Chapitre
[6]	δυσδιηγήτους τὰς κρίσεις τοῦ θεοῦ	αἱ	ἀπαίδευτοι» πλανῶνται ψυχαί» καὶ Κέλσος
[6]	τὰς θείας γραφὰς ἀγαθά εἰσιν	αἱ	ἀρεταὶ καὶ αἱ κατὰ ταύτας
[6]	τοῦτον τὸν Ἀδωναῖον, ὃν λέγουσιν	αἱ	γραφαὶ Ἀδωναΐ, καὶ ἄλλον τὸν
[6]	σοφῶν δεκαπλασίους. Καὶ νῦν δὲ	αἱ	ἐκκλησίαι ἔχουσι μὲν ἀνάλογον τοῖς
[6]	τό· Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι	αἱ	ἡμέραι πονηραί εἰσιν. ~Εὑρεθείη δ´
[6]	ψυχὴ καὶ ὠνομάζετο Λευϊαθάν, ὅντινα	αἱ	Ἰουδαίων γραφαὶ ὅ τι ποτ´
[6]	κύριος ὁ θεὸς ὅτι ἐπληθύνθησαν	αἱ	κακίαι τῶν ἐπὶ τῆς γῆς,
[6]	ὅμοια πρόσωπα προσώποις, οὕτως οὐδὲ	αἱ	καρδίαι ὅμοιαι ταῖς καρδίαις τῶν
[6]	ἢ κατὰ νότον, καὶ τίνες	αἱ	κατὰ θάλασσαν, καὶ τίνες αἱ
[6]	ἀγαθά εἰσιν αἱ ἀρεταὶ καὶ	αἱ	κατὰ ταύτας πράξεις, ὥσπερ κυρίως
[6]	αἱ κατὰ θάλασσαν, καὶ τίνες	αἱ	τελευταῖαι κατὰ βορρᾶν. Ὄψεται γὰρ
[6]	ἢ ὅλως περιωρισμένον ἀριθμὸν αὐτῶν	αἱ	φερόμεναι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ
[6]	οὐδὲ τὰ Ἑβραίων, ὅπερ καὶ	αἱ	φιλαλήθεις μαρτυροῦσι γραφαὶ τῶν περὶ
[6]	λόγον, καὶ τίνα τρόπον διανενέμηνται	αἱ	φύσεις τῶν ἡμερῶν εἰς ἀμφότερα
[6]	αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» καὶ	Αἱ	χεῖρες αὐτοῦ ἔστησαν τὸν οὐρανὸν»
[6]	ἐμβεβλῆσθαι τὴν θείαν φύσιν καὶ	μεμιάσθαι	εἴτε γενομένην ἐν γυναικὸς σώματι,
[6]	ἔχον μέν τι ἀποδεκτὸν τὸ	μαρυκᾶσθαι,	ἔχον δὲ καὶ ψεκτὸν τὸ
[6]	ἰσχάδος; Τίς δὲ ὀνόματι δύναται	διαστείλασθαι	καὶ παραστῆσαι τὴν ἑκάστου ἰδίαν
[6]	δ´ ὁ θεῖος λόγος φάσκῃ	κολλᾶσθαι	ὑπὸ τῆς ἀρετῆς καὶ ἑνοῦσθαι
[6]	τι ποτ´ οὖν αἰνισσόμεναι ἔλεγον	πεπλάσθαι	ὑπὸ τοῦ θεοῦ παίγνιον. Ἐν
[6]	πῶς δεῖ ἡμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ	ἀποκρίνασθαι»	Καὶ εἰσὶν οἷς πλεῖον μὴ
[6]	Καὶ τούτῳ ἀκόλουθον τὸ μὴ	δύνασθαι	ἀναστῆναι μετὰ τοῦ σώματος τὸν
[6]	γῆν. Ἐὰν δέ τις νομίζῃ	δύνασθαι	ταῦτ´ ἀναφέρεσθαι ἐπὶ τὸ Ἐν
[6]	τοῦτο οὐ παρὰ τὸ μὴ	δύνασθαι	τὸν θεὸν πείθειν λεκτέον τοὺς
[6]	τῶν κἂν ὀλίγον καιρὸν δεδυνημένων	δέξασθαι	τὰς τοιάσδε τοῦ θείου λόγου
[6]	Πλάτωνος, ὃν πολλάκις ἐσέμνυνεν, ἀναγκασθῇ	παραδέξασθαι	ὅτι ὁ μὲν δημιουργὸς τοῦδε
[6]	θεοῦ· οὐδὲν ἄτοπον καὶ ἡμᾶς	παραδέξασθαι	ὅτι οὐδέν ἐστι τῷ θεῷ
[6]	τὴν ψυχὴν τῶν βουλομένων αὐτὸν	παραδέξασθαι	φθανούσας αὐγάς. Εἰ δὲ καὶ
[6]	βουλόμενος ὁ Κέλσος πολυμάθειαν ἑαυτοῦ	ἐπιδείξασθαι	ἐν τῷ καθ´ ἡμῶν λόγῳ
[6]	αὐτὸν τὴν προφητείαν ἢ ἀνεγνωκότα	περιεσπᾶσθαι	ὑπὸ τῶν παρερμηνευόντων αὐτὴν ὡς
[6]	τὴν φωνὴν» τοῦ θεοῦ, τοῦ	ὁρᾶσθαι	λαμβανομένου, ἵνα κατὰ τὴν συνήθειαν
[6]	φωνὴ θεοῦ ὡς θεοῦ φωνὴ	ὁρᾶσθαι	λέγεται ὑπὸ τοῦ λαοῦ ἐν
[6]	τοῦ πατριάρχου ἡμῶν Ἰακώβ φησιν	ἑωρᾶσθαι	θεῖον ἐνύπνιον, κλίμακα εἰς οὐρανὸν»
[6]	οὔτε τοῦ παρόντος καιροῦ ἐστι	διηγήσασθαι·	ἀλλ´ οὐδ´ ἀκίνδυνον τὴν τῶν
[6]	καὶ τὴν γῆν. ~Νῦν δὲ	διηγήσασθαι	τὸν περὶ νοητῶν καὶ αἰσθητῶν
[6]	Περὶ ὧν οὐκ ἀπαιτεῖ ἡμᾶς	ἀπολογήσασθαι	τὸ εὔλογον, ἅτε οὐδὲ κατὰ
[6]	ἀπὸ μηδεμιᾶς φθορᾶς τοῦ μέλλοντος	ὑπηρετήσασθαι	τῇ ἀνθρώπων σωτηρίᾳ σώματος. Οἴεται
[6]	χρῄζομεν ἐν αὐτῷ, ἱερὲ Ἀμβρόσιε,	ἀγωνίσασθαι	οὐ πρὸς τὰ ἀπὸ φιλοσοφίας
[6]	φιλάνθρωπον ἐκθέσθαι αὐτὰ ἐπιμελῶς καὶ	ἀγωνίσασθαι	πρὸς τὰ ἀσεβῶς ὑπ´ αὐτῶν
[6]	καὶ διὰ τοῦτο βουληθέντες ὁμοίως	τερατεύσασθαι,	ὡς καὶ αὐτοὶ παραπλησίως κρατήσοντες
[6]	ἐκ τοῦ μακροῦ ὕπνου διϋπνίσας	ῥύσασθαι	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ἐκ
[6]	χαριεστέρους προτροπάδην ὡς οὐχ ἑτοίμους	ἀπατᾶσθαι,	παλεύομεν δὲ τοὺς ἀγροικοτέρους. Οὐ
[6]	δόξης ὡς ἐσφαλμένων κατηγορεῖν καὶ	ἵστασθαι	οὐ πρὸς ἃ μὴ οἴδαμεν
[6]	ἐν φωτὶ μὲν παντὶ τρόπῳ	ἵστασθαι	προαιρούμεθα, τῷ δὲ σκότῳ οὐδαμῶς
[6]	ἐν ἀσθενείᾳ» σῶμα ψυχικόν» φαμεν	ἀνίστασθαι,	ὁποῖον ἐσπάρη. Ἀλλὰ γὰρ περὶ
[6]	μικρῶν καὶ τεταγμένοι εἰς τὸ	προΐστασθαι	αὐτῶν διὰ παντὸς» λέγονται βλέπειν
[6]	ἄνδρες καὶ σοφοὶ δηλούσθωσαν τοῖς	ἐπίστασθαι	δυναμένοις, καὶ δὴ καὶ Πλάτων
[6]	αὐτοῦ Ἰὼβ ὁ διάβολος» ἀναγέγραπται	παρίστασθαι	τῷ θεῷ καὶ αἰτεῖν τὴν
[6]	ὑφ´ οὑτινοσοῦν πιθανοῦ ἑτοίμως ἔχοντας	ἄγεσθαι	συγκατατεθεῖσθαι τῷ διαγράμματι. Οὐδενὶ γοῦν,
[6]	αὐτῷ κοινωφελοῦς καὶ δυναμένου πᾶσαν	ἐπαγαγέσθαι	ἀκοήν. Ὅσοι δέ, πολλὰ χαίρειν
[6]	μόνον περιεχούσης ἀλλὰ καὶ δυναμένης	ἐπαγαγέσθαι	τοὺς πολλούς, ἕως προτραπέντες καὶ
[6]	τὰ αὐτὰ δύναται πρὸς τὸ	ὑπαγαγέσθαι	καὶ διαθεῖναι ψυχὰς κατὰ ταῦτα.
[6]	καίτοι γε ὑπὲρ τοῦ πλείονας	ὑπαγαγέσθαι	ὁ Σίμων τὸν περὶ τοῦ
[6]	ταύτης τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἠλιθίους	προσάγεσθαι	μόνους. Ἀλλ´ ὡς καὶ αὐτὸς
[6]	προειρῆσθαι ἐν ἀπολογίᾳ ὑφ´ ἡμῶν	λέγεσθαι.	Ἀλλ´ ἐπεὶ αὐτάρκη περιγραφὴν εἴληφεν
[6]	οὐκ ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις φησὶ	λέγεσθαι	ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου, παρακούσας
[6]	ἐλήφθη ἀπὸ τοῦ ὑπό τινων	λέγεσθαι	ἐκκλησίας τινὸς ἐπουρανίου καὶ κρείττονος
[6]	τὸν ἄρχοντα τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν	λέγεσθαι	θεὸν κατηραμένον. Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος τῆς
[6]	Ὅτι δέ, κἂν τὸ πειστικοὺς	λέγεσθαι	λόγους ἀπὸ θεοῦ ἔρχηται, τό
[6]	ἄν, εἰ μὲν σκυτοτόμος ἦν,	λέγεσθαί	τινα περὶ σκύτους ἁγίου, εἰ
[6]	τῶν θειοτέρων. Ἀλλ´ ἔστω καταχρηστικῶς	λέγεσθαι	τὸ χειρουργεῖν ἢ τροπικῶς, ἵνα
[6]	δόξαι ἄν τις τὰ ἐναντία	λέγεσθαι	τοῖς εἰς κατηγορίαν παραλαμβανομένοις, ταῦτα
[6]	τὴν αἰτίαν ἐκτίθεται τοῦ κατηραμένον	λέγεσθαι	τὸν τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας
[6]	νομίζει πρὸς τὸ ὑφ´ ἡμῶν	λέγεσθαι	τοὺς προφήτας πάντα τὰ περὶ
[6]	πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» γελᾷ τὸ	λέγεσθαι	υἱὸν θεοῦ Ἰησοῦν, οὐχ ὁρῶν,
[6]	ἕτερος ἦν· ὃν ἀποπέμπεσθαι καὶ	ἀποτροπιάζεσθαι	ἔδει τὸν κλῆρον ἔχοντα ἐν
[6]	Εἰ δ´ ὅλως χρὴ λέγειν	κολάζεσθαι	καὶ βλάπτεσθαι ὄψιν, τίνος ἂν
[6]	τὸ θεοῦ υἱὸν ὑπὸ διαβόλου	κολάζεσθαι	καὶ ἡμᾶς διδάσκει, ὡς ἂν
[6]	κρίσεως κήρυγμα παρρησίαν ἔχειν, διδάσκον	κολάζεσθαι	μὲν ἐπὶ ταῖς κατὰ κακίαν
[6]	μὴ δυναμένους ἀντέχειν ταῖς μαρμαρυγαῖς	κολάζεσθαι	τὴν ὄψιν καὶ βλάπτεσθαι καὶ
[6]	ἔφασκεν ὄνου ἔχειν πρόσωπον, καὶ	ὀνομάζεσθαι	αὐτὸν Θαφαβαὼθ ἢ Ὀνοήλ· ἡμεῖς
[6]	ἣν πολλαχοῦ τῶν γραφῶν ἔθος	ὀνομάζεσθαι	κόσμον. Μάλιστα δ´ ἐν τῷ
[6]	τοὺς πτωχοὺς ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ	ταλανίζεσθαι	δὲ τοὺς πλουσίους πότερον ἐπὶ
[6]	θείαν ὁμολογοῦμεν. Εἶτα δέον αὐτὸν	ἀγωνίζεσθαι	περὶ τοῦ λόγου, ὁ δὲ
[6]	εἴασεν ἂν ἀβασάνιστον καὶ τὸ	μακαρίζεσθαι	μὲν τοὺς πτωχοὺς ὑπὸ τοῦ
[6]	ἄπιθι· τί ποιήσουσιν οἱ ἀληθῶς	σῴζεσθαι	θέλοντες; Ἦ κύβους ἀναρρίψαντες μαντεύσονται,
[6]	καὶ χειραγωγήσαντος τὸν τοῦ βουλομένου	σῴζεσθαι	νοῦν πρὸς τὸν ἀγένητον καὶ
[6]	καλουμένη γνῶσις, καὶ τρίτον, ἐπεὶ	σῴζεσθαι	χρὴ καὶ τοὺς ἁπλουστέρους προσιόντας
[6]	θεοῦ τοῖς ἱεροῖς ἀνδράσι νενοημένων	παραθέσθαι,	δεικνὺς ὅτι τῶν θαυμασθέντων ὑπὸ
[6]	πλειόνων ἔδοξεν εὔλογον εἶναί μοι	παραθέσθαι	εἰς τὸ κἂν ἐπ´ ὀλίγον
[6]	πᾶν ὡς ὄντος υἱοῦ θεοῦ	παραθέσθαι·	ἵνα μὴ καὶ αὐτὸς ὑπὸ
[6]	οὐδέν ἐστι τοιοῦτον. Ἐδυνάμην δὲ	παραθέσθαι	τὰ περὶ τῶν παρ´ Ἑβραίοις
[6]	λεκτέον τοὺς μὴ πειθομένους μὴ	πείθεσθαι,	ἀλλὰ παρὰ τὸ ἐκείνους μὴ
[6]	δὲ τῆς προαιρέσεως τοῦ ὀφείλοντος	πείθεσθαι	δοκεῖν μὴ πείθειν. Ὅτι δέ,
[6]	ἀπὸ θεοῦ ἔρχηται, τό γε	πείθεσθαι	οὐκ ἔστιν ἀπὸ θεοῦ, σαφῶς
[6]	παραδεχομένοις, ταῦτα λεκτέον. Ἐπειδὴ τὸ	πείθεσθαι	ὡσπερεὶ τῶν καλουμένων ἀντιπεπονθότων ἐστίν,
[6]	καὶ ἀνταγείροντας. Εἶθ´ ἑξῆς τούτοις	ἐκτίθεσθαι	βουλόμενος τὰ αἰνίγματα, ὧν οἴεται
[6]	ἀμαθῶς τὰ θεῖα γράμματα ἀναγινώσκοντας.	Ἐκτίθεσθαι	δὲ νῦν τὰς περισπώσας λέξεις,
[6]	μᾶλλον εἴπερ βαρβαρικὰ ἐβούλετο μυστήρια	ἐκτίθεσθαι	μετὰ τῆς διηγήσεως αὐτῶν, οὐ
[6]	ὀνόματα εἰπεῖν αἱρέσεων, οὐκ ὤκνησεν	ἐκθέσθαι	ἃς ἐδόκει εἰδέναι· ὅπου δὲ
[6]	τὰς δημηγορίας ἢ οὐκ ἐδυνήθη	ἐκθέσθαι,	ἃς καθ´ ἑκάστην πύλην κατὰ
[6]	κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτῷ φιλάνθρωπον	ἐκθέσθαι	αὐτὰ ἐπιμελῶς καὶ ἀγωνίσασθαι πρὸς
[6]	προσφιλοτιμεῖται δὲ τούτοις καὶ δευτέραν	ἐκθέσθαι	διήγησιν, πάλιν ἐχομένην μουσικῶν θεωρημάτων.
[6]	φυλῇ, περὶ ὧν νῦν ἡμῖν	ἐκθέσθαι	ἔδοξεν οὐκ εὔκαιρον εἶναι. Ἴστω
[6]	ἐβουλήθημεν καὶ ταῦτα γνῶναι καὶ	ἐκθέσθαι·	ἵνα μὴ τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ
[6]	θεῖον εὐσεβείας. ~Μετὰ δὲ τὸ	ἐκθέσθαι	τὰ προειρημένα καὶ τὰ ἀνάλογον
[6]	Ἔδοξε δὲ καὶ ἡμῖν ἀκριβῶς	ἐκθέσθαι	τὰ τοιαῦτα, ἵνα μὴ δοκῶμεν
[6]	θεωρημάτων. Ἔδοξε δέ μοι τὸ	ἐκθέσθαι	τὴν λέξιν ἐν τούτοις τοῦ
[6]	τοῦ Ἰησοῦ καὶ μὴ πρότερον	προσίεσθαί	τινα ἐπὶ τὸ συνέδριον ἑαυτῶν,
[6]	καὶ πιστικώτατον ᾖ, πρὸς τὸ	καθικέσθαι	ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐὰν μὴ καὶ
[6]	τὸ προειρηκέναι ἐν ἓξ ἡμέραις	συντετελέσθαι	τὸν κόσμον δημιουργούμενον, καὶ ἑαυτοῦ
[6]	Οἴεται δὲ αἰτίαν εἶναι τὸ	βούλεσθαι,	ἡμᾶς διὰ τῆς λέξεως ταύτης
[6]	χλευάζει λέγων διὰ τοῦτο αὐτὸ	παραλαμβάνεσθαι,	ἤτοι ἐπεὶ σταυρῷ ἐνηλώθη ὁ
[6]	τὴν θείαν ἐλπίδα νοεῖσθαι καὶ	καταλαμβάνεσθαί	φαμεν. Λέγομεν δὲ καὶ οὐχ
[6]	μὴ μετὰ τοῦ μισεῖν καὶ	ἀπεχθάνεσθαι	ἐντυχὼν τοῖς εὐαγγελίοις φιλαλήθης ἦν
[6]	μὲν πρὶν φῶς καὶ οὐρανὸν	γενέσθαι	ἥλιόν τε καὶ σελήνην καὶ
[6]	καὶ χρεία οὐκ ἦν πολλὰ	γενέσθαι	πανταχοῦ σώματα καὶ πολλὰ ἀνάλογον
[6]	τοὺς ἀγῶνας ἐλπίζομεν πρὸς ἄκροις	γενέσθαι	τοῖς οὐρανοῖς, καὶ πηγὰς ὕδατος
[6]	βουλόμενος πρὸς τῇ ἐκείνων θέᾳ	γενέσθαι	ὑπὸ τοῦ πρὸς ἐκεῖνα πόθου
[6]	οἰομένοις τὰς αὐγὰς τοῦ ἡλίου	μιαίνεσθαι	ἐν τοῖς βορβόροις καὶ τοῖς
[6]	Εἴποιμεν γὰρ ἂν πολλῷ ὡραιοτέρους	φαίνεσθαι	τοὺς τῶν φιλοσοφούντων λόγους, ὄντας
[6]	Κέλσος μὲν κατὰ Πλάτωνά φησι	γίνεσθαι	διὰ τῶν πλανήτων· Μωϋσῆς δέ,
[6]	τοῖς ἀπὸ τῶν αἱρέσεων ἠκούσαμεν	γίνεσθαι.	Εἶτα καὶ ἀριθμὸν ὁρίζει λεγόμενον
[6]	αὐτῶν ἱστορεῖν, συνθήκας τε αὐτοῖς	γίνεσθαι,	ἵν´ ὁπότεροι αὐτῶν εἰς τὸν
[6]	ἀνθρώπῳ καὶ ἀνακαινουμένῳ καὶ πεφυκότι	γίνεσθαι	κατ´ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος» νοεῖσθαι,
[6]	κατὰ τὸ περὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ	γίνεσθαι	κολάσεις χωνευομένων, τῶν ἀναλαβόντων εἰς
[6]	μορφὰς ἐπανερχομένων, ὥστε τινὰς μὲν	γίνεσθαι	λέοντας ἄλλους δὲ ταύρους καὶ
[6]	δὲ τοῦ ἐναντίου, ἐν ἀνθρώποις	γίνεσθαι,	ὥστε τὴν μὲν τοῦ καλοῦ
[6]	δι´ ὧν τὴν ἐπιστήμην ἀνάγκη	παραγίνεσθαι,	τρία, τέταρτον δὲ αὕτη, πέμπτον
[6]	~Πλήν φησιν ὁ Κέλσος ἡμᾶς	ἀποκρίνεσθαι,	εἰκότι στοχασμῷ ὁμολογῶν ἀναγράφειν ἡμῶν
[6]	φαύλους, μακαρίους δ´ εἶναι καὶ	τεύξεσθαι	τῶν ἀπὸ θεοῦ γερῶν τοὺς
[6]	αὐτῷ δύναμιν ἀνειληφόσι πρὸς τὸ	ἕπεσθαι	καὶ ἀναβαίνοντι αὐτῷ εἰς τὸ
[6]	λεγομένου τὸν βουλόμενον ἀκολουθίαις δογμάτων	ἕπεσθαι	καὶ ὠφελεῖσθαι, λέγομεν ὅτι σῶμα
[6]	τοιοῦτο φαινόμενον, ὁποῖον ἔδει ἑκάστῳ	βλέπεσθαι;	Καὶ οὐ θαυμαστὸν τὴν φύσει
[6]	δόξαν· οἷς οὐ χρῆναι βουκοληθέντας	ἀποτρέπεσθαι	πρὸς ἐκεῖνον, ἀλλὰ μόνῳ πιστεύειν
[6]	Ἀζαζήλ, οὐδεὶς ἕτερος ἦν· ὃν	ἀποπέμπεσθαι	καὶ ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει τὸν κλῆρον
[6]	οὐ τερατεύεται οὐδ´ ἀποφράττει τοῦ	προσερέσθαι	βουλομένου τί ποτε ἐστὶν ὃ
[6]	τὰς τοῦ Ἰησοῦ διαφόρους μορφὰς	ἀναφέρεσθαι	ἐπὶ τὴν τοῦ θείου λόγου
[6]	δέ τις νομίζῃ δύνασθαι ταῦτ´	ἀναφέρεσθαι	ἐπὶ τὸ Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν
[6]	τὴν προφητείαν εἰς Ἰησοῦν Χριστὸν	ἀναφέρεσθαι;	Καὶ εἰ μὲν σαφῶς ἦν
[6]	προφητείαν ταύτην ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν	ἀναφέρεσθαι,	τυφλώττων περὶ τὴν παραδοχὴν τοῦ
[6]	καλουμένων ἀντιπεπονθότων ἐστίν, ἀνάλογον τῷ	κείρεσθαι	ἄνθρωπον, ἐνεργοῦντα τὸ παρέχειν ἑαυτὸν
[6]	γυμνώσαντα καὶ τὰ Χριστιανῶν, οὕτω	θεάσεσθαι	τὴν διαφορὰν αὐτῶν. Καὶ ὅπου
[6]	ὁ λόγος ἐπαγγέλλεται ἐν καταστάσει	ἔσεσθαι	ἡμέρας, ἐν ᾗ μὴ ἥλιος
[6]	οὐρανῶν» αἰνοῦσι τὸ ὄνομα κυρίου»	ἔσεσθαι.	Καὶ ὅσον γε αἰνοῦμεν αὐτόν,
[6]	θεόν, καὶ πῶς πρὸς αὐτὸν	σωθήσεσθαι·	ἀποκρινούμεθα ὅτι ἱκανός ἐστιν ὁ
[6]	γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ πῶς	σωθήσεσθαι	πρὸς αὐτόν; Ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν
[6]	μαρμαρυγαῖς κολάζεσθαι τὴν ὄψιν καὶ	βλάπτεσθαι	καὶ νομίζειν πηροῦσθαι. Καὶ πρὸς
[6]	ὅλως χρὴ λέγειν κολάζεσθαι καὶ	βλάπτεσθαι	ὄψιν, τίνος ἂν ἄλλου φήσωμεν
[6]	ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος»	ἐξάπτεσθαι	φῶς ἐν τῇ ψυχῇ» πρότερος
[6]	εἰσάγειν, φησὶ θεῖόν τινα πόλεμον	αἰνίττεσθαι	τοὺς παλαιούς, Ἡράκλειτον μὲν λέγοντα
[6]	δὲ πρὸς τὴν ὕλην λόγους	αἰνίττεσθαι	ὡς ἄρα ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν
[6]	τῶν ἄκρων καὶ βέλτιστον υἱὸν	ἀναγορεύεσθαι	τοῦ θεοῦ διὰ τὴν ὑπεροχήν,
[6]	ὁ κεκοσμημένος μὲν διὰ τὸ	πορεύεσθαι	ἐν μεγάλοις» καὶ θαυμασίοις» ὑπὲρ
[6]	κύριον τὸν θεόν σου καὶ	πορεύεσθαι	ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ
[6]	ἐπιτυγχάνειν ἐν τῷ νουθετουμένῳ καὶ	ἀκούεσθαι	τὸν τοῦ διδάσκοντος λόγον, ὅπερ
[6]	διατιθέναι, ἐᾶν δὲ τοὺς παῖδας	μάχεσθαι.	Ὅπερ οὖν εἶπεν ἐν τοῖς
[6]	Τούτου δὲ τοῦ βουλήματός φησιν	ἔχεσθαι	καὶ τὰ περὶ τοὺς Τιτᾶνας
[6]	ἐξυβρίσῃ. Τῶν τοιούτων δέ φησιν	ἔχεσθαι	νοημάτων καὶ τὸν περικαλλῆ τῆς
[6]	ἀλλὰ παρὰ τὸ ἐκείνους μὴ	δέχεσθαι	τοὺς πειστικοὺς λόγους τοῦ θεοῦ.
[6]	τὸ ἀπὸ τῆς προφητείας ἀναγκάζεται	παραδέχεσθαι	ὡς ἀληθευόμενον περὶ Χριστοῦ· ὅπερ
[6]	φαμεν, ἀνεχομένου τοῦ ἀνωτέρω θεοῦ,	δεδεῆσθαι	καθαιρέσεως. Διόπερ μακρὰν χαιρέτωσαν οἱ
[6]	Καὶ πρὸς ταῦτα δὲ φήσομεν	καθῆσθαι	μὲν ἐν σκότῳ καὶ ἱδρῦσθαι
[6]	δυναμένους τὸ κατ´ εἰκόνα θεοῦ»	πεποιῆσθαι	τὸν ἄνθρωπον. Ἀλλ´ οὐδὲ συνίει
[6]	περὶ ἀδιαφόρων μεμαθηκέναι εἰς μίασμα	ἐμβεβλῆσθαι	τὴν θείαν φύσιν καὶ μεμιάσθαι
[6]	Ἀλλ´ ἔοικε νῦν μὲν ἑκὼν	ἐπιλελῆσθαι	τοῦ φάσκοντος λόγου πάντα, ἃ
[6]	αὐτὸν κοσμοποιΐας θεόν. Ἀλλ´ ἔοικε	βεβουλῆσθαί	τι διὰ τούτων ὁ Κέλσος
[6]	τὸ διάγραμμα, καὶ ταύτην ἔφασκεν	εἰρῆσθαι	αὐτῷ τὴν Γέενναν, οὖσαν καὶ
[6]	φάσκων βέλτιον αὐτὰ παρ´ Ἕλλησιν	εἰρῆσθαι	καὶ χωρὶς ἀνατάσεως καὶ ἐπαγγελίας
[6]	ἐπινεύσεως. Διόπερ ἐν Δευτερονομίῳ ἐμφαντικῶς	εἰρῆσθαί	μοι δοκεῖ τό· Καὶ νῦν
[6]	δὲ λέγων μάλα εὐηθικῶς ταῦτ´	εἰρῆσθαι	πρῶτον ἐπιστησάτω καὶ ἑκάστῳ μὲν
[6]	θεοῦ» φησὶν ἄντικρυς ἀπὸ Πλάτωνος	εἰρῆσθαι,	τοῦ Ἰησοῦ παραφθείραντος τὸ πλατωνικόν,
[6]	δὲ λέγει τὸ πάλαι ταῦτα	προειρῆσθαι	ἐν ἀπολογίᾳ ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι.
[6]	προκειμένη λέξις. ~Τὸ μὲν γὰρ	χρῆσθαι	προφητῶν λόγοις ἡμῶν ἐστι, τῶν
[6]	ἑαυτοῦ» Ἐχρῆν γὰρ τὸν ἐπιστάμενον	συγχρῆσθαι	θεὸν εἰς δέον καὶ τοῖς
[6]	αἰτεῖ παρὰ σοῦ ἀλλ´ ἢ	φοβεῖσθαι	κύριον τὸν θεόν σου καὶ
[6]	ἡμῖν λέγειν, περὶ δὲ ἑαυτῶν	ἀπολογεῖσθαι	καὶ δεικνύναι ὅτι οὐ δύνανται
[6]	καθήκει τοῖς τὰ Πλάτωνος φιλοσοφοῦσιν	ἀπολογεῖσθαι	περὶ Ἐπικούρου καὶ τῶν ἀσεβῶν
[6]	ἐκίχρα; Πρὸς ἃ τοσοῦτον ἀποδέομεν	ἀπολογεῖσθαι,	ὥστε τρανότερον ἡμᾶς ἐθέλειν τῆς
[6]	οὑτινοσοῦν πιθανοῦ ἑτοίμως ἔχοντας ἄγεσθαι	συγκατατεθεῖσθαι	τῷ διαγράμματι. Οὐδενὶ γοῦν, καίτοι
[6]	καὶ τοῖς προφητικοῖς ἐντυχόντα λόγοις	ἐκτεθεῖσθαι,	ἐν οἷς ἔλεγεν· Τὸν ὑπερουράνιον
[6]	παρακουσμάτων ἀσημοτάτης αἱρέσεως Ὀφιανῶν οἶμαι	ἐκτεθεῖσθαι	τὰ τοῦ διαγράμματος ἀπὸ μέρους.
[6]	μοι φαίνεται ὁ Κέλσος οἰκονομῶν	ἐκτεθεῖσθαι,	ὡς ἄρα Χριστιανοὶ λέγουσι κατηραμένον
[6]	πέφυκε, καὶ λόγος αὐτὸς αἱρεῖ	διοικεῖσθαι	αὐτά. ~Εἶτά φησιν ὁ Κέλσος,
[6]	γυμνάσιον τὸ ὑπὲρ ἀρετῆς ποιῆσαι	ἐκκεῖσθαι	τοῖς βουλομένοις νομίμως» ἀθλεῖν ὑπὲρ
[6]	αὐτοῦ ἀληθείας θεοσέβειαν ἀσκήσαντάς φαμεν	ὑποκεῖσθαι	ταῖς τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεσιν. Αὐταῖς
[6]	μόνον τὰ Πλάτωνος, ὡς ἐκείνοις	ἀρκεῖσθαι,	ἀλλὰ καὶ τά, ὥς φησι,
[6]	ὄφεις σεμνύνονται ἐπὶ τῷ Ὀφιανοὶ	καλεῖσθαι,	Εὐφράτην τινὰ εἰσηγητὴν τῶν ἀνοσίων
[6]	τὸν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον παρὰ Σκύθαις	καλεῖσθαι;	Οὐ γὰρ ἡγοῦμαι ὅτι μεταλαμβανόμενος
[6]	δ´ ἀνθρωπίνης τε καὶ ἀναγκαίας	ἐπιμελεῖσθαι	μειζόνως ἢ δεῖ. ~Οὐκοῦν κατὰ
[6]	τυχόντων καὶ ῥοπὴν πρὸς τὸ	ὠφελεῖσθαι	ἐχόντων θαυμαζόμενον, αἰσθομένων τῆς ἀπὸ
[6]	βουλόμενον ἀκολουθίαις δογμάτων ἕπεσθαι καὶ	ὠφελεῖσθαι,	λέγομεν ὅτι σῶμα Χριστοῦ φασιν
[6]	σῶμα οὐ πεφυκὸς ἀφ´ ἑαυτοῦ	κινεῖσθαι	ζωτικῶς, οὕτως ὁ λόγος κινῶν
[6]	ἡμετέρας δόξης— οὐδὲν μὲν χρηστὸν	ὑπισχνεῖσθαι	πάντα δ´ ἐπ´ ἀνθρώπων βλάβαις.
[6]	φρονιμωτάτοις δὲ τὴν θείαν ἐλπίδα	νοεῖσθαι	καὶ καταλαμβάνεσθαί φαμεν. Λέγομεν δὲ
[6]	γίνεσθαι κατ´ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος»	νοεῖσθαι,	ὅτε γίνεταί τις τέλειος» ὡς
[6]	ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ	θροεῖσθαι,	μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ
[6]	τοῦ θανάτου κίνδυνον, ὃν Χριστιανοὶ	αἱρεῖσθαι	ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε τῶν μαθητῶν, ἐναδιαφορεῖν
[6]	αὐτῷ χρήσιμα εἶναι εἰς τὸ	κατηγορεῖσθαι	τὸν Ἰησοῦν, οὐκέτι δὲ προσέσχε
[6]	ἐπιλελοίπασιν, ὥστε τὸν ὅλον αὐτῶν	ἱστορεῖσθαι	ἀριθμὸν οὐκ εἶναι ἐν τοῖς
[6]	τὸν ἕκτον κυνὸς πρόσωπον ἔλεγεν	ἱστορεῖσθαι	ἔχειν παρ´ ἐκείνοις· τὸ δὲ
[6]	ἐπιδημῆσαι ἐν καιρῷ, ὅτ´ ἔμελλεν	ἐκχεῖσθαι	ἀπὸ μιᾶς γωνίας ὁ λόγος
[6]	σχημάτων αὐτῶν, καὶ τίνα τρόπον	ὀχεῖσθαι	λέγεται ἐπὶ τῶν χερουβὶμ ὁ
[6]	καὶ ἁπαξαπλῶς τὸν Ἰησοῦν μὴ	κεχωρίσθαι	τοῦ μονογενοῦς καὶ πρωτοτόκου πάσης
[6]	τοῖς προειρημένοις ἔλεγε καὶ ἀνθρωπείων	γεγεῦσθαι	σαρκῶν. Μηδὲν δὲ τούτων Ἰουδαίους
[6]	Οἱ γὰρ ὁμοίως Κέλσῳ ὑπολαβόντες	τετερατεῦσθαι	καὶ διὰ τοῦτο βουληθέντες ὁμοίως
[6]	βούλεται συναγορεύειν τῷ φάσκοντι λόγῳ	πεπροφητεῦσθαι	αὐτόν, ἵνα κατηγορήσῃ Μαρκίωνος καὶ
[6]	πολλῶν ἐτῶν τῆς γενέσεως αὐτοῦ	πεπροφητεῦσθαι	καὶ περὶ τοῦ εἴδους αὐτοῦ·
[6]	κολλᾶσθαι ὑπὸ τῆς ἀρετῆς καὶ	ἑνοῦσθαι	τῷ αὐτολόγῳ τὸν τέλειον, ὡς
[6]	ὄψιν καὶ βλάπτεσθαι καὶ νομίζειν	πηροῦσθαι.	Καὶ πρὸς ταῦτα δὲ φήσομεν
[6]	Χριστιανοὶ μὲν οὖν οὐδαμῶς νομίζουσι	πηροῦσθαι	ὑπὸ τῶν Κέλσου ἤ τινος
[6]	ἐν λέξεσιν εὐτελείας τῶν γραφῶν,	ἀμαυροῦσθαι	δοκούσης ὑπὸ τῆς ἐν συνθέσει
[6]	καθῆσθαι μὲν ἐν σκότῳ καὶ	ἱδρῦσθαι	ἐν αὐτῷ πάντας τοὺς εἰς
[6]	αἰτίαν τοῦ σκότον τῶν ὀφθαλμῶν	κατακεχύσθαι	τοῦ εἰπόντος τὰ προειρημένα ἀποδιδόναι
[6]	τῷ τηλικούτῳ υἱῷ τοῦ θεοῦ	ἡνῶσθαι	φάσκοντες τῇ ἄκρᾳ μετοχῇ ἐκείνου
[6]	νομιζομένους θεούς, ἀπ´ ἄλλων δὲ	Σκύθαι,	οὕτω δὲ καὶ ἀπ´ ἄλλων
[6]	τὸν μὲν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον καλοῦσι	Σκύθαι,	τὸν δὲ Ποσειδῶνα Θαγιμάσαδα, τὴν
[6]	νόμον δὲ ἀκάθαρτον» τὸ ζῷον	ἀναγεγράφθαι	τοῦτο, ἔχον μέν τι ἀποδεκτὸν
[6]	παρ´ οἷς γεγόνασιν οἱ προφῆται,	πεπέμφθαι	τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ· ἵν´
[6]	τοὺς ἐσχάτους τῶν ἐν ἡμῖν	ἀπηλλάχθαι	ταύτης τῆς ἀπαιδευσίας καὶ τῆς
[6]	φήσουσιν. Αὐτομάτως δὲ ἀνοιγομένας πύλας	λελέχθαι	οὐκ ἀπίθανόν ἐστιν ὑπό τινων
[6]	δὲ τὸ στερέωμα» τρίτῃ δὲ	συνῆχθαι	τὰ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ» ὕδατα
[6]	κατὰ θάλασσαν, καὶ τίνες αἱ	τελευταῖαι	κατὰ βορρᾶν. Ὄψεται γὰρ θεωρήματα
[6]	πρόσωπα προσώποις, οὕτως οὐδὲ αἱ	καρδίαι	ὅμοιαι ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων»
[6]	ὁ θεὸς ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ	κακίαι	τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ
[6]	προσώποις, οὕτως οὐδὲ αἱ καρδίαι	ὅμοιαι	ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» Δῆλον
[6]	τεταγμέναι εἰσὶ μέρη ὡς πρῶται,	ποῖαι	δὲ ἐπὶ τὰ κατὰ λίβα
[6]	παρεμβολῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα,	ποῖαι	μὲν κατὰ τὰ ἀνατολικὰ τεταγμέναι
[6]	δεκαπλασίους. Καὶ νῦν δὲ αἱ	ἐκκλησίαι	ἔχουσι μὲν ἀνάλογον τοῖς πλήθεσιν
[6]	φυλάσσουσι δ´ αὐτὴν θυγατέρες Βορέου	Ἅρπυιαί	τε καὶ Θύελλα, ἔνθα Ζεὺς
[6]	ἀφιστάντος τῆς ἀπὸ τῶν εἰδώλων	καὶ	ἀγαλμάτων καὶ δαιμόνων θεραπείας, φησὶν
[6]	ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ	καὶ	ἀγαπᾶν αὐτὸν καὶ» φυλάσσειν τὰς
[6]	ἐνύπνιον, κλίμακα εἰς οὐρανὸν» φθάνουσαν	καὶ	ἀγγέλους τοῦ θεοῦ» ἀναβαίνοντας καὶ
[6]	ὥς φασι, μικρὸν καὶ δυσειδὲς	καὶ	ἀγεννὲς ἦν. Φαίνεται δὴ καὶ
[6]	σῶμα, οὐ μὴν ὡς ἐκτέθειται	καὶ	ἀγεννές, οὐδὲ σαφῶς δηλοῦται ὅτι
[6]	αὐτῶν ἡ καρδία» ἐν σκότῳ	καὶ	ἀγνοίᾳ καλινδεῖται τῇ περὶ τοῦ
[6]	θεός» ἵνα δηλωθῇ ὅτι ἀφανῆ	καὶ	ἄγνωστά ἐστι τὰ κατ´ ἀξίαν
[6]	αὐτῷ φιλάνθρωπον ἐκθέσθαι αὐτὰ ἐπιμελῶς	καὶ	ἀγωνίσασθαι πρὸς τὰ ἀσεβῶς ὑπ´
[6]	ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν	καὶ	ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν
[6]	σοφίας τῆς περὶ τοὺς πονηροὺς	καὶ	ἀδίκους φυλακτικῆς καί τινος ἀμυντικῆς
[6]	ἀνθρώπους ὠφελῆσαι, τὸν ἀντιπράσσοντα ἔχει	καὶ	ἀδυνατεῖ. Ὁ τοῦ θεοῦ παῖς
[6]	σοφίᾳ» Δανιὴλ δὲ καὶ Ἀνανίαν	καὶ	Ἀζαρίαν καὶ Μισαὴλ πᾶσι τοῖς
[6]	γραφὰς ἀγαθά εἰσιν αἱ ἀρεταὶ	καὶ	αἱ κατὰ ταύτας πράξεις, ὥσπερ
[6]	ἀλλ´ οὐδὲ τὰ Ἑβραίων, ὅπερ	καὶ	αἱ φιλαλήθεις μαρτυροῦσι γραφαὶ τῶν
[6]	χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα»	καὶ	Αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔστησαν τὸν
[6]	ὀλέθρῳ τῶν χρωμένων αὐτῇ ἐπιδεδήμηκε.	Καὶ	Αἰγύπτιοι μὲν ἐν μὲν τοῖς
[6]	ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ	καὶ	αἵματι καὶ τοῖς προφήταις ἐμπνέοντα,
[6]	ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ	καὶ	αἵματί φαμεν τὸν θεόν, ὡς
[6]	τῷ νῷ ἀπὸ ὁρατῶν πάντων	καὶ	αἰσθητῶν ἐπὶ τὸν ὅλων δημιουργόν,
[6]	δὲ διηγήσασθαι τὸν περὶ νοητῶν	καὶ	αἰσθητῶν λόγον, καὶ τίνα τρόπον
[6]	ζητεῖν τὴν διάνοιαν τῶν γραφῶν	καὶ	αἰτεῖν περὶ αὐτῶν ἀπὸ τοῦ
[6]	διάβολος» ἀναγέγραπται παρίστασθαι τῷ θεῷ	καὶ	αἰτεῖν τὴν κατὰ τοῦ Ἰὼβ
[6]	τῶν μελλόντων, τοῦ τε ἡγεμονικοῦ	καὶ	αἰτίου πατέρα καὶ κύριον ἐπομνύντας·
[6]	ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων εἰς τὰς οἰκίας	καὶ»	αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα
[6]	καὶ τὸ τῆς γῆς ἀόρατον	καὶ	ἀκατασκεύαστον, καὶ τίς ἡ ἄβυσσος
[6]	τῶν παρ´ ἄλλῳ καταδίκων ἁμαρτωλῶν	καί	ἀκλήρων καί, ὡς αὐτοὶ λέγουσι,
[6]	ἀναπεπλακέναι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς	καὶ	ἀκολούθως ἑαυτοῦ τῷ περὶ τούτου
[6]	πατὴρ ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστι»	καὶ	ἀκούει ὅτι Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι
[6]	καὶ ἐπιτυγχάνειν ἐν τῷ νουθετουμένῳ	καὶ	ἀκούεσθαι τὸν τοῦ διδάσκοντος λόγον,
[6]	λόγον. Ἐπεὶ δὲ ὡς σαφῆ	καὶ	ἀκριβῶς αὐτῷ νενοημένα προφέρει εἰς
[6]	τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι	καὶ	ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. Δι´ ὧν
[6]	υἱῷ τοῦ θεοῦ, ὄντι δικαιοσύνῃ	καὶ	ἀληθείᾳ καὶ σοφίᾳ. Κυριώτερον δὲ
[6]	ἀληθινῷ κυρίῳ, λόγῳ καὶ σοφίᾳ	καὶ	ἀληθείᾳ, ὅτι Ὁ κολλώμενος τῷ
[6]	ἔμψυχος λόγος καὶ σοφία αὐτοῦ	καὶ	ἀλήθεια· οὗ μετοχῇ περιαιροῦντος ἀπὸ
[6]	πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν»	Καὶ	ἀλήθειαν» γοῦν κατέχουσιν, ὡς καὶ
[6]	μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος	καὶ	ἀληθείας. Κέλσος μὲν οὖν ἰδιωτικώτερον
[6]	δεῖ, ὃ δὴ γνωστόν τε	καὶ	ἀληθῶς ἐστιν ὄν· ἓν μὲν
[6]	ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ»	καὶ	ἀληθῶς, ἵνα μὴ καυχήσηται πᾶσα
[6]	ἱεροὶ τῶν θείων γραμμάτων λόγοι	καὶ	ἄλλα, δύο τῇ ἑαυτῶν φύσει
[6]	ὀνομάτων φαντασίας συναρπαζομένους. Ἐδυνάμην δὲ	καὶ	ἄλλα πλείονα παραθέμενος παραστῆσαι ὅτι
[6]	σαφῶς εἰς δύναμιν ἀνθρώπων εὐδαιμόνων.	~Καὶ	ἄλλην δὲ τοῦ Πλάτωνος λέξιν
[6]	εἰς ταῦτα λελεγμένα. Ἐπεὶ δὲ	καὶ	ἄλλην λέξιν ἐκτίθεται Πλάτωνος δι´
[6]	φρονίμοις πέντε παρθένοις. ~Ἐπεὶ δὲ	καὶ	ἄλλην λέξιν οὕτως ἔχουσαν ἐκτίθεται
[6]	οἷς εἰς ταῦτα ἀρκεσθέντες ἴδωμεν	καὶ	ἄλλην τοῦ Κέλσου λέξιν καὶ
[6]	φῶς ὁ δημιουργὸς ἄνωθεν ἐχρήσατο.	Καὶ	ἄλλης δ´ ἀσεβοῦς αἱρέσεως παρακούσας
[6]	καὶ ἐμπεριειληφότι ἄλλους δύο κύκλους	καὶ	ἄλλο σχῆμα ῥομβοειδές, σοφίας πρόνοια»
[6]	παρ´ Ἕλλησι λεγομένων πλανήτων εἴτε	καὶ	ἄλλο τι ἀπορρητότερον ἐοίκασι διδάσκειν
[6]	Ἀπόλλωνος εἴδει προσελθόντος τῇ Ἀμφικτιόνῃ·	καὶ	ἄλλοι δὲ πλείονες τῶν Πλατωνικῶν
[6]	οὐ θαυμαστὸν τὴν φύσει τρεπτὴν	καὶ	ἀλλοιωτὴν καὶ εἰς πάντα ἃ
[6]	ὃν λέγουσιν αἱ γραφαὶ Ἀδωναΐ,	καὶ	ἄλλον τὸν Ἐλωαῖον, ὃν οἱ
[6]	λόγοις, φάσκοντος· Ἤδη γάρ με	καὶ	ἄλλοτ´ ἀλεξέμεναι μεμαῶτα ῥῖψε ποδὸς
[6]	ἤ τι παρά τινων ξένων	καὶ	ἀλλοτρίων τῆς πίστεως τοιοῦτον καταλαβὼν
[6]	ἐν ᾧ ὁ μικρότερος ἦν,	καὶ	ἄλλου συγκειμένου ἐκ δύο κύκλων,
[6]	γίνεσθαι λέοντας ἄλλους δὲ ταύρους	καὶ	ἄλλους δράκοντας ἢ ἀετοὺς ἢ
[6]	ὁ πολλάκις ἤδη ἁλοὺς ψευδομαρτυριῶν	καὶ	ἀλόγων κατηγοριῶν, πότερον καὶ ἐν
[6]	εἶναι, ἀπαίδευτοί εἰσι καὶ ἀνδράποδα	καὶ	ἀμαθεῖς· ὡς τοὺς ἐσχάτους τῶν
[6]	φησιν ἀπαιδευτοτάτους εἶναι καὶ ἀνδράποδα	καὶ	ἀμαθεστάτους ὁ Κέλσος, τοὺς μὴ
[6]	ἐγνωκέναι τὸν θεὸν ὅτι κακοῖς	καὶ	ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις πέμπει τὸν υἱὸν
[6]	οὐκ ἠπίστατο, ὅτι κακοῖς ἀνθρώποις	καὶ	ἁμαρτησομένοις καὶ κολάσουσιν αὐτοῦ τὸν
[6]	ἑτέρας δὲ Ὀφιονέα, προκλήσεις τε	καὶ	ἁμίλλας αὐτῶν ἱστορεῖν, συνθήκας τε
[6]	σφραγῖδος ἑαυτῷ τινα ἐκτίθεται ἀλλόκοτα	καὶ	ἀμοιβαίας φωνάς, ὡς τοῦ μὲν
[6]	δύναμιν ἀνειληφόσι πρὸς τὸ ἕπεσθαι	καὶ	ἀναβαίνοντι αὐτῷ εἰς τὸ ὑψηλὸν
[6]	γένηται σάρξ» ὥστε αὐτοὺς ὠφεληθέντας	καὶ	ἀναβάντας ἀπὸ τῆς κατὰ σάρκα
[6]	κακοτεχνίας, μὴ βουλομένους δ´ ἀναβλέψαι	καὶ	ἀναβῆναι τῷ νῷ ἀπὸ ὁρατῶν
[6]	σοφίας, τῆς δ´ ἀνθρωπίνης τε	καὶ	ἀναγκαίας ἐπιμελεῖσθαι μειζόνως ἢ δεῖ.
[6]	τοῦ κατὰ Μαρκίωνα θεοῦ ἕτερον,	καὶ	ἀναζωγραφεῖ αὐτῶν μονομαχίας, λέγων αὐτὰς
[6]	καθ´ ἡμᾶς λεγομένῳ ἔσω ἀνθρώπῳ	καὶ	ἀνακαινουμένῳ καὶ πεφυκότι γίνεσθαι κατ´
[6]	ἀπὸ Χριστοῦ λόγου. Εἰ δὲ	καὶ	ἀνάλογόν ἐστι τῷ τετάρτῳ ὄντι
[6]	ἀξίαν ἕκαστον τῶν ἀκουόντων· οἳ	καὶ	ἀνάλογον τῇ ῥοπῇ τοῦ αὐτεξουσίου
[6]	πάσῃ Αἰγυπτίων σοφίᾳ» Δανιὴλ δὲ	καὶ	Ἀνανίαν καὶ Ἀζαρίαν καὶ Μισαὴλ
[6]	ἐκεῖ τὸ τῆς ζωῆς ξύλον	καὶ	ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου, διότι
[6]	αὐξήσειν μέχρι περάτων γῆς ἐπαγγειλάμενον	καὶ	ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ
[6]	Ἰησοῦς ὁ παρὰ Ἰουδαίοις γεγενημένος	καὶ	ἀνατεθραμμένος καὶ Ἰωσὴφ τοῦ τέκτονος»
[6]	γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος	καὶ	ἀναφὴς οὐσία ὄντως οὖσα ψυχῆς
[6]	θειότητος φανταζόμενοι εἶναι, ἀπαίδευτοί εἰσι	καὶ	ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεῖς· ὡς τοὺς
[6]	ἄλλους μέν φησιν ἀπαιδευτοτάτους εἶναι	καὶ	ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεστάτους ὁ Κέλσος,
[6]	Κέλσος οἴεται, μωρῶν τινων ἀκροατῶν	καὶ	ἀνδραπόδων δεόμενα· διαλήψεται γὰρ τίνες
[6]	τὰς τῶν ζωγράφων καὶ πλαστῶν	καὶ	ἀνδριαντοποιῶν ἐνορῶντας κακοτεχνίας, μὴ βουλομένους
[6]	τινας ἐν τοῖς προειρημένοις ἔλεγε	καὶ	ἀνθρωπείων γεγεῦσθαι σαρκῶν. Μηδὲν δὲ
[6]	τὰς διαφορὰς τῶν περὶ κόσμου	καὶ	ἀνθρώπων γενέσεώς τισι τῶν ἀρχαίων
[6]	οὖν οὐ μόνον ἐντρεχῆ ἀλλὰ	καὶ	ἀνόητον, πάλιν δ´ αὖ οὐχὶ
[6]	καὶ προφυλαττομένου τοὺς ἀντιδοξοῦντάς τε	καὶ	ἀνταγείροντας. Εἶθ´ ἑξῆς τούτοις ἐκτίθεσθαι
[6]	ἀκολουθίαν, τί χαλεπὸν τῇ ἄκρᾳ	καὶ	ἀνυπερβλήτῳ κοινωνίᾳ πρὸς τὸν αὐτολόγον
[6]	τὸ ἐπιγεγραμμένον διάφραγμα πελεκοειδεῖ σχήματι,	καὶ	ἀνωτέρω μὲν αὐτοῦ κύκλον βραχὺν
[6]	τοῖς γνησίως μαθοῦσι τὰ θεῖα	καὶ	ἀξίως αὐτῶν βιώσασι προάξειν αὐτοὺς
[6]	ἄλλων δὲ Σκύθαι, οὕτω δὲ	καὶ	ἀπ´ ἄλλων μὲν Πέρσαι ἀπ´
[6]	γένος τοῦτον ἔχει τὸν τόπον.	Καὶ	ἀπ´ ἐκείνων γε τῶν λόγων
[6]	ἀκηκοέναι περί τινων διδασκουσῶν αὐτὸν	καὶ	ἀπαγορευουσῶν γραφῇ παραδοῦναι τοὺς λόγους
[6]	οὐ πάντως ὁ ταπεινοφρονῶν ἀσχημόνως	καὶ	ἀπαισίως ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς ἐπὶ τῶν
[6]	καθορᾶται» ὅτι πρὸς τοῖς ἀοράτοις	καὶ	ἁπαξαπλῶς ὀνομαζομένοις μὴ βλεπομένοις τυγχάνων
[6]	τὸν αὐτολόγον τὴν Ἰησοῦ ψυχὴν	καὶ	ἁπαξαπλῶς τὸν Ἰησοῦν μὴ κεχωρίσθαι
[6]	ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ	καὶ	ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ ἴδια
[6]	ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ	καὶ	ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ ἴδια
[6]	δὲ μὴ μετὰ τοῦ μισεῖν	καὶ	ἀπεχθάνεσθαι ἐντυχὼν τοῖς εὐαγγελίοις φιλαλήθης
[6]	εἶναι ταῖς ψυχαῖς ἐς γῆν	καὶ	ἀπὸ γῆς Κέλσος μὲν κατὰ
[6]	γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους	καὶ	ἀπὸ ἑρπετῶν ἕως τῶν πετεινῶν
[6]	τὴν παρθενικὴν καὶ καθαρὰν γέννησιν	καὶ	ἀπὸ μηδεμιᾶς φθορᾶς τοῦ μέλλοντος
[6]	τοῖς πλήθεσιν ὀλίγους σοφοὺς προσελθόντας	καὶ	ἀπὸ τῆς καλουμένης παρ´ ἡμῖν
[6]	παῖς πρὸς ἀνδρός. Ἐκτίθεται δὲ	καὶ	ἀπὸ τῆς Πλάτωνος γεγραμμένης Σωκράτους
[6]	τῶν ἀρχοντικῶν κύκλους, τάχα δὲ	καὶ	ἀπὸ τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ ἐστι παράκουσμα
[6]	τῆς περὶ αὐτοῦ ὀρθῆς ἐννοίας	καὶ	ἀπὸ τοῦ λόγου αὐτοῦ τὴν
[6]	ἀπὸ τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος πονηροῦ»	καὶ	ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἡμερῶν, περὶ
[6]	τὸν προκεκηρυγμένον ὑπ´ αὐτῶν Χριστὸν	καὶ	ἀποδεικνύντων ἐκ τῶν προφητικῶν τὰ
[6]	λεγόμενον περιβόλαιον» αὐτοῦ, τὴν ἄβυσσον,	καὶ	ἀποκαλύπτοντος οὕτω τὸν πατέρα ὅστις
[6]	μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον	καὶ	ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας,
[6]	τοῖς ἐπιφαινόμενον αὐτὸν παραδεχομένοις, γνωρίσαι	καὶ	ἀποκαλύψαι τὸν πατέρα, πρὸ τῆς
[6]	σφραγιζομένου λεγομένου νέου καὶ υἱοῦ	καὶ	ἀποκρινομένου· κέχρισμαι χρίσματι λευκῷ ἐκ
[6]	Πλάτωνος δι´ ὧν φησιν, ἐρωτήσεσι	καὶ	ἀποκρίσεσι χρωμένων» ἐλλάμπειν φρόνησιν τοῖς
[6]	ὅση δύναμις ἀποδεικτικῶς δι´ ἐρωτήσεων	καὶ	ἀποκρίσεων προσερχόμεθα. Ἀλλ´ οὐδὲ λέγομεν
[6]	αὐτοὺς τῆς ἐν σαρκὶ ζωῆς	καὶ	ἀπολύσας τῶν σωμάτων ἀπολύει ἅμα
[6]	ἐγκαλῶν ἡμῖν ὡς σφαλλομένοις ἀσεβέστατα	καὶ	ἀποπεπλανημένοις θείων αἰνιγμάτων αὐτὸς σαφῶς
[6]	λόγους καὶ κύκλους ἐπὶ κύκλοις	καὶ	ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ περιτομῆς
[6]	οὐδεὶς ἕτερος ἦν· ὃν ἀποπέμπεσθαι	καὶ	ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει τὸν κλῆρον ἔχοντα
[6]	θεὸν φάσκων ὅτι τοιοῦτός ἐστιν	καὶ	ἀρᾶς ἄξιος κατὰ τοὺς ταῦτα
[6]	λέγηται τὰ ἀνδραγαθήματα χρυσὸς εἶναι	καὶ	ἄργυρος καὶ λίθος τίμιος, οὐ
[6]	ἀληθινοῦ ποτοῦ· ἀφ´ ὧν τρεφόμενον	καὶ	ἀρδόμενον ἐπισκευάζεται τὸ πτερὸν καὶ
[6]	τῶν περὶ αὐτόν, ἀνέγνω Πλάτωνα	καὶ	ἀρεσθεὶς τῇ περὶ τῶν πλουσίων
[6]	τῶν αἱρέσεων ἠκούσαμεν γίνεσθαι. Εἶτα	καὶ	ἀριθμὸν ὁρίζει λεγόμενον ὑπὸ τῶν
[6]	διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.	Καὶ	ἀρχαία μὲν ἀληθῶς ἐστιν ἥδε
[6]	οὐσιῶν λεκτέον καὶ ἰδέαν ἰδεῶν	καὶ	ἀρχὴν τὸν μονογενῆ καὶ πρωτότοκον
[6]	ἀκολουθήσαντα, δείξαντος ἀφ´ ὅσης ἀγνοίας	καὶ	ἀσεβείας καὶ τῆς περὶ τὸ
[6]	ἀρνούμεθα δὲ αὐτὰ ὡς ἀλλότρια	καὶ	ἀσεβῆ καὶ οὐ συνυπάρχοντα τοῖς
[6]	κεκρυμμένως εἴρηται διὰ τοὺς ἀναξίους	καὶ	ἀσέμνους, μὴ δυναμένους παρακολουθῆσαι μεγαλονοίᾳ
[6]	καὶ τετάρτῃ γεγονέναι τοὺς φωστῆρας»	καὶ	ἀστέρας» καὶ πέμπτῃ τὰ νηκτὰ
[6]	γενέσθαι ἥλιόν τε καὶ σελήνην	καὶ	ἀστέρας παρεληλύθασι, τινὲς δὲ μετὰ
[6]	τὸ Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε	καὶ	ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς οὐσία ὄντως
[6]	σωματικῆς φύσεως καὶ οὐσίαν ἀόρατον	καὶ	ἀσώματον οὐκ ἂν σῶμα εἴη
[6]	ἡ κυρίως οὐσία ἡ ἑστῶσα	καὶ	ἀσώματος ᾖ· ἵν´ εὑρεθῇ, πότερον
[6]	καὶ χάρις ἐπανθήσῃ τοῖς λεγομένοις,	καὶ	αὕτη οὐκ ἀθεεὶ ἐγγινομένη τοῖς
[6]	μόνον οὐκ εἶπεν ἐνθεωτάτους ἀλλὰ	καὶ	αὐτίκα ἀπολουμένους. Τοῦτο μὲν ἤδη
[6]	δὲ τὸ πῶς πείθειν ἀδυνατεῖ;	καὶ	αὐτὸ προσαχθὲν ἂν πᾶσι τοῖς
[6]	τὰ ἐκκείμενα τοιαῦτα· Ὁπόθεν δὲ	καὶ	αὐτὸ τοῦτο ἐπῆλθεν αὐτοῖς θεοῦ
[6]	κυρίῳ, τῷ αὐτολόγῳ καὶ αὐτοσοφίᾳ	καὶ	αὐτοαληθείᾳ καὶ αὐτοδικαιοσύνῃ; Ὅπερ εἰ
[6]	αὐτολόγῳ καὶ αὐτοσοφίᾳ καὶ αὐτοαληθείᾳ	καὶ	αὐτοδικαιοσύνῃ; Ὅπερ εἰ οὕτως ἔχει,
[6]	συνέντες οἱ ἐχθροὶ θεῷ, ὡς	καὶ	αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν, ᾠήθησαν ἄλλον μὲν
[6]	τοῦτο βουληθέντες ὁμοίως τερατεύσασθαι, ὡς	καὶ	αὐτοὶ παραπλησίως κρατήσοντες τῶν ἀνθρώπων,
[6]	ἁμαρτία, καὶ κάθοδον αὖθις στενὴν	καὶ	αὐτομάτως ἀνοιγομένας πύλας· πανταχοῦ δὲ
[6]	τὸν θεὸν καὶ οἱονεὶ συνεστῶτα	καὶ	αὐτὸν ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος,
[6]	τοῦτο πάντα φθείροντας κινδυνεύοντας δὲ	καὶ	αὐτὸν φθεῖραι τὸν ἐπὶ πᾶσι
[6]	ἀκολουθεῖ ὅσον ἐφ´ οἷς λέγει	καὶ	αὐτός. Εἴποι γὰρ ἄν τις
[6]	ἠλιθίους προσάγεσθαι μόνους. Ἀλλ´ ὡς	καὶ	αὐτὸς ἐσημειώσατο, ταὐτὸ εἶπεν ἀνωτέρω,
[6]	λόγον καὶ αὐτῷ λόγῳ, ἢ	καὶ	αὐτός ἐστιν οὐσία, πλὴν τῇ
[6]	προαγορεύων ὡς ἄρα ὁ Σατανᾶς	καὶ	αὐτὸς ὁμοίως φανεὶς ἐπιδείξεται μεγάλα
[6]	ἑξῆς ὁ Κέλσος τάχα δὲ	καὶ	αὐτὸς συνιδών, ὅ τι δύναται
[6]	τὴν καλουμένην μεγάλην, ὁ δὲ	καὶ	αὐτὸς υἱὸς τοῦ θεοῦ. Οὐδαμοῦ
[6]	υἱοῦ θεοῦ παραθέσθαι· ἵνα μὴ	καὶ	αὐτὸς ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος, ὃν
[6]	κεκόλληται τῷ κυρίῳ, τῷ αὐτολόγῳ	καὶ	αὐτοσοφίᾳ καὶ αὐτοαληθείᾳ καὶ αὐτοδικαιοσύνῃ;
[6]	ἀδικίαν· καὶ διὰ τοῦτο ἔχρισε»	καὶ	αὐτοὺς ὁ θεός, ὁ θεὸς»
[6]	διδάσκοντας τὸν Ἰησοῦ λόγον, χριστοὺς	καὶ	αὐτοὺς ὑπὸ τῶν θείων γραφῶν
[6]	μεταδίδωσι κατὰ τὸν ἑαυτοῦ λόγον	καὶ	αὐτῷ λόγῳ, ἢ καὶ αὐτός
[6]	καὶ φθορᾶς, ἢ ὡς ἀγένητος	καὶ	ἄφθαρτος, ἢ ὡς γενητὸς μὲν
[6]	ἀπ´ αὐτοῦ ὅτι ἀμήτωρ τις	καὶ	ἄχραντος δαίμων ἐπικρατεῖ θρασυνομένων τῶν
[6]	οὐχὶ Ἕλληνας μὲν οὐχὶ δὲ	καὶ	βαρβάρους, πολὺ δὲ τὸ εὐήμερον
[6]	ἅμα πάντα φύρων τὰ Ἑλλήνων	καὶ	βαρβάρων καὶ τῶν ἐν ταῖς
[6]	σου· καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ	καὶ	βασίλευε» ~Ἔστω δὲ μὴ ἀνεγνωκέναι
[6]	μετέχει ὁ διὰ τὸ ἑστηκέναι	καὶ	βεβαίαν εἶναι τὴν φύσιν αὐτοῦ
[6]	τὸν μὲν ἕτερον τῶν ἄκρων	καὶ	βέλτιστον υἱὸν ἀναγορεύεσθαι τοῦ θεοῦ
[6]	τῶν ἀνθρώπων ἐπιστροφὴ καὶ θεραπεία	καὶ	βελτίωσις, τὴν δὲ τοῦ ἐναντίου
[6]	τὸν ἐπὶ πᾶσι θεραπεύοντες θεὸν	καὶ	βιοῦντες κατὰ τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ
[6]	ταῖς μαρμαρυγαῖς κολάζεσθαι τὴν ὄψιν	καὶ	βλάπτεσθαι καὶ νομίζειν πηροῦσθαι. Καὶ
[6]	δ´ ὅλως χρὴ λέγειν κολάζεσθαι	καὶ	βλάπτεσθαι ὄψιν, τίνος ἂν ἄλλου
[6]	πρόσκαιρα» μὲν οἶδε τὰ αἰσθητὰ	καὶ	βλεπόμενα» αἰώνια» δὲ τὰ νοητὰ
[6]	τὰ νοητὰ καὶ μὴ βλεπόμενα»	καὶ	βουλόμενος πρὸς τῇ ἐκείνων θέᾳ
[6]	τὸ κοινωνικὸν εἰς κομιδῇ στενὸν	καὶ	βραχὺ συνήγαγον. ~Ταῦτα δέ μοι
[6]	κατηραμένον τὸν Ἰουδαίων, τὸν ὕοντα	καὶ	βροντῶντα καὶ τοῦδε τοῦ κόσμου
[6]	δὲ ἐάσας τὰ πράγματα παίζει	καὶ	βωμολοχεῖ οἰόμενος μίμους γράφειν ἤ
[6]	ἐπεὶ δὲ χλευάζει καὶ παίζει	καὶ	βωμολοχεῖ, φήσομεν ὅτι ἀπορίᾳ σεμνῶν
[6]	τὸν θεὸν ἀλλ´ ἐν πνεύματι»	Καὶ	γὰρ αὐτὸς ἀνάλογον τῷ ἐν
[6]	ὀφθαλμοῖς ἀλλὰ τῇ καθαρᾷ καρδίᾳ.	Καὶ	γὰρ κατὰ τὸν Ἰησοῦν ἡμῶν
[6]	τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε»	Καὶ	γὰρ ὥσπερ ἠκούσαμεν ὅτι Ἀντίχριστος
[6]	τῆς κακίας, ποίαν ἔσχεν ἀρχὴν	καὶ	γένεσιν, καὶ ὅτι ἀπό τινων
[6]	ἔξω γινόμενος ἡμῶν, σκηνώσας δὲ	καὶ	γενόμενος ἐν ἡμῖν οὐκ ἔμεινεν
[6]	οὐκέτι γινώσκομεν. Σὰρξ» οὖν ἐγένετο»	καὶ	γενόμενος σὰρξ» ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»
[6]	διὰ τοὺς κολληθέντας τῇ σαρκὶ	καὶ	γενομένους ὅπερ σὰρξ» ἐγένετο» σάρξ»
[6]	ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ»	καὶ	γευσάμενος ἐν τῷ ὁδεύειν τῆς
[6]	ὁ ἐν ἀρχῇ» γενόμενος οὐρανὸς	καὶ	γῆ καὶ τὸ τῆς γῆς
[6]	καὶ σφαζόμενον οὐρανόν, ἵνα ζήσῃ,	καὶ	γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς
[6]	Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ	καὶ	γῆς, ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ
[6]	παντὸς κόσμου, συνεστῶτος ἐξ οὐρανοῦ	καὶ	γῆς, οὐ πάντως ὑπεξάγει τοὺς
[6]	δὲ κόσμον τὸ ἐξ οὐρανοῦ	καὶ	γῆς σύστημα ὀνομάζει τις, οὐ
[6]	καὶ τοῖς τὰ περὶ Τιτᾶνας	καὶ	Γίγαντας μυστήρια εἰσάγουσιν αἰνισσομένου ἐν
[6]	καὶ τὰ περὶ τοὺς Τιτᾶνας	καὶ	Γίγαντας μυστήρια, θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους, καὶ
[6]	πρώτοις ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος καὶ Τιτᾶνας	καὶ	Γίγαντας τοὺς μυθικοὺς ὑπερβαλόντες καὶ
[6]	ἐόντα ξυνὸν καὶ δίκην ἔριν,	καὶ	γινόμενα πάντα κατ´ ἔριν καὶ
[6]	ἀξίαν προηγουμένως αὐτῷ μόνῳ λαμβάνεται	καὶ	γινώσκεται, δευτέρως δὲ τοῖς ἐλλαμπομένοις
[6]	διαφορὰν δοῦναι ποιότητος γλυκύτητος φοίνικος	καὶ	γλυκύτητος ἰσχάδος; Τίς δὲ ὀνόματι
[6]	θεῷ ἐναντίον τινά, διάβολόν τε	καὶ	γλώττῃ ἑβραίᾳ Σατανᾶν ὀνομάζοντες τὸν
[6]	χρωμένους, ὥς φησι, μαγείᾳ τινὶ	καὶ	γοητείᾳ καὶ καλοῦντας ὀνόματα βαρβαρικὰ
[6]	ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἀληθῶς γὰρ	καὶ	γραῦς ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον
[6]	καὶ ἐστοχασμένως τῶν πολλῶν διδαξάντων	καὶ	γραψάντων. Ἔστι γοῦν ἰδεῖν τὸν
[6]	σοφίας ἀπούσης εἰς οὐδὲν λογισθήσεται.	Καὶ	γυμνάσιον μέν φαμεν εἶναι τῆς
[6]	τοῦ παντὸς τοὺς οὑτωσὶ κακοὺς	καὶ	γυμνάσιον τὸ ὑπὲρ ἀρετῆς ποιῆσαι
[6]	βουλόμενον συνεξετάσαι, ταῦτα ἀλλήλοις παραβαλόντα	καὶ	γυμνώσαντα καὶ τὰ Χριστιανῶν, οὕτω
[6]	ὄντα. Οἷον περὶ μὲν ἀνδρὸς	καὶ	γυναικὸς λέλεκται· Οὐκέτι εἰσὶ δύο
[6]	ἀπὸ τῶν εἰδώλων καὶ ἀγαλμάτων	καὶ	δαιμόνων θεραπείας, φησὶν ὅτι Καθημένοις
[6]	λέγειν, περὶ δὲ ἑαυτῶν ἀπολογεῖσθαι	καὶ	δεικνύναι ὅτι οὐ δύνανται οἱ
[6]	χρησίμως καὶ τοῦτον ἤνεγκεν— ἀλλὰ	καὶ	δεικνύντες τὸ βούλημα τῶν εἰπόντων
[6]	δὲ Πυθαγόρου, πλεῖστα ὅσα τερατευσαμένου	καὶ	δείξαντος μὲν ἐν πανηγύρει Ἑλλήνων
[6]	κατειληφότα τὰ τῆς ῥητορικῆς θεωρήματα	καὶ	δεόντως αὐτοῖς χρώμενον πάντα μὲν
[6]	ταῖς προσταχθείσαις τε εὐχαῖς συνεχέστερον	καὶ	δεόντως νυκτὸς καὶ ἡμέρας χρώμενοι
[6]	Περσῶν θεολογίᾳ· προσφιλοτιμεῖται δὲ τούτοις	καὶ	δευτέραν ἐκθέσθαι διήγησιν, πάλιν ἐχομένην
[6]	μὲν Κέλσος ἔφασκε τὸν ἑξῆς	καὶ	δεύτερον εἶναι ταῦρον· ὃ δ´
[6]	σοφοὶ δηλούσθωσαν τοῖς ἐπίστασθαι δυναμένοις,	καὶ	δὴ καὶ Πλάτων ὁ τοῦ
[6]	ἡμέτερος Παῦλος Ἐξ αὐτοῦ» λέγει	καὶ	δι´ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν
[6]	ποθῶν τὰ ὑπερκόσμια καὶ ὑπερουράνια	καὶ	δι´ ἐκεῖνα πάντα πράττων, ἵν´
[6]	εἰρημένου, ὅτι διὰ ξύλου θάνατος	καὶ	διὰ ξύλου ζωή, θάνατος μὲν
[6]	ὃς ἐμφαίνει καὶ μωρίαν κηρύγματος»	καὶ	διὰ τὴν ἐμφαινομένην μωρίαν τοῦ
[6]	πότε τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων	καὶ	διὰ τί· καὶ ὅρα εἰ
[6]	ἑαυτῶν ταῖς ἓξ ἡμέραις πεποιηκότες	καὶ	διὰ τὸ μηδὲν παραλελοιπέναι τῶν
[6]	γὰρ ὁμοίως Κέλσῳ ὑπολαβόντες τετερατεῦσθαι	καὶ	διὰ τοῦτο βουληθέντες ὁμοίως τερατεύσασθαι,
[6]	ἠγάπησαν δικαιοσύνην καὶ» ἐμίσησαν ἀδικίαν·	καὶ	διὰ τοῦτο ἔχρισε» καὶ αὐτοὺς
[6]	σωματικὰς λέγοντας εἶναι τὰς ἀρχὰς	καὶ	διὰ τοῦτο πάντα φθείροντας κινδυνεύοντας
[6]	ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς.	Καὶ	διὰ τοῦτο πέμπει αὐτοῖς ὁ
[6]	πρὸς τὸ τοῖς ὁρῶσι δυνατὸν	καὶ	διὰ τοῦτο χρήσιμον τοιοῦτο φαινόμενον,
[6]	νουθετεῖ γὰρ διὰ πάσης γραφῆς	καὶ	διὰ τῶν χάριτι διδασκόντων θεοῦ
[6]	τοῦ πονηροῦ δαίμονος καὶ Σατανᾶ	καὶ	διαβόλου. Εἶτ´ ἐπεὶ τότε μάλιστα
[6]	ἐπεὶ οὔτ´ ἂν ἐκεῖνοι ζωγραφίας	καὶ	διαγράμματα ἐσεμνοποίουν ὡς δι´ αὐτῶν
[6]	αὐτὰ δύναται πρὸς τὸ ὑπαγαγέσθαι	καὶ	διαθεῖναι ψυχὰς κατὰ ταῦτα. Διόπερ
[6]	ἀπιθάνως μὲν εἰρημένα, οὐ μὴν	καὶ	διαθέντα τὸν φιλόσοφον ἀξίως κἂν
[6]	ἰδίου πνεύματος, οὐ κατ´ ἀποτομὴν	καὶ	διαίρεσιν ἐγγινομένου τοῖς ἀξίοις. Οὐδὲ
[6]	θείας σοφίας ἀλλὰ τοὺς ὑπερέχοντας	καὶ	διαφέροντας πάντων τῶν χριστιανισμῷ προσεχόντων,
[6]	φησί· Τί δὲ λάθρα πέμπει	καὶ	διαφθείρει τὰ τούτου δημιουργήματα; Τί
[6]	διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει	καὶ	διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ λαὸν ἅγιον.
[6]	ἐχρῆν, εἴπερ ἠπίστατο, τοῦτο ποιῆσαι	καὶ	διδάξαι, ποία αἵρεσις χρῆται τῷ
[6]	τοὺς μὴ βουληθέντας παιδευθῆναι λόγῳ	καὶ	διδασκαλίᾳ ὑγιεῖ. Καὶ ταῦτα μὲν
[6]	πόνους τοῖς παιδευομένοις ὑπὸ πατέρων	καὶ	διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν, ἢ ὑπὸ
[6]	τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς·	καὶ	διενοήθη ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ
[6]	ὄφρ´ ἂν ἵκοιτο γῆν ὀλιγηπελέων·	καὶ	διηγούμενός γε τὰ ὁμηρικὰ ἔπη
[6]	ἀπίθανόν ἐστιν ὑπό τινων αἰνισσομένων	καὶ	διηγουμένων τὸ Ἀνοίξατέ μοι πύλας
[6]	ἢ κατηραμένους, ὥς φατε, ψυχαγωγεῖ	καὶ	δίκην ἀνδραποδιστοῦ τινος ὑπεξάγει; Τί
[6]	χρὴ τὸν πόλεμον ἐόντα ξυνὸν	καὶ	δίκην ἔριν, καὶ γινόμενα πάντα
[6]	τὸν Δία κοιμώμενον πεποίηκέ τε	καὶ	διϋπνιζόμενον καὶ πέμποντα πρὸς τοὺς
[6]	τοῦδε τοῦ κόσμου καλὸν δημιουργόν.	Καὶ	δοκεῖ μοι παραπλήσιον Ἰουδαίοις πεποιηκέναι,
[6]	τετράποδα ἢ ἑρπετά. Ἵνα δὲ	καὶ	δοκῶσί τινες ταῦτα ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´
[6]	καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται,	καὶ	δόλῳ διαφθερεῖ πολλούς, καὶ ἐπὶ
[6]	οὗ Χριστός ἐστι κεφαλή» εἰκὼν	καὶ	δόξα θεοῦ» ὑπάρχει· ἀλλ´ οὐδ´
[6]	Σίμων τε ὁ Σαμαρεὺς μάγος	καὶ	Δοσίθεος ὁ ἀπὸ τῆς αὐτῆς
[6]	τούς τε λεοντοειδεῖς καὶ ὀνοκεφάλους	καὶ	δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας, καὶ εἴ τις
[6]	πότερον ἐπέκεινα οὐσίας ἐστὶ πρεσβείᾳ	καὶ	δυνάμει ὁ θεὸς μεταδιδοὺς οὐσίας
[6]	αὐτοῦ διαβόλου σημεῖα καὶ τέρατα	καὶ	δυνάμεις ψεύδους. Ὑπὲρ γὰρ τὰς
[6]	τὰ ἀληθῆ μόνον περιεχούσης ἀλλὰ	καὶ	δυναμένης ἐπαγαγέσθαι τοὺς πολλούς, ἕως
[6]	τῷ λέγειν φροντιστέον αὐτῷ κοινωφελοῦς	καὶ	δυναμένου πᾶσαν ἐπαγαγέσθαι ἀκοήν. Ὅσοι
[6]	λόγοις ἀλλ´ ἐν ἀποδείξει πνεύματος	καὶ	δυνάμεως, ἵν´ ἡ πίστις ἡμῶν
[6]	καθικέσθαι ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐὰν μὴ	καὶ	δύναμίς τις θεόθεν δοθῇ τῷ
[6]	ἀνωτέρω κύκλων ἐπιγεγραμμένα, ἄλλα τε	καὶ	δύο ἄττα, μεῖζόν τε καὶ
[6]	εἰ διὰ τὸ μεγάλας εἶναι	καὶ	δυσδιηγήτους τὰς κρίσεις τοῦ θεοῦ
[6]	διέφερεν, ἀλλ´ ὥς φασι, μικρὸν	καὶ	δυσειδὲς καὶ ἀγεννὲς ἦν. Φαίνεται
[6]	ὁ περὶ τῆς οὐσίας λόγος	καὶ	δυσθεώρητος καὶ μάλιστα, ἐὰν ἡ
[6]	κατ´ ἀξίαν θεωρητικόν. Ἔστω δὴ	καὶ	δυσθεώρητος ὁ θεός· ἀλλ´ οὐ
[6]	οὕτως ἔχουσαν· Ἐπειδὴ μέγας ἐστὶ	καὶ	δυσθεώρητος ὁ θεός, πνεῦμα ἴδιον
[6]	σοφίαν, ἧς σύμβολον εἶναι βούλονται	καὶ	δώδεκα ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν· ἣν παρακούσας
[6]	ἐροῦμεν εἶναι τὰ ἁμαρτήματα σώματα,	καὶ	ἐὰν λέγηται τὰ ἀνδραγαθήματα χρυσὸς
[6]	ἡμέραις συντετελέσθαι τὸν κόσμον δημιουργούμενον,	καὶ	ἑαυτοῦ ἐπιλαθόμενος τούτοις ἐπιφέρει τὸ
[6]	Σὺ δὲ μετὰ πεποιθήσεως πρῶτε	καὶ	ἕβδομε γεγονὼς κρατεῖν Ἰαλδαβαώθ, ἄρχων
[6]	γοῦν ὁ προφήτης ἐν ἑξηκοστῷ	καὶ	ἑβδόμῳ ψαλμῷ ὅτι Κύριος δώσει
[6]	ὅτι πρὸ τοῦ Γενηθήτω φῶς,	καὶ	ἐγένετο φῶς» καὶ τοῦ Ἐκάλεσεν
[6]	ὅτε παρετιθέμεθα τὸ Αὐτὸς εἶπε	καὶ	ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν»
[6]	ὑπὸ τοῦ κατακολουθεῖν ὄχλοις πλανωμένων	καὶ	ἔθνεσιν ἑορταζόντων δαιμονίοις προσίτωσαν τῷ
[6]	καὶ μὴ μένειν κἀκεῖ καθαράς.	Καὶ	εἰ κατὰ τὴν Κέλσου δὲ
[6]	προφητείαν εἰς Ἰησοῦν Χριστὸν ἀναφέρεσθαι;	Καὶ	εἰ μὲν σαφῶς ἦν ἀπὸ
[6]	πρὸς τοὺς πολλοὺς» οὐδὲ ῥητά»	Καί,	εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν περὶ
[6]	φωνῆς ὁ ἀσώματος. Ζητητέον δὲ	καί,	εἰ οὐσίαν μὲν οὐσιῶν λεκτέον
[6]	εἶναι εὐτελέσι λέξεσιν ἀπορρήτως εἰρημένα.	Καὶ	εἰ χρή γε τολμήσαντα εἰπεῖν,
[6]	τὴν ἀπαρχὴν εἴληφε τοῦ χρίσματος	καί,	εἰ χρὴ οὕτως ὀνομάσαι, ὅλον
[6]	χεῖρες αὐτοῦ ἔστησαν τὸν οὐρανὸν»	καὶ	εἴ τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως,
[6]	Ἐγὼ δὲ λέγω καὶ ἡλικιῶν,	καὶ	εἴ τι τῶν πρὸ τοῦ
[6]	ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών»	καὶ	εἴ τινες εἰσὶν ἐκ λόγων
[6]	καὶ ὀνοκεφάλους καὶ δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας,	καὶ	εἴ τις ἐκείνοις παραπλησίως ἐμυθολόγησεν,
[6]	ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα·	καὶ	εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν
[6]	πάντα δ´ ἐπ´ ἀνθρώπων βλάβαις.	Καὶ	εἴθε πάντα τὰ ὑπὸ Κέλσου
[6]	διενοήθη ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ	καὶ	εἶπεν ὁ θεός· ἀπαλείψω τὸν
[6]	αὐτοῦ» λέγει καὶ δι´ αὐτοῦ	καὶ	εἰς αὐτὸν τὰ πάντα» παριστὰς
[6]	ὄντων ἀλλὰ πάντῃ ἐκλελοιπότων ἢ	καὶ	εἰς ὀλίγους καὶ εὐαριθμήτους καταστάντων,
[6]	τὴν φύσει τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν	καὶ	εἰς πάντα ἃ βούλεται ὁ
[6]	καὶ ἕκτῃ; Δυνάμει δ´ εἴπομεν	καὶ	εἰς τὸ κελεύων· γενέσθω τόδε
[6]	θέλῃ ἅπερ λέγει ὁ νουθετῶν	καὶ	εἰσακούσας αὐτῶν ἄξιος γένηται τῶν
[6]	ἐστι καὶ τὸ Ἐὰν θέλητε	καὶ	εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς
[6]	ἐπαγαγέσθαι τοὺς πολλούς, ἕως προτραπέντες	καὶ	εἰσαχθέντες ἕκαστος κατὰ δύναμιν ἀναβῶσιν
[6]	δεῖ ἡμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι»	Καὶ	εἰσὶν οἷς πλεῖον μὴ δυναμένοις
[6]	ἐπὶ τὰ κρείττονα· ἀναγνώτω δὲ	καὶ	ἐκ τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως τὰ
[6]	οὐ πεποίηκε. Δοκεῖ δέ μοι	καὶ	ἐκ τούτων ἐκ παρακουσμάτων ἀσημοτάτης
[6]	ὅλον σῶμα τὴν ἐκκλησίαν κινεῖ	καὶ	ἕκαστον μέλος τῶν ἀπὸ τῆς
[6]	σοφίαν, ἐν ᾗ ὁ θεὸς	καὶ	ἕκαστον τῶν πάντων πεποίηκε, θεωρῆσαι;
[6]	ἀνθρώπων ἐπιδεδημηκέναι ὡς υἱοὶ θεοῦ,	καὶ	ἕκαστος αὐτῶν περισπάσας τινὰς εἰς
[6]	εὐηθικῶς ταῦτ´ εἰρῆσθαι πρῶτον ἐπιστησάτω	καὶ	ἑκάστῳ μὲν καὶ τῷ δέ·
[6]	ἐστί, καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα,	καὶ	ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων καλῶν. Δεύτερον
[6]	τὸν πάντων βασιλέα πάντ´ ἐστί,	καὶ	ἐκείνου ἕνεκα πάντα» ἀπὸ Πλάτωνος
[6]	τὸν πάντων βασιλέα πάντ´ ἐστί,	καὶ	ἐκείνου ἕνεκα πάντα, καὶ ἐκεῖνο
[6]	ἡμεῖς ἐβουλήθημεν καὶ ταῦτα γνῶναι	καὶ	ἐκθέσθαι· ἵνα μὴ τῇ ἐπαγγελίᾳ
[6]	αὐτοῦ» τοῖς τοιούτοις ἐστὶν ἄτιμον	καὶ	ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς» ὑπὸ ἀνθρώπων
[6]	ἔχουσαν διαλαβὼν ἀναλογίαις τισὶ συνέδησε	καὶ	ἐκόσμησεν ὁ θεός, καὶ ὅτι
[6]	τὸν περὶ τοῦ πονηροῦ τούτου	καὶ	ἐκπεσόντος τῶν οὐρανίων λόγον. Ὁ
[6]	εἰρηνευόντων καὶ μακαρίως διαγόντων πτερορρυήσας	καὶ	ἐκπεσὼν τῆς μακαριότητος· ὃς κατὰ
[6]	τρίτῃ καὶ τετάρτῃ καὶ πέμπτῃ	καὶ	ἕκτῃ; Δυνάμει δ´ εἴπομεν καὶ
[6]	ἀστέρας» καὶ πέμπτῃ τὰ νηκτὰ	καὶ	ἕκτῃ τὰ χερσαῖα καὶ τὸν
[6]	σοφίαν ἄλλην δὲ τὴν θείαν.	Καὶ	ἐκτίθεταί γε Ἡρακλείτου λέξεις, μίαν
[6]	εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο	καὶ	ἐκτίσθησαν» λέγοντες τὸν μὲν προσεχῶς
[6]	οὕτως ὀνομαζόμενα λεγόμενα σωματικὰ κακὰ	καὶ	ἐκτός τίς φησι, δεδόσθω ἔσθ´
[6]	βοηθούμενος πᾶσαν θλῖψιν τὸ οὐδὲν	καὶ	ἐλαφράν τινα ἐνόμιζεν εἶναι· καὶ
[6]	οὐκ ἀναγκαῖον ἡμᾶς ἀπαντᾶν ἢ	καὶ	ἐλέγχειν. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ ἐπιφέρει
[6]	Ὁ δ´ Ἑβραίων διαλέκτῳ Σατᾶν	καὶ	ἑλληνικώτερον ὑπό τινων ὀνομασθεὶς Σατανᾶς
[6]	καθάρσιόν ἐστι τῆς γῆς, ὡς	καὶ	Ἑλλήνων οἱ μὴ εὐκαταφρονήτως φιλοσοφήσαντες
[6]	οἵτινες ἀνάλογον ἐκείνῳ ἠγάπησαν δικαιοσύνην	καὶ»	ἐμίσησαν ἀδικίαν· καὶ διὰ τοῦτο
[6]	δὲ δευτέρῳ κύκλῳ ἐνεγέγραπτο, περιπεπλεγμένῳ	καὶ	ἐμπεριειληφότι ἄλλους δύο κύκλους καὶ
[6]	ἐν φθορᾷ» καὶ ἐν ἀτιμίᾳ»	καὶ	ἐν ἀσθενείᾳ» σῶμα ψυχικόν» φαμεν
[6]	γὰρ τὸ σπειρόμενον ἐν φθορᾷ»	καὶ	ἐν ἀτιμίᾳ» καὶ ἐν ἀσθενείᾳ»
[6]	ἐστὶ τὰ κακά, καίτοι γε	καὶ	ἐν Ἕλλησι πολλῶν αἱρέσεων γενομένων
[6]	δόλος ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ,	καὶ	ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται, καὶ
[6]	ἐγκαταλιπόντων τὸν νόμον» τοῦ θεοῦ	καὶ	ἐν μάστιξι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν»
[6]	ᾗ ἐχρῆτο, ὅτ´ Εὔφορβος ἦν,	καὶ	ἐν μιᾷ λεγομένου ἡμέρᾳ ἐν
[6]	τὸ σπανίως εἰς ἀνθρώπους φθάνον	καὶ	ἐν πάνυ ὀλίγοις εὑρισκόμενον τῆς
[6]	καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους	καὶ	ἐν πάσῃ ἀπάτῃ ἀδικίας τοῖς
[6]	ἀπὸ βιβλίων πῇ μὲν ἰουδαϊκῶν	καὶ	ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν ἀναγινωσκομένων,
[6]	σῶμα» τοῦ τοιαύτην ἔχοντος ψυχὴν	καὶ	ἐν τῇ ψυχῇ διὰ τὸ
[6]	πραγματευθεῖσιν εἰς τὴν Γένεσιν εἰρήκαμεν·	καὶ	ἐν τοῖς ἀνωτέρω δὲ ἐγκαλοῦντες
[6]	τὸν θεὸν οὐκ ὀλίγα ἡμῖν	καὶ	ἐν τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται. ~Ὑπιδόμενος
[6]	δημιουργοῦ. Αὐτάρκως δ´ ἡμῖν εἴρηται	καὶ	ἐν τοῖς πρὸ τούτων, βουλομένοις
[6]	Μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου,	καὶ	ἐν τοῖς προφήταις μου μὴ
[6]	τοῦ ζητουμένου πρὸς τὸν Κέλσον.	Καὶ	ἐν τοῖς τελευταίοις δὲ τοῦ
[6]	καλοῦ ἐπὶ τὰ ἐναντία ᾀττόντων·	καὶ	ἐν τούτοις γὰρ ἐν οἷς
[6]	τούτου καὶ τοῦ πατρὸς ζητεῖς.	Καὶ	ἐν τούτοις δὴ ὁ γενναιότατος
[6]	ἐποίησεν αὐτός; Δοκεῖ δή μοι	καὶ	ἐν τούτοις μὴ σαφηνίζων, τίνα
[6]	καὶ ἀγεννὲς ἦν. Φαίνεται δὴ	καὶ	ἐν τούτοις ὅτι, ἐὰν μὲν
[6]	θεοῦ τὸν υἱόν; Ὅρα δὴ	καὶ	ἐν τούτοις τὸ ἄσεμνον τοῦ
[6]	ψευδομαρτυριῶν καὶ ἀλόγων κατηγοριῶν, πότερον	καὶ	ἐν τούτοις ψεύδεται, ἤ τι
[6]	ὑπὲρ αὐτόν· ταπεινὸς δέ, ἐπεὶ	καὶ	ἐν τούτοις ὢν ταπεινοῦται ἑκών,
[6]	ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ θεός» τοῦτο	καὶ	ἐν τῷ Δανιὴλ τοῦτον εἴρηται
[6]	τὸν περίγειον ὀνομαζόμενον τόπον, ὥσπερ	καὶ	ἐν τῷ Ἦν τὸ φῶς
[6]	Ἐπιτηροῦντες δὲ τὰ ἀναγνώσματα εὑρίσκομεν	καὶ	ἐν τῷ κλήρῳ τῆς φυλῆς
[6]	ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον»	καὶ	Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε·
[6]	αὐτὸς τυγχάνων τοῦ ἀοράτου θεοῦ»	καὶ	ἐν τῷ μεγέθει σῴζῃ τὴν
[6]	δὲ τὴν νοητήν. Οὕτω τοίνυν	καὶ	ἐν τῷ πνεῦμα ὁ θεός»
[6]	φῶς τοῦ προσώπου σου, κύριε»	καί·	Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα
[6]	ἄλλο σχῆμα ῥομβοειδές, σοφίας πρόνοια»	καὶ	ἔνδον μὲν τῆς κοινῆς αὐτῶν
[6]	λόγος κινῶν ἐπὶ τὰ δέοντα	καὶ	ἐνεργῶν τὸ ὅλον σῶμα τὴν
[6]	εἰπεῖν καὶ τὸ Αἰγυπτίων ἔθνος,	καὶ	ἐνθεώτατον ἐξ ἀρχῆς, τάχα ἐπεὶ
[6]	ὀνόματα ἐπώνυμά ἐστι τοῦ αὐτοῦ	καὶ	ἑνὸς θεοῦ· ὅπερ μὴ συνέντες
[6]	φάσκῃ κολλᾶσθαι ὑπὸ τῆς ἀρετῆς	καὶ	ἑνοῦσθαι τῷ αὐτολόγῳ τὸν τέλειον,
[6]	σου καὶ τῷ κάλλει σου·	καὶ	ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε»
[6]	ἀγροικοτέρους. Οὐ γὰρ εἶδεν ἄνωθεν	καὶ	ἐξ ἀρχῆς καὶ τοῖς ἔξωθεν
[6]	ἀγαθῷ ἀγαθὸν τὸ κατὰ συμβεβηκὸς	καὶ	ἐξ ἐπιγενήματος ἀγαθόν· ὅπερ τῷ
[6]	ἀλλ´ ἐκ πολλῆς συνουσίας» ἐγγινόμενον	καὶ	ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος
[6]	κατειλεγμένην, οὗ ἦν καὶ Ἱερουσαλήμ.	Καὶ	ἐξετάζοντες τὴν ἀκολουθίαν τοῦ εἶναι
[6]	λόγους τοῦ θεοῦ. Τοῦτο δὲ	καὶ	ἐπ´ ἀνθρώπων λέγων τις, ὀνομαζομένων
[6]	ὅρα εἰ μὴ τοιαῦτά ἐστι·	Καὶ	ἐπ´ ἐσχάτῳ τῆς βασιλείας αὐτῶν,
[6]	Ἕλλησιν εἰρῆσθαι καὶ χωρὶς ἀνατάσεως	καὶ	ἐπαγγελίας τῆς ὡς ἀπὸ θεοῦ
[6]	τὸ κελεύειν αὐτόν, ἵνα καλὰ	καὶ	ἐπαινετὰ ᾖ τὰ ὑπὸ τοῦ
[6]	μεγαλυνθήσεται, καὶ δόλῳ διαφθερεῖ πολλούς,	καὶ	ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν στήσεται, καὶ
[6]	Κυκλοῖ κυκλῶν πορεύεται τὸ πνεῦμα,	καὶ	ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει τὸ
[6]	σῴζεσθαι νοῦν πρὸς τὸν ἀγένητον	καὶ	ἐπὶ πᾶσι θεόν. Λαὸς» γὰρ
[6]	τοῦ θεοῦ, ὁ δὲ πρῶτος	καὶ	ἐπὶ πᾶσι θεὸς πατήρ ἐστιν
[6]	πῶς οὐχὶ τὸ αὐτὸ ἄκαιρον	καὶ	ἐπὶ τῆς ἐκθέσεως τῶν Μιθραϊκῶν
[6]	ταῖς θείαις παρελήφθη κάμηλος γραφαῖς	καὶ	ἐπὶ τίνων, ἵνα θεωρήσῃ τὸ
[6]	καθ´ ἡμῶν λέγοντι εἰ δυνατὸν	καὶ	ἐπὶ τὸ αἱρεῖν ὁρμήσαι Χριστιανοὺς
[6]	Δανιὴλ τοῦτον εἴρηται τὸν τρόπον·	Καὶ	ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν
[6]	τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς.	Καὶ	ἐπὶ τὸ φῶς τοῦτο προτρέπων
[6]	τοῦ λόγου αὐτὸν ὑπεξάγοντος ἐντεῦθεν	καὶ	ἐπὶ τὸν ὑπερουράνιον ἐπὶ τῇ
[6]	γενομένου αὐτοὺς ἀκηκοέναι; Ἵνα δὲ	καὶ	ἐπὶ τοὺς Ἰησοῦ ἀποστόλους τις,
[6]	Χριστὸν μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι τὸν προφητευόμενον	καὶ	ἐπιδημῆσαι ἐν καιρῷ, ὅτ´ ἔμελλεν
[6]	γὰρ αὑτῷ πτέρυγας ὥσπερ ἀετός,	καὶ	ἐπιστρέφει εἰς τὸν οἶκον τοῦ
[6]	εἴ γε ὤνησεν, ἡ περικαλλὴς	καὶ	ἐπιτετηδευμένη Πλάτωνος καὶ τῶν παραπλησίως
[6]	θεοῦ ἑαυτὸν ἐμφανίζοντος τοῖς ἀξίοις	καὶ	ἐπιτηδείοις, ὅτι ὤφθη» ὁ θεὸς
[6]	ἐξακούοιτο εἰς τὸ νουθετεῖν τὸ	καὶ	ἐπιτυγχάνειν ἐν τῷ νουθετουμένῳ καὶ
[6]	ἐπαγγέλλεται τῶν ἀλλοτρίων εἶναι πατήρ;	Καὶ	ἐπιφέρει γε αὐτοῖς οἱονεὶ θαυμαστικῶς
[6]	δὲ ἀπὸ τῆς πρὸς Ἑρμείαν	καὶ	Ἔραστον καὶ Κορίσκον Πλάτωνος ἐπιστολῆς
[6]	ἀσκοῦντες προσέχειν ταῖς θείαις ἀναγνώσεσι	καὶ	ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς» καὶ κατὰ
[6]	ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων	καὶ	ἑρπετῶν» Καὶ ἀλήθειαν» γοῦν κατέχουσιν,
[6]	καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου»	καί·	Ἐσημειώθη ἐφ´ ἡμᾶς τὸ φῶς
[6]	δι´ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο,	καὶ	ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ~Εἰ δὲ
[6]	ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν,	καὶ	ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία.
[6]	ἡ ψυχή, τοῦ κατ´ εἰκόνα»	καὶ	ἔστιν ἐν τῷ φθαρτῷ σώματι,
[6]	περὶ τοῦ θεραπεύειν τὸ θεῖον.	Καὶ	ἔστιν ἰδεῖν τοὺς ἐπὶ σοφίᾳ
[6]	τῶν εὐτελέστερον ἅμα καὶ πραγματικῶς	καὶ	ἐστοχασμένως τῶν πολλῶν διδαξάντων καὶ
[6]	τῷ θεῷ» ἡ δὲ θεία	καὶ	ἑτέρα παρὰ τὴν ἀνθρωπίνην, εἴπερ
[6]	ὁ μέγιστος κελεύων· γενέσθω τόδε	καὶ	ἕτερον τόδε ἢ τόδε, καὶ
[6]	εἰς τὸ κελεύων· γενέσθω τόδε	καὶ	ἕτερον τόδε ἢ τόδε, ὅτε
[6]	περὶ τῆς κατηγορουμένης ὑπὸ Κέλσου	καὶ	ἑτέρων ἐν λέξεσιν εὐτελείας τῶν
[6]	ἄλλων γὰρ ὁρμώμενοι Ἕλληνες πραγμάτων	καὶ	ἐτυμολογιῶν οὕτως ὠνόμασαν τοὺς παρ´
[6]	ἐκλελοιπότων ἢ καὶ εἰς ὀλίγους	καὶ	εὐαριθμήτους καταστάντων, ἐνετίθει ταῖς κατὰ
[6]	Δανιὴλ λέλεκται, δυναμένη τὸν φρονίμως	καὶ	εὐγνωμόνως ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι ἐπὶ τὸ
[6]	τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε.	Καὶ	εὐλόγησεν ὁ θεὸς τὴν ἡμέραν
[6]	εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ,	καὶ	εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν.
[6]	οἶμαι δ´ ὑπὸ Ὀφιανῶν παραλαμβανομένων.	Καὶ	εὕρομέν γε ἐν ᾧ καὶ
[6]	Αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη	καὶ	εὐρύχωρος· ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, ζῷα
[6]	τῶν κατειλεγμένων ἐν αὐτοῖς ἀριθμῶν	καὶ	ἐφαρμοσθέντων ἑκάστῃ φυλῇ, περὶ ὧν
[6]	δαιμόνων ὀνόματα ἔχοντα καὶ τερατείας·	καὶ	ἔφασκε τούτους— τοὺς δῆθεν πρεσβυτέρους
[6]	σύμβολα τοῦ τελείου ἀνδρὸς Ἀαρών»	καὶ	ἔφθασε καταβαῖνον» τοῦτο τὸ μύρον»
[6]	ἐκεῖνα θέαν πᾶσαν περίστασιν· ἐπεὶ	καὶ	ἔχομεν ἡμεῖς ἀρχιερέα μέγαν» τῷ
[6]	τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων,	καὶ	ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται
[6]	ἀναγνώτω τοὺς ἐπιγεγραμμένους Ἀριθμοὺς Μωϋσέως	καὶ	ζητησάτω τὸν δυνάμενον αὐτὸν μυσταγωγῆσαι
[6]	εἰπόντος· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς	καὶ	ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ»
[6]	πάσης κτίσεώς» ἐστιν ὁ αὐτολόγος	καὶ	ἡ αὐτοαλήθεια ἔτι δὲ καὶ
[6]	καὶ ἡ αὐτοαλήθεια ἔτι δὲ	καὶ	ἡ αὐτοσοφία, εἰκὼν» οὖσα τῆς
[6]	ὑποκειμένου ἐλέγετο ἡ Φάραγξ Ἐννὸμ	καὶ	ἡ Γέεννα. Ἐπιτηροῦντες δὲ τὰ
[6]	τοῦ θείου λόγου ἐνεργείας. Ἀλλὰ	καὶ	ἡ δοκοῦσα εἰς μίαν γωνίαν
[6]	ἥκει γάρ σου τὸ φῶς,	καὶ	ἡ δόξα κυρίου ἐπὶ σὲ
[6]	ἐν τῷ λόγῳ ζωὴ» ἦν,	καὶ	ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς
[6]	ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια	καὶ	ἡ ζωὴ» καὶ γευσάμενος ἐν
[6]	κοσμοποιΐας εἰπών· Ἔτι γε μὴν	καὶ	ἡ κοσμογένεια μάλα εὐηθική. Εἰ
[6]	κίνησίν τινα παριστᾶσιν αὐτοῦ, ὡς	καὶ	ἡ λέγουσα· Ἤκουσαν κυρίου τοῦ
[6]	σοφία ἐστίν, ἡ δ´ ἀνθρωπίνη.	Καὶ	ἡ μὲν ἀνθρωπίνη ἐστὶν ἡ
[6]	ἀπὸ μελισσῶν ἐστιν. Οὕτω δὲ	καὶ	ἡ πεῖρα διδάσκει ὅτι ἀπὸ
[6]	γινώσκοι. Τοῦτο δὲ δῆλον ποιεῖ	καὶ	ἡ προκειμένη λέξις. ~Τὸ μὲν
[6]	Διήκει μὲν γὰρ ἡ ἐπισκοπὴ	καὶ	ἡ πρόνοια τοῦ θεοῦ διὰ
[6]	ταῦτα καὶ ὁ Περσῶν λόγος,	καὶ	ἡ τοῦ Μίθρου τελετή, ἣ
[6]	θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην	καὶ	ἡγίασεν αὐτήν, ὅτι ἐν αὐτῇ
[6]	ἐν δόξῃ, ὅτε καὶ Μωϋσῆς	καὶ	Ἠλίας» ὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον
[6]	τῆς λέξεως ταύτης τοὺς ἀπαιδεύτους	καὶ	ἠλιθίους προσάγεσθαι μόνους. Ἀλλ´ ὡς
[6]	Ἰησοῦ μορφῶν; Ἐγὼ δὲ λέγω	καὶ	ἡλικιῶν, καὶ εἴ τι τῶν
[6]	καρδία. Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,	καὶ	ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου
[6]	θεοῦ υἱὸν ὑπὸ διαβόλου κολάζεσθαι	καὶ	ἡμᾶς διδάσκει, ὡς ἂν ὑπὸ
[6]	ἐστι τοῦ θεοῦ· οὐδὲν ἄτοπον	καὶ	ἡμᾶς παραδέξασθαι ὅτι οὐδέν ἐστι
[6]	καὶ κολαζόμενος ὑπ´ αὐτοῦ διδάσκει	καὶ	ἡμᾶς τῶν ὑπὸ τούτῳ κολάσεων
[6]	φῶς ἐν τῇ ψυχῇ» ὧν	καὶ	ἡμεῖς ἀκούσαντες συγκατατιθέμεθα ὡς καλῶς
[6]	ὅμοιον ἐκείνῳ πράττοντες καὶ παίζοντες	καὶ	ἡμεῖς ἀποφανούμεθα ὅτι τίς ποτε
[6]	Καὶ εὕρομέν γε ἐν ᾧ	καὶ	ἡμεῖς δι´ ἐκείνους ἐκτησάμεθα διαγράμματι
[6]	οὔτ´ εἰδότων τὰ τοιαῦτα, εἰ	καὶ	ἡμεῖς ἐβουλήθημεν καὶ ταῦτα γνῶναι
[6]	αὐτὸς ἐσημειώσατο, ταὐτὸ εἶπεν ἀνωτέρω,	καὶ	ἡμεῖς πρὸς τὸν λόγον κατὰ
[6]	τολμώντων λέγειν· τούτου δ´ ἕνεκα	καὶ	ἡμεῖς συναγανακτοῦμεν τοῖς μεμφομένοις τοὺς
[6]	λογισμὸν ὑπέχειν τῶν πιστευομένων, χρησόμεθα	καὶ	ἡμεῖς τοῦ Παύλου λέξει ἐγκαλούσῃ
[6]	εἴτε ἐνδιαθέτῳ εἴτε καὶ προφορικῷ,	καὶ	ἡμεῖς φήσομεν ὅτι οὐκ ἔστιν
[6]	ἔλεγε· Μακρῷ δ´ εὐηθέστερον τὸ	καὶ	ἡμέρας τινὰς ἐπιδιανεῖμαι τῇ κοσμογονίᾳ,
[6]	εὐχαῖς συνεχέστερον καὶ δεόντως νυκτὸς	καὶ	ἡμέρας χρώμενοι οὔτε μαγείᾳ οὔτε
[6]	θεοῦ γενόμενον παῖδά τε αὐτοῦ	καὶ	ἡμίθεον προσεῖπον. Πάνυ γοῦν ὅμοιος
[6]	ὀνοειδής τις τυγχάνων. Ἔδοξε δὲ	καὶ	ἡμῖν ἀκριβῶς ἐκθέσθαι τὰ τοιαῦτα,
[6]	τῶν γραφῶν οὕτω λεγουσῶν ἢ	καὶ	ἡμῶν αὐτῶν οὕτως διηγουμένων περὶ
[6]	τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	καὶ	ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ´ αὐτόν, εἰς
[6]	ὁ διδάσκαλος αὐτῶν σταυρῷ ἐνηλώθη	καὶ	ἦν τέκτων τὴν τέχνην. Ὡς
[6]	προφήτην ταπεινοφρονῶν, πορευόμενος ἐν μεγάλοις	καὶ	θαυμασίοις» τοῖς ὑπὲρ αὐτόν, τοῖς
[6]	διὰ τὸ πορεύεσθαι ἐν μεγάλοις»	καὶ	θαυμασίοις» ὑπὲρ αὐτόν· ταπεινὸς δέ,
[6]	καὶ κραταιὰ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ,	καὶ	θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ καὶ
[6]	ὁμοίως φανεὶς ἐπιδείξεται μεγάλα ἔργα	καὶ	θαυμαστά, σφετεριζόμενος τὴν τοῦ θεοῦ
[6]	δὲ οὕτως ἔνδοξον καὶ καταπληκτικὴν	καὶ	θαυμαστήν, ὡς ἐπὶ πρόσωπον» πεσεῖν
[6]	οὐδ´ ὅσοι τῆς κρείττονος ἤδη	καὶ	θειοτέρας τάξεως ἔχονται· τὸ γὰρ
[6]	τι Πλάτων σεμνότερον ὧν ἔγραψε	καὶ	θειότερον ὧν κατέλιπεν ἢ μή,
[6]	γὰρ αὐτῷ ἀρετὴ καὶ μακαριότης	καὶ	θειότης. Εἰ δέ τις ἀκούοι
[6]	ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις	καὶ	θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς
[6]	τήν τε ἀΐδιον αὐτοῦ δύναμιν	καὶ	θειότητα οὐκ ἀγεννῶς ἰδόντες οὐδὲν
[6]	βιβλίῳ ὅτι οὐδαμοῦ τῶν γνησίων	καὶ	θείων πεπιστευμένων γραφῶν ἑπτὰ εἴρηνται
[6]	τοὺς ἐπὶ σοφίᾳ μέγα φρονοῦντας	καὶ	θεολογίᾳ ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου»
[6]	πάντων τούτων τὸν πατέρα αὐτοῦ	καὶ	θεόν. ~Ὁ μὲν οὖν Κέλσος
[6]	ἦν καὶ πρὸς θεὸν» ἦν	καὶ	θεὸς ἦν» Καὶ σωματικῶς γε
[6]	λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν,	καὶ	θεὸς ἦν ὁ λόγος» ἀποφαινόμεθα
[6]	τὴν αὐτὴν ἀρετὴν λέγοντες ἀνθρώπου	καὶ	θεοῦ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
[6]	γενομένου καὶ υἱοῦ ὄντος αὐτοῦ	καὶ	θεοῦ· οὐ γὰρ ἐδυνήθη ἐπιστήσας
[6]	ἡγεμονικὸν ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ λόγου	καὶ	θεοῦ, φησίν· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν
[6]	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων ἐπιστροφὴ	καὶ	θεραπεία καὶ βελτίωσις, τὴν δὲ
[6]	λέγεται τὰ τοιαδὶ ἐπάγειν ἐπιστροφῆς	καὶ	θεραπείας ἕνεκεν τῶν δεομένων τοιούτων
[6]	δὲ οἱ τὰς μητέρας γαμοῦντες	καὶ	θυγατράσι μιγνύμενοι ἔνθεον ἔθνος εἶναι
[6]	αὐτὴν θυγατέρες Βορέου Ἅρπυιαί τε	καὶ	Θύελλα, ἔνθα Ζεὺς ἐκβάλλει θεῶν
[6]	εἰ οὐσίαν μὲν οὐσιῶν λεκτέον	καὶ	ἰδέαν ἰδεῶν καὶ ἀρχὴν τὸν
[6]	εὐήμερον ἐὰν καὶ τοὺς ἀγροικοτάτους	καὶ	ἰδιώτας οἷός τέ τις γένηται
[6]	τούτων παρακούσας ἀπό τινων εὐτελῶς	καὶ	ἰδιωτικῶς ἐγκαλούντων λόγῳ, οὐ μὴν
[6]	φήσομεν καθῆσθαι μὲν ἐν σκότῳ	καὶ	ἱδρῦσθαι ἐν αὐτῷ πάντας τοὺς
[6]	ἑαυτοῦ προγνώσει ἐκπεριλαβὼν ὁ θεὸς	καὶ	ἰδὼν τὰ περὶ ἀμφοτέρων τούτων
[6]	Φάραγγα Ἐννὸμ κατειλεγμένην, οὗ ἦν	καὶ	Ἱερουσαλήμ. Καὶ ἐξετάζοντες τὴν ἀκολουθίαν
[6]	ἡμῶν ἐκ τοῦ θεοῦ, ὃς	καὶ	ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης,
[6]	ἐπὶ τὴν ἀνωτάτω πάντων μακαριότητα	καί,	ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρώρειαν τῶν
[6]	εἶναι τῷ Κέλσῳ δοκοῦσιν, ἀλλὰ	καὶ	Ἰνδοί, ὧν τινας ἐν τοῖς
[6]	ὁ θεός» ἐπεὶ καὶ Σαμαρεῖς	καὶ	Ἰουδαῖοι σωματικῶς καὶ τυπικῶς ἐποίουν
[6]	γραμμάτων ὠνομάσθη, καὶ μάλιστα ἐπείπερ	καὶ	Ἰουδαῖοι χρῶνται τῷ ὀνόματι. Εὕρομεν
[6]	πεποίηκεν, εἰς τὴν περὶ Χριστιανῶν	καὶ	Ἰουδαίων κατηγορίαν ἀκαίρως παραλαβὼν οὐ
[6]	οὐκ εἶναι ἐν τοῖς τριάκοντα.	Καὶ	Ἰούδας» δὲ ὁ Γαλιλαῖος» ὡς
[6]	ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ, ψόφος ἁρμάτων	καὶ	ἱππευόντων» ἅπερ ἐτάραξε πολλοὺς τῶν
[6]	ἐκείνων δόξης ὡς ἐσφαλμένων κατηγορεῖν	καὶ	ἵστασθαι οὐ πρὸς ἃ μὴ
[6]	σκηνοποιὸν καὶ Πέτρον τὸν ἁλιέα	καὶ	Ἰωάννην τὸν καταλιπόντα τὰ δίκτυα
[6]	προφήτῃ· Φωτίσατε ἑαυτοῖς φῶς γνώσεως.	Καὶ	Ἰωάννης δὲ ὕστερον ἐκείνου γενόμενος
[6]	παρὰ Ἰουδαίοις γεγενημένος καὶ ἀνατεθραμμένος	καὶ	Ἰωσὴφ τοῦ τέκτονος» νομισθεὶς εἶναι
[6]	ἐπεὶ μὴ εἶδε τὴν παρθενικὴν	καὶ	καθαρὰν γέννησιν καὶ ἀπὸ μηδεμιᾶς
[6]	μὴ μείνασιν ἐπὶ τῆς πρώτης	καὶ	καθαρᾶς ἐννοίας τοῦ τῶν ὅλων
[6]	ποία πλυνόντων· καὶ καθιεῖται χωνεύων	καὶ	καθαρίζων ὡς τὸ χρυσίον καὶ
[6]	χωνευτηρίου καὶ ὡς ποία πλυνόντων·	καὶ	καθιεῖται χωνεύων καὶ καθαρίζων ὡς
[6]	ἀποθάνῃ ἡ τοῦ κόσμου ἁμαρτία,	καὶ	κάθοδον αὖθις στενὴν καὶ αὐτομάτως
[6]	Οὐ λείψει δὲ τοὺς κακοήθεις	καὶ	κακηγορεῖν βουλομένους τὰ τοῖς κρείττοσι
[6]	παρὰ τοὺς πολλοὺς ἐπιφανέντα, διαβολὴ	καὶ	κακηγορία· οἵτινες καὶ τὸ Σωκράτους
[6]	ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε	καὶ	κακοῦ. Καὶ ἀρχαία μὲν ἀληθῶς
[6]	ἐπείπερ τῷ ὄφει, γνῶσιν καλοῦ	καὶ	κακοῦ τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις εἰσηγουμένῳ,
[6]	τὰ κατ´ αὐτὴν περὶ ἀγαθῶν	καὶ	κακῶν σημαινόμενα· εἰκὸς ἐντεῦθεν ἤτοι
[6]	πολλῶν αἱρέσεων γενομένων περὶ ἀγαθῶν	καὶ	κακῶν, συναρπάζειν ὡς ἀκόλουθον ἡμῖν,
[6]	διὰ βραχέων τὰ περὶ ἀγαθῶν	καὶ	κακῶν, τῶν κατὰ τὰς θείας
[6]	δ´ οἶμαι μοχθηρᾶς αἱρέσεώς τινος	καὶ	κακῶς διηγησαμένης τὸ γενηθήτω φῶς»
[6]	ἁμαρτήματα ξύλα εἶναι καὶ χόρτος	καὶ	καλάμη, οὐκ ἐροῦμεν εἶναι τὰ
[6]	εἶναι σύμμετρον, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,	καὶ	καλὴν εἰκόνα τοῦ ἀοράτου θεοῦ»
[6]	ἐὰν δὲ ἄλλος προφήτης ὡραιότητα	καὶ	κάλλος εἶναι λέγῃ περὶ αὐτόν,
[6]	φησι, μαγείᾳ τινὶ καὶ γοητείᾳ	καὶ	καλοῦντας ὀνόματα βαρβαρικὰ δαιμόνων τινῶν
[6]	ἐλεηθέντες ἀπολάβωσι τοὺς ὀφθαλμοὺς καινοὺς	καὶ	καλούς, ὁποίους λόγος θεοῦ δημιουργήσαι
[6]	Δέον πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα	καὶ	κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην.
[6]	Δέον πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα	καὶ	κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην.
[6]	εἴδωλον, τὸ τέταρτον δὲ ἐπιστήμη.	Καὶ	κατὰ ταῦτα δὲ εἴποιμεν ἂν
[6]	ἀναγνώσεσι καὶ ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς»	καὶ	κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἰησοῦ
[6]	χρυσίον καὶ ὡς τὸ ἀργύριον»	~καὶ	κατὰ τὸ περὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ
[6]	τῇ ψυχῇ, τὸ δ´ ἔλαττον	καὶ	κατὰ τὸ σῶμα ἐν τῷ
[6]	καὶ ἀρδόμενον ἐπισκευάζεται τὸ πτερὸν	καὶ	κατὰ τὸν σοφώτατον Σολομῶντα, εἰπόντα
[6]	καὶ ἀγγέλους τοῦ θεοῦ» ἀναβαίνοντας	καὶ	καταβαίνοντας ἐπ´ αὐτῆς, τὸν δὲ
[6]	φασιν ἐκείνου, ἔσθ´ ὅτε δὲ	καὶ	καταβαίνοντας μετ´ Αἰγυπτίων ἐπὶ τὰ
[6]	καὶ ὅτι ἀπό τινων πτερορρυησάντων	καὶ	κατακολουθησάντων τῷ πρώτῳ πτερορρυήσαντι ὑπέστη
[6]	δὲ τὴν θείαν ἐλπίδα νοεῖσθαι	καὶ	καταλαμβάνεσθαί φαμεν. Λέγομεν δὲ καὶ
[6]	κάλλος» ὁτὲ δὲ οὕτως ἔνδοξον	καὶ	καταπληκτικὴν καὶ θαυμαστήν, ὡς ἐπὶ
[6]	τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ	καὶ	καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας
[6]	τούτου τοῦ πονηροῦ δαίμονος καθελκομένων	καὶ	κατασπωμένων ἀπὸ θεοῦ καὶ τῆς
[6]	ἔκγονα; Συκοφαντεῖ δ´ ἐν τούτοις	καὶ	καταψεύδεται τῶν ἐν τῇ Γενέσει
[6]	τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε·	καὶ	κατέπαυσεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ
[6]	ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ θαυμαστὰ διαφθερεῖ	καὶ	κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει καὶ διαφθερεῖ
[6]	τῷ κάλλει σου· καὶ ἔντεινον	καὶ	κατευοδοῦ καὶ βασίλευε» ~Ἔστω δὲ
[6]	~Εἶθ´ ἑξῆς ὡς Χριστιανοῖς λοιδορούμενος	καὶ	κατηγορῶν τῶν κατηραμένον εἰπόντων τὸν
[6]	γενομένην, ἐκβληθέντος διὰ τὴν ἁμαρτίαν	καὶ	κατοικισθέντος ἐναντίον τοῦ παραδείσου τῆς
[6]	Πλάτωνα ταπεινοῦ καὶ κεκοσμημένου ταπεινὸς	καὶ	κεκοσμημένος» ἐστὶν ὁ κεκοσμημένος μὲν
[6]	εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται ταπεινὸς	καὶ	κεκοσμημένος» οὐχ ὁρῶν ὅτι παρὰ
[6]	γὰρ τοῦ κατὰ Πλάτωνα ταπεινοῦ	καὶ	κεκοσμημένου ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος» ἐστὶν
[6]	θεοῦ αἱ ἀπαίδευτοι» πλανῶνται ψυχαί»	καὶ	Κέλσος σὺν αὐταῖς. Οὐδὲν οὖν
[6]	τῶν καλῶν χρηματίσαι βουληθέντων ἀλλὰ	καὶ	Κέλσου, νομίσαντος κατὰ Χριστιανῶν εἶναι
[6]	καὶ τοὺς προφήτας αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι	καὶ	κηρυσσόμενον Χριστὸν μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι τὸν
[6]	πιστεύοντας· ἐπείπερ ὥσπερ ψυχὴ ζῳοποιεῖ	καὶ	κινεῖ τὸ σῶμα οὐ πεφυκὸς
[6]	εἰσηγῶνται τόνδε, ἄλλοι δὲ ἄλλον,	καὶ	κοινὸν δὲ πάντων ᾖ καὶ
[6]	αὐτῷ προσυπακούοντες ὧν ἴσμεν σωματικῶς	καὶ	κοινότερον ὀνομαζομένων· εἰ δὲ καθόλου
[6]	ἄρα ἡττᾶται ὑπὸ τοῦ διαβόλου,	καὶ	κολαζόμενος ὑπ´ αὐτοῦ διδάσκει καὶ
[6]	ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις πέμπει τὸν υἱὸν	καὶ	κολάσουσιν αὐτόν. Εὐθέως δὲ λέγει
[6]	ὅτι κακοῖς ἀνθρώποις καὶ ἁμαρτησομένοις	καὶ	κολάσουσιν αὐτοῦ τὸν υἱὸν πέμπει.
[6]	μία» περὶ δὲ τοῦ τελείου	καὶ	κολλωμένου τῷ ἀληθινῷ κυρίῳ, λόγῳ
[6]	πρηνὴς ἐρριμμένος, ἐσθῆτα δυστήνων ἀμφισκόμενος	καὶ	κόνιν ἐπαμώμενος. Ὁ γὰρ κατὰ
[6]	λελεγμένον ἐν τῇ πρὸς Ἑρμείαν	καὶ	Κορίσκον ἐπιστολῇ. Οὕτω δὲ ἔχει
[6]	τῆς πρὸς Ἑρμείαν καὶ Ἔραστον	καὶ	Κορίσκον Πλάτωνος ἐπιστολῆς καὶ ταῦτα
[6]	καὶ ταῦτα παραθήσομαι· Ἐράστῳ δὲ	καὶ	Κορίσκῳ πρὸς τῇ τῶν εἰδῶν
[6]	ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ συνιῶν προβλήματα·	καὶ	κραταιὰ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ
[6]	τινων λέγεσθαι ἐκκλησίας τινὸς ἐπουρανίου	καὶ	κρείττονος αἰῶνος ἀπόρροιαν εἶναι τὴν
[6]	περὶ αὐτῶν ἀπὸ τοῦ θεοῦ	καὶ	κρούειν αὐτῶν τὰ κεκλεισμένα, οὐ
[6]	καὶ τὸ ὁ ποιῶν εἰρήνην	καὶ	κτίζων κακὰ» διηγούμεθα· κτίζει γὰρ
[6]	τὸ Ἐγὼ ὁ ποιῶν εἰρήνην	καὶ	κτίζων κακά» ὅπου δὲ πάλιν
[6]	ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις, προφητῶν λόγους	καὶ	κύκλους ἐπὶ κύκλοις καὶ ἀπορροίας
[6]	τε ἡγεμονικοῦ καὶ αἰτίου πατέρα	καὶ	κύριον ἐπομνύντας· ὅν, ἂν ὄντως
[6]	Ἀλλὰ καὶ ὁ σωτὴρ ἡμῶν	καὶ	κύριος λόγος τοῦ θεοῦ τὸ
[6]	συνέγραψεν ὅτι Ζεὺς ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις	καὶ	Λακεδαιμονίοις τὸν Ἑρμῆν ἔπεμψε· σὺ
[6]	καὶ ποιήσει καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς	καὶ	λαὸν ἅγιον. Καὶ ὁ ζυγὸς
[6]	ἐν τῷ ψεύδει» καὶ σέβοντες	καὶ	λατρεύοντες τῇ κτίσει παρὰ τὸν
[6]	ἑτέρων δὲ τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν,	καὶ	λέγει τὸν ἄρχοντα τῶν ὀνομαζομένων
[6]	δύο πεφηνέναι πόλεσι, τί χρὴ	καὶ	λέγειν; Ὁ δὲ βουλόμενος κατηγορεῖν
[6]	οὐδαμῶς ἐστι» τὸ πρῶτον ἀγαθὸν	καὶ	λέγοντες ὡς ἐκ πολλῆς συνουσίας
[6]	πνεύματος, ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· ὡσεὶ	καί,	λεγόντων ἡμῶν ὅτι ὁ θεὸς
[6]	τὸν δίκαιον ἐπὶ τὰ παραπλήσια	καὶ	λέγων· Σὺ δὲ αὐτοῦ στῆθι
[6]	εἶναι τὴν τῶν ὅλων ψυχὴν	καὶ	Λευϊαθάν, τοὺς ἑπτὰ τῶν ἀρχοντικῶν
[6]	διὰ γῆρας ἀχρήστους αὐτοὺς ὄντας	καὶ	ληροῦντας μηδὲν μὲν ἀλλήλους διατιθέναι,
[6]	καὶ τοῦτο δεῖξαι πεπλασμένον ἡμῖν	καὶ	ληφθὲν ἀπὸ τῶν παρ´ Ἕλλησι
[6]	ἀνδραγαθήματα χρυσὸς εἶναι καὶ ἄργυρος	καὶ	λίθος τίμιος, οὐ φήσομεν εἶναι
[6]	διοικεῖ τὰ μεταβλητά, ὡς πέφυκε,	καὶ	λόγος αὐτὸς αἱρεῖ διοικεῖσθαι αὐτά.
[6]	καὶ σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι»	καί·	Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ
[6]	γενεθλιαλογία νενέμηται τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ	καὶ	Μάγους τοῖς ἐνθεωτάτοις κατατάττει ἔθνεσιν
[6]	δυνηθείημεν ἀκοῦσαί τε παρ´ αὐτοῦ	καὶ	μαθεῖν. Ἀλλ´ ὡς ἀποδεδώκαμεν, καὶ
[6]	ἂν δυνηθείημεν ἀκοῦσαι παρ´ αὐτοῦ	καὶ	μαθεῖν. Οὐ μόνος δὲ μέγας
[6]	ἐφρόντισαν τῶν ἀνατραφέντων ἐν λόγοις	καὶ	μαθήμασιν, οὗτοι τὸ κοινωνικὸν εἰς
[6]	ἐξακουομένου· ἔστι γὰρ αὐτῷ ἀρετὴ	καὶ	μακαριότης καὶ θειότης. Εἰ δέ
[6]	τὴν ἐν αὐτῇ τῶν δικαίων	καὶ	μακαρίων πανήγυριν. Εἶτα ὡς ἤτοι
[6]	ἐστιν ὁ πρῶτος πάντων εἰρηνευόντων	καὶ	μακαρίως διαγόντων πτερορρυήσας καὶ ἐκπεσὼν
[6]	παραβάλλοντες αὐτῇ τὸ φαιδρόν τε	καὶ	μαλακὸν τοῦ κασσιτέρου, τὴν τρίτην
[6]	τῆς οὐσίας λόγος καὶ δυσθεώρητος	καὶ	μάλιστα, ἐὰν ἡ κυρίως οὐσία
[6]	λόγον τοῖς μαθηταῖς» κατ´ ἰδίαν»	καὶ	μάλιστα ἐν ταῖς ἀναχωρήσεσιν εἴρηται,
[6]	που τῶν παλαιῶν γραμμάτων ὠνομάσθη,	καὶ	μάλιστα ἐπείπερ καὶ Ἰουδαῖοι χρῶνται
[6]	πρὸς παραδοχὴν αὐτῆς κατασκευάσασι παραγίνεται,	καὶ	μάλιστα τοῖς ἐκ τοῦ ἐγνωκέναι
[6]	ἐπονειδιστότατα κεκαλινδημένος, οὐδέ φαμεν· Ταύτῃ	καὶ	μᾶλλον πίστευσον. Εἰς ἕκαστον γὰρ
[6]	ἐντολὴν τῷ ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς»	καὶ	μᾶλλον τῶν φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων περί
[6]	ἅγιος κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν»	καὶ	μανθάνων τὸ Μιμηταὶ τοῦ θεοῦ
[6]	ὑπὸ Κέλσου. Διόπερ ὡς περισσὰ	καὶ	μάτην ἐκκείμενα ἐῶμεν τὰ ὑπὸ
[6]	εἰς αὐτοὺς χάριτος τοῦ θεοῦ	καὶ	μεγαλονοίας πεπληρωμένα· οἵτινες οὐχ, ὡς
[6]	τοιαῦτά τινα αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ θεότητος	καὶ	μειζόνων ἀπατήσας τὸ θηλύτερον γένος·
[6]	εἴρηται παραπλησίως, τροπολογούντων ἡμῶν χεῖρας	καὶ	μέλη τοῦ θεοῦ· τί οὖν
[6]	ὄπισθεν, ἐν ᾗ θρῆνος» ἦν	καὶ	μέλος καὶ οὐαί» καὶ προστάξαντος
[6]	μίασμα ἐμβεβλῆσθαι τὴν θείαν φύσιν	καὶ	μεμιάσθαι εἴτε γενομένην ἐν γυναικὸς
[6]	λόγος, ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν	καὶ	μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων
[6]	τῶν καλουμένων χαρισμάτων» τοῦ θεοῦ,	καὶ	μετ´ ἐκείνην δεύτερον τοῖς ἀκριβοῦν
[6]	σωτηρίᾳ, κατανοείτω τοὺς πανταχοῦ ὑγιῶς	καὶ	μετὰ βίου ὀρθοῦ διδάσκοντας τὸν
[6]	τις βούλεται τὰ κινήσαντα ἡμᾶς	καὶ	μετὰ τῆς φανείσης ἀποδείξεως κατασκευασθέντα
[6]	κατὰ λόγον τὸν γενόμενον σάρκα,	καὶ	μετὰ τοῦτο αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ ἐπὶ
[6]	διαμέτρου ἐπεγέγραπτο πατὴρ καὶ υἱός»	καὶ	μεταξὺ τοῦ μείζονος, ἐν ᾧ
[6]	μετέχεται γὰρ μᾶλλον ἢ μετέχει,	καὶ	μετέχεται ὑπὸ τῶν ἐχόντων πνεῦμα
[6]	ἀδύνατον. Τίς δ´ οὐκ ἂν	καὶ	μετρίως ἐφιστάνειν τοῖς πράγμασι δυνάμενος
[6]	τοῦ ὀλέθρου τοῖς πειθομένοις αὐτῷ	καὶ	μὴ ἀνθισταμένοις αὐτοῦ τῇ κακίᾳ
[6]	μὴ ἀνθισταμένοις αὐτοῦ τῇ κακίᾳ	καὶ	μὴ ἀνταγωνιζομένοις αἴτιος; Ἔτι δὲ
[6]	βλεπόμενα» αἰώνια» δὲ τὰ νοητὰ	καὶ	μὴ βλεπόμενα» καὶ βουλόμενος πρὸς
[6]	ὡς περιηχηθεὶς τὰ περὶ ταπεινοφροσύνης	καὶ	μὴ ἐπιμελῶς αὐτὴν νοήσας βούλεται
[6]	~Εἶτ´ οἶμαι φύρων αἱρέσεις αἱρέσεσι	καὶ	μὴ ἐπισημειούμενος ὅτι τάδε μὲν
[6]	οὖν τὰ κατὰ Μαρκίωνος λεγόμενα	καὶ	μὴ ἐπισημειωσάμενος ὅτι πρὸς αὐτὸν
[6]	βορβόροις καὶ τοῖς δυσώδεσι σώμασι	καὶ	μὴ μένειν κἀκεῖ καθαράς. Καὶ
[6]	φράσαντες ὡς ἀνδραπόδοις τοῖς ἰδιώταις	καὶ	μὴ οἵοις τε κατακούειν τῆς
[6]	Ὀσίριδος. Εἶτ´ ἐκθέμενος τὰ τοιαῦτα	καὶ	μὴ παραμυθησάμενος, τίνα τρόπον ἐκεῖνα
[6]	ὁ τὸν στωϊκὸν λόγον ἐκτιθέμενος	καὶ	μὴ προσποιούμενος τὰ περὶ ἀδιαφόρων
[6]	Κέλσου κατηγορεῖν αὐτοὺς τοῦ Ἰησοῦ	καὶ	μὴ πρότερον προσίεσθαί τινα ἐπὶ
[6]	τὰ ἀληθῆ περὶ θεοῦ ὑπολαβόντας	καὶ	μὴ τὴν ἀξίαν τῆς περὶ
[6]	εἰδὼς καὶ τούτῳ περιπλάσαι σῶμα	καὶ	μὴ τὸ ἴδιον πνεῦμα εἰς
[6]	τοῖς ἐχθροῖς τοῦ θείου λόγου	καὶ	μὴ φιλαλήθως τὰ χριστιανισμοῦ ἐξετάσασιν
[6]	τοῦ τέκτονος» νομισθεὶς εἶναι υἱὸς	καὶ	μηδὲ γράμματα μεμαθηκὼς οὐ μόνον
[6]	ἐν οἷς μιᾷ λέξει ἀποφηνάμενος	καὶ	μηδὲ κατὰ τὸ πιθανόν τι
[6]	καὶ συμβεβιωκέναι Χριστιανῶν τοῖς πλείστοις	καὶ	μηδὲν τοιοῦτο περὶ αὐτῶν μηδ´
[6]	ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα	καὶ	μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν
[6]	μὲν γὰρ ἔτι κάτω τυγχάνουσι	καὶ	μηδέπω ἐπὶ τὸ ἀναβαίνειν παρεσκευασμένοις
[6]	καὶ ἕτερον τόδε ἢ τόδε,	καὶ	μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ τοσόνδε τεκταινόμενος
[6]	ὁ θεὸς» ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ φρονοῦσι	καὶ	μικρά, ἀλεκτρυόνα» τῷ Ἀσκληπιῷ» ἀποδιδόντες·
[6]	καὶ δύο ἄττα, μεῖζόν τε	καὶ	μικρότερον υἱοῦ καὶ πατρός. Εὕρομεν
[6]	κατειλήφασι Χριστιανοὺς ἐσθίοντας σάρκας παιδίων	καὶ	μίξεσι ταῖς πρὸς τὰς παρ´
[6]	δὲ καὶ Ἀνανίαν καὶ Ἀζαρίαν	καὶ	Μισαὴλ πᾶσι τοῖς Ἀσσυρίων γράμμασιν,
[6]	ὅτι τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται	καὶ	μισεῖ. Εἰ δὲ δοκεῖ ὁ
[6]	καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται	καὶ	μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει
[6]	καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται	καὶ	μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει
[6]	τοὺς μετόχους» αὐτοῦ ἀγαπήσας δικαιοσύνην	καὶ»	μισήσας ἀνομίαν» καὶ τὴν ἀπαρχὴν
[6]	καὶ παραπλησίως ἀλλήλοις πάντων τυπωθέντων	καὶ	μορφωθέντων πρὸς αὐτό, καὶ τῶν
[6]	τοῖς ὀνόμασι τῆς ποικίλης ὕλης,	καὶ	μουσικοὺς λόγους προσάπτει ᾗ ἐκτίθεται
[6]	Ἀλλ´ ἐρεῖ ταῦτ´ εἶναι πλάσματα	καὶ	μύθων οὐδὲν διαφέροντα, ὡς καὶ
[6]	τούτων ἀπελογησάμεθα· ἔχει δέ τι	καὶ	μυστικώτερον ὁ λόγος, ἀπαγγέλλων τὰς
[6]	κηρυσσόμενον θεοῦ λόγον, ὃς ἐμφαίνει	καὶ	μωρίαν κηρύγματος» καὶ διὰ τὴν
[6]	ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ χωρεῖν τὴν θειοτέραν,	καὶ	μωρίαν πᾶσαν τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν
[6]	ταῦτα πάντα ἐν τῷ ἀρχαιοτέρῳ	καὶ	Μωϋσέως αὐτοῦ Ἰὼβ ὁ διάβολος»
[6]	καὶ τοῦδε τοῦ κόσμου δημιουργὸν	καὶ	Μωϋσέως καὶ τῆς κατ´ αὐτὸν
[6]	καὶ ὤφθη ἐν δόξῃ, ὅτε	καὶ	Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας» ὀφθέντες ἐν
[6]	τοὺς χαρακτῆρας τοῦ θεοῦ· ὅτε	καὶ	ναός» ἐστι τοῦ ἐν τῷ
[6]	ἄρρηκτον; Σὺ δ´ ἐν αἰθέρι	καὶ	νεφέλῃσιν ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ θεοὶ
[6]	οἷς ὁ κύριος διὰ λαίλαπος	καὶ	νεφελῶν εἶπε τῷ Ἰὼβ τὰ
[6]	εἶναι νενικημένους, τοὺς δ´ ἐξώσαντας	καὶ	νικήσαντας τούτους ἔχειν τὸν οὐρανόν.
[6]	ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν» ἀληθινὸν	καὶ	νοητὸν κόσμον» καὶ ποιεῖ αὐτὸν
[6]	αὐτὸς ἀνάλογον τῷ ἐν πνεύματι»	καὶ	νοητῶς λατρεύειν τινὰ αὐτῷ πνεῦμα»
[6]	κολάζεσθαι τὴν ὄψιν καὶ βλάπτεσθαι	καὶ	νομίζειν πηροῦσθαι. Καὶ πρὸς ταῦτα
[6]	θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν	καὶ	νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Κακία δὲ ἡ
[6]	θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν	καὶ	νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Κυρίως δὴ κατὰ
[6]	~Εἰς δὲ τὸ πῶς πείθειν	καὶ	νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; προείρηται μὲν ὅτι
[6]	θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν	καὶ	νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Πῶς δ´ ἐπ´
[6]	πάντων τῶν ἐκεῖ σοφῶν δεκαπλασίους.	Καὶ	νῦν δὲ αἱ ἐκκλησίαι ἔχουσι
[6]	λόγου ὅτι τοιοῦτοί εἰσι Χριστιανοί,	καὶ	νῦν δὲ ἔτι ἀπατᾷ τινας
[6]	ἐμφαντικῶς εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ τό·	Καὶ	νῦν Ἰσραήλ, τί κύριος ὁ
[6]	λεχθείς, ἔοικε δ´ οὖν εἶναι	καὶ	νῦν λεκτέος. Ἔστι τῶν ὄντων
[6]	ὃν καὶ πάλαι ἔσεβον Ἰουδαῖοι	καὶ	νῦν σέβειν ἐπαγγέλλονται θεόν, οὐδαμῶς
[6]	πρὸς ὑμᾶς ταῦτ´ ἔλεγον ὑμῖν;	Καὶ	νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς
[6]	αὐτὰ βλεπόμενα» τὰ δὲ νοητὰ	καὶ	νῷ μόνῳ καταληπτὰ ὀνομάζων μὴ
[6]	ὁμολογοῦντας οὐκ ἀλλοτρίου τινὸς εἶναι	καὶ	ξένου θεοῦ τόνδε τὸν κόσμον,
[6]	ζωὴν γένοιτ´ ἂν ἐν αὐτῇ,	καὶ	ὁ ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς»
[6]	θηλύτερον γένος· ᾧ συνηκολουθηκέναι λέγεται	καὶ	ὁ ἀνήρ. Καὶ ὁ ἐν
[6]	τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;	Καὶ	ὁ βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;
[6]	συνηκολουθηκέναι λέγεται καὶ ὁ ἀνήρ.	Καὶ	ὁ ἐν τῇ Μωϋσέως δὲ
[6]	διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ λαὸν ἅγιον.	Καὶ	ὁ ζυγὸς τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ
[6]	Καὶ ἀλήθειαν» γοῦν κατέχουσιν, ὡς	καὶ	ὁ ἡμέτερος μαρτυρεῖ λόγος, οἱ
[6]	τῶν ἱερῶν γραμμάτων ὅτι προτρέπει	καὶ	ὁ θεῖος λόγος ἡμᾶς ἐπὶ
[6]	κύριος φῶς» ἔσται αὐτοῖς αἰώνιον,	καὶ	ὁ θεὸς δόξα» αὐτῶν. Παρακούσας
[6]	μεγέθους παριστᾶσαν τὴν εἰκόνα. Ἀλλὰ	καὶ	ὁ θεὸς καθ´ ἡμᾶς τῷ
[6]	ἐναντία ὁ σὸς διδάσκαλος Ἰησοῦς	καὶ	ὁ Ἰουδαίων Μωϋσῆς νομοθετῇ, θεὸν
[6]	μὴ γράψῃ καὶ προδῷ ἀναξίοις·	καὶ	ὁ Ἰωάννης δὲ τὸ παραπλήσιον
[6]	οὐδὲ κάλλος» καὶ τὸ ἑξῆς,	καὶ	ὁ Κέλσος παραδέχεται τὴν προφητείαν
[6]	Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος,	καὶ	ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν
[6]	τὸ βούλημα τῶν εἰπόντων τό·	Καὶ	ὁ λόγος μου καὶ τὸ
[6]	ἀπεμφαῖνον τοῦτ´ αὐτοῖς ἐδόκει τυγχάνειν,	καὶ	ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ὁ
[6]	ἄτοπος εἴη θεὸς ὁ πρῶτος	καὶ	ὁ μέγιστος κελεύων· γενέσθω τόδε
[6]	μακρὰν χαιρέτωσαν οἱ ταῦτα λέγοντες	καὶ	ὁ μὴ πραγματικῶς αὐτῶν κατηγορῶν
[6]	μόνος δυσθεώρητός ἐστι τινί, ἀλλὰ	καὶ	ὁ μονογενὴς αὐτοῦ. Δυσθεώρητος γὰρ
[6]	Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ	καὶ	ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχήν τε
[6]	ἀναγέγραπται ἑωρακέναι καὶ πεποιηκέναι· ἀλλὰ	καὶ	ὁ Παῦλος ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα,
[6]	ἐν οἷς φησιν· Αἰνίττεται ταῦτα	καὶ	ὁ Περσῶν λόγος, καὶ ἡ
[6]	ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ. Ἀλλὰ	καὶ	ὁ σωτὴρ ἡμῶν καὶ κύριος
[6]	ὑπὸ τῶν ἐχόντων πνεῦμα θεοῦ»	Καὶ	ὁ σωτὴρ ἡμῶν οὐ μετέχει
[6]	καὶ μαθεῖν. Ἀλλ´ ὡς ἀποδεδώκαμεν,	καὶ	ὁ υἱὸς δυσθεώρητος, ἅτε ὢν
[6]	τι ποτ´ ἐστὶ τὸ πρόσωπον	καὶ	ὅ τι ποτ´ ἐστὶ τὸ
[6]	δὲ ἐν ᾧ εἴχομεν διαγράμματι	καὶ	ὃ ὠνόμασε Κέλσος τετράγωνον σχῆμα
[6]	ῥύσεται αὐτοὺς» ἀπὸ παντὸς κακοῦ·	καὶ	οἱ ἄγγελοι» τῶν ἐν τῇ
[6]	καθ´ ἡμᾶς προφῆται Ἰησοῦς τε	καὶ	οἱ ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐνεῖδον τρόπῳ
[6]	θεοῦ ἔρημοί εἰσι θεοῦ. Ἀλλὰ	καὶ	οἱ ἐν τοῖς Κριταῖς υἱοὶ
[6]	εὔκαιρον εἶναι. Ἴστω δὲ Κέλσος	καὶ	οἱ ἐντυγχάνοντες αὐτοῦ τῷ βιβλίῳ
[6]	ἡμῶν σοφοί, Μωϋσῆς ὁ ἀρχαιότατος	καὶ	οἱ ἑξῆς αὐτῷ προφῆται, οὐδαμῶς»
[6]	τὸ δυνατόν, δεικνύντες δ´ ὅτι	καὶ	οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται ἐφρόνουν
[6]	καὶ περὶ τούτων συνέστησαν· ἀλλὰ	καὶ	οἱ λέγοντες αὐτὰ γενητὰ οὐχ
[6]	ὀφθαλμῶν προβάλλεις. Κέλσος μὲν οὖν	καὶ	οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ προβάλλειν σκότον
[6]	ἡμεῖς ὀνομάζομεν, εἰδωλολατρείᾳ, ὡς δὲ	καὶ	οἱ πολλοὶ λέγοιεν ἂν χρώμενοι
[6]	θεὸν ἀλλὰ τὸν υἱὸν αὐτοῦ,	καὶ	οἴεται ἀπαντᾶν λέγων ὅτι οὐδεμία
[6]	ὧν ἤρξατο ὁ θεὸς ποιῆσαι»	καὶ	οἰηθεὶς ταὐτὸν εἶναι τὸ κατέπαυσε
[6]	τοῦ κατ´ αὐτὸν νόμου θεὸν	καὶ	οἰόμενος Χριστιανοὺς εἶναι τοὺς ταῦτα
[6]	ἀνάγκη σύνθετον εἶναι τὸν θεὸν	καὶ	οἱονεὶ συνεστῶτα καὶ αὐτὸν ἐκ
[6]	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν ἐπὶ διαφθορᾷ	καὶ	ὀλέθρῳ τῶν χρωμένων αὐτῇ ἐπιδεδήμηκε.
[6]	ἢ τῶν ἐν τῷ γηΐνῳ	καὶ	ὀλίγον τούτου βελτίονι. Ἀλλ´ οὐδὲ
[6]	λίθων ἢ φυτῶν ἢ ῥιζῶν	καὶ	ὅλως παντοδαπῶν χρημάτων παντοῖα ἀλεξιφάρμακα;
[6]	προφήταις, οὐ μόνον Πλάτωνος ἀλλὰ	καὶ	Ὁμήρου καὶ τῆς τῶν παρ´
[6]	Ἡρακλείτου καὶ Φερεκύδου ἀρχαιότερα ἀλλὰ	καὶ	Ὁμήρου Μωϋσέως γράμματα εἰσήγαγε τὸν
[6]	γόητος ἀντιδοξοῦντος. Οὕτω δ´ ἀκούει	καὶ	Ὁμήρου, ὡς τὰ παραπλήσια τῷ
[6]	τούτοις τοῦ Κέλσου ἄτοπον εἶναι	καὶ	ὅμοιον ᾧ αὐτὸς πεποίηκεν, εἰς
[6]	λέγουσι, σκυβάλων ἐπιθυμῶν εἶναι πατήρ	καὶ	ὅν γε ἐξέπεμψεν αὐτοὺς ὑπεξάξοντα,
[6]	ἄρα ὁ κύκνος ἦν. Ἀλλὰ	καὶ	ὃν τρίτον εἶδεν ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν
[6]	τοῖς ἀναπλάσασι τούς τε λεοντοειδεῖς	καὶ	ὀνοκεφάλους καὶ δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας, καὶ
[6]	ἕβδομον ἔφασκεν ὄνου ἔχειν πρόσωπον,	καὶ	ὀνομάζεσθαι αὐτὸν Θαφαβαὼθ ἢ Ὀνοήλ·
[6]	εἰς ἓν ἀλλήλοις εἶναι λελογισμένα	καὶ	ὄντα. Οἷον περὶ μὲν ἀνδρὸς
[6]	κεφαλίδα λαμβάνει βιβλίου» γεγραμμένην ἔμπροσθεν»	καὶ	ὄπισθεν, ἐν ᾗ θρῆνος» ἦν
[6]	οὕτω θεάσεσθαι τὴν διαφορὰν αὐτῶν.	Καὶ	ὅπου μὲν ᾔδει ὀνόματα εἰπεῖν
[6]	τῶν ἀνθρώπων καὶ διὰ τί·	καὶ	ὅρα εἰ μὴ σεμνότατα περὶ
[6]	περὶ τοῦ φωτὸς τῶν μακαρίων·	καὶ	ὅρα ὅτι ἡ μὲν ἐν
[6]	ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς» ταῦτα	καὶ	ὅσα καλῶς λέλεκται ἐφανέρωσε» Διὰ
[6]	τὸ μὴ διχηλεῖν· ἐξήτασεν ἂν	καὶ	ὁσάκις ἐν ταῖς θείαις παρελήφθη
[6]	Αἰγυπτίοις περὶ Τυφῶνος καὶ Ὥρου	καὶ	Ὀσίριδος. Εἶτ´ ἐκθέμενος τὰ τοιαῦτα
[6]	αἰνοῦσι τὸ ὄνομα κυρίου» ἔσεσθαι.	Καὶ	ὅσον γε αἰνοῦμεν αὐτόν, οὐ
[6]	καταργεῖται ὁ θάνατος» λέλεκται δὲ	καί·	Ὅταν τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται
[6]	τῶν ἐγκλημάτων τίσι δὲ περιπίπτουσι·	καὶ	ὅτε βούλεται συναγορεύειν τῷ φάσκοντι
[6]	ποίαν ἔσχεν ἀρχὴν καὶ γένεσιν,	καὶ	ὅτι ἀπό τινων πτερορρυησάντων καὶ
[6]	κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» χαρακτηρίζεται,	καὶ	ὅτι ἐν τῇ ἢ μὴ
[6]	ἃ λέγομεν περὶ πνεύματος θεοῦ,	καὶ	ὅτι Ὅσοι πνεύματι θεοῦ ἄγονται,
[6]	ὁ ἄνθρωπος πεποίηται, ἔτι δὲ	καὶ	ὅτι πᾶς ἀνήρ, οὗ Χριστός
[6]	συνέδησε καὶ ἐκόσμησεν ὁ θεός,	καὶ	ὅτι τοὺς περὶ αὐτὴν δαίμονας,
[6]	τῷ τολμήσαντι γράφειν τῶν τοιούτων	καὶ	ὁτιοῦν, πολλάκις μὲν ὑπ´ ἐμοῦ
[6]	τοῖς Μωϋσέως ἀναγέγραπται γράμμασιν, ἀλλὰ	καὶ	οὐ βλέπων ὅτι οὐδαμοῦ τῶν
[6]	ὁ Ἰωάννης, διδάσκων ἡμᾶς γραπτέων	καὶ	οὐ γραπτέων διαφοράν, ἑπτὰ βροντῶν
[6]	θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι,	καὶ	οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς
[6]	φαινόμενον, ὁποῖον ἔδει ἑκάστῳ βλέπεσθαι;	Καὶ	οὐ θαυμαστὸν τὴν φύσει τρεπτὴν
[6]	τὸ μεθ´ ἡμῶν μετρίων ὄντων	καὶ	οὐ κακῶν συχνὸν διατετριφέναι τοῦ
[6]	αὐτὰ ὡς ἀλλότρια καὶ ἀσεβῆ	καὶ	οὐ συνυπάρχοντα τοῖς μέχρι θανάτου
[6]	ᾗ θρῆνος» ἦν καὶ μέλος	καὶ	οὐαί» καὶ προστάξαντος αὐτῷ τοῦ
[6]	μὲν οὖν παντελῶς θνητὰ ταῦτα	καὶ	οὐδ´ ὅσια λέγειν, ὅτι δὴ
[6]	λόγους ἀλλὰ πάντῃ ἀλλοτρίων σωτηρίας	καὶ	οὐδαμῶς ἐπιγραφομένων Ἰησοῦν ἢ σωτῆρα
[6]	τῆς ἀπὸ τοῦ ὁδεύειν ὠφελείας.	Καὶ	οὐδεὶς ἂν Χριστιανῶν λέγοι Κέλσῳ·
[6]	ὡς ἐγχωρεῖ, ἔγνω τὸν θεόν.	Καὶ	οὐδείς φησι· Πῶς τὴν ἐκεῖσε
[6]	σκότον μου τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις,	καὶ	οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω. Εἶτα πρὸς
[6]	ἀποδεχομένης δὲ τοὺς εὖ πράττοντας	καὶ	οὐδὲν ἧττον κἀκεῖνα λεγούσης, ἅτινα
[6]	ὥσπερ ἠκούσαμεν ὅτι Ἀντίχριστος ἔρχεται»	καὶ	οὐδὲν ἧττον μεμαθήκαμεν ὅτι ἀντίχριστοι
[6]	περὶ τούτων ὁ Παῦλος ἐκτίθεται	καὶ	οὐκ ἀξίως χλεύης τινὸς κἂν
[6]	καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι,	καὶ	οὐκ ἀπεικός ἐστιν ἀφ´ ἑαυτοῦ
[6]	μὲν προφήτης λέγῃ· Εἴδομεν αὐτόν,	καὶ	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος»
[6]	τοῦτο μόνον θεωροῦντες· Εἴδομεν αὐτόν,	καὶ	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος.
[6]	οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν,	καὶ	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος·
[6]	τοῖς ἐντυγχάνουσι τρανότερον ἐκείνου ἐγνωκέναι	καὶ	οὐκ ἐκ παρακουσμάτων τὰ καὶ
[6]	αὐτῷ πνεῦμα» νοηθείη ἄν. Ἀλλὰ	καὶ	οὐκ ἐν τύποις προσκυνεῖν δεῖ»
[6]	εἶ» τοῦ δὲ Μαλαχίου οἶμαι·	Καὶ	οὐκ ἠλλοίωμαι» ἑώρα ἂν ὅτι
[6]	ὧν τινὲς μὲν πρὶν φῶς	καὶ	οὐρανὸν γενέσθαι ἥλιόν τε καὶ
[6]	ἀποδεικνύναι κρείττονα πάσης σωματικῆς φύσεως	καὶ	οὐσίαν ἀόρατον καὶ ἀσώματον οὐκ
[6]	ἀληθινῶν κἀκείνων σύμβολα, οὐδὲν ἧττον	καὶ	οὗτοι, ἐν βαναύσων χερσὶ τὰ
[6]	θεὸς καὶ υἱὸν ἔχει τοιόνδε,	καὶ	οὗτος κατελθὼν ἐμοὶ διελέξατο. Καὶ
[6]	ὕδατα εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν,	καὶ	οὕτω βεβλαστηκέναι τὴν γῆν τὰ
[6]	μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ»	Καὶ	οὕτω μέγα δόγμα τὸ περὶ
[6]	τὸν ἐν ἀρχῇ» γενόμενον οὐρανόν,	καὶ	οὕτω τὰ ἑξῆς. Ἀπεφήνατο δὲ
[6]	τὴν λαμπρότητα τῶν ἐνδυμάτων αὐτοῦ	καὶ	οὐχ ἑαυτοῦ γε μόνου ἀλλὰ
[6]	καὶ καταλαμβάνεσθαί φαμεν. Λέγομεν δὲ	καὶ	οὐχ οἷόν τ´ εἶναι μὴ
[6]	περὶ τὴν παραδοχὴν τοῦ λεγομένου	καὶ	οὐχ ὁρῶν ὅτι μεγάλη κατασκευή
[6]	πρὸς αὐτὸν λόγον· Ἀπώλεια ἐγένου	καὶ	οὐχ ὑπάρξεις εἰς τὸν αἰῶνα.
[6]	καὶ Γίγαντας τοὺς μυθικοὺς ὑπερβαλόντες	καὶ	Ὀφιανοὶ διὰ τοῦτο καλούμενοι τοσοῦτον
[6]	προσευξόμενοι ὡς θεῷ τῇ Ἀρτέμιδι	καὶ	ὀψόμενοι τὴν ὑπὸ ἰδιωτῶν ἐπιτελουμένην
[6]	παιδευομένοις ὑπὸ πατέρων καὶ διδασκάλων	καὶ	παιδαγωγῶν, ἢ ὑπὸ ἰατρῶν τοῖς
[6]	ἢ τὰ ἐκτὸς κακά, καθαίρων	καὶ	παιδεύων τοὺς μὴ βουληθέντας παιδευθῆναι
[6]	πιθανώτερα ἦν· ἐπεὶ δὲ χλευάζει	καὶ	παίζει καὶ βωμολοχεῖ, φήσομεν ὅτι
[6]	δὲ τὸ ὅμοιον ἐκείνῳ πράττοντες	καὶ	παίζοντες καὶ ἡμεῖς ἀποφανούμεθα ὅτι
[6]	Κέλσος ὅτι ἡ τούτου αἰτία	καὶ	πάλαι εἴρηται. Οἴεται δὲ αἰτίαν
[6]	καὶ τὸν αὐτὸν ἴσμεν, ὃν	καὶ	πάλαι ἔσεβον Ἰουδαῖοι καὶ νῦν
[6]	κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ»	Καὶ	πάλιν ἐν ἐνάτῳ ψαλμῷ λέγεται·
[6]	σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»	καὶ	πάλιν· Λαὸς ὁ καθήμενος ἐν
[6]	παιδίον μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ τῶν σαρκῶν,	καὶ	πάλιν ὅτι οἱ ἀπὸ τοῦ
[6]	αἵματι καὶ τοῖς προφήταις ἐμπνέοντα,	καὶ	πάλιν τοῦτον λοιδορεῖς; Ἀλλ´ ὅταν
[6]	πνεῦμά ἐστι διὰ πάντων διεληλυθὸς	καὶ	πάντ´ ἐν ἑαυτῷ περιέχον. Διήκει
[6]	ὡς τὸ τῶν Στωϊκῶν πνεῦμα·	καὶ	πάντα μὲν περιέχει τὰ προνοούμενα
[6]	πυρὶ τῇ τῶνδε κακίᾳ βασανισθέντες	καὶ	πάντα πράξαντες, ἵνα μηδὲν κίβδηλον
[6]	θεοῦ αὐτῶν ἡ διδαχή, ἀνῃρέθησαν,	καὶ	πάντες ὅσοι ἐπείθοντο» αὐτοῖς παραχρῆμα
[6]	ἤδη καὶ ὑπὸ τῶν πολλῶν	καὶ	πάντῃ ἀλλοτρίων τῆς καθ´ ἡμᾶς
[6]	καὶ ἐλαφράν τινα ἐνόμιζεν εἶναι·	καὶ	παρ´ αὐτὸν τὸν τῆς θλίψεως»
[6]	μὲν ἐν μὲν τοῖς ἀνωτέρω	καὶ	παρὰ τῷ Κέλσῳ ἐπλανῶντο, ὡς
[6]	λόγους αὐτῶν. ~Πολλὰ δ´ ἂν	καὶ	παρὰ τῷ Μωϋσεῖ εὑρεθείη καὶ
[6]	τὴν εὐτέλειαν ἀγαπήσας φιλόσοφος Ἑλλήνων	καὶ	παράδειγμα ἐκθεὶς εὐδαίμονος βίου, ὡς
[6]	Ταῦτα μὲν οὖν ὀλίγα ἀποτετολμημένως	καὶ	παρακεκινδυνευμένως τῇδε τῇ γραφῇ πιστεύσαντες
[6]	δημιουργήματα; Τί δὲ εἰσβιάζεται κρύφα	καὶ	παραπείθει καὶ πλανᾷ; Τί δὲ
[6]	καλὸν νενευκότων, οὐκ ἐπ´ ἴσης	καὶ	παραπλησίως ἀλλήλοις πάντων τυπωθέντων καὶ
[6]	Τίς δὲ ὀνόματι δύναται διαστείλασθαι	καὶ	παραστῆσαι τὴν ἑκάστου ἰδίαν ποιότητα;
[6]	ἃ Κέλσος ἐπηγγέλλετο εἰδέναι· ἀλλὰ	καὶ	παραστήσωμεν ἀκριβέστερον ἐκείνου αὐτὰ ἐγνωκότες
[6]	τούτου τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου διδάσκων	καὶ	παριστὰς μετά τινος ἐπικρύψεως, τίνα
[6]	κακίαι τῶν ἐπὶ τῆς γῆς,	καὶ	πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ
[6]	τὸν χόρτον» καὶ τὴν καλάμην»	καὶ	πᾶσαν οὐσίαν ἁμαρτίας, οὐ σῶμα
[6]	Ἰησοῦ Μωϋσῆς» Ἔδειξε δ´ ἡμῖν	καὶ	πᾶσαν προφητείαν, οὐδὲ μετὰ τὸ
[6]	ἀποκαλύψῃ. Οὔτε γὰρ τὸν ἀγένητον	καὶ	πάσης γενητῆς φύσεως πρωτότοκον κατ´
[6]	βούλεται ὁ δημιουργὸς ὕλην μεταβλητὴν	καὶ	πάσης ποιότητος, ἣν ὁ τεχνίτης
[6]	Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς	καὶ	πατήρ» καὶ τὰ ἑξῆς. Ἀλλ´
[6]	ἐστιν ὁ τῶν ὅλων θεὸς	καὶ	πατήρ· μετέδωκε γὰρ ἑαυτοῦ καὶ
[6]	νοὸς εἰλικρινοῦς, ἔργον τέλειον υἱῷ	καὶ	πατρί, χαρακτῆρι τύπου ζωῆς σύμβολον
[6]	Σὺ δὲ κρυπτομένων μυστηρίων υἱοῦ	καὶ	πατρὸς ἄρχων νυκτοφαὴς δεύτερε Ἰαὼ
[6]	μεῖζόν τε καὶ μικρότερον υἱοῦ	καὶ	πατρός. Εὕρομεν δ´ ἡμεῖς ἐν
[6]	πέμπομαι, φωτὸς ἤδη μέρος υἱοῦ	καὶ	πατρός· ἡ χάρις συνέστω μοι,
[6]	καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι,	καὶ	παυόμενον ἐν κόσμῳ θάνατον, ὅταν
[6]	κοιμώμενον πεποίηκέ τε καὶ διϋπνιζόμενον	καὶ	πέμποντα πρὸς τοὺς Ἕλληνας τὸν
[6]	πλέον καὶ τρίτῃ καὶ τετάρτῃ	καὶ	πέμπτῃ καὶ ἕκτῃ; Δυνάμει δ´
[6]	γεγονέναι τοὺς φωστῆρας» καὶ ἀστέρας»	καὶ	πέμπτῃ τὰ νηκτὰ καὶ ἕκτῃ
[6]	διαφερόντως καὶ πλούσιον» παρέφθειρεν αὐτὴν	καὶ	πεποίηκε τὸ εὐκοπώτερον κάμηλον διὰ
[6]	δὲ τὸ παραπλήσιον ἀναγέγραπται ἑωρακέναι	καὶ	πεποιηκέναι· ἀλλὰ καὶ ὁ Παῦλος
[6]	ὁ Χριστός, προεωρακέναι θείῳ πνεύματι,	καὶ	πεπροφητευκέναι τοὺς τοῦ θεοῦ προφήτας·
[6]	αὐτὸν εἰσελθόντας· ἐν οἷς οἶμαι	καὶ	περὶ Εὐφράτου τοῦ πάνυ διηγήσατο
[6]	ἐν τῷ τοῖς ἀψύχοις προσλαλεῖν	καὶ	περὶ μὲν ὑγείας τὸ ἀσθενὲς
[6]	γνόφον, ὅπου ἦν ὁ θεός»	καὶ	περὶ Μωϋσέως πάλιν· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς
[6]	ἡμῶν· Σφάλλονται δὲ ἀσεβέστατα ἄττα	καὶ	περὶ τήνδε τὴν μεγίστην ἄγνοιαν,
[6]	ἐτῶν τῆς γενέσεως αὐτοῦ πεπροφητεῦσθαι	καὶ	περὶ τοῦ εἴδους αὐτοῦ· ἐὰν
[6]	Ἰησοῦ Χριστοῦ προφητευομένην· τί φήσει	καὶ	περὶ τοῦ εὐαγγελίου, ἐν ᾧ
[6]	φῶς τοῖς πᾶσι προαγαγεῖν; φέρε	καὶ	περὶ τούτου βραχέα διαλεχθῶμεν, πότερον
[6]	περὶ τῆς παρουσίας αὐτοῦ, ὀλίγα	καὶ	περὶ τούτου λεκτέον, ὅτι ὥσπερ
[6]	γένει τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γὰρ	καὶ	περὶ τούτων ἅλις. ~Διὸ μεταβαίνομεν
[6]	δὲ ὁ δυνάμενος, μή πῃ	καὶ	περὶ τούτων σὺν Ἡροδότῳ ὁ
[6]	ἢ ἀγένητά ἐστιν. Αἱρέσεις γοῦν	καὶ	περὶ τούτων συνέστησαν· ἀλλὰ καὶ
[6]	εἶναι Σαβαὼθ ἢ Δία, ὅτε	καὶ	περὶ τῶν διαλέκτων τι ἀπὸ
[6]	περιέχει τὰ προνοούμενα ἡ πρόνοια	καὶ	περιείληφεν αὐτά, οὐχ ὡς σῶμα
[6]	περιεχόμενον, ἀλλ´ ὡς δύναμις θεία	καὶ	περιειληφυῖα τὰ περιεχόμενα. Κατὰ μὲν
[6]	κύκλοις καὶ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου	καὶ	περιτομῆς καὶ Προυνικοῦ τινος ῥέουσαν
[6]	Τὸ δ´ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου	καὶ	περιτομῆς τάχα ἐλήφθη ἀπὸ τοῦ
[6]	εἶναι τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν,	καὶ	περιτομῆς τινος ἐν καθαρσίῳ τινὶ
[6]	ἐπεὶ Ἰουδαίοις ἐξ ἀρχῆς προσπεπολεμήκασι.	Καὶ	Πέρσαι δὲ οἱ τὰς μητέρας
[6]	τοῖς τὰ τοῦ Μίθρου πρεσβεύουσι	καὶ	Πέρσαις· τί δὴ οὖν μᾶλλον
[6]	καθ´ ἡμῶν λόγῳ ἐκτίθεταί τινα	καὶ	περσικὰ μυστήρια ἐν οἷς φησιν·
[6]	ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου	καὶ	πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν»
[6]	τὸ λέγειν Παῦλον τὸν σκηνοποιὸν	καὶ	Πέτρον τὸν ἁλιέα καὶ Ἰωάννην
[6]	λεγομένῳ ἔσω ἀνθρώπῳ καὶ ἀνακαινουμένῳ	καὶ	πεφυκότι γίνεσθαι κατ´ εἰκόνα τοῦ
[6]	τὰ περὶ τῆς γνώμης Μαρκίωνος,	καὶ	πῇ μὲν ἀληθῶς τὰ Μαρκίωνος
[6]	πρὸς ἄκροις γενέσθαι τοῖς οὐρανοῖς,	καὶ	πηγὰς ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν
[6]	λεγόμενον, κἂν καθ´ αὑτὸ ἀληθὲς	καὶ	πιστικώτατον ᾖ, πρὸς τὸ καθικέσθαι
[6]	δὲ εἰσβιάζεται κρύφα καὶ παραπείθει	καὶ	πλανᾷ; Τί δὲ τοὺς ὑπὸ
[6]	τοὺς εἰς τὰς τῶν ζωγράφων	καὶ	πλαστῶν καὶ ἀνδριαντοποιῶν ἐνορῶντας κακοτεχνίας,
[6]	βουλόμενος ἀπαντᾶν τῷ Κέλσῳ, ὅτι	καὶ	Πλάτων ἀλαζονεύεται ἐν τῇ τοῦ
[6]	τοῖς ἐπίστασθαι δυναμένοις, καὶ δὴ	καὶ	Πλάτων ὁ τοῦ Ἀρίστωνος τὰ
[6]	περὶ αὐτῶν ἀρχαιότητος εἰς Ἡράκλειτον	καὶ	Πλάτωνα ἀναφερομένης. Ἀνωτέρω γὰρ τούτων
[6]	τοῖς προφήταις τοῦ δημιουργοῦ οὐχὶ	καὶ	πλεῖόν τι ἐρεῖ παρὰ τὴν
[6]	Εἰς ἕκαστον γὰρ πειρώμεθα λέγειν	καὶ	πλείονα ὧν ἐν τοῖς ἀνωτέρω
[6]	προειρηκέναι. Ἅπερ ἐπεὶ πλείονά ἐστι	καὶ	πλείονος λόγου δεῖται τοῦ πρὸς
[6]	Χριστιανὸς πρὸς Κέλσον οὐδὲν ἐναργὲς	καὶ	πληκτικὸν λέγοντα τό· Οὐδὲν ἐναργὲς
[6]	Πλάτων ὅτι ἀγαθὸν ὄντα διαφόρως	καὶ	πλούσιον εἶναι διαφερόντως εἶναι ἀδύνατον.
[6]	ἀδύνατόν ἐστιν ἀγαθὸν εἶναι διαφερόντως	καὶ	πλούσιον» παρέφθειρεν αὐτὴν καὶ πεποίηκε
[6]	τῶν αἰσθητῶν αὐτῷ ταῦτα πτωχῶν	καὶ	πλουσίων, ἢ οἶδέ τινα πτωχείαν
[6]	πτωχείαν πάντως μακαριζομένην ὁ λόγος	καὶ	πλοῦτον πάντως ψεκτόν· οὐκ ἂν
[6]	ἵν´ ἐκεῖθεν ἀρξάμενος σωματικῶς δυνάμει	καὶ	πνεύματι ἀνατείλῃ τῇ μηκέτι βουλομένῃ
[6]	γραφῇ τὰ νοητὰ ὀνομάζειν πνεύματα	καὶ	πνευματικά· οἷον ἐὰν λέγῃ ὁ
[6]	λόγων παιδευθεὶς ὁ Παῦλος ἡμῶν	καὶ	ποθῶν τὰ ὑπερκόσμια καὶ ὑπερουράνια
[6]	τὸν» ἀληθινὸν καὶ νοητὸν κόσμον»	καὶ	ποιεῖ αὐτὸν φῶς τοῦ κόσμου»
[6]	εἰς τὸ χειραγωγῆσαι τὸν ἀκροατὴν	καὶ	ποιῆσαι νοῆσαι περὶ θεοῦ κατὰ
[6]	καὶ θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ	καὶ	ποιήσει καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ
[6]	Τὸ γὰρ Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ	καὶ	ποίησον ἀγαθὸν» οὔτε περὶ τῶν
[6]	λαλῆσαι δόλον. Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ	καὶ	ποίησον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ Ἔκκλινον
[6]	ἐκ τοῦ κράματος ἀνώμαλόν τε	καὶ	ποικίλην, ἕκτην Σελήνης τὴν ἀργυρᾶν,
[6]	ἦν πολλὰ γενέσθαι πανταχοῦ σώματα	καὶ	πολλὰ ἀνάλογον τῷ Ἰησοῦ πνεύματα,
[6]	παραδέξασθαι φθανούσας αὐγάς. Εἰ δὲ	καὶ	πολλά τις ποθεῖ σώματα πεπληρωμένα
[6]	δὲ πάντ´ ἐπαγγελλόμενος εἰδέναι Κέλσος	καὶ	πολλὰ τῶν Πλάτωνος παρατιθέμενος ἑκὼν
[6]	ἐστι τὸ λεγόμενον, εἴ γε	καὶ	πολλαὶ ποιότητες οὐκ εἰσὶν ὀνομασταί.
[6]	ζήσῃ, καὶ γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ	καὶ	πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι, καὶ
[6]	λελεγμένον ἢ γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ	καὶ	πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι, καὶ
[6]	γὰρ ἔργων ἁπάντων καὶ χρηματιστὴν	καὶ	πολύκμητον εἶναι τόν τε σίδηρον
[6]	Διόπερ τῶν ἐν Ἕλλησι σοφῶν	καὶ	πολυμαθῶν τοῖς ἔργοις περὶ τὸ
[6]	πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις	καὶ	πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει καὶ τὴν
[6]	Πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις	καὶ	πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει καὶ τὴν
[6]	φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεόν σου	καὶ	πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς
[6]	Ἰακώβ. Τίς δὲ ὢν ὤφθη	καὶ	ποταπὸς καὶ τίνα τρόπον καὶ
[6]	τινος ἐπικρύψεως, τίνα τρόπον ἐπιδημήσει	καὶ	πότε τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων
[6]	δὲ ἡ τῶν εὐτελέστερον ἅμα	καὶ	πραγματικῶς καὶ ἐστοχασμένως τῶν πολλῶν
[6]	ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς ἐπὶ τῶν γονάτων	καὶ	πρηνὴς ἐρριμμένος, ἐσθῆτα δυστήνων ἀμφισκόμενος
[6]	τέκτονος ἔργοις τὰ ἑλικοειδῆ ξέσματα	καὶ	πρίσματα καὶ τοῖς οἰκοδόμοις τὸ
[6]	ἐβουλήθη ἑαυτόν τινα εἰπεῖν μέγαν,	καὶ	πρὸ ἐκείνου Θευδᾶς» ἀλλ´ ἐπεὶ
[6]	βίβλον, ἵν´ αὐτὴν μὴ γράψῃ	καὶ	προδῷ ἀναξίοις· καὶ ὁ Ἰωάννης
[6]	τις ἀτεχνῶς πονηρὸς χειροτέχνης ἐκκαμὼν	καὶ	πρὸς ἀνάπαυσιν ἀργίας δεηθείς. Οὐδὲ
[6]	ὀνομαζόμενον ψυχικὸν δημιουργόν» τάχα δὲ	καὶ	πρὸς ἀντιδιαστολὴν ψυχῆς νεκρᾶς ἡ
[6]	καὶ ἄλλην τοῦ Κέλσου λέξιν	καὶ	πρὸς αὐτὴν κατὰ τὸ δυνατὸν
[6]	Τελευταῖον δὲ τὸν Ὡραῖον ὀνομάζουσι	καὶ	πρὸς αὐτὸν λέγειν οἴονται· Ὑπερβὰς
[6]	πρὸς ἀπαιδεύτους μὲν αὐτὴ δύναται	καὶ	πρὸς διαφθαρέντας τὰ ἤθη, πρὸς
[6]	αὐτὸν βλέπειν καθὸ λόγος» ἦν	καὶ	πρὸς θεὸν» ἦν καὶ θεὸς
[6]	ὁμολογεῖ. Εἴποι ἄν τις οὖν	καὶ	πρὸς ταῦτα, βουλόμενος ἀπαντᾶν τῷ
[6]	καὶ βλάπτεσθαι καὶ νομίζειν πηροῦσθαι.	Καὶ	πρὸς ταῦτα δὲ φήσομεν καθῆσθαι
[6]	καὶ οὗτος κατελθὼν ἐμοὶ διελέξατο.	Καὶ	πρὸς ταῦτά φημι ὅτι περὶ
[6]	τοῦτον θεοσεβείας, τάχα δέ τισι	καὶ	πρὸς τοὺς εὐεξαπατήτους χρωμένοις τοιούτοις,
[6]	ποῖ τράπωνται καὶ τίσι προσθῶνται;	Καὶ	πρὸς τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆς
[6]	κόσμου τοῦδε, ὃν ἐποίησεν αὐτός;	Καὶ	πρὸς τοῦτο δὲ λέγομεν ὅτι
[6]	ὁρώμενον. Τίς δ´ ἄλλος σῶσαι	καὶ	προσαγαγεῖν τῷ ἐπὶ πᾶσι θεῷ
[6]	ἀληθείας πλείους ὅση δύναμις ὠφελεῖν	καὶ	προσάγειν, ὡς οἷόν τε ἐστίν,
[6]	τὰ ἀπὸ τῆς μαγικῆς γοητείας	καὶ	προσάπτων τάχα μὲν οὐδενὶ τῷ
[6]	ὀνομάζων μὴ βλεπόμενα» Οὗτος δὲ	καὶ	πρόσκαιρα» μὲν οἶδε τὰ αἰσθητὰ
[6]	ἦν καὶ μέλος καὶ οὐαί»	καὶ	προστάξαντος αὐτῷ τοῦ λόγου κατεσθίει
[6]	ὁτιοῦν, πολλάκις μὲν ὑπ´ ἐμοῦ	καὶ	πρότερον λεχθείς, ἔοικε δ´ οὖν
[6]	ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ περιτομῆς	καὶ	Προυνικοῦ τινος ῥέουσαν δύναμιν παρθένου
[6]	τοὺς λόγους ὡς ἀληθῶς ἐνθέους	καὶ	προφητικούς, ἐν οἷς λέλεκται τὰ
[6]	ἐν ἡμῖν, εἴτε ἐνδιαθέτῳ εἴτε	καὶ	προφορικῷ, καὶ ἡμεῖς φήσομεν ὅτι
[6]	ἐστὶν ἄντικρυς ἀνθρώπου γόητος, ἐργολαβοῦντος	καὶ	προφυλαττομένου τοὺς ἀντιδοξοῦντάς τε καὶ
[6]	ἄλλον, κοινὸν δὲ πάντων ᾖ	καὶ	πρόχειρον· πίστευσον, εἰ σωθῆναι θέλεις,
[6]	καὶ κοινὸν δὲ πάντων ᾖ	καὶ	πρόχειρον· πίστευσον, εἰ σωθῆναι θέλεις,
[6]	ἢ κεκολασμένος αἴσχιστα, κἂν χθὲς	καὶ	πρώην ἐν τοῖς πάντων ὀφθαλμοῖς
[6]	πατρὸς ἄρχων νυκτοφαὴς δεύτερε Ἰαὼ	καὶ	πρῶτε δέσποτα θανάτου, μέρος ἀθώου,
[6]	ἰδεῶν καὶ ἀρχὴν τὸν μονογενῆ	καὶ	πρωτότοκον πάσης κτίσεως» ἐπέκεινα δὲ
[6]	Ἰησοῦν μὴ κεχωρίσθαι τοῦ μονογενοῦς	καὶ	πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» μηδ´ ἕτερον
[6]	καὶ τῆς μεγαλειότητος τῷ μονογενεῖ	καὶ	πρωτοτόκῳ πάσης κτίσεως» ἵν´ εἰκὼν»
[6]	τὰς καλὰς πράξεις· οὕτω δὲ	καὶ	πύλας δικαιοσύνης» ὅπερ ἴσον ἐστὶ
[6]	φησὶν εἶναι ὁ λόγος, ὥσπερ	καὶ	πύλας Σιὼν» ἐκ τοῦ ἐναντίου
[6]	πῶς τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω;	Καὶ	πῶς αὐτόν μοι δεικνύεις; Ὡς
[6]	νοημάτων, τίνα μὲν τὰ γραπτέα»	καὶ	πῶς γραπτέα» τίνα δὲ οὐδαμῶς
[6]	Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν θεόν,	καὶ	πῶς πρὸς αὐτὸν σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα
[6]	Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν θεόν,	καὶ	πῶς σωθήσεσθαι πρὸς αὐτόν; Ἡμεῖς
[6]	γὰρ ἐσφάλη ὁ Ἰουδαίων νομοθέτης;	Καὶ	πῶς τὴν ἐκείνου κοσμογένειαν σαυτῷ
[6]	Πῶς οὖν γνῶ τὸν θεόν;	Καὶ	πῶς τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω;
[6]	ἱκανῶς εἶναι πρὸς τοὺς πολλοὺς	καὶ	ῥητά, τί κάλλιον ἐπέπρακτο ἂν
[6]	Ἐπίκτητον καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων	καὶ	ῥοπὴν πρὸς τὸ ὠφελεῖσθαι ἐχόντων
[6]	κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν	καὶ	ῥύσεται αὐτοὺς» ἀπὸ παντὸς κακοῦ·
[6]	τῷ πνεῦμα ὁ θεός» ἐπεὶ	καὶ	Σαμαρεῖς καὶ Ἰουδαῖοι σωματικῶς καὶ
[6]	οὐκ ἐν σαρκὶ δεῖ προσκυνεῖν»	καὶ	σαρκίναις θυσίαις τὸν θεὸν ἀλλ´
[6]	ἐναντίον υἱὸν τοῦ πονηροῦ δαίμονος	καὶ	Σατανᾶ καὶ διαβόλου. Εἶτ´ ἐπεὶ
[6]	τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει»	καὶ	σέβοντες καὶ λατρεύοντες τῇ κτίσει
[6]	καὶ οὐρανὸν γενέσθαι ἥλιόν τε	καὶ	σελήνην καὶ ἀστέρας παρεληλύθασι, τινὲς
[6]	ἀσέμνους, μὴ δυναμένους παρακολουθῆσαι μεγαλονοίᾳ	καὶ	σεμνότητι θεολογίας, οὐχ ἡγησάμην πρέπον
[6]	ὅτι οὐδὲν τῶν ἐν λέξεσι	καὶ	σημαινομένοις δύναται παραστῆσαι τὰς ἰδιότητας
[6]	τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει	καὶ	σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους καὶ
[6]	φησὶν ὅτι Καθημένοις ἐν χώρᾳ	καὶ	σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»
[6]	καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ	καὶ	σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν» ὁ
[6]	ψυχῆς ἡμῶν, ὁρῶντες διαφορὰν φωτὸς	καὶ	σκότους ἐν φωτὶ μὲν παντὶ
[6]	πατέρα ὡς ὁ ἔμψυχος λόγος	καὶ	σοφία αὐτοῦ καὶ ἀλήθεια· οὗ
[6]	θεὸς λόγος, δυσθεώρητος δὲ οὑτωσὶ	καὶ	σοφία ἐστίν, ἐν ᾗ τὰ
[6]	κολλωμένου τῷ ἀληθινῷ κυρίῳ, λόγῳ	καὶ	σοφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ, ὅτι Ὁ
[6]	θεοῦ, ὄντι δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ	καὶ	σοφίᾳ. Κυριώτερον δὲ ἀντικείμενός ἐστιν
[6]	ἀσπάζομαι, πρώτην δύναμιν, πνεύματι προνοίας	καὶ	σοφίᾳ τηρουμένην· ἔνθεν εἰλικρινὴς πέμπομαι,
[6]	βελτίους ἐγένοντο. ~Παλαιοὶ τοίνυν ἄνδρες	καὶ	σοφοὶ δηλούσθωσαν τοῖς ἐπίστασθαι δυναμένοις,
[6]	τέλος δὲ τὴν θείαν· ἥτις	καὶ	στερεὰ» λέγεται τῆς ψυχῆς εἶναι
[6]	τρίτην τοῦ Διός, τὴν χαλκοβατῆ	καὶ	στερράν, τὴν τετάρτην Ἑρμοῦ, τλήμονα
[6]	αὐτῷ, καὶ ὢν ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως	καὶ	στέφανος κάλλους» ἐν τῷ παραδείσῳ
[6]	τοιαῦτα εἶναι ψευδῆ ἐκ τοῦ	καὶ	συμβεβιωκέναι Χριστιανῶν τοῖς πλείστοις καὶ
[6]	~Εἶτα πάλιν μὴ κατακούσας τοῦ	Καὶ	συνετέλεσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ
[6]	Φίλωνι συντέτακται βιβλίον, ἄξιον φρονίμου	καὶ	συνετῆς παρὰ τοῖς φιλαλήθεσιν ἐξετάσεως.
[6]	κοινοποιῶν τὰ δυνάμενα ἑλεῖν τινα	καὶ	συνετὸν ἐκ τῶν ἱερῶν γραμμάτων,
[6]	αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ	καὶ	συνιῶν προβλήματα· καὶ κραταιὰ ἡ
[6]	δύναμιν παρθένου καὶ ψυχὴν ζῶσαν	καὶ	σφαζόμενον οὐρανόν, ἵνα ζήσῃ, καὶ
[6]	ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών»	καὶ	σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν
[6]	ὡς τερατείας ἱστορουμένης περὶ Πλάτωνος	καὶ	Σωκράτους ἐκθήσεται καὶ τὸν συνιστάμενον
[6]	σῶμα δὲ περιέχον περιέχει, ὅτε	καὶ	σῶμά ἐστι τὸ περιεχόμενον, ἀλλ´
[6]	παράστασιν τὴν ἀπὸ τῶν συνήθων	καὶ	σωματικῶν ὀνομάτων τῆς νοητῆς φύσεως.
[6]	θεὸν» ἦν καὶ θεὸς ἦν»	Καὶ	σωματικῶς γε λαλούμενος καὶ ὡς
[6]	συνεστῶτα καὶ αὐτὸν ἐκ ψυχῆς	καὶ	σώματος, ἵνα τὸ μὲν κατ´
[6]	ἦν— τό· Κύριος φωτισμός μου	καὶ	σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι» καί·
[6]	κόσμου» ἵνα καταισχύνῃ τοὺς σοφούς»	καὶ	τὰ ἀγενῆ» καὶ τὰ ἀσθενῆ»
[6]	δὲ τὸ ἐκθέσθαι τὰ προειρημένα	καὶ	τὰ ἀνάλογον αὐτοῖς, ἅτινα ἡμεῖς
[6]	μικρά, ἀλεκτρυόνα» τῷ Ἀσκληπιῷ» ἀποδιδόντες·	καὶ	τὰ» ἀόρατα» τοῦ θεοῦ καὶ
[6]	δράκοντος εἰρημένα λαβεῖν. Οὔπω λέγω	καὶ	τὰ ἀπὸ τοῦ Ἰεζεκιὴλ ὡς
[6]	τοὺς σοφούς» καὶ τὰ ἀγενῆ»	καὶ	τὰ ἀσθενῆ» καὶ τὰ ἐξουθενημένα»
[6]	λόγου ἡμῶν, ἀλλ´ οὔτι γε	καὶ	τὰ αὐτὰ δύναται πρὸς τὸ
[6]	τὸ πάντ´ ἐρευνῶν, ἐρευνῶν δὲ	καὶ	τὰ βάθη τοῦ θεοῦ» εἶπε
[6]	ἂν καταχρηστικώτερον καὶ τὰ σωματικὰ	καὶ	τὰ ἐκτός, τὰ μὲν συμβαλλόμενα
[6]	ὧν ἐγὼ δημιουργὸς καὶ πατήρ»	καὶ	τὰ ἑξῆς. Ἀλλ´ εἰ ἀπολογήσεταί
[6]	ποιητὴς οὔτε ὑμνήσει κατ´ ἀξίαν»	καὶ	τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς ἐστι
[6]	ταῦτα μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ	καὶ	τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς μιᾷ
[6]	εἰ σωθῆναι θέλεις, ἢ ἄπιθι	καὶ	τὰ ἑξῆς· νυνὶ δὲ εἰς
[6]	τὰ ἀγενῆ» καὶ τὰ ἀσθενῆ»	καὶ	τὰ ἐξουθενημένα» καὶ τὰ μὴ
[6]	ἑαυτῷ ἐπιφέρει τὰ ὑπὲρ Μαρκίωνος	καὶ	τὰ κατ´ αὐτοῦ λέγων, τίνα
[6]	καὶ μύθων οὐδὲν διαφέροντα, ὡς	καὶ	τὰ λοιπὰ τῶν περὶ Ἰησοῦ
[6]	τὰ ἀσθενῆ» καὶ τὰ ἐξουθενημένα»	καὶ	τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ
[6]	καὶ Γίγαντας μυστήρια, θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους,	καὶ	τὰ παρ´ Αἰγυπτίοις περὶ Τυφῶνος
[6]	αὐτοῦ τὴν ψυχήν. ~Ἐπεὶ δὲ	καὶ	τὰ περὶ τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου
[6]	δὲ τοῦ βουλήματός φησιν ἔχεσθαι	καὶ	τὰ περὶ τοὺς Τιτᾶνας καὶ
[6]	καὶ τοὺς πόδας» τοῦ θεοῦ,	καὶ	τὰ περὶ τῶν ὀνομαζομένων χερουβίμ»
[6]	θεοῦ. ~Εἰ δέ τις βούλεται	καὶ	τὰ πλάσματα τῶν γοήτων ἐκείνων
[6]	Ἀρτέμιδος ἢ τὰ Θρᾳκῶν ἢ	καὶ	τὰ Ῥωμαίων αὐτῶν, τελούντων τοὺς
[6]	εἰσιν. ~Εὑρεθείη δ´ ἂν καταχρηστικώτερον	καὶ	τὰ σωματικὰ καὶ τὰ ἐκτός,
[6]	κατεψευσμένα Χριστιανῶν, οὕτως εὑρεθείη ἂν	καὶ	τὰ τοιαῦτα τῷ Κέλσῳ κατεψευσμένως
[6]	ταῦτα ἀλλήλοις παραβαλόντα καὶ γυμνώσαντα	καὶ	τὰ Χριστιανῶν, οὕτω θεάσεσθαι τὴν
[6]	Πλάτωνος, ὡς ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ	καὶ	τά, ὥς φησι, Περσῶν τοῦ
[6]	οὐ κατ´ ἀνθρωπίνην φύσιν λεγομένων	καὶ	ταῖς ἐκβάσεσι κρινομένων ὅτι θεῖον
[6]	κατακούειν τῆς ἐν φράσει λόγων	καὶ	τάξει ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας, μόνων ἐφρόντισαν
[6]	ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι	καὶ	ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε
[6]	εἰρῆσθαι αὐτῷ τὴν Γέενναν, οὖσαν	καὶ	Τάρταρον. Τὴν δὲ Γέενναν ἡμεῖς
[6]	ὅτι κακὰ μέν, τὴν κακίαν	καὶ	τὰς ἀπ´ αὐτῆς πράξεις, ὁ
[6]	τὰς περισπώσας λέξεις, πολλὰς τυγχανούσας,	καὶ	τὰς ἑρμηνείας αὐτῶν πολλῆς κατασκευῆς
[6]	καὶ τὰ» ἀόρατα» τοῦ θεοῦ	καὶ	τὰς ἰδέας φαντασθέντες ἀπὸ τῆς
[6]	ὁποῖον οἱ τοὺς ὀνοκεφάλους ἀναπλάσαντες	καὶ	τὰς καθ´ ἑκάστην πύλην ὡσπερεὶ
[6]	ἠπιστεῖτο, εἰ ἄνωθεν εὐθὺς ἔσπαρτο.	Καὶ	ταῦτ´ εἶπεν, ἐπεὶ μὴ εἶδε
[6]	τινα παραλήψονται τῆς γραφῆς οἱ	καὶ	ταῦτα βουλόμενοι τολμᾶν φάσκειν ἀπὸ
[6]	ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ κολαζόμενοι καρτεροῖμεν.	Καὶ	ταῦτά γ´ ἀπάντῃ καταγέλαστα· ἐχρῆν
[6]	ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ βελτιώσεως.	Καὶ	ταῦτά γε οὐκ ἐγκαλοῦντες Πλάτωνί
[6]	τοιαῦτα, εἰ καὶ ἡμεῖς ἐβουλήθημεν	καὶ	ταῦτα γνῶναι καὶ ἐκθέσθαι· ἵνα
[6]	τὴν ὤαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ»	Καὶ	ταῦτα δέ μοι λέλεκται πρὸς
[6]	ἄλλος, ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο σύνεσις»	Καὶ	ταῦτα δὲ παρειλήφαμεν εἰς τὸν
[6]	παιδευθῆναι λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ ὑγιεῖ.	Καὶ	ταῦτα μὲν εἰς τό· πῶς
[6]	παντὸς πάθους εἶναι τὸν θεόν.	Καὶ	ταῦτα μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ
[6]	Ἔραστον καὶ Κορίσκον Πλάτωνος ἐπιστολῆς	καὶ	ταῦτα παραθήσομαι· Ἐράστῳ δὲ καὶ
[6]	φησὶ διειλημμένον εἶναι τὸ διάγραμμα,	καὶ	ταύτην ἔφασκεν εἰρῆσθαι αὐτῷ τὴν
[6]	ῥαφίδος» τρυμαλιά, στενὴν φάσκοντι εἶναι	καὶ	τεθλιμμένην τὴν ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν
[6]	ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχήν τε	καὶ	τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων
[6]	ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις	καὶ	τέρασι ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ
[6]	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ διαβόλου σημεῖα	καὶ	τέρατα καὶ δυνάμεις ψεύδους. Ὑπὲρ
[6]	βιβλία, βάρβαρα δαιμόνων ὀνόματα ἔχοντα	καὶ	τερατείας· καὶ ἔφασκε τούτους— τοὺς
[6]	τῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ μικρῶν	καὶ	τεταγμένοι εἰς τὸ προΐστασθαι αὐτῶν
[6]	τὰ ὑπὸ μόνης φύσεως διοικούμενα,	καὶ	τετάρτῃ γεγονέναι τοὺς φωστῆρας» καὶ
[6]	αὖθις τοσῷδε πλέον καὶ τρίτῃ	καὶ	τετάρτῃ καὶ πέμπτῃ καὶ ἕκτῃ;
[6]	εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν	καὶ	τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» Καὶ ἀλήθειαν»
[6]	τοὺς φαύλους, μακαρίους δ´ εἶναι	καὶ	τεύξεσθαι τῶν ἀπὸ θεοῦ γερῶν
[6]	ἐν τῇ χύσει τῆς κακίας	καὶ	τῇ ἀκρότητι αὐτῆς εἶναι χαρακτηρίζεται,
[6]	λέγοιεν ἂν χρώμενοι τῷ ὀνόματι,	καὶ	τῇ δεισιδαιμονίᾳ. Τρόπῳ δὴ ἑβραϊκῷ
[6]	τὸ πρέπον αὐτοῦ τῷ ἤθει	καὶ	τῇ καταστάσει προσάγομεν τὸν λόγον,
[6]	τινος Ἐπικουρείου. Διαβεβαιούμεθα δὲ ἡμεῖς	καὶ	τῇ πείρᾳ παραλαβόντες ὅτι οἱ
[6]	τὴν ὑπὸ ἰδιωτῶν ἐπιτελουμένην πανήγυριν·	καὶ	τηλικαῦτά γε φιλοσοφήσαντες περὶ τῆς
[6]	ἀσεβεστάτους. Φύρων δὲ τὰ πράγματα	καὶ	τὴν αἰτίαν ἐκτίθεται τοῦ κατηραμένον
[6]	τὸν οὕτως ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ ἀποκρίνεται,	καὶ	τὴν αἰτίαν τοῦ σκότον τῶν
[6]	ἀγαπήσας δικαιοσύνην καὶ» μισήσας ἀνομίαν»	καὶ	τὴν ἀπαρχὴν εἴληφε τοῦ χρίσματος
[6]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν» Ἀλλ´ οὐδεμία πιθανότης
[6]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Ἐὰν δέ τις
[6]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν» ~Εἶτα πάλιν μὴ
[6]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν» ἐπιστησάτω ὅτι πρὸ
[6]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. ~Νῦν δὲ διηγήσασθαι
[6]	γε φιλοσοφήσαντες περὶ τῆς ψυχῆς	καὶ	τὴν διαγωγὴν τῆς καλῶς βεβιωκυΐας
[6]	φησι, Περσῶν τοῦ Μίθρου μυστήρια	καὶ	τὴν διήγησιν αὐτῶν. Ὅπως ποτὲ
[6]	ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει	καὶ	τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ
[6]	ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς γενομένοις μεταμέλει	καὶ	τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ
[6]	ἐν αὐτῷ τοῦ ἀνθρώπου ζωὴν	καὶ	τὴν ἐκ περιστάσεως γενομένην, ἐκβληθέντος
[6]	ὡς εἶναι ἓν σῶμα Χριστὸν	καὶ	τὴν ἐκκλησίαν, τὸ μύρον ἐπὶ
[6]	ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες ἐπὶ τὴν θεωρίαν	καὶ	τὴν ἐν αὐτῇ τῶν δικαίων
[6]	ταῦτα μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ	καὶ	τὴν ἑξῆς αὐτοῦ λέξιν, δι´
[6]	τὰ ξύλα» καὶ τὸν χόρτον»	καὶ	τὴν καλάμην» καὶ πᾶσαν οὐσίαν
[6]	ἡμῖν τὴν ἔνδοξον μορφὴν ἑαυτοῦ	καὶ	τὴν λαμπρότητα τῶν ἐνδυμάτων αὐτοῦ
[6]	πνεῦμα σωματικόν· κατὰ δὲ ἡμᾶς	καὶ	τὴν λογικὴν ψυχὴν πειρωμένους ἀποδεικνύναι
[6]	Εἰ δὲ δύναται διὰ συμβόλων	καὶ	τὴν ὁδὸν δεδηλωμένην τῶν ὁδευσόντων
[6]	Ἀπεφήνατο δὲ μάλα εὐηθικὴν εἶναι	καὶ	τὴν περὶ ἀνθρώπων γενέσεως γραφήν,
[6]	τὸν ὑπὸ θεοῦ φυτευθέντα παράδεισον»	καὶ	τὴν προηγουμένην ἐν αὐτῷ τοῦ
[6]	ὁρῶν πᾶσαν τὴν περὶ Ἰουδαίους	καὶ	τὴν σεμνὴν πάλαι πολιτείαν αὐτῶν
[6]	ὑποστάσεως ἐν τῷ ἐξ αὐτοῦ»	καὶ	τὴν συνοχὴν ἐν τῷ δι´
[6]	τῷ δέ· Ἔταξε τὰ χερουβὶμ	καὶ	τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην,
[6]	εἰρηκέναι τό· Ἔταξε τὰ χερουβὶμ	καὶ	τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην,
[6]	τε ἀνθρώποις μέγα ὄφελος γράψαι	καὶ	τὴν φύσιν εἰς φῶς τοῖς
[6]	οὐδὲ γὰρ τὸ βλεπόμενον ἀπαγγέλλει	καὶ	τὴν φύσιν, ὅθεν γεγένηται. Οἷον
[6]	ἡμῖν ἀπηλλάχθαι ταύτης τῆς ἀπαιδευσίας	καὶ	τῆς ἀμαθίας, καὶ φρονιμωτάτοις δὲ
[6]	εἰς τοὺς πλανήτας αὖ νενεμημένης,	καὶ	τῆς δι´ αὐτῶν τῆς ψυχῆς
[6]	διαφορᾷ τοῦ κατ´ εἰκόνα θεοῦ»	καὶ	τῆς εἰκόνος αὐτοῦ» ὅτι εἰκὼν»
[6]	οὐρανῷ περιόδων, τῆς τε ἀπλανοῦς	καὶ	τῆς εἰς τοὺς πλανήτας αὖ
[6]	τῷ τε τῆς γνώσεως ξύλῳ	καὶ	τῆς ζωῆς. Ὁ μὲν οὖν
[6]	τῆς τοῦ πείθοντος ἐνεργείας ἀλλὰ	καὶ	τῆς, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ὑποπτώσεως
[6]	καὶ τίνων ἀναλωτικόν, ὅτι ἁμαρτημάτων	καὶ	τῆς κακίας. Πρέπει γὰρ θεῷ
[6]	τοῦ κόσμου δημιουργὸν καὶ Μωϋσέως	καὶ	τῆς κατ´ αὐτὸν κοσμοποιΐας θεόν.
[6]	συνέστηκεν ἐνεργουμένην κοσμοποιΐαν τοῦ σαββάτου	καὶ	τῆς καταπαύσεως τοῦ θεοῦ ἡμέρα,
[6]	ὡσπερεὶ κόπρια ἀποπίπτοντα τῶν λίθων	καὶ	τῆς κονίας. ~Εἰ δὲ τὰ
[6]	ἐν οὐρανοῖς, ὧν τῆς ὑποστάσεως	καὶ	τῆς λαμπρότητος αἰσθόμεθα βλέποντες αὐτά·
[6]	καὶ πατήρ· μετέδωκε γὰρ ἑαυτοῦ	καὶ	τῆς μεγαλειότητος τῷ μονογενεῖ καὶ
[6]	Ἡρακλείτου μυθοποιΐαν, στρατείαν στρατείᾳ παραταττομένην,	καὶ	τῆς μὲν ἡγεμόνα Κρόνον διδόναι
[6]	καθελκομένων καὶ κατασπωμένων ἀπὸ θεοῦ	καὶ	τῆς περὶ αὐτοῦ ὀρθῆς ἐννοίας
[6]	ἀφ´ ὅσης ἀγνοίας καὶ ἀσεβείας	καὶ	τῆς περὶ τὸ θεῖον ἀμαθίας
[6]	ἐπὶ κύκλοις λέγειν τάχα μὲν	καὶ	τῆς προειρημένης ἐστὶν αἱρέσεως, κύκλῳ
[6]	τῆς προαιρέσεως τοῦ ἀκούοντος δεῖ	καὶ	τῆς πρὸς τὰ λεγόμενα ἐπινεύσεως.
[6]	μόνον Πλάτωνος ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου	καὶ	τῆς τῶν παρ´ Ἕλλησι γραμμάτων
[6]	ἵνα διὰ τούτων ἐπιστρέψῃ τινάς.	Καὶ	τί ἄτοπον ὁ λόγος ἔχειν
[6]	κατασκευῇ σκολιόν, παραβαλλόμενον τῷ πλουσίῳ,	καὶ	τί αὐτῷ ἐβούλετο ἡ στενὴ
[6]	ἐπιφερόμενον αὐτῷ πνεῦμα τοῦ θεοῦ»	καὶ	τί τὸ γενητὸν φῶς» τί
[6]	τῶν κατὰ τὰς θείας γραφάς,	καὶ	τίνα ἡμῖν λεκτέον πρὸς τό·
[6]	οὐδαμῶς γραπτέα» εἰς τοὺς πολλούς»	καὶ	τίνα μὲν ῥητὰ» τίνα δὲ
[6]	διαλήψεται γὰρ τίνες ἐν αὐτοῖς,	καὶ	τίνα τὰ περὶ τῆς φύσεως
[6]	περὶ νοητῶν καὶ αἰσθητῶν λόγον,	καὶ	τίνα τρόπον διανενέμηνται αἱ φύσεις
[6]	δὲ ὢν ὤφθη καὶ ποταπὸς	καὶ	τίνα τρόπον καὶ τίνι τῶν
[6]	λόγον, καὶ ὡς ὑπέστη πρῶτον	καὶ	τίνα τρόπον καταλύεται, ἴδοι ἂν
[6]	καὶ τῶν ὡσανεὶ σχημάτων αὐτῶν,	καὶ	τίνα τρόπον ὀχεῖσθαι λέγεται ἐπὶ
[6]	τρόπον τοῦ εὐηθικὴν εἶναι αὐτὴν	καί	τινας πιθανότητας προηνέγκατο, κἂν ἠγωνισάμεθα
[6]	κατὰ λίβα ἢ κατὰ νότον,	καὶ	τίνες αἱ κατὰ θάλασσαν, καὶ
[6]	καὶ τίνες αἱ κατὰ θάλασσαν,	καὶ	τίνες αἱ τελευταῖαι κατὰ βορρᾶν.
[6]	οὖν ἀναρριπτοῦντες μαντευόμεθα, ποῖ τραπώμεθα	καὶ	τίνι προσθώμεθα, ὡς δυναμένων πλειόνων
[6]	καὶ ποταπὸς καὶ τίνα τρόπον	καὶ	τίνι τῶν ἐν ἡμῖν, καταλελοίπασιν
[6]	τοὺς πονηροὺς καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς	καί	τινος ἀμυντικῆς δυνάμεως. Ἄπειροι γάρ
[6]	περὶ Εὐφράτου τοῦ πάνυ διηγήσατο	καί	τινος Ἐπικουρείου. Διαβεβαιούμεθα δὲ ἡμεῖς
[6]	εἶναι πῦρ» τὸν θεὸν ἡμῶν,	καὶ	τίνων ἀναλωτικόν, ὅτι ἁμαρτημάτων καὶ
[6]	τῆς γῆς ἀόρατον καὶ ἀκατασκεύαστον,	καὶ	τίς ἡ ἄβυσσος καὶ τὸ
[6]	κύβους ἀναρρίψαντες μαντεύσονται, ποῖ τράπωνται	καὶ	τίσι προσθῶνται; Καὶ πρὸς τοῦτο
[6]	καλῶς τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις συμβουλεύσαντος	καὶ	Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας τοὺς μυθικοὺς
[6]	δὲ ἔδοξε Κέλσῳ ἐνθεώτατον εἰπεῖν	καὶ	τὸ Αἰγυπτίων ἔθνος, καὶ ἐνθεώτατον
[6]	κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ»	καὶ	τὸ ἀνεπαύσατο τῇ ἡμέρᾳ τῇ
[6]	Τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον»	καὶ	τό· Ἐὰν ἔλθῃ τὸ τέλειον,
[6]	τοῦ καλοῦντος ὑμᾶς. Τοιοῦτόν ἐστι	καὶ	τὸ Ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ
[6]	δ´ ἀσεβοῦς αἱρέσεως παρακούσας εἶπε	καὶ	τό· Εἰ μὲν ἐναντίος τις
[6]	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος»	καὶ	τὸ ἑξῆς, καὶ ὁ Κέλσος
[6]	πέπονθεν ὀνόματι καταληπτόν. Ἀληθὲς δὲ	καὶ	τὸ ἔξω παντὸς πάθους εἶναι
[6]	ἀκατασκεύαστον, καὶ τίς ἡ ἄβυσσος	καὶ	τὸ ἐπ´ αὐτῆς σκότος, τί
[6]	ὃ ὠνόμασε Κέλσος τετράγωνον σχῆμα	καὶ	τὸ ἐπὶ τῶν τοῦ παραδείσου
[6]	σκότος, τί τε τὸ ὕδωρ	καὶ	τὸ ἐπιφερόμενον αὐτῷ πνεῦμα τοῦ
[6]	τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς ἐστι	καὶ	τὸ Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε
[6]	τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου	καὶ	τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν»
[6]	τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν»	καὶ	τὸ κατὰ τὸν νόμον δὲ
[6]	τό· Καὶ ὁ λόγος μου	καὶ	τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν
[6]	σκότος» ὃ ἔθετο ἀποκρυφὴν αὐτοῦ»	καὶ	τὸ λεγόμενον περιβόλαιον» αὐτοῦ, τὴν
[6]	βούλημα· οὐκ εἴασεν ἂν ἀβασάνιστον	καὶ	τὸ μακαρίζεσθαι μὲν τοὺς πτωχοὺς
[6]	εἴη γὰρ ἂν τυχὸν ῥητὸν»	καὶ	τὸ μηδέν. Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο
[6]	βοήθεια. Τοῦτον δὲ τὸν τρόπον	καὶ	τὸ ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ
[6]	ἀπορρητότερον ἐοίκασι διδάσκειν οἱ λόγοι.	Καὶ	τὸ ὁδὸν δὲ εἶναι ταῖς
[6]	αὐτὸν ὀνομαστόν. Οὕτω δὲ διαστελούμεθα	καὶ	τὸ οὐδὲν γὰρ πέπονθεν ὀνόματι
[6]	λόγῳ ἐφικτός ἐστιν ὁ θεός.	Καὶ	τὸ οὐκ ὀνομαστὸς δὲ διαστολῆς
[6]	ἡ σωτηρία» γεγένηται τοῖς ἔθνεσι»	καὶ	τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου
[6]	χειρουργεῖν ἢ τροπικῶς, ἵνα διηγησώμεθα	καὶ	τὸ Ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ
[6]	ἐπιφανέντα, διαβολὴ καὶ κακηγορία· οἵτινες	καὶ	τὸ Σωκράτους δαιμόνιον ὡς πλάσμα
[6]	βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα»	καὶ	τὸ Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ
[6]	συνοχὴν ἐν τῷ δι´ αὐτοῦ»	καὶ	τὸ τέλος ἐν τῷ εἰς
[6]	ἀρχῇ» γενόμενος οὐρανὸς καὶ γῆ	καὶ	τὸ τῆς γῆς ἀόρατον καὶ
[6]	κακῷ κιχρῶν ἠγνόει; Λέγει δὲ	καὶ	τό· Τί περιορᾷ πονηρὸν δημιουργὸν
[6]	θεὸν οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν,	καὶ	τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν
[6]	οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς	καὶ	τὸ φῶς σκότος. Ἀλλ´ ἡμεῖς,
[6]	τιθεὶς τὸ σκότος» εἶναι φῶς	καὶ	τὸ φῶς σκότος» καὶ ὑποκείμενος
[6]	ὁμοίως φαινομένου τοῖς τε πολλοῖς	καὶ	τοῖς ἀκολουθεῖν αὐτῷ εἰς ὑψηλόν»
[6]	ἐπιστάμενον συγχρῆσθαι θεὸν εἰς δέον	καὶ	τοῖς ἀπὸ κακίας ὑποστᾶσιν κατατάξαι
[6]	ἐκείνοις παραπλησίως ἐμυθολόγησεν, οὐ μὴν	καὶ	τοῖς ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἀληθῶς
[6]	τὰ αὐτὰ δόγματα εἶναι Ἕλλησι	καὶ	τοῖς ἀπὸ τοῦ λόγου ἡμῶν,
[6]	ἡλίου μιαίνεσθαι ἐν τοῖς βορβόροις	καὶ	τοῖς δυσώδεσι σώμασι καὶ μὴ
[6]	τελετῆς πέρας δείξωμεν τῷ Κέλσῳ	καὶ	τοῖς ἐντυγχάνουσι τῇ γραφῇ ἐγνωκέναι
[6]	εἶδεν ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς	καὶ	τοῖς ἔξωθεν μαθήμασι πεπαιδευμένους τοὺς
[6]	νοητῆς βροντῆς» Ἀλλὰ πόθεν Κέλσῳ	καὶ	τοῖς ἐχθροῖς τοῦ θείου λόγου
[6]	τῷ ἐντυχόντι τῇ ἐκείνου γραφῇ	καὶ	τοῖς ἡμῖν πρὸς αὐτὴν γεγραμμένοις
[6]	αὐτόν, τοῖς ἀληθῶς μεγάλοις» δόγμασι	καὶ	τοῖς θαυμασίοις» νοήμασι, ταπεινοῖ ἑαυτὸν
[6]	τῶν ἐθνῶν, φῶς εἶδε μέγα,	καὶ	τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ
[6]	παρώνυμος τοῦ ἔθνους αὐτῶν μαγεία	καὶ	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν ἐπὶ διαφθορᾷ
[6]	τὰ ἑλικοειδῆ ξέσματα καὶ πρίσματα	καὶ	τοῖς οἰκοδόμοις τὸ ποιεῖν δοκεῖν
[6]	νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ καὶ αἵματι	καὶ	τοῖς προφήταις ἐμπνέοντα, καὶ πάλιν
[6]	καὶ παρὰ τῷ Μωϋσεῖ εὑρεθείη	καὶ	τοῖς προφήταις, οὐ μόνον Πλάτωνος
[6]	ὡς δέ τινες ἀνέγραψαν, ἔτι	καὶ	τοῖς προφητικοῖς ἐντυχόντα λόγοις ἐκτεθεῖσθαι,
[6]	παραπλήσια τῷ Ἡρακλείτῳ καὶ Φερεκύδῃ	καὶ	τοῖς τὰ περὶ Τιτᾶνας καὶ
[6]	ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο,	καὶ	τοῖς τοῦ Διὸς πρὸς τὴν
[6]	Ἑβραίοις ὀνομαζόμενον καὶ τὸν Σαβαὼθ	καὶ	τὸν Ἀδωναῖον καὶ τὸν Ἐλωαῖον.
[6]	οὐκ ἂν ἁμάρτοι· δυνατὸν γὰρ	καὶ	τὸν ἄκρως κατειληφότα τὰ τῆς
[6]	νηκτὰ καὶ ἕκτῃ τὰ χερσαῖα	καὶ	τὸν ἄνθρωπον» κατὰ τὸ δυνατὸν
[6]	μὲν μαγείας τὸν Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες	καὶ	τὸν Ἀσταφαιὸν καὶ τὸν Ὡραῖον,
[6]	εἴτε καθ´ ἑαυτοὺς ὄντες ἕνα	καὶ	τὸν αὐτὸν ἴσμεν, ὃν καὶ
[6]	ψυχήν. Εὕρομεν δ´ ἐν αὐτῷ	καὶ	τὸν Βεημὼν ὀνομαζόμενον ὡσπερεὶ τεταγμένον
[6]	συνιστάμενον Σωκράτει καθ´ ὕπνον κύκνον	καὶ	τὸν διδάσκαλον εἰπόντα ἐπὶ τῇ
[6]	εἶναι τὴν φύσιν αὐτοῦ προκαλούμενος	καὶ	τὸν δίκαιον ἐπὶ τὰ παραπλήσια
[6]	τὸν Σαβαὼθ καὶ τὸν Ἀδωναῖον	καὶ	τὸν Ἐλωαῖον. Τὰ δὲ ἀπὸ
[6]	πολύκμητον εἶναι τόν τε σίδηρον	καὶ	τὸν Ἑρμῆν, τὴν πέμπτην Ἄρεος,
[6]	τούτοις δὲ οὐ διασαφεῖ, πότερον	καὶ	τὸν Ἰουδαίων θεὸν ὑπεραναβαίνουσιν ἢ
[6]	δὲ ὁ τὴν κακίαν ἑλόμενος	καὶ	τὸν κατ´ αὐτὴν βίον ὡς
[6]	τῷ διαγράμματι τὸν μείζονα κύκλον	καὶ	τὸν μικρότερον, ὧν ἐπὶ τῆς
[6]	τοιούτων δέ φησιν ἔχεσθαι νοημάτων	καὶ	τὸν περικαλλῆ τῆς Ἀθηνᾶς πέπλον
[6]	ἢ Ἰὰ παρ´ Ἑβραίοις ὀνομαζόμενον	καὶ	τὸν Σαβαὼθ καὶ τὸν Ἀδωναῖον
[6]	περὶ Πλάτωνος καὶ Σωκράτους ἐκθήσεται	καὶ	τὸν συνιστάμενον Σωκράτει καθ´ ὕπνον
[6]	ἔχει ἡ τοῦ Πλάτωνος λέξις·	Καὶ	τὸν τῶν πάντων θεὸν ἡγεμόνα
[6]	εἶναι πῦρ καταναλίσκον» τὰ ξύλα»	καὶ	τὸν χόρτον» καὶ τὴν καλάμην»
[6]	Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες καὶ τὸν Ἀσταφαιὸν	καὶ	τὸν Ὡραῖον, ἀπὸ δὲ τῶν
[6]	εἶναι τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ	καὶ	τόνδε τὸν κόσμον, οἴεται ἀκολουθεῖν
[6]	τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ εἶναι	καὶ	τόνδε τὸν κόσμον, τὸ καθ´
[6]	αὑτῷ οἰκοδομὴν ἀπὸ τοῦ λόγου	καὶ	τοσαύτην ἕξιν ἀναλαβών, ὡς μηδεμίαν
[6]	ἄρτι, ἕως ἐκ μέσου γένηται·	καὶ	τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν
[6]	τὸ μεταλαμβάνειν τοῦ ζῶντος ἄρτου	καὶ	τοῦ ἀληθινοῦ ποτοῦ· ἀφ´ ὧν
[6]	διδασκόντων τὰ περὶ τοῦ διαβόλου	καὶ	τοῦ Ἀντιχρίστου· οἷς εἰς ταῦτα
[6]	Γενηθήτω φῶς, καὶ ἐγένετο φῶς»	καὶ	τοῦ Ἐκάλεσεν ὁ θεὸς τὸ
[6]	ἐστὶν ἡ φύσις τοῦ νοῦ	καὶ	τοῦ ἐν τοῖς προφήταις λόγου
[6]	ἀπολύσας τῶν σωμάτων ἀπολύει ἅμα	καὶ	τοῦ ἐπὶ γῆς τυγχάνειν, ἣν
[6]	τῶν κατηραμένον εἰπόντων τὸν Μωϋσέως	καὶ	τοῦ κατ´ αὐτὸν νόμου θεὸν
[6]	υἱοὺς θεῶν, τοῦ δημιουργοῦ ἕνα	καὶ	τοῦ κατὰ Μαρκίωνα θεοῦ ἕτερον,
[6]	διάγραμμα ἀναπλάσας ἐπὶ τοῦ κύκλου	καὶ	τοῦ κέντρου αὐτοῦ κατέγραψε, δὶς
[6]	εἰκόνα τοῦ ἀοράτου θεοῦ» μὴ	καὶ	τοῦ μεγέθους παριστᾶσαν τὴν εἰκόνα.
[6]	μέγαν» τῷ μεγέθει τῆς δυνάμεως	καὶ	τοῦ νοῦ αὐτοῦ διεληλυθότα τοὺς
[6]	νομοθετῇ, θεὸν ἄλλον ἀντὶ τούτου	καὶ	τοῦ πατρὸς ζητεῖς. Καὶ ἐν
[6]	οὐχ ἑαυτοῦ γε μόνου ἀλλὰ	καὶ	τοῦ πνευματικοῦ γε νόμου, ὅς
[6]	γινομένης περὶ τὸ πρᾶγμα αὐτὸ	καὶ	τοῦ συζῆν ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ
[6]	τῆς περὶ θεοῦ ἀγνοίας συνεχομένου	καὶ	τοῦ ὑπὸ τῶν παθῶν ἐμποδιζομένου
[6]	ἐκτίθεται ἀπό τε τῶν ἐπιστολῶν	καὶ	τοῦ Φαίδρου, ὡς τούτων μὲν
[6]	αὐτοῦ, ἕκαστος ὡς κεχώρηκε, μετέσχον	καὶ	τοῦ χρίσματος αὐτοῦ. Διόπερ, ἐπεὶ
[6]	Ἰουδαίων, τὸν ὕοντα καὶ βροντῶντα	καὶ	τοῦδε τοῦ κόσμου δημιουργὸν καὶ
[6]	πολὺ δὲ τὸ εὐήμερον ἐὰν	καὶ	τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ ἰδιώτας οἷός
[6]	ἡμεῖς μετὰ τοὺς ἐνταῦθα πόνους	καὶ	τοὺς ἀγῶνας ἐλπίζομεν πρὸς ἄκροις
[6]	καὶ τρίτον, ἐπεὶ σῴζεσθαι χρὴ	καὶ	τοὺς ἁπλουστέρους προσιόντας κατὰ δύναμιν
[6]	κατὰ σάρκα» σοφίας, ἔχουσι δὲ	καὶ	τοὺς διαβεβηκότας ἀπ´ ἐκείνης ἐπὶ
[6]	πολλοὺς ἐκπεριελθόντες τόπους τῆς γῆς	καὶ	τοὺς πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους τι εἰδέναι
[6]	τῷ Ἡσαΐᾳ, καλυπτόντων τὸ πρόσωπον»	καὶ	τοὺς πόδας» τοῦ θεοῦ, καὶ
[6]	τῷ πατρί· πνεῦμα ὁ θεός,	καὶ	τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι
[6]	ἐχρῆν τοῖς ἕνα θεὸν μεμαθηκόσι	καὶ	τοὺς προφήτας αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι καὶ
[6]	τὰ ἡμέτερα συγγράμματα λιπόντας Μωϋσέα	καὶ	τοὺς προφήτας, οὐκ εἰδότας ἥτις
[6]	λέλεκται ἐφανέρωσε» Διὰ τοῦτο δὲ	καὶ	τοὺς τὰ ἀληθῆ περὶ θεοῦ
[6]	τοιούτοις σεμνυνόμενοι μαγικήν τινα γοητείαν,	καὶ	τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς τὸ τῆς
[6]	ἡμῖν ἀπηντήσαμεν. Ὅμως μέντοι ἐβουλήθη	καὶ	τοῦτο δεῖξαι πεπλασμένον ἡμῖν καὶ
[6]	οἱ διϊόντες αὐτάς· ἡμεῖς δὲ	καὶ	τοῦτο πεποιήκαμεν, ἵνα τὸ τῆς
[6]	δεῖται δὲ οὐδενὸς ὁ θεός.	Καὶ	τούτοις προστίθησιν ὡς σοφὸν δή
[6]	πολὺς τῶν ἀνθρώπων κόσμος χρησίμως	καὶ	τοῦτον ἤνεγκεν— ἀλλὰ καὶ δεικνύντες
[6]	ἐστι τὸ ἀναπεπνευκέναι τὸν θεόν.	Καὶ	τούτῳ ἀκόλουθον τὸ μὴ δύνασθαι
[6]	γὰρ ἤδη πλάσσειν ἀνθρώπους εἰδὼς	καὶ	τούτῳ περιπλάσαι σῶμα καὶ μὴ
[6]	ὑφ´ ἡμῶν ἀπορούμενα προφέρει, τάχα	καὶ	τούτων παρακούσας ἀπό τινων εὐτελῶς
[6]	δευτέρᾳ δ´ αὖθις τοσῷδε πλέον	καὶ	τρίτῃ καὶ τετάρτῃ καὶ πέμπτῃ
[6]	τοιαῦτα ἐπισταμένοις ἡ καλουμένη γνῶσις,	καὶ	τρίτον, ἐπεὶ σῴζεσθαι χρὴ καὶ
[6]	Ἰαὼ ἕτερον δὲ τὸν Σαβαὼθ	καὶ	τρίτον παρὰ τοῦτον τὸν Ἀδωναῖον,
[6]	Δεύτερον δὲ περὶ τὰ δεύτερα,	καὶ	τρίτον περὶ τὰ τρίτα. Ἡ
[6]	ὁ Ἰησοῦς ἀναγέγραπται. ~Οἴεται δὲ	καὶ	τροπολογοῦντας ἡμᾶς περὶ τοῦ σταυροῦ
[6]	καὶ Σαμαρεῖς καὶ Ἰουδαῖοι σωματικῶς	καὶ	τυπικῶς ἐποίουν τὰ προσταττόμενα ὑπὸ
[6]	παρὰ τῇ ὁδῷ ἐρριμμένοις πτωχοῖς	καὶ	τυφλοῖς, ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ θεραπευθεῖσι
[6]	πρῶτον ἐπιστησάτω καὶ ἑκάστῳ μὲν	καὶ	τῷ δέ· Ἔταξε τὰ χερουβὶμ
[6]	σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί σου	καὶ	τῷ κάλλει σου· καὶ ἔντεινον
[6]	ἀφιλοσόφως κωμῳδίας ποιητὴν γελωτοποιὸν παραλαβόντος	καὶ	τῷ παρ´ αὐτῷ διϋπνισθέντι πέμποντι
[6]	τῆς κλίμακος λόγῳ· περὶ ἧς	καὶ	τῷ Φίλωνι συντέτακται βιβλίον, ἄξιον
[6]	ἀπὸ τῆς κτίσεως τοῦ κόσμου»	καὶ	τῶν αἰσθητῶν, ἀφ´ ὧν ἀναβαίνουσιν
[6]	ποτέ ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου	καὶ	τῶν ἀνθρώπων φύσις, συνθεῖναι λῆρον
[6]	συστέλλοντας ἐπὶ ποσὸν τῆς κακίας	καὶ	τῶν ἀπ´ αὐτῆς ἁμαρτανομένων χύσιν.
[6]	πεπροφητεῦσθαι αὐτόν, ἵνα κατηγορήσῃ Μαρκίωνος	καὶ	τῶν ἀπ´ αὐτοῦ, σαφῶς φησιν
[6]	Πλάτωνος φιλοσοφοῦσιν ἀπολογεῖσθαι περὶ Ἐπικούρου	καὶ	τῶν ἀσεβῶν αὐτοῦ δογμάτων, οὕτως
[6]	τυπωθέντων καὶ μορφωθέντων πρὸς αὐτό,	καὶ	τῶν δι´ ἀμέλειαν τοῦ καλοῦ
[6]	Πλάτωνος περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ	καὶ	τῶν εἰρημένων ἐν τοῖς προφήταις
[6]	οὐχ ἕως ἀνθρώπων μόνων ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἐλαχίστων εἶναι νομιζομένων καὶ
[6]	τοῦ θεοῦ ὁ μέχρι ἀνθρώπων	καὶ	τῶν ἐλαχίστων καταβαίνων οὐδὲν ἄλλο
[6]	φύρων τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων	καὶ	τῶν ἐν ταῖς αἱρέσεσιν εἶπε
[6]	πόλεως τοῦ θεοῦ Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίου	καὶ	τῶν θεμελίων καὶ τῶν πυλῶν
[6]	κυρίου ἐλάλησε ταῦτα» τάχα δὲ	καὶ	τῶν ἰδιωτῶν προπετευσαμένων περὶ τῆς
[6]	περὶ τῶν ἐν τῷ διαγράμματι	καὶ	τῶν κατ´ αὐτοῦ λεγομένων ὑπὸ
[6]	πιστευόντων τῷ Ἰησοῦ μόνων ἀλλὰ	καὶ	τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων, ἀκούων ὅτι
[6]	προφητῶν μεμαθήκαμεν, σαφηνίσαντος τοῦ Ἰησοῦ	καὶ	τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τὸ βούλημα
[6]	θεὸν ἡγεμόνα τῶν τε ὄντων	καὶ	τῶν μελλόντων, τοῦ τε ἡγεμονικοῦ
[6]	πρὸ τοῦ παθεῖν αὐτῷ πεπραγμένων	καὶ	τῶν μετὰ τὸ ἀναστῆναι ἀπὸ
[6]	ἡ περικαλλὴς καὶ ἐπιτετηδευμένη Πλάτωνος	καὶ	τῶν παραπλησίως φρασάντων λέξις· πλείονας
[6]	αὐτὰς εἶναι ὡς τῶν ὀρτύγων,	καὶ	τῶν πατέρων θεομαχίας· ἢ διὰ
[6]	παρ´ αὐτὸν τὸν τῆς θλίψεως»	καὶ	τῶν πόνων καιρὸν μηδαμῶς μὲν
[6]	ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» διαφοραὶ	καὶ	τῶν πρὸς τὸ καλὸν νενευκότων,
[6]	ἐδυνήθη ἐπιστήσας τοῖς χρόνοις Μωϋσέως	καὶ	τῶν προφητῶν ἰδεῖν ὅτι καθόλου
[6]	οὐδ´ ὄναρ ἐφαντάσθη τὸ Μωϋσέως	καὶ	τῶν προφητῶν περὶ τοῦ Σατανᾶ
[6]	Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίου καὶ τῶν θεμελίων	καὶ	τῶν πυλῶν αὐτῆς. Εἰ δὲ
[6]	κατὰ πάντων τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ	καὶ	τῶν τέκνων αὐτοῦ ἀπωλείᾳ, δευτέρᾳ
[6]	ἡ τοῦ ἀνθρώπου φύσις ἀλλὰ	καὶ	τῶν ὑπεραναβεβηκότων αὐτὴν τὰ προσόντα
[6]	χερουβίμ» ἃ διέγραψεν ὁ Ἰεζεκιήλ,	καὶ	τῶν ὡσανεὶ σχημάτων αὐτῶν, καὶ
[6]	ὅτι τοιόσδε ἐστὶν ὁ θεὸς	καὶ	υἱὸν ἔχει τοιόνδε, καὶ οὗτος
[6]	ἐπὶ τῆς διαμέτρου ἐπεγέγραπτο πατὴρ	καὶ	υἱός» καὶ μεταξὺ τοῦ μείζονος,
[6]	τοῦ δὲ σφραγιζομένου λεγομένου νέου	καὶ	υἱοῦ καὶ ἀποκρινομένου· κέχρισμαι χρίσματι
[6]	κόσμου ὡς ἐκ θεοῦ γενομένου	καὶ	υἱοῦ ὄντος αὐτοῦ καὶ θεοῦ·
[6]	γάρ· Ἵν´ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω	καὶ	ὑμεῖς ἦτε. Διὰ τοῦτο ἡμεῖς
[6]	διακόψαι τὸν λόγον μέγιστον ποιῆσαι	καὶ	ὑπὲρ τὸ σύμμετρον τὸν ἕκτον
[6]	υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος	καὶ	ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν
[6]	ἡμῶν καὶ ποθῶν τὰ ὑπερκόσμια	καὶ	ὑπερουράνια καὶ δι´ ἐκεῖνα πάντα
[6]	ὑφ´ ἡμῶν κατηγορούμενα. Εἰ δὲ	καὶ	ὑπισχνοῦνται οἱ ἐπὶ τοῖς τοιούτοις
[6]	οὕτως ἀκουστέον τῶν τοιούτων ὡς	καὶ	ὕπνου θεοῦ τροπικῶς λεγομένου ἢ
[6]	ἕτερον ἐπαγγελλομένων θεὸν παρὰ τὸν	καὶ	ὑπὸ Ἰουδαίων προσκυνούμενον οὐ πρόκειται
[6]	περὶ τῆς ἀνθρώπων γενέσεως εἰρημένων	καὶ	ὑπὸ τῶν παρ´ Ἑβραίοις σοφῶν
[6]	Ὡς γὰρ ταῦτα λεγόμενα ἤδη	καὶ	ὑπὸ τῶν πολλῶν καὶ πάντῃ
[6]	φιλολόγων μόνον, τὸν δὲ Ἐπίκτητον	καὶ	ὑπὸ τῶν τυχόντων καὶ ῥοπὴν
[6]	καὶ τῶν ἐλαχίστων εἶναι νομιζομένων	καὶ	ὑπὸ φύσεως διοικουμένων. Πάντα μὲν
[6]	φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος»	καὶ	ὑποκείμενος τῷ καλῶς εἰρημένῳ ὑπὸ
[6]	καὶ οὐκ ἐκ παρακουσμάτων τὰ	καὶ	ὑφ´ ἡμῶν κατηγορούμενα. Εἰ δὲ
[6]	εὐεξαπάτητα γυναικάρια» μηδὲ τοὺς ἀγροικοτάτους	καὶ	ὑφ´ οὑτινοσοῦν πιθανοῦ ἑτοίμως ἔχοντας
[6]	συνέστω μοι, ναὶ πάτερ, συνέστω.	Καί	φασι τῆς ὀγδοάδος τὰς ἀρχὰς
[6]	διασημαινέτω ἔν τινι τῶν ἐπιστολῶν	καὶ	φασκέτω μηδαμῶς εἶναι ῥητὸν» τὸ
[6]	πτωχοὺς ἐπῄνεσεν, ὧν οἱ πολλοὶ	καὶ	φαυλότατοί εἰσι τὰ ἤθη. Ἀλλὰ
[6]	ὡς τὰ παραπλήσια τῷ Ἡρακλείτῳ	καὶ	Φερεκύδῃ καὶ τοῖς τὰ περὶ
[6]	τὰ πολλῷ οὐ μόνον Ἡρακλείτου	καὶ	Φερεκύδου ἀρχαιότερα ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου
[6]	λόγῳ ἐφικτός, διαστέλλομαι τὸ σημαινόμενον	καί	φημι· εἰ μὲν λόγῳ τῷ
[6]	κόσμου μωρία παρὰ θεῷ ἐστι.	Καί	φησιν ὁ Κέλσος ὅτι ἡ
[6]	ὁ δὲ γόητας ἡμᾶς καλεῖ	καί	φησιν ὅτι φεύγομεν τοὺς χαριεστέρους
[6]	οἴονται τὸν διελθόντα τὸν Ἰαλδαβαὼθ	καὶ	φθάσαντα ἐπὶ τὸν Ἰὰ δεῖν
[6]	μέμφεται καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ	καὶ	φθείρει τὰ ἴδια ἔκγονα; Ἢ
[6]	μέμφεται καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ	καὶ	φθείρει τὰ ἴδια ἔκγονα; Συκοφαντεῖ
[6]	θεὸς ἀπειλεῖν τὰ τοῦ κατακλυσμοῦ	καὶ	φθείρειν ἐν αὐτῷ τὰ ἴδια
[6]	δὲ περὶ μὲν γενέσεως κόσμου	καὶ	φθορᾶς, ἢ ὡς ἀγένητος καὶ
[6]	ὁ βουλόμενος ἐξετάσαι, πότερόν ποτε	καὶ	φιλόσοφοι ἁλωτοί εἰσιν αὐτῇ ἢ
[6]	τῶν Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως μάγου	καὶ	φιλοσόφου ἀπομνημονευμάτων· ἐν οἷς ὁ
[6]	πολυμάθεια, μᾶλλον δ´ οὖσα περιεργία	καὶ	φλυαρία, προεκαλέσατο βουλομένους παραστῆσαι τῷ
[6]	ἀπὸ τοῦ πολεμιωτάτου ἀνθρώποις ὄφεως	καὶ	φρικτοτάτου ὡς οὐκ ἄνθρωποι, ὧν
[6]	μὲν Κέλσος τρίτον ἀμφίβιόν τινα	καὶ	φρικῶδες ἐπισυρίζοντα· τὸ δὲ διάγραμμα
[6]	τῆς ἀπαιδευσίας καὶ τῆς ἀμαθίας,	καὶ	φρονιμωτάτοις δὲ τὴν θείαν ἐλπίδα
[6]	ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν αὐτὸν	καὶ»	φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ» ~Εἶθ´
[6]	ποσί μου ὁ νόμος σου,	καὶ	φῶς ταῖς τρίβοις μου» καί·
[6]	γένηται ἐπιστρέφειν· δῆλόν ἐστιν ὅτι	καὶ	χαρακτῆρος ἐν τῷ λέγειν φροντιστέον
[6]	τις θεόθεν δοθῇ τῷ λέγοντι	καὶ	χάρις ἐπανθήσῃ τοῖς λεγομένοις, καὶ
[6]	μετὰ καταφρονήσεως οὐκ ὀρθῆς» ὑψηλῆς	καὶ	χαύνης ἐλπίδος» πληρωθέντες ὡς σεμνὰ
[6]	τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ,	καὶ	χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι
[6]	ταῦτα ἀντὶ τοῦ θεοῦ προσεκυνεῖτο,	καὶ	χειραγωγήσαντος τὸν τοῦ βουλομένου σῴζεσθαι
[6]	πολλὰ ἐν τοῖς ἀνωτέρω εἰπεῖν	καὶ	χλευάσαι τὴν ἐκ παρθένου γέννησιν
[6]	λέγηται τὰ ἁμαρτήματα ξύλα εἶναι	καὶ	χόρτος καὶ καλάμη, οὐκ ἐροῦμεν
[6]	ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. ~Διὸ	καὶ	χρεία οὐκ ἦν πολλὰ γενέσθαι
[6]	καὶ γινόμενα πάντα κατ´ ἔριν	καὶ	χρεών» Φερεκύδην δὲ πολλῷ ἀρχαιότερον
[6]	Ἑρμοῦ, τλήμονα γὰρ ἔργων ἁπάντων	καὶ	χρηματιστὴν καὶ πολύκμητον εἶναι τόν
[6]	σάρκα εἰσαγωγῆς εἰπεῖν τό· Εἰ	καὶ	Χριστόν ποτε κατὰ σάρκα ἐγνώκαμεν,
[6]	βέλτιον αὐτὰ παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι	καὶ	χωρὶς ἀνατάσεως καὶ ἐπαγγελίας τῆς
[6]	εἶεν ἐκ θεοῦ, ἀπρόσλογα γεγραφέναι	καὶ	χωρίς τινος νοῦ εἰρηκέναι τό·
[6]	ἀποδεκτὸν τὸ μαρυκᾶσθαι, ἔχον δὲ	καὶ	ψεκτὸν τὸ μὴ διχηλεῖν· ἐξήτασεν
[6]	ὅτι ὁ Πλάτων οὐκ ἀλαζονεύεται	καὶ	ψεύδεται φάσκων αὐτὸς καινόν τι
[6]	παιδίον μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδειν τοιοῦτον	καὶ	ψιθυρίζειν τῷ παιδίῳ ἐπῃσχύνθη, ὁποῖον
[6]	Προυνικοῦ τινος ῥέουσαν δύναμιν παρθένου	καὶ	ψυχὴν ζῶσαν καὶ σφαζόμενον οὐρανόν,
[6]	οὐ μόνῳ αὐτῷ καταλαμβανόμενος ἀλλὰ	καὶ	ᾧ ἂν αὐτὸς ἀποκαλύψῃ τὸν
[6]	πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱὸς	καὶ	ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.
[6]	ἕως εὑρεθῇ ἀνομία ἐν αὐτῷ,	καὶ	ὢν ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ στέφανος
[6]	ἔχει. Τοῦ δὴ βασιλέως πέρι	καὶ	ὧν εἶπον, οὐδέν ἐστι τοιοῦτον.
[6]	τινα υἱὸν θεοῦ πρὸ Ἑλλήνων	καὶ	ὧν φησιν ὁ Κέλσος παλαιῶν
[6]	εἶναι ἡ τῶν ὅλων ψυχὴ	καὶ	ὠνομάζετο Λευϊαθάν, ὅντινα αἱ Ἰουδαίων
[6]	τὰ παρ´ Αἰγυπτίοις περὶ Τυφῶνος	καὶ	Ὥρου καὶ Ὀσίριδος. Εἶτ´ ἐκθέμενος
[6]	ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν»	καὶ	ὡς ἀσύνετος αὐτῶν ἡ καρδία»
[6]	ἄλλῳ καταδίκων ἁμαρτωλῶν καί ἀκλήρων	καί,	ὡς αὐτοὶ λέγουσι, σκυβάλων ἐπιθυμῶν
[6]	τούτου προείρηται; Εἶτα πάλιν παίζει	καί,	ὡς ἔθος αὐτῷ, χλευάζει δύο
[6]	αὐτίκα ἀπολουμένους. Τοῦτο μὲν ἤδη	καὶ	ὡς μαντικὸς λέγει περὶ αὐτῶν,
[6]	κύριος εἰσπορεύεται ὡς πῦρ χωνευτηρίου	καὶ	ὡς ποία πλυνόντων· καὶ καθιεῖται
[6]	ἦν» Καὶ σωματικῶς γε λαλούμενος	καὶ	ὡς σὰρξ» ἀπαγγελλόμενος ἐφ´ ἑαυτὸν
[6]	καὶ καθαρίζων ὡς τὸ χρυσίον	καὶ	ὡς τὸ ἀργύριον» ~καὶ κατὰ
[6]	πολιτείαν αὐτῶν τοῦ θεοῦ οἰκονομίαν,	καὶ	ὡς τῷ» ἐκείνων παραπτώματι ἡ
[6]	τὸν περὶ τῆς κακίας λόγον,	καὶ	ὡς ὑπέστη πρῶτον καὶ τίνα
[6]	καὶ ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν στήσεται,	καὶ	ὡς ὠὰ χειρὶ συντρίψει. Ὅπερ
[6]	σωματικῶν ὀνομάτων τῆς νοητῆς φύσεως.	Καὶ	ὥσπερ, ἐὰν λέγηται τὰ ἁμαρτήματα
[6]	ἐνετίθει ταῖς κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίαις.	Καὶ	ὥσπερ οὐ καθήκει τοῖς τὰ
[6]	τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ λόγον	καὶ	ὡσπερεὶ αὐτουργὸν τοῦ κόσμου, τὸν
[6]	τὸν βουλόμενον ἀκολουθίαις δογμάτων ἕπεσθαι	καὶ	ὠφελεῖσθαι, λέγομεν ὅτι σῶμα Χριστοῦ
[6]	ὄρος» μετεμορφώθη ἔμπροσθεν» τῶν μαθητῶν	καὶ	ὤφθη ἐν δόξῃ, ὅτε καὶ
[6]	ὅτι ἡ τούτου αἰτία καὶ	πάλαι	εἴρηται. Οἴεται δὲ αἰτίαν εἶναι
[6]	τὸν αὐτὸν ἴσμεν, ὃν καὶ	πάλαι	ἔσεβον Ἰουδαῖοι καὶ νῦν σέβειν
[6]	κατηγορίας τὰς κατὰ τῶν Ὀφιανῶν;	Πάλαι	μὲν οὖν ὁ τὴν εὐτέλειαν
[6]	παρατυχούσῃ μίγνυται· ἥτις δυσφημία παραλόγως	πάλαι	μὲν πλείστων ὅσων ἐκράτει πείθουσα
[6]	αἰσθητὰ ὑπαρχόντων περὶ θεοῦ θεωρημάτων	πάλαι	παρέστησεν εἰπὼν ἐν τῇ βίβλῳ
[6]	περὶ Ἰουδαίους καὶ τὴν σεμνὴν	πάλαι	πολιτείαν αὐτῶν τοῦ θεοῦ οἰκονομίαν,
[6]	δὲ τούτων Ἰουδαίους μάλιστα τοὺς	πάλαι	πράττοντας οὐ μόνον οὐκ εἶπεν
[6]	αὐτόν. Εὐθέως δὲ λέγει τὸ	πάλαι	ταῦτα προειρῆσθαι ἐν ἀπολογίᾳ ὑφ´
[6]	διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν	ἀποστεῖλαι	τὴν οἰκουμένην. Ἀλλ´ ὁ μὲν
[6]	διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν	ἀποστεῖλαι	τὴν οἰκουμένην. Ὁ μὲν οὖν
[6]	τὸ λεγόμενον, εἴ γε καὶ	πολλαὶ	ποιότητες οὐκ εἰσὶν ὀνομασταί. Τίς
[6]	τῷ προφήτῃ, ἐν οἷς διάφοροι	πύλαι	καταγεγραμμέναι εἰσίν, αἰνισσόμεναί τινα περὶ
[6]	εὐηθέστερον τὸ καὶ ἡμέρας τινὰς	ἐπιδιανεῖμαι	τῇ κοσμογονίᾳ, πρὶν εἶναι ἡμέρας·
[6]	ὅτι περὶ μὲν Πλάτωνος Ἀρίστανδρος	οἶμαι	ἀνέγραψεν ὡς οὐκ Ἀρίστωνος υἱοῦ
[6]	μηδαμῶς μὲν ὑπὸ Χριστιανῶν ὀνομαζομένων	οἶμαι	δ´ ὑπὸ Ὀφιανῶν παραλαμβανομένων. Καὶ
[6]	ἐκ παρακουσμάτων ἀσημοτάτης αἱρέσεως Ὀφιανῶν	οἶμαι	ἐκτεθεῖσθαι τὰ τοῦ διαγράμματος ἀπὸ
[6]	οὖν τοῦτο οὐκ εὐκαταφρόνητον ὡς	οἶμαι	ἔχει ἀκολουθίαν, τί χαλεπὸν τῇ
[6]	αὐτὸς εἶ» τοῦ δὲ Μαλαχίου	οἶμαι·	Καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι» ἑώρα ἂν
[6]	γόητα αὐτὸν εἰσελθόντας· ἐν οἷς	οἶμαι	καὶ περὶ Εὐφράτου τοῦ πάνυ
[6]	γ´ ἀπάντῃ καταγέλαστα· ἐχρῆν γὰρ	οἶμαι	κολάσαι τὸν διάβολον ἀλλ´ οὐ
[6]	πρὸς αὐτάς· οὐ γὰρ εἶχεν	οἶμαι	λόγους ἀνατρέψαι δυναμένους τὸ κατ´
[6]	θεὸς δόξα» αὐτῶν. Παρακούσας δ´	οἶμαι	μοχθηρᾶς αἱρέσεώς τινος καὶ κακῶς
[6]	ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου, διότι	οἶμαι	ὁ διδάσκαλος αὐτῶν σταυρῷ ἐνηλώθη
[6]	πολλὰ τῶν Πλάτωνος παρατιθέμενος ἑκὼν	οἶμαι	σιωπᾷ τὸν περὶ υἱοῦ θεοῦ
[6]	ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου, παρακούσας	οἶμαι	τοῦ συμβολικῶς εἰρημένου, ὅτι διὰ
[6]	πονηρὸν δημιουργὸν ἀντιπράττοντα ἑαυτῷ; ~Εἶτ´	οἶμαι	φύρων αἱρέσεις αἱρέσεσι καὶ μὴ
[6]	μονότροπον, δεσμὸν ἀβλεψίας, λήθην ἀπερίσκεπτον	ἀσπάζομαι,	πρώτην δύναμιν, πνεύματι προνοίας καὶ
[6]	φησιν ὅτι οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός,	διαστέλλομαι	τὸ σημαινόμενον καί φημι· εἰ
[6]	καὶ σοφίᾳ τηρουμένην· ἔνθεν εἰλικρινὴς	πέμπομαι,	φωτὸς ἤδη μέρος υἱοῦ καὶ
[6]	Κορίσκον Πλάτωνος ἐπιστολῆς καὶ ταῦτα	παραθήσομαι·	Ἐράστῳ δὲ καὶ Κορίσκῳ πρὸς
[6]	μου καὶ σωτήρ μου, τίνα	φοβηθήσομαι»	καί· Λύχνος τοῖς ποσί μου
[6]	νέου καὶ υἱοῦ καὶ ἀποκρινομένου·	κέχρισμαι	χρίσματι λευκῷ ἐκ ξύλου ζωῆς,
[6]	παρὰ Σκύθαις καλεῖσθαι; Οὐ γὰρ	ἡγοῦμαι	ὅτι μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνὴν
[6]	φαμὲν ὅτι πρῶτον πίστευσον ὃν	εἰσηγοῦμαί	σοι τοῦτον εἶναι υἱὸν θεοῦ,
[6]	Κέλσου εἰρημένον, ὅτι πίστευσον ὃν	εἰσηγοῦμαί	σοι τοῦτον εἶναι υἱὸν θεοῦ,
[6]	δὲ Μαλαχίου οἶμαι· Καὶ οὐκ	ἠλλοίωμαι»	ἑώρα ἂν ὅτι οὐδεὶς ἡμῶν
[6]	δικαιοσύνης, ἵν´ εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς	ἐξομολογήσωμαι	τῷ κυρίῳ· αὕτη ἡ πύλη
[6]	πατρός· ἡ χάρις συνέστω μοι,	ναὶ	πάτερ, συνέστω. Καί φασι τῆς
[6]	ἐξουσίαν· ἡ χάρις συνέστω μοι,	ναὶ	πάτερ, συνέστω. Φασὶ δὲ τῷ
[6]	δοκῶμεν ἀγνοεῖν ἃ Κέλσος ἐπηγγέλλετο	εἰδέναι·	ἀλλὰ καὶ παραστήσωμεν ἀκριβέστερον ἐκείνου
[6]	τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις εἰσηγουμένῳ, κατηράσατο.	Εἰδέναι	δ´ αὐτὸν ἐχρῆν ὅτι οἱ
[6]	παλαιούς, Ἡράκλειτον μὲν λέγοντα ὧδε·	Εἰδέναι	δὲ χρὴ τὸν πόλεμον ἐόντα
[6]	καὶ τοὺς πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους τι	εἰδέναι	ζητήσαντες, περιτετεύχαμεν πρεσβεύοντι τὰ τοῦ
[6]	αὐτοῦ. Ὁ δὲ πάντ´ ἐπαγγελλόμενος	εἰδέναι	Κέλσος καὶ πολλὰ τῶν Πλάτωνος
[6]	Μωϋσέα ἓξ τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν.	Εἰδέναι	μέντοι γε χρὴ ὅτι τοῖς
[6]	κατηγορίαν παραλαμβανομένοις, ταῦτα οὐδὲ προσποιεῖται	εἰδέναι.	Ὁμολογουμένως τοίνυν γέγραπται τὰ περὶ
[6]	οὐκ ὤκνησεν ἐκθέσθαι ἃς ἐδόκει	εἰδέναι·	ὅπου δὲ μᾶλλον ἐχρῆν, εἴπερ
[6]	ἀληθῶς Χριστιανῶν λόγοις. Χρὴ μέντοι	εἰδέναι	ὅτι οἱ ταῦτα συνταξάμενοι, οὔτε
[6]	καταστάσει προσάγομεν τὸν λόγον, μαθόντες	εἰδέναι,	πῶς δεῖ ἡμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ
[6]	ἵνα μὴ τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ	εἰδέναι	τι πλεῖον ἡμῶν οἱ γόητες
[6]	γενητῆς φύσεως πρωτότοκον κατ´ ἀξίαν	εἰδέναι	τις δύναται ὡς ὁ γεννήσας
[6]	μὴ φιλαλήθως τὰ χριστιανισμοῦ ἐξετάσασιν	εἰδέναι	τὸ βούλημα τῶν διαφόρων τοῦ
[6]	δὲ αὕτη, πέμπτον δὲ αὐτὸ	τιθέναι	δεῖ, ὃ δὴ γνωστόν τε
[6]	καὶ ληροῦντας μηδὲν μὲν ἀλλήλους	διατιθέναι,	ἐᾶν δὲ τοὺς παῖδας μάχεσθαι.
[6]	ἐκδοχὴν φήσασι χρόνους ἓξ ἡμερῶν	διεληλυθέναι	εἰς τὴν κοσμοποιΐαν παρετιθέμεθα τὸ
[6]	γνώσεως τοῦ θεοῦ, Μωϋσῆς ἀναγέγραπται	εἰσεληλυθέναι	εἰς τὸν γνόφον, ὅπου ἦν
[6]	ἐπίσταται, ἅπερ πάνυ ὀλίγοι ἠσκήκασι	συνιέναι,	οἱ πάντα τὸν βίον ἑαυτῶν
[6]	εἰς τὸ κἂν ἐπ´ ὀλίγον	συνιέναι	τὸν ἀκροατὴν περὶ τοῦ βουλήματος
[6]	τροπολογοῦντας ἡμᾶς περὶ τοῦ σταυροῦ	ἀναπεπλακέναι	τὸ ξύλον τῆς ζωῆς καὶ
[6]	Ἰωάννης δὲ τὸ παραπλήσιον ἀναγέγραπται	ἑωρακέναι	καὶ πεποιηκέναι· ἀλλὰ καὶ ὁ
[6]	κατεψευσμένως εἰρημένα, ἐν οἷς ἔφησεν	ἑωρακέναι	παρά τισι πρεσβυτέροις τῆς ἡμετέρας
[6]	ἃ πείσεται Ἰησοῦς ὁ Χριστός,	προεωρακέναι	θείῳ πνεύματι, καὶ πεπροφητευκέναι τοὺς
[6]	δὲ καὶ δοκῶσί τινες ταῦτα	ὑπεραναβεβηκέναι,	ἀλλ´ εὑρεθήσονται ἀλλάξαντες τὴν ἀλήθειαν
[6]	μὴ προσποιούμενος τὰ περὶ ἀδιαφόρων	μεμαθηκέναι	εἰς μίασμα ἐμβεβλῆσθαι τὴν θείαν
[6]	ἀπατήσας τὸ θηλύτερον γένος· ᾧ	συνηκολουθηκέναι	λέγεται καὶ ὁ ἀνήρ. Καὶ
[6]	τοῦ τὸν θεὸν τὰ κακὰ	πεποιηκέναι,	ἀκολουθεῖ ὅσον ἐφ´ οἷς λέγει
[6]	τὸ παραπλήσιον ἀναγέγραπται ἑωρακέναι καὶ	πεποιηκέναι·	ἀλλὰ καὶ ὁ Παῦλος ἤκουσεν
[6]	σὺ δὲ οὐκ οἴει καταγελαστότερον	πεποιηκέναι	Ἰουδαίοις πεμπόμενον τοῦ θεοῦ τὸν
[6]	Καὶ δοκεῖ μοι παραπλήσιον Ἰουδαίοις	πεποιηκέναι,	τοῖς κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς
[6]	δεδόσθω ἔσθ´ ὅτε τούτων τινὰ	πεποιηκέναι	τὸν θεόν, ἵνα διὰ τούτων
[6]	ἡμᾶς τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ θεόθεν	ἐπιδεδημηκέναι	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ
[6]	ἱστορούμενοι τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων	ἐπιδεδημηκέναι	ὡς υἱοὶ θεοῦ, καὶ ἕκαστος
[6]	τοῦ Ἰησοῦ θεραπευθεῖσι διὰ τὸ	εἰρηκέναι	αὐτῷ· Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με»
[6]	πιθανότης ἐστὶ μηδὲν νενοηκότα Μωϋσέα	εἰρηκέναι	μετὰ τὰ περὶ τῶν ἓξ
[6]	τινα μουσικὸν Αἰγύπτιον συγγενόμενον αὐτῷ	εἰρηκέναι	περὶ τῶν κατὰ τὴν μαγείαν
[6]	ἐντεῦθεν ἤτοι τὸν Κέλσον ἐπαποροῦντα	εἰρηκέναι·	Πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς
[6]	τις οὐ κατὰ τὸ προφητικὸν	εἰρηκέναι	ταῦτα τὸν Κέλσον ἀλλὰ κατὰ
[6]	γεγραφέναι καὶ χωρίς τινος νοῦ	εἰρηκέναι	τό· Ἔταξε τὰ χερουβὶμ καὶ
[6]	οὕτω νοήσαντα τὸν Φερεκύδην φησὶν	εἰρηκέναι	τό· Κείνης δὲ τῆς μοίρας
[6]	πάντα τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ	προειρηκέναι.	Ἅπερ ἐπεὶ πλείονά ἐστι καὶ
[6]	ὅτι ἆρ´ ἔλαθε Μωϋσέα τὸ	προειρηκέναι	ἐν ἓξ ἡμέραις συντετελέσθαι τὸν
[6]	τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ οὕτω	βεβλαστηκέναι	τὴν γῆν τὰ ὑπὸ μόνης
[6]	κινήσεως μετέχει ὁ διὰ τὸ	ἑστηκέναι	καὶ βεβαίαν εἶναι τὴν φύσιν
[6]	τὸν τόπον τὴν ἐκκειμένην λέξιν	τεθεικέναι.	Ἡμεῖς δέ φαμεν ὅτι κακὰ
[6]	ἀπεικός ἐστιν ἀφ´ ἑαυτοῦ ταῦτα	κεκομικέναι	τὸν Κέλσον. ~Παυόμενον δὲ ἐν
[6]	πανηγύρει Ἑλλήνων ἐλεφάντινον τὸν μηρὸν	ἀνεγνωρικέναι	δὲ φήσαντος τὴν ἀσπίδα, ᾗ
[6]	λαμβάνει, ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι τὸ	ἀναπεπνευκέναι	τὸν θεόν. Καὶ τούτῳ ἀκόλουθον
[6]	Χριστός, προεωρακέναι θείῳ πνεύματι, καὶ	πεπροφητευκέναι	τοὺς τοῦ θεοῦ προφήτας· οἷς
[6]	εἰρημένων, τοιαῦτα περὶ τοῦ θεοῦ	παραδεδωκέναι.	Πολλάκις δὲ ἤδη ὁ Κέλσος
[6]	εἶναι ψευδῆ ἐκ τοῦ καὶ	συμβεβιωκέναι	Χριστιανῶν τοῖς πλείστοις καὶ μηδὲν
[6]	παραστήσωμεν τοῖς ἐντυγχάνουσι τρανότερον ἐκείνου	ἐγνωκέναι	καὶ οὐκ ἐκ παρακουσμάτων τὰ
[6]	καὶ μάλιστα τοῖς ἐκ τοῦ	ἐγνωκέναι	τὴν διαφορὰν ἑκατέρας σοφίας πρὸς
[6]	οἷς οὐχ ἕπεται τὸ μὴ	ἐγνωκέναι	τὸν θεὸν ὅτι κακοῖς καὶ
[6]	καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσι τῇ γραφῇ	ἐγνωκέναι	ὡς ἀλλότριον τῆς Χριστιανῶν περὶ
[6]	καὶ βασίλευε» ~Ἔστω δὲ μὴ	ἀνεγνωκέναι	αὐτὸν τὴν προφητείαν ἢ ἀνεγνωκότα
[6]	ποῖαι μὲν κατὰ τὰ ἀνατολικὰ	τεταγμέναι	εἰσὶ μέρη ὡς πρῶται, ποῖαι
[6]	Ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ´	ἀλεξέμεναι	μεμαῶτα ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ
[6]	προφήτῃ, ἐν οἷς διάφοροι πύλαι	καταγεγραμμέναι	εἰσίν, αἰνισσόμεναί τινα περὶ τῆς
[6]	ὅλως περιωρισμένον ἀριθμὸν αὐτῶν αἱ	φερόμεναι	ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ θεοῦ
[6]	γραφαὶ ὅ τι ποτ´ οὖν	αἰνισσόμεναι	ἔλεγον πεπλάσθαι ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[6]	οἷς διάφοροι πύλαι καταγεγραμμέναι εἰσίν,	αἰνισσόμεναί	τινα περὶ τῆς διαφόρου εἰσόδου
[6]	μιᾷ λεγομένου ἡμέρᾳ ἐν δύο	πεφηνέναι	πόλεσι, τί χρὴ καὶ λέγειν;
[6]	εἴπερ διὰ τὸ τέκτονα αὐτὸν	γεγονέναι	ἀναπέπλασται τὸ ξύλον τῆς ζωῆς,
[6]	ὡς ἐν ἀλλοτρίοις τοῖς τῇδε	γεγονέναι	κατὰ τὸ Πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο
[6]	βουλόμενοι τολμᾶν φάσκειν ἀπὸ θεοῦ	γεγονέναι,	μὴ δυνάμενοι ἓν ὕφος ἀποδεῖξαι
[6]	γέγραπται τὰ περὶ τοῦ δυσειδὲς	γεγονέναι	τὸ τοῦ Ἰησοῦ σῶμα, οὐ
[6]	δὲ τοῦ μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ	γεγονέναι	τὸ φῶς» δευτέρᾳ δὲ τὸ
[6]	μόνης φύσεως διοικούμενα, καὶ τετάρτῃ	γεγονέναι	τοὺς φωστῆρας» καὶ ἀστέρας» καὶ
[6]	ἦν τοῦ μηδέπω γενομένου αὐτοὺς	ἀκηκοέναι;	Ἵνα δὲ καὶ ἐπὶ τοὺς
[6]	μηδὲν τοιοῦτο περὶ αὐτῶν μηδ´	ἀκηκοέναι.	~Μετὰ ταῦτα ὡσπερεὶ ἐπιλαθόμενος ὅτι
[6]	γραπτέων διαφοράν, ἑπτὰ βροντῶν φησιν	ἀκηκοέναι	περί τινων διδασκουσῶν αὐτὸν καὶ
[6]	πεποιηκότες καὶ διὰ τὸ μηδὲν	παραλελοιπέναι	τῶν ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες ἐπὶ τὴν
[6]	ὅτι εἶεν ἐκ θεοῦ, ἀπρόσλογα	γεγραφέναι	καὶ χωρίς τινος νοῦ εἰρηκέναι
[6]	Ἰουδαίων προφῆται ἀπὸ Πλάτωνός τι	εἰληφέναι·	πρεσβύτεροι γὰρ ἦσαν αὐτοῦ. Οὔτ´
[6]	ὄντων καὶ οὐ κακῶν συχνὸν	διατετριφέναι	τοῦ βίου· διὸ δὴ τούτων
[6]	δὲ πατέρα τοῦ λόγου τῷ	προστεταχέναι	τῷ υἱῷ ἑαυτοῦ λόγῳ ποιῆσαι
[6]	μὴ βουλομένους δ´ ἀναβλέψαι καὶ	ἀναβῆναι	τῷ νῷ ἀπὸ ὁρατῶν πάντων
[6]	τοῖς Ἀσσυρίων γράμμασιν, ὥστ´ αὐτοὺς	εὑρεθῆναι	πάντων τῶν ἐκεῖ σοφῶν δεκαπλασίους.
[6]	γέγονεν Ὀφιονεύς, αἴτιος γενόμενος τοῦ	ἐκβληθῆναι	τοῦ θείου παραδείσου τὸν ἄνθρωπον,
[6]	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» μετὰ τὸ	δοθῆναι	τὸν νόμον διὰ Μωϋσέως» Ἡνίκα»
[6]	καὶ παιδεύων τοὺς μὴ βουληθέντας	παιδευθῆναι	λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ ὑγιεῖ. Καὶ
[6]	ἐπ´ αὐτόν, εἰς τὸ μὴ	σαλευθῆναι	ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ
[6]	τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ	ἀποκαλυφθῆναι	αὐτὸν ἐν τῷ αὐτοῦ καιρῷ·
[6]	αὐτὸς συνιδών, ὅ τι δύναται	λεχθῆναι	ὑπὸ τῶν ἀπολογουμένων περὶ τῶν
[6]	τῷ συγγράμματι τούτῳ περὶ αὐτῶν	διαλεχθῆναι.	~Ἑξῆς δὲ τούτοις φησὶν ὁ
[6]	ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ	σωθῆναι	αὐτούς. Καὶ διὰ τοῦτο πέμπει
[6]	ᾖ καὶ πρόχειρον· πίστευσον, εἰ	σωθῆναι	θέλεις, ἢ ἄπιθι καὶ τὰ
[6]	ᾖ καὶ πρόχειρον· πίστευσον, εἰ	σωθῆναι	θέλεις, ἢ ἄπιθι· τί ποιήσουσιν
[6]	σάρκα, ἵν´ αὐτοὺς ποιήσῃ πρῶτον	μορφωθῆναι	κατὰ λόγον τὸν γενόμενον σάρκα,
[6]	θεῷ ἀγαθῷ μετὰ τὸ ἕκαστον	φανῆναι	ἀγωνισάμενον, ὁποῖος γέγονεν ἀγωνιστής, ἀναλῶσαι
[6]	οἷς πλεῖον μὴ δυναμένοις τοῦ	προτραπῆναι	εἰς τὸ πιστεύειν τοῦτο κηρύττομεν,
[6]	τοῦ θεοῦ δόξαν· οἷς οὐ	χρῆναι	βουκοληθέντας ἀποτρέπεσθαι πρὸς ἐκεῖνον, ἀλλὰ
[6]	λόγῳ; Δέον γὰρ αὐτὸν πραγματικῶς	στῆναι	πρὸς τοὺς λόγους, ὁ δὲ
[6]	πεπραγμένων καὶ τῶν μετὰ τὸ	ἀναστῆναι	ἀπὸ τῶν νεκρῶν. ~Ἑξῆς δὲ
[6]	τούτῳ ἀκόλουθον τὸ μὴ δύνασθαι	ἀναστῆναι	μετὰ τοῦ σώματος τὸν Ἰησοῦν·
[6]	τὸν φιλόσοφον ἀξίως κἂν αὐτῷ	ἀναστραφῆναι	ἐν τῇ πρὸς τὸν ποιητὴν
[6]	διαφόρως καὶ πλούσιον εἶναι διαφερόντως	εἶναι	ἀδύνατον. Τίς δ´ οὐκ ἂν
[6]	τὰ μιμήματα τῆς θειότητος φανταζόμενοι	εἶναι,	ἀπαίδευτοί εἰσι καὶ ἀνδράποδα καὶ
[6]	μὲν Κέλσος τὸν πέμπτον ἔφασκεν	εἶναι	ἄρκου πρόσωπον ἔχοντα· τὸ δὲ
[6]	πολλῆς κατασκευῆς δεομένας οὐχ ἡγησάμην	εἶναι	ἁρμόζον τῇ προκειμένῃ συντάξει. Κακὰ
[6]	φαινόμενον αὐτῷ τρόπον τοῦ εὐηθικὴν	εἶναι	αὐτὴν καί τινας πιθανότητας προηνέγκατο,
[6]	ἐκείνοις· τὸ δὲ διάγραμμα ἔφασκεν	εἶναι	αὐτὸν Ἐραθαώθ. Εἶθ´ ὁ μὲν
[6]	δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ	εἶναι	αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τὸν
[6]	πιθανότητας περὶ τοῦ λῆρον αὐτὰ	εἶναι	βαθύν· νυνὶ δὲ τὸ ὅμοιον
[6]	αὐτῷ τρόπον περὶ τοῦ λῆρον	εἶναι	βαθὺν τὰ θεῖα γράμματα, κἂν
[6]	πεπλανημένην ἑαυτῶν σοφίαν, ἧς σύμβολον	εἶναι	βούλονται καὶ δώδεκα ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν·
[6]	τινὰς εἰς αὑτόν, ὥστ´ ἀμφήριστον	εἶναι	διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς ἐπαγγελίας
[6]	ἀγαθὸν ὄντα διαφόρως καὶ πλούσιον	εἶναι	διαφερόντως εἶναι ἀδύνατον. Τίς δ´
[6]	λέξει, ὡς ἀδύνατόν ἐστιν ἀγαθὸν	εἶναι	διαφερόντως καὶ πλούσιον» παρέφθειρεν αὐτὴν
[6]	κατασκευή ἐστι τοῦ τὸν ἄμορφον	εἶναι	δοκοῦντα Ἰησοῦν υἱὸν εἶναι θεοῦ
[6]	δὲ διάγραμμα τρίτον Ῥαφαὴλ ἔλεγεν	εἶναι	δρακοντοειδῆ. Πάλιν τε αὖ ὁ
[6]	ἐπεὶ ὁ μὲν ἔφασκεν αὑτὸν	εἶναι	δύναμιν θεοῦ τὴν καλουμένην μεγάλην,
[6]	τῆς ὀγδοάδος τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν	εἶναι.	Εἶθ´ ἑξῆς διδάσκονται λέγειν διερχόμενοι
[6]	ἤκουεν, ἐπεὶ ᾤετο αὐτῷ χρήσιμα	εἶναι	εἰς τὸ κατηγορεῖσθαι τὸν Ἰησοῦν,
[6]	παρακούσματα, διαλοιδορεῖται ἡμῖν λέγων μὴ	εἶναι	ἐκεῖνα ὅμοια τοῖς περὶ διαβόλου
[6]	τινων δοθῇ τὰ αὐτὰ δόγματα	εἶναι	Ἕλλησι καὶ τοῖς ἀπὸ τοῦ
[6]	ὅλον αὐτῶν ἱστορεῖσθαι ἀριθμὸν οὐκ	εἶναι	ἐν τοῖς τριάκοντα. Καὶ Ἰούδας»
[6]	τὴν μὲν τοῦ καλοῦ ἀκρότητα	εἶναι	ἐν τῷ κατὰ τὸν Ἰησοῦν
[6]	σεμνότητι θεολογίας, οὐχ ἡγησάμην πρέπον	εἶναι	ἐν τῷ συγγράμματι τούτῳ περὶ
[6]	κεφαλή» ἐστι τῆς ἐκκλησίας» ὡς	εἶναι	ἓν σῶμα Χριστὸν καὶ τὴν
[6]	Οὐ γὰρ δοκεῖ παρ´ Ἕλλησιν	εἶναι	ἐξαίρετα τὰ τοῦ Μίθρου παρὰ
[6]	κρατήσοντες τῶν ἀνθρώπων, τὸ οὐδὲν	εἶναι	ἐξηλέγχθησαν, Σίμων τε ὁ Σαμαρεὺς
[6]	Καὶ ἐξετάζοντες τὴν ἀκολουθίαν τοῦ	εἶναι	ἐπουράνιον Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοῦ κλήρου
[6]	ἐπὶ τὰ ἐν ταῖς δοκούσαις	εἶναι	εὐτελέσι λέξεσιν ἀπορρήτως εἰρημένα. Καὶ
[6]	ὑφ´ ἑνὸς κύκλου, ὃς ἐλέγετο	εἶναι	ἡ τῶν ὅλων ψυχὴ καὶ
[6]	τινὰς ἐπιδιανεῖμαι τῇ κοσμογονίᾳ, πρὶν	εἶναι	ἡμέρας· οὐρανοῦ γὰρ οὔπω γεγονότος
[6]	ἄμορφον εἶναι δοκοῦντα Ἰησοῦν υἱὸν	εἶναι	θεοῦ τὸ πρὸ πολλῶν ἐτῶν
[6]	τῆς ἐπαγγελίας περὶ τοῦ υἱὸν	εἶναι	θεοῦ τὸν ὑπὸ τῶν πιστευόντων
[6]	Ἰησοῦ· ὃς» οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο	εἶναι	ἴσα θεῷ, ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐκένωσε
[6]	ἡμῖν ἐκθέσθαι ἔδοξεν οὐκ εὔκαιρον	εἶναι.	Ἴστω δὲ Κέλσος καὶ οἱ
[6]	γε ἄλλους μέν φησιν ἀπαιδευτοτάτους	εἶναι	καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεστάτους ὁ
[6]	ἐὰν λέγηται τὰ ἀνδραγαθήματα χρυσὸς	εἶναι	καὶ ἄργυρος καὶ λίθος τίμιος,
[6]	δὲ εἰ διὰ τὸ μεγάλας	εἶναι	καὶ δυσδιηγήτους τὰς κρίσεις τοῦ
[6]	πρότερον λεχθείς, ἔοικε δ´ οὖν	εἶναι	καὶ νῦν λεκτέος. Ἔστι τῶν
[6]	τοὺς ὁμολογοῦντας οὐκ ἀλλοτρίου τινὸς	εἶναι	καὶ ξένου θεοῦ τόνδε τὸν
[6]	ἐν τούτοις τοῦ Κέλσου ἄτοπον	εἶναι	καὶ ὅμοιον ᾧ αὐτὸς πεποίηκεν,
[6]	οὐδὲν καὶ ἐλαφράν τινα ἐνόμιζεν	εἶναι·	καὶ παρ´ αὐτὸν τὸν τῆς
[6]	τῆς ῥαφίδος» τρυμαλιά, στενὴν φάσκοντι	εἶναι	καὶ τεθλιμμένην τὴν ὁδὸν τὴν
[6]	ἡμαρτημένων τοὺς φαύλους, μακαρίους δ´	εἶναι	καὶ τεύξεσθαι τῶν ἀπὸ θεοῦ
[6]	ἑξῆς. Ἀπεφήνατο δὲ μάλα εὐηθικὴν	εἶναι	καὶ τὴν περὶ ἀνθρώπων γενέσεως
[6]	ἔργα τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ	εἶναι	καὶ τόνδε τὸν κόσμον, τὸ
[6]	ἐὰν λέγηται τὰ ἁμαρτήματα ξύλα	εἶναι	καὶ χόρτος καὶ καλάμη, οὐκ
[6]	καὶ Κέλσου, νομίσαντος κατὰ Χριστιανῶν	εἶναι	κατηγορίας τὰς κατὰ τῶν Ὀφιανῶν;
[6]	οὐδὲ σῶμα τὸ πῦρ, ὅπερ	εἶναι	λέγεται θεὸς ἐν τῷ· Ὁ
[6]	ἄλλος προφήτης ὡραιότητα καὶ κάλλος	εἶναι	λέγῃ περὶ αὐτόν, οὐκέτι βούλεται
[6]	φύσει τυγχάνοντα, εἰς ἓν ἀλλήλοις	εἶναι	λελογισμένα καὶ ὄντα. Οἷον περὶ
[6]	ἂν ὅτι οὐδεὶς ἡμῶν φησιν	εἶναι	μεταβολὴν ἐν τῷ θεῷ οὔτ´
[6]	δὲ καὶ οὐχ οἷόν τ´	εἶναι	μὴ ἐγγυμνασάμενον τῇ ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ
[6]	τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα ἔλεγεν	εἶναι	Μιχαὴλ τὸν λεοντοειδῆ. Πάλιν τ´
[6]	δὴ ἀπὸ πλειόνων ἔδοξεν εὔλογον	εἶναί	μοι παραθέσθαι εἰς τὸ κἂν
[6]	τὸν Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι, τούτους μὲν	εἶναι	νενικημένους, τοὺς δ´ ἐξώσαντας καὶ
[6]	μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλαχίστων	εἶναι	νομιζομένων καὶ ὑπὸ φύσεως διοικουμένων.
[6]	τὴν ἀπώλειαν φερούσας ἁμαρτίας φησὶν	εἶναι	ὁ λόγος, ὥσπερ καὶ πύλας
[6]	λέγομεν ὅτι σῶμα Χριστοῦ φασιν	εἶναι	οἱ θεῖοι λόγοι ὑπὸ τοῦ
[6]	τὴν ἐν ἀνθρώποις σοφίαν μωρίαν	εἶναι	παρὰ θεῷ, τοῦ Παύλου λέγοντος·
[6]	Τί δ´ ἐπαγγέλλεται τῶν ἀλλοτρίων	εἶναι	πατήρ; Καὶ ἐπιφέρει γε αὐτοῖς
[6]	ὡς αὐτοὶ λέγουσι, σκυβάλων ἐπιθυμῶν	εἶναι	πατήρ καὶ ὅν γε ἐξέπεμψεν
[6]	τρεῖς ἀποστόλους. Ἀλλ´ ἐρεῖ ταῦτ´	εἶναι	πλάσματα καὶ μύθων οὐδὲν διαφέροντα,
[6]	προσώπου ἡμῶν· διὰ τὸ δυσθεώρητος	εἶναι	πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα
[6]	κόσμον, τὸ καθ´ ἡμᾶς κακῶν	εἶναι	ποιητὴν τὸν θεόν. Ἐχέτω μὲν
[6]	θεός, οὐ σῶμα αὐτὸν λέγομεν	εἶναι.	Πρὸς γὰρ ἀντιδιαστολὴν τῶν αἰσθητῶν
[6]	μοι ἐφαίνετο γραπτέα τε ἱκανῶς	εἶναι	πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ ῥητά,
[6]	ἑαυτοῦ λόγῳ ποιῆσαι τὸν κόσμον	εἶναι	πρώτως δημιουργόν. Περὶ δὲ τοῦ
[6]	οὕτω κἂν λέγηται ὁ θεὸς	εἶναι	πῦρ καταναλίσκον» τὰ ξύλα» καὶ
[6]	διαμένειν· οὐχ ὁρῶν πῶς λέγομεν	εἶναι	πῦρ» τὸν θεὸν ἡμῶν, καὶ
[6]	τῶν ἐπιστολῶν καὶ φασκέτω μηδαμῶς	εἶναι	ῥητὸν» τὸ πρῶτον ἀγαθόν, ἀλλ´
[6]	τούτων, βουλομένοις παραστῆσαι μὴ ταὐτὸν	εἶναι	Σαβαὼθ ἢ Δία, ὅτε καὶ
[6]	ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία. Φάσκοντες	εἶναι	σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν
[6]	τῷ ὄντι γὰρ κινδυνεύω ταύτην	εἶναι	σοφός. Ἃ μὲν οὖν ἐκτίθεται
[6]	Οὐ γὰρ οἷόν τ´ ἦν	εἶναι	σύμμετρον, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, καὶ
[6]	καθ´ ἡμᾶς τῷ μὲν μὴ	εἶναι	σῶμα ἀόρατός ἐστιν· τοῖς δὲ
[6]	χόρτος καὶ καλάμη, οὐκ ἐροῦμεν	εἶναι	τὰ ἁμαρτήματα σώματα, καὶ ἐὰν
[6]	καὶ λίθος τίμιος, οὐ φήσομεν	εἶναι	τὰ ἀνδραγαθήματα σώματα· οὕτω κἂν
[6]	μὴ εἰδότας ἄλλα μὲν αὐτῶν	εἶναι	τὰ ὀνόματα παρ´ Ἕλλησιν ἄλλα
[6]	λόγοι. Καὶ τὸ ὁδὸν δὲ	εἶναι	ταῖς ψυχαῖς ἐς γῆν καὶ
[6]	ἀπὸ τῆς Στοᾶς, σωματικὰς λέγοντας	εἶναι	τὰς ἀρχὰς καὶ διὰ τοῦτο
[6]	ἔφασκε τὸν ἑξῆς καὶ δεύτερον	εἶναι	ταῦρον· ὃ δ´ εἴχομεν διάγραμμα
[6]	γὰρ ἐφαίνετο» αὐτοῖς γραπτέα ἱκανῶς	εἶναι»	ταῦτα πρὸς τοὺς πολλοὺς» οὐδὲ
[6]	κατ´ αὐτοὺς σοφοῦ, ἀλλ´ ἴσην	εἶναι	τὴν ἀμφοτέρων εὐδαιμονίαν, Κέλσος οὐ
[6]	ἐν τῷ προφήτῃ Λευϊαθὰν ἔλεγεν	εἶναι	τὴν διὰ τῶν ὅλων πεφοιτηκυῖαν
[6]	καθαρσίῳ τινὶ ἐκεῖ γεγενημένης σύμβολον	εἶναι	τὴν ἐν τῷ νόμῳ γεγραμμένην.
[6]	ἐπουρανίου καὶ κρείττονος αἰῶνος ἀπόρροιαν	εἶναι	τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν, καὶ
[6]	κύκλῳ περιλαμβανούσης ἑνί, ἥν φασιν	εἶναι	τὴν τῶν ὅλων ψυχὴν καὶ
[6]	διὰ τὸ ἑστηκέναι καὶ βεβαίαν	εἶναι	τὴν φύσιν αὐτοῦ προκαλούμενος καὶ
[6]	ἢ ὅ τι δήποτε ὁρίζονται	εἶναι	τὴν φωνὴν οἱ περὶ ταῦτα
[6]	λογισθήσεται. Καὶ γυμνάσιον μέν φαμεν	εἶναι	τῆς ψυχῆς τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν,
[6]	προφητῶν ἰδεῖν ὅτι καθόλου τὸ	εἶναί	τινα υἱὸν θεοῦ πρὸ Ἑλλήνων
[6]	πάλαι εἴρηται. Οἴεται δὲ αἰτίαν	εἶναι	τὸ βούλεσθαι, ἡμᾶς διὰ τῆς
[6]	μελαίνῃ γραμμῇ παχείᾳ φησὶ διειλημμένον	εἶναι	τὸ διάγραμμα, καὶ ταύτην ἔφασκεν
[6]	δ´ ὁ Κέλσος ἐξείληφεν, αὐτὸ	εἶναι	τὸ κατ´ εἰκόνα» αὐτοῦ; Εἰ
[6]	θεὸς ποιῆσαι» καὶ οἰηθεὶς ταὐτὸν	εἶναι	τὸ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ
[6]	ὁ θεῖος λόγος οὐκ αὔταρκες	εἶναι	τὸ λεγόμενον, κἂν καθ´ αὑτὸ
[6]	ἐνορᾶν θεῷ, ἀλλὰ δεῖ καθαρὸν	εἶναι	τὸ τοῦ καθαροῦ κατ´ ἀξίαν
[6]	τὸ δὲ διάγραμμα Γαβριὴλ ἔλεγεν	εἶναι	τὸν ἀετοειδῆ. Εἶθ´ ὁ μὲν
[6]	δὲ διάγραμμα τὸν Θαυθαβαὼθ ἔφασκεν	εἶναι	τὸν ἀρκοειδῆ. Εἶθ´ ὁ μὲν
[6]	λόγον τῶν τραυμάτων τύπον, τοῦτον	εἶναι	τὸν ἐν ἑκάστῳ Χριστὸν ἀπὸ
[6]	Στοᾶς φιλόσοφοι μὴ εὐδαιμονέστερον λέγωσιν	εἶναι	τὸν ἐπὶ πᾶσι θεὸν τοῦ
[6]	ἀφ´ ἡμῶν οὐχ ὁμολογησόντων πνεῦμα	εἶναι	τὸν θεὸν ἀλλὰ τὸν υἱὸν
[6]	εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ἀνάγκη σύνθετον	εἶναι	τὸν θεὸν καὶ οἱονεὶ συνεστῶτα
[6]	καὶ τὸ ἔξω παντὸς πάθους	εἶναι	τὸν θεόν. Καὶ ταῦτα μὲν
[6]	συνάπτει, οἰόμενος ἡμᾶς λέγοντας πνεῦμα»	εἶναι	τὸν θεὸν μηδὲν ἐν τούτῳ
[6]	αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν, ᾠήθησαν ἄλλον μὲν	εἶναι	τὸν Ἰαὼ ἕτερον δὲ τὸν
[6]	τοῦ κελευομένου ἐπιτελούμενα τῷ θεὸν	εἶναι	τὸν κεκελευκότα περὶ αὐτῶν. ~Πάλιν
[6]	ἡμῶν ἐστι, τῶν παριστάντων Ἰησοῦν	εἶναι	τὸν προκεκηρυγμένον ὑπ´ αὐτῶν Χριστὸν
[6]	εἴχομεν διάγραμμα τὸν Σουριὴλ ἔλεγεν	εἶναι	τὸν ταυροειδῆ. Εἶτα ὁ μὲν
[6]	ἁπάντων καὶ χρηματιστὴν καὶ πολύκμητον	εἶναι	τόν τε σίδηρον καὶ τὸν
[6]	λέγοντες τὸν μὲν προσεχῶς δημιουργὸν	εἶναι	τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ λόγον
[6]	ὅπερ ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν ἔργα	εἶναι	τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ καὶ
[6]	τὰ ὁμηρικὰ ἔπη φησὶ λόγους	εἶναι	τοῦ θεοῦ πρὸς τὴν ὕλην
[6]	τὸν προϊστάμενον τοῦ λόγου δυνατὸν	εἶναι	τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» Εἰ δὲ
[6]	τινες δὲ μὴ ταῦτα φῶσιν	εἶναι	τοὺς θεοὺς ἀλλὰ μιμήματα τῶν
[6]	τάχα μὲν οὐδενὶ τῷ μὴ	εἶναι	τοὺς μαγγανεύοντας προφάσει τῆς κατὰ
[6]	νόμου θεὸν καὶ οἰόμενος Χριστιανοὺς	εἶναι	τοὺς ταῦτα λέγοντάς φησι· Τί
[6]	καὶ στερεὰ» λέγεται τῆς ψυχῆς	εἶναι	τροφὴ» παρὰ τῷ φήσαντι· Τελείων
[6]	πνευματικῶς. Ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλο φησὶν	εἶναι	τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν·
[6]	καὶ θυγατράσι μιγνύμενοι ἔνθεον ἔθνος	εἶναι	τῷ Κέλσῳ δοκοῦσιν, ἀλλὰ καὶ
[6]	γὰρ οἷόν τ´ ἦν ὁμοίως	εἶναι	τῷ οὐσιωδῶς ἀγαθῷ ἀγαθὸν τὸ
[6]	κακολογεῖν, οἴεται δ´ αὐτὴν παράκουσμα	εἶναι	τῶν Πλάτωνος λόγων, ὅς φησι
[6]	τίνος ἄλλου ἢ τούτου λέγονται	εἶναι	υἱοὶ διὰ τὴν πονηρίαν; Σαφῶς
[6]	πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον	εἶναι	υἱὸν θεοῦ, ἀλλ´ ἑκάστῳ κατὰ
[6]	πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον	εἶναι	υἱὸν θεοῦ, κἂν ᾖ δεδεμένος
[6]	καὶ Ἰωσὴφ τοῦ τέκτονος» νομισθεὶς	εἶναι	υἱὸς καὶ μηδὲ γράμματα μεμαθηκὼς
[6]	παρ´ Ἕλλησι σοφῶν, ἄλλην μὲν	εἶναι	φησάντων τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ἄλλην
[6]	Πλάτωνα ἐν χερσὶ τῶν δοκούντων	εἶναι	φιλολόγων μόνον, τὸν δὲ Ἐπίκτητον
[6]	εἰς σκότον, τιθεὶς τὸ σκότος»	εἶναι	φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος»
[6]	κακίας καὶ τῇ ἀκρότητι αὐτῆς	εἶναι	χαρακτηρίζεται, ὅτε ὑποκρίνεται τὸ κρεῖττον,
[6]	τοῦτο καλούμενοι τοσοῦτον ἀποδέουσι τοῦ	εἶναι	Χριστιανοί, ὥστ´ οὐκ ἔλαττον Κέλσου
[6]	ἐλέγχηται, πείρᾳ καταλαβόντων τὰ τοιαῦτα	εἶναι	ψευδῆ ἐκ τοῦ καὶ συμβεβιωκέναι
[6]	τὸ δυσθεώρητος οὖν ὁ θεὸς	εἶναι	ὡς εὐθεώρητον τὸν υἱὸν ἔπεμψεν.
[6]	μέλη δὲ τούτου τοῦ σώματος	εἶναι	ὡς ὅλου τούσδε τινὰς τοὺς
[6]	ἀναζωγραφεῖ αὐτῶν μονομαχίας, λέγων αὐτὰς	εἶναι	ὡς τῶν ὀρτύγων, καὶ τῶν
[6]	δύναται πρὸς τὸ ὑπαγαγέσθαι καὶ	διαθεῖναι	ψυχὰς κατὰ ταῦτα. Διόπερ οἱ
[6]	κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων φύσις,	συνθεῖναι	λῆρον βαθύν. Εἰ μὲν οὖν
[6]	προαιρούμεθα, τῷ δὲ σκότῳ οὐδαμῶς	προσεῖναι	βουλόμεθα. Ἔμψυχον δὲ τυγχάνον τὸ
[6]	καὶ τῆς μὲν ἡγεμόνα Κρόνον	διδόναι	τῆς ἑτέρας δὲ Ὀφιονέα, προκλήσεις
[6]	κατακεχύσθαι τοῦ εἰπόντος τὰ προειρημένα	ἀποδιδόναι	νομίζει φάσκων· Οὓς ἄν τις
[6]	περὶ δὲ ἑαυτῶν ἀπολογεῖσθαι καὶ	δεικνύναι	ὅτι οὐ δύνανται οἱ παρ´
[6]	καὶ τὴν λογικὴν ψυχὴν πειρωμένους	ἀποδεικνύναι	κρείττονα πάσης σωματικῆς φύσεως καὶ
[6]	Τίς γὰρ δύναται ὀνόμασι διαφορὰν	δοῦναι	ποιότητος γλυκύτητος φοίνικος καὶ γλυκύτητος
[6]	διδασκουσῶν αὐτὸν καὶ ἀπαγορευουσῶν γραφῇ	παραδοῦναι	τοὺς λόγους αὐτῶν. ~Πολλὰ δ´
[6]	Ἀδωναῖον, ὃν λέγουσιν αἱ γραφαὶ	Ἀδωναΐ,	καὶ ἄλλον τὸν Ἐλωαῖον, ὃν
[6]	μὴ Χριστιανὸς ἀλλὰ φιλόσοφος ἔφησεν	ἁλῶναι	ὑπὸ τῆς ἐν Ἀπολλωνίῳ μαγείας
[6]	καὶ ἡμεῖς ἐβουλήθημεν καὶ ταῦτα	γνῶναι	καὶ ἐκθέσθαι· ἵνα μὴ τῇ
[6]	αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται	γνῶναι,	ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ συνάπτει,
[6]	εἴπερ ἠπίστατο, τοῦτο ποιῆσαι καὶ	διδάξαι,	ποία αἵρεσις χρῆται τῷ διατυπωθέντι
[6]	καὶ τοῖς ἀπὸ κακίας ὑποστᾶσιν	κατατάξαι	που τοῦ παντὸς τοὺς οὑτωσὶ
[6]	Ὅμως μέντοι ἐβουλήθη καὶ τοῦτο	δεῖξαι	πεπλασμένον ἡμῖν καὶ ληφθὲν ἀπὸ
[6]	γεγονέναι, μὴ δυνάμενοι ἓν ὕφος	ἀποδεῖξαι	τῆς γραφῆς, αἰτιωμένης μὲν τοὺς
[6]	δὲ κατὰ τὰς αὐτὰς γραφὰς	δόξαι	ἄν τις τὰ ἐναντία λέγεσθαι
[6]	ἡλίου πω τῇδε φερομένου, πῶς	ἡμέραι	ἦσαν; Τί γὰρ διαφέρει ταῦτα
[6]	Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ	ἡμέραι	πονηραί εἰσιν. ~Εὑρεθείη δ´ ἂν
[6]	τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι	πονηραί	εἰσιν. ~Εὑρεθείη δ´ ἂν καταχρηστικώτερον
[6]	φθείροντας κινδυνεύοντας δὲ καὶ αὐτὸν	φθεῖραι	τὸν ἐπὶ πᾶσι θεόν, εἰ
[6]	ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων»	διαφοραὶ	καὶ τῶν πρὸς τὸ καλὸν
[6]	λόγος τῆς δικαιοσύνης» ἐστὶν ἥλιος»	φθάσαι	ἂν ἐπ´ ἐκείνας, ἐξαιρουμένου αὐτὸν
[6]	τοῖς πράγμασι δυνάμενος τὸν Κέλσον	γελάσαι,	οὐ τῶν πιστευόντων τῷ Ἰησοῦ
[6]	ἀπάντῃ καταγέλαστα· ἐχρῆν γὰρ οἶμαι	κολάσαι	τὸν διάβολον ἀλλ´ οὐ τοῖς
[6]	πλάσσειν ἀνθρώπους εἰδὼς καὶ τούτῳ	περιπλάσαι	σῶμα καὶ μὴ τὸ ἴδιον
[6]	χρίσματος καί, εἰ χρὴ οὕτως	ὀνομάσαι,	ὅλον τὸ χρῖσμα τοῦ τῆς
[6]	εὐγνωμόνως ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι ἐπὶ τὸ	θαυμάσαι	τοὺς λόγους ὡς ἀληθῶς ἐνθέους
[6]	τίνι προσθώμεθα, ὡς δυναμένων πλειόνων	περισπάσαι	ἡμᾶς τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ θεόθεν
[6]	οὐδὲ τὰ κατὰ τοὺς τόπους	ἐξετάσαι·	ὅλων γὰρ ἡμῖν συντάξεων χρεία
[6]	μαγείας φαμὲν ὅτι ὁ βουλόμενος	ἐξετάσαι,	πότερόν ποτε καὶ φιλόσοφοι ἁλωτοί
[6]	τῇ προειρημένῃ Περσῶν τὸν βουλόμενον	συνεξετάσαι,	ταῦτα ἀλλήλοις παραβαλόντα καὶ γυμνώσαντα
[6]	τὰ θεῖα γράμματα, κἂν ἐπειράθημεν	ἀνασκευάσαι	τὰς φανείσας ἐκείνῳ πιθανότητας περὶ
[6]	φαίνεται πρὸς τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ	κατασκευάσαι,	τίνα τρόπον οὐκ ἔστιν εὐηθική.
[6]	ἀπ´ αὐτῶν τῶν θείων γραμμάτων	κατασκευάσαι,	τίς ὁ ἐν ἀρχῇ» γενόμενος
[6]	ἐν τοῖς ἀνωτέρω εἰπεῖν καὶ	χλευάσαι	τὴν ἐκ παρθένου γέννησιν τοῦ
[6]	καὶ καλούς, ὁποίους λόγος θεοῦ	δημιουργήσαι	ἄν. ~Διόπερ ἐὰν ἔρηται ἡμᾶς
[6]	τῶν περὶ αὐτοῦ εἰς τὸ	χειραγωγῆσαι	τὸν ἀκροατὴν καὶ ποιῆσαι νοῆσαι
[6]	καὶ ζητησάτω τὸν δυνάμενον αὐτὸν	μυσταγωγῆσαι	ἐπὶ τὰ περὶ τῶν παρεμβολῶν
[6]	ἀναξίους καὶ ἀσέμνους, μὴ δυναμένους	παρακολουθῆσαι	μεγαλονοίᾳ καὶ σεμνότητι θεολογίας, οὐχ
[6]	καὶ γυμνάσιον τὸ ὑπὲρ ἀρετῆς	ποιῆσαι	ἐκκεῖσθαι τοῖς βουλομένοις νομίμως» ἀθλεῖν
[6]	μᾶλλον ἐχρῆν, εἴπερ ἠπίστατο, τοῦτο	ποιῆσαι	καὶ διδάξαι, ποία αἵρεσις χρῆται
[6]	αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο ὁ θεὸς	ποιῆσαι»	καὶ οἰηθεὶς ταὐτὸν εἶναι τὸ
[6]	μὴ διακόψαι τὸν λόγον μέγιστον	ποιῆσαι	καὶ ὑπὲρ τὸ σύμμετρον τὸν
[6]	τὸ χειραγωγῆσαι τὸν ἀκροατὴν καὶ	ποιῆσαι	νοῆσαι περὶ θεοῦ κατὰ τὸ
[6]	προστεταχέναι τῷ υἱῷ ἑαυτοῦ λόγῳ	ποιῆσαι	τὸν κόσμον εἶναι πρώτως δημιουργόν.
[6]	βασάνῳ τῶν ἱερῶν γραμμάτων πανταχόθεν	σωματοποιήσαι	τὸν περὶ τῆς κακίας λόγον,
[6]	ἐξέπεμψεν αὐτοὺς ὑπεξάξοντα, τοῦτον ἁλόντα	ἐκδικῆσαι	μὴ δυνάμενος. Ἑξῆς δὲ τούτοις
[6]	γὰρ καὶ γραῦς ἐπὶ τῷ	βαυκαλῆσαι	παιδίον μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδειν τοιοῦτον
[6]	Ἢ τίς γραῦς, ἐπὶ τῷ	βαυκαλῆσαι	παιδίον μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδουσα, τοιαῦτα
[6]	καὶ χείλη σου τοῦ μὴ	λαλῆσαι	δόλον. Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ
[6]	ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ	λαλῆσαι»	Ὁ δὲ πάντων τούτων κρείσσων
[6]	μέγιστος θεός, βουλόμενός τι ἀνθρώπους	ὠφελῆσαι,	τὸν ἀντιπράσσοντα ἔχει καὶ ἀδυνατεῖ.
[6]	μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι τὸν προφητευόμενον καὶ	ἐπιδημῆσαι	ἐν καιρῷ, ὅτ´ ἔμελλεν ἐκχεῖσθαι
[6]	ἀναγινώσκουσι καὶ κηρυσσόμενον Χριστὸν μανθάνουσιν	ἐπιδημῆσαι	τὸν προφητευόμενον καὶ ἐπιδημῆσαι ἐν
[6]	δυνατὸν καὶ ἐπὶ τὸ αἱρεῖν	ὁρμήσαι	Χριστιανοὺς ὡς πάντων ἀσεβεστάτους. Φύρων
[6]	τοῦ διαγράμματος ἐβουλήθη ὑπὲρ τοῦ	αὐξῆσαι	τὰς καθ´ ἡμῶν κατηγορίας, τῶν
[6]	χειραγωγῆσαι τὸν ἀκροατὴν καὶ ποιῆσαι	νοῆσαι	περὶ θεοῦ κατὰ τὸ ἐφικτὸν
[6]	πᾶσαν προφητείαν, οὐδὲ μετὰ τὸ	ἐνανθρωπῆσαι	ἀποθνῄσκουσαν ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην εἰς οὐρανόν,
[6]	περὶ τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας	θεωρῆσαι,	λαβέτω τὰ πραγματευθέντα ἡμῖν εἰς
[6]	καὶ ἕκαστον τῶν πάντων πεποίηκε,	θεωρῆσαι;	Οὐ διὰ τὸ δυσθεώρητος οὖν
[6]	φατε, πνεῦμα; Δέον πολλὰ ὁμοίως	διαφυσῆσαι	σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι
[6]	λόγον εἰπόντος· Δέον πολλὰ ὁμοίως	διαφυσῆσαι	σώματα καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι
[6]	ἐντολὰς αὐτοῦ» ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐστιν	ἀπαντῆσαι	πρὸς τὸ πῶς δ´ ἐπ´
[6]	ἐν τοῖς πρὸ τούτων, βουλομένοις	παραστῆσαι	μὴ ταὐτὸν εἶναι Σαβαὼθ ἢ
[6]	δὲ καὶ ἄλλα πλείονα παραθέμενος	παραστῆσαι	ὅτι ἴσμεν μὲν τὰ τῶν
[6]	ἐν λέξεσι καὶ σημαινομένοις δύναται	παραστῆσαι	τὰς ἰδιότητας τοῦ θεοῦ, ἀληθές
[6]	δὲ ὀνόματι δύναται διαστείλασθαι καὶ	παραστῆσαι	τὴν ἑκάστου ἰδίαν ποιότητα; Οὐδὲν
[6]	καθὸ οἷόν τε ἐστὶν ὀνόμασι	παραστῆσαί	τι τῶν περὶ αὐτοῦ εἰς
[6]	περιεργία καὶ φλυαρία, προεκαλέσατο βουλομένους	παραστῆσαι	τῷ ἐντυχόντι τῇ ἐκείνου γραφῇ
[6]	Κέλσος, ἀλλὰ βούλεται ἐκ φωτὸς	μεταστῆσαι	εἰς σκότον, τιθεὶς τὸ σκότος»
[6]	γραφὰς καταλιπόντα περὶ ὧν ἐβούλετο	πεῖσαι	τοὺς νομοθετουμένους ὅτι εἶεν ἐκ
[6]	εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ	καθίσαι,	ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ θεός»
[6]	εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ	καθίσαι,	ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ θεός.
[6]	λέγῃ τό· Ἔχεις ἄνθρακας πυρός,	κάθισαι	ἐπ´ αὐτούς, οὗτοι ἔσονταί σοι
[6]	μὲν ταύτῃ. ~Ἐπεὶ δ´ ἑξῆς	ἐξευτελίσαι	βουλόμενος τὰ περὶ βασιλείας θεοῦ
[6]	τῇ ἀδικίᾳ. Ἕκαστον δὲ τούτων	σαφηνίσαι	οὐ τῇ παρούσῃ ἁρμόζει πραγματείᾳ.
[6]	ἀμφοτέρων τούτων ἐβουλήθη περὶ τούτων	γνωρίσαι	διὰ τῶν προφητῶν τοῖς ἀνθρώποις,
[6]	ἢ τοῖς ἐπιφαινόμενον αὐτὸν παραδεχομένοις,	γνωρίσαι	καὶ ἀποκαλύψαι τὸν πατέρα, πρὸ
[6]	ὄφεως ὡς ἀρχηγοῦ τῶν καλῶν	χρηματίσαι	βουληθέντων ἀλλὰ καὶ Κέλσου, νομίσαντος
[6]	δὲ καὶ ἀπ´ ἄλλων μὲν	Πέρσαι	ἀπ´ ἄλλων δὲ Ἰνδοὶ ἢ
[6]	Ἰουδαίοις ἐξ ἀρχῆς προσπεπολεμήκασι. Καὶ	Πέρσαι	δὲ οἱ τὰς μητέρας γαμοῦντες
[6]	ἐχρῆν γὰρ αὐτὸν ἢ μὴ	μνημονεῦσαι	τῶν τοιούτων ἢ κατὰ τὸ
[6]	θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ	πιστεῦσαι	αὐτοὺς τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσιν
[6]	ἀκίνδυνον τὴν τῶν τοιούτων σαφήνειαν	πιστεῦσαι	γραφῇ, ἅτε τῶν πολλῶν οὐ
[6]	δὲ θεοὶ κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον,	λῦσαι	δ´ οὐκ ἐδύναντο παρασταδόν· ὃν
[6]	δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν δυνηθείημεν	ἀκοῦσαι	παρ´ αὐτοῦ καὶ μαθεῖν. Οὐ
[6]	δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς ἂν δυνηθείημεν	ἀκοῦσαί	τε παρ´ αὐτοῦ καὶ μαθεῖν.
[6]	οἱονεὶ προσωποποιεῖταί τινα, μετὰ τὸ	ἀκοῦσαι	τούτων τοιαῦτα λέγοντα· Πῶς οὖν
[6]	τετάρτῳ ψαλμῷ, τίνα τρόπον λέγεται·	Περίζωσαι	τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν
[6]	φανῆναι ἀγωνισάμενον, ὁποῖος γέγονεν ἀγωνιστής,	ἀναλῶσαι	τῷ πυρὶ τῶν κολάσεων τὴν
[6]	ἡμετέρων ἐντυχόντας αὐτοῦ τῇ γραφῇ	πολεμῶσαι	πρὸς ἡμᾶς, ὡς θεὸν κατηραμένον
[6]	τὸ ὅπως ποτὲ πολλῶν λόγων	πληρῶσαι	τὸ βιβλίον, ἄλλαις λέξεσι τὰ
[6]	οὐχ ὁρώμενον. Τίς δ´ ἄλλος	σῶσαι	καὶ προσαγαγεῖν τῷ ἐπὶ πᾶσι
[6]	Σολομῶντος λέγοντος· Παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος	πλανᾶται»	ὅπου δὲ τοῦ τὸ σύγγραμμα
[6]	γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ	δύναται	γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ
[6]	τῶν πυλῶν αὐτῆς. Εἰ δὲ	δύναται	διὰ συμβόλων καὶ τὴν ὁδὸν
[6]	γλυκύτητος ἰσχάδος; Τίς δὲ ὀνόματι	δύναται	διαστείλασθαι καὶ παραστῆσαι τὴν ἑκάστου
[6]	πεποίηκεν ὁ θεός. Τίς γὰρ	δύναται	καθ´ ἕκαστον τῶν πάντων τὴν
[6]	ὅτι πρὸς ἀπαιδεύτους μὲν αὐτὴ	δύναται	καὶ πρὸς διαφθαρέντας τὰ ἤθη,
[6]	καὶ αὐτὸς συνιδών, ὅ τι	δύναται	λεχθῆναι ὑπὸ τῶν ἀπολογουμένων περὶ
[6]	οὐκ εἰσὶν ὀνομασταί. Τίς γὰρ	δύναται	ὀνόμασι διαφορὰν δοῦναι ποιότητος γλυκύτητος
[6]	τῶν ἐν λέξεσι καὶ σημαινομένοις	δύναται	παραστῆσαι τὰς ἰδιότητας τοῦ θεοῦ,
[6]	οὔτι γε καὶ τὰ αὐτὰ	δύναται	πρὸς τὸ ὑπαγαγέσθαι καὶ διαθεῖναι
[6]	προσαγαγεῖν τῷ ἐπὶ πᾶσι θεῷ	δύναται	τὴν τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν ἢ
[6]	πρωτότοκον κατ´ ἀξίαν εἰδέναι τις	δύναται	ὡς ὁ γεννήσας αὐτὸν πατήρ,
[6]	τί ἄτοπον ὁ λόγος ἔχειν	δύναται;	Ὥσπερ γάρ, εἰ καταχρηστικῶς ἀκουόντων
[6]	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα	καθορᾶται,	ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις
[6]	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα	καθορᾶται»	ὅτι πρὸς τοῖς ἀοράτοις καὶ
[6]	τῆς ἐκκλησίας ὁ Κέλσος οὐκ	ἐπίσταται,	ἅπερ πάνυ ὀλίγοι ἠσκήκασι συνιέναι,
[6]	δὲ τυγχάνον τὸ ἀληθινὸν φῶς	ἐπίσταται,	τίνι μὲν δεικτέον ἔσται τὰς
[6]	Ὁ τοῦ θεοῦ παῖς ἄρα	ἡττᾶται	ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ κολαζόμενος
[6]	ἀγαθὸν» οὔτε περὶ τῶν σωματικῶν	λέγεται	ἀγαθῶν ἢ κακῶν, οὕτως ὀνομαζομένων
[6]	καταναλίσκον. Πάντα γὰρ ταῦτα τροπικῶς	λέγεται	εἰς παράστασιν τὴν ἀπὸ τῶν
[6]	οὐσία, πλὴν τῇ φύσει ἀόρατος	λέγεται	ἐν τῷ περὶ τοῦ σωτῆρος
[6]	αὐτῶν, καὶ τίνα τρόπον ὀχεῖσθαι	λέγεται	ἐπὶ τῶν χερουβὶμ ὁ θεός·
[6]	σῶμα τὸ πῦρ, ὅπερ εἶναι	λέγεται	θεὸς ἐν τῷ· Ὁ θεὸς
[6]	τὸ θηλύτερον γένος· ᾧ συνηκολουθηκέναι	λέγεται	καὶ ὁ ἀνήρ. Καὶ ὁ
[6]	Καὶ πάλιν ἐν ἐνάτῳ ψαλμῷ	λέγεται·	Ὁ ὑψῶν με ἐκ τῶν
[6]	τῇ θεοσεβείᾳ, ἡ πίστις. Διὸ	λέγεται	παρὰ τῷ Παύλῳ· μὲν γὰρ
[6]	δεισιδαιμονίᾳ. Τρόπῳ δὴ ἑβραϊκῷ τινι	λέγεται	περὶ τοῦ θεοῦ ἐν ἑπτακαιδεκάτῳ
[6]	τεσσαρακοστῷ τετάρτῳ ψαλμῷ, τίνα τρόπον	λέγεται·	Περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ
[6]	τέμνοντες· οὕτως, εἰ ὁ θεὸς	λέγεται	τὰ τοιαδὶ ἐπάγειν ἐπιστροφῆς καὶ
[6]	τὴν θείαν· ἥτις καὶ στερεὰ»	λέγεται	τῆς ψυχῆς εἶναι τροφὴ» παρὰ
[6]	μὲν ἔχειν ποιότητα, καθ´ ἣν	λέγεται	τό· Οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
[6]	θεοῦ ὡς θεοῦ φωνὴ ὁρᾶσθαι	λέγεται	ὑπὸ τοῦ λαοῦ ἐν τῷ
[6]	οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ αὐτὰ	ὀρέγεται	μαθεῖν, ποῖα ἄττα ἐστί, βλέπουσα
[6]	μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς	κατέδεται»	Ἵνα γάρ τις θέλῃ ἅπερ
[6]	τούτων σὺν Ἡροδότῳ ὁ Κέλσος	ψεύδεται,	ἅτε μὴ ἐπισταμένων Σκυθῶν τὰ
[6]	κατηγοριῶν, πότερον καὶ ἐν τούτοις	ψεύδεται,	ἤ τι παρά τινων ξένων
[6]	ὁ Πλάτων οὐκ ἀλαζονεύεται καὶ	ψεύδεται	φάσκων αὐτὸς καινόν τι εὑρίσκειν
[6]	Συκοφαντεῖ δ´ ἐν τούτοις καὶ	καταψεύδεται	τῶν ἐν τῇ Γενέσει γεγραμμένων
[6]	τῶν Κέλσου μαθημάτων, ἐφ´ οἷς	καταψεύδεται	Χριστιανῶν, οὔτε φρονούντων οὔτ´ εἰδότων
[6]	εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης	κατεργάζεται	ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ
[6]	τὰ τούτου δημιουργήματα; Τί δὲ	εἰσβιάζεται	κρύφα καὶ παραπείθει καὶ πλανᾷ;
[6]	ὅτι τὸ ἀπὸ τῆς προφητείας	ἀναγκάζεται	παραδέχεσθαι ὡς ἀληθευόμενον περὶ Χριστοῦ·
[6]	ἀφ´ ὧν τρεφόμενον καὶ ἀρδόμενον	ἐπισκευάζεται	τὸ πτερὸν καὶ κατὰ τὸν
[6]	τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ»	χαρακτηρίζεται,	καὶ ὅτι ἐν τῇ ἢ
[6]	καὶ τῇ ἀκρότητι αὐτῆς εἶναι	χαρακτηρίζεται,	ὅτε ὑποκρίνεται τὸ κρεῖττον, διὰ
[6]	τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς σφραγῖδος ἑαυτῷ τινα	ἐκτίθεται	ἀλλόκοτα καὶ ἀμοιβαίας φωνάς, ὡς
[6]	ἄλλα δὲ παρὰ Σκύθαις. Εἶτ´	ἐκτίθεται	ἀπὸ Ἡροδότου λαβὼν ὡς τὸν
[6]	ᾔδει αὐτά, Πλάτωνος δὲ λέξεις	ἐκτίθεται	ἀπό τε τῶν ἐπιστολῶν καὶ
[6]	καὶ ἄλλην λέξιν οὕτως ἔχουσαν	ἐκτίθεται	ἀπὸ τῆς Πλάτωνος ἐπιστολῆς ὁ
[6]	ἄλλην δὲ τὴν θείαν. Καὶ	ἐκτίθεταί	γε Ἡρακλείτου λέξεις, μίαν μέν,
[6]	ὅκως περ παῖς πρὸς ἀνδρός.	Ἐκτίθεται	δὲ καὶ ἀπὸ τῆς Πλάτωνος
[6]	σεμνότατα περὶ τούτων ὁ Παῦλος	ἐκτίθεται	καὶ οὐκ ἀξίως χλεύης τινὸς
[6]	ἄλλην δὲ τοῦ Πλάτωνος λέξιν	ἐκτίθεται	ὁ Κέλσος οὕτως ἔχουσαν· Ἔτι
[6]	εἶναι σοφός. Ἃ μὲν οὖν	ἐκτίθεται	ὁ Κέλσος ταῦτά ἐστιν. Ἐγὼ
[6]	καὶ μουσικοὺς λόγους προσάπτει ᾗ	ἐκτίθεται	Περσῶν θεολογίᾳ· προσφιλοτιμεῖται δὲ τούτοις
[6]	πῇ μὲν ἀληθῶς τὰ Μαρκίωνος	ἐκτίθεται	πῇ δὲ κἀκείνων παρήκουσεν· πρὸς
[6]	Ἐπεὶ δὲ καὶ ἄλλην λέξιν	ἐκτίθεται	Πλάτωνος δι´ ὧν φησιν, ἐρωτήσεσι
[6]	ἐν τῷ καθ´ ἡμῶν λόγῳ	ἐκτίθεταί	τινα καὶ περσικὰ μυστήρια ἐν
[6]	δοκοῖεν θείᾳ δυνάμει τι ποιεῖν,	ἐκτίθεταί	τινα λέγων· Τί με δεῖ
[6]	τὰ πράγματα καὶ τὴν αἰτίαν	ἐκτίθεται	τοῦ κατηραμένον λέγεσθαι τὸν τῆς
[6]	ἑξῆς ἄλλους μύθους ὁ Κέλσος	ἐκτίθεται,	ὥς τινων εἰς τὰς ἀρχοντικὰς
[6]	θεοῦ καὶ τόνδε τὸν κόσμον,	οἴεται	ἀκολουθεῖν περὶ τοῦ τὸν θεὸν
[6]	ἀλλὰ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, καὶ	οἴεται	ἀπαντᾶν λέγων ὅτι οὐδεμία τοιαύτη
[6]	μὲν τὴν παρ´ ἡμῖν κακολογεῖν,	οἴεται	δ´ αὐτὴν παράκουσμα εἶναι τῶν
[6]	τούτου αἰτία καὶ πάλαι εἴρηται.	Οἴεται	δὲ αἰτίαν εἶναι τὸ βούλεσθαι,
[6]	τέκτων» αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἀναγέγραπται.	~Οἴεται	δὲ καὶ τροπολογοῦντας ἡμᾶς περὶ
[6]	ἥδε ἡ δόξα, οὐχ, ὡς	οἴεται	δὲ Κέλσος, τῆς περὶ αὐτῶν
[6]	ὑπηρετήσασθαι τῇ ἀνθρώπων σωτηρίᾳ σώματος.	Οἴεται	δὲ ὁ τὸν στωϊκὸν λόγον
[6]	μὲν οὖν ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν ἃ	οἴεται	ἡμᾶς λέξειν πρὸς τὸ πύσμα
[6]	μεγαλονοίας πεπληρωμένα· οἵτινες οὐχ, ὡς	οἴεται	Κέλσος, παρακούσαντες τοῦ Πλάτωνος τοιαῦτ´
[6]	τοῖς τόποις οὐδ´ ὡς Κέλσος	οἴεται,	μωρῶν τινων ἀκροατῶν καὶ ἀνδραπόδων
[6]	ἐκτίθεσθαι βουλόμενος τὰ αἰνίγματα, ὧν	οἴεται	παρακηκοότας ἡμᾶς τὰ περὶ τοῦ
[6]	κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; Ἐπεὶ οὖν	εὑρίσκεται	ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς ὅπου
[6]	προηγουμένως αὐτῷ μόνῳ λαμβάνεται καὶ	γινώσκεται,	δευτέρως δὲ τοῖς ἐλλαμπομένοις τὸ
[6]	ἀλλοτρίων τῆς καθ´ ἡμᾶς θεοσεβείας	καταγινώσκεται	ὡς κατεψευσμένα Χριστιανῶν, οὕτως εὑρεθείη
[6]	ἀποπεπλανημένοις θείων αἰνιγμάτων αὐτὸς σαφῶς	σφάλλεται,	μὴ κατανοήσας ὅτι τὰ πολλῷ
[6]	διὰ τοῦ Ἡσαΐου ὁ λόγος	ἐπαγγέλλεται	ἐν καταστάσει ἔσεσθαι ἡμέρας, ἐν
[6]	ἀπὸ τῶν μιθραϊκῶν ληφθέντι λόγῳ	ἐπαγγέλλεται	ὁ Κέλσος τελετήν τινα Χριστιανῶν
[6]	βουλομένου τί ποτε ἐστὶν ὃ	ἐπαγγέλλεται,	τὴν γλῶτταν, οὐδ´ αὐτόθεν κελεύει
[6]	συγχωροῦντος τοῦ πατρός; Τί δ´	ἐπαγγέλλεται	τῶν ἀλλοτρίων εἶναι πατήρ; Καὶ
[6]	πάσης ποιότητος, ἣν ὁ τεχνίτης	βούλεται,	δεκτικήν, ὁτὲ μὲν ἔχειν ποιότητα,
[6]	προάγει ἡμᾶς ὁ Κέλσος, ἀλλὰ	βούλεται	ἐκ φωτὸς μεταστῆσαι εἰς σκότον,
[6]	υἱὸν θεοῦ. ~Εἰ δέ τις	βούλεται	καὶ τὰ πλάσματα τῶν γοήτων
[6]	καὶ μὴ ἐπιμελῶς αὐτὴν νοήσας	βούλεται	μὲν τὴν παρ´ ἡμῖν κακολογεῖν,
[6]	ἀλλοιωτὴν καὶ εἰς πάντα ἃ	βούλεται	ὁ δημιουργὸς ὕλην μεταβλητὴν καὶ
[6]	τίσι δὲ περιπίπτουσι· καὶ ὅτε	βούλεται	συναγορεύειν τῷ φάσκοντι λόγῳ πεπροφητεῦσθαι
[6]	ἔστιν εὐηθική. Εἰ δέ τις	βούλεται	τὰ κινήσαντα ἡμᾶς καὶ μετὰ
[6]	εἶναι λέγῃ περὶ αὐτόν, οὐκέτι	βούλεται	τὴν προφητείαν εἰς Ἰησοῦν Χριστὸν
[6]	ἡ μὲν νομιζομένη ἀπειλὴ ἐπιστρέφειν	βούλεται	τοὺς ἀκούοντας, ἡ δ´ ἐν
[6]	κατ´ ἀξίαν προηγουμένως αὐτῷ μόνῳ	λαμβάνεται	καὶ γινώσκεται, δευτέρως δὲ τοῖς
[6]	εἰκὼν τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου»	σημαίνεται	δὲ ἐκ τῆς ἀοράτου» φωνῆς
[6]	καὶ δυσειδὲς καὶ ἀγεννὲς ἦν.	Φαίνεται	δὴ καὶ ἐν τούτοις ὅτι,
[6]	Χριστιανούς. ~Τοιοῦτόν τι δή μοι	φαίνεται	ὁ Κέλσος οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι, ὡς
[6]	αὐτάς· οὐκ εὔλογον δέ μοι	φαίνεται	πρὸς τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ κατασκευάσαι,
[6]	διὰ τοῦτο περὶ τὸν χείρονα	γίνεται	ἐκ συνεργίας τῆς τοῦ πατρὸς
[6]	τὰ φαυλότατα τῶν ἀνθρώπους ἀπατώντων	γίνεται	συνεργία ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ διαβόλου
[6]	εἰκόνα τοῦ κτίσαντος» νοεῖσθαι, ὅτε	γίνεταί	τις τέλειος» ὡς ὁ πατὴρ
[6]	ἐπιτηδείους πρὸς παραδοχὴν αὐτῆς κατασκευάσασι	παραγίνεται,	καὶ μάλιστα τοῖς ἐκ τοῦ
[6]	οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς	ἀνακρίνεται»	ἑαυτῷ συνάπτει, οἰόμενος ἡμᾶς λέγοντας
[6]	ἀκούσας τις αὐτοῦ τῶν λόγων	ἀποκρίνεται,	ἰδὼν δ´ ὅτι λόγοι σκότους
[6]	πρὸς τὸν οὕτως ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ	ἀποκρίνεται,	καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ σκότον
[6]	θεὸς Ἰησοῦς. Οὐδεὶς οὖν Χριστιανὸς	ἀποκρίνεται	τῷ Κέλσῳ ἤ τινι τῶν
[6]	ἀκρότητι αὐτῆς εἶναι χαρακτηρίζεται, ὅτε	ὑποκρίνεται	τὸ κρεῖττον, διὰ τοῦτο περὶ
[6]	Σατανᾶς καὶ αὐτὸς ὁμοίως φανεὶς	ἐπιδείξεται	μεγάλα ἔργα καὶ θαυμαστά, σφετεριζόμενος
[6]	τοῦ θεοῦ προφήτας· οἷς οὐχ	ἕπεται	τὸ μὴ ἐγνωκέναι τὸν θεὸν
[6]	φύσιν περιπορευόμενος· τῷ δ´ ἀεὶ	ξυνέπεται	δίκη τῶν ἀπολελειμμένων τοῦ θείου
[6]	ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος	ξυνέπεται	ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος» οὐχ ὁρῶν
[6]	σώματι, ὅπερ οὐδεὶς ἡμῶν φησι.	Λείπεται	δὴ τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ
[6]	θείας γραφὰς ἀγαθά εἰσιν αἱ	ἀρεταὶ	καὶ αἱ κατὰ ταύτας πράξεις,
[6]	τῆς ζωῆς ξύλου εὐκαιρότερόν τις	διηγήσεται	ἑρμηνεύων τὰ περὶ τὸν ἐν
[6]	καὶ τὰ ἑξῆς. Ἀλλ´ εἰ	ἀπολογήσεταί	τις περὶ τούτων διὰ τὸν
[6]	τὸ τέλειον, τὸ ἐκ μέρους	καταργηθήσεται»	~Ἑπτὰ δὲ οὐρανοὺς ἢ ὅλως
[6]	ἱστορουμένης περὶ Πλάτωνος καὶ Σωκράτους	ἐκθήσεται	καὶ τὸν συνιστάμενον Σωκράτει καθ´
[6]	αὐτοῦ, καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ	μεγαλυνθήσεται,	καὶ δόλῳ διαφθερεῖ πολλούς, καὶ
[6]	καὶ ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια	δοθήσεται	ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν. Τοσαῦτα δὴ
[6]	ποία γραῦς καταβαυκαλῶσα παιδίον οὐκ	αἰδεσθήσεται	τοιαῦτα λέγειν, ὁποῖα οὗτος ἐν
[6]	σοῦ σοφίας ἀπούσης εἰς οὐδὲν	λογισθήσεται.	Καὶ γυμνάσιον μέν φαμεν εἶναι
[6]	ἐκ μέσου γένηται· καὶ τότε	ἀποκαλυφθήσεται	ὁ ἄνομος, ὃν ὁ κύριος
[6]	αὐτοῦ, σαφῶς φησιν ὅτι πόθεν	ἀποδειχθήσεται	θεοῦ παῖς ὁ τοιαῦτα κολασθείς,
[6]	φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν» τότε	γενήσεται	ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη
[6]	πολλούς, καὶ ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν	στήσεται,	καὶ ὡς ὠὰ χειρὶ συντρίψει.
[6]	αὐτῶν, πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν,	ἀναστήσεται	βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ συνιῶν
[6]	τοῦ φάσκοντος λόγου πάντα, ἃ	πείσεται	Ἰησοῦς ὁ Χριστός, προεωρακέναι θείῳ
[6]	μὴ νοήσας τε, ἐπὶ τίνων	τάσσεται	τὰ ὀνόμασι σωματικῶν μελῶν ἐπὶ
[6]	παραδείσου τὸν ἄνθρωπον, τοιαῦτά τινα	αἰνίσσεται,	ἐπαγγελίᾳ θεότητος καὶ μειζόνων ἀπατήσας
[6]	κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ	ῥύσεται	αὐτοὺς» ἀπὸ παντὸς κακοῦ· καὶ
[6]	τῶν τοιούτων ὁ Παῦλος ὅτι	Ἀποκαλύπτεται	ὀργὴ θεοῦ ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ
[6]	περσικὰ μυστήρια ἐν οἷς φησιν·	Αἰνίττεται	ταῦτα καὶ ὁ Περσῶν λόγος,
[6]	τῷ Κέλσῳ, ὅτι καὶ Πλάτων	ἀλαζονεύεται	ἐν τῇ τοῦ Διὸς κατὰ
[6]	ἀλαζονείας ὅτι ὁ Πλάτων οὐκ	ἀλαζονεύεται	καὶ ψεύδεται φάσκων αὐτὸς καινόν
[6]	ἐστι παράκουσμα λέγοντος· Κυκλοῖ κυκλῶν	πορεύεται	τὸ πνεῦμα, καὶ ἐπὶ κύκλους
[6]	ψυχῶν κατὰ τὸ Ἰδοὺ κύριος	εἰσπορεύεται	ὡς πῦρ χωνευτηρίου καὶ ὡς
[6]	προειρηκὼς ὁ Πλάτων ὅμως οὐ	τερατεύεται	οὐδ´ ἀποφράττει τοῦ προσερέσθαι βουλομένου
[6]	ὑπέστη πρῶτον καὶ τίνα τρόπον	καταλύεται,	ἴδοι ἂν ὅτι οὐδ´ ὄναρ
[6]	γνησίως ἐντυγχάνοντας αὐτῇ· παρ´ οἷς	τρέφεται	τοῦτο τὸ φῶς τῷ ἔν
[6]	οὐδ´ ὅτι τὴν ἑαυτοῦ τέχνην	μέμφεται	καὶ μισεῖ. Εἰ δὲ δοκεῖ
[6]	μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην	μέμφεται	καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ
[6]	μεταμέλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην	μέμφεται	καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ
[6]	τίνα τρόπον ἐκεῖνα μὲν λόγου	ἔχεται	κρείττονος ταῦτα δέ ἐστιν ἐκείνων
[6]	Κέλσος— ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ	δέχεται	τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ·
[6]	τὸ ἑξῆς, καὶ ὁ Κέλσος	παραδέχεται	τὴν προφητείαν ταύτην ἐπὶ τὸν
[6]	οὐδ´ οὐσίας μετέχει ὁ θεός·	μετέχεται	γὰρ μᾶλλον ἢ μετέχει, καὶ
[6]	μὲν δικαιοσύνης, δικαιοσύνη» δὲ ὢν	μετέχεται	ὑπὸ τῶν δικαίων. Πολὺς δ´
[6]	γὰρ μᾶλλον ἢ μετέχει, καὶ	μετέχεται	ὑπὸ τῶν ἐχόντων πνεῦμα θεοῦ»
[6]	γὰρ ὥσπερ ἠκούσαμεν ὅτι Ἀντίχριστος	ἔρχεται»	καὶ οὐδὲν ἧττον μεμαθήκαμεν ὅτι
[6]	σωτὴρ πρὸς τὴν Σαμαρεῖτιν· Ὅτι	ἔρχεται	ὥρα, ὅτε οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις
[6]	τινων ἀκροατῶν καὶ ἀνδραπόδων δεόμενα·	διαλήψεται	γὰρ τίνες ἐν αὐτοῖς, καὶ
[6]	ἔχοντα ὁ Πλάτων εἰς τερατείαν	ἀναλήψεται.	Οὐ λείψει δὲ τοὺς κακοήθεις
[6]	τίνες αἱ τελευταῖαι κατὰ βορρᾶν.	Ὄψεται	γὰρ θεωρήματα οὐκ εὐκαταφρόνητα ἐν
[6]	σοφίαν σοφοῦ λεγόμενον, ὅστις οὐκ	ὄψεται	καταφθοράν» φησίν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς
[6]	τὰ ἀνδραγαθήματα σώματα· οὕτω κἂν	λέγηται	ὁ θεὸς εἶναι πῦρ καταναλίσκον»
[6]	σῶμα νοοῦμεν αὐτόν, οὕτως ἐὰν	λέγηται	πνεῦμα» ὁ θεός, οὐ σῶμα
[6]	αὐτὸν νοήσομεν. Ὡς δ´ ἐὰν	λέγηται	πῦρ» οὐ σῶμα νοοῦμεν αὐτόν,
[6]	νοητῆς φύσεως. Καὶ ὥσπερ, ἐὰν	λέγηται	τὰ ἁμαρτήματα ξύλα εἶναι καὶ
[6]	τὰ ἁμαρτήματα σώματα, καὶ ἐὰν	λέγηται	τὰ ἀνδραγαθήματα χρυσὸς εἶναι καὶ
[6]	συνέδριον ἑαυτῶν, ἐὰν μὴ ἀρὰς	θῆται	κατὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ὅρα γοῦν
[6]	διηγούμενοι, οὐδ´ οἱ γνήσιοι αὐτοῦ	μαθηταὶ	τοιούτους ἀνέγραψαν λόγους περὶ αὐτοῦ.
[6]	ἰδιῶται ὡς πρὸς φιλοσοφίαν ἑλληνικὴν	μαθηταὶ	τοῦ Ἰησοῦ ἐκπεριῆλθον πολλὰ ἔθνη
[6]	παίζοντες οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας	ποιηταὶ	ἀνεγράψαντο· Προῖτος ἔγημε Βελλεροφόντην, ὁ
[6]	δὲ τοῦ θεοῦ» ὁ ἄνθρωπος	πεποίηται,	ἔτι δὲ καὶ ὅτι πᾶς
[6]	καρδίᾳ κάλυμμα» ἐπικείμενον, ἡνίκα ἂν	ἀναγινώσκηται	Μωϋσῆς» ~Ὡς μὴ νοήσας δὴ
[6]	Ἰησοῦ ψυχῆς ἢ κἂν παραπλησίως	κεκόλληται	τῷ κυρίῳ, τῷ αὐτολόγῳ καὶ
[6]	ἀφ´ ὧν ἡ ἀπατηλὸς γενεθλιαλογία	νενέμηται	τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ καὶ Μάγους
[6]	θεὸς ὑμῶν» καὶ μανθάνων τὸ	Μιμηταὶ	τοῦ θεοῦ γίνεσθε» ἀναλαμβάνει εἰς
[6]	καὶ ἰδιώτας οἷός τέ τις	γένηται	ἐπιστρέφειν· δῆλόν ἐστιν ὅτι καὶ
[6]	κατέχων ἄρτι, ἕως ἐκ μέσου	γένηται·	καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος,
[6]	ἰδεῖν αὐτόν, ὅπερ ἦν πρὶν	γένηται	σάρξ» ὥστε αὐτοὺς ὠφεληθέντας καὶ
[6]	νουθετῶν καὶ εἰσακούσας αὐτῶν ἄξιος	γένηται	τῶν τοῦ θεοῦ ἐπαγγελιῶν, τῆς
[6]	ἐστι, περὶ τοῦ τίνα τρόπον	γεγένηται.	~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει πολλάκις ἤδη
[6]	γωνίαν ἐπιδημία τοῦ Ἰησοῦ εὐλόγως	γεγένηται,	ἐπείπερ ἐχρῆν τοῖς ἕνα θεὸν
[6]	γὰρ τῶν ἐν ἀνθρώποις καλῶν	γεγένηται,	μὴ τοῦ θείου λόγου ἐπιδημήσαντος
[6]	ἀπαγγέλλει καὶ τὴν φύσιν, ὅθεν	γεγένηται.	Οἷον εἰ καθ´ ὑπόθεσιν μέλι
[6]	ἢ μή, ἀλλ´ ἐκ παρακολουθήσεως	γεγένηται	τῆς πρὸς τὰ προηγούμενα· θαυμάζω
[6]	τῷ» ἐκείνων παραπτώματι ἡ σωτηρία»	γεγένηται	τοῖς ἔθνεσι» καὶ τὸ παράπτωμα
[6]	φθάνων, ἵνα πάντα διὰ λόγου	γίνηται,	οὐχ ἕως ἀνθρώπων μόνων ἀλλὰ
[6]	θεοῦ δημιουργήσαι ἄν. ~Διόπερ ἐὰν	ἔρηται	ἡμᾶς Κέλσος, Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν
[6]	ἐν τῷ σώματί ἐστι μόνῳ,	ἐστέρηται	τὸ κρεῖττον, ἡ ψυχή, τοῦ
[6]	θεός· ἀλλ´ ἐπεὶ πάνυ κεκρυμμένως	εἴρηται	διὰ τοὺς ἀναξίους καὶ ἀσέμνους,
[6]	ὅλων δημιουργοῦ. Αὐτάρκως δ´ ἡμῖν	εἴρηται	καὶ ἐν τοῖς πρὸ τούτων,
[6]	ἡ τούτου αἰτία καὶ πάλαι	εἴρηται.	Οἴεται δὲ αἰτίαν εἶναι τὸ
[6]	οὐρανὸν» καὶ εἴ τι τούτοις	εἴρηται	παραπλησίως, τροπολογούντων ἡμῶν χεῖρας καὶ
[6]	καὶ μάλιστα ἐν ταῖς ἀναχωρήσεσιν	εἴρηται,	τίνα δ´ ἦν ἃ ἔλεγεν,
[6]	καὶ ἐν τῷ Δανιὴλ τοῦτον	εἴρηται	τὸν τρόπον· Καὶ ἐπὶ τὸ
[6]	κολασθείς, εἰ μὴ περὶ τούτου	προείρηται;	Εἶτα πάλιν παίζει καί, ὡς
[6]	πῶς πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;	προείρηται	μὲν ὅτι πᾶσιν ἄν, εἴπερ
[6]	ποιῆσαι καὶ διδάξαι, ποία αἵρεσις	χρῆται	τῷ διατυπωθέντι διαγράμματι, τοῦτ´ οὐ
[6]	καταργήσῃ» καὶ ἀληθῶς, ἵνα μὴ	καυχήσηται	πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ»
[6]	καί· Ὅταν τὸ φθαρτὸν τοῦτο	ἐνδύσηται	ἀφθαρσίαν» τότε γενήσεται ὁ λόγος
[6]	αὐτοῖς εἰς ἐπιστροφήν, οὔτ´ ἂν	ἐπισκέπτηται	ἐν ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας» τῶν
[6]	δύνανται οἱ παρ´ ἡμῖν Ἰουδαίων	προφῆται	ἀπὸ Πλάτωνός τι εἰληφέναι· πρεσβύτεροι
[6]	ἀναφερομένης. Ἀνωτέρω γὰρ τούτων οἱ	προφῆται	διέστειλαν τὸ περὶ ἑκατέρας σοφίας·
[6]	παλαιῶν ἀνδρῶν οἱ παρ´ Ἰουδαίοις	προφῆται	ἐπροφήτευσαν. Ἀλλ´ οὐδ´ ἐβουλήθη τὸ
[6]	ὅτι καὶ οἱ καθ´ ἡμᾶς	προφῆται	ἐφρόνουν τινὰ μείζονα γραμμάτων, ἅπερ
[6]	λαμπρότητος· ἐπεὶ οἱ καθ´ ἡμᾶς	προφῆται	Ἰησοῦς τε καὶ οἱ ἀπόστολοι
[6]	ἢ Καβείρων λαβόντες ἡμῶν οἱ	προφῆται	λέγουσί τινα οὐδ´ οἱ τοῦ
[6]	ἄλλον τὸν Ἐλωαῖον, ὃν οἱ	προφῆται	ὀνομάζουσιν ἑβραϊστὶ Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´ ἑξῆς
[6]	ἀρχαιότατος καὶ οἱ ἑξῆς αὐτῷ	προφῆται,	οὐδαμῶς» ῥητὸν» ἐπιστάμενοι τὸ πρῶτον
[6]	Ἰουδαίοις, παρ´ οἷς γεγόνασιν οἱ	προφῆται,	πεπέμφθαι τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ·
[6]	ἦν, ἵν´ ὑπὸ τῶν πλείστων	ἐλέγχηται,	πείρᾳ καταλαβόντων τὰ τοιαῦτα εἶναι
[6]	πειστικοὺς λέγεσθαι λόγους ἀπὸ θεοῦ	ἔρχηται,	τό γε πείθεσθαι οὐκ ἔστιν
[6]	πόδας αὐτοῦ» τότε ἔσχατος ἐχθρὸς	καταργεῖται	ὁ θάνατος» λέλεκται δὲ καί·
[6]	καιρῷ· τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη	ἐνεργεῖται	τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων
[6]	ἀπαιτήσων; Δεομένου γὰρ τὸ ἀπαιτεῖν,	δεῖται	δὲ οὐδενὸς ὁ θεός. Καὶ
[6]	τὸ οὐκ ὀνομαστὸς δὲ διαστολῆς	δεῖται.	Εἰ μὲν γάρ, ὅτι οὐδὲν
[6]	κείροντι· διὰ τοῦτο οὐ μόνης	δεῖται	τῆς τοῦ πείθοντος ἐνεργείας ἀλλὰ
[6]	πλείονά ἐστι καὶ πλείονος λόγου	δεῖται	τοῦ πρὸς αὐτά, οὔτε διακόψαι
[6]	καρδία» ἐν σκότῳ καὶ ἀγνοίᾳ	καλινδεῖται	τῇ περὶ τοῦ θεραπεύειν τὸ
[6]	Ἰησοῦ σῶμα, οὐ μὴν ὡς	ἐκτέθειται	καὶ ἀγεννές, οὐδὲ σαφῶς δηλοῦται
[6]	καὶ ὡς ποία πλυνόντων· καὶ	καθιεῖται	χωνεύων καὶ καθαρίζων ὡς τὸ
[6]	αὐτοῦ λέξιν, δι´ ἧς οἱονεὶ	προσωποποιεῖταί	τινα, μετὰ τὸ ἀκοῦσαι τούτων
[6]	τὸν πατέρα; Τί δ´ αὐτὸς	εἰσποιεῖται,	μὴ συγχωροῦντος τοῦ πατρός; Τί
[6]	εἰς κατηγορίαν παραλαμβανομένοις, ταῦτα οὐδὲ	προσποιεῖται	εἰδέναι. Ὁμολογουμένως τοίνυν γέγραπται τὰ
[6]	ἐπιλαθόμενος ὅτι κατὰ Χριστιανῶν αὐτῷ	πρόκειται	γράφειν φησὶ Διονύσιόν τινα μουσικὸν
[6]	καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων προσκυνούμενον οὐ	πρόκειται	νῦν ἡμῖν λέγειν, περὶ δὲ
[6]	εἰς ἀμφότερα τὰ εἴδη, οὐ	πρόκειται	οὐδὲ τὰ κατὰ τοὺς τόπους
[6]	τῷ διαγράμματι εὕρομεν ὅτι οὗτος	καλεῖται	Ὀνοὴλ ἢ Θαρθαραώθ, ὀνοειδής τις
[6]	προσάπτει ᾗ ἐκτίθεται Περσῶν θεολογίᾳ·	προσφιλοτιμεῖται	δὲ τούτοις καὶ δευτέραν ἐκθέσθαι
[6]	ἀπὸ τοῦ Ἡσαΐου, ἐν οἷς	θρηνεῖται	ὁ βασιλεὺς Βαβυλῶνος· ἀφ´ ὧν
[6]	τῆς γῆς, καὶ πᾶς τις	διανοεῖται	ἐν τῇ καρδίᾳ ἐπιμελῶς ἐπὶ
[6]	δὲ κύριος τὸ πνεῦμά ἐστι»	περιαιρεῖται	τὸ» τῇ καρδίᾳ κάλυμμα» ἐπικείμενον,
[6]	ταῦτα δέ ἐστιν ἐκείνων παρακούσματα,	διαλοιδορεῖται	ἡμῖν λέγων μὴ εἶναι ἐκεῖνα
[6]	περὶ ἧς καὶ τῷ Φίλωνι	συντέτακται	βιβλίον, ἄξιον φρονίμου καὶ συνετῆς
[6]	βραχὺ συνήγαγον. ~Ταῦτα δέ μοι	λέλεκται	ἀπολογουμένῳ περὶ τῆς κατηγορουμένης ὑπὸ
[6]	ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος»	λέλεκται	δὲ καί· Ὅταν τὸ φθαρτὸν
[6]	δὲ προφητεία ἐν τῷ Δανιὴλ	λέλεκται,	δυναμένη τὸν φρονίμως καὶ εὐγνωμόνως
[6]	ἐν τοῖς ἀνωτέρω μετρίως ἡμῖν	λέλεκται.	~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει τὰ περὶ
[6]	παρὰ τοῖς πολὺ Πλάτωνος ἀρχαιοτέροις	λέλεκται	ἐν εὐχῇ τό· Κύριε, οὐχ
[6]	Ὅπερ δὲ παρὰ τῷ Παύλῳ	λέλεκται	ἐν ᾗ ἐξεθέμην αὐτοῦ λέξει,
[6]	αὐτοῖς» ταῦτα καὶ ὅσα καλῶς	λέλεκται	ἐφανέρωσε» Διὰ τοῦτο δὲ καὶ
[6]	ψυχὴ οὐκ ἀγεννῶς παρά τισι	λέλεκται	ἡ τοῦ σῳζομένου. Σφαζόμενον δ´
[6]	θεόν, ὡς ἐν τοῖς ἀνωτέρω	λέλεκται·	οὐ γὰρ τὸ σπειρόμενον ἐν
[6]	περὶ μὲν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς	λέλεκται·	Οὐκέτι εἰσὶ δύο ἀλλὰ σὰρξ
[6]	ζῶσα τάχα μὲν ἐν ἀπορρήτοις	λέλεκται	παρά τισι τῶν ἀπὸ Οὐαλεντίνου
[6]	αὐτοῦ» Καὶ ταῦτα δέ μοι	λέλεκται	πρὸς τὸν ἄσεμνον τοῦ Κέλσου
[6]	ἐνθέους καὶ προφητικούς, ἐν οἷς	λέλεκται	τὰ περὶ τῶν μελλουσῶν βασιλειῶν,
[6]	ὁ θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν»	λέλεκται	τό· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ
[6]	ἢ ἐξουσιῶν ὑπόστασιν. ~Διόπερ μάτην	λέλεκται	τῷ Κέλσῳ, ὡς μὴ εἰδότι
[6]	ἡμῖν καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω	λέλεκται.	~Ὑπιδόμενος δ´ ἑξῆς ὁ Κέλσος
[6]	μὲν βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ»	εἰσῆκται	ὁ Ἰωάννης πρὸ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην Ἰησοῦς	κεκήρυκται	ἐπιδημήσας τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων
[6]	ἀπολογεῖσθαι καὶ δεικνύναι ὅτι οὐ	δύνανται	οἱ παρ´ ἡμῖν Ἰουδαίων προφῆται
[6]	δὲ ἡ ἑβδόμη. Τὴν πρώτην	τίθενται	Κρόνου, τῷ μολίβδῳ τεκμηριούμενοι τὴν
[6]	συναγωγαῖς αὐτῶν ἀναγινωσκομένων, ἅπερ Χριστιανοὶ	προσίενται,	πῇ δὲ Χριστιανῶν μόνων λαβεῖν
[6]	αἰσθητῶν λόγον, καὶ τίνα τρόπον	διανενέμηνται	αἱ φύσεις τῶν ἡμερῶν εἰς
[6]	καὶ θείων πεπιστευμένων γραφῶν ἑπτὰ	εἴρηνται	οὐρανοί· οὔτ´ ἀπὸ Περσῶν ἢ
[6]	καὶ ὅτι Ὅσοι πνεύματι θεοῦ	ἄγονται,	οὗτοι υἱοὶ θεοῦ εἰσιν» οὐκ
[6]	πάντως οἱ τὸν κατακλυσμὸν παθόντες	ὑπεξάγονται	ἀπὸ τοῦ οὕτως ὀνομαζομένου κόσμου.
[6]	τὸ προΐστασθαι αὐτῶν διὰ παντὸς»	λέγονται	βλέπειν τὸ πρόσωπον τοῦ ἐν
[6]	Βελίαρ τίνος ἄλλου ἢ τούτου	λέγονται	εἶναι υἱοὶ διὰ τὴν πονηρίαν;
[6]	ἀρετῆς» αὗται δὲ ἐξ ἑτοίμου	ἀνοίγονται	τῷ μεταδιώκοντι τὰς κατ´ ἀρετὴν
[6]	ἀέρος ἢ ὅ τι δήποτε	ὁρίζονται	εἶναι τὴν φωνὴν οἱ περὶ
[6]	τὸν Αἰλωαιόν, ᾧ τοιαῦτα λέγειν	οἴονται·	Δευτέρας ἄρχων πύλης Αἰλωαιέ, πάρες
[6]	ἑξῆς τὸν Σαβαώθ, πρὸς ὃν	οἴονται	λέξειν· Πέμπτης ἐξουσίας ἄρχων, δυνάστα
[6]	συμπαθεῖν ἄστρον τὸν Φαίνοντα. Εἶτα	οἴονται	τὸν διελθόντα τὸν Ἰαλδαβαὼθ καὶ
[6]	ὀνομάζουσι καὶ πρὸς αὐτὸν λέγειν	οἴονται·	Ὑπερβὰς φραγμὸν πυρὸς ἀφόβως, πρώτης
[6]	ἀρχὰς ἐντεῦθεν εἶναι. Εἶθ´ ἑξῆς	διδάσκονται	λέγειν διερχόμενοι ὅν φασιν Ἰαλδαβαώθ·
[6]	πάνυ δ´ ἐδυνήθησαν, ἀκουέτω ὃ	διδάσκονται	λέγειν μετὰ τὸ διελθεῖν ὃν
[6]	Κέλσος τοιαῦτά φησι καθ´ ἡμῶν·	Σφάλλονται	δὲ ἀσεβέστατα ἄττα καὶ περὶ
[6]	ἔσεβον Ἰουδαῖοι καὶ νῦν σέβειν	ἐπαγγέλλονται	θεόν, οὐδαμῶς εἰς αὐτὸν ἀσεβοῦντες.
[6]	ἑαυτῶν σοφίαν, ἧς σύμβολον εἶναι	βούλονται	καὶ δώδεκα ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν· ἣν
[6]	ἐστιν ὄφις, ἀλλ´ ὡς ὄφεις	σεμνύνονται	ἐπὶ τῷ Ὀφιανοὶ καλεῖσθαι, Εὐφράτην
[6]	τὰ Αἰγυπτίων, ἐν οἷς πολλοὶ	σεμνύνονται,	ἢ τὰ Καππαδοκῶν περὶ τῆς
[6]	πυρός, κάθισαι ἐπ´ αὐτούς, οὗτοι	ἔσονταί	σοι βοήθεια. Τοῦτον δὲ τὸν
[6]	δοκῶσί τινες ταῦτα ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´	εὑρεθήσονται	ἀλλάξαντες τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ
[6]	δὲ ἐκζητοῦντες τὸν κύριον οὐκ	ἐλαττωθήσονται	παντὸς ἀγαθοῦ. Δεῦτε τέκνα, ἀκούσατέ
[6]	ἡ πύλη τοῦ κυρίου, δίκαιοι	εἰσελεύσονται	ἐν αὐτῇ» Καὶ πάλιν ἐν
[6]	σῴζεσθαι θέλοντες; Ἦ κύβους ἀναρρίψαντες	μαντεύσονται,	ποῖ τράπωνται καὶ τίσι προσθῶνται;
[6]	μεγάλη καὶ εὐρύχωρος· ἐκεῖ πλοῖα	διαπορεύονται,	ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων, δράκων
[6]	κρείττονος ἤδη καὶ θειοτέρας τάξεως	ἔχονται·	τὸ γὰρ κάμνειν ἐστὶ τῶν
[6]	Εὖ οἶδα ὅτι ῥητά τινα	παραλήψονται	τῆς γραφῆς οἱ καὶ ταῦτα
[6]	καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν	ὄψονται»	~Τὸ δ´ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ
[6]	δ´ αὐτῶν οὐχ ἥκιστα ἐκεῖνο·	ἐξηγοῦνται	γάρ τινα μεταξὺ τῶν ὑπερουρανίων
[6]	ἡμῶν κατηγορούμενα. Εἰ δὲ καὶ	ὑπισχνοῦνται	οἱ ἐπὶ τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενοι
[6]	εἶχε τὸ ἐὰν οἵδε μὲν	εἰσηγῶνται	τόνδε, ἄλλοι δὲ ἄλλον, καὶ
[6]	ἐὰν οἵδε μέν— λέγων Χριστιανούς—	εἰσηγῶνται	τόνδε, ἄλλοι δὲ ἄλλον, κοινὸν
[6]	ἡνίκα μὲν ἂν Ἰουδαῖοι αὐτοὺς	βιάζωνται,	τὸν αὐτὸν αὐτοῖς θεὸν ὁμολογεῖν·
[6]	τούτων προσδεῖν εἶπον, ἵνα μὴ	ἀναγκάζωνται	τῆς ἀληθινῆς μὲν ἀμελεῖν σοφίας,
[6]	μαντεύσονται, ποῖ τράπωνται καὶ τίσι	προσθῶνται;	Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ ἀπὸ
[6]	κρίσεις τοῦ θεοῦ αἱ ἀπαίδευτοι»	πλανῶνται	ψυχαί» καὶ Κέλσος σὺν αὐταῖς.
[6]	αὐτῶν οἰκειωθῶσι μὲν τῷ κρείττονι,	φυλάξωνται	δὲ ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. Ἐχρῆν
[6]	πάντα πράξαντες, ἵνα μηδὲν κίβδηλον	πρόωνται	ἐπὶ τὴν λογικὴν ἑαυτῶν φύσιν,
[6]	Ἦ κύβους ἀναρρίψαντες μαντεύσονται, ποῖ	τράπωνται	καὶ τίσι προσθῶνται; Καὶ πρὸς
[6]	καὶ μάλιστα ἐπείπερ καὶ Ἰουδαῖοι	χρῶνται	τῷ ὀνόματι. Εὕρομεν δὲ ὅπου
[6]	μὲν γὰρ διὰ τοῦ πνεύματος	δίδοται	λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος
[6]	οὐδὲ προσποιεῖται εἰδέναι. Ὁμολογουμένως τοίνυν	γέγραπται	τὰ περὶ τοῦ δυσειδὲς γεγονέναι
[6]	τῆς ζωῆς ἐν τοῖς Μωϋσέως	ἀναγέγραπται	γράμμασιν, ἀλλὰ καὶ οὐ βλέπων
[6]	τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ, Μωϋσῆς	ἀναγέγραπται	εἰσεληλυθέναι εἰς τὸν γνόφον, ὅπου
[6]	ὁ Ἰωάννης δὲ τὸ παραπλήσιον	ἀναγέγραπται	ἑωρακέναι καὶ πεποιηκέναι· ἀλλὰ καὶ
[6]	εὐαγγελίων τέκτων» αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς	ἀναγέγραπται.	~Οἴεται δὲ καὶ τροπολογοῦντας ἡμᾶς
[6]	δ´ ἦν ἃ ἔλεγεν, οὐκ	ἀναγέγραπται.	Οὐ γὰρ ἐφαίνετο» αὐτοῖς γραπτέα
[6]	Μωϋσέως αὐτοῦ Ἰὼβ ὁ διάβολος»	ἀναγέγραπται	παρίστασθαι τῷ θεῷ καὶ αἰτεῖν
[6]	διὰ τὸ τέκτονα αὐτὸν γεγονέναι	ἀναπέπλασται	τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἠκολούθησεν
[6]	καὶ πολλαὶ ποιότητες οὐκ εἰσὶν	ὀνομασταί.	Τίς γὰρ δύναται ὀνόμασι διαφορὰν
[6]	ἀλλ´ αὐτὸς ὁ κύριος φῶς»	ἔσται	αὐτοῖς αἰώνιον, καὶ ὁ θεὸς
[6]	φῶς ἐπίσταται, τίνι μὲν δεικτέον	ἔσται	τὰς μαρμαρυγὰς τίνι δὲ φῶς,
[6]	οὐδὲ φωνή. Ἀληθῶς γὰρ οὐκ	ἔσται	τῷ θεῷ φωνή, εἴπερ ἐστὶν
[6]	μέχρι τῆς φθορᾶς τοῦ κόσμου.	Ἐνέσται	δὲ τῷ βουλομένῳ ἐντυχεῖν αὐτῇ·
[6]	τοὺς περὶ αὐτὴν δαίμονας, ὅσοι	ὑβρισταί,	τούτους ἀπορριπτεῖ κολάζων αὐτοὺς τῇ
[6]	τῷ τὰς πύλας τῆς ἀρετῆς»	αὗται	δὲ ἐξ ἑτοίμου ἀνοίγονται τῷ
[6]	φῶς, ἕκαστος δὲ τῇ παρατυχούσῃ	μίγνυται·	ἥτις δυσφημία παραλόγως πάλαι μὲν
[6]	τῶν Παναθηναίων ὑπὸ πάντων θεωρούμενον.	Δηλοῦται	γάρ, φησίν, ἀπ´ αὐτοῦ ὅτι
[6]	εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν. Ἅμα δὲ	δηλοῦται	διὰ τούτων ὅτι οὐ πάντως
[6]	ἐκτέθειται καὶ ἀγεννές, οὐδὲ σαφῶς	δηλοῦται	ὅτι μικρὸν ἦν. Ἔχει δὲ
[6]	ἐπεὶ καὶ ἐν τούτοις ὢν	ταπεινοῦται	ἑκών, οὐχ ὑπὸ τὸν τυχόντα
[6]	ὁ ταπεινοφρονῶν ἀσχημόνως καὶ ἀπαισίως	ταπεινοῦται,	χαμαιπετὴς ἐπὶ τῶν γονάτων καὶ
[6]	ψυχὰς κατὰ ταῦτα. Διόπερ οἱ	ἰδιῶται	ὡς πρὸς φιλοσοφίαν ἑλληνικὴν μαθηταὶ
[6]	ἀνατολικὰ τεταγμέναι εἰσὶ μέρη ὡς	πρῶται,	ποῖαι δὲ ἐπὶ τὰ κατὰ
[6]	θρῆνος» ἦν καὶ μέλος καὶ	οὐαί»	καὶ προστάξαντος αὐτῷ τοῦ λόγου
[6]	ὑπὸ Ἡσαΐου τὸν τρόπον τοῦτον·	Οὐαὶ	οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς
[6]	τὸν Ἀδωναῖον, ὃν λέγουσιν αἱ	γραφαὶ	Ἀδωναΐ, καὶ ἄλλον τὸν Ἐλωαῖον,
[6]	ἐκκλησίαις τοῦ θεοῦ οὐκ ἀπαγγέλλουσι	γραφαί,	ἀλλ´ οὐρανούς, εἴτε τὰς σφαίρας
[6]	ὠνομάζετο Λευϊαθάν, ὅντινα αἱ Ἰουδαίων	γραφαὶ	ὅ τι ποτ´ οὖν αἰνισσόμεναι
[6]	ὅπερ καὶ αἱ φιλαλήθεις μαρτυροῦσι	γραφαὶ	τῶν περὶ αὐτόν, ἀνέγνω Πλάτωνα
[6]	τοῦ θεοῦ αἱ ἀπαίδευτοι» πλανῶνται	ψυχαί»	καὶ Κέλσος σὺν αὐταῖς. Οὐδὲν
[6]	τοῖς τε ἀνθρώποις μέγα ὄφελος	γράψαι	καὶ τὴν φύσιν εἰς φῶς
[6]	ἐνορῶντας κακοτεχνίας, μὴ βουλομένους δ´	ἀναβλέψαι	καὶ ἀναβῆναι τῷ νῷ ἀπὸ
[6]	οὐ γὰρ εἶχεν οἶμαι λόγους	ἀνατρέψαι	δυναμένους τὸ κατ´ εἰκόνα θεοῦ»
[6]	τὸν φρονίμως καὶ εὐγνωμόνως ἀναγινώσκοντα	ἐπιστρέψαι	ἐπὶ τὸ θαυμάσαι τοὺς λόγους
[6]	δ´ ἐβούλετο πνεῦμα ἐξ ἑαυτοῦ	καταπέμψαι,	τί ἐδεῖτο εἰς γυναικὸς γαστέρα
[6]	ἥλιος» ἀνατείλας, ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας	ἐκπέμψαι	τὰς ἐπὶ τὴν ψυχὴν τῶν
[6]	δεῖται τοῦ πρὸς αὐτά, οὔτε	διακόψαι	ἐβουλήθημεν ὑπὸ τοῦ μεγέθους ἀναγκαζόμενοι
[6]	βιβλίου οὔτε ὑπὲρ τοῦ μὴ	διακόψαι	τὸν λόγον μέγιστον ποιῆσαι καὶ
[6]	ἐπιφαινόμενον αὐτὸν παραδεχομένοις, γνωρίσαι καὶ	ἀποκαλύψαι	τὸν πατέρα, πρὸ τῆς παρουσίας
[6]	ὃν οἱ προφῆται ὀνομάζουσιν ἑβραϊστὶ	Ἐλωαΐ.	~Εἶθ´ ἑξῆς ἄλλους μύθους ὁ
[6]	εἰ ὁ θεὸς λέγεται τὰ	τοιαδὶ	ἐπάγειν ἐπιστροφῆς καὶ θεραπείας ἕνεκεν
[6]	τῆς σῆς κτίσεως χάριτι λυομένης,	πεντάδι	δυνατωτέρᾳ, πάρες με, σύμβολον ὁρῶν
[6]	τέχνης ἀνεπίληπτον, εἰκόνι τύπου τετηρημένον,	πεντάδι	λυθὲν σῶμα· ἡ χάρις συνέστω
[6]	Πειραιέα» προσευξόμενοι ὡς θεῷ τῇ	Ἀρτέμιδι	καὶ ὀψόμενοι τὴν ὑπὸ ἰδιωτῶν
[6]	τὴν μετὰ βασάνου κάθαρσιν τῶν	τοιωνδὶ	ψυχῶν κατὰ τὸ Ἰδοὺ κύριος
[6]	ἀπὸ τῆς συγκλήτου βουλῆς; Ἀλλ´	εἰ	ἄκαιρον αὐτῷ ἔδοξεν ἐκείνων τι
[6]	μέν τ´ ἂν οὐδ´ ἠπιστεῖτο,	εἰ	ἄνωθεν εὐθὺς ἔσπαρτο. Καὶ ταῦτ´
[6]	πατήρ» καὶ τὰ ἑξῆς. Ἀλλ´	εἰ	ἀπολογήσεταί τις περὶ τούτων διὰ
[6]	ἄν τις πρὸς τὸν Κέλσον·	εἰ	αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν ἔργα, πῶς
[6]	λέγει πρὸς τὴν γυναῖκα τό·	Εἰ	γὰρ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ
[6]	εἶναι τὸ κατ´ εἰκόνα» αὐτοῦ;	Εἰ	γὰρ τὸ κατ´ εἰκόνα» τοῦ
[6]	αὐτὴν τὰ προσόντα τῷ θεῷ.	Εἰ	δ´ ἀνεγνώκει τὰς τῶν προφητῶν
[6]	ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.	Εἰ	δ´ ἄρα μηδὲν νοήσας Μωϋσῆς
[6]	τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν, φησίν·	Εἰ	δ´ ἐβούλετο πνεῦμα ἐξ ἑαυτοῦ
[6]	σώματι, ὅπερ οὐδεὶς ἡμῶν λέγει.	Εἰ	δ´ ἐστὶν ἐν τῷ συναμφοτέρῳ
[6]	τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστιν»	Εἰ	δ´ ὁ κολλώμενος τῷ κυρίῳ
[6]	ἐνυπάρχουσαν ἀσθένειαν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐκείνου.	Εἰ	δ´ ὅλως χρὴ λέγειν κολάζεσθαι
[6]	τόνδε τὸν κόσμον, τοιαῦτά φησιν·	Εἰ	δὲ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν ἔργα,
[6]	ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ.	Εἰ	δὲ δοκεῖ ὁ θεὸς ἀπειλεῖν
[6]	θεμελίων καὶ τῶν πυλῶν αὐτῆς.	Εἰ	δὲ δύναται διὰ συμβόλων καὶ
[6]	ἴσμεν σωματικῶς καὶ κοινότερον ὀνομαζομένων·	εἰ	δὲ καθόλου ἀκούοιμεν τοῦ ὧν
[6]	ἑκάστῳ Χριστὸν ἀπὸ Χριστοῦ λόγου.	Εἰ	δὲ καὶ ἀνάλογόν ἐστι τῷ
[6]	βουλομένων αὐτὸν παραδέξασθαι φθανούσας αὐγάς.	Εἰ	δὲ καὶ πολλά τις ποθεῖ
[6]	τὰ καὶ ὑφ´ ἡμῶν κατηγορούμενα.	Εἰ	δὲ καὶ ὑπισχνοῦνται οἱ ἐπὶ
[6]	οὐδὲν ἄτοπον ἀπαντᾷ τῷ λόγῳ·	εἰ	δὲ κόσμον τὸ ἐξ οὐρανοῦ
[6]	λέγεσθαί τινα περὶ σκύτους ἁγίου,	εἰ	δὲ λιθοξόος, περὶ λίθου μακαρίου,
[6]	ἐν τῷ κατακλυσμῷ διαφθαρέντων, φησίν·	Εἰ	δὲ μὴ διαφθείρει τὰ ἴδια
[6]	εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ»	Εἰ	δὲ μὴ μετὰ τοῦ μισεῖν
[6]	τῆς Πλάτωνος ἐπιστολῆς ὁ Κέλσος·	Εἰ	δέ μοι ἐφαίνετο γραπτέα τε
[6]	ἐφικτὸς τῷ λόγῳ ὁ θεός·	εἰ	δὲ νοήσαντες τὸ Ἐν ἀρχῇ
[6]	δυνατὸν εἶναι τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν»	Εἰ	δὲ ῥᾳθυμοῦσί τινες, οὐκ ἀσκοῦντες
[6]	δὲ λιθοξόος, περὶ λίθου μακαρίου,	εἰ	δὲ σιδηρεύς, περὶ σιδήρου ἀγάπης.
[6]	ἐγένετο, καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»	~Εἰ	δὲ συνίει Κέλσος ἃ λέγομεν
[6]	τῶν λίθων καὶ τῆς κονίας.	~Εἰ	δὲ τὰ καταχρηστικῶς οὕτως ὀνομαζόμενα
[6]	τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ θεοῦ»	Εἰ	δέ τινες διὰ τὴν ἰδιωτείαν
[6]	δὲ αὐτοῦ στῆθι μετ´ ἐμοῦ.	Εἰ	δέ τινες λέξεις οἱονεὶ κίνησίν
[6]	ἑαυτοῦ οὐκ ἄν ποτε ἀποσυμβαίῃ.	Εἰ	δέ τινι ἀποσυμβαίνει, παρὰ τὴν
[6]	ἀρετὴ καὶ μακαριότης καὶ θειότης.	Εἰ	δέ τις ἀκούοι ὑψηλότερον τοῦ
[6]	ἢ διδάσκαλον ἢ υἱὸν θεοῦ.	~Εἰ	δέ τις βούλεται καὶ τὰ
[6]	τίνα τρόπον οὐκ ἔστιν εὐηθική.	Εἰ	δέ τις βούλεται τὰ κινήσαντα
[6]	ἐκθέσεως τῶν Μιθραϊκῶν αὐτῷ ἐφαίνετο;	~Εἰ	δέ τις βούλοιτο μὴ ἀφ´
[6]	γραφῇ πιστεύσαντες ἐξεθέμεθα τάχα οὐδέν·	εἰ	δέ τις σχολάσας τῇ βασάνῳ
[6]	ἔστιν οὕτως ὀνομαστὸς ὁ θεός.	Εἰ	δὲ τὸ ὀνομαστὸν λαμβάνεις καθὸ
[6]	πᾶσι θεὸς πατήρ ἐστιν αὐτοῦ.	Εἰ	δὲ τῷ τηλικούτῳ υἱῷ τοῦ
[6]	συναγανακτοῦμεν τοῖς μεμφομένοις τοὺς τοιούτους,	εἰ	δή τινες εἰσὶ λέγοντες θεὸν
[6]	τὸ εὔλογον. Οὐ θαυμαστὸν δὲ	εἰ	διὰ τὸ μεγάλας εἶναι καὶ
[6]	αὐτῷ ταῦτα καθ´ ἡμῶν λέγοντι	εἰ	δυνατὸν καὶ ἐπὶ τὸ αἱρεῖν
[6]	ἦν τέκτων τὴν τέχνην. Ὡς	εἰ	ἔτυχεν ἐκεῖνος ἀπὸ κρημνοῦ ἐρριμμένος
[6]	τὴν φύσιν, ὅθεν γεγένηται. Οἷον	εἰ	καθ´ ὑπόθεσιν μέλι ἦν τι
[6]	φρονούντων οὔτ´ εἰδότων τὰ τοιαῦτα,	εἰ	καὶ ἡμεῖς ἐβουλήθημεν καὶ ταῦτα
[6]	κατὰ σάρκα εἰσαγωγῆς εἰπεῖν τό·	Εἰ	καὶ Χριστόν ποτε κατὰ σάρκα
[6]	μὴ μένειν κἀκεῖ καθαράς. Καὶ	εἰ	κατὰ τὴν Κέλσου δὲ ὑπόθεσιν
[6]	λόγος ἔχειν δύναται; Ὥσπερ γάρ,	εἰ	καταχρηστικῶς ἀκουόντων ἡμῶν κακὰ τοὺς
[6]	δ´ ἡμεῖς ἴσμεν, οὐ σαφηνίζει.	Εἰ	μὲν γὰρ μελῶν, σύμφαμεν αὐτῷ
[6]	οὐκ ὀνομαστὸς δὲ διαστολῆς δεῖται.	Εἰ	μὲν γάρ, ὅτι οὐδὲν τῶν
[6]	αἱρέσεως παρακούσας εἶπε καὶ τό·	Εἰ	μὲν ἐναντίος τις ἦν τῷ
[6]	προσέχειν αὐτοῦ τοῖς δόγμασιν· ἅτινα	εἰ	μὲν ἐσεμνολόγει, τάχα πιθανώτερα ἦν·
[6]	διαστέλλομαι τὸ σημαινόμενον καί φημι·	εἰ	μὲν λόγῳ τῷ ἐν ἡμῖν,
[6]	θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον»	Εἰ	μὲν οὖν ἀκούει τις τοῦ
[6]	ἀνθρώπων φύσις, συνθεῖναι λῆρον βαθύν.	Εἰ	μὲν οὖν εἰρήκει τὸν δοκοῦντα
[6]	ἅτε τῆς ὑγιεινῆς διαίτης προνοησαμένους.	Εἰ	μὲν οὖν προέκειτο περὶ μαγείας
[6]	καὶ ἡ κοσμογένεια μάλα εὐηθική.	Εἰ	μὲν οὖν τὸν φαινόμενον αὐτῷ
[6]	τῆς ἐναργείας ὁρμώμενοι ταῦτα φήσομεν·	εἰ	μὲν πλείους ἦσαν ὁμοίως τῷ
[6]	εἰς Ἰησοῦν Χριστὸν ἀναφέρεσθαι; Καὶ	εἰ	μὲν σαφῶς ἦν ἀπὸ τῶν
[6]	ξύλον τῆς ζωῆς, ἠκολούθησεν ἄν,	εἰ	μὲν σκυτοτόμος ἦν, λέγεσθαί τινα
[6]	τῇ προκειμένῃ συντάξει. Κακὰ τοίνυν,	εἰ	μὲν τὰ κυρίως οὕτως ὀνομαζόμενα
[6]	χάριτι διδασκόντων θεοῦ τοὺς ἀκούοντας·	εἰ	μὴ ἄρα ἴδιόν τι σημαινόμενον
[6]	ἀναγάγῃ τὸν Κέλσου λόγον, ὅρα	εἰ	μὴ αὐτόθεν ἀπίθανόν ἐστι τὸ
[6]	πιστεύοντι, ἐν ᾗ φησιν· Ἐκτὸς	εἰ	μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε. Τὸ ὅσον
[6]	οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ,	εἰ	μὴ ἐταπεινοφρόνουν. Ἅμα δὲ δηλοῦται
[6]	διαβεβλημένοις ἀνθρώποις ἀπειλεῖν. ~Ὅρα οὖν	εἰ	μὴ ὁ ἐγκαλῶν ἡμῖν ὡς
[6]	φησίν· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν υἱὸν	εἰ	μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν
[6]	ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα	εἰ	μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ
[6]	πρὸς τὰ προηγούμενα· θαυμάζω δὲ	εἰ	μὴ ὅπερ ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν
[6]	φθεῖραι τὸν ἐπὶ πᾶσι θεόν,	εἰ	μὴ πάνυ ἀπεμφαῖνον τοῦτ´ αὐτοῖς
[6]	θεοῦ παῖς ὁ τοιαῦτα κολασθείς,	εἰ	μὴ περὶ τούτου προείρηται; Εἶτα
[6]	καὶ διὰ τί· καὶ ὅρα	εἰ	μὴ σεμνότατα περὶ τούτων ὁ
[6]	τὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου ὅρα	εἰ	μὴ τοιαῦτά ἐστι· Καὶ ἐπ´
[6]	τοὺς πολλοὺς» οὐδὲ ῥητά» Καί,	εἰ	μὴ φορτικὸν εἰπεῖν περὶ τῶν
[6]	τύπτοντες ἢ οἱ τέμνοντες· οὕτως,	εἰ	ὁ θεὸς λέγεται τὰ τοιαδὶ
[6]	ἰδίαν ποιότητα; Οὐδὲν οὖν θαυμαστόν,	εἰ	οὐκ ἔστιν οὕτως ὀνομαστὸς ὁ
[6]	ὁ ἀσώματος. Ζητητέον δὲ καί,	εἰ	οὐσίαν μὲν οὐσιῶν λεκτέον καὶ
[6]	καὶ αὐτοαληθείᾳ καὶ αὐτοδικαιοσύνῃ; Ὅπερ	εἰ	οὕτως ἔχει, οὐκ εἰσὶ δύο
[6]	πάντων ᾖ καὶ πρόχειρον· πίστευσον,	εἰ	σωθῆναι θέλεις, ἢ ἄπιθι καὶ
[6]	πάντων ᾖ καὶ πρόχειρον· πίστευσον,	εἰ	σωθῆναι θέλεις, ἢ ἄπιθι· τί
[6]	τὰς κατ´ ἀρετὴν πράξεις ποιήσαντας,	εἰ	τὰ ὄντως κακὰ πεποιήκει ὁ
[6]	εὐτελέσι λέξεσιν ἀπορρήτως εἰρημένα. Καὶ	εἰ	χρή γε τολμήσαντα εἰπεῖν, ὀλίγους
[6]	ἀπαρχὴν εἴληφε τοῦ χρίσματος καί,	εἰ	χρὴ οὕτως ὀνομάσαι, ὅλον τὸ
[6]	θεοῦ, ἀληθές ἐστι τὸ λεγόμενον,	εἴ	γε καὶ πολλαὶ ποιότητες οὐκ
[6]	τολμήσαντα εἰπεῖν, ὀλίγους μὲν ὤνησεν,	εἴ	γε ὤνησεν, ἡ περικαλλὴς καὶ
[6]	γεγραμμένην ὡς κολαστήριον εὑρόντες, ἐζητήσαμεν,	εἴ	που τῶν παλαιῶν γραμμάτων ὠνομάσθη,
[6]	ὁ Κέλσος. Εἰκὸς γὰρ ὅτι,	εἴ	τι ἤκουσεν οἱασδηποτοῦν αἱρέσεως λεξείδιον,
[6]	αὐτοῦ ἔστησαν τὸν οὐρανὸν» καὶ	εἴ	τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως, τροπολογούντων
[6]	δὲ λέγω καὶ ἡλικιῶν, καὶ	εἴ	τι τῶν πρὸ τοῦ παθεῖν
[6]	πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών» καὶ	εἴ	τινες εἰσὶν ἐκ λόγων τὴν
[6]	ὀνοκεφάλους καὶ δρακοντοειδεῖς ἄρχοντας, καὶ	εἴ	τις ἐκείνοις παραπλησίως ἐμυθολόγησεν, οὐ
[6]	θειοτέραν μορφὴν ἔχει· ἣν βλέπουσιν,	εἴ	τις ἐστὶ Πέτρος» χωρήσας τὴν
[6]	λέγοντος· Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς	εἶ»	τοῦ δὲ Μαλαχίου οἶμαι· Καὶ
[6]	σῶμα ὁ θεὸς δεῦρο κατέπεμψεν.	Ἀεὶ	γὰρ ὁ θεὸς μεταδίδωσι τοῖς
[6]	ἀπὸ τῆς τοῦ οὐρανοῦ περιφορᾶς,	ἀεὶ	δὲ πρὸς τῇ θέᾳ ἐσόμεθα
[6]	νῦν δι´ εὐλόγους αἰτίας ἐπιπληρώσαντα	ἀεὶ	δὲ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων
[6]	τοιαύτη φύσις ἐστὶ πυρός, ὥστ´	ἀεὶ	διαμένειν· οὐχ ὁρῶν πῶς λέγομεν
[6]	τοιαύτη φύσις ἐστὶ πνεύματος, ὥστ´	ἀεὶ	διαμένειν· ὡσεὶ καί, λεγόντων ἡμῶν
[6]	κατὰ φύσιν περιπορευόμενος· τῷ δ´	ἀεὶ	ξυνέπεται δίκη τῶν ἀπολελειμμένων τοῦ
[6]	ψυχαγωγεῖ καὶ δίκην ἀνδραποδιστοῦ τινος	ὑπεξάγει;	Τί δὲ ἀποδιδράσκειν ἀπὸ τοῦ
[6]	ἴδια ἔκγονα, ποῖ ποτε αὐτὰ	ὑπεξάγει	τοῦ κόσμου τοῦδε, ὃν ἐποίησεν
[6]	ἴδια ἔκγονα; Ἢ ποῖ ποτε	ὑπεξάγει	τοῦ κόσμου τοῦδε ὃν ἐποίησεν
[6]	μὲν οὖν ἀκούει τις τοῦ	ὑπεξάγει	τοῦ κόσμου τοῦδε τοῦ περιγείου
[6]	οὐρανοῦ καὶ γῆς, οὐ πάντως	ὑπεξάγει	τοὺς τὸν κατακλυσμὸν πεπονθότας, ἀπαλλάττει
[6]	σκότου τοίνυν εἰς λαμπρὸν φῶς	προάγει	ἡμᾶς ὁ Κέλσος, ἀλλὰ βούλεται
[6]	ὡς ἀπατωμένους; Ἑξῆς δὲ τούτοις	λέγει	ἁρμόζοντα μὲν τοῖς ἀναπλάσασι τούς
[6]	ὁπηνίκα ἐκίχρα, κακῷ κιχρῶν ἠγνόει;	Λέγει	δὲ καὶ τό· Τί περιορᾷ
[6]	ἀπάτῃ τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.	~Λέγει	δὲ ὁ Παῦλος περὶ τούτου
[6]	ἀξίως χλεύης τινὸς κἂν ἐλαχίστης·	λέγει	δὲ οὕτως· Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς,
[6]	φθαρτῷ σώματι, ὅπερ οὐδεὶς ἡμῶν	λέγει.	Εἰ δ´ ἐστὶν ἐν τῷ
[6]	πεποιηκέναι, ἀκολουθεῖ ὅσον ἐφ´ οἷς	λέγει	καὶ αὐτός. Εἴποι γὰρ ἄν
[6]	δ´ ἡμέτερος Παῦλος Ἐξ αὐτοῦ»	λέγει	καὶ δι´ αὐτοῦ καὶ εἰς
[6]	νεκρῶν. ~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά τινα	λέγει	ὁ Κέλσος· Ἔτι μὴν εἴπερ
[6]	Ἵνα γάρ τις θέλῃ ἅπερ	λέγει	ὁ νουθετῶν καὶ εἰσακούσας αὐτῶν
[6]	τοσαύτην ἐνέπεσε φλυαρίαν. ~Ἑξῆς τούτοις	λέγει	ὅτι ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν
[6]	Ἰωάννης δὲ ὕστερον ἐκείνου γενόμενος	λέγει	ὅτι ὃ γέγονεν» ἐν τῷ
[6]	μὲν ἤδη καὶ ὡς μαντικὸς	λέγει	περὶ αὐτῶν, οὐχ ὁρῶν πᾶσαν
[6]	κακά. Οὕτω γὰρ ὁ Ἰὼβ	λέγει	πρὸς τὴν γυναῖκα τό· Εἰ
[6]	δοκούσαις αὐτῷ γραφαῖς ἀφορμὰς κατηγορίας	λέγει	τὰ ἀπ´ αὐτῶν· ὅπου δὲ
[6]	καὶ κολάσουσιν αὐτόν. Εὐθέως δὲ	λέγει	τὸ πάλαι ταῦτα προειρῆσθαι ἐν
[6]	δὲ τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν, καὶ	λέγει	τὸν ἄρχοντα τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν
[6]	μὴ ἐπισημειωσάμενος ὅτι πρὸς αὐτὸν	λέγει	φησί· Τί δὲ λάθρα πέμπει
[6]	Ἀποδεξάμενος δὲ τὰ Ἑλλήνων πλάσματα	ἐπιλέγει	κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων τοιαῦτα, ὅτι
[6]	ἀγγέλλειν, ἀλλ´ ὁπόθεν ἐστὶ ταῦθ´	ὁμολογεῖ.	Εἴποι ἄν τις οὖν καὶ
[6]	τοῖς δόγμασιν· ἅτινα εἰ μὲν	ἐσεμνολόγει,	τάχα πιθανώτερα ἦν· ἐπεὶ δὲ
[6]	κατεγνωσμένους ἢ κατηραμένους, ὥς φατε,	ψυχαγωγεῖ	καὶ δίκην ἀνδραποδιστοῦ τινος ὑπεξάγει;
[6]	τὸν λόγον, μαθόντες εἰδέναι, πῶς	δεῖ	ἡμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι» Καὶ
[6]	μεμολυσμένην καρδίαν ἐνορᾶν θεῷ, ἀλλὰ	δεῖ	καθαρὸν εἶναι τὸ τοῦ καθαροῦ
[6]	ἐπαγγελιῶν, τῆς προαιρέσεως τοῦ ἀκούοντος	δεῖ	καὶ τῆς πρὸς τὰ λεγόμενα
[6]	ἐκτίθεταί τινα λέγων· Τί με	δεῖ	καταριθμεῖν ὅσοι καθαρμοὺς ἐδίδαξαν ἢ
[6]	αὕτη, πέμπτον δὲ αὐτὸ τιθέναι	δεῖ,	ὃ δὴ γνωστόν τε καὶ
[6]	καὶ ἀναγκαίας ἐπιμελεῖσθαι μειζόνως ἢ	δεῖ.	~Οὐκοῦν κατὰ ταῦτα ἡ μέν
[6]	αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ	δεῖ	προσκυνεῖν. Δι´ ὧν ἐδίδαξεν ὅτι
[6]	ἐδίδαξεν ὅτι οὐκ ἐν σαρκὶ	δεῖ	προσκυνεῖν» καὶ σαρκίναις θυσίαις τὸν
[6]	εἰσι μᾶλλον, τοῖς μαθοῦσιν ὅτι	δεῖ	τὸν προϊστάμενον τοῦ λόγου δυνατὸν
[6]	καὶ οὐκ ἐν τύποις προσκυνεῖν	δεῖ»	τῷ πατρὶ ἀλλ´ ἐν ἀληθείᾳ»
[6]	τοῦτο χρήσιμον τοιοῦτο φαινόμενον, ὁποῖον	ἔδει	ἑκάστῳ βλέπεσθαι; Καὶ οὐ θαυμαστὸν
[6]	ἦν· ὃν ἀποπέμπεσθαι καὶ ἀποτροπιάζεσθαι	ἔδει	τὸν κλῆρον ἔχοντα ἐν ἐρήμῳ·
[6]	ἄξιον ἀναγραφῆς, τάχα ἐπεὶ μηδὲ	ᾔδει	αὐτά, Πλάτωνος δὲ λέξεις ἐκτίθεται
[6]	οὐδὲ τὴν ἀρχὴν Σιμωνιανοὶ ἐπεβουλεύθησαν·	ᾔδει	γὰρ ὁ ἐπιβουλεύων δαίμων πονηρὸς
[6]	διαφορὰν αὐτῶν. Καὶ ὅπου μὲν	ᾔδει	ὀνόματα εἰπεῖν αἱρέσεων, οὐκ ὤκνησεν
[6]	τοῖς πολλοῖς οὐκ ἐν ὡραίῳ	εἴδει	οὐδέ τινι ὑπερέχοντι κάλλει· Κύριε,
[6]	τοιόσδε ὁ θεὸς οὔτ´ ἄλλῳ	εἴδει	οὐδενὶ ὅμοιος. Οἷον δ´ ἐστὶ
[6]	υἱοῦ ἀλλὰ φάσματος, ἐν Ἀπόλλωνος	εἴδει	προσελθόντος τῇ Ἀμφικτιόνῃ· καὶ ἄλλοι
[6]	ἐνδοτέρω κυανοῦ, τὸ ἐπιγεγραμμένον διάφραγμα	πελεκοειδεῖ	σχήματι, καὶ ἀνωτέρω μὲν αὐτοῦ
[6]	πάτερ, συνέστω. Φασὶ δὲ τῷ	λεοντοειδεῖ	ἄρχοντι συμπαθεῖν ἄστρον τὸν Φαίνοντα.
[6]	εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ	ψεύδει,	ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες οἱ μὴ
[6]	ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ	ψεύδει»	καὶ σέβοντες καὶ λατρεύοντες τῇ
[6]	τοῖς λεγομένοις, καὶ αὕτη οὐκ	ἀθεεὶ	ἐγγινομένη τοῖς ἀνυσίμως λέγουσι. Φησὶ
[6]	Τὸ ὅσον δ´ ἐπ´ αὐτῷ	ἀναγκάζει	ἡμᾶς ταυτολογεῖν ταυτολογῶν ὁ Κέλσος,
[6]	ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς σύστημα	ὀνομάζει	τις, οὐ πάντως οἱ τὸν
[6]	μιμούμενοι τὰς χρόας αὐτῶν. Ἑξῆς	ἐξετάζει	τὴν αἰτίαν τῆς οὕτω κατειλεγμένης
[6]	παίζει καί, ὡς ἔθος αὐτῷ,	χλευάζει	δύο εἰσάγων υἱοὺς θεῶν, τοῦ
[6]	τάχα πιθανώτερα ἦν· ἐπεὶ δὲ	χλευάζει	καὶ παίζει καὶ βωμολοχεῖ, φήσομεν
[6]	ξύλου ἀπὸ δύο τόπων αὐτὸ	χλευάζει	λέγων διὰ τοῦτο αὐτὸ παραλαμβάνεσθαι,
[6]	εὐδαιμονίαν, Κέλσος οὐ καταγελᾷ οὐδὲ	χλευάζει	τὸ δόγμα· ἐὰν δ´ ὁ
[6]	ὁ δὲ ἐάσας τὰ πράγματα	παίζει	καὶ βωμολοχεῖ οἰόμενος μίμους γράφειν
[6]	ἦν· ἐπεὶ δὲ χλευάζει καὶ	παίζει	καὶ βωμολοχεῖ, φήσομεν ὅτι ἀπορίᾳ
[6]	περὶ τούτου προείρηται; Εἶτα πάλιν	παίζει	καί, ὡς ἔθος αὐτῷ, χλευάζει
[6]	διδόντος ἑβδόμου· ἐν ᾧ ἀπαντᾶν	νομίζει	πρὸς τὸ ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι
[6]	τοῦ εἰπόντος τὰ προειρημένα ἀποδιδόναι	νομίζει	φάσκων· Οὓς ἄν τις εἰς
[6]	τίνων δ´ ἡμεῖς ἴσμεν, οὐ	σαφηνίζει.	Εἰ μὲν γὰρ μελῶν, σύμφαμεν
[6]	ἠκούσαμεν γίνεσθαι. Εἶτα καὶ ἀριθμὸν	ὁρίζει	λεγόμενον ὑπὸ τῶν παραδιδόντων τὴν
[6]	εἰρήνην καὶ κτίζων κακὰ» διηγούμεθα·	κτίζει	γὰρ τὰ σωματικὰ ἢ τὰ
[6]	τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ	φωτίζει	πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν
[6]	τῶν ἀνθρώπων» ὅπερ φῶς ἀληθινὸν»	φωτίζει	πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν»
[6]	τούτων σαφηνίσαι οὐ τῇ παρούσῃ	ἁρμόζει	πραγματείᾳ. Ἡ περὶ αὐτοῦ δὲ
[6]	ὑπ´ αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς, ᾧ	ἐφαρμόζει	τὸ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο»
[6]	ἀοράτου θεοῦ» καὶ ἐν τῷ	μεγέθει	σῴζῃ τὴν εἰκόνα τοῦ πατρός.
[6]	ἔχομεν ἡμεῖς ἀρχιερέα μέγαν» τῷ	μεγέθει	τῆς δυνάμεως καὶ τοῦ νοῦ
[6]	κατὰ τὸ πρέπον αὐτοῦ τῷ	ἤθει	καὶ τῇ καταστάσει προσάγομεν τὸν
[6]	ὁποῖα οὗτος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	ἀληθεῖ	λόγῳ; Δέον γὰρ αὐτὸν πραγματικῶς
[6]	Τί δὲ εἰσβιάζεται κρύφα καὶ	παραπείθει	καὶ πλανᾷ; Τί δὲ τοὺς
[6]	εἰς ὀλίγους καὶ εὐαριθμήτους καταστάντων,	ἐνετίθει	ταῖς κατὰ Χριστιανῶν κατηγορίαις. Καὶ
[6]	Εἰ δὲ καὶ πολλά τις	ποθεῖ	σώματα πεπληρωμένα θείου πνεύματος ἰδεῖν,
[6]	τὸν θεὸν τὰ κακὰ πεποιηκέναι,	ἀκολουθεῖ	ὅσον ἐφ´ οἷς λέγει καὶ
[6]	ὅλων διάταξιν τυγχάνοντα ἐπηκολούθησεν, ὥσπερ	ἐπακολουθεῖ	τοῖς προηγουμένοις τοῦ τέκτονος ἔργοις
[6]	θεός» καὶ περὶ Μωϋσέως πάλιν·	Ἐγγιεῖ	Μωϋσῆς μόνος πρὸς τὸν θεόν,
[6]	βουληθέντας παιδευθῆναι λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ	ὑγιεῖ.	Καὶ ταῦτα μὲν εἰς τό·
[6]	καὶ προστάξαντος αὐτῷ τοῦ λόγου	κατεσθίει	τὴν βίβλον, ἵν´ αὐτὴν μὴ
[6]	ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ~Εἰ δὲ	συνίει	Κέλσος ἃ λέγομεν περὶ πνεύματος
[6]	πεποιῆσθαι τὸν ἄνθρωπον. Ἀλλ´ οὐδὲ	συνίει	τὸν ὑπὸ θεοῦ φυτευθέντα παράδεισον»
[6]	Ἑρμῆν ἔπεμψε· σὺ δὲ οὐκ	οἴει	καταγελαστότερον πεποιηκέναι Ἰουδαίοις πεμπόμενον τοῦ
[6]	ἀληθινὸν καὶ νοητὸν κόσμον» καὶ	ποιεῖ	αὐτὸν φῶς τοῦ κόσμου» Ἔλαμψε»
[6]	Χριστιανῶν γινώσκοι. Τοῦτο δὲ δῆλον	ποιεῖ	καὶ ἡ προκειμένη λέξις. ~Τὸ
[6]	πῶς μὲν ὁ θεὸς κακὰ	ἐποίει;	~Εἰς δὲ τὸ πῶς πείθειν
[6]	Πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς	ἐποίει;	Ἢ ἀκούσαντά τινος ἰδιωτικώτερον πρεσβεύοντος
[6]	Πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς	ἐποίει;	Πῶς δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν
[6]	πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς	ἐποίει;	Πῶς δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν
[6]	πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς	ἐποίει;	Πῶς δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν
[6]	γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα	ζωοποιεῖ»	γράμμα» μὲν τὴν αἰσθητὴν ὠνόμασεν
[6]	τοὺς πιστεύοντας· ἐπείπερ ὥσπερ ψυχὴ	ζῳοποιεῖ	καὶ κινεῖ τὸ σῶμα οὐ
[6]	δυσώδεσι σώμασι καὶ μὴ μένειν	κἀκεῖ	καθαράς. Καὶ εἰ κατὰ τὴν
[6]	περιτομῆς τινος ἐν καθαρσίῳ τινὶ	ἐκεῖ	γεγενημένης σύμβολον εἶναι τὴν ἐν
[6]	θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος·	ἐκεῖ	πλοῖα διαπορεύονται, ζῷα μικρὰ μετὰ
[6]	ὥστ´ αὐτοὺς εὑρεθῆναι πάντων τῶν	ἐκεῖ	σοφῶν δεκαπλασίους. Καὶ νῦν δὲ
[6]	αὐτομάτως ἀνοιγομένας πύλας· πανταχοῦ δὲ	ἐκεῖ	τὸ τῆς ζωῆς ξύλον καὶ
[6]	λόγος φησί· Φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ·	ἥκει	γάρ σου τὸ φῶς, καὶ
[6]	Χριστιανῶν κατηγορίαις. Καὶ ὥσπερ οὐ	καθήκει	τοῖς τὰ Πλάτωνος φιλοσοφοῦσιν ἀπολογεῖσθαι
[6]	καὶ πάντ´ ἐν ἑαυτῷ περιέχον.	Διήκει	μὲν γὰρ ἡ ἐπισκοπὴ καὶ
[6]	ποιήσαντας, εἰ τὰ ὄντως κακὰ	πεποιήκει	ὁ θεός; Εὖ οἶδα ὅτι
[6]	λῆρον βαθύν. Εἰ μὲν οὖν	εἰρήκει	τὸν δοκοῦντα αὐτῷ τρόπον περὶ
[6]	ἐπινοίᾳ. Μένων γὰρ ὁ αὐτὸς»	διοικεῖ	τὰ μεταβλητά, ὡς πέφυκε, καὶ
[6]	διατυπωθέντι διαγράμματι, τοῦτ´ οὐ πεποίηκε.	Δοκεῖ	δέ μοι καὶ ἐκ τούτων
[6]	κόσμου τοῦδε ὃν ἐποίησεν αὐτός;	Δοκεῖ	δή μοι καὶ ἐν τούτοις
[6]	τοῦ κόσμου καλὸν δημιουργόν. Καὶ	δοκεῖ	μοι παραπλήσιον Ἰουδαίοις πεποιηκέναι, τοῖς
[6]	ἂν ᾐσχύνθη; Ἐν τούτοις δὲ	δοκεῖ	μοι φύρειν τὰ παρακούσματα ὁ
[6]	μέμφεται καὶ μισεῖ. Εἰ δὲ	δοκεῖ	ὁ θεὸς ἀπειλεῖν τὰ τοῦ
[6]	ἧττον κἀκεῖνα λεγούσης, ἅτινα περισπᾶν	δοκεῖ	οὐκ ὀλίγα ὄντα τοὺς ἀμαθῶς
[6]	τῆς διηγήσεως αὐτῶν; Οὐ γὰρ	δοκεῖ	παρ´ Ἕλλησιν εἶναι ἐξαίρετα τὰ
[6]	ἐν Δευτερονομίῳ ἐμφαντικῶς εἰρῆσθαί μοι	δοκεῖ	τό· Καὶ νῦν Ἰσραήλ, τί
[6]	ταῦτα παραπλήσιόν τι ποιεῖν μοι	δοκεῖ	τοῖς διὰ πολλὴν τὴν πρὸς
[6]	αἱρέσεων, οὐκ ὤκνησεν ἐκθέσθαι ἃς	ἐδόκει	εἰδέναι· ὅπου δὲ μᾶλλον ἐχρῆν,
[6]	μὴ πάνυ ἀπεμφαῖνον τοῦτ´ αὐτοῖς	ἐδόκει	τυγχάνειν, καὶ ὁ λόγος τοῦ
[6]	διέστειλαν τὸ περὶ ἑκατέρας σοφίας·	ἀρκεῖ	δ´ ἐπὶ τοῦ παρόντος εἰπεῖν
[6]	πρότερον εἰρημένα πάλιν αὐτό φησιν·	ἀρκεῖ	δ´ ἡμῖν τὰ εἰς ταῦτα
[6]	φωτισθῇ τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ.	Ἤρκει	γὰρ ὁ εἷς λόγος, ὡς
[6]	διαβόλου, καὶ κολαζόμενος ὑπ´ αὐτοῦ	διδάσκει	καὶ ἡμᾶς τῶν ὑπὸ τούτῳ
[6]	ἀπὸ θεοῦ, σαφῶς ὁ Παῦλος	διδάσκει	λέγων· Ἡ πεισμονὴ οὐκ ἐκ
[6]	Οὕτω δὲ καὶ ἡ πεῖρα	διδάσκει	ὅτι ἀπὸ ἀμπέλου ὁ οἶνος·
[6]	δὲ ἀποδιδράσκειν ἀπὸ τοῦ κυρίου	διδάσκει;	Τί δὲ φεύγειν τὸν πατέρα;
[6]	ὑπὸ διαβόλου κολάζεσθαι καὶ ἡμᾶς	διδάσκει,	ὡς ἂν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ
[6]	ποτ´ ἂν χωρῇ γινώσκειν αὐτὸν	γινώσκει.	~Ταῦτα δ´ ἡγησάμην βραχέα ἀπὸ
[6]	προσόντα τῷ θεῷ. Εἰ δ´	ἀνεγνώκει	τὰς τῶν προφητῶν λέξεις, τοῦ
[6]	δαιμονίοις εἰσὶν ἁλωτοί. Ἀληθῶς γὰρ	Παρεμβαλεῖ	ἄγγελος κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων
[6]	ἐπὶ ταυτολογίαν ἡμᾶς ὁ Κέλσος	καλεῖ.	Εἶτα πάλιν φύρων τὰ ἀπὸ
[6]	λόγου, ὁ δὲ γόητας ἡμᾶς	καλεῖ	καί φησιν ὅτι φεύγομεν τοὺς
[6]	ὡς σὰρξ» ἀπαγγελλόμενος ἐφ´ ἑαυτὸν	καλεῖ	τοὺς ὄντας σάρκα, ἵν´ αὐτοὺς
[6]	μεγίστη ἐν λόγοις ἐστίν, ὅτε	ἐγκαλεῖ	τις τοῖς ἑτεροδόξοις περί τινων
[6]	τούτων κρείσσων Ἰησοῦς ὅτι μὲν	ἐλάλει»	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον τοῖς
[6]	αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς γενομένοις	μεταμέλει	καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται
[6]	αὐτοῖς ἀχαρίστοις καὶ πονηροῖς γενομένοις	μεταμέλει	καὶ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται
[6]	θεῖα θεωρίας, ἀναγνώτω τὰ ἐπὶ	τέλει	τῆς τοῦ Ἰεζεκιὴλ προφητείας ἑωραμένα
[6]	τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ καὶ	ἀπειλεῖ	καὶ φθείρει τὰ ἴδια ἔκγονα;
[6]	τέχνην μέμφεται καὶ μισεῖ καὶ	ἀπειλεῖ	καὶ φθείρει τὰ ἴδια ἔκγονα;
[6]	τε καὶ Θύελλα, ἔνθα Ζεὺς	ἐκβάλλει	θεῶν ὅταν τις ἐξυβρίσῃ. Τῶν
[6]	πῶς ἐστι γενητά· οὐδὲ γὰρ	ὑποβάλλει	ἡ αἴσθησις αὐτῶν, κἂν βιασάμενος
[6]	δή που ἡ αἴσθησις ἡμῖν	ὑποβάλλει,	πότερον γενητὰ ἢ ἀγένητά ἐστιν.
[6]	ὡραίῳ εἴδει οὐδέ τινι ὑπερέχοντι	κάλλει·	Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ
[6]	τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ	κάλλει	σου· καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ
[6]	τὸ Ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ	ἀναγγέλλει	τὸ στερέωμα» καὶ Αἱ χεῖρες
[6]	ἦν· οὐδὲ γὰρ τὸ βλεπόμενον	ἀπαγγέλλει	καὶ τὴν φύσιν, ὅθεν γεγένηται.
[6]	τοίνυν τὸ αἰσθητὸν σῶμα οὐκ	ἀπαγγέλλει	τὸν τρόπον τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ.
[6]	τετάρτῃ καὶ πέμπτῃ καὶ ἕκτῃ;	Δυνάμει	δ´ εἴπομεν καὶ εἰς τὸ
[6]	ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ´ ἐν	δυνάμει	θεοῦ. Φησὶ δ´ ὁ θεῖος
[6]	θεοῦ· ἵν´ ἐκεῖθεν ἀρξάμενος σωματικῶς	δυνάμει	καὶ πνεύματι ἀνατείλῃ τῇ μηκέτι
[6]	ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ	δυνάμει	καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους
[6]	ἐπέκεινα οὐσίας ἐστὶ πρεσβείᾳ καὶ	δυνάμει	ὁ θεὸς μεταδιδοὺς οὐσίας οἷς
[6]	Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις	δυνάμει	πολλῇ» Ἵν´ οὖν ἐπί τινων
[6]	χρωμένοις τοιούτοις, ἵνα δοκοῖεν θείᾳ	δυνάμει	τι ποιεῖν, ἐκτίθεταί τινα λέγων·
[6]	διδασκέτω ἡμᾶς ὅτι κατὰ καιροὺς	οἰκονομεῖ	τὰ τοῦ κόσμου πράγματα ὁ
[6]	Ὁ μὲν γὰρ Ἰεζεκιὴλ κεφαλίδα	λαμβάνει	βιβλίου» γεγραμμένην ἔμπροσθεν» καὶ ὄπισθεν,
[6]	τὸ μὴ λεγόμενον ὑφ´ ἡμῶν	λαμβάνει,	ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι τὸ ἀναπεπνευκέναι
[6]	τὸ Μιμηταὶ τοῦ θεοῦ γίνεσθε»	ἀναλαμβάνει	εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἐνάρετον ψυχὴν
[6]	τίνα τρόπον γεγένηται. ~Εἶθ´ ἑξῆς	ἐπαναλαμβάνει	πολλάκις ἤδη εἰπὼν τὰ περὶ
[6]	μετρίως ἡμῖν λέλεκται. ~Εἶθ´ ἑξῆς	ἐπαναλαμβάνει	τὰ περὶ τῶν ἑπτὰ ἀρχόντων
[6]	διέγραψεν ὁ Ἰεζεκιήλ, καὶ τῶν	ὡσανεὶ	σχημάτων αὐτῶν, καὶ τίνα τρόπον
[6]	ἐπαγγελίᾳ τοῦ θεόθεν ἐπιδεδημηκέναι τῷ	γένει	τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γὰρ καὶ
[6]	οὗ ἡ τοσαύτη ἔρρευσε τῷ	γένει	τῶν ἀνθρώπων ἐπιστροφὴ καὶ θεραπεία
[6]	τρόπον ἐπιδημήσει καὶ πότε τῷ	γένει	τῶν ἀνθρώπων καὶ διὰ τί·
[6]	οἰκουμένην Ἰησοῦς κεκήρυκται ἐπιδημήσας τῷ	γένει	τῶν ἀνθρώπων μόνος υἱὸς θεοῦ.
[6]	θεὸς ἔπεμψε τὸν Ἰησοῦν τῷ	γένει	τῶν ἀνθρώπων, τὴν μὲν κατὰ
[6]	ἢ μή, ἀναγνώτω τὰ γεγραμμένα	Μοιραγένει	τῶν Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως μάγου
[6]	ἑαυτοῦ καὶ τῆς μεγαλειότητος τῷ	μονογενεῖ	καὶ πρωτοτόκῳ πάσης κτίσεως» ἵν´
[6]	οὐ πιθανὸν δὲ τὸν ὅλῳ	ἔθνει	γραφὰς καταλιπόντα περὶ ὧν ἐβούλετο
[6]	ποτε ἀποσυμβαίῃ. Εἰ δέ τινι	ἀποσυμβαίνει,	παρὰ τὴν αἰτίαν ἐκείνου ἀποσυμβαίνει,
[6]	ἀποσυμβαίνει, παρὰ τὴν αἰτίαν ἐκείνου	ἀποσυμβαίνει,	ῥᾳθυμήσαντος περὶ τὸ μεταλαμβάνειν τοῦ
[6]	τὴν Σκυθῶν διάλεκτον τὸν Γογγόσυρον	σημαίνει.	Οὕτω δὲ οὐδὲ περὶ τῶν
[6]	τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων εὐθείᾳ	περαίνει	κατὰ φύσιν περιπορευόμενος· τῷ δ´
[6]	πολλοῖς κηρυσσόμενον θεοῦ λόγον, ὃς	ἐμφαίνει	καὶ μωρίαν κηρύγματος» καὶ διὰ
[6]	τὸ ὅλον σῶμα τὴν ἐκκλησίαν	κινεῖ	καὶ ἕκαστον μέλος τῶν ἀπὸ
[6]	ἐπείπερ ὥσπερ ψυχὴ ζῳοποιεῖ καὶ	κινεῖ	τὸ σῶμα οὐ πεφυκὸς ἀφ´
[6]	ὅτι οὐδ´ ὁ θεὸς λόγος	κάμνει	οὐδ´ ὅσοι τῆς κρείττονος ἤδη
[6]	ἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα	ἀποκτέννει,	τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» γράμμα»
[6]	Εἶτα πρὸς τὸν οὕτως ἐπαπορήσαντα	οἱονεὶ	ἀποκρίνεται, καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ
[6]	περὶ τοῦ θεοῦ, ἀποκρύψαντος ἑαυτὸν	οἱονεὶ	ἐν σκότῳ τοῖς μὴ φέρουσι
[6]	πατήρ; Καὶ ἐπιφέρει γε αὐτοῖς	οἱονεὶ	θαυμαστικῶς τό· Σεμνός γε ὁ
[6]	ἐμοῦ. Εἰ δέ τινες λέξεις	οἱονεὶ	κίνησίν τινα παριστᾶσιν αὐτοῦ, ὡς
[6]	ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ θεοῦ	οἱονεὶ	κορεσθεὶς τῶν ἀγαθῶν ἐν ἀπωλείᾳ
[6]	ἑξῆς αὐτοῦ λέξιν, δι´ ἧς	οἱονεὶ	προσωποποιεῖταί τινα, μετὰ τὸ ἀκοῦσαι
[6]	σύνθετον εἶναι τὸν θεὸν καὶ	οἱονεὶ	συνεστῶτα καὶ αὐτὸν ἐκ ψυχῆς
[6]	ὁ ζυγὸς τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ	κατευθυνεῖ·	δόλος ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ,
[6]	αὐτοῦ, καὶ θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ	κατευθυνεῖ	καὶ ποιήσει καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς
[6]	τῆς ἐν φράσει λόγων καὶ	τάξει	ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας, μόνων ἐφρόντισαν τῶν
[6]	ἡγησάμην εἶναι ἁρμόζον τῇ προκειμένῃ	συντάξει.	Κακὰ τοίνυν, εἰ μὲν τὰ
[6]	τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς μιᾷ	λέξει	ἀποφηνάμενος καὶ μηδὲ κατὰ τὸ
[6]	χρησόμεθα καὶ ἡμεῖς τοῦ Παύλου	λέξει	ἐγκαλούσῃ τῷ εἰκῇ πιστεύοντι, ἐν
[6]	λέλεκται ἐν ᾗ ἐξεθέμην αὐτοῦ	λέξει,	φασκούσῃ· Ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν
[6]	περὶ τῶν πλουσίων ἀποφαινομένῃ αὐτοῦ	λέξει,	ὡς ἀδύνατόν ἐστιν ἀγαθὸν εἶναι
[6]	πειθοῖς σοφίας λόγοις ἀλλ´ ἐν	ἀποδείξει	πνεύματος καὶ δυνάμεως, ἵν´ ἡ
[6]	μετὰ τοῦτο πᾶς» ὃν οὐ	νοεῖ	Κέλσος, Ἰσραὴλ» σωθῇ. ~Οὐκ οἶδα
[6]	τί, ὁπηνίκα ἐκίχρα, κακῷ κιχρῶν	ἠγνόει;	Λέγει δὲ καὶ τό· Τί
[6]	ἀπολογίᾳ ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι. Ἀλλ´	ἐπεὶ	αὐτάρκη περιγραφὴν εἴληφεν ὁ ἕκτος
[6]	ἤθη. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ταύτῃ.	~Ἐπεὶ	δ´ ἑξῆς ἐξευτελίσαι βουλόμενος τὰ
[6]	ἡμῖν τὰ εἰς ταῦτα λελεγμένα.	Ἐπεὶ	δὲ καὶ ἄλλην λέξιν ἐκτίθεται
[6]	ἐν ταῖς φρονίμοις πέντε παρθένοις.	~Ἐπεὶ	δὲ καὶ ἄλλην λέξιν οὕτως
[6]	τοῦ λόγου αὐτοῦ τὴν ψυχήν.	~Ἐπεὶ	δὲ καὶ τὰ περὶ τοῦ
[6]	αὐτῆς εἰρήκαμεν εἰς τοῦτο ὀλίγα·	ἐπεὶ	δὲ τὰ ἐπικαιρότερα χρὴ λέγειν
[6]	δὲ ἐξ οὐδενὸς ὁ θεός.	Ἐπεὶ	δέ φησιν ὅτι οὐδὲ λόγῳ
[6]	μὲν ἐσεμνολόγει, τάχα πιθανώτερα ἦν·	ἐπεὶ	δὲ χλευάζει καὶ παίζει καὶ
[6]	ἀλαζονικῶς αὐτὸν ἐπιγράψας ἀληθῆ λόγον.	Ἐπεὶ	δὲ ὡς σαφῆ καὶ ἀκριβῶς
[6]	καὶ ἐνθεώτατον ἐξ ἀρχῆς, τάχα	ἐπεὶ	Ἰουδαίοις ἐξ ἀρχῆς προσπεπολεμήκασι. Καὶ
[6]	θαυμασίοις» ὑπὲρ αὐτόν· ταπεινὸς δέ,	ἐπεὶ	καὶ ἐν τούτοις ὢν ταπεινοῦται
[6]	περὶ ἐκεῖνα θέαν πᾶσαν περίστασιν·	ἐπεὶ	καὶ ἔχομεν ἡμεῖς ἀρχιερέα μέγαν»
[6]	ἐν τῷ πνεῦμα ὁ θεός»	ἐπεὶ	καὶ Σαμαρεῖς καὶ Ἰουδαῖοι σωματικῶς
[6]	εὐθὺς ἔσπαρτο. Καὶ ταῦτ´ εἶπεν,	ἐπεὶ	μὴ εἶδε τὴν παρθενικὴν καὶ
[6]	παρ´ αὐτῷ ἄξιον ἀναγραφῆς, τάχα	ἐπεὶ	μηδὲ ᾔδει αὐτά, Πλάτωνος δὲ
[6]	τῆς αὐτῆς χώρας ἐκείνῳ τυγχάνων,	ἐπεὶ	ὁ μὲν ἔφασκεν αὑτὸν εἶναι
[6]	τῆς ἐν συνθέσει λέξεως λαμπρότητος·	ἐπεὶ	οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται Ἰησοῦς
[6]	ὀλίγοις» ἐστὶ γνωστὸν τὸ ἀγαθόν,	ἐπεὶ	οἱ πολλοὶ μετὰ καταφρονήσεως οὐκ
[6]	καὶ πρὸ ἐκείνου Θευδᾶς» ἀλλ´	ἐπεὶ	οὐκ ἦν θεοῦ αὐτῶν ἡ
[6]	κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;	Ἐπεὶ	οὖν εὑρίσκεται ἐν ταῖς θείαις
[6]	οἶδε τὸν περὶ Γεέννης λόγον·	ἐπεὶ	οὔτ´ ἂν ἐκεῖνοι ζωγραφίας καὶ
[6]	ὑψηλότερον τοῦ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν,	ἐπεὶ	πάντα ἃ ἴσμεν ἐλάττονά ἐστι
[6]	τῶν χερουβὶμ ὁ θεός· ἀλλ´	ἐπεὶ	πάνυ κεκρυμμένως εἴρηται διὰ τοὺς
[6]	περὶ τοῦ Ἰησοῦ προειρηκέναι. Ἅπερ	ἐπεὶ	πλείονά ἐστι καὶ πλείονος λόγου
[6]	διὰ τοῦτο αὐτὸ παραλαμβάνεσθαι, ἤτοι	ἐπεὶ	σταυρῷ ἐνηλώθη ὁ διδάσκαλος ἡμῶν
[6]	ἡ καλουμένη γνῶσις, καὶ τρίτον,	ἐπεὶ	σῴζεσθαι χρὴ καὶ τοὺς ἁπλουστέρους
[6]	ἐνηλώθη ὁ διδάσκαλος ἡμῶν ἢ	ἐπεὶ	τέκτων ἦν τὴν τέχνην, οὐχ
[6]	καὶ Σατανᾶ καὶ διαβόλου. Εἶτ´	ἐπεὶ	τότε μάλιστα τὸ φαῦλον ἐν
[6]	ῥητὸν» καὶ τὸ μηδέν. Ἀλλ´	ἐπεὶ	τοῦτο φέρει εἰς κατασκευὴν τοῦ
[6]	καὶ τοῦ χρίσματος αὐτοῦ. Διόπερ,	ἐπεὶ	Χριστὸς κεφαλή» ἐστι τῆς ἐκκλησίας»
[6]	τούτων μὲν ὁ Κέλσος ἤκουεν,	ἐπεὶ	ᾤετο αὐτῷ χρήσιμα εἶναι εἰς
[6]	ὅτι ἁμαρτημάτων καὶ τῆς κακίας.	Πρέπει	γὰρ θεῷ ἀγαθῷ μετὰ τὸ
[6]	ἀληθευόμενον περὶ Χριστοῦ· ὅπερ οὐκέτι	ἐπιτρέπει	τὰς περὶ Ἰησοῦ κατηγορίας προβαίνειν.
[6]	ἀπὸ τῶν ἱερῶν γραμμάτων ὅτι	προτρέπει	καὶ ὁ θεῖος λόγος ἡμᾶς
[6]	καὶ κολάσουσιν αὐτοῦ τὸν υἱὸν	πέμπει.	Ἀλλ´ ἔοικε νῦν μὲν ἑκὼν
[6]	σωθῆναι αὐτούς. Καὶ διὰ τοῦτο	πέμπει	αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης
[6]	λέγει φησί· Τί δὲ λάθρα	πέμπει	καὶ διαφθείρει τὰ τούτου δημιουργήματα;
[6]	ὅτι κακοῖς καὶ ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις	πέμπει	τὸν υἱὸν καὶ κολάσουσιν αὐτόν.
[6]	περὶ τῶν λοιπῶν ταὐτόν τις	ἐρεῖ·	ἀπ´ ἄλλων γὰρ ὁρμώμενοι Ἕλληνες
[6]	δημιουργοῦ οὐχὶ καὶ πλεῖόν τι	ἐρεῖ	παρὰ τὴν ἐν τῷ Τιμαίῳ
[6]	τῷ Ἰησοῦ τρεῖς ἀποστόλους. Ἀλλ´	ἐρεῖ	ταῦτ´ εἶναι πλάσματα καὶ μύθων
[6]	καὶ κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει καὶ	διαφθερεῖ	ἰσχυροὺς καὶ λαὸν ἅγιον. Καὶ
[6]	ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ θαυμαστὰ	διαφθερεῖ	καὶ κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει καὶ
[6]	καρδίᾳ αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται, καὶ δόλῳ	διαφθερεῖ	πολλούς, καὶ ἐπὶ ἀπωλείας πολλῶν
[6]	τοῦ συνθέτου ἀνθρώπου τῷ χείρονι	μέρει,	λέγω δὲ τῷ σώματι, νομίζειν
[6]	γῆν καθαίρωσι. Περὶ δὲ τῶν	ὡσπερεὶ	ἀνθρωποπαθῶν λέξεων ἀναφερομένων ἐπὶ τὸν
[6]	υἱὸν τοῦ θεοῦ λόγον καὶ	ὡσπερεὶ	αὐτουργὸν τοῦ κόσμου, τὸν δὲ
[6]	καὶ τὰς καθ´ ἑκάστην πύλην	ὡσπερεὶ	δημηγορίας. Τὰ δὲ τῶν ἀπὸ
[6]	αὐτῶν μηδ´ ἀκηκοέναι. ~Μετὰ ταῦτα	ὡσπερεὶ	ἐπιλαθόμενος ὅτι κατὰ Χριστιανῶν αὐτῷ
[6]	ἄττα εἰπεῖν, ἐπαναλαβὼν τὰ ἐκείνων	ὡσπερεὶ	ἡμετέρων. Φησὶ γάρ· Θαῦμα δ´
[6]	δοκεῖν τὰ παρακείμενα ταῖς οἰκοδομαῖς	ὡσπερεὶ	κόπρια ἀποπίπτοντα τῶν λίθων καὶ
[6]	μὴ δυνάμενος. Ἑξῆς δὲ τούτοις	ὡσπερεὶ	πρὸς ἡμᾶς τοὺς ὁμολογοῦντας οὐκ
[6]	~Μετὰ δὲ τὴν ἐξετασθεῖσαν λέξιν	ὡσπερεὶ	σκοπὸν ἔχων τὸ ὅπως ποτὲ
[6]	αὐτῷ καὶ τὸν Βεημὼν ὀνομαζόμενον	ὡσπερεὶ	τεταγμένον τινὰ μετὰ τὸν κατωτάτω
[6]	ταῦτα λεκτέον. Ἐπειδὴ τὸ πείθεσθαι	ὡσπερεὶ	τῶν καλουμένων ἀντιπεπονθότων ἐστίν, ἀνάλογον
[6]	τὸ μηδέν. Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο	φέρει	εἰς κατασκευὴν τοῦ δεῖν μὴ
[6]	πῶς ἡμέραι ἦσαν; Τί γὰρ	διαφέρει	ταῦτα τοῦ Ἔτι δ´ ἄνωθεν
[6]	ἀμπέλου ὁ οἶνος· οὐ γὰρ	ἀναφέρει	ἡ γεῦσις τὸ ἀπὸ ἀμπέλου.
[6]	τῶν ἀλλοτρίων εἶναι πατήρ; Καὶ	ἐπιφέρει	γε αὐτοῖς οἱονεὶ θαυμαστικῶς τό·
[6]	καὶ ἐλέγχειν. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ	ἐπιφέρει	τὰ ὑπὲρ Μαρκίωνος καὶ τὰ
[6]	δημιουργούμενον, καὶ ἑαυτοῦ ἐπιλαθόμενος τούτοις	ἐπιφέρει	τὸ Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως
[6]	σαφῆ καὶ ἀκριβῶς αὐτῷ νενοημένα	προφέρει	εἰς κατηγορίαν τὰ περὶ τῶν
[6]	πρὸς Μαρκίωνα ὑφ´ ἡμῶν ἀπορούμενα	προφέρει,	τάχα καὶ τούτων παρακούσας ἀπό
[6]	ὡς πέφυκε, καὶ λόγος αὐτὸς	αἱρεῖ	διοικεῖσθαι αὐτά. ~Εἶτά φησιν ὁ
[6]	καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ	φθείρει	τὰ ἴδια ἔκγονα; Ἢ ποῖ
[6]	καὶ μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ	φθείρει	τὰ ἴδια ἔκγονα; Συκοφαντεῖ δ´
[6]	διαφθαρέντων, φησίν· Εἰ δὲ μὴ	διαφθείρει	τὰ ἴδια ἔκγονα, ποῖ ποτε
[6]	Τί δὲ λάθρα πέμπει καὶ	διαφθείρει	τὰ τούτου δημιουργήματα; Τί δὲ
[6]	θεόν. ~Πάλιν δὲ αὖ ἑαυτῷ	συνείρει	πλείονα λέγων ὡς ὑφ´ ἡμῶν
[6]	ἐν Ἱεροσολύμοις οὔτε ἐν τῷ	ὄρει	τούτῳ προσκυνήσουσι τῷ πατρί· πνεῦμα
[6]	κατὰ τὸ πιθανόν τι λέγων	κατηγορεῖ	τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας εἰπών·
[6]	Εἶτ´ ἐπιλαβόμενος τῆς λέξεως εὐλόγως	κατηγορεῖ	τῶν τοῦτο τολμώντων λέγειν· τούτου
[6]	τερατευσαμένου καὶ δείξαντος μὲν ἐν	πανηγύρει	Ἑλλήνων ἐλεφάντινον τὸν μηρὸν ἀνεγνωρικέναι
[6]	κατέχουσιν, ὡς καὶ ὁ ἡμέτερος	μαρτυρεῖ	λόγος, οἱ φρονοῦντες ὅτι ῥητὸν
[6]	θεοῦ υἱός. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ	φύρει	τὸν λόγον, ὥς τινων ἀφ´
[6]	θεόν; Ἕκαστος γὰρ αὐτῶν, ὡς	ἐγχωρεῖ,	ἔγνω τὸν θεόν. Καὶ οὐδείς
[6]	οἵοις τε κατακούειν τῆς ἐν	φράσει	λόγων καὶ τάξει ἀπαγγελλομένων ἀκολουθίας,
[6]	Ἀφροδίτην Ἀργίμπασαν, Ἑστίαν δὲ Ταβιτί.	Ἐξετάσει	δὲ ὁ δυνάμενος, μή πῃ
[6]	Ἡσαΐου ὁ λόγος ἐπαγγέλλεται ἐν	καταστάσει	ἔσεσθαι ἡμέρας, ἐν ᾗ μὴ
[6]	αὐτοῦ τῷ ἤθει καὶ τῇ	καταστάσει	προσάγομεν τὸν λόγον, μαθόντες εἰδέναι,
[6]	τὸν διδάσκαλον εἰπόντα ἐπὶ τῇ	συστάσει	τοῦ νεανίσκου· Οὗτος ἄρα ὁ
[6]	τῷ μὴ εἶναι τοὺς μαγγανεύοντας	προφάσει	τῆς κατὰ τὸν χαρακτῆρα τοῦτον
[6]	ἀμαυροῦσθαι δοκούσης ὑπὸ τῆς ἐν	συνθέσει	λέξεως λαμπρότητος· ἐπεὶ οἱ καθ´
[6]	τὰ περὶ τὸν ἐν τῇ	Γενέσει	ἀναγεγραμμένον παράδεισον τοῦ θεοῦ φυτευόμενον
[6]	καὶ καταψεύδεται τῶν ἐν τῇ	Γενέσει	γεγραμμένων τὸν τρόπον τοῦτον· Ἰδὼν
[6]	πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ	καταργήσει	τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ,
[6]	τὸ ἀπὸ μελισσῶν δείκνυσι τῇ	αἰσθήσει	τὴν ἀρχήν, ἀλλ´ ἡ πεῖρα
[6]	θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ καὶ	ποιήσει	καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺς καὶ λαὸν
[6]	μετά τινος ἐπικρύψεως, τίνα τρόπον	ἐπιδημήσει	καὶ πότε τῷ γένει τῶν
[6]	ὕμνησε τῶν τῇδε ποιητὴς οὔτε	ὑμνήσει	κατ´ ἀξίαν» καὶ τὰ ἑξῆς,
[6]	ἡμᾶς τελείοις» σοφία ὁ Χριστός,	ἐπιστήσει	ὁ δυνάμενος. ~Εἶτά φησιν ὅτι
[6]	περὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ προφητευομένην· τί	φήσει	καὶ περὶ τοῦ εὐαγγελίου, ἐν
[6]	τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ	μισεῖ.	Εἰ δὲ δοκεῖ ὁ θεὸς
[6]	τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ	μισεῖ	καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ
[6]	τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ	μισεῖ	καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ
[6]	καὶ σέβοντες καὶ λατρεύοντες τῇ	κτίσει	παρὰ τὸν κτίσαντα» Διόπερ τῶν
[6]	αὐτός ἐστιν οὐσία, πλὴν τῇ	φύσει	ἀόρατος λέγεται ἐν τῷ περὶ
[6]	θεὸς καταμεμολυσμένον τῇ τοῦ σώματος	φύσει.	Εὔηθες οὖν ἀπαντᾶν ἡμᾶς πρὸς
[6]	κατὰ τὸ ἐφικτὸν τῇ ἀνθρωπίνῃ	φύσει	τινὰ τῶν περὶ αὐτοῦ, οὐδὲν
[6]	βλέπεσθαι; Καὶ οὐ θαυμαστὸν τὴν	φύσει	τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ εἰς
[6]	καὶ ἄλλα, δύο τῇ ἑαυτῶν	φύσει	τυγχάνοντα, εἰς ἓν ἀλλήλοις εἶναι
[6]	μάλιστα τὸ φαῦλον ἐν τῇ	χύσει	τῆς κακίας καὶ τῇ ἀκρότητι
[6]	δ´ ἂν καὶ παρὰ τῷ	Μωϋσεῖ	εὑρεθείη καὶ τοῖς προφήταις, οὐ
[6]	ὅταν δὲ τὰ ἐναντία Ἰησοῦς	Μωϋσεῖ	νομοθετῇ, ἄλλον ἀντὶ τούτου ζητεῖν.
[6]	ἐστὶ πνεύματος, ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν·	ὡσεὶ	καί, λεγόντων ἡμῶν ὅτι ὁ
[6]	καὶ ἑβδόμῳ ψαλμῷ ὅτι Κύριος	δώσει	ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ»
[6]	Ἀντίχριστον; Πάντα δὲ τῇ ἑαυτοῦ	προγνώσει	ἐκπεριλαβὼν ὁ θεὸς καὶ ἰδὼν
[6]	Εἰς δὲ τὸ πῶς πείθειν	ἀδυνατεῖ;	καὶ αὐτὸ προσαχθὲν ἂν πᾶσι
[6]	Πῶς δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν	ἀδυνατεῖ;	Κακία δὲ ἡ μεγίστη ἐν
[6]	Πῶς δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν	ἀδυνατεῖ;	Κυρίως δὴ κατὰ τὰς θείας
[6]	τις ὅτι νουθετεῖν μὲν οὐκ	ἀδυνατεῖ	ὁ θεός, νουθετεῖ γὰρ διὰ
[6]	ὠφελῆσαι, τὸν ἀντιπράσσοντα ἔχει καὶ	ἀδυνατεῖ.	Ὁ τοῦ θεοῦ παῖς ἄρα
[6]	τὸ πῶς πείθειν καὶ νουθετεῖν	ἀδυνατεῖ;	προείρηται μὲν ὅτι πᾶσιν ἄν,
[6]	Πῶς δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν	ἀδυνατεῖ;	Πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις
[6]	παραλόγως πάλαι μὲν πλείστων ὅσων	ἐκράτει	πείθουσα τοὺς ἀλλοτρίους τοῦ λόγου
[6]	ἀμήτωρ τις καὶ ἄχραντος δαίμων	ἐπικρατεῖ	θρασυνομένων τῶν γηγενῶν. Ἀποδεξάμενος δὲ
[6]	Σωκράτους ἐκθήσεται καὶ τὸν συνιστάμενον	Σωκράτει	καθ´ ὕπνον κύκνον καὶ τὸν
[6]	μὲν οὐκ ἀδυνατεῖ ὁ θεός,	νουθετεῖ	γὰρ διὰ πάσης γραφῆς καὶ
[6]	τί κύριος ὁ θεός σου	αἰτεῖ	παρὰ σοῦ ἀλλ´ ἢ φοβεῖσθαι
[6]	γὰρ ἡ προκειμένη σύνταξις τοῦτ´	ἀπαιτεῖ.	Ἀλλ´ οὐδὲ πνεῦμα τοῦ ἐπὶ
[6]	θεὸς τῷ δημιουργῷ τὸ πνεῦμα	ἀπαιτεῖ	αὐτὸ ἀκηκόαμεν πώποτε. Εἶθ´ ἑξῆς
[6]	παντοῖα ἀλεξιφάρμακα; Περὶ ὧν οὐκ	ἀπαιτεῖ	ἡμᾶς ἀπολογήσασθαι τὸ εὔλογον, ἅτε
[6]	κόσμου πράγματα ὁ θεός, ὡς	ἀπαιτεῖ	τὸ εὔλογον. Οὐ θαυμαστὸν δὲ
[6]	καὶ φθείρει τὰ ἴδια ἔκγονα;	Συκοφαντεῖ	δ´ ἐν τούτοις καὶ καταψεύδεται
[6]	γενναιότατος φιλόσοφος Κέλσος σαφῶς Χριστιανοὺς	συκοφαντεῖ,	λέγων τοὺς αὐτούς, ἡνίκα μὲν
[6]	πάλιν· Λαὸς ὁ καθήμενος ἐν	σκότει	φῶς εἶδε μέγα» Ὅρα οὖν
[6]	γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ	συνάπτει,	οἰόμενος ἡμᾶς λέγοντας πνεῦμα» εἶναι
[6]	ποικίλης ὕλης, καὶ μουσικοὺς λόγους	προσάπτει	ᾗ ἐκτίθεται Περσῶν θεολογίᾳ· προσφιλοτιμεῖται
[6]	τὰ περὶ τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου	παραρριπτεῖ	ὁ Κέλσος, οὔτε τὰ ἐν
[6]	αὐτὴν δαίμονας, ὅσοι ὑβρισταί, τούτους	ἀπορριπτεῖ	κολάζων αὐτοὺς τῇ δεῦρο ὁδῷ.
[6]	ὑπεξάγει τοὺς τὸν κατακλυσμὸν πεπονθότας,	ἀπαλλάττει	δ´ αὐτοὺς τῆς ἐν σαρκὶ
[6]	Πλάτων ὅμως οὐ τερατεύεται οὐδ´	ἀποφράττει	τοῦ προσερέσθαι βουλομένου τί ποτε
[6]	Ἀλλὰ καὶ Μάγους τοῖς ἐνθεωτάτοις	κατατάττει	ἔθνεσιν ὁ Κέλσος, ἀφ´ ὧν
[6]	ἐπαγγέλλεται, τὴν γλῶτταν, οὐδ´ αὐτόθεν	κελεύει	φθάσαντας πιστεύειν ὅτι τοιόσδε ἐστὶν
[6]	ζωῆς καὶ ἀπολύσας τῶν σωμάτων	ἀπολύει	ἅμα καὶ τοῦ ἐπὶ γῆς
[6]	ἀνθρώπου γόητος ἀντιδοξοῦντος. Οὕτω δ´	ἀκούει	καὶ Ὁμήρου, ὡς τὰ παραπλήσια
[6]	ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστι» καὶ	ἀκούει	ὅτι Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ
[6]	τὸν κόσμον» Εἰ μὲν οὖν	ἀκούει	τις τοῦ ὑπεξάγει τοῦ κόσμου
[6]	κατὰ Μαρκίωνα θεοῦ ἕτερον, καὶ	ἀναζωγραφεῖ	αὐτῶν μονομαχίας, λέγων αὐτὰς εἶναι
[6]	οὐρανόν. Ἐν τούτοις δὲ οὐ	διασαφεῖ,	πότερον καὶ τὸν Ἰουδαίων θεὸν
[6]	ψυχῇ γενόμενον αὐτὸ ἑαυτὸ ἤδη	τρέφει»	~Ἀλλ´ οἱ τοιαῦτα περὶ τοῦ
[6]	αὑτῷ πτέρυγας ὥσπερ ἀετός, καὶ	ἐπιστρέφει	εἰς τὸν οἶκον τοῦ προεστηκότος
[6]	πνεῦμα, καὶ ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ	ἐπιστρέφει	τὸ πνεῦμα. Τὸ δ´ ἀπορροίας
[6]	τὸν Ἰησοῦν· οὐκ ἂν γὰρ	ἀπειλήφει	ὃ δέδωκε πνεῦμα ὁ θεὸς
[6]	περὶ αὐτοῦ δοξάζοντας, ἐπείπερ τῷ	ὄφει,	γνῶσιν καλοῦ καὶ κακοῦ τοῖς
[6]	τοῦτο οὐκ εὐκαταφρόνητον ὡς οἶμαι	ἔχει	ἀκολουθίαν, τί χαλεπὸν τῇ ἄκρᾳ
[6]	Ἦθος γὰρ ἀνθρώπειον μὲν οὐκ	ἔχει	γνώμας, θεῖον δὲ ἔχει» ἑτέραν
[6]	τὰ ἱερὰ τῶν προφητῶν γράμματα.	Ἔχει	δ´ ἡ Πλάτωνος λέξις, ἣν
[6]	σαφῶς δηλοῦται ὅτι μικρὸν ἦν.	Ἔχει	δὲ ἡ λέξις οὕτως παρὰ
[6]	ἐν τοῖς πρὸ τούτων ἀπελογησάμεθα·	ἔχει	δέ τι καὶ μυστικώτερον ὁ
[6]	ἀναβαίνειν παρεσκευασμένοις ὁ λόγος οὐκ	ἔχει	εἶδος οὐδὲ κάλλος» τὸ γὰρ
[6]	οὐκ ἔχει γνώμας, θεῖον δὲ	ἔχει»	ἑτέραν δέ· Ἀνὴρ νήπιος ἤκουσε
[6]	καὶ Κορίσκον ἐπιστολῇ. Οὕτω δὲ	ἔχει	ἡ τοῦ Πλάτωνος λέξις· Καὶ
[6]	τὸ ὑψηλὸν ὄρος» θειοτέραν μορφὴν	ἔχει·	ἣν βλέπουσιν, εἴ τις ἐστὶ
[6]	τι ἀνθρώπους ὠφελῆσαι, τὸν ἀντιπράσσοντα	ἔχει	καὶ ἀδυνατεῖ. Ὁ τοῦ θεοῦ
[6]	καὶ αὐτοδικαιοσύνῃ; Ὅπερ εἰ οὕτως	ἔχει,	οὐκ εἰσὶ δύο ἡ ψυχὴ
[6]	Ἐχέτω μὲν οὖν ὅπως ποτὲ	ἔχει	τὰ περὶ τῶν κακῶν, πότερον
[6]	θαυμασθέντων ὑπὸ Κέλσου πλατωνικῶν λόγων	ἔχει	τι σεμνότερον τοῖς ἔχουσιν ὀφθαλμούς,
[6]	ἐστὶν ὁ θεὸς καὶ υἱὸν	ἔχει	τοιόνδε, καὶ οὗτος κατελθὼν ἐμοὶ
[6]	τῆς ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος τοῦτον	ἔχει	τὸν τόπον. Καὶ ἀπ´ ἐκείνων
[6]	αὑτῆς συγγενῆ, ὧν οὐδὲν ἱκανῶς	ἔχει.	Τοῦ δὴ βασιλέως πέρι καὶ
[6]	οὐχ ὡς σῶμα δὲ περιέχον	περιέχει,	ὅτε καὶ σῶμά ἐστι τὸ
[6]	Στωϊκῶν πνεῦμα· καὶ πάντα μὲν	περιέχει	τὰ προνοούμενα ἡ πρόνοια καὶ
[6]	εἰς ἀνεξέλεγκτον ἀναχωρεῖν δόξῃ, λογισμὸν	ὑπέχει	ταύτης τῆς ἀπορίας· εἴη γὰρ
[6]	θεός· μετέχεται γὰρ μᾶλλον ἢ	μετέχει,	καὶ μετέχεται ὑπὸ τῶν ἐχόντων
[6]	Καὶ ὁ σωτὴρ ἡμῶν οὐ	μετέχει	μὲν δικαιοσύνης, δικαιοσύνη» δὲ ὢν
[6]	ἢ χρώματος, ἀλλ´ οὐδὲ κινήσεως	μετέχει	ὁ διὰ τὸ ἑστηκέναι καὶ
[6]	τῶν παραπλησίων. Ἀλλ´ οὐδ´ οὐσίας	μετέχει	ὁ θεός· μετέχεται γὰρ μᾶλλον
[6]	γάρ φησί τις ἡμῶν ὅτι	μετέχει	σχήματος ὁ θεὸς ἢ χρώματος,
[6]	ἐάσας τὰ πράγματα παίζει καὶ	βωμολοχεῖ	οἰόμενος μίμους γράφειν ἤ τινα
[6]	δὲ χλευάζει καὶ παίζει καὶ	βωμολοχεῖ,	φήσομεν ὅτι ἀπορίᾳ σεμνῶν λόγων—
[6]	κεφαλή» εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦ»	ὑπάρχει·	ἀλλ´ οὐδ´ ἐπιστήσας, ἐν τίνι
[6]	Πλάτων εἰς τερατείαν ἀναλήψεται. Οὐ	λείψει	δὲ τοὺς κακοήθεις καὶ κακηγορεῖν
[6]	στήσεται, καὶ ὡς ὠὰ χειρὶ	συντρίψει.	Ὅπερ δὲ παρὰ τῷ Παύλῳ
[6]	ὁ ἀρχαιότατος ἡμῶν προφήτης, ἐν	ὄψει	τοῦ πατριάρχου ἡμῶν Ἰακώβ φησιν
[6]	καὶ λέγων· Σὺ δὲ αὐτοῦ	στῆθι	μετ´ ἐμοῦ. Εἰ δέ τινες
[6]	πίστευσον, εἰ σωθῆναι θέλεις, ἢ	ἄπιθι	καὶ τὰ ἑξῆς· νυνὶ δὲ
[6]	πίστευσον, εἰ σωθῆναι θέλεις, ἢ	ἄπιθι·	τί ποιήσουσιν οἱ ἀληθῶς σῴζεσθαι
[6]	ὧν ἐδίδαξεν ὅτι οὐκ ἐν	σαρκὶ	δεῖ προσκυνεῖν» καὶ σαρκίναις θυσίαις
[6]	ἀπαλλάττει δ´ αὐτοὺς τῆς ἐν	σαρκὶ	ζωῆς καὶ ἀπολύσας τῶν σωμάτων
[6]	καὶ ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν αὐτῇ	σαρκὶ	καὶ αἵματι καὶ τοῖς προφήταις
[6]	οὐδ´ ἀναστήσειν ἐκ νεκρῶν αὐτῇ	σαρκὶ	καὶ αἵματί φαμεν τὸν θεόν,
[6]	ὢν διὰ τοὺς κολληθέντας τῇ	σαρκὶ	καὶ γενομένους ὅπερ σὰρξ» ἐγένετο»
[6]	γεγένηται. Οἷον εἰ καθ´ ὑπόθεσιν	μέλι	ἦν τι μὴ ἀπὸ μελισσῶν,
[6]	εἰδῶν σοφίᾳ τῇ καλῇ ταύτῃ	φημὶ	ἐγὼ καίπερ γέρων ὢν προσδεῖν
[6]	ἐφικτός, διαστέλλομαι τὸ σημαινόμενον καί	φημι·	εἰ μὲν λόγῳ τῷ ἐν
[6]	τῶν τηλικούτων ἀνδρῶν τὸ ἀληθές,	φημὶ	ὅτι μᾶλλον Πλάτωνος οὗτοι ἑώρων
[6]	ἐμοὶ διελέξατο. Καὶ πρὸς ταῦτά	φημι	ὅτι περὶ μὲν Πλάτωνος Ἀρίστανδρος
[6]	ἅτε ἀκούσας τοῦ εἰπόντος· Ἐγώ	εἰμι	ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια
[6]	Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός	εἰμι	καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ
[6]	οὐκ ἐδύναντο παρασταδόν· ὃν δὲ	λάβοιμι,	ῥίπτασκον τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ, ὄφρ´
[6]	μαθόντες εἰδέναι, πῶς δεῖ ἡμᾶς	ἑνὶ	ἑκάστῳ ἀποκρίνασθαι» Καὶ εἰσὶν οἷς
[6]	προειρημένης ἐστὶν αἱρέσεως, κύκλῳ περιλαμβανούσης	ἑνί,	ἥν φασιν εἶναι τὴν τῶν
[6]	πνεύματος ἰδεῖν, ἀνάλογον ἐκείνῳ τῷ	ἑνὶ	Χριστῷ διακονούμενα τῇ πανταχοῦ τῶν
[6]	ἔχοντας ἄγεσθαι συγκατατεθεῖσθαι τῷ διαγράμματι.	Οὐδενὶ	γοῦν, καίτοι γε πολλοὺς ἐκπεριελθόντες
[6]	ὁ θεὸς οὔτ´ ἄλλῳ εἴδει	οὐδενὶ	ὅμοιος. Οἷον δ´ ἐστὶ τοῦ
[6]	γοητείας καὶ προσάπτων τάχα μὲν	οὐδενὶ	τῷ μὴ εἶναι τοὺς μαγγανεύοντας
[6]	ἀλλ´ οὐ μόνος δυσθεώρητός ἐστι	τινί,	ἀλλὰ καὶ ὁ μονογενὴς αὐτοῦ.
[6]	ἡμῶν; Καὶ ὁ βραχίων κυρίου	τίνι	ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς
[6]	ἄν ποτε ἀποσυμβαίῃ. Εἰ δέ	τινι	ἀποσυμβαίνει, παρὰ τὴν αἰτίαν ἐκείνου
[6]	μὲν δεικτέον ἔσται τὰς μαρμαρυγὰς	τίνι	δὲ φῶς, οὐ παριστάντος αὐτοῦ
[6]	καὶ περιτομῆς τινος ἐν καθαρσίῳ	τινὶ	ἐκεῖ γεγενημένης σύμβολον εἶναι τὴν
[6]	τοὺς χρωμένους, ὥς φησι, μαγείᾳ	τινὶ	καὶ γοητείᾳ καὶ καλοῦντας ὀνόματα
[6]	τῇ δεισιδαιμονίᾳ. Τρόπῳ δὴ ἑβραϊκῷ	τινι	λέγεται περὶ τοῦ θεοῦ ἐν
[6]	τυγχάνον τὸ ἀληθινὸν φῶς ἐπίσταται,	τίνι	μὲν δεικτέον ἔσται τὰς μαρμαρυγὰς
[6]	τοῦτο τὸ φῶς τῷ ἔν	τινι	παραβολῇ εἰρημένῳ ἐλαίῳ, τηροῦντι τῶν
[6]	ἀναρριπτοῦντες μαντευόμεθα, ποῖ τραπώμεθα καὶ	τίνι	προσθώμεθα, ὡς δυναμένων πλειόνων περισπάσαι
[6]	ποταπὸς καὶ τίνα τρόπον καὶ	τίνι	τῶν ἐν ἡμῖν, καταλελοίπασιν ἐξετάζειν
[6]	τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ διασημαινέτω ἔν	τινι	τῶν ἐπιστολῶν καὶ φασκέτω μηδαμῶς
[6]	Χριστιανὸς ἀποκρίνεται τῷ Κέλσῳ ἤ	τινι	τῶν κατηγορούντων τοῦ θείου λόγου
[6]	ὑπάρχει· ἀλλ´ οὐδ´ ἐπιστήσας, ἐν	τίνι	τῶν τοῦ ἀνθρώπου τὸ κατ´
[6]	οὐκ ἐν ὡραίῳ εἴδει οὐδέ	τινι	ὑπερέχοντι κάλλει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε
[6]	τῷ γηΐνῳ καὶ ὀλίγον τούτου	βελτίονι.	Ἀλλ´ οὐδὲ θέμις τὸν πρῶτον
[6]	σύμβολον καταλυθὲν τύπῳ ζωῆς ξύλου,	εἰκόνι	καθ´ ὁμοίωσιν ληφθὲν ἀθώου· ἡ
[6]	σύμβολον ὁρῶν σῆς τέχνης ἀνεπίληπτον,	εἰκόνι	τύπου τετηρημένον, πεντάδι λυθὲν σῶμα·
[6]	ἐστὶ τοῦ συνθέτου ἀνθρώπου τῷ	χείρονι	μέρει, λέγω δὲ τῷ σώματι,
[6]	λόγων αὐτῶν οἰκειωθῶσι μὲν τῷ	κρείττονι,	φυλάξωνται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐναντίου.
[6]	ἢ ἄπιθι καὶ τὰ ἑξῆς·	νυνὶ	δὲ εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην
[6]	Κέλσον ἀλλὰ κατὰ τὸ εὐαγγελικόν·	νυνὶ	δὲ οὔτε τῶν εὐαγγελίων ἀλλ´
[6]	τοῦ λῆρον αὐτὰ εἶναι βαθύν·	νυνὶ	δὲ τὸ ὅμοιον ἐκείνῳ πράττοντες
[6]	Διόπερ οὐδ´ ἡμεῖς περὶ τῶνδε	νυνὶ	λέγομεν· οὐ γὰρ ἡ προκειμένη
[6]	τὸ ἔμπαλιν, οὐδὲν περὶ τοῦδε	νυνὶ	λέγω. Διόπερ οὐδ´ ἡμεῖς περὶ
[6]	ὀνομάζουσι φραγμὸν κακίας» πύλας ἀρχόντων	αἰῶνι	δεδεμένας· Βασιλέα μονότροπον, δεσμὸν ἀβλεψίας,
[6]	ζωῆς σύμβολον ἐπιφέρων, ἣν ἔκλεισας	αἰῶνι	σῷ πύλην κόσμῳ ἀνοίξας, παροδεύω
[6]	λόγῳ· περὶ ἧς καὶ τῷ	Φίλωνι	συντέτακται βιβλίον, ἄξιον φρονίμου καὶ
[6]	νοῦν τοῦ δημηγοροῦντος παρὰ τῷ	Πλάτωνι	Διός, διὰ τί ὁ ἐξετάζων
[6]	δίκτυα τοῦ πατρός, παρακούσαντας τῶν	Πλάτωνι	ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς εἰρημένων, τοιαῦτα
[6]	Ἀλλ´ οὐδ´ ἐβουλήθη τὸ παρὰ	Πλάτωνι	ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς λελεγμένον, οὗ
[6]	υἱοῦ θεοῦ λόγον, τὸν παρὰ	Πλάτωνι	λελεγμένον ἐν τῇ πρὸς Ἑρμείαν
[6]	ἐγένετο» ἀνάλογον ὂν τῷ παρὰ	Πλάτωνι	λόγῳ. Πλάτων μὲν οὖν τὸ
[6]	τοῦ Ἰησοῦ ἀνάλογον τῷ παρὰ	Πλάτωνι	ὀνόματι, δεύτερος δὲ μετὰ τὸν
[6]	παραθέσεως ἕνεκεν τῆς πρὸς τὰ	Πλάτωνι	οὐκ ἀπιθάνως μὲν εἰρημένα, οὐ
[6]	ὅρα ὅτι ἡ μὲν ἐν	Πλάτωνι	περὶ τούτου ἀλήθεια οὐδὲν ὡς
[6]	Καὶ ταῦτά γε οὐκ ἐγκαλοῦντες	Πλάτωνί	φαμεν— ὁ γὰρ πολὺς τῶν
[6]	νόμον» τοῦ θεοῦ καὶ ἐν	μάστιξι	τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν» οὔτ´ ἂν
[6]	αὐτοὺς» ἀπὸ παντὸς κακοῦ· καὶ	οἱ	ἄγγελοι» τῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ
[6]	οὐκ ἐκθέμενος, τίνα αὐτὸν ὀνομάζουσιν	οἱ	ἀληθῶς δυσσεβέστατοι· ἡμεῖς δὲ εὕρομεν
[6]	θέλεις, ἢ ἄπιθι· τί ποιήσουσιν	οἱ	ἀληθῶς σῴζεσθαι θέλοντες; Ἦ κύβους
[6]	Κυνικὸν ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν· οὗτοι δὲ	οἱ	ἀνόσιοι ἀπὸ τοῦ πολεμιωτάτου ἀνθρώποις
[6]	γεγραμμένην. Προυνικὸν δέ τινα σοφίαν	οἱ	ἀπὸ Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι κατὰ τὴν
[6]	φύσεως διοικουμένων. Πάντα μὲν οὖν	οἱ	ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἐκπυρούτωσαν, ἡμεῖς
[6]	ἀρετὴν λέγοντες ἀνθρώπου καὶ θεοῦ	οἱ	ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλόσοφοι μὴ
[6]	τῶν σαρκῶν, καὶ πάλιν ὅτι	οἱ	ἀπὸ τοῦ λόγου τὰ τοῦ
[6]	ἡμᾶς προφῆται Ἰησοῦς τε καὶ	οἱ	ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐνεῖδον τρόπῳ ἀπαγγελίας,
[6]	τῷ Ἰησοῦ, οὐκ εὐθὺς ἂν	οἱ	βλέποντες τὸ σῶμα ἐπίστευον ὅτι
[6]	τῶν ἀνθρώπων μόνος υἱὸς θεοῦ.	Οἱ	γὰρ ὁμοίως Κέλσῳ ὑπολαβόντες τετερατεῦσθαι
[6]	περὶ τοῦ Ἰησοῦ διηγούμενοι, οὐδ´	οἱ	γνήσιοι αὐτοῦ μαθηταὶ τοιούτους ἀνέγραψαν
[6]	τοῦ εἰδέναι τι πλεῖον ἡμῶν	οἱ	γόητες ἐξαπατῶσι τοὺς ὑπὸ τῆς
[6]	ἤ τινος ἀλλοτρίου θεοσεβείας λόγων·	οἱ	δ´ αἰσθανόμενοι ἑαυτῶν πηρουμένων ὑπὸ
[6]	προσεθήκαμεν, τοιαῦτά φησιν ὁ Κέλσος·	Οἱ	δ´ ἔτι προστιθέασιν ἄλλα ἐπ´
[6]	βούλημα ἐκ τῶν Σίμωνος μαθημάτων.	Οἱ	δὲ Δοσιθεηνοὶ οὐδὲ πρότερον ἤκμασαν·
[6]	τρίτου ψαλμοῦ, τοῦτο παριστάσαις οὕτως·	Οἱ	δὲ ἐκζητοῦντες τὸν κύριον οὐκ
[6]	Μωϋσῆς μόνος πρὸς τὸν θεόν,	οἱ	δὲ λοιποὶ οὐκ ἐγγιοῦσι. Πάλιν
[6]	χρῖσμα τοῦ τῆς ἀγαλλιάσεως» ἐλαίου·	οἱ	δὲ μέτοχοι αὐτοῦ, ἕκαστος ὡς
[6]	τοὺς τῶν ἀσεβῶν μύθους ἐροῦσιν	οἱ	διϊόντες αὐτάς· ἡμεῖς δὲ καὶ
[6]	ἔρημοί εἰσι θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ	οἱ	ἐν τοῖς Κριταῖς υἱοὶ Βελίαρ
[6]	εἶναι. Ἴστω δὲ Κέλσος καὶ	οἱ	ἐντυγχάνοντες αὐτοῦ τῷ βιβλίῳ ὅτι
[6]	σοφοί, Μωϋσῆς ὁ ἀρχαιότατος καὶ	οἱ	ἑξῆς αὐτῷ προφῆται, οὐδαμῶς» ῥητὸν»
[6]	κατηγορούμενα. Εἰ δὲ καὶ ὑπισχνοῦνται	οἱ	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενοι μαγικήν
[6]	ἑνὸς θεοῦ· ὅπερ μὴ συνέντες	οἱ	ἐχθροὶ θεῷ, ὡς καὶ αὐτοὶ
[6]	ὅτι σῶμα Χριστοῦ φασιν εἶναι	οἱ	θεῖοι λόγοι ὑπὸ τοῦ υἱοῦ
[6]	εἰρήκασιν ἐν τῷ· Ὅταν δ´	οἱ	θεοὶ τὴν γῆν καθαίρωσι. Περὶ
[6]	διαθεῖναι ψυχὰς κατὰ ταῦτα. Διόπερ	οἱ	ἰδιῶται ὡς πρὸς φιλοσοφίαν ἑλληνικὴν
[6]	αὐτήν, οὐδὲν θαυμαστόν. Οἴδασι γὰρ	οἱ	ἱεροὶ τῶν θείων γραμμάτων λόγοι
[6]	δυνατόν, δεικνύντες δ´ ὅτι καὶ	οἱ	καθ´ ἡμᾶς προφῆται ἐφρόνουν τινὰ
[6]	ἐν συνθέσει λέξεως λαμπρότητος· ἐπεὶ	οἱ	καθ´ ἡμᾶς προφῆται Ἰησοῦς τε
[6]	κατὰ τὸν Ἰησοῦν ἡμῶν μακάριοι	οἱ	καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ
[6]	ῥητά τινα παραλήψονται τῆς γραφῆς	οἱ	καὶ ταῦτα βουλόμενοι τολμᾶν φάσκειν
[6]	καὶ τῇ πείρᾳ παραλαβόντες ὅτι	οἱ	κατὰ χριστιανισμὸν διὰ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	αὐτῆς ἁμαρτανομένων χύσιν. Οὔτ´ οὖν	οἱ	κατασκευάσαντες τὸ διάγραμμα οὔτε Κέλσος
[6]	περὶ τούτων συνέστησαν· ἀλλὰ καὶ	οἱ	λέγοντες αὐτὰ γενητὰ οὐχ ὁμονοοῦσι
[6]	δ´ ὅτι λόγοι σκότους εἰσὶν	οἱ	λόγοι αὐτοῦ, ὅτι σκότος μου
[6]	ἄλλο τι ἀπορρητότερον ἐοίκασι διδάσκειν	οἱ	λόγοι. Καὶ τὸ ὁδὸν δὲ
[6]	τῆς γῆς, ὡς καὶ Ἑλλήνων	οἱ	μὴ εὐκαταφρονήτως φιλοσοφήσαντες εἰρήκασιν ἐν
[6]	τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες	οἱ	μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλ´
[6]	τῶν ψαλμῶν· Αἰνεῖτε τὸν θεὸν	οἱ	οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν, καὶ τὸ
[6]	μου ἡ καρδία, οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν	οἱ	ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν
[6]	ᾗ ἑορτάσουσιν ἅμα τῷ θεῷ	οἱ	πάντα τὰ ἔργα ἑαυτῶν ταῖς
[6]	ἅπερ πάνυ ὀλίγοι ἠσκήκασι συνιέναι,	οἱ	πάντα τὸν βίον ἑαυτῶν ἀναθέντες
[6]	καὶ δεικνύναι ὅτι οὐ δύνανται	οἱ	παρ´ ἡμῖν Ἰουδαίων προφῆται ἀπὸ
[6]	φησιν ὁ Κέλσος παλαιῶν ἀνδρῶν	οἱ	παρ´ Ἰουδαίοις προφῆται ἐπροφήτευσαν. Ἀλλ´
[6]	προβάλλεις. Κέλσος μὲν οὖν καὶ	οἱ	παραπλήσιοι αὐτῷ προβάλλειν σκότον τῶν
[6]	δήποτε ὁρίζονται εἶναι τὴν φωνὴν	οἱ	περὶ ταῦτα δεινοί· ἀλλ´ ἡ
[6]	ἀκρίτως τοὺς πτωχοὺς ἐπῄνεσεν, ὧν	οἱ	πολλοὶ καὶ φαυλότατοί εἰσι τὰ
[6]	ὀνομάζομεν, εἰδωλολατρείᾳ, ὡς δὲ καὶ	οἱ	πολλοὶ λέγοιεν ἂν χρώμενοι τῷ
[6]	ἐστὶ γνωστὸν τὸ ἀγαθόν, ἐπεὶ	οἱ	πολλοὶ μετὰ καταφρονήσεως οὐκ ὀρθῆς»
[6]	Πλάτωνα ἀναφερομένης. Ἀνωτέρω γὰρ τούτων	οἱ	προφῆται διέστειλαν τὸ περὶ ἑκατέρας
[6]	Περσῶν ἢ Καβείρων λαβόντες ἡμῶν	οἱ	προφῆται λέγουσί τινα οὐδ´ οἱ
[6]	καὶ ἄλλον τὸν Ἐλωαῖον, ὃν	οἱ	προφῆται ὀνομάζουσιν ἑβραϊστὶ Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´
[6]	τῷ Ἰουδαίοις, παρ´ οἷς γεγόνασιν	οἱ	προφῆται, πεπέμφθαι τὸν υἱὸν τοῦ
[6]	τῶν προφητῶν τοῖς ἀνθρώποις, ἵνα	οἱ	συνιέντες τῶν λόγων αὐτῶν οἰκειωθῶσι
[6]	Εἰδέναι δ´ αὐτὸν ἐχρῆν ὅτι	οἱ	τὰ τοῦ ὄφεως ἑλόμενοι ὡς
[6]	ἀρχῆς προσπεπολεμήκασι. Καὶ Πέρσαι δὲ	οἱ	τὰς μητέρας γαμοῦντες καὶ θυγατράσι
[6]	δεδεῆσθαι καθαιρέσεως. Διόπερ μακρὰν χαιρέτωσαν	οἱ	ταῦτα λέγοντες καὶ ὁ μὴ
[6]	λόγοις. Χρὴ μέντοι εἰδέναι ὅτι	οἱ	ταῦτα συνταξάμενοι, οὔτε τὰ μαγείας
[6]	ἂν κατηγοροῖντο οἱ τύπτοντες ἢ	οἱ	τέμνοντες· οὕτως, εἰ ὁ θεὸς
[6]	Κάθοδον δὲ αὖθις στενὴν τάχα	οἱ	τὴν μετενσωμάτωσιν εἰσάγοντες φήσουσιν. Αὐτομάτως
[6]	παραπλήσιόν τι ποιῶν οἷς παίζοντες	οἱ	τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταὶ ἀνεγράψαντο·
[6]	ἔχοντα ἐν ἐρήμῳ· πάντες γὰρ	οἱ	τῆς τοῦ χείρονος διὰ τὴν
[6]	Ἡσαΐου τὸν τρόπον τοῦτον· Οὐαὶ	οἱ	τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ
[6]	αὐτὸ ἑαυτὸ ἤδη τρέφει» ~Ἀλλ´	οἱ	τοιαῦτα περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ
[6]	σύστημα ὀνομάζει τις, οὐ πάντως	οἱ	τὸν κατακλυσμὸν παθόντες ὑπεξάγονται ἀπὸ
[6]	οἱ προφῆται λέγουσί τινα οὐδ´	οἱ	τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολοι οὐδ´ αὐτὸς
[6]	εἶπεν· Οὐ γὰρ δὴ καθάπερ	οἱ	τοὺς λύχνους ἐκ γειτόνων ἐναυόμενοι
[6]	ψιθυρίζειν τῷ παιδίῳ ἐπῃσχύνθη, ὁποῖον	οἱ	τοὺς ὀνοκεφάλους ἀναπλάσαντες καὶ τὰς
[6]	ἐμφαινομένην μωρίαν τοῦ κηρύγματος» λέγουσιν	οἱ	τοῦτο μόνον θεωροῦντες· Εἴδομεν αὐτόν,
[6]	τοὺς ἰατρούς, οὐδὲν ἂν κατηγοροῖντο	οἱ	τύπτοντες ἢ οἱ τέμνοντες· οὕτως,
[6]	καὶ ὁ ἡμέτερος μαρτυρεῖ λόγος,	οἱ	φρονοῦντες ὅτι ῥητὸν οὐδαμῶς ἐστι»
[6]	παραστήσωμεν ἀκριβέστερον ἐκείνου αὐτὰ ἐγνωκότες	οἱ	Χριστιανοί, ὡς οὐ Χριστιανῶν λόγους
[6]	κατ´ ἀξίαν ἕκαστον τῶν ἀκουόντων·	οἳ	καὶ ἀνάλογον τῇ ῥοπῇ τοῦ
[6]	ὠφελείας. Καὶ οὐδεὶς ἂν Χριστιανῶν	λέγοι	Κέλσῳ· Πῶς μοι δεικνύεις τὸν
[6]	Κέλσος οὐκ ἐπίσταται, ἅπερ πάνυ	ὀλίγοι	ἠσκήκασι συνιέναι, οἱ πάντα τὸν
[6]	ὅτι λόγοι σκότους εἰσὶν οἱ	λόγοι	αὐτοῦ, ὅτι σκότος μου τῶν
[6]	Σιρὰχ φάσκοντος· Γνῶσις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι	λόγοι.	Εὐμενεῖς οὖν ἔλεγχοι παρ´ ἡμῖν
[6]	οἱ ἱεροὶ τῶν θείων γραμμάτων	λόγοι	καὶ ἄλλα, δύο τῇ ἑαυτῶν
[6]	τι ἀπορρητότερον ἐοίκασι διδάσκειν οἱ	λόγοι.	Καὶ τὸ ὁδὸν δὲ εἶναι
[6]	λόγων ἀποκρίνεται, ἰδὼν δ´ ὅτι	λόγοι	σκότους εἰσὶν οἱ λόγοι αὐτοῦ,
[6]	Χριστοῦ φασιν εἶναι οἱ θεῖοι	λόγοι	ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ
[6]	πρῶτον καὶ τίνα τρόπον καταλύεται,	ἴδοι	ἂν ὅτι οὐδ´ ὄναρ ἐφαντάσθη
[6]	μὲν Πέρσαι ἀπ´ ἄλλων δὲ	Ἰνδοὶ	ἢ Αἰθίοπες ἢ Λίβυες, ἢ
[6]	τῷ Κέλσῳ δοκοῦσιν, ἀλλὰ καὶ	Ἰνδοί,	ὧν τινας ἐν τοῖς προειρημένοις
[6]	κατὰ τὸν Τίμαιον δημηγορίᾳ λέγων·	Θεοὶ	θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς καὶ
[6]	καὶ νεφέλῃσιν ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ	θεοὶ	κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον, λῦσαι δ´
[6]	ἐν τῷ· Ὅταν δ´ οἱ	θεοὶ	τὴν γῆν καθαίρωσι. Περὶ δὲ
[6]	τοὺς αὐτούς, ἡνίκα μὲν ἂν	Ἰουδαῖοι	αὐτοὺς βιάζωνται, τὸν αὐτὸν αὐτοῖς
[6]	ἴσμεν, ὃν καὶ πάλαι ἔσεβον	Ἰουδαῖοι	καὶ νῦν σέβειν ἐπαγγέλλονται θεόν,
[6]	θεός» ἐπεὶ καὶ Σαμαρεῖς καὶ	Ἰουδαῖοι	σωματικῶς καὶ τυπικῶς ἐποίουν τὰ
[6]	ὠνομάσθη, καὶ μάλιστα ἐπείπερ καὶ	Ἰουδαῖοι	χρῶνται τῷ ὀνόματι. Εὕρομεν δὲ
[6]	αὕτη ἡ πύλη τοῦ κυρίου,	δίκαιοι	εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ» Καὶ πάλιν
[6]	τοῦ καλοῦ πολλῷ βελτίους ἐγένοντο.	~Παλαιοὶ	τοίνυν ἄνδρες καὶ σοφοὶ δηλούσθωσαν
[6]	θεοῦ υἱὸν καλεῖν, σημαίνω. Ἄνδρες	παλαιοὶ	τόνδε τὸν κόσμον ὡς ἐκ
[6]	ταῦτα· Ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες	Ἀθηναῖοι,	δι´ οὐδὲν ἄλλο ἢ διὰ
[6]	τέλειός ἐστι» καὶ ἀκούει ὅτι	Ἅγιοι	ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος κύριος
[6]	σῶμα Χριστοῦ φασιν εἶναι οἱ	θεῖοι	λόγοι ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ
[6]	ἐπὶ τὴν λογικὴν ἑαυτῶν φύσιν,	ἄξιοι	φανέντες τῆς εἰς τὰ θεῖα
[6]	γὰρ κατὰ τὸν Ἰησοῦν ἡμῶν	μακάριοι	οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι
[6]	Κέλσος μὲν οὖν καὶ οἱ	παραπλήσιοι	αὐτῷ προβάλλειν σκότον τῶν ὀφθαλμῶν
[6]	τοῦ Ἰησοῦ διηγούμενοι, οὐδ´ οἱ	γνήσιοι	αὐτοῦ μαθηταὶ τοιούτους ἀνέγραψαν λόγους
[6]	ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν· οὗτοι δὲ οἱ	ἀνόσιοι	ἀπὸ τοῦ πολεμιωτάτου ἀνθρώποις ὄφεως
[6]	χείρονος διὰ τὴν κακίαν μερίδος	ἐναντίοι	ὄντες τοῖς ἀπὸ τοῦ κλήρου
[6]	τῶν χρωμένων αὐτῇ ἐπιδεδήμηκε. Καὶ	Αἰγύπτιοι	μὲν ἐν μὲν τοῖς ἀνωτέρω
[6]	καὶ οἱ ἐν τοῖς Κριταῖς	υἱοὶ	Βελίαρ τίνος ἄλλου ἢ τούτου
[6]	ἄλλου ἢ τούτου λέγονται εἶναι	υἱοὶ	διὰ τὴν πονηρίαν; Σαφῶς δὲ
[6]	Ὅσοι πνεύματι θεοῦ ἄγονται, οὗτοι	υἱοὶ	θεοῦ εἰσιν» οὐκ ἂν ἑαυτῷ
[6]	βίῳ τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεδημηκέναι ὡς	υἱοὶ	θεοῦ, καὶ ἕκαστος αὐτῶν περισπάσας
[6]	ὡς ἄρα πάντα τὰ Χριστιανῶν	γινώσκοι.	Τοῦτο δὲ δῆλον ποιεῖ καὶ
[6]	ἄνομος, ὃν ὁ κύριος Ἰησοῦς	ἀναλοῖ	τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ
[6]	ἀπὸ παντὸς κακοῦ· καὶ οἱ	ἄγγελοι»	τῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ μικρῶν
[6]	τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ ἐστι παράκουσμα λέγοντος·	Κυκλοῖ	κυκλῶν πορεύεται τὸ πνεῦμα, καὶ
[6]	ἐὰν οἵδε μὲν εἰσηγῶνται τόνδε,	ἄλλοι	δὲ ἄλλον, καὶ κοινὸν δὲ
[6]	μέν— λέγων Χριστιανούς— εἰσηγῶνται τόνδε,	ἄλλοι	δὲ ἄλλον, κοινὸν δὲ πάντων
[6]	εἴδει προσελθόντος τῇ Ἀμφικτιόνῃ· καὶ	ἄλλοι	δὲ πλείονες τῶν Πλατωνικῶν ἐν
[6]	οὐδὲν ἧττον μεμαθήκαμεν ὅτι ἀντίχριστοι	πολλοί»	εἰσιν ἐν τῷ κόσμῳ· τὸν
[6]	τοὺς πτωχοὺς ἐπῄνεσεν, ὧν οἱ	πολλοὶ	καὶ φαυλότατοί εἰσι τὰ ἤθη.
[6]	εἰδωλολατρείᾳ, ὡς δὲ καὶ οἱ	πολλοὶ	λέγοιεν ἂν χρώμενοι τῷ ὀνόματι,
[6]	γνωστὸν τὸ ἀγαθόν, ἐπεὶ οἱ	πολλοὶ	μετὰ καταφρονήσεως οὐκ ὀρθῆς» ὑψηλῆς
[6]	μᾶλλον τὰ Αἰγυπτίων, ἐν οἷς	πολλοὶ	σεμνύνονται, ἢ τὰ Καππαδοκῶν περὶ
[6]	γνόντες θεωροῦμεν ὅτι δι´ αὐτὸν	πολλοὶ	χριστοὶ γεγόνασιν ἐν τῷ κόσμῳ,
[6]	προφῆται Ἰησοῦς τε καὶ οἱ	ἀπόστολοι	αὐτοῦ ἐνεῖδον τρόπῳ ἀπαγγελίας, οὐ
[6]	τινα οὐδ´ οἱ τοῦ Ἰησοῦ	ἀπόστολοι	οὐδ´ αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ
[6]	μακρότερα περὶ αὐτῶν ἐν νῷ	μοι	γέγονεν εἰπεῖν· τάχα γὰρ ἂν
[6]	ἂν Χριστιανῶν λέγοι Κέλσῳ· Πῶς	μοι	δεικνύεις τὸν θεόν; ~Τοῦτο δ´
[6]	ὁδὸν μάθω; Καὶ πῶς αὐτόν	μοι	δεικνύεις; Ὡς νῦν γε σκότον
[6]	Διόπερ ἐν Δευτερονομίῳ ἐμφαντικῶς εἰρῆσθαί	μοι	δοκεῖ τό· Καὶ νῦν Ἰσραήλ,
[6]	~Μετὰ ταῦτα παραπλήσιόν τι ποιεῖν	μοι	δοκεῖ τοῖς διὰ πολλὴν τὴν
[6]	ἐπιστολῆς ὁ Κέλσος· Εἰ δέ	μοι	ἐφαίνετο γραπτέα τε ἱκανῶς εἶναι
[6]	τοῦτ´ οὐ πεποίηκε. Δοκεῖ δέ	μοι	καὶ ἐκ τούτων ἐκ παρακουσμάτων
[6]	ὃν ἐποίησεν αὐτός; Δοκεῖ δή	μοι	καὶ ἐν τούτοις μὴ σαφηνίζων,
[6]	καὶ βραχὺ συνήγαγον. ~Ταῦτα δέ	μοι	λέλεκται ἀπολογουμένῳ περὶ τῆς κατηγορουμένης
[6]	ἐνδύματος αὐτοῦ» Καὶ ταῦτα δέ	μοι	λέλεκται πρὸς τὸν ἄσεμνον τοῦ
[6]	καὶ πατρός· ἡ χάρις συνέστω	μοι,	ναὶ πάτερ, συνέστω. Καί φασι
[6]	πάλιν ἐξουσίαν· ἡ χάρις συνέστω	μοι,	ναὶ πάτερ, συνέστω. Φασὶ δὲ
[6]	ἀπὸ πλειόνων ἔδοξεν εὔλογον εἶναί	μοι	παραθέσθαι εἰς τὸ κἂν ἐπ´
[6]	κόσμου καλὸν δημιουργόν. Καὶ δοκεῖ	μοι	παραπλήσιον Ἰουδαίοις πεποιηκέναι, τοῖς κατὰ
[6]	λυθὲν σῶμα· ἡ χάρις συνέστω	μοι,	πάτερ, συνέστω. Ἑξῆς δὲ αὐτῷ
[6]	ληφθὲν ἀθώου· ἡ χάρις συνέστω	μοι,	πάτερ, συνέστω. ~Ἐπὶ ταῦτα δὲ
[6]	οὐσίαν κόσμου· ἡ χάρις συνέστω	μοι,	πάτερ, συνέστω. Μετὰ δ´ αὐτὸν
[6]	δυνάμεσιν ἐξουσιῶν· ἡ χάρις συνέστω	μοι,	πάτερ, συνέστω. Τελευταῖον δὲ τὸν
[6]	αἰνισσομένων καὶ διηγουμένων τὸ Ἀνοίξατέ	μοι	πύλας δικαιοσύνης, ἵν´ εἰσελθὼν ἐν
[6]	ἐχομένην μουσικῶν θεωρημάτων. Ἔδοξε δέ	μοι	τὸ ἐκθέσθαι τὴν λέξιν ἐν
[6]	πρὸς Χριστιανούς. ~Τοιοῦτόν τι δή	μοι	φαίνεται ὁ Κέλσος οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι,
[6]	πρὸς αὐτάς· οὐκ εὔλογον δέ	μοι	φαίνεται πρὸς τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ
[6]	ᾐσχύνθη; Ἐν τούτοις δὲ δοκεῖ	μοι	φύρειν τὰ παρακούσματα ὁ Κέλσος.
[6]	ἔχει τοιόνδε, καὶ οὗτος κατελθὼν	ἐμοὶ	διελέξατο. Καὶ πρὸς ταῦτά φημι
[6]	ἀπὸ τοῦ κλήρου τοῦ θεοῦ	ἔρημοί	εἰσι θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ οἱ
[6]	ἡ καρδία, οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ	ὀφθαλμοί	μου, οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις
[6]	ὧν οὐκ ὀλίγα τις ἂν	μανθάνοι	περὶ τῆς κακίας, ποίαν ἔσχεν
[6]	εἰδωλολατρείαν. Ἀλλ´ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν	Σιμωνιανοὶ	ἐπεβουλεύθησαν· ᾔδει γὰρ ὁ ἐπιβουλεύων
[6]	θεοῦ. Οὐδαμοῦ γὰρ τῆς οἰκουμένης	Σιμωνιανοί·	καίτοι γε ὑπὲρ τοῦ πλείονας
[6]	περὶ τοῦ θανάτου κίνδυνον, ὃν	Χριστιανοὶ	αἱρεῖσθαι ἐδιδάχθησαν, περιεῖλε τῶν μαθητῶν,
[6]	τοῦ λόγου ὅτι τοιοῦτοί εἰσι	Χριστιανοί,	καὶ νῦν δὲ ἔτι ἀπατᾷ
[6]	Κέλσος οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι, ὡς ἄρα	Χριστιανοὶ	λέγουσι κατηραμένον θεὸν τὸν δημιουργόν,
[6]	τῶν παθῶν ἐμποδιζομένου βλέπειν ἀλήθειαν;	Χριστιανοὶ	μὲν οὖν οὐδαμῶς νομίζουσι πηροῦσθαι
[6]	ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν ἀναγινωσκομένων, ἅπερ	Χριστιανοὶ	προσίενται, πῇ δὲ Χριστιανῶν μόνων
[6]	ἀκριβέστερον ἐκείνου αὐτὰ ἐγνωκότες οἱ	Χριστιανοί,	ὡς οὐ Χριστιανῶν λόγους ἀλλὰ
[6]	καλούμενοι τοσοῦτον ἀποδέουσι τοῦ εἶναι	Χριστιανοί,	ὥστ´ οὐκ ἔλαττον Κέλσου κατηγορεῖν
[6]	Γίγαντας τοὺς μυθικοὺς ὑπερβαλόντες καὶ	Ὀφιανοὶ	διὰ τοῦτο καλούμενοι τοσοῦτον ἀποδέουσι
[6]	ὡς ὄφεις σεμνύνονται ἐπὶ τῷ	Ὀφιανοὶ	καλεῖσθαι, Εὐφράτην τινὰ εἰσηγητὴν τῶν
[6]	θείων πεπιστευμένων γραφῶν ἑπτὰ εἴρηνται	οὐρανοί·	οὔτ´ ἀπὸ Περσῶν ἢ Καβείρων
[6]	ψαλμῶν· Αἰνεῖτε τὸν θεὸν οἱ	οὐρανοὶ	τῶν οὐρανῶν, καὶ τὸ ὕδωρ
[6]	φάσκειν ἀπὸ θεοῦ γεγονέναι, μὴ	δυνάμενοι	ἓν ὕφος ἀποδεῖξαι τῆς γραφῆς,
[6]	μέντοι εἰδέναι ὅτι οἱ ταῦτα	συνταξάμενοι,	οὔτε τὰ μαγείας νοήσαντες οὔτε
[6]	ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ. ~Ἕκτον τοῦτον	ἐνιστάμενοι	λόγον πρὸς τὰς Κέλσου κατὰ
[6]	ἑξῆς αὐτῷ προφῆται, οὐδαμῶς» ῥητὸν»	ἐπιστάμενοι	τὸ πρῶτον ἀγαθὸν ἔγραψαν μέν,
[6]	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ μικρῶν καὶ	τεταγμένοι	εἰς τὸ προΐστασθαι αὐτῶν διὰ
[6]	τούτου ζητεῖν. Εἴτε γὰρ Ἰουδαίοις	διαλεγόμενοι	εἴτε καθ´ ἑαυτοὺς ὄντες ἕνα
[6]	διακόψαι ἐβουλήθημεν ὑπὸ τοῦ μεγέθους	ἀναγκαζόμενοι	τοῦ βιβλίου οὔτε ὑπὲρ τοῦ
[6]	ὡς ἂν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ	κολαζόμενοι	καρτεροῖμεν. Καὶ ταῦτά γ´ ἀπάντῃ
[6]	ὧν εἶπεν ὁ Παῦλος τό·	Ἐξαγοραζόμενοι	τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι
[6]	χερσὶ τὰ μιμήματα τῆς θειότητος	φανταζόμενοι	εἶναι, ἀπαίδευτοί εἰσι καὶ ἀνδράποδα
[6]	ὅτι οἱ τὰ τοῦ ὄφεως	ἑλόμενοι	ὡς καλῶς τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις
[6]	λόγου τὰ τοῦ σκότου πράττειν	βουλόμενοι	σβεννύουσι μὲν τὸ φῶς, ἕκαστος
[6]	τῆς γραφῆς οἱ καὶ ταῦτα	βουλόμενοι	τολμᾶν φάσκειν ἀπὸ θεοῦ γεγονέναι,
[6]	ἀλλοτρίου θεοσεβείας λόγων· οἱ δ´	αἰσθανόμενοι	ἑαυτῶν πηρουμένων ὑπὸ τοῦ κατακολουθεῖν
[6]	ὑπισχνοῦνται οἱ ἐπὶ τοῖς τοιούτοις	σεμνυνόμενοι	μαγικήν τινα γοητείαν, καὶ τοῦτ´
[6]	ἀγαθοῦ γράψαντες καταβαίνουσιν εἰς Πειραιέα»	προσευξόμενοι	ὡς θεῷ τῇ Ἀρτέμιδι καὶ
[6]	οἱ τοὺς λύχνους ἐκ γειτόνων	ἐναυόμενοι	φῶς ὁ δημιουργὸς ἄνωθεν ἐχρήσατο.
[6]	εἶναι. Εἶθ´ ἑξῆς διδάσκονται λέγειν	διερχόμενοι	ὅν φασιν Ἰαλδαβαώθ· Σὺ δὲ
[6]	ὡς θεῷ τῇ Ἀρτέμιδι καὶ	ὀψόμενοι	τὴν ὑπὸ ἰδιωτῶν ἐπιτελουμένην πανήγυριν·
[6]	τὰς μητέρας γαμοῦντες καὶ θυγατράσι	μιγνύμενοι	ἔνθεον ἔθνος εἶναι τῷ Κέλσῳ
[6]	οὖν τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ	διηγούμενοι,	οὐδ´ οἱ γνήσιοι αὐτοῦ μαθηταὶ
[6]	τὸ παρὰ τῷ ἀποστόλῳ μυστικὸν	διηγούμενοι	οὕτως ἔχον· ὅταν δὲ πάντας
[6]	πρώτην τίθενται Κρόνου, τῷ μολίβδῳ	τεκμηριούμενοι	τὴν βραδυτῆτα τοῦ ἀστέρος, τὴν
[6]	ὑπερβαλόντες καὶ Ὀφιανοὶ διὰ τοῦτο	καλούμενοι	τοσοῦτον ἀποδέουσι τοῦ εἶναι Χριστιανοί,
[6]	ἀργυρᾶν, ἑβδόμην Ἡλίου τὴν χρυσῆν,	μιμούμενοι	τὰς χρόας αὐτῶν. Ἑξῆς ἐξετάζει
[6]	πλείους ἦσαν ὁμοίως τῷ Ἰησοῦ	ἱστορούμενοι	τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεδημηκέναι
[6]	τις ἐρεῖ· ἀπ´ ἄλλων γὰρ	ὁρμώμενοι	Ἕλληνες πραγμάτων καὶ ἐτυμολογιῶν οὕτως
[6]	τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆς ἐναργείας	ὁρμώμενοι	ταῦτα φήσομεν· εἰ μὲν πλείους
[6]	καὶ δεόντως νυκτὸς καὶ ἡμέρας	χρώμενοι	οὔτε μαγείᾳ οὔτε δαιμονίοις εἰσὶν
[6]	καὶ οἱ πολλοὶ λέγοιεν ἂν	χρώμενοι	τῷ ὀνόματι, καὶ τῇ δεισιδαιμονίᾳ.
[6]	τῶν Σίμωνος μαθημάτων. Οἱ δὲ	Δοσιθεηνοὶ	οὐδὲ πρότερον ἤκμασαν· νῦν δὴ
[6]	τὴν φωνὴν οἱ περὶ ταῦτα	δεινοί·	ἀλλ´ ἡ λεγομένη φωνὴ θεοῦ
[6]	Γεέννης λόγον· ἐπεὶ οὔτ´ ἂν	ἐκεῖνοι	ζωγραφίας καὶ διαγράμματα ἐσεμνοποίουν ὡς
[6]	Πήγασος ἦν ἐξ Ἀρκαδίας· ἀλλ´	ἐκεῖνοι	μὲν γελωτοποιεῖν θέλοντες τοιαῦτα συνέταττον,
[6]	δόγμασι καὶ τοῖς θαυμασίοις» νοήμασι,	ταπεινοῖ	ἑαυτὸν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα
[6]	μὴ διαφθείρει τὰ ἴδια ἔκγονα,	ποῖ	ποτε αὐτὰ ὑπεξάγει τοῦ κόσμου
[6]	φθείρει τὰ ἴδια ἔκγονα; Ἢ	ποῖ	ποτε ὑπεξάγει τοῦ κόσμου τοῦδε
[6]	Οὐ κύβους οὖν ἀναρριπτοῦντες μαντευόμεθα,	ποῖ	τραπώμεθα καὶ τίνι προσθώμεθα, ὡς
[6]	θέλοντες; Ἦ κύβους ἀναρρίψαντες μαντεύσονται,	ποῖ	τράπωνται καὶ τίσι προσθῶνται; Καὶ
[6]	οὕτως ὀνομαζομένου κόσμου. Καίτοι γε	εἴποι	ἄν τις, νοήσας τὸ Μὴ
[6]	ἀλλ´ ὁπόθεν ἐστὶ ταῦθ´ ὁμολογεῖ.	Εἴποι	ἄν τις οὖν καὶ πρὸς
[6]	ἦν. Ὁ δὲ ταῦτα θεωρήσας	εἴποι	ἂν τό· Ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν
[6]	ἐφ´ οἷς λέγει καὶ αὐτός.	Εἴποι	γὰρ ἄν τις πρὸς τὸν
[6]	τὸ σκότος τῶν ἀσεβῶν δογμάτων.	Εἴποι	δ´ ἂν ὁ Χριστιανὸς πρὸς
[6]	πρὸς τὸν θεόν, οἱ δὲ	λοιποὶ	οὐκ ἐγγιοῦσι. Πάλιν τε αὖ
[6]	ὄφεως καὶ φρικτοτάτου ὡς οὐκ	ἄνθρωποι,	ὧν ἐχθρός ἐστιν ὄφις, ἀλλ´
[6]	τὸν Ἰησοῦν ἡμῶν μακάριοι οἱ	καθαροὶ	τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν
[6]	οὐδὲν θαυμαστόν. Οἴδασι γὰρ οἱ	ἱεροὶ	τῶν θείων γραμμάτων λόγοι καὶ
[6]	συνθήκας τε αὐτοῖς γίνεσθαι, ἵν´	ὁπότεροι	αὐτῶν εἰς τὸν Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι,
[6]	προφῆται ἀπὸ Πλάτωνός τι εἰληφέναι·	πρεσβύτεροι	γὰρ ἦσαν αὐτοῦ. Οὔτ´ οὖν
[6]	θεοῦ· ὅπερ μὴ συνέντες οἱ	ἐχθροὶ	θεῷ, ὡς καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν,
[6]	φυλακτικῆς καί τινος ἀμυντικῆς δυνάμεως.	Ἄπειροι	γάρ εἰσι διὰ τὸ μεθ´
[6]	ἑωραμένα τῷ προφήτῃ, ἐν οἷς	διάφοροι	πύλαι καταγεγραμμέναι εἰσίν, αἰνισσόμεναί τινα
[6]	κάθισαι ἐπ´ αὐτούς, οὗτοι ἔσονταί	σοι	βοήθεια. Τοῦτον δὲ τὸν τρόπον
[6]	με τῆς σῆς μητρὸς φέροντά	σοι	σύμβολον, χάριν κρυπτομένην δυνάμεσιν ἐξουσιῶν·
[6]	ὅτι πρῶτον πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί	σοι	τοῦτον εἶναι υἱὸν θεοῦ, ἀλλ´
[6]	εἰρημένον, ὅτι πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί	σοι	τοῦτον εἶναι υἱὸν θεοῦ, κἂν
[6]	καὶ δυναμένου πᾶσαν ἐπαγαγέσθαι ἀκοήν.	Ὅσοι	δέ, πολλὰ χαίρειν φράσαντες ὡς
[6]	ἡ διδαχή, ἀνῃρέθησαν, καὶ πάντες	ὅσοι	ἐπείθοντο» αὐτοῖς παραχρῆμα διεσκεδάσθησαν. Οὐ
[6]	λέγων· Τί με δεῖ καταριθμεῖν	ὅσοι	καθαρμοὺς ἐδίδαξαν ἢ λυτηρίους ᾠδὰς
[6]	περὶ πνεύματος θεοῦ, καὶ ὅτι	Ὅσοι	πνεύματι θεοῦ ἄγονται, οὗτοι υἱοὶ
[6]	ὁ θεὸς λόγος κάμνει οὐδ´	ὅσοι	τῆς κρείττονος ἤδη καὶ θειοτέρας
[6]	ὅτι τοὺς περὶ αὐτὴν δαίμονας,	ὅσοι	ὑβρισταί, τούτους ἀπορριπτεῖ κολάζων αὐτοὺς
[6]	ἐπῄνεσεν, ὧν οἱ πολλοὶ καὶ	φαυλότατοί	εἰσι τὰ ἤθη. Ἀλλὰ ταῦτα
[6]	τίνα αὐτὸν ὀνομάζουσιν οἱ ἀληθῶς	δυσσεβέστατοι·	ἡμεῖς δὲ εὕρομεν ὅτι τὸν
[6]	λέγων διὰ τοῦτο αὐτὸ παραλαμβάνεσθαι,	ἤτοι	ἐπεὶ σταυρῷ ἐνηλώθη ὁ διδάσκαλος
[6]	καὶ κακῶν σημαινόμενα· εἰκὸς ἐντεῦθεν	ἤτοι	τὸν Κέλσον ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι· Πῶς
[6]	καὶ μακαρίων πανήγυριν. Εἶτα ὡς	ἤτοι	τῶν γραφῶν οὕτω λεγουσῶν ἢ
[6]	τὰ περὶ τῆς θείας σοφίας.	~Καίτοι	γε ἄλλους μέν φησιν ἀπαιδευτοτάτους
[6]	ἀπὸ τοῦ οὕτως ὀνομαζομένου κόσμου.	Καίτοι	γε εἴποι ἄν τις, νοήσας
[6]	σαφηνίζων, τίνα ἐστὶ τὰ κακά,	καίτοι	γε καὶ ἐν Ἕλλησι πολλῶν
[6]	συγκατατεθεῖσθαι τῷ διαγράμματι. Οὐδενὶ γοῦν,	καίτοι	γε πολλοὺς ἐκπεριελθόντες τόπους τῆς
[6]	Οὐδαμοῦ γὰρ τῆς οἰκουμένης Σιμωνιανοί·	καίτοι	γε ὑπὲρ τοῦ πλείονας ὑπαγαγέσθαι
[6]	φησιν ὅτι ὁρᾷς ὅπως Πλάτων,	καίτοι	διαβεβαιωσάμενος ὅτι ῥητὸν» οὐκ ἔστιν,
[6]	ἓξ τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν. Εἰδέναι	μέντοι	γε χρὴ ὅτι τοῖς δικαίοις
[6]	τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν. Ὅμως	μέντοι	ἐβουλήθη καὶ τοῦτο δεῖξαι πεπλασμένον
[6]	ὁμολογουμένοις ἀληθῶς Χριστιανῶν λόγοις. Χρὴ	μέντοι	εἰδέναι ὅτι οἱ ταῦτα συνταξάμενοι,
[6]	εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος. Τοῖς	μέντοι	ἐκ τοῦ ἀκολουθεῖν αὐτῷ δύναμιν
[6]	ὀνομαζομένων πειθοῦς δημιουργῶν, οὐκ ἂν	ἁμάρτοι·	δυνατὸν γὰρ καὶ τὸν ἄκρως
[6]	υἱοῦ Σιρὰχ φάσκοντος· Γνῶσις ἀσυνέτου	ἀδιεξέταστοι	λόγοι. Εὐμενεῖς οὖν ἔλεγχοι παρ´
[6]	θεωροῦμεν ὅτι δι´ αὐτὸν πολλοὶ	χριστοὶ	γεγόνασιν ἐν τῷ κόσμῳ, οἵτινες
[6]	καὶ οὐδὲν ἧττον μεμαθήκαμεν ὅτι	ἀντίχριστοι	πολλοί» εἰσιν ἐν τῷ κόσμῳ·
[6]	ἁμαρτωλῶν καί ἀκλήρων καί, ὡς	αὐτοὶ	λέγουσι, σκυβάλων ἐπιθυμῶν εἶναι πατήρ
[6]	οἱ ἐχθροὶ θεῷ, ὡς καὶ	αὐτοὶ	ὁμολογοῦσιν, ᾠήθησαν ἄλλον μὲν εἶναι
[6]	βουληθέντες ὁμοίως τερατεύσασθαι, ὡς καὶ	αὐτοὶ	παραπλησίως κρατήσοντες τῶν ἀνθρώπων, τὸ
[6]	οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι	αὐτοὶ	τὸν θεὸν ὄψονται» ~Τὸ δ´
[6]	μιμήματα τῆς θειότητος φανταζόμενοι εἶναι,	ἀπαίδευτοί	εἰσι καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεῖς·
[6]	τὰς κρίσεις τοῦ θεοῦ αἱ	ἀπαίδευτοι»	πλανῶνται ψυχαί» καὶ Κέλσος σὺν
[6]	παντελοῦς ἀκτημοσύνης, Κυνικὸν ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν·	οὗτοι	δὲ οἱ ἀνόσιοι ἀπὸ τοῦ
[6]	κἀκείνων σύμβολα, οὐδὲν ἧττον καὶ	οὗτοι,	ἐν βαναύσων χερσὶ τὰ μιμήματα
[6]	ἄνθρακας πυρός, κάθισαι ἐπ´ αὐτούς,	οὗτοι	ἔσονταί σοι βοήθεια. Τοῦτον δὲ
[6]	ἀληθές, φημὶ ὅτι μᾶλλον Πλάτωνος	οὗτοι	ἑώρων ἀφ´ ὧν ἐλάμβανον χάριτι
[6]	δαιμόνων τινῶν τοιαῦτα, ὅτι ὅμοιον	οὗτοι	πράττουσι τοῖς ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς
[6]	ἀνατραφέντων ἐν λόγοις καὶ μαθήμασιν,	οὗτοι	τὸ κοινωνικὸν εἰς κομιδῇ στενὸν
[6]	ὅτι Ὅσοι πνεύματι θεοῦ ἄγονται,	οὗτοι	υἱοὶ θεοῦ εἰσιν» οὐκ ἂν
[6]	τοὺς ἀλλοτρίους τοῦ λόγου ὅτι	τοιοῦτοί	εἰσι Χριστιανοί, καὶ νῦν δὲ
[6]	οὔτε μαγείᾳ οὔτε δαιμονίοις εἰσὶν	ἁλωτοί.	Ἀληθῶς γὰρ Παρεμβαλεῖ ἄγγελος κυρίου
[6]	ἐξετάσαι, πότερόν ποτε καὶ φιλόσοφοι	ἁλωτοί	εἰσιν αὐτῇ ἢ μή, ἀναγνώτω
[6]	καὶ θειότης. Εἰ δέ τις	ἀκούοι	ὑψηλότερον τοῦ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν,
[6]	μὲν τὰ κυρίως οὕτως ὀνομαζόμενα	ἐξακούοι	τις, ὁ θεὸς οὐ πεποίηκεν,
[6]	δὲ οὕτως· Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς,	ἀδελφοί,	ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου
[6]	ἐγένοντο. ~Παλαιοὶ τοίνυν ἄνδρες καὶ	σοφοὶ	δηλούσθωσαν τοῖς ἐπίστασθαι δυναμένοις, καὶ
[6]	ἀσύνετος αὐτῶν καρδία. Φάσκοντες εἶναι	σοφοὶ	ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν
[6]	τοῦ θεοῦ» Πρῶτον δὲ ἡμῶν	σοφοί,	Μωϋσῆς ὁ ἀρχαιότατος καὶ οἱ
[6]	βουλόμενος ἐξετάσαι, πότερόν ποτε καὶ	φιλόσοφοι	ἁλωτοί εἰσιν αὐτῇ ἢ μή,
[6]	θεοῦ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς	φιλόσοφοι	μὴ εὐδαιμονέστερον λέγωσιν εἶναι τὸν
[6]	ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι. Εὐμενεῖς οὖν	ἔλεγχοι	παρ´ ἡμῖν εἰσι μᾶλλον, τοῖς
[6]	οὐδὲν ἂν ἄτοπον ὁ λόγος	ἔχοι·	οὔτ´ ἂν καταβαίνῃ κακὰ παρὰ
[6]	τῆς ἀγαλλιάσεως» ἐλαίου· οἱ δὲ	μέτοχοι	αὐτοῦ, ἕκαστος ὡς κεχώρηκε, μετέσχον
[6]	συνεργία ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ διαβόλου	ἐπὶ	ἀπάτῃ τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.
[6]	καὶ δόλῳ διαφθερεῖ πολλούς, καὶ	ἐπὶ	ἀπωλείας πολλῶν στήσεται, καὶ ὡς
[6]	κρείττονος αἰῶνος ἀπόρροιαν εἶναι τὴν	ἐπὶ	γῆς ἐκκλησίαν, καὶ περιτομῆς τινος
[6]	σωμάτων ἀπολύει ἅμα καὶ τοῦ	ἐπὶ	γῆς τυγχάνειν, ἣν πολλαχοῦ τῶν
[6]	Τοιόνδε τὸ σύμβολον· κλῖμαξ ἑπτάπυλος,	ἐπὶ	δ´ αὐτῇ πύλη ὀγδόη. Ἡ
[6]	καὶ ὁ θεῖος λόγος ἡμᾶς	ἐπὶ	διαλεκτικήν, ὅπου μὲν Σολομῶντος λέγοντος·
[6]	μαγεία καὶ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν	ἐπὶ	διαφθορᾷ καὶ ὀλέθρῳ τῶν χρωμένων
[6]	καὶ τὴν ἐκκλησίαν, τὸ μύρον	ἐπὶ	κεφαλῆς» καταβέβηκεν ἐπὶ τὸν πώγωνα»
[6]	ἄλλοις, προφητῶν λόγους καὶ κύκλους	ἐπὶ	κύκλοις καὶ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου
[6]	Ἰησοῦ πληρωθέντα. Τὸ δὲ κύκλους	ἐπὶ	κύκλοις λέγειν τάχα μὲν καὶ
[6]	κυκλῶν πορεύεται τὸ πνεῦμα, καὶ	ἐπὶ	κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει τὸ πνεῦμα.
[6]	ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος	ἐπὶ	πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα,
[6]	Ἀποκαλύπτεται ὀργὴ θεοῦ ἀπ´ οὐρανοῦ	ἐπὶ	πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων
[6]	ἀπὸ μιᾶς γωνίας ὁ λόγος	ἐπὶ	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. ~Διὸ καὶ
[6]	δὲ καὶ αὐτὸν φθεῖραι τὸν	ἐπὶ	πᾶσι θεόν, εἰ μὴ πάνυ
[6]	νοῦν πρὸς τὸν ἀγένητον καὶ	ἐπὶ	πᾶσι θεόν. Λαὸς» γὰρ ὁ
[6]	μὴ εὐδαιμονέστερον λέγωσιν εἶναι τὸν	ἐπὶ	πᾶσι θεὸν τοῦ ἐν ἀνθρώποις
[6]	θεοῦ, ὁ δὲ πρῶτος καὶ	ἐπὶ	πᾶσι θεὸς πατήρ ἐστιν αὐτοῦ.
[6]	ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν ἔργα τοῦ	ἐπὶ	πᾶσι θεοῦ εἶναι καὶ τόνδε
[6]	τοῖς φάσκουσιν ἔργα εἶναι τοῦ	ἐπὶ	πᾶσι θεοῦ καὶ τόνδε τὸν
[6]	ἀπαιτεῖ. Ἀλλ´ οὐδὲ πνεῦμα τοῦ	ἐπὶ	πᾶσι θεοῦ φαμεν ὡς ἐν
[6]	χριστιανισμὸν διὰ τοῦ Ἰησοῦ τὸν	ἐπὶ	πᾶσι θεραπεύοντες θεὸν καὶ βιοῦντες
[6]	ἄλλος σῶσαι καὶ προσαγαγεῖν τῷ	ἐπὶ	πᾶσι θεῷ δύναται τὴν τοῦ
[6]	τῆς αἰωνίου κολάσεως κἂν συστέλλοντας	ἐπὶ	ποσὸν τῆς κακίας καὶ τῶν
[6]	καὶ καταπληκτικὴν καὶ θαυμαστήν, ὡς	ἐπὶ	πρόσωπον» πεσεῖν τοὺς θεατὰς τοῦ
[6]	ἂν καταβαίνῃ κακὰ παρὰ κυρίου	ἐπὶ	πύλας Ἱερουσαλήμ» τὴν ὑπόστασιν ἔχοντα
[6]	Ὅτι κατέβη κακὰ παρὰ κυρίου	ἐπὶ	πύλας Ἱερουσαλήμ, ψόφος ἁρμάτων καὶ
[6]	φῶς, καὶ ἡ δόξα κυρίου	ἐπὶ	σὲ ἀνέτειλεν. Ὁ δ´ αὐτὸς
[6]	θεῖον. Καὶ ἔστιν ἰδεῖν τοὺς	ἐπὶ	σοφίᾳ μέγα φρονοῦντας καὶ θεολογίᾳ
[6]	ζωτικῶς, οὕτως ὁ λόγος κινῶν	ἐπὶ	τὰ δέοντα καὶ ἐνεργῶν τὸ
[6]	εἰσαχθέντες ἕκαστος κατὰ δύναμιν ἀναβῶσιν	ἐπὶ	τὰ ἐν ταῖς δοκούσαις εἶναι
[6]	τῶν δι´ ἀμέλειαν τοῦ καλοῦ	ἐπὶ	τὰ ἐναντία ᾀττόντων· καὶ ἐν
[6]	τὴν ὁδὸν δεδηλωμένην τῶν ὁδευσόντων	ἐπὶ	τὰ θεῖα μαθεῖν, ἀναγνώτω τοὺς
[6]	μέρη ὡς πρῶται, ποῖαι δὲ	ἐπὶ	τὰ κατὰ λίβα ἢ κατὰ
[6]	διαφόρου εἰσόδου τῶν θειοτέρων ψυχῶν	ἐπὶ	τὰ κρείττονα· ἀναγνώτω δὲ καὶ
[6]	τῶν αἰσθητῶν, ἀφ´ ὧν ἀναβαίνουσιν	ἐπὶ	τὰ νοούμενα, τήν τε ἀΐδιον
[6]	αὐτοῦ προκαλούμενος καὶ τὸν δίκαιον	ἐπὶ	τὰ παραπλήσια καὶ λέγων· Σὺ
[6]	ζητησάτω τὸν δυνάμενον αὐτὸν μυσταγωγῆσαι	ἐπὶ	τὰ περὶ τῶν παρεμβολῶν τῶν
[6]	δὲ καὶ καταβαίνοντας μετ´ Αἰγυπτίων	ἐπὶ	τὰ πετεινὰ ἢ τετράποδα ἢ
[6]	διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ ἐπιμελῶς	ἐπὶ	τὰ πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας,
[6]	ἀξίως αὐτῶν βιώσασι προάξειν αὐτοὺς	ἐπὶ	τὰ ὑπερκόσμια· φησὶ γάρ· Ἵν´
[6]	παρρησίαν ἔχειν, διδάσκον κολάζεσθαι μὲν	ἐπὶ	ταῖς κατὰ κακίαν πράξεσι κατ´
[6]	ἡ ἀνομία παρὰ τῷ Ζαχαρίᾳ	ἐπὶ	τάλαντον μολίβδου» ἐκαθέζετο. Ὅσα δ´
[6]	χάρις συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω.	~Ἐπὶ	ταῦτα δὲ ἡμᾶς ἡ Κέλσου
[6]	οὖν ὑπερβαίνομεν ταῦτα, ἐν οἷς	ἐπὶ	ταυτολογίαν ἡμᾶς ὁ Κέλσος καλεῖ.
[6]	τὰ θεῖα θεωρίας, ἀναγνώτω τὰ	ἐπὶ	τέλει τῆς τοῦ Ἰεζεκιὴλ προφητείας
[6]	ἐντεῦθεν καὶ ἐπὶ τὸν ὑπερουράνιον	ἐπὶ	τῇ θέᾳ τῶν καλῶν μετατιθέντος
[6]	κάμηλος, τὸ τῶν ζῴων ὅσον	ἐπὶ	τῇ κατασκευῇ σκολιόν, παραβαλλόμενον τῷ
[6]	κύκνον καὶ τὸν διδάσκαλον εἰπόντα	ἐπὶ	τῇ συστάσει τοῦ νεανίσκου· Οὗτος
[6]	ἀναβάσεως ἀνιμηθῶσιν ὑπὸ τοῦ λόγου	ἐπὶ	τὴν ἀνωτάτω πάντων μακαριότητα καί,
[6]	Σιών. Πύλας δὲ θανάτου» τὰς	ἐπὶ	τὴν ἀπώλειαν φερούσας ἁμαρτίας φησὶν
[6]	ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται	ἐπὶ	τὴν ἐρήμωσιν. Τοσαῦτα δὴ ἀπὸ
[6]	καὶ τοὺς διαβεβηκότας ἀπ´ ἐκείνης	ἐπὶ	τὴν θείαν σοφίαν. ~Εἶτα μετὰ
[6]	μηδὲν παραλελοιπέναι τῶν ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες	ἐπὶ	τὴν θεωρίαν καὶ τὴν ἐν
[6]	πράξαντες, ἵνα μηδὲν κίβδηλον πρόωνται	ἐπὶ	τὴν λογικὴν ἑαυτῶν φύσιν, ἄξιοι
[6]	τοῦ Ἰησοῦ διαφόρους μορφὰς ἀναφέρεσθαι	ἐπὶ	τὴν τοῦ θείου λόγου φύσιν,
[6]	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐκπέμψαι τὰς	ἐπὶ	τὴν ψυχὴν τῶν βουλομένων αὐτὸν
[6]	ἔφθασε καταβαῖνον» τοῦτο τὸ μύρον»	ἐπὶ	τὴν ὤαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ»
[6]	θεὸς ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον	ἐπὶ	τῆς γῆς· καὶ διενοήθη ἐν
[6]	ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν	ἐπὶ	τῆς γῆς, καὶ πᾶς τις
[6]	κύκλον καὶ τὸν μικρότερον, ὧν	ἐπὶ	τῆς διαμέτρου ἐπεγέγραπτο πατὴρ καὶ
[6]	οὐχὶ τὸ αὐτὸ ἄκαιρον καὶ	ἐπὶ	τῆς ἐκθέσεως τῶν Μιθραϊκῶν αὐτῷ
[6]	φίλον ἑκάστοις ὀνομάζειν, μὴ μείνασιν	ἐπὶ	τῆς πρώτης καὶ καθαρᾶς ἐννοίας
[6]	γενόμενος ἐν ἡμῖν οὐκ ἔμεινεν	ἐπὶ	τῆς πρώτης μορφῆς, ἀλλ´ ἀναβιβάσας
[6]	εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ» Ἵν´ οὖν	ἐπί	τινων δοθῇ τὰ αὐτὰ δόγματα
[6]	θείαις παρελήφθη κάμηλος γραφαῖς καὶ	ἐπὶ	τίνων, ἵνα θεωρήσῃ τὸ περὶ
[6]	τοιούτων διηγήσεως, μὴ νοήσας τε,	ἐπὶ	τίνων τάσσεται τὰ ὀνόμασι σωματικῶν
[6]	ἡμῶν λέγοντι εἰ δυνατὸν καὶ	ἐπὶ	τὸ αἱρεῖν ὁρμήσαι Χριστιανοὺς ὡς
[6]	ἔτι κάτω τυγχάνουσι καὶ μηδέπω	ἐπὶ	τὸ ἀναβαίνειν παρεσκευασμένοις ὁ λόγος
[6]	τις νομίζῃ δύνασθαι ταῦτ´ ἀναφέρεσθαι	ἐπὶ	τὸ Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ
[6]	φρονίμως καὶ εὐγνωμόνως ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι	ἐπὶ	τὸ θαυμάσαι τοὺς λόγους ὡς
[6]	καὶ μετὰ τοῦτο αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ	ἐπὶ	τὸ ἰδεῖν αὐτόν, ὅπερ ἦν
[6]	τοῦτον εἴρηται τὸν τρόπον· Καὶ	ἐπὶ	τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων,
[6]	πρώτης μορφῆς, ἀλλ´ ἀναβιβάσας ἡμᾶς	ἐπὶ	τὸ λογικὸν ὑψηλὸν ὄρος» ἔδειξεν
[6]	καὶ μὴ πρότερον προσίεσθαί τινα	ἐπὶ	τὸ συνέδριον ἑαυτῶν, ἐὰν μὴ
[6]	φωτί σου ὀψόμεθα φῶς. Καὶ	ἐπὶ	τὸ φῶς τοῦτο προτρέπων ἡμᾶς
[6]	αὐτῆς, τὸν δὲ κύριον ἐπεστηριγμένον	ἐπὶ	τοῖς ἄκροις αὐτῆς, εἴτε ταῦτα
[6]	ὅτι ὅμοιον οὗτοι πράττουσι τοῖς	ἐπὶ	τοῖς αὐτοῖς ὑποκειμένοις τερατευομένοις πρὸς
[6]	Εἰ δὲ καὶ ὑπισχνοῦνται οἱ	ἐπὶ	τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενοι μαγικήν τινα
[6]	τῶν ὡσπερεὶ ἀνθρωποπαθῶν λέξεων ἀναφερομένων	ἐπὶ	τὸν θεὸν οὐκ ὀλίγα ἡμῖν
[6]	διελθόντα τὸν Ἰαλδαβαὼθ καὶ φθάσαντα	ἐπὶ	τὸν Ἰὰ δεῖν λέγειν· Σὺ
[6]	Κέλσος παραδέχεται τὴν προφητείαν ταύτην	ἐπὶ	τὸν Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι, τυφλώττων περὶ
[6]	λέγεται· Περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου	ἐπὶ	τὸν μηρόν σου, δυνατέ, τῇ
[6]	ἀπὸ ὁρατῶν πάντων καὶ αἰσθητῶν	ἐπὶ	τὸν ὅλων δημιουργόν, ὅς ἐστι
[6]	τὸ μύρον ἐπὶ κεφαλῆς» καταβέβηκεν	ἐπὶ	τὸν πώγωνα» τὰ σύμβολα τοῦ
[6]	λόγου αὐτὸν ὑπεξάγοντος ἐντεῦθεν καὶ	ἐπὶ	τὸν ὑπερουράνιον ἐπὶ τῇ θέᾳ
[6]	τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα ἀναπλάσας	ἐπὶ	τοῦ κύκλου καὶ τοῦ κέντρου
[6]	περὶ ἑκατέρας σοφίας· ἀρκεῖ δ´	ἐπὶ	τοῦ παρόντος εἰπεῖν ἀπὸ τῶν
[6]	τὰ ἐναντία τούτοις. Ἀρκεσθησόμεθα δὲ	ἐπὶ	τοῦ παρόντος λέξεσι ταῖς ἀπὸ
[6]	αὐτοὺς ἀκηκοέναι; Ἵνα δὲ καὶ	ἐπὶ	τοὺς Ἰησοῦ ἀποστόλους τις, νεωτέρους
[6]	σκῦτος ἅγιον. Ἢ τίς γραῦς,	ἐπὶ	τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα μῦθον
[6]	ἐκκλησίας. Ἀληθῶς γὰρ καὶ γραῦς	ἐπὶ	τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα μῦθον
[6]	ὄφις, ἀλλ´ ὡς ὄφεις σεμνύνονται	ἐπὶ	τῷ Ὀφιανοὶ καλεῖσθαι, Εὐφράτην τινὰ
[6]	ταλανίζεσθαι δὲ τοὺς πλουσίους πότερον	ἐπὶ	τῶν αἰσθητῶν αὐτῷ ταῦτα πτωχῶν
[6]	ἀσχημόνως καὶ ἀπαισίως ταπεινοῦται, χαμαιπετὴς	ἐπὶ	τῶν γονάτων καὶ πρηνὴς ἐρριμμένος,
[6]	τάσσεται τὰ ὀνόμασι σωματικῶν μελῶν	ἐπὶ	τῶν δυνάμεων τοῦ θεοῦ λεγόμενα,
[6]	Κέλσος τετράγωνον σχῆμα καὶ τὸ	ἐπὶ	τῶν τοῦ παραδείσου πυλῶν λεγόμενον
[6]	καὶ τίνα τρόπον ὀχεῖσθαι λέγεται	ἐπὶ	τῶν χερουβὶμ ὁ θεός· ἀλλ´
[6]	χρύσεον ἄρρηκτον; Σὺ δ´ ἐν	αἰθέρι	καὶ νεφέλῃσιν ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ
[6]	δυναμένους καθορᾶν τὰ κατ´ αὐτὴν	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν σημαινόμενα· εἰκὸς
[6]	ἐν Ἕλλησι πολλῶν αἱρέσεων γενομένων	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν, συναρπάζειν ὡς
[6]	οὖν ἡμεῖς διὰ βραχέων τὰ	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν, τῶν κατὰ
[6]	ἐκτιθέμενος καὶ μὴ προσποιούμενος τὰ	περὶ	ἀδιαφόρων μεμαθηκέναι εἰς μίασμα ἐμβεβλῆσθαι
[6]	ὁ θεὸς καὶ ἰδὼν τὰ	περὶ	ἀμφοτέρων τούτων ἐβουλήθη περὶ τούτων
[6]	μάλα εὐηθικὴν εἶναι καὶ τὴν	περὶ	ἀνθρώπων γενέσεως γραφήν, μήτε τιθεὶς
[6]	τρίτα. Ἡ οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ	περὶ	αὐτὰ ὀρέγεται μαθεῖν, ποῖα ἄττα
[6]	ὁ θεός, καὶ ὅτι τοὺς	περὶ	αὐτὴν δαίμονας, ὅσοι ὑβρισταί, τούτους
[6]	διαλαβεῖν, κἂν προσεθήκαμεν οἷς ἀνωτέρω	περὶ	αὐτῆς εἰρήκαμεν εἰς τοῦτο ὀλίγα·
[6]	αἱ φιλαλήθεις μαρτυροῦσι γραφαὶ τῶν	περὶ	αὐτόν, ἀνέγνω Πλάτωνα καὶ ἀρεσθεὶς
[6]	ὡραιότητα καὶ κάλλος εἶναι λέγῃ	περὶ	αὐτόν, οὐκέτι βούλεται τὴν προφητείαν
[6]	καὶ μὴ τὴν ἀξίαν τῆς	περὶ	αὐτοῦ ἀληθείας θεοσέβειαν ἀσκήσαντάς φαμεν
[6]	μὴ τὸν τυχόντα διδάσκαλον ἔχειν	περὶ	αὐτοῦ, ἀλλ´ αὐτὸν λέγειν τὸν
[6]	τῇ παρούσῃ ἁρμόζει πραγματείᾳ. Ἡ	περὶ	αὐτοῦ δὲ προφητεία ἐν τῷ
[6]	ἀρᾶς ἄξιος κατὰ τοὺς ταῦτα	περὶ	αὐτοῦ δοξάζοντας, ἐπείπερ τῷ ὄφει,
[6]	τὰ παρὰ τῷ Παύλῳ ἀναγνοὺς	περὶ	αὐτοῦ εἰρημένα οὔτε τὰ ἐν
[6]	ἐστὶν ὀνόμασι παραστῆσαί τι τῶν	περὶ	αὐτοῦ εἰς τὸ χειραγωγῆσαι τὸν
[6]	οὐχ ὁρῶν, τίνα ἐστὶ τὰ	περὶ	αὐτοῦ ἐν ἀπορρήτῳ μυστικῶς ἐν
[6]	αὐτοῦ μαθηταὶ τοιούτους ἀνέγραψαν λόγους	περὶ	αὐτοῦ. Ὁ δὲ πάντ´ ἐπαγγελλόμενος
[6]	κατασπωμένων ἀπὸ θεοῦ καὶ τῆς	περὶ	αὐτοῦ ὀρθῆς ἐννοίας καὶ ἀπὸ
[6]	κτίζων κακά» ὅπου δὲ πάλιν	περὶ	αὐτοῦ Ὅτι κατέβη κακὰ παρὰ
[6]	τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει τινὰ τῶν	περὶ	αὐτοῦ, οὐδὲν ἄτοπον λέγειν αὐτὸν
[6]	διάνοιαν τῶν γραφῶν καὶ αἰτεῖν	περὶ	αὐτῶν ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ
[6]	ὡς οἴεται δὲ Κέλσος, τῆς	περὶ	αὐτῶν ἀρχαιότητος εἰς Ἡράκλειτον καὶ
[6]	εἶναι ἐν τῷ συγγράμματι τούτῳ	περὶ	αὐτῶν διαλεχθῆναι. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[6]	οὕτως ἔχουσαν· Ἔτι δὲ μακρότερα	περὶ	αὐτῶν ἐν νῷ μοι γέγονεν
[6]	τοῖς πλείστοις καὶ μηδὲν τοιοῦτο	περὶ	αὐτῶν μηδ´ ἀκηκοέναι. ~Μετὰ ταῦτα
[6]	ἤδη καὶ ὡς μαντικὸς λέγει	περὶ	αὐτῶν, οὐχ ὁρῶν πᾶσαν τὴν
[6]	τῷ θεὸν εἶναι τὸν κεκελευκότα	περὶ	αὐτῶν. ~Πάλιν τε αὖ ὁ
[6]	δ´ ἑξῆς ἐξευτελίσαι βουλόμενος τὰ	περὶ	βασιλείας θεοῦ γεγραμμένα παρ´ ἡμῖν
[6]	διάγραμμα οὔτε Κέλσος οἶδε τὸν	περὶ	Γεέννης λόγον· ἐπεὶ οὔτ´ ἂν
[6]	δὲ ζωῆς τὸ νεκρὸν ἀξιοῦντας	περὶ	δ´ ἐπικουρίας τὸ ἀπορώτατον ἱκετεύοντας.
[6]	οὐ πρόκειται νῦν ἡμῖν λέγειν,	περὶ	δὲ ἑαυτῶν ἀπολογεῖσθαι καὶ δεικνύναι
[6]	μὲν ὑγείας τὸ ἀσθενὲς ἐπικαλουμένους	περὶ	δὲ ζωῆς τὸ νεκρὸν ἀξιοῦντας
[6]	τῷ Πλάτωνος βίῳ τοιαῦτ´ εἰρήκασι·	περὶ	δὲ Πυθαγόρου, πλεῖστα ὅσα τερατευσαμένου
[6]	τὸν κόσμον εἶναι πρώτως δημιουργόν.	Περὶ	δὲ τοῦ μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ
[6]	εἰσὶ δύο ἀλλὰ σὰρξ μία»	περὶ	δὲ τοῦ τελείου καὶ κολλωμένου
[6]	μεταδιώκοντι τὰς κατ´ ἀρετὴν πράξεις.	Περὶ	δὲ τοῦ τῆς ζωῆς ξύλου
[6]	οἱ θεοὶ τὴν γῆν καθαίρωσι.	Περὶ	δὲ τῶν ὡσπερεὶ ἀνθρωποπαθῶν λέξεων
[6]	μὴ εἶναι ἐκεῖνα ὅμοια τοῖς	περὶ	διαβόλου δαίμονος ἤ— ὅπερ φασὶν
[6]	βίβλῳ αὐτοῦ, οὐκ ὀλίγα ἐστὶ	περὶ	δράκοντος εἰρημένα λαβεῖν. Οὔπω λέγω
[6]	μόνων λαβεῖν ἀφορμὰς τῆς μυστικωτέρας	περὶ	εἰσόδου ψυχῶν εἰς τὰ θεῖα
[6]	τούτων οἱ προφῆται διέστειλαν τὸ	περὶ	ἑκατέρας σοφίας· ἀρκεῖ δ´ ἐπὶ
[6]	αὐτῶν, ἐπελαφρίζων δὲ διὰ τὴν	περὶ	ἐκεῖνα θέαν πᾶσαν περίστασιν· ἐπεὶ
[6]	τοῖς τὰ Πλάτωνος φιλοσοφοῦσιν ἀπολογεῖσθαι	περὶ	Ἐπικούρου καὶ τῶν ἀσεβῶν αὐτοῦ
[6]	εἰσελθόντας· ἐν οἷς οἶμαι καὶ	περὶ	Εὐφράτου τοῦ πάνυ διηγήσατο καί
[6]	τῷ περὶ τῆς κλίμακος λόγῳ·	περὶ	ἧς καὶ τῷ Φίλωνι συντέτακται
[6]	πάσχειν ἢ τοῦ ὑπὸ τῆς	περὶ	θεοῦ ἀγνοίας συνεχομένου καὶ τοῦ
[6]	βάθος παραστήσῃ ὁ προφήτης τῶν	περὶ	θεοῦ δογμάτων, ἄληπτον τυγχάνον τοῖς
[6]	τοῖς ὑπεραναβεβηκόσι τὰ αἰσθητὰ ὑπαρχόντων	περὶ	θεοῦ θεωρημάτων πάλαι παρέστησεν εἰπὼν
[6]	τὸν ἀκροατὴν καὶ ποιῆσαι νοῆσαι	περὶ	θεοῦ κατὰ τὸ ἐφικτὸν τῇ
[6]	καὶ ἡμῶν αὐτῶν οὕτως διηγουμένων	περὶ	θεοῦ, ὅτι καμὼν ἀνεπαύσατο, φησὶν
[6]	βραχέα ἀπὸ πλείστων ὅσων τῶν	περὶ	θεοῦ τοῖς ἱεροῖς ἀνδράσι νενοημένων
[6]	δὲ καὶ τοὺς τὰ ἀληθῆ	περὶ	θεοῦ ὑπολαβόντας καὶ μὴ τὴν
[6]	θεόν. ~Ὁ μὲν οὖν Κέλσος	περὶ	θεοῦ φησιν ὅτι ἐξ αὐτοῦ
[6]	Χριστοῦ· ὅπερ οὐκέτι ἐπιτρέπει τὰς	περὶ	Ἰησοῦ κατηγορίας προβαίνειν. ~Πάλιν τε
[6]	ὡς καὶ τὰ λοιπὰ τῶν	περὶ	Ἰησοῦ παραδόξων. Πρὸς τόδε μὲν
[6]	τῶν παρερμηνευόντων αὐτὴν ὡς οὐ	περὶ	Ἰησοῦ Χριστοῦ προφητευομένην· τί φήσει
[6]	αὐτῶν, οὐχ ὁρῶν πᾶσαν τὴν	περὶ	Ἰουδαίους καὶ τὴν σεμνὴν πάλαι
[6]	ἱκανῶς ἔχει. Τοῦ δὴ βασιλέως	πέρι	καὶ ὧν εἶπον, οὐδέν ἐστι
[6]	Ἐννὸμ εὑρίσκομέν τι εἰς τὸν	περὶ	κολάσεων τόπον, μεταλαμβανομένων εἰς τὴν
[6]	ψιλαῖς ἀποφάσεσι τὰς διαφορὰς τῶν	περὶ	κόσμου καὶ ἀνθρώπων γενέσεώς τισι
[6]	γὰρ οἷόν τ´ ἦν τὸ	περὶ	κρίσεως κήρυγμα παρρησίαν ἔχειν, διδάσκον
[6]	εἰπεῖν· τάχα γὰρ ἂν ὧν	πέρι	λέγω σαφέστερον ἂν εἴη τι
[6]	σκύτους ἁγίου, εἰ δὲ λιθοξόος,	περὶ	λίθου μακαρίου, εἰ δὲ σιδηρεύς,
[6]	προνοησαμένους. Εἰ μὲν οὖν προέκειτο	περὶ	μαγείας νῦν ἡμῖν διαλαβεῖν, κἂν
[6]	λέγειν πρὸς τὸ Κέλσου σύγγραμμα,	περὶ	μαγείας φαμὲν ὅτι ὁ βουλόμενος
[6]	γὰρ χαρακτηρίζον τὴν θεότητα ἡ	περὶ	μελλόντων ἐστὶν ἀπαγγελία, οὐ κατ´
[6]	εἶναι λελογισμένα καὶ ὄντα. Οἷον	περὶ	μὲν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς λέλεκται·
[6]	ταῦτα Κέλσος φησίν· Ἐγὼ δὲ	περὶ	μὲν γενέσεως κόσμου καὶ φθορᾶς,
[6]	ἢ μόνον ὃν ὀμνύουσιν οὐρανόν.	Περὶ	μὲν οὖν τῶν ἕτερον ἐπαγγελλομένων
[6]	Καὶ πρὸς ταῦτά φημι ὅτι	περὶ	μὲν Πλάτωνος Ἀρίστανδρος οἶμαι ἀνέγραψεν
[6]	τῷ τοῖς ἀψύχοις προσλαλεῖν καὶ	περὶ	μὲν ὑγείας τὸ ἀσθενὲς ἐπικαλουμένους
[6]	ὅπου ἦν ὁ θεός» καὶ	περὶ	Μωϋσέως πάλιν· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος
[6]	γῆν. ~Νῦν δὲ διηγήσασθαι τὸν	περὶ	νοητῶν καὶ αἰσθητῶν λόγον, καὶ
[6]	ψυχῆς κυβερνήτῃ νῷ μόνῳ θεατή,	περὶ	ὃν τὸ τῆς ἀληθοῦς ἐπιστήμης
[6]	βουλόμενος κατηγορεῖν ὡς τερατείας ἱστορουμένης	περὶ	Πλάτωνος καὶ Σωκράτους ἐκθήσεται καὶ
[6]	δὲ συνίει Κέλσος ἃ λέγομεν	περὶ	πνεύματος θεοῦ, καὶ ὅτι Ὅσοι
[6]	λίθου μακαρίου, εἰ δὲ σιδηρεύς,	περὶ	σιδήρου ἀγάπης. Τίς οὖν οὐχ
[6]	μὲν σκυτοτόμος ἦν, λέγεσθαί τινα	περὶ	σκύτους ἁγίου, εἰ δὲ λιθοξόος,
[6]	αἴτιον ἁπάντων καλῶν. Δεύτερον δὲ	περὶ	τὰ δεύτερα, καὶ τρίτον περὶ
[6]	περὶ τὰ δεύτερα, καὶ τρίτον	περὶ	τὰ τρίτα. Ἡ οὖν ἀνθρωπίνη
[6]	Καὶ οὕτω μέγα δόγμα τὸ	περὶ	ταπεινοφροσύνης ἐστίν, ὡς μὴ τὸν
[6]	ὁ Κέλσος ὡς περιηχηθεὶς τὰ	περὶ	ταπεινοφροσύνης καὶ μὴ ἐπιμελῶς αὐτὴν
[6]	ὁρίζονται εἶναι τὴν φωνὴν οἱ	περὶ	ταῦτα δεινοί· ἀλλ´ ἡ λεγομένη
[6]	τινος νομιζομένης ἐπιστήμης ἀνάληψιν κεκμηκότες	περὶ	τὴν ἐξέτασιν τοῦ βουλήματος τῶν
[6]	τὸ ἀργύριον» ~καὶ κατὰ τὸ	περὶ	τὴν Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι κολάσεις χωνευομένων,
[6]	ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν ἀναφέρεσθαι, τυφλώττων	περὶ	τὴν παραδοχὴν τοῦ λεγομένου καὶ
[6]	Σφάλλονται δὲ ἀσεβέστατα ἄττα καὶ	περὶ	τήνδε τὴν μεγίστην ἄγνοιαν, ὁμοίως
[6]	ζωῆς» ἢ ἄλλο τι τῶν	περὶ	τῆς ἀνθρώπων γενέσεως εἰρημένων καὶ
[6]	ἐπαναλαμβάνει πολλάκις ἤδη εἰπὼν τὰ	περὶ	τῆς γνώμης Μαρκίωνος, καὶ πῇ
[6]	πύλαι καταγεγραμμέναι εἰσίν, αἰνισσόμεναί τινα	περὶ	τῆς διαφόρου εἰσόδου τῶν θειοτέρων
[6]	πολλοὶ σεμνύνονται, ἢ τὰ Καππαδοκῶν	περὶ	τῆς ἐν Κομάνοις Ἀρτέμιδος ἢ
[6]	ἢ ἀμαθεστάτοις διέξεισί τις τὰ	περὶ	τῆς θείας σοφίας. ~Καίτοι γε
[6]	ἱερῶν γραμμάτων πανταχόθεν σωματοποιήσαι τὸν	περὶ	τῆς κακίας λόγον, καὶ ὡς
[6]	οὐκ ὀλίγα τις ἂν μανθάνοι	περὶ	τῆς κακίας, ποίαν ἔσχεν ἀρχὴν
[6]	τοῦ διαγράμματος μηδὲ παρακούσας τῶν	περὶ	τῆς καλουμένης παρὰ τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς
[6]	μετὰ τῆς φανείσης ἀποδείξεως κατασκευασθέντα	περὶ	τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεωρῆσαι,
[6]	χρῃζόντων πλείονος διδασκαλίας παρὰ τὴν	περὶ	τῆς κατὰ τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεως.
[6]	~Ταῦτα δέ μοι λέλεκται ἀπολογουμένῳ	περὶ	τῆς κατηγορουμένης ὑπὸ Κέλσου καὶ
[6]	μείζονα τούτων αἰνιττόμενος ἐν τῷ	περὶ	τῆς κλίμακος λόγῳ· περὶ ἧς
[6]	τῶν δικαίων. Πολὺς δ´ ὁ	περὶ	τῆς οὐσίας λόγος καὶ δυσθεώρητος
[6]	εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ σωτῆρος προφητευθέντα	περὶ	τῆς παρουσίας αὐτοῦ, ὀλίγα καὶ
[6]	ἐκ τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως τὰ	περὶ	τῆς πόλεως τοῦ θεοῦ Ἱερουσαλὴμ
[6]	τὴν ἰδιωτείαν μὴ τρανώσαντες τὸ	περὶ	τῆς ταπεινοφροσύνης δόγμα τοιαῦτα ποιοῦσιν,
[6]	Ὁ δ´ αὐτὸς οὗτος προφητεύων	περὶ	τῆς τοῦ Ἰησοῦ ἐπιδημίας, ἀφιστάντος
[6]	δὲ καὶ τῶν ἰδιωτῶν προπετευσαμένων	περὶ	τῆς τῶν τοιούτων διηγήσεως, μὴ
[6]	ἐν αὐτοῖς, καὶ τίνα τὰ	περὶ	τῆς φύσεως τῶν κατειλεγμένων ἐν
[6]	πανήγυριν· καὶ τηλικαῦτά γε φιλοσοφήσαντες	περὶ	τῆς ψυχῆς καὶ τὴν διαγωγὴν
[6]	καὶ μᾶλλον τῶν φιλοσοφησάντων Ἑλλήνων	περί	τινος νομιζομένης ἐπιστήμης ἀνάληψιν κεκμηκότες
[6]	διαφοράν, ἑπτὰ βροντῶν φησιν ἀκηκοέναι	περί	τινων διδασκουσῶν αὐτὸν καὶ ἀπαγορευουσῶν
[6]	ὅτε ἐγκαλεῖ τις τοῖς ἑτεροδόξοις	περί	τινων δογμάτων ὡς οὐχ ὑγιῶν,
[6]	καὶ Φερεκύδῃ καὶ τοῖς τὰ	περὶ	Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια εἰσάγουσιν
[6]	ἀγνοίας καὶ ἀσεβείας καὶ τῆς	περὶ	τὸ θεῖον ἀμαθίας ταῦτα ἀντὶ
[6]	ἐγνωκέναι ὡς ἀλλότριον τῆς Χριστιανῶν	περὶ	τὸ θεῖον εὐσεβείας. ~Μετὰ δὲ
[6]	σοφῶν καὶ πολυμαθῶν τοῖς ἔργοις	περὶ	τὸ θεῖον πλανωμένων ἐξελέξατο ὁ
[6]	τὴν αἰτίαν ἐκείνου ἀποσυμβαίνει, ῥᾳθυμήσαντος	περὶ	τὸ μεταλαμβάνειν τοῦ ζῶντος ἄρτου
[6]	ὡς ἐκ πολλῆς συνουσίας γινομένης	περὶ	τὸ πρᾶγμα αὐτὸ καὶ τοῦ
[6]	εὐκαιρότερόν τις διηγήσεται ἑρμηνεύων τὰ	περὶ	τὸν ἐν τῇ Γενέσει ἀναγεγραμμένον
[6]	Οὔτ´ οὖν τὴν φάσκουσαν λέξιν·	Περὶ	τὸν πάντων βασιλέα πάντ´ ἐστί,
[6]	Κέλσος ἐξέθετο, τοῦτον τὸν τρόπον·	Περὶ	τὸν πάντων βασιλέα πάντ´ ἐστί,
[6]	ὑποκρίνεται τὸ κρεῖττον, διὰ τοῦτο	περὶ	τὸν χείρονα γίνεται ἐκ συνεργίας
[6]	βουλομένῳ ἐντυχεῖν αὐτῇ· πλὴν τὰ	περὶ	τοῦ Ἀντιχρίστου ὅρα εἰ μὴ
[6]	ἐπ´ ὀλίγον συνιέναι τὸν ἀκροατὴν	περὶ	τοῦ βουλήματος τῶν θείων λόγων,
[6]	τῶν θείων λόγων, διδασκόντων τὰ	περὶ	τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου·
[6]	λόγων κατηγορήσομεν. ~Ἑξῆς δὲ τοῖς	περὶ	τοῦ διαγράμματος μηδὲ παρακούσας τῶν
[6]	οὗ ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἐμνήσθημεν,	περὶ	τοῦ διακοσμήσαντος τόδε τὸ πᾶν
[6]	εἰδέναι. Ὁμολογουμένως τοίνυν γέγραπται τὰ	περὶ	τοῦ δυσειδὲς γεγονέναι τὸ τοῦ
[6]	τῆς γενέσεως αὐτοῦ πεπροφητεῦσθαι καὶ	περὶ	τοῦ εἴδους αὐτοῦ· ἐὰν δὲ
[6]	Χριστοῦ προφητευομένην· τί φήσει καὶ	περὶ	τοῦ εὐαγγελίου, ἐν ᾧ ἀναβὰς
[6]	ἀπὸ νεωτέρων γραφῶν φέρειν τὰ	περὶ	τοῦ ζητουμένου πρὸς τὸν Κέλσον.
[6]	πλείονας ὑπαγαγέσθαι ὁ Σίμων τὸν	περὶ	τοῦ θανάτου κίνδυνον, ὃν Χριστιανοὶ
[6]	τὰ κατ´ ἀξίαν νοηθέντα ἂν	περὶ	τοῦ θεοῦ, ἀποκρύψαντος ἑαυτὸν οἱονεὶ
[6]	Τρόπῳ δὴ ἑβραϊκῷ τινι λέγεται	περὶ	τοῦ θεοῦ ἐν ἑπτακαιδεκάτῳ ψαλμῷ
[6]	~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως φησὶ	περὶ	τοῦ θεοῦ ὅτι ὁ πάντα
[6]	ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς εἰρημένων, τοιαῦτα	περὶ	τοῦ θεοῦ παραδεδωκέναι. Πολλάκις δὲ
[6]	σκότῳ καὶ ἀγνοίᾳ καλινδεῖται τῇ	περὶ	τοῦ θεραπεύειν τὸ θεῖον. Καὶ
[6]	χλευάσουσιν. Οὐ τερατευόμεθα οὖν τὰ	περὶ	τοῦ Ἰησοῦ διηγούμενοι, οὐδ´ οἱ
[6]	προφητικῶν τὰ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις	περὶ	τοῦ Ἰησοῦ πληρωθέντα. Τὸ δὲ
[6]	λέγεσθαι τοὺς προφήτας πάντα τὰ	περὶ	τοῦ Ἰησοῦ προειρηκέναι. Ἅπερ ἐπεὶ
[6]	ψυχήν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰ	περὶ	τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου παραρριπτεῖ ὁ
[6]	κατὰ τὸν σοφώτατον Σολομῶντα, εἰπόντα	περὶ	τοῦ κατ´ ἀλήθειαν πλουσίου ὅτι
[6]	τῶν λόγων τοῦ Δαυῒδ τὸ	περὶ	τοῦ κατὰ τὴν θείαν σοφίαν
[6]	θεοῦ ἡμᾶς λέγειν, παραποιήσαντας τὰ	περὶ	τοῦ κόσμου ὡς ἐκ θεοῦ
[6]	ἀνασκευάσαι τὰς φανείσας ἐκείνῳ πιθανότητας	περὶ	τοῦ λῆρον αὐτὰ εἶναι βαθύν·
[6]	εἰρήκει τὸν δοκοῦντα αὐτῷ τρόπον	περὶ	τοῦ λῆρον εἶναι βαθὺν τὰ
[6]	ὁμολογοῦμεν. Εἶτα δέον αὐτὸν ἀγωνίζεσθαι	περὶ	τοῦ λόγου, ὁ δὲ γόητας
[6]	τὸν Χριστόν. Εἶτα παίζων τὰ	περὶ	τοῦ ξύλου ἀπὸ δύο τόπων
[6]	γὰρ τὰ ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων	περὶ	τοῦ πειράζοντος τὸν σωτῆρα διαβόλου,
[6]	~Ὡς μὴ νοήσας δὴ τὰ	περὶ	τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ ὁ
[6]	Ὁμήρου Μωϋσέως γράμματα εἰσήγαγε τὸν	περὶ	τοῦ πονηροῦ τούτου καὶ ἐκπεσόντος
[6]	ἤδη τρέφει» ~Ἀλλ´ οἱ τοιαῦτα	περὶ	τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ γράψαντες καταβαίνουσιν
[6]	Πλάτων ὁ τοῦ Ἀρίστωνος τὰ	περὶ	τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ διασημαινέτω ἔν
[6]	καλῶς λελεγμένου ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος	περὶ	τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ καὶ τῶν
[6]	ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸν τὸν τοιαῦτα	περὶ	τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ φιλοσοφήσαντα, ἡ
[6]	λέγοντες αὐτὰ γενητὰ οὐχ ὁμονοοῦσι	περὶ	τοῦ πῶς ἐστι γενητά· οὐδὲ
[6]	τὸ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν	περὶ	τοῦ Σατανᾶ βούλημα οὔτε Κέλσος
[6]	ὧν οἴεται παρακηκοότας ἡμᾶς τὰ	περὶ	τοῦ Σατανᾶ εἰσάγειν, φησὶ θεῖόν
[6]	~Οἴεται δὲ καὶ τροπολογοῦντας ἡμᾶς	περὶ	τοῦ σταυροῦ ἀναπεπλακέναι τὸ ξύλον
[6]	φύσει ἀόρατος λέγεται ἐν τῷ	περὶ	τοῦ σωτῆρος λόγῳ φάσκοντι· Ὅς
[6]	λόγος εὕρῃ ὅτι γενητά ἐστι,	περὶ	τοῦ τίνα τρόπον γεγένηται. ~Εἶθ´
[6]	τόνδε τὸν κόσμον, οἴεται ἀκολουθεῖν	περὶ	τοῦ τὸν θεὸν τὰ κακὰ
[6]	διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς ἐπαγγελίας	περὶ	τοῦ υἱὸν εἶναι θεοῦ τὸν
[6]	πνεύματος τοῦ Χριστοῦ— οὔτε τὰ	περὶ	τοῦ ὑπερουρανίου τόπου πρῶτος ὁ
[6]	τῶν εἰρημένων ἐν τοῖς προφήταις	περὶ	τοῦ φωτὸς τῶν μακαρίων· καὶ
[6]	ἢ ὡς τὸ ἔμπαλιν, οὐδὲν	περὶ	τοῦδε νυνὶ λέγω. Διόπερ οὐδ´
[6]	γέρων ὢν προσδεῖν σοφίας τῆς	περὶ	τοὺς πονηροὺς καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς
[6]	βουλήματός φησιν ἔχεσθαι καὶ τὰ	περὶ	τοὺς Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια,
[6]	ὅτι ἡ μὲν ἐν Πλάτωνι	περὶ	τούτου ἀλήθεια οὐδὲν ὡς πρὸς
[6]	τοῖς πᾶσι προαγαγεῖν; φέρε καὶ	περὶ	τούτου βραχέα διαλεχθῶμεν, πότερον μὲν
[6]	τῆς παρουσίας αὐτοῦ, ὀλίγα καὶ	περὶ	τούτου λεκτέον, ὅτι ὥσπερ οὐχ
[6]	ὁ τοιαῦτα κολασθείς, εἰ μὴ	περὶ	τούτου προείρηται; Εἶτα πάλιν παίζει
[6]	ζωῆς καὶ ἀκολούθως ἑαυτοῦ τῷ	περὶ	τούτου σφάλματί φησιν ὅτι, εἴπερ
[6]	ἀνθρώπων. ~Λέγει δὲ ὁ Παῦλος	περὶ	τούτου τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου διδάσκων
[6]	τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γὰρ καὶ	περὶ	τούτων ἅλις. ~Διὸ μεταβαίνομεν ἐπ´
[6]	τὰ περὶ ἀμφοτέρων τούτων ἐβουλήθη	περὶ	τούτων γνωρίσαι διὰ τῶν προφητῶν
[6]	ἑξῆς. Ἀλλ´ εἰ ἀπολογήσεταί τις	περὶ	τούτων διὰ τὸν νοῦν τοῦ
[6]	ἀνίστασθαι, ὁποῖον ἐσπάρη. Ἀλλὰ γὰρ	περὶ	τούτων ἐν τοῖς ἀνωτέρω μετρίως
[6]	καὶ ὅρα εἰ μὴ σεμνότατα	περὶ	τούτων ὁ Παῦλος ἐκτίθεται καὶ
[6]	ὁ δυνάμενος, μή πῃ καὶ	περὶ	τούτων σὺν Ἡροδότῳ ὁ Κέλσος
[6]	ἀγένητά ἐστιν. Αἱρέσεις γοῦν καὶ	περὶ	τούτων συνέστησαν· ἀλλὰ καὶ οἱ
[6]	ἀπαγγελλομένους, καὶ τὰ παρ´ Αἰγυπτίοις	περὶ	Τυφῶνος καὶ Ὥρου καὶ Ὀσίριδος.
[6]	Σαβαὼθ ἢ Δία, ὅτε καὶ	περὶ	τῶν διαλέκτων τι ἀπὸ τῶν
[6]	οὕτως ὀνομαζομένων παρά τισιν, οὔτε	περὶ	τῶν ἐκτός, ἀλλὰ περὶ τῶν
[6]	αὐτοῦ δογμάτων, οὕτως οὐδ´ ἡμῖν	περὶ	τῶν ἐν τῷ διαγράμματι καὶ
[6]	δύναται λεχθῆναι ὑπὸ τῶν ἀπολογουμένων	περὶ	τῶν ἐν τῷ κατακλυσμῷ διαφθαρέντων,
[6]	νενοηκότα Μωϋσέα εἰρηκέναι μετὰ τὰ	περὶ	τῶν ἓξ ἡμερῶν τό· ἡμέρᾳ
[6]	λέλεκται. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει τὰ	περὶ	τῶν ἑπτὰ ἀρχόντων δαιμόνων, μηδαμῶς
[6]	οὖν ὅπως ποτὲ ἔχει τὰ	περὶ	τῶν κακῶν, πότερον ὁ θεὸς
[6]	ἕξεως, ἧς ἐχωροῦμεν τότε, διαλαβόντες	περὶ	τῶν κατὰ Μωϋσέα ἓξ τῆς
[6]	μουσικὸν Αἰγύπτιον συγγενόμενον αὐτῷ εἰρηκέναι	περὶ	τῶν κατὰ τὴν μαγείαν ὅτι
[6]	Ἢ ἀκούσαντά τινος ἰδιωτικώτερον πρεσβεύοντος	περὶ	τῶν κατὰ τὸν τόπον τὴν
[6]	οὔτε περὶ τῶν ἐκτός, ἀλλὰ	περὶ	τῶν κατὰ ψυχὴν ἀγαθῶν ἢ
[6]	Γογγόσυρον σημαίνει. Οὕτω δὲ οὐδὲ	περὶ	τῶν λοιπῶν ταὐτόν τις ἐρεῖ·
[6]	προφητικούς, ἐν οἷς λέλεκται τὰ	περὶ	τῶν μελλουσῶν βασιλειῶν, ἀρξάμενα ἀπὸ
[6]	Σκυθῶν τὰ αὐτὰ Ἕλλησιν ὑποκείμενα	περὶ	τῶν νομιζομένων θεῶν. Ποία γὰρ
[6]	πόδας» τοῦ θεοῦ, καὶ τὰ	περὶ	τῶν ὀνομαζομένων χερουβίμ» ἃ διέγραψεν
[6]	τοιοῦτον. Ἐδυνάμην δὲ παραθέσθαι τὰ	περὶ	τῶν παρ´ Ἑβραίοις καλουμένων σεραφίμ»
[6]	δυνάμενον αὐτὸν μυσταγωγῆσαι ἐπὶ τὰ	περὶ	τῶν παρεμβολῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ
[6]	ἀνέγνω Πλάτωνα καὶ ἀρεσθεὶς τῇ	περὶ	τῶν πλουσίων ἀποφαινομένῃ αὐτοῦ λέξει,
[6]	ἐπὶ τίνων, ἵνα θεωρήσῃ τὸ	περὶ	τῶν πλουσίων τοῦ λόγου βούλημα·
[6]	κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν» οὔτε	περὶ	τῶν σωματικῶν λέγεται ἀγαθῶν ἢ
[6]	Καί, εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν	περὶ	τῶν τηλικούτων ἀνδρῶν τὸ ἀληθές,
[6]	νενοημένα προφέρει εἰς κατηγορίαν τὰ	περὶ	τῶν τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν, ὧν
[6]	κολάσεσιν. Αὐταῖς γὰρ λέξεσί φησι	περὶ	τῶν τοιούτων ὁ Παῦλος ὅτι
[6]	νυνὶ λέγω. Διόπερ οὐδ´ ἡμεῖς	περὶ	τῶνδε νυνὶ λέγομεν· οὐ γὰρ
[6]	παρατιθέμενος ἑκὼν οἶμαι σιωπᾷ τὸν	περὶ	υἱοῦ θεοῦ λόγον, τὸν παρὰ
[6]	τὰ ἀπὸ τοῦ Ἰεζεκιὴλ ὡς	περὶ	Φαραὼ» ἢ Ναβουχοδονόσορ» ἢ ἄρχοντος
[6]	δὲ ποδοῖιν ἄκμονας ἧκα δύω,	περὶ	χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα χρύσεον
[6]	ᾧ αὐτὸς πεποίηκεν, εἰς τὴν	περὶ	Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων κατηγορίαν ἀκαίρως
[6]	προφητείας ἀναγκάζεται παραδέχεσθαι ὡς ἀληθευόμενον	περὶ	Χριστοῦ· ὅπερ οὐκέτι ἐπιτρέπει τὰς
[6]	τὸν ὅλῳ ἔθνει γραφὰς καταλιπόντα	περὶ	ὧν ἐβούλετο πεῖσαι τοὺς νομοθετουμένους
[6]	καὶ ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἡμερῶν,	περὶ	ὧν εἶπεν ὁ Παῦλος τό·
[6]	ἀριθμῶν καὶ ἐφαρμοσθέντων ἑκάστῃ φυλῇ,	περὶ	ὧν νῦν ἡμῖν ἐκθέσθαι ἔδοξεν
[6]	ὅλως παντοδαπῶν χρημάτων παντοῖα ἀλεξιφάρμακα;	Περὶ	ὧν οὐκ ἀπαιτεῖ ἡμᾶς ἀπολογήσασθαι
[6]	ἔργον τέλειον υἱῷ καὶ πατρί,	χαρακτῆρι	τύπου ζωῆς σύμβολον ἐπιφέρων, ἣν
[6]	αὐτοῦ κατευθυνεῖ· δόλος ἐν τῇ	χειρὶ	αὐτοῦ, καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ
[6]	πολλῶν στήσεται, καὶ ὡς ὠὰ	χειρὶ	συντρίψει. Ὅπερ δὲ παρὰ τῷ
[6]	ἐν τύποις προσκυνεῖν δεῖ» τῷ	πατρὶ	ἀλλ´ ἐν ἀληθείᾳ» ἥτις διὰ
[6]	τῷ ὄρει τούτῳ προσκυνήσουσι τῷ	πατρί·	πνεῦμα ὁ θεός, καὶ τοὺς
[6]	εἰλικρινοῦς, ἔργον τέλειον υἱῷ καὶ	πατρί,	χαρακτῆρι τύπου ζωῆς σύμβολον ἐπιφέρων,
[6]	ἀναλαβεῖν· ἵν´ ὡς χρυσὸς ἐν	πυρὶ	τῇ τῶνδε κακίᾳ βασανισθέντες καὶ
[6]	ὁποῖος γέγονεν ἀγωνιστής, ἀναλῶσαι τῷ	πυρὶ	τῶν κολάσεων τὴν κακίαν. Εἶτα
[6]	ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ὁ	μέχρι	ἀνθρώπων καὶ τῶν ἐλαχίστων καταβαίνων
[6]	ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος	μέχρι	θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» Καὶ
[6]	ἀσεβῆ καὶ οὐ συνυπάρχοντα τοῖς	μέχρι	θανάτου ὑφ´ ἡμῶν ὁμολογουμένοις ἀληθῶς
[6]	τὸν τὸ γένος αὐτῶν αὐξήσειν	μέχρι	περάτων γῆς ἐπαγγειλάμενον καὶ ἀναστήσειν
[6]	ἀρξάμενα ἀπὸ τῶν χρόνων Δανιὴλ	μέχρι	τῆς φθορᾶς τοῦ κόσμου. Ἐνέσται
[6]	ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τοῦ βιβλίου	μέχρι	τοῦ Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως
[6]	ἀπ´ ἐκείνου αὐτήν, οὐδὲν θαυμαστόν.	Οἴδασι	γὰρ οἱ ἱεροὶ τῶν θείων
[6]	τε καὶ σελήνην καὶ ἀστέρας	παρεληλύθασι,	τινὲς δὲ μετὰ τὴν τούτων
[6]	οὐκ ἐπίσταται, ἅπερ πάνυ ὀλίγοι	ἠσκήκασι	συνιέναι, οἱ πάντα τὸν βίον
[6]	τάχα ἐπεὶ Ἰουδαίοις ἐξ ἀρχῆς	προσπεπολεμήκασι.	Καὶ Πέρσαι δὲ οἱ τὰς
[6]	ἐν τῷ Πλάτωνος βίῳ τοιαῦτ´	εἰρήκασι·	περὶ δὲ Πυθαγόρου, πλεῖστα ὅσα
[6]	Κέλσος, παρακούσαντες τοῦ Πλάτωνος τοιαῦτ´	εἰρήκασι.	Πῶς γὰρ οἷόν τ´ ἦν
[6]	εἴτε καὶ ἄλλο τι ἀπορρητότερον	ἐοίκασι	διδάσκειν οἱ λόγοι. Καὶ τὸ
[6]	ἂν καὶ μετρίως ἐφιστάνειν τοῖς	πράγμασι	δυνάμενος τὸν Κέλσον γελάσαι, οὐ
[6]	ὑπὲρ αὐτόν, τοῖς ἀληθῶς μεγάλοις»	δόγμασι	καὶ τοῖς θαυμασίοις» νοήμασι, ταπεινοῖ
[6]	ἐξ ἀρχῆς καὶ τοῖς ἔξωθεν	μαθήμασι	πεπαιδευμένους τοὺς παρ´ ἡμῖν σοφούς,
[6]	αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς	ποιήμασι	νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος
[6]	αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς	ποιήμασι	νοούμενα καθορᾶται» ὅτι πρὸς τοῖς
[6]	οὐκέτι ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς	ποιήμασι»	νοουμένων ἡμῖν, ἀλλ´ ὡς ὠνόμασεν
[6]	μεγάλοις» δόγμασι καὶ τοῖς θαυμασίοις»	νοήμασι,	ταπεινοῖ ἑαυτὸν ὑπὸ τὴν κραταιὰν
[6]	εἰσὶν ὀνομασταί. Τίς γὰρ δύναται	ὀνόμασι	διαφορὰν δοῦναι ποιότητος γλυκύτητος φοίνικος
[6]	λαμβάνεις καθὸ οἷόν τε ἐστὶν	ὀνόμασι	παραστῆσαί τι τῶν περὶ αὐτοῦ
[6]	τε, ἐπὶ τίνων τάσσεται τὰ	ὀνόμασι	σωματικῶν μελῶν ἐπὶ τῶν δυνάμεων
[6]	δηλουμένης διὰ συμβόλων ἐν τοῖς	ὀνόμασι	τῆς ποικίλης ὕλης, καὶ μουσικοὺς
[6]	τοῖς βορβόροις καὶ τοῖς δυσώδεσι	σώμασι	καὶ μὴ μένειν κἀκεῖ καθαράς.
[6]	καὶ αὐτὸν φθεῖραι τὸν ἐπὶ	πᾶσι	θεόν, εἰ μὴ πάνυ ἀπεμφαῖνον
[6]	πρὸς τὸν ἀγένητον καὶ ἐπὶ	πᾶσι	θεόν. Λαὸς» γὰρ ὁ καθήμενος
[6]	εὐδαιμονέστερον λέγωσιν εἶναι τὸν ἐπὶ	πᾶσι	θεὸν τοῦ ἐν ἀνθρώποις κατ´
[6]	ὁ δὲ πρῶτος καὶ ἐπὶ	πᾶσι	θεὸς πατήρ ἐστιν αὐτοῦ. Εἰ
[6]	τοῖς φάσκουσιν ἔργα τοῦ ἐπὶ	πᾶσι	θεοῦ εἶναι καὶ τόνδε τὸν
[6]	φάσκουσιν ἔργα εἶναι τοῦ ἐπὶ	πᾶσι	θεοῦ καὶ τόνδε τὸν κόσμον,
[6]	Ἀλλ´ οὐδὲ πνεῦμα τοῦ ἐπὶ	πᾶσι	θεοῦ φαμεν ὡς ἐν ἀλλοτρίοις
[6]	διὰ τοῦ Ἰησοῦ τὸν ἐπὶ	πᾶσι	θεραπεύοντες θεὸν καὶ βιοῦντες κατὰ
[6]	σῶσαι καὶ προσαγαγεῖν τῷ ἐπὶ	πᾶσι	θεῷ δύναται τὴν τοῦ ἀνθρώπου
[6]	τὴν φύσιν εἰς φῶς τοῖς	πᾶσι	προαγαγεῖν; φέρε καὶ περὶ τούτου
[6]	Ἀνανίαν καὶ Ἀζαρίαν καὶ Μισαὴλ	πᾶσι	τοῖς Ἀσσυρίων γράμμασιν, ὥστ´ αὐτοὺς
[6]	ἀδυνατεῖ; καὶ αὐτὸ προσαχθὲν ἂν	πᾶσι	τοῖς πρόνοιαν παραδεχομένοις, ταῦτα λεκτέον.
[6]	τῶν περὶ θεοῦ τοῖς ἱεροῖς	ἀνδράσι	νενοημένων παραθέσθαι, δεικνὺς ὅτι τῶν
[6]	πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ	τέρασι	ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ
[6]	οἱ τὰς μητέρας γαμοῦντες καὶ	θυγατράσι	μιγνύμενοι ἔνθεον ἔθνος εἶναι τῷ
[6]	ἀρχὴν τῆς τοῦ χριστιανισμοῦ διδασκαλίας	κατασκεδάσασι	δυσφημίαν τοῦ λόγου, ὡς ἄρα
[6]	τούτοις λέγει ἁρμόζοντα μὲν τοῖς	ἀναπλάσασι	τούς τε λεοντοειδεῖς καὶ ὀνοκεφάλους
[6]	ἑαυτοὺς ἐπιτηδείους πρὸς παραδοχὴν αὐτῆς	κατασκευάσασι	παραγίνεται, καὶ μάλιστα τοῖς ἐκ
[6]	τοῖς κατὰ τὴν προχειροτέραν ἐκδοχὴν	φήσασι	χρόνους ἓξ ἡμερῶν διεληλυθέναι εἰς
[6]	τὰ θεῖα καὶ ἀξίως αὐτῶν	βιώσασι	προάξειν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ ὑπερκόσμια·
[6]	συνέστω μοι, ναὶ πάτερ, συνέστω.	Φασὶ	δὲ τῷ λεοντοειδεῖ ἄρχοντι συμπαθεῖν
[6]	οὐδὲν ἄλλου διέφερεν, ἀλλ´ ὥς	φασι,	μικρὸν καὶ δυσειδὲς καὶ ἀγεννὲς
[6]	μοι, ναὶ πάτερ, συνέστω. Καί	φασι	τῆς ὀγδοάδος τὰς ἀρχὰς ἐντεῦθεν
[6]	Χριστιανῶν, ὅτι ἄρα τῇ πείρᾳ	κατειλήφασι	Χριστιανοὺς ἐσθίοντας σάρκας παιδίων καὶ
[6]	ἀκηκόαμεν πώποτε. Εἶθ´ ἑξῆς τοιούτοις	ἀσεβέσι	λόγοις μωρῶς ἐγκαλῶν φησι· Τίς
[6]	ἐν τοῖς βορβόροις καὶ τοῖς	δυσώδεσι	σώμασι καὶ μὴ μένειν κἀκεῖ
[6]	τὰ ἐν ταῖς δοκούσαις εἶναι	εὐτελέσι	λέξεσιν ἀπορρήτως εἰρημένα. Καὶ εἰ
[6]	λεγομένου ἡμέρᾳ ἐν δύο πεφηνέναι	πόλεσι,	τί χρὴ καὶ λέγειν; Ὁ
[6]	παραπτώματι ἡ σωτηρία» γεγένηται τοῖς	ἔθνεσι»	καὶ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος
[6]	μὲν ἐπὶ ταῖς κατὰ κακίαν	πράξεσι	κατ´ ἀναλογίαν τῶν ἡμαρτημένων τοὺς
[6]	ὡς ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς	Πράξεσι	τῶν ἀποστόλων ἔγραψεν, ἐβουλήθη ἑαυτόν
[6]	γάρ, ὅτι οὐδὲν τῶν ἐν	λέξεσι	καὶ σημαινομένοις δύναται παραστῆσαι τὰς
[6]	λόγων πληρῶσαι τὸ βιβλίον, ἄλλαις	λέξεσι	τὰ παραπλήσιά φησι τοῖς ὀλίγῳ
[6]	Ἀρκεσθησόμεθα δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος	λέξεσι	ταῖς ἀπὸ τοῦ τριακοστοῦ τρίτου
[6]	τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεσιν. Αὐταῖς γὰρ	λέξεσί	φησι περὶ τῶν τοιούτων ὁ
[6]	Χριστιανοὺς ἐσθίοντας σάρκας παιδίων καὶ	μίξεσι	ταῖς πρὸς τὰς παρ´ αὐτοῖς
[6]	ἀνθρωπίνην φύσιν λεγομένων καὶ ταῖς	ἐκβάσεσι	κρινομένων ὅτι θεῖον πνεῦμα ἦν
[6]	Ἰὼβ ἐξουσίαν, ἵν´ αὐτὸν περιβάλῃ	περιστάσεσι	βαρυτάταις, πρώτῃ μὲν τῇ κατὰ
[6]	δὲ τούτοις συμφορήσας ἐν ψιλαῖς	ἀποφάσεσι	τὰς διαφορὰς τῶν περὶ κόσμου
[6]	ἑαυτῷ; ~Εἶτ´ οἶμαι φύρων αἱρέσεις	αἱρέσεσι	καὶ μὴ ἐπισημειούμενος ὅτι τάδε
[6]	ἐκτίθεται Πλάτωνος δι´ ὧν φησιν,	ἐρωτήσεσι	καὶ ἀποκρίσεσι χρωμένων» ἐλλάμπειν φρόνησιν
[6]	δι´ ὧν φησιν, ἐρωτήσεσι καὶ	ἀποκρίσεσι	χρωμένων» ἐλλάμπειν φρόνησιν τοῖς κατ´
[6]	οὐκ ἀσκοῦντες προσέχειν ταῖς θείαις	ἀναγνώσεσι	καὶ ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς» καὶ
[6]	Ὁμήρου καὶ τῆς τῶν παρ´	Ἕλλησι	γραμμάτων εὑρέσεως πρεσβυτέροις, ἄξια τῆς
[6]	δοθῇ τὰ αὐτὰ δόγματα εἶναι	Ἕλλησι	καὶ τοῖς ἀπὸ τοῦ λόγου
[6]	εἴτε τὰς σφαίρας τῶν παρ´	Ἕλλησι	λεγομένων πλανήτων εἴτε καὶ ἄλλο
[6]	κακά, καίτοι γε καὶ ἐν	Ἕλλησι	πολλῶν αἱρέσεων γενομένων περὶ ἀγαθῶν
[6]	καὶ ληφθὲν ἀπὸ τῶν παρ´	Ἕλλησι	σοφῶν, ἄλλην μὲν εἶναι φησάντων
[6]	τὸν κτίσαντα» Διόπερ τῶν ἐν	Ἕλλησι	σοφῶν καὶ πολυμαθῶν τοῖς ἔργοις
[6]	ἐν τούτῳ διαφέρειν τῶν παρ´	Ἕλλησι	Στωϊκῶν, φασκόντων ὅτι ὁ θεὸς
[6]	~Ἄντικρυς γὰρ τοῖς ἀκούειν δυναμένοις	παρίστησι	τὰ μὲν αἰσθητὰ λέγων αὐτὰ
[6]	φωνὴν ὁ Γογγόσυρος τὴν ἐτυμολογίαν	παρίστησι	τοῦ Ἀπόλλωνος, ἢ ὁ Ἀπόλλων
[6]	ἐπαναλαβὼν τὰ ἐκείνων ὡσπερεὶ ἡμετέρων.	Φησὶ	γάρ· Θαῦμα δ´ αὐτῶν οὐχ
[6]	προάξειν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ ὑπερκόσμια·	φησὶ	γάρ· Ἵν´ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω
[6]	γῆς Κέλσος μὲν κατὰ Πλάτωνά	φησι	γίνεσθαι διὰ τῶν πλανήτων· Μωϋσῆς
[6]	ἀθεεὶ ἐγγινομένη τοῖς ἀνυσίμως λέγουσι.	Φησὶ	γοῦν ὁ προφήτης ἐν ἑξηκοστῷ
[6]	ἀνθρώπων ἀλλ´ ἐν δυνάμει θεοῦ.	Φησὶ	δ´ ὁ θεῖος λόγος οὐκ
[6]	σωματικὰ κακὰ καὶ ἐκτός τίς	φησι,	δεδόσθω ἔσθ´ ὅτε τούτων τινὰ
[6]	ὁ Κέλσος μελαίνῃ γραμμῇ παχείᾳ	φησὶ	διειλημμένον εἶναι τὸ διάγραμμα, καὶ
[6]	κατὰ Χριστιανῶν αὐτῷ πρόκειται γράφειν	φησὶ	Διονύσιόν τινα μουσικὸν Αἰγύπτιον συγγενόμενον
[6]	τὰ περὶ τοῦ Σατανᾶ εἰσάγειν,	φησὶ	θεῖόν τινα πόλεμον αἰνίττεσθαι τοὺς
[6]	ἄλλης ἀρχῆς ὁ Κέλσος τοιαῦτά	φησι	καθ´ ἡμῶν· Σφάλλονται δὲ ἀσεβέστατα
[6]	δ´ οὐκ ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις	φησὶ	λέγεσθαι ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου,
[6]	τῷ σώματι, ὅπερ οὐδεὶς ἡμῶν	φησι.	Λείπεται δὴ τὸ κατ´ εἰκόνα»
[6]	διηγούμενός γε τὰ ὁμηρικὰ ἔπη	φησὶ	λόγους εἶναι τοῦ θεοῦ πρὸς
[6]	~Εἶτα πρὸς τοὺς χρωμένους, ὥς	φησι,	μαγείᾳ τινὶ καὶ γοητείᾳ καὶ
[6]	λόγος κενός ἐστι σοφίας. ~Εἶτά	φησι	μετὰ ἄλλας λέξεις πλατωνικάς, δηλούσας
[6]	ἀνεπαύσατο τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ»	φησί·	Μετὰ τοῦτο μὴν ὥσπερ τις
[6]	σωθῇ. ~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως	φησὶ	περὶ τοῦ θεοῦ ὅτι ὁ
[6]	ἁμαρτανόντων κολάσεσιν. Αὐταῖς γὰρ λέξεσί	φησι	περὶ τῶν τοιούτων ὁ Παῦλος
[6]	ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ τά, ὥς	φησι,	Περσῶν τοῦ Μίθρου μυστήρια καὶ
[6]	εἶναι τῶν Πλάτωνος λόγων, ὅς	φησι	ποὺ ἐν τοῖς Νόμοις· Ὁ
[6]	ἔγνω τὸν θεόν. Καὶ οὐδείς	φησι·	Πῶς τὴν ἐκεῖσε ὁδὸν μάθω;
[6]	Χριστιανοὺς εἶναι τοὺς ταῦτα λέγοντάς	φησι·	Τί ἂν ἠλιθιώτερον ἢ μανικώτερον
[6]	ἐπισημειωσάμενος ὅτι πρὸς αὐτὸν λέγει	φησί·	Τί δὲ λάθρα πέμπει καὶ
[6]	νοῦν ἐχόντων δίδωσιν. Οὐ γάρ	φησί	τις ἡμῶν ὅτι μετέχει σχήματος
[6]	τοιούτοις ἀσεβέσι λόγοις μωρῶς ἐγκαλῶν	φησι·	Τίς θεὸς δίδωσί τι ὡς
[6]	χρηματιζούσῃ κατ´ εἰκόνα» τοῦ κτίσαντος,	φησὶ	τό· Οὐδ´ ἄνθρωπον ἐποίησεν εἰκόνα
[6]	βιβλίον, ἄλλαις λέξεσι τὰ παραπλήσιά	φησι	τοῖς ὀλίγῳ ἀνωτέρω ἐξετασθεῖσιν, ἐν
[6]	γενέσεώς τισι τῶν ἀρχαίων εἰρημένων	φησὶ	τοὺς τὰ ἡμέτερα συγγράμματα λιπόντας
[6]	ὁ ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ λόγος	φησί·	Φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ· ἥκει γάρ
[6]	τινος ἀμυντικῆς δυνάμεως. Ἄπειροι γάρ	εἰσι	διὰ τὸ μεθ´ ἡμῶν μετρίων
[6]	ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς λέλεκται· Οὐκέτι	εἰσὶ	δύο ἀλλὰ σὰρξ μία» περὶ
[6]	Ὅπερ εἰ οὕτως ἔχει, οὐκ	εἰσὶ	δύο ἡ ψυχὴ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	τοῦ κλήρου τοῦ θεοῦ ἔρημοί	εἰσι	θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἐν
[6]	τῆς θειότητος φανταζόμενοι εἶναι, ἀπαίδευτοί	εἰσι	καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεῖς· ὡς
[6]	τοὺς τοιούτους, εἰ δή τινες	εἰσὶ	λέγοντες θεὸν κατηραμένον τὸν Ἰουδαίων,
[6]	Εὐμενεῖς οὖν ἔλεγχοι παρ´ ἡμῖν	εἰσι	μᾶλλον, τοῖς μαθοῦσιν ὅτι δεῖ
[6]	μὲν κατὰ τὰ ἀνατολικὰ τεταγμέναι	εἰσὶ	μέρη ὡς πρῶται, ποῖαι δὲ
[6]	ὧν οἱ πολλοὶ καὶ φαυλότατοί	εἰσι	τὰ ἤθη. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[6]	ἀλλοτρίους τοῦ λόγου ὅτι τοιοῦτοί	εἰσι	Χριστιανοί, καὶ νῦν δὲ ἔτι
[6]	καὶ τυφλοῖς, ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ	θεραπευθεῖσι	διὰ τὸ εἰρηκέναι αὐτῷ· Υἱὲ
[6]	ἀπαιδευτοτάτοις ἢ ἀνδραπόδοις ἢ ἀμαθεστάτοις	διέξεισί	τις τὰ περὶ τῆς θείας
[6]	τίνα μὲν ἐκφεύγουσι τῶν ἐγκλημάτων	τίσι	δὲ περιπίπτουσι· καὶ ὅτε βούλεται
[6]	χαρακτῆρα τοῦτον θεοσεβείας, τάχα δέ	τισι	καὶ πρὸς τοὺς εὐεξαπατήτους χρωμένοις
[6]	ζῶσα ψυχὴ οὐκ ἀγεννῶς παρά	τισι	λέλεκται ἡ τοῦ σῳζομένου. Σφαζόμενον
[6]	ἐν οἷς ἔφησεν ἑωρακέναι παρά	τισι	πρεσβυτέροις τῆς ἡμετέρας δόξης τυγχάνουσι
[6]	ἀναρρίψαντες μαντεύσονται, ποῖ τράπωνται καὶ	τίσι	προσθῶνται; Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ
[6]	αὐτὴν πλημμελῶς ἔχουσαν διαλαβὼν ἀναλογίαις	τισὶ	συνέδησε καὶ ἐκόσμησεν ὁ θεός,
[6]	μὲν ἐν ἀπορρήτοις λέλεκται παρά	τισι	τῶν ἀπὸ Οὐαλεντίνου εἰς τὸν
[6]	περὶ κόσμου καὶ ἀνθρώπων γενέσεώς	τισι	τῶν ἀρχαίων εἰρημένων φησὶ τοὺς
[6]	τοῦ πλήθους τῶν ἐν τοῖς	ὑπεραναβεβηκόσι	τὰ αἰσθητὰ ὑπαρχόντων περὶ θεοῦ
[6]	ἐπείπερ ἐχρῆν τοῖς ἕνα θεὸν	μεμαθηκόσι	καὶ τοὺς προφήτας αὐτοῦ ἀναγινώσκουσι
[6]	τίνα φοβηθήσομαι» καί· Λύχνος τοῖς	ποσί	μου ὁ νόμος σου, καὶ
[6]	καὶ κακηγορεῖν βουλομένους τὰ τοῖς	κρείττοσι	παρὰ τοὺς πολλοὺς ἐπιφανέντα, διαβολὴ
[6]	ἐκ τοῦ ἀκολουθεῖν αὐτῷ δύναμιν	ἀνειληφόσι	πρὸς τὸ ἕπεσθαι καὶ ἀναβαίνοντι
[6]	ποδοῖιν ἄκμονας ἧκα δύω, περὶ	χερσὶ	δὲ δεσμὸν ἴηλα χρύσεον ἄρρηκτον;
[6]	ἧττον καὶ οὗτοι, ἐν βαναύσων	χερσὶ	τὰ μιμήματα τῆς θειότητος φανταζόμενοι
[6]	ἰδεῖν τὸν μὲν Πλάτωνα ἐν	χερσὶ	τῶν δοκούντων εἶναι φιλολόγων μόνον,
[6]	ὡς οὐδὲ τὸ ἀπὸ μελισσῶν	δείκνυσι	τῇ αἰσθήσει τὴν ἀρχήν, ἀλλ´
[6]	ἐν ταῖς πρὸς θεὸν εὐχαῖς	λέγουσι·	Κἂν γάρ τις τέλειος ἐν
[6]	οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι, ὡς ἄρα Χριστιανοὶ	λέγουσι	κατηραμένον θεὸν τὸν δημιουργόν, ἵν´
[6]	καί ἀκλήρων καί, ὡς αὐτοὶ	λέγουσι,	σκυβάλων ἐπιθυμῶν εἶναι πατήρ καὶ
[6]	Καβείρων λαβόντες ἡμῶν οἱ προφῆται	λέγουσί	τινα οὐδ´ οἱ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	πληρωθέντες ὡς σεμνὰ ἄττα» μεμαθηκότες	λέγουσί	τινα ὡς ἀληθῆ, ὅτι ταῦτα
[6]	οὐκ ἀθεεὶ ἐγγινομένη τοῖς ἀνυσίμως	λέγουσι.	Φησὶ γοῦν ὁ προφήτης ἐν
[6]	κατ´ αὐτοῦ λέγων, τίνα μὲν	ἐκφεύγουσι	τῶν ἐγκλημάτων τίσι δὲ περιπίπτουσι·
[6]	γένεσιν λαβόντες μεγαλοφώνων, οἵτινες οὐδὲν	ἀποδέουσι	νοητῆς βροντῆς» Ἀλλὰ πόθεν Κέλσῳ
[6]	Ὀφιανοὶ διὰ τοῦτο καλούμενοι τοσοῦτον	ἀποδέουσι	τοῦ εἶναι Χριστιανοί, ὥστ´ οὐκ
[6]	συνέστω. Τελευταῖον δὲ τὸν Ὡραῖον	ὀνομάζουσι	καὶ πρὸς αὐτὸν λέγειν οἴονται·
[6]	τινα σοφίαν οἱ ἀπὸ Οὐαλεντίνου	ὀνομάζουσι	κατὰ τὴν πεπλανημένην ἑαυτῶν σοφίαν,
[6]	λέγειν μετὰ τὸ διελθεῖν ὃν	ὀνομάζουσι	φραγμὸν κακίας» πύλας ἀρχόντων αἰῶνι
[6]	ἀλήθειαν; Χριστιανοὶ μὲν οὖν οὐδαμῶς	νομίζουσι	πηροῦσθαι ὑπὸ τῶν Κέλσου ἤ
[6]	τοῦ θεοῦ» ἐπαγγειλάμενον τοῖς γνησίως	μαθοῦσι	τὰ θεῖα καὶ ἀξίως αὐτῶν
[6]	θεόν, οἱ δὲ λοιποὶ οὐκ	ἐγγιοῦσι.	Πάλιν τε αὖ ἵνα τὸ
[6]	μεμαθηκόσι καὶ τοὺς προφήτας αὐτοῦ	ἀναγινώσκουσι	καὶ κηρυσσόμενον Χριστὸν μανθάνουσιν ἐπιδημῆσαι
[6]	ὡς τὸν μὲν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον	καλοῦσι	Σκύθαι, τὸν δὲ Ποσειδῶνα Θαγιμάσαδα,
[6]	ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ θεοῦ οὐκ	ἀπαγγέλλουσι	γραφαί, ἀλλ´ οὐρανούς, εἴτε τὰς
[6]	τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» Εἰ δὲ	ῥᾳθυμοῦσί	τινες, οὐκ ἀσκοῦντες προσέχειν ταῖς
[6]	τισι πρεσβυτέροις τῆς ἡμετέρας δόξης	τυγχάνουσι	βιβλία, βάρβαρα δαιμόνων ὀνόματα ἔχοντα
[6]	Τοῖς μὲν γὰρ ἔτι κάτω	τυγχάνουσι	καὶ μηδέπω ἐπὶ τὸ ἀναβαίνειν
[6]	δείξωμεν τῷ Κέλσῳ καὶ τοῖς	ἐντυγχάνουσι	τῇ γραφῇ ἐγνωκέναι ὡς ἀλλότριον
[6]	Κέλσου λόγον, ἵνα παραστήσωμεν τοῖς	ἐντυγχάνουσι	τρανότερον ἐκείνου ἐγνωκέναι καὶ οὐκ
[6]	λεγομένοις ὕδασιν ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν»	αἰνοῦσι	τὸ ὄνομα κυρίου» ἔσεσθαι. Καὶ
[6]	αὐτοῖς» ὁ θεὸς» ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ	φρονοῦσι	καὶ μικρά, ἀλεκτρυόνα» τῷ Ἀσκληπιῷ»
[6]	οἱ λέγοντες αὐτὰ γενητὰ οὐχ	ὁμονοοῦσι	περὶ τοῦ πῶς ἐστι γενητά·
[6]	οἱονεὶ ἐν σκότῳ τοῖς μὴ	φέρουσι	τὰς τῆς γνώσεως αὐτοῦ μαρμαρυγὰς
[6]	Ἑβραίων, ὅπερ καὶ αἱ φιλαλήθεις	μαρτυροῦσι	γραφαὶ τῶν περὶ αὐτόν, ἀνέγνω
[6]	οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ	προσκυνήσουσι	τῷ πατρί· πνεῦμα ὁ θεός,
[6]	ἔνερθέν ἐστιν ἡ ταρταρίη μοῖρα·	φυλάσσουσι	δ´ αὐτὴν θυγατέρες Βορέου Ἅρπυιαί
[6]	ἐκφεύγουσι τῶν ἐγκλημάτων τίσι δὲ	περιπίπτουσι·	καὶ ὅτε βούλεται συναγορεύειν τῷ
[6]	τινῶν τοιαῦτα, ὅτι ὅμοιον οὗτοι	πράττουσι	τοῖς ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ὑποκειμένοις
[6]	ἀληθῶς, τοῖς τὰ τοῦ Μίθρου	πρεσβεύουσι	καὶ Πέρσαις· τί δὴ οὖν
[6]	εἴπερ τὸ προκείμενόν ἐστι τοῖς	πρεσβεύουσι	τὰ τῆς ἀληθείας πλείους ὅση
[6]	δὲ αὐτῷ τὸν Ἀσταφαιόν, ᾧ	πιστεύουσι	τοιαῦτα ἐρεῖν· Τρίτης ἄρχων πύλης
[6]	τὰ τοῦ σκότου πράττειν βουλόμενοι	σβεννύουσι	μὲν τὸ φῶς, ἕκαστος δὲ
[6]	ἐλλάμπειν φρόνησιν τοῖς κατ´ αὐτὸν	φιλοσοφοῦσι,	φέρε παραδείξωμεν ἀπὸ τῶν ἱερῶν
[6]	παρ´ ἡμῖν κατὰ σάρκα» σοφίας,	ἔχουσι	δὲ καὶ τοὺς διαβεβηκότας ἀπ´
[6]	Καὶ νῦν δὲ αἱ ἐκκλησίαι	ἔχουσι	μὲν ἀνάλογον τοῖς πλήθεσιν ὀλίγους
[6]	δογμάτων, ἄληπτον τυγχάνον τοῖς μὴ	ἔχουσι	πνεῦμα» τὸ πάντ´ ἐρευνῶν, ἐρευνῶν
[6]	Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με» ἐλεηθέντες	ἀπολάβωσι	τοὺς ὀφθαλμοὺς καινοὺς καὶ καλούς,
[6]	μωρῶς ἐγκαλῶν φησι· Τίς θεὸς	δίδωσί	τι ὡς ἀπαιτήσων; Δεομένου γὰρ
[6]	ὁ θεὸς μεταδιδοὺς οὐσίας οἷς	μεταδίδωσι	κατὰ τὸν ἑαυτοῦ λόγον καὶ
[6]	κατέπεμψεν. Ἀεὶ γὰρ ὁ θεὸς	μεταδίδωσι	τοῖς δυναμένοις μετέχειν αὐτοῦ τοῦ
[6]	οἱ συνιέντες τῶν λόγων αὐτῶν	οἰκειωθῶσι	μὲν τῷ κρείττονι, φυλάξωνται δὲ
[6]	ἢ ἑρπετά. Ἵνα δὲ καὶ	δοκῶσί	τινες ταῦτα ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´ εὑρεθήσονται
[6]	δ´ οἱ θεοὶ τὴν γῆν	καθαίρωσι.	Περὶ δὲ τῶν ὡσπερεὶ ἀνθρωποπαθῶν
[6]	σώματος αὐτοῦ πρὸς τὸ τοῖς	ὁρῶσι	δυνατὸν καὶ διὰ τοῦτο χρήσιμον
[6]	ὁπότεροι αὐτῶν εἰς τὸν Ὠγηνὸν	ἐμπέσωσι,	τούτους μὲν εἶναι νενικημένους, τοὺς
[6]	μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα	ζήσωσι,	καὶ οὐκ ἀπεικός ἐστιν ἀφ´
[6]	μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα	ζήσωσι,	καὶ παυόμενον ἐν κόσμῳ θάνατον,
[6]	τι πλεῖον ἡμῶν οἱ γόητες	ἐξαπατῶσι	τοὺς ὑπὸ τῆς τῶν ὀνομάτων
[6]	ὁ θεὸς λόγος, δυσθεώρητος δὲ	οὑτωσὶ	καὶ σοφία ἐστίν, ἐν ᾗ
[6]	κατατάξαι που τοῦ παντὸς τοὺς	οὑτωσὶ	κακοὺς καὶ γυμνάσιον τὸ ὑπὲρ
[6]	εἶναι τοὺς ταῦτα λέγοντάς φησι·	Τί	ἂν ἠλιθιώτερον ἢ μανικώτερον ταύτης
[6]	δὴ ὁ μέγιστος θεός, βουλόμενός	τι	ἀνθρώπους ὠφελῆσαι, τὸν ἀντιπράσσοντα ἔχει
[6]	ὅτε καὶ περὶ τῶν διαλέκτων	τι	ἀπὸ τῶν θείων παρετιθέμεθα γραμμάτων.
[6]	ζῷον ἀναγεγράφθαι τοῦτο, ἔχον μέν	τι	ἀποδεκτὸν τὸ μαρυκᾶσθαι, ἔχον δὲ
[6]	λεγομένων πλανήτων εἴτε καὶ ἄλλο	τι	ἀπορρητότερον ἐοίκασι διδάσκειν οἱ λόγοι.
[6]	διὰ τούτων ἐπιστρέψῃ τινάς. Καὶ	τί	ἄτοπον ὁ λόγος ἔχειν δύναται;
[6]	σκολιόν, παραβαλλόμενον τῷ πλουσίῳ, καὶ	τί	αὐτῷ ἐβούλετο ἡ στενὴ τῆς
[6]	ποιῶν παρὰ γνώμην τὴν ἐκείνου,	τί	αὐτῷ τὸ φῶς ἐκίχρα; Πρὸς
[6]	τῇδε φερομένου, πῶς ἡμέραι ἦσαν;	Τί	γὰρ διαφέρει ταῦτα τοῦ Ἔτι
[6]	ταύτης τῆς ἀναισθήτου σοφίας γένοιτο;	Τί	γὰρ ἐσφάλη ὁ Ἰουδαίων νομοθέτης;
[6]	Τί δὲ φεύγειν τὸν πατέρα;	Τί	δ´ αὐτὸς εἰσποιεῖται, μὴ συγχωροῦντος
[6]	εἰσποιεῖται, μὴ συγχωροῦντος τοῦ πατρός;	Τί	δ´ ἐπαγγέλλεται τῶν ἀλλοτρίων εἶναι
[6]	καὶ δίκην ἀνδραποδιστοῦ τινος ὑπεξάγει;	Τί	δὲ ἀποδιδράσκειν ἀπὸ τοῦ κυρίου
[6]	καὶ διαφθείρει τὰ τούτου δημιουργήματα;	Τί	δὲ εἰσβιάζεται κρύφα καὶ παραπείθει
[6]	ὅτι πρὸς αὐτὸν λέγει φησί·	Τί	δὲ λάθρα πέμπει καὶ διαφθείρει
[6]	Αἰγίνῃ μυουμένοις τὰ τῆς Ἑκάτης.	Τί	δὲ μᾶλλον εἴπερ βαρβαρικὰ ἐβούλετο
[6]	κρύφα καὶ παραπείθει καὶ πλανᾷ;	Τί	δὲ τοὺς ὑπὸ τούτου κατεγνωσμένους
[6]	ἀποδιδράσκειν ἀπὸ τοῦ κυρίου διδάσκει;	Τί	δὲ φεύγειν τὸν πατέρα; Τί
[6]	λόγων ἥκειν πρὸς Χριστιανούς. ~Τοιοῦτόν	τι	δή μοι φαίνεται ὁ Κέλσος
[6]	τοῦ Μίθρου πρεσβεύουσι καὶ Πέρσαις·	τί	δὴ οὖν μᾶλλον ταῦτ´ ἐξέθετο
[6]	τῶν ἀνθρώπων γένος ἐκ κακῶν,	τί	δή ποτε εἰς μίαν γωνίαν
[6]	ἦν ὁ Κέλσος, ἐπέστησεν ἄν,	τί	δή ποτε παρελήφθη κάμηλος, τὸ
[6]	ἢ εἶδος ἀέρος ἢ ὅ	τι	δήποτε ὁρίζονται εἶναι τὴν φωνὴν
[6]	κοσμοποιΐας θεόν. Ἀλλ´ ἔοικε βεβουλῆσθαί	τι	διὰ τούτων ὁ Κέλσος οὐκ
[6]	δὲ καὶ αὐτὸς συνιδών, ὅ	τι	δύναται λεχθῆναι ὑπὸ τῶν ἀπολογουμένων
[6]	ἐβούλετο πνεῦμα ἐξ ἑαυτοῦ καταπέμψαι,	τί	ἐδεῖτο εἰς γυναικὸς γαστέρα ἐμπνεῖν;
[6]	γῆς καὶ τοὺς πανταχοῦ ἐπαγγελλομένους	τι	εἰδέναι ζητήσαντες, περιτετεύχαμεν πρεσβεύοντι τὰ
[6]	ἡμῖν Ἰουδαίων προφῆται ἀπὸ Πλάτωνός	τι	εἰληφέναι· πρεσβύτεροι γὰρ ἦσαν αὐτοῦ.
[6]	μετὰ τῆς Φάραγγος Ἐννὸμ εὑρίσκομέν	τι	εἰς τὸν περὶ κολάσεων τόπον,
[6]	παρ´ αὐτοῖς ἐστιν. Ἔστι γάρ	τι	ἐν αὐτῇ σύμβολον τῶν δύο
[6]	τοῦ δημιουργοῦ οὐχὶ καὶ πλεῖόν	τι	ἐρεῖ παρὰ τὴν ἐν τῷ
[6]	καὶ ψεύδεται φάσκων αὐτὸς καινόν	τι	εὑρίσκειν ἢ ἀπ´ οὐρανοῦ παρὼν
[6]	Κέλσος. Εἰκὸς γὰρ ὅτι, εἴ	τι	ἤκουσεν οἱασδηποτοῦν αἱρέσεως λεξείδιον, μὴ
[6]	πρὸ τούτων ἀπελογησάμεθα· ἔχει δέ	τι	καὶ μυστικώτερον ὁ λόγος, ἀπαγγέλλων
[6]	γένει τῶν ἀνθρώπων καὶ διὰ	τί·	καὶ ὅρα εἰ μὴ σεμνότατα
[6]	πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ ῥητά,	τί	κάλλιον ἐπέπρακτο ἂν ἡμῖν ἐν
[6]	τούτοις προστίθησιν ὡς σοφὸν δή	τι	κατά τινων λέγων· Διὰ τί,
[6]	δοκεῖ τό· Καὶ νῦν Ἰσραήλ,	τί	κύριος ὁ θεός σου αἰτεῖ
[6]	καὶ μηδὲ κατὰ τὸ πιθανόν	τι	λέγων κατηγορεῖ τῆς κατὰ Μωϋσέα
[6]	πέρι λέγω σαφέστερον ἂν εἴη	τι	λεχθέντων αὐτῶν· ἔστι γάρ τις
[6]	τι ποιεῖν, ἐκτίθεταί τινα λέγων·	Τί	με δεῖ καταριθμεῖν ὅσοι καθαρμοὺς
[6]	εἰ καθ´ ὑπόθεσιν μέλι ἦν	τι	μὴ ἀπὸ μελισσῶν, οὐκ ἂν
[6]	παρὰ τῷ Πλάτωνι Διός, διὰ	τί	ὁ ἐξετάζων τὸν νοῦν τῶν
[6]	τι κατά τινων λέγων· Διὰ	τί,	ὁπηνίκα ἐκίχρα, κακῷ κιχρῶν ἠγνόει;
[6]	ἐν οἷς δ´ ἐπ´ ἔλαττον·	τί	οὖν ἄτοπον δύο, ἵν´ οὕτως
[6]	χεῖρας καὶ μέλη τοῦ θεοῦ·	τί	οὖν ἄτοπον οὕτω χειρουργεῖν θεόν;
[6]	τὰ ἤθη ἄνθρωπός τις ἦν.	Τί	οὖν εἴη ἂν ἠλιθιώτερον ἢ
[6]	ἀξιούμενον εὐθέως πιστεύειν, ὡς καινόν	τι	παρὰ τὰ πρότερον εἰρημένα πάλιν
[6]	καὶ ἐν τούτοις ψεύδεται, ἤ	τι	παρά τινων ξένων καὶ ἀλλοτρίων
[6]	εἰ ἄκαιρον αὐτῷ ἔδοξεν ἐκείνων	τι	παραβαλεῖν ὡς μηδαμῶς συμβαλλόμενον εἰς
[6]	πνεῦμα ἦν ἐν σώματι, πάντως	τι	παραλλάττειν αὐτὸ τῶν λοιπῶν ἐχρῆν
[6]	πνεῦμα ἦν ἐν σώματι, πάντως	τι	παραλλάττειν αὐτὸ τῶν λοιπῶν ἐχρῆν
[6]	ἠγνόει; Λέγει δὲ καὶ τό·	Τί	περιορᾷ πονηρὸν δημιουργὸν ἀντιπράττοντα ἑαυτῷ;
[6]	βραχέα διαλεχθῶμεν, πότερον μὲν εἶχέ	τι	Πλάτων σεμνότερον ὧν ἔγραψε καὶ
[6]	μὴ τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ εἰδέναι	τι	πλεῖον ἡμῶν οἱ γόητες ἐξαπατῶσι
[6]	πειθώ. Ἀμήχανον γὰρ ὅτῳ θεῖόν	τι	πλέον τῶν ἄλλων προσῆν μηδὲν
[6]	τοιούτοις, ἵνα δοκοῖεν θείᾳ δυνάμει	τι	ποιεῖν, ἐκτίθεταί τινα λέγων· Τί
[6]	τοιαύταις ὑπονοίαις. ~Μετὰ ταῦτα παραπλήσιόν	τι	ποιεῖν μοι δοκεῖ τοῖς διὰ
[6]	εἰ σωθῆναι θέλεις, ἢ ἄπιθι·	τί	ποιήσουσιν οἱ ἀληθῶς σῴζεσθαι θέλοντες;
[6]	Μωϋσῆς ἀνέγραψε ταῦτα ἀλλὰ παραπλήσιόν	τι	ποιῶν οἷς παίζοντες οἱ τῆς
[6]	σῶμα, εἴτε σῶμα ἀνειληφυῖαν· παραπλήσιόν	τι	ποιῶν τοῖς οἰομένοις τὰς αὐγὰς
[6]	ἐστὶ τὸ πρόσωπον καὶ ὅ	τι	ποτ´ ἐστὶ τὸ βλέπειν. ~Ἑξῆς
[6]	τοῦ ἐν οὐρανοῖς πατρός» ὅ	τι	ποτ´ ἐστὶ τὸ πρόσωπον καὶ
[6]	ὅντινα αἱ Ἰουδαίων γραφαὶ ὅ	τι	ποτ´ οὖν αἰνισσόμεναι ἔλεγον πεπλάσθαι
[6]	οὐδ´ ἀποφράττει τοῦ προσερέσθαι βουλομένου	τί	ποτε ἐστὶν ὃ ἐπαγγέλλεται, τὴν
[6]	ὑπὸ Κέλσου πλατωνικῶν λόγων ἔχει	τι	σεμνότερον τοῖς ἔχουσιν ὀφθαλμούς, βλέπειν
[6]	ἀκούοντας· εἰ μὴ ἄρα ἴδιόν	τι	σημαινόμενον ἐξακούοιτο εἰς τὸ νουθετεῖν
[6]	καὶ τί τὸ γενητὸν φῶς»	τί	τε τὸ στερέωμα» παρὰ τὸν
[6]	καὶ τὸ ἐπ´ αὐτῆς σκότος,	τί	τε τὸ ὕδωρ καὶ τὸ
[6]	αὐτῷ πνεῦμα τοῦ θεοῦ» καὶ	τί	τὸ γενητὸν φῶς» τί τε
[6]	ἔστησαν τὸν οὐρανὸν» καὶ εἴ	τι	τούτοις εἴρηται παραπλησίως, τροπολογούντων ἡμῶν
[6]	ἢ αἶγας ἢ ἀσπίδας ἤ	τι	τῶν ζῴων· νῦν δὲ ἔδοξε
[6]	οὐδὲ τὸν δεύτερον οὐδ´ ἄλλο	τι	τῶν θειοτέρων. Ἀλλ´ ἔστω καταχρηστικῶς
[6]	οὖν μᾶλλον ταῦτ´ ἐξέθετο ἤ	τι	τῶν λοιπῶν μυστηρίων μετὰ τῆς
[6]	οἷόν τε ἐστὶν ὀνόμασι παραστῆσαί	τι	τῶν περὶ αὐτοῦ εἰς τὸ
[6]	ξύλου τῆς ζωῆς» ἢ ἄλλο	τι	τῶν περὶ τῆς ἀνθρώπων γενέσεως
[6]	λέγω καὶ ἡλικιῶν, καὶ εἴ	τι	τῶν πρὸ τοῦ παθεῖν αὐτῷ
[6]	οὐ περὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ προφητευομένην·	τί	φήσει καὶ περὶ τοῦ εὐαγγελίου,
[6]	εὐκαταφρόνητον ὡς οἶμαι ἔχει ἀκολουθίαν,	τί	χαλεπὸν τῇ ἄκρᾳ καὶ ἀνυπερβλήτῳ
[6]	ἡμέρᾳ ἐν δύο πεφηνέναι πόλεσι,	τί	χρὴ καὶ λέγειν; Ὁ δὲ
[6]	ἐγκαλῶν φησι· Τίς θεὸς δίδωσί	τι	ὡς ἀπαιτήσων; Δεομένου γὰρ τὸ
[6]	ἀγρίῳ ἐλέφαντι, τῷ οὕτω καλουμένῳ	νοσήματι,	πᾶν τὸ σῶμα τοῦ Ἰώβ.
[6]	ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών» καὶ	σχήματι	εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν,
[6]	κυανοῦ, τὸ ἐπιγεγραμμένον διάφραγμα πελεκοειδεῖ	σχήματι,	καὶ ἀνωτέρω μὲν αὐτοῦ κύκλον
[6]	ἐκ νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ καὶ	αἵματι	καὶ τοῖς προφήταις ἐμπνέοντα, καὶ
[6]	ἐκ νεκρῶν αὐτῇ σαρκὶ καὶ	αἵματί	φαμεν τὸν θεόν, ὡς ἐν
[6]	ἀκολούθως ἑαυτοῦ τῷ περὶ τούτου	σφάλματί	φησιν ὅτι, εἴπερ ἔτυχεν ἐκεῖνος
[6]	Ὀνοήλ· ἡμεῖς δ´ ἐν τῷ	διαγράμματι	εὕρομεν ὅτι οὗτος καλεῖται Ὀνοὴλ
[6]	Εὕρομεν δὲ ἐν ᾧ εἴχομεν	διαγράμματι	καὶ ὃ ὠνόμασε Κέλσος τετράγωνον
[6]	ἡμῖν περὶ τῶν ἐν τῷ	διαγράμματι	καὶ τῶν κατ´ αὐτοῦ λεγομένων
[6]	ἑτοίμως ἔχοντας ἄγεσθαι συγκατατεθεῖσθαι τῷ	διαγράμματι.	Οὐδενὶ γοῦν, καίτοι γε πολλοὺς
[6]	καὶ ἡμεῖς δι´ ἐκείνους ἐκτησάμεθα	διαγράμματι	τὴν τάξιν ὁμοίως ἐκκειμένην οἷς
[6]	δ´ ἡμεῖς ἐν τούτῳ τῷ	διαγράμματι	τὸν μείζονα κύκλον καὶ τὸν
[6]	ποία αἵρεσις χρῆται τῷ διατυπωθέντι	διαγράμματι,	τοῦτ´ οὐ πεποίηκε. Δοκεῖ δέ
[6]	καταλαβὼν ἐξέθετο ἐν τῷ ἑαυτοῦ	συγγράμματι.	~Εἶτα πρὸς τοὺς χρωμένους, ὥς
[6]	Κέλσος ἐν τῷ κατὰ Χριστιανῶν	συγγράμματι	τὰ μηδαμῶς ὑπὸ Χριστιανῶν λεγόμενα
[6]	ἡγησάμην πρέπον εἶναι ἐν τῷ	συγγράμματι	τούτῳ περὶ αὐτῶν διαλεχθῆναι. ~Ἑξῆς
[6]	Ἰησοῦ ἀνάλογον τῷ παρὰ Πλάτωνι	ὀνόματι,	δεύτερος δὲ μετὰ τὸν Ἰωάννην
[6]	καὶ γλυκύτητος ἰσχάδος; Τίς δὲ	ὀνόματι	δύναται διαστείλασθαι καὶ παραστῆσαι τὴν
[6]	ἐπείπερ καὶ Ἰουδαῖοι χρῶνται τῷ	ὀνόματι.	Εὕρομεν δὲ ὅπου μὲν Φάραγγα
[6]	πολλοὶ λέγοιεν ἂν χρώμενοι τῷ	ὀνόματι,	καὶ τῇ δεισιδαιμονίᾳ. Τρόπῳ δὴ
[6]	καὶ τὸ οὐδὲν γὰρ πέπονθεν	ὀνόματι	καταληπτόν. Ἀληθὲς δὲ καὶ τὸ
[6]	καὶ υἱοῦ καὶ ἀποκρινομένου· κέχρισμαι	χρίσματι	λευκῷ ἐκ ξύλου ζωῆς, ὅπερ
[6]	ἐκεῖθεν ἀρξάμενος σωματικῶς δυνάμει καὶ	πνεύματι	ἀνατείλῃ τῇ μηκέτι βουλομένῃ ἐρήμῳ
[6]	δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ	πνεύματι.	Διόπερ οὐ τοὺς τυχόντας εὕροις
[6]	πνεύματος θεοῦ, καὶ ὅτι Ὅσοι	πνεύματι	θεοῦ ἄγονται, οὗτοι υἱοὶ θεοῦ
[6]	καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν	πνεύματι	καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. Δι´
[6]	θυσίαις τὸν θεὸν ἀλλ´ ἐν	πνεύματι»	Καὶ γὰρ αὐτὸς ἀνάλογον τῷ
[6]	γὰρ αὐτὸς ἀνάλογον τῷ ἐν	πνεύματι»	καὶ νοητῶς λατρεύειν τινὰ αὐτῷ
[6]	Ἰησοῦς ὁ Χριστός, προεωρακέναι θείῳ	πνεύματι,	καὶ πεπροφητευκέναι τοὺς τοῦ θεοῦ
[6]	βλέπων μύστην πάρες με παρθένου	πνεύματι	κεκαθαρμένον, ὁρῶν οὐσίαν κόσμου· ἡ
[6]	λήθην ἀπερίσκεπτον ἀσπάζομαι, πρώτην δύναμιν,	πνεύματι	προνοίας καὶ σοφίᾳ τηρουμένην· ἔνθεν
[6]	ὁ κύριος Ἰησοῦς ἀναλοῖ τῷ	πνεύματι	τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει
[6]	δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν	ὁμοιώματι	εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν
[6]	σοφίᾳ μέγα φρονοῦντας καὶ θεολογίᾳ	ὁμοιώματι	εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου» προσκυνοῦντας, εἰς
[6]	εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ἐν τῷ	σώματί	ἐστι μόνῳ, ἐστέρηται τὸ κρεῖττον,
[6]	μεμιάσθαι εἴτε γενομένην ἐν γυναικὸς	σώματι,	ἕως περιπλασθῇ αὐτῇ τὸ σῶμα,
[6]	γὰρ κάμνειν ἐστὶ τῶν ἐν	σώματι.	Ζητήσεις δέ, πότερον ἢ τῶν
[6]	πότερον ἢ τῶν ἐν οἱῳποτοῦν	σώματι	ἢ τῶν ἐν τῷ γηΐνῳ
[6]	χείρονι μέρει, λέγω δὲ τῷ	σώματι,	νομίζειν ἐνυπάρχειν τὸ κατ´ εἰκόνα»
[6]	καὶ ἔστιν ἐν τῷ φθαρτῷ	σώματι,	ὅπερ οὐδεὶς ἡμῶν λέγει. Εἰ
[6]	κατὰ τὸ σῶμα ἐν τῷ	σώματι,	ὅπερ οὐδεὶς ἡμῶν φησι. Λείπεται
[6]	ὁ υἱὸς ἐν ἀνθρωπίνῳ γεγονὼς	σώματι,	οὐδ´ ἂν αὐτὸς εἴη ἀθάνατος
[6]	ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν ἐν	σώματι,	πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν
[6]	Ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν ἐν	σώματι,	πάντως τι παραλλάττειν αὐτὸ τῶν
[6]	διὰ τὸν μιασμὸν τοῦ νοῦ,	σώματι	ταπεινώσεως» ἀνθρώπων ἐνδεδεμένου, πῇ δὲ
[6]	οἰκονομίαν, καὶ ὡς τῷ» ἐκείνων	παραπτώματι	ἡ σωτηρία» γεγένηται τοῖς ἔθνεσι»
[6]	εἰσι Χριστιανοί, καὶ νῦν δὲ	ἔτι	ἀπατᾷ τινας ἀποτρεπομένους διὰ τὰ
[6]	τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας εἰπών·	Ἔτι	γε μὴν καὶ ἡ κοσμογένεια
[6]	Τί γὰρ διαφέρει ταῦτα τοῦ	Ἔτι	δ´ ἄνωθεν λαβόντες ἐπισκεψώμεθα, πῶς
[6]	ὁ αὐτολόγος καὶ ἡ αὐτοαλήθεια	ἔτι	δὲ καὶ ἡ αὐτοσοφία, εἰκὼν»
[6]	τοῦ θεοῦ» ὁ ἄνθρωπος πεποίηται,	ἔτι	δὲ καὶ ὅτι πᾶς ἀνήρ,
[6]	ἐκτίθεται ὁ Κέλσος οὕτως ἔχουσαν·	Ἔτι	δὲ μακρότερα περὶ αὐτῶν ἐν
[6]	κακίᾳ καὶ μὴ ἀνταγωνιζομένοις αἴτιος;	Ἔτι	δὲ ὁ ἐν τῷ Λευϊτικῷ
[6]	δὶς ἐκθέμενος αὐτοῦ τὸ ὄνομα.	Ἔτι	δὲ ὁ Κέλσος μελαίνῃ γραμμῇ
[6]	τὴν λαμπρότητα ἑαυτοῦ διὰ τὴν	ἔτι	ἐνυπάρχουσαν ἀσθένειαν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐκείνου.
[6]	Πλάτωνα, ὡς δέ τινες ἀνέγραψαν,	ἔτι	καὶ τοῖς προφητικοῖς ἐντυχόντα λόγοις
[6]	ὄρος» δυναμένοις. Τοῖς μὲν γὰρ	ἔτι	κάτω τυγχάνουσι καὶ μηδέπω ἐπὶ
[6]	τοιαῦτά τινα λέγει ὁ Κέλσος·	Ἔτι	μὴν εἴπερ ἐβούλετο ὁ θεὸς
[6]	λεγόμενα ἀλλά τινων τάχα οὐδ´	ἔτι	ὄντων ἀλλὰ πάντῃ ἐκλελοιπότων ἢ
[6]	φησιν ὁ Κέλσος· Οἱ δ´	ἔτι	προστιθέασιν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις, προφητῶν
[6]	πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» μηδ´ ἕτερον	ἔτι	τυγχάνειν αὐτοῦ; Ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[6]	δυνάμει καὶ πνεύματι ἀνατείλῃ τῇ	μηκέτι	βουλομένῃ ἐρήμῳ θεοῦ τυγχάνειν οἰκουμένῃ
[6]	τῇ ἢ μὴ ἐσχηκυίᾳ ἢ	μηκέτι	ἐχούσῃ ψυχῇ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον
[6]	ἐσόμεθα τῶν ἀοράτων τοῦ θεοῦ,	οὐκέτι	ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι»
[6]	κάλλος εἶναι λέγῃ περὶ αὐτόν,	οὐκέτι	βούλεται τὴν προφητείαν εἰς Ἰησοῦν
[6]	κατὰ σάρκα ἐγνώκαμεν, ἀλλὰ νῦν	οὐκέτι	γινώσκομεν. Σὰρξ» οὖν ἐγένετο» καὶ
[6]	εἰς τὸ κατηγορεῖσθαι τὸν Ἰησοῦν,	οὐκέτι	δὲ προσέσχε τοῖς λεγομένοις ἐν
[6]	μὲν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς λέλεκται·	Οὐκέτι	εἰσὶ δύο ἀλλὰ σὰρξ μία»
[6]	ὡς ἀληθευόμενον περὶ Χριστοῦ· ὅπερ	οὐκέτι	ἐπιτρέπει τὰς περὶ Ἰησοῦ κατηγορίας
[6]	ἐκείνου τὴν τοῦ Ἰησοῦ ψυχὴν	οὐκέτι	χωρίζομεν ἀπ´ ἐκείνου αὐτήν, οὐδὲν
[6]	τὸν μηρόν σου, δυνατέ, τῇ	ὡραιότητί	σου καὶ τῷ κάλλει σου·
[6]	μὴ δυναμένους παρακολουθῆσαι μεγαλονοίᾳ καὶ	σεμνότητι	θεολογίας, οὐχ ἡγησάμην πρέπον εἶναι
[6]	χύσει τῆς κακίας καὶ τῇ	ἀκρότητι	αὐτῆς εἶναι χαρακτηρίζεται, ὅτε ὑποκρίνεται
[6]	δ´ Ἀφροδίτην Ἀργίμπασαν, Ἑστίαν δὲ	Ταβιτί.	Ἐξετάσει δὲ ὁ δυνάμενος, μή
[6]	πάσης γραφῆς καὶ διὰ τῶν	χάριτι	διδασκόντων θεοῦ τοὺς ἀκούοντας· εἰ
[6]	τὴν ἀνθρωπίνην, εἴπερ ἐστὶ θεία,	χάριτι	θεοῦ δωρουμένου αὐτὴν τοῖς ἑαυτοὺς
[6]	οὗτοι ἑώρων ἀφ´ ὧν ἐλάμβανον	χάριτι	θεοῦ νοημάτων, τίνα μὲν τὰ
[6]	προήγορε νόμου τῆς σῆς κτίσεως	χάριτι	λυομένης, πεντάδι δυνατωτέρᾳ, πάρες με,
[6]	οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῷ.	Ἀντὶ	δὲ τοῦ δράκων» Λευϊαθὰν ἦν
[6]	περὶ τὸ θεῖον ἀμαθίας ταῦτα	ἀντὶ	τοῦ θεοῦ προσεκυνεῖτο, καὶ χειραγωγήσαντος
[6]	γραφῇ, ἐν δὲ τῷ ἑβραϊκῷ	ἀντὶ	τοῦ Φάραγξ μεμαθήκαμεν ὅτι κατὰ
[6]	ἐναντία Ἰησοῦς Μωϋσεῖ νομοθετῇ, ἄλλον	ἀντὶ	τούτου ζητεῖν. Εἴτε γὰρ Ἰουδαίοις
[6]	Ἰουδαίων Μωϋσῆς νομοθετῇ, θεὸν ἄλλον	ἀντὶ	τούτου καὶ τοῦ πατρὸς ζητεῖς.
[6]	καὶ σκότους ἐν φωτὶ μὲν	παντὶ	τρόπῳ ἵστασθαι προαιρούμεθα, τῷ δὲ
[6]	τις λόγος ἀληθής, ἐναντίος τῷ	τολμήσαντι	γράφειν τῶν τοιούτων καὶ ὁτιοῦν,
[6]	πτερορρυησάντων καὶ κατακολουθησάντων τῷ πρώτῳ	πτερορρυήσαντι	ὑπέστη ἡ κακία. ~Οὐ γὰρ
[6]	ψυχῆς εἶναι τροφὴ» παρὰ τῷ	φήσαντι·	Τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ
[6]	κατὰ τὸ περιβαλεῖν αὐτὸν ἀγρίῳ	ἐλέφαντι,	τῷ οὕτω καλουμένῳ νοσήματι, πᾶν
[6]	παραλαβόντος καὶ τῷ παρ´ αὐτῷ	διϋπνισθέντι	πέμποντι Ἑρμῆν παραβάλλοντος τὸν τοῦ
[6]	δὲ τῷ ἀπὸ τῶν μιθραϊκῶν	ληφθέντι	λόγῳ ἐπαγγέλλεται ὁ Κέλσος τελετήν
[6]	διδάξαι, ποία αἵρεσις χρῆται τῷ	διατυπωθέντι	διαγράμματι, τοῦτ´ οὐ πεποίηκε. Δοκεῖ
[6]	ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη σοφία· τῷ	ὄντι	γὰρ κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός.
[6]	ἀντικείμενος τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ,	ὄντι	δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ καὶ σοφίᾳ.
[6]	καὶ ἀνάλογόν ἐστι τῷ τετάρτῳ	ὄντι	ἐπιστήμη ἡ ἐν τοῖς» καθ´
[6]	πιστεύων αὐτῷ ταῦτα καθ´ ἡμῶν	λέγοντι	εἰ δυνατὸν καὶ ἐπὶ τὸ
[6]	δύναμίς τις θεόθεν δοθῇ τῷ	λέγοντι	καὶ χάρις ἐπανθήσῃ τοῖς λεγομένοις,
[6]	στενὴ τῆς ῥαφίδος» τρυμαλιά, στενὴν	φάσκοντι	εἶναι καὶ τεθλιμμένην τὴν ὁδὸν
[6]	καὶ ὅτε βούλεται συναγορεύειν τῷ	φάσκοντι	λόγῳ πεπροφητεῦσθαι αὐτόν, ἵνα κατηγορήσῃ
[6]	τῷ περὶ τοῦ σωτῆρος λόγῳ	φάσκοντι·	Ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ θεοῦ
[6]	δὲ ἐξ ἑτοίμου ἀνοίγονται τῷ	μεταδιώκοντι	τὰς κατ´ ἀρετὴν πράξεις. Περὶ
[6]	οὕτως ὀνομάσω, τὸν ζῶντα ἄρτον	ἀναλαμβάνοντι	εἰς τὴν τήρησιν ἑαυτοῦ οὐκ
[6]	ἀνειληφόσι πρὸς τὸ ἕπεσθαι καὶ	ἀναβαίνοντι	αὐτῷ εἰς τὸ ὑψηλὸν ὄρος»
[6]	καὶ τῷ παρ´ αὐτῷ διϋπνισθέντι	πέμποντι	Ἑρμῆν παραβάλλοντος τὸν τοῦ παντὸς
[6]	ἐνεργοῦντα τὸ παρέχειν ἑαυτὸν τῷ	κείροντι·	διὰ τοῦτο οὐ μόνης δεῖται
[6]	ἐπαγγελλομένους τι εἰδέναι ζητήσαντες, περιτετεύχαμεν	πρεσβεύοντι	τὰ τοῦ διαγράμματος. ~Ἐν ᾧ
[6]	οὕτως παρὰ τῷ Ἡσαΐᾳ ἀναγεγραμμένη,	προφητεύοντι	αὐτὸν ἐπιδημήσοντα τοῖς πολλοῖς οὐκ
[6]	Παύλου λέξει ἐγκαλούσῃ τῷ εἰκῇ	πιστεύοντι,	ἐν ᾗ φησιν· Ἐκτὸς εἰ
[6]	ἐν ὡραίῳ εἴδει οὐδέ τινι	ὑπερέχοντι	κάλλει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ
[6]	συνέστω. Φασὶ δὲ τῷ λεοντοειδεῖ	ἄρχοντι	συμπαθεῖν ἄστρον τὸν Φαίνοντα. Εἶτα
[6]	φλυαρία, προεκαλέσατο βουλομένους παραστῆσαι τῷ	ἐντυχόντι	τῇ ἐκείνου γραφῇ καὶ τοῖς
[6]	ἔν τινι παραβολῇ εἰρημένῳ ἐλαίῳ,	τηροῦντι	τῶν δᾴδων τὸ φῶς ἐν
[6]	τὸν ἀπὸ σοῦ γενόμενον λόγῳ	ζῶντι·	ἡ χάρις συνέστω, πάτερ, συνέστω.
[6]	ἐν οἷς εἶπεν ὁ Πλάτων	ὅτι	ἀγαθὸν ὄντα διαφόρως καὶ πλούσιον
[6]	οὐράνιος τέλειός ἐστι» καὶ ἀκούει	ὅτι	Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος
[6]	αὐτῷ τὰ ἴδια ἔκγονα, λεκτέον	ὅτι,	ἀθανάτου τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων
[6]	Παῦλος τό· Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν,	ὅτι	αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν. ~Εὑρεθείη
[6]	προκειμένοις ὁ Κέλσος εἶπεν ἀληθές,	ὅτι	ἀκούσας τις αὐτοῦ τῶν λόγων
[6]	θεὸν ἡμῶν, καὶ τίνων ἀναλωτικόν,	ὅτι	ἁμαρτημάτων καὶ τῆς κακίας. Πρέπει
[6]	Δηλοῦται γάρ, φησίν, ἀπ´ αὐτοῦ	ὅτι	ἀμήτωρ τις καὶ ἄχραντος δαίμων
[6]	μὴ λεγόμενον ὑφ´ ἡμῶν λαμβάνει,	ὅτι	ἀναγκαῖόν ἐστι τὸ ἀναπεπνευκέναι τὸν
[6]	ἔρχεται» καὶ οὐδὲν ἧττον μεμαθήκαμεν	ὅτι	ἀντίχριστοι πολλοί» εἰσιν ἐν τῷ
[6]	πονηρεύεσθε» Καὶ γὰρ ὥσπερ ἠκούσαμεν	ὅτι	Ἀντίχριστος ἔρχεται» καὶ οὐδὲν ἧττον
[6]	δὲ καὶ ἡ πεῖρα διδάσκει	ὅτι	ἀπὸ ἀμπέλου ὁ οἶνος· οὐ
[6]	ἔσχεν ἀρχὴν καὶ γένεσιν, καὶ	ὅτι	ἀπό τινων πτερορρυησάντων καὶ κατακολουθησάντων
[6]	περὶ τῶν τοιούτων ὁ Παῦλος	ὅτι	Ἀποκαλύπτεται ὀργὴ θεοῦ ἀπ´ οὐρανοῦ
[6]	καὶ παίζει καὶ βωμολοχεῖ, φήσομεν	ὅτι	ἀπορίᾳ σεμνῶν λόγων— οὐ γὰρ
[6]	τοῦτο μόνον ἐπισημειωσόμεθα πρὸς αὐτόν,	ὅτι	ἆρ´ ἔλαθε Μωϋσέα τὸ προειρηκέναι
[6]	τοὺς μηδαμῶς εἰδότας τὰ Χριστιανῶν,	ὅτι	ἄρα τῇ πείρᾳ κατειλήφασι Χριστιανοὺς
[6]	μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ,	ὅτι	αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται» ~Τὸ
[6]	ἀποκρυφὴν ὁ θεός» ἵνα δηλωθῇ	ὅτι	ἀφανῆ καὶ ἄγνωστά ἐστι τὰ
[6]	κἂν βιασάμενος ὁ λόγος εὕρῃ	ὅτι	γενητά ἐστι, περὶ τοῦ τίνα
[6]	ὀφείλοντος πείθεσθαι δοκεῖν μὴ πείθειν.	Ὅτι	δέ, κἂν τὸ πειστικοὺς λέγεσθαι
[6]	ἀσεβῶς ὑπ´ αὐτῶν λεγόμενα. Οὐδ´	ὅτι	δεδωκὼς ὁ μέγας θεὸς τῷ
[6]	ἡμῖν εἰσι μᾶλλον, τοῖς μαθοῦσιν	ὅτι	δεῖ τὸν προϊστάμενον τοῦ λόγου
[6]	ταῦτα καὶ οὐδ´ ὅσια λέγειν,	ὅτι	δὴ ὁ μέγιστος θεός, βουλόμενός
[6]	ὅτι Χριστὸς ἐπιδεδήμηκε γνόντες θεωροῦμεν	ὅτι	δι´ αὐτὸν πολλοὶ χριστοὶ γεγόνασιν
[6]	παρακούσας οἶμαι τοῦ συμβολικῶς εἰρημένου,	ὅτι	διὰ ξύλου θάνατος καὶ διὰ
[6]	Φαίνεται δὴ καὶ ἐν τούτοις	ὅτι,	ἐὰν μὲν κατηγορεῖν θέλῃ τοῦ
[6]	ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον,	ὅτι,	ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία
[6]	~Μετὰ ταῦτά φησιν ὁ Κέλσος	ὅτι,	ἐὰν οἵδε μέν— λέγων Χριστιανούς—
[6]	καὶ ἀκούει ὅτι Ἅγιοι ἔσεσθε,	ὅτι	ἐγὼ ἅγιος κύριος ὁ θεὸς
[6]	τοῦ θεοῦ ἐν ἑπτακαιδεκάτῳ ψαλμῷ	ὅτι	Ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν ὁ θεός»
[6]	ἕως τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ·	ὅτι	ἐθυμώθην, ὅτι ἐποίησα αὐτούς» τὰ
[6]	παρακούσματα ὁ Κέλσος. Εἰκὸς γὰρ	ὅτι,	εἴ τι ἤκουσεν οἱασδηποτοῦν αἱρέσεως
[6]	ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων» Δῆλον	ὅτι	εἶεν ἂν ἐν ταῖς καρδίαις
[6]	ὧν ἐβούλετο πεῖσαι τοὺς νομοθετουμένους	ὅτι	εἶεν ἐκ θεοῦ, ἀπρόσλογα γεγραφέναι
[6]	θεοῦ» καὶ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ»	ὅτι	εἰκὼν» μὲν τοῦ θεοῦ» ὁ
[6]	ἀθανασίας. Πάλιν τε αὖ φησιν	ὅτι,	εἴπερ διὰ τὸ τέκτονα αὐτὸν
[6]	τῷ περὶ τούτου σφάλματί φησιν	ὅτι,	εἴπερ ἔτυχεν ἐκεῖνος κατὰ κρημνοῦ
[6]	ἢ υἱοῦ θεοῦ. Φαμὲν οὖν	ὅτι,	εἴπερ τὸ προκείμενόν ἐστι τοῖς
[6]	τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν,	ὅτι	ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων
[6]	εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» χαρακτηρίζεται, καὶ	ὅτι	ἐν τῇ ἢ μὴ ἐσχηκυίᾳ
[6]	ἐπιστολῆς ὡς δι´ ἡμῶν, ὡς	ὅτι	ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου.
[6]	οὖν Κέλσος περὶ θεοῦ φησιν	ὅτι	ἐξ αὐτοῦ τὰ πάντα, ἀπολύσας
[6]	ἐνέπεσε φλυαρίαν. ~Ἑξῆς τούτοις λέγει	ὅτι	ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν ἐν
[6]	τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ,	ὅτι	ἐπείπερ πνεῦμά ἐστιν ἀπὸ τοῦ
[6]	Ἰδὼν δὲ κύριος ὁ θεὸς	ὅτι	ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἐπὶ
[6]	πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ· ὅτι ἐθυμώθην,	ὅτι	ἐποίησα αὐτούς» τὰ μὴ γεγραμμένα
[6]	τὰς ἡμέρας, ἐνεθυμήθη ὁ θεὸς	ὅτι	ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς
[6]	ὁ σωτὴρ πρὸς τὴν Σαμαρεῖτιν·	Ὅτι	ἔρχεται ὥρα, ὅτε οὔτε ἐν
[6]	τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν	ὅτι	ἐστὶ θεός. Οὐ μνημονεύετε ὅτι
[6]	τοῦ θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν	ὅτι	ἐστὶ θεός» τοῦτο καὶ ἐν
[6]	ὅτι ἐστὶ θεός. Οὐ μνημονεύετε	ὅτι	ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτ´
[6]	ἐν τῷ θεάτρῳ γελωτοποιῶν συνέγραψεν	ὅτι	Ζεὺς ἐξυπνισθεὶς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις
[6]	φωτὸς τῶν μακαρίων· καὶ ὅρα	ὅτι	ἡ μὲν ἐν Πλάτωνι περὶ
[6]	ἤ τινα σκώμματα, οὐχ ὁρῶν	ὅτι	ἡ τοιαύτη ἀγωγὴ τῶν λόγων
[6]	ἐστι. Καί φησιν ὁ Κέλσος	ὅτι	ἡ τούτου αἰτία καὶ πάλαι
[6]	λεγομένων καὶ ταῖς ἐκβάσεσι κρινομένων	ὅτι	θεῖον πνεῦμα ἦν τὸ ταῦτα
[6]	καὶ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων, ἀκούων	ὅτι	Ἰησοῦς ὁ παρὰ Ἰουδαίοις γεγενημένος
[6]	πῶς πρὸς αὐτὸν σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα	ὅτι	ἱκανός ἐστιν ὁ τοῦ θεοῦ
[6]	καὶ ἄλλα πλείονα παραθέμενος παραστῆσαι	ὅτι	ἴσμεν μὲν τὰ τῶν ἀπατεώνων,
[6]	ἀγαλμάτων καὶ δαιμόνων θεραπείας, φησὶν	ὅτι	Καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ
[6]	Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν ἰδεῖν	ὅτι	καθόλου τὸ εἶναί τινα υἱὸν
[6]	κατὰ τὸ δυνατόν, δεικνύντες δ´	ὅτι	καὶ οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται
[6]	ταῦτα, βουλόμενος ἀπαντᾶν τῷ Κέλσῳ,	ὅτι	καὶ Πλάτων ἀλαζονεύεται ἐν τῇ
[6]	τις γένηται ἐπιστρέφειν· δῆλόν ἐστιν	ὅτι	καὶ χαρακτῆρος ἐν τῷ λέγειν
[6]	λέξιν τεθεικέναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν	ὅτι	κακὰ μέν, τὴν κακίαν καὶ
[6]	πάντα εἰδὼς τοῦτο οὐκ ἠπίστατο,	ὅτι	κακοῖς ἀνθρώποις καὶ ἁμαρτησομένοις καὶ
[6]	τὸ μὴ ἐγνωκέναι τὸν θεὸν	ὅτι	κακοῖς καὶ ἁμαρτησομένοις ἀνθρώποις πέμπει
[6]	αὐτῶν οὕτως διηγουμένων περὶ θεοῦ,	ὅτι	καμὼν ἀνεπαύσατο, φησὶν ὅτι οὐ
[6]	παριστὰς τῆς γνώσεως τοῦ πατρός,	ὅτι	κατ´ ἀξίαν προηγουμένως αὐτῷ μόνῳ
[6]	τὴν τοῦ θεοῦ, διδασκέτω ἡμᾶς	ὅτι	κατὰ καιροὺς οἰκονομεῖ τὰ τοῦ
[6]	ἑβραϊκῷ ἀντὶ τοῦ Φάραγξ μεμαθήκαμεν	ὅτι	κατὰ τοῦ αὐτοῦ ὑποκειμένου ἐλέγετο
[6]	ἀκηκοέναι. ~Μετὰ ταῦτα ὡσπερεὶ ἐπιλαθόμενος	ὅτι	κατὰ Χριστιανῶν αὐτῷ πρόκειται γράφειν
[6]	ὅπου δὲ πάλιν περὶ αὐτοῦ	Ὅτι	κατέβη κακὰ παρὰ κυρίου ἐπὶ
[6]	περὶ τοῦ κατ´ ἀλήθειαν πλουσίου	ὅτι	Κατεσκεύασεν γὰρ αὑτῷ πτέρυγας ὥσπερ
[6]	ἐν ἑξηκοστῷ καὶ ἑβδόμῳ ψαλμῷ	ὅτι	Κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις
[6]	τῶν λόγων ἀποκρίνεται, ἰδὼν δ´	ὅτι	λόγοι σκότους εἰσὶν οἱ λόγοι
[6]	τηλικούτων ἀνδρῶν τὸ ἀληθές, φημὶ	ὅτι	μᾶλλον Πλάτωνος οὗτοι ἑώρων ἀφ´
[6]	τοῦ λεγομένου καὶ οὐχ ὁρῶν	ὅτι	μεγάλη κατασκευή ἐστι τοῦ τὸν
[6]	δὲ πάντων τούτων κρείσσων Ἰησοῦς	ὅτι	μὲν ἐλάλει» τὸν τοῦ θεοῦ
[6]	Σκύθαις καλεῖσθαι; Οὐ γὰρ ἡγοῦμαι	ὅτι	μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνὴν ὁ
[6]	Οὐ γάρ φησί τις ἡμῶν	ὅτι	μετέχει σχήματος ὁ θεὸς ἢ
[6]	τῆς γεύσεως ἢ τῆς ὄψεως,	ὅτι	μὴ ἀπὸ μελισσῶν ἐστιν· ὡς
[6]	καὶ ἀγεννές, οὐδὲ σαφῶς δηλοῦται	ὅτι	μικρὸν ἦν. Ἔχει δὲ ἡ
[6]	πρόνοιαν· ἀπολογήσαιτο δ´ ἄν τις	ὅτι	νουθετεῖν μὲν οὐκ ἀδυνατεῖ ὁ
[6]	Κέλσου σύγγραμμα, περὶ μαγείας φαμὲν	ὅτι	ὁ βουλόμενος ἐξετάσαι, πότερόν ποτε
[6]	τῶν παρ´ Ἕλλησι Στωϊκῶν, φασκόντων	ὅτι	ὁ θεὸς πνεῦμά ἐστι διὰ
[6]	διαμένειν· ὡσεὶ καί, λεγόντων ἡμῶν	ὅτι	ὁ θεὸς πῦρ» ἐστι καταναλίσκον»
[6]	λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ,	ὅτι	Ὁ κολλώμενος τῷ κυρίῳ ἓν
[6]	ὃν πολλάκις ἐσέμνυνεν, ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι	ὅτι	ὁ μὲν δημιουργὸς τοῦδε τοῦ
[6]	ὅπως φησὶ περὶ τοῦ θεοῦ	ὅτι	ὁ πάντα εἰδὼς τοῦτο οὐκ
[6]	τὰς εἰρημένας ὥσπερ ἀλαζόνων ἀλαζονείας	ὅτι	ὁ Πλάτων οὐκ ἀλαζονεύεται καὶ
[6]	δὲ ὕστερον ἐκείνου γενόμενος λέγει	ὅτι	ὃ γέγονεν» ἐν τῷ λόγῳ
[6]	αὐτοῦ τῶν σαρκῶν, καὶ πάλιν	ὅτι	οἱ ἀπὸ τοῦ λόγου τὰ
[6]	ἡμεῖς καὶ τῇ πείρᾳ παραλαβόντες	ὅτι	οἱ κατὰ χριστιανισμὸν διὰ τοῦ
[6]	κατηράσατο. Εἰδέναι δ´ αὐτὸν ἐχρῆν	ὅτι	οἱ τὰ τοῦ ὄφεως ἑλόμενοι
[6]	Χριστιανῶν λόγοις. Χρὴ μέντοι εἰδέναι	ὅτι	οἱ ταῦτα συνταξάμενοι, οὔτε τὰ
[6]	μετὰ ἄλλας λέξεις πλατωνικάς, δηλούσας	ὅτι	ὀλίγοις» ἐστὶ γνωστὸν τὸ ἀγαθόν,
[6]	ὀνόματα βαρβαρικὰ δαιμόνων τινῶν τοιαῦτα,	ὅτι	ὅμοιον οὗτοι πράττουσι τοῖς ἐπὶ
[6]	ἐπιστήσει ὁ δυνάμενος. ~Εἶτά φησιν	ὅτι	ὁρᾷς ὅπως Πλάτων, καίτοι διαβεβαιωσάμενος
[6]	λέγομεν περὶ πνεύματος θεοῦ, καὶ	ὅτι	Ὅσοι πνεύματι θεοῦ ἄγονται, οὗτοι
[6]	δὲ ἑαυτῶν ἀπολογεῖσθαι καὶ δεικνύναι	ὅτι	οὐ δύνανται οἱ παρ´ ἡμῖν
[6]	Ὁ μὲν οὖν Κέλσος φησὶν	ὅτι	οὐ θέμις τὸν πρῶτον θεὸν
[6]	θεοῦ, ὅτι καμὼν ἀνεπαύσατο, φησὶν	ὅτι	οὐ θέμις τὸν πρῶτον θεὸν
[6]	Ἅμα δὲ δηλοῦται διὰ τούτων	ὅτι	οὐ πάντως ὁ ταπεινοφρονῶν ἀσχημόνως
[6]	κάμνειν· ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν	ὅτι	οὐδ´ ὁ θεὸς λόγος κάμνει
[6]	τίνα τρόπον καταλύεται, ἴδοι ἂν	ὅτι	οὐδ´ ὄναρ ἐφαντάσθη τὸ Μωϋσέως
[6]	οἱ ἐντυγχάνοντες αὐτοῦ τῷ βιβλίῳ	ὅτι	οὐδαμοῦ τῶν γνησίων καὶ θείων
[6]	γράμμασιν, ἀλλὰ καὶ οὐ βλέπων	ὅτι	οὐδαμοῦ τῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις
[6]	ὁ θεός. Ἐπεὶ δέ φησιν	ὅτι	οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός, διαστέλλομαι τὸ
[6]	Καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι» ἑώρα ἂν	ὅτι	οὐδεὶς ἡμῶν φησιν εἶναι μεταβολὴν
[6]	αὐτοῦ, καὶ οἴεται ἀπαντᾶν λέγων	ὅτι	οὐδεμία τοιαύτη φύσις ἐστὶ πνεύματος,
[6]	θεὸς πῦρ» ἐστι καταναλίσκον» ἔλεγεν	ὅτι	οὐδεμία τοιαύτη φύσις ἐστὶ πυρός,
[6]	οὐδὲν ἄτοπον καὶ ἡμᾶς παραδέξασθαι	ὅτι	οὐδέν ἐστι τῷ θεῷ ὧν
[6]	διαστολῆς δεῖται. Εἰ μὲν γάρ,	ὅτι	οὐδὲν τῶν ἐν λέξεσι καὶ
[6]	οἱ βλέποντες τὸ σῶμα ἐπίστευον	ὅτι	οὐκ ἀπὸ γεννήσεως ἦν· οὐδὲ
[6]	ἀλλ´ οὐδὲ τῶν ἀποστόλων ἐμφαινόντων	ὅτι	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος»
[6]	ἦν ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων λαβεῖν	ὅτι	Οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος,
[6]	δεῖ προσκυνεῖν. Δι´ ὧν ἐδίδαξεν	ὅτι	οὐκ ἐν σαρκὶ δεῖ προσκυνεῖν»
[6]	τοῖς ἡμῖν πρὸς αὐτὴν γεγραμμένοις	ὅτι	οὐκ ἔστιν ἀπορία ἡμῖν τῶν
[6]	καὶ προφορικῷ, καὶ ἡμεῖς φήσομεν	ὅτι	οὐκ ἔστιν ἐφικτὸς τῷ λόγῳ
[6]	δ´ ἐν τῷ διαγράμματι εὕρομεν	ὅτι	οὗτος καλεῖται Ὀνοὴλ ἢ Θαρθαραώθ,
[6]	δὴ ἐν τοῖς πρὸ τούτων	ὅτι	οὐχ ὥσπερ ἀπὸ μακροῦ ὕπνου
[6]	ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος» οὐχ ὁρῶν	ὅτι	παρὰ τοῖς πολὺ Πλάτωνος ἀρχαιοτέροις
[6]	ἄνθρωπος πεποίηται, ἔτι δὲ καὶ	ὅτι	πᾶς ἀνήρ, οὗ Χριστός ἐστι
[6]	καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; προείρηται μὲν	ὅτι	πᾶσιν ἄν, εἴπερ ἔγκλημά ἐστι
[6]	διελέξατο. Καὶ πρὸς ταῦτά φημι	ὅτι	περὶ μὲν Πλάτωνος Ἀρίστανδρος οἶμαι
[6]	χλεύης ὑπὸ τοῦ Κέλσου εἰρημένον,	ὅτι	πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι τοῦτον
[6]	ἑαυτῷ ὡς ἀφ´ ἡμῶν ἀπεφήνατο	ὅτι	πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα
[6]	ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι,	ὅτι	πνευματικῶς ἀνακρίνεται» ἑαυτῷ συνάπτει, οἰόμενος
[6]	τῶν ἀπ´ αὐτοῦ, σαφῶς φησιν	ὅτι	πόθεν ἀποδειχθήσεται θεοῦ παῖς ὁ
[6]	ἡμῶν σωτῆρα· Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ,	ὅτι	πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ
[6]	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» ἐπιστησάτω	ὅτι	πρὸ τοῦ Γενηθήτω φῶς, καὶ
[6]	περὶ τῶν κατὰ τὴν μαγείαν	ὅτι	πρὸς ἀπαιδεύτους μὲν αὐτὴ δύναται
[6]	Μαρκίωνος λεγόμενα καὶ μὴ ἐπισημειωσάμενος	ὅτι	πρὸς αὐτὸν λέγει φησί· Τί
[6]	κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται»	ὅτι	πρὸς τοῖς ἀοράτοις καὶ ἁπαξαπλῶς
[6]	παραδείξωμεν ἀπὸ τῶν ἱερῶν γραμμάτων	ὅτι	προτρέπει καὶ ὁ θεῖος λόγος
[6]	πάντα οὖν τὸν προσιόντα φαμὲν	ὅτι	πρῶτον πίστευσον ὃν εἰσηγοῦμαί σοι
[6]	πεποιήκει ὁ θεός; Εὖ οἶδα	ὅτι	ῥητά τινα παραλήψονται τῆς γραφῆς
[6]	ἡμέτερος μαρτυρεῖ λόγος, οἱ φρονοῦντες	ὅτι	ῥητὸν οὐδαμῶς ἐστι» τὸ πρῶτον
[6]	ὁρᾷς ὅπως Πλάτων, καίτοι διαβεβαιωσάμενος	ὅτι	ῥητὸν» οὐκ ἔστιν, ὅμως, ἵνα
[6]	σκότους εἰσὶν οἱ λόγοι αὐτοῦ,	ὅτι	σκότος μου τῶν ὀφθαλμῶν προβάλλεις.
[6]	τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, κἂν	ὅτι	σοφός τις ἢ μέτριος τὰ
[6]	δογμάτων ἕπεσθαι καὶ ὠφελεῖσθαι, λέγομεν	ὅτι	σῶμα Χριστοῦ φασιν εἶναι οἱ
[6]	αὐτὸς σαφῶς σφάλλεται, μὴ κατανοήσας	ὅτι	τὰ πολλῷ οὐ μόνον Ἡρακλείτου
[6]	αἱρέσεις αἱρέσεσι καὶ μὴ ἐπισημειούμενος	ὅτι	τάδε μὲν ἄλλης αἱρέσεώς ἐστι
[6]	μεμαθηκότες λέγουσί τινα ὡς ἀληθῆ,	ὅτι	ταῦτα προειρηκὼς ὁ Πλάτων ὅμως
[6]	τούτοις οὐκ ὠνομάσθη θεοῦ οὐδ´	ὅτι	τὴν ἑαυτοῦ τέχνην μέμφεται καὶ
[6]	καὶ παίζοντες καὶ ἡμεῖς ἀποφανούμεθα	ὅτι	τίς ποτε ἐστὶν ἡ φύσις
[6]	εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος» σαφὲς	ὅτι	τὸ ἀπὸ τῆς προφητείας ἀναγκάζεται
[6]	ἐπιλέγει κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων τοιαῦτα,	ὅτι	τὸ θεοῦ υἱὸν ὑπὸ διαβόλου
[6]	ἦν τὴν τέχνην, οὐχ ὁρῶν	ὅτι	τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν
[6]	οὐδ´ αὐτόθεν κελεύει φθάσαντας πιστεύειν	ὅτι	τοιόσδε ἐστὶν ὁ θεὸς καὶ
[6]	πείθουσα τοὺς ἀλλοτρίους τοῦ λόγου	ὅτι	τοιοῦτοί εἰσι Χριστιανοί, καὶ νῦν
[6]	κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεὸν φάσκων	ὅτι	τοιοῦτός ἐστιν καὶ ἀρᾶς ἄξιος
[6]	ἡμερῶν. Εἰδέναι μέντοι γε χρὴ	ὅτι	τοῖς δικαίοις διὰ τοῦ Ἡσαΐου
[6]	ἀληθῶς δυσσεβέστατοι· ἡμεῖς δὲ εὕρομεν	ὅτι	τὸν ἐν ταῖς ἱεραῖς γραφαῖς
[6]	Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ λέγομεν	ὅτι	τοῦ μὲν παντὸς κόσμου, συνεστῶτος
[6]	καὶ ἐκόσμησεν ὁ θεός, καὶ	ὅτι	τοὺς περὶ αὐτὴν δαίμονας, ὅσοι
[6]	ἀρχήν, ἀλλ´ ἡ πεῖρα δείκνυσιν	ὅτι	τοῦτ´ ἀπὸ μελισσῶν ἐστιν. Οὕτω
[6]	θεὸς ἦν ὁ λόγος» ἀποφαινόμεθα	ὅτι	τούτῳ τῷ λόγῳ ἐφικτός ἐστιν
[6]	ἱεροῖς ἀνδράσι νενοημένων παραθέσθαι, δεικνὺς	ὅτι	τῶν θαυμασθέντων ὑπὸ Κέλσου πλατωνικῶν
[6]	εἰδότος ἀλλ´ ἐκ παρακουσματίων φήσαντος	ὅτι	φαμὲν τὴν ἐν ἀνθρώποις σοφίαν
[6]	γόητας ἡμᾶς καλεῖ καί φησιν	ὅτι	φεύγομεν τοὺς χαριεστέρους προτροπάδην ὡς
[6]	κατὰ ταῦτα δὲ εἴποιμεν ἂν	ὅτι	φωνὴ μὲν βοῶντος ἐν τῇ
[6]	τῷ κόσμῳ· τὸν αὐτὸν τρόπον	ὅτι	Χριστὸς ἐπιδεδήμηκε γνόντες θεωροῦμεν ὅτι
[6]	ἐστὶ θεός. Οὐ μνημονεύετε ὅτι	ἔτι	ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτ´ ἔλεγον
[6]	ὀλίγα καὶ περὶ τούτου λεκτέον,	ὅτι	ὥσπερ οὐχ ὅμοια πρόσωπα προσώποις,
[6]	ἐμφανίζοντος τοῖς ἀξίοις καὶ ἐπιτηδείοις,	ὅτι	ὤφθη» ὁ θεὸς φέρ´ εἰπεῖν
[6]	λέλεκται τῷ Κέλσῳ, ὡς μὴ	εἰδότι	τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ,
[6]	εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους,	διότι	γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς
[6]	καὶ ἀνάστασιν σαρκὸς ἀπὸ ξύλου,	διότι	οἶμαι ὁ διδάσκαλος αὐτῶν σταυρῷ
[6]	τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,	διότι	τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ φανερόν
[6]	φησιν ὁ Κέλσος ἡμᾶς ἀποκρίνεσθαι,	εἰκότι	στοχασμῷ ὁμολογῶν ἀναγράφειν ἡμῶν τὴν
[6]	ἔσω ἀνθρώπῳ καὶ ἀνακαινουμένῳ καὶ	πεφυκότι	γίνεσθαι κατ´ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος»
[6]	δευτέρῳ κύκλῳ ἐνεγέγραπτο, περιπεπλεγμένῳ καὶ	ἐμπεριειληφότι	ἄλλους δύο κύκλους καὶ ἄλλο
[6]	τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων	ἄρτι,	ἕως ἐκ μέσου γένηται· καὶ
[6]	αὐτὰ ὀρέγεται μαθεῖν, ποῖα ἄττα	ἐστί,	βλέπουσα εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ,
[6]	παρὰ τὴν πρόθεσιν τὴν αὐτοῦ	ἐστι,	βουλομένου καταλιπόντας ἡμᾶς χριστιανισμὸν προσέχειν
[6]	οὐχ ὁμονοοῦσι περὶ τοῦ πῶς	ἐστι	γενητά· οὐδὲ γὰρ ὑποβάλλει ἡ
[6]	λέξεις πλατωνικάς, δηλούσας ὅτι ὀλίγοις»	ἐστὶ	γνωστὸν τὸ ἀγαθόν, ἐπεὶ οἱ
[6]	φασκόντων ὅτι ὁ θεὸς πνεῦμά	ἐστι	διὰ πάντων διεληλυθὸς καὶ πάντ´
[6]	πᾶσιν οὔτε τοῦ παρόντος καιροῦ	ἐστι	διηγήσασθαι· ἀλλ´ οὐδ´ ἀκίνδυνον τὴν
[6]	ἑτέρα παρὰ τὴν ἀνθρωπίνην, εἴπερ	ἐστὶ	θεία, χάριτι θεοῦ δωρουμένου αὐτὴν
[6]	θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι	ἐστὶ	θεός. Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι
[6]	θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι	ἐστὶ	θεός» τοῦτο καὶ ἐν τῷ
[6]	ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος τέλειός	ἐστι»	καὶ ἀκούει ὅτι Ἅγιοι ἔσεσθε,
[6]	ἀπόκρισιν οὕτως ἔχουσαν· Ἐπειδὴ μέγας	ἐστὶ	καὶ δυσθεώρητος ὁ θεός, πνεῦμα
[6]	Περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντ´	ἐστί,	καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα» ἀπὸ
[6]	Περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντ´	ἐστί,	καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα, καὶ
[6]	Ἀντιχρίστου ὅρα εἰ μὴ τοιαῦτά	ἐστι·	Καὶ ἐπ´ ἐσχάτῳ τῆς βασιλείας
[6]	τοῦ θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ	ἐστι,	καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι
[6]	Ἰησοῦ προειρηκέναι. Ἅπερ ἐπεὶ πλείονά	ἐστι	καὶ πλείονος λόγου δεῖται τοῦ
[6]	ἐκ τοῦ καλοῦντος ὑμᾶς. Τοιοῦτόν	ἐστι	καὶ τὸ Ἐὰν θέλητε καὶ
[6]	καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς	ἐστι	καὶ τὸ Ἡ γὰρ ἀχρώματός
[6]	τοῦ κόσμου μωρία παρὰ θεῷ	ἐστι.	Καί φησιν ὁ Κέλσος ὅτι
[6]	ἡμῶν ὅτι ὁ θεὸς πῦρ»	ἐστι	καταναλίσκον» ἔλεγεν ὅτι οὐδεμία τοιαύτη
[6]	ὅτι πᾶς ἀνήρ, οὗ Χριστός	ἐστι	κεφαλή» εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦ»
[6]	τὴν γῆν» Ἀλλ´ οὐδεμία πιθανότης	ἐστὶ	μηδὲν νενοηκότα Μωϋσέα εἰρηκέναι μετὰ
[6]	τοῦ θεοῦ» ἐν τῷ σώματί	ἐστι	μόνῳ, ἐστέρηται τὸ κρεῖττον, ἡ
[6]	λεγομένη σοφία τοῦ κόσμου» ἥτις	ἐστὶ	μωρία παρὰ τῷ θεῷ» ἡ
[6]	ὧν ἡμεῖς ἴσμεν. Κρείττονα γάρ	ἐστι	πάντων ὧν οἶδεν οὐ μόνη
[6]	τὸν τοῦ διδάσκοντος λόγον, ὅπερ	ἐστὶ	παρὰ τὴν ἔννοιαν τοῦ τετριμμένου
[6]	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ	ἐστι	παράκουσμα λέγοντος· Κυκλοῖ κυκλῶν πορεύεται
[6]	ὁμωνύμῳ βίβλῳ αὐτοῦ, οὐκ ὀλίγα	ἐστὶ	περὶ δράκοντος εἰρημένα λαβεῖν. Οὔπω
[6]	ὁ λόγος εὕρῃ ὅτι γενητά	ἐστι,	περὶ τοῦ τίνα τρόπον γεγένηται.
[6]	ὁ δὲ κύριος τὸ πνεῦμά	ἐστι»	περιαιρεῖται τὸ» τῇ καρδίᾳ κάλυμμα»
[6]	ἔχει· ἣν βλέπουσιν, εἴ τις	ἐστὶ	Πέτρος» χωρήσας τὴν τῆς ἐκκλησίας
[6]	λέγων ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις	ἐστὶ	πνεύματος, ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· ὡσεὶ
[6]	ἵν´ εὑρεθῇ, πότερον ἐπέκεινα οὐσίας	ἐστὶ	πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει ὁ θεὸς
[6]	ἔλεγεν ὅτι οὐδεμία τοιαύτη φύσις	ἐστὶ	πυρός, ὥστ´ ἀεὶ διαμένειν· οὐχ
[6]	παρὰ τοῦτο ὁ λόγος κενός	ἐστι	σοφίας. ~Εἶτά φησι μετὰ ἄλλας
[6]	τούτοις γὰρ ἐν οἷς μέν	ἐστι	σφόδρα κεχυμένη ἡ κακία ἐν
[6]	ἐν τούτοις μὴ σαφηνίζων, τίνα	ἐστὶ	τὰ κακά, καίτοι γε καὶ
[6]	δηλωθῇ ὅτι ἀφανῆ καὶ ἄγνωστά	ἐστι	τὰ κατ´ ἀξίαν νοηθέντα ἂν
[6]	θεοῦ Ἰησοῦν, οὐχ ὁρῶν, τίνα	ἐστὶ	τὰ περὶ αὐτοῦ ἐν ἀπορρήτῳ
[6]	ὅτι τάδε μὲν ἄλλης αἱρέσεώς	ἐστι	τάδε δὲ ἄλλης, τὰ πρὸς
[6]	οὐρανοῦ παρὼν ἀγγέλλειν, ἀλλ´ ὁπόθεν	ἐστὶ	ταῦθ´ ὁμολογεῖ. Εἴποι ἄν τις
[6]	κατακλυσμῷ διαφθορὰ τῶν ἀνθρώπων καθάρσιόν	ἐστι	τῆς γῆς, ὡς καὶ Ἑλλήνων
[6]	αὐτοῦ. Διόπερ, ἐπεὶ Χριστὸς κεφαλή»	ἐστι	τῆς ἐκκλησίας» ὡς εἶναι ἓν
[6]	θεός· ἀλλ´ οὐ μόνος δυσθεώρητός	ἐστι	τινί, ἀλλὰ καὶ ὁ μονογενὴς
[6]	κολλώμενος τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά	ἐστι»	τίς μᾶλλον τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς
[6]	ὑφ´ ἡμῶν λαμβάνει, ὅτι ἀναγκαῖόν	ἐστι	τὸ ἀναπεπνευκέναι τὸν θεόν. Καὶ
[6]	πρόσωπον καὶ ὅ τι ποτ´	ἐστὶ	τὸ βλέπειν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[6]	ὅρα εἰ μὴ αὐτόθεν ἀπίθανόν	ἐστι	τὸ λέγειν Παῦλον τὸν σκηνοποιὸν
[6]	τὰς ἰδιότητας τοῦ θεοῦ, ἀληθές	ἐστι	τὸ λεγόμενον, εἴ γε καὶ
[6]	περιέχον περιέχει, ὅτε καὶ σῶμά	ἐστι	τὸ περιεχόμενον, ἀλλ´ ὡς δύναμις
[6]	οὐρανοῖς πατρός» ὅ τι ποτ´	ἐστὶ	τὸ πρόσωπον καὶ ὅ τι
[6]	οἱ φρονοῦντες ὅτι ῥητὸν οὐδαμῶς	ἐστι»	τὸ πρῶτον ἀγαθὸν καὶ λέγοντες
[6]	ὅτι πᾶσιν ἄν, εἴπερ ἔγκλημά	ἐστι	τὸ τοιοῦτον, προσάγοιτο ἡ τοῦ
[6]	πέρι καὶ ὧν εἶπον, οὐδέν	ἐστι	τοιοῦτον. Ἐδυνάμην δὲ παραθέσθαι τὰ
[6]	οὖν ὅτι, εἴπερ τὸ προκείμενόν	ἐστι	τοῖς πρεσβεύουσι τὰ τῆς ἀληθείας
[6]	τῶν γραφῶν ληφθέντα ὀνόματα ἐπώνυμά	ἐστι	τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸς θεοῦ·
[6]	τοῦ θεοῦ· ὅτε καὶ ναός»	ἐστι	τοῦ ἐν τῷ κατ´ εἰκόνα»
[6]	δημιουργὸς τοῦδε τοῦ παντὸς υἱός	ἐστι	τοῦ θεοῦ, ὁ δὲ πρῶτος
[6]	ἐπεὶ πάντα ἃ ἴσμεν ἐλάττονά	ἐστι	τοῦ θεοῦ· οὐδὲν ἄτοπον καὶ
[6]	εἴδει οὐδενὶ ὅμοιος. Οἷον δ´	ἐστὶ	τοῦ συνθέτου ἀνθρώπου τῷ χείρονι
[6]	οὐχ ὁρῶν ὅτι μεγάλη κατασκευή	ἐστι	τοῦ τὸν ἄμορφον εἶναι δοκοῦντα
[6]	ἐναντία πράττων τῇ ἀρετῇ σατανᾶς	ἐστι,	τουτέστιν ἀντικείμενος τῷ υἱῷ τοῦ
[6]	καὶ ἡμᾶς παραδέξασθαι ὅτι οὐδέν	ἐστι	τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν.
[6]	καὶ πύλας δικαιοσύνης» ὅπερ ἴσον	ἐστὶ	τῷ τὰς πύλας τῆς ἀρετῆς»
[6]	λόγου. Εἰ δὲ καὶ ἀνάλογόν	ἐστι	τῷ τετάρτῳ ὄντι ἐπιστήμη ἡ
[6]	τάξεως ἔχονται· τὸ γὰρ κάμνειν	ἐστὶ	τῶν ἐν σώματι. Ζητήσεις δέ,
[6]	ἑτέρα οὖσα τῆς πίστεως, πρῶτόν	ἐστι	τῶν καλουμένων χαρισμάτων» τοῦ θεοῦ,
[6]	γὰρ χρῆσθαι προφητῶν λόγοις ἡμῶν	ἐστι,	τῶν παριστάντων Ἰησοῦν εἶναι τὸν
[6]	ἐπὶ τὸν ὅλων δημιουργόν, ὅς	ἐστι	φῶς· ἐν φωτὶ δὲ τυγχάνειν
[6]	ἴσμεν, πολλῶν ἡμεῖς ἴσμεν ἐξακουομένου·	ἔστι	γὰρ αὐτῷ ἀρετὴ καὶ μακαριότης
[6]	τελετή, ἣ παρ´ αὐτοῖς ἐστιν.	Ἔστι	γάρ τι ἐν αὐτῇ σύμβολον
[6]	ἂν εἴη τι λεχθέντων αὐτῶν·	ἔστι	γάρ τις λόγος ἀληθής, ἐναντίος
[6]	τῶν πολλῶν διδαξάντων καὶ γραψάντων.	Ἔστι	γοῦν ἰδεῖν τὸν μὲν Πλάτωνα
[6]	οὖν εἶναι καὶ νῦν λεκτέος.	Ἔστι	τῶν ὄντων ἑκάστῳ, δι´ ὧν
[6]	τοῖς δὲ θεωρητικοῖς καρδίᾳ θεωρητός,	τουτέστι	νῷ, καρδίᾳ δὲ οὐ τῇ
[6]	Ἐλωαῖον, ὃν οἱ προφῆται ὀνομάζουσιν	ἑβραϊστὶ	Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἄλλους μύθους
[6]	ἀπὸ τοῦ λόγου ἡμῶν, ἀλλ´	οὔτι	γε καὶ τὰ αὐτὰ δύναται
[6]	δημιουργόν, ὅς ἐστι φῶς· ἐν	φωτὶ	δὲ τυγχάνειν πάντα τὸν ταῖς
[6]	διαφορὰν φωτὸς καὶ σκότους ἐν	φωτὶ	μὲν παντὶ τρόπῳ ἵστασθαι προαιρούμεθα,
[6]	σου, κύριε» καί· Ἐν τῷ	φωτί	σου ὀψόμεθα φῶς. Καὶ ἐπὶ
[6]	ἡμῶν θέλουσιν, ἡμεῖς δὲ τῷ	φωτὶ	τοῦ λόγου ἐξαφανίζομεν τὸ σκότος
[6]	δ´ αὖ οὐχὶ Ἕλληνας μὲν	οὐχὶ	δὲ καὶ βαρβάρους, πολὺ δὲ
[6]	καὶ ἀνόητον, πάλιν δ´ αὖ	οὐχὶ	Ἕλληνας μὲν οὐχὶ δὲ καὶ
[6]	ἐν τοῖς προφήταις τοῦ δημιουργοῦ	οὐχὶ	καὶ πλεῖόν τι ἐρεῖ παρὰ
[6]	Ἰουδαίων ἢ Χριστιανῶν κατηγορίαν, πῶς	οὐχὶ	τὸ αὐτὸ ἄκαιρον καὶ ἐπὶ