Livre, Chap. |
[3, 15] |
τινα
λόχμην
ἐγκρύψασα
ἑαυτήν,
ὡς
|
μὴ |
βλέποιτο,
πάντα
ἤκουσεν
ὅσα
εἶπον, |
[3, 19] |
πεπαίδευτο
δρᾶν
αὐτίκα,
καθάπερ
δεδοικὼς
|
μὴ |
βραδύνας
ἐπιλάθοιτο·
ἡ
δὲ
Λυκαίνιον |
[3, 31] |
καὶ
γὰρ
ἂν
μαινοίμην,
εἰ
|
μὴ |
γέρων
τε
ὢν
ἤδη
καὶ |
[3, 32] |
ἔδωκεν
ὡς
οὐδενὸς
ἐσομένης
ὅτι
|
μὴ |
Δάφνιδος
Χλόης.
~Θᾶττον
οὖν
νοήματος, |
[3, 24] |
ἂν
γυνὴ
Χλόη
ῥᾳδίως,
εἰ
|
μὴ |
Δάφνιν
ἐτάραξε
τὸ
αἷμα.
Ἀμέλει |
[3, 30] |
νέμειν
συνῆφθαι
φιλίᾳ
ῥᾳδίως
λυθῆναι
|
μὴ |
δυναμένῃ,
ἤδη
δὲ
καὶ
ἡλικίαν |
[3, 10] |
πολλή
ἐστι,
Χλόη,
καὶ
δέδοικα
|
μὴ |
ἐγὼ
πρὸ
ταύτης
τακῶ·
Θάρρει, |
[3, 6] |
Χλόην
δὲ
ἦρος
ὄψομαι,
ἐπεὶ
|
μὴ |
εἵμαρτο,
ὡς
ἔοικε,
χειμῶνός
με
|
[3, 29] |
τρισχίλιαι.
Μόνον
ἴστω
τοῦτο
μηδείς,
|
μὴ |
Λάμων
αὐτὸς
οὑμὸς
πατήρ.
Ἅμα |
[3, 33] |
εὐηγγελίζετο
καὶ
ὡς
γυναῖκα
λοιπὸν
|
μὴ |
λανθάνων
κατεφίλει
καὶ
ἐκοινώνει
τοῦ |
[3, 11] |
χειμὼν
μένῃ
καὶ
ὁ
κιττὸς
|
μὴ |
λείπῃ.
Ὁ
δὲ
ἀπῄει,
φιλήσας |
[3, 25] |
ἐνέκειτο
πυνθανόμενος
καὶ
ἐλυπεῖτο
μᾶλλον
|
μὴ |
μανθάνων
ἢ
ἔμελλε
μαθών,
πάντα |
[3, 24] |
τὸ
αἷμα.
Ἀμέλει
καὶ
δεδοικὼς
|
μὴ |
νικηθῇ
τὸν
λογισμόν
ποτε,
πολλὰ |
[3, 31] |
ξένων
καὶ
πενίας
ἀγαθῆς
πλοῦτον
|
μὴ |
νομίζοντες
κρείττονα.
Ὁ
Πὰν
ὑμᾶς |
[3, 11] |
ὁδοὺς
ἐπ´
ἄλλαις
τέχναις,
ὥστε
|
μὴ
|
παντάπασιν
αὐτοῖς
γενέσθαι
τὸν
χειμῶνα |
[3, 27] |
δός.
Ἱκανόν
σοι
νῦν
δόξαι
|
μὴ |
πένητι,
χρόνῳ
δὲ
ὕστερον
ἔσῃ |
[3, 3] |
γῆ
πᾶσα
ἀφανὴς
ἦν
ὅτι
|
μὴ |
περὶ
πηγάς
που
καὶ
ῥεύματα. |
[3, 7] |
τοῦτο
οἱονεὶ
ἔρεισμα
αὐτοῖς
τοῦ
|
μὴ |
πεσεῖν
ἐγένετο.
~Τυχὼν
δὲ
ὁ |
[3, 26] |
Μυρτάλη
διὰ
τὸν
ἔρωτα
φοβουμένη
|
μὴ |
τελέως
ἀπελπίσας
ὁ
Δάφνις
τὸν
|
[3, 9] |
οὖν
οὐδὲν
χρηστὸν
ἦν
ὅτι
|
μὴ |
τῆς
ἐπιούσης
ἡμέρας
ὀφθησόμενος
ὁ |
[3, 23] |
τῆς
μουσικῆς
φθονῶν,
τοῦ
κάλλους
|
μὴ |
τυχών,
καὶ
μανίαν
ἐμβάλλει
τοῖς |
[3, 19] |
πεφονευμένη}
Ἀλλὰ
σὺ
τὸ
αἷμα
|
μὴ |
φοβηθῇς,
ἀλλ´
ἡνίκα
ἂν
πείσῃς |