Chapitre
[5]	οὐ σκώμματα οὗτος εἰς ἀπαιδευσίαν	καθ´	ἑαυτοῦ ἐκφέροι; τί ὀκνεῖς καὶ
[13]	τὸν Νέανθον λέγω, ὅπου καὶ	καθ´	ἡμᾶς αὐτοὺς ἐγένετό τις καὶ
[24]	ἀλλὰ παρ´ αὑτοῦ καὶ τοῦ	καθ´	ἡμέραν βίου λαμβάνειν. σὺ δ´
[3]	παρὰ τῶν Μουσῶν κλῶνα δάφνης	καθάπερ	ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος λαβών; Ἑλικῶνα
[20]	βασιλεῖ τινι ὡμοιώθης τὴν ὄψιν,	καθάπερ	ὁ ψευδαλέξανδρος καὶ ὁ ψευδοφίλιππος
[3]	ποιμνίοις διψῶσιν ἢ ποιμένων στόμασι	καθαροῖς	πότιμα. Καίτοι οὐδέ, εἰ καὶ
[4]	μηδὲν τῶν καλῶν καὶ αἰσχρῶν	καθεωρακότας.	καίτοι σὺ μὲν δύο ἢ
[9]	τῆς σκηνῆς καὶ τὰ σκέλη	καθῃματωμένος	ἐκ τῶν μαστίγων καὶ συλλέγων
[27]	ὅλον; εἶτ´ οὐδέν σου τἀκεῖ	καθίκετο,	οὐδ´ ἠρυθρίασας γνωρίσας αὐτά; τοῦτο
[19]	ἀπωλώλεις ἂν ὑπὸ λιμοῦ ἤδη	καὶ	ἀγορὰν προὐτίθεις τῶν βιβλίων. ~λοιπὸν
[27]	σοι διὰ χειρός; εἰπέ μοι,	καὶ	Αἰσχίνου τὸν κατὰ Τιμάρχου λόγον
[4]	εἶναι τοὺς μηδὲν τῶν καλῶν	καὶ	αἰσχρῶν καθεωρακότας. καίτοι σὺ μὲν
[26]	τῶν Ἀττικῶν· πάνσοφόν τι χρῆμα	καὶ	ἄκρον ἐν παιδείᾳ γεγένησαι διὰ
[16]	ἀεὶ καὶ διακολλᾷς καὶ περικόπτεις	καὶ	ἀλείφεις τῷ κρόκῳ καὶ τῇ
[21]	αὐτῇ εἰκόνα Φιλίππου καὶ Περδίκκου	καὶ	Ἀλεξάνδρου καὶ Κασσάνδρου καὶ ἄλλων
[25]	ὑπὲρ σοῦ, καὶ μάλισθ´ ὅτε	καὶ	ἄλλον ἐπεκαλέσατο μάρτυρα τῶν ὁμοίων
[25]	ἄλλον ἐπεκαλέσατο μάρτυρα τῶν ὁμοίων	καὶ	ἄλλον ταὐτὰ καὶ λόγοις διηγουμένους.
[21]	Περδίκκου καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ Κασσάνδρου	καὶ	ἄλλων βασιλέων ἤρετο τίνι ὅμοιος
[1]	πολλοῦ ἄξια, τίνα δὲ φαῦλα	καὶ	ἄλλως σαπρά, εἰ μὴ τῷ
[12]	καὶ συνταράττειν τὰς χορδὰς ἄτεχνον	καὶ	ἄμουσον νεανίσκον, ἐλπίζοντα μέλη τινὰ
[4]	μὲν ἔχεις ἐν τῇ χειρὶ	καὶ	ἀναγιγνώσκεις ἀεί, τῶν δὲ ἀναγιγνωσκομένων
[2]	βιβλία, καὶ νὴ Δία κατακόρως,	καὶ	ἀναγιγνώσκεις ἔνια πάνυ ἐπιτρέχων, φθάνοντος
[16]	αὐτὸς ἔχων εἰς τὰ βιβλία	καὶ	ἀνατυλίττεις ἀεὶ καὶ διακολλᾷς καὶ
[3]	εἰ καὶ πάνυ ἀναίσχυντος εἶ	καὶ	ἀνδρεῖος τὰ τοιαῦτα, τολμήσειας ἄν
[10]	τὸν νόμον τῆς τέχνης ἐκράτει	καὶ	ἀνεκηρύττετο καὶ τοῦ Εὐαγγέλου κατεγέλα
[21]	θαυμαστὸν εἰ τοῦτο ἔπαθες, ἀνόητος	καὶ	ἀπαίδευτος ἄνθρωπος, καὶ προῄεις ἐξυπτιάζων
[23]	οὐ δυνατόν· προδώσει γάρ σε	καὶ	ἀποκαλύψει τὰ ἄλλα ὑμῶν γνωρίσματα.
[8]	λίθοις ποικίλοις κατακεκοσμημένην, Μουσῶν μεταξὺ	καὶ	Ἀπόλλωνος καὶ Ὀρφέως ἐντετορνευμένων, θαῦμα
[6]	ἐμβάτας, οἷς μόλις ἄν τις	καὶ	ἀρτίπους ἐμπεριπατήσειεν; ~Ἐπεὶ δὲ ἐν
[9]	ἐμπλήσας τοὺς θεατάς, ἐπειδή ποτε	καὶ	ᾆσαι καὶ κιθαρίσαι πάντως ἔδει,
[9]	ἔδει, ἀνακρούεται μὲν ἀνάρμοστόν τι	καὶ	ἀσύντακτον, ἀπορρήγνυσι δὲ τρεῖς ἅμα
[5]	ἐπρίατο, ἆρ´ ἂν διὰ τοῦτο	καὶ	αὐλεῖν δύναιτο, ἢ οὐδὲν ὄφελος
[4]	Θουκυδίδου ὅσα παρὰ τοῦ Δημοσθένους	καὶ	αὐτὰ ὀκτάκις μεταγεγραμμένα εὑρέθη, καὶ
[7]	συνόντων σοι κολάκων ἐπαινούμενος, οἳ	καὶ	αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους ἐπιστρεφόμενοι γελῶσι
[14]	ὁ τοῦ θαυμαστοῦ κτήματος δεσπότης	καὶ	αὐτὸν σὲ τῇ ἀπαιδευσίᾳ καὶ
[1]	οἴει μὲν γὰρ ἐν παιδείᾳ	καὶ	αὐτὸς εἶναί τις δόξειν σπουδῇ
[16]	τὸ πυξίον. ~τίνα γὰρ ἐλπίδα	καὶ	αὐτὸς ἔχων εἰς τὰ βιβλία
[15]	ἔγραφε σὺν πολλῇ σπουδῇ κτησάμενος	καὶ	αὐτὸς ᾤετο ἔνθεος ἔσεσθαι καὶ
[5]	προχειρότατον ἐκεῖνο ἐπιφθέγγεται, τί κυνὶ	καὶ	βαλανείῳ; ~Καὶ ἐγένετό τις οὐ
[14]	καὶ αὐτὸν σὲ τῇ ἀπαιδευσίᾳ	καὶ	βδελυρίᾳ ὑπερηκόντισεν. ὁρᾷς ὅπως κακοδαιμόνως
[9]	τῷ χρυσῷ καὶ τοῖς σμαράγδοις	καὶ	βηρύλλοις καὶ ὑακίνθοις· καὶ ἡ
[21]	καὶ μιμούμενος βάδισμα καὶ σχῆμα	καὶ	βλέμμα ἐκείνου ᾧ σεαυτὸν εἰκάζων
[23]	τὰ ἀντιμαρτυροῦντα τῷ σχήματι, βάδισμα	καὶ	βλέμμα καὶ φωνὴ καὶ τράχηλος
[19]	πλούτου σοι τὸ πρᾶγμα ἔχει	καὶ	βούλει τοῦτο ἐμφῆναι ἅπασιν, ὅτι
[8]	οὓς εἶχε περὶ αὑτὸν ἐπαινούντων	καὶ	βοώντων ὁπότε καὶ τὸ σμικρότατον
[21]	ἐπισχοῦσα, Βατραχίωνι, ἔφη, τῷ μαγείρῳ·	καὶ	γὰρ ἦν τις ἐν τῇ
[25]	γοῦν ἀπὸ πολλῶν τῶν ὀφειλομένων.	~Καὶ	γὰρ κἀκεῖνα· περὶ δύο ταῦτα
[20]	πίνειν, ἢν μὴ διαρραγῶσι βοῶντες.	Καὶ	γὰρ οὐκ οἶδ´ ὅπως ῥᾷστος
[9]	αὐτὸν ἐκβαλεῖν τοῦ θεάτρου· ὅτεπερ	καὶ	γελοιότατος ὤφθη δακρύων ὁ χρυσοῦς
[29]	ὀδύνης τὸν νοσοῦντα. ἵνα δὲ	καὶ	γελοιοτέρῳ τινὶ τὰ σὰ εἰκάσω,
[15]	Διονύσιον τραγῳδίαν ποιεῖν φαύλως πάνυ	καὶ	γελοίως, ὥστε τὸν Φιλόξενον πολλάκις
[7]	δυνάμενος; οὐκ ἂν εἴποις· ἀλλὰ	καὶ	γέλωτα ἂν ὀφλισκάνοι χωλεύων ὑπὸ
[27]	ἢ ἐκεῖνά γε πάντα οἶσθα	καὶ	γιγνώσκεις αὐτῶν ἕκαστον, τὸν δὲ
[3]	ἂν ὤκνησαν φανῆναι σκληρῷ ἀνδρὶ	καὶ	δασεῖ καὶ πολὺν τὸν ἥλιον
[14]	ἔχει μὲν τὸ κειμήλιον τοῦτο	καὶ	δείκνυσιν ὡς Τεγεᾶται τοῦ Καλυδωνίου
[8]	Δελφοὺς τοῖς τε ἄλλοις λαμπρὸς	καὶ	δὴ καὶ ἐσθῆτα χρυσόπαστον ποιησάμενος
[25]	διηγεῖτο ἐξελθὼν ὁ πόρνος, ἔτι	καὶ	δήγματα ἐπιδεικνύς. ἀλλ´ ἔγωγε καὶ
[15]	ἂν εἰρημένον εἴη τῷ Διονυσίῳ,	καὶ	δι´ αὐτὸ χρυσῶσαι αὐτοῦ ἔδει
[16]	τὰ βιβλία καὶ ἀνατυλίττεις ἀεὶ	καὶ	διακολλᾷς καὶ περικόπτεις καὶ ἀλείφεις
[7]	δὲ αὐτὸ βαρβαρίζων καὶ καταισχύνων	καὶ	διαστρέφων, ὑπὸ μὲν τῶν πεπαιδευμένων
[12]	εἰς ἔρωτα τοῦ κτήματος ἐμπεσεῖν	καὶ	διαφθείραντα τὸν ἱερέα μεγάλοις χρήμασι
[15]	ὡς ἀληθῶς δεόμενος. ~Λέγεται δὲ	καὶ	Διονύσιον τραγῳδίαν ποιεῖν φαύλως πάνυ
[16]	τῷ κρόκῳ καὶ τῇ κέδρῳ	καὶ	διφθέρας περιβάλλεις καὶ ὀμφαλοὺς ἐντίθης,
[6]	ἐπιφθέγγεται, τί κυνὶ καὶ βαλανείῳ;	~Καὶ	ἐγένετό τις οὐ πρὸ πολλοῦ
[20]	κατὰ τοὺς προπάτορας ἡμῶν ψευδονέρων	καὶ	εἴ τις ἄλλος τῶν ὑπὸ
[10]	κιθάρᾳ καὶ ταῖς σφραγῖσιν ἐκείναις.	καὶ	εἰπεῖν γε λέγεται πρὸς αὐτόν·
[5]	τοῖς πᾶσι καὶ εἰς κάλλος	καὶ	εἰς ἀσφάλειαν κάλλιστα ἐξειργασμένην, ὁ
[5]	ναῦν καλλίστην παραλάβοι, τοῖς πᾶσι	καὶ	εἰς κάλλος καὶ εἰς ἀσφάλειαν
[19]	βούλει τοῦτο ἐμφῆναι ἅπασιν, ὅτι	καὶ	εἰς τὰ μηδέν σοι χρήσιμα
[29]	καὶ ἐπικαλύψειν τῇ δόξῃ ταύτῃ	καὶ	ἐκπλήξειν τῷ πλήθει τῶν βιβλίων,
[1]	σοι περὶ τὰ κάτω χωρεῖ,	καὶ	ἔλεγχος γίγνεται τῆς ἀπαιδευσίας πως
[22]	ὡς γοῦν οἴει, τοῦτ´ ἐπινενόηκας	καὶ	ἐλπίδας οὐ μικρὰς ἔχεις περὶ
[19]	οὐδ´ ἂν οἰηθείη τις τῶν	καὶ	ἐπ´ ἐλάχιστόν σε εἰδότων, οὐ
[11]	εἰς τοῦ Ἀπόλλωνος τὸ ἱερόν,	καὶ	ἐπὶ πολύ γε σώζεσθαι αὐτήν.
[7]	ὀφλισκάνοι χωλεύων ὑπὸ τῇ ἀσπίδι	καὶ	ἐπὶ στόμα καταπίπτων ὑπὸ τοῦ
[29]	δὲ οἴει θεραπεύσειν τὴν ἀπαιδευσίαν	καὶ	ἐπικαλύψειν τῇ δόξῃ ταύτῃ καὶ
[11]	ἐκβληθῆναι εἰς τὸν μέλανα κόλπον,	καὶ	ἐπιπλεῖν γε τὴν κεφαλὴν τῇ
[5]	ὡς δύνασθαι ἐντείνασθαί τε αὐτὰ	καὶ	ἐπίσκοπα τοξεῦσαι; τί σοι καὶ
[30]	δὲ τῶν ἄλλων ὅσα κατάπτυστα	καὶ	ἐπονείδιστα ποιεῖς, αὖθις ἀκούσῃ πολλάκις.
[20]	ὡς οὐ μόνον καλὸς εἶ	καὶ	ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς καὶ ῥήτωρ
[1]	πιστεύεις τοῖς ὡς ἔτυχεν ἐπαινοῦσι	καὶ	ἕρμαιον εἶ τῶν τὰ τοιαῦτα
[27]	χαίρεις ἐξαπατώμενος. ~Ἡδέως δ´ ἂν	καὶ	ἐροίμην σε, τὰ τοσαῦτα βιβλία
[8]	τε ἄλλοις λαμπρὸς καὶ δὴ	καὶ	ἐσθῆτα χρυσόπαστον ποιησάμενος καὶ στέφανον
[13]	καθ´ ἡμᾶς αὐτοὺς ἐγένετό τις	καὶ	ἔτι ἐστίν, οἶμαι, ὃς τὸν
[10]	τρυφήν. περὶ πόδα δή σοι	καὶ	Εὐάγγελος οὗτος, παρ´ ὅσον σοί
[14]	τὸ πῦρ, ταλάντου κἀκεῖνος ἐπρίατο,	καὶ	ἔχει μὲν τὸ κειμήλιον τοῦτο
[9]	σμαράγδοις καὶ βηρύλλοις καὶ ὑακίνθοις·	καὶ	ἡ πορφύρα δὲ ἐνέπρεπε τῆς
[12]	θέλγουσα ἦν, ἀλλὰ ἡ τέχνη	καὶ	ἡ ᾠδή, ἃ μόνα ἐξαίρετα
[25]	κτῆσιν καὶ μειρακίων τῶν ἐξώρων	καὶ	ἤδη καρτερῶν ὠνήν, καὶ τὸ
[9]	ὁρῶσιν. ~Ἐπεὶ δ´ οὖν ποτε	καὶ	ἧκεν ἡ τοῦ ἀγῶνος ἡμέρα,
[23]	ὁποῖαι δὲ νύκτες καὶ οἵοις	καὶ	ἡλίκοις συγκαθεύδεις; οὐκ οἶσθα ὡς
[9]	τούτοις ἅπασι προεκπλήξας τὸ θέατρον	καὶ	θαυμαστῆς ἐλπίδος ἐμπλήσας τοὺς θεατάς,
[6]	τοίνυν τοῦτο μὲν ἐλεεινὸν ἐπεπόνθει,	καὶ	θεραπεύων τὴν δυστυχίαν ξυλίνους πόδας
[14]	τοῦ Καλυδωνίου ὑὸς τὸ δέρμα	καὶ	Θηβαῖοι τὰ ὀστᾶ τοῦ Γηρυόνου
[25]	τὸ πρᾶγμά σοι πάνυ σπουδάζεται	καὶ	θηρεύεται. ἀδύνατον δὲ πένητα ὄντα
[1]	τὰ τοιαῦτα ἐπιψευδομένων τοῖς βιβλίοις	καὶ	θησαυρὸς ἕτοιμος τοῖς καπήλοις αὐτῶν.
[29]	σύμμετρον ἔχοντας, τοὺς δὲ ἀμαθεῖς	καὶ	ἰδιώτας πλῆθος μαχαιρίδων προτιθέντας καὶ
[5]	καὶ ὁ κυβερνᾶν οὐκ εἰδὼς	καὶ	ἱππεύειν μὴ μεμελετηκὼς εἰ ὁ
[7]	διὰ τοῦτο καὶ καλὸς ἅμα	καὶ	ἰσχυρὸς ἂν γένοιτο, καὶ ὑπερπηδήσεται
[13]	ἢ τὸν Νέανθον λέγω, ὅπου	καὶ	καθ´ ἡμᾶς αὐτοὺς ἐγένετό τις
[2]	ἢν μὴ εἰδῇς τὴν ἀρετὴν	καὶ	κακίαν ἑκάστου τῶν ἐγγεγραμμένων καὶ
[26]	λόγων τέχνας καὶ κάλλη αὐτῶν	καὶ	κακίας καὶ ὀνομάτων χρῆσιν τῶν
[26]	οἶσθα, πάσας δὲ λόγων τέχνας	καὶ	κάλλη αὐτῶν καὶ κακίας καὶ
[24]	μάρτυρα ἔσεσθαί σοι τὸν Ἀττικὸν	καὶ	Καλλῖνον τοὺς βιβλιογράφους; οὔκ, ἀλλ´
[7]	οἴει ὅτι αὐτίκα διὰ τοῦτο	καὶ	καλὸς ἅμα καὶ ἰσχυρὸς ἂν
[28]	βιβλία καὶ οἴκοι κατακλείσας ἔχε	καὶ	καρποῦ τὴν δόξαν τῶν κτημάτων.
[21]	Φιλίππου καὶ Περδίκκου καὶ Ἀλεξάνδρου	καὶ	Κασσάνδρου καὶ ἄλλων βασιλέων ἤρετο
[25]	τἀργύριον καὶ φύλαττε, ὡς οἴκοι	καὶ	κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν ταῦτα ποιεῖν
[28]	ὡς μάτην ταῦτά μοι λελήρηται	καὶ	κατὰ τὴν παροιμίαν Αἰθίοπα σμήχειν
[28]	ὠνήσῃ καὶ χρήσῃ εἰς οὐδὲν	καὶ	καταγελασθήσῃ πρὸς τῶν πεπαιδευμένων, οἷς
[7]	ὀμφαλόν, ἀναγιγνώσκῃς δὲ αὐτὸ βαρβαρίζων	καὶ	καταισχύνων καὶ διαστρέφων, ὑπὸ μὲν
[1]	σαπρά, εἰ μὴ τῷ διαβεβρῶσθαι	καὶ	κατακεκόφθαι αὐτὰ τεκμαίροιο καὶ συμβούλους
[29]	καὶ ἰδιώτας πλῆθος μαχαιρίδων προτιθέντας	καὶ	κάτοπτρα μεγάλα, οὐ μὴν λήσειν
[29]	τεχνίτας αὐτῶν ξυρὸν καὶ μαχαιρίδας	καὶ	κάτοπτρον σύμμετρον ἔχοντας, τοὺς δὲ
[15]	καὶ αὐτὸς ᾤετο ἔνθεος ἔσεσθαι	καὶ	κάτοχος ἐκ τοῦ πυξίου· ἀλλ´
[12]	λύραν ὑφ´ ὧν πάντας καταθέλξειν	καὶ	κηλήσειν, καὶ ὅλως μακάριον ἔσεσθαι
[9]	θεατάς, ἐπειδή ποτε καὶ ᾆσαι	καὶ	κιθαρίσαι πάντως ἔδει, ἀνακρούεται μὲν
[10]	ἀλλ´ οὗτός γε ᾄσας δεξιῶς	καὶ	κιθαρίσας κατὰ τὸν νόμον τῆς
[23]	ἐστιν ὡς καὶ τυφλοῖς εἶναι	καὶ	κωφοῖς γνώριμα· εἰ γὰρ καὶ
[28]	καὶ ὑπὲρ τῶν γυναικῶν ἀγανακτοῦσαν	καὶ	λέγουσαν, οὐδὲ σκότον φρίσσουσι τὸν
[7]	παγγέλοιος ἄνθρωπος, διάστροφος τὸ σῶμα	καὶ	λελωβημένος. ἐκεῖνος τοίνυν ὁ Θερσίτης
[9]	ᾄδειν δὲ ἄρχεται ἀπόμουσόν τι	καὶ	λεπτόν, ὥστε γέλωτα μὲν παρὰ
[11]	~Οὐκ ἄκαιρον δ´ ἂν γένοιτο	καὶ	Λέσβιον μῦθόν τινα διηγήσασθαί σοι
[8]	τοῦ ἀκηράτου πᾶσαν, σφραγῖσι δὲ	καὶ	λίθοις ποικίλοις κατακεκοσμημένην, Μουσῶν μεταξὺ
[12]	ἐκήλει μὲν θηρία καὶ φυτὰ	καὶ	λίθους, ἐμελῴδει δὲ καὶ μετὰ
[25]	τῶν ὁμοίων καὶ ἄλλον ταὐτὰ	καὶ	λόγοις διηγουμένους. πρὸς δὴ ταῦτα,
[20]	ἐπαίνους αὐτῶν. φασὶ δὲ σὲ	καὶ	λόγους ἐπιδείκνυσθαι αὐτοῖς ἐπὶ δείπνῳ
[23]	καὶ φθέγξαιο μόνον, εἰ γὰρ	καὶ	λουόμενος ἀποδύσαιο, μᾶλλον δὲ μὴ
[3]	τῆς δάφνης μυρρίνῃ ἂν ἢ	καὶ	μαλάχης φύλλοις μαστιγοῦσαι ἀπήλλαξαν ἂν
[25]	ἐνέτριψα αὐτῷ χαλεπαίνων ὑπὲρ σοῦ,	καὶ	μάλισθ´ ὅτε καὶ ἄλλον ἐπεκαλέσατο
[27]	ἠρυθρίασας γνωρίσας αὐτά; τοῦτο γοῦν	καὶ	μάλιστα θαυμάσειεν ἄν τις, τίνα
[24]	σὺ δ´ οἴει συνήγορον κοινὸν	καὶ	μάρτυρα ἔσεσθαί σοι τὸν Ἀττικὸν
[25]	καὶ δήγματα ἐπιδεικνύς. ἀλλ´ ἔγωγε	καὶ	μάρτυρας ἂν παρασχοίμην τοὺς τότε
[23]	καὶ τράχηλος ἐπικεκλασμένος καὶ ψιμύθιον	καὶ	μαστίχη καὶ φῦκος, οἷς ὑμεῖς
[29]	τοὺς μὲν τεχνίτας αὐτῶν ξυρὸν	καὶ	μαχαιρίδας καὶ κάτοπτρον σύμμετρον ἔχοντας,
[4]	πριάμενος ἔχεις, οἱ δὲ νύκτωρ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν διὰ χειρὸς ἔχουσιν
[25]	βιβλίων τε τῶν πολυτελῶν κτῆσιν	καὶ	μειρακίων τῶν ἐξώρων καὶ ἤδη
[3]	ἡμῖν ἐν παισὶν ἐποιοῦ· σοὶ	καὶ	μεμνῆσθαι Μουσῶν ἀνόσιον. ἐκεῖναι γὰρ
[14]	Θηβαῖοι τὰ ὀστᾶ τοῦ Γηρυόνου	καὶ	Μεμφῖται τῆς Ἴσιδος τοὺς πλοκάμους·
[9]	μέσος αὐτῶν ὁ Εὐάγγελος ᾄδειν·	καὶ	μετὰ Θέσπιν τὸν Θηβαῖον οὐ
[12]	φυτὰ καὶ λίθους, ἐμελῴδει δὲ	καὶ	μετὰ τὴν τοῦ Ὀρφέως συμφορὰν
[18]	τῶν ἐγγεγραμμένων, σὺ δὲ ἀποροίης	καὶ	μηδὲν ἔχοις εἰπεῖν; οὐκ εὔξῃ
[1]	ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΩΝΟΥΜΕΝΟΝ.	~Καὶ	μὴν ἐναντίον ἐστὶν οὗ ἐθέλεις
[19]	ἐκ πολλῆς τῆς περιουσίας ἀναλίσκεις;	καὶ	μὴν ὅσα γε κἀμὲ Σύρον
[21]	ἀπαίδευτος ἄνθρωπος, καὶ προῄεις ἐξυπτιάζων	καὶ	μιμούμενος βάδισμα καὶ σχῆμα καὶ
[5]	τοσαῦτα περιεχούσας παλαιῶν ἀνδρῶν συγγράμματα;	Καί	μοι, εἰ δοκεῖ, ἀπόκριναι· μᾶλλον
[3]	σώματι ἐμφαίνοντι, οἵῳ δὲ σοί—	καί	μοι πρὸς τῆς Λιβανίτιδος ἄφες
[28]	μηδέν, ~ἄφες δὲ τὰ βιβλία	καὶ	μόνα ἐργάζου τὰ σαυτοῦ. καίτοι
[12]	γοῦν ὅμοιον τῷ Ὀρφεῖ παθεῖν	καὶ	μόνους ἐφ´ ἑαυτὸν συγκαλέσαι τοὺς
[4]	ἀληθῶς τὸ κτῆμα ἦν ἄξιον	καὶ	μόνων ὑμῶν τῶν πλουσίων, εἰ
[2]	τοῖς ὀφθαλμοῖς ὁρᾷς τὰ βιβλία,	καὶ	νὴ Δία κατακόρως, καὶ ἀναγιγνώσκεις
[2]	συγγραφεῖ ἀπηκρίβωται καὶ ὅσα κίβδηλα	καὶ	νόθα καὶ παρακεκομμένα. ~Τί οὖν;
[22]	ὅτι δὲ μανίαν ἐρρωμένην ἔτι	καὶ	νῦν μαίνεσθαι δοκεῖς ἅπασιν ἐπ´
[20]	καὶ ὁ ψευδοφίλιππος ἐκεῖνος κναφεὺς	καὶ	ὁ κατὰ τοὺς προπάτορας ἡμῶν
[5]	καὶ τοῦτο. κατὰ ταὐτὰ δὴ	καὶ	ὁ κυβερνᾶν οὐκ εἰδὼς καὶ
[20]	τὴν ὄψιν, καθάπερ ὁ ψευδαλέξανδρος	καὶ	ὁ ψευδοφίλιππος ἐκεῖνος κναφεὺς καὶ
[29]	τῶν βιβλίων, οὐκ εἰδὼς ὅτι	καὶ	οἱ ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν τὸ
[28]	διέγνωσται, ἴθι, ὠνοῦ μὲν βιβλία	καὶ	οἴκοι κατακλείσας ἔχε καὶ καρποῦ
[23]	σοι πότοι, ὁποῖαι δὲ νύκτες	καὶ	οἵοις καὶ ἡλίκοις συγκαθεύδεις; οὐκ
[25]	τοὺς τότε παρόντας ὡς ἠγανάκτησα	καὶ	ὀλίγου πληγὰς ἐνέτριψα αὐτῷ χαλεπαίνων
[7]	κυρτώματι καὶ τὰς κνημῖδας ἐπισυρόμενος,	καὶ	ὅλως αἰσχύνων ἀμφοτέρους, καὶ τὸν
[4]	καὶ αὐτὰ ὀκτάκις μεταγεγραμμένα εὑρέθη,	καὶ	ὅλως ἅπαντα ἐκεῖνα ὅσα ὁ
[23]	καὶ φῦκος, οἷς ὑμεῖς κοσμεῖσθε,	καὶ	ὅλως κατὰ τὴν παροιμίαν, θᾶττον
[12]	ὧν πάντας καταθέλξειν καὶ κηλήσειν,	καὶ	ὅλως μακάριον ἔσεσθαι κληρονομήσαντα τῆς
[13]	τὴν Ἐπικτήτου σοφίαν ὄναρ ἐπικτήσεσθαι	καὶ	ὅμοιος ἔσεσθαι τῷ θαυμαστῷ ἐκείνῳ
[16]	τῇ κέδρῳ καὶ διφθέρας περιβάλλεις	καὶ	ὀμφαλοὺς ἐντίθης, ὡς δή τι
[21]	καὶ τὴν τοῦ Πύρρου εἰκόνα·	καὶ	ὅμως ἐπέπειστο ἐκμεμάχθαι τοῦ Ἀλεξάνδρου
[26]	καὶ κάλλη αὐτῶν καὶ κακίας	καὶ	ὀνομάτων χρῆσιν τῶν Ἀττικῶν· πάνσοφόν
[8]	κατακεκοσμημένην, Μουσῶν μεταξὺ καὶ Ἀπόλλωνος	καὶ	Ὀρφέως ἐντετορνευμένων, θαῦμα μέγα τοῖς
[2]	ὀρθὸν κανόνα τῷ συγγραφεῖ ἀπηκρίβωται	καὶ	ὅσα κίβδηλα καὶ νόθα καὶ
[5]	καὶ ἐπίσκοπα τοξεῦσαι; τί σοι	καὶ	οὗτος δοκεῖ; ἆρ´ ἂν ἐπιδείξασθαί
[11]	τῶν ἀνέμων ἐμπιπτόντων ταῖς χορδαῖς,	καὶ	οὕτω μετ´ ᾠδῆς προσενεχθῆναι τῇ
[23]	συγκαθεύδεις; οὐκ οἶσθα ὡς ὦτα	καὶ	ὀφθαλμοὶ πολλοὶ βασιλέως; τὰ δὲ
[29]	εἰκάσω, τοὺς κουρέας τούτους ἐπίσκεψαι,	καὶ	ὄψει τοὺς μὲν τεχνίτας αὐτῶν
[22]	βασιλεὺς μάθοι ταῦτα σοφὸς ἀνὴρ	καὶ	παιδείαν μάλιστα τιμῶν· εἰ δὲ
[15]	Δωρὶς τέθνηκεν ἡ Διονυσίου γυνή.	καὶ	πάλιν· οἴμοι, γυναῖκα χρησίμην ἀπώλεσα.
[3]	καθαροῖς πότιμα. Καίτοι οὐδέ, εἰ	καὶ	πάνυ ἀναίσχυντος εἶ καὶ ἀνδρεῖος
[21]	αὐτῷ· τὸ δὲ ἀπὸ τούτου	καὶ	πάνυ σοι πρέπον ἂν εἴη.
[2]	καὶ ὅσα κίβδηλα καὶ νόθα	καὶ	παρακεκομμένα. ~Τί οὖν; φὴς καὶ
[23]	νόμους συνέγραψεν, ὡς χρὴ λεαίνεσθαι	καὶ	παρατίλλεσθαι καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν
[25]	κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν ταῦτα ποιεῖν	καὶ	πάσχειν ἔχῃς. ὥστε μὲν γὰρ
[23]	ὡς χρὴ λεαίνεσθαι καὶ παρατίλλεσθαι	καὶ	πάσχειν καὶ ποιεῖν ἐκεῖνα, εἰ
[4]	γε τὸ κεκτῆσθαι τὰ βιβλία	καὶ	πεπαιδευμένον ἀπέφαινε τὸν ἔχοντα, πολλοῦ
[21]	Πύρρος ἐπιδείξας αὐτῇ εἰκόνα Φιλίππου	καὶ	Περδίκκου καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ Κασσάνδρου
[4]	ὑποβαλόμενος αὐτὰ ἐπικαθεύδῃς ἢ συγκολλήσας	καὶ	περιβαλόμενος περινοστῇς; πίθηκος γὰρ ὁ
[16]	καὶ ἀνατυλίττεις ἀεὶ καὶ διακολλᾷς	καὶ	περικόπτεις καὶ ἀλείφεις τῷ κρόκῳ
[20]	ῥᾷστος εἶ τῆς ῥινὸς ἕλκεσθαι,	καὶ	πιστεύεις αὐτοῖς ἅπαντα, ὅς ποτε
[17]	ὠνεῖται καὶ ταῖς τίλφαις οἰκήσεις	καὶ	πληγὰς ὡς ἀμελοῦσι τοῖς οἰκέταις;
[23]	λεαίνεσθαι καὶ παρατίλλεσθαι καὶ πάσχειν	καὶ	ποιεῖν ἐκεῖνα, εἰ τούτων τις
[28]	τῇ γλώττῃ παλαιῶν ἀνδρῶν λόγους	καὶ	ποιήματα μηδὲν δεινόν σε εἰργασμένα.
[0]	~ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΝ	ΚΑΙ	ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΩΝΟΥΜΕΝΟΝ. ~Καὶ μὴν
[1]	διαγνῶναι δυνατόν, τίνα μὲν παλαιὰ	καὶ	πολλοῦ ἄξια, τίνα δὲ φαῦλα
[3]	φανῆναι σκληρῷ ἀνδρὶ καὶ δασεῖ	καὶ	πολὺν τὸν ἥλιον ἐπὶ τῷ
[8]	ὑπερφυές τι χρῆμα εἰς κάλλος	καὶ	πολυτέλειαν, χρυσοῦ μὲν τοῦ ἀκηράτου
[17]	τις κτήσαιτο, λέγειν τε δύνασθαι	καὶ	πράττειν τὰ δέοντα ζήλῳ τῶν
[7]	Φρυγῶν, ἀποκτενεῖ δὲ τὸν Ἕκτορα	καὶ	πρὸ αὐτοῦ τὸν Λυκάονα καὶ
[21]	ἔπαθες, ἀνόητος καὶ ἀπαίδευτος ἄνθρωπος,	καὶ	προῄεις ἐξυπτιάζων καὶ μιμούμενος βάδισμα
[24]	σε, ἢν οἱ θεοὶ ἐθέλωσι,	καὶ	πρὸς ἔσχατον πενίας συνελάσοντας· δέον
[12]	μόνον προελθεῖν εἰς τὸ προάστειον	καὶ	προχειρισάμενον κρούειν καὶ συνταράττειν τὰς
[25]	ὑμῖν μετὰ τὸν πότον, οἷα	καὶ	πρῴην αἴσχιστα περὶ σοῦ διηγεῖτο
[14]	θαυμαστῷ ἐκείνῳ γέροντι. ~χθὲς δὲ	καὶ	πρῴην ἄλλος τις τὴν Πρωτέως
[21]	ᾧ σεαυτὸν εἰκάζων ἔχαιρες, ὅπου	καὶ	Πύρρον φασὶ τὸν Ἠπειρώτην, τὰ
[4]	περὶ παιδείας τοσαῦτα βιβλία ἔχουσι	καὶ	πωλοῦσιν, ἀλλ´ εἴ γε διελέγχειν
[20]	εἶ καὶ ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς	καὶ	ῥήτωρ καὶ συγγραφεὺς οἷος οὐδ´
[23]	τούτων τις νυνὶ λεοντῆν περιβαλόμενος	καὶ	ῥόπαλον ἔχων βαδίζοι, τί οἴει
[12]	ἑαυτὸν συγκαλέσαι τοὺς κύνας. ὅτεπερ	καὶ	σαφέστατα ὤφθη ὡς οὐχ ἡ
[29]	αὐτὸ σοὶ ποιοῦσιν, ἐλεφαντίνους νάρθηκας	καὶ	σικύας ἀργυρᾶς ποιούμενοι καὶ σμίλας
[29]	νάρθηκας καὶ σικύας ἀργυρᾶς ποιούμενοι	καὶ	σμίλας χρυσοκολλήτους· ὁπόταν δὲ καὶ
[8]	δὴ καὶ ἐσθῆτα χρυσόπαστον ποιησάμενος	καὶ	στέφανον δάφνης χρυσῆς κάλλιστον, ὡς
[22]	Βατραχίων μάγειρος τῷ Πύρρῳ ὅμοιος.	~Καὶ	σὺ δὴ ᾧτινι μὲν τῶν
[7]	τὸν δεσπότην. τὸ αὐτὸ δὴ	καὶ	σὺ πάσχων οὐχ ὁρᾷς, ὁπόταν
[6]	τὰ ξύλα. οὐ ταὐτὰ οὖν	καὶ	σὺ ποιεῖς χωλὴν μὲν ἔχων
[30]	κάτοπτρα προσελθόντες τὰς κόμας εὐθετίζουσιν.	~καὶ	σὺ τοίνυν ἄλλῳ μὲν δεηθέντι
[4]	φησί, κἂν χρύσεα ἔχῃ σύμβολα.	καὶ	σὺ τοίνυν βιβλίον μὲν ἔχεις
[20]	ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς καὶ ῥήτωρ	καὶ	συγγραφεὺς οἷος οὐδ´ ἕτερος, ὠνεῖσθαι
[6]	σὺ ποιεῖς χωλὴν μὲν ἔχων	καὶ	συκίνην τὴν γνώμην, ὠνούμενος δὲ
[9]	σκέλη καθῃματωμένος ἐκ τῶν μαστίγων	καὶ	συλλέγων χαμάθεν τῆς κιθάρας τὰς
[1]	διαβεβρῶσθαι καὶ κατακεκόφθαι αὐτὰ τεκμαίροιο	καὶ	συμβούλους τοὺς σέας ἐπὶ τὴν
[24]	τῶν πεπαιδευμένων τὰ βιβλία ταῦτα	καὶ	σὺν αὐτοῖς τὴν νεόκτιστον ταύτην
[22]	ἐκεῖνος ἀκούσειεν, ὡς ὠνῇ βιβλία	καὶ	συνάγεις πολλά, πάντα ἐν βραχεῖ
[21]	ἐπέπειστο, οὐδεὶς ὅστις οὐ συνετίθετο	καὶ	συνέπασχεν αὐτῷ, ἄχρι δή τις
[2]	καὶ κακίαν ἑκάστου τῶν ἐγγεγραμμένων	καὶ	συνίῃς ὅστις μὲν ὁ νοῦς
[12]	τὸ προάστειον καὶ προχειρισάμενον κρούειν	καὶ	συνταράττειν τὰς χορδὰς ἄτεχνον καὶ
[21]	προῄεις ἐξυπτιάζων καὶ μιμούμενος βάδισμα	καὶ	σχῆμα καὶ βλέμμα ἐκείνου ᾧ
[9]	συρόμενος διὰ μέσης τῆς σκηνῆς	καὶ	τὰ σκέλη καθῃματωμένος ἐκ τῶν
[4]	τῇ αὑτοῦ ὁ ῥήτωρ ἔγραψε,	καὶ	τὰ τοῦ Θουκυδίδου ὅσα παρὰ
[10]	κατεγέλα μάτην ἐμπομπεύσαντος τῇ κιθάρᾳ	καὶ	ταῖς σφραγῖσιν ἐκείναις. καὶ εἰπεῖν
[17]	ἢ τοῖς μυσὶ διατριβὰς ὠνεῖται	καὶ	ταῖς τίλφαις οἰκήσεις καὶ πληγὰς
[5]	ἀγαθοῦ ὠνῇ ταῦτα, εἰ μὴ	καὶ	τὰς ἀποθήκας αὐτὰς τῶν βιβλίων
[7]	ἐπαίρων τῷ τοῦ μεταφρένου κυρτώματι	καὶ	τὰς κνημῖδας ἐπισυρόμενος, καὶ ὅλως
[21]	γὰρ οὕτω διέκειτο ὁ Πύρρος	καὶ	ταῦτα ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἐπέπειστο, οὐδεὶς
[3]	καὶ παρακεκομμένα. ~Τί οὖν; φὴς	καὶ	ταὐτὰ μὴ μαθὼν ἡμῖν εἰδέναι;
[16]	περικόπτεις καὶ ἀλείφεις τῷ κρόκῳ	καὶ	τῇ κέδρῳ καὶ διφθέρας περιβάλλεις
[19]	δὲ ἀεὶ πρὸς ἐμαυτὸν οὔπω	καὶ	τήμερον εὑρεῖν δεδύνημαι τίνος ἕνεκα
[13]	τῷ λύχνῳ ἀναγιγνώσκοι, αὐτίκα μάλα	καὶ	τὴν Ἐπικτήτου σοφίαν ὄναρ ἐπικτήσεσθαι
[6]	γὰρ καλλίστας ἐωνεῖτο νεοτμήτους ἀεί,	καὶ	τὴν πλείστην πραγματείαν περὶ ταύτας
[21]	τὸ πρᾶγμα ἦν· εἶδον γὰρ	καὶ	τὴν τοῦ Πύρρου εἰκόνα· καὶ
[28]	αὐτῶν, ἀλλ´ ἐκ τῆς φωνῆς	καὶ	τῆς γνώμης τῶν γεγραφότων. ~σὺ
[21]	τῶν ὑπὸ τῷ ψευδο τεταγμένων.	~καὶ	τί θαυμαστὸν εἰ τοῦτο ἔπαθες,
[13]	οὐδὲν ἄμεινον τῶν ἄλλων βαρβίτων.	~Καὶ	τί σοι τὸν Ὀρφέα ἢ
[15]	τοῦτο γὰρ ἐκ τοῦ πυξίου,	καὶ	τό· αὑτοῖς γὰρ ἐμπαίζουσιν οἱ
[25]	ἐξώρων καὶ ἤδη καρτερῶν ὠνήν,	καὶ	τὸ πρᾶγμά σοι πάνυ σπουδάζεται
[8]	αὑτὸν ἐπαινούντων καὶ βοώντων ὁπότε	καὶ	τὸ σμικρότατον ἐκεῖνος ἀνακρούσαιτο. ἧκεν
[19]	διηγούμενον τὰ τοῦ Πενθέως πάθη	καὶ	τὸ τῆς Ἀγαύης ἔργον— ἁρπάσας
[23]	νυκτὸς ἀπόρρητα; εἰπὲ γοῦν μοι	καὶ	τόδε, εἰ Βάσσος ὁ ὑμέτερος
[4]	ὑπερβάλλοντας. τίς δὲ τοῖς ἐμπόροις	καὶ	τοῖς βιβλιοκαπήλοις ἤρισεν ἂν περὶ
[22]	εἰ ἀπίθανος οὕτως ζωγράφος ὢν	καὶ	τοῖς πεπαιδευμένοις ἐξομοιοῦσθαι ἐθέλεις, πιστεύων
[9]	εἰσέρχεται ὅλος περιλαμπόμενος τῷ χρυσῷ	καὶ	τοῖς σμαράγδοις καὶ βηρύλλοις καὶ
[7]	καὶ πρὸ αὐτοῦ τὸν Λυκάονα	καὶ	τὸν Ἀστεροπαῖον, μηδὲ φέρειν ἐπὶ
[7]	ἀμφοτέρους, καὶ τὸν δημιουργὸν αὐτῶν	καὶ	τὸν δεσπότην. τὸ αὐτὸ δὴ
[7]	ἐπισυρόμενος, καὶ ὅλως αἰσχύνων ἀμφοτέρους,	καὶ	τὸν δημιουργὸν αὐτῶν καὶ τὸν
[27]	αὐτῶν ἕκαστον, τὸν δὲ Ἀριστοφάνην	καὶ	τὸν Εὔπολιν ὑποδέδυκας; ἀνέγνως καὶ
[7]	τοὺς παραβλῶπας ἐκείνους αὑτοῦ ὀφθαλμοὺς	καὶ	τὸν θώρακα ἐπαίρων τῷ τοῦ
[7]	~Ἐπεὶ δὲ ἐν τοῖς ἄλλοις	καὶ	τὸν Ὅμηρον ἐπρίω πολλάκις, ἀναγνώτω
[10]	τῆς τέχνης ἐκράτει καὶ ἀνεκηρύττετο	καὶ	τοῦ Εὐαγγέλου κατεγέλα μάτην ἐμπομπεύσαντος
[24]	δεῖ ζητεῖν, ἀλλὰ παρ´ αὑτοῦ	καὶ	τοῦ καθ´ ἡμέραν βίου λαμβάνειν.
[27]	καὶ τὸν Εὔπολιν ὑποδέδυκας; ἀνέγνως	καὶ	τοὺς Βάπτας, τὸ δρᾶμα ὅλον;
[25]	προσηκόντων τὴν ἑτέραν νόσον θεραπεύειν	καὶ	τοὺς ὑπηρέτας ἐκείνους ὠνεῖσθαι, ὅπως
[15]	πάλιν· οἴμοι, γυναῖκα χρησίμην ἀπώλεσα.	καὶ	τοῦτο γὰρ ἐκ τοῦ πυξίου,
[5]	καθ´ ἑαυτοῦ ἐκφέροι; τί ὀκνεῖς	καὶ	τοῦτο ἐπινεύειν; ἔλεγχος γάρ, οἶμαι,
[5]	τι ἔργον τοξότου ἄξιον; ἀνένευσας	καὶ	τοῦτο. κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ
[5]	ἐπινεύεις καὶ τοῦτο; πείθου δὴ	καὶ	τοῦτό μοι ἐπίνευσον· εἴ τις
[5]	ὅ τι χρήσαιτο ἑκατέρῳ. ἐπινεύεις	καὶ	τοῦτο; πείθου δὴ καὶ τοῦτό
[28]	δόξαν τῶν κτημάτων. ἱκανόν σοι	καὶ	τοῦτο. προσάψῃ δὲ μηδέποτε μηδὲ
[6]	τὴν δυστυχίαν ξυλίνους πόδας πεποίητο,	καὶ	τούτους ὑποδούμενος ἐβάδιζεν ἐπιστηριζόμενος ἅμα
[23]	βάδισμα καὶ βλέμμα καὶ φωνὴ	καὶ	τράχηλος ἐπικεκλασμένος καὶ ψιμύθιον καὶ
[23]	σὰ οὕτω περιφανῆ ἐστιν ὡς	καὶ	τυφλοῖς εἶναι καὶ κωφοῖς γνώριμα·
[5]	ἔλεγχος γάρ, οἶμαι, σαφὴς οὗτος,	καὶ	τῶν ὁρώντων ἕκαστος εὐθὺς τὸ
[9]	καὶ τοῖς σμαράγδοις καὶ βηρύλλοις	καὶ	ὑακίνθοις· καὶ ἡ πορφύρα δὲ
[28]	δὲ τὴν τοῦ Εὐριπίδου Φαίδραν	καὶ	ὑπὲρ τῶν γυναικῶν ἀγανακτοῦσαν καὶ
[7]	ἅμα καὶ ἰσχυρὸς ἂν γένοιτο,	καὶ	ὑπερπηδήσεται μὲν τὸν ποταμόν, ἐπιθολώσει
[22]	περὶ τὰ βιβλία σπουδῆς, εἰ	καὶ	ὑπὸ νωθείας ἐγὼ μὴ πάλαι
[7]	στόμα καταπίπτων ὑπὸ τοῦ βάρους	καὶ	ὑπὸ τῷ κράνει ὁπότε ἀνανεύσειε
[9]	ὤφθη δακρύων ὁ χρυσοῦς Εὐάγγελος	καὶ	ὑπὸ τῶν μαστιγοφόρων συρόμενος διὰ
[23]	καὶ κωφοῖς γνώριμα· εἰ γὰρ	καὶ	φθέγξαιο μόνον, εἰ γὰρ καὶ
[17]	τὰ δέοντα ζήλῳ τῶν ἀρίστων	καὶ	φυγῇ τῶν χειρόνων, ὅταν μήτε
[23]	ἐπικεκλασμένος καὶ ψιμύθιον καὶ μαστίχη	καὶ	φῦκος, οἷς ὑμεῖς κοσμεῖσθε, καὶ
[25]	δὴ ταῦτα, ὦγαθέ, ταμιεύου τἀργύριον	καὶ	φύλαττε, ὡς οἴκοι καὶ κατὰ
[12]	πυνθανόμενον, ὡς ἐκήλει μὲν θηρία	καὶ	φυτὰ καὶ λίθους, ἐμελῴδει δὲ
[23]	τῷ σχήματι, βάδισμα καὶ βλέμμα	καὶ	φωνὴ καὶ τράχηλος ἐπικεκλασμένος καὶ
[29]	καὶ σμίλας χρυσοκολλήτους· ὁπόταν δὲ	καὶ	χρήσασθαι τούτοις δέῃ, οἱ μὲν
[28]	σμήχειν ἐπιχειρῶ· σὺ γὰρ ὠνήσῃ	καὶ	χρήσῃ εἰς οὐδὲν καὶ καταγελασθήσῃ
[23]	καὶ φωνὴ καὶ τράχηλος ἐπικεκλασμένος	καὶ	ψιμύθιον καὶ μαστίχη καὶ φῦκος,
[8]	ὠκύτητα εὖ πεφυκότι, κιθάρᾳ δὲ	καὶ	ᾠδῇ ῥᾳδίως κρατήσειν ἐπείσθη ὑπὸ
[28]	καὶ μόνα ἐργάζου τὰ σαυτοῦ.	καίτοι	ἐχρῆν μηκέτι μηδὲ ἐκεῖνα, αἰδεσθῆναι
[3]	ἢ ποιμένων στόμασι καθαροῖς πότιμα.	Καίτοι	οὐδέ, εἰ καὶ πάνυ ἀναίσχυντος
[30]	δὲ αὐτὸς οὐκ ἂν δύναιο.	καίτοι	οὐδὲ ἔχρησάς τινι βιβλίον πώποτε,
[4]	τῶν καλῶν καὶ αἰσχρῶν καθεωρακότας.	καίτοι	σὺ μὲν δύο ἢ τρία
[22]	τοῖς τὰ τοιαῦτά σε ἐπαινοῦσι.	Καίτοι	τί ταῦτα ληρῶ; πρόδηλος γὰρ
[21]	ὅτι ὅμοιος ἦν Ἀλεξάνδρῳ ἐκείνῳ;	καίτοι	τὸ τῶν μουσικῶν τοῦτο, δὶς
[25]	πολλῶν τῶν ὀφειλομένων. ~Καὶ γὰρ	κἀκεῖνα·	περὶ δύο ταῦτα δεινῶς ἐσπούδακας,
[9]	κιθάρας τὰς σφραγῖδας· ἐξεπεπτώκεσαν γὰρ	κἀκείνης	συμμαστιγουμένης αὐτῷ. ~Μικρὸν δὲ ἐπισχὼν
[18]	τοῖς οἰκέταις; ~Πῶς δὲ οὐ	κἀκεῖνο	αἰσχρόν, εἴ τις ἐν τῇ
[20]	πιστεύεις αὐτοῖς ἅπαντα, ὅς ποτε	κἀκεῖνο	ἐπείσθης, ὡς βασιλεῖ τινι ὡμοιώθης
[15]	ἐκείνῳ μακρῷ γελοιότερα ἔγραφεν, οἷον	κἀκεῖνο	τό· Δωρὶς τέθνηκεν ἡ Διονυσίου
[13]	δραχμῶν ἐπρίατο; ἤλπιζεν γὰρ οἶμαι	κἀκεῖνος,	εἰ τῶν νυκτῶν ὑπ´ ἐκείνῳ
[14]	ἥλατο εἰς τὸ πῦρ, ταλάντου	κἀκεῖνος	ἐπρίατο, καὶ ἔχει μὲν τὸ
[11]	μετ´ ᾠδῆς προσενεχθῆναι τῇ Λέσβῳ,	κἀκείνους	ἀνελομένους τὴν μὲν κεφαλὴν καταθάψαι
[20]	λόγους ἐπιδείκνυσθαι αὐτοῖς ἐπὶ δείπνῳ	κἀκείνους	χερσαίων βατράχων δίκην διψῶντας κεκραγέναι,
[2]	μὴ εἰδῇς τὴν ἀρετὴν καὶ	κακίαν	ἑκάστου τῶν ἐγγεγραμμένων καὶ συνίῃς
[26]	τέχνας καὶ κάλλη αὐτῶν καὶ	κακίας	καὶ ὀνομάτων χρῆσιν τῶν Ἀττικῶν·
[14]	καὶ βδελυρίᾳ ὑπερηκόντισεν. ὁρᾷς ὅπως	κακοδαιμόνως	διάκειται, βακτηρίας εἰς τὴν κεφαλὴν
[26]	πάσας δὲ λόγων τέχνας καὶ	κάλλη	αὐτῶν καὶ κακίας καὶ ὀνομάτων
[24]	ἔσεσθαί σοι τὸν Ἀττικὸν καὶ	Καλλῖνον	τοὺς βιβλιογράφους; οὔκ, ἀλλ´ ὠμούς
[2]	αὐτὰ ἐκεῖνα κεκρικέναι, ὅσα ὁ	Καλλῖνος	εἰς κάλλος ἢ ὁ ἀοίδιμος
[5]	εἰς κάλλος καὶ εἰς ἀσφάλειαν	κάλλιστα	ἐξειργασμένην, ὁ δὲ ἵππον κτήσαιτο
[1]	τις δόξειν σπουδῇ συνωνούμενος τὰ	κάλλιστα	τῶν βιβλίων· τὸ δέ σοι
[1]	τοῦτο. μάλιστα δὲ οὐδὲ τὰ	κάλλιστα	ὠνῇ, ἀλλὰ πιστεύεις τοῖς ὡς
[6]	δὲ γελοῖον ἐποίει, κρηπῖδας γὰρ	καλλίστας	ἐωνεῖτο νεοτμήτους ἀεί, καὶ τὴν
[5]	μεμελετηκὼς εἰ ὁ μὲν ναῦν	καλλίστην	παραλάβοι, τοῖς πᾶσι καὶ εἰς
[6]	πραγματείαν περὶ ταύτας εἶχεν, ὡς	καλλίστοις	ὑποδήμασι κεκοσμημένα εἴη αὐτῷ τὰ
[19]	ἐν Κορίνθῳ ἀπαίδευτόν τινα βιβλίον	κάλλιστον	ἀναγιγνώσκοντα τὰς Βάκχας οἶμαι τοῦ
[8]	ποιησάμενος καὶ στέφανον δάφνης χρυσῆς	κάλλιστον,	ὡς ἀντὶ καρποῦ τῆς δάφνης
[2]	τοῦ κτήματος οὔτε εἰδότι τὸ	κάλλος	αὐτῶν οὔτε χρησομένῳ ποτὲ οὐδὲν
[2]	κεκρικέναι, ὅσα ὁ Καλλῖνος εἰς	κάλλος	ἢ ὁ ἀοίδιμος Ἀττικὸς σὺν
[5]	παραλάβοι, τοῖς πᾶσι καὶ εἰς	κάλλος	καὶ εἰς ἀσφάλειαν κάλλιστα ἐξειργασμένην,
[8]	αὐτήν, ὑπερφυές τι χρῆμα εἰς	κάλλος	καὶ πολυτέλειαν, χρυσοῦ μὲν τοῦ
[2]	ἢ τυφλὸς ἄν τις ἀπολαύσειε	κάλλους	παιδικῶν; σὺ δὲ ἀνεῳγμένοις μὲν
[28]	ἀπόχρη ὠφελεῖσθαι οὐκ ἐκ τοῦ	κάλλους	τῶν βιβλίων οὐδ´ ἐκ τῆς
[16]	βιοῖς δὲ ὡς οὐδ´ εἰπεῖν	καλόν,	μῖσος δὲ ἄγριον, φασί, παρὰ
[7]	ὅτι αὐτίκα διὰ τοῦτο καὶ	καλὸς	ἅμα καὶ ἰσχυρὸς ἂν γένοιτο,
[20]	τῶν κολάκων ὡς οὐ μόνον	καλὸς	εἶ καὶ ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς
[14]	καὶ δείκνυσιν ὡς Τεγεᾶται τοῦ	Καλυδωνίου	ὑὸς τὸ δέρμα καὶ Θηβαῖοι
[4]	εἰκὸς εἶναι τοὺς μηδὲν τῶν	καλῶν	καὶ αἰσχρῶν καθεωρακότας. καίτοι σὺ
[26]	τῶν βιβλίων. κωλύει γὰρ οὐδὲν	κἀμέ	σοι ἐνδιατρίβειν, ἐπειδὴ χαίρεις ἐξαπατώμενος.
[19]	ἀναλίσκεις; καὶ μὴν ὅσα γε	κἀμὲ	Σύρον ὄντα εἰδέναι, εἰ μὴ
[4]	ἐκ τούτου εἰς παιδείαν κτήσαιο,	κἂν	ὑποβαλόμενος αὐτὰ ἐπικαθεύδῃς ἢ συγκολλήσας
[4]	ὁ πίθηκος, ἡ παροιμία φησί,	κἂν	χρύσεα ἔχῃ σύμβολα. καὶ σὺ
[2]	ὅσα τε πρὸς τὸν ὀρθὸν	κανόνα	τῷ συγγραφεῖ ἀπηκρίβωται καὶ ὅσα
[1]	βιβλίοις καὶ θησαυρὸς ἕτοιμος τοῖς	καπήλοις	αὐτῶν. ἢ πόθεν γάρ σοι
[28]	καὶ οἴκοι κατακλείσας ἔχε καὶ	καρποῦ	τὴν δόξαν τῶν κτημάτων. ἱκανόν
[8]	δάφνης χρυσῆς κάλλιστον, ὡς ἀντὶ	καρποῦ	τῆς δάφνης σμαράγδους εἶναι ἰσομεγέθεις
[8]	δάφνης σμαράγδους εἶναι ἰσομεγέθεις τῷ	καρπῷ·	τὴν μέν γε κιθάραν αὐτήν,
[25]	μειρακίων τῶν ἐξώρων καὶ ἤδη	καρτερῶν	ὠνήν, καὶ τὸ πρᾶγμά σοι
[21]	καὶ Περδίκκου καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ	Κασσάνδρου	καὶ ἄλλων βασιλέων ἤρετο τίνι
[4]	ἐλπίζεις, τῷ κτᾶσθαι πολλὰ βιβλία.	κατὰ	δὴ ταῦτα, ἐκεῖνα ἔχε συλλαβὼν
[25]	καὶ φύλαττε, ὡς οἴκοι καὶ	κατὰ	πολλὴν ἀσφάλειαν ταῦτα ποιεῖν καὶ
[18]	τότε χανεῖν σοι τὴν γῆν,	κατὰ	σεαυτοῦ ὁ Βελλεροφόντης περιφέρων τὸ
[5]	τοξότου ἄξιον; ἀνένευσας καὶ τοῦτο.	κατὰ	ταὐτὰ δὴ καὶ ὁ κυβερνᾶν
[28]	μάτην ταῦτά μοι λελήρηται καὶ	κατὰ	τὴν παροιμίαν Αἰθίοπα σμήχειν ἐπιχειρῶ·
[23]	οἷς ὑμεῖς κοσμεῖσθε, καὶ ὅλως	κατὰ	τὴν παροιμίαν, θᾶττον ἂν πέντε
[5]	τοῦ κτήματος οὐκ ἐπισταμένῳ χρήσασθαι	κατὰ	τὴν τέχνην; εὖ γε ἀνένευσας·
[27]	εἰπέ μοι, καὶ Αἰσχίνου τὸν	κατὰ	Τιμάρχου λόγον ἀναγιγνώσκεις; ἢ ἐκεῖνά
[19]	τὰς Βάκχας οἶμαι τοῦ Εὐριπίδου,	κατὰ	τὸν ἄγγελον δὲ ἦν τὸν
[10]	γε ᾄσας δεξιῶς καὶ κιθαρίσας	κατὰ	τὸν νόμον τῆς τέχνης ἐκράτει
[20]	ψευδοφίλιππος ἐκεῖνος κναφεὺς καὶ ὁ	κατὰ	τοὺς προπάτορας ἡμῶν ψευδονέρων καὶ
[21]	τὸν Πύρρον, ὅτι σὲ εἴκασα	κατὰ	τοῦτο αὐτῷ· τὸ δὲ ἀπὸ
[28]	καὶ χρήσῃ εἰς οὐδὲν καὶ	καταγελασθήσῃ	πρὸς τῶν πεπαιδευμένων, οἷς ἀπόχρη
[7]	διαστρέφων, ὑπὸ μὲν τῶν πεπαιδευμένων	καταγελώμενος,	ὑπὸ δὲ τῶν συνόντων σοι
[11]	κἀκείνους ἀνελομένους τὴν μὲν κεφαλὴν	καταθάψαι	ἵναπερ νῦν τὸ Βακχεῖον αὐτοῖς
[12]	τὴν λύραν ὑφ´ ὧν πάντας	καταθέλξειν	καὶ κηλήσειν, καὶ ὅλως μακάριον
[14]	Πρωτέως τοῦ Κυνικοῦ βακτηρίαν, ἣν	καταθέμενος	ἥλατο εἰς τὸ πῦρ, ταλάντου
[7]	ἀναγιγνώσκῃς δὲ αὐτὸ βαρβαρίζων καὶ	καταισχύνων	καὶ διαστρέφων, ὑπὸ μὲν τῶν
[30]	ποιεῖς τῆς ἐν τῇ φάτνῃ	κατακειμένης,	ἣ οὔτε αὐτὴ τῶν κριθῶν
[8]	σφραγῖσι δὲ καὶ λίθοις ποικίλοις	κατακεκοσμημένην,	Μουσῶν μεταξὺ καὶ Ἀπόλλωνος καὶ
[1]	εἰ μὴ τῷ διαβεβρῶσθαι καὶ	κατακεκόφθαι	αὐτὰ τεκμαίροιο καὶ συμβούλους τοὺς
[23]	ὦ κατάπυγον, οἴει τοσοῦτον μανδραγόραν	κατακεχύσθαι	αὐτοῦ ὡς ταῦτα μὲν ἀκούειν,
[28]	ὠνοῦ μὲν βιβλία καὶ οἴκοι	κατακλείσας	ἔχε καὶ καρποῦ τὴν δόξαν
[2]	τὰ βιβλία, καὶ νὴ Δία	κατακόρως,	καὶ ἀναγιγνώσκεις ἔνια πάνυ ἐπιτρέχων,
[7]	τῇ ἀσπίδι καὶ ἐπὶ στόμα	καταπίπτων	ὑπὸ τοῦ βάρους καὶ ὑπὸ
[30]	περὶ δὲ τῶν ἄλλων ὅσα	κατάπτυστα	καὶ ἐπονείδιστα ποιεῖς, αὖθις ἀκούσῃ
[23]	ἔσεσθαί σοι νομίζεις. ~ἀλλ´, ὦ	κατάπυγον,	οἴει τοσοῦτον μανδραγόραν κατακεχύσθαι αὐτοῦ
[8]	ᾠδῇ ῥᾳδίως κρατήσειν ἐπείσθη ὑπὸ	καταράτων	ἀνθρώπων οὓς εἶχε περὶ αὑτὸν
[10]	καὶ ἀνεκηρύττετο καὶ τοῦ Εὐαγγέλου	κατεγέλα	μάτην ἐμπομπεύσαντος τῇ κιθάρᾳ καὶ
[22]	ὑπὸ νωθείας ἐγὼ μὴ πάλαι	κατεῖδον·	σοφὸν γάρ, ὡς γοῦν οἴει,
[15]	τὰς λατομίας ἐμπεσεῖν οὐ δυνάμενον	κατέχειν	τὸν γέλωτα. οὗτος τοίνυν πυθόμενος
[29]	ἰδιώτας πλῆθος μαχαιρίδων προτιθέντας καὶ	κάτοπτρα	μεγάλα, οὐ μὴν λήσειν γε
[29]	αὐτῶν, πρὸς δὲ τὰ ἐκείνων	κάτοπτρα	προσελθόντες τὰς κόμας εὐθετίζουσιν. ~καὶ
[19]	ἄν τις πρίαιτο κτένας ἢ	κάτοπτρον	ὁ τυφλὸς ἢ ὁ κωφὸς
[29]	αὐτῶν ξυρὸν καὶ μαχαιρίδας καὶ	κάτοπτρον	σύμμετρον ἔχοντας, τοὺς δὲ ἀμαθεῖς
[15]	αὐτὸς ᾤετο ἔνθεος ἔσεσθαι καὶ	κάτοχος	ἐκ τοῦ πυξίου· ἀλλ´ ὅμως
[1]	τὸ δέ σοι περὶ τὰ	κάτω	χωρεῖ, καὶ ἔλεγχος γίγνεται τῆς
[16]	ἀλείφεις τῷ κρόκῳ καὶ τῇ	κέδρῳ	καὶ διφθέρας περιβάλλεις καὶ ὀμφαλοὺς
[14]	ἐπρίατο, καὶ ἔχει μὲν τὸ	κειμήλιον	τοῦτο καὶ δείκνυσιν ὡς Τεγεᾶται
[29]	τὸ γελοιότατον ἐκεῖνο πάσχουσιν, ὅτι	κείρονται	μὲν οἱ πολλοὶ παρὰ τοῖς
[6]	ταύτας εἶχεν, ὡς καλλίστοις ὑποδήμασι	κεκοσμημένα	εἴη αὐτῷ τὰ ξύλα. οὐ
[20]	κἀκείνους χερσαίων βατράχων δίκην διψῶντας	κεκραγέναι,	ἢ μὴ πίνειν, ἢν μὴ
[2]	δέ σοι δῶ αὐτὰ ἐκεῖνα	κεκρικέναι,	ὅσα ὁ Καλλῖνος εἰς κάλλος
[4]	ὦτα. Ὡς εἴ γε τὸ	κεκτῆσθαι	τὰ βιβλία καὶ πεπαιδευμένον ἀπέφαινε
[5]	δὲ ἵππον κτήσαιτο Μῆδον ἢ	κενταυρίδην	ἢ κοππαφόρον, ἐλέγχοιτο ἄν, οἶμαι,
[13]	τὸν Ἐπικτήτου λύχνον τοῦ Στωϊκοῦ	κεραμεοῦν	ὄντα τρισχιλίων δραχμῶν ἐπρίατο; ἤλπιζεν
[11]	διεσπάσαντο αἱ Θρᾷτται, φασὶ τὴν	κεφαλὴν	αὐτοῦ σὺν τῇ λύρᾳ εἰς
[11]	Λέσβῳ, κἀκείνους ἀνελομένους τὴν μὲν	κεφαλὴν	καταθάψαι ἵναπερ νῦν τὸ Βακχεῖον
[11]	κόλπον, καὶ ἐπιπλεῖν γε τὴν	κεφαλὴν	τῇ λύρᾳ, τὴν μὲν ᾄδουσαν
[14]	κακοδαιμόνως διάκειται, βακτηρίας εἰς τὴν	κεφαλὴν	ὡς ἀληθῶς δεόμενος. ~Λέγεται δὲ
[12]	ὑφ´ ὧν πάντας καταθέλξειν καὶ	κηλήσειν,	καὶ ὅλως μακάριον ἔσεσθαι κληρονομήσαντα
[2]	τῷ συγγραφεῖ ἀπηκρίβωται καὶ ὅσα	κίβδηλα	καὶ νόθα καὶ παρακεκομμένα. ~Τί
[9]	σφοδρότερον τοῦ δέοντος ἐμπεσὼν τῇ	κιθάρᾳ,	ᾄδειν δὲ ἄρχεται ἀπόμουσόν τι
[8]	μήτε πρὸς ὠκύτητα εὖ πεφυκότι,	κιθάρᾳ	δὲ καὶ ᾠδῇ ῥᾳδίως κρατήσειν
[10]	Εὐαγγέλου κατεγέλα μάτην ἐμπομπεύσαντος τῇ	κιθάρᾳ	καὶ ταῖς σφραγῖσιν ἐκείναις. καὶ
[8]	τῷ καρπῷ· τὴν μέν γε	κιθάραν	αὐτήν, ὑπερφυές τι χρῆμα εἰς
[10]	αὐτὸν Εὔμηλός τις Ἠλεῖος εἰσέρχεται,	κιθάραν	μὲν παλαιὰν ἔχων, ξυλίνους δὲ
[9]	μαστίγων καὶ συλλέγων χαμάθεν τῆς	κιθάρας	τὰς σφραγῖδας· ἐξεπεπτώκεσαν γὰρ κἀκείνης
[9]	ἐπειδή ποτε καὶ ᾆσαι καὶ	κιθαρίσαι	πάντως ἔδει, ἀνακρούεται μὲν ἀνάρμοστόν
[10]	οὗτός γε ᾄσας δεξιῶς καὶ	κιθαρίσας	κατὰ τὸν νόμον τῆς τέχνης
[23]	ὑπὸ μάλης κρύψειας ἢ ἕνα	κίναιδον.	εἶτα ἡ λεοντῆ μὲν τὸν
[23]	Βάταλος ὁ αὐλητὴς ἢ ὁ	κίναιδος	Ἡμιθέων ὁ Συβαρίτης, ὃς τοὺς
[22]	μὲν τῶν τοῖς ὀρχησταῖς συνόντων	κιναίδων	ἔοικας οὐκ ἂν εἴποιμι, ὅτι
[4]	οὐδέν, ἀλλ´ ὄνος λύρας ἀκούεις	κινῶν	τὰ ὦτα. Ὡς εἴ γε
[12]	κηλήσειν, καὶ ὅλως μακάριον ἔσεσθαι	κληρονομήσαντα	τῆς Ὀρφέως μουσικῆς· ἄχρι δὴ
[3]	μή ποτε παρὰ τῶν Μουσῶν	κλῶνα	δάφνης καθάπερ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος
[20]	ψευδαλέξανδρος καὶ ὁ ψευδοφίλιππος ἐκεῖνος	κναφεὺς	καὶ ὁ κατὰ τοὺς προπάτορας
[7]	τοῦ μεταφρένου κυρτώματι καὶ τὰς	κνημῖδας	ἐπισυρόμενος, καὶ ὅλως αἰσχύνων ἀμφοτέρους,
[24]	λαμβάνειν. σὺ δ´ οἴει συνήγορον	κοινὸν	καὶ μάρτυρα ἔσεσθαί σοι τὸν
[7]	ὑπὸ δὲ τῶν συνόντων σοι	κολάκων	ἐπαινούμενος, οἳ καὶ αὐτοὶ πρὸς
[21]	ἄλλα θαυμαστὸν ἄνδρα, οὕτως ὑπὸ	κολάκων	ἐπὶ τῷ ὁμοίῳ ποτὲ διαφθαρῆναι
[20]	δὴ ἐκεῖνο, πεπεισμένον ὑπὸ τῶν	κολάκων	ὡς οὐ μόνον καλὸς εἶ
[10]	μὲν παλαιὰν ἔχων, ξυλίνους δὲ	κόλλοπας	ἐπικειμένην, ἐσθῆτα δὲ μόγις σὺν
[11]	ἐμπεσοῦσαν ἐκβληθῆναι εἰς τὸν μέλανα	κόλπον,	καὶ ἐπιπλεῖν γε τὴν κεφαλὴν
[12]	οἴεσθαι εἶναι, νύκτωρ δὲ ὑπὸ	κόλπου	ἔχοντα μόνον προελθεῖν εἰς τὸ
[29]	τὰ ἐκείνων κάτοπτρα προσελθόντες τὰς	κόμας	εὐθετίζουσιν. ~καὶ σὺ τοίνυν ἄλλῳ
[5]	κτήσαιτο Μῆδον ἢ κενταυρίδην ἢ	κοππαφόρον,	ἐλέγχοιτο ἄν, οἶμαι, ἑκάτερος οὐκ
[19]	δὲ ὁ Κυνικὸς ἰδὼν ἐν	Κορίνθῳ	ἀπαίδευτόν τινα βιβλίον κάλλιστον ἀναγιγνώσκοντα
[5]	ἑπτὰ ταλάντων ὁ Ἰσμηνίας ἐν	Κορίνθῳ	ἐπρίατο, ἆρ´ ἂν διὰ τοῦτο
[21]	τἀληθὲς εἰποῦσα ἔπαυσεν αὐτὸν τῆς	κορύζης.	ὁ μὲν γὰρ Πύρρος ἐπιδείξας
[23]	μαστίχη καὶ φῦκος, οἷς ὑμεῖς	κοσμεῖσθε,	καὶ ὅλως κατὰ τὴν παροιμίαν,
[27]	πρὸ τῶν λόγων; ἀλλὰ πρὸς	Κότυος	μηκέτι μὴ τολμήσῃς τοιοῦτο μηδέν,
[29]	τινὶ τὰ σὰ εἰκάσω, τοὺς	κουρέας	τούτους ἐπίσκεψαι, καὶ ὄψει τοὺς
[7]	τοῦ βάρους καὶ ὑπὸ τῷ	κράνει	ὁπότε ἀνανεύσειε δεικνὺς τοὺς παραβλῶπας
[8]	κιθάρᾳ δὲ καὶ ᾠδῇ ῥᾳδίως	κρατήσειν	ἐπείσθη ὑπὸ καταράτων ἀνθρώπων οὓς
[3]	Ὀλμειὸν μήτε τὴν τοῦ Ἵππου	κρήνην,	ἅπερ ἢ ποιμνίοις διψῶσιν ἢ
[6]	οἰκέταις. ἐκεῖνο δὲ γελοῖον ἐποίει,	κρηπῖδας	γὰρ καλλίστας ἐωνεῖτο νεοτμήτους ἀεί,
[30]	κατακειμένης, ἣ οὔτε αὐτὴ τῶν	κριθῶν	ἐσθίει οὔτε τῷ ἵππῳ δυναμένῳ
[16]	καὶ περικόπτεις καὶ ἀλείφεις τῷ	κρόκῳ	καὶ τῇ κέδρῳ καὶ διφθέρας
[12]	εἰς τὸ προάστειον καὶ προχειρισάμενον	κρούειν	καὶ συνταράττειν τὰς χορδὰς ἄτεχνον
[6]	ἀποτμηθεὶς τοὺς πόδας ἀμφοτέρους, ἀπὸ	κρύους,	οἶμαι, ἀποσαπέντας ἐπειδή ποτε διὰ
[23]	ἂν πέντε ἐλέφαντας ὑπὸ μάλης	κρύψειας	ἢ ἕνα κίναιδον. εἶτα ἡ
[4]	ἐκεῖνα ἀναδραμεῖσθαι νῦν ἐλπίζεις, τῷ	κτᾶσθαι	πολλὰ βιβλία. κατὰ δὴ ταῦτα,
[19]	ἢ φαλακρὸς ἄν τις πρίαιτο	κτένας	ἢ κάτοπτρον ὁ τυφλὸς ἢ
[4]	πολλοῦ ἂν ὡς ἀληθῶς τὸ	κτῆμα	ἦν ἄξιον καὶ μόνων ὑμῶν
[12]	ὑπῆρχεν· ἡ λύρα δὲ ἄλλως	κτῆμα	ἦν, οὐδὲν ἄμεινον τῶν ἄλλων
[14]	αὐτὸς δὲ ὁ τοῦ θαυμαστοῦ	κτήματος	δεσπότης καὶ αὐτὸν σὲ τῇ
[12]	μηδενὸς ἁπτομένου, εἰς ἔρωτα τοῦ	κτήματος	ἐμπεσεῖν καὶ διαφθείραντα τὸν ἱερέα
[5]	ἢ οὐδὲν ὄφελος αὐτῷ τοῦ	κτήματος	οὐκ ἐπισταμένῳ χρήσασθαι κατὰ τὴν
[2]	τί ὄφελος, ὦ θαυμάσιε, τοῦ	κτήματος	οὔτε εἰδότι τὸ κάλλος αὐτῶν
[28]	καὶ καρποῦ τὴν δόξαν τῶν	κτημάτων.	ἱκανόν σοι καὶ τοῦτο. προσάψῃ
[4]	πλέον ἐκ τούτου εἰς παιδείαν	κτήσαιο,	κἂν ὑποβαλόμενος αὐτὰ ἐπικαθεύδῃς ἢ
[17]	ἂν παρὰ τῶν παλαιῶν τις	κτήσαιτο,	λέγειν τε δύνασθαι καὶ πράττειν
[5]	τις τοῦ Ἡρακλέους τὰ τόξα	κτήσαιτο	μὴ Φιλοκτήτης ὢν ὡς δύνασθαι
[5]	κάλλιστα ἐξειργασμένην, ὁ δὲ ἵππον	κτήσαιτο	Μῆδον ἢ κενταυρίδην ἢ κοππαφόρον,
[5]	εἴ τις αὐλεῖν μὴ ἐπιστάμενος	κτήσαιτο	τοὺς Τιμοθέου αὐλοὺς ἢ τοὺς
[5]	γὰρ τοὺς Μαρσύου ἢ Ὀλύμπου	κτησάμενος	αὐλήσειεν ἂν μὴ μαθών. τί
[15]	ἐκεῖνος ἔγραφε σὺν πολλῇ σπουδῇ	κτησάμενος	καὶ αὐτὸς ᾤετο ἔνθεος ἔσεσθαι
[25]	ἐσπούδακας, βιβλίων τε τῶν πολυτελῶν	κτῆσιν	καὶ μειρακίων τῶν ἐξώρων καὶ
[5]	κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ ὁ	κυβερνᾶν	οὐκ εἰδὼς καὶ ἱππεύειν μὴ
[19]	ὁ ἠπειρώτης κώπην ἢ ὁ	κυβερνήτης	ἄροτρον. ἀλλὰ μὴ ἐπίδειξιν πλούτου
[12]	μόνους ἐφ´ ἑαυτὸν συγκαλέσαι τοὺς	κύνας.	ὅτεπερ καὶ σαφέστατα ὤφθη ὡς
[12]	μουσικῆς· ἄχρι δὴ συνελθόντας τοὺς	κύνας	πρὸς τὸν ἦχον— πολλοὶ δὲ
[5]	τὸ προχειρότατον ἐκεῖνο ἐπιφθέγγεται, τί	κυνὶ	καὶ βαλανείῳ; ~Καὶ ἐγένετό τις
[19]	τὸ βιβλίον; ~Δημήτριος δὲ ὁ	Κυνικὸς	ἰδὼν ἐν Κορίνθῳ ἀπαίδευτόν τινα
[14]	ἄλλος τις τὴν Πρωτέως τοῦ	Κυνικοῦ	βακτηρίαν, ἣν καταθέμενος ἥλατο εἰς
[30]	βιβλίον πώποτε, ἀλλὰ τὸ τῆς	κυνὸς	ποιεῖς τῆς ἐν τῇ φάτνῃ
[7]	θώρακα ἐπαίρων τῷ τοῦ μεταφρένου	κυρτώματι	καὶ τὰς κνημῖδας ἐπισυρόμενος, καὶ
[25]	ἂν μεταπείσειέ σε; οὐδὲ γὰρ	κύων	ἅπαξ παύσαιτ´ ἂν σκυτοτραγεῖν μαθοῦσα.
[26]	διὰ τὸ πλῆθος τῶν βιβλίων.	κωλύει	γὰρ οὐδὲν κἀμέ σοι ἐνδιατρίβειν,
[19]	ὁ εὐνοῦχος ἢ ὁ ἠπειρώτης	κώπην	ἢ ὁ κυβερνήτης ἄροτρον. ἀλλὰ
[23]	ὡς καὶ τυφλοῖς εἶναι καὶ	κωφοῖς	γνώριμα· εἰ γὰρ καὶ φθέγξαιο
[19]	κάτοπτρον ὁ τυφλὸς ἢ ὁ	κωφὸς	αὐλητὴν ἢ παλλακὴν ὁ εὐνοῦχος