Chapitre
[6]	ἐτυμολογίαν παρίστησι τοῦ Ἀπόλλωνος, ἢ	ὁ	Ἀπόλλων εἰς τὴν Σκυθῶν διάλεκτον
[6]	τὴν τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν ἢ	ὁ	θεὸς λόγος; Ὅστις ἐν ἀρχῇ
[6]	ἀέρος ἢ εἶδος ἀέρος ἢ	ὅ	τι δήποτε ὁρίζονται εἶναι τὴν
[6]	ὀλεθρευτὴς τίς ἄλλος εἴη ἢ	ὁ	τοῦ ὀλέθρου τοῖς πειθομένοις αὐτῷ
[6]	πάντων τὴν σοφίαν, ἐν ᾗ	ὁ	θεὸς καὶ ἕκαστον τῶν πάντων
[6]	πνεῦμα τοῦ θεοῦ» καὶ τί	τὸ	γενητὸν φῶς» τί τε τὸ
[6]	γένοιτ´ ἂν ἐν αὐτῇ, καὶ	ὁ	ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς» ὧν
[6]	δώδεκα ἔτεσιν αἱμορροοῦσαν· ἣν παρακούσας	ὁ	ἅμα πάντα φύρων τὰ Ἑλλήνων
[6]	γένος· ᾧ συνηκολουθηκέναι λέγεται καὶ	ὁ	ἀνήρ. Καὶ ὁ ἐν τῇ
[6]	κατ´ εἰκόνα» δὲ τοῦ θεοῦ»	ὁ	ἄνθρωπος πεποίηται, ἔτι δὲ καὶ
[6]	ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ	ὁ	ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς
[6]	μέσου γένηται· καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται	ὁ	ἄνομος, ὃν ὁ κύριος Ἰησοῦς
[6]	ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,	ὁ	ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα
[6]	ὁ Σαμαρεὺς μάγος καὶ Δοσίθεος	ὁ	ἀπὸ τῆς αὐτῆς χώρας ἐκείνῳ
[6]	διὰ τῶν πλανήτων· Μωϋσῆς δέ,	ὁ	ἀρχαιότατος ἡμῶν προφήτης, ἐν ὄψει
[6]	Πρῶτον δὲ ἡμῶν σοφοί, Μωϋσῆς	ὁ	ἀρχαιότατος καὶ οἱ ἑξῆς αὐτῷ
[6]	δὲ ἐκ τῆς ἀοράτου» φωνῆς	ὁ	ἀσώματος. Ζητητέον δὲ καί, εἰ
[6]	ὁ πρωτότοκος πάσης κτίσεώς» ἐστιν	ὁ	αὐτολόγος καὶ ἡ αὐτοαλήθεια ἔτι
[6]	ἔργῳ οὔτ´ ἐπινοίᾳ. Μένων γὰρ	ὁ	αὐτὸς» διοικεῖ τὰ μεταβλητά, ὡς
[6]	μὲν Δαυῒδ λέγοντος· Σὺ δὲ	ὁ	αὐτὸς εἶ» τοῦ δὲ Μαλαχίου
[6]	τοῦ Ἡσαΐου, ἐν οἷς θρηνεῖται	ὁ	βασιλεὺς Βαβυλῶνος· ἀφ´ ὧν οὐκ
[6]	σύγγραμμα, περὶ μαγείας φαμὲν ὅτι	ὁ	βουλόμενος ἐξετάσαι, πότερόν ποτε καὶ
[6]	ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; Καὶ	ὁ	βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν
[6]	τοῖς τριάκοντα. Καὶ Ἰούδας» δὲ	ὁ	Γαλιλαῖος» ὡς ὁ Λουκᾶς ἐν
[6]	δυστήνων ἀμφισκόμενος καὶ κόνιν ἐπαμώμενος.	Ὁ	γὰρ κατὰ τὸν προφήτην ταπεινοφρονῶν,
[6]	καὶ ἐκπεσόντος τῶν οὐρανίων λόγον.	Ὁ	γὰρ ὄφις» παρ´ ὃν ὁ
[6]	γε οὐκ ἐγκαλοῦντες Πλάτωνί φαμεν—	ὁ	γὰρ πολὺς τῶν ἀνθρώπων κόσμος
[6]	ἀφθαρσίαν» τότε γενήσεται ὁ λόγος	ὁ	γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς
[6]	ἱερῶν γραμμάτων. ~Οὐκ ἀρκεσθεὶς δ´	ὁ	γεννάδας τοῖς ἀπὸ τοῦ διαγράμματος
[6]	ζητεῖς. Καὶ ἐν τούτοις δὴ	ὁ	γενναιότατος φιλόσοφος Κέλσος σαφῶς Χριστιανοὺς
[6]	ἀξίαν εἰδέναι τις δύναται ὡς	ὁ	γεννήσας αὐτὸν πατήρ, οὔτε τὸν
[6]	νοουμένων ἡμῖν, ἀλλ´ ὡς ὠνόμασεν	ὁ	γνήσιος τοῦ Ἰησοῦ μαθητὴς λέγων·
[6]	ὅτι μεταλαμβανόμενος εἰς ἑλλάδα φωνὴν	ὁ	Γογγόσυρος τὴν ἐτυμολογίαν παρίστησι τοῦ
[6]	δόξα κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλεν.	Ὁ	δ´ αὐτὸς οὗτος προφητεύων περὶ
[6]	οὕτως ὀνομάσω, ἀκρώρειαν τῶν ἀγαθῶν.	Ὁ	δ´ Ἑβραίων διαλέκτῳ Σατᾶν καὶ
[6]	οἶδ´ ὅπως τὰ πάντα αὐτοῦ·	ὁ	δ´ ἡμέτερος Παῦλος Ἐξ αὐτοῦ»
[6]	πόλεσι, τί χρὴ καὶ λέγειν;	Ὁ	δὲ βουλόμενος κατηγορεῖν ὡς τερατείας
[6]	αὐτὸν ἀγωνίζεσθαι περὶ τοῦ λόγου,	ὁ	δὲ γόητας ἡμᾶς καλεῖ καί
[6]	πραγματικῶς στῆναι πρὸς τοὺς λόγους,	ὁ	δὲ ἐάσας τὰ πράγματα παίζει
[6]	δύναμιν θεοῦ τὴν καλουμένην μεγάλην,	ὁ	δὲ καὶ αὐτὸς υἱὸς τοῦ
[6]	γὰρ ἐὰν ἐπιστρέψωμεν πρὸς κύριον»	ὁ	δὲ κύριος τὸ πνεῦμά ἐστι»
[6]	ἐναντίον τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς»	Ὁ	δὲ λέγων μάλα εὐηθικῶς ταῦτ´
[6]	πρὸς τοὺς Ἕλληνας τὸν Ἑρμῆν·	ὁ	δὲ λόγος, ἄϋπνον ἐπιστάμενος φύσιν
[6]	τοιούτους ἀνέγραψαν λόγους περὶ αὐτοῦ.	Ὁ	δὲ πάντ´ ἐπαγγελλόμενος εἰδέναι Κέλσος
[6]	ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι»	Ὁ	δὲ πάντων τούτων κρείσσων Ἰησοῦς
[6]	ποιηταὶ ἀνεγράψαντο· Προῖτος ἔγημε Βελλεροφόντην,	ὁ	δὲ Πήγασος ἦν ἐξ Ἀρκαδίας·
[6]	παντὸς υἱός ἐστι τοῦ θεοῦ,	ὁ	δὲ πρῶτος καὶ ἐπὶ πᾶσι
[6]	οὐρανόν, ἧς σύμβολον Ἠλίας ἦν.	Ὁ	δὲ ταῦτα θεωρήσας εἴποι ἂν
[6]	λύχνους ἐκ γειτόνων ἐναυόμενοι φῶς	ὁ	δημιουργὸς ἄνωθεν ἐχρήσατο. Καὶ ἄλλης
[6]	καὶ εἰς πάντα ἃ βούλεται	ὁ	δημιουργὸς ὕλην μεταβλητὴν καὶ πάσης
[6]	χρώματος, ἀλλ´ οὐδὲ κινήσεως μετέχει	ὁ	διὰ τὸ ἑστηκέναι καὶ βεβαίαν
[6]	ἀρχαιοτέρῳ καὶ Μωϋσέως αὐτοῦ Ἰὼβ	ὁ	διάβολος» ἀναγέγραπται παρίστασθαι τῷ θεῷ
[6]	σαρκὸς ἀπὸ ξύλου, διότι οἶμαι	ὁ	διδάσκαλος αὐτῶν σταυρῷ ἐνηλώθη καὶ
[6]	παραλαμβάνεσθαι, ἤτοι ἐπεὶ σταυρῷ ἐνηλώθη	ὁ	διδάσκαλος ἡμῶν ἢ ἐπεὶ τέκτων
[6]	τελείοις» σοφία ὁ Χριστός, ἐπιστήσει	ὁ	δυνάμενος. ~Εἶτά φησιν ὅτι ὁρᾷς
[6]	Ἑστίαν δὲ Ταβιτί. Ἐξετάσει δὲ	ὁ	δυνάμενος, μή πῃ καὶ περὶ
[6]	ἀπειλεῖν. ~Ὅρα οὖν εἰ μὴ	ὁ	ἐγκαλῶν ἡμῖν ὡς σφαλλομένοις ἀσεβέστατα
[6]	λόγῳ τοῦ θεοῦ. Ἤρκει γὰρ	ὁ	εἷς λόγος, ὡς δικαιοσύνης ἥλιος»
[6]	ψυχὴν ἀγαθῶν ἢ κακῶν· ἐπείπερ	ὁ	ἐκκλίνας μὲν ἀπὸ τῶν οὕτως
[6]	Ἀλλ´ ἐπεὶ αὐτάρκη περιγραφὴν εἴληφεν	ὁ	ἕκτος ἡμῶν τόμος, αὐτοῦ που
[6]	πατήρ, οὔτε τὸν πατέρα ὡς	ὁ	ἔμψυχος λόγος καὶ σοφία αὐτοῦ
[6]	τῶν θείων γραμμάτων κατασκευάσαι, τίς	ὁ	ἐν ἀρχῇ» γενόμενος οὐρανὸς καὶ
[6]	λέγεται καὶ ὁ ἀνήρ. Καὶ	ὁ	ἐν τῇ Μωϋσέως δὲ Ἐξόδῳ
[6]	τὸ φῶς τοῦτο προτρέπων ἡμᾶς	ὁ	ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ λόγος φησί·
[6]	μὴ ἀνταγωνιζομένοις αἴτιος; Ἔτι δὲ	ὁ	ἐν τῷ Λευϊτικῷ ἀποπομπαῖος, ὃν
[6]	τῷ Πλάτωνι Διός, διὰ τί	ὁ	ἐξετάζων τὸν νοῦν τῶν λόγων
[6]	ἀρχὴν Σιμωνιανοὶ ἐπεβουλεύθησαν· ᾔδει γὰρ	ὁ	ἐπιβουλεύων δαίμων πονηρὸς τῇ τοῦ
[6]	ἰσχυροὺς καὶ λαὸν ἅγιον. Καὶ	ὁ	ζυγὸς τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ κατευθυνεῖ·
[6]	ἀλήθειαν» γοῦν κατέχουσιν, ὡς καὶ	ὁ	ἡμέτερος μαρτυρεῖ λόγος, οἱ φρονοῦντες
[6]	ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη	ὁ	θάνατος εἰς νῖκος» Κάθοδον δὲ
[6]	αὐτοῦ» τότε ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται	ὁ	θάνατος» λέλεκται δὲ καί· Ὅταν
[6]	ἱερῶν γραμμάτων ὅτι προτρέπει καὶ	ὁ	θεῖος λόγος ἡμᾶς ἐπὶ διαλεκτικήν,
[6]	ἐν δυνάμει θεοῦ. Φησὶ δ´	ὁ	θεῖος λόγος οὐκ αὔταρκες εἶναι
[6]	χλευάζει τὸ δόγμα· ἐὰν δ´	ὁ	θεῖος λόγος φάσκῃ κολλᾶσθαι ὑπὸ
[6]	διδάξω ὑμᾶς. Τίς ἐστιν ἄνθρωπος	ὁ	θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν
[6]	ὀχεῖσθαι λέγεται ἐπὶ τῶν χερουβὶμ	ὁ	θεός· ἀλλ´ ἐπεὶ πάνυ κεκρυμμένως
[6]	θεωρητικόν. Ἔστω δὴ καὶ δυσθεώρητος	ὁ	θεός· ἀλλ´ οὐ μόνος δυσθεώρητός
[6]	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ εἶπεν	ὁ	θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν
[6]	καὶ μισεῖ. Εἰ δὲ δοκεῖ	ὁ	θεὸς ἀπειλεῖν τὰ τοῦ κατακλυσμοῦ
[6]	τὰ περὶ τῶν κακῶν, πότερον	ὁ	θεὸς αὐτὰ πεποίηκεν ἢ μή,
[6]	θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς·	ὁ	θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσε. Τὰ
[6]	ἀκούσαντες συγκατατιθέμεθα ὡς καλῶς λεγομένοις,	ὁ	θεὸς γὰρ αὐτοῖς» ταῦτα καὶ
[6]	πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς σῶμα	ὁ	θεὸς δεῦρο κατέπεμψεν. Ἀεὶ γὰρ
[6]	φῶς» ἔσται αὐτοῖς αἰώνιον, καὶ	ὁ	θεὸς δόξα» αὐτῶν. Παρακούσας δ´
[6]	οὐκ ἔστιν ἐφικτὸς τῷ λόγῳ	ὁ	θεός· εἰ δὲ νοήσαντες τὸ
[6]	εἰ οὐκ ἔστιν οὕτως ὀνομαστὸς	ὁ	θεός. Εἰ δὲ τὸ ὀνομαστὸν
[6]	ἀνδραγαθήματα σώματα· οὕτω κἂν λέγηται	ὁ	θεὸς εἶναι πῦρ καταναλίσκον» τὰ
[6]	Οὐ διὰ τὸ δυσθεώρητος οὖν	ὁ	θεὸς εἶναι ὡς εὐθεώρητον τὸν
[6]	μὴ κατακούσας τοῦ Καὶ συνετέλεσεν	ὁ	θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ
[6]	Καὶ διὰ τοῦτο πέμπει αὐτοῖς	ὁ	θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ
[6]	αὐτόν» Ἀληθῶς δὲ ἐξ οὐδενὸς	ὁ	θεός. Ἐπεὶ δέ φησιν ὅτι
[6]	τοίνυν καὶ ἐν τῷ πνεῦμα	ὁ	θεός» ἐπεὶ καὶ Σαμαρεῖς καὶ
[6]	ὥσπερ ἀπὸ μακροῦ ὕπνου διαναστὰς	ὁ	θεὸς ἔπεμψε τὸν Ἰησοῦν τῷ
[6]	ἐπαποροῦντα εἰρηκέναι· Πῶς μὲν κακὰ	ὁ	θεὸς ἐποίει; Ἢ ἀκούσαντά τινος
[6]	ἔστιν ἔργα, πῶς μὲν κακὰ	ὁ	θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν
[6]	ἔστιν ἔργα, πῶς μὲν κακὰ	ὁ	θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν
[6]	πρὸς τό· Πῶς μὲν κακὰ	ὁ	θεὸς ἐποίει; Πῶς δὲ πείθειν
[6]	εἰ τὰ ὄντως κακὰ πεποιήκει	ὁ	θεός; Εὖ οἶδα ὅτι ῥητά
[6]	καταλιπόντες τὸ μέγεθος ὧν αὐτοῖς»	ὁ	θεὸς» ἐφανέρωσεν» εὐτελῆ φρονοῦσι καὶ
[6]	τις ἡμῶν ὅτι μετέχει σχήματος	ὁ	θεὸς ἢ χρώματος, ἀλλ´ οὐδὲ
[6]	εἶναι λέγεται θεὸς ἐν τῷ·	Ὁ	θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον. Πάντα
[6]	καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν»	ὁ	θεὸς Ἰησοῦς. Οὐδεὶς οὖν Χριστιανὸς
[6]	ψαλμῷ ὅτι Ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν	ὁ	θεός» ἵνα δηλωθῇ ὅτι ἀφανῆ
[6]	παριστᾶσαν τὴν εἰκόνα. Ἀλλὰ καὶ	ὁ	θεὸς καθ´ ἡμᾶς τῷ μὲν
[6]	δὲ τῇ ἑαυτοῦ προγνώσει ἐκπεριλαβὼν	ὁ	θεὸς καὶ ἰδὼν τὰ περὶ
[6]	ἀναλογίαις τισὶ συνέδησε καὶ ἐκόσμησεν	ὁ	θεός, καὶ ὅτι τοὺς περὶ
[6]	εἰς τὸν γνόφον, ὅπου ἦν	ὁ	θεός» καὶ περὶ Μωϋσέως πάλιν·
[6]	φάσκοντος· οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός ἐστιν	ὁ	θεός. Καὶ τὸ οὐκ ὀνομαστὸς
[6]	τούτῳ προσκυνήσουσι τῷ πατρί· πνεῦμα	ὁ	θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν
[6]	τὸ ἀπαιτεῖν, δεῖται δὲ οὐδενὸς	ὁ	θεός. Καὶ τούτοις προστίθησιν ὡς
[6]	φθάσαντας πιστεύειν ὅτι τοιόσδε ἐστὶν	ὁ	θεὸς καὶ υἱὸν ἔχει τοιόνδε,
[6]	μὲν εἰς τό· πῶς μὲν	ὁ	θεὸς κακὰ ἐποίει; ~Εἰς δὲ
[6]	γὰρ ἀπειλήφει ὃ δέδωκε πνεῦμα	ὁ	θεὸς καταμεμολυσμένον τῇ τοῦ σώματος
[6]	ἢ οἱ τέμνοντες· οὕτως, εἰ	ὁ	θεὸς λέγεται τὰ τοιαδὶ ἐπάγειν
[6]	ἀσώματον οὐκ ἂν σῶμα εἴη	ὁ	θεὸς λόγος, δι´ οὗ τὰ
[6]	ὁ μονογενὴς αὐτοῦ. Δυσθεώρητος γὰρ	ὁ	θεὸς λόγος, δυσθεώρητος δὲ οὑτωσὶ
[6]	δὲ εἴποιμεν ἂν ὅτι οὐδ´	ὁ	θεὸς λόγος κάμνει οὐδ´ ὅσοι
[6]	οὐσίας ἐστὶ πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει	ὁ	θεὸς μεταδιδοὺς οὐσίας οἷς μεταδίδωσι
[6]	θεὸς δεῦρο κατέπεμψεν. Ἀεὶ γὰρ	ὁ	θεὸς μεταδίδωσι τοῖς δυναμένοις μετέχειν
[6]	παραπλησίων. Ἀλλ´ οὐδ´ οὐσίας μετέχει	ὁ	θεός· μετέχεται γὰρ μᾶλλον ἢ
[6]	ὅτι νουθετεῖν μὲν οὐκ ἀδυνατεῖ	ὁ	θεός, νουθετεῖ γὰρ διὰ πάσης
[6]	διὰ τοῦτο ἔχρισε» καὶ αὐτοὺς	ὁ	θεός, ὁ θεὸς» τοῦ Χριστοῦ,
[6]	τρόπον τοῦτον· Ἰδὼν δὲ κύριος	ὁ	θεὸς ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι
[6]	πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας, ἐνεθυμήθη	ὁ	θεὸς ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον
[6]	τούτῳ τῷ λόγῳ ἐφικτός ἐστιν	ὁ	θεός, οὐ μόνῳ αὐτῷ καταλαμβανόμενος
[6]	κυρίως οὕτως ὀνομαζόμενα ἐξακούοι τις,	ὁ	θεὸς οὐ πεποίηκεν, ἀλλὰ τοῖς
[6]	αὐτόν, οὕτως ἐὰν λέγηται πνεῦμα»	ὁ	θεός, οὐ σῶμα αὐτὸν λέγομεν
[6]	καὶ τὰς ἀπ´ αὐτῆς πράξεις,	ὁ	θεὸς οὐκ ἐποίησε. Πῶς γὰρ
[6]	εἰκόνα αὐτοῦ· οὐ γὰρ τοιόσδε	ὁ	θεὸς οὔτ´ ἄλλῳ εἴδει οὐδενὶ
[6]	ἐμπαρέχειν παραπλησίους ἐκείνοις, οἷς ὤφθη	ὁ	θεός· ὀφθεὶς αὐτῶν οὐ τοῖς
[6]	παρ´ Ἕλλησι Στωϊκῶν, φασκόντων ὅτι	ὁ	θεὸς πνεῦμά ἐστι διὰ πάντων
[6]	Ἐπειδὴ μέγας ἐστὶ καὶ δυσθεώρητος	ὁ	θεός, πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς
[6]	τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο	ὁ	θεὸς ποιῆσαι» καὶ οἰηθεὶς ταὐτὸν
[6]	ὡσεὶ καί, λεγόντων ἡμῶν ὅτι	ὁ	θεὸς πῦρ» ἐστι καταναλίσκον» ἔλεγεν
[6]	Καὶ νῦν Ἰσραήλ, τί κύριος	ὁ	θεός σου αἰτεῖ παρὰ σοῦ
[6]	περὶ τὸ θεῖον πλανωμένων ἐξελέξατο	ὁ	θεὸς» τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου»
[6]	αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε. Καὶ εὐλόγησεν	ὁ	θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην
[6]	ἐν ᾗ τὰ πάντα πεποίηκεν	ὁ	θεός. Τίς γὰρ δύναται καθ´
[6]	ἐγένετο φῶς» καὶ τοῦ Ἐκάλεσεν	ὁ	θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν» λέλεκται
[6]	ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν	ὁ	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[6]	λέλεκται τό· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν	ὁ	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[6]	ἓξ ἡμερῶν τό· ἡμέρᾳ ἐποίησεν	ὁ	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[6]	γενέσεως ἀνθρώπων, ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν	ὁ	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[6]	ἐπὶ τὸ Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν	ὁ	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[6]	ἔχρισε» καὶ αὐτοὺς ὁ θεός,	ὁ	θεὸς» τοῦ Χριστοῦ, ἐλαίῳ ἀγαλλιάσεως»
[6]	οἱονεὶ θαυμαστικῶς τό· Σεμνός γε	ὁ	θεὸς τῶν παρ´ ἄλλῳ καταδίκων
[6]	ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος κύριος	ὁ	θεὸς ὑμῶν» καὶ μανθάνων τὸ
[6]	ἀξίοις καὶ ἐπιτηδείοις, ὅτι ὤφθη»	ὁ	θεὸς φέρ´ εἰπεῖν τῷ Ἀβραὰμ
[6]	οἰκονομεῖ τὰ τοῦ κόσμου πράγματα	ὁ	θεός, ὡς ἀπαιτεῖ τὸ εὔλογον.
[6]	Κέλσος· Ἔτι μὴν εἴπερ ἐβούλετο	ὁ	θεὸς ὥσπερ ὁ παρὰ τῷ
[6]	τῶν ὀνομαζομένων χερουβίμ» ἃ διέγραψεν	ὁ	Ἰεζεκιήλ, καὶ τῶν ὡσανεὶ σχημάτων
[6]	ἐκκλησίαις φερομένων εὐαγγελίων τέκτων» αὐτὸς	ὁ	Ἰησοῦς ἀναγέγραπται. ~Οἴεται δὲ καὶ
[6]	τὸν Ἰωάννην δεικνύμενος ὑπ´ αὐτοῦ	ὁ	Ἰησοῦς, ᾧ ἐφαρμόζει τὸ ὁ
[6]	ὁ σὸς διδάσκαλος Ἰησοῦς καὶ	ὁ	Ἰουδαίων Μωϋσῆς νομοθετῇ, θεὸν ἄλλον
[6]	σοφίας γένοιτο; Τί γὰρ ἐσφάλη	ὁ	Ἰουδαίων νομοθέτης; Καὶ πῶς τὴν
[6]	γράψῃ καὶ προδῷ ἀναξίοις· καὶ	ὁ	Ἰωάννης δὲ τὸ παραπλήσιον ἀναγέγραπται
[6]	οὐ τοιαῦτα. Πάλιν τε αὖ	ὁ	Ἰωάννης, διδάσκων ἡμᾶς γραπτέων καὶ
[6]	βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» εἰσῆκται	ὁ	Ἰωάννης πρὸ τοῦ Ἰησοῦ ἀνάλογον
[6]	ἐναντιούμενα τούτῳ κακά. Οὕτω γὰρ	ὁ	Ἰὼβ λέγει πρὸς τὴν γυναῖκα
[6]	ἀνέτειλεν αὐτοῖς» καὶ πάλιν· Λαὸς	ὁ	καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδε
[6]	ἐπὶ πᾶσι θεόν. Λαὸς» γὰρ	ὁ	καθήμενος ἐν σκοτίᾳ» ὁ τῶν
[6]	ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον	ὁ	κατέχων ἄρτι, ἕως ἐκ μέσου
[6]	κεκοσμημένου ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος» ἐστὶν	ὁ	κεκοσμημένος μὲν διὰ τὸ πορεύεσθαι
[6]	εἰς λαμπρὸν φῶς προάγει ἡμᾶς	ὁ	Κέλσος, ἀλλὰ βούλεται ἐκ φωτὸς
[6]	ἃ μὴ οἴδαμεν αὐτῶν ὡς	ὁ	Κέλσος ἀλλὰ πρὸς ἃ ἀκριβῶς
[6]	Μάγους τοῖς ἐνθεωτάτοις κατατάττει ἔθνεσιν	ὁ	Κέλσος, ἀφ´ ὧν ἡ παρώνυμος
[6]	ἐκτίθεται ἀπὸ τῆς Πλάτωνος ἐπιστολῆς	ὁ	Κέλσος· Εἰ δέ μοι ἐφαίνετο
[6]	ἐν τοῖς προφήταις λόγου οὐδαμῶς	ὁ	Κέλσος εἰδὼς λῆρον συνέθηκε βαθύν,
[6]	δοκεῖ μοι φύρειν τὰ παρακούσματα	ὁ	Κέλσος. Εἰκὸς γὰρ ὅτι, εἴ
[6]	~Τοῦτο δ´ ἐν τοῖς προκειμένοις	ὁ	Κέλσος εἶπεν ἀληθές, ὅτι ἀκούσας
[6]	υἱὸν ἔπεμψεν. Ἅπερ μὴ νοήσας	ὁ	Κέλσος εἶπεν ὡς ἐκ προσώπου
[6]	Ἐλωαΐ. ~Εἶθ´ ἑξῆς ἄλλους μύθους	ὁ	Κέλσος ἐκτίθεται, ὥς τινων εἰς
[6]	Ὅρα γοῦν πῶς ἀλογώτατον πεποίηκεν	ὁ	Κέλσος ἐν τοῖς κατὰ Χριστιανῶν
[6]	παριστάντες τὸ ἀληθές, οὔτ´ ἂν	ὁ	Κέλσος ἐν τῷ κατὰ Χριστιανῶν
[6]	τὴν τάξιν ὁμοίως ἐκκειμένην οἷς	ὁ	Κέλσος ἐξέθετο. Ὁ μὲν οὖν
[6]	δ´ ἡ Πλάτωνος λέξις, ἣν	ὁ	Κέλσος ἐξέθετο, τοῦτον τὸν τρόπον·
[6]	εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ὡς δ´	ὁ	Κέλσος ἐξείληφεν, αὐτὸ εἶναι τὸ
[6]	ἐντυχὼν τοῖς εὐαγγελίοις φιλαλήθης ἦν	ὁ	Κέλσος, ἐπέστησεν ἄν, τί δή
[6]	~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά τινα λέγει	ὁ	Κέλσος· Ἔτι μὴν εἴπερ ἐβούλετο
[6]	ἀνθρώπων. Ἆρ´ οὖν τούτων μὲν	ὁ	Κέλσος ἤκουεν, ἐπεὶ ᾤετο αὐτῷ
[6]	ἂν τὰ προεκκείμενα. ~Πλήν φησιν	ὁ	Κέλσος ἡμᾶς ἀποκρίνεσθαι, εἰκότι στοχασμῷ
[6]	αὐτοῦ. Πολλάκις μὲν οὖν ἐχλεύασεν	ὁ	Κέλσος ἣν οὐκ ἐνόησεν ἀνάστασιν·
[6]	θεοῦ παραδεδωκέναι. Πολλάκις δὲ ἤδη	ὁ	Κέλσος θρυλήσας ὡς ἀξιούμενον εὐθέως
[6]	ἐν οἷς ἐπὶ ταυτολογίαν ἡμᾶς	ὁ	Κέλσος καλεῖ. Εἶτα πάλιν φύρων
[6]	Παρέθετο γὰρ πλειόνα μάλιστα Πλάτωνος	ὁ	Κέλσος, κοινοποιῶν τὰ δυνάμενα ἑλεῖν
[6]	αὐτῷ ἀναγκάζει ἡμᾶς ταυτολογεῖν ταυτολογῶν	ὁ	Κέλσος, λέγων μετὰ τὰς εἰρημένας
[6]	αὐτοῦ τὸ ὄνομα. Ἔτι δὲ	ὁ	Κέλσος μελαίνῃ γραμμῇ παχείᾳ φησὶ
[6]	αἱρεῖ διοικεῖσθαι αὐτά. ~Εἶτά φησιν	ὁ	Κέλσος, μὴ ἐνιδὼν τῇ διαφορᾷ
[6]	ἅτινα ἡμεῖς προσεθήκαμεν, τοιαῦτά φησιν	ὁ	Κέλσος· Οἱ δ´ ἔτι προστιθέασιν
[6]	~Τοιοῦτόν τι δή μοι φαίνεται	ὁ	Κέλσος οἰκονομῶν ἐκτεθεῖσθαι, ὡς ἄρα
[6]	ἀνωτέρω ἐξεθέμεθα. ~Μετὰ ταῦτά φησιν	ὁ	Κέλσος ὅτι, ἐὰν οἵδε μέν—
[6]	παρὰ θεῷ ἐστι. Καί φησιν	ὁ	Κέλσος ὅτι ἡ τούτου αἰτία
[6]	δὲ τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας	ὁ	Κέλσος οὐκ ἐπίσταται, ἅπερ πάνυ
[6]	ἔοικε βεβουλῆσθαί τι διὰ τούτων	ὁ	Κέλσος οὐκ εὔγνωμον ἀλλ´ ἀπὸ
[6]	περὶ τοῦ καλουμένου Ἀντιχρίστου παραρριπτεῖ	ὁ	Κέλσος, οὔτε τὰ ἐν τῷ
[6]	δὲ τοῦ Πλάτωνος λέξιν ἐκτίθεται	ὁ	Κέλσος οὕτως ἔχουσαν· Ἔτι δὲ
[6]	πρὸ Ἑλλήνων καὶ ὧν φησιν	ὁ	Κέλσος παλαιῶν ἀνδρῶν οἱ παρ´
[6]	κάλλος» καὶ τὸ ἑξῆς, καὶ	ὁ	Κέλσος παραδέχεται τὴν προφητείαν ταύτην
[6]	διαλεχθῆναι. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις φησὶν	ὁ	Κέλσος παρακούσαντάς τινας Χριστιανοὺς πλατωνικῶν
[6]	ἐξετάσεως. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις βουλόμενος	ὁ	Κέλσος πολυμάθειαν ἑαυτοῦ ἐπιδείξασθαι ἐν
[6]	σοφός. Ἃ μὲν οὖν ἐκτίθεται	ὁ	Κέλσος ταῦτά ἐστιν. Ἐγὼ δὲ
[6]	ἀνωτέρω λέλεκται. ~Ὑπιδόμενος δ´ ἑξῆς	ὁ	Κέλσος τάχα δὲ καὶ αὐτὸς
[6]	περὶ αὐτῶν. ~Πάλιν τε αὖ	ὁ	Κέλσος τάχα μὲν παρακούσας τοῦ
[6]	τῶν μιθραϊκῶν ληφθέντι λόγῳ ἐπαγγέλλεται	ὁ	Κέλσος τελετήν τινα Χριστιανῶν τελετῇ
[6]	δὲ τούτοις ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς	ὁ	Κέλσος τοιαῦτά φησι καθ´ ἡμῶν·
[6]	εἶναι καὶ ἀνδράποδα καὶ ἀμαθεστάτους	ὁ	Κέλσος, τοὺς μὴ ἐπισταμένους αὐτοῦ
[6]	καὶ περὶ τούτων σὺν Ἡροδότῳ	ὁ	Κέλσος ψεύδεται, ἅτε μὴ ἐπισταμένων
[6]	περὶ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ	ὁ	Κέλσος— ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ
[6]	θείαν σοφίαν. ~Εἶτα μετὰ ταῦτα	ὁ	Κέλσος ὡς περιηχηθεὶς τὰ περὶ
[6]	καὶ σοφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ, ὅτι	Ὁ	κολλώμενος τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά
[6]	ἓν πνεῦμά ἐστιν» Εἰ δ´	ὁ	κολλώμενος τῷ κυρίῳ ἓν πνεῦμά
[6]	τίς ἡ μετὰ τὴν ὅσον	ὁ	κόσμος συνέστηκεν ἐνεργουμένην κοσμοποιΐαν τοῦ
[6]	συστάσει τοῦ νεανίσκου· Οὗτος ἄρα	ὁ	κύκνος ἦν. Ἀλλὰ καὶ ὃν
[6]	δὲ τοῦ Ἰώβ, ἐν οἷς	ὁ	κύριος διὰ λαίλαπος καὶ νεφελῶν
[6]	τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν	ὁ	κύριος Ἰησοῦς ἀναλοῖ τῷ πνεύματι
[6]	ᾗ μὴ ἥλιος ἀλλ´ αὐτὸς	ὁ	κύριος φῶς» ἔσται αὐτοῖς αἰώνιον,
[6]	τοῦ λαοῦ ἐν τῷ Πᾶς	ὁ	λαὸς ἑώρα τὴν φωνὴν» τοῦ
[6]	κατηγορίας προβαίνειν. ~Πάλιν τε αὖ	ὁ	λέγων· Ἐπειδὴ θεῖον πνεῦμα ἦν
[6]	ἔχει δέ τι καὶ μυστικώτερον	ὁ	λόγος, ἀπαγγέλλων τὰς τοῦ Ἰησοῦ
[6]	τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν	ὁ	λόγος» ἀποφαινόμεθα ὅτι τούτῳ τῷ
[6]	ἔθνη τῆς οἰκουμένης, διατιθέντες, ὡς	ὁ	λόγος ἐβούλετο, κατ´ ἀξίαν ἕκαστον
[6]	ἐν τῇ ψυχῇ» πρότερος οἶδεν	ὁ	λόγος, εἰπὼν ἐν τῷ προφήτῃ·
[6]	τοῖς δικαίοις διὰ τοῦ Ἡσαΐου	ὁ	λόγος ἐπαγγέλλεται ἐν καταστάσει ἔσεσθαι
[6]	ἔμελλεν ἐκχεῖσθαι ἀπὸ μιᾶς γωνίας	ὁ	λόγος ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.
[6]	ἡ αἴσθησις αὐτῶν, κἂν βιασάμενος	ὁ	λόγος εὕρῃ ὅτι γενητά ἐστι,
[6]	ἐπιστρέψῃ τινάς. Καὶ τί ἄτοπον	ὁ	λόγος ἔχειν δύναται; Ὥσπερ γάρ,
[6]	τοιούτων πόνων, οὐδὲν ἂν ἄτοπον	ὁ	λόγος ἔχοι· οὔτ´ ἂν καταβαίνῃ
[6]	ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ	ὁ	λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν,
[6]	νοήσαντες τὸ Ἐν ἀρχῇ ἦν	ὁ	λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν
[6]	οἶδέ τινα πτωχείαν πάντως μακαριζομένην	ὁ	λόγος καὶ πλοῦτον πάντως ψεκτόν·
[6]	τὰ κεκλεισμένα, οὐ παρὰ τοῦτο	ὁ	λόγος κενός ἐστι σοφίας. ~Εἶτά
[6]	ἀφ´ ἑαυτοῦ κινεῖσθαι ζωτικῶς, οὕτως	ὁ	λόγος κινῶν ἐπὶ τὰ δέοντα
[6]	βούλημα τῶν εἰπόντων τό· Καὶ	ὁ	λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά
[6]	τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν» τότε γενήσεται	ὁ	λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ
[6]	μηδέπω ἐπὶ τὸ ἀναβαίνειν παρεσκευασμένοις	ὁ	λόγος οὐκ ἔχει εἶδος οὐδὲ
[6]	ὁ Ἰησοῦς, ᾧ ἐφαρμόζει τὸ	ὁ	λόγος σὰρξ ἐγένετο» ἀνάλογον ὂν
[6]	ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς» ὧν	ὁ	λόγος τῆς δικαιοσύνης» ἐστὶν ἥλιος»
[6]	τοῦτ´ αὐτοῖς ἐδόκει τυγχάνειν, καὶ	ὁ	λόγος τοῦ θεοῦ ὁ μέχρι
[6]	ἀπώλειαν φερούσας ἁμαρτίας φησὶν εἶναι	ὁ	λόγος, ὥσπερ καὶ πύλας Σιὼν»
[6]	Ἰούδας» δὲ ὁ Γαλιλαῖος» ὡς	ὁ	Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν
[6]	αὐτῶν λεγόμενα. Οὐδ´ ὅτι δεδωκὼς	ὁ	μέγας θεὸς τῷ δημιουργῷ τὸ
[6]	οὐδ´ ὅσια λέγειν, ὅτι δὴ	ὁ	μέγιστος θεός, βουλόμενός τι ἀνθρώπους
[6]	εἴη θεὸς ὁ πρῶτος καὶ	ὁ	μέγιστος κελεύων· γενέσθω τόδε καὶ
[6]	μείζονα γραμμάτων, ἅπερ οὐκ ἔγραψαν.	Ὁ	μὲν γὰρ Ἰεζεκιὴλ κεφαλίδα λαμβάνει
[6]	φησι ποὺ ἐν τοῖς Νόμοις·	Ὁ	μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ
[6]	πολλάκις ἐσέμνυνεν, ἀναγκασθῇ παραδέξασθαι ὅτι	ὁ	μὲν δημιουργὸς τοῦδε τοῦ παντὸς
[6]	τοῦ θείου νόμου τιμωρός, ἧς	ὁ	μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται
[6]	αὐτῆς χώρας ἐκείνῳ τυγχάνων, ἐπεὶ	ὁ	μὲν ἔφασκεν αὑτὸν εἶναι δύναμιν
[6]	τὸν λεοντοειδῆ. Πάλιν τ´ αὖ	ὁ	μὲν Κέλσος ἔφασκε τὸν ἑξῆς
[6]	ἔφασκεν εἶναι αὐτὸν Ἐραθαώθ. Εἶθ´	ὁ	μὲν Κέλσος τὸν ἕβδομον ἔφασκεν
[6]	ἔφασκεν εἶναι τὸν ἀρκοειδῆ. Εἶθ´	ὁ	μὲν Κέλσος τὸν ἕκτον κυνὸς
[6]	ἔλεγεν εἶναι τὸν ἀετοειδῆ. Εἶθ´	ὁ	μὲν Κέλσος τὸν πέμπτον ἔφασκεν
[6]	εἶναι δρακοντοειδῆ. Πάλιν τε αὖ	ὁ	μὲν Κέλσος τὸν τέταρτον ἀετοῦ
[6]	ἔλεγεν εἶναι τὸν ταυροειδῆ. Εἶτα	ὁ	μὲν Κέλσος τρίτον ἀμφίβιόν τινα
[6]	πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην. Ἀλλ´	ὁ	μὲν κωμῳδὸς ἐν τῷ θεάτρῳ
[6]	ἐκκειμένην οἷς ὁ Κέλσος ἐξέθετο.	Ὁ	μὲν οὖν Κέλσος ἔλεγε τὸν
[6]	γνώσεως ξύλῳ καὶ τῆς ζωῆς.	Ὁ	μὲν οὖν Κέλσος οὐκ ἠθέλησε
[6]	τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ θεόν.	~Ὁ	μὲν οὖν Κέλσος περὶ θεοῦ
[6]	κάμνειν οὔτε χειρουργεῖν οὔτε κελεύειν.	Ὁ	μὲν οὖν Κέλσος φησὶν ὅτι
[6]	κατὰ πᾶσαν ἀποστεῖλαι τὴν οἰκουμένην.	Ὁ	μὲν οὖν κωμῳδὸς γελωτοποιῶν τὸν
[6]	καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ	ὁ	μέχρι ἀνθρώπων καὶ τῶν ἐλαχίστων
[6]	χαιρέτωσαν οἱ ταῦτα λέγοντες καὶ	ὁ	μὴ πραγματικῶς αὐτῶν κατηγορῶν Κέλσος·
[6]	καὶ φιλοσόφου ἀπομνημονευμάτων· ἐν οἷς	ὁ	μὴ Χριστιανὸς ἀλλὰ φιλόσοφος ἔφησεν
[6]	δυσθεώρητός ἐστι τινί, ἀλλὰ καὶ	ὁ	μονογενὴς αὐτοῦ. Δυσθεώρητος γὰρ ὁ
[6]	καί· Λύχνος τοῖς ποσί μου	ὁ	νόμος σου, καὶ φῶς ταῖς
[6]	γάρ τις θέλῃ ἅπερ λέγει	ὁ	νουθετῶν καὶ εἰσακούσας αὐτῶν ἄξιος
[6]	πεῖρα διδάσκει ὅτι ἀπὸ ἀμπέλου	ὁ	οἶνος· οὐ γὰρ ἀναφέρει ἡ
[6]	τις τέλειος» ὡς ὁ πατὴρ	ὁ	οὐράνιος τέλειός ἐστι» καὶ ἀκούει
[6]	μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ	ὁ	παλαιὸς λόγος, ἀρχήν τε καὶ
[6]	φησὶ περὶ τοῦ θεοῦ ὅτι	ὁ	πάντα εἰδὼς τοῦτο οὐκ ἠπίστατο,
[6]	λοιπῶν ἀνθρώπων, ἀκούων ὅτι Ἰησοῦς	ὁ	παρὰ Ἰουδαίοις γεγενημένος καὶ ἀνατεθραμμένος
[6]	εἴπερ ἐβούλετο ὁ θεὸς ὥσπερ	ὁ	παρὰ τῷ κωμῳδῷ Ζεὺς ἐκ
[6]	Ὁ γὰρ ὄφις» παρ´ ὃν	ὁ	παρὰ τῷ Φερεκύδῃ γέγονεν Ὀφιονεύς,
[6]	ὅτε γίνεταί τις τέλειος» ὡς	ὁ	πατὴρ ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστι»
[6]	ἔγνω τὸν υἱὸν εἰ μὴ	ὁ	πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ
[6]	καὶ πνευματικά· οἷον ἐὰν λέγῃ	ὁ	Παῦλος· Ἀλλ´ ἡ ἱκανότης ἡμῶν
[6]	οὐκ ἔστιν ἀπὸ θεοῦ, σαφῶς	ὁ	Παῦλος διδάσκει λέγων· Ἡ πεισμονὴ
[6]	εἰ μὴ σεμνότατα περὶ τούτων	ὁ	Παῦλος ἐκτίθεται καὶ οὐκ ἀξίως
[6]	ἑωρακέναι καὶ πεποιηκέναι· ἀλλὰ καὶ	ὁ	Παῦλος ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ
[6]	ἐκείνων γε τῶν λόγων παιδευθεὶς	ὁ	Παῦλος ἡμῶν καὶ ποθῶν τὰ
[6]	λέξεσί φησι περὶ τῶν τοιούτων	ὁ	Παῦλος ὅτι Ἀποκαλύπτεται ὀργὴ θεοῦ
[6]	γένους τῶν ἀνθρώπων. ~Λέγει δὲ	ὁ	Παῦλος περὶ τούτου τοῦ καλουμένου
[6]	πονηρῶν ἡμερῶν, περὶ ὧν εἶπεν	ὁ	Παῦλος τό· Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν,
[6]	ᾧ εὕρομεν πλάσματα ἀνθρώπων, ὡς	ὁ	Παῦλος ὠνόμασεν, ἐνδυνόντων εἰς τὰς
[6]	ὑπὸ τῶν δικαίων. Πολὺς δ´	ὁ	περὶ τῆς οὐσίας λόγος καὶ
[6]	οἷς φησιν· Αἰνίττεται ταῦτα καὶ	ὁ	Περσῶν λόγος, καὶ ἡ τοῦ
[6]	κατηραμένον θεὸν τὸν δημιουργόν, ἵν´	ὁ	πιστεύων αὐτῷ ταῦτα καθ´ ἡμῶν
[6]	τρίτον εἶδεν ὀφθαλμὸν ἑαυτὸν ἔχοντα	ὁ	Πλάτων εἰς τερατείαν ἀναλήψεται. Οὐ
[6]	ὡς ἀληθῆ, ὅτι ταῦτα προειρηκὼς	ὁ	Πλάτων ὅμως οὐ τερατεύεται οὐδ´
[6]	τὸ πλατωνικόν, ἐν οἷς εἶπεν	ὁ	Πλάτων ὅτι ἀγαθὸν ὄντα διαφόρως
[6]	εἰρημένας ὥσπερ ἀλαζόνων ἀλαζονείας ὅτι	ὁ	Πλάτων οὐκ ἀλαζονεύεται καὶ ψεύδεται
[6]	δὲ τὸν τρόπον καὶ τὸ	ὁ	ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακὰ»
[6]	ἐκ προσώπου θεοῦ τὸ Ἐγὼ	ὁ	ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά»
[6]	τοιοῦτον· Κέλσος δ´ ἂν εἰδείη,	ὁ	πολλάκις ἤδη ἁλοὺς ψευδομαρτυριῶν καὶ
[6]	τοῖς ἀνυσίμως λέγουσι. Φησὶ γοῦν	ὁ	προφήτης ἐν ἑξηκοστῷ καὶ ἑβδόμῳ
[6]	αὖ ἵνα τὸ βάθος παραστήσῃ	ὁ	προφήτης τῶν περὶ θεοῦ δογμάτων,
[6]	οὐκ ἂν ἄτοπος εἴη θεὸς	ὁ	πρῶτος καὶ ὁ μέγιστος κελεύων·
[6]	σοφίᾳ. Κυριώτερον δὲ ἀντικείμενός ἐστιν	ὁ	πρῶτος πάντων εἰρηνευόντων καὶ μακαρίως
[6]	ὅτι εἰκὼν» μὲν τοῦ θεοῦ»	ὁ	πρωτότοκος πάσης κτίσεώς» ἐστιν ὁ
[6]	οὐδὲν εἶναι ἐξηλέγχθησαν, Σίμων τε	ὁ	Σαμαρεὺς μάγος καὶ Δοσίθεος ὁ
[6]	κολάσεων καταφρονεῖν, προαγορεύων ὡς ἄρα	ὁ	Σατανᾶς καὶ αὐτὸς ὁμοίως φανεὶς
[6]	γε ὑπὲρ τοῦ πλείονας ὑπαγαγέσθαι	ὁ	Σίμων τὸν περὶ τοῦ θανάτου
[6]	ὁμολογεῖς· ὅταν δὲ τὰ ἐναντία	ὁ	σὸς διδάσκαλος Ἰησοῦς καὶ ὁ
[6]	τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ	ὁ	σωτὴρ ἡμῶν καὶ κύριος λόγος
[6]	τῶν ἐχόντων πνεῦμα θεοῦ» Καὶ	ὁ	σωτὴρ ἡμῶν οὐ μετέχει μὲν
[6]	προσταττόμενα ὑπὸ τοῦ νόμου, εἶπεν	ὁ	σωτὴρ πρὸς τὴν Σαμαρεῖτιν· Ὅτι
[6]	διὰ τούτων ὅτι οὐ πάντως	ὁ	ταπεινοφρονῶν ἀσχημόνως καὶ ἀπαισίως ταπεινοῦται,
[6]	τῷ μεγάλῳ θεῷ θεὸς κατηραμένος	ὁ	ταῦτα ποιῶν παρὰ γνώμην τὴν
[6]	μεταβλητὴν καὶ πάσης ποιότητος, ἣν	ὁ	τεχνίτης βούλεται, δεκτικήν, ὁτὲ μὲν
[6]	τῶν Ὀφιανῶν; Πάλαι μὲν οὖν	ὁ	τὴν εὐτέλειαν ἀγαπήσας φιλόσοφος Ἑλλήνων
[6]	φωνήν ἐστιν ἀντικείμενος. Πᾶς δὲ	ὁ	τὴν κακίαν ἑλόμενος καὶ τὸν
[6]	κύκλον. Τοῦτον δὲ τὸν Λευϊαθὰν	ὁ	τὸ μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα ἀναπλάσας
[6]	ὅτι πόθεν ἀποδειχθήσεται θεοῦ παῖς	ὁ	τοιαῦτα κολασθείς, εἰ μὴ περὶ
[6]	ἀνθρώπων σωτηρίᾳ σώματος. Οἴεται δὲ	ὁ	τὸν στωϊκὸν λόγον ἐκτιθέμενος καὶ
[6]	δυναμένοις, καὶ δὴ καὶ Πλάτων	ὁ	τοῦ Ἀρίστωνος τὰ περὶ τοῦ
[6]	σωθήσεσθαι· ἀποκρινούμεθα ὅτι ἱκανός ἐστιν	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος, γενόμενος τοῖς
[6]	τὸν ἀντιπράσσοντα ἔχει καὶ ἀδυνατεῖ.	Ὁ	τοῦ θεοῦ παῖς ἄρα ἡττᾶται
[6]	οὐδ´ ἂν αὐτὸς εἴη ἀθάνατος	ὁ	τοῦ θεοῦ υἱός. Εἶτα πάλιν
[6]	ψεκτόν· οὐκ ἂν γὰρ οὐδ´	ὁ	τυχὼν ἀκρίτως τοὺς πτωχοὺς ἐπῄνεσεν,
[6]	γὰρ ὁ καθήμενος ἐν σκοτίᾳ»	ὁ	τῶν ἐθνῶν, φῶς εἶδε μέγα,
[6]	δὲ μέγας καθ´ ἡμᾶς ἐστιν	ὁ	τῶν ὅλων θεὸς καὶ πατήρ·
[6]	ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν	ὁ	υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Οὔτε γὰρ τὸν
[6]	μαθεῖν. Ἀλλ´ ὡς ἀποδεδώκαμεν, καὶ	ὁ	υἱὸς δυσθεώρητος, ἅτε ὢν λόγος
[6]	πνεῦμά ἐστιν ἀπὸ τοῦ θεοῦ	ὁ	υἱὸς ἐν ἀνθρωπίνῳ γεγονὼς σώματι,
[6]	οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ μὴ	ὁ	υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ
[6]	ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας,	ὁ	υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος
[6]	τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολοι οὐδ´ αὐτὸς	ὁ	υἱὸς τοῦ θεοῦ. ~Ἑξῆς δὲ
[6]	πάλιν ἐν ἐνάτῳ ψαλμῷ λέγεται·	Ὁ	ὑψῶν με ἐκ τῶν πυλῶν
[6]	δι´ οὗ τὰ πάντ´ ἐγένετο,	ὁ	φθάνων, ἵνα πάντα διὰ λόγου
[6]	περὶ τοῦ ὑπερουρανίου τόπου πρῶτος	ὁ	φιλόσοφος παρίστησιν, ἀλλὰ Δαυῒδ τὴν
[6]	ἀσεβῶν δογμάτων. Εἴποι δ´ ἂν	ὁ	Χριστιανὸς πρὸς Κέλσον οὐδὲν ἐναργὲς
[6]	τοῖς» καθ´ ἡμᾶς τελείοις» σοφία	ὁ	Χριστός, ἐπιστήσει ὁ δυνάμενος. ~Εἶτά
[6]	λόγου πάντα, ἃ πείσεται Ἰησοῦς	ὁ	Χριστός, προεωρακέναι θείῳ πνεύματι, καὶ
[6]	τάχα δὲ καὶ αὐτὸς συνιδών,	ὅ	τι δύναται λεχθῆναι ὑπὸ τῶν
[6]	ποτ´ ἐστὶ τὸ πρόσωπον καὶ	ὅ	τι ποτ´ ἐστὶ τὸ βλέπειν.
[6]	πρόσωπον τοῦ ἐν οὐρανοῖς πατρός»	ὅ	τι ποτ´ ἐστὶ τὸ πρόσωπον
[6]	Λευϊαθάν, ὅντινα αἱ Ἰουδαίων γραφαὶ	ὅ	τι ποτ´ οὖν αἰνισσόμεναι ἔλεγον
[6]	εἰς μίαν γωνίαν ἔπεμψε τοῦτο,	ὅ	φατε, πνεῦμα; Δέον πολλὰ ὁμοίως
[6]	τοῖς ἀκολουθεῖν αὐτῷ εἰς ὑψηλόν»	ὃ	ἀποδεδώκαμεν, ὄρος» δυναμένοις. Τοῖς μὲν
[6]	ὕστερον ἐκείνου γενόμενος λέγει ὅτι	ὃ	γέγονεν» ἐν τῷ λόγῳ ζωὴ»
[6]	ἑξῆς καὶ δεύτερον εἶναι ταῦρον·	ὃ	δ´ εἴχομεν διάγραμμα τὸν Σουριὴλ
[6]	Ἰησοῦν· οὐκ ἂν γὰρ ἀπειλήφει	ὃ	δέδωκε πνεῦμα ὁ θεὸς καταμεμολυσμένον
[6]	πέμπτον δὲ αὐτὸ τιθέναι δεῖ,	ὃ	δὴ γνωστόν τε καὶ ἀληθῶς
[6]	οὐ πάνυ δ´ ἐδυνήθησαν, ἀκουέτω	ὃ	διδάσκονται λέγειν μετὰ τὸ διελθεῖν
[6]	τοῦ πατρὸς τὸ λεγόμενον σκότος»	ὃ	ἔθετο ἀποκρυφὴν αὐτοῦ» καὶ τὸ
[6]	προσερέσθαι βουλομένου τί ποτε ἐστὶν	ὃ	ἐπαγγέλλεται, τὴν γλῶτταν, οὐδ´ αὐτόθεν
[6]	Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν,	ὃ	φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς
[6]	ἐν ᾧ εἴχομεν διαγράμματι καὶ	ὃ	ὠνόμασε Κέλσος τετράγωνον σχῆμα καὶ
[6]	τῶν μὴ δυναμένων αὐτὸν βλέπειν	καθὸ	λόγος» ἦν καὶ πρὸς θεὸν»
[6]	Εἰ δὲ τὸ ὀνομαστὸν λαμβάνεις	καθὸ	οἷόν τε ἐστὶν ὀνόμασι παραστῆσαί
[6]	κακῶν συχνὸν διατετριφέναι τοῦ βίου·	διὸ	δὴ τούτων προσδεῖν εἶπον, ἵνα
[6]	κακίας, τροπικῶς που ὀνομαζομένης μολίβδου·	διὸ	ἡ ἀνομία παρὰ τῷ Ζαχαρίᾳ
[6]	λόγος ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.	~Διὸ	καὶ χρεία οὐκ ἦν πολλὰ
[6]	δύναμιν τῇ θεοσεβείᾳ, ἡ πίστις.	Διὸ	λέγεται παρὰ τῷ Παύλῳ· μὲν
[6]	γὰρ καὶ περὶ τούτων ἅλις.	~Διὸ	μεταβαίνομεν ἐπ´ ἄλλην Κέλσου κατηγορίαν,
[6]	τοῦ θεοῦ ἐν προσώπῳ Χριστοῦ»	Διό	φησιν ἀρχαιότατος προφήτης πρὸ πολλῶν
[6]	ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ	θεσπεσίοιο,	καὶ τοῖς τοῦ Διὸς πρὸς
[6]	καὶ τῶν ἐλαχίστων καταβαίνων οὐδὲν	ἄλλο	ἐστὶν ἢ πνεῦμα σωματικόν· κατὰ
[6]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι´ οὐδὲν	ἄλλο	ἢ διὰ σοφίαν τοῦτο τὸ
[6]	τοῖς προφήταις πνεύματος— ὅπερ οὐκ	ἄλλο	ἦν τοῦ πνεύματος τοῦ Χριστοῦ—
[6]	ἐμπεριειληφότι ἄλλους δύο κύκλους καὶ	ἄλλο	σχῆμα ῥομβοειδές, σοφίας πρόνοια» καὶ
[6]	Ἕλλησι λεγομένων πλανήτων εἴτε καὶ	ἄλλο	τι ἀπορρητότερον ἐοίκασι διδάσκειν οἱ
[6]	χειρουργεῖν, οὐδὲ τὸν δεύτερον οὐδ´	ἄλλο	τι τῶν θειοτέρων. Ἀλλ´ ἔστω
[6]	τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς» ἢ	ἄλλο	τι τῶν περὶ τῆς ἀνθρώπων
[6]	τῆς γραφῆς, πνευματικῶς. Ἀλλ´ οὐδ´	ἄλλο	φησὶν εἶναι τῷ θεῷ ὧν
[6]	καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα, καὶ	ἐκεῖνο	αἴτιον ἁπάντων καλῶν. Δεύτερον δὲ
[6]	τῶν μηδὲν ἐχόντων κοινὸν πρὸς	ἐκεῖνο,	διὰ μέσου ἄλλ´ ἄττα εἰπεῖν,
[6]	τὸν Λευϊαθὰν ὁ τὸ μιαρὸν	ἐκεῖνο	διάγραμμα ἀναπλάσας ἐπὶ τοῦ κύκλου
[6]	τοῦ δημιουργοῦ, τοῦτον τὸ μιαρὸν	ἐκεῖνο	διάγραμμα ἔλεγεν εἶναι Μιχαὴλ τὸν
[6]	Θαῦμα δ´ αὐτῶν οὐχ ἥκιστα	ἐκεῖνο·	ἐξηγοῦνται γάρ τινα μεταξὺ τῶν
[6]	τὸ βλέπειν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις	ἀπὸ	ἄλλης ἀρχῆς ὁ Κέλσος τοιαῦτά
[6]	καὶ ἡ πεῖρα διδάσκει ὅτι	ἀπὸ	ἀμπέλου ὁ οἶνος· οὐ γὰρ
[6]	γὰρ ἀναφέρει ἡ γεῦσις τὸ	ἀπὸ	ἀμπέλου. Τὸν αὐτὸν τρόπον τοίνυν
[6]	ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς,	ἀπὸ	ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπὸ
[6]	ἀλεξέμεναι μεμαῶτα ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν	ἀπὸ	βηλοῦ θεσπεσίοιο, καὶ τοῖς τοῦ
[6]	ὃν δὲ λάβοιμι, ῥίπτασκον τεταγὼν	ἀπὸ	βηλοῦ, ὄφρ´ ἂν ἵκοιτο γῆν
[6]	ἧς παρέθετο αἱρέσεως ἀσημοτάτης ἀλλὰ	ἀπὸ	βιβλίων πῇ μὲν ἰουδαϊκῶν καὶ
[6]	τὸ σῶμα ἐπίστευον ὅτι οὐκ	ἀπὸ	γεννήσεως ἦν· οὐδὲ γὰρ τὸ
[6]	ταῖς ψυχαῖς ἐς γῆν καὶ	ἀπὸ	γῆς Κέλσος μὲν κατὰ Πλάτωνά
[6]	τὰς εἰς τοὺς γόητας γινομένας	ἀπὸ	δαιμόνων συνεργίας πρὸς τὰ φαυλότατα
[6]	τὸν Ἀσταφαιὸν καὶ τὸν Ὡραῖον,	ἀπὸ	δὲ τῶν ἑβραϊκῶν γραφῶν τὸν
[6]	παίζων τὰ περὶ τοῦ ξύλου	ἀπὸ	δύο τόπων αὐτὸ χλευάζει λέγων
[6]	ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ	ἀπὸ	ἑρπετῶν ἕως τῶν πετεινῶν τοῦ
[6]	δὲ παρὰ Σκύθαις. Εἶτ´ ἐκτίθεται	ἀπὸ	Ἡροδότου λαβὼν ὡς τὸν μὲν
[6]	τήνδε τὴν μεγίστην ἄγνοιαν, ὁμοίως	ἀπὸ	θείων αἰνιγμάτων πεπλανημένην, ποιοῦντες τῷ
[6]	καὶ ταῦτα βουλόμενοι τολμᾶν φάσκειν	ἀπὸ	θεοῦ γεγονέναι, μὴ δυνάμενοι ἓν
[6]	δ´ εἶναι καὶ τεύξεσθαι τῶν	ἀπὸ	θεοῦ γερῶν τοὺς κατ´ ἀρετὴν
[6]	κἂν τὸ πειστικοὺς λέγεσθαι λόγους	ἀπὸ	θεοῦ ἔρχηται, τό γε πείθεσθαι
[6]	ἀνατάσεως καὶ ἐπαγγελίας τῆς ὡς	ἀπὸ	θεοῦ ἢ υἱοῦ θεοῦ. Φαμὲν
[6]	πονηροῦ δαίμονος καθελκομένων καὶ κατασπωμένων	ἀπὸ	θεοῦ καὶ τῆς περὶ αὐτοῦ
[6]	τό γε πείθεσθαι οὐκ ἔστιν	ἀπὸ	θεοῦ, σαφῶς ὁ Παῦλος διδάσκει
[6]	ἑαυτῶν τῆς ψυχῆς ὑπόστασιν τὰ	ἀπὸ	κακίας, τροπικῶς που ὀνομαζομένης μολίβδου·
[6]	θεὸν εἰς δέον καὶ τοῖς	ἀπὸ	κακίας ὑποστᾶσιν κατατάξαι που τοῦ
[6]	ποίησον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ Ἔκκλινον	ἀπὸ	κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν» οὔτε
[6]	τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον. Ἔκκλινον	ἀπὸ	κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν. Τὸ
[6]	ἀγαθάς; Παῦσον τὴν γλῶσσάν σου	ἀπὸ	κακοῦ, καὶ χείλη σου τοῦ
[6]	τέχνην. Ὡς εἰ ἔτυχεν ἐκεῖνος	ἀπὸ	κρημνοῦ ἐρριμμένος ἢ εἰς βάραθρον
[6]	τὸ Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ	ἀπὸ	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα
[6]	ἐφανέρωσε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ	ἀπὸ	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα
[6]	τῶν ἀοράτων τοῦ θεοῦ, οὐκέτι	ἀπὸ	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι» νοουμένων
[6]	πρὸ τούτων ὅτι οὐχ ὥσπερ	ἀπὸ	μακροῦ ὕπνου διαναστὰς ὁ θεὸς
[6]	μελισσῶν ἐστιν· ὡς οὐδὲ τὸ	ἀπὸ	μελισσῶν δείκνυσι τῇ αἰσθήσει τὴν
[6]	ἡ πεῖρα δείκνυσιν ὅτι τοῦτ´	ἀπὸ	μελισσῶν ἐστιν. Οὕτω δὲ καὶ
[6]	ἢ τῆς ὄψεως, ὅτι μὴ	ἀπὸ	μελισσῶν ἐστιν· ὡς οὐδὲ τὸ
[6]	ὑπόθεσιν μέλι ἦν τι μὴ	ἀπὸ	μελισσῶν, οὐκ ἂν τοῦτό τις
[6]	θείων γραφῶν διακρίναντες, πάντ´ ἔφυραν·	ἀπὸ	μὲν μαγείας τὸν Ἰαλδαβαὼθ λαβόντες
[6]	οἶμαι ἐκτεθεῖσθαι τὰ τοῦ διαγράμματος	ἀπὸ	μέρους. Τούτῳ δ´ ἡμεῖς κατὰ
[6]	παρθενικὴν καὶ καθαρὰν γέννησιν καὶ	ἀπὸ	μηδεμιᾶς φθορᾶς τοῦ μέλλοντος ὑπηρετήσασθαι
[6]	ἐν καιρῷ, ὅτ´ ἔμελλεν ἐκχεῖσθαι	ἀπὸ	μιᾶς γωνίας ὁ λόγος ἐπὶ
[6]	σωτῆρα διαβόλου, ἵνα μὴ δόξω	ἀπὸ	νεωτέρων γραφῶν φέρειν τὰ περὶ
[6]	ζωῆς ξύλον καὶ ἀνάστασιν σαρκὸς	ἀπὸ	ξύλου, διότι οἶμαι ὁ διδάσκαλος
[6]	εἰρημένοις φησὶ λέγεσθαι ἀνάστασιν σαρκὸς	ἀπὸ	ξύλου, παρακούσας οἶμαι τοῦ συμβολικῶς
[6]	ἀναβλέψαι καὶ ἀναβῆναι τῷ νῷ	ἀπὸ	ὁρατῶν πάντων καὶ αἰσθητῶν ἐπὶ
[6]	ἀπορρήτοις λέλεκται παρά τισι τῶν	ἀπὸ	Οὐαλεντίνου εἰς τὸν ὑπ´ αὐτῶν
[6]	Προυνικὸν δέ τινα σοφίαν οἱ	ἀπὸ	Οὐαλεντίνου ὀνομάζουσι κατὰ τὴν πεπλανημένην
[6]	φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτοὺς»	ἀπὸ	παντὸς κακοῦ· καὶ οἱ ἄγγελοι»
[6]	αὐτήν, ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν	ἀπὸ	πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν
[6]	ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ	ἀπὸ	πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν
[6]	γραφῶν ἑπτὰ εἴρηνται οὐρανοί· οὔτ´	ἀπὸ	Περσῶν ἢ Καβείρων λαβόντες ἡμῶν
[6]	ἐστί, καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα»	ἀπὸ	Πλάτωνος εἰλήφαμεν, ἀλλὰ τούτων κρειττόνως
[6]	βασιλείαν τοῦ θεοῦ» φησὶν ἄντικρυς	ἀπὸ	Πλάτωνος εἰρῆσθαι, τοῦ Ἰησοῦ παραφθείραντος
[6]	οἱ παρ´ ἡμῖν Ἰουδαίων προφῆται	ἀπὸ	Πλάτωνός τι εἰληφέναι· πρεσβύτεροι γὰρ
[6]	ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν. Τοσαῦτα δὴ	ἀπὸ	πλειόνων ἔδοξεν εὔλογον εἶναί μοι
[6]	γινώσκει. ~Ταῦτα δ´ ἡγησάμην βραχέα	ἀπὸ	πλείστων ὅσων τῶν περὶ θεοῦ
[6]	ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα,	ἀπὸ	προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου
[6]	ὄψονται» ~Τὸ δ´ ἐξαίφνης οἷον	ἀπὸ	πυρὸς πηδήσαντος» ἐξάπτεσθαι φῶς ἐν
[6]	συνουσίας» ἐγγινόμενον καὶ ἐξαίφνης οἷον	ἀπὸ	πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς ἐν
[6]	καὶ τοῦ συζῆν ἐξαίφνης οἷον	ἀπὸ	πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς ἐν
[6]	σὴν ἕτοιμος ἀρχήν· κατίσχυσας τὸν	ἀπὸ	σοῦ γενόμενον λόγῳ ζῶντι· ἡ
[6]	τέλειος ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων, τῆς	ἀπὸ	σοῦ σοφίας ἀπούσης εἰς οὐδὲν
[6]	αὐτά, Πλάτωνος δὲ λέξεις ἐκτίθεται	ἀπό	τε τῶν ἐπιστολῶν καὶ τοῦ
[6]	πραγματευθέντα ἡμῖν εἰς τὴν Γένεσιν	ἀπὸ	τῆς ἀρχῆς τοῦ βιβλίου μέχρι
[6]	Σαμαρεὺς μάγος καὶ Δοσίθεος ὁ	ἀπὸ	τῆς αὐτῆς χώρας ἐκείνῳ τυγχάνων,
[6]	οὐκ ἂν τοῦτό τις ἀπήγγελλεν	ἀπὸ	τῆς γεύσεως ἢ τῆς ὄψεως,
[6]	ἐμυθολόγησεν, οὐ μὴν καὶ τοῖς	ἀπὸ	τῆς ἐκκλησίας. Ἀληθῶς γὰρ καὶ
[6]	ὡσπερεὶ δημηγορίας. Τὰ δὲ τῶν	ἀπὸ	τῆς ἐκκλησίας ὁ Κέλσος οὐκ
[6]	κινεῖ καὶ ἕκαστον μέλος τῶν	ἀπὸ	τῆς ἐκκλησίας, οὐδὲν χωρὶς λόγου
[6]	προσθῶνται; Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ	ἀπὸ	τῆς ἐναργείας ὁρμώμενοι ταῦτα φήσομεν·
[6]	λόγος, ὡς δικαιοσύνης ἥλιος» ἀνατείλας,	ἀπὸ	τῆς Ἰουδαίας ἐκπέμψαι τὰς ἐπὶ
[6]	πλήθεσιν ὀλίγους σοφοὺς προσελθόντας καὶ	ἀπὸ	τῆς καλουμένης παρ´ ἡμῖν κατὰ
[6]	ὥστε αὐτοὺς ὠφεληθέντας καὶ ἀναβάντας	ἀπὸ	τῆς κατὰ σάρκα εἰσαγωγῆς εἰπεῖν
[6]	θεοῦ καὶ τὰς ἰδέας φαντασθέντες	ἀπὸ	τῆς κτίσεως τοῦ κόσμου» καὶ
[6]	καλεῖ. Εἶτα πάλιν φύρων τὰ	ἀπὸ	τῆς μαγικῆς γοητείας καὶ προσάπτων
[6]	βίου, ὡς οὐ κωλυόμενος εὐδαιμονεῖν	ἀπὸ	τῆς παντελοῦς ἀκτημοσύνης, Κυνικὸν ἑαυτὸν
[6]	πρὸς ἀνδρός. Ἐκτίθεται δὲ καὶ	ἀπὸ	τῆς Πλάτωνος γεγραμμένης Σωκράτους ἀπολογίας
[6]	ἄλλην λέξιν οὕτως ἔχουσαν ἐκτίθεται	ἀπὸ	τῆς Πλάτωνος ἐπιστολῆς ὁ Κέλσος·
[6]	πρὸς τὸν Κέλσον συντάξεως πεποιήκαμεν,	ἀπὸ	τῆς πρὸ πλειόνων ἐτῶν ἕξεως,
[6]	Κέλσος ταῦτά ἐστιν. Ἐγὼ δὲ	ἀπὸ	τῆς πρὸς Ἑρμείαν καὶ Ἔραστον
[6]	οὐδὲ κάλλος» σαφὲς ὅτι τὸ	ἀπὸ	τῆς προφητείας ἀναγκάζεται παραδέχεσθαι ὡς
[6]	διοικουμένων. Πάντα μὲν οὖν οἱ	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς ἐκπυρούτωσαν, ἡμεῖς δὲ
[6]	περιεχόμενα. Κατὰ μὲν οὖν τοὺς	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς, σωματικὰς λέγοντας εἶναι
[6]	λέγοντες ἀνθρώπου καὶ θεοῦ οἱ	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς φιλόσοφοι μὴ εὐδαιμονέστερον
[6]	αὐτῶν, τελούντων τοὺς εὐγενεστάτους τῶν	ἀπὸ	τῆς συγκλήτου βουλῆς; Ἀλλ´ εἰ
[6]	γε αἰνοῦμεν αὐτόν, οὐ περιαχθησόμεθα	ἀπὸ	τῆς τοῦ οὐρανοῦ περιφορᾶς, ἀεὶ
[6]	τὰς ἀπὸ τοῦ Φαίδρου λέξεις	ἀπό	τινων Ἑβραίων μεμαθηκότα τὸν Πλάτωνα,
[6]	προφέρει, τάχα καὶ τούτων παρακούσας	ἀπό	τινων εὐτελῶς καὶ ἰδιωτικῶς ἐγκαλούντων
[6]	ἀρχὴν καὶ γένεσιν, καὶ ὅτι	ἀπό	τινων πτερορρυησάντων καὶ κατακολουθησάντων τῷ
[6]	ἀρκεσθεὶς δ´ ὁ γεννάδας τοῖς	ἀπὸ	τοῦ διαγράμματος ἐβουλήθη ὑπὲρ τοῦ
[6]	ἀρχοντικῶν κύκλους, τάχα δὲ καὶ	ἀπὸ	τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ ἐστι παράκουσμα λέγοντος·
[6]	μὲν τῷ κρείττονι, φυλάξωνται δὲ	ἀπὸ	τοῦ ἐναντίου. Ἐχρῆν δὲ τὸν
[6]	ἐκείνας, ἐξαιρουμένου αὐτὸν τοῦ θεοῦ	ἀπὸ	τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος πονηροῦ» καὶ
[6]	ἢ ἄρχοντος Τύρου» ἢ τὰ	ἀπὸ	τοῦ Ἡσαΐου, ἐν οἷς θρηνεῖται
[6]	γραφῶν καὶ αἰτεῖν περὶ αὐτῶν	ἀπὸ	τοῦ θεοῦ καὶ κρούειν αὐτῶν
[6]	θεοῦ, ὅτι ἐπείπερ πνεῦμά ἐστιν	ἀπὸ	τοῦ θεοῦ ὁ υἱὸς ἐν
[6]	λαβεῖν. Οὔπω λέγω καὶ τὰ	ἀπὸ	τοῦ Ἰεζεκιὴλ ὡς περὶ Φαραὼ»
[6]	ὁ Κέλσος οὐκ εὔγνωμον ἀλλ´	ἀπὸ	τοῦ καθ´ ἡμῶν ἀφιλοσόφου μίσους
[6]	ἀκολουθίαν τοῦ εἶναι ἐπουράνιον Ἱερουσαλὴμ	ἀπὸ	τοῦ κλήρου Βενιαμὶν μετὰ τῆς
[6]	κακίαν μερίδος ἐναντίοι ὄντες τοῖς	ἀπὸ	τοῦ κλήρου τοῦ θεοῦ ἔρημοί
[6]	τινος ὑπεξάγει; Τί δὲ ἀποδιδράσκειν	ἀπὸ	τοῦ κυρίου διδάσκει; Τί δὲ
[6]	περὶ αὐτοῦ ὀρθῆς ἐννοίας καὶ	ἀπὸ	τοῦ λόγου αὐτοῦ τὴν ψυχήν.
[6]	δόγματα εἶναι Ἕλλησι καὶ τοῖς	ἀπὸ	τοῦ λόγου ἡμῶν, ἀλλ´ οὔτι
[6]	τῆς ἐκκλησίας ἐν αὑτῷ οἰκοδομὴν	ἀπὸ	τοῦ λόγου καὶ τοσαύτην ἕξιν
[6]	σαρκῶν, καὶ πάλιν ὅτι οἱ	ἀπὸ	τοῦ λόγου τὰ τοῦ σκότου
[6]	εἰς τὸ μὴ σαλευθῆναι ὑμᾶς	ἀπὸ	τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε
[6]	γευσάμενος ἐν τῷ ὁδεύειν τῆς	ἀπὸ	τοῦ ὁδεύειν ὠφελείας. Καὶ οὐδεὶς
[6]	οἱ τὸν κατακλυσμὸν παθόντες ὑπεξάγονται	ἀπὸ	τοῦ οὕτως ὀνομαζομένου κόσμου. Καίτοι
[6]	ἢ μανικώτερον οὐ μόνον τῶν	ἀπὸ	τοῦ ὄφεως ὡς ἀρχηγοῦ τῶν
[6]	καὶ ἀλήθεια· οὗ μετοχῇ περιαιροῦντος	ἀπὸ	τοῦ πατρὸς τὸ λεγόμενον σκότος»
[6]	ἀνηγόρευσεν· οὗτοι δὲ οἱ ἀνόσιοι	ἀπὸ	τοῦ πολεμιωτάτου ἀνθρώποις ὄφεως καὶ
[6]	ἐπὶ τοῦ παρόντος λέξεσι ταῖς	ἀπὸ	τοῦ τριακοστοῦ τρίτου ψαλμοῦ, τοῦτο
[6]	ἐπιγείου καὶ περιτομῆς τάχα ἐλήφθη	ἀπὸ	τοῦ ὑπό τινων λέγεσθαι ἐκκλησίας
[6]	Ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπογινώσκω τὰς	ἀπὸ	τοῦ Φαίδρου λέξεις ἀπό τινων
[6]	ζωῆς, ὅπερ οὐδ´ ἐν τοῖς	ἀπὸ	τῶν αἱρέσεων ἠκούσαμεν γίνεσθαι. Εἶτα
[6]	μὴ γεγραμμένα ἐκτιθέμενος ὡς δηλούμενα	ἀπὸ	τῶν γεγραμμένων. Μεταμέλεια γὰρ ἐν
[6]	καὶ τὸν Ἐλωαῖον. Τὰ δὲ	ἀπὸ	τῶν γραφῶν ληφθέντα ὀνόματα ἐπώνυμά
[6]	τοῦ Ἰησοῦ ἐπιδημίας, ἀφιστάντος τῆς	ἀπὸ	τῶν εἰδώλων καὶ ἀγαλμάτων καὶ
[6]	αὐτοῦ. Προσαχθήσῃ δὲ τῷ λεγομένῳ	ἀπὸ	τῶν ἐν οὐρανοῖς, ὧν τῆς
[6]	Καὶ εἰ μὲν σαφῶς ἦν	ἀπὸ	τῶν εὐαγγελίων λαβεῖν ὅτι Οὐκ
[6]	τοῦ Ἰώβ. Ἐῶ γὰρ τὰ	ἀπὸ	τῶν εὐαγγελίων περὶ τοῦ πειράζοντος
[6]	καὶ περὶ τῶν διαλέκτων τι	ἀπὸ	τῶν θείων παρετιθέμεθα γραμμάτων. Ἑκόντες
[6]	κατ´ αὐτὸν φιλοσοφοῦσι, φέρε παραδείξωμεν	ἀπὸ	τῶν ἱερῶν γραμμάτων ὅτι προτρέπει
[6]	ὠφελεῖσθαι ἐχόντων θαυμαζόμενον, αἰσθομένων τῆς	ἀπὸ	τῶν λόγων αὐτοῦ βελτιώσεως. Καὶ
[6]	δ´ ἐπὶ τοῦ παρόντος εἰπεῖν	ἀπὸ	τῶν λόγων τοῦ Δαυῒδ τὸ
[6]	τοῦ θεοῦ. ~Ἑξῆς δὲ τῷ	ἀπὸ	τῶν μιθραϊκῶν ληφθέντι λόγῳ ἐπαγγέλλεται
[6]	καὶ τῶν μετὰ τὸ ἀναστῆναι	ἀπὸ	τῶν νεκρῶν. ~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά
[6]	κακῶν· ἐπείπερ ὁ ἐκκλίνας μὲν	ἀπὸ	τῶν οὕτως κακῶν ποιήσας δὲ
[6]	δεῖξαι πεπλασμένον ἡμῖν καὶ ληφθὲν	ἀπὸ	τῶν παρ´ Ἕλλησι σοφῶν, ἄλλην
[6]	τὴν ὑπόστασιν ἔχοντα ἐν τοῖς	ἀπὸ	τῶν πολεμίων πόνοις, προσαγομένοις αὐτοῖς
[6]	τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος πονηροῦ» καὶ	ἀπὸ	τῶν πονηρῶν ἡμερῶν, περὶ ὧν
[6]	εἰλήφαμεν, ἀλλὰ τούτων κρειττόνως εἰρημένα	ἀπὸ	τῶν προφητῶν μεμαθήκαμεν, σαφηνίσαντος τοῦ
[6]	τροπικῶς λέγεται εἰς παράστασιν τὴν	ἀπὸ	τῶν συνήθων καὶ σωματικῶν ὀνομάτων
[6]	περὶ τῶν μελλουσῶν βασιλειῶν, ἀρξάμενα	ἀπὸ	τῶν χρόνων Δανιὴλ μέχρι τῆς
[6]	Ἀμβρόσιε, ἀγωνίσασθαι οὐ πρὸς τὰ	ἀπὸ	φιλοσοφίας ὑπ´ αὐτοῦ ἐκτιθέμενα, ὡς
[6]	εἶναι τὸν ἐν ἑκάστῳ Χριστὸν	ἀπὸ	Χριστοῦ λόγου. Εἰ δὲ καὶ
[6]	ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς»	ὑπὸ	ἀνθρώπων γεγενημένους λόγους, τροπικῶς ἐν
[6]	τοιαῦτα, ὅτι τὸ θεοῦ υἱὸν	ὑπὸ	διαβόλου κολάζεσθαι καὶ ἡμᾶς διδάσκει,
[6]	οὐδὲ κακῶς μηχανώμενά τινα ὡς	ὑπὸ	ἑτέρου τοῦ δημιουργοῦ παρὰ τὸν
[6]	καὶ ὑποκείμενος τῷ καλῶς εἰρημένῳ	ὑπὸ	Ἡσαΐου τὸν τρόπον τοῦτον· Οὐαὶ
[6]	ἄνθρωπον. Ἀλλ´ οὐδὲ συνίει τὸν	ὑπὸ	θεοῦ φυτευθέντα παράδεισον» καὶ τὴν
[6]	καὶ διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν, ἢ	ὑπὸ	ἰατρῶν τοῖς θεραπείας ἕνεκεν τεμνομένοις
[6]	τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ὀψόμενοι τὴν	ὑπὸ	ἰδιωτῶν ἐπιτελουμένην πανήγυριν· καὶ τηλικαῦτά
[6]	ἐπαγγελλομένων θεὸν παρὰ τὸν καὶ	ὑπὸ	Ἰουδαίων προσκυνούμενον οὐ πρόκειται νῦν
[6]	καὶ τῶν κατ´ αὐτοῦ λεγομένων	ὑπὸ	Κέλσου. Διόπερ ὡς περισσὰ καὶ
[6]	καὶ μάτην ἐκκείμενα ἐῶμεν τὰ	ὑπὸ	Κέλσου εἰς ταῦτα λελεγμένα· μᾶλλον
[6]	λέλεκται ἀπολογουμένῳ περὶ τῆς κατηγορουμένης	ὑπὸ	Κέλσου καὶ ἑτέρων ἐν λέξεσιν
[6]	βλάβαις. Καὶ εἴθε πάντα τὰ	ὑπὸ	Κέλσου κατὰ Χριστιανῶν λεγόμενα τοιαῦτα
[6]	παραθέσθαι, δεικνὺς ὅτι τῶν θαυμασθέντων	ὑπὸ	Κέλσου πλατωνικῶν λόγων ἔχει τι
[6]	οὕτω βεβλαστηκέναι τὴν γῆν τὰ	ὑπὸ	μόνης φύσεως διοικούμενα, καὶ τετάρτῃ
[6]	ὑπὸ Χριστιανῶν ὀνομαζομένων οἶμαι δ´	ὑπὸ	Ὀφιανῶν παραλαμβανομένων. Καὶ εὕρομέν γε
[6]	ἐν τῇ πομπῇ τῶν Παναθηναίων	ὑπὸ	πάντων θεωρούμενον. Δηλοῦται γάρ, φησίν,
[6]	τοὺς προσαγομένους πόνους τοῖς παιδευομένοις	ὑπὸ	πατέρων καὶ διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν,
[6]	οὐχ ὑπὸ τὸν τυχόντα ἀλλ´	ὑπὸ	τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ θεοῦ»
[6]	τοῖς θαυμασίοις» νοήμασι, ταπεινοῖ ἑαυτὸν	ὑπὸ	τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ θεοῦ»
[6]	ὁ θεῖος λόγος φάσκῃ κολλᾶσθαι	ὑπὸ	τῆς ἀρετῆς καὶ ἑνοῦσθαι τῷ
[6]	Χριστιανὸς ἀλλὰ φιλόσοφος ἔφησεν ἁλῶναι	ὑπὸ	τῆς ἐν Ἀπολλωνίῳ μαγείας οὐκ
[6]	εὐτελείας τῶν γραφῶν, ἀμαυροῦσθαι δοκούσης	ὑπὸ	τῆς ἐν συνθέσει λέξεως λαμπρότητος·
[6]	ὀφθαλμοὺς ταῦτα πάσχειν ἢ τοῦ	ὑπὸ	τῆς περὶ θεοῦ ἀγνοίας συνεχομένου
[6]	ἡμῶν οἱ γόητες ἐξαπατῶσι τοὺς	ὑπὸ	τῆς τῶν ὀνομάτων φαντασίας συναρπαζομένους.
[6]	πύλας λελέχθαι οὐκ ἀπίθανόν ἐστιν	ὑπό	τινων αἰνισσομένων καὶ διηγουμένων τὸ
[6]	περιτομῆς τάχα ἐλήφθη ἀπὸ τοῦ	ὑπό	τινων λέγεσθαι ἐκκλησίας τινὸς ἐπουρανίου
[6]	Ἑβραίων διαλέκτῳ Σατᾶν καὶ ἑλληνικώτερον	ὑπό	τινων ὀνομασθεὶς Σατανᾶς μεταλαμβανόμενος εἰς
[6]	ἡμεῖς αὐτῶν παρὰ τοῖς κεκρατημένοις	ὑπὸ	τοιούτων λόγων κατηγορήσομεν. ~Ἑξῆς δὲ
[6]	τούτοις ὢν ταπεινοῦται ἑκών, οὐχ	ὑπὸ	τὸν τυχόντα ἀλλ´ ὑπὸ τὴν
[6]	καὶ ἡμᾶς διδάσκει, ὡς ἂν	ὑπὸ	τοῦ αὐτοῦ κολαζόμενοι καρτεροῖμεν. Καὶ
[6]	τὸ γενηθήτω φῶς» ὡς εὐκτικῶς	ὑπὸ	τοῦ δημιουργοῦ εἰρημένον εἶπεν· Οὐ
[6]	τοῦ θεοῦ παῖς ἄρα ἡττᾶται	ὑπὸ	τοῦ διαβόλου, καὶ κολαζόμενος ὑπ´
[6]	ποτ´ οὖν αἰνισσόμεναι ἔλεγον πεπλάσθαι	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ παίγνιον. Ἐν γὰρ
[6]	ὁδῷ ἐρριμμένοις πτωχοῖς καὶ τυφλοῖς,	ὑπὸ	τοῦ Ἰησοῦ θεραπευθεῖσι διὰ τὸ
[6]	τὸ μακαρίζεσθαι μὲν τοὺς πτωχοὺς	ὑπὸ	τοῦ Ἰησοῦ ταλανίζεσθαι δὲ τοὺς
[6]	οἱ δ´ αἰσθανόμενοι ἑαυτῶν πηρουμένων	ὑπὸ	τοῦ κατακολουθεῖν ὄχλοις πλανωμένων καὶ
[6]	καλὰ καὶ ἐπαινετὰ ᾖ τὰ	ὑπὸ	τοῦ κελευομένου ἐπιτελούμενα τῷ θεὸν
[6]	οὐδὲ λέγομεν τὸ μετὰ χλεύης	ὑπὸ	τοῦ Κέλσου εἰρημένον, ὅτι πίστευσον
[6]	ὡς θεοῦ φωνὴ ὁρᾶσθαι λέγεται	ὑπὸ	τοῦ λαοῦ ἐν τῷ Πᾶς
[6]	εἰς τὰ θεῖα ἀναβάσεως ἀνιμηθῶσιν	ὑπὸ	τοῦ λόγου ἐπὶ τὴν ἀνωτάτω
[6]	πρὸς αὐτά, οὔτε διακόψαι ἐβουλήθημεν	ὑπὸ	τοῦ μεγέθους ἀναγκαζόμενοι τοῦ βιβλίου
[6]	καὶ τυπικῶς ἐποίουν τὰ προσταττόμενα	ὑπὸ	τοῦ νόμου, εἶπεν ὁ σωτὴρ
[6]	πείθοντα ἢ παραδοχῆς τῶν λεγομένων	ὑπὸ	τοῦ πείθοντος. Διὰ τοῦτο οὐ
[6]	παραθέσθαι· ἵνα μὴ καὶ αὐτὸς	ὑπὸ	τοῦ Πλάτωνος, ὃν πολλάκις ἐσέμνυνεν,
[6]	τὴν διαφορὰν τοῦ καλῶς λελεγμένου	ὑπὸ	τοῦ Πλάτωνος περὶ τοῦ πρώτου
[6]	πρὸς τῇ ἐκείνων θέᾳ γενέσθαι	ὑπὸ	τοῦ πρὸς ἐκεῖνα πόθου βοηθούμενος
[6]	οὔτε τὰ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις	ὑπὸ	τοῦ σωτῆρος προφητευθέντα περὶ τῆς
[6]	φασιν εἶναι οἱ θεῖοι λόγοι	ὑπὸ	τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ ψυχούμενον
[6]	δὲ πάντας τοὺς ἐχθροὺς» ὑποτάξῃ	ὑπὸ	τοὺς πόδας αὐτοῦ» τότε ἔσχατος
[6]	καὶ πλανᾷ; Τί δὲ τοὺς	ὑπὸ	τούτου κατεγνωσμένους ἢ κατηραμένους, ὥς
[6]	οὔτε Κέλσος οὔτε τις τῶν	ὑπὸ	τούτου τοῦ πονηροῦ δαίμονος καθελκομένων
[6]	αὐτοῦ διδάσκει καὶ ἡμᾶς τῶν	ὑπὸ	τούτῳ κολάσεων καταφρονεῖν, προαγορεύων ὡς
[6]	τοῦτον λοιδορεῖς; Ἀλλ´ ὅταν μὲν	ὑπὸ	τούτων βιάζῃ, τὸν αὐτὸν θεὸν
[6]	τῶν τοῦ παραδείσου πυλῶν λεγόμενον	ὑπὸ	τῶν ἀθλίων ἐκείνων. Ἐζωγραφεῖτο δὲ
[6]	συνιδών, ὅ τι δύναται λεχθῆναι	ὑπὸ	τῶν ἀπολογουμένων περὶ τῶν ἐν
[6]	δικαιοσύνης, δικαιοσύνη» δὲ ὢν μετέχεται	ὑπὸ	τῶν δικαίων. Πολὺς δ´ ὁ
[6]	μᾶλλον ἢ μετέχει, καὶ μετέχεται	ὑπὸ	τῶν ἐχόντων πνεῦμα θεοῦ» Καὶ
[6]	Ἰησοῦ λόγον, χριστοὺς καὶ αὐτοὺς	ὑπὸ	τῶν θείων γραφῶν καλουμένους ἐν
[6]	μὲν οὖν οὐδαμῶς νομίζουσι πηροῦσθαι	ὑπὸ	τῶν Κέλσου ἤ τινος ἀλλοτρίου
[6]	σὰρξ» ἐγένετο» σάρξ» ἵνα χωρηθῇ	ὑπὸ	τῶν μὴ δυναμένων αὐτὸν βλέπειν
[6]	θεοῦ ἀγνοίας συνεχομένου καὶ τοῦ	ὑπὸ	τῶν παθῶν ἐμποδιζομένου βλέπειν ἀλήθειαν;
[6]	τῆς ἀνθρώπων γενέσεως εἰρημένων καὶ	ὑπὸ	τῶν παρ´ Ἑβραίοις σοφῶν πεφιλοσοφημένων.
[6]	Εἶτα καὶ ἀριθμὸν ὁρίζει λεγόμενον	ὑπὸ	τῶν παραδιδόντων τὴν σφραγῖδα ἀγγέλων
[6]	τὴν προφητείαν ἢ ἀνεγνωκότα περιεσπᾶσθαι	ὑπὸ	τῶν παρερμηνευόντων αὐτὴν ὡς οὐ
[6]	τοῦ υἱὸν εἶναι θεοῦ τὸν	ὑπὸ	τῶν πιστευόντων αὐτῷ μαρτυρούμενον, χώραν
[6]	Χριστιανῶν λεγόμενα τοιαῦτα ἦν, ἵν´	ὑπὸ	τῶν πλείστων ἐλέγχηται, πείρᾳ καταλαβόντων
[6]	γὰρ ταῦτα λεγόμενα ἤδη καὶ	ὑπὸ	τῶν πολλῶν καὶ πάντῃ ἀλλοτρίων
[6]	μόνον, τὸν δὲ Ἐπίκτητον καὶ	ὑπὸ	τῶν τυχόντων καὶ ῥοπὴν πρὸς
[6]	τῶν ἐλαχίστων εἶναι νομιζομένων καὶ	ὑπὸ	φύσεως διοικουμένων. Πάντα μὲν οὖν
[6]	κατὰ Χριστιανῶν συγγράμματι τὰ μηδαμῶς	ὑπὸ	Χριστιανῶν λεγόμενα ἀλλά τινων τάχα
[6]	ἑπτὰ ἀρχόντων δαιμόνων, μηδαμῶς μὲν	ὑπὸ	Χριστιανῶν ὀνομαζομένων οἶμαι δ´ ὑπὸ
[6]	ἑαυτόν τινα εἰπεῖν μέγαν, καὶ	πρὸ	ἐκείνου Θευδᾶς» ἀλλ´ ἐπεὶ οὐκ
[6]	τὸ εἶναί τινα υἱὸν θεοῦ	πρὸ	Ἑλλήνων καὶ ὧν φησιν ὁ
[6]	ὅπερ κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν	πρὸ	πλείονος χρόνου τῆς ἐνεστηκυίας πρὸς
[6]	Κέλσον συντάξεως πεποιήκαμεν, ἀπὸ τῆς	πρὸ	πλειόνων ἐτῶν ἕξεως, ἧς ἐχωροῦμεν
[6]	Χριστοῦ» Διό φησιν ἀρχαιότατος προφήτης	πρὸ	πολλῶν γενεῶν τῆς Κύρου βασιλείας
[6]	Ἰησοῦν υἱὸν εἶναι θεοῦ τὸ	πρὸ	πολλῶν ἐτῶν τῆς γενέσεως αὐτοῦ
[6]	γνωρίσαι καὶ ἀποκαλύψαι τὸν πατέρα,	πρὸ	τῆς παρουσίας αὐτοῦ οὐχ ὁρώμενον.
[6]	καὶ τὴν γῆν» ἐπιστησάτω ὅτι	πρὸ	τοῦ Γενηθήτω φῶς, καὶ ἐγένετο
[6]	τῇ ἐρήμῳ» εἰσῆκται ὁ Ἰωάννης	πρὸ	τοῦ Ἰησοῦ ἀνάλογον τῷ παρὰ
[6]	ἡλικιῶν, καὶ εἴ τι τῶν	πρὸ	τοῦ παθεῖν αὐτῷ πεπραγμένων καὶ
[6]	οὖν διὰ πλειόνων ἐν τοῖς	πρὸ	τούτων ἀπελογησάμεθα· ἔχει δέ τι
[6]	ἡμῖν εἴρηται καὶ ἐν τοῖς	πρὸ	τούτων, βουλομένοις παραστῆσαι μὴ ταὐτὸν
[6]	ἡμῶν. Εἴπομεν δὴ ἐν τοῖς	πρὸ	τούτων ὅτι οὐχ ὥσπερ ἀπὸ
[6]	ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ὁ θεὸς	δεῦρο	κατέπεμψεν. Ἀεὶ γὰρ ὁ θεὸς
[6]	ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον	δεῦρο	κατέπεμψεν, ὡς ἂν δυνηθείημεν ἀκοῦσαι
[6]	ἐμβαλὼν εἰς σῶμα ἡμῖν ὅμοιον	δεῦρο	κατέπεμψεν, ὡς ἂν δυνηθείημεν ἀκοῦσαί
[6]	τούτους ἀπορριπτεῖ κολάζων αὐτοὺς τῇ	δεῦρο	ὁδῷ. Ταῦτα δὲ τὰ Ὁμήρου
[6]	τὰ βάθη τοῦ θεοῦ» εἶπε	τό·	Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον
[6]	δηλούσας ὅτι ὀλίγοις» ἐστὶ γνωστὸν	τὸ	ἀγαθόν, ἐπεὶ οἱ πολλοὶ μετὰ
[6]	ἔδοξε Κέλσῳ ἐνθεώτατον εἰπεῖν καὶ	τὸ	Αἰγυπτίων ἔθνος, καὶ ἐνθεώτατον ἐξ
[6]	λέγοντι εἰ δυνατὸν καὶ ἐπὶ	τὸ	αἱρεῖν ὁρμήσαι Χριστιανοὺς ὡς πάντων
[6]	ἀμπέλου. Τὸν αὐτὸν τρόπον τοίνυν	τὸ	αἰσθητὸν σῶμα οὐκ ἀπαγγέλλει τὸν
[6]	ἧς οἱονεὶ προσωποποιεῖταί τινα, μετὰ	τὸ	ἀκοῦσαι τούτων τοιαῦτα λέγοντα· Πῶς
[6]	ἐσεμνοποίουν ὡς δι´ αὐτῶν παριστάντες	τὸ	ἀληθές, οὔτ´ ἂν ὁ Κέλσος
[6]	εἰπεῖν περὶ τῶν τηλικούτων ἀνδρῶν	τὸ	ἀληθές, φημὶ ὅτι μᾶλλον Πλάτωνος
[6]	ἐν τῷ Ἦν τὸ φῶς	τὸ	ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον
[6]	προσεῖναι βουλόμεθα. Ἔμψυχον δὲ τυγχάνον	τὸ	ἀληθινὸν φῶς ἐπίσταται, τίνι μὲν
[6]	κάτω τυγχάνουσι καὶ μηδέπω ἐπὶ	τὸ	ἀναβαίνειν παρεσκευασμένοις ὁ λόγος οὐκ
[6]	ἡμῶν λαμβάνει, ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι	τὸ	ἀναπεπνευκέναι τὸν θεόν. Καὶ τούτῳ
[6]	αὐτῷ πεπραγμένων καὶ τῶν μετὰ	τὸ	ἀναστῆναι ἀπὸ τῶν νεκρῶν. ~Ἑξῆς
[6]	τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ» καὶ	τὸ	ἀνεπαύσατο τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ»
[6]	ὑπό τινων αἰνισσομένων καὶ διηγουμένων	τὸ	Ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης, ἵν´
[6]	τι ὡς ἀπαιτήσων; Δεομένου γὰρ	τὸ	ἀπαιτεῖν, δεῖται δὲ οὐδενὸς ὁ
[6]	οὐ γὰρ ἀναφέρει ἡ γεῦσις	τὸ	ἀπὸ ἀμπέλου. Τὸν αὐτὸν τρόπον
[6]	ἀπὸ μελισσῶν ἐστιν· ὡς οὐδὲ	τὸ	ἀπὸ μελισσῶν δείκνυσι τῇ αἰσθήσει
[6]	εἶδος οὐδὲ κάλλος» σαφὲς ὅτι	τὸ	ἀπὸ τῆς προφητείας ἀναγκάζεται παραδέχεσθαι
[6]	νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς	τὸ	ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ αὐτοῦ
[6]	νεκρὸν ἀξιοῦντας περὶ δ´ ἐπικουρίας	τὸ	ἀπορώτατον ἱκετεύοντας. Κἄν τινες δὲ
[6]	ὡς τὸ χρυσίον καὶ ὡς	τὸ	ἀργύριον» ~καὶ κατὰ τὸ περὶ
[6]	Ὅρα δὴ καὶ ἐν τούτοις	τὸ	ἄσεμνον τοῦ Κέλσου, ἀφιλοσόφως κωμῳδίας
[6]	προσλαλεῖν καὶ περὶ μὲν ὑγείας	τὸ	ἀσθενὲς ἐπικαλουμένους περὶ δὲ ζωῆς
[6]	καὶ ἑαυτοῦ ἐπιλαθόμενος τούτοις ἐπιφέρει	τὸ	Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων,
[6]	διεληλυθέναι εἰς τὴν κοσμοποιΐαν παρετιθέμεθα	τὸ	Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ
[6]	ἢ Χριστιανῶν κατηγορίαν, πῶς οὐχὶ	τὸ	αὐτὸ ἄκαιρον καὶ ἐπὶ τῆς
[6]	ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ	τὸ	αὐτὸ πνεῦμα, ἑτέρῳ δὲ πίστις
[6]	τόδε ἢ τόδε, ὅτε παρετιθέμεθα	τὸ	Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς
[6]	ἐγγιοῦσι. Πάλιν τε αὖ ἵνα	τὸ	βάθος παραστήσῃ ὁ προφήτης τῶν
[6]	ὅπως ποτὲ πολλῶν λόγων πληρῶσαι	τὸ	βιβλίον, ἄλλαις λέξεσι τὰ παραπλήσιά
[6]	καὶ ὅ τι ποτ´ ἐστὶ	τὸ	βλέπειν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἀπὸ
[6]	ἀπὸ γεννήσεως ἦν· οὐδὲ γὰρ	τὸ	βλεπόμενον ἀπαγγέλλει καὶ τὴν φύσιν,
[6]	εἴρηται. Οἴεται δὲ αἰτίαν εἶναι	τὸ	βούλεσθαι, ἡμᾶς διὰ τῆς λέξεως
[6]	μὴ τρανώσας αὐτὸ κἂν κατὰ	τὸ	βούλημα ἐκείνης ἀλλὰ τὰ ῥημάτια
[6]	Ἰησοῦ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ	τὸ	βούλημα τοῦ ἐν τοῖς προφήταις
[6]	φιλαλήθως τὰ χριστιανισμοῦ ἐξετάσασιν εἰδέναι	τὸ	βούλημα τῶν διαφόρων τοῦ Ἰησοῦ
[6]	τοῦτον ἤνεγκεν— ἀλλὰ καὶ δεικνύντες	τὸ	βούλημα τῶν εἰπόντων τό· Καὶ
[6]	διαθήκης, οὐ γράμματος ἀλλὰ πνεύματος·	τὸ	γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ
[6]	οὐκ ἔχει εἶδος οὐδὲ κάλλος»	τὸ	γὰρ εἶδος αὐτοῦ» τοῖς τοιούτοις
[6]	ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν.	Τὸ	γὰρ Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ
[6]	ἤδη καὶ θειοτέρας τάξεως ἔχονται·	τὸ	γὰρ κάμνειν ἐστὶ τῶν ἐν
[6]	αὐτὸν ἐν τῷ αὐτοῦ καιρῷ·	τὸ	γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς
[6]	τῇ δευτέρᾳ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ·	Τὸ	γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως
[6]	Κέλσος τάχα μὲν παρακούσας τοῦ	Τὸ	γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε ταῦτα»
[6]	τῷ Τιμαίῳ τοῦ Διὸς δημηγορίαν;	Τὸ	γὰρ χαρακτηρίζον τὴν θεότητα ἡ
[6]	λέγεσθαι λόγους ἀπὸ θεοῦ ἔρχηται,	τό	γε πείθεσθαι οὐκ ἔστιν ἀπὸ
[6]	αἱρέσεώς τινος καὶ κακῶς διηγησαμένης	τὸ	γενηθήτω φῶς» ὡς εὐκτικῶς ὑπὸ
[6]	τὸν πάντα ὑποσχόμενον αὐτοῖς, τὸν	τὸ	γένος αὐτῶν αὐξήσειν μέχρι περάτων
[6]	εὐλόγους αἰτίας ἐπιπληρώσαντα ἀεὶ δὲ	τὸ	γένος τῶν ἀνθρώπων εὐεργετήσαντα. Οὐδὲν
[6]	ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι	τὸ	γνωστὸν τοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν
[6]	κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει τὸ πνεῦμα.	Τὸ	δ´ ἀπορροίας ἐκκλησίας ἐπιγείου καὶ
[6]	κρεῖττον ᾖ ἐν τῇ ψυχῇ,	τὸ	δ´ ἔλαττον καὶ κατὰ τὸ
[6]	ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται»	~Τὸ	δ´ ἐξαίφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς
[6]	τέταρτον ἀετοῦ ἔφασκεν ἔχειν μορφήν·	τὸ	δὲ διάγραμμα Γαβριὴλ ἔλεγεν εἶναι
[6]	ἔλεγεν ἱστορεῖσθαι ἔχειν παρ´ ἐκείνοις·	τὸ	δὲ διάγραμμα ἔφασκεν εἶναι αὐτὸν
[6]	ἔφασκεν εἶναι ἄρκου πρόσωπον ἔχοντα·	τὸ	δὲ διάγραμμα τὸν Θαυθαβαὼθ ἔφασκεν
[6]	ἀμφίβιόν τινα καὶ φρικῶδες ἐπισυρίζοντα·	τὸ	δὲ διάγραμμα τρίτον Ῥαφαὴλ ἔλεγεν
[6]	εὐαγγελίοις περὶ τοῦ Ἰησοῦ πληρωθέντα.	Τὸ	δὲ κύκλους ἐπὶ κύκλοις λέγειν
[6]	πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει,	τὸ	δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» γράμμα» μὲν
[6]	μὲν ὄνομα, δεύτερον δὲ λόγος,	τὸ	δὲ τρίτον εἴδωλον, τὸ τέταρτον
[6]	θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ	τὸ	δειλινόν» οὕτως ἀκουστέον τῶν τοιούτων
[6]	γραμμῇ παχείᾳ φησὶ διειλημμένον εἶναι	τὸ	διάγραμμα, καὶ ταύτην ἔφασκεν εἰρῆσθαι
[6]	χύσιν. Οὔτ´ οὖν οἱ κατασκευάσαντες	τὸ	διάγραμμα οὔτε Κέλσος οἶδε τὸν
[6]	Οὕτω δὲ πᾶσαν ἀπιθανότητα εἶχε	τὸ	διάγραμμα, ὡς μηδὲ τὰ εὐεξαπάτητα
[6]	ἀκουέτω ὃ διδάσκονται λέγειν μετὰ	τὸ	διελθεῖν ὃν ὀνομάζουσι φραγμὸν κακίας»
[6]	Κέλσος οὐ καταγελᾷ οὐδὲ χλευάζει	τὸ	δόγμα· ἐὰν δ´ ὁ θεῖος
[6]	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» μετὰ	τὸ	δοθῆναι τὸν νόμον διὰ Μωϋσέως»
[6]	μνημονεῦσαι τῶν τοιούτων ἢ κατὰ	τὸ	δοκοῦν αὐτῷ φιλάνθρωπον ἐκθέσθαι αὐτὰ
[6]	λέξιν καὶ πρὸς αὐτὴν κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἀγωνισώμεθα. ~Ἔλεγε δὴ μετὰ
[6]	μή, καταλιπόντες ἑκάστῳ ἐξετάζειν κατὰ	τὸ	δυνατόν, δεικνύντες δ´ ὅτι καὶ
[6]	ἡμεῖς πρὸς τὸν λόγον κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν. Ὅμως μέντοι
[6]	τοῦ θεοῦ, πρὸς ἣν κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν ἀπηντήσαμεν, φησίν· Εἰ
[6]	χερσαῖα καὶ τὸν ἄνθρωπον» κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν
[6]	κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιΐας· ὅπερ κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν πρὸ πλείονος χρόνου
[6]	ὡς ἐκ προσώπου ἡμῶν· διὰ	τὸ	δυσθεώρητος εἶναι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν
[6]	πάντων πεποίηκε, θεωρῆσαι; Οὐ διὰ	τὸ	δυσθεώρητος οὖν ὁ θεὸς εἶναι
[6]	δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον» καὶ	τό·	Ἐὰν ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ
[6]	καλοῦντος ὑμᾶς. Τοιοῦτόν ἐστι καὶ	τὸ	Ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου,
[6]	αὐτῷ μαρτυρούμενον, χώραν ἂν εἶχε	τὸ	ἐὰν οἵδε μὲν εἰσηγῶνται τόνδε,
[6]	ὅπου μὲν ἐκ προσώπου θεοῦ	τὸ	Ἐγὼ ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ
[6]	δὲ ταῦτα θεωρήσας εἴποι ἂν	τό·	Ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν
[6]	Ἰὼβ λέγει πρὸς τὴν γυναῖκα	τό·	Εἰ γὰρ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα
[6]	τῆς κατὰ σάρκα εἰσαγωγῆς εἰπεῖν	τό·	Εἰ καὶ Χριστόν ποτε κατὰ
[6]	ἀσεβοῦς αἱρέσεως παρακούσας εἶπε καὶ	τό·	Εἰ μὲν ἐναντίος τις ἦν
[6]	εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· ἀλλὰ	τὸ	εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ
[6]	εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ	τὸ	εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον ἦν, ἐκλεῖπον
[6]	αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς	τὸ	εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες
[6]	τῶν προφητῶν ἰδεῖν ὅτι καθόλου	τὸ	εἶναί τινα υἱὸν θεοῦ πρὸ
[6]	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ θεραπευθεῖσι διὰ	τὸ	εἰρηκέναι αὐτῷ· Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν
[6]	τό· Ἐὰν ἔλθῃ τὸ τέλειον,	τὸ	ἐκ μέρους καταργηθήσεται» ~Ἑπτὰ δὲ
[6]	Πρέπει γὰρ θεῷ ἀγαθῷ μετὰ	τὸ	ἕκαστον φανῆναι ἀγωνισάμενον, ὁποῖος γέγονεν
[6]	πειθομένους μὴ πείθεσθαι, ἀλλὰ παρὰ	τὸ	ἐκείνους μὴ δέχεσθαι τοὺς πειστικοὺς
[6]	τὸ θεῖον εὐσεβείας. ~Μετὰ δὲ	τὸ	ἐκθέσθαι τὰ προειρημένα καὶ τὰ
[6]	μουσικῶν θεωρημάτων. Ἔδοξε δέ μοι	τὸ	ἐκθέσθαι τὴν λέξιν ἐν τούτοις
[6]	μὲν ἄφθαρτος δέ, ἢ ὡς	τὸ	ἔμπαλιν, οὐδὲν περὶ τοῦδε νυνὶ
[6]	θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν» λέλεκται	τό·	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς
[6]	νομίζῃ δύνασθαι ταῦτ´ ἀναφέρεσθαι ἐπὶ	τὸ	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς
[6]	ὁ θεός· εἰ δὲ νοήσαντες	τὸ	Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος,
[6]	καὶ πᾶσαν προφητείαν, οὐδὲ μετὰ	τὸ	ἐνανθρωπῆσαι ἀποθνῄσκουσαν ἀλλ´ ἀναλαμβανομένην εἰς
[6]	τῷ λόγῳ· εἰ δὲ κόσμον	τὸ	ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς σύστημα
[6]	περὶ ὧν εἶπεν ὁ Παῦλος	τό·	Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ
[6]	εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος» καὶ	τὸ	ἑξῆς, καὶ ὁ Κέλσος παραδέχεται
[6]	ὀνόματι καταληπτόν. Ἀληθὲς δὲ καὶ	τὸ	ἔξω παντὸς πάθους εἶναι τὸν
[6]	καὶ τίς ἡ ἄβυσσος καὶ	τὸ	ἐπ´ αὐτῆς σκότος, τί τε
[6]	ἀκολουθεῖν αὐτῷ δύναμιν ἀνειληφόσι πρὸς	τὸ	ἕπεσθαι καὶ ἀναβαίνοντι αὐτῷ εἰς
[6]	ὠνόμασε Κέλσος τετράγωνον σχῆμα καὶ	τὸ	ἐπὶ τῶν τοῦ παραδείσου πυλῶν
[6]	ξανθοῦ τοῦ δὲ ἐνδοτέρω κυανοῦ,	τὸ	ἐπιγεγραμμένον διάφραγμα πελεκοειδεῖ σχήματι, καὶ
[6]	τί τε τὸ ὕδωρ καὶ	τὸ	ἐπιφερόμενον αὐτῷ πνεῦμα τοῦ θεοῦ»
[6]	οὐδὲ κινήσεως μετέχει ὁ διὰ	τὸ	ἑστηκέναι καὶ βεβαίαν εἶναι τὴν
[6]	καὶ χωρίς τινος νοῦ εἰρηκέναι	τό·	Ἔταξε τὰ χερουβὶμ καὶ τὴν
[6]	ταῦτα τὸν Κέλσον ἀλλὰ κατὰ	τὸ	εὐαγγελικόν· νυνὶ δὲ οὔτε τῶν
[6]	θεραπεύοντες θεὸν καὶ βιοῦντες κατὰ	τὸ	εὐαγγέλιον αὐτοῦ ταῖς προσταχθείσαις τε
[6]	δὲ καὶ βαρβάρους, πολὺ δὲ	τὸ	εὐήμερον ἐὰν καὶ τοὺς ἀγροικοτάτους
[6]	πλούσιον» παρέφθειρεν αὐτὴν καὶ πεποίηκε	τὸ	εὐκοπώτερον κάμηλον διὰ τρήματος ῥαφίδος
[6]	ὧν οὐκ ἀπαιτεῖ ἡμᾶς ἀπολογήσασθαι	τὸ	εὔλογον, ἅτε οὐδὲ κατὰ ποσὸν
[6]	πράγματα ὁ θεός, ὡς ἀπαιτεῖ	τὸ	εὔλογον. Οὐ θαυμαστὸν δὲ εἰ
[6]	Τίς οὖν οὐχ ὁρᾷ αὐτόθεν	τὸ	εὐτελὲς αὐτοῦ τῆς κατηγορίας, διαλοιδορουμένου
[6]	ποιῆσαι νοῆσαι περὶ θεοῦ κατὰ	τὸ	ἐφικτὸν τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει τινὰ
[6]	ἁμαρτίας αὐτῶν» οὔτ´ ἂν λέγῃ	τό·	Ἔχεις ἄνθρακας πυρός, κάθισαι ἐπ´
[6]	κατὰ τὸν νόμον δὲ ἀκάθαρτον»	τὸ	ζῷον ἀναγεγράφθαι τοῦτο, ἔχον μέν
[6]	ἑξῆς, ἐν οἷς ἐστι καὶ	τὸ	Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ
[6]	γινώσκεται, δευτέρως δὲ τοῖς ἐλλαμπομένοις	τὸ	ἡγεμονικὸν ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ λόγου
[6]	τὰ περὶ τῶν ἓξ ἡμερῶν	τό·	ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν
[6]	παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ	τὸ	ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν» ἕως
[6]	καὶ εὐγνωμόνως ἀναγινώσκοντα ἐπιστρέψαι ἐπὶ	τὸ	θαυμάσαι τοὺς λόγους ὡς ἀληθῶς
[6]	καὶ ἀσεβείας καὶ τῆς περὶ	τὸ	θεῖον ἀμαθίας ταῦτα ἀντὶ τοῦ
[6]	ὡς ἀλλότριον τῆς Χριστιανῶν περὶ	τὸ	θεῖον εὐσεβείας. ~Μετὰ δὲ τὸ
[6]	καλινδεῖται τῇ περὶ τοῦ θεραπεύειν	τὸ	θεῖον. Καὶ ἔστιν ἰδεῖν τοὺς
[6]	καὶ πολυμαθῶν τοῖς ἔργοις περὶ	τὸ	θεῖον πλανωμένων ἐξελέξατο ὁ θεὸς»
[6]	κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων τοιαῦτα, ὅτι	τὸ	θεοῦ υἱὸν ὑπὸ διαβόλου κολάζεσθαι
[6]	ἐπαγγελίᾳ θεότητος καὶ μειζόνων ἀπατήσας	τὸ	θηλύτερον γένος· ᾧ συνηκολουθηκέναι λέγεται
[6]	μετὰ τοῦτο αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ ἐπὶ	τὸ	ἰδεῖν αὐτόν, ὅπερ ἦν πρὶν
[6]	τούτῳ περιπλάσαι σῶμα καὶ μὴ	τὸ	ἴδιον πνεῦμα εἰς τοσοῦτον μίασμα
[6]	κάθαρσιν τῶν τοιωνδὶ ψυχῶν κατὰ	τὸ	Ἰδοὺ κύριος εἰσπορεύεται ὡς πῦρ
[6]	εἴρηται τὸν τρόπον· Καὶ ἐπὶ	τὸ	ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων, καὶ
[6]	εἶναι καὶ τόνδε τὸν κόσμον,	τὸ	καθ´ ἡμᾶς κακῶν εἶναι ποιητὴν
[6]	τοῖς ἀξίοις. Οὐδὲ γὰρ σῶμα	τὸ	καθ´ ἡμᾶς πνεῦμα, ὡς οὐδὲ
[6]	ἀληθὲς καὶ πιστικώτατον ᾖ, πρὸς	τὸ	καθικέσθαι ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐὰν μὴ
[6]	σημαινόμενον ἐξακούοιτο εἰς τὸ νουθετεῖν	τὸ	καὶ ἐπιτυγχάνειν ἐν τῷ νουθετουμένῳ
[6]	οἷς ἔλεγε· Μακρῷ δ´ εὐηθέστερον	τὸ	καὶ ἡμέρας τινὰς ἐπιδιανεῖμαι τῇ
[6]	Δευτερονομίῳ ἐμφαντικῶς εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ	τό·	Καὶ νῦν Ἰσραήλ, τί κύριος
[6]	δεικνύντες τὸ βούλημα τῶν εἰπόντων	τό·	Καὶ ὁ λόγος μου καὶ
[6]	ἀνθρώπων» διαφοραὶ καὶ τῶν πρὸς	τὸ	καλὸν νενευκότων, οὐκ ἐπ´ ἴσης
[6]	εὔλογον εἶναί μοι παραθέσθαι εἰς	τὸ	κἂν ἐπ´ ὀλίγον συνιέναι τὸν
[6]	ὁ Κέλσος ἐξείληφεν, αὐτὸ εἶναι	τὸ	κατ´ εἰκόνα» αὐτοῦ; Εἰ γὰρ
[6]	εἶχεν οἶμαι λόγους ἀνατρέψαι δυναμένους	τὸ	κατ´ εἰκόνα θεοῦ» πεποιῆσθαι τὸν
[6]	καὶ ἐν τῇ ψυχῇ διὰ	τὸ	κατ´ εἰκόνα» τὸν θεόν. ~Πάλιν
[6]	δ´ ἐστὶν ἐν τῷ συναμφοτέρῳ	τὸ	κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ἀνάγκη
[6]	κατ´ εἰκόνα» αὐτοῦ; Εἰ γὰρ	τὸ	κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ἐν
[6]	οὐδεὶς ἡμῶν φησι. Λείπεται δὴ	τὸ	κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ἐν
[6]	ἐν τίνι τῶν τοῦ ἀνθρώπου	τὸ	κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» χαρακτηρίζεται,
[6]	δὲ τῷ σώματι, νομίζειν ἐνυπάρχειν	τὸ	κατ´ εἰκόνα» τοῦ θεοῦ» ὡς
[6]	εἶναι τῷ οὐσιωδῶς ἀγαθῷ ἀγαθὸν	τὸ	κατὰ συμβεβηκὸς καὶ ἐξ ἐπιγενήματος
[6]	ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν» καὶ	τὸ	κατὰ τὸν νόμον δὲ ἀκάθαρτον»
[6]	ποιῆσαι» καὶ οἰηθεὶς ταὐτὸν εἶναι	τὸ	κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ»
[6]	ταῦτ´ ἔλεγον ὑμῖν; Καὶ νῦν	τὸ	κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι
[6]	ᾤετο αὐτῷ χρήσιμα εἶναι εἰς	τὸ	κατηγορεῖσθαι τὸν Ἰησοῦν, οὐκέτι δὲ
[6]	νοήσαντα τὸν Φερεκύδην φησὶν εἰρηκέναι	τό·	Κείνης δὲ τῆς μοίρας ἔνερθέν
[6]	οὕτω χειρουργεῖν θεόν, οὕτως οὐδὲ	τὸ	κελεύειν αὐτόν, ἵνα καλὰ καὶ
[6]	Δυνάμει δ´ εἴπομεν καὶ εἰς	τὸ	κελεύων· γενέσθω τόδε καὶ ἕτερον
[6]	τὰ ἐπικαιρότερα χρὴ λέγειν πρὸς	τὸ	Κέλσου σύγγραμμα, περὶ μαγείας φαμὲν
[6]	Καὶ ὁ λόγος μου καὶ	τὸ	κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς
[6]	ἐν λόγοις καὶ μαθήμασιν, οὗτοι	τὸ	κοινωνικὸν εἰς κομιδῇ στενὸν καὶ
[6]	αὐτῆς εἶναι χαρακτηρίζεται, ὅτε ὑποκρίνεται	τὸ	κρεῖττον, διὰ τοῦτο περὶ τὸν
[6]	ἵνα τὸ μὲν κατ´ εἰκόνα»	τὸ	κρεῖττον ᾖ ἐν τῇ ψυχῇ,
[6]	τῷ σώματί ἐστι μόνῳ, ἐστέρηται	τὸ	κρεῖττον, ἡ ψυχή, τοῦ κατ´
[6]	Πλάτωνος ἀρχαιοτέροις λέλεκται ἐν εὐχῇ	τό·	Κύριε, οὐχ ὑψώθη μου ἡ
[6]	γὰρ γενεὰς πρεσβύτερος αὐτοῦ ἦν—	τό·	Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ
[6]	εἰ μὴ αὐτόθεν ἀπίθανόν ἐστι	τὸ	λέγειν Παῦλον τὸν σκηνοποιὸν καὶ
[6]	τοῦ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» γελᾷ	τὸ	λέγεσθαι υἱὸν θεοῦ Ἰησοῦν, οὐχ
[6]	ἰδιότητας τοῦ θεοῦ, ἀληθές ἐστι	τὸ	λεγόμενον, εἴ γε καὶ πολλαὶ
[6]	θεῖος λόγος οὐκ αὔταρκες εἶναι	τὸ	λεγόμενον, κἂν καθ´ αὑτὸ ἀληθὲς
[6]	ὃ ἔθετο ἀποκρυφὴν αὐτοῦ» καὶ	τὸ	λεγόμενον περιβόλαιον» αὐτοῦ, τὴν ἄβυσσον,
[6]	μετοχῇ περιαιροῦντος ἀπὸ τοῦ πατρὸς	τὸ	λεγόμενον σκότος» ὃ ἔθετο ἀποκρυφὴν
[6]	μορφῆς, ἀλλ´ ἀναβιβάσας ἡμᾶς ἐπὶ	τὸ	λογικὸν ὑψηλὸν ὄρος» ἔδειξεν ἡμῖν
[6]	οὐκ εἴασεν ἂν ἀβασάνιστον καὶ	τὸ	μακαρίζεσθαι μὲν τοὺς πτωχοὺς ὑπὸ
[6]	τοῦτο, ἔχον μέν τι ἀποδεκτὸν	τὸ	μαρυκᾶσθαι, ἔχον δὲ καὶ ψεκτὸν
[6]	Οὐ θαυμαστὸν δὲ εἰ διὰ	τὸ	μεγάλας εἶναι καὶ δυσδιηγήτους τὰς
[6]	καὶ κύριος λόγος τοῦ θεοῦ	τὸ	μέγεθος παριστὰς τῆς γνώσεως τοῦ
[6]	τῆς καλῶς βεβιωκυΐας διεξελθόντες, καταλιπόντες	τὸ	μέγεθος ὧν αὐτοῖς» ὁ θεὸς»
[6]	δυνάμεως. Ἄπειροι γάρ εἰσι διὰ	τὸ	μεθ´ ἡμῶν μετρίων ὄντων καὶ
[6]	ποιεῖ καὶ ἡ προκειμένη λέξις.	~Τὸ	μὲν γὰρ χρῆσθαι προφητῶν λόγοις
[6]	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, ἵνα	τὸ	μὲν κατ´ εἰκόνα» τὸ κρεῖττον
[6]	ἀποκρίσεων προσερχόμεθα. Ἀλλ´ οὐδὲ λέγομεν	τὸ	μετὰ χλεύης ὑπὸ τοῦ Κέλσου
[6]	αἰτίαν ἐκείνου ἀποσυμβαίνει, ῥᾳθυμήσαντος περὶ	τὸ	μεταλαμβάνειν τοῦ ζῶντος ἄρτου καὶ
[6]	μαρυκᾶσθαι, ἔχον δὲ καὶ ψεκτὸν	τὸ	μὴ διχηλεῖν· ἐξήτασεν ἂν καὶ
[6]	τὸν θεόν. Καὶ τούτῳ ἀκόλουθον	τὸ	μὴ δύνασθαι ἀναστῆναι μετὰ τοῦ
[6]	πείθοντος. Διὰ τοῦτο οὐ παρὰ	τὸ	μὴ δύνασθαι τὸν θεὸν πείθειν
[6]	θεοῦ προφήτας· οἷς οὐχ ἕπεται	τὸ	μὴ ἐγνωκέναι τὸν θεὸν ὅτι
[6]	τὴν κακίαν. Εἶτα πάλιν ἑαυτῷ	τὸ	μὴ λεγόμενον ὑφ´ ἡμῶν λαμβάνει,
[6]	ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ´ αὐτόν, εἰς	τὸ	μὴ σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ
[6]	γε εἴποι ἄν τις, νοήσας	τὸ	Μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα
[6]	γὰρ ἂν τυχὸν ῥητὸν» καὶ	τὸ	μηδέν. Ἀλλ´ ἐπεὶ τοῦτο φέρει
[6]	ἓξ ἡμέραις πεποιηκότες καὶ διὰ	τὸ	μηδὲν παραλελοιπέναι τῶν ἐπιβαλλόντων ἀναβαίνοντες
[6]	Τοῦτον δὲ τὸν Λευϊαθὰν ὁ	τὸ	μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα ἀναπλάσας ἐπὶ
[6]	εὐφημούμενον ἄγγελον τοῦ δημιουργοῦ, τοῦτον	τὸ	μιαρὸν ἐκεῖνο διάγραμμα ἔλεγεν εἶναι
[6]	ὁ θεὸς ὑμῶν» καὶ μανθάνων	τὸ	Μιμηταὶ τοῦ θεοῦ γίνεσθε» ἀναλαμβάνει
[6]	σῶμα Χριστὸν καὶ τὴν ἐκκλησίαν,	τὸ	μύρον ἐπὶ κεφαλῆς» καταβέβηκεν ἐπὶ
[6]	Ἀαρών» καὶ ἔφθασε καταβαῖνον» τοῦτο	τὸ	μύρον» ἐπὶ τὴν ὤαν τοῦ
[6]	ἂν ὅτι οὐδ´ ὄναρ ἐφαντάσθη	τὸ	Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν περὶ
[6]	ἀσθενὲς ἐπικαλουμένους περὶ δὲ ζωῆς	τὸ	νεκρὸν ἀξιοῦντας περὶ δ´ ἐπικουρίας
[6]	ἴδιόν τι σημαινόμενον ἐξακούοιτο εἰς	τὸ	νουθετεῖν τὸ καὶ ἐπιτυγχάνειν ἐν
[6]	τὴν τέχνην, οὐχ ὁρῶν ὅτι	τὸ	ξύλον τῆς ζωῆς ἐν τοῖς
[6]	τὸ τέκτονα αὐτὸν γεγονέναι ἀναπέπλασται	τὸ	ξύλον τῆς ζωῆς, ἠκολούθησεν ἄν,
[6]	ἡμᾶς περὶ τοῦ σταυροῦ ἀναπεπλακέναι	τὸ	ξύλον τῆς ζωῆς καὶ ἀκολούθως
[6]	αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς, ᾧ ἐφαρμόζει	τὸ	ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο» ἀνάλογον
[6]	Τοῦτον δὲ τὸν τρόπον καὶ	τὸ	ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων
[6]	ἐοίκασι διδάσκειν οἱ λόγοι. Καὶ	τὸ	ὁδὸν δὲ εἶναι ταῖς ψυχαῖς
[6]	ἐπὶ τὰ δέοντα καὶ ἐνεργῶν	τὸ	ὅλον σῶμα τὴν ἐκκλησίαν κινεῖ
[6]	αὐτὰ εἶναι βαθύν· νυνὶ δὲ	τὸ	ὅμοιον ἐκείνῳ πράττοντες καὶ παίζοντες
[6]	ἄλλο ἢ διὰ σοφίαν τοῦτο	τὸ	ὄνομα ἔσχηκα. Ποίαν δὲ σοφίαν
[6]	αὐτοῦ κατέγραψε, δὶς ἐκθέμενος αὐτοῦ	τὸ	ὄνομα. Ἔτι δὲ ὁ Κέλσος
[6]	τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν· αἰνεσάτωσαν	τὸ	ὄνομα κυρίου. Ἐγὼ δὲ οὐκ
[6]	ὕδασιν ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν» αἰνοῦσι	τὸ	ὄνομα κυρίου» ἔσεσθαι. Καὶ ὅσον
[6]	τρίτον φησὶν εἴδωλον. Ἡμεῖς δὲ	τὸ	ὄνομα τοῦ εἰδώλου ἐπ´ ἄλλου
[6]	Χριστιανοὺς τοὺς μηδ´ ἀκούειν θέλοντας	τὸ	ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, κἂν ὅτι
[6]	ὀνομαστὸς ὁ θεός. Εἰ δὲ	τὸ	ὀνομαστὸν λαμβάνεις καθὸ οἷόν τε
[6]	ἐξετασθεῖσαν λέξιν ὡσπερεὶ σκοπὸν ἔχων	τὸ	ὅπως ποτὲ πολλῶν λόγων πληρῶσαι
[6]	Ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε.	Τὸ	ὅσον δ´ ἐπ´ αὐτῷ ἀναγκάζει
[6]	κατ´ εἰκόνα» τοῦ κτίσαντος, φησὶ	τό·	Οὐδ´ ἄνθρωπον ἐποίησεν εἰκόνα αὐτοῦ·
[6]	ὀνομαστόν. Οὕτω δὲ διαστελούμεθα καὶ	τὸ	οὐδὲν γὰρ πέπονθεν ὀνόματι καταληπτόν.
[6]	αὐτοὶ παραπλησίως κρατήσοντες τῶν ἀνθρώπων,	τὸ	οὐδὲν εἶναι ἐξηλέγχθησαν, Σίμων τε
[6]	οὐδὲν ἐναργὲς καὶ πληκτικὸν λέγοντα	τό·	Οὐδὲν ἐναργὲς βλέπω ἐν τοῖς
[6]	ἐκεῖνα πόθου βοηθούμενος πᾶσαν θλῖψιν	τὸ	οὐδὲν καὶ ἐλαφράν τινα ἐνόμιζεν
[6]	ἔχειν ποιότητα, καθ´ ἣν λέγεται	τό·	Οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος»
[6]	ἐφικτός ἐστιν ὁ θεός. Καὶ	τὸ	οὐκ ὀνομαστὸς δὲ διαστολῆς δεῖται.
[6]	κολάσουσιν αὐτόν. Εὐθέως δὲ λέγει	τὸ	πάλαι ταῦτα προειρῆσθαι ἐν ἀπολογίᾳ
[6]	ἐμνήσθημεν, περὶ τοῦ διακοσμήσαντος τόδε	τὸ	πᾶν ὡς ὄντος υἱοῦ θεοῦ
[6]	τυγχάνον τοῖς μὴ ἔχουσι πνεῦμα»	τὸ	πάντ´ ἐρευνῶν, ἐρευνῶν δὲ καὶ
[6]	προφῆται ἐπροφήτευσαν. Ἀλλ´ οὐδ´ ἐβουλήθη	τὸ	παρὰ Πλάτωνι ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς
[6]	κόσμου ἁμαρτία, λέγοιμεν ἂν ἡμεῖς	τὸ	παρὰ τῷ ἀποστόλῳ μυστικὸν διηγούμενοι
[6]	ἢ πειθὼ πῶς οὐχ ἑώρα	τὸ	παραλλάττον τοῦ σώματος αὐτοῦ πρὸς
[6]	ἀναξίοις· καὶ ὁ Ἰωάννης δὲ	τὸ	παραπλήσιον ἀναγέγραπται ἑωρακέναι καὶ πεποιηκέναι·
[6]	σωτηρία» γεγένηται τοῖς ἔθνεσι» καὶ	τὸ	παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ
[6]	ἀνάλογον τῷ κείρεσθαι ἄνθρωπον, ἐνεργοῦντα	τὸ	παρέχειν ἑαυτὸν τῷ κείροντι· διὰ
[6]	χρώμενον πάντα μὲν ποιεῖν πρὸς	τὸ	πείθειν, μὴ τυγχάνοντα δὲ τῆς
[6]	πρόνοιαν παραδεχομένοις, ταῦτα λεκτέον. Ἐπειδὴ	τὸ	πείθεσθαι ὡσπερεὶ τῶν καλουμένων ἀντιπεπονθότων
[6]	μὴ πείθειν. Ὅτι δέ, κἂν	τὸ	πειστικοὺς λέγεσθαι λόγους ἀπὸ θεοῦ
[6]	γὰρ τούτων οἱ προφῆται διέστειλαν	τὸ	περὶ ἑκατέρας σοφίας· ἀρκεῖ δ´
[6]	Πῶς γὰρ οἷόν τ´ ἦν	τὸ	περὶ κρίσεως κήρυγμα παρρησίαν ἔχειν,
[6]	σταυροῦ» Καὶ οὕτω μέγα δόγμα	τὸ	περὶ ταπεινοφροσύνης ἐστίν, ὡς μὴ
[6]	ὡς τὸ ἀργύριον» ~καὶ κατὰ	τὸ	περὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ γίνεσθαι κολάσεις
[6]	διὰ τὴν ἰδιωτείαν μὴ τρανώσαντες	τὸ	περὶ τῆς ταπεινοφροσύνης δόγμα τοιαῦτα
[6]	ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ Δαυῒδ	τὸ	περὶ τοῦ κατὰ τὴν θείαν
[6]	καὶ ἐπὶ τίνων, ἵνα θεωρήσῃ	τὸ	περὶ τῶν πλουσίων τοῦ λόγου
[6]	αὐτοῦ ἀπωλείᾳ, δευτέρᾳ δὲ κατὰ	τὸ	περιβαλεῖν αὐτὸν ἀγρίῳ ἐλέφαντι, τῷ
[6]	εἶπε τό· Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον	τὸ	περιβόλαιον αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ ὁ
[6]	περιέχει, ὅτε καὶ σῶμά ἐστι	τὸ	περιεχόμενον, ἀλλ´ ὡς δύναμις θεία
[6]	λέξει ἀποφηνάμενος καὶ μηδὲ κατὰ	τὸ	πιθανόν τι λέγων κατηγορεῖ τῆς
[6]	μὴ δυναμένοις τοῦ προτραπῆναι εἰς	τὸ	πιστεύειν τοῦτο κηρύττομεν, ἄλλοις δὲ
[6]	ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς	τὸ	πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει, ἵνα
[6]	Πλάτωνος εἰρῆσθαι, τοῦ Ἰησοῦ παραφθείραντος	τὸ	πλατωνικόν, ἐν οἷς εἶπεν ὁ
[6]	ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν» ἕως	τὸ	πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ» ἵνα
[6]	ὁ μέγας θεὸς τῷ δημιουργῷ	τὸ	πνεῦμα ἀπαιτεῖ αὐτὸ ἀκηκόαμεν πώποτε.
[6]	πρὸς κύριον» ὁ δὲ κύριος	τὸ	πνεῦμά ἐστι» περιαιρεῖται τὸ» τῇ
[6]	ἀλλοτρίοις τοῖς τῇδε γεγονέναι κατὰ	τὸ	Πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ
[6]	παράκουσμα λέγοντος· Κυκλοῖ κυκλῶν πορεύεται	τὸ	πνεῦμα, καὶ ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ
[6]	καὶ ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει	τὸ	πνεῦμα. Τὸ δ´ ἀπορροίας ἐκκλησίας
[6]	καὶ πρίσματα καὶ τοῖς οἰκοδόμοις	τὸ	ποιεῖν δοκεῖν τὰ παρακείμενα ταῖς
[6]	ἢ τροπικῶς, ἵνα διηγησώμεθα καὶ	τὸ	Ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει
[6]	ἡμετέρους. ~Εἶθ´ ἑξῆς ταυτολογῶν μετὰ	τὸ	πολλὰ ἐν τοῖς ἀνωτέρω εἰπεῖν
[6]	ἐστὶν ὁ κεκοσμημένος μὲν διὰ	τὸ	πορεύεσθαι ἐν μεγάλοις» καὶ θαυμασίοις»
[6]	ἐκ πολλῆς συνουσίας γινομένης περὶ	τὸ	πρᾶγμα αὐτὸ καὶ τοῦ συζῆν
[6]	υἱὸν θεοῦ, ἀλλ´ ἑκάστῳ κατὰ	τὸ	πρέπον αὐτοῦ τῷ ἤθει καὶ
[6]	δοκοῦντα Ἰησοῦν υἱὸν εἶναι θεοῦ	τὸ	πρὸ πολλῶν ἐτῶν τῆς γενέσεως
[6]	αὐτόν, ὅτι ἆρ´ ἔλαθε Μωϋσέα	τὸ	προειρηκέναι ἐν ἓξ ἡμέραις συντετελέσθαι
[6]	ἐκκλησίᾳ μικρῶν καὶ τεταγμένοι εἰς	τὸ	προΐστασθαι αὐτῶν διὰ παντὸς» λέγονται
[6]	θεοῦ. Φαμὲν οὖν ὅτι, εἴπερ	τὸ	προκείμενόν ἐστι τοῖς πρεσβεύουσι τὰ
[6]	πατρός» ὅ τι ποτ´ ἐστὶ	τὸ	πρόσωπον καὶ ὅ τι ποτ´
[6]	ἀναγεγραμμένων ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ, καλυπτόντων	τὸ	πρόσωπον» καὶ τοὺς πόδας» τοῦ
[6]	αὐτῶν διὰ παντὸς» λέγονται βλέπειν	τὸ	πρόσωπον τοῦ ἐν οὐρανοῖς πατρός»
[6]	τῶν ἐν ταῖς αἱρέσεσιν εἶπε	τό·	Προυνικοῦ τινος δύναμιν ῥέουσαν παρθένου.
[6]	εἶπεν ἄν τις οὐ κατὰ	τὸ	προφητικὸν εἰρηκέναι ταῦτα τὸν Κέλσον
[6]	καὶ φασκέτω μηδαμῶς εἶναι ῥητὸν»	τὸ	πρῶτον ἀγαθόν, ἀλλ´ ἐκ πολλῆς
[6]	αὐτῷ προφῆται, οὐδαμῶς» ῥητὸν» ἐπιστάμενοι	τὸ	πρῶτον ἀγαθὸν ἔγραψαν μέν, ὡς
[6]	φρονοῦντες ὅτι ῥητὸν οὐδαμῶς ἐστι»	τὸ	πρῶτον ἀγαθὸν καὶ λέγοντες ὡς
[6]	ὧν τρεφόμενον καὶ ἀρδόμενον ἐπισκευάζεται	τὸ	πτερὸν καὶ κατὰ τὸν σοφώτατον
[6]	ἡμᾶς πνεῦμα, ὡς οὐδὲ σῶμα	τὸ	πῦρ, ὅπερ εἶναι λέγεται θεὸς
[6]	ἃ οἴεται ἡμᾶς λέξειν πρὸς	τὸ	πύσμα αὐτοῦ· Πῶς οἰόμεθα γνωρίσειν
[6]	~Εἶθ´ ἑξῆς ἐστιν ἀπαντῆσαι πρὸς	τὸ	πῶς δ´ ἐπ´ αὐτοῖς ἀχαρίστοις
[6]	καὶ τίνα ἡμῖν λεκτέον πρὸς	τό·	Πῶς μὲν κακὰ ὁ θεὸς
[6]	ὑγιεῖ. Καὶ ταῦτα μὲν εἰς	τό·	πῶς μὲν ὁ θεὸς κακὰ
[6]	τῇ συνηθείᾳ σημαινομένου. Εἰς δὲ	τὸ	πῶς πείθειν ἀδυνατεῖ; καὶ αὐτὸ
[6]	θεὸς κακὰ ἐποίει; ~Εἰς δὲ	τὸ	πῶς πείθειν καὶ νουθετεῖν ἀδυνατεῖ;
[6]	ἐπιφέρει γε αὐτοῖς οἱονεὶ θαυμαστικῶς	τό·	Σεμνός γε ὁ θεὸς τῶν
[6]	ὅτι οὐδὲ λόγῳ ἐφικτός, διαστέλλομαι	τὸ	σημαινόμενον καί φημι· εἰ μὲν
[6]	φωτὸς μεταστῆσαι εἰς σκότον, τιθεὶς	τὸ	σκότος» εἶναι φῶς καὶ τὸ
[6]	τῷ φωτὶ τοῦ λόγου ἐξαφανίζομεν	τὸ	σκότος τῶν ἀσεβῶν δογμάτων. Εἴποι
[6]	τρόπον τοῦτον· Οὐαὶ οἱ τιθέντες	τὸ	σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς
[6]	τοῦ θεοῦ. Ἵνα δὲ δηλωθῇ	τὸ	σπανίως εἰς ἀνθρώπους φθάνον καὶ
[6]	τοῖς ἀνωτέρω λέλεκται· οὐ γὰρ	τὸ	σπειρόμενον ἐν φθορᾷ» καὶ ἐν
[6]	Ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει	τὸ	στερέωμα» καὶ Αἱ χεῖρες αὐτοῦ
[6]	τὸ γενητὸν φῶς» τί τε	τὸ	στερέωμα» παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ»
[6]	γεγονέναι τὸ φῶς» δευτέρᾳ δὲ	τὸ	στερέωμα» τρίτῃ δὲ συνῆχθαι τὰ
[6]	ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται» ὅπου δὲ τοῦ	τὸ	σύγγραμμα τὴν Σοφίαν ἡμῖν καταλιπόντος
[6]	αὐτῶν τῆς ψυχῆς διεξόδου. Τοιόνδε	τὸ	σύμβολον· κλῖμαξ ἑπτάπυλος, ἐπὶ δ´
[6]	λόγον μέγιστον ποιῆσαι καὶ ὑπὲρ	τὸ	σύμμετρον τὸν ἕκτον τόμον.
[6]	μὴ πρότερον προσίεσθαί τινα ἐπὶ	τὸ	συνέδριον ἑαυτῶν, ἐὰν μὴ ἀρὰς
[6]	τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς	τὸ	σωθῆναι αὐτούς. Καὶ διὰ τοῦτο
[6]	διαβολὴ καὶ κακηγορία· οἵτινες καὶ	τὸ	Σωκράτους δαιμόνιον ὡς πλάσμα χλευάσουσιν.
[6]	γυναικὸς σώματι, ἕως περιπλασθῇ αὐτῇ	τὸ	σῶμα, εἴτε σῶμα ἀνειληφυῖαν· παραπλήσιόν
[6]	τὸ δ´ ἔλαττον καὶ κατὰ	τὸ	σῶμα ἐν τῷ σώματι, ὅπερ
[6]	οὐκ εὐθὺς ἂν οἱ βλέποντες	τὸ	σῶμα ἐπίστευον ὅτι οὐκ ἀπὸ
[6]	ὥσπερ ψυχὴ ζῳοποιεῖ καὶ κινεῖ	τὸ	σῶμα οὐ πεφυκὸς ἀφ´ ἑαυτοῦ
[6]	τῷ οὕτω καλουμένῳ νοσήματι, πᾶν	τὸ	σῶμα τοῦ Ἰώβ. Ἐῶ γὰρ
[6]	τοῦ θεοῦ τὰ τοῦ θεοῦ	τὸ	σῶμα» τοῦ τοιαύτην ἔχοντος ψυχὴν
[6]	δὲ ὑπόθεσιν χωρὶς γεννήσεως περιεπλάσσετο	τὸ	σῶμα τῷ Ἰησοῦ, οὐκ εὐθὺς
[6]	ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα» καὶ	τὸ	Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ
[6]	κρινομένων ὅτι θεῖον πνεῦμα ἦν	τὸ	ταῦτα ἀπαγγέλλον. Οὐ πρὸς πάντα
[6]	αὖ φησιν ὅτι, εἴπερ διὰ	τὸ	τέκτονα αὐτὸν γεγονέναι ἀναπέπλασται τὸ
[6]	πρόσωπον» καὶ τό· Ἐὰν ἔλθῃ	τὸ	τέλειον, τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται»
[6]	ἐν τῷ δι´ αὐτοῦ» καὶ	τὸ	τέλος ἐν τῷ εἰς αὐτόν»
[6]	λόγος, τὸ δὲ τρίτον εἴδωλον,	τὸ	τέταρτον δὲ ἐπιστήμη. Καὶ κατὰ
[6]	κύριος τὸ πνεῦμά ἐστι» περιαιρεῖται	τὸ»	τῇ καρδίᾳ κάλυμμα» ἐπικείμενον, ἡνίκα
[6]	νῷ μόνῳ θεατή, περὶ ὃν	τὸ	τῆς ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος τοῦτον
[6]	δὲ καὶ τοῦτο πεποιήκαμεν, ἵνα	τὸ	τῆς ἀτελέστου τελετῆς πέρας δείξωμεν
[6]	γενόμενος οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ	τὸ	τῆς γῆς ἀόρατον καὶ ἀκατασκεύαστον,
[6]	ἀνοιγομένας πύλας· πανταχοῦ δὲ ἐκεῖ	τὸ	τῆς ζωῆς ξύλον καὶ ἀνάστασιν
[6]	γοητείαν, καὶ τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς	τὸ	τῆς σοφίας κεφάλαιον, ἡμεῖς μὲν
[6]	κιχρῶν ἠγνόει; Λέγει δὲ καὶ	τό·	Τί περιορᾷ πονηρὸν δημιουργὸν ἀντιπράττοντα
[6]	Λευϊαθὰν ἦν ἐν τῷ ἑβραϊκῷ.	Τὸ	τοίνυν ἀσεβὲς διάγραμμα τὸν σαφῶς
[6]	οὐ διαβεβαιούμεθα, οὐδὲ γὰρ ἱστορήσαμεν	τὸ	τοιοῦτον· Κέλσος δ´ ἂν εἰδείη,
[6]	πᾶσιν ἄν, εἴπερ ἔγκλημά ἐστι	τὸ	τοιοῦτον, προσάγοιτο ἡ τοῦ Κέλσου
[6]	παραλλάττον τοῦ σώματος αὐτοῦ πρὸς	τὸ	τοῖς ὁρῶσι δυνατὸν καὶ διὰ
[6]	τὰ περὶ τοῦ δυσειδὲς γεγονέναι	τὸ	τοῦ Ἰησοῦ σῶμα, οὐ μὴν
[6]	θεῷ, ἀλλὰ δεῖ καθαρὸν εἶναι	τὸ	τοῦ καθαροῦ κατ´ ἀξίαν θεωρητικόν.
[6]	Πλάτωνι λόγῳ. Πλάτων μὲν οὖν	τὸ	τρίτον φησὶν εἴδωλον. Ἡμεῖς δὲ
[6]	τοῦ μακροῦ ὕπνου διϋπνίσας ῥύσασθαι	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος ἐκ κακῶν,
[6]	τί δή ποτε παρελήφθη κάμηλος,	τὸ	τῶν ζῴων ὅσον ἐπὶ τῇ
[6]	διὰ πάντων ἀλλ´ οὐχ ὡς	τὸ	τῶν Στωϊκῶν πνεῦμα· καὶ πάντα
[6]	ἐπ´ αὐτῆς σκότος, τί τε	τὸ	ὕδωρ καὶ τὸ ἐπιφερόμενον αὐτῷ
[6]	οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν, καὶ	τὸ	ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν·
[6]	καὶ τὰ αὐτὰ δύναται πρὸς	τὸ	ὑπαγαγέσθαι καὶ διαθεῖναι ψυχὰς κατὰ
[6]	τοὺς οὑτωσὶ κακοὺς καὶ γυμνάσιον	τὸ	ὑπὲρ ἀρετῆς ποιῆσαι ἐκκεῖσθαι τοῖς
[6]	τῶν οὐρανῶν, καὶ τὸ ὕδωρ	τὸ	ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν· αἰνεσάτωσαν τὸ
[6]	ἐν ᾧ ἀπαντᾶν νομίζει πρὸς	τὸ	ὑφ´ ἡμῶν λέγεσθαι τοὺς προφήτας
[6]	ἕπεσθαι καὶ ἀναβαίνοντι αὐτῷ εἰς	τὸ	ὑψηλὸν ὄρος» θειοτέραν μορφὴν ἔχει·
[6]	τὴν δευτέραν Ἀφροδίτης, παραβάλλοντες αὐτῇ	τὸ	φαιδρόν τε καὶ μαλακὸν τοῦ
[6]	διαβόλου. Εἶτ´ ἐπεὶ τότε μάλιστα	τὸ	φαῦλον ἐν τῇ χύσει τῆς
[6]	θάνατος» λέλεκται δὲ καί· Ὅταν	τὸ	φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν» τότε
[6]	μέρους. Τούτῳ δ´ ἡμεῖς κατὰ	τὸ	φιλομαθὲς ἡμῶν περιτετεύχαμεν, ἐν ᾧ
[6]	τοῦ μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ γεγονέναι	τὸ	φῶς» δευτέρᾳ δὲ τὸ στερέωμα»
[6]	σκότου πράττειν βουλόμενοι σβεννύουσι μὲν	τὸ	φῶς, ἕκαστος δὲ τῇ παρατυχούσῃ
[6]	γνώμην τὴν ἐκείνου, τί αὐτῷ	τὸ	φῶς ἐκίχρα; Πρὸς ἃ τοσοῦτον
[6]	τοῦ κόσμου» Ἔλαμψε» γὰρ τοῦτο	τὸ	φῶς ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν
[6]	εἰρημένῳ ἐλαίῳ, τηροῦντι τῶν δᾴδων	τὸ	φῶς ἐν ταῖς φρονίμοις πέντε
[6]	καὶ τοῦ Ἐκάλεσεν ὁ θεὸς	τὸ	φῶς ἡμέραν» λέλεκται τό· Ἐν
[6]	φωτίζου Ἱερουσαλήμ· ἥκει γάρ σου	τὸ	φῶς, καὶ ἡ δόξα κυρίου
[6]	τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ	τὸ	φῶς σκότος. Ἀλλ´ ἡμεῖς, ἀνοίξαντος
[6]	τὸ σκότος» εἶναι φῶς καὶ	τὸ	φῶς σκότος» καὶ ὑποκείμενος τῷ
[6]	ὥσπερ καὶ ἐν τῷ Ἦν	τὸ	φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει
[6]	μου» καί· Ἐσημειώθη ἐφ´ ἡμᾶς	τὸ	φῶς τοῦ προσώπου σου, κύριε»
[6]	σου ὀψόμεθα φῶς. Καὶ ἐπὶ	τὸ	φῶς τοῦτο προτρέπων ἡμᾶς ὁ
[6]	αὐτῇ· παρ´ οἷς τρέφεται τοῦτο	τὸ	φῶς τῷ ἔν τινι παραβολῇ
[6]	ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν	τὸ	φῶς τῶν ἀνθρώπων» ὅπερ φῶς
[6]	τι τῶν περὶ αὐτοῦ εἰς	τὸ	χειραγωγῆσαι τὸν ἀκροατὴν καὶ ποιῆσαι
[6]	θειοτέρων. Ἀλλ´ ἔστω καταχρηστικῶς λέγεσθαι	τὸ	χειρουργεῖν ἢ τροπικῶς, ἵνα διηγησώμεθα
[6]	εἰ χρὴ οὕτως ὀνομάσαι, ὅλον	τὸ	χρῖσμα τοῦ τῆς ἀγαλλιάσεως» ἐλαίου·
[6]	καθιεῖται χωνεύων καὶ καθαρίζων ὡς	τὸ	χρυσίον καὶ ὡς τὸ ἀργύριον»
[6]	τῶν τυχόντων καὶ ῥοπὴν πρὸς	τὸ	ὠφελεῖσθαι ἐχόντων θαυμαζόμενον, αἰσθομένων τῆς
[6]	εἶναι αὐτὴν καί τινας πιθανότητας	προηνέγκατο,	κἂν ἠγωνισάμεθα πρὸς αὐτάς· οὐκ
[6]	τῆς κατηγορίας, διαλοιδορουμένου ἀνθρώπους, οὓς	ἐπηγγείλατο	ἐπιστρέφειν ὡς ἀπατωμένους; Ἑξῆς δὲ
[6]	Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς	ἐνετείλατο	καὶ ἐκτίσθησαν» λέγοντες τὸν μὲν
[6]	οὐρανόν, καὶ οὕτω τὰ ἑξῆς.	Ἀπεφήνατο	δὲ μάλα εὐηθικὴν εἶναι καὶ
[6]	ἂν ἑαυτῷ ὡς ἀφ´ ἡμῶν	ἀπεφήνατο	ὅτι πνεῦμα ἴδιον ἐμβαλὼν εἰς
[6]	ἐδεῖτο εἰς γυναικὸς γαστέρα ἐμπνεῖν;	Ἐδύνατο	γὰρ ἤδη πλάσσειν ἀνθρώπους εἰδὼς
[6]	τοιόνδε, καὶ οὗτος κατελθὼν ἐμοὶ	διελέξατο.	Καὶ πρὸς ταῦτά φημι ὅτι
[6]	ἔργοις περὶ τὸ θεῖον πλανωμένων	ἐξελέξατο	ὁ θεὸς» τὰ μωρὰ τοῦ
[6]	πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν	ἤρξατο	ὁ θεὸς ποιῆσαι» καὶ οἰηθεὶς
[6]	κακοῦ τοῖς πρώτοις ἀνθρώποις εἰσηγουμένῳ,	κατηράσατο.	Εἰδέναι δ´ αὐτὸν ἐχρῆν ὅτι
[6]	δ´ οὖσα περιεργία καὶ φλυαρία,	προεκαλέσατο	βουλομένους παραστῆσαι τῷ ἐντυχόντι τῇ
[6]	μαθημάτων Ἰησοῦ· ὃς» οὐχ ἁρπαγμὸν	ἡγήσατο	εἶναι ἴσα θεῷ, ἀλλ´ ἑαυτὸν
[6]	καὶ περὶ Εὐφράτου τοῦ πάνυ	διηγήσατο	καί τινος Ἐπικουρείου. Διαβεβαιούμεθα δὲ
[6]	ἐναυόμενοι φῶς ὁ δημιουργὸς ἄνωθεν	ἐχρήσατο.	Καὶ ἄλλης δ´ ἀσεβοῦς αἱρέσεως
[6]	ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ» καὶ τὸ	ἀνεπαύσατο	τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ» φησί·
[6]	διηγουμένων περὶ θεοῦ, ὅτι καμὼν	ἀνεπαύσατο,	φησὶν ὅτι οὐ θέμις τὸν
[6]	μόνους. Ἀλλ´ ὡς καὶ αὐτὸς	ἐσημειώσατο,	ταὐτὸ εἶπεν ἀνωτέρω, καὶ ἡμεῖς
[6]	οὐ γὰρ εἶχεν αὐτοὺς οὐδὲ	ἠπίστατο—	εἰς τοσαύτην ἐνέπεσε φλυαρίαν. ~Ἑξῆς
[6]	ὁ πάντα εἰδὼς τοῦτο οὐκ	ἠπίστατο,	ὅτι κακοῖς ἀνθρώποις καὶ ἁμαρτησομένοις
[6]	ὅπου δὲ μᾶλλον ἐχρῆν, εἴπερ	ἠπίστατο,	τοῦτο ποιῆσαι καὶ διδάξαι, ποία
[6]	δὲ ὑφ´ ἑνὸς κύκλου, ὃς	ἐλέγετο	εἶναι ἡ τῶν ὅλων ψυχὴ
[6]	ὅτι κατὰ τοῦ αὐτοῦ ὑποκειμένου	ἐλέγετο	ἡ Φάραγξ Ἐννὸμ καὶ ἡ
[6]	ἡ τῶν ὅλων ψυχὴ καὶ	ὠνομάζετο	Λευϊαθάν, ὅντινα αἱ Ἰουδαίων γραφαὶ
[6]	τῷ Ζαχαρίᾳ ἐπὶ τάλαντον μολίβδου»	ἐκαθέζετο.	Ὅσα δ´ εἰς τὸν τόπον
[6]	πατρὸς τὸ λεγόμενον σκότος» ὃ	ἔθετο	ἀποκρυφὴν αὐτοῦ» καὶ τὸ λεγόμενον
[6]	θεοῦ ἐν ἑπτακαιδεκάτῳ ψαλμῷ ὅτι	Ἔθετο	σκότος ἀποκρυφὴν ὁ θεός» ἵνα
[6]	ἀλλοτρίων τῆς πίστεως τοιοῦτον καταλαβὼν	ἐξέθετο	ἐν τῷ ἑαυτοῦ συγγράμματι. ~Εἶτα
[6]	τί δὴ οὖν μᾶλλον ταῦτ´	ἐξέθετο	ἤ τι τῶν λοιπῶν μυστηρίων
[6]	ὁμοίως ἐκκειμένην οἷς ὁ Κέλσος	ἐξέθετο.	Ὁ μὲν οὖν Κέλσος ἔλεγε
[6]	Πλάτωνος λέξις, ἣν ὁ Κέλσος	ἐξέθετο,	τοῦτον τὸν τρόπον· Περὶ τὸν
[6]	τις βούλοιτο μὴ ἀφ´ ἧς	παρέθετο	αἱρέσεως ἀσημοτάτης ἀλλὰ ἀπὸ βιβλίων
[6]	ἐκτιθέμενα, ὡς οἰηθείη ἄν τις.	Παρέθετο	γὰρ πλειόνα μάλιστα Πλάτωνος ὁ
[6]	παρ´ ἡμῖν τούτων μὲν οὐδὲν	παρέθετο	ὡς οὐδὲ τῆς παρ´ αὐτῷ
[6]	μὴ δοκῶμεν ἀγνοεῖν ἃ Κέλσος	ἐπηγγέλλετο	εἰδέναι· ἀλλὰ καὶ παραστήσωμεν ἀκριβέστερον
[6]	τῷ πλουσίῳ, καὶ τί αὐτῷ	ἐβούλετο	ἡ στενὴ τῆς ῥαφίδος» τρυμαλιά,
[6]	οἰκουμένης, διατιθέντες, ὡς ὁ λόγος	ἐβούλετο,	κατ´ ἀξίαν ἕκαστον τῶν ἀκουόντων·
[6]	Τί δὲ μᾶλλον εἴπερ βαρβαρικὰ	ἐβούλετο	μυστήρια ἐκτίθεσθαι μετὰ τῆς διηγήσεως
[6]	ὁ Κέλσος· Ἔτι μὴν εἴπερ	ἐβούλετο	ὁ θεὸς ὥσπερ ὁ παρὰ
[6]	ἔθνει γραφὰς καταλιπόντα περὶ ὧν	ἐβούλετο	πεῖσαι τοὺς νομοθετουμένους ὅτι εἶεν
[6]	ἡμῖν ἀπηντήσαμεν, φησίν· Εἰ δ´	ἐβούλετο	πνεῦμα ἐξ ἑαυτοῦ καταπέμψαι, τί
[6]	ἐφαρμόζει τὸ ὁ λόγος σὰρξ	ἐγένετο»	ἀνάλογον ὂν τῷ παρὰ Πλάτωνι
[6]	γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε	ἐγένετο·	ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεὸς
[6]	νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. Σὰρξ» οὖν	ἐγένετο»	καὶ γενόμενος σὰρξ» ἐσκήνωσεν ἐν
[6]	θεός, δι´ οὗ τὰ πάντα	ἐγένετο,	καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ~Εἰ
[6]	κορεσθεὶς τῶν ἀγαθῶν ἐν ἀπωλείᾳ	ἐγένετο	κατὰ τὸν εἰπόντα μυστικῶς πρὸς
[6]	ἀληθείᾳ» ἥτις διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἐγένετο»	μετὰ τὸ δοθῆναι τὸν νόμον
[6]	λόγος, δι´ οὗ τὰ πάντ´	ἐγένετο,	ὁ φθάνων, ἵνα πάντα διὰ
[6]	σαρκὶ καὶ γενομένους ὅπερ σὰρξ»	ἐγένετο»	σάρξ» ἵνα χωρηθῇ ὑπὸ τῶν
[6]	πρὸ τοῦ Γενηθήτω φῶς, καὶ	ἐγένετο	φῶς» καὶ τοῦ Ἐκάλεσεν ὁ
[6]	ἔλεγεν, οὐκ ἀναγέγραπται. Οὐ γὰρ	ἐφαίνετο»	αὐτοῖς γραπτέα ἱκανῶς εἶναι» ταῦτα
[6]	ὁ Κέλσος· Εἰ δέ μοι	ἐφαίνετο	γραπτέα τε ἱκανῶς εἶναι πρὸς
[6]	τῆς ἐκθέσεως τῶν Μιθραϊκῶν αὐτῷ	ἐφαίνετο;	~Εἰ δέ τις βούλοιτο μὴ
[6]	γεγονέναι κατὰ τὸ Πνεῦμα θεοῦ	ἐπεφέρετο	ἐπάνω τοῦ ὕδατος» οὐδὲ κακῶς
[6]	Κέλσου δὲ ὑπόθεσιν χωρὶς γεννήσεως	περιεπλάσσετο	τὸ σῶμα τῷ Ἰησοῦ, οὐκ
[6]	μὲν ὁ Κέλσος ἤκουεν, ἐπεὶ	ᾤετο	αὐτῷ χρήσιμα εἶναι εἰς τὸ
[6]	δὲ φήσαντος τὴν ἀσπίδα, ᾗ	ἐχρῆτο,	ὅτ´ Εὔφορβος ἦν, καὶ ἐν
[6]	Κέλσου λέξις τοῖς ἀποδεχομένοις πρόνοιαν·	ἀπολογήσαιτο	δ´ ἄν τις ὅτι νουθετεῖν
[6]	πνεῦμα ἐξ ἑαυτοῦ καταπέμψαι, τί	ἐδεῖτο	εἰς γυναικὸς γαστέρα ἐμπνεῖν; Ἐδύνατο
[6]	διαίτης προνοησαμένους. Εἰ μὲν οὖν	προέκειτο	περὶ μαγείας νῦν ἡμῖν διαλαβεῖν,
[6]	ἀμαθίας ταῦτα ἀντὶ τοῦ θεοῦ	προσεκυνεῖτο,	καὶ χειραγωγήσαντος τὸν τοῦ βουλομένου
[6]	οὕτως μέν τ´ ἂν οὐδ´	ἠπιστεῖτο,	εἰ ἄνωθεν εὐθὺς ἔσπαρτο. Καὶ
[6]	λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἀθλίων ἐκείνων.	Ἐζωγραφεῖτο	δὲ ὡς διάμετρος κύκλου τινὸς
[6]	εἴπερ ἔγκλημά ἐστι τὸ τοιοῦτον,	προσάγοιτο	ἡ τοῦ Κέλσου λέξις τοῖς
[6]	τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ, ὄφρ´ ἂν	ἵκοιτο	γῆν ὀλιγηπελέων· καὶ διηγούμενός γε
[6]	αὐτῷ ἐφαίνετο; ~Εἰ δέ τις	βούλοιτο	μὴ ἀφ´ ἧς παρέθετο αἱρέσεως
[6]	μανικώτερον ταύτης τῆς ἀναισθήτου σοφίας	γένοιτο;	Τί γὰρ ἐσφάλη ὁ Ἰουδαίων
[6]	μὴ ἄρα ἴδιόν τι σημαινόμενον	ἐξακούοιτο	εἰς τὸ νουθετεῖν τὸ καὶ
[6]	πολλοὺς καὶ ῥητά, τί κάλλιον	ἐπέπρακτο	ἂν ἡμῖν ἐν τῷ βίῳ
[6]	μακρὸν Ὄλυμπον, λῦσαι δ´ οὐκ	ἐδύναντο	παρασταδόν· ὃν δὲ λάβοιμι, ῥίπτασκον
[6]	τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ	ἐδέξαντο	εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς. Καὶ
[6]	οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταὶ	ἀνεγράψαντο·	Προῖτος ἔγημε Βελλεροφόντην, ὁ δὲ
[6]	ἢ τοὺς ἰατρούς, οὐδὲν ἂν	κατηγοροῖντο	οἱ τύπτοντες ἢ οἱ τέμνοντες·
[6]	διδαχή, ἀνῃρέθησαν, καὶ πάντες ὅσοι	ἐπείθοντο»	αὐτοῖς παραχρῆμα διεσκεδάσθησαν. Οὐ κύβους
[6]	ἀποδοχὴν τοῦ καλοῦ πολλῷ βελτίους	ἐγένοντο.	~Παλαιοὶ τοίνυν ἄνδρες καὶ σοφοὶ
[6]	ἀνωτέρω καὶ παρὰ τῷ Κέλσῳ	ἐπλανῶντο,	ὡς σεμνοὺς μὲν ἔχοντες περιβόλους
[6]	ζωήν» τῷ δὲ δευτέρῳ κύκλῳ	ἐνεγέγραπτο,	περιπεπλεγμένῳ καὶ ἐμπεριειληφότι ἄλλους δύο
[6]	τομῆς κύκλος ἦν, ἐν ᾧ	ἐπεγέγραπτο	γνῶσις» κατωτέρω δὲ ἄλλος, ἐν
[6]	μικρότερον, ὧν ἐπὶ τῆς διαμέτρου	ἐπεγέγραπτο	πατὴρ καὶ υἱός» καὶ μεταξὺ
[6]	κατωτέρω δὲ ἄλλος, ἐν ᾧ	ἐπεγέγραπτο	σύνεσις» Καὶ ταῦτα δὲ παρειλήφαμεν
[6]	οὐδ´ ἠπιστεῖτο, εἰ ἄνωθεν εὐθὺς	ἔσπαρτο.	Καὶ ταῦτ´ εἶπεν, ἐπεὶ μὴ
[6]	Χριστιανῶν κατηγορίαν, πῶς οὐχὶ τὸ	αὐτὸ	ἄκαιρον καὶ ἐπὶ τῆς ἐκθέσεως
[6]	τῷ δημιουργῷ τὸ πνεῦμα ἀπαιτεῖ	αὐτὸ	ἀκηκόαμεν πώποτε. Εἶθ´ ἑξῆς τοιούτοις
[6]	φῶς ἐν τῇ ψυχῇ γενόμενον	αὐτὸ	ἑαυτὸ ἤδη τρέφει» ~Ἀλλ´ οἱ
[6]	ὡς δ´ ὁ Κέλσος ἐξείληφεν,	αὐτὸ	εἶναι τὸ κατ´ εἰκόνα» αὐτοῦ;
[6]	συνουσίας γινομένης περὶ τὸ πρᾶγμα	αὐτὸ	καὶ τοῦ συζῆν ἐξαίφνης οἷον
[6]	πάντων τυπωθέντων καὶ μορφωθέντων πρὸς	αὐτό,	καὶ τῶν δι´ ἀμέλειαν τοῦ
[6]	οἱασδηποτοῦν αἱρέσεως λεξείδιον, μὴ τρανώσας	αὐτὸ	κἂν κατὰ τὸ βούλημα ἐκείνης
[6]	αὐτὸ χλευάζει λέγων διὰ τοῦτο	αὐτὸ	παραλαμβάνεσθαι, ἤτοι ἐπεὶ σταυρῷ ἐνηλώθη
[6]	δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ	αὐτὸ	πνεῦμα, ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν
[6]	τὸ πῶς πείθειν ἀδυνατεῖ; καὶ	αὐτὸ	προσαχθὲν ἂν πᾶσι τοῖς πρόνοιαν
[6]	τέταρτον δὲ αὕτη, πέμπτον δὲ	αὐτὸ	τιθέναι δεῖ, ὃ δὴ γνωστόν
[6]	ἐκκείμενα τοιαῦτα· Ὁπόθεν δὲ καὶ	αὐτὸ	τοῦτο ἐπῆλθεν αὐτοῖς θεοῦ υἱὸν
[6]	ἐν σώματι, πάντως τι παραλλάττειν	αὐτὸ	τῶν λοιπῶν ἐχρῆν ἢ κατὰ
[6]	ἐν σώματι, πάντως τι παραλλάττειν	αὐτὸ	τῶν λοιπῶν ἐχρῆν ἢ κατὰ
[6]	παρὰ τὰ πρότερον εἰρημένα πάλιν	αὐτό	φησιν· ἀρκεῖ δ´ ἡμῖν τὰ
[6]	τοῦ ξύλου ἀπὸ δύο τόπων	αὐτὸ	χλευάζει λέγων διὰ τοῦτο αὐτὸ
[6]	εἶναι τὸ λεγόμενον, κἂν καθ´	αὑτὸ	ἀληθὲς καὶ πιστικώτατον ᾖ, πρὸς
[6]	ἐν τῇ ψυχῇ γενόμενον αὐτὸ	ἑαυτὸ	ἤδη τρέφει» ~Ἀλλ´ οἱ τοιαῦτα
[6]	Ἀλλ´ ὡς καὶ αὐτὸς ἐσημειώσατο,	ταὐτὸ	εἶπεν ἀνωτέρω, καὶ ἡμεῖς πρὸς
[6]	ἐκείνης ἀλλὰ τὰ ῥημάτια συμφορήσας,	ἐπεδείκνυτο	ἐν τοῖς μηδὲν ἐπισταμένοις μήτε
[6]	Χριστιανῶν τοῖς πλείστοις καὶ μηδὲν	τοιοῦτο	περὶ αὐτῶν μηδ´ ἀκηκοέναι. ~Μετὰ
[6]	δυνατὸν καὶ διὰ τοῦτο χρήσιμον	τοιοῦτο	φαινόμενον, ὁποῖον ἔδει ἑκάστῳ βλέπεσθαι;
[6]	αὐτολόγῳ τὸν τέλειον, ὡς κατὰ	τοῦτο	ἀναβεβηκότας μὴ χωρίζειν ἡμᾶς τὴν
[6]	τόπων αὐτὸ χλευάζει λέγων διὰ	τοῦτο	αὐτὸ παραλαμβάνεσθαι, ἤτοι ἐπεὶ σταυρῷ
[6]	τὸν γενόμενον σάρκα, καὶ μετὰ	τοῦτο	αὐτοὺς ἀναβιβάσῃ ἐπὶ τὸ ἰδεῖν
[6]	Κέλσῳ ὑπολαβόντες τετερατεῦσθαι καὶ διὰ	τοῦτο	βουληθέντες ὁμοίως τερατεύσασθαι, ὡς καὶ
[6]	Πῶς μοι δεικνύεις τὸν θεόν;	~Τοῦτο	δ´ ἐν τοῖς προκειμένοις ὁ
[6]	καὶ τίσι προσθῶνται; Καὶ πρὸς	τοῦτο	δὲ ἀπὸ τῆς ἐναργείας ὁρμώμενοι
[6]	ἄρα πάντα τὰ Χριστιανῶν γινώσκοι.	Τοῦτο	δὲ δῆλον ποιεῖ καὶ ἡ
[6]	τοὺς πειστικοὺς λόγους τοῦ θεοῦ.	Τοῦτο	δὲ καὶ ἐπ´ ἀνθρώπων λέγων
[6]	ὅσα καλῶς λέλεκται ἐφανέρωσε» Διὰ	τοῦτο	δὲ καὶ τοὺς τὰ ἀληθῆ
[6]	ὃν ἐποίησεν αὐτός; Καὶ πρὸς	τοῦτο	δὲ λέγομεν ὅτι τοῦ μὲν
[6]	ἄλλων προσῆν μηδὲν ἄλλου διαφέρειν·	τοῦτο	δὲ οὐδὲν ἄλλου διέφερεν, ἀλλ´
[6]	ἀπηντήσαμεν. Ὅμως μέντοι ἐβουλήθη καὶ	τοῦτο	δεῖξαι πεπλασμένον ἡμῖν καὶ ληφθὲν
[6]	δὲ καί· Ὅταν τὸ φθαρτὸν	τοῦτο	ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν» τότε γενήσεται ὁ
[6]	τοιαῦτα· Ὁπόθεν δὲ καὶ αὐτὸ	τοῦτο	ἐπῆλθεν αὐτοῖς θεοῦ υἱὸν καλεῖν,
[6]	δὲ ἀκάθαρτον» τὸ ζῷον ἀναγεγράφθαι	τοῦτο,	ἔχον μέν τι ἀποδεκτὸν τὸ
[6]	καὶ» ἐμίσησαν ἀδικίαν· καὶ διὰ	τοῦτο	ἔχρισε» καὶ αὐτοὺς ὁ θεός,
[6]	ὑπάγω καὶ ὑμεῖς ἦτε. Διὰ	τοῦτο	ἡμεῖς μετὰ τοὺς ἐνταῦθα πόνους
[6]	ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ θεός»	τοῦτο	καὶ ἐν τῷ Δανιὴλ τοῦτον
[6]	μυθικοὺς ὑπερβαλόντες καὶ Ὀφιανοὶ διὰ	τοῦτο	καλούμενοι τοσοῦτον ἀποδέουσι τοῦ εἶναι
[6]	τοῦ προτραπῆναι εἰς τὸ πιστεύειν	τοῦτο	κηρύττομεν, ἄλλοις δὲ ὅση δύναμις
[6]	ἐνθεωτάτους ἀλλὰ καὶ αὐτίκα ἀπολουμένους.	Τοῦτο	μὲν ἤδη καὶ ὡς μαντικὸς
[6]	ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ» φησί· Μετὰ	τοῦτο	μὴν ὥσπερ τις ἀτεχνῶς πονηρὸς
[6]	δὲ μετὰ τὴν τούτων γένεσιν,	τοῦτο	μόνον ἐπισημειωσόμεθα πρὸς αὐτόν, ὅτι
[6]	μωρίαν τοῦ κηρύγματος» λέγουσιν οἱ	τοῦτο	μόνον θεωροῦντες· Εἴδομεν αὐτόν, καὶ
[6]	αὐτῶν τὰ κεκλεισμένα, οὐ παρὰ	τοῦτο	ὁ λόγος κενός ἐστι σοφίας.
[6]	ποτε εἰς μίαν γωνίαν ἔπεμψε	τοῦτο,	ὅ φατε, πνεῦμα; Δέον πολλὰ
[6]	ἀνωτέρω περὶ αὐτῆς εἰρήκαμεν εἰς	τοῦτο	ὀλίγα· ἐπεὶ δὲ τὰ ἐπικαιρότερα
[6]	παρέχειν ἑαυτὸν τῷ κείροντι· διὰ	τοῦτο	οὐ μόνης δεῖται τῆς τοῦ
[6]	λεγομένων ὑπὸ τοῦ πείθοντος. Διὰ	τοῦτο	οὐ παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι
[6]	χωρὶς λόγου πράττοντα. Εἴπερ οὖν	τοῦτο	οὐκ εὐκαταφρόνητον ὡς οἶμαι ἔχει
[6]	θεοῦ ὅτι ὁ πάντα εἰδὼς	τοῦτο	οὐκ ἠπίστατο, ὅτι κακοῖς ἀνθρώποις
[6]	εἶναι τὰς ἀρχὰς καὶ διὰ	τοῦτο	πάντα φθείροντας κινδυνεύοντας δὲ καὶ
[6]	ἀπὸ τοῦ τριακοστοῦ τρίτου ψαλμοῦ,	τοῦτο	παριστάσαις οὕτως· Οἱ δὲ ἐκζητοῦντες
[6]	τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ» ἵνα μετὰ	τοῦτο	πᾶς» ὃν οὐ νοεῖ Κέλσος,
[6]	τὸ σωθῆναι αὐτούς. Καὶ διὰ	τοῦτο	πέμπει αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν
[6]	διϊόντες αὐτάς· ἡμεῖς δὲ καὶ	τοῦτο	πεποιήκαμεν, ἵνα τὸ τῆς ἀτελέστου
[6]	ὅτε ὑποκρίνεται τὸ κρεῖττον, διὰ	τοῦτο	περὶ τὸν χείρονα γίνεται ἐκ
[6]	δὲ μᾶλλον ἐχρῆν, εἴπερ ἠπίστατο,	τοῦτο	ποιῆσαι καὶ διδάξαι, ποία αἵρεσις
[6]	φῶς. Καὶ ἐπὶ τὸ φῶς	τοῦτο	προτρέπων ἡμᾶς ὁ ἐν τῷ
[6]	μὴ ἀπὸ μελισσῶν, οὐκ ἂν	τοῦτό	τις ἀπήγγελλεν ἀπὸ τῆς γεύσεως
[6]	ἀνδρὸς Ἀαρών» καὶ ἔφθασε καταβαῖνον»	τοῦτο	τὸ μύρον» ἐπὶ τὴν ὤαν
[6]	οὐδὲν ἄλλο ἢ διὰ σοφίαν	τοῦτο	τὸ ὄνομα ἔσχηκα. Ποίαν δὲ
[6]	φῶς τοῦ κόσμου» Ἔλαμψε» γὰρ	τοῦτο	τὸ φῶς ἐν ταῖς καρδίαις
[6]	ἐντυγχάνοντας αὐτῇ· παρ´ οἷς τρέφεται	τοῦτο	τὸ φῶς τῷ ἔν τινι
[6]	τῆς λέξεως εὐλόγως κατηγορεῖ τῶν	τοῦτο	τολμώντων λέγειν· τούτου δ´ ἕνεκα
[6]	καὶ τὸ μηδέν. Ἀλλ´ ἐπεὶ	τοῦτο	φέρει εἰς κατασκευὴν τοῦ δεῖν
[6]	οὖν εἶπεν ἐν τοῖς ἀνωτέρω,	τοῦτο	φήσομεν πρὸς αὐτόν· ποία γραῦς
[6]	τοῖς ὁρῶσι δυνατὸν καὶ διὰ	τοῦτο	χρήσιμον τοιοῦτο φαινόμενον, ὁποῖον ἔδει
[6]	καὶ γυναικὸς λέλεκται· Οὐκέτι εἰσὶ	δύο	ἀλλὰ σὰρξ μία» περὶ δὲ
[6]	κύκλων ἐπιγεγραμμένα, ἄλλα τε καὶ	δύο	ἄττα, μεῖζόν τε καὶ μικρότερον
[6]	καί, ὡς ἔθος αὐτῷ, χλευάζει	δύο	εἰσάγων υἱοὺς θεῶν, τοῦ δημιουργοῦ
[6]	εἰ οὕτως ἔχει, οὐκ εἰσὶ	δύο	ἡ ψυχὴ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς
[6]	ἐπ´ ἔλαττον· τί οὖν ἄτοπον	δύο,	ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀκρότητας, τὴν
[6]	ἐνεγέγραπτο, περιπεπλεγμένῳ καὶ ἐμπεριειληφότι ἄλλους	δύο	κύκλους καὶ ἄλλο σχῆμα ῥομβοειδές,
[6]	ἦν, καὶ ἄλλου συγκειμένου ἐκ	δύο	κύκλων, τοῦ μὲν ἐξωτέρου ξανθοῦ
[6]	ἐν μιᾷ λεγομένου ἡμέρᾳ ἐν	δύο	πεφηνέναι πόλεσι, τί χρὴ καὶ
[6]	θείων γραμμάτων λόγοι καὶ ἄλλα,	δύο	τῇ ἑαυτῶν φύσει τυγχάνοντα, εἰς
[6]	τὰ περὶ τοῦ ξύλου ἀπὸ	δύο	τόπων αὐτὸ χλευάζει λέγων διὰ
[6]	τι ἐν αὐτῇ σύμβολον τῶν	δύο	τῶν ἐν οὐρανῷ περιόδων, τῆς
[6]	μεταξὺ τοῦ μείζονος, ἐν ᾧ	ὁ	μικρότερος ἦν, καὶ ἄλλου συγκειμένου