Chapitre |
[7] |
μὲν
ἄλλα
μὴ
ἐξετάζειν·
οὐδὲν
|
γὰρ |
αὐτῶν
πρὸς
σέ·
πεποίηται
δέ |
[10] |
μὲν
χρυσῆν
δάφνην
περίκεισαι,
πλουτεῖς
|
γάρ, |
ἐγὼ
δὲ
ὁ
πένης
τὴν |
[15] |
γυναῖκα
χρησίμην
ἀπώλεσα.
καὶ
τοῦτο
|
γὰρ |
ἐκ
τοῦ
πυξίου,
καὶ
τό· |
[16] |
ἔδει
ἐκεῖνο
τὸ
πυξίον.
~τίνα
|
γὰρ |
ἐλπίδα
καὶ
αὐτὸς
ἔχων
εἰς |
[15] |
τοῦ
πυξίου,
καὶ
τό·
αὑτοῖς
|
γὰρ |
ἐμπαίζουσιν
οἱ
μωροὶ
βροτῶν.
Τοῦτο |
[1] |
ὃ
νῦν
ποιεῖς.
οἴει
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
παιδείᾳ
καὶ
αὐτὸς
εἶναί |
[23] |
μὴ
χύτραις
λημῶντες
τυγχάνοιεν.
μυρία
|
γάρ |
ἐστι
τὰ
ἀντιμαρτυροῦντα
τῷ
σχήματι, |
[19] |
ὠνὴν
τῶν
βιβλίων·
ὠφελείας
μὲν
|
γὰρ |
ἢ
χρείας
τῆς
ἀπ´
αὐτῶν |
[22] |
Καίτοι
τί
ταῦτα
ληρῶ;
πρόδηλος
|
γὰρ |
ἡ
αἰτία
τῆς
περὶ
τὰ |
[21] |
Βατραχίωνι,
ἔφη,
τῷ
μαγείρῳ·
καὶ
|
γὰρ |
ἦν
τις
ἐν
τῇ
Λαρίσῃ |
[3] |
ποιμὴν
ἐκεῖνος
λαβών;
Ἑλικῶνα
μὲν
|
γάρ, |
ἵνα
διατρίβειν
αἱ
θεαὶ
λέγονται, |
[23] |
γὰρ
καὶ
φθέγξαιο
μόνον,
εἰ
|
γὰρ |
καὶ
λουόμενος
ἀποδύσαιο,
μᾶλλον
δὲ |
[21] |
πασῶν
τὸ
πρᾶγμα
ἦν·
εἶδον
|
γὰρ |
καὶ
τὴν
τοῦ
Πύρρου
εἰκόνα· |
[23] |
εἶναι
καὶ
κωφοῖς
γνώριμα·
εἰ
|
γὰρ |
καὶ
φθέγξαιο
μόνον,
εἰ
γὰρ |
[25] |
ἀπὸ
πολλῶν
τῶν
ὀφειλομένων.
~Καὶ
|
γὰρ |
κἀκεῖνα·
περὶ
δύο
ταῦτα
δεινῶς |
[9] |
τῆς
κιθάρας
τὰς
σφραγῖδας·
ἐξεπεπτώκεσαν
|
γὰρ |
κἀκείνης
συμμαστιγουμένης
αὐτῷ.
~Μικρὸν
δὲ |
[6] |
ἐκεῖνο
δὲ
γελοῖον
ἐποίει,
κρηπῖδας
|
γὰρ |
καλλίστας
ἐωνεῖτο
νεοτμήτους
ἀεί,
καὶ |
[25] |
τίς
ἂν
μεταπείσειέ
σε;
οὐδὲ
|
γὰρ |
κύων
ἅπαξ
παύσαιτ´
ἂν
σκυτοτραγεῖν |
[25] |
καὶ
πάσχειν
ἔχῃς.
ὥστε
μὲν
|
γὰρ |
μηκέτι
ἐργάζεσθαι
τίς
ἂν
μεταπείσειέ |
[4] |
συγκολλήσας
καὶ
περιβαλόμενος
περινοστῇς;
πίθηκος
|
γὰρ |
ὁ
πίθηκος,
ἡ
παροιμία
φησί, |
[13] |
ὄντα
τρισχιλίων
δραχμῶν
ἐπρίατο;
ἤλπιζεν
|
γὰρ |
οἶμαι
κἀκεῖνος,
εἰ
τῶν
νυκτῶν |
[5] |
ὀκνεῖς
καὶ
τοῦτο
ἐπινεύειν;
ἔλεγχος
|
γάρ, |
οἶμαι,
σαφὴς
οὗτος,
καὶ
τῶν |
[26] |
τὸ
πλῆθος
τῶν
βιβλίων.
κωλύει
|
γὰρ |
οὐδὲν
κἀμέ
σοι
ἐνδιατρίβειν,
ἐπειδὴ
|
[20] |
ἢν
μὴ
διαρραγῶσι
βοῶντες.
Καὶ
|
γὰρ |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
ῥᾷστος
εἶ |
[21] |
σοι
πρέπον
ἂν
εἴη.
ἐπεὶ
|
γὰρ |
οὕτω
διέκειτο
ὁ
Πύρρος
καὶ |
[3] |
καὶ
μεμνῆσθαι
Μουσῶν
ἀνόσιον.
ἐκεῖναι
|
γὰρ |
ποιμένι
μὲν
οὐκ
ἂν
ὤκνησαν |
[21] |
αὐτὸν
τῆς
κορύζης.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
Πύρρος
ἐπιδείξας
αὐτῇ
εἰκόνα
Φιλίππου |
[25] |
ὡς
ἱερὸν
χρῆμα
συμβουλή.
ἀξιῶ
|
γάρ |
σε
ἀφέμενον
τῶν
μηδὲν
προσηκόντων
|
[23] |
βιβλίῳ;
ἀλλ´
οὐ
δυνατόν·
προδώσει
|
γάρ |
σε
καὶ
ἀποκαλύψει
τὰ
ἄλλα |
[1] |
τοῖς
καπήλοις
αὐτῶν.
ἢ
πόθεν
|
γάρ |
σοι
διαγνῶναι
δυνατόν,
τίνα
μὲν |
[5] |
τέχνην;
εὖ
γε
ἀνένευσας·
οὐδὲ
|
γὰρ |
τοὺς
Μαρσύου
ἢ
Ὀλύμπου
κτησάμενος |
[28] |
παροιμίαν
Αἰθίοπα
σμήχειν
ἐπιχειρῶ·
σὺ
|
γὰρ |
ὠνήσῃ
καὶ
χρήσῃ
εἰς
οὐδὲν |
[22] |
ἐγὼ
μὴ
πάλαι
κατεῖδον·
σοφὸν
|
γάρ, |
ὡς
γοῦν
οἴει,
τοῦτ´
ἐπινενόηκας |
[5] |
χρήσασθαι
κατὰ
τὴν
τέχνην;
εὖ
|
γε |
ἀνένευσας·
οὐδὲ
γὰρ
τοὺς
Μαρσύου |
[10] |
δέκα
δραχμῶν
ἀξίαν·
ἀλλ´
οὗτός
|
γε |
ᾄσας
δεξιῶς
καὶ
κιθαρίσας
κατὰ
|
[29] |
κάτοπτρα
μεγάλα,
οὐ
μὴν
λήσειν
|
γε |
διὰ
ταῦτα
οὐδὲν
εἰδότας.
ἀλλὰ |
[4] |
ἔχουσι
καὶ
πωλοῦσιν,
ἀλλ´
εἴ
|
γε |
διελέγχειν
ἐθέλεις,
ὄψει
μηδ´
ἐκείνους
|
[18] |
ἐπιγραφῆς
εἰδὼς
πρᾴως
εἴποις
τοῦτό
|
γε· |
εἶτα,
ὡς
φιλεῖ
τὰ
τοιαῦτα
|
[19] |
περιουσίας
ἀναλίσκεις;
καὶ
μὴν
ὅσα
|
γε |
κἀμὲ
Σύρον
ὄντα
εἰδέναι,
εἰ |
[8] |
ἰσομεγέθεις
τῷ
καρπῷ·
τὴν
μέν
|
γε |
κιθάραν
αὐτήν,
ὑπερφυές
τι
χρῆμα |
[10] |
ταῖς
σφραγῖσιν
ἐκείναις.
καὶ
εἰπεῖν
|
γε |
λέγεται
πρὸς
αὐτόν·
Ὦ
Εὐάγγελε, |
[23] |
Ἡρακλέα
εἶναι
αὐτόν;
οὔκ,
εἴ
|
γε |
μὴ
χύτραις
λημῶντες
τυγχάνοιεν.
μυρία |
[10] |
πένης
τὴν
Δελφικήν.
πλὴν
τοῦτό
|
γε
|
μόνον
ὤνησο
τῆς
σκευῆς,
ὅτι |
[30] |
δυναμένῳ
φαγεῖν
ἐπιτρέπει.
Ταῦτα
τό
|
γε |
νῦν
εἶναι
ὑπὲρ
μόνων
τῶν |
[10] |
Εὐάγγελος
οὗτος,
παρ´
ὅσον
σοί
|
γε |
οὐδ´
ὀλίγον
μέλει
τοῦ
γέλωτος |
[27] |
Τιμάρχου
λόγον
ἀναγιγνώσκεις;
ἢ
ἐκεῖνά
|
γε |
πάντα
οἶσθα
καὶ
γιγνώσκεις
αὐτῶν
|
[15] |
οἱ
μωροὶ
βροτῶν.
Τοῦτο
μέν
|
γε |
πρὸς
σὲ
μάλιστα
εὐστόχως
ἂν
|
[11] |
τὸ
ἱερόν,
καὶ
ἐπὶ
πολύ
|
γε |
σώζεσθαι
αὐτήν.
~χρόνῳ
δὲ
ὕστερον |
[11] |
τὸν
μέλανα
κόλπον,
καὶ
ἐπιπλεῖν
|
γε |
τὴν
κεφαλὴν
τῇ
λύρᾳ,
τὴν |
[4] |
κινῶν
τὰ
ὦτα.
Ὡς
εἴ
|
γε |
τὸ
κεκτῆσθαι
τὰ
βιβλία
καὶ |
[16] |
αὐτῶν;
πάνυ
γοῦν
ἤδη
βελτίων
|
γεγένησαι |
διὰ
τὴν
ὠνήν,
ὃς
τοιαῦτα |
[26] |
χρῆμα
καὶ
ἄκρον
ἐν
παιδείᾳ
|
γεγένησαι |
διὰ
τὸ
πλῆθος
τῶν
βιβλίων. |
[28] |
φωνῆς
καὶ
τῆς
γνώμης
τῶν
|
γεγραφότων. |
~σὺ
δὲ
οἴει
θεραπεύσειν
τὴν |
[29] |
μὲν
οἱ
πολλοὶ
παρὰ
τοῖς
|
γείτοσιν |
αὐτῶν,
πρὸς
δὲ
τὰ
ἐκείνων |
[6] |
ἅμα
τοῖς
οἰκέταις.
ἐκεῖνο
δὲ
|
γελοῖον
|
ἐποίει,
κρηπῖδας
γὰρ
καλλίστας
ἐωνεῖτο |
[29] |
ταῦτα
οὐδὲν
εἰδότας.
ἀλλὰ
τὸ
|
γελοιότατον |
ἐκεῖνο
πάσχουσιν,
ὅτι
κείρονται
μὲν |
[9] |
ἐκβαλεῖν
τοῦ
θεάτρου·
ὅτεπερ
καὶ
|
γελοιότατος
|
ὤφθη
δακρύων
ὁ
χρυσοῦς
Εὐάγγελος |
[15] |
ὅμως
ἐν
αὐτῷ
ἐκείνῳ
μακρῷ
|
γελοιότερα |
ἔγραφεν,
οἷον
κἀκεῖνο
τό·
Δωρὶς |
[29] |
τὸν
νοσοῦντα.
ἵνα
δὲ
καὶ
|
γελοιοτέρῳ |
τινὶ
τὰ
σὰ
εἰκάσω,
τοὺς |
[15] |
τραγῳδίαν
ποιεῖν
φαύλως
πάνυ
καὶ
|
γελοίως, |
ὥστε
τὸν
Φιλόξενον
πολλάκις
δι´ |
[7] |
καὶ
αὐτοὶ
πρὸς
ἀλλήλους
ἐπιστρεφόμενοι
|
γελῶσι
|
τὰ
πολλά;
~Θέλω
γοῦν
σοι |
[7] |
οὐκ
ἂν
εἴποις·
ἀλλὰ
καὶ
|
γέλωτα
|
ἂν
ὀφλισκάνοι
χωλεύων
ὑπὸ
τῇ |
[9] |
ἀπόμουσόν
τι
καὶ
λεπτόν,
ὥστε
|
γέλωτα |
μὲν
παρὰ
πάντων
γενέσθαι
τῶν |
[15] |
ἐμπεσεῖν
οὐ
δυνάμενον
κατέχειν
τὸν
|
γέλωτα. |
οὗτος
τοίνυν
πυθόμενος
ὡς
ἐγγελᾶται, |
[10] |
γε
οὐδ´
ὀλίγον
μέλει
τοῦ
|
γέλωτος |
τῶν
θεατῶν.
~Οὐκ
ἄκαιρον
δ´ |
[3] |
σύμπαντα
σαφῶς
εἰπεῖν—
οὐδὲ
ἐγγὺς
|
γενέσθαι |
ποτ´
ἂν
εὖ
οἶδ´
ὅτι |
[9] |
ὥστε
γέλωτα
μὲν
παρὰ
πάντων
|
γενέσθαι |
τῶν
θεατῶν,
τοὺς
ἀθλοθέτας
δὲ
|
[11] |
θεατῶν.
~Οὐκ
ἄκαιρον
δ´
ἂν
|
γένοιτο |
καὶ
Λέσβιον
μῦθόν
τινα
διηγήσασθαί |
[7] |
καλὸς
ἅμα
καὶ
ἰσχυρὸς
ἂν
|
γένοιτο, |
καὶ
ὑπερπηδήσεται
μὲν
τὸν
ποταμόν, |
[11] |
μῦθόν
τινα
διηγήσασθαί
σοι
πάλαι
|
γενόμενον. |
ὅτε
τὸν
Ὀρφέα
διεσπάσαντο
αἱ |
[8] |
γοῦν
σοι
διηγήσασθαί
τι
Πυθοῖ
|
γενόμενον. |
Ταραντῖνος
Εὐάγγελος
τοὔνομα
τῶν
οὐκ
|
[13] |
ὅμοιος
ἔσεσθαι
τῷ
θαυμαστῷ
ἐκείνῳ
|
γέροντι. |
~χθὲς
δὲ
καὶ
πρῴην
ἄλλος |
[19] |
μὴ
σαυτὸν
φέρων
ταῖς
τοῦ
|
γέροντος |
ἐκείνου
διαθήκαις
παρενέγραψας,
ἀπωλώλεις
ἂν |
[18] |
εὔξῃ
τότε
χανεῖν
σοι
τὴν
|
γῆν, |
κατὰ
σεαυτοῦ
ὁ
Βελλεροφόντης
περιφέρων |
[14] |
καὶ
Θηβαῖοι
τὰ
ὀστᾶ
τοῦ
|
Γηρυόνου |
καὶ
Μεμφῖται
τῆς
Ἴσιδος
τοὺς |
[1] |
τὰ
κάτω
χωρεῖ,
καὶ
ἔλεγχος
|
γίγνεται
|
τῆς
ἀπαιδευσίας
πως
τοῦτο.
μάλιστα |
[27] |
ἐκεῖνά
γε
πάντα
οἶσθα
καὶ
|
γιγνώσκεις |
αὐτῶν
ἕκαστον,
τὸν
δὲ
Ἀριστοφάνην |
[28] |
μηδὲ
ἀναγνῷς
μηδὲ
ὑπαγάγῃς
τῇ
|
γλώττῃ |
παλαιῶν
ἀνδρῶν
λόγους
καὶ
ποιήματα |
[6] |
μὲν
ἔχων
καὶ
συκίνην
τὴν
|
γνώμην, |
ὠνούμενος
δὲ
χρυσοῦς
ἐμβάτας,
οἷς |
[28] |
ἐκ
τῆς
φωνῆς
καὶ
τῆς
|
γνώμης |
τῶν
γεγραφότων.
~σὺ
δὲ
οἴει |
[23] |
καὶ
τυφλοῖς
εἶναι
καὶ
κωφοῖς
|
γνώριμα· |
εἰ
γὰρ
καὶ
φθέγξαιο
μόνον, |
[27] |
σου
τἀκεῖ
καθίκετο,
οὐδ´
ἠρυθρίασας
|
γνωρίσας |
αὐτά;
τοῦτο
γοῦν
καὶ
μάλιστα
|
[23] |
καὶ
ἀποκαλύψει
τὰ
ἄλλα
ὑμῶν
|
γνωρίσματα. |
~Τὸ
δ´
ὅλον
ἀγνοεῖν
μοι |
[4] |
ὥσπερ
σύ,
ἀξυνέτους
δὲ
τῇ
|
γνώσει, |
οἵους
εἰκὸς
εἶναι
τοὺς
μηδὲν |
[24] |
ἀποδοῦναι
δὲ
τοῖς
ἀνδραποδοκαπήλοις
μέρος
|
γοῦν |
ἀπὸ
πολλῶν
τῶν
ὀφειλομένων.
~Καὶ |
[5] |
ἐπεὶ
τοῦτό
σοι
ἀδύνατον,
ἐπίνευσον
|
γοῦν |
ἢ
ἀνάνευσον
πρὸς
τὰ
ἐρωτώμενα. |
[16] |
δή
τι
ἀπολαύσων
αὐτῶν;
πάνυ
|
γοῦν |
ἤδη
βελτίων
γεγένησαι
διὰ
τὴν
|
[27] |
οὐδ´
ἠρυθρίασας
γνωρίσας
αὐτά;
τοῦτο
|
γοῦν |
καὶ
μάλιστα
θαυμάσειεν
ἄν
τις, |
[23] |
τὰ
τῆς
νυκτὸς
ἀπόρρητα;
εἰπὲ
|
γοῦν |
μοι
καὶ
τόδε,
εἰ
Βάσσος |
[22] |
πάλαι
κατεῖδον·
σοφὸν
γάρ,
ὡς
|
γοῦν |
οἴει,
τοῦτ´
ἐπινενόηκας
καὶ
ἐλπίδας |
[12] |
διασπάσα–
σθαι
αὐτόν,
ὡς
τοῦτο
|
γοῦν |
ὅμοιον
τῷ
Ὀρφεῖ
παθεῖν
καὶ |
[8] |
ἐπιστρεφόμενοι
γελῶσι
τὰ
πολλά;
~Θέλω
|
γοῦν |
σοι
διηγήσασθαί
τι
Πυθοῖ
γενόμενον. |
[8] |
Πύθια.
τὰ
μὲν
οὖν
τῆς
|
γυμνῆς |
ἀγωνίας
αὐτίκα
ἐδόκει
αὐτῷ
ἀδύνατον |
[15] |
Διονυσίου
γυνή.
καὶ
πάλιν·
οἴμοι,
|
γυναῖκα |
χρησίμην
ἀπώλεσα.
καὶ
τοῦτο
γὰρ |
[28] |
Εὐριπίδου
Φαίδραν
καὶ
ὑπὲρ
τῶν
|
γυναικῶν |
ἀγανακτοῦσαν
καὶ
λέγουσαν,
οὐδὲ
σκότον |
[15] |
τό·
Δωρὶς
τέθνηκεν
ἡ
Διονυσίου
|
γυνή. |
καὶ
πάλιν·
οἴμοι,
γυναῖκα
χρησίμην |