Chapitre
[137]	κηρύξασιν εἰς πάντας. ~Μὴ δή,	ὦ	ἀδελφοί, κακόν τι εἴπητε εἰς
[58]	Κἀκεῖνος· Λέγε. Κἀγώ· Ὑπὸ Μωυσέως,	ὦ	ἀδελφοί, πάλιν γέγραπται, ἔλεγον, ὅτι
[129]	Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπήγαγον· Νοεῖτε,	ὦ	ἀκροαταί, εἴ γε καὶ τὸν
[78]	Ὥστε καλὸν ἂν εἴη ὑμᾶς,	ὦ	ἄνδρες, ἃ μὴ νενοήκατε, παρὰ
[41]	ἡ τῆς σεμιδάλεως δὲ προσφορά,	ὦ	ἄνδρες, ἔλεγον, ἡ ὑπὲρ τῶν
[24]	οὖν δυνατὸν ἦν ἡμῖν ἐπιδεῖξαι,	ὦ	ἄνδρες, ἔλεγον, ὅτι ἡ ἡμέρα
[63]	Ἤδη καὶ τοῦτο ἀποδέδεικταί μοι,	ὦ	ἄνδρες, ἐν τοῖς προανιστορημένοις λόγοις
[141]	τὴν τοῦ Οὐρίου γυναῖκα πρᾶξις,	ὦ	ἄνδρες, ἔφην, δείκνυσιν ὅτι οὐχ
[130]	ὑμῖν βούλομαι καὶ πρὸς τούτοις,	ὦ	ἄνδρες, ἔφην, καὶ ἄλλους τινὰς
[138]	εἶναί μοι δοκεῖ. ~Γινώσκετε οὖν,	ὦ	ἄνδρες, ἔφην, ὅτι ἐν τῷ
[42]	τὰ ἄλλα δὲ πάντα ἁπλῶς,	ὦ	ἄνδρες, ἔφην, τὰ ὑπὸ Μωυσέως
[142]	ἄλλο μεῖζον ὑμῖν εὔχεσθαι δύναμαι,	ὦ	ἄνδρες, ἢ ἵνα, ἐπιγνόντες διὰ
[54]	προεμήνυσεν. Ἡ δὲ προφητεία αὕτη,	ὦ	ἄνδρες, ἣν ἔλεγον, ἀποδεικνύει ὅτι
[30]	διὰ τοῦ ψαλμοῦ τοῦτο εἴρηται,	ὦ	ἄνδρες. Καὶ ὅτι γλυκύτερα ὑπὲρ
[120]	Δυνατὸν δὲ ἦν μοι, ἔφην,	ὦ	ἄνδρες, μάχεσθαι πρὸς ὑμᾶς περὶ
[32]	Κἀγὼ πρὸς αὐτόν· Εἰ μέν,	ὦ	ἄνδρες, μὴ ἀπὸ τῶν γραφῶν,
[59]	Αἰγύπτῳ. Καὶ ἐπὶ τούτοις ἐπέφερον·	Ὦ	ἄνδρες, νενοήκατε, λέγων, ὅτι ὃν
[119]	εἶπον· Οἴεσθε ἂν ἡμᾶς ποτε,	ὦ	ἄνδρες, νενοηκέναι δυνηθῆναι ἐν ταῖς
[23]	ταῦτα οὕτως ἔχει, ἀποκρίνασθέ μοι,	ὦ	ἄνδρες, περὶ τῶν ζητουμένων τούτων
[122]	δεσμῶν πεπεδημένους. Ἐπεὶ καὶ ταῦτα,	ὦ	ἄνδρες, πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ
[124]	προλαβὼν τὸ ἀνερωτηθῆναι εἶπον· Ἀκούσατε,	ὦ	ἄνδρες, πῶς τὸ ἅγιον πνεῦμα
[125]	~Ἐβουλόμην, λέγω, παρ' ὑμῶν μαθεῖν,	ὦ	ἄνδρες, τίς ἡ δύναμις τοῦ
[39]	ἡμῖν. Κἀγώ· Ἀποδέδεικται μὲν ἤδη,	ὦ	ἄνδρες, τοῖς ὦτα ἔχουσι καὶ
[65]	Ἀναλήψομαι δὲ βραχεῖς τινας λόγους,	ὦ	ἄνδρες, τοὺς ἐν συναφείᾳ τῶν
[110]	Καὶ ὅτι οἱ διδάσκαλοι ὑμῶν,	ὦ	ἄνδρες, τοὺς πάντας λόγους τῆς
[32]	ὁ Τρύφων παυσαμένου μου εἶπεν·	Ὦ	ἄνθρωπε, αὗται ἡμᾶς αἱ γραφαὶ
[9]	ἀσκόπως ἀπόλλυσθε. ~Συγγνώμη σοι, ἔφην,	ὦ	ἄνθρωπε, καὶ ἀφεθείη σοι· οὐ
[51]	τῆς προφητείας, ἣν φῂς σύ,	ὦ	ἄνθρωπε, καὶ οὐδὲν τμητικὸν εἰς
[38]	ἡμῶν. ~Καὶ ὁ Τρύφων εἶπεν·	Ὦ	ἄνθρωπε, καλὸν ἦν πειςθέντας ἡμᾶς
[79]	αἰῶνος. Ἵνα δὲ γνωρίζῃς, εἶπον,	ὦ	ἄνθρωπε, μὴ ἡμετέρᾳ τόλμῃ χρησαμένους
[80]	ταῦτα ἔφη· Εἶπον πρός σε,	ὦ	ἄνθρωπε, ὅτι ἀσφαλὴς ἐν πᾶσι
[45]	Κἀγὼ πρὸς αὐτόν· Εἰπόντος μου,	ὦ	ἄνθρωπε, τὰ λελεγμένα ὑπὸ τοῦ
[38]	μή, ἵνα κἂν αὐτὸς ἀθῷος	ὦ	ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Ἔτι γὰρ
[128]	καὶ ἐπέλεγον· Καὶ μὴ νομίζητε,	ὦ	οὗτοι, ὅτι περιττολογῶν ταῦτα λέγω
[39]	βούλομαι. Κἀγὼ πρὸς αὐτόν· Ἄκουσον,	ὦ	οὗτος, ἔλεγον, ὅτι οὐ μέμηνα
[60]	ἁπάντων. Κἀγὼ πάλιν· Ἤδη μέντοι,	ὦ	Τρύφων, ἀποδείξω ὅτι πρὸς τῇ
[55]	τὰς ἀποδείξεις ἔμελλον φέρειν, εἶπον,	ὦ	Τρύφων, δι' ὧν καταδικάζεσθαι τοὺς
[68]	τῆς δόξης αὐτοῦ; Κἀγὼ ἔφην·	Ὦ	Τρύφων, εἰ μὲν καὶ τὴν
[64]	προσκυνήσεως. Κἀγὼ πρὸς ταῦτα εἶπον·	Ὦ	Τρύφων, εἰ ὁμοίως ὑμῖν φιλέριστος
[48]	ὁ θεὸς βοᾷ. Ἤδη μέντοι,	ὦ	Τρύφων, εἶπον, οὐκ ἀπόλλυται τὸ
[67]	Καὶ ἐγὼ πρὸς ταῦτα ἔφην·	Ὦ	Τρύφων, ἐκεῖνό σε πεπεῖσθαι βούλομαι
[47]	λέγοντες ἐπὶ τοῦτον τὸν Χριστόν,	ὦ	Τρύφων, ἔλεγον, ἐκ παντὸς κατὰ
[36]	προεφητεύθη, ἀπόδειξον. Κἀγώ· Ὡς βούλει,	ὦ	Τρύφων, ἐλεύσομαι πρὸς ἃς βούλει
[70]	αἱ γραφαὶ κεκράγασιν. Ὅταν δέ,	ὦ	Τρύφων, ἔφην, ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι
[126]	καὶ υἱὸς θεοῦ, εἰ ἐγνώκειτε,	ὦ	Τρύφων, ἔφην, οὐκ ἂν ἐβλασφημεῖτε
[47]	σωθήσονται οἱ τοιοῦτοι; Εἰσίν, ἀπεκρινάμην,	ὦ	Τρύφων, καὶ μηδὲ κοινωνεῖν ὁμιλίας
[18]	σάββατα καὶ τὰς ἑορτάς, ἐφυλάσσομεν,	ὦ	Τρύφων; ~Καὶ ὁ Τρύφων· Τοῦτό
[23]	μηδενὸς ἀποκρινομένου· Διὰ ταῦτά σοι,	ὦ	Τρύφων, καὶ τοῖς βουλομένοις προσηλύτοις
[47]	Κἀγώ· Ὡς μὲν ἐμοὶ δοκεῖ,	ὦ	Τρύφων, λέγω ὅτι σωθήσεται ὁ
[69]	ἀποδείξεις δώσω. ~Εὖ ἴσθι οὖν,	ὦ	Τρύφων, λέγων ἐπέφερον, ὅτι ἃ
[51]	προφῆται ἐν τῷ γένει ὑμῶν,	ὦ	Τρύφων, μετὰ τοῦτον τὸν Ἰωάννην,
[67]	τοῦ γένους ὑμῶν. Ἐπεὶ πάλιν,	ὦ	Τρύφων, μὴ συντίθεσαι οἷς φθάνεις
[65]	τούτους τοὺς λόγους εἰπὼν ἐσίγησας,	ὦ	Τρύφων, μήτε τοὺς πρὸ αὐτῶν
[14]	εἰρημένων ὑπὸ τῶν προφητῶν, ἔλεγον,	ὦ	Τρύφων, οἱ μὲν εἴρηνται εἰς
[11]	ἐποιοῦμεν. Νυνὶ δὲ ἀνέγνων γάρ,	ὦ	Τρύφων, ὅτι ἔσοιτο καὶ τελευταῖος
[11]	~Οὔτε ἔσται ποτὲ ἄλλος θεός,	ὦ	Τρύφων, οὔτε ἦν ἀπ' αἰῶνος,
[57]	ὡς προέφης, γέγονεν. Κἀγώ· Συγχώρει,	ὦ	Τρύφων, πρότερον, εἶπον, καὶ ἄλλας
[18]	ὁδηγοὶ τυφλοί. ~Ἐπειδὴ γὰρ ἀνέγνως,	ὦ	Τρύφων, ὡς αὐτὸς ὁμολογήσας ἔφης,
[118]	ἀπεκαλύφθη; Καὶ ταῦτα λέγων, ἔφην,	ὦ	Τρύφων, ὡς ἐγχωρεῖ, διὰ τοὺς
[80]	εἶπον· Οὐχ οὕτω τάλας ἐγώ,	ὦ	Τρύφων, ὡς ἕτερα λέγειν παρ'
[68]	ὑμῶν. Καὶ ὁ Τρύφων· Ὅρα,	ὦ	φίλε, ἔφη, ὅτι μετὰ πολλοῦ
[35]	πλανήσουσιν. Εἰσὶν οὖν καὶ ἐγένοντο,	ὦ	φίλοι ἄνδρες, πολλοὶ οἳ ἄθεα
[62]	ἀγαπῶσι θάνατον. ~Καὶ τοῦτο αὐτό,	ὦ	φίλοι, εἶπε καὶ διὰ Μωυσέως
[48]	ἀποδεικνύηται. Καὶ γὰρ εἰσί τινες,	ὦ	φίλοι, ἔλεγον, ἀπὸ τοῦ ὑμετέρου
[61]	~Μαρτύριον δὲ καὶ ἄλλο ὑμῖν,	ὦ	φίλοι, ἔφην, ἀπὸ τῶν γραφῶν
[68]	εἰ μήτι τοῦτο οὐκ ἐπίστασθε,	ὦ	φίλοι, ἔφην, ὅτι πολλοὺς λόγους,
[137]	Καὶ σιγώντων αὐτῶν εἶπον· Ἐγώ,	ὦ	φίλοι, καὶ τὰς γραφὰς λέγω
[65]	εἰπὼν ἔφην πρὸς αὐτούς· Νενοήκατε,	ὦ	φίλοι, ὅτι ὁ θεὸς λέγει
[121]	περὶ τούτου λέγων τοῦ Χριστοῦ,	ὦ	φίλοι, οὐκέτι ἐν τῷ σπέρματι
[27]	ἐναντιουμένων μοι τῶν τοιούτων προφητειῶν,	ὦ	φίλοι, παρέλιπον αὐτάς, ἀλλὰ ὡς
[60]	Εἰ καὶ τοῦτο γέγονε τότε,	ὦ	φίλοι, ὡς καὶ ἄγγελον καὶ
[141]	τοῦτο συνεχωρεῖτο πράξειν. Ταῦτα εἰπών,	ὦ	φίλτατε Μᾶρκε Πομπήϊε, ἐπαυσάμην. ~Ἐπὶ
[120]	ἑβδομήκοντα, ἀλλ' Ἕως ἂν ἔλθῃ	ᾧ	ἀπόκειται. ἐπειδὴ δὲ τὰ ἀκόλουθα
[120]	προφητεία προεκήρυσσεν· Ἕως ἂν ἔλθῃ	ᾧ	ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία
[120]	μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ	ᾧ	ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία
[107]	τῆς ἄλλης ξηρᾶναι αὐτόν, ἐφ'	ᾧ	ἐλυπεῖτο Ἰωνᾶς, καὶ ἤλεγξεν αὐτὸν
[56]	Σάρρᾳ ὅτι τέκνον ἕξει, ἐφ'	ᾧ	ἐπέπεμπτο, καὶ ἀπαρτίσας ἀπήλλακτο. Πῶς
[40]	συγχωρεῖ, εἰ μὴ ἐπὶ τόπῳ	ᾧ	ἐπικέκληται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, εἰδὼς
[91]	καὶ αὐτὸ ἐξέχον ἐστίν, ἐφ'	ᾧ	ἐποχοῦνται οἱ σταυρούμενοι, καὶ βλέπεται
[138]	τῷ λαῷ τῷ πειθομένῳ αὐτῷ,	ᾧ	καὶ ἀνάπαυσιν προητοίμασεν ἐν Ἰερουσαλήμ,
[19]	ὁ ἱερεὺς τοῦ ὑψίστου Μελχισεδέκ,	ᾧ	καὶ δεκάτας προσφορὰς ἔδωκεν Ἀβραάμ,
[103]	τὴν ἐξουσίαν τὴν ἀπονεμηθεῖσαν αὐτῷ,	ᾧ	καὶ Πιλάτος χαριζόμενος δεδεμένον τὸν
[4]	ἔφην, καὶ διὰ τὸ ἔχειν	ᾧ	νοεῖ τὸν θεόν. Τί οὖν;
[81]	καὶ παρ' ἡμῖν ἀνήρ τις,	ᾧ	ὄνομα Ἰωάννης, εἷς τῶν ἀποστόλων
[141]	ὁ λόγος προλέγει εἰπών· Μακάριος,	ᾧ	οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν·
[34]	πτωχὸν ἐκ δυνάστου, καὶ πένητα	ᾧ	οὐχ ὑπῆρχε βοηθός. Φείσεται πτωχοῦ
[40]	εἷς πάλιν κατὰ τὸ μετάφρενον,	ᾧ	προσαρτῶνται καὶ αἱ χεῖρες τοῦ
[2]	μέγιστον κτῆμα καὶ τιμιώτατον θεῷ,	ᾧ	τε προσάγει καὶ συνίστησιν ἡμᾶς
[86]	εἰς οἰκοδομὴν τοῦ οἴκου, ἐν	ᾧ	τὸν νόμον καὶ τὰ προστάγματα
[31]	αὐτῷ καὶ πειθαρχήσουσιν αὐτῷ. Ἕως	ὧδε	τὸ τέλος τοῦ λόγου. Ἐγὼ
[16]	ἐκ τοῦ μέσου. Ὑμεῖς προσηγάγετε	ὧδε,	υἱοὶ ἄνομοι, σπέρμα μοιχῶν καὶ
[132]	πρότερον καλουμένου, εἰς τὴν γῆν	ὡδηγήθη.	~Καὶ τούτων καὶ πάντων τῶν
[132]	ὅτι τῷ τῆς δυνάμεως ὀνόματι	ὡδηγήθησαν,	ὡς πρότερον ὁ περιλειφθεὶς λαὸς
[85]	τέκοι ἔθνος εἰς ἅπαξ, ὅτι	ὤδινε	καὶ ἔτεκε Σιὼν τὰ παιδία
[85]	καὶ τίς ἑώρακεν οὕτως, εἰ	ὤδινεν	ἡ γῆ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ,
[111]	τὸ ὄνομα πᾶσα ἀρχὴ δέδιεν,	ὠδίνουσα	ὅτι δι' αὐτοῦ καταλύεσθαι μέλλουσιν.
[13]	ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ	ὠδίνουσα,	ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς
[85]	τοῖς ὑπερηφάνοις. Πρὶν ἢ τὴν	ὠδίνουσαν	τεκεῖν, καὶ πρὶν ἐλθεῖν τὸν
[85]	πρὶν ἐλθεῖν τὸν πόνον τῶν	ὠδίνων,	ἐξέτεκεν ἄρσεν. Τίς ἤκουσε τοιοῦτον,
[22]	ἐπιβλέψομαι. Ἀπόστησον ἀπ' ἐμοῦ πλῆθος	ᾠδῶν	σου καὶ ψαλμῶν· ὀργάνων σου
[2]	ἧκα, Περιπατητικὸν καλούμενον, δριμύν, ὡς	ᾤετο.	Καί μου ἀνασχόμενος οὗτος τὰς
[78]	Κυρηνίου, ἀνεληλύθει ἀπὸ Ναζαρέτ, ἔνθα	ᾤκει,	εἰς Βηθλεέμ, ὅθεν ἦν, ἀπογράψασθαι·
[119]	ἀπὸ τῆς γῆς ἐν ᾗ	ᾤκει.	Καὶ ἡμᾶς δὲ ἅπαντας δι'
[117]	οὐδέπω οὐδεὶς ὑμῶν τοῦ γένους	ᾤκησεν.	Οὐδὲ ἓν γὰρ ὅλως ἐστί
[127]	Ἰερουσαλήμ, ὃν αὐτὸς ὁ Σολομὼν	ᾠκοδομήκει;	Οὔτε οὖν Ἀβραὰμ οὔτε Ἰσαὰκ
[127]	κύριος τὸν πύργον ἰδεῖν ὃν	ᾠκοδόμησαν	οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων» ἢ
[22]	ἐστιν, Ἠσαίας λέγει· Ποῖον οἶκον	ᾠκοδομήσατέ	μοι; Λέγει κύριος. Ὁ οὐρανός
[58]	ὃς ἦν μετ' αὐτοῦ. Καὶ	ᾠκοδόμησεν	ἐκεῖ θυσιαστήριον, καὶ ἐκάλεσε τὸ
[36]	μαρτυρίου εἰς τὸν ναὸν ὃν	ᾠκοδόμησεν.	Ἔστι δὲ ψαλμὸς τοῦ Δαυεὶδ
[30]	πρὸς θεὸν δι' αὐτοῦ ἄμωμοι	ὦμεν.	Βοηθὸν γὰρ ἐκεῖνον καὶ λυτρωτὴν
[2]	φρόνησιν, ὀλίγου τε ἐντὸς χρόνου	ᾤμην	σοφὸς γεγονέναι, καὶ ὑπὸ βλακείας
[62]	ὄντα ἕτερον καὶ λογικὸν ὑπάρχοντα,	ὡμιληκέναι	αὐτὸν ἐπιγνῶναι ἔχομεν. Εἰσὶ δὲ
[2]	καὶ συνουσιαστὴς γενέσθαι· Τί δαί;	Ὡμίλησας,	ἔφη, μουσικῇ καὶ ἀστρονομίᾳ καὶ
[59]	φλογὸς ἐκ βάτου πέφανται καὶ	ὡμίλησε	τῷ Μωυσεῖ. Κἀκείνων ἡδέως καὶ
[90]	μαθεῖν. Οἱ δὲ ἔφησαν· Καὶ	ὡμολογήθη	ἡμῖν. Ἀκούοις ἂν οὖν, φημί,
[90]	ἐποίησαν οἱ προφῆται, ὡς καὶ	ὡμολογήθη	ὑμῖν, παραβολαῖς καὶ τύποις ἀπεκάλυψαν,
[2]	εἰπὼν ἀπέπεμπέ με, ἐπεὶ αὐτῷ	ὡμολόγησα	μὴ εἰδέναι. Ἐδυσφόρουν οὖν, ὡς
[80]	ἕτερα λέγειν παρ' ἃ φρονῶ.	Ὡμολόγησα	οὖν σοι καὶ πρότερον ὅτι
[67]	Μωυσέως διαταχθέντα ἐφύλαξε. Κἀγὼ ἀπεκρινάμην·	Ὡμολόγησά	τε καὶ ὁμολογῶ· ἀλλ' οὐχ
[67]	ὡς δικαιούμενον αὐτὸν διὰ τούτων	ὡμολόγησα	ὑπομεμενηκέναι πάντα, ἀλλὰ τὴν οἰκονομίαν
[67]	Καὶ ὁ Τρύφων· Σὺ γὰρ	ὡμολόγησας	ἡμῖν, ἔφη, ὅτι καὶ περιετμήθη
[67]	αὐτοὺς ἐπαΐειν τοῦ θεοῦ; Κἀκεῖνος	ὡμολόγησε.	Τί οὖν; ἔφην. Ἑτέραν διαθήκην
[22]	ἐπικληθέντα οὐχ ὡς ἐνδεὴς ὢν	ὡμολόγησεν	οἶκον αὐτοῦ ἢ αὐλήν, ἀλλ'
[55]	ὅλων ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος	ὡμολόγηται	εἶναι, φυλαξάμενος λέγειν τὸν ἥλιον
[33]	τῶν λόγων αὐτίκα ὑμῖν ἀποδείξω.	Ὤμοσε	κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται, εἴρηται,
[33]	αἱ καρδίαι πεπώρωνται. Τὸ γὰρ	Ὤμοσε	κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· Σὺ
[32]	γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε.	Ὤμοσε	κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· Σὺ
[83]	ἁγίων, πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε.	Ὤμοσε	κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· Σὺ
[63]	γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε.	Ὤμοσε	κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· Σὺ
[118]	γραφῆς ἀπέδειξα προειρημένον. Καὶ ὅτι	ὤμοσε	κύριος κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ,
[36]	τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ	ὤμοσεν	ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ.
[67]	ἐν τούτῳ ἐφάνης τῷ ἔργῳ	ὤν,	ἀντειπὼν πολλάκις οἷς συνετέθης. ~Καὶ
[88]	τεκτονικὰ ἔργα εἰργάζετο) ἐν ἀνθρώποις	ὤν,	ἄροτρα καὶ ζυγά, διὰ τούτων
[115]	ἄγγελον οὐκ αὐτοψίᾳ, ἐν καταστάσει	ὤν,	ἑωράκει, ἀλλ' ἐν ἐκστάσει, ἀποκαλύψεως
[138]	γὰρ Χριστός, πρωτότοκος πάσης κτίσεως	ὤν,	καὶ ἀρχὴ πάλιν ἄλλου γένους
[48]	τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων, θεὸς	ὤν,	καὶ γεγένηται ἄνθρωπος διὰ τῆς
[67]	γεγενῆσθαι, εἰ ἄρα οὗτος ἀποδειχθείη	ὤν.	Καὶ ὁ Τρύφων· Σὺ γὰρ
[45]	ζώντων παύσηται τέλεον, ὕστερον μηκέτ'	ὤν,	ὅταν οἱ μὲν εἰς κρίσιν
[103]	ὅτι ἐκεῖνος, τοῦ θεοῦ υἱὸς	ὤν,	οὐκ ἀντελαμβάνετο τῶν γινομένων καὶ
[59]	λελαληκέναι αὐτῷ οὗτος αὐτός, θεὸς	ὤν,	σημαίνει τῷ Μωυσεῖ ὅτι αὐτός
[23]	αὐτὸς ὁ Ἀβραὰμ ἐν ἀκροβυστίᾳ	ὢν	διὰ τὴν πίστιν, ἣν ἐπίστευσε
[76]	αὐτὸν ἐδήλου· οὐδεὶς γάρ, ἄνθρωπος	ὢν	ἐξ ἀνθρώπων, ἀνεκδιήγητον ἔχει τὸ
[140]	καὶ Ἰακώβ, ὡς προεῖπον, τύπος	ὢν	καὶ αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ, καὶ
[13]	τῶν ἀνθρώπων. Ἄνθρωπος ἐν πληγῇ	ὢν	καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι
[126]	τὸν θεὸν εἰς πλησμονήν, αὐτός,	ὢν	καὶ θεὸς καὶ ἄγγελος παρὰ
[134]	καὶ ὁ Χριστὸς ἀποδέδεικται, ὁ	ὢν	καὶ καλούμενος Ἰησοῦς. ~Καὶ ὅταν
[49]	ἐλθόντα. Ἐὰν δὲ οὗτος φαίνηται	ὢν	ὁ Χριστός, ἄνθρωπον μὲν ἐξ
[128]	ποδῶν σου. ~Καὶ ὅτι κύριος	ὢν	ὁ Χριστός, καὶ θεὸς θεοῦ
[51]	τότε παρῆν, τοῦτ' ἔστιν αὐτὸς	ὢν	ὁ Χριστός, οὕτως· Ὁ νόμος
[113]	ἅτε οὐ Χριστὸς ὁ θεὸς	ὢν	οὐδὲ υἱὸς θεοῦ, ὁ δὲ
[61]	ὁ λόγος τῆς σοφίας, αὐτὸς	ὢν	οὗτος ὁ θεὸς ἀπὸ τοῦ
[57]	Ἀβραὰμ ὀφθεὶς θεός, καὶ ὑπηρέτης	ὢν	τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων θεοῦ,
[22]	Ἰερουσαλὴμ ἐπικληθέντα οὐχ ὡς ἐνδεὴς	ὢν	ὡμολόγησεν οἶκον αὐτοῦ ἢ αὐλήν,
[67]	οὐδὲ φιλαλήθως ποιεῖς, κἀκεῖνα περὶ	ὧν	ἀεὶ συγκαταθέσεις ἡμῖν γεγένηνται, ὅτι
[114]	εἰδωλολατρείας καὶ πάσης ἁπλῶς κακίας·	ὧν	αἱ καρδίαι οὕτως περιτετμημέναι εἰσὶν
[103]	ἡ ἑρμηνεία ὄφις ἐκλήθη· ἐξ	ὧν	ἀμφοτέρων τῶν εἰρημένων ἓν ὄνομα
[87]	βούλεσθαι μανθάνειν περὶ τούτων αὐτῶν	ὧν	ἂν ἐρωτῶ. Εἰπὲ οὖν μοι,
[62]	τοῦ Μωυσέως πάλιν ἱστορήσω, ἐξ	ὧν	ἀναμφιλέκτως πρός τινα, καὶ ἀριθμῷ
[46]	καὶ τὸ βαπτίζεσθαι ἁψάμενόν τινος	ὧν	ἀπηγόρευται ὑπὸ Μωυσέως ἢ ἐν
[113]	τοὺς λόγους αὐτοῦ ἀκουσόμεθα, δι'	ὧν	ἀπὸ τῆς ἀκροβυστίας οἱ πλανώμενοι
[126]	ὑπ' ἐμοῦ πάλιν ἔλεγον, δι'	ὧν	ἀποδέδεικται ὑπὸ τῷ πατρὶ καὶ
[72]	ἐνθάδε ὡς ἀρνίον ἄκακον δηλοῦται·	ὧν	ἀπορούμενοι ἐπὶ τὸ βλασφημεῖν χωροῦσι.
[131]	δὲ καὶ τοὺς λόγους, δι'	ὧν	δηλοῦται μερίσας πάντα τὰ ἔθνη
[71]	παρὰ Πτολεμαίῳ γεγενημένων πρεσβυτέρων, ἐξ	ὧν	διαρρήδην οὗτος αὐτὸς ὁ σταυρωθεὶς
[46]	δίκαιος οὐδὲν ὅλως τούτων περὶ	ὧν	ἐζητοῦμεν ἐφύλαξεν οὐδὲ ἐντολὴν ἔλαβε
[67]	με τῶν προκειμένων, ἀλλ' ἐξ	ὧν	εἰς ἔλεγχον νομίζετε προβάλλειν λόγων
[120]	ἄλλῳ τινί, ἀλλ' ἐκείνοις ἐξ	ὧν	ἔμελλεν ἔσεσθαι κατὰ τὴν οἰκονομίαν
[72]	Ἀπὸ μὲν οὖν τῶν ἐξηγήσεων,	ὧν	ἐξηγήσατο Ἔσδρας εἰς τὸν νόμον
[90]	ταύτην τὴν δοκοῦσαν κατάραν δι'	ὧν	ἐποίησε σημείων. Τίνων τούτων, ἔφη,
[112]	γὰρ καὶ τοῦ ἀπορεῖν περὶ	ὧν	ἐποίησεν ὁ νομοθέτης παυσόμεθα. Οὐ
[39]	νῦν δὲ ἐπὶ τὴν συνάφειαν	ὧν	ἐποιούμην λόγων ἀποτρέχω. ~Τὸ μυστήριον
[38]	σου, ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ	ὧν	εὔφρανάν σε. Θυγατέρες βασιλέων ἐν
[63]	σου, ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ	ὧν	εὔφρανάν σε. Θυγατέρες βασιλέων ἐν
[132]	τὰς κατὰ καιρὸν γεγενημένας ὑμῖν·	ὧν	καὶ ἄλλην μίαν καταριθμῆσαι τὰ
[120]	μὴ ὁμολογουμένων ὑφ' ὑμῶν γραφῶν,	ὧν	καὶ ἀνιστόρησα, ἀπὸ λόγων Ἰερεμίου
[32]	διὰ Δαυεὶδ τοῦ μακαρίου, ἐξ	ὧν	καὶ κύριον τὸν Χριστὸν ὑπὸ
[130]	αὐτῶν τῶν Μωυσέως λόγων, ἐξ	ὧν	καὶ νοῆσαι δύνασθε ὅτι ἄνωθεν
[131]	καινοῦ τρόπον καὶ προαγγελίαν ἀπαγγέλλουσα·	ὧν	καὶ οἱ ἱμάντες τῶν ὑποδημάτων
[116]	οἱ αὐτοῦ ὑπηρέται πάντες, ἐξ	ὧν	καὶ πάλιν ἀποσπᾷ ἡμᾶς Ἰησοῦς
[94]	γάρ σοι μυστήριον ἀποκαλύπτοντι, δι'	ὧν	καὶ τὰ τῶν προφητῶν διδάγματα
[131]	σταυροῦ κληθέντες ὑπὸ τοῦ θεοῦ,	ὧν	καὶ τῇ ὁμολογίᾳ καὶ τῇ
[56]	δοκεῖ μοι, ἀλλ' ἐκεῖνα, δι'	ὧν	καὶ τὴν ἀπόδειξιν τῷ Τρύφωνι
[64]	εἰρῆσθαι, ἐπιγεγραμμένους εἰς Σολομῶνα, ἐξ	ὧν	καὶ τὸ ὅτι εἰς Σολομῶνα
[100]	καὶ τούτων τῶν κατηριθμημένων, ἐξ	ὧν	κατάγει ἡ Μαρία τὸ γένος·
[55]	φέρειν, εἶπον, ὦ Τρύφων, δι'	ὧν	καταδικάζεσθαι τοὺς ταῦτα καὶ τὰ
[71]	εἰπεῖν σε ἡμῖν καί τινας	ὧν	λέγεις τέλεον παραγεγράφθαι γραφῶν. ~Κἀγὼ
[87]	τὸν περὶ τούτων λόγον, ἄκουε	ὧν	λέγω. Ταύτας τὰς κατηριθμημένας τοῦ
[62]	καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως, ἐξ	ὧν	νοοῦμεν τὸν ἄνθρωπον γεγονέναι, θεὸν
[19]	καὶ τὰ ἄλλα πάντα, περὶ	ὧν	νῦν ζητοῦμεν, φυλάσσετε. Οὐ γὰρ
[40]	τράγοι δύο ὅμοιοι κελευσθέντες γίνεσθαι,	ὧν	ὁ εἷς ἀποπομπαῖος ἐγίνετο, ὁ
[122]	λέλεκται, ἀλλὰ πρὸς ἡμᾶς, περὶ	ὧν	ὁ λόγος λέγει· Ἄξω ἐν
[10]	ἔφη ὁ Τρύφων, περὶ δὲ	ὧν	οἱ πολλοὶ λέγουσιν, οὐ πιστεῦσαι
[10]	εἰδότες τὸν θεόν, μηδὲν πράσσοντες	ὧν	οἱ φοβούμενοι τὸν θεόν. Εἰ
[35]	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ διδάσκουσιν·	ὧν	οὐδενὶ κοινωνοῦμεν, οἱ γνωρίζοντες ἀθέους
[64]	Οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι,	ὧν	οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν.
[4]	σχῆμα, οὐ μέγεθος, οὐδὲ οὐδὲν	ὧν	ὀφθαλμὸς βλέπει· ἀλλά τι ὂν
[99]	εἰς τὸν Χριστὸν εἰρημένον, δι'	ὧν	πάλιν αὐτὸν ἐξηγοῦμαι. Ὃ οὖν
[13]	τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ'	ὧν	παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ
[32]	ἄνδρες, μὴ ἀπὸ τῶν γραφῶν,	ὧν	προανιστόρησα, τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄδοξον
[35]	καὶ ἐξ ἄλλων δὲ πολλῶν	ὧν	προεῖπε γενήσεσθαι τοῖς πιστεύουσι καὶ
[64]	γένοιτο. Καὶ ἐκ τῶν ἄλλων	ὧν	προεῖπον ὁμοίως διὰ Δαυεὶδ λελέχθαι
[75]	ταῦτα ἔχοντες γραφὰς τοιαύτας, ἐξ	ὧν	συννοῆσαι ἔστι διαρρήδην ὅτι κατὰ
[21]	αὐτοὺς ἐν ταῖς χώραις, ἀνθ'	ὧν	τὰ δικαιώματά μου οὐκ ἐποίησαν,
[42]	τοῦ αἰωνίου ἱερέως Χριστοῦ, δι'	ὧν	τῆς φωνῆς ἡ πᾶσα γῆ
[31]	τὴν φωνὴν τῶν μεγάλων λόγων	ὧν	τὸ κέρας λαλεῖ, καὶ ἀπετυμπανίσθη
[7]	ἀρχῶν καὶ περὶ τέλους καὶ	ὧν	χρὴ εἰδέναι τὸν φιλόσοφον, πιστεύσαντα
[13]	ὅτι κατῃσχύνθης, μηδὲ ἐντραπῇς ὅτι	ὠνειδίσθης,	ὅτι αἰσχύνην αἰώνιον ἐπιλήσῃ καὶ
[56]	εἰς Σόδομα καὶ κύριον ἕνα	ὠνόμασε,	παρὰ τοῦτον καὶ τὸν θεὸν
[22]	ἐπὶ τὸ ὄρος Σαμαρείας. Οἱ	ὠνομασμένοι	ἐπὶ τοῖς ἀρχηγοῖς ἀπετρύγησαν ἀρχὰς
[60]	τῷ Ἀβραὰμ θεὸς καὶ κύριος	ὠνομασμένος	ὑπὸ κυρίου τοῦ ἐν οὐρανοῖς
[27]	τοὺς πρὸ Μωυσέως καὶ Ἀβραὰμ	ὠνομασμένους	δικαίους καὶ εὐαρέστους αὐτῷ γενομένους,
[36]	δὲ συγχωρήσεις μοι πρῶτον ἐπιμνησθῆναι	ὧνπερ	βούλομαι προφητειῶν, εἰς ἐπίδειξιν ὅτι
[76]	ἄγγελον αὐτὸν εἰπών, οὐχὶ τούτων	ὧνπερ	ἐδίδαξεν ἐλθὼν διδάσκαλον αὐτὸν γεγενῆσθαι
[2]	μᾶλλον ᾗ ἐπίστασθαί τι αὐτὸν	ᾠόμην·	πάλιν τε τὸν χρόνον σκοπῶν,
[56]	τοῖς ἄλλοις πατριάρχαις καὶ προφήταις	ὦπτο,	ἀλλ' ἡμᾶς ἀπέδειξας οὐκ ὀρθῶς
[56]	πνεῦμα λέγει; Κἀκεῖνος· Οὔ· ἀλλὰ	ὦπτο	μὲν αὐτῷ ὁ θεὸς πρὸ
[90]	θεῷ τὰς χεῖρας ἑκατέρως ἐκπετάσας,	Ὣρ	δὲ καὶ Ἀαρὼν ὑπεβάσταζον αὐτὰς
[97]	ὅτε τὰς χεῖρας αὐτοῦ ὑπεβάσταζον	Ὣρ	καὶ Ἀαρών, ἐπὶ τοῦ σχήματος
[17]	κατανοεῖτε· τάφοι κεκονιαμένοι, ἔξωθεν φαινόμενοι	ὡραῖοι,	ἔσωθεν δὲ γέμοντες ὀστέων νεκρῶν.
[112]	Χριστός· Τάφοι κεκονιαμένοι, ἔξωθεν φαινόμενοι	ὡραῖοι	καὶ ἔσωθεν γέμοντες ὀστέων νεκρῶν,
[26]	ἱματίων αὐτοῦ ἐκ Βοσόρ; Οὗτος	ὡραῖος	ἐν στολῇ, ἀναβαίνων βίᾳ μετὰ
[38]	γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου.	Ὡραῖος	κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν
[22]	τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ	ὡραιότης	ἀγροῦ μετ' ἐμοῦ ἐστιν. Ἐὰν
[73]	τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν. Ἐξομολόγησις καὶ	ὡραιότης	ἐνώπιον αὐτοῦ, ἁγιωσύνη καὶ μεγαλοπρέπεια
[38]	τὸν μηρόν σου, δυνατέ· τῇ	ὡραιότητί	σου καὶ τῷ κάλλει σου,
[22]	Ἐκ Σιὼν ἡ εὐπρέπεια τῆς	ὡραιότητος	αὐτοῦ. Ὁ θεὸς ἐμφανῶς ἥξει,
[91]	ἀβύσσου πηγῶν κάτωθεν, καὶ καθ'	ὥραν	γεννημάτων ἡλίου τροπῶν, καὶ ἀπὸ
[56]	σκηνῇ, ὁ καὶ εἰπών· Εἰς	ὥρας	ἀνακάμψω πρός σε, καὶ τῇ
[126]	τὸν καιρὸν τοῦτον ἀποστρέψω εἰς	ὥρας,	καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱός.
[56]	τοῦτον ἀναστρέφω πρός σε εἰς	ὥρας,	καὶ τῇ Σάρρᾳ υἱὸς ἔσται.
[25]	ὁδῶν σου μνησθήσονται. Ἰδοὺ σὺ	ὠργίσθης,	καὶ ἡμεῖς ἡμάρτομεν· διὰ τοῦτο
[56]	καὶ τὰ λοιπὰ μέχρι τοῦ·	Ὤρθρισε	δὲ Ἀβραὰμ τὸ πρωῒ εἰς
[102]	ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους, καὶ χρόνους	ὥρισε	μέχρις οὗ ἐγίνωσκε καλὸν εἶναι
[97]	βασιλεὺς χριστὸς πόδας καὶ χεῖρας	ὠρύγη	ζῶν καὶ διὰ τούτου τοῦ
[97]	χεῖρας καὶ τοὺς πόδας αὐτοῦ	ὤρυξαν,	καὶ οἱ σταυρώσαντες αὐτὸν ἐμέρισαν
[140]	καὶ ὕδωρ μὴ συνέχοντες οὓς	ὤρυξαν	ὑμῖν οἱ διδάσκαλοι ὑμῶν αὐτῶν,
[98]	πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με.	Ὤρυξαν	χεῖράς μου καὶ πόδας μου,
[104]	πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με·	ὤρυξαν	χεῖράς μου καὶ πόδας μου,
[97]	εἶπεν ἐν εἰκοστῷ πρώτῳ ψαλμῷ	Ὤρυξαν	χεῖράς μου καὶ πόδας μου,
[19]	Ἐγκατελίπετε αὐτόν, πηγὴν ζῶσαν, καὶ	ὠρύξατε	ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ
[114]	ὅτι ἐγκατελίπετε πηγὴν ζῶσαν καὶ	ὠρύξατε	ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ
[14]	τῆς ζωῆς· οὓς δὲ ὑμεῖς	ὠρύξατε	λάκκους ἑαυτοῖς, συντετριμμένοι εἰσὶ καὶ
[103]	τῷ βασιλεῖ. Ἢ λέοντα τὸν	ὠρυόμενον	ἐπ' αὐτὸν ἔλεγε τὸν διάβολον,
[103]	τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων	ὠρυόμενος	δηλοῖ τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων
[103]	αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ	ὠρυόμενος·	ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθη καὶ διεσκορπίσθη
[98]	αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ	ὠρυόμενος·	ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθη καὶ διεσκορπίσθη
[102]	αὐτῶν, ὡς λέων ἁρπάζων καὶ	ὠρυόμενος.	Ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθη καὶ διεσκορπίσθη
[91]	κυρίου ἡ γῆ αὐτοῦ, ἀπὸ	ὡρῶν	οὐρανοῦ καὶ δρόσων, καὶ ἀπὸ
[85]	ἀεὶ καὶ τὰς τροπὰς τῶν	ὡρῶν	ποιεῖσθαι, καὶ τὸν ψηφιστικὸν ἄνδρα,
[132]	οὐρανῷ καὶ μὴ δύναντα μέχρις	ὡρῶν	τριάκοντα ἕξ, καὶ τὰς ἄλλας
[92]	θεοῦ ἀσεβεῖς καὶ ἄθεοι γένησθε,	ὡς	ἀεὶ φαίνεσθε γεγενημένοι. Καὶ ὅτι
[39]	ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός,	ὡς	αἱ γραφαὶ ἀποδεικνύουσι καὶ τὰ
[88]	τέκτονος υἱοῦ ὑπάρχειν, καὶ ἀειδοῦς,	ὡς	αἱ γραφαὶ ἐκήρυσσον, φαινομένου, καὶ
[110]	δικαίως μὲν ὑμεῖς ταῦτα πεπόνθατε,	ὡς	αἱ γραφαὶ πᾶσαι μαρτυροῦσιν· ἡμεῖς
[64]	καὶ Χριστὸς καὶ θεὸς γνωριζόμενος,	ὡς	αἱ γραφαὶ σημαίνουσιν, οἵτινες καὶ
[43]	τῷ παντὶ κόσμῳ ἐκηρύςσετο προελευσόμενος,	ὡς	αἱ προλελεγμέναι προφητεῖαι σημαίνουσι. Καὶ
[17]	καὶ ἀναβάντα εἰς τὸν οὐρανόν,	ὡς	αἱ προφητεῖαι προεμήνυον γενησόμενον, οὐ
[67]	ἔφη, καὶ δεικνύουσαν τί μὲν	ὡς	αἰώνιον καὶ παντὶ γένει ἁρμόζον
[92]	οὐκ ἔστι λόγος ὁ λέγων	ὡς	ἀληθὴς ὁ θεὸς καὶ δίκαιος
[28]	προβάλλοντος καὶ ἐπεστήσαμεν· ἄξιον γάρ,	ὡς	ἀληθῶς εἰπεῖν, ἐπιστάσεως. Καὶ οὔ
[2]	συνίστησιν ἡμᾶς μόνη, καὶ ὅσιοι	ὡς	ἀληθῶς οὗτοί εἰσιν οἱ φιλοσοφίᾳ
[5]	ψυχὰς ἐγώ· ἕρμαιον γὰρ ἦν	ὡς	ἀληθῶς τοῖς κακοῖς. Ἀλλὰ τί;
[47]	μετατιθέμενον ἐπὶ ἀδικίαν καὶ ἀθεότητα	ὡς	ἁμαρτωλὸν καὶ ἄδικον καὶ ἀσεβῆ
[114]	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ	ὡς	ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείραντος, ὡς
[13]	πρόβατον εἰς σφαγὴν ἤχθη· καὶ	ὡς	ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος ἄφωνος,
[110]	λέγει· Καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ	ὡς	ἄμπελος εὐθηνοῦσα, ἐπίστασθε. καὶ ὅτι
[57]	λέγων βεβρωκέναι, οὕτως ἂν λέγοι	ὡς	ἂν καὶ αὐτοὶ εἴποιμεν ἐπὶ
[103]	μέχρις ἑνὸς ἀνθρώπου βοηθεῖν αὐτῷ	ὡς	ἀναμαρτήτῳ βοηθὸς ὑπῆρχε. Καὶ τὸ
[43]	λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον.	Ὡς	ἀνεκδιηγήτου οὖν ὄντος τοῦ γένους
[128]	ὑπάρχων, καὶ δυνάμει φαινόμενος πρότερον	ὡς	ἀνὴρ καὶ ἄγγελος, καὶ ἐν
[50]	χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου	ὡς	ἄνθος χόρτου. Ἐξηράνθη ὁ χόρτος,
[124]	ἑβδομήκοντα ἐξηγήσει εἴρηται· Ἰδοὺ δὴ	ὡς	ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε, καὶ ὡς εἷς
[124]	υἱοὶ ὑψίστου πάντες· ὑμεῖς δὲ	ὡς	ἄνθρωπος ἀποθνήσκετε, καὶ ὡς εἷς
[48]	ἐστιν ὁ Χριστός, ἐὰν φαίνηται	ὡς	ἄνθρωπος ἐξ ἀνθρώπων γεννηθείς, καὶ
[39]	οἳ καὶ λαμβάνουσι δόματα ἕκαστος	ὡς	ἄξιοί εἰσι, φωτιζόμενοι διὰ τοῦ
[87]	τοῖς ἐπ' αὐτὸν πιστεύουσι δίδωσιν,	ὡς	ἄξιον ἕκαστον ἐπίσταται. Ὅτι ἐπεπροφήτευτο
[90]	δὲ καὶ ὁ λίθος σύμβολον,	ὡς	ἀπέδειξα, πρὸς τὸν Χριστόν. ~Καὶ
[88]	αὐτὸν ὄνῳ εἰσελθεῖν εἰς Ἰεροσόλυμα,	ὡς	ἀπεδείξαμεν πεπροφητεῦσθαι, δύναμιν αὐτῷ ἐνεποίει
[118]	ὑμῶν ἐκκεντήσαντες τοῦτον τὸν Χριστόν,	ὡς	ἀπὸ γραφῆς ἀπέδειξα προειρημένον. Καὶ
[34]	αἰώνιον τὴν βασιλείαν ἔχων κεκήρυκται,	ὡς	ἀπὸ πασῶν τῶν γραφῶν ἀποδείκνυμι.
[26]	ἱμάτια, καὶ τὰ ἐνδύματά σου	ὡς	ἀπὸ πατητοῦ ληνοῦ; Πλήρης καταπεπατημένης
[88]	ἥτις καὶ διὰ Δαυεὶδ λεγομένη,	ὡς	ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ λέγοντος ὅπερ
[25]	Ἠσαίου βοᾷ τὸ ἅγιον πνεῦμα,	ὡς	ἀπὸ προσώπου αὐτῶν λέγων τάδε·
[42]	Τὸ δὲ εἰπεῖν τὸν λόγον	ὡς	ἀπὸ προσώπου πολλῶν Ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον
[42]	ῥήματα αὐτῶν. Καὶ ὁ Ἠσαίας	ὡς	ἀπὸ προσώπου τῶν ἀποστόλων, λεγόντων
[25]	ἀπὸ σοῦ ὄρη, καὶ τακήσονται	ὡς	ἀπὸ πυρὸς κηρὸς τήκεται· καὶ
[105]	ἄνθρωπος διὰ τῆς παρθένου γενόμενος,	ὡς	ἀπὸ τῶν ἀπομνημονευμάτων ἐμάθομεν, προεδήλωσα.
[128]	αὐτοῦ, ἀλλ' οὐ κατὰ ἀποτομήν,	ὡς	ἀπομεριζομένης τῆς τοῦ πατρὸς οὐσίας,
[40]	ἦσαν· μιᾶς μέν, ἐν ᾗ	ὡς	ἀποπομπαῖον αὐτὸν παρεπέμψαντο οἱ πρεσβύτεροι
[72]	ἐπὶ σφαγὴν ἀγόμενος, καὶ ἐνθάδε	ὡς	ἀρνίον ἄκακον δηλοῦται· ὧν ἀπορούμενοι
[72]	Ἰερεμίου λεχθέντων ταῦτα περιέκοψαν· Ἐγὼ	ὡς	ἀρνίον φερόμενον τοῦ θύεσθαι. Ἐπ'
[81]	φάγεται ἄχυρα, ὄφις δὲ γῆν	ὡς	ἄρτον. Οὐκ ἀδικήσουσιν οὐδὲ λυμανοῦνται
[115]	ῥηματίου ἐπιλαμβάνεσθε καὶ κατασκευάζειν αὐτὸ	ὡς	ἀσέβημα καὶ ἀδίκημα σπουδάζετε, ἵνα
[106]	Αἰγύπτου ἐξελθόντων λαός. καὶ ὅτι	ὡς	ἄστρον ἔμελλεν ἀνατέλλειν αὐτὸς διὰ
[61]	ἐποίει τὰ ἄνω νέφη καὶ	ὡς	ἀσφαλεῖς ἐποίει πηγὰς ἀβύσσου, ἡνίκα
[98]	ὡς εἰς ἐκεῖνον πάντα ἀναφέρει,	ὡς	αὐτὸς δι' ἐκείνου καὶ σωθῆναι
[122]	νῦν δὲ διπλότερον υἱοὶ γεέννης,	ὡς	αὐτὸς εἶπε, γίνεσθε. Οὐ πρὸς
[13]	αὐτοῦ, ὃς διὰ τοῦτο ἀπέθανεν,	ὡς	αὐτὸς Ἠσαίας ἔφη, οὕτως λέγων·
[80]	καὶ χείλεσιν ὁμολογοῦντας τὸν θεόν,	ὡς	αὐτὸς κέκραγεν ὁ θεός, τὴν
[27]	οὐκ ἔστι πίστις ἐν αὐτοῖς,	ὡς	αὐτὸς λέγει, ἐστέ, τοῖς χείλεσιν
[48]	ἀλλὰ τὰ τῶν διδασκάλων ὑμῶν,	ὡς	αὐτὸς ὁ θεὸς βοᾷ. Ἤδη
[18]	~Ἐπειδὴ γὰρ ἀνέγνως, ὦ Τρύφων,	ὡς	αὐτὸς ὁμολογήσας ἔφης, τὰ ὑπ'
[123]	τὸ τῷ λαῷ προσκεχωρηκέναι ἐστὶν	ὡς	αὐτόχθων, ἡμεῖς δὲ λαὸς κεκλῆσθαι
[88]	αὐτοὺς τηρῆσαι, ἐὰν δὲ πονηρεύσωνται,	ὡς	αὐτῷ δοκεῖ, ἕκαστον κολάζειν. Καὶ
[36]	οὗ ταῦτα προεφητεύθη, ἀπόδειξον. Κἀγώ·	Ὡς	βούλει, ὦ Τρύφων, ἐλεύσομαι πρὸς
[77]	ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Οὐ γὰρ	ὡς	βούλεσθε ἐξηγεῖσθαι συγχωρηθήσεται ὑμῖν, ὅτι
[124]	καὶ ἡ ἑρμηνεία τοῦ ψαλμοῦ	ὡς	βούλεσθε· καὶ οὕτως ἀποδέδεικται ὅτι
[77]	αὐτὸν λέγομεν πεπροφητεῦσθαι. Κἀγὼ ἔφην·	Ὡς	βούλεσθε, καὶ τοῦτο πράξω· ἀποδείξατε
[141]	συνεχωρεῖτο, ἣν βούλεταί τις καὶ	ὡς	βούλεται καὶ ὅσας βούλεται, λαμβάνειν
[81]	ἄρνες ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ λέων	ὡς	βοῦς φάγεται ἄχυρα, ὄφις δὲ
[52]	καὶ λευκοὶ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ	ὡς	γάλα. ὅτι οὖν οὐδέποτε ἐν
[14]	ὑμῶν ἀπὸ τῆς διανοίας μου.	Ὡς	γὰρ ἂν καταβῇ χιὼν ἢ
[103]	προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.	Ὡς	γὰρ τὸν Ἀδὰμ ἐπλάνησεν, ἔλεγε
[81]	χίλια ἔτη ἐν μυστηρίῳ μηνύει.	Ὡς	γὰρ τῷ Ἀδὰμ εἴρητο, ὅτι
[53]	ἐθνῶν πιστεύειν ἐπ' αὐτὸν μέλλουσιν.	Ὡς	γὰρ τῶν ἀπὸ τῶν ἐθνῶν
[23]	οὐκ ἀργεῖ οὐδὲ σαββατίζει. Μείνατε	ὡς	γεγένησθε. Εἰ γὰρ πρὸ τοῦ
[141]	ὅτε οὕτως ἔκλαυσε καὶ ἐθρήνησεν	ὡς	γέγραπται. Εἰ δὲ τῷ τοιούτῳ
[90]	τούτου τοῦ τὸν σταυρὸν μιμουμένου,	ὡς	γέγραπται ἐν ταῖς Μωυσέως γραφαῖς·
[106]	ἅμα τῷ γεννηθῆναι αὐτὸν ἀστέρος,	ὡς	γέγραπται ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι τῶν
[56]	ἅπερ ἐβούλετο αὐτὸν Σάρρα, ἐπανελήλυθεν,	ὡς	γέγραπται, καὶ θεός ἐστιν, ὡς
[121]	πρότερον εἰς τὸ προσκυνεῖν αὐτόν,	ὡς	γέγραπται, καὶ οὐδένα οὐδέποτε ἰδεῖν
[86]	τῷ Ἀβραὰμ ὤφθη ὁ θεός,	ὡς	γέγραπται, πρὸς τῇ δρυῒ τῇ
[26]	ἐν θυμῷ, καὶ κατέθλασα αὐτοὺς	ὡς	γῆν, καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα
[64]	ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται	ὡς	γίγας δραμεῖν ὁδόν. Ἀπ' ἄκρου
[69]	ἀνεληλυθέναι λέγωσιν, οὐχὶ τὴν Ἰσχυρὸν	ὡς	γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ, περὶ
[95]	ἀνθρωπείου γένους ἐνήργησεν, ὑμεῖς οὐχ	ὡς	γνώμῃ θεοῦ ὑπηρετοῦντες τοῦτο ἐπράξατε·
[13]	ὀλιγόψυχον κέκληκέ σε ὁ κύριος,	ὡς	γυναῖκα ἐκ νεότητος μεμισημένην. ~Διὰ
[13]	Ἰσραήλ, πάσῃ τῇ γῇ κληθήσεται.	Ὡς	γυναῖκα καταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέ
[60]	ὅτι οὐ κατακαίεται ὁ βάτος.	Ὡς	δ' εἶδε κύριος ὅτι προσάγει
[31]	γὰρ ἀνθρώπου ἐπάνω νεφελῶν ἐλεύσεται,	ὡς	Δανιὴλ ἐμήνυσεν, ἀγγέλων σὺν αὐτῷ
[79]	διακονεῖν γεγραμμένοι εἰσὶν οἱ ἄγγελοι,	ὡς	Δανιήλ φησιν, ὅτι ὡς υἱὸς
[10]	τὴν Ἰουδαίαν γενομένου πολέμου, διελάλουν.	~Ὡς	δὲ ἀνεπαύσαντο, ἐγὼ οὕτως αὐτοῖς
[4]	ἐκείνου τοῦ βασιλικοῦ νοῦ μέρος;	Ὡς	δὲ ἐκεῖνος ὁρᾷ τὸν θεόν,
[3]	ἐμφαίνων, ὀλίγον ἀποδέων μου παρείπετο.	Ὡς	δὲ ἐπεστράφην εἰς αὐτόν, ὑποστὰς
[18]	πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν,	ὡς	δὲ λούσασθαι ὑμῖν τοῦτο τὸ
[111]	ἐν τῷ πάσχα ἐσταυρώσατε, γέγραπται.	Ὡς	δὲ τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ ἔσωσε
[114]	παρακολουθῆσαι τοῖς τῶν προφητῶν λόγοις,	ὡς	δεῖ, δυνήσονται. Παραδείγματος δὲ χάριν
[93]	ἀγάπην ἔχοντες οὐδέποτε ἐδείχθητε, ἀλλ'	ὡς	δείκνυται, καὶ εἰδωλολάτραι πάντοτε καὶ
[47]	τὸν μετανοοῦντα ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων,	ὡς	δι' Ἰεζεκιὴλ μηνύει, ὡς δίκαιον
[36]	ἐχθροὺς ὑποπόδιον τῶν ποδῶν αὐτοῦ,	ὡς	διὰ τοῦ ἄλλου ψαλμοῦ δεδήλωται.
[25]	καὶ λέγοντες εἶναι τέκνα Ἀβραάμ,	ὡς	διὰ τοῦ Ἠσαίου βοᾷ τὸ
[82]	λέγων κριθήσεται ὑπὸ τοῦ θεοῦ,	ὡς	διὰ τοῦ Ἰεζεκιὴλ διεμαρτύρατο ὁ
[2]	ἐπὶ τῇ σοφίᾳ φρονοῦντι. Κἄπειτα	ὡς	διελέχθην αὐτῷ, βουλόμενος ἀκροατὴς αὐτοῦ
[131]	Ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος ἔθνη,	ὡς	διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια
[47]	ἁμαρτημάτων, ὡς δι' Ἰεζεκιὴλ μηνύει,	ὡς	δίκαιον καὶ ἀναμάρτητον ἔχει· καὶ
[67]	τε καὶ ὁμολογῶ· ἀλλ' οὐχ	ὡς	δικαιούμενον αὐτὸν διὰ τούτων ὡμολόγησα
[19]	δεόμεθα. Εἰ γὰρ ἦν ἀναγκαία,	ὡς	δοκεῖτε, οὐκ ἂν ἀκρόβυστον ὁ
[80]	τῶν γεγενημένων ἡμῖν λόγων ἁπάντων,	ὡς	δύναμίς μου, σύνταξιν ποιήσομαι, ἐν
[4]	καὶ πρὸς τοῦτο ἡμῖν δεδόσθαι,	ὡς	δύνασθαι καθορᾶν αὐτὸ ἐκεῖνο τὸ
[135]	σπέρματα Ἰούδα καὶ δύο γένη,	ὡς	δύο οἴκους Ἰακώβ, τὸν μὲν
[93]	θεοῦ. Καὶ ὁ τὸν πλησίον	ὡς	ἑαυτὸν ἀγαπῶν, ἅπερ ἑαυτῷ βούλεται
[93]	τῆς ἰσχύος, καὶ τὸν πλησίον	ὡς	ἑαυτόν, δίκαιος ἀληθῶς ἂν εἴη.
[65]	ἀλλ' οὐχ, ὡς ἔφη Τρύφων,	ὡς	ἑαυτῷ κατέχοντος τοῦ θεοῦ τὴν
[9]	ἡμῶν ἐπισκώψαντες, ἀπηλλάγησαν. ἡμεῖς δὲ	ὡς	ἐγενόμεθα ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ,
[102]	εὐθὺς πλῆθος ἀνθρώπων ποιῆσαι; Ἀλλ'	ὡς	ἐγίνωσκε καλὸν εἶναι γενέσθαι, ἐποίησεν
[118]	ταῦτα λέγων, ἔφην, ὦ Τρύφων,	ὡς	ἐγχωρεῖ, διὰ τοὺς σήμερον σὺν
[99]	μετὰ τοῦτο εὐχόμενος λέγει· Μὴ	ὡς	ἐγὼ βούλομαι, ἀλλ' ὡς σὺ
[119]	ἀλλὰ καὶ λαὸς ἅγιός ἐσμεν,	ὡς	ἐδείξαμεν ἤδη. Καὶ καλέσουσιν αὐτὸν
[79]	μέν, αἰδούμενος δὲ τὰς γραφάς,	ὡς	ἐδηλοῦτο ἀπὸ τοῦ προσώπου αὐτοῦ,
[71]	ἀπόδειξιν ποιήσασθαι οὐκ εἰς Ἑζεκίαν,	ὡς	ἐδιδάχθητε, τὴν προφητείαν εἰρῆσθαι ἀλλ'
[10]	ἔπειτα, καὶ πείθειν ἡμᾶς ἐπιχειρεῖτε	ὡς	εἰδότες τὸν θεόν, μηδὲν πράσσοντες
[13]	ἱκανὸν πᾶν ὕδωρ καθαρίσαι, ἀλλά,	ὡς	εἰκός, πάλαι τοῦτο ἐκεῖνο τὸ
[92]	ἐπικληθῆναι ἀνασχέσθαι τὸν κύριον, ἵνα,	ὡς	εἴρηται, μὴ εἰδωλολατροῦντες καὶ ἀμνημονοῦντες
[65]	πρόβλημα, θεὸς ἐπίσταται. Ἐγὼ δὲ	ὡς	εἴρηται ὁ λόγος ἀναμνήσω ὑμᾶς,
[20]	λάχανα χόρτου τοῦ μὴ ἀκούσεσθε	ὡς	εἴρηται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ὅτι
[103]	τὴν τοῦ ἰσχυροτέρου πάντων βουλήν,	ὡς	εἰς Αἴγυπτον τῷ Ἰωσὴφ καὶ
[43]	υἱόν, καὶ ἐξηγεῖσθε τὴν προφητείαν	ὡς	εἰς Ἑζεκίαν, τὸν γενόμενον ὑμῶν
[98]	πατέρα εὐσεβὲς αὐτοῦ ἀκούσητε, καὶ	ὡς	εἰς ἐκεῖνον πάντα ἀναφέρει, ὡς
[116]	οἱ διὰ τοῦ Ἰησοῦ ὀνόματος	ὡς	εἷς ἄνθρωπος πιστεύσαντες εἰς τὸν
[62]	καλὸν καὶ πονηρόν. Οὐκοῦν εἰπὼν	Ὡς	εἷς ἐξ ἡμῶν, καὶ ἀριθμὸν
[129]	ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τόδε	Ὡς	εἷς ἐξ ἡμῶν, καὶ αὐτὸς
[129]	ἐν ἀρχῇ· Ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν	ὡς	εἷς ἐξ ἡμῶν, τόδε Ὡς
[62]	ὁ θεός· Ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν	ὡς	εἷς ἐξ ἡμῶν τοῦ γινώσκειν
[124]	δὲ ὡς ἄνθρωπος ἀποθνήσκετε, καὶ	ὡς	εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε. Ἀνάστα,
[124]	δὴ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε, καὶ	ὡς	εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε· ἵνα
[67]	ἔσεσθαι ὁ θεὸς ὑπέσχετο, οὐχ	ὡς	ἐκείνη διετάγη, καὶ ἄνευ φόβου
[84]	λέγοντες μὴ ἔχειν τὴν γραφὴν	ὡς	ἐκεῖνοι ἐξηγήσαντο, ἀλλ' Ἰδού, φησίν,
[77]	αὐτὸν ἡμῖν, ἵνα ἴδωμεν καὶ	ὡς	ἐκεῖνον εἰς Χριστὸν τοῦτον τὸν
[113]	τὸν λαόν, οὐχὶ Μωυσῆς, καὶ	ὡς	ἐκεῖνος ἐν κλήρῳ διένειμεν αὐτὴν
[107]	ἐπὶ τῷ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ,	ὡς	ἐκήρυξε, μὴ καταστραφῆναι τὴν πόλιν,
[61]	λόγον γεννῶμεν, οὐ κατὰ ἀποτομήν,	ὡς	ἐλαττωθῆναι τὸν ἐν ἡμῖν λόγον,
[69]	ὦτα κωφῶν ἀκούσονται· τότε ἁλεῖται	ὡς	ἔλαφος χωλός, καὶ τρανὴ ἔσται
[68]	θεοῦ ἐν μυστηρίῳ διὰ Ἠσαίου	ὡς	ἔμελλε γίνεσθαι ἐξηγήθη· εἰ μήτι
[35]	καὶ ἕκαστος τῶν φιλοσοφεῖν νομιζόντων,	ὡς	ἐν ἀρχῇ προεῖπον, ἀπὸ τοῦ
[121]	αὐτοῦ τοσοῦτον ἔλαμψε καὶ ἴσχυσεν,	ὡς	ἐν μηδενὶ γένει ἀγνοεῖσθαι αὐτὸν
[82]	προεῖπεν ἡμῖν ὁ ἡμέτερος κύριος,	ὡς	ἐν μηδενὶ ὑστερεῖσθαι ἡμᾶς, ἐπισταμένους
[133]	οἱ ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν	ὡς	ἐν σχοινίῳ μακρῷ καὶ ὡς
[128]	ἄγγελος, καὶ ἐν πυρὸς δόξῃ,	ὡς	ἐν τῇ βάτῳ, πέφανται καὶ
[102]	Πιλάτου ἀποκρίνασθαι μηδὲν μηδενὶ βουλομένου,	ὡς	ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι τῶν ἀποστόλων
[42]	πολλοὶ τὸν ἀριθμὸν ὄντες ἄνθρωποι,	ὡς	ἓν ὄντες πρᾶγμα τῇ μιᾷ
[42]	τῇ κελεύσει αὐτοῦ καὶ πάντας	ὡς	ἓν παιδίον γεγενῆσθαι. Ὁποῖον καὶ
[65]	γραφὴ προβληθῇ, καὶ πρόφασιν ἔχῃ	ὡς	ἐναντία οὖσα, ἐκ παντὸς πεπεισμένος
[27]	κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. Κἀγώ· Οὐχ	ὡς	ἐναντιουμένων μοι τῶν τοιούτων προφητειῶν,
[88]	τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν. Καὶ οὐχ	ὡς	ἐνδεᾶ αὐτὸν τοῦ βαπτισθῆναι ἢ
[22]	θυσίας παρ' ὑμῶν λαμβάνει, οὔτε	ὡς	ἐνδεὴς τὴν ἀρχὴν ἐνετείλατο ποιεῖν,
[87]	ὁ λόγος διὰ Ἠσαίου, πληροῦται	ὡς	ἐνδεὴς τούτων ὑπάρχων; Κἀγὼ ἀπεκρινάμην·
[88]	τὸ γεννηθῆναι αὐτὸν καὶ σταυρωθῆναι	ὡς	ἐνδεὴς τούτων ὑπέμεινεν, ἀλλ' ὑπὲρ
[22]	τὸν ἐν Ἰερουσαλὴμ ἐπικληθέντα οὐχ	ὡς	ἐνδεὴς ὢν ὡμολόγησεν οἶκον αὐτοῦ
[87]	κατηριθμημένας τοῦ πνεύματος δυνάμεις οὐχ	ὡς	ἐνδεοῦς αὐτοῦ τούτων ὄντος φησὶν
[129]	οὐ τροπολογίαν χωροῦσιν οἱ λόγοι,	ὡς	ἐξηγεῖσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ σοφισταὶ καὶ
[20]	τῷ Νῶε διεστάλθαι φατέ. Οὐχ	ὡς	ἐξηγεῖσθε πιστευτέον. Πρῶτον μὲν γὰρ
[137]	καὶ τὰς γραφὰς λέγω νῦν	ὡς	ἐξηγήσαντο οἱ ἑβδομήκοντα· εἰπὼν γὰρ
[137]	βουλὴν πονηρὰν καθ' ἑαυτῶν» εἰπόντες	ὡς	ἐξηγήσαντο οἱ ἑβδομήκοντα ἐπήνεγκα· Ἄρωμεν
[4]	ἄρα ὄφελός τι τῆς κολάσεως,	ὡς	ἔοικεν· ἀλλ' οὐδὲ κολάζεσθαι αὐτὰς
[87]	λόγος ἐπεληλυθέναι ἐπ' αὐτόν, ἀλλ'	ὡς	ἐπ' ἐκεῖνον ἀνάπαυσιν μελλουσῶν ποιεῖσθαι,
[56]	λέλεκται ταῦτα· Ἀπῆλθε δὲ κύριος,	ὡς	ἐπαύσατο λέγων τῷ Ἀβραάμ, καὶ
[87]	ἐν τούτῳ ἀνάπαυσιν λαβόντα πάλιν,	ὡς	ἐπεπροφήτευτο γενήσεσθαι δόματα, ἃ ἀπὸ
[53]	ἐπεισελήλυθεν εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα· ὅπερ	ὡς	ἐπεπροφήτευτο διαρρήδην γενήσεσθαι ὑπὸ τοῦ
[23]	περιτομὴ αὕτη δέδοται, ἀλλ' οὐχ	ὡς	ἔργον δικαιοσύνης· τὰ γὰρ δίκαια
[25]	ἁγίου σου ἐγενήθη ἔρημος, Σιὼν	ὡς	ἔρημος ἐγενήθη, Ἰερουσαλὴμ εἰς κατάραν·
[22]	πρὸς τὴν φωνὴν τῶν ὀργάνων,	ὡς	ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ ὡς
[80]	οὕτω τάλας ἐγώ, ὦ Τρύφων,	ὡς	ἕτερα λέγειν παρ' ἃ φρονῶ.
[113]	ἡμῶν, συλλογίζῃ οὐκ ἀργῶς οὐδ'	ὡς	ἔτυχεν ἐκείνῳ τεθεῖσθαι τοὔνομα. Ἀλλὰ
[119]	ἐβλαστήσαμεν στάχυες καινοὶ καὶ εὐθαλεῖς,	ὡς	ἔφασαν οἱ προφῆται· Καὶ καταφεύξονται
[55]	κατὰ χάριν τῆς πολυσπλαγχνίας αὐτοῦ,	ὡς	ἔφη Ἠσαίας, ἐγκατέλιπε σπέρμα εἰς
[65]	οὐκ ἄλλῳ τινί, ἀλλ' οὐχ,	ὡς	ἔφη Τρύφων, ὡς ἑαυτῷ κατέχοντος
[100]	τῆς διὰ παρθένου, ἥτις ἦν,	ὡς	ἔφην, ἀπὸ τοῦ Δαυεὶδ καὶ
[35]	Ὡς καὶ ἐκ τούτων ἡμεῖς,	ὡς	ἔφην, τὸν Ἰησοῦν καὶ τῶν
[73]	Καὶ ὁ Τρύφων· Εἰ μέν,	ὡς	ἔφης, εἶπε, παρέγραψάν τι ἀπὸ
[67]	υἱόν, καὶ τὰ ἑξῆς» λοιπὰ	ὡς	ἔφης. Ἔστι δὲ ἡ πᾶσα
[46]	ἀπεκρίνατο· Οὔ· γνωρίζομεν γὰρ ὅτι,	ὡς	ἔφης, οὔτε πρόβατον τοῦ πάσχα
[93]	καὶ πρὸς τούτοις ἐκεῖνον μὲν	ὡς	ἐχθρὸν θεοῦ καὶ κατηραμένον ἀξιοῦτε
[133]	ὡς ἐν σχοινίῳ μακρῷ καὶ	ὡς	ζυγοῦ ἱμάντι δαμάλεως τὰς ἀνομίας,
[17]	αὐτῶν ὡς σχοινίῳ μακρῷ καὶ	ὡς	ζυγοῦ ἱμάντι δαμάλεως τὰς ἀνομίας,
[120]	δὲ τέκνα μὲν τοῦ Ἀβραάμ,	ὡς	ἡ ἄμμος δὲ ἡ ἐπὶ
[58]	καὶ ἔσται τὸ σπέρμα σου	ὡς	ἡ ἄμμος τῆς γῆς, καὶ
[140]	καὶ ὕδωρ μὴ δυναμένων συνέχειν,	ὡς	ἡ γραφὴ λέγει. Εἰσὶ δὲ
[138]	Ὅτι γὰρ πᾶσα ἡ γῆ,	ὡς	ἡ γραφὴ λέγει, κατεκλύσθη, καὶ
[23]	τῷ θεῷ, ἐδικαιώθη καὶ εὐλογήθη,	ὡς	ἡ γραφὴ σημαίνει· τὴν δὲ
[58]	ὑπηρετοῦντα τῷ τῶν ὅλων πατρί,	ὡς	ἤδη συνέθεσθε, καὶ διὰ πλειόνων
[114]	ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείραντος,	ὡς	ἤδη τοῦ πάθους γενομένου λέγει.
[62]	Ἔστι δὲ ταῦτα· Καὶ ἐγένετο	ὡς	ἦν Ἰησοῦς ἐν Ἰεριχώ, ἀναβλέψας
[106]	πατέρα αὐτοῦ πάντα παρέχειν αὐτῷ,	ὡς	ἠξίου, καὶ ἀνεγερεῖν αὐτὸν ἐκ
[78]	αὐτὸν τῶν ἀπὸ Ἀρραβίας μάγων,	ὡς	ἠξίωσεν αὐτοὺς ποιῆσαι, ἀλλὰ κατὰ
[105]	ψυχὴν κληθῆναι ὑπὸ τῆς ἐγγαστριμύθου,	ὡς	ἠξίωσεν ὁ Σαούλ. Φαίνεται δὲ
[14]	τῶν λαῶν τοῦ θεοῦ γέγονεν,	ὡς	Ἠσαίας βοᾷ, ἡμεῖς ἐπιστεύσαμεν, καὶ
[112]	ἀνελεῖ διὰ τῆς μεγάλης μαχαίρας,	ὡς	Ἠσαίας βοᾷ; Καὶ οὕτως ἀφρόνως
[85]	τὸν ἀειδῆ καὶ ἄτιμον φανέντα,	ὡς	Ἠσαίας ἔφη καὶ Δαυεὶδ καὶ
[78]	ἡμᾶς μετετέθη ἡ χάρις αὕτη,	ὡς	Ἠσαίας φησὶν εἰπὼν οὕτως· Ἐγγίζει
[15]	τοῦ θεοῦ νηστείαν μάθετε νηστεύειν,	ὡς	Ἠσαίας φησίν, ἵνα τῷ θεῷ
[102]	ἀλλὰ πρὸς τὸ ἀναμάρτητος εἶναι,	ὡς	Ἠσαίας φησίν, μηδὲ μέχρι φωνῆς
[125]	παρὰ τὴν γραφὴν ἀξιῶν προσκυνεῖσθαι	ὡς	θεός, ἀποστάτης τῆς τοῦ θεοῦ
[36]	καὶ οἱ παρ' ὑμῖν ἐξηγηταί,	ὡς	θεὸς βοᾷ, ἀνόητοί εἰσι, μὴ
[73]	δὲ τοῖς ἔθνεσι περὶ οὐδενὸς	ὡς	θεοῦ καὶ κυρίου ἐλέχθη ποτὲ
[55]	τοῖς ἔθνεσι συγκεχωρηκέναι τὸν θεὸν	ὡς	θεοὺς προσκυνεῖν· καὶ τούτῳ τῷ
[63]	ὁ λόγος τοῦ θεοῦ λέγει	ὡς	θυγατρί, τῇ ἐκκλησίᾳ τῇ ἐξ
[125]	γε ἐκεῖνος ὁ ἐμὸς κύριος,	ὡς	ἰσχυρὸς καὶ δυνατός, τὰ ἴδια
[60]	τοῦτο γέγονε τότε, ὦ φίλοι,	ὡς	καὶ ἄγγελον καὶ θεὸν ὁμοῦ
[124]	καὶ κρίνεσθαι καὶ καταδικάζεσθαι μέλλουσιν,	ὡς	καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα. Ὅτι
[23]	ἀλλ' οὐκ εἰς δικαιοσύνην ἔλαβεν,	ὡς	καὶ αἱ γραφαὶ καὶ τὰ
[122]	τοῦ θεοῦ; Οὐχ ὁ Χριστός;	Ὡς	καὶ ἀλλαχοῦ φησιν· Υἱός μου
[84]	τῶν ὅλων ποιητοῦ γενόμενον γνωσθῇ·	ὡς	καὶ ἀπὸ πλευρᾶς μιᾶς τοῦ
[117]	ἐν ὅσῃ νῦν γεγόνατε, ἐγεγένητο,	ὡς	καὶ ἀπὸ τῶν γραφῶν ἀποδείκνυται.
[60]	τῇ τῷ Μωυσεῖ γενομένῃ ὑπάρξαι,	ὡς	καὶ ἀποδέδεικται ὑμῖν διὰ τῶν
[78]	τῇ Μαρίᾳ καὶ τῷ παιδίῳ,	ὡς	καὶ αὐτοῖς ἀποκεκάλυπτο, ἤδη ἐξελθόντων
[107]	τοὺς μετατιθεμένους ἀπὸ τῆς κακίας,	ὡς	καὶ αὐτὸν τὸν βασιλέα τῆς
[79]	ὄνειδος. Ἀλλὰ καὶ Ζαχαρίας φησίν,	ὡς	καὶ αὐτὸς ἐμνημόνευσας, ὅτι ὁ
[79]	πάλιν ἐν τῷ Ἰὼβ γέγραπται,	ὡς	καὶ αὐτὸς ἔφης, ὅτι οἱ
[116]	ἀληθινὸν γένος ἐσμὲν τοῦ θεοῦ,	ὡς	καὶ αὐτὸς ὁ θεὸς μαρτυρεῖ,
[74]	τῆς γῆς κατηξιωμένον ὑπ' αὐτοῦ,	ὡς	καὶ διὰ Τῆς γῆς, εἰς
[72]	σταυρώσαντες βουλευσάμενοι, καὶ αὐτὸς μηνύεται,	ὡς	καὶ διὰ τοῦ Ἠσαίου προεφητεύθη,
[69]	ἐν τοῖς Ἕλλησι λεχθῆναι ἐποίησεν,	ὡς	καὶ διὰ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ
[67]	σκληροκάρδιον τοῦ λαοῦ ὑμῶν ἁρμοσάμενος,	ὡς	καὶ διὰ τῶν προφητῶν βοᾷ,
[30]	γενομένου ἐπιτρόπου τῆς Ἰουδαίας, ὑποτάσσεται,	ὡς	καὶ ἐκ τούτου πᾶσι φανερὸν
[55]	καθ' ἡμέραν ἀναγινωσκόμεναι ὑφ' ὑμῶν,	ὡς	καὶ ἐκ τούτου συνεῖναι ὑμᾶς
[35]	ἧς φιλοσοφεῖ φιλοσοφίας ἡγεῖται φέρειν.	Ὡς	καὶ ἐκ τούτων ἡμεῖς, ὡς
[105]	σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου,	ὡς	καὶ ἐκ τῶν ἀπομνημονευμάτων καὶ
[120]	ἔσται προσδοκία ἐθνῶν. Ἐλήλυθε τοιγαροῦν,	ὡς	καὶ ἐν πολλοῖς ἀπεδείξαμεν, καὶ
[49]	ἔνδοξος καὶ κριτὴς ἁπάντων ἐλεύσεται,	ὡς	καὶ ἐν πολλοῖς τοῖς προλελεγμένοις
[106]	αὐτῶν διάγων ὕμνησε τὸν θεόν,	ὡς	καὶ ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι τῶν
[140]	ὑμῖν οἱ διδάσκαλοι ὑμῶν αὐτῶν,	ὡς	καὶ ἡ γραφὴ διαρρήδην λέγει,
[86]	θεοῦ λέγειν καὶ μελετᾶν ἐβούλοντο·	ὡς	καὶ ἡμᾶς βεβαπτισμένους ταῖς βαρυτάταις
[137]	μώλωπας, οἷς ἰαθῆναι πᾶσι δυνατόν,	ὡς	καὶ ἡμεῖς ἰάθημεν. Καλὸν γάρ,
[111]	ὁ Χριστός, ὁ τυθεὶς ὕστερον,	ὡς	καὶ Ἠσαίας ἔφη· Αὐτὸς ὡς
[123]	γεννήσαντος ἡμᾶς εἰς θεὸν Χριστοῦ,	ὡς	καὶ Ἰακὼβ καὶ Ἰσραὴλ καὶ
[6]	ἂν ποιήσειε ζῆν, οὐχ ἑαυτήν,	ὡς	καὶ κίνησις ἄλλο τι κινήσειε
[18]	φαύλων ἐνεργούμενα εἰς ἡμᾶς φέρειν,	ὡς	καὶ μέχρι τῶν ἀρρήτων, θανάτου
[93]	καὶ φονεῖς τῶν δικαίων εὑρίσκεσθε,	ὡς	καὶ μέχρις αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ
[20]	τὸ ἀφίστασθαι τῆς γνώσεως αὐτοῦ,	ὡς	καὶ Μωυσῆς φησιν· Ἔφαγε καὶ
[85]	κύριον αὐτὸν τῶν δυνάμεων κατήγγελλον,	ὡς	καὶ νῦν ἐκ τῶν ὑπ'
[96]	εἰπών· Γίνεσθε χρηστοὶ καὶ οἰκτίρμονες,	ὡς	καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ
[85]	καὶ ἀνῆλθεν εἰς τὸν οὐρανόν,	ὡς	καὶ ὁ ψαλμὸς καὶ αἱ
[52]	κατὰ διαδοχὴν μέχρις Ἰωάννου γεγενημένων,	ὡς	καὶ ὅτε εἰς Βαβυλῶνα ἀπήχθη
[80]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ ταῦτα φρονοῦμεν,	ὡς	καὶ πάντως ἐπίστασθε τοῦτο γενησόμενον·
[90]	κρύπτοντες τὴν ἐν αὐτοῖς ἀλήθειαν,	ὡς	καὶ πονέσαι τοὺς ζητοῦντας εὑρεῖν
[88]	τὴν τοῦ βαπτίσματος ὁδὸν προϊών,	ὡς	καὶ προαπέδειξα. Καὶ τότε ἐλθόντος
[43]	ἀνεκδιήγητόν ἐστιν ἀνθρώποις, οὕτως ἔφη	ὡς	καὶ προγέγραπται· Τὴν γενεὰν αὐτοῦ
[11]	σταυρωθέντος Χριστοῦ τῷ θεῷ προσαχθέντες,	ὡς	καὶ προκοπτόντων ἡμῖν τῶν λόγων
[120]	εὖ ἴστε ὅτι ἀφανῆ ἐπεποιήκεισαν,	ὡς	καὶ τὰ περὶ τὸν θάνατον
[32]	Χριστὸς ἄτιμος καὶ ἄδοξος γέγονεν,	ὡς	καὶ τῇ ἐσχάτῃ κατάρᾳ τῇ
[132]	ὑμῖν παραδοθείσης μετὰ δυνάμεως τοσαύτης,	ὡς	καὶ τὸν ἥλιον θεάσασθαι ὑμᾶς
[120]	πίστις ἐν αὐτοῖς. ~Ὁρᾶτε μέντοι	ὡς	καὶ τῷ Ἰσαὰκ τὰ αὐτὰ
[114]	περιτετμημέναι εἰσὶν ἀπὸ τῆς πονηρίας,	ὡς	καὶ χαίρειν ἀποθνήσκοντας διὰ τὸ
[90]	εἶπον καὶ ἐποίησαν οἱ προφῆται,	ὡς	καὶ ὡμολογήθη ὑμῖν, παραβολαῖς καὶ
[19]	καὶ τὸ ἔθνος οὐκ ἔθνος,	ὡς	καὶ Ὠσηέ, εἷς τῶν δώδεκα
[35]	οἰκείων, προεῖπεν ἡμῖν μέλλειν γενέσθαι,	ὡς	κατὰ μηδένα τρόπον ἐπιλήψιμον αὐτοῦ
[108]	πόλις ὑμῶν μὴ ἁλῷ καταστραφεῖσα,	ὡς	κατεστράφη, καὶ οὐ μόνον οὐ
[95]	σταυρωθέντα καὶ ἀποθανόντα, διὰ τί	ὡς	κεκατηραμένου τοῦ ὑπομείναντος κατὰ τὴν
[83]	ἐτόλμησαν ὑμῶν οἱ διδάσκαλοι ἐξηγήσασθαι,	ὡς	κελευσθέντος αὐτοῦ ἐν δεξιᾷ τοῦ
[91]	τὸ ἐν τῷ μέσῳ πηγνύμενον	ὡς	κέρας καὶ αὐτὸ ἐξέχον ἐστίν,
[91]	ἐποχοῦνται οἱ σταυρούμενοι, καὶ βλέπεται	ὡς	κέρας καὶ αὐτὸ σὺν τοῖς
[91]	ἄλλο ξύλον προσαρμοσθῇ, καὶ ἑκατέρωθεν	ὡς	κέρατα τῷ ἑνὶ κέρατι παρεζευγμένα
[15]	ὀστᾶ σου πιανθήσονται, καὶ ἔσται	ὡς	κῆπος μεθύων καὶ πηγὴ ὕδατος
[99]	ἀλλ' ἡγουμένων θανατώσειν αὐτὸν καὶ	ὡς	κοινὸν ἄνθρωπον ἐν ᾅδου μένειν.
[133]	ἔσται καὶ τὸ ἄνθος αὐτῶν	ὡς	κονιορτὸς ἀναβήσεται· οὐ γὰρ ἠθέλησαν
[133]	τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν ἐν μέσῳ	ὡς	κοπρία ὁδοῦ· καὶ ἐν πᾶσι
[15]	ψυχὴν αὐτοῦ· οὐδ' ἂν κάμψῃς	ὡς	κρίκον τὸν τράχηλόν σου καὶ
[69]	διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἐξανθείτω	ὡς	κρίνον, καὶ ἐξανθήσει καὶ ἀγαλλιάσεται
[15]	γνῶναι τὰς ὁδούς μου ἐπιθυμοῦσιν,	ὡς	λαὸς δικαιοσύνην πεποιηκὼς καὶ κρίσιν
[20]	Γενέσεως. Καὶ βουλομένου αὐτοῦ εἰπεῖν	Ὡς	λάχανα χόρτου, προεῖπον ἐγώ· Τὸ
[20]	λάχανα χόρτου, προεῖπον ἐγώ· Τὸ	ὡς	λάχανα χόρτου τοῦ μὴ ἀκούσεσθε
[36]	Ἔστω καὶ ταῦτα οὕτως ἔχοντα	ὡς	λέγεις, καὶ ὅτι παθητὸς Χριστὸς
[4]	δ' ἐάσωμεν οὕτω, καί σοι	ὡς	λέγεις συγκεχωρήσθω. Ἐκεῖνο δέ μοι
[98]	ἐπ' ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν	ὡς	λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος· ὡσεὶ
[102]	ἐπ' ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν,	ὡς	λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος. Ὡσεὶ
[103]	ἐπ' ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν	ὡς	λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος· ὡσεὶ
[52]	υἱέ μου, ἀνέβης. Ἀναπεσὼν ἐκοιμήθη	ὡς	λέων καὶ ὡς σκύμνος· τίς
[103]	ἐπ' ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν	ὡς	λέων ὠρυόμενος δηλοῖ τὸν βασιλέα
[84]	ἡ νεᾶνις ἐν γαστρὶ ἕξει,	ὡς	μεγάλων πραγμάτων σημαινομένων, εἰ γυνὴ
[43]	αὐτοῦ Ἠσαίου τὸ προφητικὸν πνεῦμα	ὡς	μέλλει γίνεσθαι προεφήτευσεν οὕτως· Καὶ
[47]	Κἀκεῖνος· Διὰ τί οὖν εἶπας·	Ὡς	μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, σωθήσεται ὁ
[47]	ταῦτα φυλάσσειν, σωθήσεται; Ἐπυνθάνετο. Κἀγώ·	Ὡς	μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, ὦ Τρύφων,
[124]	δὲ οἱ λόγοι διὰ Δαυείδ,	ὡς	μὲν ὑμεῖς ἐξηγεῖσθε, οὕτως· Ὁ
[15]	σου, καὶ τὸ σκότος σου	ὡς	μεσημβρία, καὶ ἔσται ὁ θεός
[2]	ἠξίου με ἔπειτα μισθὸν ὁρίσαι,	ὡς	μὴ ἀνωφελὴς ἡ συνουσία γίνοιτο
[135]	σπαρέντας, οὐδὲ ὀνειδίζοντα τῷ λαῷ	ὡς	μὴ ἀξίῳ τῆς κληρονομίας, πάλιν,
[115]	ἣν ὑπολαμβάνεις ἐξήγησιν ποιεῖσθαι μέλλω,	ὡς	μὴ γεγενημένου ἱερέως τινὸς Ἰησοῦ
[90]	ὑμῖν, παραβολαῖς καὶ τύποις ἀπεκάλυψαν,	ὡς	μὴ ῥᾳδίως τὰ πλεῖστα ὑπὸ
[67]	τρόμου διετάγη τοῖς πατράσιν ὑμῶν,	ὡς	μηδὲ δύνασθαι αὐτοὺς ἐπαΐειν τοῦ
[1]	ἡμῶν ἑκάστου εἴτε καὶ οὔ,	ὡς	μηδὲν πρὸς εὐδαιμονίαν τῆς γνώσεως
[110]	τῇ περικοπῇ ταύτῃ φασὶν ἀποβήσεσθαι,	ὡς	μηδενὸς μηδέπω καρποῦ ἀπὸ τῶν
[92]	τοῦτό ἐστι, συκοφαντηθήσεται ὁ θεός,	ὡς	μήτε πρόγνωσιν ἔχων μήτε τὰ
[56]	ἐστιν ἐκεῖ μικρά· ἐκεῖ σωθήσομαι,	ὡς	μικρά ἐστι, καὶ ζήσεται ἡ
[123]	ἐπί τε τῷ ἑαυτοὺς ἀπατᾶν,	ὡς	μόνοι Ἰσραὴλ ὄντες, καὶ ἐπὶ
[3]	ἐστὶν ἄνθρωπον εἰδέναι καὶ θεόν,	ὡς	μουσικὴν καὶ ἀριθμητικὴν καὶ ἀστρονομίαν
[8]	πρῶτον μὲν περιτεμοῦ, εἶτα φύλαξον,	ὡς	νενόμισται, τὸ σάββατον καὶ τὰς
[16]	ὑμῶν περιτομῆς. Οὐδεὶς γὰρ ὑμῶν,	ὡς	νομίζω, τολμήσει εἰπεῖν ὅτι μὴ
[64]	τὸ σκήνωμα αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς	ὡς	νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ,
[137]	τῶν μὴ εὐαρέστων τῷ θεῷ	ὡς	ὁ ἁπτόμενος κόρης τοῦ θεοῦ,
[16]	διὰ τοῦ Ἠσαίου λέγων· Ἴδετε	ὡς	ὁ δίκαιος ἀπώλετο, καὶ οὐδεὶς
[110]	αἰρόμεθα. βοᾷ γὰρ Ἠσαίας· Ἰδοὺ	ὡς	ὁ δίκαιος ἀπώλετο, καὶ οὐδεὶς
[125]	πάντα ἁπλῶς καὶ ἀδόλως λέγειν,	ὡς	ὁ ἐμὸς κύριος εἶπεν· Ἐξῆλθεν
[18]	μηδὲ μικρὸν ἀμείβεσθαι μηδένα βουλόμενοι,	ὡς	ὁ καινὸς νομοθέτης ἐκέλευσεν ἡμῖν,
[56]	ὁμιλοῦσι τῷ Λὼτ ἀλλ' αὐτός,	ὡς	ὁ λόγος δηλοῖ, καὶ κύριός
[62]	καὶ τούτῳ ὁ πατὴρ προσομιλεῖ,	ὡς	ὁ λόγος διὰ τοῦ Σολομῶνος
[56]	Μαμβρῆ ὁ θεὸς τῷ Ἀβραάμ,	ὡς	ὁ λόγος λέγει; Κἀκεῖνος· Μάλιστα.
[38]	εἶναι. Κἀγὼ ἀπεκρινάμην· Οἶδα ὅτι,	ὡς	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος ἔφη,
[112]	οὕτως ἀφρόνως παραδεξόμεθα τὰ τοιαῦτα,	ὡς	οἱ διδάσκαλοι ὑμῶν φασι, καὶ
[137]	ἀλλ' οὐκ εἰς δικαιοπραξίας ἔργον,	ὡς	οἱ λόγοι ἀναγκάζουσι. Συμφάμενοι οὖν
[56]	ὡς γέγραπται, καὶ θεός ἐστιν,	ὡς	οἱ λόγοι σημαίνουσιν οὕτως εἰρημένοι·
[15]	τὴν ἀκροβυστίαν τῆς καρδίας ὑμῶν,	ὡς	οἱ λόγοι τοῦ θεοῦ διὰ
[136]	καὶ ὑμεῖς τῇ Βάαλ ἐθύετε,	ὡς	οἱ πατέρες ὑμῶν, οὐδὲ ἐν
[80]	οἰκοδομηθείσῃ καὶ κοσμηθείσῃ καὶ πλατυνθείσῃ,	ὡς	οἱ προφῆται Ἰεζεκιὴλ καὶ Ἠσαίας
[10]	προσέχομεν λόγοις καὶ οὐκ ἀληθεῖ,	ὡς	οἴεσθε, πιστεύομεν δόξῃ; Τοῦτ' ἔστιν
[135]	Ἰακὼβ σπέρμα νῦν λεγόμενον, οὐχ	ὡς	οἰηθείη τις ἂν περὶ τοῦ
[47]	καὶ προσλαμβάνεσθαι καὶ κοινωνεῖν ἁπάντων,	ὡς	ὁμοςπλάγχνοις καὶ ἀδελφοῖς, δεῖν ἀποφαίνομαι.
[55]	καὶ φοβερὸς πολλάκις. Οὐ γὰρ	ὡς	ὄντων θεῶν ταῦτα λέγεται, ἀλλ'
[52]	ἡ γῆ ὑμῶν ἠρημώθη καὶ	ὡς	ὀπωροφυλάκιον καταλέλειπται. Τὸ δὲ εἰπεῖν
[56]	ὁ Τρύφων· Ἀποδείκνυε· καὶ γάρ,	ὡς	ὁρᾷς, ἥ τε ἡμέρα προκόπτει,
[98]	μέσῳ τῆς κοιλίας μου· ἐξηράνθη	ὡς	ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ
[102]	ποιεῖν. Καὶ τό τε Ἐξηράνθη	ὡς	ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ
[102]	μέσῳ τῆς κοιλίας μου· ἐξηράνθη	ὡς	ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ
[103]	συμβαινόντων αὐτῷ. Καὶ τὸ Ἐξηράνθη	ὡς	ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ
[9]	βούλοιο τούτου πέρι δέξασθαι λόγον,	ὡς	οὐ πεπλανήμεθα οὐδὲ παυσόμεθα ὁμολογοῦντες
[28]	Ἰσραὴλ ἀπερίτμητος καρδίας αὐτῶν. Ὁρᾶτε	ὡς	οὐ ταύτην τὴν περιτομὴν τὴν
[3]	πλάνην καὶ τὰ ἐκείνων ἐπιτηδεύματα,	ὡς	οὐδὲν ὑγιὲς δρῶσιν οὐδὲ θεῷ
[63]	αὐτοῦ· οὐ δοκεῖ σοι λελέχθαι	ὡς	οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἔχοντος τὸ
[43]	λόγον τῇ τάξει παριὼν ἔρχομαι.	~Ὡς	οὖν ἀπὸ Ἀβραὰμ ἤρξατο περιτομὴ
[123]	τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἐλπιοῦσιν ἔθνη.	Ὡς	οὖν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς Ἰακὼβ
[135]	Χριστόν, καὶ ὑμεῖς δὲ αὐτοί;	Ὡς	οὖν Ἰσραὴλ τὸν Χριστὸν καὶ
[123]	σου τὰ πέρατα τῆς γῆς.	~Ὡς	οὖν πάντα ταῦτα εἴρηται πρὸς
[103]	τοῦ εἶναι μόσχους αἰτίους οἴδαμεν.	Ὡς	οὖν πατέρες εἰσὶ τῶν μόσχων
[49]	σοὶ ἐπ' αὐτόν; Κἀκεῖνος· Μάλιστα.	Ὡς	οὖν, φημί, ἔτι ὄντος τότε
[63]	ὅτι τοῖς εἰς αὐτὸν πιστεύουσιν,	ὡς	οὖσι μιᾷ ψυχῇ καὶ μιᾷ
[42]	Ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ ἐπαγαγεῖν	Ὡς	παιδίον, δηλωτικὸν τοῦ τοὺς πονηροὺς
[13]	τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ	ὡς	παιδίον, ὡς ῥίζα, ἐν γῇ
[42]	τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ	ὡς	παιδίον, ὡς ῥίζα ἐν γῇ
[95]	ἐκείνῳ ἐπιβεβληκέναι τὰς χεῖρας ὑμῶν,	ὡς	παρὰ ἀδίκων καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ
[55]	προσκυνεῖν· καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ	ὡς	παραχρώμενοι προφῆται πολλάκις λέγουσιν ὅτι
[129]	ἐπὶ γῆς κυρίου κύριός ἐστιν,	ὡς	πατὴρ καὶ θεός, αἴτιός τε
[88]	ἀναδύντος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ὕδατος	ὡς	περιστερὰν τὸ ἅγιον πνεῦμα ἐπιπτῆναι
[50]	καὶ τὸ ἔργον ἐναντίον αὐτοῦ.	Ὡς	ποιμὴν ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ,
[91]	καὶ ἐν τῷ Ἠσαίᾳ ἀναιρεθήσεσθαι	ὡς	πολέμιον διὰ τῆς μεγάλης μαχαίρας,
[141]	ἄνδρες, ἔφην, δείκνυσιν ὅτι οὐχ	ὡς	πορνεύοντες πολλὰς ἔσχον γυναῖκας οἱ
[138]	καὶ ἀνάπαυσιν προητοίμασεν ἐν Ἰερουσαλήμ,	ὡς	προαποδέδεικται διὰ πάντων τῶν ἐπὶ
[139]	ἁγίων πάντων μέλλουσαν γίνεσθαι, ἧς,	ὡς	προαποδέδεικται, διακατάσχεσιν ἐπήγγελται. ὅθεν οἱ
[13]	μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. Πάντες	ὡς	πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ
[32]	μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν, καὶ	ὡς	πρόβατον ἀχθήσεσθαι ἐλέγετο, καὶ δύο
[90]	ἡμεῖς. Παθεῖν μὲν γὰρ καὶ	ὡς	πρόβατον ἀχθήσεσθαι οἴδαμεν· εἰ δὲ
[13]	οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ·	ὡς	πρόβατον εἰς σφαγὴν ἤχθη· καὶ
[72]	καὶ διὰ τοῦ Ἠσαίου προεφητεύθη,	ὡς	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἀγόμενος, καὶ
[89]	ἐν τοῖς ἀνόμοις λογισθήσεται καὶ	ὡς	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἀχθήσεται, οὗ
[111]	ὡς καὶ Ἠσαίας ἔφη· Αὐτὸς	ὡς	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη. Καὶ
[114]	Ὅταν λέγῃ διὰ Ἠσαίου· Αὐτὸς	ὡς	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ
[108]	αὐτὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, ἀλλ'	ὡς	προεῖπον, ἄνδρας χειροτονήσαντες ἐκλεκτοὺς εἰς
[131]	τῶν ὄφεων τῶν δακόντων ὑμᾶς,	ὡς	προεῖπον, γεγένηται (πάντα προλαμβάνοντος πρὸ
[47]	συζῆν τοῖς Χριστιανοῖς καὶ πιστοῖς,	ὡς	προεῖπον, μὴ πείθοντες αὐτοὺς μήτε
[104]	τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον,	ὡς	προεῖπον, προαγγελία ἦν διὰ ποίου
[125]	ποιήσειν. Ὅτε γὰρ ἄνθρωπος γέγονεν,	ὡς	προεῖπον, προσῆλθεν αὐτῷ ὁ διάβολος,
[140]	ἄφθαρτα κληρονομήσειν. ~Ὅθεν καὶ Ἰακώβ,	ὡς	προεῖπον, τύπος ὢν καὶ αὐτὸς
[96]	ἀπὸ τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ, ἀλλ'	ὡς	προειπόντος τοῦ θεοῦ τὰ ὑφ'
[56]	σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου,	ὡς	προείρηκα. Καὶ πάλιν ἐν ἄλλοις
[92]	σπονδῶν καὶ προσφορῶν, εἰ μή,	ὡς	προείρηται ὑπ' ἐμοῦ, ἀποδείξετε ὅτι
[132]	τοῦ μετονομασθέντος τῷ Ἰησοῦ ὀνόματι,	ὡς	προελέλεκτο, ὃς καὶ εἰσήγαγε τὸν
[83]	ἐγέννησά σε, τῷ Χριστῷ εἴρηται,	ὡς	προέφημεν. ~Καὶ τὸ Ἰδοὺ ἡ
[63]	οὗ καὶ Μωυσῆς τοῦ αἵματος,	ὡς	προέφην, αἵματι σταφυλῆς, ἐν παραβολῇ
[53]	καὶ αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ,	ὡς	προέφην, ἀμφότερα τὰ ζῶα κελεῦσαι
[134]	ἀνόητοι καὶ κατὰ τοῦτο ὄντες.	Ὡς	προέφην γάρ, οἰκονομίαι τινὲς μεγάλων
[51]	μεταξὺ τῆς παρουσίας αὐτοῦ χρόνῳ,	ὡς	προέφην, γενήσεσθαι ἱερεῖς καὶ ψευδοπροφήτας
[41]	προσφερομένων θυσιῶν λέγει ὁ θεός,	ὡς	προέφην, διὰ Μαλαχίου, ἑνὸς τῶν
[92]	εὐαρεστοῦντος τῷ θεῷ καὶ μεμαρτυρημένου,	ὡς	προέφην διὰ τῶν ἁγίων προφητικῶν
[92]	Οὐδαμόθεν γὰρ ἀλλαχόθεν ἐστὲ γνωριζόμενοι,	ὡς	προέφην, εἰ μὴ ἀπὸ τῆς
[94]	ἀδικίας; Μυστήριον γὰρ διὰ τούτου,	ὡς	προέφην, ἐκήρυσσε, δι' οὗ καταλύειν
[88]	ἅγιον καὶ διὰ τοὺς ἀνθρώπους,	ὡς	προέφην, ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐπέπτη
[130]	τούτους καὶ Ἰακὼβ καὶ Ἰσραήλ,	ὡς	προέφην ἐν πολλοῖς, εἶναι δεῖ.
[21]	τῶν πατέρων ὑμῶν εἰς σημεῖον,	ὡς	προέφην, καὶ τὸ σάββατον ἐντέταλται
[56]	ἄγγελος καλεῖται, ἐκ τοῦ ἀγγέλλειν,	ὡς	προέφην, οἷσπερ βούλεται τὰ παρ'
[102]	τῷ γεννηθῆναι αὐτὸν ἐν Βηθλεέμ,	ὡς	προέφην, παρὰ τῶν ἀπὸ Ἀρραβίας
[113]	δὲ λέγω τοιοῦτόν ἐστιν. Ἰησοῦν,	ὡς	προέφην πολλάκις, Αὐσῆν καλούμενον, ἐκεῖνον
[19]	περιτομή, ἀλλ' ὑμῖν μόνοις, ἵνα,	ὡς	προέφην, ταῦτα πάθητε ἃ νῦν
[57]	παρθένου γεννηθείς, ἄνθρωπος ὁμοιοπαθὴς πᾶσιν,	ὡς	προέφης, γέγονεν. Κἀγώ· Συγχώρει, ὦ
[56]	τότε ὑπὸ τὴν δρῦν ἐπαναστρέψαι,	ὡς	προηπίστατο ἀναγκαῖον εἶναι τῷ Ἀβραὰμ
[19]	λαὸν ἐκεῖνον καὶ θυσίας φέρειν	ὡς	πρὸς ὄνομα αὐτοῦ ἐνετείλατο, ἵνα
[136]	καὶ πνεύματος γεγεννημένον. ~Ὁρᾶτε γὰρ	ὡς	πρὸς τὸν λαὸν νῦν λέγει,
[132]	τῷ τῆς δυνάμεως ὀνόματι ὡδηγήθησαν,	ὡς	πρότερον ὁ περιλειφθεὶς λαὸς ἀπὸ
[50]	ὡς ῥοπὴ ζυγοῦ ἐλογίσθησαν, καὶ	ὡς	πτύελος λογισθήσονται. Ὁ δὲ Λίβανος
[53]	αὐτῷ, προδήλωσις ἦν. Οὗτοι γὰρ	ὡς	πῶλος ἀσαγὴς καὶ ζυγὸν ἐπὶ
[25]	καὶ ἐγενόμεθα ἀκάθαρτοι πάντες, καὶ	ὡς	ῥάκος ἀποκαθημένης πᾶσα ἡ δικαιοσύνη
[42]	Ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς παιδίον,	ὡς	ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ, καὶ
[13]	Ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς παιδίον,	ὡς	ῥίζα, ἐν γῇ διψώσῃ. Οὐκ
[50]	ὡς σταγὼν ἀπὸ κάδου, καὶ	ὡς	ῥοπὴ ζυγοῦ ἐλογίσθησαν, καὶ ὡς
[15]	ἐν ἰσχύϊ καὶ μὴ φείσῃ,	ὡς	σάλπιγγι ὕψωσον τὴν φωνήν σου
[93]	σου, καὶ τὸν πλησίον σου	ὡς	σεαυτόν. Ὁ γὰρ ἐξ ὅλης
[52]	Ἀναπεσὼν ἐκοιμήθη ὡς λέων καὶ	ὡς	σκύμνος· τίς ἐγερεῖ αὐτόν; Οὐκ
[140]	κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα,	ὡς	Σόδομα ἂν καὶ Γόμορρα ἐγενήθημεν·
[55]	σπέρμα εἰς σωτηρίαν, ἵνα μὴ	ὡς	Σοδομιτῶν καὶ Γομορραίων τέλεον καὶ
[57]	ὃν ἀπαιτεῖς λόγον ἀποδώσω. Κἀκεῖνος·	Ὡς	σοὶ δοκεῖ, ἔφη, πρᾶττε· καὶ
[50]	ἐγνώρισεν αὐτῷ; Πάντα τὰ ἔθνη	ὡς	σταγὼν ἀπὸ κάδου, καὶ ὡς
[99]	Μὴ ὡς ἐγὼ βούλομαι, ἀλλ'	ὡς	σὺ θέλεις· δηλῶν διὰ τούτων
[114]	καὶ δακτύλους καὶ ψυχὴν ἔχειν	ὡς	σύνθετον ζῶον τὸν πατέρα τῶν
[17]	οἱ ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν	ὡς	σχοινίῳ μακρῷ καὶ ὡς ζυγοῦ
[3]	αὐτοῖς, πάτερ, ὁρατὸν τὸ θεῖον	ὡς	τὰ ἄλλα ζῶα, ἀλλὰ μόνῳ
[128]	τμηθῆναι· καὶ παραδείγματος χάριν παρειλήφειν	ὡς	τὰ ἀπὸ πυρὸς ἀναπτόμενα πυρὰ
[30]	ὑπὸ τῶν νοῦν μὴ ἐχόντων,	ὡς	τὰ αὐτὰ δίκαια μὴ πάντας
[20]	εἴρηται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ὅτι	ὡς	τὰ λάχανα εἰς τροφὴν τῷ
[2]	προὔχοντι ἐν τοῖς Πλατωνικοῖς συνδιέτριβον	ὡς	τὰ μάλιστα, καὶ προέκοπτον καὶ
[103]	τοὺς διδασκάλους ὑμῶν, προέλεγεν· οὓς	ὡς	ταύρους διὰ τοῦτο ὁ λόγος
[44]	ἔσονται εἰς ὅρασιν πάσῃ σαρκί.	Ὡς	τεμόντας ὑμᾶς ἀπὸ τῶν ψυχῶν
[135]	ὅτι ἐπλήσθη ἡ χώρα αὐτῶν,	ὡς	τὸ ἀπ' ἀρχῆς, μαντειῶν καὶ
[25]	ὄρους τοῦ ἁγίου σου. Ἐγενόμεθα	ὡς	τὸ ἀπ' ἀρχῆς, ὅτε οὐκ
[2]	ὡμολόγησα μὴ εἰδέναι. Ἐδυσφόρουν οὖν,	ὡς	τὸ εἰκός, ἀποτυχὼν τῆς ἐλπίδος,
[86]	Χριστὸν Ἠσαίας προεφήτευσε. Καὶ Δαυεὶδ	ὡς	τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ
[128]	ὡσαύτως ἀποδέδεικται, καὶ ἄγγελον, οὐχ	ὡς	τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ὀνόματι
[122]	οὖν μαρτυρεῖ ὁ Χριστός; Δῆλον	ὡς	τοῖς πεπιστευκόσιν. Οἱ δὲ προσήλυτοι
[114]	τῶν ἀποβαίνειν μελλόντων, φθεγγόμενον αὐτοὺς	ὡς	τότε γινομένων ἢ καὶ γεγενημένων·
[63]	τὴν στολὴν αὐτοῦ πλύνειν ἔφη,	ὡς	τοῦ αἵματος αὐτοῦ οὐκ ἐξ
[23]	ἡμῖν εἰς ἄτοπα ἐμπίπτειν νοήματα,	ὡς	τοῦ αὐτοῦ θεοῦ μὴ ὄντος
[6]	ἴδιον αὐτῆς ἐστι τὸ ζῆν	ὡς	τοῦ θεοῦ· ἀλλὰ ὥσπερ ἄνθρωπος
[96]	ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου, οὐχ	ὡς	τοῦ θεοῦ καταρωμένου τούτου τοῦ
[55]	ὄντων θεῶν ταῦτα λέγεται, ἀλλ'	ὡς	τοῦ λόγου διδάσκοντος ἡμᾶς ὅτι
[1]	ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς ἐπιχειροῦσι πείθειν	ὡς	τοῦ μὲν σύμπαντος καὶ αὐτῶν
[102]	καὶ βοήθειαν ζητεῖν, ἀλλὰ μή,	ὡς	τοὺς λοιποὺς τῶν ἀνθρώπων, διὰ
[74]	τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ.	Ὡς	τῷ θεῷ καὶ πατρὶ τῶν
[22]	σου οὐκ ἀκούσομαι. Καὶ κυλισθήσεται	ὡς	ὕδωρ κρίμα καὶ ἡ δικαιοσύνη
[34]	σελήνης εἰς γενεὰς γενεῶν. Καταβήσεται	ὡς	ὑετὸς ἐπὶ πόκον καὶ ὡσεὶ
[76]	αὐτὸ τοῦτο αἰνίσσεται; Τὸ γὰρ	ὡς	υἱὸν ἀνθρώπου εἰπεῖν, φαινόμενον μὲν
[76]	καὶ τοῦτο γέγονεν. ~Ὅταν γὰρ	ὡς	υἱὸν ἀνθρώπου λέγῃ Δανιὴλ τὸν
[32]	παρὰ τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν	ὡς	υἱὸν ἀνθρώπου παραλαμβάνοντα τὴν αἰώνιον
[126]	καὶ ἀνὴρ διὰ Ἰεζεκιήλ, καὶ	ὡς	υἱὸς ἀνθρώπου διὰ Δανιήλ, καὶ
[31]	μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ	ὡς	υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος· καὶ ἦλθεν
[79]	ἄγγελοι, ὡς Δανιήλ φησιν, ὅτι	ὡς	υἱὸς ἀνθρώπου πρὸς τὸν παλαιὸν
[31]	τῇ ἐνδόξῳ γινομένῃ αὐτοῦ παρουσίᾳ;	Ὡς	υἱὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐπάνω νεφελῶν
[118]	καὶ αἰώνιος βασιλεύς, ὁ Χριστός,	ὡς	υἱὸς θεοῦ· οὗ ἐν τῇ
[141]	θεοῦ λάβῃ ἄφεσιν, ἀλλ' οὐχ,	ὡς	ὑμεῖς ἀπατᾶτε ἑαυτοὺς καὶ ἄλλοι
[137]	ἑβδομήκοντα· εἰπὼν γὰρ αὐτὰς πρότερον	ὡς	ὑμεῖς αὐτὰς ἔχετε, πεῖραν ὑμῶν
[10]	ὑμῶν περιτεμνόμεθα τὴν σάρκα, οὐδὲ	ὡς	ὑμεῖς σαββατίζομεν; Ἢ καὶ ὁ
[72]	τέλεον παραγεγράφθαι γραφῶν. ~Κἀγὼ εἶπον·	Ὡς	ὑμῖν φίλον, πράξω. Ἀπὸ μὲν
[27]	ὦ φίλοι, παρέλιπον αὐτάς, ἀλλὰ	ὡς	ὑμῶν νενοηκότων καὶ νοούντων ὅτι,
[68]	εἰς Ἑζεκίαν αὐτὴν εἰρῆσθαι, ὅπερ,	ὡς	ὑπεσχόμην, ἀποδείξω ψεύδεσθαι αὐτούς. Ἃς
[39]	πρὸς ἃ ἀξιοῦτε ἀποδείξεις ποιεῖσθαι,	ὡς	ὑπεσχόμην, ἐν τῷ προσήκοντι τόπῳ
[133]	καὶ ὑπὲρ πάντων ἁπλῶς ἀνθρώπων,	ὡς	ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν καὶ
[135]	μὴ ἀξίῳ τῆς κληρονομίας, πάλιν,	ὡς	ὑπολαβόμενος, τοῖς αὐτοῖς ὑπισχνεῖσθαι. Ἀλλ'
[10]	οὕτως καὶ μεγάλα ἐπίσταμαι εἶναι,	ὡς	ὑπολαμβάνειν μηδένα δύνασθαι φυλάξαι αὐτά·
[79]	δὲ ὑμέτεραι ἐξηγήσεις τετεχνασμέναι εἰσίν,	ὡς	φαίνεται καὶ ἐκ τῶν ἐξηγημένων
[22]	ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ	ὡς	φεύγοντα, οἱ πίνοντες ἐν φιάλαις
[142]	πλοῦν ποιεῖσθαι προσδοκᾷς, μὴ ὄκνει	ὡς	φίλων ἡμῶν μεμνῆσθαι ἐὰν ἀπαλλαγῇς.
[58]	ᾔδειν. Καὶ ἐφοβήθη, καὶ εἶπεν·	Ὡς	φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος. Οὐκ
[86]	φησὶν εἶναι τὸν δίκαιον. Καὶ	ὡς	φοῖνιξ ἀνθήσειν ὁ δίκαιος εἴρηται.
[25]	ἡ δικαιοσύνη ἡμῶν, καὶ ἐξερρύημεν	ὡς	φύλλα διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν·
[22]	ὕδωρ κρίμα καὶ ἡ δικαιοσύνη	ὡς	χειμάρρους ἄβατος. Μὴ σφάγια καὶ
[81]	τὸ εἰρημένον, ὅτι Ἡμέρα κυρίου	ὡς	χίλια ἔτη, εἰς τοῦτο συνάγειν.
[133]	ὑπὸ φλογὸς καιομένης, ἡ ῥίζα	ὡς	χνοῦς ἔσται καὶ τὸ ἄνθος
[2]	δὲ ἧκα, Περιπατητικὸν καλούμενον, δριμύν,	ὡς	ᾤετο. Καί μου ἀνασχόμενος οὗτος
[14]	καὶ γνωριεῖ εἰς ὃν ἐξεκέντησαν,	ὡς	Ὠσηέ, εἷς τῶν δώδεκα προφητῶν,
[65]	αὐτοὺς ἐρῶ, ἀλλ' ὑφ' ἓν	ὥς	εἰσι συνημμένοι· καὶ ὑμεῖς τὸν
[122]	ἡμᾶς τὰ ἔθνη, οὓς ἐφώτισεν,	ὥς	πού φησιν· Οὕτω λέγει κύριος·
[45]	πρῶτον. Κἀγώ· Ὅσα βούλει ἐξέταζε,	ὥς	σοι ἐπέρχεται· ἐγὼ γὰρ καὶ
[60]	αὐτοῦ ὁμοίως ὑπηρετήσας· ὥστε, κἂν	ὥς	φατε ἔχῃ, ὅτι δύο ἦσαν,
[68]	ἀλλ' οὐκ εἰς τὸν Ἑζεκίαν,	ὥς	φατε ὑμεῖς, οὐχὶ καὶ ἐν
[83]	ὅπου τὰ δαιμόνια ἀπεκυρίευεν αὐτῶν,	ὥς	φησι Δαυείδ· Οἱ θεοὶ τῶν
[3]	ζῶα, ἀλλὰ μόνῳ νῷ καταληπτόν,	ὥς	φησι Πλάτων, καὶ ἐγὼ πείθομαι
[3]	ἐμαυτὸν γίνεται, {μὴ ἐναντία δρώσαις	ὡσανεί,	φιλολογίᾳ τε ἀνυτικώτατά ἐστι τὰ
[3]	Τὸ κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ	ὡσαύτως	ἀεὶ ἔχον καὶ τοῦ εἶναι
[128]	ὁ προφητικὸς λόγος, διὰ πολλῶν	ὡσαύτως	ἀποδέδεικται, καὶ ἄγγελον, οὐχ ὡς
[85]	ὁμοίως ὅσα παγίως ὁμολογεῖται ἀεὶ	ὡσαύτως	λέγεσθαι καὶ ὁμολογεῖσθαι, τὸν δὲ
[56]	ἀνέβαινε φλὸξ ἐκ τῆς γῆς	ὡσεὶ	ἀτμὶς καμίνου. Καὶ παυσάμενος λοιπὸν
[31]	τὸ τρίχωμα τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ	ὡσεὶ	ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ
[103]	παρακολουθησάντων συντετάχθαι, γέγραπται ὅτι ἱδρὼς	ὡσεὶ	θρόμβοι κατεχεῖτο, αὐτοῦ εὐχομένου καὶ
[102]	μου. Ἐγενήθη ἡ καρδία μου	ὡσεὶ	κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς
[98]	μου. Ἐγενήθη ἡ καρδία μου	ὡσεὶ	κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς
[103]	μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου	ὡσεὶ	κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς
[34]	ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον καὶ	ὡσεὶ	σταγὼν ἡ στάζουσα ἐπὶ τὴν
[103]	δυνηθῆναι ἐργάσασθαί τι. Καὶ τὸ	Ὡσεὶ	ὕδωρ ἐξεχύθη καὶ διεσκορπίσθη πάντα
[103]	ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος·	ὡσεὶ	ὕδωρ ἐξεχύθη καὶ διεσκορπίσθη πάντα
[102]	ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος.	Ὡσεὶ	ὕδωρ ἐξεχύθη καὶ διεσκορπίσθη πάντα
[98]	ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος·	ὡσεὶ	ὕδωρ ἐξεχύθη καὶ διεσκορπίσθη πάντα
[31]	ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ	ὡσεὶ	φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ
[31]	παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, ἔχων περιβολὴν	ὡσεὶ	χιόνα λευκήν, καὶ τὸ τρίχωμα
[34]	αὐτοῦ, καὶ ἐξανθήσουσιν ἐκ πόλεως	ὡσεὶ	χόρτος τῆς γῆς. Ἔσται τὸ
[14]	γνωριεῖ εἰς ὃν ἐξεκέντησαν, ὡς	Ὠσηέ,	εἷς τῶν δώδεκα προφητῶν, καὶ
[19]	ἔθνος οὐκ ἔθνος, ὡς καὶ	Ὠσηέ,	εἷς τῶν δώδεκα προφητῶν, φησί.
[141]	οἳ λέγουσιν ὅτι, κἂν ἁμαρτωλοὶ	ὦσι,	θεὸν δὲ γινώσκουσιν, οὐ μὴ
[140]	τοῦ Ἀβραὰμ οὖσι, κἂν ἁμαρτωλοὶ	ὦσι	καὶ ἄπιστοι καὶ ἀπειθεῖς πρὸς
[123]	ἔλεγον ἐγώ, ἐν τῷ Ἠσαίᾳ,	ὠσὶν	ἀκούοντες εἰ ἄρα ἀκούετε, περὶ
[127]	ὀξὺ ἀκούων, οὐκ ὀφθαλμοῖς οὐδὲ	ὠσὶν	ἀλλὰ δυνάμει ἀλέκτῳ· καὶ πάντα
[14]	γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου	ὥσπερ	αἱ βουλαὶ ὑμῶν, οὐδὲ αἱ
[14]	ὑμῶν, οὐδὲ αἱ ὁδοί μου	ὥσπερ	αἱ ὁδοὶ ὑμῶν, ἀλλὰ ὅσον
[6]	ζῆν ὡς τοῦ θεοῦ· ἀλλὰ	ὥσπερ	ἄνθρωπος οὐ διὰ παντός ἐστιν
[24]	Χριστὸς πάντας τοὺς βουλομένους περιτέμνει,	ὥσπερ	ἄνωθεν ἐκηρύσσετο, πετρίναις μαχαίραις, ἵνα
[116]	καὶ ἀφίσταται ἀφ' ἡμῶν. Καὶ	ὥσπερ	ἀπὸ πυρὸς ἐξεσπασμένοι ἐσμέν, ἀπὸ
[115]	γεγραμμένοι ἀφήλικες τῆς γενεᾶς ἐκείνης.	Ὥσπερ	γὰρ αἱ μυῖαι ἐπὶ τὰ
[122]	καὶ τοὺς προσηλύτους ταῦτα; Καὶ	ὥσπερ	ἐν θεάτρῳ ἀνέκραγόν τινες τῶν
[99]	καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί,	ὥσπερ	καὶ αὐτὰ ἃ ποιεῖν ἔμελλε,
[85]	ἐξ ὑμῶν ἐπορκισταὶ τῇ τέχνῃ,	ὥσπερ	καὶ τὰ ἔθνη, χρώμενοι ἐξορκίζουσι
[49]	θεὸς δυνατὸς ἦν ποιῆσαι, ἵνα,	ὥσπερ	ὁ Χριστὸς τῇ πρώτῃ παρουσίᾳ
[80]	οὐρανόν, μὴ ὑπολάβητε αὐτοὺς Χριστιανούς,	ὥσπερ	οὐδὲ Ἰουδαίους, ἄν τις ὀρθῶς
[88]	αὐτὸν ἐληλυθέναι ἐπὶ τὸν ποταμόν,	ὥσπερ	οὐδὲ τὸ γεννηθῆναι αὐτὸν καὶ
[115]	ἀποκαλύψει αὐτοῦ ἑωράκει ὁ προφήτης,	ὥσπερ	οὐδὲ τὸν διάβολον καὶ τὸν
[84]	Ἀδὰμ ἡ Εὔα γέγονε, καὶ	ὥσπερ	τἄλλα πάντα ζῶα λόγῳ θεοῦ
[5]	καὶ Πυθαγόραν, σοφοὺς ἄνδρας, οἳ	ὥσπερ	τεῖχος ἡμῖν καὶ ἔρεισμα φιλοσοφίας
[114]	τὴν ἐργασίαν, οὐ συνετῶς ἀκούσομαι,	ὥσπερ	ὑμῶν οἱ διδάσκαλοι ἀξιοῦσιν, οἰόμενοι
[2]	τοῖς νοητοῖς αὐτὴν παρασκευάσει χρησίμην,	ὥστε	αὐτὸ κατιδεῖν τὸ καλὸν καὶ
[20]	μόσχον τὸν χρύσεον ποιήσαντες προσεκυνεῖτε.	Ὥστε	δικαίως ἀεὶ βοᾷ· Υἱοὶ ἀσύνετοι,
[23]	τὰ πράγματα ἀναγκάζει ἡμᾶς ὁμολογεῖν.	Ὥστε	δικαίως εἴρητο περὶ ἐκείνου τοῦ
[141]	αὐτοὺς ὁ θεὸς τοιούτους ἐποίησεν.	Ὥστε,	ἐὰν μετανοήσωσι, πάντες βουλόμενοι τυχεῖν
[57]	τοῦ Ἀβραὰμ βεβρωκέναι γεγραμμένον ἐστίν.	Ὥστε	ἔρχου ἤδη ἀποδώσων ἡμῖν τὸν
[60]	δὲ ὁ ὁμιλῶν τῷ Μωυσεῖ,	ὥστε	καὶ ἄγγελον καὶ θεόν, δύο
[130]	πυρὸς διαβιβρώσκεσθαι μέλλειν, ἀθάνατα μένοντα,	ὥστε	καὶ εἶναι εἰς ὅρασιν πάσης
[121]	παλαιᾶς κακῆς ἑκάστου γένους πολιτείας,	ὥστε	καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεσθαι αὐτοῦ
[30]	αὐτοῦ τοσαύτην ἔδωκεν αὐτῷ δύναμιν,	ὥστε	καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεσθαι τῷ
[52]	γένει ὑμῶν ὄντα λέγετε ἀρχιερέα,	ὥστε,	καὶ τότε ὄντος ὑμῖν κατὰ
[78]	οὐδ' ὑμῶν τινες ἀρνήσασθαι δύνανται.	Ὥστε	καλὸν ἂν εἴη ὑμᾶς, ὦ
[60]	τῇ βουλῇ αὐτοῦ ὁμοίως ὑπηρετήσας·	ὥστε,	κἂν ὥς φατε ἔχῃ, ὅτι
[94]	καὶ οὐδείς μοι λόγον ἀπέδωκεν.	Ὥστε	λέγε σὺ ἃ λέγεις· προσέχομεν
[118]	καὶ ἀπὸ τῶν γραφῶν ἀποδείκνυται.	~Ὥστε	μᾶλλον παυσάμενοι τοῦ φιλεριστεῖν μετανοήσατε
[70]	συνεβουλεύσαντο, οὐδὲ ᾔδεισαν βάθη φωνῶν,	ὥστε	μὴ ἀκοῦσαι· λαὸς πεφαυλισμένος, καὶ
[27]	καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν.	Ὥστε	ὃν τρόπον τὴν ἀρχὴν διὰ
[88]	τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ ἔχοντας.	Ὥστε	οὐ διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν
[17]	οἱ ἀγνοοῦντες ἡμᾶς πάντες λέγουσιν·	ὥστε	οὐ μόνον ἑαυτοῖς ἀδικίας αἴτιοι
[57]	ὀδοῦσι καὶ γνάθοις μασώμενοι βεβρώκασιν.	Ὥστε	οὐδὲ ἐνταῦθα ἀπορήσαιμεν ἂν περὶ
[84]	τεκοῦσα, καὶ ἄλλαι τινὲς ὁμοίως.	Ὥστε	οὐκ ἀδύνατον ὑπολαμβάνειν δεῖ ὑμᾶς
[89]	ἐν τῷ νόμῳ λέγεται εἶναι·	ὥστε	πρὸς τοῦτο ἀκμὴν δυσπείστως ἔχω.
[51]	ὁ μέλλων ἔρχεσθαι. ὁ Ἔχων	ὦτα	ἀκούειν ἀκουέτω. ~Καὶ διὰ Ἰακὼβ
[39]	μὲν ἤδη, ὦ ἄνδρες, τοῖς	ὦτα	ἔχουσι καὶ ἐκ τῶν ὁμολογουμένων
[70]	χεῖρας ἀφωσιωμένος ἀπὸ δώρων, βαρύνων	ὦτα	ἵνα μὴ ἀκούσῃ κρίσιν ἄδικον
[69]	Τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν, καὶ	ὦτα	κωφῶν ἀκούσονται· τότε ἁλεῖται ὡς
[123]	καὶ οὐκ ἐφυλάξασθε· ἀνεῳγμένα τὰ	ὦτα	ὑμῶν, καὶ οὐκ ἠκούσατε. Ἢ
[33]	αἱ φωναὶ σημαίνουσι. Τὰ δὲ	ὦτα	ὑμῶν πέφρακται καὶ αἱ καρδίαι
[12]	πράξαντες κακῶς. Ἔτι γὰρ τὰ	ὦτα	ὑμῶν πέφρακται, οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν
[10]	πρὸς ταῦτα ἀπολογήσασθαι, καὶ ἐπιδεῖξαι	ᾧτινι	τρόπῳ ἐλπίζετε ὁτιοῦν, κἂν μὴ
[117]	βαρβάρων εἴτε Ἑλλήνων εἴτε ἁπλῶς	ᾡτινιοῦν	ὀνόματι προσαγορευομένων, ἢ ἁμαξοβίων ἢ
[28]	ἔγνων, ἐδούλευσέ μοι· εἰς ἀκοὴν	ὠτίου	ὑπήκουσέ μου. ~Δοξάσωμεν τὸν θεόν,
[7]	τις χρήσαιτο διδασκάλῳ ἢ πόθεν	ὠφεληθείη	τις, εἰ μηδὲ ἐν τούτοις
[1]	ἐκ φιλοσοφίας σύ τ' ἂν	ὠφεληθείης,	ὅσον παρὰ τοῦ σοῦ νομοθέτου
[142]	τοῦτο ποιεῖν ἡμᾶς, μάλλον ἂν	ὠφελήθημεν,	ἐξετάζοντες αὐτοὺς τοὺς λόγους· ἀλλ'
[7]	καὶ ἔστιν ἐντυχόντα τούτοις πλεῖστον	ὠφεληθῆναι	καὶ περὶ ἀρχῶν καὶ περὶ
[1]	ἀγαθόν ἐστι, κἂν θάτερος ᾖ	ὠφελημένος.	Τούτου οὖν χάριν, ὅταν ἴδω
[79]	κοπιάσουσι πρὸς λαόν, ὃς οὐκ	ὠφελήσει	αὐτοὺς εἰς βοήθειαν, ἀλλ' εἰς
[112]	ὅλως οὐδὲν ἀπὸ τῶν προφητικῶν	ὠφέλιμον	λαβεῖν. ~Ὃ δὲ λέγω τοιοῦτόν
[28]	δίκαια, περιτέτμηται τὴν καλὴν καὶ	ὠφέλιμον	περιτομήν, καὶ φίλος ἐστὶ τῷ
[92]	Χριστοῦ καὶ περιτομὴν ἔχοντες τὴν	ὠφελοῦσαν	ἡμᾶς τοὺς κεκτημένους, τοῦτ' ἔστι
[56]	τῷ Ἰακὼβ καὶ τῷ Μωυσεῖ	ὦφθαι	λεγόμενος καὶ γεγραμμένος θεὸς ἕτερός
[60]	Ἰακώβ, ἀλλ' ὁ ἀποδειχθεὶς ὑμῖν	ὦφθαι	τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ Ἰακώβ,
[114]	θεόν, οἵτινες καὶ διὰ τοῦτο	ὦφθαι	τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ Ἰακὼβ
[60]	ὁ λόγος, λέγων ἄγγελον κυρίου	ὦφθαι	τῷ Μωυσεῖ καὶ μετέπειτα κύριον
[58]	τοὺς λόγους, οἳ ἀγγέλλουσι πῶς	ὤφθη	αὐτῷ, φεύγοντι τὸν ἀδελφὸν Ἠσαῦ,
[60]	Οὕτως γὰρ ἔφη ὁ λόγος·	Ὤφθη	δὲ αὐτῷ ἄγγελος κυρίου ἐν
[56]	πατέρα νοοῦμεν. Οὕτω γάρ φησιν·	Ὤφθη	δὲ αὐτῷ ὁ θεὸς πρὸς
[58]	τὸ ὄνομα αὐτῆς Βάλανον πένθους.	Ὤφθη	δὲ ὁ θεὸς Ἰακὼβ ἔτι
[85]	βδελυσσομένοις τὸ ὄνομα κυρίου δοξασθῆναι.	Ὤφθη	ἐν τῇ εὐφροσύνῃ αὐτῶν, κἀκεῖνοι
[126]	τόπον, ὅπου αὐτῷ ἐπάλαισε καὶ	ὤφθη	καὶ εὐλόγησε, καὶ ἐκάλεσεν Εἶδος
[60]	ἄγγελος καλούμενος καὶ θεὸς ὑπάρχων,	ὤφθη	καὶ προσωμίλησε τῷ Μωυσεῖ. Οὕτως
[59]	ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν,	ὤφθη	μοι, ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ
[126]	τῷ Ἀβραὰμ ὁμοίως, Μωυσῆς φησιν,	ὤφθη	ὁ θεὸς πρὸς τῇ δρυῒ
[86]	εἴρηται. Ἀπὸ ξύλου τῷ Ἀβραὰμ	ὤφθη	ὁ θεός, ὡς γέγραπται, πρὸς
[126]	τῇ βουλῇ αὐτοῦ οὗτος ὃς	ὤφθη	τῷ τε Ἀβραὰμ καὶ τῷ
[126]	αὐτόν· Ἐγώ εἰμι κύριος, καὶ	ὤφθην	πρὸς τὸν Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ
[8]	νῦν καιρὸς οὐκ ἔστι λέγειν,	ᾤχετο,	κελεύσας διώκειν αὐτά· καὶ οὐκέτι
[62]	ἡ Ἰεριχὼ συγκεκλεισμένη ἦν καὶ	ὠχυρωμένη,	καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῆς ἐξεπορεύετο.