Livre, Chap.
[3, 7]	Δάφνιν ἀνατεθειμένον ἐπὶ τοὺς ὤμους	τὴν	ἄγραν καὶ ἀποσοβεῖν ἐγνωκότα. Κρέως
[3, 16]	τεταραγμένην, σῶσόν με» εἶπε Δάφνι,	τὴν	ἀθλίαν· ἐκ γάρ μοι τῶν
[3, 18]	τυροὺς ἁπαλοὺς πρωτορρύτου γάλακτος καὶ	τὴν	αἶγα αὐτήν. Εὑροῦσα δὴ ἡ
[3, 32]	καὶ τὸν Δάφνιν μετέωρον πρὸς	τὴν	ἀκοὴν καταλαβὼν ἀνέρρωσέ τε γαμβρὸν
[3, 25]	μεγάλως αὐτοὺς εὐδαίμονας θήσει, ἀνεβάλλετο	τὴν	ἀπόκρισιν καὶ εἷλκε χρόνον ἐκ
[3, 2]	σπουδὴν δὲ εἶχον ἀποδόντες πᾶσαν	τὴν	ἁρπαγὴν ἀδεῶς ἐπιμίγνυσθαι καὶ κατὰ
[3, 1]	νεῶν καί τινες ἐμήνυσαν αὐτοῖς	τὴν	ἁρπαγὴν ἐλθόντες ἐκ τῶν ἀγρῶν,
[3, 6]	Σκυθικὴ χιών. ~Δρόμῳ οὖν πρὸς	τὴν	αὐλὴν ἔρχεται καὶ ἀποσεισάμενος τῶν
[3, 27]	ταράξαντος ἀνέμου τὴν θάλασσαν, εἰς	τὴν	γῆν εἰς τὰς τῆς ἄκρας
[3, 23]	αὐτὴν καὶ ῥίπτουσιν εἰς πᾶσαν	τὴν	γῆν ἔτι ᾄδοντα τὰ μέλη.
[3, 7]	μὲν οὖν ἰδόντες ἀλλήλους εἰς	τὴν	γῆν κατερρύησαν· μεῖναι δὲ καρτερήσαντες
[3, 21]	βοή, σαφῆ δὲ ἐξέπιπτεν εἰς	τὴν	γῆν τὰ τῶν κελευσμάτων ᾄσματα.
[3, 22]	ναυτῶν κελευόντων, ποτὲ δὲ εἰς	τὴν	γῆν ὑπέστρεφε, ζητοῦσα τοὺς ἀντιφωνοῦντας.
[3, 16]	τοιόνδε. ~Τῆς ἐπιούσης ὡς παρὰ	τὴν	γυναῖκα {λαβὴν} τὴν τίκτουσαν ἀπιοῦσα
[3, 24]	ὥστε ἐθαύμαζε μὲν ἡ Χλόη,	τὴν	δὲ αἰτίαν ᾐδεῖτο πυθέσθαι. ~Ἐν
[3, 16]	τὴν τίκτουσαν ἀπιοῦσα φανερῶς ἐπὶ	τὴν	δρῦν, ἐν ᾗ ἐκαθέζετο Δάφνις
[3, 12]	καὶ τὴν πίτυν, εἶτα ἐπὶ	τὴν	δρῦν, ὑφ´ ἣν καθίζοντες καὶ
[3, 15]	ἐκείνων σωτηρίαν, τὸν δὲ εἰς	τὴν	ἑαυτῆς ἐπιθυμίαν, ἐπιτεχνᾶταί τι τοιόνδε.
[3, 2]	καὶ εἰρήνης ἐν αἱρέσει γενόμενοι,	τὴν	εἰρήνην εὕρισκον κερδαλεωτέραν. ~Ὁ μὲν
[3, 15]	νομίσασα διττόν, τὸν μὲν εἰς	τὴν	ἐκείνων σωτηρίαν, τὸν δὲ εἰς
[3, 26]	ἦν Λάμων πλούσιος· τοῦτο αὐτοῦ	τὴν	ἐλπίδα μόνον λεπτὴν εἰργάζετο· ὅμως
[3, 10]	τὸ κᾶον πῦρ τὴν καρδίαν	τὴν	ἐμήν. Παίζεις ἀπατῶν με. Οὐ
[3, 26]	νύκτωρ ἐκοινώσατο. Σκληρῶς δὲ ἐκείνου	τὴν	ἔντευξιν ἐνεγκόντος καὶ λοιδορήσαντος εἰ
[3, 33]	καὶ καλὸν καὶ τῶν πολλῶν	τὴν	εὐανθίαν ἐνίκα μόνον· ἔδεισεν ὁ
[3, 4]	ἀγρύπνους διῆγον καὶ λυπηρὰς καὶ	τὴν	ἠρινὴν ὥραν ἀνέμενον ἐκ θανάτου
[3, 22]	καλουμένης ἠχοῦς ποτὲ μὲν εἰς	τὴν	θάλασσαν ἀπέβλεπε, τῶν ναυτῶν κελευόντων,
[3, 27]	νυκτὸς δέ, πελαγίου ταράξαντος ἀνέμου	τὴν	θάλασσαν, εἰς τὴν γῆν εἰς
[3, 28]	γὰρ αἰπόλος ὤν, ἤδη καὶ	τὴν	θάλασσαν ἐνόμιζε τῆς γῆς γλυκυτέραν,
[3, 28]	τὰς Νύμφας εὐφημῆσαι καὶ αὐτὴν	τὴν	θάλασσαν· καίπερ γὰρ αἰπόλος ὤν,
[3, 1]	Ἵππασον, ὀκνοῦντες ἐν ὥρᾳ χειμῶνος	τὴν	θάλασσαν. ~Ὁ δὲ ἐξορμηθεὶς ἀγροὺς
[3, 13]	καὶ ταῖς μητράσιν ὑποκλάσαντες αὑτοὺς	τὴν	θηλὴν ἔσπασαν· τὰς δὲ μήπω
[3, 17]	Δάφνις εὐθὺς ἐγείρεται καὶ ἀράμενος	τὴν	καλαύροπα κατόπιν ἠκολούθει τῇ Λυκαινίῳ·
[3, 10]	θερμός, ὡς τὸ κᾶον πῦρ	τὴν	καρδίαν τὴν ἐμήν. Παίζεις ἀπατῶν
[3, 20]	ἐφήρμοσεν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ καὶ	τὴν	κόμην ἐφίλησεν ὡς τῶν ἴων
[3, 27]	ἡ τῶν Μηθυμναίων νεανίσκων, ἧς	τὴν	λύγον αἱ σαί ποτε αἶγες
[3, 18]	νέος, πρὸ τῶν ποδῶν καταπεσὼν	τὴν	Λυκαίνιον ἱκέτευεν ὅτι τάχιστα διδάξαι
[3, 12]	σύριγγος, καθάπερ τὰς ἀηδόνας εἰς	τὴν	μουσικὴν ἐρεθίζοντες· αἱ δ´ ὑπεφθέγγοντο
[3, 23]	Νύμφαις ἔκρυψε πάντα. Καὶ ἐτήρησε	τὴν	μουσικὴν καὶ γνώμῃ Μουσῶν ἀφίησι
[3, 30]	ταχὺς παρὰ τὸν Λάμωνα καὶ	τὴν	Μυρτάλην ἐφέρετο, μέλλων παρ´ αὐτῶν,
[3, 11]	ἠχώ, καλούντων αὐτοὺς τῶν περὶ	τὴν	Νάπην εἰσέδραμον, πολὺ περιττοτέραν τῆς
[3, 28]	ῥοίζῳ πολλῷ τὰς αἶγας εἰς	τὴν	νομήν· καὶ τὴν Χλόην φιλήσας
[3, 8]	καὶ διηγεῖτο πῶς ἀσχάλλων πρὸς	τὴν	οἰκουρίαν ὥρμησε πρὸς ἄγραν, καὶ
[3, 19]	Χλόη δὲ συμπαλαίουσά σοι ταύτην	τὴν	πάλην καὶ οἰμώξει καὶ κλαύσεται
[3, 25]	ἣ τάχα μικρὸν ὕστερον νέμουσα	τὴν	παρθενίαν ἀπολέσει καὶ ἄνδρα ποιήσεταί
[3, 19]	ταῦτα ἀνὴρ ἄλλος ἐπαίδευσε, μισθὸν	τὴν	παρθενίαν λαβών· Χλόη δὲ συμπαλαίουσά
[3, 23]	καὶ ἀνθρώπους καὶ θεούς, φιλοῦσα	τὴν	παρθενίαν· Ὁ Πὰν ὀργίζεται τῇ
[3, 28]	μεστόν. Τοῦτο ἀνελόμενος καὶ εἰς	τὴν	πήραν ἐνθέμενος οὐ πρόσθεν ἀπῆλθε,
[3, 11]	προέπεμπον τὸν Δάφνιν, πλήσαντες αὐτοῦ	τὴν	πήραν κρεῶν καὶ ἄρτων. Ἔδωκαν
[3, 5]	ἐξώρμησεν ὁ Δάφνις, ἐμπλήσας μὲν	τὴν	πήραν ὀψημάτων μεμελιτωμένων, κομίζων δὲ
[3, 12]	ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸν Πᾶνα καὶ	τὴν	πίτυν, εἶτα ἐπὶ τὴν δρῦν,
[3, 2]	ἢ στρατηγοῦ· ταχὺ δὲ ἐπὶ	τὴν	πόλιν αὐτὴν ἦγεν ὡς ἐπεισπεσούμενος
[3, 21]	ἠπείγοντο γὰρ νεαλεῖς ἰχθῦς εἰς	τὴν	πόλιν διασώσασθαι τῶν τινι πλουσίων.
[3, 16]	ἀράμενος οὐκ ἠδυνήθη μετέωρος ἐπὶ	τὴν	συνήθη τὴν ὑψηλὴν κομίσαι ἐκείνην
[3, 16]	ἀλλ´ εἰς τήνδε τὴν ὕλην	τὴν	ταπεινὴν ἔχων κατέπεσε. Σὺ τοίνυν,
[3, 1]	Μηθυμναίων παθεῖν, ἔγνωσαν καὶ αὐτοὶ	τὴν	ταχίστην ἐπ´ αὐτοὺς ὅπλα κινεῖν·
[3, 16]	Χλόη, παραγίνεται καὶ ἀκριβῶς μιμησαμένη	τὴν	τεταραγμένην, σῶσόν με» εἶπε Δάφνι,
[3, 18]	Λυκαίνιον ἱκέτευεν ὅτι τάχιστα διδάξαι	τὴν	τέχνην, δι´ ἧς ὃ βούλεται
[3, 18]	αὑτὴν δὲ ὑποστορέσασα ἐντέχνως ἐς	τὴν	τέως ζητουμένην ὁδὸν ἦγε. Τὸ
[3, 16]	ὡς παρὰ τὴν γυναῖκα {λαβὴν}	τὴν	τίκτουσαν ἀπιοῦσα φανερῶς ἐπὶ τὴν
[3, 8]	πυρὸς ἐκαθέσθη πλησίον καὶ ἐπὶ	τὴν	τράπεζαν ἀπὸ τῶν ὤμων τὰς
[3, 4]	ἐφίλουν, ὡς περιέβαλλον, ὡς ἅμα	τὴν	τροφὴν προσεφέροντο, νύκτας τε ἀγρύπνους
[3, 16]	τοῦ Πανὸς ἐκείνου, συνεισελθὼν εἰς	τὴν	ὕλην μόνη γὰρ δέδοικα σῶσόν
[3, 16]	ἐκείνην πέτραν, ἀλλ´ εἰς τήνδε	τὴν	ὕλην τὴν ταπεινὴν ἔχων κατέπεσε.
[3, 16]	ἠδυνήθη μετέωρος ἐπὶ τὴν συνήθη	τὴν	ὑψηλὴν κομίσαι ἐκείνην πέτραν, ἀλλ´
[3, 21]	κωπῶν τὸν ἦχον, ἰδίᾳ δὲ	τὴν	φωνὴν τῶν ναυτῶν· καὶ ἐγίνετο
[3, 6]	ἔρχεται καὶ ἀποσεισάμενος τῶν σκελῶν	τὴν	χιόνα τούς τε βρόχους ἔστησε
[3, 29]	ἐκεῖ γεωργῶν, αὐτίκα ἐλθὼν παρὰ	τὴν	Χλόην διηγεῖται αὐτῇ τὸ ὄναρ,
[3, 19]	γνώμην ἔχων ὥρμητο τρέχειν ἐπὶ	τὴν	Χλόην καὶ ὅσα πεπαίδευτο δρᾶν
[3, 30]	ἀργύριον, αὐτίκα τε δώσειν ἐπηγγέλλοντο	τὴν	Χλόην καὶ πείσειν ὑπισχνοῦντο τὸν
[3, 25]	καὶ μνηστήρων πλῆθος ἦν περὶ	τὴν	Χλόην καὶ πολλοὶ πολλαχόθεν ἐφοίτων
[3, 33]	μηδὲν πιὼν μηδὲ φαγών, παρὰ	τὴν	Χλόην κατέδραμε· καὶ εὑρὼν αὐτὴν
[3, 6]	ἐκαθέζετο τὸ ἐντεῦθεν ὄρνιθας καὶ	τὴν	Χλόην μεριμνῶν. Ἀλλ´ ὄρνιθες μὲν
[3, 25]	ταῖς ἐλπίσιν ἐπαιρομένη συνεβούλευεν ἐκδιδόναι	τὴν	Χλόην μηδὲ κατέχειν οἴκοι πρὸς
[3, 24]	τὸν λογισμόν ποτε, πολλὰ γυμνοῦσθαι	τὴν	Χλόην οὐκ ἐπέτρεπεν, ὥστε ἐθαύμαζε
[3, 28]	αἶγας εἰς τὴν νομήν· καὶ	τὴν	Χλόην φιλήσας καὶ τὰς Νύμφας
[3, 14]	περιεργότερος καὶ θρασύτερος. ~τει δὴ	τὴν	Χλόην χαρίσασθαί οἱ πᾶν ὅσον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/01/2007