Chapitre
[6]	ὡς ὁ Κέλσος ἀλλὰ πρὸς	ἃ	ἀκριβῶς γινώσκομεν, πῇ μὲν ἀπ´
[6]	καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ εἰς πάντα	ἃ	βούλεται ὁ δημιουργὸς ὕλην μεταβλητὴν
[6]	τὰ περὶ τῶν ὀνομαζομένων χερουβίμ»	ἃ	διέγραψεν ὁ Ἰεζεκιήλ, καὶ τῶν
[6]	ἀναχωρήσεσιν εἴρηται, τίνα δ´ ἦν	ἃ	ἔλεγεν, οὐκ ἀναγέγραπται. Οὐ γὰρ
[6]	τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ,	ἃ	ἐποίησε· καὶ κατέπαυσεν ἐν τῇ
[6]	ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, ἐπεὶ πάντα	ἃ	ἴσμεν ἐλάττονά ἐστι τοῦ θεοῦ·
[6]	τοιαῦτα, ἵνα μὴ δοκῶμεν ἀγνοεῖν	ἃ	Κέλσος ἐπηγγέλλετο εἰδέναι· ἀλλὰ καὶ
[6]	ἡμῖν» ~Εἰ δὲ συνίει Κέλσος	ἃ	λέγομεν περὶ πνεύματος θεοῦ, καὶ
[6]	γὰρ κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός.	Ἃ	μὲν οὖν ἐκτίθεται ὁ Κέλσος
[6]	κατηγορεῖν καὶ ἵστασθαι οὐ πρὸς	ἃ	μὴ οἴδαμεν αὐτῶν ὡς ὁ
[6]	Κέλσος μὲν οὖν ἰδιωτικώτερον ἀνέπλασεν	ἃ	οἴεται ἡμᾶς λέξειν πρὸς τὸ
[6]	ὁ Παῦλος ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα,	ἃ	οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» Ὁ
[6]	ἐπιλελῆσθαι τοῦ φάσκοντος λόγου πάντα,	ἃ	πείσεται Ἰησοῦς ὁ Χριστός, προεωρακέναι
[6]	αὐτῷ τὸ φῶς ἐκίχρα; Πρὸς	ἃ	τοσοῦτον ἀποδέομεν ἀπολογεῖσθαι, ὥστε τρανότερον
[6]	ποῖαι δὲ ἐπὶ τὰ κατὰ	λίβα	ἢ κατὰ νότον, καὶ τίνες
[6]	φυλῆς Βενιαμὶν τὴν Γέενναν ἢ	Φάραγγα	Ἐννὸμ κατειλεγμένην, οὗ ἦν καὶ
[6]	ὀνόματι. Εὕρομεν δὲ ὅπου μὲν	Φάραγγα	υἱοῦ Ἐννὸμ» ὀνομαζομένην ἐν τῇ
[6]	θανάτου δὲ σταυροῦ» Καὶ οὕτω	μέγα	δόγμα τὸ περὶ ταπεινοφροσύνης ἐστίν,
[6]	ὁ τῶν ἐθνῶν, φῶς εἶδε	μέγα,	καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ
[6]	καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδε	μέγα»	Ὅρα οὖν τὴν διαφορὰν τοῦ
[6]	βίῳ ἢ τοῖς τε ἀνθρώποις	μέγα	ὄφελος γράψαι καὶ τὴν φύσιν
[6]	ἔστιν ἰδεῖν τοὺς ἐπὶ σοφίᾳ	μέγα	φρονοῦντας καὶ θεολογίᾳ ὁμοιώματι εἰκόνος
[6]	τὸν αἰῶνα. Ταῦτα μὲν οὖν	ὀλίγα	ἀποτετολμημένως καὶ παρακεκινδυνευμένως τῇδε τῇ
[6]	περὶ αὐτῆς εἰρήκαμεν εἰς τοῦτο	ὀλίγα·	ἐπεὶ δὲ τὰ ἐπικαιρότερα χρὴ
[6]	τῇ ὁμωνύμῳ βίβλῳ αὐτοῦ, οὐκ	ὀλίγα	ἐστὶ περὶ δράκοντος εἰρημένα λαβεῖν.
[6]	ἀναφερομένων ἐπὶ τὸν θεὸν οὐκ	ὀλίγα	ἡμῖν καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω
[6]	προφητευθέντα περὶ τῆς παρουσίας αὐτοῦ,	ὀλίγα	καὶ περὶ τούτου λεκτέον, ὅτι
[6]	λεγούσης, ἅτινα περισπᾶν δοκεῖ οὐκ	ὀλίγα	ὄντα τοὺς ἀμαθῶς τὰ θεῖα
[6]	ἐχόντων τῶν ἡμετέρων γραμμάτων· φέρε	ὀλίγα	παραβάλωμεν παραθέσεως ἕνεκεν τῆς πρὸς
[6]	βασιλεὺς Βαβυλῶνος· ἀφ´ ὧν οὐκ	ὀλίγα	τις ἂν μανθάνοι περὶ τῆς
[6]	ἀλλὰ τοῖς προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις	ὀλίγα	ὡς πρὸς τὴν τῶν ὅλων
[6]	νομοθετουμένους ὅτι εἶεν ἐκ θεοῦ,	ἀπρόσλογα	γεγραφέναι καὶ χωρίς τινος νοῦ
[6]	τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ	ἔργα	αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε· καὶ κατέπαυσεν
[6]	τῷ θεῷ οἱ πάντα τὰ	ἔργα	ἑαυτῶν ταῖς ἓξ ἡμέραις πεποιηκότες
[6]	μὴ ὅπερ ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν	ἔργα	εἶναι τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ
[6]	αὐτὸς ὁμοίως φανεὶς ἐπιδείξεται μεγάλα	ἔργα	καὶ θαυμαστά, σφετεριζόμενος τὴν τοῦ
[6]	Κέλσον· εἰ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν	ἔργα,	πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς
[6]	Εἰ δὲ αὐτοῦ ταῦτ´ ἔστιν	ἔργα,	πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς
[6]	ὡς ἀκόλουθον ἡμῖν, τοῖς φάσκουσιν	ἔργα	τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ εἶναι
[6]	τινων ὀνομασθεὶς Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος εἰς	ἑλλάδα	φωνήν ἐστιν ἀντικείμενος. Πᾶς δὲ
[6]	γὰρ ἡγοῦμαι ὅτι μεταλαμβανόμενος εἰς	ἑλλάδα	φωνὴν ὁ Γογγόσυρος τὴν ἐτυμολογίαν
[6]	καλοῦσι Σκύθαι, τὸν δὲ Ποσειδῶνα	Θαγιμάσαδα,	τὴν δ´ Ἀφροδίτην Ἀργίμπασαν, Ἑστίαν
[6]	κόσμον ὡς ἐκ θεοῦ γενόμενον	παῖδά	τε αὐτοῦ καὶ ἡμίθεον προσεῖπον.
[6]	λεγόμενον ὑπὸ τῶν παραδιδόντων τὴν	σφραγῖδα	ἀγγέλων ἑπτά, ἑκατέρωθεν τῇ ψυχῇ
[6]	φωνάς, ὡς τοῦ μὲν τὴν	σφραγῖδα	περιτιθέντος καλουμένου πατρός, τοῦ δὲ
[6]	ἔγραψαν. Ὁ μὲν γὰρ Ἰεζεκιὴλ	κεφαλίδα	λαμβάνει βιβλίου» γεγραμμένην ἔμπροσθεν» καὶ
[6]	νοεῖ Κέλσος, Ἰσραὴλ» σωθῇ. ~Οὐκ	οἶδα	δ´ ὅπως φησὶ περὶ τοῦ
[6]	κακὰ πεποιήκει ὁ θεός; Εὖ	οἶδα	ὅτι ῥητά τινα παραλήψονται τῆς
[6]	τοῦ σῳζομένου. Σφαζόμενον δ´ οὐκ	οἶδα	οὐρανὸν λελεγμένον ἢ γῆν σφαζομένην
[6]	καὶ φρονιμωτάτοις δὲ τὴν θείαν	ἐλπίδα	νοεῖσθαι καὶ καταλαμβάνεσθαί φαμεν. Λέγομεν
[6]	μηρὸν ἀνεγνωρικέναι δὲ φήσαντος τὴν	ἀσπίδα,	ᾗ ἐχρῆτο, ὅτ´ Εὔφορβος ἦν,
[6]	φανταζόμενοι εἶναι, ἀπαίδευτοί εἰσι καὶ	ἀνδράποδα	καὶ ἀμαθεῖς· ὡς τοὺς ἐσχάτους
[6]	μέν φησιν ἀπαιδευτοτάτους εἶναι καὶ	ἀνδράποδα	καὶ ἀμαθεστάτους ὁ Κέλσος, τοὺς
[6]	Αἰγυπτίων ἐπὶ τὰ πετεινὰ ἢ	τετράποδα	ἢ ἑρπετά. Ἵνα δὲ καὶ
[6]	οὖν Κέλσος ἔλεγε τὸν πρῶτον	ἰδέᾳ	λέοντος μεμορφωμένον, οὐκ ἐκθέμενος, τίνα
[6]	καὶ βουλόμενος πρὸς τῇ ἐκείνων	θέᾳ	γενέσθαι ὑπὸ τοῦ πρὸς ἐκεῖνα
[6]	περιφορᾶς, ἀεὶ δὲ πρὸς τῇ	θέᾳ	ἐσόμεθα τῶν ἀοράτων τοῦ θεοῦ,
[6]	ἐπὶ τὸν ὑπερουράνιον ἐπὶ τῇ	θέᾳ	τῶν καλῶν μετατιθέντος τόπον. ~Μετὰ
[6]	πρώτου ἀγαθοῦ γράψαντες καταβαίνουσιν εἰς	Πειραιέα»	προσευξόμενοι ὡς θεῷ τῇ Ἀρτέμιδι
[6]	τὸν σκηνοποιὸν καὶ Πέτρον τὸν	ἁλιέα	καὶ Ἰωάννην τὸν καταλιπόντα τὰ
[6]	κακίας» πύλας ἀρχόντων αἰῶνι δεδεμένας·	Βασιλέα	μονότροπον, δεσμὸν ἀβλεψίας, λήθην ἀπερίσκεπτον
[6]	φάσκουσαν λέξιν· Περὶ τὸν πάντων	βασιλέα	πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου ἕνεκα
[6]	τὸν τρόπον· Περὶ τὸν πάντων	βασιλέα	πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου ἕνεκα
[6]	Κρόνον διδόναι τῆς ἑτέρας δὲ	Ὀφιονέα,	προκλήσεις τε καὶ ἁμίλλας αὐτῶν
[6]	περίστασιν· ἐπεὶ καὶ ἔχομεν ἡμεῖς	ἀρχιερέα	μέγαν» τῷ μεγέθει τῆς δυνάμεως
[6]	δὲ τὴν θείαν· ἥτις καὶ	στερεὰ»	λέγεται τῆς ψυχῆς εἶναι τροφὴ»
[6]	φήσαντι· Τελείων δέ ἐστιν ἡ	στερεὰ	τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν
[6]	οὐδεμία πιθανότης ἐστὶ μηδὲν νενοηκότα	Μωϋσέα	εἰρηκέναι μετὰ τὰ περὶ τῶν
[6]	τότε, διαλαβόντες περὶ τῶν κατὰ	Μωϋσέα	ἓξ τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν. Εἰδέναι
[6]	τοὺς τὰ ἡμέτερα συγγράμματα λιπόντας	Μωϋσέα	καὶ τοὺς προφήτας, οὐκ εἰδότας
[6]	τι λέγων κατηγορεῖ τῆς κατὰ	Μωϋσέα	κοσμοποιΐας εἰπών· Ἔτι γε μὴν
[6]	κατηραμένον λέγεσθαι τὸν τῆς κατὰ	Μωϋσέα	κοσμοποιΐας θεὸν φάσκων ὅτι τοιοῦτός
[6]	ἀποδείξεως κατασκευασθέντα περὶ τῆς κατὰ	Μωϋσέα	κοσμοποιΐας θεωρῆσαι, λαβέτω τὰ πραγματευθέντα
[6]	εἰς τὴν διήγησιν τῆς κατὰ	Μωϋσέα	κοσμοποιΐας· ὅπερ κατὰ τὸ δυνατὸν
[6]	πεπαιδευμένους τοὺς παρ´ ἡμῖν σοφούς,	Μωϋσέα	μὲν πάσῃ Αἰγυπτίων σοφίᾳ» Δανιὴλ
[6]	πρὸς αὐτόν, ὅτι ἆρ´ ἔλαθε	Μωϋσέα	τὸ προειρηκέναι ἐν ἓξ ἡμέραις
[6]	πῶς γραπτέα» τίνα δὲ οὐδαμῶς	γραπτέα»	εἰς τοὺς πολλούς» καὶ τίνα
[6]	ἀναγέγραπται. Οὐ γὰρ ἐφαίνετο» αὐτοῖς	γραπτέα	ἱκανῶς εἶναι» ταῦτα πρὸς τοὺς
[6]	θεοῦ νοημάτων, τίνα μὲν τὰ	γραπτέα»	καὶ πῶς γραπτέα» τίνα δὲ
[6]	Κέλσος· Εἰ δέ μοι ἐφαίνετο	γραπτέα	τε ἱκανῶς εἶναι πρὸς τοὺς
[6]	μὲν τὰ γραπτέα» καὶ πῶς	γραπτέα»	τίνα δὲ οὐδαμῶς γραπτέα» εἰς
[6]	αὐτὸν γινώσκει. ~Ταῦτα δ´ ἡγησάμην	βραχέα	ἀπὸ πλείστων ὅσων τῶν περὶ
[6]	προαγαγεῖν; φέρε καὶ περὶ τούτου	βραχέα	διαλεχθῶμεν, πότερον μὲν εἶχέ τι
[6]	ἐναντίον αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς	ῥίζα	ἐν γῇ διψώσῃ· οὐκ ἔστιν
[6]	γυναῖκα τό· Εἰ γὰρ τὰ	ἀγαθὰ	ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου, τὰ
[6]	δὴ κατὰ τὰς θείας γραφὰς	ἀγαθά	εἰσιν αἱ ἀρεταὶ καὶ αἱ
[6]	τὸν κατὰ φύσιν βίον νομιζόμενα	ἀγαθὰ	τὰ δ´ ἐναντιούμενα τούτῳ κακά.
[6]	θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ	ἀγαθὰ	τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ
[6]	κακῶν ποιήσας δὲ τὰ τοιάδε	ἀγαθὰ	ὡς θέλων τὴν ἀληθινὴν ζωὴν
[6]	τό· Εἰ γὰρ τὰ ἀγαθὰ	ἐδεξάμεθα	ἐκ χειρὸς κυρίου, τὰ κακὰ
[6]	βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων» ἐν οἷς	πεπειράμεθα	ἀπ´ αὐτῶν τῶν θείων γραμμάτων
[6]	ταῦτα θεωρήσας εἴποι ἂν τό·	Ἐθεασάμεθα	τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς
[6]	πλειόνων ἐν τοῖς πρὸ τούτων	ἀπελογησάμεθα·	ἔχει δέ τι καὶ μυστικώτερον
[6]	ᾧ καὶ ἡμεῖς δι´ ἐκείνους	ἐκτησάμεθα	διαγράμματι τὴν τάξιν ὁμοίως ἐκκειμένην
[6]	καί τινας πιθανότητας προηνέγκατο, κἂν	ἠγωνισάμεθα	πρὸς αὐτάς· οὐκ εὔλογον δέ
[6]	πλείονα ὧν ἐν τοῖς ἀνωτέρω	ἐξεθέμεθα.	~Μετὰ ταῦτά φησιν ὁ Κέλσος
[6]	παρακεκινδυνευμένως τῇδε τῇ γραφῇ πιστεύσαντες	ἐξεθέμεθα	τάχα οὐδέν· εἰ δέ τις
[6]	ψυχῇ» ὧν καὶ ἡμεῖς ἀκούσαντες	συγκατατιθέμεθα	ὡς καλῶς λεγομένοις, ὁ θεὸς
[6]	διαλέκτων τι ἀπὸ τῶν θείων	παρετιθέμεθα	γραμμάτων. Ἑκόντες οὖν ὑπερβαίνομεν ταῦτα,
[6]	ἡμερῶν διεληλυθέναι εἰς τὴν κοσμοποιΐαν	παρετιθέμεθα	τὸ Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως
[6]	ἕτερον τόδε ἢ τόδε, ὅτε	παρετιθέμεθα	τὸ Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν,
[6]	τῆς ὑποστάσεως καὶ τῆς λαμπρότητος	αἰσθόμεθα	βλέποντες αὐτά· ἀλλ´ οὐ δή
[6]	ἐὰν ἔρηται ἡμᾶς Κέλσος, Πῶς	οἰόμεθα	γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ πῶς
[6]	πρὸς τὸ πύσμα αὐτοῦ· Πῶς	οἰόμεθα	γνωρίσειν τὸν θεόν, καὶ πῶς
[6]	τῷ δὲ σκότῳ οὐδαμῶς προσεῖναι	βουλόμεθα.	Ἔμψυχον δὲ τυγχάνον τὸ ἀληθινὸν
[6]	καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος»	ἀποφαινόμεθα	ὅτι τούτῳ τῷ λόγῳ ἐφικτός
[6]	αὐτοῦ που καταπαύσαντες τὸν λόγον	ἀρξόμεθα	θεοῦ διδόντος ἑβδόμου· ἐν ᾧ
[6]	ἀεὶ δὲ πρὸς τῇ θέᾳ	ἐσόμεθα	τῶν ἀοράτων τοῦ θεοῦ, οὐκέτι
[6]	κυρίως κακὰ τὰ ἐναντία τούτοις.	Ἀρκεσθησόμεθα	δὲ ἐπὶ τοῦ παρόντος λέξεσι
[6]	ὅσον γε αἰνοῦμεν αὐτόν, οὐ	περιαχθησόμεθα	ἀπὸ τῆς τοῦ οὐρανοῦ περιφορᾶς,
[6]	ἀλλὰ λογισμὸν ὑπέχειν τῶν πιστευομένων,	χρησόμεθα	καὶ ἡμεῖς τοῦ Παύλου λέξει
[6]	ἐπομνύντας· ὅν, ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν,	εἰσόμεθα	πάντες σαφῶς εἰς δύναμιν ἀνθρώπων
[6]	τὴν τούτων γένεσιν, τοῦτο μόνον	ἐπισημειωσόμεθα	πρὸς αὐτόν, ὅτι ἆρ´ ἔλαθε
[6]	δαιμόνιον ὡς πλάσμα χλευάσουσιν. Οὐ	τερατευόμεθα	οὖν τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ
[6]	διεσκεδάσθησαν. Οὐ κύβους οὖν ἀναρριπτοῦντες	μαντευόμεθα,	ποῖ τραπώμεθα καὶ τίνι προσθώμεθα,
[6]	ἀποδεικτικῶς δι´ ἐρωτήσεων καὶ ἀποκρίσεων	προσερχόμεθα.	Ἀλλ´ οὐδὲ λέγομεν τὸ μετὰ
[6]	καί· Ἐν τῷ φωτί σου	ὀψόμεθα	φῶς. Καὶ ἐπὶ τὸ φῶς
[6]	ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακὰ»	διηγούμεθα·	κτίζει γὰρ τὰ σωματικὰ ἢ
[6]	πάνυ διηγήσατο καί τινος Ἐπικουρείου.	Διαβεβαιούμεθα	δὲ ἡμεῖς καὶ τῇ πείρᾳ
[6]	σοφίας κεφάλαιον, ἡμεῖς μὲν οὐ	διαβεβαιούμεθα,	οὐδὲ γὰρ ἱστορήσαμεν τὸ τοιοῦτον·
[6]	λέγειν αὐτὸν ὀνομαστόν. Οὕτω δὲ	διαστελούμεθα	καὶ τὸ οὐδὲν γὰρ πέπονθεν
[6]	πράττοντες καὶ παίζοντες καὶ ἡμεῖς	ἀποφανούμεθα	ὅτι τίς ποτε ἐστὶν ἡ
[6]	καὶ πῶς πρὸς αὐτὸν σωθήσεσθαι·	ἀποκρινούμεθα	ὅτι ἱκανός ἐστιν ὁ τοῦ
[6]	ἴσμεν μὲν τὰ τῶν ἀπατεώνων,	ἀρνούμεθα	δὲ αὐτὰ ὡς ἀλλότρια καὶ
[6]	φωτὶ μὲν παντὶ τρόπῳ ἵστασθαι	προαιρούμεθα,	τῷ δὲ σκότῳ οὐδαμῶς προσεῖναι
[6]	μαντευόμεθα, ποῖ τραπώμεθα καὶ τίνι	προσθώμεθα,	ὡς δυναμένων πλειόνων περισπάσαι ἡμᾶς
[6]	κύβους οὖν ἀναρριπτοῦντες μαντευόμεθα, ποῖ	τραπώμεθα	καὶ τίνι προσθώμεθα, ὡς δυναμένων
[6]	μᾶλλον πίστευσον. Εἰς ἕκαστον γὰρ	πειρώμεθα	λέγειν καὶ πλείονα ὧν ἐν
[6]	τὸ χειρουργεῖν ἢ τροπικῶς, ἵνα	διηγησώμεθα	καὶ τὸ Ποίησιν δὲ χειρῶν
[6]	πρὸς αὐτὴν κατὰ τὸ δυνατὸν	ἀγωνισώμεθα.	~Ἔλεγε δὴ μετὰ τὰ ἐκκείμενα
[6]	τοῦ Ἔτι δ´ ἄνωθεν λαβόντες	ἐπισκεψώμεθα,	πῶς οὐκ ἂν ἄτοπος εἴη
[6]	Βορέου Ἅρπυιαί τε καὶ Θύελλα,	ἔνθα	Ζεὺς ἐκβάλλει θεῶν ὅταν τις
[6]	Διὰ τοῦτο ἡμεῖς μετὰ τοὺς	ἐνταῦθα	πόνους καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐλπίζομεν
[6]	Ἰαλδαβαὼθ καὶ φθάσαντα ἐπὶ τὸν	Ἰὰ	δεῖν λέγειν· Σὺ δὲ κρυπτομένων
[6]	ἑβραϊκῶν γραφῶν τὸν Ἰαὼ ἢ	Ἰὰ	παρ´ Ἑβραίοις ὀνομαζόμενον καὶ τὸν
[6]	τινά, διάβολόν τε καὶ γλώττῃ	ἑβραίᾳ	Σατανᾶν ὀνομάζοντες τὸν αὐτόν. Ἄλλως
[6]	ἡ λέξις οὕτως παρὰ τῷ	Ἡσαΐᾳ	ἀναγεγραμμένη, προφητεύοντι αὐτὸν ἐπιδημήσοντα τοῖς
[6]	καλουμένων σεραφίμ» ἀναγεγραμμένων ἐν τῷ	Ἡσαΐᾳ,	καλυπτόντων τὸ πρόσωπον» καὶ τοὺς
[6]	προτρέπων ἡμᾶς ὁ ἐν τῷ	Ἡσαΐᾳ	λόγος φησί· Φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ·
[6]	τὰ νηκτὰ καὶ ἕκτῃ τὰ	χερσαῖα	καὶ τὸν ἄνθρωπον» κατὰ τὸ
[6]	προσώπῳ καὶ συνιῶν προβλήματα· καὶ	κραταιὰ	ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ θαυμαστὰ
[6]	κύκλου τινὸς πυροειδοῦς ἡ φλογίνη	ῥομφαία	ὡς δορυφορουμένη τῷ τε τῆς
[6]	καλοῦ τε καὶ κακοῦ. Καὶ	ἀρχαία	μὲν ἀληθῶς ἐστιν ἥδε ἡ
[6]	Χαλδαίους, ἀφ´ ὧν ἡ ἀπατηλὸς	γενεθλιαλογία	νενέμηται τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ καὶ
[6]	ἐπὶ σοφίᾳ μέγα φρονοῦντας καὶ	θεολογίᾳ	ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου» προσκυνοῦντας,
[6]	λόγους προσάπτει ᾗ ἐκτίθεται Περσῶν	θεολογίᾳ·	προσφιλοτιμεῖται δὲ τούτοις καὶ δευτέραν
[6]	τὸ πάλαι ταῦτα προειρῆσθαι ἐν	ἀπολογίᾳ	ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι. Ἀλλ´ ἐπεὶ
[6]	μὲν πολυμάθεια, μᾶλλον δ´ οὖσα	περιεργία	καὶ φλυαρία, προεκαλέσατο βουλομένους παραστῆσαι
[6]	φαυλότατα τῶν ἀνθρώπους ἀπατώντων γίνεται	συνεργία	ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ διαβόλου ἐπὶ
[6]	ἰδίοις δόγμασιν. ~Ἴδωμεν οὖν ἡμεῖς	διὰ	βραχέων τὰ περὶ ἀγαθῶν καὶ
[6]	καὶ τῶν πατέρων θεομαχίας· ἢ	διὰ	γῆρας ἀχρήστους αὐτοὺς ὄντας καὶ
[6]	τῶν προθεμένων μὲν τὰ κρείττονα	διὰ	δὲ τὸν ἰδιωτισμὸν ἀποτυγχανόντων συγγνωστέον.
[6]	πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε	διὰ	ἐπιστολῆς ὡς δι´ ἡμῶν, ὡς
[6]	πατρὶ ἀλλ´ ἐν ἀληθείᾳ» ἥτις	διὰ	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» μετὰ τὸ
[6]	μὲν οὖν κωμῳδὸς γελωτοποιῶν τὸν	Δία	κοιμώμενον πεποίηκέ τε καὶ διϋπνιζόμενον
[6]	Ἰώβ, ἐν οἷς ὁ κύριος	διὰ	λαίλαπος καὶ νεφελῶν εἶπε τῷ
[6]	ἐγένετο, ὁ φθάνων, ἵνα πάντα	διὰ	λόγου γίνηται, οὐχ ἕως ἀνθρώπων
[6]	θροεῖσθαι, μήτε διὰ πνεύματος μήτε	διὰ	λόγου μήτε διὰ ἐπιστολῆς ὡς
[6]	μηδὲν ἐχόντων κοινὸν πρὸς ἐκεῖνο,	διὰ	μέσου ἄλλ´ ἄττα εἰπεῖν, ἐπαναλαβὼν
[6]	μετὰ τὸ δοθῆναι τὸν νόμον	διὰ	Μωϋσέως» Ἡνίκα» γὰρ ἐὰν ἐπιστρέψωμεν
[6]	ὅτι διὰ ξύλου θάνατος καὶ	διὰ	ξύλου ζωή, θάνατος μὲν κατὰ
[6]	οἶμαι τοῦ συμβολικῶς εἰρημένου, ὅτι	διὰ	ξύλου θάνατος καὶ διὰ ξύλου
[6]	μὴ ταὐτὸν εἶναι Σαβαὼθ ἢ	Δία,	ὅτε καὶ περὶ τῶν διαλέκτων
[6]	τεταγμένοι εἰς τὸ προΐστασθαι αὐτῶν	διὰ	παντὸς» λέγονται βλέπειν τὸ πρόσωπον
[6]	καὶ ἡ πρόνοια τοῦ θεοῦ	διὰ	πάντων ἀλλ´ οὐχ ὡς τὸ
[6]	ὅτι ὁ θεὸς πνεῦμά ἐστι	διὰ	πάντων διεληλυθὸς καὶ πάντ´ ἐν
[6]	ἀδυνατεῖ ὁ θεός, νουθετεῖ γὰρ	διὰ	πάσης γραφῆς καὶ διὰ τῶν
[6]	παραδόξων. Πρὸς τόδε μὲν οὖν	διὰ	πλειόνων ἐν τοῖς πρὸ τούτων
[6]	τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε	διὰ	πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε
[6]	τι ποιεῖν μοι δοκεῖ τοῖς	διὰ	πολλὴν τὴν πρὸς Χριστιανοὺς ἀπέχθειαν
[6]	Ἀθηναῖοι, δι´ οὐδὲν ἄλλο ἢ	διὰ	σοφίαν τοῦτο τὸ ὄνομα ἔσχηκα.
[6]	κατειλεγμένης τάξεως τῶν ἀστέρων, δηλουμένης	διὰ	συμβόλων ἐν τοῖς ὀνόμασι τῆς
[6]	πυλῶν αὐτῆς. Εἰ δὲ δύναται	διὰ	συμβόλων καὶ τὴν ὁδὸν δεδηλωμένην
[6]	δὲ ἔτι ἀπατᾷ τινας ἀποτρεπομένους	διὰ	τὰ τοιαῦτα κἂν εἰς κοινωνίαν
[6]	τὴν ἐκ περιστάσεως γενομένην, ἐκβληθέντος	διὰ	τὴν ἁμαρτίαν καὶ κατοικισθέντος ἐναντίον
[6]	ταπεινώσεως» ἀνθρώπων ἐνδεδεμένου, πῇ δὲ	διὰ	τὴν βραχυτέραν δύναμιν αὐτοῦ τῆς
[6]	ἐμφαίνει καὶ μωρίαν κηρύγματος» καὶ	διὰ	τὴν ἐμφαινομένην μωρίαν τοῦ κηρύγματος»
[6]	ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν	διὰ	τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα
[6]	παριστάντος αὐτοῦ τὴν λαμπρότητα ἑαυτοῦ	διὰ	τὴν ἔτι ἐνυπάρχουσαν ἀσθένειαν τοῖς
[6]	τοῦ θεοῦ» Εἰ δέ τινες	διὰ	τὴν ἰδιωτείαν μὴ τρανώσαντες τὸ
[6]	γὰρ οἱ τῆς τοῦ χείρονος	διὰ	τὴν κακίαν μερίδος ἐναντίοι ὄντες
[6]	εἰς αὑτόν, ὥστ´ ἀμφήριστον εἶναι	διὰ	τὴν ὁμοιότητα τῆς ἐπαγγελίας περὶ
[6]	βαρούμενος ὑπ´ αὐτῶν, ἐπελαφρίζων δὲ	διὰ	τὴν περὶ ἐκεῖνα θέαν πᾶσαν
[6]	ἢ τούτου λέγονται εἶναι υἱοὶ	διὰ	τὴν πονηρίαν; Σαφῶς δὲ παρὰ
[6]	βέλτιστον υἱὸν ἀναγορεύεσθαι τοῦ θεοῦ	διὰ	τὴν ὑπεροχήν, τὸν δὲ τούτῳ
[6]	αἰτίαν εἶναι τὸ βούλεσθαι, ἡμᾶς	διὰ	τῆς λέξεως ταύτης τοὺς ἀπαιδεύτους
[6]	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων καὶ	διὰ	τί· καὶ ὅρα εἰ μὴ
[6]	δημηγοροῦντος παρὰ τῷ Πλάτωνι Διός,	διὰ	τί ὁ ἐξετάζων τὸν νοῦν
[6]	δή τι κατά τινων λέγων·	Διὰ	τί, ὁπηνίκα ἐκίχρα, κακῷ κιχρῶν
[6]	πῶς τὴν ἐκείνου κοσμογένειαν σαυτῷ	διά	τινος, ὡς φῄς, τυπώδους ἀλληγορίας
[6]	εἶπεν ὡς ἐκ προσώπου ἡμῶν·	διὰ	τὸ δυσθεώρητος εἶναι πνεῦμα ἴδιον
[6]	τῶν πάντων πεποίηκε, θεωρῆσαι; Οὐ	διὰ	τὸ δυσθεώρητος οὖν ὁ θεὸς
[6]	τυφλοῖς, ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ θεραπευθεῖσι	διὰ	τὸ εἰρηκέναι αὐτῷ· Υἱὲ Δαυΐδ,
[6]	ἀλλ´ οὐδὲ κινήσεως μετέχει ὁ	διὰ	τὸ ἑστηκέναι καὶ βεβαίαν εἶναι
[6]	ψυχὴν καὶ ἐν τῇ ψυχῇ	διὰ	τὸ κατ´ εἰκόνα» τὸν θεόν.
[6]	εὔλογον. Οὐ θαυμαστὸν δὲ εἰ	διὰ	τὸ μεγάλας εἶναι καὶ δυσδιηγήτους
[6]	ἀμυντικῆς δυνάμεως. Ἄπειροι γάρ εἰσι	διὰ	τὸ μεθ´ ἡμῶν μετρίων ὄντων
[6]	ταῖς ἓξ ἡμέραις πεποιηκότες καὶ	διὰ	τὸ μηδὲν παραλελοιπέναι τῶν ἐπιβαλλόντων
[6]	κεκοσμημένος» ἐστὶν ὁ κεκοσμημένος μὲν	διὰ	τὸ πορεύεσθαι ἐν μεγάλοις» καὶ
[6]	τε αὖ φησιν ὅτι, εἴπερ	διὰ	τὸ τέκτονα αὐτὸν γεγονέναι ἀναπέπλασται
[6]	πύλην ᾅδου κατισχύσειν αὐτοῦ, ὑψωθέντος	διὰ	τὸν λόγον ἐκ τῶν πυλῶν
[6]	δυναμένοις αὐτὸν ὁρᾶν πῇ μὲν	διὰ	τὸν μιασμὸν τοῦ νοῦ, σώματι
[6]	εἰ ἀπολογήσεταί τις περὶ τούτων	διὰ	τὸν νοῦν τοῦ δημηγοροῦντος παρὰ
[6]	τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ θεοῦ»	διὰ	τοῦ διδασκάλου τῶν τοιούτων μαθημάτων
[6]	γε χρὴ ὅτι τοῖς δικαίοις	διὰ	τοῦ Ἡσαΐου ὁ λόγος ἐπαγγέλλεται
[6]	παραλαβόντες ὅτι οἱ κατὰ χριστιανισμὸν	διὰ	τοῦ Ἰησοῦ τὸν ἐπὶ πᾶσι
[6]	παρὰ τῷ Παύλῳ· μὲν γὰρ	διὰ	τοῦ πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας,
[6]	ἀλλ´ ἐπεὶ πάνυ κεκρυμμένως εἴρηται	διὰ	τοὺς ἀναξίους καὶ ἀσέμνους, μὴ
[6]	ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν» ὢν	διὰ	τοὺς κολληθέντας τῇ σαρκὶ καὶ
[6]	ὑπερέκεινα αὐτῆς οὐ χρήσιμον ἀναβαίνειν	διὰ	τοὺς μόγις φόβῳ τῆς αἰωνίου
[6]	δύο τόπων αὐτὸ χλευάζει λέγων	διὰ	τοῦτο αὐτὸ παραλαμβάνεσθαι, ἤτοι ἐπεὶ
[6]	ὁμοίως Κέλσῳ ὑπολαβόντες τετερατεῦσθαι καὶ	διὰ	τοῦτο βουληθέντες ὁμοίως τερατεύσασθαι, ὡς
[6]	καὶ ὅσα καλῶς λέλεκται ἐφανέρωσε»	Διὰ	τοῦτο δὲ καὶ τοὺς τὰ
[6]	δικαιοσύνην καὶ» ἐμίσησαν ἀδικίαν· καὶ	διὰ	τοῦτο ἔχρισε» καὶ αὐτοὺς ὁ
[6]	ἐγὼ ὑπάγω καὶ ὑμεῖς ἦτε.	Διὰ	τοῦτο ἡμεῖς μετὰ τοὺς ἐνταῦθα
[6]	τοὺς μυθικοὺς ὑπερβαλόντες καὶ Ὀφιανοὶ	διὰ	τοῦτο καλούμενοι τοσοῦτον ἀποδέουσι τοῦ
[6]	τὸ παρέχειν ἑαυτὸν τῷ κείροντι·	διὰ	τοῦτο οὐ μόνης δεῖται τῆς
[6]	τῶν λεγομένων ὑπὸ τοῦ πείθοντος.	Διὰ	τοῦτο οὐ παρὰ τὸ μὴ
[6]	λέγοντας εἶναι τὰς ἀρχὰς καὶ	διὰ	τοῦτο πάντα φθείροντας κινδυνεύοντας δὲ
[6]	εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς. Καὶ	διὰ	τοῦτο πέμπει αὐτοῖς ὁ θεὸς
[6]	χαρακτηρίζεται, ὅτε ὑποκρίνεται τὸ κρεῖττον,	διὰ	τοῦτο περὶ τὸν χείρονα γίνεται
[6]	τὸ τοῖς ὁρῶσι δυνατὸν καὶ	διὰ	τοῦτο χρήσιμον τοιοῦτο φαινόμενον, ὁποῖον
[6]	τινὰ πεποιηκέναι τὸν θεόν, ἵνα	διὰ	τούτων ἐπιστρέψῃ τινάς. Καὶ τί
[6]	θεόν. Ἀλλ´ ἔοικε βεβουλῆσθαί τι	διὰ	τούτων ὁ Κέλσος οὐκ εὔγνωμον
[6]	μὴ ἐταπεινοφρόνουν. Ἅμα δὲ δηλοῦται	διὰ	τούτων ὅτι οὐ πάντως ὁ
[6]	καὶ πεποίηκε τὸ εὐκοπώτερον κάμηλον	διὰ	τρήματος ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον
[6]	Ἰησοῦ, εἰπόντος· Εὐκοπώτερον κάμηλον εἰσελθεῖν	διὰ	τρήματος ῥαφίδος ἢ πλούσιον εἰς
[6]	προφήτῃ Λευϊαθὰν ἔλεγεν εἶναι τὴν	διὰ	τῶν ὅλων πεφοιτηκυῖαν ψυχήν. Εὕρομεν
[6]	μὲν κατὰ Πλάτωνά φησι γίνεσθαι	διὰ	τῶν πλανήτων· Μωϋσῆς δέ, ὁ
[6]	τούτων ἐβουλήθη περὶ τούτων γνωρίσαι	διὰ	τῶν προφητῶν τοῖς ἀνθρώποις, ἵνα
[6]	γὰρ διὰ πάσης γραφῆς καὶ	διὰ	τῶν χάριτι διδασκόντων θεοῦ τοὺς
[6]	ὡς οἷόν τε ἐστίν, αὐτῇ	διὰ	φιλανθρωπίαν πάνθ´ ὅντιν´ οὖν οὐ
[6]	καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ	ἴδια	ἔκγονα; Ἢ ποῖ ποτε ὑπεξάγει
[6]	καὶ φθείρειν ἐν αὐτῷ τὰ	ἴδια	ἔκγονα, λεκτέον ὅτι, ἀθανάτου τῆς
[6]	Εἰ δὲ μὴ διαφθείρει τὰ	ἴδια	ἔκγονα, ποῖ ποτε αὐτὰ ὑπεξάγει
[6]	καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ	ἴδια	ἔκγονα; Συκοφαντεῖ δ´ ἐν τούτοις
[6]	γῆς· καὶ διενοήθη ἐν τῇ	καρδίᾳ	αὐτοῦ καὶ εἶπεν ὁ θεός·
[6]	τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ ἐν	καρδίᾳ	αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται, καὶ δόλῳ διαφθερεῖ
[6]	θεωρητικοῖς καρδίᾳ θεωρητός, τουτέστι νῷ,	καρδίᾳ	δὲ οὐ τῇ τυχούσῃ ἀλλὰ
[6]	καὶ ὡς ἀσύνετος αὐτῶν ἡ	καρδία»	ἐν σκότῳ καὶ ἀγνοίᾳ καλινδεῖται
[6]	πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ	καρδίᾳ	ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας
[6]	ἀόρατός ἐστιν· τοῖς δὲ θεωρητικοῖς	καρδίᾳ	θεωρητός, τουτέστι νῷ, καρδίᾳ δὲ
[6]	σώματος ὀφθαλμοῖς ἀλλὰ τῇ καθαρᾷ	καρδίᾳ.	Καὶ γὰρ κατὰ τὸν Ἰησοῦν
[6]	πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ	καρδίᾳ,	καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς
[6]	πνεῦμά ἐστι» περιαιρεῖται τὸ» τῇ	καρδίᾳ	κάλυμμα» ἐπικείμενον, ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται
[6]	ἡμῶν μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ	καρδίᾳ,	ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται»
[6]	Κύριε, οὐχ ὑψώθη μου ἡ	καρδία,	οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου,
[6]	καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν	καρδία.	Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ
[6]	ἁπλουστέρους προσιόντας κατὰ δύναμιν τῇ	θεοσεβείᾳ,	ἡ πίστις. Διὸ λέγεται παρὰ
[6]	πρὸς τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων	εὐσεβείᾳ·	ἣν ἐχρῆν μὴ νοθεύειν μηδὲ
[6]	εὑρεθῇ, πότερον ἐπέκεινα οὐσίας ἐστὶ	πρεσβείᾳ	καὶ δυνάμει ὁ θεὸς μεταδιδοὺς
[6]	ἡ παρώνυμος τοῦ ἔθνους αὐτῶν	μαγεία	καὶ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν ἐπὶ
[6]	νυκτὸς καὶ ἡμέρας χρώμενοι οὔτε	μαγείᾳ	οὔτε δαιμονίοις εἰσὶν ἁλωτοί. Ἀληθῶς
[6]	πρὸς τοὺς χρωμένους, ὥς φησι,	μαγείᾳ	τινὶ καὶ γοητείᾳ καὶ καλοῦντας
[6]	διαλεκτικήν, ὅπου μὲν Σολομῶντος λέγοντος·	Παιδεία	δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται» ὅπου δὲ
[6]	ἄξιοι φανέντες τῆς εἰς τὰ	θεῖα	ἀναβάσεως ἀνιμηθῶσιν ὑπὸ τοῦ λόγου
[6]	ὀλίγα ὄντα τοὺς ἀμαθῶς τὰ	θεῖα	γράμματα ἀναγινώσκοντας. Ἐκτίθεσθαι δὲ νῦν
[6]	τοῦ λῆρον εἶναι βαθὺν τὰ	θεῖα	γράμματα, κἂν ἐπειράθημεν ἀνασκευάσαι τὰς
[6]	εὐεξαπατήτους χρωμένοις τοιούτοις, ἵνα δοκοῖεν	θείᾳ	δυνάμει τι ποιεῖν, ἐκτίθεταί τινα
[6]	περὶ εἰσόδου ψυχῶν εἰς τὰ	θεῖα	θεωρίας, ἀναγνώτω τὰ ἐπὶ τέλει
[6]	ἐπαγγειλάμενον τοῖς γνησίως μαθοῦσι τὰ	θεῖα	καὶ ἀξίως αὐτῶν βιώσασι προάξειν
[6]	παρὰ τῷ θεῷ» ἡ δὲ	θεία	καὶ ἑτέρα παρὰ τὴν ἀνθρωπίνην,
[6]	τὸ περιεχόμενον, ἀλλ´ ὡς δύναμις	θεία	καὶ περιειληφυῖα τὰ περιεχόμενα. Κατὰ
[6]	δεδηλωμένην τῶν ὁδευσόντων ἐπὶ τὰ	θεῖα	μαθεῖν, ἀναγνώτω τοὺς ἐπιγεγραμμένους Ἀριθμοὺς
[6]	κατὰ ταῦτα ἡ μέν τις	θεία	σοφία ἐστίν, ἡ δ´ ἀνθρωπίνη.
[6]	ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας» Ἡ	θεία	τοίνυν σοφία, ἑτέρα οὖσα τῆς
[6]	παρὰ τὴν ἀνθρωπίνην, εἴπερ ἐστὶ	θεία,	χάριτι θεοῦ δωρουμένου αὐτὴν τοῖς
[6]	ἡμᾶς ἡ Κέλσου νομιζομένη μὲν	πολυμάθεια,	μᾶλλον δ´ οὖσα περιεργία καὶ
[6]	ἅπαντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ	ἀληθείᾳ	ἀλλ´ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.
[6]	προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ	ἀληθείᾳ	δεῖ προσκυνεῖν. Δι´ ὧν ἐδίδαξεν
[6]	δεῖ» τῷ πατρὶ ἀλλ´ ἐν	ἀληθείᾳ»	ἥτις διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο»
[6]	εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ	ἀλήθεια	καὶ ἡ ζωὴ» καὶ γευσάμενος
[6]	τοῦ θεοῦ, ὄντι δικαιοσύνῃ καὶ	ἀληθείᾳ	καὶ σοφίᾳ. Κυριώτερον δὲ ἀντικείμενός
[6]	κυρίῳ, λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ	ἀληθείᾳ,	ὅτι Ὁ κολλώμενος τῷ κυρίῳ
[6]	λόγος καὶ σοφία αὐτοῦ καὶ	ἀλήθεια·	οὗ μετοχῇ περιαιροῦντος ἀπὸ τοῦ
[6]	μὲν ἐν Πλάτωνι περὶ τούτου	ἀλήθεια	οὐδὲν ὡς πρὸς εἰλικρινῆ εὐσέβειαν
[6]	ἐστιν ὁ αὐτολόγος καὶ ἡ	αὐτοαλήθεια	ἔτι δὲ καὶ ἡ αὐτοσοφία,
[6]	τῷ αὐτολόγῳ καὶ αὐτοσοφίᾳ καὶ	αὐτοαληθείᾳ	καὶ αὐτοδικαιοσύνῃ; Ὅπερ εἰ οὕτως
[6]	ἔννοιαν τοῦ τετριμμένου ἐν τῇ	συνηθείᾳ	σημαινομένου. Εἰς δὲ τὸ πῶς
[6]	ἐπ´ αὐτούς, οὗτοι ἔσονταί σοι	βοήθεια.	Τοῦτον δὲ τὸν τρόπον καὶ
[6]	μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων	εὐθείᾳ	περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος· τῷ
[6]	ὡς δηλούμενα ἀπὸ τῶν γεγραμμένων.	Μεταμέλεια	γὰρ ἐν τούτοις οὐκ ὠνομάσθη
[6]	ἐρημώσεων, καὶ ἕως συντελείας καιροῦ	συντέλεια	δοθήσεται ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν. Τοσαῦτα
[6]	αὐτῷ καὶ τῶν τέκνων αὐτοῦ	ἀπωλείᾳ,	δευτέρᾳ δὲ κατὰ τὸ περιβαλεῖν
[6]	οἱονεὶ κορεσθεὶς τῶν ἀγαθῶν ἐν	ἀπωλείᾳ	ἐγένετο κατὰ τὸν εἰπόντα μυστικῶς
[6]	εἰπόντα μυστικῶς πρὸς αὐτὸν λόγον·	Ἀπώλεια	ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις εἰς
[6]	τῆς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ διαβόλου	σημεῖα	καὶ τέρατα καὶ δυνάμεις ψεύδους.
[6]	στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ	ἐπιφανείᾳ	τῆς παρουσίας αὐτοῦ, οὗ ἐστιν
[6]	Ἔτι γε μὴν καὶ ἡ	κοσμογένεια	μάλα εὐηθική. Εἰ μὲν οὖν
[6]	καὶ ἐν ἀτιμίᾳ» καὶ ἐν	ἀσθενείᾳ»	σῶμα ψυχικόν» φαμεν ἀνίστασθαι, ὁποῖον
[6]	γένει τῶν ἀνθρώπων ἐπιστροφὴ καὶ	θεραπεία	καὶ βελτίωσις, τὴν δὲ τοῦ
[6]	μιαίνειν τῇ, ὡς ἡμεῖς ὀνομάζομεν,	εἰδωλολατρείᾳ,	ὡς δὲ καὶ οἱ πολλοὶ
[6]	ἐξετάσαι· ὅλων γὰρ ἡμῖν συντάξεων	χρεία	εἰς τὴν διήγησιν τῆς κατὰ
[6]	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. ~Διὸ καὶ	χρεία	οὐκ ἦν πολλὰ γενέσθαι πανταχοῦ
[6]	σαφηνίσαι οὐ τῇ παρούσῃ ἁρμόζει	πραγματείᾳ.	Ἡ περὶ αὐτοῦ δὲ προφητεία
[6]	ἀρχαιότερον γενόμενον Ἡρακλείτου μυθοποιΐαν, στρατείαν	στρατείᾳ	παραταττομένην, καὶ τῆς μὲν ἡγεμόνα
[6]	ὥς φησι, μαγείᾳ τινὶ καὶ	γοητείᾳ	καὶ καλοῦντας ὀνόματα βαρβαρικὰ δαιμόνων
[6]	πραγματείᾳ. Ἡ περὶ αὐτοῦ δὲ	προφητεία	ἐν τῷ Δανιὴλ λέλεκται, δυναμένη
[6]	τὸν λόγον αἰτιατέον, ἀλλὰ τῇ	ἰδιωτείᾳ	τῶν προθεμένων μὲν τὰ κρείττονα
[6]	δὲ ὁ Κέλσος μελαίνῃ γραμμῇ	παχείᾳ	φησὶ διειλημμένον εἶναι τὸ διάγραμμα,
[6]	χρυσὸς ἐν πυρὶ τῇ τῶνδε	κακίᾳ	βασανισθέντες καὶ πάντα πράξαντες, ἵνα
[6]	δὲ πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;	Κακία	δὲ ἡ μεγίστη ἐν λόγοις
[6]	μέν ἐστι σφόδρα κεχυμένη ἡ	κακία	ἐν οἷς δ´ ἐπ´ ἔλαττον·
[6]	καὶ μὴ ἀνθισταμένοις αὐτοῦ τῇ	κακίᾳ	καὶ μὴ ἀνταγωνιζομένοις αἴτιος; Ἔτι
[6]	τῷ πρώτῳ πτερορρυήσαντι ὑπέστη ἡ	κακία.	~Οὐ γὰρ οἷόν τ´ ἦν
[6]	ἀληθείᾳ ἀλλ´ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ	ἀδικίᾳ.	Ἕκαστον δὲ τούτων σαφηνίσαι οὐ
[6]	ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν	ἀδικίᾳ	κατεχόντων, διότι τὸ γνωστὸν τοῦ
[6]	ὅτι Καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ	σκιᾷ	θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» καὶ
[6]	τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ	σκιᾷ	θανάτου φῶς ἀνέτειλεν» ὁ θεὸς
[6]	δαίμων πονηρὸς τῇ τοῦ Ἰησοῦ	διδασκαλίᾳ	οὐδὲν τῶν ἰδίων παραλυθησόμενον βούλημα
[6]	μὴ βουληθέντας παιδευθῆναι λόγῳ καὶ	διδασκαλίᾳ	ὑγιεῖ. Καὶ ταῦτα μὲν εἰς
[6]	μὲν ὑπάγειν ἀνθρώπους ἑαυτῶν τῇ	διδασκαλίᾳ	ὡς ἀπόρρητά τινα ἔχοντες οὐ
[6]	ἐβούλετο ἡ στενὴ τῆς ῥαφίδος»	τρυμαλιά,	στενὴν φάσκοντι εἶναι καὶ τεθλιμμένην
[6]	πρεσβυτέροις τῆς ἡμετέρας δόξης τυγχάνουσι	βιβλία,	βάρβαρα δαιμόνων ὀνόματα ἔχοντα καὶ
[6]	θεότητα ἡ περὶ μελλόντων ἐστὶν	ἀπαγγελία,	οὐ κατ´ ἀνθρωπίνην φύσιν λεγομένων
[6]	τὸν ἄνθρωπον, τοιαῦτά τινα αἰνίσσεται,	ἐπαγγελίᾳ	θεότητος καὶ μειζόνων ἀπατήσας τὸ
[6]	καὶ ἐκθέσθαι· ἵνα μὴ τῇ	ἐπαγγελίᾳ	τοῦ εἰδέναι τι πλεῖον ἡμῶν
[6]	δυναμένων πλειόνων περισπάσαι ἡμᾶς τῇ	ἐπαγγελίᾳ	τοῦ θεόθεν ἐπιδεδημηκέναι τῷ γένει
[6]	ὅτ´ Εὔφορβος ἦν, καὶ ἐν	μιᾷ	λεγομένου ἡμέρᾳ ἐν δύο πεφηνέναι
[6]	καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς	μιᾷ	λέξει ἀποφηνάμενος καὶ μηδὲ κατὰ
[6]	πρώτως δημιουργόν. Περὶ δὲ τοῦ	μιᾷ	μὲν ἡμέρᾳ γεγονέναι τὸ φῶς»
[6]	ἕτερον τόδε ἢ τόδε, καὶ	μιᾷ	μὲν ἡμέρᾳ τοσόνδε τεκταινόμενος τῇ
[6]	Οὐκέτι εἰσὶ δύο ἀλλὰ σὰρξ	μία»	περὶ δὲ τοῦ τελείου καὶ
[6]	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» Ἀλλ´	οὐδεμία	πιθανότης ἐστὶ μηδὲν νενοηκότα Μωϋσέα
[6]	καὶ οἴεται ἀπαντᾶν λέγων ὅτι	οὐδεμία	τοιαύτη φύσις ἐστὶ πνεύματος, ὥστ´
[6]	πῦρ» ἐστι καταναλίσκον» ἔλεγεν ὅτι	οὐδεμία	τοιαύτη φύσις ἐστὶ πυρός, ὥστ´
[6]	ἡ δοκοῦσα εἰς μίαν γωνίαν	ἐπιδημία	τοῦ Ἰησοῦ εὐλόγως γεγένηται, ἐπείπερ
[6]	δὲ τῇ παρατυχούσῃ μίγνυται· ἥτις	δυσφημία	παραλόγως πάλαι μὲν πλείστων ὅσων
[6]	σπειρόμενον ἐν φθορᾷ» καὶ ἐν	ἀτιμίᾳ»	καὶ ἐν ἀσθενείᾳ» σῶμα ψυχικόν»
[6]	ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, ἕως εὑρεθῇ	ἀνομία	ἐν αὐτῷ, καὶ ὢν ἀποσφράγισμα
[6]	που ὀνομαζομένης μολίβδου· διὸ ἡ	ἀνομία	παρὰ τῷ Ζαχαρίᾳ ἐπὶ τάλαντον
[6]	Παῦλος ἡμῶν καὶ ποθῶν τὰ	ὑπερκόσμια	καὶ ὑπερουράνια καὶ δι´ ἐκεῖνα
[6]	βιώσασι προάξειν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ	ὑπερκόσμια·	φησὶ γάρ· Ἵν´ ὅπου ἐγὼ
[6]	καὶ ποθῶν τὰ ὑπερκόσμια καὶ	ὑπερουράνια	καὶ δι´ ἐκεῖνα πάντα πράττων,
[6]	τὰ τοῦ Μίθρου παρὰ τὰ	Ἐλευσίνια	ἢ τὰ παραδιδόμενα τοῖς ἐν
[6]	καὶ ἡμέρας τινὰς ἐπιδιανεῖμαι τῇ	κοσμογονίᾳ,	πρὶν εἶναι ἡμέρας· οὐρανοῦ γὰρ
[6]	χρώμενοι τῷ ὀνόματι, καὶ τῇ	δεισιδαιμονίᾳ.	Τρόπῳ δὴ ἑβραϊκῷ τινι λέγεται
[6]	πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα	αἰώνια.	~Ἄντικρυς γὰρ τοῖς ἀκούειν δυναμένοις
[6]	οἶδε τὰ αἰσθητὰ καὶ βλεπόμενα»	αἰώνια»	δὲ τὰ νοητὰ καὶ μὴ
[6]	χαλεπὸν τῇ ἄκρᾳ καὶ ἀνυπερβλήτῳ	κοινωνίᾳ	πρὸς τὸν αὐτολόγον τὴν Ἰησοῦ
[6]	παρ´ Ἕλλησι γραμμάτων εὑρέσεως πρεσβυτέροις,	ἄξια	τῆς εἰς αὐτοὺς χάριτος τοῦ
[6]	πρὸς δὲ τοὺς φιλοσοφήσαντας οὐδὲν	οἵα	τε ἐστὶν ἐνεργεῖν, ἅτε τῆς
[6]	ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος· ἐκεῖ	πλοῖα	διαπορεύονται, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων,
[6]	τούτου λεκτέον, ὅτι ὥσπερ οὐχ	ὅμοια	πρόσωπα προσώποις, οὕτως οὐδὲ αἱ
[6]	ἡμῖν λέγων μὴ εἶναι ἐκεῖνα	ὅμοια	τοῖς περὶ διαβόλου δαίμονος ἤ—
[6]	ἡ καρδία» ἐν σκότῳ καὶ	ἀγνοίᾳ	καλινδεῖται τῇ περὶ τοῦ θεραπεύειν
[6]	τῷ θεῷ οὔτ´ ἔργῳ οὔτ´	ἐπινοίᾳ.	Μένων γὰρ ὁ αὐτὸς» διοικεῖ
[6]	καὶ ἀσέμνους, μὴ δυναμένους παρακολουθῆσαι	μεγαλονοίᾳ	καὶ σεμνότητι θεολογίας, οὐχ ἡγησάμην
[6]	καὶ ἄλλο σχῆμα ῥομβοειδές, σοφίας	πρόνοια»	καὶ ἔνδον μὲν τῆς κοινῆς
[6]	μὲν περιέχει τὰ προνοούμενα ἡ	πρόνοια	καὶ περιείληφεν αὐτά, οὐχ ὡς
[6]	γὰρ ἡ ἐπισκοπὴ καὶ ἡ	πρόνοια	τοῦ θεοῦ διὰ πάντων ἀλλ´
[6]	ἠπίστατο, τοῦτο ποιῆσαι καὶ διδάξαι,	ποία	αἵρεσις χρῆται τῷ διατυπωθέντι διαγράμματι,
[6]	ψυχὴ περὶ αὐτὰ ὀρέγεται μαθεῖν,	ποῖα	ἄττα ἐστί, βλέπουσα εἰς τὰ
[6]	ὑποκείμενα περὶ τῶν νομιζομένων θεῶν.	Ποία	γὰρ πιθανότης τὸν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον
[6]	ἀνωτέρω, τοῦτο φήσομεν πρὸς αὐτόν·	ποία	γραῦς καταβαυκαλῶσα παιδίον οὐκ αἰδεσθήσεται
[6]	ὡς πῦρ χωνευτηρίου καὶ ὡς	ποία	πλυνόντων· καὶ καθιεῖται χωνεύων καὶ
[6]	παιδίον οὐκ αἰδεσθήσεται τοιαῦτα λέγειν,	ὁποῖα	οὗτος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ ἀληθεῖ
[6]	ῥιζῶν καὶ ὅλως παντοδαπῶν χρημάτων	παντοῖα	ἀλεξιφάρμακα; Περὶ ὧν οὐκ ἀπαιτεῖ
[6]	διάγραμμα, ὡς μηδὲ τὰ εὐεξαπάτητα	γυναικάρια»	μηδὲ τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ ὑφ´
[6]	εἰς τὰς οἰκίας καὶ» αἰχμαλωτιζόντων	γυναικάρια	σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις,
[6]	μᾶλλον δ´ οὖσα περιεργία καὶ	φλυαρία,	προεκαλέσατο βουλομένους παραστῆσαι τῷ ἐντυχόντι
[6]	διὸ ἡ ἀνομία παρὰ τῷ	Ζαχαρίᾳ	ἐπὶ τάλαντον μολίβδου» ἐκαθέζετο. Ὅσα
[6]	τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ	αἰσθητήρια	γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ
[6]	τὰ περὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας	μυστήρια	εἰσάγουσιν αἰνισσομένου ἐν τούτοις τοῖς
[6]	δὲ μᾶλλον εἴπερ βαρβαρικὰ ἐβούλετο	μυστήρια	ἐκτίθεσθαι μετὰ τῆς διηγήσεως αὐτῶν,
[6]	λόγῳ ἐκτίθεταί τινα καὶ περσικὰ	μυστήρια	ἐν οἷς φησιν· Αἰνίττεται ταῦτα
[6]	περὶ τοὺς Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας	μυστήρια,	θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους, καὶ τὰ παρ´
[6]	ὥς φησι, Περσῶν τοῦ Μίθρου	μυστήρια	καὶ τὴν διήγησιν αὐτῶν. Ὅπως
[6]	ὡς τῷ» ἐκείνων παραπτώματι ἡ	σωτηρία»	γεγένηται τοῖς ἔθνεσι» καὶ τὸ
[6]	διακονούμενα τῇ πανταχοῦ τῶν ἀνθρώπων	σωτηρίᾳ,	κατανοείτω τοὺς πανταχοῦ ὑγιῶς καὶ
[6]	τοῦ μέλλοντος ὑπηρετήσασθαι τῇ ἀνθρώπων	σωτηρίᾳ	σώματος. Οἴεται δὲ ὁ τὸν
[6]	τοὺς πολλοὺς ἐπιφανέντα, διαβολὴ καὶ	κακηγορία·	οἵτινες καὶ τὸ Σωκράτους δαιμόνιον
[6]	τοῦ Διὸς κατὰ τὸν Τίμαιον	δημηγορίᾳ	λέγων· Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ
[6]	αὐτὴν γεγραμμένοις ὅτι οὐκ ἔστιν	ἀπορία	ἡμῖν τῶν Κέλσου μαθημάτων, ἐφ´
[6]	παίζει καὶ βωμολοχεῖ, φήσομεν ὅτι	ἀπορίᾳ	σεμνῶν λόγων— οὐ γὰρ εἶχεν
[6]	τὰ παρακείμενα ταῖς οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ	κόπρια	ἀποπίπτοντα τῶν λίθων καὶ τῆς
[6]	ὧν τὴν ἐπιστήμην ἀνάγκη παραγίνεσθαι,	τρία,	τέταρτον δὲ αὕτη, πέμπτον δὲ
[6]	ἀπατεώνων, ἀρνούμεθα δὲ αὐτὰ ὡς	ἀλλότρια	καὶ ἀσεβῆ καὶ οὐ συνυπάρχοντα
[6]	τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ·	μωρία	γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ
[6]	λέγοντος· Ἡ σοφία τοῦ κόσμου	μωρία	παρὰ θεῷ ἐστι. Καί φησιν
[6]	σοφία τοῦ κόσμου» ἥτις ἐστὶ	μωρία	παρὰ τῷ θεῷ» ἡ δὲ
[6]	ὅτι, ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ	ἀποστασία	πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος
[6]	οἱ ἄγγελοι» τῶν ἐν τῇ	ἐκκλησίᾳ	μικρῶν καὶ τεταγμένοι εἰς τὸ
[6]	καὶ τὸν δίκαιον ἐπὶ τὰ	παραπλήσια	καὶ λέγων· Σὺ δὲ αὐτοῦ
[6]	ἀκούει καὶ Ὁμήρου, ὡς τὰ	παραπλήσια	τῷ Ἡρακλείτῳ καὶ Φερεκύδῃ καὶ
[6]	τὸ βιβλίον, ἄλλαις λέξεσι τὰ	παραπλήσιά	φησι τοῖς ὀλίγῳ ἀνωτέρω ἐξετασθεῖσιν,
[6]	παντελῶς θνητὰ ταῦτα καὶ οὐδ´	ὅσια	λέγειν, ὅτι δὴ ὁ μέγιστος
[6]	καὶ μάλιστα, ἐὰν ἡ κυρίως	οὐσία	ἡ ἑστῶσα καὶ ἀσώματος ᾖ·
[6]	τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς	οὐσία	ὄντως οὖσα ψυχῆς κυβερνήτῃ νῷ
[6]	λόγῳ, ἢ καὶ αὐτός ἐστιν	οὐσία,	πλὴν τῇ φύσει ἀόρατος λέγεται
[6]	παρουσίας αὐτοῦ, οὗ ἐστιν ἡ	παρουσία	κατ´ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν
[6]	τὸ βούλημα ἐκείνης ἀλλὰ τὰ	ῥημάτια	συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο ἐν τοῖς μηδὲν
[6]	ὁ Κέλσος ὅτι ἡ τούτου	αἰτία	καὶ πάλαι εἴρηται. Οἴεται δὲ
[6]	ἀμέλειαν τοῦ καλοῦ ἐπὶ τὰ	ἐναντία	ᾀττόντων· καὶ ἐν τούτοις γὰρ
[6]	θεὸν ὁμολογεῖν· ὅταν δὲ τὰ	ἐναντία	Ἰησοῦς Μωϋσεῖ νομοθετῇ, ἄλλον ἀντὶ
[6]	γραφὰς δόξαι ἄν τις τὰ	ἐναντία	λέγεσθαι τοῖς εἰς κατηγορίαν παραλαμβανομένοις,
[6]	σέβειν ὁμολογεῖς· ὅταν δὲ τὰ	ἐναντία	ὁ σὸς διδάσκαλος Ἰησοῦς καὶ
[6]	κατ´ αὐτὴν βίον ὡς τὰ	ἐναντία	πράττων τῇ ἀρετῇ σατανᾶς ἐστι,
[6]	πράξεις, ὥσπερ κυρίως κακὰ τὰ	ἐναντία	τούτοις. Ἀρκεσθησόμεθα δὲ ἐπὶ τοῦ
[6]	Λαὸς» γὰρ ὁ καθήμενος ἐν	σκοτίᾳ»	ὁ τῶν ἐθνῶν, φῶς εἶδε
[6]	ὅταν ἀποθάνῃ ἡ τοῦ κόσμου	ἁμαρτία,	καὶ κάθοδον αὖθις στενὴν καὶ
[6]	ὅταν ἀποθάνῃ ἡ τοῦ κόσμου	ἁμαρτία,	λέγοιμεν ἂν ἡμεῖς τὸ παρὰ
[6]	ὅτι ἐν τῇ ἢ μὴ	ἐσχηκυίᾳ	ἢ μηκέτι ἐχούσῃ ψυχῇ τὸν
[6]	ἀλλ´ ὡς δύναμις θεία καὶ	περιειληφυῖα	τὰ περιεχόμενα. Κατὰ μὲν οὖν
[6]	πίστις ἡμῶν μὴ ᾖ ἐν	σοφίᾳ	ἀνθρώπων ἀλλ´ ἐν δυνάμει θεοῦ.
[6]	ὡς ὁ ἔμψυχος λόγος καὶ	σοφία	αὐτοῦ καὶ ἀλήθεια· οὗ μετοχῇ
[6]	σοφούς, Μωϋσέα μὲν πάσῃ Αἰγυπτίων	σοφίᾳ»	Δανιὴλ δὲ καὶ Ἀνανίαν καὶ
[6]	γὰρ ψαλμοῖς εὕρομεν· Πάντα ἐν	σοφίᾳ	ἐποίησας· ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς
[6]	λόγος, δυσθεώρητος δὲ οὑτωσὶ καὶ	σοφία	ἐστίν, ἐν ᾗ τὰ πάντα
[6]	ταῦτα ἡ μέν τις θεία	σοφία	ἐστίν, ἡ δ´ ἀνθρωπίνη. Καὶ
[6]	σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας» Ἡ θεία τοίνυν	σοφία,	ἑτέρα οὖσα τῆς πίστεως, πρῶτόν
[6]	τῷ ἀληθινῷ κυρίῳ, λόγῳ καὶ	σοφίᾳ	καὶ ἀληθείᾳ, ὅτι Ὁ κολλώμενος
[6]	ὄντι δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ καὶ	σοφίᾳ.	Κυριώτερον δὲ ἀντικείμενός ἐστιν ὁ
[6]	Καὶ ἔστιν ἰδεῖν τοὺς ἐπὶ	σοφίᾳ	μέγα φρονοῦντας καὶ θεολογίᾳ ὁμοιώματι
[6]	ἐν τοῖς» καθ´ ἡμᾶς τελείοις»	σοφία	ὁ Χριστός, ἐπιστήσει ὁ δυνάμενος.
[6]	Κορίσκῳ πρὸς τῇ τῶν εἰδῶν	σοφίᾳ	τῇ καλῇ ταύτῃ φημὶ ἐγὼ
[6]	πρώτην δύναμιν, πνεύματι προνοίας καὶ	σοφίᾳ	τηρουμένην· ἔνθεν εἰλικρινὴς πέμπομαι, φωτὸς
[6]	ἐστὶν ἡ καθ´ ἡμᾶς λεγομένη	σοφία	τοῦ κόσμου» ἥτις ἐστὶ μωρία
[6]	θεῷ, τοῦ Παύλου λέγοντος· Ἡ	σοφία	τοῦ κόσμου μωρία παρὰ θεῷ
[6]	ταύτην; Ἥπερ ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη	σοφία·	τῷ ὄντι γὰρ κινδυνεύω ταύτην
[6]	εἶναι μὴ ἐγγυμνασάμενον τῇ ἀνθρωπίνῃ	σοφίᾳ	χωρεῖν τὴν θειοτέραν, καὶ μωρίαν
[6]	αὐτοαλήθεια ἔτι δὲ καὶ ἡ	αὐτοσοφία,	εἰκὼν» οὖσα τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ»
[6]	τῷ κυρίῳ, τῷ αὐτολόγῳ καὶ	αὐτοσοφίᾳ	καὶ αὐτοαληθείᾳ καὶ αὐτοδικαιοσύνῃ; Ὅπερ
[6]	ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων	κακὰ»	διηγούμεθα· κτίζει γὰρ τὰ σωματικὰ
[6]	τό· πῶς μὲν ὁ θεὸς	κακὰ	ἐποίει; ~Εἰς δὲ τὸ πῶς
[6]	τὰ σωματικὰ ἢ τὰ ἐκτὸς	κακά,	καθαίρων καὶ παιδεύων τοὺς μὴ
[6]	καταχρηστικῶς οὕτως ὀνομαζόμενα λεγόμενα σωματικὰ	κακὰ	καὶ ἐκτός τίς φησι, δεδόσθω
[6]	μὴ σαφηνίζων, τίνα ἐστὶ τὰ	κακά,	καίτοι γε καὶ ἐν Ἕλλησι
[6]	τεθεικέναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν ὅτι	κακὰ	μέν, τὴν κακίαν καὶ τὰς
[6]	Κέλσον ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι· Πῶς μὲν	κακὰ	ὁ θεὸς ἐποίει; Ἢ ἀκούσαντά
[6]	ταῦτ´ ἔστιν ἔργα, πῶς μὲν	κακὰ	ὁ θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ
[6]	ταῦτ´ ἔστιν ἔργα, πῶς μὲν	κακὰ	ὁ θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ
[6]	λεκτέον πρὸς τό· Πῶς μὲν	κακὰ	ὁ θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ
[6]	ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων	κακά»	ὅπου δὲ πάλιν περὶ αὐτοῦ
[6]	ἀγαθὰ τὰ δ´ ἐναντιούμενα τούτῳ	κακά.	Οὕτω γὰρ ὁ Ἰὼβ λέγει
[6]	ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου, τὰ	κακὰ	οὐχ ὑποίσομεν; Ἐπεὶ οὖν εὑρίσκεται
[6]	πάλιν περὶ αὐτοῦ Ὅτι κατέβη	κακὰ	παρὰ κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ,
[6]	λόγος ἔχοι· οὔτ´ ἂν καταβαίνῃ	κακὰ	παρὰ κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ»
[6]	πράξεις ποιήσαντας, εἰ τὰ ὄντως	κακὰ	πεποιήκει ὁ θεός; Εὖ οἶδα
[6]	περὶ τοῦ τὸν θεὸν τὰ	κακὰ	πεποιηκέναι, ἀκολουθεῖ ὅσον ἐφ´ οἷς
[6]	κατὰ ταύτας πράξεις, ὥσπερ κυρίως	κακὰ	τὰ ἐναντία τούτοις. Ἀρκεσθησόμεθα δὲ
[6]	εἶναι ἁρμόζον τῇ προκειμένῃ συντάξει.	Κακὰ	τοίνυν, εἰ μὲν τὰ κυρίως
[6]	γάρ, εἰ καταχρηστικῶς ἀκουόντων ἡμῶν	κακὰ	τοὺς προσαγομένους πόνους τοῖς παιδευομένοις
[6]	Ἰακώβ φησιν ἑωρᾶσθαι θεῖον ἐνύπνιον,	κλίμακα	εἰς οὐρανὸν» φθάνουσαν καὶ ἀγγέλους
[6]	καὶ ὅλως παντοδαπῶν χρημάτων παντοῖα	ἀλεξιφάρμακα;	Περὶ ὧν οὐκ ἀπαιτεῖ ἡμᾶς
[6]	κύκλων, ἀπολελυμένων μὲν ἀπ´ ἀλλήλων	δέκα	συνδουμένων δὲ ὑφ´ ἑνὸς κύκλου,
[6]	Κύρου βασιλείας προφητεύσας— ὑπὲρ τὰς	τεσσαρεσκαίδεκα	γὰρ γενεὰς πρεσβύτερος αὐτοῦ ἦν—
[6]	ἧς σύμβολον εἶναι βούλονται καὶ	δώδεκα	ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν· ἣν παρακούσας ὁ
[6]	τοῦτο τολμώντων λέγειν· τούτου δ´	ἕνεκα	καὶ ἡμεῖς συναγανακτοῦμεν τοῖς μεμφομένοις
[6]	βασιλέα πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου	ἕνεκα	πάντα» ἀπὸ Πλάτωνος εἰλήφαμεν, ἀλλὰ
[6]	βασιλέα πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου	ἕνεκα	πάντα, καὶ ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων
[6]	ὑψόθεν, ἐκ δὲ ποδοῖιν ἄκμονας	ἧκα	δύω, περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν
[6]	θλῖψιν ἔχετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ	νενίκηκα	τὸν κόσμον» Εἰ μὲν οὖν
[6]	διὰ σοφίαν τοῦτο τὸ ὄνομα	ἔσχηκα.	Ποίαν δὲ σοφίαν ταύτην; Ἥπερ
[6]	ὁ Ἰὼβ λέγει πρὸς τὴν	γυναῖκα	τό· Εἰ γὰρ τὰ ἀγαθὰ
[6]	ἀναγεγραμμένα, ποῖαι μὲν κατὰ τὰ	ἀνατολικὰ	τεταγμέναι εἰσὶ μέρη ὡς πρῶται,
[6]	τὸ» τῇ καρδίᾳ κάλυμμα» ἐπικείμενον,	ἡνίκα	ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋσῆς» ~Ὡς μὴ
[6]	δοθῆναι τὸν νόμον διὰ Μωϋσέως»	Ἡνίκα»	γὰρ ἐὰν ἐπιστρέψωμεν πρὸς κύριον»
[6]	Χριστιανοὺς συκοφαντεῖ, λέγων τοὺς αὐτούς,	ἡνίκα	μὲν ἂν Ἰουδαῖοι αὐτοὺς βιάζωνται,
[6]	κατά τινων λέγων· Διὰ τί,	ὁπηνίκα	ἐκίχρα, κακῷ κιχρῶν ἠγνόει; Λέγει
[6]	καὶ γοητείᾳ καὶ καλοῦντας ὀνόματα	βαρβαρικὰ	δαιμόνων τινῶν τοιαῦτα, ὅτι ὅμοιον
[6]	Ἑκάτης. Τί δὲ μᾶλλον εἴπερ	βαρβαρικὰ	ἐβούλετο μυστήρια ἐκτίθεσθαι μετὰ τῆς
[6]	ὀλιγηπελέων· καὶ διηγούμενός γε τὰ	ὁμηρικὰ	ἔπη φησὶ λόγους εἶναι τοῦ
[6]	ἡμῶν λόγῳ ἐκτίθεταί τινα καὶ	περσικὰ	μυστήρια ἐν οἷς φησιν· Αἰνίττεται
[6]	τὰ νοητὰ ὀνομάζειν πνεύματα καὶ	πνευματικά·	οἷον ἐὰν λέγῃ ὁ Παῦλος·
[6]	κακὰ» διηγούμεθα· κτίζει γὰρ τὰ	σωματικὰ	ἢ τὰ ἐκτὸς κακά, καθαίρων
[6]	δ´ ἂν καταχρηστικώτερον καὶ τὰ	σωματικὰ	καὶ τὰ ἐκτός, τὰ μὲν
[6]	τὰ καταχρηστικῶς οὕτως ὀνομαζόμενα λεγόμενα	σωματικὰ	κακὰ καὶ ἐκτός τίς φησι,
[6]	οὐκ εἶπεν ἐνθεωτάτους ἀλλὰ καὶ	αὐτίκα	ἀπολουμένους. Τοῦτο μὲν ἤδη καὶ
[6]	πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ· Τὸ γὰρ	παραυτίκα	ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ´
[6]	Εἰ καὶ Χριστόν ποτε κατὰ	σάρκα	ἐγνώκαμεν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.
[6]	καὶ ἀναβάντας ἀπὸ τῆς κατὰ	σάρκα	εἰσαγωγῆς εἰπεῖν τό· Εἰ καὶ
[6]	ἐφ´ ἑαυτὸν καλεῖ τοὺς ὄντας	σάρκα,	ἵν´ αὐτοὺς ποιήσῃ πρῶτον μορφωθῆναι
[6]	μορφωθῆναι κατὰ λόγον τὸν γενόμενον	σάρκα,	καὶ μετὰ τοῦτο αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ
[6]	τῆς καλουμένης παρ´ ἡμῖν κατὰ	σάρκα»	σοφίας, ἔχουσι δὲ καὶ τοὺς
[6]	καὶ αὐτὸς ὁμοίως φανεὶς ἐπιδείξεται	μεγάλα	ἔργα καὶ θαυμαστά, σφετεριζόμενος τὴν
[6]	οὐδὲ τὸ κελεύειν αὐτόν, ἵνα	καλὰ	καὶ ἐπαινετὰ ᾖ τὰ ὑπὸ
[6]	γε μὴν καὶ ἡ κοσμογένεια	μάλα	εὐηθική. Εἰ μὲν οὖν τὸν
[6]	οὕτω τὰ ἑξῆς. Ἀπεφήνατο δὲ	μάλα	εὐηθικὴν εἶναι καὶ τὴν περὶ
[6]	τῆς τρυφῆς» Ὁ δὲ λέγων	μάλα	εὐηθικῶς ταῦτ´ εἰρῆσθαι πρῶτον ἐπιστησάτω
[6]	ψυχὴν τοῦ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως»	γελᾷ	τὸ λέγεσθαι υἱὸν θεοῦ Ἰησοῦν,
[6]	τὴν ἀμφοτέρων εὐδαιμονίαν, Κέλσος οὐ	καταγελᾷ	οὐδὲ χλευάζει τὸ δόγμα· ἐὰν
[6]	δύω, περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν	ἴηλα	χρύσεον ἄρρηκτον; Σὺ δ´ ἐν
[6]	ἀφ´ ἧς παρέθετο αἱρέσεως ἀσημοτάτης	ἀλλὰ	ἀπὸ βιβλίων πῇ μὲν ἰουδαϊκῶν
[6]	φῶς προάγει ἡμᾶς ὁ Κέλσος,	ἀλλὰ	βούλεται ἐκ φωτὸς μεταστῆσαι εἰς
[6]	ἐπιδεδημηκέναι τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων.	Ἀλλὰ	γὰρ καὶ περὶ τούτων ἅλις.
[6]	ψυχικόν» φαμεν ἀνίστασθαι, ὁποῖον ἐσπάρη.	Ἀλλὰ	γὰρ περὶ τούτων ἐν τοῖς
[6]	τόπου πρῶτος ὁ φιλόσοφος παρίστησιν,	ἀλλὰ	Δαυῒδ τὴν βαθύτητα τοῦ πλήθους
[6]	θέμις μεμολυσμένην καρδίαν ἐνορᾶν θεῷ,	ἀλλὰ	δεῖ καθαρὸν εἶναι τὸ τοῦ
[6]	Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε·	ἀλλὰ	θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον»
[6]	ὅντιν´ οὖν οὐ μόνον ἐντρεχῆ	ἀλλὰ	καὶ ἀνόητον, πάλιν δ´ αὖ
[6]	οὐ μόνον οὐκ εἶπεν ἐνθεωτάτους	ἀλλὰ	καὶ αὐτίκα ἀπολουμένους. Τοῦτο μὲν
[6]	κόσμος χρησίμως καὶ τοῦτον ἤνεγκεν—	ἀλλὰ	καὶ δεικνύντες τὸ βούλημα τῶν
[6]	οὐ τὰ ἀληθῆ μόνον περιεχούσης	ἀλλὰ	καὶ δυναμένης ἐπαγαγέσθαι τοὺς πολλούς,
[6]	τοιάσδε τοῦ θείου λόγου ἐνεργείας.	Ἀλλὰ	καὶ ἡ δοκοῦσα εἰς μίαν
[6]	ἔθνος εἶναι τῷ Κέλσῳ δοκοῦσιν,	ἀλλὰ	καὶ Ἰνδοί, ὧν τινας ἐν
[6]	ἀρχηγοῦ τῶν καλῶν χρηματίσαι βουληθέντων	ἀλλὰ	καὶ Κέλσου, νομίσαντος κατὰ Χριστιανῶν
[6]	ἀπατηλὸς γενεθλιαλογία νενέμηται τοὺς ἀνθρώπους.	Ἀλλὰ	καὶ Μάγους τοῖς ἐνθεωτάτοις κατατάττει
[6]	τοῦ μεγέθους παριστᾶσαν τὴν εἰκόνα.	Ἀλλὰ	καὶ ὁ θεὸς καθ´ ἡμᾶς
[6]	οὐ μόνος δυσθεώρητός ἐστι τινί,	ἀλλὰ	καὶ ὁ μονογενὴς αὐτοῦ. Δυσθεώρητος
[6]	παραπλήσιον ἀναγέγραπται ἑωρακέναι καὶ πεποιηκέναι·	ἀλλὰ	καὶ ὁ Παῦλος ἤκουσεν ἄρρητα
[6]	ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ.	Ἀλλὰ	καὶ ὁ σωτὴρ ἡμῶν καὶ
[6]	τοῦ θεοῦ ἔρημοί εἰσι θεοῦ.	Ἀλλὰ	καὶ οἱ ἐν τοῖς Κριταῖς
[6]	γοῦν καὶ περὶ τούτων συνέστησαν·	ἀλλὰ	καὶ οἱ λέγοντες αὐτὰ γενητὰ
[6]	τοῖς προφήταις, οὐ μόνον Πλάτωνος	ἀλλὰ	καὶ Ὁμήρου καὶ τῆς τῶν
[6]	μόνον Ἡρακλείτου καὶ Φερεκύδου ἀρχαιότερα	ἀλλὰ	καὶ Ὁμήρου Μωϋσέως γράμματα εἰσήγαγε
[6]	Οὗτος ἄρα ὁ κύκνος ἦν.	Ἀλλὰ	καὶ ὃν τρίτον εἶδεν ὀφθαλμὸν
[6]	ἐν τοῖς Μωϋσέως ἀναγέγραπται γράμμασιν,	ἀλλὰ	καὶ οὐ βλέπων ὅτι οὐδαμοῦ
[6]	τινὰ αὐτῷ πνεῦμα» νοηθείη ἄν.	Ἀλλὰ	καὶ οὐκ ἐν τύποις προσκυνεῖν
[6]	ἀγνοεῖν ἃ Κέλσος ἐπηγγέλλετο εἰδέναι·	ἀλλὰ	καὶ παραστήσωμεν ἀκριβέστερον ἐκείνου αὐτὰ
[6]	τὰ Πλάτωνος, ὡς ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι,	ἀλλὰ	καὶ τά, ὥς φησι, Περσῶν
[6]	δεῖται τῆς τοῦ πείθοντος ἐνεργείας	ἀλλὰ	καὶ τῆς, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,
[6]	καὶ οὐχ ἑαυτοῦ γε μόνου	ἀλλὰ	καὶ τοῦ πνευματικοῦ γε νόμου,
[6]	γίνηται, οὐχ ἕως ἀνθρώπων μόνων	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐλαχίστων εἶναι νομιζομένων
[6]	τῶν πιστευόντων τῷ Ἰησοῦ μόνων	ἀλλὰ	καὶ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων, ἀκούων
[6]	μόνη ἡ τοῦ ἀνθρώπου φύσις	ἀλλὰ	καὶ τῶν ὑπεραναβεβηκότων αὐτὴν τὰ
[6]	θεός, οὐ μόνῳ αὐτῷ καταλαμβανόμενος	ἀλλὰ	καὶ ᾧ ἂν αὐτὸς ἀποκαλύψῃ
[6]	προφητικὸν εἰρηκέναι ταῦτα τὸν Κέλσον	ἀλλὰ	κατὰ τὸ εὐαγγελικόν· νυνὶ δὲ
[6]	τοῦ δεῖν μὴ ἁπλῶς πιστεύειν	ἀλλὰ	λογισμὸν ὑπέχειν τῶν πιστευομένων, χρησόμεθα
[6]	ταῦτα φῶσιν εἶναι τοὺς θεοὺς	ἀλλὰ	μιμήματα τῶν ἀληθινῶν κἀκείνων σύμβολα,
[6]	χρῆναι βουκοληθέντας ἀποτρέπεσθαι πρὸς ἐκεῖνον,	ἀλλὰ	μόνῳ πιστεύειν ἑαυτῷ. Ταῦτα μέν
[6]	Χριστόν ποτε κατὰ σάρκα ἐγνώκαμεν,	ἀλλὰ	νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. Σὰρξ» οὖν
[6]	Χριστιανοί, ὡς οὐ Χριστιανῶν λόγους	ἀλλὰ	πάντῃ ἀλλοτρίων σωτηρίας καὶ οὐδαμῶς
[6]	τινων τάχα οὐδ´ ἔτι ὄντων	ἀλλὰ	πάντῃ ἐκλελοιπότων ἢ καὶ εἰς
[6]	τοὺς μὴ πειθομένους μὴ πείθεσθαι,	ἀλλὰ	παρὰ τὸ ἐκείνους μὴ δέχεσθαι
[6]	μηδὲν νοήσας Μωϋσῆς ἀνέγραψε ταῦτα	ἀλλὰ	παραπλήσιόν τι ποιῶν οἷς παίζοντες
[6]	τισιν, οὔτε περὶ τῶν ἐκτός,	ἀλλὰ	περὶ τῶν κατὰ ψυχὴν ἀγαθῶν
[6]	διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος	ἀλλὰ	πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει,
[6]	οἵτινες οὐδὲν ἀποδέουσι νοητῆς βροντῆς»	Ἀλλὰ	πόθεν Κέλσῳ καὶ τοῖς ἐχθροῖς
[6]	οἴδαμεν αὐτῶν ὡς ὁ Κέλσος	ἀλλὰ	πρὸς ἃ ἀκριβῶς γινώσκομεν, πῇ
[6]	γυναικὸς λέλεκται· Οὐκέτι εἰσὶ δύο	ἀλλὰ	σὰρξ μία» περὶ δὲ τοῦ
[6]	Μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα	ἀλλὰ	τὰ μὴ βλεπόμενα» καὶ τὸ
[6]	μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα	ἀλλὰ	τὰ μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρ
[6]	κἂν κατὰ τὸ βούλημα ἐκείνης	ἀλλὰ	τὰ ῥημάτια συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο ἐν
[6]	καὶ φαυλότατοί εἰσι τὰ ἤθη.	Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ταύτῃ. ~Ἐπεὶ δ´
[6]	μηδ´ ἕτερον ἔτι τυγχάνειν αὐτοῦ;	Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ
[6]	ποιοῦσιν, οὐ τὸν λόγον αἰτιατέον,	ἀλλὰ	τῇ ἰδιωτείᾳ τῶν προθεμένων μὲν
[6]	οὐ τοῖς τοῦ σώματος ὀφθαλμοῖς	ἀλλὰ	τῇ καθαρᾷ καρδίᾳ. Καὶ γὰρ
[6]	καρδίᾳ δὲ οὐ τῇ τυχούσῃ	ἀλλὰ	τῇ καθαρᾷ. Οὐ γὰρ θέμις
[6]	τὰ μηδαμῶς ὑπὸ Χριστιανῶν λεγόμενα	ἀλλά	τινων τάχα οὐδ´ ἔτι ὄντων
[6]	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος·	ἀλλὰ	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον
[6]	Οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος,	ἀλλὰ	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον ἦν,
[6]	τις, ὁ θεὸς οὐ πεποίηκεν,	ἀλλὰ	τοῖς προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις ὀλίγα
[6]	ὁμολογησόντων πνεῦμα εἶναι τὸν θεὸν	ἀλλὰ	τὸν υἱὸν αὐτοῦ, καὶ οἴεται
[6]	ἂν μετειληφότας τῆς θείας σοφίας	ἀλλὰ	τοὺς ὑπερέχοντας καὶ διαφέροντας πάντων
[6]	ἕνεκα πάντα» ἀπὸ Πλάτωνος εἰλήφαμεν,	ἀλλὰ	τούτων κρειττόνως εἰρημένα ἀπὸ τῶν
[6]	ἀνέγραψεν ὡς οὐκ Ἀρίστωνος υἱοῦ	ἀλλὰ	φάσματος, ἐν Ἀπόλλωνος εἴδει προσελθόντος
[6]	ἐν οἷς ὁ μὴ Χριστιανὸς	ἀλλὰ	φιλόσοφος ἔφησεν ἁλῶναι ὑπὸ τῆς
[6]	εἶναι τὰ ὀνόματα παρ´ Ἕλλησιν	ἄλλα	δὲ παρὰ Σκύθαις. Εἶτ´ ἐκτίθεται
[6]	τῶν θείων γραμμάτων λόγοι καὶ	ἄλλα,	δύο τῇ ἑαυτῶν φύσει τυγχάνοντα,
[6]	Κέλσος· Οἱ δ´ ἔτι προστιθέασιν	ἄλλα	ἐπ´ ἄλλοις, προφητῶν λόγους καὶ
[6]	τερατευομένοις πρὸς τοὺς μὴ εἰδότας	ἄλλα	μὲν αὐτῶν εἶναι τὰ ὀνόματα
[6]	φαντασίας συναρπαζομένους. Ἐδυνάμην δὲ καὶ	ἄλλα	πλείονα παραθέμενος παραστῆσαι ὅτι ἴσμεν
[6]	τῶν ὑπερουρανίων ἀνωτέρω κύκλων ἐπιγεγραμμένα,	ἄλλα	τε καὶ δύο ἄττα, μεῖζόν
[6]	θυγατέρες Βορέου Ἅρπυιαί τε καὶ	Θύελλα,	ἔνθα Ζεὺς ἐκβάλλει θεῶν ὅταν
[6]	πολλὰ γενέσθαι πανταχοῦ σώματα καὶ	πολλὰ	ἀνάλογον τῷ Ἰησοῦ πνεύματα, ἵν´
[6]	~Διὸ καὶ χρεία οὐκ ἦν	πολλὰ	γενέσθαι πανταχοῦ σώματα καὶ πολλὰ
[6]	γραφῇ παραδοῦναι τοὺς λόγους αὐτῶν.	~Πολλὰ	δ´ ἂν καὶ παρὰ τῷ
[6]	ἑλληνικὴν μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ ἐκπεριῆλθον	πολλὰ	ἔθνη τῆς οἰκουμένης, διατιθέντες, ὡς
[6]	~Εἶθ´ ἑξῆς ταυτολογῶν μετὰ τὸ	πολλὰ	ἐν τοῖς ἀνωτέρω εἰπεῖν καὶ
[6]	τοῦτο, ὅ φατε, πνεῦμα; Δέον	πολλὰ	ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ
[6]	τοῦ Κέλσου λόγον εἰπόντος· Δέον	πολλὰ	ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ κατὰ
[6]	φθανούσας αὐγάς. Εἰ δὲ καὶ	πολλά	τις ποθεῖ σώματα πεπληρωμένα θείου
[6]	πάντ´ ἐπαγγελλόμενος εἰδέναι Κέλσος καὶ	πολλὰ	τῶν Πλάτωνος παρατιθέμενος ἑκὼν οἶμαι
[6]	πᾶσαν ἐπαγαγέσθαι ἀκοήν. Ὅσοι δέ,	πολλὰ	χαίρειν φράσαντες ὡς ἀνδραπόδοις τοῖς
[6]	ἀλλὰ μιμήματα τῶν ἀληθινῶν κἀκείνων	σύμβολα,	οὐδὲν ἧττον καὶ οὗτοι, ἐν
[6]	καταβέβηκεν ἐπὶ τὸν πώγωνα» τὰ	σύμβολα	τοῦ τελείου ἀνδρὸς Ἀαρών» καὶ
[6]	ὥσπερ, ἐὰν λέγηται τὰ ἁμαρτήματα	ξύλα	εἶναι καὶ χόρτος καὶ καλάμη,
[6]	θεὸς εἶναι πῦρ καταναλίσκον» τὰ	ξύλα»	καὶ τὸν χόρτον» καὶ τὴν
[6]	ὑπὲρ ἐμέ, εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν.	Ἅμα	δὲ δηλοῦται διὰ τούτων ὅτι
[6]	πλείονας δὲ ἡ τῶν εὐτελέστερον	ἅμα	καὶ πραγματικῶς καὶ ἐστοχασμένως τῶν
[6]	καὶ ἀπολύσας τῶν σωμάτων ἀπολύει	ἅμα	καὶ τοῦ ἐπὶ γῆς τυγχάνειν,
[6]	ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν· ἣν παρακούσας ὁ	ἅμα	πάντα φύρων τὰ Ἑλλήνων καὶ
[6]	θεοῦ ἡμέρα, ἐν ᾗ ἑορτάσουσιν	ἅμα	τῷ θεῷ οἱ πάντα τὰ
[6]	πολλῆς συνουσίας γινομένης περὶ τὸ	πρᾶγμα	αὐτὸ καὶ τοῦ συζῆν ἐξαίφνης
[6]	δὲ ἐνδοτέρω κυανοῦ, τὸ ἐπιγεγραμμένον	διάφραγμα	πελεκοειδεῖ σχήματι, καὶ ἀνωτέρω μὲν
[6]	εὐτέλειαν ἀγαπήσας φιλόσοφος Ἑλλήνων καὶ	παράδειγμα	ἐκθεὶς εὐδαίμονος βίου, ὡς οὐ
[6]	οὐ καταγελᾷ οὐδὲ χλευάζει τὸ	δόγμα·	ἐὰν δ´ ὁ θεῖος λόγος
[6]	δὲ σταυροῦ» Καὶ οὕτω μέγα	δόγμα	τὸ περὶ ταπεινοφροσύνης ἐστίν, ὡς
[6]	τρανώσαντες τὸ περὶ τῆς ταπεινοφροσύνης	δόγμα	τοιαῦτα ποιοῦσιν, οὐ τὸν λόγον
[6]	τρόπον· Καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν	βδέλυγμα	τῶν ἐρημώσεων, καὶ ἕως συντελείας
[6]	ὁ λόγος μου καὶ τὸ	κήρυγμά	μου οὐκ ἐν πειθοῖς σοφίας
[6]	τ´ ἦν τὸ περὶ κρίσεως	κήρυγμα	παρρησίαν ἔχειν, διδάσκον κολάζεσθαι μὲν
[6]	μὲν ὅτι πᾶσιν ἄν, εἴπερ	ἔγκλημά	ἐστι τὸ τοιοῦτον, προσάγοιτο ἡ
[6]	διδασκαλίᾳ οὐδὲν τῶν ἰδίων παραλυθησόμενον	βούλημα	ἐκ τῶν Σίμωνος μαθημάτων. Οἱ
[6]	τρανώσας αὐτὸ κἂν κατὰ τὸ	βούλημα	ἐκείνης ἀλλὰ τὰ ῥημάτια συμφορήσας,
[6]	περὶ τῶν πλουσίων τοῦ λόγου	βούλημα·	οὐκ εἴασεν ἂν ἀβασάνιστον καὶ
[6]	τῶν προφητῶν περὶ τοῦ Σατανᾶ	βούλημα	οὔτε Κέλσος οὔτε τις τῶν
[6]	καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τὸ	βούλημα	τοῦ ἐν τοῖς προφήταις πνεύματος—
[6]	τὰ χριστιανισμοῦ ἐξετάσασιν εἰδέναι τὸ	βούλημα	τῶν διαφόρων τοῦ Ἰησοῦ μορφῶν;
[6]	ἤνεγκεν— ἀλλὰ καὶ δεικνύντες τὸ	βούλημα	τῶν εἰπόντων τό· Καὶ ὁ
[6]	ἑβδόμῳ ψαλμῷ ὅτι Κύριος δώσει	ῥῆμα	τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ» Ἵν´
[6]	καὶ πάντες ὅσοι ἐπείθοντο» αὐτοῖς	παραχρῆμα	διεσκεδάσθησαν. Οὐ κύβους οὖν ἀναρριπτοῦντες
[6]	τὸ ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς	σύστημα	ὀνομάζει τις, οὐ πάντως οἱ
[6]	αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ	ἥττημα	αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν» ἕως τὸ
[6]	καὶ ὃ ὠνόμασε Κέλσος τετράγωνον	σχῆμα	καὶ τὸ ἐπὶ τῶν τοῦ
[6]	ἄλλους δύο κύκλους καὶ ἄλλο	σχῆμα	ῥομβοειδές, σοφίας πρόνοια» καὶ ἔνδον
[6]	Κέλσος ἤκουεν, ἐπεὶ ᾤετο αὐτῷ	χρήσιμα	εἶναι εἰς τὸ κατηγορεῖσθαι τὸν
[6]	γράμματος ἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ	γράμμα	ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ»
[6]	ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ»	γράμμα»	μὲν τὴν αἰσθητὴν ὠνόμασεν ἐκδοχὴν
[6]	Λευϊαθὰν ὁ τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο	διάγραμμα	ἀναπλάσας ἐπὶ τοῦ κύκλου καὶ
[6]	ἔφασκεν ἔχειν μορφήν· τὸ δὲ	διάγραμμα	Γαβριὴλ ἔλεγεν εἶναι τὸν ἀετοειδῆ.
[6]	δημιουργοῦ, τοῦτον τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο	διάγραμμα	ἔλεγεν εἶναι Μιχαὴλ τὸν λεοντοειδῆ.
[6]	ἔχειν παρ´ ἐκείνοις· τὸ δὲ	διάγραμμα	ἔφασκεν εἶναι αὐτὸν Ἐραθαώθ. Εἶθ´
[6]	παχείᾳ φησὶ διειλημμένον εἶναι τὸ	διάγραμμα,	καὶ ταύτην ἔφασκεν εἰρῆσθαι αὐτῷ
[6]	Οὔτ´ οὖν οἱ κατασκευάσαντες τὸ	διάγραμμα	οὔτε Κέλσος οἶδε τὸν περὶ
[6]	ἄρκου πρόσωπον ἔχοντα· τὸ δὲ	διάγραμμα	τὸν Θαυθαβαὼθ ἔφασκεν εἶναι τὸν
[6]	τῷ ἑβραϊκῷ. Τὸ τοίνυν ἀσεβὲς	διάγραμμα	τὸν σαφῶς οὕτως κατηγορηθέντα ἐν
[6]	εἶναι ταῦρον· ὃ δ´ εἴχομεν	διάγραμμα	τὸν Σουριὴλ ἔλεγεν εἶναι τὸν
[6]	καὶ φρικῶδες ἐπισυρίζοντα· τὸ δὲ	διάγραμμα	τρίτον Ῥαφαὴλ ἔλεγεν εἶναι δρακοντοειδῆ.
[6]	δὲ πᾶσαν ἀπιθανότητα εἶχε τὸ	διάγραμμα,	ὡς μηδὲ τὰ εὐεξαπάτητα γυναικάρια»
[6]	χρὴ λέγειν πρὸς τὸ Κέλσου	σύγγραμμα,	περὶ μαγείας φαμὲν ὅτι ὁ
[6]	πλανᾶται» ὅπου δὲ τοῦ τὸ	σύγγραμμα	τὴν Σοφίαν ἡμῖν καταλιπόντος Ἰησοῦ
[6]	ἐστι» περιαιρεῖται τὸ» τῇ καρδίᾳ	κάλυμμα»	ἐπικείμενον, ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋσῆς»
[6]	ἀληθῶς ἐστιν ὄν· ἓν μὲν	ὄνομα,	δεύτερον δὲ λόγος, τὸ δὲ
[6]	ἢ διὰ σοφίαν τοῦτο τὸ	ὄνομα	ἔσχηκα. Ποίαν δὲ σοφίαν ταύτην;
[6]	κατέγραψε, δὶς ἐκθέμενος αὐτοῦ τὸ	ὄνομα.	Ἔτι δὲ ὁ Κέλσος μελαίνῃ
[6]	ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν· αἰνεσάτωσαν τὸ	ὄνομα	κυρίου. Ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπογινώσκω
[6]	ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν» αἰνοῦσι τὸ	ὄνομα	κυρίου» ἔσεσθαι. Καὶ ὅσον γε
[6]	φησὶν εἴδωλον. Ἡμεῖς δὲ τὸ	ὄνομα	τοῦ εἰδώλου ἐπ´ ἄλλου τάττοντες
[6]	τοὺς μηδ´ ἀκούειν θέλοντας τὸ	ὄνομα	τοῦ Ἰησοῦ, κἂν ὅτι σοφός
[6]	τοῦ θεοῦ λεγόμενα, φησίν· Οὐδὲ	στόμα	αὐτῷ ἐστιν οὐδὲ φωνή. Ἀληθῶς
[6]	μὲν παρακούσας τοῦ Τὸ γὰρ	στόμα	κυρίου ἐλάλησε ταῦτα» τάχα δὲ
[6]	ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ	σέβασμα,	ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν
[6]	τὸ ἴδιον πνεῦμα εἰς τοσοῦτον	μίασμα	ἐμβαλεῖν· οὕτως μέν τ´ ἂν
[6]	τὰ περὶ ἀδιαφόρων μεμαθηκέναι εἰς	μίασμα	ἐμβεβλῆσθαι τὴν θείαν φύσιν καὶ
[6]	καὶ τὸ Σωκράτους δαιμόνιον ὡς	πλάσμα	χλευάσουσιν. Οὐ τερατευόμεθα οὖν τὰ
[6]	ἀνομία ἐν αὐτῷ, καὶ ὢν	ἀποσφράγισμα	ὁμοιώσεως καὶ στέφανος κάλλους» ἐν
[6]	χρὴ οὕτως ὀνομάσαι, ὅλον τὸ	χρῖσμα	τοῦ τῆς ἀγαλλιάσεως» ἐλαίου· οἱ
[6]	ἡμῖν κακολογεῖν, οἴεται δ´ αὐτὴν	παράκουσμα	εἶναι τῶν Πλάτωνος λόγων, ὅς
[6]	καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ ἐστι	παράκουσμα	λέγοντος· Κυκλοῖ κυκλῶν πορεύεται τὸ
[6]	οἴεται ἡμᾶς λέξειν πρὸς τὸ	πύσμα	αὐτοῦ· Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν τὸν
[6]	ἐκείνων ὡσπερεὶ ἡμετέρων. Φησὶ γάρ·	Θαῦμα	δ´ αὐτῶν οὐχ ἥκιστα ἐκεῖνο·
[6]	μέγας θεὸς τῷ δημιουργῷ τὸ	πνεῦμα	ἀπαιτεῖ αὐτὸ ἀκηκόαμεν πώποτε. Εἶθ´
[6]	ὠνόμασεν ἐκδοχὴν τῶν θείων γραμμάτων	πνεῦμα»	δὲ τὴν νοητήν. Οὕτω τοίνυν
[6]	γωνίαν ἔπεμψε τοῦτο, ὅ φατε,	πνεῦμα;	Δέον πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα
[6]	τινων ἀφ´ ἡμῶν οὐχ ὁμολογησόντων	πνεῦμα	εἶναι τὸν θεὸν ἀλλὰ τὸν
[6]	ἑαυτῷ συνάπτει, οἰόμενος ἡμᾶς λέγοντας	πνεῦμα»	εἶναι τὸν θεὸν μηδὲν ἐν
[6]	σῶμα καὶ μὴ τὸ ἴδιον	πνεῦμα	εἰς τοσοῦτον μίασμα ἐμβαλεῖν· οὕτως
[6]	ἀπηντήσαμεν, φησίν· Εἰ δ´ ἐβούλετο	πνεῦμα	ἐξ ἑαυτοῦ καταπέμψαι, τί ἐδεῖτο
[6]	Στωϊκῶν, φασκόντων ὅτι ὁ θεὸς	πνεῦμά	ἐστι διὰ πάντων διεληλυθὸς καὶ
[6]	κύριον» ὁ δὲ κύριος τὸ	πνεῦμά	ἐστι» περιαιρεῖται τὸ» τῇ καρδίᾳ
[6]	ὁ κολλώμενος τῷ κυρίῳ ἓν	πνεῦμά	ἐστι» τίς μᾶλλον τῆς Ἰησοῦ
[6]	πνεύματος τοῦ θεοῦ, ὅτι ἐπείπερ	πνεῦμά	ἐστιν ἀπὸ τοῦ θεοῦ ὁ
[6]	Ὁ κολλώμενος τῷ κυρίῳ ἓν	πνεῦμά	ἐστιν» Εἰ δ´ ὁ κολλώμενος
[6]	λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ	πνεῦμα,	ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ
[6]	γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ	πνεῦμα	ζωοποιεῖ» γράμμα» μὲν τὴν αἰσθητὴν
[6]	αὖ ὁ λέγων· Ἐπειδὴ θεῖον	πνεῦμα	ἦν ἐν σώματι, πάντως τι
[6]	τούτοις λέγει ὅτι ἐπειδὴ θεῖον	πνεῦμα	ἦν ἐν σώματι, πάντως τι
[6]	ταῖς ἐκβάσεσι κρινομένων ὅτι θεῖον	πνεῦμα	ἦν τὸ ταῦτα ἀπαγγέλλον. Οὐ
[6]	τοῖς τῇδε γεγονέναι κατὰ τὸ	Πνεῦμα	θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος»
[6]	καὶ μετέχεται ὑπὸ τῶν ἐχόντων	πνεῦμα	θεοῦ» Καὶ ὁ σωτὴρ ἡμῶν
[6]	ἐστὶ καὶ δυσθεώρητος ὁ θεός,	πνεῦμα	ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν
[6]	ἡμῶν· διὰ τὸ δυσθεώρητος εἶναι	πνεῦμα	ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν
[6]	ὡς ἀφ´ ἡμῶν ἀπεφήνατο ὅτι	πνεῦμα	ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ὁ
[6]	λέγοντος· Κυκλοῖ κυκλῶν πορεύεται τὸ	πνεῦμα,	καὶ ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει
[6]	οὐχ ὡς τὸ τῶν Στωϊκῶν	πνεῦμα·	καὶ πάντα μὲν περιέχει τὰ
[6]	καὶ νοητῶς λατρεύειν τινὰ αὐτῷ	πνεῦμα»	νοηθείη ἄν. Ἀλλὰ καὶ οὐκ
[6]	Οὕτω τοίνυν καὶ ἐν τῷ	πνεῦμα	ὁ θεός» ἐπεὶ καὶ Σαμαρεῖς
[6]	ὄρει τούτῳ προσκυνήσουσι τῷ πατρί·	πνεῦμα	ὁ θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας
[6]	ἂν γὰρ ἀπειλήφει ὃ δέδωκε	πνεῦμα	ὁ θεὸς καταμεμολυσμένον τῇ τοῦ
[6]	νοοῦμεν αὐτόν, οὕτως ἐὰν λέγηται	πνεῦμα»	ὁ θεός, οὐ σῶμα αὐτὸν
[6]	καταβαίνων οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ	πνεῦμα	σωματικόν· κατὰ δὲ ἡμᾶς καὶ
[6]	ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει τὸ	πνεῦμα.	Τὸ δ´ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου
[6]	ἄληπτον τυγχάνον τοῖς μὴ ἔχουσι	πνεῦμα»	τὸ πάντ´ ἐρευνῶν, ἐρευνῶν δὲ
[6]	σύνταξις τοῦτ´ ἀπαιτεῖ. Ἀλλ´ οὐδὲ	πνεῦμα	τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ φαμεν
[6]	ὕδωρ καὶ τὸ ἐπιφερόμενον αὐτῷ	πνεῦμα	τοῦ θεοῦ» καὶ τί τὸ
[6]	γὰρ σῶμα τὸ καθ´ ἡμᾶς	πνεῦμα,	ὡς οὐδὲ σῶμα τὸ πῦρ,
[6]	ἀπὸ τῶν γραφῶν ληφθέντα ὀνόματα	ἐπώνυμά	ἐστι τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸς
[6]	δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ	στερέωμα»	καὶ Αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔστησαν
[6]	γενητὸν φῶς» τί τε τὸ	στερέωμα»	παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ» γενόμενον
[6]	τὸ φῶς» δευτέρᾳ δὲ τὸ	στερέωμα»	τρίτῃ δὲ συνῆχθαι τὰ ὑποκάτω
[6]	αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν» ἕως τὸ	πλήρωμα	τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ» ἵνα μετὰ
[6]	περιπλασθῇ αὐτῇ τὸ σῶμα, εἴτε	σῶμα	ἀνειληφυῖαν· παραπλήσιόν τι ποιῶν τοῖς
[6]	ἡμᾶς τῷ μὲν μὴ εἶναι	σῶμα	ἀόρατός ἐστιν· τοῖς δὲ θεωρητικοῖς
[6]	λέγηται πνεῦμα» ὁ θεός, οὐ	σῶμα	αὐτὸν λέγομεν εἶναι. Πρὸς γὰρ
[6]	καὶ πᾶσαν οὐσίαν ἁμαρτίας, οὐ	σῶμα	αὐτὸν νοήσομεν. Ὡς δ´ ἐὰν
[6]	καὶ περιείληφεν αὐτά, οὐχ ὡς	σῶμα	δὲ περιέχον περιέχει, ὅτε καὶ
[6]	ἀόρατον καὶ ἀσώματον οὐκ ἂν	σῶμα	εἴη ὁ θεὸς λόγος, δι´
[6]	σώματι, ἕως περιπλασθῇ αὐτῇ τὸ	σῶμα,	εἴτε σῶμα ἀνειληφυῖαν· παραπλήσιόν τι
[6]	δ´ ἔλαττον καὶ κατὰ τὸ	σῶμα	ἐν τῷ σώματι, ὅπερ οὐδεὶς
[6]	εὐθὺς ἂν οἱ βλέποντες τὸ	σῶμα	ἐπίστευον ὅτι οὐκ ἀπὸ γεννήσεως
[6]	δὲ περιέχον περιέχει, ὅτε καὶ	σῶμά	ἐστι τὸ περιεχόμενον, ἀλλ´ ὡς
[6]	εἰκόνι τύπου τετηρημένον, πεντάδι λυθὲν	σῶμα·	ἡ χάρις συνέστω μοι, πάτερ,
[6]	εἶναι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς	σῶμα	ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς
[6]	θεός, πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς	σῶμα	ἡμῖν ὅμοιον δεῦρο κατέπεμψεν, ὡς
[6]	ἀνθρώπους εἰδὼς καὶ τούτῳ περιπλάσαι	σῶμα	καὶ μὴ τὸ ἴδιον πνεῦμα
[6]	δ´ ἐὰν λέγηται πῦρ» οὐ	σῶμα	νοοῦμεν αὐτόν, οὕτως ἐὰν λέγηται
[6]	ὅτι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς	σῶμα	ὁ θεὸς δεῦρο κατέπεμψεν. Ἀεὶ
[6]	δυσειδὲς γεγονέναι τὸ τοῦ Ἰησοῦ	σῶμα,	οὐ μὴν ὡς ἐκτέθειται καὶ
[6]	ψυχὴ ζῳοποιεῖ καὶ κινεῖ τὸ	σῶμα	οὐ πεφυκὸς ἀφ´ ἑαυτοῦ κινεῖσθαι
[6]	αὐτὸν τρόπον τοίνυν τὸ αἰσθητὸν	σῶμα	οὐκ ἀπαγγέλλει τὸν τρόπον τῆς
[6]	δέοντα καὶ ἐνεργῶν τὸ ὅλον	σῶμα	τὴν ἐκκλησίαν κινεῖ καὶ ἕκαστον
[6]	ἐγγινομένου τοῖς ἀξίοις. Οὐδὲ γὰρ	σῶμα	τὸ καθ´ ἡμᾶς πνεῦμα, ὡς
[6]	καθ´ ἡμᾶς πνεῦμα, ὡς οὐδὲ	σῶμα	τὸ πῦρ, ὅπερ εἶναι λέγεται
[6]	οὕτω καλουμένῳ νοσήματι, πᾶν τὸ	σῶμα	τοῦ Ἰώβ. Ἐῶ γὰρ τὰ
[6]	θεοῦ τὰ τοῦ θεοῦ τὸ	σῶμα»	τοῦ τοιαύτην ἔχοντος ψυχὴν καὶ
[6]	ὑπόθεσιν χωρὶς γεννήσεως περιεπλάσσετο τὸ	σῶμα	τῷ Ἰησοῦ, οὐκ εὐθὺς ἂν
[6]	τῆς ἐκκλησίας» ὡς εἶναι ἓν	σῶμα	Χριστὸν καὶ τὴν ἐκκλησίαν, τὸ
[6]	ἕπεσθαι καὶ ὠφελεῖσθαι, λέγομεν ὅτι	σῶμα	Χριστοῦ φασιν εἶναι οἱ θεῖοι
[6]	ἐν ἀτιμίᾳ» καὶ ἐν ἀσθενείᾳ»	σῶμα	ψυχικόν» φαμεν ἀνίστασθαι, ὁποῖον ἐσπάρη.
[6]	γεγένηται τοῖς ἔθνεσι» καὶ τὸ	παράπτωμα	αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ
[6]	εἰσβιάζεται κρύφα καὶ παραπείθει καὶ	πλανᾷ;	Τί δὲ τοὺς ὑπὸ τούτου
[6]	καὶ τῶν προφητῶν περὶ τοῦ	Σατανᾶ	βούλημα οὔτε Κέλσος οὔτε τις
[6]	παρακηκοότας ἡμᾶς τὰ περὶ τοῦ	Σατανᾶ	εἰσάγειν, φησὶ θεῖόν τινα πόλεμον
[6]	ἡ παρουσία κατ´ ἐνέργειαν τοῦ	Σατανᾶ	ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις
[6]	υἱὸν τοῦ πονηροῦ δαίμονος καὶ	Σατανᾶ	καὶ διαβόλου. Εἶτ´ ἐπεὶ τότε
[6]	Ἀσταφαιέ, ἐπίσκοπε πρώτης ὕδατος ἀρχῆς,	ἕνα	βλέπων μύστην πάρες με παρθένου
[6]	εὐλόγως γεγένηται, ἐπείπερ ἐχρῆν τοῖς	ἕνα	θεὸν μεμαθηκόσι καὶ τοὺς προφήτας
[6]	διαλεγόμενοι εἴτε καθ´ ἑαυτοὺς ὄντες	ἕνα	καὶ τὸν αὐτὸν ἴσμεν, ὃν
[6]	εἰσάγων υἱοὺς θεῶν, τοῦ δημιουργοῦ	ἕνα	καὶ τοῦ κατὰ Μαρκίωνα θεοῦ
[6]	Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ	μηδένα	τρόπον, ὅτι, ἐὰν μὴ ἔλθῃ
[6]	Πλάτωνος ὁ Κέλσος, κοινοποιῶν τὰ	δυνάμενα	ἑλεῖν τινα καὶ συνετὸν ἐκ
[6]	μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν	δυνάμενα»	Οὕτω δὲ πᾶσαν ἀπιθανότητα εἶχε
[6]	τὰ περὶ τῶν μελλουσῶν βασιλειῶν,	ἀρξάμενα	ἀπὸ τῶν χρόνων Δανιὴλ μέχρι
[6]	τέλει τῆς τοῦ Ἰεζεκιὴλ προφητείας	ἑωραμένα	τῷ προφήτῃ, ἐν οἷς διάφοροι
[6]	δ´ ἡμῖν τὰ εἰς ταῦτα	λελεγμένα.	Ἐπεὶ δὲ καὶ ἄλλην λέξιν
[6]	τὰ ὑπὸ Κέλσου εἰς ταῦτα	λελεγμένα·	μᾶλλον γὰρ Κέλσου ἡμεῖς αὐτῶν
[6]	τὰ ἀπὸ φιλοσοφίας ὑπ´ αὐτοῦ	ἐκτιθέμενα,	ὡς οἰηθείη ἄν τις. Παρέθετο
[6]	καὶ τὰ ἀσθενῆ» καὶ τὰ	ἐξουθενημένα»	καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα
[6]	ὡς σαφῆ καὶ ἀκριβῶς αὐτῷ	νενοημένα	προφέρει εἰς κατηγορίαν τὰ περὶ
[6]	Πλάτωνος εἰλήφαμεν, ἀλλὰ τούτων κρειττόνως	εἰρημένα	ἀπὸ τῶν προφητῶν μεμαθήκαμεν, σαφηνίσαντος
[6]	τὰ τοιαῦτα τῷ Κέλσῳ κατεψευσμένως	εἰρημένα,	ἐν οἷς ἔφησεν ἑωρακέναι παρά
[6]	δοκούσαις εἶναι εὐτελέσι λέξεσιν ἀπορρήτως	εἰρημένα.	Καὶ εἰ χρή γε τολμήσαντα
[6]	οὐκ ὀλίγα ἐστὶ περὶ δράκοντος	εἰρημένα	λαβεῖν. Οὔπω λέγω καὶ τὰ
[6]	τὰ Πλάτωνι οὐκ ἀπιθάνως μὲν	εἰρημένα,	οὐ μὴν καὶ διαθέντα τὸν
[6]	τῷ Παύλῳ ἀναγνοὺς περὶ αὐτοῦ	εἰρημένα	οὔτε τὰ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις
[6]	καινόν τι παρὰ τὰ πρότερον	εἰρημένα	πάλιν αὐτό φησιν· ἀρκεῖ δ´
[6]	ὀφθαλμῶν κατακεχύσθαι τοῦ εἰπόντος τὰ	προειρημένα	ἀποδιδόναι νομίζει φάσκων· Οὓς ἄν
[6]	~Μετὰ δὲ τὸ ἐκθέσθαι τὰ	προειρημένα	καὶ τὰ ἀνάλογον αὐτοῖς, ἅτινα
[6]	οἰκοδόμοις τὸ ποιεῖν δοκεῖν τὰ	παρακείμενα	ταῖς οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ κόπρια ἀποπίπτοντα
[6]	Διόπερ ὡς περισσὰ καὶ μάτην	ἐκκείμενα	ἐῶμεν τὰ ὑπὸ Κέλσου εἰς
[6]	ἀγωνισώμεθα. ~Ἔλεγε δὴ μετὰ τὰ	ἐκκείμενα	τοιαῦτα· Ὁπόθεν δὲ καὶ αὐτὸ
[6]	Ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν τὰ	προεκκείμενα.	~Πλήν φησιν ὁ Κέλσος ἡμᾶς
[6]	ἐπισταμένων Σκυθῶν τὰ αὐτὰ Ἕλλησιν	ὑποκείμενα	περὶ τῶν νομιζομένων θεῶν. Ποία
[6]	ὅτι ἐποίησα αὐτούς» τὰ μὴ	γεγραμμένα	ἐκτιθέμενος ὡς δηλούμενα ἀπὸ τῶν
[6]	αὐτῇ ἢ μή, ἀναγνώτω τὰ	γεγραμμένα	Μοιραγένει τῶν Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως
[6]	βουλόμενος τὰ περὶ βασιλείας θεοῦ	γεγραμμένα	παρ´ ἡμῖν τούτων μὲν οὐδὲν
[6]	νεφελῶν εἶπε τῷ Ἰὼβ τὰ	ἀναγεγραμμένα	ἐν τῇ ὁμωνύμῳ βίβλῳ αὐτοῦ,
[6]	τῶν παρεμβολῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ	ἀναγεγραμμένα,	ποῖαι μὲν κατὰ τὰ ἀνατολικὰ
[6]	μεταξὺ τῶν ὑπερουρανίων ἀνωτέρω κύκλων	ἐπιγεγραμμένα,	ἄλλα τε καὶ δύο ἄττα,
[6]	καὶ» αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις,	ἀγόμενα	ἐπιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα καὶ
[6]	συγγράμματι τὰ μηδαμῶς ὑπὸ Χριστιανῶν	λεγόμενα	ἀλλά τινων τάχα οὐδ´ ἔτι
[6]	δεῖ καὶ τῆς πρὸς τὰ	λεγόμενα	ἐπινεύσεως. Διόπερ ἐν Δευτερονομίῳ ἐμφαντικῶς
[6]	ἀνέδην χρωμένους. Ὡς γὰρ ταῦτα	λεγόμενα	ἤδη καὶ ὑπὸ τῶν πολλῶν
[6]	μυστικῶς ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς	λεγόμενα.	Ἵνα δὲ προσαγάγωμεν τῇ παραδοχῇ
[6]	Ἐκτιθέμενος οὖν τὰ κατὰ Μαρκίωνος	λεγόμενα	καὶ μὴ ἐπισημειωσάμενος ὅτι πρὸς
[6]	πρὸς τὰ ἀσεβῶς ὑπ´ αὐτῶν	λεγόμενα.	Οὐδ´ ὅτι δεδωκὼς ὁ μέγας
[6]	δὲ τὰ καταχρηστικῶς οὕτως ὀνομαζόμενα	λεγόμενα	σωματικὰ κακὰ καὶ ἐκτός τίς
[6]	τὰ ὑπὸ Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν	λεγόμενα	τοιαῦτα ἦν, ἵν´ ὑπὸ τῶν
[6]	ἐπὶ τῶν δυνάμεων τοῦ θεοῦ	λεγόμενα,	φησίν· Οὐδὲ στόμα αὐτῷ ἐστιν
[6]	πλείονα λέγων ὡς ὑφ´ ἡμῶν	διδόμενα,	ἅπερ οὐδεὶς τῶν ἐν Χριστιανοῖς
[6]	παρὰ τὰ Ἐλευσίνια ἢ τὰ	παραδιδόμενα	τοῖς ἐν Αἰγίνῃ μυουμένοις τὰ
[6]	μωρῶν τινων ἀκροατῶν καὶ ἀνδραπόδων	δεόμενα·	διαλήψεται γὰρ τίνες ἐν αὐτοῖς,
[6]	εἰ μὲν τὰ κυρίως οὕτως	ὀνομαζόμενα	ἐξακούοι τις, ὁ θεὸς οὐ
[6]	~Εἰ δὲ τὰ καταχρηστικῶς οὕτως	ὀνομαζόμενα	λεγόμενα σωματικὰ κακὰ καὶ ἐκτός
[6]	εἰς τὸν κατὰ φύσιν βίον	νομιζόμενα	ἀγαθὰ τὰ δ´ ἐναντιούμενα τούτῳ
[6]	καὶ τὰ ἐκτός, τὰ μὲν	συμβαλλόμενα	εἰς τὸν κατὰ φύσιν βίον
[6]	αὐτὴν περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν	σημαινόμενα·	εἰκὸς ἐντεῦθεν ἤτοι τὸν Κέλσον
[6]	ξυνὸν καὶ δίκην ἔριν, καὶ	γινόμενα	πάντα κατ´ ἔριν καὶ χρεών»
[6]	βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ	βλεπόμενα	αἰώνια. ~Ἄντικρυς γὰρ τοῖς ἀκούειν
[6]	μὲν οἶδε τὰ αἰσθητὰ καὶ	βλεπόμενα»	αἰώνια» δὲ τὰ νοητὰ καὶ
[6]	τὸ Μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ	βλεπόμενα	ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα» καὶ
[6]	ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ	βλεπόμενα	ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα· τὰ
[6]	δὲ τὰ νοητὰ καὶ μὴ	βλεπόμενα»	καὶ βουλόμενος πρὸς τῇ ἐκείνων
[6]	τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ	βλεπόμενα»	καὶ τὸ Τὰ γὰρ ἀόρατα
[6]	νῷ μόνῳ καταληπτὰ ὀνομάζων μὴ	βλεπόμενα»	Οὗτος δὲ καὶ πρόσκαιρα» μὲν
[6]	τὰ μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρ	βλεπόμενα	πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα
[6]	τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ	βλεπόμενα·	τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ
[6]	τὰ μὲν αἰσθητὰ λέγων αὐτὰ	βλεπόμενα»	τὰ δὲ νοητὰ καὶ νῷ
[6]	σωματικῶς καὶ τυπικῶς ἐποίουν τὰ	προσταττόμενα	ὑπὸ τοῦ νόμου, εἶπεν ὁ
[6]	δύναμις θεία καὶ περιειληφυῖα τὰ	περιεχόμενα.	Κατὰ μὲν οὖν τοὺς ἀπὸ
[6]	διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια	γεγυμνασμένα	ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε
[6]	τυγχάνοντα, εἰς ἓν ἀλλήλοις εἶναι	λελογισμένα	καὶ ὄντα. Οἷον περὶ μὲν
[6]	θεοῦ καὶ κρούειν αὐτῶν τὰ	κεκλεισμένα,	οὐ παρὰ τοῦτο ὁ λόγος
[6]	καθ´ ἡμᾶς θεοσεβείας καταγινώσκεται ὡς	κατεψευσμένα	Χριστιανῶν, οὕτως εὑρεθείη ἂν καὶ
[6]	τὰς οἰκίας καὶ» αἰχμαλωτιζόντων γυναικάρια	σεσωρευμένα	ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε
[6]	παρακολουθήσεως γεγένηται τῆς πρὸς τὰ	προηγούμενα·	θαυμάζω δὲ εἰ μὴ ὅπερ
[6]	βίον νομιζόμενα ἀγαθὰ τὰ δ´	ἐναντιούμενα	τούτῳ κακά. Οὕτω γὰρ ὁ
[6]	γῆν τὰ ὑπὸ μόνης φύσεως	διοικούμενα,	καὶ τετάρτῃ γεγονέναι τοὺς φωστῆρας»
[6]	ᾖ τὰ ὑπὸ τοῦ κελευομένου	ἐπιτελούμενα	τῷ θεὸν εἶναι τὸν κεκελευκότα
[6]	τὰ μὴ γεγραμμένα ἐκτιθέμενος ὡς	δηλούμενα	ἀπὸ τῶν γεγραμμένων. Μεταμέλεια γὰρ
[6]	ἀνάλογον ἐκείνῳ τῷ ἑνὶ Χριστῷ	διακονούμενα	τῇ πανταχοῦ τῶν ἀνθρώπων σωτηρίᾳ,
[6]	ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι	νοούμενα	καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ
[6]	ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι	νοούμενα	καθορᾶται» ὅτι πρὸς τοῖς ἀοράτοις
[6]	ἀφ´ ὧν ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ	νοούμενα,	τήν τε ἀΐδιον αὐτοῦ δύναμιν
[6]	καὶ πάντα μὲν περιέχει τὰ	προνοούμενα	ἡ πρόνοια καὶ περιείληφεν αὐτά,
[6]	παρακουσμάτων τὰ καὶ ὑφ´ ἡμῶν	κατηγορούμενα.	Εἰ δὲ καὶ ὑπισχνοῦνται οἱ
[6]	τὰ πρὸς Μαρκίωνα ὑφ´ ἡμῶν	ἀπορούμενα	προφέρει, τάχα καὶ τούτων παρακούσας
[6]	ἐπάνω τοῦ ὕδατος» οὐδὲ κακῶς	μηχανώμενά	τινα ὡς ὑπὸ ἑτέρου τοῦ
[6]	καὶ πολλά τις ποθεῖ σώματα	πεπληρωμένα	θείου πνεύματος ἰδεῖν, ἀνάλογον ἐκείνῳ
[6]	χάριτος τοῦ θεοῦ καὶ μεγαλονοίας	πεπληρωμένα·	οἵτινες οὐχ, ὡς οἴεται Κέλσος,
[6]	εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται»	Ἵνα	γάρ τις θέλῃ ἅπερ λέγει
[6]	αὐτοῦ τῆς κατανοήσεως τοῦ θεοῦ.	Ἵνα	δὲ δηλωθῇ τὸ σπανίως εἰς
[6]	πετεινὰ ἢ τετράποδα ἢ ἑρπετά.	Ἵνα	δὲ καὶ δοκῶσί τινες ταῦτα
[6]	τοῦ μηδέπω γενομένου αὐτοὺς ἀκηκοέναι;	Ἵνα	δὲ καὶ ἐπὶ τοὺς Ἰησοῦ
[6]	ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς λεγόμενα.	Ἵνα	δὲ προσαγάγωμεν τῇ παραδοχῇ τοῦ
[6]	Ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν ὁ θεός»	ἵνα	δηλωθῇ ὅτι ἀφανῆ καὶ ἄγνωστά
[6]	τούτων τινὰ πεποιηκέναι τὸν θεόν,	ἵνα	διὰ τούτων ἐπιστρέψῃ τινάς. Καὶ
[6]	λέγεσθαι τὸ χειρουργεῖν ἢ τροπικῶς,	ἵνα	διηγησώμεθα καὶ τὸ Ποίησιν δὲ
[6]	πρὸς τοὺς εὐεξαπατήτους χρωμένοις τοιούτοις,	ἵνα	δοκοῖεν θείᾳ δυνάμει τι ποιεῖν,
[6]	ψυχὴν ζῶσαν καὶ σφαζόμενον οὐρανόν,	ἵνα	ζήσῃ, καὶ γῆν σφαζομένην μαχαίρᾳ
[6]	σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους,	ἵνα	ζήσωσι, καὶ οὐκ ἀπεικός ἐστιν
[6]	σφαζομένην μαχαίρᾳ καὶ πολλοὺς σφαζομένους,	ἵνα	ζήσωσι, καὶ παυόμενον ἐν κόσμῳ
[6]	κάμηλος γραφαῖς καὶ ἐπὶ τίνων,	ἵνα	θεωρήσῃ τὸ περὶ τῶν πλουσίων
[6]	οὕτως οὐδὲ τὸ κελεύειν αὐτόν,	ἵνα	καλὰ καὶ ἐπαινετὰ ᾖ τὰ
[6]	τοῦ θεοῦ, τοῦ ὁρᾶσθαι λαμβανομένου,	ἵνα	κατὰ τὴν συνήθειαν ὀνομάσω τῆς
[6]	θεὸς» τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου»	ἵνα	καταισχύνῃ τοὺς σοφούς» καὶ τὰ
[6]	τῷ φάσκοντι λόγῳ πεπροφητεῦσθαι αὐτόν,	ἵνα	κατηγορήσῃ Μαρκίωνος καὶ τῶν ἀπ´
[6]	τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,	ἵνα	κριθῶσιν ἅπαντες οἱ μὴ πιστεύσαντες
[6]	τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ»	ἵνα	μετὰ τοῦτο πᾶς» ὃν οὐ
[6]	διὸ δὴ τούτων προσδεῖν εἶπον,	ἵνα	μὴ ἀναγκάζωνται τῆς ἀληθινῆς μὲν
[6]	ἡμῖν ἀκριβῶς ἐκθέσθαι τὰ τοιαῦτα,	ἵνα	μὴ δοκῶμεν ἀγνοεῖν ἃ Κέλσος
[6]	τοῦ πειράζοντος τὸν σωτῆρα διαβόλου,	ἵνα	μὴ δόξω ἀπὸ νεωτέρων γραφῶν
[6]	ὅτι ῥητὸν» οὐκ ἔστιν, ὅμως,	ἵνα	μὴ εἰς ἀνεξέλεγκτον ἀναχωρεῖν δόξῃ,
[6]	ὡς ὄντος υἱοῦ θεοῦ παραθέσθαι·	ἵνα	μὴ καὶ αὐτὸς ὑπὸ τοῦ
[6]	τὰ ὄντα καταργήσῃ» καὶ ἀληθῶς,	ἵνα	μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον
[6]	καὶ ταῦτα γνῶναι καὶ ἐκθέσθαι·	ἵνα	μὴ τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ εἰδέναι
[6]	κακίᾳ βασανισθέντες καὶ πάντα πράξαντες,	ἵνα	μηδὲν κίβδηλον πρόωνται ἐπὶ τὴν
[6]	διὰ τῶν προφητῶν τοῖς ἀνθρώποις,	ἵνα	οἱ συνιέντες τῶν λόγων αὐτῶν
[6]	τὰ πάντ´ ἐγένετο, ὁ φθάνων,	ἵνα	πάντα διὰ λόγου γίνηται, οὐχ
[6]	εἰς τὸν κατὰ Κέλσου λόγον,	ἵνα	παραστήσωμεν τοῖς ἐντυγχάνουσι τρανότερον ἐκείνου
[6]	ἐξουθενημένα» καὶ τὰ μὴ ὄντα,	ἵνα	τὰ ὄντα καταργήσῃ» καὶ ἀληθῶς,
[6]	οὐκ ἐγγιοῦσι. Πάλιν τε αὖ	ἵνα	τὸ βάθος παραστήσῃ ὁ προφήτης
[6]	αὐτὸν ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος,	ἵνα	τὸ μὲν κατ´ εἰκόνα» τὸ
[6]	ἡμεῖς δὲ καὶ τοῦτο πεποιήκαμεν,	ἵνα	τὸ τῆς ἀτελέστου τελετῆς πέρας
[6]	γενομένους ὅπερ σὰρξ» ἐγένετο» σάρξ»	ἵνα	χωρηθῇ ὑπὸ τῶν μὴ δυναμένων
[6]	εὖ πράττοντας καὶ οὐδὲν ἧττον	κἀκεῖνα	λεγούσης, ἅτινα περισπᾶν δοκεῖ οὐκ
[6]	ἐπελαφρίζων δὲ διὰ τὴν περὶ	ἐκεῖνα	θέαν πᾶσαν περίστασιν· ἐπεὶ καὶ
[6]	καὶ μὴ παραμυθησάμενος, τίνα τρόπον	ἐκεῖνα	μὲν λόγου ἔχεται κρείττονος ταῦτα
[6]	διαλοιδορεῖται ἡμῖν λέγων μὴ εἶναι	ἐκεῖνα	ὅμοια τοῖς περὶ διαβόλου δαίμονος
[6]	ὑπερκόσμια καὶ ὑπερουράνια καὶ δι´	ἐκεῖνα	πάντα πράττων, ἵν´ αὐτῶν τύχῃ,
[6]	θέᾳ γενέσθαι ὑπὸ τοῦ πρὸς	ἐκεῖνα	πόθου βοηθούμενος πᾶσαν θλῖψιν τὸ
[6]	μονογενῆ καὶ πρωτότοκον πάσης κτίσεως»	ἐπέκεινα	δὲ πάντων τούτων τὸν πατέρα
[6]	ἀσώματος ᾖ· ἵν´ εὑρεθῇ, πότερον	ἐπέκεινα	οὐσίας ἐστὶ πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει
[6]	ἁμαρτανόντων κολάσεως. Εἰς γὰρ τὰ	ὑπερέκεινα	αὐτῆς οὐ χρήσιμον ἀναβαίνειν διὰ
[6]	καταβαίνοντας μετ´ Αἰγυπτίων ἐπὶ τὰ	πετεινὰ	ἢ τετράποδα ἢ ἑρπετά. Ἵνα
[6]	θείου παραδείσου τὸν ἄνθρωπον, τοιαῦτά	τινα	αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ θεότητος καὶ μειζόνων
[6]	ἰδέᾳ λέοντος μεμορφωμένον, οὐκ ἐκθέμενος,	τίνα	αὐτὸν ὀνομάζουσιν οἱ ἀληθῶς δυσσεβέστατοι·
[6]	ἐν πνεύματι» καὶ νοητῶς λατρεύειν	τινὰ	αὐτῷ πνεῦμα» νοηθείη ἄν. Ἀλλὰ
[6]	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενοι μαγικήν	τινα	γοητείαν, καὶ τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς
[6]	μάλιστα ἐν ταῖς ἀναχωρήσεσιν εἴρηται,	τίνα	δ´ ἦν ἃ ἔλεγεν, οὐκ
[6]	πολλούς» καὶ τίνα μὲν ῥητὰ»	τίνα	δὲ οὐ τοιαῦτα. Πάλιν τε
[6]	τὰ γραπτέα» καὶ πῶς γραπτέα»	τίνα	δὲ οὐδαμῶς γραπτέα» εἰς τοὺς
[6]	πεπλανημένην, ποιοῦντες τῷ θεῷ ἐναντίον	τινά,	διάβολόν τε καὶ γλώττῃ ἑβραίᾳ
[6]	τῶν ἀποστόλων ἔγραψεν, ἐβουλήθη ἑαυτόν	τινα	εἰπεῖν μέγαν, καὶ πρὸ ἐκείνου
[6]	ἐπὶ τῷ Ὀφιανοὶ καλεῖσθαι, Εὐφράτην	τινὰ	εἰσηγητὴν τῶν ἀνοσίων αὐχοῦντες λόγων.
[6]	παρὰ τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς σφραγῖδος ἑαυτῷ	τινα	ἐκτίθεται ἀλλόκοτα καὶ ἀμοιβαίας φωνάς,
[6]	θλῖψιν τὸ οὐδὲν καὶ ἐλαφράν	τινα	ἐνόμιζεν εἶναι· καὶ παρ´ αὐτὸν
[6]	Ἰησοῦ καὶ μὴ πρότερον προσίεσθαί	τινα	ἐπὶ τὸ συνέδριον ἑαυτῶν, ἐὰν
[6]	καὶ ἐν τούτοις μὴ σαφηνίζων,	τίνα	ἐστὶ τὰ κακά, καίτοι γε
[6]	υἱὸν θεοῦ Ἰησοῦν, οὐχ ὁρῶν,	τίνα	ἐστὶ τὰ περὶ αὐτοῦ ἐν
[6]	ἑαυτῶν τῇ διδασκαλίᾳ ὡς ἀπόρρητά	τινα	ἔχοντες οὐ πάνυ δ´ ἐδυνήθησαν,
[6]	κατὰ τὰς θείας γραφάς, καὶ	τίνα	ἡμῖν λεκτέον πρὸς τό· Πῶς
[6]	τῷ καθ´ ἡμῶν λόγῳ ἐκτίθεταί	τινα	καὶ περσικὰ μυστήρια ἐν οἷς
[6]	Κέλσος, κοινοποιῶν τὰ δυνάμενα ἑλεῖν	τινα	καὶ συνετὸν ἐκ τῶν ἱερῶν
[6]	ὁ μὲν Κέλσος τρίτον ἀμφίβιόν	τινα	καὶ φρικῶδες ἐπισυρίζοντα· τὸ δὲ
[6]	τῶν νεκρῶν. ~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά	τινα	λέγει ὁ Κέλσος· Ἔτι μὴν
[6]	θείᾳ δυνάμει τι ποιεῖν, ἐκτίθεταί	τινα	λέγων· Τί με δεῖ καταριθμεῖν
[6]	οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται ἐφρόνουν	τινὰ	μείζονα γραμμάτων, ἅπερ οὐκ ἔγραψαν.
[6]	ἄκροις αὐτῆς, εἴτε ταῦτα εἴτε	τινὰ	μείζονα τούτων αἰνιττόμενος ἐν τῷ
[6]	καὶ τὰ κατ´ αὐτοῦ λέγων,	τίνα	μὲν ἐκφεύγουσι τῶν ἐγκλημάτων τίσι
[6]	γραπτέα» εἰς τοὺς πολλούς» καὶ	τίνα	μὲν ῥητὰ» τίνα δὲ οὐ
[6]	ὧν ἐλάμβανον χάριτι θεοῦ νοημάτων,	τίνα	μὲν τὰ γραπτέα» καὶ πῶς
[6]	λέξιν, δι´ ἧς οἱονεὶ προσωποποιεῖταί	τινα,	μετὰ τὸ ἀκοῦσαι τούτων τοιαῦτα
[6]	τὸν Βεημὼν ὀνομαζόμενον ὡσπερεὶ τεταγμένον	τινὰ	μετὰ τὸν κατωτάτω κύκλον. Τοῦτον
[6]	οὐχ ἥκιστα ἐκεῖνο· ἐξηγοῦνται γάρ	τινα	μεταξὺ τῶν ὑπερουρανίων ἀνωτέρω κύκλων
[6]	αὐτῷ πρόκειται γράφειν φησὶ Διονύσιόν	τινα	μουσικὸν Αἰγύπτιον συγγενόμενον αὐτῷ εἰρηκέναι
[6]	λαβόντες ἡμῶν οἱ προφῆται λέγουσί	τινα	οὐδ´ οἱ τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολοι
[6]	θεός; Εὖ οἶδα ὅτι ῥητά	τινα	παραλήψονται τῆς γραφῆς οἱ καὶ
[6]	δέ τινες λέξεις οἱονεὶ κίνησίν	τινα	παριστᾶσιν αὐτοῦ, ὡς καὶ ἡ
[6]	φησι, δεδόσθω ἔσθ´ ὅτε τούτων	τινὰ	πεποιηκέναι τὸν θεόν, ἵνα διὰ
[6]	εἰ μὲν σκυτοτόμος ἦν, λέγεσθαί	τινα	περὶ σκύτους ἁγίου, εἰ δὲ
[6]	διάφοροι πύλαι καταγεγραμμέναι εἰσίν, αἰνισσόμεναί	τινα	περὶ τῆς διαφόρου εἰσόδου τῶν
[6]	τοῦ Σατανᾶ εἰσάγειν, φησὶ θεῖόν	τινα	πόλεμον αἰνίττεσθαι τοὺς παλαιούς, Ἡράκλειτον
[6]	πτωχῶν καὶ πλουσίων, ἢ οἶδέ	τινα	πτωχείαν πάντως μακαριζομένην ὁ λόγος
[6]	βωμολοχεῖ οἰόμενος μίμους γράφειν ἤ	τινα	σκώμματα, οὐχ ὁρῶν ὅτι ἡ
[6]	τῷ νόμῳ γεγραμμένην. Προυνικὸν δέ	τινα	σοφίαν οἱ ἀπὸ Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι
[6]	γὰρ τίνες ἐν αὐτοῖς, καὶ	τίνα	τὰ περὶ τῆς φύσεως τῶν
[6]	ὅτι γενητά ἐστι, περὶ τοῦ	τίνα	τρόπον γεγένηται. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει
[6]	νοητῶν καὶ αἰσθητῶν λόγον, καὶ	τίνα	τρόπον διανενέμηνται αἱ φύσεις τῶν
[6]	τὰ τοιαῦτα καὶ μὴ παραμυθησάμενος,	τίνα	τρόπον ἐκεῖνα μὲν λόγου ἔχεται
[6]	καὶ παριστὰς μετά τινος ἐπικρύψεως,	τίνα	τρόπον ἐπιδημήσει καὶ πότε τῷ
[6]	ὢν ὤφθη καὶ ποταπὸς καὶ	τίνα	τρόπον καὶ τίνι τῶν ἐν
[6]	καὶ ὡς ὑπέστη πρῶτον καὶ	τίνα	τρόπον καταλύεται, ἴδοι ἂν ὅτι
[6]	λεγομένοις ἐν τεσσαρακοστῷ τετάρτῳ ψαλμῷ,	τίνα	τρόπον λέγεται· Περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν
[6]	πρὸς τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ κατασκευάσαι,	τίνα	τρόπον οὐκ ἔστιν εὐηθική. Εἰ
[6]	τῶν ὡσανεὶ σχημάτων αὐτῶν, καὶ	τίνα	τρόπον ὀχεῖσθαι λέγεται ἐπὶ τῶν
[6]	τὸ ἐφικτὸν τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει	τινὰ	τῶν περὶ αὐτοῦ, οὐδὲν ἄτοπον
[6]	ἰδεῖν ὅτι καθόλου τὸ εἶναί	τινα	υἱὸν θεοῦ πρὸ Ἑλλήνων καὶ
[6]	φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου,	τίνα	φοβηθήσομαι» καί· Λύχνος τοῖς ποσί
[6]	λόγῳ ἐπαγγέλλεται ὁ Κέλσος τελετήν	τινα	Χριστιανῶν τελετῇ τῇ προειρημένῃ Περσῶν
[6]	ὡς σεμνὰ ἄττα» μεμαθηκότες λέγουσί	τινα	ὡς ἀληθῆ, ὅτι ταῦτα προειρηκὼς
[6]	τοῦ ὕδατος» οὐδὲ κακῶς μηχανώμενά	τινα	ὡς ὑπὸ ἑτέρου τοῦ δημιουργοῦ
[6]	χριστιανισμὸν προσέχειν αὐτοῦ τοῖς δόγμασιν·	ἅτινα	εἰ μὲν ἐσεμνολόγει, τάχα πιθανώτερα
[6]	προειρημένα καὶ τὰ ἀνάλογον αὐτοῖς,	ἅτινα	ἡμεῖς προσεθήκαμεν, τοιαῦτά φησιν ὁ
[6]	καὶ οὐδὲν ἧττον κἀκεῖνα λεγούσης,	ἅτινα	περισπᾶν δοκεῖ οὐκ ὀλίγα ὄντα
[6]	ὅλων ψυχὴ καὶ ὠνομάζετο Λευϊαθάν,	ὅντινα	αἱ Ἰουδαίων γραφαὶ ὅ τι
[6]	οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ. Δεῦτε	τέκνα,	ἀκούσατέ μου, φόβον κυρίου διδάξω
[6]	καὶ χαύνης ἐλπίδος» πληρωθέντες ὡς	σεμνὰ	ἄττα» μεμαθηκότες λέγουσί τινα ὡς
[6]	τοῖς ἔχουσιν ὀφθαλμούς, βλέπειν τὰ	σεμνὰ	τῶν γραφῶν δυναμένους, τὰ ἱερὰ
[6]	ἡ Φάραγξ Ἐννὸμ καὶ ἡ	Γέεννα.	Ἐπιτηροῦντες δὲ τὰ ἀναγνώσματα εὑρίσκομεν
[6]	ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ ἴδια	ἔκγονα;	Ἢ ποῖ ποτε ὑπεξάγει τοῦ
[6]	φθείρειν ἐν αὐτῷ τὰ ἴδια	ἔκγονα,	λεκτέον ὅτι, ἀθανάτου τῆς ψυχῆς
[6]	δὲ μὴ διαφθείρει τὰ ἴδια	ἔκγονα,	ποῖ ποτε αὐτὰ ὑπεξάγει τοῦ
[6]	ἀπειλεῖ καὶ φθείρει τὰ ἴδια	ἔκγονα;	Συκοφαντεῖ δ´ ἐν τούτοις καὶ
[6]	καθ´ ἡμᾶς προφῆται ἐφρόνουν τινὰ	μείζονα	γραμμάτων, ἅπερ οὐκ ἔγραψαν. Ὁ
[6]	ἐν τούτῳ τῷ διαγράμματι τὸν	μείζονα	κύκλον καὶ τὸν μικρότερον, ὧν
[6]	αὐτῆς, εἴτε ταῦτα εἴτε τινὰ	μείζονα	τούτων αἰνιττόμενος ἐν τῷ περὶ
[6]	τοῦ Ἰησοῦ προειρηκέναι. Ἅπερ ἐπεὶ	πλείονά	ἐστι καὶ πλείονος λόγου δεῖται
[6]	~Πάλιν δὲ αὖ ἑαυτῷ συνείρει	πλείονα	λέγων ὡς ὑφ´ ἡμῶν διδόμενα,
[6]	οἰηθείη ἄν τις. Παρέθετο γὰρ	πλειόνα	μάλιστα Πλάτωνος ὁ Κέλσος, κοινοποιῶν
[6]	συναρπαζομένους. Ἐδυνάμην δὲ καὶ ἄλλα	πλείονα	παραθέμενος παραστῆσαι ὅτι ἴσμεν μὲν
[6]	ἕκαστον γὰρ πειρώμεθα λέγειν καὶ	πλείονα	ὧν ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα.
[6]	καὶ τοῦ μεγέθους παριστᾶσαν τὴν	εἰκόνα.	Ἀλλὰ καὶ ὁ θεὸς καθ´
[6]	ἐστι τοῦ ἐν τῷ κατ´	εἰκόνα»	ἀνειληφότος τοῦ θεοῦ τὰ τοῦ
[6]	ἐξείληφεν, αὐτὸ εἶναι τὸ κατ´	εἰκόνα»	αὐτοῦ; Εἰ γὰρ τὸ κατ´
[6]	φησὶ τό· Οὐδ´ ἄνθρωπον ἐποίησεν	εἰκόνα	αὐτοῦ· οὐ γὰρ τοιόσδε ὁ
[6]	οὖσα τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ» κατ´	εἰκόνα»	δὲ τοῦ θεοῦ» ὁ ἄνθρωπος
[6]	ἐνιδὼν τῇ διαφορᾷ τοῦ κατ´	εἰκόνα	θεοῦ» καὶ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ»
[6]	λόγους ἀνατρέψαι δυναμένους τὸ κατ´	εἰκόνα	θεοῦ» πεποιῆσθαι τὸν ἄνθρωπον. Ἀλλ´
[6]	κρεῖττον, ἡ ψυχή, τοῦ κατ´	εἰκόνα»	καὶ ἔστιν ἐν τῷ φθαρτῷ
[6]	σώματος, ἵνα τὸ μὲν κατ´	εἰκόνα»	τὸ κρεῖττον ᾖ ἐν τῇ
[6]	τῇ ψυχῇ διὰ τὸ κατ´	εἰκόνα»	τὸν θεόν. ~Πάλιν δὲ αὖ
[6]	ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, καὶ καλὴν	εἰκόνα	τοῦ ἀοράτου θεοῦ» μὴ καὶ
[6]	ἐν τῷ συναμφοτέρῳ τὸ κατ´	εἰκόνα»	τοῦ θεοῦ» ἀνάγκη σύνθετον εἶναι
[6]	φησι. Λείπεται δὴ τὸ κατ´	εἰκόνα»	τοῦ θεοῦ» ἐν τῷ καθ´
[6]	αὐτοῦ; Εἰ γὰρ τὸ κατ´	εἰκόνα»	τοῦ θεοῦ» ἐν τῷ σώματί
[6]	τῶν τοῦ ἀνθρώπου τὸ κατ´	εἰκόνα»	τοῦ θεοῦ» χαρακτηρίζεται, καὶ ὅτι
[6]	σώματι, νομίζειν ἐνυπάρχειν τὸ κατ´	εἰκόνα»	τοῦ θεοῦ» ὡς δ´ ὁ
[6]	ἀνακαινουμένῳ καὶ πεφυκότι γίνεσθαι κατ´	εἰκόνα	τοῦ κτίσαντος» νοεῖσθαι, ὅτε γίνεταί
[6]	μὴ ἔχειν ταῦτα χρηματιζούσῃ κατ´	εἰκόνα»	τοῦ κτίσαντος, φησὶ τό· Οὐδ´
[6]	ἐν τῷ μεγέθει σῴζῃ τὴν	εἰκόνα	τοῦ πατρός. Οὐ γὰρ οἷόν
[6]	στρατείᾳ παραταττομένην, καὶ τῆς μὲν	ἡγεμόνα	Κρόνον διδόναι τῆς ἑτέρας δὲ
[6]	Καὶ τὸν τῶν πάντων θεὸν	ἡγεμόνα	τῶν τε ὄντων καὶ τῶν
[6]	καὶ στερράν, τὴν τετάρτην Ἑρμοῦ,	τλήμονα	γὰρ ἔργων ἁπάντων καὶ χρηματιστὴν
[6]	κρεῖττον, διὰ τοῦτο περὶ τὸν	χείρονα	γίνεται ἐκ συνεργίας τῆς τοῦ
[6]	φησιν ὅτι, εἴπερ διὰ τὸ	τέκτονα	αὐτὸν γεγονέναι ἀναπέπλασται τὸ ξύλον
[6]	ἴσμεν, ἐπεὶ πάντα ἃ ἴσμεν	ἐλάττονά	ἐστι τοῦ θεοῦ· οὐδὲν ἄτοπον
[6]	τῶν θειοτέρων ψυχῶν ἐπὶ τὰ	κρείττονα·	ἀναγνώτω δὲ καὶ ἐκ τῆς
[6]	τῷ θεῷ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν.	Κρείττονα	γάρ ἐστι πάντων ὧν οἶδεν
[6]	ἰδιωτείᾳ τῶν προθεμένων μὲν τὰ	κρείττονα	διὰ δὲ τὸν ἰδιωτισμὸν ἀποτυγχανόντων
[6]	τὴν λογικὴν ψυχὴν πειρωμένους ἀποδεικνύναι	κρείττονα	πάσης σωματικῆς φύσεως καὶ οὐσίαν
[6]	ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ φρονοῦσι καὶ μικρά,	ἀλεκτρυόνα»	τῷ Ἀσκληπιῷ» ἀποδιδόντες· καὶ τὰ»
[6]	ἐπὶ κεφαλῆς» καταβέβηκεν ἐπὶ τὸν	πώγωνα»	τὰ σύμβολα τοῦ τελείου ἀνδρὸς
[6]	Γογγόσυρον καλοῦσι Σκύθαι, τὸν δὲ	Ποσειδῶνα	Θαγιμάσαδα, τὴν δ´ Ἀφροδίτην Ἀργίμπασαν,
[6]	καὶ οὐχ ὑπάρξεις εἰς τὸν	αἰῶνα.	Ταῦτα μὲν οὖν ὀλίγα ἀποτετολμημένως
[6]	δημιουργοῦ ἕνα καὶ τοῦ κατὰ	Μαρκίωνα	θεοῦ ἕτερον, καὶ ἀναζωγραφεῖ αὐτῶν
[6]	τάδε δὲ ἄλλης, τὰ πρὸς	Μαρκίωνα	ὑφ´ ἡμῶν ἀπορούμενα προφέρει, τάχα
[6]	Ἡροδότου λαβὼν ὡς τὸν μὲν	Ἀπόλλωνα	Γογγόσυρον καλοῦσι Σκύθαι, τὸν δὲ
[6]	θεῶν. Ποία γὰρ πιθανότης τὸν	Ἀπόλλωνα	Γογγόσυρον παρὰ Σκύθαις καλεῖσθαι; Οὐ
[6]	αὐτῶν ἀρχαιότητος εἰς Ἡράκλειτον καὶ	Πλάτωνα	ἀναφερομένης. Ἀνωτέρω γὰρ τούτων οἱ
[6]	Ἔστι γοῦν ἰδεῖν τὸν μὲν	Πλάτωνα	ἐν χερσὶ τῶν δοκούντων εἶναι
[6]	γραφαὶ τῶν περὶ αὐτόν, ἀνέγνω	Πλάτωνα	καὶ ἀρεσθεὶς τῇ περὶ τῶν
[6]	συγγνωστέον. Μᾶλλον γὰρ τοῦ κατὰ	Πλάτωνα	ταπεινοῦ καὶ κεκοσμημένου ταπεινὸς καὶ
[6]	ἀπὸ γῆς Κέλσος μὲν κατὰ	Πλάτωνά	φησι γίνεσθαι διὰ τῶν πλανήτων·
[6]	ἀπό τινων Ἑβραίων μεμαθηκότα τὸν	Πλάτωνα,	ὡς δέ τινες ἀνέγραψαν, ἔτι
[6]	αὐτοῖς αἰώνιον, καὶ ὁ θεὸς	δόξα»	αὐτῶν. Παρακούσας δ´ οἶμαι μοχθηρᾶς
[6]	Χριστός ἐστι κεφαλή» εἰκὼν καὶ	δόξα	θεοῦ» ὑπάρχει· ἀλλ´ οὐδ´ ἐπιστήσας,
[6]	οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ	δόξα·	καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ
[6]	σου τὸ φῶς, καὶ ἡ	δόξα	κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλεν. Ὁ
[6]	μὲν ἀληθῶς ἐστιν ἥδε ἡ	δόξα,	οὐχ, ὡς οἴεται δὲ Κέλσος,
[6]	οὐδὲν διαφέροντα, ὡς καὶ τὰ	λοιπὰ	τῶν περὶ Ἰησοῦ παραδόξων. Πρὸς
[6]	τῶν Πλάτωνος παρατιθέμενος ἑκὼν οἶμαι	σιωπᾷ	τὸν περὶ υἱοῦ θεοῦ λόγον,
[6]	λεκτέον, ὅτι ὥσπερ οὐχ ὅμοια	πρόσωπα	προσώποις, οὕτως οὐδὲ αἱ καρδίαι
[6]	τὴν ὕλην λόγους αἰνίττεσθαι ὡς	ἄρα	ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν πλημμελῶς ἔχουσαν
[6]	ἀδυνατεῖ. Ὁ τοῦ θεοῦ παῖς	ἄρα	ἡττᾶται ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ
[6]	θεοῦ τοὺς ἀκούοντας· εἰ μὴ	ἄρα	ἴδιόν τι σημαινόμενον ἐξακούοιτο εἰς
[6]	κατασκεδάσασι δυσφημίαν τοῦ λόγου, ὡς	ἄρα	καταθύσαντες παιδίον μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ τῶν
[6]	ξύλου τῆς ζωῆς. Εἰ δ´	ἄρα	μηδὲν νοήσας Μωϋσῆς ἀνέγραψε ταῦτα
[6]	τῇ συστάσει τοῦ νεανίσκου· Οὗτος	ἄρα	ὁ κύκνος ἦν. Ἀλλὰ καὶ
[6]	τούτῳ κολάσεων καταφρονεῖν, προαγορεύων ὡς	ἄρα	ὁ Σατανᾶς καὶ αὐτὸς ὁμοίως
[6]	τῶν ἐν ταῖς αἱρέσεσιν ὡς	ἄρα	πάντα τὰ Χριστιανῶν γινώσκοι. Τοῦτο
[6]	μηδαμῶς εἰδότας τὰ Χριστιανῶν, ὅτι	ἄρα	τῇ πείρᾳ κατειλήφασι Χριστιανοὺς ἐσθίοντας
[6]	ὁ Κέλσος οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι, ὡς	ἄρα	Χριστιανοὶ λέγουσι κατηραμένον θεὸν τὸν
[6]	τῆς ἡμετέρας δόξης τυγχάνουσι βιβλία,	βάρβαρα	δαιμόνων ὀνόματα ἔχοντα καὶ τερατείας·
[6]	τοῦ σώματος ὀφθαλμοῖς ἀλλὰ τῇ	καθαρᾷ	καρδίᾳ. Καὶ γὰρ κατὰ τὸν
[6]	οὐ τῇ τυχούσῃ ἀλλὰ τῇ	καθαρᾷ.	Οὐ γὰρ θέμις μεμολυσμένην καρδίαν
[6]	θεὸς κατηραμένος ὁ ταῦτα ποιῶν	παρὰ	γνώμην τὴν ἐκείνου, τί αὐτῷ
[6]	Ἡ σοφία τοῦ κόσμου μωρία	παρὰ	θεῷ ἐστι. Καί φησιν ὁ
[6]	ἐν ἀνθρώποις σοφίαν μωρίαν εἶναι	παρὰ	θεῷ, τοῦ Παύλου λέγοντος· Ἡ
[6]	ἀνθρώπων, ἀκούων ὅτι Ἰησοῦς ὁ	παρὰ	Ἰουδαίοις γεγενημένος καὶ ἀνατεθραμμένος καὶ
[6]	ἔχοι· οὔτ´ ἂν καταβαίνῃ κακὰ	παρὰ	κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ» τὴν
[6]	περὶ αὐτοῦ Ὅτι κατέβη κακὰ	παρὰ	κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ, ψόφος
[6]	δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς	παρὰ	πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.
[6]	ἐπροφήτευσαν. Ἀλλ´ οὐδ´ ἐβουλήθη τὸ	παρὰ	Πλάτωνι ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς λελεγμένον,
[6]	περὶ υἱοῦ θεοῦ λόγον, τὸν	παρὰ	Πλάτωνι λελεγμένον ἐν τῇ πρὸς
[6]	σὰρξ ἐγένετο» ἀνάλογον ὂν τῷ	παρὰ	Πλάτωνι λόγῳ. Πλάτων μὲν οὖν
[6]	πρὸ τοῦ Ἰησοῦ ἀνάλογον τῷ	παρὰ	Πλάτωνι ὀνόματι, δεύτερος δὲ μετὰ
[6]	ὀνόματα παρ´ Ἕλλησιν ἄλλα δὲ	παρὰ	Σκύθαις. Εἶτ´ ἐκτίθεται ἀπὸ Ἡροδότου
[6]	γὰρ πιθανότης τὸν Ἀπόλλωνα Γογγόσυρον	παρὰ	Σκύθαις καλεῖσθαι; Οὐ γὰρ ἡγοῦμαι
[6]	κύριος ὁ θεός σου αἰτεῖ	παρὰ	σοῦ ἀλλ´ ἢ φοβεῖσθαι κύριον
[6]	εἶναι ἐξαίρετα τὰ τοῦ Μίθρου	παρὰ	τὰ Ἐλευσίνια ἢ τὰ παραδιδόμενα
[6]	εὐθέως πιστεύειν, ὡς καινόν τι	παρὰ	τὰ πρότερον εἰρημένα πάλιν αὐτό
[6]	διὰ τὴν πονηρίαν; Σαφῶς δὲ	παρὰ	ταῦτα πάντα ἐν τῷ ἀρχαιοτέρῳ
[6]	ὀφθαλμοὺς λόγῳ, ἵν´ ὁμοίως τοῖς	παρὰ	τῇ ὁδῷ ἐρριμμένοις πτωχοῖς καὶ
[6]	ἀποσυμβαίῃ. Εἰ δέ τινι ἀποσυμβαίνει,	παρὰ	τὴν αἰτίαν ἐκείνου ἀποσυμβαίνει, ῥᾳθυμήσαντος
[6]	ἡ δὲ θεία καὶ ἑτέρα	παρὰ	τὴν ἀνθρωπίνην, εἴπερ ἐστὶ θεία,
[6]	οὐχὶ καὶ πλεῖόν τι ἐρεῖ	παρὰ	τὴν ἐν τῷ Τιμαίῳ τοῦ
[6]	τοῦ διδάσκοντος λόγον, ὅπερ ἐστὶ	παρὰ	τὴν ἔννοιαν τοῦ τετριμμένου ἐν
[6]	πολλῶν οὐ χρῃζόντων πλείονος διδασκαλίας	παρὰ	τὴν περὶ τῆς κατὰ τῶν
[6]	ἡ τοιαύτη ἀγωγὴ τῶν λόγων	παρὰ	τὴν πρόθεσιν τὴν αὐτοῦ ἐστι,
[6]	ἐν τούτοις ψεύδεται, ἤ τι	παρά	τινων ξένων καὶ ἀλλοτρίων τῆς
[6]	ἡ ζῶσα ψυχὴ οὐκ ἀγεννῶς	παρά	τισι λέλεκται ἡ τοῦ σῳζομένου.
[6]	εἰρημένα, ἐν οἷς ἔφησεν ἑωρακέναι	παρά	τισι πρεσβυτέροις τῆς ἡμετέρας δόξης
[6]	τάχα μὲν ἐν ἀπορρήτοις λέλεκται	παρά	τισι τῶν ἀπὸ Οὐαλεντίνου εἰς
[6]	ἀγαθῶν ἢ κακῶν, οὕτως ὀνομαζομένων	παρά	τισιν, οὔτε περὶ τῶν ἐκτός,
[6]	μὴ πειθομένους μὴ πείθεσθαι, ἀλλὰ	παρὰ	τὸ ἐκείνους μὴ δέχεσθαι τοὺς
[6]	τοῦ πείθοντος. Διὰ τοῦτο οὐ	παρὰ	τὸ μὴ δύνασθαι τὸν θεὸν
[6]	παρακούσας τῶν περὶ τῆς καλουμένης	παρὰ	τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς σφραγῖδος ἑαυτῷ τινα
[6]	μᾶλλον γὰρ Κέλσου ἡμεῖς αὐτῶν	παρὰ	τοῖς κεκρατημένοις ὑπὸ τοιούτων λόγων
[6]	καὶ κεκοσμημένος» οὐχ ὁρῶν ὅτι	παρὰ	τοῖς πολὺ Πλάτωνος ἀρχαιοτέροις λέλεκται
[6]	βιβλίον, ἄξιον φρονίμου καὶ συνετῆς	παρὰ	τοῖς φιλαλήθεσιν ἐξετάσεως. ~Ἑξῆς δὲ
[6]	φῶς» τί τε τὸ στερέωμα»	παρὰ	τὸν ἐν ἀρχῇ» γενόμενον οὐρανόν,
[6]	οὖν τῶν ἕτερον ἐπαγγελλομένων θεὸν	παρὰ	τὸν καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων προσκυνούμενον
[6]	σέβοντες καὶ λατρεύοντες τῇ κτίσει	παρὰ	τὸν κτίσαντα» Διόπερ τῶν ἐν
[6]	ὡς ὑπὸ ἑτέρου τοῦ δημιουργοῦ	παρὰ	τὸν μέγαν θεὸν κατὰ τοῦ
[6]	φιλοσοφούντων λόγους, ὄντας υἱοὺς ἀνθρώπων»	παρὰ	τὸν τοῖς πολλοῖς κηρυσσόμενον θεοῦ
[6]	κακηγορεῖν βουλομένους τὰ τοῖς κρείττοσι	παρὰ	τοὺς πολλοὺς ἐπιφανέντα, διαβολὴ καὶ
[6]	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον	παρὰ	τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Ἆρ´
[6]	εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον ἦν, ἐκλεῖπον	παρὰ	τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων» εἶπεν
[6]	τοιούτοις ἐστὶν ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον	παρὰ	τοὺς» ὑπὸ ἀνθρώπων γεγενημένους λόγους,
[6]	κρούειν αὐτῶν τὰ κεκλεισμένα, οὐ	παρὰ	τοῦτο ὁ λόγος κενός ἐστι
[6]	δὲ τὸν Σαβαὼθ καὶ τρίτον	παρὰ	τοῦτον τὸν Ἀδωναῖον, ὃν λέγουσιν
[6]	ἁμαρτία, λέγοιμεν ἂν ἡμεῖς τὸ	παρὰ	τῷ ἀποστόλῳ μυστικὸν διηγούμενοι οὕτως
[6]	ὀνομαζομένης μολίβδου· διὸ ἡ ἀνομία	παρὰ	τῷ Ζαχαρίᾳ ἐπὶ τάλαντον μολίβδου»
[6]	Ἔχει δὲ ἡ λέξις οὕτως	παρὰ	τῷ Ἡσαΐᾳ ἀναγεγραμμένη, προφητεύοντι αὐτὸν
[6]	τοῦ κόσμου» ἥτις ἐστὶ μωρία	παρὰ	τῷ θεῷ» ἡ δὲ θεία
[6]	ἐν μὲν τοῖς ἀνωτέρω καὶ	παρὰ	τῷ Κέλσῳ ἐπλανῶντο, ὡς σεμνοὺς
[6]	ἐβούλετο ὁ θεὸς ὥσπερ ὁ	παρὰ	τῷ κωμῳδῷ Ζεὺς ἐκ τοῦ
[6]	αὐτῶν. ~Πολλὰ δ´ ἂν καὶ	παρὰ	τῷ Μωϋσεῖ εὑρεθείη καὶ τοῖς
[6]	ἐν τῷ Δανιὴλ οὔτε τὰ	παρὰ	τῷ Παύλῳ ἀναγνοὺς περὶ αὐτοῦ
[6]	ὠὰ χειρὶ συντρίψει. Ὅπερ δὲ	παρὰ	τῷ Παύλῳ λέλεκται ἐν ᾗ
[6]	θεοσεβείᾳ, ἡ πίστις. Διὸ λέγεται	παρὰ	τῷ Παύλῳ· μὲν γὰρ διὰ
[6]	διὰ τὸν νοῦν τοῦ δημηγοροῦντος	παρὰ	τῷ Πλάτωνι Διός, διὰ τί
[6]	γὰρ ὄφις» παρ´ ὃν ὁ	παρὰ	τῷ Φερεκύδῃ γέγονεν Ὀφιονεύς, αἴτιος
[6]	λέγεται τῆς ψυχῆς εἶναι τροφὴ»	παρὰ	τῷ φήσαντι· Τελείων δέ ἐστιν
[6]	γὰρ ἐν οἷς μέν ἐστι	σφόδρα	κεχυμένη ἡ κακία ἐν οἷς
[6]	σεμνὰ τῶν γραφῶν δυναμένους, τὰ	ἱερὰ	τῶν προφητῶν γράμματα. Ἔχει δ´
[6]	Περὶ δὲ τοῦ μιᾷ μὲν	ἡμέρᾳ	γεγονέναι τὸ φῶς» δευτέρᾳ δὲ
[6]	ἦν, καὶ ἐν μιᾷ λεγομένου	ἡμέρᾳ	ἐν δύο πεφηνέναι πόλεσι, τί
[6]	καὶ τῆς καταπαύσεως τοῦ θεοῦ	ἡμέρα,	ἐν ᾗ ἑορτάσουσιν ἅμα τῷ
[6]	ἡ βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων, ᾗ	ἡμέρᾳ	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
[6]	περὶ τῶν ἓξ ἡμερῶν τό·	ἡμέρᾳ	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
[6]	καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο· ᾗ	ἡμέρᾳ	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
[6]	ἐποίησε· καὶ κατέπαυσεν ἐν τῇ	ἡμέρᾳ	τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν
[6]	ταὐτὸν εἶναι τὸ κατέπαυσε τῇ	ἡμέρᾳ	τῇ ἑβδόμῃ» καὶ τὸ ἀνεπαύσατο
[6]	ἑβδόμῃ» καὶ τὸ ἀνεπαύσατο τῇ	ἡμέρᾳ	τῇ ἑβδόμῃ» φησί· Μετὰ τοῦτο
[6]	συνετέλεσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ	ἡμέρᾳ	τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ,
[6]	ἢ τόδε, καὶ μιᾷ μὲν	ἡμέρᾳ	τοσόνδε τεκταινόμενος τῇ δευτέρᾳ δ´
[6]	ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ	ἡμέρα	τοῦ κυρίου. Μή τις ὑμᾶς
[6]	ἐπέκεινα δὲ πάντων τούτων τὸν	πατέρα	αὐτοῦ καὶ θεόν. ~Ὁ μὲν
[6]	μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν	πατέρα	εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ
[6]	τοῦ τε ἡγεμονικοῦ καὶ αἰτίου	πατέρα	καὶ κύριον ἐπομνύντας· ὅν, ἂν
[6]	τεμνομένοις ἢ καυτηριαζομένοις, λέγομεν τὸν	πατέρα	κακοποιεῖν τοῖς υἱοῖς ἢ τοὺς
[6]	ἄβυσσον, καὶ ἀποκαλύπτοντος οὕτω τὸν	πατέρα	ὅστις ποτ´ ἂν χωρῇ γινώσκειν
[6]	παραδεχομένοις, γνωρίσαι καὶ ἀποκαλύψαι τὸν	πατέρα,	πρὸ τῆς παρουσίας αὐτοῦ οὐχ
[6]	διδάσκει; Τί δὲ φεύγειν τὸν	πατέρα;	Τί δ´ αὐτὸς εἰσποιεῖται, μὴ
[6]	αὐτουργὸν τοῦ κόσμου, τὸν δὲ	πατέρα	τοῦ λόγου τῷ προστεταχέναι τῷ
[6]	ᾧ ἂν αὐτὸς ἀποκαλύψῃ τὸν	πατέρα,	ψευδοποιήσομεν τὴν Κέλσου λέξιν φάσκοντος·
[6]	γεννήσας αὐτὸν πατήρ, οὔτε τὸν	πατέρα	ὡς ὁ ἔμψυχος λόγος καὶ
[6]	ἀποθνῄσκοντας» Ἡ θεία τοίνυν σοφία,	ἑτέρα	οὖσα τῆς πίστεως, πρῶτόν ἐστι
[6]	θεῷ» ἡ δὲ θεία καὶ	ἑτέρα	παρὰ τὴν ἀνθρωπίνην, εἴπερ ἐστὶ
[6]	ἀρχαίων εἰρημένων φησὶ τοὺς τὰ	ἡμέτερα	συγγράμματα λιπόντας Μωϋσέα καὶ τοὺς
[6]	οὐ μόνον Ἡρακλείτου καὶ Φερεκύδου	ἀρχαιότερα	ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου Μωϋσέως γράμματα
[6]	τοῦτο ὀλίγα· ἐπεὶ δὲ τὰ	ἐπικαιρότερα	χρὴ λέγειν πρὸς τὸ Κέλσου
[6]	Κέλσος οὕτως ἔχουσαν· Ἔτι δὲ	μακρότερα	περὶ αὐτῶν ἐν νῷ μοι
[6]	αἱ φύσεις τῶν ἡμερῶν εἰς	ἀμφότερα	τὰ εἴδη, οὐ πρόκειται οὐδὲ
[6]	καταπέμψαι, τί ἐδεῖτο εἰς γυναικὸς	γαστέρα	ἐμπνεῖν; Ἐδύνατο γὰρ ἤδη πλάσσειν
[6]	μὲν ἡμέρᾳ τοσόνδε τεκταινόμενος τῇ	δευτέρᾳ	δ´ αὖθις τοσῷδε πλέον καὶ
[6]	καὶ τῶν τέκνων αὐτοῦ ἀπωλείᾳ,	δευτέρᾳ	δὲ κατὰ τὸ περιβαλεῖν αὐτὸν
[6]	μὲν ἡμέρᾳ γεγονέναι τὸ φῶς»	δευτέρᾳ	δὲ τὸ στερέωμα» τρίτῃ δὲ
[6]	καλῶν. Δεύτερον δὲ περὶ τὰ	δεύτερα,	καὶ τρίτον περὶ τὰ τρίτα.
[6]	πρώτη τῶν πυλῶν μολίβδου, ἡ	δευτέρα	κασσιτέρου, ἡ τρίτη χαλκοῦ, ἡ
[6]	αὐτῶν τύχῃ, φησὶν ἐν τῇ	δευτέρᾳ	πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ· Τὸ γὰρ
[6]	ἅτινα εἰ μὲν ἐσεμνολόγει, τάχα	πιθανώτερα	ἦν· ἐπεὶ δὲ χλευάζει καὶ
[6]	σῆς κτίσεως χάριτι λυομένης, πεντάδι	δυνατωτέρᾳ,	πάρες με, σύμβολον ὁρῶν σῆς
[6]	τῇ καρδίᾳ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ	πονηρὰ	πάσας τὰς ἡμέρας, ἐνεθυμήθη ὁ
[6]	μαγγανεύοντας προφάσει τῆς κατὰ τὸν	χαρακτῆρα	τοῦτον θεοσεβείας, τάχα δέ τισι
[6]	εὐαγγελίων περὶ τοῦ πειράζοντος τὸν	σωτῆρα	διαβόλου, ἵνα μὴ δόξω ἀπὸ
[6]	καὶ οὐδαμῶς ἐπιγραφομένων Ἰησοῦν ἢ	σωτῆρα	ἢ θεὸν ἢ διδάσκαλον ἢ
[6]	αὐτὸν λέγειν τὸν τηλικοῦτον ἡμῶν	σωτῆρα·	Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός
[6]	αὐτὸν λέγει φησί· Τί δὲ	λάθρα	πέμπει καὶ διαφθείρει τὰ τούτου
[6]	μὴ βλεπόμενα» Οὗτος δὲ καὶ	πρόσκαιρα»	μὲν οἶδε τὰ αἰσθητὰ καὶ
[6]	μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρ βλεπόμενα	πρόσκαιρα,	τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.
[6]	οὐρανὸν λελεγμένον ἢ γῆν σφαζομένην	μαχαίρᾳ	καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι,
[6]	ἵνα ζήσῃ, καὶ γῆν σφαζομένην	μαχαίρᾳ	καὶ πολλοὺς σφαζομένους, ἵνα ζήσωσι,
[6]	μὴ θέλητε μηδὲ εἰσακούσητέ μου,	μάχαιρα	ὑμᾶς κατέδεται» Ἵνα γάρ τις
[6]	αἰσθήσει τὴν ἀρχήν, ἀλλ´ ἡ	πεῖρα	δείκνυσιν ὅτι τοῦτ´ ἀπὸ μελισσῶν
[6]	ἐστιν. Οὕτω δὲ καὶ ἡ	πεῖρα	διδάσκει ὅτι ἀπὸ ἀμπέλου ὁ
[6]	ἵν´ ὑπὸ τῶν πλείστων ἐλέγχηται,	πείρᾳ	καταλαβόντων τὰ τοιαῦτα εἶναι ψευδῆ
[6]	τὰ Χριστιανῶν, ὅτι ἄρα τῇ	πείρᾳ	κατειλήφασι Χριστιανοὺς ἐσθίοντας σάρκας παιδίων
[6]	Διαβεβαιούμεθα δὲ ἡμεῖς καὶ τῇ	πείρᾳ	παραλαβόντες ὅτι οἱ κατὰ χριστιανισμὸν
[6]	τυχόντα ἀλλ´ ὑπὸ τὴν κραταιὰν	χεῖρα	τοῦ θεοῦ» διὰ τοῦ διδασκάλου
[6]	ταπεινοῖ ἑαυτὸν ὑπὸ τὴν κραταιὰν	χεῖρα	τοῦ θεοῦ» Εἰ δέ τινες
[6]	μοίρας ἔνερθέν ἐστιν ἡ ταρταρίη	μοῖρα·	φυλάσσουσι δ´ αὐτὴν θυγατέρες Βορέου
[6]	ἔχει ἀκολουθίαν, τί χαλεπὸν τῇ	ἄκρᾳ	καὶ ἀνυπερβλήτῳ κοινωνίᾳ πρὸς τὸν
[6]	τοῦ θεοῦ ἡνῶσθαι φάσκοντες τῇ	ἄκρᾳ	μετοχῇ ἐκείνου τὴν τοῦ Ἰησοῦ
[6]	θεὸς» ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ φρονοῦσι καὶ	μικρά,	ἀλεκτρυόνα» τῷ Ἀσκληπιῷ» ἀποδιδόντες· καὶ
[6]	εὐρύχωρος· ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, ζῷα	μικρὰ	μετὰ μεγάλων, δράκων οὗτος, ὃν
[6]	σιδήρου ἀγάπης. Τίς οὖν οὐχ	ὁρᾷ	αὐτόθεν τὸ εὐτελὲς αὐτοῦ τῆς
[6]	ἀρὰς θῆται κατὰ τοῦ Ἰησοῦ.	Ὅρα	γοῦν πῶς ἀλογώτατον πεποίηκεν ὁ
[6]	πεμπόμενον τοῦ θεοῦ τὸν υἱόν;	Ὅρα	δὴ καὶ ἐν τούτοις τὸ
[6]	Πλάτωνος, ἀναγάγῃ τὸν Κέλσου λόγον,	ὅρα	εἰ μὴ αὐτόθεν ἀπίθανόν ἐστι
[6]	ἀνθρώπων καὶ διὰ τί· καὶ	ὅρα	εἰ μὴ σεμνότατα περὶ τούτων
[6]	πλὴν τὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου	ὅρα	εἰ μὴ τοιαῦτά ἐστι· Καὶ
[6]	τοῦ φωτὸς τῶν μακαρίων· καὶ	ὅρα	ὅτι ἡ μὲν ἐν Πλάτωνι
[6]	ὑπ´ αὐτοῦ διαβεβλημένοις ἀνθρώποις ἀπειλεῖν.	~Ὅρα	οὖν εἰ μὴ ὁ ἐγκαλῶν
[6]	ἐν σκότει φῶς εἶδε μέγα»	Ὅρα	οὖν τὴν διαφορὰν τοῦ καλῶς
[6]	οὐ γὰρ τὸ σπειρόμενον ἐν	φθορᾷ»	καὶ ἐν ἀτιμίᾳ» καὶ ἐν
[6]	καὶ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν ἐπὶ	διαφθορᾷ	καὶ ὀλέθρῳ τῶν χρωμένων αὐτῇ
[6]	ἡ δ´ ἐν τῷ κατακλυσμῷ	διαφθορὰ	τῶν ἀνθρώπων καθάρσιόν ἐστι τῆς
[6]	Λέγει δὲ καὶ τό· Τί	περιορᾷ	πονηρὸν δημιουργὸν ἀντιπράττοντα ἑαυτῷ; ~Εἶτ´
[6]	ὁ Κέλσος, μὴ ἐνιδὼν τῇ	διαφορᾷ	τοῦ κατ´ εἰκόνα θεοῦ» καὶ
[6]	τινων λέγων· Διὰ τί, ὁπηνίκα	ἐκίχρα,	κακῷ κιχρῶν ἠγνόει; Λέγει δὲ
[6]	ἐκείνου, τί αὐτῷ τὸ φῶς	ἐκίχρα;	Πρὸς ἃ τοσοῦτον ἀποδέομεν ἀπολογεῖσθαι,
[6]	πρὸς τὴν Σαμαρεῖτιν· Ὅτι ἔρχεται	ὥρα,	ὅτε οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις οὔτε
[6]	Μαλαχίου οἶμαι· Καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι»	ἑώρα	ἂν ὅτι οὐδεὶς ἡμῶν φησιν
[6]	ἐν τῷ Πᾶς ὁ λαὸς	ἑώρα	τὴν φωνὴν» τοῦ θεοῦ, τοῦ
[6]	κατάπληξιν ἢ πειθὼ πῶς οὐχ	ἑώρα	τὸ παραλλάττον τοῦ σώματος αὐτοῦ
[6]	πλανωμένων ἐξελέξατο ὁ θεὸς» τὰ	μωρὰ	τοῦ κόσμου» ἵνα καταισχύνῃ τοὺς
[6]	μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν	χώρᾳ	καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν»
[6]	θεραπείας, φησὶν ὅτι Καθημένοις ἐν	χώρᾳ	καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν
[6]	καὶ ἀληθῶς, ἵνα μὴ καυχήσηται	πᾶσα	σὰρξ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ» Πρῶτον
[6]	τῷ Ἰησοῦ πνεύματα, ἵν´ ἡ	πᾶσα	τῶν ἀνθρώπων οἰκουμένη φωτισθῇ τῷ
[6]	ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν καὶ	μέσα	τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων εὐθείᾳ
[6]	θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν	ἐποίησα,	ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ
[6]	τοῦ οὐρανοῦ· ὅτι ἐθυμώθην, ὅτι	ἐποίησα	αὐτούς» τὰ μὴ γεγραμμένα ἐκτιθέμενος
[6]	ὃς» οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο εἶναι	ἴσα	θεῷ, ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν
[6]	Ζαχαρίᾳ ἐπὶ τάλαντον μολίβδου» ἐκαθέζετο.	Ὅσα	δ´ εἰς τὸν τόπον λεχθείη
[6]	θεὸς γὰρ αὐτοῖς» ταῦτα καὶ	ὅσα	καλῶς λέλεκται ἐφανέρωσε» Διὰ τοῦτο
[6]	εἰρήκασι· περὶ δὲ Πυθαγόρου, πλεῖστα	ὅσα	τερατευσαμένου καὶ δείξαντος μὲν ἐν
[6]	τῆς κτίσεώς σου. Αὕτη ἡ	θάλασσα	ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος· ἐκεῖ
[6]	λεγομένων ὑπὸ Κέλσου. Διόπερ ὡς	περισσὰ	καὶ μάτην ἐκκείμενα ἐῶμεν τὰ
[6]	νομιζομένη μὲν πολυμάθεια, μᾶλλον δ´	οὖσα	περιεργία καὶ φλυαρία, προεκαλέσατο βουλομένους
[6]	δὲ καὶ ἡ αὐτοσοφία, εἰκὼν»	οὖσα	τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ» κατ´ εἰκόνα»
[6]	Ἡ θεία τοίνυν σοφία, ἑτέρα	οὖσα	τῆς πίστεως, πρῶτόν ἐστι τῶν
[6]	ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς οὐσία ὄντως	οὖσα	ψυχῆς κυβερνήτῃ νῷ μόνῳ θεατή,
[6]	παριστᾶσιν αὐτοῦ, ὡς καὶ ἡ	λέγουσα·	Ἤκουσαν κυρίου τοῦ θεοῦ περιπατοῦντος
[6]	τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα μῦθον	ἐπᾴδουσα,	τοιαῦτα ψιθυρίζειν οὐκ ἂν ᾐσχύνθη;
[6]	πάλαι μὲν πλείστων ὅσων ἐκράτει	πείθουσα	τοὺς ἀλλοτρίους τοῦ λόγου ὅτι
[6]	λόγου ἐνεργείας. Ἀλλὰ καὶ ἡ	δοκοῦσα	εἰς μίαν γωνίαν ἐπιδημία τοῦ
[6]	ὀρέγεται μαθεῖν, ποῖα ἄττα ἐστί,	βλέπουσα	εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ, ὧν
[6]	γραῦς ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον	μεθύουσα	μῦθον ἐπᾴδειν τοιοῦτον καὶ ψιθυρίζειν
[6]	γραῦς, ἐπὶ τῷ βαυκαλῆσαι παιδίον	μεθύουσα	μῦθον ἐπᾴδουσα, τοιαῦτα ψιθυρίζειν οὐκ
[6]	δύναμιν ῥέουσαν παρθένου. Ψυχὴ δὲ	ζῶσα	τάχα μὲν ἐν ἀπορρήτοις λέλεκται
[6]	πρὸς ἀντιδιαστολὴν ψυχῆς νεκρᾶς ἡ	ζῶσα	ψυχὴ οὐκ ἀγεννῶς παρά τισι
[6]	φήσομεν πρὸς αὐτόν· ποία γραῦς	καταβαυκαλῶσα	παιδίον οὐκ αἰδεσθήσεται τοιαῦτα λέγειν,
[6]	ἐὰν ἡ κυρίως οὐσία ἡ	ἑστῶσα	καὶ ἀσώματος ᾖ· ἵν´ εὑρεθῇ,
[6]	τὴν γυναῖκα τό· Εἰ γὰρ	τὰ	ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου,
[6]	Ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου,	τὰ	ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν
[6]	ἵνα καταισχύνῃ τοὺς σοφούς» καὶ	τὰ	ἀγενῆ» καὶ τὰ ἀσθενῆ» καὶ
[6]	τῆς διηγήσεως αὐτῶν, οὐ μᾶλλον	τὰ	Αἰγυπτίων, ἐν οἷς πολλοὶ σεμνύνονται,
[6]	Εἶθ´ ἑξῆς τούτοις ἐκτίθεσθαι βουλόμενος	τὰ	αἰνίγματα, ὧν οἴεται παρακηκοότας ἡμᾶς
[6]	δὲ καὶ πρόσκαιρα» μὲν οἶδε	τὰ	αἰσθητὰ καὶ βλεπόμενα» αἰώνια» δὲ
[6]	πλήθους τῶν ἐν τοῖς ὑπεραναβεβηκόσι	τὰ	αἰσθητὰ ὑπαρχόντων περὶ θεοῦ θεωρημάτων
[6]	τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν	τὰ	αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν
[6]	αὐτοῦ ἐνεῖδον τρόπῳ ἀπαγγελίας, οὐ	τὰ	ἀληθῆ μόνον περιεχούσης ἀλλὰ καὶ
[6]	Διὰ τοῦτο δὲ καὶ τοὺς	τὰ	ἀληθῆ περὶ θεοῦ ὑπολαβόντας καὶ
[6]	φύσεως. Καὶ ὥσπερ, ἐὰν λέγηται	τὰ	ἁμαρτήματα ξύλα εἶναι καὶ χόρτος
[6]	καὶ καλάμη, οὐκ ἐροῦμεν εἶναι	τὰ	ἁμαρτήματα σώματα, καὶ ἐὰν λέγηται
[6]	καὶ νεφελῶν εἶπε τῷ Ἰὼβ	τὰ	ἀναγεγραμμένα ἐν τῇ ὁμωνύμῳ βίβλῳ
[6]	καὶ ἡ Γέεννα. Ἐπιτηροῦντες δὲ	τὰ	ἀναγνώσματα εὑρίσκομεν καὶ ἐν τῷ
[6]	τὸ ἐκθέσθαι τὰ προειρημένα καὶ	τὰ	ἀνάλογον αὐτοῖς, ἅτινα ἡμεῖς προσεθήκαμεν,
[6]	Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα, ποῖαι μὲν κατὰ	τὰ	ἀνατολικὰ τεταγμέναι εἰσὶ μέρη ὡς
[6]	λίθος τίμιος, οὐ φήσομεν εἶναι	τὰ	ἀνδραγαθήματα σώματα· οὕτω κἂν λέγηται
[6]	ἁμαρτήματα σώματα, καὶ ἐὰν λέγηται	τὰ	ἀνδραγαθήματα χρυσὸς εἶναι καὶ ἄργυρος
[6]	ἀλεκτρυόνα» τῷ Ἀσκληπιῷ» ἀποδιδόντες· καὶ	τὰ»	ἀόρατα» τοῦ θεοῦ καὶ τὰς
[6]	αὐτῷ γραφαῖς ἀφορμὰς κατηγορίας λέγει	τὰ	ἀπ´ αὐτῶν· ὅπου δὲ κατὰ
[6]	τὴν ἑαυτῶν τῆς ψυχῆς ὑπόστασιν	τὰ	ἀπὸ κακίας, τροπικῶς που ὀνομαζομένης
[6]	Κέλσος καλεῖ. Εἶτα πάλιν φύρων	τὰ	ἀπὸ τῆς μαγικῆς γοητείας καὶ
[6]	Ναβουχοδονόσορ» ἢ ἄρχοντος Τύρου» ἢ	τὰ	ἀπὸ τοῦ Ἡσαΐου, ἐν οἷς
[6]	εἰρημένα λαβεῖν. Οὔπω λέγω καὶ	τὰ	ἀπὸ τοῦ Ἰεζεκιὴλ ὡς περὶ
[6]	σῶμα τοῦ Ἰώβ. Ἐῶ γὰρ	τὰ	ἀπὸ τῶν εὐαγγελίων περὶ τοῦ
[6]	ἱερὲ Ἀμβρόσιε, ἀγωνίσασθαι οὐ πρὸς	τὰ	ἀπὸ φιλοσοφίας ὑπ´ αὐτοῦ ἐκτιθέμενα,
[6]	αὐτὰ ἐπιμελῶς καὶ ἀγωνίσασθαι πρὸς	τὰ	ἀσεβῶς ὑπ´ αὐτῶν λεγόμενα. Οὐδ´
[6]	σοφούς» καὶ τὰ ἀγενῆ» καὶ	τὰ	ἀσθενῆ» καὶ τὰ ἐξουθενημένα» καὶ
[6]	Ἵν´ οὖν ἐπί τινων δοθῇ	τὰ	αὐτὰ δόγματα εἶναι Ἕλλησι καὶ
[6]	ἡμῶν, ἀλλ´ οὔτι γε καὶ	τὰ	αὐτὰ δύναται πρὸς τὸ ὑπαγαγέσθαι
[6]	ψεύδεται, ἅτε μὴ ἐπισταμένων Σκυθῶν	τὰ	αὐτὰ Ἕλλησιν ὑποκείμενα περὶ τῶν
[6]	ποῖα ἄττα ἐστί, βλέπουσα εἰς	τὰ	αὑτῆς συγγενῆ, ὧν οὐδὲν ἱκανῶς
[6]	πάντ´ ἐρευνῶν, ἐρευνῶν δὲ καὶ	τὰ	βάθη τοῦ θεοῦ» εἶπε τό·
[6]	κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν	τὰ	βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα·
[6]	νοήσας τὸ Μὴ σκοπούντων ἡμῶν	τὰ	βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα»
[6]	τὰ μὴ βλεπόμενα» καὶ τὸ	Τὰ	γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως
[6]	ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσε.	Τὰ	γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως
[6]	βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα·	τὰ	γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ
[6]	εἰσιν αὐτῇ ἢ μή, ἀναγνώτω	τὰ	γεγραμμένα Μοιραγένει τῶν Ἀπολλωνίου τοῦ
[6]	χάριτι θεοῦ νοημάτων, τίνα μὲν	τὰ	γραπτέα» καὶ πῶς γραπτέα» τίνα
[6]	κατὰ φύσιν βίον νομιζόμενα ἀγαθὰ	τὰ	δ´ ἐναντιούμενα τούτῳ κακά. Οὕτω
[6]	τὸν Ἀδωναῖον καὶ τὸν Ἐλωαῖον.	Τὰ	δὲ ἀπὸ τῶν γραφῶν ληφθέντα
[6]	βλεπόμενα· τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα,	τὰ	δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια. ~Ἄντικρυς
[6]	μὲν αἰσθητὰ λέγων αὐτὰ βλεπόμενα»	τὰ	δὲ νοητὰ καὶ νῷ μόνῳ
[6]	καθ´ ἑκάστην πύλην ὡσπερεὶ δημηγορίας.	Τὰ	δὲ τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας
[6]	οὕτως ὁ λόγος κινῶν ἐπὶ	τὰ	δέοντα καὶ ἐνεργῶν τὸ ὅλον
[6]	ἁπάντων καλῶν. Δεύτερον δὲ περὶ	τὰ	δεύτερα, καὶ τρίτον περὶ τὰ
[6]	ἁλιέα καὶ Ἰωάννην τὸν καταλιπόντα	τὰ	δίκτυα τοῦ πατρός, παρακούσαντας τῶν
[6]	μάλιστα Πλάτωνος ὁ Κέλσος, κοινοποιῶν	τὰ	δυνάμενα ἑλεῖν τινα καὶ συνετὸν
[6]	μόνον τὰ Ἑλλήνων ἀλλ´ οὐδὲ	τὰ	Ἑβραίων, ὅπερ καὶ αἱ φιλαλήθεις
[6]	ὑγιῶν, πολλῷ πρότερον αὐτὸς ἔχων	τὰ	ἐγκλήματα ἐν τοῖς ἰδίοις δόγμασιν.
[6]	φύσεις τῶν ἡμερῶν εἰς ἀμφότερα	τὰ	εἴδη, οὐ πρόκειται οὐδὲ τὰ
[6]	αὐτό φησιν· ἀρκεῖ δ´ ἡμῖν	τὰ	εἰς ταῦτα λελεγμένα. Ἐπεὶ δὲ
[6]	μέσου ἄλλ´ ἄττα εἰπεῖν, ἐπαναλαβὼν	τὰ	ἐκείνων ὡσπερεὶ ἡμετέρων. Φησὶ γάρ·
[6]	δυνατὸν ἀγωνισώμεθα. ~Ἔλεγε δὴ μετὰ	τὰ	ἐκκείμενα τοιαῦτα· Ὁπόθεν δὲ καὶ
[6]	κτίζει γὰρ τὰ σωματικὰ ἢ	τὰ	ἐκτὸς κακά, καθαίρων καὶ παιδεύων
[6]	καταχρηστικώτερον καὶ τὰ σωματικὰ καὶ	τὰ	ἐκτός, τὰ μὲν συμβαλλόμενα εἰς
[6]	ἐξαίρετα τὰ τοῦ Μίθρου παρὰ	τὰ	Ἐλευσίνια ἢ τὰ παραδιδόμενα τοῖς
[6]	τοῖς προηγουμένοις τοῦ τέκτονος ἔργοις	τὰ	ἑλικοειδῆ ξέσματα καὶ πρίσματα καὶ
[6]	μηδὲ γράμματα μεμαθηκὼς οὐ μόνον	τὰ	Ἑλλήνων ἀλλ´ οὐδὲ τὰ Ἑβραίων,
[6]	παρακούσας ὁ ἅμα πάντα φύρων	τὰ	Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων καὶ τῶν
[6]	αὐτοῦ τὰ πράγματα μηδὲ παιδευθέντας	τὰ	Ἑλλήνων μαθήματα· ἡμεῖς δὲ ἀπαιδευτοτάτους
[6]	θρασυνομένων τῶν γηγενῶν. Ἀποδεξάμενος δὲ	τὰ	Ἑλλήνων πλάσματα ἐπιλέγει κατηγορῶν τῶν
[6]	ἕκαστος κατὰ δύναμιν ἀναβῶσιν ἐπὶ	τὰ	ἐν ταῖς δοκούσαις εἶναι εὐτελέσι
[6]	καὶ ἀποδεικνύντων ἐκ τῶν προφητικῶν	τὰ	ἐν τοῖς εὐαγγελίοις περὶ τοῦ
[6]	ἀναγνοὺς περὶ αὐτοῦ εἰρημένα οὔτε	τὰ	ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ
[6]	Ἀντιχρίστου παραρριπτεῖ ὁ Κέλσος, οὔτε	τὰ	ἐν τῷ Δανιὴλ οὔτε τὰ
[6]	δι´ ἀμέλειαν τοῦ καλοῦ ἐπὶ	τὰ	ἐναντία ᾀττόντων· καὶ ἐν τούτοις
[6]	αὐτοῖς θεὸν ὁμολογεῖν· ὅταν δὲ	τὰ	ἐναντία Ἰησοῦς Μωϋσεῖ νομοθετῇ, ἄλλον
[6]	αὐτὰς γραφὰς δόξαι ἄν τις	τὰ	ἐναντία λέγεσθαι τοῖς εἰς κατηγορίαν
[6]	θεὸν σέβειν ὁμολογεῖς· ὅταν δὲ	τὰ	ἐναντία ὁ σὸς διδάσκαλος Ἰησοῦς
[6]	τὸν κατ´ αὐτὴν βίον ὡς	τὰ	ἐναντία πράττων τῇ ἀρετῇ σατανᾶς
[6]	ταύτας πράξεις, ὥσπερ κυρίως κακὰ	τὰ	ἐναντία τούτοις. Ἀρκεσθησόμεθα δὲ ἐπὶ
[6]	ἐγὼ δημιουργὸς καὶ πατήρ» καὶ	τὰ	ἑξῆς. Ἀλλ´ εἰ ἀπολογήσεταί τις
[6]	ἀρχῇ» γενόμενον οὐρανόν, καὶ οὕτω	τὰ	ἑξῆς. Ἀπεφήνατο δὲ μάλα εὐηθικὴν
[6]	οὔτε ὑμνήσει κατ´ ἀξίαν» καὶ	τὰ	ἑξῆς, ἐν οἷς ἐστι καὶ
[6]	μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ	τὰ	ἑξῆς, ἐν οἷς μιᾷ λέξει
[6]	σωθῆναι θέλεις, ἢ ἄπιθι καὶ	τὰ	ἑξῆς· νυνὶ δὲ εἰς πᾶσαν
[6]	ἀγενῆ» καὶ τὰ ἀσθενῆ» καὶ	τὰ	ἐξουθενημένα» καὶ τὰ μὴ ὄντα,
[6]	εἰς τὰ θεῖα θεωρίας, ἀναγνώτω	τὰ	ἐπὶ τέλει τῆς τοῦ Ἰεζεκιὴλ
[6]	εἰς τοῦτο ὀλίγα· ἐπεὶ δὲ	τὰ	ἐπικαιρότερα χρὴ λέγειν πρὸς τὸ
[6]	ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ	τὰ	ἔργα αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε· καὶ
[6]	ἅμα τῷ θεῷ οἱ πάντα	τὰ	ἔργα ἑαυτῶν ταῖς ἓξ ἡμέραις
[6]	εἶχε τὸ διάγραμμα, ὡς μηδὲ	τὰ	εὐεξαπάτητα γυναικάρια» μηδὲ τοὺς ἀγροικοτάτους
[6]	οἱ πολλοὶ καὶ φαυλότατοί εἰσι	τὰ	ἤθη. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ταύτῃ.
[6]	ὅτι σοφός τις ἢ μέτριος	τὰ	ἤθη ἄνθρωπός τις ἦν. Τί
[6]	αὐτὴ δύναται καὶ πρὸς διαφθαρέντας	τὰ	ἤθη, πρὸς δὲ τοὺς φιλοσοφήσαντας
[6]	τῶν ἀρχαίων εἰρημένων φησὶ τοὺς	τὰ	ἡμέτερα συγγράμματα λιπόντας Μωϋσέα καὶ
[6]	φύσιν, ἄξιοι φανέντες τῆς εἰς	τὰ	θεῖα ἀναβάσεως ἀνιμηθῶσιν ὑπὸ τοῦ
[6]	οὐκ ὀλίγα ὄντα τοὺς ἀμαθῶς	τὰ	θεῖα γράμματα ἀναγινώσκοντας. Ἐκτίθεσθαι δὲ
[6]	περὶ τοῦ λῆρον εἶναι βαθὺν	τὰ	θεῖα γράμματα, κἂν ἐπειράθημεν ἀνασκευάσαι
[6]	μυστικωτέρας περὶ εἰσόδου ψυχῶν εἰς	τὰ	θεῖα θεωρίας, ἀναγνώτω τὰ ἐπὶ
[6]	θεοῦ» ἐπαγγειλάμενον τοῖς γνησίως μαθοῦσι	τὰ	θεῖα καὶ ἀξίως αὐτῶν βιώσασι
[6]	ὁδὸν δεδηλωμένην τῶν ὁδευσόντων ἐπὶ	τὰ	θεῖα μαθεῖν, ἀναγνώτω τοὺς ἐπιγεγραμμένους
[6]	τῆς ἐν Κομάνοις Ἀρτέμιδος ἢ	τὰ	Θρᾳκῶν ἢ καὶ τὰ Ῥωμαίων
[6]	μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει	τὰ	ἴδια ἔκγονα; Ἢ ποῖ ποτε
[6]	κατακλυσμοῦ καὶ φθείρειν ἐν αὐτῷ	τὰ	ἴδια ἔκγονα, λεκτέον ὅτι, ἀθανάτου
[6]	φησίν· Εἰ δὲ μὴ διαφθείρει	τὰ	ἴδια ἔκγονα, ποῖ ποτε αὐτὰ
[6]	μισεῖ καὶ ἀπειλεῖ καὶ φθείρει	τὰ	ἴδια ἔκγονα; Συκοφαντεῖ δ´ ἐν
[6]	τὰ σεμνὰ τῶν γραφῶν δυναμένους,	τὰ	ἱερὰ τῶν προφητῶν γράμματα. Ἔχει
[6]	ἐγνωκέναι καὶ οὐκ ἐκ παρακουσμάτων	τὰ	καὶ ὑφ´ ἡμῶν κατηγορούμενα. Εἰ
[6]	τούτοις μὴ σαφηνίζων, τίνα ἐστὶ	τὰ	κακά, καίτοι γε καὶ ἐν
[6]	ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου,	τὰ	κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; Ἐπεὶ οὖν
[6]	ἀκολουθεῖν περὶ τοῦ τὸν θεὸν	τὰ	κακὰ πεποιηκέναι, ἀκολουθεῖ ὅσον ἐφ´
[6]	ἐν οἷς πολλοὶ σεμνύνονται, ἢ	τὰ	Καππαδοκῶν περὶ τῆς ἐν Κομάνοις
[6]	ὅτι ἀφανῆ καὶ ἄγνωστά ἐστι	τὰ	κατ´ ἀξίαν νοηθέντα ἂν περὶ
[6]	τῇ γραφῇ, μὴ δυναμένους καθορᾶν	τὰ	κατ´ αὐτὴν περὶ ἀγαθῶν καὶ
[6]	ἐπιφέρει τὰ ὑπὲρ Μαρκίωνος καὶ	τὰ	κατ´ αὐτοῦ λέγων, τίνα μὲν
[6]	ὡς πρῶται, ποῖαι δὲ ἐπὶ	τὰ	κατὰ λίβα ἢ κατὰ νότον,
[6]	μὴν πάνυ συνετῶς. Ἐκτιθέμενος οὖν	τὰ	κατὰ Μαρκίωνος λεγόμενα καὶ μὴ
[6]	τὰ εἴδη, οὐ πρόκειται οὐδὲ	τὰ	κατὰ τοὺς τόπους ἐξετάσαι· ὅλων
[6]	καὶ τῆς κονίας. ~Εἰ δὲ	τὰ	καταχρηστικῶς οὕτως ὀνομαζόμενα λεγόμενα σωματικὰ
[6]	τοῦ θεοῦ καὶ κρούειν αὐτῶν	τὰ	κεκλεισμένα, οὐ παρὰ τοῦτο ὁ
[6]	εὐηθική. Εἰ δέ τις βούλεται	τὰ	κινήσαντα ἡμᾶς καὶ μετὰ τῆς
[6]	εἰσόδου τῶν θειοτέρων ψυχῶν ἐπὶ	τὰ	κρείττονα· ἀναγνώτω δὲ καὶ ἐκ
[6]	τῇ ἰδιωτείᾳ τῶν προθεμένων μὲν	τὰ	κρείττονα διὰ δὲ τὸν ἰδιωτισμὸν
[6]	συντάξει. Κακὰ τοίνυν, εἰ μὲν	τὰ	κυρίως οὕτως ὀνομαζόμενα ἐξακούοι τις,
[6]	ἀκούοντος δεῖ καὶ τῆς πρὸς	τὰ	λεγόμενα ἐπινεύσεως. Διόπερ ἐν Δευτερονομίῳ
[6]	μύθων οὐδὲν διαφέροντα, ὡς καὶ	τὰ	λοιπὰ τῶν περὶ Ἰησοῦ παραδόξων.
[6]	ὅτι οἱ ταῦτα συνταξάμενοι, οὔτε	τὰ	μαγείας νοήσαντες οὔτε τὰ τῶν
[6]	Μαρκίωνος, καὶ πῇ μὲν ἀληθῶς	τὰ	Μαρκίωνος ἐκτίθεται πῇ δὲ κἀκείνων
[6]	γὰρ τοῖς ἀκούειν δυναμένοις παρίστησι	τὰ	μὲν αἰσθητὰ λέγων αὐτὰ βλεπόμενα»
[6]	τὰ σωματικὰ καὶ τὰ ἐκτός,	τὰ	μὲν συμβαλλόμενα εἰς τὸν κατὰ
[6]	Μένων γὰρ ὁ αὐτὸς» διοικεῖ	τὰ	μεταβλητά, ὡς πέφυκε, καὶ λόγος
[6]	σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ	τὰ	μὴ βλεπόμενα» καὶ τὸ Τὰ
[6]	σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ	τὰ	μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρ βλεπόμενα
[6]	ὅτι ἐθυμώθην, ὅτι ἐποίησα αὐτούς»	τὰ	μὴ γεγραμμένα ἐκτιθέμενος ὡς δηλούμενα
[6]	ἀσθενῆ» καὶ τὰ ἐξουθενημένα» καὶ	τὰ	μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα
[6]	ἐν τῷ κατὰ Χριστιανῶν συγγράμματι	τὰ	μηδαμῶς ὑπὸ Χριστιανῶν λεγόμενα ἀλλά
[6]	καὶ οὗτοι, ἐν βαναύσων χερσὶ	τὰ	μιμήματα τῆς θειότητος φανταζόμενοι εἶναι,
[6]	θεῖον πλανωμένων ἐξελέξατο ὁ θεὸς»	τὰ	μωρὰ τοῦ κόσμου» ἵνα καταισχύνῃ
[6]	φωστῆρας» καὶ ἀστέρας» καὶ πέμπτῃ	τὰ	νηκτὰ καὶ ἕκτῃ τὰ χερσαῖα
[6]	αἰσθητὰ καὶ βλεπόμενα» αἰώνια» δὲ	τὰ	νοητὰ καὶ μὴ βλεπόμενα» καὶ
[6]	τῶν αἰσθητῶν ἔθος τῇ γραφῇ	τὰ	νοητὰ ὀνομάζειν πνεύματα καὶ πνευματικά·
[6]	αἰσθητῶν, ἀφ´ ὧν ἀναβαίνουσιν ἐπὶ	τὰ	νοούμενα, τήν τε ἀΐδιον αὐτοῦ
[6]	ὁ θεὸς εἶναι πῦρ καταναλίσκον»	τὰ	ξύλα» καὶ τὸν χόρτον» καὶ
[6]	γῆν ὀλιγηπελέων· καὶ διηγούμενός γε	τὰ	ὁμηρικὰ ἔπη φησὶ λόγους εἶναι
[6]	τῇ δεῦρο ὁδῷ. Ταῦτα δὲ	τὰ	Ὁμήρου ἔπη οὕτω νοήσαντα τὸν
[6]	νοήσας τε, ἐπὶ τίνων τάσσεται	τὰ	ὀνόμασι σωματικῶν μελῶν ἐπὶ τῶν
[6]	εἰδότας ἄλλα μὲν αὐτῶν εἶναι	τὰ	ὀνόματα παρ´ Ἕλλησιν ἄλλα δὲ
[6]	καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα	τὰ	ὄντα καταργήσῃ» καὶ ἀληθῶς, ἵνα
[6]	κατ´ ἀρετὴν πράξεις ποιήσαντας, εἰ	τὰ	ὄντως κακὰ πεποιήκει ὁ θεός;
[6]	ὁ θεὸς λόγος, δι´ οὗ	τὰ	πάντ´ ἐγένετο, ὁ φθάνων, ἵνα
[6]	θεοῦ φησιν ὅτι ἐξ αὐτοῦ	τὰ	πάντα, ἀπολύσας οὐκ οἶδ´ ὅπως
[6]	πάντα, ἀπολύσας οὐκ οἶδ´ ὅπως	τὰ	πάντα αὐτοῦ· ὁ δ´ ἡμέτερος
[6]	ὢν λόγος θεός, δι´ οὗ	τὰ	πάντα ἐγένετο, καὶ ἐσκήνωσεν ἐν
[6]	δι´ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν	τὰ	πάντα» παριστὰς τὴν ἀρχὴν τῆς
[6]	καὶ σοφία ἐστίν, ἐν ᾗ	τὰ	πάντα πεποίηκεν ὁ θεός. Τίς
[6]	Γίγαντας μυστήρια, θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους, καὶ	τὰ	παρ´ Αἰγυπτίοις περὶ Τυφῶνος καὶ
[6]	τὰ ἐν τῷ Δανιὴλ οὔτε	τὰ	παρὰ τῷ Παύλῳ ἀναγνοὺς περὶ
[6]	Μίθρου παρὰ τὰ Ἐλευσίνια ἢ	τὰ	παραδιδόμενα τοῖς ἐν Αἰγίνῃ μυουμένοις
[6]	τοῖς οἰκοδόμοις τὸ ποιεῖν δοκεῖν	τὰ	παρακείμενα ταῖς οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ κόπρια
[6]	τούτοις δὲ δοκεῖ μοι φύρειν	τὰ	παρακούσματα ὁ Κέλσος. Εἰκὸς γὰρ
[6]	προκαλούμενος καὶ τὸν δίκαιον ἐπὶ	τὰ	παραπλήσια καὶ λέγων· Σὺ δὲ
[6]	δ´ ἀκούει καὶ Ὁμήρου, ὡς	τὰ	παραπλήσια τῷ Ἡρακλείτῳ καὶ Φερεκύδῃ
[6]	πληρῶσαι τὸ βιβλίον, ἄλλαις λέξεσι	τὰ	παραπλήσιά φησι τοῖς ὀλίγῳ ἀνωτέρω
[6]	~Ἴδωμεν οὖν ἡμεῖς διὰ βραχέων	τὰ	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, τῶν
[6]	λόγον ἐκτιθέμενος καὶ μὴ προσποιούμενος	τὰ	περὶ ἀδιαφόρων μεμαθηκέναι εἰς μίασμα
[6]	ἐκπεριλαβὼν ὁ θεὸς καὶ ἰδὼν	τὰ	περὶ ἀμφοτέρων τούτων ἐβουλήθη περὶ
[6]	Ἰησοῦν, οὐχ ὁρῶν, τίνα ἐστὶ	τὰ	περὶ αὐτοῦ ἐν ἀπορρήτῳ μυστικῶς
[6]	~Ἐπεὶ δ´ ἑξῆς ἐξευτελίσαι βουλόμενος	τὰ	περὶ βασιλείας θεοῦ γεγραμμένα παρ´
[6]	ταῦτα ὁ Κέλσος ὡς περιηχηθεὶς	τὰ	περὶ ταπεινοφροσύνης καὶ μὴ ἐπιμελῶς
[6]	ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει πολλάκις ἤδη εἰπὼν	τὰ	περὶ τῆς γνώμης Μαρκίωνος, καὶ
[6]	ἀνδραπόδοις ἢ ἀμαθεστάτοις διέξεισί τις	τὰ	περὶ τῆς θείας σοφίας. ~Καίτοι
[6]	καὶ ἐκ τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως	τὰ	περὶ τῆς πόλεως τοῦ θεοῦ
[6]	τίνες ἐν αὐτοῖς, καὶ τίνα	τὰ	περὶ τῆς φύσεως τῶν κατειλεγμένων
[6]	Ἡρακλείτῳ καὶ Φερεκύδῃ καὶ τοῖς	τὰ	περὶ Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια
[6]	ξύλου εὐκαιρότερόν τις διηγήσεται ἑρμηνεύων	τὰ	περὶ τὸν ἐν τῇ Γενέσει
[6]	τῷ βουλομένῳ ἐντυχεῖν αὐτῇ· πλὴν	τὰ	περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου ὅρα εἰ
[6]	βουλήματος τῶν θείων λόγων, διδασκόντων	τὰ	περὶ τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ
[6]	προσποιεῖται εἰδέναι. Ὁμολογουμένως τοίνυν γέγραπται	τὰ	περὶ τοῦ δυσειδὲς γεγονέναι τὸ
[6]	δόξω ἀπὸ νεωτέρων γραφῶν φέρειν	τὰ	περὶ τοῦ ζητουμένου πρὸς τὸν
[6]	πλάσμα χλευάσουσιν. Οὐ τερατευόμεθα οὖν	τὰ	περὶ τοῦ Ἰησοῦ διηγούμενοι, οὐδ´
[6]	ἡμῶν λέγεσθαι τοὺς προφήτας πάντα	τὰ	περὶ τοῦ Ἰησοῦ προειρηκέναι. Ἅπερ
[6]	τὴν ψυχήν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ	τὰ	περὶ τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου παραρριπτεῖ
[6]	υἱὸν θεοῦ ἡμᾶς λέγειν, παραποιήσαντας	τὰ	περὶ τοῦ κόσμου ὡς ἐκ
[6]	κατὰ τὸν Χριστόν. Εἶτα παίζων	τὰ	περὶ τοῦ ξύλου ἀπὸ δύο
[6]	Μωϋσῆς» ~Ὡς μὴ νοήσας δὴ	τὰ	περὶ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ
[6]	καὶ Πλάτων ὁ τοῦ Ἀρίστωνος	τὰ	περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ διασημαινέτω
[6]	αἰνίγματα, ὧν οἴεται παρακηκοότας ἡμᾶς	τὰ	περὶ τοῦ Σατανᾶ εἰσάγειν, φησὶ
[6]	τοῦ πνεύματος τοῦ Χριστοῦ— οὔτε	τὰ	περὶ τοῦ ὑπερουρανίου τόπου πρῶτος
[6]	τοῦ βουλήματός φησιν ἔχεσθαι καὶ	τὰ	περὶ τοὺς Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας
[6]	μηδὲν νενοηκότα Μωϋσέα εἰρηκέναι μετὰ	τὰ	περὶ τῶν ἓξ ἡμερῶν τό·
[6]	ἡμῖν λέλεκται. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει	τὰ	περὶ τῶν ἑπτὰ ἀρχόντων δαιμόνων,
[6]	μὲν οὖν ὅπως ποτὲ ἔχει	τὰ	περὶ τῶν κακῶν, πότερον ὁ
[6]	καὶ προφητικούς, ἐν οἷς λέλεκται	τὰ	περὶ τῶν μελλουσῶν βασιλειῶν, ἀρξάμενα
[6]	τοὺς πόδας» τοῦ θεοῦ, καὶ	τὰ	περὶ τῶν ὀνομαζομένων χερουβίμ» ἃ
[6]	ἐστι τοιοῦτον. Ἐδυνάμην δὲ παραθέσθαι	τὰ	περὶ τῶν παρ´ Ἑβραίοις καλουμένων
[6]	τὸν δυνάμενον αὐτὸν μυσταγωγῆσαι ἐπὶ	τὰ	περὶ τῶν παρεμβολῶν τῶν υἱῶν
[6]	αὐτῷ νενοημένα προφέρει εἰς κατηγορίαν	τὰ	περὶ τῶν τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν,
[6]	ὡς δύναμις θεία καὶ περιειληφυῖα	τὰ	περιεχόμενα. Κατὰ μὲν οὖν τοὺς
[6]	καὶ καταβαίνοντας μετ´ Αἰγυπτίων ἐπὶ	τὰ	πετεινὰ ἢ τετράποδα ἢ ἑρπετά.
[6]	~Εἰ δέ τις βούλεται καὶ	τὰ	πλάσματα τῶν γοήτων ἐκείνων μαθεῖν,
[6]	παραβάλωμεν παραθέσεως ἕνεκεν τῆς πρὸς	τὰ	Πλάτωνι οὐκ ἀπιθάνως μὲν εἰρημένα,
[6]	Καὶ ὥσπερ οὐ καθήκει τοῖς	τὰ	Πλάτωνος φιλοσοφοῦσιν ἀπολογεῖσθαι περὶ Ἐπικούρου
[6]	κατηγορίαν ἀκαίρως παραλαβὼν οὐ μόνον	τὰ	Πλάτωνος, ὡς ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ
[6]	σαφῶς σφάλλεται, μὴ κατανοήσας ὅτι	τὰ	πολλῷ οὐ μόνον Ἡρακλείτου καὶ
[6]	ἐν τῇ καρδίᾳ ἐπιμελῶς ἐπὶ	τὰ	πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας, ἐνεθυμήθη
[6]	ὡς πάντων ἀσεβεστάτους. Φύρων δὲ	τὰ	πράγματα καὶ τὴν αἰτίαν ἐκτίθεται
[6]	Κέλσος, τοὺς μὴ ἐπισταμένους αὐτοῦ	τὰ	πράγματα μηδὲ παιδευθέντας τὰ Ἑλλήνων
[6]	τοὺς λόγους, ὁ δὲ ἐάσας	τὰ	πράγματα παίζει καὶ βωμολοχεῖ οἰόμενος
[6]	κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεωρῆσαι, λαβέτω	τὰ	πραγματευθέντα ἡμῖν εἰς τὴν Γένεσιν
[6]	τῶν ὀφθαλμῶν κατακεχύσθαι τοῦ εἰπόντος	τὰ	προειρημένα ἀποδιδόναι νομίζει φάσκων· Οὓς
[6]	εὐσεβείας. ~Μετὰ δὲ τὸ ἐκθέσθαι	τὰ	προειρημένα καὶ τὰ ἀνάλογον αὐτοῖς,
[6]	αὐτόν; Ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν	τὰ	προεκκείμενα. ~Πλήν φησιν ὁ Κέλσος
[6]	ἐκ παρακολουθήσεως γεγένηται τῆς πρὸς	τὰ	προηγούμενα· θαυμάζω δὲ εἰ μὴ
[6]	πνεῦμα· καὶ πάντα μὲν περιέχει	τὰ	προνοούμενα ἡ πρόνοια καὶ περιείληφεν
[6]	αἱρέσεώς ἐστι τάδε δὲ ἄλλης,	τὰ	πρὸς Μαρκίωνα ὑφ´ ἡμῶν ἀπορούμενα
[6]	ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπεραναβεβηκότων αὐτὴν	τὰ	προσόντα τῷ θεῷ. Εἰ δ´
[6]	Ἰουδαῖοι σωματικῶς καὶ τυπικῶς ἐποίουν	τὰ	προσταττόμενα ὑπὸ τοῦ νόμου, εἶπεν
[6]	πιστεύειν, ὡς καινόν τι παρὰ	τὰ	πρότερον εἰρημένα πάλιν αὐτό φησιν·
[6]	κατὰ τὸ βούλημα ἐκείνης ἀλλὰ	τὰ	ῥημάτια συμφορήσας, ἐπεδείκνυτο ἐν τοῖς
[6]	ἢ τὰ Θρᾳκῶν ἢ καὶ	τὰ	Ῥωμαίων αὐτῶν, τελούντων τοὺς εὐγενεστάτους
[6]	σεμνότερον τοῖς ἔχουσιν ὀφθαλμούς, βλέπειν	τὰ	σεμνὰ τῶν γραφῶν δυναμένους, τὰ
[6]	κεφαλῆς» καταβέβηκεν ἐπὶ τὸν πώγωνα»	τὰ	σύμβολα τοῦ τελείου ἀνδρὸς Ἀαρών»
[6]	κτίζων κακὰ» διηγούμεθα· κτίζει γὰρ	τὰ	σωματικὰ ἢ τὰ ἐκτὸς κακά,
[6]	~Εὑρεθείη δ´ ἂν καταχρηστικώτερον καὶ	τὰ	σωματικὰ καὶ τὰ ἐκτός, τὰ
[6]	τὸ προκείμενόν ἐστι τοῖς πρεσβεύουσι	τὰ	τῆς ἀληθείας πλείους ὅση δύναμις
[6]	παραδιδόμενα τοῖς ἐν Αἰγίνῃ μυουμένοις	τὰ	τῆς Ἑκάτης. Τί δὲ μᾶλλον
[6]	γὰρ καὶ τὸν ἄκρως κατειληφότα	τὰ	τῆς ῥητορικῆς θεωρήματα καὶ δεόντως
[6]	τῶν οὕτως κακῶν ποιήσας δὲ	τὰ	τοιάδε ἀγαθὰ ὡς θέλων τὴν
[6]	οὕτως, εἰ ὁ θεὸς λέγεται	τὰ	τοιαδὶ ἐπάγειν ἐπιστροφῆς καὶ θεραπείας
[6]	Χριστιανῶν, οὔτε φρονούντων οὔτ´ εἰδότων	τὰ	τοιαῦτα, εἰ καὶ ἡμεῖς ἐβουλήθημεν
[6]	τῶν πλείστων ἐλέγχηται, πείρᾳ καταλαβόντων	τὰ	τοιαῦτα εἶναι ψευδῆ ἐκ τοῦ
[6]	μετ´ ἐκείνην δεύτερον τοῖς ἀκριβοῦν	τὰ	τοιαῦτα ἐπισταμένοις ἡ καλουμένη γνῶσις,
[6]	δὲ καὶ ἡμῖν ἀκριβῶς ἐκθέσθαι	τὰ	τοιαῦτα, ἵνα μὴ δοκῶμεν ἀγνοεῖν
[6]	Ὥρου καὶ Ὀσίριδος. Εἶτ´ ἐκθέμενος	τὰ	τοιαῦτα καὶ μὴ παραμυθησάμενος, τίνα
[6]	ἔτι ἀπατᾷ τινας ἀποτρεπομένους διὰ	τὰ	τοιαῦτα κἂν εἰς κοινωνίαν ἁπλουστέραν
[6]	Χριστιανῶν, οὕτως εὑρεθείη ἂν καὶ	τὰ	τοιαῦτα τῷ Κέλσῳ κατεψευσμένως εἰρημένα,
[6]	τοὺς κακοήθεις καὶ κακηγορεῖν βουλομένους	τὰ	τοῖς κρείττοσι παρὰ τοὺς πολλοὺς
[6]	ἀσημοτάτης αἱρέσεως Ὀφιανῶν οἶμαι ἐκτεθεῖσθαι	τὰ	τοῦ διαγράμματος ἀπὸ μέρους. Τούτῳ
[6]	τι εἰδέναι ζητήσαντες, περιτετεύχαμεν πρεσβεύοντι	τὰ	τοῦ διαγράμματος. ~Ἐν ᾧ ἦν
[6]	κατ´ εἰκόνα» ἀνειληφότος τοῦ θεοῦ	τὰ	τοῦ θεοῦ τὸ σῶμα» τοῦ
[6]	δὲ δοκεῖ ὁ θεὸς ἀπειλεῖν	τὰ	τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ φθείρειν ἐν
[6]	ἡμᾶς ὅτι κατὰ καιροὺς οἰκονομεῖ	τὰ	τοῦ κόσμου πράγματα ὁ θεός,
[6]	δοκεῖ παρ´ Ἕλλησιν εἶναι ἐξαίρετα	τὰ	τοῦ Μίθρου παρὰ τὰ Ἐλευσίνια
[6]	εἴτε ψευδῶς εἴτ´ ἀληθῶς, τοῖς	τὰ	τοῦ Μίθρου πρεσβεύουσι καὶ Πέρσαις·
[6]	δ´ αὐτὸν ἐχρῆν ὅτι οἱ	τὰ	τοῦ ὄφεως ἑλόμενοι ὡς καλῶς
[6]	ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ δέχεται	τὰ	τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ· μωρία
[6]	τῷ Κέλσῳ, ὡς μὴ εἰδότι	τὰ	τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ, ὅτι
[6]	ὅτι οἱ ἀπὸ τοῦ λόγου	τὰ	τοῦ σκότου πράττειν βουλόμενοι σβεννύουσι
[6]	δὲ λάθρα πέμπει καὶ διαφθείρει	τὰ	τούτου δημιουργήματα; Τί δὲ εἰσβιάζεται
[6]	τὰ δεύτερα, καὶ τρίτον περὶ	τὰ	τρίτα. Ἡ οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ
[6]	παραθέμενος παραστῆσαι ὅτι ἴσμεν μὲν	τὰ	τῶν ἀπατεώνων, ἀρνούμεθα δὲ αὐτὰ
[6]	οὔτε τὰ μαγείας νοήσαντες οὔτε	τὰ	τῶν θείων γραφῶν διακρίναντες, πάντ´
[6]	ἐλέγχειν. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ ἐπιφέρει	τὰ	ὑπὲρ Μαρκίωνος καὶ τὰ κατ´
[6]	τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεως. Εἰς γὰρ	τὰ	ὑπερέκεινα αὐτῆς οὐ χρήσιμον ἀναβαίνειν
[6]	ὁ Παῦλος ἡμῶν καὶ ποθῶν	τὰ	ὑπερκόσμια καὶ ὑπερουράνια καὶ δι´
[6]	αὐτῶν βιώσασι προάξειν αὐτοὺς ἐπὶ	τὰ	ὑπερκόσμια· φησὶ γάρ· Ἵν´ ὅπου
[6]	περισσὰ καὶ μάτην ἐκκείμενα ἐῶμεν	τὰ	ὑπὸ Κέλσου εἰς ταῦτα λελεγμένα·
[6]	ἀνθρώπων βλάβαις. Καὶ εἴθε πάντα	τὰ	ὑπὸ Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν λεγόμενα
[6]	καὶ οὕτω βεβλαστηκέναι τὴν γῆν	τὰ	ὑπὸ μόνης φύσεως διοικούμενα, καὶ
[6]	ἵνα καλὰ καὶ ἐπαινετὰ ᾖ	τὰ	ὑπὸ τοῦ κελευομένου ἐπιτελούμενα τῷ
[6]	τὸ στερέωμα» τρίτῃ δὲ συνῆχθαι	τὰ	ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ» ὕδατα εἰς
[6]	γινομένας ἀπὸ δαιμόνων συνεργίας πρὸς	τὰ	φαυλότατα τῶν ἀνθρώπους ἀπατώντων γίνεται
[6]	μὲν καὶ τῷ δέ· Ἔταξε	τὰ	χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν
[6]	τινος νοῦ εἰρηκέναι τό· Ἔταξε	τὰ	χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν
[6]	πέμπτῃ τὰ νηκτὰ καὶ ἕκτῃ	τὰ	χερσαῖα καὶ τὸν ἄνθρωπον» κατὰ
[6]	θείου λόγου καὶ μὴ φιλαλήθως	τὰ	χριστιανισμοῦ ἐξετάσασιν εἰδέναι τὸ βούλημα
[6]	ταῖς αἱρέσεσιν ὡς ἄρα πάντα	τὰ	Χριστιανῶν γινώσκοι. Τοῦτο δὲ δῆλον
[6]	διαβεβαιουμένοις πρὸς τοὺς μηδαμῶς εἰδότας	τὰ	Χριστιανῶν, ὅτι ἄρα τῇ πείρᾳ
[6]	ἀλλήλοις παραβαλόντα καὶ γυμνώσαντα καὶ	τὰ	Χριστιανῶν, οὕτω θεάσεσθαι τὴν διαφορὰν
[6]	ὡς ἐκείνοις ἀρκεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ	τά,	ὥς φησι, Περσῶν τοῦ Μίθρου
[6]	συνῆχθαι τὰ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ»	ὕδατα	εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ
[6]	θάλασσαν, καὶ τίνες αἱ τελευταῖαι	κατὰ	βορρᾶν. Ὄψεται γὰρ θεωρήματα οὐκ
[6]	ἄλλο ἐστὶν ἢ πνεῦμα σωματικόν·	κατὰ	δὲ ἡμᾶς καὶ τὴν λογικὴν
[6]	τὴν ὑπεροχήν, τὸν δὲ τούτῳ	κατὰ	διάμετρον ἐναντίον υἱὸν τοῦ πονηροῦ
[6]	ἕως προτραπέντες καὶ εἰσαχθέντες ἕκαστος	κατὰ	δύναμιν ἀναβῶσιν ἐπὶ τὰ ἐν
[6]	χρὴ καὶ τοὺς ἁπλουστέρους προσιόντας	κατὰ	δύναμιν τῇ θεοσεβείᾳ, ἡ πίστις.
[6]	κατὰ νότον, καὶ τίνες αἱ	κατὰ	θάλασσαν, καὶ τίνες αἱ τελευταῖαι
[6]	κόσμον. Μάλιστα δ´ ἐν τῷ	κατὰ	Ἰωάννην εὐαγγελίῳ πολλάκις ἔστιν εὑρεῖν
[6]	τοῦ θεοῦ, διδασκέτω ἡμᾶς ὅτι	κατὰ	καιροὺς οἰκονομεῖ τὰ τοῦ κόσμου
[6]	διδάσκον κολάζεσθαι μὲν ἐπὶ ταῖς	κατὰ	κακίαν πράξεσι κατ´ ἀναλογίαν τῶν
[6]	ταῦτα δὲ παρειλήφαμεν εἰς τὸν	κατὰ	Κέλσου λόγον, ἵνα παραστήσωμεν τοῖς
[6]	φησιν ὅτι, εἴπερ ἔτυχεν ἐκεῖνος	κατὰ	κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ εἰς βάραθρον
[6]	πρῶται, ποῖαι δὲ ἐπὶ τὰ	κατὰ	λίβα ἢ κατὰ νότον, καὶ
[6]	ἵν´ αὐτοὺς ποιήσῃ πρῶτον μορφωθῆναι	κατὰ	λόγον τὸν γενόμενον σάρκα, καὶ
[6]	νεφέλῃσιν ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ θεοὶ	κατὰ	μακρὸν Ὄλυμπον, λῦσαι δ´ οὐκ
[6]	τοῦ δημιουργοῦ ἕνα καὶ τοῦ	κατὰ	Μαρκίωνα θεοῦ ἕτερον, καὶ ἀναζωγραφεῖ
[6]	πάνυ συνετῶς. Ἐκτιθέμενος οὖν τὰ	κατὰ	Μαρκίωνος λεγόμενα καὶ μὴ ἐπισημειωσάμενος
[6]	αὐτὸ τῶν λοιπῶν ἐχρῆν ἢ	κατὰ	μέγεθος ἢ κάλλος ἢ ἀλκὴν
[6]	αὐτὸ τῶν λοιπῶν ἐχρῆν ἢ	κατὰ	μέγεθος ἢ φωνὴν ἢ ἀλκὴν
[6]	θεία καὶ περιειληφυῖα τὰ περιεχόμενα.	Κατὰ	μὲν οὖν τοὺς ἀπὸ τῆς
[6]	κυρίου. Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ	κατὰ	μηδένα τρόπον, ὅτι, ἐὰν μὴ
[6]	ἐχωροῦμεν τότε, διαλαβόντες περὶ τῶν	κατὰ	Μωϋσέα ἓξ τῆς κοσμοποιΐας ἡμερῶν.
[6]	πιθανόν τι λέγων κατηγορεῖ τῆς	κατὰ	Μωϋσέα κοσμοποιΐας εἰπών· Ἔτι γε
[6]	τοῦ κατηραμένον λέγεσθαι τὸν τῆς	κατὰ	Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεὸν φάσκων ὅτι
[6]	φανείσης ἀποδείξεως κατασκευασθέντα περὶ τῆς	κατὰ	Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεωρῆσαι, λαβέτω τὰ
[6]	χρεία εἰς τὴν διήγησιν τῆς	κατὰ	Μωϋσέα κοσμοποιΐας· ὅπερ κατὰ τὸ
[6]	ἐπὶ τὰ κατὰ λίβα ἢ	κατὰ	νότον, καὶ τίνες αἱ κατὰ
[6]	περιστάσεσι βαρυτάταις, πρώτῃ μὲν τῇ	κατὰ	πάντων τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ
[6]	πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ	κατὰ	πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην. Ἀλλ´
[6]	πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι σώματα καὶ	κατὰ	πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην. Ὁ
[6]	ἀποτυγχανόντων συγγνωστέον. Μᾶλλον γὰρ τοῦ	κατὰ	Πλάτωνα ταπεινοῦ καὶ κεκοσμημένου ταπεινὸς
[6]	καὶ ἀπὸ γῆς Κέλσος μὲν	κατὰ	Πλάτωνά φησι γίνεσθαι διὰ τῶν
[6]	ἀπολογήσασθαι τὸ εὔλογον, ἅτε οὐδὲ	κατὰ	ποσὸν ἐνεχομένους τοιαύταις ὑπονοίαις. ~Μετὰ
[6]	τό· Εἰ καὶ Χριστόν ποτε	κατὰ	σάρκα ἐγνώκαμεν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι
[6]	ὠφεληθέντας καὶ ἀναβάντας ἀπὸ τῆς	κατὰ	σάρκα εἰσαγωγῆς εἰπεῖν τό· Εἰ
[6]	ἀπὸ τῆς καλουμένης παρ´ ἡμῖν	κατὰ	σάρκα» σοφίας, ἔχουσι δὲ καὶ
[6]	τῷ οὐσιωδῶς ἀγαθῷ ἀγαθὸν τὸ	κατὰ	συμβεβηκὸς καὶ ἐξ ἐπιγενήματος ἀγαθόν·
[6]	υἱῶν Ἰσραὴλ ἀναγεγραμμένα, ποῖαι μὲν	κατὰ	τὰ ἀνατολικὰ τεταγμέναι εἰσὶ μέρη
[6]	τὰ ἀπ´ αὐτῶν· ὅπου δὲ	κατὰ	τὰς αὐτὰς γραφὰς δόξαι ἄν
[6]	καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ; Κυρίως δὴ	κατὰ	τὰς θείας γραφὰς ἀγαθά εἰσιν
[6]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, τῶν	κατὰ	τὰς θείας γραφάς, καὶ τίνα
[6]	τὸ τέταρτον δὲ ἐπιστήμη. Καὶ	κατὰ	ταῦτα δὲ εἴποιμεν ἂν ὅτι
[6]	τὸ ὑπαγαγέσθαι καὶ διαθεῖναι ψυχὰς	κατὰ	ταῦτα. Διόπερ οἱ ἰδιῶται ὡς
[6]	ἐπιμελεῖσθαι μειζόνως ἢ δεῖ. ~Οὐκοῦν	κατὰ	ταῦτα ἡ μέν τις θεία
[6]	εἰσιν αἱ ἀρεταὶ καὶ αἱ	κατὰ	ταύτας πράξεις, ὥσπερ κυρίως κακὰ
[6]	μοι παραπλήσιον Ἰουδαίοις πεποιηκέναι, τοῖς	κατὰ	τὴν ἀρχὴν τῆς τοῦ χριστιανισμοῦ
[6]	γένει τῶν ἀνθρώπων, τὴν μὲν	κατὰ	τὴν ἐνσωμάτωσιν οἰκονομίαν νῦν δι´
[6]	καὶ ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς» καὶ	κατὰ	τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἰησοῦ ζητεῖν
[6]	τοῦ Δαυῒδ τὸ περὶ τοῦ	κατὰ	τὴν θείαν σοφίαν σοφοῦ λεγόμενον,
[6]	ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον» ἀναλαβόντες	κατὰ	τὴν Ἰησοῦ διδασκαλίαν ποταμούς τε
[6]	πάντα τὸν βίον ἑαυτῶν ἀναθέντες	κατὰ	τὴν Ἰησοῦ ἐντολὴν τῷ ἐρευνᾶν
[6]	μένειν κἀκεῖ καθαράς. Καὶ εἰ	κατὰ	τὴν Κέλσου δὲ ὑπόθεσιν χωρὶς
[6]	συγγενόμενον αὐτῷ εἰρηκέναι περὶ τῶν	κατὰ	τὴν μαγείαν ὅτι πρὸς ἀπαιδεύτους
[6]	σοφίαν οἱ ἀπὸ Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι	κατὰ	τὴν πεπλανημένην ἑαυτῶν σοφίαν, ἧς
[6]	τοῖς ἀνωτέρω δὲ ἐγκαλοῦντες τοῖς	κατὰ	τὴν προχειροτέραν ἐκδοχὴν φήσασι χρόνους
[6]	θεοῦ, τοῦ ὁρᾶσθαι λαμβανομένου, ἵνα	κατὰ	τὴν συνήθειαν ὀνομάσω τῆς γραφῆς,
[6]	προστίθησιν ὡς σοφὸν δή τι	κατά	τινων λέγων· Διὰ τί, ὁπηνίκα
[6]	σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως	κατὰ	τὸ αὐτὸ πνεῦμα, ἑτέρῳ δὲ
[6]	λεξείδιον, μὴ τρανώσας αὐτὸ κἂν	κατὰ	τὸ βούλημα ἐκείνης ἀλλὰ τὰ
[6]	μὴ μνημονεῦσαι τῶν τοιούτων ἢ	κατὰ	τὸ δοκοῦν αὐτῷ φιλάνθρωπον ἐκθέσθαι
[6]	Κέλσου λέξιν καὶ πρὸς αὐτὴν	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἀγωνισώμεθα. ~Ἔλεγε δὴ
[6]	ἢ μή, καταλιπόντες ἑκάστῳ ἐξετάζειν	κατὰ	τὸ δυνατόν, δεικνύντες δ´ ὅτι
[6]	καὶ ἡμεῖς πρὸς τὸν λόγον	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν. Ὅμως
[6]	γέννησιν τοῦ θεοῦ, πρὸς ἣν	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν, φησίν·
[6]	τὰ χερσαῖα καὶ τὸν ἄνθρωπον»	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἐν τοῖς
[6]	τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας· ὅπερ	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἡμῖν πρὸ πλείονος
[6]	εἰρηκέναι ταῦτα τὸν Κέλσον ἀλλὰ	κατὰ	τὸ εὐαγγελικόν· νυνὶ δὲ οὔτε
[6]	πᾶσι θεραπεύοντες θεὸν καὶ βιοῦντες	κατὰ	τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ ταῖς προσταχθείσαις
[6]	καὶ ποιῆσαι νοῆσαι περὶ θεοῦ	κατὰ	τὸ ἐφικτὸν τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει
[6]	βασάνου κάθαρσιν τῶν τοιωνδὶ ψυχῶν	κατὰ	τὸ Ἰδοὺ κύριος εἰσπορεύεται ὡς
[6]	καὶ ὡς τὸ ἀργύριον» ~καὶ	κατὰ	τὸ περὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι
[6]	τέκνων αὐτοῦ ἀπωλείᾳ, δευτέρᾳ δὲ	κατὰ	τὸ περιβαλεῖν αὐτὸν ἀγρίῳ ἐλέφαντι,
[6]	μιᾷ λέξει ἀποφηνάμενος καὶ μηδὲ	κατὰ	τὸ πιθανόν τι λέγων κατηγορεῖ
[6]	ἐν ἀλλοτρίοις τοῖς τῇδε γεγονέναι	κατὰ	τὸ Πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω
[6]	εἶναι υἱὸν θεοῦ, ἀλλ´ ἑκάστῳ	κατὰ	τὸ πρέπον αὐτοῦ τῷ ἤθει
[6]	ἀνθρώπων» εἶπεν ἄν τις οὐ	κατὰ	τὸ προφητικὸν εἰρηκέναι ταῦτα τὸν
[6]	ψυχῇ, τὸ δ´ ἔλαττον καὶ	κατὰ	τὸ σῶμα ἐν τῷ σώματι,
[6]	ἀπὸ μέρους. Τούτῳ δ´ ἡμεῖς	κατὰ	τὸ φιλομαθὲς ἡμῶν περιτετεύχαμεν, ἐν
[6]	διὰ ξύλου ζωή, θάνατος μὲν	κατὰ	τὸν Ἀδὰμ ζωὴ δὲ κατὰ
[6]	θεὸς μεταδιδοὺς οὐσίας οἷς μεταδίδωσι	κατὰ	τὸν ἑαυτοῦ λόγον καὶ αὐτῷ
[6]	τῶν ἀγαθῶν ἐν ἀπωλείᾳ ἐγένετο	κατὰ	τὸν εἰπόντα μυστικῶς πρὸς αὐτὸν
[6]	καὶ ἐκπεσὼν τῆς μακαριότητος· ὃς	κατὰ	τὸν Ἰεζεκιὴλ περιεπάτησεν ἄμωμος» ἐν
[6]	τῇ καθαρᾷ καρδίᾳ. Καὶ γὰρ	κατὰ	τὸν Ἰησοῦν ἡμῶν μακάριοι οἱ
[6]	καλοῦ ἀκρότητα εἶναι ἐν τῷ	κατὰ	τὸν Ἰησοῦν νοουμένῳ ἀνθρώπῳ, ἀφ´
[6]	εἰς τὴν ζωήν» καὶ τὸ	κατὰ	τὸν νόμον δὲ ἀκάθαρτον» τὸ
[6]	δὲ τοῦ ἐναντίου ἐν τῷ	κατὰ	τὸν ὀνομαζόμενον Ἀντίχριστον; Πάντα δὲ
[6]	καὶ κόνιν ἐπαμώμενος. Ὁ γὰρ	κατὰ	τὸν προφήτην ταπεινοφρονῶν, πορευόμενος ἐν
[6]	ἀρδόμενον ἐπισκευάζεται τὸ πτερὸν καὶ	κατὰ	τὸν σοφώτατον Σολομῶντα, εἰπόντα περὶ
[6]	ἀλαζονεύεται ἐν τῇ τοῦ Διὸς	κατὰ	τὸν Τίμαιον δημηγορίᾳ λέγων· Θεοὶ
[6]	τινος ἰδιωτικώτερον πρεσβεύοντος περὶ τῶν	κατὰ	τὸν τόπον τὴν ἐκκειμένην λέξιν
[6]	εἶναι τοὺς μαγγανεύοντας προφάσει τῆς	κατὰ	τὸν χαρακτῆρα τοῦτον θεοσεβείας, τάχα
[6]	κατὰ τὸν Ἀδὰμ ζωὴ δὲ	κατὰ	τὸν Χριστόν. Εἶτα παίζων τὰ
[6]	ἀντὶ τοῦ Φάραγξ μεμαθήκαμεν ὅτι	κατὰ	τοῦ αὐτοῦ ὑποκειμένου ἐλέγετο ἡ
[6]	ἑαυτῶν, ἐὰν μὴ ἀρὰς θῆται	κατὰ	τοῦ Ἰησοῦ. Ὅρα γοῦν πῶς
[6]	τῷ θεῷ καὶ αἰτεῖν τὴν	κατὰ	τοῦ Ἰὼβ ἐξουσίαν, ἵν´ αὐτὸν
[6]	δημιουργοῦ παρὰ τὸν μέγαν θεὸν	κατὰ	τοῦ πνεύματος αὐτοῦ φαμεν, ἀνεχομένου
[6]	τοιοῦτός ἐστιν καὶ ἀρᾶς ἄξιος	κατὰ	τοὺς ταῦτα περὶ αὐτοῦ δοξάζοντας,
[6]	εἴδη, οὐ πρόκειται οὐδὲ τὰ	κατὰ	τοὺς τόπους ἐξετάσαι· ὅλων γὰρ
[6]	ἐκθέσθαι, ἃς καθ´ ἑκάστην πύλην	κατὰ	τοὺς τῶν ἀσεβῶν μύθους ἐροῦσιν
[6]	τῷ αὐτολόγῳ τὸν τέλειον, ὡς	κατὰ	τοῦτο ἀναβεβηκότας μὴ χωρίζειν ἡμᾶς
[6]	διδασκαλίας παρὰ τὴν περὶ τῆς	κατὰ	τῶν ἁμαρτανόντων κολάσεως. Εἰς γὰρ
[6]	κατὰ Χριστιανῶν εἶναι κατηγορίας τὰς	κατὰ	τῶν Ὀφιανῶν; Πάλαι μὲν οὖν
[6]	ψυχαῖς ὑμῶν. ~Μετὰ ταῦτα τὴν	κατὰ	τῶν πλουσίων ἀπόφασιν τοῦ Ἰησοῦ,
[6]	τὰ μὲν συμβαλλόμενα εἰς τὸν	κατὰ	φύσιν βίον νομιζόμενα ἀγαθὰ τὰ
[6]	ὄντων ἁπάντων ἔχων εὐθείᾳ περαίνει	κατὰ	φύσιν περιπορευόμενος· τῷ δ´ ἀεὶ
[6]	τῇ πείρᾳ παραλαβόντες ὅτι οἱ	κατὰ	χριστιανισμὸν διὰ τοῦ Ἰησοῦ τὸν
[6]	~Μετὰ ταῦτα ὡσπερεὶ ἐπιλαθόμενος ὅτι	κατὰ	Χριστιανῶν αὐτῷ πρόκειται γράφειν φησὶ
[6]	βουληθέντων ἀλλὰ καὶ Κέλσου, νομίσαντος	κατὰ	Χριστιανῶν εἶναι κατηγορίας τὰς κατὰ
[6]	καὶ εὐαριθμήτους καταστάντων, ἐνετίθει ταῖς	κατὰ	Χριστιανῶν κατηγορίαις. Καὶ ὥσπερ οὐ
[6]	ἐνιστάμενοι λόγον πρὸς τὰς Κέλσου	κατὰ	Χριστιανῶν κατηγορίας χρῄζομεν ἐν αὐτῷ,
[6]	εἴθε πάντα τὰ ὑπὸ Κέλσου	κατὰ	Χριστιανῶν λεγόμενα τοιαῦτα ἦν, ἵν´
[6]	πεποίηκεν ὁ Κέλσος ἐν τοῖς	κατὰ	Χριστιανῶν λόγοις παραλαβὼν ὡς Χριστιανοὺς
[6]	ἂν ὁ Κέλσος ἐν τῷ	κατὰ	Χριστιανῶν συγγράμματι τὰ μηδαμῶς ὑπὸ
[6]	τῶν ἐκτός, ἀλλὰ περὶ τῶν	κατὰ	ψυχὴν ἀγαθῶν ἢ κακῶν· ἐπείπερ
[6]	πάντων ἀσεβεστάτους. Φύρων δὲ τὰ	πράγματα	καὶ τὴν αἰτίαν ἐκτίθεται τοῦ
[6]	τοὺς μὴ ἐπισταμένους αὐτοῦ τὰ	πράγματα	μηδὲ παιδευθέντας τὰ Ἑλλήνων μαθήματα·
[6]	καιροὺς οἰκονομεῖ τὰ τοῦ κόσμου	πράγματα	ὁ θεός, ὡς ἀπαιτεῖ τὸ
[6]	λόγους, ὁ δὲ ἐάσας τὰ	πράγματα	παίζει καὶ βωμολοχεῖ οἰόμενος μίμους
[6]	ἑξῆς τούτοις ἐκτίθεσθαι βουλόμενος τὰ	αἰνίγματα,	ὧν οἴεται παρακηκοότας ἡμᾶς τὰ
[6]	ἐπί τινων δοθῇ τὰ αὐτὰ	δόγματα	εἶναι Ἕλλησι καὶ τοῖς ἀπὸ
[6]	πέμπει καὶ διαφθείρει τὰ τούτου	δημιουργήματα;	Τί δὲ εἰσβιάζεται κρύφα καὶ
[6]	τίμιος, οὐ φήσομεν εἶναι τὰ	ἀνδραγαθήματα	σώματα· οὕτω κἂν λέγηται ὁ
[6]	σώματα, καὶ ἐὰν λέγηται τὰ	ἀνδραγαθήματα	χρυσὸς εἶναι καὶ ἄργυρος καὶ
[6]	πράγματα μηδὲ παιδευθέντας τὰ Ἑλλήνων	μαθήματα·	ἡμεῖς δὲ ἀπαιδευτοτάτους φαμὲν τοὺς
[6]	βασιλεὺς ἀναιδὴς προσώπῳ καὶ συνιῶν	προβλήματα·	καὶ κραταιὰ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ,
[6]	πολλῷ πρότερον αὐτὸς ἔχων τὰ	ἐγκλήματα	ἐν τοῖς ἰδίοις δόγμασιν. ~Ἴδωμεν
[6]	οὗτοι, ἐν βαναύσων χερσὶ τὰ	μιμήματα	τῆς θειότητος φανταζόμενοι εἶναι, ἀπαίδευτοί
[6]	φῶσιν εἶναι τοὺς θεοὺς ἀλλὰ	μιμήματα	τῶν ἀληθινῶν κἀκείνων σύμβολα, οὐδὲν
[6]	καὶ ὁ Παῦλος ἤκουσεν ἄρρητα	ῥήματα,	ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι»
[6]	ἄκρως κατειληφότα τὰ τῆς ῥητορικῆς	θεωρήματα	καὶ δεόντως αὐτοῖς χρώμενον πάντα
[6]	τελευταῖαι κατὰ βορρᾶν. Ὄψεται γὰρ	θεωρήματα	οὐκ εὐκαταφρόνητα ἐν τοῖς τόποις
[6]	Καὶ ὥσπερ, ἐὰν λέγηται τὰ	ἁμαρτήματα	ξύλα εἶναι καὶ χόρτος καὶ
[6]	καλάμη, οὐκ ἐροῦμεν εἶναι τὰ	ἁμαρτήματα	σώματα, καὶ ἐὰν λέγηται τὰ
[6]	ὄντα τοὺς ἀμαθῶς τὰ θεῖα	γράμματα	ἀναγινώσκοντας. Ἐκτίθεσθαι δὲ νῦν τὰς
[6]	ἀρχαιότερα ἀλλὰ καὶ Ὁμήρου Μωϋσέως	γράμματα	εἰσήγαγε τὸν περὶ τοῦ πονηροῦ
[6]	δυναμένους, τὰ ἱερὰ τῶν προφητῶν	γράμματα.	Ἔχει δ´ ἡ Πλάτωνος λέξις,
[6]	λῆρον εἶναι βαθὺν τὰ θεῖα	γράμματα,	κἂν ἐπειράθημεν ἀνασκευάσαι τὰς φανείσας
[6]	νομισθεὶς εἶναι υἱὸς καὶ μηδὲ	γράμματα	μεμαθηκὼς οὐ μόνον τὰ Ἑλλήνων
[6]	οὔτ´ ἂν ἐκεῖνοι ζωγραφίας καὶ	διαγράμματα	ἐσεμνοποίουν ὡς δι´ αὐτῶν παριστάντες
[6]	εἰρημένων φησὶ τοὺς τὰ ἡμέτερα	συγγράμματα	λιπόντας Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας,
[6]	οἰόμενος μίμους γράφειν ἤ τινα	σκώμματα,	οὐχ ὁρῶν ὅτι ἡ τοιαύτη
[6]	τινὶ καὶ γοητείᾳ καὶ καλοῦντας	ὀνόματα	βαρβαρικὰ δαιμόνων τινῶν τοιαῦτα, ὅτι
[6]	αὐτῶν. Καὶ ὅπου μὲν ᾔδει	ὀνόματα	εἰπεῖν αἱρέσεων, οὐκ ὤκνησεν ἐκθέσθαι
[6]	δὲ ἀπὸ τῶν γραφῶν ληφθέντα	ὀνόματα	ἐπώνυμά ἐστι τοῦ αὐτοῦ καὶ
[6]	δόξης τυγχάνουσι βιβλία, βάρβαρα δαιμόνων	ὀνόματα	ἔχοντα καὶ τερατείας· καὶ ἔφασκε
[6]	ἄλλα μὲν αὐτῶν εἶναι τὰ	ὀνόματα	παρ´ Ἕλλησιν ἄλλα δὲ παρὰ
[6]	ἡμῶν περιτετεύχαμεν, ἐν ᾧ εὕρομεν	πλάσματα	ἀνθρώπων, ὡς ὁ Παῦλος ὠνόμασεν,
[6]	γηγενῶν. Ἀποδεξάμενος δὲ τὰ Ἑλλήνων	πλάσματα	ἐπιλέγει κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων τοιαῦτα,
[6]	ἀποστόλους. Ἀλλ´ ἐρεῖ ταῦτ´ εἶναι	πλάσματα	καὶ μύθων οὐδὲν διαφέροντα, ὡς
[6]	δέ τις βούλεται καὶ τὰ	πλάσματα	τῶν γοήτων ἐκείνων μαθεῖν, δι´
[6]	τοῦ τέκτονος ἔργοις τὰ ἑλικοειδῆ	ξέσματα	καὶ πρίσματα καὶ τοῖς οἰκοδόμοις
[6]	ἔργοις τὰ ἑλικοειδῆ ξέσματα καὶ	πρίσματα	καὶ τοῖς οἰκοδόμοις τὸ ποιεῖν
[6]	κρείττονος ταῦτα δέ ἐστιν ἐκείνων	παρακούσματα,	διαλοιδορεῖται ἡμῖν λέγων μὴ εἶναι
[6]	δὲ δοκεῖ μοι φύρειν τὰ	παρακούσματα	ὁ Κέλσος. Εἰκὸς γὰρ ὅτι,
[6]	ἡ Γέεννα. Ἐπιτηροῦντες δὲ τὰ	ἀναγνώσματα	εὑρίσκομεν καὶ ἐν τῷ κλήρῳ
[6]	καὶ πολλὰ ἀνάλογον τῷ Ἰησοῦ	πνεύματα,	ἵν´ ἡ πᾶσα τῶν ἀνθρώπων
[6]	τῇ γραφῇ τὰ νοητὰ ὀνομάζειν	πνεύματα	καὶ πνευματικά· οἷον ἐὰν λέγῃ
[6]	οὐκ ἐροῦμεν εἶναι τὰ ἁμαρτήματα	σώματα,	καὶ ἐὰν λέγηται τὰ ἀνδραγαθήματα
[6]	πνεῦμα; Δέον πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι	σώματα	καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν
[6]	εἰπόντος· Δέον πολλὰ ὁμοίως διαφυσῆσαι	σώματα	καὶ κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν
[6]	οὐκ ἦν πολλὰ γενέσθαι πανταχοῦ	σώματα	καὶ πολλὰ ἀνάλογον τῷ Ἰησοῦ
[6]	οὐ φήσομεν εἶναι τὰ ἀνδραγαθήματα	σώματα·	οὕτω κἂν λέγηται ὁ θεὸς
[6]	δὲ καὶ πολλά τις ποθεῖ	σώματα	πεπληρωμένα θείου πνεύματος ἰδεῖν, ἀνάλογον
[6]	Χριστιανοί, καὶ νῦν δὲ ἔτι	ἀπατᾷ	τινας ἀποτρεπομένους διὰ τὰ τοιαῦτα
[6]	πατρὸς αὐτοῦ διαβόλου σημεῖα καὶ	τέρατα	καὶ δυνάμεις ψεύδους. Ὑπὲρ γὰρ
[6]	βλεπόμενα» καὶ τὸ Τὰ γὰρ	ἀόρατα	αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς
[6]	γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσε. Τὰ γὰρ	ἀόρατα	αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς
[6]	τῷ Ἀσκληπιῷ» ἀποδιδόντες· καὶ τὰ»	ἀόρατα»	τοῦ θεοῦ καὶ τὰς ἰδέας
[6]	ἀπὸ δαιμόνων συνεργίας πρὸς τὰ	φαυλότατα	τῶν ἀνθρώπους ἀπατώντων γίνεται συνεργία
[6]	υἱὸν θεοῦ, κἂν ᾖ δεδεμένος	ἀτιμότατα	ἢ κεκολασμένος αἴσχιστα, κἂν χθὲς
[6]	τί· καὶ ὅρα εἰ μὴ	σεμνότατα	περὶ τούτων ὁ Παῦλος ἐκτίθεται
[6]	πρώην ἐν τοῖς πάντων ὀφθαλμοῖς	ἐπονειδιστότατα	κεκαλινδημένος, οὐδέ φαμεν· Ταύτῃ καὶ
[6]	φησι καθ´ ἡμῶν· Σφάλλονται δὲ	ἀσεβέστατα	ἄττα καὶ περὶ τήνδε τὴν
[6]	ὁ ἐγκαλῶν ἡμῖν ὡς σφαλλομένοις	ἀσεβέστατα	καὶ ἀποπεπλανημένοις θείων αἰνιγμάτων αὐτὸς
[6]	οἰκουμένῃ ψυχῶν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις	ἐνθεώτατα	ἐξ ἀρχῆς ἔδοξε Κέλσῳ λέγειν
[6]	κενός ἐστι σοφίας. ~Εἶτά φησι	μετὰ	ἄλλας λέξεις πλατωνικάς, δηλούσας ὅτι
[6]	κολάσεων τόπον, μεταλαμβανομένων εἰς τὴν	μετὰ	βασάνου κάθαρσιν τῶν τοιωνδὶ ψυχῶν
[6]	κατανοείτω τοὺς πανταχοῦ ὑγιῶς καὶ	μετὰ	βίου ὀρθοῦ διδάσκοντας τὸν Ἰησοῦ
[6]	χάρις συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω.	Μετὰ	δ´ αὐτὸν τὸν Αἰλωαιόν, ᾧ
[6]	τοῖς συγγράμμασιν αὐτῶν ἐπιμελῶς ἐντυχόντες.	~Μετὰ	δὲ ταῦτα Κέλσος φησίν· Ἐγὼ
[6]	θέᾳ τῶν καλῶν μετατιθέντος τόπον.	~Μετὰ	δὲ τὴν ἐξετασθεῖσαν λέξιν ὡσπερεὶ
[6]	Χριστιανῶν περὶ τὸ θεῖον εὐσεβείας.	~Μετὰ	δὲ τὸ ἐκθέσθαι τὰ προειρημένα
[6]	ὅς ἐστιν ἐν δόξῃ» ὀφθεὶς	μετὰ	Ἰησοῦ Μωϋσῆς» Ἔδειξε δ´ ἡμῖν
[6]	τὸ ἀγαθόν, ἐπεὶ οἱ πολλοὶ	μετὰ	καταφρονήσεως οὐκ ὀρθῆς» ὑψηλῆς καὶ
[6]	ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, ζῷα μικρὰ	μετὰ	μεγάλων, δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας
[6]	ὅν φασιν Ἰαλδαβαώθ· Σὺ δὲ	μετὰ	πεποιθήσεως πρῶτε καὶ ἕβδομε γεγονὼς
[6]	τὸ δυνατὸν ἀγωνισώμεθα. ~Ἔλεγε δὴ	μετὰ	τὰ ἐκκείμενα τοιαῦτα· Ὁπόθεν δὲ
[6]	ἐστὶ μηδὲν νενοηκότα Μωϋσέα εἰρηκέναι	μετὰ	τὰ περὶ τῶν ἓξ ἡμερῶν
[6]	ταυτολογεῖν ταυτολογῶν ὁ Κέλσος, λέγων	μετὰ	τὰς εἰρημένας ὥσπερ ἀλαζόνων ἀλαζονείας
[6]	ἐπὶ τὴν θείαν σοφίαν. ~Εἶτα	μετὰ	ταῦτα ὁ Κέλσος ὡς περιηχηθεὶς
[6]	κατὰ ποσὸν ἐνεχομένους τοιαύταις ὑπονοίαις.	~Μετὰ	ταῦτα παραπλήσιόν τι ποιεῖν μοι
[6]	εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν.	~Μετὰ	ταῦτα τὴν κατὰ τῶν πλουσίων
[6]	ὧν ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα.	~Μετὰ	ταῦτά φησιν ὁ Κέλσος ὅτι,
[6]	τοιοῦτο περὶ αὐτῶν μηδ´ ἀκηκοέναι.	~Μετὰ	ταῦτα ὡσπερεὶ ἐπιλαθόμενος ὅτι κατὰ
[6]	Οὐδὲ γὰρ οἶδε, τίς ἡ	μετὰ	τὴν ὅσον ὁ κόσμος συνέστηκεν
[6]	καὶ ἀστέρας παρεληλύθασι, τινὲς δὲ	μετὰ	τὴν τούτων γένεσιν, τοῦτο μόνον
[6]	ἤ τι τῶν λοιπῶν μυστηρίων	μετὰ	τῆς διηγήσεως αὐτῶν; Οὐ γὰρ
[6]	εἴπερ βαρβαρικὰ ἐβούλετο μυστήρια ἐκτίθεσθαι	μετὰ	τῆς διηγήσεως αὐτῶν, οὐ μᾶλλον
[6]	βούλεται τὰ κινήσαντα ἡμᾶς καὶ	μετὰ	τῆς φανείσης ἀποδείξεως κατασκευασθέντα περὶ
[6]	Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοῦ κλήρου Βενιαμὶν	μετὰ	τῆς Φάραγγος Ἐννὸμ εὑρίσκομέν τι
[6]	καλουμένου Ἀντιχρίστου διδάσκων καὶ παριστὰς	μετά	τινος ἐπικρύψεως, τίνα τρόπον ἐπιδημήσει
[6]	δι´ ἧς οἱονεὶ προσωποποιεῖταί τινα,	μετὰ	τὸ ἀκοῦσαι τούτων τοιαῦτα λέγοντα·
[6]	παθεῖν αὐτῷ πεπραγμένων καὶ τῶν	μετὰ	τὸ ἀναστῆναι ἀπὸ τῶν νεκρῶν.
[6]	ἐδυνήθησαν, ἀκουέτω ὃ διδάσκονται λέγειν	μετὰ	τὸ διελθεῖν ὃν ὀνομάζουσι φραγμὸν
[6]	ἥτις διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο»	μετὰ	τὸ δοθῆναι τὸν νόμον διὰ
[6]	κακίας. Πρέπει γὰρ θεῷ ἀγαθῷ	μετὰ	τὸ ἕκαστον φανῆναι ἀγωνισάμενον, ὁποῖος
[6]	ἡμῖν καὶ πᾶσαν προφητείαν, οὐδὲ	μετὰ	τὸ ἐνανθρωπῆσαι ἀποθνῄσκουσαν ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην
[6]	μὴ ἡμετέρους. ~Εἶθ´ ἑξῆς ταυτολογῶν	μετὰ	τὸ πολλὰ ἐν τοῖς ἀνωτέρω
[6]	παρὰ Πλάτωνι ὀνόματι, δεύτερος δὲ	μετὰ	τὸν Ἰωάννην δεικνύμενος ὑπ´ αὐτοῦ
[6]	Βεημὼν ὀνομαζόμενον ὡσπερεὶ τεταγμένον τινὰ	μετὰ	τὸν κατωτάτω κύκλον. Τοῦτον δὲ
[6]	φήσομεν ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενον	μετὰ	τὸν λόγον τῶν τραυμάτων τύπον,
[6]	τοῦ θεοῦ» Εἰ δὲ μὴ	μετὰ	τοῦ μισεῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι ἐντυχὼν
[6]	ἀκόλουθον τὸ μὴ δύνασθαι ἀναστῆναι	μετὰ	τοῦ σώματος τὸν Ἰησοῦν· οὐκ
[6]	ὑμεῖς ἦτε. Διὰ τοῦτο ἡμεῖς	μετὰ	τοὺς ἐνταῦθα πόνους καὶ τοὺς
[6]	λόγον τὸν γενόμενον σάρκα, καὶ	μετὰ	τοῦτο αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ ἐπὶ τὸ
[6]	τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ» φησί·	Μετὰ	τοῦτο μὴν ὥσπερ τις ἀτεχνῶς
[6]	πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ» ἵνα	μετὰ	τοῦτο πᾶς» ὃν οὐ νοεῖ
[6]	προσερχόμεθα. Ἀλλ´ οὐδὲ λέγομεν τὸ	μετὰ	χλεύης ὑπὸ τοῦ Κέλσου εἰρημένον,
[6]	κελεύειν αὐτόν, ἵνα καλὰ καὶ	ἐπαινετὰ	ᾖ τὰ ὑπὸ τοῦ κελευομένου
[6]	τὰ πετεινὰ ἢ τετράποδα ἢ	ἑρπετά.	Ἵνα δὲ καὶ δοκῶσί τινες
[6]	γὰρ δοκεῖ παρ´ Ἕλλησιν εἶναι	ἐξαίρετα	τὰ τοῦ Μίθρου παρὰ τὰ
[6]	τῶν γονάτων καὶ πρηνὴς ἐρριμμένος,	ἐσθῆτα	δυστήνων ἀμφισκόμενος καὶ κόνιν ἐπαμώμενος.
[6]	καὶ πρόσκαιρα» μὲν οἶδε τὰ	αἰσθητὰ	καὶ βλεπόμενα» αἰώνια» δὲ τὰ
[6]	ἀκούειν δυναμένοις παρίστησι τὰ μὲν	αἰσθητὰ	λέγων αὐτὰ βλεπόμενα» τὰ δὲ
[6]	τῶν ἐν τοῖς ὑπεραναβεβηκόσι τὰ	αἰσθητὰ	ὑπαρχόντων περὶ θεοῦ θεωρημάτων πάλαι
[6]	γὰρ ὁ αὐτὸς» διοικεῖ τὰ	μεταβλητά,	ὡς πέφυκε, καὶ λόγος αὐτὸς
[6]	βιασάμενος ὁ λόγος εὕρῃ ὅτι	γενητά	ἐστι, περὶ τοῦ τίνα τρόπον
[6]	ἡ αἴσθησις ἡμῖν ὑποβάλλει, πότερον	γενητὰ	ἢ ἀγένητά ἐστιν. Αἱρέσεις γοῦν
[6]	ὁμονοοῦσι περὶ τοῦ πῶς ἐστι	γενητά·	οὐδὲ γὰρ ὑποβάλλει ἡ αἴσθησις
[6]	ἀλλὰ καὶ οἱ λέγοντες αὐτὰ	γενητὰ	οὐχ ὁμονοοῦσι περὶ τοῦ πῶς
[6]	ἡμῖν ὑποβάλλει, πότερον γενητὰ ἢ	ἀγένητά	ἐστιν. Αἱρέσεις γοῦν καὶ περὶ
[6]	αὐτόν. Ἄλλως μὲν οὖν παντελῶς	θνητὰ	ταῦτα καὶ οὐδ´ ὅσια λέγειν,
[6]	βορρᾶν. Ὄψεται γὰρ θεωρήματα οὐκ	εὐκαταφρόνητα	ἐν τοῖς τόποις οὐδ´ ὡς
[6]	ἀγεννεῖς τινας φιλοσόφους ὡς πρὸς	γόητα	αὐτὸν εἰσελθόντας· ἐν οἷς οἶμαι
[6]	καὶ βλεπόμενα» αἰώνια» δὲ τὰ	νοητὰ	καὶ μὴ βλεπόμενα» καὶ βουλόμενος
[6]	λέγων αὐτὰ βλεπόμενα» τὰ δὲ	νοητὰ	καὶ νῷ μόνῳ καταληπτὰ ὀνομάζων
[6]	αἰσθητῶν ἔθος τῇ γραφῇ τὰ	νοητὰ	ὀνομάζειν πνεύματα καὶ πνευματικά· οἷον
[6]	ταῦτα πρὸς τοὺς πολλοὺς» οὐδὲ	ῥητά»	Καί, εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν
[6]	εἶναι πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ	ῥητά,	τί κάλλιον ἐπέπρακτο ἂν ἡμῖν
[6]	τοὺς πολλούς» καὶ τίνα μὲν	ῥητὰ»	τίνα δὲ οὐ τοιαῦτα. Πάλιν
[6]	ὁ θεός; Εὖ οἶδα ὅτι	ῥητά	τινα παραλήψονται τῆς γραφῆς οἱ
[6]	ἀλλὰ καὶ ὁ Παῦλος ἤκουσεν	ἄρρητα	ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ
[6]	ἀνθρώπους ἑαυτῶν τῇ διδασκαλίᾳ ὡς	ἀπόρρητά	τινα ἔχοντες οὐ πάνυ δ´
[6]	τὸ διάγραμμα, ὡς μηδὲ τὰ	εὐεξαπάτητα	γυναικάρια» μηδὲ τοὺς ἀγροικοτάτους καὶ
[6]	δημηγορίαν; Τὸ γὰρ χαρακτηρίζον τὴν	θεότητα	ἡ περὶ μελλόντων ἐστὶν ἀπαγγελία,
[6]	αὐτοῦ· ἐὰν δὲ ἄλλος προφήτης	ὡραιότητα	καὶ κάλλος εἶναι λέγῃ περὶ
[6]	τε ἀΐδιον αὐτοῦ δύναμιν καὶ	θειότητα	οὐκ ἀγεννῶς ἰδόντες οὐδὲν ἧττον
[6]	ὥστ´ ἀμφήριστον εἶναι διὰ τὴν	ὁμοιότητα	τῆς ἐπαγγελίας περὶ τοῦ υἱὸν
[6]	βούλεται, δεκτικήν, ὁτὲ μὲν ἔχειν	ποιότητα,	καθ´ ἣν λέγεται τό· Οὐκ
[6]	καὶ παραστῆσαι τὴν ἑκάστου ἰδίαν	ποιότητα;	Οὐδὲν οὖν θαυμαστόν, εἰ οὐκ
[6]	λόγου ἐπὶ τὴν ἀνωτάτω πάντων	μακαριότητα	καί, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρώρειαν
[6]	ἐλθεῖν δυνάμενα» Οὕτω δὲ πᾶσαν	ἀπιθανότητα	εἶχε τὸ διάγραμμα, ὡς μηδὲ
[6]	ὥστε τὴν μὲν τοῦ καλοῦ	ἀκρότητα	εἶναι ἐν τῷ κατὰ τὸν
[6]	φῶς, οὐ παριστάντος αὐτοῦ τὴν	λαμπρότητα	ἑαυτοῦ διὰ τὴν ἔτι ἐνυπάρχουσαν
[6]	ἔνδοξον μορφὴν ἑαυτοῦ καὶ τὴν	λαμπρότητα	τῶν ἐνδυμάτων αὐτοῦ καὶ οὐχ
[6]	Κρόνου, τῷ μολίβδῳ τεκμηριούμενοι τὴν	βραδυτῆτα	τοῦ ἀστέρος, τὴν δευτέραν Ἀφροδίτης,
[6]	φιλόσοφος παρίστησιν, ἀλλὰ Δαυῒδ τὴν	βαθύτητα	τοῦ πλήθους τῶν ἐν τοῖς
[6]	ὡς πρὸς τὴν θείαν ὁμολογοῦμεν.	Εἶτα	δέον αὐτὸν ἀγωνίζεσθαι περὶ τοῦ
[6]	πάσης κτίσεως» πρωτότοκον θεὸν λόγον.	~Εἶτα	ἐὰν μὲν τὴν αὐτὴν ἀρετὴν
[6]	ἀπὸ τῶν αἱρέσεων ἠκούσαμεν γίνεσθαι.	Εἶτα	καὶ ἀριθμὸν ὁρίζει λεγόμενον ὑπὸ
[6]	ἐκείνης ἐπὶ τὴν θείαν σοφίαν.	~Εἶτα	μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος ὡς
[6]	Σουριὴλ ἔλεγεν εἶναι τὸν ταυροειδῆ.	Εἶτα	ὁ μὲν Κέλσος τρίτον ἀμφίβιόν
[6]	ἄρχοντι συμπαθεῖν ἄστρον τὸν Φαίνοντα.	Εἶτα	οἴονται τὸν διελθόντα τὸν Ἰαλδαβαὼθ
[6]	ζωὴ δὲ κατὰ τὸν Χριστόν.	Εἶτα	παίζων τὰ περὶ τοῦ ξύλου
[6]	ἡμᾶς ἀπαντᾶν ἢ καὶ ἐλέγχειν.	Εἶτα	πάλιν ἑαυτῷ ἐπιφέρει τὰ ὑπὲρ
[6]	πυρὶ τῶν κολάσεων τὴν κακίαν.	Εἶτα	πάλιν ἑαυτῷ τὸ μὴ λεγόμενον
[6]	ἀθάνατος ὁ τοῦ θεοῦ υἱός.	Εἶτα	πάλιν ἑαυτῷ φύρει τὸν λόγον,
[6]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν»	~Εἶτα	πάλιν μὴ κατακούσας τοῦ Καὶ
[6]	εἰ μὴ περὶ τούτου προείρηται;	Εἶτα	πάλιν παίζει καί, ὡς ἔθος
[6]	ταυτολογίαν ἡμᾶς ὁ Κέλσος καλεῖ.	Εἶτα	πάλιν φύρων τὰ ἀπὸ τῆς
[6]	προβάλλεις, καὶ οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω.	Εἶτα	πρὸς τὸν οὕτως ἐπαπορήσαντα οἱονεὶ
[6]	ἐξέθετο ἐν τῷ ἑαυτοῦ συγγράμματι.	~Εἶτα	πρὸς τοὺς χρωμένους, ὥς φησι,
[6]	ὁ λόγος κενός ἐστι σοφίας.	~Εἶτά	φησι μετὰ ἄλλας λέξεις πλατωνικάς,
[6]	λόγος αὐτὸς αἱρεῖ διοικεῖσθαι αὐτά.	~Εἶτά	φησιν ὁ Κέλσος, μὴ ἐνιδὼν
[6]	ὁ Χριστός, ἐπιστήσει ὁ δυνάμενος.	~Εἶτά	φησιν ὅτι ὁρᾷς ὅπως Πλάτων,
[6]	τῶν δικαίων καὶ μακαρίων πανήγυριν.	Εἶτα	ὡς ἤτοι τῶν γραφῶν οὕτω
[6]	δεύτερα, καὶ τρίτον περὶ τὰ	τρίτα.	Ἡ οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ
[6]	καὶ ἀστέρας» καὶ πέμπτῃ τὰ	νηκτὰ	καὶ ἕκτῃ τὰ χερσαῖα καὶ
[6]	τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ εἰς	πάντα	ἃ βούλεται ὁ δημιουργὸς ὕλην
[6]	τοῦ ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, ἐπεὶ	πάντα	ἃ ἴσμεν ἐλάττονά ἐστι τοῦ
[6]	ἑκὼν ἐπιλελῆσθαι τοῦ φάσκοντος λόγου	πάντα,	ἃ πείσεται Ἰησοῦς ὁ Χριστός,
[6]	ἀνθρώπων» ὅπερ φῶς ἀληθινὸν» φωτίζει	πάντα	ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν» ἀληθινὸν
[6]	φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει	πάντα	ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον»
[6]	πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου ἕνεκα	πάντα»	ἀπὸ Πλάτωνος εἰλήφαμεν, ἀλλὰ τούτων
[6]	φησιν ὅτι ἐξ αὐτοῦ τὰ	πάντα,	ἀπολύσας οὐκ οἶδ´ ὅπως τὰ
[6]	ἀπολύσας οὐκ οἶδ´ ὅπως τὰ	πάντα	αὐτοῦ· ὁ δ´ ἡμέτερος Παῦλος
[6]	Ὁ θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον.	Πάντα	γὰρ ταῦτα τροπικῶς λέγεται εἰς
[6]	δόξης— οὐδὲν μὲν χρηστὸν ὑπισχνεῖσθαι	πάντα	δ´ ἐπ´ ἀνθρώπων βλάβαις. Καὶ
[6]	τῷ κατὰ τὸν ὀνομαζόμενον Ἀντίχριστον;	Πάντα	δὲ τῇ ἑαυτοῦ προγνώσει ἐκπεριλαβὼν
[6]	πάντ´ ἐγένετο, ὁ φθάνων, ἵνα	πάντα	διὰ λόγου γίνηται, οὐχ ἕως
[6]	λόγος θεός, δι´ οὗ τὰ	πάντα	ἐγένετο, καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»
[6]	περὶ τοῦ θεοῦ ὅτι ὁ	πάντα	εἰδὼς τοῦτο οὐκ ἠπίστατο, ὅτι
[6]	παίγνιον. Ἐν γὰρ ψαλμοῖς εὕρομεν·	Πάντα	ἐν σοφίᾳ ἐποίησας· ἐπληρώθη ἡ
[6]	πονηρίαν; Σαφῶς δὲ παρὰ ταῦτα	πάντα	ἐν τῷ ἀρχαιοτέρῳ καὶ Μωϋσέως
[6]	πάντ´ ἐστί, καὶ ἐκείνου ἕνεκα	πάντα,	καὶ ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων καλῶν.
[6]	καὶ δίκην ἔριν, καὶ γινόμενα	πάντα	κατ´ ἔριν καὶ χρεών» Φερεκύδην
[6]	ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ	πάντα	λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε
[6]	νομιζομένων καὶ ὑπὸ φύσεως διοικουμένων.	Πάντα	μὲν οὖν οἱ ἀπὸ τῆς
[6]	τὸ τῶν Στωϊκῶν πνεῦμα· καὶ	πάντα	μὲν περιέχει τὰ προνοούμενα ἡ
[6]	θεωρήματα καὶ δεόντως αὐτοῖς χρώμενον	πάντα	μὲν ποιεῖν πρὸς τὸ πείθειν,
[6]	τὸ ταῦτα ἀπαγγέλλον. Οὐ πρὸς	πάντα	οὖν τὸν προσιόντα φαμὲν ὅτι
[6]	αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ	πάντα»	παριστὰς τὴν ἀρχὴν τῆς τῶν
[6]	σοφία ἐστίν, ἐν ᾗ τὰ	πάντα	πεποίηκεν ὁ θεός. Τίς γὰρ
[6]	τῇ τῶνδε κακίᾳ βασανισθέντες καὶ	πάντα	πράξαντες, ἵνα μηδὲν κίβδηλον πρόωνται
[6]	καὶ ὑπερουράνια καὶ δι´ ἐκεῖνα	πάντα	πράττων, ἵν´ αὐτῶν τύχῃ, φησὶν
[6]	ἑορτάσουσιν ἅμα τῷ θεῷ οἱ	πάντα	τὰ ἔργα ἑαυτῶν ταῖς ἓξ
[6]	ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι τοὺς προφήτας	πάντα	τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ προειρηκέναι.
[6]	ἐπ´ ἀνθρώπων βλάβαις. Καὶ εἴθε	πάντα	τὰ ὑπὸ Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν
[6]	ἐν ταῖς αἱρέσεσιν ὡς ἄρα	πάντα	τὰ Χριστιανῶν γινώσκοι. Τοῦτο δὲ
[6]	πάνυ ὀλίγοι ἠσκήκασι συνιέναι, οἱ	πάντα	τὸν βίον ἑαυτῶν ἀναθέντες κατὰ
[6]	φῶς· ἐν φωτὶ δὲ τυγχάνειν	πάντα	τὸν ταῖς τοῦ λόγου αὐγαῖς
[6]	τὸν τοῦ κόσμου δημιουργόν, τὸν	πάντα	ὑποσχόμενον αὐτοῖς, τὸν τὸ γένος
[6]	τὰς ἀρχὰς καὶ διὰ τοῦτο	πάντα	φθείροντας κινδυνεύοντας δὲ καὶ αὐτὸν
[6]	αἱμορροοῦσαν· ἣν παρακούσας ὁ ἅμα	πάντα	φύρων τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων
[6]	τοῦ περιγείου τόπου, οὐδὲν ἄτοπον	ἀπαντᾷ	τῷ λόγῳ· εἰ δὲ κόσμον
[6]	τὸν διελθόντα τὸν Ἰαλδαβαὼθ καὶ	φθάσαντα	ἐπὶ τὸν Ἰὰ δεῖν λέγειν·
[6]	τὸν ταῖς τοῦ λόγου αὐγαῖς	ἀκολουθήσαντα,	δείξαντος ἀφ´ ὅσης ἀγνοίας καὶ
[6]	εἰρημένα. Καὶ εἰ χρή γε	τολμήσαντα	εἰπεῖν, ὀλίγους μὲν ὤνησεν, εἴ
[6]	Εἰ δέ τις βούλεται τὰ	κινήσαντα	ἡμᾶς καὶ μετὰ τῆς φανείσης
[6]	δὲ τὰ Ὁμήρου ἔπη οὕτω	νοήσαντα	τὸν Φερεκύδην φησὶν εἰρηκέναι τό·
[6]	βλέπω. Εἶτα πρὸς τὸν οὕτως	ἐπαπορήσαντα	οἱονεὶ ἀποκρίνεται, καὶ τὴν αἰτίαν
[6]	δὲ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων	εὐεργετήσαντα.	Οὐδὲν γὰρ τῶν ἐν ἀνθρώποις
[6]	τοιαῦτα περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ	φιλοσοφήσαντα,	ἡ δὲ τῶν θείων γραμμάτων
[6]	λατρεύοντες τῇ κτίσει παρὰ τὸν	κτίσαντα»	Διόπερ τῶν ἐν Ἕλλησι σοφῶν
[6]	κακὰ ὁ θεὸς ἐποίει; Ἢ	ἀκούσαντά	τινος ἰδιωτικώτερον πρεσβεύοντος περὶ τῶν
[6]	συνεξετάσαι, ταῦτα ἀλλήλοις παραβαλόντα καὶ	γυμνώσαντα	καὶ τὰ Χριστιανῶν, οὕτω θεάσεσθαι
[6]	οἰκονομίαν νῦν δι´ εὐλόγους αἰτίας	ἐπιπληρώσαντα	ἀεὶ δὲ τὸ γένος τῶν
[6]	μὲν εἰρημένα, οὐ μὴν καὶ	διαθέντα	τὸν φιλόσοφον ἀξίως κἂν αὐτῷ
[6]	ἄγνωστά ἐστι τὰ κατ´ ἀξίαν	νοηθέντα	ἂν περὶ τοῦ θεοῦ, ἀποκρύψαντος
[6]	ἀσεβὲς διάγραμμα τὸν σαφῶς οὕτως	κατηγορηθέντα	ἐν τῷ προφήτῃ Λευϊαθὰν ἔλεγεν
[6]	καὶ μετὰ τῆς φανείσης ἀποδείξεως	κατασκευασθέντα	περὶ τῆς κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας
[6]	Μωϋσέα κοσμοποιΐας θεωρῆσαι, λαβέτω τὰ	πραγματευθέντα	ἡμῖν εἰς τὴν Γένεσιν ἀπὸ
[6]	τοῖς εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ σωτῆρος	προφητευθέντα	περὶ τῆς παρουσίας αὐτοῦ, ὀλίγα
[6]	οὐδὲ συνίει τὸν ὑπὸ θεοῦ	φυτευθέντα	παράδεισον» καὶ τὴν προηγουμένην ἐν
[6]	Τὰ δὲ ἀπὸ τῶν γραφῶν	ληφθέντα	ὀνόματα ἐπώνυμά ἐστι τοῦ αὐτοῦ
[6]	τοῖς εὐαγγελίοις περὶ τοῦ Ἰησοῦ	πληρωθέντα.	Τὸ δὲ κύκλους ἐπὶ κύκλοις
[6]	τοῖς κρείττοσι παρὰ τοὺς πολλοὺς	ἐπιφανέντα,	διαβολὴ καὶ κακηγορία· οἵτινες καὶ
[6]	εἶπεν ὁ Πλάτων ὅτι ἀγαθὸν	ὄντα	διαφόρως καὶ πλούσιον εἶναι διαφερόντως
[6]	τὰ ἐξουθενημένα» καὶ τὰ μὴ	ὄντα,	ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ» καὶ
[6]	τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ	ὄντα	καταργήσῃ» καὶ ἀληθῶς, ἵνα μὴ
[6]	ἓν ἀλλήλοις εἶναι λελογισμένα καὶ	ὄντα.	Οἷον περὶ μὲν ἀνδρὸς καὶ
[6]	ἅτινα περισπᾶν δοκεῖ οὐκ ὀλίγα	ὄντα	τοὺς ἀμαθῶς τὰ θεῖα γράμματα
[6]	μετὰ τὸ ἀκοῦσαι τούτων τοιαῦτα	λέγοντα·	Πῶς οὖν γνῶ τὸν θεόν;
[6]	Κέλσον οὐδὲν ἐναργὲς καὶ πληκτικὸν	λέγοντα	τό· Οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω ἐν
[6]	αἰνίττεσθαι τοὺς παλαιούς, Ἡράκλειτον μὲν	λέγοντα	ὧδε· Εἰδέναι δὲ χρὴ τὸν
[6]	Εἰδέναι δὲ χρὴ τὸν πόλεμον	ἐόντα	ξυνὸν καὶ δίκην ἔριν, καὶ
[6]	ὁ λόγος κινῶν ἐπὶ τὰ	δέοντα	καὶ ἐνεργῶν τὸ ὅλον σῶμα
[6]	καὶ αἵματι καὶ τοῖς προφήταις	ἐμπνέοντα,	καὶ πάλιν τοῦτον λοιδορεῖς; Ἀλλ´
[6]	τρίτον ἀμφίβιόν τινα καὶ φρικῶδες	ἐπισυρίζοντα·	τὸ δὲ διάγραμμα τρίτον Ῥαφαὴλ
[6]	ἀπατωμένους; Ἑξῆς δὲ τούτοις λέγει	ἁρμόζοντα	μὲν τοῖς ἀναπλάσασι τούς τε
[6]	οὕτως ὀνομάσω, ὑποπτώσεως πρὸς τὸν	πείθοντα	ἢ παραδοχῆς τῶν λεγομένων ὑπὸ
[6]	τὸν Φαίνοντα. Εἶτα οἴονται τὸν	διελθόντα	τὸν Ἰαλδαβαὼθ καὶ φθάσαντα ἐπὶ
[6]	Οὐ πρὸς πάντα οὖν τὸν	προσιόντα	φαμὲν ὅτι πρῶτον πίστευσον ὃν
[6]	ἀριθμὸν οὐκ εἶναι ἐν τοῖς	τριάκοντα.	Καὶ Ἰούδας» δὲ ὁ Γαλιλαῖος»
[6]	δυναμένη τὸν φρονίμως καὶ εὐγνωμόνως	ἀναγινώσκοντα	ἐπιστρέψαι ἐπὶ τὸ θαυμάσαι τοὺς
[6]	γε ἐξέπεμψεν αὐτοὺς ὑπεξάξοντα, τοῦτον	ἁλόντα	ἐκδικῆσαι μὴ δυνάμενος. Ἑξῆς δὲ
[6]	τὸν βουλόμενον συνεξετάσαι, ταῦτα ἀλλήλοις	παραβαλόντα	καὶ γυμνώσαντα καὶ τὰ Χριστιανῶν,
[6]	ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε	μανθάνοντα	καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας
[6]	ποιεῖν πρὸς τὸ πείθειν, μὴ	τυγχάνοντα	δὲ τῆς προαιρέσεως τοῦ ὀφείλοντος
[6]	ἄλλα, δύο τῇ ἑαυτῶν φύσει	τυγχάνοντα,	εἰς ἓν ἀλλήλοις εἶναι λελογισμένα
[6]	πρὸς τὴν τῶν ὅλων διάταξιν	τυγχάνοντα	ἐπηκολούθησεν, ὥσπερ ἐπακολουθεῖ τοῖς προηγουμένοις
[6]	λεοντοειδεῖ ἄρχοντι συμπαθεῖν ἄστρον τὸν	Φαίνοντα.	Εἶτα οἴονται τὸν διελθόντα τὸν
[6]	καὶ ὅν γε ἐξέπεμψεν αὐτοὺς	ὑπεξάξοντα,	τοῦτον ἁλόντα ἐκδικῆσαι μὴ δυνάμενος.
[6]	ὕπνον κύκνον καὶ τὸν διδάσκαλον	εἰπόντα	ἐπὶ τῇ συστάσει τοῦ νεανίσκου·
[6]	ἐν ἀπωλείᾳ ἐγένετο κατὰ τὸν	εἰπόντα	μυστικῶς πρὸς αὐτὸν λόγον· Ἀπώλεια
[6]	καὶ κατὰ τὸν σοφώτατον Σολομῶντα,	εἰπόντα	περὶ τοῦ κατ´ ἀλήθειαν πλουσίου
[6]	δὲ τὸν ὅλῳ ἔθνει γραφὰς	καταλιπόντα	περὶ ὧν ἐβούλετο πεῖσαι τοὺς
[6]	τὸν ἁλιέα καὶ Ἰωάννην τὸν	καταλιπόντα	τὰ δίκτυα τοῦ πατρός, παρακούσαντας
[6]	πεποίηκέ τε καὶ διϋπνιζόμενον καὶ	πέμποντα	πρὸς τοὺς Ἕλληνας τὸν Ἑρμῆν·
[6]	πάρες με τῆς σῆς μητρὸς	φέροντά	σοι σύμβολον, χάριν κρυπτομένην δυνάμεσιν
[6]	εἶναι πλάσματα καὶ μύθων οὐδὲν	διαφέροντα,	ὡς καὶ τὰ λοιπὰ τῶν
[6]	τῷ Ἡσαΐᾳ ἀναγεγραμμένη, προφητεύοντι αὐτὸν	ἐπιδημήσοντα	τοῖς πολλοῖς οὐκ ἐν ὡραίῳ
[6]	καὶ τῶν ὑπεραναβεβηκότων αὐτὴν τὰ	προσόντα	τῷ θεῷ. Εἰ δ´ ἀνεγνώκει
[6]	βουλόμενός τι ἀνθρώπους ὠφελῆσαι, τὸν	ἀντιπράσσοντα	ἔχει καὶ ἀδυνατεῖ. Ὁ τοῦ
[6]	παρακείμενα ταῖς οἰκοδομαῖς ὡσπερεὶ κόπρια	ἀποπίπτοντα	τῶν λίθων καὶ τῆς κονίας.
[6]	τῆς ἐκκλησίας, οὐδὲν χωρὶς λόγου	πράττοντα.	Εἴπερ οὖν τοῦτο οὐκ εὐκαταφρόνητον
[6]	τό· Τί περιορᾷ πονηρὸν δημιουργὸν	ἀντιπράττοντα	ἑαυτῷ; ~Εἶτ´ οἶμαι φύρων αἱρέσεις
[6]	θεὸν κατηραμένον τὸν Ἰουδαίων, τὸν	ὕοντα	καὶ βροντῶντα καὶ τοῦδε τοῦ
[6]	τοῦ μείζονος τῶν προτέρων, ἐγγεγραμμένον	ἔχοντα	ἀγάπην» κατωτέρω δὲ ἐχόμενον τοῦ
[6]	καὶ ἀποτροπιάζεσθαι ἔδει τὸν κλῆρον	ἔχοντα	ἐν ἐρήμῳ· πάντες γὰρ οἱ
[6]	ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ» τὴν ὑπόστασιν	ἔχοντα	ἐν τοῖς ἀπὸ τῶν πολεμίων
[6]	δὲ ἐχόμενον τοῦ κύκλου γεγραμμένον	ἔχοντα	ζωήν» τῷ δὲ δευτέρῳ κύκλῳ
[6]	τυγχάνουσι βιβλία, βάρβαρα δαιμόνων ὀνόματα	ἔχοντα	καὶ τερατείας· καὶ ἔφασκε τούτους—
[6]	ὃν τρίτον εἶδεν ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν	ἔχοντα	ὁ Πλάτων εἰς τερατείαν ἀναλήψεται.
[6]	πέμπτον ἔφασκεν εἶναι ἄρκου πρόσωπον	ἔχοντα·	τὸ δὲ διάγραμμα τὸν Θαυθαβαὼθ
[6]	ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν, καὶ λέγει τὸν	ἄρχοντα	τῶν ὀνομαζομένων ἀρχοντικῶν λέγεσθαι θεὸν
[6]	ἀλλότρια καὶ ἀσεβῆ καὶ οὐ	συνυπάρχοντα	τοῖς μέχρι θανάτου ὑφ´ ἡμῶν
[6]	ταπεινοῦται ἑκών, οὐχ ὑπὸ τὸν	τυχόντα	ἀλλ´ ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα
[6]	ταπεινοφροσύνης ἐστίν, ὡς μὴ τὸν	τυχόντα	διδάσκαλον ἔχειν περὶ αὐτοῦ, ἀλλ´
[6]	ἀνέγραψαν, ἔτι καὶ τοῖς προφητικοῖς	ἐντυχόντα	λόγοις ἐκτεθεῖσθαι, ἐν οἷς ἔλεγεν·
[6]	τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι,	ἀποδεικνύντα	ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ θεός. Οὐ
[6]	τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι,	ἀποδεικνύντα	ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ θεός» τοῦτο
[6]	ἐστίν, ἀνάλογον τῷ κείρεσθαι ἄνθρωπον,	ἐνεργοῦντα	τὸ παρέχειν ἑαυτὸν τῷ κείροντι·
[6]	Εἰ μὲν οὖν εἰρήκει τὸν	δοκοῦντα	αὐτῷ τρόπον περὶ τοῦ λῆρον
[6]	ἐστι τοῦ τὸν ἄμορφον εἶναι	δοκοῦντα	Ἰησοῦν υἱὸν εἶναι θεοῦ τὸ
[6]	εἰκὸς ἐντεῦθεν ἤτοι τὸν Κέλσον	ἐπαποροῦντα	εἰρηκέναι· Πῶς μὲν κακὰ ὁ
[6]	μέν, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, τὸν	ζῶντα	ἄρτον ἀναλαμβάνοντι εἰς τὴν τήρησιν
[6]	πτερὸν καὶ κατὰ τὸν σοφώτατον	Σολομῶντα,	εἰπόντα περὶ τοῦ κατ´ ἀλήθειαν
[6]	τὸν Ἰουδαίων, τὸν ὕοντα καὶ	βροντῶντα	καὶ τοῦδε τοῦ κόσμου δημιουργὸν
[6]	δυνάμεως καὶ τοῦ νοῦ αὐτοῦ	διεληλυθότα	τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν
[6]	Φαίδρου λέξεις ἀπό τινων Ἑβραίων	μεμαθηκότα	τὸν Πλάτωνα, ὡς δέ τινες
[6]	Ἀλλ´ οὐδεμία πιθανότης ἐστὶ μηδὲν	νενοηκότα	Μωϋσέα εἰρηκέναι μετὰ τὰ περὶ
[6]	ἐκκλησιαστικοῖς σφραγῖδος ἑαυτῷ τινα ἐκτίθεται	ἀλλόκοτα	καὶ ἀμοιβαίας φωνάς, ὡς τοῦ
[6]	ἐπιτελούμενα τῷ θεὸν εἶναι τὸν	κεκελευκότα	περὶ αὐτῶν. ~Πάλιν τε αὖ
[6]	ἀνεγνωκέναι αὐτὸν τὴν προφητείαν ἢ	ἀνεγνωκότα	περιεσπᾶσθαι ὑπὸ τῶν παρερμηνευόντων αὐτὴν
[6]	νυκτοφαὴς δεύτερε Ἰαὼ καὶ πρῶτε	δέσποτα	θανάτου, μέρος ἀθώου, φέρων ἤδη
[6]	δυνατὸν γὰρ καὶ τὸν ἄκρως	κατειληφότα	τὰ τῆς ῥητορικῆς θεωρήματα καὶ
[6]	ἑξῆς ἐπαναλαμβάνει τὰ περὶ τῶν	ἑπτὰ	ἀρχόντων δαιμόνων, μηδαμῶς μὲν ὑπὸ
[6]	γραπτέων καὶ οὐ γραπτέων διαφοράν,	ἑπτὰ	βροντῶν φησιν ἀκηκοέναι περί τινων
[6]	τέλειον, τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται»	~Ἑπτὰ	δὲ οὐρανοὺς ἢ ὅλως περιωρισμένον
[6]	γνησίων καὶ θείων πεπιστευμένων γραφῶν	ἑπτὰ	εἴρηνται οὐρανοί· οὔτ´ ἀπὸ Περσῶν
[6]	τῶν παραδιδόντων τὴν σφραγῖδα ἀγγέλων	ἑπτά,	ἑκατέρωθεν τῇ ψυχῇ τοῦ ἀπαλλαττομένου
[6]	ὅλων ψυχὴν καὶ Λευϊαθάν, τοὺς	ἑπτὰ	τῶν ἀρχοντικῶν κύκλους, τάχα δὲ
[6]	δὲ νοητὰ καὶ νῷ μόνῳ	καταληπτὰ	ὀνομάζων μὴ βλεπόμενα» Οὗτος δὲ
[6]	καρτεροῖμεν. Καὶ ταῦτά γ´ ἀπάντῃ	καταγέλαστα·	ἐχρῆν γὰρ οἶμαι κολάσαι τὸν
[6]	κραταιὰ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ	θαυμαστὰ	διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει
[6]	φανεὶς ἐπιδείξεται μεγάλα ἔργα καὶ	θαυμαστά,	σφετεριζόμενος τὴν τοῦ θεοῦ δόξαν·
[6]	οἴονται λέξειν· Πέμπτης ἐξουσίας ἄρχων,	δυνάστα	Σαβαώθ, προήγορε νόμου τῆς σῆς
[6]	τοιαῦτ´ εἰρήκασι· περὶ δὲ Πυθαγόρου,	πλεῖστα	ὅσα τερατευσαμένου καὶ δείξαντος μὲν
[6]	γάρ· Θαῦμα δ´ αὐτῶν οὐχ	ἥκιστα	ἐκεῖνο· ἐξηγοῦνται γάρ τινα μεταξὺ
[6]	τῶν γραφῶν ἔθος ὀνομάζεσθαι κόσμον.	Μάλιστα	δ´ ἐν τῷ κατὰ Ἰωάννην
[6]	οὐσίας λόγος καὶ δυσθεώρητος καὶ	μάλιστα,	ἐὰν ἡ κυρίως οὐσία ἡ
[6]	τοῖς μαθηταῖς» κατ´ ἰδίαν» καὶ	μάλιστα	ἐν ταῖς ἀναχωρήσεσιν εἴρηται, τίνα
[6]	τῶν παλαιῶν γραμμάτων ὠνομάσθη, καὶ	μάλιστα	ἐπείπερ καὶ Ἰουδαῖοι χρῶνται τῷ
[6]	ἄν τις. Παρέθετο γὰρ πλειόνα	μάλιστα	Πλάτωνος ὁ Κέλσος, κοινοποιῶν τὰ
[6]	καὶ διαβόλου. Εἶτ´ ἐπεὶ τότε	μάλιστα	τὸ φαῦλον ἐν τῇ χύσει
[6]	παραδοχὴν αὐτῆς κατασκευάσασι παραγίνεται, καὶ	μάλιστα	τοῖς ἐκ τοῦ ἐγνωκέναι τὴν
[6]	σαρκῶν. Μηδὲν δὲ τούτων Ἰουδαίους	μάλιστα	τοὺς πάλαι πράττοντας οὐ μόνον
[6]	ᾖ δεδεμένος ἀτιμότατα ἢ κεκολασμένος	αἴσχιστα,	κἂν χθὲς καὶ πρώην ἐν
[6]	ἵνα δηλωθῇ ὅτι ἀφανῆ καὶ	ἄγνωστά	ἐστι τὰ κατ´ ἀξίαν νοηθέντα
[6]	πρὸς ἐκεῖνο, διὰ μέσου ἄλλ´	ἄττα	εἰπεῖν, ἐπαναλαβὼν τὰ ἐκείνων ὡσπερεὶ
[6]	περὶ αὐτὰ ὀρέγεται μαθεῖν, ποῖα	ἄττα	ἐστί, βλέπουσα εἰς τὰ αὑτῆς
[6]	καθ´ ἡμῶν· Σφάλλονται δὲ ἀσεβέστατα	ἄττα	καὶ περὶ τήνδε τὴν μεγίστην
[6]	ἐπιγεγραμμένα, ἄλλα τε καὶ δύο	ἄττα,	μεῖζόν τε καὶ μικρότερον υἱοῦ
[6]	χαύνης ἐλπίδος» πληρωθέντες ὡς σεμνὰ	ἄττα»	μεμαθηκότες λέγουσί τινα ὡς ἀληθῆ,
[6]	καὶ τῆς λαμπρότητος αἰσθόμεθα βλέποντες	αὐτά·	ἀλλ´ οὐ δή που ἡ
[6]	παρίστησι τὰ μὲν αἰσθητὰ λέγων	αὐτὰ	βλεπόμενα» τὰ δὲ νοητὰ καὶ
[6]	συνέστησαν· ἀλλὰ καὶ οἱ λέγοντες	αὐτὰ	γενητὰ οὐχ ὁμονοοῦσι περὶ τοῦ
[6]	οὖν ἐπί τινων δοθῇ τὰ	αὐτὰ	δόγματα εἶναι Ἕλλησι καὶ τοῖς
[6]	ἀλλ´ οὔτι γε καὶ τὰ	αὐτὰ	δύναται πρὸς τὸ ὑπαγαγέσθαι καὶ
[6]	ἀλλὰ καὶ παραστήσωμεν ἀκριβέστερον ἐκείνου	αὐτὰ	ἐγνωκότες οἱ Χριστιανοί, ὡς οὐ
[6]	ἐκείνῳ πιθανότητας περὶ τοῦ λῆρον	αὐτὰ	εἶναι βαθύν· νυνὶ δὲ τὸ
[6]	καὶ λόγος αὐτὸς αἱρεῖ διοικεῖσθαι	αὐτά.	~Εἶτά φησιν ὁ Κέλσος, μὴ
[6]	ἅτε μὴ ἐπισταμένων Σκυθῶν τὰ	αὐτὰ	Ἕλλησιν ὑποκείμενα περὶ τῶν νομιζομένων
[6]	τὸ δοκοῦν αὐτῷ φιλάνθρωπον ἐκθέσθαι	αὐτὰ	ἐπιμελῶς καὶ ἀγωνίσασθαι πρὸς τὰ
[6]	Ἡ οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ	αὐτὰ	ὀρέγεται μαθεῖν, ποῖα ἄττα ἐστί,
[6]	πλείονος λόγου δεῖται τοῦ πρὸς	αὐτά,	οὔτε διακόψαι ἐβουλήθημεν ὑπὸ τοῦ
[6]	προνοούμενα ἡ πρόνοια καὶ περιείληφεν	αὐτά,	οὐχ ὡς σῶμα δὲ περιέχον
[6]	τῶν ἱερῶν γραμμάτων, φάσκων βέλτιον	αὐτὰ	παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι καὶ χωρὶς
[6]	τῶν κακῶν, πότερον ὁ θεὸς	αὐτὰ	πεποίηκεν ἢ μή, ἀλλ´ ἐκ
[6]	ἀναγραφῆς, τάχα ἐπεὶ μηδὲ ᾔδει	αὐτά,	Πλάτωνος δὲ λέξεις ἐκτίθεται ἀπό
[6]	τὰ ἴδια ἔκγονα, ποῖ ποτε	αὐτὰ	ὑπεξάγει τοῦ κόσμου τοῦδε, ὃν
[6]	τὰ τῶν ἀπατεώνων, ἀρνούμεθα δὲ	αὐτὰ	ὡς ἀλλότρια καὶ ἀσεβῆ καὶ
[6]	οὔτε φρονούντων οὔτ´ εἰδότων τὰ	τοιαῦτα,	εἰ καὶ ἡμεῖς ἐβουλήθημεν καὶ
[6]	πλείστων ἐλέγχηται, πείρᾳ καταλαβόντων τὰ	τοιαῦτα	εἶναι ψευδῆ ἐκ τοῦ καὶ
[6]	ἐκείνην δεύτερον τοῖς ἀκριβοῦν τὰ	τοιαῦτα	ἐπισταμένοις ἡ καλουμένη γνῶσις, καὶ
[6]	αὐτῷ τὸν Ἀσταφαιόν, ᾧ πιστεύουσι	τοιαῦτα	ἐρεῖν· Τρίτης ἄρχων πύλης Ἀσταφαιέ,
[6]	τοῦ Ἀντιχρίστου ὅρα εἰ μὴ	τοιαῦτά	ἐστι· Καὶ ἐπ´ ἐσχάτῳ τῆς
[6]	ὑπὸ Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν λεγόμενα	τοιαῦτα	ἦν, ἵν´ ὑπὸ τῶν πλείστων
[6]	καὶ ἡμῖν ἀκριβῶς ἐκθέσθαι τὰ	τοιαῦτα,	ἵνα μὴ δοκῶμεν ἀγνοεῖν ἃ
[6]	καὶ Ὀσίριδος. Εἶτ´ ἐκθέμενος τὰ	τοιαῦτα	καὶ μὴ παραμυθησάμενος, τίνα τρόπον
[6]	ἀπατᾷ τινας ἀποτρεπομένους διὰ τὰ	τοιαῦτα	κἂν εἰς κοινωνίαν ἁπλουστέραν λόγων
[6]	πόθεν ἀποδειχθήσεται θεοῦ παῖς ὁ	τοιαῦτα	κολασθείς, εἰ μὴ περὶ τούτου
[6]	δ´ αὐτὸν τὸν Αἰλωαιόν, ᾧ	τοιαῦτα	λέγειν οἴονται· Δευτέρας ἄρχων πύλης
[6]	γραῦς καταβαυκαλῶσα παιδίον οὐκ αἰδεσθήσεται	τοιαῦτα	λέγειν, ὁποῖα οὗτος ἐν τῷ
[6]	τινα, μετὰ τὸ ἀκοῦσαι τούτων	τοιαῦτα	λέγοντα· Πῶς οὖν γνῶ τὸν
[6]	~Ἔλεγε δὴ μετὰ τὰ ἐκκείμενα	τοιαῦτα·	Ὁπόθεν δὲ καὶ αὐτὸ τοῦτο
[6]	καλοῦντας ὀνόματα βαρβαρικὰ δαιμόνων τινῶν	τοιαῦτα,	ὅτι ὅμοιον οὗτοι πράττουσι τοῖς
[6]	πλάσματα ἐπιλέγει κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων	τοιαῦτα,	ὅτι τὸ θεοῦ υἱὸν ὑπὸ
[6]	μὲν ῥητὰ» τίνα δὲ οὐ	τοιαῦτα.	Πάλιν τε αὖ ὁ Ἰωάννης,
[6]	Πλάτωνι ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς εἰρημένων,	τοιαῦτα	περὶ τοῦ θεοῦ παραδεδωκέναι. Πολλάκις
[6]	ἑαυτὸ ἤδη τρέφει» ~Ἀλλ´ οἱ	τοιαῦτα	περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ γράψαντες
[6]	ἐντυγχάνοντας ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸν τὸν	τοιαῦτα	περὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ φιλοσοφήσαντα,
[6]	τὸ περὶ τῆς ταπεινοφροσύνης δόγμα	τοιαῦτα	ποιοῦσιν, οὐ τὸν λόγον αἰτιατέον,
[6]	ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν γελωτοποιεῖν θέλοντες	τοιαῦτα	συνέταττον, οὐ πιθανὸν δὲ τὸν
[6]	τοῦ θείου παραδείσου τὸν ἄνθρωπον,	τοιαῦτά	τινα αἰνίσσεται, ἐπαγγελίᾳ θεότητος καὶ
[6]	ἀπὸ τῶν νεκρῶν. ~Ἑξῆς δὲ	τοιαῦτά	τινα λέγει ὁ Κέλσος· Ἔτι
[6]	οὕτως εὑρεθείη ἂν καὶ τὰ	τοιαῦτα	τῷ Κέλσῳ κατεψευσμένως εἰρημένα, ἐν
[6]	ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς ὁ Κέλσος	τοιαῦτά	φησι καθ´ ἡμῶν· Σφάλλονται δὲ
[6]	ξένου θεοῦ τόνδε τὸν κόσμον,	τοιαῦτά	φησιν· Εἰ δὲ αὐτοῦ ταῦτ´
[6]	ἀνάλογον αὐτοῖς, ἅτινα ἡμεῖς προσεθήκαμεν,	τοιαῦτά	φησιν ὁ Κέλσος· Οἱ δ´
[6]	βαυκαλῆσαι παιδίον μεθύουσα μῦθον ἐπᾴδουσα,	τοιαῦτα	ψιθυρίζειν οὐκ ἂν ᾐσχύνθη; Ἐν
[6]	ὑπὸ ἰδιωτῶν ἐπιτελουμένην πανήγυριν· καὶ	τηλικαῦτά	γε φιλοσοφήσαντες περὶ τῆς ψυχῆς
[6]	συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν.	Τοσαῦτα	δὴ ἀπὸ πλειόνων ἔδοξεν εὔλογον
[6]	ἄρα μηδὲν νοήσας Μωϋσῆς ἀνέγραψε	ταῦτα	ἀλλὰ παραπλήσιόν τι ποιῶν οἷς
[6]	προειρημένῃ Περσῶν τὸν βουλόμενον συνεξετάσαι,	ταῦτα	ἀλλήλοις παραβαλόντα καὶ γυμνώσαντα καὶ
[6]	τῆς περὶ τὸ θεῖον ἀμαθίας	ταῦτα	ἀντὶ τοῦ θεοῦ προσεκυνεῖτο, καὶ
[6]	ὅτι θεῖον πνεῦμα ἦν τὸ	ταῦτα	ἀπαγγέλλον. Οὐ πρὸς πάντα οὖν
[6]	καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου· οἷς εἰς	ταῦτα	ἀρκεσθέντες ἴδωμεν καὶ ἄλλην τοῦ
[6]	παραλήψονται τῆς γραφῆς οἱ καὶ	ταῦτα	βουλόμενοι τολμᾶν φάσκειν ἀπὸ θεοῦ
[6]	ἄν τις οὖν καὶ πρὸς	ταῦτα,	βουλόμενος ἀπαντᾶν τῷ Κέλσῳ, ὅτι
[6]	τοῦ αὐτοῦ κολαζόμενοι καρτεροῖμεν. Καὶ	ταῦτά	γ´ ἀπάντῃ καταγέλαστα· ἐχρῆν γὰρ
[6]	τῶν λόγων αὐτοῦ βελτιώσεως. Καὶ	ταῦτά	γε οὐκ ἐγκαλοῦντες Πλάτωνί φαμεν—
[6]	εἰ καὶ ἡμεῖς ἐβουλήθημεν καὶ	ταῦτα	γνῶναι καὶ ἐκθέσθαι· ἵνα μὴ
[6]	ἂν χωρῇ γινώσκειν αὐτὸν γινώσκει.	~Ταῦτα	δ´ ἡγησάμην βραχέα ἀπὸ πλείστων
[6]	τέταρτον δὲ ἐπιστήμη. Καὶ κατὰ	ταῦτα	δὲ εἴποιμεν ἂν ὅτι φωνὴ
[6]	ἐκεῖνα μὲν λόγου ἔχεται κρείττονος	ταῦτα	δέ ἐστιν ἐκείνων παρακούσματα, διαλοιδορεῖται
[6]	συνέστω μοι, πάτερ, συνέστω. ~Ἐπὶ	ταῦτα	δὲ ἡμᾶς ἡ Κέλσου νομιζομένη
[6]	κομιδῇ στενὸν καὶ βραχὺ συνήγαγον.	~Ταῦτα	δέ μοι λέλεκται ἀπολογουμένῳ περὶ
[6]	ὤαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ» Καὶ	ταῦτα	δέ μοι λέλεκται πρὸς τὸν
[6]	ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο σύνεσις» Καὶ	ταῦτα	δὲ παρειλήφαμεν εἰς τὸν κατὰ
[6]	κολάζων αὐτοὺς τῇ δεῦρο ὁδῷ.	Ταῦτα	δὲ τὰ Ὁμήρου ἔπη οὕτω
[6]	καὶ νομίζειν πηροῦσθαι. Καὶ πρὸς	ταῦτα	δὲ φήσομεν καθῆσθαι μὲν ἐν
[6]	εἶναι τὴν φωνὴν οἱ περὶ	ταῦτα	δεινοί· ἀλλ´ ἡ λεγομένη φωνὴ
[6]	ὑπαγαγέσθαι καὶ διαθεῖναι ψυχὰς κατὰ	ταῦτα.	Διόπερ οἱ ἰδιῶται ὡς πρὸς
[6]	τῆς Πλάτωνος γεγραμμένης Σωκράτους ἀπολογίας	ταῦτα·	Ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[6]	ἐπὶ τοῖς ἄκροις αὐτῆς, εἴτε	ταῦτα	εἴτε τινὰ μείζονα τούτων αἰνιττόμενος
[6]	αὐτῶν. Ὅπως ποτὲ γὰρ ἐχέτω	ταῦτα,	εἴτε ψευδῶς εἴτ´ ἀληθῶς, τοῖς
[6]	παρετιθέμεθα γραμμάτων. Ἑκόντες οὖν ὑπερβαίνομεν	ταῦτα,	ἐν οἷς ἐπὶ ταυτολογίαν ἡμᾶς
[6]	μὲν οὖν ἐκτίθεται ὁ Κέλσος	ταῦτά	ἐστιν. Ἐγὼ δὲ ἀπὸ τῆς
[6]	μειζόνως ἢ δεῖ. ~Οὐκοῦν κατὰ	ταῦτα	ἡ μέν τις θεία σοφία
[6]	σύμβολον Ἠλίας ἦν. Ὁ δὲ	ταῦτα	θεωρήσας εἴποι ἂν τό· Ἐθεασάμεθα
[6]	δημιουργόν, ἵν´ ὁ πιστεύων αὐτῷ	ταῦτα	καθ´ ἡμῶν λέγοντι εἰ δυνατὸν
[6]	μυστήρια ἐν οἷς φησιν· Αἰνίττεται	ταῦτα	καὶ ὁ Περσῶν λόγος, καὶ
[6]	λεγομένοις, ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς»	ταῦτα	καὶ ὅσα καλῶς λέλεκται ἐφανέρωσε»
[6]	Ἄλλως μὲν οὖν παντελῶς θνητὰ	ταῦτα	καὶ οὐδ´ ὅσια λέγειν, ὅτι
[6]	οὐκ ἀπεικός ἐστιν ἀφ´ ἑαυτοῦ	ταῦτα	κεκομικέναι τὸν Κέλσον. ~Παυόμενον δὲ
[6]	αὐτῶν ἐπιμελῶς ἐντυχόντες. ~Μετὰ δὲ	ταῦτα	Κέλσος φησίν· Ἐγὼ δὲ περὶ
[6]	γυναῖκας ἀνέδην χρωμένους. Ὡς γὰρ	ταῦτα	λεγόμενα ἤδη καὶ ὑπὸ τῶν
[6]	καὶ οἰόμενος Χριστιανοὺς εἶναι τοὺς	ταῦτα	λέγοντάς φησι· Τί ἂν ἠλιθιώτερον
[6]	καθαιρέσεως. Διόπερ μακρὰν χαιρέτωσαν οἱ	ταῦτα	λέγοντες καὶ ὁ μὴ πραγματικῶς
[6]	ἂν πᾶσι τοῖς πρόνοιαν παραδεχομένοις,	ταῦτα	λεκτέον. Ἐπειδὴ τὸ πείθεσθαι ὡσπερεὶ
[6]	ἀρκεῖ δ´ ἡμῖν τὰ εἰς	ταῦτα	λελεγμένα. Ἐπεὶ δὲ καὶ ἄλλην
[6]	ἐῶμεν τὰ ὑπὸ Κέλσου εἰς	ταῦτα	λελεγμένα· μᾶλλον γὰρ Κέλσου ἡμεῖς
[6]	ἐκεῖνον, ἀλλὰ μόνῳ πιστεύειν ἑαυτῷ.	Ταῦτα	μέν γε ἐστὶν ἄντικρυς ἀνθρώπου
[6]	λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ ὑγιεῖ. Καὶ	ταῦτα	μὲν εἰς τό· πῶς μὲν
[6]	οὐχ ὑπάρξεις εἰς τὸν αἰῶνα.	Ταῦτα	μὲν οὖν ὀλίγα ἀποτετολμημένως καὶ
[6]	φαυλότατοί εἰσι τὰ ἤθη. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ταύτῃ. ~Ἐπεὶ δ´ ἑξῆς
[6]	ἕτερον ἔτι τυγχάνειν αὐτοῦ; Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ
[6]	πάθους εἶναι τὸν θεόν. Καὶ	ταῦτα	μὲν ταύτῃ. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ
[6]	τὴν θείαν σοφίαν. ~Εἶτα μετὰ	ταῦτα	ὁ Κέλσος ὡς περιηχηθεὶς τὰ
[6]	λέγεσθαι τοῖς εἰς κατηγορίαν παραλαμβανομένοις,	ταῦτα	οὐδὲ προσποιεῖται εἰδέναι. Ὁμολογουμένως τοίνυν
[6]	τὴν πονηρίαν; Σαφῶς δὲ παρὰ	ταῦτα	πάντα ἐν τῷ ἀρχαιοτέρῳ καὶ
[6]	καὶ Κορίσκον Πλάτωνος ἐπιστολῆς καὶ	ταῦτα	παραθήσομαι· Ἐράστῳ δὲ καὶ Κορίσκῳ
[6]	ποσὸν ἐνεχομένους τοιαύταις ὑπονοίαις. ~Μετὰ	ταῦτα	παραπλήσιόν τι ποιεῖν μοι δοκεῖ
[6]	ἂν ἄλλου φήσωμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς	ταῦτα	πάσχειν ἢ τοῦ ὑπὸ τῆς
[6]	καὶ ἀρᾶς ἄξιος κατὰ τοὺς	ταῦτα	περὶ αὐτοῦ δοξάζοντας, ἐπείπερ τῷ
[6]	μεγάλῳ θεῷ θεὸς κατηραμένος ὁ	ταῦτα	ποιῶν παρὰ γνώμην τὴν ἐκείνου,
[6]	λέγουσί τινα ὡς ἀληθῆ, ὅτι	ταῦτα	προειρηκὼς ὁ Πλάτων ὅμως οὐ
[6]	Εὐθέως δὲ λέγει τὸ πάλαι	ταῦτα	προειρῆσθαι ἐν ἀπολογίᾳ ὑφ´ ἡμῶν
[6]	ἐφαίνετο» αὐτοῖς γραπτέα ἱκανῶς εἶναι»	ταῦτα	πρὸς τοὺς πολλοὺς» οὐδὲ ῥητά»
[6]	πότερον ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν αὐτῷ	ταῦτα	πτωχῶν καὶ πλουσίων, ἢ οἶδέ
[6]	Χρὴ μέντοι εἰδέναι ὅτι οἱ	ταῦτα	συνταξάμενοι, οὔτε τὰ μαγείας νοήσαντες
[6]	Τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε	ταῦτα»	τάχα δὲ καὶ τῶν ἰδιωτῶν
[6]	ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. ~Μετὰ	ταῦτα	τὴν κατὰ τῶν πλουσίων ἀπόφασιν
[6]	οὐ κατὰ τὸ προφητικὸν εἰρηκέναι	ταῦτα	τὸν Κέλσον ἀλλὰ κατὰ τὸ
[6]	ἡμέραι ἦσαν; Τί γὰρ διαφέρει	ταῦτα	τοῦ Ἔτι δ´ ἄνωθεν λαβόντες
[6]	ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον. Πάντα γὰρ	ταῦτα	τροπικῶς λέγεται εἰς παράστασιν τὴν
[6]	Ἵνα δὲ καὶ δοκῶσί τινες	ταῦτα	ὑπεραναβεβηκέναι, ἀλλ´ εὑρεθήσονται ἀλλάξαντες τὴν
[6]	κατελθὼν ἐμοὶ διελέξατο. Καὶ πρὸς	ταῦτά	φημι ὅτι περὶ μὲν Πλάτωνος
[6]	ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα. ~Μετὰ	ταῦτά	φησιν ὁ Κέλσος ὅτι, ἐὰν
[6]	δὲ ἀπὸ τῆς ἐναργείας ὁρμώμενοι	ταῦτα	φήσομεν· εἰ μὲν πλείους ἦσαν
[6]	ἱκετεύοντας. Κἄν τινες δὲ μὴ	ταῦτα	φῶσιν εἶναι τοὺς θεοὺς ἀλλὰ
[6]	αὐτοῦ» ἐκ τοῦ μὴ ἔχειν	ταῦτα	χρηματιζούσῃ κατ´ εἰκόνα» τοῦ κτίσαντος,
[6]	περὶ αὐτῶν μηδ´ ἀκηκοέναι. ~Μετὰ	ταῦτα	ὡσπερεὶ ἐπιλαθόμενος ὅτι κατὰ Χριστιανῶν
[6]	γάρ με καὶ ἄλλοτ´ ἀλεξέμεναι	μεμαῶτα	ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ
[6]	εἶναι τὸν θεὸν καὶ οἱονεὶ	συνεστῶτα	καὶ αὐτὸν ἐκ ψυχῆς καὶ
[6]	καὶ Ἰωάννην τὸν καταλιπόντα τὰ	δίκτυα	τοῦ πατρός, παρακούσαντας τῶν Πλάτωνι
[6]	τούτου δημιουργήματα; Τί δὲ εἰσβιάζεται	κρύφα	καὶ παραπείθει καὶ πλανᾷ; Τί
[6]	ἐν νῷ μοι γέγονεν εἰπεῖν·	τάχα	γὰρ ἂν ὧν πέρι λέγω
[6]	τοὺς ἑπτὰ τῶν ἀρχοντικῶν κύκλους,	τάχα	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ
[6]	~Ὑπιδόμενος δ´ ἑξῆς ὁ Κέλσος	τάχα	δὲ καὶ αὐτὸς συνιδών, ὅ
[6]	ὑπ´ αὐτῶν ὀνομαζόμενον ψυχικὸν δημιουργόν»	τάχα	δὲ καὶ πρὸς ἀντιδιαστολὴν ψυχῆς
[6]	γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε ταῦτα»	τάχα	δὲ καὶ τῶν ἰδιωτῶν προπετευσαμένων
[6]	κατὰ τὸν χαρακτῆρα τοῦτον θεοσεβείας,	τάχα	δέ τισι καὶ πρὸς τοὺς
[6]	ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ περιτομῆς	τάχα	ἐλήφθη ἀπὸ τοῦ ὑπό τινων
[6]	ἔθνος, καὶ ἐνθεώτατον ἐξ ἀρχῆς,	τάχα	ἐπεὶ Ἰουδαίοις ἐξ ἀρχῆς προσπεπολεμήκασι.
[6]	τῆς παρ´ αὐτῷ ἄξιον ἀναγραφῆς,	τάχα	ἐπεὶ μηδὲ ᾔδει αὐτά, Πλάτωνος
[6]	Μαρκίωνα ὑφ´ ἡμῶν ἀπορούμενα προφέρει,	τάχα	καὶ τούτων παρακούσας ἀπό τινων
[6]	ῥέουσαν παρθένου. Ψυχὴ δὲ ζῶσα	τάχα	μὲν ἐν ἀπορρήτοις λέλεκται παρά
[6]	δὲ κύκλους ἐπὶ κύκλοις λέγειν	τάχα	μὲν καὶ τῆς προειρημένης ἐστὶν
[6]	τῆς μαγικῆς γοητείας καὶ προσάπτων	τάχα	μὲν οὐδενὶ τῷ μὴ εἶναι
[6]	~Πάλιν τε αὖ ὁ Κέλσος	τάχα	μὲν παρακούσας τοῦ Τὸ γὰρ
[6]	νῖκος» Κάθοδον δὲ αὖθις στενὴν	τάχα	οἱ τὴν μετενσωμάτωσιν εἰσάγοντες φήσουσιν.
[6]	ὑπὸ Χριστιανῶν λεγόμενα ἀλλά τινων	τάχα	οὐδ´ ἔτι ὄντων ἀλλὰ πάντῃ
[6]	τῇδε τῇ γραφῇ πιστεύσαντες ἐξεθέμεθα	τάχα	οὐδέν· εἰ δέ τις σχολάσας
[6]	δόγμασιν· ἅτινα εἰ μὲν ἐσεμνολόγει,	τάχα	πιθανώτερα ἦν· ἐπεὶ δὲ χλευάζει
[6]	ἀπωλείας πολλῶν στήσεται, καὶ ὡς	ὠὰ	χειρὶ συντρίψει. Ὅπερ δὲ παρὰ
[6]	καὶ εὐρύχωρος· ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται,	ζῷα	μικρὰ μετὰ μεγάλων, δράκων οὗτος,