Chapitre |
[7] |
ὁ
Θερσίτης
ὁ
τοιοῦτος
εἰ
|
λάβοι |
τὴν
Ἀχιλλέως
πανοπλίαν,
οἴει
ὅτι |
[12] |
δοῦναι
αὐτῷ
τὴν
τοῦ
Ὀρφέως.
|
λαβόντα |
δὲ
μεθ´
ἡμέραν
μὲν
ἐν |
[3] |
δάφνης
καθάπερ
ὁ
ποιμὴν
ἐκεῖνος
|
λαβών; |
Ἑλικῶνα
μὲν
γάρ,
ἵνα
διατρίβειν |
[7] |
πολλάκις,
ἀναγνώτω
σοί
τις
αὐτοῦ
|
λαβὼν |
τὴν
δευτέραν
τῆς
Ἰλιάδος
ῥαψῳδίαν, |
[25] |
οἷς
ἀκίνδυνον
ἀπελθοῦσιν,
ἢν
μὴ
|
λάβωσιν |
ἅπαντα,
ἐξαγορεῦσαι
τὰ
πραχθέντα
ὑμῖν |
[24] |
καὶ
τοῦ
καθ´
ἡμέραν
βίου
|
λαμβάνειν. |
σὺ
δ´
οἴει
συνήγορον
κοινὸν |
[8] |
τοὺς
Δελφοὺς
τοῖς
τε
ἄλλοις
|
λαμπρὸς |
καὶ
δὴ
καὶ
ἐσθῆτα
χρυσόπαστον
|
[21] |
γὰρ
ἦν
τις
ἐν
τῇ
|
Λαρίσῃ |
Βατραχίων
μάγειρος
τῷ
Πύρρῳ
ὅμοιος. |
[21] |
αὐτῷ,
ἄχρι
δή
τις
ἐν
|
Λαρίσῃ |
πρεσβῦτις
ξένη
αὐτῷ
τἀληθὲς
εἰποῦσα
|
[15] |
πολλάκις
δι´
αὐτὴν
εἰς
τὰς
|
λατομίας |
ἐμπεσεῖν
οὐ
δυνάμενον
κατέχειν
τὸν |
[23] |
ὑμῖν
νόμους
συνέγραψεν,
ὡς
χρὴ
|
λεαίνεσθαι |
καὶ
παρατίλλεσθαι
καὶ
πάσχειν
καὶ
|
[17] |
παρὰ
τῶν
παλαιῶν
τις
κτήσαιτο,
|
λέγειν |
τε
δύνασθαι
καὶ
πράττειν
τὰ |
[15] |
τὴν
κεφαλὴν
ὡς
ἀληθῶς
δεόμενος.
|
~Λέγεται |
δὲ
καὶ
Διονύσιον
τραγῳδίαν
ποιεῖν
|
[10] |
σφραγῖσιν
ἐκείναις.
καὶ
εἰπεῖν
γε
|
λέγεται |
πρὸς
αὐτόν·
Ὦ
Εὐάγγελε,
σὺ |
[3] |
γάρ,
ἵνα
διατρίβειν
αἱ
θεαὶ
|
λέγονται, |
οὐδὲ
ἀκήκοας
οἶμαί
ποτε,
οὐδὲ |
[28] |
ὑπὲρ
τῶν
γυναικῶν
ἀγανακτοῦσαν
καὶ
|
λέγουσαν, |
οὐδὲ
σκότον
φρίσσουσι
τὸν
συνεργάτην
|
[13] |
τὸν
Ὀρφέα
ἢ
τὸν
Νέανθον
|
λέγω, |
ὅπου
καὶ
καθ´
ἡμᾶς
αὐτοὺς |
[28] |
Οἶδα
ὡς
μάτην
ταῦτά
μοι
|
λελήρηται |
καὶ
κατὰ
τὴν
παροιμίαν
Αἰθίοπα |
[7] |
ἄνθρωπος,
διάστροφος
τὸ
σῶμα
καὶ
|
λελωβημένος. |
ἐκεῖνος
τοίνυν
ὁ
Θερσίτης
ὁ |
[23] |
ἢ
ἕνα
κίναιδον.
εἶτα
ἡ
|
λεοντῆ |
μὲν
τὸν
τοιοῦτον
οὐκ
ἂν |
[23] |
ἐκεῖνα,
εἰ
τούτων
τις
νυνὶ
|
λεοντῆν |
περιβαλόμενος
καὶ
ῥόπαλον
ἔχων
βαδίζοι, |
[9] |
δὲ
ἄρχεται
ἀπόμουσόν
τι
καὶ
|
λεπτόν, |
ὥστε
γέλωτα
μὲν
παρὰ
πάντων |
[11] |
ἄκαιρον
δ´
ἂν
γένοιτο
καὶ
|
Λέσβιον |
μῦθόν
τινα
διηγήσασθαί
σοι
πάλαι |
[11] |
οὕτω
μετ´
ᾠδῆς
προσενεχθῆναι
τῇ
|
Λέσβῳ, |
κἀκείνους
ἀνελομένους
τὴν
μὲν
κεφαλὴν |
[23] |
οὔκ,
εἴ
γε
μὴ
χύτραις
|
λημῶντες |
τυγχάνοιεν.
μυρία
γάρ
ἐστι
τὰ |
[22] |
σε
ἐπαινοῦσι.
Καίτοι
τί
ταῦτα
|
ληρῶ; |
πρόδηλος
γὰρ
ἡ
αἰτία
τῆς |
[29] |
καὶ
κάτοπτρα
μεγάλα,
οὐ
μὴν
|
λήσειν |
γε
διὰ
ταῦτα
οὐδὲν
εἰδότας. |
[23] |
ἂν
ἔκρυψεν,
σὺ
δ´
οἴει
|
λήσειν
|
σκεπόμενος
βιβλίῳ;
ἀλλ´
οὐ
δυνατόν· |
[3] |
σοί—
καί
μοι
πρὸς
τῆς
|
Λιβανίτιδος |
ἄφες
ἐν
τῷ
παρόντι
τὸ |
[8] |
ἀκηράτου
πᾶσαν,
σφραγῖσι
δὲ
καὶ
|
λίθοις |
ποικίλοις
κατακεκοσμημένην,
Μουσῶν
μεταξὺ
καὶ |
[12] |
μὲν
θηρία
καὶ
φυτὰ
καὶ
|
λίθους, |
ἐμελῴδει
δὲ
καὶ
μετὰ
τὴν |
[19] |
διαθήκαις
παρενέγραψας,
ἀπωλώλεις
ἂν
ὑπὸ
|
λιμοῦ |
ἤδη
καὶ
ἀγορὰν
προὐτίθεις
τῶν |
[25] |
ὁμοίων
καὶ
ἄλλον
ταὐτὰ
καὶ
|
λόγοις |
διηγουμένους.
πρὸς
δὴ
ταῦτα,
ὦγαθέ, |
[27] |
καὶ
Αἰσχίνου
τὸν
κατὰ
Τιμάρχου
|
λόγον |
ἀναγιγνώσκεις;
ἢ
ἐκεῖνά
γε
πάντα |
[11] |
τινα
ἐπὶ
τῷ
Ὀρφεῖ,
ὡς
|
λόγος, |
τὴν
λύραν
δὲ
αὐτὴν
ὑπηχεῖν |
[20] |
αὐτῶν.
φασὶ
δὲ
σὲ
καὶ
|
λόγους |
ἐπιδείκνυσθαι
αὐτοῖς
ἐπὶ
δείπνῳ
κἀκείνους |
[28] |
ὑπαγάγῃς
τῇ
γλώττῃ
παλαιῶν
ἀνδρῶν
|
λόγους |
καὶ
ποιήματα
μηδὲν
δεινόν
σε |
[27] |
ἤδη
ἐκείνοις
ἢ
πρὸ
τῶν
|
λόγων; |
ἀλλὰ
πρὸς
Κότυος
μηκέτι
μὴ |
[18] |
ἐν
συνουσίᾳ
προχωρεῖν
εἰς
μῆκος
|
λόγων, |
ὁ
μὲν
ἐπαινοῖ
τι
ἢ |
[26] |
μὲν
ἱστορίαν
οἶσθα,
πάσας
δὲ
|
λόγων |
τέχνας
καὶ
κάλλη
αὐτῶν
καὶ |
[20] |
καὶ
ἀγορὰν
προὐτίθεις
τῶν
βιβλίων.
|
~λοιπὸν |
οὖν
δὴ
ἐκεῖνο,
πεπεισμένον
ὑπὸ |
[23] |
φθέγξαιο
μόνον,
εἰ
γὰρ
καὶ
|
λουόμενος |
ἀποδύσαιο,
μᾶλλον
δὲ
μὴ
ἀποδύσῃ, |
[7] |
Ἕκτορα
καὶ
πρὸ
αὐτοῦ
τὸν
|
Λυκάονα |
καὶ
τὸν
Ἀστεροπαῖον,
μηδὲ
φέρειν |
[12] |
παρὰ
τῆς
μητρὸς
ὑπῆρχεν·
ἡ
|
λύρα |
δὲ
ἄλλως
κτῆμα
ἦν,
οὐδὲν |
[11] |
τὴν
κεφαλὴν
αὐτοῦ
σὺν
τῇ
|
λύρᾳ |
εἰς
τὸν
Ἕβρον
ἐμπεσοῦσαν
ἐκβληθῆναι |
[12] |
σαφέστατα
ὤφθη
ὡς
οὐχ
ἡ
|
λύρα |
ἡ
θέλγουσα
ἦν,
ἀλλὰ
ἡ |
[11] |
ἐπιπλεῖν
γε
τὴν
κεφαλὴν
τῇ
|
λύρᾳ, |
τὴν
μὲν
ᾄδουσαν
θρῆνόν
τινα |
[11] |
τὸ
Βακχεῖον
αὐτοῖς
ἐστι,
τὴν
|
λύραν |
δὲ
ἀναθεῖναι
εἰς
τοῦ
Ἀπόλλωνος |
[11] |
τῷ
Ὀρφεῖ,
ὡς
λόγος,
τὴν
|
λύραν |
δὲ
αὐτὴν
ὑπηχεῖν
τῶν
ἀνέμων |
[12] |
χρήμασι
πεῖσαι
ὑποθέντα
ἑτέραν
ὁμοίαν
|
λύραν |
δοῦναι
αὐτῷ
τὴν
τοῦ
Ὀρφέως. |
[12] |
μέλη
τινὰ
θεσπέσια
ὑπηχήσειν
τὴν
|
λύραν |
ὑφ´
ὧν
πάντας
καταθέλξειν
καὶ |
[4] |
ἀναγιγνωσκομένων
οἶσθα
οὐδέν,
ἀλλ´
ὄνος
|
λύρας |
ἀκούεις
κινῶν
τὰ
ὦτα.
Ὡς |
[12] |
τοῦ
τυράννου
ταῦτα
ὑπὲρ
τῆς
|
λύρας
|
πυνθανόμενον,
ὡς
ἐκήλει
μὲν
θηρία |
[13] |
ἐστίν,
οἶμαι,
ὃς
τὸν
Ἐπικτήτου
|
λύχνον |
τοῦ
Στωϊκοῦ
κεραμεοῦν
ὄντα
τρισχιλίων |
[13] |
τῶν
νυκτῶν
ὑπ´
ἐκείνῳ
τῷ
|
λύχνῳ |
ἀναγιγνώσκοι,
αὐτίκα
μάλα
καὶ
τὴν |