Livre, Chap.
[3, 15]	ἐξ ἄστεος, νέον καὶ ὡραῖον	καὶ	ἀγροικίας ἁβρότερον· τούτῳ Λυκαίνιον ὄνομα
[3, 2]	τήν τε ἁρπαγὴν ἐκέλευσε κομίσασθαι	καὶ	ἀδικήσαντα μηδὲν ἀναχωρεῖν οἴκαδε· πολέμου
[3, 31]	Ὁ Πὰν ὑμᾶς ἀντὶ τῶνδε	καὶ	αἱ Νύμφαι φιλήσειαν. Ἐγὼ δὲ
[3, 18]	ὑφ´ ἡδονῆς, ἀλλ´ ἅτε ἄγροικος	καὶ	αἰπόλος καὶ ἐρῶν καὶ νέος,
[3, 16]	ἐκαθέζετο Δάφνις καὶ Χλόη, παραγίνεται	καὶ	ἀκριβῶς μιμησαμένη τὴν τεταραγμένην, σῶσόν
[3, 12]	καθίζοντες καὶ τὰς ἀγέλας ἔνεμον	καὶ	ἀλλήλους κατεφίλουν. Ἀνεζήτησάν τε καὶ
[3, 22]	θάλασσα καὶ ναῦς ἄλλη παραπλεῖ	καὶ	ἄλλοι ναῦται τὰ αὐτὰ ᾖδον
[3, 22]	ἄλλοι ναῦται τὰ αὐτὰ ᾖδον	καὶ	ἅμα πάντες σιωπῶσι. Γελάσας οὖν
[3, 4]	δὴ Χλόη δεινῶς ἄπορος ἦν	καὶ	ἀμήχανος· ἀεὶ γὰρ αὐτῇ συνῆν
[3, 12]	εὑρέθη καὶ ἴα καὶ νάρκισσος	καὶ	ἀναγαλλὶς καὶ ὅσα ἦρος πρωτοφορήματα.
[3, 25]	ὕστερον νέμουσα τὴν παρθενίαν ἀπολέσει	καὶ	ἄνδρα ποιήσεταί τινα τῶν ποιμένων
[3, 27]	σὺ πρόσελθε καὶ προσελθὼν ἀνελοῦ	καὶ	ἀνελόμενος δός. Ἱκανόν σοι νῦν
[3, 12]	καὶ ἀλλήλους κατεφίλουν. Ἀνεζήτησάν τε	καὶ	ἄνθη στεφανῶσαι θέλοντες τοὺς θεούς·
[3, 23]	συνῇδεν· ἄρρενας δὲ ἔφευγε πάντας,	καὶ	ἀνθρώπους καὶ θεούς, φιλοῦσα τὴν
[3, 11]	περιττοτέραν τῆς χθιζῆς θήραν κομίζοντες·	καὶ	ἀπαρξάμενοι τῷ Διονύσῳ κρατῆρος ἤσθιον
[3, 12]	καὶ ὁ Δάφνις ἀπὸ αἰγῶν	καὶ	ἀπὸ ὀΐων τινῶν γάλα νέον
[3, 6]	ἔσχε συλλέγων αὐτοὺς καὶ ἀποκτιννὺς	καὶ	ἀποδύων τὰ πτερά· τῆς δὲ
[3, 6]	πράγματα μυρία ἔσχε συλλέγων αὐτοὺς	καὶ	ἀποκτιννὺς καὶ ἀποδύων τὰ πτερά·
[3, 6]	οὖν πρὸς τὴν αὐλὴν ἔρχεται	καὶ	ἀποσεισάμενος τῶν σκελῶν τὴν χιόνα
[3, 7]	ἐπὶ τοὺς ὤμους τὴν ἄγραν	καὶ	ἀποσοβεῖν ἐγνωκότα. Κρέως μὲν καὶ
[3, 17]	ὑποπτεύσας ὁ Δάφνις εὐθὺς ἐγείρεται	καὶ	ἀράμενος τὴν καλαύροπα κατόπιν ἠκολούθει
[3, 13]	που καὶ ποίμνιον· ἐσκίρτησάν που	καὶ	ἄρνες καὶ ταῖς μητράσιν ὑποκλάσαντες
[3, 20]	τῆς πήρας προκομίσασα παλάθης μοῖραν	καὶ	ἄρτους τινὰς ἔδωκε φαγεῖν. καὶ
[3, 11]	πλήσαντες αὐτοῦ τὴν πήραν κρεῶν	καὶ	ἄρτων. Ἔδωκαν δὲ καὶ τὰς
[3, 4]	μήτηρ ἔριά τε ξαίνειν διδάσκουσα	καὶ	ἀτράκτους στρέφειν καὶ γάμου μνημονεύουσα·
[3, 10]	ἡμέρα, κρύος μὲν ἦν ἐξαίσιον	καὶ	αὔρα βόρειος ὑπέκαε πάντα. Οἱ
[3, 28]	ἀπῆλθε, πρὶν τὰς Νύμφας εὐφημῆσαι	καὶ	αὐτὴν τὴν θάλασσαν· καίπερ γὰρ
[3, 14]	πλέον ἐστὶ φιλήματος καὶ περιβολῆς	καὶ	αὐτῆς κατακλίσεως καὶ τί ἔγνωκε
[3, 13]	πρὸς τὰ θεάματα καὶ ἐζήτουν	καὶ	αὐτοὶ περιττότερόν τι φιλήματος καὶ
[3, 1]	ταῦτα ἐκ Μηθυμναίων παθεῖν, ἔγνωσαν	καὶ	αὐτοὶ τὴν ταχίστην ἐπ´ αὐτοὺς
[3, 23]	θεούς, ἀνθρώπους, ὄργανα, θηρία· μιμεῖται	καὶ	αὐτὸν συρίττοντα τὸν Πᾶνα. Ὁ
[3, 16]	τὸν ἀριθμὸν γενόμενον. Τάχα δὲ	καὶ	αὐτὸν τὸν ἀετὸν ἀποκτενεῖς καὶ
[3, 31]	φιλήσειαν. Ἐγὼ δὲ σπεύδω μὲν	καὶ	αὐτὸς τὸν γάμον τοῦτον· καὶ
[3, 25]	ἐκείνην τε ποιῆσαι δέσποιναν οἰκίας	καὶ	αὐτοὺς πολλὰ λαβόντας ἰδίῳ φυλάττειν
[3, 3]	ὑῶν ἐν τοῖς συφεοῖς ἄκυλον	καὶ	βαλάνους. ~Ἀναγκαίας οὖν οἰκουρίας ἐπεχούσης
[3, 26]	δέ που κἀκείνη φιλεῖ σε	καὶ	βούλεται συγκαθεύδειν πένητι καλῷ μᾶλλον
[3, 5]	κομίζων δὲ ἐς πίστιν ἰξὸν	καὶ	βρόχους. Τὸ μὲν οὖν μεταξὺ
[3, 4]	ξαίνειν διδάσκουσα καὶ ἀτράκτους στρέφειν	καὶ	γάμου μνημονεύουσα· ὁ δὲ Δάφνις,
[3, 31]	καὶ αὐτὸς τὸν γάμον τοῦτον·	καὶ	γὰρ ἂν μαινοίμην, εἰ μὴ
[3, 7]	διὰ θυρῶν. Ἀλγήσας ὁ Δρύας	καὶ	γὰρ ἦν ἐκείνου μοῖρα ξύλον
[3, 29]	ὑπεβάλλομεν. Ἀλλὰ καὶ νέος εἰμὶ	καὶ	γείτων ὑμῖν ἄμεμπτος· καί με
[3, 15]	Πρότερον μὲν οὖν ἐκ νευμάτων	καὶ	γέλωτος συνεβάλλετο τοῦτο, τότε δὲ
[3, 29]	ἄμπελον καὶ φυτὰ κατορύττειν· οἶδα	καὶ	γῆν ἀροῦν καὶ λικμῆσαι πρὸς
[3, 25]	πολλὰ λαβόντας ἰδίῳ φυλάττειν αὐτὰ	καὶ	γνησίῳ παιδίῳ ἐγεγόνει δὲ αὐτοῖς
[3, 23]	πάντα. Καὶ ἐτήρησε τὴν μουσικὴν	καὶ	γνώμῃ Μουσῶν ἀφίησι φωνὴν καὶ
[3, 32]	Λάμων ὡς ἐκείνην ἐγώ; Ἆρα	καὶ	γνωρίσματα ὅμοια παρέκειτο τοῖς εὑρεθεῖσιν
[3, 14]	χαρίσασθαί οἱ πᾶν ὅσον βούλεται	καὶ	γυμνὴν γυμνῷ συγκατακλιθῆναι μακρότερον ἢ
[3, 24]	ἔσειον, ὀπώραν ἤσθιον· ἤδη ποτὲ	καὶ	γυμνοὶ συγκατεκλίθησαν καὶ ἓν δέρμα
[3, 31]	ἐξ ἄστεος. Τότε ἔσονται ἀνὴρ	καὶ	γυνή· νῦν δὲ φιλείτωσαν ἀλλήλους
[3, 8]	χαίρουσα τοῖς τε ἄλλοις ὤρεξε	καὶ	Δάφνιδι μετὰ τοὺς ἄλλους· ἐσκήπτετο
[3, 4]	ἦρος αὐτοῦ γλυκύτερον. Χλόη δὲ	καὶ	Δάφνις ἐν μνήμῃ γινόμενοι τῶν
[3, 12]	καὶ πρὸ τῶν ἄλλων Χλόη	καὶ	Δάφνις, οἷα μείζονι δουλεύοντες ποιμένι.
[3, 10]	τακῇ. Ἀλλὰ πολλή ἐστι, Χλόη,	καὶ	δέδοικα μὴ ἐγὼ πρὸ ταύτης
[3, 24]	Δάφνιν ἐτάραξε τὸ αἷμα. Ἀμέλει	καὶ	δεδοικὼς μὴ νικηθῇ τὸν λογισμόν
[3, 4]	τούτων αὐτοὺς ἐκλύσασθαι τῶν κακῶν	καὶ	δεῖξαί ποτε αὐτοῖς καὶ ταῖς
[3, 26]	ἀπήγγελλε. Πένητές ἐσμεν, ὦ παῖ,	καὶ	δεόμεθα νύμφης φερούσης τι μᾶλλον·
[3, 26]	τοὺς οἰκείους, καὶ ἐλευθέρους θήσει	καὶ	δεσπότας ἀγρῶν μειζόνων, ἡ Μυρτάλη
[3, 9]	νυκτερινὴν ηὐτρέπιζον. Δεύτερος κρατὴρ ἵστατο	καὶ	δεύτερον πῦρ ἀνεκάετο, καὶ ταχὺ
[3, 8]	φάττας ἀπεφορτίζετο καὶ τοὺς κοψίχους,	καὶ	διηγεῖτο πῶς ἀσχάλλων πρὸς τὴν
[3, 23]	Πᾶνα. Ὁ δὲ ἀκούσας ἀναπηδᾷ	καὶ	διώκει κατὰ τῶν ὀρῶν, οὐκ
[3, 26]	τὸν πατέρα, μηδὲν αἰτεῖν μέγα	καὶ	δοῦναι γαμεῖν· πάντως δέ που
[3, 23]	ὦ κόρη, πολὺ γένος, Μελίαι	καὶ	Δρυάδες καὶ Ἕλειοι· πᾶσαι καλαί,
[3, 21]	δὲ τὴν φωνὴν τῶν ναυτῶν·	καὶ	ἐγίνετο ἄκουσμα τερπνόν. Φθανούσης γὰρ
[3, 26]	ἐπὶ τούτοις ὁ Δάφνις γίνεται	καὶ	ἐδάκρυσε καθήμενος, ἀποθανεῖσθαι μηκέτι νεμούσης
[3, 6]	πρόφασιν σκηψάμενος ὤσασθαι διὰ θυρῶν	καὶ	ἐζήτει πρὸς αὑτὸν ὅ τι
[3, 13]	καὶ ἐτήκοντο πρὸς τὰ θεάματα	καὶ	ἐζήτουν καὶ αὐτοὶ περιττότερόν τι
[3, 25]	εὐδαίμονας θήσει, ἀνεβάλλετο τὴν ἀπόκρισιν	καὶ	εἷλκε χρόνον ἐκ χρόνου καὶ
[3, 2]	μηδὲν ἀναχωρεῖν οἴκαδε· πολέμου γὰρ	καὶ	εἰρήνης ἐν αἱρέσει γενόμενοι, τὴν
[3, 28]	βαλάντιον ἀργυρίου μεστόν. Τοῦτο ἀνελόμενος	καὶ	εἰς τὴν πήραν ἐνθέμενος οὐ
[3, 15]	γείτονα, κατόπιν τε αὐτοῖς κατηκολούθησε	καὶ	εἴς τινα λόχμην ἐγκρύψασα ἑαυτήν,
[3, 6]	τὸν ἰξὸν ῥάβδοις μακραῖς ἐπήλειψε·	καὶ	ἐκαθέζετο τὸ ἐντεῦθεν ὄρνιθας καὶ
[3, 13]	καὶ ἐμάχοντο περὶ τῶν αἰγῶν·	καὶ	ἕκαστος εἶχεν ἰδίας καὶ ἐφύλαττε
[3, 8]	Οἱ δὲ ἐπῄνουν τὸ ἐνεργὸν	καὶ	ἐκέλευον ἐσθίειν ὧν ὁ κύων
[3, 17]	τὰ χθιζά σου διηγήσαντο δάκρυα	καὶ	ἐκέλευσάν σε σῶσαι διδαξαμένην τὰ
[3, 33]	γυναῖκα λοιπὸν μὴ λανθάνων κατεφίλει	καὶ	ἐκοινώνει τοῦ πόνου. Ἤμελγε μὲν
[3, 30]	τὸν δὲ Δάφνιν ᾐτεῖτο Χλόῃ	καὶ	ἔλεγεν ὅτι πολλὰ ἄλλων διδόντων,
[3, 23]	πολὺ γένος, Μελίαι καὶ Δρυάδες	καὶ	Ἕλειοι· πᾶσαι καλαί, πᾶσαι μουσικαί.
[3, 26]	ὃς αὐτούς, εὑρὼν τοὺς οἰκείους,	καὶ	ἐλευθέρους θήσει καὶ δεσπότας ἀγρῶν
[3, 6]	ὄρνιθες μὲν καὶ ἧκον πολλοὶ	καὶ	ἐλήφθησαν ἱκανοί, ὥστε πράγματα μυρία
[3, 20]	μετ´ αὐτῆς, ἐξέβη τῆς ὕλης·	καὶ	ἐλθὼν ἵνα ἐκάθητο στεφανίσκον ἴων
[3, 25]	δὲ ἐλιπάρει καὶ ἐνέκειτο πυνθανόμενος	καὶ	ἐλυπεῖτο μᾶλλον μὴ μανθάνων ἢ
[3, 13]	ἐς τὰς αἶγας ἐρωτικώτερα πηδήματα,	καὶ	ἐμάχοντο περὶ τῶν αἰγῶν· καὶ
[3, 17]	δή σοι φίλον ἀπηλλάχθαι κακῶν	καὶ	ἐν πείρᾳ γενέσθαι ζητουμένων τερπνῶν,
[3, 25]	καὶ εἷλκε χρόνον ἐκ χρόνου	καὶ	ἐν τῷ τέως ἀπεκέρδαινεν οὐκ
[3, 24]	ἤδη ποτὲ καὶ γυμνοὶ συγκατεκλίθησαν	καὶ	ἓν δέρμα αἰγὸς ἐπεσύραντο. Καὶ
[3, 33]	γυμνοὶ πάντες ἦσαν οἱ κλάδοι·	καὶ	ἓν μῆλον ἐπέττετο ἐπ´ αὐτοῖς
[3, 26]	καὶ πείσειν ἐνενόει τὸν πατέρα	καὶ	ἕνα τῶν μνωμένων αὑτὸν ἠρίθμει
[3, 25]	οὐ θέλουσα· ὡς δὲ ἐλιπάρει	καὶ	ἐνέκειτο πυνθανόμενος καὶ ἐλυπεῖτο μᾶλλον
[3, 20]	γὰρ ὢν ἐδεδοίκει τὸ αἷμα	καὶ	ἐνόμιζεν ὅτι ἄρα ἐκ μόνου
[3, 22]	παρατρεχούσῃ τὸ πεδίον θᾶττον πτεροῦ	καὶ	ἐπειρᾶτό τινα διασώσασθαι τῶν ᾀσμάτων,
[3, 8]	τοῦ τε πυρὸς ἐκαθέσθη πλησίον	καὶ	ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἀπὸ τῶν
[3, 28]	ἐπὶ θάλασσαν, ὡς περιρράνασθαι θέλων·	καὶ	ἐπὶ τῆς ψάμμου πλησίον τῆς
[3, 21]	οὐκ ἦν, γαλήνη δὲ ἦν	καὶ	ἐρέττειν ἐδόκει. Καὶ ἤρεττον ἐρρωμένως·
[3, 18]	καὶ θεόπεμπτον ἀληθῶς μέλλων διδάσκεσθαι	καὶ	ἔριφον αὐτῇ σηκίτην δώσειν ἐπηγγείλατο
[3, 16]	καὶ οὐκέτι πολλοὺς ὑμῶν ἄρνας	καὶ	ἐρίφους ἁρπάσει. Τὴν δὲ ἀγέλην
[3, 18]	ἀλλ´ ἅτε ἄγροικος καὶ αἰπόλος	καὶ	ἐρῶν καὶ νέος, πρὸ τῶν
[3, 13]	ἄλλην. Ἐγίνοντο καὶ τράγων διώγματα	καὶ	ἐς τὰς αἶγας ἐρωτικώτερα πηδήματα,
[3, 20]	καὶ ἄρτους τινὰς ἔδωκε φαγεῖν.	καὶ	ἐσθίοντος ἀπὸ τοῦ στόματος ἥρπαζε
[3, 22]	πραττόμενον μόνῃ τῇ θαλάσσῃ προσεῖχε	καὶ	ἐτέρπετο τῇ νηὶ παρατρεχούσῃ τὸ
[3, 13]	ζητοῦντες, ἐξεκάοντο πρὸς τὰ ἀκούσματα	καὶ	ἐτήκοντο πρὸς τὰ θεάματα καὶ
[3, 34]	φυτὸν καλὸν ἔθρεψε πεπαίνοντος Ἡλίου,	καὶ	ἐτήρησε Τύχη. Καὶ οὐκ ἔμελλον
[3, 30]	μετ´ ἀλλήλων. Ὁ μὲν ταῦτα	καὶ	ἔτι πλείω ἔλεγεν, οἷα τοῦ
[3, 6]	ὡς οὐκ αἰσίοις ὄρνισιν ἐλθών·	καὶ	ἐτόλμα πρόφασιν σκηψάμενος ὤσασθαι διὰ
[3, 11]	Καὶ ἐπεὶ καιρὸς ἦν, ἰακχάσαντες	καὶ	εὐάσαντες προέπεμπον τὸν Δάφνιν, πλήσαντες
[3, 9]	Μυρτάλης καὶ τοῦ Λάμωνος ἐπυνθάνοντο	καὶ	εὐδαιμόνιζον αὐτοὺς τοιούτου γηροτρόφου εὐτυχήσαντας.
[3, 33]	φαγών, παρὰ τὴν Χλόην κατέδραμε·	καὶ	εὑρὼν αὐτὴν ἀμέλγουσαν καὶ τυροποιοῦσαν,
[3, 13]	τῇ κατὰ τὸν χειμῶνα οἰκουρίᾳ	καὶ	εὐσχολίᾳ πρός τε τὰ φιλήματα
[3, 18]	κατακλίνεσθαι χαμαί. Ὡς δὲ ἐκαθέσθη	καὶ	ἐφίλησε καὶ κατεκλίθη, μαθοῦσα ἐνεργεῖν
[3, 13]	αἰγῶν· καὶ ἕκαστος εἶχεν ἰδίας	καὶ	ἐφύλαττε μή τις αὐτὰς μοιχεύσῃ
[3, 33]	ἀνελθεῖν, ἠμέλησε καθελεῖν· τάχα δὲ	καὶ	ἐφυλάττετο τὸ καλὸν μῆλον ἐρωτικῷ
[3, 29]	ἐκεῖνοι δώσουσιν αἶγας καὶ πρόβατα	καὶ	ζεῦγος ψωραλέων βοῶν καὶ σῖτον
[3, 34]	ὀφθαλμοὺς ἔχων, ἵνα πέσῃ χαμαὶ	καὶ	ἢ ποίμνιον αὐτὸ πατήσῃ νεμόμενον
[3, 10]	κριὸν ἕψοντος, σχολῆς ὁ Δάφνις	καὶ	ἡ Χλόη λαβόμενοι προῆλθον τῆς
[3, 7]	ὦ παῖ» περιεπλέκετο καὶ κατεφίλει	καὶ	ἦγεν ἔσω τῆς χειρὸς λαβόμενος.
[3, 6]	Χλόην μεριμνῶν. Ἀλλ´ ὄρνιθες μὲν	καὶ	ἧκον πολλοὶ καὶ ἐλήφθησαν ἱκανοί,
[3, 30]	λυθῆναι μὴ δυναμένῃ, ἤδη δὲ	καὶ	ἡλικίαν ἔχειν ὡς συγκαθεύδειν μετ´
[3, 13]	καὶ πρὸς τὰς περιβολὰς ἐσκιτάλιζε	καὶ	ἦν ἐς πᾶν ἔργον περιεργότερος
[3, 4]	δοκεῖν καὶ θέρους καὶ μετοπώρου	καὶ	ἦρος αὐτοῦ γλυκύτερον. Χλόη δὲ
[3, 18]	Χλόην· καὶ ὥσπερ τι μέγα	καὶ	θεόπεμπτον ἀληθῶς μέλλων διδάσκεσθαι καὶ
[3, 23]	δὲ ἔφευγε πάντας, καὶ ἀνθρώπους	καὶ	θεούς, φιλοῦσα τὴν παρθενίαν· Ὁ
[3, 24]	πάλιν αὐτοῖς ἐγίνοντο καιναὶ τέρψεις	καὶ	θέρειοι. Ὁ μὲν γὰρ ἐνήχετο
[3, 29]	Ἐμοὶ δὸς Χλόην γυναῖκα· ἐγὼ	καὶ	θερίζειν οἶδα καλῶς καὶ κλᾶν
[3, 4]	ὥστε αὐτοῖς τὸν χειμῶνα δοκεῖν	καὶ	θέρους καὶ μετοπώρου καὶ ἦρος
[3, 13]	ἦν ἐς πᾶν ἔργον περιεργότερος	καὶ	θρασύτερος. ~τει δὴ τὴν Χλόην
[3, 12]	θερμαίνων ἐξῆγεν· ὅμως δὲ εὑρέθη	καὶ	ἴα καὶ νάρκισσος καὶ ἀναγαλλὶς
[3, 10]	κιττός· καὶ πάλιν βρόχους στήσαντες	καὶ	ἰξὸν ἐπαλείψαντες ἐθήρων πλῆθος οὐκ
[3, 1]	κινεῖν· καὶ καταλέξαντες ἀσπίδα τρισχιλίαν	καὶ	ἵππον πεντακοσίαν ἐξέπεμψαν κατὰ γῆν
[3, 4]	ὀλίγον καὶ τροφὰς ἑωθινὰς ἐσθίοντες	καὶ	καθεύδοντες μακρὸν ὕπνον, ὥστε αὐτοῖς
[3, 15]	Δάφνις. Συναλγήσασα δὴ τοῖς ἀθλίοις	καὶ	καιρὸν ἥκειν νομίσασα διττόν, τὸν
[3, 33]	ἐπ´ αὐτοῖς ἄκροις ἀκρότατον, μέγα	καὶ	καλὸν καὶ τῶν πολλῶν τὴν
[3, 29]	πεποίηκα· ἔθρεψα καὶ τράγους μεγάλους	καὶ	καλούς· πρότερον δὲ ἀλλοτρίοις τὰς
[3, 2]	πᾶσαν τὴν ἁρπαγὴν ἀδεῶς ἐπιμίγνυσθαι	καὶ	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν.
[3, 2]	ἀδεῶς ἐπιμίγνυσθαι καὶ κατὰ γῆν	καὶ	κατὰ θάλασσαν. Τὸν μὲν οὖν
[3, 18]	ὅσα, καὶ φιλοῦντα ἅμα περιβάλλειν	καὶ	κατακλίνεσθαι χαμαί. Ὡς δὲ ἐκαθέσθη
[3, 1]	ταχίστην ἐπ´ αὐτοὺς ὅπλα κινεῖν·	καὶ	καταλέξαντες ἀσπίδα τρισχιλίαν καὶ ἵππον
[3, 18]	Ὡς δὲ ἐκαθέσθη καὶ ἐφίλησε	καὶ	κατεκλίθη, μαθοῦσα ἐνεργεῖν δυνάμενον καὶ
[3, 7]	βοήσας χαῖρε, ὦ παῖ» περιεπλέκετο	καὶ	κατεφίλει καὶ ἦγεν ἔσω τῆς
[3, 9]	Χλόης· ὥστε καὶ περιέβαλλεν αὐτὸν	καὶ	κατεφίλει πολλάκις, ταῦτα πάντα ποιεῖν
[3, 7]	δὲ καρτερήσαντες ὀρθοὶ προσηγόρευσάν τε	καὶ	κατεφίλησαν· καὶ τοῦτο οἱονεὶ ἔρεισμα
[3, 14]	ὤργα ποιεῖν ἐπιστάμενος ἀνίστησιν αὐτὴν	καὶ	κατόπιν περιεφύετο μιμούμενος τοὺς τράγους.
[3, 13]	τετοκυίας οἱ κριοὶ κατεδίωκόν τε	καὶ	κάτω στήσαντες ἔβαινον ἄλλος ἄλλην.
[3, 27]	δραχμῶν ὑπὸ τοῦ κύματος ἀπεπτύσθη	καὶ	κεῖται φυκίοις κεκαλυμμένον πλησίον δελφῖνος
[3, 5]	τῇ αὐλῇ, μυρρίναι μεγάλαι δύο	καὶ	κιττὸς ἐπεφύκει· αἱ μυρρίναι πλησίον
[3, 29]	ἐγὼ καὶ θερίζειν οἶδα καλῶς	καὶ	κλᾶν ἄμπελον καὶ φυτὰ κατορύττειν·
[3, 19]	ταύτην τὴν πάλην καὶ οἰμώξει	καὶ	κλαύσεται κἀν αἵματι κείσεται πολλῷ
[3, 21]	τινὶ ὑποδραμόντες εἰς κόλπον μηνοειδῆ	καὶ	κοῖλον εἰσήλασαν, μείζων μὲν ἠκούετο
[3, 34]	Δάφνις δὲ ἀναδραμὼν ἐξίκετο τρυγῆσαι	καὶ	κομίσαι δῶρον Χλόῃ καὶ λόγον
[3, 9]	τράπεζα ταχέως ἐγένετο κενὴ ἄρτων	καὶ	κρεῶν· καθήμενοι δὲ περὶ τῆς
[3, 14]	μᾶλλον ἀπορηθείς, καθίσας ἔκλαεν εἰ	καὶ	κριῶν ἀμαθέστερος εἰς τὰ ἔρωτος
[3, 2]	ἐλεηλάτει τῶν Μηθυμναίων οὐδὲ ἀγέλας	καὶ	κτήματα ἥρπαζε γεωργῶν καὶ ποιμένων,
[3, 7]	καὶ ἀποσοβεῖν ἐγνωκότα. Κρέως μὲν	καὶ	κυνὸς αὐτίκα ἐπελάθετο, μέγα δὲ
[3, 29]	κατορύττειν· οἶδα καὶ γῆν ἀροῦν	καὶ	λικμῆσαι πρὸς ἄνεμον. Ἀγέλην δὲ
[3, 34]	τρυγῆσαι καὶ κομίσαι δῶρον Χλόῃ	καὶ	λόγον τοιόνδε εἶπεν ὠργισμένῃ· ὦ
[3, 10]	αὐτοῖς καὶ φιλημάτων ἀπόλαυσις συνεχὴς	καὶ	λόγων ὁμιλία τερπνή. Διὰ σὲ
[3, 26]	δὲ ἐκείνου τὴν ἔντευξιν ἐνεγκόντος	καὶ	λοιδορήσαντος εἰ παιδὶ θυγάτριον ποιμένων
[3, 4]	προσεφέροντο, νύκτας τε ἀγρύπνους διῆγον	καὶ	λυπηρὰς καὶ τὴν ἠρινὴν ὥραν
[3, 32]	καὶ οὐδὲν ἐοικὼς σιμῷ γέροντι	καὶ	μαδώσῃ γυναικί· εὐπόρησε δὲ καὶ
[3, 23]	φθονῶν, τοῦ κάλλους μὴ τυχών,	καὶ	μανίαν ἐμβάλλει τοῖς ποιμέσι καὶ
[3, 5]	ἐποίει· καὶ ὁ κόρυμβος πολὺς	καὶ	μέγας ὅσος βότρυς κλημάτων ἐξεκρέματο.
[3, 15]	μόνον καὶ σύριγγα δῶρον ἔδωκε	καὶ	μέλι ἐν κηρίῳ καὶ πήραν
[3, 19]	κἂν αἱμαχθῇ, λούσηται τῇ πηγῇ·	καὶ	μέμνησο ὅτι σε ἄνδρα ἐγὼ
[3, 4]	τὸν χειμῶνα δοκεῖν καὶ θέρους	καὶ	μετοπώρου καὶ ἦρος αὐτοῦ γλυκύτερον.
[3, 6]	θεάσασθαι βούλομαι. Πατρὶ δὲ τίς	καὶ	μητρὶ παρθένου τοῦτο ὁμολογεῖ; Πταίων
[3, 23]	καὶ γνώμῃ Μουσῶν ἀφίησι φωνὴν	καὶ	μιμεῖται πάντα, καθάπερ τότε ἡ
[3, 3]	κερδαλεωτέραν. ~Ὁ μὲν δὴ Μηθυμναίων	καὶ	Μιτυληναίων πόλεμος ἀδόκητον λαβὼν ἀρχὴν
[3, 25]	πυθέσθαι. ~Ἐν τῷ θέρει τῷδε	καὶ	μνηστήρων πλῆθος ἦν περὶ τὴν
[3, 28]	ἀγαθὸν ὀδωδὼς αὐτῷ προσέπιπτεν ἐρριμμένος	καὶ	μυδῶν· οὗ τῇ σηπεδόνι καθάπερ
[3, 11]	φάττας καὶ τὰς κίχλας Λάμωνι	καὶ	Μυρτάλῃ κομίζειν, ὡς αὐτοὶ θηράσοντες
[3, 12]	ὅμως δὲ εὑρέθη καὶ ἴα	καὶ	νάρκισσος καὶ ἀναγαλλὶς καὶ ὅσα
[3, 22]	ὀπίσω τῆς ἄκρας ἐστὶ θάλασσα	καὶ	ναῦς ἄλλη παραπλεῖ καὶ ἄλλοι
[3, 29]	ἀλλοτρίοις τὰς αἶγας ὑπεβάλλομεν. Ἀλλὰ	καὶ	νέος εἰμὶ καὶ γείτων ὑμῖν
[3, 18]	ἄγροικος καὶ αἰπόλος καὶ ἐρῶν	καὶ	νέος, πρὸ τῶν ποδῶν καταπεσὼν
[3, 14]	ὡς ἔοικεν, ἐστὶ τὸ ἔργον	καὶ	νικᾷ τὸ ἔρωτος πικρόν. Εἶτα
[3, 4]	ἅπαντας οἱ μὲν ἄλλοι γεωργοὶ	καὶ	νομεῖς ἔχαιρον πόνων τε ἀπηλλαγμένοι
[3, 32]	ταῦτα οὕτως, ὦ δέσποτα Πὰν	καὶ	Νύμφαι φίλαι, τάχα οὗτος τοὺς
[3, 12]	ἦρος πρωτοφορήματα. Ἡ μὲν Χλόη	καὶ	ὁ Δάφνις ἀπὸ αἰγῶν καὶ
[3, 12]	δὲ ἄρτι ὁ ζέφυρος τρέφων	καὶ	ὁ ἥλιος θερμαίνων ἐξῆγεν· ὅμως
[3, 11]	ἔστ´ ἂν ὁ χειμὼν μένῃ	καὶ	ὁ κιττὸς μὴ λείπῃ. Ὁ
[3, 5]	διὰ τῶν φύλλων ἐπαλλαττόντων ἐποίει·	καὶ	ὁ κόρυμβος πολὺς καὶ μέγας
[3, 17]	ἐστιν οὐ φίλημα καὶ περιβολὴ	καὶ	οἷα δρῶσι κριοὶ καὶ τράγοι·
[3, 16]	ἕνα τὸν κάλλιστον ἀετὸς ἥρπασε,	καὶ	οἷα μέγα φορτίον ἀράμενος οὐκ
[3, 19]	συμπαλαίουσά σοι ταύτην τὴν πάλην	καὶ	οἰμώξει καὶ κλαύσεται κἀν αἵματι
[3, 22]	σιγή, ἐπυνθάνετο τοῦ Δάφνιδος, εἰ	καὶ	ὀπίσω τῆς ἄκρας ἐστὶ θάλασσα
[3, 8]	τὴν οἰκουρίαν ὥρμησε πρὸς ἄγραν,	καὶ	ὅπως τὰ μὲν βρόχοις αὐτῶν
[3, 12]	ἴα καὶ νάρκισσος καὶ ἀναγαλλὶς	καὶ	ὅσα ἦρος πρωτοφορήματα. Ἡ μὲν
[3, 18]	καὶ φιλήματα φιλεῖν οἷα εἰώθει	καὶ	ὅσα, καὶ φιλοῦντα ἅμα περιβάλλειν
[3, 19]	ὥρμητο τρέχειν ἐπὶ τὴν Χλόην	καὶ	ὅσα πεπαίδευτο δρᾶν αὐτίκα, καθάπερ
[3, 5]	κίχλη, καὶ φάτται καὶ ψᾶρες	καὶ	ὅσον ἄλλο κιττοφάγον πτερόν. Τούτων
[3, 32]	κηδομένων θεῶν· ἔστι δὲ καλὸς	καὶ	οὐδὲν ἐοικὼς σιμῷ γέροντι καὶ
[3, 14]	συγκατακλινεὶς αὐτῇ πολὺν χρόνον ἔκειτο	καὶ	οὐδὲν ὧν ἕνεκα ὤργα ποιεῖν
[3, 26]	ἀποθανεῖσθαι μηκέτι νεμούσης Χλόης λέγων·	καὶ	οὐκ αὐτὸς μόνος, ἀλλὰ καὶ
[3, 16]	καὶ αὐτὸν τὸν ἀετὸν ἀποκτενεῖς	καὶ	οὐκέτι πολλοὺς ὑμῶν ἄρνας καὶ
[3, 33]	χρυσὸς ἀπέλαμπε. Μία μηλέα τετρύγητο	καὶ	οὔτε καρπὸν εἶχεν οὔτε φύλλον·
[3, 20]	ἐσθίοντος ἀπὸ τοῦ στόματος ἥρπαζε	καὶ	οὕτως ἤσθιεν ὥσπερ νεοττὸς ὄρνιθος.
[3, 10]	τῆς αὐλῆς ἵνα ὁ κιττός·	καὶ	πάλιν βρόχους στήσαντες καὶ ἰξὸν
[3, 31]	Χλόη, καλὴ καὶ ὡραία κόρη	καὶ	πάντα ἀγαθή· δοῦλος δὲ ὢν
[3, 23]	πρὸς κιθάραν, πᾶσαν ᾠδήν, ὥστε	καὶ	παρθενίας εἰς ἄνθος ἀκμάσασα ταῖς
[3, 9]	τέρψιν ἐτέρπετο· τερπνὸν γὰρ ἐνόμιζε	καὶ	πατρὶ συγκοιμηθῆναι Χλόης· ὥστε καὶ
[3, 26]	τοιοῦτον ποιμένα. Εἶτα ἀνενεγκὼν ἐθάρρει	καὶ	πείσειν ἐνενόει τὸν πατέρα καὶ
[3, 30]	τε δώσειν ἐπηγγέλλοντο τὴν Χλόην	καὶ	πείσειν ὑπισχνοῦντο τὸν Λάμωνα. Ἡ
[3, 31]	τοὺς γείτονας προτιμῶντες τῶν ξένων	καὶ	πενίας ἀγαθῆς πλοῦτον μὴ νομίζοντες
[3, 26]	θαρρήσας καὶ τὸν ἔρωτα ἐμήνυσε	καὶ	περὶ τοῦ γάμου λόγους προσήνεγκεν·
[3, 29]	οὑμὸς πατήρ. Ἅμα τε ἐδίδου	καὶ	περιβαλὼν κατεφίλει. ~Οἱ δὲ παρ´
[3, 17]	Τὰ δέ ἐστιν οὐ φίλημα	καὶ	περιβολὴ καὶ οἷα δρῶσι κριοὶ
[3, 14]	πυνθανομένης τί πλέον ἐστὶ φιλήματος	καὶ	περιβολῆς καὶ αὐτῆς κατακλίσεως καὶ
[3, 13]	καὶ αὐτοὶ περιττότερόν τι φιλήματος	καὶ	περιβολῆς, μάλιστα δὲ ὁ Δάφνις.
[3, 20]	τῇ Χλόῃ περιττότερον ὤκνει φιλήματος	καὶ	περιβολῆς, μήτε βοῆσαι θέλων αὐτὴν
[3, 9]	καὶ πατρὶ συγκοιμηθῆναι Χλόης· ὥστε	καὶ	περιέβαλλεν αὐτὸν καὶ κατεφίλει πολλάκις,
[3, 21]	νεοττὸς ὄρνιθος. ~Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν	καὶ	περιττότερα φιλούντων ὧν ἤσθιον, ναῦς
[3, 20]	τοῦ ἀετοῦ ὀνύχων ἐψεύσατο ἐξαρπάσαι	καὶ	περιφὺς ἐφίλησεν, οἷον ἐν τῇ
[3, 15]	ἔδωκε καὶ μέλι ἐν κηρίῳ	καὶ	πήραν ἐλάφου· εἰπεῖν δέ τι
[3, 25]	διηγεῖται, τοὺς μνηστευομένους ὡς πολλοὶ	καὶ	πλούσιοι, τοὺς λόγους οὓς ἡ
[3, 27]	πένητι, χρόνῳ δὲ ὕστερον ἔσῃ	καὶ	πλούσιος. ~Αἱ μὲν ταῦτα εἰποῦσαι
[3, 26]	τι μᾶλλον· οἱ δὲ πλούσιοι	καὶ	πλουσίων νυμφίων δεόμενοι. Ἴθι δή,
[3, 2]	Μιτυληναῖοι τῶν γεγενημένων, ἀλλὰ γεωργοὶ	καὶ	ποιμένες ὑβρίζοντας τοὺς νεανίσκους ἔδρασαν
[3, 2]	ἀγέλας καὶ κτήματα ἥρπαζε γεωργῶν	καὶ	ποιμένων, λῃστοῦ νομίζων ταῦτα ἔργα
[3, 13]	ἐκ μακρᾶς σιωπῆς. ~Ἐβληχήσατό που	καὶ	ποίμνιον· ἐσκίρτησάν που καὶ ἄρνες
[3, 27]	ἐξεβράσθη. Αὕτη μὲν οὖν διεφθάρη	καὶ	πολλὰ τῶν ἐν αὐτῇ· βαλάντιον
[3, 25]	πλῆθος ἦν περὶ τὴν Χλόην	καὶ	πολλοὶ πολλαχόθεν ἐφοίτων παρὰ τὸν
[3, 26]	ἕνα τῶν μνωμένων αὑτὸν ἠρίθμει	καὶ	πολὺ κρατήσειν ἤλπιζε τῶν ἄλλων.
[3, 13]	οἱ δέ, νέοι καὶ σφριγῶντες	καὶ	πολὺν ἤδη χρόνον ἔρωτα ζητοῦντες,
[3, 12]	ἦγον τὰς ἀγέλας εἰς νομὴν	καὶ	πρὸ τῶν ἄλλων Χλόη καὶ
[3, 29]	δώροις ἡττηθήσομαι· ἐκεῖνοι δώσουσιν αἶγας	καὶ	πρόβατα καὶ ζεῦγος ψωραλέων βοῶν
[3, 3]	φροντὶς ἦν ἄχυρον ἐσθιόντων, αἰγῶν	καὶ	προβάτων ἐν τοῖς σηκοῖς φυλλάδας,
[3, 13]	πρός τε τὰ φιλήματα ὤργα	καὶ	πρὸς τὰς περιβολὰς ἐσκιτάλιζε καὶ
[3, 27]	σηπεδόνος παρατρέχων. Ἀλλὰ σὺ πρόσελθε	καὶ	προσελθὼν ἀνελοῦ καὶ ἀνελόμενος δός.
[3, 27]	αὐτοῖς ἐφίστανται σχήμασιν, ἐν οἷς	καὶ	πρότερον· ἔλεγε δὲ ἡ πρεσβυτάτη
[3, 31]	ὤρεξε πότον ἤδη μεσημβρίας ἀκμαζούσης	καὶ	προύπεμψε μέχρι τινός, φιλοφρονούμενος πάντα.
[3, 6]	Οἴνου δέομαι. Καὶ μὴν χθὲς	καὶ	πρώην ἐτρύγησας. Λύκος με ἐδίωκε.
[3, 10]	θύουσι τῷ Διονύσῳ κριὸν ἐνιαύσιον	καὶ	πῦρ ἀνακαύσαντες μέγα παρασκευάζοντο τροφήν.
[3, 5]	ἔρωτι δὲ ἄρα πάντα βάσιμα	καὶ	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ Σκυθικὴ
[3, 3]	ὅτι μὴ περὶ πηγάς που	καὶ	ῥεύματα. Οὔτε οὖν ἀγέλην τις
[3, 23]	κύνες ἢ λύκοι διασπῶσιν αὐτὴν	καὶ	ῥίπτουσιν εἰς πᾶσαν τὴν γῆν
[3, 29]	πρόβατα καὶ ζεῦγος ψωραλέων βοῶν	καὶ	σῖτον μηδὲ ἀλεκτορίδας θρέψαι δυνάμενον·
[3, 6]	ἰδεῖν. Τοιαῦτα δή τινα διανοηθεὶς	καὶ	σιωπῇ τὰ θηραθέντα συλλαβὼν ὥρμητο
[3, 5]	βάσιμα καὶ πῦρ καὶ ὕδωρ	καὶ	Σκυθικὴ χιών. ~Δρόμῳ οὖν πρὸς
[3, 14]	ἐνδεδυμένης ἐμοῦ λασιώτεραι; Πείθεται Δάφνις	καὶ	συγκατακλινεὶς αὐτῇ πολὺν χρόνον ἔκειτο
[3, 4]	δὲ Δάφνις, οἷα σχολὴν ἄγων	καὶ	συνετώτερος κόρης, τοιόνδε σόφισμα εὗρεν
[3, 29]	ἀγέλας φυλάττειν, ἔστ´ ἂν ἐπανέλθῃ,	καὶ	συντείνας σοβεῖ παρὰ τὸν Δρύαντα.
[3, 15]	Καὶ δή ποτε λοχήσασα μόνον	καὶ	σύριγγα δῶρον ἔδωκε καὶ μέλι
[3, 12]	στεφανοῦντες τὰ ἀγάλματα κατέσπεισαν. Ἀπήρξαντο	καὶ	σύριγγος, καθάπερ τὰς ἀηδόνας εἰς
[3, 18]	καὶ κατεκλίθη, μαθοῦσα ἐνεργεῖν δυνάμενον	καὶ	σφριγῶντα, ἀπὸ μὲν τῆς ἐπὶ
[3, 13]	τοιαῦτα θεάματα· οἱ δέ, νέοι	καὶ	σφριγῶντες καὶ πολὺν ἤδη χρόνον
[3, 23]	κατεφίλησεν ἡ Χλόη· μικροῦ γὰρ	καὶ	τὰ αὐτὰ εἶπεν ἡ Ἠχώ,
[3, 26]	καὶ οὐκ αὐτὸς μόνος, ἀλλὰ	καὶ	τὰ πρόβατα μετὰ τοιοῦτον ποιμένα.
[3, 28]	χρώμενος ὁδοῦ προσῆλθέ τε εὐθὺς	καὶ	τὰ φυκία ἀφελὼν εὑρίσκει τὸ
[3, 17]	τῶν Νυμφῶν. Δι´ ὀνείρατος ἐμοὶ	καὶ	τὰ χθιζά σου διηγήσαντο δάκρυα
[3, 4]	κακῶν καὶ δεῖξαί ποτε αὐτοῖς	καὶ	ταῖς ἀγέλαις ἥλιον· ἅμα τε
[3, 13]	ποίμνιον· ἐσκίρτησάν που καὶ ἄρνες	καὶ	ταῖς μητράσιν ὑποκλάσαντες αὑτοὺς τὴν
[3, 12]	τὴν δρῦν, ὑφ´ ἣν καθίζοντες	καὶ	τὰς ἀγέλας ἔνεμον καὶ ἀλλήλους
[3, 11]	Ἔδωκαν δὲ καὶ τὰς φάττας	καὶ	τὰς κίχλας Λάμωνι καὶ Μυρτάλῃ
[3, 27]	σύνηθες ἐρασταῖς πενομένοις ἔπραττεν· ἐδάκρυε	καὶ	τὰς Νύμφας αὖθις ἐκάλει βοηθούς.
[3, 28]	νομήν· καὶ τὴν Χλόην φιλήσας	καὶ	τὰς Νύμφας προσκυνήσας κατῆλθεν ἐπὶ
[3, 14]	τοὺς τράγους καὶ τοὺς κριοὺς	καὶ	τὰς ὄϊς ὡς ὀρθοὶ μὲν
[3, 11]	κρεῶν καὶ ἄρτων. Ἔδωκαν δὲ	καὶ	τὰς φάττας καὶ τὰς κίχλας
[3, 14]	Σὺ δέ με ἀξιοῖς συγκατακλινῆναι	καὶ	ταῦτα γυμνήν; Καίτοιγε ἐκεῖναι πόσον
[3, 19]	κατασχοῦσα αὐτὸν ἔλεξεν ὧδε· ἔτι	καὶ	ταῦτά σε δεῖ μαθεῖν, Δάφνι.
[3, 9]	ἵστατο καὶ δεύτερον πῦρ ἀνεκάετο,	καὶ	ταχὺ μάλα νυκτὸς γενομένης, δευτέρας
[3, 3]	Μιτυληναίων πόλεμος ἀδόκητον λαβὼν ἀρχὴν	καὶ	τέλος οὕτω διελύθη. Γίνεται δὲ
[3, 8]	ὁ κύων κατέλιπεν, ἐκέλευον δὲ	καὶ	τῇ Χλόῃ πιεῖν ἐγχέαι. Καὶ
[3, 26]	εἰργάζετο· ὅμως δὲ ἐδόκει μνᾶσθαι,	καὶ	τῇ Χλόῃ συνεδόκει. Τῷ Λάμωνι
[3, 18]	καὶ τυροὺς ἁπαλοὺς πρωτορρύτου γάλακτος	καὶ	τὴν αἶγα αὐτήν. Εὑροῦσα δὴ
[3, 4]	τε ἀγρύπνους διῆγον καὶ λυπηρὰς	καὶ	τὴν ἠρινὴν ὥραν ἀνέμενον ἐκ
[3, 28]	καίπερ γὰρ αἰπόλος ὤν, ἤδη	καὶ	τὴν θάλασσαν ἐνόμιζε τῆς γῆς
[3, 20]	στέφανον ἐφήρμοσεν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ	καὶ	τὴν κόμην ἐφίλησεν ὡς τῶν
[3, 30]	γνωρίσματα, ταχὺς παρὰ τὸν Λάμωνα	καὶ	τὴν Μυρτάλην ἐφέρετο, μέλλων παρ´
[3, 12]	ἄντρον, ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸν Πᾶνα	καὶ	τὴν πίτυν, εἶτα ἐπὶ τὴν
[3, 6]	καὶ ἐκαθέζετο τὸ ἐντεῦθεν ὄρνιθας	καὶ	τὴν Χλόην μεριμνῶν. Ἀλλ´ ὄρνιθες
[3, 28]	τὰς αἶγας εἰς τὴν νομήν·	καὶ	τὴν Χλόην φιλήσας καὶ τὰς
[3, 12]	ἀνέραστον. ~Ἤδη δὲ ἦρος ἀρχομένου	καὶ	τῆς μὲν χιόνος λυομένης, τῆς
[3, 12]	λυομένης, τῆς δὲ γῆς γυμνουμένης	καὶ	τῆς πόας ὑπανθούσης οἵ τε
[3, 14]	καὶ περιβολῆς καὶ αὐτῆς κατακλίσεως	καὶ	τί ἔγνωκε δρᾶσαι γυμνὸς γυμνῇ
[3, 12]	δρόμος ἦν ἐπὶ τὰς Νύμφας	καὶ	τὸ ἄντρον, ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸν
[3, 23]	καὶ μανίαν ἐμβάλλει τοῖς ποιμέσι	καὶ	τοῖς αἰπόλοις. Οἱ δὲ ὥσπερ
[3, 30]	αὐτοῦ μένουσα περιήλαυνε τὰς βοῦς	καὶ	τοῖς τριβόλοις κατειργάζετο τὸν στάχυν·
[3, 25]	δὴ μαθοῦσα λυπηρῶς πάνυ διῆγε	καὶ	τὸν Δάφνιν ἐλάνθανεν ἐπὶ πολύ,
[3, 32]	τῆς ἅλω· ἐλθὼν δὲ ἐκεῖ	καὶ	τὸν Δάφνιν μετέωρον πρὸς τὴν
[3, 26]	εἰπεῖν, τῇ Μυρτάλῃ δὲ θαρρήσας	καὶ	τὸν ἔρωτα ἐμήνυσε καὶ περὶ
[3, 21]	γὰρ τῷ πεδίῳ αὐλὼν ὑποκείμενος	καὶ	τὸν ἦχον εἰς αὑτὸν ὡς
[3, 6]	χιόνα τούς τε βρόχους ἔστησε	καὶ	τὸν ἰξὸν ῥάβδοις μακραῖς ἐπήλειψε·
[3, 12]	δ´ ὑπεφθέγγοντο ἐν ταῖς λόχμαις	καὶ	τὸν Ἴτυν κατ´ ὀλίγον ἠκρίβουν,
[3, 22]	ἡδὺ καὶ φιλήσας ἥδιον φίλημα	καὶ	τὸν τῶν ἴων στέφανον ἐκείνῃ
[3, 31]	τὰ ἔργα δεόμενος περιττοτέρας ᾤμην	καὶ	τὸν ὑμέτερον οἶκον φίλον προσλαβεῖν
[3, 10]	τροφήν. Τῆς οὖν Νάπης ἀρτοποιούσης	καὶ	τοῦ Δρύαντος τὸν κριὸν ἕψοντος,
[3, 8]	δὲ ἰξῷ λάβοι τῶν μύρτων	καὶ	τοῦ κιττοῦ γλιχόμενα. Οἱ δὲ
[3, 9]	καθήμενοι δὲ περὶ τῆς Μυρτάλης	καὶ	τοῦ Λάμωνος ἐπυνθάνοντο καὶ εὐδαιμόνιζον
[3, 16]	Σὺ τοίνυν, πρὸς τῶν Νυμφῶν	καὶ	τοῦ Πανὸς ἐκείνου, συνεισελθὼν εἰς
[3, 33]	προσέβαλλε ταῖς μητράσι τοὺς ἄρνας	καὶ	τοὺς ἐρίφους. Καλῶς δὲ ἐχόντων
[3, 9]	τῆς πήρας προεκόμιζε μελιτώματα πολλὰ	καὶ	τοὺς θηραθέντας δὲ τῶν ὀρνίθων·
[3, 8]	τῶν ὤμων τὰς φάττας ἀπεφορτίζετο	καὶ	τοὺς κοψίχους, καὶ διηγεῖτο πῶς
[3, 14]	τὰς αἶγας καὶ τοὺς τράγους	καὶ	τοὺς κριοὺς καὶ τὰς ὄϊς
[3, 14]	ὁρᾷς, ὦ Δάφνι, τὰς αἶγας	καὶ	τοὺς τράγους καὶ τοὺς κριοὺς
[3, 17]	αὐτόν ἐρᾷς» εἶπε Δάφνι, Χλόης,	καὶ	τοῦτο ἔμαθον ἐγὼ νύκτωρ παρὰ
[3, 7]	ὀρθοὶ προσηγόρευσάν τε καὶ κατεφίλησαν·	καὶ	τοῦτο οἱονεὶ ἔρεισμα αὐτοῖς τοῦ
[3, 32]	ἀχράδων εἰκὸς ἔχειν αἰπόλον. Ἆρα	καὶ	τοῦτον ἐξέθηκέ τις ὡς Χλόην·
[3, 32]	ἐξέθηκέ τις ὡς Χλόην· Ἆρα	καὶ	τοῦτον εὗρε Λάμων ὡς ἐκείνην
[3, 12]	ὀΐων τινῶν γάλα νέον ἔπινον	καὶ	τούτου στεφανοῦντες τὰ ἀγάλματα κατέσπεισαν.
[3, 9]	τοὺς θηραθέντας δὲ τῶν ὀρνίθων·	καὶ	τούτους ἐς τράπεζαν νυκτερινὴν ηὐτρέπιζον.
[3, 4]	ταῖς Νύμφαις καὶ τῷ Πανὶ	{καὶ}	τούτων αὐτοὺς ἐκλύσασθαι τῶν κακῶν
[3, 17]	περιβολὴ καὶ οἷα δρῶσι κριοὶ	καὶ	τράγοι· ἄλλα ταῦτα πηδήματα καὶ
[3, 14]	οἱ κριοὶ ποιοῦσι τὰς ὄϊς	καὶ	τράγοι τὰς αἶγας. Ὁρᾷς ὡς
[3, 29]	αἶγας παραλαβὼν διπλασίονας πεποίηκα· ἔθρεψα	καὶ	τράγους μεγάλους καὶ καλούς· πρότερον
[3, 13]	στήσαντες ἔβαινον ἄλλος ἄλλην. Ἐγίνοντο	καὶ	τράγων διώγματα καὶ ἐς τὰς
[3, 32]	καὶ μαδώσῃ γυναικί· εὐπόρησε δὲ	καὶ	τρισχιλίων, ὅσον οὐδὲ ἀχράδων εἰκὸς
[3, 4]	πόνων τε ἀπηλλαγμένοι πρὸς ὀλίγον	καὶ	τροφὰς ἑωθινὰς ἐσθίοντες καὶ καθεύδοντες
[3, 33]	κατέδραμε· καὶ εὑρὼν αὐτὴν ἀμέλγουσαν	καὶ	τυροποιοῦσαν, τόν τε γάμον εὐηγγελίζετο
[3, 18]	ἔριφον αὐτῇ σηκίτην δώσειν ἐπηγγείλατο	καὶ	τυροὺς ἁπαλοὺς πρωτορρύτου γάλακτος καὶ
[3, 32]	καταλαβὼν ἀνέρρωσέ τε γαμβρὸν προσαγορεύσας	καὶ	τῷ μετοπώρῳ τοὺς γάμους θύσειν
[3, 4]	γεγενημένη. Ηὔχοντο δὴ ταῖς Νύμφαις	καὶ	τῷ Πανὶ {καὶ} τούτων αὐτοὺς
[3, 17]	καὶ τράγοι· ἄλλα ταῦτα πηδήματα	καὶ	τῶν ἐκεῖ γλυκύτερα· πρόσεστι γὰρ
[3, 33]	ἄκροις ἀκρότατον, μέγα καὶ καλὸν	καὶ	τῶν πολλῶν τὴν εὐανθίαν ἐνίκα
[3, 32]	τοὺς ἰδίους εὑρὼν εὑρήσει τι	καὶ	τῶν Χλόης ἀπορρήτων. Τοιαῦτα μὲν
[3, 5]	ἄρα πάντα βάσιμα καὶ πῦρ	καὶ	ὕδωρ καὶ Σκυθικὴ χιών. ~Δρόμῳ
[3, 5]	μὲν κόψιχος, πολλὴ δὲ κίχλη,	καὶ	φάτται καὶ ψᾶρες καὶ ὅσον
[3, 18]	καθίσαι πλησίον αὐτῆς, ὡς εἶχε,	καὶ	φιλήματα φιλεῖν οἷα εἰώθει καὶ
[3, 8]	δὲ ὁ Δάφνις παρ´ ἐλπίδας	καὶ	φιλήματος καὶ Χλόης τοῦ τε
[3, 10]	ὀλίγον ὀρνίθων. Ἦν δὲ αὐτοῖς	καὶ	φιλημάτων ἀπόλαυσις συνεχὴς καὶ λόγων
[3, 22]	Γελάσας οὖν ὁ Δάφνις ἡδὺ	καὶ	φιλήσας ἥδιον φίλημα καὶ τὸν
[3, 18]	φιλεῖν οἷα εἰώθει καὶ ὅσα,	καὶ	φιλοῦντα ἅμα περιβάλλειν καὶ κατακλίνεσθαι
[3, 29]	οἶδα καλῶς καὶ κλᾶν ἄμπελον	καὶ	φυτὰ κατορύττειν· οἶδα καὶ γῆν
[3, 34]	τὸ μῆλον ἔφυσαν Ὧραι καλαὶ	καὶ	φυτὸν καλὸν ἔθρεψε πεπαίνοντος Ἡλίου,
[3, 31]	μὴ γέρων τε ὢν ἤδη	καὶ	χειρὸς εἰς τὰ ἔργα δεόμενος
[3, 31]	ἀγαθόν τι μέγα· περισπούδαστος δὲ	καὶ	Χλόη, καλὴ καὶ ὡραία κόρη
[3, 16]	δρῦν, ἐν ᾗ ἐκαθέζετο Δάφνις	καὶ	Χλόη, παραγίνεται καὶ ἀκριβῶς μιμησαμένη
[3, 3]	διελύθη. Γίνεται δὲ χειμὼν Δάφνιδι	καὶ	Χλόῃ τοῦ πολέμου πικρότερος· ἐξαίφνης
[3, 34]	ὁ Δάφνις, ὥρμα τρυγᾶν ἀνελθὼν	καὶ	Χλόης κωλυούσης ἠμέλησεν· ἡ μὲν
[3, 8]	Δάφνις παρ´ ἐλπίδας καὶ φιλήματος	καὶ	Χλόης τοῦ τε πυρὸς ἐκαθέσθη
[3, 34]	τοσοῦτον ὕψος· ἔλαβε γὰρ κρεῖττον	καὶ	χρυσοῦ μήλου φίλημα.
[3, 5]	πολλὴ δὲ κίχλη, καὶ φάτται	καὶ	ψᾶρες καὶ ὅσον ἄλλο κιττοφάγον
[3, 32]	Τοιαῦτα μὲν πρὸς αὑτὸν ἐφρόντιζε	καὶ	ὠνειροπόλει μέχρι τῆς ἅλω· ἐλθὼν
[3, 31]	περισπούδαστος δὲ καὶ Χλόη, καλὴ	καὶ	ὡραία κόρη καὶ πάντα ἀγαθή·
[3, 15]	ἦν ἐπακτὸν ἐξ ἄστεος, νέον	καὶ	ὡραῖον καὶ ἀγροικίας ἁβρότερον· τούτῳ
[3, 31]	ταῦτα εἰπὼν ἐφίλησέ τε αὐτὸν	καὶ	ὤρεξε πότον ἤδη μεσημβρίας ἀκμαζούσης
[3, 33]	τυροποιοῦσαν, τόν τε γάμον εὐηγγελίζετο	καὶ	ὡς γυναῖκα λοιπὸν μὴ λανθάνων
[3, 25]	ἐστὶν ἡ παρθένος μνηστήρων γεωργῶν	καὶ	ὡς, εἴ ποτε τοὺς ἀληθινοὺς
[3, 6]	τὰ θηραθέντα συλλαβὼν ὥρμητο ἀπιέναι·	καὶ	ὥσπερ αὐτὸν οἰκτείραντος τοῦ Ἔρωτος
[3, 18]	ἧς ὃ βούλεται δράσει Χλόην·	καὶ	ὥσπερ τι μέγα καὶ θεόπεμπτον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/01/2007