Livre, Chap. |
[3, 21] |
τῇ
θαλάσσῃ
ταῦτα
ἔπραττον,
ἠφανίζετο
|
ἡ
|
βοὴ
χεομένης
τῆς
φωνῆς
εἰς |
[3, 3] |
κρύσταλλος·
τὰ
δένδρα
ἐῴκει
κατακλωμένοις·
|
ἡ |
γῆ
πᾶσα
ἀφανὴς
ἦν
ὅτι |
[3, 34] |
Ταῦτα
εἰπὼν
ἐντίθησι
τοῖς
κόλποις·
|
ἡ |
δὲ
ἐγγὺς
γενόμενον
κατεφίλησεν,
ὥστε |
[3, 24] |
γὰρ
ἐνήχετο
ἐν
τοῖς
ποταμοῖς,
|
ἡ |
δὲ
ἐν
ταῖς
πηγαῖς
ἐλούετο· |
[3, 17] |
καλαύροπα
κατόπιν
ἠκολούθει
τῇ
Λυκαινίῳ·
|
ἡ |
δὲ
ἡγεῖτο
ὡς
μακροτάτω
τῆς
|
[3, 24] |
ἐσύριζεν
ἁμιλλώμενος
πρὸς
τὰς
πίτυς,
|
ἡ |
δὲ
ᾖδε
ταῖς
ἀηδόσιν
ἐρίζουσα· |
[3, 19] |
καθάπερ
δεδοικὼς
μὴ
βραδύνας
ἐπιλάθοιτο·
|
ἡ |
δὲ
Λυκαίνιον
κατασχοῦσα
αὐτὸν
ἔλεξεν |
[3, 26] |
δεόμενοι.
Ἴθι
δή,
πεῖσον
Χλόην,
|
ἡ |
δὲ
τὸν
πατέρα,
μηδὲν
αἰτεῖν |
[3, 20] |
τοῦτο
γὰρ
ἐξῆν
ὡς
ἀκίνδυνον·
|
ἡ |
δὲ
τὸν
στέφανον
ἐφήρμοσεν
αὐτοῦ |
[3, 26] |
περὶ
τοῦ
γάμου
λόγους
προσήνεγκεν·
|
ἡ |
δὲ
τῷ
Λάμωνι
νύκτωρ
ἐκοινώσατο. |
[3, 22] |
ὡς
γένοιτο
τῆς
σύριγγος
μέλη·
|
ἡ
|
δὲ
Χλόη
τότε
πρῶτον
πειρωμένη |
[3, 4] |
ἀμήχανος·
ἀεὶ
γὰρ
αὐτῇ
συνῆν
|
ἡ |
δοκοῦσα
μήτηρ
ἔριά
τε
ξαίνειν |
[3, 21] |
τῆς
ἀπὸ
τῆς
θαλάσσης
φωνῆς,
|
ἡ |
ἐκ
τῆς
γῆς
φωνὴ
τοσοῦτον
|
[3, 23] |
γὰρ
καὶ
τὰ
αὐτὰ
εἶπεν
|
ἡ |
Ἠχώ,
καθάπερ
μαρτυροῦσα
ὅτι
μηδὲν |
[3, 23] |
καὶ
μιμεῖται
πάντα,
καθάπερ
τότε
|
ἡ |
κόρη,
θεούς,
ἀνθρώπους,
ὄργανα,
θηρία· |
[3, 18] |
τὴν
αἶγα
αὐτήν.
Εὑροῦσα
δὴ
|
ἡ |
Λυκαίνιον
αἰπολικὴν
ἀφθονίαν,
οἵαν
οὐ
|
[3, 15] |
τούτῳ
Λυκαίνιον
ὄνομα
ἦν.
Αὕτη
|
ἡ |
Λυκαίνιον
ὁρῶσα
τὸν
Δάφνιν
καθ´ |
[3, 34] |
ἀνελθὼν
καὶ
Χλόης
κωλυούσης
ἠμέλησεν·
|
ἡ |
μὲν
ἀμεληθεῖσα,
ὀργισθεῖσα
πρὸς
τὰς |
[3, 26] |
θήσει
καὶ
δεσπότας
ἀγρῶν
μειζόνων,
|
ἡ |
Μυρτάλη
διὰ
τὸν
ἔρωτα
φοβουμένη |
[3, 25] |
καὶ
πλούσιοι,
τοὺς
λόγους
οὓς
|
ἡ |
Νάπη
σπεύδουσα
πρὸς
τὸν
γάμον |
[3, 25] |
δὲ
ἐννοήσας
ὡς
κρείττων
ἐστὶν
|
ἡ |
παρθένος
μνηστήρων
γεωργῶν
καὶ
ὡς, |
[3, 6] |
γείτονες;
Ἄρτους
αἰτησόμενος
ἧκον.
Ἀλλ´
|
ἡ |
πήρα
μεστὴ
τροφῆς.
Οἴνου
δέομαι. |
[3, 27] |
οἷς
καὶ
πρότερον·
ἔλεγε
δὲ
|
ἡ |
πρεσβυτάτη
πάλιν·
γάμου
μὲν
μέλει |
[3, 27] |
ἃ
θέλξει
Δρύαντα.
Ἡ
ναῦς
|
ἡ |
τῶν
Μηθυμναίων
νεανίσκων,
ἧς
τὴν |
[3, 18] |
οὐδὲν
περιειργάζετο
ξένον·
αὐτὴ
γὰρ
|
ἡ |
φύσις
λοιπὸν
ἐπαίδευσε
τὸ
πρακτέον. |
[3, 5] |
οὐ
πλέον
δέκα·
οὔπω
δὲ
|
ἡ |
χιὼν
λελυμένη
πολὺν
αὐτῷ
κάματον |
[3, 10] |
ὃ
ἥξομεν
εὐθέως,
ὡς
ἂν
|
ἡ |
χιὼν
τακῇ.
Ἀλλὰ
πολλή
ἐστι, |
[3, 11] |
~Τοιαῦτα
ἀντιφωνήσασα
πρὸς
τὸν
Δάφνιν
|
ἡ |
Χλόη
καθάπερ
ἠχώ,
καλούντων
αὐτοὺς |
[3, 10] |
ἕψοντος,
σχολῆς
ὁ
Δάφνις
καὶ
|
ἡ
|
Χλόη
λαβόμενοι
προῆλθον
τῆς
αὐλῆς |
[3, 23] |
φιλήματα
ἀλλὰ
πάνυ
πολλὰ
κατεφίλησεν
|
ἡ |
Χλόη·
μικροῦ
γὰρ
καὶ
τὰ |
[3, 24] |
οὐκ
ἐπέτρεπεν,
ὥστε
ἐθαύμαζε
μὲν
|
ἡ |
Χλόη,
τὴν
δὲ
αἰτίαν
ᾐδεῖτο |