέγραπτο σύνεσις» Καὶ ταῦτα
[6]   κατὰ τὸ φιλομαθὲς ἡμῶν περιτετεύχαμεν,  ἐν   εὕρομεν πλάσματα ἀνθρώπων, ὡς
[6]   περιτετεύχαμεν πρεσβεύοντι τὰ τοῦ διαγράμματος.  ~Ἐν   ἦν διαγραφὴ κύκλων, ἀπολελυμένων
[6]   Ὀφιανῶν παραλαμβανομένων. Καὶ εὕρομέν γε  ἐν   καὶ ἡμεῖς δι´ ἐκείνους
[6]   υἱός» καὶ μεταξὺ τοῦ μείζονος,  ἐν   μικρότερος ἦν, καὶ
[6]   αὐτὸν ἐπιδημήσοντα τοῖς πολλοῖς οὐκ  ἐν   ὡραίῳ εἴδει οὐδέ τινι ὑπερέχοντι
[6]   τρέφεται τοῦτο τὸ φῶς τῷ  ἔν   τινι παραβολῇ εἰρημένῳ ἐλαίῳ, τηροῦντι
[6]   περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ διασημαινέτω  ἔν   τινι τῶν ἐπιστολῶν καὶ φασκέτω
[6]   τῇ ἑαυτῶν φύσει τυγχάνοντα, εἰς  ἓν   ἀλλήλοις εἶναι λελογισμένα καὶ ὄντα.
[6]   δ´ κολλώμενος τῷ κυρίῳ  ἓν   πνεῦμά ἐστι» τίς μᾶλλον τῆς
[6]   ὅτι κολλώμενος τῷ κυρίῳ  ἓν   πνεῦμά ἐστιν» Εἰ δ´
[6]   ἐστι τῆς ἐκκλησίας» ὡς εἶναι  ἓν   σῶμα Χριστὸν καὶ τὴν ἐκκλησίαν,
[6]   ἀπὸ θεοῦ γεγονέναι, μὴ δυνάμενοι  ἓν   ὕφος ἀποδεῖξαι τῆς γραφῆς, αἰτιωμένης
[6]   τὸ δὲ διάγραμμα τρίτον Ῥαφαὴλ  ἔλεγεν   εἶναι δρακοντοειδῆ. Πάλιν τε αὖ
[6]   τοῦτον τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα  ἔλεγεν   εἶναι Μιχαὴλ τὸν λεοντοειδῆ. Πάλιν
[6]   κατηγορηθέντα ἐν τῷ προφήτῃ Λευϊαθὰν  ἔλεγεν   εἶναι τὴν διὰ τῶν ὅλων
[6]   μορφήν· τὸ δὲ διάγραμμα Γαβριὴλ  ἔλεγεν   εἶναι τὸν ἀετοειδῆ. Εἶθ´
[6]   δ´ εἴχομεν διάγραμμα τὸν Σουριὴλ  ἔλεγεν   εἶναι τὸν ταυροειδῆ. Εἶτα
[6]   Κέλσος τὸν ἕκτον κυνὸς πρόσωπον  ἔλεγεν   ἱστορεῖσθαι ἔχειν παρ´ ἐκείνοις· τὸ
[6]   θεὸς πῦρ» ἐστι καταναλίσκον»  ἔλεγεν   ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις ἐστὶ
[6]   εἴρηται, τίνα δ´ ἦν  ἔλεγεν,   οὐκ ἀναγέγραπται. Οὐ γὰρ ἐφαίνετο»
[6]   ἐντυχόντα λόγοις ἐκτεθεῖσθαι, ἐν οἷς  ἔλεγεν·   Τὸν ὑπερουράνιον τόπον οὔτε τις
[6]   ἂν τυχὸν ῥητὸν» καὶ τὸ  μηδέν.   Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο φέρει εἰς
[6]   τι πλέον τῶν ἄλλων προσῆν  μηδὲν   ἄλλου διαφέρειν· τοῦτο δὲ οὐδὲν
[6]   ἔλεγε καὶ ἀνθρωπείων γεγεῦσθαι σαρκῶν.  Μηδὲν   δὲ τούτων Ἰουδαίους μάλιστα τοὺς
[6]   λέγοντας πνεῦμα» εἶναι τὸν θεὸν  μηδὲν   ἐν τούτῳ διαφέρειν τῶν παρ´
[6]   ῥημάτια συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο ἐν τοῖς  μηδὲν   ἐπισταμένοις μήτε τῶν ἡμετέρων μήτε
[6]   τὰς καθ´ ἡμῶν κατηγορίας, τῶν  μηδὲν   ἐχόντων κοινὸν πρὸς ἐκεῖνο, διὰ
[6]   βασανισθέντες καὶ πάντα πράξαντες, ἵνα  μηδὲν   κίβδηλον πρόωνται ἐπὶ τὴν λογικὴν
[6]   ἀχρήστους αὐτοὺς ὄντας καὶ ληροῦντας  μηδὲν   μὲν ἀλλήλους διατιθέναι, ἐᾶν δὲ
[6]   γῆν» Ἀλλ´ οὐδεμία πιθανότης ἐστὶ  μηδὲν   νενοηκότα Μωϋσέα εἰρηκέναι μετὰ τὰ
[6]   τῆς ζωῆς. Εἰ δ´ ἄρα  μηδὲν   νοήσας Μωϋσῆς ἀνέγραψε ταῦτα ἀλλὰ
[6]   ἡμέραις πεποιηκότες καὶ διὰ τὸ  μηδὲν   παραλελοιπέναι τῶν ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες ἐπὶ
[6]   συμβεβιωκέναι Χριστιανῶν τοῖς πλείστοις καὶ  μηδὲν   τοιοῦτο περὶ αὐτῶν μηδ´ ἀκηκοέναι.
[6]   δὲ τοὺς ἀγροικοτέρους. Οὐ γὰρ  εἶδεν   ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς καὶ
[6]   ἦν. Ἀλλὰ καὶ ὃν τρίτον  εἶδεν   ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν ἔχοντα Πλάτων
[6]   φῶς ἐν τῇ ψυχῇ» πρότερος  οἶδεν   λόγος, εἰπὼν ἐν τῷ
[6]   Κρείττονα γάρ ἐστι πάντων ὧν  οἶδεν   οὐ μόνη τοῦ ἀνθρώπου
[6]   τῶν νομιζομένων ἱερῶν ἔνδον δὲ  οὐδὲν   ἀλλ´ πιθήκους κροκοδείλους
[6]   ἀνθρώπων καὶ τῶν ἐλαχίστων καταβαίνων  οὐδὲν   ἄλλο ἐστὶν πνεῦμα σωματικόν·
[6]   γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι´  οὐδὲν   ἄλλο διὰ σοφίαν τοῦτο
[6]   μηδὲν ἄλλου διαφέρειν· τοῦτο δὲ  οὐδὲν   ἄλλου διέφερεν, ἀλλ´ ὥς φασι,
[6]   ἕνεκεν τῶν δεομένων τοιούτων πόνων,  οὐδὲν   ἂν ἄτοπον λόγος ἔχοι·
[6]   τοὺς διδασκάλους τοὺς ἰατρούς,  οὐδὲν   ἂν κατηγοροῖντο οἱ τύπτοντες
[6]   τὴν γένεσιν λαβόντες μεγαλοφώνων, οἵτινες  οὐδὲν   ἀποδέουσι νοητῆς βροντῆς» Ἀλλὰ πόθεν
[6]   κόσμου τοῦδε τοῦ περιγείου τόπου,  οὐδὲν   ἄτοπον ἀπαντᾷ τῷ λόγῳ· εἰ
[6]   ἴσμεν ἐλάττονά ἐστι τοῦ θεοῦ·  οὐδὲν   ἄτοπον καὶ ἡμᾶς παραδέξασθαι ὅτι
[6]   φύσει τινὰ τῶν περὶ αὐτοῦ,  οὐδὲν   ἄτοπον λέγειν αὐτὸν ὀνομαστόν. Οὕτω
[6]   Οὕτω δὲ διαστελούμεθα καὶ τὸ  οὐδὲν   γὰρ πέπονθεν ὀνόματι καταληπτόν. Ἀληθὲς
[6]   τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων εὐεργετήσαντα.  Οὐδὲν   γὰρ τῶν ἐν ἀνθρώποις καλῶν
[6]   ὡς τούτων μὲν ἐνθέως εἰρημένων,  οὐδὲν   δὲ τοιοῦτον ἐχόντων τῶν ἡμετέρων
[6]   ταῦτ´ εἶναι πλάσματα καὶ μύθων  οὐδὲν   διαφέροντα, ὡς καὶ τὰ λοιπὰ
[6]   τῇ γραφῇ πιστεύσαντες ἐξεθέμεθα τάχα  οὐδέν·   εἰ δέ τις σχολάσας τῇ
[6]   παραπλησίως κρατήσοντες τῶν ἀνθρώπων, τὸ  οὐδὲν   εἶναι ἐξηλέγχθησαν, Σίμων τε
[6]   μου τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις, καὶ  οὐδὲν   ἐναργὲς βλέπω. Εἶτα πρὸς τὸν
[6]   ἐναργὲς καὶ πληκτικὸν λέγοντα τό·  Οὐδὲν   ἐναργὲς βλέπω ἐν τοῖς σοῖς
[6]   ἂν Χριστιανὸς πρὸς Κέλσον  οὐδὲν   ἐναργὲς καὶ πληκτικὸν λέγοντα τό·
[6]   βασιλέως πέρι καὶ ὧν εἶπον,  οὐδέν   ἐστι τοιοῦτον. Ἐδυνάμην δὲ παραθέσθαι
[6]   ἄτοπον καὶ ἡμᾶς παραδέξασθαι ὅτι  οὐδέν   ἐστι τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς
[6]   καὶ θειότητα οὐκ ἀγεννῶς ἰδόντες  οὐδὲν   ἧττον ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς
[6]   μιμήματα τῶν ἀληθινῶν κἀκείνων σύμβολα,  οὐδὲν   ἧττον καὶ οὗτοι, ἐν βαναύσων
[6]   δὲ τοὺς εὖ πράττοντας καὶ  οὐδὲν   ἧττον κἀκεῖνα λεγούσης, ἅτινα περισπᾶν
[6]   ἠκούσαμεν ὅτι Ἀντίχριστος ἔρχεται» καὶ  οὐδὲν   ἧττον μεμαθήκαμεν ὅτι ἀντίχριστοι πολλοί»
[6]   οὐκέτι χωρίζομεν ἀπ´ ἐκείνου αὐτήν,  οὐδὲν   θαυμαστόν. Οἴδασι γὰρ οἱ ἱεροὶ
[6]   εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ, ὧν  οὐδὲν   ἱκανῶς ἔχει. Τοῦ δὴ βασιλέως
[6]   πόθου βοηθούμενος πᾶσαν θλῖψιν τὸ  οὐδὲν   καὶ ἐλαφράν τινα ἐνόμιζεν εἶναι·
[6]   ἀπὸ σοῦ σοφίας ἀπούσης εἰς  οὐδὲν   λογισθήσεται. Καὶ γυμνάσιον μέν φαμεν
[6]   δῆθεν πρεσβυτέρους τῆς ἡμετέρας δόξης—  οὐδὲν   μὲν χρηστὸν ὑπισχνεῖσθαι πάντα δ´
[6]   ἤθη, πρὸς δὲ τοὺς φιλοσοφήσαντας  οὐδὲν   οἵα τε ἐστὶν ἐνεργεῖν, ἅτε
[6]   παραστῆσαι τὴν ἑκάστου ἰδίαν ποιότητα;  Οὐδὲν   οὖν θαυμαστόν, εἰ οὐκ ἔστιν
[6]   ψυχαί» καὶ Κέλσος σὺν αὐταῖς.  Οὐδὲν   οὖν καταγέλαστόν ἐστιν ἐν τῷ
[6]   γεγραμμένα παρ´ ἡμῖν τούτων μὲν  οὐδὲν   παρέθετο ὡς οὐδὲ τῆς παρ´
[6]   δέ, ὡς τὸ ἔμπαλιν,  οὐδὲν   περὶ τοῦδε νυνὶ λέγω. Διόπερ
[6]   δεῖται. Εἰ μὲν γάρ, ὅτι  οὐδὲν   τῶν ἐν λέξεσι καὶ σημαινομένοις
[6]   πονηρὸς τῇ τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ  οὐδὲν   τῶν ἰδίων παραλυθησόμενον βούλημα ἐκ
[6]   μέλος τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας,  οὐδὲν   χωρὶς λόγου πράττοντα. Εἴπερ οὖν
[6]   ἐν Πλάτωνι περὶ τούτου ἀλήθεια  οὐδὲν   ὡς πρὸς εἰλικρινῆ εὐσέβειαν ὤνησε
[6]   τὸ οὐδὲν καὶ ἐλαφράν τινα  ἐνόμιζεν   εἶναι· καὶ παρ´ αὐτὸν τὸν
[6]   τερατείας· καὶ ἔφασκε τούτους— τοὺς  δῆθεν   πρεσβυτέρους τῆς ἡμετέρας δόξης— οὐδὲν
[6]   τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ· ἵν´  ἐκεῖθεν   ἀρξάμενος σωματικῶς δυνάμει καὶ πνεύματι
[6]   Ὁπόθεν δὲ καὶ αὐτὸ τοῦτο  ἐπῆλθεν   αὐτοῖς θεοῦ υἱὸν καλεῖν, σημαίνω.
[6]   πνεύματι προνοίας καὶ σοφίᾳ τηρουμένην·  ἔνθεν   εἰλικρινὴς πέμπομαι, φωτὸς ἤδη μέρος
[6]   διαστελούμεθα καὶ τὸ οὐδὲν γὰρ  πέπονθεν   ὀνόματι καταληπτόν. Ἀληθὲς δὲ καὶ
[6]   βλεπόμενον ἀπαγγέλλει καὶ τὴν φύσιν,  ὅθεν   γεγένηται. Οἷον εἰ καθ´ ὑπόθεσιν
[6]   ἐὰν μὴ καὶ δύναμίς τις  θεόθεν   δοθῇ τῷ λέγοντι καὶ χάρις
[6]   περισπάσαι ἡμᾶς τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ  θεόθεν   ἐπιδεδημηκέναι τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων.
[6]   ἀπ´ αὐτοῦ, σαφῶς φησιν ὅτι  πόθεν   ἀποδειχθήσεται θεοῦ παῖς τοιαῦτα
[6]   οὐδὲν ἀποδέουσι νοητῆς βροντῆς» Ἀλλὰ  πόθεν   Κέλσῳ καὶ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ
[6]   δὴ μετὰ τὰ ἐκκείμενα τοιαῦτα·  Ὁπόθεν   δὲ καὶ αὐτὸ τοῦτο ἐπῆλθεν
[6]   ἀπ´ οὐρανοῦ παρὼν ἀγγέλλειν, ἀλλ´  ὁπόθεν   ἐστὶ ταῦθ´ ὁμολογεῖ. Εἴποι ἄν
[6]   Κέλσου λόγον, ὅρα εἰ μὴ  αὐτόθεν   ἀπίθανόν ἐστι τὸ λέγειν Παῦλον
[6]   ἐπαγγέλλεται, τὴν γλῶτταν, οὐδ´  αὐτόθεν   κελεύει φθάσαντας πιστεύειν ὅτι τοιόσδε
[6]   ἀγάπης. Τίς οὖν οὐχ ὁρᾷ  αὐτόθεν   τὸ εὐτελὲς αὐτοῦ τῆς κατηγορίας,
[6]   τῇ βασάνῳ τῶν ἱερῶν γραμμάτων  πανταχόθεν   σωματοποιήσαι τὸν περὶ τῆς κακίας
[6]   οὐ μέμνης´ ὅτε τ´ ἐκρέμω  ὑψόθεν,   ἐκ δὲ ποδοῖιν ἄκμονας ἧκα
[6]   τό· Κείνης δὲ τῆς μοίρας  ἔνερθέν   ἐστιν ταρταρίη μοῖρα· φυλάσσουσι
[6]   λαμβάνει βιβλίου» γεγραμμένην ἔμπροσθεν» καὶ  ὄπισθεν,   ἐν θρῆνος» ἦν καὶ
[6]   Ἰεζεκιὴλ κεφαλίδα λαμβάνει βιβλίου» γεγραμμένην  ἔμπροσθεν»   καὶ ὄπισθεν, ἐν θρῆνος»
[6]   ἀναβὰς εἰς ὑψηλὸν ὄρος» μετεμορφώθη  ἔμπροσθεν»   τῶν μαθητῶν καὶ ὤφθη ἐν
[6]   φασι τῆς ὀγδοάδος τὰς ἀρχὰς  ἐντεῦθεν   εἶναι. Εἶθ´ ἑξῆς διδάσκονται λέγειν
[6]   ἀγαθῶν καὶ κακῶν σημαινόμενα· εἰκὸς  ἐντεῦθεν   ἤτοι τὸν Κέλσον ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι·
[6]   κόσμον, τοῦ λόγου αὐτὸν ὑπεξάγοντος  ἐντεῦθεν   καὶ ἐπὶ τὸν ὑπερουράνιον ἐπὶ
[6]   ἀνεπίληπτον, εἰκόνι τύπου τετηρημένον, πεντάδι  λυθὲν   σῶμα· χάρις συνέστω μοι,
[6]   με, σῆς ὁρῶν δυνάμεως σύμβολον  καταλυθὲν   τύπῳ ζωῆς ξύλου, εἰκόνι καθ´
[6]   ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος  ἐξαφθὲν   φῶς ἐν τῇ ψυχῇ γενόμενον
[6]   ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος  ἐξαφθὲν   φῶς ἐν τῇ ψυχῇ» ὧν
[6]   ζωῆς ξύλου, εἰκόνι καθ´ ὁμοίωσιν  ληφθὲν   ἀθώου· χάρις συνέστω μοι,
[6]   τοῦτο δεῖξαι πεπλασμένον ἡμῖν καὶ  ληφθὲν   ἀπὸ τῶν παρ´ Ἕλλησι σοφῶν,
[6]   πῶς πείθειν ἀδυνατεῖ; καὶ αὐτὸ  προσαχθὲν   ἂν πᾶσι τοῖς πρόνοιαν παραδεχομένοις,
[6]   τ´ ἂν οὐδ´ ἠπιστεῖτο, εἰ  ἄνωθεν   εὐθὺς ἔσπαρτο. Καὶ ταῦτ´ εἶπεν,
[6]   γειτόνων ἐναυόμενοι φῶς δημιουργὸς  ἄνωθεν   ἐχρήσατο. Καὶ ἄλλης δ´ ἀσεβοῦς
[6]   τοὺς ἀγροικοτέρους. Οὐ γὰρ εἶδεν  ἄνωθεν   καὶ ἐξ ἀρχῆς καὶ τοῖς
[6]   διαφέρει ταῦτα τοῦ Ἔτι δ´  ἄνωθεν   λαβόντες ἐπισκεψώμεθα, πῶς οὐκ ἂν
[6]   καὶ ἐξ ἀρχῆς καὶ τοῖς  ἔξωθεν   μαθήμασι πεπαιδευμένους τοὺς παρ´ ἡμῖν
[6]   παραδιδόντων τὴν σφραγῖδα ἀγγέλων ἑπτά,  ἑκατέρωθεν   τῇ ψυχῇ τοῦ ἀπαλλαττομένου σώματος
[6]   καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» Δῆλον ὅτι  εἶεν   ἂν ἐν ταῖς καρδίαις τῶν
[6]   ἐβούλετο πεῖσαι τοὺς νομοθετουμένους ὅτι  εἶεν   ἐκ θεοῦ, ἀπρόσλογα γεγραφέναι καὶ
[6]   ὡς δὲ καὶ οἱ πολλοὶ  λέγοιεν   ἂν χρώμενοι τῷ ὀνόματι, καὶ
[6]   τοὺς εὐεξαπατήτους χρωμένοις τοιούτοις, ἵνα  δοκοῖεν   θείᾳ δυνάμει τι ποιεῖν, ἐκτίθεταί
[6]   ἀνθρώπων κόσμος χρησίμως καὶ τοῦτον  ἤνεγκεν—   ἀλλὰ καὶ δεικνύντες τὸ βούλημα
[6]   ὑπὸ ἰατρῶν τοῖς θεραπείας  ἕνεκεν   τεμνομένοις καυτηριαζομένοις, λέγομεν τὸν
[6]   γραμμάτων· φέρε ὀλίγα παραβάλωμεν παραθέσεως  ἕνεκεν   τῆς πρὸς τὰ Πλάτωνι οὐκ
[6]   τοιαδὶ ἐπάγειν ἐπιστροφῆς καὶ θεραπείας  ἕνεκεν   τῶν δεομένων τοιούτων πόνων, οὐδὲν
[6]   ἐκκλησίαν, τὸ μύρον ἐπὶ κεφαλῆς»  καταβέβηκεν   ἐπὶ τὸν πώγωνα» τὰ σύμβολα
[6]   ἐξακούοι τις, θεὸς οὐ  πεποίηκεν,   ἀλλὰ τοῖς προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις
[6]   εἶναι καὶ ὅμοιον αὐτὸς  πεποίηκεν,   εἰς τὴν περὶ Χριστιανῶν καὶ
[6]   κακῶν, πότερον θεὸς αὐτὰ  πεποίηκεν   μή, ἀλλ´ ἐκ παρακολουθήσεως
[6]   ἐστίν, ἐν τὰ πάντα  πεποίηκεν   θεός. Τίς γὰρ δύναται
[6]   Ἰησοῦ. Ὅρα γοῦν πῶς ἀλογώτατον  πεποίηκεν   Κέλσος ἐν τοῖς κατὰ
[6]   ὡς δι´ ἡμῶν, ὡς ὅτι  ἐνέστηκεν   ἡμέρα τοῦ κυρίου. Μή
[6]   μετὰ τὴν ὅσον κόσμος  συνέστηκεν   ἐνεργουμένην κοσμοποιΐαν τοῦ σαββάτου καὶ
[6]   ἐκείνῳ τυγχάνων, ἐπεὶ μὲν  ἔφασκεν   αὑτὸν εἶναι δύναμιν θεοῦ τὴν
[6]   μὲν Κέλσος τὸν πέμπτον  ἔφασκεν   εἶναι ἄρκου πρόσωπον ἔχοντα· τὸ
[6]   παρ´ ἐκείνοις· τὸ δὲ διάγραμμα  ἔφασκεν   εἶναι αὐτὸν Ἐραθαώθ. Εἶθ´
[6]   τὸ δὲ διάγραμμα τὸν Θαυθαβαὼθ  ἔφασκεν   εἶναι τὸν ἀρκοειδῆ. Εἶθ´
[6]   εἶναι τὸ διάγραμμα, καὶ ταύτην  ἔφασκεν   εἰρῆσθαι αὐτῷ τὴν Γέενναν, οὖσαν
[6]   μὲν Κέλσος τὸν τέταρτον ἀετοῦ  ἔφασκεν   ἔχειν μορφήν· τὸ δὲ διάγραμμα
[6]   μὲν Κέλσος τὸν ἕβδομον  ἔφασκεν   ὄνου ἔχειν πρόσωπον, καὶ ὀνομάζεσθαι
[6]   χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς  ἀνέτειλεν   αὐτοῖς» καὶ πάλιν· Λαὸς
[6]   δόξα κυρίου ἐπὶ σὲ  ἀνέτειλεν.   δ´ αὐτὸς οὗτος προφητεύων
[6]   χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς  ἀνέτειλεν»   θεὸς Ἰησοῦς. Οὐδεὶς οὖν
[6]   μελισσῶν, οὐκ ἂν τοῦτό τις  ἀπήγγελλεν   ἀπὸ τῆς γεύσεως τῆς
[6]   καὶ ἐπιδημῆσαι ἐν καιρῷ, ὅτ´  ἔμελλεν   ἐκχεῖσθαι ἀπὸ μιᾶς γωνίας
[6]   τοῖς ἀκούειν δυναμένοις παρίστησι τὰ  μὲν   αἰσθητὰ λέγων αὐτὰ βλεπόμενα» τὰ
[6]   τε καὶ κακοῦ. Καὶ ἀρχαία  μὲν   ἀληθῶς ἐστιν ἥδε δόξα,
[6]   τῆς γνώμης Μαρκίωνος, καὶ πῇ  μὲν   ἀληθῶς τὰ Μαρκίωνος ἐκτίθεται πῇ
[6]   αὐτοὺς ὄντας καὶ ληροῦντας μηδὲν  μὲν   ἀλλήλους διατιθέναι, ἐᾶν δὲ τοὺς
[6]   καὶ μὴ ἐπισημειούμενος ὅτι τάδε  μὲν   ἄλλης αἱρέσεώς ἐστι τάδε δὲ
[6]   ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται τῆς ἀληθινῆς  μὲν   ἀμελεῖν σοφίας, τῆς δ´ ἀνθρωπίνης
[6]   συκοφαντεῖ, λέγων τοὺς αὐτούς, ἡνίκα  μὲν   ἂν Ἰουδαῖοι αὐτοὺς βιάζωνται, τὸν
[6]   νῦν δὲ αἱ ἐκκλησίαι ἔχουσι  μὲν   ἀνάλογον τοῖς πλήθεσιν ὀλίγους σοφοὺς
[6]   λελογισμένα καὶ ὄντα. Οἷον περὶ  μὲν   ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς λέλεκται· Οὐκέτι
[6]   δ´ ἀνθρωπίνη. Καὶ  μὲν   ἀνθρωπίνη ἐστὶν καθ´ ἡμᾶς
[6]   ἦν διαγραφὴ κύκλων, ἀπολελυμένων  μὲν   ἀπ´ ἀλλήλων δέκα συνδουμένων δὲ
[6]   πρὸς ἀκριβῶς γινώσκομεν, πῇ  μὲν   ἀπ´ αὐτῶν ἀκούσαντες, πῇ δὲ
[6]   κακῶν· ἐπείπερ ἐκκλίνας  μὲν   ἀπὸ τῶν οὕτως κακῶν ποιήσας
[6]   ἀπὸ Ἡροδότου λαβὼν ὡς τὸν  μὲν   Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον καλοῦσι Σκύθαι, τὸν
[6]   τὴν μαγείαν ὅτι πρὸς ἀπαιδεύτους  μὲν   αὐτὴ δύναται καὶ πρὸς διαφθαρέντας
[6]   διάφραγμα πελεκοειδεῖ σχήματι, καὶ ἀνωτέρω  μὲν   αὐτοῦ κύκλον βραχὺν ἐχόμενον τοῦ
[6]   πρὸς τοὺς μὴ εἰδότας ἄλλα  μὲν   αὐτῶν εἶναι τὰ ὀνόματα παρ´
[6]   καὶ ἄφθαρτος, ὡς γενητὸς  μὲν   ἄφθαρτος δέ, ὡς τὸ
[6]   καὶ τῶν πόνων καιρὸν μηδαμῶς  μὲν   βαρούμενος ὑπ´ αὐτῶν, ἐπελαφρίζων δὲ
[6]   δὲ εἴποιμεν ἂν ὅτι φωνὴ  μὲν   βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» εἰσῆκται
[6]   Διὸ λέγεται παρὰ τῷ Παύλῳ·  μὲν   γὰρ διὰ τοῦ πνεύματος δίδοται
[6]   ἀποδεδώκαμεν, ὄρος» δυναμένοις. Τοῖς  μὲν   γὰρ ἔτι κάτω τυγχάνουσι καὶ
[6]   πάντ´ ἐν ἑαυτῷ περιέχον. Διήκει  μὲν   γὰρ ἐπισκοπὴ καὶ
[6]   γραμμάτων, ἅπερ οὐκ ἔγραψαν.  μὲν   γὰρ Ἰεζεκιὴλ κεφαλίδα λαμβάνει βιβλίου»
[6]   ἡμεῖς ἴσμεν, οὐ σαφηνίζει. Εἰ  μὲν   γὰρ μελῶν, σύμφαμεν αὐτῷ προσυπακούοντες
[6]   ὀνομαστὸς δὲ διαστολῆς δεῖται. Εἰ  μὲν   γάρ, ὅτι οὐδὲν τῶν ἐν
[6]   καὶ προκειμένη λέξις. ~Τὸ  μὲν   γὰρ χρῆσθαι προφητῶν λόγοις ἡμῶν
[6]   ἀλλὰ μόνῳ πιστεύειν ἑαυτῷ. Ταῦτα  μέν   γε ἐστὶν ἄντικρυς ἀνθρώπου γόητος,
[6]   ἦν ἐξ Ἀρκαδίας· ἀλλ´ ἐκεῖνοι  μὲν   γελωτοποιεῖν θέλοντες τοιαῦτα συνέταττον, οὐ
[6]   Κέλσος φησίν· Ἐγὼ δὲ περὶ  μὲν   γενέσεως κόσμου καὶ φθορᾶς,
[6]   ἀρχοντικὰς μορφὰς ἐπανερχομένων, ὥστε τινὰς  μὲν   γίνεσθαι λέοντας ἄλλους δὲ ταύρους
[6]   τὰς τῶν προφητῶν λέξεις, τοῦ  μὲν   Δαυῒδ λέγοντος· Σὺ δὲ
[6]   τὸ ἀληθινὸν φῶς ἐπίσταται, τίνι  μὲν   δεικτέον ἔσται τὰς μαρμαρυγὰς τίνι
[6]   ποὺ ἐν τοῖς Νόμοις·  μὲν   δὴ θεός, ὥσπερ καὶ
[6]   ἐσέμνυνεν, ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι ὅτι  μὲν   δημιουργὸς τοῦδε τοῦ παντὸς υἱός
[6]   καὶ κεκοσμημένος» ἐστὶν κεκοσμημένος  μὲν   διὰ τὸ πορεύεσθαι ἐν μεγάλοις»
[6]   μηδὲ δυναμένοις αὐτὸν ὁρᾶν πῇ  μὲν   διὰ τὸν μιασμὸν τοῦ νοῦ,
[6]   σωτὴρ ἡμῶν οὐ μετέχει  μὲν   δικαιοσύνης, δικαιοσύνη» δὲ ὢν μετέχεται
[6]   εἰς τὸν Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι, τούτους  μὲν   εἶναι νενικημένους, τοὺς δ´ ἐξώσαντας
[6]   καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν, ᾠήθησαν ἄλλον  μὲν   εἶναι τὸν Ἰαὼ ἕτερον δὲ
[6]   τῶν παρ´ Ἕλλησι σοφῶν, ἄλλην  μὲν   εἶναι φησάντων τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν
[6]   πρὸς τὰ Πλάτωνι οὐκ ἀπιθάνως  μὲν   εἰρημένα, οὐ μὴν καὶ διαθέντα
[6]   καὶ διδασκαλίᾳ ὑγιεῖ. Καὶ ταῦτα  μὲν   εἰς τό· πῶς μὲν
[6]   ἂν εἶχε τὸ ἐὰν οἵδε  μὲν   εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι δὲ ἄλλον,
[6]   περὶ τούτου βραχέα διαλεχθῶμεν, πότερον  μὲν   εἶχέ τι Πλάτων σεμνότερον ὧν
[6]   ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς ὅπου  μὲν   ἐκ προσώπου θεοῦ τὸ Ἐγὼ
[6]   τὰ κατ´ αὐτοῦ λέγων, τίνα  μὲν   ἐκφεύγουσι τῶν ἐγκλημάτων τίσι δὲ
[6]   υἱὸν πέμπει. Ἀλλ´ ἔοικε νῦν  μὲν   ἑκὼν ἐπιλελῆσθαι τοῦ φάσκοντος λόγου
[6]   πάντων τούτων κρείσσων Ἰησοῦς ὅτι  μὲν   ἐλάλει» τὸν τοῦ θεοῦ λόγον
[6]   παρθένου. Ψυχὴ δὲ ζῶσα τάχα  μὲν   ἐν ἀπορρήτοις λέλεκται παρά τισι
[6]   ἐκτίθεταί γε Ἡρακλείτου λέξεις, μίαν  μέν,   ἐν φησιν· Ἦθος γὰρ
[6]   χρωμένων αὐτῇ ἐπιδεδήμηκε. Καὶ Αἰγύπτιοι  μὲν   ἐν μὲν τοῖς ἀνωτέρω καὶ
[6]   πλεῖστα ὅσα τερατευσαμένου καὶ δείξαντος  μὲν   ἐν πανηγύρει Ἑλλήνων ἐλεφάντινον τὸν
[6]   μακαρίων· καὶ ὅρα ὅτι  μὲν   ἐν Πλάτωνι περὶ τούτου ἀλήθεια
[6]   πρὸς ταῦτα δὲ φήσομεν καθῆσθαι  μὲν   ἐν σκότῳ καὶ ἱδρῦσθαι ἐν
[6]   παρακούσας εἶπε καὶ τό· Εἰ  μὲν   ἐναντίος τις ἦν τῷ μεγάλῳ
[6]   καὶ τοῦ Φαίδρου, ὡς τούτων  μὲν   ἐνθέως εἰρημένων, οὐδὲν δὲ τοιοῦτον
[6]   συγκειμένου ἐκ δύο κύκλων, τοῦ  μὲν   ἐξωτέρου ξανθοῦ τοῦ δὲ ἐνδοτέρω
[6]   κήρυγμα παρρησίαν ἔχειν, διδάσκον κολάζεσθαι  μὲν   ἐπὶ ταῖς κατὰ κακίαν πράξεσι
[6]   αὐτοῦ τοῖς δόγμασιν· ἅτινα εἰ  μὲν   ἐσεμνολόγει, τάχα πιθανώτερα ἦν· ἐπεὶ
[6]   ἐν τούτοις γὰρ ἐν οἷς  μέν   ἐστι σφόδρα κεχυμένη κακία
[6]   τοῦ ἐναντίου. Ἐχρῆν δὲ τὸν  μὲν   ἕτερον τῶν ἄκρων καὶ βέλτιστον
[6]   θείου νόμου τιμωρός, ἧς  μὲν   εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται ταπεινὸς
[6]   χώρας ἐκείνῳ τυγχάνων, ἐπεὶ  μὲν   ἔφασκεν αὑτὸν εἶναι δύναμιν θεοῦ
[6]   τεχνίτης βούλεται, δεκτικήν, ὁτὲ  μὲν   ἔχειν ποιότητα, καθ´ ἣν λέγεται
[6]   τῷ Κέλσῳ ἐπλανῶντο, ὡς σεμνοὺς  μὲν   ἔχοντες περιβόλους τῶν νομιζομένων ἱερῶν
[6]   στρατείαν στρατείᾳ παραταττομένην, καὶ τῆς  μὲν   ἡγεμόνα Κρόνον διδόναι τῆς ἑτέρας
[6]   τὴν διαφορὰν αὐτῶν. Καὶ ὅπου  μὲν   ᾔδει ὀνόματα εἰπεῖν αἱρέσεων, οὐκ
[6]   ἀλλὰ καὶ αὐτίκα ἀπολουμένους. Τοῦτο  μὲν   ἤδη καὶ ὡς μαντικὸς λέγει
[6]   δημιουργόν. Περὶ δὲ τοῦ μιᾷ  μὲν   ἡμέρᾳ γεγονέναι τὸ φῶς» δευτέρᾳ
[6]   τόδε τόδε, καὶ μιᾷ  μὲν   ἡμέρᾳ τοσόνδε τεκταινόμενος τῇ δευτέρᾳ
[6]   ἐξ ἐπιγενήματος ἀγαθόν· ὅπερ τῷ  μέν,   ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, τὸν ζῶντα
[6]   ἀσημοτάτης ἀλλὰ ἀπὸ βιβλίων πῇ  μὲν   ἰουδαϊκῶν καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς
[6]   κύκλους ἐπὶ κύκλοις λέγειν τάχα  μὲν   καὶ τῆς προειρημένης ἐστὶν αἱρέσεως,
[6]   εἰρῆσθαι πρῶτον ἐπιστησάτω καὶ ἑκάστῳ  μὲν   καὶ τῷ δέ· Ἔταξε τὰ
[6]   τὸν Κέλσον ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι· Πῶς  μὲν   κακὰ θεὸς ἐποίει;
[6]   αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν ἔργα, πῶς  μὲν   κακὰ θεὸς ἐποίει; Πῶς
[6]   ἡμῖν λεκτέον πρὸς τό· Πῶς  μὲν   κακὰ θεὸς ἐποίει; Πῶς
[6]   αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν ἔργα, πῶς  μὲν   κακὰ θεὸς ἐποίει; Πῶς
[6]   ψυχῆς καὶ σώματος, ἵνα τὸ  μὲν   κατ´ εἰκόνα» τὸ κρεῖττον
[6]   γῆν καὶ ἀπὸ γῆς Κέλσος  μὲν   κατὰ Πλάτωνά φησι γίνεσθαι διὰ
[6]   τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα, ποῖαι  μὲν   κατὰ τὰ ἀνατολικὰ τεταγμέναι εἰσὶ
[6]   τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων, τὴν  μὲν   κατὰ τὴν ἐνσωμάτωσιν οἰκονομίαν νῦν
[6]   καὶ διὰ ξύλου ζωή, θάνατος  μὲν   κατὰ τὸν Ἀδὰμ ζωὴ δὲ
[6]   καὶ ἐν τούτοις ὅτι, ἐὰν  μὲν   κατηγορεῖν θέλῃ τοῦ Ἰησοῦ, ὡς
[6]   λεοντοειδῆ. Πάλιν τ´ αὖ  μὲν   Κέλσος ἔφασκε τὸν ἑξῆς καὶ
[6]   εἶναι αὐτὸν Ἐραθαώθ. Εἶθ´  μὲν   Κέλσος τὸν ἕβδομον ἔφασκεν ὄνου
[6]   εἶναι τὸν ἀρκοειδῆ. Εἶθ´  μὲν   Κέλσος τὸν ἕκτον κυνὸς πρόσωπον
[6]   εἶναι τὸν ἀετοειδῆ. Εἶθ´  μὲν   Κέλσος τὸν πέμπτον ἔφασκεν εἶναι
[6]   δρακοντοειδῆ. Πάλιν τε αὖ  μὲν   Κέλσος τὸν τέταρτον ἀετοῦ ἔφασκεν
[6]   εἶναι τὸν ταυροειδῆ. Εἶτα  μὲν   Κέλσος τρίτον ἀμφίβιόν τινα καὶ
[6]   ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην. Ἀλλ´  μὲν   κωμῳδὸς ἐν τῷ θεάτρῳ γελωτοποιῶν
[6]   πόλεμον αἰνίττεσθαι τοὺς παλαιούς, Ἡράκλειτον  μὲν   λέγοντα ὧδε· Εἰδέναι δὲ χρὴ
[6]   Κέλσος ὅτι, ἐὰν οἵδε  μέν—   λέγων Χριστιανούς— εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι
[6]   μὴ παραμυθησάμενος, τίνα τρόπον ἐκεῖνα  μὲν   λόγου ἔχεται κρείττονος ταῦτα δέ
[6]   τὸ σημαινόμενον καί φημι· εἰ  μὲν   λόγῳ τῷ ἐν ἡμῖν, εἴτε
[6]   γραφῶν διακρίναντες, πάντ´ ἔφυραν· ἀπὸ  μὲν   μαγείας τὸν Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες καὶ
[6]   θεὸς καθ´ ἡμᾶς τῷ  μὲν   μὴ εἶναι σῶμα ἀόρατός ἐστιν·
[6]   ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων τυγχανούσης,  μὲν   νομιζομένη ἀπειλὴ ἐπιστρέφειν βούλεται τοὺς
[6]   ταῦτα μὲν εἰς τό· πῶς  μὲν   θεὸς κακὰ ἐποίει; ~Εἰς
[6]   τῶν ἀνθρώπων. Ἆρ´ οὖν τούτων  μὲν   Κέλσος ἤκουεν, ἐπεὶ ᾤετο
[6]   βλεπόμενα» Οὗτος δὲ καὶ πρόσκαιρα»  μὲν   οἶδε τὰ αἰσθητὰ καὶ βλεπόμενα»
[6]   καὶ ἀληθῶς ἐστιν ὄν· ἓν  μὲν   ὄνομα, δεύτερον δὲ λόγος, τὸ
[6]   πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; προείρηται  μὲν   ὅτι πᾶσιν ἄν, εἴπερ ἔγκλημά
[6]   τὸ τῆς σοφίας κεφάλαιον, ἡμεῖς  μὲν   οὐ διαβεβαιούμεθα, οὐδὲ γὰρ ἱστορήσαμεν
[6]   θεοῦ γεγραμμένα παρ´ ἡμῖν τούτων  μὲν   οὐδὲν παρέθετο ὡς οὐδὲ τῆς
[6]   μαγικῆς γοητείας καὶ προσάπτων τάχα  μὲν   οὐδενὶ τῷ μὴ εἶναι τοὺς
[6]   δ´ ἄν τις ὅτι νουθετεῖν  μὲν   οὐκ ἀδυνατεῖ θεός, νουθετεῖ
[6]   φησιν· Ἦθος γὰρ ἀνθρώπειον  μὲν   οὐκ ἔχει γνώμας, θεῖον δὲ
[6]   ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» Εἰ  μὲν   οὖν ἀκούει τις τοῦ ὑπεξάγει
[6]   περὶ Ἰησοῦ παραδόξων. Πρὸς τόδε  μὲν   οὖν διὰ πλειόνων ἐν τοῖς
[6]   φύσις, συνθεῖναι λῆρον βαθύν. Εἰ  μὲν   οὖν εἰρήκει τὸν δοκοῦντα αὐτῷ
[6]   κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός.  μὲν   οὖν ἐκτίθεται Κέλσος ταῦτά
[6]   θεοῦ φυτευόμενον ὑπ´ αὐτοῦ. Πολλάκις  μὲν   οὖν ἐχλεύασεν Κέλσος ἣν
[6]   πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. Κέλσος  μὲν   οὖν ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν οἴεται
[6]   μου τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις. Κέλσος  μὲν   οὖν καὶ οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ
[6]   οἷς Κέλσος ἐξέθετο.  μὲν   οὖν Κέλσος ἔλεγε τὸν πρῶτον
[6]   ξύλῳ καὶ τῆς ζωῆς.  μὲν   οὖν Κέλσος οὐκ ἠθέλησε τὰς
[6]   πατέρα αὐτοῦ καὶ θεόν. ~Ὁ  μὲν   οὖν Κέλσος περὶ θεοῦ φησιν
[6]   οὔτε χειρουργεῖν οὔτε κελεύειν.  μὲν   οὖν Κέλσος φησὶν ὅτι οὐ
[6]   πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην.  μὲν   οὖν κωμῳδὸς γελωτοποιῶν τὸν Δία
[6]   τὰς κατὰ τῶν Ὀφιανῶν; Πάλαι  μὲν   οὖν τὴν εὐτέλειαν ἀγαπήσας
[6]   καὶ ὑπὸ φύσεως διοικουμένων. Πάντα  μὲν   οὖν οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
[6]   ὑπάρξεις εἰς τὸν αἰῶνα. Ταῦτα  μὲν   οὖν ὀλίγα ἀποτετολμημένως καὶ παρακεκινδυνευμένως
[6]   εἶναι ποιητὴν τὸν θεόν. Ἐχέτω  μὲν   οὖν ὅπως ποτὲ ἔχει τὰ
[6]   παθῶν ἐμποδιζομένου βλέπειν ἀλήθειαν; Χριστιανοὶ  μὲν   οὖν οὐδαμῶς νομίζουσι πηροῦσθαι ὑπὸ
[6]   Σατανᾶν ὀνομάζοντες τὸν αὐτόν. Ἄλλως  μὲν   οὖν παντελῶς θνητὰ ταῦτα καὶ
[6]   τῆς ὑγιεινῆς διαίτης προνοησαμένους. Εἰ  μὲν   οὖν προέκειτο περὶ μαγείας νῦν
[6]   τῷ παρὰ Πλάτωνι λόγῳ. Πλάτων  μὲν   οὖν τὸ τρίτον φησὶν εἴδωλον.
[6]   κοσμογένεια μάλα εὐηθική. Εἰ  μὲν   οὖν τὸν φαινόμενον αὐτῷ τρόπον
[6]   καὶ περιειληφυῖα τὰ περιεχόμενα. Κατὰ  μὲν   οὖν τοὺς ἀπὸ τῆς Στοᾶς,
[6]   μόνον ὃν ὀμνύουσιν οὐρανόν. Περὶ  μὲν   οὖν τῶν ἕτερον ἐπαγγελλομένων θεὸν
[6]   Χριστοῦ, ἐλαίῳ ἀγαλλιάσεως» Ἀλλ´ ἐκεῖνος  μὲν   οὖν ὑπὲρ τοὺς μετόχους» αὐτοῦ
[6]   Ζητητέον δὲ καί, εἰ οὐσίαν  μὲν   οὐσιῶν λεκτέον καὶ ἰδέαν ἰδεῶν
[6]   πάλιν δ´ αὖ οὐχὶ Ἕλληνας  μὲν   οὐχὶ δὲ καὶ βαρβάρους, πολὺ
[6]   φωτὸς καὶ σκότους ἐν φωτὶ  μὲν   παντὶ τρόπῳ ἵστασθαι προαιρούμεθα, τῷ
[6]   τοῦτο δὲ λέγομεν ὅτι τοῦ  μὲν   παντὸς κόσμου, συνεστῶτος ἐξ οὐρανοῦ
[6]   τε αὖ Κέλσος τάχα  μὲν   παρακούσας τοῦ Τὸ γὰρ στόμα
[6]   τοὺς παρ´ ἡμῖν σοφούς, Μωϋσέα  μὲν   πάσῃ Αἰγυπτίων σοφίᾳ» Δανιὴλ δὲ
[6]   τῶν Στωϊκῶν πνεῦμα· καὶ πάντα  μὲν   περιέχει τὰ προνοούμενα πρόνοια
[6]   οὕτω δὲ καὶ ἀπ´ ἄλλων  μὲν   Πέρσαι ἀπ´ ἄλλων δὲ Ἰνδοὶ
[6]   γραψάντων. Ἔστι γοῦν ἰδεῖν τὸν  μὲν   Πλάτωνα ἐν χερσὶ τῶν δοκούντων
[6]   πρὸς ταῦτά φημι ὅτι περὶ  μὲν   Πλάτωνος Ἀρίστανδρος οἶμαι ἀνέγραψεν ὡς
[6]   ἐναργείας ὁρμώμενοι ταῦτα φήσομεν· εἰ  μὲν   πλείους ἦσαν ὁμοίως τῷ Ἰησοῦ
[6]   μίγνυται· ἥτις δυσφημία παραλόγως πάλαι  μὲν   πλείστων ὅσων ἐκράτει πείθουσα τοὺς
[6]   καὶ δεόντως αὐτοῖς χρώμενον πάντα  μὲν   ποιεῖν πρὸς τὸ πείθειν, μὴ
[6]   δὲ ἡμᾶς Κέλσου νομιζομένη  μὲν   πολυμάθεια, μᾶλλον δ´ οὖσα περιεργία
[6]   τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν, ὧν τινὲς  μὲν   πρὶν φῶς καὶ οὐρανὸν γενέσθαι
[6]   ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» λέγοντες τὸν  μὲν   προσεχῶς δημιουργὸν εἶναι τὸν υἱὸν
[6]   πληροῦν ἐν Ἱερουσαλήμ» ἐὰν  μὲν   προφήτης λέγῃ· Εἴδομεν αὐτόν, καὶ
[6]   εἰς τοὺς πολλούς» καὶ τίνα  μὲν   ῥητὰ» τίνα δὲ οὐ τοιαῦτα.
[6]   Ἰησοῦν Χριστὸν ἀναφέρεσθαι; Καὶ εἰ  μὲν   σαφῶς ἦν ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων
[6]   τῆς ζωῆς, ἠκολούθησεν ἄν, εἰ  μὲν   σκυτοτόμος ἦν, λέγεσθαί τινα περὶ
[6]   λόγος ἡμᾶς ἐπὶ διαλεκτικήν, ὅπου  μὲν   Σολομῶντος λέγοντος· Παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος
[6]   σωματικὰ καὶ τὰ ἐκτός, τὰ  μὲν   συμβαλλόμενα εἰς τὸν κατὰ φύσιν
[6]   εἰς τοσοῦτον μίασμα ἐμβαλεῖν· οὕτως  μέν   τ´ ἂν οὐδ´ ἠπιστεῖτο, εἰ
[6]   ἐλάμβανον χάριτι θεοῦ νοημάτων, τίνα  μὲν   τὰ γραπτέα» καὶ πῶς γραπτέα»
[6]   ἀλλὰ τῇ ἰδιωτείᾳ τῶν προθεμένων  μὲν   τὰ κρείττονα διὰ δὲ τὸν
[6]   προκειμένῃ συντάξει. Κακὰ τοίνυν, εἰ  μὲν   τὰ κυρίως οὕτως ὀνομαζόμενα ἐξακούοι
[6]   πλείονα παραθέμενος παραστῆσαι ὅτι ἴσμεν  μὲν   τὰ τῶν ἀπατεώνων, ἀρνούμεθα δὲ
[6]   εἰσι τὰ ἤθη. Ἀλλὰ ταῦτα  μὲν   ταύτῃ. ~Ἐπεὶ δ´ ἑξῆς ἐξευτελίσαι
[6]   ἔτι τυγχάνειν αὐτοῦ; Ἀλλὰ ταῦτα  μὲν   ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ τὰ
[6]   εἶναι τὸν θεόν. Καὶ ταῦτα  μὲν   ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ τὴν
[6]   αὐτὸν περιβάλῃ περιστάσεσι βαρυτάταις, πρώτῃ  μὲν   τῇ κατὰ πάντων τῶν ὑπαρχόντων
[6]   τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» γράμμα»  μὲν   τὴν αἰσθητὴν ὠνόμασεν ἐκδοχὴν τῶν
[6]   πρωτότοκον θεὸν λόγον. ~Εἶτα ἐὰν  μὲν   τὴν αὐτὴν ἀρετὴν λέγοντες ἀνθρώπου
[6]   Ἡμεῖς δέ φαμεν ὅτι κακὰ  μέν,   τὴν κακίαν καὶ τὰς ἀπ´
[6]   μὴ ἐπιμελῶς αὐτὴν νοήσας βούλεται  μὲν   τὴν παρ´ ἡμῖν κακολογεῖν, οἴεται
[6]   καὶ ἀμοιβαίας φωνάς, ὡς τοῦ  μὲν   τὴν σφραγῖδα περιτιθέντος καλουμένου πατρός,
[6]   ῥομβοειδές, σοφίας πρόνοια» καὶ ἔνδον  μὲν   τῆς κοινῆς αὐτῶν τομῆς σοφίας
[6]   τὸ ζῷον ἀναγεγράφθαι τοῦτο, ἔχον  μέν   τι ἀποδεκτὸν τὸ μαρυκᾶσθαι, ἔχον
[6]   δεῖ. ~Οὐκοῦν κατὰ ταῦτα  μέν   τις θεία σοφία ἐστίν,
[6]   τοῦ σκότου πράττειν βουλόμενοι σβεννύουσι  μὲν   τὸ φῶς, ἕκαστος δὲ τῇ
[6]   Ἑξῆς δὲ τούτοις λέγει ἁρμόζοντα  μὲν   τοῖς ἀναπλάσασι τούς τε λεοντοειδεῖς
[6]   ἐπιδεδήμηκε. Καὶ Αἰγύπτιοι μὲν ἐν  μὲν   τοῖς ἀνωτέρω καὶ παρὰ τῷ
[6]   τῆς εἰκόνος αὐτοῦ» ὅτι εἰκὼν»  μὲν   τοῦ θεοῦ» πρωτότοκος πάσης
[6]   ἐν ἀνθρώποις γίνεσθαι, ὥστε τὴν  μὲν   τοῦ καλοῦ ἀκρότητα εἶναι ἐν
[6]   ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρότητας, τὴν  μὲν   τοῦ καλοῦ τὴν δὲ τοῦ
[6]   τοῦ ἀπαλλαττομένου σώματος ἐφισταμένων, τῶν  μὲν   τοῦ φωτὸς ἑτέρων δὲ τῶν
[6]   ὕφος ἀποδεῖξαι τῆς γραφῆς, αἰτιωμένης  μὲν   τοὺς ἁμαρτάνοντας ἀποδεχομένης δὲ τοὺς
[6]   ἂν ἀβασάνιστον καὶ τὸ μακαρίζεσθαι  μὲν   τοὺς πτωχοὺς ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ
[6]   συνιέντες τῶν λόγων αὐτῶν οἰκειωθῶσι  μὲν   τῷ κρείττονι, φυλάξωνται δὲ ἀπὸ
[6]   τοῖς ἀψύχοις προσλαλεῖν καὶ περὶ  μὲν   ὑγείας τὸ ἀσθενὲς ἐπικαλουμένους περὶ
[6]   τῶν τοιούτων καὶ ὁτιοῦν, πολλάκις  μὲν   ὑπ´ ἐμοῦ καὶ πρότερον λεχθείς,
[6]   ἐκείνων μαθεῖν, δι´ ὧν ἐβουλήθησαν  μὲν   ὑπάγειν ἀνθρώπους ἑαυτῶν τῇ διδασκαλίᾳ
[6]   πάλιν τοῦτον λοιδορεῖς; Ἀλλ´ ὅταν  μὲν   ὑπὸ τούτων βιάζῃ, τὸν αὐτὸν
[6]   τῶν ἑπτὰ ἀρχόντων δαιμόνων, μηδαμῶς  μὲν   ὑπὸ Χριστιανῶν ὀνομαζομένων οἶμαι δ´
[6]   εἰς οὐδὲν λογισθήσεται. Καὶ γυμνάσιον  μέν   φαμεν εἶναι τῆς ψυχῆς τὴν
[6]   τῷ ὀνόματι. Εὕρομεν δὲ ὅπου  μὲν   Φάραγγα υἱοῦ Ἐννὸμ» ὀνομαζομένην ἐν
[6]   θείας σοφίας. ~Καίτοι γε ἄλλους  μέν   φησιν ἀπαιδευτοτάτους εἶναι καὶ ἀνδράποδα
[6]   πρεσβυτέρους τῆς ἡμετέρας δόξης— οὐδὲν  μὲν   χρηστὸν ὑπισχνεῖσθαι πάντα δ´ ἐπ´
[6]   χρή γε τολμήσαντα εἰπεῖν, ὀλίγους  μὲν   ὤνησεν, εἴ γε ὤνησεν,
[6]   ἐπιστάμενοι τὸ πρῶτον ἀγαθὸν ἔγραψαν  μέν,   ὡς θεοῦ ἑαυτὸν ἐμφανίζοντος τοῖς
[6]   ἵστασθαι οὐ πρὸς μὴ  οἴδαμεν   αὐτῶν ὡς Κέλσος ἀλλὰ
[6]   Ἀντίχριστος ἔρχεται» καὶ οὐδὲν ἧττον  μεμαθήκαμεν   ὅτι ἀντίχριστοι πολλοί» εἰσιν ἐν
[6]   τῷ ἑβραϊκῷ ἀντὶ τοῦ Φάραγξ  μεμαθήκαμεν   ὅτι κατὰ τοῦ αὐτοῦ ὑποκειμένου
[6]   κρειττόνως εἰρημένα ἀπὸ τῶν προφητῶν  μεμαθήκαμεν,   σαφηνίσαντος τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν
[6]   μαγείας νῦν ἡμῖν διαλαβεῖν, κἂν  προσεθήκαμεν   οἷς ἀνωτέρω περὶ αὐτῆς εἰρήκαμεν
[6]   τὰ ἀνάλογον αὐτοῖς, ἅτινα ἡμεῖς  προσεθήκαμεν,   τοιαῦτά φησιν Κέλσος· Οἱ
[6]   ἐνεστηκυίας πρὸς τὸν Κέλσον συντάξεως  πεποιήκαμεν,   ἀπὸ τῆς πρὸ πλειόνων ἐτῶν
[6]   αὐτάς· ἡμεῖς δὲ καὶ τοῦτο  πεποιήκαμεν,   ἵνα τὸ τῆς ἀτελέστου τελετῆς
[6]   προσεθήκαμεν οἷς ἀνωτέρω περὶ αὐτῆς  εἰρήκαμεν   εἰς τοῦτο ὀλίγα· ἐπεὶ δὲ
[6]   τοῖς πραγματευθεῖσιν εἰς τὴν Γένεσιν  εἰρήκαμεν·   καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω δὲ
[6]   αὐτοῦ καὶ μαθεῖν. Ἀλλ´ ὡς  ἀποδεδώκαμεν,   καὶ υἱὸς δυσθεώρητος, ἅτε
[6]   ἀκολουθεῖν αὐτῷ εἰς ὑψηλόν»  ἀποδεδώκαμεν,   ὄρος» δυναμένοις. Τοῖς μὲν γὰρ
[6]   καὶ Χριστόν ποτε κατὰ σάρκα  ἐγνώκαμεν,   ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. Σὰρξ»
[6]   βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;  Ἀνηγγείλαμεν   ἐναντίον αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς
[6]   δημιουργῷ τὸ πνεῦμα ἀπαιτεῖ αὐτὸ  ἀκηκόαμεν   πώποτε. Εἶθ´ ἑξῆς τοιούτοις ἀσεβέσι
[6]   μὲν οὐ διαβεβαιούμεθα, οὐδὲ γὰρ  ἱστορήσαμεν   τὸ τοιοῦτον· Κέλσος δ´ ἂν
[6]   εὐαγγελίῳ γεγραμμένην ὡς κολαστήριον εὑρόντες,  ἐζητήσαμεν,   εἴ που τῶν παλαιῶν γραμμάτων
[6]   λόγον κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν  ἀπηντήσαμεν.   Ὅμως μέντοι ἐβουλήθη καὶ τοῦτο
[6]   ἣν κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν  ἀπηντήσαμεν,   φησίν· Εἰ δ´ ἐβούλετο πνεῦμα
[6]   ἐν τοῖς ἀπὸ τῶν αἱρέσεων  ἠκούσαμεν   γίνεσθαι. Εἶτα καὶ ἀριθμὸν ὁρίζει
[6]   μὴ πονηρεύεσθε» Καὶ γὰρ ὥσπερ  ἠκούσαμεν   ὅτι Ἀντίχριστος ἔρχεται» καὶ οὐδὲν
[6]   θεὸν κατὰ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ  φαμεν,   ἀνεχομένου τοῦ ἀνωτέρω θεοῦ, δεδεῆσθαι
[6]   καὶ ἐν ἀσθενείᾳ» σῶμα ψυχικόν»  φαμεν   ἀνίστασθαι, ὁποῖον ἐσπάρη. Ἀλλὰ γὰρ
[6]   οὐδὲν λογισθήσεται. Καὶ γυμνάσιον μέν  φαμεν   εἶναι τῆς ψυχῆς τὴν ἀνθρωπίνην
[6]   θείαν ἐλπίδα νοεῖσθαι καὶ καταλαμβάνεσθαί  φαμεν.   Λέγομεν δὲ καὶ οὐχ οἷόν
[6]   ταῦτά γε οὐκ ἐγκαλοῦντες Πλάτωνί  φαμεν—   γὰρ πολὺς τῶν ἀνθρώπων
[6]   ἐκκειμένην λέξιν τεθεικέναι. Ἡμεῖς δέ  φαμεν   ὅτι κακὰ μέν, τὴν κακίαν
[6]   τὸ Κέλσου σύγγραμμα, περὶ μαγείας  φαμὲν   ὅτι βουλόμενος ἐξετάσαι, πότερόν
[6]   πρὸς πάντα οὖν τὸν προσιόντα  φαμὲν   ὅτι πρῶτον πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί
[6]   ἀπὸ θεοῦ υἱοῦ θεοῦ.  Φαμὲν   οὖν ὅτι, εἴπερ τὸ προκείμενόν
[6]   πάντων ὀφθαλμοῖς ἐπονειδιστότατα κεκαλινδημένος, οὐδέ  φαμεν·   Ταύτῃ καὶ μᾶλλον πίστευσον. Εἰς
[6]   ἀλλ´ ἐκ παρακουσματίων φήσαντος ὅτι  φαμὲν   τὴν ἐν ἀνθρώποις σοφίαν μωρίαν
[6]   νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ καὶ αἵματί  φαμεν   τὸν θεόν, ὡς ἐν τοῖς
[6]   Ἑλλήνων μαθήματα· ἡμεῖς δὲ ἀπαιδευτοτάτους  φαμὲν   τοὺς μὴ αἰσχυνομένους ἐν τῷ
[6]   περὶ αὐτοῦ ἀληθείας θεοσέβειαν ἀσκήσαντάς  φαμεν   ὑποκεῖσθαι ταῖς τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεσιν.
[6]   πνεῦμα τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ  φαμεν   ὡς ἐν ἀλλοτρίοις τοῖς τῇδε
[6]   ἐκείνου ἕνεκα πάντα» ἀπὸ Πλάτωνος  εἰλήφαμεν,   ἀλλὰ τούτων κρειττόνως εἰρημένα ἀπὸ
[6]   ἐπεγέγραπτο σύνεσις» Καὶ ταῦτα δὲ  παρειλήφαμεν   εἰς τὸν κατὰ Κέλσου λόγον,
[6]   σαφηνίζει. Εἰ μὲν γὰρ μελῶν,  σύμφαμεν   αὐτῷ προσυπακούοντες ὧν ἴσμεν σωματικῶς
[6]   ἡμεῖς κατὰ τὸ φιλομαθὲς ἡμῶν  περιτετεύχαμεν,   ἐν εὕρομεν πλάσματα ἀνθρώπων,
[6]   πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους τι εἰδέναι ζητήσαντες,  περιτετεύχαμεν   πρεσβεύοντι τὰ τοῦ διαγράμματος. ~Ἐν
[6]   βαθὺν τὰ θεῖα γράμματα, κἂν  ἐπειράθημεν   ἀνασκευάσαι τὰς φανείσας ἐκείνῳ πιθανότητας
[6]   τὰ τοιαῦτα, εἰ καὶ ἡμεῖς  ἐβουλήθημεν   καὶ ταῦτα γνῶναι καὶ ἐκθέσθαι·
[6]   τοῦ πρὸς αὐτά, οὔτε διακόψαι  ἐβουλήθημεν   ὑπὸ τοῦ μεγέθους ἀναγκαζόμενοι τοῦ
[6]   λελεγμένον, οὗ ἐν τοῖς ἀνωτέρω  ἐμνήσθημεν,   περὶ τοῦ διακοσμήσαντος τόδε τὸ
[6]   ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν  δυνηθείημεν   ἀκοῦσαι παρ´ αὐτοῦ καὶ μαθεῖν.
[6]   ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν  δυνηθείημεν   ἀκοῦσαί τε παρ´ αὐτοῦ καὶ
[6]   ἀποθάνῃ τοῦ κόσμου ἁμαρτία,  λέγοιμεν   ἂν ἡμεῖς τὸ παρὰ τῷ
[6]   πρῶτον θεὸν κάμνειν· ἡμεῖς δὲ  εἴποιμεν   ἂν ὅτι οὐδ´ θεὸς
[6]   ἐπιστήμη. Καὶ κατὰ ταῦτα δὲ  εἴποιμεν   ἂν ὅτι φωνὴ μὲν βοῶντος
[6]   σωθήσεσθαι πρὸς αὐτόν; Ἡμεῖς δὲ  εἴποιμεν   ἂν τὰ προεκκείμενα. ~Πλήν φησιν
[6]   ἐν τούτοις καλουμένους υἱοὺς ἀνθρώπων»  Εἴποιμεν   γὰρ ἂν πολλῷ ὡραιοτέρους φαίνεσθαι
[6]   ἂν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ κολαζόμενοι  καρτεροῖμεν.   Καὶ ταῦτά γ´ ἀπάντῃ καταγέλαστα·
[6]   κοινότερον ὀνομαζομένων· εἰ δὲ καθόλου  ἀκούοιμεν   τοῦ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, πολλῶν
[6]   τῷ ἤθει καὶ τῇ καταστάσει  προσάγομεν   τὸν λόγον, μαθόντες εἰδέναι, πῶς
[6]   ἐλπίδα νοεῖσθαι καὶ καταλαμβάνεσθαί φαμεν.  Λέγομεν   δὲ καὶ οὐχ οἷόν τ´
[6]   θεός, οὐ σῶμα αὐτὸν  λέγομεν   εἶναι. Πρὸς γὰρ ἀντιδιαστολὴν τῶν
[6]   ἀεὶ διαμένειν· οὐχ ὁρῶν πῶς  λέγομεν   εἶναι πῦρ» τὸν θεὸν ἡμῶν,
[6]   ἀκολουθίαις δογμάτων ἕπεσθαι καὶ ὠφελεῖσθαι,  λέγομεν   ὅτι σῶμα Χριστοῦ φασιν εἶναι
[6]   αὐτός; Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ  λέγομεν   ὅτι τοῦ μὲν παντὸς κόσμου,
[6]   οὐδ´ ἡμεῖς περὶ τῶνδε νυνὶ  λέγομεν·   οὐ γὰρ προκειμένη σύνταξις
[6]   ~Εἰ δὲ συνίει Κέλσος  λέγομεν   περὶ πνεύματος θεοῦ, καὶ ὅτι
[6]   καὶ ἀποκρίσεων προσερχόμεθα. Ἀλλ´ οὐδὲ  λέγομεν   τὸ μετὰ χλεύης ὑπὸ τοῦ
[6]   θεραπείας ἕνεκεν τεμνομένοις καυτηριαζομένοις,  λέγομεν   τὸν πατέρα κακοποιεῖν τοῖς υἱοῖς
[6]   ἡμᾶς καλεῖ καί φησιν ὅτι  φεύγομεν   τοὺς χαριεστέρους προτροπάδην ὡς οὐχ
[6]   εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ  εἴδομεν   αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος
[6]   ἐὰν μὲν προφήτης λέγῃ·  Εἴδομεν   αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος
[6]   λέγουσιν οἱ τοῦτο μόνον θεωροῦντες·  Εἴδομεν   αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος
[6]   φῶς ἐκίχρα; Πρὸς τοσοῦτον  ἀποδέομεν   ἀπολογεῖσθαι, ὥστε τρανότερον ἡμᾶς ἐθέλειν
[6]   μηδὲ μιαίνειν τῇ, ὡς ἡμεῖς  ὀνομάζομεν,   εἰδωλολατρείᾳ, ὡς δὲ καὶ οἱ
[6]   τὰς Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίας  χρῄζομεν   ἐν αὐτῷ, ἱερὲ Ἀμβρόσιε, ἀγωνίσασθαι
[6]   δὲ τῷ φωτὶ τοῦ λόγου  ἐξαφανίζομεν   τὸ σκότος τῶν ἀσεβῶν δογμάτων.
[6]   ἐνταῦθα πόνους καὶ τοὺς ἀγῶνας  ἐλπίζομεν   πρὸς ἄκροις γενέσθαι τοῖς οὐρανοῖς,
[6]   τὴν τοῦ Ἰησοῦ ψυχὴν οὐκέτι  χωρίζομεν   ἀπ´ ἐκείνου αὐτήν, οὐδὲν θαυμαστόν.
[6]   Γέεννα. Ἐπιτηροῦντες δὲ τὰ ἀναγνώσματα  εὑρίσκομεν   καὶ ἐν τῷ κλήρῳ τῆς
[6]   Βενιαμὶν μετὰ τῆς Φάραγγος Ἐννὸμ  εὑρίσκομέν   τι εἰς τὸν περὶ κολάσεων
[6]   Κέλσος ἀλλὰ πρὸς ἀκριβῶς  γινώσκομεν,   πῇ μὲν ἀπ´ αὐτῶν ἀκούσαντες,
[6]   σάρκα ἐγνώκαμεν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι  γινώσκομεν.   Σὰρξ» οὖν ἐγένετο» καὶ γενόμενος
[6]   καὶ περὶ τούτων ἅλις. ~Διὸ  μεταβαίνομεν   ἐπ´ ἄλλην Κέλσου κατηγορίαν, οὐδὲ
[6]   θείων παρετιθέμεθα γραμμάτων. Ἑκόντες οὖν  ὑπερβαίνομεν   ταῦτα, ἐν οἷς ἐπὶ ταυτολογίαν
[6]   τοῦ παντὸς δημιουργὸν θεὸν ἡμῶν.  Εἴπομεν   δὴ ἐν τοῖς πρὸ τούτων
[6]   πέμπτῃ καὶ ἕκτῃ; Δυνάμει δ´  εἴπομεν   καὶ εἰς τὸ κελεύων· γενέσθω
[6]   δ´ ὑπὸ Ὀφιανῶν παραλαμβανομένων. Καὶ  εὕρομέν   γε ἐν καὶ ἡμεῖς
[6]   διὰ τῶν ὅλων πεφοιτηκυῖαν ψυχήν.  Εὕρομεν   δ´ ἐν αὐτῷ καὶ τὸν
[6]   καὶ μικρότερον υἱοῦ καὶ πατρός.  Εὕρομεν   δ´ ἡμεῖς ἐν τούτῳ τῷ
[6]   ἀετοὺς ἄρκους κύνας.  Εὕρομεν   δὲ ἐν εἴχομεν διαγράμματι
[6]   καὶ Ἰουδαῖοι χρῶνται τῷ ὀνόματι.  Εὕρομεν   δὲ ὅπου μὲν Φάραγγα υἱοῦ
[6]   ἡμεῖς δ´ ἐν τῷ διαγράμματι  εὕρομεν   ὅτι οὗτος καλεῖται Ὀνοὴλ
[6]   οἱ ἀληθῶς δυσσεβέστατοι· ἡμεῖς δὲ  εὕρομεν   ὅτι τὸν ἐν ταῖς ἱεραῖς
[6]   θεοῦ παίγνιον. Ἐν γὰρ ψαλμοῖς  εὕρομεν·   Πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας· ἐπληρώθη
[6]   φιλομαθὲς ἡμῶν περιτετεύχαμεν, ἐν  εὕρομεν   πλάσματα ἀνθρώπων, ὡς Παῦλος
[6]   ἂν αὐτὸς ἀποκαλύψῃ τὸν πατέρα,  ψευδοποιήσομεν   τὴν Κέλσου λέξιν φάσκοντος· οὐδὲ
[6]   οὐσίαν ἁμαρτίας, οὐ σῶμα αὐτὸν  νοήσομεν.   Ὡς δ´ ἐὰν λέγηται πῦρ»
[6]   τοῖς κεκρατημένοις ὑπὸ τοιούτων λόγων  κατηγορήσομεν.   ~Ἑξῆς δὲ τοῖς περὶ τοῦ
[6]   ἀπὸ τῆς ἐναργείας ὁρμώμενοι ταῦτα  φήσομεν·   εἰ μὲν πλείους ἦσαν ὁμοίως
[6]   ἄργυρος καὶ λίθος τίμιος, οὐ  φήσομεν   εἶναι τὰ ἀνδραγαθήματα σώματα· οὕτω
[6]   εἰδώλου ἐπ´ ἄλλου τάττοντες τρανότερον  φήσομεν   ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενον μετὰ
[6]   πηροῦσθαι. Καὶ πρὸς ταῦτα δὲ  φήσομεν   καθῆσθαι μὲν ἐν σκότῳ καὶ
[6]   χλευάζει καὶ παίζει καὶ βωμολοχεῖ,  φήσομεν   ὅτι ἀπορίᾳ σεμνῶν λόγων— οὐ
[6]   εἴτε καὶ προφορικῷ, καὶ ἡμεῖς  φήσομεν   ὅτι οὐκ ἔστιν ἐφικτὸς τῷ
[6]   εἶπεν ἐν τοῖς ἀνωτέρω, τοῦτο  φήσομεν   πρὸς αὐτόν· ποία γραῦς καταβαυκαλῶσα
[6]   χειρὸς κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ  ὑποίσομεν;   Ἐπεὶ οὖν εὑρίσκεται ἐν ταῖς
[6]   προτραπῆναι εἰς τὸ πιστεύειν τοῦτο  κηρύττομεν,   ἄλλοις δὲ ὅση δύναμις ἀποδεικτικῶς
[6]   προτροπάδην ὡς οὐχ ἑτοίμους ἀπατᾶσθαι,  παλεύομεν   δὲ τοὺς ἀγροικοτέρους. Οὐ γὰρ
[6]   θέαν πᾶσαν περίστασιν· ἐπεὶ καὶ  ἔχομεν   ἡμεῖς ἀρχιερέα μέγαν» τῷ μεγέθει
[6]   δεύτερον εἶναι ταῦρον· δ´  εἴχομεν   διάγραμμα τὸν Σουριὴλ ἔλεγεν εἶναι
[6]   κύνας. Εὕρομεν δὲ ἐν  εἴχομεν   διαγράμματι καὶ ὠνόμασε Κέλσος
[6]   ἡμεῖς δὲ ἀσώματον οὐσίαν οὐκ  ἴσμεν   ἐκπυρουμένην οὐδ´ εἰς πῦρ ἀναλυομένην
[6]   ἡμεῖς ἴσμεν, ἐπεὶ πάντα  ἴσμεν   ἐλάττονά ἐστι τοῦ θεοῦ· οὐδὲν
[6]   ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, πολλῶν ἡμεῖς  ἴσμεν   ἐξακουομένου· ἔστι γὰρ αὐτῷ ἀρετὴ
[6]   ἀκούοι ὑψηλότερον τοῦ ὧν ἡμεῖς  ἴσμεν,   ἐπεὶ πάντα ἴσμεν ἐλάττονά
[6]   ἐστι τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς  ἴσμεν.   Κρείττονα γάρ ἐστι πάντων ὧν
[6]   ἄλλα πλείονα παραθέμενος παραστῆσαι ὅτι  ἴσμεν   μὲν τὰ τῶν ἀπατεώνων, ἀρνούμεθα
[6]   ὄντες ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν  ἴσμεν,   ὃν καὶ πάλαι ἔσεβον Ἰουδαῖοι
[6]   ἡμεῖς ἴσμεν· τίνων δ´ ἡμεῖς  ἴσμεν,   οὐ σαφηνίζει. Εἰ μὲν γὰρ
[6]   καθόλου ἀκούοιμεν τοῦ ὧν ἡμεῖς  ἴσμεν,   πολλῶν ἡμεῖς ἴσμεν ἐξακουομένου· ἔστι
[6]   μελῶν, σύμφαμεν αὐτῷ προσυπακούοντες ὧν  ἴσμεν   σωματικῶς καὶ κοινότερον ὀνομαζομένων· εἰ
[6]   εἶναι τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς  ἴσμεν·   τίνων δ´ ἡμεῖς ἴσμεν, οὐ
[6]   σοφίαν ὡς πρὸς τὴν θείαν  ὁμολογοῦμεν.   Εἶτα δέον αὐτὸν ἀγωνίζεσθαι περὶ
[6]   κυρίου» ἔσεσθαι. Καὶ ὅσον γε  αἰνοῦμεν   αὐτόν, οὐ περιαχθησόμεθα ἀπὸ τῆς
[6]   ἐὰν λέγηται πῦρ» οὐ σῶμα  νοοῦμεν   αὐτόν, οὕτως ἐὰν λέγηται πνεῦμα»
[6]   καὶ χόρτος καὶ καλάμη, οὐκ  ἐροῦμεν   εἶναι τὰ ἁμαρτήματα σώματα, καὶ
[6]   τρόπον ὅτι Χριστὸς ἐπιδεδήμηκε γνόντες  θεωροῦμεν   ὅτι δι´ αὐτὸν πολλοὶ χριστοὶ
[6]   πρὸ πλειόνων ἐτῶν ἕξεως, ἧς  ἐχωροῦμεν   τότε, διαλαβόντες περὶ τῶν κατὰ
[6]   τούτου δ´ ἕνεκα καὶ ἡμεῖς  συναγανακτοῦμεν   τοῖς μεμφομένοις τοὺς τοιούτους, εἰ
[6]   θείαις γραφαῖς λεγόμενα. Ἵνα δὲ  προσαγάγωμεν   τῇ παραδοχῇ τοῦ λεγομένου τὸν
[6]   αὐτοῦ; Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ταύτῃ.  ~Ἴδωμεν   δὲ καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν
[6]   θεόν. Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ.  ~Ἴδωμεν   δὲ καὶ τὴν ἑξῆς αὐτοῦ
[6]   Ἀντιχρίστου· οἷς εἰς ταῦτα ἀρκεσθέντες  ἴδωμεν   καὶ ἄλλην τοῦ Κέλσου λέξιν
[6]   ἐγκλήματα ἐν τοῖς ἰδίοις δόγμασιν.  ~Ἴδωμεν   οὖν ἡμεῖς διὰ βραχέων τὰ
[6]   ὡς περισσὰ καὶ μάτην ἐκκείμενα  ἐῶμεν   τὰ ὑπὸ Κέλσου εἰς ταῦτα
[6]   φέρε καὶ περὶ τούτου βραχέα  διαλεχθῶμεν,   πότερον μὲν εἶχέ τι Πλάτων
[6]   ἐκθέσθαι τὰ τοιαῦτα, ἵνα μὴ  δοκῶμεν   ἀγνοεῖν Κέλσος ἐπηγγέλλετο εἰδέναι·
[6]   τῶν ἡμετέρων γραμμάτων· φέρε ὀλίγα  παραβάλωμεν   παραθέσεως ἕνεκεν τῆς πρὸς τὰ
[6]   τὸ τῆς ἀτελέστου τελετῆς πέρας  δείξωμεν   τῷ Κέλσῳ καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσι
[6]   τοῖς κατ´ αὐτὸν φιλοσοφοῦσι, φέρε  παραδείξωμεν   ἀπὸ τῶν ἱερῶν γραμμάτων ὅτι
[6]   Κέλσος ἐπηγγέλλετο εἰδέναι· ἀλλὰ καὶ  παραστήσωμεν   ἀκριβέστερον ἐκείνου αὐτὰ ἐγνωκότες οἱ
[6]   τὸν κατὰ Κέλσου λόγον, ἵνα  παραστήσωμεν   τοῖς ἐντυγχάνουσι τρανότερον ἐκείνου ἐγνωκέναι
[6]   βλάπτεσθαι ὄψιν, τίνος ἂν ἄλλου  φήσωμεν   τοὺς ὀφθαλμοὺς ταῦτα πάσχειν
[6]   κἂν ἐλαχίστης· λέγει δὲ οὕτως·  Ἐρωτῶμεν   δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς
[6]   κύριον ἐπομνύντας· ὅν, ἂν ὄντως  φιλοσοφῶμεν,   εἰσόμεθα πάντες σαφῶς εἰς δύναμιν
[6]   διὰ Μωϋσέως» Ἡνίκα» γὰρ ἐὰν  ἐπιστρέψωμεν   πρὸς κύριον» δὲ κύριος
[6]   καὶ γενόμενος ἐν ἡμῖν οὐκ  ἔμεινεν   ἐπὶ τῆς πρώτης μορφῆς, ἀλλ´
[6]   τὸ ἕκαστον φανῆναι ἀγωνισάμενον, ὁποῖος  γέγονεν   ἀγωνιστής, ἀναλῶσαι τῷ πυρὶ τῶν
[6]   περὶ αὐτῶν ἐν νῷ μοι  γέγονεν   εἰπεῖν· τάχα γὰρ ἂν ὧν
[6]   ἐκείνου γενόμενος λέγει ὅτι  γέγονεν»   ἐν τῷ λόγῳ ζωὴ» ἦν,
[6]   ὃν παρὰ τῷ Φερεκύδῃ  γέγονεν   Ὀφιονεύς, αἴτιος γενόμενος τοῦ ἐκβληθῆναι
[6]   ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος, ὃν πολλάκις  ἐσέμνυνεν,   ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι ὅτι μὲν
[6]   ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. Δι´ ὧν  ἐδίδαξεν   ὅτι οὐκ ἐν σαρκὶ δεῖ
[6]   ἐπὶ τὸ λογικὸν ὑψηλὸν ὄρος»  ἔδειξεν   ἡμῖν τὴν ἔνδοξον μορφὴν ἑαυτοῦ
[6]   βουλῆς; Ἀλλ´ εἰ ἄκαιρον αὐτῷ  ἔδοξεν   ἐκείνων τι παραβαλεῖν ὡς μηδαμῶς
[6]   ἐρήμωσιν. Τοσαῦτα δὴ ἀπὸ πλειόνων  ἔδοξεν   εὔλογον εἶναί μοι παραθέσθαι εἰς
[6]   περὶ ὧν νῦν ἡμῖν ἐκθέσθαι  ἔδοξεν   οὐκ εὔκαιρον εἶναι. Ἴστω δὲ
[6]   ἐν τοῖς προκειμένοις Κέλσος  εἶπεν   ἀληθές, ὅτι ἀκούσας τις αὐτοῦ
[6]   παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων»  εἶπεν   ἄν τις οὐ κατὰ τὸ
[6]   ὡς καὶ αὐτὸς ἐσημειώσατο, ταὐτὸ  εἶπεν   ἀνωτέρω, καὶ ἡμεῖς πρὸς τὸν
[6]   τοὺς παῖδας μάχεσθαι. Ὅπερ οὖν  εἶπεν   ἐν τοῖς ἀνωτέρω, τοῦτο φήσομεν
[6]   πάλαι πράττοντας οὐ μόνον οὐκ  εἶπεν   ἐνθεωτάτους ἀλλὰ καὶ αὐτίκα ἀπολουμένους.
[6]   ἄνωθεν εὐθὺς ἔσπαρτο. Καὶ ταῦτ´  εἶπεν,   ἐπεὶ μὴ εἶδε τὴν παρθενικὴν
[6]   ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ  εἶπεν   θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον,
[6]   τῶν πονηρῶν ἡμερῶν, περὶ ὧν  εἶπεν   Παῦλος τό· Ἐξαγοραζόμενοι τὸν
[6]   παραφθείραντος τὸ πλατωνικόν, ἐν οἷς  εἶπεν   Πλάτων ὅτι ἀγαθὸν ὄντα
[6]   τὰ προσταττόμενα ὑπὸ τοῦ νόμου,  εἶπεν   σωτὴρ πρὸς τὴν Σαμαρεῖτιν·
[6]   εὐκτικῶς ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ εἰρημένον  εἶπεν·   Οὐ γὰρ δὴ καθάπερ οἱ
[6]   Ἅπερ μὴ νοήσας Κέλσος  εἶπεν   ὡς ἐκ προσώπου ἡμῶν· διὰ
[6]   ὧν ἔγραψε καὶ θειότερον ὧν  κατέλιπεν   μή, καταλιπόντες ἑκάστῳ ἐξετάζειν
[6]   διαφέρειν· τοῦτο δὲ οὐδὲν ἄλλου  διέφερεν,   ἀλλ´ ὥς φασι, μικρὸν καὶ
[6]   ἀγαθὸν εἶναι διαφερόντως καὶ πλούσιον»  παρέφθειρεν   αὐτὴν καὶ πεποίηκε τὸ εὐκοπώτερον
[6]   τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ  ἡγίασεν   αὐτήν, ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν
[6]   πλουσίων τοῦ λόγου βούλημα· οὐκ  εἴασεν   ἂν ἀβασάνιστον καὶ τὸ μακαρίζεσθαι
[6]   ἀληθείας. Κέλσος μὲν οὖν ἰδιωτικώτερον  ἀνέπλασεν   οἴεται ἡμᾶς λέξειν πρὸς
[6]   ἀποπομπαῖος, ὃν ἑβραϊκὴ γραφὴ  ὠνόμασεν   Ἀζαζήλ, οὐδεὶς ἕτερος ἦν· ὃν
[6]   ζωοποιεῖ» γράμμα» μὲν τὴν αἰσθητὴν  ὠνόμασεν   ἐκδοχὴν τῶν θείων γραμμάτων πνεῦμα»
[6]   πλάσματα ἀνθρώπων, ὡς Παῦλος  ὠνόμασεν,   ἐνδυνόντων εἰς τὰς οἰκίας καὶ»
[6]   ποιήμασι» νοουμένων ἡμῖν, ἀλλ´ ὡς  ὠνόμασεν   γνήσιος τοῦ Ἰησοῦ μαθητὴς
[6]   καὶ ψεκτὸν τὸ μὴ διχηλεῖν·  ἐξήτασεν   ἂν καὶ ὁσάκις ἐν ταῖς
[6]   τοῦ κατ´ ἀλήθειαν πλουσίου ὅτι  Κατεσκεύασεν   γὰρ αὑτῷ πτέρυγας ὥσπερ ἀετός,
[6]   ὑπ´ αὐτοῦ. Πολλάκις μὲν οὖν  ἐχλεύασεν   Κέλσος ἣν οὐκ ἐνόησεν
[6]   καὶ ἐγένετο φῶς» καὶ τοῦ  Ἐκάλεσεν   θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν»
[6]   πάλιν μὴ κατακούσας τοῦ Καὶ  συνετέλεσεν   θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ
[6]   τυχὼν ἀκρίτως τοὺς πτωχοὺς  ἐπῄνεσεν,   ὧν οἱ πολλοὶ καὶ φαυλότατοί
[6]   καὶ εἴ τις ἐκείνοις παραπλησίως  ἐμυθολόγησεν,   οὐ μὴν καὶ τοῖς ἀπὸ
[6]   ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε. Καὶ  εὐλόγησεν   θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν
[6]   ἀναπέπλασται τὸ ξύλον τῆς ζωῆς,  ἠκολούθησεν   ἄν, εἰ μὲν σκυτοτόμος ἦν,
[6]   τὴν τῶν ὅλων διάταξιν τυγχάνοντα  ἐπηκολούθησεν,   ὥσπερ ἐπακολουθεῖ τοῖς προηγουμένοις τοῦ
[6]   ὑπεξάγει τοῦ κόσμου τοῦδε ὃν  ἐποίησεν   αὐτός; Δοκεῖ δή μοι καὶ
[6]   ὑπεξάγει τοῦ κόσμου τοῦδε, ὃν  ἐποίησεν   αὐτός; Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ
[6]   κτίσαντος, φησὶ τό· Οὐδ´ ἄνθρωπον  ἐποίησεν   εἰκόνα αὐτοῦ· οὐ γὰρ τοιόσδε
[6]   γῆς, ὅτε ἐγένετο· ἡμέρᾳ  ἐποίησεν   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[6]   βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων, ἡμέρᾳ  ἐποίησεν   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[6]   ἀναφέρεσθαι ἐπὶ τὸ Ἐν ἀρχῇ  ἐποίησεν   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[6]   τῶν ἓξ ἡμερῶν τό· ἡμέρᾳ  ἐποίησεν   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[6]   ἡμέραν» λέλεκται τό· Ἐν ἀρχῇ  ἐποίησεν   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[6]   διαλαβὼν ἀναλογίαις τισὶ συνέδησε καὶ  ἐκόσμησεν   θεός, καὶ ὅτι τοὺς
[6]   ᾔδει ὀνόματα εἰπεῖν αἱρέσεων, οὐκ  ὤκνησεν   ἐκθέσθαι ἃς ἐδόκει εἰδέναι· ὅπου
[6]   γε τολμήσαντα εἰπεῖν, ὀλίγους μὲν  ὤνησεν,   εἴ γε ὤνησεν, περικαλλὴς
[6]   ὀλίγους μὲν ὤνησεν, εἴ γε  ὤνησεν,   περικαλλὴς καὶ ἐπιτετηδευμένη Πλάτωνος
[6]   ἐχλεύασεν Κέλσος ἣν οὐκ  ἐνόησεν   ἀνάστασιν· νῦν δ´ οὐκ ἀρκεσθεὶς
[6]   μακαριότητος· ὃς κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ  περιεπάτησεν   ἄμωμος» ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς
[6]   εὐαγγελίοις φιλαλήθης ἦν Κέλσος,  ἐπέστησεν   ἄν, τί δή ποτε παρελήφθη
[6]   ὑπαρχόντων περὶ θεοῦ θεωρημάτων πάλαι  παρέστησεν   εἰπὼν ἐν τῇ βίβλῳ τῶν
[6]   μὴ Χριστιανὸς ἀλλὰ φιλόσοφος  ἔφησεν   ἁλῶναι ὑπὸ τῆς ἐν Ἀπολλωνίῳ
[6]   Κέλσῳ κατεψευσμένως εἰρημένα, ἐν οἷς  ἔφησεν   ἑωρακέναι παρά τισι πρεσβυτέροις τῆς
[6]   ἡγίασεν αὐτήν, ὅτι ἐν αὐτῇ  κατέπαυσεν   ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ,
[6]   ἔργα αὐτοῦ, ἐποίησε· καὶ  κατέπαυσεν   ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ
[6]   τῆς παντελοῦς ἀκτημοσύνης, Κυνικὸν ἑαυτὸν  ἀνηγόρευσεν·   οὗτοι δὲ οἱ ἀνόσιοι ἀπὸ
[6]   πεποιηκέναι· ἀλλὰ καὶ Παῦλος  ἤκουσεν   ἄρρητα ῥήματα, οὐκ ἐξὸν
[6]   Εἰκὸς γὰρ ὅτι, εἴ τι  ἤκουσεν   οἱασδηποτοῦν αἱρέσεως λεξείδιον, μὴ τρανώσας
[6]   Μαρκίωνος ἐκτίθεται πῇ δὲ κἀκείνων  παρήκουσεν·   πρὸς ἣν οὐκ ἀναγκαῖον ἡμᾶς
[6]   ἐκ τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ  ἱκάνωσεν   ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ
[6]   οὗ τὰ πάντα ἐγένετο, καὶ  ἐσκήνωσεν   ἐν ἡμῖν» ~Εἰ δὲ συνίει
[6]   οὖν ἐγένετο» καὶ γενόμενος σὰρξ»  ἐσκήνωσεν   ἐν ἡμῖν» οὐκ ἔξω γινόμενος
[6]   καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος  ἐταπείνωσεν   ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου,
[6]   μέγεθος ὧν αὐτοῖς» θεὸς»  ἐφανέρωσεν»   εὐτελῆ φρονοῦσι καὶ μικρά, ἀλεκτρυόνα»
[6]   οὖν τούτων μὲν Κέλσος  ἤκουεν,   ἐπεὶ ᾤετο αὐτῷ χρήσιμα εἶναι
[6]   λέγεσθαι. Ἀλλ´ ἐπεὶ αὐτάρκη περιγραφὴν  εἴληφεν   ἕκτος ἡμῶν τόμος, αὐτοῦ
[6]   τὰ προνοούμενα πρόνοια καὶ  περιείληφεν   αὐτά, οὐχ ὡς σῶμα δὲ
[6]   θεοῦ» ὡς δ´ Κέλσος  ἐξείληφεν,   αὐτὸ εἶναι τὸ κατ´ εἰκόνα»
[6]   ἀπορίᾳ σεμνῶν λόγων— οὐ γὰρ  εἶχεν   αὐτοὺς οὐδὲ ἠπίστατο— εἰς τοσαύτην
[6]   τῶν εὐαγγελίων λαβεῖν ὅτι Οὐκ  εἶχεν   εἶδος οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ τὸ
[6]   καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ  εἶχεν   εἶδος οὐδὲ κάλλος· ἀλλὰ τὸ
[6]   λέγῃ· Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ  εἶχεν   εἶδος οὐδὲ κάλλος» καὶ τὸ
[6]   καθ´ ἣν λέγεται τό· Οὐκ  εἶχεν   εἶδος οὐδὲ κάλλος» ὁτὲ δὲ
[6]   τῶν ἀποστόλων ἐμφαινόντων ὅτι οὐκ  εἶχεν   εἶδος οὐδὲ κάλλος» σαφὲς ὅτι
[6]   θεωροῦντες· Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ  εἶχεν   εἶδος οὐδὲ κάλλος. Τοῖς μέντοι
[6]   ἀγωνιζόμενος πρὸς αὐτάς· οὐ γὰρ  εἶχεν   οἶμαι λόγους ἀνατρέψαι δυναμένους τὸ
[6]   μανθάνοι περὶ τῆς κακίας, ποίαν  ἔσχεν   ἀρχὴν καὶ γένεσιν, καὶ ὅτι
[6]   τέκτων τὴν τέχνην. Ὡς εἰ  ἔτυχεν   ἐκεῖνος ἀπὸ κρημνοῦ ἐρριμμένος
[6]   τούτου σφάλματί φησιν ὅτι, εἴπερ  ἔτυχεν   ἐκεῖνος κατὰ κρημνοῦ ἐρριμμένος
[6]   ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων  ἔγραψεν,   ἐβουλήθη ἑαυτόν τινα εἰπεῖν μέγαν,
[6]   περὶ τῶν ὀνομαζομένων χερουβίμ»  διέγραψεν   Ἰεζεκιήλ, καὶ τῶν ὡσανεὶ
[6]   περὶ μὲν Πλάτωνος Ἀρίστανδρος οἶμαι  ἀνέγραψεν   ὡς οὐκ Ἀρίστωνος υἱοῦ ἀλλὰ
[6]   κωμῳδὸς ἐν τῷ θεάτρῳ γελωτοποιῶν  συνέγραψεν   ὅτι Ζεὺς ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις καὶ
[6]   εἶναι ὡς εὐθεώρητον τὸν υἱὸν  ἔπεμψεν.   Ἅπερ μὴ νοήσας Κέλσος
[6]   εἶναι πατήρ καὶ ὅν γε  ἐξέπεμψεν   αὐτοὺς ὑπεξάξοντα, τοῦτον ἁλόντα ἐκδικῆσαι
[6]   εἰς σῶμα θεὸς δεῦρο  κατέπεμψεν.   Ἀεὶ γὰρ θεὸς μεταδίδωσι
[6]   εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο  κατέπεμψεν,   ὡς ἂν δυνηθείημεν ἀκοῦσαι παρ´
[6]   εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο  κατέπεμψεν,   ὡς ἂν δυνηθείημεν ἀκοῦσαί τε
[6]   ταῖς ἀναχωρήσεσιν εἴρηται, τίνα δ´  ἦν   ἔλεγεν, οὐκ ἀναγέγραπται. Οὐ
[6]   νεανίσκου· Οὗτος ἄρα κύκνος  ἦν.   Ἀλλὰ καὶ ὃν τρίτον εἶδεν
[6]   βάραθρον ἐωσμένος ἀγχόνῃ πεπνιγμένος,  ἦν   ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς ἀναπεπλασμένος
[6]   σκυτοτόμος λιθοξόος σιδηρεύς,  ἦν   ἂν ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς κρημνὸς
[6]   ἀναφέρεσθαι; Καὶ εἰ μὲν σαφῶς  ἦν   ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων λαβεῖν ὅτι
[6]   ὠνόμασεν Ἀζαζήλ, οὐδεὶς ἕτερος ἦν·  ὃν   ἀποπέμπεσθαι καὶ ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει τὸν
[6]   τὰ τοῦ διαγράμματος. ~Ἐν  ἦν   διαγραφὴ κύκλων, ἀπολελυμένων μὲν ἀπ´
[6]   πατρός. Οὐ γὰρ οἷόν τ´  ἦν   εἶναι σύμμετρον, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,
[6]   ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον  ἦν,   ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν
[6]   λέγει ὅτι ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα  ἦν   ἐν σώματι, πάντως τι παραλλάττειν
[6]   λέγων· Ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα  ἦν   ἐν σώματι, πάντως τι παραλλάττειν
[6]   Ἀντὶ δὲ τοῦ δράκων» Λευϊαθὰν  ἦν   ἐν τῷ ἑβραϊκῷ. Τὸ τοίνυν
[6]   τῆς κοινῆς αὐτῶν τομῆς κύκλος  ἦν,   ἐν ἐπεγέγραπτο γνῶσις» κατωτέρω
[6]   ἔγημε Βελλεροφόντην, δὲ Πήγασος  ἦν   ἐξ Ἀρκαδίας· ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν
[6]   εἰ μὲν ἐσεμνολόγει, τάχα πιθανώτερα  ἦν·   ἐπεὶ δὲ χλευάζει καὶ παίζει
[6]   οὐδὲ σαφῶς δηλοῦται ὅτι μικρὸν  ἦν.   Ἔχει δὲ λέξις οὕτως
[6]   ἐκείνου Θευδᾶς» ἀλλ´ ἐπεὶ οὐκ  ἦν   θεοῦ αὐτῶν διδαχή, ἀνῃρέθησαν,
[6]   Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν λεγόμενα τοιαῦτα  ἦν,   ἵν´ ὑπὸ τῶν πλείστων ἐλέγχηται,
[6]   μείζονος, ἐν μικρότερος  ἦν,   καὶ ἄλλου συγκειμένου ἐκ δύο
[6]   ἀσπίδα, ἐχρῆτο, ὅτ´ Εὔφορβος  ἦν,   καὶ ἐν μιᾷ λεγομένου ἡμέρᾳ
[6]   γέγονεν» ἐν τῷ λόγῳ ζωὴ»  ἦν,   καὶ ζωὴ ἦν τὸ
[6]   λόγος» ἦν καὶ πρὸς θεὸν»  ἦν   καὶ θεὸς ἦν» Καὶ σωματικῶς
[6]   Φάραγγα Ἐννὸμ κατειλεγμένην, οὗ  ἦν   καὶ Ἱερουσαλήμ. Καὶ ἐξετάζοντες τὴν
[6]   καὶ ὄπισθεν, ἐν θρῆνος»  ἦν   καὶ μέλος καὶ οὐαί» καὶ
[6]   δυναμένων αὐτὸν βλέπειν καθὸ λόγος»  ἦν   καὶ πρὸς θεὸν» ἦν καὶ
[6]   πρὸς θεὸν» ἦν καὶ θεὸς  ἦν»   Καὶ σωματικῶς γε λαλούμενος καὶ
[6]   ἠκολούθησεν ἄν, εἰ μὲν σκυτοτόμος  ἦν,   λέγεσθαί τινα περὶ σκύτους ἁγίου,
[6]   εἰς οὐρανόν, ἧς σύμβολον Ἠλίας  ἦν.   δὲ ταῦτα θεωρήσας εἴποι
[6]   εἰσεληλυθέναι εἰς τὸν γνόφον, ὅπου  ἦν   θεός» καὶ περὶ Μωϋσέως
[6]   ἀπεχθάνεσθαι ἐντυχὼν τοῖς εὐαγγελίοις φιλαλήθης  ἦν   Κέλσος, ἐπέστησεν ἄν, τί
[6]   πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς  ἦν   λόγος» ἀποφαινόμεθα ὅτι τούτῳ
[6]   δὲ νοήσαντες τὸ Ἐν ἀρχῇ  ἦν   λόγος, καὶ λόγος
[6]   κακία. ~Οὐ γὰρ οἷόν τ´  ἦν   ὁμοίως εἶναι τῷ οὐσιωδῶς ἀγαθῷ
[6]   γραφὴ ὠνόμασεν Ἀζαζήλ, οὐδεὶς ἕτερος  ἦν·   ὃν ἀποπέμπεσθαι καὶ ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει
[6]   ἐπίστευον ὅτι οὐκ ἀπὸ γεννήσεως  ἦν·   οὐδὲ γὰρ τὸ βλεπόμενον ἀπαγγέλλει
[6]   οἰκουμένην. ~Διὸ καὶ χρεία οὐκ  ἦν   πολλὰ γενέσθαι πανταχοῦ σώματα καὶ
[6]   ἐπὶ τὸ ἰδεῖν αὐτόν, ὅπερ  ἦν   πρὶν γένηται σάρξ» ὥστε αὐτοὺς
[6]   λόγος, καὶ λόγος  ἦν   πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς
[6]   ὅτι ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν  ἐν   σώματι, πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ
[6]   λέγων· Ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν  ἐν   σώματι, πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ
[6]   διδάσκαλος αὐτῶν σταυρῷ ἐνηλώθη καὶ  ἦν   τέκτων τὴν τέχνην. Ὡς εἰ
[6]   διδάσκαλος ἡμῶν ἐπεὶ τέκτων  ἦν   τὴν τέχνην, οὐχ ὁρῶν ὅτι
[6]   Οἷον εἰ καθ´ ὑπόθεσιν μέλι  ἦν   τι μὴ ἀπὸ μελισσῶν, οὐκ
[6]   μέτριος τὰ ἤθη ἄνθρωπός τις  ἦν.   Τί οὖν εἴη ἂν ἠλιθιώτερον
[6]   τεσσαρεσκαίδεκα γὰρ γενεὰς πρεσβύτερος αὐτοῦ  ἦν—   τό· Κύριος φωτισμός μου καὶ
[6]   ἐποίησε. Πῶς γὰρ οἷόν τ´  ἦν   τὸ περὶ κρίσεως κήρυγμα παρρησίαν
[6]   ἐκβάσεσι κρινομένων ὅτι θεῖον πνεῦμα  ἦν   τὸ ταῦτα ἀπαγγέλλον. Οὐ πρὸς
[6]   τόπον, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ  Ἦν   τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν,
[6]   ζωὴ» ἦν, καὶ ζωὴ  ἦν   τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων» ὅπερ
[6]   εἰρήκασι. Πῶς γὰρ οἷόν τ´  ἦν   τοῦ μηδέπω γενομένου αὐτοὺς ἀκηκοέναι;
[6]   προφήταις πνεύματος— ὅπερ οὐκ ἄλλο  ἦν   τοῦ πνεύματος τοῦ Χριστοῦ— οὔτε
[6]   δὲ τοῦ δράκων» Λευϊαθὰν ἦν  ἐν   τῷ ἑβραϊκῷ. Τὸ τοίνυν ἀσεβὲς
[6]   τό· Εἰ μὲν ἐναντίος τις  ἦν   τῷ μεγάλῳ θεῷ θεὸς κατηραμένος
[6]   ἐωσμένος ἀγχόνῃ πεπνιγμένος, ἦν  ἂν   ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς ἀναπεπλασμένος κρημνὸς
[6]   λιθοξόος σιδηρεύς, ἦν  ἂν   ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς κρημνὸς ζωῆς
[6]   μικρὸν καὶ δυσειδὲς καὶ ἀγεννὲς  ἦν.   Φαίνεται δὴ καὶ ἐν τούτοις
[6]   κοινῆς αὐτῶν τομῆς κύκλος ἦν,  ἐν   ἐπεγέγραπτο γνῶσις» κατωτέρω δὲ
[6]   ἐστὶν αἱρέσεως, κύκλῳ περιλαμβανούσης ἑνί,  ἥν   φασιν εἶναι τὴν τῶν ὅλων
[6]   ὑψηλὸν ὄρος» θειοτέραν μορφὴν ἔχει·  ἣν   βλέπουσιν, εἴ τις ἐστὶ Πέτρος»
[6]   χαρακτῆρι τύπου ζωῆς σύμβολον ἐπιφέρων,  ἣν   ἔκλεισας αἰῶνι σῷ πύλην κόσμῳ
[6]   δόξῃ ἔλεγον τὴν ἔξοδον αὐτοῦ,  ἣν   ἔμελλε πληροῦν ἐν Ἱερουσαλήμ»
[6]   τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων εὐσεβείᾳ·  ἣν   ἐχρῆν μὴ νοθεύειν μηδὲ μιαίνειν
[6]   παρθένου γέννησιν τοῦ θεοῦ, πρὸς  ἣν   κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν,
[6]   ὁτὲ μὲν ἔχειν ποιότητα, καθ´  ἣν   λέγεται τό· Οὐκ εἶχεν εἶδος
[6]   Ἔχει δ´ Πλάτωνος λέξις,  ἣν   Κέλσος ἐξέθετο, τοῦτον τὸν
[6]   ὕλην μεταβλητὴν καὶ πάσης ποιότητος,  ἣν   τεχνίτης βούλεται, δεκτικήν, ὁτὲ
[6]   πῇ δὲ κἀκείνων παρήκουσεν· πρὸς  ἣν   οὐκ ἀναγκαῖον ἡμᾶς ἀπαντᾶν
[6]   μὲν οὖν ἐχλεύασεν Κέλσος  ἣν   οὐκ ἐνόησεν ἀνάστασιν· νῦν δ´
[6]   βούλονται καὶ δώδεκα ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν·  ἣν   παρακούσας ἅμα πάντα φύρων
[6]   καὶ τοῦ ἐπὶ γῆς τυγχάνειν,  ἣν   πολλαχοῦ τῶν γραφῶν ἔθος ὀνομάζεσθαι
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν  γῆν»   Ἀλλ´ οὐδεμία πιθανότης ἐστὶ μηδὲν
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν  γῆν.   Ἐὰν δέ τις νομίζῃ δύνασθαι
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν  γῆν»   ~Εἶτα πάλιν μὴ κατακούσας τοῦ
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν  γῆν»   ἐπιστησάτω ὅτι πρὸ τοῦ Γενηθήτω
[6]   Ὅταν δ´ οἱ θεοὶ τὴν  γῆν   καθαίρωσι. Περὶ δὲ τῶν ὡσπερεὶ
[6]   δὲ εἶναι ταῖς ψυχαῖς ἐς  γῆν   καὶ ἀπὸ γῆς Κέλσος μὲν
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν  γῆν.   ~Νῦν δὲ διηγήσασθαι τὸν περὶ
[6]   ἀπὸ βηλοῦ, ὄφρ´ ἂν ἵκοιτο  γῆν   ὀλιγηπελέων· καὶ διηγούμενός γε τὰ
[6]   σφαζόμενον οὐρανόν, ἵνα ζήσῃ, καὶ  γῆν   σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους,
[6]   οὐκ οἶδα οὐρανὸν λελεγμένον  γῆν   σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους,
[6]   αὐτῶν, καὶ οὕτω βεβλαστηκέναι τὴν  γῆν   τὰ ὑπὸ μόνης φύσεως διοικούμενα,
[6]   περὶ τῆς ψυχῆς καὶ τὴν  διαγωγὴν   τῆς καλῶς βεβιωκυΐας διεξελθόντες, καταλιπόντες
[6]   φησιν ὅτι φεύγομεν τοὺς χαριεστέρους  προτροπάδην   ὡς οὐχ ἑτοίμους ἀπατᾶσθαι, παλεύομεν
[6]   πρὸς τὰς παρ´ αὐτοῖς γυναῖκας  ἀνέδην   χρωμένους. Ὡς γὰρ ταῦτα λεγόμενα
[6]   πάντα κατ´ ἔριν καὶ χρεών»  Φερεκύδην   δὲ πολλῷ ἀρχαιότερον γενόμενον Ἡρακλείτου
[6]   Ὁμήρου ἔπη οὕτω νοήσαντα τὸν  Φερεκύδην   φησὶν εἰρηκέναι τό· Κείνης δὲ
[6]   τὸ πρᾶγμα αὐτὸ καὶ τοῦ  συζῆν   ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος
[6]   δεδεμένας· Βασιλέα μονότροπον, δεσμὸν ἀβλεψίας,  λήθην   ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι, πρώτην δύναμιν, πνεύματι
[6]   ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ  ἐπορεύθην   ἐν μεγάλοις οὐδὲ ἐν θαυμασίοις
[6]   τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ· ὅτι  ἐθυμώθην,   ὅτι ἐποίησα αὐτούς» τὰ μὴ
[6]   οἱ ἐπὶ τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενοι  μαγικήν   τινα γοητείαν, καὶ τοῦτ´ ἔστιν
[6]   μηδὲν κίβδηλον πρόωνται ἐπὶ τὴν  λογικὴν   ἑαυτῶν φύσιν, ἄξιοι φανέντες τῆς
[6]   κατὰ δὲ ἡμᾶς καὶ τὴν  λογικὴν   ψυχὴν πειρωμένους ἀποδεικνύναι κρείττονα πάσης
[6]   κατηραμένους, ὥς φατε, ψυχαγωγεῖ καὶ  δίκην   ἀνδραποδιστοῦ τινος ὑπεξάγει; Τί δὲ
[6]   τὸν πόλεμον ἐόντα ξυνὸν καὶ  δίκην   ἔριν, καὶ γινόμενα πάντα κατ´
[6]   τὸν φαινόμενον αὐτῷ τρόπον τοῦ  εὐηθικὴν   εἶναι αὐτὴν καί τινας πιθανότητας
[6]   τὰ ἑξῆς. Ἀπεφήνατο δὲ μάλα  εὐηθικὴν   εἶναι καὶ τὴν περὶ ἀνθρώπων
[6]   εἶπεν, ἐπεὶ μὴ εἶδε τὴν  παρθενικὴν   καὶ καθαρὰν γέννησιν καὶ ἀπὸ
[6]   οἱ ἰδιῶται ὡς πρὸς φιλοσοφίαν  ἑλληνικὴν   μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ ἐκπεριῆλθον πολλὰ
[6]   ποιότητος, ἣν τεχνίτης βούλεται,  δεκτικήν,   ὁτὲ μὲν ἔχειν ποιότητα, καθ´
[6]   θεῖος λόγος ἡμᾶς ἐπὶ  διαλεκτικήν,   ὅπου μὲν Σολομῶντος λέγοντος· Παιδεία
[6]   ὁτὲ δὲ οὕτως ἔνδοξον καὶ  καταπληκτικὴν   καὶ θαυμαστήν, ὡς ἐπὶ πρόσωπον»
[6]   κατὰ μέγεθος φωνὴν  ἀλκὴν   κατάπληξιν πειθὼ πῶς
[6]   κατὰ μέγεθος κάλλος  ἀλκὴν   φωνὴν κατάπληξιν
[6]   εἶναι δύναμιν θεοῦ τὴν καλουμένην  μεγάλην,   δὲ καὶ αὐτὸς υἱὸς
[6]   σύμμετρον, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, καὶ  καλὴν   εἰκόνα τοῦ ἀοράτου θεοῦ» μὴ
[6]   τοῦ κράματος ἀνώμαλόν τε καὶ  ποικίλην,   ἕκτην Σελήνης τὴν ἀργυρᾶν, ἑβδόμην
[6]   εἶναι φησάντων τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν  ἄλλην   δὲ τὴν θείαν. Καὶ ἐκτίθεταί
[6]   εἰς δύναμιν ἀνθρώπων εὐδαιμόνων. ~Καὶ  ἄλλην   δὲ τοῦ Πλάτωνος λέξιν ἐκτίθεται
[6]   τούτων ἅλις. ~Διὸ μεταβαίνομεν ἐπ´  ἄλλην   Κέλσου κατηγορίαν, οὐδὲ τὰς λέξεις
[6]   ταῦτα λελεγμένα. Ἐπεὶ δὲ καὶ  ἄλλην   λέξιν ἐκτίθεται Πλάτωνος δι´ ὧν
[6]   πέντε παρθένοις. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ  ἄλλην   λέξιν οὕτως ἔχουσαν ἐκτίθεται ἀπὸ
[6]   ἀπὸ τῶν παρ´ Ἕλλησι σοφῶν,  ἄλλην   μὲν εἶναι φησάντων τὴν ἀνθρωπίνην
[6]   εἰς ταῦτα ἀρκεσθέντες ἴδωμεν καὶ  ἄλλην   τοῦ Κέλσου λέξιν καὶ πρὸς
[6]   ποιεῖν μοι δοκεῖ τοῖς διὰ  πολλὴν   τὴν πρὸς Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις
[6]   ὅτι οὐδεὶς ἡμῶν φησιν εἶναι  μεταβολὴν   ἐν τῷ θεῷ οὔτ´ ἔργῳ
[6]   θλίψεως ἡμῶν καθ´ ὑπερβολὴν εἰς  ὑπερβολὴν   αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν,
[6]   ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ´  ὑπερβολὴν   εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης
[6]   τὰς γραφὰς» καὶ κατὰ τὴν  ἐντολὴν   τοῦ Ἰησοῦ ζητεῖν τὴν διάνοιαν
[6]   ἑαυτῶν ἀναθέντες κατὰ τὴν Ἰησοῦ  ἐντολὴν   τῷ ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς» καὶ
[6]   αὐτὸν λέγομεν εἶναι. Πρὸς γὰρ  ἀντιδιαστολὴν   τῶν αἰσθητῶν ἔθος τῇ γραφῇ
[6]   δημιουργόν» τάχα δὲ καὶ πρὸς  ἀντιδιαστολὴν   ψυχῆς νεκρᾶς ζῶσα ψυχὴ
[6]   δὲ τῷ βουλομένῳ ἐντυχεῖν αὐτῇ·  πλὴν   τὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου ὅρα
[6]   καὶ αὐτός ἐστιν οὐσία,  πλὴν   τῇ φύσει ἀόρατος λέγεται ἐν
[6]   δὲ εἴποιμεν ἂν τὰ προεκκείμενα.  ~Πλήν   φησιν Κέλσος ἡμᾶς ἀποκρίνεσθαι,
[6]   Ἥραν, τοὺς δὲ πρὸς τὴν  ὕλην   λόγους αἰνίττεσθαι ὡς ἄρα ἐξ
[6]   πάντα βούλεται δημιουργὸς  ὕλην   μεταβλητὴν καὶ πάσης ποιότητος, ἣν
[6]   εἶναι τοῦ θεοῦ πρὸς τὴν  ὕλην   τοὺς λόγους τοῦ Διὸς πρὸς
[6]   τοσαύτην ἕξιν ἀναλαβών, ὡς μηδεμίαν  πύλην   ᾅδου κατισχύσειν αὐτοῦ, ὑψωθέντος διὰ
[6]   ἐδυνήθη ἐκθέσθαι, ἃς καθ´ ἑκάστην  πύλην   κατὰ τοὺς τῶν ἀσεβῶν μύθους
[6]   ἐπιφέρων, ἣν ἔκλεισας αἰῶνι σῷ  πύλην   κόσμῳ ἀνοίξας, παροδεύω τὴν σὴν
[6]   ἀναπλάσαντες καὶ τὰς καθ´ ἑκάστην  πύλην   ὡσπερεὶ δημηγορίας. Τὰ δὲ τῶν
[6]   τινα λέγει Κέλσος· Ἔτι  μὴν   εἴπερ ἐβούλετο θεὸς ὥσπερ
[6]   οὐκ ἀπιθάνως μὲν εἰρημένα, οὐ  μὴν   καὶ διαθέντα τὸν φιλόσοφον ἀξίως
[6]   Μωϋσέα κοσμοποιΐας εἰπών· Ἔτι γε  μὴν   καὶ κοσμογένεια μάλα εὐηθική.
[6]   τις ἐκείνοις παραπλησίως ἐμυθολόγησεν, οὐ  μὴν   καὶ τοῖς ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
[6]   καὶ ἰδιωτικῶς ἐγκαλούντων λόγῳ, οὐ  μὴν   πάνυ συνετῶς. Ἐκτιθέμενος οὖν τὰ
[6]   τὸ τοῦ Ἰησοῦ σῶμα, οὐ  μὴν   ὡς ἐκτέθειται καὶ ἀγεννές, οὐδὲ
[6]   τῇ ἑβδόμῃ» φησί· Μετὰ τοῦτο  μὴν   ὥσπερ τις ἀτεχνῶς πονηρὸς χειροτέχνης
[6]   καὶ τὸν χόρτον» καὶ τὴν  καλάμην»   καὶ πᾶσαν οὐσίαν ἁμαρτίας, οὐ
[6]   τῆς τῶν ὀνομάτων φαντασίας συναρπαζομένους.  Ἐδυνάμην   δὲ καὶ ἄλλα πλείονα παραθέμενος
[6]   ὧν εἶπον, οὐδέν ἐστι τοιοῦτον.  Ἐδυνάμην   δὲ παραθέσθαι τὰ περὶ τῶν
[6]   γινώσκειν αὐτὸν γινώσκει. ~Ταῦτα δ´  ἡγησάμην   βραχέα ἀπὸ πλείστων ὅσων τῶν
[6]   αὐτῶν πολλῆς κατασκευῆς δεομένας οὐχ  ἡγησάμην   εἶναι ἁρμόζον τῇ προκειμένῃ συντάξει.
[6]   μεγαλονοίᾳ καὶ σεμνότητι θεολογίας, οὐχ  ἡγησάμην   πρέπον εἶναι ἐν τῷ συγγράμματι
[6]   τῷ Παύλῳ λέλεκται ἐν  ἐξεθέμην   αὐτοῦ λέξει, φασκούσῃ· Ὥστε αὐτὸν
[6]   ὄντων ἑκάστῳ, δι´ ὧν τὴν  ἐπιστήμην   ἀνάγκη παραγίνεσθαι, τρία, τέταρτον δὲ
[6]   εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου» προσκυνοῦντας, εἰς  τιμήν   φασιν ἐκείνου, ἔσθ´ ὅτε δὲ
[6]   ποικίλην, ἕκτην Σελήνης τὴν ἀργυρᾶν,  ἑβδόμην   Ἡλίου τὴν χρυσῆν, μιμούμενοι τὰς
[6]   θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν  ἑβδόμην   καὶ ἡγίασεν αὐτήν, ὅτι ἐν
[6]   τὴν τῆς ἐκκλησίας ἐν αὑτῷ  οἰκοδομὴν   ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ τοσαύτην
[6]   τοῦ ἰδίου πνεύματος, οὐ κατ´  ἀποτομὴν   καὶ διαίρεσιν ἐγγινομένου τοῖς ἀξίοις.
[6]   ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις τὸν  Ἑρμῆν   ἔπεμψε· σὺ δὲ οὐκ οἴει
[6]   πέμποντα πρὸς τοὺς Ἕλληνας τὸν  Ἑρμῆν·   δὲ λόγος, ἄϋπνον ἐπιστάμενος
[6]   τῷ παρ´ αὐτῷ διϋπνισθέντι πέμποντι  Ἑρμῆν   παραβάλλοντος τὸν τοῦ παντὸς δημιουργὸν
[6]   τόν τε σίδηρον καὶ τὸν  Ἑρμῆν,   τὴν πέμπτην Ἄρεος, τὴν ἐκ
[6]   κατηραμένος ταῦτα ποιῶν παρὰ  γνώμην   τὴν ἐκείνου, τί αὐτῷ τὸ
[6]   τὴν Γέενναν Φάραγγα Ἐννὸμ  κατειλεγμένην,   οὗ ἦν καὶ Ἱερουσαλήμ. Καὶ
[6]   ἀπὸ Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι κατὰ τὴν  πεπλανημένην   ἑαυτῶν σοφίαν, ἧς σύμβολον εἶναι
[6]   ἄγνοιαν, ὁμοίως ἀπὸ θείων αἰνιγμάτων  πεπλανημένην,   ποιοῦντες τῷ θεῷ ἐναντίον τινά,
[6]   τῶν κατὰ τὸν τόπον τὴν  ἐκκειμένην   λέξιν τεθεικέναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν
[6]   ἐκτησάμεθα διαγράμματι τὴν τάξιν ὁμοίως  ἐκκειμένην   οἷς Κέλσος ἐξέθετο.
[6]   γὰρ Ἰεζεκιὴλ κεφαλίδα λαμβάνει βιβλίου»  γεγραμμένην   ἔμπροσθεν» καὶ ὄπισθεν, ἐν
[6]   εἶναι τὴν ἐν τῷ νόμῳ  γεγραμμένην.   Προυνικὸν δέ τινα σοφίαν οἱ
[6]   Γέενναν ἡμεῖς ἐν τῷ εὐαγγελίῳ  γεγραμμένην   ὡς κολαστήριον εὑρόντες, ἐζητήσαμεν, εἴ
[6]   τρυμαλιά, στενὴν φάσκοντι εἶναι καὶ  τεθλιμμένην   τὴν ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς
[6]   ὅπου μὲν Φάραγγα υἱοῦ Ἐννὸμ»  ὀνομαζομένην   ἐν τῇ γραφῇ, ἐν δὲ
[6]   οἶδα οὐρανὸν λελεγμένον γῆν  σφαζομένην   μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα
[6]   οὐρανόν, ἵνα ζήσῃ, καὶ γῆν  σφαζομένην   μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα
[6]   οἶδέ τινα πτωχείαν πάντως  μακαριζομένην   λόγος καὶ πλοῦτον πάντως
[6]   μετὰ τὸ ἐνανθρωπῆσαι ἀποθνῄσκουσαν ἀλλ´  ἀναλαμβανομένην   εἰς οὐρανόν, ἧς σύμβολον Ἠλίας
[6]   ζωὴν καὶ τὴν ἐκ περιστάσεως  γενομένην,   ἐκβληθέντος διὰ τὴν ἁμαρτίαν καὶ
[6]   θείαν φύσιν καὶ μεμιάσθαι εἴτε  γενομένην   ἐν γυναικὸς σώματι, ἕως περιπλασθῇ
[6]   μωρίαν κηρύγματος» καὶ διὰ τὴν  ἐμφαινομένην   μωρίαν τοῦ κηρύγματος» λέγουσιν οἱ
[6]   μητρὸς φέροντά σοι σύμβολον, χάριν  κρυπτομένην   δυνάμεσιν ἐξουσιῶν· χάρις συνέστω
[6]   γενόμενον Ἡρακλείτου μυθοποιΐαν, στρατείαν στρατείᾳ  παραταττομένην,   καὶ τῆς μὲν ἡγεμόνα Κρόνον
[6]   ὡς οὐ περὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ  προφητευομένην·   τί φήσει καὶ περὶ τοῦ
[6]   ἴσμεν ἐκπυρουμένην οὐδ´ εἰς πῦρ  ἀναλυομένην   τὴν ἀνθρώπου ψυχὴν τὴν
[6]   καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν  στρεφομένην,   φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου
[6]   καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν  στρεφομένην,   φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου
[6]   καὶ δευτέραν ἐκθέσθαι διήγησιν, πάλιν  ἐχομένην   μουσικῶν θεωρημάτων. Ἔδοξε δέ μοι
[6]   τῇ καθαρᾷ. Οὐ γὰρ θέμις  μεμολυσμένην   καρδίαν ἐνορᾶν θεῷ, ἀλλὰ δεῖ
[6]   θεοῦ φυτευθέντα παράδεισον» καὶ τὴν  προηγουμένην   ἐν αὐτῷ τοῦ ἀνθρώπου ζωὴν
[6]   τὴν ὅσον κόσμος συνέστηκεν  ἐνεργουμένην   κοσμοποιΐαν τοῦ σαββάτου καὶ τῆς
[6]   καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν  οἰκουμένην.   Ἀλλ´ μὲν κωμῳδὸς ἐν
[6]   λόγος ἐπὶ πᾶσαν τὴν  οἰκουμένην.   ~Διὸ καὶ χρεία οὐκ ἦν
[6]   νυνὶ δὲ εἰς πᾶσαν τὴν  οἰκουμένην   Ἰησοῦς κεκήρυκται ἐπιδημήσας τῷ γένει
[6]   καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν  οἰκουμένην.   μὲν οὖν κωμῳδὸς γελωτοποιῶν
[6]   αὑτὸν εἶναι δύναμιν θεοῦ τὴν  καλουμένην   μεγάλην, δὲ καὶ αὐτὸς
[6]   καὶ ὀψόμενοι τὴν ὑπὸ ἰδιωτῶν  ἐπιτελουμένην   πανήγυριν· καὶ τηλικαῦτά γε φιλοσοφήσαντες
[6]   δύναμιν, πνεύματι προνοίας καὶ σοφίᾳ  τηρουμένην·   ἔνθεν εἰλικρινὴς πέμπομαι, φωτὸς ἤδη
[6]   δὲ ἀσώματον οὐσίαν οὐκ ἴσμεν  ἐκπυρουμένην   οὐδ´ εἰς πῦρ ἀναλυομένην τὴν
[6]   διὰ συμβόλων καὶ τὴν ὁδὸν  δεδηλωμένην   τῶν ὁδευσόντων ἐπὶ τὰ θεῖα
[6]   κόσμου ἁμαρτία, καὶ κάθοδον αὖθις  στενὴν   καὶ αὐτομάτως ἀνοιγομένας πύλας· πανταχοῦ
[6]   εἰς νῖκος» Κάθοδον δὲ αὖθις  στενὴν   τάχα οἱ τὴν μετενσωμάτωσιν εἰσάγοντες
[6]   στενὴ τῆς ῥαφίδος» τρυμαλιά,  στενὴν   φάσκοντι εἶναι καὶ τεθλιμμένην τὴν
[6]   οὐρανὸν γενέσθαι ἥλιόν τε καὶ  σελήνην   καὶ ἀστέρας παρεληλύθασι, τινὲς δὲ
[6]   τρόπον καὶ τὸ ποιῶν  εἰρήνην   καὶ κτίζων κακὰ» διηγούμεθα· κτίζει
[6]   θεοῦ τὸ Ἐγὼ ποιῶν  εἰρήνην   καὶ κτίζων κακά» ὅπου δὲ
[6]   Ἔταξε τὰ χερουβὶμ καὶ τὴν  φλογίνην   ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν
[6]   Ἔταξε τὰ χερουβὶμ καὶ τὴν  φλογίνην   ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν
[6]   χαρισμάτων» τοῦ θεοῦ, καὶ μετ´  ἐκείνην   δεύτερον τοῖς ἀκριβοῦν τὰ τοιαῦτα
[6]   τοιάδε ἀγαθὰ ὡς θέλων τὴν  ἀληθινὴν   ζωὴν γένοιτ´ ἂν ἐν αὐτῇ,
[6]   θεία καὶ ἑτέρα παρὰ τὴν  ἀνθρωπίνην,   εἴπερ ἐστὶ θεία, χάριτι θεοῦ
[6]   ἄλλην μὲν εἶναι φησάντων τὴν  ἀνθρωπίνην   σοφίαν ἄλλην δὲ τὴν θείαν.
[6]   φαμεν εἶναι τῆς ψυχῆς τὴν  ἀνθρωπίνην   σοφίαν, τέλος δὲ τὴν θείαν·
[6]   θειοτέραν, καὶ μωρίαν πᾶσαν τὴν  ἀνθρωπίνην   σοφίαν ὡς πρὸς τὴν θείαν
[6]   μελλόντων ἐστὶν ἀπαγγελία, οὐ κατ´  ἀνθρωπίνην   φύσιν λεγομένων καὶ ταῖς ἐκβάσεσι
[6]   τὴν περὶ Ἰουδαίους καὶ τὴν  σεμνὴν   πάλαι πολιτείαν αὐτῶν τοῦ θεοῦ
[6]   ὀνόματι, δεύτερος δὲ μετὰ τὸν  Ἰωάννην   δεικνύμενος ὑπ´ αὐτοῦ Ἰησοῦς,
[6]   Μάλιστα δ´ ἐν τῷ κατὰ  Ἰωάννην   εὐαγγελίῳ πολλάκις ἔστιν εὑρεῖν κόσμον
[6]   καὶ Πέτρον τὸν ἁλιέα καὶ  Ἰωάννην   τὸν καταλιπόντα τὰ δίκτυα τοῦ
[6]   κόσμῳ, οἵτινες ἀνάλογον ἐκείνῳ ἠγάπησαν  δικαιοσύνην   καὶ» ἐμίσησαν ἀδικίαν· καὶ διὰ
[6]   ὑπὲρ τοὺς μετόχους» αὐτοῦ ἀγαπήσας  δικαιοσύνην   καὶ» μισήσας ἀνομίαν» καὶ τὴν
[6]   θεοῦ οὐδ´ ὅτι τὴν ἑαυτοῦ  τέχνην   μέμφεται καὶ μισεῖ. Εἰ δὲ
[6]   γενομένοις μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ  τέχνην   μέμφεται καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ
[6]   γενομένοις μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ  τέχνην   μέμφεται καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ
[6]   ἐπεὶ τέκτων ἦν τὴν  τέχνην,   οὐχ ὁρῶν ὅτι τὸ ξύλον
[6]   ἐνηλώθη καὶ ἦν τέκτων τὴν  τέχνην.   Ὡς εἰ ἔτυχεν ἐκεῖνος ἀπὸ
[6]   ὀνομασθεὶς Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα  φωνήν   ἐστιν ἀντικείμενος. Πᾶς δὲ
[6]   ἐχρῆν κατὰ μέγεθος  φωνὴν   ἀλκὴν κατάπληξιν
[6]   κάλλος ἀλκὴν  φωνὴν   κατάπληξιν πειθώ. Ἀμήχανον
[6]   ἡγοῦμαι ὅτι μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα  φωνὴν   Γογγόσυρος τὴν ἐτυμολογίαν παρίστησι
[6]   τι δήποτε ὁρίζονται εἶναι τὴν  φωνὴν   οἱ περὶ ταῦτα δεινοί· ἀλλ´
[6]   Πᾶς λαὸς ἑώρα τὴν  φωνὴν»   τοῦ θεοῦ, τοῦ ὁρᾶσθαι λαμβανομένου,
[6]   κοινωφελοῦς καὶ δυναμένου πᾶσαν ἐπαγαγέσθαι  ἀκοήν.   Ὅσοι δέ, πολλὰ χαίρειν φράσαντες
[6]   μείζονος τῶν προτέρων, ἐγγεγραμμένον ἔχοντα  ἀγάπην»   κατωτέρω δὲ ἐχόμενον τοῦ κύκλου
[6]   τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ´ ὧν τὴν  ἀγάπην   τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς
[6]   καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων καὶ  ῥοπὴν   πρὸς τὸ ὠφελεῖσθαι ἐχόντων θαυμαζόμενον,
[6]   μὴ πραγματικῶς αὐτῶν κατηγορῶν Κέλσος·  ἐχρῆν   γὰρ αὐτὸν μὴ μνημονεῦσαι
[6]   Καὶ ταῦτά γ´ ἀπάντῃ καταγέλαστα·  ἐχρῆν   γὰρ οἶμαι κολάσαι τὸν διάβολον
[6]   τὸν οἶκον τοῦ προεστηκότος ἑαυτοῦ»  Ἐχρῆν   γὰρ τὸν ἐπιστάμενον συγχρῆσθαι θεὸν
[6]   φυλάξωνται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐναντίου.  Ἐχρῆν   δὲ τὸν μὲν ἕτερον τῶν
[6]   ἐδόκει εἰδέναι· ὅπου δὲ μᾶλλον  ἐχρῆν,   εἴπερ ἠπίστατο, τοῦτο ποιῆσαι καὶ
[6]   τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν λοιπῶν  ἐχρῆν   κατὰ μέγεθος κάλλος
[6]   τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν λοιπῶν  ἐχρῆν   κατὰ μέγεθος φωνὴν
[6]   ποιητὴν τῶν ὅλων εὐσεβείᾳ· ἣν  ἐχρῆν   μὴ νοθεύειν μηδὲ μιαίνειν τῇ,
[6]   εἰσηγουμένῳ, κατηράσατο. Εἰδέναι δ´ αὐτὸν  ἐχρῆν   ὅτι οἱ τὰ τοῦ ὄφεως
[6]   τοῦ Ἰησοῦ εὐλόγως γεγένηται, ἐπείπερ  ἐχρῆν   τοῖς ἕνα θεὸν μεμαθηκόσι καὶ
[6]   πύλην κόσμῳ ἀνοίξας, παροδεύω τὴν  σὴν   ἐλεύθερος πάλιν ἐξουσίαν· χάρις
[6]   ἴδιον ὑπήκοον νοῦν σύμβολον, παροδεύειν  σὴν   ἕτοιμος ἀρχήν· κατίσχυσας τὸν ἀπὸ
[6]   ἀνθρώποις κατ´ αὐτοὺς σοφοῦ, ἀλλ´  ἴσην   εἶναι τὴν ἀμφοτέρων εὐδαιμονίαν, Κέλσος
[6]   θεῖόν τι πλέον τῶν ἄλλων  προσῆν   μηδὲν ἄλλου διαφέρειν· τοῦτο δὲ
[6]   τὴν ἀργυρᾶν, ἑβδόμην Ἡλίου τὴν  χρυσῆν,   μιμούμενοι τὰς χρόας αὐτῶν. Ἑξῆς
[6]   καὶ τὸ λεγόμενον περιβόλαιον» αὐτοῦ,  τὴν   ἄβυσσον, καὶ ἀποκαλύπτοντος οὕτω τὸν
[6]   ἀδικίας τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ´ ὧν  τὴν   ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο
[6]   ἀναλυομένην τὴν ἀνθρώπου ψυχὴν  τὴν   ἀγγέλων θρόνων κυριοτήτων
[6]   δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» γράμμα» μὲν  τὴν   αἰσθητὴν ὠνόμασεν ἐκδοχὴν τῶν θείων
[6]   Εἰ δέ τινι ἀποσυμβαίνει, παρὰ  τὴν   αἰτίαν ἐκείνου ἀποσυμβαίνει, ῥᾳθυμήσαντος περὶ
[6]   Φύρων δὲ τὰ πράγματα καὶ  τὴν   αἰτίαν ἐκτίθεται τοῦ κατηραμένον λέγεσθαι
[6]   τὰς χρόας αὐτῶν. Ἑξῆς ἐξετάζει  τὴν   αἰτίαν τῆς οὕτω κατειλεγμένης τάξεως
[6]   οὕτως ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ ἀποκρίνεται, καὶ  τὴν   αἰτίαν τοῦ σκότον τῶν ὀφθαλμῶν
[6]   ἦν καὶ Ἱερουσαλήμ. Καὶ ἐξετάζοντες  τὴν   ἀκολουθίαν τοῦ εἶναι ἐπουράνιον Ἱερουσαλὴμ
[6]   ταῦτα ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´ εὑρεθήσονται ἀλλάξαντες  τὴν   ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ
[6]   τὰ τοιάδε ἀγαθὰ ὡς θέλων  τὴν   ἀληθινὴν ζωὴν γένοιτ´ ἂν ἐν
[6]   ἐκ περιστάσεως γενομένην, ἐκβληθέντος διὰ  τὴν   ἁμαρτίαν καὶ κατοικισθέντος ἐναντίον τοῦ
[6]   αὐτοὺς σοφοῦ, ἀλλ´ ἴσην εἶναι  τὴν   ἀμφοτέρων εὐδαιμονίαν, Κέλσος οὐ καταγελᾷ
[6]   δὲ θεία καὶ ἑτέρα παρὰ  τὴν   ἀνθρωπίνην, εἴπερ ἐστὶ θεία, χάριτι
[6]   σοφῶν, ἄλλην μὲν εἶναι φησάντων  τὴν   ἀνθρωπίνην σοφίαν ἄλλην δὲ τὴν
[6]   μέν φαμεν εἶναι τῆς ψυχῆς  τὴν   ἀνθρωπίνην σοφίαν, τέλος δὲ τὴν
[6]   τὴν θειοτέραν, καὶ μωρίαν πᾶσαν  τὴν   ἀνθρωπίνην σοφίαν ὡς πρὸς τὴν
[6]   ἐκπυρουμένην οὐδ´ εἰς πῦρ ἀναλυομένην  τὴν   ἀνθρώπου ψυχὴν τὴν ἀγγέλων
[6]   ἀνιμηθῶσιν ὑπὸ τοῦ λόγου ἐπὶ  τὴν   ἀνωτάτω πάντων μακαριότητα καί, ἵν´
[6]   περὶ θεοῦ ὑπολαβόντας καὶ μὴ  τὴν   ἀξίαν τῆς περὶ αὐτοῦ ἀληθείας
[6]   εἶναι καὶ τεθλιμμένην τὴν ὁδὸν  τὴν   ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν» καὶ
[6]   δικαιοσύνην καὶ» μισήσας ἀνομίαν» καὶ  τὴν   ἀπαρχὴν εἴληφε τοῦ χρίσματος καί,
[6]   ταῦτα τροπικῶς λέγεται εἰς παράστασιν  τὴν   ἀπὸ τῶν συνήθων καὶ σωματικῶν
[6]   εἰκότι στοχασμῷ ὁμολογῶν ἀναγράφειν ἡμῶν  τὴν   ἀπόκρισιν οὕτως ἔχουσαν· Ἐπειδὴ μέγας
[6]   εὔλογον δέ μοι φαίνεται πρὸς  τὴν   ἀπόφασιν αὐτοῦ κατασκευάσαι, τίνα τρόπον
[6]   Πύλας δὲ θανάτου» τὰς ἐπὶ  τὴν   ἀπώλειαν φερούσας ἁμαρτίας φησὶν εἶναι
[6]   τε καὶ ποικίλην, ἕκτην Σελήνης  τὴν   ἀργυρᾶν, ἑβδόμην Ἡλίου τὴν χρυσῆν,
[6]   ἀπὸ μελισσῶν δείκνυσι τῇ αἰσθήσει  τὴν   ἀρχήν, ἀλλ´ πεῖρα δείκνυσιν
[6]   πρὸς τὴν εἰδωλολατρείαν. Ἀλλ´ οὐδὲ  τὴν   ἀρχὴν Σιμωνιανοὶ ἐπεβουλεύθησαν· ᾔδει γὰρ
[6]   παραπλήσιον Ἰουδαίοις πεποιηκέναι, τοῖς κατὰ  τὴν   ἀρχὴν τῆς τοῦ χριστιανισμοῦ διδασκαλίας
[6]   εἰς αὐτὸν τὰ πάντα» παριστὰς  τὴν   ἀρχὴν τῆς τῶν πάντων ὑποστάσεως
[6]   τὸν μηρὸν ἀνεγνωρικέναι δὲ φήσαντος  τὴν   ἀσπίδα, ἐχρῆτο, ὅτ´ Εὔφορβος
[6]   θεὸν λόγον. ~Εἶτα ἐὰν μὲν  τὴν   αὐτὴν ἀρετὴν λέγοντες ἀνθρώπου καὶ
[6]   τῶν λόγων παρὰ τὴν πρόθεσιν  τὴν   αὐτοῦ ἐστι, βουλομένου καταλιπόντας ἡμᾶς
[6]   φιλόσοφος παρίστησιν, ἀλλὰ Δαυῒδ  τὴν   βαθύτητα τοῦ πλήθους τῶν ἐν
[6]   ῥαφίδος εἰσελθεῖν πλούσιον εἰς  τὴν   βασιλείαν τοῦ θεοῦ» Εἰ δὲ
[6]   τρήματος ῥαφίδος πλούσιον εἰς  τὴν   βασιλείαν τοῦ θεοῦ» φησὶν ἄντικρυς
[6]   προστάξαντος αὐτῷ τοῦ λόγου κατεσθίει  τὴν   βίβλον, ἵν´ αὐτὴν μὴ γράψῃ
[6]   τίθενται Κρόνου, τῷ μολίβδῳ τεκμηριούμενοι  τὴν   βραδυτῆτα τοῦ ἀστέρος, τὴν δευτέραν
[6]   ἀνθρώπων ἐνδεδεμένου, πῇ δὲ διὰ  τὴν   βραχυτέραν δύναμιν αὐτοῦ τῆς κατανοήσεως
[6]   τῷ κλήρῳ τῆς φυλῆς Βενιαμὶν  τὴν   Γέενναν Φάραγγα Ἐννὸμ κατειλεγμένην,
[6]   καὶ ταύτην ἔφασκεν εἰρῆσθαι αὐτῷ  τὴν   Γέενναν, οὖσαν καὶ Τάρταρον. Τὴν
[6]   λαβέτω τὰ πραγματευθέντα ἡμῖν εἰς  τὴν   Γένεσιν ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τοῦ
[6]   ἡμῖν ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν εἰς  τὴν   Γένεσιν εἰρήκαμεν· καὶ ἐν τοῖς
[6]   εἴ τινες εἰσὶν ἐκ λόγων  τὴν   γένεσιν λαβόντες μεγαλοφώνων, οἵτινες οὐδὲν
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ  τὴν   γῆν» Ἀλλ´ οὐδεμία πιθανότης ἐστὶ
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ  τὴν   γῆν. Ἐὰν δέ τις νομίζῃ
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ  τὴν   γῆν» ~Εἶτα πάλιν μὴ κατακούσας
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ  τὴν   γῆν» ἐπιστησάτω ὅτι πρὸ τοῦ
[6]   τῷ· Ὅταν δ´ οἱ θεοὶ  τὴν   γῆν καθαίρωσι. Περὶ δὲ τῶν
[6]   θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ  τὴν   γῆν. ~Νῦν δὲ διηγήσασθαι τὸν
[6]   συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ οὕτω βεβλαστηκέναι  τὴν   γῆν τὰ ὑπὸ μόνης φύσεως
[6]   ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς; Παῦσον  τὴν   γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ, καὶ
[6]   τί ποτε ἐστὶν ἐπαγγέλλεται,  τὴν   γλῶτταν, οὐδ´ αὐτόθεν κελεύει φθάσαντας
[6]   γὰρ Ἰὼβ λέγει πρὸς  τὴν   γυναῖκα τό· Εἰ γὰρ τὰ
[6]   Σκύθαι, τὸν δὲ Ποσειδῶνα Θαγιμάσαδα,  τὴν   δ´ Ἀφροδίτην Ἀργίμπασαν, Ἑστίαν δὲ
[6]   τὴν Γέενναν, οὖσαν καὶ Τάρταρον.  Τὴν   δὲ Γέενναν ἡμεῖς ἐν τῷ
[6]   ἀκρότητας, τὴν μὲν τοῦ καλοῦ  τὴν   δὲ τοῦ ἐναντίου, ἐν ἀνθρώποις
[6]   ἐπιστροφὴ καὶ θεραπεία καὶ βελτίωσις,  τὴν   δὲ τοῦ ἐναντίου ἐν τῷ
[6]   τεκμηριούμενοι τὴν βραδυτῆτα τοῦ ἀστέρος,  τὴν   δευτέραν Ἀφροδίτης, παραβάλλοντες αὐτῇ τὸ
[6]   τῷ προφήτῃ Λευϊαθὰν ἔλεγεν εἶναι  τὴν   διὰ τῶν ὅλων πεφοιτηκυῖαν ψυχήν.
[6]   φιλοσοφήσαντες περὶ τῆς ψυχῆς καὶ  τὴν   διαγωγὴν τῆς καλῶς βεβιωκυΐας διεξελθόντες,
[6]   τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἰησοῦ ζητεῖν  τὴν   διάνοιαν τῶν γραφῶν καὶ αἰτεῖν
[6]   καὶ τὰ Χριστιανῶν, οὕτω θεάσεσθαι  τὴν   διαφορὰν αὐτῶν. Καὶ ὅπου μὲν
[6]   μάλιστα τοῖς ἐκ τοῦ ἐγνωκέναι  τὴν   διαφορὰν ἑκατέρας σοφίας πρὸς τὴν
[6]   φῶς εἶδε μέγα» Ὅρα οὖν  τὴν   διαφορὰν τοῦ καλῶς λελεγμένου ὑπὸ
[6]   Περσῶν τοῦ Μίθρου μυστήρια καὶ  τὴν   διήγησιν αὐτῶν. Ὅπως ποτὲ γὰρ
[6]   γὰρ ἡμῖν συντάξεων χρεία εἰς  τὴν   διήγησιν τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας·
[6]   θεωρήσας εἴποι ἂν τό· Ἐθεασάμεθα  τὴν   δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς
[6]   εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν  τὴν   δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν
[6]   τοῦ θεοῦ γίνεσθε» ἀναλαμβάνει εἰς  τὴν   ἑαυτοῦ ἐνάρετον ψυχὴν τοὺς χαρακτῆρας
[6]   οὐκ ὠνομάσθη θεοῦ οὐδ´ ὅτι  τὴν   ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ.
[6]   καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει καὶ  τὴν   ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ
[6]   καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει καὶ  τὴν   ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ
[6]   κολάσεις χωνευομένων, τῶν ἀναλαβόντων εἰς  τὴν   ἑαυτῶν τῆς ψυχῆς ὑπόστασιν τὰ
[6]   εὐλόγησεν θεὸς τὴν ἡμέραν  τὴν   ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν, ὅτι
[6]   μαθητῶν, ἐναδιαφορεῖν αὐτοὺς διδάξας πρὸς  τὴν   εἰδωλολατρείαν. Ἀλλ´ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν
[6]   μὴ καὶ τοῦ μεγέθους παριστᾶσαν  τὴν   εἰκόνα. Ἀλλὰ καὶ θεὸς
[6]   καὶ ἐν τῷ μεγέθει σῴζῃ  τὴν   εἰκόνα τοῦ πατρός. Οὐ γὰρ
[6]   τοῖς ἀνωτέρω εἰπεῖν καὶ χλευάσαι  τὴν   ἐκ παρθένου γέννησιν τοῦ θεοῦ,
[6]   αὐτῷ τοῦ ἀνθρώπου ζωὴν καὶ  τὴν   ἐκ περιστάσεως γενομένην, ἐκβληθέντος διὰ
[6]   τὸν Ἑρμῆν, τὴν πέμπτην Ἄρεος,  τὴν   ἐκ τοῦ κράματος ἀνώμαλόν τε
[6]   ὀνόματι δύναται διαστείλασθαι καὶ παραστῆσαι  τὴν   ἑκάστου ἰδίαν ποιότητα; Οὐδὲν οὖν
[6]   Ἰουδαίων νομοθέτης; Καὶ πῶς  τὴν   ἐκείνου κοσμογένειαν σαυτῷ διά τινος,
[6]   ταῦτα ποιῶν παρὰ γνώμην  τὴν   ἐκείνου, τί αὐτῷ τὸ φῶς
[6]   θεόν. Καὶ οὐδείς φησι· Πῶς  τὴν   ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω; ἅτε ἀκούσας
[6]   γνῶ τὸν θεόν; Καὶ πῶς  τὴν   ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω; Καὶ πῶς
[6]   περὶ τῶν κατὰ τὸν τόπον  τὴν   ἐκκειμένην λέξιν τεθεικέναι. Ἡμεῖς δέ
[6]   καὶ ἐνεργῶν τὸ ὅλον σῶμα  τὴν   ἐκκλησίαν κινεῖ καὶ ἕκαστον μέλος
[6]   εἶναι ἓν σῶμα Χριστὸν καὶ  τὴν   ἐκκλησίαν, τὸ μύρον ἐπὶ κεφαλῆς»
[6]   καὶ μωρίαν κηρύγματος» καὶ διὰ  τὴν   ἐμφαινομένην μωρίαν τοῦ κηρύγματος» λέγουσιν
[6]   ἐκ παρακουσματίων φήσαντος ὅτι φαμὲν  τὴν   ἐν ἀνθρώποις σοφίαν μωρίαν εἶναι
[6]   ἀναβαίνοντες ἐπὶ τὴν θεωρίαν καὶ  τὴν   ἐν αὐτῇ τῶν δικαίων καὶ
[6]   τινὶ ἐκεῖ γεγενημένης σύμβολον εἶναι  τὴν   ἐν τῷ νόμῳ γεγραμμένην. Προυνικὸν
[6]   καὶ πλεῖόν τι ἐρεῖ παρὰ  τὴν   ἐν τῷ Τιμαίῳ τοῦ Διὸς
[6]   λογικὸν ὑψηλὸν ὄρος» ἔδειξεν ἡμῖν  τὴν   ἔνδοξον μορφὴν ἑαυτοῦ καὶ τὴν
[6]   διδάσκοντος λόγον, ὅπερ ἐστὶ παρὰ  τὴν   ἔννοιαν τοῦ τετριμμένου ἐν τῇ
[6]   τῶν ἀνθρώπων, τὴν μὲν κατὰ  τὴν   ἐνσωμάτωσιν οἰκονομίαν νῦν δι´ εὐλόγους
[6]   ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς» καὶ κατὰ  τὴν   ἐντολὴν τοῦ Ἰησοῦ ζητεῖν τὴν
[6]   καλῶν μετατιθέντος τόπον. ~Μετὰ δὲ  τὴν   ἐξετασθεῖσαν λέξιν ὡσπερεὶ σκοπὸν ἔχων
[6]   νομιζομένης ἐπιστήμης ἀνάληψιν κεκμηκότες περὶ  τὴν   ἐξέτασιν τοῦ βουλήματος τῶν ἱερῶν
[6]   μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ  τὴν   ἑξῆς αὐτοῦ λέξιν, δι´ ἧς
[6]   στερεὰ τροφή, τῶν διὰ  τὴν   ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων
[6]   Ἠλίας» ὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον  τὴν   ἔξοδον αὐτοῦ, ἣν ἔμελλε πληροῦν
[6]   καὶ κρείττονος αἰῶνος ἀπόρροιαν εἶναι  τὴν   ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν, καὶ περιτομῆς
[6]   τῶν ὄντων ἑκάστῳ, δι´ ὧν  τὴν   ἐπιστήμην ἀνάγκη παραγίνεσθαι, τρία, τέταρτον
[6]   συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ  τὴν   ἐρήμωσιν. Τοσαῦτα δὴ ἀπὸ πλειόνων
[6]   τὴν διαφορὰν ἑκατέρας σοφίας πρὸς  τὴν   ἑτέραν ἐν ταῖς πρὸς θεὸν
[6]   αὐτοῦ τὴν λαμπρότητα ἑαυτοῦ διὰ  τὴν   ἔτι ἐνυπάρχουσαν ἀσθένειαν τοῖς ὀφθαλμοῖς
[6]   εἰς ἑλλάδα φωνὴν Γογγόσυρος  τὴν   ἐτυμολογίαν παρίστησι τοῦ Ἀπόλλωνος,
[6]   Ὀφιανῶν; Πάλαι μὲν οὖν  τὴν   εὐτέλειαν ἀγαπήσας φιλόσοφος Ἑλλήνων καὶ
[6]   τὴν ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς  τὴν   ζωήν» καὶ τὸ κατὰ τὸν
[6]   ἐποίησε. Καὶ εὐλόγησεν θεὸς  τὴν   ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν
[6]   τούτοις τοῖς τοῦ Ἡφαίστου πρὸς  τὴν   Ἥραν λόγοις, φάσκοντος· Ἤδη γάρ
[6]   καὶ τοῖς τοῦ Διὸς πρὸς  τὴν   Ἥραν οὕτως· οὐ μέμνης´
[6]   τοὺς λόγους τοῦ Διὸς πρὸς  τὴν   Ἥραν, τοὺς δὲ πρὸς τὴν
[6]   τῆς ἀμαθίας, καὶ φρονιμωτάτοις δὲ  τὴν   θείαν ἐλπίδα νοεῖσθαι καὶ καταλαμβάνεσθαί
[6]   τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν, τέλος δὲ  τὴν   θείαν· ἥτις καὶ στερεὰ» λέγεται
[6]   τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ἄλλην δὲ  τὴν   θείαν. Καὶ ἐκτίθεταί γε Ἡρακλείτου
[6]   τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ὡς πρὸς  τὴν   θείαν ὁμολογοῦμεν. Εἶτα δέον αὐτὸν
[6]   τοὺς διαβεβηκότας ἀπ´ ἐκείνης ἐπὶ  τὴν   θείαν σοφίαν. ~Εἶτα μετὰ ταῦτα
[6]   Δαυῒδ τὸ περὶ τοῦ κατὰ  τὴν   θείαν σοφίαν σοφοῦ λεγόμενον, ὅστις
[6]   ἀδιαφόρων μεμαθηκέναι εἰς μίασμα ἐμβεβλῆσθαι  τὴν   θείαν φύσιν καὶ μεμιάσθαι εἴτε
[6]   ἐγγυμνασάμενον τῇ ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ χωρεῖν  τὴν   θειοτέραν, καὶ μωρίαν πᾶσαν τὴν
[6]   Διὸς δημηγορίαν; Τὸ γὰρ χαρακτηρίζον  τὴν   θεότητα περὶ μελλόντων ἐστὶν
[6]   παραλελοιπέναι τῶν ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες ἐπὶ  τὴν   θεωρίαν καὶ τὴν ἐν αὐτῇ
[6]   θεοῦ» Εἰ δέ τινες διὰ  τὴν   ἰδιωτείαν μὴ τρανώσαντες τὸ περὶ
[6]   ἀργύριον» ~καὶ κατὰ τὸ περὶ  τὴν   Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι κολάσεις χωνευομένων, τῶν
[6]   εἰς ζωὴν αἰώνιον» ἀναλαβόντες κατὰ  τὴν   Ἰησοῦ διδασκαλίαν ποταμούς τε χωρήσαντες
[6]   τὸν βίον ἑαυτῶν ἀναθέντες κατὰ  τὴν   Ἰησοῦ ἐντολὴν τῷ ἐρευνᾶν τὰς
[6]   ἀνυπερβλήτῳ κοινωνίᾳ πρὸς τὸν αὐτολόγον  τὴν   Ἰησοῦ ψυχὴν καὶ ἁπαξαπλῶς τὸν
[6]   τοῦτο ἀναβεβηκότας μὴ χωρίζειν ἡμᾶς  τὴν   Ἰησοῦ ψυχὴν τοῦ πρωτοτόκου πάσης
[6]   παραβαλεῖν ὡς μηδαμῶς συμβαλλόμενον εἰς  τὴν   Ἰουδαίων Χριστιανῶν κατηγορίαν, πῶς
[6]   ἀναλῶσαι τῷ πυρὶ τῶν κολάσεων  τὴν   κακίαν. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ τὸ
[6]   ἐστιν ἀντικείμενος. Πᾶς δὲ  τὴν   κακίαν ἑλόμενος καὶ τὸν κατ´
[6]   δέ φαμεν ὅτι κακὰ μέν,  τὴν   κακίαν καὶ τὰς ἀπ´ αὐτῆς
[6]   οἱ τῆς τοῦ χείρονος διὰ  τὴν   κακίαν μερίδος ἐναντίοι ὄντες τοῖς
[6]   ξύλα» καὶ τὸν χόρτον» καὶ  τὴν   καλάμην» καὶ πᾶσαν οὐσίαν ἁμαρτίας,
[6]   ἔφασκεν αὑτὸν εἶναι δύναμιν θεοῦ  τὴν   καλουμένην μεγάλην, δὲ καὶ
[6]   παρίστασθαι τῷ θεῷ καὶ αἰτεῖν  τὴν   κατὰ τοῦ Ἰὼβ ἐξουσίαν, ἵν´
[6]   ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. ~Μετὰ ταῦτα  τὴν   κατὰ τῶν πλουσίων ἀπόφασιν τοῦ
[6]   κἀκεῖ καθαράς. Καὶ εἰ κατὰ  τὴν   Κέλσου δὲ ὑπόθεσιν χωρὶς γεννήσεως
[6]   αὐτὸς ἀποκαλύψῃ τὸν πατέρα, ψευδοποιήσομεν  τὴν   Κέλσου λέξιν φάσκοντος· οὐδὲ λόγῳ
[6]   χρόνους ἓξ ἡμερῶν διεληλυθέναι εἰς  τὴν   κοσμοποιΐαν παρετιθέμεθα τὸ Αὕτη
[6]   ὑπὸ τὸν τυχόντα ἀλλ´ ὑπὸ  τὴν   κραταιὰν χεῖρα τοῦ θεοῦ» διὰ
[6]   θαυμασίοις» νοήμασι, ταπεινοῖ ἑαυτὸν ὑπὸ  τὴν   κραταιὰν χεῖρα τοῦ θεοῦ» Εἰ
[6]   δὲ φῶς, οὐ παριστάντος αὐτοῦ  τὴν   λαμπρότητα ἑαυτοῦ διὰ τὴν ἔτι
[6]   τὴν ἔνδοξον μορφὴν ἑαυτοῦ καὶ  τὴν   λαμπρότητα τῶν ἐνδυμάτων αὐτοῦ καὶ
[6]   Ἔδοξε δέ μοι τὸ ἐκθέσθαι  τὴν   λέξιν ἐν τούτοις τοῦ Κέλσου
[6]   ἵνα μηδὲν κίβδηλον πρόωνται ἐπὶ  τὴν   λογικὴν ἑαυτῶν φύσιν, ἄξιοι φανέντες
[6]   σωματικόν· κατὰ δὲ ἡμᾶς καὶ  τὴν   λογικὴν ψυχὴν πειρωμένους ἀποδεικνύναι κρείττονα
[6]   αὐτῷ εἰρηκέναι περὶ τῶν κατὰ  τὴν   μαγείαν ὅτι πρὸς ἀπαιδεύτους μὲν
[6]   ἀσεβέστατα ἄττα καὶ περὶ τήνδε  τὴν   μεγίστην ἄγνοιαν, ὁμοίως ἀπὸ θείων
[6]   Ἰησοῦν τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων,  τὴν   μὲν κατὰ τὴν ἐνσωμάτωσιν οἰκονομίαν
[6]   ἐναντίου, ἐν ἀνθρώποις γίνεσθαι, ὥστε  τὴν   μὲν τοῦ καλοῦ ἀκρότητα εἶναι
[6]   δύο, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρότητας,  τὴν   μὲν τοῦ καλοῦ τὴν δὲ
[6]   περὶ κολάσεων τόπον, μεταλαμβανομένων εἰς  τὴν   μετὰ βασάνου κάθαρσιν τῶν τοιωνδὶ
[6]   δὲ αὖθις στενὴν τάχα οἱ  τὴν   μετενσωμάτωσιν εἰσάγοντες φήσουσιν. Αὐτομάτως δὲ
[6]   τῶν θείων γραμμάτων πνεῦμα» δὲ  τὴν   νοητήν. Οὕτω τοίνυν καὶ ἐν
[6]   δὲ δύναται διὰ συμβόλων καὶ  τὴν   ὁδὸν δεδηλωμένην τῶν ὁδευσόντων ἐπὶ
[6]   στενὴν φάσκοντι εἶναι καὶ τεθλιμμένην  τὴν   ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν
[6]   φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν  τὴν   ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.
[6]   φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν  τὴν   ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς»
[6]   σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι  τὴν   οἰκουμένην. Ἀλλ´ μὲν κωμῳδὸς
[6]   γωνίας λόγος ἐπὶ πᾶσαν  τὴν   οἰκουμένην. ~Διὸ καὶ χρεία οὐκ
[6]   ἑξῆς· νυνὶ δὲ εἰς πᾶσαν  τὴν   οἰκουμένην Ἰησοῦς κεκήρυκται ἐπιδημήσας τῷ
[6]   σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι  τὴν   οἰκουμένην. μὲν οὖν κωμῳδὸς
[6]   ἔργοις ὀλίγα ὡς πρὸς τὴν  τῶν   ὅλων διάταξιν τυγχάνοντα ἐπηκολούθησεν, ὥσπερ
[6]   ἑνί, ἥν φασιν εἶναι τὴν  τῶν   ὅλων ψυχὴν καὶ Λευϊαθάν, τοὺς
[6]   αὑτόν, ὥστ´ ἀμφήριστον εἶναι διὰ  τὴν   ὁμοιότητα τῆς ἐπαγγελίας περὶ τοῦ
[6]   γὰρ οἶδε, τίς μετὰ  τὴν   ὅσον κόσμος συνέστηκεν ἐνεργουμένην
[6]   δυναμένους ἀντέχειν ταῖς μαρμαρυγαῖς κολάζεσθαι  τὴν   ὄψιν καὶ βλάπτεσθαι καὶ νομίζειν
[6]   ἐπιμελῶς αὐτὴν νοήσας βούλεται μὲν  τὴν   παρ´ ἡμῖν κακολογεῖν, οἴεται δ´
[6]   τὸν Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι, τυφλώττων περὶ  τὴν   παραδοχὴν τοῦ λεγομένου καὶ οὐχ
[6]   ταῦτ´ εἶπεν, ἐπεὶ μὴ εἶδε  τὴν   παρθενικὴν καὶ καθαρὰν γέννησιν καὶ
[6]   τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ ψυχούμενον  τὴν   πᾶσαν τοῦ θεοῦ ἐκκλησίαν, μέλη
[6]   τε σίδηρον καὶ τὸν Ἑρμῆν,  τὴν   πέμπτην Ἄρεος, τὴν ἐκ τοῦ
[6]   οἱ ἀπὸ Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι κατὰ  τὴν   πεπλανημένην ἑαυτῶν σοφίαν, ἧς σύμβολον
[6]   δὲ μάλα εὐηθικὴν εἶναι καὶ  τὴν   περὶ ἀνθρώπων γενέσεως γραφήν, μήτε
[6]   ὑπ´ αὐτῶν, ἐπελαφρίζων δὲ διὰ  τὴν   περὶ ἐκεῖνα θέαν πᾶσαν περίστασιν·
[6]   περὶ αὐτῶν, οὐχ ὁρῶν πᾶσαν  τὴν   περὶ Ἰουδαίους καὶ τὴν σεμνὴν
[6]   οὐ χρῃζόντων πλείονος διδασκαλίας παρὰ  τὴν   περὶ τῆς κατὰ τῶν ἁμαρτανόντων
[6]   ὅμοιον αὐτὸς πεποίηκεν, εἰς  τὴν   περὶ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων κατηγορίαν
[6]   τούτου λέγονται εἶναι υἱοὶ διὰ  τὴν   πονηρίαν; Σαφῶς δὲ παρὰ ταῦτα
[6]   ὑπὸ θεοῦ φυτευθέντα παράδεισον» καὶ  τὴν   προηγουμένην ἐν αὐτῷ τοῦ ἀνθρώπου
[6]   τοιαύτη ἀγωγὴ τῶν λόγων παρὰ  τὴν   πρόθεσιν τὴν αὐτοῦ ἐστι, βουλομένου
[6]   μοι δοκεῖ τοῖς διὰ πολλὴν  τὴν   πρὸς Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν διαβεβαιουμένοις πρὸς
[6]   λέγῃ περὶ αὐτόν, οὐκέτι βούλεται  τὴν   προφητείαν εἰς Ἰησοῦν Χριστὸν ἀναφέρεσθαι;
[6]   ~Ἔστω δὲ μὴ ἀνεγνωκέναι αὐτὸν  τὴν   προφητείαν ἀνεγνωκότα περιεσπᾶσθαι ὑπὸ
[6]   ἑξῆς, καὶ Κέλσος παραδέχεται  τὴν   προφητείαν ταύτην ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν
[6]   ἀνωτέρω δὲ ἐγκαλοῦντες τοῖς κατὰ  τὴν   προχειροτέραν ἐκδοχὴν φήσασι χρόνους ἓξ
[6]   ἀργύρου, χρυσοῦ δὲ ἑβδόμη.  Τὴν   πρώτην τίθενται Κρόνου, τῷ μολίβδῳ
[6]   ψαλμῷ, τίνα τρόπον λέγεται· Περίζωσαι  τὴν   ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν
[6]   νόμου, εἶπεν σωτὴρ πρὸς  τὴν   Σαμαρεῖτιν· Ὅτι ἔρχεται ὥρα, ὅτε
[6]   πᾶσαν τὴν περὶ Ἰουδαίους καὶ  τὴν   σεμνὴν πάλαι πολιτείαν αὐτῶν τοῦ
[6]   σῷ πύλην κόσμῳ ἀνοίξας, παροδεύω  τὴν   σὴν ἐλεύθερος πάλιν ἐξουσίαν·
[6]   Ἀπόλλωνος, Ἀπόλλων εἰς  τὴν   Σκυθῶν διάλεκτον τὸν Γογγόσυρον σημαίνει.
[6]   δύναται καθ´ ἕκαστον τῶν πάντων  τὴν   σοφίαν, ἐν θεὸς
[6]   ὅπου δὲ τοῦ τὸ σύγγραμμα  τὴν   Σοφίαν ἡμῖν καταλιπόντος Ἰησοῦ υἱοῦ
[6]   χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν  τὴν   στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ
[6]   χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν  τὴν   στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ
[6]   τοῦ ὁρᾶσθαι λαμβανομένου, ἵνα κατὰ  τὴν   συνήθειαν ὀνομάσω τῆς γραφῆς, πνευματικῶς.
[6]   ἐν τῷ ἐξ αὐτοῦ» καὶ  τὴν   συνοχὴν ἐν τῷ δι´ αὐτοῦ»
[6]   ὁρίζει λεγόμενον ὑπὸ τῶν παραδιδόντων  τὴν   σφραγῖδα ἀγγέλων ἑπτά, ἑκατέρωθεν τῇ
[6]   ἀμοιβαίας φωνάς, ὡς τοῦ μὲν  τὴν   σφραγῖδα περιτιθέντος καλουμένου πατρός, τοῦ
[6]   ἡμεῖς δι´ ἐκείνους ἐκτησάμεθα διαγράμματι  τὴν   τάξιν ὁμοίως ἐκκειμένην οἷς
[6]   ὧν ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ νοούμενα,  τήν   τε ἀΐδιον αὐτοῦ δύναμιν καὶ
[6]   Διός, τὴν χαλκοβατῆ καὶ στερράν,  τὴν   τετάρτην Ἑρμοῦ, τλήμονα γὰρ ἔργων
[6]   ἡμῶν ἐπεὶ τέκτων ἦν  τὴν   τέχνην, οὐχ ὁρῶν ὅτι τὸ
[6]   σταυρῷ ἐνηλώθη καὶ ἦν τέκτων  τὴν   τέχνην. Ὡς εἰ ἔτυχεν ἐκεῖνος
[6]   τὸν ζῶντα ἄρτον ἀναλαμβάνοντι εἰς  τὴν   τήρησιν ἑαυτοῦ οὐκ ἄν ποτε
[6]   εἴ τις ἐστὶ Πέτρος» χωρήσας  τὴν   τῆς ἐκκλησίας ἐν αὑτῷ οἰκοδομὴν
[6]   διηγήσασθαι· ἀλλ´ οὐδ´ ἀκίνδυνον τὴν  τῶν   τοιούτων σαφήνειαν πιστεῦσαι γραφῇ, ἅτε
[6]   τῷ ἐπὶ πᾶσι θεῷ δύναται  τὴν   τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν
[6]   Ἰησοῦ διαφόρους μορφὰς ἀναφέρεσθαι ἐπὶ  τὴν   τοῦ θείου λόγου φύσιν, οὐχ
[6]   δὲ λόγος, ἄϋπνον ἐπιστάμενος φύσιν  τὴν   τοῦ θεοῦ, διδασκέτω ἡμᾶς ὅτι
[6]   μεγάλα ἔργα καὶ θαυμαστά, σφετεριζόμενος  τὴν   τοῦ θεοῦ δόξαν· οἷς οὐ
[6]   φάσκοντες τῇ ἄκρᾳ μετοχῇ ἐκείνου  τὴν   τοῦ Ἰησοῦ ψυχὴν οὐκέτι χωρίζομεν
[6]   ἀστέρας παρεληλύθασι, τινὲς δὲ μετὰ  τὴν   τούτων γένεσιν, τοῦτο μόνον ἐπισημειωσόμεθα
[6]   τε καὶ μαλακὸν τοῦ κασσιτέρου,  τὴν   τρίτην τοῦ Διός, τὴν χαλκοβατῆ
[6]   αὐτοῦ ἔργοις ὀλίγα ὡς πρὸς  τὴν   τῶν ὅλων διάταξιν τυγχάνοντα ἐπηκολούθησεν,
[6]   περιλαμβανούσης ἑνί, ἥν φασιν εἶναι  τὴν   τῶν ὅλων ψυχὴν καὶ Λευϊαθάν,
[6]   ἐστι διηγήσασθαι· ἀλλ´ οὐδ´ ἀκίνδυνον  τὴν   τῶν τοιούτων σαφήνειαν πιστεῦσαι γραφῇ,
[6]   τὴν Ἥραν, τοὺς δὲ πρὸς  τὴν   ὕλην λόγους αἰνίττεσθαι ὡς ἄρα
[6]   λόγους εἶναι τοῦ θεοῦ πρὸς  τὴν   ὕλην τοὺς λόγους τοῦ Διὸς
[6]   υἱὸν ἀναγορεύεσθαι τοῦ θεοῦ διὰ  τὴν   ὑπεροχήν, τὸν δὲ τούτῳ κατὰ
[6]   θεῷ τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ὀψόμενοι  τὴν   ὑπὸ ἰδιωτῶν ἐπιτελουμένην πανήγυριν· καὶ
[6]   παρὰ κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ»  τὴν   ὑπόστασιν ἔχοντα ἐν τοῖς ἀπὸ
[6]   γὰρ ἦσαν αὐτοῦ. Οὔτ´ οὖν  τὴν   φάσκουσαν λέξιν· Περὶ τὸν πάντων
[6]   δέ· Ἔταξε τὰ χερουβὶμ καὶ  τὴν   φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν
[6]   τό· Ἔταξε τὰ χερουβὶμ καὶ  τὴν   φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν
[6]   ἑκάστῳ βλέπεσθαι; Καὶ οὐ θαυμαστὸν  τὴν   φύσει τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ
[6]   τὸ ἑστηκέναι καὶ βεβαίαν εἶναι  τὴν   φύσιν αὐτοῦ προκαλούμενος καὶ τὸν
[6]   ἀνθρώποις μέγα ὄφελος γράψαι καὶ  τὴν   φύσιν εἰς φῶς τοῖς πᾶσι
[6]   γὰρ τὸ βλεπόμενον ἀπαγγέλλει καὶ  τὴν   φύσιν, ὅθεν γεγένηται. Οἷον εἰ
[6]   τι δήποτε ὁρίζονται εἶναι  τὴν   φωνὴν οἱ περὶ ταῦτα δεινοί·
[6]   τῷ Πᾶς λαὸς ἑώρα  τὴν   φωνὴν» τοῦ θεοῦ, τοῦ ὁρᾶσθαι
[6]   κασσιτέρου, τὴν τρίτην τοῦ Διός,  τὴν   χαλκοβατῆ καὶ στερράν, τὴν τετάρτην
[6]   Σελήνης τὴν ἀργυρᾶν, ἑβδόμην Ἡλίου  τὴν   χρυσῆν, μιμούμενοι τὰς χρόας αὐτῶν.
[6]   καὶ ἀπὸ τοῦ λόγου αὐτοῦ  τὴν   ψυχήν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰ
[6]   τῆς Ἰουδαίας ἐκπέμψαι τὰς ἐπὶ  τὴν   ψυχὴν τῶν βουλομένων αὐτὸν παραδέξασθαι
[6]   καταβαῖνον» τοῦτο τὸ μύρον» ἐπὶ  τὴν   ὤαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ» Καὶ
[6]   Κέλσου. Διόπερ ὡς περισσὰ καὶ  μάτην   ἐκκείμενα ἐῶμεν τὰ ὑπὸ Κέλσου
[6]   ἀρχῶν ἐξουσιῶν ὑπόστασιν. ~Διόπερ  μάτην   λέλεκται τῷ Κέλσῳ, ὡς μὴ
[6]   αὐτοῦ εἰς τὸ χειραγωγῆσαι τὸν  ἀκροατὴν   καὶ ποιῆσαι νοῆσαι περὶ θεοῦ
[6]   κἂν ἐπ´ ὀλίγον συνιέναι τὸν  ἀκροατὴν   περὶ τοῦ βουλήματος τῶν θείων
[6]   σεμνύνονται ἐπὶ τῷ Ὀφιανοὶ καλεῖσθαι,  Εὐφράτην   τινὰ εἰσηγητὴν τῶν ἀνοσίων αὐχοῦντες
[6]   ληφθέντι λόγῳ ἐπαγγέλλεται Κέλσος  τελετήν   τινα Χριστιανῶν τελετῇ τῇ προειρημένῃ
[6]   ἀπὸ θεοῦ γερῶν τοὺς κατ´  ἀρετὴν   βιώσαντας τὰς κατ´ ἀρετὴν
[6]   ~Εἶτα ἐὰν μὲν τὴν αὐτὴν  ἀρετὴν   λέγοντες ἀνθρώπου καὶ θεοῦ οἱ
[6]   ἀνοίγονται τῷ μεταδιώκοντι τὰς κατ´  ἀρετὴν   πράξεις. Περὶ δὲ τοῦ τῆς
[6]   ἀρετὴν βιώσαντας τὰς κατ´  ἀρετὴν   πράξεις ποιήσαντας, εἰ τὰ ὄντως
[6]   τῷ Ὀφιανοὶ καλεῖσθαι, Εὐφράτην τινὰ  εἰσηγητὴν   τῶν ἀνοσίων αὐχοῦντες λόγων. ~Εἶθ´
[6]   πνεῦμα ζωοποιεῖ» γράμμα» μὲν τὴν  αἰσθητὴν   ὠνόμασεν ἐκδοχὴν τῶν θείων γραμμάτων
[6]   ἄσεμνον τοῦ Κέλσου, ἀφιλοσόφως κωμῳδίας  ποιητὴν   γελωτοποιὸν παραλαβόντος καὶ τῷ παρ´
[6]   τὸ καθ´ ἡμᾶς κακῶν εἶναι  ποιητὴν   τὸν θεόν. Ἐχέτω μὲν οὖν
[6]   ἀναστραφῆναι ἐν τῇ πρὸς τὸν  ποιητὴν   τῶν ὅλων εὐσεβείᾳ· ἣν ἐχρῆν
[6]   βούλεται δημιουργὸς ὕλην  μεταβλητὴν   καὶ πάσης ποιότητος, ἣν
[6]   θείων γραμμάτων πνεῦμα» δὲ τὴν  νοητήν.   Οὕτω τοίνυν καὶ ἐν τῷ
[6]   ἐπαμώμενος. γὰρ κατὰ τὸν  προφήτην   ταπεινοφρονῶν, πορευόμενος ἐν μεγάλοις καὶ
[6]   δὲ Ποσειδῶνα Θαγιμάσαδα, τὴν δ´  Ἀφροδίτην   Ἀργίμπασαν, Ἑστίαν δὲ Ταβιτί. Ἐξετάσει
[6]   καὶ μαλακὸν τοῦ κασσιτέρου, τὴν  τρίτην   τοῦ Διός, τὴν χαλκοβατῆ καὶ
[6]   κράματος ἀνώμαλόν τε καὶ ποικίλην,  ἕκτην   Σελήνης τὴν ἀργυρᾶν, ἑβδόμην Ἡλίου
[6]   κωμῳδίας ποιηταὶ ἀνεγράψαντο· Προῖτος ἔγημε  Βελλεροφόντην,   δὲ Πήγασος ἦν ἐξ
[6]   Καὶ οὐ θαυμαστὸν τὴν φύσει  τρεπτὴν   καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ εἰς πάντα
[6]   σίδηρον καὶ τὸν Ἑρμῆν, τὴν  πέμπτην   Ἄρεος, τὴν ἐκ τοῦ κράματος
[6]   τὴν χαλκοβατῆ καὶ στερράν, τὴν  τετάρτην   Ἑρμοῦ, τλήμονα γὰρ ἔργων ἁπάντων
[6]   οὐκ ἐδυνήθη ἐκθέσθαι, ἃς καθ´  ἑκάστην   πύλην κατὰ τοὺς τῶν ἀσεβῶν
[6]   ὀνοκεφάλους ἀναπλάσαντες καὶ τὰς καθ´  ἑκάστην   πύλην ὡσπερεὶ δημηγορίας. Τὰ δὲ
[6]   οὕτως ἔνδοξον καὶ καταπληκτικὴν καὶ  θαυμαστήν,   ὡς ἐπὶ πρόσωπον» πεσεῖν τοὺς
[6]   ἄττα καὶ περὶ τήνδε τὴν  μεγίστην   ἄγνοιαν, ὁμοίως ἀπὸ θείων αἰνιγμάτων
[6]   τλήμονα γὰρ ἔργων ἁπάντων καὶ  χρηματιστὴν   καὶ πολύκμητον εἶναι τόν τε
[6]   πρώτης ὕδατος ἀρχῆς, ἕνα βλέπων  μύστην   πάρες με παρθένου πνεύματι κεκαθαρμένον,
[6]   βουλομένοις νομίμως» ἀθλεῖν ὑπὲρ τοῦ  αὐτὴν   ἀναλαβεῖν· ἵν´ ὡς χρυσὸς ἐν
[6]   λόγον. ~Εἶτα ἐὰν μὲν τὴν  αὐτὴν   ἀρετὴν λέγοντες ἀνθρώπου καὶ θεοῦ
[6]   κακίαν ἑλόμενος καὶ τὸν κατ´  αὐτὴν   βίον ὡς τὰ ἐναντία πράττων
[6]   γραφῇ καὶ τοῖς ἡμῖν πρὸς  αὐτὴν   γεγραμμένοις ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπορία
[6]   θεός, καὶ ὅτι τοὺς περὶ  αὐτὴν   δαίμονας, ὅσοι ὑβρισταί, τούτους ἀπορριπτεῖ
[6]   ταρταρίη μοῖρα· φυλάσσουσι δ´  αὐτὴν   θυγατέρες Βορέου Ἅρπυιαί τε καὶ
[6]   εἶναι διαφερόντως καὶ πλούσιον» παρέφθειρεν  αὐτὴν   καὶ πεποίηκε τὸ εὐκοπώτερον κάμηλον
[6]   αὐτῷ τρόπον τοῦ εὐηθικὴν εἶναι  αὐτὴν   καί τινας πιθανότητας προηνέγκατο, κἂν
[6]   τοῦ Κέλσου λέξιν καὶ πρὸς  αὐτὴν   κατὰ τὸ δυνατὸν ἀγωνισώμεθα. ~Ἔλεγε
[6]   λόγου κατεσθίει τὴν βίβλον, ἵν´  αὐτὴν   μὴ γράψῃ καὶ προδῷ ἀναξίοις·
[6]   περὶ ταπεινοφροσύνης καὶ μὴ ἐπιμελῶς  αὐτὴν   νοήσας βούλεται μὲν τὴν παρ´
[6]   ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν  αὐτήν,   ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ
[6]   ψυχὴν οὐκέτι χωρίζομεν ἀπ´ ἐκείνου  αὐτήν,   οὐδὲν θαυμαστόν. Οἴδασι γὰρ οἱ
[6]   παρ´ ἡμῖν κακολογεῖν, οἴεται δ´  αὐτὴν   παράκουσμα εἶναι τῶν Πλάτωνος λόγων,
[6]   μὴ δυναμένους καθορᾶν τὰ κατ´  αὐτὴν   περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν σημαινόμενα·
[6]   αἰνίττεσθαι ὡς ἄρα ἐξ ἀρχῆς  αὐτὴν   πλημμελῶς ἔχουσαν διαλαβὼν ἀναλογίαις τισὶ
[6]   φύσις ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπεραναβεβηκότων  αὐτὴν   τὰ προσόντα τῷ θεῷ. Εἰ
[6]   ἐστὶ θεία, χάριτι θεοῦ δωρουμένου  αὐτὴν   τοῖς ἑαυτοὺς ἐπιτηδείους πρὸς παραδοχὴν
[6]   ἀνεγνωκότα περιεσπᾶσθαι ὑπὸ τῶν παρερμηνευόντων  αὐτὴν   ὡς οὐ περὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ
[6]   τοῦ θεοῦ τὸ σῶμα» τοῦ  τοιαύτην   ἔχοντος ψυχὴν καὶ ἐν τῇ
[6]   εἶχεν αὐτοὺς οὐδὲ ἠπίστατο— εἰς  τοσαύτην   ἐνέπεσε φλυαρίαν. ~Ἑξῆς τούτοις λέγει
[6]   οἰκοδομὴν ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ  τοσαύτην   ἕξιν ἀναλαβών, ὡς μηδεμίαν πύλην
[6]   σοφία· τῷ ὄντι γὰρ κινδυνεύω  ταύτην   εἶναι σοφός. μὲν οὖν
[6]   Κέλσος παραδέχεται τὴν προφητείαν  ταύτην   ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι, τυφλώττων
[6]   διειλημμένον εἶναι τὸ διάγραμμα, καὶ  ταύτην   ἔφασκεν εἰρῆσθαι αὐτῷ τὴν Γέενναν,
[6]   ὄνομα ἔσχηκα. Ποίαν δὲ σοφίαν  ταύτην;   Ἥπερ ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη σοφία·
[6]   παλαιὸς λόγος, ἀρχήν τε καὶ  τελευτὴν   καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων
[6]   θαυμαστὸν τὴν φύσει τρεπτὴν καὶ  ἀλλοιωτὴν   καὶ εἰς πάντα βούλεται
[6]   δεσμὸν ἀβλεψίας, λήθην ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι,  πρώτην   δύναμιν, πνεύματι προνοίας καὶ σοφίᾳ
[6]   χρυσοῦ δὲ ἑβδόμη. Τὴν  πρώτην   τίθενται Κρόνου, τῷ μολίβδῳ τεκμηριούμενοι
[6]   Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο φέρει εἰς  κατασκευὴν   τοῦ δεῖν μὴ ἁπλῶς πιστεύειν
[6]   καὶ τὴν περὶ ἀνθρώπων γενέσεως  γραφήν,   μήτε τιθεὶς τὰς λέξεις μήτ´
[6]   ἡμῶν λέγεσθαι. Ἀλλ´ ἐπεὶ αὐτάρκη  περιγραφὴν   εἴληφεν ἕκτος ἡμῶν τόμος,
[6]   πολεμίων πόνοις, προσαγομένοις αὐτοῖς εἰς  ἐπιστροφήν,   οὔτ´ ἂν ἐπισκέπτηται ἐν ῥάβδῳ
[6]   ἴσα θεῷ, ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐκένωσε  μορφὴν   δούλου λαβών» καὶ σχήματι εὑρεθεὶς
[6]   ὄρος» ἔδειξεν ἡμῖν τὴν ἔνδοξον  μορφὴν   ἑαυτοῦ καὶ τὴν λαμπρότητα τῶν
[6]   εἰς τὸ ὑψηλὸν ὄρος» θειοτέραν  μορφὴν   ἔχει· ἣν βλέπουσιν, εἴ τις
[6]   τὸν τέταρτον ἀετοῦ ἔφασκεν ἔχειν  μορφήν·   τὸ δὲ διάγραμμα Γαβριὴλ ἔλεγεν
[6]   τὸ λεγόμενον σκότος» ἔθετο  ἀποκρυφὴν   αὐτοῦ» καὶ τὸ λεγόμενον περιβόλαιον»
[6]   ἑπτακαιδεκάτῳ ψαλμῷ ὅτι Ἔθετο σκότος  ἀποκρυφὴν   θεός» ἵνα δηλωθῇ ὅτι
[6]   αὐτὴν τοῖς ἑαυτοὺς ἐπιτηδείους πρὸς  παραδοχὴν   αὐτῆς κατασκευάσασι παραγίνεται, καὶ μάλιστα
[6]   Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι, τυφλώττων περὶ τὴν  παραδοχὴν   τοῦ λεγομένου καὶ οὐχ ὁρῶν
[6]   γράμμα» μὲν τὴν αἰσθητὴν ὠνόμασεν  ἐκδοχὴν   τῶν θείων γραμμάτων πνεῦμα» δὲ
[6]   ἐγκαλοῦντες τοῖς κατὰ τὴν προχειροτέραν  ἐκδοχὴν   φήσασι χρόνους ἓξ ἡμερῶν διεληλυθέναι
[6]   ῥοπῇ τοῦ αὐτεξουσίου αὐτῶν πρὸς  ἀποδοχὴν   τοῦ καλοῦ πολλῷ βελτίους ἐγένοντο.
[6]   τῷ ἐξ αὐτοῦ» καὶ τὴν  συνοχὴν   ἐν τῷ δι´ αὐτοῦ» καὶ
[6]   ἀναγορεύεσθαι τοῦ θεοῦ διὰ τὴν  ὑπεροχήν,   τὸν δὲ τούτῳ κατὰ διάμετρον
[6]   μελισσῶν δείκνυσι τῇ αἰσθήσει τὴν  ἀρχήν,   ἀλλ´ πεῖρα δείκνυσιν ὅτι
[6]   περὶ τῆς κακίας, ποίαν ἔσχεν  ἀρχὴν   καὶ γένεσιν, καὶ ὅτι ἀπό
[6]   νοῦν σύμβολον, παροδεύειν σὴν ἕτοιμος  ἀρχήν·   κατίσχυσας τὸν ἀπὸ σοῦ γενόμενον
[6]   φραγμὸν πυρὸς ἀφόβως, πρώτης λαχὼν  ἀρχὴν   πύλης Ὡραῖε, πάρες με, σῆς
[6]   τὴν εἰδωλολατρείαν. Ἀλλ´ οὐδὲ τὴν  ἀρχὴν   Σιμωνιανοὶ ἐπεβουλεύθησαν· ᾔδει γὰρ
[6]   ὥσπερ καὶ παλαιὸς λόγος,  ἀρχήν   τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα
[6]   Ἰουδαίοις πεποιηκέναι, τοῖς κατὰ τὴν  ἀρχὴν   τῆς τοῦ χριστιανισμοῦ διδασκαλίας κατασκεδάσασι
[6]   αὐτὸν τὰ πάντα» παριστὰς τὴν  ἀρχὴν   τῆς τῶν πάντων ὑποστάσεως ἐν
[6]   λεκτέον καὶ ἰδέαν ἰδεῶν καὶ  ἀρχὴν   τὸν μονογενῆ καὶ πρωτότοκον πάσης
[6]   καὶ» μισήσας ἀνομίαν» καὶ τὴν  ἀπαρχὴν   εἴληφε τοῦ χρίσματος καί, εἰ
[6]   ἐκτός, ἀλλὰ περὶ τῶν κατὰ  ψυχὴν   ἀγαθῶν κακῶν· ἐπείπερ
[6]   ἀπὸ τοῦ λόγου αὐτοῦ τὴν  ψυχήν.   ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰ περὶ
[6]   τὴν διὰ τῶν ὅλων πεφοιτηκυῖαν  ψυχήν.   Εὕρομεν δ´ ἐν αὐτῷ καὶ
[6]   τινος ῥέουσαν δύναμιν παρθένου καὶ  ψυχὴν   ζῶσαν καὶ σφαζόμενον οὐρανόν, ἵνα
[6]   θεῷ δύναται τὴν τοῦ ἀνθρώπου  ψυχὴν   θεὸς λόγος; Ὅστις
[6]   εἰς πῦρ ἀναλυομένην τὴν ἀνθρώπου  ψυχὴν   τὴν ἀγγέλων θρόνων
[6]   πρὸς τὸν αὐτολόγον τὴν Ἰησοῦ  ψυχὴν   καὶ ἁπαξαπλῶς τὸν Ἰησοῦν μὴ
[6]   τὸ σῶμα» τοῦ τοιαύτην ἔχοντος  ψυχὴν   καὶ ἐν τῇ ψυχῇ διὰ
[6]   φασιν εἶναι τὴν τῶν ὅλων  ψυχὴν   καὶ Λευϊαθάν, τοὺς ἑπτὰ τῶν
[6]   μετοχῇ ἐκείνου τὴν τοῦ Ἰησοῦ  ψυχὴν   οὐκέτι χωρίζομεν ἀπ´ ἐκείνου αὐτήν,
[6]   δὲ ἡμᾶς καὶ τὴν λογικὴν  ψυχὴν   πειρωμένους ἀποδεικνύναι κρείττονα πάσης σωματικῆς
[6]   μὴ χωρίζειν ἡμᾶς τὴν Ἰησοῦ  ψυχὴν   τοῦ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» γελᾷ
[6]   ἀναλαμβάνει εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἐνάρετον  ψυχὴν   τοὺς χαρακτῆρας τοῦ θεοῦ· ὅτε
[6]   Ἰουδαίας ἐκπέμψαι τὰς ἐπὶ τὴν  ψυχὴν   τῶν βουλομένων αὐτὸν παραδέξασθαι φθανούσας
[6]   Τίς ἐστιν ἄνθρωπος θέλων  ζωήν,   ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς; Παῦσον
[6]   καὶ πηγὰς ὕδατος ἁλλομένου εἰς  ζωὴν   αἰώνιον» ἀναλαβόντες κατὰ τὴν Ἰησοῦ
[6]   ἀγαθὰ ὡς θέλων τὴν ἀληθινὴν  ζωὴν   γένοιτ´ ἂν ἐν αὐτῇ, καὶ
[6]   προηγουμένην ἐν αὐτῷ τοῦ ἀνθρώπου  ζωὴν   καὶ τὴν ἐκ περιστάσεως γενομένην,
[6]   ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν  ζωήν»   καὶ τὸ κατὰ τὸν νόμον
[6]   ἐχόμενον τοῦ κύκλου γεγραμμένον ἔχοντα  ζωήν»   τῷ δὲ δευτέρῳ κύκλῳ ἐνεγέγραπτο,
[6]   κεκολασμένος αἴσχιστα, κἂν χθὲς καὶ  πρώην   ἐν τοῖς πάντων ὀφθαλμοῖς ἐπονειδιστότατα
[6]   προσίενται, πῇ δὲ Χριστιανῶν μόνων  λαβεῖν   ἀφορμὰς τῆς μυστικωτέρας περὶ εἰσόδου
[6]   σαφῶς ἦν ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων  λαβεῖν   ὅτι Οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
[6]   ὀλίγα ἐστὶ περὶ δράκοντος εἰρημένα  λαβεῖν.   Οὔπω λέγω καὶ τὰ ἀπὸ
[6]   προέκειτο περὶ μαγείας νῦν ἡμῖν  διαλαβεῖν,   κἂν προσεθήκαμεν οἷς ἀνωτέρω περὶ
[6]   νομίμως» ἀθλεῖν ὑπὲρ τοῦ αὐτὴν  ἀναλαβεῖν·   ἵν´ ὡς χρυσὸς ἐν πυρὶ
[6]   πάλαι ἔσεβον Ἰουδαῖοι καὶ νῦν  σέβειν   ἐπαγγέλλονται θεόν, οὐδαμῶς εἰς αὐτὸν
[6]   τούτων βιάζῃ, τὸν αὐτὸν θεὸν  σέβειν   ὁμολογεῖς· ὅταν δὲ τὰ ἐναντία
[6]   φύσιν εἰς φῶς τοῖς πᾶσι  προαγαγεῖν;   φέρε καὶ περὶ τούτου βραχέα
[6]   Τίς δ´ ἄλλος σῶσαι καὶ  προσαγαγεῖν   τῷ ἐπὶ πᾶσι θεῷ δύναται
[6]   θεὸς λέγεται τὰ τοιαδὶ  ἐπάγειν   ἐπιστροφῆς καὶ θεραπείας ἕνεκεν τῶν
[6]   μαθεῖν, δι´ ὧν ἐβουλήθησαν μὲν  ὑπάγειν   ἀνθρώπους ἑαυτῶν τῇ διδασκαλίᾳ ὡς
[6]   ἡμᾶς τὰ περὶ τοῦ Σατανᾶ  εἰσάγειν,   φησὶ θεῖόν τινα πόλεμον αἰνίττεσθαι
[6]   πλείους ὅση δύναμις ὠφελεῖν καὶ  προσάγειν,   ὡς οἷόν τε ἐστίν, αὐτῇ
[6]   τῶν περὶ αὐτοῦ, οὐδὲν ἄτοπον  λέγειν   αὐτὸν ὀνομαστόν. Οὕτω δὲ διαστελούμεθα
[6]   ἐντεῦθεν εἶναι. Εἶθ´ ἑξῆς διδάσκονται  λέγειν   διερχόμενοι ὅν φασιν Ἰαλδαβαώθ· Σὺ
[6]   ἐνθεώτατα ἐξ ἀρχῆς ἔδοξε Κέλσῳ  λέγειν   ἔθνη Χαλδαίους, ἀφ´ ὧν
[6]   πίστευσον. Εἰς ἕκαστον γὰρ πειρώμεθα  λέγειν   καὶ πλείονα ὧν ἐν τοῖς
[6]   ἐκείνου. Εἰ δ´ ὅλως χρὴ  λέγειν   κολάζεσθαι καὶ βλάπτεσθαι ὄψιν, τίνος
[6]   δ´ ἐδυνήθησαν, ἀκουέτω διδάσκονται  λέγειν   μετὰ τὸ διελθεῖν ὃν ὀνομάζουσι
[6]   πεφηνέναι πόλεσι, τί χρὴ καὶ  λέγειν;   δὲ βουλόμενος κατηγορεῖν ὡς
[6]   αὐτὸν τὸν Αἰλωαιόν, τοιαῦτα  λέγειν   οἴονται· Δευτέρας ἄρχων πύλης Αἰλωαιέ,
[6]   Ὡραῖον ὀνομάζουσι καὶ πρὸς αὐτὸν  λέγειν   οἴονται· Ὑπερβὰς φραγμὸν πυρὸς ἀφόβως,
[6]   καταβαυκαλῶσα παιδίον οὐκ αἰδεσθήσεται τοιαῦτα  λέγειν,   ὁποῖα οὗτος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[6]   θνητὰ ταῦτα καὶ οὐδ´ ὅσια  λέγειν,   ὅτι δὴ μέγιστος θεός,
[6]   ήθη δὴ υἱὸν θεοῦ ἡμᾶς  λέγειν,   παραποιήσαντας τὰ περὶ τοῦ κόσμου
[6]   μὴ αὐτόθεν ἀπίθανόν ἐστι τὸ  λέγειν   Παῦλον τὸν σκηνοποιὸν καὶ Πέτρον
[6]   προσκυνούμενον οὐ πρόκειται νῦν ἡμῖν  λέγειν,   περὶ δὲ ἑαυτῶν ἀπολογεῖσθαι καὶ
[6]   ἐπεὶ δὲ τὰ ἐπικαιρότερα χρὴ  λέγειν   πρὸς τὸ Κέλσου σύγγραμμα, περὶ
[6]   φθάσαντα ἐπὶ τὸν Ἰὰ δεῖν  λέγειν·   Σὺ δὲ κρυπτομένων μυστηρίων υἱοῦ
[6]   Τὸ δὲ κύκλους ἐπὶ κύκλοις  λέγειν   τάχα μὲν καὶ τῆς προειρημένης
[6]   ἔχειν περὶ αὐτοῦ, ἀλλ´ αὐτὸν  λέγειν   τὸν τηλικοῦτον ἡμῶν σωτῆρα· Μάθετε
[6]   εὐλόγως κατηγορεῖ τῶν τοῦτο τολμώντων  λέγειν·   τούτου δ´ ἕνεκα καὶ ἡμεῖς
[6]   ὅτι καὶ χαρακτῆρος ἐν τῷ  λέγειν   φροντιστέον αὐτῷ κοινωφελοῦς καὶ δυναμένου
[6]   βούλεται μὲν τὴν παρ´ ἡμῖν  κακολογεῖν,   οἴεται δ´ αὐτὴν παράκουσμα εἶναι
[6]   βιάζωνται, τὸν αὐτὸν αὐτοῖς θεὸν  ὁμολογεῖν·   ὅταν δὲ τὰ ἐναντία Ἰησοῦς
[6]   δ´ ἐπ´ αὐτῷ ἀναγκάζει ἡμᾶς  ταυτολογεῖν   ταυτολογῶν Κέλσος, λέγων μετὰ
[6]   φιλοσοφήσαντας οὐδὲν οἵα τε ἐστὶν  ἐνεργεῖν,   ἅτε τῆς ὑγιεινῆς διαίτης προνοησαμένους.
[6]   οὐδὲ θέμις τὸν πρῶτον θεὸν  χειρουργεῖν·   ἐὰν δὲ κυρίως ἀκούῃς τοῦ
[6]   Ἀλλ´ ἔστω καταχρηστικῶς λέγεσθαι τὸ  χειρουργεῖν   τροπικῶς, ἵνα διηγησώμεθα καὶ
[6]   Ὡς οὐκ ἄτοπον δὲ οὕτω  χειρουργεῖν   θεόν, οὕτως οὐδὲ τὸ κελεύειν
[6]   θεοῦ· τί οὖν ἄτοπον οὕτω  χειρουργεῖν   θεόν; Ὡς οὐκ ἄτοπον δὲ
[6]   ἐὰν δὲ κυρίως ἀκούῃς τοῦ  χειρουργεῖν,   οὐδὲ τὸν δεύτερον οὐδ´ ἄλλο
[6]   τὸν πρῶτον θεὸν κάμνειν οὔτε  χειρουργεῖν   οὔτε κελεύειν. μὲν οὖν
[6]   τοῦ κυρίου διδάσκει; Τί δὲ  φεύγειν   τὸν πατέρα; Τί δ´ αὐτὸς
[6]   καὶ φθάσαντα ἐπὶ τὸν Ἰὰ  δεῖν   λέγειν· Σὺ δὲ κρυπτομένων μυστηρίων
[6]   τοῦτο φέρει εἰς κατασκευὴν τοῦ  δεῖν   μὴ ἁπλῶς πιστεύειν ἀλλὰ λογισμὸν
[6]   τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα μῦθον  ἐπᾴδειν   τοιοῦτον καὶ ψιθυρίζειν τῷ παιδίῳ
[6]   θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας  ἰδεῖν   ἀγαθάς; Παῦσον τὴν γλῶσσάν σου
[6]   αὐτῇ, καὶ ἀγαπῶν ἡμέρας  ἰδεῖν   ἀγαθάς» ὧν λόγος τῆς
[6]   ποθεῖ σώματα πεπληρωμένα θείου πνεύματος  ἰδεῖν,   ἀνάλογον ἐκείνῳ τῷ ἑνὶ Χριστῷ
[6]   τοῦτο αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ ἐπὶ τὸ  ἰδεῖν   αὐτόν, ὅπερ ἦν πρὶν γένηται
[6]   χρόνοις Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν  ἰδεῖν   ὅτι καθόλου τὸ εἶναί τινα
[6]   διδαξάντων καὶ γραψάντων. Ἔστι γοῦν  ἰδεῖν   τὸν μὲν Πλάτωνα ἐν χερσὶ
[6]   θεραπεύειν τὸ θεῖον. Καὶ ἔστιν  ἰδεῖν   τοὺς ἐπὶ σοφίᾳ μέγα φρονοῦντας
[6]   τοῦ βίου· διὸ δὴ τούτων  προσδεῖν   εἶπον, ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται τῆς
[6]   φημὶ ἐγὼ καίπερ γέρων ὢν  προσδεῖν   σοφίας τῆς περὶ τοὺς πονηροὺς
[6]   Λίβυες, ὅπως φίλον ἑκάστοις  ὀνομάζειν,   μὴ μείνασιν ἐπὶ τῆς πρώτης
[6]   ἔθος τῇ γραφῇ τὰ νοητὰ  ὀνομάζειν   πνεύματα καὶ πνευματικά· οἷον ἐὰν
[6]   γενομένων περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν,  συναρπάζειν   ὡς ἀκόλουθον ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν
[6]   κατέλιπεν μή, καταλιπόντες ἑκάστῳ  ἐξετάζειν   κατὰ τὸ δυνατόν, δεικνύντες δ´
[6]   τίνι τῶν ἐν ἡμῖν, καταλελοίπασιν  ἐξετάζειν   τοῖς δυναμένοις ἑαυτοὺς ἐμπαρέχειν παραπλησίους
[6]   μεγάλων, δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας  ἐμπαίζειν   αὐτῷ. Ἀντὶ δὲ τοῦ δράκων»
[6]   μέρει, λέγω δὲ τῷ σώματι,  νομίζειν   ἐνυπάρχειν τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ
[6]   τὴν ὄψιν καὶ βλάπτεσθαι καὶ  νομίζειν   πηροῦσθαι. Καὶ πρὸς ταῦτα δὲ
[6]   παιδίον μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδουσα, τοιαῦτα  ψιθυρίζειν   οὐκ ἂν ᾐσχύνθη; Ἐν τούτοις
[6]   μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδειν τοιοῦτον καὶ  ψιθυρίζειν   τῷ παιδίῳ ἐπῃσχύνθη, ὁποῖον οἱ
[6]   ὡς κατὰ τοῦτο ἀναβεβηκότας μὴ  χωρίζειν   ἡμᾶς τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν τοῦ
[6]   ἀκοῦσαί τε παρ´ αὐτοῦ καὶ  μαθεῖν.   Ἀλλ´ ὡς ἀποδεδώκαμεν, καὶ
[6]   τῶν ὁδευσόντων ἐπὶ τὰ θεῖα  μαθεῖν,   ἀναγνώτω τοὺς ἐπιγεγραμμένους Ἀριθμοὺς Μωϋσέως
[6]   τὰ πλάσματα τῶν γοήτων ἐκείνων  μαθεῖν,   δι´ ὧν ἐβουλήθησαν μὲν ὑπάγειν
[6]   δυνηθείημεν ἀκοῦσαι παρ´ αὐτοῦ καὶ  μαθεῖν.   Οὐ μόνος δὲ μέγας καθ´
[6]   ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ αὐτὰ ὀρέγεται  μαθεῖν,   ποῖα ἄττα ἐστί, βλέπουσα εἰς
[6]   εἴ τι τῶν πρὸ τοῦ  παθεῖν   αὐτῷ πεπραγμένων καὶ τῶν μετὰ
[6]   Φασὶ δὲ τῷ λεοντοειδεῖ ἄρχοντι  συμπαθεῖν   ἄστρον τὸν Φαίνοντα. Εἶτα οἴονται
[6]   σημαινομένου. Εἰς δὲ τὸ πῶς  πείθειν   ἀδυνατεῖ; καὶ αὐτὸ προσαχθὲν ἂν
[6]   θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ  πείθειν   καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Κακία δὲ
[6]   θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ  πείθειν   καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Κυρίως δὴ
[6]   ἐποίει; ~Εἰς δὲ τὸ πῶς  πείθειν   καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; προείρηται μὲν
[6]   θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ  πείθειν   καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Πῶς δ´
[6]   τὸ μὴ δύνασθαι τὸν θεὸν  πείθειν   λεκτέον τοὺς μὴ πειθομένους μὴ
[6]   πάντα μὲν ποιεῖν πρὸς τὸ  πείθειν,   μὴ τυγχάνοντα δὲ τῆς προαιρέσεως
[6]   τοῦ ὀφείλοντος πείθεσθαι δοκεῖν μὴ  πείθειν.   Ὅτι δέ, κἂν τὸ πειστικοὺς
[6]   καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας  ἐλθεῖν   δυνάμενα» Οὕτω δὲ πᾶσαν ἀπιθανότητα
[6]   διδάσκονται λέγειν μετὰ τὸ  διελθεῖν   ὃν ὀνομάζουσι φραγμὸν κακίας» πύλας
[6]   τοῦ Ἰησοῦ, εἰπόντος· Εὐκοπώτερον κάμηλον  εἰσελθεῖν   διὰ τρήματος ῥαφίδος πλούσιον
[6]   εὐκοπώτερον κάμηλον διὰ τρήματος ῥαφίδος  εἰσελθεῖν   πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν
[6]   κάλλος. Τοῖς μέντοι ἐκ τοῦ  ἀκολουθεῖν   αὐτῷ δύναμιν ἀνειληφόσι πρὸς τὸ
[6]   τοῖς τε πολλοῖς καὶ τοῖς  ἀκολουθεῖν   αὐτῷ εἰς ὑψηλόν» ἀποδεδώκαμεν,
[6]   καὶ τόνδε τὸν κόσμον, οἴεται  ἀκολουθεῖν   περὶ τοῦ τὸν θεὸν τὰ
[6]   αἰσθανόμενοι ἑαυτῶν πηρουμένων ὑπὸ τοῦ  κατακολουθεῖν   ὄχλοις πλανωμένων καὶ ἔθνεσιν ἑορταζόντων
[6]   πρίσματα καὶ τοῖς οἰκοδόμοις τὸ  ποιεῖν   δοκεῖν τὰ παρακείμενα ταῖς οἰκοδομαῖς
[6]   ἵνα δοκοῖεν θείᾳ δυνάμει τι  ποιεῖν,   ἐκτίθεταί τινα λέγων· Τί με
[6]   ὑπονοίαις. ~Μετὰ ταῦτα παραπλήσιόν τι  ποιεῖν   μοι δοκεῖ τοῖς διὰ πολλὴν
[6]   δεόντως αὐτοῖς χρώμενον πάντα μὲν  ποιεῖν   πρὸς τὸ πείθειν, μὴ τυγχάνοντα
[6]   καυτηριαζομένοις, λέγομεν τὸν πατέρα  κακοποιεῖν   τοῖς υἱοῖς τοὺς παιδαγωγοὺς
[6]   ἐξ Ἀρκαδίας· ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν  γελωτοποιεῖν   θέλοντες τοιαῦτα συνέταττον, οὐ πιθανὸν
[6]   κἂν εἰς κοινωνίαν ἁπλουστέραν λόγων  ἥκειν   πρὸς Χριστιανούς. ~Τοιοῦτόν τι δή
[6]   τῆς προαιρέσεως τοῦ ὀφείλοντος πείθεσθαι  δοκεῖν   μὴ πείθειν. Ὅτι δέ, κἂν
[6]   καὶ τοῖς οἰκοδόμοις τὸ ποιεῖν  δοκεῖν   τὰ παρακείμενα ταῖς οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ
[6]   καὶ ἄλλο τι ἀπορρητότερον ἐοίκασι  διδάσκειν   οἱ λόγοι. Καὶ τὸ ὁδὸν
[6]   ἀνδραποδιστοῦ τινος ὑπεξάγει; Τί δὲ  ἀποδιδράσκειν   ἀπὸ τοῦ κυρίου διδάσκει; Τί
[6]   οἱ καὶ ταῦτα βουλόμενοι τολμᾶν  φάσκειν   ἀπὸ θεοῦ γεγονέναι, μὴ δυνάμενοι
[6]   ψεύδεται φάσκων αὐτὸς καινόν τι  εὑρίσκειν   ἀπ´ οὐρανοῦ παρὼν ἀγγέλλειν,
[6]   πατέρα ὅστις ποτ´ ἂν χωρῇ  γινώσκειν   αὐτὸν γινώσκει. ~Ταῦτα δ´ ἡγησάμην
[6]   ἄκαιρον αὐτῷ ἔδοξεν ἐκείνων τι  παραβαλεῖν   ὡς μηδαμῶς συμβαλλόμενον εἰς τὴν
[6]   ἀπωλείᾳ, δευτέρᾳ δὲ κατὰ τὸ  περιβαλεῖν   αὐτὸν ἀγρίῳ ἐλέφαντι, τῷ οὕτω
[6]   ἴδιον πνεῦμα εἰς τοσοῦτον μίασμα  ἐμβαλεῖν·   οὕτως μέν τ´ ἂν οὐδ´
[6]   τοῦτο ἐπῆλθεν αὐτοῖς θεοῦ υἱὸν  καλεῖν,   σημαίνω. Ἄνδρες παλαιοὶ τόνδε τὸν
[6]   αἰσχυνομένους ἐν τῷ τοῖς ἀψύχοις  προσλαλεῖν   καὶ περὶ μὲν ὑγείας τὸ
[6]   Κέλσος, κοινοποιῶν τὰ δυνάμενα  ἑλεῖν   τινα καὶ συνετὸν ἐκ τῶν
[6]   ἀποδέομεν ἀπολογεῖσθαι, ὥστε τρανότερον ἡμᾶς  ἐθέλειν   τῆς ἐκείνων δόξης ὡς ἐσφαλμένων
[6]   μὴ ἀναγκάζωνται τῆς ἀληθινῆς μὲν  ἀμελεῖν   σοφίας, τῆς δ´ ἀνθρωπίνης τε
[6]   τῆς ἀληθείας πλείους ὅση δύναμις  ὠφελεῖν   καὶ προσάγειν, ὡς οἷόν τε
[6]   δὲ καὶ ψεκτὸν τὸ μὴ  διχηλεῖν·   ἐξήτασεν ἂν καὶ ὁσάκις ἐν
[6]   ποιῆσαι ἐκκεῖσθαι τοῖς βουλομένοις νομίμως»  ἀθλεῖν   ὑπὲρ τοῦ αὐτὴν ἀναλαβεῖν· ἵν´
[6]   τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ διαβεβλημένοις ἀνθρώποις  ἀπειλεῖν.   ~Ὅρα οὖν εἰ μὴ
[6]   Εἰ δὲ δοκεῖ θεὸς  ἀπειλεῖν   τὰ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ φθείρειν
[6]   οὖν καὶ οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ  προβάλλειν   σκότον τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν θέλουσιν,
[6]   εὑρίσκειν ἀπ´ οὐρανοῦ παρὼν  ἀγγέλλειν,   ἀλλ´ ὁπόθεν ἐστὶ ταῦθ´ ὁμολογεῖ.
[6]   τινα λέγων· Τί με δεῖ  καταριθμεῖν   ὅσοι καθαρμοὺς ἐδίδαξαν λυτηρίους
[6]   ἐκείνου ἀποσυμβαίνει, ῥᾳθυμήσαντος περὶ τὸ  μεταλαμβάνειν   τοῦ ζῶντος ἄρτου καὶ τοῦ
[6]   δ´ οὐκ ἂν καὶ μετρίως  ἐφιστάνειν   τοῖς πράγμασι δυνάμενος τὸν Κέλσον
[6]   πάσης κτίσεως» μηδ´ ἕτερον ἔτι  τυγχάνειν   αὐτοῦ; Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ταύτῃ.
[6]   ἅμα καὶ τοῦ ἐπὶ γῆς  τυγχάνειν,   ἣν πολλαχοῦ τῶν γραφῶν ἔθος
[6]   πάνυ ἀπεμφαῖνον τοῦτ´ αὐτοῖς ἐδόκει  τυγχάνειν,   καὶ λόγος τοῦ θεοῦ
[6]   τῇ μηκέτι βουλομένῃ ἐρήμῳ θεοῦ  τυγχάνειν   οἰκουμένῃ ψυχῶν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[6]   ἐστι φῶς· ἐν φωτὶ δὲ  τυγχάνειν   πάντα τὸν ταῖς τοῦ λόγου
[6]   εἰς τὸ νουθετεῖν τὸ καὶ  ἐπιτυγχάνειν   ἐν τῷ νουθετουμένῳ καὶ ἀκούεσθαι
[6]   τοῖς δυσώδεσι σώμασι καὶ μὴ  μένειν   κἀκεῖ καθαράς. Καὶ εἰ κατὰ
[6]   φύσις ἐστὶ πυρός, ὥστ´ ἀεὶ  διαμένειν·   οὐχ ὁρῶν πῶς λέγομεν εἶναι
[6]   φύσις ἐστὶ πνεύματος, ὥστ´ ἀεὶ  διαμένειν·   ὡσεὶ καί, λεγόντων ἡμῶν ὅτι
[6]   τὰ ὑπερέκεινα αὐτῆς οὐ χρήσιμον  ἀναβαίνειν   διὰ τοὺς μόγις φόβῳ τῆς
[6]   τυγχάνουσι καὶ μηδέπω ἐπὶ τὸ  ἀναβαίνειν   παρεσκευασμένοις λόγος οὐκ ἔχει
[6]   ἐπιτρέπει τὰς περὶ Ἰησοῦ κατηγορίας  προβαίνειν.   ~Πάλιν τε αὖ λέγων·
[6]   ἣν ἐχρῆν μὴ νοθεύειν μηδὲ  μιαίνειν   τῇ, ὡς ἡμεῖς ὀνομάζομεν, εἰδωλολατρείᾳ,
[6]   θειοτέρας τάξεως ἔχονται· τὸ γὰρ  κάμνειν   ἐστὶ τῶν ἐν σώματι. Ζητήσεις
[6]   οὐ θέμις τὸν πρῶτον θεὸν  κάμνειν·   ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν ὅτι
[6]   οὐ θέμις τὸν πρῶτον θεὸν  κάμνειν   οὔτε χειρουργεῖν οὔτε κελεύειν.
[6]   εὐδαίμονος βίου, ὡς οὐ κωλυόμενος  εὐδαιμονεῖν   ἀπὸ τῆς παντελοῦς ἀκτημοσύνης, Κυνικὸν
[6]   ἡμᾶς τῶν ὑπὸ τούτῳ κολάσεων  καταφρονεῖν,   προαγορεύων ὡς ἄρα Σατανᾶς
[6]   τί ἐδεῖτο εἰς γυναικὸς γαστέρα  ἐμπνεῖν;   Ἐδύνατο γὰρ ἤδη πλάσσειν ἀνθρώπους
[6]   Ἀλλὰ καὶ οὐκ ἐν τύποις  προσκυνεῖν   δεῖ» τῷ πατρὶ ἀλλ´ ἐν
[6]   ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ  προσκυνεῖν.   Δι´ ὧν ἐδίδαξεν ὅτι οὐκ
[6]   ὅτι οὐκ ἐν σαρκὶ δεῖ  προσκυνεῖν»   καὶ σαρκίναις θυσίαις τὸν θεὸν
[6]   θεῖα καὶ ἀξίως αὐτῶν βιώσασι  προάξειν   αὐτοὺς ἐπὶ τὰ ὑπερκόσμια· φησὶ
[6]   τὸν Σαβαώθ, πρὸς ὃν οἴονται  λέξειν·   Πέμπτης ἐξουσίας ἄρχων, δυνάστα Σαβαώθ,
[6]   ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν οἴεται ἡμᾶς  λέξειν   πρὸς τὸ πύσμα αὐτοῦ· Πῶς
[6]   τὰ τοιαῦτα, ἵνα μὴ δοκῶμεν  ἀγνοεῖν   Κέλσος ἐπηγγέλλετο εἰδέναι· ἀλλὰ
[6]   τοῦ ὑπὸ τῶν παθῶν ἐμποδιζομένου  βλέπειν   ἀλήθειαν; Χριστιανοὶ μὲν οὖν οὐδαμῶς
[6]   τι ποτ´ ἐστὶ τὸ  βλέπειν.   ~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἀπὸ ἄλλης
[6]   ὑπὸ τῶν μὴ δυναμένων αὐτὸν  βλέπειν   καθὸ λόγος» ἦν καὶ πρὸς
[6]   τι σεμνότερον τοῖς ἔχουσιν ὀφθαλμούς,  βλέπειν   τὰ σεμνὰ τῶν γραφῶν δυναμένους,
[6]   προΐστασθαι αὐτῶν διὰ παντὸς» λέγονται  βλέπειν   τὸ πρόσωπον τοῦ ἐν οὐρανοῖς
[6]   Καὶ ὅπου μὲν ᾔδει ὀνόματα  εἰπεῖν   αἱρέσεων, οὐκ ὤκνησεν ἐκθέσθαι ἃς
[6]   ἀρκεῖ δ´ ἐπὶ τοῦ παρόντος  εἰπεῖν   ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ Δαυῒδ
[6]   ἐκεῖνο, διὰ μέσου ἄλλ´ ἄττα  εἰπεῖν,   ἐπαναλαβὼν τὰ ἐκείνων ὡσπερεὶ ἡμετέρων.
[6]   νῦν δὲ ἔδοξε Κέλσῳ ἐνθεώτατον  εἰπεῖν   καὶ τὸ Αἰγυπτίων ἔθνος, καὶ
[6]   τὸ πολλὰ ἐν τοῖς ἀνωτέρω  εἰπεῖν   καὶ χλευάσαι τὴν ἐκ παρθένου
[6]   ἀποστόλων ἔγραψεν, ἐβουλήθη ἑαυτόν τινα  εἰπεῖν   μέγαν, καὶ πρὸ ἐκείνου Θευδᾶς»
[6]   Καὶ εἰ χρή γε τολμήσαντα  εἰπεῖν,   ὀλίγους μὲν ὤνησεν, εἴ γε
[6]   ῥητά» Καί, εἰ μὴ φορτικὸν  εἰπεῖν   περὶ τῶν τηλικούτων ἀνδρῶν τὸ
[6]   αὐτῶν ἐν νῷ μοι γέγονεν  εἰπεῖν·   τάχα γὰρ ἂν ὧν πέρι
[6]   ἀπὸ τῆς κατὰ σάρκα εἰσαγωγῆς  εἰπεῖν   τό· Εἰ καὶ Χριστόν ποτε
[6]   ὅτι ὤφθη» θεὸς φέρ´  εἰπεῖν   τῷ Ἀβραὰμ τῷ Ἰσαὰκ
[6]   φησιν, ἐρωτήσεσι καὶ ἀποκρίσεσι χρωμένων»  ἐλλάμπειν   φρόνησιν τοῖς κατ´ αὐτὸν φιλοσοφοῦσι,
[6]   τὸν Ἀσταφαιόν, πιστεύουσι τοιαῦτα  ἐρεῖν·   Τρίτης ἄρχων πύλης Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε
[6]   μὴ δόξω ἀπὸ νεωτέρων γραφῶν  φέρειν   τὰ περὶ τοῦ ζητουμένου πρὸς
[6]   τῶν ἄλλων προσῆν μηδὲν ἄλλου  διαφέρειν·   τοῦτο δὲ οὐδὲν ἄλλου διέφερεν,
[6]   τὸν θεὸν μηδὲν ἐν τούτῳ  διαφέρειν   τῶν παρ´ Ἕλλησι Στωϊκῶν, φασκόντων
[6]   εἰ δυνατὸν καὶ ἐπὶ τὸ  αἱρεῖν   ὁρμήσαι Χριστιανοὺς ὡς πάντων ἀσεβεστάτους.
[6]   ἐπαγαγέσθαι ἀκοήν. Ὅσοι δέ, πολλὰ  χαίρειν   φράσαντες ὡς ἀνδραπόδοις τοῖς ἰδιώταις
[6]   ἀπειλεῖν τὰ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ  φθείρειν   ἐν αὐτῷ τὰ ἴδια ἔκγονα,
[6]   λείψει δὲ τοὺς κακοήθεις καὶ  κακηγορεῖν   βουλομένους τὰ τοῖς κρείττοσι παρὰ
[6]   Χριστιανοί, ὥστ´ οὐκ ἔλαττον Κέλσου  κατηγορεῖν   αὐτοὺς τοῦ Ἰησοῦ καὶ μὴ
[6]   ἐν τούτοις ὅτι, ἐὰν μὲν  κατηγορεῖν   θέλῃ τοῦ Ἰησοῦ, ὡς πιστεύων
[6]   τῆς ἐκείνων δόξης ὡς ἐσφαλμένων  κατηγορεῖν   καὶ ἵστασθαι οὐ πρὸς
[6]   καὶ λέγειν; δὲ βουλόμενος  κατηγορεῖν   ὡς τερατείας ἱστορουμένης περὶ Πλάτωνος
[6]   προκλήσεις τε καὶ ἁμίλλας αὐτῶν  ἱστορεῖν,   συνθήκας τε αὐτοῖς γίνεσθαι, ἵν´
[6]   αἱρεῖσθαι ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε τῶν μαθητῶν,  ἐναδιαφορεῖν   αὐτοὺς διδάξας πρὸς τὴν εἰδωλολατρείαν.
[6]   κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίῳ πολλάκις ἔστιν  εὑρεῖν   κόσμον τὸν περίγειον ὀνομαζόμενον τόπον,
[6]   Ἐν τούτοις δὲ δοκεῖ μοι  φύρειν   τὰ παρακούσματα Κέλσος. Εἰκὸς
[6]   μὴ ἐγγυμνασάμενον τῇ ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ  χωρεῖν   τὴν θειοτέραν, καὶ μωρίαν πᾶσαν
[6]   ὅμως, ἵνα μὴ εἰς ἀνεξέλεγκτον  ἀναχωρεῖν   δόξῃ, λογισμὸν ὑπέχει ταύτης τῆς
[6]   καὶ θαυμαστήν, ὡς ἐπὶ πρόσωπον»  πεσεῖν   τοὺς θεατὰς τοῦ τηλικούτου κάλλους
[6]   νόμου τιμωρός, ἧς μὲν  εὐδαιμονήσειν   μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται ταπεινὸς καὶ
[6]   αὐτοῖς, τὸν τὸ γένος αὐτῶν  αὐξήσειν   μέχρι περάτων γῆς ἐπαγγειλάμενον καὶ
[6]   εἰς αὐτὸν ἀσεβοῦντες. Ἀλλ´ οὐδ´  ἀναστήσειν   ἐκ νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ καὶ
[6]   μέχρι περάτων γῆς ἐπαγγειλάμενον καὶ  ἀναστήσειν   ἐκ νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ καὶ
[6]   Εἰ δὲ μὴ μετὰ τοῦ  μισεῖν   καὶ ἀπεχθάνεσθαι ἐντυχὼν τοῖς εὐαγγελίοις
[6]   ἔρηται ἡμᾶς Κέλσος, Πῶς οἰόμεθα  γνωρίσειν   τὸν θεόν, καὶ πῶς πρὸς
[6]   τὸ πύσμα αὐτοῦ· Πῶς οἰόμεθα  γνωρίσειν   τὸν θεόν, καὶ πῶς σωθήσεσθαι
[6]   γαστέρα ἐμπνεῖν; Ἐδύνατο γὰρ ἤδη  πλάσσειν   ἀνθρώπους εἰδὼς καὶ τούτῳ περιπλάσαι
[6]   αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν αὐτὸν καὶ»  φυλάσσειν   τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ» ~Εἶθ´ ἑξῆς
[6]   τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην,  φυλάσσειν   τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς
[6]   τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην,  φυλάσσειν   τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς
[6]   ἀναλαβών, ὡς μηδεμίαν πύλην ᾅδου  κατισχύσειν   αὐτοῦ, ὑψωθέντος διὰ τὸν λόγον
[6]   πεποιθήσεως πρῶτε καὶ ἕβδομε γεγονὼς  κρατεῖν   Ἰαλδαβαώθ, ἄρχων λόγος ὑπάρχων νοὸς
[6]   ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν καὶ  νουθετεῖν   ἀδυνατεῖ; Κακία δὲ μεγίστη
[6]   ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν καὶ  νουθετεῖν   ἀδυνατεῖ; Κυρίως δὴ κατὰ τὰς
[6]   δὲ τὸ πῶς πείθειν καὶ  νουθετεῖν   ἀδυνατεῖ; προείρηται μὲν ὅτι πᾶσιν
[6]   ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν καὶ  νουθετεῖν   ἀδυνατεῖ; Πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς
[6]   ἀπολογήσαιτο δ´ ἄν τις ὅτι  νουθετεῖν   μὲν οὐκ ἀδυνατεῖ θεός,
[6]   τι σημαινόμενον ἐξακούοιτο εἰς τὸ  νουθετεῖν   τὸ καὶ ἐπιτυγχάνειν ἐν τῷ
[6]   Μωϋσεῖ νομοθετῇ, ἄλλον ἀντὶ τούτου  ζητεῖν.   Εἴτε γὰρ Ἰουδαίοις διαλεγόμενοι εἴτε
[6]   κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἰησοῦ  ζητεῖν   τὴν διάνοιαν τῶν γραφῶν καὶ
[6]   τὴν διάνοιαν τῶν γραφῶν καὶ  αἰτεῖν   περὶ αὐτῶν ἀπὸ τοῦ θεοῦ
[6]   ἀναγέγραπται παρίστασθαι τῷ θεῷ καὶ  αἰτεῖν   τὴν κατὰ τοῦ Ἰὼβ ἐξουσίαν,
[6]   ὡς ἀπαιτήσων; Δεομένου γὰρ τὸ  ἀπαιτεῖν,   δεῖται δὲ οὐδενὸς θεός.
[6]   ἦν ἐν σώματι, πάντως τι  παραλλάττειν   αὐτὸ τῶν λοιπῶν ἐχρῆν
[6]   ἦν ἐν σώματι, πάντως τι  παραλλάττειν   αὐτὸ τῶν λοιπῶν ἐχρῆν
[6]   τοῦ λόγου τὰ τοῦ σκότου  πράττειν   βουλόμενοι σβεννύουσι μὲν τὸ φῶς,
[6]   ζωὴ» καὶ γευσάμενος ἐν τῷ  ὁδεύειν   τῆς ἀπὸ τοῦ ὁδεύειν ὠφελείας.
[6]   τῷ ὁδεύειν τῆς ἀπὸ τοῦ  ὁδεύειν   ὠφελείας. Καὶ οὐδεὶς ἂν Χριστιανῶν
[6]   τὸν ἴδιον ὑπήκοον νοῦν σύμβολον,  παροδεύειν   σὴν ἕτοιμος ἀρχήν· κατίσχυσας τὸν
[6]   ὅλων εὐσεβείᾳ· ἣν ἐχρῆν μὴ  νοθεύειν   μηδὲ μιαίνειν τῇ, ὡς ἡμεῖς
[6]   χειρουργεῖν θεόν, οὕτως οὐδὲ τὸ  κελεύειν   αὐτόν, ἵνα καλὰ καὶ ἐπαινετὰ
[6]   θεὸν κάμνειν οὔτε χειρουργεῖν οὔτε  κελεύειν.   μὲν οὖν Κέλσος φησὶν
[6]   ἀγνοίᾳ καλινδεῖται τῇ περὶ τοῦ  θεραπεύειν   τὸ θεῖον. Καὶ ἔστιν ἰδεῖν
[6]   δὲ περιπίπτουσι· καὶ ὅτε βούλεται  συναγορεύειν   τῷ φάσκοντι λόγῳ πεπροφητεῦσθαι αὐτόν,
[6]   τῷ ἐν πνεύματι» καὶ νοητῶς  λατρεύειν   τινὰ αὐτῷ πνεῦμα» νοηθείη ἄν.
[6]   κατασκευὴν τοῦ δεῖν μὴ ἁπλῶς  πιστεύειν   ἀλλὰ λογισμὸν ὑπέχειν τῶν πιστευομένων,
[6]   ἀποτρέπεσθαι πρὸς ἐκεῖνον, ἀλλὰ μόνῳ  πιστεύειν   ἑαυτῷ. Ταῦτα μέν γε ἐστὶν
[6]   γλῶτταν, οὐδ´ αὐτόθεν κελεύει φθάσαντας  πιστεύειν   ὅτι τοιόσδε ἐστὶν θεὸς
[6]   δυναμένοις τοῦ προτραπῆναι εἰς τὸ  πιστεύειν   τοῦτο κηρύττομεν, ἄλλοις δὲ ὅση
[6]   Κέλσος θρυλήσας ὡς ἀξιούμενον εὐθέως  πιστεύειν,   ὡς καινόν τι παρὰ τὰ
[6]   βλεπόμενα αἰώνια. ~Ἄντικρυς γὰρ τοῖς  ἀκούειν   δυναμένοις παρίστησι τὰ μὲν αἰσθητὰ
[6]   παραλαβὼν ὡς Χριστιανοὺς τοὺς μηδ´  ἀκούειν   θέλοντας τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ,
[6]   ἰδιώταις καὶ μὴ οἵοις τε  κατακούειν   τῆς ἐν φράσει λόγων καὶ
[6]   αὐτῶν ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ  κρούειν   αὐτῶν τὰ κεκλεισμένα, οὐ παρὰ
[6]   παίζει καὶ βωμολοχεῖ οἰόμενος μίμους  γράφειν   τινα σκώμματα, οὐχ ὁρῶν
[6]   λόγος ἀληθής, ἐναντίος τῷ τολμήσαντι  γράφειν   τῶν τοιούτων καὶ ὁτιοῦν, πολλάκις
[6]   ὅτι κατὰ Χριστιανῶν αὐτῷ πρόκειται  γράφειν   φησὶ Διονύσιόν τινα μουσικὸν Αἰγύπτιον
[6]   ἡμᾶς ἀποκρίνεσθαι, εἰκότι στοχασμῷ ὁμολογῶν  ἀναγράφειν   ἡμῶν τὴν ἀπόκρισιν οὕτως ἔχουσαν·
[6]   τυγχανούσης, μὲν νομιζομένη ἀπειλὴ  ἐπιστρέφειν   βούλεται τοὺς ἀκούοντας, δ´
[6]   ἰδιώτας οἷός τέ τις γένηται  ἐπιστρέφειν·   δῆλόν ἐστιν ὅτι καὶ χαρακτῆρος
[6]   κατηγορίας, διαλοιδορουμένου ἀνθρώπους, οὓς ἐπηγγείλατο  ἐπιστρέφειν   ὡς ἀπατωμένους; Ἑξῆς δὲ τούτοις
[6]   τοὺς Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια,  θεομαχεῖν   ἀπαγγελλομένους, καὶ τὰ παρ´ Αἰγυπτίοις
[6]   λόγου δυνατὸν εἶναι τοὺς ἀντιλέγοντας  ἐλέγχειν»   Εἰ δὲ ῥᾳθυμοῦσί τινες, οὐκ
[6]   ἀναγκαῖον ἡμᾶς ἀπαντᾶν καὶ  ἐλέγχειν.   Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ ἐπιφέρει τὰ
[6]   τὸ περὶ κρίσεως κήρυγμα παρρησίαν  ἔχειν,   διδάσκον κολάζεσθαι μὲν ἐπὶ ταῖς
[6]   Καὶ τί ἄτοπον λόγος  ἔχειν   δύναται; Ὥσπερ γάρ, εἰ καταχρηστικῶς
[6]   Κέλσος τὸν τέταρτον ἀετοῦ ἔφασκεν  ἔχειν   μορφήν· τὸ δὲ διάγραμμα Γαβριὴλ
[6]   ἕκτον κυνὸς πρόσωπον ἔλεγεν ἱστορεῖσθαι  ἔχειν   παρ´ ἐκείνοις· τὸ δὲ διάγραμμα
[6]   ὡς μὴ τὸν τυχόντα διδάσκαλον  ἔχειν   περὶ αὐτοῦ, ἀλλ´ αὐτὸν λέγειν
[6]   τεχνίτης βούλεται, δεκτικήν, ὁτὲ μὲν  ἔχειν   ποιότητα, καθ´ ἣν λέγεται τό·
[6]   Κέλσος τὸν ἕβδομον ἔφασκεν ὄνου  ἔχειν   πρόσωπον, καὶ ὀνομάζεσθαι αὐτὸν Θαφαβαὼθ
[6]   πράξεσιν αὐτοῦ» ἐκ τοῦ μὴ  ἔχειν   ταῦτα χρηματιζούσῃ κατ´ εἰκόνα» τοῦ
[6]   δ´ ἐξώσαντας καὶ νικήσαντας τούτους  ἔχειν   τὸν οὐρανόν. Τούτου δὲ τοῦ
[6]   μὴ ἁπλῶς πιστεύειν ἀλλὰ λογισμὸν  ὑπέχειν   τῶν πιστευομένων, χρησόμεθα καὶ ἡμεῖς
[6]   τοῦ Ἰησοῦ, ὡς πιστεύων ταῖς  παρέχειν   δοκούσαις αὐτῷ γραφαῖς ἀφορμὰς κατηγορίας
[6]   τῷ κείρεσθαι ἄνθρωπον, ἐνεργοῦντα τὸ  παρέχειν   ἑαυτὸν τῷ κείροντι· διὰ τοῦτο
[6]   καταλελοίπασιν ἐξετάζειν τοῖς δυναμένοις ἑαυτοὺς  ἐμπαρέχειν   παραπλησίους ἐκείνοις, οἷς ὤφθη
[6]   ἐστι, βουλομένου καταλιπόντας ἡμᾶς χριστιανισμὸν  προσέχειν   αὐτοῦ τοῖς δόγμασιν· ἅτινα εἰ
[6]   δὲ ῥᾳθυμοῦσί τινες, οὐκ ἀσκοῦντες  προσέχειν   ταῖς θείαις ἀναγνώσεσι καὶ ἐρευνᾶν
[6]   θεὸς μεταδίδωσι τοῖς δυναμένοις  μετέχειν   αὐτοῦ τοῦ ἰδίου πνεύματος, οὐ
[6]   σκότους προαγάγῃ, τούτους μὴ δυναμένους  ἀντέχειν   ταῖς μαρμαρυγαῖς κολάζεσθαι τὴν ὄψιν
[6]   λέγω δὲ τῷ σώματι, νομίζειν  ἐνυπάρχειν   τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ»
[6]   ἄλλου φήσωμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ταῦτα  πάσχειν   τοῦ ὑπὸ τῆς περὶ
[6]   παρακούσαντάς τινας Χριστιανοὺς πλατωνικῶν λέξεων  αὐχεῖν   τὸν ὑπερουράνιον θεόν, ὑπεραναβαίνοντας τὸν
[6]   κόσμου. Ἐνέσται δὲ τῷ βουλομένῳ  ἐντυχεῖν   αὐτῇ· πλὴν τὰ περὶ τοῦ
[6]   τ´ ἐκρέμω ὑψόθεν, ἐκ δὲ  ποδοῖιν   ἄκμονας ἧκα δύω, περὶ χερσὶ
[6]   τι παρὰ τὰ πρότερον εἰρημένα  πάλιν   αὐτό φησιν· ἀρκεῖ δ´ ἡμῖν
[6]   μόνον ἐντρεχῆ ἀλλὰ καὶ ἀνόητον,  πάλιν   δ´ αὖ οὐχὶ Ἕλληνας μὲν
[6]   τὸ κατ´ εἰκόνα» τὸν θεόν.  ~Πάλιν   δὲ αὖ ἑαυτῷ συνείρει πλείονα
[6]   ἀπαντᾶν καὶ ἐλέγχειν. Εἶτα  πάλιν   ἑαυτῷ ἐπιφέρει τὰ ὑπὲρ Μαρκίωνος
[6]   τῶν κολάσεων τὴν κακίαν. Εἶτα  πάλιν   ἑαυτῷ τὸ μὴ λεγόμενον ὑφ´
[6]   τοῦ θεοῦ υἱός. Εἶτα  πάλιν   ἑαυτῷ φύρει τὸν λόγον, ὥς
[6]   θεός» καὶ περὶ Μωϋσέως  πάλιν·   Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος πρὸς τὸν
[6]   δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ» Καὶ  πάλιν   ἐν ἐνάτῳ ψαλμῷ λέγεται·
[6]   ἀνοίξας, παροδεύω τὴν σὴν ἐλεύθερος  πάλιν   ἐξουσίαν· χάρις συνέστω μοι,
[6]   τούτοις καὶ δευτέραν ἐκθέσθαι διήγησιν,  πάλιν   ἐχομένην μουσικῶν θεωρημάτων. Ἔδοξε δέ
[6]   θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» καὶ  πάλιν·   Λαὸς καθήμενος ἐν σκότει
[6]   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» ~Εἶτα  πάλιν   μὴ κατακούσας τοῦ Καὶ συνετέλεσεν
[6]   μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ τῶν σαρκῶν, καὶ  πάλιν   ὅτι οἱ ἀπὸ τοῦ λόγου
[6]   μὴ περὶ τούτου προείρηται; Εἶτα  πάλιν   παίζει καί, ὡς ἔθος αὐτῷ,
[6]   καὶ κτίζων κακά» ὅπου δὲ  πάλιν   περὶ αὐτοῦ Ὅτι κατέβη κακὰ
[6]   ἔλεγεν εἶναι Μιχαὴλ τὸν λεοντοειδῆ.  Πάλιν   τ´ αὖ μὲν Κέλσος
[6]   οἱ δὲ λοιποὶ οὐκ ἐγγιοῦσι.  Πάλιν   τε αὖ ἵνα τὸ βάθος
[6]   ῥητὰ» τίνα δὲ οὐ τοιαῦτα.  Πάλιν   τε αὖ Ἰωάννης, διδάσκων
[6]   εἶναι τὸν κεκελευκότα περὶ αὐτῶν.  ~Πάλιν   τε αὖ Κέλσος τάχα
[6]   τὰς περὶ Ἰησοῦ κατηγορίας προβαίνειν.  ~Πάλιν   τε αὖ λέγων· Ἐπειδὴ
[6]   τρίτον Ῥαφαὴλ ἔλεγεν εἶναι δρακοντοειδῆ.  Πάλιν   τε αὖ μὲν Κέλσος
[6]   βάραθρον ἀναστάσεως σχοινίον ἀθανασίας.  Πάλιν   τε αὖ φησιν ὅτι, εἴπερ
[6]   καὶ τοῖς προφήταις ἐμπνέοντα, καὶ  πάλιν   τοῦτον λοιδορεῖς; Ἀλλ´ ὅταν μὲν
[6]   ἡμᾶς Κέλσος καλεῖ. Εἶτα  πάλιν   φύρων τὰ ἀπὸ τῆς μαγικῆς
[6]   ἄφθαρτος δέ, ὡς τὸ  ἔμπαλιν,   οὐδὲν περὶ τοῦδε νυνὶ λέγω.
[6]   ἐπουράνιον Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοῦ κλήρου  Βενιαμὶν   μετὰ τῆς Φάραγγος Ἐννὸμ εὑρίσκομέν
[6]   ἐν τῷ κλήρῳ τῆς φυλῆς  Βενιαμὶν   τὴν Γέενναν Φάραγγα Ἐννὸμ
[6]   προτραπέντες καὶ εἰσαχθέντες ἕκαστος κατὰ  δύναμιν   ἀναβῶσιν ἐπὶ τὰ ἐν ταῖς
[6]   μέντοι ἐκ τοῦ ἀκολουθεῖν αὐτῷ  δύναμιν   ἀνειληφόσι πρὸς τὸ ἕπεσθαι καὶ
[6]   φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες σαφῶς εἰς  δύναμιν   ἀνθρώπων εὐδαιμόνων. ~Καὶ ἄλλην δὲ
[6]   πῇ δὲ διὰ τὴν βραχυτέραν  δύναμιν   αὐτοῦ τῆς κατανοήσεως τοῦ θεοῦ.
[6]   μὲν ἔφασκεν αὑτὸν εἶναι  δύναμιν   θεοῦ τὴν καλουμένην μεγάλην,
[6]   νοούμενα, τήν τε ἀΐδιον αὐτοῦ  δύναμιν   καὶ θειότητα οὐκ ἀγεννῶς ἰδόντες
[6]   περιτομῆς καὶ Προυνικοῦ τινος ῥέουσαν  δύναμιν   παρθένου καὶ ψυχὴν ζῶσαν καὶ
[6]   ἀβλεψίας, λήθην ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι, πρώτην  δύναμιν,   πνεύματι προνοίας καὶ σοφίᾳ τηρουμένην·
[6]   αἱρέσεσιν εἶπε τό· Προυνικοῦ τινος  δύναμιν   ῥέουσαν παρθένου. Ψυχὴ δὲ ζῶσα
[6]   καὶ τοὺς ἁπλουστέρους προσιόντας κατὰ  δύναμιν   τῇ θεοσεβείᾳ, πίστις. Διὸ
[6]   τις τυγχάνων. Ἔδοξε δὲ καὶ  ἡμῖν   ἀκριβῶς ἐκθέσθαι τὰ τοιαῦτα, ἵνα
[6]   κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι» νοουμένων  ἡμῖν,   ἀλλ´ ὡς ὠνόμασεν γνήσιος
[6]   ὡς τοὺς ἐσχάτους τῶν ἐν  ἡμῖν   ἀπηλλάχθαι ταύτης τῆς ἀπαιδευσίας καὶ
[6]   τὸν λόγον κατὰ τὸ δυνατὸν  ἡμῖν   ἀπηντήσαμεν. Ὅμως μέντοι ἐβουλήθη καὶ
[6]   πρὸς ἣν κατὰ τὸ δυνατὸν  ἡμῖν   ἀπηντήσαμεν, φησίν· Εἰ δ´ ἐβούλετο
[6]   οὖν προέκειτο περὶ μαγείας νῦν  ἡμῖν   διαλαβεῖν, κἂν προσεθήκαμεν οἷς ἀνωτέρω
[6]   πάντα ἐγένετο, καὶ ἐσκήνωσεν ἐν  ἡμῖν»   ~Εἰ δὲ συνίει Κέλσος
[6]   τῶν ὅλων δημιουργοῦ. Αὐτάρκως δ´  ἡμῖν   εἴρηται καὶ ἐν τοῖς πρὸ
[6]   κοσμοποιΐας θεωρῆσαι, λαβέτω τὰ πραγματευθέντα  ἡμῖν   εἰς τὴν Γένεσιν ἀπὸ τῆς
[6]   λόγοι. Εὐμενεῖς οὖν ἔλεγχοι παρ´  ἡμῖν   εἰσι μᾶλλον, τοῖς μαθοῦσιν ὅτι
[6]   εἰ μὲν λόγῳ τῷ ἐν  ἡμῖν,   εἴτε ἐνδιαθέτῳ εἴτε καὶ προφορικῷ,
[6]   ἑκάστῃ φυλῇ, περὶ ὧν νῦν  ἡμῖν   ἐκθέσθαι ἔδοξεν οὐκ εὔκαιρον εἶναι.
[6]   τὸν ἄνθρωπον» κατὰ τὸ δυνατὸν  ἡμῖν   ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν εἰς τὴν
[6]   ῥητά, τί κάλλιον ἐπέπρακτο ἂν  ἡμῖν   ἐν τῷ βίῳ τοῖς
[6]   ὅτι οὐ δύνανται οἱ παρ´  ἡμῖν   Ἰουδαίων προφῆται ἀπὸ Πλάτωνός τι
[6]   ἐπὶ τὸν θεὸν οὐκ ὀλίγα  ἡμῖν   καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται.
[6]   ἐβουλήθη καὶ τοῦτο δεῖξαι πεπλασμένον  ἡμῖν   καὶ ληφθὲν ἀπὸ τῶν παρ´
[6]   μετὰ Ἰησοῦ Μωϋσῆς» Ἔδειξε δ´  ἡμῖν   καὶ πᾶσαν προφητείαν, οὐδὲ μετὰ
[6]   νοήσας βούλεται μὲν τὴν παρ´  ἡμῖν   κακολογεῖν, οἴεται δ´ αὐτὴν παράκουσμα
[6]   καὶ ἀπὸ τῆς καλουμένης παρ´  ἡμῖν   κατὰ σάρκα» σοφίας, ἔχουσι δὲ
[6]   τρόπον καὶ τίνι τῶν ἐν  ἡμῖν,   καταλελοίπασιν ἐξετάζειν τοῖς δυναμένοις ἑαυτοὺς
[6]   τοῦ τὸ σύγγραμμα τὴν Σοφίαν  ἡμῖν   καταλιπόντος Ἰησοῦ υἱοῦ Σιρὰχ φάσκοντος·
[6]   Ἰουδαίων προσκυνούμενον οὐ πρόκειται νῦν  ἡμῖν   λέγειν, περὶ δὲ ἑαυτῶν ἀπολογεῖσθαι
[6]   δέ ἐστιν ἐκείνων παρακούσματα, διαλοιδορεῖται  ἡμῖν   λέγων μὴ εἶναι ἐκεῖνα ὅμοια
[6]   τὰς θείας γραφάς, καὶ τίνα  ἡμῖν   λεκτέον πρὸς τό· Πῶς μὲν
[6]   τούτων ἐν τοῖς ἀνωτέρω μετρίως  ἡμῖν   λέλεκται. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει τὰ
[6]   ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται  ἡμῖν,   μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα
[6]   πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα  ἡμῖν   ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν
[6]   πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα  ἡμῖν   ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν
[6]   σκηνώσας δὲ καὶ γενόμενος ἐν  ἡμῖν   οὐκ ἔμεινεν ἐπὶ τῆς πρώτης
[6]   καὶ γενόμενος σὰρξ» ἐσκήνωσεν ἐν  ἡμῖν»   οὐκ ἔξω γινόμενος ἡμῶν, σκηνώσας
[6]   ἀσεβῶν αὐτοῦ δογμάτων, οὕτως οὐδ´  ἡμῖν   περὶ τῶν ἐν τῷ διαγράμματι
[6]   κοσμοποιΐας· ὅπερ κατὰ τὸ δυνατὸν  ἡμῖν   πρὸ πλείονος χρόνου τῆς ἐνεστηκυίας
[6]   τῇ ἐκείνου γραφῇ καὶ τοῖς  ἡμῖν   πρὸς αὐτὴν γεγραμμένοις ὅτι οὐκ
[6]   ἔξωθεν μαθήμασι πεπαιδευμένους τοὺς παρ´  ἡμῖν   σοφούς, Μωϋσέα μὲν πάσῃ Αἰγυπτίων
[6]   τοὺς τόπους ἐξετάσαι· ὅλων γὰρ  ἡμῖν   συντάξεων χρεία εἰς τὴν διήγησιν
[6]   πάλιν αὐτό φησιν· ἀρκεῖ δ´  ἡμῖν   τὰ εἰς ταῦτα λελεγμένα. Ἐπεὶ
[6]   τὸ λογικὸν ὑψηλὸν ὄρος» ἔδειξεν  ἡμῖν   τὴν ἔνδοξον μορφὴν ἑαυτοῦ καὶ
[6]   θαυμάζω δὲ εἰ μὴ ὅπερ  ἡμῖν,   τοῖς φάσκουσιν ἔργα εἶναι τοῦ
[6]   καὶ κακῶν, συναρπάζειν ὡς ἀκόλουθον  ἡμῖν,   τοῖς φάσκουσιν ἔργα τοῦ ἐπὶ
[6]   περὶ βασιλείας θεοῦ γεγραμμένα παρ´  ἡμῖν   τούτων μὲν οὐδὲν παρέθετο ὡς
[6]   γεγραμμένοις ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπορία  ἡμῖν   τῶν Κέλσου μαθημάτων, ἐφ´ οἷς
[6]   οὐ δή που αἴσθησις  ἡμῖν   ὑποβάλλει, πότερον γενητὰ ἀγένητά
[6]   οὖν εἰ μὴ ἐγκαλῶν  ἡμῖν   ὡς σφαλλομένοις ἀσεβέστατα καὶ ἀποπεπλανημένοις
[6]   ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτ´ ἔλεγον  ὑμῖν;   Καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε,
[6]   ἐρριμμένος, ἐσθῆτα δυστήνων ἀμφισκόμενος καὶ  κόνιν   ἐπαμώμενος. γὰρ κατὰ τὸν
[6]   δι´ ἐκείνους ἐκτησάμεθα διαγράμματι τὴν  τάξιν   ὁμοίως ἐκκειμένην οἷς Κέλσος
[6]   ὡς πρὸς τὴν τῶν ὅλων  διάταξιν   τυγχάνοντα ἐπηκολούθησεν, ὥσπερ ἐπακολουθεῖ τοῖς
[6]   ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ τοσαύτην  ἕξιν   ἀναλαβών, ὡς μηδεμίαν πύλην ᾅδου
[6]   στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν  ἕξιν   τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς
[6]   δὲ καὶ τὴν ἑξῆς αὐτοῦ  λέξιν,   δι´ ἧς οἱονεὶ προσωποποιεῖταί τινα,
[6]   ~Καὶ ἄλλην δὲ τοῦ Πλάτωνος  λέξιν   ἐκτίθεται Κέλσος οὕτως ἔχουσαν·
[6]   λελεγμένα. Ἐπεὶ δὲ καὶ ἄλλην  λέξιν   ἐκτίθεται Πλάτωνος δι´ ὧν φησιν,
[6]   δέ μοι τὸ ἐκθέσθαι τὴν  λέξιν   ἐν τούτοις τοῦ Κέλσου ἄτοπον
[6]   ἴδωμεν καὶ ἄλλην τοῦ Κέλσου  λέξιν   καὶ πρὸς αὐτὴν κατὰ τὸ
[6]   παρθένοις. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ ἄλλην  λέξιν   οὕτως ἔχουσαν ἐκτίθεται ἀπὸ τῆς
[6]   αὐτοῦ. Οὔτ´ οὖν τὴν φάσκουσαν  λέξιν·   Περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντ´
[6]   κατὰ τὸν τόπον τὴν ἐκκειμένην  λέξιν   τεθεικέναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν ὅτι
[6]   τὸν πατέρα, ψευδοποιήσομεν τὴν Κέλσου  λέξιν   φάσκοντος· οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός ἐστιν
[6]   τόπον. ~Μετὰ δὲ τὴν ἐξετασθεῖσαν  λέξιν   ὡσπερεὶ σκοπὸν ἔχων τὸ ὅπως
[6]   ἀλκὴν φωνὴν  κατάπληξιν   πειθώ. Ἀμήχανον γὰρ ὅτῳ
[6]   φωνὴν ἀλκὴν  κατάπληξιν   πειθὼ πῶς οὐχ ἑώρα
[6]   σῆς μητρὸς φέροντά σοι σύμβολον,  χάριν   κρυπτομένην δυνάμεσιν ἐξουσιῶν· χάρις
[6]   πόλεμον ἐόντα ξυνὸν καὶ δίκην  ἔριν,   καὶ γινόμενα πάντα κατ´ ἔριν
[6]   ἔριν, καὶ γινόμενα πάντα κατ´  ἔριν   καὶ χρεών» Φερεκύδην δὲ πολλῷ
[6]   τὸ ἰδεῖν αὐτόν, ὅπερ ἦν  πρὶν   γένηται σάρξ» ὥστε αὐτοὺς ὠφεληθέντας
[6]   ἡμέρας τινὰς ἐπιδιανεῖμαι τῇ κοσμογονίᾳ,  πρὶν   εἶναι ἡμέρας· οὐρανοῦ γὰρ οὔπω
[6]   κοσμοποιΐας ἡμερῶν, ὧν τινὲς μὲν  πρὶν   φῶς καὶ οὐρανὸν γενέσθαι ἥλιόν
[6]   αὐτῇ τῶν δικαίων καὶ μακαρίων  πανήγυριν.   Εἶτα ὡς ἤτοι τῶν γραφῶν
[6]   ὀψόμενοι τὴν ὑπὸ ἰδιωτῶν ἐπιτελουμένην  πανήγυριν·   καὶ τηλικαῦτά γε φιλοσοφήσαντες περὶ
[6]   τῶν θεωρημάτων σὺν τοῖς λεγομένοις  ὕδασιν   ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν» αἰνοῦσι τὸ
[6]   Κέλσος· Οἱ δ´ ἔτι  προστιθέασιν   ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις, προφητῶν λόγους
[6]   Ἑλλήνων οἱ μὴ εὐκαταφρονήτως φιλοσοφήσαντες  εἰρήκασιν   ἐν τῷ· Ὅταν δ´ οἱ
[6]   ἡμᾶς χριστιανισμὸν προσέχειν αὐτοῦ τοῖς  δόγμασιν·   ἅτινα εἰ μὲν ἐσεμνολόγει, τάχα
[6]   τὰ ἐγκλήματα ἐν τοῖς ἰδίοις  δόγμασιν.   ~Ἴδωμεν οὖν ἡμεῖς διὰ βραχέων
[6]   τῶν ἀνατραφέντων ἐν λόγοις καὶ  μαθήμασιν,   οὗτοι τὸ κοινωνικὸν εἰς κομιδῇ
[6]   ζωῆς ἐν τοῖς Μωϋσέως ἀναγέγραπται  γράμμασιν,   ἀλλὰ καὶ οὐ βλέπων ὅτι
[6]   καὶ Μισαὴλ πᾶσι τοῖς Ἀσσυρίων  γράμμασιν,   ὥστ´ αὐτοὺς εὑρεθῆναι πάντων τῶν
[6]   αὐτῶν ἀκούσαντες, πῇ δὲ τοῖς  συγγράμμασιν   αὐτῶν ἐπιμελῶς ἐντυχόντες. ~Μετὰ δὲ
[6]   ὅπως φίλον ἑκάστοις ὀνομάζειν, μὴ  μείνασιν   ἐπὶ τῆς πρώτης καὶ καθαρᾶς
[6]   ὅτι δι´ αὐτὸν πολλοὶ χριστοὶ  γεγόνασιν   ἐν τῷ κόσμῳ, οἵτινες ἀνάλογον
[6]   ἐν τῷ Ἰουδαίοις, παρ´ οἷς  γεγόνασιν   οἱ προφῆται, πεπέμφθαι τὸν υἱὸν
[6]   νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; προείρηται μὲν ὅτι  πᾶσιν   ἄν, εἴπερ ἔγκλημά ἐστι τὸ
[6]   τὸν τόπον λεχθείη ἄν, οὔτε  πᾶσιν   οὔτε τοῦ παρόντος καιροῦ ἐστι
[6]   καὶ τίνι τῶν ἐν ἡμῖν,  καταλελοίπασιν   ἐξετάζειν τοῖς δυναμένοις ἑαυτοὺς ἐμπαρέχειν
[6]   πρότερον ἤκμασαν· νῦν δὴ παντελῶς  ἐπιλελοίπασιν,   ὥστε τὸν ὅλον αὐτῶν ἱστορεῖσθαι
[6]   καὶ μὴ φιλαλήθως τὰ χριστιανισμοῦ  ἐξετάσασιν   εἰδέναι τὸ βούλημα τῶν διαφόρων
[6]   ἐπιστήμης ἀνάληψιν κεκμηκότες περὶ τὴν  ἐξέτασιν   τοῦ βουλήματος τῶν ἱερῶν γραμμάτων.
[6]   Κέλσος ἣν οὐκ ἐνόησεν  ἀνάστασιν·   νῦν δ´ οὐκ ἀρκεσθεὶς τοῖς
[6]   τὸ τῆς ζωῆς ξύλον καὶ  ἀνάστασιν   σαρκὸς ἀπὸ ξύλου, διότι οἶμαι
[6]   ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις φησὶ λέγεσθαι  ἀνάστασιν   σαρκὸς ἀπὸ ξύλου, παρακούσας οἶμαι
[6]   γὰρ ταῦτα τροπικῶς λέγεται εἰς  παράστασιν   τὴν ἀπὸ τῶν συνήθων καὶ
[6]   τινες λέξεις οἱονεὶ κίνησίν τινα  παριστᾶσιν   αὐτοῦ, ὡς καὶ λέγουσα·
[6]   τὴν περὶ ἐκεῖνα θέαν πᾶσαν  περίστασιν·   ἐπεὶ καὶ ἔχομεν ἡμεῖς ἀρχιερέα
[6]   κυριοτήτων ἀρχῶν ἐξουσιῶν  ὑπόστασιν.   ~Διόπερ μάτην λέλεκται τῷ Κέλσῳ,
[6]   κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ» τὴν  ὑπόστασιν   ἔχοντα ἐν τοῖς ἀπὸ τῶν
[6]   δέον καὶ τοῖς ἀπὸ κακίας  ὑποστᾶσιν   κατατάξαι που τοῦ παντὸς τοὺς
[6]   εἰς τὴν ἑαυτῶν τῆς ψυχῆς  ὑπόστασιν   τὰ ἀπὸ κακίας, τροπικῶς που
[6]   περὶ διαβόλου δαίμονος ἤ— ὅπερ  φασὶν   ἀληθέστερον— ἀνθρώπου γόητος ἀντιδοξοῦντος. Οὕτω
[6]   ὠφελεῖσθαι, λέγομεν ὅτι σῶμα Χριστοῦ  φασιν   εἶναι οἱ θεῖοι λόγοι ὑπὸ
[6]   αἱρέσεως, κύκλῳ περιλαμβανούσης ἑνί, ἥν  φασιν   εἶναι τὴν τῶν ὅλων ψυχὴν
[6]   φθαρτοῦ ἀνθρώπου» προσκυνοῦντας, εἰς τιμήν  φασιν   ἐκείνου, ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ
[6]   ἑξῆς διδάσκονται λέγειν διερχόμενοι ὅν  φασιν   Ἰαλδαβαώθ· Σὺ δὲ μετὰ πεποιθήσεως
[6]   δέ μοι φαίνεται πρὸς τὴν  ἀπόφασιν   αὐτοῦ κατασκευάσαι, τίνα τρόπον οὐκ
[6]   ταῦτα τὴν κατὰ τῶν πλουσίων  ἀπόφασιν   τοῦ Ἰησοῦ, εἰπόντος· Εὐκοπώτερον κάμηλον
[6]   φρονίμου καὶ συνετῆς παρὰ τοῖς  φιλαλήθεσιν   ἐξετάσεως. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις βουλόμενος
[6]   ἐκκλησίαι ἔχουσι μὲν ἀνάλογον τοῖς  πλήθεσιν   ὀλίγους σοφοὺς προσελθόντας καὶ ἀπὸ
[6]   ὅθεν γεγένηται. Οἷον εἰ καθ´  ὑπόθεσιν   μέλι ἦν τι μὴ ἀπὸ
[6]   εἰ κατὰ τὴν Κέλσου δὲ  ὑπόθεσιν   χωρὶς γεννήσεως περιεπλάσσετο τὸ σῶμα
[6]   ἀγωγὴ τῶν λόγων παρὰ τὴν  πρόθεσιν   τὴν αὐτοῦ ἐστι, βουλομένου καταλιπόντας
[6]   φέροντά σοι σύμβολον, χάριν κρυπτομένην  δυνάμεσιν   ἐξουσιῶν· χάρις συνέστω μοι,
[6]   τὰ πραγματευθέντα ἡμῖν εἰς τὴν  Γένεσιν   ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τοῦ βιβλίου
[6]   ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν εἰς τὴν  Γένεσιν   εἰρήκαμεν· καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω
[6]   κακίας, ποίαν ἔσχεν ἀρχὴν καὶ  γένεσιν,   καὶ ὅτι ἀπό τινων πτερορρυησάντων
[6]   τινες εἰσὶν ἐκ λόγων τὴν  γένεσιν   λαβόντες μεγαλοφώνων, οἵτινες οὐδὲν ἀποδέουσι
[6]   τινὲς δὲ μετὰ τὴν τούτων  γένεσιν,   τοῦτο μόνον ἐπισημειωσόμεθα πρὸς αὐτόν,
[6]   τοῦ κατακολουθεῖν ὄχλοις πλανωμένων καὶ  ἔθνεσιν   ἑορταζόντων δαιμονίοις προσίτωσαν τῷ χαριζομένῳ
[6]   αὐτῶν μαγεία καὶ τοῖς λοιποῖς  ἔθνεσιν   ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ ὀλέθρῳ τῶν
[6]   καὶ Μάγους τοῖς ἐνθεωτάτοις κατατάττει  ἔθνεσιν   Κέλσος, ἀφ´ ὧν
[6]   τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς  πράξεσιν   αὐτοῦ» ἐκ τοῦ μὴ ἔχειν
[6]   ἐν ταῖς δοκούσαις εἶναι εὐτελέσι  λέξεσιν   ἀπορρήτως εἰρημένα. Καὶ εἰ χρή
[6]   ὑπὸ Κέλσου καὶ ἑτέρων ἐν  λέξεσιν   εὐτελείας τῶν γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι δοκούσης
[6]   πνεύματος, οὐ κατ´ ἀποτομὴν καὶ  διαίρεσιν   ἐγγινομένου τοῖς ἀξίοις. Οὐδὲ γὰρ
[6]   φαμεν ὑποκεῖσθαι ταῖς τῶν ἁμαρτανόντων  κολάσεσιν.   Αὐταῖς γὰρ λέξεσί φησι περὶ
[6]   βαρβάρων καὶ τῶν ἐν ταῖς  αἱρέσεσιν   εἶπε τό· Προυνικοῦ τινος δύναμιν
[6]   ἡμετέρων μήτε τῶν ἐν ταῖς  αἱρέσεσιν   ὡς ἄρα πάντα τὰ Χριστιανῶν
[6]   ἰδίαν» καὶ μάλιστα ἐν ταῖς  ἀναχωρήσεσιν   εἴρηται, τίνα δ´ ἦν
[6]   σύμβολον εἶναι βούλονται καὶ δώδεκα  ἔτεσιν   αἱμορροοῦσαν· ἣν παρακούσας ἅμα
[6]   τοῦ Μίθρου μυστήρια καὶ τὴν  διήγησιν   αὐτῶν. Ὅπως ποτὲ γὰρ ἐχέτω
[6]   δὲ τούτοις καὶ δευτέραν ἐκθέσθαι  διήγησιν,   πάλιν ἐχομένην μουσικῶν θεωρημάτων. Ἔδοξε
[6]   ἡμῖν συντάξεων χρεία εἰς τὴν  διήγησιν   τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας· ὅπερ
[6]   οὐδενὸς θεός. Καὶ τούτοις  προστίθησιν   ὡς σοφὸν δή τι κατά
[6]   τροπικῶς, ἵνα διηγησώμεθα καὶ τὸ  Ποίησιν   δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ
[6]   Σὺ δ´ ἐν αἰθέρι καὶ  νεφέλῃσιν   ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ θεοὶ κατὰ
[6]   αὐτῶν εἶναι τὰ ὀνόματα παρ´  Ἕλλησιν   ἄλλα δὲ παρὰ Σκύθαις. Εἶτ´
[6]   αὐτῶν; Οὐ γὰρ δοκεῖ παρ´  Ἕλλησιν   εἶναι ἐξαίρετα τὰ τοῦ Μίθρου
[6]   γραμμάτων, φάσκων βέλτιον αὐτὰ παρ´  Ἕλλησιν   εἰρῆσθαι καὶ χωρὶς ἀνατάσεως καὶ
[6]   μὴ ἐπισταμένων Σκυθῶν τὰ αὐτὰ  Ἕλλησιν   ὑποκείμενα περὶ τῶν νομιζομένων θεῶν.
[6]   Εἰ δέ τινες λέξεις οἱονεὶ  κίνησίν   τινα παριστᾶσιν αὐτοῦ, ὡς καὶ
[6]   εἶδε τὴν παρθενικὴν καὶ καθαρὰν  γέννησιν   καὶ ἀπὸ μηδεμιᾶς φθορᾶς τοῦ
[6]   καὶ χλευάσαι τὴν ἐκ παρθένου  γέννησιν   τοῦ θεοῦ, πρὸς ἣν κατὰ
[6]   ἐρωτήσεσι καὶ ἀποκρίσεσι χρωμένων» ἐλλάμπειν  φρόνησιν   τοῖς κατ´ αὐτὸν φιλοσοφοῦσι, φέρε
[6]   ζῶντα ἄρτον ἀναλαμβάνοντι εἰς τὴν  τήρησιν   ἑαυτοῦ οὐκ ἄν ποτε ἀποσυμβαίῃ.
[6]   ὑπερουρανίου τόπου πρῶτος φιλόσοφος  παρίστησιν,   ἀλλὰ Δαυῒδ τὴν βαθύτητα τοῦ
[6]   καὶ περσικὰ μυστήρια ἐν οἷς  φησιν·   Αἰνίττεται ταῦτα καὶ Περσῶν
[6]   οὐ γραπτέων διαφοράν, ἑπτὰ βροντῶν  φησιν   ἀκηκοέναι περί τινων διδασκουσῶν αὐτὸν
[6]   εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ»  φησὶν   ἄντικρυς ἀπὸ Πλάτωνος εἰρῆσθαι, τοῦ
[6]   ὑπὸ πάντων θεωρούμενον. Δηλοῦται γάρ,  φησίν,   ἀπ´ αὐτοῦ ὅτι ἀμήτωρ τις
[6]   σοφίας. ~Καίτοι γε ἄλλους μέν  φησιν   ἀπαιδευτοτάτους εἶναι καὶ ἀνδράποδα καὶ
[6]   τὰ πρότερον εἰρημένα πάλιν αὐτό  φησιν·   ἀρκεῖ δ´ ἡμῖν τὰ εἰς
[6]   θεοῦ ἐν προσώπῳ Χριστοῦ» Διό  φησιν   ἀρχαιότατος προφήτης πρὸ πολλῶν γενεῶν
[6]   ἐντυχόντες. ~Μετὰ δὲ ταῦτα Κέλσος  φησίν·   Ἐγὼ δὲ περὶ μὲν γενέσεως
[6]   κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν,  φησίν·   Εἰ δ´ ἐβούλετο πνεῦμα ἐξ
[6]   θεοῦ τόνδε τὸν κόσμον, τοιαῦτά  φησιν·   Εἰ δὲ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν
[6]   τῶν ἐν τῷ κατακλυσμῷ διαφθαρέντων,  φησίν·   Εἰ δὲ μὴ διαφθείρει τὰ
[6]   Πλάτων μὲν οὖν τὸ τρίτον  φησὶν   εἴδωλον. Ἡμεῖς δὲ τὸ ὄνομα
[6]   ἑώρα ἂν ὅτι οὐδεὶς ἡμῶν  φησιν   εἶναι μεταβολὴν ἐν τῷ θεῷ
[6]   ἐπὶ τὴν ἀπώλειαν φερούσας ἁμαρτίας  φησὶν   εἶναι λόγος, ὥσπερ καὶ
[6]   γραφῆς, πνευματικῶς. Ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλο  φησὶν   εἶναι τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς
[6]   ἔπη οὕτω νοήσαντα τὸν Φερεκύδην  φησὶν   εἰρηκέναι τό· Κείνης δὲ τῆς
[6]   τῷ εἰκῇ πιστεύοντι, ἐν  φησιν·   Ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε.
[6]   πάντα πράττων, ἵν´ αὐτῶν τύχῃ,  φησὶν   ἐν τῇ δευτέρᾳ πρὸς Κορινθίους
[6]   λέξιν ἐκτίθεται Πλάτωνος δι´ ὧν  φησιν,   ἐρωτήσεσι καὶ ἀποκρίσεσι χρωμένων» ἐλλάμπειν
[6]   οὐρανόν. Τούτου δὲ τοῦ βουλήματός  φησιν   ἔχεσθαι καὶ τὰ περὶ τοὺς
[6]   τις ἐξυβρίσῃ. Τῶν τοιούτων δέ  φησιν   ἔχεσθαι νοημάτων καὶ τὸν περικαλλῆ
[6]   ὄψει τοῦ πατριάρχου ἡμῶν Ἰακώβ  φησιν   ἑωρᾶσθαι θεῖον ἐνύπνιον, κλίμακα εἰς
[6]   λέξεις, μίαν μέν, ἐν  φησιν·   Ἦθος γὰρ ἀνθρώπειον μὲν οὐκ
[6]   εἴποιμεν ἂν τὰ προεκκείμενα. ~Πλήν  φησιν   Κέλσος ἡμᾶς ἀποκρίνεσθαι, εἰκότι
[6]   αὐτὸς αἱρεῖ διοικεῖσθαι αὐτά. ~Εἶτά  φησιν   Κέλσος, μὴ ἐνιδὼν τῇ
[6]   αὐτοῖς, ἅτινα ἡμεῖς προσεθήκαμεν, τοιαῦτά  φησιν   Κέλσος· Οἱ δ´ ἔτι
[6]   τοῖς ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα. ~Μετὰ ταῦτά  φησιν   Κέλσος ὅτι, ἐὰν οἵδε
[6]   μωρία παρὰ θεῷ ἐστι. Καί  φησιν   Κέλσος ὅτι τούτου
[6]   θεοῦ πρὸ Ἑλλήνων καὶ ὧν  φησιν   Κέλσος παλαιῶν ἀνδρῶν οἱ
[6]   αὐτῶν διαλεχθῆναι. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις  φησὶν   Κέλσος παρακούσαντάς τινας Χριστιανοὺς
[6]   λεγόμενον, ὅστις οὐκ ὄψεται καταφθοράν»  φησίν,   ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας»
[6]   σχοινίον ἀθανασίας. Πάλιν τε αὖ  φησιν   ὅτι, εἴπερ διὰ τὸ τέκτονα
[6]   ἑαυτοῦ τῷ περὶ τούτου σφάλματί  φησιν   ὅτι, εἴπερ ἔτυχεν ἐκεῖνος κατὰ
[6]   μὲν οὖν Κέλσος περὶ θεοῦ  φησιν   ὅτι ἐξ αὐτοῦ τὰ πάντα,
[6]   καὶ ἀγαλμάτων καὶ δαιμόνων θεραπείας,  φησὶν   ὅτι Καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ
[6]   Χριστός, ἐπιστήσει δυνάμενος. ~Εἶτά  φησιν   ὅτι ὁρᾷς ὅπως Πλάτων, καίτοι
[6]   περὶ θεοῦ, ὅτι καμὼν ἀνεπαύσατο,  φησὶν   ὅτι οὐ θέμις τὸν πρῶτον
[6]   κελεύειν. μὲν οὖν Κέλσος  φησὶν   ὅτι οὐ θέμις τὸν πρῶτον
[6]   οὐδενὸς θεός. Ἐπεὶ δέ  φησιν   ὅτι οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός, διαστέλλομαι
[6]   καὶ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ, σαφῶς  φησιν   ὅτι πόθεν ἀποδειχθήσεται θεοῦ παῖς
[6]   δὲ γόητας ἡμᾶς καλεῖ καί  φησιν   ὅτι φεύγομεν τοὺς χαριεστέρους προτροπάδην
[6]   τῶν δυνάμεων τοῦ θεοῦ λεγόμενα,  φησίν·   Οὐδὲ στόμα αὐτῷ ἐστιν οὐδὲ
[6]   αὐτοῦ τοῦ λόγου καὶ θεοῦ,  φησίν·   Οὐδεὶς ἔγνω τὸν υἱὸν εἰ
[6]   κατὰ τὰς θείας γραφὰς ἀγαθά  εἰσιν   αἱ ἀρεταὶ καὶ αἱ κατὰ
[6]   ἐν οἷς διάφοροι πύλαι καταγεγραμμέναι  εἰσίν,   αἰνισσόμεναί τινα περὶ τῆς διαφόρου
[6]   χρώμενοι οὔτε μαγείᾳ οὔτε δαιμονίοις  εἰσὶν   ἁλωτοί. Ἀληθῶς γὰρ Παρεμβαλεῖ ἄγγελος
[6]   πότερόν ποτε καὶ φιλόσοφοι ἁλωτοί  εἰσιν   αὐτῇ μή, ἀναγνώτω τὰ
[6]   θυγατρὸς Σιών» καὶ εἴ τινες  εἰσὶν   ἐκ λόγων τὴν γένεσιν λαβόντες
[6]   ἧττον μεμαθήκαμεν ὅτι ἀντίχριστοι πολλοί»  εἰσιν   ἐν τῷ κόσμῳ· τὸν αὐτὸν
[6]   καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί  εἰσιν.   ~Εὑρεθείη δ´ ἂν καταχρηστικώτερον καὶ
[6]   ἰδὼν δ´ ὅτι λόγοι σκότους  εἰσὶν   οἱ λόγοι αὐτοῦ, ὅτι σκότος
[6]   ἡμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι» Καὶ  εἰσὶν   οἷς πλεῖον μὴ δυναμένοις τοῦ
[6]   γε καὶ πολλαὶ ποιότητες οὐκ  εἰσὶν   ὀνομασταί. Τίς γὰρ δύναται ὀνόμασι
[6]   θεοῦ ἄγονται, οὗτοι υἱοὶ θεοῦ  εἰσιν»   οὐκ ἂν ἑαυτῷ ὡς ἀφ´
[6]   παραπλήσιά φησι τοῖς ὀλίγῳ ἀνωτέρω  ἐξετασθεῖσιν,   ἐν οἷς ἔλεγε· Μακρῷ δ´
[6]   τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἐν τοῖς  πραγματευθεῖσιν   εἰς τὴν Γένεσιν εἰρήκαμεν· καὶ
[6]   τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς  διάκρισιν   καλοῦ τε καὶ κακοῦ. Καὶ
[6]   στοχασμῷ ὁμολογῶν ἀναγράφειν ἡμῶν τὴν  ἀπόκρισιν   οὕτως ἔχουσαν· Ἐπειδὴ μέγας ἐστὶ
[6]   κακῶν, οὕτως ὀνομαζομένων παρά  τισιν,   οὔτε περὶ τῶν ἐκτός, ἀλλὰ
[6]   κινουμένου νοουμένου τοῦ θεοῦ τοῖς  ἡμαρτηκόσιν,   οὕτως ἀκουστέον τῶν τοιούτων
[6]   μεταλαμβανομένων εἰς τὴν μετὰ βασάνου  κάθαρσιν   τῶν τοιωνδὶ ψυχῶν κατὰ τὸ
[6]   πονηρὸς χειροτέχνης ἐκκαμὼν καὶ πρὸς  ἀνάπαυσιν   ἀργίας δεηθείς. Οὐδὲ γὰρ οἶδε,
[6]   ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε  ἀνάπαυσιν   ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. ~Μετὰ ταῦτα
[6]   τὴν ἀρχήν, ἀλλ´ πεῖρα  δείκνυσιν   ὅτι τοῦτ´ ἀπὸ μελισσῶν ἐστιν.
[6]   περὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια  εἰσάγουσιν   αἰνισσομένου ἐν τούτοις τοῖς τοῦ
[6]   παρὰ τοῦτον τὸν Ἀδωναῖον, ὃν  λέγουσιν   αἱ γραφαὶ Ἀδωναΐ, καὶ ἄλλον
[6]   τὴν ἐμφαινομένην μωρίαν τοῦ κηρύγματος»  λέγουσιν   οἱ τοῦτο μόνον θεωροῦντες· Εἴδομεν
[6]   ἐχθροὶ θεῷ, ὡς καὶ αὐτοὶ  ὁμολογοῦσιν,   ᾠήθησαν ἄλλον μὲν εἶναι τὸν
[6]   τὸν Ἐλωαῖον, ὃν οἱ προφῆται  ὀνομάζουσιν   ἑβραϊστὶ Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἄλλους
[6]   μεμορφωμένον, οὐκ ἐκθέμενος, τίνα αὐτὸν  ὀνομάζουσιν   οἱ ἀληθῶς δυσσεβέστατοι· ἡμεῖς δὲ
[6]   παρ´ ἡμῖν εἰσι μᾶλλον, τοῖς  μαθοῦσιν   ὅτι δεῖ τὸν προϊστάμενον τοῦ
[6]   περὶ τῆς ταπεινοφροσύνης δόγμα τοιαῦτα  ποιοῦσιν,   οὐ τὸν λόγον αἰτιατέον, ἀλλὰ
[6]   ἔνθεον ἔθνος εἶναι τῷ Κέλσῳ  δοκοῦσιν,   ἀλλὰ καὶ Ἰνδοί, ὧν τινας
[6]   εἰ μὴ ὅπερ ἡμῖν, τοῖς  φάσκουσιν   ἔργα εἶναι τοῦ ἐπὶ πᾶσι
[6]   συναρπάζειν ὡς ἀκόλουθον ἡμῖν, τοῖς  φάσκουσιν   ἔργα τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ
[6]   προβάλλειν σκότον τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν  θέλουσιν,   ἡμεῖς δὲ τῷ φωτὶ τοῦ
[6]   λόγου, ὡς ἄρα καταθύσαντες παιδίον  μεταλαμβάνουσιν   αὐτοῦ τῶν σαρκῶν, καὶ πάλιν
[6]   αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι καὶ κηρυσσόμενον Χριστὸν  μανθάνουσιν   ἐπιδημῆσαι τὸν προφητευόμενον καὶ ἐπιδημῆσαι
[6]   καὶ τῶν αἰσθητῶν, ἀφ´ ὧν  ἀναβαίνουσιν   ἐπὶ τὰ νοούμενα, τήν τε
[6]   πότερον καὶ τὸν Ἰουδαίων θεὸν  ὑπεραναβαίνουσιν   μόνον ὃν ὀμνύουσιν οὐρανόν.
[6]   περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ γράψαντες  καταβαίνουσιν   εἰς Πειραιέα» προσευξόμενοι ὡς θεῷ
[6]   ὄρος» θειοτέραν μορφὴν ἔχει· ἣν  βλέπουσιν,   εἴ τις ἐστὶ Πέτρος» χωρήσας
[6]   κατὰ τοὺς τῶν ἀσεβῶν μύθους  ἐροῦσιν   οἱ διϊόντες αὐτάς· ἡμεῖς δὲ
[6]   ἀνθρώποις πέμπει τὸν υἱὸν καὶ  κολάσουσιν   αὐτόν. Εὐθέως δὲ λέγει τὸ
[6]   κακοῖς ἀνθρώποις καὶ ἁμαρτησομένοις καὶ  κολάσουσιν   αὐτοῦ τὸν υἱὸν πέμπει. Ἀλλ´
[6]   τοῦ θεοῦ ἡμέρα, ἐν  ἑορτάσουσιν   ἅμα τῷ θεῷ οἱ πάντα
[6]   τὸ Σωκράτους δαιμόνιον ὡς πλάσμα  χλευάσουσιν.   Οὐ τερατευόμεθα οὖν τὰ περὶ
[6]   σωθῆναι θέλεις, ἄπιθι· τί  ποιήσουσιν   οἱ ἀληθῶς σῴζεσθαι θέλοντες;
[6]   τάχα οἱ τὴν μετενσωμάτωσιν εἰσάγοντες  φήσουσιν.   Αὐτομάτως δὲ ἀνοιγομένας πύλας λελέχθαι
[6]   τοῦ θεοῦ λόγος, γενόμενος τοῖς  ζητοῦσιν   αὐτὸν τοῖς ἐπιφαινόμενον αὐτὸν
[6]   θεὸν ὑπεραναβαίνουσιν μόνον ὃν  ὀμνύουσιν   οὐρανόν. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[6]   οὐ καθήκει τοῖς τὰ Πλάτωνος  φιλοσοφοῦσιν   ἀπολογεῖσθαι περὶ Ἐπικούρου καὶ τῶν
[6]   λόγων ἔχει τι σεμνότερον τοῖς  ἔχουσιν   ὀφθαλμούς, βλέπειν τὰ σεμνὰ τῶν
[6]   καὶ ἑρπετῶν» Καὶ ἀλήθειαν» γοῦν  κατέχουσιν,   ὡς καὶ ἡμέτερος μαρτυρεῖ
[6]   πρόωνται ἐπὶ τὴν λογικὴν ἑαυτῶν  φύσιν,   ἄξιοι φανέντες τῆς εἰς τὰ
[6]   ἑστηκέναι καὶ βεβαίαν εἶναι τὴν  φύσιν   αὐτοῦ προκαλούμενος καὶ τὸν δίκαιον
[6]   μὲν συμβαλλόμενα εἰς τὸν κατὰ  φύσιν   βίον νομιζόμενα ἀγαθὰ τὰ δ´
[6]   μέγα ὄφελος γράψαι καὶ τὴν  φύσιν   εἰς φῶς τοῖς πᾶσι προαγαγεῖν;
[6]   εἰς μίασμα ἐμβεβλῆσθαι τὴν θείαν  φύσιν   καὶ μεμιάσθαι εἴτε γενομένην ἐν
[6]   ἐστὶν ἀπαγγελία, οὐ κατ´ ἀνθρωπίνην  φύσιν   λεγομένων καὶ ταῖς ἐκβάσεσι κρινομένων
[6]   τὸ βλεπόμενον ἀπαγγέλλει καὶ τὴν  φύσιν,   ὅθεν γεγένηται. Οἷον εἰ καθ´
[6]   ἐπὶ τὴν τοῦ θείου λόγου  φύσιν,   οὐχ ὁμοίως φαινομένου τοῖς τε
[6]   ἁπάντων ἔχων εὐθείᾳ περαίνει κατὰ  φύσιν   περιπορευόμενος· τῷ δ´ ἀεὶ ξυνέπεται
[6]   δὲ λόγος, ἄϋπνον ἐπιστάμενος  φύσιν   τὴν τοῦ θεοῦ, διδασκέτω ἡμᾶς
[6]   καὶ τῶν ἀπ´ αὐτῆς ἁμαρτανομένων  χύσιν.   Οὔτ´ οὖν οἱ κατασκευάσαντες τὸ
[6]   καὶ εἰσαχθέντες ἕκαστος κατὰ δύναμιν  ἀναβῶσιν   ἐπὶ τὰ ἐν ταῖς δοκούσαις
[6]   τῆς Στοᾶς φιλόσοφοι μὴ εὐδαιμονέστερον  λέγωσιν   εἶναι τὸν ἐπὶ πᾶσι θεὸν
[6]   τῶν ἐν Χριστιανοῖς νοῦν ἐχόντων  δίδωσιν.   Οὐ γάρ φησί τις ἡμῶν
[6]   τῆς εἰς τὰ θεῖα ἀναβάσεως  ἀνιμηθῶσιν   ὑπὸ τοῦ λόγου ἐπὶ τὴν
[6]   πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει, ἵνα  κριθῶσιν   ἅπαντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ
[6]   τύπῳ ζωῆς ξύλου, εἰκόνι καθ´  ὁμοίωσιν   ληφθὲν ἀθώου· χάρις συνέστω
[6]   καιροῦ συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν  ἐρήμωσιν.   Τοσαῦτα δὴ ἀπὸ πλειόνων ἔδοξεν
[6]   αὐτοῦ δοξάζοντας, ἐπείπερ τῷ ὄφει,  γνῶσιν   καλοῦ καὶ κακοῦ τοῖς πρώτοις
[6]   πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς  ἐπίγνωσιν   ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα» Οὕτω δὲ
[6]   ἀνθρώπων, τὴν μὲν κατὰ τὴν  ἐνσωμάτωσιν   οἰκονομίαν νῦν δι´ εὐλόγους αἰτίας
[6]   αὖθις στενὴν τάχα οἱ τὴν  μετενσωμάτωσιν   εἰσάγοντες φήσουσιν. Αὐτομάτως δὲ ἀνοιγομένας
[6]   Κἄν τινες δὲ μὴ ταῦτα  φῶσιν   εἶναι τοὺς θεοὺς ἀλλὰ μιμήματα
[6]   εἶπεν σωτὴρ πρὸς τὴν  Σαμαρεῖτιν·   Ὅτι ἔρχεται ὥρα, ὅτε οὔτε
[6]   ἀποφαινομένῃ αὐτοῦ λέξει, ὡς ἀδύνατόν  ἐστιν   ἀγαθὸν εἶναι διαφερόντως καὶ πλούσιον»
[6]   ὑποβάλλει, πότερον γενητὰ ἀγένητά  ἐστιν.   Αἱρέσεις γοῦν καὶ περὶ τούτων
[6]   τάχα μὲν καὶ τῆς προειρημένης  ἐστὶν   αἱρέσεως, κύκλῳ περιλαμβανούσης ἑνί, ἥν
[6]   πείθεσθαι ὡσπερεὶ τῶν καλουμένων ἀντιπεπονθότων  ἐστίν,   ἀνάλογον τῷ κείρεσθαι ἄνθρωπον, ἐνεργοῦντα
[6]   φόβον κυρίου διδάξω ὑμᾶς. Τίς  ἐστιν   ἄνθρωπος θέλων ζωήν, ἀγαπῶν
[6]   Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνήν  ἐστιν   ἀντικείμενος. Πᾶς δὲ τὴν
[6]   πιστεύειν ἑαυτῷ. Ταῦτα μέν γε  ἐστὶν   ἄντικρυς ἀνθρώπου γόητος, ἐργολαβοῦντος καὶ
[6]   τὴν θεότητα περὶ μελλόντων  ἐστὶν   ἀπαγγελία, οὐ κατ´ ἀνθρωπίνην φύσιν
[6]   τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ» ~Εἶθ´ ἑξῆς  ἐστιν   ἀπαντῆσαι πρὸς τὸ πῶς δ´
[6]   τοῦ θεοῦ, ὅτι ἐπείπερ πνεῦμά  ἐστιν   ἀπὸ τοῦ θεοῦ υἱὸς
[6]   γὰρ εἶδος αὐτοῦ» τοῖς τοιούτοις  ἐστὶν   ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς»
[6]   καὶ προσάγειν, ὡς οἷόν τε  ἐστίν,   αὐτῇ διὰ φιλανθρωπίαν πάνθ´ ὅντιν´
[6]   καὶ ἐπὶ πᾶσι θεὸς πατήρ  ἐστιν   αὐτοῦ. Εἰ δὲ τῷ τηλικούτῳ
[6]   ἵνα ζήσωσι, καὶ οὐκ ἀπεικός  ἐστιν   ἀφ´ ἑαυτοῦ ταῦτα κεκομικέναι τὸν
[6]   οὖν ἐκτίθεται Κέλσος ταῦτά  ἐστιν.   Ἐγὼ δὲ ἀπὸ τῆς πρὸς
[6]   κολλώμενος τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά  ἐστιν»   Εἰ δ´ κολλώμενος τῷ
[6]   τοῦ σωτῆρος λόγῳ φάσκοντι· Ὅς  ἐστιν   εἰκὼν τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου»
[6]   λόγου ἔχεται κρείττονος ταῦτα δέ  ἐστιν   ἐκείνων παρακούσματα, διαλοιδορεῖται ἡμῖν λέγων
[6]   τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ φανερόν  ἐστιν   ἐν αὐτοῖς· θεὸς γὰρ
[6]   τοῦ πνευματικοῦ γε νόμου, ὅς  ἐστιν   ἐν δόξῃ» ὀφθεὶς μετὰ Ἰησοῦ
[6]   δυσθεώρητος δὲ οὑτωσὶ καὶ σοφία  ἐστίν,   ἐν τὰ πάντα πεποίηκεν
[6]   σὺν αὐταῖς. Οὐδὲν οὖν καταγέλαστόν  ἐστιν   ἐν τῷ Ἰουδαίοις, παρ´ οἷς
[6]   οὐδεὶς ἡμῶν λέγει. Εἰ δ´  ἐστὶν   ἐν τῷ συναμφοτέρῳ τὸ κατ´
[6]   τοὺς φιλοσοφήσαντας οὐδὲν οἵα τε  ἐστὶν   ἐνεργεῖν, ἅτε τῆς ὑγιεινῆς διαίτης
[6]   Μίθρου τελετή, παρ´ αὐτοῖς  ἐστιν.   Ἔστι γάρ τι ἐν αὐτῇ
[6]   τῶν ἐλαχίστων καταβαίνων οὐδὲν ἄλλο  ἐστὶν   πνεῦμα σωματικόν· κατὰ δὲ
[6]   μέν τις θεία σοφία  ἐστίν,   δ´ ἀνθρωπίνη. Καὶ
[6]   ἀνθρωπίνη. Καὶ μὲν ἀνθρωπίνη  ἐστὶν   καθ´ ἡμᾶς λεγομένη σοφία
[6]   ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ, οὗ  ἐστιν   παρουσία κατ´ ἐνέργειαν τοῦ
[6]   παρὰ τῷ φήσαντι· Τελείων δέ  ἐστιν   στερεὰ τροφή, τῶν διὰ
[6]   Κείνης δὲ τῆς μοίρας ἔνερθέν  ἐστιν   ταρταρίη μοῖρα· φυλάσσουσι δ´
[6]   προφήτας, οὐκ εἰδότας ἥτις ποτέ  ἐστιν   τοῦ κόσμου καὶ τῶν
[6]   ἡμεῖς ἀποφανούμεθα ὅτι τίς ποτε  ἐστὶν   φύσις τοῦ νοῦ καὶ
[6]   ἔσται τῷ θεῷ φωνή, εἴπερ  ἐστὶν   φωνὴ ἀὴρ πεπληγμένος
[6]   κακοῦ. Καὶ ἀρχαία μὲν ἀληθῶς  ἐστιν   ἥδε δόξα, οὐχ, ὡς
[6]   ὧν λόγος τῆς δικαιοσύνης»  ἐστὶν   ἥλιος» φθάσαι ἂν ἐπ´ ἐκείνας,
[6]   Ποίαν δὲ σοφίαν ταύτην; Ἥπερ  ἐστὶν   ἴσως ἀνθρωπίνη σοφία· τῷ ὄντι
[6]   κοσμοποιΐας θεὸν φάσκων ὅτι τοιοῦτός  ἐστιν   καὶ ἀρᾶς ἄξιος κατὰ τοὺς
[6]   θεοῦ» πρωτότοκος πάσης κτίσεώς»  ἐστιν   αὐτολόγος καὶ αὐτοαλήθεια
[6]   λέξιν φάσκοντος· οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός  ἐστιν   θεός. Καὶ τὸ οὐκ
[6]   κελεύει φθάσαντας πιστεύειν ὅτι τοιόσδε  ἐστὶν   θεὸς καὶ υἱὸν ἔχει
[6]   ὅτι τούτῳ τῷ λόγῳ ἐφικτός  ἐστιν   θεός, οὐ μόνῳ αὐτῷ
[6]   καὶ κεκοσμημένου ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος»  ἐστὶν   κεκοσμημένος μὲν διὰ τὸ
[6]   καὶ σοφίᾳ. Κυριώτερον δὲ ἀντικείμενός  ἐστιν   πρῶτος πάντων εἰρηνευόντων καὶ
[6]   αὐτὸν σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα ὅτι ἱκανός  ἐστιν   τοῦ θεοῦ λόγος, γενόμενος
[6]   μόνος δὲ μέγας καθ´ ἡμᾶς  ἐστιν   τῶν ὅλων θεὸς καὶ
[6]   τοῦ προσερέσθαι βουλομένου τί ποτε  ἐστὶν   ἐπαγγέλλεται, τὴν γλῶτταν, οὐδ´
[6]   δὴ γνωστόν τε καὶ ἀληθῶς  ἐστιν   ὄν· ἓν μὲν ὄνομα, δεύτερον
[6]   ὀνομαστὸν λαμβάνεις καθὸ οἷόν τε  ἐστὶν   ὀνόμασι παραστῆσαί τι τῶν περὶ
[6]   δὲ μεγίστη ἐν λόγοις  ἐστίν,   ὅτε ἐγκαλεῖ τις τοῖς ἑτεροδόξοις
[6]   τέ τις γένηται ἐπιστρέφειν· δῆλόν  ἐστιν   ὅτι καὶ χαρακτῆρος ἐν τῷ
[6]   λεγόμενα, φησίν· Οὐδὲ στόμα αὐτῷ  ἐστιν   οὐδὲ φωνή. Ἀληθῶς γὰρ οὐκ
[6]   αὐτῷ λόγῳ, καὶ αὐτός  ἐστιν   οὐσία, πλὴν τῇ φύσει ἀόρατος
[6]   δείκνυσιν ὅτι τοῦτ´ ἀπὸ μελισσῶν  ἐστιν.   Οὕτω δὲ καὶ πεῖρα
[6]   ὡς οὐκ ἄνθρωποι, ὧν ἐχθρός  ἐστιν   ὄφις, ἀλλ´ ὡς ὄφεις σεμνύνονται
[6]   μὲν μὴ εἶναι σῶμα ἀόρατός  ἐστιν·   τοῖς δὲ θεωρητικοῖς καρδίᾳ θεωρητός,
[6]   ἀνοιγομένας πύλας λελέχθαι οὐκ ἀπίθανόν  ἐστιν   ὑπό τινων αἰνισσομένων καὶ διηγουμένων
[6]   μέγα δόγμα τὸ περὶ ταπεινοφροσύνης  ἐστίν,   ὡς μὴ τὸν τυχόντα διδάσκαλον
[6]   ὄψεως, ὅτι μὴ ἀπὸ μελισσῶν  ἐστιν·   ὡς οὐδὲ τὸ ἀπὸ μελισσῶν
[6]   ἔρχηται, τό γε πείθεσθαι οὐκ  ἔστιν   ἀπὸ θεοῦ, σαφῶς Παῦλος
[6]   πρὸς αὐτὴν γεγραμμένοις ὅτι οὐκ  ἔστιν   ἀπορία ἡμῖν τῶν Κέλσου μαθημάτων,
[6]   μαγικήν τινα γοητείαν, καὶ τοῦτ´  ἔστιν   αὐτοῖς τὸ τῆς σοφίας κεφάλαιον,
[6]   ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ· οὐκ  ἔστιν   εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ
[6]   ψυχή, τοῦ κατ´ εἰκόνα» καὶ  ἔστιν   ἐν τῷ φθαρτῷ σώματι, ὅπερ
[6]   φησιν· Εἰ δὲ αὐτοῦ ταῦτ´  ἔστιν   ἔργα, πῶς μὲν κακὰ
[6]   τὸν Κέλσον· εἰ αὐτοῦ ταῦτ´  ἔστιν   ἔργα, πῶς μὲν κακὰ
[6]   αὐτοῦ κατασκευάσαι, τίνα τρόπον οὐκ  ἔστιν   εὐηθική. Εἰ δέ τις βούλεται
[6]   τῷ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίῳ πολλάκις  ἔστιν   εὑρεῖν κόσμον τὸν περίγειον ὀνομαζόμενον
[6]   καὶ ἡμεῖς φήσομεν ὅτι οὐκ  ἔστιν   ἐφικτὸς τῷ λόγῳ θεός·
[6]   τοῦ θεραπεύειν τὸ θεῖον. Καὶ  ἔστιν   ἰδεῖν τοὺς ἐπὶ σοφίᾳ μέγα
[6]   καίτοι διαβεβαιωσάμενος ὅτι ῥητὸν» οὐκ  ἔστιν,   ὅμως, ἵνα μὴ εἰς ἀνεξέλεγκτον
[6]   Οὐδὲν οὖν θαυμαστόν, εἰ οὐκ  ἔστιν   οὕτως ὀνομαστὸς θεός. Εἰ
[6]   πράττων τῇ ἀρετῇ σατανᾶς ἐστι,  τουτέστιν   ἀντικείμενος τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ,
[6]   Ἑλλήνων περί τινος νομιζομένης ἐπιστήμης  ἀνάληψιν   κεκμηκότες περὶ τὴν ἐξέτασιν τοῦ
[6]   κόσμον» καὶ Ἐν τῷ κόσμῳ  θλῖψιν   ἔχετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα
[6]   πρὸς ἐκεῖνα πόθου βοηθούμενος πᾶσαν  θλῖψιν   τὸ οὐδὲν καὶ ἐλαφράν τινα
[6]   ἀντέχειν ταῖς μαρμαρυγαῖς κολάζεσθαι τὴν  ὄψιν   καὶ βλάπτεσθαι καὶ νομίζειν πηροῦσθαι.
[6]   χρὴ λέγειν κολάζεσθαι καὶ βλάπτεσθαι  ὄψιν,   τίνος ἂν ἄλλου φήσωμεν τοὺς
[6]   γνωστόν τε καὶ ἀληθῶς ἐστιν  ὄν·   ἓν μὲν ὄνομα, δεύτερον δὲ
[6]   τε καὶ ἀληθῶς ἐστιν ὄν·  ἓν   μὲν ὄνομα, δεύτερον δὲ λόγος,
[6]   λόγος σὰρξ ἐγένετο» ἀνάλογον  ὂν   τῷ παρὰ Πλάτωνι λόγῳ. Πλάτων
[6]   αἰτίου πατέρα καὶ κύριον ἐπομνύντας·  ὅν,   ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες
[6]   σκυβάλων ἐπιθυμῶν εἶναι πατήρ καὶ  ὅν   γε ἐξέπεμψεν αὐτοὺς ὑπεξάξοντα, τοῦτον
[6]   πατέρα καὶ κύριον ἐπομνύντας· ὅν,  ἂν   ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες σαφῶς
[6]   Εἶθ´ ἑξῆς διδάσκονται λέγειν διερχόμενοι  ὅν   φασιν Ἰαλδαβαώθ· Σὺ δὲ μετὰ
[6]   λῦσαι δ´ οὐκ ἐδύναντο παρασταδόν·  ὃν   δὲ λάβοιμι, ῥίπτασκον τεταγὼν ἀπὸ
[6]   προσιόντα φαμὲν ὅτι πρῶτον πίστευσον  ὃν   εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον εἶναι υἱὸν
[6]   τοῦ Κέλσου εἰρημένον, ὅτι πίστευσον  ὃν   εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον εἶναι υἱὸν
[6]   μικρὰ μετὰ μεγάλων, δράκων οὗτος,  ὃν   ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῷ. Ἀντὶ δὲ
[6]   θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον,  ὃν   ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς,
[6]   ποτε ὑπεξάγει τοῦ κόσμου τοῦδε  ὃν   ἐποίησεν αὐτός; Δοκεῖ δή μοι
[6]   αὐτὰ ὑπεξάγει τοῦ κόσμου τοῦδε,  ὃν   ἐποίησεν αὐτός; Καὶ πρὸς τοῦτο
[6]   ἐν τῷ Λευϊτικῷ ἀποπομπαῖος,  ὃν   ἑβραϊκὴ γραφὴ ὠνόμασεν Ἀζαζήλ,
[6]   ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν ἴσμεν,  ὃν   καὶ πάλαι ἔσεβον Ἰουδαῖοι καὶ
[6]   τρίτον παρὰ τοῦτον τὸν Ἀδωναῖον,  ὃν   λέγουσιν αἱ γραφαὶ Ἀδωναΐ, καὶ
[6]   καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ἄνομος,  ὃν   κύριος Ἰησοῦς ἀναλοῖ τῷ
[6]   λόγον. γὰρ ὄφις» παρ´  ὃν   παρὰ τῷ Φερεκύδῃ γέγονεν
[6]   Ἀδωναΐ, καὶ ἄλλον τὸν Ἐλωαῖον,  ὃν   οἱ προφῆται ὀνομάζουσιν ἑβραϊστὶ Ἐλωαΐ.
[6]   Εἶθ´ ἑξῆς τὸν Σαβαώθ, πρὸς  ὃν   οἴονται λέξειν· Πέμπτης ἐξουσίας ἄρχων,
[6]   Ἰουδαίων θεὸν ὑπεραναβαίνουσιν μόνον  ὃν   ὀμνύουσιν οὐρανόν. Περὶ μὲν οὖν
[6]   διδάσκονται λέγειν μετὰ τὸ διελθεῖν  ὃν   ὀνομάζουσι φραγμὸν κακίας» πύλας ἀρχόντων
[6]   εἰσέλθῃ» ἵνα μετὰ τοῦτο πᾶς»  ὃν   οὐ νοεῖ Κέλσος, Ἰσραὴλ» σωθῇ.
[6]   καὶ αὐτὸς ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος,  ὃν   πολλάκις ἐσέμνυνεν, ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι ὅτι
[6]   κυβερνήτῃ νῷ μόνῳ θεατή, περὶ  ὃν   τὸ τῆς ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος
[6]   κύκνος ἦν. Ἀλλὰ καὶ  ὃν   τρίτον εἶδεν ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν ἔχοντα
[6]   τὸν περὶ τοῦ θανάτου κίνδυνον,  ὃν   Χριστιανοὶ αἱρεῖσθαι ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε τῶν
[6]   ποιήσει καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ  λαὸν   ἅγιον. Καὶ ζυγὸς τοῦ
[6]   φασκούσῃ· Ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν  ναὸν   τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν
[6]   σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν  ναὸν   τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν
[6]   αὐτὸν ἴσμεν, ὃν καὶ πάλαι  ἔσεβον   Ἰουδαῖοι καὶ νῦν σέβειν ἐπαγγέλλονται
[6]   ἀγαθοῦ. Δεῦτε τέκνα, ἀκούσατέ μου,  φόβον   κυρίου διδάξω ὑμᾶς. Τίς ἐστιν
[6]   εἰς κομιδῇ στενὸν καὶ βραχὺ  συνήγαγον.   ~Ταῦτα δέ μοι λέλεκται ἀπολογουμένῳ
[6]   τι ποτ´ οὖν αἰνισσόμεναι  ἔλεγον   πεπλάσθαι ὑπὸ τοῦ θεοῦ παίγνιον.
[6]   καὶ Ἠλίας» ὀφθέντες ἐν δόξῃ  ἔλεγον   τὴν ἔξοδον αὐτοῦ, ἣν ἔμελλε
[6]   ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτ´  ἔλεγον   ὑμῖν; Καὶ νῦν τὸ κατέχον
[6]   ἐπιδημήσαντος ταῖς ψυχαῖς τῶν κἂν  ὀλίγον   καιρὸν δεδυνημένων δέξασθαι τὰς τοιάσδε
[6]   παραθέσθαι εἰς τὸ κἂν ἐπ´  ὀλίγον   συνιέναι τὸν ἀκροατὴν περὶ τοῦ
[6]   τῶν ἐν τῷ γηΐνῳ καὶ  ὀλίγον   τούτου βελτίονι. Ἀλλ´ οὐδὲ θέμις
[6]   δόγμα τοιαῦτα ποιοῦσιν, οὐ τὸν  λόγον   αἰτιατέον, ἀλλὰ τῇ ἰδιωτείᾳ τῶν
[6]   τὸν εἰπόντα μυστικῶς πρὸς αὐτὸν  λόγον·   Ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις
[6]   τόμος, αὐτοῦ που καταπαύσαντες τὸν  λόγον   ἀρξόμεθα θεοῦ διδόντος ἑβδόμου· ἐν
[6]   πρὸς τὸν ἄσεμνον τοῦ Κέλσου  λόγον   εἰπόντος· Δέον πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι
[6]   τὸν πάσης κτίσεως» πρωτότοκον θεὸν  λόγον.   ~Εἶτα ἐὰν μὲν τὴν αὐτὴν
[6]   κατισχύσειν αὐτοῦ, ὑψωθέντος διὰ τὸν  λόγον   ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου,
[6]   Οἴεται δὲ τὸν στωϊκὸν  λόγον   ἐκτιθέμενος καὶ μὴ προσποιούμενος τὰ
[6]   βαθύν, ἀλαζονικῶς αὐτὸν ἐπιγράψας ἀληθῆ  λόγον.   Ἐπεὶ δὲ ὡς σαφῆ καὶ
[6]   Κέλσος οἶδε τὸν περὶ Γεέννης  λόγον·   ἐπεὶ οὔτ´ ἂν ἐκεῖνοι ζωγραφίας
[6]   παρειλήφαμεν εἰς τὸν κατὰ Κέλσου  λόγον,   ἵνα παραστήσωμεν τοῖς ἐντυγχάνουσι τρανότερον
[6]   οἷς μεταδίδωσι κατὰ τὸν ἑαυτοῦ  λόγον   καὶ αὐτῷ λόγῳ, καὶ
[6]   τὸν περὶ νοητῶν καὶ αἰσθητῶν  λόγον,   καὶ τίνα τρόπον διανενέμηνται αἱ
[6]   σωματοποιήσαι τὸν περὶ τῆς κακίας  λόγον,   καὶ ὡς ὑπέστη πρῶτον καὶ
[6]   εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ  λόγον   καὶ ὡσπερεὶ αὐτουργὸν τοῦ κόσμου,
[6]   ἀνωτέρω, καὶ ἡμεῖς πρὸς τὸν  λόγον   κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν.
[6]   καὶ τῇ καταστάσει προσάγομεν τὸν  λόγον,   μαθόντες εἰδέναι, πῶς δεῖ ἡμᾶς
[6]   ὑπὲρ τοῦ μὴ διακόψαι τὸν  λόγον   μέγιστον ποιῆσαι καὶ ὑπὲρ τὸ
[6]   τούτου καὶ ἐκπεσόντος τῶν οὐρανίων  λόγον.   γὰρ ὄφις» παρ´ ὃν
[6]   καὶ ἀκούεσθαι τὸν τοῦ διδάσκοντος  λόγον,   ὅπερ ἐστὶ παρὰ τὴν ἔννοιαν
[6]   γενομένους Πλάτωνος, ἀναγάγῃ τὸν Κέλσου  λόγον,   ὅρα εἰ μὴ αὐτόθεν ἀπίθανόν
[6]   τὸν τοῖς πολλοῖς κηρυσσόμενον θεοῦ  λόγον,   ὃς ἐμφαίνει καὶ μωρίαν κηρύγματος»
[6]   ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ. ~Ἕκτον τοῦτον ἐνιστάμενοι  λόγον   πρὸς τὰς Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν
[6]   μὲν ἐλάλει» τὸν τοῦ θεοῦ  λόγον   τοῖς μαθηταῖς» κατ´ ἰδίαν» καὶ
[6]   αὐτοὺς ποιήσῃ πρῶτον μορφωθῆναι κατὰ  λόγον   τὸν γενόμενον σάρκα, καὶ μετὰ
[6]   σιωπᾷ τὸν περὶ υἱοῦ θεοῦ  λόγον,   τὸν παρὰ Πλάτωνι λελεγμένον ἐν
[6]   τῇ ψυχῇ γινόμενον μετὰ τὸν  λόγον   τῶν τραυμάτων τύπον, τοῦτον εἶναι
[6]   βίου ὀρθοῦ διδάσκοντας τὸν Ἰησοῦ  λόγον,   χριστοὺς καὶ αὐτοὺς ὑπὸ τῶν
[6]   ~ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ  ΛΟΓΟΝ   ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ. ~Ἕκτον τοῦτον
[6]   Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ φύρει τὸν  λόγον,   ὥς τινων ἀφ´ ἡμῶν οὐχ
[6]   ἐκθέσθαι τὰ προειρημένα καὶ τὰ  ἀνάλογον   αὐτοῖς, ἅτινα ἡμεῖς προσεθήκαμεν, τοιαῦτά
[6]   γεγόνασιν ἐν τῷ κόσμῳ, οἵτινες  ἀνάλογον   ἐκείνῳ ἠγάπησαν δικαιοσύνην καὶ» ἐμίσησαν
[6]   σώματα πεπληρωμένα θείου πνεύματος ἰδεῖν,  ἀνάλογον   ἐκείνῳ τῷ ἑνὶ Χριστῷ διακονούμενα
[6]   Χριστοῦ λόγου. Εἰ δὲ καὶ  ἀνάλογόν   ἐστι τῷ τετάρτῳ ὄντι ἐπιστήμη
[6]   τὸ λόγος σὰρξ ἐγένετο»  ἀνάλογον   ὂν τῷ παρὰ Πλάτωνι λόγῳ.
[6]   ἕκαστον τῶν ἀκουόντων· οἳ καὶ  ἀνάλογον   τῇ ῥοπῇ τοῦ αὐτεξουσίου αὐτῶν
[6]   δὲ αἱ ἐκκλησίαι ἔχουσι μὲν  ἀνάλογον   τοῖς πλήθεσιν ὀλίγους σοφοὺς προσελθόντας
[6]   ἐν πνεύματι» Καὶ γὰρ αὐτὸς  ἀνάλογον   τῷ ἐν πνεύματι» καὶ νοητῶς
[6]   γενέσθαι πανταχοῦ σώματα καὶ πολλὰ  ἀνάλογον   τῷ Ἰησοῦ πνεύματα, ἵν´
[6]   ὡσπερεὶ τῶν καλουμένων ἀντιπεπονθότων ἐστίν,  ἀνάλογον   τῷ κείρεσθαι ἄνθρωπον, ἐνεργοῦντα τὸ
[6]   Ἰωάννης πρὸ τοῦ Ἰησοῦ  ἀνάλογον   τῷ παρὰ Πλάτωνι ὀνόματι, δεύτερος
[6]   καὶ ἀνυπερβλήτῳ κοινωνίᾳ πρὸς τὸν  αὐτολόγον   τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν καὶ ἁπαξαπλῶς
[6]   οὐκ ἀπαιτεῖ ἡμᾶς ἀπολογήσασθαι τὸ  εὔλογον,   ἅτε οὐδὲ κατὰ ποσὸν ἐνεχομένους
[6]   κἂν ἠγωνισάμεθα πρὸς αὐτάς· οὐκ  εὔλογον   δέ μοι φαίνεται πρὸς τὴν
[6]   Τοσαῦτα δὴ ἀπὸ πλειόνων ἔδοξεν  εὔλογον   εἶναί μοι παραθέσθαι εἰς τὸ
[6]   θεός, ὡς ἀπαιτεῖ τὸ  εὔλογον.   Οὐ θαυμαστὸν δὲ εἰ διὰ
[6]   ἄρχων λόγος ὑπάρχων νοὸς εἰλικρινοῦς,  ἔργον   τέλειον υἱῷ καὶ πατρί, χαρακτῆρι
[6]   καὶ τό· Τί περιορᾷ πονηρὸν  δημιουργὸν   ἀντιπράττοντα ἑαυτῷ; ~Εἶτ´ οἶμαι φύρων
[6]   ἐκτίσθησαν» λέγοντες τὸν μὲν προσεχῶς  δημιουργὸν   εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ
[6]   Ἑρμῆν παραβάλλοντος τὸν τοῦ παντὸς  δημιουργὸν   θεὸν ἡμῶν. Εἴπομεν δὴ ἐν
[6]   Χριστιανοὶ λέγουσι κατηραμένον θεὸν τὸν  δημιουργόν,   ἵν´ πιστεύων αὐτῷ ταῦτα
[6]   τὸν τοῦδε τοῦ κόσμου καλὸν  δημιουργόν.   Καὶ δοκεῖ μοι παραπλήσιον Ἰουδαίοις
[6]   βροντῶντα καὶ τοῦδε τοῦ κόσμου  δημιουργὸν   καὶ Μωϋσέως καὶ τῆς κατ´
[6]   καὶ αἰσθητῶν ἐπὶ τὸν ὅλων  δημιουργόν,   ὅς ἐστι φῶς· ἐν φωτὶ
[6]   ποιῆσαι τὸν κόσμον εἶναι πρώτως  δημιουργόν.   Περὶ δὲ τοῦ μιᾷ μὲν
[6]   τὸν ὑπ´ αὐτῶν ὀνομαζόμενον ψυχικὸν  δημιουργόν»   τάχα δὲ καὶ πρὸς ἀντιδιαστολὴν
[6]   δυσσεβέστατε, τὸν τοῦ κόσμου  δημιουργόν,   τὸν πάντα ὑποσχόμενον αὐτοῖς, τὸν
[6]   τοῦ θεοῦ λόγον καὶ ὡσπερεὶ  αὐτουργὸν   τοῦ κόσμου, τὸν δὲ πατέρα
[6]   Ὄλυμπον, λῦσαι δ´ οὐκ ἐδύναντο  παρασταδόν·   ὃν δὲ λάβοιμι, ῥίπτασκον τεταγὼν
[6]   τε καὶ οἱ ἀπόστολοι αὐτοῦ  ἐνεῖδον   τρόπῳ ἀπαγγελίας, οὐ τὰ ἀληθῆ
[6]   ἔχοντες περιβόλους τῶν νομιζομένων ἱερῶν  ἔνδον   δὲ οὐδὲν ἀλλ´ πιθήκους
[6]   σχῆμα ῥομβοειδές, σοφίας πρόνοια» καὶ  ἔνδον   μὲν τῆς κοινῆς αὐτῶν τομῆς
[6]   διδάσκειν οἱ λόγοι. Καὶ τὸ  ὁδὸν   δὲ εἶναι ταῖς ψυχαῖς ἐς
[6]   δύναται διὰ συμβόλων καὶ τὴν  ὁδὸν   δεδηλωμένην τῶν ὁδευσόντων ἐπὶ τὰ
[6]   οὐδείς φησι· Πῶς τὴν ἐκεῖσε  ὁδὸν   μάθω; ἅτε ἀκούσας τοῦ εἰπόντος·
[6]   θεόν; Καὶ πῶς τὴν ἐκεῖσε  ὁδὸν   μάθω; Καὶ πῶς αὐτόν μοι
[6]   φάσκοντι εἶναι καὶ τεθλιμμένην τὴν  ὁδὸν   τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν»
[6]   ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν  ὁδὸν   τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. Εἰ
[6]   ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν  ὁδὸν   τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς»
[6]   τοῦ κόσμου ἁμαρτία, καὶ  κάθοδον   αὖθις στενὴν καὶ αὐτομάτως ἀνοιγομένας
[6]   κατεπόθη θάνατος εἰς νῖκος»  Κάθοδον   δὲ αὖθις στενὴν τάχα οἱ
[6]   ὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴν  ἔξοδον   αὐτοῦ, ἣν ἔμελλε πληροῦν ἐν
[6]   πρὸς τὴν θείαν ὁμολογοῦμεν. Εἶτα  δέον   αὐτὸν ἀγωνίζεσθαι περὶ τοῦ λόγου,
[6]   ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ ἀληθεῖ λόγῳ;  Δέον   γὰρ αὐτὸν πραγματικῶς στῆναι πρὸς
[6]   τὸν ἐπιστάμενον συγχρῆσθαι θεὸν εἰς  δέον   καὶ τοῖς ἀπὸ κακίας ὑποστᾶσιν
[6]   ἔπεμψε τοῦτο, φατε, πνεῦμα;  Δέον   πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ
[6]   ἄσεμνον τοῦ Κέλσου λόγον εἰπόντος·  Δέον   πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ
[6]   προσκυνεῖν» καὶ σαρκίναις θυσίαις τὸν  θεὸν   ἀλλ´ ἐν πνεύματι» Καὶ γὰρ
[6]   καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν κοσμοποιΐας  θεόν.   Ἀλλ´ ἔοικε βεβουλῆσθαί τι διὰ
[6]   οὐχ ὁμολογησόντων πνεῦμα εἶναι τὸν  θεὸν   ἀλλὰ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, καὶ
[6]   καὶ Ἰουδαίων Μωϋσῆς νομοθετῇ,  θεὸν   ἄλλον ἀντὶ τούτου καὶ τοῦ
[6]   γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς  θεὸν   ἐδόξασαν ηὐχαρίστησαν, ἀλλ´ ἐματαιώθησαν
[6]   αὐτὸν φθεῖραι τὸν ἐπὶ πᾶσι  θεόν,   εἰ μὴ πάνυ ἀπεμφαῖνον τοῦτ´
[6]   ὑπὸ τοῦ κελευομένου ἐπιτελούμενα τῷ  θεὸν   εἶναι τὸν κεκελευκότα περὶ αὐτῶν.
[6]   Ἐχρῆν γὰρ τὸν ἐπιστάμενον συγχρῆσθαι  θεὸν   εἰς δέον καὶ τοῖς ἀπὸ
[6]   λόγου φάσκων· Πῶς γνῶ τὸν  θεόν;   Ἕκαστος γὰρ αὐτῶν, ὡς ἐγχωρεῖ,
[6]   τὴν ἑτέραν ἐν ταῖς πρὸς  θεὸν   εὐχαῖς λέγουσι· Κἂν γάρ τις
[6]   ἡμᾶς κακῶν εἶναι ποιητὴν τὸν  θεόν.   Ἐχέτω μὲν οὖν ὅπως ποτὲ
[6]   ἐπιγραφομένων Ἰησοῦν σωτῆρα  θεὸν   διδάσκαλον υἱὸν θεοῦ.
[6]   καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον  θεὸν   σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς
[6]   λέξις· Καὶ τὸν τῶν πάντων  θεὸν   ἡγεμόνα τῶν τε ὄντων καὶ
[6]   παραβάλλοντος τὸν τοῦ παντὸς δημιουργὸν  θεὸν   ἡμῶν. Εἴπομεν δὴ ἐν τοῖς
[6]   πῶς λέγομεν εἶναι πῦρ» τὸν  θεὸν   ἡμῶν, καὶ τίνων ἀναλωτικόν, ὅτι
[6]   καθὸ λόγος» ἦν καὶ πρὸς  θεὸν»   ἦν καὶ θεὸς ἦν» Καὶ
[6]   ὅτε τούτων τινὰ πεποιηκέναι τὸν  θεόν,   ἵνα διὰ τούτων ἐπιστρέψῃ τινάς.
[6]   Ἰησοῦ τὸν ἐπὶ πᾶσι θεραπεύοντες  θεὸν   καὶ βιοῦντες κατὰ τὸ εὐαγγέλιον
[6]   λόγος ἦν πρὸς τὸν  θεόν,   καὶ θεὸς ἦν λόγος»
[6]   καὶ τοῦ κατ´ αὐτὸν νόμου  θεὸν   καὶ οἰόμενος Χριστιανοὺς εἶναι τοὺς
[6]   θεοῦ» ἀνάγκη σύνθετον εἶναι τὸν  θεὸν   καὶ οἱονεὶ συνεστῶτα καὶ αὐτὸν
[6]   αὐτῶν, ὡς ἐγχωρεῖ, ἔγνω τὸν  θεόν.   Καὶ οὐδείς φησι· Πῶς τὴν
[6]   Κέλσος, Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν  θεόν,   καὶ πῶς πρὸς αὐτὸν σωθήσεσθαι·
[6]   αὐτοῦ· Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν  θεόν,   καὶ πῶς σωθήσεσθαι πρὸς αὐτόν;
[6]   λέγοντα· Πῶς οὖν γνῶ τὸν  θεόν;   Καὶ πῶς τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν
[6]   ἔξω παντὸς πάθους εἶναι τὸν  θεόν.   Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν
[6]   ἀναγκαῖόν ἐστι τὸ ἀναπεπνευκέναι τὸν  θεόν.   Καὶ τούτῳ ἀκόλουθον τὸ μὴ
[6]   ὅτι οὐ θέμις τὸν πρῶτον  θεὸν   κάμνειν· ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν
[6]   ὅτι οὐ θέμις τὸν πρῶτον  θεὸν   κάμνειν οὔτε χειρουργεῖν οὔτε κελεύειν.
[6]   τοῦ δημιουργοῦ παρὰ τὸν μέγαν  θεὸν   κατὰ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ φαμεν,
[6]   ἄρχοντα τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν λέγεσθαι  θεὸν   κατηραμένον. Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος τῆς λέξεως
[6]   γραφῇ πολεμῶσαι πρὸς ἡμᾶς, ὡς  θεὸν   κατηραμένον λέγοντας τὸν τοῦδε τοῦ
[6]   εἰ δή τινες εἰσὶ λέγοντες  θεὸν   κατηραμένον τὸν Ἰουδαίων, τὸν ὕοντα
[6]   τὸν ἀγένητον καὶ ἐπὶ πᾶσι  θεόν.   Λαὸς» γὰρ καθήμενος ἐν
[6]   πρὸς τὸν πάσης κτίσεως» πρωτότοκον  θεὸν   λόγον. ~Εἶτα ἐὰν μὲν τὴν
[6]   γεγένηται, ἐπείπερ ἐχρῆν τοῖς ἕνα  θεὸν   μεμαθηκόσι καὶ τοὺς προφήτας αὐτοῦ
[6]   ἡμᾶς λέγοντας πνεῦμα» εἶναι τὸν  θεὸν   μηδὲν ἐν τούτῳ διαφέρειν τῶν
[6]   τούτων τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ  θεόν.   ~Ὁ μὲν οὖν Κέλσος περὶ
[6]   Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος πρὸς τὸν  θεόν,   οἱ δὲ λοιποὶ οὐκ ἐγγιοῦσι.
[6]   βίβλῳ τῶν ψαλμῶν· Αἰνεῖτε τὸν  θεὸν   οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν, καὶ
[6]   αὐτοὺς βιάζωνται, τὸν αὐτὸν αὐτοῖς  θεὸν   ὁμολογεῖν· ὅταν δὲ τὰ ἐναντία
[6]   ἕπεται τὸ μὴ ἐγνωκέναι τὸν  θεὸν   ὅτι κακοῖς καὶ ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις
[6]   Ἰουδαῖοι καὶ νῦν σέβειν ἐπαγγέλλονται  θεόν,   οὐδαμῶς εἰς αὐτὸν ἀσεβοῦντες. Ἀλλ´
[6]   ἀνθρωποπαθῶν λέξεων ἀναφερομένων ἐπὶ τὸν  θεὸν   οὐκ ὀλίγα ἡμῖν καὶ ἐν
[6]   οὐκ ἄτοπον δὲ οὕτω χειρουργεῖν  θεόν,   οὕτως οὐδὲ τὸ κελεύειν αὐτόν,
[6]   αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τὸν  θεὸν   οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν
[6]   τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν  θεὸν   ὄψονται» ~Τὸ δ´ ἐξαίφνης οἷον
[6]   διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα» τὸν  θεόν.   ~Πάλιν δὲ αὖ ἑαυτῷ συνείρει
[6]   μὲν οὖν τῶν ἕτερον ἐπαγγελλομένων  θεὸν   παρὰ τὸν καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων
[6]   παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι τὸν  θεὸν   πείθειν λεκτέον τοὺς μὴ πειθομένους
[6]   ὑπὸ τούτων βιάζῃ, τὸν αὐτὸν  θεὸν   σέβειν ὁμολογεῖς· ὅταν δὲ τὰ
[6]   ἀλλ´ φοβεῖσθαι κύριον τὸν  θεόν   σου καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις
[6]   οἴεται ἀκολουθεῖν περὶ τοῦ τὸν  θεὸν   τὰ κακὰ πεποιηκέναι, ἀκολουθεῖ ὅσον
[6]   ὡς ἄρα Χριστιανοὶ λέγουσι κατηραμένον  θεὸν   τὸν δημιουργόν, ἵν´ πιστεύων
[6]   λέγωσιν εἶναι τὸν ἐπὶ πᾶσι  θεὸν   τοῦ ἐν ἀνθρώποις κατ´ αὐτοὺς
[6]   Κέλσῳ· Πῶς μοι δεικνύεις τὸν  θεόν;   ~Τοῦτο δ´ ἐν τοῖς προκειμένοις
[6]   πλατωνικῶν λέξεων αὐχεῖν τὸν ὑπερουράνιον  θεόν,   ὑπεραναβαίνοντας τὸν Ἰουδαίων οὐρανόν. Ἐν
[6]   διασαφεῖ, πότερον καὶ τὸν Ἰουδαίων  θεὸν   ὑπεραναβαίνουσιν μόνον ὃν ὀμνύουσιν
[6]   τὸν τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας  θεὸν   φάσκων ὅτι τοιοῦτός ἐστιν καὶ
[6]   Ἀλλ´ οὐδὲ θέμις τὸν πρῶτον  θεὸν   χειρουργεῖν· ἐὰν δὲ κυρίως ἀκούῃς
[6]   Ὅστις ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν  θεὸν»   ὢν διὰ τοὺς κολληθέντας τῇ
[6]   σαρκὶ καὶ αἵματί φαμεν τὸν  θεόν,   ὡς ἐν τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται·
[6]   τί οὖν ἄτοπον οὕτω χειρουργεῖν  θεόν;   Ὡς οὐκ ἄτοπον δὲ οὕτω
[6]   γενόμενον παῖδά τε αὐτοῦ καὶ  ἡμίθεον   προσεῖπον. Πάνυ γοῦν ὅμοιος οὗτός
[6]   μητέρας γαμοῦντες καὶ θυγατράσι μιγνύμενοι  ἔνθεον   ἔθνος εἶναι τῷ Κέλσῳ δοκοῦσιν,
[6]   τῇ δευτέρᾳ δ´ αὖθις τοσῷδε  πλέον   καὶ τρίτῃ καὶ τετάρτῃ καὶ
[6]   Ἀμήχανον γὰρ ὅτῳ θεῖόν τι  πλέον   τῶν ἄλλων προσῆν μηδὲν ἄλλου
[6]   περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα  χρύσεον   ἄρρηκτον; Σὺ δ´ ἐν αἰθέρι
[6]   τοιαῦτα ποιοῦσιν, οὐ τὸν λόγον  αἰτιατέον,   ἀλλὰ τῇ ἰδιωτείᾳ τῶν προθεμένων
[6]   τῆς ἀοράτου» φωνῆς ἀσώματος.  Ζητητέον   δὲ καί, εἰ οὐσίαν μὲν
[6]   πᾶσι τοῖς πρόνοιαν παραδεχομένοις, ταῦτα  λεκτέον.   Ἐπειδὴ τὸ πείθεσθαι ὡσπερεὶ τῶν
[6]   καί, εἰ οὐσίαν μὲν οὐσιῶν  λεκτέον   καὶ ἰδέαν ἰδεῶν καὶ ἀρχὴν
[6]   ἐν αὐτῷ τὰ ἴδια ἔκγονα,  λεκτέον   ὅτι, ἀθανάτου τῆς ψυχῆς τῶν
[6]   αὐτοῦ, ὀλίγα καὶ περὶ τούτου  λεκτέον,   ὅτι ὥσπερ οὐχ ὅμοια πρόσωπα
[6]   θείας γραφάς, καὶ τίνα ἡμῖν  λεκτέον   πρὸς τό· Πῶς μὲν κακὰ
[6]   μὴ δύνασθαι τὸν θεὸν πείθειν  λεκτέον   τοὺς μὴ πειθομένους μὴ πείθεσθαι,
[6]   ἀληθινὸν φῶς ἐπίσταται, τίνι μὲν  δεικτέον   ἔσται τὰς μαρμαρυγὰς τίνι δὲ
[6]   ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσιν ἐκρέμω·  ἠλάστεον   δὲ θεοὶ κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον,
[6]   καὶ χαρακτῆρος ἐν τῷ λέγειν  φροντιστέον   αὐτῷ κοινωφελοῦς καὶ δυναμένου πᾶσαν
[6]   θεοῦ τοῖς ἡμαρτηκόσιν, οὕτως  ἀκουστέον   τῶν τοιούτων ὡς καὶ ὕπνου
[6]   τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν» οὕτως  ἀκουστέον   τῶν τοιούτων ὡς κινουμένου νοουμένου
[6]   διὰ δὲ τὸν ἰδιωτισμὸν ἀποτυγχανόντων  συγγνωστέον.   Μᾶλλον γὰρ τοῦ κατὰ Πλάτωνα
[6]   ἄλλα τε καὶ δύο ἄττα,  μεῖζόν   τε καὶ μικρότερον υἱοῦ καὶ
[6]   τοῦ Διὸς δημηγορίαν; Τὸ γὰρ  χαρακτηρίζον   τὴν θεότητα περὶ μελλόντων
[6]   κατασκευῆς δεομένας οὐχ ἡγησάμην εἶναι  ἁρμόζον   τῇ προκειμένῃ συντάξει. Κακὰ τοίνυν,
[6]   μηδαμῶς εἶναι ῥητὸν» τὸ πρῶτον  ἀγαθόν,   ἀλλ´ ἐκ πολλῆς συνουσίας» ἐγγινόμενον
[6]   οὐδαμῶς» ῥητὸν» ἐπιστάμενοι τὸ πρῶτον  ἀγαθὸν   ἔγραψαν μέν, ὡς θεοῦ ἑαυτὸν
[6]   αὐτοῦ λέξει, ὡς ἀδύνατόν ἐστιν  ἀγαθὸν   εἶναι διαφερόντως καὶ πλούσιον» παρέφθειρεν
[6]   ὅτι ὀλίγοις» ἐστὶ γνωστὸν τὸ  ἀγαθόν,   ἐπεὶ οἱ πολλοὶ μετὰ καταφρονήσεως
[6]   ῥητὸν οὐδαμῶς ἐστι» τὸ πρῶτον  ἀγαθὸν   καὶ λέγοντες ὡς ἐκ πολλῆς
[6]   οἷς εἶπεν Πλάτων ὅτι  ἀγαθὸν   ὄντα διαφόρως καὶ πλούσιον εἶναι
[6]   κατὰ συμβεβηκὸς καὶ ἐξ ἐπιγενήματος  ἀγαθόν·   ὅπερ τῷ μέν, ἵν´ οὕτως
[6]   Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον  ἀγαθὸν»   οὔτε περὶ τῶν σωματικῶν λέγεται
[6]   Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον  ἀγαθόν.   Τὸ γὰρ Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ
[6]   ὁμοίως εἶναι τῷ οὐσιωδῶς ἀγαθῷ  ἀγαθὸν   τὸ κατὰ συμβεβηκὸς καὶ ἐξ
[6]   φιλοσοφίαν ἑλληνικὴν μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ  ἐκπεριῆλθον   πολλὰ ἔθνη τῆς οἰκουμένης, διατιθέντες,
[6]   ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα  μῦθον   ἐπᾴδειν τοιοῦτον καὶ ψιθυρίζειν τῷ
[6]   ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα  μῦθον   ἐπᾴδουσα, τοιαῦτα ψιθυρίζειν οὐκ ἂν
[6]   ἀγαθῶν καὶ κακῶν, συναρπάζειν ὡς  ἀκόλουθον   ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν ἔργα τοῦ
[6]   ἀναπεπνευκέναι τὸν θεόν. Καὶ τούτῳ  ἀκόλουθον   τὸ μὴ δύνασθαι ἀναστῆναι μετὰ
[6]   λεγόμενον ὑφ´ ἡμῶν λαμβάνει, ὅτι  ἀναγκαῖόν   ἐστι τὸ ἀναπεπνευκέναι τὸν θεόν.
[6]   κἀκείνων παρήκουσεν· πρὸς ἣν οὐκ  ἀναγκαῖον   ἡμᾶς ἀπαντᾶν καὶ ἐλέγχειν.
[6]   φύσιν αὐτοῦ προκαλούμενος καὶ τὸν  δίκαιον   ἐπὶ τὰ παραπλήσια καὶ λέγων·
[6]   μηκέτι ἐχούσῃ ψυχῇ τὸν  παλαιὸν   ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ»
[6]   ἔστιν αὐτοῖς τὸ τῆς σοφίας  κεφάλαιον,   ἡμεῖς μὲν οὐ διαβεβαιούμεθα, οὐδὲ
[6]   τό· Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ  περιβόλαιον   αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ σωτὴρ
[6]   ἀποκρυφὴν αὐτοῦ» καὶ τὸ λεγόμενον  περιβόλαιον»   αὐτοῦ, τὴν ἄβυσσον, καὶ ἀποκαλύπτοντος
[6]   τῇ τοῦ Διὸς κατὰ τὸν  Τίμαιον   δημηγορίᾳ λέγων· Θεοὶ θεῶν, ὧν
[6]   καὶ τὸν Σαβαὼθ καὶ τὸν  Ἀδωναῖον   καὶ τὸν Ἐλωαῖον. Τὰ δὲ
[6]   καὶ τρίτον παρὰ τοῦτον τὸν  Ἀδωναῖον,   ὃν λέγουσιν αἱ γραφαὶ Ἀδωναΐ,
[6]   καὶ τὸν Ἀσταφαιὸν καὶ τὸν  Ὡραῖον,   ἀπὸ δὲ τῶν ἑβραϊκῶν γραφῶν
[6]   πάτερ, συνέστω. Τελευταῖον δὲ τὸν  Ὡραῖον   ὀνομάζουσι καὶ πρὸς αὐτὸν λέγειν
[6]   χάρις συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω.  Τελευταῖον   δὲ τὸν Ὡραῖον ὀνομάζουσι καὶ
[6]   τὸν Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες καὶ τὸν  Ἀσταφαιὸν   καὶ τὸν Ὡραῖον, ἀπὸ δὲ
[6]   συνέστω. Ἑξῆς δὲ αὐτῷ τὸν  Ἀσταφαιόν,   πιστεύουσι τοιαῦτα ἐρεῖν· Τρίτης
[6]   γραφαὶ Ἀδωναΐ, καὶ ἄλλον τὸν  Ἐλωαῖον,   ὃν οἱ προφῆται ὀνομάζουσιν ἑβραϊστὶ
[6]   καὶ τὸν Ἀδωναῖον καὶ τὸν  Ἐλωαῖον.   Τὰ δὲ ἀπὸ τῶν γραφῶν
[6]   συνέστω. Μετὰ δ´ αὐτὸν τὸν  Αἰλωαιόν,   τοιαῦτα λέγειν οἴονται· Δευτέρας
[6]   ἠσκήκασι συνιέναι, οἱ πάντα τὸν  βίον   ἑαυτῶν ἀναθέντες κατὰ τὴν Ἰησοῦ
[6]   συμβαλλόμενα εἰς τὸν κατὰ φύσιν  βίον   νομιζόμενα ἀγαθὰ τὰ δ´ ἐναντιούμενα
[6]   ἑλόμενος καὶ τὸν κατ´ αὐτὴν  βίον   ὡς τὰ ἐναντία πράττων τῇ
[6]   Εἶτα μὲν Κέλσος τρίτον  ἀμφίβιόν   τινα καὶ φρικῶδες ἐπισυρίζοντα· τὸ
[6]   σίδηρος ἀγάπης σκῦτος  ἅγιον.   τίς γραῦς, ἐπὶ τῷ
[6]   καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ λαὸν  ἅγιον.   Καὶ ζυγὸς τοῦ κλοιοῦ
[6]   διὰ τὸ δυσθεώρητος εἶναι πνεῦμα  ἴδιον   ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον
[6]   καὶ δυσθεώρητος θεός, πνεῦμα  ἴδιον   ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον
[6]   ἀφ´ ἡμῶν ἀπεφήνατο ὅτι πνεῦμα  ἴδιον   ἐμβαλὼν εἰς σῶμα θεὸς
[6]   περιπλάσαι σῶμα καὶ μὴ τὸ  ἴδιον   πνεῦμα εἰς τοσοῦτον μίασμα ἐμβαλεῖν·
[6]   τοὺς ἀκούοντας· εἰ μὴ ἄρα  ἴδιόν   τι σημαινόμενον ἐξακούοιτο εἰς τὸ
[6]   μέρος ἀθώου, φέρων ἤδη τὸν  ἴδιον   ὑπήκοον νοῦν σύμβολον, παροδεύειν σὴν
[6]   ἐπὶ τὰ νοούμενα, τήν τε  ἀΐδιον   αὐτοῦ δύναμιν καὶ θειότητα οὐκ
[6]   καὶ γραῦς ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι  παιδίον   μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδειν τοιοῦτον καὶ
[6]   τίς γραῦς, ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι  παιδίον   μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδουσα, τοιαῦτα ψιθυρίζειν
[6]   τοῦ λόγου, ὡς ἄρα καταθύσαντες  παιδίον   μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ τῶν σαρκῶν, καὶ
[6]   πρὸς αὐτόν· ποία γραῦς καταβαυκαλῶσα  παιδίον   οὐκ αἰδεσθήσεται τοιαῦτα λέγειν, ὁποῖα
[6]   ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς  παιδίον,   ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ·
[6]   εἴ τι ἤκουσεν οἱασδηποτοῦν αἱρέσεως  λεξείδιον,   μὴ τρανώσας αὐτὸ κἂν κατὰ
[6]   πολλάκις ἔστιν εὑρεῖν κόσμον τὸν  περίγειον   ὀνομαζόμενον τόπον, ὥσπερ καὶ ἐν
[6]   ἀσεβείας καὶ τῆς περὶ τὸ  θεῖον   ἀμαθίας ταῦτα ἀντὶ τοῦ θεοῦ
[6]   ἀνθρώπειον μὲν οὐκ ἔχει γνώμας,  θεῖον   δὲ ἔχει» ἑτέραν δέ· Ἀνὴρ
[6]   πατριάρχου ἡμῶν Ἰακώβ φησιν ἑωρᾶσθαι  θεῖον   ἐνύπνιον, κλίμακα εἰς οὐρανὸν» φθάνουσαν
[6]   ἀλλότριον τῆς Χριστιανῶν περὶ τὸ  θεῖον   εὐσεβείας. ~Μετὰ δὲ τὸ ἐκθέσθαι
[6]   τῇ περὶ τοῦ θεραπεύειν τὸ  θεῖον.   Καὶ ἔστιν ἰδεῖν τοὺς ἐπὶ
[6]   πολυμαθῶν τοῖς ἔργοις περὶ τὸ  θεῖον   πλανωμένων ἐξελέξατο θεὸς» τὰ
[6]   τε αὖ λέγων· Ἐπειδὴ  θεῖον   πνεῦμα ἦν ἐν σώματι, πάντως
[6]   ~Ἑξῆς τούτοις λέγει ὅτι ἐπειδὴ  θεῖον   πνεῦμα ἦν ἐν σώματι, πάντως
[6]   καὶ ταῖς ἐκβάσεσι κρινομένων ὅτι  θεῖον   πνεῦμα ἦν τὸ ταῦτα ἀπαγγέλλον.
[6]   πειθώ. Ἀμήχανον γὰρ ὅτῳ  θεῖόν   τι πλέον τῶν ἄλλων προσῆν
[6]   περὶ τοῦ Σατανᾶ εἰσάγειν, φησὶ  θεῖόν   τινα πόλεμον αἰνίττεσθαι τοὺς παλαιούς,
[6]   καὶ τό· Ἐὰν ἔλθῃ τὸ  τέλειον,   τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται» ~Ἑπτὰ
[6]   λόγος ὑπάρχων νοὸς εἰλικρινοῦς, ἔργον  τέλειον   υἱῷ καὶ πατρί, χαρακτῆρι τύπου
[6]   καὶ ἑνοῦσθαι τῷ αὐτολόγῳ τὸν  τέλειον,   ὡς κατὰ τοῦτο ἀναβεβηκότας μὴ
[6]   τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ εἰδέναι τι  πλεῖον   ἡμῶν οἱ γόητες ἐξαπατῶσι τοὺς
[6]   ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι» Καὶ εἰσὶν οἷς  πλεῖον   μὴ δυναμένοις τοῦ προτραπῆναι εἰς
[6]   προφήταις τοῦ δημιουργοῦ οὐχὶ καὶ  πλεῖόν   τι ἐρεῖ παρὰ τὴν ἐν
[6]   ἐν φησιν· Ἦθος γὰρ  ἀνθρώπειον   μὲν οὐκ ἔχει γνώμας, θεῖον
[6]   ποτὲ πολλῶν λόγων πληρῶσαι τὸ  βιβλίον,   ἄλλαις λέξεσι τὰ παραπλήσιά φησι
[6]   ἧς καὶ τῷ Φίλωνι συντέτακται  βιβλίον,   ἄξιον φρονίμου καὶ συνετῆς παρὰ
[6]   θεὸν καὶ βιοῦντες κατὰ τὸ  εὐαγγέλιον   αὐτοῦ ταῖς προσταχθείσαις τε εὐχαῖς
[6]   πρὶν φῶς καὶ οὐρανὸν γενέσθαι  ἥλιόν   τε καὶ σελήνην καὶ ἀστέρας
[6]   τοὺς πολλοὺς καὶ ῥητά, τί  κάλλιον   ἐπέπρακτο ἂν ἡμῖν ἐν τῷ
[6]   ζῴων ὅσον ἐπὶ τῇ κατασκευῇ  σκολιόν,   παραβαλλόμενον τῷ πλουσίῳ, καὶ τί
[6]   ἐξετάζοντες τὴν ἀκολουθίαν τοῦ εἶναι  ἐπουράνιον   Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοῦ κλήρου Βενιαμὶν
[6]   ὑπεξάγοντος ἐντεῦθεν καὶ ἐπὶ τὸν  ὑπερουράνιον   ἐπὶ τῇ θέᾳ τῶν καλῶν
[6]   Χριστιανοὺς πλατωνικῶν λέξεων αὐχεῖν τὸν  ὑπερουράνιον   θεόν, ὑπεραναβαίνοντας τὸν Ἰουδαίων οὐρανόν.
[6]   ἐκτεθεῖσθαι, ἐν οἷς ἔλεγεν· Τὸν  ὑπερουράνιον   τόπον οὔτε τις ὕμνησε τῶν
[6]   ἔλεγον πεπλάσθαι ὑπὸ τοῦ θεοῦ  παίγνιον.   Ἐν γὰρ ψαλμοῖς εὕρομεν· Πάντα
[6]   ζωῆς βάραθρον ἀναστάσεως  σχοινίον   ἀθανασίας λίθος μακάριος
[6]   ζωῆς βάραθρον ἀναστάσεως  σχοινίον   ἀθανασίας. Πάλιν τε αὖ φησιν
[6]   κακηγορία· οἵτινες καὶ τὸ Σωκράτους  δαιμόνιον   ὡς πλάσμα χλευάσουσιν. Οὐ τερατευόμεθα
[6]   ἡμῶν Ἰακώβ φησιν ἑωρᾶσθαι θεῖον  ἐνύπνιον,   κλίμακα εἰς οὐρανὸν» φθάνουσαν καὶ
[6]   πηγὰς ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν  αἰώνιον»   ἀναλαβόντες κατὰ τὴν Ἰησοῦ διδασκαλίαν
[6]   ἡμῶν καθ´ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν  αἰώνιον   βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ
[6]   κύριος φῶς» ἔσται αὐτοῖς  αἰώνιον,   καὶ θεὸς δόξα» αὐτῶν.
[6]   ὡς οὐδὲ τῆς παρ´ αὐτῷ  ἄξιον   ἀναγραφῆς, τάχα ἐπεὶ μηδὲ ᾔδει
[6]   καὶ τῷ Φίλωνι συντέτακται βιβλίον,  ἄξιον   φρονίμου καὶ συνετῆς παρὰ τοῖς
[6]   θεὸν ὄψονται» ~Τὸ δ´ ἐξαίφνης  οἷον   ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος» ἐξάπτεσθαι φῶς
[6]   πολλῆς συνουσίας» ἐγγινόμενον καὶ ἐξαίφνης  οἷον   ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς
[6]   αὐτὸ καὶ τοῦ συζῆν ἐξαίφνης  οἷον   ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς
[6]   οὔτ´ ἄλλῳ εἴδει οὐδενὶ ὅμοιος.  Οἷον   δ´ ἐστὶ τοῦ συνθέτου ἀνθρώπου
[6]   νοητὰ ὀνομάζειν πνεύματα καὶ πνευματικά·  οἷον   ἐὰν λέγῃ Παῦλος· Ἀλλ´
[6]   καὶ τὴν φύσιν, ὅθεν γεγένηται.  Οἷον   εἰ καθ´ ὑπόθεσιν μέλι ἦν
[6]   ἀλλήλοις εἶναι λελογισμένα καὶ ὄντα.  Οἷον   περὶ μὲν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς
[6]   φαμεν. Λέγομεν δὲ καὶ οὐχ  οἷόν   τ´ εἶναι μὴ ἐγγυμνασάμενον τῇ
[6]   εἰκόνα τοῦ πατρός. Οὐ γὰρ  οἷόν   τ´ ἦν εἶναι σύμμετρον, ἵν´
[6]   ὑπέστη κακία. ~Οὐ γὰρ  οἷόν   τ´ ἦν ὁμοίως εἶναι τῷ
[6]   θεὸς οὐκ ἐποίησε. Πῶς γὰρ  οἷόν   τ´ ἦν τὸ περὶ κρίσεως
[6]   Πλάτωνος τοιαῦτ´ εἰρήκασι. Πῶς γὰρ  οἷόν   τ´ ἦν τοῦ μηδέπω γενομένου
[6]   δύναμις ὠφελεῖν καὶ προσάγειν, ὡς  οἷόν   τε ἐστίν, αὐτῇ διὰ φιλανθρωπίαν
[6]   δὲ τὸ ὀνομαστὸν λαμβάνεις καθὸ  οἷόν   τε ἐστὶν ὀνόμασι παραστῆσαί τι
[6]   ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν  ὅμοιον   δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν δυνηθείημεν
[6]   ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν  ὅμοιον   δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν δυνηθείημεν
[6]   εἶναι βαθύν· νυνὶ δὲ τὸ  ὅμοιον   ἐκείνῳ πράττοντες καὶ παίζοντες καὶ
[6]   βαρβαρικὰ δαιμόνων τινῶν τοιαῦτα, ὅτι  ὅμοιον   οὗτοι πράττουσι τοῖς ἐπὶ τοῖς
[6]   τοῦ Κέλσου ἄτοπον εἶναι καὶ  ὅμοιον   αὐτὸς πεποίηκεν, εἰς τὴν
[6]   διὰ τοῦτο χρήσιμον τοιοῦτο φαινόμενον,  ὁποῖον   ἔδει ἑκάστῳ βλέπεσθαι; Καὶ οὐ
[6]   ἀσθενείᾳ» σῶμα ψυχικόν» φαμεν ἀνίστασθαι,  ὁποῖον   ἐσπάρη. Ἀλλὰ γὰρ περὶ τούτων
[6]   καὶ ψιθυρίζειν τῷ παιδίῳ ἐπῃσχύνθη,  ὁποῖον   οἱ τοὺς ὀνοκεφάλους ἀναπλάσαντες καὶ
[6]   ἐστι τὸ λέγειν Παῦλον τὸν  σκηνοποιὸν   καὶ Πέτρον τὸν ἁλιέα καὶ
[6]   τοῦ Κέλσου, ἀφιλοσόφως κωμῳδίας ποιητὴν  γελωτοποιὸν   παραλαβόντος καὶ τῷ παρ´ αὐτῷ
[6]   ἵνα μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ  ἐνώπιον   τοῦ θεοῦ» Πρῶτον δὲ ἡμῶν
[6]   πρότερον προσίεσθαί τινα ἐπὶ τὸ  συνέδριον   ἑαυτῶν, ἐὰν μὴ ἀρὰς θῆται
[6]   ἐν τῷ εὐαγγελίῳ γεγραμμένην ὡς  κολαστήριον   εὑρόντες, ἐζητήσαμεν, εἴ που τῶν
[6]   τῷ αὐτοῦ καιρῷ· τὸ γὰρ  μυστήριον   ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον
[6]   ἐντυγχάνουσι τῇ γραφῇ ἐγνωκέναι ὡς  ἀλλότριον   τῆς Χριστιανῶν περὶ τὸ θεῖον
[6]   τὸ χρυσίον καὶ ὡς τὸ  ἀργύριον»   ~καὶ κατὰ τὸ περὶ τὴν
[6]   καταβαίνοντας ἐπ´ αὐτῆς, τὸν δὲ  κύριον   ἐπεστηριγμένον ἐπὶ τοῖς ἄκροις αὐτῆς,
[6]   ἡγεμονικοῦ καὶ αἰτίου πατέρα καὶ  κύριον   ἐπομνύντας· ὅν, ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν,
[6]   Ἡνίκα» γὰρ ἐὰν ἐπιστρέψωμεν πρὸς  κύριον»   δὲ κύριος τὸ πνεῦμά
[6]   οὕτως· Οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν  κύριον   οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ. Δεῦτε
[6]   παρὰ σοῦ ἀλλ´ φοβεῖσθαι  κύριον   τὸν θεόν σου καὶ πορεύεσθαι
[6]   ἀπούσης εἰς οὐδὲν λογισθήσεται. Καὶ  γυμνάσιον   μέν φαμεν εἶναι τῆς ψυχῆς
[6]   παντὸς τοὺς οὑτωσὶ κακοὺς καὶ  γυμνάσιον   τὸ ὑπὲρ ἀρετῆς ποιῆσαι ἐκκεῖσθαι
[6]   καὶ Ἰωάννης δὲ τὸ  παραπλήσιον   ἀναγέγραπται ἑωρακέναι καὶ πεποιηκέναι· ἀλλὰ
[6]   καλὸν δημιουργόν. Καὶ δοκεῖ μοι  παραπλήσιον   Ἰουδαίοις πεποιηκέναι, τοῖς κατὰ τὴν
[6]   ἐνεχομένους τοιαύταις ὑπονοίαις. ~Μετὰ ταῦτα  παραπλήσιόν   τι ποιεῖν μοι δοκεῖ τοῖς
[6]   νοήσας Μωϋσῆς ἀνέγραψε ταῦτα ἀλλὰ  παραπλήσιόν   τι ποιῶν οἷς παίζοντες οἱ
[6]   τὸ σῶμα, εἴτε σῶμα ἀνειληφυῖαν·  παραπλήσιόν   τι ποιῶν τοῖς οἰομένοις τὰς
[6]   τῷ κατακλυσμῷ διαφθορὰ τῶν ἀνθρώπων  καθάρσιόν   ἐστι τῆς γῆς, ὡς καὶ
[6]   Χριστιανῶν αὐτῷ πρόκειται γράφειν φησὶ  Διονύσιόν   τινα μουσικὸν Αἰγύπτιον συγγενόμενον αὐτῷ
[6]   ὅτι ἀγαθὸν ὄντα διαφόρως καὶ  πλούσιον   εἶναι διαφερόντως εἶναι ἀδύνατον. Τίς
[6]   εἰσελθεῖν διὰ τρήματος ῥαφίδος  πλούσιον   εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ»
[6]   διὰ τρήματος ῥαφίδος εἰσελθεῖν  πλούσιον   εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ»
[6]   ἐστιν ἀγαθὸν εἶναι διαφερόντως καὶ  πλούσιον»   παρέφθειρεν αὐτὴν καὶ πεποίηκε τὸ
[6]   χωνεύων καὶ καθαρίζων ὡς τὸ  χρυσίον   καὶ ὡς τὸ ἀργύριον» ~καὶ
[6]   θεοῦ» εἶπε τό· Ἄβυσσος ὡς  ἱμάτιον   τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ
[6]   ἐκείνου ἕνεκα πάντα, καὶ ἐκεῖνο  αἴτιον   ἁπάντων καλῶν. Δεύτερον δὲ περὶ
[6]   ἐκ τῶν ἱερῶν γραμμάτων, φάσκων  βέλτιον   αὐτὰ παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι καὶ
[6]   βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν  ἐναντίον   αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς ῥίζα
[6]   αἰνιγμάτων πεπλανημένην, ποιοῦντες τῷ θεῷ  ἐναντίον   τινά, διάβολόν τε καὶ γλώττῃ
[6]   διὰ τὴν ἁμαρτίαν καὶ κατοικισθέντος  ἐναντίον   τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς»
[6]   τὸν δὲ τούτῳ κατὰ διάμετρον  ἐναντίον   υἱὸν τοῦ πονηροῦ δαίμονος καὶ
[6]   γράφειν φησὶ Διονύσιόν τινα μουσικὸν  Αἰγύπτιον   συγγενόμενον αὐτῷ εἰρηκέναι περὶ τῶν
[6]   ἕτερον τῶν ἄκρων καὶ βέλτιστον  υἱὸν   ἀναγορεύεσθαι τοῦ θεοῦ διὰ τὴν
[6]   εἶναι τὸν θεὸν ἀλλὰ τὸν  υἱὸν   αὐτοῦ, καὶ οἴεται ἀπαντᾶν λέγων
[6]   θεοῦ, φησίν· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν  υἱὸν   εἰ μὴ πατήρ, οὐδὲ
[6]   τὸν ἄμορφον εἶναι δοκοῦντα Ἰησοῦν  υἱὸν   εἶναι θεοῦ τὸ πρὸ πολλῶν
[6]   ὁμοιότητα τῆς ἐπαγγελίας περὶ τοῦ  υἱὸν   εἶναι θεοῦ τὸν ὑπὸ τῶν
[6]   θεὸς εἶναι ὡς εὐθεώρητον τὸν  υἱὸν   ἔπεμψεν. Ἅπερ μὴ νοήσας
[6]   τοιόσδε ἐστὶν θεὸς καὶ  υἱὸν   ἔχει τοιόνδε, καὶ οὗτος κατελθὼν
[6]   ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον εἶναι  υἱὸν   θεοῦ, ἀλλ´ ἑκάστῳ κατὰ τὸ
[6]   θεὸν διδάσκαλον  υἱὸν   θεοῦ. ~Εἰ δέ τις βούλεται
[6]   κἀκεῖνος παῖς θεοῦ. ήθη δὴ  υἱὸν   θεοῦ ἡμᾶς λέγειν, παραποιήσαντας τὰ
[6]   πάσης κτίσεως» γελᾷ τὸ λέγεσθαι  υἱὸν   θεοῦ Ἰησοῦν, οὐχ ὁρῶν, τίνα
[6]   ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον εἶναι  υἱὸν   θεοῦ, κἂν δεδεμένος ἀτιμότατα
[6]   ὅτι καθόλου τὸ εἶναί τινα  υἱὸν   θεοῦ πρὸ Ἑλλήνων καὶ ὧν
[6]   καὶ ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις πέμπει τὸν  υἱὸν   καὶ κολάσουσιν αὐτόν. Εὐθέως δὲ
[6]   αὐτὸ τοῦτο ἐπῆλθεν αὐτοῖς θεοῦ  υἱὸν   καλεῖν, σημαίνω. Ἄνδρες παλαιοὶ τόνδε
[6]   Ἰουδαίοις πεμπόμενον τοῦ θεοῦ τὸν  υἱόν;   Ὅρα δὴ καὶ ἐν τούτοις
[6]   ἁμαρτησομένοις καὶ κολάσουσιν αὐτοῦ τὸν  υἱὸν   πέμπει. Ἀλλ´ ἔοικε νῦν μὲν
[6]   διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν  υἱὸν   τοῦ θεοῦ» ἐπαγγειλάμενον τοῖς γνησίως
[6]   γεγόνασιν οἱ προφῆται, πεπέμφθαι τὸν  υἱὸν   τοῦ θεοῦ· ἵν´ ἐκεῖθεν ἀρξάμενος
[6]   μὲν προσεχῶς δημιουργὸν εἶναι τὸν  υἱὸν   τοῦ θεοῦ λόγον καὶ ὡσπερεὶ
[6]   δὲ τούτῳ κατὰ διάμετρον ἐναντίον  υἱὸν   τοῦ πονηροῦ δαίμονος καὶ Σατανᾶ
[6]   ἡμετέρων τοιαῦτα, ὅτι τὸ θεοῦ  υἱὸν   ὑπὸ διαβόλου κολάζεσθαι καὶ ἡμᾶς
[6]   αὐτῇ τὸ φαιδρόν τε καὶ  μαλακὸν   τοῦ κασσιτέρου, τὴν τρίτην τοῦ
[6]   ἀλλ´ ἀναβιβάσας ἡμᾶς ἐπὶ τὸ  λογικὸν   ὑψηλὸν ὄρος» ἔδειξεν ἡμῖν τὴν
[6]   τὸν Κέλσον ἀλλὰ κατὰ τὸ  εὐαγγελικόν·   νυνὶ δὲ οὔτε τῶν εὐαγγελίων
[6]   δευτέρως δὲ τοῖς ἐλλαμπομένοις τὸ  ἡγεμονικὸν   ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ λόγου καὶ
[6]   εὐδαιμονεῖν ἀπὸ τῆς παντελοῦς ἀκτημοσύνης,  Κυνικὸν   ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν· οὗτοι δὲ οἱ
[6]   τὴν ἐν τῷ νόμῳ γεγραμμένην.  Προυνικὸν   δέ τινα σοφίαν οἱ ἀπὸ
[6]   λόγοις καὶ μαθήμασιν, οὗτοι τὸ  κοινωνικὸν   εἰς κομιδῇ στενὸν καὶ βραχὺ
[6]   εἰρῆσθαι, τοῦ Ἰησοῦ παραφθείραντος τὸ  πλατωνικόν,   ἐν οἷς εἶπεν Πλάτων
[6]   ἀετός, καὶ ἐπιστρέφει εἰς τὸν  οἶκον   τοῦ προεστηκότος ἑαυτοῦ» Ἐχρῆν γὰρ
[6]   πρόκειται γράφειν φησὶ Διονύσιόν τινα  μουσικὸν   Αἰγύπτιον συγγενόμενον αὐτῷ εἰρηκέναι περὶ
[6]   οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν πνεῦμα  σωματικόν·   κατὰ δὲ ἡμᾶς καὶ τὴν
[6]   τὸ τοῦ καθαροῦ κατ´ ἀξίαν  θεωρητικόν.   Ἔστω δὴ καὶ δυσθεώρητος
[6]   ἄν τις οὐ κατὰ τὸ  προφητικὸν   εἰρηκέναι ταῦτα τὸν Κέλσον ἀλλὰ
[6]   πρὸς Κέλσον οὐδὲν ἐναργὲς καὶ  πληκτικὸν   λέγοντα τό· Οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω
[6]   οὐδὲ ῥητά» Καί, εἰ μὴ  φορτικὸν   εἰπεῖν περὶ τῶν τηλικούτων ἀνδρῶν
[6]   ἡμεῖς τὸ παρὰ τῷ ἀποστόλῳ  μυστικὸν   διηγούμενοι οὕτως ἔχον· ὅταν δὲ
[6]   τὸν θεὸν ἡμῶν, καὶ τίνων  ἀναλωτικόν,   ὅτι ἁμαρτημάτων καὶ τῆς κακίας.
[6]   εἰς τὸν ὑπ´ αὐτῶν ὀνομαζόμενον  ψυχικὸν   δημιουργόν» τάχα δὲ καὶ πρὸς
[6]   ἀτιμίᾳ» καὶ ἐν ἀσθενείᾳ» σῶμα  ψυχικόν»   φαμεν ἀνίστασθαι, ὁποῖον ἐσπάρη. Ἀλλὰ
[6]   σώματος. Οἴεται δὲ τὸν  στωϊκὸν   λόγον ἐκτιθέμενος καὶ μὴ προσποιούμενος
[6]   Ἰησοῦ πρὸς τὸν πάσης κτίσεως»  πρωτότοκον   θεὸν λόγον. ~Εἶτα ἐὰν μὲν
[6]   ἀγένητον καὶ πάσης γενητῆς φύσεως  πρωτότοκον   κατ´ ἀξίαν εἰδέναι τις δύναται
[6]   καὶ ἀρχὴν τὸν μονογενῆ καὶ  πρωτότοκον   πάσης κτίσεως» ἐπέκεινα δὲ πάντων
[6]   περὶ κρίσεως κήρυγμα παρρησίαν ἔχειν,  διδάσκον   κολάζεσθαι μὲν ἐπὶ ταῖς κατὰ
[6]   ἐδύναντο παρασταδόν· ὃν δὲ λάβοιμι,  ῥίπτασκον   τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ, ὄφρ´ ἂν
[6]   ὅτι θεὸς πῦρ» ἐστι  καταναλίσκον»   ἔλεγεν ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις
[6]   τῷ· θεὸς ἡμῶν πῦρ  καταναλίσκον.   Πάντα γὰρ ταῦτα τροπικῶς λέγεται
[6]   λέγηται θεὸς εἶναι πῦρ  καταναλίσκον»   τὰ ξύλα» καὶ τὸν χόρτον»
[6]   ἐν τῇ πρὸς Ἑρμείαν καὶ  Κορίσκον   ἐπιστολῇ. Οὕτω δὲ ἔχει
[6]   πρὸς Ἑρμείαν καὶ Ἔραστον καὶ  Κορίσκον   Πλάτωνος ἐπιστολῆς καὶ ταῦτα παραθήσομαι·
[6]   λέγοντας τὸν τοῦδε τοῦ κόσμου  καλὸν   δημιουργόν. Καὶ δοκεῖ μοι παραπλήσιον
[6]   διαφοραὶ καὶ τῶν πρὸς τὸ  καλὸν   νενευκότων, οὐκ ἐπ´ ἴσης καὶ
[6]   καθ´ ὕπνον κύκνον καὶ τὸν  διδάσκαλον   εἰπόντα ἐπὶ τῇ συστάσει τοῦ
[6]   ἐστίν, ὡς μὴ τὸν τυχόντα  διδάσκαλον   ἔχειν περὶ αὐτοῦ, ἀλλ´ αὐτὸν
[6]   σωτῆρα θεὸν  διδάσκαλον   υἱὸν θεοῦ. ~Εἰ δέ
[6]   Ἄρεος, τὴν ἐκ τοῦ κράματος  ἀνώμαλόν   τε καὶ ποικίλην, ἕκτην Σελήνης
[6]   αὐτῷ τοῦ λόγου κατεσθίει τὴν  βίβλον,   ἵν´ αὐτὴν μὴ γράψῃ καὶ
[6]   ἐν ταῖς ἱεραῖς γραφαῖς εὐφημούμενον  ἄγγελον   τοῦ δημιουργοῦ, τοῦτον τὸ μιαρὸν
[6]   οἷός τέ τις γένηται ἐπιστρέφειν·  δῆλόν   ἐστιν ὅτι καὶ χαρακτῆρος ἐν
[6]   ὅμοιαι ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων»  Δῆλον   ὅτι εἶεν ἂν ἐν ταῖς
[6]   τὰ Χριστιανῶν γινώσκοι. Τοῦτο δὲ  δῆλον   ποιεῖ καὶ προκειμένη λέξις.
[6]   καὶ πάντα πράξαντες, ἵνα μηδὲν  κίβδηλον   πρόωνται ἐπὶ τὴν λογικὴν ἑαυτῶν
[6]   αὐτὴν καὶ πεποίηκε τὸ εὐκοπώτερον  κάμηλον   διὰ τρήματος ῥαφίδος εἰσελθεῖν
[6]   ἀπόφασιν τοῦ Ἰησοῦ, εἰπόντος· Εὐκοπώτερον  κάμηλον   εἰσελθεῖν διὰ τρήματος ῥαφίδος
[6]   καὶ τοῖς ἀκολουθεῖν αὐτῷ εἰς  ὑψηλόν»   ἀποδεδώκαμεν, ὄρος» δυναμένοις. Τοῖς
[6]   ἀναβιβάσας ἡμᾶς ἐπὶ τὸ λογικὸν  ὑψηλὸν   ὄρος» ἔδειξεν ἡμῖν τὴν ἔνδοξον
[6]   καὶ ἀναβαίνοντι αὐτῷ εἰς τὸ  ὑψηλὸν   ὄρος» θειοτέραν μορφὴν ἔχει· ἣν
[6]   εὐαγγελίου, ἐν ἀναβὰς εἰς  ὑψηλὸν   ὄρος» μετεμορφώθη ἔμπροσθεν» τῶν μαθητῶν
[6]   Αἰθίοπες Λίβυες, ὅπως  φίλον   ἑκάστοις ὀνομάζειν, μὴ μείνασιν ἐπὶ
[6]   σχήματι, καὶ ἀνωτέρω μὲν αὐτοῦ  κύκλον   βραχὺν ἐχόμενον τοῦ μείζονος τῶν
[6]   τούτῳ τῷ διαγράμματι τὸν μείζονα  κύκλον   καὶ τὸν μικρότερον, ὧν ἐπὶ
[6]   τεταγμένον τινὰ μετὰ τὸν κατωτάτω  κύκλον.   Τοῦτον δὲ τὸν Λευϊαθὰν
[6]   τὰ ἐναντία Ἰησοῦς Μωϋσεῖ νομοθετῇ,  ἄλλον   ἀντὶ τούτου ζητεῖν. Εἴτε γὰρ
[6]   Ἰουδαίων Μωϋσῆς νομοθετῇ, θεὸν  ἄλλον   ἀντὶ τούτου καὶ τοῦ πατρὸς
[6]   μὲν εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι δὲ  ἄλλον,   καὶ κοινὸν δὲ πάντων
[6]   Χριστιανούς— εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι δὲ  ἄλλον,   κοινὸν δὲ πάντων καὶ
[6]   ὡς καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν, ᾠήθησαν  ἄλλον   μὲν εἶναι τὸν Ἰαὼ ἕτερον
[6]   λέγουσιν αἱ γραφαὶ Ἀδωναΐ, καὶ  ἄλλον   τὸν Ἐλωαῖον, ὃν οἱ προφῆται
[6]   ὑπὸ Κέλσου εἰς ταῦτα λελεγμένα·  μᾶλλον   γὰρ Κέλσου ἡμεῖς αὐτῶν παρὰ
[6]   δὲ τὸν ἰδιωτισμὸν ἀποτυγχανόντων συγγνωστέον.  Μᾶλλον   γὰρ τοῦ κατὰ Πλάτωνα ταπεινοῦ
[6]   Κέλσου νομιζομένη μὲν πολυμάθεια,  μᾶλλον   δ´ οὖσα περιεργία καὶ φλυαρία,
[6]   τὰ τῆς Ἑκάτης. Τί δὲ  μᾶλλον   εἴπερ βαρβαρικὰ ἐβούλετο μυστήρια ἐκτίθεσθαι
[6]   ἃς ἐδόκει εἰδέναι· ὅπου δὲ  μᾶλλον   ἐχρῆν, εἴπερ ἠπίστατο, τοῦτο ποιῆσαι
[6]   μετέχει θεός· μετέχεται γὰρ  μᾶλλον   μετέχει, καὶ μετέχεται ὑπὸ
[6]   κεκαλινδημένος, οὐδέ φαμεν· Ταύτῃ καὶ  μᾶλλον   πίστευσον. Εἰς ἕκαστον γὰρ πειρώμεθα
[6]   ἀνδρῶν τὸ ἀληθές, φημὶ ὅτι  μᾶλλον   Πλάτωνος οὗτοι ἑώρων ἀφ´ ὧν
[6]   μετὰ τῆς διηγήσεως αὐτῶν, οὐ  μᾶλλον   τὰ Αἰγυπτίων, ἐν οἷς πολλοὶ
[6]   καὶ Πέρσαις· τί δὴ οὖν  μᾶλλον   ταῦτ´ ἐξέθετο τι τῶν
[6]   κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι» τίς  μᾶλλον   τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς κἂν
[6]   οὖν ἔλεγχοι παρ´ ἡμῖν εἰσι  μᾶλλον,   τοῖς μαθοῦσιν ὅτι δεῖ τὸν
[6]   τῷ ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς» καὶ  μᾶλλον   τῶν φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων περί τινος
[6]   θεῖον πνεῦμα ἦν τὸ ταῦτα  ἀπαγγέλλον.   Οὐ πρὸς πάντα οὖν τὸν
[6]   δὴ παντελῶς ἐπιλελοίπασιν, ὥστε τὸν  ὅλον   αὐτῶν ἱστορεῖσθαι ἀριθμὸν οὐκ εἶναι
[6]   τὰ δέοντα καὶ ἐνεργῶν τὸ  ὅλον   σῶμα τὴν ἐκκλησίαν κινεῖ καὶ
[6]   καί, εἰ χρὴ οὕτως ὀνομάσαι,  ὅλον   τὸ χρῖσμα τοῦ τῆς ἀγαλλιάσεως»
[6]   ἐχρῆν γὰρ οἶμαι κολάσαι τὸν  διάβολον   ἀλλ´ οὐ τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ
[6]   ποιοῦντες τῷ θεῷ ἐναντίον τινά,  διάβολόν   τε καὶ γλώττῃ ἑβραίᾳ Σατανᾶν
[6]   τὴν πεπλανημένην ἑαυτῶν σοφίαν, ἧς  σύμβολον   εἶναι βούλονται καὶ δώδεκα ἔτεσιν
[6]   ἐν καθαρσίῳ τινὶ ἐκεῖ γεγενημένης  σύμβολον   εἶναι τὴν ἐν τῷ νόμῳ
[6]   καὶ πατρί, χαρακτῆρι τύπου ζωῆς  σύμβολον   ἐπιφέρων, ἣν ἔκλεισας αἰῶνι σῷ
[6]   ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην εἰς οὐρανόν, ἧς  σύμβολον   Ἠλίας ἦν. δὲ ταῦτα
[6]   πάρες με, σῆς ὁρῶν δυνάμεως  σύμβολον   καταλυθὲν τύπῳ ζωῆς ξύλου, εἰκόνι
[6]   τῆς ψυχῆς διεξόδου. Τοιόνδε τὸ  σύμβολον·   κλῖμαξ ἑπτάπυλος, ἐπὶ δ´ αὐτῇ
[6]   λυομένης, πεντάδι δυνατωτέρᾳ, πάρες με,  σύμβολον   ὁρῶν σῆς τέχνης ἀνεπίληπτον, εἰκόνι
[6]   ἤδη τὸν ἴδιον ὑπήκοον νοῦν  σύμβολον,   παροδεύειν σὴν ἕτοιμος ἀρχήν· κατίσχυσας
[6]   Ἔστι γάρ τι ἐν αὐτῇ  σύμβολον   τῶν δύο τῶν ἐν οὐρανῷ
[6]   τῆς σῆς μητρὸς φέροντά σοι  σύμβολον,   χάριν κρυπτομένην δυνάμεσιν ἐξουσιῶν·
[6]   χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι  δόλον.   Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον
[6]   καὶ τὸν περικαλλῆ τῆς Ἀθηνᾶς  πέπλον   ἐν τῇ πομπῇ τῶν Παναθηναίων
[6]   αὐτόθεν ἀπίθανόν ἐστι τὸ λέγειν  Παῦλον   τὸν σκηνοποιὸν καὶ Πέτρον τὸν
[6]   Εἶτ´ ἐπεὶ τότε μάλιστα τὸ  φαῦλον   ἐν τῇ χύσει τῆς κακίας
[6]   δὲ ἐκεῖ τὸ τῆς ζωῆς  ξύλον   καὶ ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου,
[6]   τέχνην, οὐχ ὁρῶν ὅτι τὸ  ξύλον   τῆς ζωῆς ἐν τοῖς Μωϋσέως
[6]   τέκτονα αὐτὸν γεγονέναι ἀναπέπλασται τὸ  ξύλον   τῆς ζωῆς, ἠκολούθησεν ἄν, εἰ
[6]   περὶ τοῦ σταυροῦ ἀναπεπλακέναι τὸ  ξύλον   τῆς ζωῆς καὶ ἀκολούθως ἑαυτοῦ
[6]   μὲν οὖν τὸ τρίτον φησὶν  εἴδωλον.   Ἡμεῖς δὲ τὸ ὄνομα τοῦ
[6]   δὲ λόγος, τὸ δὲ τρίτον  εἴδωλον,   τὸ τέταρτον δὲ ἐπιστήμη. Καὶ
[6]   τοιούτων μαθημάτων Ἰησοῦ· ὃς» οὐχ  ἁρπαγμὸν   ἡγήσατο εἶναι ἴσα θεῷ, ἀλλ´
[6]   μετὰ τὸ διελθεῖν ὃν ὀνομάζουσι  φραγμὸν   κακίας» πύλας ἀρχόντων αἰῶνι δεδεμένας·
[6]   πρὸς αὐτὸν λέγειν οἴονται· Ὑπερβὰς  φραγμὸν   πυρὸς ἀφόβως, πρώτης λαχὼν ἀρχὴν
[6]   Σατανᾶ εἰσάγειν, φησὶ θεῖόν τινα  πόλεμον   αἰνίττεσθαι τοὺς παλαιούς, Ἡράκλειτον μὲν
[6]   ὧδε· Εἰδέναι δὲ χρὴ τὸν  πόλεμον   ἐόντα ξυνὸν καὶ δίκην ἔριν,
[6]   δὲ οὐρανοὺς ὅλως περιωρισμένον  ἀριθμὸν   αὐτῶν αἱ φερόμεναι ἐν ταῖς
[6]   αἱρέσεων ἠκούσαμεν γίνεσθαι. Εἶτα καὶ  ἀριθμὸν   ὁρίζει λεγόμενον ὑπὸ τῶν παραδιδόντων
[6]   ὥστε τὸν ὅλον αὐτῶν ἱστορεῖσθαι  ἀριθμὸν   οὐκ εἶναι ἐν τοῖς τριάκοντα.
[6]   γὰρ τὰ ὑπερέκεινα αὐτῆς οὐ  χρήσιμον   ἀναβαίνειν διὰ τοὺς μόγις φόβῳ
[6]   ὁρῶσι δυνατὸν καὶ διὰ τοῦτο  χρήσιμον   τοιοῦτο φαινόμενον, ὁποῖον ἔδει ἑκάστῳ
[6]   κάλλος· ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ  ἄτιμον,   ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν
[6]   κάλλος, ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ  ἄτιμον   ἦν, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς
[6]   εἶδος αὐτοῦ» τοῖς τοιούτοις ἐστὶν  ἄτιμον   καὶ ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς» ὑπὸ
[6]   Ἀλλὰ καὶ ὃν τρίτον εἶδεν  ὀφθαλμὸν   ἑαυτὸν ἔχοντα Πλάτων εἰς
[6]   Εἶθ´ μὲν Κέλσος τὸν  ἕβδομον   ἔφασκεν ὄνου ἔχειν πρόσωπον, καὶ
[6]   ζωήν» καὶ τὸ κατὰ τὸν  νόμον   δὲ ἀκάθαρτον» τὸ ζῷον ἀναγεγράφθαι
[6]   ἐγένετο» μετὰ τὸ δοθῆναι τὸν  νόμον   διὰ Μωϋσέως» Ἡνίκα» γὰρ ἐὰν
[6]   ἀλληγορίας λαμβάνεις τὸν Ἰουδαίων  νόμον,   ἐπαινεῖς δὲ ἄκων, δυσσεβέστατε,
[6]   τὰς ἀνομίας» τῶν ἐγκαταλιπόντων τὸν  νόμον»   τοῦ θεοῦ καὶ ἐν μάστιξι
[6]   ὑπὲρ τὸ σύμμετρον τὸν ἕκτον  τόμον.  
[6]   ὁρᾶν πῇ μὲν διὰ τὸν  μιασμὸν   τοῦ νοῦ, σώματι ταπεινώσεως» ἀνθρώπων
[6]   ἀρχόντων αἰῶνι δεδεμένας· Βασιλέα μονότροπον,  δεσμὸν   ἀβλεψίας, λήθην ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι, πρώτην
[6]   ἧκα δύω, περὶ χερσὶ δὲ  δεσμὸν   ἴηλα χρύσεον ἄρρηκτον; Σὺ δ´
[6]   μὴ εἰς ἀνεξέλεγκτον ἀναχωρεῖν δόξῃ,  λογισμὸν   ὑπέχει ταύτης τῆς ἀπορίας· εἴη
[6]   δεῖν μὴ ἁπλῶς πιστεύειν ἀλλὰ  λογισμὸν   ὑπέχειν τῶν πιστευομένων, χρησόμεθα καὶ
[6]   πείρᾳ παραλαβόντες ὅτι οἱ κατὰ  χριστιανισμὸν   διὰ τοῦ Ἰησοῦ τὸν ἐπὶ
[6]   αὐτοῦ ἐστι, βουλομένου καταλιπόντας ἡμᾶς  χριστιανισμὸν   προσέχειν αὐτοῦ τοῖς δόγμασιν· ἅτινα
[6]   τὰ κρείττονα διὰ δὲ τὸν  ἰδιωτισμὸν   ἀποτυγχανόντων συγγνωστέον. Μᾶλλον γὰρ τοῦ
[6]   ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς  φωτισμὸν   τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ
[6]   ἐν ἓξ ἡμέραις συντετελέσθαι τὸν  κόσμον   δημιουργούμενον, καὶ ἑαυτοῦ ἐπιλαθόμενος τούτοις
[6]   ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν  κόσμον»   Εἰ μὲν οὖν ἀκούει τις
[6]   υἱῷ ἑαυτοῦ λόγῳ ποιῆσαι τὸν  κόσμον   εἶναι πρώτως δημιουργόν. Περὶ δὲ
[6]   πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν  κόσμον»   καὶ Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν
[6]   εἰς τὸν» ἀληθινὸν καὶ νοητὸν  κόσμον»   καὶ ποιεῖ αὐτὸν φῶς τοῦ
[6]   πολλαχοῦ τῶν γραφῶν ἔθος ὀνομάζεσθαι  κόσμον.   Μάλιστα δ´ ἐν τῷ κατὰ
[6]   πᾶσι θεοῦ καὶ τόνδε τὸν  κόσμον,   οἴεται ἀκολουθεῖν περὶ τοῦ τὸν
[6]   ἀπαντᾷ τῷ λόγῳ· εἰ δὲ  κόσμον   τὸ ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς
[6]   θεοῦ εἶναι καὶ τόνδε τὸν  κόσμον,   τὸ καθ´ ἡμᾶς κακῶν εἶναι
[6]   καὶ ξένου θεοῦ τόνδε τὸν  κόσμον,   τοιαῦτά φησιν· Εἰ δὲ αὐτοῦ
[6]   Ἰωάννην εὐαγγελίῳ πολλάκις ἔστιν εὑρεῖν  κόσμον   τὸν περίγειον ὀνομαζόμενον τόπον, ὥσπερ
[6]   μὴ βλεπομένοις τυγχάνων ὑπεξῆλθε τὸν  κόσμον,   τοῦ λόγου αὐτὸν ὑπεξάγοντος ἐντεῦθεν
[6]   σημαίνω. Ἄνδρες παλαιοὶ τόνδε τὸν  κόσμον   ὡς ἐκ θεοῦ γενόμενον παῖδά
[6]   τις, οὐ πάντως οἱ τὸν  κατακλυσμὸν   παθόντες ὑπεξάγονται ἀπὸ τοῦ οὕτως
[6]   οὐ πάντως ὑπεξάγει τοὺς τὸν  κατακλυσμὸν   πεπονθότας, ἀπαλλάττει δ´ αὐτοὺς τῆς
[6]   διὰ τούτων Κέλσος οὐκ  εὔγνωμον   ἀλλ´ ἀπὸ τοῦ καθ´ ἡμῶν
[6]   Πλάτωνος οὗτοι ἑώρων ἀφ´ ὧν  ἐλάμβανον   χάριτι θεοῦ νοημάτων, τίνα μὲν
[6]   γελωτοποιεῖν θέλοντες τοιαῦτα συνέταττον, οὐ  πιθανὸν   δὲ τὸν ὅλῳ ἔθνει γραφὰς
[6]   ἀποφηνάμενος καὶ μηδὲ κατὰ τὸ  πιθανόν   τι λέγων κατηγορεῖ τῆς κατὰ
[6]   λόγον, ὅρα εἰ μὴ αὐτόθεν  ἀπίθανόν   ἐστι τὸ λέγειν Παῦλον τὸν
[6]   δὲ ἀνοιγομένας πύλας λελέχθαι οὐκ  ἀπίθανόν   ἐστιν ὑπό τινων αἰνισσομένων καὶ
[6]   δηλωθῇ τὸ σπανίως εἰς ἀνθρώπους  φθάνον   καὶ ἐν πάνυ ὀλίγοις εὑρισκόμενον
[6]   τινὲς μὲν πρὶν φῶς καὶ  οὐρανὸν   γενέσθαι ἥλιόν τε καὶ σελήνην
[6]   ὑπερουράνιον θεόν, ὑπεραναβαίνοντας τὸν Ἰουδαίων  οὐρανόν.   Ἐν τούτοις δὲ οὐ διασαφεῖ,
[6]   ἐνανθρωπῆσαι ἀποθνῄσκουσαν ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην εἰς  οὐρανόν,   ἧς σύμβολον Ἠλίας ἦν.
[6]   καὶ ψυχὴν ζῶσαν καὶ σφαζόμενον  οὐρανόν,   ἵνα ζήσῃ, καὶ γῆν σφαζομένην
[6]   Αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔστησαν τὸν  οὐρανὸν»   καὶ εἴ τι τούτοις εἴρηται
[6]   παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ» γενόμενον  οὐρανόν,   καὶ οὕτω τὰ ἑξῆς. Ἀπεφήνατο
[6]   ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς τὸν  οὐρανὸν   καὶ τὴν γῆν» Ἀλλ´ οὐδεμία
[6]   ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς τὸν  οὐρανὸν   καὶ τὴν γῆν. Ἐὰν δέ
[6]   ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς τὸν  οὐρανὸν   καὶ τὴν γῆν» ~Εἶτα πάλιν
[6]   ἀρχῇ ἐποίησεν θεὸς τὸν  οὐρανὸν   καὶ τὴν γῆν» ἐπιστησάτω ὅτι
[6]   ἀρχῇ ἐποίησεν θεὸς τὸν  οὐρανὸν   καὶ τὴν γῆν. ~Νῦν δὲ
[6]   σῳζομένου. Σφαζόμενον δ´ οὐκ οἶδα  οὐρανὸν   λελεγμένον γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ
[6]   ὑπεραναβαίνουσιν μόνον ὃν ὀμνύουσιν  οὐρανόν.   Περὶ μὲν οὖν τῶν ἕτερον
[6]   καὶ νικήσαντας τούτους ἔχειν τὸν  οὐρανόν.   Τούτου δὲ τοῦ βουλήματός φησιν
[6]   ἑωρᾶσθαι θεῖον ἐνύπνιον, κλίμακα εἰς  οὐρανὸν»   φθάνουσαν καὶ ἀγγέλους τοῦ θεοῦ»
[6]   οὐδαμῶς προσεῖναι βουλόμεθα. Ἔμψυχον δὲ  τυγχάνον   τὸ ἀληθινὸν φῶς ἐπίσταται, τίνι
[6]   τῶν περὶ θεοῦ δογμάτων, ἄληπτον  τυγχάνον   τοῖς μὴ ἔχουσι πνεῦμα» τὸ
[6]   φωνὴν κατάπληξιν πειθώ.  Ἀμήχανον   γὰρ ὅτῳ θεῖόν τι πλέον
[6]   αὐτῶν αὐξήσειν μέχρι περάτων γῆς  ἐπαγγειλάμενον   καὶ ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν αὐτῇ
[6]   Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ»  ἐπαγγειλάμενον   τοῖς γνησίως μαθοῦσι τὰ θεῖα
[6]   Ἀριθμοὺς Μωϋσέως καὶ ζητησάτω τὸν  δυνάμενον   αὐτὸν μυσταγωγῆσαι ἐπὶ τὰ περὶ
[6]   Χριστιανοῖς λοιδορούμενος καὶ κατηγορῶν τῶν  κατηραμένον   εἰπόντων τὸν Μωϋσέως καὶ τοῦ
[6]   τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν λέγεσθαι θεὸν  κατηραμένον.   Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος τῆς λέξεως εὐλόγως
[6]   ἐκτεθεῖσθαι, ὡς ἄρα Χριστιανοὶ λέγουσι  κατηραμένον   θεὸν τὸν δημιουργόν, ἵν´
[6]   καὶ τὴν αἰτίαν ἐκτίθεται τοῦ  κατηραμένον   λέγεσθαι τὸν τῆς κατὰ Μωϋσέα
[6]   πολεμῶσαι πρὸς ἡμᾶς, ὡς θεὸν  κατηραμένον   λέγοντας τὸν τοῦδε τοῦ κόσμου
[6]   δή τινες εἰσὶ λέγοντες θεὸν  κατηραμένον   τὸν Ἰουδαίων, τὸν ὕοντα καὶ
[6]   οὐχ οἷόν τ´ εἶναι μὴ  ἐγγυμνασάμενον   τῇ ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ χωρεῖν τὴν
[6]   ἀγαθῷ μετὰ τὸ ἕκαστον φανῆναι  ἀγωνισάμενον,   ὁποῖος γέγονεν ἀγωνιστής, ἀναλῶσαι τῷ
[6]   καὶ Σωκράτους ἐκθήσεται καὶ τὸν  συνιστάμενον   Σωκράτει καθ´ ὕπνον κύκνον καὶ
[6]   τοῖς μαθοῦσιν ὅτι δεῖ τὸν  προϊστάμενον   τοῦ λόγου δυνατὸν εἶναι τοὺς
[6]   προεστηκότος ἑαυτοῦ» Ἐχρῆν γὰρ τὸν  ἐπιστάμενον   συγχρῆσθαι θεὸν εἰς δέον καὶ
[6]   καὶ τὸν Βεημὼν ὀνομαζόμενον ὡσπερεὶ  τεταγμένον   τινὰ μετὰ τὸν κατωτάτω κύκλον.
[6]   θεοῦ λόγον, τὸν παρὰ Πλάτωνι  λελεγμένον   ἐν τῇ πρὸς Ἑρμείαν καὶ
[6]   Σφαζόμενον δ´ οὐκ οἶδα οὐρανὸν  λελεγμένον   γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ
[6]   παρὰ Πλάτωνι ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς  λελεγμένον,   οὗ ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἐμνήσθημεν,
[6]   ἐπ´ αὐτῆς, τὸν δὲ κύριον  ἐπεστηριγμένον   ἐπὶ τοῖς ἄκροις αὐτῆς, εἴτε
[6]   τῶν παριστάντων Ἰησοῦν εἶναι τὸν  προκεκηρυγμένον   ὑπ´ αὐτῶν Χριστὸν καὶ ἀποδεικνύντων
[6]   σῆς τέχνης ἀνεπίληπτον, εἰκόνι τύπου  τετηρημένον,   πεντάδι λυθὲν σῶμα· χάρις
[6]   ὡς εὐκτικῶς ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ  εἰρημένον   εἶπεν· Οὐ γὰρ δὴ καθάπερ
[6]   μετὰ χλεύης ὑπὸ τοῦ Κέλσου  εἰρημένον,   ὅτι πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι
[6]   περιαιρεῖται τὸ» τῇ καρδίᾳ κάλυμμα»  ἐπικείμενον,   ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋσῆς» ~Ὡς
[6]   Φαμὲν οὖν ὅτι, εἴπερ τὸ  προκείμενόν   ἐστι τοῖς πρεσβεύουσι τὰ τῆς
[6]   κατωτέρω δὲ ἐχόμενον τοῦ κύκλου  γεγραμμένον   ἔχοντα ζωήν» τῷ δὲ δευτέρῳ
[6]   περὶ τὸν ἐν τῇ Γενέσει  ἀναγεγραμμένον   παράδεισον τοῦ θεοῦ φυτευόμενον ὑπ´
[6]   ἐχόμενον τοῦ μείζονος τῶν προτέρων,  ἐγγεγραμμένον   ἔχοντα ἀγάπην» κατωτέρω δὲ ἐχόμενον
[6]   ~ΠΡΟΣ ΤΟΝ  ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ   ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ
[6]   τοῦ δὲ ἐνδοτέρω κυανοῦ, τὸ  ἐπιγεγραμμένον   διάφραγμα πελεκοειδεῖ σχήματι, καὶ ἀνωτέρω
[6]   Κέλσος μελαίνῃ γραμμῇ παχείᾳ φησὶ  διειλημμένον   εἶναι τὸ διάγραμμα, καὶ ταύτην
[6]   τοῦ θεοῦ, ἀληθές ἐστι τὸ  λεγόμενον,   εἴ γε καὶ πολλαὶ ποιότητες
[6]   ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα  λεγόμενον   θεὸν σέβασμα, ὥστε αὐτὸν
[6]   λόγος οὐκ αὔταρκες εἶναι τὸ  λεγόμενον,   κἂν καθ´ αὑτὸ ἀληθὲς καὶ
[6]   κατὰ τὴν θείαν σοφίαν σοφοῦ  λεγόμενον,   ὅστις οὐκ ὄψεται καταφθοράν» φησίν,
[6]   ἔθετο ἀποκρυφὴν αὐτοῦ» καὶ τὸ  λεγόμενον   περιβόλαιον» αὐτοῦ, τὴν ἄβυσσον, καὶ
[6]   περιαιροῦντος ἀπὸ τοῦ πατρὸς τὸ  λεγόμενον   σκότος» ἔθετο ἀποκρυφὴν αὐτοῦ»
[6]   ἐπὶ τῶν τοῦ παραδείσου πυλῶν  λεγόμενον   ὑπὸ τῶν ἀθλίων ἐκείνων. Ἐζωγραφεῖτο
[6]   γίνεσθαι. Εἶτα καὶ ἀριθμὸν ὁρίζει  λεγόμενον   ὑπὸ τῶν παραδιδόντων τὴν σφραγῖδα
[6]   Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ τὸ μὴ  λεγόμενον   ὑφ´ ἡμῶν λαμβάνει, ὅτι ἀναγκαῖόν
[6]   ποτοῦ· ἀφ´ ὧν τρεφόμενον καὶ  ἀρδόμενον   ἐπισκευάζεται τὸ πτερὸν καὶ κατὰ
[6]   ἐναντίου ἐν τῷ κατὰ τὸν  ὀνομαζόμενον   Ἀντίχριστον; Πάντα δὲ τῇ ἑαυτοῦ
[6]   Ἰαὼ Ἰὰ παρ´ Ἑβραίοις  ὀνομαζόμενον   καὶ τὸν Σαβαὼθ καὶ τὸν
[6]   ἔστιν εὑρεῖν κόσμον τὸν περίγειον  ὀνομαζόμενον   τόπον, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ
[6]   Οὐαλεντίνου εἰς τὸν ὑπ´ αὐτῶν  ὀνομαζόμενον   ψυχικὸν δημιουργόν» τάχα δὲ καὶ
[6]   ἐν αὐτῷ καὶ τὸν Βεημὼν  ὀνομαζόμενον   ὡσπερεὶ τεταγμένον τινὰ μετὰ τὸν
[6]   ῥοπὴν πρὸς τὸ ὠφελεῖσθαι ἐχόντων  θαυμαζόμενον,   αἰσθομένων τῆς ἀπὸ τῶν λόγων
[6]   τισι λέλεκται τοῦ σῳζομένου.  Σφαζόμενον   δ´ οὐκ οἶδα οὐρανὸν λελεγμένον
[6]   παρθένου καὶ ψυχὴν ζῶσαν καὶ  σφαζόμενον   οὐρανόν, ἵνα ζήσῃ, καὶ γῆν
[6]   Δία κοιμώμενον πεποίηκέ τε καὶ  διϋπνιζόμενον   καὶ πέμποντα πρὸς τοὺς Ἕλληνας
[6]   φθάνον καὶ ἐν πάνυ ὀλίγοις  εὑρισκόμενον   τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ, Μωϋσῆς
[6]   ὅσον ἐπὶ τῇ κατασκευῇ σκολιόν,  παραβαλλόμενον   τῷ πλουσίῳ, καὶ τί αὐτῷ
[6]   ἐκείνων τι παραβαλεῖν ὡς μηδαμῶς  συμβαλλόμενον   εἰς τὴν Ἰουδαίων Χριστιανῶν
[6]   τῇ παραδοχῇ τοῦ λεγομένου τὸν  βουλόμενον   ἀκολουθίαις δογμάτων ἕπεσθαι καὶ ὠφελεῖσθαι,
[6]   τελετῇ τῇ προειρημένῃ Περσῶν τὸν  βουλόμενον   συνεξετάσαι, ταῦτα ἀλλήλοις παραβαλόντα καὶ
[6]   ἐξαφθὲν φῶς ἐν τῇ ψυχῇ  γενόμενον   αὐτὸ ἑαυτὸ ἤδη τρέφει» ~Ἀλλ´
[6]   χρεών» Φερεκύδην δὲ πολλῷ ἀρχαιότερον  γενόμενον   Ἡρακλείτου μυθοποιΐαν, στρατείαν στρατείᾳ παραταττομένην,
[6]   ἀρχήν· κατίσχυσας τὸν ἀπὸ σοῦ  γενόμενον   λόγῳ ζῶντι· χάρις συνέστω,
[6]   στερέωμα» παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ»  γενόμενον   οὐρανόν, καὶ οὕτω τὰ ἑξῆς.
[6]   τὸν κόσμον ὡς ἐκ θεοῦ  γενόμενον   παῖδά τε αὐτοῦ καὶ ἡμίθεον
[6]   πρῶτον μορφωθῆναι κατὰ λόγον τὸν  γενόμενον   σάρκα, καὶ μετὰ τοῦτο αὐτοὺς
[6]   φησὶ Διονύσιόν τινα μουσικὸν Αἰγύπτιον  συγγενόμενον   αὐτῷ εἰρηκέναι περὶ τῶν κατὰ
[6]   εἰ μὴ ἄρα ἴδιόν τι  σημαινόμενον   ἐξακούοιτο εἰς τὸ νουθετεῖν τὸ
[6]   οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός, διαστέλλομαι τὸ  σημαινόμενον   καί φημι· εἰ μὲν λόγῳ
[6]   εὐηθική. Εἰ μὲν οὖν τὸν  φαινόμενον   αὐτῷ τρόπον τοῦ εὐηθικὴν εἶναι
[6]   καὶ διὰ τοῦτο χρήσιμον τοιοῦτο  φαινόμενον,   ὁποῖον ἔδει ἑκάστῳ βλέπεσθαι; Καὶ
[6]   τοῖς ζητοῦσιν αὐτὸν τοῖς  ἐπιφαινόμενον   αὐτὸν παραδεχομένοις, γνωρίσαι καὶ ἀποκαλύψαι
[6]   τρανότερον φήσομεν ἐν τῇ ψυχῇ  γινόμενον   μετὰ τὸν λόγον τῶν τραυμάτων
[6]   ἀγαθόν, ἀλλ´ ἐκ πολλῆς συνουσίας»  ἐγγινόμενον   καὶ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς
[6]   γεννήσεως ἦν· οὐδὲ γὰρ τὸ  βλεπόμενον   ἀπαγγέλλει καὶ τὴν φύσιν, ὅθεν
[6]   οὐκ οἴει καταγελαστότερον πεποιηκέναι Ἰουδαίοις  πεμπόμενον   τοῦ θεοῦ τὸν υἱόν; Ὅρα
[6]   τε τὸ ὕδωρ καὶ τὸ  ἐπιφερόμενον   αὐτῷ πνεῦμα τοῦ θεοῦ» καὶ
[6]   ἀνωτέρω λέλεκται· οὐ γὰρ τὸ  σπειρόμενον   ἐν φθορᾷ» καὶ ἐν ἀτιμίᾳ»
[6]   Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ οὐδὲν τῶν ἰδίων  παραλυθησόμενον   βούλημα ἐκ τῶν Σίμωνος μαθημάτων.
[6]   ἀνθρώπων» παρὰ τὸν τοῖς πολλοῖς  κηρυσσόμενον   θεοῦ λόγον, ὃς ἐμφαίνει καὶ
[6]   τοὺς προφήτας αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι καὶ  κηρυσσόμενον   Χριστὸν μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι τὸν προφητευόμενον
[6]   ἑαυτοῦ ταῦτα κεκομικέναι τὸν Κέλσον.  ~Παυόμενον   δὲ ἐν κόσμῳ θάνατον, ὅταν
[6]   πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι, καὶ  παυόμενον   ἐν κόσμῳ θάνατον, ὅταν ἀποθάνῃ
[6]   τῆς προφητείας ἀναγκάζεται παραδέχεσθαι ὡς  ἀληθευόμενον   περὶ Χριστοῦ· ὅπερ οὐκέτι ἐπιτρέπει
[6]   κηρυσσόμενον Χριστὸν μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι τὸν  προφητευόμενον   καὶ ἐπιδημῆσαι ἐν καιρῷ, ὅτ´
[6]   Γενέσει ἀναγεγραμμένον παράδεισον τοῦ θεοῦ  φυτευόμενον   ὑπ´ αὐτοῦ. Πολλάκις μὲν οὖν
[6]   τοῦ ἀληθινοῦ ποτοῦ· ἀφ´ ὧν  τρεφόμενον   καὶ ἀρδόμενον ἐπισκευάζεται τὸ πτερὸν
[6]   ἐγγεγραμμένον ἔχοντα ἀγάπην» κατωτέρω δὲ  ἐχόμενον   τοῦ κύκλου γεγραμμένον ἔχοντα ζωήν»
[6]   ἀνωτέρω μὲν αὐτοῦ κύκλον βραχὺν  ἐχόμενον   τοῦ μείζονος τῶν προτέρων, ἐγγεγραμμένον
[6]   ὅτε καὶ σῶμά ἐστι τὸ  περιεχόμενον,   ἀλλ´ ὡς δύναμις θεία καὶ
[6]   φῶς ἀληθινὸν» φωτίζει πάντα ἄνθρωπον,  ἐρχόμενον   εἰς τὸν» ἀληθινὸν καὶ νοητὸν
[6]   ἀληθινόν, φωτίζει πάντα ἄνθρωπον  ἐρχόμενον   εἰς τὸν κόσμον» καὶ Ἐν
[6]   τοῦ κόσμου δημιουργόν, τὸν πάντα  ὑποσχόμενον   αὐτοῖς, τὸν τὸ γένος αὐτῶν
[6]   μύστην πάρες με παρθένου πνεύματι  κεκαθαρμένον,   ὁρῶν οὐσίαν κόσμου· χάρις
[6]   μέντοι ἐβουλήθη καὶ τοῦτο δεῖξαι  πεπλασμένον   ἡμῖν καὶ ληφθὲν ἀπὸ τῶν
[6]   ~Ἑπτὰ δὲ οὐρανοὺς ὅλως  περιωρισμένον   ἀριθμὸν αὐτῶν αἱ φερόμεναι ἐν
[6]   δέδωκε πνεῦμα θεὸς  καταμεμολυσμένον   τῇ τοῦ σώματος φύσει. Εὔηθες
[6]   ἓξ ἡμέραις συντετελέσθαι τὸν κόσμον  δημιουργούμενον,   καὶ ἑαυτοῦ ἐπιλαθόμενος τούτοις ἐπιφέρει
[6]   ἤδη Κέλσος θρυλήσας ὡς  ἀξιούμενον   εὐθέως πιστεύειν, ὡς καινόν τι
[6]   τὸν ἐν ταῖς ἱεραῖς γραφαῖς  εὐφημούμενον   ἄγγελον τοῦ δημιουργοῦ, τοῦτον τὸ
[6]   παρὰ τὸν καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων  προσκυνούμενον   οὐ πρόκειται νῦν ἡμῖν λέγειν,
[6]   τὸν ὑπὸ τῶν πιστευόντων αὐτῷ  μαρτυρούμενον,   χώραν ἂν εἶχε τὸ ἐὰν
[6]   πομπῇ τῶν Παναθηναίων ὑπὸ πάντων  θεωρούμενον.   Δηλοῦται γάρ, φησίν, ἀπ´ αὐτοῦ
[6]   ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ  ψυχούμενον   τὴν πᾶσαν τοῦ θεοῦ ἐκκλησίαν,
[6]   οὖν κωμῳδὸς γελωτοποιῶν τὸν Δία  κοιμώμενον   πεποίηκέ τε καὶ διϋπνιζόμενον καὶ
[6]   πρὸ τῆς παρουσίας αὐτοῦ οὐχ  ὁρώμενον.   Τίς δ´ ἄλλος σῶσαι καὶ
[6]   ῥητορικῆς θεωρήματα καὶ δεόντως αὐτοῖς  χρώμενον   πάντα μὲν ποιεῖν πρὸς τὸ
[6]   ἔλεγε τὸν πρῶτον ἰδέᾳ λέοντος  μεμορφωμένον,   οὐκ ἐκθέμενος, τίνα αὐτὸν ὀνομάζουσιν
[6]   οὗτοι τὸ κοινωνικὸν εἰς κομιδῇ  στενὸν   καὶ βραχὺ συνήγαγον. ~Ταῦτα δέ
[6]   ἵν´ ὁπότεροι αὐτῶν εἰς τὸν  Ὠγηνὸν   ἐμπέσωσι, τούτους μὲν εἶναι νενικημένους,
[6]   τελείου ἀνδρὸς Ἀαρών» καὶ ἔφθασε  καταβαῖνον»   τοῦτο τὸ μύρον» ἐπὶ τὴν
[6]   ἀλαζονεύεται καὶ ψεύδεται φάσκων αὐτὸς  καινόν   τι εὑρίσκειν ἀπ´ οὐρανοῦ
[6]   ὡς ἀξιούμενον εὐθέως πιστεύειν, ὡς  καινόν   τι παρὰ τὰ πρότερον εἰρημένα
[6]   πᾶσι θεόν, εἰ μὴ πάνυ  ἀπεμφαῖνον   τοῦτ´ αὐτοῖς ἐδόκει τυγχάνειν, καὶ
[6]   οὐ χρῆναι βουκοληθέντας ἀποτρέπεσθαι πρὸς  ἐκεῖνον,   ἀλλὰ μόνῳ πιστεύειν ἑαυτῷ. Ταῦτα
[6]   καὶ τῷ κάλλει σου· καὶ  ἔντεινον   καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε» ~Ἔστω
[6]   πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν»  ἀληθινὸν   καὶ νοητὸν κόσμον» καὶ ποιεῖ
[6]   τῷ Ἦν τὸ φῶς τὸ  ἀληθινόν,   φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον
[6]   βουλόμεθα. Ἔμψυχον δὲ τυγχάνον τὸ  ἀληθινὸν   φῶς ἐπίσταται, τίνι μὲν δεικτέον
[6]   φῶς τῶν ἀνθρώπων» ὅπερ φῶς  ἀληθινὸν»   φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς
[6]   περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ  δειλινόν»   οὕτως ἀκουστέον τῶν τοιούτων ὡς
[6]   καὶ ποίησον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ  Ἔκκλινον   ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν»
[6]   σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον.  Ἔκκλινον   ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν.
[6]   τόνδε, ἄλλοι δὲ ἄλλον, καὶ  κοινὸν   δὲ πάντων καὶ πρόχειρον·
[6]   εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι δὲ ἄλλον,  κοινὸν   δὲ πάντων καὶ πρόχειρον·
[6]   ἡμῶν κατηγορίας, τῶν μηδὲν ἐχόντων  κοινὸν   πρὸς ἐκεῖνο, διὰ μέσου ἄλλ´
[6]   δείξαντος μὲν ἐν πανηγύρει Ἑλλήνων  ἐλεφάντινον   τὸν μηρὸν ἀνεγνωρικέναι δὲ φήσαντος
[6]   τὸν συνιστάμενον Σωκράτει καθ´ ὕπνον  κύκνον   καὶ τὸν διδάσκαλον εἰπόντα ἐπὶ
[6]   δὴ καὶ ἐν τούτοις τὸ  ἄσεμνον   τοῦ Κέλσου, ἀφιλοσόφως κωμῳδίας ποιητὴν
[6]   δέ μοι λέλεκται πρὸς τὸν  ἄσεμνον   τοῦ Κέλσου λόγον εἰπόντος· Δέον
[6]   φιλανθρωπίαν πάνθ´ ὅντιν´ οὖν οὐ  μόνον   ἐντρεχῆ ἀλλὰ καὶ ἀνόητον, πάλιν
[6]   μετὰ τὴν τούτων γένεσιν, τοῦτο  μόνον   ἐπισημειωσόμεθα πρὸς αὐτόν, ὅτι ἆρ´
[6]   κατανοήσας ὅτι τὰ πολλῷ οὐ  μόνον   Ἡρακλείτου καὶ Φερεκύδου ἀρχαιότερα ἀλλὰ
[6]   τοῦ κηρύγματος» λέγουσιν οἱ τοῦτο  μόνον   θεωροῦντες· Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ
[6]   μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας,  μόνον   κατέχων ἄρτι, ἕως ἐκ
[6]   τὸν Ἰουδαίων θεὸν ὑπεραναβαίνουσιν  μόνον   ὃν ὀμνύουσιν οὐρανόν. Περὶ μὲν
[6]   μάλιστα τοὺς πάλαι πράττοντας οὐ  μόνον   οὐκ εἶπεν ἐνθεωτάτους ἀλλὰ καὶ
[6]   τρόπῳ ἀπαγγελίας, οὐ τὰ ἀληθῆ  μόνον   περιεχούσης ἀλλὰ καὶ δυναμένης ἐπαγαγέσθαι
[6]   εὑρεθείη καὶ τοῖς προφήταις, οὐ  μόνον   Πλάτωνος ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου καὶ
[6]   καὶ μηδὲ γράμματα μεμαθηκὼς οὐ  μόνον   τὰ Ἑλλήνων ἀλλ´ οὐδὲ τὰ
[6]   Ἰουδαίων κατηγορίαν ἀκαίρως παραλαβὼν οὐ  μόνον   τὰ Πλάτωνος, ὡς ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι,
[6]   χερσὶ τῶν δοκούντων εἶναι φιλολόγων  μόνον,   τὸν δὲ Ἐπίκτητον καὶ ὑπὸ
[6]   ἂν ἠλιθιώτερον μανικώτερον οὐ  μόνον   τῶν ἀπὸ τοῦ ὄφεως ὡς
[6]   παραταττομένην, καὶ τῆς μὲν ἡγεμόνα  Κρόνον   διδόναι τῆς ἑτέρας δὲ Ὀφιονέα,
[6]   καὶ τὸν συνιστάμενον Σωκράτει καθ´  ὕπνον   κύκνον καὶ τὸν διδάσκαλον εἰπόντα
[6]   τὸν Ἑρμῆν· δὲ λόγος,  ἄϋπνον   ἐπιστάμενος φύσιν τὴν τοῦ θεοῦ,
[6]   Σίμων τὸν περὶ τοῦ θανάτου  κίνδυνον,   ὃν Χριστιανοὶ αἱρεῖσθαι ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε
[6]   καιροῦ ἐστι διηγήσασθαι· ἀλλ´ οὐδ´  ἀκίνδυνον   τὴν τῶν τοιούτων σαφήνειαν πιστεῦσαι
[6]   δὲ χρὴ τὸν πόλεμον ἐόντα  ξυνὸν   καὶ δίκην ἔριν, καὶ γινόμενα
[6]   μετρίων ὄντων καὶ οὐ κακῶν  συχνὸν   διατετριφέναι τοῦ βίου· διὸ δὴ
[6]   διαγράμματι καὶ ὠνόμασε Κέλσος  τετράγωνον   σχῆμα καὶ τὸ ἐπὶ τῶν
[6]   ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, οὐκ  ἐξὸν   ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» δὲ πάντων
[6]   οὐδὲ κάλλος» ὁτὲ δὲ οὕτως  ἔνδοξον   καὶ καταπληκτικὴν καὶ θαυμαστήν, ὡς
[6]   ὑψηλὸν ὄρος» ἔδειξεν ἡμῖν τὴν  ἔνδοξον   μορφὴν ἑαυτοῦ καὶ τὴν λαμπρότητα
[6]   ἀθώου, φέρων ἤδη τὸν ἴδιον  ὑπήκοον   νοῦν σύμβολον, παροδεύειν σὴν ἕτοιμος
[6]   ὡς οἶμαι ἔχει ἀκολουθίαν, τί  χαλεπὸν   τῇ ἄκρᾳ καὶ ἀνυπερβλήτῳ κοινωνίᾳ
[6]   θεοῦ, ἀλλ´ ἑκάστῳ κατὰ τὸ  πρέπον   αὐτοῦ τῷ ἤθει καὶ τῇ
[6]   καὶ σεμνότητι θεολογίας, οὐχ ἡγησάμην  πρέπον   εἶναι ἐν τῷ συγγράμματι τούτῳ
[6]   βίου· διὸ δὴ τούτων προσδεῖν  εἶπον,   ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται τῆς ἀληθινῆς
[6]   δὴ βασιλέως πέρι καὶ ὧν  εἶπον,   οὐδέν ἐστι τοιοῦτον. Ἐδυνάμην δὲ
[6]   ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον,  ἐκλεῖπον   παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
[6]   τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον ἦν,  ἐκλεῖπον   παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων»
[6]   τοῖς τοιούτοις ἐστὶν ἄτιμον καὶ  ἐκλεῖπον   παρὰ τοὺς» ὑπὸ ἀνθρώπων γεγενημένους
[6]   παῖδά τε αὐτοῦ καὶ ἡμίθεον  προσεῖπον.   Πάνυ γοῦν ὅμοιος οὗτός τε
[6]   ἠλάστεον δὲ θεοὶ κατὰ μακρὸν  Ὄλυμπον,   λῦσαι δ´ οὐκ ἐδύναντο παρασταδόν·
[6]   δὲ τὴν ἐξετασθεῖσαν λέξιν ὡσπερεὶ  σκοπὸν   ἔχων τὸ ὅπως ποτὲ πολλῶν
[6]   γενητά ἐστι, περὶ τοῦ τίνα  τρόπον   γεγένηται. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει πολλάκις
[6]   καὶ αἰσθητῶν λόγον, καὶ τίνα  τρόπον   διανενέμηνται αἱ φύσεις τῶν ἡμερῶν
[6]   τοιαῦτα καὶ μὴ παραμυθησάμενος, τίνα  τρόπον   ἐκεῖνα μὲν λόγου ἔχεται κρείττονος
[6]   παριστὰς μετά τινος ἐπικρύψεως, τίνα  τρόπον   ἐπιδημήσει καὶ πότε τῷ γένει
[6]   τῷ Δανιὴλ τοῦτον εἴρηται τὸν  τρόπον·   Καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα
[6]   ὤφθη καὶ ποταπὸς καὶ τίνα  τρόπον   καὶ τίνι τῶν ἐν ἡμῖν,
[6]   σοι βοήθεια. Τοῦτον δὲ τὸν  τρόπον   καὶ τὸ ποιῶν εἰρήνην
[6]   ὡς ὑπέστη πρῶτον καὶ τίνα  τρόπον   καταλύεται, ἴδοι ἂν ὅτι οὐδ´
[6]   ἐν τεσσαρακοστῷ τετάρτῳ ψαλμῷ, τίνα  τρόπον   λέγεται· Περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου
[6]   τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα  τρόπον,   ὅτι, ἐὰν μὴ ἔλθῃ
[6]   ἐν τῷ κόσμῳ· τὸν αὐτὸν  τρόπον   ὅτι Χριστὸς ἐπιδεδήμηκε γνόντες θεωροῦμεν
[6]   τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ κατασκευάσαι, τίνα  τρόπον   οὐκ ἔστιν εὐηθική. Εἰ δέ
[6]   ὡσανεὶ σχημάτων αὐτῶν, καὶ τίνα  τρόπον   ὀχεῖσθαι λέγεται ἐπὶ τῶν χερουβὶμ
[6]   Κέλσος ἐξέθετο, τοῦτον τὸν  τρόπον·   Περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντ´
[6]   οὖν εἰρήκει τὸν δοκοῦντα αὐτῷ  τρόπον   περὶ τοῦ λῆρον εἶναι βαθὺν
[6]   αἰσθητὸν σῶμα οὐκ ἀπαγγέλλει τὸν  τρόπον   τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ. Προσαχθήσῃ δὲ
[6]   τὸ ἀπὸ ἀμπέλου. Τὸν αὐτὸν  τρόπον   τοίνυν τὸ αἰσθητὸν σῶμα οὐκ
[6]   μὲν οὖν τὸν φαινόμενον αὐτῷ  τρόπον   τοῦ εὐηθικὴν εἶναι αὐτὴν καί
[6]   ἐν τῇ Γενέσει γεγραμμένων τὸν  τρόπον   τοῦτον· Ἰδὼν δὲ κύριος
[6]   καλῶς εἰρημένῳ ὑπὸ Ἡσαΐου τὸν  τρόπον   τοῦτον· Οὐαὶ οἱ τιθέντες τὸ
[6]   πύλας ἀρχόντων αἰῶνι δεδεμένας· Βασιλέα  μονότροπον,   δεσμὸν ἀβλεψίας, λήθην ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι,
[6]   ἐπιστήμης γένος τοῦτον ἔχει τὸν  τόπον.   Καὶ ἀπ´ ἐκείνων γε τῶν
[6]   ἐκαθέζετο. Ὅσα δ´ εἰς τὸν  τόπον   λεχθείη ἄν, οὔτε πᾶσιν οὔτε
[6]   τῇ θέᾳ τῶν καλῶν μετατιθέντος  τόπον.   ~Μετὰ δὲ τὴν ἐξετασθεῖσαν λέξιν
[6]   τι εἰς τὸν περὶ κολάσεων  τόπον,   μεταλαμβανομένων εἰς τὴν μετὰ βασάνου
[6]   ἐν οἷς ἔλεγεν· Τὸν ὑπερουράνιον  τόπον   οὔτε τις ὕμνησε τῶν τῇδε
[6]   πρεσβεύοντος περὶ τῶν κατὰ τὸν  τόπον   τὴν ἐκκειμένην λέξιν τεθεικέναι. Ἡμεῖς
[6]   εὑρεῖν κόσμον τὸν περίγειον ὀνομαζόμενον  τόπον,   ὥσπερ καὶ ἐν τῷ Ἦν
[6]   τοῦδε τοῦ περιγείου τόπου, οὐδὲν  ἄτοπον   ἀπαντᾷ τῷ λόγῳ· εἰ δὲ
[6]   οὕτω χειρουργεῖν θεόν; Ὡς οὐκ  ἄτοπον   δὲ οὕτω χειρουργεῖν θεόν, οὕτως
[6]   δ´ ἐπ´ ἔλαττον· τί οὖν  ἄτοπον   δύο, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρότητας,
[6]   λέξιν ἐν τούτοις τοῦ Κέλσου  ἄτοπον   εἶναι καὶ ὅμοιον αὐτὸς
[6]   ἐλάττονά ἐστι τοῦ θεοῦ· οὐδὲν  ἄτοπον   καὶ ἡμᾶς παραδέξασθαι ὅτι οὐδέν
[6]   τινὰ τῶν περὶ αὐτοῦ, οὐδὲν  ἄτοπον   λέγειν αὐτὸν ὀνομαστόν. Οὕτω δὲ
[6]   τούτων ἐπιστρέψῃ τινάς. Καὶ τί  ἄτοπον   λόγος ἔχειν δύναται; Ὥσπερ
[6]   δεομένων τοιούτων πόνων, οὐδὲν ἂν  ἄτοπον   λόγος ἔχοι· οὔτ´ ἂν
[6]   μέλη τοῦ θεοῦ· τί οὖν  ἄτοπον   οὕτω χειρουργεῖν θεόν; Ὡς οὐκ
[6]   μετὰ τὸν λόγον τῶν τραυμάτων  τύπον,   τοῦτον εἶναι τὸν ἐν ἑκάστῳ
[6]   κατ´ εἰκόνα θεοῦ» πεποιῆσθαι τὸν  ἄνθρωπον.   Ἀλλ´ οὐδὲ συνίει τὸν ὑπὸ
[6]   ἀντιπεπονθότων ἐστίν, ἀνάλογον τῷ κείρεσθαι  ἄνθρωπον,   ἐνεργοῦντα τὸ παρέχειν ἑαυτὸν τῷ
[6]   θεὸς ὅτι ἐποίησε τὸν  ἄνθρωπον   ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ διενοήθη
[6]   τοῦ κτίσαντος, φησὶ τό· Οὐδ´  ἄνθρωπον   ἐποίησεν εἰκόνα αὐτοῦ· οὐ γὰρ
[6]   ὅπερ φῶς ἀληθινὸν» φωτίζει πάντα  ἄνθρωπον,   ἐρχόμενον εἰς τὸν» ἀληθινὸν καὶ
[6]   τὸ ἀληθινόν, φωτίζει πάντα  ἄνθρωπον   ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» καὶ
[6]   ἕκτῃ τὰ χερσαῖα καὶ τὸν  ἄνθρωπον»   κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἐν
[6]   εἶπεν θεός· ἀπαλείψω τὸν  ἄνθρωπον,   ὃν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς
[6]   μηκέτι ἐχούσῃ ψυχῇ τὸν παλαιὸν  ἄνθρωπον   σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ» ἐκ
[6]   ἐκβληθῆναι τοῦ θείου παραδείσου τὸν  ἄνθρωπον,   τοιαῦτά τινα αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ θεότητος
[6]   κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτῷ  φιλάνθρωπον   ἐκθέσθαι αὐτὰ ἐπιμελῶς καὶ ἀγωνίσασθαι
[6]   μὲν Κέλσος τὸν ἕκτον κυνὸς  πρόσωπον   ἔλεγεν ἱστορεῖσθαι ἔχειν παρ´ ἐκείνοις·
[6]   τὸν πέμπτον ἔφασκεν εἶναι ἄρκου  πρόσωπον   ἔχοντα· τὸ δὲ διάγραμμα τὸν
[6]   τι ποτ´ ἐστὶ τὸ  πρόσωπον   καὶ τι ποτ´ ἐστὶ
[6]   τὸν ἕβδομον ἔφασκεν ὄνου ἔχειν  πρόσωπον,   καὶ ὀνομάζεσθαι αὐτὸν Θαφαβαὼθ
[6]   λέγων· Τότε δὲ πρόσωπον πρὸς  πρόσωπον»   καὶ τό· Ἐὰν ἔλθῃ τὸ
[6]   ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ, καλυπτόντων τὸ  πρόσωπον»   καὶ τοὺς πόδας» τοῦ θεοῦ,
[6]   καταπληκτικὴν καὶ θαυμαστήν, ὡς ἐπὶ  πρόσωπον»   πεσεῖν τοὺς θεατὰς τοῦ τηλικούτου
[6]   Ἰησοῦ μαθητὴς λέγων· Τότε δὲ  πρόσωπον   πρὸς πρόσωπον» καὶ τό· Ἐὰν
[6]   διὰ παντὸς» λέγονται βλέπειν τὸ  πρόσωπον   τοῦ ἐν οὐρανοῖς πατρός»
[6]   καρδίαν ἐνορᾶν θεῷ, ἀλλὰ δεῖ  καθαρὸν   εἶναι τὸ τοῦ καθαροῦ κατ´
[6]   δὲ τὸν Λευϊαθὰν τὸ  μιαρὸν   ἐκεῖνο διάγραμμα ἀναπλάσας ἐπὶ τοῦ
[6]   ἄγγελον τοῦ δημιουργοῦ, τοῦτον τὸ  μιαρὸν   ἐκεῖνο διάγραμμα ἔλεγεν εἶναι Μιχαὴλ
[6]   αὐτῷ τὴν Γέενναν, οὖσαν καὶ  Τάρταρον.   Τὴν δὲ Γέενναν ἡμεῖς ἐν
[6]   δευτέραν Ἀφροδίτης, παραβάλλοντες αὐτῇ τὸ  φαιδρόν   τε καὶ μαλακὸν τοῦ κασσιτέρου,
[6]   τὸν τρόπον· Καὶ ἐπὶ τὸ  ἱερὸν   βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων, καὶ ἕως
[6]   καὶ βαρβάρους, πολὺ δὲ τὸ  εὐήμερον   ἐὰν καὶ τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ
[6]   διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ  φανερόν   ἐστιν ἐν αὐτοῖς· θεὸς
[6]   ἄλλον μὲν εἶναι τὸν Ἰαὼ  ἕτερον   δὲ τὸν Σαβαὼθ καὶ τρίτον
[6]   οὐρανόν. Περὶ μὲν οὖν τῶν  ἕτερον   ἐπαγγελλομένων θεὸν παρὰ τὸν καὶ
[6]   καὶ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» μηδ´  ἕτερον   ἔτι τυγχάνειν αὐτοῦ; Ἀλλὰ ταῦτα
[6]   καὶ τοῦ κατὰ Μαρκίωνα θεοῦ  ἕτερον,   καὶ ἀναζωγραφεῖ αὐτῶν μονομαχίας, λέγων
[6]   μέγιστος κελεύων· γενέσθω τόδε καὶ  ἕτερον   τόδε τόδε, καὶ μιᾷ
[6]   τὸ κελεύων· γενέσθω τόδε καὶ  ἕτερον   τόδε τόδε, ὅτε παρετιθέμεθα
[6]   ἐναντίου. Ἐχρῆν δὲ τὸν μὲν  ἕτερον   τῶν ἄκρων καὶ βέλτιστον υἱὸν
[6]   καὶ χρεών» Φερεκύδην δὲ πολλῷ  ἀρχαιότερον   γενόμενον Ἡρακλείτου μυθοποιΐαν, στρατείαν στρατείᾳ
[6]   Πλάτων σεμνότερον ὧν ἔγραψε καὶ  θειότερον   ὧν κατέλιπεν μή, καταλιπόντες
[6]   θειότης. Εἰ δέ τις ἀκούοι  ὑψηλότερον   τοῦ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, ἐπεὶ
[6]   λόγον, ἵνα παραστήσωμεν τοῖς ἐντυγχάνουσι  τρανότερον   ἐκείνου ἐγνωκέναι καὶ οὐκ ἐκ
[6]   τοσοῦτον ἀποδέομεν ἀπολογεῖσθαι, ὥστε  τρανότερον   ἡμᾶς ἐθέλειν τῆς ἐκείνων δόξης
[6]   τοῦ εἰδώλου ἐπ´ ἄλλου τάττοντες  τρανότερον   φήσομεν ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενον
[6]   προσυπακούοντες ὧν ἴσμεν σωματικῶς καὶ  κοινότερον   ὀνομαζομένων· εἰ δὲ καθόλου ἀκούοιμεν
[6]   Κέλσου πλατωνικῶν λόγων ἔχει τι  σεμνότερον   τοῖς ἔχουσιν ὀφθαλμούς, βλέπειν τὰ
[6]   πότερον μὲν εἶχέ τι Πλάτων  σεμνότερον   ὧν ἔγραψε καὶ θειότερον ὧν
[6]   που αἴσθησις ἡμῖν ὑποβάλλει,  πότερον   γενητὰ ἀγένητά ἐστιν. Αἱρέσεις
[6]   καὶ ἀσώματος ᾖ· ἵν´ εὑρεθῇ,  πότερον   ἐπέκεινα οὐσίας ἐστὶ πρεσβείᾳ καὶ
[6]   Ἰησοῦ ταλανίζεσθαι δὲ τοὺς πλουσίους  πότερον   ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν αὐτῷ ταῦτα
[6]   τῶν ἐν σώματι. Ζητήσεις δέ,  πότερον   τῶν ἐν οἱῳποτοῦν σώματι
[6]   ἁλοὺς ψευδομαρτυριῶν καὶ ἀλόγων κατηγοριῶν,  πότερον   καὶ ἐν τούτοις ψεύδεται,
[6]   Ἐν τούτοις δὲ οὐ διασαφεῖ,  πότερον   καὶ τὸν Ἰουδαίων θεὸν ὑπεραναβαίνουσιν
[6]   καὶ περὶ τούτου βραχέα διαλεχθῶμεν,  πότερον   μὲν εἶχέ τι Πλάτων σεμνότερον
[6]   ἔχει τὰ περὶ τῶν κακῶν,  πότερον   θεὸς αὐτὰ πεποίηκεν
[6]   φαμὲν ὅτι βουλόμενος ἐξετάσαι,  πότερόν   ποτε καὶ φιλόσοφοι ἁλωτοί εἰσιν
[6]   δὲ τοῦ τῆς ζωῆς ξύλου  εὐκαιρότερόν   τις διηγήσεται ἑρμηνεύων τὰ περὶ
[6]   δύο ἄττα, μεῖζόν τε καὶ  μικρότερον   υἱοῦ καὶ πατρός. Εὕρομεν δ´
[6]   τὸν μείζονα κύκλον καὶ τὸν  μικρότερον,   ὧν ἐπὶ τῆς διαμέτρου ἐπεγέγραπτο
[6]   δογμάτων ὡς οὐχ ὑγιῶν, πολλῷ  πρότερον   αὐτὸς ἔχων τὰ ἐγκλήματα ἐν
[6]   ὡς καινόν τι παρὰ τὰ  πρότερον   εἰρημένα πάλιν αὐτό φησιν· ἀρκεῖ
[6]   μαθημάτων. Οἱ δὲ Δοσιθεηνοὶ οὐδὲ  πρότερον   ἤκμασαν· νῦν δὴ παντελῶς ἐπιλελοίπασιν,
[6]   πολλάκις μὲν ὑπ´ ἐμοῦ καὶ  πρότερον   λεχθείς, ἔοικε δ´ οὖν εἶναι
[6]   αὐτοὺς τοῦ Ἰησοῦ καὶ μὴ  πρότερον   προσίεσθαί τινα ἐπὶ τὸ συνέδριον
[6]   πλανήτων εἴτε καὶ ἄλλο τι  ἀπορρητότερον   ἐοίκασι διδάσκειν οἱ λόγοι. Καὶ
[6]   ἔπεμψε· σὺ δὲ οὐκ οἴει  καταγελαστότερον   πεποιηκέναι Ἰουδαίοις πεμπόμενον τοῦ θεοῦ
[6]   τρεφόμενον καὶ ἀρδόμενον ἐπισκευάζεται τὸ  πτερὸν   καὶ κατὰ τὸν σοφώτατον Σολομῶντα,
[6]   ἐπηγγέλλετο εἰδέναι· ἀλλὰ καὶ παραστήσωμεν  ἀκριβέστερον   ἐκείνου αὐτὰ ἐγνωκότες οἱ Χριστιανοί,
[6]   διαβόλου δαίμονος ἤ— ὅπερ φασὶν  ἀληθέστερον—   ἀνθρώπου γόητος ἀντιδοξοῦντος. Οὕτω δ´
[6]   ἐν οἷς ἔλεγε· Μακρῷ δ´  εὐηθέστερον   τὸ καὶ ἡμέρας τινὰς ἐπιδιανεῖμαι
[6]   λέξις· πλείονας δὲ τῶν  εὐτελέστερον   ἅμα καὶ πραγματικῶς καὶ ἐστοχασμένως
[6]   ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλόσοφοι μὴ  εὐδαιμονέστερον   λέγωσιν εἶναι τὸν ἐπὶ πᾶσι
[6]   γὰρ ἂν ὧν πέρι λέγω  σαφέστερον   ἂν εἴη τι λεχθέντων αὐτῶν·
[6]   αὐτοῦ ταῖς προσταχθείσαις τε εὐχαῖς  συνεχέστερον   καὶ δεόντως νυκτὸς καὶ ἡμέρας
[6]   φῶς γνώσεως. Καὶ Ἰωάννης δὲ  ὕστερον   ἐκείνου γενόμενος λέγει ὅτι
[6]   ἐστιν ὄν· ἓν μὲν ὄνομα,  δεύτερον   δὲ λόγος, τὸ δὲ τρίτον
[6]   καὶ ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων καλῶν.  Δεύτερον   δὲ περὶ τὰ δεύτερα, καὶ
[6]   Κέλσος ἔφασκε τὸν ἑξῆς καὶ  δεύτερον   εἶναι ταῦρον· δ´ εἴχομεν
[6]   ἀκούῃς τοῦ χειρουργεῖν, οὐδὲ τὸν  δεύτερον   οὐδ´ ἄλλο τι τῶν θειοτέρων.
[6]   τοῦ θεοῦ, καὶ μετ´ ἐκείνην  δεύτερον   τοῖς ἀκριβοῦν τὰ τοιαῦτα ἐπισταμένοις
[6]   θεότητος καὶ μειζόνων ἀπατήσας τὸ  θηλύτερον   γένος· συνηκολουθηκέναι λέγεται καὶ
[6]   ἦν. Τί οὖν εἴη ἂν  ἠλιθιώτερον   μανικώτερον οὐ μόνον τῶν
[6]   ταῦτα λέγοντάς φησι· Τί ἂν  ἠλιθιώτερον   μανικώτερον ταύτης τῆς ἀναισθήτου
[6]   δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ καὶ σοφίᾳ.  Κυριώτερον   δὲ ἀντικείμενός ἐστιν πρῶτος
[6]   οὖν εἴη ἂν ἠλιθιώτερον  μανικώτερον   οὐ μόνον τῶν ἀπὸ τοῦ
[6]   φησι· Τί ἂν ἠλιθιώτερον  μανικώτερον   ταύτης τῆς ἀναισθήτου σοφίας γένοιτο;
[6]   δ´ Ἑβραίων διαλέκτῳ Σατᾶν καὶ  ἑλληνικώτερον   ὑπό τινων ὀνομασθεὶς Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος
[6]   πονηραί εἰσιν. ~Εὑρεθείη δ´ ἂν  καταχρηστικώτερον   καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ
[6]   ἀπελογησάμεθα· ἔχει δέ τι καὶ  μυστικώτερον   λόγος, ἀπαγγέλλων τὰς τοῦ
[6]   καὶ ἀληθείας. Κέλσος μὲν οὖν  ἰδιωτικώτερον   ἀνέπλασεν οἴεται ἡμᾶς λέξειν
[6]   θεὸς ἐποίει; ἀκούσαντά τινος  ἰδιωτικώτερον   πρεσβεύοντος περὶ τῶν κατὰ τὸν
[6]   παρέφθειρεν αὐτὴν καὶ πεποίηκε τὸ  εὐκοπώτερον   κάμηλον διὰ τρήματος ῥαφίδος εἰσελθεῖν
[6]   πλουσίων ἀπόφασιν τοῦ Ἰησοῦ, εἰπόντος·  Εὐκοπώτερον   κάμηλον εἰσελθεῖν διὰ τρήματος ῥαφίδος
[6]   καὶ πολύκμητον εἶναι τόν τε  σίδηρον   καὶ τὸν Ἑρμῆν, τὴν πέμπτην
[6]   φανείσας ἐκείνῳ πιθανότητας περὶ τοῦ  λῆρον   αὐτὰ εἶναι βαθύν· νυνὶ δὲ
[6]   καὶ τῶν ἀνθρώπων φύσις, συνθεῖναι  λῆρον   βαθύν. Εἰ μὲν οὖν εἰρήκει
[6]   δοκοῦντα αὐτῷ τρόπον περὶ τοῦ  λῆρον   εἶναι βαθὺν τὰ θεῖα γράμματα,
[6]   λόγου οὐδαμῶς Κέλσος εἰδὼς  λῆρον   συνέθηκε βαθύν, ἀλαζονικῶς αὐτὸν ἐπιγράψας
[6]   ἀποπέμπεσθαι καὶ ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει τὸν  κλῆρον   ἔχοντα ἐν ἐρήμῳ· πάντες γὰρ
[6]   ἐν πανηγύρει Ἑλλήνων ἐλεφάντινον τὸν  μηρὸν   ἀνεγνωρικέναι δὲ φήσαντος τὴν ἀσπίδα,
[6]   τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν  μηρόν   σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί σου
[6]   δὲ καὶ τό· Τί περιορᾷ  πονηρὸν   δημιουργὸν ἀντιπράττοντα ἑαυτῷ; ~Εἶτ´ οἶμαι
[6]   τοὺς οὐρανοὺς κρημνὸς ζωῆς  βάραθρον   ἀναστάσεως σχοινίον ἀθανασίας
[6]   οὐρανοὺς ἀναπεπλασμένος κρημνὸς ζωῆς  βάραθρον   ἀναστάσεως σχοινίον ἀθανασίας. Πάλιν
[6]   ἀπὸ κρημνοῦ ἐρριμμένος εἰς  βάραθρον   ἐωσμένος ἀγχόνῃ πεπνιγμένος
[6]   κατὰ κρημνοῦ ἐρριμμένος εἰς  βάραθρον   ἐωσμένος ἀγχόνῃ πεπνιγμένος, ἦν
[6]   ταῖς ψυχαῖς τῶν κἂν ὀλίγον  καιρὸν   δεδυνημένων δέξασθαι τὰς τοιάσδε τοῦ
[6]   τῆς θλίψεως» καὶ τῶν πόνων  καιρὸν   μηδαμῶς μὲν βαρούμενος ὑπ´ αὐτῶν,
[6]   Παῦλος τό· Ἐξαγοραζόμενοι τὸν  καιρόν,   ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν.
[6]   τῆς συγκλήτου βουλῆς; Ἀλλ´ εἰ  ἄκαιρον   αὐτῷ ἔδοξεν ἐκείνων τι παραβαλεῖν
[6]   κατηγορίαν, πῶς οὐχὶ τὸ αὐτὸ  ἄκαιρον   καὶ ἐπὶ τῆς ἐκθέσεως τῶν
[6]   νῦν ἡμῖν ἐκθέσθαι ἔδοξεν οὐκ  εὔκαιρον   εἶναι. Ἴστω δὲ Κέλσος καὶ
[6]   κοινὸν δὲ πάντων καὶ  πρόχειρον·   πίστευσον, εἰ σωθῆναι θέλεις,
[6]   κοινὸν δὲ πάντων καὶ  πρόχειρον·   πίστευσον, εἰ σωθῆναι θέλεις,
[6]   ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ θεοὶ κατὰ  μακρὸν   Ὄλυμπον, λῦσαι δ´ οὐκ ἐδύναντο
[6]   ἐπικαλουμένους περὶ δὲ ζωῆς τὸ  νεκρὸν   ἀξιοῦντας περὶ δ´ ἐπικουρίας τὸ
[6]   ἀγεννές, οὐδὲ σαφῶς δηλοῦται ὅτι  μικρὸν   ἦν. Ἔχει δὲ λέξις
[6]   ἄλλου διέφερεν, ἀλλ´ ὥς φασι,  μικρὸν   καὶ δυσειδὲς καὶ ἀγεννὲς ἦν.
[6]   φάσκων· Οὓς ἄν τις εἰς  λαμπρὸν   φῶς ἐκ σκότους προαγάγῃ, τούτους
[6]   Οὐκ ἐκ σκότου τοίνυν εἰς  λαμπρὸν   φῶς προάγει ἡμᾶς Κέλσος,
[6]   ὑπεροχήν, τὸν δὲ τούτῳ κατὰ  διάμετρον   ἐναντίον υἱὸν τοῦ πονηροῦ δαίμονος
[6]   γὰρ οἷόν τ´ ἦν εἶναι  σύμμετρον,   ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, καὶ καλὴν
[6]   μέγιστον ποιῆσαι καὶ ὑπὲρ τὸ  σύμμετρον   τὸν ἕκτον τόμον.
[6]   λέγειν Παῦλον τὸν σκηνοποιὸν καὶ  Πέτρον   τὸν ἁλιέα καὶ Ἰωάννην τὸν
[6]   δὲ τῷ λεοντοειδεῖ ἄρχοντι συμπαθεῖν  ἄστρον   τὸν Φαίνοντα. Εἶτα οἴονται τὸν
[6]   τὸν ἑξῆς καὶ δεύτερον εἶναι  ταῦρον·   δ´ εἴχομεν διάγραμμα τὸν
[6]   Χριστὸν καὶ τὴν ἐκκλησίαν, τὸ  μύρον   ἐπὶ κεφαλῆς» καταβέβηκεν ἐπὶ τὸν
[6]   καὶ ἔφθασε καταβαῖνον» τοῦτο τὸ  μύρον»   ἐπὶ τὴν ὤαν τοῦ ἐνδύματος
[6]   λαβὼν ὡς τὸν μὲν Ἀπόλλωνα  Γογγόσυρον   καλοῦσι Σκύθαι, τὸν δὲ Ποσειδῶνα
[6]   Ποία γὰρ πιθανότης τὸν Ἀπόλλωνα  Γογγόσυρον   παρὰ Σκύθαις καλεῖσθαι; Οὐ γὰρ
[6]   εἰς τὴν Σκυθῶν διάλεκτον τὸν  Γογγόσυρον   σημαίνει. Οὕτω δὲ οὐδὲ περὶ
[6]   Κορινθίους ἐπιστολῇ· Τὸ γὰρ παραυτίκα  ἐλαφρὸν   τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ´ ὑπερβολὴν
[6]   τὸ εἰρηκέναι αὐτῷ· Υἱὲ Δαυΐδ,  ἐλέησόν   με» ἐλεηθέντες ἀπολάβωσι τοὺς ὀφθαλμοὺς
[6]   γὰρ Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ  ποίησον   ἀγαθὸν» οὔτε περὶ τῶν σωματικῶν
[6]   δόλον. Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ  ποίησον   ἀγαθόν. Τὸ γὰρ Ἔκκλινον ἀπὸ
[6]   δὲ καὶ πύλας δικαιοσύνης» ὅπερ  ἴσον   ἐστὶ τῷ τὰς πύλας τῆς
[6]   συνίει τὸν ὑπὸ θεοῦ φυτευθέντα  παράδεισον»   καὶ τὴν προηγουμένην ἐν αὐτῷ
[6]   τὸν ἐν τῇ Γενέσει ἀναγεγραμμένον  παράδεισον   τοῦ θεοῦ φυτευόμενον ὑπ´ αὐτοῦ.
[6]   τὸ προφητικὸν εἰρηκέναι ταῦτα τὸν  Κέλσον   ἀλλὰ κατὰ τὸ εὐαγγελικόν· νυνὶ
[6]   ἐφιστάνειν τοῖς πράγμασι δυνάμενος τὸν  Κέλσον   γελάσαι, οὐ τῶν πιστευόντων τῷ
[6]   γὰρ ἄν τις πρὸς τὸν  Κέλσον·   εἰ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν ἔργα,
[6]   σημαινόμενα· εἰκὸς ἐντεῦθεν ἤτοι τὸν  Κέλσον   ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι· Πῶς μὲν κακὰ
[6]   περὶ τοῦ ζητουμένου πρὸς τὸν  Κέλσον.   Καὶ ἐν τοῖς τελευταίοις δὲ
[6]   δ´ ἂν Χριστιανὸς πρὸς  Κέλσον   οὐδὲν ἐναργὲς καὶ πληκτικὸν λέγοντα
[6]   ἀφ´ ἑαυτοῦ ταῦτα κεκομικέναι τὸν  Κέλσον.   ~Παυόμενον δὲ ἐν κόσμῳ θάνατον,
[6]   χρόνου τῆς ἐνεστηκυίας πρὸς τὸν  Κέλσον   συντάξεως πεποιήκαμεν, ἀπὸ τῆς πρὸ
[6]   τὸ ὄνομα κυρίου» ἔσεσθαι. Καὶ  ὅσον   γε αἰνοῦμεν αὐτόν, οὐ περιαχθησόμεθα
[6]   εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε. Τὸ  ὅσον   δ´ ἐπ´ αὐτῷ ἀναγκάζει ἡμᾶς
[6]   παρελήφθη κάμηλος, τὸ τῶν ζῴων  ὅσον   ἐπὶ τῇ κατασκευῇ σκολιόν, παραβαλλόμενον
[6]   θεὸν τὰ κακὰ πεποιηκέναι, ἀκολουθεῖ  ὅσον   ἐφ´ οἷς λέγει καὶ αὐτός.
[6]   οἶδε, τίς μετὰ τὴν  ὅσον   κόσμος συνέστηκεν ἐνεργουμένην κοσμοποιΐαν
[6]   τὸ εὔλογον, ἅτε οὐδὲ κατὰ  ποσὸν   ἐνεχομένους τοιαύταις ὑπονοίαις. ~Μετὰ ταῦτα
[6]   αἰωνίου κολάσεως κἂν συστέλλοντας ἐπὶ  ποσὸν   τῆς κακίας καὶ τῶν ἀπ´
[6]   τὸ λεγόμενον περιβόλαιον» αὐτοῦ, τὴν  ἄβυσσον,   καὶ ἀποκαλύπτοντος οὕτω τὸν πατέρα
[6]   ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς;  Παῦσον   τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ,
[6]   δὲ πάντων καὶ πρόχειρον·  πίστευσον,   εἰ σωθῆναι θέλεις, ἄπιθι
[6]   δὲ πάντων καὶ πρόχειρον·  πίστευσον,   εἰ σωθῆναι θέλεις, ἄπιθι·
[6]   οὐδέ φαμεν· Ταύτῃ καὶ μᾶλλον  πίστευσον.   Εἰς ἕκαστον γὰρ πειρώμεθα λέγειν
[6]   τὸν προσιόντα φαμὲν ὅτι πρῶτον  πίστευσον   ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον εἶναι
[6]   ὑπὸ τοῦ Κέλσου εἰρημένον, ὅτι  πίστευσον   ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον εἶναι
[6]   τοῦ βουλομένου σῴζεσθαι νοῦν πρὸς  τὸν   ἀγένητον καὶ ἐπὶ πᾶσι θεόν.
[6]   υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Οὔτε γὰρ  τὸν   ἀγένητον καὶ πάσης γενητῆς φύσεως
[6]   ξύλου ζωή, θάνατος μὲν κατὰ  τὸν   Ἀδὰμ ζωὴ δὲ κατὰ τὸν
[6]   ὀνομαζόμενον καὶ τὸν Σαβαὼθ καὶ  τὸν   Ἀδωναῖον καὶ τὸν Ἐλωαῖον. Τὰ
[6]   Σαβαὼθ καὶ τρίτον παρὰ τοῦτον  τὸν   Ἀδωναῖον, ὃν λέγουσιν αἱ γραφαὶ
[6]   δὲ διάγραμμα Γαβριὴλ ἔλεγεν εἶναι  τὸν   ἀετοειδῆ. Εἶθ´ μὲν Κέλσος
[6]   πάτερ, συνέστω. Μετὰ δ´ αὐτὸν  τὸν   Αἰλωαιόν, τοιαῦτα λέγειν οἴονται·
[6]   ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις εἰς  τὸν   αἰῶνα. Ταῦτα μὲν οὖν ὀλίγα
[6]   περὶ αὐτοῦ εἰς τὸ χειραγωγῆσαι  τὸν   ἀκροατὴν καὶ ποιῆσαι νοῆσαι περὶ
[6]   τὸ κἂν ἐπ´ ὀλίγον συνιέναι  τὸν   ἀκροατὴν περὶ τοῦ βουλήματος τῶν
[6]   ἂν ἁμάρτοι· δυνατὸν γὰρ καὶ  τὸν   ἄκρως κατειληφότα τὰ τῆς ῥητορικῆς
[6]   φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς  τὸν»   ἀληθινὸν καὶ νοητὸν κόσμον» καὶ
[6]   Παῦλον τὸν σκηνοποιὸν καὶ Πέτρον  τὸν   ἁλιέα καὶ Ἰωάννην τὸν καταλιπόντα
[6]   ὅτι μεγάλη κατασκευή ἐστι τοῦ  τὸν   ἄμορφον εἶναι δοκοῦντα Ἰησοῦν υἱὸν
[6]   τὸ κατ´ εἰκόνα θεοῦ» πεποιῆσθαι  τὸν   ἄνθρωπον. Ἀλλ´ οὐδὲ συνίει τὸν
[6]   ἐνεθυμήθη θεὸς ὅτι ἐποίησε  τὸν   ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ
[6]   καὶ ἕκτῃ τὰ χερσαῖα καὶ  τὸν   ἄνθρωπον» κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν
[6]   καὶ εἶπεν θεός· ἀπαλείψω  τὸν   ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου
[6]   τοῦ ἐκβληθῆναι τοῦ θείου παραδείσου  τὸν   ἄνθρωπον, τοιαῦτά τινα αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ
[6]   θεός, βουλόμενός τι ἀνθρώπους ὠφελῆσαι,  τὸν   ἀντιπράσσοντα ἔχει καὶ ἀδυνατεῖ.
[6]   παροδεύειν σὴν ἕτοιμος ἀρχήν· κατίσχυσας  τὸν   ἀπὸ σοῦ γενόμενον λόγῳ ζῶντι·
[6]   νομιζομένων θεῶν. Ποία γὰρ πιθανότης  τὸν   Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον παρὰ Σκύθαις καλεῖσθαι;
[6]   διάγραμμα τὸν Θαυθαβαὼθ ἔφασκεν εἶναι  τὸν   ἀρκοειδῆ. Εἶθ´ μὲν Κέλσος
[6]   τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν, καὶ λέγει  τὸν   ἄρχοντα τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν λέγεσθαι
[6]   ταῦτα δέ μοι λέλεκται πρὸς  τὸν   ἄσεμνον τοῦ Κέλσου λόγον εἰπόντος·
[6]   μαγείας τὸν Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες καὶ  τὸν   Ἀσταφαιὸν καὶ τὸν Ὡραῖον, ἀπὸ
[6]   πάτερ, συνέστω. Ἑξῆς δὲ αὐτῷ  τὸν   Ἀσταφαιόν, πιστεύουσι τοιαῦτα ἐρεῖν·
[6]   ἄκρᾳ καὶ ἀνυπερβλήτῳ κοινωνίᾳ πρὸς  τὸν   αὐτολόγον τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν καὶ
[6]   καὶ γλώττῃ ἑβραίᾳ Σατανᾶν ὀνομάζοντες  τὸν   αὐτόν. Ἄλλως μὲν οὖν παντελῶς
[6]   μὲν ἂν Ἰουδαῖοι αὐτοὺς βιάζωνται,  τὸν   αὐτὸν αὐτοῖς θεὸν ὁμολογεῖν· ὅταν
[6]   ὅταν μὲν ὑπὸ τούτων βιάζῃ,  τὸν   αὐτὸν θεὸν σέβειν ὁμολογεῖς· ὅταν
[6]   καθ´ ἑαυτοὺς ὄντες ἕνα καὶ  τὸν   αὐτὸν ἴσμεν, ὃν καὶ πάλαι
[6]   πολλοί» εἰσιν ἐν τῷ κόσμῳ·  τὸν   αὐτὸν τρόπον ὅτι Χριστὸς ἐπιδεδήμηκε
[6]   γεῦσις τὸ ἀπὸ ἀμπέλου.  Τὸν   αὐτὸν τρόπον τοίνυν τὸ αἰσθητὸν
[6]   Εὕρομεν δ´ ἐν αὐτῷ καὶ  τὸν   Βεημὼν ὀνομαζόμενον ὡσπερεὶ τεταγμένον τινὰ
[6]   ὀλίγοι ἠσκήκασι συνιέναι, οἱ πάντα  τὸν   βίον ἑαυτῶν ἀναθέντες κατὰ τὴν
[6]   προσαγάγωμεν τῇ παραδοχῇ τοῦ λεγομένου  τὸν   βουλόμενον ἀκολουθίαις δογμάτων ἕπεσθαι καὶ
[6]   Χριστιανῶν τελετῇ τῇ προειρημένῃ Περσῶν  τὸν   βουλόμενον συνεξετάσαι, ταῦτα ἀλλήλοις παραβαλόντα
[6]   ποιήσῃ πρῶτον μορφωθῆναι κατὰ λόγον  τὸν   γενόμενον σάρκα, καὶ μετὰ τοῦτο
[6]   θεοῦ, Μωϋσῆς ἀναγέγραπται εἰσεληλυθέναι εἰς  τὸν   γνόφον, ὅπου ἦν θεός»
[6]   Ἀπόλλων εἰς τὴν Σκυθῶν διάλεκτον  τὸν   Γογγόσυρον σημαίνει. Οὕτω δὲ οὐδὲ
[6]   τῶν δοκούντων εἶναι φιλολόγων μόνον,  τὸν   δὲ Ἐπίκτητον καὶ ὑπὸ τῶν
[6]   ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπ´ αὐτῆς,  τὸν   δὲ κύριον ἐπεστηριγμένον ἐπὶ τοῖς
[6]   καὶ ὡσπερεὶ αὐτουργὸν τοῦ κόσμου,  τὸν   δὲ πατέρα τοῦ λόγου τῷ
[6]   μὲν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον καλοῦσι Σκύθαι,  τὸν   δὲ Ποσειδῶνα Θαγιμάσαδα, τὴν δ´
[6]   τοῦ θεοῦ διὰ τὴν ὑπεροχήν,  τὸν   δὲ τούτῳ κατὰ διάμετρον ἐναντίον
[6]   κυρίως ἀκούῃς τοῦ χειρουργεῖν, οὐδὲ  τὸν   δεύτερον οὐδ´ ἄλλο τι τῶν
[6]   ἄρα Χριστιανοὶ λέγουσι κατηραμένον θεὸν  τὸν   δημιουργόν, ἵν´ πιστεύων αὐτῷ
[6]   μὲν οὖν κωμῳδὸς γελωτοποιῶν  τὸν   Δία κοιμώμενον πεποίηκέ τε καὶ
[6]   καταγέλαστα· ἐχρῆν γὰρ οἶμαι κολάσαι  τὸν   διάβολον ἀλλ´ οὐ τοῖς ὑπ´
[6]   Σωκράτει καθ´ ὕπνον κύκνον καὶ  τὸν   διδάσκαλον εἰπόντα ἐπὶ τῇ συστάσει
[6]   ἄστρον τὸν Φαίνοντα. Εἶτα οἴονται  τὸν   διελθόντα τὸν Ἰαλδαβαὼθ καὶ φθάσαντα
[6]   τὴν φύσιν αὐτοῦ προκαλούμενος καὶ  τὸν   δίκαιον ἐπὶ τὰ παραπλήσια καὶ
[6]   βαθύν. Εἰ μὲν οὖν εἰρήκει  τὸν   δοκοῦντα αὐτῷ τρόπον περὶ τοῦ
[6]   ἐπιγεγραμμένους Ἀριθμοὺς Μωϋσέως καὶ ζητησάτω  τὸν   δυνάμενον αὐτὸν μυσταγωγῆσαι ἐπὶ τὰ
[6]   μεταδιδοὺς οὐσίας οἷς μεταδίδωσι κατὰ  τὸν   ἑαυτοῦ λόγον καὶ αὐτῷ λόγῳ,
[6]   Ἐραθαώθ. Εἶθ´ μὲν Κέλσος  τὸν   ἕβδομον ἔφασκεν ὄνου ἔχειν πρόσωπον,
[6]   ἀγαθῶν ἐν ἀπωλείᾳ ἐγένετο κατὰ  τὸν   εἰπόντα μυστικῶς πρὸς αὐτὸν λόγον·
[6]   ἀρκοειδῆ. Εἶθ´ μὲν Κέλσος  τὸν   ἕκτον κυνὸς πρόσωπον ἔλεγεν ἱστορεῖσθαι
[6]   ποιῆσαι καὶ ὑπὲρ τὸ σύμμετρον  τὸν   ἕκτον τόμον.
[6]   αἱ γραφαὶ Ἀδωναΐ, καὶ ἄλλον  τὸν   Ἐλωαῖον, ὃν οἱ προφῆται ὀνομάζουσιν
[6]   Σαβαὼθ καὶ τὸν Ἀδωναῖον καὶ  τὸν   Ἐλωαῖον. Τὰ δὲ ἀπὸ τῶν
[6]   τί τε τὸ στερέωμα» παρὰ  τὸν   ἐν ἀρχῇ» γενόμενον οὐρανόν, καὶ
[6]   τῶν τραυμάτων τύπον, τοῦτον εἶναι  τὸν   ἐν ἑκάστῳ Χριστὸν ἀπὸ Χριστοῦ
[6]   δυσσεβέστατοι· ἡμεῖς δὲ εὕρομεν ὅτι  τὸν   ἐν ταῖς ἱεραῖς γραφαῖς εὐφημούμενον
[6]   τις διηγήσεται ἑρμηνεύων τὰ περὶ  τὸν   ἐν τῇ Γενέσει ἀναγεγραμμένον παράδεισον
[6]   αὖ μὲν Κέλσος ἔφασκε  τὸν   ἑξῆς καὶ δεύτερον εἶναι ταῦρον·
[6]   κινδυνεύοντας δὲ καὶ αὐτὸν φθεῖραι  τὸν   ἐπὶ πᾶσι θεόν, εἰ μὴ
[6]   φιλόσοφοι μὴ εὐδαιμονέστερον λέγωσιν εἶναι  τὸν   ἐπὶ πᾶσι θεὸν τοῦ ἐν
[6]   κατὰ χριστιανισμὸν διὰ τοῦ Ἰησοῦ  τὸν   ἐπὶ πᾶσι θεραπεύοντες θεὸν καὶ
[6]   ~ΠΡΟΣ  ΤΟΝ   ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
[6]   τοῦ προεστηκότος ἑαυτοῦ» Ἐχρῆν γὰρ  τὸν   ἐπιστάμενον συγχρῆσθαι θεὸν εἰς δέον
[6]   Ζεὺς ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις  τὸν   Ἑρμῆν ἔπεμψε· σὺ δὲ οὐκ
[6]   καὶ πέμποντα πρὸς τοὺς Ἕλληνας  τὸν   Ἑρμῆν· δὲ λόγος, ἄϋπνον
[6]   εἶναι τόν τε σίδηρον καὶ  τὸν   Ἑρμῆν, τὴν πέμπτην Ἄρεος, τὴν
[6]   τῷ μέν, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,  τὸν   ζῶντα ἄρτον ἀναλαμβάνοντι εἰς τὴν
[6]   πρόσωπον ἔχοντα· τὸ δὲ διάγραμμα  τὸν   Θαυθαβαὼθ ἔφασκεν εἶναι τὸν ἀρκοειδῆ.
[6]   δεῖ προσκυνεῖν» καὶ σαρκίναις θυσίαις  τὸν   θεὸν ἀλλ´ ἐν πνεύματι» Καὶ
[6]   ἡμῶν οὐχ ὁμολογησόντων πνεῦμα εἶναι  τὸν   θεὸν ἀλλὰ τὸν υἱὸν αὐτοῦ,
[6]   θείου λόγου φάσκων· Πῶς γνῶ  τὸν   θεόν; Ἕκαστος γὰρ αὐτῶν, ὡς
[6]   καθ´ ἡμᾶς κακῶν εἶναι ποιητὴν  τὸν   θεόν. Ἐχέτω μὲν οὖν ὅπως
[6]   ὁρῶν πῶς λέγομεν εἶναι πῦρ»  τὸν   θεὸν ἡμῶν, καὶ τίνων ἀναλωτικόν,
[6]   ἔσθ´ ὅτε τούτων τινὰ πεποιηκέναι  τὸν   θεόν, ἵνα διὰ τούτων ἐπιστρέψῃ
[6]   καὶ λόγος ἦν πρὸς  τὸν   θεόν, καὶ θεὸς ἦν
[6]   τοῦ θεοῦ» ἀνάγκη σύνθετον εἶναι  τὸν   θεὸν καὶ οἱονεὶ συνεστῶτα καὶ
[6]   γὰρ αὐτῶν, ὡς ἐγχωρεῖ, ἔγνω  τὸν   θεόν. Καὶ οὐδείς φησι· Πῶς
[6]   ἡμᾶς Κέλσος, Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν  τὸν   θεόν, καὶ πῶς πρὸς αὐτὸν
[6]   πύσμα αὐτοῦ· Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν  τὸν   θεόν, καὶ πῶς σωθήσεσθαι πρὸς
[6]   τοιαῦτα λέγοντα· Πῶς οὖν γνῶ  τὸν   θεόν; Καὶ πῶς τὴν ἐκεῖσε
[6]   τὸ ἔξω παντὸς πάθους εἶναι  τὸν   θεόν. Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ.
[6]   ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι τὸ ἀναπεπνευκέναι  τὸν   θεόν. Καὶ τούτῳ ἀκόλουθον τὸ
[6]   οἰόμενος ἡμᾶς λέγοντας πνεῦμα» εἶναι  τὸν   θεὸν μηδὲν ἐν τούτῳ διαφέρειν
[6]   πάλιν· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος πρὸς  τὸν   θεόν, οἱ δὲ λοιποὶ οὐκ
[6]   τῇ βίβλῳ τῶν ψαλμῶν· Αἰνεῖτε  τὸν   θεὸν οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν,
[6]   οὐχ ἕπεται τὸ μὴ ἐγνωκέναι  τὸν   θεὸν ὅτι κακοῖς καὶ ἁμαρτησομένοις
[6]   ὡσπερεὶ ἀνθρωποπαθῶν λέξεων ἀναφερομένων ἐπὶ  τὸν   θεὸν οὐκ ὀλίγα ἡμῖν καὶ
[6]   εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες  τὸν   θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν
[6]   καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ  τὸν   θεὸν ὄψονται» ~Τὸ δ´ ἐξαίφνης
[6]   ψυχῇ διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα»  τὸν   θεόν. ~Πάλιν δὲ αὖ ἑαυτῷ
[6]   οὐ παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι  τὸν   θεὸν πείθειν λεκτέον τοὺς μὴ
[6]   σοῦ ἀλλ´ φοβεῖσθαι κύριον  τὸν   θεόν σου καὶ πορεύεσθαι ἐν
[6]   κόσμον, οἴεται ἀκολουθεῖν περὶ τοῦ  τὸν   θεὸν τὰ κακὰ πεποιηκέναι, ἀκολουθεῖ
[6]   λέγοι Κέλσῳ· Πῶς μοι δεικνύεις  τὸν   θεόν; ~Τοῦτο δ´ ἐν τοῖς
[6]   λόγος; Ὅστις ἐν ἀρχῇ πρὸς  τὸν   θεὸν» ὢν διὰ τοὺς κολληθέντας
[6]   αὐτῇ σαρκὶ καὶ αἵματί φαμεν  τὸν   θεόν, ὡς ἐν τοῖς ἀνωτέρω
[6]   τὸν Ἰαλδαβαὼθ καὶ φθάσαντα ἐπὶ  τὸν   Ἰὰ δεῖν λέγειν· Σὺ δὲ
[6]   Φαίνοντα. Εἶτα οἴονται τὸν διελθόντα  τὸν   Ἰαλδαβαὼθ καὶ φθάσαντα ἐπὶ τὸν
[6]   πάντ´ ἔφυραν· ἀπὸ μὲν μαγείας  τὸν   Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες καὶ τὸν Ἀσταφαιὸν
[6]   ὁμολογοῦσιν, ᾠήθησαν ἄλλον μὲν εἶναι  τὸν   Ἰαὼ ἕτερον δὲ τὸν Σαβαὼθ
[6]   ἀπὸ δὲ τῶν ἑβραϊκῶν γραφῶν  τὸν   Ἰαὼ Ἰὰ παρ´ Ἑβραίοις
[6]   θανάτου, μέρος ἀθώου, φέρων ἤδη  τὸν   ἴδιον ὑπήκοον νοῦν σύμβολον, παροδεύειν
[6]   μὲν τὰ κρείττονα διὰ δὲ  τὸν   ἰδιωτισμὸν ἀποτυγχανόντων συγγνωστέον. Μᾶλλον γὰρ
[6]   ἐκπεσὼν τῆς μακαριότητος· ὃς κατὰ  τὸν   Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν ἄμωμος» ἐν πάσαις
[6]   καὶ μετὰ βίου ὀρθοῦ διδάσκοντας  τὸν   Ἰησοῦ λόγον, χριστοὺς καὶ αὐτοὺς
[6]   παραδέχεται τὴν προφητείαν ταύτην ἐπὶ  τὸν   Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι, τυφλώττων περὶ τὴν
[6]   καθαρᾷ καρδίᾳ. Καὶ γὰρ κατὰ  τὸν   Ἰησοῦν ἡμῶν μακάριοι οἱ καθαροὶ
[6]   τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν καὶ ἁπαξαπλῶς  τὸν   Ἰησοῦν μὴ κεχωρίσθαι τοῦ μονογενοῦς
[6]   ἀκρότητα εἶναι ἐν τῷ κατὰ  τὸν   Ἰησοῦν νοουμένῳ ἀνθρώπῳ, ἀφ´ οὗ
[6]   δύνασθαι ἀναστῆναι μετὰ τοῦ σώματος  τὸν   Ἰησοῦν· οὐκ ἂν γὰρ ἀπειλήφει
[6]   χρήσιμα εἶναι εἰς τὸ κατηγορεῖσθαι  τὸν   Ἰησοῦν, οὐκέτι δὲ προσέσχε τοῖς
[6]   ὕπνου διαναστὰς θεὸς ἔπεμψε  τὸν   Ἰησοῦν τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων,
[6]   δὲ οὐ διασαφεῖ, πότερον καὶ  τὸν   Ἰουδαίων θεὸν ὑπεραναβαίνουσιν μόνον
[6]   φῄς, τυπώδους ἀλληγορίας λαμβάνεις  τὸν   Ἰουδαίων νόμον, ἐπαινεῖς δὲ ἄκων,
[6]   αὐχεῖν τὸν ὑπερουράνιον θεόν, ὑπεραναβαίνοντας  τὸν   Ἰουδαίων οὐρανόν. Ἐν τούτοις δὲ
[6]   τινες εἰσὶ λέγοντες θεὸν κατηραμένον  τὸν   Ἰουδαίων, τὸν ὕοντα καὶ βροντῶντα
[6]   Πλάτωνι ὀνόματι, δεύτερος δὲ μετὰ  τὸν   Ἰωάννην δεικνύμενος ὑπ´ αὐτοῦ
[6]   τῶν ἕτερον ἐπαγγελλομένων θεὸν παρὰ  τὸν   καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων προσκυνούμενον οὐ
[6]   εἶπεν Παῦλος τό· Ἐξαγοραζόμενοι  τὸν   καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί
[6]   τὴν κακίαν ἑλόμενος καὶ  τὸν   κατ´ αὐτὴν βίον ὡς τὰ
[6]   Καὶ ταῦτα δὲ παρειλήφαμεν εἰς  τὸν   κατὰ Κέλσου λόγον, ἵνα παραστήσωμεν
[6]   ἐκτός, τὰ μὲν συμβαλλόμενα εἰς  τὸν   κατὰ φύσιν βίον νομιζόμενα ἀγαθὰ
[6]   ὀνομάζει τις, οὐ πάντως οἱ  τὸν   κατακλυσμὸν παθόντες ὑπεξάγονται ἀπὸ τοῦ
[6]   γῆς, οὐ πάντως ὑπεξάγει τοὺς  τὸν   κατακλυσμὸν πεπονθότας, ἀπαλλάττει δ´ αὐτοὺς
[6]   Πέτρον τὸν ἁλιέα καὶ Ἰωάννην  τὸν   καταλιπόντα τὰ δίκτυα τοῦ πατρός,
[6]   ὀνομαζόμενον ὡσπερεὶ τεταγμένον τινὰ μετὰ  τὸν   κατωτάτω κύκλον. Τοῦτον δὲ τὸν
[6]   κελευομένου ἐπιτελούμενα τῷ θεὸν εἶναι  τὸν   κεκελευκότα περὶ αὐτῶν. ~Πάλιν τε
[6]   κατὰ τὸ προφητικὸν εἰρηκέναι ταῦτα  τὸν   Κέλσον ἀλλὰ κατὰ τὸ εὐαγγελικόν·
[6]   μετρίως ἐφιστάνειν τοῖς πράγμασι δυνάμενος  τὸν   Κέλσον γελάσαι, οὐ τῶν πιστευόντων
[6]   Εἴποι γὰρ ἄν τις πρὸς  τὸν   Κέλσον· εἰ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν
[6]   κακῶν σημαινόμενα· εἰκὸς ἐντεῦθεν ἤτοι  τὸν   Κέλσον ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι· Πῶς μὲν
[6]   τὰ περὶ τοῦ ζητουμένου πρὸς  τὸν   Κέλσον. Καὶ ἐν τοῖς τελευταίοις
[6]   ἐστιν ἀφ´ ἑαυτοῦ ταῦτα κεκομικέναι  τὸν   Κέλσον. ~Παυόμενον δὲ ἐν κόσμῳ
[6]   πλείονος χρόνου τῆς ἐνεστηκυίας πρὸς  τὸν   Κέλσον συντάξεως πεποιήκαμεν, ἀπὸ τῆς
[6]   τις, νεωτέρους γενομένους Πλάτωνος, ἀναγάγῃ  τὸν   Κέλσου λόγον, ὅρα εἰ μὴ
[6]   ὃν ἀποπέμπεσθαι καὶ ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει  τὸν   κλῆρον ἔχοντα ἐν ἐρήμῳ· πάντες
[6]   προειρηκέναι ἐν ἓξ ἡμέραις συντετελέσθαι  τὸν   κόσμον δημιουργούμενον, καὶ ἑαυτοῦ ἐπιλαθόμενος
[6]   ἔχετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα  τὸν   κόσμον» Εἰ μὲν οὖν ἀκούει
[6]   τῷ υἱῷ ἑαυτοῦ λόγῳ ποιῆσαι  τὸν   κόσμον εἶναι πρώτως δημιουργόν. Περὶ
[6]   φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς  τὸν   κόσμον» καὶ Ἐν τῷ κόσμῳ
[6]   ἐπὶ πᾶσι θεοῦ καὶ τόνδε  τὸν   κόσμον, οἴεται ἀκολουθεῖν περὶ τοῦ
[6]   πᾶσι θεοῦ εἶναι καὶ τόνδε  τὸν   κόσμον, τὸ καθ´ ἡμᾶς κακῶν
[6]   εἶναι καὶ ξένου θεοῦ τόνδε  τὸν   κόσμον, τοιαῦτά φησιν· Εἰ δὲ
[6]   ὀνομαζομένοις μὴ βλεπομένοις τυγχάνων ὑπεξῆλθε  τὸν   κόσμον, τοῦ λόγου αὐτὸν ὑπεξάγοντος
[6]   καλεῖν, σημαίνω. Ἄνδρες παλαιοὶ τόνδε  τὸν   κόσμον ὡς ἐκ θεοῦ γενόμενον
[6]   καὶ λατρεύοντες τῇ κτίσει παρὰ  τὸν   κτίσαντα» Διόπερ τῶν ἐν Ἕλλησι
[6]   παριστάσαις οὕτως· Οἱ δὲ ἐκζητοῦντες  τὸν   κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ.
[6]   ἐκεῖνο διάγραμμα ἔλεγεν εἶναι Μιχαὴλ  τὸν   λεοντοειδῆ. Πάλιν τ´ αὖ
[6]   τὸν κατωτάτω κύκλον. Τοῦτον δὲ  τὸν   Λευϊαθὰν τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο
[6]   ταπεινοφροσύνης δόγμα τοιαῦτα ποιοῦσιν, οὐ  τὸν   λόγον αἰτιατέον, ἀλλὰ τῇ ἰδιωτείᾳ
[6]   ἡμῶν τόμος, αὐτοῦ που καταπαύσαντες  τὸν   λόγον ἀρξόμεθα θεοῦ διδόντος ἑβδόμου·
[6]   ᾅδου κατισχύσειν αὐτοῦ, ὑψωθέντος διὰ  τὸν   λόγον ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ
[6]   εἶπεν ἀνωτέρω, καὶ ἡμεῖς πρὸς  τὸν   λόγον κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν
[6]   ἤθει καὶ τῇ καταστάσει προσάγομεν  τὸν   λόγον, μαθόντες εἰδέναι, πῶς δεῖ
[6]   οὔτε ὑπὲρ τοῦ μὴ διακόψαι  τὸν   λόγον μέγιστον ποιῆσαι καὶ ὑπὲρ
[6]   ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενον μετὰ  τὸν   λόγον τῶν τραυμάτων τύπον, τοῦτον
[6]   υἱός. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ φύρει  τὸν   λόγον, ὥς τινων ἀφ´ ἡμῶν
[6]   ὑπὸ ἑτέρου τοῦ δημιουργοῦ παρὰ  τὸν   μέγαν θεὸν κατὰ τοῦ πνεύματος
[6]   ἡμεῖς ἐν τούτῳ τῷ διαγράμματι  τὸν   μείζονα κύκλον καὶ τὸν μικρότερον,
[6]   ἐκτίθεται ἀπὸ Ἡροδότου λαβὼν ὡς  τὸν   μὲν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον καλοῦσι Σκύθαι,
[6]   ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. Ἐχρῆν δὲ  τὸν   μὲν ἕτερον τῶν ἄκρων καὶ
[6]   καὶ γραψάντων. Ἔστι γοῦν ἰδεῖν  τὸν   μὲν Πλάτωνα ἐν χερσὶ τῶν
[6]   αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» λέγοντες  τὸν   μὲν προσεχῶς δημιουργὸν εἶναι τὸν
[6]   μὲν ἐν πανηγύρει Ἑλλήνων ἐλεφάντινον  τὸν   μηρὸν ἀνεγνωρικέναι δὲ φήσαντος τὴν
[6]   Περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ  τὸν   μηρόν σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί
[6]   αὐτὸν ὁρᾶν πῇ μὲν διὰ  τὸν   μιασμὸν τοῦ νοῦ, σώματι ταπεινώσεως»
[6]   διαγράμματι τὸν μείζονα κύκλον καὶ  τὸν   μικρότερον, ὧν ἐπὶ τῆς διαμέτρου
[6]   καὶ ἰδέαν ἰδεῶν καὶ ἀρχὴν  τὸν   μονογενῆ καὶ πρωτότοκον πάσης κτίσεως»
[6]   καὶ κατηγορῶν τῶν κατηραμένον εἰπόντων  τὸν   Μωϋσέως καὶ τοῦ κατ´ αὐτὸν
[6]   σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς  τὸν   ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα
[6]   λέξει, φασκούσῃ· Ὥστε αὐτὸν εἰς  τὸν   ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα
[6]   τὴν ζωήν» καὶ τὸ κατὰ  τὸν   νόμον δὲ ἀκάθαρτον» τὸ ζῷον
[6]   Χριστοῦ ἐγένετο» μετὰ τὸ δοθῆναι  τὸν   νόμον διὰ Μωϋσέως» Ἡνίκα» γὰρ
[6]   ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας» τῶν ἐγκαταλιπόντων  τὸν   νόμον» τοῦ θεοῦ καὶ ἐν
[6]   ἀπολογήσεταί τις περὶ τούτων διὰ  τὸν   νοῦν τοῦ δημηγοροῦντος παρὰ τῷ
[6]   Διός, διὰ τί ἐξετάζων  τὸν   νοῦν τῶν λόγων τοῦ υἱοῦ
[6]   ὥσπερ ἀετός, καὶ ἐπιστρέφει εἰς  τὸν   οἶκον τοῦ προεστηκότος ἑαυτοῦ» Ἐχρῆν
[6]   νῦν δὴ παντελῶς ἐπιλελοίπασιν, ὥστε  τὸν   ὅλον αὐτῶν ἱστορεῖσθαι ἀριθμὸν οὐκ
[6]   τοιαῦτα συνέταττον, οὐ πιθανὸν δὲ  τὸν   ὅλῳ ἔθνει γραφὰς καταλιπόντα περὶ
[6]   ὁρατῶν πάντων καὶ αἰσθητῶν ἐπὶ  τὸν   ὅλων δημιουργόν, ὅς ἐστι φῶς·
[6]   τοῦ ἐναντίου ἐν τῷ κατὰ  τὸν   ὀνομαζόμενον Ἀντίχριστον; Πάντα δὲ τῇ
[6]   καὶ Αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔστησαν  τὸν   οὐρανὸν» καὶ εἴ τι τούτοις
[6]   ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς  τὸν   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» Ἀλλ´
[6]   τό· ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς  τὸν   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Ἐὰν
[6]   ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς  τὸν   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» ~Εἶτα
[6]   Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν θεὸς  τὸν   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» ἐπιστησάτω
[6]   Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν θεὸς  τὸν   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ~Νῦν
[6]   ἐξώσαντας καὶ νικήσαντας τούτους ἔχειν  τὸν   οὐρανόν. Τούτου δὲ τοῦ βουλήματός
[6]   οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω. Εἶτα πρὸς  τὸν   οὕτως ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ ἀποκρίνεται, καὶ
[6]   ἐσχηκυίᾳ μηκέτι ἐχούσῃ ψυχῇ  τὸν   παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν
[6]   δυσσεβέστατε, τὸν τοῦ κόσμου δημιουργόν,  τὸν   πάντα ὑποσχόμενον αὐτοῖς, τὸν τὸ
[6]   ἐξέθετο, τοῦτον τὸν τρόπον· Περὶ  τὸν   πάντων βασιλέα πάντ´ ἐστί, καὶ
[6]   οὖν τὴν φάσκουσαν λέξιν· Περὶ  τὸν   πάντων βασιλέα πάντ´ ἐστί, καὶ
[6]   τοῦ Πλάτωνος λέξις· Καὶ τὸν  τῶν   πάντων θεὸν ἡγεμόνα τῶν τε
[6]   τὸν περὶ υἱοῦ θεοῦ λόγον,  τὸν   παρὰ Πλάτωνι λελεγμένον ἐν τῇ
[6]   ψυχὴ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς  τὸν   πάσης κτίσεως» πρωτότοκον θεὸν λόγον.
[6]   κτίσεως» ἐπέκεινα δὲ πάντων τούτων  τὸν   πατέρα αὐτοῦ καὶ θεόν. ~Ὁ
[6]   εἰ μὴ πατήρ, οὐδὲ  τὸν   πατέρα εἰ μὴ υἱὸς
[6]   ἕνεκεν τεμνομένοις καυτηριαζομένοις, λέγομεν  τὸν   πατέρα κακοποιεῖν τοῖς υἱοῖς
[6]   τὴν ἄβυσσον, καὶ ἀποκαλύπτοντος οὕτω  τὸν   πατέρα ὅστις ποτ´ ἂν χωρῇ
[6]   αὐτὸν παραδεχομένοις, γνωρίσαι καὶ ἀποκαλύψαι  τὸν   πατέρα, πρὸ τῆς παρουσίας αὐτοῦ
[6]   κυρίου διδάσκει; Τί δὲ φεύγειν  τὸν   πατέρα; Τί δ´ αὐτὸς εἰσποιεῖται,
[6]   καὶ ἂν αὐτὸς ἀποκαλύψῃ  τὸν   πατέρα, ψευδοποιήσομεν τὴν Κέλσου λέξιν
[6]   γεννήσας αὐτὸν πατήρ, οὔτε  τὸν   πατέρα ὡς ἔμψυχος λόγος
[6]   ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ὑποπτώσεως πρὸς  τὸν   πείθοντα παραδοχῆς τῶν λεγομένων
[6]   ἀετοειδῆ. Εἶθ´ μὲν Κέλσος  τὸν   πέμπτον ἔφασκεν εἶναι ἄρκου πρόσωπον
[6]   τὸ διάγραμμα οὔτε Κέλσος οἶδε  τὸν   περὶ Γεέννης λόγον· ἐπεὶ οὔτ´
[6]   Φάραγγος Ἐννὸμ εὑρίσκομέν τι εἰς  τὸν   περὶ κολάσεων τόπον, μεταλαμβανομένων εἰς
[6]   τὴν γῆν. ~Νῦν δὲ διηγήσασθαι  τὸν   περὶ νοητῶν καὶ αἰσθητῶν λόγον,
[6]   τῶν ἱερῶν γραμμάτων πανταχόθεν σωματοποιήσαι  τὸν   περὶ τῆς κακίας λόγον, καὶ
[6]   τοῦ πλείονας ὑπαγαγέσθαι Σίμων  τὸν   περὶ τοῦ θανάτου κίνδυνον, ὃν
[6]   καὶ Ὁμήρου Μωϋσέως γράμματα εἰσήγαγε  τὸν   περὶ τοῦ πονηροῦ τούτου καὶ
[6]   Πλάτωνος παρατιθέμενος ἑκὼν οἶμαι σιωπᾷ  τὸν   περὶ υἱοῦ θεοῦ λόγον, τὸν
[6]   εὐαγγελίῳ πολλάκις ἔστιν εὑρεῖν κόσμον  τὸν   περίγειον ὀνομαζόμενον τόπον, ὥσπερ καὶ
[6]   δέ φησιν ἔχεσθαι νοημάτων καὶ  τὸν   περικαλλῆ τῆς Ἀθηνᾶς πέπλον ἐν
[6]   λέξεις ἀπό τινων Ἑβραίων μεμαθηκότα  τὸν   Πλάτωνα, ὡς δέ τινες ἀνέγραψαν,
[6]   αὐτῷ ἀναστραφῆναι ἐν τῇ πρὸς  τὸν   ποιητὴν τῶν ὅλων εὐσεβείᾳ· ἣν
[6]   λέγοντα ὧδε· Εἰδέναι δὲ χρὴ  τὸν   πόλεμον ἐόντα ξυνὸν καὶ δίκην
[6]   μᾶλλον, τοῖς μαθοῦσιν ὅτι δεῖ  τὸν   προϊστάμενον τοῦ λόγου δυνατὸν εἶναι
[6]   ἐστι, τῶν παριστάντων Ἰησοῦν εἶναι  τὸν   προκεκηρυγμένον ὑπ´ αὐτῶν Χριστὸν καὶ
[6]   ἀπαγγέλλον. Οὐ πρὸς πάντα οὖν  τὸν   προσιόντα φαμὲν ὅτι πρῶτον πίστευσον
[6]   καὶ κηρυσσόμενον Χριστὸν μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι  τὸν   προφητευόμενον καὶ ἐπιδημῆσαι ἐν καιρῷ,
[6]   κόνιν ἐπαμώμενος. γὰρ κατὰ  τὸν   προφήτην ταπεινοφρονῶν, πορευόμενος ἐν μεγάλοις
[6]   Κέλσος φησὶν ὅτι οὐ θέμις  τὸν   πρῶτον θεὸν κάμνειν· ἡμεῖς δὲ
[6]   ἀνεπαύσατο, φησὶν ὅτι οὐ θέμις  τὸν   πρῶτον θεὸν κάμνειν οὔτε χειρουργεῖν
[6]   τούτου βελτίονι. Ἀλλ´ οὐδὲ θέμις  τὸν   πρῶτον θεὸν χειρουργεῖν· ἐὰν δὲ
[6]   μὲν οὖν Κέλσος ἔλεγε  τὸν   πρῶτον ἰδέᾳ λέοντος μεμορφωμένον, οὐκ
[6]   μύρον ἐπὶ κεφαλῆς» καταβέβηκεν ἐπὶ  τὸν   πώγωνα» τὰ σύμβολα τοῦ τελείου
[6]   Ἰὰ παρ´ Ἑβραίοις ὀνομαζόμενον καὶ  τὸν   Σαβαὼθ καὶ τὸν Ἀδωναῖον καὶ
[6]   εἶναι τὸν Ἰαὼ ἕτερον δὲ  τὸν   Σαβαὼθ καὶ τρίτον παρὰ τοῦτον
[6]   συνέστω, πάτερ, συνέστω. Εἶθ´ ἑξῆς  τὸν   Σαβαώθ, πρὸς ὃν οἴονται λέξειν·
[6]   ἑβραϊκῷ. Τὸ τοίνυν ἀσεβὲς διάγραμμα  τὸν   σαφῶς οὕτως κατηγορηθέντα ἐν τῷ
[6]   ἀπίθανόν ἐστι τὸ λέγειν Παῦλον  τὸν   σκηνοποιὸν καὶ Πέτρον τὸν ἁλιέα
[6]   ταῦρον· δ´ εἴχομεν διάγραμμα  τὸν   Σουριὴλ ἔλεγεν εἶναι τὸν ταυροειδῆ.
[6]   ἐπισκευάζεται τὸ πτερὸν καὶ κατὰ  τὸν   σοφώτατον Σολομῶντα, εἰπόντα περὶ τοῦ
[6]   σωτηρίᾳ σώματος. Οἴεται δὲ  τὸν   στωϊκὸν λόγον ἐκτιθέμενος καὶ μὴ
[6]   Πλάτωνος καὶ Σωκράτους ἐκθήσεται καὶ  τὸν   συνιστάμενον Σωκράτει καθ´ ὕπνον κύκνον
[6]   τῶν εὐαγγελίων περὶ τοῦ πειράζοντος  τὸν   σωτῆρα διαβόλου, ἵνα μὴ δόξω
[6]   ἐν φωτὶ δὲ τυγχάνειν πάντα  τὸν   ταῖς τοῦ λόγου αὐγαῖς ἀκολουθήσαντα,
[6]   διάγραμμα τὸν Σουριὴλ ἔλεγεν εἶναι  τὸν   ταυροειδῆ. Εἶτα μὲν Κέλσος
[6]   καὶ χρηματιστὴν καὶ πολύκμητον εἶναι  τόν   τε σίδηρον καὶ τὸν Ἑρμῆν,
[6]   ἀρετῆς καὶ ἑνοῦσθαι τῷ αὐτολόγῳ  τὸν   τέλειον, ὡς κατὰ τοῦτο ἀναβεβηκότας
[6]   τε αὖ μὲν Κέλσος  τὸν   τέταρτον ἀετοῦ ἔφασκεν ἔχειν μορφήν·
[6]   περὶ αὐτοῦ, ἀλλ´ αὐτὸν λέγειν  τὸν   τηλικοῦτον ἡμῶν σωτῆρα· Μάθετε ἀπ´
[6]   ἐνόμιζεν εἶναι· καὶ παρ´ αὐτὸν  τὸν   τῆς θλίψεως» καὶ τῶν πόνων
[6]   αἰτίαν ἐκτίθεται τοῦ κατηραμένον λέγεσθαι  τὸν   τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεὸν
[6]   ἐν τῇ τοῦ Διὸς κατὰ  τὸν   Τίμαιον δημηγορίᾳ λέγων· Θεοὶ θεῶν,
[6]   δημιουργόν, τὸν πάντα ὑποσχόμενον αὐτοῖς,  τὸν   τὸ γένος αὐτῶν αὐξήσειν μέχρι
[6]   τοὺς ἐντυγχάνοντας ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸν  τὸν   τοιαῦτα περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ
[6]   λόγους, ὄντας υἱοὺς ἀνθρώπων» παρὰ  τὸν   τοῖς πολλοῖς κηρυσσόμενον θεοῦ λόγον,
[6]   ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος τοῦτον ἔχει  τὸν   τόπον. Καὶ ἀπ´ ἐκείνων γε
[6]   μολίβδου» ἐκαθέζετο. Ὅσα δ´ εἰς  τὸν   τόπον λεχθείη ἄν, οὔτε πᾶσιν
[6]   ἰδιωτικώτερον πρεσβεύοντος περὶ τῶν κατὰ  τὸν   τόπον τὴν ἐκκειμένην λέξιν τεθεικέναι.
[6]   τοῦ θεοῦ προσεκυνεῖτο, καὶ χειραγωγήσαντος  τὸν   τοῦ βουλομένου σῴζεσθαι νοῦν πρὸς
[6]   ἐν τῷ νουθετουμένῳ καὶ ἀκούεσθαι  τὸν   τοῦ διδάσκοντος λόγον, ὅπερ ἐστὶ
[6]   κρείσσων Ἰησοῦς ὅτι μὲν ἐλάλει»  τὸν   τοῦ θεοῦ λόγον τοῖς μαθηταῖς»
[6]   ἐπαινεῖς δὲ ἄκων, δυσσεβέστατε,  τὸν   τοῦ κόσμου δημιουργόν, τὸν πάντα
[6]   αὐτῷ διϋπνισθέντι πέμποντι Ἑρμῆν παραβάλλοντος  τὸν   τοῦ παντὸς δημιουργὸν θεὸν ἡμῶν.
[6]   ἡμᾶς, ὡς θεὸν κατηραμένον λέγοντας  τὸν   τοῦδε τοῦ κόσμου καλὸν δημιουργόν.
[6]   ἐν τῷ Δανιὴλ τοῦτον εἴρηται  τὸν   τρόπον· Καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν
[6]   ἔσονταί σοι βοήθεια. Τοῦτον δὲ  τὸν   τρόπον καὶ τὸ ποιῶν
[6]   ἣν Κέλσος ἐξέθετο, τοῦτον  τὸν   τρόπον· Περὶ τὸν πάντων βασιλέα
[6]   τὸ αἰσθητὸν σῶμα οὐκ ἀπαγγέλλει  τὸν   τρόπον τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ. Προσαχθήσῃ
[6]   τῶν ἐν τῇ Γενέσει γεγραμμένων  τὸν   τρόπον τοῦτον· Ἰδὼν δὲ κύριος
[6]   τῷ καλῶς εἰρημένῳ ὑπὸ Ἡσαΐου  τὸν   τρόπον τοῦτον· Οὐαὶ οἱ τιθέντες
[6]   ὢν ταπεινοῦται ἑκών, οὐχ ὑπὸ  τὸν   τυχόντα ἀλλ´ ὑπὸ τὴν κραταιὰν
[6]   περὶ ταπεινοφροσύνης ἐστίν, ὡς μὴ  τὸν   τυχόντα διδάσκαλον ἔχειν περὶ αὐτοῦ,
[6]   τοῦ Πλάτωνος λέξις· Καὶ  τὸν   τῶν πάντων θεὸν ἡγεμόνα τῶν
[6]   πνεῦμα εἶναι τὸν θεὸν ἀλλὰ  τὸν   υἱὸν αὐτοῦ, καὶ οἴεται ἀπαντᾶν
[6]   καὶ θεοῦ, φησίν· Οὐδεὶς ἔγνω  τὸν   υἱὸν εἰ μὴ πατήρ,
[6]   θεὸς εἶναι ὡς εὐθεώρητον  τὸν   υἱὸν ἔπεμψεν. Ἅπερ μὴ νοήσας
[6]   κακοῖς καὶ ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις πέμπει  τὸν   υἱὸν καὶ κολάσουσιν αὐτόν. Εὐθέως
[6]   πεποιηκέναι Ἰουδαίοις πεμπόμενον τοῦ θεοῦ  τὸν   υἱόν; Ὅρα δὴ καὶ ἐν
[6]   καὶ ἁμαρτησομένοις καὶ κολάσουσιν αὐτοῦ  τὸν   υἱὸν πέμπει. Ἀλλ´ ἔοικε νῦν
[6]   αὐτοῦ διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν  τὸν   υἱὸν τοῦ θεοῦ» ἐπαγγειλάμενον τοῖς
[6]   οἷς γεγόνασιν οἱ προφῆται, πεπέμφθαι  τὸν   υἱὸν τοῦ θεοῦ· ἵν´ ἐκεῖθεν
[6]   τὸν μὲν προσεχῶς δημιουργὸν εἶναι  τὸν   υἱὸν τοῦ θεοῦ λόγον καὶ
[6]   λέγοντες θεὸν κατηραμένον τὸν Ἰουδαίων,  τὸν   ὕοντα καὶ βροντῶντα καὶ τοῦδε
[6]   τισι τῶν ἀπὸ Οὐαλεντίνου εἰς  τὸν   ὑπ´ αὐτῶν ὀνομαζόμενον ψυχικὸν δημιουργόν»
[6]   αὐτὸν ὑπεξάγοντος ἐντεῦθεν καὶ ἐπὶ  τὸν   ὑπερουράνιον ἐπὶ τῇ θέᾳ τῶν
[6]   τινας Χριστιανοὺς πλατωνικῶν λέξεων αὐχεῖν  τὸν   ὑπερουράνιον θεόν, ὑπεραναβαίνοντας τὸν Ἰουδαίων
[6]   λόγοις ἐκτεθεῖσθαι, ἐν οἷς ἔλεγεν·  Τὸν   ὑπερουράνιον τόπον οὔτε τις ὕμνησε
[6]   τὸν ἄνθρωπον. Ἀλλ´ οὐδὲ συνίει  τὸν   ὑπὸ θεοῦ φυτευθέντα παράδεισον» καὶ
[6]   περὶ τοῦ υἱὸν εἶναι θεοῦ  τὸν   ὑπὸ τῶν πιστευόντων αὐτῷ μαρτυρούμενον,
[6]   μάλα εὐηθική. Εἰ μὲν οὖν  τὸν   φαινόμενον αὐτῷ τρόπον τοῦ εὐηθικὴν
[6]   τῷ λεοντοειδεῖ ἄρχοντι συμπαθεῖν ἄστρον  τὸν   Φαίνοντα. Εἶτα οἴονται τὸν διελθόντα
[6]   τὰ Ὁμήρου ἔπη οὕτω νοήσαντα  τὸν   Φερεκύδην φησὶν εἰρηκέναι τό· Κείνης
[6]   εἰρημένα, οὐ μὴν καὶ διαθέντα  τὸν   φιλόσοφον ἀξίως κἂν αὐτῷ ἀναστραφῆναι
[6]   ἐν τῷ Δανιὴλ λέλεκται, δυναμένη  τὸν   φρονίμως καὶ εὐγνωμόνως ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι
[6]   τοὺς μαγγανεύοντας προφάσει τῆς κατὰ  τὸν   χαρακτῆρα τοῦτον θεοσεβείας, τάχα δέ
[6]   τὸ κρεῖττον, διὰ τοῦτο περὶ  τὸν   χείρονα γίνεται ἐκ συνεργίας τῆς
[6]   πῦρ καταναλίσκον» τὰ ξύλα» καὶ  τὸν   χόρτον» καὶ τὴν καλάμην» καὶ
[6]   τὸν Ἀδὰμ ζωὴ δὲ κατὰ  τὸν   Χριστόν. Εἶτα παίζων τὰ περὶ
[6]   γίνεσθαι, ἵν´ ὁπότεροι αὐτῶν εἰς  τὸν   Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι, τούτους μὲν εἶναι
[6]   λαβόντες καὶ τὸν Ἀσταφαιὸν καὶ  τὸν   Ὡραῖον, ἀπὸ δὲ τῶν ἑβραϊκῶν
[6]   μοι, πάτερ, συνέστω. Τελευταῖον δὲ  τὸν   Ὡραῖον ὀνομάζουσι καὶ πρὸς αὐτὸν
[6]   φύσεως καὶ οὐσίαν ἀόρατον καὶ  ἀσώματον   οὐκ ἂν σῶμα εἴη
[6]   τῆς Στοᾶς ἐκπυρούτωσαν, ἡμεῖς δὲ  ἀσώματον   οὐσίαν οὐκ ἴσμεν ἐκπυρουμένην οὐδ´
[6]   Κέλσον. ~Παυόμενον δὲ ἐν κόσμῳ  θάνατον,   ὅταν ἀποθάνῃ τοῦ κόσμου
[6]   ζήσωσι, καὶ παυόμενον ἐν κόσμῳ  θάνατον,   ὅταν ἀποθάνῃ τοῦ κόσμου
[6]   καὶ πρὸς αὐτὴν κατὰ τὸ  δυνατὸν   ἀγωνισώμεθα. ~Ἔλεγε δὴ μετὰ τὰ
[6]   πειθοῦς δημιουργῶν, οὐκ ἂν ἁμάρτοι·  δυνατὸν   γὰρ καὶ τὸν ἄκρως κατειληφότα
[6]   καταλιπόντες ἑκάστῳ ἐξετάζειν κατὰ τὸ  δυνατόν,   δεικνύντες δ´ ὅτι καὶ οἱ
[6]   δεῖ τὸν προϊστάμενον τοῦ λόγου  δυνατὸν   εἶναι τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» Εἰ
[6]   πρὸς τὸν λόγον κατὰ τὸ  δυνατὸν   ἡμῖν ἀπηντήσαμεν. Ὅμως μέντοι ἐβουλήθη
[6]   θεοῦ, πρὸς ἣν κατὰ τὸ  δυνατὸν   ἡμῖν ἀπηντήσαμεν, φησίν· Εἰ δ´
[6]   καὶ τὸν ἄνθρωπον» κατὰ τὸ  δυνατὸν   ἡμῖν ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν εἰς
[6]   Μωϋσέα κοσμοποιΐας· ὅπερ κατὰ τὸ  δυνατὸν   ἡμῖν πρὸ πλείονος χρόνου τῆς
[6]   αὐτοῦ πρὸς τὸ τοῖς ὁρῶσι  δυνατὸν   καὶ διὰ τοῦτο χρήσιμον τοιοῦτο
[6]   ταῦτα καθ´ ἡμῶν λέγοντι εἰ  δυνατὸν   καὶ ἐπὶ τὸ αἱρεῖν ὁρμήσαι
[6]   πλουσίων ἀποφαινομένῃ αὐτοῦ λέξει, ὡς  ἀδύνατόν   ἐστιν ἀγαθὸν εἶναι διαφερόντως καὶ
[6]   καὶ πλούσιον εἶναι διαφερόντως εἶναι  ἀδύνατον.   Τίς δ´ οὐκ ἂν καὶ
[6]   γῆ καὶ τὸ τῆς γῆς  ἀόρατον   καὶ ἀκατασκεύαστον, καὶ τίς
[6]   πάσης σωματικῆς φύσεως καὶ οὐσίαν  ἀόρατον   καὶ ἀσώματον οὐκ ἂν σῶμα
[6]   καθ´ ἡμῶν ἀφιλοσόφου μίσους πάνυ  ἀγνωμονέστατον.   Ἐβουλήθη γὰρ τοὺς ἀπείρους τῶν
[6]   τοῦ Ἰησοῦ. Ὅρα γοῦν πῶς  ἀλογώτατον   πεποίηκεν Κέλσος ἐν τοῖς
[6]   ζῴων· νῦν δὲ ἔδοξε Κέλσῳ  ἐνθεώτατον   εἰπεῖν καὶ τὸ Αἰγυπτίων ἔθνος,
[6]   καὶ τὸ Αἰγυπτίων ἔθνος, καὶ  ἐνθεώτατον   ἐξ ἀρχῆς, τάχα ἐπεὶ Ἰουδαίοις
[6]   κἂν καθ´ αὑτὸ ἀληθὲς καὶ  πιστικώτατον   ᾖ, πρὸς τὸ καθικέσθαι ἀνθρωπίνης
[6]   ἀξιοῦντας περὶ δ´ ἐπικουρίας τὸ  ἀπορώτατον   ἱκετεύοντας. Κἄν τινες δὲ μὴ
[6]   τὸ πτερὸν καὶ κατὰ τὸν  σοφώτατον   Σολομῶντα, εἰπόντα περὶ τοῦ κατ´
[6]   κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ἀνάγκη  σύνθετον   εἶναι τὸν θεὸν καὶ οἱονεὶ
[6]   τὰ δυνάμενα ἑλεῖν τινα καὶ  συνετὸν   ἐκ τῶν ἱερῶν γραμμάτων, φάσκων
[6]   γίνεσθε» ἀναλαμβάνει εἰς τὴν ἑαυτοῦ  ἐνάρετον   ψυχὴν τοὺς χαρακτῆρας τοῦ θεοῦ·
[6]   Τὸν αὐτὸν τρόπον τοίνυν τὸ  αἰσθητὸν   σῶμα οὐκ ἀπαγγέλλει τὸν τρόπον
[6]   ἔργων ἁπάντων καὶ χρηματιστὴν καὶ  πολύκμητον   εἶναι τόν τε σίδηρον καὶ
[6]   τοῦ θεοῦ» καὶ τί τὸ  γενητὸν   φῶς» τί τε τὸ στερέωμα»
[6]   βουλομένου σῴζεσθαι νοῦν πρὸς τὸν  ἀγένητον   καὶ ἐπὶ πᾶσι θεόν. Λαὸς»
[6]   υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Οὔτε γὰρ τὸν  ἀγένητον   καὶ πάσης γενητῆς φύσεως πρωτότοκον
[6]   πράττοντα. Εἴπερ οὖν τοῦτο οὐκ  εὐκαταφρόνητον   ὡς οἶμαι ἔχει ἀκολουθίαν, τί
[6]   ἐρχόμενον εἰς τὸν» ἀληθινὸν καὶ  νοητὸν   κόσμον» καὶ ποιεῖ αὐτὸν φῶς
[6]   οὐ μόνον ἐντρεχῆ ἀλλὰ καὶ  ἀνόητον,   πάλιν δ´ αὖ οὐχὶ Ἕλληνας
[6]   οἱ ἑξῆς αὐτῷ προφῆται, οὐδαμῶς»  ῥητὸν»   ἐπιστάμενοι τὸ πρῶτον ἀγαθὸν ἔγραψαν
[6]   ἀπορίας· εἴη γὰρ ἂν τυχὸν  ῥητὸν»   καὶ τὸ μηδέν. Ἀλλ´ ἐπεὶ
[6]   μαρτυρεῖ λόγος, οἱ φρονοῦντες ὅτι  ῥητὸν   οὐδαμῶς ἐστι» τὸ πρῶτον ἀγαθὸν
[6]   ὅπως Πλάτων, καίτοι διαβεβαιωσάμενος ὅτι  ῥητὸν»   οὐκ ἔστιν, ὅμως, ἵνα μὴ
[6]   ἐπιστολῶν καὶ φασκέτω μηδαμῶς εἶναι  ῥητὸν»   τὸ πρῶτον ἀγαθόν, ἀλλ´ ἐκ
[6]   οὖν θεὸς εἶναι ὡς  εὐθεώρητον   τὸν υἱὸν ἔπεμψεν. Ἅπερ μὴ
[6]   εἶναι φιλολόγων μόνον, τὸν δὲ  Ἐπίκτητον   καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων καὶ
[6]   τῆς περὶ αὐτῶν ἀρχαιότητος εἰς  Ἡράκλειτον   καὶ Πλάτωνα ἀναφερομένης. Ἀνωτέρω γὰρ
[6]   τινα πόλεμον αἰνίττεσθαι τοὺς παλαιούς,  Ἡράκλειτον   μὲν λέγοντα ὧδε· Εἰδέναι δὲ
[6]   ταυροειδῆ. Εἶτα μὲν Κέλσος  τρίτον   ἀμφίβιόν τινα καὶ φρικῶδες ἐπισυρίζοντα·
[6]   κύκνος ἦν. Ἀλλὰ καὶ ὃν  τρίτον   εἶδεν ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν ἔχοντα
[6]   δεύτερον δὲ λόγος, τὸ δὲ  τρίτον   εἴδωλον, τὸ τέταρτον δὲ ἐπιστήμη.
[6]   ἐπισταμένοις καλουμένη γνῶσις, καὶ  τρίτον,   ἐπεὶ σῴζεσθαι χρὴ καὶ τοὺς
[6]   ἕτερον δὲ τὸν Σαβαὼθ καὶ  τρίτον   παρὰ τοῦτον τὸν Ἀδωναῖον, ὃν
[6]   δὲ περὶ τὰ δεύτερα, καὶ  τρίτον   περὶ τὰ τρίτα. οὖν
[6]   φρικῶδες ἐπισυρίζοντα· τὸ δὲ διάγραμμα  τρίτον   Ῥαφαὴλ ἔλεγεν εἶναι δρακοντοειδῆ. Πάλιν
[6]   λόγῳ. Πλάτων μὲν οὖν τὸ  τρίτον   φησὶν εἴδωλον. Ἡμεῖς δὲ τὸ
[6]   ἔστιν, ὅμως, ἵνα μὴ εἰς  ἀνεξέλεγκτον   ἀναχωρεῖν δόξῃ, λογισμὸν ὑπέχει ταύτης
[6]   Εἶθ´ μὲν Κέλσος τὸν  ἕκτον   κυνὸς πρόσωπον ἔλεγεν ἱστορεῖσθαι ἔχειν
[6]   καὶ ὑπὲρ τὸ σύμμετρον τὸν  ἕκτον   τόμον.
[6]   ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ.  ~Ἕκτον   τοῦτον ἐνιστάμενοι λόγον πρὸς τὰς
[6]   ἀναγεγράφθαι τοῦτο, ἔχον μέν τι  ἀποδεκτὸν   τὸ μαρυκᾶσθαι, ἔχον δὲ καὶ
[6]   Ἀπόλλων εἰς τὴν Σκυθῶν  διάλεκτον   τὸν Γογγόσυρον σημαίνει. Οὕτω δὲ
[6]   λόγος καὶ πλοῦτον πάντως  ψεκτόν·   οὐκ ἂν γὰρ οὐδ´
[6]   τὸ μαρυκᾶσθαι, ἔχον δὲ καὶ  ψεκτὸν   τὸ μὴ διχηλεῖν· ἐξήτασεν ἂν
[6]   χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα χρύσεον  ἄρρηκτον;   Σὺ δ´ ἐν αἰθέρι καὶ
[6]   νοῆσαι περὶ θεοῦ κατὰ τὸ  ἐφικτὸν   τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει τινὰ τῶν
[6]   ἀνομία παρὰ τῷ Ζαχαρίᾳ ἐπὶ  τάλαντον   μολίβδου» ἐκαθέζετο. Ὅσα δ´ εἰς
[6]   μοι δεικνύεις; Ὡς νῦν γε  σκότον   μου τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις, καὶ
[6]   βούλεται ἐκ φωτὸς μεταστῆσαι εἰς  σκότον,   τιθεὶς τὸ σκότος» εἶναι φῶς
[6]   καὶ οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ προβάλλειν  σκότον   τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν θέλουσιν, ἡμεῖς
[6]   ἀποκρίνεται, καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ  σκότον   τῶν ὀφθαλμῶν κατακεχύσθαι τοῦ εἰπόντος
[6]   τὰ κατὰ λίβα κατὰ  νότον,   καὶ τίνες αἱ κατὰ θάλασσαν,
[6]   Βασιλέα μονότροπον, δεσμὸν ἀβλεψίας, λήθην  ἀπερίσκεπτον   ἀσπάζομαι, πρώτην δύναμιν, πνεύματι προνοίας
[6]   προφήτης τῶν περὶ θεοῦ δογμάτων,  ἄληπτον   τυγχάνον τοῖς μὴ ἔχουσι πνεῦμα»
[6]   τὸ οὐδὲν γὰρ πέπονθεν ὀνόματι  καταληπτόν.   Ἀληθὲς δὲ καὶ τὸ ἔξω
[6]   με, σύμβολον ὁρῶν σῆς τέχνης  ἀνεπίληπτον,   εἰκόνι τύπου τετηρημένον, πεντάδι λυθὲν
[6]   παραγίνεσθαι, τρία, τέταρτον δὲ αὕτη,  πέμπτον   δὲ αὐτὸ τιθέναι δεῖ,
[6]   Εἶθ´ μὲν Κέλσος τὸν  πέμπτον   ἔφασκεν εἶναι ἄρκου πρόσωπον ἔχοντα·
[6]   ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, τὸν ζῶντα  ἄρτον   ἀναλαμβάνοντι εἰς τὴν τήρησιν ἑαυτοῦ
[6]   τὸ κατὰ τὸν νόμον δὲ  ἀκάθαρτον»   τὸ ζῷον ἀναγεγράφθαι τοῦτο, ἔχον
[6]   λέλεκται δὲ καί· Ὅταν τὸ  φθαρτὸν   τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν» τότε γενήσεται
[6]   αὖ μὲν Κέλσος τὸν  τέταρτον   ἀετοῦ ἔφασκεν ἔχειν μορφήν· τὸ
[6]   τὴν ἐπιστήμην ἀνάγκη παραγίνεσθαι, τρία,  τέταρτον   δὲ αὕτη, πέμπτον δὲ αὐτὸ
[6]   τὸ δὲ τρίτον εἴδωλον, τὸ  τέταρτον   δὲ ἐπιστήμη. Καὶ κατὰ ταῦτα
[6]   καταναλίσκον» τὰ ξύλα» καὶ τὸν  χόρτον»   καὶ τὴν καλάμην» καὶ πᾶσαν
[6]   Ταύτῃ καὶ μᾶλλον πίστευσον. Εἰς  ἕκαστον   γὰρ πειρώμεθα λέγειν καὶ πλείονα
[6]   ἀλλ´ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.  Ἕκαστον   δὲ τούτων σαφηνίσαι οὐ τῇ
[6]   σῶμα τὴν ἐκκλησίαν κινεῖ καὶ  ἕκαστον   μέλος τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας,
[6]   λόγος ἐβούλετο, κατ´ ἀξίαν  ἕκαστον   τῶν ἀκουόντων· οἳ καὶ ἀνάλογον
[6]   ἐν θεὸς καὶ  ἕκαστον   τῶν πάντων πεποίηκε, θεωρῆσαι; Οὐ
[6]   θεός. Τίς γὰρ δύναται καθ´  ἕκαστον   τῶν πάντων τὴν σοφίαν, ἐν
[6]   γὰρ θεῷ ἀγαθῷ μετὰ τὸ  ἕκαστον   φανῆναι ἀγωνισάμενον, ὁποῖος γέγονεν ἀγωνιστής,
[6]   Κέλσος σὺν αὐταῖς. Οὐδὲν οὖν  καταγέλαστόν   ἐστιν ἐν τῷ Ἰουδαίοις, παρ´
[6]   θεός. Εἰ δὲ τὸ  ὀνομαστὸν   λαμβάνεις καθὸ οἷόν τε ἐστὶν
[6]   αὐτοῦ, οὐδὲν ἄτοπον λέγειν αὐτὸν  ὀνομαστόν.   Οὕτω δὲ διαστελούμεθα καὶ τὸ
[6]   ὡς ἀπαιτεῖ τὸ εὔλογον. Οὐ  θαυμαστὸν   δὲ εἰ διὰ τὸ μεγάλας
[6]   ἑκάστου ἰδίαν ποιότητα; Οὐδὲν οὖν  θαυμαστόν,   εἰ οὐκ ἔστιν οὕτως ὀνομαστὸς
[6]   χωρίζομεν ἀπ´ ἐκείνου αὐτήν, οὐδὲν  θαυμαστόν.   Οἴδασι γὰρ οἱ ἱεροὶ τῶν
[6]   ἔδει ἑκάστῳ βλέπεσθαι; Καὶ οὐ  θαυμαστὸν   τὴν φύσει τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν
[6]   ἀπὸ τῆς πρὸς Ἑρμείαν καὶ  Ἔραστον   καὶ Κορίσκον Πλάτωνος ἐπιστολῆς καὶ
[6]   τὸ τῆς γῆς ἀόρατον καὶ  ἀκατασκεύαστον,   καὶ τίς ἄβυσσος καὶ
[6]   τῆς ἡμετέρας δόξης— οὐδὲν μὲν  χρηστὸν   ὑπισχνεῖσθαι πάντα δ´ ἐπ´ ἀνθρώπων
[6]   τοῦ μὴ διακόψαι τὸν λόγον  μέγιστον   ποιῆσαι καὶ ὑπὲρ τὸ σύμμετρον
[6]   λόγου βούλημα· οὐκ εἴασεν ἂν  ἀβασάνιστον   καὶ τὸ μακαρίζεσθαι μὲν τοὺς
[6]   περισπάσας τινὰς εἰς αὑτόν, ὥστ´  ἀμφήριστον   εἶναι διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς
[6]   βούλεται τὴν προφητείαν εἰς Ἰησοῦν  Χριστὸν   ἀναφέρεσθαι; Καὶ εἰ μὲν σαφῶς
[6]   τοῦτον εἶναι τὸν ἐν ἑκάστῳ  Χριστὸν   ἀπὸ Χριστοῦ λόγου. Εἰ δὲ
[6]   Ἀδὰμ ζωὴ δὲ κατὰ τὸν  Χριστόν.   Εἶτα παίζων τὰ περὶ τοῦ
[6]   εἶναι τὸν προκεκηρυγμένον ὑπ´ αὐτῶν  Χριστὸν   καὶ ἀποδεικνύντων ἐκ τῶν προφητικῶν
[6]   ἐκκλησίας» ὡς εἶναι ἓν σῶμα  Χριστὸν   καὶ τὴν ἐκκλησίαν, τὸ μύρον
[6]   προφήτας αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι καὶ κηρυσσόμενον  Χριστὸν   μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι τὸν προφητευόμενον καὶ
[6]   εἰσαγωγῆς εἰπεῖν τό· Εἰ καὶ  Χριστόν   ποτε κατὰ σάρκα ἐγνώκαμεν, ἀλλὰ
[6]   ἐν τῷ κατὰ τὸν ὀνομαζόμενον  Ἀντίχριστον;   Πάντα δὲ τῇ ἑαυτοῦ προγνώσει
[6]   μὲν ἕτερον τῶν ἄκρων καὶ  βέλτιστον   υἱὸν ἀναγορεύεσθαι τοῦ θεοῦ διὰ
[6]   αὐτὸ τιθέναι δεῖ, δὴ  γνωστόν   τε καὶ ἀληθῶς ἐστιν ὄν·
[6]   πλατωνικάς, δηλούσας ὅτι ὀλίγοις» ἐστὶ  γνωστὸν   τὸ ἀγαθόν, ἐπεὶ οἱ πολλοὶ
[6]   ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τὸ  γνωστὸν   τοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν
[6]   ἐν τῇ ψυχῇ, τὸ δ´  ἔλαττον   καὶ κατὰ τὸ σῶμα ἐν
[6]   τοῦ εἶναι Χριστιανοί, ὥστ´ οὐκ  ἔλαττον   Κέλσου κατηγορεῖν αὐτοὺς τοῦ Ἰησοῦ
[6]   κακία ἐν οἷς δ´ ἐπ´  ἔλαττον·   τί οὖν ἄτοπον δύο, ἵν´
[6]   πειθὼ πῶς οὐχ ἑώρα τὸ  παραλλάττον   τοῦ σώματος αὐτοῦ πρὸς τὸ
[6]   ἐκεῖνοι μὲν γελωτοποιεῖν θέλοντες τοιαῦτα  συνέταττον,   οὐ πιθανὸν δὲ τὸν ὅλῳ
[6]   θειότητα οὐκ ἀγεννῶς ἰδόντες οὐδὲν  ἧττον   ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν»
[6]   τῶν ἀληθινῶν κἀκείνων σύμβολα, οὐδὲν  ἧττον   καὶ οὗτοι, ἐν βαναύσων χερσὶ
[6]   τοὺς εὖ πράττοντας καὶ οὐδὲν  ἧττον   κἀκεῖνα λεγούσης, ἅτινα περισπᾶν δοκεῖ
[6]   ὅτι Ἀντίχριστος ἔρχεται» καὶ οὐδὲν  ἧττον   μεμαθήκαμεν ὅτι ἀντίχριστοι πολλοί» εἰσιν
[6]   εἶναι χαρακτηρίζεται, ὅτε ὑποκρίνεται τὸ  κρεῖττον,   διὰ τοῦτο περὶ τὸν χείρονα
[6]   τὸ μὲν κατ´ εἰκόνα» τὸ  κρεῖττον   ἐν τῇ ψυχῇ, τὸ
[6]   σώματί ἐστι μόνῳ, ἐστέρηται τὸ  κρεῖττον,   ψυχή, τοῦ κατ´ εἰκόνα»
[6]   δευτέρᾳ δὲ κατὰ τὸ περιβαλεῖν  αὐτὸν   ἀγρίῳ ἐλέφαντι, τῷ οὕτω καλουμένῳ
[6]   τὴν θείαν ὁμολογοῦμεν. Εἶτα δέον  αὐτὸν   ἀγωνίζεσθαι περὶ τοῦ λόγου,
[6]   τὸ τέλος ἐν τῷ εἰς  αὐτόν»   Ἀληθῶς δὲ ἐξ οὐδενὸς
[6]   γλώττῃ ἑβραίᾳ Σατανᾶν ὀνομάζοντες τὸν  αὐτόν.   Ἄλλως μὲν οὖν παντελῶς θνητὰ
[6]   φιλαλήθεις μαρτυροῦσι γραφαὶ τῶν περὶ  αὐτόν,   ἀνέγνω Πλάτωνα καὶ ἀρεσθεὶς τῇ
[6]   σέβειν ἐπαγγέλλονται θεόν, οὐδαμῶς εἰς  αὐτὸν   ἀσεβοῦντες. Ἀλλ´ οὐδ´ ἀναστήσειν ἐκ
[6]   ἂν Ἰουδαῖοι αὐτοὺς βιάζωνται, τὸν  αὐτὸν   αὐτοῖς θεὸν ὁμολογεῖν· ὅταν δὲ
[6]   χωρηθῇ ὑπὸ τῶν μὴ δυναμένων  αὐτὸν   βλέπειν καθὸ λόγος» ἦν καὶ
[6]   ὅτι, εἴπερ διὰ τὸ τέκτονα  αὐτὸν   γεγονέναι ἀναπέπλασται τὸ ξύλον τῆς
[6]   ὅστις ποτ´ ἂν χωρῇ γινώσκειν  αὐτὸν   γινώσκει. ~Ταῦτα δ´ ἡγησάμην βραχέα
[6]   Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ´  αὐτόν,   εἰς τὸ μὴ σαλευθῆναι ὑμᾶς
[6]   ἐξεθέμην αὐτοῦ λέξει, φασκούσῃ· Ὥστε  αὐτὸν   εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ
[6]   λεγόμενον θεὸν σέβασμα, ὥστε  αὐτὸν   εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ
[6]   τινας φιλοσόφους ὡς πρὸς γόητα  αὐτὸν   εἰσελθόντας· ἐν οἷς οἶμαι καὶ
[6]   θεὸν καὶ οἱονεὶ συνεστῶτα καὶ  αὐτὸν   ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, ἵνα
[6]   θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας  αὐτὸν   ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ
[6]   κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι  αὐτὸν   ἐν τῷ αὐτοῦ καιρῷ· τὸ
[6]   εἰδὼς λῆρον συνέθηκε βαθύν, ἀλαζονικῶς  αὐτὸν   ἐπιγράψας ἀληθῆ λόγον. Ἐπεὶ δὲ
[6]   παρὰ τῷ Ἡσαΐᾳ ἀναγεγραμμένη, προφητεύοντι  αὐτὸν   ἐπιδημήσοντα τοῖς πολλοῖς οὐκ ἐν
[6]   τὸ δὲ διάγραμμα ἔφασκεν εἶναι  αὐτὸν   Ἐραθαώθ. Εἶθ´ μὲν Κέλσος
[6]   πέμπει τὸν υἱὸν καὶ κολάσουσιν  αὐτόν.   Εὐθέως δὲ λέγει τὸ πάλαι
[6]   ἀνθρώποις εἰσηγουμένῳ, κατηράσατο. Εἰδέναι δ´  αὐτὸν   ἐχρῆν ὅτι οἱ τὰ τοῦ
[6]   αὐτῶν κατηγορῶν Κέλσος· ἐχρῆν γὰρ  αὐτὸν   μὴ μνημονεῦσαι τῶν τοιούτων
[6]   θεοῦ λόγος, γενόμενος τοῖς ζητοῦσιν  αὐτὸν   τοῖς ἐπιφαινόμενον αὐτὸν παραδεχομένοις,
[6]   θεόν, καὶ πῶς σωθήσεσθαι πρὸς  αὐτόν;   Ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν τὰ
[6]   ὄνου ἔχειν πρόσωπον, καὶ ὀνομάζεσθαι  αὐτὸν   Θαφαβαὼθ Ὀνοήλ· ἡμεῖς δ´
[6]   μὲν ὑπὸ τούτων βιάζῃ, τὸν  αὐτὸν   θεὸν σέβειν ὁμολογεῖς· ὅταν δὲ
[6]   θεόν, οὕτως οὐδὲ τὸ κελεύειν  αὐτόν,   ἵνα καλὰ καὶ ἐπαινετὰ
[6]   συναγορεύειν τῷ φάσκοντι λόγῳ πεπροφητεῦσθαι  αὐτόν,   ἵνα κατηγορήσῃ Μαρκίωνος καὶ τῶν
[6]   ἑαυτοὺς ὄντες ἕνα καὶ τὸν  αὐτὸν   ἴσμεν, ὃν καὶ πάλαι ἔσεβον
[6]   φησιν ἀκηκοέναι περί τινων διδασκουσῶν  αὐτὸν   καὶ ἀπαγορευουσῶν γραφῇ παραδοῦναι τοὺς
[6]   οἱ τοῦτο μόνον θεωροῦντες· Εἴδομεν  αὐτόν,   καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
[6]   αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν  αὐτόν,   καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
[6]   ἐὰν μὲν προφήτης λέγῃ· Εἴδομεν  αὐτόν,   καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
[6]   ἄγγελος κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων  αὐτὸν   καὶ ῥύσεται αὐτοὺς» ἀπὸ παντὸς
[6]   ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν  αὐτὸν   καὶ» φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ»
[6]   καὶ Μωϋσέως καὶ τῆς κατ´  αὐτὸν   κοσμοποιΐας θεόν. Ἀλλ´ ἔοικε βεβουλῆσθαί
[6]   καὶ μὴ ἐπισημειωσάμενος ὅτι πρὸς  αὐτὸν   λέγει φησί· Τί δὲ λάθρα
[6]   τὸν Ὡραῖον ὀνομάζουσι καὶ πρὸς  αὐτὸν   λέγειν οἴονται· Ὑπερβὰς φραγμὸν πυρὸς
[6]   διδάσκαλον ἔχειν περὶ αὐτοῦ, ἀλλ´  αὐτὸν   λέγειν τὸν τηλικοῦτον ἡμῶν σωτῆρα·
[6]   πνεῦμα» θεός, οὐ σῶμα  αὐτὸν   λέγομεν εἶναι. Πρὸς γὰρ ἀντιδιαστολὴν
[6]   κατὰ τὸν εἰπόντα μυστικῶς πρὸς  αὐτὸν   λόγον· Ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ
[6]   ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω; Καὶ πῶς  αὐτόν   μοι δεικνύεις; Ὡς νῦν γε
[6]   Μωϋσέως καὶ ζητησάτω τὸν δυνάμενον  αὐτὸν   μυσταγωγῆσαι ἐπὶ τὰ περὶ τῶν
[6]   πᾶσαν οὐσίαν ἁμαρτίας, οὐ σῶμα  αὐτὸν   νοήσομεν. Ὡς δ´ ἐὰν λέγηται
[6]   τὸν Μωϋσέως καὶ τοῦ κατ´  αὐτὸν   νόμου θεὸν καὶ οἰόμενος Χριστιανοὺς
[6]   λέοντος μεμορφωμένον, οὐκ ἐκθέμενος, τίνα  αὐτὸν   ὀνομάζουσιν οἱ ἀληθῶς δυσσεβέστατοι· ἡμεῖς
[6]   περὶ αὐτοῦ, οὐδὲν ἄτοπον λέγειν  αὐτὸν   ὀνομαστόν. Οὕτω δὲ διαστελούμεθα καὶ
[6]   αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ ἐπὶ τὸ ἰδεῖν  αὐτόν,   ὅπερ ἦν πρὶν γένηται σάρξ»
[6]   γνώσεως αὐτοῦ μαρμαρυγὰς μηδὲ δυναμένοις  αὐτὸν   ὁρᾶν πῇ μὲν διὰ τὸν
[6]   γένεσιν, τοῦτο μόνον ἐπισημειωσόμεθα πρὸς  αὐτόν,   ὅτι ἆρ´ ἔλαθε Μωϋσέα τὸ
[6]   ἔσεσθαι. Καὶ ὅσον γε αἰνοῦμεν  αὐτόν,   οὐ περιαχθησόμεθα ἀπὸ τῆς τοῦ
[6]   καὶ κάλλος εἶναι λέγῃ περὶ  αὐτόν,   οὐκέτι βούλεται τὴν προφητείαν εἰς
[6]   λέγηται πῦρ» οὐ σῶμα νοοῦμεν  αὐτόν,   οὕτως ἐὰν λέγηται πνεῦμα»
[6]   ἐπὶ τὴν ψυχὴν τῶν βουλομένων  αὐτὸν   παραδέξασθαι φθανούσας αὐγάς. Εἰ δὲ
[6]   ζητοῦσιν αὐτὸν τοῖς ἐπιφαινόμενον  αὐτὸν   παραδεχομένοις, γνωρίσαι καὶ ἀποκαλύψαι τὸν
[6]   τις δύναται ὡς γεννήσας  αὐτὸν   πατήρ, οὔτε τὸν πατέρα ὡς
[6]   κατὰ τοῦ Ἰὼβ ἐξουσίαν, ἵν´  αὐτὸν   περιβάλῃ περιστάσεσι βαρυτάταις, πρώτῃ μὲν
[6]   τοῖς ἀνωτέρω, τοῦτο φήσομεν πρὸς  αὐτόν·   ποία γραῦς καταβαυκαλῶσα παιδίον οὐκ
[6]   ἐπιδεδήμηκε γνόντες θεωροῦμεν ὅτι δι´  αὐτὸν   πολλοὶ χριστοὶ γεγόνασιν ἐν τῷ
[6]   ἐπιγραφομένῳ ἀληθεῖ λόγῳ; Δέον γὰρ  αὐτὸν   πραγματικῶς στῆναι πρὸς τοὺς λόγους,
[6]   τὸν θεόν, καὶ πῶς πρὸς  αὐτὸν   σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα ὅτι ἱκανός ἐστιν
[6]   καὶ δι´ αὐτοῦ καὶ εἰς  αὐτὸν   τὰ πάντα» παριστὰς τὴν ἀρχὴν
[6]   ἐν μεγάλοις» καὶ θαυμασίοις» ὑπὲρ  αὐτόν·   ταπεινὸς δέ, ἐπεὶ καὶ ἐν
[6]   βασίλευε» ~Ἔστω δὲ μὴ ἀνεγνωκέναι  αὐτὸν   τὴν προφητείαν ἀνεγνωκότα περιεσπᾶσθαι
[6]   μεγάλοις καὶ θαυμασίοις» τοῖς ὑπὲρ  αὐτόν,   τοῖς ἀληθῶς μεγάλοις» δόγμασι καὶ
[6]   μοι, πάτερ, συνέστω. Μετὰ δ´  αὐτὸν   τὸν Αἰλωαιόν, τοιαῦτα λέγειν
[6]   τινα ἐνόμιζεν εἶναι· καὶ παρ´  αὐτὸν   τὸν τῆς θλίψεως» καὶ τῶν
[6]   ὤνησε τοὺς ἐντυγχάνοντας ἀλλ´ οὐδ´  αὐτὸν   τὸν τοιαῦτα περὶ τοῦ πρώτου
[6]   φθάσαι ἂν ἐπ´ ἐκείνας, ἐξαιρουμένου  αὐτὸν   τοῦ θεοῦ ἀπὸ τοῦ ἐνεστῶτος
[6]   εἰσιν ἐν τῷ κόσμῳ· τὸν  αὐτὸν   τρόπον ὅτι Χριστὸς ἐπιδεδήμηκε γνόντες
[6]   γεῦσις τὸ ἀπὸ ἀμπέλου. Τὸν  αὐτὸν   τρόπον τοίνυν τὸ αἰσθητὸν σῶμα
[6]   ὑπεξῆλθε τὸν κόσμον, τοῦ λόγου  αὐτὸν   ὑπεξάγοντος ἐντεῦθεν καὶ ἐπὶ τὸν
[6]   πάντα φθείροντας κινδυνεύοντας δὲ καὶ  αὐτὸν   φθεῖραι τὸν ἐπὶ πᾶσι θεόν,
[6]   χρωμένων» ἐλλάμπειν φρόνησιν τοῖς κατ´  αὐτὸν   φιλοσοφοῦσι, φέρε παραδείξωμεν ἀπὸ τῶν
[6]   καὶ νοητὸν κόσμον» καὶ ποιεῖ  αὐτὸν   φῶς τοῦ κόσμου» Ἔλαμψε» γὰρ
[6]   τυγχάνων, ἐπεὶ μὲν ἔφασκεν  αὑτὸν   εἶναι δύναμιν θεοῦ τὴν καλουμένην
[6]   ἕκαστος αὐτῶν περισπάσας τινὰς εἰς  αὑτόν,   ὥστ´ ἀμφήριστον εἶναι διὰ τὴν
[6]   ἀπὸ τῆς παντελοῦς ἀκτημοσύνης, Κυνικὸν  ἑαυτὸν   ἀνηγόρευσεν· οὗτοι δὲ οἱ ἀνόσιοι
[6]   σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν  ἑαυτόν,   γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου
[6]   ἡγήσατο εἶναι ἴσα θεῷ, ἀλλ´  ἑαυτὸν   ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών» καὶ
[6]   ἀγαθὸν ἔγραψαν μέν, ὡς θεοῦ  ἑαυτὸν   ἐμφανίζοντος τοῖς ἀξίοις καὶ ἐπιτηδείοις,
[6]   καὶ ὃν τρίτον εἶδεν ὀφθαλμὸν  ἑαυτὸν   ἔχοντα Πλάτων εἰς τερατείαν
[6]   καὶ ὡς σὰρξ» ἀπαγγελλόμενος ἐφ´  ἑαυτὸν   καλεῖ τοὺς ὄντας σάρκα, ἵν´
[6]   ἂν περὶ τοῦ θεοῦ, ἀποκρύψαντος  ἑαυτὸν   οἱονεὶ ἐν σκότῳ τοῖς μὴ
[6]   ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα  ἑαυτὸν   ὅτι ἐστὶ θεός. Οὐ μνημονεύετε
[6]   ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα  ἑαυτὸν   ὅτι ἐστὶ θεός» τοῦτο καὶ
[6]   Πράξεσι τῶν ἀποστόλων ἔγραψεν, ἐβουλήθη  ἑαυτόν   τινα εἰπεῖν μέγαν, καὶ πρὸ
[6]   κείρεσθαι ἄνθρωπον, ἐνεργοῦντα τὸ παρέχειν  ἑαυτὸν   τῷ κείροντι· διὰ τοῦτο οὐ
[6]   καὶ τοῖς θαυμασίοις» νοήμασι, ταπεινοῖ  ἑαυτὸν   ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ
[6]   πρὸ τούτων, βουλομένοις παραστῆσαι μὴ  ταὐτὸν   εἶναι Σαβαὼθ Δία, ὅτε
[6]   θεὸς ποιῆσαι» καὶ οἰηθεὶς  ταὐτὸν   εἶναι τὸ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ
[6]   δὲ οὐδὲ περὶ τῶν λοιπῶν  ταὐτόν   τις ἐρεῖ· ἀπ´ ἄλλων γὰρ
[6]   καὶ ὧν εἶπον, οὐδέν ἐστι  τοιοῦτον.   Ἐδυνάμην δὲ παραθέσθαι τὰ περὶ
[6]   οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντος ὑμᾶς.  Τοιοῦτόν   ἐστι καὶ τὸ Ἐὰν θέλητε
[6]   μὲν ἐνθέως εἰρημένων, οὐδὲν δὲ  τοιοῦτον   ἐχόντων τῶν ἡμετέρων γραμμάτων· φέρε
[6]   βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδειν  τοιοῦτον   καὶ ψιθυρίζειν τῷ παιδίῳ ἐπῃσχύνθη,
[6]   ξένων καὶ ἀλλοτρίων τῆς πίστεως  τοιοῦτον   καταλαβὼν ἐξέθετο ἐν τῷ ἑαυτοῦ
[6]   διαβεβαιούμεθα, οὐδὲ γὰρ ἱστορήσαμεν τὸ  τοιοῦτον·   Κέλσος δ´ ἂν εἰδείη,
[6]   ἄν, εἴπερ ἔγκλημά ἐστι τὸ  τοιοῦτον,   προσάγοιτο τοῦ Κέλσου λέξις
[6]   ἁπλουστέραν λόγων ἥκειν πρὸς Χριστιανούς.  ~Τοιοῦτόν   τι δή μοι φαίνεται
[6]   αὐτοῦ, ἀλλ´ αὐτὸν λέγειν τὸν  τηλικοῦτον   ἡμῶν σωτῆρα· Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ,
[6]   πάντως μακαριζομένην λόγος καὶ  πλοῦτον   πάντως ψεκτόν· οὐκ ἂν γὰρ
[6]   τὸ φῶς ἐκίχρα; Πρὸς  τοσοῦτον   ἀποδέομεν ἀπολογεῖσθαι, ὥστε τρανότερον ἡμᾶς
[6]   καὶ Ὀφιανοὶ διὰ τοῦτο καλούμενοι  τοσοῦτον   ἀποδέουσι τοῦ εἶναι Χριστιανοί, ὥστ´
[6]   μὴ τὸ ἴδιον πνεῦμα εἰς  τοσοῦτον   μίασμα ἐμβαλεῖν· οὕτως μέν τ´
[6]   ὅν γε ἐξέπεμψεν αὐτοὺς ὑπεξάξοντα,  τοῦτον   ἁλόντα ἐκδικῆσαι μὴ δυνάμενος. Ἑξῆς
[6]   τινὰ μετὰ τὸν κατωτάτω κύκλον.  Τοῦτον   δὲ τὸν Λευϊαθὰν τὸ
[6]   αὐτούς, οὗτοι ἔσονταί σοι βοήθεια.  Τοῦτον   δὲ τὸν τρόπον καὶ τὸ
[6]   τὸν λόγον τῶν τραυμάτων τύπον,  τοῦτον   εἶναι τὸν ἐν ἑκάστῳ Χριστὸν
[6]   πρῶτον πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι  τοῦτον   εἶναι υἱὸν θεοῦ, ἀλλ´ ἑκάστῳ
[6]   ὅτι πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι  τοῦτον   εἶναι υἱὸν θεοῦ, κἂν
[6]   τοῦτο καὶ ἐν τῷ Δανιὴλ  τοῦτον   εἴρηται τὸν τρόπον· Καὶ ἐπὶ
[6]   ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ. ~Ἕκτον  τοῦτον   ἐνιστάμενοι λόγον πρὸς τὰς Κέλσου
[6]   τὸ τῆς ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος  τοῦτον   ἔχει τὸν τόπον. Καὶ ἀπ´
[6]   τῶν ἀνθρώπων κόσμος χρησίμως καὶ  τοῦτον   ἤνεγκεν— ἀλλὰ καὶ δεικνύντες τὸ
[6]   προφάσει τῆς κατὰ τὸν χαρακτῆρα  τοῦτον   θεοσεβείας, τάχα δέ τισι καὶ
[6]   τῇ Γενέσει γεγραμμένων τὸν τρόπον  τοῦτον·   Ἰδὼν δὲ κύριος θεὸς
[6]   τοῖς προφήταις ἐμπνέοντα, καὶ πάλιν  τοῦτον   λοιδορεῖς; Ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὸ
[6]   εἰρημένῳ ὑπὸ Ἡσαΐου τὸν τρόπον  τοῦτον·   Οὐαὶ οἱ τιθέντες τὸ σκότος
[6]   γραφαῖς εὐφημούμενον ἄγγελον τοῦ δημιουργοῦ,  τοῦτον   τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα ἔλεγεν
[6]   τὸν Σαβαὼθ καὶ τρίτον παρὰ  τοῦτον   τὸν Ἀδωναῖον, ὃν λέγουσιν αἱ
[6]   λέξις, ἣν Κέλσος ἐξέθετο,  τοῦτον   τὸν τρόπον· Περὶ τὸν πάντων
[6]   φασκέτω μηδαμῶς εἶναι ῥητὸν» τὸ  πρῶτον   ἀγαθόν, ἀλλ´ ἐκ πολλῆς συνουσίας»
[6]   προφῆται, οὐδαμῶς» ῥητὸν» ἐπιστάμενοι τὸ  πρῶτον   ἀγαθὸν ἔγραψαν μέν, ὡς θεοῦ
[6]   ὅτι ῥητὸν οὐδαμῶς ἐστι» τὸ  πρῶτον   ἀγαθὸν καὶ λέγοντες ὡς ἐκ
[6]   πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ»  Πρῶτον   δὲ ἡμῶν σοφοί, Μωϋσῆς
[6]   λέγων μάλα εὐηθικῶς ταῦτ´ εἰρῆσθαι  πρῶτον   ἐπιστησάτω καὶ ἑκάστῳ μὲν καὶ
[6]   σοφία, ἑτέρα οὖσα τῆς πίστεως,  πρῶτόν   ἐστι τῶν καλουμένων χαρισμάτων» τοῦ
[6]   φησὶν ὅτι οὐ θέμις τὸν  πρῶτον   θεὸν κάμνειν· ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν
[6]   φησὶν ὅτι οὐ θέμις τὸν  πρῶτον   θεὸν κάμνειν οὔτε χειρουργεῖν οὔτε
[6]   βελτίονι. Ἀλλ´ οὐδὲ θέμις τὸν  πρῶτον   θεὸν χειρουργεῖν· ἐὰν δὲ κυρίως
[6]   μὲν οὖν Κέλσος ἔλεγε τὸν  πρῶτον   ἰδέᾳ λέοντος μεμορφωμένον, οὐκ ἐκθέμενος,
[6]   ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἀποστασία  πρῶτον   καὶ ἀποκαλυφθῇ ἄνθρωπος τῆς
[6]   κακίας λόγον, καὶ ὡς ὑπέστη  πρῶτον   καὶ τίνα τρόπον καταλύεται, ἴδοι
[6]   ὄντας σάρκα, ἵν´ αὐτοὺς ποιήσῃ  πρῶτον   μορφωθῆναι κατὰ λόγον τὸν γενόμενον
[6]   οὖν τὸν προσιόντα φαμὲν ὅτι  πρῶτον   πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον
[6]   ἂν οἱ βλέποντες τὸ σῶμα  ἐπίστευον   ὅτι οὐκ ἀπὸ γεννήσεως ἦν·
[6]   Μωϋσῆς ἀναγέγραπται εἰσεληλυθέναι εἰς τὸν  γνόφον,   ὅπου ἦν θεός» καὶ
[6]   θεός. Καὶ τούτοις προστίθησιν ὡς  σοφὸν   δή τι κατά τινων λέγων·
[6]   οὐ μὴν καὶ διαθέντα τὸν  φιλόσοφον   ἀξίως κἂν αὐτῷ ἀναστραφῆναι ἐν
[6]   μεγάλη κατασκευή ἐστι τοῦ τὸν  ἄμορφον   εἶναι δοκοῦντα Ἰησοῦν υἱὸν εἶναι
[6]   μέν τι ἀποδεκτὸν τὸ μαρυκᾶσθαι,  ἔχον   δὲ καὶ ψεκτὸν τὸ μὴ
[6]   ἀκάθαρτον» τὸ ζῷον ἀναγεγράφθαι τοῦτο,  ἔχον   μέν τι ἀποδεκτὸν τὸ μαρυκᾶσθαι,
[6]   τῷ ἀποστόλῳ μυστικὸν διηγούμενοι οὕτως  ἔχον·   ὅταν δὲ πάντας τοὺς ἐχθροὺς»
[6]   διεληλυθὸς καὶ πάντ´ ἐν ἑαυτῷ  περιέχον.   Διήκει μὲν γὰρ ἐπισκοπὴ
[6]   αὐτά, οὐχ ὡς σῶμα δὲ  περιέχον   περιέχει, ὅτε καὶ σῶμά ἐστι
[6]   ἔλεγον ὑμῖν; Καὶ νῦν τὸ  κατέχον   οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν
[6]   μέτοχοι αὐτοῦ, ἕκαστος ὡς κεχώρηκε,  μετέσχον   καὶ τοῦ χρίσματος αὐτοῦ. Διόπερ,
[6]   τῆς ἀπορίας· εἴη γὰρ ἂν  τυχὸν   ῥητὸν» καὶ τὸ μηδέν. Ἀλλ´
[6]   δὲ σκότῳ οὐδαμῶς προσεῖναι βουλόμεθα.  Ἔμψυχον   δὲ τυγχάνον τὸ ἀληθινὸν φῶς
[6]   τὸν νόμον δὲ ἀκάθαρτον» τὸ  ζῷον   ἀναγεγράφθαι τοῦτο, ἔχον μέν τι
[6]   Κέλσος εἰδὼς λῆρον συνέθηκε  βαθύν,   ἀλαζονικῶς αὐτὸν ἐπιγράψας ἀληθῆ λόγον.
[6]   τῶν ἀνθρώπων φύσις, συνθεῖναι λῆρον  βαθύν.   Εἰ μὲν οὖν εἰρήκει τὸν
[6]   περὶ τοῦ λῆρον αὐτὰ εἶναι  βαθύν·   νυνὶ δὲ τὸ ὅμοιον ἐκείνῳ
[6]   τρόπον περὶ τοῦ λῆρον εἶναι  βαθὺν   τὰ θεῖα γράμματα, κἂν ἐπειράθημεν
[6]   πῶς αὐτόν μοι δεικνύεις; Ὡς  νῦν   γε σκότον μου τῶν ὀφθαλμῶν
[6]   Κέλσος ἣν οὐκ ἐνόησεν ἀνάστασιν·  νῦν   δ´ οὐκ ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις
[6]   τῶν ἐκεῖ σοφῶν δεκαπλασίους. Καὶ  νῦν   δὲ αἱ ἐκκλησίαι ἔχουσι μὲν
[6]   τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.  ~Νῦν   δὲ διηγήσασθαι τὸν περὶ νοητῶν
[6]   ἀσπίδας τι τῶν ζῴων·  νῦν   δὲ ἔδοξε Κέλσῳ ἐνθεώτατον εἰπεῖν
[6]   ὅτι τοιοῦτοί εἰσι Χριστιανοί, καὶ  νῦν   δὲ ἔτι ἀπατᾷ τινας ἀποτρεπομένους
[6]   δὲ Δοσιθεηνοὶ οὐδὲ πρότερον ἤκμασαν·  νῦν   δὴ παντελῶς ἐπιλελοίπασιν, ὥστε τὸν
[6]   μὲν κατὰ τὴν ἐνσωμάτωσιν οἰκονομίαν  νῦν   δι´ εὐλόγους αἰτίας ἐπιπληρώσαντα ἀεὶ
[6]   μὲν οὖν προέκειτο περὶ μαγείας  νῦν   ἡμῖν διαλαβεῖν, κἂν προσεθήκαμεν οἷς
[6]   ἐφαρμοσθέντων ἑκάστῃ φυλῇ, περὶ ὧν  νῦν   ἡμῖν ἐκθέσθαι ἔδοξεν οὐκ εὔκαιρον
[6]   ὑπὸ Ἰουδαίων προσκυνούμενον οὐ πρόκειται  νῦν   ἡμῖν λέγειν, περὶ δὲ ἑαυτῶν
[6]   εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ τό· Καὶ  νῦν   Ἰσραήλ, τί κύριος θεός
[6]   ἔοικε δ´ οὖν εἶναι καὶ  νῦν   λεκτέος. Ἔστι τῶν ὄντων ἑκάστῳ,
[6]   τὸν υἱὸν πέμπει. Ἀλλ´ ἔοικε  νῦν   μὲν ἑκὼν ἐπιλελῆσθαι τοῦ φάσκοντος
[6]   ποτε κατὰ σάρκα ἐγνώκαμεν, ἀλλὰ  νῦν   οὐκέτι γινώσκομεν. Σὰρξ» οὖν ἐγένετο»
[6]   καὶ πάλαι ἔσεβον Ἰουδαῖοι καὶ  νῦν   σέβειν ἐπαγγέλλονται θεόν, οὐδαμῶς εἰς
[6]   θεῖα γράμματα ἀναγινώσκοντας. Ἐκτίθεσθαι δὲ  νῦν   τὰς περισπώσας λέξεις, πολλὰς τυγχανούσας,
[6]   ὑμᾶς ταῦτ´ ἔλεγον ὑμῖν; Καὶ  νῦν   τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ
[6]   καλοῦ πολλῷ βελτίους ἐγένοντο. ~Παλαιοὶ  τοίνυν   ἄνδρες καὶ σοφοὶ δηλούσθωσαν τοῖς
[6]   ἦν ἐν τῷ ἑβραϊκῷ. Τὸ  τοίνυν   ἀσεβὲς διάγραμμα τὸν σαφῶς οὕτως
[6]   ταῦτα οὐδὲ προσποιεῖται εἰδέναι. Ὁμολογουμένως  τοίνυν   γέγραπται τὰ περὶ τοῦ δυσειδὲς
[6]   ἁρμόζον τῇ προκειμένῃ συντάξει. Κακὰ  τοίνυν,   εἰ μὲν τὰ κυρίως οὕτως
[6]   σοῖς λόγοις. Οὐκ ἐκ σκότου  τοίνυν   εἰς λαμπρὸν φῶς προάγει ἡμᾶς
[6]   πνεῦμα» δὲ τὴν νοητήν. Οὕτω  τοίνυν   καὶ ἐν τῷ πνεῦμα
[6]   ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας» θεία  τοίνυν   σοφία, ἑτέρα οὖσα τῆς πίστεως,
[6]   ἀπὸ ἀμπέλου. Τὸν αὐτὸν τρόπον  τοίνυν   τὸ αἰσθητὸν σῶμα οὐκ ἀπαγγέλλει
[6]   Ἰουδαίων γραφαὶ τι ποτ´  οὖν   αἰνισσόμεναι ἔλεγον πεπλάσθαι ὑπὸ τοῦ
[6]   νενίκηκα τὸν κόσμον» Εἰ μὲν  οὖν   ἀκούει τις τοῦ ὑπεξάγει τοῦ
[6]   αὐτοῖς παραχρῆμα διεσκεδάσθησαν. Οὐ κύβους  οὖν   ἀναρριπτοῦντες μαντευόμεθα, ποῖ τραπώμεθα καὶ
[6]   τρίτον περὶ τὰ τρίτα.  οὖν   ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ αὐτὰ ὀρέγεται
[6]   τῇ τοῦ σώματος φύσει. Εὔηθες  οὖν   ἀπαντᾶν ἡμᾶς πρὸς τοὺς λόγους
[6]   οἷς δ´ ἐπ´ ἔλαττον· τί  οὖν   ἄτοπον δύο, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,
[6]   καὶ μέλη τοῦ θεοῦ· τί  οὖν   ἄτοπον οὕτω χειρουργεῖν θεόν; Ὡς
[6]   ἀκοῦσαι τούτων τοιαῦτα λέγοντα· Πῶς  οὖν   γνῶ τὸν θεόν; Καὶ πῶς
[6]   Ἰησοῦ παραδόξων. Πρὸς τόδε μὲν  οὖν   διὰ πλειόνων ἐν τοῖς πρὸ
[6]   ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. Σὰρξ»  οὖν   ἐγένετο» καὶ γενόμενος σὰρξ» ἐσκήνωσεν
[6]   αὐτοῦ διαβεβλημένοις ἀνθρώποις ἀπειλεῖν. ~Ὅρα  οὖν   εἰ μὴ ἐγκαλῶν ἡμῖν
[6]   ἤθη ἄνθρωπός τις ἦν. Τί  οὖν   εἴη ἂν ἠλιθιώτερον μανικώτερον
[6]   καὶ πρότερον λεχθείς, ἔοικε δ´  οὖν   εἶναι καὶ νῦν λεκτέος. Ἔστι
[6]   δὲ τοὺς παῖδας μάχεσθαι. Ὅπερ  οὖν   εἶπεν ἐν τοῖς ἀνωτέρω, τοῦτο
[6]   συνθεῖναι λῆρον βαθύν. Εἰ μὲν  οὖν   εἰρήκει τὸν δοκοῦντα αὐτῷ τρόπον
[6]   ταύτην εἶναι σοφός. μὲν  οὖν   ἐκτίθεται Κέλσος ταῦτά ἐστιν.
[6]   Γνῶσις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι. Εὐμενεῖς  οὖν   ἔλεγχοι παρ´ ἡμῖν εἰσι μᾶλλον,
[6]   τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ» Ἵν´  οὖν   ἐπί τινων δοθῇ τὰ αὐτὰ
[6]   τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; Ἐπεὶ  οὖν   εὑρίσκεται ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς
[6]   φυτευόμενον ὑπ´ αὐτοῦ. Πολλάκις μὲν  οὖν   ἐχλεύασεν Κέλσος ἣν οὐκ
[6]   ἐν τοῖς ἰδίοις δόγμασιν. ~Ἴδωμεν  οὖν   ἡμεῖς διὰ βραχέων τὰ περὶ
[6]   τὴν ἑκάστου ἰδίαν ποιότητα; Οὐδὲν  οὖν   θαυμαστόν, εἰ οὐκ ἔστιν οὕτως
[6]   χάριτος καὶ ἀληθείας. Κέλσος μὲν  οὖν   ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν οἴεται ἡμᾶς
[6]   τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις. Κέλσος μὲν  οὖν   καὶ οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ προβάλλειν
[6]   ταῦθ´ ὁμολογεῖ. Εἴποι ἄν τις  οὖν   καὶ πρὸς ταῦτα, βουλόμενος ἀπαντᾶν
[6]   καὶ Κέλσος σὺν αὐταῖς. Οὐδὲν  οὖν   καταγέλαστόν ἐστιν ἐν τῷ Ἰουδαίοις,
[6]   Κέλσος ἐξέθετο. μὲν  οὖν   Κέλσος ἔλεγε τὸν πρῶτον ἰδέᾳ
[6]   καὶ τῆς ζωῆς. μὲν  οὖν   Κέλσος οὐκ ἠθέλησε τὰς δημηγορίας
[6]   αὐτοῦ καὶ θεόν. ~Ὁ μὲν  οὖν   Κέλσος περὶ θεοῦ φησιν ὅτι
[6]   χειρουργεῖν οὔτε κελεύειν. μὲν  οὖν   Κέλσος φησὶν ὅτι οὐ θέμις
[6]   ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην. μὲν  οὖν   κωμῳδὸς γελωτοποιῶν τὸν Δία κοιμώμενον
[6]   πρεσβεύουσι καὶ Πέρσαις· τί δὴ  οὖν   μᾶλλον ταῦτ´ ἐξέθετο τι
[6]   θεωρῆσαι; Οὐ διὰ τὸ δυσθεώρητος  οὖν   θεὸς εἶναι ὡς εὐθεώρητον
[6]   κατὰ τῶν Ὀφιανῶν; Πάλαι μὲν  οὖν   τὴν εὐτέλειαν ἀγαπήσας φιλόσοφος
[6]   ὑπὸ φύσεως διοικουμένων. Πάντα μὲν  οὖν   οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἐκπυρούτωσαν,
[6]   ἀπ´ αὐτῆς ἁμαρτανομένων χύσιν. Οὔτ´  οὖν   οἱ κατασκευάσαντες τὸ διάγραμμα οὔτε
[6]   εἰς τὸν αἰῶνα. Ταῦτα μὲν  οὖν   ὀλίγα ἀποτετολμημένως καὶ παρακεκινδυνευμένως τῇδε
[6]   ποιητὴν τὸν θεόν. Ἐχέτω μὲν  οὖν   ὅπως ποτὲ ἔχει τὰ περὶ
[6]   θεοῦ υἱοῦ θεοῦ. Φαμὲν  οὖν   ὅτι, εἴπερ τὸ προκείμενόν ἐστι
[6]   αὐτῇ διὰ φιλανθρωπίαν πάνθ´ ὅντιν´  οὖν   οὐ μόνον ἐντρεχῆ ἀλλὰ καὶ
[6]   ἐμποδιζομένου βλέπειν ἀλήθειαν; Χριστιανοὶ μὲν  οὖν   οὐδαμῶς νομίζουσι πηροῦσθαι ὑπὸ τῶν
[6]   σιδηρεύς, περὶ σιδήρου ἀγάπης. Τίς  οὖν   οὐχ ὁρᾷ αὐτόθεν τὸ εὐτελὲς
[6]   ὀνομάζοντες τὸν αὐτόν. Ἄλλως μὲν  οὖν   παντελῶς θνητὰ ταῦτα καὶ οὐδ´
[6]   ὑγιεινῆς διαίτης προνοησαμένους. Εἰ μὲν  οὖν   προέκειτο περὶ μαγείας νῦν ἡμῖν
[6]   οὐ μὴν πάνυ συνετῶς. Ἐκτιθέμενος  οὖν   τὰ κατὰ Μαρκίωνος λεγόμενα καὶ
[6]   ὡς πλάσμα χλευάσουσιν. Οὐ τερατευόμεθα  οὖν   τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ διηγούμενοι,
[6]   σκότει φῶς εἶδε μέγα» Ὅρα  οὖν   τὴν διαφορὰν τοῦ καλῶς λελεγμένου
[6]   πρεσβύτεροι γὰρ ἦσαν αὐτοῦ. Οὔτ´  οὖν   τὴν φάσκουσαν λέξιν· Περὶ τὸν
[6]   παρὰ Πλάτωνι λόγῳ. Πλάτων μὲν  οὖν   τὸ τρίτον φησὶν εἴδωλον. Ἡμεῖς
[6]   ταῦτα ἀπαγγέλλον. Οὐ πρὸς πάντα  οὖν   τὸν προσιόντα φαμὲν ὅτι πρῶτον
[6]   κοσμογένεια μάλα εὐηθική. Εἰ μὲν  οὖν   τὸν φαινόμενον αὐτῷ τρόπον τοῦ
[6]   περιειληφυῖα τὰ περιεχόμενα. Κατὰ μὲν  οὖν   τοὺς ἀπὸ τῆς Στοᾶς, σωματικὰς
[6]   οὐδὲν χωρὶς λόγου πράττοντα. Εἴπερ  οὖν   τοῦτο οὐκ εὐκαταφρόνητον ὡς οἶμαι
[6]   τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Ἆρ´  οὖν   τούτων μὲν Κέλσος ἤκουεν,
[6]   ὃν ὀμνύουσιν οὐρανόν. Περὶ μὲν  οὖν   τῶν ἕτερον ἐπαγγελλομένων θεὸν παρὰ
[6]   ἐλαίῳ ἀγαλλιάσεως» Ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν  οὖν   ὑπὲρ τοὺς μετόχους» αὐτοῦ ἀγαπήσας
[6]   τῶν θείων παρετιθέμεθα γραμμάτων. Ἑκόντες  οὖν   ὑπερβαίνομεν ταῦτα, ἐν οἷς ἐπὶ
[6]   ἀνέτειλεν» θεὸς Ἰησοῦς. Οὐδεὶς  οὖν   Χριστιανὸς ἀποκρίνεται τῷ Κέλσῳ
[6]   καὶ μετ´ ἐκείνην δεύτερον τοῖς  ἀκριβοῦν   τὰ τοιαῦτα ἐπισταμένοις καλουμένη
[6]   πολλῶν διδαξάντων καὶ γραψάντων. Ἔστι  γοῦν   ἰδεῖν τὸν μὲν Πλάτωνα ἐν
[6]   γενητὰ ἀγένητά ἐστιν. Αἱρέσεις  γοῦν   καὶ περὶ τούτων συνέστησαν· ἀλλὰ
[6]   ἄγεσθαι συγκατατεθεῖσθαι τῷ διαγράμματι. Οὐδενὶ  γοῦν,   καίτοι γε πολλοὺς ἐκπεριελθόντες τόπους
[6]   τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» Καὶ ἀλήθειαν»  γοῦν   κατέχουσιν, ὡς καὶ ἡμέτερος
[6]   ἐγγινομένη τοῖς ἀνυσίμως λέγουσι. Φησὶ  γοῦν   προφήτης ἐν ἑξηκοστῷ καὶ
[6]   αὐτοῦ καὶ ἡμίθεον προσεῖπον. Πάνυ  γοῦν   ὅμοιος οὗτός τε κἀκεῖνος παῖς
[6]   θῆται κατὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ὅρα  γοῦν   πῶς ἀλογώτατον πεποίηκεν Κέλσος
[6]   καὶ Ἰουδαῖοι σωματικῶς καὶ τυπικῶς  ἐποίουν   τὰ προσταττόμενα ὑπὸ τοῦ νόμου,
[6]   ἂν ἐκεῖνοι ζωγραφίας καὶ διαγράμματα  ἐσεμνοποίουν   ὡς δι´ αὐτῶν παριστάντες τὸ
[6]   τολμήσαντι γράφειν τῶν τοιούτων καὶ  ὁτιοῦν,   πολλάκις μὲν ὑπ´ ἐμοῦ καὶ
[6]   τῶν τοιούτων κατὰ τὸ  δοκοῦν   αὐτῷ φιλάνθρωπον ἐκθέσθαι αὐτὰ ἐπιμελῶς
[6]   ἀναγκαίας ἐπιμελεῖσθαι μειζόνως δεῖ.  ~Οὐκοῦν   κατὰ ταῦτα μέν τις
[6]   ἅπερ οὐδεὶς τῶν ἐν Χριστιανοῖς  νοῦν   ἐχόντων δίδωσιν. Οὐ γάρ φησί
[6]   χειραγωγήσαντος τὸν τοῦ βουλομένου σῴζεσθαι  νοῦν   πρὸς τὸν ἀγένητον καὶ ἐπὶ
[6]   φέρων ἤδη τὸν ἴδιον ὑπήκοον  νοῦν   σύμβολον, παροδεύειν σὴν ἕτοιμος ἀρχήν·
[6]   τις περὶ τούτων διὰ τὸν  νοῦν   τοῦ δημηγοροῦντος παρὰ τῷ Πλάτωνι
[6]   διὰ τί ἐξετάζων τὸν  νοῦν   τῶν λόγων τοῦ υἱοῦ τοῦ
[6]   καὶ οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται  ἐφρόνουν   τινὰ μείζονα γραμμάτων, ἅπερ οὐκ
[6]   θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ, εἰ μὴ  ἐταπεινοφρόνουν.   Ἅμα δὲ δηλοῦται διὰ τούτων
[6]   τὴν ἔξοδον αὐτοῦ, ἣν ἔμελλε  πληροῦν   ἐν Ἱερουσαλήμ» ἐὰν μὲν
[6]   τὴν προφητείαν ταύτην ἐπὶ τὸν  Ἰησοῦν   ἀναφέρεσθαι, τυφλώττων περὶ τὴν παραδοχὴν
[6]   λόγοις ἡμῶν ἐστι, τῶν παριστάντων  Ἰησοῦν   εἶναι τὸν προκεκηρυγμένον ὑπ´ αὐτῶν
[6]   ἀλλοτρίων σωτηρίας καὶ οὐδαμῶς ἐπιγραφομένων  Ἰησοῦν   σωτῆρα θεὸν
[6]   καρδίᾳ. Καὶ γὰρ κατὰ τὸν  Ἰησοῦν   ἡμῶν μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ
[6]   Ἰησοῦ ψυχὴν καὶ ἁπαξαπλῶς τὸν  Ἰησοῦν   μὴ κεχωρίσθαι τοῦ μονογενοῦς καὶ
[6]   εἶναι ἐν τῷ κατὰ τὸν  Ἰησοῦν   νοουμένῳ ἀνθρώπῳ, ἀφ´ οὗ
[6]   ἀναστῆναι μετὰ τοῦ σώματος τὸν  Ἰησοῦν·   οὐκ ἂν γὰρ ἀπειλήφει
[6]   εἶναι εἰς τὸ κατηγορεῖσθαι τὸν  Ἰησοῦν,   οὐκέτι δὲ προσέσχε τοῖς λεγομένοις
[6]   γελᾷ τὸ λέγεσθαι υἱὸν θεοῦ  Ἰησοῦν,   οὐχ ὁρῶν, τίνα ἐστὶ τὰ
[6]   νοῦ αὐτοῦ διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς,  Ἰησοῦν   τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ» ἐπαγγειλάμενον
[6]   διαναστὰς θεὸς ἔπεμψε τὸν  Ἰησοῦν   τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων, τὴν
[6]   τοῦ τὸν ἄμορφον εἶναι δοκοῦντα  Ἰησοῦν   υἱὸν εἶναι θεοῦ τὸ πρὸ
[6]   οὐκέτι βούλεται τὴν προφητείαν εἰς  Ἰησοῦν   Χριστὸν ἀναφέρεσθαι; Καὶ εἰ μὲν
[6]   μηδὲ τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ ὑφ´  οὑτινοσοῦν   πιθανοῦ ἑτοίμως ἔχοντας ἄγεσθαι συγκατατεθεῖσθαι
[6]   γὰρ ὅτι, εἴ τι ἤκουσεν  οἱασδηποτοῦν   αἱρέσεως λεξείδιον, μὴ τρανώσας αὐτὸ
[6]   δέ, πότερον τῶν ἐν  οἱῳποτοῦν   σώματι τῶν ἐν τῷ
[6]   ἀπαίδευτοι» πλανῶνται ψυχαί» καὶ Κέλσος  σὺν   αὐταῖς. Οὐδὲν οὖν καταγέλαστόν ἐστιν
[6]   μή πῃ καὶ περὶ τούτων  σὺν   Ἡροδότῳ Κέλσος ψεύδεται, ἅτε
[6]   ἐχούσῃ ψυχῇ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον  σὺν   ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ» ἐκ τοῦ
[6]   ποταμούς τε χωρήσαντες τῶν θεωρημάτων  σὺν   τοῖς λεγομένοις ὕδασιν ὑπεράνω τῶν
[6]   καὶ ἀνωτέρω μὲν αὐτοῦ κύκλον  βραχὺν   ἐχόμενον τοῦ μείζονος τῶν προτέρων,
[6]   εὑρεθῇ ἀνομία ἐν αὐτῷ, καὶ  ὢν   ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ στέφανος κάλλους»
[6]   ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν»  ὢν   διὰ τοὺς κολληθέντας τῇ σαρκὶ
[6]   καὶ υἱὸς δυσθεώρητος, ἅτε  ὢν   λόγος θεός, δι´ οὗ τὰ
[6]   μετέχει μὲν δικαιοσύνης, δικαιοσύνη» δὲ  ὢν   μετέχεται ὑπὸ τῶν δικαίων. Πολὺς
[6]   θεός. Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι  ὢν   πρὸς ὑμᾶς ταῦτ´ ἔλεγον ὑμῖν;
[6]   ταύτῃ φημὶ ἐγὼ καίπερ γέρων  ὢν   προσδεῖν σοφίας τῆς περὶ τοὺς
[6]   δέ, ἐπεὶ καὶ ἐν τούτοις  ὢν   ταπεινοῦται ἑκών, οὐχ ὑπὸ τὸν
[6]   τῷ Ἰακώβ. Τίς δὲ  ὢν   ὤφθη καὶ ποταπὸς καὶ τίνα
[6]   κόσμου» καὶ τῶν αἰσθητῶν, ἀφ´  ὧν   ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ νοούμενα, τήν
[6]   βεβιωκυΐας διεξελθόντες, καταλιπόντες τὸ μέγεθος  ὧν   αὐτοῖς» θεὸς» ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ
[6]   ὅλῳ ἔθνει γραφὰς καταλιπόντα περὶ  ὧν   ἐβούλετο πεῖσαι τοὺς νομοθετουμένους ὅτι
[6]   τῶν γοήτων ἐκείνων μαθεῖν, δι´  ὧν   ἐβουλήθησαν μὲν ὑπάγειν ἀνθρώπους ἑαυτῶν
[6]   μὲν εἶχέ τι Πλάτων σεμνότερον  ὧν   ἔγραψε καὶ θειότερον ὧν κατέλιπεν
[6]   Τίμαιον δημηγορίᾳ λέγων· Θεοὶ θεῶν,  ὧν   ἐγὼ δημιουργὸς καὶ πατήρ» καὶ
[6]   καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. Δι´  ὧν   ἐδίδαξεν ὅτι οὐκ ἐν σαρκὶ
[6]   ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἡμερῶν, περὶ  ὧν   εἶπεν Παῦλος τό· Ἐξαγοραζόμενοι
[6]   Τοῦ δὴ βασιλέως πέρι καὶ  ὧν   εἶπον, οὐδέν ἐστι τοιοῦτον. Ἐδυνάμην
[6]   μᾶλλον Πλάτωνος οὗτοι ἑώρων ἀφ´  ὧν   ἐλάμβανον χάριτι θεοῦ νοημάτων, τίνα
[6]   γὰρ πειρώμεθα λέγειν καὶ πλείονα  ὧν   ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα. ~Μετὰ
[6]   μείζονα κύκλον καὶ τὸν μικρότερον,  ὧν   ἐπὶ τῆς διαμέτρου ἐπεγέγραπτο πατὴρ
[6]   ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ,  ὧν   ἐποίησε. Καὶ εὐλόγησεν θεὸς
[6]   καὶ φρικτοτάτου ὡς οὐκ ἄνθρωποι,  ὧν   ἐχθρός ἐστιν ὄφις, ἀλλ´ ὡς
[6]   Κέλσῳ λέγειν ἔθνη Χαλδαίους, ἀφ´  ὧν   ἀπατηλὸς γενεθλιαλογία νενέμηται τοὺς
[6]   κατατάττει ἔθνεσιν Κέλσος, ἀφ´  ὧν   παρώνυμος τοῦ ἔθνους αὐτῶν
[6]   δέ τις ἀκούοι ὑψηλότερον τοῦ  ὧν   ἡμεῖς ἴσμεν, ἐπεὶ πάντα
[6]   ὅτι οὐδέν ἐστι τῷ θεῷ  ὧν   ἡμεῖς ἴσμεν. Κρείττονα γάρ ἐστι
[6]   εἰ δὲ καθόλου ἀκούοιμεν τοῦ  ὧν   ἡμεῖς ἴσμεν, πολλῶν ἡμεῖς ἴσμεν
[6]   ἄλλο φησὶν εἶναι τῷ θεῷ  ὧν   ἡμεῖς ἴσμεν· τίνων δ´ ἡμεῖς
[6]   ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ,  ὧν   ἤρξατο θεὸς ποιῆσαι» καὶ
[6]   γὰρ μελῶν, σύμφαμεν αὐτῷ προσυπακούοντες  ὧν   ἴσμεν σωματικῶς καὶ κοινότερον ὀνομαζομένων·
[6]   ἐξαφθὲν φῶς ἐν τῇ ψυχῇ»  ὧν   καὶ ἡμεῖς ἀκούσαντες συγκατατιθέμεθα ὡς
[6]   σεμνότερον ὧν ἔγραψε καὶ θειότερον  ὧν   κατέλιπεν μή, καταλιπόντες ἑκάστῳ
[6]   καὶ ἐφαρμοσθέντων ἑκάστῃ φυλῇ, περὶ  ὧν   νῦν ἡμῖν ἐκθέσθαι ἔδοξεν οὐκ
[6]   ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς»  ὧν   λόγος τῆς δικαιοσύνης» ἐστὶν
[6]   τυχὼν ἀκρίτως τοὺς πτωχοὺς ἐπῄνεσεν,  ὧν   οἱ πολλοὶ καὶ φαυλότατοί εἰσι
[6]   ἴσμεν. Κρείττονα γάρ ἐστι πάντων  ὧν   οἶδεν οὐ μόνη τοῦ
[6]   τούτοις ἐκτίθεσθαι βουλόμενος τὰ αἰνίγματα,  ὧν   οἴεται παρακηκοότας ἡμᾶς τὰ περὶ
[6]   βλέπουσα εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ,  ὧν   οὐδὲν ἱκανῶς ἔχει. Τοῦ δὴ
[6]   παντοδαπῶν χρημάτων παντοῖα ἀλεξιφάρμακα; Περὶ  ὧν   οὐκ ἀπαιτεῖ ἡμᾶς ἀπολογήσασθαι τὸ
[6]   θρηνεῖται βασιλεὺς Βαβυλῶνος· ἀφ´  ὧν   οὐκ ὀλίγα τις ἂν μανθάνοι
[6]   ἀπάτῃ ἀδικίας τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ´  ὧν   τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ
[6]   Ἔστι τῶν ὄντων ἑκάστῳ, δι´  ὧν   τὴν ἐπιστήμην ἀνάγκη παραγίνεσθαι, τρία,
[6]   λεγομένῳ ἀπὸ τῶν ἐν οὐρανοῖς,  ὧν   τῆς ὑποστάσεως καὶ τῆς λαμπρότητος
[6]   Κέλσῳ δοκοῦσιν, ἀλλὰ καὶ Ἰνδοί,  ὧν   τινας ἐν τοῖς προειρημένοις ἔλεγε
[6]   περὶ τῶν τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν,  ὧν   τινὲς μὲν πρὶν φῶς καὶ
[6]   πειρώμεθα λέγειν καὶ πλείονα ὧν  ἐν   τοῖς ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα. ~Μετὰ ταῦτά
[6]   καὶ τοῦ ἀληθινοῦ ποτοῦ· ἀφ´  ὧν   τρεφόμενον καὶ ἀρδόμενον ἐπισκευάζεται τὸ
[6]   ἄλλην λέξιν ἐκτίθεται Πλάτωνος δι´  ὧν   φησιν, ἐρωτήσεσι καὶ ἀποκρίσεσι χρωμένων»
[6]   υἱὸν θεοῦ πρὸ Ἑλλήνων καὶ  ὧν   φησιν Κέλσος παλαιῶν ἀνδρῶν
[6]   ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου  λαβών»   καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος
[6]   Σκύθαις. Εἶτ´ ἐκτίθεται ἀπὸ Ἡροδότου  λαβὼν   ὡς τὸν μὲν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον
[6]   ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν πλημμελῶς ἔχουσαν  διαλαβὼν   ἀναλογίαις τισὶ συνέδησε καὶ ἐκόσμησεν
[6]   τοῦ λόγου καὶ τοσαύτην ἕξιν  ἀναλαβών,   ὡς μηδεμίαν πύλην ᾅδου κατισχύσειν
[6]   διὰ μέσου ἄλλ´ ἄττα εἰπεῖν,  ἐπαναλαβὼν   τὰ ἐκείνων ὡσπερεὶ ἡμετέρων. Φησὶ
[6]   Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων κατηγορίαν ἀκαίρως  παραλαβὼν   οὐ μόνον τὰ Πλάτωνος, ὡς
[6]   ἐν τοῖς κατὰ Χριστιανῶν λόγοις  παραλαβὼν   ὡς Χριστιανοὺς τοὺς μηδ´ ἀκούειν
[6]   καὶ ἀλλοτρίων τῆς πίστεως τοιοῦτον  καταλαβὼν   ἐξέθετο ἐν τῷ ἑαυτοῦ συγγράμματι.
[6]   Πάντα δὲ τῇ ἑαυτοῦ προγνώσει  ἐκπεριλαβὼν   θεὸς καὶ ἰδὼν τὰ
[6]   ἀπολογεῖσθαι περὶ Ἐπικούρου καὶ τῶν  ἀσεβῶν   αὐτοῦ δογμάτων, οὕτως οὐδ´ ἡμῖν
[6]   λόγου ἐξαφανίζομεν τὸ σκότος τῶν  ἀσεβῶν   δογμάτων. Εἴποι δ´ ἂν
[6]   ἑκάστην πύλην κατὰ τοὺς τῶν  ἀσεβῶν   μύθους ἐροῦσιν οἱ διϊόντες αὐτάς·
[6]   ὡς ἔθος αὐτῷ, χλευάζει δύο  εἰσάγων   υἱοὺς θεῶν, τοῦ δημιουργοῦ ἕνα
[6]   ἄλλοτ´ ἀλεξέμεναι μεμαῶτα ῥῖψε ποδὸς  τεταγὼν   ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο, καὶ τοῖς
[6]   παρασταδόν· ὃν δὲ λάβοιμι, ῥίπτασκον  τεταγὼν   ἀπὸ βηλοῦ, ὄφρ´ ἂν ἵκοιτο
[6]   δυναμένοις παρίστησι τὰ μὲν αἰσθητὰ  λέγων   αὐτὰ βλεπόμενα» τὰ δὲ νοητὰ
[6]   ἕτερον, καὶ ἀναζωγραφεῖ αὐτῶν μονομαχίας,  λέγων   αὐτὰς εἶναι ὡς τῶν ὀρτύγων,
[6]   σοφὸν δή τι κατά τινων  λέγων·   Διὰ τί, ὁπηνίκα ἐκίχρα, κακῷ
[6]   ἀπὸ δύο τόπων αὐτὸ χλευάζει  λέγων   διὰ τοῦτο αὐτὸ παραλαμβάνεσθαι, ἤτοι
[6]   προβαίνειν. ~Πάλιν τε αὖ  λέγων·   Ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν ἐν
[6]   θεοῦ, σαφῶς Παῦλος διδάσκει  λέγων·   πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ
[6]   Διὸς κατὰ τὸν Τίμαιον δημηγορίᾳ  λέγων·   Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς
[6]   μηδὲ κατὰ τὸ πιθανόν τι  λέγων   κατηγορεῖ τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας
[6]   παραδείσου τῆς τρυφῆς» δὲ  λέγων   μάλα εὐηθικῶς ταῦτ´ εἰρῆσθαι πρῶτον
[6]   ἡμᾶς ταυτολογεῖν ταυτολογῶν Κέλσος,  λέγων   μετὰ τὰς εἰρημένας ὥσπερ ἀλαζόνων
[6]   ἐστιν ἐκείνων παρακούσματα, διαλοιδορεῖται ἡμῖν  λέγων   μὴ εἶναι ἐκεῖνα ὅμοια τοῖς
[6]   υἱὸν αὐτοῦ, καὶ οἴεται ἀπαντᾶν  λέγων   ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις ἐστὶ
[6]   δίκαιον ἐπὶ τὰ παραπλήσια καὶ  λέγων·   Σὺ δὲ αὐτοῦ στῆθι μετ´
[6]   δυνάμει τι ποιεῖν, ἐκτίθεταί τινα  λέγων·   Τί με δεῖ καταριθμεῖν ὅσοι
[6]   Μαρκίωνος καὶ τὰ κατ´ αὐτοῦ  λέγων,   τίνα μὲν ἐκφεύγουσι τῶν ἐγκλημάτων
[6]   Τοῦτο δὲ καὶ ἐπ´ ἀνθρώπων  λέγων   τις, ὀνομαζομένων πειθοῦς δημιουργῶν, οὐκ
[6]   γνήσιος τοῦ Ἰησοῦ μαθητὴς  λέγων·   Τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον»
[6]   φιλόσοφος Κέλσος σαφῶς Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ,  λέγων   τοὺς αὐτούς, ἡνίκα μὲν ἂν
[6]   Κέλσος ὅτι, ἐὰν οἵδε μέν—  λέγων   Χριστιανούς— εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι δὲ
[6]   δὲ αὖ ἑαυτῷ συνείρει πλείονα  λέγων   ὡς ὑφ´ ἡμῶν διδόμενα, ἅπερ
[6]   ὅτι ἀκούσας τις αὐτοῦ τῶν  λόγων   ἀποκρίνεται, ἰδὼν δ´ ὅτι λόγοι
[6]   θαυμαζόμενον, αἰσθομένων τῆς ἀπὸ τῶν  λόγων   αὐτοῦ βελτιώσεως. Καὶ ταῦτά γε
[6]   ἀνθρώποις, ἵνα οἱ συνιέντες τῶν  λόγων   αὐτῶν οἰκειωθῶσι μὲν τῷ κρείττονι,
[6]   περὶ τοῦ βουλήματος τῶν θείων  λόγων,   διδασκόντων τὰ περὶ τοῦ διαβόλου
[6]   τινὰ εἰσηγητὴν τῶν ἀνοσίων αὐχοῦντες  λόγων.   ~Εἶθ´ ἑξῆς ὡς Χριστιανοῖς λοιδορούμενος
[6]   τῶν θαυμασθέντων ὑπὸ Κέλσου πλατωνικῶν  λόγων   ἔχει τι σεμνότερον τοῖς ἔχουσιν
[6]   τοιαῦτα κἂν εἰς κοινωνίαν ἁπλουστέραν  λόγων   ἥκειν πρὸς Χριστιανούς. ~Τοιοῦτόν τι
[6]   τε κατακούειν τῆς ἐν φράσει  λόγων   καὶ τάξει ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας, μόνων
[6]   παρὰ τοῖς κεκρατημένοις ὑπὸ τοιούτων  λόγων   κατηγορήσομεν. ~Ἑξῆς δὲ τοῖς περὶ
[6]   Κέλσου τινος ἀλλοτρίου θεοσεβείας  λόγων·   οἱ δ´ αἰσθανόμενοι ἑαυτῶν πηρουμένων
[6]   αὐτὴν παράκουσμα εἶναι τῶν Πλάτωνος  λόγων,   ὅς φησι ποὺ ἐν τοῖς
[6]   βωμολοχεῖ, φήσομεν ὅτι ἀπορίᾳ σεμνῶν  λόγων—   οὐ γὰρ εἶχεν αὐτοὺς οὐδὲ
[6]   Καὶ ἀπ´ ἐκείνων γε τῶν  λόγων   παιδευθεὶς Παῦλος ἡμῶν καὶ
[6]   ὅτι τοιαύτη ἀγωγὴ τῶν  λόγων   παρὰ τὴν πρόθεσιν τὴν αὐτοῦ
[6]   ἔχων τὸ ὅπως ποτὲ πολλῶν  λόγων   πληρῶσαι τὸ βιβλίον, ἄλλαις λέξεσι
[6]   καὶ εἴ τινες εἰσὶν ἐκ  λόγων   τὴν γένεσιν λαβόντες μεγαλοφώνων, οἵτινες
[6]   τοῦ παρόντος εἰπεῖν ἀπὸ τῶν  λόγων   τοῦ Δαυῒδ τὸ περὶ τοῦ
[6]   ἐξετάζων τὸν νοῦν τῶν  λόγων   τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ
[6]   πολλάκις ἤδη ἁλοὺς ψευδομαρτυριῶν καὶ  ἀλόγων   κατηγοριῶν, πότερον καὶ ἐν τούτοις
[6]   ἐν χερσὶ τῶν δοκούντων εἶναι  φιλολόγων   μόνον, τὸν δὲ Ἐπίκτητον καὶ
[6]   Κέλσος ἡμᾶς ἀποκρίνεσθαι, εἰκότι στοχασμῷ  ὁμολογῶν   ἀναγράφειν ἡμῶν τὴν ἀπόκρισιν οὕτως
[6]   τοὺς μὴ ἡμετέρους. ~Εἶθ´ ἑξῆς  ταυτολογῶν   μετὰ τὸ πολλὰ ἐν τοῖς
[6]   ἐπ´ αὐτῷ ἀναγκάζει ἡμᾶς ταυτολογεῖν  ταυτολογῶν   Κέλσος, λέγων μετὰ τὰς
[6]   τὴν τετάρτην Ἑρμοῦ, τλήμονα γὰρ  ἔργων   ἁπάντων καὶ χρηματιστὴν καὶ πολύκμητον
[6]   τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν  ἔργων   αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε. Καὶ εὐλόγησεν
[6]   αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν  ἔργων   αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο θεὸς
[6]   κινῶν ἐπὶ τὰ δέοντα καὶ  ἐνεργῶν   τὸ ὅλον σῶμα τὴν ἐκκλησίαν
[6]   ἀνθρώπων λέγων τις, ὀνομαζομένων πειθοῦς  δημιουργῶν,   οὐκ ἂν ἁμάρτοι· δυνατὸν γὰρ
[6]   λέγων αὐτὰς εἶναι ὡς τῶν  ὀρτύγων,   καὶ τῶν πατέρων θεομαχίας·
[6]   ὑπὸ πατέρων καὶ διδασκάλων καὶ  παιδαγωγῶν,   ὑπὸ ἰατρῶν τοῖς θεραπείας
[6]   παραβολῇ εἰρημένῳ ἐλαίῳ, τηροῦντι τῶν  δᾴδων   τὸ φῶς ἐν ταῖς φρονίμοις
[6]   τις αὐτοῦ τῶν λόγων ἀποκρίνεται,  ἰδὼν   δ´ ὅτι λόγοι σκότους εἰσὶν
[6]   Γενέσει γεγραμμένων τὸν τρόπον τοῦτον·  Ἰδὼν   δὲ κύριος θεὸς ὅτι
[6]   προγνώσει ἐκπεριλαβὼν θεὸς καὶ  ἰδὼν   τὰ περὶ ἀμφοτέρων τούτων ἐβουλήθη
[6]   καὶ Κορίσκῳ πρὸς τῇ τῶν  εἰδῶν   σοφίᾳ τῇ καλῇ ταύτῃ φημὶ
[6]   ~Εἶτά φησιν Κέλσος, μὴ  ἐνιδὼν   τῇ διαφορᾷ τοῦ κατ´ εἰκόνα
[6]   Κέλσος τάχα δὲ καὶ αὐτὸς  συνιδών,   τι δύναται λεχθῆναι ὑπὸ
[6]   τῶν δύο τῶν ἐν οὐρανῷ  περιόδων,   τῆς τε ἀπλανοῦς καὶ τῆς
[6]   οἴεται, μωρῶν τινων ἀκροατῶν καὶ  ἀνδραπόδων   δεόμενα· διαλήψεται γὰρ τίνες ἐν
[6]   φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ  τετραπόδων   καὶ ἑρπετῶν» Καὶ ἀλήθειαν» γοῦν
[6]   μὲν οὐσιῶν λεκτέον καὶ ἰδέαν  ἰδεῶν   καὶ ἀρχὴν τὸν μονογενῆ καὶ
[6]   καὶ Θύελλα, ἔνθα Ζεὺς ἐκβάλλει  θεῶν   ὅταν τις ἐξυβρίσῃ. Τῶν τοιούτων
[6]   Ἕλλησιν ὑποκείμενα περὶ τῶν νομιζομένων  θεῶν.   Ποία γὰρ πιθανότης τὸν Ἀπόλλωνα
[6]   αὐτῷ, χλευάζει δύο εἰσάγων υἱοὺς  θεῶν,   τοῦ δημιουργοῦ ἕνα καὶ τοῦ
[6]   τὸν Τίμαιον δημηγορίᾳ λέγων· Θεοὶ  θεῶν,   ὧν ἐγὼ δημιουργὸς καὶ πατήρ»
[6]   βηλοῦ, ὄφρ´ ἂν ἵκοιτο γῆν  ὀλιγηπελέων·   καὶ διηγούμενός γε τὰ ὁμηρικὰ
[6]   ὀνόμασι σωματικῶν μελῶν ἐπὶ τῶν  δυνάμεων   τοῦ θεοῦ λεγόμενα, φησίν· Οὐδὲ
[6]   φησιν ἀρχαιότατος προφήτης πρὸ πολλῶν  γενεῶν   τῆς Κύρου βασιλείας προφητεύσας— ὑπὲρ
[6]   τόπους ἐξετάσαι· ὅλων γὰρ ἡμῖν  συντάξεων   χρεία εἰς τὴν διήγησιν τῆς
[6]   Περὶ δὲ τῶν ὡσπερεὶ ἀνθρωποπαθῶν  λέξεων   ἀναφερομένων ἐπὶ τὸν θεὸν οὐκ
[6]   Κέλσος παρακούσαντάς τινας Χριστιανοὺς πλατωνικῶν  λέξεων   αὐχεῖν τὸν ὑπερουράνιον θεόν, ὑπεραναβαίνοντας
[6]   γινόμενα πάντα κατ´ ἔριν καὶ  χρεών»   Φερεκύδην δὲ πολλῷ ἀρχαιότερον γενόμενον
[6]   καὶ ἡμᾶς τῶν ὑπὸ τούτῳ  κολάσεων   καταφρονεῖν, προαγορεύων ὡς ἄρα
[6]   ἀγωνιστής, ἀναλῶσαι τῷ πυρὶ τῶν  κολάσεων   τὴν κακίαν. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ
[6]   εὑρίσκομέν τι εἰς τὸν περὶ  κολάσεων   τόπον, μεταλαμβανομένων εἰς τὴν μετὰ
[6]   γε καὶ ἐν Ἕλλησι πολλῶν  αἱρέσεων   γενομένων περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν,
[6]   οὐδ´ ἐν τοῖς ἀπὸ τῶν  αἱρέσεων   ἠκούσαμεν γίνεσθαι. Εἶτα καὶ ἀριθμὸν
[6]   ὅπου μὲν ᾔδει ὀνόματα εἰπεῖν  αἱρέσεων,   οὐκ ὤκνησεν ἐκθέσθαι ἃς ἐδόκει
[6]   δὲ ὅση δύναμις ἀποδεικτικῶς δι´  ἐρωτήσεων   καὶ ἀποκρίσεων προσερχόμεθα. Ἀλλ´ οὐδὲ
[6]   δύναμις ἀποδεικτικῶς δι´ ἐρωτήσεων καὶ  ἀποκρίσεων   προσερχόμεθα. Ἀλλ´ οὐδὲ λέγομεν τὸ
[6]   ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν  ἐρημώσεων,   καὶ ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια
[6]   διδάσκων ἡμᾶς γραπτέων καὶ οὐ  γραπτέων   διαφοράν, ἑπτὰ βροντῶν φησιν ἀκηκοέναι
[6]   αὖ Ἰωάννης, διδάσκων ἡμᾶς  γραπτέων   καὶ οὐ γραπτέων διαφοράν, ἑπτὰ
[6]   δόγμασιν. ~Ἴδωμεν οὖν ἡμεῖς διὰ  βραχέων   τὰ περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν,
[6]   δαίμονας, ὅσοι ὑβρισταί, τούτους ἀπορριπτεῖ  κολάζων   αὐτοὺς τῇ δεῦρο ὁδῷ. Ταῦτα
[6]   νοητὰ καὶ νῷ μόνῳ καταληπτὰ  ὀνομάζων   μὴ βλεπόμενα» Οὗτος δὲ καὶ
[6]   Πλάτωνι Διός, διὰ τί  ἐξετάζων   τὸν νοῦν τῶν λόγων τοῦ
[6]   δὲ κατὰ τὸν Χριστόν. Εἶτα  παίζων   τὰ περὶ τοῦ ξύλου ἀπὸ
[6]   μοι καὶ ἐν τούτοις μὴ  σαφηνίζων,   τίνα ἐστὶ τὰ κακά, καίτοι
[6]   λίθων φυτῶν  ῥιζῶν   καὶ ὅλως παντοδαπῶν χρημάτων παντοῖα
[6]   πλυνόντων· καὶ καθιεῖται χωνεύων καὶ  καθαρίζων   ὡς τὸ χρυσίον καὶ ὡς
[6]   μηδαμῶς μὲν βαρούμενος ὑπ´ αὐτῶν,  ἐπελαφρίζων   δὲ διὰ τὴν περὶ ἐκεῖνα
[6]   τὸ ποιῶν εἰρήνην καὶ  κτίζων   κακὰ» διηγούμεθα· κτίζει γὰρ τὰ
[6]   Ἐγὼ ποιῶν εἰρήνην καὶ  κτίζων   κακά» ὅπου δὲ πάλιν περὶ
[6]   τοῦ θεοῦ οἱονεὶ κορεσθεὶς τῶν  ἀγαθῶν   ἐν ἀπωλείᾳ ἐγένετο κατὰ τὸν
[6]   ἀλλὰ περὶ τῶν κατὰ ψυχὴν  ἀγαθῶν   κακῶν· ἐπείπερ ἐκκλίνας
[6]   οὔτε περὶ τῶν σωματικῶν λέγεται  ἀγαθῶν   κακῶν, οὕτως ὀνομαζομένων παρά
[6]   καθορᾶν τὰ κατ´ αὐτὴν περὶ  ἀγαθῶν   καὶ κακῶν σημαινόμενα· εἰκὸς ἐντεῦθεν
[6]   Ἕλλησι πολλῶν αἱρέσεων γενομένων περὶ  ἀγαθῶν   καὶ κακῶν, συναρπάζειν ὡς ἀκόλουθον
[6]   ἡμεῖς διὰ βραχέων τὰ περὶ  ἀγαθῶν   καὶ κακῶν, τῶν κατὰ τὰς
[6]   ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρώρειαν τῶν  ἀγαθῶν.   δ´ Ἑβραίων διαλέκτῳ Σατᾶν
[6]   τῶν ἐν Ἕλλησι σοφῶν καὶ  πολυμαθῶν   τοῖς ἔργοις περὶ τὸ θεῖον
[6]   συνεχομένου καὶ τοῦ ὑπὸ τῶν  παθῶν   ἐμποδιζομένου βλέπειν ἀλήθειαν; Χριστιανοὶ μὲν
[6]   καθαίρωσι. Περὶ δὲ τῶν ὡσπερεὶ  ἀνθρωποπαθῶν   λέξεων ἀναφερομένων ἐπὶ τὸν θεὸν
[6]   εἰς παράστασιν τὴν ἀπὸ τῶν  συνήθων   καὶ σωματικῶν ὀνομάτων τῆς νοητῆς
[6]   σχηματισμούς, ἐσθήτων ἀριθμῶν  λίθων   φυτῶν ῥιζῶν καὶ
[6]   οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ κόπρια ἀποπίπτοντα τῶν  λίθων   καὶ τῆς κονίας. ~Εἰ δὲ
[6]   Ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης, ἵν´  εἰσελθὼν   ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσωμαι τῷ κυρίῳ·
[6]   υἱὸν ἔχει τοιόνδε, καὶ οὗτος  κατελθὼν   ἐμοὶ διελέξατο. Καὶ πρὸς ταῦτά
[6]   παιδευθεὶς Παῦλος ἡμῶν καὶ  ποθῶν   τὰ ὑπερκόσμια καὶ ὑπερουράνια καὶ
[6]   Ἀπόλλων εἰς τὴν  Σκυθῶν   διάλεκτον τὸν Γογγόσυρον σημαίνει. Οὕτω
[6]   Κέλσος ψεύδεται, ἅτε μὴ ἐπισταμένων  Σκυθῶν   τὰ αὐτὰ Ἕλλησιν ὑποκείμενα περὶ
[6]   ἐρεῖ ταῦτ´ εἶναι πλάσματα καὶ  μύθων   οὐδὲν διαφέροντα, ὡς καὶ τὰ
[6]   καὶ ὠνομάζετο Λευϊαθάν, ὅντινα αἱ  Ἰουδαίων   γραφαὶ τι ποτ´ οὖν
[6]   ὡς μηδαμῶς συμβαλλόμενον εἰς τὴν  Ἰουδαίων   Χριστιανῶν κατηγορίαν, πῶς οὐχὶ
[6]   οὐ διασαφεῖ, πότερον καὶ τὸν  Ἰουδαίων   θεὸν ὑπεραναβαίνουσιν μόνον ὃν
[6]   εἰς τὴν περὶ Χριστιανῶν καὶ  Ἰουδαίων   κατηγορίαν ἀκαίρως παραλαβὼν οὐ μόνον
[6]   σὸς διδάσκαλος Ἰησοῦς καὶ  Ἰουδαίων   Μωϋσῆς νομοθετῇ, θεὸν ἄλλον ἀντὶ
[6]   γένοιτο; Τί γὰρ ἐσφάλη  Ἰουδαίων   νομοθέτης; Καὶ πῶς τὴν ἐκείνου
[6]   τυπώδους ἀλληγορίας λαμβάνεις τὸν  Ἰουδαίων   νόμον, ἐπαινεῖς δὲ ἄκων,
[6]   τὸν ὑπερουράνιον θεόν, ὑπεραναβαίνοντας τὸν  Ἰουδαίων   οὐρανόν. Ἐν τούτοις δὲ οὐ
[6]   θεὸν παρὰ τὸν καὶ ὑπὸ  Ἰουδαίων   προσκυνούμενον οὐ πρόκειται νῦν ἡμῖν
[6]   οὐ δύνανται οἱ παρ´ ἡμῖν  Ἰουδαίων   προφῆται ἀπὸ Πλάτωνός τι εἰληφέναι·
[6]   εἰσὶ λέγοντες θεὸν κατηραμένον τὸν  Ἰουδαίων,   τὸν ὕοντα καὶ βροντῶντα καὶ
[6]   καὶ τὴν ἐν αὐτῇ τῶν  δικαίων   καὶ μακαρίων πανήγυριν. Εἶτα ὡς
[6]   δὲ ὢν μετέχεται ὑπὸ τῶν  δικαίων.   Πολὺς δ´ περὶ τῆς
[6]   καὶ ὧν φησιν Κέλσος  παλαιῶν   ἀνδρῶν οἱ παρ´ Ἰουδαίοις προφῆται
[6]   εὑρόντες, ἐζητήσαμεν, εἴ που τῶν  παλαιῶν   γραμμάτων ὠνομάσθη, καὶ μάλιστα ἐπείπερ
[6]   τὰ Θρᾳκῶν καὶ τὰ  Ῥωμαίων   αὐτῶν, τελούντων τοὺς εὐγενεστάτους τῶν
[6]   πέπλον ἐν τῇ πομπῇ τῶν  Παναθηναίων   ὑπὸ πάντων θεωρούμενον. Δηλοῦται γάρ,
[6]   ἀκρώρειαν τῶν ἀγαθῶν. δ´  Ἑβραίων   διαλέκτῳ Σατᾶν καὶ ἑλληνικώτερον ὑπό
[6]   τοῦ Φαίδρου λέξεις ἀπό τινων  Ἑβραίων   μεμαθηκότα τὸν Πλάτωνα, ὡς δέ
[6]   τὰ Ἑλλήνων ἀλλ´ οὐδὲ τὰ  Ἑβραίων,   ὅπερ καὶ αἱ φιλαλήθεις μαρτυροῦσι
[6]   καὶ ἀνθρώπων γενέσεώς τισι τῶν  ἀρχαίων   εἰρημένων φησὶ τοὺς τὰ ἡμέτερα
[6]   γὰρ ὁρμώμενοι Ἕλληνες πραγμάτων καὶ  ἐτυμολογιῶν   οὕτως ὠνόμασαν τοὺς παρ´ ἑαυτοῖς
[6]   περί τινων δογμάτων ὡς οὐχ  ὑγιῶν,   πολλῷ πρότερον αὐτὸς ἔχων τὰ
[6]   τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ οὐδὲν τῶν  ἰδίων   παραλυθησόμενον βούλημα ἐκ τῶν Σίμωνος
[6]   πείρᾳ κατειλήφασι Χριστιανοὺς ἐσθίοντας σάρκας  παιδίων   καὶ μίξεσι ταῖς πρὸς τὰς
[6]   ὡς σφαλλομένοις ἀσεβέστατα καὶ ἀποπεπλανημένοις  θείων   αἰνιγμάτων αὐτὸς σαφῶς σφάλλεται, μὴ
[6]   τὴν μεγίστην ἄγνοιαν, ὁμοίως ἀπὸ  θείων   αἰνιγμάτων πεπλανημένην, ποιοῦντες τῷ θεῷ
[6]   ἀγαθοῦ φιλοσοφήσαντα, δὲ τῶν  θείων   γραμμάτων εὐτελὴς λέξις ἐνθουσιᾶν πεποίηκε
[6]   οἷς πεπειράμεθα ἀπ´ αὐτῶν τῶν  θείων   γραμμάτων κατασκευάσαι, τίς ἐν
[6]   Οἴδασι γὰρ οἱ ἱεροὶ τῶν  θείων   γραμμάτων λόγοι καὶ ἄλλα, δύο
[6]   τὴν αἰσθητὴν ὠνόμασεν ἐκδοχὴν τῶν  θείων   γραμμάτων πνεῦμα» δὲ τὴν νοητήν.
[6]   μαγείας νοήσαντες οὔτε τὰ τῶν  θείων   γραφῶν διακρίναντες, πάντ´ ἔφυραν· ἀπὸ
[6]   χριστοὺς καὶ αὐτοὺς ὑπὸ τῶν  θείων   γραφῶν καλουμένους ἐν τῷ Μὴ
[6]   ἀκροατὴν περὶ τοῦ βουλήματος τῶν  θείων   λόγων, διδασκόντων τὰ περὶ τοῦ
[6]   τῶν διαλέκτων τι ἀπὸ τῶν  θείων   παρετιθέμεθα γραμμάτων. Ἑκόντες οὖν ὑπερβαίνομεν
[6]   ὅτι οὐδαμοῦ τῶν γνησίων καὶ  θείων   πεπιστευμένων γραφῶν ἑπτὰ εἴρηνται οὐρανοί·
[6]   εἶναι τροφὴ» παρὰ τῷ φήσαντι·  Τελείων   δέ ἐστιν στερεὰ τροφή,
[6]   λέλεκται τὰ περὶ τῶν μελλουσῶν  βασιλειῶν,   ἀρξάμενα ἀπὸ τῶν χρόνων Δανιὴλ
[6]   ἐν τοῖς προειρημένοις ἔλεγε καὶ  ἀνθρωπείων   γεγεῦσθαι σαρκῶν. Μηδὲν δὲ τούτων
[6]   μορφῶν; Ἐγὼ δὲ λέγω καὶ  ἡλικιῶν,   καὶ εἴ τι τῶν πρὸ
[6]   παρέθετο αἱρέσεως ἀσημοτάτης ἀλλὰ ἀπὸ  βιβλίων   πῇ μὲν ἰουδαϊκῶν καὶ ἐν
[6]   ἄξιος γένηται τῶν τοῦ θεοῦ  ἐπαγγελιῶν,   τῆς προαιρέσεως τοῦ ἀκούοντος δεῖ
[6]   εὐαγγελικόν· νυνὶ δὲ οὔτε τῶν  εὐαγγελίων   ἀλλ´ οὐδὲ τῶν ἀποστόλων ἐμφαινόντων
[6]   μὲν σαφῶς ἦν ἀπὸ τῶν  εὐαγγελίων   λαβεῖν ὅτι Οὐκ εἶχεν εἶδος
[6]   Ἐῶ γὰρ τὰ ἀπὸ τῶν  εὐαγγελίων   περὶ τοῦ πειράζοντος τὸν σωτῆρα
[6]   τῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις φερομένων  εὐαγγελίων   τέκτων» αὐτὸς Ἰησοῦς ἀναγέγραπται.
[6]   θεοῦ Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίου καὶ τῶν  θεμελίων   καὶ τῶν πυλῶν αὐτῆς. Εἰ
[6]   παραδείσου πυλῶν λεγόμενον ὑπὸ τῶν  ἀθλίων   ἐκείνων. Ἐζωγραφεῖτο δὲ ὡς διάμετρος
[6]   ἔχοντα ἐν τοῖς ἀπὸ τῶν  πολεμίων   πόνοις, προσαγομένοις αὐτοῖς εἰς ἐπιστροφήν,
[6]   πονηροῦ τούτου καὶ ἐκπεσόντος τῶν  οὐρανίων   λόγον. γὰρ ὄφις» παρ´
[6]   ἐξηγοῦνται γάρ τινα μεταξὺ τῶν  ὑπερουρανίων   ἀνωτέρω κύκλων ἐπιγεγραμμένα, ἄλλα τε
[6]   ἀναστήσεται βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ  συνιῶν   προβλήματα· καὶ κραταιὰ ἰσχὺς
[6]   τὸν τρόπον καὶ τὸ  ποιῶν   εἰρήνην καὶ κτίζων κακὰ» διηγούμεθα·
[6]   προσώπου θεοῦ τὸ Ἐγὼ  ποιῶν   εἰρήνην καὶ κτίζων κακά» ὅπου
[6]   ἀνέγραψε ταῦτα ἀλλὰ παραπλήσιόν τι  ποιῶν   οἷς παίζοντες οἱ τῆς ἀρχαίας
[6]   θεῷ θεὸς κατηραμένος ταῦτα  ποιῶν   παρὰ γνώμην τὴν ἐκείνου, τί
[6]   εἴτε σῶμα ἀνειληφυῖαν· παραπλήσιόν τι  ποιῶν   τοῖς οἰομένοις τὰς αὐγὰς τοῦ
[6]   πλειόνα μάλιστα Πλάτωνος Κέλσος,  κοινοποιῶν   τὰ δυνάμενα ἑλεῖν τινα καὶ
[6]   τῶν ζωγράφων καὶ πλαστῶν καὶ  ἀνδριαντοποιῶν   ἐνορῶντας κακοτεχνίας, μὴ βουλομένους δ´
[6]   μὲν κωμῳδὸς ἐν τῷ θεάτρῳ  γελωτοποιῶν   συνέγραψεν ὅτι Ζεὺς ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις
[6]   οἰκουμένην. μὲν οὖν κωμῳδὸς  γελωτοποιῶν   τὸν Δία κοιμώμενον πεποίηκέ τε
[6]   προφήταις περὶ τοῦ φωτὸς τῶν  μακαρίων·   καὶ ὅρα ὅτι μὲν
[6]   ἐν αὐτῇ τῶν δικαίων καὶ  μακαρίων   πανήγυριν. Εἶτα ὡς ἤτοι τῶν
[6]   ἐξέθετο τι τῶν λοιπῶν  μυστηρίων   μετὰ τῆς διηγήσεως αὐτῶν; Οὐ
[6]   δεῖν λέγειν· Σὺ δὲ κρυπτομένων  μυστηρίων   υἱοῦ καὶ πατρὸς ἄρχων νυκτοφαὴς
[6]   ἤδη ἁλοὺς ψευδομαρτυριῶν καὶ ἀλόγων  κατηγοριῶν,   πότερον καὶ ἐν τούτοις ψεύδεται,
[6]   εἰσι διὰ τὸ μεθ´ ἡμῶν  μετρίων   ὄντων καὶ οὐ κακῶν συχνὸν
[6]   πατρός; Τί δ´ ἐπαγγέλλεται τῶν  ἀλλοτρίων   εἶναι πατήρ; Καὶ ἐπιφέρει γε
[6]   οὐ Χριστιανῶν λόγους ἀλλὰ πάντῃ  ἀλλοτρίων   σωτηρίας καὶ οὐδαμῶς ἐπιγραφομένων Ἰησοῦν
[6]   ὑπὸ τῶν πολλῶν καὶ πάντῃ  ἀλλοτρίων   τῆς καθ´ ἡμᾶς θεοσεβείας καταγινώσκεται
[6]   τι παρά τινων ξένων καὶ  ἀλλοτρίων   τῆς πίστεως τοιοῦτον καταλαβὼν ἐξέθετο
[6]   Ἀζαρίαν καὶ Μισαὴλ πᾶσι τοῖς  Ἀσσυρίων   γράμμασιν, ὥστ´ αὐτοὺς εὑρεθῆναι πάντων
[6]   εἰδείη, πολλάκις ἤδη ἁλοὺς  ψευδομαρτυριῶν   καὶ ἀλόγων κατηγοριῶν, πότερον καὶ
[6]   λόγος, ὥσπερ καὶ πύλας  Σιὼν»   ἐκ τοῦ ἐναντίου τὰς καλὰς
[6]   ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς  Σιών»   καὶ εἴ τινες εἰσὶν ἐκ
[6]   ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς  Σιών.   Πύλας δὲ θανάτου» τὰς ἐπὶ
[6]   ὀργῆς τινος τῶν  παραπλησίων.   Ἀλλ´ οὐδ´ οὐσίας μετέχει
[6]   τῷ βιβλίῳ ὅτι οὐδαμοῦ τῶν  γνησίων   καὶ θείων πεπιστευμένων γραφῶν ἑπτὰ
[6]   καλεῖσθαι, Εὐφράτην τινὰ εἰσηγητὴν τῶν  ἀνοσίων   αὐχοῦντες λόγων. ~Εἶθ´ ἑξῆς ὡς
[6]   δὲ καί, εἰ οὐσίαν μὲν  οὐσιῶν   λεκτέον καὶ ἰδέαν ἰδεῶν καὶ
[6]   καὶ ἀρεσθεὶς τῇ περὶ τῶν  πλουσίων   ἀποφαινομένῃ αὐτοῦ λέξει, ὡς ἀδύνατόν
[6]   ~Μετὰ ταῦτα τὴν κατὰ τῶν  πλουσίων   ἀπόφασιν τοῦ Ἰησοῦ, εἰπόντος· Εὐκοπώτερον
[6]   αἰσθητῶν αὐτῷ ταῦτα πτωχῶν καὶ  πλουσίων,   οἶδέ τινα πτωχείαν πάντως
[6]   ἵνα θεωρήσῃ τὸ περὶ τῶν  πλουσίων   τοῦ λόγου βούλημα· οὐκ εἴασεν
[6]   σοι σύμβολον, χάριν κρυπτομένην δυνάμεσιν  ἐξουσιῶν·   χάρις συνέστω μοι, πάτερ,
[6]   κυριοτήτων ἀρχῶν  ἐξουσιῶν   ὑπόστασιν. ~Διόπερ μάτην λέλεκται τῷ
[6]   λέξεις ἡμῶν εἰδότος ἀλλ´ ἐκ  παρακουσματίων   φήσαντος ὅτι φαμὲν τὴν ἐν
[6]   Κέλσῳ ἐνθεώτατον εἰπεῖν καὶ τὸ  Αἰγυπτίων   ἔθνος, καὶ ἐνθεώτατον ἐξ ἀρχῆς,
[6]   διηγήσεως αὐτῶν, οὐ μᾶλλον τὰ  Αἰγυπτίων,   ἐν οἷς πολλοὶ σεμνύνονται,
[6]   ὅτε δὲ καὶ καταβαίνοντας μετ´  Αἰγυπτίων   ἐπὶ τὰ πετεινὰ τετράποδα
[6]   ἡμῖν σοφούς, Μωϋσέα μὲν πάσῃ  Αἰγυπτίων   σοφίᾳ» Δανιὴλ δὲ καὶ Ἀνανίαν
[6]   τῆς βασιλείας αὐτῶν, πληρουμένων τῶν  ἁμαρτιῶν   αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ
[6]   τὰ περὶ τῶν παρεμβολῶν τῶν  υἱῶν   Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα, ποῖαι μὲν κατὰ
[6]   τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; Καὶ  βραχίων   κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον
[6]   τὸν Ἰουδαίων νόμον, ἐπαινεῖς δὲ  ἄκων,   δυσσεβέστατε, τὸν τοῦ κόσμου
[6]   τὸν κόσμον, τὸ καθ´ ἡμᾶς  κακῶν   εἶναι ποιητὴν τὸν θεόν. Ἐχέτω
[6]   τῶν κατὰ ψυχὴν ἀγαθῶν  κακῶν·   ἐπείπερ ἐκκλίνας μὲν ἀπὸ
[6]   τῶν σωματικῶν λέγεται ἀγαθῶν  κακῶν,   οὕτως ὀνομαζομένων παρά τισιν, οὔτε
[6]   ἐκκλίνας μὲν ἀπὸ τῶν οὕτως  κακῶν   ποιήσας δὲ τὰ τοιάδε ἀγαθὰ
[6]   ποτὲ ἔχει τὰ περὶ τῶν  κακῶν,   πότερον θεὸς αὐτὰ πεποίηκεν
[6]   κατ´ αὐτὴν περὶ ἀγαθῶν καὶ  κακῶν   σημαινόμενα· εἰκὸς ἐντεῦθεν ἤτοι τὸν
[6]   αἱρέσεων γενομένων περὶ ἀγαθῶν καὶ  κακῶν,   συναρπάζειν ὡς ἀκόλουθον ἡμῖν, τοῖς
[6]   ἡμῶν μετρίων ὄντων καὶ οὐ  κακῶν   συχνὸν διατετριφέναι τοῦ βίου· διὸ
[6]   τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ἐκ  κακῶν,   τί δή ποτε εἰς μίαν
[6]   βραχέων τὰ περὶ ἀγαθῶν καὶ  κακῶν,   τῶν κατὰ τὰς θείας γραφάς,
[6]   ἐμπαίζειν αὐτῷ. Ἀντὶ δὲ τοῦ  δράκων»   Λευϊαθὰν ἦν ἐν τῷ ἑβραϊκῷ.
[6]   διαπορεύονται, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων,  δράκων   οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῷ.
[6]   ἐν Κομάνοις Ἀρτέμιδος τὰ  Θρᾳκῶν   καὶ τὰ Ῥωμαίων αὐτῶν,
[6]   πέμπει. Ἀλλ´ ἔοικε νῦν μὲν  ἑκὼν   ἐπιλελῆσθαι τοῦ φάσκοντος λόγου πάντα,
[6]   καὶ πολλὰ τῶν Πλάτωνος παρατιθέμενος  ἑκὼν   οἶμαι σιωπᾷ τὸν περὶ υἱοῦ
[6]   καὶ ἐν τούτοις ὢν ταπεινοῦται  ἑκών,   οὐχ ὑπὸ τὸν τυχόντα ἀλλ´
[6]   ἀλλὰ ἀπὸ βιβλίων πῇ μὲν  ἰουδαϊκῶν   καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν
[6]   τὸν Ὡραῖον, ἀπὸ δὲ τῶν  ἑβραϊκῶν   γραφῶν τὸν Ἰαὼ Ἰὰ
[6]   καὶ ἐπὶ τῆς ἐκθέσεως τῶν  Μιθραϊκῶν   αὐτῷ ἐφαίνετο; ~Εἰ δέ τις
[6]   ~Ἑξῆς δὲ τῷ ἀπὸ τῶν  μιθραϊκῶν   ληφθέντι λόγῳ ἐπαγγέλλεται Κέλσος
[6]   θεὸς τῶν παρ´ ἄλλῳ  καταδίκων   ἁμαρτωλῶν καί ἀκλήρων καί, ὡς
[6]   καὶ πρωτοτόκῳ πάσης κτίσεως» ἵν´  εἰκὼν»   αὐτὸς τυγχάνων τοῦ ἀοράτου θεοῦ»
[6]   ἀνήρ, οὗ Χριστός ἐστι κεφαλή»  εἰκὼν   καὶ δόξα θεοῦ» ὑπάρχει· ἀλλ´
[6]   καὶ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ» ὅτι  εἰκὼν»   μὲν τοῦ θεοῦ» πρωτότοκος
[6]   ἔτι δὲ καὶ αὐτοσοφία,  εἰκὼν»   οὖσα τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ» κατ´
[6]   σωτῆρος λόγῳ φάσκοντι· Ὅς ἐστιν  εἰκὼν   τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου» σημαίνεται
[6]   καὶ ἄλλοι δὲ πλείονες τῶν  Πλατωνικῶν   ἐν τῷ Πλάτωνος βίῳ τοιαῦτ´
[6]   Κέλσος παρακούσαντάς τινας Χριστιανοὺς  πλατωνικῶν   λέξεων αὐχεῖν τὸν ὑπερουράνιον θεόν,
[6]   ὅτι τῶν θαυμασθέντων ὑπὸ Κέλσου  πλατωνικῶν   λόγων ἔχει τι σεμνότερον τοῖς
[6]   δευτέραν ἐκθέσθαι διήγησιν, πάλιν ἐχομένην  μουσικῶν   θεωρημάτων. Ἔδοξε δέ μοι τὸ
[6]   ποίησον ἀγαθὸν» οὔτε περὶ τῶν  σωματικῶν   λέγεται ἀγαθῶν κακῶν, οὕτως
[6]   ἐπὶ τίνων τάσσεται τὰ ὀνόμασι  σωματικῶν   μελῶν ἐπὶ τῶν δυνάμεων τοῦ
[6]   τὴν ἀπὸ τῶν συνήθων καὶ  σωματικῶν   ὀνομάτων τῆς νοητῆς φύσεως. Καὶ
[6]   Χριστὸν καὶ ἀποδεικνύντων ἐκ τῶν  προφητικῶν   τὰ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις περὶ
[6]   φωτὸς ἑτέρων δὲ τῶν ὀνομαζομένων  ἀρχοντικῶν,   καὶ λέγει τὸν ἄρχοντα τῶν
[6]   καὶ Λευϊαθάν, τοὺς ἑπτὰ τῶν  ἀρχοντικῶν   κύκλους, τάχα δὲ καὶ ἀπὸ
[6]   λέγει τὸν ἄρχοντα τῶν ὀνομαζομένων  ἀρχοντικῶν   λέγεσθαι θεὸν κατηραμένον. Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος
[6]   ἀλλ´ οὐχ ὡς τὸ τῶν  Στωϊκῶν   πνεῦμα· καὶ πάντα μὲν περιέχει
[6]   τούτῳ διαφέρειν τῶν παρ´ Ἕλλησι  Στωϊκῶν,   φασκόντων ὅτι θεὸς πνεῦμά
[6]   οἷς πολλοὶ σεμνύνονται, τὰ  Καππαδοκῶν   περὶ τῆς ἐν Κομάνοις Ἀρτέμιδος
[6]   καταθύσαντες παιδίον μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ τῶν  σαρκῶν,   καὶ πάλιν ὅτι οἱ ἀπὸ
[6]   προειρημένοις ἔλεγε καὶ ἀνθρωπείων γεγεῦσθαι  σαρκῶν.   Μηδὲν δὲ τούτων Ἰουδαίους μάλιστα
[6]   Πάλιν τε αὖ Ἰωάννης,  διδάσκων   ἡμᾶς γραπτέων καὶ οὐ γραπτέων
[6]   περὶ τούτου τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου  διδάσκων   καὶ παριστὰς μετά τινος ἐπικρύψεως,
[6]   Πλάτων οὐκ ἀλαζονεύεται καὶ ψεύδεται  φάσκων   αὐτὸς καινόν τι εὑρίσκειν
[6]   συνετὸν ἐκ τῶν ἱερῶν γραμμάτων,  φάσκων   βέλτιον αὐτὰ παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι
[6]   τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεὸν  φάσκων   ὅτι τοιοῦτός ἐστιν καὶ ἀρᾶς
[6]   εἰπόντος τὰ προειρημένα ἀποδιδόναι νομίζει  φάσκων·   Οὓς ἄν τις εἰς λαμπρὸν
[6]   τῶν κατηγορούντων τοῦ θείου λόγου  φάσκων·   Πῶς γνῶ τὸν θεόν; Ἕκαστος
[6]   δυσθεώρητος θεός, πνεῦμα ἴδιον  ἐμβαλὼν   εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο
[6]   τὸ δυσθεώρητος εἶναι πνεῦμα ἴδιον  ἐμβαλὼν   εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο
[6]   ἡμῶν ἀπεφήνατο ὅτι πνεῦμα ἴδιον  ἐμβαλὼν   εἰς σῶμα θεὸς δεῦρο
[6]   ἀκλήρων καί, ὡς αὐτοὶ λέγουσι,  σκυβάλων   ἐπιθυμῶν εἶναι πατήρ καὶ ὅν
[6]   πλοῖα διαπορεύονται, ζῷα μικρὰ μετὰ  μεγάλων,   δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν
[6]   Οὐδὲν γὰρ τῶν ἐν ἀνθρώποις  καλῶν   γεγένηται, μὴ τοῦ θείου λόγου
[6]   πάντα, καὶ ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων  καλῶν.   Δεύτερον δὲ περὶ τὰ δεύτερα,
[6]   ὑπερουράνιον ἐπὶ τῇ θέᾳ τῶν  καλῶν   μετατιθέντος τόπον. ~Μετὰ δὲ τὴν
[6]   τοῦ ὄφεως ὡς ἀρχηγοῦ τῶν  καλῶν   χρηματίσαι βουληθέντων ἀλλὰ καὶ Κέλσου,
[6]   ~Ὅρα οὖν εἰ μὴ  ἐγκαλῶν   ἡμῖν ὡς σφαλλομένοις ἀσεβέστατα καὶ
[6]   ἑξῆς τοιούτοις ἀσεβέσι λόγοις μωρῶς  ἐγκαλῶν   φησι· Τίς θεὸς δίδωσί τι
[6]   τοῖς παιδευομένοις ὑπὸ πατέρων καὶ  διδασκάλων   καὶ παιδαγωγῶν, ὑπὸ ἰατρῶν
[6]   ὑπὸ τῶν παραδιδόντων τὴν σφραγῖδα  ἀγγέλων   ἑπτά, ἑκατέρωθεν τῇ ψυχῇ τοῦ
[6]   τὴν ἀνθρώπου ψυχὴν τὴν  ἀγγέλων   θρόνων κυριοτήτων
[6]   ὑμᾶς. Τίς ἐστιν ἄνθρωπος  θέλων   ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς;
[6]   δὲ τὰ τοιάδε ἀγαθὰ ὡς  θέλων   τὴν ἀληθινὴν ζωὴν γένοιτ´ ἂν
[6]   τίνων τάσσεται τὰ ὀνόμασι σωματικῶν  μελῶν   ἐπὶ τῶν δυνάμεων τοῦ θεοῦ
[6]   οὐ σαφηνίζει. Εἰ μὲν γὰρ  μελῶν,   σύμφαμεν αὐτῷ προσυπακούοντες ὧν ἴσμεν
[6]   κύριος διὰ λαίλαπος καὶ  νεφελῶν   εἶπε τῷ Ἰὼβ τὰ ἀναγεγραμμένα
[6]   διαγραφὴ κύκλων, ἀπολελυμένων μὲν ἀπ´  ἀλλήλων   δέκα συνδουμένων δὲ ὑφ´ ἑνὸς
[6]   διαγράμματος. ~Ἐν ἦν διαγραφὴ  κύκλων,   ἀπολελυμένων μὲν ἀπ´ ἀλλήλων δέκα
[6]   τινα μεταξὺ τῶν ὑπερουρανίων ἀνωτέρω  κύκλων   ἐπιγεγραμμένα, ἄλλα τε καὶ δύο
[6]   Ἐκκλησιαστοῦ ἐστι παράκουσμα λέγοντος· Κυκλοῖ  κυκλῶν   πορεύεται τὸ πνεῦμα, καὶ ἐπὶ
[6]   καὶ ἄλλου συγκειμένου ἐκ δύο  κύκλων,   τοῦ μὲν ἐξωτέρου ξανθοῦ τοῦ
[6]   λοιπῶν ταὐτόν τις ἐρεῖ· ἀπ´  ἄλλων   γὰρ ὁρμώμενοι Ἕλληνες πραγμάτων καὶ
[6]   ἀπ´ ἄλλων μὲν Πέρσαι ἀπ´  ἄλλων   δὲ Ἰνδοὶ Αἰθίοπες
[6]   παρ´ ἑαυτοῖς νομιζομένους θεούς, ἀπ´  ἄλλων   δὲ Σκύθαι, οὕτω δὲ καὶ
[6]   Σκύθαι, οὕτω δὲ καὶ ἀπ´  ἄλλων   μὲν Πέρσαι ἀπ´ ἄλλων δὲ
[6]   ὅτῳ θεῖόν τι πλέον τῶν  ἄλλων   προσῆν μηδὲν ἄλλου διαφέρειν· τοῦτο
[6]   τι καὶ μυστικώτερον λόγος,  ἀπαγγέλλων   τὰς τοῦ Ἰησοῦ διαφόρους μορφὰς
[6]   τιμωρός, ἧς μὲν εὐδαιμονήσειν  μέλλων   ἐχόμενος ξυνέπεται ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος»
[6]   καίτοι γε καὶ ἐν Ἕλλησι  πολλῶν   αἱρέσεων γενομένων περὶ ἀγαθῶν καὶ
[6]   Διό φησιν ἀρχαιότατος προφήτης πρὸ  πολλῶν   γενεῶν τῆς Κύρου βασιλείας προφητεύσας—
[6]   καὶ πραγματικῶς καὶ ἐστοχασμένως τῶν  πολλῶν   διδαξάντων καὶ γραψάντων. Ἔστι γοῦν
[6]   υἱὸν εἶναι θεοῦ τὸ πρὸ  πολλῶν   ἐτῶν τῆς γενέσεως αὐτοῦ πεπροφητεῦσθαι
[6]   ἀκούοιμεν τοῦ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν,  πολλῶν   ἡμεῖς ἴσμεν ἐξακουομένου· ἔστι γὰρ
[6]   λεγόμενα ἤδη καὶ ὑπὸ τῶν  πολλῶν   καὶ πάντῃ ἀλλοτρίων τῆς καθ´
[6]   σκοπὸν ἔχων τὸ ὅπως ποτὲ  πολλῶν   λόγων πληρῶσαι τὸ βιβλίον, ἄλλαις
[6]   σαφήνειαν πιστεῦσαι γραφῇ, ἅτε τῶν  πολλῶν   οὐ χρῃζόντων πλείονος διδασκαλίας παρὰ
[6]   διαφθερεῖ πολλούς, καὶ ἐπὶ ἀπωλείας  πολλῶν   στήσεται, καὶ ὡς ὠὰ χειρὶ
[6]   παρίστησι τοῦ Ἀπόλλωνος,  Ἀπόλλων   εἰς τὴν Σκυθῶν διάλεκτον τὸν
[6]   τὰ κατὰ τοὺς τόπους ἐξετάσαι·  ὅλων   γὰρ ἡμῖν συντάξεων χρεία εἰς
[6]   πάντων καὶ αἰσθητῶν ἐπὶ τὸν  ὅλων   δημιουργόν, ὅς ἐστι φῶς· ἐν
[6]   καὶ καθαρᾶς ἐννοίας τοῦ τῶν  ὅλων   δημιουργοῦ. Αὐτάρκως δ´ ἡμῖν εἴρηται
[6]   ὀλίγα ὡς πρὸς τὴν τῶν  ὅλων   διάταξιν τυγχάνοντα ἐπηκολούθησεν, ὥσπερ ἐπακολουθεῖ
[6]   τῇ πρὸς τὸν ποιητὴν τῶν  ὅλων   εὐσεβείᾳ· ἣν ἐχρῆν μὴ νοθεύειν
[6]   καθ´ ἡμᾶς ἐστιν τῶν  ὅλων   θεὸς καὶ πατήρ· μετέδωκε γὰρ
[6]   ἔλεγεν εἶναι τὴν διὰ τῶν  ὅλων   πεφοιτηκυῖαν ψυχήν. Εὕρομεν δ´ ἐν
[6]   ὃς ἐλέγετο εἶναι τῶν  ὅλων   ψυχὴ καὶ ὠνομάζετο Λευϊαθάν, ὅντινα
[6]   ἥν φασιν εἶναι τὴν τῶν  ὅλων   ψυχὴν καὶ Λευϊαθάν, τοὺς ἑπτὰ
[6]   μυσταγωγῆσαι ἐπὶ τὰ περὶ τῶν  παρεμβολῶν   τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα, ποῖαι
[6]   τάξεως τῶν ἀστέρων, δηλουμένης διὰ  συμβόλων   ἐν τοῖς ὀνόμασι τῆς ποικίλης
[6]   αὐτῆς. Εἰ δὲ δύναται διὰ  συμβόλων   καὶ τὴν ὁδὸν δεδηλωμένην τῶν
[6]   λέξεις ἐκτίθεται ἀπό τε τῶν  ἐπιστολῶν   καὶ τοῦ Φαίδρου, ὡς τούτων
[6]   ἀγαθοῦ διασημαινέτω ἔν τινι τῶν  ἐπιστολῶν   καὶ φασκέτω μηδαμῶς εἶναι ῥητὸν»
[6]   Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν  ἀποστόλων   ἔγραψεν, ἐβουλήθη ἑαυτόν τινα εἰπεῖν
[6]   τῶν εὐαγγελίων ἀλλ´ οὐδὲ τῶν  ἀποστόλων   ἐμφαινόντων ὅτι οὐκ εἶχεν εἶδος
[6]   καὶ τῶν θεμελίων καὶ τῶν  πυλῶν   αὐτῆς. Εἰ δὲ δύναται διὰ
[6]   τὸ ἐπὶ τῶν τοῦ παραδείσου  πυλῶν   λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἀθλίων ἐκείνων.
[6]   πύλη ὀγδόη. πρώτη τῶν  πυλῶν   μολίβδου, δευτέρα κασσιτέρου,
[6]   διὰ τὸν λόγον ἐκ τῶν  πυλῶν   τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν» ἐξαγγείλῃ
[6]   ὑψῶν με ἐκ τῶν  πυλῶν   τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν ἐξαγγείλω
[6]   ἐπιδημίας, ἀφιστάντος τῆς ἀπὸ τῶν  εἰδώλων   καὶ ἀγαλμάτων καὶ δαιμόνων θεραπείας,
[6]   θεὸς τῶν παρ´ ἄλλῳ καταδίκων  ἁμαρτωλῶν   καί ἀκλήρων καί, ὡς αὐτοὶ
[6]   οὕτως διηγουμένων περὶ θεοῦ, ὅτι  καμὼν   ἀνεπαύσατο, φησὶν ὅτι οὐ θέμις
[6]   ὥσπερ τις ἀτεχνῶς πονηρὸς χειροτέχνης  ἐκκαμὼν   καὶ πρὸς ἀνάπαυσιν ἀργίας δεηθείς.
[6]   καὶ τοῖς ἀπὸ τοῦ λόγου  ἡμῶν,   ἀλλ´ οὔτι γε καὶ τὰ
[6]   οὐκ ἂν ἑαυτῷ ὡς ἀφ´  ἡμῶν   ἀπεφήνατο ὅτι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν
[6]   ἄλλης, τὰ πρὸς Μαρκίωνα ὑφ´  ἡμῶν   ἀπορούμενα προφέρει, τάχα καὶ τούτων
[6]   γραφῶν οὕτω λεγουσῶν καὶ  ἡμῶν   αὐτῶν οὕτως διηγουμένων περὶ θεοῦ,
[6]   εὔγνωμον ἀλλ´ ἀπὸ τοῦ καθ´  ἡμῶν   ἀφιλοσόφου μίσους πάνυ ἀγνωμονέστατον. Ἐβουλήθη
[6]   Κέλσος εἶπεν ὡς ἐκ προσώπου  ἡμῶν·   διὰ τὸ δυσθεώρητος εἶναι πνεῦμα
[6]   συνείρει πλείονα λέγων ὡς ὑφ´  ἡμῶν   διδόμενα, ἅπερ οὐδεὶς τῶν ἐν
[6]   Κέλσου κατηγορίαν, οὐδὲ τὰς λέξεις  ἡμῶν   εἰδότος ἀλλ´ ἐκ παρακουσματίων φήσαντος
[6]   τὸν τοῦ παντὸς δημιουργὸν θεὸν  ἡμῶν.   Εἴπομεν δὴ ἐν τοῖς πρὸ
[6]   Παῦλος· Ἀλλ´ ἱκανότης  ἡμῶν   ἐκ τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ
[6]   κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ  ἡμῶν   ἐπισυναγωγῆς ἐπ´ αὐτόν, εἰς τὸ
[6]   μὲν γὰρ χρῆσθαι προφητῶν λόγοις  ἡμῶν   ἐστι, τῶν παριστάντων Ἰησοῦν εἶναι
[6]   ἐπεὶ σταυρῷ ἐνηλώθη διδάσκαλος  ἡμῶν   ἐπεὶ τέκτων ἦν τὴν
[6]   αὐτῷ προβάλλειν σκότον τῶν ὀφθαλμῶν  ἡμῶν   θέλουσιν, ἡμεῖς δὲ τῷ φωτὶ
[6]   προφήτης, ἐν ὄψει τοῦ πατριάρχου  ἡμῶν   Ἰακώβ φησιν ἑωρᾶσθαι θεῖον ἐνύπνιον,
[6]   ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου  ἡμῶν   Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς
[6]   γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως  ἡμῶν   καθ´ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον
[6]   αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ σωτὴρ  ἡμῶν   καὶ κύριος λόγος τοῦ θεοῦ
[6]   Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ  ἡμῶν;   Καὶ βραχίων κυρίου τίνι
[6]   τῶν λόγων παιδευθεὶς Παῦλος  ἡμῶν   καὶ ποθῶν τὰ ὑπερκόσμια καὶ
[6]   λέγομεν εἶναι πῦρ» τὸν θεὸν  ἡμῶν,   καὶ τίνων ἀναλωτικόν, ὅτι ἁμαρτημάτων
[6]   Ὥσπερ γάρ, εἰ καταχρηστικῶς ἀκουόντων  ἡμῶν   κακὰ τοὺς προσαγομένους πόνους τοῖς
[6]   ὑπὲρ τοῦ αὐξῆσαι τὰς καθ´  ἡμῶν   κατηγορίας, τῶν μηδὲν ἐχόντων κοινὸν
[6]   ἐκ παρακουσμάτων τὰ καὶ ὑφ´  ἡμῶν   κατηγορούμενα. Εἰ δὲ καὶ ὑπισχνοῦνται
[6]   ἑαυτῷ τὸ μὴ λεγόμενον ὑφ´  ἡμῶν   λαμβάνει, ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι τὸ
[6]   τῷ φθαρτῷ σώματι, ὅπερ οὐδεὶς  ἡμῶν   λέγει. Εἰ δ´ ἐστὶν ἐν
[6]   ταῦτα προειρῆσθαι ἐν ἀπολογίᾳ ὑφ´  ἡμῶν   λέγεσθαι. Ἀλλ´ ἐπεὶ αὐτάρκη περιγραφὴν
[6]   ἀπαντᾶν νομίζει πρὸς τὸ ὑφ´  ἡμῶν   λέγεσθαι τοὺς προφήτας πάντα τὰ
[6]   πιστεύων αὐτῷ ταῦτα καθ´  ἡμῶν   λέγοντι εἰ δυνατὸν καὶ ἐπὶ
[6]   ἑαυτοῦ ἐπιδείξασθαι ἐν τῷ καθ´  ἡμῶν   λόγῳ ἐκτίθεταί τινα καὶ περσικὰ
[6]   Καὶ γὰρ κατὰ τὸν Ἰησοῦν  ἡμῶν   μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ,
[6]   γάρ εἰσι διὰ τὸ μεθ´  ἡμῶν   μετρίων ὄντων καὶ οὐ κακῶν
[6]   καὶ δυνάμεως, ἵν´ πίστις  ἡμῶν   μὴ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων
[6]   ἐπαγγελίᾳ τοῦ εἰδέναι τι πλεῖον  ἡμῶν   οἱ γόητες ἐξαπατῶσι τοὺς ὑπὸ
[6]   ἀπὸ Περσῶν Καβείρων λαβόντες  ἡμῶν   οἱ προφῆται λέγουσί τινα οὐδ´
[6]   συνυπάρχοντα τοῖς μέχρι θανάτου ὑφ´  ἡμῶν   ὁμολογουμένοις ἀληθῶς Χριστιανῶν λόγοις. Χρὴ
[6]   λόγου τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς  ἡμῶν,   ὁρῶντες διαφορὰν φωτὸς καὶ σκότους
[6]   δίδωσιν. Οὐ γάρ φησί τις  ἡμῶν   ὅτι μετέχει σχήματος θεὸς
[6]   ἀεὶ διαμένειν· ὡσεὶ καί, λεγόντων  ἡμῶν   ὅτι θεὸς πῦρ» ἐστι
[6]   πνεῦμα θεοῦ» Καὶ σωτὴρ  ἡμῶν   οὐ μετέχει μὲν δικαιοσύνης, δικαιοσύνη»
[6]   τὸν λόγον, ὥς τινων ἀφ´  ἡμῶν   οὐχ ὁμολογησόντων πνεῦμα εἶναι τὸν
[6]   δ´ ἡμεῖς κατὰ τὸ φιλομαθὲς  ἡμῶν   περιτετεύχαμεν, ἐν εὕρομεν πλάσματα
[6]   τὸ φῶς ἐν ταῖς καρδίαις  ἡμῶν   πρὸς φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς
[6]   πλανήτων· Μωϋσῆς δέ, ἀρχαιότατος  ἡμῶν   προφήτης, ἐν ὄψει τοῦ πατριάρχου
[6]   θεὸς ἐν τῷ· θεὸς  ἡμῶν   πῦρ καταναλίσκον. Πάντα γὰρ ταῦτα
[6]   ἐν ἡμῖν» οὐκ ἔξω γινόμενος  ἡμῶν,   σκηνώσας δὲ καὶ γενόμενος ἐν
[6]   ἐνώπιον τοῦ θεοῦ» Πρῶτον δὲ  ἡμῶν   σοφοί, Μωϋσῆς ἀρχαιότατος καὶ
[6]   Κέλσος τοιαῦτά φησι καθ´  ἡμῶν·   Σφάλλονται δὲ ἀσεβέστατα ἄττα καὶ
[6]   ἀλλ´ αὐτὸν λέγειν τὸν τηλικοῦτον  ἡμῶν   σωτῆρα· Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι
[6]   τις, νοήσας τὸ Μὴ σκοπούντων  ἡμῶν   τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ
[6]   δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων  ἡμῶν   τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ
[6]   ἀποκρίνεσθαι, εἰκότι στοχασμῷ ὁμολογῶν ἀναγράφειν  ἡμῶν   τὴν ἀπόκρισιν οὕτως ἔχουσαν· Ἐπειδὴ
[6]   αὐτάρκη περιγραφὴν εἴληφεν ἕκτος  ἡμῶν   τόμος, αὐτοῦ που καταπαύσαντες τὸν
[6]   ἐν τῷ σώματι, ὅπερ οὐδεὶς  ἡμῶν   φησι. Λείπεται δὴ τὸ κατ´
[6]   ἠλλοίωμαι» ἑώρα ἂν ὅτι οὐδεὶς  ἡμῶν   φησιν εἶναι μεταβολὴν ἐν τῷ
[6]   τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως, τροπολογούντων  ἡμῶν   χεῖρας καὶ μέλη τοῦ θεοῦ·
[6]   μήτε διὰ ἐπιστολῆς ὡς δι´  ἡμῶν,   ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡμέρα
[6]   δ´ ἐν αὐτῷ καὶ τὸν  Βεημὼν   ὀνομαζόμενον ὡσπερεὶ τεταγμένον τινὰ μετὰ
[6]   δαιμονίους σχηματισμούς, ἐσθήτων  ἀριθμῶν   λίθων φυτῶν
[6]   φύσεως τῶν κατειλεγμένων ἐν αὐτοῖς  ἀριθμῶν   καὶ ἐφαρμοσθέντων ἑκάστῃ φυλῇ, περὶ
[6]   ὅτι ἀμήτωρ τις καὶ ἄχραντος  δαίμων   ἐπικρατεῖ θρασυνομένων τῶν γηγενῶν. Ἀποδεξάμενος
[6]   ἐπεβουλεύθησαν· ᾔδει γὰρ ἐπιβουλεύων  δαίμων   πονηρὸς τῇ τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ
[6]   ἀνθρώπων, τὸ οὐδὲν εἶναι ἐξηλέγχθησαν,  Σίμων   τε Σαμαρεὺς μάγος καὶ
[6]   ὑπὲρ τοῦ πλείονας ὑπαγαγέσθαι  Σίμων   τὸν περὶ τοῦ θανάτου κίνδυνον,
[6]   παραπλήσιοι αὐτῷ προβάλλειν σκότον τῶν  ὀφθαλμῶν   ἡμῶν θέλουσιν, ἡμεῖς δὲ τῷ
[6]   τὴν αἰτίαν τοῦ σκότον τῶν  ὀφθαλμῶν   κατακεχύσθαι τοῦ εἰπόντος τὰ προειρημένα
[6]   νῦν γε σκότον μου τῶν  ὀφθαλμῶν   προβάλλεις, καὶ οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω.
[6]   αὐτοῦ, ὅτι σκότος μου τῶν  ὀφθαλμῶν   προβάλλεις. Κέλσος μὲν οὖν καὶ
[6]   εἰπὼν ἐν τῇ βίβλῳ τῶν  ψαλμῶν·   Αἰνεῖτε τὸν θεὸν οἱ οὐρανοὶ
[6]   δή μοι φαίνεται Κέλσος  οἰκονομῶν   ἐκτεθεῖσθαι, ὡς ἄρα Χριστιανοὶ λέγουσι
[6]   ἐγὼ ἅγιος κύριος θεὸς  ὑμῶν»   καὶ μανθάνων τὸ Μιμηταὶ τοῦ
[6]   καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς  ὑμῶν.   ~Μετὰ ταῦτα τὴν κατὰ τῶν
[6]   καί, ὡς αὐτοὶ λέγουσι, σκυβάλων  ἐπιθυμῶν   εἶναι πατήρ καὶ ὅν γε
[6]   κύριος θεὸς ὑμῶν» καὶ  μανθάνων   τὸ Μιμηταὶ τοῦ θεοῦ γίνεσθε»
[6]   οὗ τὰ πάντ´ ἐγένετο,  φθάνων,   ἵνα πάντα διὰ λόγου γίνηται,
[6]   ταῦτα ὡσπερεὶ ἐπιλαθόμενος ὅτι κατὰ  Χριστιανῶν   αὐτῷ πρόκειται γράφειν φησὶ Διονύσιόν
[6]   αἱρέσεσιν ὡς ἄρα πάντα τὰ  Χριστιανῶν   γινώσκοι. Τοῦτο δὲ δῆλον ποιεῖ
[6]   ἀλλὰ καὶ Κέλσου, νομίσαντος κατὰ  Χριστιανῶν   εἶναι κατηγορίας τὰς κατὰ τῶν
[6]   αὐτὸς πεποίηκεν, εἰς τὴν περὶ  Χριστιανῶν   καὶ Ἰουδαίων κατηγορίαν ἀκαίρως παραλαβὼν
[6]   εὐαριθμήτους καταστάντων, ἐνετίθει ταῖς κατὰ  Χριστιανῶν   κατηγορίαις. Καὶ ὥσπερ οὐ καθήκει
[6]   συμβαλλόμενον εἰς τὴν Ἰουδαίων  Χριστιανῶν   κατηγορίαν, πῶς οὐχὶ τὸ αὐτὸ
[6]   λόγον πρὸς τὰς Κέλσου κατὰ  Χριστιανῶν   κατηγορίας χρῄζομεν ἐν αὐτῷ, ἱερὲ
[6]   ὁδεύειν ὠφελείας. Καὶ οὐδεὶς ἂν  Χριστιανῶν   λέγοι Κέλσῳ· Πῶς μοι δεικνύεις
[6]   Χριστιανῶν συγγράμματι τὰ μηδαμῶς ὑπὸ  Χριστιανῶν   λεγόμενα ἀλλά τινων τάχα οὐδ´
[6]   πάντα τὰ ὑπὸ Κέλσου κατὰ  Χριστιανῶν   λεγόμενα τοιαῦτα ἦν, ἵν´ ὑπὸ
[6]   Κέλσος ἐν τοῖς κατὰ  Χριστιανῶν   λόγοις παραλαβὼν ὡς Χριστιανοὺς τοὺς
[6]   θανάτου ὑφ´ ἡμῶν ὁμολογουμένοις ἀληθῶς  Χριστιανῶν   λόγοις. Χρὴ μέντοι εἰδέναι ὅτι
[6]   ἐγνωκότες οἱ Χριστιανοί, ὡς οὐ  Χριστιανῶν   λόγους ἀλλὰ πάντῃ ἀλλοτρίων σωτηρίας
[6]   ἅπερ Χριστιανοὶ προσίενται, πῇ δὲ  Χριστιανῶν   μόνων λαβεῖν ἀφορμὰς τῆς μυστικωτέρας
[6]   ἀρχόντων δαιμόνων, μηδαμῶς μὲν ὑπὸ  Χριστιανῶν   ὀνομαζομένων οἶμαι δ´ ὑπὸ Ὀφιανῶν
[6]   πρὸς τοὺς μηδαμῶς εἰδότας τὰ  Χριστιανῶν,   ὅτι ἄρα τῇ πείρᾳ κατειλήφασι
[6]   Κέλσου μαθημάτων, ἐφ´ οἷς καταψεύδεται  Χριστιανῶν,   οὔτε φρονούντων οὔτ´ εἰδότων τὰ
[6]   παραβαλόντα καὶ γυμνώσαντα καὶ τὰ  Χριστιανῶν,   οὕτω θεάσεσθαι τὴν διαφορὰν αὐτῶν.
[6]   ἡμᾶς θεοσεβείας καταγινώσκεται ὡς κατεψευσμένα  Χριστιανῶν,   οὕτως εὑρεθείη ἂν καὶ τὰ
[6]   γραφῇ ἐγνωκέναι ὡς ἀλλότριον τῆς  Χριστιανῶν   περὶ τὸ θεῖον εὐσεβείας. ~Μετὰ
[6]   Κέλσος ἐν τῷ κατὰ  Χριστιανῶν   συγγράμματι τὰ μηδαμῶς ὑπὸ Χριστιανῶν
[6]   ἐπαγγέλλεται Κέλσος τελετήν τινα  Χριστιανῶν   τελετῇ τῇ προειρημένῃ Περσῶν τὸν
[6]   ψευδῆ ἐκ τοῦ καὶ συμβεβιωκέναι  Χριστιανῶν   τοῖς πλείστοις καὶ μηδὲν τοιοῦτο
[6]   τούτων ἐκ παρακουσμάτων ἀσημοτάτης αἱρέσεως  Ὀφιανῶν   οἶμαι ἐκτεθεῖσθαι τὰ τοῦ διαγράμματος
[6]   εἶναι κατηγορίας τὰς κατὰ τῶν  Ὀφιανῶν;   Πάλαι μὲν οὖν τὴν
[6]   Χριστιανῶν ὀνομαζομένων οἶμαι δ´ ὑπὸ  Ὀφιανῶν   παραλαμβανομένων. Καὶ εὕρομέν γε ἐν
[6]   τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν  οὐρανῶν·   αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα κυρίου. Ἐγὼ
[6]   τοῖς λεγομένοις ὕδασιν ὑπεράνω τῶν  οὐρανῶν»   αἰνοῦσι τὸ ὄνομα κυρίου» ἔσεσθαι.
[6]   τὸν θεὸν οἱ οὐρανοὶ τῶν  οὐρανῶν,   καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω
[6]   Ὀνοὴλ Θαρθαραώθ, ὀνοειδής τις  τυγχάνων.   Ἔδοξε δὲ καὶ ἡμῖν ἀκριβῶς
[6]   ἀπὸ τῆς αὐτῆς χώρας ἐκείνῳ  τυγχάνων,   ἐπεὶ μὲν ἔφασκεν αὑτὸν
[6]   πάσης κτίσεως» ἵν´ εἰκὼν» αὐτὸς  τυγχάνων   τοῦ ἀοράτου θεοῦ» καὶ ἐν
[6]   καὶ ἁπαξαπλῶς ὀνομαζομένοις μὴ βλεπομένοις  τυγχάνων   ὑπεξῆλθε τὸν κόσμον, τοῦ λόγου
[6]   ἄχραντος δαίμων ἐπικρατεῖ θρασυνομένων τῶν  γηγενῶν.   Ἀποδεξάμενος δὲ τὰ Ἑλλήνων πλάσματα
[6]   θεῷ οὔτ´ ἔργῳ οὔτ´ ἐπινοίᾳ.  Μένων   γὰρ αὐτὸς» διοικεῖ τὰ
[6]   ἵνα χωρηθῇ ὑπὸ τῶν μὴ  δυναμένων   αὐτὸν βλέπειν καθὸ λόγος» ἦν
[6]   τραπώμεθα καὶ τίνι προσθώμεθα, ὡς  δυναμένων   πλειόνων περισπάσαι ἡμᾶς τῇ ἐπαγγελίᾳ
[6]   τάχα δὲ καὶ τῶν ἰδιωτῶν  προπετευσαμένων   περὶ τῆς τῶν τοιούτων διηγήσεως,
[6]   Κέλσος ψεύδεται, ἅτε μὴ  ἐπισταμένων   Σκυθῶν τὰ αὐτὰ Ἕλλησιν ὑποκείμενα
[6]   τῇ ψυχῇ τοῦ ἀπαλλαττομένου σώματος  ἐφισταμένων,   τῶν μὲν τοῦ φωτὸς ἑτέρων
[6]   τῶν πρὸ τοῦ παθεῖν αὐτῷ  πεπραγμένων   καὶ τῶν μετὰ τὸ ἀναστῆναι
[6]   τὰ περὶ τῆς φύσεως τῶν  κατειλεγμένων   ἐν αὐτοῖς ἀριθμῶν καὶ ἐφαρμοσθέντων
[6]   αἰτιατέον, ἀλλὰ τῇ ἰδιωτείᾳ τῶν  προθεμένων   μὲν τὰ κρείττονα διὰ δὲ
[6]   ψυχαῖς τῶν κἂν ὀλίγον καιρὸν  δεδυνημένων   δέξασθαι τὰς τοιάσδε τοῦ θείου
[6]   περὶ θεοῦ τοῖς ἱεροῖς ἀνδράσι  νενοημένων   παραθέσθαι, δεικνὺς ὅτι τῶν θαυμασθέντων
[6]   τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ καὶ τῶν  εἰρημένων   ἐν τοῖς προφήταις περὶ τοῦ
[6]   τῶν περὶ τῆς ἀνθρώπων γενέσεως  εἰρημένων   καὶ ὑπὸ τῶν παρ´ Ἑβραίοις
[6]   Φαίδρου, ὡς τούτων μὲν ἐνθέως  εἰρημένων,   οὐδὲν δὲ τοιοῦτον ἐχόντων τῶν
[6]   τῶν Πλάτωνι ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς  εἰρημένων,   τοιαῦτα περὶ τοῦ θεοῦ παραδεδωκέναι.
[6]   ἀνθρώπων γενέσεώς τισι τῶν ἀρχαίων  εἰρημένων   φησὶ τοὺς τὰ ἡμέτερα συγγράμματα
[6]   κακίαν πράξεσι κατ´ ἀναλογίαν τῶν  ἡμαρτημένων   τοὺς φαύλους, μακαρίους δ´ εἶναι
[6]   ὑπὸ τῶν παρ´ Ἑβραίοις σοφῶν  πεφιλοσοφημένων.   ~Ἑξῆς δὲ τούτοις συμφορήσας ἐν
[6]   ἐθέλειν τῆς ἐκείνων δόξης ὡς  ἐσφαλμένων   κατηγορεῖν καὶ ἵστασθαι οὐ πρὸς
[6]   ἐκτιθέμενος ὡς δηλούμενα ἀπὸ τῶν  γεγραμμένων.   Μεταμέλεια γὰρ ἐν τούτοις οὐκ
[6]   καταψεύδεται τῶν ἐν τῇ Γενέσει  γεγραμμένων   τὸν τρόπον τοῦτον· Ἰδὼν δὲ
[6]   τῶν παρ´ Ἑβραίοις καλουμένων σεραφίμ»  ἀναγεγραμμένων   ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ, καλυπτόντων τὸ
[6]   δ´ ἀεὶ ξυνέπεται δίκη τῶν  ἀπολελειμμένων   τοῦ θείου νόμου τιμωρός, ἧς
[6]   ἀπαγγελία, οὐ κατ´ ἀνθρωπίνην φύσιν  λεγομένων   καὶ ταῖς ἐκβάσεσι κρινομένων ὅτι
[6]   τὰς σφαίρας τῶν παρ´ Ἕλλησι  λεγομένων   πλανήτων εἴτε καὶ ἄλλο τι
[6]   διαγράμματι καὶ τῶν κατ´ αὐτοῦ  λεγομένων   ὑπὸ Κέλσου. Διόπερ ὡς περισσὰ
[6]   τὸν πείθοντα παραδοχῆς τῶν  λεγομένων   ὑπὸ τοῦ πείθοντος. Διὰ τοῦτο
[6]   ἐπιστροφῆς καὶ θεραπείας ἕνεκεν τῶν  δεομένων   τοιούτων πόνων, οὐδὲν ἂν ἄτοπον
[6]   τοῦ φωτὸς ἑτέρων δὲ τῶν  ὀνομαζομένων   ἀρχοντικῶν, καὶ λέγει τὸν ἄρχοντα
[6]   καὶ λέγει τὸν ἄρχοντα τῶν  ὀνομαζομένων   ἀρχοντικῶν λέγεσθαι θεὸν κατηραμένον. Εἶτ´
[6]   ὧν ἴσμεν σωματικῶς καὶ κοινότερον  ὀνομαζομένων·   εἰ δὲ καθόλου ἀκούοιμεν τοῦ
[6]   δαιμόνων, μηδαμῶς μὲν ὑπὸ Χριστιανῶν  ὀνομαζομένων   οἶμαι δ´ ὑπὸ Ὀφιανῶν παραλαμβανομένων.
[6]   λέγεται ἀγαθῶν κακῶν, οὕτως  ὀνομαζομένων   παρά τισιν, οὔτε περὶ τῶν
[6]   καὶ ἐπ´ ἀνθρώπων λέγων τις,  ὀνομαζομένων   πειθοῦς δημιουργῶν, οὐκ ἂν ἁμάρτοι·
[6]   θεοῦ, καὶ τὰ περὶ τῶν  ὀνομαζομένων   χερουβίμ» διέγραψεν Ἰεζεκιήλ,
[6]   αὐτὰ Ἕλλησιν ὑποκείμενα περὶ τῶν  νομιζομένων   θεῶν. Ποία γὰρ πιθανότης τὸν
[6]   σεμνοὺς μὲν ἔχοντες περιβόλους τῶν  νομιζομένων   ἱερῶν ἔνδον δὲ οὐδὲν ἀλλ´
[6]   ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλαχίστων εἶναι  νομιζομένων   καὶ ὑπὸ φύσεως διοικουμένων. Πάντα
[6]   πρὸς τὸ ὠφελεῖσθαι ἐχόντων θαυμαζόμενον,  αἰσθομένων   τῆς ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ
[6]   ὑπὸ τούτου τοῦ πονηροῦ δαίμονος  καθελκομένων   καὶ κατασπωμένων ἀπὸ θεοῦ καὶ
[6]   καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν  ἀναγινωσκομένων,   ἅπερ Χριστιανοὶ προσίενται, πῇ δὲ
[6]   ἐν φράσει λόγων καὶ τάξει  ἀπαγγελλομένων   ἀκολουθίας, μόνων ἐφρόντισαν τῶν ἀνατραφέντων
[6]   Περὶ μὲν οὖν τῶν ἕτερον  ἐπαγγελλομένων   θεὸν παρὰ τὸν καὶ ὑπὸ
[6]   τὰς ἐπὶ τὴν ψυχὴν τῶν  βουλομένων   αὐτὸν παραδέξασθαι φθανούσας αὐγάς. Εἰ
[6]   ὀνομαζομένων οἶμαι δ´ ὑπὸ Ὀφιανῶν  παραλαμβανομένων.   Καὶ εὕρομέν γε ἐν
[6]   εἰς τὸν περὶ κολάσεων τόπον,  μεταλαμβανομένων   εἰς τὴν μετὰ βασάνου κάθαρσιν
[6]   κακίας καὶ τῶν ἀπ´ αὐτῆς  ἁμαρτανομένων   χύσιν. Οὔτ´ οὖν οἱ κατασκευάσαντες
[6]   καὶ ἐν Ἕλλησι πολλῶν αἱρέσεων  γενομένων   περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, συναρπάζειν
[6]   φύσιν λεγομένων καὶ ταῖς ἐκβάσεσι  κρινομένων   ὅτι θεῖον πνεῦμα ἦν τὸ
[6]   τις καὶ ἄχραντος δαίμων ἐπικρατεῖ  θρασυνομένων   τῶν γηγενῶν. Ἀποδεξάμενος δὲ τὰ
[6]   οὐδαμοῦ τῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις  φερομένων   εὐαγγελίων τέκτων» αὐτὸς Ἰησοῦς
[6]   δὲ τῶν ὡσπερεὶ ἀνθρωποπαθῶν λέξεων  ἀναφερομένων   ἐπὶ τὸν θεὸν οὐκ ὀλίγα
[6]   οὐκ ἀπίθανόν ἐστιν ὑπό τινων  αἰνισσομένων   καὶ διηγουμένων τὸ Ἀνοίξατέ μοι
[6]   Ἰὰ δεῖν λέγειν· Σὺ δὲ  κρυπτομένων   μυστηρίων υἱοῦ καὶ πατρὸς ἄρχων
[6]   περὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι κολάσεις  χωνευομένων,   τῶν ἀναλαβόντων εἰς τὴν ἑαυτῶν
[6]   πιστεύειν ἀλλὰ λογισμὸν ὑπέχειν τῶν  πιστευομένων,   χρησόμεθα καὶ ἡμεῖς τοῦ Παύλου
[6]   πάντῃ ἀλλοτρίων σωτηρίας καὶ οὐδαμῶς  ἐπιγραφομένων   Ἰησοῦν σωτῆρα θεὸν
[6]   τινων εἰς τὰς ἀρχοντικὰς μορφὰς  ἐπανερχομένων,   ὥστε τινὰς μὲν γίνεσθαι λέοντας
[6]   οὐδαμοῦ τῶν γνησίων καὶ θείων  πεπιστευμένων   γραφῶν ἑπτὰ εἴρηνται οὐρανοί· οὔτ´
[6]   ~Ἐν ἦν διαγραφὴ κύκλων,  ἀπολελυμένων   μὲν ἀπ´ ἀλλήλων δέκα συνδουμένων
[6]   Παρεμβαλεῖ ἄγγελος κυρίου κύκλῳ τῶν  φοβουμένων   αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτοὺς» ἀπὸ
[6]   καὶ ἡμῶν αὐτῶν οὕτως  διηγουμένων   περὶ θεοῦ, ὅτι καμὼν ἀνεπαύσατο,
[6]   ἐστιν ὑπό τινων αἰνισσομένων καὶ  διηγουμένων   τὸ Ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης,
[6]   τι δύναται λεχθῆναι ὑπὸ τῶν  ἀπολογουμένων   περὶ τῶν ἐν τῷ κατακλυσμῷ
[6]   ἀπολελυμένων μὲν ἀπ´ ἀλλήλων δέκα  συνδουμένων   δὲ ὑφ´ ἑνὸς κύκλου, ὃς
[6]   εἶναι νομιζομένων καὶ ὑπὸ φύσεως  διοικουμένων.   Πάντα μὲν οὖν οἱ ἀπὸ
[6]   Ἐπειδὴ τὸ πείθεσθαι ὡσπερεὶ τῶν  καλουμένων   ἀντιπεπονθότων ἐστίν, ἀνάλογον τῷ κείρεσθαι
[6]   τὰ περὶ τῶν παρ´ Ἑβραίοις  καλουμένων   σεραφίμ» ἀναγεγραμμένων ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ,
[6]   τῆς πίστεως, πρῶτόν ἐστι τῶν  καλουμένων   χαρισμάτων» τοῦ θεοῦ, καὶ μετ´
[6]   ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι»  νοουμένων   ἡμῖν, ἀλλ´ ὡς ὠνόμασεν
[6]   ἐπ´ ἐσχάτῳ τῆς βασιλείας αὐτῶν,  πληρουμένων   τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺς
[6]   λόγων· οἱ δ´ αἰσθανόμενοι ἑαυτῶν  πηρουμένων   ὑπὸ τοῦ κατακολουθεῖν ὄχλοις πλανωμένων
[6]   τοῖς ἔργοις περὶ τὸ θεῖον  πλανωμένων   ἐξελέξατο θεὸς» τὰ μωρὰ
[6]   πηρουμένων ὑπὸ τοῦ κατακολουθεῖν ὄχλοις  πλανωμένων   καὶ ἔθνεσιν ἑορταζόντων δαιμονίοις προσίτωσαν
[6]   τοῦ πονηροῦ δαίμονος καθελκομένων καὶ  κατασπωμένων   ἀπὸ θεοῦ καὶ τῆς περὶ
[6]   ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ ὀλέθρῳ τῶν  χρωμένων   αὐτῇ ἐπιδεδήμηκε. Καὶ Αἰγύπτιοι μὲν
[6]   ὧν φησιν, ἐρωτήσεσι καὶ ἀποκρίσεσι  χρωμένων»   ἐλλάμπειν φρόνησιν τοῖς κατ´ αὐτὸν
[6]   ψεύδεται, τι παρά τινων  ξένων   καὶ ἀλλοτρίων τῆς πίστεως τοιοῦτον
[6]   γράμματα μεμαθηκὼς οὐ μόνον τὰ  Ἑλλήνων   ἀλλ´ οὐδὲ τὰ Ἑβραίων, ὅπερ
[6]   καὶ δείξαντος μὲν ἐν πανηγύρει  Ἑλλήνων   ἐλεφάντινον τὸν μηρὸν ἀνεγνωρικέναι δὲ
[6]   ἅμα πάντα φύρων τὰ  Ἑλλήνων   καὶ βαρβάρων καὶ τῶν ἐν
[6]   τὴν εὐτέλειαν ἀγαπήσας φιλόσοφος  Ἑλλήνων   καὶ παράδειγμα ἐκθεὶς εὐδαίμονος βίου,
[6]   εἶναί τινα υἱὸν θεοῦ πρὸ  Ἑλλήνων   καὶ ὧν φησιν Κέλσος
[6]   τὰ πράγματα μηδὲ παιδευθέντας τὰ  Ἑλλήνων   μαθήματα· ἡμεῖς δὲ ἀπαιδευτοτάτους φαμὲν
[6]   ἐστι τῆς γῆς, ὡς καὶ  Ἑλλήνων   οἱ μὴ εὐκαταφρονήτως φιλοσοφήσαντες εἰρήκασιν
[6]   γραφὰς» καὶ μᾶλλον τῶν φιλοσοφησάντων  Ἑλλήνων   περί τινος νομιζομένης ἐπιστήμης ἀνάληψιν
[6]   τῶν γηγενῶν. Ἀποδεξάμενος δὲ τὰ  Ἑλλήνων   πλάσματα ἐπιλέγει κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων
[6]   γονάτων καὶ πρηνὴς ἐρριμμένος, ἐσθῆτα  δυστήνων   ἀμφισκόμενος καὶ κόνιν ἐπαμώμενος.
[6]   ἐθνῶν» ἕως τὸ πλήρωμα τῶν  ἐθνῶν   εἰσέλθῃ» ἵνα μετὰ τοῦτο πᾶς»
[6]   καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος  ἐθνῶν»   ἕως τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν
[6]   καθήμενος ἐν σκοτίᾳ» τῶν  ἐθνῶν,   φῶς εἶδε μέγα, καὶ τοῖς
[6]   μέχρι ἀνθρώπων καὶ τῶν ἐλαχίστων  καταβαίνων   οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν πνεῦμα
[6]   τὰ Μαρκίωνος ἐκτίθεται πῇ δὲ  κἀκείνων   παρήκουσεν· πρὸς ἣν οὐκ ἀναγκαῖον
[6]   θεοὺς ἀλλὰ μιμήματα τῶν ἀληθινῶν  κἀκείνων   σύμβολα, οὐδὲν ἧττον καὶ οὗτοι,
[6]   ἔχει τὸν τόπον. Καὶ ἀπ´  ἐκείνων   γε τῶν λόγων παιδευθεὶς
[6]   ὥστε τρανότερον ἡμᾶς ἐθέλειν τῆς  ἐκείνων   δόξης ὡς ἐσφαλμένων κατηγορεῖν καὶ
[6]   πυλῶν λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἀθλίων  ἐκείνων.   Ἐζωγραφεῖτο δὲ ὡς διάμετρος κύκλου
[6]   βλεπόμενα» καὶ βουλόμενος πρὸς τῇ  ἐκείνων   θέᾳ γενέσθαι ὑπὸ τοῦ πρὸς
[6]   καὶ τὰ πλάσματα τῶν γοήτων  ἐκείνων   μαθεῖν, δι´ ὧν ἐβουλήθησαν μὲν
[6]   ἔχεται κρείττονος ταῦτα δέ ἐστιν  ἐκείνων   παρακούσματα, διαλοιδορεῖται ἡμῖν λέγων μὴ
[6]   θεοῦ οἰκονομίαν, καὶ ὡς τῷ»  ἐκείνων   παραπτώματι σωτηρία» γεγένηται τοῖς
[6]   Ἀλλ´ εἰ ἄκαιρον αὐτῷ ἔδοξεν  ἐκείνων   τι παραβαλεῖν ὡς μηδαμῶς συμβαλλόμενον
[6]   ἄλλ´ ἄττα εἰπεῖν, ἐπαναλαβὼν τὰ  ἐκείνων   ὡσπερεὶ ἡμετέρων. Φησὶ γάρ· Θαῦμα
[6]   ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ  πετεινῶν   καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» Καὶ
[6]   καὶ ἀπὸ ἑρπετῶν ἕως τῶν  πετεινῶν   τοῦ οὐρανοῦ· ὅτι ἐθυμώθην, ὅτι
[6]   τοὺς θεοὺς ἀλλὰ μιμήματα τῶν  ἀληθινῶν   κἀκείνων σύμβολα, οὐδὲν ἧττον καὶ
[6]   κινεῖσθαι ζωτικῶς, οὕτως λόγος  κινῶν   ἐπὶ τὰ δέοντα καὶ ἐνεργῶν
[6]   λελέχθαι οὐκ ἀπίθανόν ἐστιν ὑπό  τινων   αἰνισσομένων καὶ διηγουμένων τὸ Ἀνοίξατέ
[6]   οὐδ´ ὡς Κέλσος οἴεται, μωρῶν  τινων   ἀκροατῶν καὶ ἀνδραπόδων δεόμενα· διαλήψεται
[6]   πῦρ» τὸν θεὸν ἡμῶν, καὶ  τίνων   ἀναλωτικόν, ὅτι ἁμαρτημάτων καὶ τῆς
[6]   ἑαυτῷ φύρει τὸν λόγον, ὥς  τινων   ἀφ´ ἡμῶν οὐχ ὁμολογησόντων πνεῦμα
[6]   τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν·  τίνων   δ´ ἡμεῖς ἴσμεν, οὐ σαφηνίζει.
[6]   ἑπτὰ βροντῶν φησιν ἀκηκοέναι περί  τινων   διδασκουσῶν αὐτὸν καὶ ἀπαγορευουσῶν γραφῇ
[6]   ἐγκαλεῖ τις τοῖς ἑτεροδόξοις περί  τινων   δογμάτων ὡς οὐχ ὑγιῶν, πολλῷ
[6]   δυνάμει πολλῇ» Ἵν´ οὖν ἐπί  τινων   δοθῇ τὰ αὐτὰ δόγματα εἶναι
[6]   ἀπὸ τοῦ Φαίδρου λέξεις ἀπό  τινων   Ἑβραίων μεμαθηκότα τὸν Πλάτωνα, ὡς
[6]   μύθους Κέλσος ἐκτίθεται, ὥς  τινων   εἰς τὰς ἀρχοντικὰς μορφὰς ἐπανερχομένων,
[6]   τάχα καὶ τούτων παρακούσας ἀπό  τινων   εὐτελῶς καὶ ἰδιωτικῶς ἐγκαλούντων λόγῳ,
[6]   παρελήφθη κάμηλος γραφαῖς καὶ ἐπὶ  τίνων,   ἵνα θεωρήσῃ τὸ περὶ τῶν
[6]   τάχα ἐλήφθη ἀπὸ τοῦ ὑπό  τινων   λέγεσθαι ἐκκλησίας τινὸς ἐπουρανίου καὶ
[6]   ὡς σοφὸν δή τι κατά  τινων   λέγων· Διὰ τί, ὁπηνίκα ἐκίχρα,
[6]   τούτοις ψεύδεται, τι παρά  τινων   ξένων καὶ ἀλλοτρίων τῆς πίστεως
[6]   διαλέκτῳ Σατᾶν καὶ ἑλληνικώτερον ὑπό  τινων   ὀνομασθεὶς Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα
[6]   καὶ γένεσιν, καὶ ὅτι ἀπό  τινων   πτερορρυησάντων καὶ κατακολουθησάντων τῷ πρώτῳ
[6]   διηγήσεως, μὴ νοήσας τε, ἐπὶ  τίνων   τάσσεται τὰ ὀνόμασι σωματικῶν μελῶν
[6]   μηδαμῶς ὑπὸ Χριστιανῶν λεγόμενα ἀλλά  τινων   τάχα οὐδ´ ἔτι ὄντων ἀλλὰ
[6]   καὶ καλοῦντας ὀνόματα βαρβαρικὰ δαιμόνων  τινῶν   τοιαῦτα, ὅτι ὅμοιον οὗτοι πράττουσι
[6]   τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ τῶν  τέκνων   αὐτοῦ ἀπωλείᾳ, δευτέρᾳ δὲ κατὰ
[6]   καὶ βωμολοχεῖ, φήσομεν ὅτι ἀπορίᾳ  σεμνῶν   λόγων— οὐ γὰρ εἶχεν αὐτοὺς
[6]   λέγων μετὰ τὰς εἰρημένας ὥσπερ  ἀλαζόνων   ἀλαζονείας ὅτι Πλάτων οὐκ
[6]   τινα αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ θεότητος καὶ  μειζόνων   ἀπατήσας τὸ θηλύτερον γένος·
[6]   τὴν ἐρήμωσιν. Τοσαῦτα δὴ ἀπὸ  πλειόνων   ἔδοξεν εὔλογον εἶναί μοι παραθέσθαι
[6]   Πρὸς τόδε μὲν οὖν διὰ  πλειόνων   ἐν τοῖς πρὸ τούτων ἀπελογησάμεθα·
[6]   συντάξεως πεποιήκαμεν, ἀπὸ τῆς πρὸ  πλειόνων   ἐτῶν ἕξεως, ἧς ἐχωροῦμεν τότε,
[6]   καὶ τίνι προσθώμεθα, ὡς δυναμένων  πλειόνων   περισπάσαι ἡμᾶς τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ
[6]   λόγου γίνηται, οὐχ ἕως ἀνθρώπων  μόνων   ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλαχίστων εἶναι
[6]   οὐ τῶν πιστευόντων τῷ Ἰησοῦ  μόνων   ἀλλὰ καὶ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων,
[6]   λόγων καὶ τάξει ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας,  μόνων   ἐφρόντισαν τῶν ἀνατραφέντων ἐν λόγοις
[6]   Χριστιανοὶ προσίενται, πῇ δὲ Χριστιανῶν  μόνων   λαβεῖν ἀφορμὰς τῆς μυστικωτέρας περὶ
[6]   τῶν εἰδώλων καὶ ἀγαλμάτων καὶ  δαιμόνων   θεραπείας, φησὶν ὅτι Καθημένοις ἐν
[6]   τὰ περὶ τῶν ἑπτὰ ἀρχόντων  δαιμόνων,   μηδαμῶς μὲν ὑπὸ Χριστιανῶν ὀνομαζομένων
[6]   ἡμετέρας δόξης τυγχάνουσι βιβλία, βάρβαρα  δαιμόνων   ὀνόματα ἔχοντα καὶ τερατείας· καὶ
[6]   εἰς τοὺς γόητας γινομένας ἀπὸ  δαιμόνων   συνεργίας πρὸς τὰ φαυλότατα τῶν
[6]   γοητείᾳ καὶ καλοῦντας ὀνόματα βαρβαρικὰ  δαιμόνων   τινῶν τοιαῦτα, ὅτι ὅμοιον οὗτοι
[6]   πάντες σαφῶς εἰς δύναμιν ἀνθρώπων  εὐδαιμόνων.   ~Καὶ ἄλλην δὲ τοῦ Πλάτωνος
[6]   τὸν τῆς θλίψεως» καὶ τῶν  πόνων   καιρὸν μηδαμῶς μὲν βαρούμενος ὑπ´
[6]   θεραπείας ἕνεκεν τῶν δεομένων τοιούτων  πόνων,   οὐδὲν ἂν ἄτοπον λόγος
[6]   ψυχὴν τὴν ἀγγέλων  θρόνων   κυριοτήτων ἀρχῶν
[6]   τούτων ὅτι οὐ πάντως  ταπεινοφρονῶν   ἀσχημόνως καὶ ἀπαισίως ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς
[6]   γὰρ κατὰ τὸν προφήτην  ταπεινοφρονῶν,   πορευόμενος ἐν μεγάλοις καὶ θαυμασίοις»
[6]   μελλουσῶν βασιλειῶν, ἀρξάμενα ἀπὸ τῶν  χρόνων   Δανιὴλ μέχρι τῆς φθορᾶς τοῦ
[6]   καθάπερ οἱ τοὺς λύχνους ἐκ  γειτόνων   ἐναυόμενοι φῶς δημιουργὸς ἄνωθεν
[6]   ἔχουσι πνεῦμα» τὸ πάντ´ ἐρευνῶν,  ἐρευνῶν   δὲ καὶ τὰ βάθη τοῦ
[6]   μὴ ἔχουσι πνεῦμα» τὸ πάντ´  ἐρευνῶν,   ἐρευνῶν δὲ καὶ τὰ βάθη
[6]   ὅτι ἴσμεν μὲν τὰ τῶν  ἀπατεώνων,   ἀρνούμεθα δὲ αὐτὰ ὡς ἀλλότρια
[6]   ἐκ λόγων τὴν γένεσιν λαβόντες  μεγαλοφώνων,   οἵτινες οὐδὲν ἀποδέουσι νοητῆς βροντῆς»
[6]   τὰ λοιπὰ τῶν περὶ Ἰησοῦ  παραδόξων.   Πρὸς τόδε μὲν οὖν διὰ
[6]   ἐστιν ἄνθρωπος θέλων ζωήν,  ἀγαπῶν   ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς; Παῦσον τὴν
[6]   ἂν ἐν αὐτῇ, καὶ  ἀγαπῶν   ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς» ὧν
[6]   φυτῶν ῥιζῶν καὶ ὅλως  παντοδαπῶν   χρημάτων παντοῖα ἀλεξιφάρμακα; Περὶ ὧν
[6]   ἐπίσκοπε πρώτης ὕδατος ἀρχῆς, ἕνα  βλέπων   μύστην πάρες με παρθένου πνεύματι
[6]   ἀναγέγραπται γράμμασιν, ἀλλὰ καὶ οὐ  βλέπων   ὅτι οὐδαμοῦ τῶν ἐν ταῖς
[6]   Καὶ ἐπὶ τὸ φῶς τοῦτο  προτρέπων   ἡμᾶς ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ
[6]   περὶ θεοῦ θεωρημάτων πάλαι παρέστησεν  εἰπὼν   ἐν τῇ βίβλῳ τῶν ψαλμῶν·
[6]   ψυχῇ» πρότερος οἶδεν λόγος,  εἰπὼν   ἐν τῷ προφήτῃ· Φωτίσατε ἑαυτοῖς
[6]   κατηγορεῖ τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας  εἰπών·   Ἔτι γε μὴν καὶ
[6]   ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει πολλάκις ἤδη  εἰπὼν   τὰ περὶ τῆς γνώμης Μαρκίωνος,
[6]   Ἰησοῦ μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν  λοιπῶν   ἀνθρώπων, ἀκούων ὅτι Ἰησοῦς
[6]   πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν  λοιπῶν   ἐχρῆν κατὰ μέγεθος
[6]   πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν  λοιπῶν   ἐχρῆν κατὰ μέγεθος
[6]   ταῦτ´ ἐξέθετο τι τῶν  λοιπῶν   μυστηρίων μετὰ τῆς διηγήσεως αὐτῶν;
[6]   Οὕτω δὲ οὐδὲ περὶ τῶν  λοιπῶν   ταὐτόν τις ἐρεῖ· ἀπ´ ἄλλων
[6]   περὶ τοῦ ξύλου ἀπὸ δύο  τόπων   αὐτὸ χλευάζει λέγων διὰ τοῦτο
[6]   μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν λοιπῶν  ἀνθρώπων,   ἀκούων ὅτι Ἰησοῦς παρὰ
[6]   ἡμῶν μὴ ἐν σοφίᾳ  ἀνθρώπων   ἀλλ´ ἐν δυνάμει θεοῦ. Φησὶ
[6]   θεόθεν ἐπιδεδημηκέναι τῷ γένει τῶν  ἀνθρώπων.   Ἀλλὰ γὰρ καὶ περὶ τούτων
[6]   ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν  ἀνθρώπων.   Ἆρ´ οὖν τούτων μὲν
[6]   χρηστὸν ὑπισχνεῖσθαι πάντα δ´ ἐπ´  ἀνθρώπων   βλάβαις. Καὶ εἴθε πάντα τὰ
[6]   καὶ ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς» ὑπὸ  ἀνθρώπων   γεγενημένους λόγους, τροπικῶς ἐν τούτοις
[6]   εὐηθικὴν εἶναι καὶ τὴν περὶ  ἀνθρώπων   γενέσεως γραφήν, μήτε τιθεὶς τὰς
[6]   ἄλλο τι τῶν περὶ τῆς  ἀνθρώπων   γενέσεως εἰρημένων καὶ ὑπὸ τῶν
[6]   διαφορὰς τῶν περὶ κόσμου καὶ  ἀνθρώπων   γενέσεώς τισι τῶν ἀρχαίων εἰρημένων
[6]   ὕπνου διϋπνίσας ῥύσασθαι τὸ τῶν  ἀνθρώπων   γένος ἐκ κακῶν, τί δή
[6]   καρδίαι ὅμοιαι ταῖς καρδίαις τῶν  ἀνθρώπων»   Δῆλον ὅτι εἶεν ἂν ἐν
[6]   ἂν ἐν ταῖς καρδίαις τῶν  ἀνθρώπων»   διαφοραὶ καὶ τῶν πρὸς τὸ
[6]   ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν  ἀνθρώπων»   εἶπεν ἄν τις οὐ κατὰ
[6]   τροπικῶς ἐν τούτοις καλουμένους υἱοὺς  ἀνθρώπων»   Εἴποιμεν γὰρ ἂν πολλῷ ὡραιοτέρους
[6]   τοῦ Αὕτη βίβλος γενέσεως  ἀνθρώπων»   ἐν οἷς πεπειράμεθα ἀπ´ αὐτῶν
[6]   μιασμὸν τοῦ νοῦ, σώματι ταπεινώσεως»  ἀνθρώπων   ἐνδεδεμένου, πῇ δὲ διὰ τὴν
[6]   Ἰησοῦ ἱστορούμενοι τῷ βίῳ τῶν  ἀνθρώπων   ἐπιδεδημηκέναι ὡς υἱοὶ θεοῦ, καὶ
[6]   τοσαύτη ἔρρευσε τῷ γένει τῶν  ἀνθρώπων   ἐπιστροφὴ καὶ θεραπεία καὶ βελτίωσις,
[6]   εἰσόμεθα πάντες σαφῶς εἰς δύναμιν  ἀνθρώπων   εὐδαιμόνων. ~Καὶ ἄλλην δὲ τοῦ
[6]   ἀεὶ δὲ τὸ γένος τῶν  ἀνθρώπων   εὐεργετήσαντα. Οὐδὲν γὰρ τῶν ἐν
[6]   τὸ Αὕτη βίβλος γενέσεως  ἀνθρώπων,   ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς
[6]   ἐν τῷ κατακλυσμῷ διαφθορὰ τῶν  ἀνθρώπων   καθάρσιόν ἐστι τῆς γῆς, ὡς
[6]   καὶ πότε τῷ γένει τῶν  ἀνθρώπων   καὶ διὰ τί· καὶ ὅρα
[6]   λόγος τοῦ θεοῦ μέχρι  ἀνθρώπων   καὶ τῶν ἐλαχίστων καταβαίνων οὐδὲν
[6]   φαμεν— γὰρ πολὺς τῶν  ἀνθρώπων   κόσμος χρησίμως καὶ τοῦτον ἤνεγκεν—
[6]   ἐπὶ ἀπάτῃ τοῦ γένους τῶν  ἀνθρώπων.   ~Λέγει δὲ Παῦλος περὶ
[6]   θεοῦ. Τοῦτο δὲ καὶ ἐπ´  ἀνθρώπων   λέγων τις, ὀνομαζομένων πειθοῦς δημιουργῶν,
[6]   κεκήρυκται ἐπιδημήσας τῷ γένει τῶν  ἀνθρώπων   μόνος υἱὸς θεοῦ. Οἱ γὰρ
[6]   διὰ λόγου γίνηται, οὐχ ἕως  ἀνθρώπων   μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλαχίστων
[6]   πνεύματα, ἵν´ πᾶσα τῶν  ἀνθρώπων   οἰκουμένη φωτισθῇ τῷ λόγῳ τοῦ
[6]   ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν  ἀνθρώπων»   ὅπερ φῶς ἀληθινὸν» φωτίζει πάντα
[6]   τῶν φιλοσοφούντων λόγους, ὄντας υἱοὺς  ἀνθρώπων»   παρὰ τὸν τοῖς πολλοῖς κηρυσσόμενον
[6]   Χριστῷ διακονούμενα τῇ πανταχοῦ τῶν  ἀνθρώπων   σωτηρίᾳ, κατανοείτω τοὺς πανταχοῦ ὑγιῶς
[6]   φθορᾶς τοῦ μέλλοντος ὑπηρετήσασθαι τῇ  ἀνθρώπων   σωτηρίᾳ σώματος. Οἴεται δὲ
[6]   τὸν Ἰησοῦν τῷ γένει τῶν  ἀνθρώπων,   τὴν μὲν κατὰ τὴν ἐνσωμάτωσιν
[6]   γάρ τις τέλειος ἐν υἱοῖς  ἀνθρώπων,   τῆς ἀπὸ σοῦ σοφίας ἀπούσης
[6]   καὶ αὐτοὶ παραπλησίως κρατήσοντες τῶν  ἀνθρώπων,   τὸ οὐδὲν εἶναι ἐξηλέγχθησαν, Σίμων
[6]   ὅτι, ἀθανάτου τῆς ψυχῆς τῶν  ἀνθρώπων   τυγχανούσης, μὲν νομιζομένη ἀπειλὴ
[6]   ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν  ἀνθρώπων   τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ
[6]   τοῦ κόσμου καὶ τῶν  ἀνθρώπων   φύσις, συνθεῖναι λῆρον βαθύν. Εἰ
[6]   περιτετεύχαμεν, ἐν εὕρομεν πλάσματα  ἀνθρώπων,   ὡς Παῦλος ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων
[6]   τὰ σύμβολα τοῦ τελείου ἀνδρὸς  Ἀαρών»   καὶ ἔφθασε καταβαῖνον» τοῦτο τὸ
[6]   πάντα φύρων τὰ Ἑλλήνων καὶ  βαρβάρων   καὶ τῶν ἐν ταῖς αἱρέσεσιν
[6]   τι εὑρίσκειν ἀπ´ οὐρανοῦ  παρὼν   ἀγγέλλειν, ἀλλ´ ὁπόθεν ἐστὶ ταῦθ´
[6]   ὧν φησιν Κέλσος παλαιῶν  ἀνδρῶν   οἱ παρ´ Ἰουδαίοις προφῆται ἐπροφήτευσαν.
[6]   φορτικὸν εἰπεῖν περὶ τῶν τηλικούτων  ἀνδρῶν   τὸ ἀληθές, φημὶ ὅτι μᾶλλον
[6]   καὶ τεύξεσθαι τῶν ἀπὸ θεοῦ  γερῶν   τοὺς κατ´ ἀρετὴν βιώσαντας
[6]   καλῇ ταύτῃ φημὶ ἐγὼ καίπερ  γέρων   ὢν προσδεῖν σοφίας τῆς περὶ
[6]   φιλοσοφοῦσι, φέρε παραδείξωμεν ἀπὸ τῶν  ἱερῶν   γραμμάτων ὅτι προτρέπει καὶ
[6]   τὴν ἐξέτασιν τοῦ βουλήματος τῶν  ἱερῶν   γραμμάτων. ~Οὐκ ἀρκεσθεὶς δ´
[6]   τις σχολάσας τῇ βασάνῳ τῶν  ἱερῶν   γραμμάτων πανταχόθεν σωματοποιήσαι τὸν περὶ
[6]   τινα καὶ συνετὸν ἐκ τῶν  ἱερῶν   γραμμάτων, φάσκων βέλτιον αὐτὰ παρ´
[6]   μὲν ἔχοντες περιβόλους τῶν νομιζομένων  ἱερῶν   ἔνδον δὲ οὐδὲν ἀλλ´
[6]   προχειροτέραν ἐκδοχὴν φήσασι χρόνους ἓξ  ἡμερῶν   διεληλυθέναι εἰς τὴν κοσμοποιΐαν παρετιθέμεθα
[6]   κατὰ Μωϋσέα ἓξ τῆς κοσμοποιΐας  ἡμερῶν.   Εἰδέναι μέντοι γε χρὴ ὅτι
[6]   τρόπον διανενέμηνται αἱ φύσεις τῶν  ἡμερῶν   εἰς ἀμφότερα τὰ εἴδη, οὐ
[6]   πονηροῦ» καὶ ἀπὸ τῶν πονηρῶν  ἡμερῶν,   περὶ ὧν εἶπεν Παῦλος
[6]   μετὰ τὰ περὶ τῶν ἓξ  ἡμερῶν   τό· ἡμέρᾳ ἐποίησεν θεὸς
[6]   τὰ περὶ τῶν τῆς κοσμοποιΐας  ἡμερῶν,   ὧν τινὲς μὲν πρὶν φῶς
[6]   ὡς τῶν ὀρτύγων, καὶ τῶν  πατέρων   θεομαχίας· διὰ γῆρας ἀχρήστους
[6]   προσαγομένους πόνους τοῖς παιδευομένοις ὑπὸ  πατέρων   καὶ διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν,
[6]   ἐφισταμένων, τῶν μὲν τοῦ φωτὸς  ἑτέρων   δὲ τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν, καὶ
[6]   τῆς κατηγορουμένης ὑπὸ Κέλσου καὶ  ἑτέρων   ἐν λέξεσιν εὐτελείας τῶν γραφῶν,
[6]   οὐδὲν δὲ τοιοῦτον ἐχόντων τῶν  ἡμετέρων   γραμμάτων· φέρε ὀλίγα παραβάλωμεν παραθέσεως
[6]   Ἐβουλήθη γὰρ τοὺς ἀπείρους τῶν  ἡμετέρων   ἐντυχόντας αὐτοῦ τῇ γραφῇ πολεμῶσαι
[6]   τοῖς μηδὲν ἐπισταμένοις μήτε τῶν  ἡμετέρων   μήτε τῶν ἐν ταῖς αἱρέσεσιν
[6]   Ἑλλήνων πλάσματα ἐπιλέγει κατηγορῶν τῶν  ἡμετέρων   τοιαῦτα, ὅτι τὸ θεοῦ υἱὸν
[6]   εἰπεῖν, ἐπαναλαβὼν τὰ ἐκείνων ὡσπερεὶ  ἡμετέρων.   Φησὶ γάρ· Θαῦμα δ´ αὐτῶν
[6]   δεύτερον οὐδ´ ἄλλο τι τῶν  θειοτέρων.   Ἀλλ´ ἔστω καταχρηστικῶς λέγεσθαι τὸ
[6]   περὶ τῆς διαφόρου εἰσόδου τῶν  θειοτέρων   ψυχῶν ἐπὶ τὰ κρείττονα· ἀναγνώτω
[6]   βραχὺν ἐχόμενον τοῦ μείζονος τῶν  προτέρων,   ἐγγεγραμμένον ἔχοντα ἀγάπην» κατωτέρω δὲ
[6]   σοφοῦ, ἀλλ´ ἴσην εἶναι τὴν  ἀμφοτέρων   εὐδαιμονίαν, Κέλσος οὐ καταγελᾷ οὐδὲ
[6]   θεὸς καὶ ἰδὼν τὰ περὶ  ἀμφοτέρων   τούτων ἐβουλήθη περὶ τούτων γνωρίσαι
[6]   τῆς οὕτω κατειλεγμένης τάξεως τῶν  ἀστέρων,   δηλουμένης διὰ συμβόλων ἐν τοῖς
[6]   διαβόλου, ἵνα μὴ δόξω ἀπὸ  νεωτέρων   γραφῶν φέρειν τὰ περὶ τοῦ
[6]   πρῶτε δέσποτα θανάτου, μέρος ἀθώου,  φέρων   ἤδη τὸν ἴδιον ὑπήκοον νοῦν
[6]   πατρί, χαρακτῆρι τύπου ζωῆς σύμβολον  ἐπιφέρων,   ἣν ἔκλεισας αἰῶνι σῷ πύλην
[6]   παρ´ ἄλλῳ καταδίκων ἁμαρτωλῶν καί  ἀκλήρων   καί, ὡς αὐτοὶ λέγουσι, σκυβάλων
[6]   αἰῶνος πονηροῦ» καὶ ἀπὸ τῶν  πονηρῶν   ἡμερῶν, περὶ ὧν εἶπεν
[6]   σωματικὰ τὰ ἐκτὸς κακά,  καθαίρων   καὶ παιδεύων τοὺς μὴ βουληθέντας
[6]   οὐρανοί· οὔτ´ ἀπὸ Περσῶν  Καβείρων   λαβόντες ἡμῶν οἱ προφῆται λέγουσί
[6]   διηγησώμεθα καὶ τὸ Ποίησιν δὲ  χειρῶν   αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» καὶ
[6]   δὲ τὸν μὲν ἕτερον τῶν  ἄκρων   καὶ βέλτιστον υἱὸν ἀναγορεύεσθαι τοῦ
[6]   γῆς ἐπαγγειλάμενον καὶ ἀναστήσειν ἐκ  νεκρῶν   αὐτῇ σαρκὶ καὶ αἵματι καὶ
[6]   ἀσεβοῦντες. Ἀλλ´ οὐδ´ ἀναστήσειν ἐκ  νεκρῶν   αὐτῇ σαρκὶ καὶ αἵματί φαμεν
[6]   μετὰ τὸ ἀναστῆναι ἀπὸ τῶν  νεκρῶν.   ~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά τινα λέγει
[6]   ἄγγελοι» τῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ  μικρῶν   καὶ τεταγμένοι εἰς τὸ προΐστασθαι
[6]   πύλης Ὡραῖε, πάρες με, σῆς  ὁρῶν   δυνάμεως σύμβολον καταλυθὲν τύπῳ ζωῆς
[6]   γράφειν τινα σκώμματα, οὐχ  ὁρῶν   ὅτι τοιαύτη ἀγωγὴ τῶν
[6]   παραδοχὴν τοῦ λεγομένου καὶ οὐχ  ὁρῶν   ὅτι μεγάλη κατασκευή ἐστι τοῦ
[6]   ξυνέπεται ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος» οὐχ  ὁρῶν   ὅτι παρὰ τοῖς πολὺ Πλάτωνος
[6]   τέκτων ἦν τὴν τέχνην, οὐχ  ὁρῶν   ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς
[6]   πάρες με παρθένου πνεύματι κεκαθαρμένον,  ὁρῶν   οὐσίαν κόσμου· χάρις συνέστω
[6]   μαντικὸς λέγει περὶ αὐτῶν, οὐχ  ὁρῶν   πᾶσαν τὴν περὶ Ἰουδαίους καὶ
[6]   πυρός, ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· οὐχ  ὁρῶν   πῶς λέγομεν εἶναι πῦρ» τὸν
[6]   πεντάδι δυνατωτέρᾳ, πάρες με, σύμβολον  ὁρῶν   σῆς τέχνης ἀνεπίληπτον, εἰκόνι τύπου
[6]   λέγεσθαι υἱὸν θεοῦ Ἰησοῦν, οὐχ  ὁρῶν,   τίνα ἐστὶ τὰ περὶ αὐτοῦ
[6]   καὶ μὴ πραγματικῶς αὐτῶν  κατηγορῶν   Κέλσος· ἐχρῆν γὰρ αὐτὸν
[6]   δὲ τὰ Ἑλλήνων πλάσματα ἐπιλέγει  κατηγορῶν   τῶν ἡμετέρων τοιαῦτα, ὅτι τὸ
[6]   ἑξῆς ὡς Χριστιανοῖς λοιδορούμενος καὶ  κατηγορῶν   τῶν κατηραμένον εἰπόντων τὸν Μωϋσέως
[6]   ἐξετάσασιν εἰδέναι τὸ βούλημα τῶν  διαφόρων   τοῦ Ἰησοῦ μορφῶν; Ἐγὼ δὲ
[6]   καὶ μὴ προσποιούμενος τὰ περὶ  ἀδιαφόρων   μεμαθηκέναι εἰς μίασμα ἐμβεβλῆσθαι τὴν
[6]   διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν, ὑπὸ  ἰατρῶν   τοῖς θεραπείας ἕνεκεν τεμνομένοις
[6]   δημιουργὸν ἀντιπράττοντα ἑαυτῷ; ~Εἶτ´ οἶμαι  φύρων   αἱρέσεις αἱρέσεσι καὶ μὴ ἐπισημειούμενος
[6]   ὁρμήσαι Χριστιανοὺς ὡς πάντων ἀσεβεστάτους.  Φύρων   δὲ τὰ πράγματα καὶ τὴν
[6]   Κέλσος καλεῖ. Εἶτα πάλιν  φύρων   τὰ ἀπὸ τῆς μαγικῆς γοητείας
[6]   ἣν παρακούσας ἅμα πάντα  φύρων   τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων καὶ
[6]   Διὰ τί, ὁπηνίκα ἐκίχρα, κακῷ  κιχρῶν   ἠγνόει; Λέγει δὲ καὶ τό·
[6]   φημὶ ὅτι μᾶλλον Πλάτωνος οὗτοι  ἑώρων   ἀφ´ ὧν ἐλάμβανον χάριτι θεοῦ
[6]   τόποις οὐδ´ ὡς Κέλσος οἴεται,  μωρῶν   τινων ἀκροατῶν καὶ ἀνδραπόδων δεόμενα·
[6]   καὶ μακαρίως διαγόντων πτερορρυήσας καὶ  ἐκπεσὼν   τῆς μακαριότητος· ὃς κατὰ τὸν
[6]   Τίς θεὸς δίδωσί τι ὡς  ἀπαιτήσων;   Δεομένου γὰρ τὸ ἀπαιτεῖν, δεῖται
[6]   δυσφημία παραλόγως πάλαι μὲν πλείστων  ὅσων   ἐκράτει πείθουσα τοὺς ἀλλοτρίους τοῦ
[6]   δ´ ἡγησάμην βραχέα ἀπὸ πλείστων  ὅσων   τῶν περὶ θεοῦ τοῖς ἱεροῖς
[6]   ἑπτὰ εἴρηνται οὐρανοί· οὔτ´ ἀπὸ  Περσῶν   Καβείρων λαβόντες ἡμῶν οἱ
[6]   μουσικοὺς λόγους προσάπτει ἐκτίθεται  Περσῶν   θεολογίᾳ· προσφιλοτιμεῖται δὲ τούτοις καὶ
[6]   φησιν· Αἰνίττεται ταῦτα καὶ  Περσῶν   λόγος, καὶ τοῦ Μίθρου
[6]   τινα Χριστιανῶν τελετῇ τῇ προειρημένῃ  Περσῶν   τὸν βουλόμενον συνεξετάσαι, ταῦτα ἀλλήλοις
[6]   ἀλλὰ καὶ τά, ὥς φησι,  Περσῶν   τοῦ Μίθρου μυστήρια καὶ τὴν
[6]   λαλῆσαι» δὲ πάντων τούτων  κρείσσων   Ἰησοῦς ὅτι μὲν ἐλάλει» τὸν
[6]   ἐστιν· ὡς οὐδὲ τὸ ἀπὸ  μελισσῶν   δείκνυσι τῇ αἰσθήσει τὴν ἀρχήν,
[6]   πεῖρα δείκνυσιν ὅτι τοῦτ´ ἀπὸ  μελισσῶν   ἐστιν. Οὕτω δὲ καὶ
[6]   τῆς ὄψεως, ὅτι μὴ ἀπὸ  μελισσῶν   ἐστιν· ὡς οὐδὲ τὸ ἀπὸ
[6]   μέλι ἦν τι μὴ ἀπὸ  μελισσῶν,   οὐκ ἂν τοῦτό τις ἀπήγγελλεν
[6]   οὐδὲν ἧττον καὶ οὗτοι, ἐν  βαναύσων   χερσὶ τὰ μιμήματα τῆς θειότητος
[6]   ὡς ἤτοι τῶν γραφῶν οὕτω  λεγουσῶν   καὶ ἡμῶν αὐτῶν οὕτως
[6]   βροντῶν φησιν ἀκηκοέναι περί τινων  διδασκουσῶν   αὐτὸν καὶ ἀπαγορευουσῶν γραφῇ παραδοῦναι
[6]   οἷς λέλεκται τὰ περὶ τῶν  μελλουσῶν   βασιλειῶν, ἀρξάμενα ἀπὸ τῶν χρόνων
[6]   περί τινων διδασκουσῶν αὐτὸν καὶ  ἀπαγορευουσῶν   γραφῇ παραδοῦναι τοὺς λόγους αὐτῶν.
[6]   παραδείσῳ τοῦ θεοῦ οἱονεὶ κορεσθεὶς  τῶν   ἀγαθῶν ἐν ἀπωλείᾳ ἐγένετο κατὰ
[6]   καί, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρώρειαν  τῶν   ἀγαθῶν. δ´ Ἑβραίων διαλέκτῳ
[6]   τοῦ παραδείσου πυλῶν λεγόμενον ὑπὸ  τῶν   ἀθλίων ἐκείνων. Ἐζωγραφεῖτο δὲ ὡς
[6]   ὅπερ οὐδ´ ἐν τοῖς ἀπὸ  τῶν   αἱρέσεων ἠκούσαμεν γίνεσθαι. Εἶτα καὶ
[6]   δὲ τοὺς πλουσίους πότερον ἐπὶ  τῶν   αἰσθητῶν αὐτῷ ταῦτα πτωχῶν καὶ
[6]   τῆς κτίσεως τοῦ κόσμου» καὶ  τῶν   αἰσθητῶν, ἀφ´ ὧν ἀναβαίνουσιν ἐπὶ
[6]   λέγομεν εἶναι. Πρὸς γὰρ ἀντιδιαστολὴν  τῶν   αἰσθητῶν ἔθος τῇ γραφῇ τὰ
[6]   λόγος ἐβούλετο, κατ´ ἀξίαν ἕκαστον  τῶν   ἀκουόντων· οἳ καὶ ἀνάλογον τῇ
[6]   Ἐχρῆν δὲ τὸν μὲν ἕτερον  τῶν   ἄκρων καὶ βέλτιστον υἱὸν ἀναγορεύεσθαι
[6]   ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν  τὴν   ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι
[6]   εἶναι τοὺς θεοὺς ἀλλὰ μιμήματα  τῶν   ἀληθινῶν κἀκείνων σύμβολα, οὐδὲν ἧττον
[6]   τοῦ πατρός; Τί δ´ ἐπαγγέλλεται  τῶν   ἀλλοτρίων εἶναι πατήρ; Καὶ ἐπιφέρει
[6]   γὰρ ὅτῳ θεῖόν τι πλέον  τῶν   ἄλλων προσῆν μηδὲν ἄλλου διαφέρειν·
[6]   θεοσέβειαν ἀσκήσαντάς φαμεν ὑποκεῖσθαι ταῖς  τῶν   ἁμαρτανόντων κολάσεσιν. Αὐταῖς γὰρ λέξεσί
[6]   παρὰ τὴν περὶ τῆς κατὰ  τῶν   ἁμαρτανόντων κολάσεως. Εἰς γὰρ τὰ
[6]   ἐσχάτῳ τῆς βασιλείας αὐτῶν, πληρουμένων  τῶν   ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺς ἀναιδὴς
[6]   τὴν Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι κολάσεις χωνευομένων,  τῶν   ἀναλαβόντων εἰς τὴν ἑαυτῶν τῆς
[6]   τάξει ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας, μόνων ἐφρόντισαν  τῶν   ἀνατραφέντων ἐν λόγοις καὶ μαθήμασιν,
[6]   δαιμόνων συνεργίας πρὸς τὰ φαυλότατα  τῶν   ἀνθρώπους ἀπατώντων γίνεται συνεργία ἀπ´
[6]   τοῦ θεόθεν ἐπιδεδημηκέναι τῷ γένει  τῶν   ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γὰρ καὶ περὶ
[6]   ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς  τῶν   ἀνθρώπων. Ἆρ´ οὖν τούτων μὲν
[6]   μακροῦ ὕπνου διϋπνίσας ῥύσασθαι τὸ  τῶν   ἀνθρώπων γένος ἐκ κακῶν, τί
[6]   αἱ καρδίαι ὅμοιαι ταῖς καρδίαις  τῶν   ἀνθρώπων» Δῆλον ὅτι εἶεν ἂν
[6]   εἶεν ἂν ἐν ταῖς καρδίαις  τῶν   ἀνθρώπων» διαφοραὶ καὶ τῶν πρὸς
[6]   ἦν, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς  τῶν   ἀνθρώπων» εἶπεν ἄν τις οὐ
[6]   τῷ Ἰησοῦ ἱστορούμενοι τῷ βίῳ  τῶν   ἀνθρώπων ἐπιδεδημηκέναι ὡς υἱοὶ θεοῦ,
[6]   τοσαύτη ἔρρευσε τῷ γένει  τῶν   ἀνθρώπων ἐπιστροφὴ καὶ θεραπεία καὶ
[6]   ἐπιπληρώσαντα ἀεὶ δὲ τὸ γένος  τῶν   ἀνθρώπων εὐεργετήσαντα. Οὐδὲν γὰρ τῶν
[6]   δ´ ἐν τῷ κατακλυσμῷ διαφθορὰ  τῶν   ἀνθρώπων καθάρσιόν ἐστι τῆς γῆς,
[6]   ἐπιδημήσει καὶ πότε τῷ γένει  τῶν   ἀνθρώπων καὶ διὰ τί· καὶ
[6]   Πλάτωνί φαμεν— γὰρ πολὺς  τῶν   ἀνθρώπων κόσμος χρησίμως καὶ τοῦτον
[6]   διαβόλου ἐπὶ ἀπάτῃ τοῦ γένους  τῶν   ἀνθρώπων. ~Λέγει δὲ Παῦλος
[6]   Ἰησοῦς κεκήρυκται ἐπιδημήσας τῷ γένει  τῶν   ἀνθρώπων μόνος υἱὸς θεοῦ. Οἱ
[6]   Ἰησοῦ πνεύματα, ἵν´ πᾶσα  τῶν   ἀνθρώπων οἰκουμένη φωτισθῇ τῷ λόγῳ
[6]   ζωὴ ἦν τὸ φῶς  τῶν   ἀνθρώπων» ὅπερ φῶς ἀληθινὸν» φωτίζει
[6]   ἑνὶ Χριστῷ διακονούμενα τῇ πανταχοῦ  τῶν   ἀνθρώπων σωτηρίᾳ, κατανοείτω τοὺς πανταχοῦ
[6]   ἔπεμψε τὸν Ἰησοῦν τῷ γένει  τῶν   ἀνθρώπων, τὴν μὲν κατὰ τὴν
[6]   ὡς καὶ αὐτοὶ παραπλησίως κρατήσοντες  τῶν   ἀνθρώπων, τὸ οὐδὲν εἶναι ἐξηλέγχθησαν,
[6]   λεκτέον ὅτι, ἀθανάτου τῆς ψυχῆς  τῶν   ἀνθρώπων τυγχανούσης, μὲν νομιζομένη
[6]   ἐστιν τοῦ κόσμου καὶ  τῶν   ἀνθρώπων φύσις, συνθεῖναι λῆρον βαθύν.
[6]   Ὀφιανοὶ καλεῖσθαι, Εὐφράτην τινὰ εἰσηγητὴν  τῶν   ἀνοσίων αὐχοῦντες λόγων. ~Εἶθ´ ἑξῆς
[6]   δὲ πρὸς τῇ θέᾳ ἐσόμεθα  τῶν   ἀοράτων τοῦ θεοῦ, οὐκέτι ἀπὸ
[6]   ἐπὶ ποσὸν τῆς κακίας καὶ  τῶν   ἀπ´ αὐτῆς ἁμαρτανομένων χύσιν. Οὔτ´
[6]   αὐτόν, ἵνα κατηγορήσῃ Μαρκίωνος καὶ  τῶν   ἀπ´ αὐτοῦ, σαφῶς φησιν ὅτι
[6]   παραστῆσαι ὅτι ἴσμεν μὲν τὰ  τῶν   ἀπατεώνων, ἀρνούμεθα δὲ αὐτὰ ὡς
[6]   μακαρίους δ´ εἶναι καὶ τεύξεσθαι  τῶν   ἀπὸ θεοῦ γερῶν τοὺς κατ´
[6]   ἐν ἀπορρήτοις λέλεκται παρά τισι  τῶν   ἀπὸ Οὐαλεντίνου εἰς τὸν ὑπ´
[6]   πύλην ὡσπερεὶ δημηγορίας. Τὰ δὲ  τῶν   ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας Κέλσος
[6]   ἐκκλησίαν κινεῖ καὶ ἕκαστον μέλος  τῶν   ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας, οὐδὲν χωρὶς
[6]   Ῥωμαίων αὐτῶν, τελούντων τοὺς εὐγενεστάτους  τῶν   ἀπὸ τῆς συγκλήτου βουλῆς; Ἀλλ´
[6]   ἠλιθιώτερον μανικώτερον οὐ μόνον  τῶν   ἀπὸ τοῦ ὄφεως ὡς ἀρχηγοῦ
[6]   τῷ δ´ ἀεὶ ξυνέπεται δίκη  τῶν   ἀπολελειμμένων τοῦ θείου νόμου τιμωρός,
[6]   μή, ἀναγνώτω τὰ γεγραμμένα Μοιραγένει  τῶν   Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως μάγου καὶ
[6]   τι δύναται λεχθῆναι ὑπὸ  τῶν   ἀπολογουμένων περὶ τῶν ἐν τῷ
[6]   Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσι  τῶν   ἀποστόλων ἔγραψεν, ἐβουλήθη ἑαυτόν τινα
[6]   οὔτε τῶν εὐαγγελίων ἀλλ´ οὐδὲ  τῶν   ἀποστόλων ἐμφαινόντων ὅτι οὐκ εἶχεν
[6]   κόσμου καὶ ἀνθρώπων γενέσεώς τισι  τῶν   ἀρχαίων εἰρημένων φησὶ τοὺς τὰ
[6]   ψυχὴν καὶ Λευϊαθάν, τοὺς ἑπτὰ  τῶν   ἀρχοντικῶν κύκλους, τάχα δὲ καὶ
[6]   φιλοσοφοῦσιν ἀπολογεῖσθαι περὶ Ἐπικούρου καὶ  τῶν   ἀσεβῶν αὐτοῦ δογμάτων, οὕτως οὐδ´
[6]   τοῦ λόγου ἐξαφανίζομεν τὸ σκότος  τῶν   ἀσεβῶν δογμάτων. Εἴποι δ´ ἂν
[6]   καθ´ ἑκάστην πύλην κατὰ τοὺς  τῶν   ἀσεβῶν μύθους ἐροῦσιν οἱ διϊόντες
[6]   αἰτίαν τῆς οὕτω κατειλεγμένης τάξεως  τῶν   ἀστέρων, δηλουμένης διὰ συμβόλων ἐν
[6]   ἐκπέμψαι τὰς ἐπὶ τὴν ψυχὴν  τῶν   βουλομένων αὐτὸν παραδέξασθαι φθανούσας αὐγάς.
[6]   γεγραμμένα ἐκτιθέμενος ὡς δηλούμενα ἀπὸ  τῶν   γεγραμμένων. Μεταμέλεια γὰρ ἐν τούτοις
[6]   καὶ ἄχραντος δαίμων ἐπικρατεῖ θρασυνομένων  τῶν   γηγενῶν. Ἀποδεξάμενος δὲ τὰ Ἑλλήνων
[6]   αὐτοῦ τῷ βιβλίῳ ὅτι οὐδαμοῦ  τῶν   γνησίων καὶ θείων πεπιστευμένων γραφῶν
[6]   τις βούλεται καὶ τὰ πλάσματα  τῶν   γοήτων ἐκείνων μαθεῖν, δι´ ὧν
[6]   καὶ ἀπαισίως ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς ἐπὶ  τῶν   γονάτων καὶ πρηνὴς ἐρριμμένος, ἐσθῆτα
[6]   καὶ ἑτέρων ἐν λέξεσιν εὐτελείας  τῶν   γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι δοκούσης ὑπὸ τῆς
[6]   ἔχουσιν ὀφθαλμούς, βλέπειν τὰ σεμνὰ  τῶν   γραφῶν δυναμένους, τὰ ἱερὰ τῶν
[6]   ἐπὶ γῆς τυγχάνειν, ἣν πολλαχοῦ  τῶν   γραφῶν ἔθος ὀνομάζεσθαι κόσμον. Μάλιστα
[6]   τοῦ Ἰησοῦ ζητεῖν τὴν διάνοιαν  τῶν   γραφῶν καὶ αἰτεῖν περὶ αὐτῶν
[6]   τὸν Ἐλωαῖον. Τὰ δὲ ἀπὸ  τῶν   γραφῶν ληφθέντα ὀνόματα ἐπώνυμά ἐστι
[6]   μακαρίων πανήγυριν. Εἶτα ὡς ἤτοι  τῶν   γραφῶν οὕτω λεγουσῶν καὶ
[6]   τινι παραβολῇ εἰρημένῳ ἐλαίῳ, τηροῦντι  τῶν   δᾴδων τὸ φῶς ἐν ταῖς
[6]   ἐπάγειν ἐπιστροφῆς καὶ θεραπείας ἕνεκεν  τῶν   δεομένων τοιούτων πόνων, οὐδὲν ἂν
[6]   καὶ μορφωθέντων πρὸς αὐτό, καὶ  τῶν   δι´ ἀμέλειαν τοῦ καλοῦ ἐπὶ
[6]   δέ ἐστιν στερεὰ τροφή,  τῶν   διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια
[6]   Δία, ὅτε καὶ περὶ  τῶν   διαλέκτων τι ἀπὸ τῶν θείων
[6]   χριστιανισμοῦ ἐξετάσασιν εἰδέναι τὸ βούλημα  τῶν   διαφόρων τοῦ Ἰησοῦ μορφῶν; Ἐγὼ
[6]   θεωρίαν καὶ τὴν ἐν αὐτῇ  τῶν   δικαίων καὶ μακαρίων πανήγυριν. Εἶτα
[6]   δικαιοσύνη» δὲ ὢν μετέχεται ὑπὸ  τῶν   δικαίων. Πολὺς δ´ περὶ
[6]   τὸν μὲν Πλάτωνα ἐν χερσὶ  τῶν   δοκούντων εἶναι φιλολόγων μόνον, τὸν
[6]   τὰ ὀνόμασι σωματικῶν μελῶν ἐπὶ  τῶν   δυνάμεων τοῦ θεοῦ λεγόμενα, φησίν·
[6]   γάρ τι ἐν αὐτῇ σύμβολον  τῶν   δύο τῶν ἐν οὐρανῷ περιόδων,
[6]   καὶ τὸν Ὡραῖον, ἀπὸ δὲ  τῶν   ἑβραϊκῶν γραφῶν τὸν Ἰαὼ
[6]   ἐπισκέπτηται ἐν ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας»  τῶν   ἐγκαταλιπόντων τὸν νόμον» τοῦ θεοῦ
[6]   αὐτοῦ λέγων, τίνα μὲν ἐκφεύγουσι  τῶν   ἐγκλημάτων τίσι δὲ περιπίπτουσι· καὶ
[6]   πλοῦτος ἐθνῶν» ἕως τὸ πλήρωμα  τῶν   ἐθνῶν εἰσέλθῃ» ἵνα μετὰ τοῦτο
[6]   καθήμενος ἐν σκοτίᾳ»  τῶν   ἐθνῶν, φῶς εἶδε μέγα, καὶ
[6]   Ἰησοῦ ἐπιδημίας, ἀφιστάντος τῆς ἀπὸ  τῶν   εἰδώλων καὶ ἀγαλμάτων καὶ δαιμόνων
[6]   δὲ καὶ Κορίσκῳ πρὸς τῇ  τῶν   εἰδῶν σοφίᾳ τῇ καλῇ ταύτῃ
[6]   ἀλλὰ καὶ δεικνύντες τὸ βούλημα  τῶν   εἰπόντων τό· Καὶ λόγος
[6]   περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ καὶ  τῶν   εἰρημένων ἐν τοῖς προφήταις περὶ
[6]   γράμμασιν, ὥστ´ αὐτοὺς εὑρεθῆναι πάντων  τῶν   ἐκεῖ σοφῶν δεκαπλασίους. Καὶ νῦν
[6]   ὀνομαζομένων παρά τισιν, οὔτε περὶ  τῶν   ἐκτός, ἀλλὰ περὶ τῶν κατὰ
[6]   ἕως ἀνθρώπων μόνων ἀλλὰ καὶ  τῶν   ἐλαχίστων εἶναι νομιζομένων καὶ ὑπὸ
[6]   θεοῦ μέχρι ἀνθρώπων καὶ  τῶν   ἐλαχίστων καταβαίνων οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν
[6]   τῶν ἀνθρώπων εὐεργετήσαντα. Οὐδὲν γὰρ  τῶν   ἐν ἀνθρώποις καλῶν γεγένηται, μὴ
[6]   κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα» Διόπερ  τῶν   ἐν Ἕλλησι σοφῶν καὶ πολυμαθῶν
[6]   καὶ ἀμαθεῖς· ὡς τοὺς ἐσχάτους  τῶν   ἐν ἡμῖν ἀπηλλάχθαι ταύτης τῆς
[6]   καὶ τίνα τρόπον καὶ τίνι  τῶν   ἐν ἡμῖν, καταλελοίπασιν ἐξετάζειν τοῖς
[6]   Εἰ μὲν γάρ, ὅτι οὐδὲν  τῶν   ἐν λέξεσι καὶ σημαινομένοις δύναται
[6]   σώματι. Ζητήσεις δέ, πότερον  τῶν   ἐν οἱῳποτοῦν σώματι τῶν
[6]   Προσαχθήσῃ δὲ τῷ λεγομένῳ ἀπὸ  τῶν   ἐν οὐρανοῖς, ὧν τῆς ὑποστάσεως
[6]   ἐν αὐτῇ σύμβολον τῶν δύο  τῶν   ἐν οὐρανῷ περιόδων, τῆς τε
[6]   ἔχονται· τὸ γὰρ κάμνειν ἐστὶ  τῶν   ἐν σώματι. Ζητήσεις δέ, πότερον
[6]   τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων καὶ  τῶν   ἐν ταῖς αἱρέσεσιν εἶπε τό·
[6]   ἐπισταμένοις μήτε τῶν ἡμετέρων μήτε  τῶν   ἐν ταῖς αἱρέσεσιν ὡς ἄρα
[6]   καὶ οὐ βλέπων ὅτι οὐδαμοῦ  τῶν   ἐν ταῖς ἐκκλησίαις φερομένων εὐαγγελίων
[6]   δ´ ἐν τούτοις καὶ καταψεύδεται  τῶν   ἐν τῇ Γενέσει γεγραμμένων τὸν
[6]   παντὸς κακοῦ· καὶ οἱ ἄγγελοι»  τῶν   ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ μικρῶν καὶ
[6]   τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ  τῶν   ἐν τοῖς προφήταις τοῦ δημιουργοῦ
[6]   Δαυῒδ τὴν βαθύτητα τοῦ πλήθους  τῶν   ἐν τοῖς ὑπεραναβεβηκόσι τὰ αἰσθητὰ
[6]   τῶν ἐν οἱῳποτοῦν σώματι  τῶν   ἐν τῷ γηΐνῳ καὶ ὀλίγον
[6]   δογμάτων, οὕτως οὐδ´ ἡμῖν περὶ  τῶν   ἐν τῷ διαγράμματι καὶ τῶν
[6]   λεχθῆναι ὑπὸ τῶν ἀπολογουμένων περὶ  τῶν   ἐν τῷ κατακλυσμῷ διαφθαρέντων, φησίν·
[6]   ὑφ´ ἡμῶν διδόμενα, ἅπερ οὐδεὶς  τῶν   ἐν Χριστιανοῖς νοῦν ἐχόντων δίδωσιν.
[6]   μορφὴν ἑαυτοῦ καὶ τὴν λαμπρότητα  τῶν   ἐνδυμάτων αὐτοῦ καὶ οὐχ ἑαυτοῦ
[6]   καὶ ἱππευόντων» ἅπερ ἐτάραξε πολλοὺς  τῶν   ἐντυγχανόντων τῇ γραφῇ, μὴ δυναμένους
[6]   Μωϋσέα εἰρηκέναι μετὰ τὰ περὶ  τῶν   ἓξ ἡμερῶν τό· ἡμέρᾳ ἐποίησεν
[6]   θεὸς ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι  τῶν   ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ πᾶς
[6]   καὶ διὰ τὸ μηδὲν παραλελοιπέναι  τῶν   ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες ἐπὶ τὴν θεωρίαν
[6]   δὲ λέξεις ἐκτίθεται ἀπό τε  τῶν   ἐπιστολῶν καὶ τοῦ Φαίδρου, ὡς
[6]   πρώτου ἀγαθοῦ διασημαινέτω ἔν τινι  τῶν   ἐπιστολῶν καὶ φασκέτω μηδαμῶς εἶναι
[6]   ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει τὰ περὶ  τῶν   ἑπτὰ ἀρχόντων δαιμόνων, μηδαμῶς μὲν
[6]   ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων  τῶν   ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε. Καὶ
[6]   ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων  τῶν   ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο
[6]   Καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα  τῶν   ἐρημώσεων, καὶ ἕως συντελείας καιροῦ
[6]   ὀμνύουσιν οὐρανόν. Περὶ μὲν οὖν  τῶν   ἕτερον ἐπαγγελλομένων θεὸν παρὰ τὸν
[6]   τὸ εὐαγγελικόν· νυνὶ δὲ οὔτε  τῶν   εὐαγγελίων ἀλλ´ οὐδὲ τῶν ἀποστόλων
[6]   εἰ μὲν σαφῶς ἦν ἀπὸ  τῶν   εὐαγγελίων λαβεῖν ὅτι Οὐκ εἶχεν
[6]   Ἰώβ. Ἐῶ γὰρ τὰ ἀπὸ  τῶν   εὐαγγελίων περὶ τοῦ πειράζοντος τὸν
[6]   φρασάντων λέξις· πλείονας δὲ  τῶν   εὐτελέστερον ἅμα καὶ πραγματικῶς καὶ
[6]   μετέχει, καὶ μετέχεται ὑπὸ  τῶν   ἐχόντων πνεῦμα θεοῦ» Καὶ
[6]   αὐτῷ πάντας τοὺς εἰς τὰς  τῶν   ζωγράφων καὶ πλαστῶν καὶ ἀνδριαντοποιῶν
[6]   αἶγας ἀσπίδας τι  τῶν   ζῴων· νῦν δὲ ἔδοξε Κέλσῳ
[6]   δή ποτε παρελήφθη κάμηλος, τὸ  τῶν   ζῴων ὅσον ἐπὶ τῇ κατασκευῇ
[6]   κατὰ κακίαν πράξεσι κατ´ ἀναλογίαν  τῶν   ἡμαρτημένων τοὺς φαύλους, μακαρίους δ´
[6]   τίνα τρόπον διανενέμηνται αἱ φύσεις  τῶν   ἡμερῶν εἰς ἀμφότερα τὰ εἴδη,
[6]   εἰρημένων, οὐδὲν δὲ τοιοῦτον ἐχόντων  τῶν   ἡμετέρων γραμμάτων· φέρε ὀλίγα παραβάλωμεν
[6]   ἀγνωμονέστατον. Ἐβουλήθη γὰρ τοὺς ἀπείρους  τῶν   ἡμετέρων ἐντυχόντας αὐτοῦ τῇ γραφῇ
[6]   ἐν τοῖς μηδὲν ἐπισταμένοις μήτε  τῶν   ἡμετέρων μήτε τῶν ἐν ταῖς
[6]   τὰ Ἑλλήνων πλάσματα ἐπιλέγει κατηγορῶν  τῶν   ἡμετέρων τοιαῦτα, ὅτι τὸ θεοῦ
[6]   ἀνδράσι νενοημένων παραθέσθαι, δεικνὺς ὅτι  τῶν   θαυμασθέντων ὑπὸ Κέλσου πλατωνικῶν λόγων
[6]   τὸν δεύτερον οὐδ´ ἄλλο τι  τῶν   θειοτέρων. Ἀλλ´ ἔστω καταχρηστικῶς λέγεσθαι
[6]   τινα περὶ τῆς διαφόρου εἰσόδου  τῶν   θειοτέρων ψυχῶν ἐπὶ τὰ κρείττονα·
[6]   πρώτου ἀγαθοῦ φιλοσοφήσαντα, δὲ  τῶν   θείων γραμμάτων εὐτελὴς λέξις ἐνθουσιᾶν
[6]   ἐν οἷς πεπειράμεθα ἀπ´ αὐτῶν  τῶν   θείων γραμμάτων κατασκευάσαι, τίς
[6]   θαυμαστόν. Οἴδασι γὰρ οἱ ἱεροὶ  τῶν   θείων γραμμάτων λόγοι καὶ ἄλλα,
[6]   μὲν τὴν αἰσθητὴν ὠνόμασεν ἐκδοχὴν  τῶν   θείων γραμμάτων πνεῦμα» δὲ τὴν
[6]   τὰ μαγείας νοήσαντες οὔτε τὰ  τῶν   θείων γραφῶν διακρίναντες, πάντ´ ἔφυραν·
[6]   λόγον, χριστοὺς καὶ αὐτοὺς ὑπὸ  τῶν   θείων γραφῶν καλουμένους ἐν τῷ
[6]   τὸν ἀκροατὴν περὶ τοῦ βουλήματος  τῶν   θείων λόγων, διδασκόντων τὰ περὶ
[6]   περὶ τῶν διαλέκτων τι ἀπὸ  τῶν   θείων παρετιθέμεθα γραμμάτων. Ἑκόντες οὖν
[6]   τοῦ θεοῦ Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίου καὶ  τῶν   θεμελίων καὶ τῶν πυλῶν αὐτῆς.
[6]   Ἰησοῦ διδασκαλίαν ποταμούς τε χωρήσαντες  τῶν   θεωρημάτων σὺν τοῖς λεγομένοις ὕδασιν
[6]   τῇ τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ οὐδὲν  τῶν   ἰδίων παραλυθησόμενον βούλημα ἐκ τῶν
[6]   ἐλάλησε ταῦτα» τάχα δὲ καὶ  τῶν   ἰδιωτῶν προπετευσαμένων περὶ τῆς τῶν
[6]   αὐτὸν φιλοσοφοῦσι, φέρε παραδείξωμεν ἀπὸ  τῶν   ἱερῶν γραμμάτων ὅτι προτρέπει καὶ
[6]   περὶ τὴν ἐξέτασιν τοῦ βουλήματος  τῶν   ἱερῶν γραμμάτων. ~Οὐκ ἀρκεσθεὶς δ´
[6]   δέ τις σχολάσας τῇ βασάνῳ  τῶν   ἱερῶν γραμμάτων πανταχόθεν σωματοποιήσαι τὸν
[6]   ἑλεῖν τινα καὶ συνετὸν ἐκ  τῶν   ἱερῶν γραμμάτων, φάσκων βέλτιον αὐτὰ
[6]   ὅπως ποτὲ ἔχει τὰ περὶ  τῶν   κακῶν, πότερον θεὸς αὐτὰ
[6]   λεκτέον. Ἐπειδὴ τὸ πείθεσθαι ὡσπερεὶ  τῶν   καλουμένων ἀντιπεπονθότων ἐστίν, ἀνάλογον τῷ
[6]   οὖσα τῆς πίστεως, πρῶτόν ἐστι  τῶν   καλουμένων χαρισμάτων» τοῦ θεοῦ, καὶ
[6]   τὸν ὑπερουράνιον ἐπὶ τῇ θέᾳ  τῶν   καλῶν μετατιθέντος τόπον. ~Μετὰ δὲ
[6]   ἀπὸ τοῦ ὄφεως ὡς ἀρχηγοῦ  τῶν   καλῶν χρηματίσαι βουληθέντων ἀλλὰ καὶ
[6]   θείου λόγου ἐπιδημήσαντος ταῖς ψυχαῖς  τῶν   κἂν ὀλίγον καιρὸν δεδυνημένων δέξασθαι
[6]   τῶν ἐν τῷ διαγράμματι καὶ  τῶν   κατ´ αὐτοῦ λεγομένων ὑπὸ Κέλσου.
[6]   ἧς ἐχωροῦμεν τότε, διαλαβόντες περὶ  τῶν   κατὰ Μωϋσέα ἓξ τῆς κοσμοποιΐας
[6]   τὰ περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν,  τῶν   κατὰ τὰς θείας γραφάς, καὶ
[6]   Αἰγύπτιον συγγενόμενον αὐτῷ εἰρηκέναι περὶ  τῶν   κατὰ τὴν μαγείαν ὅτι πρὸς
[6]   ἀκούσαντά τινος ἰδιωτικώτερον πρεσβεύοντος περὶ  τῶν   κατὰ τὸν τόπον τὴν ἐκκειμένην
[6]   περὶ τῶν ἐκτός, ἀλλὰ περὶ  τῶν   κατὰ ψυχὴν ἀγαθῶν κακῶν·
[6]   τίνα τὰ περὶ τῆς φύσεως  τῶν   κατειλεγμένων ἐν αὐτοῖς ἀριθμῶν καὶ
[6]   ἀποκρίνεται τῷ Κέλσῳ τινι  τῶν   κατηγορούντων τοῦ θείου λόγου φάσκων·
[6]   ὡς Χριστιανοῖς λοιδορούμενος καὶ κατηγορῶν  τῶν   κατηραμένον εἰπόντων τὸν Μωϋσέως καὶ
[6]   οὖν οὐδαμῶς νομίζουσι πηροῦσθαι ὑπὸ  τῶν   Κέλσου τινος ἀλλοτρίου θεοσεβείας
[6]   ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπορία ἡμῖν  τῶν   Κέλσου μαθημάτων, ἐφ´ οἷς καταψεύδεται
[6]   γέγονεν ἀγωνιστής, ἀναλῶσαι τῷ πυρὶ  τῶν   κολάσεων τὴν κακίαν. Εἶτα πάλιν
[6]   πρὸς τὸν πείθοντα παραδοχῆς  τῶν   λεγομένων ὑπὸ τοῦ πείθοντος. Διὰ
[6]   ταῖς οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ κόπρια ἀποπίπτοντα  τῶν   λίθων καὶ τῆς κονίας. ~Εἰ
[6]   ἀληθές, ὅτι ἀκούσας τις αὐτοῦ  τῶν   λόγων ἀποκρίνεται, ἰδὼν δ´ ὅτι
[6]   ἐχόντων θαυμαζόμενον, αἰσθομένων τῆς ἀπὸ  τῶν   λόγων αὐτοῦ βελτιώσεως. Καὶ ταῦτά
[6]   τοῖς ἀνθρώποις, ἵνα οἱ συνιέντες  τῶν   λόγων αὐτῶν οἰκειωθῶσι μὲν τῷ
[6]   τόπον. Καὶ ἀπ´ ἐκείνων γε  τῶν   λόγων παιδευθεὶς Παῦλος ἡμῶν
[6]   ὁρῶν ὅτι τοιαύτη ἀγωγὴ  τῶν   λόγων παρὰ τὴν πρόθεσιν τὴν
[6]   ἐπὶ τοῦ παρόντος εἰπεῖν ἀπὸ  τῶν   λόγων τοῦ Δαυῒδ τὸ περὶ
[6]   τί ἐξετάζων τὸν νοῦν  τῶν   λόγων τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ
[6]   τῷ Ἰησοῦ μόνων ἀλλὰ καὶ  τῶν   λοιπῶν ἀνθρώπων, ἀκούων ὅτι Ἰησοῦς
[6]   σώματι, πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ  τῶν   λοιπῶν ἐχρῆν κατὰ μέγεθος
[6]   σώματι, πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ  τῶν   λοιπῶν ἐχρῆν κατὰ μέγεθος
[6]   μᾶλλον ταῦτ´ ἐξέθετο τι  τῶν   λοιπῶν μυστηρίων μετὰ τῆς διηγήσεως
[6]   σημαίνει. Οὕτω δὲ οὐδὲ περὶ  τῶν   λοιπῶν ταὐτόν τις ἐρεῖ· ἀπ´
[6]   μεμαθήκαμεν, σαφηνίσαντος τοῦ Ἰησοῦ καὶ  τῶν   μαθητῶν αὐτοῦ τὸ βούλημα τοῦ
[6]   ὃν Χριστιανοὶ αἱρεῖσθαι ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε  τῶν   μαθητῶν, ἐναδιαφορεῖν αὐτοὺς διδάξας πρὸς
[6]   εἰς ὑψηλὸν ὄρος» μετεμορφώθη ἔμπροσθεν»  τῶν   μαθητῶν καὶ ὤφθη ἐν δόξῃ,
[6]   τοῖς προφήταις περὶ τοῦ φωτὸς  τῶν   μακαρίων· καὶ ὅρα ὅτι
[6]   ἡγεμόνα τῶν τε ὄντων καὶ  τῶν   μελλόντων, τοῦ τε ἡγεμονικοῦ καὶ
[6]   ἐν οἷς λέλεκται τὰ περὶ  τῶν   μελλουσῶν βασιλειῶν, ἀρξάμενα ἀπὸ τῶν
[6]   ψυχῇ τοῦ ἀπαλλαττομένου σώματος ἐφισταμένων,  τῶν   μὲν τοῦ φωτὸς ἑτέρων δὲ
[6]   τοῦ παθεῖν αὐτῷ πεπραγμένων καὶ  τῶν   μετὰ τὸ ἀναστῆναι ἀπὸ τῶν
[6]   ἐγένετο» σάρξ» ἵνα χωρηθῇ ὑπὸ  τῶν   μὴ δυναμένων αὐτὸν βλέπειν καθὸ
[6]   αὐξῆσαι τὰς καθ´ ἡμῶν κατηγορίας,  τῶν   μηδὲν ἐχόντων κοινὸν πρὸς ἐκεῖνο,
[6]   ἄκαιρον καὶ ἐπὶ τῆς ἐκθέσεως  τῶν   Μιθραϊκῶν αὐτῷ ἐφαίνετο; ~Εἰ δέ
[6]   θεοῦ. ~Ἑξῆς δὲ τῷ ἀπὸ  τῶν   μιθραϊκῶν ληφθέντι λόγῳ ἐπαγγέλλεται
[6]   τῶν μετὰ τὸ ἀναστῆναι ἀπὸ  τῶν   νεκρῶν. ~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά τινα
[6]   τὰ αὐτὰ Ἕλλησιν ὑποκείμενα περὶ  τῶν   νομιζομένων θεῶν. Ποία γὰρ πιθανότης
[6]   ὡς σεμνοὺς μὲν ἔχοντες περιβόλους  τῶν   νομιζομένων ἱερῶν ἔνδον δὲ οὐδὲν
[6]   συμβόλων καὶ τὴν ὁδὸν δεδηλωμένην  τῶν   ὁδευσόντων ἐπὶ τὰ θεῖα μαθεῖν,
[6]   πρώτης καὶ καθαρᾶς ἐννοίας τοῦ  τῶν   ὅλων δημιουργοῦ. Αὐτάρκως δ´ ἡμῖν
[6]   ἐν τῇ πρὸς τὸν ποιητὴν  τῶν   ὅλων εὐσεβείᾳ· ἣν ἐχρῆν μὴ
[6]   μέγας καθ´ ἡμᾶς ἐστιν  τῶν   ὅλων θεὸς καὶ πατήρ· μετέδωκε
[6]   Λευϊαθὰν ἔλεγεν εἶναι τὴν διὰ  τῶν   ὅλων πεφοιτηκυῖαν ψυχήν. Εὕρομεν δ´
[6]   κύκλου, ὃς ἐλέγετο εἶναι  τῶν   ὅλων ψυχὴ καὶ ὠνομάζετο Λευϊαθάν,
[6]   μὲν τοῦ φωτὸς ἑτέρων δὲ  τῶν   ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν, καὶ λέγει τὸν
[6]   ἀρχοντικῶν, καὶ λέγει τὸν ἄρχοντα  τῶν   ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν λέγεσθαι θεὸν κατηραμένον.
[6]   τοῦ θεοῦ, καὶ τὰ περὶ  τῶν   ὀνομαζομένων χερουβίμ» διέγραψεν
[6]   γόητες ἐξαπατῶσι τοὺς ὑπὸ τῆς  τῶν   ὀνομάτων φαντασίας συναρπαζομένους. Ἐδυνάμην δὲ
[6]   τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα  τῶν   ὄντων ἁπάντων ἔχων εὐθείᾳ περαίνει
[6]   εἶναι καὶ νῦν λεκτέος. Ἔστι  τῶν   ὄντων ἑκάστῳ, δι´ ὧν τὴν
[6]   μονομαχίας, λέγων αὐτὰς εἶναι ὡς  τῶν   ὀρτύγων, καὶ τῶν πατέρων θεομαχίας·
[6]   τοῦ πονηροῦ τούτου καὶ ἐκπεσόντος  τῶν   οὐρανίων λόγον. γὰρ ὄφις»
[6]   καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω  τῶν   οὐρανῶν· αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα κυρίου.
[6]   σὺν τοῖς λεγομένοις ὕδασιν ὑπεράνω  τῶν   οὐρανῶν» αἰνοῦσι τὸ ὄνομα κυρίου»
[6]   Αἰνεῖτε τὸν θεὸν οἱ οὐρανοὶ  τῶν   οὐρανῶν, καὶ τὸ ὕδωρ τὸ
[6]   ἐπείπερ ἐκκλίνας μὲν ἀπὸ  τῶν   οὕτως κακῶν ποιήσας δὲ τὰ
[6]   οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ προβάλλειν σκότον  τῶν   ὀφθαλμῶν ἡμῶν θέλουσιν, ἡμεῖς δὲ
[6]   καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ σκότον  τῶν   ὀφθαλμῶν κατακεχύσθαι τοῦ εἰπόντος τὰ
[6]   Ὡς νῦν γε σκότον μου  τῶν   ὀφθαλμῶν προβάλλεις, καὶ οὐδὲν ἐναργὲς
[6]   λόγοι αὐτοῦ, ὅτι σκότος μου  τῶν   ὀφθαλμῶν προβάλλεις. Κέλσος μὲν οὖν
[6]   Χριστιανῶν εἶναι κατηγορίας τὰς κατὰ  τῶν   Ὀφιανῶν; Πάλαι μὲν οὖν
[6]   ἀγνοίας συνεχομένου καὶ τοῦ ὑπὸ  τῶν   παθῶν ἐμποδιζομένου βλέπειν ἀλήθειαν; Χριστιανοὶ
[6]   κολαστήριον εὑρόντες, ἐζητήσαμεν, εἴ που  τῶν   παλαιῶν γραμμάτων ὠνομάσθη, καὶ μάλιστα
[6]   Ἀθηνᾶς πέπλον ἐν τῇ πομπῇ  τῶν   Παναθηναίων ὑπὸ πάντων θεωρούμενον. Δηλοῦται
[6]   θεὸς καὶ ἕκαστον  τῶν   πάντων πεποίηκε, θεωρῆσαι; Οὐ διὰ
[6]   Τίς γὰρ δύναται καθ´ ἕκαστον  τῶν   πάντων τὴν σοφίαν, ἐν
[6]   πάντα» παριστὰς τὴν ἀρχὴν τῆς  τῶν   πάντων ὑποστάσεως ἐν τῷ ἐξ
[6]   τό· Σεμνός γε θεὸς  τῶν   παρ´ ἄλλῳ καταδίκων ἁμαρτωλῶν καί
[6]   Ἐδυνάμην δὲ παραθέσθαι τὰ περὶ  τῶν   παρ´ Ἑβραίοις καλουμένων σεραφίμ» ἀναγεγραμμένων
[6]   ἀνθρώπων γενέσεως εἰρημένων καὶ ὑπὸ  τῶν   παρ´ Ἑβραίοις σοφῶν πεφιλοσοφημένων. ~Ἑξῆς
[6]   ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου καὶ τῆς  τῶν   παρ´ Ἕλλησι γραμμάτων εὑρέσεως πρεσβυτέροις,
[6]   ἀλλ´ οὐρανούς, εἴτε τὰς σφαίρας  τῶν   παρ´ Ἕλλησι λεγομένων πλανήτων εἴτε
[6]   πεπλασμένον ἡμῖν καὶ ληφθὲν ἀπὸ  τῶν   παρ´ Ἕλλησι σοφῶν, ἄλλην μὲν
[6]   θεὸν μηδὲν ἐν τούτῳ διαφέρειν  τῶν   παρ´ Ἕλλησι Στωϊκῶν, φασκόντων ὅτι
[6]   καὶ ἀριθμὸν ὁρίζει λεγόμενον ὑπὸ  τῶν   παραδιδόντων τὴν σφραγῖδα ἀγγέλων ἑπτά,
[6]   λεγομένου ὀργῆς τινος  τῶν   παραπλησίων. Ἀλλ´ οὐδ´ οὐσίας μετέχει
[6]   περικαλλὴς καὶ ἐπιτετηδευμένη Πλάτωνος καὶ  τῶν   παραπλησίως φρασάντων λέξις· πλείονας δὲ
[6]   αὐτὸν μυσταγωγῆσαι ἐπὶ τὰ περὶ  τῶν   παρεμβολῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα,
[6]   προφητείαν ἀνεγνωκότα περιεσπᾶσθαι ὑπὸ  τῶν   παρερμηνευόντων αὐτὴν ὡς οὐ περὶ
[6]   χρῆσθαι προφητῶν λόγοις ἡμῶν ἐστι,  τῶν   παριστάντων Ἰησοῦν εἶναι τὸν προκεκηρυγμένον
[6]   εἶναι ὡς τῶν ὀρτύγων, καὶ  τῶν   πατέρων θεομαχίας· διὰ γῆρας
[6]   καὶ αἱ φιλαλήθεις μαρτυροῦσι γραφαὶ  τῶν   περὶ αὐτόν, ἀνέγνω Πλάτωνα καὶ
[6]   τε ἐστὶν ὀνόμασι παραστῆσαί τι  τῶν   περὶ αὐτοῦ εἰς τὸ χειραγωγῆσαι
[6]   ἐφικτὸν τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει τινὰ  τῶν   περὶ αὐτοῦ, οὐδὲν ἄτοπον λέγειν
[6]   τὸ βάθος παραστήσῃ προφήτης  τῶν   περὶ θεοῦ δογμάτων, ἄληπτον τυγχάνον
[6]   ἡγησάμην βραχέα ἀπὸ πλείστων ὅσων  τῶν   περὶ θεοῦ τοῖς ἱεροῖς ἀνδράσι
[6]   διαφέροντα, ὡς καὶ τὰ λοιπὰ  τῶν   περὶ Ἰησοῦ παραδόξων. Πρὸς τόδε
[6]   ἐν ψιλαῖς ἀποφάσεσι τὰς διαφορὰς  τῶν   περὶ κόσμου καὶ ἀνθρώπων γενέσεώς
[6]   τῆς ζωῆς» ἄλλο τι  τῶν   περὶ τῆς ἀνθρώπων γενέσεως εἰρημένων
[6]   περὶ τοῦ διαγράμματος μηδὲ παρακούσας  τῶν   περὶ τῆς καλουμένης παρὰ τοῖς
[6]   κτήνους καὶ ἀπὸ ἑρπετῶν ἕως  τῶν   πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ· ὅτι ἐθυμώθην,
[6]   ἁπλῶς πιστεύειν ἀλλὰ λογισμὸν ὑπέχειν  τῶν   πιστευομένων, χρησόμεθα καὶ ἡμεῖς τοῦ
[6]   υἱὸν εἶναι θεοῦ τὸν ὑπὸ  τῶν   πιστευόντων αὐτῷ μαρτυρούμενον, χώραν ἂν
[6]   δυνάμενος τὸν Κέλσον γελάσαι, οὐ  τῶν   πιστευόντων τῷ Ἰησοῦ μόνων ἀλλὰ
[6]   κατὰ Πλάτωνά φησι γίνεσθαι διὰ  τῶν   πλανήτων· Μωϋσῆς δέ, ἀρχαιότατος
[6]   τὰ δίκτυα τοῦ πατρός, παρακούσαντας  τῶν   Πλάτωνι ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς εἰρημένων,
[6]   Ἀμφικτιόνῃ· καὶ ἄλλοι δὲ πλείονες  τῶν   Πλατωνικῶν ἐν τῷ Πλάτωνος βίῳ
[6]   οἴεται δ´ αὐτὴν παράκουσμα εἶναι  τῶν   Πλάτωνος λόγων, ὅς φησι ποὺ
[6]   ἐπαγγελλόμενος εἰδέναι Κέλσος καὶ πολλὰ  τῶν   Πλάτωνος παρατιθέμενος ἑκὼν οἶμαι σιωπᾷ
[6]   λεγόμενα τοιαῦτα ἦν, ἵν´ ὑπὸ  τῶν   πλείστων ἐλέγχηται, πείρᾳ καταλαβόντων τὰ
[6]   Πλάτωνα καὶ ἀρεσθεὶς τῇ περὶ  τῶν   πλουσίων ἀποφαινομένῃ αὐτοῦ λέξει, ὡς
[6]   ὑμῶν. ~Μετὰ ταῦτα τὴν κατὰ  τῶν   πλουσίων ἀπόφασιν τοῦ Ἰησοῦ, εἰπόντος·
[6]   τίνων, ἵνα θεωρήσῃ τὸ περὶ  τῶν   πλουσίων τοῦ λόγου βούλημα· οὐκ
[6]   ὑπόστασιν ἔχοντα ἐν τοῖς ἀπὸ  τῶν   πολεμίων πόνοις, προσαγομένοις αὐτοῖς εἰς
[6]   ἅμα καὶ πραγματικῶς καὶ ἐστοχασμένως  τῶν   πολλῶν διδαξάντων καὶ γραψάντων. Ἔστι
[6]   ταῦτα λεγόμενα ἤδη καὶ ὑπὸ  τῶν   πολλῶν καὶ πάντῃ ἀλλοτρίων τῆς
[6]   τοιούτων σαφήνειαν πιστεῦσαι γραφῇ, ἅτε  τῶν   πολλῶν οὐ χρῃζόντων πλείονος διδασκαλίας
[6]   ἐνεστῶτος αἰῶνος πονηροῦ» καὶ ἀπὸ  τῶν   πονηρῶν ἡμερῶν, περὶ ὧν εἶπεν
[6]   αὐτὸν τὸν τῆς θλίψεως» καὶ  τῶν   πόνων καιρὸν μηδαμῶς μὲν βαρούμενος
[6]   καὶ ἡλικιῶν, καὶ εἴ τι  τῶν   πρὸ τοῦ παθεῖν αὐτῷ πεπραγμένων
[6]   λόγον αἰτιατέον, ἀλλὰ τῇ ἰδιωτείᾳ  τῶν   προθεμένων μὲν τὰ κρείττονα διὰ
[6]   καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» διαφοραὶ καὶ  τῶν   πρὸς τὸ καλὸν νενευκότων, οὐκ
[6]   κύκλον βραχὺν ἐχόμενον τοῦ μείζονος  τῶν   προτέρων, ἐγγεγραμμένον ἔχοντα ἀγάπην» κατωτέρω
[6]   αὐτῶν Χριστὸν καὶ ἀποδεικνύντων ἐκ  τῶν   προφητικῶν τὰ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις
[6]   τῶν γραφῶν δυναμένους, τὰ ἱερὰ  τῶν   προφητῶν γράμματα. Ἔχει δ´
[6]   ἐπιστήσας τοῖς χρόνοις Μωϋσέως καὶ  τῶν   προφητῶν ἰδεῖν ὅτι καθόλου τὸ
[6]   θεῷ. Εἰ δ´ ἀνεγνώκει τὰς  τῶν   προφητῶν λέξεις, τοῦ μὲν Δαυῒδ
[6]   ἀλλὰ τούτων κρειττόνως εἰρημένα ἀπὸ  τῶν   προφητῶν μεμαθήκαμεν, σαφηνίσαντος τοῦ Ἰησοῦ
[6]   ὄναρ ἐφαντάσθη τὸ Μωϋσέως καὶ  τῶν   προφητῶν περὶ τοῦ Σατανᾶ βούλημα
[6]   ἐβουλήθη περὶ τούτων γνωρίσαι διὰ  τῶν   προφητῶν τοῖς ἀνθρώποις, ἵνα οἱ
[6]   ἐπουρανίου καὶ τῶν θεμελίων καὶ  τῶν   πυλῶν αὐτῆς. Εἰ δὲ δύναται
[6]   αὐτῇ πύλη ὀγδόη. πρώτη  τῶν   πυλῶν μολίβδου, δευτέρα κασσιτέρου,
[6]   ὑψωθέντος διὰ τὸν λόγον ἐκ  τῶν   πυλῶν τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν»
[6]   λέγεται· ὑψῶν με ἐκ  τῶν   πυλῶν τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν
[6]   ἄρα καταθύσαντες παιδίον μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ  τῶν   σαρκῶν, καὶ πάλιν ὅτι οἱ
[6]   τῶν ἰδίων παραλυθησόμενον βούλημα ἐκ  τῶν   Σίμωνος μαθημάτων. Οἱ δὲ Δοσιθεηνοὶ
[6]   πάντων ἀλλ´ οὐχ ὡς τὸ  τῶν   Στωϊκῶν πνεῦμα· καὶ πάντα μὲν
[6]   λέγεται εἰς παράστασιν τὴν ἀπὸ  τῶν   συνήθων καὶ σωματικῶν ὀνομάτων τῆς
[6]   καὶ ποίησον ἀγαθὸν» οὔτε περὶ  τῶν   σωματικῶν λέγεται ἀγαθῶν κακῶν,
[6]   ἐν σαρκὶ ζωῆς καὶ ἀπολύσας  τῶν   σωμάτων ἀπολύει ἅμα καὶ τοῦ
[6]   τὸν τῶν πάντων θεὸν ἡγεμόνα  τῶν   τε ὄντων καὶ τῶν μελλόντων,
[6]   πάντων τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ  τῶν   τέκνων αὐτοῦ ἀπωλείᾳ, δευτέρᾳ δὲ
[6]   ὑπερουράνιον τόπον οὔτε τις ὕμνησε  τῶν   τῇδε ποιητὴς οὔτε ὑμνήσει κατ´
[6]   εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν περὶ  τῶν   τηλικούτων ἀνδρῶν τὸ ἀληθές, φημὶ
[6]   πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων  τῶν   τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,
[6]   προφέρει εἰς κατηγορίαν τὰ περὶ  τῶν   τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν, ὧν τινὲς
[6]   ἐκβάλλει θεῶν ὅταν τις ἐξυβρίσῃ.  Τῶν   τοιούτων δέ φησιν ἔχεσθαι νοημάτων
[6]   τῶν ἰδιωτῶν προπετευσαμένων περὶ τῆς  τῶν   τοιούτων διηγήσεως, μὴ νοήσας τε,
[6]   γὰρ αὐτὸν μὴ μνημονεῦσαι  τῶν   τοιούτων κατὰ τὸ δοκοῦν
[6]   ἀληθής, ἐναντίος τῷ τολμήσαντι γράφειν  τῶν   τοιούτων καὶ ὁτιοῦν, πολλάκις μὲν
[6]   τοῦ θεοῦ» διὰ τοῦ διδασκάλου  τῶν   τοιούτων μαθημάτων Ἰησοῦ· ὃς» οὐχ
[6]   Αὐταῖς γὰρ λέξεσί φησι περὶ  τῶν   τοιούτων Παῦλος ὅτι Ἀποκαλύπτεται
[6]   τοῖς ἡμαρτηκόσιν, οὕτως ἀκουστέον  τῶν   τοιούτων ὡς καὶ ὕπνου θεοῦ
[6]   παραδείσῳ τὸ δειλινόν» οὕτως ἀκουστέον  τῶν   τοιούτων ὡς κινουμένου νοουμένου τοῦ
[6]   εἰς τὴν μετὰ βασάνου κάθαρσιν  τῶν   τοιωνδὶ ψυχῶν κατὰ τὸ Ἰδοὺ
[6]   ἀλλ´ οὐδ´ ἐπιστήσας, ἐν τίνι  τῶν   τοῦ ἀνθρώπου τὸ κατ´ εἰκόνα»
[6]   καὶ εἰσακούσας αὐτῶν ἄξιος γένηται  τῶν   τοῦ θεοῦ ἐπαγγελιῶν, τῆς προαιρέσεως
[6]   τετράγωνον σχῆμα καὶ τὸ ἐπὶ  τῶν   τοῦ παραδείσου πυλῶν λεγόμενον ὑπὸ
[6]   ἐπιλαβόμενος τῆς λέξεως εὐλόγως κατηγορεῖ  τῶν   τοῦτο τολμώντων λέγειν· τούτου δ´
[6]   ψυχῇ γινόμενον μετὰ τὸν λόγον  τῶν   τραυμάτων τύπον, τοῦτον εἶναι τὸν
[6]   τὸν δὲ Ἐπίκτητον καὶ ὑπὸ  τῶν   τυχόντων καὶ ῥοπὴν πρὸς τὸ
[6]   ἐπὶ τὰ περὶ τῶν παρεμβολῶν  τῶν   υἱῶν Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα, ποῖαι μὲν
[6]   πρώτῃ μὲν τῇ κατὰ πάντων  τῶν   ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ τῶν τέκνων
[6]   τοῦ ἀνθρώπου φύσις ἀλλὰ καὶ  τῶν   ὑπεραναβεβηκότων αὐτὴν τὰ προσόντα τῷ
[6]   ἐκεῖνο· ἐξηγοῦνται γάρ τινα μεταξὺ  τῶν   ὑπερουρανίων ἀνωτέρω κύκλων ἐπιγεγραμμένα, ἄλλα
[6]   βούλημα οὔτε Κέλσος οὔτε τις  τῶν   ὑπὸ τούτου τοῦ πονηροῦ δαίμονος
[6]   ὑπ´ αὐτοῦ διδάσκει καὶ ἡμᾶς  τῶν   ὑπὸ τούτῳ κολάσεων καταφρονεῖν, προαγορεύων
[6]   ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς» καὶ μᾶλλον  τῶν   φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων περί τινος νομιζομένης
[6]   ἂν πολλῷ ὡραιοτέρους φαίνεσθαι τοὺς  τῶν   φιλοσοφούντων λόγους, ὄντας υἱοὺς ἀνθρώπων»
[6]   γὰρ Παρεμβαλεῖ ἄγγελος κυρίου κύκλῳ  τῶν   φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτοὺς»
[6]   διὰ πάσης γραφῆς καὶ διὰ  τῶν   χάριτι διδασκόντων θεοῦ τοὺς ἀκούοντας·
[6]   τίνα τρόπον ὀχεῖσθαι λέγεται ἐπὶ  τῶν   χερουβὶμ θεός· ἀλλ´ ἐπεὶ
[6]   τοὺς ὑπερέχοντας καὶ διαφέροντας πάντων  τῶν   χριστιανισμῷ προσεχόντων, οὐδὲ τοῖς ἀπαιδευτοτάτοις
[6]   καλουμένους ἐν τῷ Μὴ ἅπτεσθε  τῶν   χριστῶν μου, καὶ ἐν τοῖς
[6]   τῶν μελλουσῶν βασιλειῶν, ἀρξάμενα ἀπὸ  τῶν   χρόνων Δανιὴλ μέχρι τῆς φθορᾶς
[6]   ἔθνεσιν ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ ὀλέθρῳ  τῶν   χρωμένων αὐτῇ ἐπιδεδήμηκε. Καὶ Αἰγύπτιοι
[6]   παρέστησεν εἰπὼν ἐν τῇ βίβλῳ  τῶν   ψαλμῶν· Αἰνεῖτε τὸν θεὸν οἱ
[6]   διέγραψεν Ἰεζεκιήλ, καὶ  τῶν   ὡσανεὶ σχημάτων αὐτῶν, καὶ τίνα
[6]   τὴν γῆν καθαίρωσι. Περὶ δὲ  τῶν   ὡσπερεὶ ἀνθρωποπαθῶν λέξεων ἀναφερομένων ἐπὶ
[6]   ἀπαντᾶν τῷ Κέλσῳ, ὅτι καὶ  Πλάτων   ἀλαζονεύεται ἐν τῇ τοῦ Διὸς
[6]   εἶδεν ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν ἔχοντα  Πλάτων   εἰς τερατείαν ἀναλήψεται. Οὐ λείψει
[6]   ~Εἶτά φησιν ὅτι ὁρᾷς ὅπως  Πλάτων,   καίτοι διαβεβαιωσάμενος ὅτι ῥητὸν» οὐκ
[6]   ὂν τῷ παρὰ Πλάτωνι λόγῳ.  Πλάτων   μὲν οὖν τὸ τρίτον φησὶν
[6]   ἐπίστασθαι δυναμένοις, καὶ δὴ καὶ  Πλάτων   τοῦ Ἀρίστωνος τὰ περὶ
[6]   ἀληθῆ, ὅτι ταῦτα προειρηκὼς  Πλάτων   ὅμως οὐ τερατεύεται οὐδ´ ἀποφράττει
[6]   πλατωνικόν, ἐν οἷς εἶπεν  Πλάτων   ὅτι ἀγαθὸν ὄντα διαφόρως καὶ
[6]   ὥσπερ ἀλαζόνων ἀλαζονείας ὅτι  Πλάτων   οὐκ ἀλαζονεύεται καὶ ψεύδεται φάσκων
[6]   διαλεχθῶμεν, πότερον μὲν εἶχέ τι  Πλάτων   σεμνότερον ὧν ἔγραψε καὶ θειότερον
[6]   ἀπ´ ἄλλων γὰρ ὁρμώμενοι Ἕλληνες  πραγμάτων   καὶ ἐτυμολογιῶν οὕτως ὠνόμασαν τοὺς
[6]   σφαλλομένοις ἀσεβέστατα καὶ ἀποπεπλανημένοις θείων  αἰνιγμάτων   αὐτὸς σαφῶς σφάλλεται, μὴ κατανοήσας
[6]   μεγίστην ἄγνοιαν, ὁμοίως ἀπὸ θείων  αἰνιγμάτων   πεπλανημένην, ποιοῦντες τῷ θεῷ ἐναντίον
[6]   προφήτης τῶν περὶ θεοῦ  δογμάτων,   ἄληπτον τυγχάνον τοῖς μὴ ἔχουσι
[6]   ἐξαφανίζομεν τὸ σκότος τῶν ἀσεβῶν  δογμάτων.   Εἴποι δ´ ἂν Χριστιανὸς
[6]   τοῦ λεγομένου τὸν βουλόμενον ἀκολουθίαις  δογμάτων   ἕπεσθαι καὶ ὠφελεῖσθαι, λέγομεν ὅτι
[6]   Ἐπικούρου καὶ τῶν ἀσεβῶν αὐτοῦ  δογμάτων,   οὕτως οὐδ´ ἡμῖν περὶ τῶν
[6]   τις τοῖς ἑτεροδόξοις περί τινων  δογμάτων   ὡς οὐχ ὑγιῶν, πολλῷ πρότερον
[6]   ἔστιν ἀπορία ἡμῖν τῶν Κέλσου  μαθημάτων,   ἐφ´ οἷς καταψεύδεται Χριστιανῶν, οὔτε
[6]   διὰ τοῦ διδασκάλου τῶν τοιούτων  μαθημάτων   Ἰησοῦ· ὃς» οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο
[6]   παραλυθησόμενον βούλημα ἐκ τῶν Σίμωνος  μαθημάτων.   Οἱ δὲ Δοσιθεηνοὶ οὐδὲ πρότερον
[6]   λέγων, τίνα μὲν ἐκφεύγουσι τῶν  ἐγκλημάτων   τίσι δὲ περιπίπτουσι· καὶ ὅτε
[6]   Τῶν τοιούτων δέ φησιν ἔχεσθαι  νοημάτων   καὶ τὸν περικαλλῆ τῆς Ἀθηνᾶς
[6]   ἀφ´ ὧν ἐλάμβανον χάριτι θεοῦ  νοημάτων,   τίνα μὲν τὰ γραπτέα» καὶ
[6]   ῥιζῶν καὶ ὅλως παντοδαπῶν  χρημάτων   παντοῖα ἀλεξιφάρμακα; Περὶ ὧν οὐκ
[6]   ἐκθέσθαι διήγησιν, πάλιν ἐχομένην μουσικῶν  θεωρημάτων.   Ἔδοξε δέ μοι τὸ ἐκθέσθαι
[6]   τὰ αἰσθητὰ ὑπαρχόντων περὶ θεοῦ  θεωρημάτων   πάλαι παρέστησεν εἰπὼν ἐν τῇ
[6]   διδασκαλίαν ποταμούς τε χωρήσαντες τῶν  θεωρημάτων   σὺν τοῖς λεγομένοις ὕδασιν ὑπεράνω
[6]   ἡμῶν, καὶ τίνων ἀναλωτικόν, ὅτι  ἁμαρτημάτων   καὶ τῆς κακίας. Πρέπει γὰρ
[6]   Ἰεζεκιήλ, καὶ τῶν ὡσανεὶ  σχημάτων   αὐτῶν, καὶ τίνα τρόπον ὀχεῖσθαι
[6]   τῆς ἀπὸ τῶν εἰδώλων καὶ  ἀγαλμάτων   καὶ δαιμόνων θεραπείας, φησὶν ὅτι
[6]   ἡμᾶς προφῆται ἐφρόνουν τινὰ μείζονα  γραμμάτων,   ἅπερ οὐκ ἔγραψαν. μὲν
[6]   τι ἀπὸ τῶν θείων παρετιθέμεθα  γραμμάτων.   Ἑκόντες οὖν ὑπερβαίνομεν ταῦτα, ἐν
[6]   καὶ τῆς τῶν παρ´ Ἕλλησι  γραμμάτων   εὑρέσεως πρεσβυτέροις, ἄξια τῆς εἰς
[6]   φιλοσοφήσαντα, δὲ τῶν θείων  γραμμάτων   εὐτελὴς λέξις ἐνθουσιᾶν πεποίηκε τοὺς
[6]   πεπειράμεθα ἀπ´ αὐτῶν τῶν θείων  γραμμάτων   κατασκευάσαι, τίς ἐν ἀρχῇ»
[6]   γὰρ οἱ ἱεροὶ τῶν θείων  γραμμάτων   λόγοι καὶ ἄλλα, δύο τῇ
[6]   φέρε παραδείξωμεν ἀπὸ τῶν ἱερῶν  γραμμάτων   ὅτι προτρέπει καὶ θεῖος
[6]   ἐξέτασιν τοῦ βουλήματος τῶν ἱερῶν  γραμμάτων.   ~Οὐκ ἀρκεσθεὶς δ´ γεννάδας
[6]   σχολάσας τῇ βασάνῳ τῶν ἱερῶν  γραμμάτων   πανταχόθεν σωματοποιήσαι τὸν περὶ τῆς
[6]   αἰσθητὴν ὠνόμασεν ἐκδοχὴν τῶν θείων  γραμμάτων   πνεῦμα» δὲ τὴν νοητήν. Οὕτω
[6]   καὶ συνετὸν ἐκ τῶν ἱερῶν  γραμμάτων,   φάσκων βέλτιον αὐτὰ παρ´ Ἕλλησιν
[6]   δὲ τοιοῦτον ἐχόντων τῶν ἡμετέρων  γραμμάτων·   φέρε ὀλίγα παραβάλωμεν παραθέσεως ἕνεκεν
[6]   ἐζητήσαμεν, εἴ που τῶν παλαιῶν  γραμμάτων   ὠνομάσθη, καὶ μάλιστα ἐπείπερ καὶ
[6]   ἀπὸ τῶν συνήθων καὶ σωματικῶν  ὀνομάτων   τῆς νοητῆς φύσεως. Καὶ ὥσπερ,
[6]   ἐξαπατῶσι τοὺς ὑπὸ τῆς τῶν  ὀνομάτων   φαντασίας συναρπαζομένους. Ἐδυνάμην δὲ καὶ
[6]   κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ, ψόφος  ἁρμάτων   καὶ ἱππευόντων» ἅπερ ἐτάραξε πολλοὺς
[6]   πίστεως, πρῶτόν ἐστι τῶν καλουμένων  χαρισμάτων»   τοῦ θεοῦ, καὶ μετ´ ἐκείνην
[6]   μοι καὶ ἐκ τούτων ἐκ  παρακουσμάτων   ἀσημοτάτης αἱρέσεως Ὀφιανῶν οἶμαι ἐκτεθεῖσθαι
[6]   ἐκείνου ἐγνωκέναι καὶ οὐκ ἐκ  παρακουσμάτων   τὰ καὶ ὑφ´ ἡμῶν κατηγορούμενα.
[6]   γινόμενον μετὰ τὸν λόγον τῶν  τραυμάτων   τύπον, τοῦτον εἶναι τὸν ἐν
[6]   ἑαυτοῦ καὶ τὴν λαμπρότητα τῶν  ἐνδυμάτων   αὐτοῦ καὶ οὐχ ἑαυτοῦ γε
[6]   τοῦ Τυανέως μάγου καὶ φιλοσόφου  ἀπομνημονευμάτων·   ἐν οἷς μὴ Χριστιανὸς
[6]   σαρκὶ ζωῆς καὶ ἀπολύσας τῶν  σωμάτων   ἀπολύει ἅμα καὶ τοῦ ἐπὶ
[6]   ἀπαισίως ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς ἐπὶ τῶν  γονάτων   καὶ πρηνὴς ἐρριμμένος, ἐσθῆτα δυστήνων
[6]   ὡς Κέλσος οἴεται, μωρῶν τινων  ἀκροατῶν   καὶ ἀνδραπόδων δεόμενα· διαλήψεται γὰρ
[6]   τὸ γένος αὐτῶν αὐξήσειν μέχρι  περάτων   γῆς ἐπαγγειλάμενον καὶ ἀναστήσειν ἐκ
[6]   καὶ ἀναβῆναι τῷ νῷ ἀπὸ  ὁρατῶν   πάντων καὶ αἰσθητῶν ἐπὶ τὸν
[6]   πρὸς τῇ θέᾳ ἐσόμεθα τῶν  ἀοράτων   τοῦ θεοῦ, οὐκέτι ἀπὸ κτίσεως
[6]   πεποιήκαμεν, ἀπὸ τῆς πρὸ πλειόνων  ἐτῶν   ἕξεως, ἧς ἐχωροῦμεν τότε, διαλαβόντες
[6]   εἶναι θεοῦ τὸ πρὸ πολλῶν  ἐτῶν   τῆς γενέσεως αὐτοῦ πεπροφητεῦσθαι καὶ
[6]   τις θέλῃ ἅπερ λέγει  νουθετῶν   καὶ εἰσακούσας αὐτῶν ἄξιος γένηται
[6]   ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπὸ  ἑρπετῶν   ἕως τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ·
[6]   καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ  ἑρπετῶν»   Καὶ ἀλήθειαν» γοῦν κατέχουσιν, ὡς
[6]   σαφηνίσαντος τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν  μαθητῶν   αὐτοῦ τὸ βούλημα τοῦ ἐν
[6]   Χριστιανοὶ αἱρεῖσθαι ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε τῶν  μαθητῶν,   ἐναδιαφορεῖν αὐτοὺς διδάξας πρὸς τὴν
[6]   ὑψηλὸν ὄρος» μετεμορφώθη ἔμπροσθεν» τῶν  μαθητῶν   καὶ ὤφθη ἐν δόξῃ, ὅτε
[6]   κτύπους δαιμονίους σχηματισμούς,  ἐσθήτων   ἀριθμῶν λίθων
[6]   τοὺς πλουσίους πότερον ἐπὶ τῶν  αἰσθητῶν   αὐτῷ ταῦτα πτωχῶν καὶ πλουσίων,
[6]   κτίσεως τοῦ κόσμου» καὶ τῶν  αἰσθητῶν,   ἀφ´ ὧν ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ
[6]   εἶναι. Πρὸς γὰρ ἀντιδιαστολὴν τῶν  αἰσθητῶν   ἔθος τῇ γραφῇ τὰ νοητὰ
[6]   νῷ ἀπὸ ὁρατῶν πάντων καὶ  αἰσθητῶν   ἐπὶ τὸν ὅλων δημιουργόν, ὅς
[6]   διηγήσασθαι τὸν περὶ νοητῶν καὶ  αἰσθητῶν   λόγον, καὶ τίνα τρόπον διανενέμηνται
[6]   σφαίρας τῶν παρ´ Ἕλλησι λεγομένων  πλανήτων   εἴτε καὶ ἄλλο τι ἀπορρητότερον
[6]   Πλάτωνά φησι γίνεσθαι διὰ τῶν  πλανήτων·   Μωϋσῆς δέ, ἀρχαιότατος ἡμῶν
[6]   βούλεται καὶ τὰ πλάσματα τῶν  γοήτων   ἐκείνων μαθεῖν, δι´ ὧν ἐβουλήθησαν
[6]   ~Νῦν δὲ διηγήσασθαι τὸν περὶ  νοητῶν   καὶ αἰσθητῶν λόγον, καὶ τίνα
[6]   τὴν ἀγγέλων θρόνων  κυριοτήτων   ἀρχῶν ἐξουσιῶν ὑπόστασιν.
[6]   γραφῶν δυναμένους, τὰ ἱερὰ τῶν  προφητῶν   γράμματα. Ἔχει δ´ Πλάτωνος
[6]   τοῖς χρόνοις Μωϋσέως καὶ τῶν  προφητῶν   ἰδεῖν ὅτι καθόλου τὸ εἶναί
[6]   Εἰ δ´ ἀνεγνώκει τὰς τῶν  προφητῶν   λέξεις, τοῦ μὲν Δαυῒδ λέγοντος·
[6]   λέξις. ~Τὸ μὲν γὰρ χρῆσθαι  προφητῶν   λόγοις ἡμῶν ἐστι, τῶν παριστάντων
[6]   ἔτι προστιθέασιν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις,  προφητῶν   λόγους καὶ κύκλους ἐπὶ κύκλοις
[6]   τούτων κρειττόνως εἰρημένα ἀπὸ τῶν  προφητῶν   μεμαθήκαμεν, σαφηνίσαντος τοῦ Ἰησοῦ καὶ
[6]   ἐφαντάσθη τὸ Μωϋσέως καὶ τῶν  προφητῶν   περὶ τοῦ Σατανᾶ βούλημα οὔτε
[6]   περὶ τούτων γνωρίσαι διὰ τῶν  προφητῶν   τοῖς ἀνθρώποις, ἵνα οἱ συνιέντες
[6]   Δία, ὅτε καὶ περὶ τῶν  διαλέκτων   τι ἀπὸ τῶν θείων παρετιθέμεθα
[6]   ἐν ταῖς ἐκκλησίαις φερομένων εὐαγγελίων  τέκτων»   αὐτὸς Ἰησοῦς ἀναγέγραπται. ~Οἴεται
[6]   διδάσκαλος ἡμῶν ἐπεὶ  τέκτων   ἦν τὴν τέχνην, οὐχ ὁρῶν
[6]   αὐτῶν σταυρῷ ἐνηλώθη καὶ ἦν  τέκτων   τὴν τέχνην. Ὡς εἰ ἔτυχεν
[6]   πραγματικῶς καὶ ἐστοχασμένως τῶν πολλῶν  διδαξάντων   καὶ γραψάντων. Ἔστι γοῦν ἰδεῖν
[6]   πρόνοια τοῦ θεοῦ διὰ  πάντων   ἀλλ´ οὐχ ὡς τὸ τῶν
[6]   τὸ αἱρεῖν ὁρμήσαι Χριστιανοὺς ὡς  πάντων   ἀσεβεστάτους. Φύρων δὲ τὰ πράγματα
[6]   τὴν φάσκουσαν λέξιν· Περὶ τὸν  πάντων   βασιλέα πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου
[6]   τοῦτον τὸν τρόπον· Περὶ τὸν  πάντων   βασιλέα πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου
[6]   θεὸς πνεῦμά ἐστι διὰ  πάντων   διεληλυθὸς καὶ πάντ´ ἐν ἑαυτῷ
[6]   δὲ ἀντικείμενός ἐστιν πρῶτος  πάντων   εἰρηνευόντων καὶ μακαρίως διαγόντων πτερορρυήσας
[6]   ἄλλοι δὲ ἄλλον, κοινὸν δὲ  πάντων   καὶ πρόχειρον· πίστευσον, εἰ
[6]   δὲ ἄλλον, καὶ κοινὸν δὲ  πάντων   καὶ πρόχειρον· πίστευσον, εἰ
[6]   Πλάτωνος λέξις· Καὶ τὸν τῶν  πάντων   θεὸν ἡγεμόνα τῶν τε ὄντων
[6]   τῇ πομπῇ τῶν Παναθηναίων ὑπὸ  πάντων   θεωρούμενον. Δηλοῦται γάρ, φησίν, ἀπ´
[6]   ἀναβῆναι τῷ νῷ ἀπὸ ὁρατῶν  πάντων   καὶ αἰσθητῶν ἐπὶ τὸν ὅλων
[6]   τοῦ λόγου ἐπὶ τὴν ἀνωτάτω  πάντων   μακαριότητα καί, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,
[6]   χθὲς καὶ πρώην ἐν τοῖς  πάντων   ὀφθαλμοῖς ἐπονειδιστότατα κεκαλινδημένος, οὐδέ φαμεν·
[6]   θεὸς καὶ ἕκαστον τῶν  πάντων   πεποίηκε, θεωρῆσαι; Οὐ διὰ τὸ
[6]   γὰρ δύναται καθ´ ἕκαστον τῶν  πάντων   τὴν σοφίαν, ἐν
[6]   ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» δὲ  πάντων   τούτων κρείσσων Ἰησοῦς ὅτι μὲν
[6]   πρωτότοκον πάσης κτίσεως» ἐπέκεινα δὲ  πάντων   τούτων τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ
[6]   ἐπ´ ἴσης καὶ παραπλησίως ἀλλήλοις  πάντων   τυπωθέντων καὶ μορφωθέντων πρὸς αὐτό,
[6]   Ἀσσυρίων γράμμασιν, ὥστ´ αὐτοὺς εὑρεθῆναι  πάντων   τῶν ἐκεῖ σοφῶν δεκαπλασίους. Καὶ
[6]   τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ  πάντων   τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε.
[6]   ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ  πάντων   τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο
[6]   βαρυτάταις, πρώτῃ μὲν τῇ κατὰ  πάντων   τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ τῶν
[6]   ἀλλὰ τοὺς ὑπερέχοντας καὶ διαφέροντας  πάντων   τῶν χριστιανισμῷ προσεχόντων, οὐδὲ τοῖς
[6]   παριστὰς τὴν ἀρχὴν τῆς τῶν  πάντων   ὑποστάσεως ἐν τῷ ἐξ αὐτοῦ»
[6]   ἡμεῖς ἴσμεν. Κρείττονα γάρ ἐστι  πάντων   ὧν οἶδεν οὐ μόνη
[6]   τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων  ἁπάντων   ἔχων εὐθείᾳ περαίνει κατὰ φύσιν
[6]   τετάρτην Ἑρμοῦ, τλήμονα γὰρ ἔργων  ἁπάντων   καὶ χρηματιστὴν καὶ πολύκμητον εἶναι
[6]   ἕνεκα πάντα, καὶ ἐκεῖνο αἴτιον  ἁπάντων   καλῶν. Δεύτερον δὲ περὶ τὰ
[6]   ἐπιτετηδευμένη Πλάτωνος καὶ τῶν παραπλησίως  φρασάντων   λέξις· πλείονας δὲ τῶν
[6]   ὅτι ἀπό τινων πτερορρυησάντων καὶ  κατακολουθησάντων   τῷ πρώτῳ πτερορρυήσαντι ὑπέστη
[6]   γένεσιν, καὶ ὅτι ἀπό τινων  πτερορρυησάντων   καὶ κατακολουθησάντων τῷ πρώτῳ πτερορρυήσαντι
[6]   Ἕλλησι σοφῶν, ἄλλην μὲν εἶναι  φησάντων   τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ἄλλην δὲ
[6]   τὰς γραφὰς» καὶ μᾶλλον τῶν  φιλοσοφησάντων   Ἑλλήνων περί τινος νομιζομένης ἐπιστήμης
[6]   καὶ εἰς ὀλίγους καὶ εὐαριθμήτους  καταστάντων,   ἐνετίθει ταῖς κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίαις.
[6]   προφητῶν λόγοις ἡμῶν ἐστι, τῶν  παριστάντων   Ἰησοῦν εἶναι τὸν προκεκηρυγμένον ὑπ´
[6]   ἐστοχασμένως τῶν πολλῶν διδαξάντων καὶ  γραψάντων.   Ἔστι γοῦν ἰδεῖν τὸν μὲν
[6]   ὡς ἀρχηγοῦ τῶν καλῶν χρηματίσαι  βουληθέντων   ἀλλὰ καὶ Κέλσου, νομίσαντος κατὰ
[6]   νενοημένων παραθέσθαι, δεικνὺς ὅτι τῶν  θαυμασθέντων   ὑπὸ Κέλσου πλατωνικῶν λόγων ἔχει
[6]   κατειλεγμένων ἐν αὐτοῖς ἀριθμῶν καὶ  ἐφαρμοσθέντων   ἑκάστῃ φυλῇ, περὶ ὧν νῦν
[6]   λέγω σαφέστερον ἂν εἴη τι  λεχθέντων   αὐτῶν· ἔστι γάρ τις λόγος
[6]   ἴσης καὶ παραπλησίως ἀλλήλοις πάντων  τυπωθέντων   καὶ μορφωθέντων πρὸς αὐτό, καὶ
[6]   παραπλησίως ἀλλήλοις πάντων τυπωθέντων καὶ  μορφωθέντων   πρὸς αὐτό, καὶ τῶν δι´
[6]   περὶ τῶν ἐν τῷ κατακλυσμῷ  διαφθαρέντων,   φησίν· Εἰ δὲ μὴ διαφθείρει
[6]   ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας, μόνων ἐφρόντισαν τῶν  ἀνατραφέντων   ἐν λόγοις καὶ μαθήμασιν, οὗτοι
[6]   ἀλλά τινων τάχα οὐδ´ ἔτι  ὄντων   ἀλλὰ πάντῃ ἐκλελοιπότων καὶ
[6]   καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν  ὄντων   ἁπάντων ἔχων εὐθείᾳ περαίνει κατὰ
[6]   καὶ νῦν λεκτέος. Ἔστι τῶν  ὄντων   ἑκάστῳ, δι´ ὧν τὴν ἐπιστήμην
[6]   διὰ τὸ μεθ´ ἡμῶν μετρίων  ὄντων   καὶ οὐ κακῶν συχνὸν διατετριφέναι
[6]   πάντων θεὸν ἡγεμόνα τῶν τε  ὄντων   καὶ τῶν μελλόντων, τοῦ τε
[6]   Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι κολάσεις χωνευομένων, τῶν  ἀναλαβόντων   εἰς τὴν ἑαυτῶν τῆς ψυχῆς
[6]   ὑπὸ τῶν πλείστων ἐλέγχηται, πείρᾳ  καταλαβόντων   τὰ τοιαῦτα εἶναι ψευδῆ ἐκ
[6]   πρῶτος πάντων εἰρηνευόντων καὶ μακαρίως  διαγόντων   πτερορρυήσας καὶ ἐκπεσὼν τῆς μακαριότητος·
[6]   ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· ὡσεὶ καί,  λεγόντων   ἡμῶν ὅτι θεὸς πῦρ»
[6]   ἀριθμὸν ὁρίζει λεγόμενον ὑπὸ τῶν  παραδιδόντων   τὴν σφραγῖδα ἀγγέλων ἑπτά, ἑκατέρωθεν
[6]   κατακολουθεῖν ὄχλοις πλανωμένων καὶ ἔθνεσιν  ἑορταζόντων   δαιμονίοις προσίτωσαν τῷ χαριζομένῳ ὀφθαλμοὺς
[6]   γραφῇ, ἅτε τῶν πολλῶν οὐ  χρῃζόντων   πλείονος διδασκαλίας παρὰ τὴν περὶ
[6]   ἐνδυνόντων εἰς τὰς οἰκίας καὶ»  αἰχμαλωτιζόντων   γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις
[6]   γραφῆς καὶ διὰ τῶν χάριτι  διδασκόντων   θεοῦ τοὺς ἀκούοντας· εἰ μὴ
[6]   τοῦ βουλήματος τῶν θείων λόγων,  διδασκόντων   τὰ περὶ τοῦ διαβόλου καὶ
[6]   διαφέρειν τῶν παρ´ Ἕλλησι Στωϊκῶν,  φασκόντων   ὅτι θεὸς πνεῦμά ἐστι
[6]   διὰ τὸ μηδὲν παραλελοιπέναι τῶν  ἐπιβαλλόντων   ἀναβαίνοντες ἐπὶ τὴν θεωρίαν καὶ
[6]   χαρακτηρίζον τὴν θεότητα περὶ  μελλόντων   ἐστὶν ἀπαγγελία, οὐ κατ´ ἀνθρωπίνην
[6]   τῶν τε ὄντων καὶ τῶν  μελλόντων,   τοῦ τε ἡγεμονικοῦ καὶ αἰτίου
[6]   ἀσκήσαντάς φαμεν ὑποκεῖσθαι ταῖς τῶν  ἁμαρτανόντων   κολάσεσιν. Αὐταῖς γὰρ λέξεσί φησι
[6]   τὴν περὶ τῆς κατὰ τῶν  ἁμαρτανόντων   κολάσεως. Εἰς γὰρ τὰ ὑπερέκεινα
[6]   ἱππευόντων» ἅπερ ἐτάραξε πολλοὺς τῶν  ἐντυγχανόντων   τῇ γραφῇ, μὴ δυναμένους καθορᾶν
[6]   κρείττονα διὰ δὲ τὸν ἰδιωτισμὸν  ἀποτυγχανόντων   συγγνωστέον. Μᾶλλον γὰρ τοῦ κατὰ
[6]   εὐαγγελίων ἀλλ´ οὐδὲ τῶν ἀποστόλων  ἐμφαινόντων   ὅτι οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
[6]   ἀνθρώπων, ὡς Παῦλος ὠνόμασεν,  ἐνδυνόντων   εἰς τὰς οἰκίας καὶ» αἰχμαλωτιζόντων
[6]   πῦρ χωνευτηρίου καὶ ὡς ποία  πλυνόντων·   καὶ καθιεῖται χωνεύων καὶ καθαρίζων
[6]   καὶ δεικνύντες τὸ βούλημα τῶν  εἰπόντων   τό· Καὶ λόγος μου
[6]   λοιδορούμενος καὶ κατηγορῶν τῶν κατηραμένον  εἰπόντων   τὸν Μωϋσέως καὶ τοῦ κατ´
[6]   ἐν ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας» τῶν  ἐγκαταλιπόντων   τὸν νόμον» τοῦ θεοῦ καὶ
[6]   καὶ οὐ γραπτέων διαφοράν, ἑπτὰ  βροντῶν   φησιν ἀκηκοέναι περί τινων διδασκουσῶν
[6]   ὥς τινων ἀφ´ ἡμῶν οὐχ  ὁμολογησόντων   πνεῦμα εἶναι τὸν θεὸν ἀλλὰ
[6]   καὶ τὴν ὁδὸν δεδηλωμένην τῶν  ὁδευσόντων   ἐπὶ τὰ θεῖα μαθεῖν, ἀναγνώτω
[6]   σεραφίμ» ἀναγεγραμμένων ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ,  καλυπτόντων   τὸ πρόσωπον» καὶ τοὺς πόδας»
[6]   τοῦ καλοῦ ἐπὶ τὰ ἐναντία  ᾀττόντων·   καὶ ἐν τούτοις γὰρ ἐν
[6]   ἀνεγνωκότα περιεσπᾶσθαι ὑπὸ τῶν  παρερμηνευόντων   αὐτὴν ὡς οὐ περὶ Ἰησοῦ
[6]   ἀντικείμενός ἐστιν πρῶτος πάντων  εἰρηνευόντων   καὶ μακαρίως διαγόντων πτερορρυήσας καὶ
[6]   πύλας Ἱερουσαλήμ, ψόφος ἁρμάτων καὶ  ἱππευόντων»   ἅπερ ἐτάραξε πολλοὺς τῶν ἐντυγχανόντων
[6]   εἶναι θεοῦ τὸν ὑπὸ τῶν  πιστευόντων   αὐτῷ μαρτυρούμενον, χώραν ἂν εἶχε
[6]   τὸν Κέλσον γελάσαι, οὐ τῶν  πιστευόντων   τῷ Ἰησοῦ μόνων ἀλλὰ καὶ
[6]   δύναται; Ὥσπερ γάρ, εἰ καταχρηστικῶς  ἀκουόντων   ἡμῶν κακὰ τοὺς προσαγομένους πόνους
[6]   ἐβούλετο, κατ´ ἀξίαν ἕκαστον τῶν  ἀκουόντων·   οἳ καὶ ἀνάλογον τῇ ῥοπῇ
[6]   οὐδεὶς τῶν ἐν Χριστιανοῖς νοῦν  ἐχόντων   δίδωσιν. Οὐ γάρ φησί τις
[6]   καὶ ῥοπὴν πρὸς τὸ ὠφελεῖσθαι  ἐχόντων   θαυμαζόμενον, αἰσθομένων τῆς ἀπὸ τῶν
[6]   καθ´ ἡμῶν κατηγορίας, τῶν μηδὲν  ἐχόντων   κοινὸν πρὸς ἐκεῖνο, διὰ μέσου
[6]   μετέχει, καὶ μετέχεται ὑπὸ τῶν  ἐχόντων   πνεῦμα θεοῦ» Καὶ σωτὴρ
[6]   τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα  ἐχόντων   πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ
[6]   ἐνθέως εἰρημένων, οὐδὲν δὲ τοιοῦτον  ἐχόντων   τῶν ἡμετέρων γραμμάτων· φέρε ὀλίγα
[6]   καὶ διαφέροντας πάντων τῶν χριστιανισμῷ  προσεχόντων,   οὐδὲ τοῖς ἀπαιδευτοτάτοις ἀνδραπόδοις
[6]   τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ  κατεχόντων,   διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ
[6]   ὃν ὀνομάζουσι φραγμὸν κακίας» πύλας  ἀρχόντων   αἰῶνι δεδεμένας· Βασιλέα μονότροπον, δεσμὸν
[6]   ἐπαναλαμβάνει τὰ περὶ τῶν ἑπτὰ  ἀρχόντων   δαιμόνων, μηδαμῶς μὲν ὑπὸ Χριστιανῶν
[6]   μὲν τῇ κατὰ πάντων τῶν  ὑπαρχόντων   αὐτῷ καὶ τῶν τέκνων αὐτοῦ
[6]   ἐν τοῖς ὑπεραναβεβηκόσι τὰ αἰσθητὰ  ὑπαρχόντων   περὶ θεοῦ θεωρημάτων πάλαι παρέστησεν
[6]   δὲ Ἐπίκτητον καὶ ὑπὸ τῶν  τυχόντων   καὶ ῥοπὴν πρὸς τὸ ὠφελεῖσθαι
[6]   προκεκηρυγμένον ὑπ´ αὐτῶν Χριστὸν καὶ  ἀποδεικνύντων   ἐκ τῶν προφητικῶν τὰ ἐν
[6]   εἴ τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως,  τροπολογούντων   ἡμῶν χεῖρας καὶ μέλη τοῦ
[6]   μὲν Πλάτωνα ἐν χερσὶ τῶν  δοκούντων   εἶναι φιλολόγων μόνον, τὸν δὲ
[6]   ἀπό τινων εὐτελῶς καὶ ἰδιωτικῶς  ἐγκαλούντων   λόγῳ, οὐ μὴν πάνυ συνετῶς.
[6]   καὶ τὰ Ῥωμαίων αὐτῶν,  τελούντων   τοὺς εὐγενεστάτους τῶν ἀπὸ τῆς
[6]   ἐφ´ οἷς καταψεύδεται Χριστιανῶν, οὔτε  φρονούντων   οὔτ´ εἰδότων τὰ τοιαῦτα, εἰ
[6]   ἄν τις, νοήσας τὸ Μὴ  σκοπούντων   ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ
[6]   βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ  σκοπούντων   ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ
[6]   τῷ Κέλσῳ τινι τῶν  κατηγορούντων   τοῦ θείου λόγου φάσκων· Πῶς
[6]   πολλῷ ὡραιοτέρους φαίνεσθαι τοὺς τῶν  φιλοσοφούντων   λόγους, ὄντας υἱοὺς ἀνθρώπων» παρὰ
[6]   λέξεως εὐλόγως κατηγορεῖ τῶν τοῦτο  τολμώντων   λέγειν· τούτου δ´ ἕνεκα καὶ
[6]   πρὸς τὰ φαυλότατα τῶν ἀνθρώπους  ἀπατώντων   γίνεται συνεργία ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ
[6]   καταψεύδεται Χριστιανῶν, οὔτε φρονούντων οὔτ´  εἰδότων   τὰ τοιαῦτα, εἰ καὶ ἡμεῖς
[6]   τὸ πείθεσθαι ὡσπερεὶ τῶν καλουμένων  ἀντιπεπονθότων   ἐστίν, ἀνάλογον τῷ κείρεσθαι ἄνθρωπον,
[6]   ἀνθρώπου φύσις ἀλλὰ καὶ τῶν  ὑπεραναβεβηκότων   αὐτὴν τὰ προσόντα τῷ θεῷ.
[6]   καὶ τῶν πρὸς τὸ καλὸν  νενευκότων,   οὐκ ἐπ´ ἴσης καὶ παραπλησίως
[6]   οὐδ´ ἔτι ὄντων ἀλλὰ πάντῃ  ἐκλελοιπότων   καὶ εἰς ὀλίγους καὶ
[6]   ἀπὸ τῆς μαγικῆς γοητείας καὶ  προσάπτων   τάχα μὲν οὐδενὶ τῷ μὴ
[6]   εἰς τὰς τῶν ζωγράφων καὶ  πλαστῶν   καὶ ἀνδριαντοποιῶν ἐνορῶντας κακοτεχνίας, μὴ
[6]   τοιαῦτα ἦν, ἵν´ ὑπὸ τῶν  πλείστων   ἐλέγχηται, πείρᾳ καταλαβόντων τὰ τοιαῦτα
[6]   ἥτις δυσφημία παραλόγως πάλαι μὲν  πλείστων   ὅσων ἐκράτει πείθουσα τοὺς ἀλλοτρίους
[6]   ~Ταῦτα δ´ ἡγησάμην βραχέα ἀπὸ  πλείστων   ὅσων τῶν περὶ θεοῦ τοῖς
[6]   ἐν τῷ Μὴ ἅπτεσθε τῶν  χριστῶν   μου, καὶ ἐν τοῖς προφήταις
[6]   ἀνθρώπων μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν  ἐλαχίστων   εἶναι νομιζομένων καὶ ὑπὸ φύσεως
[6]   μέχρι ἀνθρώπων καὶ τῶν  ἐλαχίστων   καταβαίνων οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν
[6]   ὑπερουράνια καὶ δι´ ἐκεῖνα πάντα  πράττων,   ἵν´ αὐτῶν τύχῃ, φησὶν ἐν
[6]   αὐτὴν βίον ὡς τὰ ἐναντία  πράττων   τῇ ἀρετῇ σατανᾶς ἐστι, τουτέστιν
[6]   ταύτην ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι,  τυφλώττων   περὶ τὴν παραδοχὴν τοῦ λεγομένου
[6]   οὐρανοὺς ὅλως περιωρισμένον ἀριθμὸν  αὐτῶν   αἱ φερόμεναι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις
[6]   ἀκριβῶς γινώσκομεν, πῇ μὲν ἀπ´  αὐτῶν   ἀκούσαντες, πῇ δὲ τοῖς συγγράμμασιν
[6]   ἰουδαϊκῶν καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς  αὐτῶν   ἀναγινωσκομένων, ἅπερ Χριστιανοὶ προσίενται, πῇ
[6]   βασιλείας αὐτῶν, πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν  αὐτῶν,   ἀναστήσεται βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ
[6]   λέγει νουθετῶν καὶ εἰσακούσας  αὐτῶν   ἄξιος γένηται τῶν τοῦ θεοῦ
[6]   τῶν γραφῶν καὶ αἰτεῖν περὶ  αὐτῶν   ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ κρούειν
[6]   οἴεται δὲ Κέλσος, τῆς περὶ  αὐτῶν   ἀρχαιότητος εἰς Ἡράκλειτον καὶ Πλάτωνα
[6]   ὑποσχόμενον αὐτοῖς, τὸν τὸ γένος  αὐτῶν   αὐξήσειν μέχρι περάτων γῆς ἐπαγγειλάμενον
[6]   μαθοῦσι τὰ θεῖα καὶ ἀξίως  αὐτῶν   βιώσασι προάξειν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ
[6]   καὶ τεταγμένοι εἰς τὸ προΐστασθαι  αὐτῶν   διὰ παντὸς» λέγονται βλέπειν τὸ
[6]   ἐν τῷ συγγράμματι τούτῳ περὶ  αὐτῶν   διαλεχθῆναι. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις φησὶν
[6]   τοὺς μὴ εἰδότας ἄλλα μὲν  αὐτῶν   εἶναι τὰ ὀνόματα παρ´ Ἕλλησιν
[6]   τε αὐτοῖς γίνεσθαι, ἵν´ ὁπότεροι  αὐτῶν   εἰς τὸν Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι, τούτους
[6]   ἔχουσαν· Ἔτι δὲ μακρότερα περὶ  αὐτῶν   ἐν νῷ μοι γέγονεν εἰπεῖν·
[6]   τὴν χρυσῆν, μιμούμενοι τὰς χρόας  αὐτῶν.   Ἑξῆς ἐξετάζει τὴν αἰτίαν τῆς
[6]   καιρὸν μηδαμῶς μὲν βαρούμενος ὑπ´  αὐτῶν,   ἐπελαφρίζων δὲ διὰ τὴν περὶ
[6]   ἀκούσαντες, πῇ δὲ τοῖς συγγράμμασιν  αὐτῶν   ἐπιμελῶς ἐντυχόντες. ~Μετὰ δὲ ταῦτα
[6]   σαφέστερον ἂν εἴη τι λεχθέντων  αὐτῶν·   ἔστι γάρ τις λόγος ἀληθής,
[6]   ἀλλ´ ἐπεὶ οὐκ ἦν θεοῦ  αὐτῶν   διδαχή, ἀνῃρέθησαν, καὶ πάντες
[6]   διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ ὡς ἀσύνετος  αὐτῶν   καρδία» ἐν σκότῳ καὶ
[6]   Ὀφιονέα, προκλήσεις τε καὶ ἁμίλλας  αὐτῶν   ἱστορεῖν, συνθήκας τε αὐτοῖς γίνεσθαι,
[6]   παντελῶς ἐπιλελοίπασιν, ὥστε τὸν ὅλον  αὐτῶν   ἱστορεῖσθαι ἀριθμὸν οὐκ εἶναι ἐν
[6]   ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς  αὐτῶν,   καὶ ἐσκοτίσθη ἀσύνετος αὐτῶν
[6]   Χριστιανῶν, οὕτω θεάσεσθαι τὴν διαφορὰν  αὐτῶν.   Καὶ ὅπου μὲν ᾔδει ὀνόματα
[6]   οὐρανοῦ» ὕδατα εἰς τὰς συναγωγὰς  αὐτῶν,   καὶ οὕτω βεβλαστηκέναι τὴν γῆν
[6]   Ἰεζεκιήλ, καὶ τῶν ὡσανεὶ σχημάτων  αὐτῶν,   καὶ τίνα τρόπον ὀχεῖσθαι λέγεται
[6]   ἧττον ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς  αὐτῶν»   καὶ ὡς ἀσύνετος αὐτῶν
[6]   οὐδὲ γὰρ ὑποβάλλει αἴσθησις  αὐτῶν,   κἂν βιασάμενος λόγος εὕρῃ
[6]   αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἀσύνετος  αὐτῶν   καρδία. Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,
[6]   λέγοντες καὶ μὴ πραγματικῶς  αὐτῶν   κατηγορῶν Κέλσος· ἐχρῆν γὰρ αὐτὸν
[6]   ἀγωνίσασθαι πρὸς τὰ ἀσεβῶς ὑπ´  αὐτῶν   λεγόμενα. Οὐδ´ ὅτι δεδωκὼς
[6]   ὧν παρώνυμος τοῦ ἔθνους  αὐτῶν   μαγεία καὶ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν
[6]   πλείστοις καὶ μηδὲν τοιοῦτο περὶ  αὐτῶν   μηδ´ ἀκηκοέναι. ~Μετὰ ταῦτα ὡσπερεὶ
[6]   Μαρκίωνα θεοῦ ἕτερον, καὶ ἀναζωγραφεῖ  αὐτῶν   μονομαχίας, λέγων αὐτὰς εἶναι ὡς
[6]   ἵνα οἱ συνιέντες τῶν λόγων  αὐτῶν   οἰκειωθῶσι μὲν τῷ κρείττονι, φυλάξωνται
[6]   ἀπὸ Οὐαλεντίνου εἰς τὸν ὑπ´  αὐτῶν   ὀνομαζόμενον ψυχικὸν δημιουργόν» τάχα δὲ
[6]   ἀφορμὰς κατηγορίας λέγει τὰ ἀπ´  αὐτῶν·   ὅπου δὲ κατὰ τὰς αὐτὰς
[6]   Μίθρου μυστήρια καὶ τὴν διήγησιν  αὐτῶν.   Ὅπως ποτὲ γὰρ ἐχέτω ταῦτα,
[6]   λοιπῶν μυστηρίων μετὰ τῆς διηγήσεως  αὐτῶν;   Οὐ γὰρ δοκεῖ παρ´ Ἕλλησιν
[6]   μυστήρια ἐκτίθεσθαι μετὰ τῆς διηγήσεως  αὐτῶν,   οὐ μᾶλλον τὰ Αἰγυπτίων, ἐν
[6]   οἷς ὤφθη θεός· ὀφθεὶς  αὐτῶν   οὐ τοῖς τοῦ σώματος ὀφθαλμοῖς
[6]   καὶ ἐν μάστιξι τὰς ἁμαρτίας  αὐτῶν»   οὔτ´ ἂν λέγῃ τό· Ἔχεις
[6]   οὕτω λεγουσῶν καὶ ἡμῶν  αὐτῶν   οὕτως διηγουμένων περὶ θεοῦ, ὅτι
[6]   ἡμετέρων. Φησὶ γάρ· Θαῦμα δ´  αὐτῶν   οὐχ ἥκιστα ἐκεῖνο· ἐξηγοῦνται γάρ
[6]   καὶ ὡς μαντικὸς λέγει περὶ  αὐτῶν,   οὐχ ὁρῶν πᾶσαν τὴν περὶ
[6]   θεὸν εἶναι τὸν κεκελευκότα περὶ  αὐτῶν.   ~Πάλιν τε αὖ Κέλσος
[6]   λελεγμένα· μᾶλλον γὰρ Κέλσου ἡμεῖς  αὐτῶν   παρὰ τοῖς κεκρατημένοις ὑπὸ τοιούτων
[6]   αἰώνιον, καὶ θεὸς δόξα»  αὐτῶν.   Παρακούσας δ´ οἶμαι μοχθηρᾶς αἱρέσεώς
[6]   καὶ διαγράμματα ἐσεμνοποίουν ὡς δι´  αὐτῶν   παριστάντες τὸ ἀληθές, οὔτ´ ἂν
[6]   ὡς υἱοὶ θεοῦ, καὶ ἕκαστος  αὐτῶν   περισπάσας τινὰς εἰς αὑτόν, ὥστ´
[6]   Καὶ ἐπ´ ἐσχάτῳ τῆς βασιλείας  αὐτῶν,   πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται
[6]   πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα  αὐτῶν   πλοῦτος ἐθνῶν» ἕως τὸ πλήρωμα
[6]   τοῖς ἔθνεσι» καὶ τὸ παράπτωμα  αὐτῶν   πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα
[6]   ἀπαγορευουσῶν γραφῇ παραδοῦναι τοὺς λόγους  αὐτῶν.   ~Πολλὰ δ´ ἂν καὶ παρὰ
[6]   πολλὰς τυγχανούσας, καὶ τὰς ἑρμηνείας  αὐτῶν   πολλῆς κατασκευῆς δεομένας οὐχ ἡγησάμην
[6]   ἀνάλογον τῇ ῥοπῇ τοῦ αὐτεξουσίου  αὐτῶν   πρὸς ἀποδοχὴν τοῦ καλοῦ πολλῷ
[6]   ξύλου, διότι οἶμαι διδάσκαλος  αὐτῶν   σταυρῷ ἐνηλώθη καὶ ἦν τέκτων
[6]   ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ κρούειν  αὐτῶν   τὰ κεκλεισμένα, οὐ παρὰ τοῦτο
[6]   Θρᾳκῶν καὶ τὰ Ῥωμαίων  αὐτῶν,   τελούντων τοὺς εὐγενεστάτους τῶν ἀπὸ
[6]   αὖ νενεμημένης, καὶ τῆς δι´  αὐτῶν   τῆς ψυχῆς διεξόδου. Τοιόνδε τὸ
[6]   φύσις» ἀνωτέρω δὲ τῆς κοινῆς  αὐτῶν   τομῆς κύκλος ἦν, ἐν
[6]   καὶ ἔνδον μὲν τῆς κοινῆς  αὐτῶν   τομῆς σοφίας φύσις» ἀνωτέρω δὲ
[6]   καὶ τὴν σεμνὴν πάλαι πολιτείαν  αὐτῶν   τοῦ θεοῦ οἰκονομίαν, καὶ ὡς
[6]   δι´ ἐκεῖνα πάντα πράττων, ἵν´  αὐτῶν   τύχῃ, φησὶν ἐν τῇ δευτέρᾳ
[6]   ἀνθρώπων» ἐν οἷς πεπειράμεθα ἀπ´  αὐτῶν   τῶν θείων γραμμάτων κατασκευάσαι, τίς
[6]   Ἰησοῦν εἶναι τὸν προκεκηρυγμένον ὑπ´  αὐτῶν   Χριστὸν καὶ ἀποδεικνύντων ἐκ τῶν
[6]   γνῶ τὸν θεόν; Ἕκαστος γὰρ  αὐτῶν,   ὡς ἐγχωρεῖ, ἔγνω τὸν θεόν.
[6]   οὐ πρὸς μὴ οἴδαμεν  αὐτῶν   ὡς Κέλσος ἀλλὰ πρὸς
[6]   συνιέναι, οἱ πάντα τὸν βίον  ἑαυτῶν   ἀναθέντες κατὰ τὴν Ἰησοῦ ἐντολὴν
[6]   νῦν ἡμῖν λέγειν, περὶ δὲ  ἑαυτῶν   ἀπολογεῖσθαι καὶ δεικνύναι ὅτι οὐ
[6]   προσίεσθαί τινα ἐπὶ τὸ συνέδριον  ἑαυτῶν,   ἐὰν μὴ ἀρὰς θῆται κατὰ
[6]   θεοσεβείας λόγων· οἱ δ´ αἰσθανόμενοι  ἑαυτῶν   πηρουμένων ὑπὸ τοῦ κατακολουθεῖν ὄχλοις
[6]   Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι κατὰ τὴν πεπλανημένην  ἑαυτῶν   σοφίαν, ἧς σύμβολον εἶναι βούλονται
[6]   θεῷ οἱ πάντα τὰ ἔργα  ἑαυτῶν   ταῖς ἓξ ἡμέραις πεποιηκότες καὶ
[6]   ὧν ἐβουλήθησαν μὲν ὑπάγειν ἀνθρώπους  ἑαυτῶν   τῇ διδασκαλίᾳ ὡς ἀπόρρητά τινα
[6]   χωνευομένων, τῶν ἀναλαβόντων εἰς τὴν  ἑαυτῶν   τῆς ψυχῆς ὑπόστασιν τὰ ἀπὸ
[6]   λόγοι καὶ ἄλλα, δύο τῇ  ἑαυτῶν   φύσει τυγχάνοντα, εἰς ἓν ἀλλήλοις
[6]   κίβδηλον πρόωνται ἐπὶ τὴν λογικὴν  ἑαυτῶν   φύσιν, ἄξιοι φανέντες τῆς εἰς
[6]   θεῶν ὅταν τις ἐξυβρίσῃ. Τῶν  τοιούτων   δέ φησιν ἔχεσθαι νοημάτων καὶ
[6]   ἰδιωτῶν προπετευσαμένων περὶ τῆς τῶν  τοιούτων   διηγήσεως, μὴ νοήσας τε, ἐπὶ
[6]   αὐτὸν μὴ μνημονεῦσαι τῶν  τοιούτων   κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτῷ
[6]   ἐναντίος τῷ τολμήσαντι γράφειν τῶν  τοιούτων   καὶ ὁτιοῦν, πολλάκις μὲν ὑπ´
[6]   αὐτῶν παρὰ τοῖς κεκρατημένοις ὑπὸ  τοιούτων   λόγων κατηγορήσομεν. ~Ἑξῆς δὲ τοῖς
[6]   θεοῦ» διὰ τοῦ διδασκάλου τῶν  τοιούτων   μαθημάτων Ἰησοῦ· ὃς» οὐχ ἁρπαγμὸν
[6]   γὰρ λέξεσί φησι περὶ τῶν  τοιούτων   Παῦλος ὅτι Ἀποκαλύπτεται ὀργὴ
[6]   καὶ θεραπείας ἕνεκεν τῶν δεομένων  τοιούτων   πόνων, οὐδὲν ἂν ἄτοπον
[6]   ἀλλ´ οὐδ´ ἀκίνδυνον τὴν τῶν  τοιούτων   σαφήνειαν πιστεῦσαι γραφῇ, ἅτε τῶν
[6]   ἡμαρτηκόσιν, οὕτως ἀκουστέον τῶν  τοιούτων   ὡς καὶ ὕπνου θεοῦ τροπικῶς
[6]   τὸ δειλινόν» οὕτως ἀκουστέον τῶν  τοιούτων   ὡς κινουμένου νοουμένου τοῦ θεοῦ
[6]   μὴ φορτικὸν εἰπεῖν περὶ τῶν  τηλικούτων   ἀνδρῶν τὸ ἀληθές, φημὶ ὅτι
[6]   εἴτε ταῦτα εἴτε τινὰ μείζονα  τούτων   αἰνιττόμενος ἐν τῷ περὶ τῆς
[6]   ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γὰρ καὶ περὶ  τούτων   ἅλις. ~Διὸ μεταβαίνομεν ἐπ´ ἄλλην
[6]   διὰ πλειόνων ἐν τοῖς πρὸ  τούτων   ἀπελογησάμεθα· ἔχει δέ τι καὶ
[6]   λοιδορεῖς; Ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὸ  τούτων   βιάζῃ, τὸν αὐτὸν θεὸν σέβειν
[6]   εἴρηται καὶ ἐν τοῖς πρὸ  τούτων,   βουλομένοις παραστῆσαι μὴ ταὐτὸν εἶναι
[6]   παρεληλύθασι, τινὲς δὲ μετὰ τὴν  τούτων   γένεσιν, τοῦτο μόνον ἐπισημειωσόμεθα πρὸς
[6]   περὶ ἀμφοτέρων τούτων ἐβουλήθη περὶ  τούτων   γνωρίσαι διὰ τῶν προφητῶν τοῖς
[6]   Ἀλλ´ εἰ ἀπολογήσεταί τις περὶ  τούτων   διὰ τὸν νοῦν τοῦ δημηγοροῦντος
[6]   καὶ ἰδὼν τὰ περὶ ἀμφοτέρων  τούτων   ἐβουλήθη περὶ τούτων γνωρίσαι διὰ
[6]   Δοκεῖ δέ μοι καὶ ἐκ  τούτων   ἐκ παρακουσμάτων ἀσημοτάτης αἱρέσεως Ὀφιανῶν
[6]   ὁποῖον ἐσπάρη. Ἀλλὰ γὰρ περὶ  τούτων   ἐν τοῖς ἀνωτέρω μετρίως ἡμῖν
[6]   πεποιηκέναι τὸν θεόν, ἵνα διὰ  τούτων   ἐπιστρέψῃ τινάς. Καὶ τί ἄτοπον
[6]   ἀνθρωπείων γεγεῦσθαι σαρκῶν. Μηδὲν δὲ  τούτων   Ἰουδαίους μάλιστα τοὺς πάλαι πράττοντας
[6]   ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» δὲ πάντων  τούτων   κρείσσων Ἰησοῦς ὅτι μὲν ἐλάλει»
[6]   πάντα» ἀπὸ Πλάτωνος εἰλήφαμεν, ἀλλὰ  τούτων   κρειττόνως εἰρημένα ἀπὸ τῶν προφητῶν
[6]   ἐπιστολῶν καὶ τοῦ Φαίδρου, ὡς  τούτων   μὲν ἐνθέως εἰρημένων, οὐδὲν δὲ
[6]   υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Ἆρ´ οὖν  τούτων   μὲν Κέλσος ἤκουεν, ἐπεὶ
[6]   βασιλείας θεοῦ γεγραμμένα παρ´ ἡμῖν  τούτων   μὲν οὐδὲν παρέθετο ὡς οὐδὲ
[6]   Ἀλλ´ ἔοικε βεβουλῆσθαί τι διὰ  τούτων   Κέλσος οὐκ εὔγνωμον ἀλλ´
[6]   ὅρα εἰ μὴ σεμνότατα περὶ  τούτων   Παῦλος ἐκτίθεται καὶ οὐκ
[6]   καὶ Πλάτωνα ἀναφερομένης. Ἀνωτέρω γὰρ  τούτων   οἱ προφῆται διέστειλαν τὸ περὶ
[6]   ἐταπεινοφρόνουν. Ἅμα δὲ δηλοῦται διὰ  τούτων   ὅτι οὐ πάντως ταπεινοφρονῶν
[6]   Εἴπομεν δὴ ἐν τοῖς πρὸ  τούτων   ὅτι οὐχ ὥσπερ ἀπὸ μακροῦ
[6]   ἡμῶν ἀπορούμενα προφέρει, τάχα καὶ  τούτων   παρακούσας ἀπό τινων εὐτελῶς καὶ
[6]   διατετριφέναι τοῦ βίου· διὸ δὴ  τούτων   προσδεῖν εἶπον, ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται
[6]   ἐν τῇ ἀδικίᾳ. Ἕκαστον δὲ  τούτων   σαφηνίσαι οὐ τῇ παρούσῃ ἁρμόζει
[6]   δυνάμενος, μή πῃ καὶ περὶ  τούτων   σὺν Ἡροδότῳ Κέλσος ψεύδεται,
[6]   ἐστιν. Αἱρέσεις γοῦν καὶ περὶ  τούτων   συνέστησαν· ἀλλὰ καὶ οἱ λέγοντες
[6]   τίς φησι, δεδόσθω ἔσθ´ ὅτε  τούτων   τινὰ πεποιηκέναι τὸν θεόν, ἵνα
[6]   προσωποποιεῖταί τινα, μετὰ τὸ ἀκοῦσαι  τούτων   τοιαῦτα λέγοντα· Πῶς οὖν γνῶ
[6]   πάσης κτίσεως» ἐπέκεινα δὲ πάντων  τούτων   τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ θεόν.
[6]   ἀριθμῶν λίθων  φυτῶν   ῥιζῶν καὶ ὅλως παντοδαπῶν
[6]   Ἀρτέμιδι καὶ ὀψόμενοι τὴν ὑπὸ  ἰδιωτῶν   ἐπιτελουμένην πανήγυριν· καὶ τηλικαῦτά γε
[6]   ταῦτα» τάχα δὲ καὶ τῶν  ἰδιωτῶν   προπετευσαμένων περὶ τῆς τῶν τοιούτων
[6]   τὰ ἐκτὸς κακά, καθαίρων καὶ  παιδεύων   τοὺς μὴ βουληθέντας παιδευθῆναι λόγῳ
[6]   πρῶτος καὶ μέγιστος  κελεύων·   γενέσθω τόδε καὶ ἕτερον τόδε
[6]   δ´ εἴπομεν καὶ εἰς τὸ  κελεύων·   γενέσθω τόδε καὶ ἕτερον τόδε
[6]   Σιμωνιανοὶ ἐπεβουλεύθησαν· ᾔδει γὰρ  ἐπιβουλεύων   δαίμων πονηρὸς τῇ τοῦ Ἰησοῦ
[6]   ζωῆς ξύλου εὐκαιρότερόν τις διηγήσεται  ἑρμηνεύων   τὰ περὶ τὸν ἐν τῇ
[6]   ὡς ποία πλυνόντων· καὶ καθιεῖται  χωνεύων   καὶ καθαρίζων ὡς τὸ χρυσίον
[6]   τῶν ὑπὸ τούτῳ κολάσεων καταφρονεῖν,  προαγορεύων   ὡς ἄρα Σατανᾶς καὶ
[6]   ἀνέτειλεν. δ´ αὐτὸς οὗτος  προφητεύων   περὶ τῆς τοῦ Ἰησοῦ ἐπιδημίας,
[6]   θεὸν τὸν δημιουργόν, ἵν´  πιστεύων   αὐτῷ ταῦτα καθ´ ἡμῶν λέγοντι
[6]   κατηγορεῖν θέλῃ τοῦ Ἰησοῦ, ὡς  πιστεύων   ταῖς παρέχειν δοκούσαις αὐτῷ γραφαῖς
[6]   ἀλλὰ καὶ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων,  ἀκούων   ὅτι Ἰησοῦς παρὰ Ἰουδαίοις
[6]   ἑτέρων ἐν λέξεσιν εὐτελείας τῶν  γραφῶν,   ἀμαυροῦσθαι δοκούσης ὑπὸ τῆς ἐν
[6]   νοήσαντες οὔτε τὰ τῶν θείων  γραφῶν   διακρίναντες, πάντ´ ἔφυραν· ἀπὸ μὲν
[6]   ὀφθαλμούς, βλέπειν τὰ σεμνὰ τῶν  γραφῶν   δυναμένους, τὰ ἱερὰ τῶν προφητῶν
[6]   γῆς τυγχάνειν, ἣν πολλαχοῦ τῶν  γραφῶν   ἔθος ὀνομάζεσθαι κόσμον. Μάλιστα δ´
[6]   τῶν γνησίων καὶ θείων πεπιστευμένων  γραφῶν   ἑπτὰ εἴρηνται οὐρανοί· οὔτ´ ἀπὸ
[6]   Ἰησοῦ ζητεῖν τὴν διάνοιαν τῶν  γραφῶν   καὶ αἰτεῖν περὶ αὐτῶν ἀπὸ
[6]   καὶ αὐτοὺς ὑπὸ τῶν θείων  γραφῶν   καλουμένους ἐν τῷ Μὴ ἅπτεσθε
[6]   Ἐλωαῖον. Τὰ δὲ ἀπὸ τῶν  γραφῶν   ληφθέντα ὀνόματα ἐπώνυμά ἐστι τοῦ
[6]   πανήγυριν. Εἶτα ὡς ἤτοι τῶν  γραφῶν   οὕτω λεγουσῶν καὶ ἡμῶν
[6]   Ὡραῖον, ἀπὸ δὲ τῶν ἑβραϊκῶν  γραφῶν   τὸν Ἰαὼ Ἰὰ παρ´
[6]   ἵνα μὴ δόξω ἀπὸ νεωτέρων  γραφῶν   φέρειν τὰ περὶ τοῦ ζητουμένου
[6]   πάντας τοὺς εἰς τὰς τῶν  ζωγράφων   καὶ πλαστῶν καὶ ἀνδριαντοποιῶν ἐνορῶντας
[6]   ληφθὲν ἀπὸ τῶν παρ´ Ἕλλησι  σοφῶν,   ἄλλην μὲν εἶναι φησάντων τὴν
[6]   αὐτοὺς εὑρεθῆναι πάντων τῶν ἐκεῖ  σοφῶν   δεκαπλασίους. Καὶ νῦν δὲ αἱ
[6]   κτίσαντα» Διόπερ τῶν ἐν Ἕλλησι  σοφῶν   καὶ πολυμαθῶν τοῖς ἔργοις περὶ
[6]   καὶ ὑπὸ τῶν παρ´ Ἑβραίοις  σοφῶν   πεφιλοσοφημένων. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις συμφορήσας
[6]   βούλημα τῶν διαφόρων τοῦ Ἰησοῦ  μορφῶν;   Ἐγὼ δὲ λέγω καὶ ἡλικιῶν,
[6]   Ὑπερβὰς φραγμὸν πυρὸς ἀφόβως, πρώτης  λαχὼν   ἀρχὴν πύλης Ὡραῖε, πάρες με,
[6]   καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων  ἔχων   εὐθείᾳ περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος·
[6]   οὐχ ὑγιῶν, πολλῷ πρότερον αὐτὸς  ἔχων   τὰ ἐγκλήματα ἐν τοῖς ἰδίοις
[6]   τὴν ἐξετασθεῖσαν λέξιν ὡσπερεὶ σκοπὸν  ἔχων   τὸ ὅπως ποτὲ πολλῶν λόγων
[6]   ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον  κατέχων   ἄρτι, ἕως ἐκ μέσου γένηται·
[6]   θρόνων κυριοτήτων  ἀρχῶν   ἐξουσιῶν ὑπόστασιν. ~Διόπερ μάτην
[6]   ὃν οἴονται λέξειν· Πέμπτης ἐξουσίας  ἄρχων,   δυνάστα Σαβαώθ, προήγορε νόμου τῆς
[6]   καὶ ἕβδομε γεγονὼς κρατεῖν Ἰαλδαβαώθ,  ἄρχων   λόγος ὑπάρχων νοὸς εἰλικρινοῦς, ἔργον
[6]   κρυπτομένων μυστηρίων υἱοῦ καὶ πατρὸς  ἄρχων   νυκτοφαὴς δεύτερε Ἰαὼ καὶ πρῶτε
[6]   τοιαῦτα λέγειν οἴονται· Δευτέρας  ἄρχων   πύλης Αἰλωαιέ, πάρες με τῆς
[6]   πιστεύουσι τοιαῦτα ἐρεῖν· Τρίτης  ἄρχων   πύλης Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε πρώτης ὕδατος
[6]   γεγονὼς κρατεῖν Ἰαλδαβαώθ, ἄρχων λόγος  ὑπάρχων   νοὸς εἰλικρινοῦς, ἔργον τέλειον υἱῷ
[6]   οὐκ ἂν γὰρ οὐδ´  τυχὼν   ἀκρίτως τοὺς πτωχοὺς ἐπῄνεσεν, ὧν
[6]   μετὰ τοῦ μισεῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι  ἐντυχὼν   τοῖς εὐαγγελίοις φιλαλήθης ἦν
[6]   ἀφορμὰς τῆς μυστικωτέρας περὶ εἰσόδου  ψυχῶν   εἰς τὰ θεῖα θεωρίας, ἀναγνώτω
[6]   βουλομένῃ ἐρήμῳ θεοῦ τυγχάνειν οἰκουμένῃ  ψυχῶν.   ~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἐνθεώτατα ἐξ
[6]   τῆς διαφόρου εἰσόδου τῶν θειοτέρων  ψυχῶν   ἐπὶ τὰ κρείττονα· ἀναγνώτω δὲ
[6]   μετὰ βασάνου κάθαρσιν τῶν τοιωνδὶ  ψυχῶν   κατὰ τὸ Ἰδοὺ κύριος εἰσπορεύεται
[6]   ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν αὐτῷ ταῦτα  πτωχῶν   καὶ πλουσίων, οἶδέ τινα
[6]   ἐν ἐνάτῳ ψαλμῷ λέγεται·  ὑψῶν   με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ
[6]   ἀσπίδας τι τῶν  ζῴων·   νῦν δὲ ἔδοξε Κέλσῳ ἐνθεώτατον
[6]   ποτε παρελήφθη κάμηλος, τὸ τῶν  ζῴων   ὅσον ἐπὶ τῇ κατασκευῇ σκολιόν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 9/10/2008