| Chapitre |
|---|
| [30] |
ἐστιν.
Ἀπὸ
γὰρ
τῶν
δαιμονίων,
|
ἅ |
ἐστιν
ἀλλότρια
τῆς
θεοσεβείας
τοῦ |
| [103] |
ἦν.
Ἐν
γὰρ
τοῖς
ἀπομνημονεύμασιν,
|
ἅ |
φημι
ὑπὸ
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ |
| [11] |
Ἢ
σὺ
ταῦτα
οὐκ
ἀνέγνως
|
ἅ |
φησιν
Ἠσαίας;
Ἀκούσατέ
μου,
ἀκούσατέ |
| [50] |
ἑτοίμως
ἔχειν
ἀποκρίνεσθαι
πρὸς
πάντα
|
ἃ |
ἂν
ἐπερωτηθῇς.
Ἀπόκριναι
οὖν
μοι |
| [39] |
καὶ
μὴ
δύνασθαι
καὶ
πρὸς
|
ἃ |
ἀξιοῦτε
ἀποδείξεις
ποιεῖσθαι,
ὡς
ὑπεσχόμην, |
| [142] |
τοῦ
παντοκράτορος
θεοῦ
Χριστόν.
Μεθ'
|
ἃ |
ἀπῄεσαν
λοιπὸν
εὐχόμενοί
τέ
μοι |
| [87] |
πάλιν,
ὡς
ἐπεπροφήτευτο
γενήσεσθαι
δόματα,
|
ἃ |
ἀπὸ
τῆς
χάριτος
τῆς
δυνάμεως |
| [68] |
μὴ
εἶναι
ἔν
τισιν
ἀληθῆ;
|
Ἃ |
γὰρ
ἂν
διαρρήδην
ἐν
ταῖς |
| [76] |
ἐλθὼν
διδάσκαλον
αὐτὸν
γεγενῆσθαι
προεκήρυσσεν;
|
Ἃ |
γὰρ
μεγάλα
ἐβεβούλευτο
ὁ
πατὴρ |
| [114] |
ταῦτα
μὲν
οὐ
νοεῖτε
λέγοντος·
|
ἃ |
γὰρ
ποιῆσαι
τὸν
Χριστὸν
πεπροφήτευται |
| [35] |
ἐλπίδι
τῇ
κατηγγελμένῃ
ὑπ'
αὐτοῦ.
|
Ἃ |
γὰρ
προλαβὼν
μέλλειν
γίνεσθαι
ἐν |
| [34] |
ἔλειξαν.
Ἀλλὰ
καὶ
τολμῶ
λέγειν
|
ἃ |
γέγραπται
ἐν
ταῖς
Βασιλείαις
ὑπ' |
| [55] |
τὸν
ἥλιον
καὶ
τὴν
σελήνην,
|
ἃ |
γέγραπται
τοῖς
ἔθνεσι
συγκεχωρηκέναι
τὸν |
| [68] |
τολμῶσι
λέγειν
μὴ
οὕτω
γεγράφθαι·
|
ἃ |
δὲ
ἂν
καὶ
ἕλκειν
πρὸς |
| [27] |
ἀπὸ
τῶν
προφητικῶν
λόγων
λέγεις,
|
ἃ |
δὲ
διαρρήδην
κελεύει
σαββατίζειν
οὐ |
| [7] |
λαλήσαντες
καὶ
τὰ
μέλλοντα
θεσπίσαντες,
|
ἃ |
δὴ
νῦν
γίνεται·
προφήτας
δὲ |
| [47] |
δύνανται
νῦν
ἐκ
τῶν
Μωυσέως,
|
ἃ |
διὰ
τὸ
σκληροκάρδιον
τοῦ
λαοῦ |
| [46] |
ἁπάσας
προσφοράς.
Κἀγώ·
Τίνα
οὖν
|
ἃ |
δυνατόν
ἐστι
φυλάσσειν,
παρακαλῶ,
λέγε |
| [65] |
ἀπ'
ἀρχῆς
ἰδοὺ
ἥκει,
καινὰ
|
ἃ |
ἐγὼ
ἀναγγέλλω,
καὶ
πρὸ
τοῦ |
| [56] |
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
τοῦ
παιδός
μου
|
ἃ |
ἐγὼ
ποιῶ.
Καὶ
μετ'
ὀλίγον |
| [64] |
αὐτοῦ,
καὶ
τὰ
προστάγματα
αὐτοῦ
|
ἃ |
ἔδωκεν
αὐτοῖς.
Καὶ
ἐν
ἄλλοις, |
| [120] |
ὁμολογουμένων
μέχρι
νῦν
ὑφ'
ὑμῶν·
|
ἃ |
εἰ
ἐνενοήκεισαν
οἱ
διδάσκαλοι
ὑμῶν, |
| [7] |
ταῦτα
εἰπόντες
ἃ
ἤκουσαν
καὶ
|
ἃ |
εἶδον
ἁγίῳ
πληρωθέντες
πνεύματι.
συγγράμματα |
| [32] |
ἀριθμήσωμεν.
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πάντα
|
ἃ |
ἔλεγον
ἐν
παρεκβάσεσι
λέγω
πρὸς |
| [70] |
δὲ
οὗτοι·
Ἀκούσατε,
οἱ
πόρρωθεν,
|
ἃ |
ἐποίησα·
γνώσονται
οἱ
ἐγγίζοντες
τὴν |
| [7] |
δόξης,
ἀλλὰ
μόνα
ταῦτα
εἰπόντες
|
ἃ |
ἤκουσαν
καὶ
ἃ
εἶδον
ἁγίῳ |
| [116] |
αὐτοῦ
χάριτος
τὰ
ῥυπαρὰ
πάντα,
|
ἃ |
ἠμφιέσμεθα,
κακὰ
ἀπεδυσάμεθα,
οἷς
ὁ |
| [112] |
πάθητε
ὑπὸ
τῶν
ὑμετέρων
ἀνθρώπων
|
ἃ |
καὶ
αὐτοὶ
οἱ
προφῆται
ἔπαθον, |
| [40] |
ὁμοίως
τὰ
κατηριθμημένα
ὑπ'
αὐτοῦ,
|
ἃ |
καὶ
αὐτὸς
ἀνιστόρησα,
φυλάσσοντες,
ἃ |
| [27] |
κελεύῃ
ὑμῖν
τὰ
αὐτὰ
ποιεῖν
|
ἃ |
καὶ
διὰ
Μωυσέως
ἐκέλευσε,
διὰ |
| [101] |
ἀλλήλοις
διαρρινοῦντες
ἔλεγον
εἰρωνευόμενοι
ταῦτα
|
ἃ |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν |
| [96] |
Χριστιανῶν,
καὶ
τὰ
ἄλλα
ἔθνη,
|
ἃ |
καὶ
ἐνεργῆ
τὴν
κατάραν
ἐργάζονται, |
| [45] |
λαοῦ
διαταχθέντα
γίνεσθαι
ὁμοίως
ἀναγέγραπται,
|
ἃ |
καὶ
ἔπραττον
οἱ
ὑπὸ
τὸν |
| [87] |
λαμβάνοντες,
ταῦτα
ἐποίουν
καὶ
ἐλάλουν
|
ἃ |
καὶ
ἡμεῖς
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν |
| [128] |
τεμνόμενα
οὐ
τὰ
αὐτά
ἐστιν
|
ἃ |
καὶ
πρὶν
τμηθῆναι·
καὶ
παραδείγματος |
| [68] |
τὰ
δὲ
αὐτὰ
ἀεὶ
ἔχων,
|
ἃ |
καὶ
πρὸ
τοῦ
συμβαλεῖν
ὑμῖν |
| [128] |
τοῖς
εἰρημένοις.
Ἀνιστόρουν
δὲ
πάλιν
|
ἃ |
καὶ
προέγραψα
ἀπὸ
τῆς
Ἐξόδου |
| [42] |
γίνεσθαι
μελλόντων.
Ἀλλ'
ἐπειδὴ
καὶ
|
ἃ |
κατηριθμησάμην
τὰ
νῦν
ἱκανὰ
δοκεῖ |
| [94] |
λόγον
ἀπέδωκεν.
Ὥστε
λέγε
σὺ
|
ἃ |
λέγεις·
προσέχομεν
γάρ
σοι
μυστήριον |
| [115] |
ἔφην·
Πρῶτον
ἀνάμεινον
καὶ
ἄκουσον
|
ἃ |
λέγω.
Οὐ
γὰρ
ἣν
ὑπολαμβάνεις |
| [56] |
ποιητὴν
τῶν
ὅλων.
Κἀγὼ
πάλιν·
|
Ἃ |
λέγω
πειράσομαι
ὑμᾶς
πεῖσαι,
νοήσαντας |
| [126] |
τοῦ
παιδός
μου
Ἀβραὰμ
ἐγὼ
|
ἃ |
μέλλω
ποιεῖν·
καὶ
τὰ
ἑξῆς |
| [78] |
ἂν
εἴη
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες,
|
ἃ |
μὴ
νενοήκατε,
παρὰ
τῶν
λαβόντων |
| [68] |
δὲ
ἂν
καὶ
ἕλκειν
πρὸς
|
ἃ |
νομίζουσι
δύνασθαι
ἁρμόζειν
πράξεις
ἀνθρωπείους, |
| [16] |
ἀφωρισμένοι,
καὶ
ἵνα
μόνοι
πάθητε
|
ἃ |
νῦν
ἐν
δίκῃ
πάσχετε,
καὶ |
| [19] |
ἵνα,
ὡς
προέφην,
ταῦτα
πάθητε
|
ἃ |
νῦν
ἐν
δίκῃ
πάσχετε.
Οὐδὲ |
| [8] |
ἔτι
ἄλλα
πολλὰ
εἰπὼν
ἐκεῖνος,
|
ἃ |
νῦν
καιρὸς
οὐκ
ἔστι
λέγειν, |
| [62] |
τοὺς
προλελεγμένους
λόγους,
ἐκεῖνα
λέγητε
|
ἃ |
οἱ
διδάσκαλοι
ὑμῶν
λέγουσιν,
ἢ |
| [135] |
τὸ
πονηρὸν
ἐνώπιόν
μου,
καὶ
|
ἃ |
οὐκ
ἐβουλόμην
ἐξελέξασθε.
Καὶ
τὰ |
| [12] |
μάρτυρα
αὐτὸν
ἔθνεσι
δέδωκα.
Ἔθνη,
|
ἃ |
οὐκ
οἴδασί
σε,
ἐπικαλέσονταί
σε, |
| [14] |
ἄρχοντα
καὶ
προστάσσοντα
ἔθνεσιν.
Ἔθνη,
|
ἃ |
οὐκ
οἴδασί
σε,
ἐπικαλέσονταί
σε, |
| [46] |
ὑμέσι
λεπτοτάτοις
γεγραμμένων
χαρακτήρων
τινῶν,
|
ἃ |
πάντως
ἅγια
νοοῦμεν
εἶναι,
περικεῖσθαι |
| [2] |
τῶν
λόγων
ταῦτα
ἀληθῆ
νομίσαι
|
ἃ |
παρὰ
τοῦ
διδασκάλου
ἕκαστος
ἔμαθεν, |
| [69] |
ὦ
Τρύφων,
λέγων
ἐπέφερον,
ὅτι
|
ἃ |
παραποιήσας
ὁ
λεγόμενος
διάβολος
ἐν |
| [35] |
ὁμολογοῦσιν
αὐτὸν
Χριστόν.
Καὶ
γὰρ
|
ἃ |
πάσχομεν
πάντα,
ἀναιρούμενοι
ὑπὸ
τῶν |
| [99] |
ἄνοιαν
ἐμοί,
ὥσπερ
καὶ
αὐτὰ
|
ἃ |
ποιεῖν
ἔμελλε,
ἐλέλεκτο.
Τῇ
γὰρ |
| [21] |
οὐκ
ἐφύλαξαν
τοῦ
ποιεῖν
αὐτά,
|
ἃ |
ποιήσας
αὐτὰ
ἄνθρωπος
ζήσεται
ἐν |
| [40] |
ἃ
καὶ
αὐτὸς
ἀνιστόρησα,
φυλάσσοντες,
|
ἃ |
ποιοῦσιν
οἱ
τῷ
Ἰησοῦ
πιστεύοντες. |
| [117] |
λαοῦ
ὑμῶν
καὶ
διδάσκαλοι
εἰργάσαντο,
|
ἃ |
ῥυπαρὰ
καὶ
αὐτὰ
ἐνδύματα,
περιτεθέντα |
| [2] |
εἰ
μὴ
ταῦτα
πρῶτον
διδαχθείης,
|
ἃ |
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
τῶν
αἰσθητῶν |
| [80] |
μὴ
ἀηδῶς
ἀκούσητέ
μου
πάντα
|
ἃ |
φρονῶ
λέγοντος)
ἀλλὰ
λεγομένους
μὲν |
| [80] |
Τρύφων,
ὡς
ἕτερα
λέγειν
παρ'
|
ἃ |
φρονῶ.
Ὡμολόγησα
οὖν
σοι
καὶ |
| [86] |
ἔχει
ἢ
ἔσχε.
Ῥάβδος
ἡ
|
Ἀαρὼν |
βλαστὸν
κομίσασα
ἀρχιερέα
αὐτὸν
ἀπέδειξε. |
| [64] |
ὅτι
ἅγιός
ἐστι.
Μωυσῆς
καὶ
|
Ἀαρὼν |
ἐν
τοῖς
ἱερεῦσιν
αὐτοῦ,
καὶ |
| [37] |
ὅτι
ἅγιός
ἐστι.
Μωυσῆς
καὶ
|
Ἀαρὼν |
ἐν
τοῖς
ἱερεῦσιν
αὐτοῦ,
καὶ |
| [97] |
χεῖρας
αὐτοῦ
ὑπεβάσταζον
Ὣρ
καὶ
|
Ἀαρών, |
ἐπὶ
τοῦ
σχήματος
τούτου
εἰκῆ |
| [38] |
ἡμᾶς
γεγενῆσθαι
μετὰ
Μωυσέως
καὶ
|
Ἀαρὼν |
καὶ
λελαληκέναι
αὐτοῖς
ἐν
στύλῳ |
| [37] |
καὶ
τοῦ
Σαμουὴλ
καὶ
τοῦ
|
Ἀαρὼν |
καὶ
Μωυσέως
καὶ
τῶν
ἄλλων |
| [90] |
ἑκατέρως
ἐκπετάσας,
Ὣρ
δὲ
καὶ
|
Ἀαρὼν |
ὑπεβάσταζον
αὐτὰς
πανῆμαρ,
ἵνα
μὴ |
| [22] |
καὶ
ἡ
δικαιοσύνη
ὡς
χειμάρρους
|
ἄβατος. |
Μὴ
σφάγια
καὶ
θυσίας
προσηνέγκατέ |
| [99] |
ἐστιν,
οὐδὲ
τὸν
Κάϊν
ποῦ
|
Ἅβελ, |
ἀλλ'
εἰς
τὸ
ἕκαστον
ἐλέγξαι |
| [19] |
ἐν
ἀκροβυστίᾳ
σαρκὸς
προσενέγκαντος
θυσίας
|
Ἅβελ, |
οὐδ'
ἂν
εὐηρέστησεν
ἐν
ἀκροβυστίᾳ |
| [113] |
τοὺς
ἔχοντας
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
ἀρχὴν
λαβοῦσαν
περιτομὴν
ὁ
θεὸς |
| [57] |
ἀναλώσαντας
τὰ
παρασκευαςθέντα
ὑπὸ
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
βεβρωκέναι
γεγραμμένον
ἐστίν.
Ὥστε
ἔρχου |
| [56] |
ἐν
τῇ
σκηνῇ
παρὰ
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
γενόμενοι,
ὅλοι
ἄγγελοι
ἦσαν.
Καὶ |
| [100] |
καὶ
Ἰακὼβ
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
|
Ἀβραὰμ |
γένους,
ἢ
διὰ
τὸ
εἶναι |
| [56] |
ἄνδρες
ἐκεῖθεν
ἦλθον
εἰς
Σόδομα.
|
Ἀβραὰμ |
δὲ
ἦν
ἑστηκὼς
ἔναντι
κυρίου, |
| [56] |
ἐπὶ
πρόσωπον
Σοδόμων
καὶ
Γομόρρας·
|
Ἀβραὰμ |
δὲ
συνεπορεύετο
μετ'
αὐτῶν,
συμπέμπων |
| [119] |
τὴν
κληρονομίαν
ληψόμενοι,
τέκνα
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
διὰ
τὴν
ὁμοίαν
πίστιν
ὄντες. |
| [92] |
τὴν
σάρκα
περιτομῆς.
Οὐδὲ
γὰρ
|
Ἀβραὰμ |
διὰ
τὴν
περιτομὴν
δίκαιος
εἶναι |
| [126] |
κρύψω
ἀπὸ
τοῦ
παιδός
μου
|
Ἀβραὰμ |
ἐγὼ
ἃ
μέλλω
ποιεῖν·
καὶ |
| [56] |
ἑστηκὼς
ἔναντι
κυρίου,
καὶ
ἐγγίσας
|
Ἀβραὰμ |
εἶπεν·
Μὴ
συναπολέσῃς
δίκαιον
μετὰ |
| [56] |
τοῦ
υἱοῦ
αὐτῆς,
εἶπε
τῷ
|
Ἀβραάμ· |
Ἔκβαλε
τὴν
παιδίσκην
ταύτην
καὶ |
| [23] |
χρεία.
Καὶ
γὰρ
αὐτὸς
ὁ
|
Ἀβραὰμ |
ἐν
ἀκροβυστίᾳ
ὢν
διὰ
τὴν |
| [60] |
ἀδελφοῦ
σου,
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
ἐν
τῇ
κρίσει
τῶν
Σοδόμων |
| [33] |
ἐν
περιτομῇ
δεκάτας
αὐτῷ
προσενέγκαντα
|
Ἀβραὰμ |
εὐλόγησεν,
οὕτως
τὸν
αἰώνιον
αὐτοῦ |
| [47] |
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ
σπέρματος
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
ζῶντας
κατὰ
τὸν
νόμον
καὶ |
| [127] |
λέγῃ·
Ἀνέβη
ὁ
θεὸς
ἀπὸ
|
Ἀβραάμ, |
ἢ
Ἐλάλησε
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν, |
| [128] |
φανεῖσαν
τῷ
Μωυσεῖ
ἢ
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
ἢ
τῷ
Ἰακὼβ
ἄγγελον
καλεῖσθαι |
| [43] |
παριὼν
ἔρχομαι.
~Ὡς
οὖν
ἀπὸ
|
Ἀβραὰμ |
ἤρξατο
περιτομὴ
καὶ
ἀπὸ
Μωυσέως |
| [60] |
προαποδέδεικται
ὅτι
ὁ
ὀφθεὶς
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
θεὸς
καὶ
κύριος
ὠνομασμένος
ὑπὸ |
| [56] |
κύριος,
ὡς
ἐπαύσατο
λέγων
τῷ
|
Ἀβραάμ, |
καὶ
ἀπῆλθεν
εἰς
τὸν
τόπον |
| [84] |
ἡ
γυνὴ
τοῦ
ἁγίου
πατριάρχου
|
Ἀβραάμ, |
καὶ
Ἐλισάβετ
ἡ
τὸν
βαπτιστὴν |
| [120] |
τοῦ
γένους
ὑμῶν
εὑρεθήσονται
τέκνα
|
Ἀβραάμ, |
καὶ
ἐν
μερίδι
τοῦ
Χριστοῦ |
| [44] |
γνώμῃ
ἐξομοιωθέντες
τῇ
πίστει
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
ἐπιγνόντες
τὰ
μυστήρια
πάντα, |
| [60] |
Μωυσεῖ
εἰπὼν
αὐτὸν
εἶναι
θεὸν
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
θεὸν
Ἰσαὰκ
καὶ
θεὸν |
| [85] |
τις
ὑμῶν
κατὰ
τοῦ
θεοῦ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
θεοῦ
Ἰσαὰκ
καὶ
θεοῦ |
| [35] |
ἐλεύσεσθαι
Χριστὸν
καὶ
τὸν
θεὸν
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
διδάσκουσιν· |
| [120] |
καὶ
ἀνατολῶν,
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
ἐν |
| [140] |
καὶ
ἀνατολῶν,
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
ἐν |
| [76] |
καὶ
δυσμῶν,
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
ἐν |
| [11] |
καὶ
ὑμεῖς,
τὸν
θεὸν
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ.
Ἠλπίσαμεν |
| [126] |
κύριος,
καὶ
ὤφθην
πρὸς
τὸν
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ,
θεὸς |
| [46] |
ἐν
συνουσίᾳ
γενόμενον.
Κἀγὼ
ἔφην·
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
καὶ |
| [59] |
ὅτι
αὐτός
ἐστιν
ὁ
θεὸς
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ;
~Καὶ |
| [59] |
κύριος
καὶ
ἀνὴρ
καὶ
ἄνθρωπος,
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
φανείς,
ἐν
πυρὶ |
| [59] |
ὑμῶν,
ὤφθη
μοι,
ὁ
θεὸς
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
ὁ
θεὸς
Ἰσαὰκ
καὶ |
| [56] |
καὶ
θεὸν
λεγόμενον
ὀφθέντα
τῷ
|
Ἀβραάμ. |
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Ἀποδείκνυε·
καὶ |
| [46] |
Κἀγώ·
Ἐπίσταμαι,
ἔφην,
ὅτι
περιετέτμητο
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
οἱ
μετ'
αὐτόν·
διὰ |
| [46] |
ὁ
Τρύφων
ἀπεκρίνατο·
Οὐ
περιετέτμητο
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
οἱ
μετ'
αὐτόν;
Κἀγώ· |
| [19] |
θεῷ
εὐηρέστησαν
καὶ
μετ'
αὐτοὺς
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
οἱ
τούτου
υἱοὶ
ἅπαντες |
| [126] |
Σάρρᾳ
υἱός.
Καὶ
ἀπαλλάσσονται
ἀπὸ
|
Ἀβραάμ. |
Καὶ
οὕτω
περὶ
αὐτῶν
πάλιν |
| [46] |
καὶ
Σάρραν
τὴν
γυναῖκα
τοῦ
|
Ἀβραάμ, |
καὶ
Ῥεβέκκαν
τὴν
τοῦ
Ἰσαάκ, |
| [113] |
ἦν
ὁ
Μωυσεῖ
καὶ
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἁπλῶς
πατριάρχαις |
| [80] |
καὶ
βλασφημεῖν
τολμῶσι
τὸν
θεὸν
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τὸν
θεὸν
Ἰσαὰκ
καὶ |
| [114] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ὦφθαι
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τῷ
Ἰακὼβ
αὐτὸν
τὸν |
| [75] |
πεφανερῶσθαι
τὸν
θεὸν
ἐκεῖνον
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τῷ
Ἰακὼβ
καὶ
τῷ |
| [56] |
ὅτι
οὗτος
ὅ
τε
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τῷ
Ἰακὼβ
καὶ
τῷ |
| [60] |
ὁ
ἀποδειχθεὶς
ὑμῖν
ὦφθαι
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τῷ
Ἰακώβ,
τῇ
τοῦ |
| [126] |
οὗτος
ὃς
ὤφθη
τῷ
τε
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τῷ
Ἰσαὰκ
καὶ
τῷ |
| [60] |
ἀλλ'
ἐκεῖνον
τὸν
καὶ
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
τῷ
Ἰσαὰκ
καὶ
τῷ |
| [43] |
τῆς
ἀπὸ
τοῦ
γένους
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
φυλῆς
Ἰούδα
καὶ
Δαυεὶδ |
| [80] |
λεγομένους
μὲν
Ἰουδαίους
καὶ
τέκνα
|
Ἀβραάμ, |
καὶ
χείλεσιν
ὁμολογοῦντας
τὸν
θεόν, |
| [16] |
ἀπερίτμητος
αὐτῶν.
Ἡ
γὰρ
ἀπὸ
|
Ἀβραὰμ |
κατὰ
σάρκα
περιτομὴ
εἰς
σημεῖον |
| [44] |
ὑπονοοῦντες
διὰ
τὸ
εἶναι
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
κατὰ
σάρκα
σπέρμα
πάντως
κληρονομήσειν |
| [57] |
ὅτι
ἔφαγε
τὰ
ὑπὸ
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
κατασκευασθέντα
καὶ
παρατεθέντα,
καὶ
σὺ |
| [56] |
θεὸν
αὐτὸν
τὸν
ὀφθέντα
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
λέγειν
ἀνάγκη.
Οὐ
διὰ
τοῦτο, |
| [92] |
θεὸν
δικαιοῦσθαι
τοὺς
μὲν
ἀπὸ
|
Ἀβραὰμ |
μέχρι
Μωυσέως
διὰ
περιτομῆς,
τοὺς |
| [75] |
Ἰησοῦς
ἦν,
ὃ
λέγει
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
μὴ
δεδηλῶσθαι
μηδὲ
τῷ
Ἰακώβ, |
| [56] |
Εἶπε
δὲ
ὁ
θεὸς
τῷ
|
Ἀβραάμ· |
Μὴ
σκληρὸν
ἔστω
ἐναντίον
σου |
| [56] |
Εἶπε
δὲ
ὁ
θεὸς
τῷ
|
Ἀβραάμ· |
Μὴ
σκληρὸν
ἔστω
ἐναντίον
σου |
| [106] |
αὐτὸς
διὰ
τοῦ
γένους
τοῦ
|
Ἀβραάμ, |
Μωυσῆς
παρεδήλωσεν
οὕτως
εἰπών·
Ἀνατελεῖ |
| [119] |
τὸ
ἔθνος,
ὃ
πάλαι
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
ὁ
θεὸς
ὑπέσχετο,
καὶ
πατέρα |
| [19] |
ᾧ
καὶ
δεκάτας
προσφορὰς
ἔδωκεν
|
Ἀβραάμ, |
ὁ
πρῶτος
τὴν
κατὰ
σάρκα |
| [126] |
Εἶδος
θεοῦ,
ἀνέγραψε.
Καὶ
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
ὁμοίως,
Μωυσῆς
φησιν,
ὤφθη
ὁ |
| [113] |
ἓν
ἄλφα
πρώτῳ
προσετέθη
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
ὀνόματι,
θεολογεῖς,
καὶ
διὰ
τί |
| [126] |
Σοδόμων.
Εἶτα
πάλιν
πρὸς
τὸν
|
Ἀβραὰμ |
ὃς
ἦν
καὶ
ἔστιν
οὕτως |
| [56] |
παρὰ
τοῦτον
τὸν
ὀφθέντα
τῷ
|
Ἀβραάμ, |
ὃς
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
πατριάρχαις |
| [119] |
ἐνθάδε
ὁ
Χριστὸς
χαρίζεται
τῷ
|
Ἀβραάμ; |
Ὅτι
διὰ
τῆς
ὁμοίας
κλήσεως |
| [37] |
λαῶν
συνήχθησαν
μετὰ
τοῦ
θεοῦ
|
Ἀβραάμ, |
ὅτι
τοῦ
θεοῦ
οἱ
κραταιοὶ |
| [66] |
τῷ
γένει
τῷ
κατὰ
σάρκα
|
Ἀβραὰμ |
οὐδεὶς
οὐδέποτε
ἀπὸ
παρθένου
γεγέννηται |
| [43] |
γένει
τῷ
κατὰ
σάρκα
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
οὐδεὶς
οὐδέποτε
ἀπὸ
παρθένου
γεγέννηται |
| [25] |
γὰρ
ἡμῶν
εἶ
πατήρ,
ὅτι
|
Ἀβραὰμ |
οὐκ
ἔγνω
ἡμᾶς,
καὶ
Ἰσραὴλ |
| [23] |
γεγένησθε.
Εἰ
γὰρ
πρὸ
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
οὐκ
ἦν
χρεία
περιτομῆς
οὐδὲ |
| [140] |
σπορᾶς
τῆς
κατὰ
σάρκα
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
οὖσι,
κἂν
ἁμαρτωλοὶ
ὦσι
καὶ |
| [127] |
ὁ
Σολομὼν
ᾠκοδομήκει;
Οὔτε
οὖν
|
Ἀβραὰμ |
οὔτε
Ἰσαὰκ
οὔτε
Ἰακὼβ
οὔτε |
| [58] |
περὶ
Ἰακώβ,
τοῦ
υἱωνοῦ
τοῦ
|
Ἀβραάμ, |
οὕτως
φησί·
Καὶ
ἐγένετο
ἡνίκα |
| [57] |
λόγον,
πῶς
οὗτος
ὁ
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
ὀφθεὶς
θεός,
καὶ
ὑπηρέτης
ὢν |
| [130] |
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ,
λέγω
|
Ἀβραὰμ |
παὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
καὶ |
| [56] |
τῆς
Αἰγυπτίας,
ὃς
ἐγένετο
τῷ
|
Ἀβραάμ, |
παίζοντα
μετὰ
Ἰσαὰκ
τοῦ
υἱοῦ |
| [23] |
Μαρίας
τῆς
ἀπὸ
γένους
τοῦ
|
Ἀβραὰμ |
παρθένου
γεννηθέντα
υἱὸν
θεοῦ
Ἰησοῦν |
| [100] |
διὰ
τὸ
εἶναι
αὐτὸν
τὸν
|
Ἀβραὰμ |
πατέρα
καὶ
τούτων
τῶν
κατηριθμημένων, |
| [119] |
πλῆθος.
Νῶε
δὲ
καὶ
αὐτοῦ
|
Ἀβραὰμ |
πατὴρ
ἦν
καὶ
ἁπλῶς
παντὸς |
| [56] |
ἐφάνη
τὸ
ῥῆμα
σφόδρα
ἐναντίον
|
Ἀβραὰμ |
περὶ
τοῦ
υἱοῦ
αὐτοῦ.
Εἶπε |
| [56] |
μηνύων
ὅτι
ὁ
ὀφθεὶς
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
πρὸς
τῇ
δρυῒ
τῇ
Μαμβρῆ |
| [56] |
ὡς
προηπίστατο
ἀναγκαῖον
εἶναι
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
συμβουλεῦσαι
ἅπερ
ἐβούλετο
αὐτὸν
Σάρρα, |
| [56] |
Σόδομα,
αὐτὸς
ὑπολειφθεὶς
προσωμίλει
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
τὰ
ἀναγεγραμμένα
ὑπὸ
Μωυσέως·
οὗ |
| [119] |
κακῶς
ζῶντες·
καὶ
σὺν
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
τὴν
ἁγίαν
κληρονομήσομεν
γῆν,
εἰς |
| [46] |
πλὴν
τὴν
ἀρχὴν
λαβούσης
ἀπὸ
|
Ἀβραὰμ |
τῆς
περιτομῆς,
ἐπίστασθε.
Κἀκεῖνος·
Ἐπιστάμεθα, |
| [56] |
λέγει·
Καὶ
εἶπε
κύριος
πρὸς
|
Ἀβραάμ· |
Τί
ὅτι
ἐγέλασε
Σάρρα
λέγουσα· |
| [56] |
τριῶν,
οὓς
ἄνδρας
ἑωρᾶσθαι
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
τὸ
ἅγιον
προφητικὸν
πνεῦμα
λέγει; |
| [56] |
λοιπὰ
μέχρι
τοῦ·
Ὤρθρισε
δὲ
|
Ἀβραὰμ |
τὸ
πρωῒ
εἰς
τὸν
τόπον |
| [56] |
παραγενομένοις
δυσὶν
ἀγγέλοις
φαινόμενον
τῷ
|
Ἀβραάμ, |
τὸν
καὶ
πρὸ
ποιήσεως
κόσμου |
| [11] |
καὶ
Ἰακὼβ
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
|
Ἀβραάμ, |
τοῦ
ἐν
ἀκροβυστίᾳ
ἐπὶ
τῇ |
| [56] |
Οὐ
μὴ
κρύψω
ἐγὼ
ἀπὸ
|
Ἀβραὰμ |
τοῦ
παιδός
μου
ἃ
ἐγὼ |
| [58] |
Ἐγώ
εἰμι
κύριος,
ὁ
θεὸς
|
Ἀβραάμ, |
τοῦ
πατρός
σου,
καὶ
Ἰσαάκ. |
| [92] |
περὶ
αὐτοῦ
οὕτως·
Ἐπίστευσε
δὲ
|
Ἀβραὰμ |
τῷ
θεῷ,
καὶ
ἐλογίσθη
αὐτῷ |
| [126] |
εἷς
ἐξ
αὐτῶν
ὑπισχνεῖται
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
υἱόν·
Τί
ὅτι
ἐγέλασε
Σάρρα |
| [56] |
ἀπελθόντος
μετὰ
τὰς
ὁμιλίας,
ὁ
|
Ἀβραὰμ |
ὑπέστρεψεν
εἰς
τὸν
τόπον
αὐτοῦ. |
| [58] |
καὶ
ἐν
ἰδέᾳ
ἀνδρὸς
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
φανεὶς
καὶ
ἐν
ἰδέᾳ
ἀνθρώπου |
| [27] |
καὶ
τοὺς
πρὸ
Μωυσέως
καὶ
|
Ἀβραὰμ |
ὠνομασμένους
δικαίους
καὶ
εὐαρέστους
αὐτῷ |
| [25] |
ἑαυτοὺς
καὶ
λέγοντες
εἶναι
τέκνα
|
Ἀβραάμ, |
ὡς
διὰ
τοῦ
Ἠσαίου
βοᾷ |
| [120] |
ἄλλοι
δὲ
τέκνα
μὲν
τοῦ
|
Ἀβραάμ, |
ὡς
ἡ
ἄμμος
δὲ
ἡ |
| [56] |
τὴν
Μαμβρῆ
ὁ
θεὸς
τῷ
|
Ἀβραάμ, |
ὡς
ὁ
λόγος
λέγει;
Κἀκεῖνος· |
| [86] |
δίκαιος
εἴρηται.
Ἀπὸ
ξύλου
τῷ
|
Ἀβραὰμ |
ὤφθη
ὁ
θεός,
ὡς
γέγραπται, |
| [61] |
καὶ
ὡς
ἀσφαλεῖς
ἐποίει
πηγὰς
|
ἀβύσσου, |
ἡνίκα
ἰσχυρὰ
ἐποίει
τὰ
θεμέλια |
| [91] |
οὐρανοῦ
καὶ
δρόσων,
καὶ
ἀπὸ
|
ἀβύσσου |
πηγῶν
κάτωθεν,
καὶ
καθ'
ὥραν |
| [129] |
ποιῆσαι
καὶ
πρὸ
τοῦ
τὰς
|
ἀβύσσους |
ποιῆσαι
καὶ
πρὸ
τοῦ
προελθεῖν |
| [61] |
ποιῆσαι
καὶ
πρὸ
τοῦ
τὰς
|
ἀβύσσους |
ποιῆσαι,
πρὸ
τοῦ
τὰς
πηγὰς |
| [53] |
Χριστός,
ἐκέλευσε
τοὺς
μαθητὰς
αὐτοῦ
|
ἀγαγεῖν |
αὐτῷ,
καὶ
ἐπικαθίσας
ἐπεισελήλυθεν
εἰς |
| [53] |
προέφην,
ἀμφότερα
τὰ
ζῶα
κελεῦσαι
|
ἀγαγεῖν, |
προαγγελία
ἦν
καὶ
τοῖς
ἀπὸ |
| [63] |
εἰς
τὴν
περὶ
τούτου
συγκατάθεσιν
|
ἀγαγεῖν |
ὑμᾶς.
Ὁ
γοῦν
λόγος
ὃν |
| [96] |
ὁ
θεὸς
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
|
ἀγαθὰ |
ἀποδώσει
ἡμῖν.
Καὶ
πρὸς
τούτοις |
| [24] |
τὸν
θεόν,
οἱ
θέλοντες
τὰ
|
ἀγαθὰ |
Ἰερουσαλὴμ
ἰδεῖν.
Δεῦτε,
πορευθῶμεν
τῷ |
| [11] |
ἀναμενόντων
τὰ
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
|
ἀγαθά. |
Ἰσραηλιτικὸν
γὰρ
τὸ
ἀληθινόν,
πνευματικόν, |
| [53] |
προσδοκώμενα
καὶ
ὑπ'
αὐτοῦ
κατηγγελμένα
|
ἀγαθά. |
Καὶ
ὄνον
δέ
τινα
ἀληθῶς |
| [93] |
ἑαυτὸν
ἀγαπῶν,
ἅπερ
ἑαυτῷ
βούλεται
|
ἀγαθά, |
κἀκείνῳ
βουλήσεται·
οὐδεὶς
δὲ
ἑαυτῷ |
| [44] |
θεοῦ
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
δοθήσεσθαι
|
ἀγαθά. |
Οὐδεὶς
γὰρ
οὐδὲν
ἐκείνων
οὐδαμόθεν |
| [27] |
καὶ
ἀναβιβάσει
σε
ἐπὶ
τὰ
|
ἀγαθὰ |
τῆς
γῆς
καὶ
ψωμιεῖ
σε |
| [101] |
ἔπραξε·
λέγοντος
αὐτῷ
τινος·
Διδάσκαλε
|
ἀγαθέ, |
ἀπεκρίνατο·
Τί
με
λέγεις
ἀγαθόν; |
| [113] |
λαοῦ
ἐπιστρέψει,
καὶ
διαμεριεῖ
τὴν
|
ἀγαθὴν |
γῆν
ἑκάστῳ,
οὐκέτι
δὲ
κατὰ |
| [3] |
ἄν,
ἔφην
ἐγώ,
τούτου
μεῖζον
|
ἀγαθὸν |
ἄν
τις
ἐργάσαιτο,
τοῦ
δεῖξαι |
| [66] |
γνῶναι
τὸ
παιδίον
κακὸν
ἢ
|
ἀγαθόν, |
ἀπειθεῖ
πονηρὰ
τοῦ
ἐκλέξασθαι
τὸ |
| [23] |
καὶ
ἀνενδεῆ
καὶ
δίκαιον
καὶ
|
ἀγαθὸν |
ἀποφαίνειν
ἔστιν.
Ἐπεὶ
εἰ
μὴ |
| [66] |
ἢ
προελέσθαι
πονηρὰ
ἐκλέξεται
τὸ
|
ἀγαθόν· |
διότι,
πρὶν
ἢ
γνῶναι
τὸ |
| [66] |
ἀπειθεῖ
πονηρὰ
τοῦ
ἐκλέξασθαι
τὸ
|
ἀγαθόν. |
Διότι,
πρὶν
ἢ
γνῶναι
τὸ |
| [43] |
ἀπειθεῖ
πονηρὰ
τοῦ
ἐκλέξασθαι
τὸ
|
ἀγαθόν. |
Διότι,
πρὶν
ἢ
γνῶναι
τὸ |
| [43] |
ἢ
προελέσθαι
πονηρὰ
ἐκλέξεται
τὸ
|
ἀγαθόν· |
διότι,
πρὶν
ἢ
γνῶναι
τὸ |
| [101] |
ἀγαθέ,
ἀπεκρίνατο·
Τί
με
λέγεις
|
ἀγαθόν; |
Εἷς
ἐστιν
ἀγαθός,
ὁ
πατήρ |
| [1] |
λέγειν,
μήτε
κόλασιν
φοβουμένοις
μήτε
|
ἀγαθὸν |
ἐλπίζουσί
τι
ἐκ
θεοῦ.
Πῶς |
| [4] |
ἀγορευτόν,
ἀλλὰ
μόνον
καλὸν
καὶ
|
ἀγαθόν, |
ἐξαίφνης
ταῖς
εὖ
πεφυκυίαις
ψυχαῖς |
| [1] |
ἐκείνῳ
ἢ
ἐμοί.
Ἀμφοτέροις
δὲ
|
ἀγαθόν |
ἐστι,
κἂν
θάτερος
ᾖ
ὠφελημένος. |
| [43] |
πρὶν
ἢ
γνῶναι
τὸ
παιδίον
|
ἀγαθὸν |
ἢ
κακόν,
ἀπειθεῖ
πονηρὰ
τοῦ |
| [38] |
Ἐξηρεύξατο
ἡ
καρδία
μου
λόγον
|
ἀγαθόν· |
λέγω
ἐγὼ
τὰ
ἔργα
μου |
| [2] |
καλὸν
καὶ
αὐτὸ
ὅ
ἐστιν
|
ἀγαθόν; |
Πολλά
τε
ἐπαινέσας
ταῦτα
τὰ |
| [50] |
Καὶ
εἶπεν
Ἑζεκίας
πρὸς
Ἠσαίαν·
|
Ἀγαθὸς |
ὁ
λόγος
κυρίου,
ὃν
ἐλάλησε· |
| [101] |
με
λέγεις
ἀγαθόν;
Εἷς
ἐστιν
|
ἀγαθός, |
ὁ
πατήρ
μου
ὁ
ἐν |
| [10] |
ἐλπίδας
ποιούμενοι,
ὅμως
ἐλπίζετε
τεύξεσθαι
|
ἀγαθοῦ |
τινος
παρὰ
τοῦ
θεοῦ,
μὴ |
| [44] |
ἐλπὶς
τῆς
κληρονομίας
τῶν
κατηγγελμένων
|
ἀγαθῶν· |
ἔστι
δ'
οὐκ
ἄλλη
ἢ |
| [81] |
τὴν
καρδίαν,
ἀλλ'
εὐφροσύνην
καὶ
|
ἀγαλλίαμα |
εὑρήσουσιν
ἐν
αὐτῇ,
ὅσα
ἐγὼ |
| [81] |
ἰδοὺ
ἐγὼ
ποιῶ
τὴν
Ἰερουσαλὴμ
|
ἀγαλλίαμα |
καὶ
τὸν
λαόν
μου
εὐφροσύνην, |
| [38] |
σοι.
Ἀπενεχθήσονται
ἐν
εὐφροσύνῃ
καὶ
|
ἀγαλλιάσει, |
ἀχθήσονται
εἰς
ναὸν
βασιλέως.
Ἀντὶ |
| [69] |
ὡς
κρίνον,
καὶ
ἐξανθήσει
καὶ
|
ἀγαλλιάσεται |
τὰ
ἔρημα
τοῦ
Ἰορδάνου,
καὶ |
| [64] |
νυμφίος
ἐκπορευόμενος
ἐκ
παστοῦ
αὐτοῦ,
|
ἀγαλλιάσεται |
ὡς
γίγας
δραμεῖν
ὁδόν.
Ἀπ' |
| [56] |
θεός,
ὁ
θεός
σου,
ἔλαιον
|
ἀγαλλιάσεως |
παρὰ
τοὺς
μετόχους
σου.
Εἰ |
| [86] |
θεός,
ὁ
θεός
σου,
ἔλαιον
|
ἀγαλλιάσεως |
παρὰ
τοὺς
μετόχους
σου.
Καὶ |
| [63] |
θεός,
ὁ
θεός
σου,
ἔλαιον
|
ἀγαλλιάσεως |
παρὰ
τοὺς
μετόχους
σου.
Σμύρναν |
| [38] |
σε
ὁ
θεός
σου
ἔλαιον
|
ἀγαλλιάσεως |
παρὰ
τοὺς
μετόχους
σου.
Σμύρναν |
| [69] |
οὕτως·
Εὐφράνθητι
ἔρημος
ἡ
διψῶσα,
|
ἀγαλλιάσθω |
ἔρημος
καὶ
ἐξανθείτω
ὡς
κρίνον, |
| [73] |
εὐθύτητι.
Εὐφραινέσθωσαν
οἱ
οὐρανοὶ
καὶ
|
ἀγαλλιάσθω |
ἡ
γῆ,
σαλευθήσεται
ἡ
θάλασσα |
| [81] |
τὸν
λαόν
μου
εὐφροσύνην,
καὶ
|
ἀγαλλιάσομαι |
ἐπὶ
Ἰερουσαλὴμ
καὶ
εὐφρανθήσομαι
ἐπὶ |
| [73] |
καὶ
πάντα
τὰ
ἐν
αὐτοῖς,
|
ἀγαλλιάσονται |
πάντα
τὰ
ξύλα
τοῦ
δρυμοῦ |
| [79] |
τὸ
ἀκούειν
μου,
ἀπεκρινάμην
λέγων·
|
Ἄγαμαί |
σου,
ἄνθρωπε,
τὸ
εὐλαβὲς
τοῦτο, |
| [8] |
ἄλλα
σου,
φησίν,
ἀποδέχομαι
καὶ
|
ἄγαμαι |
τῆς
περὶ
τὸ
θεῖον
ὁρμῆς, |
| [93] |
ἀνθρώπους,
ὅστις,
φησὶν
ὁ
λόγος,
|
ἀγαπᾷ |
κύριον
τὸν
θεὸν
ἐξ
ὅλης |
| [37] |
ἐστι,
καὶ
τιμὴ
βασιλέως
κρίσιν
|
ἀγαπᾷ. |
Σὺ
ἡτοίμασας
εὐθύτητα,
κρίσιν
καὶ |
| [64] |
ἐστι,
καὶ
τιμὴ
βασιλέως
κρίσιν
|
ἀγαπᾷ. |
Σὺ
ἡτοίμασας
εὐθύτητας,
κρίσιν
καὶ |
| [85] |
πειθόμενος
ταῦτα
πράττω.
Ἰησοῦς
ἐκέλευσεν
|
ἀγαπᾶν |
καὶ
τοὺς
ἐχθρούς,
ὅπερ
καὶ |
| [133] |
καὶ
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν
καὶ
|
ἀγαπᾶν |
τοὺς
μισοῦντας
καὶ
εὐλογεῖν
τοὺς |
| [93] |
οὔτε
πρὸς
ἑαυτοὺς
φιλίαν
ἢ
|
ἀγάπην |
ἔχοντες
οὐδέποτε
ἐδείχθητε,
ἀλλ'
ὡς |
| [17] |
καὶ
τὸ
πήγανον,
τὴν
δὲ
|
ἀγάπην |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τὴν
κρίσιν |
| [114] |
ταῖς
καρδίαις
τῶν
δι'
αὐτοῦ
|
ἀγαπησάντων |
τὸν
πατέρα
τῶν
ὅλων
βρυούσης, |
| [93] |
εὐσέβειαν
πληροῦσθαι·
εἰσὶ
δὲ
αὗται·
|
Ἀγαπήσεις |
κύριον
τὸν
θεόν
σου
ἐξ |
| [93] |
ἂν
τιμήσῃ
θεοῦ
βουλομένου,
τὸν
|
ἀγαπώμενον |
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ
κυρίου
καὶ |
| [93] |
ὁ
τὸν
πλησίον
ὡς
ἑαυτὸν
|
ἀγαπῶν, |
ἅπερ
ἑαυτῷ
βούλεται
ἀγαθά,
κἀκείνῳ |
| [93] |
καὶ
ἑαυτῷ,
ὁ
τὸν
πλησίον
|
ἀγαπῶν· |
πλησίον
δὲ
ἀνθρώπου
οὐδὲν
ἄλλο |
| [93] |
καὶ
ἐξ
ὅλης
τῆς
ἰσχύος
|
ἀγαπῶν |
τὸν
θεόν,
πλήρης
θεοσεβοῦς
γνώμης |
| [85] |
Ἰερουσαλήμ,
καὶ
πανηγυρίσατε
πάντες
οἱ
|
ἀγαπῶντες |
αὐτήν·
χαίρετε
πάντες
ὅσοι
πενθεῖτε |
| [61] |
ψυχάς,
καὶ
οἱ
μισοῦντές
με
|
ἀγαπῶσι |
θάνατον.
~Καὶ
τοῦτο
αὐτό,
ὦ |
| [56] |
Ἰδοῦσα
δὲ
Σάρρα
τὸν
υἱὸν
|
Ἅγαρ, |
τῆς
παιδίσκης
τῆς
Αἰγυπτίας,
ὃς |
| [56] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ὅσαπερ
βούλεται
αὐτοῖς
|
ἀγγεῖλαι |
ὁ
τῶν
ὅλων
ποιητής,
ὑπὲρ |
| [75] |
ἀπόστολοι
τοῦ
θεοῦ
λέγονται
οἱ
|
ἀγγέλλειν |
τὰ
παρ'
αὐτοῦ
ἀποστελλόμενοι
προφῆται, |
| [56] |
καὶ
ἄγγελος
καλεῖται,
διὰ
τὸ
|
ἀγγέλλειν |
τοῖς
ἀνθρώποις
ὅσαπερ
βούλεται
αὐτοῖς |
| [56] |
καὶ
ἄγγελος
καλεῖται,
ἐκ
τοῦ
|
ἀγγέλλειν, |
ὡς
προέφην,
οἷσπερ
βούλεται
τὰ |
| [128] |
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
τοῖς
ἀνθρώποις
|
ἀγγέλλεται, |
δόξαν
δέ,
ἐπειδὴ
ἐν
ἀχωρήτῳ |
| [58] |
ἐγώ·
Καὶ
τοὺς
λόγους,
οἳ
|
ἀγγέλλουσι |
πῶς
ὤφθη
αὐτῷ,
φεύγοντι
τὸν |
| [85] |
ὑψίστοις·
αἰνεῖτε
αὐτὸν
πάντες
οἱ
|
ἄγγελοι |
αὐτοῦ,
αἰνεῖτε
αὐτὸν
πᾶσαι
αἱ |
| [56] |
αὐτοῦ.
Ἦλθον
δὲ
οἱ
δύο
|
ἄγγελοι |
εἰς
Σόδομα
ἑσπέρας·
Λὼτ
δὲ |
| [85] |
τὸν
θεὸν
δηλοῦν
ὅτι
καὶ
|
ἄγγελοί |
εἰσιν
ἐν
οὐρανῷ
καὶ
δυνάμεις, |
| [140] |
προγινωσκόμενοι
καὶ
γενησόμενοι
ἄδικοι,
εἴτε
|
ἄγγελοι |
εἴτε
ἄνθρωποι,
γίνονται
φαῦλοι,
ἀλλὰ |
| [141] |
ἡμεῖς,
οἱ
ἄνθρωποι
καὶ
οἱ
|
ἄγγελοι, |
ἐλεγχθησόμεθα
πονηρευσάμενοι,
ἐὰν
μὴ
φθάσαντες |
| [79] |
καὶ
αὐτὸς
ἔφης,
ὅτι
οἱ
|
ἄγγελοι |
ἦλθον
στῆναι
ἔμπροσθεν
κυρίου,
καὶ |
| [56] |
οὓς
ἄνδρας
ὁ
λόγος
ὀνομάζει,
|
ἄγγελοι |
ἦσαν,
δύο
μὲν
αὐτῶν
πεμφθέντες |
| [56] |
παρὰ
τῷ
Ἀβραὰμ
γενόμενοι,
ὅλοι
|
ἄγγελοι |
ἦσαν.
Καὶ
πάλιν
ἐγώ·
Εἰ |
| [130] |
αὐτῷ,
καὶ
προσκυνησάτωσαν
αὐτῷ
πάντες
|
ἄγγελοι |
θεοῦ·
καὶ
τὰ
ἑξῆς
τοῦ |
| [130] |
αὐτοῦ,
καὶ
ἐνισχυσάτωσαν
αὐτῷ
πάντες
|
ἄγγελοι |
θεοῦ,
ὅτι
τὸ
αἷμα
τῶν |
| [128] |
Ἀλλ'
ὅτι
μὲν
οὖν
εἰσὶν
|
ἄγγελοι, |
καὶ
ἀεὶ
μένοντες
καὶ
μὴ |
| [75] |
ὁμοίως
μετωνομάκει.
Ὅτι
δὲ
καὶ
|
ἄγγελοι |
καὶ
ἀπόστολοι
τοῦ
θεοῦ
λέγονται |
| [85] |
χρῶνται,
εἶπον.
Ὅτι
δὲ
καὶ
|
ἄγγελοι |
καὶ
δυνάμεις
εἰσίν,
οἷς
ὁ |
| [45] |
ὄφις
καὶ
οἱ
ἐξομοιωθέντες
αὐτῷ
|
ἄγγελοι |
καταλυθῶσι,
καὶ
ὁ
θάνατος
καταφρονηθῇ |
| [56] |
αὐτοῦ.
Οὗ
ἐλθόντος,
οὐκέτι
δύο
|
ἄγγελοι |
ὁμιλοῦσι
τῷ
Λὼτ
ἀλλ'
αὐτός, |
| [79] |
ὅτι
εἰσὶν
ἐν
Τάνει
ἀρχηγοὶ
|
ἄγγελοι |
πονηροί.
Μάτην
κοπιάσουσι
πρὸς
λαόν, |
| [56] |
μέχρι
τοῦ·
Καὶ
ἐκράτησαν
οἱ
|
ἄγγελοι |
τῆς
χειρὸς
αὐτοῦ
καὶ
τῆς |
| [58] |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
καὶ
οἱ
|
ἄγγελοι |
τοῦ
θεοῦ
ἀνέβαινον
καὶ
κατέβαινον |
| [57] |
μὴ
τοὺς
δύο
μόνους,
οἵτινες
|
ἄγγελοι |
τῷ
ὄντι
ἦσαν
καὶ
ἐν |
| [79] |
ὃν
διακονεῖν
γεγραμμένοι
εἰσὶν
οἱ
|
ἄγγελοι, |
ὡς
Δανιήλ
φησιν,
ὅτι
ὡς |
| [76] |
πατὴρ
τῷ
σατανᾷ
καὶ
τοῖς
|
ἀγγέλοις |
αὐτοῦ.
Καὶ
πάλιν
ἐν
ἑτέροις |
| [62] |
ἐκείνης
διδάσκαλοι
ἀποδεῖξαι
δύνανται
ὅτι
|
ἀγγέλοις |
ἔλεγεν
ἢ
ὅτι
ἀγγέλων
ποίημα |
| [56] |
τὴν
Σοδόμων
κρίσιν
πεμφθεῖσι
δύο
|
ἀγγέλοις |
ὑπὸ
ἄλλου,
τοῦ
ἐν
τοῖς |
| [56] |
τοῖς
σὺν
αὐτῷ
παραγενομένοις
δυσὶν
|
ἀγγέλοις |
φαινόμενον
τῷ
Ἀβραάμ,
τὸν
καὶ |
| [76] |
Καὶ
Ἠσαίας
δὲ
μεγάλης
βουλῆς
|
ἄγγελον |
αὐτὸν
εἰπών,
οὐχὶ
τούτων
ὧνπερ |
| [60] |
τὸν
ὀφθέντα
κατὰ
τοὺς
ὕπνους
|
ἄγγελον |
εἰρηκέναι
αὐτῷ,
ὅτι
Ἐγώ
εἰμι |
| [127] |
θεὸν
ὄντα,
υἱὸν
αὐτοῦ,
καὶ
|
ἄγγελον |
ἐκ
τοῦ
ὑπηρετεῖν
τῇ
γνώμῃ |
| [93] |
οὐδένα
ἄλλον
τιμήσει
θεόν·
καὶ
|
ἄγγελον |
ἐκεῖνον
ἂν
τιμήσῃ
θεοῦ
βουλομένου, |
| [59] |
λέγων,
ὅτι
ὃν
λέγει
Μωυσῆς
|
ἄγγελον |
ἐν
πυρὶ
φλογὸς
λελαληκέναι
αὐτῷ |
| [60] |
ὁμιλῶν
τῷ
Μωυσεῖ,
ὥστε
καὶ
|
ἄγγελον |
καὶ
θεόν,
δύο
ὁμοῦ
ὄντας, |
| [60] |
τότε,
ὦ
φίλοι,
ὡς
καὶ
|
ἄγγελον |
καὶ
θεὸν
ὁμοῦ
ἐν
τῇ |
| [128] |
τῷ
Ἀβραὰμ
ἢ
τῷ
Ἰακὼβ
|
ἄγγελον |
καλεῖσθαι
ἐν
τῇ
πρὸς
ἀνθρώπους |
| [60] |
καὶ
ἐνταῦθα
ὁ
λόγος,
λέγων
|
ἄγγελον |
κυρίου
ὦφθαι
τῷ
Μωυσεῖ
καὶ |
| [105] |
δυνάμενον
ἀποστρέψαι
πάντα
ἀναιδῆ
πονηρὸν
|
ἄγγελον |
μὴ
λαβέσθαι
ἡμῶν
τῆς
ψυχῆς. |
| [75] |
τούτῳ·
ἰδοὺ
ἐγὼ
ἀποστέλλω
τὸν
|
ἄγγελόν |
μου
πρὸ
προσώπου
σου,
ἵνα |
| [60] |
Ἰακὼβ
ὀφθέντα
κατὰ
τοὺς
ὕπνους
|
ἄγγελον |
ὁ
λόγος
λέγει,
εἶτα
αὐτὸν |
| [115] |
διάβολον
καὶ
τὸν
τοῦ
κυρίου
|
ἄγγελον |
οὐκ
αὐτοψίᾳ,
ἐν
καταστάσει
ὤν, |
| [128] |
διὰ
πολλῶν
ὡσαύτως
ἀποδέδεικται,
καὶ
|
ἄγγελον, |
οὐχ
ὡς
τὸ
τοῦ
ἡλίου |
| [60] |
γῇ
ἐπήγαγε,
καὶ
νῦν,
κἂν
|
ἄγγελος |
ἦν
σὺν
τῷ
φανέντι
τῷ |
| [34] |
καὶ
θεὸς
καὶ
κύριος
καὶ
|
ἄγγελος |
καὶ
ἄνθρωπος
καὶ
ἀρχιστράτηγος
καὶ |
| [128] |
φαινόμενος
πρότερον
ὡς
ἀνὴρ
καὶ
|
ἄγγελος, |
καὶ
ἐν
πυρὸς
δόξῃ,
ὡς |
| [58] |
τὸν
ἀδελφὸν
Ἠσαῦ,
οὗτος
καὶ
|
ἄγγελος |
καὶ
θεὸς
καὶ
κύριος,
καὶ |
| [59] |
πῶς
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
καὶ
|
ἄγγελος |
καὶ
θεὸς
καὶ
κύριος
καὶ |
| [60] |
ἔχῃ,
ὅτι
δύο
ἦσαν,
καὶ
|
ἄγγελος |
καὶ
θεός,
οὐ
τὸν
ποιητὴν |
| [58] |
τοῖς
πατριάρχαις
λεγόμενος
θεὸς
καὶ
|
ἄγγελος |
καὶ
κύριος
λέγεται,
ἵνα
καὶ |
| [86] |
καὶ
Χριστὸς
καὶ
ἱερεὺς
καὶ
|
ἄγγελος, |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα
ἔχει |
| [56] |
ποιητὴν
τῶν
ὅλων,
ὃς
καὶ
|
ἄγγελος |
καλεῖται,
διὰ
τὸ
ἀγγέλλειν
τοῖς |
| [56] |
καὶ
ὁ
θεός
ἐστι
καὶ
|
ἄγγελος |
καλεῖται,
ἐκ
τοῦ
ἀγγέλλειν,
ὡς |
| [60] |
ὀπτασίᾳ
αὐτὸς
οὗτος
μόνος,
καὶ
|
ἄγγελος |
καλούμενος
καὶ
θεὸς
ὑπάρχων,
ὤφθη |
| [83] |
ἐν
ἡμέραις
τοῦ
Ἑζεκίου,
καὶ
|
ἄγγελος |
κυρίου
ἀνεῖλεν
ἐκ
τῆς
παρεμβολῆς |
| [60] |
ὁ
λόγος·
Ὤφθη
δὲ
αὐτῷ
|
ἄγγελος |
κυρίου
ἐν
πυρὶ
φλογὸς
ἐκ |
| [126] |
δ'
ἐστὶν
οὗτος,
ὃς
καὶ
|
ἄγγελος |
μεγάλης
βουλῆς
ποτε,
καὶ
ἀνὴρ |
| [60] |
τῶν
προλελεγμένων,
ἔλεγεν,
ἀλλ'
ὅτι
|
ἄγγελος |
μὲν
ἦν
ὁ
ὀφθεὶς
ἐν |
| [58] |
δὲ
Ἰακὼβ
μόνος·
καὶ
ἐπάλαιεν
|
ἄγγελος |
μετ'
αὐτοῦ
ἕως
πρωΐ.
Εἶδε |
| [126] |
αὐτός,
ὢν
καὶ
θεὸς
καὶ
|
ἄγγελος |
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
πεπεμμένος,
ταῦτα |
| [61] |
ποτὲ
δὲ
σοφία,
ποτὲ
δὲ
|
ἄγγελος, |
ποτὲ
δὲ
θεός,
ποτὲ
δὲ |
| [58] |
ῥαντοί.
Καὶ
εἶπέ
μοι
ὁ
|
ἄγγελος |
τοῦ
θεοῦ
καθ'
ὕπνους·
Ἰακώβ, |
| [116] |
ἕλκειν
πάντας
βουλόμενος,
καὶ
ὁ
|
ἄγγελος |
τοῦ
θεοῦ,
τοῦτ'
ἔστιν
ἡ |
| [60] |
Ἰακὼβ
ἀποδειχθέντα
πεφανερῶσθαι,
ὃς
καὶ
|
ἄγγελος |
τοῦ
τῶν
ὅλων
ποιητοῦ
θεοῦ |
| [115] |
τὸν
μέγαν,
ἑστῶτα
πρὸ
προσώπου
|
ἀγγέλου |
κυρίου·
καὶ
διάβολος
εἱστήκει
ἐκ |
| [78] |
αὐτοῦ,
εἰπόντος
αὐτῷ
τοῦ
φανέντος
|
ἀγγέλου |
ὅτι
ἐκ
πνεύματος
ἁγίου
ὃ |
| [100] |
ἡ
παρθένος,
εὐαγγελιζομένου
αὐτῇ
Γαβριὴλ
|
ἀγγέλου |
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου
ἐπ'
αὐτὴν |
| [79] |
σοῦ,
μᾶλλον
δὲ
καὶ
βλάσφημοι·
|
ἀγγέλους |
γὰρ
πονηρευσαμένους
καὶ
ἀποστάντας
τοῦ |
| [102] |
ἐποίησεν
αὐτεξουσίους
πρὸς
δικαιοπραξίαν
καὶ
|
ἀγγέλους |
καὶ
ἀνθρώπους,
καὶ
χρόνους
ὥρισε |
| [100] |
τε
ὄφιν
καὶ
τοὺς
ὁμοιωθέντας
|
ἀγγέλους |
καὶ
ἀνθρώπους
καταλύει,
ἀπαλλαγὴν
δὲ |
| [141] |
θεοῦ
προμηνύει
πάντως
τινὰς
καὶ
|
ἀγγέλους |
καὶ
ἀνθρώπους
κολασθήσεσθαι
μέλλοντας,
διότι |
| [141] |
βραχέων
εἶπον,
ὅτι
βουλόμενος
τοὺς
|
ἀγγέλους |
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
ἕπεσθαι
τῇ |
| [88] |
καὶ
αὐτεξουσίους
γενομένους,
τούς
τε
|
ἀγγέλους |
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους,
ὁ
θεὸς |
| [79] |
τοῦ
Ἠσαίου
δώσω,
ὅτι
πονηροὺς
|
ἀγγέλους |
κατῳκηκέναι
καὶ
κατοικεῖν
λέγει
καὶ |
| [76] |
βουλῆς
αὐτοῦ
ὁμοίως
ἀνθρώπους
ἢ
|
ἀγγέλους, |
οὗτος
μόνος
ἀπαρακαλύπτως
ἐδίδαξεν,
εἰπών· |
| [128] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον
καὶ
τοὺς
|
ἀγγέλους |
ποιεῖν
αὐτὸν
διδάσκουσιν.
Ἀλλ'
ὅτι |
| [126] |
ἀπιστεῖ
Μωυσῆς
τῷ
λελεγμένῳ
κἀκεῖ
|
ἀγγέλῳ, |
ἐπαγγελλομένῳ
δώσειν
αὐτοῖς
τὸν
θεὸν |
| [19] |
Σοδόμων
ἐσώθη,
αὐτῶν
ἐκείνων
τῶν
|
ἀγγέλων |
αὐτὸν
καὶ
τοῦ
κυρίου
προπεμψάντων. |
| [57] |
γραφὴ
οὕτω
λέγει,
ὅτι
ἄρτον
|
ἀγγέλων |
ἔφαγον)
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
ὁ |
| [131] |
Ἔστησεν
ὅρια
ἐθνῶν
κατὰ
ἀριθμὸν
|
ἀγγέλων |
θεοῦ.
Ἀλλ'
ἐπεὶ
καὶ
ἐκ |
| [56] |
λόγος
διὰ
Μωυσέως
τῶν
δύο
|
ἀγγέλων |
κατελθόντων
εἰς
Σόδομα
καὶ
κύριον |
| [131] |
οἷς
ἄρτον
εἰς
τροφὴν
ἴδιον
|
ἀγγέλων |
οὐρανίων,
τὸ
μάννα,
ἔβρεξεν,
ἵνα |
| [62] |
ὅτι
ἀγγέλοις
ἔλεγεν
ἢ
ὅτι
|
ἀγγέλων |
ποίημα
ἦν
τὸ
σῶμα
τὸ |
| [56] |
οὐρανοῖς
ὑπηρετῶν,
κύριος
τῶν
δύο
|
ἀγγέλων; |
Προσελθόντων
γὰρ
αὐτῶν
εἰς
Σόδομα, |
| [31] |
νεφελῶν
ἐλεύσεται,
ὡς
Δανιὴλ
ἐμήνυσεν,
|
ἀγγέλων |
σὺν
αὐτῷ
ἀφικνουμένων.
Εἰσὶ
δὲ |
| [56] |
ὅτι
οὐχ
εἷς
τῶν
δύο
|
ἀγγέλων |
τῶν
κατελθόντων
εἰς
Σόδομά
ἐστιν |
| [103] |
τῶν
Ἐλαιῶν
συλλαβεῖν
αὐτὸν
καὶ
|
ἄγειν |
ἐπ'
αὐτούς.
Καὶ
τὸ
εἰπεῖν |
| [5] |
Ὅθεν
οὐδὲ
πολλά
ἐστι
τὰ
|
ἀγέννητα· |
εἰ
γὰρ
διαφορά
τις
ἦν |
| [5] |
ψυχαὶ
καὶ
κολάζονται·
ἐπεὶ
εἰ
|
ἀγέννητοι |
ἦσαν,
οὔτ'
ἂν
ἐξημάρτανον
οὔτε |
| [5] |
ἀναγκάζεσθαι
αὐτὰς
θέμις,
εἴπερ
εἰσὶν
|
ἀγέννητοι. |
Τὸ
γὰρ
ἀγέννητον
τῷ
ἀγεννήτῳ |
| [127] |
ἔξωθεν,
μὴ
ἡγεῖσθε
αὐτὸν
τὸν
|
ἀγέννητον |
θεὸν
καταβεβηκέναι
ἢ
ἀναβεβηκέναι
ποθέν. |
| [114] |
τὸν
πατέρα
τῶν
ὅλων
καὶ
|
ἀγέννητον |
θεόν,
οἵτινες
καὶ
διὰ
τοῦτο |
| [5] |
Ἦ
καὶ
τὸν
κόσμον
σὺ
|
ἀγέννητον |
λέγεις;
Εἰσὶν
οἱ
λέγοντες,
οὐ |
| [5] |
εἴπερ
εἰσὶν
ἀγέννητοι.
Τὸ
γὰρ
|
ἀγέννητον |
τῷ
ἀγεννήτῳ
ὅμοιόν
ἐστι
καὶ |
| [5] |
ἀθάνατός
ἐστι,
καὶ
ἀγέννητος
δηλαδή.
|
Ἀγέννητος |
δὲ
καὶ
ἀθάνατός
ἐστι
κατά |
| [5] |
ὅτι
εἰ
ἀθάνατός
ἐστι,
καὶ
|
ἀγέννητος |
δηλαδή.
Ἀγέννητος
δὲ
καὶ
ἀθάνατός |
| [5] |
μὴ
εἶναι
ἔτι·
μόνος
γὰρ
|
ἀγέννητος |
καὶ
ἄφθαρτος
ὁ
θεὸς
καὶ |
| [126] |
εἶναι
θεόν,
τοῦ
μόνου
καὶ
|
ἀγεννήτου |
καὶ
ἀρρήτου
θεοῦ
υἱόν.
Εἴρηται |
| [5] |
πέμπων,
ἐπὶ
ἑνός
ποτε
στήσῃ
|
ἀγεννήτου |
καμὼν
καὶ
τοῦτο
φήσεις
ἁπάντων |
| [5] |
ἀγέννητοι.
Τὸ
γὰρ
ἀγέννητον
τῷ
|
ἀγεννήτῳ |
ὅμοιόν
ἐστι
καὶ
ἴσον
καὶ |
| [73] |
Προσκυνήσατε
τῷ
κυρίῳ
ἐν
αὐλῇ
|
ἁγίᾳ |
αὐτοῦ.
Σαλευθήτω
ἀπὸ
προσώπου
αὐτοῦ |
| [62] |
τόπος,
ἐφ'
οὗ
ἕστηκας,
γῆ
|
ἁγία |
ἐστί.
Καὶ
ἡ
Ἰεριχὼ
συγκεκλεισμένη |
| [27] |
σου
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
|
ἁγίᾳ, |
καὶ
καλέσῃς
τὰ
σάββατα
τρυφερὰ |
| [79] |
με·
Τὰ
μὲν
τοῦ
θεοῦ
|
ἅγιά |
ἐστιν,
αἱ
δὲ
ὑμέτεραι
ἐξηγήσεις |
| [46] |
γεγραμμένων
χαρακτήρων
τινῶν,
ἃ
πάντως
|
ἅγια |
νοοῦμεν
εἶναι,
περικεῖσθαι
ὑμᾶς
ἐκέλευσε, |
| [27] |
καὶ
καλέσῃς
τὰ
σάββατα
τρυφερὰ
|
ἅγια |
τοῦ
θεοῦ
σου,
οὐκ
ἄρῃς |
| [21] |
συναναμίγνυσθε,
καὶ
τὰ
σάββατά
μου
|
ἁγιάζετε, |
καὶ
ἔσται
εἰς
σημεῖον
ἀνὰ |
| [113] |
θεοῦ,
ὁ
δὲ
μετὰ
τὴν
|
ἁγίαν |
ἀνάστασιν
αἰώνιον
ἡμῖν
τὴν
κατάσχεσιν |
| [12] |
τὸν
νόμον
καὶ
τὴν
καινὴν
|
ἁγίαν |
αὐτοῦ
διαθήκην
ἐφαυλίσατε,
καὶ
οὐδὲ |
| [115] |
ὁμηλίκων
μόνος
εἰσῆλθεν
εἰς
τὴν
|
ἁγίαν |
γῆν
καὶ
οἱ
γεγραμμένοι
ἀφήλικες |
| [113] |
τρόπον
ἐκεῖνος
εἰσήγαγεν
εἰς
τὴν
|
ἁγίαν |
γῆν
τὸν
λαόν,
οὐχὶ
Μωυσῆς, |
| [113] |
τοιαύτῃ
ὄντων
εἰσήγαγεν
εἰς
τὴν
|
ἁγίαν |
γῆν
τὸν
περιλειφθέντα
λαόν·
καὶ |
| [113] |
εἰς
τὴν
γῆν
ἐκείνην
τὴν
|
ἁγίαν |
δευτέραν
περιτομὴν
πετρίναις
μαχαίραις
εἰπὼν |
| [115] |
αὐτοῦ
ἐπὶ
τὴν
γῆν
τὴν
|
ἁγίαν, |
καὶ
ἐκλέξεται
ἔτι
τὴν
Ἰερουσαλήμ. |
| [119] |
καὶ
σὺν
τῷ
Ἀβραὰμ
τὴν
|
ἁγίαν |
κληρονομήσομεν
γῆν,
εἰς
τὸν
ἀπέραντον |
| [26] |
ἑορτὰς
φυλάσσουσι,
πάντως
κληρονομήσουσι
τὴν
|
ἁγίαν |
τοῦ
θεοῦ
κληρονομίαν.
Λέγει
γὰρ |
| [73] |
ἁγιωσύνη
καὶ
μεγαλοπρέπεια
ἐν
τῷ
|
ἁγιάσματι |
αὐτοῦ.
Ἐνέγκατε
τῷ
κυρίῳ,
αἱ |
| [31] |
ἐνέστη,
καὶ
τὸ
βασίλειον
κατέσχον
|
ἅγιοι |
ὑψίστου.
Καὶ
ἐρρέθη
μοι
περὶ |
| [120] |
τοὺς
μὲν
ἀξίους
σὺν
τοῖς
|
ἁγίοις |
πατριάρχαις
καὶ
προφήταις
τῆς
αἰωνίου |
| [31] |
καὶ
τὴν
κρίσιν
ἔδωκε
τοῖς
|
ἁγίοις |
τοῦ
ὑψίστου,
καὶ
ὁ
καιρὸς |
| [37] |
ἡμῶν
καὶ
προσκυνεῖτε
εἰς
ὄρος
|
ἅγιον |
αὐτοῦ,
ὅτι
ἅγιος
κύριος
ὁ |
| [52] |
καὶ
παρακεκαλυμμένως
τὸ
πνεῦμα
τὸ
|
ἅγιον |
διὰ
τοῦτο
αὐτὰ
ἐλελαλήκει,
ἔφην. |
| [13] |
κύριος
τὸν
βραχίονα
αὐτοῦ
τὸν
|
ἅγιον |
ἐνώπιον
πάντων
τῶν
ἐθνῶν,
καὶ |
| [64] |
τῷ
μεγάλῳ,
ὅτι
φοβερὸν
καὶ
|
ἅγιόν |
ἐστι,
καὶ
τιμὴ
βασιλέως
κρίσιν |
| [37] |
τῷ
μεγάλῳ,
ὅτι
φοβερὸν
καὶ
|
ἅγιόν |
ἐστι,
καὶ
τιμὴ
βασιλέως
κρίσιν |
| [100] |
καὶ
τὸ
γεννώμενον
ἐξ
αὐτῆς
|
ἅγιόν |
ἐστιν
υἱὸς
θεοῦ,
ἀπεκρίνατο·
Γένοιτό |
| [36] |
ἀποκρίνεται
αὐτοῖς
τὸ
πνεῦμα
τὸ
|
ἅγιον |
ἢ
ἀπὸ
προσώπου
τοῦ
πατρὸς |
| [25] |
εἰς
κατάραν·
ὁ
οἶκος,
τὸ
|
ἅγιον |
ἡμῶν,
καὶ
ἡ
δόξα,
ἣν |
| [88] |
βίον,
τὸ
πνεῦμα
οὖν
τὸ
|
ἅγιον |
καὶ
διὰ
τοὺς
ἀνθρώπους,
ὡς |
| [37] |
ὀνειδίζει
ὑμᾶς
τὸ
πνεῦμα
τὸ
|
ἅγιον, |
καὶ
τοῦτον,
ὃν
μὴ
θέλετε |
| [73] |
αὐτῷ
ψαλμῷ
τὸ
πνεῦμα
τὸ
|
ἅγιον |
λέγει,
μηνύον
ὅτι
οὐκ
ἔστιν |
| [119] |
ἤδη.
Καὶ
καλέσουσιν
αὐτὸν
λαὸν
|
ἅγιον, |
λελυτρωμένον
ὑπὸ
κυρίου.
Οὐκοῦν
οὐκ |
| [26] |
αὐτοῦ.
Καὶ
καλέσει
αὐτὸν
λαὸν
|
ἅγιον, |
λελυτρωμένον
ὑπὸ
κυρίου,
σὺ
δὲ |
| [135] |
καὶ
ἐπιλανθανόμενοι
τὸ
ὄρος
τὸ
|
ἅγιόν |
μου
καὶ
ἑτοιμάζοντες
τοῖς
δαιμονίοις |
| [135] |
καὶ
κληρονομήσει
τὸ
ὄρος
τὸ
|
ἅγιόν |
μου,
καὶ
κληρονομήσουσιν
οἱ
ἐκλεκτοί |
| [124] |
ὑμῖν
ὅτι
τὸ
πνεῦμα
τὸ
|
ἅγιον |
ὀνειδίζει
τοὺς
ἀνθρώπους,
τοὺς
καὶ |
| [55] |
γὰρ
καὶ
τοῦτο
ἐλέγξῃ
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα,
διὰ
τοῦ
ἁγίου
Δαυεὶδ |
| [84] |
ἔμελλε
γεννᾶσθαι,
εἰς
ὃν
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα
ἐβόα·
Ἰδοὺ
κύριος
αὐτὸς |
| [74] |
ἀπεκρινάμην·
Διὰ
λέξεως,
ἣν
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα
ἐν
τούτῳ
τῷ
ψαλμῷ |
| [88] |
τοῦ
ὕδατος
ὡς
περιστερὰν
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα
ἐπιπτῆναι
ἐπ'
αὐτὸν
ἔγραψαν |
| [114] |
αὐτούς.
~Ἔσθ'
ὅτε
γὰρ
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα
καὶ
ἐναργῶς
πράττεσθαί
τι, |
| [124] |
Ἀκούσατε,
ὦ
ἄνδρες,
πῶς
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα
λέγει
περὶ
τοῦ
λαοῦ |
| [77] |
καὶ
ὁμοιώσεσι
πολλάκις
λαλοῦν
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα·
οἷον
πεποίηκε
καὶ
πρὸς |
| [54] |
Στολὴν
γὰρ
αὐτοῦ
ἐκάλεσε
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα
τοὺς
δι'
αὐτοῦ
ἄφεσιν |
| [25] |
διὰ
τοῦ
Ἠσαίου
βοᾷ
τὸ
|
ἅγιον |
πνεῦμα,
ὡς
ἀπὸ
προσώπου
αὐτῶν |
| [56] |
ἄνδρας
ἑωρᾶσθαι
τῷ
Ἀβραὰμ
τὸ
|
ἅγιον |
προφητικὸν
πνεῦμα
λέγει;
Κἀκεῖνος·
Οὔ· |
| [56] |
καὶ
κυριολογεῖν
τὸ
πνεῦμα
τὸ
|
ἅγιόν |
φατε
ὑμεῖς
παρὰ
τὸν
πατέρα |
| [119] |
μόνον
λαὸς
ἀλλὰ
καὶ
λαὸς
|
ἅγιός |
ἐσμεν,
ὡς
ἐδείξαμεν
ἤδη.
Καὶ |
| [64] |
ὑποποδίῳ
τῶν
ποδῶν
αὐτοῦ,
ὅτι
|
ἅγιός |
ἐστι.
Μωυσῆς
καὶ
Ἀαρὼν
ἐν |
| [37] |
ὑποποδίῳ
τῶν
ποδῶν
αὐτοῦ,
ὅτι
|
ἅγιός |
ἐστι.
Μωυσῆς
καὶ
Ἀαρὼν
ἐν |
| [135] |
Ἐγὼ
κύριος
ὁ
θεός,
ὁ
|
ἅγιος |
Ἰσραήλ,
ὁ
καταδείξας
Ἰσραὴλ
βασιλέα |
| [37] |
εἰς
ὄρος
ἅγιον
αὐτοῦ,
ὅτι
|
ἅγιος |
κύριος
ὁ
θεὸς
ἡμῶν.
~Καὶ |
| [116] |
τῆς
ἀποκαλύψεως
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
τοῦ
|
ἁγίου |
ἀποδιδῶ
ὑμῖν,
ἀναλαμβάνω
τὸν
λόγον |
| [87] |
τῶν
δυνάμεων
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
|
ἁγίου, |
ἃς
καταριθμεῖ
ὁ
λόγος
διὰ |
| [37] |
ὁ
θεὸς
κάθηται
ἐπὶ
θρόνου
|
ἁγίου |
αὐτοῦ.
Ἄρχοντες
λαῶν
συνήχθησαν
μετὰ |
| [97] |
καὶ
ἐπήκουσέ
μου
ἐξ
ὄρους
|
ἁγίου |
αὐτοῦ.
Ἐγὼ
ἐκοιμήθην
καὶ
ὕπνωσα· |
| [32] |
ἵνα
τὸ
εἰρημένον
ὑπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
Δανιήλ,
καὶ
καιρῶν,
δύο
μόνους |
| [55] |
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα,
διὰ
τοῦ
|
ἁγίου |
Δαυεὶδ
εἶπεν·
Οἱ
θεοὶ
τῶν |
| [142] |
πρὸς
Τρύφωνα
Ἰουδαῖον
διαλόγου
τοῦ
|
ἁγίου |
Ἰουστίνου.
|
| [0] |
~Τοῦ
|
ἁγίου |
Ἰουστίνου
πρὸς
Τρύφωνα
Ἰουδαῖον
Διάλογος
|
| [133] |
καὶ
ἐλθέτω
ἡ
βουλὴ
τοῦ
|
ἁγίου |
Ἰσραήλ,
ἵνα
γνῶμεν.
Οὐαὶ
οἱ |
| [17] |
καὶ
ἐλθέτω
ἡ
βουλὴ
τοῦ
|
ἁγίου |
Ἰσραήλ,
ἵνα
γνῶμεν.
Οὐαὶ
οἱ |
| [14] |
ἕνεκεν
τοῦ
θεοῦ
σου
τοῦ
|
ἁγίου |
Ἰσραήλ,
ὅτι
ἐδόξασέ
σε.
Ζητήσατε |
| [12] |
ἕνεκεν
τοῦ
θεοῦ
σου
τοῦ
|
ἁγίου |
Ἰσραήλ,
ὅτι
ἐδόξασέ
σε.
Τοῦτον |
| [133] |
ἀλλὰ
τὸ
λόγιον
κυρίου
τοῦ
|
ἁγίου |
Ἰσραὴλ
παρώξυναν.
Καὶ
ἐθυμώθη
ὀργῇ |
| [61] |
κυρίου
ὑπὸ
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
|
ἁγίου |
καλεῖται,
ποτὲ
δὲ
υἱός,
ποτὲ |
| [78] |
φανέντος
ἀγγέλου
ὅτι
ἐκ
πνεύματος
|
ἁγίου |
ὃ
ἔχει
κατὰ
γαστρός
ἐστι. |
| [84] |
τέτοκε,
καὶ
ἡ
γυνὴ
τοῦ
|
ἁγίου |
πατριάρχου
Ἀβραάμ,
καὶ
Ἐλισάβετ
ἡ |
| [78] |
Ἰακώβ,
τοῦ
ἐπικληθέντος
Ἰσραήλ,
τοῦ
|
ἁγίου |
πατριάρχου,
τέθαπται,
τοῦτ'
ἔστι
τὴν |
| [34] |
ψαλμοῦ
τῷ
Δαυεὶδ
ὑπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
πνεύματος
εἰρημένου
ἀναμνήσομαι,
ὃν
εἰς |
| [74] |
ἄλλα
νοῆσαι
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
πνεύματος
εἰρημένων
καθ'
ἑαυτοὺς
γενόμενοι |
| [36] |
καλεῖται
ἐν
παραβολῇ
ὑπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
πνεύματος,
καὶ
οἱ
παρ'
ὑμῖν |
| [33] |
ἱερέα
καὶ
κύριον
ὑπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
πνεύματος
καλούμενον,
ὁ
θεὸς
τῶν |
| [56] |
ἄλλος
τις
κυριολογεῖται
ὑπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
πνεύματος·
οὐ
μόνον
δὲ
διὰ |
| [78] |
Ἰερεμίου,
εἰπόντος
δι'
αὐτοῦ
τοῦ
|
ἁγίου |
πνεύματος
οὕτως·
Φωνὴ
ἐν
Ῥαμᾶ |
| [56] |
ἐστιν
ἢ
λέλεκται
ἀπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
πνεύματος
παρὰ
τὸν
ποιητὴν
τῶν |
| [32] |
κύριον
τὸν
Χριστὸν
ὑπὸ
τοῦ
|
ἁγίου |
προφητικοῦ
πνεύματος
λεγόμενον
νοήσετε,
καὶ |
| [25] |
πάντες
ἡμεῖς.
Ἡ
πόλις
τοῦ
|
ἁγίου |
σου
ἐγενήθη
ἔρημος,
Σιὼν
ὡς |
| [25] |
μικρὸν
κληρονομήσωμεν
τοῦ
ὄρους
τοῦ
|
ἁγίου |
σου.
Ἐγενόμεθα
ὡς
τὸ
ἀπ' |
| [25] |
ἴδε
ἐκ
τοῦ
οἴκου
τοῦ
|
ἁγίου |
σου
καὶ
δόξης.
Ποῦ
δή |
| [31] |
ἐκεῖνο
πόλεμον
συνιστάμενον
πρὸς
τοὺς
|
ἁγίους |
καὶ
τροπούμενον
αὐτούς,
ἕως
τοῦ |
| [31] |
τὸν
ὕψιστον
λαλήσει,
καὶ
ἑτέρους
|
ἁγίους |
τοῦ
ὑψίστου
καταστρέψει,
καὶ
προσδέξεται |
| [36] |
ἢ
τίς
στήσεται
ἐν
τόπῳ
|
ἁγίῳ |
αὐτοῦ;
Ἀθῷος
χερσὶ
καὶ
καθαρὸς |
| [49] |
αὐτὸς
ὑμᾶς
βαπτίσει
ἐν
πνεύματι
|
ἁγίῳ |
καὶ
πυρί.
Οὗ
τὸ
πτύον |
| [98] |
ἄνοιαν
ἐμοί.
Σὺ
δὲ
ἐν
|
ἁγίῳ |
κατοικεῖς,
ὁ
ἔπαινος
τοῦ
Ἰσραήλ. |
| [100] |
δὲ
ἀκόλουθον·
Σὺ
δὲ
ἐν
|
ἁγίῳ |
κατοικεῖς,
ὁ
ἔπαινος
τοῦ
Ἰσραήλ· |
| [81] |
λυμανοῦνται
ἐπὶ
τῷ
ὄρει
τῷ
|
ἁγίῳ, |
λέγει
κύριος.
Τὸ
οὖν
εἰρημένον |
| [26] |
κληρονομήσουσιν
ἐν
τῷ
ὄρει
τῷ
|
ἁγίῳ |
οὐδέν·
τὰ
δὲ
ἔθνη
τὰ |
| [7] |
ἃ
ἤκουσαν
καὶ
ἃ
εἶδον
|
ἁγίῳ |
πληρωθέντες
πνεύματι.
συγγράμματα
δὲ
αὐτῶν |
| [29] |
Τίς
ἐκείνου
τοῦ
βαπτίσματος
χρεία
|
ἁγίῳ |
πνεύματι
βεβαπτισμένῳ;
Ταῦτα
οἶμαι
λέγων |
| [3] |
ἀνθρώπου
νοῦς
ὄψεταί
ποτε
μὴ
|
ἁγίῳ |
πνεύματι
κεκοσμημένος;
~Φησὶ
γὰρ
Πλάτων, |
| [25] |
κληρονομήσει
ἐν
τῷ
ὄρει
τῷ
|
ἁγίῳ |
τοῦ
θεοῦ
οὐδέν;
~Κἀγώ·
Οὐ |
| [31] |
τὸν
οὐρανὸν
βασιλειῶν
ἐδόθη
λαῷ
|
ἁγίῳ |
ὑψίστου
βασιλεῦσαι
βασιλείαν
αἰώνιον·
καὶ |
| [111] |
καὶ
τοῦτο
ἐπ'
ἀμφοτέρων
τῶν
|
ἁγίων |
ἀνδρῶν
ἐκείνων
καὶ
προφητῶν
τοῦ |
| [115] |
κυρίου,
ὅτι
ἐξεγήγερται
ἐκ
νεφελῶν
|
ἁγίων |
αὐτοῦ.
Καὶ
ἔδειξέ
μοι
Ἰησοῦν, |
| [55] |
οἷσπερ
μέλλω
ἀναμιμνήσκειν
ἀπὸ
τῶν
|
ἁγίων |
γραφῶν,
οὐδὲ
ἐξηγηθῆναι
δεομένων
ἀλλὰ |
| [83] |
τὸ
Ἐν
τῇ
λαμπρότητι
τῶν
|
ἁγίων, |
ἐκ
γαστρὸς
πρὸ
ἑωσφόρου
ἐγέννησά |
| [32] |
λόγων
ἀπὸ
τῶν
παρ'
ὑμῖν
|
ἁγίων |
καὶ
προφητικῶν
γραφῶν
τὰς
πάσας |
| [139] |
ἐν
τῇ
αὐτῇ
γῇ
τῶν
|
ἁγίων |
πάντων
μέλλουσαν
γίνεσθαι,
ἧς,
ὡς |
| [83] |
ἐχθρῶν
σου.
Ἐν
λαμπρότητι
τῶν
|
ἁγίων, |
πρὸ
ἑωσφόρου
ἐγέννησά
σε.
Ὤμοσε |
| [92] |
μεμαρτυρημένου,
ὡς
προέφην
διὰ
τῶν
|
ἁγίων |
προφητικῶν
λόγων
τὴν
ἀπόδειξιν
ποιήσας. |
| [82] |
ἐπὶ
τῶν
παρ'
ὑμῖν
γενομένων
|
ἁγίων |
προφητῶν
ἦσαν,
καὶ
παρ'
ἡμῖν |
| [32] |
σου·
ἐν
ταῖς
λαμπρότησι
τῶν
|
ἁγίων |
σου,
ἐκ
γαστρὸς
πρὸ
ἑωσφόρου |
| [63] |
εἰρημένα·
Ἐν
ταῖς
λαμπρότησι
τῶν
|
ἁγίων |
σου,
ἐκ
γαστρὸς
πρὸ
ἑωσφόρου |
| [73] |
Ἐξομολόγησις
καὶ
ὡραιότης
ἐνώπιον
αὐτοῦ,
|
ἁγιωσύνη |
καὶ
μεγαλοπρέπεια
ἐν
τῷ
ἁγιάσματι |
| [86] |
τοῦ
ξύλου
καὶ
δι'
ὕδατος
|
ἁγνίσαι |
ὁ
Χριστὸς
ἡμῶν
ἐλυτρώσατο
καὶ |
| [136] |
αὐτοῦ.
Ὁ
γὰρ
τοῦτον
ἀγνοῶν
|
ἀγνοεῖ |
καὶ
τὴν
βουλὴν
τοῦ
θεοῦ, |
| [123] |
τὸ
ζήτημα,
οὐ
νομίζω
σε
|
ἀγνοεῖν |
μὲν
τὰ
προειρημένα
οὐδὲ
πάλιν |
| [121] |
ἴσχυσεν,
ὡς
ἐν
μηδενὶ
γένει
|
ἀγνοεῖσθαι |
αὐτὸν
καὶ
ἀπὸ
παντὸς
μετάνοιαν |
| [17] |
ταῦτα
ἅπερ
καθ'
ἡμῶν
οἱ
|
ἀγνοοῦντες |
ἡμᾶς
πάντες
λέγουσιν·
ὥστε
οὐ |
| [32] |
διακαθέξειν
Δανιὴλ
μηνύει.
Καὶ
ὑμεῖς,
|
ἀγνοοῦντες |
πόσον
χρόνον
διακατέχειν
μέλλει,
ἄλλο |
| [33] |
βασιλέα
εἰρῆσθαι
ἐξηγεῖσθαι
τολμᾶτε,
οὐκ
|
ἀγνοῶ, |
ἐπεῖπον·
ὅτι
δὲ
πεπλάνησθε,
ἐξ |
| [136] |
Χριστὸν
αὐτοῦ.
Ὁ
γὰρ
τοῦτον
|
ἀγνοῶν |
ἀγνοεῖ
καὶ
τὴν
βουλὴν
τοῦ |
| [8] |
καὶ
γεγένηται
καὶ
ἔστι
που,
|
ἄγνωστός |
ἐστι
καὶ
οὐδὲ
αὐτός
πω |
| [141] |
ἔνθα
ἂν
ἐπιδημήσωσιν
ἢ
προσπεμφθῶσιν,
|
ἀγόμενοι |
ὀνόματι
γάμου
γυναῖκας,
πολὺ
μᾶλλον |
| [72] |
προεφητεύθη,
ὡς
πρόβατον
ἐπὶ
σφαγὴν
|
ἀγόμενος, |
καὶ
ἐνθάδε
ὡς
ἀρνίον
ἄκακον |
| [120] |
χεῖλος
τῆς
θαλάσσης
ὄντες,
ἥτις
|
ἄγονός |
τε
καὶ
ἄκαρπος,
πολλὴ
μὲν |
| [121] |
δυνάμεως
εἶναι
λέγουσι.
~Καὶ
ἡσυχίαν
|
ἀγόντων |
αὐτῶν
ἐπέφερον·
Διὰ
Δαυεὶδ
περὶ |
| [4] |
πάσης
οὐσίας,
οὔτε
ῥητὸν
οὔτε
|
ἀγορευτόν, |
ἀλλὰ
μόνον
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν, |
| [88] |
ἐσθίοντος
πλὴν
ἀκρίδας
καὶ
μέλι
|
ἄγριον, |
οἱ
ἄνθρωποι
ὑπελάμβανον
αὐτὸν
εἶναι |
| [22] |
ἐστι
πάντα
τὰ
θηρία
τοῦ
|
ἀγροῦ, |
κτήνη
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
καὶ |
| [22] |
πετεινὰ
τοῦ
οὐρανοῦ,
καὶ
ὡραιότης
|
ἀγροῦ |
μετ'
ἐμοῦ
ἐστιν.
Ἐὰν
πεινάσω, |
| [14] |
καὶ
πάντα
τὰ
ξύλα
τῶν
|
ἀγρῶν |
ἐπικροτήσει
τοῖς
κλάδοις,
καὶ
ἀντὶ |
| [66] |
ἀνθρώποις;
Καὶ
πῶς
κυρίῳ
παρέχετε
|
ἀγῶνα; |
Διὰ
τοῦτο
δώσει
κύριος
αὐτὸς |
| [43] |
ἀνθρώποις;
Καὶ
πῶς
κυρίῳ
παρέχετε
|
ἀγῶνα; |
Διὰ
τοῦτο
δώσει
κύριος
αὐτὸς |
| [66] |
οἶκος
Δαυείδ.
Μὴ
μικρὸν
ὑμῖν
|
ἀγῶνα |
παρέχειν
ἀνθρώποις;
Καὶ
πῶς
κυρίῳ |
| [43] |
οἶκος
Δαυείδ.
Μὴ
μικρὸν
ὑμῖν
|
ἀγῶνα |
παρέχειν
ἀνθρώποις;
Καὶ
πῶς
κυρίῳ |
| [142] |
τῆς
ἑαυτῶν
σωτηρίας
μέγιστον
τοῦτον
|
ἀγῶνα, |
τῶν
διδασκάλων
ὑμῶν
σπουδάσαι
προτιμῆσαι |
| [105] |
τοῦ
υἱοῦ
αὐτοῦ
τὸ
πάντως
|
ἀγωνίζεσθαι |
δικαίους
γίνεσθαι,
καὶ
πρὸς
τῇ |
| [78] |
μανθάνειν,
ἀλλὰ
μὴ
κατὰ
πάντα
|
ἀγωνίζεσθαι |
τὰ
ὑμέτερα
διδάγματα
κρατύνειν,
ἀτιμάζοντας |
| [47] |
πλάνης
περιτμηθέντας,
ἐκ
παντὸς
πείθειν
|
ἀγωνίζηται |
ταὐτὰ
αὐτῷ
φυλάσσειν,
λέγων
οὐ |
| [38] |
θεοῦ.
Διὸ
συμπαθῶν
ὑμῖν
προσκάμνειν
|
ἀγωνίζομαι, |
ὅπως
τὰ
παράδοξα
ἡμῶν
ταῦτα |
| [44] |
χάριν
εὑρεθήσομαι,
εἰ
ἀποδείξεις
ποιούμενος
|
ἀγωνίζομαι |
ὑμᾶς
πεισθῆναι·
ἐὰν
δὲ
ὑμεῖς, |
| [82] |
ὁμοίως
ὑμῖν
μεταπείθειν
μὴ
πλανᾶσθαι
|
ἀγωνιζόμεθα, |
εἰδότες
ὅτι
πᾶς
ὁ
δυνάμενος |
| [104] |
οἱ
κυνηγήσαντες
καὶ
συνήχθησαν
οἱ
|
ἀγωνιζόμενοι |
ἐπὶ
τῷ
καταδικάσασθαι
αὐτόν·
ὅπερ |
| [125] |
καὶ
σατανᾶς,
πειράζων
αὐτὸν
καὶ
|
ἀγωνιζόμενος |
καταβαλεῖν
διὰ
τοῦ
ἀξιοῦν
προσκυνῆσαι |
| [68] |
εἶπον,
ὑμᾶς
μὴ
παντὶ
τρόπῳ
|
ἀγωνιζομένους |
τὴν
ἐξέτασιν
τῶν
ζητουμένων
ποιεῖσθαι, |
| [96] |
ἡμᾶς
τὸ
ὄνομα
τοῦ
Χριστοῦ
|
ἀγωνιζομένων, |
θανατοῦσθαι
μᾶλλον
αἱρούμεθα
καὶ
ὑπομένομεν, |
| [68] |
περαιωθῆναι
σὺν
τάχει
τὸν
λόγον
|
ἀγωνιοῦμαι. |
Καὶ
ὁ
Τρύφων
ἔφη·
Ἀνερώτα. |
| [65] |
αὐτὸ
φρονεῖν
μᾶλλον
ἐμοὶ
πεῖσαι
|
ἀγωνίσομαι. |
Ὅπως
δ'
ἂν
ᾖς
προτεθεικὼς |
| [129] |
τὸν
θεὸν
ἐν
ἀρχῇ·
Ἰδοὺ
|
Ἀδὰμ |
γέγονεν
ὡς
εἷς
ἐξ
ἡμῶν, |
| [62] |
Καὶ
εἶπεν
ὁ
θεός·
Ἰδοὺ
|
Ἀδὰμ |
γέγονεν
ὡς
εἷς
ἐξ
ἡμῶν |
| [94] |
καὶ
τὴν
παράβασιν
ὑπὸ
τοῦ
|
Ἀδὰμ |
γενέσθαι
ἐργασαμένου,
ἐκήρυσσε,
σωτηρίαν
δὲ |
| [81] |
μυστηρίῳ
μηνύει.
Ὡς
γὰρ
τῷ
|
Ἀδὰμ |
εἴρητο,
ὅτι
ᾗ
δ'
ἂν |
| [132] |
πάντων
ἁπλῶς
ἀνθρώπων
μέχρις
αὐτοῦ
|
Ἀδάμ. |
Ἐπίστασθε
οὖν,
ἔλεγον,
ὅτι,
τῆς |
| [103] |
μόνῳ
λατρεύσεις.
Ὡς
γὰρ
τὸν
|
Ἀδὰμ |
ἐπλάνησεν,
ἔλεγε
καὶ
τοῦτον
δυνηθῆναι |
| [131] |
ὕψιστος
ἔθνη,
ὡς
διέσπειρεν
υἱοὺς
|
Ἀδάμ, |
ἔστησεν
ὅρια
ἐθνῶν
κατὰ
ἀριθμοὺς |
| [84] |
καὶ
ἀπὸ
πλευρᾶς
μιᾶς
τοῦ
|
Ἀδὰμ |
ἡ
Εὔα
γέγονε,
καὶ
ὥσπερ |
| [124] |
καὶ
καταδικάζεσθαι
μέλλουσιν,
ὡς
καὶ
|
Ἀδὰμ |
καὶ
Εὔα.
Ὅτι
δὲ
καὶ |
| [124] |
καλεῖσθαι,
καὶ
οὗτοι
ὁμοίως
τῷ
|
Ἀδὰμ |
καὶ
τῇ
Εὔᾳ
ἐξομοιούμενοι
θάνατον |
| [124] |
τὴν
παρακοὴν
τῶν
ἀνθρώπων,
τοῦ
|
Ἀδὰμ |
λέγω
καὶ
τῆς
Εὔας,
καὶ |
| [40] |
ὃ
ἔπλασεν
ὁ
θεὸς
τὸν
|
Ἀδάμ, |
οἶκος
ἐγένετο
τοῦ
ἐμφυσήματος
τοῦ |
| [19] |
ἀκρόβυστον
ὁ
θεὸς
ἔπλασε
τὸν
|
Ἀδάμ, |
οὐδὲ
ἐπέβλεψεν
ἐπὶ
τοῖς
δώροις |
| [99] |
ἄνοιαν
ἦν
τὸ
ἐρωτᾶν
τὸν
|
Ἀδὰμ |
ποῦ
ἐστιν,
οὐδὲ
τὸν
Κάϊν |
| [88] |
τῶν
ἀνθρώπων,
ὃ
ἀπὸ
τοῦ
|
Ἀδὰμ |
ὑπὸ
θάνατον
καὶ
πλάνην
τὴν |
| [1] |
αὐτοῖς
τελευτᾷ,
οὐ
χαλεπὸν
συννοῆσαι·
|
ἄδεια |
γὰρ
καὶ
ἐλευθερία
λέγειν
καὶ |
| [134] |
γάμοι
τοῦ
Ἰακώβ.
Δύο
γὰρ
|
ἀδελφὰς |
κατὰ
τὸ
αὐτὸ
οὐ
θεμιτὸν |
| [96] |
οἷς
ἡμεῖς
ἅπασι
λέγομεν
ὅτι
|
Ἀδελφοὶ |
ἡμῶν
ἐστε,
ἐπίγνωτε
μᾶλλον
τὴν |
| [85] |
τρέμοντες
τὸ
ῥῆμα
αὐτοῦ.
Εἴπατε·
|
ἀδελφοὶ |
ἡμῶν,
τοῖς
μισοῦσιν
ὑμᾶς
καὶ |
| [137] |
εἰς
πάντας.
~Μὴ
δή,
ὦ
|
ἀδελφοί, |
κακόν
τι
εἴπητε
εἰς
ἐκεῖνον |
| [58] |
Λέγε.
Κἀγώ·
Ὑπὸ
Μωυσέως,
ὦ
|
ἀδελφοί, |
πάλιν
γέγραπται,
ἔλεγον,
ὅτι
οὗτος |
| [52] |
ἐπήνεγκα·
Ἰούδα,
ᾔνεσάν
σε
οἱ
|
ἀδελφοί |
σου,
αἱ
χεῖρές
σου
ἐπὶ |
| [139] |
Χαναὰν
παῖς,
οἰκέτης
ἔσται
τοῖς
|
ἀδελφοῖς |
αὐτοῦ.
Καὶ
εἶπεν·
Εὐλογητὸς
κύριος, |
| [47] |
κοινωνεῖν
ἁπάντων,
ὡς
ὁμοςπλάγχνοις
καὶ
|
ἀδελφοῖς, |
δεῖν
ἀποφαίνομαι.
Ἐὰν
δὲ
οἱ |
| [98] |
Διηγήσομαι
τὸ
ὄνομά
σου
τοῖς
|
ἀδελφοῖς |
μου,
ἐν
μέσῳ
ἐκκλησίας
ὑμνήσω |
| [106] |
Διηγήσομαι
τὸ
ὄνομά
σου
τοῖς
|
ἀδελφοῖς |
μου,
ἐν
μέσῳ
ἐκκλησίας
ὑμνήσω |
| [91] |
καὶ
ἐπὶ
κορυφῆς.
Δοξασθεὶς
ἐν
|
ἀδελφοῖς |
πρωτότοκος,
ταύρου
τὸ
κάλλος
αὐτοῦ, |
| [58] |
πῶς
ὤφθη
αὐτῷ,
φεύγοντι
τὸν
|
ἀδελφὸν |
Ἠσαῦ,
οὗτος
καὶ
ἄγγελος
καὶ |
| [58] |
τῷ
ἀποδιδράσκειν
ἀπὸ
προσώπου
τοῦ
|
ἀδελφοῦ |
αὐτοῦ
Ἠσαῦ.
Ἀπέθανε
δὲ
Δεβόρρα, |
| [134] |
χρόνον
πάντα
ἐμισεῖτο
ὑπὸ
τοῦ
|
ἀδελφοῦ |
ὁ
Ἰακώβ·
καὶ
ἡμεῖς
νῦν |
| [60] |
ἀπεδίδρασκες
ἀπὸ
προσώπου
Ἠσαῦ
τοῦ
|
ἀδελφοῦ |
σου,
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
Ἀβραὰμ |
| [22] |
περιέπλεκε
δολιότητας.
Καθήμενος
κατὰ
τοῦ
|
ἀδελφοῦ |
σου
κατελάλεις,
καὶ
κατὰ
τοῦ |
| [106] |
μετὰ
τοῦ
καὶ
ἄλλους
δύο
|
ἀδελφούς, |
υἱοὺς
Ζεβεδαίου
ὄντας,
ἐπωνομακέναι
ὀνόματι |
| [106] |
καὶ
ὅτι
ἐν
μέσῳ
τῶν
|
ἀδελφῶν |
αὐτοῦ
ἔστη,
τῶν
ἀποστόλων,
οἵτινες, |
| [134] |
ἀνθρώπων,
ὄντων
πάντων
τῇ
φύσει
|
ἀδελφῶν. |
Ἰσραὴλ
ἐπεκλήθη
Ἰακώβ·
καὶ
Ἰσραὴλ |
| [133] |
φονεύετε,
ὁσάκις
ἂν
λάβητε
ἐξουσίαν,
|
ἀδιαλείπτως |
δὲ
καταρᾶσθε
αὐτῷ
τε
ἐκείνῳ |
| [32] |
ἄδοξον
καὶ
τὸ
γένος
αὐτοῦ
|
ἀδιήγητον, |
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
θανάτου
αὐτοῦ |
| [82] |
γὰρ
ἄθεα
καὶ
βλάσφημα
καὶ
|
ἄδικα |
ἐν
ὀνόματι
αὐτοῦ
παραχαράσσοντες
ἐδίδαξαν, |
| [17] |
τὰ
πικρὰ
καὶ
σκοτεινὰ
καὶ
|
ἄδικα |
καταλεχθῆναι
ἐν
πάσῃ
τῇ
γῇ |
| [134] |
πατριαρχῶν
πράξεις
ἀνιστοροῦντες
καὶ
μηδὲν
|
ἀδικεῖν |
λέγοντες
τοὺς
τὰ
ὅμοια
πράττοντας, |
| [46] |
ἔχητε
τὸν
θεὸν
καὶ
μήτε
|
ἀδικεῖν |
μήτε
ἀσεβεῖν
ἄρχησθε.
Καὶ
γὰρ |
| [133] |
τοῖς
οἴκοις
ὑμῶν;
Ὑμεῖς
τί
|
ἀδικεῖτε |
τὸν
λαόν
μου
καὶ
τὸ |
| [115] |
κατασκευάζειν
αὐτὸ
ὡς
ἀσέβημα
καὶ
|
ἀδίκημα |
σπουδάζετε,
ἵνα
τῇ
αὐτῇ
ὁμοίᾳ |
| [84] |
τὰς
προφητείας,
ἐπεὶ
ἑαυτοὺς
μόνους
|
ἀδικήσετε, |
τὸν
δὲ
θεὸν
οὐ
βλάψετε. |
| [81] |
δὲ
γῆν
ὡς
ἄρτον.
Οὐκ
|
ἀδικήσουσιν |
οὐδὲ
λυμανοῦνται
ἐπὶ
τῷ
ὄρει |
| [92] |
αὐτοῦ
κρίσεις,
καὶ
οὐκ
ἔστιν
|
ἀδικία |
ἐν
αὐτῷ.
Ἐπειδὴ
δὲ
ἀληθὴς |
| [94] |
κακαὶ
πράξεις,
εἰδωλολατρεῖαι
καὶ
ἄλλαι
|
ἀδικίαι. |
Ἐπεὶ
εἰ
μὴ
τοῦτο
νοηθήσεται, |
| [107] |
αὐτῶν
καὶ
ἀποταγῆς
τῆς
πρὸς
|
ἀδικίαν |
ἐκήρυξαν,
πιστεύσαντες
ὅτι
ἐλεήμων
ὁ |
| [47] |
εὐσεβείας
ἢ
δικαιοπραξίας
μετατιθέμενον
ἐπὶ
|
ἀδικίαν |
καὶ
ἀθεότητα
ὡς
ἁμαρτωλὸν
καὶ |
| [70] |
εὐθεῖαν
ὁδόν,
μισῶν
ἀνομίαν
καὶ
|
ἀδικίαν, |
καὶ
τὰς
χεῖρας
ἀφωσιωμένος
ἀπὸ |
| [70] |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἵνα
μὴ
ἴδῃ
|
ἀδικίαν· |
οὗτος
οἰκήσει
ἐν
ὑψηλῷ
σπηλαίῳ |
| [124] |
θεοὺς
διακρίνει.
Ἕως
πότε
κρίνετε
|
ἀδικίαν |
παὶ
πρόσωπα
ἁμαρτωλῶν
λαμβάνετε;
Κρίνατε |
| [17] |
ἄλλα
ἔθνη
εἰς
ταύτην
τὴν
|
ἀδικίαν |
τὴν
εἰς
ἡμᾶς
καὶ
τὸν |
| [17] |
λέγουσιν·
ὥστε
οὐ
μόνον
ἑαυτοῖς
|
ἀδικίας |
αἴτιοι
ὑπάρχετε,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς |
| [15] |
κύριος·
ἀλλὰ
λύε
πάντα
σύνδεσμον
|
ἀδικίας, |
διάλυε
στραγγαλιὰς
βιαίων
συναλλαγμάτων,
ἀπόστελλε |
| [16] |
κατανοεῖ.
Ἀπὸ
γὰρ
προσώπου
τῆς
|
ἀδικίας |
ἦρται
ὁ
δίκαιος.
Ἔσται
ἐν |
| [34] |
σώσει·
ἐκ
τόκου
καὶ
ἐξ
|
ἀδικίας |
λυτρώσεται
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν,
καὶ |
| [94] |
οἱ
ὀφιόδηκτοι,
καὶ
ἀναίτιός
ἐστιν
|
ἀδικίας; |
Μυστήριον
γὰρ
διὰ
τούτου,
ὡς |
| [11] |
τῶν
εἰδώλων
καὶ
τῆς
ἄλλης
|
ἀδικίας |
προσελθόντας
τῷ
θεῷ
καὶ
μέχρι |
| [21] |
αὐτοῖς.
~Καὶ
ὅτι
διὰ
τὰς
|
ἀδικίας |
ὑμῶν
καὶ
τῶν
πατέρων
ὑμῶν |
| [140] |
θεοῦ
οἱ
προγινωσκόμενοι
καὶ
γενησόμενοι
|
ἄδικοι, |
εἴτε
ἄγγελοι
εἴτε
ἄνθρωποι,
γίνονται |
| [111] |
οὗ
οἱ
πάλαι
πόρνοι
καὶ
|
ἄδικοι |
ἐκ
πάντων
τῶν
ἐθνῶν
σώζονται, |
| [70] |
ὦτα
ἵνα
μὴ
ἀκούσῃ
κρίσιν
|
ἄδικον |
αἵματος,
καμμύων
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἵνα |
| [15] |
ἐν
ἀφέσει
καὶ
πᾶσαν
συγγραφὴν
|
ἄδικον |
διάσπα.
Διάθρυπτε
πεινῶντι
τὸν
ἄρτον |
| [47] |
καὶ
ἀθεότητα
ὡς
ἁμαρτωλὸν
καὶ
|
ἄδικον |
καὶ
ἀσεβῆ
ἐπίσταται.
Διὸ
καὶ |
| [23] |
δὲ
τοῦτο
οὐδὲ
δίκαιον
οὐδὲ
|
ἄδικον |
οὐδέτερον
αὐτῶν
ἐπιστάμεθα,
ἀλλὰ
δι' |
| [78] |
ἐν
Δαμασκῷ.
Ἁμαρτωλὸν
δὲ
καὶ
|
ἄδικον |
οὖσαν
ἐν
παραβολῇ
τὴν
δύναμιν |
| [19] |
ἅπαντες
μέχρι
Μωυσέως,
ἐφ'
οὗ
|
ἄδικος |
καὶ
ἀχάριστος
εἰς
τὸν
θεὸν |
| [93] |
ἀλλ'
οὖν
γε
τοῦ
ἐπίστασθαι
|
ἀδικοῦντες, |
ὅταν
πράττωσι
ταῦτα,
οὐκ
ἀπηλλαγμένοι |
| [35] |
γνωρίζοντες
ἀθέους
καὶ
ἀσεβεῖς
καὶ
|
ἀδίκους |
καὶ
ἀνόμους
αὐτοὺς
ὑπάρχοντας,
καὶ |
| [5] |
ποι
χώρῳ
μένειν,
τὰς
δὲ
|
ἀδίκους |
καὶ
πονηρὰς
ἐν
χείρονι,
τὸν |
| [4] |
νοεῖ
τὸν
θεόν.
Τί
οὖν;
|
Ἀδικοῦσί |
τινα
αἶγες
ἢ
πρόβατα;
Οὐδὲν |
| [95] |
τὰς
χεῖρας
ὑμῶν,
ὡς
παρὰ
|
ἀδίκων |
καὶ
ἁμαρτωλῶν
καὶ
μέχρις
ὅλου |
| [20] |
Οὕτω
καὶ
τῶν
ἀκαθάρτων
καὶ
|
ἀδίκων |
καὶ
παρανόμων
ἀπέχεσθαι
ὑμᾶς
ἐκέλευσεν |
| [121] |
μισήσαντας
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
αὐτοῦ
|
ἀδίκως |
ἀποστάντας,
τοὺς
δὲ
ἰδίους
ἀναπαύσει, |
| [125] |
ἀεί,
ἀλλὰ
πάντα
ἁπλῶς
καὶ
|
ἀδόλως |
λέγειν,
ὡς
ὁ
ἐμὸς
κύριος |
| [74] |
θεῷ
καὶ
πατρὶ
τῶν
ὅλων
|
ᾄδοντας |
καὶ
ψάλλοντας
τοὺς
ἀπὸ
πάσης |
| [13] |
ἐκστήσονται
πολλοὶ
ἐπὶ
σέ,
οὕτως
|
ἀδοξήσει |
ἀπὸ
ἀνθρώπων
τὸ
εἶδος
καὶ |
| [36] |
καὶ
ἄτιμον
τὸ
εἶδος
καὶ
|
ἄδοξον |
ἔχοντα
αὐτόν,
οὐ
γνωρίζοντες
αὐτόν, |
| [32] |
ὧν
προανιστόρησα,
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
|
ἄδοξον |
καὶ
τὸ
γένος
αὐτοῦ
ἀδιήγητον, |
| [32] |
ὑμέτερος
λεγόμενος
Χριστὸς
ἄτιμος
καὶ
|
ἄδοξος |
γέγονεν,
ὡς
καὶ
τῇ
ἐσχάτῃ |
| [49] |
ὁ
Χριστὸς
τῇ
πρώτῃ
παρουσίᾳ
|
ἄδοξος |
ἐφάνη,
οὕτως
καὶ
τοῦ
πνεύματος |
| [49] |
Ἠλίᾳ
πάντοτε
καθαρεύοντος,
τοῦ
Χριστοῦ,
|
ἄδοξος |
ἡ
πρώτη
παρουσία
νοηθῇ.
Κρυφίᾳ |
| [110] |
μέν,
ἐν
ᾗ
παθητὸς
καὶ
|
ἄδοξος |
καὶ
ἄτιμος
καὶ
σταυρούμενος
κεκήρυκται, |
| [119] |
θυμοῦ
μου,
καὶ
καυθήσεται
ἕως
|
ᾅδου· |
καταφάγεται
τὴν
γῆν
καὶ
τὰ |
| [99] |
καὶ
ὡς
κοινὸν
ἄνθρωπον
ἐν
|
ᾅδου |
μένειν.
~Τὸ
δὲ
ἀκόλουθον·
Σὺ |
| [107] |
ἡμέρᾳ
ἀπὸ
τῆς
κοιλίας
τοῦ
|
ἁδροῦ |
ἰχθύος
ὅτι
μετὰ
τρεῖς
ἡμέρας |
| [126] |
τέξομαι;
Ἐγὼ
δὲ
γεγήρακα.
Μὴ
|
ἀδυνατεῖ |
παρὰ
τῷ
θεῷ
ῥῆμα;
Εἰς |
| [56] |
τέξομαι;
Ἐγὼ
δὲ
γεγήρακα.
Μὴ
|
ἀδυνατεῖ |
παρὰ
τῷ
θεῷ
ῥῆμα;
Εἰς |
| [123] |
πιστὴν
ἢ
τρίβους
αἰωνίους
εὑρεῖν
|
ἀδύνατοι. |
Τοιγαροῦν·
Ἐγερῶ,
φησί,
τῷ
Ἰσραὴλ |
| [68] |
ὁ
Τρύφων·
Ἄπιστον
γὰρ
καὶ
|
ἀδύνατον |
σχεδὸν
πρᾶγμα
ἐπιχειρεῖς
ἀποδεικνύναι,
ὅτι |
| [84] |
ἄλλαι
τινὲς
ὁμοίως.
Ὥστε
οὐκ
|
ἀδύνατον |
ὑπολαμβάνειν
δεῖ
ὑμᾶς
πάντα
δύνασθαι |
| [125] |
τοῦ
βούλεσθαι
ἐπίσταμαι
αὐτὸς
φροντίζειν
|
ἀεί, |
ἀλλὰ
πάντα
ἁπλῶς
καὶ
ἀδόλως |
| [116] |
ἀπεδυσάμεθα,
οἷς
ὁ
διάβολος
ἐφέστηκεν
|
ἀεὶ |
ἀντικείμενος
καὶ
πρὸς
ἑαυτὸν
ἕλκειν |
| [20] |
χρύσεον
ποιήσαντες
προσεκυνεῖτε.
Ὥστε
δικαίως
|
ἀεὶ |
βοᾷ·
Υἱοὶ
ἀσύνετοι,
οὐκ
ἔστι |
| [92] |
μὴ
εἶναι
ἀσυνέτους
καὶ
φιλαύτους
|
ἀεὶ |
βούλεται,
ὅπως
σωθῆτε
μετὰ
τοῦ |
| [131] |
θεοῦ,
πρὸς
ὃν
ἀχάριστοι
ἐλέγχεσθε
|
ἀεὶ |
γεγενημένοι)
καὶ
διὰ
τοῦ
τύπου |
| [102] |
ἀεὶ
ἐπράξατε,
ποτὲ
μὲν
μοσχοποιήσαντες,
|
ἀεὶ |
δὲ
ἀχάριστοι
καὶ
φονεῖς
τῶν |
| [30] |
οἷς
πάλαι
προσεκυνοῦμεν,
τὸν
θεὸν
|
ἀεὶ |
διὰ
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
συντηρηθῆναι
παρακαλοῦμεν, |
| [30] |
τὰ
αὐτὰ
δίκαια
μὴ
πάντας
|
ἀεὶ |
διδάξας.
Πολλοῖς
γὰρ
ἀνθρώποις
ἄλογα |
| [54] |
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
λαβόντας,
ἐν
οἷς
|
ἀεὶ |
δυνάμει
μὲν
πάρεστι,
καὶ
ἐναργῶς |
| [102] |
δύνασθαι
σώζεσθαι·
ὁποῖον
καὶ
ὑμεῖς
|
ἀεὶ |
ἐπράξατε,
ποτὲ
μὲν
μοσχοποιήσαντες,
ἀεὶ |
| [46] |
ἐν
πάσῃ
πράξει
πρὸ
ὀφθαλμῶν
|
ἀεὶ |
ἔχητε
τὸν
θεὸν
καὶ
μήτε |
| [3] |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
καὶ
ὡσαύτως
|
ἀεὶ |
ἔχον
καὶ
τοῦ
εἶναι
πᾶσι |
| [68] |
ἂν
βλαβείην·
τὰ
δὲ
αὐτὰ
|
ἀεὶ |
ἔχων,
ἃ
καὶ
πρὸ
τοῦ |
| [102] |
αὐτοῦ
λόγου
δύναμις,
δι'
ἧς
|
ἀεὶ |
ἤλεγχε
τοὺς
συζητοῦντας
αὐτῷ
Φαρισαίους |
| [93] |
τὴν
ἀπόδειξιν
ποιήσας.
~Τὰ
γὰρ
|
ἀεὶ |
καὶ
δι'
ὅλου
δίκαια
καὶ |
| [85] |
ἄλλα
ἄστρα
τὴν
αὐτὴν
ὁδὸν
|
ἀεὶ |
καὶ
τὰς
τροπὰς
τῶν
ὡρῶν |
| [85] |
ἐᾶν
καὶ
μὴ
τὰς
αὐτὰς
|
ἀεὶ |
λέγειν
γραφάς,
ἀλλ'
ἡγεῖσθαι
ἑαυτὸν |
| [68] |
γίνεσθε.
Εἰ
δὲ
βούλεσθε
τοιοῦτοι
|
ἀεὶ |
μένειν,
ἐγὼ
μὲν
οὐδὲν
ἂν |
| [128] |
μὲν
οὖν
εἰσὶν
ἄγγελοι,
καὶ
|
ἀεὶ |
μένοντες
καὶ
μὴ
ἀναλυόμενοι
εἰς |
| [56] |
ἄλλου,
τοῦ
ἐν
τοῖς
ὑπερουρανίοις
|
ἀεὶ |
μένοντος
καὶ
οὐδενὶ
ὀφθέντος
ἢ |
| [46] |
καὶ
διὰ
τούτων
δυσωπῶν
ὑμᾶς
|
ἀεὶ |
μνήμην
ἔχειν
τοῦ
θεοῦ,
ἅμα |
| [65] |
καταβαίνοντες
τὴν
θάλασσαν
καὶ
πλέοντες
|
ἀεί, |
νῆσοι
καὶ
οἱ
κατοικοῦντες
αὐτάς. |
| [134] |
ἑκάστη
πρᾶξις
γέγονεν,
ἀπεῖδον
ὑμῶν
|
ἀεὶ |
οἱ
διδάσκαλοι,
ἀλλὰ
πρὸς
τὰ |
| [113] |
παρθένου
Μαρίας
ἦλθε,
καὶ
ἔστιν
|
ἀεί. |
Οὗτος
γάρ
ἐστιν
ἀφ'
οὗ |
| [23] |
τὰ
αὐτὰ
αὐτὸν
δίκαια
μὴ
|
ἀεὶ |
πᾶν
γένος
ἀνθρώπων
βεβουλῆσθαι
πράσσειν· |
| [67] |
λεγομένων
μετὰ
μαρτυρίας
τῶν
γραφῶν
|
ἀεὶ |
ποιήσομαι.
Οὐκ
ὀρθῶς
μέντοι
οὐδὲ |
| [138] |
ἀπὸ
νεκρῶν
ἀναστάς,
δυνάμει
δ'
|
ἀεὶ |
πρώτης
ὑπαρχούσης.
Ὁ
γὰρ
Χριστός, |
| [39] |
νοοῦντας
καὶ
ἐλέγχοντας
ὑμῶν
τὴν
|
ἀεὶ |
σκληροκάρδιον
γνώμην.
Καὶ
γὰρ
Ἠλίας |
| [67] |
φιλαλήθως
ποιεῖς,
κἀκεῖνα
περὶ
ὧν
|
ἀεὶ |
συγκαταθέσεις
ἡμῖν
γεγένηνται,
ὅτι
διὰ |
| [27] |
ὑμῶν
καὶ
ἀχάριστον
εἰς
αὐτὸν
|
ἀεὶ |
τὰ
αὐτὰ
βοᾷ,
ἵνα
κἂν |
| [23] |
ἁμαρτωλῶν
ἀνθρώπων
τὸν
αὐτὸν
ὄντα
|
ἀεὶ |
ταῦτα
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
ἐντετάλθαι |
| [1] |
θεοῦ.
Πῶς
γάρ;
Οἵ
γε
|
ἀεὶ |
ταὐτὰ
ἔσεσθαι
λέγουσι,
καὶ
ἔτι |
| [6] |
διὰ
παντός
ἐστιν
οὐδὲ
σύνεστιν
|
ἀεὶ |
τῇ
ψυχῇ
τὸ
σῶμα,
ἀλλ' |
| [5] |
τῆς
διαφορᾶς,
ἀλλ'
ἐπ'
ἄπειρον
|
ἀεὶ |
τὴν
διάνοιαν
πέμπων,
ἐπὶ
ἑνός |
| [28] |
αὐτῷ·
τοῦτο
γάρ
ἐστι
πρόφασις
|
ἀεὶ |
τοῖς
μὴ
δυναμένοις
ἀποκρίνασθαι
πρὸς |
| [92] |
ἀσεβεῖς
καὶ
ἄθεοι
γένησθε,
ὡς
|
ἀεὶ |
φαίνεσθε
γεγενημένοι.
Καὶ
ὅτι
διὰ |
| [85] |
ἄλλα
ὁμοίως
ὅσα
παγίως
ὁμολογεῖται
|
ἀεὶ |
ὡσαύτως
λέγεσθαι
καὶ
ὁμολογεῖσθαι,
τὸν |
| [121] |
δὲ
ἐν
τῇ
ἀτίμῳ
καὶ
|
ἀειδεῖ |
καὶ
ἐξουθενημένῃ
πρώτῃ
παρουσίᾳ
αὐτοῦ |
| [36] |
οἱ
ἐν
οὐρανῷ
ἄρχοντες
ἑώρων
|
ἀειδῆ |
καὶ
ἄτιμον
τὸ
εἶδος
καὶ |
| [85] |
τοῦτον
τὸν
ἡμέτερον
Χριστόν,
τὸν
|
ἀειδῆ |
καὶ
ἄτιμον
φανέντα,
ὡς
Ἠσαίας |
| [100] |
αὐτῶν
παρθένου
σαρκοποιηθείς,
καὶ
ἄνθρωπος
|
ἀειδής, |
ἄτιμος
καὶ
παθητὸς
ὑπέμεινε
γενέσθαι. |
| [14] |
ἐν
ᾗ
καὶ
ἄτιμος
καὶ
|
ἀειδὴς |
καὶ
θνητὸς
φανήσεσθαι
κεκηρυγμένος
ἐστίν, |
| [49] |
ᾗ
παθητὸς
καὶ
ἄτιμος
καὶ
|
ἀειδὴς |
φανήσεται,
ἡ
δὲ
ἑτέρα,
ἐν |
| [88] |
τοῦ
τέκτονος
υἱοῦ
ὑπάρχειν,
καὶ
|
ἀειδοῦς, |
ὡς
αἱ
γραφαὶ
ἐκήρυσσον,
φαινομένου, |
| [91] |
ἀπὸ
κορυφῆς
βουνῶν,
καὶ
ποταμῶν
|
ἀεννάων, |
καὶ
καρπῶν
γῆς
πληρώσεως.
Καὶ |
| [12] |
τί
ὑμῖν
προσετάγη·
καὶ
ἐὰν
|
ἄζυμον |
ἄρτον
φάγητε,
πεπληρωκέναι
τὸ
θέλημα |
| [14] |
μετὰ
τὰς
ἑπτὰ
ἡμέρας
τῶν
|
ἀζυμοφαγιῶν |
νέαν
ζύμην
φυρᾶσαι
ἑαυτοῖς
ὁ |
| [14] |
γάρ
ἐστι
τὸ
σύμβολον
τῶν
|
ἀζύμων, |
ἵνα
μὴ
τὰ
παλαιὰ
τῆς |
| [132] |
τοῦ
μαρτυρίου
ὑπὸ
τῶν
περὶ
|
Ἀζωτίους |
πολεμίων
ἁρπαγείσης
καὶ
πληγῆς
αὐτοῖς |
| [80] |
Φαρισαίων
καὶ
Βαπτιστῶν
(καὶ
μὴ
|
ἀηδῶς |
ἀκούσητέ
μου
πάντα
ἃ
φρονῶ |
| [45] |
καὶ
ἀφθαρσίᾳ
καὶ
ἀλυπίᾳ
καὶ
|
ἀθανασίᾳ |
συνῶσιν.
~Ἐὰν
δέ
τινες
καὶ |
| [130] |
καὶ
ἀπαύστου
πυρὸς
διαβιβρώσκεσθαι
μέλλειν,
|
ἀθάνατα |
μένοντα,
ὥστε
καὶ
εἶναι
εἰς |
| [5] |
δοκεῖ
ὀρθῶς
ἔχειν.
Οὐκ
ἄρα
|
ἀθάνατοι. |
Οὔ,
ἐπειδὴ
καὶ
ὁ
κόσμος |
| [1] |
γεγονότας.
Ἄλλοι
δέ
τινες,
ὑποστησάμενοι
|
ἀθάνατον |
καὶ
ἀσώματον
τὴν
ψυχήν,
οὔτε |
| [69] |
αὐτοῦ
παρουσίᾳ
μετὰ
τοῦ
καὶ
|
ἀθάνατον |
καὶ
ἄφθαρτον
καὶ
ἀλύπητον
ποιῆσαι |
| [5] |
εἰπεῖν.
Οὐκ
ἔοικεν.
Οὐδὲ
μὴν
|
ἀθάνατον |
χρὴ
λέγειν
αὐτήν·
ὅτι
εἰ |
| [5] |
χρὴ
λέγειν
αὐτήν·
ὅτι
εἰ
|
ἀθάνατός |
ἐστι,
καὶ
ἀγέννητος
δηλαδή.
Ἀγέννητος |
| [4] |
καὶ
ἡ
ψυχὴ
θεία
καὶ
|
ἀθάνατός |
ἐστι
καὶ
αὐτοῦ
ἐκείνου
τοῦ |
| [5] |
ἀγέννητος
δηλαδή.
Ἀγέννητος
δὲ
καὶ
|
ἀθάνατός |
ἐστι
κατά
τινας
λεγομένους
Πλατωνικούς. |
| [1] |
(ἀπαθὲς
γὰρ
τὸ
ἀσώματον)
οὔτε,
|
ἀθανάτου |
αὐτῆς
ὑπαρχούσης,
δέονταί
τι
τοῦ |
| [124] |
καὶ
θεῷ
ὁμοίως
ἀπαθεῖς
καὶ
|
ἀθανάτους, |
ἐὰν
φυλάξωσι
τὰ
προστάγματα
αὐτοῦ, |
| [117] |
καὶ
ἀλύτῳ
βασιλείᾳ
ἀφθάρτους
καὶ
|
ἀθανάτους |
καὶ
ἀλύπους
καταστήσῃ,
τοὺς
δὲ |
| [46] |
καὶ
ἀφθάρτους
καὶ
ἀπαθεῖς
καὶ
|
ἀθανάτους |
ποιήσει·
καὶ
οὐδὲν
συμβάλλεσθαι
πρὸς |
| [80] |
ὅτι
κατὰ
πάντα
βλάσφημα
καὶ
|
ἄθεα |
καὶ
ἀνόητα
διδάσκουσιν,
ἐδήλωσά
σοι. |
| [108] |
θεοῦ
εἶναι
παντὶ
γένει
ἀνθρώπων
|
ἄθεα |
καὶ
ἄνομα
καὶ
ἀνόσια
λέγετε. |
| [82] |
ὅπερ
καὶ
ἔστι.
Πολλοὶ
γὰρ
|
ἄθεα |
καὶ
βλάσφημα
καὶ
ἄδικα
ἐν |
| [35] |
ὦ
φίλοι
ἄνδρες,
πολλοὶ
οἳ
|
ἄθεα |
καὶ
βλάσφημα
λέγειν
καὶ
πράττειν |
| [92] |
ἀμνημονοῦντες
τοῦ
θεοῦ
ἀσεβεῖς
καὶ
|
ἄθεοι |
γένησθε,
ὡς
ἀεὶ
φαίνεσθε
γεγενημένοι. |
| [35] |
τοῖς
χειροποιήτοις,
καὶ
ἀνόμοις
καὶ
|
ἀθέοις |
τελεταῖς
κοινωνοῦσι.
Καί
εἰσιν
αὐτῶν |
| [77] |
καλεῖ
βασιλέα
Ἀσσυρίων
διὰ
τὴν
|
ἄθεον |
καὶ
ἄνομον
αὐτοῦ
γνώμην.
Ἐπίστασθε |
| [17] |
πᾶσαν
τὴν
γῆν,
λέγοντας
αἵρεσιν
|
ἄθεον |
Χριστιανῶν
πεφηνέναι,
καταλέγοντας
τε
ταῦτα |
| [108] |
ἐπέμψατε,
κηρύσσοντας
ὅτι
αἵρεσίς
τις
|
ἄθεος |
καὶ
ἄνομος
ἐγήγερται
ἀπὸ
Ἰησοῦ |
| [47] |
δικαιοπραξίας
μετατιθέμενον
ἐπὶ
ἀδικίαν
καὶ
|
ἀθεότητα |
ὡς
ἁμαρτωλὸν
καὶ
ἄδικον
καὶ |
| [120] |
ἐλέγχεται,
πικρίας
μὲν
διδάγματα
καὶ
|
ἀθεότητος |
συμπίνοντες,
τὸν
δὲ
τοῦ
θεοῦ |
| [80] |
λεγομένους
μὲν
Χριστιανούς,
ὄντας
δὲ
|
ἀθέους |
καὶ
ἀσεβεῖς
αἱρεσιώτας,
ὅτι
κατὰ |
| [35] |
ὧν
οὐδενὶ
κοινωνοῦμεν,
οἱ
γνωρίζοντες
|
ἀθέους |
καὶ
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀδίκους
καὶ |
| [10] |
τὴν
εἰλαπίνην
ἀποσβεννύντες
τοὺς
λύχνους
|
ἀθέσμοις |
μίξεσιν
ἐγκυλιόμεθα,
ἢ
αὐτὸ
τοῦτο |
| [16] |
καὶ
ποιητὴν
τῶν
ὅλων
θεὸν
|
ἀθετεῖτε |
καί,
ὅσον
ἐφ'
ὑμῖν,
ἀτιμάζετε, |
| [78] |
τὴν
δὲ
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
|
ἀθετήσω. |
~Καὶ
ὁ
Τρύφων,
ὑπαγανακτῶν
μέν, |
| [109] |
τὴν
ἐκτεθλιμμένην,
καὶ
τὴν
ἐξωσμένην
|
ἀθροίσω |
καὶ
ἣν
ἐκάκωσα,
καὶ
θήσω |
| [107] |
καὶ
ἤλεγξεν
αὐτὸν
οὐ
δικαίως
|
ἀθυμοῦντα |
ἐπὶ
τῷ
μὴ
κατεστράφθαι
τὴν |
| [82] |
ἐκζητήσω·
ἐὰν
δὲ
διαμαρτύρῃ
αὐτῷ,
|
ἀθῷος |
ἔσῃ.
Διὰ
δέος
οὖν
καὶ |
| [44] |
Χριστόν.
~Οὕτω
γὰρ
κατὰ
πάντα
|
ἀθῷος |
ὑμῶν
χάριν
εὑρεθήσομαι,
εἰ
ἀποδείξεις |
| [36] |
στήσεται
ἐν
τόπῳ
ἁγίῳ
αὐτοῦ;
|
Ἀθῷος |
χερσὶ
καὶ
καθαρὸς
τῇ
καρδίᾳ, |
| [38] |
δὲ
μή,
ἵνα
κἂν
αὐτὸς
|
ἀθῷος |
ὦ
ἐν
ἡμέρᾳ
κρίσεως.
Ἔτι |
| [85] |
ὡς
καὶ
ὁ
ψαλμὸς
καὶ
|
αἱ |
ἄλλαι
γραφαὶ
ἐδήλουν,
καὶ
κύριον |
| [56] |
Σοδόμων
καὶ
Γομόρρας
πεπλήθυνται,
καὶ
|
αἱ |
ἁμαρτίαι
αὐτῶν
μεγάλαι
σφόδρα.
Καταβὰς |
| [49] |
δαιμόνια
φρίσσει
καὶ
πᾶσαι
ἁπλῶς
|
αἱ |
ἀρχαὶ
καὶ
ἐξουσίαι
τῆς
γῆς. |
| [4] |
ἵππου
καὶ
ὄνου;
Οὔκ,
ἀλλ'
|
αἱ |
αὐταὶ
ἐν
πᾶσίν
εἰσιν,
ἀπεκρινάμην. |
| [14] |
ἁμαρτίας
ὑμῶν.
Οὐ
γάρ
εἰσιν
|
αἱ |
βουλαί
μου
ὥσπερ
αἱ
βουλαὶ |
| [14] |
εἰσιν
αἱ
βουλαί
μου
ὥσπερ
|
αἱ |
βουλαὶ
ὑμῶν,
οὐδὲ
αἱ
ὁδοί |
| [61] |
ἡμέραν,
τηρῶν
σταθμοὺς
ἐμῶν
εἰσόδων·
|
αἱ |
γὰρ
ἔξοδοί
μου
ἔξοδοι
ζωῆς, |
| [67] |
οὔ;
Καὶ
ὁ
Τρύφων
ἔφη·
|
Αἱ |
γραφαὶ
ἀναγκάζουσί
με
ὁμολογεῖν.
Ὁμοίως |
| [39] |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Χριστός,
ὡς
|
αἱ |
γραφαὶ
ἀποδεικνύουσι
καὶ
τὰ
φαινόμενα |
| [89] |
Χριστὸν
ἐκδέχεται,
καὶ
ὅτι
πᾶσαι
|
αἱ |
γραφαί,
ἃς
ἔφης,
εἰς
αὐτὸν |
| [88] |
υἱοῦ
ὑπάρχειν,
καὶ
ἀειδοῦς,
ὡς
|
αἱ |
γραφαὶ
ἐκήρυσσον,
φαινομένου,
καὶ
τέκτονος |
| [68] |
συνθέσθαι
δεῖ
οἷς
ἀναγκάζουσιν
ἡμᾶς
|
αἱ |
γραφαί.
Κἀγὼ
πρὸς
ταῦτα·
Οὐκ |
| [23] |
εἰς
δικαιοσύνην
ἔλαβεν,
ὡς
καὶ
|
αἱ |
γραφαὶ
καὶ
τὰ
πράγματα
ἀναγκάζει |
| [32] |
εἶπεν·
Ὦ
ἄνθρωπε,
αὗται
ἡμᾶς
|
αἱ |
γραφαὶ
καὶ
τοιαῦται
ἔνδοξον
καὶ |
| [70] |
οὐκ
ἔχουσι
σύνεσιν,
ὁμοίως
αὗται
|
αἱ |
γραφαὶ
κεκράγασιν.
Ὅταν
δέ,
ὦ |
| [89] |
Παθητὸν
μὲν
τὸν
Χριστὸν
ὅτι
|
αἱ |
γραφαὶ
κηρύσσουσι,
φανερόν
ἐστιν·
εἰ |
| [67] |
πρὸς
εἰδωλολατρείαν;
Καὶ
τοῦτο,
ἔφη,
|
αἱ |
γραφαὶ
ὁμοίως
ἀναγκάζουσιν
ὁμολογεῖν
ἡμᾶς. |
| [85] |
ἔφη
καὶ
Δαυεὶδ
καὶ
πᾶσαι
|
αἱ |
γραφαί,
ὅς
ἐστι
κύριος
τῶν |
| [140] |
ἡ
αἰώνιος
δοθήσεται,
ἅπερ
ἀπέδειξαν
|
αἱ |
γραφαὶ
οὐκ
ὄντα.
Ἦ
γὰρ |
| [110] |
μὲν
ὑμεῖς
ταῦτα
πεπόνθατε,
ὡς
|
αἱ |
γραφαὶ
πᾶσαι
μαρτυροῦσιν·
ἡμεῖς
δέ, |
| [67] |
τὴν
ἐν
ὄρει
Χωρήβ,
ὁμοίως
|
αἱ |
γραφαὶ
προεῖπον;
Καὶ
τοῦτο
ἀπεκρίνατο |
| [64] |
Χριστὸς
καὶ
θεὸς
γνωριζόμενος,
ὡς
|
αἱ |
γραφαὶ
σημαίνουσιν,
οἵτινες
καὶ
ἀπὸ |
| [86] |
ὃν
ἔνδοξον
πάλιν
παραγενήσεσθαι
ἀποδεικνύουσιν
|
αἱ |
γραφαί,
σύμβολον
εἶχε
τοῦ
ξύλου |
| [32] |
φυλαὶ
ὑμῶν,
φυλὴ
πρὸς
φυλήν,
|
αἱ |
γυναῖκες
κατ'
ἰδίαν
καὶ
οἱ |
| [132] |
ὅθεν
ἐλήφθη.
Καὶ
πραξάντων
τοῦτο
|
αἱ |
δαμάλεις,
ὑπὸ
μηδενὸς
ὁδηγούμεναι
ἀνθρώπων, |
| [4] |
ἔχω
εἰπεῖν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
Αἱ |
δὲ
ἀνάξιαι
ταύτης
τῆς
θέας |
| [3] |
προσγίνονται
ἡμῖν
ἢ
διατριβῆς
τινος,
|
αἱ |
δὲ
ἐκ
τοῦ
ἰδέσθαι
παρέχουσι |
| [5] |
θεοῦ
φανεῖσαι,
οὐκ
ἀποθνήσκουσιν
ἔτι·
|
αἱ |
δὲ
κολάζονται,
ἔστ'
ἂν
αὐτὰς |
| [79] |
μὲν
τοῦ
θεοῦ
ἅγιά
ἐστιν,
|
αἱ |
δὲ
ὑμέτεραι
ἐξηγήσεις
τετεχνασμέναι
εἰσίν, |
| [85] |
ἄγγελοι
αὐτοῦ,
αἰνεῖτε
αὐτὸν
πᾶσαι
|
αἱ |
δυνάμεις
αὐτοῦ.
Καὶ
Μνασέας
δέ |
| [126] |
παρέσται,
καὶ
τότε
κόψονται
ὑμῶν
|
αἱ |
δώδεκα
φυλαί.
Ἐπεὶ
εἰ
νενοήκατε |
| [65] |
καὶ
αἱ
κῶμαι
αὐτῶν
καὶ
|
αἱ |
ἐπαύλεις,
καὶ
οἱ
κατοικοῦντες
Κηδὰρ |
| [1] |
περὶ
μοναρχίας
αὐτοῖς
καὶ
προνοίας
|
αἱ |
ζητήσεις
γίνονται
ἑκάστοτε;
Ἢ
οὐ |
| [81] |
γὰρ
τὰς
ἡμέρας
τοῦ
ξύλου
|
αἱ |
ἡμέραι
τοῦ
λαοῦ
μου
ἔσονται, |
| [81] |
ἡμέρας
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς
|
αἱ |
ἡμέραι
τοῦ
λαοῦ
μου
ἔσονται, |
| [27] |
τὰς
χεῖρας
αἵματος.
Καὶ
γὰρ
|
αἱ |
θυγατέρες
Σιὼν
ἐπορεύθησαν
ἐν
ὑψηλῷ |
| [94] |
δηγμάτων
τοῦ
ὄφεως,
ἅπερ
εἰσὶν
|
αἱ |
κακαὶ
πράξεις,
εἰδωλολατρεῖαι
καὶ
ἄλλαι |
| [114] |
καὶ
πάσης
ἁπλῶς
κακίας·
ὧν
|
αἱ |
καρδίαι
οὕτως
περιτετμημέναι
εἰσὶν
ἀπὸ |
| [33] |
δὲ
ὦτα
ὑμῶν
πέφρακται
καὶ
|
αἱ |
καρδίαι
πεπώρωνται.
Τὸ
γὰρ
Ὤμοσε |
| [65] |
κατοικοῦντες
αὐτάς.
Εὐφράνθητι
ἔρημος
καὶ
|
αἱ |
κῶμαι
αὐτῶν
καὶ
αἱ
ἐπαύλεις, |
| [112] |
οὐ
λέγονται,
ἢ
τί
εἰσιν
|
αἱ |
λεγόμεναι
κάμηλοι
θήλειαι,
ἢ
διὰ |
| [70] |
μελετήσειν
φόβον
κυρίου
προέγνωστο,
αὗται
|
αἱ |
λέξεις
τῆς
προφητείας
βοῶσι.
Καὶ |
| [5] |
κρίσεως
ἐκδεχομένας
χρόνον
τότε.
Οὕτως
|
αἱ |
μέν,
ἄξιαι
τοῦ
θεοῦ
φανεῖσαι, |
| [3] |
ἄρα
ἀπεκρίθης
ἐμοί,
ἔφη
ἐκεῖνος·
|
αἱ |
μὲν
γὰρ
ἐκ
μαθήσεως
προσγίνονται |
| [115] |
τῆς
γενεᾶς
ἐκείνης.
Ὥσπερ
γὰρ
|
αἱ |
μυῖαι
ἐπὶ
τὰ
ἕλκη
προστρέχετε |
| [84] |
συνουσίας
τίκτειν
ἔμελλεν,
ὅπερ
πᾶσαι
|
αἱ |
νεάνιδες
γυναῖκες
ποιοῦσι
πλὴν
τῶν |
| [92] |
θεὸς
καὶ
δίκαιος
καὶ
πᾶσαι
|
αἱ |
ὁδοὶ
αὐτοῦ
κρίσεις,
καὶ
οὐκ |
| [14] |
ὥσπερ
αἱ
βουλαὶ
ὑμῶν,
οὐδὲ
|
αἱ |
ὁδοί
μου
ὥσπερ
αἱ
ὁδοὶ |
| [14] |
οὐδὲ
αἱ
ὁδοί
μου
ὥσπερ
|
αἱ |
ὁδοὶ
ὑμῶν,
ἀλλὰ
ὅσον
ἀπέχει |
| [31] |
ἐν
τῇ
ἕξει
μου,
καὶ
|
αἱ |
ὁράσεις
τῆς
κεφαλῆς
μου
ἐτάρασσόν |
| [73] |
ἁγιάσματι
αὐτοῦ.
Ἐνέγκατε
τῷ
κυρίῳ,
|
αἱ |
πατριαὶ
τῶν
ἐθνῶν,
ἐνέγκατε
τῷ |
| [38] |
τῷ
βασιλεῖ
παρθένοι
ὀπίσω
αὐτοῦ·
|
αἱ |
πλησίον
αὐτῆς
ἀπενεχθήσονταί
σοι.
Ἀπενεχθήσονται |
| [16] |
αἱ
χῶραι
ὑμῶν
ἔρημοι
καὶ
|
αἱ |
πόλεις
πυρίκαυστοι,
καὶ
τοὺς
καρποὺς |
| [43] |
παντὶ
κόσμῳ
ἐκηρύςσετο
προελευσόμενος,
ὡς
|
αἱ |
προλελεγμέναι
προφητεῖαι
σημαίνουσι.
Καὶ
ἡμεῖς, |
| [17] |
ἀναβάντα
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
ὡς
|
αἱ |
προφητεῖαι
προεμήνυον
γενησόμενον,
οὐ
μόνον |
| [73] |
αὐτοὺς
γραφάς.
Ὑπὲρ
αὐταρκείας
γὰρ
|
αἱ |
τοσαῦται
προανιστορημέναι
εἰσὶν
εἰς
ἀπόδειξιν |
| [120] |
Καὶ
εὐλογηθήσονται
ἐν
σοὶ
πᾶσαι
|
αἱ |
φυλαὶ
τῆς
γῆς
καὶ
ἐν |
| [58] |
καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
σοὶ
πᾶσαι
|
αἱ |
φυλαὶ
τῆς
γῆς
καὶ
ἐν |
| [64] |
Καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
αὐτῷ
πᾶσαι
|
αἱ |
φυλαὶ
τῆς
γῆς·
πάντα
τὰ |
| [34] |
Καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
αὐτῷ
πᾶσαι
|
αἱ |
φυλαὶ
τῆς
γῆς·
πάντα
τὰ |
| [32] |
εἰς
ὃν
ἐξεκεντήσατε,
καὶ
κόψονται
|
αἱ |
φυλαὶ
ὑμῶν,
φυλὴ
πρὸς
φυλήν, |
| [21] |
ἐξ
ὑμῶν
ὅλως
ζῶντας,
αὐταὶ
|
αἱ |
φωναὶ
αὐτοῦ
τὴν
ἀπόδειξιν
ποιήσασθαι |
| [64] |
οὐδὲ
λόγοι,
ὧν
οὐχὶ
ἀκούονται
|
αἱ |
φωναὶ
αὐτῶν.
Εἰς
πᾶσαν
τὴν |
| [33] |
ἡμετέρου
Ἰησοῦ
εἴρηται,
καὶ
αὐταὶ
|
αἱ |
φωναὶ
σημαίνουσι.
Τὰ
δὲ
ὦτα |
| [52] |
ᾔνεσάν
σε
οἱ
ἀδελφοί
σου,
|
αἱ |
χεῖρές
σου
ἐπὶ
νώτου
τῶν |
| [40] |
τὸ
μετάφρενον,
ᾧ
προσαρτῶνται
καὶ
|
αἱ |
χεῖρες
τοῦ
προβάτου.
Καὶ
οἱ |
| [16] |
δίκῃ
πάσχετε,
καὶ
ἵνα
γένωνται
|
αἱ |
χῶραι
ὑμῶν
ἔρημοι
καὶ
αἱ |
| [105] |
τῆς
ψυχῆς.
Καὶ
ὅτι
μένουσιν
|
αἱ |
ψυχαὶ
ἀπέδειξα
ὑμῖν
ἐκ
τοῦ |
| [5] |
φθαρτά.
Τούτου
χάριν
καὶ
ἀποθνήσκουσιν
|
αἱ |
ψυχαὶ
καὶ
κολάζονται·
ἐπεὶ
εἰ |
| [4] |
Οὔτε
οὖν
ὁρῶσι
τὸν
θεὸν
|
αἱ |
ψυχαί,
οὔτε
μεταμείβουσιν
εἰς
ἕτερα |
| [105] |
Φαίνεται
δὲ
καὶ
ὅτι
πᾶσαι
|
αἱ |
ψυχαὶ
τῶν
οὕτως
δικαίων
καὶ |
| [4] |
Πᾶσαι
δὲ
αὐτὸ
διὰ
πάντων
|
αἱ |
ψυχαὶ
χωροῦσι
τῶν
ζώων,
ἠρώτα, |
| [31] |
τὰ
μεγάλα
εἰσὶ
τέσσαρες
βασιλεῖαι,
|
αἳ |
ἀπολοῦνται
ἀπὸ
τῆς
γῆς,
καὶ |
| [68] |
δ'
ἂν
λέγωμεν
αὐτοῖς
γραφάς,
|
αἳ |
διαρρήδην
τὸν
Χριστὸν
καὶ
παθητὸν |
| [66] |
οἶκον
τοῦ
πατρός
σου
ἡμέρας,
|
αἳ |
οὐδέπω
ἥκασιν,
ἀπὸ
τῆς
ἡμέρας |
| [43] |
οἶκον
τοῦ
πατρός
σου
ἡμέρας,
|
αἳ |
οὐδέπω
ἥκασιν
ἐπὶ
σέ,
ἀπὸ |
| [58] |
ἐπὶ
τὰ
πρόβατα
καὶ
τὰς
|
αἶγας, |
διάλευκοι
καὶ
ποικίλοι
καὶ
σποδοειδεῖς |
| [58] |
ἐπὶ
τὰ
πρόβατα
καὶ
τὰς
|
αἶγας, |
διαλεύκους
καὶ
ποικίλους
καὶ
σποδοειδεῖς |
| [4] |
θεόν.
Τί
οὖν;
Ἀδικοῦσί
τινα
|
αἶγες |
ἢ
πρόβατα;
Οὐδὲν
οὐδένα,
ἦν |
| [79] |
λέγει
καὶ
ἐν
Τάνει,
τῇ
|
Αἰγυπτίᾳ |
χώρᾳ.
Εἰσὶ
δὲ
οἱ
λόγοι |
| [56] |
υἱὸν
Ἅγαρ,
τῆς
παιδίσκης
τῆς
|
Αἰγυπτίας, |
ὃς
ἐγένετο
τῷ
Ἀβραάμ,
παίζοντα |
| [123] |
Ἰσραὴλ
ἐν
τοῖς
Ἀσσυρίοις
καὶ
|
Αἰγυπτίοις, |
εὐλογημένος
ἐν
τῇ
γῇ,
ἣν |
| [28] |
ὁ
θεὸς
θέλει·
οὐδὲ
γὰρ
|
Αἰγυπτίοις |
χρήσιμος
οὐδὲ
τοῖς
υἱοῖς
Μωὰβ |
| [79] |
αἰσχύνην,
καὶ
τοῖς
πεποιθόσιν
ἐπ'
|
Αἰγυπτίους |
ὄνειδος,
ὅτι
εἰσὶν
ἐν
Τάνει |
| [68] |
πρεσβύτεροι
παρὰ
Πτολεμαίῳ
τῷ
τῶν
|
Αἰγυπτίων |
βασιλεῖ
γενόμενοι,
μὴ
εἶναι
ἔν |
| [84] |
ὑμῶν
παρὰ
Πτολεμαίῳ
τῷ
τῶν
|
Αἰγυπτίων |
βασιλεῖ
γενομένῳ,
τολμᾶτε,
λέγοντες
μὴ |
| [71] |
ὑπὸ
τῶν
παρὰ
Πτολεμαίῳ
τῷ
|
Αἰγυπτίων |
γενομένῳ
βασιλεῖ
ἑβδομήκοντα
πρεσβυτέρων,
ἀλλ' |
| [79] |
ὑπὸ
Φαραὼ
καὶ
σκεπασθῆναι
σκέπην
|
Αἰγυπτίων. |
Ἔσται
γὰρ
ὑμῖν
ἡ
σκέπη |
| [119] |
θήσειν
ἐπηγγείλατο,
οὐκ
Ἀρράβων
οὐδ'
|
Αἰγυπτίων |
οὐδ'
Ἰδουμαίων
λέγων·
ἐπεὶ
καὶ |
| [111] |
ὅτε
ἀπώλλυντο
τὰ
πρωτότοκα
τῶν
|
Αἰγυπτίων, |
τὸ
τοῦ
πάσχα
ἐρρύσατο
αἷμα, |
| [79] |
ἁμαρτίαις·
οἱ
πονηρευόμενοι
καταβῆναι
εἰς
|
Αἴγυπτον, |
ἐμὲ
δὲ
οὐκ
ἠρώτησαν,
τοῦ |
| [78] |
τῇ
Μαρίᾳ
κελεύεται
ἐξελθεῖν
εἰς
|
Αἴγυπτον |
καὶ
εἶναι
ἐκεῖ
ἅμα
τῷ |
| [28] |
πάντας
περιτετμημένους
ἀκροβυστίας
αὐτῶν,
ἐπ'
|
Αἴγυπτον |
καὶ
ἐπὶ
Ἰούδαν
καὶ
ἐπὶ |
| [102] |
ἅμα
τῇ
Μαρίᾳ
ἀπῆλθεν
εἰς
|
Αἴγυπτον· |
μετὰ
γὰρ
τὸ
κηρύξαι
αὐτὸν |
| [78] |
αὐτοῖς
ἀποκεκάλυπτο,
ἤδη
ἐξελθόντων
εἰς
|
Αἴγυπτον, |
οὐ
γινώσκων
τὸν
παῖδα,
ὃν |
| [103] |
ἰσχυροτέρου
πάντων
βουλήν,
ὡς
εἰς
|
Αἴγυπτον |
τῷ
Ἰωσὴφ
καὶ
τῇ
Μαρίᾳ |
| [11] |
αὐτῶν
ἐξαγαγεῖν
αὐτοὺς
ἐκ
τῆς
|
Αἰγύπτου. |
Εἰ
οὖν
ὁ
θεὸς
διαθήκην |
| [11] |
τοὺς
πατέρας
ὑμῶν
ἐκ
γῆς
|
Αἰγύπτου |
ἐν
χειρὶ
κραταιᾷ
καὶ
βραχίονι |
| [120] |
καὶ
τοὺς
πατέρας
ὑμῶν
ἐξ
|
Αἰγύπτου |
ἐξαγαγόντα.
Μέχρι
γὰρ
τῆς
παρουσίας |
| [91] |
ὃν
τρόπον
ἐν
τῷ
ἀπ'
|
Αἰγύπτου |
ἐξελθόντι
λαῷ
διά
τε
τοῦ |
| [132] |
περιλειφθεὶς
λαὸς
ἀπὸ
τῶν
ἀπ'
|
Αἰγύπτου |
ἐξελθόντων
διὰ
τοῦ
λαβόντος
τὸ |
| [113] |
γενόμενος
Μωυσέως,
μόνος
τῶν
ἀπ'
|
Αἰγύπτου |
ἐξελθόντων
ἐν
ἡλικίᾳ
τοιαύτῃ
ὄντων |
| [106] |
ὁ
περιλειφθεὶς
ἀπὸ
τῶν
ἀπ'
|
Αἰγύπτου |
ἐξελθόντων
λαός.
καὶ
ὅτι
ὡς |
| [131] |
μεγάλης
δόξης
λυτρωθέντων
ἀπὸ
τῆς
|
Αἰγύπτου, |
θαλάσσης
ὑμῖν
τμηθείσης
καὶ
γενομένης |
| [59] |
πολλὰς
ἐκείνας
ἐτελεύτησεν
ὁ
βασιλεὺς
|
Αἰγύπτου, |
καὶ
κατεστέναξαν
οἱ
υἱοὶ
Ἰσραὴλ |
| [22] |
αὐτῶν
ἐξαγαγεῖν
αὐτοὺς
ἐκ
γῆς
|
Αἰγύπτου. |
Καὶ
πάλιν
διὰ
Δαυεὶδ
ἐν |
| [21] |
φυλάσσετε,
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
|
Αἰγύπτου |
μὴ
συναναμίγνυσθε,
καὶ
τὰ
σάββατά |
| [115] |
Ναυῆ
υἱὸς
τῶν
ἐξελθόντων
ἀπ'
|
Αἰγύπτου |
ὁμηλίκων
μόνος
εἰσῆλθεν
εἰς
τὴν |
| [111] |
αὐτοῦ
ἐδήλου.
Καὶ
τοὺς
ἐν
|
Αἰγύπτῳ |
δὲ
σωθέντας,
ὅτε
ἀπώλλυντο
τὰ |
| [111] |
γέγραπται.
Ὡς
δὲ
τοὺς
ἐν
|
Αἰγύπτῳ |
ἔσωσε
τὸ
αἷμα
τοῦ
πάσχα, |
| [59] |
καὶ
ὅσα
συμβέβηκεν
ὑμῖν
ἐν
|
Αἰγύπτῳ. |
Καὶ
ἐπὶ
τούτοις
ἐπέφερον·
Ὦ |
| [123] |
ὁ
λαός
μου
ὁ
ἐν
|
Αἰγύπτῳ |
καὶ
ὁ
ἐν
Ἀσσυρίοις,
καὶ |
| [69] |
ὡς
καὶ
διὰ
τῶν
ἐν
|
Αἰγύπτῳ |
μάγων
ἐνήργησε
καὶ
διὰ
τῶν |
| [79] |
ἔχομεν
καὶ
κεκατηραμένον.
Καὶ
ἐν
|
Αἰγύπτῳ |
ὅτι
μάγοι
ἦσαν
ἐξισοῦσθαι
τῇ |
| [67] |
ὑμεῖς
τὰ
αὐτὰ
ἐκείνοις
λέγοντες,
|
αἰδεῖσθαι |
ὀφείλετε,
καὶ
μᾶλλον
ἄνθρωπον
ἐξ |
| [79] |
~Καὶ
ὁ
Τρύφων,
ὑπαγανακτῶν
μέν,
|
αἰδούμενος |
δὲ
τὰς
γραφάς,
ὡς
ἐδηλοῦτο |
| [34] |
τῆς
οἰκουμένης.
Ἐνώπιον
αὐτοῦ
προπεσοῦνται
|
Αἰθίοπες, |
καὶ
οἱ
ἐχθροὶ
αὐτοῦ
χοῦν |
| [34] |
τῶν
ὅλων
θεόν,
ἀλλὰ
πᾶσαν
|
αἰκίαν |
καὶ
τιμωρίαν
μέχρις
ἐσχάτου
θανάτου |
| [122] |
ἐκεῖνον
πιστεύοντας
καὶ
φονεύειν
καὶ
|
αἰκίζειν |
βούλονται·
κατὰ
πάντα
γὰρ
ὑμῖν |
| [82] |
ἀπολεῖται,
παρὰ
σοῦ
δὲ
τὸ
|
αἷμα |
αὐτοῦ
ἐκζητήσω·
ἐὰν
δὲ
διαμαρτύρῃ |
| [26] |
ὡς
γῆν,
καὶ
κατήγαγον
τὸ
|
αἷμα |
αὐτῶν
εἰς
γῆν.
Ἡμέρα
γὰρ |
| [26] |
ὀργῇ
μου,
καὶ
κατήγαγον
τὸ
|
αἷμα |
αὐτῶν
εἰς
γῆν.
~Καὶ
ὁ |
| [54] |
διὰ
τῆς
τέχνης
δεδήλωκεν
ὅτι
|
αἷμα |
μὲν
ἔχει
ὁ
Χριστός,
οὐκ |
| [76] |
προπεφητευκέναι
αὐτὸν
εἶπον
ἐστίν,
ὅτι
|
αἷμα |
μὲν
ἔχειν
αὐτὸν
προεμήνυεν,
ἀλλ' |
| [76] |
ὃν
τρόπον
τὸ
τῆς
ἀμπέλου
|
αἷμα |
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐγέννησεν
ἀλλ'
ὁ |
| [54] |
γὰρ
τρόπον
τὸ
τῆς
ἀμπέλου
|
αἷμα |
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐγέννησεν
ἀλλὰ
θεός, |
| [54] |
οὕτως
καὶ
τὸ
τοῦ
Χριστοῦ
|
αἷμα |
οὐκ
ἐξ
ἀνθρωπείου
γένους
ἔσεσθαι, |
| [24] |
δοκῶ,
σύνετε,
βοῶ,
ὅτι
τὸ
|
αἷμα |
τῆς
περιτομῆς
ἐκείνης
κατήργηται,
καὶ |
| [54] |
δευτέρᾳ
αὐτοῦ
παρουσίᾳ.
Τὸ
δὲ
|
αἷμα |
τῆς
σταφυλῆς
εἰπεῖν
τὸν
λόγον, |
| [111] |
Αἰγυπτίων,
τὸ
τοῦ
πάσχα
ἐρρύσατο
|
αἷμα, |
τὸ
ἑκατέρωσε
τῶν
σταθμῶν
καὶ |
| [111] |
τοὺς
ἐν
Αἰγύπτῳ
ἔσωσε
τὸ
|
αἷμα |
τοῦ
πάσχα,
οὕτως
καὶ
τοὺς |
| [111] |
πιστεύσαντας
ῥύσεται
ἐκ
θανάτου
τὸ
|
αἷμα |
τοῦ
Χριστοῦ.
Ἔμελλεν
οὖν
ὁ |
| [22] |
Μὴ
φάγωμαι
κρέα
ταύρων,
ἢ
|
αἷμα |
τράγων
πίωμαι;
Θῦσον
τῷ
θεῷ |
| [130] |
πάντες
ἄγγελοι
θεοῦ,
ὅτι
τὸ
|
αἷμα |
τῶν
υἱῶν
αὐτοῦ
ἐκδικεῖται,
καὶ |
| [13] |
τὸ
τοῖς
μεταγινώσκουσι
καὶ
μηκέτι
|
αἵμασι |
τράγων
καὶ
προβάτων
ἢ
σποδῷ |
| [54] |
τὴν
περιβολὴν
αὐτοῦ,
τὸ
τῷ
|
αἵματι |
αὐτοῦ
ἀποπλύνειν
μέλλειν
τοὺς
πιστεύοντας |
| [40] |
ἦν
τοῦ
Χριστοῦ,
οὗ
τῷ
|
αἵματι |
κατὰ
τὸν
λόγον
τῆς
εἰς |
| [20] |
ἔμψυχον
ἐσθίειν
πλὴν
κρέας
ἐν
|
αἵματι, |
ὅπερ
ἐστὶ
νεκριμαῖον,
διὰ
Μωυσέως |
| [63] |
Μωυσῆς
τοῦ
αἵματος,
ὡς
προέφην,
|
αἵματι |
σταφυλῆς,
ἐν
παραβολῇ
εἰπών,
τὴν |
| [76] |
αὐτὸν
τὴν
στολὴν
αὐτοῦ
ἐν
|
αἵματι |
σταφυλῆς,
οὐχ
ὃ
καὶ
ἤδη |
| [54] |
τὴν
στολὴν
αὐτοῦ
καὶ
ἐν
|
αἵματι |
σταφυλῆς»
τὴν
περιβολὴν
αὐτοῦ,
τὸ |
| [52] |
τὴν
στολὴν
αὐτοῦ
καὶ
ἐν
|
αἵματι |
σταφυλῆς
τὴν
περιβολὴν
αὐτοῦ.
Χαροποὶ |
| [24] |
τῆς
περιτομῆς
ἐκείνης
κατήργηται,
καὶ
|
αἵματι |
σωτηρίῳ
πεπιστεύκαμεν·
ἄλλη
διαθήκη
τὰ |
| [63] |
αὐτοῦ
πλύνειν
ἔφη,
ὡς
τοῦ
|
αἵματος |
αὐτοῦ
οὐκ
ἐξ
ἀνθρωπείου
σπέρματος |
| [70] |
ποτηρίου,
ὃ
εἰς
ἀνάμνησιν
τοῦ
|
αἵματος |
αὐτοῦ
παρέδωκεν
εὐχαριστοῦντας
ποιεῖν,
φαίνεται. |
| [27] |
ἀλλ'
οὐδὲ
πλήρεις
τὰς
χεῖρας
|
αἵματος. |
Καὶ
γὰρ
αἱ
θυγατέρες
Σιὼν |
| [134] |
ποικίλων
καὶ
πολυειδῶν
ἀνθρώπων,
δι'
|
αἵματος |
καὶ
μυστηρίου
τοῦ
σταυροῦ
κτησάμενος |
| [135] |
οἴκους
Ἰακώβ,
τὸν
μὲν
ἐξ
|
αἵματος |
καὶ
σαρκός,
τὸν
δὲ
ἐκ |
| [70] |
ἵνα
μὴ
ἀκούσῃ
κρίσιν
ἄδικον
|
αἵματος, |
καμμύων
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἵνα
μὴ |
| [111] |
ὅτι
προεκήρυσσε
τὴν
μέλλουσαν
δι'
|
αἵματος |
τοῦ
Χριστοῦ
γενήσεσθαι
σωτηρίαν
τῷ |
| [111] |
πολεμίους,
ὁμοίως
τὸ
σύμβολον
τοῦ
|
αἵματος |
τοῦ
Χριστοῦ
ἐδήλου,
δι'
οὗ |
| [13] |
καθαριζομένοις,
ἀλλὰ
πίστει
διὰ
τοῦ
|
αἵματος |
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
τοῦ
θανάτου |
| [63] |
Περὶ
οὗ
καὶ
Μωυσῆς
τοῦ
|
αἵματος, |
ὡς
προέφην,
αἵματι
σταφυλῆς,
ἐν |
| [118] |
τοὺς
ἄλλους
προφήτας
θυσίας
ἀφ'
|
αἱμάτων |
ἢ
σπονδῶν
ἐπὶ
τὸ
θυσιαστήριον |
| [106] |
τοὺς
φοβουμένους
τὸν
θεὸν
προέτρεπεν
|
αἰνεῖν |
τὸν
θεὸν
διὰ
τὸ
ἐλεῆσαι |
| [85] |
τὸν
κύριον
ἐκ
τῶν
οὐρανῶν,
|
αἰνεῖτε |
αὐτὸν
ἐν
τοῖς
ὑψίστοις·
αἰνεῖτε |
| [85] |
αἰνεῖτε
αὐτὸν
ἐν
τοῖς
ὑψίστοις·
|
αἰνεῖτε |
αὐτὸν
πάντες
οἱ
ἄγγελοι
αὐτοῦ, |
| [85] |
αὐτὸν
πάντες
οἱ
ἄγγελοι
αὐτοῦ,
|
αἰνεῖτε |
αὐτὸν
πᾶσαι
αἱ
δυνάμεις
αὐτοῦ. |
| [85] |
ἐν
οὐρανῷ
καὶ
δυνάμεις,
οὗτος·
|
Αἰνεῖτε |
τὸν
κύριον
ἐκ
τῶν
οὐρανῶν, |
| [98] |
σε.
Οἱ
φοβούμενοι
τὸν
κύριον
|
αἰνέσατε |
αὐτόν,
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ |
| [106] |
σε.
οἱ
φοβούμενοι
τὸν
κύριον
|
αἰνέσατε |
αὐτόν,
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ |
| [22] |
μὴ
ᾖ
ὁ
ῥυόμενος.
Θυσία
|
αἰνέσεως |
δοξάσει
με,
καὶ
ἐκεῖ
ὁδός, |
| [22] |
πίωμαι;
Θῦσον
τῷ
θεῷ
θυσίαν
|
αἰνέσεως, |
καὶ
ἀπόδος
τῷ
ὑψίστῳ
τὰς |
| [74] |
ἐνδιάγοντας
κελεύει,
ἐπιγνόντας
ὅτι
καὶ
|
αἰνετὸς |
καὶ
φοβερὸς
καὶ
ποιητὴς
τοῦ |
| [73] |
αὐτοῦ·
ὅτι
μέγας
κύριος
καὶ
|
αἰνετὸς |
σφόδρα,
φοβερός
ἐστιν
ὑπὲρ
πάντας |
| [5] |
οἷον
καὶ
Πλάτων
ἐν
Τιμαίῳ
|
αἰνίσσεται |
περὶ
τοῦ
κόσμου,
λέγων
ὅτι |
| [76] |
αἰώνιον
βασιλείαν,
οὐκ
αὐτὸ
τοῦτο
|
αἰνίσσεται; |
Τὸ
γὰρ
ὡς
υἱὸν
ἀνθρώπου |
| [118] |
ἀναφέρεσθαι,
ἀλλὰ
ἀληθινοὺς
καὶ
πνευματικοὺς
|
αἴνους |
καὶ
εὐχαριστίας.
Καὶ
οὐ
μάτην |
| [80] |
τοὺς
Σαδδουκαίους
ἢ
τὰς
ὁμοίας
|
αἱρέσεις |
Γενιστῶν
καὶ
Μεριστῶν
καὶ
Γαλιλαίων |
| [35] |
ἅρπαγες.
Καί·
Ἔσονται
σχίσματα
καὶ
|
αἱρέσεις. |
Καί·
Προσέχετε
ἀπὸ
τῶν
ψευδοπροφητῶν, |
| [17] |
εἰς
πᾶσαν
τὴν
γῆν,
λέγοντας
|
αἵρεσιν |
ἄθεον
Χριστιανῶν
πεφηνέναι,
καταλέγοντας
τε |
| [62] |
ὅπερ
ἡ
παρ'
ὑμῖν
λεγομένη
|
αἵρεσις |
δογματίζει
φαίην
ἂν
ἐγὼ
ἀληθὲς |
| [108] |
τὴν
οἰκουμένην
ἐπέμψατε,
κηρύσσοντας
ὅτι
|
αἵρεσίς |
τις
ἄθεος
καὶ
ἄνομος
ἐγήγερται |
| [80] |
ὄντας
δὲ
ἀθέους
καὶ
ἀσεβεῖς
|
αἱρεσιώτας, |
ὅτι
κατὰ
πάντα
βλάσφημα
καὶ |
| [13] |
γενεὰν
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
|
αἴρεται |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ |
| [63] |
γενεὰν
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
|
αἴρεται |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ |
| [43] |
γενεὰν
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
|
αἴρεται |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ |
| [73] |
κυρίῳ
δόξαν
ἐν
ὀνόματι
αὐτοῦ.
|
Αἴρετε |
θυσίας
καὶ
εἰσπορεύεσθε
εἰς
τὰς |
| [88] |
εἰ
μὲν
τὰ
εὐάρεστα
αὐτῷ
|
αἱροῖντο, |
καὶ
ἀφθάρτους
καὶ
ἀτιμωρήτους
αὐτοὺς |
| [110] |
ἀναμαρτήτῳ
Χριστῷ
ὅτι
ἀπὸ
γῆς
|
αἰρόμεθα. |
βοᾷ
γὰρ
Ἠσαίας·
Ἰδοὺ
ὡς |
| [117] |
τοῦ
Ἰησοῦ
γενομένοις
Χριστιανοῖς,
δείξει
|
αἰρόμενα |
ἀφ'
ἡμῶν
ὁ
θεός,
ὅταν |
| [110] |
τῇ
καρδίᾳ·
καὶ
ἄνδρες
δίκαιοι
|
αἴρονται, |
καὶ
οὐδεὶς
κατανοεῖ.
~Καὶ
ὅτι |
| [133] |
καὶ
τὸ
δίκαιον
τοῦ
δικαίου
|
αἴροντες. |
Διὰ
τοῦτο,
ὃν
τρόπον
καυθήσεται |
| [80] |
ἀνθρώποις
μᾶλλον
ἢ
ἀνθρωπίνοις
διδάγμασιν
|
αἱροῦμαι |
ἀκολουθεῖν,
ἀλλὰ
θεῷ
καὶ
τοῖς |
| [96] |
τοῦ
Χριστοῦ
ἀγωνιζομένων,
θανατοῦσθαι
μᾶλλον
|
αἱρούμεθα |
καὶ
ὑπομένομεν,
πεπεισμένοι
ὅτι
πανθ' |
| [130] |
δείξας
τοὺς
ἀπὸ
παντὸς
γένους
|
αἱρουμένους |
πεπεῖσθαι
αὐτοῦ
τῇ
βουλῇ
διὰ |
| [47] |
κοινωνεῖν
αὐτοῖς
τῆς
τοιαύτης
συνδιαγωγῆς
|
αἱροῦνται, |
ὁμοίως
καὶ
τούτους
οὐκ
ἀποδέχομαι. |
| [47] |
καὶ
εὐσεβείας
φυλάσσειν
βούλωνται
καὶ
|
αἱρῶνται |
συζῆν
τοῖς
Χριστιανοῖς
καὶ
πιστοῖς, |
| [139] |
δὲ
τοῦτο.
Ἐν
ταῖς
εὐλογίαις,
|
αἷς |
εὐλόγει
ὁ
Νῶε
τοὺς
δύο |
| [73] |
ἀπαγγελῶ
ὑμῖν.
Ἔστι
δὲ
οὗτος·
|
Ἄισατε |
τῷ
κυρίῳ
ᾆσμα
καινόν,
ᾄσατε |
| [74] |
εἰρημένων
καθ'
ἑαυτοὺς
γενόμενοι
δυνήσεσθε.
|
Ἄισατε |
τῷ
κυρίῳ
ᾆσμα
καινόν,
ᾄσατε |
| [3] |
ἢ
μὴ
τὸ
ὂν
δι'
|
αἰσθήσεως |
ἔλαβεν;
Ἢ
τὸν
θεὸν
ἀνθρώπου |
| [2] |
ἃ
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
τῶν
|
αἰσθητῶν |
περισπάσει
καὶ
τοῖς
νοητοῖς
αὐτὴν |
| [128] |
ἐν
μορφαῖς
τοιαύταις
σχηματιζόμενος
φαίνεται
|
αἷσπερ |
βούλεται
ὁ
πατήρ·
καὶ
λόγον |
| [90] |
δὲ
καὶ
σταυρωθῆναι
καὶ
οὕτως
|
αἰσχρῶς |
καὶ
ἀτίμως
ἀποθανεῖν
διὰ
τοῦ |
| [123] |
θεοῦ
μαρτυρία
δούλοις
πρέπουσα;
Οὐκ
|
αἰσχύνεσθε |
πολλάκις
ταὐτὰ
ἀκούοντες,
οὐδὲ
ἀπειλοῦντος |
| [13] |
μηδὲ
ἐντραπῇς
ὅτι
ὠνειδίσθης,
ὅτι
|
αἰσχύνην |
αἰώνιον
ἐπιλήσῃ
καὶ
ὄνειδος
τῆς |
| [79] |
αὐτοὺς
εἰς
βοήθειαν,
ἀλλ'
εἰς
|
αἰσχύνην |
καὶ
ὄνειδος.
Ἀλλὰ
καὶ
Ζαχαρίας |
| [79] |
ὑμῖν
ἡ
σκέπη
Φαραὼ
εἰς
|
αἰσχύνην, |
καὶ
τοῖς
πεποιθόσιν
ἐπ'
Αἰγυπτίους |
| [85] |
ἐν
τῇ
εὐφροσύνῃ
αὐτῶν,
κἀκεῖνοι
|
αἰσχυνθήσονται. |
Φωνὴ
κραυγῆς
ἐκ
πόλεως,
φωνὴ |
| [105] |
λέοντος
καὶ
ἐκ
χειρὸς
κυνὸς
|
αἰτεῖν |
αὐτὸν
τὴν
ψυχὴν
σωθῆναι,
ἵνα |
| [105] |
γίνεσθαι,
καὶ
πρὸς
τῇ
ἐξόδῳ
|
αἰτεῖν |
μὴ
ὑπὸ
τοιαύτην
τινὰ
δύναμιν |
| [122] |
σύ,
ἐγὼ
σήμερον
γεγέννηκά
σε·
|
αἴτησαι |
παρ'
ἐμοῦ,
καὶ
δώσω
σοι |
| [66] |
κύριος
λαλῆσαι
τῷ
Ἄχαζ,
λέγων·
|
Αἴτησαι |
σεαυτῷ
σημεῖον
παρὰ
κυρίου
τοῦ |
| [49] |
τοῦ
ἐν
τῇ
φυλακῇ·
καὶ
|
αἰτησάσης |
ἔπεμψε
καὶ
ἐπὶ
πίνακι
ἐνεχθῆναι |
| [49] |
Ἡρώδου
εὐαρέστως
αὐτῷ,
εἶπεν
αὐτῇ
|
αἰτήσασθαι |
ὃ
ἐὰν
βούληται.
Καὶ
ἡ |
| [49] |
μήτηρ
τῆς
παιδὸς
ὑπέβαλεν
αὐτῇ
|
αἰτήσασθαι |
τὴν
κεφαλὴν
Ἰωάννου
τοῦ
ἐν |
| [105] |
μηδεὶς
κυριεύσῃ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ
|
αἴτησις |
ἦν,
ἵνα,
ἡνίκα
ἡμεῖς
πρὸς |
| [43] |
κύριος
λαλῆσαι
τῷ
Ἄχαζ,
λέγων·
|
Αἴτησον |
σεαυτῷ
σημεῖον
παρὰ
κυρίου
τοῦ |
| [43] |
Καὶ
εἶπεν
Ἄχαζ·
Οὐ
μὴ
|
αἰτήσω |
οὐδ'
οὐ
μὴ
πειράσω
κύριον. |
| [66] |
Καὶ
εἶπεν
Ἄχαζ·
Οὐ
μὴ
|
αἰτήσω |
οὐδὲ
μὴ
πειράσω
κύριον.
Καὶ |
| [47] |
εἶναι
τὸν
Χριστὸν
καὶ
ᾑτινιοῦν
|
αἰτίᾳ |
μεταβάντας
ἐπὶ
τὴν
ἔννομον
πολιτείαν, |
| [140] |
φαῦλοι,
ἀλλὰ
τῇ
ἑαυτῶν
ἕκαστος
|
αἰτίᾳ |
τοιοῦτοί
εἰσιν
ὁποῖος
ἕκαστος
φανήσεται, |
| [92] |
εὐηρέστησαν
τῷ
θεῷ,
τίς
ἡ
|
αἰτία |
τοῦ
δι'
ἄλλων
προστατῶν
καὶ |
| [140] |
ἐξώτερον.
Ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
οὐκ
|
αἰτίᾳ |
τοῦ
θεοῦ
οἱ
προγινωσκόμενοι
καὶ |
| [23] |
καὶ
ἀνόητα
ὁμολογεῖν
φαίνεται.
Δι'
|
αἰτίαν |
δὲ
τὴν
τῶν
ἁμαρτωλῶν
ἀνθρώπων |
| [88] |
ὄφεως
ἐπεπτώκει,
παρὰ
τὴν
ἰδίαν
|
αἰτίαν |
ἑκάστου
αὐτῶν
πονηρευσαμένου.
Βουλόμενος
γὰρ |
| [4] |
οὖν
ὅτι
διὰ
ταύτην
τὴν
|
αἰτίαν |
ἐν
τοιούτοις
εἰσὶ
σώμασι
καὶ |
| [113] |
σὺ
οὐ
ζητεῖς
δι'
ἣν
|
αἰτίαν |
ἐποίησεν,
οὐκ
ἀπορεῖς,
οὐδὲ
φιλοπευστεῖς· |
| [18] |
εἰ
μὴ
ἔγνωμεν
δι'
ἣν
|
αἰτίαν |
καὶ
ὑμῖν
προσετάγη,
τοῦτ'
ἔστι |
| [2] |
αὐτὸν
ἐγὼ
διὰ
ταύτην
τὴν
|
αἰτίαν |
κατέλιπον,
μηδὲ
φιλόσοφον
οἰηθεὶς
ὅλως. |
| [125] |
τράπεζαν
διδόντα,
ἀλλ'
οὐ
δι'
|
αἰτίαν |
οἱανδηποτοῦν
κατορύξαντα.
Καὶ
τὸ
οὖν |
| [103] |
διδάσκαλοι
ὑμῶν
τοῖς
τέκνοις
αὐτῶν
|
αἴτιοι |
ἦσαν
τοῦ
ἐξελθόντας
εἰς
τὸ |
| [17] |
ὥστε
οὐ
μόνον
ἑαυτοῖς
ἀδικίας
|
αἴτιοι |
ὑπάρχετε,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις |
| [17] |
τῶν
ἀπ'
ἐκείνου
κακῆς
προλήψεως
|
αἴτιοι |
ὑπάρχετε·
μετὰ
γὰρ
τὸ
σταυρῶσαι |
| [44] |
ἀληθεῖ
συντίθεσθαι
μὴ
βούλησθε,
ἑαυτοῖς
|
αἴτιοι |
φανήσεσθε.
Καὶ
ἐξαπατᾶτε
ἑαυτούς,
ὑπονοοῦντες |
| [5] |
καμὼν
καὶ
τοῦτο
φήσεις
ἁπάντων
|
αἴτιον. |
Ἢ
ταῦτα
ἔλαθε,
φημὶ
ἐγώ, |
| [4] |
ὃ
τῶν
νοητῶν
ἁπάντων
ἐστὶν
|
αἴτιον, |
οὐ
χρῶμα
ἔχον,
οὐ
σχῆμα, |
| [5] |
οὐκ
ἂν
εὕροις
ἀναζητῶν
τὸ
|
αἴτιον |
τῆς
διαφορᾶς,
ἀλλ'
ἐπ'
ἄπειρον |
| [3] |
τοῦ
εἶναι
πᾶσι
τοῖς
ἄλλοις
|
αἴτιον, |
τοῦτο
δή
ἐστιν
ὁ
θεός. |
| [129] |
ἐστιν,
ὡς
πατὴρ
καὶ
θεός,
|
αἴτιός |
τε
αὐτῷ
τοῦ
εἶναι
καὶ |
| [103] |
τοὺς
ταύρους
τοῦ
εἶναι
μόσχους
|
αἰτίους |
οἴδαμεν.
Ὡς
οὖν
πατέρες
εἰσὶ |
| [30] |
αὐτοῦ
φαίνεται.
Ὅτι
δὲ
καὶ
|
αἰτοῦμεν |
αὐτόν,
οἱ
πιστεύοντες
εἰς
αὐτόν, |
| [15] |
καὶ
κρίσιν
θεοῦ
οὐκ
ἐγκαταλελοιπώς.
|
Αἰτοῦσί |
με
νῦν
κρίσιν
δικαίαν
καὶ |
| [105] |
τοῦ
βίου
γινόμεθα,
τὰ
αὐτὰ
|
αἰτῶμεν |
τὸν
θεόν,
τὸν
δυνάμενον
ἀποστρέψαι |
| [98] |
σωθῆναι
ἀπὸ
τοῦ
θανάτου
τούτου
|
αἰτῶν, |
ἅμα
τε
δηλῶν
ἐν
τῷ |
| [107] |
(ἦν
δὲ
ὁ
σικυὼν
κολόκυνθα
|
αἰφνίδιος, |
μήτε
φυτεύσαντος
τοῦ
Ἰωνᾶ
μήτε |
| [39] |
οὗτοι·
Ἀνέβη
εἰς
ὕψος,
ᾐχμαλώτευσεν
|
αἰχμαλωσίαν, |
ἔδωκε
δόματα
τοῖς
ἀνθρώποις.
Οἱ |
| [87] |
οὖν·
Ἀνέβη
εἰς
ὕψος,
ᾐχμαλώτευσεν
|
αἰχμαλωσίαν, |
ἔδωκε
δόματα
τοῖς
υἱοῖς
τῶν |
| [39] |
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
ἀνέλευσιν
προεφητεύθη
|
αἰχμαλωτεῦσαι |
αὐτὸν
ἡμᾶς
ἀπὸ
τῆς
πλάνης |
| [22] |
τοῦ
Ἰωσήφ.
Διὰ
τοῦτο
νῦν
|
αἰχμάλωτοι |
ἔσονται
ἀπὸ
ἀρχῆς
δυναστῶν
τῶν |
| [115] |
ἐν
τῇ
Βαβυλωνίᾳ
γῇ,
ὅπου
|
αἰχμάλωτος |
ὁ
λαὸς
ὑμῶν.
Ὅπερ
εἰ |
| [50] |
ῥῆμα
κυρίου
μένει
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα. |
Ἐπ'
ὄρους
ὑψηλοῦ
ἀνάβηθι,
ὁ |
| [34] |
τῆς
δόξης
αὐτοῦ
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
καὶ
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ |
| [38] |
λαοὶ
ἐξομολογήσονταί
σοι
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
καὶ
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ |
| [109] |
κυρίου
θεοῦ
ἡμῶν
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα. |
καὶ
ἔσται
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ |
| [33] |
καὶ
Σὺ
ἱερεὺς
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδέκ,
καὶ |
| [32] |
μεταμεληθήσεται·
Σὺ
ἱερεὺς
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδέκ.
Κύριος |
| [33] |
μεταμεληθήσεται·
Σὺ
ἱερεὺς
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδέκ·
μεθ' |
| [83] |
μεταμεληθήσεται·
Σὺ
ἱερεὺς
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδέκ.
Ὅτι |
| [63] |
μεταμεληθήσεται·
Σὺ
ἱερεὺς
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδέκ·
οὐ |
| [83] |
οὐκ
ἔστιν
ἱερεὺς
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδέκ,
τίς |
| [38] |
σε
ὁ
θεὸς
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα. |
Περίζωσαι
τὴν
ῥομφαίαν
σου
ἐπὶ |
| [119] |
κληρονομήσομεν
γῆν,
εἰς
τὸν
ἀπέραντον
|
αἰῶνα |
τὴν
κληρονομίαν
ληψόμενοι,
τέκνα
τοῦ |
| [79] |
δίδοται
πᾶσα
βασιλεία
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
τοῦ
αἰῶνος.
Ἵνα
δὲ
γνωρίζῃς, |
| [38] |
τὸν
αἰῶνα
καὶ
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
τοῦ
αἰῶνος.
~Καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν, |
| [64] |
τῆς
δόξης
αὐτοῦ
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
τοῦ
αἰῶνος·
καὶ
πληρωθήσεται
τῆς |
| [34] |
τὸν
αἰῶνα
καὶ
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
τοῦ
αἰῶνος·
καὶ
πληρωθήσεται
τῆς |
| [63] |
σου,
ὁ
θεός,
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
τοῦ
αἰῶνος·
ῥάβδος
εὐθύτητος
ἡ |
| [38] |
σου,
ὁ
θεός,
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
τοῦ
αἰῶνος,
ῥάβδος
εὐθύτητος
ἡ |
| [56] |
σου,
ὁ
θεός,
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα |
τοῦ
αἰῶνος·
ῥάβδος
εὐθύτητος
ἡ |
| [121] |
Τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
εἰς
τὸν
|
αἰῶνα, |
ὑπὲρ
τὸν
ἥλιον
ἀνατελεῖ·
καὶ |
| [34] |
ὄνομα
αὐτοῦ
εὐλογημένον
εἰς
τοὺς
|
αἰῶνας· |
πρὸ
τοῦ
ἡλίου
διαμένει.
Καὶ |
| [28] |
Χριστοῦ
αὐτοῦ
καὶ
φυλάσσει
τὰ
|
αἰώνια |
δίκαια,
περιτέτμηται
τὴν
καλὴν
καὶ |
| [46] |
γὰρ
ὅτι
μὴ
φυλάσσων
τὰ
|
αἰώνια |
δικαιώματά
τις
ἢ
πράξας
σωθῆναι |
| [139] |
γῇ
ἐκείνῃ
γενησόμενοι
καὶ
τὰ
|
αἰώνια |
καὶ
ἄφθαρτα
κληρονομήσειν.
~Ὅθεν
καὶ |
| [45] |
τὰ
καθόλου
καὶ
φύσει
καὶ
|
αἰώνια |
καλὰ
ἐποίουν
εὐάρεστοί
εἰσι
τῷ |
| [81] |
τὴν
καθολικὴν
καί,
συνελόντι
φάναι,
|
αἰωνίαν |
ὁμοθυμαδὸν
ἅμα
πάντων
ἀνάστασιν
γενήσεσθαι |
| [85] |
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε,
πύλαι
|
αἰώνιοι, |
ἵνα
εἰσέλθῃ
ὁ
βασιλεὺς
τῆς |
| [127] |
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε
πύλαι
|
αἰώνιοι, |
καὶ
εἰσελεύσεται
ὁ
βασιλεὺς
τῆς |
| [36] |
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε,
πύλαι
|
αἰώνιοι, |
καὶ
εἰσελεύσεται
ὁ
βασιλεὺς
τῆς |
| [36] |
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε,
πύλαι
|
αἰώνιοι, |
καὶ
εἰσελεύσεται
ὁ
βασιλεὺς
τῆς |
| [33] |
προσενέγκαντα
Ἀβραὰμ
εὐλόγησεν,
οὕτως
τὸν
|
αἰώνιον |
αὐτοῦ
ἱερέα
καὶ
κύριον
ὑπὸ |
| [135] |
οὐχὶ
ἀληθῶς
τὸν
Χριστὸν
τὸν
|
αἰώνιον |
βασιλέα
ἀκούσεσθε;
Καὶ
Ἰακὼβ
γάρ, |
| [34] |
ψαλμοῦ
διαρρήδην
κηρυσσόντων
εἰς
τὸν
|
αἰώνιον |
βασιλέα,
τοῦτ'
ἔστιν
εἰς
τὸν |
| [32] |
ὡς
υἱὸν
ἀνθρώπου
παραλαμβάνοντα
τὴν
|
αἰώνιον |
βασιλείαν
ἀναγκάζουσιν·
οὗτος
δὲ
ὁ |
| [76] |
λέγῃ
Δανιὴλ
τὸν
παραλαμβάνοντα
τὴν
|
αἰώνιον |
βασιλείαν,
οὐκ
αὐτὸ
τοῦτο
αἰνίσσεται; |
| [116] |
αὐτοῦ
τὰς
ἐντολάς,
ὑπέσχετο,
καὶ
|
αἰώνιον |
βασιλείαν
προνοῆσαι
ἐπήγγελται.
Ὃν
γὰρ |
| [13] |
ἐντραπῇς
ὅτι
ὠνειδίσθης,
ὅτι
αἰσχύνην
|
αἰώνιον |
ἐπιλήσῃ
καὶ
ὄνειδος
τῆς
χηρείας |
| [113] |
δὲ
μετὰ
τὴν
ἁγίαν
ἀνάστασιν
|
αἰώνιον |
ἡμῖν
τὴν
κατάσχεσιν
δώσει.
Τὸν |
| [19] |
οὗ
κατὰ
τὴν
τάξιν
τὸν
|
αἰώνιον |
ἱερέα
ὁ
θεὸς
καταστήσειν
διὰ |
| [14] |
εἰς
ὄνομα
καὶ
εἰς
σημεῖον
|
αἰώνιον |
καὶ
οὐκ
ἐκλείψει.
Τῶν
τε |
| [67] |
καὶ
δεικνύουσαν
τί
μὲν
ὡς
|
αἰώνιον |
καὶ
παντὶ
γένει
ἁρμόζον
καὶ |
| [31] |
λαῷ
ἁγίῳ
ὑψίστου
βασιλεῦσαι
βασιλείαν
|
αἰώνιον· |
καὶ
πᾶσαι
ἐξουσίαι
ὑποταγήσονται
αὐτῷ |
| [122] |
δὲ
καινὴν
διαθήκην
καὶ
νόμον
|
αἰώνιον |
καὶ
πρόσταγμα
ὁ
θεὸς
προεκήρυσσε |
| [70] |
ἀναγγελεῖ
ὑμῖν
τὸν
τόπον
τὸν
|
αἰώνιον; |
Πορευόμενος
ἐν
δικαιοσύνῃ,
λαλῶν
εὐθεῖαν |
| [117] |
καταστήσῃ,
τοὺς
δὲ
εἰς
κόλασιν
|
αἰώνιον |
πυρὸς
παραπέμψῃ.
Ὅτι
δὲ
ἑαυτοὺς |
| [32] |
κυρίου
Σαβαὼθ
περιλειφθέντος
εἰς
τὴν
|
αἰώνιον |
σωτηρίαν.
Οὖν
καὶ
σαφέστερον
ὑμῖν |
| [12] |
ὑμῶν,
καὶ
διαθήσομαι
ὑμῖν
διαθήκην
|
αἰώνιον, |
τὰ
ὅσια
Δαυεὶδ
τὰ
πιστά. |
| [14] |
ὑμῶν,
καὶ
διαθήσομαι
ὑμῖν
διαθήκην
|
αἰώνιον, |
τὰ
ὅσια
τοῦ
Δαυεὶδ
τὰ |
| [34] |
πάλιν
παραγινόμενος
μετὰ
δόξης
καὶ
|
αἰώνιον |
τὴν
βασιλείαν
ἔχων
κεκήρυκται,
ὡς |
| [39] |
μετὰ
δόξης
πάλιν
παραγίνεσθαι,
καὶ
|
αἰώνιον |
τὴν
βασιλείαν
πάντων
τῶν
ἐθνῶν |
| [96] |
τὸν
πρὸ
πάντων
ὄντα
καὶ
|
αἰώνιον |
τοῦ
θεοῦ
ἱερέα
καὶ
βασιλέα |
| [113] |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
ἐν
Ἰερουσαλὴμ
|
αἰώνιον |
φῶς
λάμπειν
μέλλων,
οὗτός
ἐστιν |
| [46] |
ἁπλῶς
καὶ
αὐτοῦ
ἐστιν
ἡ
|
αἰώνιος |
βασιλεία,
δύνανται
καὶ
αὐτοὶ
σωθῆναι; |
| [36] |
καὶ
κριτὴς
πάντων
λοιπὸν
καὶ
|
αἰώνιος |
βασιλεὺς
καὶ
ἱερεὺς
γενησόμενος·
εἰ |
| [118] |
Οὗτος
γὰρ
ἐξαίρετος
ἱερεὺς
καὶ
|
αἰώνιος |
βασιλεύς,
ὁ
Χριστός,
ὡς
υἱὸς |
| [140] |
τὸν
θεόν,
ἡ
βασιλεία
ἡ
|
αἰώνιος |
δοθήσεται,
ἅπερ
ἀπέδειξαν
αἱ
γραφαὶ |
| [30] |
μετάνοιαν
τοῦ
πνεύματος
κέκληκε,
καὶ
|
αἰώνιός |
ἐστι
μετὰ
τὸν
Μωυσέως
θάνατον |
| [31] |
καὶ
ἡ
ἐξουσία
αὐτοῦ
ἐξουσία
|
αἰώνιος, |
ἥτις
οὐ
μὴ
ἀρθῇ,
καὶ |
| [33] |
οὔτε
γέγονεν
Ἑζεκίας
οὔτε
ἐστὶν
|
αἰώνιος |
ἱερεὺς
τοῦ
θεοῦ,
οὐδὲ
ὑμεῖς |
| [113] |
τάξιν
Μελχισεδὲκ
βασιλεὺς
Σαλὴμ
καὶ
|
αἰώνιος |
ἱερεὺς
ὑψίστου
ὑπάρχων.
Ἐκεῖνος
λέγεται |
| [43] |
τοῦ
θεοῦ
Χριστόν,
ὅστις
καὶ
|
αἰώνιος |
νόμος
καὶ
καινὴ
διαθήκη
τῷ |
| [11] |
γενομένη
τὴν
προτέραν
ὁμοίως
ἔστησεν.
|
Αἰώνιός |
τε
ἡμῖν
νόμος
καὶ
τελευταῖος |
| [120] |
ἁγίοις
πατριάρχαις
καὶ
προφήταις
τῆς
|
αἰωνίου |
βασιλείας
καταξιοῦν
μέλλοντος,
τοὺς
δὲ |
| [118] |
τῆς
κλήσεως
τῆς
καινῆς
καὶ
|
αἰωνίου |
διαθήκης,
τοῦτ'
ἔστι
τοῦ
Χριστοῦ. |
| [42] |
ἐξαφθέντων
ἀπὸ
τῆς
δυνάμεως
τοῦ
|
αἰωνίου |
ἱερέως
Χριστοῦ,
δι'
ὧν
τῆς |
| [123] |
διαθήκην
κυρίου
πιστὴν
ἢ
τρίβους
|
αἰωνίους |
εὑρεῖν
ἀδύνατοι.
Τοιγαροῦν·
Ἐγερῶ,
φησί, |
| [47] |
τὸν
Χριστὸν
ἐλπίζειν
καὶ
τὰς
|
αἰωνίους |
καὶ
φύσει
δικαιοπραξίας
καὶ
εὐσεβείας |
| [117] |
ἀναστήσῃ,
καὶ
τοὺς
μὲν
ἐν
|
αἰωνίῳ |
καὶ
ἀλύτῳ
βασιλείᾳ
ἀφθάρτους
καὶ |
| [129] |
ἡμέραν
γινόμενα,
μνημονεύσω
τὰ
ἐξ
|
αἰῶνος |
ἀριθμῆσαι.
Κύριος
ἔκτισέ
με
ἀρχὴν |
| [61] |
ἡμέραν
γινόμενα,
μνημονεύσω
τὰ
ἐξ
|
αἰῶνος |
ἀριθμῆσαι.
Κύριος
ἔκτισέ
με
ἀρχὴν |
| [11] |
ὦ
Τρύφων,
οὔτε
ἦν
ἀπ'
|
αἰῶνος, |
ἐγὼ
οὕτως
πρὸς
αὐτόν,
πλὴν |
| [129] |
εἰς
ἔργα
αὐτοῦ.
Πρὸ
τοῦ
|
αἰῶνος |
ἐθεμελίωσέ
με,
ἐν
ἀρχῇ,
πρὸ |
| [61] |
εἰς
ἔργα
αὐτοῦ.
Πρὸ
τοῦ
|
αἰῶνος |
ἐθεμελίωσέ
με
ἐν
ἀρχῇ,
πρὸ |
| [79] |
βασιλεία
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
|
αἰῶνος. |
Ἵνα
δὲ
γνωρίζῃς,
εἶπον,
ὦ |
| [31] |
οὐ
παραλήψονται
τὴν
βασιλείαν
ἕως
|
αἰῶνος |
καὶ
ἕως
τοῦ
αἰῶνος
τῶν |
| [38] |
καὶ
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
|
αἰῶνος. |
~Καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν,
ἐπεῖπον,
εἰ |
| [64] |
αὐτοῦ
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
|
αἰῶνος· |
καὶ
πληρωθήσεται
τῆς
δόξης
αὐτοῦ |
| [34] |
καὶ
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
|
αἰῶνος· |
καὶ
πληρωθήσεται
τῆς
δόξης
αὐτοῦ |
| [109] |
τοῦ
νῦν
καὶ
ἕως
τοῦ
|
αἰῶνος. |
~Καὶ
τελέσας
ταῦτα
ἐπεῖπον·
Καὶ |
| [118] |
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ
αὐτοῦ
ἕως
|
αἰῶνος. |
Καὶ
τὸν
ἡγούμενον
δὲ
ἐν |
| [25] |
ἀπὸ
σοῦ
ὄρη.
Ἀπὸ
τοῦ
|
αἰῶνος |
οὐκ
ἠκούσαμεν,
οὐδὲ
οἱ
ὀφθαλμοὶ |
| [63] |
θεός,
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
|
αἰῶνος· |
ῥάβδος
εὐθύτητος
ἡ
ῥάβδος
τῆς |
| [38] |
θεός,
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
|
αἰῶνος, |
ῥάβδος
εὐθύτητος
ἡ
ῥάβδος
τῆς |
| [56] |
θεός,
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
|
αἰῶνος· |
ῥάβδος
εὐθύτητος
ἡ
ῥάβδος
τῆς |
| [31] |
ἕως
αἰῶνος
καὶ
ἕως
τοῦ
|
αἰῶνος |
τῶν
αἰώνων.
Τότε
ἤθελον
ἐξακριβώσασθαι |
| [31] |
καὶ
ἕως
τοῦ
αἰῶνος
τῶν
|
αἰώνων. |
Τότε
ἤθελον
ἐξακριβώσασθαι
ὑπὲρ
τοῦ |
| [48] |
σε
προϋπάρχειν
θεὸν
ὄντα
πρὸ
|
αἰώνων |
τοῦτον
τὸν
Χριστόν,
εἶτα
καὶ |
| [20] |
τὸ
εἶναι
αὐτὰ
κοινὰ
ἢ
|
ἀκάθαρτα |
οὐκ
ἐσθίομεν,
ἀλλὰ
ἢ
διὰ |
| [141] |
χριστὸς
καὶ
προφήτης,
πῶς
οἱ
|
ἀκάθαρτοι |
καὶ
πάντα
ἀπονενοημένοι,
ἐὰν
μὴ |
| [25] |
διὰ
τοῦτο
ἐπλανήθημεν
καὶ
ἐγενόμεθα
|
ἀκάθαρτοι |
πάντες,
καὶ
ὡς
ῥάκος
ἀποκαθημένης |
| [13] |
ἀπόστητε,
ἀπόστητε,
ἐξέλθετε
ἐκεῖθεν
καὶ
|
ἀκαθάρτου |
μὴ
ἅψησθε,
ἐξέλθετε
ἐκ
μέσου |
| [82] |
ἐδίδαξαν,
καὶ
τὰ
ἀπὸ
τοῦ
|
ἀκαθάρτου |
πνεύματος
διαβόλου
ἐμβαλλόμενα
ταῖς
διανοίαις |
| [93] |
ἀπηλλαγμένοι
εἰσί,
πλὴν
ὅσοι
ὑπὸ
|
ἀκαθάρτου |
πνεύματος
ἐμπεφορημένοι
καὶ
ἀνατροφῆς
καὶ |
| [7] |
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
πλάνου
καὶ
|
ἀκαθάρτου |
πνεύματος
ἐμπιπλάμενοι
ψευδοπροφῆται
οὔτε
ἐποίησαν |
| [20] |
καὶ
μετέχομεν.
Οὕτω
καὶ
τῶν
|
ἀκαθάρτων |
καὶ
ἀδίκων
καὶ
παρανόμων
ἀπέχεσθαι |
| [72] |
ἀγόμενος,
καὶ
ἐνθάδε
ὡς
ἀρνίον
|
ἄκακον |
δηλοῦται·
ὧν
ἀπορούμενοι
ἐπὶ
τὸ |
| [59] |
τῷ
Μωυσεῖ.
Κἀκείνων
ἡδέως
καὶ
|
ἀκαμάτως |
καὶ
προθύμως
ἀκούειν
λεγόντων,
ἐπέφερον· |
| [125] |
ὁδόν,
ὃ
δὲ
εἰς
τὰς
|
ἀκάνθας, |
ὃ
δὲ
ἐπὶ
τὰ
πετρώδη, |
| [28] |
κέκραγε,
καὶ
μὴ
σπείρετε
ἐπ'
|
ἀκάνθας. |
Περιτέμνετε
τῷ
κυρίῳ,
καὶ
περιτέμνεσθε |
| [28] |
καρδίας
ὑμῶν.
Μὴ
οὖν
εἰς
|
ἀκάνθας |
σπείρετε
καὶ
ἀνήροτον
χωρίον,
ὅθεν |
| [20] |
τὸ
πικρὰ
ἢ
θανάσιμα
ἢ
|
ἀκανθώδη· |
τῶν
δὲ
γλυκέων
πάντων
καὶ |
| [120] |
ὄντες,
ἥτις
ἄγονός
τε
καὶ
|
ἄκαρπος, |
πολλὴ
μὲν
καὶ
ἀναρίθμητος
ὑπάρχουσα, |
| [48] |
Καὶ
περὶ
τούτων
ὅσα
φρονεῖς
|
ἀκηκόαμεν, |
εἶπεν.
Ἀναλαβὼν
οὖν
τὸν
λόγον, |
| [56] |
ἐρευνῶντος
ἢ
ζητοῦντος
ἢ
ἀποδεικνύντος
|
ἀκηκόαμεν. |
Καὶ
σοῦ
λέγοντος
οὐκ
ἠνειχόμεθα, |
| [28] |
~Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Καὶ
πρότερον
|
ἀκηκόαμέν |
σου
τοῦτο
προβάλλοντος
καὶ
ἐπεστήσαμεν· |
| [118] |
αὐτοῦ
ὄψονται,
καὶ
οἳ
οὐκ
|
ἀκηκόασι. |
Κύριε,
τίς
ἐπίστευσε
τῇ
ἀκοῇ |
| [13] |
αὐτοῦ
ὄψονται,
καὶ
οἳ
οὐκ
|
ἀκηκόασι |
συνήσουσι.
Κύριε,
τίς
ἐπίστευσε
τῇ |
| [73] |
δή,
ἔφην,
μοι
νομίζεσθε
μηδὲ
|
ἀκηκοέναι |
ἃς
εἶπον
περικεκοφέναι
αὐτοὺς
γραφάς. |
| [89] |
λέγεται
εἶναι·
ὥστε
πρὸς
τοῦτο
|
ἀκμὴν |
δυσπείστως
ἔχω.
Παθητὸν
μὲν
τὸν |
| [131] |
φήσας
καὶ
εἰς
τὰς
ὑμῶν
|
ἀκοὰς |
Ἰησοῦ
παραθέσθαι
τὸ
ὄνομα,
εἰπὼν |
| [42] |
τῷ
Χριστῷ
ὅτι
οὐχὶ
τῇ
|
ἀκοῇ |
αὐτῶν
πιστεύουσιν
ἀλλὰ
τῇ
αὐτοῦ |
| [114] |
λέγῃ·
Κύριε,
τίς
ἐπίστευσε
τῇ
|
ἀκοῇ |
ἡμῶν;
Ἤδη
γεγενημένων
πραγμάτων
ἐξαγγελίαν |
| [118] |
ἀκηκόασι.
Κύριε,
τίς
ἐπίστευσε
τῇ
|
ἀκοῇ |
ἡμῶν;
Καὶ
ὁ
βραχίων
κυρίου |
| [13] |
συνήσουσι.
Κύριε,
τίς
ἐπίστευσε
τῇ
|
ἀκοῇ |
ἡμῶν;
Καὶ
ὁ
βραχίων
κυρίου |
| [42] |
οὕτως·
Κύριε,
τίς
ἐπίστευσε
τῇ
|
ἀκοῇ |
ἡμῶν;
Καὶ
ὁ
βραχίων
κυρίου |
| [8] |
πᾶσι
ποιήσῃ·
ὑμεῖς
δέ,
ματαίαν
|
ἀκοὴν |
παραδεξάμενοι,
Χριστὸν
ἑαυτοῖς
τινα
ἀναπλάσσετε |
| [28] |
οὐκ
ἔγνων,
ἐδούλευσέ
μοι·
εἰς
|
ἀκοὴν |
ὠτίου
ὑπήκουσέ
μου.
~Δοξάσωμεν
τὸν |
| [120] |
ᾧ
ἀπόκειται.
ἐπειδὴ
δὲ
τὰ
|
ἀκόλουθα |
μηνύει
ὅτι
περὶ
Χριστοῦ
εἴρηται, |
| [101] |
ἅπερ
διεθήκατε
αὐτόν.
Καὶ
τὰ
|
ἀκόλουθα· |
Πάντες
οἱ
θεωροῦντές
με
ἐξεμυκτήρισάν |
| [105] |
ἱμάτια
αὐτοῦ,
ἐδήλωσα.
~Τὰ
δὲ
|
ἀκόλουθα |
τοῦ
ψαλμοῦ·
Σὺ
δέ,
κύριε, |
| [101] |
εἰς
αὐτὸν
ἐργάζεται.
~Τὰ
δὲ
|
ἀκόλουθα |
τοῦ
ψαλμοῦ
ταῦτα
ἐν
οἷς |
| [80] |
μᾶλλον
ἢ
ἀνθρωπίνοις
διδάγμασιν
αἱροῦμαι
|
ἀκολουθεῖν, |
ἀλλὰ
θεῷ
καὶ
τοῖς
παρ' |
| [8] |
λόγοις
ἐξαπατηθῆναι
ψευδέσι
καὶ
ἀνθρώποις
|
ἀκολουθῆσαι |
οὐδενὸς
ἀξίοις.
μένοντι
γάρ
σοι |
| [2] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἐνδόξοις
γενομένοις
|
ἀκολουθῆσαι |
τοὺς
ἔπειτα
μηδὲν
ἐξετάσαντας
ἀληθείας |
| [100] |
ἐν
ᾅδου
μένειν.
~Τὸ
δὲ
|
ἀκόλουθον· |
Σὺ
δὲ
ἐν
ἁγίῳ
κατοικεῖς, |
| [9] |
πάλιν
οἱ
μετ'
αὐτοῦ
καὶ
|
ἄκοσμον |
ἀνεφθέγγοντο.
ἐγὼ
δὲ
ἀναστὰς
οἷός |
| [61] |
υἱοῖς
ἀνθρώπων.
Νῦν
οὖν,
υἱέ,
|
ἄκουέ |
μου.
Μακάριος
ἀνὴρ
ὃς
εἰσακούσεταί |
| [56] |
ὅσα
ἂν
εἴπῃ
σοι
Σάρρα,
|
ἄκουε |
τῆς
φωνῆς
αὐτῆς,
ὅτι
ἐν |
| [87] |
καὶ
τὸν
περὶ
τούτων
λόγον,
|
ἄκουε |
ὧν
λέγω.
Ταύτας
τὰς
κατηριθμημένας |
| [51] |
μέλλων
ἔρχεσθαι.
ὁ
Ἔχων
ὦτα
|
ἀκούειν |
ἀκουέτω.
~Καὶ
διὰ
Ἰακὼβ
δὲ |
| [123] |
ῥεμβεύοντες
οὐκ
ἂν
ἦτε,
δυσωπούμενοι
|
ἀκούειν |
ἑκάστοτε
λέγοντος
αὐτοῦ·
Υἱοί,
οἷς |
| [59] |
ἡδέως
καὶ
ἀκαμάτως
καὶ
προθύμως
|
ἀκούειν |
λεγόντων,
ἐπέφερον·
Ταῦτα
δέ
ἐστιν |
| [79] |
παρασκευάσαι
αὐτὸν
βουλόμενος
πρὸς
τὸ
|
ἀκούειν |
μου,
ἀπεκρινάμην
λέγων·
Ἄγαμαί
σου, |
| [69] |
μὲν
ἅλλεσθαι,
τὸν
δὲ
καὶ
|
ἀκούειν, |
τὸν
δὲ
καὶ
ὁρᾶν
τῷ |
| [123] |
δὲ
οὔ,
καὶ
ὑμᾶς
μὲν
|
ἀκούειν |
τυφλοὺς
καὶ
κωφούς,
ἐκείνους
δὲ |
| [78] |
οὖν
τὴν
φωνήν,
ἣ
ἔμελλεν
|
ἀκούεσθαι |
ἀπὸ
Ῥαμᾶ,
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ |
| [136] |
καλοῦντος
αὐτοῦ
ἀνέχεσθε
οὔτε
λαλοῦντος
|
ἀκούετε, |
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
πονηρὸν
ἐποιήσατε |
| [43] |
πειράσω
κύριον.
Καὶ
εἶπεν
Ἠσαίας·
|
Ἀκούετε |
δή,
οἶκος
Δαυείδ.
Μὴ
μικρὸν |
| [12] |
Κέκραγεν
Ἰερεμίας,
καὶ
οὐδ'
οὕτως
|
ἀκούετε· |
πάρεστιν
ὁ
νομοθέτης,
καὶ
οὐχ |
| [123] |
Ἠσαίᾳ,
ὠσὶν
ἀκούοντες
εἰ
ἄρα
|
ἀκούετε, |
περὶ
τοῦ
Χριστοῦ
λέγων
ὁ |
| [51] |
ἔρχεσθαι.
ὁ
Ἔχων
ὦτα
ἀκούειν
|
ἀκουέτω. |
~Καὶ
διὰ
Ἰακὼβ
δὲ
τοῦ |
| [90] |
δὲ
ἔφησαν·
Καὶ
ὡμολογήθη
ἡμῖν.
|
Ἀκούοις |
ἂν
οὖν,
φημί,
τὸ
μετὰ |
| [112] |
θεοῦ,
εἰ
ταῦτα
οὕτως
ψιλῶς
|
ἀκούοιτε |
καὶ
μὴ
τὴν
δύναμιν
ἐξετάζοιτε |
| [64] |
λαλιαὶ
οὐδὲ
λόγοι,
ὧν
οὐχὶ
|
ἀκούονται |
αἱ
φωναὶ
αὐτῶν.
Εἰς
πᾶσαν |
| [32] |
καὶ
ἑαυτοὺς
καὶ
τοὺς
ὑμῶν
|
ἀκούοντας |
πλανῶντες,
καὶ
παρ'
ἡμῶν
μανθάνοντες |
| [123] |
ἐγώ,
ἐν
τῷ
Ἠσαίᾳ,
ὠσὶν
|
ἀκούοντες |
εἰ
ἄρα
ἀκούετε,
περὶ
τοῦ |
| [123] |
πρέπουσα;
Οὐκ
αἰσχύνεσθε
πολλάκις
ταὐτὰ
|
ἀκούοντες, |
οὐδὲ
ἀπειλοῦντος
τοῦ
θεοῦ
φρίσσετε, |
| [70] |
τῶν
γραφῶν
ἐπίστασθαι
λογιζόμενοι,
καὶ
|
ἀκούοντες |
τῶν
προφητειῶν,
οὐκ
ἔχουσι
σύνεσιν, |
| [70] |
πεφαυλισμένος,
καὶ
οὐκ
ἔστι
τῷ
|
ἀκούοντι |
σύνεσις.
Ὅτι
μὲν
οὖν
καὶ |
| [107] |
παρακεκαλυμμένα
ἦν
νοεῖσθαι
ὑπὸ
τῶν
|
ἀκουόντων |
ὅτι
μετὰ
τὸ
σταυρωθῆναι
αὐτὸν |
| [121] |
πάντα;
Ἡμῖν
οὖν
ἐδόθη
καὶ
|
ἀκοῦσαι |
καὶ
συνεῖναι
καὶ
σωθῆναι
διὰ |
| [70] |
ᾔδεισαν
βάθη
φωνῶν,
ὥστε
μὴ
|
ἀκοῦσαι· |
λαὸς
πεφαυλισμένος,
καὶ
οὐκ
ἔστι |
| [2] |
δὲ
ψυχῆς
ἔτι
μου
σπαργώσης
|
ἀκοῦσαι |
τὸ
ἴδιον
καὶ
τὸ
ἐξαίρετον |
| [8] |
Εἰ
οὖν
καὶ
ἐμοῦ
θέλεις
|
ἀκοῦσαι, |
φίλον
γάρ
σε
ἤδη
νενόμικα, |
| [57] |
γέγραπται·
εἰ
δὲ
τοὺς
τρεῖς
|
ἀκούσαιμεν |
λελέχθαι
βεβρωκέναι,
καὶ
μὴ
τοὺς |
| [10] |
τὸν
νόμον,
τοῦτό
σου
ἡδέως
|
ἀκούσαιμεν |
μάλιστα,
καὶ
τὰ
ἄλλα
δὲ |
| [3] |
εἰπεῖν
αὐτοῦ
τινα
εἰ
μὴ
|
ἀκούσαις |
τοῦ
ἑωρακότος.
Οὐ
γάρ,
φημί. |
| [109] |
κακίας,
ἐν
ᾗ
πλανώμενοι
ἐπολιτεύοντο,
|
ἀκούσαντα |
τὸν
ἀπὸ
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ |
| [3] |
ἔχοντες,
μηδὲ
ἰδόντες
ποτὲ
ἢ
|
ἀκούσαντες; |
Ἀλλ'
οὐκ
ἔστιν
ὀφθαλμοῖς,
ἦν |
| [66] |
πειράσω
κύριον.
Καὶ
εἶπεν
Ἠσαίας·
|
Ἀκούσατε |
δή,
οἶκος
Δαυείδ.
Μὴ
μικρὸν |
| [62] |
φανερὸν
ὑμῖν
γένηται
ὃ
λέγω,
|
ἀκούσατε |
καὶ
τῶν
ἀπὸ
τοῦ
βιβλίου |
| [11] |
οὐκ
ἀνέγνως
ἅ
φησιν
Ἠσαίας;
|
Ἀκούσατέ |
μου,
ἀκούσατέ
μου,
λαός
μου, |
| [11] |
ἅ
φησιν
Ἠσαίας;
Ἀκούσατέ
μου,
|
ἀκούσατέ |
μου,
λαός
μου,
καὶ
οἱ |
| [12] |
ἐν
ἄλλοις
λόγοις
Ἠσαίας
βοᾷ·
|
Ἀκούσατέ |
μου
τοὺς
λόγους,
καὶ
ζήσεται |
| [86] |
τῶν
γενησομένων
πᾶσι
τοῖς
δικαίοις,
|
ἀκούσατε. |
Μωυσῆς
μετὰ
ῥάβδου
ἐπὶ
τὴν |
| [70] |
οὕτως
ἔχειν.
εἰσὶ
δὲ
οὗτοι·
|
Ἀκούσατε, |
οἱ
πόρρωθεν,
ἃ
ἐποίησα·
γνώσονται |
| [22] |
προσφορῶν,
ἐνετείλατο
ὁμοίως
ταῦτα
γίνεσθαι,
|
ἀκούσατε |
πῶς
περὶ
τούτων
λέγει
διὰ |
| [85] |
οἱ
διὰ
Ἠσαίου
λόγοι
οὗτοι·
|
Ἀκούσατε |
τὸ
ῥῆμα
κυρίου,
οἱ
τρέμοντες |
| [56] |
φανερὸν
ὑμῖν
γένηται
ὃ
λέγω,
|
ἀκούσατε |
τῶν
ὑπὸ
Μωυσέως
διαρρήδην
εἰρημένων. |
| [139] |
διακατέσχον.
Καὶ
ὅτι
οὕτω
γέγονεν,
|
ἀκούσατε. |
Ὑμεῖς
γάρ,
οἱ
ἀπὸ
τοῦ |
| [85] |
λέγειν
δι'
ἡμᾶς.
Κἀγὼ
εἶπον·
|
Ἀκούσατε, |
φίλοι,
τίνι
γραφῇ
πειθόμενος
ταῦτα |
| [124] |
ἡμᾶς,
προλαβὼν
τὸ
ἀνερωτηθῆναι
εἶπον·
|
Ἀκούσατε, |
ὦ
ἄνδρες,
πῶς
τὸ
ἅγιον |
| [89] |
φήσουσιν,
οὐκ
ἄλλον,
εἰ
μόνον
|
ἀκούσειαν |
ὅτι
οὗτος
ἐσταυρωμένος.
~Καὶ
ἡμᾶς |
| [1] |
συνεφέπονταί
μοι,
προσδοκῶντες
καὶ
αὐτοὶ
|
ἀκούσεσθαί |
τι
χρηστὸν
ἐκ
σοῦ.
Τίς |
| [135] |
τὸν
Χριστὸν
τὸν
αἰώνιον
βασιλέα
|
ἀκούσεσθε; |
Καὶ
Ἰακὼβ
γάρ,
ὁ
τοῦ |
| [20] |
ὡς
λάχανα
χόρτου
τοῦ
μὴ
|
ἀκούσεσθε |
ὡς
εἴρηται
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ, |
| [123] |
Οὐκ
ἐρίσει
οὔτε
κράξει,
οὔτε
|
ἀκούσεταί |
τις
ἐν
ταῖς
πλατείαις
τὴν |
| [38] |
καὶ
παραδοξοτέρους
δοκοῦντας
ἄλλους
λόγους
|
ἀκούσετε· |
μὴ
ταράσσεσθε
δέ,
ἀλλὰ
μᾶλλον |
| [70] |
δώρων,
βαρύνων
ὦτα
ἵνα
μὴ
|
ἀκούσῃ |
κρίσιν
ἄδικον
αἵματος,
καμμύων
τοὺς |
| [98] |
πρὸς
τὸν
πατέρα
εὐσεβὲς
αὐτοῦ
|
ἀκούσητε, |
καὶ
ὡς
εἰς
ἐκεῖνον
πάντα |
| [80] |
καὶ
Βαπτιστῶν
(καὶ
μὴ
ἀηδῶς
|
ἀκούσητέ |
μου
πάντα
ἃ
φρονῶ
λέγοντος) |
| [81] |
μου.
Καὶ
οὐκέτι
οὐ
μὴ
|
ἀκουσθῇ |
ἐν
αὐτῇ
φωνὴ
κλαυθμοῦ
οὐδὲ |
| [15] |
τί
μοι
νηστεύετε
ἕως
σήμερον,
|
ἀκουσθῆναι |
ἐν
κραυγῇ
τὴν
φωνὴν
ὑμῶν; |
| [55] |
οὐδὲ
ἐξηγηθῆναι
δεομένων
ἀλλὰ
μόνον
|
ἀκουσθῆναι. |
~Μωυσῆς
οὖν,
ὁ
μακάριος
καὶ |
| [135] |
ἔθνεσιν
ἐξοίσει.
Οὐ
κεκράξεται,
οὐδὲ
|
ἀκουσθήσεται |
ἔξω
ἡ
φωνὴ
αὐτοῦ·
κάλαμον |
| [22] |
καὶ
ψαλμῶν·
ὀργάνων
σου
οὐκ
|
ἀκούσομαι. |
Καὶ
κυλισθήσεται
ὡς
ὕδωρ
κρίμα |
| [114] |
αὐτοῦ
τὴν
ἐργασίαν,
οὐ
συνετῶς
|
ἀκούσομαι, |
ὥσπερ
ὑμῶν
οἱ
διδάσκαλοι
ἀξιοῦσιν, |
| [113] |
τὰς
πετρίνας
τοὺς
λόγους
αὐτοῦ
|
ἀκουσόμεθα, |
δι'
ὧν
ἀπὸ
τῆς
ἀκροβυστίας |
| [130] |
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ
γένους
ὑμῶν
|
ἀκουσόμεθα, |
ἐπειδὴ
ἔγνωμεν
καὶ
διὰ
Ἠσαίου |
| [122] |
πέμψειν,
οὐχὶ
τὸν
παλαιὸν
νόμον
|
ἀκουσόμεθα |
καὶ
τοὺς
προσηλύτους
αὐτοῦ,
ἀλλὰ |
| [115] |
μοι
ἔφην·
Πρῶτον
ἀνάμεινον
καὶ
|
ἄκουσον |
ἃ
λέγω.
Οὐ
γὰρ
ἣν |
| [63] |
ἐν
ἱματισμῷ
διαχρύσῳ
περιβεβλημένη,
πεποικιλμένη.
|
Ἄκουσον, |
θύγατερ,
καὶ
ἴδε
καὶ
κλῖνον |
| [63] |
πατρῴων
ἐθῶν
ἐπιλαθέσθαι,
οὕτως
ἔχοντες·
|
Ἄκουσον, |
θύγατερ,
καὶ
ἴδε
καὶ
κλῖνον |
| [38] |
ἐν
ἱματισμῷ
διαχρύσῳ
περιβεβλημένη,
πεποικιλμένη.
|
Ἄκουσον, |
θύγατερ,
καὶ
ἴδε
καὶ
κλῖνον |
| [22] |
αὐτοῦ,
ὅτι
θεὸς
κριτής
ἐστι.
|
Ἄκουσον, |
λαός
μου,
καὶ
λαλήσω
σοι, |
| [39] |
σε
βούλομαι.
Κἀγὼ
πρὸς
αὐτόν·
|
Ἄκουσον, |
ὦ
οὗτος,
ἔλεγον,
ὅτι
οὐ |
| [112] |
κοινωνίαν
λόγων
ἐλθεῖν,
οὐχὶ
δικαίως
|
ἀκούσονται |
ἅπερ
πρὸς
αὐτοὺς
ἔφη
ὁ |
| [69] |
ὀφθαλμοὶ
τυφλῶν,
καὶ
ὦτα
κωφῶν
|
ἀκούσονται· |
τότε
ἁλεῖται
ὡς
ἔλαφος
χωλός, |
| [26] |
ἔθνη.
Ἰδοὺ
γὰρ
κύριος
ἐποίησεν
|
ἀκουστὸν |
ἕως
ἐσχάτου
τῆς
γῆς·
εἴπατε |
| [70] |
ἐκ
παρθένου
γεγεννῆσθαι
τὸν
Περσέα
|
ἀκούσω, |
καὶ
τοῦτο
μιμήσασθαι
τὸν
πλάνον |
| [114] |
τῶν
δακτύλων
σου,
ἐὰν
μὴ
|
ἀκούω |
τοῦ
λόγου
αὐτοῦ
τὴν
ἐργασίαν, |
| [3] |
ἀπεκρινάμην
αὐτῷ·
καὶ
ἐτέρπετο
ἐκεῖνος
|
ἀκούων |
μου,
οὕτως
τέ
με
ἤρετο |
| [113] |
ἀναγινώσκων
οὐ
συνίης,
οὐδὲ
νῦν,
|
ἀκούων |
ὅτι
Ἰησοῦς
ἐστιν
ὁ
Χριστὸς |
| [127] |
μένει,
ὀξὺ
ὁρῶν
καὶ
ὀξὺ
|
ἀκούων, |
οὐκ
ὀφθαλμοῖς
οὐδὲ
ὠσὶν
ἀλλὰ |
| [61] |
ἐποίησε
χώραν
καὶ
ἀοίκητον
καὶ
|
ἄκρα |
οἰκούμενα
ὑπ'
οὐρανόν.
Ἡνίκα
ἡτοίμαζε |
| [13] |
πάντα
τὰ
ἔθνη
καὶ
τὰ
|
ἄκρα |
τῆς
γῆς
τὴν
σωτηρίαν
τὴν |
| [91] |
τῷ
ἑνὶ
κέρατι
παρεζευγμένα
τὰ
|
ἄκρα |
φαίνηται·
καὶ
τὸ
ἐν
τῷ |
| [31] |
ἕνα
τῶν
ἑστώτων,
καὶ
τὴν
|
ἀκρίβειαν |
ἐζήτουν
παρ'
αὐτοῦ
ὑπὲρ
πάντων |
| [115] |
νοούμενον
ἢ
μὴ
πρὸς
τὸ
|
ἀκριβές, |
τῶν
μὲν
πολλῶν
καλῶν
οὐ |
| [95] |
τοῦ
ποιῆσαι
αὐτά.
Καὶ
οὐδεὶς
|
ἀκριβῶς |
πάντα
ἐποίησεν,
οὐδ'
ὑμεῖς
τολμήσετε |
| [88] |
φοροῦντος
καὶ
μηδὲν
ἐσθίοντος
πλὴν
|
ἀκρίδας |
καὶ
μέλι
ἄγριον,
οἱ
ἄνθρωποι |
| [118] |
με
καὶ
τοὺς
συνόντας
τῇ
|
ἀκροάσει |
γίνωσκε.
~Ἐγώ
τε
αὖ
εἶπον· |
| [9] |
εἰ
μὲν
βούλονται,
μετὰ
ἡσυχίας
|
ἀκροάσθωσαν, |
εἰ
δὲ
καὶ
ἀσχολία
τις |
| [129] |
εἰπὼν
ταῦτα
ἐπήγαγον·
Νοεῖτε,
ὦ
|
ἀκροαταί, |
εἴ
γε
καὶ
τὸν
νοῦν |
| [38] |
δέ,
ἀλλὰ
μᾶλλον
προθυμότεροι
γινόμενοι
|
ἀκροαταὶ |
καὶ
ἐξετασταὶ
μένετε,
καταφρονοῦντες
τῆς |
| [2] |
Κἄπειτα
ὡς
διελέχθην
αὐτῷ,
βουλόμενος
|
ἀκροατὴς |
αὐτοῦ
καὶ
συνουσιαστὴς
γενέσθαι·
Τί |
| [33] |
καλούμενον,
ὁ
θεὸς
τῶν
ἐν
|
ἀκροβυστίᾳ |
γενήσεσθαι
ἐδήλου·
καὶ
τοὺς
ἐν |
| [19] |
Ἅβελ,
οὐδ'
ἂν
εὐηρέστησεν
ἐν
|
ἀκροβυστίᾳ |
Ἑνώχ,
καὶ
οὐκ
εὑρίσκετο,
διότι |
| [11] |
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἀβραάμ,
τοῦ
ἐν
|
ἀκροβυστίᾳ |
ἐπὶ
τῇ
πίστει
μαρτυρηθέντος
ὑπὸ |
| [33] |
γεγενῆσθαι,
καὶ
οὗτος
τῶν
ἐν
|
ἀκροβυστίᾳ |
ἱερεὺς
ἦν,
καὶ
τὸν
ἐν |
| [19] |
ἐπὶ
τοῖς
δώροις
τοῦ
ἐν
|
ἀκροβυστίᾳ |
σαρκὸς
προσενέγκαντος
θυσίας
Ἅβελ,
οὐδ' |
| [92] |
δικαιοσύνην.
Καὶ
ἡμεῖς
οὖν,
ἐν
|
ἀκροβυστίᾳ |
τῆς
σαρκὸς
ἡμῶν
πιστεύοντες
τῷ |
| [23] |
γὰρ
αὐτὸς
ὁ
Ἀβραὰμ
ἐν
|
ἀκροβυστίᾳ |
ὢν
διὰ
τὴν
πίστιν,
ἣν |
| [29] |
ὀνειδίζετε
ἡμῖν
τὴν
τοῦ
σώματος
|
ἀκροβυστίαν, |
ἣν
αὐτὸς
ὁ
θεὸς
ἔπλασε, |
| [27] |
εὐαρέστους
αὐτῷ
γενομένους,
μήτε
τὴν
|
ἀκροβυστίαν |
περιτετμημένους
μήτε
τὰ
σάββατα
φυλάξαντας, |
| [28] |
τῷ
κυρίῳ,
καὶ
περιτέμνεσθε
τὴν
|
ἀκροβυστίαν |
τῆς
καρδίας
ὑμῶν.
Μὴ
οὖν |
| [15] |
ἐξέλιπεν
ὕδωρ.
Περιτέμεσθε
οὖν
τὴν
|
ἀκροβυστίαν |
τῆς
καρδίας
ὑμῶν,
ὡς
οἱ |
| [28] |
καὶ
ἐπισκέψομαι
ἐπὶ
πάντας
περιτετμημένους
|
ἀκροβυστίας |
αὐτῶν,
ἐπ'
Αἴγυπτον
καὶ
ἐπὶ |
| [113] |
ἀκουσόμεθα,
δι'
ὧν
ἀπὸ
τῆς
|
ἀκροβυστίας |
οἱ
πλανώμενοι
τοσοῦτοι
καρδίας
περιτομὴν |
| [113] |
καὶ
θημωνιὰς
ποιήσας
τῶν
ἀπὸ
|
ἀκροβυστίας, |
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ
τῆς
πλάνης |
| [19] |
ἀναγκαία,
ὡς
δοκεῖτε,
οὐκ
ἂν
|
ἀκρόβυστον |
ὁ
θεὸς
ἔπλασε
τὸν
Ἀδάμ, |
| [126] |
ῥάβδος
καὶ
ἄνθος
καὶ
λίθος
|
ἀκρογωνιαῖος |
κέκληται
καὶ
υἱὸς
θεοῦ,
εἰ |
| [114] |
τῶν
διὰ
τῶν
ἀποστόλων
τοῦ
|
ἀκρογωνιαίου |
λίθου
καὶ
τοῦ
ἄνευ
χειρῶν |
| [58] |
ἐπέχεε
τὸ
ἔλαιον
ἐπὶ
τὸ
|
ἄκρον |
αὐτοῦ.
Καὶ
ἐκάλεσεν
Ἰακὼβ
τὸ |
| [114] |
τὴν
ὑμετέραν
φανερωθεῖσα,
διὰ
λίθων
|
ἀκροτόμων, |
τοῦτ'
ἔστι
διὰ
τῶν
λόγων |
| [91] |
ἔθνη
κερατιεῖ
ἅμα
ἕως
ἀπ'
|
ἄκρου |
τῆς
γῆς»
δηλωτικόν
ἐστι
τοῦ |
| [91] |
ἔθνη
κερατιεῖ
ἅμα
ἕως
ἀπὸ
|
ἄκρου |
τῆς
γῆς.
μονοκέρωτος
γὰρ
κέρατα |
| [65] |
ὕμνον
καινόν·
ἀρχὴ
αὐτοῦ
ἀπ'
|
ἄκρου |
τῆς
γῆς·
οἱ
καταβαίνοντες
τὴν |
| [64] |
ὡς
γίγας
δραμεῖν
ὁδόν.
Ἀπ'
|
ἄκρου |
τοῦ
οὐρανοῦ
ἡ
ἔξοδος
αὐτοῦ, |
| [64] |
καὶ
τὸ
κατάντημα
αὐτοῦ
ἕως
|
ἄκρου |
τοῦ
οὐρανοῦ,
καὶ
οὐκ
ἔστιν |
| [65] |
καὶ
οἱ
κατοικοῦντες
πέτραν
ἀπ'
|
ἄκρου |
τῶν
ὀρέων
βοήσονται.
Δώσουσι
τῷ |
| [109] |
τὸ
ὄρος
κυρίου,
ἕτοιμον
ἐπ'
|
ἄκρου |
τῶν
ὀρέων,
ἐπηρμένον
αὐτὸ
ὑπὲρ |
| [34] |
στήριγμα
ἐν
τῇ
γῇ
ἐπ'
|
ἄκρων |
τῶν
ὀρέων·
ὑπεραρθήσεται
ὑπὲρ
τὸν |
| [64] |
Δαυεὶδ
λελέχθαι
λόγων,
ὅτι
ἀπ'
|
ἄκρων |
τῶν
οὐρανῶν
προέρχεσθαι
ἔμελλεν
καὶ |
| [37] |
εἴρηται·
Ἀνέβη
ὁ
θεὸς
ἐν
|
ἀλαλαγμῷ, |
κύριος
ἐν
φωνῇ
σάλπιγγος.
Ψάλατε |
| [53] |
οὕτως·
Χαῖρε
σφόδρα,
θύγατερ
Σιών,
|
ἀλάλαξον, |
κήρυσσε,
θύγατερ
Ἰερουσαλήμ·
ἰδοὺ
ὁ |
| [3] |
ἐμφορηθῆναι
καὶ
τὸν
τῶν
ἀνθρώπων
|
ἀλεεῖναι |
πάτον,
ἐπορευόμην
εἴς
τι
χωρίον |
| [69] |
καὶ
ὦτα
κωφῶν
ἀκούσονται·
τότε
|
ἁλεῖται |
ὡς
ἔλαφος
χωλός,
καὶ
τρανὴ |
| [127] |
ὀφθαλμοῖς
οὐδὲ
ὠσὶν
ἀλλὰ
δυνάμει
|
ἀλέκτῳ· |
καὶ
πάντα
ἐφορᾷ
καὶ
πάντα |
| [44] |
ἀφωρισμένον
τοῖς
Χριστιανοῖς
θάνατον,
τῷ
|
ἀληθεῖ |
συντίθεσθαι
μὴ
βούλησθε,
ἑαυτοῖς
αἴτιοι |
| [10] |
τοιούτοις
προσέχομεν
λόγοις
καὶ
οὐκ
|
ἀληθεῖ, |
ὡς
οἴεσθε,
πιστεύομεν
δόξῃ;
Τοῦτ' |
| [73] |
δικαιοσύνῃ
καὶ
λαοὺς
ἐν
τῇ
|
ἀληθείᾳ |
αὐτοῦ.
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Εἰ |
| [123] |
οὐ
μὴ
σβέσει,
ἀλλὰ
εἰς
|
ἀλήθειαν |
ἐξοίσει,
κρίσιν
ἀναλήψει
καὶ
οὐ |
| [139] |
αὐτοῦ
καὶ
τῶν
προφητῶν
αὐτοῦ
|
ἀλήθειαν, |
ἐπίστανται
ἅμα
αὐτῷ
ἐν
τῇ |
| [129] |
σοφισταὶ
καὶ
μηδὲ
λέγειν
τὴν
|
ἀλήθειαν |
μηδὲ
νοεῖν
δυνάμενοι.
Καὶ
ἐν |
| [131] |
ὑμεῖς
δ'
εἰ
βούλεσθε
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ὁμολογῆσαι,
ὅτι
πιστότεροι
πρὸς
τὸν |
| [96] |
ἡμῶν
ἐστε,
ἐπίγνωτε
μᾶλλον
τὴν
|
ἀλήθειαν |
τοῦ
θεοῦ.
Καὶ
μὴ
πειθομένων |
| [110] |
πράξαντες
μετὰ
τὸ
ἐπιγνῶναι
τὴν
|
ἀλήθειαν |
τοῦ
θεοῦ,
μαρτυρούμεθα
ὑπὸ
τοῦ |
| [90] |
νοηθῆναι,
κρύπτοντες
τὴν
ἐν
αὐτοῖς
|
ἀλήθειαν, |
ὡς
καὶ
πονέσαι
τοὺς
ζητοῦντας |
| [38] |
καὶ
κατευοδοῦ
καὶ
βασίλευε
ἕνεκεν
|
ἀληθείας |
καὶ
πραότητος
καὶ
δικαιοσύνης·
καὶ |
| [121] |
Πυρωδέστερος
γὰρ
αὐτοῦ
ὁ
τῆς
|
ἀληθείας |
καὶ
σοφίας
λόγος
καὶ
φωτεινότερος |
| [24] |
δίκαιον,
λαὸς
φυλάσσων
πίστιν,
ἀντιλαμβανόμενος
|
ἀληθείας |
καὶ
φυλάσσων
εἰρήνην.
Δεῦτε
σὺν |
| [39] |
θανάτου,
οἱ
ἐκ
πάσης
τῆς
|
ἀληθείας |
μεμαθητευμένοι
τιμῶμεν.
Ὑμεῖς
δὲ
ἴσως |
| [2] |
ἀκολουθῆσαι
τοὺς
ἔπειτα
μηδὲν
ἐξετάσαντας
|
ἀληθείας |
πέρι,
καταπλαγέντας
δὲ
μόνον
τὴν |
| [7] |
ἀποδείξεως
ὄντες
ἀξιόπιστοι
μάρτυρες
τῆς
|
ἀληθείας· |
τὰ
δὲ
ἀποβάντα
καὶ
ἀποβαίνοντα |
| [62] |
αἵρεσις
δογματίζει
φαίην
ἂν
ἐγὼ
|
ἀληθὲς |
εἶναι,
ἢ
οἱ
ἐκείνης
διδάσκαλοι |
| [3] |
οἱ
φιλόσοφοι
ἢ
λέγοιέν
τι
|
ἀληθές, |
ἐπιστήμην
αὐτοῦ
μὴ
ἔχοντες,
μηδὲ |
| [7] |
εἰ
μηδὲ
ἐν
τούτοις
τὸ
|
ἀληθές |
ἐστιν;
Ἐγένοντό
τινες
πρὸ
πολλοῦ |
| [7] |
αὐτοὺς
καλοῦσιν.
οὗτοι
μόνοι
τὸ
|
ἀληθὲς |
καὶ
εἶδον
καὶ
ἐξεῖπον
ἀνθρώποις, |
| [82] |
πᾶς
ὁ
δυνάμενος
λέγειν
τὸ
|
ἀληθὲς |
καὶ
μὴ
λέγων
κριθήσεται
ὑπὸ |
| [6] |
ὅλως
τοιαῦτα
δοξάζοντος.
τὸ
γὰρ
|
ἀληθὲς |
οὕτως
ἔχει·
μάθοις
δ'
ἂν |
| [68] |
γενόμενοι,
μὴ
εἶναι
ἔν
τισιν
|
ἀληθῆ; |
Ἃ
γὰρ
ἂν
διαρρήδην
ἐν |
| [2] |
τὸ
ξένον
τῶν
λόγων
ταῦτα
|
ἀληθῆ |
νομίσαι
ἃ
παρὰ
τοῦ
διδασκάλου |
| [92] |
ἔστι
λόγος
ὁ
λέγων
ὡς
|
ἀληθὴς |
ὁ
θεὸς
καὶ
δίκαιος
καὶ |
| [92] |
ἀδικία
ἐν
αὐτῷ.
Ἐπειδὴ
δὲ
|
ἀληθὴς |
ὁ
λόγος,
καὶ
θεὸς
ὑμᾶς |
| [123] |
καὶ
Δαυείδ,
καὶ
θεοῦ
τέκνα
|
ἀληθινὰ |
καλούμεθα
καὶ
ἐσμέν,
οἱ
τὰς |
| [12] |
καὶ
σεσαββάτικε
τὰ
τρυφερὰ
καὶ
|
ἀληθινὰ |
σάββατα
τοῦ
θεοῦ·
εἴ
τις |
| [15] |
προεῖπον,
εἰρημένοι
εἰσί.
~Καὶ
τὴν
|
ἀληθινὴν |
οὖν
τοῦ
θεοῦ
νηστείαν
μάθετε |
| [18] |
ὁ
θεὸς
καὶ
περιτέμνεσθαι
τὴν
|
ἀληθινὴν |
περιτομήν.
Ἡμεῖς
γὰρ
καὶ
ταύτην |
| [35] |
πλάνης
πνευμάτων,
ἡμεῖς,
οἱ
τῆς
|
ἀληθινῆς |
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
καὶ
καθαρᾶς
διδασκαλίας |
| [107] |
ὀλολυγμοῦ
καὶ
ἀπὸ
τῶν
καρδιῶν
|
ἀληθινῆς |
μετανοίας
αὐτῶν
καὶ
ἀποταγῆς
τῆς |
| [41] |
τὰ
γεννώμενα,
τύπος
ἦν
τῆς
|
ἀληθινῆς |
περιτομῆς,
ἣν
περιετμήθημεν
ἀπὸ
τῆς |
| [116] |
τῆς
κλήσεως
αὐτοῦ,
ἀρχιερατικὸν
τὸ
|
ἀληθινὸν |
γένος
ἐσμὲν
τοῦ
θεοῦ,
ὡς |
| [135] |
τοῦ
Χριστοῦ
λατομηθέντες
Ἰσραηλιτικὸν
τὸ
|
ἀληθινόν |
ἐσμεν
γένος.
Αὐτῷ
δὲ
μᾶλλον |
| [11] |
θεοῦ
ἀγαθά.
Ἰσραηλιτικὸν
γὰρ
τὸ
|
ἀληθινόν, |
πνευματικόν,
καὶ
Ἰούδα
γένος
καὶ |
| [118] |
ἐπὶ
τὸ
θυσιαστήριον
ἀναφέρεσθαι,
ἀλλὰ
|
ἀληθινοὺς |
καὶ
πνευματικοὺς
αἴνους
καὶ
εὐχαριστίας. |
| [3] |
ἐστὶ
τοῦ
ὄντος
καὶ
τοῦ
|
ἀληθοῦς |
ἐπίγνωσις,
εὐδαιμονία
δὲ
ταύτης
τῆς |
| [93] |
τὸν
πλησίον
ὡς
ἑαυτόν,
δίκαιος
|
ἀληθῶς |
ἂν
εἴη.
Ὑμεῖς
δὲ
οὔτε |
| [87] |
Νουνεχέστατα
μὲν
καὶ
συνετώτατα
ἠρώτησας·
|
ἀληθῶς |
γὰρ
ἀπόρημα
δοκεῖ
εἶναι·
ἀλλ' |
| [98] |
κατ'
αὐτοῦ,
καὶ
ἀποδεικνύων
ὅτι
|
ἀληθῶς |
γέγονεν
ἄνθρωπος
ἀντιληπτικὸς
παθῶν.
Ἔστι |
| [103] |
υἱὸν
καὶ
ἐν
τοιούτοις
πάθεσιν
|
ἀληθῶς |
γεγονέναι
δι'
ἡμᾶς
βεβούληται,
καὶ |
| [58] |
ἔχειν,
ἐχέτω·
ἐγὼ
δὲ
πέπεισμαι
|
ἀληθῶς |
εἶναι.
Ἀλλ'
ἵνα
μᾶλλον
τὰς |
| [94] |
τῶν
τῇ
δευτέρᾳ
ἀφιγμένων
εἶπεν·
|
Ἀληθῶς |
εἶπας·
οὐκ
ἔχομεν
λόγον
διδόναι· |
| [28] |
καὶ
ἐπεστήσαμεν·
ἄξιον
γάρ,
ὡς
|
ἀληθῶς |
εἰπεῖν,
ἐπιστάσεως.
Καὶ
οὔ
μοι, |
| [133] |
χεὶρ
αὐτῶν
ὑψηλή.
Ἔτι
γὰρ
|
ἀληθῶς |
ἡ
χεὶρ
ὑμῶν
πρὸς
κακοποιΐαν |
| [2] |
ἡμᾶς
μόνη,
καὶ
ὅσιοι
ὡς
|
ἀληθῶς |
οὗτοί
εἰσιν
οἱ
φιλοσοφίᾳ
τὸν |
| [99] |
θέλεις·
δηλῶν
διὰ
τούτων
ὅτι
|
ἀληθῶς |
παθητὸς
ἄνθρωπος
γεγένηται.
Ἀλλ'
ἵνα |
| [84] |
πρωτότοκον
τῶν
πάντων
ποιημάτων
σαρκοποιηθέντα
|
ἀληθῶς |
παιδίον
γενέσθαι,
προλαβὼν
αὐτὸ
διὰ |
| [84] |
ἔλεγε
ποιεῖν;
Ἀλλ'
ὅπερ
ἐστὶν
|
ἀληθῶς |
σημεῖον
καὶ
πιστὸν
τῷ
γένει |
| [53] |
ἀγαθά.
Καὶ
ὄνον
δέ
τινα
|
ἀληθῶς |
σὺν
πώλῳ
αὐτῆς
προσδεδεμένην
ἔν |
| [68] |
Κἀγὼ
πάλιν·
Ὑμῶν
οὖν
ταῦτα
|
ἀληθῶς |
συντιθεμένων
καὶ
τοῦ
λόγου
λέγοντος· |
| [56] |
ἐγέλασε
Σάρρα
λέγουσα·
Ἆρά
γε
|
ἀληθῶς |
τέξομαι;
Ἐγὼ
δὲ
γεγήρακα.
Μὴ |
| [5] |
ἐγώ·
ἕρμαιον
γὰρ
ἦν
ὡς
|
ἀληθῶς |
τοῖς
κακοῖς.
Ἀλλὰ
τί;
Τὰς |
| [135] |
καταδείξας
Ἰσραὴλ
βασιλέα
ὑμῶν·
οὐχὶ
|
ἀληθῶς |
τὸν
Χριστὸν
τὸν
αἰώνιον
βασιλέα |
| [80] |
γραφαῖς
προσπλεκόμενος.
Εἰπὲ
δέ
μοι,
|
ἀληθῶς |
ὑμεῖς
ἀνοικοδομηθῆναι
τὸν
τόπον
Ἰερουσαλὴμ |
| [86] |
στήλην
τῷ
ὀφθέντι
αὐτῷ
θεῷ
|
ἀληλιφέναι |
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ
ὀφθέντος
αὐτῷ |
| [69] |
καὶ
αὐτὸν
τῷ
Διῒ
ἐξ
|
Ἀλκμήνης |
γενόμενον,
καὶ
ἀποθανόντα
εἰς
οὐρανὸν |
| [4] |
δὲ
ἵππου
καὶ
ὄνου;
Οὔκ,
|
ἀλλ' |
αἱ
αὐταὶ
ἐν
πᾶσίν
εἰσιν, |
| [120] |
περὶ
τοῦ
Χριστοῦ
ποιήσασθαι
ἐσπούδασα,
|
ἀλλ' |
ἀπὸ
τῶν
ὁμολογουμένων
μέχρι
νῦν |
| [71] |
Αἰγυπτίων
γενομένῳ
βασιλεῖ
ἑβδομήκοντα
πρεσβυτέρων,
|
ἀλλ' |
αὐτοὶ
ἐξηγεῖσθαι
πειρῶνται.
Καὶ
ὅτι |
| [11] |
ἄλλον
δὲ
ὑμῶν
ἡγούμεθα
θεόν,
|
ἀλλ' |
αὐτὸν
ἐκεῖνον
τὸν
ἐξαγαγόντα
τοὺς |
| [56] |
δύο
ἄγγελοι
ὁμιλοῦσι
τῷ
Λὼτ
|
ἀλλ' |
αὐτός,
ὡς
ὁ
λόγος
δηλοῖ, |
| [47] |
οἷς
ἐγὼ
οὐ
σύναινός
εἰμι.
|
Ἀλλ' |
ἐὰν
αὐτοὶ
διὰ
τὸ
ἀσθενὲς |
| [65] |
ποτε
ἢ
ἐνθυμηθῆναι
ἢ
εἰπεῖν,
|
ἀλλ' |
ἐὰν
τοιαύτη
τις
δοκοῦσα
εἶναι |
| [85] |
οὐχ
ὑποταγήσεται
οὐδὲν
τῶν
δαιμονίων·
|
ἀλλ' |
εἰ
ἄρα
ἐξορκίζοι
τις
ὑμῶν |
| [9] |
ἑταῖροί
σου
μηδὲ
ἀσχημονείτωσαν
οὕτως,
|
ἀλλ' |
εἰ
μὲν
βούλονται,
μετὰ
ἡσυχίας |
| [79] |
οὐκ
ὠφελήσει
αὐτοὺς
εἰς
βοήθειαν,
|
ἀλλ' |
εἰς
αἰσχύνην
καὶ
ὄνειδος.
Ἀλλὰ |
| [68] |
ἡμέτερον
Ἰησοῦν
Χριστὸν
εἰρῆσθαι
λέγουσιν,
|
ἀλλ' |
εἰς
ὃν
αὐτοὶ
ἐξηγεῖσθαι
ἐπιχειροῦσιν. |
| [36] |
εἰς
τὸν
Χριστὸν
εἰρῆσθαι
λέγοντες
|
ἀλλ' |
εἰς
Σολομῶνα,
ὅτε
εἰσέφερε
τὴν |
| [99] |
οὐδὲ
τὸν
Κάϊν
ποῦ
Ἅβελ,
|
ἀλλ' |
εἰς
τὸ
ἕκαστον
ἐλέγξαι
ὁποῖός |
| [74] |
μοι
εἰς
ἄλλον
τινὰ
εἰρῆσθαι
|
ἀλλ' |
εἰς
τὸν
πατέρα,
τὸν
καὶ |
| [120] |
ὅτι
οὐκ
εἰς
Ἰούδαν
ἐρρέθη
|
ἀλλ' |
εἰς
τὸν
Χριστόν,
φαίνεται·
καὶ |
| [11] |
τινὰ
ἠλπίκαμεν,
οὐ
γὰρ
ἔστιν,
|
ἀλλ' |
εἰς
τοῦτον
εἰς
ὃν
καὶ |
| [71] |
ὡς
ἐδιδάχθητε,
τὴν
προφητείαν
εἰρῆσθαι
|
ἀλλ' |
εἰς
τοῦτον
τὸν
ἐμὸν
Χριστόν· |
| [132] |
τόπον
ὁπόθεν
εἴληπτο
ἡ
σκηνή,
|
ἀλλ' |
εἰς
χωρίον
τινὸς
ἀνδρὸς
καλουμένον |
| [95] |
ἐποίησεν,
οὐδ'
ὑμεῖς
τολμήσετε
ἀντειπεῖν·
|
ἀλλ' |
εἰσὶν
οἳ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον |
| [63] |
οὐκ
ἐξ
ἀνθρωπείου
σπέρματος
γεγεννημένου
|
ἀλλ' |
ἐκ
θελήματος
θεοῦ.
Καὶ
τὰ |
| [54] |
οὐκ
ἐξ
ἀνθρωπείου
γένους
ἔσεσθαι,
|
ἀλλ' |
ἐκ
θεοῦ
δυνάμεως
προεμήνυσεν.
Ἡ |
| [1] |
τῶν
περικειμένων
τόδε
τὸ
σχῆμα,
|
ἀλλ' |
ἐκ
παντὸς
φιλοφρονεῖσθαι
προσομιλεῖν
τε |
| [54] |
Χριστός,
οὐκ
ἐξ
ἀνθρώπου
σπέρματος,
|
ἀλλ' |
ἐκ
τῆς
τοῦ
θεοῦ
δυνάμεως. |
| [140] |
υἱοῦ
οὔτε
υἱὸς
ὑπὲρ
πατρός,
|
ἀλλ' |
ἕκαστος
τῇ
ἁμαρτίᾳ
αὐτοῦ
ἀπολεῖται |
| [45] |
καὶ
θυγατέρας,
οὐ
δοθήσεται
αὐτοῖς,
|
ἀλλ' |
ἕκαστος
τῇ
αὐτοῦ
δικαιοσύνῃ
δῆλον |
| [56] |
τῶν
πάντων
προγεγραμμένων,
δοκεῖ
μοι,
|
ἀλλ' |
ἐκεῖνα,
δι'
ὧν
καὶ
τὴν |
| [120] |
Ῥουβὶμ
λέγει
οὐδὲ
ἄλλῳ
τινί,
|
ἀλλ' |
ἐκείνοις
ἐξ
ὧν
ἔμελλεν
ἔσεσθαι |
| [68] |
τὴν
ἐξέτασιν
τῶν
ζητουμένων
ποιεῖσθαι,
|
ἀλλ' |
ἐκείνοις
μὴ
πάλιν
ἀντιλέγειν,
μηδὲν |
| [60] |
τῶν
ὅλων
θεὸν
νοήσομεν
γεγονέναι,
|
ἀλλ' |
ἐκεῖνον
τὸν
καὶ
τῷ
Ἀβραὰμ |
| [127] |
ἁπλῶς
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Χριστοῦ,
|
ἀλλ' |
ἐκεῖνον
τὸν
κατὰ
βουλὴν
τὴν |
| [56] |
ὃν
ἔφη
ἡ
γραφὴ
κύριον,
|
ἀλλ' |
ἐκεῖνον
τὸν
σὺν
αὐτοῖς
καὶ |
| [115] |
αὐτοψίᾳ,
ἐν
καταστάσει
ὤν,
ἑωράκει,
|
ἀλλ' |
ἐν
ἐκστάσει,
ἀποκαλύψεως
αὐτῷ
γεγενημένης. |
| [127] |
περιπατεῖ
οὔτε
καθεύδει
οὔτε
ἀνίσταται,
|
ἀλλ' |
ἐν
τῇ
αὐτοῦ
χώρᾳ,
ὅπου |
| [67] |
οὐκ
ἐκστήσετέ
με
τῶν
προκειμένων,
|
ἀλλ' |
ἐξ
ὧν
εἰς
ἔλεγχον
νομίζετε |
| [107] |
φυτεύσαντος
τοῦ
Ἰωνᾶ
μήτε
ποτίσαντος,
|
ἀλλ' |
ἐξαίφνης
ἐπανατείλας
αὐτῷ
σκιὰν
παρέχειν) |
| [5] |
ἀναζητῶν
τὸ
αἴτιον
τῆς
διαφορᾶς,
|
ἀλλ' |
ἐπ'
ἄπειρον
ἀεὶ
τὴν
διάνοιαν |
| [66] |
ἀπὸ
προσώπου
τῶν
δύο
βασιλέων.
|
Ἀλλ' |
ἐπάξει
ὁ
θεὸς
ἐπὶ
σὲ |
| [43] |
ἀπὸ
προσώπου
τῶν
δύο
βασιλέων.
|
Ἀλλ' |
ἐπάξει
ὁ
θεὸς
ἐπὶ
σὲ |
| [128] |
ὅτι
περιττολογῶν
ταῦτα
λέγω
πολλάκις,
|
ἀλλ' |
ἐπεὶ
γινώσκω
καί
τινας
προλέγειν |
| [139] |
προφητικὸν
πνεῦμα
καταρᾶσθαι
οὐκ
ἔμελλεν,
|
ἀλλ' |
ἐπεὶ
δι'
ὅλου
τοῦ
γένους |
| [131] |
ἐθνῶν
κατὰ
ἀριθμὸν
ἀγγέλων
θεοῦ.
|
Ἀλλ' |
ἐπεὶ
καὶ
ἐκ
τούτου
πάλιν |
| [125] |
ἐληλεγμένος
ἀπένευσε
τότε
ὁ
διάβολος.
|
Ἀλλ' |
ἐπεὶ
καὶ
ναρκᾶν
ἔμελλε,
τοῦτ' |
| [137] |
μοι
ἐνηκόως
τῶν
λόγων
ἐπακηκοέναι.
|
Ἀλλ' |
ἐπεὶ
καὶ
νῦν
ἤδη
ἡ |
| [68] |
καὶ
ἀνόητον
ὂν
ὁμοίως
ἀποδείξω.
|
Ἀλλ' |
ἐπεὶ
κατεπείγει
με
πρότερον
πρὸς |
| [20] |
τὰ
ζῶα
εἰς
κρεωφαγίαν
ἐδεδώκει;
|
Ἀλλ' |
ἐπεί
τινα
τῶν
χόρτων
οὐκ |
| [42] |
αὐτοῦ
Χριστοῦ
ὁμοίως
γίνεσθαι
μελλόντων.
|
Ἀλλ' |
ἐπειδὴ
καὶ
ἃ
κατηριθμησάμην
τὰ |
| [124] |
διὰ
τὸ
ἀποπλανῆσαι
τὴν
Εὔαν.
|
Ἀλλ' |
ἐπειδὴ
οὐ
πρὸς
τοῦτό
μοι |
| [142] |
ὠφελήθημεν,
ἐξετάζοντες
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους·
|
ἀλλ' |
ἐπειδή,
φησί,
πρὸς
τῇ
ἀναγωγῆ |
| [46] |
οὐδ'
οὕτως
ἐπείσθητε
μὴ
εἰδωλολατρεῖν,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
Ἠλίου
ὀνομάζων
τὸν
ἀριθμὸν |
| [71] |
ταῖς
τοιαύταις
ζητήσεσιν
οὐ
προςβάλλω,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
τὰς
ἐκ
τῶν
ὁμολογουμένων |
| [49] |
ἦλθε,
καὶ
οὐκ
ἐπέγνωσαν
αὐτόν,
|
ἀλλ' |
ἐποίησαν
αὐτῷ
ὅσα
ἠθέλησαν.
Καὶ |
| [117] |
δυσμῶν
ἐστιν
ὑμῶν
τὸ
γένος,
|
ἀλλ' |
ἔστι
τὰ
ἔθνη
ἐν
οἷς |
| [133] |
ἐν
πᾶσι
τούτοις
οὐκ
ἀπεστράφησαν,
|
ἀλλ' |
ἔτι
ἡ
χεὶρ
αὐτῶν
ὑψηλή. |
| [81] |
ἐπέλθῃ
αὐτῶν
ἐπὶ
τὴν
καρδίαν,
|
ἀλλ' |
εὐφροσύνην
καὶ
ἀγαλλίαμα
εὑρήσουσιν
ἐν |
| [108] |
καθ'
ἡμῶν
ὑπειληφότας
οὐ
μισοῦμεν,
|
ἀλλ' |
εὐχόμεθα
κἂν
νῦν
μετανοήσαντας
πάντας |
| [120] |
οὐχ
οὕτως
ἐξηγήσαντο
οἱ
ἑβδομήκοντα,
|
ἀλλ' |
Ἕως
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται. |
| [123] |
οἱ
παῖδές
μου,
καὶ
κωφὸς
|
ἀλλ' |
ἢ
οἱ
κυριεύοντες
αὐτῶν;
Καὶ |
| [123] |
ἐν
αὐτοῖς·
καί·
Τίς
τυφλὸς
|
ἀλλ' |
ἢ
οἱ
παῖδές
μου,
καὶ |
| [58] |
τόπος
οὗτος.
Οὐκ
ἔστι
τοῦτο
|
ἀλλ' |
ἢ
οἶκος
τοῦ
θεοῦ,
καὶ |
| [66] |
παρθένου
γεγέννηται
οὐδὲ
λέλεκται
γεγεννημένος
|
ἀλλ' |
ἢ
οὗτος
ὁ
ἡμέτερος
Χριστός, |
| [43] |
παρθένου
γεγέννηται
οὐδὲ
λέλεκται
γεγεννημένος
|
ἀλλ' |
ἢ
οὗτος
ὁ
ἡμέτερος
Χριστός, |
| [73] |
γένους
ὑμῶν
ἀνθρώπων
ὅτι
ἐβασίλευσεν,
|
ἀλλ' |
ἢ
περὶ
τούτου
μόνου
τοῦ |
| [123] |
οὐδὲ
ἀπειλοῦντος
τοῦ
θεοῦ
φρίσσετε,
|
ἀλλ' |
ἦ
λαὸς
μωρὸς
καὶ
σκληροκάρδιός |
| [85] |
τὰς
αὐτὰς
ἀεὶ
λέγειν
γραφάς,
|
ἀλλ' |
ἡγεῖσθαι
ἑαυτὸν
βέλτιον
τῆς
γραφῆς |
| [99] |
νομιζόντων
μὴ
εἶναι
αὐτὸν
Χριστόν,
|
ἀλλ' |
ἡγουμένων
θανατώσειν
αὐτὸν
καὶ
ὡς |
| [56] |
ἄλλοις
πατριάρχαις
καὶ
προφήταις
ὦπτο,
|
ἀλλ' |
ἡμᾶς
ἀπέδειξας
οὐκ
ὀρθῶς
νενοηκότας |
| [29] |
γράμμασι,
μᾶλλον
δὲ
οὐχ
ὑμετέροις
|
ἀλλ' |
ἡμετέροις·
ἡμεῖς
γὰρ
αὐτοῖς
πειθόμεθα, |
| [67] |
γαστρὶ
λήψεται
καὶ
τέξεται
υἱόν,
|
ἀλλ' |
Ἰδοὺ
ἡ
νεᾶνις
ἐν
γαστρὶ |
| [43] |
ἡ
παρθένος
ἐν
γαστρὶ
ἕξει»
|
ἀλλ' |
Ἰδοὺ
ἡ
νεᾶνις
ἐν
γαστρὶ |
| [84] |
τὴν
γραφὴν
ὡς
ἐκεῖνοι
ἐξηγήσαντο,
|
ἀλλ' |
Ἰδού,
φησίν,
ἡ
νεᾶνις
ἐν |
| [87] |
ἀληθῶς
γὰρ
ἀπόρημα
δοκεῖ
εἶναι·
|
ἀλλ' |
ἵνα
εἰδῇς
καὶ
τὸν
περὶ |
| [58] |
ἐγὼ
δὲ
πέπεισμαι
ἀληθῶς
εἶναι.
|
Ἀλλ' |
ἵνα
μᾶλλον
τὰς
ἀποδείξεις
τὰς |
| [99] |
ὅτι
ἀληθῶς
παθητὸς
ἄνθρωπος
γεγένηται.
|
Ἀλλ' |
ἵνα
μή
τις
λέγῃ·
Ἠγνόει |
| [24] |
τοῦ
θεοῦ
μᾶλλον
τῆς
ἑβδόμης.
|
Ἀλλ' |
ἵνα
τὰ
νῦν
μὴ
ἐπ' |
| [116] |
κρίνετε,
δίκαιόν
ἐστιν
ὑμᾶς
κριθῆναι.
|
~Ἀλλ' |
ἵνα
τὸν
λόγον
τὸν
περὶ |
| [60] |
θεὸν
Ἰσαὰκ
καὶ
θεὸν
Ἰακώβ,
|
ἀλλ' |
ὁ
ἀποδειχθεὶς
ὑμῖν
ὦφθαι
τῷ |
| [83] |
ἐν
μέσῳ
τῶν
ἐχθρῶν
αὐτοῦ,
|
ἀλλ' |
ὁ
θεὸς
ἦν
ὁ
ἀποστρέψας |
| [76] |
ἀμπέλου
αἷμα
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐγέννησεν
|
ἀλλ' |
ὁ
θεός;
Καὶ
Ἠσαίας
δὲ |
| [1] |
ἔφην,
οὕτω
καὶ
ἡμεῖς
δεδοξάκαμεν.
|
Ἀλλ' |
οἱ
πλεῖστοι
οὐδὲ
τούτου
πεφροντίκασιν, |
| [26] |
οὐδέν;
~Κἀγώ·
Οὐ
τοῦτό
φημι,
|
ἀλλ' |
οἱ
τὸν
Χριστὸν
διώξαντες
καὶ |
| [141] |
πολλὰς
ἔσχον
γυναῖκας
οἱ
πατριάρχαι,
|
ἀλλ' |
οἰκονομία
τις
καὶ
μυστήρια
πάντα |
| [135] |
ὡς
ὑπολαβόμενος,
τοῖς
αὐτοῖς
ὑπισχνεῖσθαι.
|
Ἀλλ' |
ὅνπερ
τρόπον
ἐκεῖ
φησιν
ὁ |
| [84] |
πρωτοτόκοις
κοινόν
ἐστιν,
ἔλεγε
ποιεῖν;
|
Ἀλλ' |
ὅπερ
ἐστὶν
ἀληθῶς
σημεῖον
καὶ |
| [22] |
ὡμολόγησεν
οἶκον
αὐτοῦ
ἢ
αὐλήν,
|
ἀλλ' |
ὅπως
καὶ
κατὰ
τοῦτο
προσέχοντες |
| [39] |
ἐκ
τῶν
ὁμολογουμένων
ὑφ'
ὑμῶν·
|
ἀλλ' |
ὅπως
μὴ
νομίσητε
ἀπορεῖν
με |
| [73] |
ἐκεῖνα
γὰρ
εἴδωλά
ἐστι
δαιμονίων.
|
Ἀλλ' |
ὅπως
τὸ
λεγόμενον
νοήσητε,
τὸν |
| [110] |
ἀφιστάμεθα
τῆς
ὁμολογίας,
δῆλόν
ἐστιν,
|
ἀλλ' |
ὅσῳπερ
ἂν
τοιαῦτά
τινα
γίνηται, |
| [6] |
ἀεὶ
τῇ
ψυχῇ
τὸ
σῶμα,
|
ἀλλ' |
ὅταν
δέῃ
λυθῆναι
τὴν
ἁρμονίαν |
| [110] |
λέγουσιν,
οὐ
γινώσκεται
ὅς
ἐστιν,
|
ἀλλ' |
ὅταν
ἐμφανὴς
καὶ
ἔνδοξος
γένηται, |
| [141] |
ἄφεσις
πρὶν
μετανοῆσαι
οὐκ
ἐδόθη,
|
ἀλλ' |
ὅτε
τοιαῦτα
ἔκλαυσε
καὶ
ἔπραξεν |
| [60] |
τῶν
λόγων
τῶν
προλελεγμένων,
ἔλεγεν,
|
ἀλλ' |
ὅτι
ἄγγελος
μὲν
ἦν
ὁ |
| [90] |
τοῦτο
κρείσσων
ὁ
λαὸς
ἐγίνετο,
|
ἀλλ' |
ὅτι,
ἐν
ἀρχῇ
τῆς
μάχης |
| [125] |
τέκνα
ἐστέ,
πάντως
σωθήσεσθαι
προσδοκᾶτε.
|
Ἀλλ' |
ὅτι
καὶ
ἐν
τούτοις
ἑαυτοὺς |
| [128] |
τοὺς
ἀγγέλους
ποιεῖν
αὐτὸν
διδάσκουσιν.
|
Ἀλλ' |
ὅτι
μὲν
οὖν
εἰσὶν
ἄγγελοι, |
| [136] |
ἐποιεῖτε
τῇ
στρατιᾷ
τοῦ
οὐρανοῦ,
|
ἀλλ' |
ὅτι
οὐκ
ἐδέξασθε
τὸν
Χριστὸν |
| [111] |
θυρῶν
ἐγεγόνει;
Οὔ
φημι
ἐγώ,
|
ἀλλ' |
ὅτι
προεκήρυσσε
τὴν
μέλλουσαν
δι' |
| [4] |
θεόν,
οὐδ'
ὅτι
νοῦς
ἐστιν,
|
ἀλλ' |
ὅτι
σώφρων
καὶ
δίκαιος;
Ναί, |
| [109] |
πολυελέου
πατρὸς
τῶν
ὅλων
θεοῦ.
|
~Ἀλλ' |
ὅτι
τὰ
ἔθνη
μετανοεῖν
ἀπὸ |
| [125] |
ἴδια,
ἐπὶ
πᾶσαν
τράπεζαν
διδόντα,
|
ἀλλ' |
οὐ
δι'
αἰτίαν
οἱανδηποτοῦν
κατορύξαντα. |
| [22] |
ὑμῶν
καὶ
διὰ
τὰς
εἰδωλολατρείας,
|
ἀλλ' |
οὐ
διὰ
τὸ
ἐνδεὴς
εἶναι |
| [82] |
σπουδάζομεν
ὁμιλεῖν
κατὰ
τὰς
γραφάς,
|
ἀλλ' |
οὐ
διὰ
φιλοχρηματίαν
ἢ
φιλοδοξίαν |
| [55] |
νομιζόμενοι
θεοί,
εἴδωλα
δαιμονίων
εἰσίν,
|
ἀλλ' |
οὐ
θεοί.
Καὶ
ἐπάγει
κατάραν |
| [128] |
πατρός,
δυνάμει
καὶ
βουλῇ
αὐτοῦ,
|
ἀλλ' |
οὐ
κατὰ
ἀποτομήν,
ὡς
ἀπομεριζομένης |
| [130] |
θεῷ,
κατὰ
τὰ
προωμολογημένα
ἡμῖν·
|
ἀλλ' |
οὐ
πάντας
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ |
| [101] |
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
θεοῦ
μηνύων,
|
ἀλλ' |
οὐ
τῇ
αὐτοῦ
βουλῇ
ἢ |
| [61] |
ἀπὸ
τοῦ
πατρὸς
θελήσει
γεγεννῆσθαι.
|
Ἀλλ' |
οὐ
τοιοῦτον
ὁποῖον
καὶ
ἐφ' |
| [129] |
καὶ
αὐτὸς
ἀριθμοῦ
δηλωτικόν
ἐστιν,
|
ἀλλ' |
οὐ
τροπολογίαν
χωροῦσιν
οἱ
λόγοι, |
| [5] |
οὐδὲ
δειλαὶ
καὶ
θρασεῖαι
πάλιν,
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
ἑκοῦσαί
ποτε
εἰς
σύας |
| [4] |
τι
τῆς
κολάσεως,
ὡς
ἔοικεν·
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
κολάζεσθαι
αὐτὰς
λέγοιμι,
εἰ |
| [3] |
πρότερον
εἰδείης
ἢ
ἴδοις
αὐτό,
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
λόγον
ἂν
ἔχοις
εἰπεῖν |
| [27] |
καὶ
κρίσει
χήρας
οὐ
προσέχοντες,
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
πλήρεις
τὰς
χεῖρας
αἵματος. |
| [137] |
ἐπειδὴ
εἰς
σημεῖον
ἦν
δεδομένη,
|
ἀλλ' |
οὐκ
εἰς
δικαιοπραξίας
ἔργον,
ὡς |
| [23] |
τὴν
δὲ
περιτομὴν
εἰς
σημεῖον,
|
ἀλλ' |
οὐκ
εἰς
δικαιοσύνην
ἔλαβεν,
ὡς |
| [68] |
τοῦτον
τὸν
ἡμέτερον
Χριστὸν
εἰρημένην,
|
ἀλλ' |
οὐκ
εἰς
τὸν
Ἑζεκίαν,
ὥς |
| [76] |
αἷμα
μὲν
ἔχειν
αὐτὸν
προεμήνυεν,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἐξ
ἀνθρώπων,
ὃν
τρόπον |
| [135] |
οἱ
ἀπὸ
τῶν
ἐθνῶν
ἐλπίζουσιν,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἐπὶ
τὸν
Χριστόν,
καὶ |
| [3] |
μηδὲ
ἰδόντες
ποτὲ
ἢ
ἀκούσαντες;
|
Ἀλλ' |
οὐκ
ἔστιν
ὀφθαλμοῖς,
ἦν
δ' |
| [82] |
καὶ
ἐν
ἡμῖν
τοιούτους
γνωρίζετε,
|
ἀλλ' |
οὖν
γε
τὰς
γραφὰς
καὶ |
| [93] |
τοιαῦτα.
Κἂν
πάντες
πράττωσιν
αὐτά,
|
ἀλλ' |
οὖν
γε
τοῦ
ἐπίστασθαι
ἀδικοῦντες, |
| [76] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
πάντων
κυριεύσων,
|
ἀλλ' |
οὖν
γε
ὑπ'
οὐδενὸς
νοεῖσθαι |
| [45] |
οἷς
λέγεις
ἀναγκαίοις
οὖσιν
ἐξετασθῆναι,
|
ἀλλ' |
οὖν
κατεπείγοντος
τοῦ
ἐπερωτήματος,
ὃ |
| [140] |
θυγατέρας,
οὐ
μὴ
δοθῇ
αὐτοῖς·
|
ἀλλ' |
οὔτε
πατὴρ
ὑπὲρ
υἱοῦ
οὔτε |
| [141] |
ἀμεταβλήτως
γενησομένους
πονηρούς,
προεῖπε
ταῦτα,
|
ἀλλ' |
οὐχ,
ὅτι
αὐτοὺς
ὁ
θεὸς |
| [119] |
εὐφραῖνον
τὸν
πατέρα,
ὑπισχνεῖται
αὐτῷ,
|
ἀλλ' |
οὐχ
ὑμᾶς,
οἷς
οὐκ
ἔστι |
| [67] |
ἀπεκρινάμην·
Ὡμολόγησά
τε
καὶ
ὁμολογῶ·
|
ἀλλ' |
οὐχ
ὡς
δικαιούμενον
αὐτὸν
διὰ |
| [23] |
σημεῖον
ἡ
περιτομὴ
αὕτη
δέδοται,
|
ἀλλ' |
οὐχ
ὡς
ἔργον
δικαιοσύνης·
τὰ |
| [65] |
δόξαν
καὶ
οὐκ
ἄλλῳ
τινί,
|
ἀλλ' |
οὐχ,
ὡς
ἔφη
Τρύφων,
ὡς |
| [141] |
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
λάβῃ
ἄφεσιν,
|
ἀλλ' |
οὐχ,
ὡς
ὑμεῖς
ἀπατᾶτε
ἑαυτοὺς |
| [71] |
μιμήσασθαι
τὸν
πλάνον
ὄφιν
συνίημι.
|
~Ἀλλ' |
οὐχὶ
τοῖς
διδασκάλοις
ὑμῶν
πείθομαι, |
| [19] |
πᾶσιν
ἀναγκαία
αὕτη
ἡ
περιτομή,
|
ἀλλ' |
ὑμῖν
μόνοις,
ἵνα,
ὡς
προέφην, |
| [88] |
σταυρωθῆναι
ὡς
ἐνδεὴς
τούτων
ὑπέμεινεν,
|
ἀλλ' |
ὑπὲρ
τοῦ
γένους
τοῦ
τῶν |
| [65] |
ἐξ
ἑτέρας
περικοπῆς
αὐτοὺς
ἐρῶ,
|
ἀλλ' |
ὑφ'
ἓν
ὥς
εἰσι
συνημμένοι· |
| [93] |
ἢ
ἀγάπην
ἔχοντες
οὐδέποτε
ἐδείχθητε,
|
ἀλλ' |
ὡς
δείκνυται,
καὶ
εἰδωλολάτραι
πάντοτε |
| [102] |
ἠδύνατο
εὐθὺς
πλῆθος
ἀνθρώπων
ποιῆσαι;
|
Ἀλλ' |
ὡς
ἐγίνωσκε
καλὸν
εἶναι
γενέσθαι, |
| [87] |
ὁ
λόγος
ἐπεληλυθέναι
ἐπ'
αὐτόν,
|
ἀλλ' |
ὡς
ἐπ'
ἐκεῖνον
ἀνάπαυσιν
μελλουσῶν |
| [108] |
μαθόντες
αὐτὸν
ἀναστάντα
ἐκ
νεκρῶν,
|
ἀλλ' |
ὡς
προεῖπον,
ἄνδρας
χειροτονήσαντες
ἐκλεκτοὺς |
| [96] |
ἐκκρεμαμένην
ἀπὸ
τοῦ
σταυρωθέντος
Χριστοῦ,
|
ἀλλ' |
ὡς
προειπόντος
τοῦ
θεοῦ
τὰ |
| [99] |
λέγει·
Μὴ
ὡς
ἐγὼ
βούλομαι,
|
ἀλλ' |
ὡς
σὺ
θέλεις·
δηλῶν
διὰ |
| [55] |
ὡς
ὄντων
θεῶν
ταῦτα
λέγεται,
|
ἀλλ' |
ὡς
τοῦ
λόγου
διδάσκοντος
ἡμᾶς |
| [118] |
σπονδῶν
ἐπὶ
τὸ
θυσιαστήριον
ἀναφέρεσθαι,
|
ἀλλὰ |
ἀληθινοὺς
καὶ
πνευματικοὺς
αἴνους
καὶ |
| [80] |
λέγουσι
μὴ
εἶναι
νεκρῶν
ἀνάστασιν,
|
ἀλλὰ |
ἅμα
τῷ
ἀποθνήσκειν
τὰς
ψυχὰς |
| [17] |
μετενοήσατε
ἐφ'
οἷς
ἐπράξατε
κακοῖς,
|
ἀλλὰ |
ἄνδρας
ἐκλεκτοὺς
ἀπὸ
Ἰερουσαλὴμ
ἐκλεξάμενοι |
| [140] |
τοῦ
θεοῦ
ζώσης
πηγῆς
πιεῖν,
|
ἀλλὰ |
ἀπὸ
τῶν
συντετριμμένων
λάκκων
καὶ |
| [78] |
Φοβηθεὶς
οὖν
οὐκ
ἐκβέβληκεν
αὐτήν,
|
ἀλλά, |
ἀπογραφῆς
οὔσης
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ |
| [96] |
ἡμῖν
μήτε
ἐκείνων
μήτε
ὑμῶν,
|
ἀλλὰ |
ἀρνεῖσθαι
ἡμᾶς
τὸ
ὄνομα
τοῦ |
| [87] |
λεγόμενα,
πυνθάνεσθαι
ὅσα
ἂν
πυνθάνωμαι,
|
ἀλλὰ |
βούλεσθαι
μανθάνειν
περὶ
τούτων
αὐτῶν |
| [73] |
τοῦ
αὐτοὺς
τοὺς
προφήτας
ἀνῃρηκέναι.
|
Ἀλλὰ |
δή,
ἔφην,
μοι
νομίζεσθε
μηδὲ |
| [23] |
οὐδὲ
ἄδικον
οὐδέτερον
αὐτῶν
ἐπιστάμεθα,
|
ἀλλὰ |
δι'
εὐσέβειαν
καὶ
δικαιοσύνην.
~Καὶ |
| [22] |
ἐνδεὴς
τὴν
ἀρχὴν
ἐνετείλατο
ποιεῖν,
|
ἀλλὰ |
διὰ
τὰς
ἁμαρτίας
ὑμῶν.
Καὶ |
| [92] |
εἶναι
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
ἐμαρτυρήθη,
|
ἀλλὰ |
διὰ
τὴν
πίστιν·
πρὸ
τοῦ |
| [113] |
ὡς
ἔτυχεν
ἐκείνῳ
τεθεῖσθαι
τοὔνομα.
|
Ἀλλὰ |
διὰ
τί
μὲν
ἓν
ἄλφα |
| [88] |
δυνάμεις
τὰς
κατηριθμημένας
ὑπὸ
Ἠσαίου,
|
ἀλλὰ |
διὰ
τὸ
ἐπέκεινα
μὴ
μέλλειν |
| [122] |
προσήλυτοι
οὐ
μόνον
οὐ
πιστεύουσιν,
|
ἀλλὰ |
διπλότερον
ὑμῶν
βλασφημοῦσιν
εἰς
τὸ |
| [123] |
γὰρ
σοφοί
ἐστε
οὐδὲ
συνετοί,
|
ἀλλὰ |
δριμεῖς
καὶ
πανοῦργοι·
σοφοὶ
εἰς |
| [127] |
ἀκούων,
οὐκ
ὀφθαλμοῖς
οὐδὲ
ὠσὶν
|
ἀλλὰ |
δυνάμει
ἀλέκτῳ·
καὶ
πάντα
ἐφορᾷ |
| [7] |
ψευδοπροφῆται
οὔτε
ἐποίησαν
οὔτε
ποιοῦσιν,
|
ἀλλὰ |
δυνάμεις
τινὰς
ἐνεργεῖν
εἰς
κατάπληξιν |
| [20] |
κρατύνειν,
οὐκ
ἐν
τούτῳ
ἀσχοληθήσομαι.
|
ἀλλὰ |
εἰ
καὶ
τὰ
λάχανα
τοῦ |
| [123] |
λίνον
τυφόμενον
οὐ
μὴ
σβέσει,
|
ἀλλὰ |
εἰς
ἀλήθειαν
ἐξοίσει,
κρίσιν
ἀναλήψει |
| [48] |
γεγένηται
ἄνθρωπος
διὰ
τῆς
παρθένου.
|
Ἀλλὰ |
ἐκ
παντὸς
ἀποδεικνυμένου
ὅτι
οὗτός |
| [121] |
αὐτοῦ
εἶπεν
εὐλογηθήσεσθαι
τὰ
ἔθνη,
|
ἀλλὰ |
ἐν
αὐτῷ.
Οὕτω
δὲ
ἐκεῖ |
| [115] |
βιβλίον
ἀποστασίου
ἔδωκα
ἔμπροσθεν
ὑμῶν.
|
~Ἀλλὰ |
Ζαχαρίᾳ,
ἐν
παραβολῇ
δεικνύντι
τὸ |
| [20] |
κοινὰ
ἢ
ἀκάθαρτα
οὐκ
ἐσθίομεν,
|
ἀλλὰ |
ἢ
διὰ
τὸ
πικρὰ
ἢ |
| [54] |
ἀμπέλου
αἷμα
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐγέννησεν
|
ἀλλὰ |
θεός,
οὕτως
καὶ
τὸ
τοῦ |
| [80] |
ἢ
ἀνθρωπίνοις
διδάγμασιν
αἱροῦμαι
ἀκολουθεῖν,
|
ἀλλὰ |
θεῷ
καὶ
τοῖς
παρ'
ἐκείνου |
| [120] |
τῶν
ἐθνῶν
πάντων
οὐ
προσδοκῶμεν,
|
ἀλλὰ |
Ἰησοῦν,
τὸν
καὶ
τοὺς
πατέρας |
| [81] |
ὅτι
Οὔτε
γαμήσουσιν
οὔτε
γαμηθήσονται,
|
ἀλλὰ |
ἰσάγγελοι
ἔσονται,
τέκνα
τοῦ
θεοῦ |
| [58] |
σου
Ἰακὼβ
οὐ
κληθήσεται
ἔτι,
|
ἀλλὰ |
Ἰσραὴλ
ἔσται
τὸ
ὄνομά
σου. |
| [58] |
κληθήσεται
τὸ
ὄνομά
σου
Ἰακώβ,
|
ἀλλὰ |
Ἰσραὴλ
ἔσται
τὸ
ὄνομά
σου· |
| [128] |
ἡλίου
φῶς
ὀνόματι
μόνον
ἀριθμεῖται,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἀριθμῷ
ἕτερόν
τί
ἐστι, |
| [6] |
οὐκ
ἔστιν
ἡ
ψυχὴ
ἔτι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
αὐτὴ
ὅθεν
ἐλήφθη
ἐκεῖσε |
| [53] |
ἐν
τῇ
κτήσει
αὐτὸν
ἔχειν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
αὐτὸν
τοῖς
μαθηταῖς
αὐτοῦ, |
| [80] |
Χριστιανοῖς,
καὶ
τοῦτο
μὴ
ὁμολογοῦσιν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
βλασφημεῖν
τολμῶσι
τὸν
θεὸν |
| [56] |
οὐ
μόνον
δὲ
διὰ
Μωυσέως,
|
ἀλλὰ |
καὶ
διὰ
Δαυείδ.
Καὶ
γὰρ |
| [53] |
τῶν
προφητῶν
νόμον
ἐπικείμενον
ἔχετε.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
διὰ
τοῦ
προφήτου
Ζαχαρίου, |
| [113] |
μόνον
μετωνομάσθη
αὐτοῦ
τὸ
ὄνομα,
|
ἀλλὰ |
καὶ
διάδοχος
γενόμενος
Μωυσέως,
μόνος |
| [79] |
ἀλλ'
εἰς
αἰσχύνην
καὶ
ὄνειδος.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
Ζαχαρίας
φησίν,
ὡς
καὶ |
| [119] |
ὁποῖα
Καρῶν
ἢ
Φρυγῶν
ἔθνη,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἡμᾶς
ἐξελέξατο
ὁ
θεὸς |
| [1] |
εὐδαιμονίαν
τῆς
γνώσεως
ταύτης
συντελούσης·
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἡμᾶς
ἐπιχειροῦσι
πείθειν
ὡς |
| [133] |
Χριστὸν
ἀποκτείναντες
οὐδ'
οὕτως
μετανοεῖτε,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἡμᾶς,
τοὺς
πιστεύσαντας
δι' |
| [118] |
ἐπλανήθημεν
ὑπὸ
τῶν
οὕτως
διδαξάντων,
|
ἀλλὰ |
καὶ
θαυμαστῇ
προνοίᾳ
θεοῦ
τοῦτο |
| [108] |
τῆς
γῆς
ἐρημωθείσης
οὐ
μετανοεῖτε,
|
ἀλλὰ |
καὶ
καταρᾶσθαι
αὐτοῦ
καὶ
τῶν |
| [119] |
Ἡμεῖς
δὲ
οὐ
μόνον
λαὸς
|
ἀλλὰ |
καὶ
λαὸς
ἅγιός
ἐσμεν,
ὡς |
| [48] |
μόνον
παράδοξον
δοκεῖ
μοι
εἶναι
|
ἀλλὰ |
καὶ
μωρόν.
Κἀγὼ
πρὸς
ταῦτα |
| [140] |
εἰς
τὸ
σκότος
τὸ
ἐξώτερον.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
ὅτι
οὐκ
αἰτίᾳ
τοῦ |
| [93] |
ὅτι
οὗτός
ἐστιν,
οὐ
βούλεσθε,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πρὸς
τούτοις,
ἡμᾶς
ἀλογεῖν |
| [19] |
μὴ
εἰδωλολατρῆτε·
ὅπερ
οὐδὲ
ἐφυλάξατε,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὰ
τέκνα
ὑμῶν
ἐθύετε |
| [131] |
ἐπαλαιώθη,
οὐδὲ
τὰ
ἐνδύματα
κατετρίβη,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὰ
τῶν
νεωτέρων
συνηύξανε. |
| [42] |
καλεῖται,
καὶ
πρώτη
οὖσα
μένει.
|
~Ἀλλὰ |
καὶ
τὸ
δώδεκα
κώδωνας
ἐξῆφθαι |
| [52] |
οὐδαμοῦ
προφήτης
γέγονεν
οὐδέ
ἐστιν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸ
εἶναι
ὑμᾶς
ὑπὸ |
| [136] |
αὐτοῦ
ἀνέχεσθε
οὔτε
λαλοῦντος
ἀκούετε,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸ
πονηρὸν
ἐποιήσατε
ἐνώπιον |
| [17] |
μόνον
ἑαυτοῖς
ἀδικίας
αἴτιοι
ὑπάρχετε,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
ἁπλῶς |
| [34] |
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ
πεσόντες
χοῦν
ἔλειξαν.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
τολμῶ
λέγειν
ἃ
γέγραπται |
| [107] |
μὴ
καταστραφῆναι
τὴν
πόλιν
αὐτῶν.
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοῦ
Ἰωνᾶ
ἀνιωμένου
ἐπὶ |
| [110] |
ἰδίων
ἕκαστος
τῶν
Χριστιανῶν
ἐκβέβληται
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοῦ
κόσμου
παντός,
ζῆν |
| [28] |
Μωὰβ
οὐδὲ
τοῖς
υἱοῖς
Ἐδώμ.
|
Ἀλλὰ |
κἂν
Σκύθης
ᾖ
τις
ἢ |
| [78] |
μάγων,
ὡς
ἠξίωσεν
αὐτοὺς
ποιῆσαι,
|
ἀλλὰ |
κατὰ
τὰ
κελευσθέντα
αὐτοῖς
δι' |
| [80] |
μου
πάντα
ἃ
φρονῶ
λέγοντος)
|
ἀλλὰ |
λεγομένους
μὲν
Ἰουδαίους
καὶ
τέκνα |
| [134] |
νεωτέρᾳ
πάλιν
ἐδούλευσεν
ἑπτὰ
ἔτη.
|
Ἀλλὰ |
Λεία
μὲν
ὁ
λαὸς
ὑμῶν |
| [15] |
νηστείαν
ἐγὼ
ἐξελεξάμην,
λέγει
κύριος·
|
ἀλλὰ |
λύε
πάντα
σύνδεσμον
ἀδικίας,
διάλυε |
| [38] |
λόγους
ἀκούσετε·
μὴ
ταράσσεσθε
δέ,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
προθυμότεροι
γινόμενοι
ἀκροαταὶ
καὶ |
| [9] |
ἐπιστεύσαμεν
μύθοις
οὐδὲ
ἀναποδείκτοις
λόγοις,
|
ἀλλὰ |
μεστοῖς
πνεύματος
θείου
καὶ
δυνάμει |
| [39] |
ὅτι
οὐ
μέμηνα
οὐδὲ
παραφρονῶ·
|
ἀλλὰ |
μετὰ
τὴν
τοῦ
Χριστοῦ
εἰς |
| [6] |
ζῇ,
οὐ
ζωὴ
οὖσα
ζῇ,
|
ἀλλὰ |
μεταλαμβάνουσα
τῆς
ζωῆς·
ἕτερον
δέ |
| [48] |
πεπλανῆσθαί
με
μόνον
λέγειν
δίκαιον,
|
ἀλλὰ |
μὴ
ἀρνεῖσθαι
ὅτι
οὗτός
ἐστιν |
| [78] |
θεοῦ
ἡμῶν
τῶν
Χριστιανῶν
μανθάνειν,
|
ἀλλὰ |
μὴ
κατὰ
πάντα
ἀγωνίζεσθαι
τὰ |
| [57] |
ἐπὶ
πυρὸς
ὅτι
πάντα
κατέφαγεν,
|
ἀλλὰ |
μὴ
πάντως
τοῦτο
ἐξακούειν
ὅτι |
| [67] |
κατηξιῶσθαι
τοῦ
ἐκλεγῆναι
εἰς
Χριστόν,
|
ἀλλὰ |
μὴ
τερατολογεῖν
τολμᾶτε,
ὅπως
μήτε |
| [67] |
ἔφη,
ἐκ
παντὸς
τοὺς
φιλαλήθεις,
|
ἀλλὰ |
μὴ
φιλέριδας,
ἀναγκαῖον.
Κἀγώ·
Οὐκ |
| [102] |
μόνου
σωτηρίαν
καὶ
βοήθειαν
ζητεῖν,
|
ἀλλὰ |
μή,
ὡς
τοὺς
λοιποὺς
τῶν |
| [5] |
ὁ
κόσμος
γεννητὸς
ἡμῖν
ἐφάνη.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
ἀποθνήσκειν
φημὶ
πάσας |
| [92] |
ἔχει
καὶ
περὶ
αὐτῶν
ἀποδιδόναι.
|
Ἀλλὰ |
μήτι
γε
καὶ
εὐκαταφρόνητα
δόξει |
| [7] |
δυσωπηθέντες
τινά,
μὴ
ἡττημένοι
δόξης,
|
ἀλλὰ |
μόνα
ταῦτα
εἰπόντες
ἃ
ἤκουσαν |
| [55] |
ἁγίων
γραφῶν,
οὐδὲ
ἐξηγηθῆναι
δεομένων
|
ἀλλὰ |
μόνον
ἀκουσθῆναι.
~Μωυσῆς
οὖν,
ὁ |
| [77] |
δύναμιν
Δαμασκοῦ
καὶ
σκῦλα
Σαμαρείας,
|
ἀλλὰ |
μόνον
εἰρήκει·
καὶ
τέξεται
υἱὸν |
| [4] |
οὐσίας,
οὔτε
ῥητὸν
οὔτε
ἀγορευτόν,
|
ἀλλὰ |
μόνον
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν,
ἐξαίφνης |
| [120] |
ὑπάρχουσα,
οὐδὲν
δὲ
ὅλως
καρπογονοῦσα,
|
ἀλλὰ |
μόνον
τὸ
ὕδωρ
τῆς
θαλάσσης |
| [111] |
οὐ
κατηράθη
ὑπὸ
τοῦ
νόμου,
|
ἀλλὰ |
μόνος
σώσειν
τοὺς
μὴ
ἀφισταμένους |
| [3] |
θεῖον
ὡς
τὰ
ἄλλα
ζῶα,
|
ἀλλὰ |
μόνῳ
νῷ
καταληπτόν,
ὥς
φησι |
| [133] |
τρίβον
τῶν
ὁδῶν
ὑμῶν
ταράςσουσιν.
|
Ἀλλὰ |
νῦν
καταστήσεται
εἰς
κρίσιν
τὸν |
| [36] |
οὐκ
ἔστιν
ὁ
Σολομὼν
ἀποδέδεικται·
|
ἀλλὰ |
ὁ
ἡμέτερος
Χριστὸς
ὅτε
ἐκ |
| [24] |
τοῖς
πορευομένοις
ὁδῷ
οὐ
καλῇ,
|
ἀλλὰ |
ὀπίσω
τῶν
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν.
Λαὸς |
| [14] |
μου
ὥσπερ
αἱ
ὁδοὶ
ὑμῶν,
|
ἀλλὰ |
ὅσον
ἀπέχει
ὁ
οὐρανὸς
ἀπὸ |
| [56] |
πάντα
ποιήσαντος
θεοῦ,
ἀριθμῷ
λέγω
|
ἀλλὰ |
οὐ
γνώμῃ·
οὐδὲν
γάρ
φημι |
| [137] |
ἐν
τοῖς
εἰρημένοις
μοι
ἐρρέθη,
|
ἀλλὰ |
πάλιν
αὐτὸ
ἐπεξεργάσασθαι
ἂν
δίκαιον |
| [125] |
βούλεσθαι
ἐπίσταμαι
αὐτὸς
φροντίζειν
ἀεί,
|
ἀλλὰ |
πάντα
ἁπλῶς
καὶ
ἀδόλως
λέγειν, |
| [34] |
τὸν
ποιητὴν
τῶν
ὅλων
θεόν,
|
ἀλλὰ |
πᾶσαν
αἰκίαν
καὶ
τιμωρίαν
μέχρις |
| [9] |
οὐ
γὰρ
οἶδας
ὃ
λέγεις,
|
ἀλλὰ |
πειθόμενος
τοῖς
διδασκάλοις,
οἳ
οὐ |
| [13] |
δαμάλεως
ἢ
σεμιδάλεως
προσφοραῖς
καθαριζομένοις,
|
ἀλλὰ |
πίστει
διὰ
τοῦ
αἵματος
τοῦ |
| [35] |
ἀνέγκλητον
κατὰ
πάντα
Χριστὸν
Ἰησοῦν,
|
ἀλλὰ |
πιστεύσαντες
εἰς
αὐτὸν
ἐν
τῇ |
| [43] |
τὴν
κατὰ
σάρκα
παρελάβομεν
περιτομήν,
|
ἀλλὰ |
πνευματικήν,
ἣν
Ἑνὼχ
καὶ
οἱ |
| [123] |
τὰ
προειρημένα
οὐδὲ
πάλιν
φιλεριστεῖν,
|
ἀλλὰ |
προκαλεῖσθαί
με
καὶ
τούτοις
τὴν |
| [68] |
ἡ
παρθένος
ἐν
γαστρὶ
λήψεται·
|
ἀλλὰ |
πρὸς
ἕτερον
οἶκον
τῶν
δώδεκα |
| [122] |
διὰ
τῶν
προφητῶν
εἰρημένα
λέλεκται,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
ἡμᾶς,
περὶ
ὧν
ὁ |
| [134] |
ἀπεῖδον
ὑμῶν
ἀεὶ
οἱ
διδάσκαλοι,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τὰ
χαμαιπετῆ
καὶ
τὰ |
| [102] |
τὸ
σοφὸς
λέγων
δύνασθαι
σώζεσθαι,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τὸ
ἀναμάρτητος
εἶναι,
ὡς |
| [124] |
μοι
νῦν
ὁ
λόγος
λέλεκται
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τὸ
ἀποδεῖξαι
ὑμῖν
ὅτι |
| [25] |
καὶ
Ἰσραὴλ
οὐκ
ἐπέγνω
ἡμᾶς.
|
Ἀλλὰ |
σύ,
κύριε,
πατὴρ
ἡμῶν,
ῥῦσαι |
| [23] |
δύνασθαι
φυλάσσειν
ὁ
θεὸς
ἐποίησεν.
|
Ἀλλὰ |
σχῆμα
μὲν
τὸ
τῆς
σαρκὸς |
| [35] |
μὴ
τὰ
ἐκείνου
διδάγματα
διδάσκοντας
|
ἀλλὰ |
τὰ
ἀπὸ
τῶν
τῆς
πλάνης |
| [38] |
προφητικοῦ
πνεύματος
ἐλέγχονται
νοεῖν
δυνάμενοι,
|
ἀλλὰ |
τὰ
ἴδια
μᾶλλον
διδάςκειν
προαιρούμενοι. |
| [21] |
αὐτὰ
ἄνθρωπος
ζήσεται
ἐν
αὐτοῖς,
|
ἀλλὰ |
τὰ
σάββατά
μου
ἐβεβήλουν.
Καὶ |
| [48] |
νοῆσαι
οὔτε
ποιῆσαί
ποτε
βεβούλησθε,
|
ἀλλὰ |
τὰ
τῶν
διδασκάλων
ὑμῶν,
ὡς |
| [114] |
τὸ
τῆς
ζωῆς
ὕδωρ
πιεῖν.
|
Ἀλλὰ |
ταῦτα
μὲν
οὐ
νοεῖτε
λέγοντος· |
| [128] |
ἐξ
οὗ
ἀναφθῆναι
πολλὰ
δύνανται,
|
ἀλλὰ |
ταὐτοῦ
μένοντος.
~Καὶ
νῦν
δὲ |
| [42] |
οὐχὶ
τῇ
ἀκοῇ
αὐτῶν
πιστεύουσιν
|
ἀλλὰ |
τῇ
αὐτοῦ
τοῦ
πέμψαντος
αὐτοὺς |
| [30] |
μεμαρτύρηνται
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
αὐτοῦ.
|
~Ἀλλὰ |
τῇ
αὐτῶν
κακίᾳ
ἐγκαλεῖτε,
ὅτι |
| [140] |
ἄγγελοι
εἴτε
ἄνθρωποι,
γίνονται
φαῦλοι,
|
ἀλλὰ |
τῇ
ἑαυτῶν
ἕκαστος
αἰτίᾳ
τοιοῦτοί |
| [67] |
διὰ
τούτων
ὡμολόγησα
ὑπομεμενηκέναι
πάντα,
|
ἀλλὰ |
τὴν
οἰκονομίαν
ἀπαρτίζοντα,
ἣν
ἤθελεν |
| [76] |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀνθρώπινον
ἔργον,
|
ἀλλὰ |
τῆς
βουλῆς
τοῦ
προβάλλοντος
αὐτὸν |
| [64] |
οὐ
συνιέναι
τὰ
λεγόμενα
παρασκευαζομένοις,
|
ἀλλά |
τι
λέγειν
μόνον
θήγουσιν
ἑαυτούς· |
| [4] |
οὐδὲ
οὐδὲν
ὧν
ὀφθαλμὸς
βλέπει·
|
ἀλλά |
τι
ὂν
τοῦτ'
αὐτό,
φησί, |
| [122] |
τινες
τῶν
τῇ
δευτέρᾳ
ἀφιγμένων·
|
ἀλλὰ |
τί;
Οὐ
πρὸς
τὸν
νόμον |
| [5] |
ἦν
ὡς
ἀληθῶς
τοῖς
κακοῖς.
|
Ἀλλὰ |
τί;
Τὰς
μὲν
τῶν
εὐσεβῶν |
| [13] |
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος,
|
ἀλλὰ |
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
ἄτιμον,
ἐκλεῖπον |
| [133] |
ἠθέλησαν
τὸν
νόμον
κυρίου
Σαβαώθ,
|
ἀλλὰ |
τὸ
λόγιον
κυρίου
τοῦ
ἁγίου |
| [55] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
προσκυνοῦντας
ἐπίσταμαι,
|
ἀλλὰ |
τοιαύτας
πρὸς
ἃς
ἀντειπεῖν
μὲν |
| [3] |
οὐχ
ὅμοιον
τοῖς
ἄλλοις
πᾶσιν,
|
ἀλλὰ |
τοῖον
ἢ
τοῖον,
πολυειδὲς
καὶ |
| [88] |
ἐνεποίει
εἰς
τὸ
Χριστὸν
εἶναι,
|
ἀλλὰ |
τοῖς
ἀνθρώποις
γνώρισμα
ἔφερεν
ὅτι |
| [48] |
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ
Χριστοῦ
πείθεσθαι,
|
ἀλλὰ |
τοῖς
διὰ
τῶν
μακαρίων
προφητῶν |
| [34] |
οὐχὶ
τὸν
μετ'
ἐκεῖνον
μέλλοντα
|
ἀλλὰ |
τὸν
διὰ
Μωυσέως
ἐξηγεῖσθε,
τοῦ |
| [122] |
ἀκουσόμεθα
καὶ
τοὺς
προσηλύτους
αὐτοῦ,
|
ἀλλὰ |
τὸν
Χριστὸν
καὶ
τοὺς
προσηλύτους |
| [61] |
ἐξ
οὗ
ἡ
ἄναψις
γέγονεν,
|
ἀλλὰ |
τοῦ
αὐτοῦ
μένοντος,
καὶ
τὸ |
| [62] |
ἦν
τὸ
σῶμα
τὸ
ἀνθρώπειον.
|
Ἀλλὰ |
τοῦτο
τὸ
τῷ
ὄντι
ἀπὸ |
| [29] |
λόγοι
οὐδὲ
τέχνῃ
ἀνθρωπίνῃ
κεκαλλωπισμένοι,
|
ἀλλὰ |
τούτους
Δαυεὶδ
μὲν
ἔψαλλεν,
Ἠσαίας |
| [138] |
οὐ
τῇ
γῇ
φαίνεται
εἰρηκώς,
|
ἀλλὰ |
τῷ
λαῷ
τῷ
πειθομένῳ
αὐτῷ, |
| [99] |
οὐκ
εἰς
ἄνοιαν
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ἀλλὰ |
τῶν
νομιζόντων
μὴ
εἶναι
αὐτὸν |
| [88] |
ἐβόα·
Οὐκ
εἰμὶ
ὁ
Χριστός,
|
ἀλλὰ |
φωνὴ
βοῶντος·
ἥξει
γὰρ
ὁ |
| [58] |
δύναμις
ἐμοὶ
τοιαύτη
τίς
ἐστιν,
|
ἀλλὰ |
χάρις
παρὰ
θεοῦ
μόνη
εἰς |
| [56] |
προφητικὸν
πνεῦμα
λέγει;
Κἀκεῖνος·
Οὔ·
|
ἀλλὰ |
ὦπτο
μὲν
αὐτῷ
ὁ
θεὸς |
| [13] |
θαλάσσης
ἱκανὸν
πᾶν
ὕδωρ
καθαρίσαι,
|
ἀλλά, |
ὡς
εἰκός,
πάλαι
τοῦτο
ἐκεῖνο |
| [27] |
προφητειῶν,
ὦ
φίλοι,
παρέλιπον
αὐτάς,
|
ἀλλὰ |
ὡς
ὑμῶν
νενοηκότων
καὶ
νοούντων |
| [6] |
τὸ
ζῆν
ὡς
τοῦ
θεοῦ·
|
ἀλλὰ |
ὥσπερ
ἄνθρωπος
οὐ
διὰ
παντός |
| [85] |
καὶ
τὴν
σελήνην
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ἄστρα
τὴν
αὐτὴν
ὁδὸν
ἀεὶ |
| [10] |
ἡδέως
ἀκούσαιμεν
μάλιστα,
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
δὲ
ὁμοίως
συνεξετάσωμεν.
~Οὔτε
ἔσται |
| [42] |
καλοῦνται
καὶ
προσαγορεύονται.
Καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
δὲ
πάντα
ἁπλῶς,
ὦ
ἄνδρες, |
| [137] |
δίκαιον,
ὅτι
δύσχρηστος
ἡμῖν
ἐστιν.
|
Ἄλλα |
δέ
τινα
ἐπράξατε,
καὶ
οὐ |
| [127] |
ἐξολοθρεύσει
τὰ
ἔθνη.
~Καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
δὲ
τοιαῦτά
ἐστιν
εἰρημένα
τῷ |
| [96] |
ἐκείνου
γενομένων
Χριστιανῶν,
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ἔθνη,
ἃ
καὶ
ἐνεργῆ
τὴν |
| [17] |
γλῶσσαν;
~Οὐχ
οὕτως
γὰρ
τὰ
|
ἄλλα |
ἔθνη
εἰς
ταύτην
τὴν
ἀδικίαν |
| [3] |
ὁρατὸν
τὸ
θεῖον
ὡς
τὰ
|
ἄλλα |
ζῶα,
ἀλλὰ
μόνῳ
νῷ
καταληπτόν, |
| [5] |
τοὺς
ἀνθρώπους
ἐγένοντο
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ζῶα,
εἰ
ὅλως
κατ'
ἰδίαν |
| [31] |
ἡ
πρόσοψις
αὐτοῦ
ὑπερέφερε
τὰ
|
ἄλλα. |
Καὶ
κατενόουν
τὸ
κέρας
ἐκεῖνο |
| [95] |
εἰδωλολατροῦντα
καὶ
παιδοφθοροῦντα
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
κακὰ
ἐργαζόμενα;
Εἰ
οὖν
καὶ |
| [23] |
σάββατα
ἐφύλαξαν
μήτε
δὲ
τὰ
|
ἄλλα |
Μωυσέως
ἐντειλαμένου
ταῦτα
ποιεῖν,
ἢ |
| [74] |
οὕτως
γὰρ
ἂν
καὶ
πολλὰ
|
ἄλλα |
νοῆσαι
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
ἁγίου |
| [52] |
καὶ
προσφορὰς
προσφέροντος
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
νόμιμα
φυλάσσοντος,
καὶ
προφητῶν
κατὰ |
| [62] |
ἔστι
τὴν
γῆν
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ὁμοίως,
ἐξ
ὧν
νοοῦμεν
τὸν |
| [85] |
λέγειν
ὅτι
τέσσαρα,
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ὁμοίως
ὅσα
παγίως
ὁμολογεῖται
ἀεὶ |
| [40] |
στραγγαλιὰς
βιαίων
συναλλαγμάτων
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ὁμοίως
τὰ
κατηριθμημένα
ὑπ'
αὐτοῦ, |
| [47] |
ὁμοίως
αὐτοῖς
μήτε
σαββατίζειν
μήτε
|
ἄλλα |
ὅσα
τοιαῦτά
ἐστι
τηρεῖν,
καὶ |
| [69] |
Ἀσκληπιὸν
νεκροὺς
ἀνεγείραντα
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
πάθη
θεραπεύσαντα
παραφέρῃ,
οὐχὶ
τὰς |
| [128] |
τοῦ
πατρὸς
οὐσίας,
ὁποῖα
τὰ
|
ἄλλα |
πάντα
μεριζόμενα
καὶ
τεμνόμενα
οὐ |
| [19] |
τοιαῦτα
ὑπομένοντες
οὐχὶ
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
πάντα,
περὶ
ὧν
νῦν
ζητοῦμεν, |
| [8] |
Χριστὸς
αὐτοῦ.
~Ταῦτα
καὶ
ἔτι
|
ἄλλα |
πολλὰ
εἰπὼν
ἐκεῖνος,
ἃ
νῦν |
| [21] |
θεὸς
φυλάσσειν
ὑμᾶς
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
προστάγματα
προσετετάχει,
καὶ
σημαίνει
ὅτι |
| [8] |
αὐτὸς
δὲ
ὑπομειδιάσας·
Τὰ
μὲν
|
ἄλλα |
σου,
φησίν,
ἀποδέχομαι
καὶ
ἄγαμαι |
| [67] |
ὅτι
καὶ
περιετμήθη
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
τὰ
νόμιμα
τὰ
διὰ
Μωυσέως |
| [86] |
ἱερεὺς
καὶ
ἄγγελος,
καὶ
ὅσα
|
ἄλλα |
τοιαῦτα
ἔχει
ἢ
ἔσχε.
Ῥάβδος |
| [93] |
πορνεία
καὶ
ἀνδροφονία
καὶ
ὅσα
|
ἄλλα |
τοιαῦτα.
Κἂν
πάντες
πράττωσιν
αὐτά, |
| [2] |
ἔπειτα
παραδόντας
τοιαῦτα
ἄττα
καὶ
|
ἄλλα |
τούτοις
προσεοικότα,
τοῦτο
κληθῆναι
τοὔνομα, |
| [94] |
αἱ
κακαὶ
πράξεις,
εἰδωλολατρεῖαι
καὶ
|
ἄλλαι |
ἀδικίαι.
Ἐπεὶ
εἰ
μὴ
τοῦτο |
| [85] |
καὶ
ὁ
ψαλμὸς
καὶ
αἱ
|
ἄλλαι |
γραφαὶ
ἐδήλουν,
καὶ
κύριον
αὐτὸν |
| [84] |
τὸν
βαπτιστὴν
Ἰωάννην
τεκοῦσα,
καὶ
|
ἄλλαι |
τινὲς
ὁμοίως.
Ὥστε
οὐκ
ἀδύνατον |
| [29] |
πεποίηται
καθάπερ
καὶ
ἐν
ταῖς
|
ἄλλαις |
ἁπάσαις,
καὶ
οἱ
ἀρχιερεῖς
τὰς |
| [110] |
καὶ
πυρὶ
καὶ
πάσαις
ταῖς
|
ἄλλαις |
βασάνοις
ὅτι
οὐκ
ἀφιστάμεθα
τῆς |
| [29] |
τὰς
προσφορὰς
καθὰ
καὶ
ταῖς
|
ἄλλαις |
ἡμέραις
καὶ
ἐν
ταύτῃ
κεκελευσμένοι |
| [13] |
ἐκεῖ
τὸν
φόνον
καὶ
τὰς
|
ἄλλας |
ἁμαρτίας,
οὓς
οὐδὲ
τὸ
τῆς |
| [46] |
κελευσθέντας
προσφέρεσθαι
χιμάρους
οὔτε
τὰς
|
ἄλλας |
ἁπλῶς
ἁπάσας
προσφοράς.
Κἀγώ·
Τίνα |
| [132] |
ὡρῶν
τριάκοντα
ἕξ,
καὶ
τὰς
|
ἄλλας |
πάσας
δυνάμεις
τὰς
κατὰ
καιρὸν |
| [46] |
καὶ
Λείαν,
καὶ
τὰς
λοιπὰς
|
ἄλλας |
τὰς
τοιαύτας
μέχρι
τῆς
Μωυσέως, |
| [57] |
ὦ
Τρύφων,
πρότερον,
εἶπον,
καὶ
|
ἄλλας |
τινὰς
ἀποδείξεις
τῷ
κεφαλαίῳ
τούτῳ |
| [62] |
κατακυριεύσατε
αὐτῆς.
Καὶ
ὅπως
μή,
|
ἀλλάσσοντες |
τοὺς
προλελεγμένους
λόγους,
ἐκεῖνα
λέγητε |
| [92] |
ἐπιτρέπεσθαι
εἰσελθεῖν
ἐκεῖ;
Οὐδαμόθεν
γὰρ
|
ἀλλαχόθεν |
ἐστὲ
γνωριζόμενοι,
ὡς
προέφην,
εἰ |
| [46] |
ἔφης,
οὔτε
πρόβατον
τοῦ
πάσχα
|
ἀλλαχόσε |
θύειν
δυνατὸν
οὔτε
τοὺς
τῇ |
| [122] |
Οὐχ
ὁ
Χριστός;
Ὡς
καὶ
|
ἀλλαχοῦ |
φησιν·
Υἱός
μου
εἶ
σύ, |
| [69] |
καὶ
χωλοὺς
ἰάσατο,
τὸν
μὲν
|
ἅλλεσθαι, |
τὸν
δὲ
καὶ
ἀκούειν,
τὸν |
| [4] |
βιώσαιτο,
καθηράμενος
δικαιοσύνῃ
καὶ
τῇ
|
ἄλλῃ |
ἀρετῇ
πάσῃ.
Οὐκ
ἄρα,
ἔφη, |
| [106] |
καὶ
ἡγούμενος
ἐξ
Ἰσραήλ.
καὶ
|
ἄλλη |
δὲ
γραφή
φησιν·
Ἰδοὺ
ἀνήρ, |
| [4] |
ἠρώτα,
ἢ
ἄλλη
μὲν
ἀνθρώπου,
|
ἄλλη |
δὲ
ἵππου
καὶ
ὄνου;
Οὔκ, |
| [24] |
κατήργηται,
καὶ
αἵματι
σωτηρίῳ
πεπιστεύκαμεν·
|
ἄλλη |
διαθήκη
τὰ
νῦν,
καὶ
ἄλλος |
| [44] |
κατηγγελμένων
ἀγαθῶν·
ἔστι
δ'
οὐκ
|
ἄλλη |
ἢ
αὕτη,
ἵνα
τοῦτον
τὸν |
| [4] |
χωροῦσι
τῶν
ζώων,
ἠρώτα,
ἢ
|
ἄλλη |
μὲν
ἀνθρώπου,
ἄλλη
δὲ
ἵππου |
| [65] |
εἴπω
ἐναντίας
εἶναι
τὰς
γραφὰς
|
ἀλλήλαις, |
πεπλάνησαι·
οὐ
γὰρ
τολμήσω
τοῦτό |
| [93] |
ἐν
συνειδήσεσιν
ἐχθραῖς
ταῦτα
ὀνειδίζοντας
|
ἀλλήλοις |
ἅπερ
ἐργάζονται.
Ὅθεν
μοι
δοκεῖ |
| [101] |
διέστρεφον,
καὶ
τοῖς
μυξωτῆρσιν
ἐν
|
ἀλλήλοις |
διαρρινοῦντες
ἔλεγον
εἰρωνευόμενοι
ταῦτα
ἃ |
| [62] |
ἐξ
ἡμῶν,
καὶ
ἀριθμὸν
τῶν
|
ἀλλήλοις |
συνόντων,
καὶ
τὸ
ἐλάχιστον
δύο |
| [110] |
κατεφύγομεν·
καὶ
οἱ
πολέμου
καὶ
|
ἀλληλοφονίας |
καὶ
πάσης
κακίας
μεμεστωμένοι
ἀπὸ |
| [95] |
εἰσὶν
οἳ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον
|
ἀλλήλων |
τὰ
ἐντεταλμένα
ἐφύλαξαν.
Εἰ
δὲ |
| [132] |
καιρὸν
γεγενημένας
ὑμῖν·
ὧν
καὶ
|
ἄλλην |
μίαν
καταριθμῆσαι
τὰ
νῦν
εἶναί |
| [87] |
ἢ
μίαν
ἕκαστος
ἢ
ἐναλλὰξ
|
ἄλλην |
τινὰ
μετ'
ἄλλης
δυνάμεως
ἔσχον, |
| [11] |
ἀπὸ
τῶν
εἰδώλων
καὶ
τῆς
|
ἄλλης |
ἀδικίας
προσελθόντας
τῷ
θεῷ
καὶ |
| [87] |
ἢ
ἐναλλὰξ
ἄλλην
τινὰ
μετ'
|
ἄλλης |
δυνάμεως
ἔσχον,
οἷον
καὶ
Ἰερεμίας |
| [107] |
αὐτῷ
σκιὰν
παρέχειν)
κἀκ
τῆς
|
ἄλλης |
ξηρᾶναι
αὐτόν,
ἐφ'
ᾧ
ἐλυπεῖτο |
| [78] |
κατὰ
τὰ
κελευσθέντα
αὐτοῖς
δι'
|
ἄλλης |
ὁδοῦ
εἰς
τὴν
χώραν
αὐτῶν |
| [61] |
Καὶ
ὁποῖον
ἐπὶ
πυρὸς
ὁρῶμεν
|
ἄλλο |
γινόμενον,
οὐκ
ἐλαττουμένου
ἐκείνου
ἐξ |
| [93] |
ἀγαπῶν·
πλησίον
δὲ
ἀνθρώπου
οὐδὲν
|
ἄλλο |
ἐστὶν
ἢ
τὸ
ὁμοιοπαθὲς
καὶ |
| [32] |
ἀγνοοῦντες
πόσον
χρόνον
διακατέχειν
μέλλει,
|
ἄλλο |
ἡγεῖσθε·
τὸν
γὰρ
καιρὸν
ἑκατὸν |
| [142] |
ὑπὲρ
αὐτῶν
εὐχόμενος
ἔφην·
Οὐδὲν
|
ἄλλο |
μεῖζον
ὑμῖν
εὔχεσθαι
δύναμαι,
ὦ |
| [139] |
τοῦ
θεοῦ
κρίσιν.
~Καὶ
γὰρ
|
ἄλλο |
μυστήριον
ἐπὶ
τοῦ
Νῶε
προεφητεύθη |
| [91] |
εἰς
κέρας
ὑπερηρμένον,
ὅταν
τὸ
|
ἄλλο |
ξύλον
προσαρμοσθῇ,
καὶ
ἑκατέρωθεν
ὡς |
| [6] |
εἰ
μὲν
οὖν
ζωή
ἐστιν,
|
ἄλλο |
τι
ἂν
ποιήσειε
ζῆν,
οὐχ |
| [135] |
συννοεῖτε
δὲ
καὶ
αὐτοὶ
ὅτι
|
ἄλλο |
τί
ἐστι
τὸ
ἐξ
Ἰακὼβ |
| [10] |
οὕτως
αὐτοῖς
πάλιν
ἠρξάμην·
Μὴ
|
ἄλλο |
τί
ἐστιν
ὃ
ἐπιμέμφεσθε
ἡμᾶς, |
| [6] |
οὐχ
ἑαυτήν,
ὡς
καὶ
κίνησις
|
ἄλλο |
τι
κινήσειε
μᾶλλον
ἢ
ἑαυτήν. |
| [61] |
ἔστι,
σημαίνει
~Μαρτύριον
δὲ
καὶ
|
ἄλλο |
ὑμῖν,
ὦ
φίλοι,
ἔφην,
ἀπὸ |
| [68] |
ὑμᾶς
ἐρωτῆσαι,
ὅπως
γνῶ·
μήτι
|
ἄλλο |
φρονεῖτε
παρὰ
θεῷ;
Ὁμολογήσατε.
Κἀκεῖνος· |
| [10] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀλλογενῶν |
καὶ
περὶ
τῶν
ἀργυρωνήτων
διέσταλται. |
| [132] |
καὶ
πρὸς
τὰς
θυγατέρας
τῶν
|
ἀλλογενῶν |
πορνεῦσαι
καὶ
εἰδωλολατρῆσαι
ἐσπουδάσατε,
καὶ |
| [35] |
Βασιλειδιανοί,
οἱ
δὲ
Σατορνιλιανοί,
καὶ
|
ἄλλοι |
ἄλλῳ
ὀνόματι,
ἀπὸ
τοῦ
ἀρχηγέτου |
| [87] |
δώδεκα
καὶ
Δαυεὶδ
καὶ
οἱ
|
ἄλλοι |
ἁπλῶς
ὅσοι
γεγόνασι
παρ'
ὑμῖν |
| [87] |
καὶ
γνώσεως
Ἠσαίας·
καὶ
οἱ
|
ἄλλοι |
αὖ
ὁμοίως
ἢ
μίαν
ἕκαστος |
| [35] |
ἑκάστη
διδαχὴ
καὶ
γνώμη
ἤρξατο.
|
Ἄλλοι |
γὰρ
κατ'
ἄλλον
τρόπον
βλασφημεῖν |
| [46] |
καὶ
Ἰώβ,
καὶ
εἴ
τινες
|
ἄλλοι |
γεγόνασι
πρὸ
τούτων
ἢ
μετὰ |
| [45] |
καὶ
Ἰακὼβ
καὶ
εἴ
τινες
|
ἄλλοι |
γεγόνασι,
σωθήσονται
σὺν
τοῖς
ἐπιγνοῦσι |
| [119] |
καὶ
ἁπλῶς
παντὸς
ἀνθρώπων
γένους,
|
ἄλλοι |
δὲ
ἄλλων
πρόγονοι.
Τί
οὖν |
| [85] |
τινες
ἐξ
ὑμῶν
ἐξηγεῖσθαι
εἰρῆσθαι,
|
ἄλλοι |
δὲ
εἰς
Σολομῶνα.
Οὐ
δὲ |
| [120] |
ἐν
μερίδι
τοῦ
Χριστοῦ
εὑρισκόμενοι,
|
ἄλλοι |
δὲ
τέκνα
μὲν
τοῦ
Ἀβραάμ, |
| [1] |
μήτε
κρείσσονας
μήτε
χείρους
γεγονότας.
|
Ἄλλοι |
δέ
τινες,
ὑποστησάμενοι
ἀθάνατον
καὶ |
| [81] |
αὐτῶν.
Οὐ
μὴ
οἰκοδομήσωσι
καὶ
|
ἄλλοι |
κατοικήσουσι,
καὶ
οὐ
μὴ
φυτεύσωσι |
| [102] |
πῶς
ὑμεῖς
ἢ
καὶ
οἱ
|
ἄλλοι |
οἱ
ἄνευ
τῆς
ἐλπίδος
ταύτης |
| [80] |
Ἰεζεκιὴλ
καὶ
Ἠσαίας
καὶ
οἱ
|
ἄλλοι |
ὁμολογοῦσιν.
~Οὕτως
γὰρ
Ἠσαίας
περὶ |
| [110] |
τοιαῦτά
τινα
γίνηται,
τοσούτῳ
μᾶλλον
|
ἄλλοι |
πλείονες
πιστοὶ
καὶ
θεοσεβεῖς
διὰ |
| [80] |
πρότερον
ὅτι
ἐγὼ
μὲν
καὶ
|
ἄλλοι |
πολλοὶ
ταῦτα
φρονοῦμεν,
ὡς
καὶ |
| [141] |
ὡς
ὑμεῖς
ἀπατᾶτε
ἑαυτοὺς
καὶ
|
ἄλλοι |
τινὲς
ὑμῖν
ὅμοιοι
κατὰ
τοῦτο, |
| [92] |
τοῖς
τέκνοις,
καὶ
εἴ
τινες
|
ἄλλοι |
τοιοῦτοι
γεγόνασι,
μήτε
ἐν
περιτομῇ |
| [81] |
καὶ
οὐ
μὴ
φυτεύσωσι
καὶ
|
ἄλλοι |
φάγονται·
κατὰ
γὰρ
τὰς
ἡμέρας |
| [5] |
ἀντιτυπίαν
ἔχον
καὶ
σύνθετον
καὶ
|
ἀλλοιούμενον |
καὶ
φθίνον
καὶ
γινόμενον
ἑκάστης |
| [3] |
καὶ
τοῦ
εἶναι
πᾶσι
τοῖς
|
ἄλλοις |
αἴτιον,
τοῦτο
δή
ἐστιν
ὁ |
| [84] |
υἱόν;
Εἰ
γὰρ
ὁμοίως
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασι
πρωτοτόκοις
καὶ
οὗτος
γεννᾶσθαι |
| [110] |
ὅσον
ἐφ'
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασιν
ἀνθρώποις,
οὐ
μόνον
ἀπὸ |
| [17] |
αἴτιοι
ὑπάρχετε,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασιν
ἁπλῶς
ἀνθρώποις.
Καὶ
δικαίως |
| [113] |
καὶ
τῷ
Ἀβραὰμ
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἁπλῶς
πατριάρχαις
φανεὶς
καὶ
ὁμιλήσας, |
| [122] |
ἐξομοιοῦσθαι
σπεύδουσι.
Καὶ
πάλιν
ἐν
|
ἄλλοις |
βοᾷ·
Ἐγὼ
κύριος
ἐκάλεσά
σε |
| [91] |
κέρας
καὶ
αὐτὸ
σὺν
τοῖς
|
ἄλλοις |
κέρασι
συνεσχηματισμένον
καὶ
πεπηγμένον.
Καὶ |
| [12] |
καὶ
προσέφερον
ὅτι
καὶ
ἐν
|
ἄλλοις |
λόγοις
Ἠσαίας
βοᾷ·
Ἀκούσατέ
μου |
| [56] |
ὡς
προείρηκα.
Καὶ
πάλιν
ἐν
|
ἄλλοις |
λόγοις·
Ὁ
θρόνος
σου,
ὁ |
| [76] |
Ἀναχωρεῖτε
ἀπ'
ἐμοῦ.
Καὶ
ἐν
|
ἄλλοις |
λόγοις,
οἷς
καταδικάζειν
τοὺς
ἀναξίους |
| [126] |
ἢ
οὔ.
Καὶ
πάλιν
ἐν
|
ἄλλοις |
λόγοις
οὕτως
φησί·
Κύριος
δὲ |
| [58] |
μετὰ
σοῦ.
Καὶ
πάλιν
ἐν
|
ἄλλοις |
λόγοις
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Ἰακὼβ |
| [17] |
συμβήσεται
αὐτῷ.
Καὶ
πάλιν
ἐν
|
ἄλλοις· |
Οὐαὶ
οἱ
ἐπισπώμενοι
τὰς
ἁμαρτίας |
| [97] |
τοῦ
θανάτου
αὐτοῦ.
Καὶ
ἐν
|
ἄλλοις |
πάλιν
λόγοις
Δαυεὶδ
εἰς
τὸ |
| [3] |
ζῶον
φυὴν
οὐχ
ὅμοιον
τοῖς
|
ἄλλοις |
πᾶσιν,
ἀλλὰ
τοῖον
ἢ
τοῖον, |
| [126] |
καὶ
τῷ
Ἰακὼβ
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
πατριάρχαις,
ἀναγεγραμμένος
θεός,
ἔλεγον.
Ἐπέφερον |
| [56] |
τῷ
Ἀβραάμ,
ὃς
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
πατριάρχαις
καὶ
προφήταις
ὦπτο,
ἀλλ' |
| [64] |
ἃ
ἔδωκεν
αὐτοῖς.
Καὶ
ἐν
|
ἄλλοις, |
τοῖς
καὶ
αὐτοῖς
προανιστορημένοις,
διὰ |
| [31] |
τοῦ
ὑψίστου
καταστρέψει,
καὶ
προσδέξεται
|
ἀλλοιῶσαι |
καιροὺς
καὶ
χρόνους·
καὶ
παραδοθήσεται |
| [85] |
οὐδὲ
εἰς
ἐκεῖνον
οὔτε
εἰς
|
ἄλλον |
ἁπλῶς
λεγόμενον
ὑμῶν
βασιλέα
δυνατὸν |
| [2] |
μάθησιν)
τούτου
μὲν
ἀπηλλάγην,
ἐπ'
|
ἄλλον |
δὲ
ἧκα,
Περιπατητικὸν
καλούμενον,
δριμύν, |
| [11] |
πᾶν.
Οὐδὲ
ἄλλον
μὲν
ἡμῶν,
|
ἄλλον |
δὲ
ὑμῶν
ἡγούμεθα
θεόν,
ἀλλ' |
| [89] |
τῶν
προφητῶν,
τοῦτον
φήσουσιν,
οὐκ
|
ἄλλον, |
εἰ
μόνον
ἀκούσειαν
ὅτι
οὗτος |
| [118] |
δὲ
ἐν
τῷ
οἴκῳ
οὐκ
|
ἄλλον |
Ἰεζεκιὴλ
λέγει
ἢ
τοῦτον
αὐτόν. |
| [84] |
διὰ
τοῦ
προφητικοῦ
πνεύματος
κατὰ
|
ἄλλον |
καὶ
ἄλλον
τρόπον,
ἀνιστόρησα
ὑμῖν, |
| [100] |
καὶ
Ἰακὼβ
καὶ
Ἰσραὴλ
κατ'
|
ἄλλον |
καὶ
ἄλλον
τρόπον
ἐν
τοῖς |
| [131] |
ἵνα
καὶ
παρὰ
τὸν
πάντα
|
ἄλλον |
λαὸν
τὸν
ἐν
τῷ
κόσμῳ |
| [11] |
διατάξαντος
τόδε
τὸ
πᾶν.
Οὐδὲ
|
ἄλλον |
μὲν
ἡμῶν,
ἄλλον
δὲ
ὑμῶν |
| [93] |
πλήρης
θεοσεβοῦς
γνώμης
ὑπάρχων,
οὐδένα
|
ἄλλον |
τιμήσει
θεόν·
καὶ
ἄγγελον
ἐκεῖνον |
| [74] |
λόγων,
οὐ
δοκεῖ
μοι
εἰς
|
ἄλλον |
τινὰ
εἰρῆσθαι
ἀλλ'
εἰς
τὸν |
| [11] |
καὶ
βραχίονι
ὑψηλῷ·
οὐδ'
εἰς
|
ἄλλον |
τινὰ
ἠλπίκαμεν,
οὐ
γὰρ
ἔστιν, |
| [56] |
μετόχους
σου.
Εἰ
οὖν
καὶ
|
ἄλλον |
τινὰ
θεολογεῖν
καὶ
κυριολογεῖν
τὸ |
| [68] |
ἔφη·
Ἀνερώτα.
Κἀγὼ
εἶπον·
Μήτι
|
ἄλλον |
τινὰ
προσκυνητὸν
καὶ
κύριον
καὶ |
| [84] |
προφητικοῦ
πνεύματος
κατὰ
ἄλλον
καὶ
|
ἄλλον |
τρόπον,
ἀνιστόρησα
ὑμῖν,
προεκήρυξεν,
ἵνα |
| [35] |
γνώμη
ἤρξατο.
Ἄλλοι
γὰρ
κατ'
|
ἄλλον |
τρόπον
βλασφημεῖν
τὸν
ποιητὴν
τῶν |
| [100] |
καὶ
Ἰσραὴλ
κατ'
ἄλλον
καὶ
|
ἄλλον |
τρόπον
ἐν
τοῖς
τῶν
προφητῶν |
| [127] |
οὔτε
Ἰσαὰκ
οὔτε
Ἰακὼβ
οὔτε
|
ἄλλος |
ἀνθρώπων
εἶδε
τὸν
πατέρα
καὶ |
| [24] |
ἄλλη
διαθήκη
τὰ
νῦν,
καὶ
|
ἄλλος |
ἐξῆλθεν
ἐκ
Σιὼν
νόμος.
Ἰησοῦς |
| [56] |
ἐκ
τούτου
δὲ
ἀπέδειξας
ὅτι
|
ἄλλος |
ἐστὶν
ὁ
θεὸς
παρὰ
τοῦτον |
| [56] |
τῶν
ὅλων
ποιητής,
ὑπὲρ
ὃν
|
ἄλλος |
θεὸς
οὐκ
ἔστι.
Καὶ
ἀνιστορῶν |
| [50] |
πῶς
ἔχεις
ἀποδεῖξαι
ὅτι
καὶ
|
ἄλλος |
θεὸς
παρὰ
τὸν
ποιητὴν
τῶν |
| [11] |
ὁμοίως
συνεξετάσωμεν.
~Οὔτε
ἔσται
ποτὲ
|
ἄλλος |
θεός,
ὦ
Τρύφων,
οὔτε
ἦν |
| [56] |
τὸν
κόσμον
ποιήσας,
ὑπὲρ
ὃν
|
ἄλλος |
οὐκ
ἔστι
θεός,
βεβούληται
καὶ |
| [60] |
ὑπὲρ
κόσμον
θεῷ,
ὑπὲρ
ὃν
|
ἄλλος |
οὐκ
ἔστι,
σημαίνει
~Μαρτύριον
δὲ |
| [68] |
εἶναι
ὁμολογῆσαι,
ὁπότε,
εἰ
καὶ
|
ἄλλος |
τίς
ἐστι
πλὴν
τοῦ
πατρὸς |
| [56] |
λόγους
ὅτι
θεὸς
ἢ
κύριος
|
ἄλλος |
τίς
ἐστιν
ἢ
λέλεκται
ἀπὸ |
| [56] |
τὸν
νοούμενον
ποιητὴν
τῶν
ὅλων
|
ἄλλος |
τις
κυριολογεῖται
ὑπὸ
τοῦ
ἁγίου |
| [90] |
καθεζόμενος
οὔτε
αὐτὸς
ηὔξατο
οὔτε
|
ἄλλος |
ὕστερον.
Ἔχει
δὲ
καὶ
ὁ |
| [30] |
γὰρ
τῶν
δαιμονίων,
ἅ
ἐστιν
|
ἀλλότρια |
τῆς
θεοσεβείας
τοῦ
θεοῦ,
οἷς |
| [16] |
τοὺς
καρποὺς
ἐνώπιον
ὑμῶν
κατεσθίωσιν
|
ἀλλότριοι, |
καὶ
μηδεὶς
ἐξ
ὑμῶν
ἐπιβαίνῃ |
| [119] |
ἐπὶ
Μωυσέως·
Παρώξυνάν
με
ἐπ'
|
ἀλλοτρίοις, |
ἐν
βδελύγμασιν
αὐτῶν
ἐξεπίκρανάν
με, |
| [74] |
ἐποίησαν,
ὅτι
ἐπέστρεψαν
ἐπὶ
θεοὺς
|
ἀλλοτρίους. |
~Ἐν
δὲ
τῷ
βιβλίῳ
τῆς |
| [8] |
τῷ
θεῷ
πέποιθας,
ἅπερ
οὐκ
|
ἀλλοτρίῳ |
τοῦ
πράγματος,
πάρεστιν
ἐπιγνόντι
σοὶ |
| [30] |
εἰς
αὐτόν,
ἵνα
ἀπὸ
τῶν
|
ἀλλοτρίων, |
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ
τῶν
πονηρῶν |
| [19] |
κυρίου
προπεμψάντων.
Νῶε,
ἀρχὴ
γένους
|
ἄλλου, |
ἅμα
τοῖς
τέκνοις
ἀπερίτμητος
εἰς |
| [138] |
κτίσεως
ὤν,
καὶ
ἀρχὴ
πάλιν
|
ἄλλου |
γένους
γέγονε,
τοῦ
ἀναγεννηθέντος
ὑπ' |
| [123] |
κτηνῶν.
Καὶ
διὰ
Ἠσαίου
περὶ
|
ἄλλου |
Ἰσραὴλ
οὕτω
φησί·
Τῇ
ἡμέρᾳ |
| [91] |
τὸν
Χριστόν.
~Καὶ
γὰρ
δι'
|
ἄλλου |
μηνύων
τὴν
ἰσχὺν
τοῦ
μυστηρίου |
| [131] |
καὶ
φυλακὴν
ἀπὸ
κρύους
εἵπετο,
|
ἄλλου |
οὐρανοῦ
καινοῦ
τρόπον
καὶ
προαγγελίαν |
| [91] |
γῆς.
μονοκέρωτος
γὰρ
κέρατα
οὐδενὸς
|
ἄλλου |
πράγματος
ἢ
σχήματος
ἔχοι
ἄν |
| [16] |
τὴν
Ἰερουσαλήμ.
Οὐ
γὰρ
ἐξ
|
ἄλλου |
τινὸς
γνωρίζεσθε
παρὰ
τοὺς
ἄλλους |
| [56] |
κρίσιν
πεμφθεῖσι
δύο
ἀγγέλοις
ὑπὸ
|
ἄλλου, |
τοῦ
ἐν
τοῖς
ὑπερουρανίοις
ἀεὶ |
| [8] |
ἔτι
σε
τὴν
Πλάτωνος
ἢ
|
ἄλλου |
του
φιλοσοφίαν,
ἀσκοῦντα
καρτερίαν
καὶ |
| [111] |
ὑποβασταζομένων,
τῶν
χειρῶν,
ὃ
οὐδενὸς
|
ἄλλου |
τύπον
δείκνυσιν
ἢ
τοῦ
σταυροῦ, |
| [36] |
ποδῶν
αὐτοῦ,
ὡς
διὰ
τοῦ
|
ἄλλου |
ψαλμοῦ
δεδήλωται.
Ἐπειδὴ
γὰρ
οἱ |
| [34] |
τῶν
γραφῶν
οὐδὲν
συνήκατε,
καὶ
|
ἄλλου |
ψαλμοῦ
τῷ
Δαυεὶδ
ὑπὸ
τοῦ |
| [16] |
ἄλλου
τινὸς
γνωρίζεσθε
παρὰ
τοὺς
|
ἄλλους |
ἀνθρώπους,
ἢ
ἀπὸ
τῆς
ἐν |
| [47] |
ὁ
τοιοῦτος,
ἐὰν
μὴ
τοὺς
|
ἄλλους |
ἀνθρώπους,
λέγω
δὴ
τοὺς
ἀπὸ |
| [93] |
παθεῖν
βουλομένους
ἅπερ
αὐτοὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
διατιθέασι,
καὶ
ἐν
συνειδήσεσιν
ἐχθραῖς |
| [106] |
καὶ
τοῦτο,
μετὰ
τοῦ
καὶ
|
ἄλλους |
δύο
ἀδελφούς,
υἱοὺς
Ζεβεδαίου
ὄντας, |
| [24] |
ἵνα
τὰ
νῦν
μὴ
ἐπ'
|
ἄλλους |
ἐκτρέπεσθαι
λόγους
δοκῶ,
σύνετε,
βοῶ, |
| [38] |
Ἔτι
γὰρ
καὶ
παραδοξοτέρους
δοκοῦντας
|
ἄλλους |
λόγους
ἀκούσετε·
μὴ
ταράσσεσθε
δέ, |
| [32] |
νῦν
γένηται,
ἐρῶ
ὑμῖν
καὶ
|
ἄλλους |
λόγους
τοὺς
εἰρημένους
διὰ
Δαυεὶδ |
| [23] |
κατὰ
τὸν
Ἑνὼχ
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
πάντας,
οἳ
μήτε
περιτομὴν
τὴν |
| [118] |
δόξητε
λέγειν
Ἠσαίαν
ἢ
τοὺς
|
ἄλλους |
προφήτας
θυσίας
ἀφ'
αἱμάτων
ἢ |
| [136] |
ὀργίζεται
καὶ
ὀλιγοστοὺς
καταλείψειν
ἀπειλεῖ,
|
ἄλλους |
τινὰς
ἐξάξειν
ἐπαγγέλλεται
οἳ
κατοικήσουσιν |
| [130] |
τούτοις,
ὦ
ἄνδρες,
ἔφην,
καὶ
|
ἄλλους |
τινὰς
λόγους
ἀπ'
αὐτῶν
τῶν |
| [22] |
κατάβητε
ἐκεῖθεν
εἰς
Γὲθ
τῶν
|
ἀλλοφύλων, |
τὰς
κρατίστας
ἐκ
πασῶν
τῶν |
| [35] |
οἱ
δὲ
Σατορνιλιανοί,
καὶ
ἄλλοι
|
ἄλλῳ |
ὀνόματι,
ἀπὸ
τοῦ
ἀρχηγέτου
τῆς |
| [120] |
οὐδὲ
τῷ
Ῥουβὶμ
λέγει
οὐδὲ
|
ἄλλῳ |
τινί,
ἀλλ'
ἐκείνοις
ἐξ
ὧν |
| [65] |
ἐθνῶν
κατέστησε,
δόξαν
καὶ
οὐκ
|
ἄλλῳ |
τινί,
ἀλλ'
οὐχ,
ὡς
ἔφη |
| [138] |
δίκαιος
γὰρ
Νῶε
μετὰ
τῶν
|
ἄλλων |
ἀνθρώπων
ἐπὶ
τοῦ
κατακλυσμοῦ,
τοῦτ' |
| [35] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
καὶ
ὑπὲρ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων
ἀνθρώπων
τῶν
ἐχθραινόντων
ἡμῖν |
| [88] |
αὐξάνων
κατὰ
τὸ
κοινὸν
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων
ἀνθρώπων,
χρώμενος
τοῖς
ἁρμόζουσιν, |
| [134] |
ὑφ'
ὑμῶν
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπλῶς
ἀνθρώπων,
ὄντων
πάντων
τῇ |
| [35] |
γενησομένων
προγνώστην
ἐπιστάμεθα,
καὶ
ἐξ
|
ἄλλων |
δὲ
πολλῶν
ὧν
προεῖπε
γενήσεσθαι |
| [16] |
ἐδόθη,
ἵνα
ἦτε
ἀπὸ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐθνῶν
καὶ
ἡμῶν
ἀφωρισμένοι,
καὶ |
| [113] |
ἀπὸ
τῶν
λίθων
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
εἰδώλων,
καὶ
θημωνιὰς
ποιήσας
τῶν |
| [92] |
καὶ
διὰ
περιτομῆς
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐντολῶν,
τοῦτ'
ἔστι
σαββάτου
καὶ |
| [14] |
ὁ
θεὸς
παρήγγειλε,
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἄλλων |
ἔργων
πρᾶξιν
καὶ
μὴ
τῶν |
| [55] |
ἐξηγήσεώς
σου,
ἐὰν
καὶ
δι'
|
ἄλλων |
κρατύνῃς
καὶ
τοῦτο
τὸ
ἀπόρημα. |
| [10] |
ὑμεῖς,
εὐσεβεῖν
λέγοντες
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
οἰόμενοι
διαφέρειν,
κατ'
οὐδὲν
αὐτῶν |
| [37] |
Ἀαρὼν
καὶ
Μωυσέως
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
πάντων
ἁπλῶς
ὄντα
μηνύει.
Εἰσὶ |
| [134] |
Ἰακὼβ
τοῦ
Ἰσραὴλ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
πατριαρχῶν
πράξεις
ἀνιστοροῦντες
καὶ
μηδὲν |
| [3] |
αὐτῷ
ὀχούμενον
καθορᾶν
τὴν
τῶν
|
ἄλλων |
πλάνην
καὶ
τὰ
ἐκείνων
ἐπιτηδεύματα, |
| [119] |
παντὸς
ἀνθρώπων
γένους,
ἄλλοι
δὲ
|
ἄλλων |
πρόγονοι.
Τί
οὖν
πλέον
ἐνθάδε |
| [92] |
τίς
ἡ
αἰτία
τοῦ
δι'
|
ἄλλων |
προστατῶν
καὶ
νομοθεσίας
μετὰ
τοσαύτας |
| [119] |
ἐζῶμεν
κατὰ
τὰ
κοινὰ
τῶν
|
ἄλλων |
τῆς
γῆς
οἰκητόρων
κακῶς
ζῶντες· |
| [14] |
πάλιν
ἀνιστορήσω
μετὰ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
παραλειφθέντων.
Εἴρηνται
δὲ
ὑπὸ |
| [86] |
ἐλαίου
εἴτε
στακτῆς
εἴτε
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
τῆς
συνθέσεως
τοῦ
μύρου |
| [1] |
περιπάτοις
συναντήσας
τις
μετὰ
καὶ
|
ἄλλων· |
Φιλόσοφε,
χαῖρε,
ἔφη.
Καὶ
ἅμα |
| [64] |
Γένοιτο,
γένοιτο.
Καὶ
ἐκ
τῶν
|
ἄλλων |
ὧν
προεῖπον
ὁμοίως
διὰ
Δαυεὶδ |
| [141] |
τοὺς
παραβαίνοντας,
καὶ
οὐκ
ἂν
|
ἄλλως |
ἐδύνατο
γενέσθαι,
φθάσας
διὰ
βραχέων |
| [30] |
ἀεὶ
διδάξας.
Πολλοῖς
γὰρ
ἀνθρώποις
|
ἄλογα |
καὶ
οὐκ
ἄξια
θεοῦ
τὰ |
| [93] |
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
τούτοις,
ἡμᾶς
|
ἀλογεῖν |
δύνασθαι
ὑπολαμβάνοντες,
συζητεῖτε
ὅπερ
ὑμῖν |
| [110] |
τῶν
λόγων
τῆς
προφητείας
γενομένου·
|
ἀλόγιστοι, |
μὴ
συνιέντες,
ὅπερ
διὰ
πάντων |
| [93] |
ἀξιοῦτε
ἀποδεικνύναι
ἐσταυρῶσθαι,
ὅπερ
τῆς
|
ἀλογίστου |
ὑμῶν
γνώμης
ἔργον
ἐστίν.
Ἔχοντες |
| [107] |
πάντων
ζώων,
ἀνθρώπων
τε
καὶ
|
ἀλόγων, |
μετὰ
σακκοφορίας
καὶ
ἐκτενοῦς
ὀλολυγμοῦ |
| [108] |
ἀνόσια
λέγετε.
πρὸς
τούτοις
καὶ
|
ἁλούσης |
ὑμῶν
τῆς
πόλεως
καὶ
τῆς |
| [69] |
καὶ
ἀθάνατον
καὶ
ἄφθαρτον
καὶ
|
ἀλύπητον |
ποιῆσαι
ἀναστήσει.
~Ὅταν
δὲ
οἱ |
| [45] |
ἐν
ἀπαθείᾳ
καὶ
ἀφθαρσίᾳ
καὶ
|
ἀλυπίᾳ |
καὶ
ἀθανασίᾳ
συνῶσιν.
~Ἐὰν
δέ |
| [117] |
βασιλείᾳ
ἀφθάρτους
καὶ
ἀθανάτους
καὶ
|
ἀλύπους |
καταστήσῃ,
τοὺς
δὲ
εἰς
κόλασιν |
| [117] |
τοὺς
μὲν
ἐν
αἰωνίῳ
καὶ
|
ἀλύτῳ |
βασιλείᾳ
ἀφθάρτους
καὶ
ἀθανάτους
καὶ |
| [113] |
Ἀλλὰ
διὰ
τί
μὲν
ἓν
|
ἄλφα |
πρώτῳ
προσετέθη
τῷ
Ἀβραὰμ
ὀνόματι, |
| [108] |
καὶ
ἡ
πόλις
ὑμῶν
μὴ
|
ἁλῷ |
καταστραφεῖσα,
ὡς
κατεστράφη,
καὶ
οὐ |
| [49] |
χειρὶ
αὐτοῦ,
καὶ
διακαθαριεῖ
τὴν
|
ἅλωνα |
αὐτοῦ
καὶ
τὸν
σῖτον
συνάξει |
| [79] |
ἔμπροσθεν
κυρίου,
καὶ
ὁ
διάβολος
|
ἅμα |
αὐτοῖς
ἐληλύθει.
Καὶ
ὑπὸ
Μωυσέως |
| [139] |
τῶν
προφητῶν
αὐτοῦ
ἀλήθειαν,
ἐπίστανται
|
ἅμα |
αὐτῷ
ἐν
τῇ
γῇ
ἐκείνῃ |
| [56] |
τῇ
Μαμβρῆ
θεὸς
σὺν
τοῖς
|
ἅμα |
αὐτῷ
ἐπὶ
τὴν
Σοδόμων
κρίσιν |
| [130] |
Εἴρηται
δὲ
οὕτως·
Εὐφράνθητε
οὐρανοὶ
|
ἅμα |
αὐτῷ,
καὶ
προσκυνησάτωσαν
αὐτῷ
πάντες |
| [81] |
ἐστι;
Τότε
λύκοι
καὶ
ἄρνες
|
ἅμα |
βοσκηθήσονται,
καὶ
λέων
ὡς
βοῦς |
| [102] |
ἀπὸ
μασθῶν
τῆς
μητρός
μου.
|
Ἅμα |
γὰρ
τῷ
γεννηθῆναι
αὐτὸν
ἐν |
| [77] |
γενόμενον
ἐν
τῷ
ἡμετέρῳ
Χριστῷ.
|
Ἅμα |
γὰρ
τῷ
γεννηθῆναι
αὐτὸν
μάγοι |
| [33] |
γὰρ
ἐν
ὁδῷ
πίεται,
καὶ
|
ἅμα· |
Διὰ
τοῦτο
ὑψώσει
κεφαλήν.
~Ἔτι |
| [1] |
ἄλλων·
Φιλόσοφε,
χαῖρε,
ἔφη.
Καὶ
|
ἅμα |
εἰπὼν
τοῦτο
ἐπιστραφεὶς
συμπεριεπάτει
μοι· |
| [88] |
καὶ
φωνὴ
ἐκ
τῶν
οὐρανῶν
|
ἅμα |
ἐληλύθει,
ἥτις
καὶ
διὰ
Δαυεὶδ |
| [91] |
τὸ
Ἐν
αὐτοῖς
ἔθνη
κερατιεῖ
|
ἅμα |
ἕως
ἀπ'
ἄκρου
τῆς
γῆς» |
| [91] |
αὐτοῦ,
ἐν
αὐτοῖς
ἔθνη
κερατιεῖ
|
ἅμα |
ἕως
ἀπὸ
ἄκρου
τῆς
γῆς. |
| [102] |
μὴ
ἀποστῇς
ἀπ'
ἐμοῦ,
διδάσκοντος
|
ἅμα |
ὅτι
ἐπὶ
θεὸν
τὸν
πάντα |
| [27] |
τραχήλῳ,
καὶ
ἐν
νεύμασιν
ὀφθαλμῶν
|
ἅμα |
παίζουσαι
καὶ
σύρουσαι
τοὺς
χιτῶνας. |
| [81] |
καί,
συνελόντι
φάναι,
αἰωνίαν
ὁμοθυμαδὸν
|
ἅμα |
πάντων
ἀνάστασιν
γενήσεσθαι
καὶ
κρίσιν. |
| [29] |
ὑπήκουσέ
μου.
~Δοξάσωμεν
τὸν
θεόν,
|
ἅμα |
τὰ
ἔθνη
συνελθόντα,
ὅτι
καὶ |
| [98] |
ἀπὸ
τοῦ
θανάτου
τούτου
αἰτῶν,
|
ἅμα |
τε
δηλῶν
ἐν
τῷ
ψαλμῷ |
| [41] |
κύριος
ἡμῶν
παρέδωκε
ποιεῖν,
ἵνα
|
ἅμα |
τε
εὐχαριστῶμεν
τῷ
θεῷ
ὑπέρ |
| [46] |
ἀεὶ
μνήμην
ἔχειν
τοῦ
θεοῦ,
|
ἅμα |
τε
καὶ
ἔλεγχον
ἐν
ταῖς |
| [102] |
θεοῦ
κέλευσιν
Ἰωσὴφ
λαβὼν
αὐτὸν
|
ἅμα |
τῇ
Μαρίᾳ
ἀπῆλθεν
εἰς
Αἴγυπτον· |
| [78] |
αὐτῶν
ἀπαλλαγέντων,
καὶ
τοῦ
Ἰωσὴφ
|
ἅμα |
τῇ
Μαρίᾳ
καὶ
τῷ
παιδίῳ, |
| [78] |
τὸ
γένος
ἦν.
Καὶ
αὐτὸς
|
ἅμα |
τῇ
Μαρίᾳ
κελεύεται
ἐξελθεῖν
εἰς |
| [53] |
τοῖς
ἀπὸ
τῆς
συναγωγῆς
ὑμῶν
|
ἅμα |
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
ἐθνῶν
πιστεύειν |
| [80] |
καὶ
εὐφρανθῆναι
σὺν
τῷ
Χριστῷ,
|
ἅμα |
τοῖς
πατριάρχαις
καὶ
τοῖς
προφήταις |
| [19] |
προπεμψάντων.
Νῶε,
ἀρχὴ
γένους
ἄλλου,
|
ἅμα |
τοῖς
τέκνοις
ἀπερίτμητος
εἰς
τὴν |
| [92] |
ὑμᾶς,
ὅτι
Ἑνὼχ
καὶ
Νῶε
|
ἅμα |
τοῖς
τέκνοις,
καὶ
εἴ
τινες |
| [103] |
Καὶ
γὰρ
οὗτος
ὁ
διάβολος
|
ἅμα |
τῷ
ἀναβῆναι
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ |
| [80] |
μὴ
εἶναι
νεκρῶν
ἀνάστασιν,
ἀλλὰ
|
ἅμα |
τῷ
ἀποθνήσκειν
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν |
| [106] |
ἀνατείλαντος
οὖν
καὶ
ἐν
οὐρανῷ
|
ἅμα |
τῷ
γεννηθῆναι
αὐτὸν
ἀστέρος,
ὡς |
| [78] |
δύναμιν
ἐσήμαινε
νικηθήσεσθαι
τῷ
Χριστῷ
|
ἅμα |
τῷ
γεννηθῆναι·
ὅπερ
δείκνυται
γεγενημένον. |
| [88] |
ὑπὸ
τῶν
Ἀρραβίας
μάγων,
οἵτινες
|
ἅμα |
τῷ
γεννηθῆναι
τὸ
παιδίον
ἐλθόντες |
| [78] |
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ
εἶναι
ἐκεῖ
|
ἅμα |
τῷ
παιδίῳ,
ἄχρις
ἂν
αὐτοῖς |
| [22] |
ἴδετε,
καὶ
πορεύθητε
ἐκεῖθεν
εἰς
|
Ἀμὰθ |
τὴν
μεγάλην,
καὶ
κατάβητε
ἐκεῖθεν |
| [49] |
χειρὶ
ὁ
κύριος
πολεμεῖν
τὸν
|
Ἀμαλὴκ |
εἴρηται,
καὶ
ὅτι
ἔπεσεν
ὁ |
| [90] |
ἐν
τῇ
τάξει
ἔμενε
ταύτῃ,
|
Ἀμαλὴκ |
ἐνικᾶτο
τοσοῦτον,
καὶ
ἰσχύων
διὰ |
| [131] |
Καὶ
ὅτι
τὸ
μνημόσυνον
τοῦ
|
Ἀμαλὴκ |
καὶ
μετὰ
τὸν
τοῦ
Ναυῆ |
| [90] |
ὁ
λαός,
φημί,
ἐπολέμει
τῷ
|
Ἀμαλὴκ |
καὶ
ὁ
τοῦ
Ναυῆ
υἱός, |
| [131] |
τὸν
οὐρανὸν
τὸ
μνημόσυνον
τοῦ
|
Ἀμαλήκ. |
Καὶ
ὅτι
τὸ
μνημόσυνον
τοῦ |
| [91] |
ἐπικλήσεως
τοῦ
ὀνόματος
Ἰησοῦ
ὁ
|
Ἀμαλὴκ |
μὲν
ἡττᾶτο,
Ἰσραὴλ
δὲ
ἐνίκα. |
| [49] |
παρουσίᾳ
τοῦ
Χριστοῦ
πολεμηθήσεσθαι
τὸν
|
Ἀμαλὴκ |
μόνον
λέγεται,
ποῖος
καρπὸς
ἔσται |
| [49] |
χειρὶ
ὁ
θεὸς
πολεμεῖ
τὸν
|
Ἀμαλήκ; |
Νοῆσαι
δύνασθε
ὅτι
κρυφίᾳ
δύναμις |
| [49] |
εἴρηται,
καὶ
ὅτι
ἔπεσεν
ὁ
|
Ἀμαλὴκ |
οὐκ
ἀρνήσεσθε.
Εἰ
δὲ
ἐν |
| [131] |
τοῦ
ἐπονομασθέντος
Ἰησοῦ
πολεμούντων
τὸν
|
Ἀμαλήκ, |
περὶ
οὗ
εἶπεν
ὁ
θεὸς |
| [132] |
φοβερᾶς
καὶ
ἀνιάτου,
ἐβουλεύσαντο
ἐφ'
|
ἁμάξης, |
ὑφ'
ᾗ
δαμάλεις
νεοτόκους
ἔζευξαν, |
| [117] |
ἁπλῶς
ᾡτινιοῦν
ὀνόματι
προσαγορευομένων,
ἢ
|
ἁμαξοβίων |
ἢ
ἀοίκων
καλουμένων
ἢ
ἐν |
| [27] |
Ἐπεί,
εἴπατέ
μοι,
τοὺς
ἀρχιερεῖς
|
ἁμαρτάνειν |
τοῖς
σάββασι
προσφέροντας
τὰς
προσφορὰς |
| [61] |
κυρίου.
Οἱ
δὲ
εἰς
ἐμὲ
|
ἁμαρτάνοντες |
ἀσεβοῦσιν
εἰς
τὰς
ἑαυτῶν
ψυχάς, |
| [111] |
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
λαβόντες
καὶ
μηκέτι
|
ἁμαρτάνοντες. |
~Ὑμεῖς
δέ,
ταῦτα
ταπεινῶς
ἐξηγούμενοι, |
| [82] |
σε
τῷ
οἴκῳ
Ἰούδα.
Ἐὰν
|
ἁμάρτῃ |
ὁ
ἁμαρτωλὸς
καὶ
μὴ
διαμαρτύρῃ |
| [141] |
ἐστιν,
ὃς
μετανοήσας
ἐπὶ
τοῖς
|
ἁμαρτήμασι |
τῶν
ἁμαρτημάτων
παρὰ
τοῦ
θεοῦ |
| [50] |
ἐκ
χειρὸς
κυρίου
διπλᾶ
τὰ
|
ἁμαρτήματα |
αὐτῆς.
Φωνὴ
βοῶντος
ἐν
τῇ |
| [15] |
ἀνάγγειλον
τῷ
γένει
μου
τὰ
|
ἁμαρτήματα |
αὐτῶν
καὶ
τῷ
οἴκῳ
Ἰακὼβ |
| [139] |
υἱοῦ
αὐτοῦ
ἡ
προστίμησις
τοῦ
|
ἁμαρτήματος |
εἶναι
ἔμελλεν,
ἀπὸ
τοῦ
υἱοῦ |
| [141] |
μετανοήσας
ἐπὶ
τοῖς
ἁμαρτήμασι
τῶν
|
ἁμαρτημάτων |
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
λάβῃ
ἄφεσιν, |
| [47] |
αὐτοῦ
τὸν
μετανοοῦντα
ἀπὸ
τῶν
|
ἁμαρτημάτων, |
ὡς
δι'
Ἰεζεκιὴλ
μηνύει,
ὡς |
| [140] |
ὑπὲρ
πατρός,
ἀλλ'
ἕκαστος
τῇ
|
ἁμαρτίᾳ |
αὐτοῦ
ἀπολεῖται
καὶ
ἕκαστος
τῇ |
| [82] |
διαμαρτύρῃ
αὐτῷ,
αὐτὸς
μὲν
τῇ
|
ἁμαρτίᾳ |
αὐτοῦ
ἀπολεῖται,
παρὰ
σοῦ
δὲ |
| [50] |
ταπείνωσις
αὐτῆς·
λέλυται
αὐτῆς
ἡ
|
ἁμαρτία, |
ὅτι
ἐδέξατο
ἐκ
χειρὸς
κυρίου |
| [56] |
καὶ
Γομόρρας
πεπλήθυνται,
καὶ
αἱ
|
ἁμαρτίαι |
αὐτῶν
μεγάλαι
σφόδρα.
Καταβὰς
οὖν |
| [86] |
καὶ
ἡμᾶς
βεβαπτισμένους
ταῖς
βαρυτάταις
|
ἁμαρτίαις, |
ἃς
ἐπράξαμεν,
διὰ
τοῦ
σταυρωθῆναι |
| [13] |
Καὶ
κύριος
παρέδωκεν
αὐτὸν
ταῖς
|
ἁμαρτίαις |
ἡμῶν.
Καὶ
αὐτὸς
διὰ
τὸ |
| [79] |
πνεύματός
μου,
προσθεῖναι
ἁμαρτίας
ἐφ'
|
ἁμαρτίαις· |
οἱ
πονηρευόμενοι
καταβῆναι
εἰς
Αἴγυπτον, |
| [141] |
οὐ
μὴ
λογίσηται
αὐτοῖς
κύριος
|
ἁμαρτίαν; |
Καὶ
ἡ
μία
δὲ
αὕτη |
| [141] |
οὐ
μὴ
λογίσηται
αὐτοῖς
κύριος
|
ἁμαρτίαν. |
Μαρτύριον
δὲ
τούτου
τὴν
μίαν |
| [141] |
ᾧ
οὐ
μὴ
λογίσηται
κύριος
|
ἁμαρτίαν· |
τοῦτο
δέ
ἐστιν,
ὃς
μετανοήσας |
| [116] |
ῥυπαρὰ
ἱμάτια
τοῦτ'
ἔστι
τὰς
|
ἁμαρτίας, |
ἀπημφιεσμένοι,
πυρωθέντες
διὰ
τοῦ
λόγου |
| [133] |
εἶπεν·
Οὐαὶ
οἱ
ἐπισπώμενοι
τὰς
|
ἁμαρτίας |
αὐτῶν
ὡς
ἐν
σχοινίῳ
μακρῷ |
| [17] |
ἄλλοις·
Οὐαὶ
οἱ
ἐπισπώμενοι
τὰς
|
ἁμαρτίας |
αὐτῶν
ὡς
σχοινίῳ
μακρῷ
καὶ |
| [79] |
διὰ
τοῦ
πνεύματός
μου,
προσθεῖναι
|
ἁμαρτίας |
ἐφ'
ἁμαρτίαις·
οἱ
πονηρευόμενοι
καταβῆναι |
| [13] |
πληγῆς.
Ἐὰν
δῶτε
περὶ
τῆς
|
ἁμαρτίας, |
ἡ
ψυχὴ
ὑμῶν
ὄψεται
σπέρμα |
| [13] |
εὖ
δουλεύοντα
πολλοῖς.
Καὶ
τὰς
|
ἁμαρτίας |
ἡμῶν
αὐτὸς
ἀνοίσει.
Διὰ
τοῦτο |
| [13] |
Οὗτος
δὲ
ἐτραυματίσθη
διὰ
τὰς
|
ἁμαρτίας |
ἡμῶν
καὶ
μεμαλάκισται
διὰ
τὰς |
| [25] |
καὶ
παρέδωκας
ἡμᾶς
διὰ
τὰς
|
ἁμαρτίας |
ἡμῶν.
Καὶ
νῦν
ἐπίστρεψον,
κύριε, |
| [13] |
καὶ
οὐκ
ἐλογίσθη.
Οὗτος
τὰς
|
ἁμαρτίας |
ἡμῶν
φέρει
καὶ
περὶ
ἡμῶν |
| [13] |
τὸν
φόνον
καὶ
τὰς
ἄλλας
|
ἁμαρτίας, |
οὓς
οὐδὲ
τὸ
τῆς
θαλάσσης |
| [13] |
τοῖς
ἀνόμοις
ἐλογίσθη,
καὶ
αὐτὸς
|
ἁμαρτίας |
πολλῶν
ἀνήνεγκε
καὶ
διὰ
τὰς |
| [22] |
παραστήσω
κατὰ
πρόσωπόν
σου
τὰς
|
ἁμαρτίας |
σου.
Σύνετε
δὴ
ταῦτα
οἱ |
| [22] |
ἀφανίσω.
~Καὶ
ὅτι
διὰ
τὰς
|
ἁμαρτίας |
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
καὶ
διὰ |
| [22] |
ἐνετείλατο
ποιεῖν,
ἀλλὰ
διὰ
τὰς
|
ἁμαρτίας |
ὑμῶν.
Καὶ
γὰρ
τὸν
ναὸν |
| [14] |
ὅτι
ἐπὶ
πολὺ
ἀφήσει
τὰς
|
ἁμαρτίας |
ὑμῶν.
Οὐ
γάρ
εἰσιν
αἱ |
| [24] |
οὐ
καλῇ,
ἀλλὰ
ὀπίσω
τῶν
|
ἁμαρτιῶν |
αὐτῶν.
Λαὸς
ὁ
παροξύνων
με |
| [44] |
ἧς
ὁδοῦ
ἄφεσις
ὑμῖν
τῶν
|
ἁμαρτιῶν |
γενήσεται
καὶ
ἐλπὶς
τῆς
κληρονομίας |
| [44] |
καὶ
λουσάμενοι
τὸ
ὑπὲρ
ἀφέσεως
|
ἁμαρτιῶν |
διὰ
Ἠσαίου
κηρυχθὲν
λουτρὸν
ἀναμαρτήτως |
| [116] |
πυρὸς
ἐκλήθη
διὰ
τὸ
ἄφεσιν
|
ἁμαρτιῶν |
εἰληφέναι,
ἐπιτιμηθέντος
καὶ
τοῦ
ἀντικειμένου |
| [54] |
πνεῦμα
τοὺς
δι'
αὐτοῦ
ἄφεσιν
|
ἁμαρτιῶν |
λαβόντας,
ἐν
οἷς
ἀεὶ
δυνάμει |
| [111] |
πάντων
τῶν
ἐθνῶν
σώζονται,
ἄφεσιν
|
ἁμαρτιῶν |
λαβόντες
καὶ
μηκέτι
ἁμαρτάνοντες.
~Ὑμεῖς |
| [95] |
ταῦτα
φήσετε,
ἄφεσις
ὑμῖν
τῶν
|
ἁμαρτιῶν |
ὅτι
ἔσται
προεῖπον.
Εἰ
δὲ |
| [116] |
ἐξεσπασμένοι
ἐσμέν,
ἀπὸ
μὲν
τῶν
|
ἁμαρτιῶν |
τῶν
προτέρων
καθαρισθέντες,
ἀπὸ
δὲ |
| [43] |
τῷ
μώλωπι
αὐτοῦ
ἰαθῶμεν
οἱ
|
ἁμαρτωλοὶ |
ἄνθρωποι,
τὸ
προφητικὸν
πνεῦμα
ταῦτα |
| [43] |
διὰ
τοῦ
βαπτίσματος
αὐτήν,
ἐπειδὴ
|
ἁμαρτωλοὶ |
ἐγεγόνειμεν,
διὰ
τὸ
ἔλεος
τὸ |
| [141] |
τοῦτο,
οἳ
λέγουσιν
ὅτι,
κἂν
|
ἁμαρτωλοὶ |
ὦσι,
θεὸν
δὲ
γινώσκουσιν,
οὐ |
| [140] |
σάρκα
τοῦ
Ἀβραὰμ
οὖσι,
κἂν
|
ἁμαρτωλοὶ |
ὦσι
καὶ
ἄπιστοι
καὶ
ἀπειθεῖς |
| [78] |
ὁ
λόγος
οἰκεῖν
ἐν
Δαμασκῷ.
|
Ἁμαρτωλὸν |
δὲ
καὶ
ἄδικον
οὖσαν
ἐν |
| [47] |
ἐπὶ
ἀδικίαν
καὶ
ἀθεότητα
ὡς
|
ἁμαρτωλὸν |
καὶ
ἄδικον
καὶ
ἀσεβῆ
ἐπίσταται. |
| [82] |
οἴκῳ
Ἰούδα.
Ἐὰν
ἁμάρτῃ
ὁ
|
ἁμαρτωλὸς |
καὶ
μὴ
διαμαρτύρῃ
αὐτῷ,
αὐτὸς |
| [81] |
ἑκατὸν
ἐτῶν,
ὁ
δὲ
ἀποθνήσκων
|
ἁμαρτωλὸς |
υἱὸς
ἑκατὸν
ἐτῶν
καὶ
ἐπικατάρατος |
| [124] |
πένητα,
καὶ
πτωχὸν
ἐκ
χειρὸς
|
ἁμαρτωλοῦ |
ῥύσασθε.
Οὐκ
ἔγνωσαν
οὐδὲ
συνῆκαν, |
| [22] |
καὶ
δοξάσεις
με.
Τῷ
δὲ
|
ἁμαρτωλῷ |
εἶπεν
ὁ
θεός·
Ἵνα
τί |
| [23] |
Δι'
αἰτίαν
δὲ
τὴν
τῶν
|
ἁμαρτωλῶν |
ἀνθρώπων
τὸν
αὐτὸν
ὄντα
ἀεὶ |
| [95] |
ὑμῶν,
ὡς
παρὰ
ἀδίκων
καὶ
|
ἁμαρτωλῶν |
καὶ
μέχρις
ὅλου
σκληροκαρδίων
καὶ |
| [40] |
ὑπὲρ
πάντων
τῶν
μετανοεῖν
βουλομένων
|
ἁμαρτωλῶν |
καὶ
νηστευόντων
ἣν
καταλέγει
Ἠσαίας |
| [124] |
πότε
κρίνετε
ἀδικίαν
παὶ
πρόσωπα
|
ἁμαρτωλῶν |
λαμβάνετε;
Κρίνατε
ὀρφανῷ
καὶ
πτωχῷ |
| [18] |
διατιθέντας
ἡμᾶς,
καὶ
μηδὲ
μικρὸν
|
ἀμείβεσθαι |
μηδένα
βουλόμενοι,
ὡς
ὁ
καινὸς |
| [8] |
τῆς
περὶ
τὸ
θεῖον
ὁρμῆς,
|
ἄμεινον |
δὲ
ἦν
φιλοσοφεῖν
ἔτι
σε |
| [8] |
καὶ
ζῶντι
ἀμέμπτως
ἐλπὶς
ὑπελείπετο
|
ἀμείνονος |
μοίρας·
καταλιπόντι
δὲ
τὸν
θεὸν |
| [1] |
ὅτι
οὐ
δεῖ
καταφρονεῖν
οὐδὲ
|
ἀμελεῖν |
τῶν
περικειμένων
τόδε
τὸ
σχῆμα, |
| [10] |
τῆς
διαθήκης
εὐθέως
καταφρονήσαντες
ὑμεῖς
|
ἀμελεῖτε |
καὶ
τῶν
ἔπειτα,
καὶ
πείθειν |
| [8] |
τῆς
φιλοσοφίας
τρόπῳ
καὶ
ζῶντι
|
ἀμέμπτως |
ἐλπὶς
ὑπελείπετο
ἀμείνονος
μοίρας·
καταλιπόντι |
| [141] |
κολασθήσεσθαι
μέλλοντας,
διότι
προεγίνωσκεν
αὐτοὺς
|
ἀμεταβλήτως |
γενησομένους
πονηρούς,
προεῖπε
ταῦτα,
ἀλλ' |
| [120] |
σὺν
τοῖς
ὁμοίοις
ἀπειθέσι
καὶ
|
ἀμεταθέτοις |
ἀπὸ
πάντων
τῶν
ἐθνῶν
πέμψειν |
| [47] |
φιλανθρωπία
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τὸ
|
ἄμετρον |
τοῦ
πλούτου
αὐτοῦ
τὸν
μετανοοῦντα |
| [2] |
ἠνειχόμην
εἰς
μακρὰν
ἀποτιθέμενος.
Ἐν
|
ἀμηχανίᾳ |
δέ
μου
ὄντος
ἔδοξέ
μοι |
| [58] |
ἧς
χάριτος
καὶ
πάντας
κοινωνοὺς
|
ἀμισθωτὶ |
καὶ
ἀφθόνως
παρακαλῶ
γίνεσθαι,
ὅπως |
| [119] |
ἔθνους
ἐγένετο
καὶ
Ἠσαῦ,
καὶ
|
Ἀμμανιτῶν |
ἐστι
νῦν
πολὺ
πλῆθος.
Νῶε |
| [120] |
μὲν
τοῦ
Ἀβραάμ,
ὡς
ἡ
|
ἄμμος |
δὲ
ἡ
ἐπὶ
τὸ
χεῖλος |
| [58] |
τὸ
σπέρμα
σου
ὡς
ἡ
|
ἄμμος |
τῆς
γῆς,
καὶ
πλατυνθήσεται
εἰς |
| [92] |
ὡς
εἴρηται,
μὴ
εἰδωλολατροῦντες
καὶ
|
ἀμνημονοῦντες |
τοῦ
θεοῦ
ἀσεβεῖς
καὶ
ἄθεοι |
| [114] |
ἐπὶ
σφαγὴν
ἤχθη,
καὶ
ὡς
|
ἀμνὸς |
ἐναντίον
τοῦ
κείραντος,
ὡς
ἤδη |
| [13] |
εἰς
σφαγὴν
ἤχθη·
καὶ
ὡς
|
ἀμνὸς |
ἐναντίον
τοῦ
κείροντος
ἄφωνος,
οὕτως |
| [77] |
πρὸς
αὐτούς·
Ὁ
πατήρ
σου
|
Ἀμορραῖος |
καὶ
ἡ
μήτηρ
σου
Χετταία. |
| [110] |
διὰ
τοῦ
σταυρωθέντος,
ὑπὸ
τὴν
|
ἄμπελον |
τὴν
ἑαυτοῦ
ἕκαστος
καθεζόμενοι,
τοῦτ' |
| [52] |
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν.
Δεσμεύων
πρὸς
|
ἄμπελον |
τὸν
πῶλον
αὐτοῦ
καὶ
τῇ |
| [53] |
προσδοκῶμεν.
~Καὶ
τὸ
Δεσμεύων
πρὸς
|
ἄμπελον |
τὸν
πῶλον
αὐτοῦ
καὶ
τῇ |
| [110] |
Καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
ὡς
|
ἄμπελος |
εὐθηνοῦσα,
ἐπίστασθε.
καὶ
ὅτι
οὐκ |
| [110] |
γὰρ
φυτευθεῖσα
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
|
ἄμπελος |
καὶ
σωτῆρος
Χριστοῦ
ὁ
λαὸς |
| [76] |
ἀνθρώπων,
ὃν
τρόπον
τὸ
τῆς
|
ἀμπέλου |
αἷμα
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐγέννησεν
ἀλλ' |
| [54] |
Ὃν
γὰρ
τρόπον
τὸ
τῆς
|
ἀμπέλου |
αἷμα
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐγέννησεν
ἀλλὰ |
| [109] |
πολεμεῖν.
καὶ
καθίσεται
ἀνὴρ
ὑποκάτω
|
ἀμπέλου |
αὐτοῦ
καὶ
ὑποκάτω
συκῆς
αὐτοῦ, |
| [69] |
γεγενῆσθαι
λέγωσι,
καὶ
τοῦτον
εὑρετὴν
|
ἀμπέλου |
γενόμενον,
καὶ
διασπαραχθέντα
καὶ
ἀποθανόντα |
| [110] |
τοῦ
Ἰησοῦ
γίνονται.
ὁποῖον
ἐὰν
|
ἀμπέλου |
τις
ἐκτέμῃ
τὰ
καρποφορήσαντα
μέρη, |
| [133] |
ὑμεῖς
δὲ
τί
ἐνεπυρίσατε
τὸν
|
ἀμπελῶνά |
μου,
καὶ
ἡ
ἁρπαγὴ
τοῦ |
| [81] |
καὶ
αὐτοὶ
ἐνοικήσουσι,
καὶ
καταφυτεύσουσιν
|
ἀμπελῶνας |
καὶ
αὐτοὶ
φάγονται
τὰ
γενήματα |
| [123] |
καὶ
πολὺν
λόγον
πεποιήμεθα,
κἂν
|
ἀμφέβαλλον |
μή
τι
οὐ
συνίων
τοῦτο |
| [51] |
οὕτω
φαίνεται
ὄντα·
πῶς
ἔτι
|
ἀμφιβάλλειν |
ἔστιν,
ἔργῳ
πεισθῆναι
ὑμῶν
ἐχόντων; |
| [51] |
μετὰ
τοῦτον
τὸν
Ἰωάννην,
ἴσως
|
ἀμφίβολα |
ἐνοεῖτε
εἶναι
τὰ
λεγόμενα.
Εἰ |
| [51] |
παυσαμένου
μου
εἶπεν
ὁ
Τρύφων·
|
Ἀμφίβολοι |
μὲν
πάντες
οἱ
λόγοι
τῆς |
| [53] |
τοῖς
μαθηταῖς
αὐτοῦ,
ὡς
προέφην,
|
ἀμφότερα |
τὰ
ζῶα
κελεῦσαι
ἀγαγεῖν,
προαγγελία |
| [111] |
τοῦ
θεοῦ
νοῆσαι
γεγενημένον,
ὅτι
|
ἀμφότερα |
τὰ
μυστήρια
εἷς
αὐτῶν
βαστάσαι |
| [134] |
ὁ
Χριστὸς
καὶ
τῶν
ἐν
|
ἀμφοτέραις |
δούλων.
Ἐπεὶ
γὰρ
τοῖς
δυσὶν |
| [1] |
ἢ
αὐτῷ
ἐκείνῳ
ἢ
ἐμοί.
|
Ἀμφοτέροις |
δὲ
ἀγαθόν
ἐστι,
κἂν
θάτερος |
| [134] |
ἔδωκε,
νῦν
πάλιν
εἰς
ἀποκατάστασιν
|
ἀμφοτέρων |
τε
τῶν
ἐλευθέρων
τέκνων
καὶ |
| [111] |
Ἦν
δὲ
καὶ
τοῦτο
ἐπ'
|
ἀμφοτέρων |
τῶν
ἁγίων
ἀνδρῶν
ἐκείνων
καὶ |
| [103] |
ἑρμηνεία
ὄφις
ἐκλήθη·
ἐξ
ὧν
|
ἀμφοτέρων |
τῶν
εἰρημένων
ἓν
ὄνομα
γίνεται |
| [30] |
ἐπιστρέψαι
πρὸς
θεὸν
δι'
αὐτοῦ
|
ἄμωμοι |
ὦμεν.
Βοηθὸν
γὰρ
ἐκεῖνον
καὶ |
| [35] |
τῶν
προφητευθεισῶν
εἰς
αὐτὸν
προφητειῶν
|
ἄμωμον |
καὶ
ἀνέγκλητον
κατὰ
πάντα
Χριστὸν |
| [17] |
σταυρῶσαι
ὑμᾶς
ἐκεῖνον
τὸν
μόνον
|
ἄμωμον |
καὶ
δίκαιον
ἄνθρωπον,
δι'
οὗ |
| [34] |
γὰρ
ὁ
νόμος
τοῦ
κυρίου
|
ἄμωμος |
εἴρηται,
οὐχὶ
τὸν
μετ'
ἐκεῖνον |
| [17] |
πικρόν.
Κατὰ
οὖν
τοῦ
μόνου
|
ἀμώμου |
καὶ
δικαίου
φωτός,
τοῖς
ἀνθρώποις |
| [22] |
πῶς
περὶ
τούτων
λέγει
διὰ
|
Ἀμώς, |
ἑνὸς
τῶν
δώδεκα,
βοῶν·
Οὐαὶ |
| [3] |
Οὐ
γάρ,
φημί.
Πῶς
οὖν
|
ἄν, |
ἔφη,
περὶ
θεοῦ
ὀρθῶς
φρονοῖεν |
| [3] |
μᾶλλον
ἢ
σοφιστής;
Τί
δ'
|
ἄν, |
ἔφην
ἐγώ,
τούτου
μεῖζον
ἀγαθὸν |
| [98] |
τὸν
πάντα
δὲ
ψαλμὸν
εἴποιμι
|
ἄν, |
ὅπως
καὶ
τὸ
πρὸς
τὸν |
| [114] |
χάριν
λόγους
τινὰς
προφητικοὺς
εἴποιμ'
|
ἄν, |
ὅπως
παρακολουθήσητε
τῷ
λεγομένῳ.
Ὅταν |
| [9] |
καὶ
ἀπομαντευόμενος
λέγεις
ὅ
τι
|
ἄν |
σοι
ἐπὶ
θυμὸν
ἔλθοι.
εἰ |
| [91] |
ἄλλου
πράγματος
ἢ
σχήματος
ἔχοι
|
ἄν |
τις
εἰπεῖν
καὶ
ἀποδεῖξαι,
εἰ |
| [36] |
τοῦ
ναοῦ
τῶν
Ἰεροσολύμων
ἐτόλμησεν
|
ἄν |
τις
εἰπεῖν·
Τίς
ἐστιν
οὗτος |
| [3] |
ἔφην
ἐγώ,
τούτου
μεῖζον
ἀγαθὸν
|
ἄν |
τις
ἐργάσαιτο,
τοῦ
δεῖξαι
μὲν |
| [80] |
αὐτοὺς
Χριστιανούς,
ὥσπερ
οὐδὲ
Ἰουδαίους,
|
ἄν |
τις
ὀρθῶς
ἐξετάσῃ,
ὁμολογήσειεν
εἶναι |
| [3] |
φιλοσοφίας
καὶ
ὀρθοῦ
λόγου
οὐκ
|
ἄν |
τῳ
παρείη
φρόνησις.
Διὸ
χρὴ |
| [19] |
ἦν
ἀναγκαία,
ὡς
δοκεῖτε,
οὐκ
|
ἂν |
ἀκρόβυστον
ὁ
θεὸς
ἔπλασε
τὸν |
| [141] |
εἶναι
τοὺς
παραβαίνοντας,
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
ἄλλως
ἐδύνατο
γενέσθαι,
φθάσας
διὰ |
| [103] |
αὐτῶν·
κἀκεῖ
ἦσαν
ἀπελθόντες
ἄχρις
|
ἂν |
ἀπέθανεν
ὁ
ἀποκτείνας
τὰ
ἐν |
| [68] |
οἶκον
τῶν
δώδεκα
φυλῶν,
ἴσως
|
ἂν |
ἀπορίαν
εἶχε
τὸ
πρᾶγμα·
ἐπειδὴ |
| [130] |
οὓς
μὴ
ἀπεμνημόνευσα
πρότερον,
εἴποιμ'
|
ἂν |
ἄρτι·
εἰσὶ
δὲ
εἰρημένοι
ὑπὸ |
| [5] |
ἔτι·
αἱ
δὲ
κολάζονται,
ἔστ'
|
ἂν |
αὐτὰς
καὶ
εἶναι
καὶ
κολάζεσθαι |
| [78] |
ἐκεῖ
ἅμα
τῷ
παιδίῳ,
ἄχρις
|
ἂν |
αὐτοῖς
πάλιν
ἀποκαλυφθῇ
ἐπανελθεῖν
εἰς |
| [68] |
ἀεὶ
μένειν,
ἐγὼ
μὲν
οὐδὲν
|
ἂν |
βλαβείην·
τὰ
δὲ
αὐτὰ
ἀεὶ |
| [72] |
λέγει
ὁ
θεὸς
τῶν
δυνάμεων·
|
ἂν |
δὲ
μὴ
πιστεύσητε
αὐτῷ
μηδὲ |
| [68] |
ἔν
τισιν
ἀληθῆ;
Ἃ
γὰρ
|
ἂν |
διαρρήδην
ἐν
ταῖς
γραφαῖς
φαίνονται |
| [137] |
ἐρρέθη,
ἀλλὰ
πάλιν
αὐτὸ
ἐπεξεργάσασθαι
|
ἂν |
δίκαιον
εἶναί
μοι
δοκεῖ.
~Γινώσκετε |
| [126] |
ἐγνώκειτε,
ὦ
Τρύφων,
ἔφην,
οὐκ
|
ἂν |
ἐβλασφημεῖτε
εἰς
αὐτὸν
ἤδη
καὶ |
| [14] |
τῷ
εὑρίσκειν
αὐτὸν
ἐπικαλέσασθε,
ἡνίκα
|
ἂν |
ἐγγίζῃ
ὑμῖν.
Ἀπολιπέτω
ὁ
ἀσεβὴς |
| [62] |
ὑμῖν
λεγομένη
αἵρεσις
δογματίζει
φαίην
|
ἂν |
ἐγὼ
ἀληθὲς
εἶναι,
ἢ
οἱ |
| [68] |
ἐπεβαλόμην
ἀποδεικνύναι,
ἀνασχέσθαι
μου
οὐκ
|
ἂν |
ἔδει
ὑμᾶς·
εἰ
δὲ
γραφὰς |
| [16] |
τοὺς
νῦν
ἐπικρατοῦντας·
ὁσάκις
δὲ
|
ἂν |
ἐδυνήθητε,
καὶ
τοῦτο
ἐπράξατε.
Διὸ |
| [78] |
τινες
ἀρνήσασθαι
δύνανται.
Ὥστε
καλὸν
|
ἂν |
εἴη
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες,
ἃ |
| [93] |
πλησίον
ὡς
ἑαυτόν,
δίκαιος
ἀληθῶς
|
ἂν |
εἴη.
Ὑμεῖς
δὲ
οὔτε
πρὸς |
| [140] |
καὶ
δεσπότου
τῶν
ὅλων
οὐκ
|
ἂν |
εἶπεν·
Ἥξουσιν
ἀπὸ
δυσμῶν
καὶ |
| [140] |
ὄντα.
Ἦ
γὰρ
τοῦτο
οὐκ
|
ἂν |
εἶπεν
Ἠσαίας·
Καὶ
εἰ
μὴ |
| [56] |
περὶ
τῆς
παιδίσκης·
πάντα
ὅσα
|
ἂν |
εἴπῃ
σοι
Σάρρα,
ἄκουε
τῆς |
| [120] |
ὑμεῖς
ἐξηγεῖσθε
λέγοντες
εἰρῆσθαι·
Ἕως
|
ἂν |
ἔλθῃ
τὰ
ἀποκείμενα
αὐτῷ·
ἐπειδὴ |
| [52] |
ἐκ
τῶν
μηρῶν
αὐτοῦ,
ἕως
|
ἂν |
ἔλθῃ
τὰ
ἀποκείμενα
αὐτῷ·
καὶ |
| [120] |
ἐξηγήσαντο
οἱ
ἑβδομήκοντα,
ἀλλ'
Ἕως
|
ἂν |
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται.
ἐπειδὴ
δὲ |
| [120] |
Χριστοῦ
ἡ
προφητεία
προεκήρυσσεν·
Ἕως
|
ἂν |
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται·
καὶ
αὐτὸς |
| [120] |
ἐκ
τῶν
μηρῶν
αὐτοῦ,
ἕως
|
ἂν |
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται·
καὶ
αὐτὸς |
| [8] |
οὐδὲ
ἔχει
δύναμίν
τινα,
μέχρις
|
ἂν |
ἐλθὼν
Ἠλίας
χρίσῃ
αὐτὸν
καὶ |
| [6] |
ἀληθὲς
οὕτως
ἔχει·
μάθοις
δ'
|
ἂν |
ἐντεῦθεν.
ἡ
ψυχὴ
ἤτοι
ζωή |
| [14] |
ἔσται
τὸ
ῥῆμά
μου,
ὃ
|
ἂν |
ἐξέλθῃ
ἐκ
τοῦ
στόματός
μου· |
| [5] |
ἐπεὶ
εἰ
ἀγέννητοι
ἦσαν,
οὔτ'
|
ἂν |
ἐξημάρτανον
οὔτε
ἀφροσύνης
ἀνάπλεῳ
ἦσαν, |
| [126] |
εἰρημένα
ὑπὸ
τῶν
προφητῶν,
οὐκ
|
ἂν |
ἐξηρνεῖσθε
αὐτὸν
εἶναι
θεόν,
τοῦ |
| [50] |
ἔχειν
ἀποκρίνεσθαι
πρὸς
πάντα
ἃ
|
ἂν |
ἐπερωτηθῇς.
Ἀπόκριναι
οὖν
μοι
πρότερον, |
| [141] |
ἄνθρωποι,
κατὰ
πᾶσαν
γῆν,
ἔνθα
|
ἂν |
ἐπιδημήσωσιν
ἢ
προσπεμφθῶσιν,
ἀγόμενοι
ὀνόματι |
| [102] |
ἐκλείψει
ἐξ
αὐτῶν
πάντα
ὅσα
|
ἂν |
ἐπιθῶνται
ποιεῖν.
Καὶ
τό
τε
|
| [87] |
μανθάνειν
περὶ
τούτων
αὐτῶν
ὧν
|
ἂν |
ἐρωτῶ.
Εἰπὲ
οὖν
μοι,
διὰ |
| [64] |
φιλέριστος
καὶ
κενὸς
ὑπῆρχον,
οὐκ
|
ἂν |
ἔτι
προσέμενον
κοινωνῶν
ὑμῖν
τῶν |
| [19] |
σαρκὸς
προσενέγκαντος
θυσίας
Ἅβελ,
οὐδ'
|
ἂν |
εὐηρέστησεν
ἐν
ἀκροβυστίᾳ
Ἑνώχ,
καὶ |
| [4] |
ἐκεῖνος,
εὖ
ἴσθι
ὅτι
πολὺ
|
ἂν |
εὐλογώτερον
ἐκεῖνα
τῷ
ἡμετέρῳ
σώματι |
| [5] |
τις
ἦν
ἐν
αὐτοῖς,
οὐκ
|
ἂν |
εὕροις
ἀναζητῶν
τὸ
αἴτιον
τῆς |
| [1] |
τὰ
πολλὰ
διάγων.
Καὶ
τί
|
ἂν, |
ἔφην
ἐγώ,
τοσοῦτον
ἐκ
φιλοσοφίας |
| [3] |
ἴδοις
αὐτό,
ἀλλ'
οὐδὲ
λόγον
|
ἂν |
ἔχοις
εἰπεῖν
αὐτοῦ
τινα
εἰ |
| [64] |
τῶν
γραφῶν
εἰ
προσεσχήκειτε,
ἐνενοήκειτε
|
ἂν |
ἤδη,
κἀμὲ
δῆλον
ὅτι
περὶ |
| [119] |
~Ἐγώ
τε
αὖ
εἶπον·
Οἴεσθε
|
ἂν |
ἡμᾶς
ποτε,
ὦ
ἄνδρες,
νενοηκέναι |
| [81] |
Ἀδὰμ
εἴρητο,
ὅτι
ᾗ
δ'
|
ἂν |
ἡμέρᾳ
φάγῃ
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου, |
| [64] |
δῆλον
ὅτι
περὶ
τούτου
οὐκ
|
ἂν |
ἠρωτήσατε.
Πάλιν
δὲ
ἐρῶ
τὰ |
| [65] |
ἐμοὶ
πεῖσαι
ἀγωνίσομαι.
Ὅπως
δ'
|
ἂν |
ᾖς
προτεθεικὼς
τὸ
πρόβλημα,
θεὸς |
| [123] |
υἱοὶ
ἄνομοι
καὶ
ῥεμβεύοντες
οὐκ
|
ἂν |
ἦτε,
δυσωπούμενοι
ἀκούειν
ἑκάστοτε
λέγοντος |
| [1] |
τοῦ
καθ'
ἕκαστα,
ἐπεὶ
οὐδ'
|
ἂν |
ηὐχόμεθα
αὐτῷ
δι'
ὅλης
νυκτὸς |
| [5] |
οὔτε
δυνάμει
οὔτε
τιμῇ
προκριθείη
|
ἂν |
θατέρου
τὸ
ἕτερον.
Ὅθεν
οὐδὲ |
| [123] |
καὶ
οὐ
μὴ
θραυσθήσεται,
ἕως
|
ἂν |
θῇ
ἐπὶ
τῆς
γῆς
κρίσιν· |
| [135] |
ἀναλήψει,
καὶ
οὐ
θραυσθήσεται,
ἕως
|
ἂν |
θῇ
ἐπὶ
τῆς
γῆς
κρίσιν· |
| [32] |
αὐτὸν
ἐν
δεξιᾷ
αὐτοῦ,
ἕως
|
ἂν |
θῇ
τοὺς
ἐχθροὺς
ὑποπόδιον
τῶν |
| [36] |
ἐν
δεξιᾷ
τοῦ
πατρός,
ἕως
|
ἂν |
θῇ
τοὺς
ἐχθροὺς
ὑποπόδιον
τῶν |
| [127] |
Κάθου
ἐκ
δεξιῶν
μου,
ἕως
|
ἂν |
θῶ
τοὺς
ἐχθρούς
σου
ὑποπόδιον |
| [32] |
Κάθου
ἐκ
δεξιῶν
μου,
ἕως
|
ἂν |
θῶ
τοὺς
ἐχθρούς
σου
ὑποπόδιον |
| [83] |
Κάθου
ἐκ
δεξιῶν
μου,
ἕως
|
ἂν |
θῶ
τοὺς
ἐχθρούς
σου
ὑποπόδιον |
| [83] |
Κάθου
ἐκ
δεξιῶν
μου,
ἕως
|
ἂν |
θῶ
τοὺς
ἐχθρούς
σου
ὑποπόδιον |
| [56] |
Κάθου
ἐκ
δεξιῶν
μου,
ἕως
|
ἂν |
θῶ
τοὺς
ἐχθρούς
σου
ὑποπόδιον |
| [57] |
βεβρωκέναι,
οὕτως
ἂν
λέγοι
ὡς
|
ἂν |
καὶ
αὐτοὶ
εἴποιμεν
ἐπὶ
πυρὸς |
| [140] |
ἐγκατέλιπεν
ἡμῖν
σπέρμα,
ὡς
Σόδομα
|
ἂν |
καὶ
Γόμορρα
ἐγενήθημεν·
καὶ
Ἰεζεκιήλ· |
| [68] |
μὴ
οὕτω
γεγράφθαι·
ἃ
δὲ
|
ἂν |
καὶ
ἕλκειν
πρὸς
ἃ
νομίζουσι |
| [93] |
οὖν
τῷ
πλησίον
καὶ
εὔξαιτ'
|
ἂν |
καὶ
ἐργάσαιτο
γενέσθαι,
ἅπερ
καὶ |
| [8] |
ταῦτα
φιλόσοφος
ἐγώ.
βουλοίμην
δ'
|
ἂν |
καὶ
πάντας
ἴσον
ἐμοὶ
θυμὸν |
| [74] |
ὑμᾶς
ὄντως
κεκλῆσθαι·
οὕτως
γὰρ
|
ἂν |
καὶ
πολλὰ
ἄλλα
νοῆσαι
τῶν |
| [4] |
ὅτι
κολάζονται
οὕτως,
καὶ
ἐφοβοῦντο
|
ἂν |
καὶ
τὸ
τυχὸν
ἐξαμαρτεῖν
ὕστερον. |
| [122] |
διὰ
Ἰησοῦ
πεφωτισμένους.
Ἦ
γὰρ
|
ἂν |
κἀκείνοις
ἐμαρτύρει
ὁ
Χριστός·
νῦν |
| [15] |
ἄνθρωπον
τὴν
ψυχὴν
αὐτοῦ·
οὐδ'
|
ἂν |
κάμψῃς
ὡς
κρίκον
τὸν
τράχηλόν |
| [14] |
τῆς
διανοίας
μου.
Ὡς
γὰρ
|
ἂν |
καταβῇ
χιὼν
ἢ
ὑετὸς
ἐκ |
| [112] |
Ἐπεὶ
καὶ
Μωυσῆς
οὕτω
παράνομος
|
ἂν |
κριθείη·
αὐτὸς
γὰρ
παραγγείλας
μηδενὸς |
| [133] |
ὅλων,
μισεῖτε
καὶ
φονεύετε,
ὁσάκις
|
ἂν |
λάβητε
ἐξουσίαν,
ἀδιαλείπτως
δὲ
καταρᾶσθε |
| [57] |
λόγος,
ὁ
λέγων
βεβρωκέναι,
οὕτως
|
ἂν |
λέγοι
ὡς
ἂν
καὶ
αὐτοὶ |
| [68] |
ἀποδείξω
ψεύδεσθαι
αὐτούς.
Ἃς
δ'
|
ἂν |
λέγωμεν
αὐτοῖς
γραφάς,
αἳ
διαρρήδην |
| [14] |
οὐρανοῦ
καὶ
οὐκ
ἀποστραφήσεται,
ἕως
|
ἂν |
μεθύσῃ
τὴν
γῆν
καὶ
ἐκτέκῃ |
| [58] |
εἶπεν·
Οὐ
μή
σε
ἀποστείλω,
|
ἂν |
μή
με
εὐλογήσῃς.
Εἶπε
δὲ |
| [100] |
μὴ
ὁ
πατὴρ
καὶ
οἷς
|
ἂν |
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
Ἀπεκάλυψεν
οὖν |
| [120] |
τὴν
εὐλογίαν
Ἰούδα
καταμάθοις,
ἴδοις
|
ἂν |
ὃ
λέγω.
Μερίζεται
γὰρ
τὸ |
| [57] |
κατασκευασθέντα
καὶ
παρατεθέντα,
καὶ
σὺ
|
ἂν |
ὁμολογήσειας.
Κἀγὼ
ἀπεκρινάμην·
Ὅτι
μὲν |
| [4] |
εἰς
ἕτερα
σώματα·
ᾔδεσαν
γὰρ
|
ἂν |
ὅτι
κολάζονται
οὕτως,
καὶ
ἐφοβοῦντο |
| [57] |
ὅτι
ἄρτον
ἀγγέλων
ἔφαγον)
εἴποιμ'
|
ἂν |
ὅτι
ὁ
λόγος,
ὁ
λέγων |
| [127] |
πρὶν
τὸν
κόσμον
γενέσθαι.
Πῶς
|
ἂν |
οὖν
οὗτος
ἢ
λαλήσειε
πρός |
| [90] |
ἔφησαν·
Καὶ
ὡμολογήθη
ἡμῖν.
Ἀκούοις
|
ἂν |
οὖν,
φημί,
τὸ
μετὰ
τοῦτο. |
| [103] |
παιδίον,
καὶ
εἶναι
ἐκεῖ
ἄχρις
|
ἂν |
πάλιν
αὐτοῖς
ἀποκαλυφθῇ
ἐπανελθεῖν
εἰς |
| [57] |
βεβρώκασιν.
Ὥστε
οὐδὲ
ἐνταῦθα
ἀπορήσαιμεν
|
ἂν |
περὶ
οὐδενός,
εἰ
τροπολογίας
ἔμπειροι |
| [135] |
λεγόμενον,
οὐχ
ὡς
οἰηθείη
τις
|
ἂν |
περὶ
τοῦ
λαοῦ
λέγεσθαι.
Οὐ |
| [2] |
τοὺς
πολλοὺς
λέληθεν;
Οὐ
γὰρ
|
ἂν |
Πλατωνικοὶ
ἦσαν
οὐδὲ
Στωϊκοὶ
οὐδὲ |
| [48] |
ἀποφαινόμενοι·
οἷς
οὐ
συντίθεμαι,
οὐδ'
|
ἂν |
πλεῖστοι
ταὐτά
μοι
δοξάσαντες
εἴποιεν, |
| [6] |
οὖν
ζωή
ἐστιν,
ἄλλο
τι
|
ἂν |
ποιήσειε
ζῆν,
οὐχ
ἑαυτήν,
ὡς |
| [58] |
σε
ἐν
ὁδῷ
πάσῃ
ᾗ
|
ἂν |
πορευθῇς,
καὶ
ἀποστρέψω
σε
εἰς |
| [3] |
τοῖον,
πολυειδὲς
καὶ
ποικίλον,
οὐκ
|
ἂν |
πρότερον
εἰδείης
ἢ
ἴδοις
αὐτό, |
| [87] |
ὑπὸ
σοῦ
λεγόμενα,
πυνθάνεσθαι
ὅσα
|
ἂν |
πυνθάνωμαι,
ἀλλὰ
βούλεσθαι
μανθάνειν
περὶ |
| [14] |
μου·
οὐ
μὴ
ἀποστραφῇ,
ἕως
|
ἂν |
συντελεσθῇ
πάντα
ὅσα
ἠθέλησα,
καὶ |
| [18] |
περιτομήν.
Ἡμεῖς
γὰρ
καὶ
ταύτην
|
ἂν |
τὴν
περιτομὴν
τὴν
κατὰ
σάρκα |
| [123] |
τὸν
νόμον
ἔγνωτε.
Ηὐλαβεῖσθε
γὰρ
|
ἂν |
τὴν
τοῦ
θεοῦ
ὀργήν,
καὶ |
| [93] |
τιμήσει
θεόν·
καὶ
ἄγγελον
ἐκεῖνον
|
ἂν |
τιμήσῃ
θεοῦ
βουλομένου,
τὸν
ἀγαπώμενον |
| [11] |
διὰ
τοῦ
νόμου·
ἦ
γὰρ
|
ἂν |
τὸ
αὐτὸ
ὑμῖν
ἐποιοῦμεν.
Νυνὶ |
| [110] |
ὁμολογίας,
δῆλόν
ἐστιν,
ἀλλ'
ὅσῳπερ
|
ἂν |
τοιαῦτά
τινα
γίνηται,
τοσούτῳ
μᾶλλον |
| [141] |
ὀνόματι
γάμου
γυναῖκας,
πολὺ
μᾶλλον
|
ἂν |
τῷ
Δαυεὶδ
τοῦτο
συνεχωρεῖτο
πράξειν. |
| [47] |
Ἰησοῦς
Χριστὸς
εἶπεν·
Ἐν
οἷς
|
ἂν |
ὑμᾶς
καταλάβω,
ἐν
τούτοις
καὶ |
| [1] |
τοσοῦτον
ἐκ
φιλοσοφίας
σύ
τ'
|
ἂν |
ὠφεληθείης,
ὅσον
παρὰ
τοῦ
σοῦ |
| [142] |
ἦν
τοῦτο
ποιεῖν
ἡμᾶς,
μάλλον
|
ἂν |
ὠφελήθημεν,
ἐξετάζοντες
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους· |
| [107] |
ἀνὰ
μέσον
δεξιᾶς
αὐτῶν
καὶ
|
ἀνὰ |
μέσον
ἀριστερᾶς
αὐτῶν,
καὶ
κτήνη |
| [102] |
εἰπεῖν
ὅτι
Καὶ
ἔχθραν
θήσω
|
ἀνὰ |
μέσον
αὐτοῦ
καὶ
τῆς
γυναικός, |
| [107] |
μυριάδες
ἀνδρῶν,
οἳ
οὐκ
ἔγνωσαν
|
ἀνὰ |
μέσον
δεξιᾶς
αὐτῶν
καὶ
ἀνὰ |
| [21] |
ἁγιάζετε,
καὶ
ἔσται
εἰς
σημεῖον
|
ἀνὰ |
μέσον
ἐμοῦ
καὶ
ὑμῶν
τοῦ |
| [109] |
κυρίου
ἐξ
Ἰερουσαλήμ,
καὶ
κρινεῖ
|
ἀνὰ |
μέσον
λαῶν
πολλῶν
καὶ
ἐλέγξει |
| [58] |
τοὺς
τράγους
καὶ
τοὺς
κριοὺς
|
ἀναβαίνοντας |
ἐπὶ
τὰ
πρόβατα
καὶ
τὰς |
| [58] |
οἱ
τράγοι
καὶ
οἱ
κριοί,
|
ἀναβαίνοντες |
ἐπὶ
τὰ
πρόβατα
καὶ
τὰς |
| [26] |
Βοσόρ;
Οὗτος
ὡραῖος
ἐν
στολῇ,
|
ἀναβαίνων |
βίᾳ
μετὰ
ἰσχύος;
Ἐγὼ
διαλέγομαι |
| [126] |
καὶ
γεννηθέντα
καὶ
παθόντα
καὶ
|
ἀναβάντα |
εἰς
τὸν
οὐρανόν·
ὃς
καὶ |
| [17] |
αὐτὸν
ἀναστάντα
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
|
ἀναβάντα |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
ὡς
αἱ |
| [85] |
καὶ
ἀναστάντος
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
|
ἀναβάντος |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
πᾶν
δαιμόνιον |
| [39] |
δόματα
παρὰ
τοῦ
εἰς
ὕψος
|
ἀναβάντος |
Χριστοῦ
ὑμᾶς,
τοὺς
σοφοὺς
ἐν |
| [36] |
ἐστι
βασιλεὺς
τῆς
δόξης,
καὶ
|
ἀναβὰς |
καθίσῃ
ἐν
δεξιᾷ
τοῦ
πατρός, |
| [38] |
εἶτα
ἄνθρωπον
γενόμενον
σταυρωθῆναι,
καὶ
|
ἀναβεβηκέναι |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
καὶ
πάλιν |
| [127] |
τὸν
ἀγέννητον
θεὸν
καταβεβηκέναι
ἢ
|
ἀναβεβηκέναι |
ποθέν.
Ὁ
γὰρ
ἄρρητος
πατὴρ |
| [72] |
ἡμῶν.
Καὶ
ἐὰν
διανοηθῆτε
καὶ
|
ἀναβῇ |
ὑμῶν
ἐπὶ
τὴν
καρδίαν,
ὅτι |
| [50] |
τὸν
αἰῶνα.
Ἐπ'
ὄρους
ὑψηλοῦ
|
ἀνάβηθι, |
ὁ
εὐαγγελιζόμενος
Σιών·
ὕψωσον
τῇ |
| [103] |
οὗτος
ὁ
διάβολος
ἅμα
τῷ
|
ἀναβῆναι |
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ
ποταμοῦ
τοῦ |
| [36] |
ἐπὶ
ποταμῶν
ἡτοίμασεν
αὐτήν.
Τίς.
|
Ἀναβήσεται |
εἰς
τὸ
ὄρος
τοῦ
κυρίου, |
| [87] |
τῆς
ῥίζης
Ἰεσσαί,
καὶ
ἄνθος
|
ἀναβήσεται |
ἐκ
τῆς
ῥίζης
Ἰεσσαί,
καὶ |
| [14] |
κλάδοις,
καὶ
ἀντὶ
τῆς
στοιβῆς
|
ἀναβήσεται |
κυπάρισσος,
ἀντὶ
δὲ
τῆς
κονύζης |
| [14] |
κυπάρισσος,
ἀντὶ
δὲ
τῆς
κονύζης
|
ἀναβήσεται |
μυρσίνη,
καὶ
ἔσται
κύριος
εἰς |
| [133] |
τὸ
ἄνθος
αὐτῶν
ὡς
κονιορτὸς
|
ἀναβήσεται· |
οὐ
γὰρ
ἠθέλησαν
τὸν
νόμον |
| [27] |
ἔσῃ
πεποιθὼς
ἐπὶ
κύριον,
καὶ
|
ἀναβιβάσει |
σε
ἐπὶ
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς |
| [110] |
τὰ
καρποφορήσαντα
μέρη,
εἰς
τὸ
|
ἀναβλαστῆσαι |
ἑτέρους
κλάδους
καὶ
εὐθαλεῖς
καὶ |
| [126] |
μεσημβρίας.
Εἶτα
ταῦτα
εἰπὼν
ἐπιφέρει·
|
Ἀναβλέψας |
δὲ
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
εἶδε
καὶ |
| [56] |
τῇ
θύρᾳ
τῆς
σκηνῆς
μεσημβρίας.
|
Ἀναβλέψας |
δὲ
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
εἶδε,
καὶ |
| [62] |
ὡς
ἦν
Ἰησοῦς
ἐν
Ἰεριχώ,
|
ἀναβλέψας |
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
ὁρᾷ
ἄνθρωπον
ἑστηκότα |
| [58] |
Τί
ἐστι,
κύριε;
Καὶ
εἶπεν·
|
Ἀνάβλεψον |
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
σου
καὶ
ἴδε |
| [86] |
ταύτης
ἀπὸ
τῆς
πέτρας
ὕδωρ
|
ἀναβλύσαν |
ἑώρα·
καὶ
ξύλον
βαλὼν
εἰς |
| [15] |
εὐαρεστῆτε.
Κέκραγε
δὲ
Ἠσαίας
οὕτως·
|
Ἀναβόησον |
ἐν
ἰσχύϊ
καὶ
μὴ
φείσῃ, |
| [109] |
ἔθνη
πολλά,
καὶ
ἐροῦσι·
Δεῦτε,
|
ἀναβῶμεν |
εἰς
τὸ
ὄρος
κυρίου
καὶ |
| [65] |
ἐγὼ
ἀναγγέλλω,
καὶ
πρὸ
τοῦ
|
ἀναγγεῖλαι |
ἐδηλώθη
ὑμῖν.
Ὑμνήσατε
τῷ
θεῷ |
| [73] |
ἐξ
ἡμέρας
τὸ
σωτήριον
αὐτοῦ.
|
Ἀναγγείλατε |
ἐν
τοῖς
ἔθνεσι
τὴν
δόξαν |
| [58] |
Ἠρώτησε
δὲ
Ἰακὼβ
καὶ
εἶπεν·
|
Ἀνάγγειλόν |
μοι
τὸ
ὄνομά
σου.
Καὶ |
| [15] |
ὕψωσον
τὴν
φωνήν
σου
καὶ
|
ἀνάγγειλον |
τῷ
γένει
μου
τὰ
ἁμαρτήματα |
| [129] |
ἐν
τῇ
Σοφίᾳ
εἴρηται·
Ἐὰν
|
ἀναγγείλω |
ὑμῖν
τὰ
καθ'
ἡμέραν
γινόμενα, |
| [61] |
διὰ
Σολομῶνος
φήσαντος
ταῦτα·
Ἐὰν
|
ἀναγγείλω |
ὑμῖν
τὰ
καθ'
ἡμέραν
γινόμενα, |
| [131] |
Ἐπερώτησον
τὸν
πατέρα
σου,
καὶ
|
ἀναγγελεῖ |
σοι,
τοὺς
πρεσβυτέρους
σου,
καὶ |
| [70] |
λήψεται
τρόμος
τοὺς
ἀσεβεῖς.
Τίς
|
ἀναγγελεῖ |
ὑμῖν
τὸν
τόπον
τὸν
αἰώνιον; |
| [64] |
ῥῆμα,
καὶ
νὺξ
τῇ
νυκτὶ
|
ἀναγγέλλει |
γνῶσιν.
Οὐκ
εἰσὶ
λαλιαὶ
οὐδὲ |
| [64] |
θεοῦ,
ποίησιν
δὲ
χειρῶν
αὐτοῦ
|
ἀναγγέλλει |
τὸ
στερέωμα.
Ἡμέρα
τῇ
ἡμέρᾳ |
| [65] |
ἰδοὺ
ἥκει,
καινὰ
ἃ
ἐγὼ
|
ἀναγγέλλω, |
καὶ
πρὸ
τοῦ
ἀναγγεῖλαι
ἐδηλώθη |
| [65] |
ἀρετὰς
αὐτοῦ
ἐν
ταῖς
νήσοις
|
ἀναγγελοῦσι. |
Κύριος
ὁ
θεὸς
τῶν
δυνάμεων |
| [22] |
διαθήκην
αὐτοῦ
ἐπὶ
θυσίαις.
Καὶ
|
ἀναγγελοῦσιν |
οἱ
οὐρανοὶ
τὴν
δικαιοσύνην
αὐτοῦ, |
| [56] |
ὑπολειφθεὶς
προσωμίλει
τῷ
Ἀβραὰμ
τὰ
|
ἀναγεγραμμένα |
ὑπὸ
Μωυσέως·
οὗ
καὶ
αὐτοῦ |
| [126] |
Ἰακὼβ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
πατριάρχαις,
|
ἀναγεγραμμένος |
θεός,
ἔλεγον.
Ἐπέφερον
δέ,
εἰ |
| [45] |
τοῦ
λαοῦ
διαταχθέντα
γίνεσθαι
ὁμοίως
|
ἀναγέγραπται, |
ἃ
καὶ
ἔπραττον
οἱ
ὑπὸ |
| [33] |
Μελχισεδὲκ
ἱερεὺς
ὑψίστου
ὑπὸ
Μωυσέως
|
ἀναγέγραπται |
γεγενῆσθαι,
καὶ
οὗτος
τῶν
ἐν |
| [138] |
πάλιν
ἄλλου
γένους
γέγονε,
τοῦ
|
ἀναγεννηθέντος |
ὑπ'
αὐτοῦ
δι'
ὕδατος
καὶ |
| [55] |
δόξουσιν
εἶναι,
καίπερ
καθ'
ἡμέραν
|
ἀναγινωσκόμεναι |
ὑφ'
ὑμῶν,
ὡς
καὶ
ἐκ |
| [29] |
γὰρ
αὐτοῖς
πειθόμεθα,
ὑμεῖς
δὲ
|
ἀναγινώσκοντες |
οὐ
νοεῖτε
τὸν
ἐν
αὐτοῖς |
| [113] |
λέληθέ
σε
ὁ
Χριστός,
καὶ
|
ἀναγινώσκων |
οὐ
συνίης,
οὐδὲ
νῦν,
ἀκούων |
| [23] |
αἱ
γραφαὶ
καὶ
τὰ
πράγματα
|
ἀναγκάζει |
ἡμᾶς
ὁμολογεῖν.
Ὥστε
δικαίως
εἴρητο |
| [57] |
Ὅτι
μὲν
ἡ
γραφὴ
τοῦτο
|
ἀναγκάζει |
ὁμολογεῖν
ἡμᾶς,
φαίνεται,
ὅτι
δὲ |
| [5] |
ὄφεις
καὶ
κύνας,
οὐδὲ
μὴν
|
ἀναγκάζεσθαι |
αὐτὰς
θέμις,
εἴπερ
εἰσὶν
ἀγέννητοι. |
| [49] |
Μάλιστα.
Ἐὰν
οὖν
ὁ
λόγος
|
ἀναγκάζῃ |
ὁμολογεῖν
ὅτι
δύο
παρουσίαι
τοῦ |
| [9] |
ὀνείδη,
κἂν
ὁ
δεινότατος
ἀπειπεῖν
|
ἀναγκάζῃ |
τύραννος·
παρεστῶτι
γὰρ
δείξω
ὅτι |
| [68] |
ταύτας
εἰς
Χριστὸν
μὲν
εἰρῆσθαι
|
ἀναγκαζόμενοι |
συντίθενται,
τοῦτον
δὲ
μὴ
εἶναι |
| [47] |
τὸν
διὰ
Μωυσέως
διαταχθέντα
νόμον
|
ἀναγκάζουσι |
ζῆν
τοὺς
ἐξ
ἐθνῶν
πιστεύοντας |
| [67] |
ὁ
Τρύφων
ἔφη·
Αἱ
γραφαὶ
|
ἀναγκάζουσί |
με
ὁμολογεῖν.
Ὁμοίως
δὲ
ἀνερωτῶ |
| [137] |
δικαιοπραξίας
ἔργον,
ὡς
οἱ
λόγοι
|
ἀναγκάζουσι. |
Συμφάμενοι
οὖν
μὴ
λοιδορῆτε
ἐπὶ |
| [68] |
τὰ
ἐπιτρέχοντα,
συνθέσθαι
δεῖ
οἷς
|
ἀναγκάζουσιν |
ἡμᾶς
αἱ
γραφαί.
Κἀγὼ
πρὸς |
| [67] |
τοῦτο,
ἔφη,
αἱ
γραφαὶ
ὁμοίως
|
ἀναγκάζουσιν |
ὁμολογεῖν
ἡμᾶς.
Καὶ
ὅτι,
φημί, |
| [32] |
ἀνθρώπου
παραλαμβάνοντα
τὴν
αἰώνιον
βασιλείαν
|
ἀναγκάζουσιν· |
οὗτος
δὲ
ὁ
ὑμέτερος
λεγόμενος |
| [19] |
ζητοῦμεν,
φυλάσσετε.
Οὐ
γὰρ
πᾶσιν
|
ἀναγκαία |
αὕτη
ἡ
περιτομή,
ἀλλ'
ὑμῖν |
| [2] |
ἐπαινέσας
ταῦτα
τὰ
μαθήματα
καὶ
|
ἀναγκαῖα |
εἰπὼν
ἀπέπεμπέ
με,
ἐπεὶ
αὐτῷ |
| [19] |
Δαυεὶδ
μεμήνυκεν.
Ὑμῖν
οὖν
μόνοις
|
ἀναγκαία |
ἦν
ἡ
περιτομὴ
αὕτη,
ἵνα |
| [19] |
ἐκείνης
δεόμεθα.
Εἰ
γὰρ
ἦν
|
ἀναγκαία, |
ὡς
δοκεῖτε,
οὐκ
ἂν
ἀκρόβυστον |
| [2] |
(οὐδὲ
γὰρ
αὐτὸς
ἠπίστατο,
οὐδὲ
|
ἀναγκαίαν |
ἔλεγε
ταύτην
εἶναι
τὴν
μάθησιν) |
| [45] |
τοῖς
λόγοις
τούτοις
οἷς
λέγεις
|
ἀναγκαίοις |
οὖσιν
ἐξετασθῆναι,
ἀλλ'
οὖν
κατεπείγοντος |
| [58] |
ἀνθρώπου
αὐτῷ
τῷ
Ἰακὼβ
παλαίσας,
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι
εἰπεῖν
ὑμῖν
λογιζόμενος,
λέγω. |
| [56] |
τὴν
δρῦν
ἐπαναστρέψαι,
ὡς
προηπίστατο
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι
τῷ
Ἀβραὰμ
συμβουλεῦσαι
ἅπερ |
| [68] |
τοσαύτην
ζήτησιν
ἐποιησάμεθα;
Κἀγὼ
πάλιν·
|
Ἀναγκαῖόν |
ἐστι
καὶ
ταῦτα
ὑμᾶς
ἐρωτῆσαι, |
| [67] |
τοὺς
φιλαλήθεις,
ἀλλὰ
μὴ
φιλέριδας,
|
ἀναγκαῖον. |
Κἀγώ·
Οὐκ
οἶδ'
ὅπως,
ἔφην, |
| [56] |
τοῖς
σὺν
αὐτῷ
πεποίημαι,
λέγειν
|
ἀναγκαῖον. |
Τότε
οὖν
ἦλθον
ἐπὶ
τὰ |
| [70] |
δὲ
εἰρημένους
λόγους
τοῦ
Ἠσαίου
|
ἀναγκαίως |
ἀνιστορήσω
ὑμῖν,
ὅπως
ἐξ
αὐτῶν |
| [69] |
ταῦτα
ποιήσειν,
καὶ
μιᾶς
τινὸς
|
ἀναγκαίως |
ἐπιμνησθήσομαι,
ἐξ
ἧς
καὶ
συνεῖναι |
| [5] |
Εἰ
δὲ
ὁ
κόσμος
γεννητός,
|
ἀνάγκη |
καὶ
τὰς
ψυχὰς
γεγονέναι
καὶ |
| [56] |
τὸν
ὀφθέντα
τῷ
Ἀβραὰμ
λέγειν
|
ἀνάγκη. |
Οὐ
διὰ
τοῦτο,
ἔφην,
μόνον, |
| [32] |
καὶ
τὸν
κύριον
πάντων
πατέρα
|
ἀνάγοντα |
αὐτὸν
ἀπὸ
τῆς
γῆς
καὶ |
| [69] |
οὐχὶ
τὴν
προλελεγμένην
ὑπὸ
Μωυσέως
|
ἀναγραφεῖσαν |
Ἰακὼβ
τοῦ
πατριάρχου
προφητείαν
μεμιμῆσθαι |
| [99] |
τὴν
γνῶσιν
πάντων
διὰ
τοῦ
|
ἀναγραφῆναι |
ἐλθεῖν,
καὶ
οὕτως
ἐσήμαινεν
οὐκ |
| [131] |
περὶ
οὗ
εἶπεν
ὁ
θεὸς
|
ἀναγραφῆναι |
τὸ
γεγενημένον,
φήσας
καὶ
εἰς |
| [142] |
ἀλλ'
ἐπειδή,
φησί,
πρὸς
τῇ
|
ἀναγωγῆ |
εἶ
καὶ
καθ'
ἡμέραν
πλοῦν |
| [95] |
τῶν
ὅλων
τὰς
πάντων
κατάρας
|
ἀναδέξασθαι |
ἐβουλήθη,
εἰδὼς
ὅτι
ἀναστήσει
αὐτὸν |
| [110] |
κλάδους
καὶ
εὐθαλεῖς
καὶ
καρποφόρους
|
ἀναδίδωσι, |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
καὶ
ἐφ' |
| [88] |
ἀνήφθη
ἐν
τῷ
Ἰορδάνῃ,
καὶ
|
ἀναδύντος |
αὐτοῦ
ἀπὸ
τοῦ
ὕδατος
ὡς |
| [5] |
ἐν
αὐτοῖς,
οὐκ
ἂν
εὕροις
|
ἀναζητῶν |
τὸ
αἴτιον
τῆς
διαφορᾶς,
ἀλλ' |
| [91] |
δακόντων
τὸν
Ἰσραὴλ
ὄφεων
ἡ
|
ἀνάθεσις |
φαίνεται
γεγενημένη
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
τῶν |
| [105] |
θεόν,
τὸν
δυνάμενον
ἀποστρέψαι
πάντα
|
ἀναιδῆ |
πονηρὸν
ἄγγελον
μὴ
λαβέσθαι
ἡμῶν |
| [78] |
παῖδας
τοὺς
ἐν
Βηθλεὲμ
ἐκέλευσεν
|
ἀναιρεθῆναι. |
Καὶ
τοῦτο
ἐπεπροφήτευτο
μέλλειν
γίνεσθαι |
| [119] |
αὐτοὺς
κακά.
Καὶ
μετὰ
τὸ
|
ἀναιρεθῆναι |
τὸν
δίκαιον
ἐκεῖνον
ἡμεῖς
λαὸς |
| [91] |
δηλοῖ,
καὶ
ἐν
τῷ
Ἠσαίᾳ
|
ἀναιρεθήσεσθαι |
ὡς
πολέμιον
διὰ
τῆς
μεγάλης |
| [72] |
Ἰουδαῖοι
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Χριστοῦ,
|
ἀναιρεῖν |
αὐτὸν
σταυρώσαντες
βουλευσάμενοι,
καὶ
αὐτὸς |
| [95] |
καταρᾶσθε
καί,
ὁπόταν
ἐξουσίαν
ἔχητε,
|
ἀναιρεῖτε, |
πῶς
οὐχὶ
καὶ
τὸ
ἐκείνῳ |
| [35] |
Καὶ
γὰρ
ἃ
πάσχομεν
πάντα,
|
ἀναιρούμενοι |
ὑπὸ
τῶν
οἰκείων,
προεῖπεν
ἡμῖν |
| [96] |
καὶ
ἐνεργῆ
τὴν
κατάραν
ἐργάζονται,
|
ἀναιροῦντα |
τοὺς
μόνον
ὁμολογοῦντας
ἑαυτοὺς
εἶναι |
| [95] |
ἐπράξατε·
οὐδὲ
γὰρ
τοὺς
προφήτας
|
ἀναιροῦντες |
εὐσέβειαν
εἰργάσασθε.
Καὶ
μή
τις |
| [52] |
καὶ
γέγονε
καὶ
ἔπαθεν,
οὐδ'
|
ἀναισχύντως |
τολμήσετε
εἰπεῖν
ἢ
ἀποδεῖξαι
ἔχετε. |
| [94] |
σημείου
ἐσώζοντο
οἱ
ὀφιόδηκτοι,
καὶ
|
ἀναίτιός |
ἐστιν
ἀδικίας;
Μυστήριον
γὰρ
διὰ |
| [94] |
γενέσθαι
ὁ
θεὸς
ἐκέλευσε
καὶ
|
ἀναίτιός |
ἐστιν,
οὕτω
δὴ
καὶ
ἐν |
| [56] |
ὁ
καὶ
εἰπών·
Εἰς
ὥρας
|
ἀνακάμψω |
πρός
σε,
καὶ
τῇ
Σάρρᾳ |
| [120] |
ἀπὸ
δυσμῶν
καὶ
ἀνατολῶν,
καὶ
|
ἀνακλιθήσονται |
μετὰ
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ |
| [140] |
ἀπὸ
δυσμῶν
καὶ
ἀνατολῶν,
καὶ
|
ἀνακλιθήσονται |
μετὰ
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ |
| [76] |
ἀπὸ
ἀνατολῶν
καὶ
δυσμῶν,
καὶ
|
ἀνακλιθήσονται |
μετὰ
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ |
| [34] |
τοὺς
πτωχούς
σου
ἐν
κρίσει.
|
Ἀναλαβέτω |
τὰ
ὄρη
εἰρήνην
τῷ
λαῷ |
| [64] |
τοὺς
πτωχούς
σου
ἐν
κρίσει.
|
Ἀναλαβέτωσαν |
τὰ
ὄρη
τῷ
λαῷ
εἰρήνην |
| [48] |
τούτων
ὅσα
φρονεῖς
ἀκηκόαμεν,
εἶπεν.
|
Ἀναλαβὼν |
οὖν
τὸν
λόγον,
ὅθεν
ἐπαύσω, |
| [55] |
ἀπόρημα.
Τὰ
νῦν
δὲ
ἤδη
|
ἀναλαβὼν |
τὸν
λόγον
ἀπόδειξον
ἡμῖν
ὅτι |
| [66] |
ἐπίλοιπα
τοῦ
λόγου.
~Κἀγὼ
πάλιν
|
ἀναλαβὼν |
τὸν
λόγον,
ὁπόθεν
τὴν
ἀρχὴν |
| [92] |
τὰ
αὐτὰ
σχεδὸν
πάντα
βούλομαι
|
ἀναλαμβάνειν. |
Ἐπεί,
εἰ
μὴ
τοῦτό
ἐστι, |
| [45] |
ἐξετάσεις
καὶ
ἀποκρίσεις
τοὺς
λόγους
|
ἀναλαμβάνειν |
πειράσομαι
καὶ
πληροῦν.
Κἀκεῖνος·
Εἰπὲ |
| [22] |
ἐκδιηγῇ
τὰ
δικαιώματά
μου,
καὶ
|
ἀναλαμβάνεις |
τὴν
διαθήκην
μου
διὰ
στόματός |
| [80] |
τῷ
ἀποθνήσκειν
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν
|
ἀναλαμβάνεσθαι |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
μὴ
ὑπολάβητε |
| [116] |
Χριστοῦ
τοῦ
ἁγίου
ἀποδιδῶ
ὑμῖν,
|
ἀναλαμβάνω |
τὸν
λόγον
καί
φημι
κἀκείνην |
| [135] |
ἕως
οὗ
νῖκος
ἐξοίσει,
κρίσιν
|
ἀναλήψει, |
καὶ
οὐ
θραυσθήσεται,
ἕως
ἂν |
| [123] |
ἀλλὰ
εἰς
ἀλήθειαν
ἐξοίσει,
κρίσιν
|
ἀναλήψει |
καὶ
οὐ
μὴ
θραυσθήσεται,
ἕως |
| [65] |
αὐτοῦ
μόνῳ
τὴν
δόξαν
δίδωσιν.
|
Ἀναλήψομαι |
δὲ
βραχεῖς
τινας
λόγους,
ὦ |
| [67] |
τινὲς
τῶν
ἐντολῶν
τεθειμέναι
εἰσίν,
|
ἀναλύειν |
πειρώμενος.
Ἔφης
γὰρ
διὰ
τὸ |
| [128] |
καὶ
ἀεὶ
μένοντες
καὶ
μὴ
|
ἀναλυόμενοι |
εἰς
ἐκεῖνο
ἐξ
οὗπερ
γεγόνασιν, |
| [57] |
περὶ
τρόπου
βρώσεως,
παρ'
ὃν
|
ἀναλώσαντας |
τὰ
παρασκευαςθέντα
ὑπὸ
τοῦ
Ἀβραὰμ |
| [47] |
Ἰεζεκιὴλ
μηνύει,
ὡς
δίκαιον
καὶ
|
ἀναμάρτητον |
ἔχει·
καὶ
τὸν
ἀπὸ
εὐσεβείας |
| [102] |
δύνασθαι
σώζεσθαι,
ἀλλὰ
πρὸς
τὸ
|
ἀναμάρτητος |
εἶναι,
ὡς
Ἠσαίας
φησίν,
μηδὲ |
| [103] |
ἑνὸς
ἀνθρώπου
βοηθεῖν
αὐτῷ
ὡς
|
ἀναμαρτήτῳ |
βοηθὸς
ὑπῆρχε.
Καὶ
τὸ
Ἤνοιξαν |
| [110] |
δικαιοτάτῳ
καὶ
μόνῳ
ἀσπίλῳ
καὶ
|
ἀναμαρτήτῳ |
Χριστῷ
ὅτι
ἀπὸ
γῆς
αἰρόμεθα. |
| [44] |
ἁμαρτιῶν
διὰ
Ἠσαίου
κηρυχθὲν
λουτρὸν
|
ἀναμαρτήτως |
λοιπὸν
ζήσητε.
~Καὶ
ὁ
Τρύφων· |
| [115] |
καὶ
ἀντιλέγειν
μοι
ἔφην·
Πρῶτον
|
ἀνάμεινον |
καὶ
ἄκουσον
ἃ
λέγω.
Οὐ |
| [32] |
καὶ
τοιαῦται
ἔνδοξον
καὶ
μέγαν
|
ἀναμένειν |
τὸν
παρὰ
τοῦ
παλαιοῦ
τῶν |
| [11] |
τῶν
ἀπὸ
πάντων
τῶν
ἐθνῶν
|
ἀναμενόντων |
τὰ
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
ἀγαθά. |
| [55] |
ἀπόληται.
Προσέχετε
τοιγαροῦν
οἷσπερ
μέλλω
|
ἀναμιμνήσκειν |
ἀπὸ
τῶν
ἁγίων
γραφῶν,
οὐδὲ |
| [63] |
προφητειῶν,
οὓς
δι'
ὑμᾶς
πάλιν
|
ἀναμιμνησκόμενος |
καὶ
ἐξηγούμενος
πειράσομαι
καὶ
εἰς |
| [117] |
Χριστιανοὶ
παρέλαβον
ποιεῖν,
καὶ
ἐπ'
|
ἀναμνήσει |
δὲ
τῆς
τροφῆς
αὐτῶν
ξηρᾶς |
| [64] |
τοὺς
αὐτοὺς
τόπους
ἀνιέναι
ἐμηνύετο,
|
ἀναμνήσθητε, |
ἵνα
καὶ
θεὸν
ἄνωθεν
προελθόντα |
| [27] |
ἐπίτασιν,
διὰ
τῶν
αὐτῶν
εἰς
|
ἀνάμνησιν |
αὐτοῦ
καὶ
γνῶσιν
ὑμᾶς
καλεῖ. |
| [70] |
περὶ
τοῦ
ποτηρίου,
ὃ
εἰς
|
ἀνάμνησιν |
τοῦ
αἵματος
αὐτοῦ
παρέδωκεν
εὐχαριστοῦντας |
| [41] |
ἄρτου
τῆς
εὐχαριστίας,
ὃν
εἰς
|
ἀνάμνησιν |
τοῦ
πάθους,
οὗ
ἔπαθεν
ὑπὲρ |
| [70] |
ὁ
ἡμέτερος
Χριστὸς
ποιεῖν
εἰς
|
ἀνάμνησιν |
τοῦ
τε
σωματοποιήσασθαι
αὐτὸν
διὰ |
| [34] |
ὑπὸ
τοῦ
ἁγίου
πνεύματος
εἰρημένου
|
ἀναμνήσομαι, |
ὃν
εἰς
Σολομῶνα,
τὸν
γενόμενον |
| [65] |
δὲ
ὡς
εἴρηται
ὁ
λόγος
|
ἀναμνήσω |
ὑμᾶς,
ὅπως
καὶ
ἐξ
αὐτοῦ |
| [62] |
Μωυσέως
πάλιν
ἱστορήσω,
ἐξ
ὧν
|
ἀναμφιλέκτως |
πρός
τινα,
καὶ
ἀριθμῷ
ὄντα |
| [4] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
Αἱ
δὲ
|
ἀνάξιαι |
ταύτης
τῆς
θέας
κριθεῖσαι
τί |
| [76] |
ἄλλοις
λόγοις,
οἷς
καταδικάζειν
τοὺς
|
ἀναξίους |
μὴ
σώζεσθαι
μέλλει,
ἔφη
ἐρεῖν· |
| [9] |
ἡμεῖς
δέ,
ὑποχωρήσαντές
ποι
καὶ
|
ἀναπαυσάμενοι, |
περαίνωμεν
τὸν
λόγον.
ἔδοξε
καὶ |
| [121] |
ἀδίκως
ἀποστάντας,
τοὺς
δὲ
ἰδίους
|
ἀναπαύσει, |
ἀποδιδοὺς
αὐτοῖς
τὰ
προσδοκώμενα
πάντα; |
| [87] |
ἐκ
τῆς
ῥίζης
Ἰεσσαί,
καὶ
|
ἀναπαύσεται |
ἐπ'
αὐτὸν
πνεῦμα
θεοῦ,
πνεῦμα |
| [135] |
ποιμνίων,
καὶ
φάραγξ
Ἀχὼρ
εἰς
|
ἀνάπαυσιν |
βουκολίων
τῷ
λαῷ
οἳ
ἐζήτησάν |
| [87] |
ἀφ'
ὑμῶν,
καὶ
ἐν
τούτῳ
|
ἀνάπαυσιν |
λαβόντα
πάλιν,
ὡς
ἐπεπροφήτευτο
γενήσεσθαι |
| [87] |
αὐτόν,
ἀλλ'
ὡς
ἐπ'
ἐκεῖνον
|
ἀνάπαυσιν |
μελλουσῶν
ποιεῖσθαι,
τοῦτ'
ἔστιν
ἐπ' |
| [138] |
τῷ
πειθομένῳ
αὐτῷ,
ᾧ
καὶ
|
ἀνάπαυσιν |
προητοίμασεν
ἐν
Ἰερουσαλήμ,
ὡς
προαποδέδεικται |
| [8] |
τοὺς
ἐκτρεπομένους
τῆς
ὀρθῆς
ὁδοῦ,
|
ἀνάπαυσίς |
τε
ἡδίστη
γίνεται
τοῖς
ἐκμελετῶσιν |
| [52] |
ἐκ
βλαστοῦ,
υἱέ
μου,
ἀνέβης.
|
Ἀναπεσὼν |
ἐκοιμήθη
ὡς
λέων
καὶ
ὡς |
| [8] |
ἀκοὴν
παραδεξάμενοι,
Χριστὸν
ἑαυτοῖς
τινα
|
ἀναπλάσσετε |
καὶ
αὐτοῦ
χάριν
τὰ
νῦν |
| [5] |
οὔτ'
ἂν
ἐξημάρτανον
οὔτε
ἀφροσύνης
|
ἀνάπλεῳ |
ἦσαν,
οὐδὲ
δειλαὶ
καὶ
θρασεῖαι |
| [81] |
ἐκείνῃ
ἀποθανεῖται,
ἔγνωμεν
αὐτὸν
μὴ
|
ἀναπληρώσαντα |
χίλια
ἔτη.
Συνήκαμεν
καὶ
τὸ |
| [9] |
οὐ
κενοῖς
ἐπιστεύσαμεν
μύθοις
οὐδὲ
|
ἀναποδείκτοις |
λόγοις,
ἀλλὰ
μεστοῖς
πνεύματος
θείου |
| [128] |
παρειλήφειν
ὡς
τὰ
ἀπὸ
πυρὸς
|
ἀναπτόμενα |
πυρὰ
ἕτερα
ὁρῶμεν,
οὐδὲν
ἐλαττουμένου |
| [120] |
καὶ
ἄκαρπος,
πολλὴ
μὲν
καὶ
|
ἀναρίθμητος |
ὑπάρχουσα,
οὐδὲν
δὲ
ὅλως
καρπογονοῦσα, |
| [131] |
ἐδόθη
ὑμῖν
ἐπιθυμήσασι
κρεωφαγίας,
ὅση
|
ἀνάριθμος |
εἰπεῖν·
οἷς
καὶ
ἐκ
πέτρας |
| [124] |
ὡς
εἷς
τῶν
ἀρχόντων
πίπτετε.
|
Ἀνάστα, |
ὁ
θεός,
κρῖνον
τὴν
γῆν, |
| [108] |
μόνον
οὐ
μετενοήσατε,
μαθόντες
αὐτὸν
|
ἀναστάντα |
ἐκ
νεκρῶν,
ἀλλ'
ὡς
προεῖπον, |
| [17] |
πατέρα
προσχωροῦσιν,
ἐπειδὴ
ἐγνώκατε
αὐτὸν
|
ἀναστάντα |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
ἀναβάντα
εἰς |
| [73] |
τοῦ
σταυρωθέντος,
ὃν
καὶ
σεσῶσθαι
|
ἀναστάντα |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ψαλμῷ
τὸ |
| [132] |
Χριστὸν
υἱὸν
θεοῦ,
σταυρωθέντα
καὶ
|
ἀναστάντα |
καὶ
ἀνεληλυθότα
εἰς
τοὺς
οὐρανοὺς |
| [85] |
λαοῦ
ὑμῶν
καὶ
ἀποθανόντος,
καὶ
|
ἀναστάντος |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
ἀναβάντος
εἰς |
| [41] |
πονηρίας
διὰ
τοῦ
ἀπὸ
νεκρῶν
|
ἀναστάντος |
τῇ
μιᾷ
τῶν
σαββάτων
ἡμέρᾳ |
| [63] |
δὲ
καὶ
ὅτι
μετὰ
ταῦτα
|
ἀναστὰς |
ἀνελήλυθεν
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
ἀπόδειξον. |
| [58] |
τοῦ
Ἰακὼβ
λέγων
οὕτως
φησίν·
|
Ἀναστὰς |
δὲ
τὴν
νύκτα
ἐκείνην
ἔλαβε |
| [138] |
ὁ
Χριστὸς
ἡμῶν
ἀπὸ
νεκρῶν
|
ἀναστάς, |
δυνάμει
δ'
ἀεὶ
πρώτης
ὑπαρχούσης. |
| [85] |
εἰσέλθῃ
οὗτος
ὁ
ἐκ
νεκρῶν
|
ἀναστὰς |
κύριος
τῶν
δυνάμεων
κατὰ
τὸ |
| [9] |
καὶ
ἄκοσμον
ἀνεφθέγγοντο.
ἐγὼ
δὲ
|
ἀναστὰς |
οἷός
τ'
ἤμην
ἀπέρχεσθαι·
ὁ |
| [45] |
Νῶε
ἐν
τῇ
τῶν
νεκρῶν
|
ἀναστάσει |
ἢ
οὔ;
Κἀγὼ
πρὸς
αὐτόν· |
| [45] |
τοῦ
Χριστοῦ
τούτου
ἐν
τῇ
|
ἀναστάσει |
ὁμοίως
τοῖς
προγενομένοις
αὐτῶν
δικαίοις, |
| [81] |
ἔσονται,
τέκνα
τοῦ
θεοῦ
τῆς
|
ἀναστάσεως |
ὄντες.
~Παρὰ
γὰρ
ἡμῖν
καὶ |
| [113] |
ὁ
δὲ
μετὰ
τὴν
ἁγίαν
|
ἀνάστασιν |
αἰώνιον
ἡμῖν
τὴν
κατάσχεσιν
δώσει. |
| [80] |
καὶ
λέγουσι
μὴ
εἶναι
νεκρῶν
|
ἀνάστασιν, |
ἀλλὰ
ἅμα
τῷ
ἀποθνήσκειν
τὰς |
| [82] |
προγνώστης
ἦν
τῶν
μετὰ
τὴν
|
ἀνάστασιν |
αὐτοῦ
τὴν
ἀπὸ
τῶν
νεκρῶν |
| [80] |
κατὰ
πάντα
Χριστιανοί,
καὶ
σαρκὸς
|
ἀνάστασιν |
γενήσεσθαι
ἐπιστάμεθα
καὶ
χίλια
ἔτη |
| [81] |
φάναι,
αἰωνίαν
ὁμοθυμαδὸν
ἅμα
πάντων
|
ἀνάστασιν |
γενήσεσθαι
καὶ
κρίσιν.
Ὅπερ
καὶ |
| [31] |
καταφάγεται
πᾶσαν
τὴν
γῆν
καὶ
|
ἀναστατώσει |
αὐτὴν
καὶ
καταλεανεῖ
αὐτήν.
Καὶ |
| [128] |
ποιεῖ,
καὶ
ὅταν
βούληται,
πάλιν
|
ἀναστέλλει |
εἰς
ἑαυτόν.
Κατὰ
τοῦτον
τὸν |
| [58] |
εὐχήν.
Νῦν
οὖν
ἔξελθε
καὶ
|
ἀνάστηθι |
ἐκ
τῆς
γῆς
ταύτης
καὶ |
| [108] |
προτρεπόμενος
ἵνα
κἂν
μετὰ
τὸ
|
ἀναστῆναι |
αὐτὸν
ἀπὸ
τῶν
νεκρῶν
μετανοήσητε |
| [106] |
τῶν
ἀποστόλων,
οἵτινες,
μετὰ
τὸ
|
ἀναστῆναι |
αὐτὸν
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
πεισθῆναι |
| [69] |
γενόμενον,
καὶ
διασπαραχθέντα
καὶ
ἀποθανόντα
|
ἀναστῆναι, |
εἰς
οὐρανόν
τε
ἀνεληλυθέναι
ἱστορῶσι, |
| [76] |
σταυρωθῆναι
καὶ
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
|
ἀναστῆναι. |
Καὶ
Δαυεὶδ
δὲ
πρὸ
ἡλίου |
| [51] |
σταυρωθῆναι
καὶ
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
|
ἀναστῆναι, |
καὶ
πάλιν
παραγενήσεσθαι
ἐν
Ἰερουσαλὴμ |
| [32] |
ἀνελήφθη
μετὰ
τὸ
ἐκ
νεκρῶν
|
ἀναστῆναι |
ὁ
ἡμέτερος
κύριος
Ἰησοῦς
Χριστός, |
| [100] |
σταυρωθῆναι
καὶ
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
|
ἀναστῆναι. |
Υἱὸν
οὖν
ἀνθρώπου
ἑαυτὸν
ἔλεγεν, |
| [69] |
αὐτοῦ
ποιήσας·
καὶ
νεκροὺς
δὲ
|
ἀναστήσας |
καὶ
ζῆν
ποιήσας,
καὶ
διὰ |
| [95] |
κατάρας
ἀναδέξασθαι
ἐβουλήθη,
εἰδὼς
ὅτι
|
ἀναστήσει |
αὐτὸν
σταυρωθέντα
καὶ
ἀποθανόντα,
διὰ |
| [46] |
καὶ
θανατούμενοι
χαίρομεν,
πιστεύοντες
ὅτι
|
ἀναστήσει |
ἡμᾶς
ὁ
θεὸς
διὰ
τοῦ |
| [69] |
καὶ
ἄφθαρτον
καὶ
ἀλύπητον
ποιῆσαι
|
ἀναστήσει. |
~Ὅταν
δὲ
οἱ
τὰ
τοῦ |
| [107] |
ὅτι
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
ἔμελλεν
|
ἀναστήσεσθαι |
μετὰ
τὸ
σταυρωθῆναι,
γέγραπται
ἐν |
| [107] |
σταυρωθῆναι
αὐτὸν
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
|
ἀναστήσεται. |
καὶ
πονηροτέραν
τὴν
γενεὰν
ὑμῶν |
| [117] |
ἡμῶν
ὁ
θεός,
ὅταν
πάντας
|
ἀναστήσῃ, |
καὶ
τοὺς
μὲν
ἐν
αἰωνίῳ |
| [31] |
τὰ
δέκα
κέρατα,
δέκα
βασιλεῖς
|
ἀναστήσονται, |
{καὶ
ἕτερος}
μετ'
αὐτούς,
καὶ |
| [35] |
δέ
εἰσι
λύκοι
ἅρπαγες.
Καί·
|
Ἀναστήσονται |
πολλοὶ
ψευδόχριστοι
καὶ
ψευδαπόστολοι,
καὶ |
| [56] |
ῥῆμα;
Εἰς
τὸν
καιρὸν
τοῦτον
|
ἀναστρέφω |
πρός
σε
εἰς
ὥρας,
καὶ |
| [68] |
διδάγμασιν
ἢ
ἐπιχειρήμασιν
ἐπεβαλόμην
ἀποδεικνύναι,
|
ἀνασχέσθαι |
μου
οὐκ
ἂν
ἔδει
ὑμᾶς· |
| [92] |
εἰς
ὄνομα
τοῦ
θεοῦ
ἐπικληθῆναι
|
ἀνασχέσθαι |
τὸν
κύριον,
ἵνα,
ὡς
εἴρηται, |
| [109] |
προφητείας
Μιχαίου,
ἑνὸς
τῶν
δώδεκα,
|
ἀνάσχεσθε. |
Εἰσὶ
δὲ
οὗτοι·
Καὶ
ἔσται |
| [59] |
τὸ
πρότερον.
~Καὶ
ταῦτα
εἰπών·
|
Ἀνάσχεσθέ |
μου,
ἔλεγον,
καὶ
ἀπὸ
τῆς |
| [2] |
δριμύν,
ὡς
ᾤετο.
Καί
μου
|
ἀνασχόμενος |
οὗτος
τὰς
πρώτας
ἡμέρας
ἠξίου |
| [45] |
τοῦ
ἐπερωτήματος,
ὃ
ἐξετάσαι
βούλομαι,
|
ἀνάσχου |
μου
πρῶτον.
Κἀγώ·
Ὅσα
βούλει |
| [107] |
οἰκονομίας
τοῦ
ἐκ
τῆς
γῆς
|
ἀνατεῖλαι |
αὐτῷ
σικυῶνα,
ὑφ'
ὃν
καθεζόμενος |
| [106] |
Ἰδοὺ
ἀνήρ,
ἀνατολὴ
ὄνομα
αὐτῷ.
|
ἀνατείλαντος |
οὖν
καὶ
ἐν
οὐρανῷ
ἅμα |
| [106] |
Ἀβραάμ,
Μωυσῆς
παρεδήλωσεν
οὕτως
εἰπών·
|
Ἀνατελεῖ |
ἄστρον
ἐξ
Ἰακὼβ
καὶ
ἡγούμενος |
| [34] |
ἡ
στάζουσα
ἐπὶ
τὴν
γῆν.
|
Ἀνατελεῖ |
ἐν
ταῖς
ἡμέραις
αὐτοῦ
δικαιοσύνη, |
| [15] |
καὶ
ψυχὴν
τεταπεινωμένην
ἐμπλήσῃς,
τότε
|
ἀνατελεῖ |
ἐν
τῷ
σκότει
τὸ
φῶς |
| [121] |
τὸν
αἰῶνα,
ὑπὲρ
τὸν
ἥλιον
|
ἀνατελεῖ· |
καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
αὐτῷ
πάντα |
| [15] |
καὶ
τὰ
ἱμάτιά
σου
ταχὺ
|
ἀνατελεῖ, |
καὶ
προπορεύσεται
ἔμπροσθέν
σου
ἡ |
| [121] |
λόγος
ἔφη·
Ὑπὲρ
τὸν
ἥλιον
|
ἀνατελεῖ |
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ.
Καὶ
πάλιν |
| [106] |
καὶ
ὅτι
ὡς
ἄστρον
ἔμελλεν
|
ἀνατέλλειν |
αὐτὸς
διὰ
τοῦ
γένους
τοῦ |
| [96] |
οἰκτίρμονα
ὁρῶμεν,
τὸν
ἥλιον
αὐτοῦ
|
ἀνατέλλοντα |
ἐπὶ
ἀχαρίστους
καὶ
δικαίους,
καὶ |
| [58] |
καὶ
νότον
καὶ
βορρᾶν
καὶ
|
ἀνατολάς, |
καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
σοὶ
πᾶσαι |
| [126] |
καὶ
ἄστρον
διὰ
Μωυσέως,
καὶ
|
ἀνατολὴ |
διὰ
Ζαχαρίου,
καὶ
παθητὸς
καὶ |
| [100] |
καὶ
σοφία
καὶ
ἡμέρα
καὶ
|
ἀνατολὴ |
καὶ
μάχαιρα
καὶ
λίθος
καὶ |
| [121] |
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ.
Καὶ
πάλιν
|
Ἀνατολὴ |
ὄνομα
αὐτοῦ»
Ζαχαρίας
φησί.
Καὶ |
| [106] |
δὲ
γραφή
φησιν·
Ἰδοὺ
ἀνήρ,
|
ἀνατολὴ |
ὄνομα
αὐτῷ.
ἀνατείλαντος
οὖν
καὶ |
| [117] |
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν·
διότι
ἀπὸ
|
ἀνατολῆς |
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
τὸ
ὄνομά |
| [28] |
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν·
διότι
ἀπὸ
|
ἀνατολῆς |
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
τὸ
ὄνομά |
| [41] |
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν·
διότι
ἀπὸ
|
ἀνατολῆς |
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
τὸ
ὄνομά |
| [117] |
πρῶτον
μὲν
οὐδὲ
νῦν
ἀπὸ
|
ἀνατολῶν |
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
ἐστιν
ὑμῶν |
| [22] |
καὶ
ἐκάλεσε
τὴν
γῆν
ἀπὸ
|
ἀνατολῶν |
ἡλίου
μέχρι
δυσμῶν.
Ἐκ
Σιὼν |
| [120] |
γάρ,
εἶπεν,
ἀπὸ
δυσμῶν
καὶ
|
ἀνατολῶν, |
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ
Ἀβραὰμ
καὶ |
| [140] |
εἶπεν·
Ἥξουσιν
ἀπὸ
δυσμῶν
καὶ
|
ἀνατολῶν, |
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ
Ἀβραὰμ
καὶ |
| [76] |
ἀπαρακαλύπτως
ἐδίδαξεν,
εἰπών·
Ἥξουσιν
ἀπὸ
|
ἀνατολῶν |
καὶ
δυσμῶν,
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ |
| [87] |
ἔφη·
Μή
με
λοιπὸν
ὑπολάμβανε,
|
ἀνατρέπειν |
πειρώμενον
τὰ
ὑπὸ
σοῦ
λεγόμενα, |
| [93] |
ὑπὸ
ἀκαθάρτου
πνεύματος
ἐμπεφορημένοι
καὶ
|
ἀνατροφῆς |
καὶ
ἐθῶν
φαύλων
καὶ
νόμων |
| [98] |
καὶ
ὡς
εἰς
ἐκεῖνον
πάντα
|
ἀναφέρει, |
ὡς
αὐτὸς
δι'
ἐκείνου
καὶ |
| [118] |
ἢ
σπονδῶν
ἐπὶ
τὸ
θυσιαστήριον
|
ἀναφέρεσθαι, |
ἀλλὰ
ἀληθινοὺς
καὶ
πνευματικοὺς
αἴνους |
| [61] |
μένοντος,
καὶ
τὸ
ἐξ
αὐτοῦ
|
ἀναφθὲν |
καὶ
αὐτὸ
ὂν
φαίνεται,
οὐκ |
| [128] |
οὐδὲν
ἐλαττουμένου
ἐκείνου,
ἐξ
οὗ
|
ἀναφθῆναι |
πολλὰ
δύνανται,
ἀλλὰ
ταὐτοῦ
μένοντος. |
| [142] |
καθ'
ἡμέραν
ἐβουλόμην
ταὐτὸ
γίνεσθαι·
|
ἀναχθήσεσθαι |
δὲ
ἤδη
προσδοκῶν,
ἐπιτρέποντος
τοῦ |
| [76] |
δαιμόνια
ἐξεβάλομεν;
Καὶ
ἐρῶ
αὐτοῖς·
|
Ἀναχωρεῖτε |
ἀπ'
ἐμοῦ.
Καὶ
ἐν
ἄλλοις |
| [61] |
ἐλαττουμένου
ἐκείνου
ἐξ
οὗ
ἡ
|
ἄναψις |
γέγονεν,
ἀλλὰ
τοῦ
αὐτοῦ
μένοντος, |
| [128] |
ἐν
ἀχωρήτῳ
ποτὲ
φαντασίᾳ
φαίνεται,
|
ἄνδρα |
δέ
ποτε
καὶ
ἄνθρωπον
καλεῖσθαι, |
| [85] |
ὡρῶν
ποιεῖσθαι,
καὶ
τὸν
ψηφιστικὸν
|
ἄνδρα, |
εἰ
ἐξετάζοιτο
τὰ
δὶς
δύο |
| [13] |
μᾶλλον
ἢ
τῆς
ἐχούσης
τὸν
|
ἄνδρα. |
Εἶπε
γὰρ
κύριος·
πλάτυνον
τὸν |
| [53] |
τὸν
ποιμένα
μου
καὶ
ἐπ'
|
ἄνδρα |
τοῦ
λαοῦ
μου,
λέγει
κύριος |
| [17] |
ἐφ'
οἷς
ἐπράξατε
κακοῖς,
ἀλλὰ
|
ἄνδρας |
ἐκλεκτοὺς
ἀπὸ
Ἰερουσαλὴμ
ἐκλεξάμενοι
τότε |
| [56] |
ἐκείνων
ἦν
τῶν
τριῶν,
οὓς
|
ἄνδρας |
ἑωρᾶσθαι
τῷ
Ἀβραὰμ
τὸ
ἅγιον |
| [56] |
εἶτα
οἱ
τρεῖς
ἐκεῖνοι,
οὓς
|
ἄνδρας |
ὁ
λόγος
ὀνομάζει,
ἄγγελοι
ἦσαν, |
| [5] |
ἐγώ,
Πλάτωνα
καὶ
Πυθαγόραν,
σοφοὺς
|
ἄνδρας, |
οἳ
ὥσπερ
τεῖχος
ἡμῖν
καὶ |
| [35] |
Καὶ
ἐκ
τοῦ
τοιούτους
εἶναι
|
ἄνδρας, |
ὁμολογοῦντας
ἑαυτοὺς
εἶναι
Χριστιανοὺς
καὶ |
| [108] |
ἐκ
νεκρῶν,
ἀλλ'
ὡς
προεῖπον,
|
ἄνδρας |
χειροτονήσαντες
ἐκλεκτοὺς
εἰς
πᾶσαν
τὴν |
| [78] |
καλὸν
ἂν
εἴη
ὑμᾶς,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἃ
μὴ
νενοήκατε,
παρὰ
τῶν |
| [110] |
οὐδεὶς
ἐκδέχεται
τῇ
καρδίᾳ·
καὶ
|
ἄνδρες |
δίκαιοι
αἴρονται,
καὶ
οὐδεὶς
κατανοεῖ. |
| [126] |
ὀφθαλμοῖς
εἶδε
καὶ
ἰδοὺ
τρεῖς
|
ἄνδρες |
εἱστήκεισαν
ἐπάνω
αὐτοῦ.
Καὶ
ἰδὼν |
| [56] |
ὀφθαλμοῖς
εἶδε,
καὶ
ἰδοὺ
τρεῖς
|
ἄνδρες |
εἱστήκεισαν
ἐπάνω
αὐτοῦ.
Καὶ
ἰδὼν |
| [56] |
ἵνα
γνῶ.
Καὶ
ἀποστρέψαντες
οἱ
|
ἄνδρες |
ἐκεῖθεν
ἦλθον
εἰς
Σόδομα.
Ἀβραὰμ |
| [41] |
τῆς
σεμιδάλεως
δὲ
προσφορά,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἔλεγον,
ἡ
ὑπὲρ
τῶν
καθαριζομένων |
| [24] |
δυνατὸν
ἦν
ἡμῖν
ἐπιδεῖξαι,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἔλεγον,
ὅτι
ἡ
ἡμέρα
ἡ |
| [63] |
καὶ
τοῦτο
ἀποδέδεικταί
μοι,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἐν
τοῖς
προανιστορημένοις
λόγοις
τῶν |
| [141] |
τοῦ
Οὐρίου
γυναῖκα
πρᾶξις,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἔφην,
δείκνυσιν
ὅτι
οὐχ
ὡς |
| [130] |
βούλομαι
καὶ
πρὸς
τούτοις,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἔφην,
καὶ
ἄλλους
τινὰς
λόγους |
| [138] |
μοι
δοκεῖ.
~Γινώσκετε
οὖν,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἔφην,
ὅτι
ἐν
τῷ
Ἠσαίᾳ |
| [42] |
ἄλλα
δὲ
πάντα
ἁπλῶς,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἔφην,
τὰ
ὑπὸ
Μωυσέως
διαταχθέντα |
| [142] |
μεῖζον
ὑμῖν
εὔχεσθαι
δύναμαι,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἢ
ἵνα,
ἐπιγνόντες
διὰ
ταύτης |
| [54] |
Ἡ
δὲ
προφητεία
αὕτη,
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἣν
ἔλεγον,
ἀποδεικνύει
ὅτι
οὐκ |
| [30] |
τοῦ
ψαλμοῦ
τοῦτο
εἴρηται,
ὦ
|
ἄνδρες. |
Καὶ
ὅτι
γλυκύτερα
ὑπὲρ
μέλι |
| [32] |
γυναῖκες
κατ'
ἰδίαν
καὶ
οἱ
|
ἄνδρες |
κατ'
ἰδίαν,
ἀσαφῆ
καὶ
ἄπορα |
| [126] |
λέγει·
Ἐξαναστάντες
δὲ
ἐκεῖθεν
οἱ
|
ἄνδρες |
κατέβλεψαν
ἐπὶ
πρόσωπον
Σοδόμων.
Εἶτα |
| [56] |
μικρόν·
Ἐξαναστάντες
δὲ
ἐκεῖθεν
οἱ
|
ἄνδρες |
κατέβλεψαν
ἐπὶ
πρόσωπον
Σοδόμων
καὶ |
| [120] |
δὲ
ἦν
μοι,
ἔφην,
ὦ
|
ἄνδρες, |
μάχεσθαι
πρὸς
ὑμᾶς
περὶ
τῆς |
| [32] |
πρὸς
αὐτόν·
Εἰ
μέν,
ὦ
|
ἄνδρες, |
μὴ
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν,
ὧν |
| [59] |
Καὶ
ἐπὶ
τούτοις
ἐπέφερον·
Ὦ
|
ἄνδρες, |
νενοήκατε,
λέγων,
ὅτι
ὃν
λέγει |
| [119] |
Οἴεσθε
ἂν
ἡμᾶς
ποτε,
ὦ
|
ἄνδρες, |
νενοηκέναι
δυνηθῆναι
ἐν
ταῖς
γραφαῖς |
| [39] |
αὐτῷ·
Ἔτι
εἰσί
μοι
ἑπτακισχίλιοι
|
ἄνδρες, |
οἳ
οὐκ
ἔκαμψαν
γόνυ
τῇ |
| [23] |
οὕτως
ἔχει,
ἀποκρίνασθέ
μοι,
ὦ
|
ἄνδρες, |
περὶ
τῶν
ζητουμένων
τούτων
ὅ |
| [35] |
οὖν
καὶ
ἐγένοντο,
ὦ
φίλοι
|
ἄνδρες, |
πολλοὶ
οἳ
ἄθεα
καὶ
βλάσφημα |
| [122] |
πεπεδημένους.
Ἐπεὶ
καὶ
ταῦτα,
ὦ
|
ἄνδρες, |
πρὸς
τὸν
Χριστὸν
καὶ
περὶ |
| [124] |
τὸ
ἀνερωτηθῆναι
εἶπον·
Ἀκούσατε,
ὦ
|
ἄνδρες, |
πῶς
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα
λέγει |
| [56] |
μέχρι
τοῦ·
Ἐκτείναντες
δὲ
οἱ
|
ἄνδρες |
τὰς
χεῖρας
ἐπίασαν
τὸν
Λὼτ |
| [125] |
λέγω,
παρ'
ὑμῶν
μαθεῖν,
ὦ
|
ἄνδρες, |
τίς
ἡ
δύναμις
τοῦ
Ἰσραὴλ |
| [39] |
Κἀγώ·
Ἀποδέδεικται
μὲν
ἤδη,
ὦ
|
ἄνδρες, |
τοῖς
ὦτα
ἔχουσι
καὶ
ἐκ |
| [65] |
δὲ
βραχεῖς
τινας
λόγους,
ὦ
|
ἄνδρες, |
τοὺς
ἐν
συναφείᾳ
τῶν
εἰρημένων |
| [110] |
ὅτι
οἱ
διδάσκαλοι
ὑμῶν,
ὦ
|
ἄνδρες, |
τοὺς
πάντας
λόγους
τῆς
περικοπῆς |
| [10] |
τί
ἐστιν
ὃ
ἐπιμέμφεσθε
ἡμᾶς,
|
ἄνδρες |
φίλοι,
ἢ
τοῦτο
ὅτι
οὐ |
| [28] |
προσφοραῖς
χαίρει.
Παρέξω
δὲ
ὑμῖν,
|
ἄνδρες |
φίλοι,
καὶ
αὐτοῦ
ῥήματα
τοῦ |
| [2] |
ἐπιδημήσαντι
τῇ
ἡμετέρᾳ
πόλει
συνετῷ
|
ἀνδρὶ |
καὶ
προὔχοντι
ἐν
τοῖς
Πλατωνικοῖς |
| [2] |
φιλοσοφίας,
προσῆλθον
εὐδοκιμοῦντι
μάλιστα
Πυθαγορείῳ,
|
ἀνδρὶ |
πολὺ
ἐπὶ
τῇ
σοφίᾳ
φρονοῦντι. |
| [132] |
ἥλιον
θεάσασθαι
ὑμᾶς
προστάξει
τοῦ
|
ἀνδρὸς |
ἐκείνου
τοῦ
ἐπονομασθέντος
τῷ
Ἰησοῦ |
| [132] |
σκηνή,
ἀλλ'
εἰς
χωρίον
τινὸς
|
ἀνδρὸς |
καλουμένον
Αὐσῆ,
ὁμωνύμου
ἐκείνου
τοῦ |
| [56] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς
ἐν
ἰδέᾳ
|
ἀνδρὸς |
ὁμοίως
τοῖς
σὺν
αὐτῷ
παραγενομένοις |
| [23] |
ὃν
παρ'
ἐκείνου
ἤκουσα
τοῦ
|
ἀνδρός. |
Ὁρᾶτε
ὅτι
τὰ
στοιχεῖα
οὐκ |
| [78] |
νομίζων
ἐγκυμονεῖν
αὐτὴν
ἀπὸ
συνουσίας
|
ἀνδρός, |
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ
πορνείας,
δι' |
| [58] |
καὶ
κύριος,
καὶ
ἐν
ἰδέᾳ
|
ἀνδρὸς |
τῷ
Ἀβραὰμ
φανεὶς
καὶ
ἐν |
| [93] |
μοιχεία
κακὸν
καὶ
πορνεία
καὶ
|
ἀνδροφονία |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα.
Κἂν |
| [102] |
αὐτὸν
τὸν
παρ'
αὐτοῦ
λόγον
|
ἀνδρωθέντα |
ὁ
πατὴρ
θανατωθήσεσθαι
αὐτὸν
ἐκεκρίκει |
| [111] |
τοῦτο
ἐπ'
ἀμφοτέρων
τῶν
ἁγίων
|
ἀνδρῶν |
ἐκείνων
καὶ
προφητῶν
τοῦ
θεοῦ |
| [8] |
με
τῶν
προφητῶν
καὶ
τῶν
|
ἀνδρῶν |
ἐκείνων,
οἵ
εἰσι
Χριστοῦ
φίλοι· |
| [3] |
οὐ
γὰρ
προσεδόκησα
ὄψεσθαί
τινα
|
ἀνδρῶν |
ἐνθάδε.
Ὁ
δέ·
Οἰκείων
τινῶν, |
| [35] |
ἡμῶν
ἀπὸ
τῆς
προσωνυμίας
τῶν
|
ἀνδρῶν, |
ἐξ
οὗπερ
ἑκάστη
διδαχὴ
καὶ |
| [107] |
κατοικοῦσι
πλείους
ἢ
δώδεκα
μυριάδες
|
ἀνδρῶν, |
οἳ
οὐκ
ἔγνωσαν
ἀνὰ
μέσον |
| [56] |
περιχώρου,
καὶ
εἶδε,
καὶ
ἰδοὺ
|
ἀνέβαινε |
φλὸξ
ἐκ
τῆς
γῆς
ὡσεὶ |
| [36] |
ὅτε
ἐκ
νεκρῶν
ἀνέστη
καὶ
|
ἀνέβαινεν |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
κελεύονται
οἱ |
| [58] |
καὶ
οἱ
ἄγγελοι
τοῦ
θεοῦ
|
ἀνέβαινον |
καὶ
κατέβαινον
ἐπ'
αὐτῆς,
ὁ |
| [58] |
Καὶ
εἶπεν
αὐτῷ·
Ἀπόςτειλόν
με·
|
ἀνέβη |
γὰρ
ὁ
ὄρθρος.
Ὁ
δὲ |
| [87] |
καὶ
πάλιν
λέγω.
Εἶπεν
οὖν·
|
Ἀνέβη |
εἰς
ὕψος,
ᾐχμαλώτευσεν
αἰχμαλωσίαν,
ἔδωκε |
| [39] |
Εἰσὶ
δὲ
οἱ
λόγοι
οὗτοι·
|
Ἀνέβη |
εἰς
ὕψος,
ᾐχμαλώτευσεν
αἰχμαλωσίαν,
ἔδωκε |
| [127] |
ὅταν
μου
ὁ
θεὸς
λέγῃ·
|
Ἀνέβη |
ὁ
θεὸς
ἀπὸ
Ἀβραάμ,
ἢ |
| [37] |
εἰς
τὸν
Χριστὸν
οὕτως
εἴρηται·
|
Ἀνέβη |
ὁ
θεὸς
ἐν
ἀλαλαγμῷ,
κύριος |
| [52] |
Ἰούδα·
ἐκ
βλαστοῦ,
υἱέ
μου,
|
ἀνέβης. |
Ἀναπεσὼν
ἐκοιμήθη
ὡς
λέων
καὶ |
| [131] |
οἷς
καὶ
ἐκ
πέτρας
ὕδωρ
|
ἀνέβλυσε, |
καὶ
νεφέλη
εἰς
σκιὰν
ἀπὸ |
| [69] |
θεοῦ
τῇ
τῶν
ἐθνῶν
γῇ
|
ἀνέβλυσεν |
οὗτος
ὁ
Χριστός,
ὃς
καὶ |
| [69] |
Ὅταν
δὲ
τὸν
Ἀσκληπιὸν
νεκροὺς
|
ἀνεγείραντα |
καὶ
τὰ
ἄλλα
πάθη
θεραπεύσαντα |
| [8] |
εἰπόντος
οἱ
μετὰ
τοῦ
Τρύφωνος
|
ἀνεγέλασαν, |
αὐτὸς
δὲ
ὑπομειδιάσας·
Τὰ
μὲν |
| [9] |
δυνάμει
βρύουσι
καὶ
τεθηλόσι
χάριτι.
|
Ἀνεγέλασαν |
οὖν
πάλιν
οἱ
μετ'
αὐτοῦ |
| [106] |
παρέχειν
αὐτῷ,
ὡς
ἠξίου,
καὶ
|
ἀνεγερεῖν |
αὐτὸν
ἐκ
τῶν
νεκρῶν,
καὶ |
| [35] |
εἰς
αὐτὸν
προφητειῶν
ἄμωμον
καὶ
|
ἀνέγκλητον |
κατὰ
πάντα
Χριστὸν
Ἰησοῦν,
ἀλλὰ |
| [11] |
αὐτὸ
ὑμῖν
ἐποιοῦμεν.
Νυνὶ
δὲ
|
ἀνέγνων |
γάρ,
ὦ
Τρύφων,
ὅτι
ἔσοιτο |
| [11] |
ἐντολή.
Ἢ
σὺ
ταῦτα
οὐκ
|
ἀνέγνως |
ἅ
φησιν
Ἠσαίας;
Ἀκούσατέ
μου, |
| [10] |
αὐτοῦ
τὰς
ἐντολάς.
Ἢ
οὐκ
|
ἀνέγνως, |
ὅτι
Ἐξολοθρευθήσεται
ἡ
ψυχὴ
ἐκείνη |
| [18] |
κωλύετε·
ὁδηγοὶ
τυφλοί.
~Ἐπειδὴ
γὰρ
|
ἀνέγνως, |
ὦ
Τρύφων,
ὡς
αὐτὸς
ὁμολογήσας |
| [126] |
εὐλόγησε,
καὶ
ἐκάλεσεν
Εἶδος
θεοῦ,
|
ἀνέγραψε. |
Καὶ
τῷ
Ἀβραὰμ
ὁμοίως,
Μωυσῆς |
| [29] |
Ζαχαρίας
δὲ
ἐκήρυξε,
Μωυσῆς
δὲ
|
ἀνέγραψεν. |
Ἐπιγινώσκεις
αὐτούς,
Τρύφων;
Ἐν
τοῖς |
| [119] |
δίκαιον
ἐκεῖνον
ἡμεῖς
λαὸς
ἕτερος
|
ἀνεθήλαμεν, |
καὶ
ἐβλαστήσαμεν
στάχυες
καινοὶ
καὶ |
| [83] |
τοῦ
Ἑζεκίου,
καὶ
ἄγγελος
κυρίου
|
ἀνεῖλεν |
ἐκ
τῆς
παρεμβολῆς
τῶν
Ἀσσυρίων |
| [69] |
δόξαν
τοῦ
θεοῦ.
Ἰσχύσατε
χεῖρες
|
ἀνειμέναι |
καὶ
γόνατα
παραλελυμένα.
Παρακαλεῖσθε
οἱ |
| [43] |
γένους
αὐτοῦ
τοῦ
Χριστοῦ,
ὅτι
|
ἀνεκδιήγητόν |
ἐστιν
ἀνθρώποις,
οὕτως
ἔφη
ὡς |
| [76] |
γάρ,
ἄνθρωπος
ὢν
ἐξ
ἀνθρώπων,
|
ἀνεκδιήγητον |
ἔχει
τὸ
γένος.
Καὶ
τὸ |
| [76] |
Τὴν
γενεὰν
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται;
|
Ἀνεκδιήγητον |
ἔχοντα
τὸ
γένος
αὐτὸν
ἐδήλου· |
| [43] |
μου
ἤχθη
εἰς
θάνατον.
Ὡς
|
ἀνεκδιηγήτου |
οὖν
ὄντος
τοῦ
γένους
τούτου |
| [122] |
ταῦτα;
Καὶ
ὥσπερ
ἐν
θεάτρῳ
|
ἀνέκραγόν |
τινες
τῶν
τῇ
δευτέρᾳ
ἀφιγμένων· |
| [22] |
οἶκος
Ἰσραήλ;
Λέγει
κύριος.
Καὶ
|
ἀνελάβετε |
τὴν
σκηνὴν
τοῦ
Μολὸχ
καὶ |
| [112] |
ὁ
θεὸς
τὴν
ἀρχήν,
καὶ
|
ἀνελεῖ |
διὰ
τῆς
μεγάλης
μαχαίρας,
ὡς |
| [102] |
βασιλεὺς
τὰ
κατ'
αὐτὸν
ἐπεβούλευσεν
|
ἀνελεῖν |
αὐτόν,
καὶ
κατὰ
τὴν
τοῦ |
| [87] |
αὐτοῦ
μετὰ
τὴν
εἰς
οὐρανὸν
|
ἀνέλευσιν |
αὐτοῦ,
εἶπον
μὲν
ἤδη
καὶ |
| [39] |
τοῦ
Χριστοῦ
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
|
ἀνέλευσιν |
προεφητεύθη
αἰχμαλωτεῦσαι
αὐτὸν
ἡμᾶς
ἀπὸ |
| [78] |
Ἰουδαίᾳ
τότε
πρώτης
ἐπὶ
Κυρηνίου,
|
ἀνεληλύθει |
ἀπὸ
Ναζαρέτ,
ἔνθα
ᾤκει,
εἰς |
| [63] |
καὶ
ὅτι
μετὰ
ταῦτα
ἀναστὰς
|
ἀνελήλυθεν |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
ἀπόδειξον.
Κἀγὼ |
| [39] |
οὗτος,
ὃν
φῂς
ἐσταυρῶσθαι
καὶ
|
ἀνεληλυθέναι |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
ἐστὶν
ὁ |
| [69] |
ἀποθανόντα
ἀναστῆναι,
εἰς
οὐρανόν
τε
|
ἀνεληλυθέναι |
ἱστορῶσι,
καὶ
ὄνον
ἐν
τοῖς |
| [108] |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
εἰς
οὐρανὸν
|
ἀνεληλυθέναι |
κατειπόντες
δεδιδαχέναι
καὶ
ταῦτα
ἅπερ |
| [69] |
γενόμενον,
καὶ
ἀποθανόντα
εἰς
οὐρανὸν
|
ἀνεληλυθέναι |
λέγωσιν,
οὐχὶ
τὴν
Ἰσχυρὸν
ὡς |
| [132] |
θεοῦ,
σταυρωθέντα
καὶ
ἀναστάντα
καὶ
|
ἀνεληλυθότα |
εἰς
τοὺς
οὐρανοὺς
καὶ
πάλιν |
| [32] |
ἐξ
ὅτου
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
|
ἀνελήφθη |
μετὰ
τὸ
ἐκ
νεκρῶν
ἀναστῆναι |
| [131] |
ἐν
τῷ
κόσμῳ
ἰδίῳ
καὶ
|
ἀνελλιπεῖ |
καὶ
μὴ
δύνοντι
φωτὶ
χρῆσθαι |
| [103] |
γεγενημένον
Ἡρώδου
τοῦ,
ὅτε
ἐγεγέννητο,
|
ἀνελόντος |
πάντας
τοὺς
ἐν
Βηθλεὲμ
ἐκείνου |
| [25] |
διὰ
τὰς
ἀνομίας
ἡμῶν·
οὕτως
|
ἄνεμος |
οἴσει
ἡμᾶς.
Καὶ
οὐκ
ἔστιν |
| [3] |
Χαίρω,
ἔφην,
ταῖς
τοιαύταις
διατριβαῖς·
|
ἀνεμπόδιστος |
γάρ
μοι
ὁ
διάλογος
πρὸς |
| [61] |
ἀφώριζε
τὸν
αὐτοῦ
θρόνον
ἐπ'
|
ἀνέμων, |
ἡνίκα
ἰσχυρὰ
ἐποίει
τὰ
ἄνω |
| [23] |
καὶ
φιλάνθρωπον
καὶ
προγνώστην
καὶ
|
ἀνενδεῆ |
καὶ
δίκαιον
καὶ
ἀγαθὸν
ἀποφαίνειν |
| [30] |
ἐκ
τοῦ
καὶ
μέχρι
θανάτου
|
ἀνεξαρνήτους |
ἡμᾶς
γίνεσθαι
τοῦ
ὀνόματος
αὐτοῦ |
| [10] |
γενομένου
πολέμου,
διελάλουν.
~Ὡς
δὲ
|
ἀνεπαύσαντο, |
ἐγὼ
οὕτως
αὐτοῖς
πάλιν
ἠρξάμην· |
| [87] |
ὅσοι
γεγόνασι
παρ'
ὑμῖν
προφῆται.
|
Ἀνεπαύσατο |
οὖν,
τοῦτ'
ἔστιν
ἐπαύσατο,
ἐλθόντος |
| [2] |
καὶ
ἡ
θεωρία
τῶν
ἰδεῶν
|
ἀνεπτέρου |
μοι
τὴν
φρόνησιν,
ὀλίγου
τε |
| [34] |
γενόμενος
πρῶτον,
εἶτα
εἰς
οὐρανὸν
|
ἀνερχόμενος |
καὶ
πάλιν
παραγινόμενος
μετὰ
δόξης |
| [68] |
ἀγωνιοῦμαι.
Καὶ
ὁ
Τρύφων
ἔφη·
|
Ἀνερώτα. |
Κἀγὼ
εἶπον·
Μήτι
ἄλλον
τινὰ |
| [124] |
τέκνα
εἶναι
ἡμᾶς,
προλαβὼν
τὸ
|
ἀνερωτηθῆναι |
εἶπον·
Ἀκούσατε,
ὦ
ἄνδρες,
πῶς |
| [68] |
καὶ
νῦν
ὑπ'
ἐμοῦ
πάλιν
|
ἀνερωτήσασθαι |
ὑμᾶς
βούλομαι·
διὰ
γὰρ
τῶν |
| [68] |
ὑμᾶς
βούλομαι·
διὰ
γὰρ
τῶν
|
ἀνερωτήσεων |
τούτων
καὶ
περαιωθῆναι
σὺν
τάχει |
| [67] |
ἀναγκάζουσί
με
ὁμολογεῖν.
Ὁμοίως
δὲ
|
ἀνερωτῶ |
σε
πάλιν,
ἔφην·
Τὰς
προσφορὰς |
| [85] |
δόντος
αὐτῷ
πατρός,
ὃς
καὶ
|
ἀνέστη |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
ἀνῆλθεν
εἰς |
| [53] |
μαθηταὶ
αὐτοῦ
διεσκεδάσθησαν,
μέχρις
ὅτου
|
ἀνέστη |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
πέπεικεν
αὐτοὺς |
| [58] |
ἡ
πύλη
τοῦ
οὐρανοῦ.
Καὶ
|
ἀνέστη |
Ἰακὼβ
τῷ
πρωΐ,
καὶ
ἔλαβε |
| [36] |
ἡμέτερος
Χριστὸς
ὅτε
ἐκ
νεκρῶν
|
ἀνέστη |
καὶ
ἀνέβαινεν
εἰς
τὸν
οὐρανόν, |
| [97] |
πρὸς
ἑσπέραν
ἔθαψαν
αὐτόν·
εἶτα
|
ἀνέστη |
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ.
Τοῦτο
διὰ |
| [20] |
καὶ
ἔπιεν
ὁ
λαὸς
καὶ
|
ἀνέστη |
τοῦ
παίζειν.
Καὶ
πάλιν·
Ἔφαγεν |
| [25] |
πλῆθος
τοῦ
ἐλέους
σου,
ὅτι
|
ἀνέσχου |
ἡμῶν,
κύριε;
Σὺ
γὰρ
ἡμῶν |
| [25] |
ἔνδοξα
συνέπεσε.
Καὶ
ἐπὶ
τούτοις
|
ἀνέσχου, |
κύριε,
καὶ
ἐσιώπησας,
καὶ
ἐταπείνωσας |
| [3] |
ὑγιὲς
δρῶσιν
οὐδὲ
θεῷ
φίλον;
|
Ἄνευ |
δὲ
φιλοσοφίας
καὶ
ὀρθοῦ
λόγου |
| [102] |
ἢ
καὶ
οἱ
ἄλλοι
οἱ
|
ἄνευ |
τῆς
ἐλπίδος
ταύτης
σωθήσεσθαι
προσδοκῶντες |
| [102] |
ἐποίησεν
οὐδὲ
δόλον
τῷ
στόματι,
|
ἄνευ |
τοῦ
θεοῦ
σωθήσεσθαι
μὴ
δύνασθαι, |
| [67] |
οὐχ
ὡς
ἐκείνη
διετάγη,
καὶ
|
ἄνευ |
φόβου
καὶ
τρόμου
καὶ
ἀστραπῶν |
| [76] |
τὸ
αὐτὸ
κέκραγε·
τὸ
γὰρ
|
ἄνευ |
χειρῶν
εἰπεῖν
αὐτὸν
ἐκτετμῆσθαι,
ὅτι |
| [70] |
εἰρημένον
ὑπὸ
Δανιήλ,
ὅτι
Λίθος
|
ἄνευ |
χειρῶν
ἐτμήθη
ἐξ
ὄρους
μεγάλου, |
| [76] |
Καὶ
τὸ
λίθον
τοῦτον
εἰπεῖν
|
ἄνευ |
χειρῶν
τμηθέντα,
ἐν
μυστηρίῳ
τὸ |
| [114] |
τοῦ
ἀκρογωνιαίου
λίθου
καὶ
τοῦ
|
ἄνευ |
χειρῶν
τμηθέντος,
περιτέμνει
ἡμᾶς
ἀπό |
| [9] |
οἱ
μετ'
αὐτοῦ
καὶ
ἄκοσμον
|
ἀνεφθέγγοντο. |
ἐγὼ
δὲ
ἀναστὰς
οἷός
τ' |
| [74] |
πνεῦμα
ἐν
τούτῳ
τῷ
ψαλμῷ
|
ἀνεφθέγξατο, |
νοήσατε
λέγοντός
μου,
παρακαλῶ,
καὶ |
| [136] |
ὑμεῖς
γὰρ
οὔτε
καλοῦντος
αὐτοῦ
|
ἀνέχεσθε |
οὔτε
λαλοῦντος
ἀκούετε,
ἀλλὰ
καὶ |
| [123] |
Εἴδετε
πολλάκις,
καὶ
οὐκ
ἐφυλάξασθε·
|
ἀνεῳγμένα |
τὰ
ὦτα
ὑμῶν,
καὶ
οὐκ |
| [27] |
Ταῖς
γλώσσαις
αὐτῶν
ἐδολιοῦσαν,
τάφος
|
ἀνεῳγμένος |
ὁ
λάρυγξ
αὐτῶν,
ἰὸς
ἀσπίδων |
| [123] |
ὑμᾶς
τῶν
μὲν
προσηλύτων
αὐτῶν
|
ἀνεῷχθαι |
τὰ
ὄμματα,
ὑμῶν
δὲ
οὔ, |
| [31] |
μύριαι
μυριάδες
παρειστήκεισαν
αὐτῷ.
Βίβλοι
|
ἀνεῴχθησαν, |
καὶ
κριτήριον
ἐκάθισεν.
Ἐθεώρουν
τότε |
| [13] |
ὁ
βραχίων
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
|
Ἀνηγγείλαμεν |
ἐναντίον
αὐτοῦ
ὡς
παιδίον,
ὡς |
| [42] |
λόγον
ὡς
ἀπὸ
προσώπου
πολλῶν
|
Ἀνηγγείλαμεν |
ἐνώπιον
αὐτοῦ,
καὶ
ἐπαγαγεῖν
Ὡς |
| [42] |
ὁ
βραχίων
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
|
Ἀνηγγείλαμεν |
ἐνώπιον
αὐτοῦ
ὡς
παιδίον,
ὡς |
| [118] |
στόμα
αὐτῶν·
ὅτι
οἷς
οὐκ
|
ἀνηγγέλη |
περὶ
αὐτοῦ
ὄψονται,
καὶ
οἳ |
| [13] |
στόμα
αὐτῶν·
ὅτι
οἷς
οὐκ
|
ἀνηγγέλη |
περὶ
αὐτοῦ
ὄψονται,
καὶ
οἳ |
| [56] |
μὴ
πάντα
ἐπὶ
τὰς
γραφὰς
|
ἀνῆγες· |
ἐξ
αὐτῶν
γὰρ
τὰς
ἀποδείξεις |
| [135] |
καὶ
πορευθῶμεν
ἐν
φωτὶ
κυρίου·
|
ἀνῆκε |
γὰρ
τὸν
λαὸν
αὐτοῦ,
τὸν |
| [24] |
Δεῦτε,
πορευθῶμεν
τῷ
φωτὶ
κυρίου·
|
ἀνῆκε |
γὰρ
τὸν
λαὸν
αὐτοῦ,
τὸν |
| [85] |
καὶ
ἀνέστη
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
|
ἀνῆλθεν |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
ὡς
καὶ |
| [71] |
ἔρχομαι.
Καὶ
γὰρ
ὅσας
ὑμῖν
|
ἀνήνεγκα |
ταύτας
γνωρίζετε,
πλὴν
ὅτι
περὶ |
| [13] |
ἐλογίσθη,
καὶ
αὐτὸς
ἁμαρτίας
πολλῶν
|
ἀνήνεγκε |
καὶ
διὰ
τὰς
ἀνομίας
αὐτῶν |
| [86] |
βαλὼν
εἰς
τὸν
Ἰορδάνην
ποταμὸν
|
ἀνήνεγκε |
τὸν
σίδηρον
τῆς
ἀξίνης,
ἐν |
| [106] |
ἄλλη
δὲ
γραφή
φησιν·
Ἰδοὺ
|
ἀνήρ, |
ἀνατολὴ
ὄνομα
αὐτῷ.
ἀνατείλαντος
οὖν |
| [14] |
ἀσεβὴς
τὰς
ὁδοὺς
αὐτοῦ
καὶ
|
ἀνὴρ |
ἄνομος
τὰς
βουλὰς
αὐτοῦ
καὶ |
| [126] |
ἄγγελος
μεγάλης
βουλῆς
ποτε,
καὶ
|
ἀνὴρ |
διὰ
Ἰεζεκιήλ,
καὶ
ὡς
υἱὸς |
| [128] |
καὶ
δυνάμει
φαινόμενος
πρότερον
ὡς
|
ἀνὴρ |
καὶ
ἄγγελος,
καὶ
ἐν
πυρὸς |
| [59] |
καὶ
θεὸς
καὶ
κύριος
καὶ
|
ἀνὴρ |
καὶ
ἄνθρωπος,
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ |
| [26] |
καὶ
τῶν
ἐθνῶν
οὐκ
ἔστιν
|
ἀνὴρ |
μετ'
ἐμοῦ·
καὶ
κατεπάτησα
αὐτοὺς |
| [61] |
οὖν,
υἱέ,
ἄκουέ
μου.
Μακάριος
|
ἀνὴρ |
ὃς
εἰσακούσεταί
μου,
καὶ
ἄνθρωπος |
| [81] |
Καὶ
ἔπειτα
καὶ
παρ'
ἡμῖν
|
ἀνήρ |
τις,
ᾧ
ὄνομα
Ἰωάννης,
εἷς |
| [109] |
μάθωσιν
ἔτι
πολεμεῖν.
καὶ
καθίσεται
|
ἀνὴρ |
ὑποκάτω
ἀμπέλου
αὐτοῦ
καὶ
ὑποκάτω |
| [73] |
ἢ
τοῦ
αὐτοὺς
τοὺς
προφήτας
|
ἀνῃρηκέναι. |
Ἀλλὰ
δή,
ἔφην,
μοι
νομίζεσθε |
| [78] |
τὰ
τέκνα
τὰ
ἴδια
τὰ
|
ἀνῃρημένα |
καὶ
μὴ
παράκλησιν
ἐχουσῶν
ἐπὶ |
| [28] |
οὖν
εἰς
ἀκάνθας
σπείρετε
καὶ
|
ἀνήροτον |
χωρίον,
ὅθεν
ὑμῖν
καρπὸς
οὐκ |
| [68] |
Πάλιν
ἐγὼ
ἔφην·
Πρὸς
τοῖς
|
ἀνηρωτημένοις |
καὶ
νῦν
ὑπ'
ἐμοῦ
πάλιν |
| [9] |
τοῦ
ἱματίου
λαβόμενος
οὐ
πρὶν
|
ἀνήσειν |
ἔφη,
πρὶν
ὃ
ὑπεσχόμην
ἐκτελέσαι. |
| [88] |
ἐπὶ
τὸ
ὕδωρ
καὶ
πῦρ
|
ἀνήφθη |
ἐν
τῷ
Ἰορδάνῃ,
καὶ
ἀναδύντος |
| [8] |
παραχρῆμα
πῦρ
ἐν
τῇ
ψυχῇ
|
ἀνήφθη, |
καὶ
ἔρως
ἔχει
με
τῶν |
| [61] |
οὐκ
ἐλαττῶσαν
ἐκεῖνο
ἐξ
οὗ
|
ἀνήφθη. |
Μαρτυρήσει
δέ
μοι
ὁ
λόγος |
| [13] |
καὶ
τῶν
ἰσχυρῶν
μεριεῖ
σκῦλα,
|
ἀνθ' |
ὧν
παρεδόθη
εἰς
θάνατον
ἡ |
| [21] |
διασπεῖραι
αὐτοὺς
ἐν
ταῖς
χώραις,
|
ἀνθ' |
ὧν
τὰ
δικαιώματά
μου
οὐκ |
| [86] |
τὸν
δίκαιον.
Καὶ
ὡς
φοῖνιξ
|
ἀνθήσειν |
ὁ
δίκαιος
εἴρηται.
Ἀπὸ
ξύλου |
| [87] |
ἐκ
τῆς
ῥίζης
Ἰεσσαί,
καὶ
|
ἄνθος |
ἀναβήσεται
ἐκ
τῆς
ῥίζης
Ἰεσσαί, |
| [50] |
Ἐξηράνθη
ὁ
χόρτος,
καὶ
τὸ
|
ἄνθος |
αὐτοῦ
ἐξέπεσε,
τὸ
δὲ
ῥῆμα |
| [133] |
ὡς
χνοῦς
ἔσται
καὶ
τὸ
|
ἄνθος |
αὐτῶν
ὡς
κονιορτὸς
ἀναβήσεται·
οὐ |
| [126] |
διὰ
Ἠσαίου,
καὶ
ῥάβδος
καὶ
|
ἄνθος |
καὶ
λίθος
ἀκρογωνιαῖος
κέκληται
καὶ |
| [50] |
καὶ
πᾶσα
δόξα
ἀνθρώπου
ὡς
|
ἄνθος |
χόρτου.
Ἐξηράνθη
ὁ
χόρτος,
καὶ |
| [133] |
ὃν
τρόπον
καυθήσεται
καλάμη
ὑπὸ
|
ἄνθρακος |
πυρὸς
καὶ
συγκαυθήσεται
ὑπὸ
φλογὸς |
| [32] |
Τρύφων
παυσαμένου
μου
εἶπεν·
Ὦ
|
ἄνθρωπε, |
αὗται
ἡμᾶς
αἱ
γραφαὶ
καὶ |
| [68] |
παρὰ
θεῷ;
Ὁμολογήσατε.
Κἀκεῖνος·
Οὔ,
|
ἄνθρωπε, |
ἔφη.
Κἀγὼ
πάλιν·
Ὑμῶν
οὖν |
| [9] |
ἀπόλλυσθε.
~Συγγνώμη
σοι,
ἔφην,
ὦ
|
ἄνθρωπε, |
καὶ
ἀφεθείη
σοι·
οὐ
γὰρ |
| [51] |
προφητείας,
ἣν
φῂς
σύ,
ὦ
|
ἄνθρωπε, |
καὶ
οὐδὲν
τμητικὸν
εἰς
ἀπόδειξιν |
| [38] |
~Καὶ
ὁ
Τρύφων
εἶπεν·
Ὦ
|
ἄνθρωπε, |
καλὸν
ἦν
πειςθέντας
ἡμᾶς
τοῖς |
| [79] |
Ἵνα
δὲ
γνωρίζῃς,
εἶπον,
ὦ
|
ἄνθρωπε, |
μὴ
ἡμετέρᾳ
τόλμῃ
χρησαμένους
τὴν |
| [80] |
ἔφη·
Εἶπον
πρός
σε,
ὦ
|
ἄνθρωπε, |
ὅτι
ἀσφαλὴς
ἐν
πᾶσι
σπουδάζεις |
| [45] |
πρὸς
αὐτόν·
Εἰπόντος
μου,
ὦ
|
ἄνθρωπε, |
τὰ
λελεγμένα
ὑπὸ
τοῦ
Ἰεζεκιήλ, |
| [79] |
μου,
ἀπεκρινάμην
λέγων·
Ἄγαμαί
σου,
|
ἄνθρωπε, |
τὸ
εὐλαβὲς
τοῦτο,
καὶ
εὔχομαι |
| [63] |
ὅτι
ἄνωθεν
καὶ
διὰ
γαστρὸς
|
ἀνθρωπείας |
ὁ
θεὸς
καὶ
πατὴρ
τῶν |
| [48] |
μοι
δοξάσαντες
εἴποιεν,
ἐπειδὴ
οὐκ
|
ἀνθρωπείοις |
διδάγμασι
κεκελεύσμεθα
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ |
| [68] |
γενέσθαι.
Εἰ
τοῦτο,
ἔφην,
ἐπ'
|
ἀνθρωπείοις |
διδάγμασιν
ἢ
ἐπιχειρήμασιν
ἐπεβαλόμην
ἀποδεικνύναι, |
| [3] |
Ἔν
τε
τοῖς
θείοις
καὶ
|
ἀνθρωπείοις |
οὐχ
οὕτως
ἔχει.
Ἐπιστήμη
τίς |
| [62] |
ποίημα
ἦν
τὸ
σῶμα
τὸ
|
ἀνθρώπειον. |
Ἀλλὰ
τοῦτο
τὸ
τῷ
ὄντι |
| [95] |
παθεῖν
ταῦτα
αὐτὸν
ὑπὲρ
τοῦ
|
ἀνθρωπείου |
γένους
ἐνήργησεν,
ὑμεῖς
οὐχ
ὡς |
| [54] |
τοῦ
Χριστοῦ
αἷμα
οὐκ
ἐξ
|
ἀνθρωπείου |
γένους
ἔσεσθαι,
ἀλλ'
ἐκ
θεοῦ |
| [74] |
τοῦτο
τὸ
σωτήριον
ὑπὲρ
τοῦ
|
ἀνθρωπείου |
γένους
ποιήσας,
τὸν
καὶ
μετὰ |
| [63] |
τοῦ
αἵματος
αὐτοῦ
οὐκ
ἐξ
|
ἀνθρωπείου |
σπέρματος
γεγεννημένου
ἀλλ'
ἐκ
θελήματος |
| [68] |
ἃ
νομίζουσι
δύνασθαι
ἁρμόζειν
πράξεις
|
ἀνθρωπείους, |
ταῦτα
οὐκ
εἰς
τοῦτον
τὸν |
| [29] |
εἰσὶν
οἱ
λόγοι
οὐδὲ
τέχνῃ
|
ἀνθρωπίνῃ |
κεκαλλωπισμένοι,
ἀλλὰ
τούτους
Δαυεὶδ
μὲν |
| [10] |
ἄξιον·
πόρρω
γὰρ
κεχώρηκε
τῆς
|
ἀνθρωπίνης |
φύσεως.
Ὑμῶν
δὲ
καὶ
τὰ |
| [80] |
Οὐ
γὰρ
ἀνθρώποις
μᾶλλον
ἢ
|
ἀνθρωπίνοις |
διδάγμασιν
αἱροῦμαι
ἀκολουθεῖν,
ἀλλὰ
θεῷ |
| [76] |
αὐτὸν
ἐκτετμῆσθαι,
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
|
ἀνθρώπινον |
ἔργον,
ἀλλὰ
τῆς
βουλῆς
τοῦ |
| [76] |
γενόμενον
ἄνθρωπον
μηνύει,
οὐκ
ἐξ
|
ἀνθρωπίνου |
δὲ
σπέρματος
ὑπάρχοντα
δηλοῖ.
Καὶ |
| [3] |
ἐστιν
ἡ
παρέχουσα
αὐτῶν
τῶν
|
ἀνθρωπίνων |
καὶ
τῶν
θείων
γνῶσιν,
ἔπειτα |
| [124] |
ἐξηγήσει
εἴρηται·
Ἰδοὺ
δὴ
ὡς
|
ἄνθρωποι |
ἀποθνήσκετε,
καὶ
ὡς
εἷς
τῶν |
| [140] |
γενησόμενοι
ἄδικοι,
εἴτε
ἄγγελοι
εἴτε
|
ἄνθρωποι, |
γίνονται
φαῦλοι,
ἀλλὰ
τῇ
ἑαυτῶν |
| [43] |
ἐπιγνῶναι
ἔχωσιν
οἱ
πιστεύοντες
αὐτῷ
|
ἄνθρωποι, |
διὰ
τοῦ
αὐτοῦ
Ἠσαίου
τὸ |
| [139] |
διακατάσχεσιν
ἐπήγγελται.
ὅθεν
οἱ
πάντοθεν
|
ἄνθρωποι, |
εἴτε
δοῦλοι
εἴτε
ἐλεύθεροι,
πιστεύοντες |
| [141] |
καὶ
δι'
ἑαυτοὺς
ἡμεῖς,
οἱ
|
ἄνθρωποι |
καὶ
οἱ
ἄγγελοι,
ἐλεγχθησόμεθα
πονηρευσάμενοι, |
| [141] |
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
γένους
ὑμῶν
|
ἄνθρωποι, |
κατὰ
πᾶσαν
γῆν,
ἔνθα
ἂν |
| [43] |
μώλωπι
αὐτοῦ
ἰαθῶμεν
οἱ
ἁμαρτωλοὶ
|
ἄνθρωποι, |
τὸ
προφητικὸν
πνεῦμα
ταῦτα
εἶπεν. |
| [88] |
ἀκρίδας
καὶ
μέλι
ἄγριον,
οἱ
|
ἄνθρωποι |
ὑπελάμβανον
αὐτὸν
εἶναι
τὸν
Χριστόν· |
| [57] |
μὴ
ὁμοίαν
τροφὴν
ᾗπερ
οἱ
|
ἄνθρωποι |
χρώμεθα
τρέφονται
(περὶ
γὰρ
τῆς |
| [42] |
ἐκκλησία,
πολλοὶ
τὸν
ἀριθμὸν
ὄντες
|
ἄνθρωποι, |
ὡς
ἓν
ὄντες
πρᾶγμα
τῇ |
| [128] |
τὰ
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
ἀγγέλλεται,
δόξαν
δέ,
ἐπειδὴ
ἐν |
| [8] |
ἢ
λόγοις
ἐξαπατηθῆναι
ψευδέσι
καὶ
|
ἀνθρώποις |
ἀκολουθῆσαι
οὐδενὸς
ἀξίοις.
μένοντι
γάρ |
| [30] |
πάντας
ἀεὶ
διδάξας.
Πολλοῖς
γὰρ
|
ἀνθρώποις |
ἄλογα
καὶ
οὐκ
ἄξια
θεοῦ |
| [128] |
τοῦ
πατρὸς
ὁμιλίας
φέρει
τοῖς
|
ἀνθρώποις. |
Ἄτμητον
δὲ
καὶ
ἀχώριστον
τοῦ |
| [87] |
τῆς
οἰκονομίας
ταύτης
τῆς
ἐν
|
ἀνθρώποις |
αὐτοῦ
γενομένης
χρόνοις,
παύσασθαι
ἔδει |
| [64] |
ἄνωθεν
προελθόντα
καὶ
ἄνθρωπον
ἐν
|
ἀνθρώποις |
γενόμενον
γνωρίσητε,
καὶ
πάλιν
ἐκεῖνον |
| [88] |
τὸ
Χριστὸν
εἶναι,
ἀλλὰ
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
γνώρισμα
ἔφερεν
ὅτι
αὐτός
ἐστιν |
| [88] |
τοῦ
Ἰωάννου
ἔδει
γνώρισμα
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
εἶναι,
ὅπως
ἐπιγνῶσι
τίς
ἐστιν |
| [88] |
γένεσιν
αὐτοῦ
λέγων
γίνεσθαι
τοῖς
|
ἀνθρώποις, |
ἐξ
ὅτου
ἡ
γνῶσις
αὐτοῦ |
| [17] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
ἁπλῶς
|
ἀνθρώποις. |
Καὶ
δικαίως
βοᾷ
Ἠσαίας·
Δι' |
| [66] |
Μὴ
μικρὸν
ὑμῖν
ἀγῶνα
παρέχειν
|
ἀνθρώποις; |
Καὶ
πῶς
κυρίῳ
παρέχετε
ἀγῶνα; |
| [43] |
Μὴ
μικρὸν
ὑμῖν
ἀγῶνα
παρέχειν
|
ἀνθρώποις; |
Καὶ
πῶς
κυρίῳ
παρέχετε
ἀγῶνα; |
| [80] |
ὑμᾶς
ὁμολογῶ,
ἐγγράψω.
Οὐ
γὰρ
|
ἀνθρώποις |
μᾶλλον
ἢ
ἀνθρωπίνοις
διδάγμασιν
αἱροῦμαι |
| [51] |
Ἰωάννης
μὲν
προελήλυθε
βοῶν
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
μετανοεῖν,
καὶ
Χριστὸς
ἔτι
αὐτοῦ |
| [7] |
ἀληθὲς
καὶ
εἶδον
καὶ
ἐξεῖπον
|
ἀνθρώποις, |
μήτ'
εὐλαβηθέντες
μήτε
δυσωπηθέντες
τινά, |
| [39] |
ᾐχμαλώτευσεν
αἰχμαλωσίαν,
ἔδωκε
δόματα
τοῖς
|
ἀνθρώποις. |
Οἱ
λαβόντες
οὖν
ἡμεῖς
δόματα |
| [56] |
καλεῖται,
διὰ
τὸ
ἀγγέλλειν
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
ὅσαπερ
βούλεται
αὐτοῖς
ἀγγεῖλαι
ὁ |
| [110] |
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
|
ἀνθρώποις, |
οὐ
μόνον
ἀπὸ
τῶν
κτημάτων |
| [43] |
τοῦ
Χριστοῦ,
ὅτι
ἀνεκδιήγητόν
ἐστιν
|
ἀνθρώποις, |
οὕτως
ἔφη
ὡς
καὶ
προγέγραπται· |
| [101] |
ἡμῖν,
τοῖς
εἰς
αὐτὸν
πιστεύουσιν
|
ἀνθρώποις, |
πανταχοῦ
ἐστιν·
ἐξουθένημα
δὲ
τοῦ |
| [17] |
ἀμώμου
καὶ
δικαίου
φωτός,
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
πεμφθέντος
παρὰ
τοῦ
θεοῦ,
τὰ |
| [60] |
εἶναι
ἐκ
τοῦ
διαγγέλλειν
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
τὰ
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
καὶ |
| [49] |
φημί,
ἔτι
ὄντος
τότε
ἐν
|
ἀνθρώποις |
τοῦ
Μωυσέως,
μετέθηκεν
ἐπὶ
τὸν |
| [88] |
τὰ
τεκτονικὰ
ἔργα
εἰργάζετο)
ἐν
|
ἀνθρώποις |
ὤν,
ἄροτρα
καὶ
ζυγά,
διὰ |
| [75] |
πατρὸς
τῶν
ὅλων
βουλὴν
καὶ
|
ἄνθρωπον |
αὐτὸν
διὰ
παρθένου
γεννηθῆναι
μὴ |
| [49] |
μὲν
δοκοῦσιν,
εἶπεν,
οἱ
λέγοντες
|
ἄνθρωπον |
γεγονέναι
αὐτὸν
καὶ
κατ'
ἐκλογὴν |
| [62] |
ὁμοίως,
ἐξ
ὧν
νοοῦμεν
τὸν
|
ἄνθρωπον |
γεγονέναι,
θεὸν
εἰρηκέναι
Ποιήσωμεν,
λόγους |
| [67] |
ὁμολογῶ
ὑπομεῖναι
αὐτὸν
καὶ
τὸ
|
ἄνθρωπον |
γενέσθαι
καὶ
τοσαῦτα
παθεῖν
ὅσα |
| [127] |
τῇ
γνώμῃ
αὐτοῦ·
ὃν
καὶ
|
ἄνθρωπον |
γεννηθῆναι
διὰ
τῆς
παρθένου
βεβούληται, |
| [38] |
αὐτοῖς
ἐν
στύλῳ
νεφέλης,
εἶτα
|
ἄνθρωπον |
γενόμενον
σταυρωθῆναι,
καὶ
ἀναβεβηκέναι
εἰς |
| [48] |
τὸν
Χριστόν,
εἶτα
καὶ
γεννηθῆναι
|
ἄνθρωπον |
γενόμενον
ὑπομεῖναι,
καὶ
ὅτι
οὐκ |
| [48] |
γένους
ὁμολογοῦντες
αὐτὸν
Χριστὸν
εἶναι,
|
ἄνθρωπον |
δὲ
ἐξ
ἀνθρώπων
γενόμενον
ἀποφαινόμενοι· |
| [17] |
τὸν
μόνον
ἄμωμον
καὶ
δίκαιον
|
ἄνθρωπον, |
δι'
οὗ
τῶν
μωλώπων
ἴασις |
| [3] |
ἔφην.
Τί
οὖν;
Ὁμοίως
ἐστὶν
|
ἄνθρωπον |
εἰδέναι
καὶ
θεόν,
ὡς
μουσικὴν |
| [8] |
δὲ
τὸν
θεὸν
καὶ
εἰς
|
ἄνθρωπον |
ἐλπίσαντι
ποία
ἔτι
περιλείπεται
σωτηρία; |
| [99] |
θανατώσειν
αὐτὸν
καὶ
ὡς
κοινὸν
|
ἄνθρωπον |
ἐν
ᾅδου
μένειν.
~Τὸ
δὲ |
| [64] |
καὶ
θεὸν
ἄνωθεν
προελθόντα
καὶ
|
ἄνθρωπον |
ἐν
ἀνθρώποις
γενόμενον
γνωρίσητε,
καὶ |
| [67] |
λέγοντες,
αἰδεῖσθαι
ὀφείλετε,
καὶ
μᾶλλον
|
ἄνθρωπον |
ἐξ
ἀνθρώπων
γενόμενον
λέγειν
τὸν |
| [49] |
γὰρ
πάντες
ἡμεῖς
τὸν
Χριστὸν
|
ἄνθρωπον |
ἐξ
ἀνθρώπων
προσδοκῶμεν
γενήσεσθαι,
καὶ |
| [62] |
Ἰεριχώ,
ἀναβλέψας
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
ὁρᾷ
|
ἄνθρωπον |
ἑστηκότα
κατέναντι
αὐτοῦ.
Καὶ
προσελθὼν |
| [41] |
τοῖς
ἐν
αὐτῷ
διὰ
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
καὶ
ὑπὲρ
τοῦ
ἀπὸ
τῆς |
| [128] |
φαίνεται,
ἄνδρα
δέ
ποτε
καὶ
|
ἄνθρωπον |
καλεῖσθαι,
ἐπειδὴ
ἐν
μορφαῖς
τοιαύταις |
| [62] |
τοῦ
ἀνθρώπου,
λέγων
ταῦτα·
Ποιήσωμεν
|
ἄνθρωπον |
κατ'
εἰκόνα
ἡμετέραν
καὶ
καθ' |
| [62] |
Καὶ
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς
τὸν
|
ἄνθρωπον, |
κατ'
εἰκόνα
θεοῦ
ἐποίησεν
αὐτόν· |
| [49] |
οὗτος
φαίνηται
ὢν
ὁ
Χριστός,
|
ἄνθρωπον |
μὲν
ἐξ
ἀνθρώπων
γενόμενον
ἐκ |
| [76] |
εἰπεῖν,
φαινόμενον
μὲν
καὶ
γενόμενον
|
ἄνθρωπον |
μηνύει,
οὐκ
ἐξ
ἀνθρωπίνου
δὲ |
| [87] |
λέγεις
διὰ
τῆς
παρθένου
γεγεννῆσθαι
|
ἄνθρωπον, |
πῶς
δύναται
ἀποδειχθῆναι
προϋπάρχων,
ὅστις |
| [10] |
περιτομὴν
ἔχειν,
καὶ
ἔτι,
ἐπ'
|
ἄνθρωπον |
σταυρωθέντα
τὰς
ἐλπίδας
ποιούμενοι,
ὅμως |
| [15] |
ἐγὼ
ἐξελεξάμην,
καὶ
ἡμέραν
ταπεινοῦν
|
ἄνθρωπον |
τὴν
ψυχὴν
αὐτοῦ·
οὐδ'
ἂν |
| [32] |
τὸ
ἐλάχιστον
τὸν
τῆς
ἀνομίας
|
ἄνθρωπον |
τριακόσια
πεντήκοντα
ἔτη
βασιλεῦσαι
δεῖ, |
| [3] |
παρείη
φρόνησις.
Διὸ
χρὴ
πάντα
|
ἄνθρωπον |
φιλοσοφεῖν
καὶ
τοῦτο
μέγιστον
καὶ |
| [59] |
καὶ
κύριος
καὶ
ἀνὴρ
καὶ
|
ἄνθρωπος, |
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ
φανείς,
ἐν |
| [100] |
γένους
αὐτῶν
παρθένου
σαρκοποιηθείς,
καὶ
|
ἄνθρωπος |
ἀειδής,
ἄτιμος
καὶ
παθητὸς
ὑπέμεινε |
| [98] |
καὶ
ἀποδεικνύων
ὅτι
ἀληθῶς
γέγονεν
|
ἄνθρωπος |
ἀντιληπτικὸς
παθῶν.
Ἔστι
δὲ
οὗτος· |
| [124] |
ὑψίστου
πάντες·
ὑμεῖς
δὲ
ὡς
|
ἄνθρωπος |
ἀποθνήσκετε,
καὶ
ὡς
εἷς
τῶν |
| [99] |
διὰ
τούτων
ὅτι
ἀληθῶς
παθητὸς
|
ἄνθρωπος |
γεγένηται.
Ἀλλ'
ἵνα
μή
τις |
| [125] |
ὁ
Χριστὸς
ποιήσειν.
Ὅτε
γὰρ
|
ἄνθρωπος |
γέγονεν,
ὡς
προεῖπον,
προσῆλθεν
αὐτῷ |
| [100] |
προσηγόρευται,
καὶ
διὰ
τῆς
παρθένου
|
ἄνθρωπος |
γεγονέναι,
ἵνα
καὶ
δι'
ἧς |
| [68] |
ὅτι
θεὸς
ὑπέμεινε
γεννηθῆναι
καὶ
|
ἄνθρωπος |
γενέσθαι.
Εἰ
τοῦτο,
ἔφην,
ἐπ' |
| [113] |
θελήματι
ὑπηρετῶν,
ἀπέδειξα·
ὃς
καὶ
|
ἄνθρωπος |
γεννηθῆναι
διὰ
τῆς
παρθένου
Μαρίας |
| [63] |
ὅτι
οὗτος
διὰ
τῆς
παρθένου
|
ἄνθρωπος |
γεννηθῆναι
κατὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς |
| [101] |
τῆς
παρθένου,
δι'
ἧς
ἐγεννήθη
|
ἄνθρωπος |
γενόμενος,
καὶ
αὐτὸς
σωθήσεσθαι
ὑπὸ |
| [68] |
τῶν
τοσούτων
γραφῶν
ἀπεδείχθη
ὑμῖν
|
ἄνθρωπος |
γενόμενος;
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Πῶς |
| [125] |
ὅλων
κτισμάτων,
ἐπεπροφήτευτο
οὕτως
καὶ
|
ἄνθρωπος |
γενόμενος
ὁ
Χριστὸς
ποιήσειν.
Ὅτε |
| [48] |
ὅλων,
θεὸς
ὤν,
καὶ
γεγένηται
|
ἄνθρωπος |
διὰ
τῆς
παρθένου.
Ἀλλὰ
ἐκ |
| [105] |
καὶ
δύναμις
γεγεννημένος,
καὶ
ὕστερον
|
ἄνθρωπος |
διὰ
τῆς
παρθένου
γενόμενος,
ὡς |
| [93] |
ὁμοιοπαθὲς
καὶ
λογικὸν
ζῶον,
ὁ
|
ἄνθρωπος. |
Διχῆ
οὖν
τῆς
πάσης
δικαιοσύνης |
| [76] |
τὸ
τῆς
ἀμπέλου
αἷμα
οὐκ
|
ἄνθρωπος |
ἐγέννησεν
ἀλλ'
ὁ
θεός;
Καὶ |
| [54] |
τὸ
τῆς
ἀμπέλου
αἷμα
οὐκ
|
ἄνθρωπος |
ἐγέννησεν
ἀλλὰ
θεός,
οὕτως
καὶ |
| [33] |
Καὶ
ὅτι
ταπεινὸς
ἔσται
πρῶτον
|
ἄνθρωπος, |
εἶτα
ὑψωθήσεται,
τὰ
ἐπὶ
τέλει |
| [22] |
φῶς.
Ὃν
τρόπον
ὅταν
ἐκφύγῃ
|
ἄνθρωπος |
ἐκ
προσώπου
τοῦ
λέοντος,
καὶ |
| [13] |
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων.
|
Ἄνθρωπος |
ἐν
πληγῇ
ὢν
καὶ
εἰδὼς |
| [48] |
γενόμενον
ὑπομεῖναι,
καὶ
ὅτι
οὐκ
|
ἄνθρωπος |
ἐξ
ἀνθρώπου,
οὐ
μόνον
παράδοξον |
| [48] |
ὁ
Χριστός,
ἐὰν
φαίνηται
ὡς
|
ἄνθρωπος |
ἐξ
ἀνθρώπων
γεννηθείς,
καὶ
ἐκλογὴ |
| [54] |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ὁ
Χριστὸς
|
ἄνθρωπος |
ἐξ
ἀνθρώπων,
κατὰ
τὸ
κοινὸν |
| [126] |
οὕτω
πάλιν
λέγει·
Μετὰ
Ἰακὼβ
|
ἄνθρωπος |
ἐπάλαιε·
καὶ
θεόν
φησιν
εἶναι· |
| [21] |
ποιεῖν
αὐτά,
ἃ
ποιήσας
αὐτὰ
|
ἄνθρωπος |
ζήσεται
ἐν
αὐτοῖς,
ἀλλὰ
τὰ |
| [34] |
καὶ
κύριος
καὶ
ἄγγελος
καὶ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
ἀρχιστράτηγος
καὶ
λίθος
καὶ |
| [71] |
ὁ
σταυρωθεὶς
ὅτι
θεὸς
καὶ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
σταυρούμενος
καὶ
ἀποθνήσκων
κεκηρυγμένος |
| [125] |
οὖν
Ἰσραὴλ
ὄνομα
τοῦτο
σημαίνει·
|
ἄνθρωπος |
νικῶν
δύναμιν·
τὸ
γὰρ
ἴσρα |
| [125] |
νικῶν
δύναμιν·
τὸ
γὰρ
ἴσρα
|
ἄνθρωπος |
νικῶν
ἐστι,
τὸ
δὲ
ἢλ |
| [110] |
ὅταν
καὶ
ὁ
τῆς
ἀποστασίας
|
ἄνθρωπος, |
ὁ
καὶ
εἰς
τὸν
ὕψιστον |
| [48] |
ἀποδεικνύω
ὅτι
προϋπῆρχε
καὶ
γεννηθῆναι
|
ἄνθρωπος |
ὁμοιοπαθὴς
ἡμῖν,
σάρκα
ἔχων,
κατὰ |
| [57] |
θεοῦ,
διὰ
τῆς
παρθένου
γεννηθείς,
|
ἄνθρωπος |
ὁμοιοπαθὴς
πᾶσιν,
ὡς
προέφης,
γέγονεν. |
| [101] |
δέ
εἰμι
σκώληξ
καὶ
οὐκ
|
ἄνθρωπος, |
ὄνειδος
ἀνθρώπων
καὶ
ἐξουδένωμα
λαοῦ· |
| [98] |
δέ
εἰμι
σκώληξ
καὶ
οὐκ
|
ἄνθρωπος, |
ὄνειδος
ἀνθρώπων
καὶ
ἐξουθένημα
λαοῦ. |
| [101] |
Ἐγώ
εἰμι
σκώληξ
καὶ
οὐκ
|
ἄνθρωπος, |
ὄνειδος
ἀνθρώπων
καὶ
ἐξουθένημα
λαοῦ, |
| [61] |
ἀνὴρ
ὃς
εἰσακούσεταί
μου,
καὶ
|
ἄνθρωπος |
ὃς
τὰς
ὁδούς
μου
φυλάξει, |
| [6] |
ὡς
τοῦ
θεοῦ·
ἀλλὰ
ὥσπερ
|
ἄνθρωπος |
οὐ
διὰ
παντός
ἐστιν
οὐδὲ |
| [6] |
ψυχὴ
τὸ
σῶμα
καὶ
ὁ
|
ἄνθρωπος |
οὐκ
ἔστιν,
οὕτως
καί,
ὅταν |
| [116] |
τοῦ
Ἰησοῦ
ὀνόματος
ὡς
εἷς
|
ἄνθρωπος |
πιστεύσαντες
εἰς
τὸν
ποιητὴν
τῶν |
| [13] |
ἰάθημεν.
Πάντες
ὡς
πρόβατα
ἐπλανήθημεν,
|
ἄνθρωπος |
τῇ
ὁδῷ
αὐτοῦ
ἐπλανήθη.
Καὶ |
| [76] |
γένος
αὐτὸν
ἐδήλου·
οὐδεὶς
γάρ,
|
ἄνθρωπος |
ὢν
ἐξ
ἀνθρώπων,
ἀνεκδιήγητον
ἔχει |
| [4] |
ζώων,
ἠρώτα,
ἢ
ἄλλη
μὲν
|
ἀνθρώπου, |
ἄλλη
δὲ
ἵππου
καὶ
ὄνου; |
| [58] |
Ἀβραὰμ
φανεὶς
καὶ
ἐν
ἰδέᾳ
|
ἀνθρώπου |
αὐτῷ
τῷ
Ἰακὼβ
παλαίσας,
ἀναγκαῖον |
| [103] |
Οὐδεὶς
γὰρ
οὐδὲ
μέχρις
ἑνὸς
|
ἀνθρώπου |
βοηθεῖν
αὐτῷ
ὡς
ἀναμαρτήτῳ
βοηθὸς |
| [126] |
διὰ
Ἰεζεκιήλ,
καὶ
ὡς
υἱὸς
|
ἀνθρώπου |
διὰ
Δανιήλ,
καὶ
παιδίον
διὰ |
| [100] |
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
ἀναστῆναι.
Υἱὸν
οὖν
|
ἀνθρώπου |
ἑαυτὸν
ἔλεγεν,
ἤτοι
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
Καὶ
ἕως
μέν
ἐστιν
ἐν
|
ἀνθρώπου |
εἴδει,
δυνατὸν
αὐτῇ,
φημί,
ἐγγενέσθαι |
| [76] |
αἰνίσσεται;
Τὸ
γὰρ
ὡς
υἱὸν
|
ἀνθρώπου |
εἰπεῖν,
φαινόμενον
μὲν
καὶ
γενόμενον |
| [31] |
αὐτοῦ
παρουσίᾳ;
Ὡς
υἱὸς
γὰρ
|
ἀνθρώπου |
ἐπάνω
νεφελῶν
ἐλεύσεται,
ὡς
Δανιὴλ |
| [31] |
νεφελῶν
τοῦ
οὐρανοῦ
ὡς
υἱὸς
|
ἀνθρώπου |
ἐρχόμενος·
καὶ
ἦλθεν
ἕως
τοῦ |
| [85] |
παρθένου
γεννηθέντος
καὶ
παθητοῦ
γενομένου
|
ἀνθρώπου, |
καὶ
σταυρωθέντος
ἐπὶ
Ποντίου
Πιλάτου |
| [76] |
γέγονεν.
~Ὅταν
γὰρ
ὡς
υἱὸν
|
ἀνθρώπου |
λέγῃ
Δανιὴλ
τὸν
παραλαμβάνοντα
τὴν |
| [62] |
νοήματι
ἐπὶ
τῆς
ποιήσεως
τοῦ
|
ἀνθρώπου, |
λέγων
ταῦτα·
Ποιήσωμεν
ἄνθρωπον
κατ' |
| [61] |
δὲ
ἀρχιστράτηγον
ἑαυτὸν
λέγει,
ἐν
|
ἀνθρώπου |
μορφῇ
φανέντα
τῷ
τοῦ
Ναυῆ |
| [3] |
αἰσθήσεως
ἔλαβεν;
Ἢ
τὸν
θεὸν
|
ἀνθρώπου |
νοῦς
ὄψεταί
ποτε
μὴ
ἁγίῳ |
| [48] |
καὶ
ὅτι
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐξ
|
ἀνθρώπου, |
οὐ
μόνον
παράδοξον
δοκεῖ
μοι |
| [93] |
τὸν
πλησίον
ἀγαπῶν·
πλησίον
δὲ
|
ἀνθρώπου |
οὐδὲν
ἄλλο
ἐστὶν
ἢ
τὸ |
| [32] |
παλαιοῦ
τῶν
ἡμερῶν
ὡς
υἱὸν
|
ἀνθρώπου |
παραλαμβάνοντα
τὴν
αἰώνιον
βασιλείαν
ἀναγκάζουσιν· |
| [100] |
ὅτι
Δεῖ
τὸν
υἱὸν
τοῦ
|
ἀνθρώπου |
πολλὰ
παθεῖν
καὶ
ἀποδοκιμασθῆναι
ὑπὸ |
| [76] |
σταυρωθῆναι·
Δεῖ
τὸν
υἱὸν
τοῦ
|
ἀνθρώπου |
πολλὰ
παθεῖν
καὶ
ἀποδοκιμασθῆναι
ὑπὸ |
| [79] |
Δανιήλ
φησιν,
ὅτι
ὡς
υἱὸς
|
ἀνθρώπου |
πρὸς
τὸν
παλαιὸν
τῶν
ἡμερῶν |
| [68] |
ὀφείλετε
ὅτι
οὐκ
ἔστι
γένους
|
ἀνθρώπου |
σπέρμα;
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Πῶς |
| [54] |
ἔχει
ὁ
Χριστός,
οὐκ
ἐξ
|
ἀνθρώπου |
σπέρματος,
ἀλλ'
ἐκ
τῆς
τοῦ |
| [50] |
σὰρξ
χόρτος,
καὶ
πᾶσα
δόξα
|
ἀνθρώπου |
ὡς
ἄνθος
χόρτου.
Ἐξηράνθη
ὁ |
| [5] |
ποι
τάχα·
διὰ
γὰρ
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
ἐγένοντο
καὶ
τὰ
ἄλλα
ζῶα, |
| [141] |
βουλόμενος
τοὺς
ἀγγέλους
καὶ
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
ἕπεσθαι
τῇ
βουλῇ
αὐτοῦ
ὁ |
| [69] |
ἔργων
ἐδυσώπει
τοὺς
τότε
ὄντας
|
ἀνθρώπους |
ἐπιγνῶναι
αὐτόν.
Οἱ
δὲ
καὶ |
| [76] |
ἀποστάντας
τῆς
βουλῆς
αὐτοῦ
ὁμοίως
|
ἀνθρώπους |
ἢ
ἀγγέλους,
οὗτος
μόνος
ἀπαρακαλύπτως |
| [16] |
τινὸς
γνωρίζεσθε
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
|
ἀνθρώπους, |
ἢ
ἀπὸ
τῆς
ἐν
σαρκὶ |
| [10] |
περὶ
ἡμῶν,
ὅτι
δὴ
ἐσθίομεν
|
ἀνθρώπους |
καὶ
μετὰ
τὴν
εἰλαπίνην
ἀποσβεννύντες |
| [76] |
εὐαρέστους
γενομένους
αὐτῷ
καὶ
γενησομένους
|
ἀνθρώπους, |
καὶ
τοὺς
ἀποστάντας
τῆς
βουλῆς |
| [102] |
πρὸς
δικαιοπραξίαν
καὶ
ἀγγέλους
καὶ
|
ἀνθρώπους, |
καὶ
χρόνους
ὥρισε
μέχρις
οὗ |
| [100] |
καὶ
τοὺς
ὁμοιωθέντας
ἀγγέλους
καὶ
|
ἀνθρώπους |
καταλύει,
ἀπαλλαγὴν
δὲ
τοῦ
θανάτου |
| [141] |
πάντως
τινὰς
καὶ
ἀγγέλους
καὶ
|
ἀνθρώπους |
κολασθήσεσθαι
μέλλοντας,
διότι
προεγίνωσκεν
αὐτοὺς |
| [108] |
ἀπὸ
τοῦ
σταυροῦ,
πλανῶσι
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
λέγοντες
ἐγηγέρθαι
αὐτὸν
ἐκ
νεκρῶν |
| [47] |
τοιοῦτος,
ἐὰν
μὴ
τοὺς
ἄλλους
|
ἀνθρώπους, |
λέγω
δὴ
τοὺς
ἀπὸ
τῶν |
| [130] |
ὅτι
ἄνωθεν
μὲν
πάντας
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
ὁ
θεὸς
διεσκόρπισε
καὶ
τὰ |
| [88] |
τούς
τε
ἀγγέλους
καὶ
τοὺς
|
ἀνθρώπους, |
ὁ
θεὸς
πράττειν
ὅσα
ἕκαστον |
| [11] |
ἣν
νῦν
δέον
φυλάσσειν
πάντας
|
ἀνθρώπους, |
ὅσοι
τῆς
τοῦ
θεοῦ
κληρονομίας |
| [93] |
τετμημένης,
πρός
τε
θεὸν
καὶ
|
ἀνθρώπους, |
ὅστις,
φησὶν
ὁ
λόγος,
ἀγαπᾷ |
| [67] |
πεπεῖσθαι
βούλομαι
καὶ
πάντας
ἁπλῶς
|
ἀνθρώπους, |
ὅτι
κἂν
γελοιάζοντες
ἢ
ἐπιτωθάζοντες |
| [128] |
ἄγγελον
καλεῖσθαι
ἐν
τῇ
πρὸς
|
ἀνθρώπους |
προόδῳ,
ἐπειδὴ
δι'
αὐτῆς
τὰ |
| [123] |
ἐπεῖπε·
Καὶ
γεννήσω
ἐφ'
ὑμᾶς
|
ἀνθρώπους, |
τὸν
λαόν
μου
Ἰσραήλ,
καὶ |
| [124] |
πνεῦμα
τὸ
ἅγιον
ὀνειδίζει
τοὺς
|
ἀνθρώπους, |
τοὺς
καὶ
θεῷ
ὁμοίως
ἀπαθεῖς |
| [2] |
οὗ
χάριν
κατεπέμφθη
εἰς
τοὺς
|
ἀνθρώπους, |
τοὺς
πολλοὺς
λέληθεν;
Οὐ
γὰρ |
| [88] |
τὸ
ἅγιον
καὶ
διὰ
τοὺς
|
ἀνθρώπους, |
ὡς
προέφην,
ἐν
εἴδει
περιστερᾶς |
| [4] |
καὶ
μέμνηται
τούτου
πάλιν
ἐν
|
ἀνθρώπῳ |
γενομένη;
Οὔ
μοι
δοκεῖ,
ἔφην. |
| [20] |
τὰ
λάχανα
εἰς
τροφὴν
τῷ
|
ἀνθρώπῳ |
ἐπεποιήκει
ὁ
θεός,
οὕτως
καὶ |
| [142] |
ταύτης
τῆς
ὁδοῦ
δίδοσθαι
παντὶ
|
ἀνθρώπῳ |
εὐδαιμονεῖν,
πάντως
καὶ
αὐτοὶ
ἡμῖν |
| [112] |
αὐτὰ
πάθητε
ὑπὸ
τῶν
ὑμετέρων
|
ἀνθρώπων |
ἃ
καὶ
αὐτοὶ
οἱ
προφῆται |
| [108] |
υἱὸν
θεοῦ
εἶναι
παντὶ
γένει
|
ἀνθρώπων |
ἄθεα
καὶ
ἄνομα
καὶ
ἀνόσια |
| [3] |
ἠρεμίας
ἐμφορηθῆναι
καὶ
τὸν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἀλεεῖναι
πάτον,
ἐπορευόμην
εἴς
τι |
| [76] |
οὐδεὶς
γάρ,
ἄνθρωπος
ὢν
ἐξ
|
ἀνθρώπων, |
ἀνεκδιήγητον
ἔχει
τὸ
γένος.
Καὶ |
| [13] |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Ἄνθρωπος
ἐν
πληγῇ
ὢν
καὶ |
| [23] |
δίκαια
μὴ
ἀεὶ
πᾶν
γένος
|
ἀνθρώπων |
βεβουλῆσθαι
πράσσειν·
ἅπερ
γελοῖα
καὶ |
| [48] |
ἐὰν
φαίνηται
ὡς
ἄνθρωπος
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
γεννηθείς,
καὶ
ἐκλογὴ
γενόμενος
εἰς |
| [54] |
ἀνθρώπων,
κατὰ
τὸ
κοινὸν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γεννηθείς.
~Καὶ
ὁ
Τρύφων
ἀπεκρίνατο· |
| [48] |
Χριστὸν
εἶναι,
ἄνθρωπον
δὲ
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
γενόμενον
ἀποφαινόμενοι·
οἷς
οὐ
συντίθεμαι, |
| [49] |
ὁ
Χριστός,
ἄνθρωπον
μὲν
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
γενόμενον
ἐκ
παντὸς
ἐπίστασθαι
δεῖ. |
| [67] |
ὀφείλετε,
καὶ
μᾶλλον
ἄνθρωπον
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
γενόμενον
λέγειν
τὸν
Ἰησοῦν
τοῦτον, |
| [119] |
πατὴρ
ἦν
καὶ
ἁπλῶς
παντὸς
|
ἀνθρώπων |
γένους,
ἄλλοι
δὲ
ἄλλων
πρόγονοι. |
| [134] |
παντὸς
γένους
ποικίλων
καὶ
πολυειδῶν
|
ἀνθρώπων, |
δι'
αἵματος
καὶ
μυστηρίου
τοῦ |
| [102] |
μή,
ὡς
τοὺς
λοιποὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
διὰ
γένος
ἢ
πλοῦτον
ἢ |
| [58] |
μετὰ
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
μετὰ
|
ἀνθρώπων |
δυνατὸς
ἔσῃ.
Ἠρώτησε
δὲ
Ἰακὼβ |
| [4] |
οὐδὲ
γὰρ
οἱ
πολλοὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
εἰ
μή
τις
ἐν
δίκῃ |
| [127] |
Ἰσαὰκ
οὔτε
Ἰακὼβ
οὔτε
ἄλλος
|
ἀνθρώπων |
εἶδε
τὸν
πατέρα
καὶ
ἄρρητον |
| [117] |
γὰρ
ὅλως
ἐστί
τι
γένος
|
ἀνθρώπων, |
εἴτε
βαρβάρων
εἴτε
Ἑλλήνων
εἴτε |
| [84] |
καὶ
πιστὸν
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἔμελλε
γίνεσθαι,
τοῦτ'
ἔστι
διὰ |
| [38] |
κάλλει
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
ἐξεχύθη
χάρις
ἐν
χείλεσί
σου· |
| [138] |
ὅτι
τὸ
μυστήριον
τῶν
σωζομένων
|
ἀνθρώπων |
ἐπὶ
τοῦ
κατακλυςμοῦ
γέγονεν.
Ὁ |
| [138] |
γὰρ
Νῶε
μετὰ
τῶν
ἄλλων
|
ἀνθρώπων |
ἐπὶ
τοῦ
κατακλυσμοῦ,
τοῦτ'
ἔστι |
| [95] |
πράξαντας.
~Καὶ
γὰρ
πᾶν
γένος
|
ἀνθρώπων |
εὑρεθήσεται
ὑπὸ
κατάραν
ὂν
κατὰ |
| [117] |
ὄντων
ἀπὸ
τοῦ
γένους
ἐκείνου
|
ἀνθρώπων |
εὐχὰς
προσίεσθαι
αὐτὸν
εἰρηκέναι,
καὶ |
| [63] |
σοι
λελέχθαι
ὡς
οὐκ
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
ἔχοντος
τὸ
γένος
τοῦ
διὰ |
| [127] |
ὃν
ᾠκοδόμησαν
οἱ
υἱοὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων» |
ἢ
ὅτε
Ἔκλεισεν
ὁ
θεὸς |
| [95] |
ἴασις
γένηται
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
ἡμεῖς
οὐδὲν
ἠδικήσαμεν.
Εἰ
μὲν |
| [9] |
ὁμολογοῦντες
τοῦτον,
κἂν
τὰ
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
ἡμῖν
ἐπιφέρωνται
ὀνείδη,
κἂν
ὁ |
| [131] |
αὐτόν,
καὶ
ἐκ
παντὸς
γένους
|
ἀνθρώπων |
θεοσεβεῖς
καὶ
εἰρηνικοὺς
δείκνυσθαι
εἶναι |
| [41] |
τὰς
ψυχὰς
ἀπὸ
πάσης
πονηρίας
|
ἀνθρώπων, |
Ἰησοῦς
Χριστὸς
ὁ
κύριος
ἡμῶν |
| [111] |
γενήσεσθαι
σωτηρίαν
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Καὶ
γὰρ
τὸ
σύμβολον
τοῦ |
| [18] |
γὰρ
ὑπομένομεν
πάντα
τὰ
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
καὶ
δαιμόνων
φαύλων
ἐνεργούμενα
εἰς |
| [78] |
μάτην
δὲ
σέβονταί
με,
ἐντάλματα
|
ἀνθρώπων |
καὶ
διδασκαλίας
διδάσκοντες.
Διὰ
τοῦτο |
| [101] |
σκώληξ
καὶ
οὐκ
ἄνθρωπος,
ὄνειδος
|
ἀνθρώπων |
καὶ
ἐξουδένωμα
λαοῦ·
δηλωτικά
ἐστι |
| [101] |
σκώληξ
καὶ
οὐκ
ἄνθρωπος,
ὄνειδος
|
ἀνθρώπων |
καὶ
ἐξουθένημα
λαοῦ,
ἅπερ
φαίνεται |
| [98] |
σκώληξ
καὶ
οὐκ
ἄνθρωπος,
ὄνειδος
|
ἀνθρώπων |
καὶ
ἐξουθένημα
λαοῦ.
Πάντες
οἱ |
| [93] |
δικαιοσύνην
παρέχει
ἐν
παντὶ
γένει
|
ἀνθρώπων, |
καὶ
ἔστι
πᾶν
γένος
γνωρίζον |
| [106] |
τούτου
πᾶν
γένος
τῶν
πιστευόντων
|
ἀνθρώπων, |
καὶ
ὅτι
ἐν
μέσῳ
τῶν |
| [87] |
ἔδωκε
δόματα
τοῖς
υἱοῖς
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Καὶ
πάλιν
ἐν
ἑτέρᾳ
προφητείᾳ |
| [140] |
διαρρήδην
λέγει,
διδάσκοντες
διδασκαλίας
ἐντάλματα
|
ἀνθρώπων. |
Καὶ
πρὸς
τούτοις
ἑαυτοὺς
καὶ |
| [123] |
Ἰσραὴλ
καὶ
τῷ
Ἰούδᾳ
σπέρμα
|
ἀνθρώπων |
καὶ
σπέρμα
κτηνῶν.
Καὶ
διὰ |
| [121] |
τοῦ
Ἰησοῦ
ἐκ
παντὸς
γένους
|
ἀνθρώπων |
καὶ
ὑπομείναντας
καὶ
ὑπομένοντας
πάντα |
| [54] |
ἔστιν
ὁ
Χριστὸς
ἄνθρωπος
ἐξ
|
ἀνθρώπων, |
κατὰ
τὸ
κοινὸν
τῶν
ἀνθρώπων |
| [132] |
πάλιν
παραγενησόμενον
κριτὴν
πάντων
ἁπλῶς
|
ἀνθρώπων |
μέχρις
αὐτοῦ
Ἀδάμ.
Ἐπίστασθε
οὖν, |
| [61] |
συντελέσας
καὶ
εὐφραίνετο
ἐν
υἱοῖς
|
ἀνθρώπων. |
Νῦν
οὖν,
υἱέ,
ἄκουέ
μου. |
| [44] |
ὄψονται
τὰ
κῶλα
τῶν
παραβεβηκότων
|
ἀνθρώπων· |
ὁ
γὰρ
σκώληξ
αὐτῶν
οὐ |
| [95] |
ὑπὲρ
τῶν
ἐκ
παντὸς
γένους
|
ἀνθρώπων |
ὁ
πατὴρ
τῶν
ὅλων
τὰς |
| [88] |
ὑπὲρ
τοῦ
γένους
τοῦ
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
ὃ
ἀπὸ
τοῦ
Ἀδὰμ
ὑπὸ |
| [76] |
αὐτὸν
προεμήνυεν,
ἀλλ'
οὐκ
ἐξ
|
ἀνθρώπων, |
ὃν
τρόπον
τὸ
τῆς
ἀμπέλου |
| [134] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ἁπλῶς
|
ἀνθρώπων, |
ὄντων
πάντων
τῇ
φύσει
ἀδελφῶν. |
| [73] |
ἀπὸ
τῶν
τοῦ
γένους
ὑμῶν
|
ἀνθρώπων |
ὅτι
ἐβασίλευσεν,
ἀλλ'
ἢ
περὶ |
| [94] |
κατάρα
κεῖται
κατὰ
τῶν
σταυρουμένων
|
ἀνθρώπων· |
οὐκ
ἔτι
δὲ
καὶ
κατὰ |
| [132] |
αἱ
δαμάλεις,
ὑπὸ
μηδενὸς
ὁδηγούμεναι
|
ἀνθρώπων, |
οὐκ
ἦλθον
μὲν
εἰς
τὸν |
| [102] |
γὰρ
οὐκ
ἠδύνατο
εὐθὺς
πλῆθος
|
ἀνθρώπων |
ποιῆσαι;
Ἀλλ'
ὡς
ἐγίνωσκε
καλὸν |
| [124] |
τὴν
κρίσιν
ἀπὸ
παντὸς
γένους
|
ἀνθρώπων |
ποιούμενος.
Εἴρηνται
δὲ
οἱ
λόγοι |
| [92] |
καὶ
πράττειν
(πολλαὶ
γὰρ
γενεαὶ
|
ἀνθρώπων |
πρὸ
Μωυσέως
φαίνονται
γεγενημέναι)
καὶ |
| [49] |
ἡμεῖς
τὸν
Χριστὸν
ἄνθρωπον
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
προσδοκῶμεν
γενήσεσθαι,
καὶ
τὸν
Ἠλίαν |
| [64] |
ἁπλῶς
τοὺς
ἐκ
παντὸς
γένους
|
ἀνθρώπων, |
συζητεῖν
ἢ
πυνθάνεσθαί
μου
περὶ |
| [107] |
ἀπολοῦνται,
νηστείαν
ἁπλῶς
πάντων
ζώων,
|
ἀνθρώπων |
τε
καὶ
ἀλόγων,
μετὰ
σακκοφορίας |
| [13] |
ἐπὶ
σέ,
οὕτως
ἀδοξήσει
ἀπὸ
|
ἀνθρώπων |
τὸ
εἶδος
καὶ
ἡ
δόξα |
| [7] |
τινὰς
ἐνεργεῖν
εἰς
κατάπληξιν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
τολμῶσι
καὶ
τὰ
τῆς
πλάνης |
| [23] |
αἰτίαν
δὲ
τὴν
τῶν
ἁμαρτωλῶν
|
ἀνθρώπων |
τὸν
αὐτὸν
ὄντα
ἀεὶ
ταῦτα |
| [124] |
δηλώσῃ
καὶ
τὴν
παρακοὴν
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
τοῦ
Ἀδὰμ
λέγω
καὶ
τῆς |
| [35] |
καὶ
ὑπὲρ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
|
ἀνθρώπων |
τῶν
ἐχθραινόντων
ἡμῖν
εὐχόμεθα,
ἵνα |
| [88] |
τὸ
κοινὸν
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
|
ἀνθρώπων, |
χρώμενος
τοῖς
ἁρμόζουσιν,
ἑκάστῃ
αὐξήσει |
| [133] |
ὑμῶν
καὶ
ὑπὲρ
πάντων
ἁπλῶς
|
ἀνθρώπων, |
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ
ἡμῶν |
| [132] |
πληγῆς
αὐτοῖς
γεγενημένης
φοβερᾶς
καὶ
|
ἀνιάτου, |
ἐβουλεύσαντο
ἐφ'
ἁμάξης,
ὑφ'
ᾗ |
| [64] |
πάλιν
εἰς
τοὺς
αὐτοὺς
τόπους
|
ἀνιέναι |
ἐμηνύετο,
ἀναμνήσθητε,
ἵνα
καὶ
θεὸν |
| [97] |
οὐ
καλῇ.
Καὶ
ὅτι
ἔμελλεν
|
ἀνίστασθαι, |
αὐτὸς
Ἠσαίας
ἔφη
Ἡ
ταφὴ |
| [100] |
μέλλει
ποιεῖν,
μετὰ
τὸ
σταυρωθῆναι
|
ἀνίστασθαι |
μέλλων
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
ἐκ |
| [118] |
περὶ
τοῦ
θάπτεσθαι
μέλλοντος
καὶ
|
ἀνίστασθαι |
Χριστοῦ
ἦν
ἡ
προφητεία
τοῦ |
| [127] |
οὔτε
περιπατεῖ
οὔτε
καθεύδει
οὔτε
|
ἀνίσταται, |
ἀλλ'
ἐν
τῇ
αὐτοῦ
χώρᾳ, |
| [58] |
πράξεις.
~Κἀγὼ
εἶπον·
Γραφὰς
ὑμῖν
|
ἀνιστορεῖν |
μέλλω,
οὐ
κατασκευὴν
λόγων
ἐν |
| [20] |
ὅπερ
ἐστὶ
νεκριμαῖον,
διὰ
Μωυσέως
|
ἀνιστορήθη |
ὑμῖν
ἐν
τῇ
βίβλῳ
τῆς |
| [126] |
μέλλω
ποιεῖν·
καὶ
τὰ
ἑξῆς
|
ἀνιστορημένα |
ἀπὸ
τῶν
τοῦ
Μωυσέως
καὶ |
| [54] |
~Καὶ
τὸ
ὑπὸ
Μωυσέως
δὲ
|
ἀνιστορημένον |
καὶ
ὑπὸ
τοῦ
πατριάρχου
Ἰακὼβ |
| [120] |
ὑφ'
ὑμῶν
γραφῶν,
ὧν
καὶ
|
ἀνιστόρησα, |
ἀπὸ
λόγων
Ἰερεμίου
τοῦ
προφήτου |
| [78] |
τῆς
περικοπῆς
ἐπιμνησθήσομαι,
εἶπον·
καὶ
|
ἀνιστόρησα |
ἣν
καὶ
προέγραψα
ἀπὸ
τοῦ |
| [69] |
τούτῳ
φημί;
Ἐπεὶ
δὲ
οὐκ
|
ἀνιστόρησα |
πρὸς
ὑμᾶς
τοιαύτην
γραφήν,
ἣ |
| [78] |
τοῦ
κατὰ
τὸ
σπήλαιον
προεκεκηρύχει,
|
ἀνιστόρησα |
ὑμῖν,
ἔφην,
καὶ
δι'
αὐτοὺς |
| [84] |
κατὰ
ἄλλον
καὶ
ἄλλον
τρόπον,
|
ἀνιστόρησα |
ὑμῖν,
προεκήρυξεν,
ἵνα
ὅταν
γένηται |
| [40] |
ὑπ'
αὐτοῦ,
ἃ
καὶ
αὐτὸς
|
ἀνιστόρησα, |
φυλάσσοντες,
ἃ
ποιοῦσιν
οἱ
τῷ |
| [74] |
ἔφη·
Ὅτι
δι'
ἡμᾶς
ἀξιώσαντας
|
ἀνιστόρησας |
αὐτάς,
ἐπιστάμεθα.
Περὶ
δὲ
τοῦ |
| [14] |
προλελεγμένους
ὑπ'
ἐμοῦ
λόγους
πάλιν
|
ἀνιστορήσω |
μετὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
| [70] |
εἰρημένους
λόγους
τοῦ
Ἠσαίου
ἀναγκαίως
|
ἀνιστορήσω |
ὑμῖν,
ὅπως
ἐξ
αὐτῶν
γνῶτε |
| [128] |
ἀποδέδεικται
ἐν
πολλοῖς
τοῖς
εἰρημένοις.
|
Ἀνιστόρουν |
δὲ
πάλιν
ἃ
καὶ
προέγραψα |
| [134] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
πατριαρχῶν
πράξεις
|
ἀνιστοροῦντες |
καὶ
μηδὲν
ἀδικεῖν
λέγοντες
τοὺς |
| [56] |
ἄλλος
θεὸς
οὐκ
ἔστι.
Καὶ
|
ἀνιστορῶν |
πάλιν
τὰ
προλεχθέντα
ἐπυθόμην
τοῦ |
| [107] |
αὐτῶν.
ἀλλὰ
καὶ
τοῦ
Ἰωνᾶ
|
ἀνιωμένου |
ἐπὶ
τῷ
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ, |
| [82] |
τὴν
ἀπὸ
τῶν
νεκρῶν
καὶ
|
ἄνοδον |
τὴν
εἰς
οὐρανὸν
μελλόντων
γίνεσθαι |
| [80] |
πάντα
βλάσφημα
καὶ
ἄθεα
καὶ
|
ἀνόητα |
διδάσκουσιν,
ἐδήλωσά
σοι.
Ὅτι
δ' |
| [23] |
βεβουλῆσθαι
πράσσειν·
ἅπερ
γελοῖα
καὶ
|
ἀνόητα |
ὁμολογεῖν
φαίνεται.
Δι'
αἰτίαν
δὲ |
| [36] |
ὑμῖν
ἐξηγηταί,
ὡς
θεὸς
βοᾷ,
|
ἀνόητοί |
εἰσι,
μὴ
εἰς
τὸν
Χριστὸν |
| [134] |
τὰ
ὅμοια
πράττοντας,
τάλανες
καὶ
|
ἀνόητοι |
καὶ
κατὰ
τοῦτο
ὄντες.
Ὡς |
| [68] |
γραφαῖς
φαίνονται
ἐλέγχοντα
αὐτῶν
τὴν
|
ἀνόητον |
καὶ
φίλαυτον
γνώμην,
ταῦτα
τολμῶσι |
| [68] |
θεὸν
ὁμολογοῦσιν·
ὅπερ
γελοῖον
καὶ
|
ἀνόητον |
ὂν
ὁμοίως
ἀποδείξω.
Ἀλλ'
ἐπεὶ |
| [39] |
ἀπὸ
τῶν
προφητικῶν
λόγων
ἀποδείκνυμεν
|
ἀνοήτους |
καὶ
χείλεσι
μόνον
τιμῶντας
τὸν |
| [64] |
λεχθεῖσι
λόγοις,
οὓς
εἰς
Σολομῶνα
|
ἀνοήτως |
φάσκετε
εἰρῆσθαι,
ἐπιγεγραμμένους
εἰς
Σολομῶνα, |
| [99] |
ψαλμῷ
εὐθύς·
Καὶ
οὐκ
εἰς
|
ἄνοιαν |
ἐμοί.
Ὅνπερ
τρόπον
οὐδὲ
τῷ |
| [98] |
καὶ
νυκτὸς
καὶ
οὐκ
εἰς
|
ἄνοιαν |
ἐμοί.
Σὺ
δὲ
ἐν
ἁγίῳ |
| [99] |
καὶ
νυκτὸς
καὶ
οὐκ
εἰς
|
ἄνοιαν |
ἐμοί,
ὥσπερ
καὶ
αὐτὰ
ἃ |
| [99] |
τρόπον
οὐδὲ
τῷ
θεῷ
εἰς
|
ἄνοιαν |
ἦν
τὸ
ἐρωτᾶν
τὸν
Ἀδὰμ |
| [99] |
καὶ
οὕτως
ἐσήμαινεν
οὐκ
εἰς
|
ἄνοιαν |
τὴν
ἑαυτοῦ
ἀλλὰ
τῶν
νομιζόντων |
| [13] |
τοῦ
κείροντος
ἄφωνος,
οὕτως
οὐκ
|
ἀνοίγει |
τὸ
στόμα
αὐτοῦ.
Ἐν
τῇ |
| [13] |
αὐτὸς
διὰ
τὸ
κεκακῶσθαι
οὐκ
|
ἀνοίγει |
τὸ
στόμα
αὐτοῦ·
ὡς
πρόβατον |
| [80] |
Εἰπὲ
δέ
μοι,
ἀληθῶς
ὑμεῖς
|
ἀνοικοδομηθῆναι |
τὸν
τόπον
Ἰερουσαλὴμ
τοῦτον
ὁμολογεῖτε, |
| [122] |
διαθήκην
γένους,
εἰς
φῶς
ἐθνῶν,
|
ἀνοῖξαι |
ὀφθαλμοὺς
τυφλῶν,
ἐξαγαγεῖν
ἐκ
δεσμῶν |
| [26] |
διαθήκην
γένους,
εἰς
φῶς
ἐθνῶν,
|
ἀνοῖξαι |
ὀφθαλμοὺς
τυφλῶν,
ἐξαγαγεῖν
ἐκ
δεσμῶν |
| [65] |
διαθήκην
γένους,
εἰς
φῶς
ἐθνῶν,
|
ἀνοῖξαι |
ὀφθαλμοὺς
τυφλῶν,
ἐξαγαγεῖν
ἐκ
δεσμῶν |
| [36] |
ταχθέντες
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
ἄρχοντες
|
ἀνοῖξαι |
τὰς
πύλας
τῶν
οὐρανῶν,
ἵνα |
| [25] |
ὄνομά
σου
ἐφ'
ἡμᾶς.
Ἐὰν
|
ἀνοίξῃς |
τὸν
οὐρανόν,
τρόμος
λήψεται
ἀπὸ |
| [13] |
Καὶ
τὰς
ἁμαρτίας
ἡμῶν
αὐτὸς
|
ἀνοίσει. |
Διὰ
τοῦτο
αὐτὸς
κληρονομήσει
πολλούς, |
| [112] |
καὶ
οὐ
σύμβολα;
Οὐχὶ
δὲ
|
ἀνοίσομεν |
ἐπὶ
τὴν
εἰκόνα
τοῦ
σταυρωθέντος |
| [7] |
δέ
σοι
πρὸ
πάντων
φωτὸς
|
ἀνοιχθῆναι |
πύλας·
οὐ
γὰρ
συνοπτὰ
οὐδὲ |
| [69] |
ἥξει
καὶ
σώσει
ἡμᾶς.
Τότε
|
ἀνοιχθήσονται |
ὀφθαλμοὶ
τυφλῶν,
καὶ
ὦτα
κωφῶν |
| [108] |
παντὶ
γένει
ἀνθρώπων
ἄθεα
καὶ
|
ἄνομα |
καὶ
ἀνόσια
λέγετε.
πρὸς
τούτοις |
| [110] |
ἔξαλλα
λαλῶν,
ἐπὶ
τῆς
γῆς
|
ἄνομα |
τολμήσῃ
εἰς
ἡμᾶς
τοὺς
Χριστιανούς, |
| [102] |
μηδὲ
μέχρι
φωνῆς
ἡμαρτηκέναι
αὐτόν,
|
ἀνομίαν |
γὰρ
οὐκ
ἐποίησεν
οὐδὲ
δόλον |
| [63] |
σου.
Ἠγάπησας
δικαιοσύνην
καὶ
ἐμίσησας
|
ἀνομίαν· |
διὰ
τοῦτο
ἔχρισέ
σε
ὁ |
| [38] |
σου.
Ἠγάπησας
δικαιοσύνην
καὶ
ἐμίσησας
|
ἀνομίαν· |
διὰ
τοῦτο
ἔχρισέ
σε
ὁ |
| [56] |
σου.
Ἠγάπησας
δικαιοσύνην
καὶ
ἐμίσησας
|
ἀνομίαν· |
διὰ
τοῦτο
ἔχρισέ
σε
ὁ |
| [70] |
δικαιοσύνῃ,
λαλῶν
εὐθεῖαν
ὁδόν,
μισῶν
|
ἀνομίαν |
καὶ
ἀδικίαν,
καὶ
τὰς
χεῖρας |
| [22] |
Ταῦτα
ἐποίησας,
καὶ
ἐσίγησα·
ὑπέλαβες
|
ἀνομίαν |
ὅτι
ἔσομαί
σοι
ὅμοιος.
Ἐλέγξω |
| [13] |
ἀντὶ
τοῦ
θανάτου
αὐτοῦ,
ὅτι
|
ἀνομίαν |
οὐκ
ἐποίησεν
καὶ
οὐχ
εὑρέθη |
| [32] |
εἰς
τὸ
ἐλάχιστον
τὸν
τῆς
|
ἀνομίας |
ἄνθρωπον
τριακόσια
πεντήκοντα
ἔτη
βασιλεῦσαι |
| [15] |
καὶ
τῷ
οἴκῳ
Ἰακὼβ
τὰς
|
ἀνομίας |
αὐτῶν.
Ἐμὲ
ἡμέραν
ἐξ
ἡμέρας |
| [13] |
πολλῶν
ἀνήνεγκε
καὶ
διὰ
τὰς
|
ἀνομίας |
αὐτῶν
παρεδόθη.
Εὐφράνθητι
στεῖρα
ἡ |
| [25] |
ἐξερρύημεν
ὡς
φύλλα
διὰ
τὰς
|
ἀνομίας |
ἡμῶν·
οὕτως
ἄνεμος
οἴσει
ἡμᾶς. |
| [13] |
ἡμῶν
καὶ
μεμαλάκισται
διὰ
τὰς
|
ἀνομίας |
ἡμῶν·
παιδεία
εἰρήνης
ἡμῶν
ἐπ' |
| [133] |
ὡς
ζυγοῦ
ἱμάντι
δαμάλεως
τὰς
|
ἀνομίας, |
οἱ
λέγοντες·
Τὸ
τάχος
αὐτοῦ |
| [17] |
ὡς
ζυγοῦ
ἱμάντι
δαμάλεως
τὰς
|
ἀνομίας, |
οἱ
λέγοντες·
Τὸ
τάχος
αὐτοῦ |
| [63] |
τὸ
γένος
τοῦ
διὰ
τὰς
|
ἀνομίας |
τοῦ
λαοῦ
εἰς
θάνατον
παραδεδόσθαι |
| [24] |
τὴν
μηκέτι
πολεμουμένην
διὰ
τὰς
|
ἀνομίας |
τῶν
λαῶν.
Ἐμφανὴς
γὰρ
ἐγενήθην |
| [14] |
τοῦ
θεοῦ,
ὃ
ὑπὲρ
τῆς
|
ἀνομίας |
τῶν
λαῶν
τοῦ
θεοῦ
γέγονεν, |
| [18] |
προσετάγη,
τοῦτ'
ἔστι
διὰ
τὰς
|
ἀνομίας |
ὑμῶν
καὶ
τὴν
σκληροκαρδίαν.
Εἰ |
| [89] |
οἱ
προφῆται
ὅτι
ἀπὸ
τῶν
|
ἀνομιῶν |
τοῦ
λαοῦ
ἀχθήσεται
εἰς
θάνατον |
| [13] |
ἡ
ζωὴ
αὐτοῦ,
ἀπὸ
τῶν
|
ἀνομιῶν |
τοῦ
λαοῦ
μου
ἥκει
εἰς |
| [43] |
ἡ
ζωὴ
αὐτοῦ,
ἀπὸ
τῶν
|
ἀνομιῶν |
τοῦ
λαοῦ
μου
ἤχθη
εἰς |
| [70] |
μου.
Ἀπέστησαν
οἱ
ἐν
Σιὼν
|
ἄνομοι· |
ἄνομοι,
λήψεται
τρόμος
τοὺς
ἀσεβεῖς. |
| [123] |
τοῦ
θεοῦ
ὀργήν,
καὶ
υἱοὶ
|
ἄνομοι |
καὶ
ῥεμβεύοντες
οὐκ
ἂν
ἦτε, |
| [70] |
Ἀπέστησαν
οἱ
ἐν
Σιὼν
ἄνομοι·
|
ἄνομοι, |
λήψεται
τρόμος
τοὺς
ἀσεβεῖς.
Τίς |
| [16] |
μέσου.
Ὑμεῖς
προσηγάγετε
ὧδε,
υἱοὶ
|
ἄνομοι, |
σπέρμα
μοιχῶν
καὶ
τέκνα
πόρνης. |
| [13] |
ψυχὴ
αὐτοῦ,
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἀνόμοις |
ἐλογίσθη,
καὶ
αὐτὸς
ἁμαρτίας
πολλῶν |
| [35] |
θεοῦ
ἐπιγράφουσι
τοῖς
χειροποιήτοις,
καὶ
|
ἀνόμοις |
καὶ
ἀθέοις
τελεταῖς
κοινωνοῦσι.
Καί |
| [89] |
καὶ
μαστιχθήσεται
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἀνόμοις |
λογισθήσεται
καὶ
ὡς
πρόβατον
ἐπὶ |
| [77] |
Ἀσσυρίων
διὰ
τὴν
ἄθεον
καὶ
|
ἄνομον |
αὐτοῦ
γνώμην.
Ἐπίστασθε
γὰρ
τοιαῦτα, |
| [108] |
ὅτι
αἵρεσίς
τις
ἄθεος
καὶ
|
ἄνομος |
ἐγήγερται
ἀπὸ
Ἰησοῦ
τινος
Γαλιλαίου |
| [14] |
τὰς
ὁδοὺς
αὐτοῦ
καὶ
ἀνὴρ
|
ἄνομος |
τὰς
βουλὰς
αὐτοῦ
καὶ
ἐπιστραφήτω |
| [35] |
καὶ
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀδίκους
καὶ
|
ἀνόμους |
αὐτοὺς
ὑπάρχοντας,
καὶ
ἀντὶ
τοῦ |
| [133] |
ἔργων
αὐτῶν
φάγονται.
Οὐαὶ
τῷ
|
ἀνόμῳ· |
πονηρὰ
κατὰ
τὰ
ἔργα
τῶν |
| [17] |
ἔργων
αὐτῶν
φάγονται.
Οὐαὶ
τῷ
|
ἀνόμῳ· |
πονηρὰ
κατὰ
τὰ
ἔργα
τῶν |
| [108] |
ἀνθρώπων
ἄθεα
καὶ
ἄνομα
καὶ
|
ἀνόσια |
λέγετε.
πρὸς
τούτοις
καὶ
ἁλούσης |
| [34] |
καὶ
πλῆθος
εἰρήνης
ἕως
οὗ
|
ἀνταναιρεθῇ |
ἡ
σελήνη.
Καὶ
κατακυριεύσει
ἀπὸ |
| [69] |
Ἰδοὺ
ὁ
θεὸς
ἡμῶν
κρίσιν
|
ἀνταποδίδωσι |
καὶ
ἀνταποδώσει·
αὐτὸς
ἥξει
καὶ |
| [82] |
κοινωνοὶ
κλεπτῶν,
φιλοῦντες
δῶρα,
διώκοντες
|
ἀνταπόδομα. |
Εἰ
δέ
τινας
καὶ
ἐν |
| [27] |
καὶ
φιλοῦντες
δῶρα
καὶ
διώκοντες
|
ἀνταπόδομα, |
ὀρφανοῖς
οὐ
κρίνοντες
καὶ
κρίσει |
| [26] |
αὐτῶν
εἰς
γῆν.
Ἡμέρα
γὰρ
|
ἀνταποδόσεως |
ἦλθεν
αὐτοῖς,
καὶ
ἐνιαυτὸς
λυτρώσεως |
| [85] |
φωνὴ
λαοῦ,
φωνὴ
κυρίου
ἀποδιδόντος
|
ἀνταπόδοσιν |
τοῖς
ὑπερηφάνοις.
Πρὶν
ἢ
τὴν |
| [69] |
θεὸς
ἡμῶν
κρίσιν
ἀνταποδίδωσι
καὶ
|
ἀνταποδώσει· |
αὐτὸς
ἥξει
καὶ
σώσει
ἡμᾶς. |
| [130] |
αὐτοῦ
ἐκδικεῖται,
καὶ
ἐκδικήσει,
καὶ
|
ἀνταποδώσει |
δίκην
τοῖς
ἐχθροῖς,
καὶ
τοῖς |
| [130] |
ἐχθροῖς,
καὶ
τοῖς
μισοῦσιν
αὐτὸν
|
ἀνταποδώσει, |
καὶ
ἐκκαθαριεῖ
κύριος
τὴν
γῆν |
| [71] |
ἡ
παρθένος
ἐν
γαστρὶ
λήψεται,
|
ἀντείπατε, |
λέγοντες
εἰρῆσθαι·
Ἰδοὺ
ἡ
νεᾶνις |
| [95] |
πάντα
ἐποίησεν,
οὐδ'
ὑμεῖς
τολμήσετε
|
ἀντειπεῖν· |
ἀλλ'
εἰσὶν
οἳ
μᾶλλον
καὶ |
| [55] |
ἐπίσταμαι,
ἀλλὰ
τοιαύτας
πρὸς
ἃς
|
ἀντειπεῖν |
μὲν
οὐδεὶς
δυνήσεται.
Ξέναι
δέ |
| [33] |
ἱερεὺς
τοῦ
θεοῦ,
οὐδὲ
ὑμεῖς
|
ἀντειπεῖν |
τολμήσετε·
ὅτι
δὲ
περὶ
τοῦ |
| [6] |
ὅτι
δὲ
ζῇ
ψυχή,
οὐδεὶς
|
ἀντείποι. |
εἰ
δὲ
ζῇ,
οὐ
ζωὴ |
| [67] |
τούτῳ
ἐφάνης
τῷ
ἔργῳ
ὤν,
|
ἀντειπὼν |
πολλάκις
οἷς
συνετέθης.
~Καὶ
ὁ |
| [26] |
βοηθός,
καὶ
προσενόησα
καὶ
οὐδεὶς
|
ἀντελάβετο· |
καὶ
ἐρρύσατο
ὁ
βραχίων,
καὶ |
| [97] |
καὶ
ὕπνωσα·
ἐξηγέρθην,
ὅτι
κύριος
|
ἀντελάβετό |
μου.
Καὶ
διὰ
Ἠσαίου
ὁμοίως |
| [103] |
τοῦ
θεοῦ
υἱὸς
ὤν,
οὐκ
|
ἀντελαμβάνετο |
τῶν
γινομένων
καὶ
συμβαινόντων
αὐτῷ. |
| [14] |
ἀντὶ
τῆς
στοιβῆς
ἀναβήσεται
κυπάρισσος,
|
ἀντὶ |
δὲ
τῆς
κονύζης
ἀναβήσεται
μυρσίνη, |
| [14] |
ἀγρῶν
ἐπικροτήσει
τοῖς
κλάδοις,
καὶ
|
ἀντὶ |
τῆς
στοιβῆς
ἀναβήσεται
κυπάρισσος,
ἀντὶ |
| [13] |
θάνατον.
Καὶ
δώσω
τοὺς
πονηροὺς
|
ἀντὶ |
τῆς
ταφῆς
αὐτοῦ
καὶ
τοὺς |
| [97] |
μέσου,
καὶ
Δώσω
τοὺς
πλουσίους
|
ἀντὶ |
τοῦ
θανάτου
αὐτοῦ.
Καὶ
ἐν |
| [13] |
ταφῆς
αὐτοῦ
καὶ
τοὺς
πλουσίους
|
ἀντὶ |
τοῦ
θανάτου
αὐτοῦ,
ὅτι
ἀνομίαν |
| [32] |
τὸ
γένος
αὐτοῦ
ἀδιήγητον,
καὶ
|
ἀντὶ |
τοῦ
θανάτου
αὐτοῦ
τοὺς
πλουσίους |
| [35] |
καὶ
ἀνόμους
αὐτοὺς
ὑπάρχοντας,
καὶ
|
ἀντὶ |
τοῦ
τὸν
Ἰησοῦν
σέβειν
ὀνόματι |
| [38] |
ἀγαλλιάσει,
ἀχθήσονται
εἰς
ναὸν
βασιλέως.
|
Ἀντὶ |
τῶν
πατέρων
σου
ἐγεννήθησαν
οἱ |
| [72] |
ἔτι
ἐστὶν
ἐγγεγραμμένη
ἔν
τισιν
|
ἀντιγράφοις |
τῶν
ἐν
συναγωγαῖς
Ἰουδαίων
(πρὸ |
| [116] |
οἷς
ὁ
διάβολος
ἐφέστηκεν
ἀεὶ
|
ἀντικείμενος |
καὶ
πρὸς
ἑαυτὸν
ἕλκειν
πάντας |
| [116] |
ἁμαρτιῶν
εἰληφέναι,
ἐπιτιμηθέντος
καὶ
τοῦ
|
ἀντικειμένου |
αὐτῷ
διαβόλου,
οὕτως
ἡμεῖς,
οἱ |
| [115] |
εἱστήκει
ἐκ
δεξιῶν
αὐτοῦ,
τοῦ
|
ἀντικεῖσθαι |
αὐτῷ.
Καὶ
εἶπε
κύριος
πρὸς |
| [79] |
ἐκ
δεξιῶν
Ἰησοῦ
τοῦ
ἱερέως,
|
ἀντικεῖσθαι |
αὐτῷ,
καὶ
εἰπεῖν·
Ἐπιτιμήσαι
σοι |
| [25] |
ὄνομά
σου
καὶ
ὁ
μνησθεὶς
|
ἀντιλαβέσθαι, |
ὅτι
ἀπέστρεψας
τὸ
πρόσωπόν
σου |
| [24] |
ἔθνος
δίκαιον,
λαὸς
φυλάσσων
πίστιν,
|
ἀντιλαμβανόμενος |
ἀληθείας
καὶ
φυλάσσων
εἰρήνην.
Δεῦτε |
| [4] |
κολάζεσθαι
αὐτὰς
λέγοιμι,
εἰ
μὴ
|
ἀντιλαμβάνονται |
τῆς
κολάσεως.
Οὐ
γάρ.
Οὔτε |
| [68] |
ποιεῖσθαι,
ἀλλ'
ἐκείνοις
μὴ
πάλιν
|
ἀντιλέγειν, |
μηδὲν
ἔχοντας
λέγειν,
οἷς
ἔφητε |
| [115] |
τε
τῷ
Τρύφωνι
ἀποκρίνεσθαι
καὶ
|
ἀντιλέγειν |
μοι
ἔφην·
Πρῶτον
ἀνάμεινον
καὶ |
| [64] |
μὴ
πρὸς
τὸ
πονηρεύεσθαι
καὶ
|
ἀντιλέγειν |
μόνον
ἑαυτοὺς
ὀτρῦναι.
Εἰσὶν
οὖν |
| [64] |
προσμενῶ
πρὸς
ὁτιοῦν
προβαλεῖσθε
καὶ
|
ἀντιλέγετε |
ἀποκρινόμενος·
καὶ
τὸ
αὐτὸ
καὶ |
| [114] |
μου
ἐπὶ
λαὸν
ἀπειθοῦντα
καὶ
|
ἀντιλέγοντα, |
καὶ
ὅταν
λέγῃ·
Κύριε,
τίς |
| [97] |
χεῖρας
ἐπὶ
λαὸν
ἀπειθοῦντα
καὶ
|
ἀντιλέγοντα, |
τοῖς
πορευομένοις
ἐν
ὁδῷ
οὐ |
| [24] |
ἡμέραν
ἐπὶ
λαὸν
ἀπειθοῦντα
καὶ
|
ἀντιλέγοντα, |
τοῖς
πορευομένοις
ὁδῷ
οὐ
καλῇ, |
| [98] |
ἀποδεικνύων
ὅτι
ἀληθῶς
γέγονεν
ἄνθρωπος
|
ἀντιληπτικὸς |
παθῶν.
Ἔστι
δὲ
οὗτος·
Ὁ |
| [125] |
ἔστιν
ἐν
πόνῳ
καὶ
ἐν
|
ἀντιλήψει |
τοῦ
πάθους,
ὅτε
σταυροῦσθαι
ἔμελλεν, |
| [98] |
σου
ἀπ'
ἐμοῦ·
εἰς
τὴν
|
ἀντίληψίν |
μου
πρόσχες.
Ῥῦσαι
ἀπὸ
ῥομφαίας |
| [105] |
σου
ἀπ'
ἐμοῦ·
εἰς
τὴν
|
ἀντίληψίν |
μου
πρόσχες·
ῥῦσαι
ἀπὸ
ῥομφαίας |
| [123] |
λέγει·
Ἰακὼβ
ὁ
παῖς
μου,
|
ἀντιλήψομαι |
αὐτοῦ.
Ἰσραὴλ
ἐκλεκτός
μου,
θήσω |
| [135] |
ἔφη·
Ἰακὼβ
ὁ
παῖς
μου,
|
ἀντιλήψομαι |
αὐτοῦ·
καὶ
Ἰσραὴλ
ὁ
ἐκλεκτός |
| [8] |
σοὶ
περὶ
σεαυτοῦ
μέλει
καὶ
|
ἀντιποιῇ |
σωτηρίας
καὶ
ἐπὶ
τῷ
θεῷ |
| [11] |
ὅσοι
τῆς
τοῦ
θεοῦ
κληρονομίας
|
ἀντιποιοῦνται. |
Ὁ
γὰρ
ἐν
Χωρὴβ
παλαιὸς |
| [5] |
ἔχει
σῶμα
οὕτω
στερεὸν
καὶ
|
ἀντιτυπίαν |
ἔχον
καὶ
σύνθετον
καὶ
ἀλλοιούμενον |
| [69] |
ἐν
γῇ
διψώσῃ,
καὶ
ἡ
|
ἄνυδρος |
ἔσται
εἰς
ἕλη,
καὶ
εἰς |
| [3] |
ἐναντία
δρώσαις
ὡσανεί,
φιλολογίᾳ
τε
|
ἀνυτικώτατά |
ἐστι
τὰ
τοιάδε
χωρία.
Φιλόλογος |
| [22] |
καταιγὶς
σφόδρα.
Προσκαλέσεται
τὸν
οὐρανὸν
|
ἄνω |
καὶ
τὴν
γῆν
τοῦ
διακρῖναι |
| [94] |
ὁμοίωμα
μήτε
τῶν
ἐν
οὐρανῷ
|
ἄνω |
μήτε
τῶν
ἐπὶ
γῆς
ὅλως |
| [61] |
ἀνέμων,
ἡνίκα
ἰσχυρὰ
ἐποίει
τὰ
|
ἄνω |
νέφη
καὶ
ὡς
ἀσφαλεῖς
ἐποίει |
| [24] |
πάντας
τοὺς
βουλομένους
περιτέμνει,
ὥσπερ
|
ἄνωθεν |
ἐκηρύσσετο,
πετρίναις
μαχαίραις,
ἵνα
γένηται |
| [63] |
Μελχισεδέκ·
οὐ
σημαίνει
ὑμῖν
ὅτι
|
ἄνωθεν |
καὶ
διὰ
γαστρὸς
ἀνθρωπείας
ὁ |
| [130] |
ὧν
καὶ
νοῆσαι
δύνασθε
ὅτι
|
ἄνωθεν |
μὲν
πάντας
τοὺς
ἀνθρώπους
ὁ |
| [125] |
δὲ
Ἰσραὴλ
ἦν
ὄνομα
αὐτῷ
|
ἄνωθεν, |
ὃ
ἐπωνόμασε
τὸν
μακάριον
Ἰακὼβ |
| [99] |
ἵνα
τί
ἐγκατέλιπές
με;
Τοῦτο
|
ἄνωθεν |
προεῖπεν
ὅπερ
ἐπὶ
Χριστοῦ
ἔμελλε |
| [64] |
ἐμηνύετο,
ἀναμνήσθητε,
ἵνα
καὶ
θεὸν
|
ἄνωθεν |
προελθόντα
καὶ
ἄνθρωπον
ἐν
ἀνθρώποις |
| [34] |
οὗ
ὁ
οἶκος
Ἰερουσαλὴμ
ἐπικληθεὶς
|
ἀνῳκοδομήθη, |
ἐπίσταμαι.
Ὅτι
δὲ
οὐδὲν
τῶν |
| [91] |
ξύλον,
ἀφ'
οὗ
ἐστι
τὸ
|
ἀνώτατον |
μέρος
εἰς
κέρας
ὑπερηρμένον,
ὅταν |
| [136] |
πρὸς
τὸν
λαὸν
νῦν
λέγει,
|
ἀνωτέρω |
εἰπών·
Ὃν
τρόπον
εὑρεθήσεται
ῥὰξ |
| [7] |
πεποίηνται
τότε
τοὺς
λόγους,
ἅτε
|
ἀνωτέρω |
πάσης
ἀποδείξεως
ὄντες
ἀξιόπιστοι
μάρτυρες |
| [19] |
γὰρ
τὸ
βάπτισμα
ἐκεῖνο
τὸ
|
ἀνωφελὲς |
τὸ
τῶν
λάκκων
προςλαμβάνομεν·
οὐδὲν |
| [2] |
ἔπειτα
μισθὸν
ὁρίσαι,
ὡς
μὴ
|
ἀνωφελὴς |
ἡ
συνουσία
γίνοιτο
ἡμῖν.
Καὶ |
| [16] |
ἔστιν
ὁ
θεὸς
καὶ
τὰ
|
ἄξια |
ἑκάστῳ
προετοιμάζων.
Καὶ
ὑμῖν
οὖν |
| [112] |
χαμερπῶς,
τὰ
δὲ
μεγάλα
καὶ
|
ἄξια |
ζητήσεως
μηδέποτε
τολμῶσι
λέγειν
μηδὲ |
| [30] |
γὰρ
ἀνθρώποις
ἄλογα
καὶ
οὐκ
|
ἄξια |
θεοῦ
τὰ
τοιαῦτα
διδάγματα
ἔδοξεν |
| [94] |
οὗ
σώζει
πάντας
τοὺς
κατάρας
|
ἄξια |
πράξαντας.
~Καὶ
γὰρ
πᾶν
γένος |
| [3] |
μὲν
ἀπηρτημένα
μέτρια
καὶ
ἀποδοχῆς
|
ἄξια, |
στερηθέντα
δὲ
ταύτης
καὶ
μὴ |
| [5] |
χρόνον
τότε.
Οὕτως
αἱ
μέν,
|
ἄξιαι |
τοῦ
θεοῦ
φανεῖσαι,
οὐκ
ἀποθνήσκουσιν |
| [39] |
καταλύσῃ
πάντας
καὶ
τὸ
κατ'
|
ἀξίαν |
ἑκάστῳ
προσνείμῃ.
Καὶ
ὁ
Τρύφων· |
| [86] |
ποταμὸν
ἀνήνεγκε
τὸν
σίδηρον
τῆς
|
ἀξίνης, |
ἐν
ᾗ
πεπορευμένοι
ἦσαν
οἱ |
| [14] |
Καὶ
ὅτι
τοῦτό
ἐστιν
ὃ
|
ἀξιοῖ |
ὑμᾶς
οὗτος
ὁ
καινὸς
νομοθέτης, |
| [39] |
καὶ
λαμβάνουσι
δόματα
ἕκαστος
ὡς
|
ἄξιοί |
εἰσι,
φωτιζόμενοι
διὰ
τοῦ
ὀνόματος |
| [8] |
ψευδέσι
καὶ
ἀνθρώποις
ἀκολουθῆσαι
οὐδενὸς
|
ἀξίοις. |
μένοντι
γάρ
σοι
ἐν
ἐκείνῳ |
| [28] |
σου
τοῦτο
προβάλλοντος
καὶ
ἐπεστήσαμεν·
|
ἄξιον |
γάρ,
ὡς
ἀληθῶς
εἰπεῖν,
ἐπιστάσεως. |
| [92] |
τὸν
θεόν,
προγνώστην
ὄντα,
ἐγνωκέναι
|
ἄξιον |
γενησόμενον
τὸν
λαὸν
ὑμῶν
ἐκβληθῆναι |
| [87] |
ἐπ'
αὐτὸν
πιστεύουσι
δίδωσιν,
ὡς
|
ἄξιον |
ἕκαστον
ἐπίσταται.
Ὅτι
ἐπεπροφήτευτο
τοῦτο |
| [57] |
ἡμᾶς,
φαίνεται,
ὅτι
δὲ
ἀπορῆσαι
|
ἄξιόν |
ἐστι
περὶ
τοῦ
λεγομένου,
ὅτι |
| [19] |
Τρύφων·
Τοῦτό
ἐστιν
ὃ
ἀπορεῖν
|
ἄξιόν |
ἐστιν,
ὅτι
τοιαῦτα
ὑπομένοντες
οὐχὶ |
| [100] |
τοῦ
Ἰσραήλ·
ἐσήμαινεν
ὅτι
ἐπαίνου
|
ἄξιον |
καὶ
θαυμασμοῦ
μέλλει
ποιεῖν,
μετὰ |
| [10] |
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν,
οὐ
πιστεῦσαι
|
ἄξιον· |
πόρρω
γὰρ
κεχώρηκε
τῆς
ἀνθρωπίνης |
| [7] |
ἅτε
ἀνωτέρω
πάσης
ἀποδείξεως
ὄντες
|
ἀξιόπιστοι |
μάρτυρες
τῆς
ἀληθείας·
τὰ
δὲ |
| [71] |
Καὶ
ὁ
Τρύφων
εἶπε·
Πρῶτον
|
ἀξιοῦμεν |
εἰπεῖν
σε
ἡμῖν
καί
τινας |
| [125] |
καὶ
ἀγωνιζόμενος
καταβαλεῖν
διὰ
τοῦ
|
ἀξιοῦν |
προσκυνῆσαι
αὐτόν.
Ὁ
δὲ
αὐτὸν |
| [92] |
καὶ
νομοθεσίας
μετὰ
τοσαύτας
γενεὰς
|
ἀξιοῦν |
τὸν
θεὸν
δικαιοῦσθαι
τοὺς
μὲν |
| [120] |
διχῆ
μέλλοντος,
καὶ
τοὺς
μὲν
|
ἀξίους |
σὺν
τοῖς
ἁγίοις
πατριάρχαις
καὶ |
| [15] |
διὰ
πάντων
τούτων
τῶν
λόγων
|
ἀξιοῦσι. |
~Καὶ
διὰ
Μωυσέως
κέκραγεν
ὁ |
| [114] |
ἀκούσομαι,
ὥσπερ
ὑμῶν
οἱ
διδάσκαλοι
|
ἀξιοῦσιν, |
οἰόμενοι
χεῖρας
καὶ
πόδας
καὶ |
| [93] |
ὡς
ἐχθρὸν
θεοῦ
καὶ
κατηραμένον
|
ἀξιοῦτε |
ἀποδεικνύναι
ἐσταυρῶσθαι,
ὅπερ
τῆς
ἀλογίστου |
| [39] |
μὴ
δύνασθαι
καὶ
πρὸς
ἃ
|
ἀξιοῦτε |
ἀποδείξεις
ποιεῖσθαι,
ὡς
ὑπεσχόμην,
ἐν |
| [68] |
γραφαί.
Κἀγὼ
πρὸς
ταῦτα·
Οὐκ
|
ἀξιῶ, |
εἶπον,
ὑμᾶς
μὴ
παντὶ
τρόπῳ |
| [135] |
ὀνειδίζοντα
τῷ
λαῷ
ὡς
μὴ
|
ἀξίῳ |
τῆς
κληρονομίας,
πάλιν,
ὡς
ὑπολαβόμενος, |
| [68] |
εἰρημένας
τοσαύτας,
πλειστάκις
αὐτὰς
λέγων,
|
ἀξιῶ |
ὑμᾶς
ἐπιγνῶναι
αὐτάς,
σκληροκάρδιοι
πρὸς |
| [64] |
μοι
ἀπὸ
τοῦ
Δαυείδ,
καὶ
|
ἀξιῶ |
ὑμᾶς
πρὸς
τὸ
συνιέναι,
μὴ |
| [117] |
εὐχαὶ
καὶ
εὐχαριστίαι,
ὑπὸ
τῶν
|
ἀξίων |
γινόμεναι,
τέλειαι
μόναι
καὶ
εὐάρεστοί |
| [38] |
πολλὰ
λέγεις,
τὸν
σταυρωθέντα
τοῦτον
|
ἀξιῶν |
πείθειν
ἡμᾶς
γεγενῆσθαι
μετὰ
Μωυσέως |
| [125] |
πονηρός
ἐστι,
παρὰ
τὴν
γραφὴν
|
ἀξιῶν |
προσκυνεῖσθαι
ὡς
θεός,
ἀποστάτης
τῆς |
| [58] |
θεὸς
ποιεῖσθαι.
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
|
Ἀξίως |
μὲν
θεοσεβείας
καὶ
τοῦτο
πράττεις· |
| [74] |
Τρύφων
ἔφη·
Ὅτι
δι'
ἡμᾶς
|
ἀξιώσαντας |
ἀνιστόρησας
αὐτάς,
ἐπιστάμεθα.
Περὶ
δὲ |
| [122] |
περὶ
ὧν
ὁ
λόγος
λέγει·
|
Ἄξω |
ἐν
ὁδῷ
τυφλοὺς
ἣν
οὐκ |
| [61] |
Ὁ
θεὸς
ἐποίησε
χώραν
καὶ
|
ἀοίκητον |
καὶ
ἄκρα
οἰκούμενα
ὑπ'
οὐρανόν. |
| [117] |
ὀνόματι
προσαγορευομένων,
ἢ
ἁμαξοβίων
ἢ
|
ἀοίκων |
καλουμένων
ἢ
ἐν
σκηναῖς
κτηνοτρόφων |
| [91] |
δηλοῦται·
ὃν
τρόπον
ἐν
τῷ
|
ἀπ' |
Αἰγύπτου
ἐξελθόντι
λαῷ
διά
τε |
| [132] |
ὁ
περιλειφθεὶς
λαὸς
ἀπὸ
τῶν
|
ἀπ' |
Αἰγύπτου
ἐξελθόντων
διὰ
τοῦ
λαβόντος |
| [113] |
διάδοχος
γενόμενος
Μωυσέως,
μόνος
τῶν
|
ἀπ' |
Αἰγύπτου
ἐξελθόντων
ἐν
ἡλικίᾳ
τοιαύτῃ |
| [106] |
γῆν
ὁ
περιλειφθεὶς
ἀπὸ
τῶν
|
ἀπ' |
Αἰγύπτου
ἐξελθόντων
λαός.
καὶ
ὅτι |
| [115] |
τοῦ
Ναυῆ
υἱὸς
τῶν
ἐξελθόντων
|
ἀπ' |
Αἰγύπτου
ὁμηλίκων
μόνος
εἰσῆλθεν
εἰς |
| [11] |
θεός,
ὦ
Τρύφων,
οὔτε
ἦν
|
ἀπ' |
αἰῶνος,
ἐγὼ
οὕτως
πρὸς
αὐτόν, |
| [91] |
αὐτοῖς
ἔθνη
κερατιεῖ
ἅμα
ἕως
|
ἀπ' |
ἄκρου
τῆς
γῆς»
δηλωτικόν
ἐστι |
| [65] |
θεῷ
ὕμνον
καινόν·
ἀρχὴ
αὐτοῦ
|
ἀπ' |
ἄκρου
τῆς
γῆς·
οἱ
καταβαίνοντες |
| [64] |
ἀγαλλιάσεται
ὡς
γίγας
δραμεῖν
ὁδόν.
|
Ἀπ' |
ἄκρου
τοῦ
οὐρανοῦ
ἡ
ἔξοδος |
| [65] |
εὐφρανθήσονται,
καὶ
οἱ
κατοικοῦντες
πέτραν
|
ἀπ' |
ἄκρου
τῶν
ὀρέων
βοήσονται.
Δώσουσι |
| [64] |
διὰ
Δαυεὶδ
λελέχθαι
λόγων,
ὅτι
|
ἀπ' |
ἄκρων
τῶν
οὐρανῶν
προέρχεσθαι
ἔμελλεν |
| [65] |
ἀρετάς
μου
τοῖς
γλυπτοῖς.
Τὰ
|
ἀπ' |
ἀρχῆς
ἰδοὺ
ἥκει,
καινὰ
ἃ |
| [135] |
ἡ
χώρα
αὐτῶν,
ὡς
τὸ
|
ἀπ' |
ἀρχῆς,
μαντειῶν
καὶ
κληδονισμῶν·
οὕτω |
| [25] |
ἁγίου
σου.
Ἐγενόμεθα
ὡς
τὸ
|
ἀπ' |
ἀρχῆς,
ὅτε
οὐκ
ἦρξας
ἡμῶν, |
| [5] |
καὶ
γινόμενον
ἑκάστης
ἡμέρας
μὴ
|
ἀπ' |
ἀρχῆς
τινος
ἡγεῖσθαι
γεγονέναι;
Εἰ |
| [25] |
κύριε,
πατὴρ
ἡμῶν,
ῥῦσαι
ἡμᾶς·
|
ἀπ' |
ἀρχῆς
τὸ
ὄνομά
σου
ἐφ' |
| [6] |
τὴν
ψυχὴν
μηκέτι
εἶναι,
ἀπέστη
|
ἀπ' |
αὐτῆς
τὸ
ζωτικὸν
πνεῦμα
καὶ |
| [98] |
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε
αὐτόν,
φοβηθήτωσαν
|
ἀπ' |
αὐτοῦ
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰσραήλ. |
| [80] |
τὴν
δὲ
καρδίαν
πόρρω
ἔχειν
|
ἀπ' |
αὐτοῦ.
Ἐγὼ
δέ,
καὶ
εἴ |
| [118] |
ἔλεός
μου
οὐ
μὴ
ἀποστήσω
|
ἀπ' |
αὐτοῦ,
καθὼς
ἐποίησα
ἀπὸ
τῶν |
| [83] |
ὁ
θεὸς
ἦν
ὁ
ἀποστρέψας
|
ἀπ' |
αὐτοῦ
κλαίοντος
καὶ
ὀδυρομένου
τοὺς |
| [136] |
ὃν
ἐφονεύσατε,
δίκαιον
καὶ
τοὺς
|
ἀπ' |
αὐτοῦ
λαβόντας
εἶναι
ὅπερ
εἰσίν, |
| [133] |
αὐτῷ
τε
ἐκείνῳ
καὶ
τοῖς
|
ἀπ' |
αὐτοῦ,
πάντων
ἡμῶν
εὐχομένων
ὑπὲρ |
| [79] |
μέμφῃ,
πεποιῆσθαι
ἡμᾶς,
μαρτυρίαν
σοι
|
ἀπ' |
αὐτοῦ
τοῦ
Ἠσαίου
δώσω,
ὅτι |
| [30] |
κηρίον
ὁμολογοῦμεν
αὐτά,
οἱ
σοφισθέντες
|
ἀπ' |
αὐτῶν,
ἐκ
τοῦ
καὶ
μέχρι |
| [119] |
εἶπεν·
Ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου
|
ἀπ' |
αὐτῶν,
καὶ
δείξω
τί
ἔσται |
| [74] |
καὶ
ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου
|
ἀπ' |
αὐτῶν·
καὶ
ἔσται
κατάβρωμα,
καὶ |
| [74] |
ἀποστροφῇ
ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου
|
ἀπ' |
αὐτῶν
τῇ
ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ,
διὰ |
| [123] |
οὐ
μὴ
προστεθῆτε
ἔτι
ἀτεκνωθῆναι
|
ἀπ' |
αὐτῶν.
Τί
οὖν;
φησὶν
ὁ |
| [56] |
μοι,
ἐμοῦ
ἀποδεῖξαι
ὑμῖν
ὑπισχνουμένου
|
ἀπ' |
αὐτῶν
τῶν
γραφῶν
ὅτι
οὐχ |
| [130] |
ἔφην,
καὶ
ἄλλους
τινὰς
λόγους
|
ἀπ' |
αὐτῶν
τῶν
Μωυσέως
λόγων,
ἐξ |
| [96] |
συναγωγαῖς
ὑμῶν
καταρᾶσθε
πάντων
τῶν
|
ἀπ' |
ἐκείνου
γενομένων
Χριστιανῶν,
καὶ
τὰ |
| [17] |
τοῦ
δικαίου
καὶ
ἡμῶν
τῶν
|
ἀπ' |
ἐκείνου
κακῆς
προλήψεως
αἴτιοι
ὑπάρχετε· |
| [130] |
τοὺς
προφήτας
καὶ
ἁπλῶς
τοὺς
|
ἀπ' |
ἐκείνου
τοῦ
λαοῦ
πάντας
εὐαρεστοῦντας |
| [102] |
μου
εἶ
σύ,
μὴ
ἀποστῇς
|
ἀπ' |
ἐμοῦ,
διδάσκοντος
ἅμα
ὅτι
ἐπὶ |
| [98] |
μὴ
μακρύνῃς
τὴν
βοήθειάν
σου
|
ἀπ' |
ἐμοῦ·
εἰς
τὴν
ἀντίληψίν
μου |
| [105] |
μὴ
μακρύνῃς
τὴν
βοήθειάν
σου
|
ἀπ' |
ἐμοῦ·
εἰς
τὴν
ἀντίληψίν
μου |
| [76] |
ἐξεβάλομεν;
Καὶ
ἐρῶ
αὐτοῖς·
Ἀναχωρεῖτε
|
ἀπ' |
ἐμοῦ.
Καὶ
ἐν
ἄλλοις
λόγοις, |
| [99] |
ἐστι,
παρελθέτω
τὸ
ποτήριον
τοῦτο
|
ἀπ' |
ἐμοῦ.
Καὶ
μετὰ
τοῦτο
εὐχόμενος |
| [78] |
δὲ
καρδία
αὐτῶν
πόρρω
ἀπέχει
|
ἀπ' |
ἐμοῦ·
μάτην
δὲ
σέβονταί
με, |
| [98] |
μου
εἶ
σύ.
Μὴ
ἀποστῇς
|
ἀπ' |
ἐμοῦ,
ὅτι
θλίψις
ἐγγύς,
ὅτι |
| [22] |
ἐπιφανείας
ὑμῶν
οὐκ
ἐπιβλέψομαι.
Ἀπόστησον
|
ἀπ' |
ἐμοῦ
πλῆθος
ᾠδῶν
σου
καὶ |
| [131] |
οὐρανοῦ
καινοῦ
τρόπον
καὶ
προαγγελίαν
|
ἀπαγγέλλουσα· |
ὧν
καὶ
οἱ
ἱμάντες
τῶν |
| [73] |
λεγόμενον
νοήσητε,
τὸν
πάντα
ψαλμὸν
|
ἀπαγγελῶ |
ὑμῖν.
Ἔστι
δὲ
οὗτος·
Ἄισατε |
| [45] |
κολάζεσθαι
πεμφθῶσιν,
οἱ
δὲ
ἐν
|
ἀπαθείᾳ |
καὶ
ἀφθαρσίᾳ
καὶ
ἀλυπίᾳ
καὶ |
| [124] |
ἀνθρώπους,
τοὺς
καὶ
θεῷ
ὁμοίως
|
ἀπαθεῖς |
καὶ
ἀθανάτους,
ἐὰν
φυλάξωσι
τὰ |
| [46] |
Χριστοῦ
αὐτοῦ
καὶ
ἀφθάρτους
καὶ
|
ἀπαθεῖς |
καὶ
ἀθανάτους
ποιήσει·
καὶ
οὐδὲν |
| [1] |
τι
δράσαντες
ἡγοῦνται
δώσειν
δίκην
|
(ἀπαθὲς |
γὰρ
τὸ
ἀσώματον)
οὔτε,
ἀθανάτου |
| [57] |
ἦτε,
καὶ
μετὰ
τοῦτο
ὃν
|
ἀπαιτεῖς |
λόγον
ἀποδώσω.
Κἀκεῖνος·
Ὡς
σοὶ |
| [125] |
δυνατός,
τὰ
ἴδια
παρὰ
πάντων
|
ἀπαιτήσει |
ἐλθών,
καὶ
τὸν
οἰκονόμον
τὸν |
| [125] |
ὁ
κύριος
αὐτοῦ
καὶ
ἐλθὼν
|
ἀπαιτήσει |
τὰ
ἴδια,
ἐπὶ
πᾶσαν
τράπεζαν |
| [133] |
ὑμῶν
καλαμῶνται
ὑμᾶς
καὶ
οἱ
|
ἀπαιτοῦντες |
κυριεύσουσιν
ὑμῶν.
Λαός
μου,
οἱ |
| [77] |
ἐστι,
σύμφημί
σοι·
ὅτι
δὲ
|
ἀπαιτῶ |
σε
τὸν
λόγον,
ὃν
πολλάκις |
| [4] |
ἐστιν
ἡ
ψυχὴ
βλέπει,
ἢ
|
ἀπαλλαγεῖσα |
τούτου;
Καὶ
ἕως
μέν
ἐστιν |
| [78] |
ὁδοῦ
εἰς
τὴν
χώραν
αὐτῶν
|
ἀπαλλαγέντων, |
καὶ
τοῦ
Ἰωσὴφ
ἅμα
τῇ |
| [100] |
ὁμοιωθέντας
ἀγγέλους
καὶ
ἀνθρώπους
καταλύει,
|
ἀπαλλαγὴν |
δὲ
τοῦ
θανάτου
τοῖς
μεταγινώσκουσιν |
| [103] |
Ἰωσὴφ
καὶ
τῇ
Μαρίᾳ
ἐκεκελεύκει
|
ἀπαλλαγῆναι |
λαβοῦσι
τὸ
παιδίον,
καὶ
εἶναι |
| [142] |
ὡς
φίλων
ἡμῶν
μεμνῆσθαι
ἐὰν
|
ἀπαλλαγῇς. |
Ἐμοῦ
δὲ
χάριν,
ἔφην,
εἰ |
| [47] |
τιμωρίας
τῆς
ἐν
τῷ
πυρὶ
|
ἀπαλλαγῶσιν. |
Ἡ
γὰρ
χρηστότης
καὶ
ἡ |
| [68] |
πρὸ
τοῦ
συμβαλεῖν
ὑμῖν
εἶχον,
|
ἀπαλλάξομαι |
ὑμῶν.
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Ὅρα, |
| [126] |
ἔσται
τῇ
Σάρρᾳ
υἱός.
Καὶ
|
ἀπαλλάσσονται |
ἀπὸ
Ἀβραάμ.
Καὶ
οὕτω
περὶ |
| [98] |
φοβούμενοι
τὸν
κύριον
αἰνέσατε
αὐτόν,
|
ἅπαν |
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε
αὐτόν, |
| [106] |
φοβούμενοι
τὸν
κύριον
αἰνέσατε
αὐτόν,
|
ἅπαν |
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε
αὐτόν, |
| [98] |
δοξάσατε
αὐτόν,
φοβηθήτωσαν
ἀπ'
αὐτοῦ
|
ἅπαν |
τὸ
σπέρμα
Ἰσραήλ.
~Καὶ
εἰπὼν |
| [106] |
Ἰακὼβ
δοξάσατε
αὐτόν,
φοβηθήτωσαν
αὐτὸν
|
ἅπαν |
τὸ
σπέρμα
Ἰσραήλ.
καὶ
τὸ |
| [117] |
ἐκείνων
ὑμῶν
τῶν
ἱερέων
γινομένας
|
ἀπαναίνεται, |
λέγων·
Καὶ
τὰς
θυσίας
ὑμῶν |
| [60] |
πατέρα,
καταλιπόντα
τὰ
ὑπὲρ
οὐρανὸν
|
ἅπαντα, |
ἐν
ὀλίγῳ
γῆς
μορίῳ
πεφάνθαι |
| [46] |
φυλάσσειν
τὰ
διὰ
Μωυσέως
διαταχθέντα
|
ἅπαντα |
νῦν.
Κἀκεῖνος
ἀπεκρίνατο·
Οὔ·
γνωρίζομεν |
| [23] |
τὰ
γὰρ
δίκαια
καὶ
ἐνάρετα
|
ἅπαντα |
ὁμοίως
καὶ
τὰς
θηλείας
δύνασθαι |
| [83] |
τῆς
μετανοίας
πρὸς
τὰ
ἔθνη
|
ἅπαντα, |
ὅπου
τὰ
δαιμόνια
ἀπεκυρίευεν
αὐτῶν, |
| [1] |
οἱ
φιλόσοφοι
περὶ
θεοῦ
τὸν
|
ἅπαντα |
ποιοῦνται
λόγον,
ἐκεῖνος
ἔλεγε,
καὶ |
| [77] |
πεποίηκε
καὶ
πρὸς
τὸν
λαὸν
|
ἅπαντα |
τὸν
ἐν
Ἰεροσολύμοις,
πολλάκις
φῆσαν |
| [72] |
ὁ
τόπος
οὗτος
εἰς
τὸν
|
ἅπαντα |
χρόνον,
λέγει
ὁ
θεὸς
τῶν |
| [119] |
ᾗ
ᾤκει.
Καὶ
ἡμᾶς
δὲ
|
ἅπαντας |
δι'
ἐκείνης
τῆς
φωνῆς
ἐκάλεσε, |
| [108] |
ἀπὸ
τοῦ
γένους
ὑμῶν
ἐπιστάμενοι
|
ἅπαντες |
γεγενημένα
ὑπὸ
τοῦ
Ἰωνᾶ,
καὶ |
| [19] |
Ἀβραὰμ
καὶ
οἱ
τούτου
υἱοὶ
|
ἅπαντες |
μέχρι
Μωυσέως,
ἐφ'
οὗ
ἄδικος |
| [5] |
ἀγεννήτου
καμὼν
καὶ
τοῦτο
φήσεις
|
ἁπάντων |
αἴτιον.
Ἢ
ταῦτα
ἔλαθε,
φημὶ |
| [35] |
ὑμῶν
καὶ
ὑπὲρ
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων |
ἀνθρώπων
τῶν
ἐχθραινόντων
ἡμῖν
εὐχόμεθα, |
| [88] |
κατὰ
τὸ
κοινὸν
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων |
ἀνθρώπων,
χρώμενος
τοῖς
ἁρμόζουσιν,
ἑκάστῃ |
| [118] |
ὅτι
κριτὴς
ζώντων
καὶ
νεκρῶν
|
ἁπάντων |
αὐτὸς
οὗτος
ὁ
Χριστός,
εἶπον |
| [53] |
αὐτὸν
φανερὸν
ἐποίει.
Καί,
τούτων
|
ἁπάντων |
γενομένων
καὶ
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν |
| [52] |
οἱ
γὰρ
ἀπὸ
τῶν
ἐθνῶν
|
ἁπάντων |
διὰ
τῆς
πίστεως
τῆς
τοῦ |
| [49] |
ᾗ
καὶ
ἔνδοξος
καὶ
κριτὴς
|
ἁπάντων |
ἐλεύσεται,
ὡς
καὶ
ἐν
πολλοῖς |
| [4] |
αὐτῷ
ἐκείνῳ,
ὃ
τῶν
νοητῶν
|
ἁπάντων |
ἐστὶν
αἴτιον,
οὐ
χρῶμα
ἔχον, |
| [58] |
ἔσται.
Καὶ
συννευσάντων
ταῖς
κεφαλαῖς
|
ἁπάντων |
ἔφην
ἐγώ·
Καὶ
τοὺς
λόγους, |
| [60] |
τοῦ
πατρὸς
καὶ
ποιητοῦ
τῶν
|
ἁπάντων. |
Κἀγὼ
πάλιν·
Ἤδη
μέντοι,
ὦ |
| [131] |
προκηρύγματα
ἦν
τῶν
κατ'
αὐτὸν
|
ἁπάντων, |
ὅτι
μέλλει
ἐξολοθρευθήσεσθαι
τὰ
δαιμόνια |
| [80] |
ἐπίστασθε,
τῶν
γεγενημένων
ἡμῖν
λόγων
|
ἁπάντων, |
ὡς
δύναμίς
μου,
σύνταξιν
ποιήσομαι, |
| [47] |
τηρεῖν,
καὶ
προσλαμβάνεσθαι
καὶ
κοινωνεῖν
|
ἁπάντων, |
ὡς
ὁμοςπλάγχνοις
καὶ
ἀδελφοῖς,
δεῖν |
| [85] |
δὲ
καὶ
τέκοι
ἔθνος
εἰς
|
ἅπαξ, |
ὅτι
ὤδινε
καὶ
ἔτεκε
Σιὼν |
| [76] |
ἀνθρώπους
ἢ
ἀγγέλους,
οὗτος
μόνος
|
ἀπαρακαλύπτως |
ἐδίδαξεν,
εἰπών·
Ἥξουσιν
ἀπὸ
ἀνατολῶν |
| [134] |
Τῆς
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ
μελλούσης
|
ἀπαρτίζεσθαι |
πράξεως
τύποι
ἦσαν
οἱ
γάμοι |
| [67] |
ὑπομεμενηκέναι
πάντα,
ἀλλὰ
τὴν
οἰκονομίαν
|
ἀπαρτίζοντα, |
ἣν
ἤθελεν
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ |
| [56] |
ἕξει,
ἐφ'
ᾧ
ἐπέπεμπτο,
καὶ
|
ἀπαρτίσας |
ἀπήλλακτο.
Πῶς
οὖν,
εἶπον,
ὁ |
| [40] |
ἐχθροῖς
ὑμῶν
παραδοθήσεται
καὶ
παύσονται
|
ἅπασαι |
ἁπλῶς
προσφοραὶ
γινόμεναι.
Καὶ
τὸ |
| [29] |
καθάπερ
καὶ
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
|
ἁπάσαις, |
καὶ
οἱ
ἀρχιερεῖς
τὰς
προσφορὰς |
| [3] |
Ἔν
τε
γὰρ
ταῖς
τέχναις
|
ἁπάσαις |
ὁ
ἐπιστάμενος
τούτων
τινὰ
ἐπιστήμων |
| [46] |
χιμάρους
οὔτε
τὰς
ἄλλας
ἁπλῶς
|
ἁπάσας |
προσφοράς.
Κἀγώ·
Τίνα
οὖν
ἃ |
| [96] |
ἑαυτοὺς
εἶναι
Χριστιανούς·
οἷς
ἡμεῖς
|
ἅπασι |
λέγομεν
ὅτι
Ἀδελφοὶ
ἡμῶν
ἐστε, |
| [84] |
Εἰ
γὰρ
ὁμοίως
τοῖς
ἄλλοις
|
ἅπασι |
πρωτοτόκοις
καὶ
οὗτος
γεννᾶσθαι
ἐκ |
| [110] |
ἐφ'
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἅπασιν |
ἀνθρώποις,
οὐ
μόνον
ἀπὸ
τῶν |
| [17] |
ὑπάρχετε,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἅπασιν |
ἁπλῶς
ἀνθρώποις.
Καὶ
δικαίως
βοᾷ |
| [102] |
ταύτης
σωθήσεσθαι
προσδοκῶντες
οὐχ
ἑαυτοὺς
|
ἀπατᾶν |
λογίζεσθε;
~Τὰ
δὲ
ἑξῆς
εἰρημένα |
| [117] |
ψεύδεσθε
καὶ
ἑαυτοὺς
κατὰ
πάντα
|
ἀπατᾶν |
πειρᾶσθε,
ὅτι
πρῶτον
μὲν
οὐδὲ |
| [123] |
μετανοεῖτε
ἐπί
τε
τῷ
ἑαυτοὺς
|
ἀπατᾶν, |
ὡς
μόνοι
Ἰσραὴλ
ὄντες,
καὶ |
| [141] |
ἄφεσιν,
ἀλλ'
οὐχ,
ὡς
ὑμεῖς
|
ἀπατᾶτε |
ἑαυτοὺς
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ὑμῖν |
| [130] |
τῶν
παραβεβηκότων
ὑπὸ
σκώληκος
καὶ
|
ἀπαύστου |
πυρὸς
διαβιβρώσκεσθαι
μέλλειν,
ἀθάνατα
μένοντα, |
| [45] |
κρίσιν
καὶ
καταδίκην
τοῦ
πυρὸς
|
ἀπαύστως |
κολάζεσθαι
πεμφθῶσιν,
οἱ
δὲ
ἐν |
| [140] |
τοιοῦτοί
εἰσιν
ὁποῖος
ἕκαστος
φανήσεται,
|
ἀπέδειξα |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν.
~Ἵνα |
| [100] |
περὶ
αὐτοῦ
κεκηρύχθαι
ἐν
μυστηρίῳ
|
ἀπέδειξα, |
καὶ
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
δὲ |
| [100] |
καὶ
Ἰσραὴλ
καλεῖται
ὁ
Χριστός,
|
ἀπέδειξα· |
καὶ
οὐ
μόνον
ἐν
τῇ |
| [113] |
τῷ
τοῦ
πατρὸς
θελήματι
ὑπηρετῶν,
|
ἀπέδειξα· |
ὃς
καὶ
ἄνθρωπος
γεννηθῆναι
διὰ |
| [115] |
ὑμῶν.
Ὅπερ
εἰ
καὶ
ἐποίουν,
|
ἀπέδειξα |
ὅτι
ἦν
μὲν
Ἰησοῦς
ἱερεὺς |
| [118] |
τὸν
Χριστόν,
ὡς
ἀπὸ
γραφῆς
|
ἀπέδειξα |
προειρημένον.
Καὶ
ὅτι
ὤμοσε
κύριος |
| [90] |
καὶ
ὁ
λίθος
σύμβολον,
ὡς
|
ἀπέδειξα, |
πρὸς
τὸν
Χριστόν.
~Καὶ
γὰρ |
| [114] |
ἐν
παραβολῇ
λίθον
πολλαχοῦ
καλεῖν
|
ἀπέδειξα |
τὸν
Χριστὸν
καὶ
ἐν
τροπολογίᾳ |
| [105] |
Καὶ
ὅτι
μένουσιν
αἱ
ψυχαὶ
|
ἀπέδειξα |
ὑμῖν
ἐκ
τοῦ
καὶ
τὴν |
| [100] |
περὶ
οὗ
τὰς
τοσαύτας
γραφὰς
|
ἀπεδείξαμεν |
εἰρῆσθαι,
δι'
οὗ
ὁ
θεὸς |
| [86] |
πατὴρ
ἦν,
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
|
ἀπεδείξαμεν. |
Καὶ
ἐπὶ
λίθου
καταχέας
ἔλαιον |
| [86] |
πολλῶν
γραφῶν
συμβολικῶς
ἐκηρύσσετο,
ὁμοίως
|
ἀπεδείξαμεν· |
καὶ
ὅτι
τὸ
χρῖσμα
πᾶν, |
| [120] |
τοιγαροῦν,
ὡς
καὶ
ἐν
πολλοῖς
|
ἀπεδείξαμεν, |
καὶ
προσδοκᾶται
πάλιν
παρέσεσθαι
ἐπάνω |
| [88] |
ὄνῳ
εἰσελθεῖν
εἰς
Ἰεροσόλυμα,
ὡς
|
ἀπεδείξαμεν |
πεπροφητεῦσθαι,
δύναμιν
αὐτῷ
ἐνεποίει
εἰς |
| [86] |
μύρου
χρισμάτων,
τούτου
ἦν,
ὁμοίως
|
ἀπεδείξαμεν, |
τοῦ
λόγου
λέγοντος·
Διὰ
τοῦτο |
| [140] |
βασιλεία
ἡ
αἰώνιος
δοθήσεται,
ἅπερ
|
ἀπέδειξαν |
αἱ
γραφαὶ
οὐκ
ὄντα.
Ἦ |
| [56] |
Μάλιστα·
οὐκ
ἐκ
τούτου
δὲ
|
ἀπέδειξας |
ὅτι
ἄλλος
ἐστὶν
ὁ
θεὸς |
| [56] |
καὶ
προφήταις
ὦπτο,
ἀλλ'
ἡμᾶς
|
ἀπέδειξας |
οὐκ
ὀρθῶς
νενοηκότας
ὅτι
οἱ |
| [86] |
Ἀαρὼν
βλαστὸν
κομίσασα
ἀρχιερέα
αὐτὸν
|
ἀπέδειξε. |
Ῥάβδον
ἐκ
ῥίζης
Ἰεσσαὶ
γενήσεσθαι |
| [85] |
ὁ
λόγος
τοῦ
Δαυεὶδ
ὁμοίως
|
ἀπέδειξεν, |
οὗ
καὶ
πάλιν
ἐπιμνησθήσομαι
διὰ |
| [43] |
καὶ
προσφοραὶ
καὶ
ἑορταί,
καὶ
|
ἀπεδείχθη |
διὰ
τὸ
σκληροκάρδιον
τοῦ
λαοῦ |
| [68] |
ὃς
διὰ
τῶν
τοσούτων
γραφῶν
|
ἀπεδείχθη |
ὑμῖν
ἄνθρωπος
γενόμενος;
Καὶ
ὁ |
| [60] |
θεὸς
ὁ
ὀφθείς
σοι
ὅτε
|
ἀπεδίδρασκες |
ἀπὸ
προσώπου
Ἠσαῦ
τοῦ
ἀδελφοῦ |
| [116] |
ῥυπαρὰ
πάντα,
ἃ
ἠμφιέσμεθα,
κακὰ
|
ἀπεδυσάμεθα, |
οἷς
ὁ
διάβολος
ἐφέστηκεν
ἀεὶ |
| [94] |
ἠρώτησα,
καὶ
οὐδείς
μοι
λόγον
|
ἀπέδωκεν. |
Ὥστε
λέγε
σὺ
ἃ
λέγεις· |
| [58] |
προσώπου
τοῦ
ἀδελφοῦ
αὐτοῦ
Ἠσαῦ.
|
Ἀπέθανε |
δὲ
Δεβόρρα,
ἡ
τροφὸς
Ῥεβέκκας, |
| [103] |
κἀκεῖ
ἦσαν
ἀπελθόντες
ἄχρις
ἂν
|
ἀπέθανεν |
ὁ
ἀποκτείνας
τὰ
ἐν
Βηθλεὲμ |
| [105] |
ἐμάθομεν,
προεδήλωσα.
Καὶ
ὅτι
σταυρωθεὶς
|
ἀπέθανεν, |
ὁμοίως
προεῖπε.
Τὸ
γὰρ
Ῥῦσαι |
| [13] |
θανάτου
αὐτοῦ,
ὃς
διὰ
τοῦτο
|
ἀπέθανεν, |
ὡς
αὐτὸς
Ἠσαίας
ἔφη,
οὕτως |
| [134] |
δι'
ὃ
ἑκάστη
πρᾶξις
γέγονεν,
|
ἀπεῖδον |
ὑμῶν
ἀεὶ
οἱ
διδάσκαλοι,
ἀλλὰ |
| [75] |
αὐτῷ
καὶ
εἰσάκουε
αὐτοῦ,
μὴ
|
ἀπείθει |
αὐτῷ.
Οὐ
γὰρ
μὴ
ὑποστείληταί |
| [66] |
τὸ
παιδίον
κακὸν
ἢ
ἀγαθόν,
|
ἀπειθεῖ |
πονηρὰ
τοῦ
ἐκλέξασθαι
τὸ
ἀγαθόν. |
| [43] |
τὸ
παιδίον
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν,
|
ἀπειθεῖ |
πονηρὰ
τοῦ
ἐκλέξασθαι
τὸ
ἀγαθόν. |
| [140] |
ἁμαρτωλοὶ
ὦσι
καὶ
ἄπιστοι
καὶ
|
ἀπειθεῖς |
πρὸς
τὸν
θεόν,
ἡ
βασιλεία |
| [130] |
τὸ
ὑμέτερον,
γένος
ἄχρηστον
καὶ
|
ἀπειθὲς |
καὶ
ἄπιστον,
δείξας
τοὺς
ἀπὸ |
| [120] |
ἀσβέστου
πυρὸς
σὺν
τοῖς
ὁμοίοις
|
ἀπειθέσι |
καὶ
ἀμεταθέτοις
ἀπὸ
πάντων
τῶν |
| [114] |
τὰς
χεῖράς
μου
ἐπὶ
λαὸν
|
ἀπειθοῦντα |
καὶ
ἀντιλέγοντα,
καὶ
ὅταν
λέγῃ· |
| [97] |
μου
τὰς
χεῖρας
ἐπὶ
λαὸν
|
ἀπειθοῦντα |
καὶ
ἀντιλέγοντα,
τοῖς
πορευομένοις
ἐν |
| [24] |
ὅλην
τὴν
ἡμέραν
ἐπὶ
λαὸν
|
ἀπειθοῦντα |
καὶ
ἀντιλέγοντα,
τοῖς
πορευομένοις
ὁδῷ |
| [136] |
οὕτως
ὀργίζεται
καὶ
ὀλιγοστοὺς
καταλείψειν
|
ἀπειλεῖ, |
ἄλλους
τινὰς
ἐξάξειν
ἐπαγγέλλεται
οἳ |
| [123] |
αἰσχύνεσθε
πολλάκις
ταὐτὰ
ἀκούοντες,
οὐδὲ
|
ἀπειλοῦντος |
τοῦ
θεοῦ
φρίσσετε,
ἀλλ'
ἦ |
| [83] |
προσέπεμψεν
αὐτῷ
ὁ
βασιλεὺς
Ἀσσυρίων
|
ἀπειλῶν, |
καὶ
ἐσημάνθη
αὐτῷ
διὰ
τοῦ |
| [9] |
ἐπιφέρωνται
ὀνείδη,
κἂν
ὁ
δεινότατος
|
ἀπειπεῖν |
ἀναγκάζῃ
τύραννος·
παρεστῶτι
γὰρ
δείξω |
| [125] |
καὶ
διὰ
φθόνον
ἢ
δι'
|
ἀπειρίαν |
τὴν
τοῦ
βούλεσθαι
ἐπίσταμαι
αὐτὸς |
| [5] |
αἴτιον
τῆς
διαφορᾶς,
ἀλλ'
ἐπ'
|
ἄπειρον |
ἀεὶ
τὴν
διάνοιαν
πέμπων,
ἐπὶ |
| [13] |
Καὶ
ὁ
βραχίων
κυρίου
τίνι
|
ἀπεκαλύφθη; |
Ἀνηγγείλαμεν
ἐναντίον
αὐτοῦ
ὡς
παιδίον, |
| [42] |
Καὶ
ὁ
βραχίων
κυρίου
τίνι
|
ἀπεκαλύφθη; |
Ἀνηγγείλαμεν
ἐνώπιον
αὐτοῦ
ὡς
παιδίον, |
| [118] |
Καὶ
ὁ
βραχίων
κυρίου
τίνι
|
ἀπεκαλύφθη; |
Καὶ
ταῦτα
λέγων,
ἔφην,
ὦ |
| [90] |
ὡμολογήθη
ὑμῖν,
παραβολαῖς
καὶ
τύποις
|
ἀπεκάλυψαν, |
ὡς
μὴ
ῥᾳδίως
τὰ
πλεῖστα |
| [100] |
οἷς
ἂν
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
|
Ἀπεκάλυψεν |
οὖν
ἡμῖν
πάντα
ὅσα
καὶ |
| [3] |
Οὐδαμῶς,
ἔφην.
Οὐκ
ὀρθῶς
ἄρα
|
ἀπεκρίθης |
ἐμοί,
ἔφη
ἐκεῖνος·
αἱ
μὲν |
| [3] |
ἐστιν
ὁ
θεός.
Οὕτως
ἐγὼ
|
ἀπεκρινάμην |
αὐτῷ·
καὶ
ἐτέρπετο
ἐκεῖνος
ἀκούων |
| [74] |
εἶναι
σπουδάζεις
ἀποδεικνύναι,
εἰρῆσθαι.
Καὶ
|
ἀπεκρινάμην· |
Διὰ
λέξεως,
ἣν
τὸ
ἅγιον |
| [60] |
τότε
ὀπτασίᾳ
γεγενῆσθαι.
Κἀγὼ
πάλιν
|
ἀπεκρινάμην· |
Εἰ
καὶ
τοῦτο
γέγονε
τότε, |
| [51] |
οὗπερ
βούλει
ἀποδεῖξαι
ἔχοντες.
Κἀγὼ
|
ἀπεκρινάμην· |
Εἰ
μὲν
μὴ
ἐπαύσαντο
καὶ |
| [58] |
τεχνικῶν
μὴ
κεκτῆσθαι.
Κἀγὼ
πάλιν
|
ἀπεκρινάμην· |
Ἐπεί
σοι
δοκεῖ
ταῦτα
οὕτως |
| [63] |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
ἀπόδειξον.
Κἀγὼ
|
ἀπεκρινάμην· |
Ἤδη
καὶ
τοῦτο
ἀποδέδεικταί
μοι, |
| [35] |
ἐκ
τούτου
βλάπτεσθαι
λέγειν.
Κἀγὼ
|
ἀπεκρινάμην· |
Καὶ
ἐκ
τοῦ
τοιούτους
εἶναι |
| [79] |
βουλόμενος
πρὸς
τὸ
ἀκούειν
μου,
|
ἀπεκρινάμην |
λέγων·
Ἄγαμαί
σου,
ἄνθρωπε,
τὸ |
| [87] |
ὡς
ἐνδεὴς
τούτων
ὑπάρχων;
Κἀγὼ
|
ἀπεκρινάμην· |
Νουνεχέστατα
μὲν
καὶ
συνετώτατα
ἠρώτησας· |
| [38] |
γῆς,
καὶ
προσκυνητὸν
εἶναι.
Κἀγὼ
|
ἀπεκρινάμην· |
Οἶδα
ὅτι,
ὡς
ὁ
τοῦ |
| [57] |
καὶ
σὺ
ἂν
ὁμολογήσειας.
Κἀγὼ
|
ἀπεκρινάμην· |
Ὅτι
μὲν
βεβρώκασι,
γέγραπται·
εἰ |
| [4] |
αἱ
αὐταὶ
ἐν
πᾶσίν
εἰσιν,
|
ἀπεκρινάμην. |
Ὄψονται
ἄρα,
φησί,
καὶ
ἵπποι |
| [47] |
οὐ
σωθήσονται
οἱ
τοιοῦτοι;
Εἰσίν,
|
ἀπεκρινάμην, |
ὦ
Τρύφων,
καὶ
μηδὲ
κοινωνεῖν |
| [67] |
διὰ
Μωυσέως
διαταχθέντα
ἐφύλαξε.
Κἀγὼ
|
ἀπεκρινάμην· |
Ὡμολόγησά
τε
καὶ
ὁμολογῶ·
ἀλλ' |
| [107] |
ὅτι
Δεῖξον
ἡμῖν
σημεῖον.
καὶ
|
ἀπεκρίνατο |
αὐτοῖς·
Γενεὰ
πονηρὰ
καὶ
μοιχαλὶς |
| [100] |
αὐτῆς
ἅγιόν
ἐστιν
υἱὸς
θεοῦ,
|
ἀπεκρίνατο· |
Γένοιτό
μοι
κατὰ
τὸ
ῥῆμά |
| [36] |
τὸ
πῦρ
ὑπ'
αὐτοῦ.
~Κἀκεῖνος
|
ἀπεκρίνατο· |
Ἔστω
καὶ
ταῦτα
οὕτως
ἔχοντα |
| [67] |
φανερόν
ἐστι.
~Καὶ
ὁ
Τρύφων
|
ἀπεκρίνατο· |
Ἡ
γραφὴ
οὐκ
ἔχει·
Ἰδοὺ |
| [49] |
λόγον
τοῦ
θεοῦ
κεκηρυχέναι;
Μάλιστα,
|
ἀπεκρίνατο. |
Καὶ
ὁ
ἡμέτερος
οὖν
κύριος, |
| [49] |
φοβερᾶς
ταύτης
τοῦ
κυρίου;
Κἀκεῖνος
|
ἀπεκρίνατο· |
Μάλιστα.
Ἐὰν
οὖν
ὁ
λόγος |
| [55] |
ἀνθρώπων
γεννηθείς.
~Καὶ
ὁ
Τρύφων
|
ἀπεκρίνατο· |
Μεμνησόμεθα
καὶ
ταύτης
τῆς
ἐξηγήσεώς |
| [65] |
τὴν
δόξαν;
Καὶ
ὁ
Τρύφων
|
ἀπεκρίνατο· |
Νενοήκαμεν
καὶ
τοῦτο·
πέραινε
τοιγαροῦν |
| [46] |
ὑμῖν
σωθήσεσθαι;
Καὶ
ὁ
Τρύφων
|
ἀπεκρίνατο· |
Οὐ
περιετέτμητο
Ἀβραὰμ
καὶ
οἱ |
| [46] |
Μωυσέως
διαταχθέντα
ἅπαντα
νῦν.
Κἀκεῖνος
|
ἀπεκρίνατο· |
Οὔ·
γνωρίζομεν
γὰρ
ὅτι,
ὡς |
| [67] |
αἱ
γραφαὶ
προεῖπον;
Καὶ
τοῦτο
|
ἀπεκρίνατο |
προειρῆσθαι.
Κἀγὼ
πάλιν·
Ἡ
δὲ |
| [101] |
λέγοντος
αὐτῷ
τινος·
Διδάσκαλε
ἀγαθέ,
|
ἀπεκρίνατο· |
Τί
με
λέγεις
ἀγαθόν;
Εἷς |
| [55] |
ὅτι
διὰ
τὴν
ὑμετέραν
κακίαν
|
ἀπέκρυψεν |
ὁ
θεὸς
ἀφ'
ὑμῶν
τὸ |
| [39] |
λέγει·
Κύριε,
τοὺς
προφήτας
σου
|
ἀπέκτειναν |
καὶ
τὰ
θυσιαστήριά
σου
κατέσκαψαν· |
| [16] |
ταῦτα
καλῶς
καὶ
δικαίως
γέγονεν.
|
Ἀπεκτείνατε |
γὰρ
τὸν
δίκαιον
καὶ
πρὸ |
| [131] |
τὴν
δι'
ὑμᾶς
ὁδοποιηθεῖσαν
θάλασσαν,
|
ἀπέκτεινεν· |
οἷς
καὶ
στύλος
φωτὸς
ἔλαμπεν, |
| [83] |
ἔθνη
ἅπαντα,
ὅπου
τὰ
δαιμόνια
|
ἀπεκυρίευεν |
αὐτῶν,
ὥς
φησι
Δαυείδ·
Οἱ |
| [20] |
καὶ
ἐνεπλήσθη,
καὶ
ἐλιπάνθη,
καὶ
|
ἀπελάκτισεν |
ὁ
ἠγαπημένος·
ἐλιπάνθη,
ἐπαχύνθη,
ἐπλατύνθη, |
| [58] |
ἐκ
τῆς
γῆς
ταύτης
καὶ
|
ἄπελθε |
εἰς
τὴν
γῆν
τῆς
γενέσεώς |
| [103] |
τὴν
χώραν
αὐτῶν·
κἀκεῖ
ἦσαν
|
ἀπελθόντες |
ἄχρις
ἂν
ἀπέθανεν
ὁ
ἀποκτείνας |
| [56] |
ὑπὸ
Μωυσέως·
οὗ
καὶ
αὐτοῦ
|
ἀπελθόντος |
μετὰ
τὰς
ὁμιλίας,
ὁ
Ἀβραὰμ |
| [130] |
λόγους
δέ
τινας,
οὓς
μὴ
|
ἀπεμνημόνευσα |
πρότερον,
εἴποιμ'
ἂν
ἄρτι·
εἰσὶ |
| [88] |
ἁρμόζουσιν,
ἑκάστῃ
αὐξήσει
τὸ
οἰκεῖον
|
ἀπένειμε, |
τρεφόμενος
τὰς
πάσας
τροφάς,
καὶ |
| [125] |
λατρεύσεις.
Καὶ
ἡττημένος
καὶ
ἐληλεγμένος
|
ἀπένευσε |
τότε
ὁ
διάβολος.
Ἀλλ'
ἐπεὶ |
| [132] |
εἰσὶ
καὶ
βούλεται
ὁ
θεὸς
|
ἀπενεχθῆναι |
αὐτὴν
ὅθεν
ἐλήφθη.
Καὶ
πραξάντων |
| [38] |
αἱ
πλησίον
αὐτῆς
ἀπενεχθήσονταί
σοι.
|
Ἀπενεχθήσονται |
ἐν
εὐφροσύνῃ
καὶ
ἀγαλλιάσει,
ἀχθήσονται |
| [38] |
ὀπίσω
αὐτοῦ·
αἱ
πλησίον
αὐτῆς
|
ἀπενεχθήσονταί |
σοι.
Ἀπενεχθήσονται
ἐν
εὐφροσύνῃ
καὶ |
| [38] |
ἐν
κροσωτοῖς
χρυσοῖς
περιβεβλημένη,
πεποικιλμένη.
|
Ἀπενεχθήσονται |
τῷ
βασιλεῖ
παρθένοι
ὀπίσω
αὐτοῦ· |
| [2] |
τὰ
μαθήματα
καὶ
ἀναγκαῖα
εἰπὼν
|
ἀπέπεμπέ |
με,
ἐπεὶ
αὐτῷ
ὡμολόγησα
μὴ |
| [140] |
ἡ
βασιλεία
ἡ
αἰώνιος
δοθήσεται,
|
ἅπερ |
ἀπέδειξαν
αἱ
γραφαὶ
οὐκ
ὄντα. |
| [93] |
μὴ
τὰ
αὐτὰ
παθεῖν
βουλομένους
|
ἅπερ |
αὐτοὶ
τοὺς
ἄλλους
διατιθέασι,
καὶ |
| [56] |
φημι
αὐτὸν
πεπραχέναι
ποτὲ
ἢ
|
ἅπερ |
αὐτὸς
ὁ
τὸν
κόσμον
ποιήσας, |
| [27] |
~Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Διὰ
τί
|
ἅπερ |
βούλει
ἐκλεγόμενος
ἀπὸ
τῶν
προφητικῶν |
| [23] |
πᾶν
γένος
ἀνθρώπων
βεβουλῆσθαι
πράσσειν·
|
ἅπερ |
γελοῖα
καὶ
ἀνόητα
ὁμολογεῖν
φαίνεται. |
| [101] |
ἐξουδενωθεὶς
καὶ
ἀτιμωθεὶς
ταῦτα
ἔπαθεν
|
ἅπερ |
διεθήκατε
αὐτόν.
Καὶ
τὰ
ἀκόλουθα· |
| [93] |
τὸν
πλησίον
ὡς
ἑαυτὸν
ἀγαπῶν,
|
ἅπερ |
ἑαυτῷ
βούλεται
ἀγαθά,
κἀκείνῳ
βουλήσεται· |
| [56] |
ἀναγκαῖον
εἶναι
τῷ
Ἀβραὰμ
συμβουλεῦσαι
|
ἅπερ |
ἐβούλετο
αὐτὸν
Σάρρα,
ἐπανελήλυθεν,
ὡς |
| [94] |
ἀπὸ
τῶν
δηγμάτων
τοῦ
ὄφεως,
|
ἅπερ |
εἰσὶν
αἱ
κακαὶ
πράξεις,
εἰδωλολατρεῖαι |
| [93] |
συνειδήσεσιν
ἐχθραῖς
ταῦτα
ὀνειδίζοντας
ἀλλήλοις
|
ἅπερ |
ἐργάζονται.
Ὅθεν
μοι
δοκεῖ
καλῶς |
| [140] |
ἐλευθέροις
καὶ
τέκνα
συγκληρονόμα
ἕξει·
|
ἅπερ |
ἡμεῖς
ὄντες,
συνιέναι
ὑμεῖς
οὐ |
| [17] |
Χριστιανῶν
πεφηνέναι,
καταλέγοντας
τε
ταῦτα
|
ἅπερ |
καθ'
ἡμῶν
οἱ
ἀγνοοῦντες
ἡμᾶς |
| [93] |
εὔξαιτ'
ἂν
καὶ
ἐργάσαιτο
γενέσθαι,
|
ἅπερ |
καὶ
ἑαυτῷ,
ὁ
τὸν
πλησίον |
| [108] |
ἀνεληλυθέναι
κατειπόντες
δεδιδαχέναι
καὶ
ταῦτα
|
ἅπερ |
κατὰ
τῶν
ὁμολογούντων
Χριστὸν
καὶ |
| [56] |
ταῦτα
ἐπενεγκεῖν
Σοδόμοις
καὶ
Γομόρροις
|
ἅπερ |
ὁ
λόγος
καταριθμεῖ,
οὕτως
εἰπών· |
| [8] |
καὶ
ἐπὶ
τῷ
θεῷ
πέποιθας,
|
ἅπερ |
οὐκ
ἀλλοτρίῳ
τοῦ
πράγματος,
πάρεστιν |
| [112] |
λόγων
ἐλθεῖν,
οὐχὶ
δικαίως
ἀκούσονται
|
ἅπερ |
πρὸς
αὐτοὺς
ἔφη
ὁ
ἡμέτερος |
| [101] |
ὄνειδος
ἀνθρώπων
καὶ
ἐξουθένημα
λαοῦ,
|
ἅπερ |
φαίνεται
καὶ
ὄντα
καὶ
γινόμενα |
| [49] |
πιθανώτερον
ὑμῶν
λέγειν,
τῶν
ταῦτα
|
ἅπερ |
φῂς
λεγόντων·
καὶ
γὰρ
πάντες |
| [119] |
ἁγίαν
κληρονομήσομεν
γῆν,
εἰς
τὸν
|
ἀπέραντον |
αἰῶνα
τὴν
κληρονομίαν
ληψόμενοι,
τέκνα |
| [22] |
εἰς
τὸν
οἶκον
αὐτοῦ
καὶ
|
ἀπερείσηται |
τὰς
χεῖρας
αὐτοῦ
ἐπὶ
τὸν |
| [28] |
Μωάβ,
ὅτι
πάντα
τὰ
ἔθνη
|
ἀπερίτμητα |
καὶ
πᾶς
οἶκος
Ἰσραὴλ
ἀπερίτμητος |
| [123] |
ὁμοίως
ἔθνος
ἐσμὲν
διὰ
τὸ
|
ἀπερίτμητοι |
εἶναι.
Πρὸς
δὲ
καὶ
γελοῖόν |
| [16] |
Τότε
ἐντραπήσεται
ἡ
καρδία
ἡ
|
ἀπερίτμητος |
αὐτῶν.
Ἡ
γὰρ
ἀπὸ
Ἀβραὰμ |
| [19] |
γένους
ἄλλου,
ἅμα
τοῖς
τέκνοις
|
ἀπερίτμητος |
εἰς
τὴν
κιβωτὸν
εἰσῆλθεν.
Ἀπερίτμητος |
| [19] |
μετέθηκεν
αὐτὸν
ὁ
θεός.
Λὼτ
|
ἀπερίτμητος |
ἐκ
Σοδόμων
ἐσώθη,
αὐτῶν
ἐκείνων |
| [19] |
ἀπερίτμητος
εἰς
τὴν
κιβωτὸν
εἰσῆλθεν.
|
Ἀπερίτμητος |
ἦν
ὁ
ἱερεὺς
τοῦ
ὑψίστου |
| [28] |
ἀπερίτμητα
καὶ
πᾶς
οἶκος
Ἰσραὴλ
|
ἀπερίτμητος |
καρδίας
αὐτῶν.
Ὁρᾶτε
ὡς
οὐ |
| [28] |
ὑπερτίθεσθε
μηδὲ
διστάζετε
πιστεῦσαι
τῷ
|
ἀπεριτμήτῳ |
ἐμοί.
Βραχὺς
οὗτος
ὑμῖν
περιλείπεται |
| [9] |
δὲ
ἀναστὰς
οἷός
τ'
ἤμην
|
ἀπέρχεσθαι· |
ὁ
δέ
μου
τοῦ
ἱματίου |
| [115] |
γνώσονται
ὅτι
κύριος
τῶν
δυνάμεων
|
ἀπέσταλκέ |
με
πρός
σε.
Καὶ
κατακληρονομήσει |
| [83] |
ὅτι
ῥάβδον
δυνάμεως
αὐτὸς
οὐκ
|
ἀπέστειλεν |
εἰς
Ἰερουσαλὴμ
καὶ
κατεκυρίευσεν
ἐν |
| [6] |
δέῃ
τὴν
ψυχὴν
μηκέτι
εἶναι,
|
ἀπέστη |
ἀπ'
αὐτῆς
τὸ
ζωτικὸν
πνεῦμα |
| [70] |
οἱ
ἐγγίζοντες
τὴν
ἰσχύν
μου.
|
Ἀπέστησαν |
οἱ
ἐν
Σιὼν
ἄνομοι·
ἄνομοι, |
| [13] |
καὶ
εἰδὼς
φέρειν
μαλακίαν,
ὅτι
|
ἀπέστραπται |
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ,
ἠτιμάσθη
καὶ |
| [83] |
λεχθέντα
ὑπὸ
Ἠσαίου
οὕτως,
καὶ
|
ἀπεστράφη |
ὁ
βασιλεὺς
Ἀσσυρίων
τοῦ
μὴ |
| [102] |
ἰσχυρᾶς
πηγῆς,
ἧς
τὸ
ὕδωρ
|
ἀπεστράφη, |
σιγήσαντος
αὐτοῦ
καὶ
μηκέτι
ἐπὶ |
| [133] |
καὶ
ἐν
πᾶσι
τούτοις
οὐκ
|
ἀπεστράφησαν, |
ἀλλ'
ἔτι
ἡ
χεὶρ
αὐτῶν |
| [25] |
καὶ
ὁ
μνησθεὶς
ἀντιλαβέσθαι,
ὅτι
|
ἀπέστρεψας |
τὸ
πρόσωπόν
σου
ἀφ'
ἡμῶν |
| [119] |
πᾶσι
τοῖς
ἐν
τῷ
κόσμῳ
|
ἀπεταξάμεθα. |
Ὁμοιόπιστον
οὖν
τὸ
ἔθνος
καὶ |
| [141] |
καὶ
μυστήρια
πάντα
δι'
αὐτῶν
|
ἀπετελεῖτο· |
ἐπεὶ
εἰ
συνεχωρεῖτο,
ἣν
βούλεταί |
| [134] |
Ἰακὼβ
τίς
οἰκονομία
καὶ
προκήρυξις
|
ἀπετελεῖτο, |
ἐρῶ,
ὅπως
καὶ
ἐν
τούτοις |
| [134] |
ἐν
ἑκάστῃ
τινὶ
τοιαύτῃ
πράξει
|
ἀπετελοῦντο. |
Ἐν
γὰρ
τοῖς
γάμοις
τοῦ |
| [22] |
Οἱ
ὠνομασμένοι
ἐπὶ
τοῖς
ἀρχηγοῖς
|
ἀπετρύγησαν |
ἀρχὰς
ἐθνῶν·
εἰσῆλθον
ἑαυτοῖς
οἶκος |
| [31] |
ὧν
τὸ
κέρας
λαλεῖ,
καὶ
|
ἀπετυμπανίσθη |
τὸ
θηρίον,
καὶ
ἀπώλετο
τὸ |
| [78] |
ἡ
δὲ
καρδία
αὐτῶν
πόρρω
|
ἀπέχει |
ἀπ'
ἐμοῦ·
μάτην
δὲ
σέβονταί |
| [14] |
οὐρανὸς
ἀπὸ
τῆς
γῆς,
τοσοῦτον
|
ἀπέχει |
ἡ
ὁδός
μου
ἀπὸ
τῆς |
| [14] |
αἱ
ὁδοὶ
ὑμῶν,
ἀλλὰ
ὅσον
|
ἀπέχει |
ὁ
οὐρανὸς
ἀπὸ
τῆς
γῆς, |
| [20] |
ὑμᾶς.
~Καὶ
γὰρ
βρωμάτων
τινῶν
|
ἀπέχεσθαι |
προσέταξεν
ὑμῖν,
ἵνα
καὶ
ἐν |
| [20] |
ἀκαθάρτων
καὶ
ἀδίκων
καὶ
παρανόμων
|
ἀπέχεσθαι |
ὑμᾶς
ἐκέλευσεν
ὁ
θεὸς
διὰ |
| [26] |
ἰδού
σοι
ὁ
σωτὴρ
παραγέγονεν
|
ἀπέχων |
τὸν
ἑαυτοῦ
μισθόν,
καὶ
τὸ |
| [46] |
τὸ
βαπτίζεσθαι
ἁψάμενόν
τινος
ὧν
|
ἀπηγόρευται |
ὑπὸ
Μωυσέως
ἢ
ἐν
συνουσίᾳ |
| [142] |
παντοκράτορος
θεοῦ
Χριστόν.
Μεθ'
ἃ
|
ἀπῄεσαν |
λοιπὸν
εὐχόμενοί
τέ
μοι
σωτηρίαν |
| [56] |
ἑξῆς,
ἐν
οἷς
λέλεκται
ταῦτα·
|
Ἀπῆλθε |
δὲ
κύριος,
ὡς
ἐπαύσατο
λέγων |
| [102] |
λαβὼν
αὐτὸν
ἅμα
τῇ
Μαρίᾳ
|
ἀπῆλθεν |
εἰς
Αἴγυπτον·
μετὰ
γὰρ
τὸ |
| [56] |
ἐπαύσατο
λέγων
τῷ
Ἀβραάμ,
καὶ
|
ἀπῆλθεν |
εἰς
τὸν
τόπον
αὐτοῦ.
Ἦλθον |
| [2] |
εἶναι
τὴν
μάθησιν)
τούτου
μὲν
|
ἀπηλλάγην, |
ἐπ'
ἄλλον
δὲ
ἧκα,
Περιπατητικὸν |
| [9] |
καὶ
τὴν
σπουδὴν
ἡμῶν
ἐπισκώψαντες,
|
ἀπηλλάγησαν. |
ἡμεῖς
δὲ
ὡς
ἐγενόμεθα
ἐν |
| [93] |
ἀδικοῦντες,
ὅταν
πράττωσι
ταῦτα,
οὐκ
|
ἀπηλλαγμένοι |
εἰσί,
πλὴν
ὅσοι
ὑπὸ
ἀκαθάρτου |
| [56] |
ἐφ'
ᾧ
ἐπέπεμπτο,
καὶ
ἀπαρτίσας
|
ἀπήλλακτο. |
Πῶς
οὖν,
εἶπον,
ὁ
εἷς |
| [116] |
ἱμάτια
τοῦτ'
ἔστι
τὰς
ἁμαρτίας,
|
ἀπημφιεσμένοι, |
πυρωθέντες
διὰ
τοῦ
λόγου
τῆς |
| [103] |
οὕτως·
Καὶ
αὐτὸν
εἰς
Ἀσσυρίου
|
ἀπήνεγκαν |
ξένια
τῷ
βασιλεῖ.
Ἢ
λέοντα |
| [58] |
καὶ
ἐπορεύθη
εἰς
Χαράν.
Καὶ
|
ἀπήντησε |
τόπῳ
καὶ
ἐκοιμήθη
ἐκεῖ·
ἔδυ |
| [3] |
καὶ
τρίτα,
καὶ
φιλοσοφίας
μὲν
|
ἀπηρτημένα |
μέτρια
καὶ
ἀποδοχῆς
ἄξια,
στερηθέντα |
| [52] |
ὡς
καὶ
ὅτε
εἰς
Βαβυλῶνα
|
ἀπήχθη |
ὁ
λαὸς
ὑμῶν,
πολεμηθείσης
τῆς |
| [122] |
εἰσιν
οἱ
προσήλυτοι.
Οὔκ,
ἔφην,
|
ἀπιδὼν |
πρὸς
τὸν
Τρύφωνα.
Ἐπεὶ
εἰ |
| [126] |
ἐπεθύμησεν
ὁ
λαὸς
φαγεῖν
καὶ
|
ἀπιστεῖ |
Μωυσῆς
τῷ
λελεγμένῳ
κἀκεῖ
ἀγγέλῳ, |
| [33] |
ὅρκου
ὁ
θεὸς
διὰ
τὴν
|
ἀπιστίαν |
ὑμῶν
ἀρχιερέα
αὐτὸν
κατὰ
τὴν |
| [140] |
οὖσι,
κἂν
ἁμαρτωλοὶ
ὦσι
καὶ
|
ἄπιστοι |
καὶ
ἀπειθεῖς
πρὸς
τὸν
θεόν, |
| [91] |
εἰδώλων
καὶ
δαιμόνων,
τοῖς
δὲ
|
ἀπίστοις |
τὸ
αὐτὸ
σχῆμα
εἰς
κατάλυσιν |
| [68] |
οἷς
συνετέθης.
~Καὶ
ὁ
Τρύφων·
|
Ἄπιστον |
γὰρ
καὶ
ἀδύνατον
σχεδὸν
πρᾶγμα |
| [130] |
γένος
ἄχρηστον
καὶ
ἀπειθὲς
καὶ
|
ἄπιστον, |
δείξας
τοὺς
ἀπὸ
παντὸς
γένους |
| [75] |
τῷ
Μωυσεῖ,
πῶς
ἀποροῦμεν
καὶ
|
ἀπιστοῦμεν |
κατὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς
τῶν |
| [73] |
τοῦ
λαοῦ,
θεὸς
δύναται
ἐπίστασθαι·
|
ἀπίστῳ |
δὲ
ἔοικε
τὸ
τοιοῦτον.
Ναί, |
| [73] |
ἔοικε
τὸ
τοιοῦτον.
Ναί,
ἔφην,
|
ἀπίστῳ |
ἔοικε·
φοβερώτερον
γάρ
ἐστι
τῆς |
| [9] |
τις
αὐτοῖς
ὑπέρτερος
ἐμποδών
ἐστιν,
|
ἀπίτωσαν· |
ἡμεῖς
δέ,
ὑποχωρήσαντές
ποι
καὶ |
| [49] |
τὰ
δαιμόνια
φρίσσει
καὶ
πᾶσαι
|
ἁπλῶς |
αἱ
ἀρχαὶ
καὶ
ἐξουσίαι
τῆς |
| [17] |
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
|
ἁπλῶς |
ἀνθρώποις.
Καὶ
δικαίως
βοᾷ
Ἠσαίας· |
| [67] |
σε
πεπεῖσθαι
βούλομαι
καὶ
πάντας
|
ἁπλῶς |
ἀνθρώπους,
ὅτι
κἂν
γελοιάζοντες
ἢ |
| [132] |
καὶ
πάλιν
παραγενησόμενον
κριτὴν
πάντων
|
ἁπλῶς |
ἀνθρώπων
μέχρις
αὐτοῦ
Ἀδάμ.
Ἐπίστασθε |
| [134] |
ὑμῶν
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
|
ἁπλῶς |
ἀνθρώπων,
ὄντων
πάντων
τῇ
φύσει |
| [133] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
καὶ
ὑπὲρ
πάντων
|
ἁπλῶς |
ἀνθρώπων,
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ |
| [46] |
προσφέρεσθαι
χιμάρους
οὔτε
τὰς
ἄλλας
|
ἁπλῶς |
ἁπάσας
προσφοράς.
Κἀγώ·
Τίνα
οὖν |
| [46] |
Ὅτι
δὲ
μέχρι
Μωυσέως
οὐδεὶς
|
ἁπλῶς |
δίκαιος
οὐδὲν
ὅλως
τούτων
περὶ |
| [14] |
ἦτε
δόλου
καὶ
πάσης
κακίας
|
ἁπλῶς. |
Διὸ
καὶ
μετὰ
τὰς
ἑπτὰ |
| [18] |
σάββατα
καὶ
τὰς
ἑορτὰς
πάσας
|
ἁπλῶς |
ἐφυλάσσομεν,
εἰ
μὴ
ἔγνωμεν
δι' |
| [125] |
αὐτὸς
φροντίζειν
ἀεί,
ἀλλὰ
πάντα
|
ἁπλῶς |
καὶ
ἀδόλως
λέγειν,
ὡς
ὁ |
| [46] |
αὐτῷ
δέδοται
τὸ
κρῖναι
πάντας
|
ἁπλῶς |
καὶ
αὐτοῦ
ἐστιν
ἡ
αἰώνιος |
| [127] |
καὶ
ἄρρητον
κύριον
τῶν
πάντων
|
ἁπλῶς |
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Χριστοῦ,
ἀλλ' |
| [65] |
ἀρετάς
μου.
Κἀγώ·
Εἰ
μὲν
|
ἁπλῶς |
καὶ
μὴ
μετὰ
κακίας
τούτους |
| [114] |
ἀπό
τε
εἰδωλολατρείας
καὶ
πάσης
|
ἁπλῶς |
κακίας·
ὧν
αἱ
καρδίαι
οὕτως |
| [85] |
εἰς
ἐκεῖνον
οὔτε
εἰς
ἄλλον
|
ἁπλῶς |
λεγόμενον
ὑμῶν
βασιλέα
δυνατὸν
ἀποδειχθῆναι |
| [11] |
ὑμῶν
μόνων,
ὁ
δὲ
πάντων
|
ἁπλῶς· |
νόμος
δὲ
κατὰ
νόμου
τεθεὶς |
| [37] |
Μωυσέως
καὶ
τῶν
ἄλλων
πάντων
|
ἁπλῶς |
ὄντα
μηνύει.
Εἰσὶ
δὲ
οἱ |
| [87] |
καὶ
Δαυεὶδ
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
ἁπλῶς |
ὅσοι
γεγόνασι
παρ'
ὑμῖν
προφῆται. |
| [6] |
μέλει
Πλάτωνος
οὐδὲ
Πυθαγόρου
οὐδὲ
|
ἁπλῶς |
οὐδενὸς
ὅλως
τοιαῦτα
δοξάζοντος.
τὸ |
| [119] |
αὐτοῦ
Ἀβραὰμ
πατὴρ
ἦν
καὶ
|
ἁπλῶς |
παντὸς
ἀνθρώπων
γένους,
ἄλλοι
δὲ |
| [107] |
τρεῖς
ἡμέρας
παμπληθεὶ
ἀπολοῦνται,
νηστείαν
|
ἁπλῶς |
πάντων
ζώων,
ἀνθρώπων
τε
καὶ |
| [5] |
δοκεῖ
καὶ
περὶ
ψυχῆς
καὶ
|
ἁπλῶς |
πάντων
πέρι
λέγεσθαι;
Ὅσα
γάρ |
| [85] |
πάλιν
τῆς
γενέσεως
ἡμῶν,
καὶ
|
ἁπλῶς |
πάντων
τῶν
τὸν
Χριστὸν
ἐν |
| [116] |
γεγενῆσθαι·
οἵτινες,
ἐν
πορνείαις
καὶ
|
ἁπλῶς |
πάσῃ
ῥυπαρᾷ
πράξει
ὑπάρχοντες,
διὰ |
| [113] |
τῷ
Ἀβραὰμ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἁπλῶς |
πατριάρχαις
φανεὶς
καὶ
ὁμιλήσας,
τῷ |
| [40] |
ὑμῶν
παραδοθήσεται
καὶ
παύσονται
ἅπασαι
|
ἁπλῶς |
προσφοραὶ
γινόμεναι.
Καὶ
τὸ
κελευσθὲν |
| [8] |
τὰς
νουμηνίας
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
|
ἁπλῶς |
τὰ
ἐν
τῷ
νόμῳ
γεγραμμένα |
| [130] |
Ἰακὼβ
καὶ
τοὺς
προφήτας
καὶ
|
ἁπλῶς |
τοὺς
ἀπ'
ἐκείνου
τοῦ
λαοῦ |
| [64] |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
πρὸς
πάντας
|
ἁπλῶς |
τοὺς
ἐκ
παντὸς
γένους
ἀνθρώπων, |
| [102] |
αὐτῷ
Φαρισαίους
καὶ
γραμματεῖς
καὶ
|
ἁπλῶς |
τοὺς
ἐν
τῷ
γένει
ὑμῶν |
| [78] |
ἐληλύθεισαν
προσκυνῆσαι
οἱ
μάγοι,
πάντας
|
ἁπλῶς |
τοὺς
παῖδας
τοὺς
ἐν
Βηθλεὲμ |
| [1] |
μοι
καὶ
τὸ
γένος
ἐξεῖπεν
|
ἁπλῶς. |
Τρύφων,
φησί,
καλοῦμαι·
εἰμὶ
δὲ |
| [129] |
τοῦτο
τὸ
γέννημα
πρὸ
πάντων
|
ἁπλῶς |
τῶν
κτισμάτων
ὁ
λόγος
ἐδήλου, |
| [112] |
λελεγμένων
ἢ
γεγενημένων
ὑπὸ
πάντων
|
ἁπλῶς |
τῶν
προφητῶν,
ἐὰν
τὴν
γνῶσιν |
| [42] |
Καὶ
τὰ
ἄλλα
δὲ
πάντα
|
ἁπλῶς, |
ὦ
ἄνδρες,
ἔφην,
τὰ
ὑπὸ |
| [117] |
εἴτε
βαρβάρων
εἴτε
Ἑλλήνων
εἴτε
|
ἁπλῶς |
ᾡτινιοῦν
ὀνόματι
προσαγορευομένων,
ἢ
ἁμαξοβίων |
| [127] |
θεὸς
λέγῃ·
Ἀνέβη
ὁ
θεὸς
|
ἀπὸ |
Ἀβραάμ,
ἢ
Ἐλάλησε
κύριος
πρὸς |
| [43] |
τάξει
παριὼν
ἔρχομαι.
~Ὡς
οὖν
|
ἀπὸ |
Ἀβραὰμ
ἤρξατο
περιτομὴ
καὶ
ἀπὸ |
| [126] |
τῇ
Σάρρᾳ
υἱός.
Καὶ
ἀπαλλάσσονται
|
ἀπὸ |
Ἀβραάμ.
Καὶ
οὕτω
περὶ
αὐτῶν |
| [16] |
ἡ
ἀπερίτμητος
αὐτῶν.
Ἡ
γὰρ
|
ἀπὸ |
Ἀβραὰμ
κατὰ
σάρκα
περιτομὴ
εἰς |
| [92] |
τὸν
θεὸν
δικαιοῦσθαι
τοὺς
μὲν
|
ἀπὸ |
Ἀβραὰμ
μέχρι
Μωυσέως
διὰ
περιτομῆς, |
| [46] |
φυλάσσειν,
πλὴν
τὴν
ἀρχὴν
λαβούσης
|
ἀπὸ |
Ἀβραὰμ
τῆς
περιτομῆς,
ἐπίστασθε.
Κἀκεῖνος· |
| [56] |
εἶπεν·
Οὐ
μὴ
κρύψω
ἐγὼ
|
ἀπὸ |
Ἀβραὰμ
τοῦ
παιδός
μου
ἃ |
| [91] |
ὡρῶν
οὐρανοῦ
καὶ
δρόσων,
καὶ
|
ἀπὸ |
ἀβύσσου
πηγῶν
κάτωθεν,
καὶ
καθ' |
| [113] |
εἰδώλων,
καὶ
θημωνιὰς
ποιήσας
τῶν
|
ἀπὸ |
ἀκροβυστίας,
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ
τῆς |
| [91] |
αὐτοῖς
ἔθνη
κερατιεῖ
ἅμα
ἕως
|
ἀπὸ |
ἄκρου
τῆς
γῆς.
μονοκέρωτος
γὰρ |
| [117] |
ἐκ
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν·
διότι
|
ἀπὸ |
ἀνατολῆς
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
τὸ |
| [28] |
ἐκ
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν·
διότι
|
ἀπὸ |
ἀνατολῆς
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
τὸ |
| [41] |
ἐκ
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν·
διότι
|
ἀπὸ |
ἀνατολῆς
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
τὸ |
| [117] |
ὅτι
πρῶτον
μὲν
οὐδὲ
νῦν
|
ἀπὸ |
ἀνατολῶν
ἡλίου
ἕως
δυσμῶν
ἐστιν |
| [22] |
ἐλάλησε,
καὶ
ἐκάλεσε
τὴν
γῆν
|
ἀπὸ |
ἀνατολῶν
ἡλίου
μέχρι
δυσμῶν.
Ἐκ |
| [76] |
μόνος
ἀπαρακαλύπτως
ἐδίδαξεν,
εἰπών·
Ἥξουσιν
|
ἀπὸ |
ἀνατολῶν
καὶ
δυσμῶν,
καὶ
ἀνακλιθήσονται |
| [13] |
πολλοὶ
ἐπὶ
σέ,
οὕτως
ἀδοξήσει
|
ἀπὸ |
ἀνθρώπων
τὸ
εἶδος
καὶ
ἡ |
| [103] |
περὶ
οὗ
εἰρήκεισαν
αὐτῷ
οἱ
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
ἐλθόντες
μάγοι·
μὴ
ἐπιστάμενος |
| [106] |
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ.
οἱ
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
μάγοι,
ἐκ
τούτου
ἐπιγνόντες, |
| [78] |
αὐτὸν
ἐτεθείκει,
ὅπου
ἐλθόντες
οἱ
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
μάγοι
εὗρον
αὐτόν.
Ὅτι |
| [78] |
τότε
ἐλθόντων
πρὸς
αὐτὸν
τῶν
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
μάγων,
καὶ
εἰπόντων
ἐξ |
| [102] |
Βηθλεέμ,
ὡς
προέφην,
παρὰ
τῶν
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
μάγων
μαθὼν
Ἡρώδης
ὁ |
| [78] |
μὴ
ἐπανελθόντων
πρὸς
αὐτὸν
τῶν
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
μάγων,
ὡς
ἠξίωσεν
αὐτοὺς |
| [78] |
ποιμανεῖ
τὸν
λαόν
μου.
Τῶν
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
οὖν
μάγων
ἐλθόντων
εἰς |
| [77] |
γὰρ
τῷ
γεννηθῆναι
αὐτὸν
μάγοι
|
ἀπὸ |
Ἀρραβίας
παραγενόμενοι
προσεκύνησαν
αὐτῷ,
πρότερον |
| [22] |
Διὰ
τοῦτο
νῦν
αἰχμάλωτοι
ἔσονται
|
ἀπὸ |
ἀρχῆς
δυναστῶν
τῶν
ἀποικιζομένων,
καὶ |
| [63] |
κασσίαν
ἀπὸ
τῶν
ἱματίων
σου,
|
ἀπὸ |
βάρεων
ἐλεφαντίνων,
ἐξ
ὧν
εὔφρανάν |
| [38] |
κασίαν
ἀπὸ
τῶν
ἱματίων
σου,
|
ἀπὸ |
βάρεων
ἐλεφαντίνων,
ἐξ
ὧν
εὔφρανάν |
| [16] |
δίκαιος
ἀπώλετο,
καὶ
οὐδεὶς
κατανοεῖ.
|
Ἀπὸ |
γὰρ
προσώπου
τῆς
ἀδικίας
ἦρται |
| [78] |
εἰς
Βηθλεέμ,
ὅθεν
ἦν,
ἀπογράψασθαι·
|
ἀπὸ |
γὰρ
τῆς
κατοικούσης
τὴν
γῆν |
| [30] |
προφητείας
λέγει,
πᾶσι
φανερόν
ἐστιν.
|
Ἀπὸ |
γὰρ
τῶν
δαιμονίων,
ἅ
ἐστιν |
| [98] |
ἐπὶ
σὲ
ἐπερρίφην
ἐκ
μήτρας,
|
ἀπὸ |
γαστρὸς
μητρός
μου
θεός
μου |
| [102] |
ἐπὶ
σὲ
ἐπερρίφην
ἐκ
μήτρας,
|
ἀπὸ |
γαστρὸς
μητρός
μου
θεός
μου |
| [100] |
πατριαρχῶν
υἱόν,
ἐπειδή,
διὰ
τῆς
|
ἀπὸ |
γένους
αὐτῶν
παρθένου
σαρκοποιηθείς,
καὶ |
| [23] |
τοῦ
θεοῦ
διὰ
Μαρίας
τῆς
|
ἀπὸ |
γένους
τοῦ
Ἀβραὰμ
παρθένου
γεννηθέντα |
| [110] |
ἀσπίλῳ
καὶ
ἀναμαρτήτῳ
Χριστῷ
ὅτι
|
ἀπὸ |
γῆς
αἰρόμεθα.
βοᾷ
γὰρ
Ἠσαίας· |
| [118] |
ἐκκεντήσαντες
τοῦτον
τὸν
Χριστόν,
ὡς
|
ἀπὸ |
γραφῆς
ἀπέδειξα
προειρημένον.
Καὶ
ὅτι |
| [116] |
τῶν
ἁμαρτιῶν
τῶν
προτέρων
καθαρισθέντες,
|
ἀπὸ |
δὲ
τῆς
θλίψεως
καὶ
τῆς |
| [134] |
ἀπὸ
τῶν
ἐλευθέρων
καὶ
οἱ
|
ἀπὸ |
δούλων
γενόμενοι
τῷ
Ἰακὼβ
πάντες |
| [120] |
ἤδη
φήσαντος.
Ἥξουσι
γάρ,
εἶπεν,
|
ἀπὸ |
δυσμῶν
καὶ
ἀνατολῶν,
καὶ
ἀνακλιθήσονται |
| [140] |
ὅλων
οὐκ
ἂν
εἶπεν·
Ἥξουσιν
|
ἀπὸ |
δυσμῶν
καὶ
ἀνατολῶν,
καὶ
ἀνακλιθήσονται |
| [70] |
ἀδικίαν,
καὶ
τὰς
χεῖρας
ἀφωσιωμένος
|
ἀπὸ |
δώρων,
βαρύνων
ὦτα
ἵνα
μὴ |
| [85] |
παρακλήσεως
αὐτῆς,
ἵνα
ἐκθηλάσαντες
τρυφήσητε
|
ἀπὸ |
εἰσόδου
δόξης
αὐτοῦ.
~Καὶ
ταῦτα |
| [142] |
ἐπισχών·
Ὁρᾷς,
ἔφη,
ὅτι
οὐκ
|
ἀπὸ |
ἐπιτηδεύσεως
γέγονεν
ἐν
τούτοις
ἡμᾶς |
| [91] |
εὐλογίᾳ,
ἣν
εὐλόγει
τὸν
Ἰωσήφ·
|
Ἀπὸ |
εὐλογίας
κυρίου
ἡ
γῆ
αὐτοῦ, |
| [47] |
καὶ
ἀναμάρτητον
ἔχει·
καὶ
τὸν
|
ἀπὸ |
εὐσεβείας
ἢ
δικαιοπραξίας
μετατιθέμενον
ἐπὶ |
| [34] |
ἀνταναιρεθῇ
ἡ
σελήνη.
Καὶ
κατακυριεύσει
|
ἀπὸ |
θαλάσσης
ἕως
θαλάσσης
καὶ
ἀπὸ |
| [86] |
ἡ
δείξασα
Ἰούδαν
πατέρα
τῶν
|
ἀπὸ |
Θάμαρ
διὰ
μέγα
μυστήριον
γεννηθέντων. |
| [26] |
προφητῶν
καὶ
τῶν
δικαίων
ὅσοι
|
ἀπὸ |
Ἰακὼβ
γεγέννηνται·
εἰ
καὶ
μὴ |
| [139] |
αὐτῶν
τὰς
αὐτὰς
κτήσεις
τῶν
|
ἀπὸ |
Ἰάφεθ
προειρημένων,
καὶ
τοῖς
δυσὶ |
| [110] |
καὶ
τοῦ
λόγου
τοῦ
ἐξελθόντος
|
ἀπὸ |
Ἰερουσαλὴμ
διὰ
τῶν
τοῦ
Ἰησοῦ |
| [17] |
ἐπράξατε
κακοῖς,
ἀλλὰ
ἄνδρας
ἐκλεκτοὺς
|
ἀπὸ |
Ἰερουσαλὴμ
ἐκλεξάμενοι
τότε
ἐξεπέμψατε
εἰς |
| [109] |
τὸν
ἀπὸ
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ
|
ἀπὸ |
Ἰερουσαλὴμ
κηρυχθέντα
καὶ
δι'
αὐτῶν |
| [108] |
τις
ἄθεος
καὶ
ἄνομος
ἐγήγερται
|
ἀπὸ |
Ἰησοῦ
τινος
Γαλιλαίου
πλάνου
ὃν |
| [111] |
οὗ
ἔδωκαν
ἐν
Ἰεριχῶ
οἱ
|
ἀπὸ |
Ἰησοῦ
τοῦ
Ναυῆ
πεμφθέντες
κατάσκοποι |
| [66] |
τῆς
ἡμέρας
ἧς
ἀφεῖλεν
Ἐφραῒμ
|
ἀπὸ |
Ἰούδα
τὸν
βασιλέα
Ἀσσυρίων.
Καὶ |
| [43] |
τῆς
ἡμέρας
ἧς
ἀφεῖλεν
Ἐφραῒμ
|
ἀπὸ |
Ἰούδα,
τὸν
βασιλέα
τῶν
Ἀσσυρίων. |
| [72] |
Ἐμνήσθη
δὲ
κύριος
ὁ
θεὸς
|
ἀπὸ |
Ἰσραὴλ
τῶν
νεκρῶν
αὐτοῦ,
τῶν |
| [50] |
Πάντα
τὰ
ἔθνη
ὡς
σταγὼν
|
ἀπὸ |
κάδου,
καὶ
ὡς
ῥοπὴ
ζυγοῦ |
| [107] |
σικυῶνα,
ὑφ'
ὃν
καθεζόμενος
ἐσκιάζετο
|
ἀπὸ |
καύματος
(ἦν
δὲ
ὁ
σικυὼν |
| [131] |
ἀνέβλυσε,
καὶ
νεφέλη
εἰς
σκιὰν
|
ἀπὸ |
καύματος
καὶ
φυλακὴν
ἀπὸ
κρύους |
| [98] |
με
ἐκ
στόματος
λέοντος
καὶ
|
ἀπὸ |
κεράτων
μονοκερώτων
τὴν
ταπείνωσίν
μου. |
| [105] |
με
ἐκ
στόματος
λέοντος
καὶ
|
ἀπὸ |
κεράτων
μονοκερώτων
τὴν
ταπείνωσίν
μου· |
| [105] |
με
ἐκ
στόματος
λέοντος
καὶ
|
ἀπὸ |
κεράτων
μονοκερώτων
τὴν
ταπείνωσίν
μου· |
| [91] |
ἀπὸ
κορυφῆς
ὀρέων
ἀρχῆς,
καὶ
|
ἀπὸ |
κορυφῆς
βουνῶν,
καὶ
ποταμῶν
ἀεννάων, |
| [91] |
καὶ
ἀπὸ
συνόδων
μηνῶν,
καὶ
|
ἀπὸ |
κορυφῆς
ὀρέων
ἀρχῆς,
καὶ
ἀπὸ |
| [131] |
σκιὰν
ἀπὸ
καύματος
καὶ
φυλακὴν
|
ἀπὸ |
κρύους
εἵπετο,
ἄλλου
οὐρανοῦ
καινοῦ |
| [64] |
ἀπὸ
τῶν
κατὰ
χάριν
τὴν
|
ἀπὸ |
κυρίου
Σαβαὼθ
σωθῆναι
δυναμένων.
Διὸ |
| [120] |
ὑμῶν
γραφῶν,
ὧν
καὶ
ἀνιστόρησα,
|
ἀπὸ |
λόγων
Ἰερεμίου
τοῦ
προφήτου
καὶ |
| [85] |
αὐτήν,
ἵνα
θηλάσητε
καὶ
ἐμπλησθῆτε
|
ἀπὸ |
μασθοῦ
παρακλήσεως
αὐτῆς,
ἵνα
ἐκθηλάσαντες |
| [102] |
Τὸ
γὰρ
Ἡ
ἐλπίς
μου
|
ἀπὸ |
μασθῶν
τῆς
μητρός
μου.
Ἅμα |
| [98] |
ἐκ
γαστρός,
ἡ
ἐλπίς
μου
|
ἀπὸ |
μασθῶν
τῆς
μητρός
μου·
ἐπὶ |
| [102] |
τὰ
ἑξῆς·
Ἡ
ἐλπίς
μου
|
ἀπὸ |
μασθῶν
τῆς
μητρός
μου·
ἐπὶ |
| [72] |
εἶπον·
Ὡς
ὑμῖν
φίλον,
πράξω.
|
Ἀπὸ |
μὲν
οὖν
τῶν
ἐξηγήσεων,
ὧν |
| [116] |
ὥσπερ
ἀπὸ
πυρὸς
ἐξεσπασμένοι
ἐσμέν,
|
ἀπὸ |
μὲν
τῶν
ἁμαρτιῶν
τῶν
προτέρων |
| [14] |
καὶ
ἀπὸ
πλεονεξίας,
ἀπὸ
φθόνου,
|
ἀπὸ |
μίσους·
καὶ
ἰδοὺ
τὸ
σῶμα |
| [92] |
Μωυσέως
διὰ
περιτομῆς,
τοὺς
δὲ
|
ἀπὸ |
Μωυσέως
καὶ
διὰ
περιτομῆς
καὶ |
| [43] |
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
ἤρξατο
περιτομὴ
καὶ
|
ἀπὸ |
Μωυσέως
σάββατον
καὶ
θυσίαι
καὶ |
| [78] |
τότε
πρώτης
ἐπὶ
Κυρηνίου,
ἀνεληλύθει
|
ἀπὸ |
Ναζαρέτ,
ἔνθα
ᾤκει,
εἰς
Βηθλεέμ, |
| [41] |
πλάνης
καὶ
πονηρίας
διὰ
τοῦ
|
ἀπὸ |
νεκρῶν
ἀναστάντος
τῇ
μιᾷ
τῶν |
| [138] |
ᾗ
ἐφάνη
ὁ
Χριστὸς
ἡμῶν
|
ἀπὸ |
νεκρῶν
ἀναστάς,
δυνάμει
δ'
ἀεὶ |
| [86] |
φοῖνιξ
ἀνθήσειν
ὁ
δίκαιος
εἴρηται.
|
Ἀπὸ |
ξύλου
τῷ
Ἀβραὰμ
ὤφθη
ὁ |
| [52] |
αὐτοῦ.
Χαροποὶ
οἱ
ὀφθαλμοὶ
αὐτοῦ
|
ἀπὸ |
οἴνου,
καὶ
λευκοὶ
οἱ
ὀδόντες |
| [14] |
σῶμα
φαιδρύνει;
Βαπτίσθητε
τὴν
ψυχὴν
|
ἀπὸ |
ὀργῆς
καὶ
ἀπὸ
πλεονεξίας,
ἀπὸ |
| [130] |
ἀπειθὲς
καὶ
ἄπιστον,
δείξας
τοὺς
|
ἀπὸ |
παντὸς
γένους
αἱρουμένους
πεπεῖσθαι
αὐτοῦ |
| [124] |
οὗτος
ὁ
Χριστός,
τὴν
κρίσιν
|
ἀπὸ |
παντὸς
γένους
ἀνθρώπων
ποιούμενος.
Εἴρηνται |
| [121] |
μηδενὶ
γένει
ἀγνοεῖσθαι
αὐτὸν
καὶ
|
ἀπὸ |
παντὸς
μετάνοιαν
πεποιῆσθαι
ἀπὸ
τῆς |
| [11] |
διαθήκη
καὶ
ἡ
προσδοκία
τῶν
|
ἀπὸ |
πάντων
τῶν
ἐθνῶν
ἀναμενόντων
τὰ |
| [120] |
τοῖς
ὁμοίοις
ἀπειθέσι
καὶ
ἀμεταθέτοις
|
ἀπὸ |
πάντων
τῶν
ἐθνῶν
πέμψειν
ἤδη |
| [66] |
κατὰ
σάρκα
Ἀβραὰμ
οὐδεὶς
οὐδέποτε
|
ἀπὸ |
παρθένου
γεγέννηται
οὐδὲ
λέλεκται
γεγεννημένος |
| [43] |
σάρκα
τοῦ
Ἀβραὰμ
οὐδεὶς
οὐδέποτε
|
ἀπὸ |
παρθένου
γεγέννηται
οὐδὲ
λέλεκται
γεγεννημένος |
| [142] |
καὶ
ἀπὸ
τοῦ
πλοῦ
καὶ
|
ἀπὸ |
πάσης
κακίας·
ἐγώ
τε
ὑπὲρ |
| [41] |
ὑπὲρ
τῶν
καθαιρομένων
τὰς
ψυχὰς
|
ἀπὸ |
πάσης
πονηρίας
ἀνθρώπων,
Ἰησοῦς
Χριστὸς |
| [74] |
ὅλων
ᾄδοντας
καὶ
ψάλλοντας
τοὺς
|
ἀπὸ |
πάσης
τῆς
γῆς
γνόντας
τὸ |
| [110] |
ἀλληλοφονίας
καὶ
πάσης
κακίας
μεμεστωμένοι
|
ἀπὸ |
πάσης
τῆς
γῆς
τὰ
πολεμικὰ |
| [34] |
τὴν
βασιλείαν
ἔχων
κεκήρυκται,
ὡς
|
ἀπὸ |
πασῶν
τῶν
γραφῶν
ἀποδείκνυμι.
Ἵνα |
| [26] |
καὶ
τὰ
ἐνδύματά
σου
ὡς
|
ἀπὸ |
πατητοῦ
ληνοῦ;
Πλήρης
καταπεπατημένης
ληνὸν |
| [14] |
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
ὀργῆς
καὶ
|
ἀπὸ |
πλεονεξίας,
ἀπὸ
φθόνου,
ἀπὸ
μίσους· |
| [84] |
ποιητοῦ
γενόμενον
γνωσθῇ·
ὡς
καὶ
|
ἀπὸ |
πλευρᾶς
μιᾶς
τοῦ
Ἀδὰμ
ἡ |
| [78] |
ἀπὸ
συνουσίας
ἀνδρός,
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἀπὸ |
πορνείας,
δι'
ὁράματος
κεκέλευστο
μὴ |
| [34] |
ἀπὸ
θαλάσσης
ἕως
θαλάσσης
καὶ
|
ἀπὸ |
ποταμῶν
ἕως
περάτων
τῆς
οἰκουμένης. |
| [26] |
ἑαυτοῦ
μισθόν,
καὶ
τὸ
ἔργον
|
ἀπὸ |
προσώπου
αὐτοῦ.
Καὶ
καλέσει
αὐτὸν |
| [88] |
καὶ
διὰ
Δαυεὶδ
λεγομένη,
ὡς
|
ἀπὸ |
προσώπου
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅπερ
αὐτῷ |
| [73] |
ἐν
αὐλῇ
ἁγίᾳ
αὐτοῦ.
Σαλευθήτω
|
ἀπὸ |
προσώπου
αὐτοῦ
πᾶσα
ἡ
γῆ. |
| [25] |
βοᾷ
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα,
ὡς
|
ἀπὸ |
προσώπου
αὐτῶν
λέγων
τάδε·
Ἐπίστρεψον |
| [30] |
καὶ
πλάνων
πνευμάτων,
συντηρήσῃ
ἡμᾶς,
|
ἀπὸ |
προσώπου
ἑνὸς
τῶν
εἰς
αὐτὸν |
| [60] |
ὁ
ὀφθείς
σοι
ὅτε
ἀπεδίδρασκες
|
ἀπὸ |
προσώπου
Ἠσαῦ
τοῦ
ἀδελφοῦ
σου, |
| [115] |
τὴν
Ἰερουσαλήμ.
Εὐλαβείσθω
πᾶσα
σὰρξ
|
ἀπὸ |
προσώπου
κυρίου,
ὅτι
ἐξεγήγερται
ἐκ |
| [73] |
πάντα
τὰ
ξύλα
τοῦ
δρυμοῦ
|
ἀπὸ |
προσώπου
κυρίου,
ὅτι
ἔρχεται,
ὅτι |
| [42] |
δὲ
εἰπεῖν
τὸν
λόγον
ὡς
|
ἀπὸ |
προσώπου
πολλῶν
Ἀνηγγείλαμεν
ἐνώπιον
αὐτοῦ, |
| [25] |
ὄνομά
σου
ἐν
τοῖς
ὑπεναντίοις,
|
ἀπὸ |
προσώπου
σου
ἔθνη
ταραχθήσονται.
Ὅταν |
| [58] |
ὁ
θεὸς
ἐν
τῷ
ἀποδιδράσκειν
|
ἀπὸ |
προσώπου
τοῦ
ἀδελφοῦ
αὐτοῦ
Ἠσαῦ. |
| [36] |
τὸ
πνεῦμα
τὸ
ἅγιον
ἢ
|
ἀπὸ |
προσώπου
τοῦ
πατρὸς
ἢ
ἀπὸ |
| [42] |
αὐτῶν.
Καὶ
ὁ
Ἠσαίας
ὡς
|
ἀπὸ |
προσώπου
τῶν
ἀποστόλων,
λεγόντων
τῷ |
| [66] |
καταληφθήσεται
ἡ
γῆ.
Σκληρῶς
οἴσεις
|
ἀπὸ |
προσώπου
τῶν
δύο
βασιλέων.
Ἀλλ' |
| [43] |
γῆ
ἣν
σὺ
σκληρῶς
οἴσεις
|
ἀπὸ |
προσώπου
τῶν
δύο
βασιλέων.
Ἀλλ' |
| [109] |
καὶ
λόγους
βραχεῖς
λέγοντός
μου
|
ἀπὸ |
προφητείας
Μιχαίου,
ἑνὸς
τῶν
δώδεκα, |
| [128] |
παραδείγματος
χάριν
παρειλήφειν
ὡς
τὰ
|
ἀπὸ |
πυρὸς
ἀναπτόμενα
πυρὰ
ἕτερα
ὁρῶμεν, |
| [116] |
ἀφίσταται
ἀφ'
ἡμῶν.
Καὶ
ὥσπερ
|
ἀπὸ |
πυρὸς
ἐξεσπασμένοι
ἐσμέν,
ἀπὸ
μὲν |
| [25] |
σοῦ
ὄρη,
καὶ
τακήσονται
ὡς
|
ἀπὸ |
πυρὸς
κηρὸς
τήκεται·
καὶ
κατακαύσει |
| [78] |
τὴν
φωνήν,
ἣ
ἔμελλεν
ἀκούεσθαι
|
ἀπὸ |
Ῥαμᾶ,
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ
τῆς |
| [105] |
μόνου,
προεξηγησάμην
ὑμῖν.
Καὶ
τὸ
|
ἀπὸ |
ῥομφαίας
καὶ
στόματος
λέοντος
καὶ |
| [98] |
τὴν
ἀντίληψίν
μου
πρόσχες.
Ῥῦσαι
|
ἀπὸ |
ῥομφαίας
τὴν
ψυχήν
μου
καὶ |
| [105] |
τὴν
ἀντίληψίν
μου
πρόσχες·
ῥῦσαι
|
ἀπὸ |
ῥομφαίας
τὴν
ψυχήν
μου
καὶ |
| [105] |
ὁμοίως
προεῖπε.
Τὸ
γὰρ
Ῥῦσαι
|
ἀπὸ |
ῥομφαίας
τὴν
ψυχήν
μου
καὶ |
| [139] |
εἶπε
προέλεγεν
ὅτι
καὶ
οἱ
|
ἀπὸ |
Σὴμ
γενησόμενοι
διακαθέξουσι
τὰς
κτήσεις |
| [139] |
Σὴμ
παραλαβόντες,
διακαθέξουσιν,
ἀφελόμενοι
τοὺς
|
ἀπὸ |
Σὴμ
γενομένους,
ὃν
τρόπον
ἀφαιρεθέντων |
| [139] |
οἴκους
τοῦ
Χαναὰν
ἐγνωσμένων
τῶν
|
ἀπὸ |
Σήμ,
καὶ
πάλιν
διαδέξασθαι
παρ' |
| [139] |
παρὰ
τῶν
τοῦ
Χαναὰν
οἱ
|
ἀπὸ |
Σὴμ
παραλαβόντες,
διακαθέξουσιν,
ἀφελόμενοι
τοὺς |
| [25] |
ποιῇς
τὰ
ἔνδοξα,
τρόμος
λήψεται
|
ἀπὸ |
σοῦ
ὄρη.
Ἀπὸ
τοῦ
αἰῶνος |
| [25] |
ἀνοίξῃς
τὸν
οὐρανόν,
τρόμος
λήψεται
|
ἀπὸ |
σοῦ
ὄρη,
καὶ
τακήσονται
ὡς |
| [15] |
Ἰδοὺ
πάρειμι.
Ἐὰν
δὲ
ἀφέλῃς
|
ἀπὸ |
σοῦ
σύνδεσμον
καὶ
χειροτονίαν
καὶ |
| [91] |
ὥραν
γεννημάτων
ἡλίου
τροπῶν,
καὶ
|
ἀπὸ |
συνόδων
μηνῶν,
καὶ
ἀπὸ
κορυφῆς |
| [78] |
αὐτῷ
Μαριάμ,
νομίζων
ἐγκυμονεῖν
αὐτὴν
|
ἀπὸ |
συνουσίας
ἀνδρός,
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ |
| [84] |
μεγάλων
πραγμάτων
σημαινομένων,
εἰ
γυνὴ
|
ἀπὸ |
συνουσίας
τίκτειν
ἔμελλεν,
ὅπερ
πᾶσαι |
| [114] |
ἄνευ
χειρῶν
τμηθέντος,
περιτέμνει
ἡμᾶς
|
ἀπό |
τε
εἰδωλολατρείας
καὶ
πάσης
ἁπλῶς |
| [28] |
πρὸς
τὸ
ζητούμενον.
Κἀγώ·
Ἐπειδὴ
|
ἀπό |
τε
τῶν
γραφῶν
καὶ
τῶν |
| [131] |
καὶ
ἐπισκοπῇ
μεγάλης
δόξης
λυτρωθέντων
|
ἀπὸ |
τῆς
Αἰγύπτου,
θαλάσσης
ὑμῖν
τμηθείσης |
| [113] |
λόγους
αὐτοῦ
ἀκουσόμεθα,
δι'
ὧν
|
ἀπὸ |
τῆς
ἀκροβυστίας
οἱ
πλανώμενοι
τοσοῦτοι |
| [78] |
ἀκούεσθαι
ἀπὸ
Ῥαμᾶ,
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἀπὸ |
τῆς
Ἀρραβίας
(ἔστι
γὰρ
καὶ |
| [127] |
τῇ
πρὸς
Μωυσέα
ὁμιλίᾳ
τῇ
|
ἀπὸ |
τῆς
βάτου.
Ἐπεὶ
ἐὰν
μὴ |
| [60] |
Μωυσεῖ
θεῷ
γεγενημένος,
θεόν,
τὸν
|
ἀπὸ |
τῆς
βάτου
ὁμιλήσαντα
τῷ
Μωυσεῖ, |
| [59] |
εἰπών·
Ἀνάσχεσθέ
μου,
ἔλεγον,
καὶ
|
ἀπὸ |
τῆς
βίβλου
τῆς
Ἐξόδου
ἀποδεικνύοντος |
| [100] |
οὖν
ἀνθρώπου
ἑαυτὸν
ἔλεγεν,
ἤτοι
|
ἀπὸ |
τῆς
γεννήσεως
τῆς
διὰ
παρθένου, |
| [119] |
φωνῇ
ἐκάλεσεν
αὐτόν,
εἰπὼν
ἐξελθεῖν
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς
ἐν
ᾗ
ᾤκει. |
| [13] |
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
αἴρεται
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
αὐτοῦ, |
| [63] |
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
αἴρεται
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
αὐτοῦ· |
| [43] |
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
αἴρεται
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
αὐτοῦ, |
| [32] |
κύριον
πάντων
πατέρα
ἀνάγοντα
αὐτὸν
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς
καὶ
καθίζοντα
αὐτὸν |
| [31] |
εἰσὶ
τέσσαρες
βασιλεῖαι,
αἳ
ἀπολοῦνται
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς,
καὶ
οὐ
παραλήψονται |
| [14] |
ἀλλὰ
ὅσον
ἀπέχει
ὁ
οὐρανὸς
|
ἀπὸ |
τῆς
γῆς,
τοσοῦτον
ἀπέχει
ἡ |
| [14] |
ὑμῶν
καὶ
τὰ
διανοήματα
ὑμῶν
|
ἀπὸ |
τῆς
διανοίας
μου.
Ὡς
γὰρ |
| [42] |
τῶν
δώδεκα
ἀποστόλων
τῶν
ἐξαφθέντων
|
ἀπὸ |
τῆς
δυνάμεως
τοῦ
αἰωνίου
ἱερέως |
| [16] |
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
ἀνθρώπους,
ἢ
|
ἀπὸ |
τῆς
ἐν
σαρκὶ
ὑμῶν
περιτομῆς. |
| [128] |
δὲ
πάλιν
ἃ
καὶ
προέγραψα
|
ἀπὸ |
τῆς
Ἐξόδου
πάντα,
περί
τε |
| [66] |
σου
ἡμέρας,
αἳ
οὐδέπω
ἥκασιν,
|
ἀπὸ |
τῆς
ἡμέρας
ἧς
ἀφεῖλεν
Ἐφραῒμ |
| [43] |
αἳ
οὐδέπω
ἥκασιν
ἐπὶ
σέ,
|
ἀπὸ |
τῆς
ἡμέρας
ἧς
ἀφεῖλεν
Ἐφραῒμ |
| [56] |
ἰδὼν
συνέδραμεν
εἰς
συνάντησιν
αὐτοῖς
|
ἀπὸ |
τῆς
θύρας
τῆς
σκηνῆς
αὐτοῦ, |
| [92] |
γενησόμενον
τὸν
λαὸν
ὑμῶν
ἐκβληθῆναι
|
ἀπὸ |
τῆς
Ἰερουσαλὴμ
καὶ
μηδένα
ἐπιτρέπεσθαι |
| [41] |
τὸν
ἄνθρωπον,
καὶ
ὑπὲρ
τοῦ
|
ἀπὸ |
τῆς
κακίας,
ἐν
ᾗ
γεγόναμεν, |
| [109] |
~Ἀλλ'
ὅτι
τὰ
ἔθνη
μετανοεῖν
|
ἀπὸ |
τῆς
κακίας,
ἐν
ᾗ
πλανώμενοι |
| [107] |
ἐστιν
ἐπὶ
πάντας
τοὺς
μετατιθεμένους
|
ἀπὸ |
τῆς
κακίας,
ὡς
καὶ
αὐτὸν |
| [107] |
ἐκβρασθῆναι
αὐτὸν
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
|
ἀπὸ |
τῆς
κοιλίας
τοῦ
ἁδροῦ
ἰχθύος |
| [41] |
ἔλεγον,
ἡ
ὑπὲρ
τῶν
καθαριζομένων
|
ἀπὸ |
τῆς
λέπρας
προσφέρεσθαι
παραδοθεῖσα,
τύπος |
| [25] |
ἐστι.
Τί
ἐπλάνησας
ἡμᾶς,
κύριε,
|
ἀπὸ |
τῆς
ὁδοῦ
σου,
ἐσκλήρυνας
ἡμῶν |
| [14] |
τοσοῦτον
ἀπέχει
ἡ
ὁδός
μου
|
ἀπὸ |
τῆς
ὁδοῦ
ὑμῶν
καὶ
τὰ |
| [68] |
λόγος
λέγει
τῷ
Δαυεὶδ
ὅτι
|
ἀπὸ |
τῆς
ὀσφύος
αὐτοῦ
λήψεται
ἑαυτῷ |
| [121] |
καὶ
ἀπὸ
παντὸς
μετάνοιαν
πεποιῆσθαι
|
ἀπὸ |
τῆς
παλαιᾶς
κακῆς
ἑκάστου
γένους |
| [92] |
γνωριζόμενοι,
ὡς
προέφην,
εἰ
μὴ
|
ἀπὸ |
τῆς
περὶ
τὴν
σάρκα
περιτομῆς. |
| [86] |
διέτεμε
τὴν
θάλασσαν,
διὰ
ταύτης
|
ἀπὸ |
τῆς
πέτρας
ὕδωρ
ἀναβλύσαν
ἑώρα· |
| [39] |
ἀνέλευσιν
προεφητεύθη
αἰχμαλωτεῦσαι
αὐτὸν
ἡμᾶς
|
ἀπὸ |
τῆς
πλάνης
καὶ
δοῦναι
ἡμῖν |
| [41] |
τῆς
ἀληθινῆς
περιτομῆς,
ἣν
περιετμήθημεν
|
ἀπὸ |
τῆς
πλάνης
καὶ
πονηρίας
διὰ |
| [47] |
τῶν
ἐθνῶν
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
|
ἀπὸ |
τῆς
πλάνης
περιτμηθέντας,
ἐκ
παντὸς |
| [113] |
τῶν
ἀπὸ
ἀκροβυστίας,
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἀπὸ |
τῆς
πλάνης
τοῦ
κόσμου,
ἐν |
| [119] |
φωνῆς
ἐκάλεσε,
καὶ
ἐξήλθομεν
ἤδη
|
ἀπὸ |
τῆς
πολιτείας,
ἐν
ᾗ
ἐζῶμεν |
| [114] |
αἱ
καρδίαι
οὕτως
περιτετμημέναι
εἰσὶν
|
ἀπὸ |
τῆς
πονηρίας,
ὡς
καὶ
χαίρειν |
| [103] |
τοῦ
Ἰησοῦ
σατανᾶς
προσηγόρευται,
ὄνομα
|
ἀπὸ |
τῆς
πράξεως
ἧς
ἔπραξε
σύνθετον |
| [35] |
καὶ
καλούμενοί>
εἰσιν
ὑφ'
ἡμῶν
|
ἀπὸ |
τῆς
προσωνυμίας
τῶν
ἀνδρῶν,
ἐξ |
| [140] |
βουκολοῦσιν,
ὑπολαμβάνοντες
ὅτι
πάντως
τοῖς
|
ἀπὸ |
τῆς
σπορᾶς
τῆς
κατὰ
σάρκα |
| [53] |
ἀγαγεῖν,
προαγγελία
ἦν
καὶ
τοῖς
|
ἀπὸ |
τῆς
συναγωγῆς
ὑμῶν
ἅμα
τοῖς |
| [98] |
Ἵνα
τί
ἐγκατέλιπές
με;
Μακρὰν
|
ἀπὸ |
τῆς
σωτηρίας
μου
οἱ
λόγοι |
| [99] |
με;
Καὶ
τὰ
ἑξῆς·
Μακρὰν
|
ἀπὸ |
τῆς
σωτηρίας
μου
οἱ
λόγοι |
| [140] |
δύνασθε,
διὰ
τὸ
μὴ
δύνασθαι
|
ἀπὸ |
τῆς
τοῦ
θεοῦ
ζώσης
πηγῆς |
| [39] |
τῶν
ἀρχόντων,
οἳ
οὐ
παύσονται
|
ἀπὸ |
τῆς
τοῦ
πονηροῦ
καὶ
πλάνου |
| [32] |
παρ'
ἡμῶν
μανθάνοντες
τῶν
σοφισθέντων
|
ἀπὸ |
τῆς
τοῦ
Χριστοῦ
χάριτος.
Εἰσὶν |
| [131] |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
μέλλων
ἐξαλείφειν
|
ἀπὸ |
τῆς
ὑπὸ
τὸν
οὐρανὸν
τὸ |
| [87] |
ὡς
ἐπεπροφήτευτο
γενήσεσθαι
δόματα,
ἃ
|
ἀπὸ |
τῆς
χάριτος
τῆς
δυνάμεως
τοῦ |
| [113] |
περιτμηθῆναι
καὶ
τοὺς
ἔχοντας
τὴν
|
ἀπὸ |
τοῦ
Ἀβραὰμ
ἀρχὴν
λαβοῦσαν
περιτομὴν |
| [56] |
ἄλλος
τίς
ἐστιν
ἢ
λέλεκται
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἁγίου
πνεύματος
παρὰ
τὸν |
| [88] |
γένους
τοῦ
τῶν
ἀνθρώπων,
ὃ
|
ἀπὸ |
τοῦ
Ἀδὰμ
ὑπὸ
θάνατον
καὶ |
| [25] |
τρόμος
λήψεται
ἀπὸ
σοῦ
ὄρη.
|
Ἀπὸ |
τοῦ
αἰῶνος
οὐκ
ἠκούσαμεν,
οὐδὲ |
| [82] |
αὐτοῦ
παραχαράσσοντες
ἐδίδαξαν,
καὶ
τὰ
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἀκαθάρτου
πνεύματος
διαβόλου
ἐμβαλλόμενα |
| [35] |
Σατορνιλιανοί,
καὶ
ἄλλοι
ἄλλῳ
ὀνόματι,
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἀρχηγέτου
τῆς
γνώμης
ἕκαστος |
| [62] |
ὃ
λέγω,
ἀκούσατε
καὶ
τῶν
|
ἀπὸ |
τοῦ
βιβλίου
Ἰησοῦ.
Ἔστι
δὲ |
| [123] |
καὶ
Ἰσραήλ,
οὕτω
καὶ
ἡμεῖς
|
ἀπὸ |
τοῦ
γεννήσαντος
ἡμᾶς
εἰς
θεὸν |
| [117] |
τῇ
διασπορᾷ
τότε
δὴ
ὄντων
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ἐκείνου
ἀνθρώπων
εὐχὰς |
| [43] |
βουλὴν
εἰς
τὸν
διὰ
τῆς
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
τοῦ
Ἀβραὰμ
καὶ |
| [45] |
διὰ
τῆς
παρθένου
ταύτης
τῆς
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
τοῦ
Δαυεὶδ
γεννηθήναι |
| [120] |
ὑφ'
ὑμῶν
μελισθῆναι.
Οὐδὲ
γὰρ
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
τοῦ
ἐμοῦ,
λέγω |
| [64] |
Ὅτι
οὖν
καὶ
οἱ
σωζόμενοι
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
τοῦ
ὑμετέρου
διὰ |
| [47] |
δεῖν
ἀποφαίνομαι.
Ἐὰν
δὲ
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
τοῦ
ὑμετέρου
πιστεύειν |
| [130] |
ἡμῖν·
ἀλλ'
οὐ
πάντας
τοὺς
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν
ἀκουσόμεθα,
ἐπειδὴ |
| [141] |
λαμβάνειν
γυναῖκας,
ὁποῖον
πράττουσιν
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν
ἄνθρωποι,
κατὰ |
| [64] |
φθάνω
ἀποφαίνεσθαι
περὶ
οὐδενὸς
τῶν
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν,
εἰ
μήτι |
| [117] |
ὑμῶν,
ἐξηγούμενοι
ὅτι
περὶ
τῶν
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν
ἐν
τῇ |
| [67] |
παθεῖν
ὅσα
διέθεσαν
αὐτὸν
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν.
Ἐπεὶ
πάλιν, |
| [71] |
ἅς,
ἐπειδὴ
ἀρνεῖσθαι
πάντας
τοὺς
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν
ἐπίσταμαι,
ταῖς |
| [108] |
κτήνη
πολλά;
~Καὶ
ταῦτα
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν
ἐπιστάμενοι
ἅπαντες |
| [48] |
δοκεῖ
εἶναι,
καὶ
μάλιστα
τοῖς
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν,
οἵτινες
τὰ |
| [107] |
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασιν
ὅτι
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
γένους
ὑμῶν
συζητοῦντες
αὐτῷ |
| [64] |
δὲ
ἐρῶ
τὰ
προλελεγμένα
μοι
|
ἀπὸ |
τοῦ
Δαυείδ,
καὶ
ἀξιῶ
ὑμᾶς |
| [100] |
παρθένου,
ἥτις
ἦν,
ὡς
ἔφην,
|
ἀπὸ |
τοῦ
Δαυεὶδ
καὶ
Ἰακὼβ
καὶ |
| [49] |
ἐπὶ
τὸν
Ἰησοῦν
ὁ
θεὸς
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἐν
Μωυσεῖ
πνεύματος,
οὕτως |
| [73] |
αὐτοῖς
τὸ
σωτήριον
αὐτοῦ.
~Καὶ
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἐνενηκοστοῦ
πέμπτου
ψαλμοῦ
τῶν |
| [123] |
αὐτοῦ
ἐλπιοῦσιν
ἔθνη.
Ὡς
οὖν
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἑνὸς
Ἰακὼβ
ἐκείνου,
τοῦ |
| [49] |
ἐν
Μωυσεῖ
πνεύματος,
οὕτως
καὶ
|
ἀπὸ |
τοῦ
Ἠλίου
ἐπὶ
τὸν
Ἰωάννην |
| [80] |
καὶ
τοῖς
προφήταις
καὶ
τοῖς
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἡμετέρου
γένους
ἢ
καὶ |
| [78] |
καὶ
ἀνιστόρησα
ἣν
καὶ
προέγραψα
|
ἀπὸ |
τοῦ
Ἠσαίου
περικοπήν,
εἰπὼν
διὰ |
| [98] |
αὐτὸς
δι'
ἐκείνου
καὶ
σωθῆναι
|
ἀπὸ |
τοῦ
θανάτου
τούτου
αἰτῶν,
ἅμα |
| [78] |
νενοήκατε,
παρὰ
τῶν
λαβόντων
χάριν
|
ἀπὸ |
τοῦ
θεοῦ
ἡμῶν
τῶν
Χριστιανῶν |
| [139] |
τοῦ
Χαναάν,
καὶ
πάλιν
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
Ἰάφεθ
αὐτάς,
ἃς
διακατέσχον |
| [36] |
ἀπὸ
προσώπου
τοῦ
πατρὸς
ἢ
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἰδίου·
Κύριος
τῶν
δυνάμεων, |
| [110] |
Τὴν
γὰρ
ἐκτεθλιμμένην,
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἀπὸ |
τοῦ
κόσμου,
ὅσον
ἐφ'
ὑμῖν |
| [32] |
ἐκ
τοῦ
κατὰ
χάριν
τὴν
|
ἀπὸ |
τοῦ
κυρίου
Σαβαὼθ
περιλειφθέντος
εἰς |
| [64] |
τοῦ
ἡλίου
ἦν,
καὶ
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
σωζόμενοι
δι' |
| [103] |
τῶν
Ἐλαιῶν
ἐπῆλθον
αὐτῷ
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
ὑπὸ
τῶν |
| [108] |
οἱ
μαθηταὶ
αὐτοῦ
κλέψαντες
αὐτὸν
|
ἀπὸ |
τοῦ
μνήματος
νυκτός,
ὁπόθεν
κατετέθη |
| [110] |
εἰς
ἡμᾶς
τοὺς
Χριστιανούς,
οἵτινες,
|
ἀπὸ |
τοῦ
νόμου
καὶ
τοῦ
λόγου |
| [109] |
αὐτῶν
ἐν
τῷ
ὄρει
Σιὼν
|
ἀπὸ |
τοῦ
νῦν
καὶ
ἕως
τοῦ |
| [73] |
τοῖς
ἔθνεσιν·
Ὁ
κύριος
ἐβασίλευσεν»
|
ἀπὸ |
τοῦ
ξύλου,
ἀφῆκαν·
Εἴπατε
ἐν |
| [73] |
λόγων
λέξεις
βραχείας
ἀφείλοντο
ταύτας·
|
ἀπὸ |
τοῦ
ξύλου.
Εἰρημένου
γὰρ
τοῦ |
| [81] |
ᾗ
δ'
ἂν
ἡμέρᾳ
φάγῃ
|
ἀπὸ |
τοῦ
ξύλου,
ἐν
ἐκείνῃ
ἀποθανεῖται, |
| [139] |
ταῦτα
οὕτως·
Ἐξένηψε
δὲ
Νῶε
|
ἀπὸ |
τοῦ
οἴνου,
καὶ
ἔγνω
ὅσα |
| [35] |
τε
τῶν
ἔργων
καὶ
τῶν
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὀνόματος
αὐτοῦ
καὶ
νῦν |
| [64] |
αἱ
γραφαὶ
σημαίνουσιν,
οἵτινες
καὶ
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὀνόματος
αὐτοῦ
Χριστιανοὶ
καλεῖσθαι |
| [117] |
περιτεθέντα
ὑφ'
ὑμῶν
πᾶσι
τοῖς
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὀνόματος
τοῦ
Ἰησοῦ
γενομένοις |
| [103] |
Ἐκείνης
γὰρ
τῆς
νυκτός,
ὅτε
|
ἀπὸ |
τοῦ
Ὄρους
τῶν
Ἐλαιῶν
ἐπῆλθον |
| [100] |
καὶ
δι'
ἧς
ὁδοῦ
ἡ
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὄφεως
παρακοὴ
τὴν
ἀρχὴν |
| [100] |
καὶ
ἄφθορος,
τὸν
λόγον
τὸν
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὄφεως
συλλαβοῦσα,
παρακοὴν
καὶ |
| [126] |
οὕτως
λέγει·
Οὐ
μὴ
κρύψω
|
ἀπὸ |
τοῦ
παιδός
μου
Ἀβραὰμ
ἐγὼ |
| [100] |
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
ἐκ
νεκρῶν,
ὃ
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ
λαβὼν
ἔχει. |
| [100] |
ὄντα
καὶ
πρὸ
πάντων
ποιημάτων
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
δυνάμει
αὐτοῦ
καὶ |
| [128] |
εἰπὼν
τὴν
δύναμιν
ταύτην
γεγεννῆσθαι
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρός,
δυνάμει
καὶ
βουλῇ |
| [86] |
χριστοί·
ὃν
τρόπον
καὶ
αὐτὸς
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
ἔλαβε
τὸ
βασιλεὺς |
| [88] |
προσώπου
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅπερ
αὐτῷ
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
ἔμελλε
λέγεσθαι·
Υἱός |
| [61] |
πατρικῷ
βουλήματι
καὶ
ἐκ
τοῦ
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
θελήσει
γεγεννῆσθαι.
Ἀλλ' |
| [62] |
Ἀλλὰ
τοῦτο
τὸ
τῷ
ὄντι
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
προβληθὲν
γέννημα
πρὸ |
| [35] |
νομιζόντων,
ὡς
ἐν
ἀρχῇ
προεῖπον,
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
τοῦ
λόγου
τὸ |
| [61] |
αὐτὸς
ὢν
οὗτος
ὁ
θεὸς
|
ἀπὸ |
τοῦ
πατρὸς
τῶν
ὅλων
γεννηθείς, |
| [7] |
υἱὸν
αὐτοῦ
κατήγγελλον·
ὅπερ
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
πλάνου
καὶ
ἀκαθάρτου
πνεύματος |
| [142] |
εὐχόμενοί
τέ
μοι
σωτηρίαν
καὶ
|
ἀπὸ |
τοῦ
πλοῦ
καὶ
ἀπὸ
πάσης |
| [113] |
τῷ
Ἰησοῦ
ὀνόματι
καὶ
λαβὼν
|
ἀπὸ |
τοῦ
πνεύματος
αὐτοῦ
ἰσχύν.
Ὅτι |
| [49] |
αὐτοῦ
τοῦ
θεοῦ·
Κἀγὼ
μεταθήσω
|
ἀπὸ |
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
ἐν
σοὶ |
| [88] |
καὶ
θηλείας
καὶ
ἄρσενας,
χαρίσματα
|
ἀπὸ |
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
θεοῦ
ἔχοντας. |
| [13] |
μακρόβιον.
Καὶ
βούλεται
κύριος
ἀφελεῖν
|
ἀπὸ |
τοῦ
πόνου
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ, |
| [103] |
διάβολος
ἅμα
τῷ
ἀναβῆναι
αὐτὸν
|
ἀπὸ |
τοῦ
ποταμοῦ
τοῦ
Ἰορδάνου,
τῆς |
| [79] |
δὲ
τὰς
γραφάς,
ὡς
ἐδηλοῦτο
|
ἀπὸ |
τοῦ
προσώπου
αὐτοῦ,
εἶπε
πρός |
| [139] |
Δύο
οὖν
λαῶν
εὐλογηθέντων,
τῶν
|
ἀπὸ |
τοῦ
Σὴμ
καὶ
τοῦ
Ἰάφεθ, |
| [139] |
γέγονεν,
ἀκούσατε.
Ὑμεῖς
γάρ,
οἱ
|
ἀπὸ |
τοῦ
Σὴμ
κατάγοντες
τὸ
γένος, |
| [47] |
ὅλως
σωθήσεσθαι
ἀποφαίνομαι.
Καὶ
τοὺς
|
ἀπὸ |
τοῦ
σπέρματος
τοῦ
Ἀβραὰμ
ζῶντας |
| [108] |
μνήματος
νυκτός,
ὁπόθεν
κατετέθη
ἀφηλωθεὶς
|
ἀπὸ |
τοῦ
σταυροῦ,
πλανῶσι
τοὺς
ἀνθρώπους |
| [96] |
ἡμῶν
τονοῖ
τὴν
ἐλπίδα
ἐκκρεμαμένην
|
ἀπὸ |
τοῦ
σταυρωθέντος
Χριστοῦ,
ἀλλ'
ὡς |
| [88] |
τῷ
Ἰορδάνῃ,
καὶ
ἀναδύντος
αὐτοῦ
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὕδατος
ὡς
περιστερὰν
τὸ |
| [139] |
προστίμησις
τοῦ
ἁμαρτήματος
εἶναι
ἔμελλεν,
|
ἀπὸ |
τοῦ
υἱοῦ
τὴν
κατάραν
πεποίηται. |
| [48] |
εἰσί
τινες,
ὦ
φίλοι,
ἔλεγον,
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὑμετέρου
γένους
ὁμολογοῦντες
αὐτὸν |
| [53] |
ἀσαγὴς
πῶλος,
οὕτως
καὶ
τῶν
|
ἀπὸ |
τοῦ
ὑμετέρου
λαοῦ
ἡ
ὑποσαγὴς |
| [58] |
δὲ
οὗτοι·
Καὶ
ἐξῆλθεν
Ἰακὼβ
|
ἀπὸ |
τοῦ
φρέατος
τοῦ
ὅρκου
καὶ |
| [140] |
ἐν
γένει
τοῦ
Ἰάφεθ
ὄντας
|
ἀπὸ |
τοῦ
Χαναὰν
πάντας
ὁμοίως
τοῖς |
| [86] |
βασιλεῖς
πάντες
καὶ
οἱ
χριστοὶ
|
ἀπὸ |
τούτου
μετέσχον
καὶ
βασιλεῖς
καλεῖσθαι |
| [88] |
καὶ
ζώνην
δερματίνην
καὶ
ἔνδυμα
|
ἀπὸ |
τριχῶν
καμήλου
μόνον
φοροῦντος
καὶ |
| [55] |
Προσέχετε
τοιγαροῦν
οἷσπερ
μέλλω
ἀναμιμνήσκειν
|
ἀπὸ |
τῶν
ἁγίων
γραφῶν,
οὐδὲ
ἐξηγηθῆναι |
| [2] |
πρῶτον
διδαχθείης,
ἃ
τὴν
ψυχὴν
|
ἀπὸ |
τῶν
αἰσθητῶν
περισπάσει
καὶ
τοῖς |
| [30] |
οἱ
πιστεύοντες
εἰς
αὐτόν,
ἵνα
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀλλοτρίων,
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ |
| [16] |
εἰς
σημεῖον
ἐδόθη,
ἵνα
ἦτε
|
ἀπὸ |
τῶν
ἄλλων
ἐθνῶν
καὶ
ἡμῶν |
| [47] |
τοῦ
πλούτου
αὐτοῦ
τὸν
μετανοοῦντα
|
ἀπὸ |
τῶν
ἁμαρτημάτων,
ὡς
δι'
Ἰεζεκιὴλ |
| [89] |
μηδὲ
προεῖπον
οἱ
προφῆται
ὅτι
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀνομιῶν
τοῦ
λαοῦ
ἀχθήσεται |
| [13] |
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
αὐτοῦ,
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀνομιῶν
τοῦ
λαοῦ
μου |
| [43] |
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
αὐτοῦ,
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀνομιῶν
τοῦ
λαοῦ
μου |
| [132] |
ὡς
πρότερον
ὁ
περιλειφθεὶς
λαὸς
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀπ'
Αἰγύπτου
ἐξελθόντων
διὰ |
| [106] |
τοῖς
πατριάρχαις
γῆν
ὁ
περιλειφθεὶς
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀπ'
Αἰγύπτου
ἐξελθόντων
λαός. |
| [105] |
διὰ
τῆς
παρθένου
γενόμενος,
ὡς
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀπομνημονευμάτων
ἐμάθομεν,
προεδήλωσα.
Καὶ |
| [109] |
ᾗ
πλανώμενοι
ἐπολιτεύοντο,
ἀκούσαντα
τὸν
|
ἀπὸ |
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ
ἀπὸ
Ἰερουσαλὴμ |
| [93] |
ἔργον
ἐστίν.
Ἔχοντες
γὰρ
ἀφορμὰς
|
ἀπὸ |
τῶν
γενομένων
σημείων
διὰ
Μωυσέως |
| [51] |
ὅτι
δεῖ
αὐτὸν
πολλὰ
παθεῖν
|
ἀπὸ |
τῶν
γραμματέων
καὶ
Φαρισαίων,
καὶ |
| [86] |
ὅτι
οὐχ
ὁ
πατὴρ
ἦν,
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
ἀπεδείξαμεν.
Καὶ
ἐπὶ |
| [53] |
Καί,
τούτων
ἁπάντων
γενομένων
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
ἀποδεικνυμένων,
ὑμεῖς
ἔτι |
| [117] |
νῦν
γεγόνατε,
ἐγεγένητο,
ὡς
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
ἀποδείκνυται.
~Ὥστε
μᾶλλον |
| [100] |
οὖν
ἡμῖν
πάντα
ὅσα
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
διὰ
τῆς
χάριτος |
| [61] |
ἄλλο
ὑμῖν,
ὦ
φίλοι,
ἔφην,
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
δώσω,
ὅτι
ἀρχὴν |
| [64] |
εἰσί,
τοῖς
προλελεγμένοις
ὑπ'
ἐμοῦ
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
εἰ
προσεσχήκειτε,
ἐνενοήκειτε |
| [87] |
καὶ
ἐλάλουν
ἃ
καὶ
ἡμεῖς
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
ἐμάθομεν,
κατανοήσατε
καὶ |
| [56] |
πάλιν
ἐγώ·
Εἰ
οὖν
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
μὴ
εἶχον
ἀποδεῖξαι |
| [73] |
ὡς
ἔφης,
εἶπε,
παρέγραψάν
τι
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
οἱ
ἄρχοντες
τοῦ |
| [67] |
Ἰησοῦν
τοῦτον,
καί,
ἐὰν
ἀποδείκνυτε
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
ὅτι
αὐτός
ἐστιν |
| [85] |
λέγεσθαι
καὶ
ὁμολογεῖσθαι,
τὸν
δὲ
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν
τῶν
προφητικῶν
ὁμιλίας |
| [32] |
Εἰ
μέν,
ὦ
ἄνδρες,
μὴ
|
ἀπὸ |
τῶν
γραφῶν,
ὧν
προανιστόρησα,
τὸ |
| [74] |
ψαλμοῦ
τούτου,
ὃν
τελευταῖον
ἔφης
|
ἀπὸ |
τῶν
Δαυεὶδ
λόγων,
οὐ
δοκεῖ |
| [94] |
ἔστι
τοῦ
σταυροῦ
θανατοῦσθαι
μέλλοντα
|
ἀπὸ |
τῶν
δηγμάτων
τοῦ
ὄφεως,
ἅπερ |
| [72] |
ἔσεσθε
ἐπίχαρμα
τοῖς
ἔθνεσι.
Καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
διὰ
Ἰερεμίου
λεχθέντων
ταῦτα |
| [52] |
πάρεστιν
ἰδεῖν
ὑμῖν·
οἱ
γὰρ
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
ἁπάντων
διὰ
τῆς |
| [34] |
ὅπερ
οὐχ
ὑπομένουσι
πρᾶξαι
οἱ
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
διὰ
Ἰησοῦ
τοῦ |
| [47] |
ἄλλους
ἀνθρώπους,
λέγω
δὴ
τοὺς
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ |
| [135] |
τὸν
Ἰακὼβ
τὸν
πατριάρχην
οἱ
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
ἐλπίζουσιν,
ἀλλ'
οὐκ |
| [120] |
καὶ
γὰρ
Ἰούδαν
πάντες
οἱ
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
πάντων
οὐ
προσδοκῶμεν, |
| [53] |
τῆς
συναγωγῆς
ὑμῶν
ἅμα
τοῖς
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
πιστεύειν
ἐπ'
αὐτὸν |
| [53] |
αὐτὸν
μέλλουσιν.
Ὡς
γὰρ
τῶν
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
σύμβολον
ἦν
ὁ |
| [10] |
οὐδὲν
αὐτῶν
ἀπολείπεσθε,
οὐδὲ
διαλλάσσετε
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐθνῶν
τὸν
ὑμέτερον
βίον, |
| [11] |
αὐτοῦ
τοῦ
σταυρωθέντος
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
|
ἀπὸ |
τῶν
εἰδώλων
καὶ
τῆς
ἄλλης |
| [134] |
αὐτοῦ,
ὃν
τρόπον
καὶ
οἱ
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐλευθέρων
καὶ
οἱ
ἀπὸ |
| [118] |
ἀποστήσω
ἀπ'
αὐτοῦ,
καθὼς
ἐποίησα
|
ἀπὸ |
τῶν
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ·
καὶ
στήσω |
| [71] |
ὅτι
πολλὰς
γραφὰς
τέλεον
περιεῖλον
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐξηγήσεων
τῶν
γεγενημένων
ὑπὸ |
| [59] |
καὶ
κατεστέναξαν
οἱ
υἱοὶ
Ἰσραὴλ
|
ἀπὸ |
τῶν
ἔργων·
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
| [63] |
Σμύρναν
καὶ
στακτὴν
καὶ
κασσίαν
|
ἀπὸ |
τῶν
ἱματίων
σου,
ἀπὸ
βάρεων |
| [38] |
Σμύρναν
καὶ
στακτὴν
καὶ
κασίαν
|
ἀπὸ |
τῶν
ἱματίων
σου,
ἀπὸ
βάρεων |
| [107] |
σακκοφορίας
καὶ
ἐκτενοῦς
ὀλολυγμοῦ
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
καρδιῶν
ἀληθινῆς
μετανοίας
αὐτῶν |
| [53] |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
κατὰ
τὴν
οἰκουμένην
εἰς |
| [64] |
γένους
ὑμῶν,
εἰ
μήτι
ἐστὶν
|
ἀπὸ |
τῶν
κατὰ
χάριν
τὴν
ἀπὸ |
| [40] |
εἷς
γὰρ
ὄρθιος
ὀβελίσκος
διαπερονᾶται
|
ἀπὸ |
τῶν
κατωτάτω
μερῶν
μέχρι
τῆς |
| [110] |
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀνθρώποις,
οὐ
μόνον
|
ἀπὸ |
τῶν
κτημάτων
τῶν
ἰδίων
ἕκαστος |
| [113] |
περιέτεμεν
ἡμᾶς
αὐτὸς
Ἰησοῦς
Χριστὸς
|
ἀπὸ |
τῶν
λίθων
καὶ
τῶν
ἄλλων |
| [58] |
γὰρ
ὁ
ἥλιος.
Καὶ
ἔλαβεν
|
ἀπὸ |
τῶν
λίθων
τοῦ
τόπου
καὶ |
| [110] |
ἀποβήσεσθαι,
ὡς
μηδενὸς
μηδέπω
καρποῦ
|
ἀπὸ |
τῶν
λόγων
τῆς
προφητείας
γενομένου· |
| [72] |
ἐπὶ
τὸ
βλασφημεῖν
χωροῦσι.
Καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
λόγων
τοῦ
αὐτοῦ
Ἰερεμίου |
| [60] |
ὁ
Τρύφων·
Οὐ
τοῦτο
νοοῦμεν
|
ἀπὸ |
τῶν
λόγων
τῶν
προλελεγμένων,
ἔλεγεν, |
| [91] |
μυστηρίου
εἰς
τὴν
θεοσέβειαν
ἐτράπησαν
|
ἀπὸ |
τῶν
ματαίων
εἰδώλων
καὶ
δαιμόνων, |
| [120] |
ὑμῖν
ἔρχομαι,
ὅνπερ
τρόπον
οὐδὲ
|
ἀπὸ |
τῶν
μὴ
ὁμολογουμένων
ὑφ'
ὑμῶν |
| [82] |
μετὰ
τὴν
ἀνάστασιν
αὐτοῦ
τὴν
|
ἀπὸ |
τῶν
νεκρῶν
καὶ
ἄνοδον
τὴν |
| [108] |
κἂν
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι
αὐτὸν
|
ἀπὸ |
τῶν
νεκρῶν
μετανοήσητε
ἐφ'
οἷς |
| [15] |
ἐὰν
ἴδῃς
γυμνόν,
περίβαλλε,
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
οἰκείων
τοῦ
σπέρματός
σου |
| [120] |
τοῦ
Χριστοῦ
ποιήσασθαι
ἐσπούδασα,
ἀλλ'
|
ἀπὸ |
τῶν
ὁμολογουμένων
μέχρι
νῦν
ὑφ' |
| [34] |
καὶ
αὐτὸς
εἴρηται.
Ὑμεῖς
δὲ
|
ἀπὸ |
τῶν
ὁμωνύμων
λέξεων
ἑαυτοὺς
ἐξαπατᾶτε. |
| [110] |
δευτέρα,
ἐν
ᾗ
μετὰ
δόξης
|
ἀπὸ |
τῶν
οὐρανῶν
παρέσται,
ὅταν
καὶ |
| [32] |
δὲ
διὰ
πάντων
τῶν
λόγων
|
ἀπὸ |
τῶν
παρ'
ὑμῖν
ἁγίων
καὶ |
| [45] |
δευτέρᾳ
αὐτοῦ
τοῦ
Χριστοῦ
παρουσίᾳ
|
ἀπὸ |
τῶν
πιστευόντων
αὐτῷ
καὶ
εὐαρέστως |
| [30] |
ἀπὸ
τῶν
ἀλλοτρίων,
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἀπὸ |
τῶν
πονηρῶν
καὶ
πλάνων
πνευμάτων, |
| [35] |
τῶν
τῆς
διδαχῆς
λόγων
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητευθεισῶν
εἰς
αὐτὸν
προφητειῶν |
| [39] |
ἑαυτοῖς
καὶ
ἐνώπιον
ἑαυτῶν
ἐπιστήμονας,
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητικῶν
λόγων
ἀποδείκνυμεν
ἀνοήτους |
| [27] |
Διὰ
τί
ἅπερ
βούλει
ἐκλεγόμενος
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητικῶν
λόγων
λέγεις,
ἃ |
| [112] |
ἔπαθον,
οὐ
δύνασθε
ὅλως
οὐδὲν
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητικῶν
ὠφέλιμον
λαβεῖν.
~Ὃ |
| [53] |
μαθητείᾳ
αὐτοῦ
ἐσμεν,
ἐπειδὴ
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητῶν
καὶ
ἀπὸ
τῶν |
| [106] |
ταῦτα
αὐτὸν
δεῖ
παθεῖν
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητῶν
ὅτι
προεκεκήρυκτο
ταῦτα, |
| [27] |
Ἐὰν
ἀποστρέψῃς
τὸν
πόδα
σου
|
ἀπὸ |
τῶν
σαββάτων
τοῦ
μὴ
ποιεῖν |
| [140] |
θεοῦ
ζώσης
πηγῆς
πιεῖν,
ἀλλὰ
|
ἀπὸ |
τῶν
συντετριμμένων
λάκκων
καὶ
ὕδωρ |
| [35] |
καὶ
νῦν
γινομένων
δυνάμεων
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
τῆς
διδαχῆς
λόγων
καὶ |
| [35] |
ἐκείνου
διδάγματα
διδάσκοντας
ἀλλὰ
τὰ
|
ἀπὸ |
τῶν
τῆς
πλάνης
πνευμάτων,
ἡμεῖς, |
| [73] |
θεοῦ
καὶ
κυρίου
ἐλέχθη
ποτὲ
|
ἀπὸ |
τῶν
τοῦ
γένους
ὑμῶν
ἀνθρώπων |
| [126] |
ποιεῖν·
καὶ
τὰ
ἑξῆς
ἀνιστορημένα
|
ἀπὸ |
τῶν
τοῦ
Μωυσέως
καὶ
ἐξηγημένα |
| [100] |
δὲ
τοῦ
θανάτου
τοῖς
μεταγινώσκουσιν
|
ἀπὸ |
τῶν
φαύλων
καὶ
πιστεύουσιν
εἰς |
| [118] |
ᾗ
κόπτεσθαι
μέλλουσι
πάντες
οἱ
|
ἀπὸ |
τῶν
φυλῶν
ὑμῶν
ἐκκεντήσαντες
τοῦτον |
| [35] |
σχίσματα
καὶ
αἱρέσεις.
Καί·
Προσέχετε
|
ἀπὸ |
τῶν
ψευδοπροφητῶν,
οἵτινες
ἐλεύσονται
πρὸς |
| [44] |
πάσῃ
σαρκί.
Ὡς
τεμόντας
ὑμᾶς
|
ἀπὸ |
τῶν
ψυχῶν
ὑμῶν
τὴν
ἐλπίδα |
| [18] |
γένεσθε
καὶ
ἀφέλεσθε
τὰς
πονηρίας
|
ἀπὸ |
τῶν
ψυχῶν
ὑμῶν,
ὡς
δὲ |
| [14] |
ἀπὸ
ὀργῆς
καὶ
ἀπὸ
πλεονεξίας,
|
ἀπὸ |
φθόνου,
ἀπὸ
μίσους·
καὶ
ἰδοὺ |
| [139] |
λαοῖς
τοῦ
ἑνὸς
λαοῦ
τοῦ
|
ἀπὸ |
Χαναὰν
εἰς
δουλείαν
παραδοθέντος,
ὁ |
| [91] |
εὐλογίας
κυρίου
ἡ
γῆ
αὐτοῦ,
|
ἀπὸ |
ὡρῶν
οὐρανοῦ
καὶ
δρόσων,
καὶ |
| [114] |
καὶ
λόγους
ἐφθέγξατο
περὶ
τῶν
|
ἀποβαίνειν |
μελλόντων,
φθεγγόμενον
αὐτοὺς
ὡς
τότε |
| [7] |
ἀληθείας·
τὰ
δὲ
ἀποβάντα
καὶ
|
ἀποβαίνοντα |
ἐξαναγκάζει
συντίθεσθαι
τοῖς
λελαλημένοις
δι' |
| [7] |
μάρτυρες
τῆς
ἀληθείας·
τὰ
δὲ
|
ἀποβάντα |
καὶ
ἀποβαίνοντα
ἐξαναγκάζει
συντίθεσθαι
τοῖς |
| [67] |
Ἑζεκίαν,
εἰς
ὃν
καὶ
ἀποδείκνυται
|
ἀποβάντα |
κατὰ
τὴν
προφητείαν
ταύτην.
Ἐν |
| [110] |
ἐν
τῇ
περικοπῇ
ταύτῃ
φασὶν
|
ἀποβήσεσθαι, |
ὡς
μηδενὸς
μηδέπω
καρποῦ
ἀπὸ |
| [110] |
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
αὐτοῦ
παρουσίᾳ
|
ἀποβήσεται. |
Τὴν
γὰρ
ἐκτεθλιμμένην,
τοῦτ'
ἔστιν |
| [123] |
δὲ
πεφωτισμένους.
Καὶ
ἔτι
γελοιότερον
|
ἀποβήσεται |
ὑμῖν
τὸ
πρᾶγμα,
εἰ
τὸν |
| [112] |
οἱ
δ'
ἐσώζοντο
εἰς
αὐτὸν
|
ἀποβλέποντες. |
Ὁ
ὄφις
ἄρα
νοηθήσεται
σεσωκέναι |
| [78] |
οὖν
οὐκ
ἐκβέβληκεν
αὐτήν,
ἀλλά,
|
ἀπογραφῆς |
οὔσης
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ
τότε |
| [78] |
ᾤκει,
εἰς
Βηθλεέμ,
ὅθεν
ἦν,
|
ἀπογράψασθαι· |
ἀπὸ
γὰρ
τῆς
κατοικούσης
τὴν |
| [36] |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ὁ
Σολομὼν
|
ἀποδέδεικται· |
ἀλλὰ
ὁ
ἡμέτερος
Χριστὸς
ὅτε |
| [124] |
τὸν
Χριστὸν
καλεῖ,
ἐν
πολλοῖς
|
ἀποδέδεικται. |
~Ἐβουλόμην,
λέγω,
παρ'
ὑμῶν
μαθεῖν, |
| [128] |
κρίσεως
τῆς
γεγενημένης
ἐπὶ
Σόδομα,
|
ἀποδέδεικται |
ἐν
πολλοῖς
τοῖς
εἰρημένοις.
Ἀνιστόρουν |
| [128] |
προφητικὸς
λόγος,
διὰ
πολλῶν
ὡσαύτως
|
ἀποδέδεικται, |
καὶ
ἄγγελον,
οὐχ
ὡς
τὸ |
| [128] |
εἰς
ἐκεῖνο
ἐξ
οὗπερ
γεγόνασιν,
|
ἀποδέδεικται· |
καὶ
ὅτι
δύναμις
αὕτη,
ἣν |
| [137] |
οὗτος
αὐτός
ἐστι,
καὶ
ἱκανῶς
|
ἀποδέδεικται. |
Καὶ
σιγώντων
αὐτῶν
εἶπον·
Ἐγώ, |
| [39] |
οὗτός
ἐστιν,
ἀπόδειξον
ἡμῖν.
Κἀγώ·
|
Ἀποδέδεικται |
μὲν
ἤδη,
ὦ
ἄνδρες,
τοῖς |
| [125] |
καὶ
ἐν
τούτοις
ἑαυτοὺς
πλανᾶτε,
|
ἀποδέδεικταί |
μοι
ἐν
πολλοῖς.
~Τίς
δ' |
| [113] |
Χριστὸς
διὰ
τῶν
προφητῶν
ἐκηρύσσετο,
|
ἀποδέδεικταί |
μοι.
Καὶ
τὰς
μαχαίρας
οὖν |
| [63] |
Κἀγὼ
ἀπεκρινάμην·
Ἤδη
καὶ
τοῦτο
|
ἀποδέδεικταί |
μοι,
ὦ
ἄνδρες,
ἐν
τοῖς |
| [134] |
καὶ
Ἰσραὴλ
καὶ
ὁ
Χριστὸς
|
ἀποδέδεικται, |
ὁ
ὢν
καὶ
καλούμενος
Ἰησοῦς. |
| [39] |
τῶν
προανιστορημένων
ὑπὸ
σοῦ
γραφῶν
|
ἀποδέδεικται· |
ὅτι
δὲ
οὗτός
ἐστιν,
ἀπόδειξον |
| [110] |
ὅπερ
διὰ
πάντων
τῶν
λόγων
|
ἀποδέδεικται, |
ὅτι
δύο
παρουσίαι
αὐτοῦ
κατηγγελμέναι |
| [124] |
ψαλμοῦ
ὡς
βούλεσθε·
καὶ
οὕτως
|
ἀποδέδεικται |
ὅτι
θεοὶ
κατηξίωνται
γενέσθαι,
καὶ |
| [49] |
καὶ
ἐν
πολλοῖς
τοῖς
προλελεγμένοις
|
ἀποδέδεικται, |
οὐχὶ
τῆς
φοβερᾶς
καὶ
μεγάλης |
| [60] |
Μωυσεῖ
γενομένῃ
ὑπάρξαι,
ὡς
καὶ
|
ἀποδέδεικται |
ὑμῖν
διὰ
τῶν
προγεγραμμένων
λόγων, |
| [126] |
ἐμοῦ
πάλιν
ἔλεγον,
δι'
ὧν
|
ἀποδέδεικται |
ὑπὸ
τῷ
πατρὶ
καὶ
κυρίῳ |
| [56] |
τῷ
Ἀβραάμ.
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
|
Ἀποδείκνυε· |
καὶ
γάρ,
ὡς
ὁρᾷς,
ἥ |
| [54] |
αὕτη,
ὦ
ἄνδρες,
ἣν
ἔλεγον,
|
ἀποδεικνύει |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ὁ
Χριστὸς |
| [77] |
εἰς
Χριστὸν
τοῦτον
τὸν
ὑμέτερον
|
ἀποδεικνύεις |
εἰρῆσθαι·
ἡμεῖς
γὰρ
εἰς
Ἑζεκίαν |
| [48] |
γενόμενος
εἰς
τὸν
Χριστὸν
εἶναι
|
ἀποδεικνύηται. |
Καὶ
γὰρ
εἰσί
τινες,
ὦ |
| [72] |
καὶ
ἐκ
τούτων
τῶν
λόγων
|
ἀποδεικνύηται |
ὅτι
ἐβουλεύσαντο
Ἰουδαῖοι
περὶ
αὐτοῦ |
| [39] |
ἐπιστήμονας,
ἀπὸ
τῶν
προφητικῶν
λόγων
|
ἀποδείκνυμεν |
ἀνοήτους
καὶ
χείλεσι
μόνον
τιμῶντας |
| [48] |
τῆς
παρθένου.
Ἀλλὰ
ἐκ
παντὸς
|
ἀποδεικνυμένου |
ὅτι
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Χριστὸς |
| [53] |
γενομένων
καὶ
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
|
ἀποδεικνυμένων, |
ὑμεῖς
ἔτι
σκληροκάρδιοί
ἐστε.
Προεφητεύθη |
| [34] |
ὡς
ἀπὸ
πασῶν
τῶν
γραφῶν
|
ἀποδείκνυμι. |
Ἵνα
δὲ
καὶ
ὃ
εἶπον |
| [40] |
καὶ
αὕτη
ἡ
ἐντολή,
οὕτως
|
ἀποδείκνυμι. |
Οὐδαμοῦ
θύεσθαι
τὸ
πρόβατον
τοῦ |
| [68] |
ἀνθρωπείοις
διδάγμασιν
ἢ
ἐπιχειρήμασιν
ἐπεβαλόμην
|
ἀποδεικνύναι, |
ἀνασχέσθαι
μου
οὐκ
ἂν
ἔδει |
| [74] |
ὃν
καὶ
Χριστὸν
εἶναι
σπουδάζεις
|
ἀποδεικνύναι, |
εἰρῆσθαι.
Καὶ
ἀπεκρινάμην·
Διὰ
λέξεως, |
| [93] |
ἐχθρὸν
θεοῦ
καὶ
κατηραμένον
ἀξιοῦτε
|
ἀποδεικνύναι |
ἐσταυρῶσθαι,
ὅπερ
τῆς
ἀλογίστου
ὑμῶν |
| [68] |
καὶ
ἀδύνατον
σχεδὸν
πρᾶγμα
ἐπιχειρεῖς
|
ἀποδεικνύναι, |
ὅτι
θεὸς
ὑπέμεινε
γεννηθῆναι
καὶ |
| [42] |
ὑπὸ
Μωυσέως
διαταχθέντα
δύναμαι
καταριθμῶν
|
ἀποδεικνύναι |
τύπους
καὶ
σύμβολα
καὶ
καταγγελίας |
| [56] |
ταῦτα
ἐρευνῶντος
ἢ
ζητοῦντος
ἢ
|
ἀποδεικνύντος |
ἀκηκόαμεν.
Καὶ
σοῦ
λέγοντος
οὐκ |
| [93] |
τοῦτον
τὸν
ἐσταυρωμένον
ὑφ'
ὑμῶν
|
ἀποδεικνύντων |
εἶναι
τὸν
Χριστόν·
καὶ
πρὸς |
| [59] |
ἀπὸ
τῆς
βίβλου
τῆς
Ἐξόδου
|
ἀποδεικνύοντος |
ὑμῖν,
πῶς
ὁ
αὐτὸς
οὗτος |
| [39] |
ὁ
Χριστός,
ὡς
αἱ
γραφαὶ
|
ἀποδεικνύουσι |
καὶ
τὰ
φαινόμενα
καὶ
τὰ |
| [86] |
τοῦτον
ὃν
ἔνδοξον
πάλιν
παραγενήσεσθαι
|
ἀποδεικνύουσιν |
αἱ
γραφαί,
σύμβολον
εἶχε
τοῦ |
| [68] |
παθητὸν
καὶ
προσκυνητὸν
καὶ
θεὸν
|
ἀποδεικνύουσιν, |
ἃς
καὶ
προανιστόρησα
ὑμῖν,
ταύτας |
| [67] |
πατριάρχαι,
μηδὲν
φυλάξαντες
τῶν
ὅσα
|
ἀποδείκνυσιν |
ὁ
λόγος
ἀρχὴν
διαταγῆς
εἰληφέναι |
| [67] |
εἰς
Ἑζεκίαν,
εἰς
ὃν
καὶ
|
ἀποδείκνυται |
ἀποβάντα
κατὰ
τὴν
προφητείαν
ταύτην. |
| [71] |
καὶ
σταυρούμενος
καὶ
ἀποθνήσκων
κεκηρυγμένος
|
ἀποδείκνυται, |
εἰδέναι
ὑμᾶς
βούλομαι·
ἅς,
ἐπειδὴ |
| [64] |
ὅτι
εἰς
Σολομῶνα
οὐκ
εἴρηνται
|
ἀποδείκνυται, |
καὶ
ὅτι
οὗτος
καὶ
πρὸ |
| [117] |
ὡς
καὶ
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
|
ἀποδείκνυται. |
~Ὥστε
μᾶλλον
παυσάμενοι
τοῦ
φιλεριστεῖν |
| [67] |
τὸν
Ἰησοῦν
τοῦτον,
καί,
ἐὰν
|
ἀποδείκνυτε |
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
ὅτι
αὐτός |
| [48] |
οὗτος
ἔσται,
ἐὰν
δὲ
μὴ
|
ἀποδεικνύω |
ὅτι
προϋπῆρχε
καὶ
γεννηθῆναι
ἄνθρωπος |
| [98] |
οἱ
ἐπισυνιστάμενοι
κατ'
αὐτοῦ,
καὶ
|
ἀποδεικνύων |
ὅτι
ἀληθῶς
γέγονεν
ἄνθρωπος
ἀντιληπτικὸς |
| [66] |
λόγον,
ὁπόθεν
τὴν
ἀρχὴν
ἐπεπαύμην
|
ἀποδεικνύων |
ὅτι
ἐκ
παρθένου
γεννητὸς
καὶ |
| [62] |
εἶναι,
ἢ
οἱ
ἐκείνης
διδάσκαλοι
|
ἀποδεῖξαι |
δύνανται
ὅτι
ἀγγέλοις
ἔλεγεν
ἢ |
| [89] |
εἰ
ἔχεις
καὶ
περὶ
τούτου
|
ἀποδεῖξαι. |
Εἰ
μὲν
μὴ
ἔμελλε
πάσχειν |
| [91] |
ἔχοι
ἄν
τις
εἰπεῖν
καὶ
|
ἀποδεῖξαι, |
εἰ
μὴ
τοῦ
τύπου
ὃς |
| [77] |
τὸν
λόγον,
ὃν
πολλάκις
προεβάλλου,
|
ἀποδεῖξαι, |
εἰδέναι
σε
βούλομαι.
Περαίωσον
οὖν |
| [43] |
καθ'
ὑμῶν
βραχέα
ἐξηγήσασθαι
καὶ
|
ἀποδεῖξαι |
εἰς
τοῦτον
εἰρῆσθαι
τὸν
ὁμολογούμενον |
| [77] |
ἐν
Ἰουδαίοις
ποτὲ
συμβεβηκέναι
τοῦτο
|
ἀποδεῖξαι |
ἔχετε,
ἡμεῖς
δὲ
ἔχομεν
ἀποδεῖξαι |
| [52] |
οὐδ'
ἀναισχύντως
τολμήσετε
εἰπεῖν
ἢ
|
ἀποδεῖξαι |
ἔχετε.
Καὶ
γὰρ
Ἡρώδην,
ἀφ' |
| [51] |
τμητικὸν
εἰς
ἀπόδειξιν
οὗπερ
βούλει
|
ἀποδεῖξαι |
ἔχοντες.
Κἀγὼ
ἀπεκρινάμην·
Εἰ
μὲν |
| [48] |
εἶναι
Χριστὸν
τοῦ
θεοῦ,
ἐὰν
|
ἀποδεῖξαι |
μὴ
δύνωμαι
ὅτι
καὶ
προϋπῆρχεν |
| [50] |
οὖν
μοι
πρότερον,
πῶς
ἔχεις
|
ἀποδεῖξαι |
ὅτι
καὶ
ἄλλος
θεὸς
παρὰ |
| [115] |
λαῷ
ὑμῶν
ἀποκάλυψιν
ἔρχομαι
νῦν
|
ἀποδεῖξαι |
προκήρυξιν
εἶναι
τῶν
ὑπὸ
τοῦ |
| [77] |
ἀποδεῖξαι
ἔχετε,
ἡμεῖς
δὲ
ἔχομεν
|
ἀποδεῖξαι |
τοῦτο
γενόμενον
ἐν
τῷ
ἡμετέρῳ |
| [56] |
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
μὴ
εἶχον
|
ἀποδεῖξαι |
ὑμῖν
ὅτι
εἷς
τῶν
τριῶν |
| [124] |
λόγος
λέλεκται
ἀλλὰ
πρὸς
τὸ
|
ἀποδεῖξαι |
ὑμῖν
ὅτι
τὸ
πνεῦμα
τὸ |
| [56] |
Χριστὸν
αὐτοῦ,
ἀποκρίνασθέ
μοι,
ἐμοῦ
|
ἀποδεῖξαι |
ὑμῖν
ὑπισχνουμένου
ἀπ'
αὐτῶν
τῶν |
| [77] |
Ὡς
βούλεσθε,
καὶ
τοῦτο
πράξω·
|
ἀποδείξατε |
δέ
μοι
ὑμεῖς
πρῶτον
ὅτι |
| [68] |
τὰ
ἐπίλοιπα
εἰς
ὕστερον
τὰς
|
ἀποδείξεις |
δώσω.
~Εὖ
ἴσθι
οὖν,
ὦ |
| [55] |
Κἀγώ·
Οὐ
ταύτας
μὲν
τὰς
|
ἀποδείξεις |
ἔμελλον
φέρειν,
εἶπον,
ὦ
Τρύφων, |
| [36] |
ἐλεύσομαι
πρὸς
ἃς
βούλει
ταύτας
|
ἀποδείξεις |
ἐν
τῷ
ἁρμόζοντι
τόπῳ,
ἔφην· |
| [28] |
καὶ
τῶν
πραγμάτων
τάς
τε
|
ἀποδείξεις |
καὶ
τὰς
ὁμιλίας
ποιοῦμαι,
ἔλεγον, |
| [50] |
ποιητὴν
τῶν
ὅλων,
καὶ
τότε
|
ἀποδείξεις |
ὅτι
καὶ
γεννηθῆναι
διὰ
τῆς |
| [56] |
ἀνῆγες·
ἐξ
αὐτῶν
γὰρ
τὰς
|
ἀποδείξεις |
ποιεῖσθαι
σπουδάζεις,
καὶ
μηδένα
ὑπὲρ |
| [39] |
δύνασθαι
καὶ
πρὸς
ἃ
ἀξιοῦτε
|
ἀποδείξεις |
ποιεῖσθαι,
ὡς
ὑπεσχόμην,
ἐν
τῷ |
| [32] |
καὶ
προφητικῶν
γραφῶν
τὰς
πάσας
|
ἀποδείξεις |
ποιοῦμαι
ἐλπίζων
τινὰ
ἐξ
ὑμῶν |
| [44] |
ἀθῷος
ὑμῶν
χάριν
εὑρεθήσομαι,
εἰ
|
ἀποδείξεις |
ποιούμενος
ἀγωνίζομαι
ὑμᾶς
πεισθῆναι·
ἐὰν |
| [58] |
εἶναι.
Ἀλλ'
ἵνα
μᾶλλον
τὰς
|
ἀποδείξεις |
τὰς
λοιπὰς
ἤδη
ποιήσωμαι,
πρόσεχε |
| [57] |
πρότερον,
εἶπον,
καὶ
ἄλλας
τινὰς
|
ἀποδείξεις |
τῷ
κεφαλαίῳ
τούτῳ
συναγαγεῖν
διὰ |
| [67] |
ἢ
πραγμάτων,
ἐξ
αὐτῶν
τὰς
|
ἀποδείξεις |
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ
λεγομένων
μετὰ |
| [92] |
μή,
ὡς
προείρηται
ὑπ'
ἐμοῦ,
|
ἀποδείξετε |
ὅτι
διὰ
τὸ
τὸν
θεόν, |
| [123] |
ἐρωτᾷς·
ἐπειδὴ
δὲ
καὶ
μετὰ
|
ἀποδείξεως |
καὶ
συγκαταθέσεως
καὶ
τοῦτο
συνηγάγομεν |
| [7] |
τοὺς
λόγους,
ἅτε
ἀνωτέρω
πάσης
|
ἀποδείξεως |
ὄντες
ἀξιόπιστοι
μάρτυρες
τῆς
ἀληθείας· |
| [7] |
πιστεύσαντα
ἐκείνοις.
οὐ
γὰρ
μετὰ
|
ἀποδείξεως |
πεποίηνται
τότε
τοὺς
λόγους,
ἅτε |
| [51] |
ἄνθρωπε,
καὶ
οὐδὲν
τμητικὸν
εἰς
|
ἀπόδειξιν |
οὗπερ
βούλει
ἀποδεῖξαι
ἔχοντες.
Κἀγὼ |
| [92] |
τῶν
ἁγίων
προφητικῶν
λόγων
τὴν
|
ἀπόδειξιν |
ποιήσας.
~Τὰ
γὰρ
ἀεὶ
καὶ |
| [21] |
αὐταὶ
αἱ
φωναὶ
αὐτοῦ
τὴν
|
ἀπόδειξιν |
ποιήσασθαι
δύνανται
ὑμῖν.
Εἰσὶ
δὲ |
| [123] |
με
καὶ
τούτοις
τὴν
αὐτὴν
|
ἀπόδειξιν |
ποιήσασθαι.
Καὶ
τῷ
διὰ
τῶν |
| [71] |
ἐν
γαστρὶ
λήψεται.
Καὶ
ὑπεσχόμην
|
ἀπόδειξιν |
ποιήσασθαι
οὐκ
εἰς
Ἑζεκίαν,
ὡς |
| [71] |
ἐμὸν
Χριστόν·
καὶ
δὴ
τὴν
|
ἀπόδειξιν |
ποιήσομαι.
Καὶ
ὁ
Τρύφων
εἶπε· |
| [120] |
καὶ
Ἔσδρα
καὶ
Δαυείδ,
τὴν
|
ἀπόδειξιν |
τὴν
περὶ
τοῦ
Χριστοῦ
ποιήσασθαι |
| [56] |
μέν,
μηδὲν
δὲ
ἔχειν
εἰς
|
ἀπόδειξιν |
τοὺς
λελεγμένους
λόγους
ὅτι
θεὸς |
| [129] |
καὶ
οὓς
εἶπον
λόγους
εἰς
|
ἀπόδειξιν |
τούτου
ἐρῶ.
Ὅταν
λέγῃ·
Ἔβρεξε |
| [56] |
ἐκεῖνα,
δι'
ὧν
καὶ
τὴν
|
ἀπόδειξιν |
τῷ
Τρύφωνι
καὶ
τοῖς
σὺν |
| [73] |
αἱ
τοσαῦται
προανιστορημέναι
εἰσὶν
εἰς
|
ἀπόδειξιν |
τῶν
ζητηθέντων
μετὰ
τῶν
λεχθήσεσθαι |
| [56] |
Τρύφων·
Ὅτι
οὖν
καὶ
ἔστιν
|
ἀπόδειξον |
ἤδη,
ἵνα
καὶ
τούτῳ
συνθώμεθα· |
| [90] |
κεκατηραμένου
ἐν
τῷ
νόμῳ
θανάτου,
|
ἀπόδειξον |
ἡμῖν·
ἡμεῖς
γὰρ
οὐδ'
εἰς |
| [39] |
ἀποδέδεικται·
ὅτι
δὲ
οὗτός
ἐστιν,
|
ἀπόδειξον |
ἡμῖν.
Κἀγώ·
Ἀποδέδεικται
μὲν
ἤδη, |
| [55] |
δὲ
ἤδη
ἀναλαβὼν
τὸν
λόγον
|
ἀπόδειξον |
ἡμῖν
ὅτι
ἕτερος
θεὸς
παρὰ |
| [63] |
ἀναστὰς
ἀνελήλυθεν
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
|
ἀπόδειξον. |
Κἀγὼ
ἀπεκρινάμην·
Ἤδη
καὶ
τοῦτο |
| [36] |
ἐστι
περὶ
οὗ
ταῦτα
προεφητεύθη,
|
ἀπόδειξον. |
Κἀγώ·
Ὡς
βούλει,
ὦ
Τρύφων, |
| [63] |
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ
βούλησιν
ὑπέμεινεν
|
ἀπόδειξον |
καὶ
σταυρωθῆναι
καὶ
ἀποθανεῖν·
δῆλον |
| [68] |
γελοῖον
καὶ
ἀνόητον
ὂν
ὁμοίως
|
ἀποδείξω. |
Ἀλλ'
ἐπεὶ
κατεπείγει
με
πρότερον |
| [60] |
πάλιν·
Ἤδη
μέντοι,
ὦ
Τρύφων,
|
ἀποδείξω |
ὅτι
πρὸς
τῇ
Μωυσέως
ὀπτασίᾳ |
| [68] |
ἔφη
ὁ
Τρύφων.
Ἐὰν
οὖν
|
ἀποδείξω |
τὴν
προφητείαν
ταύτην
τοῦ
Ἠσαίου |
| [99] |
Ὅλον
οὖν
τὸν
ψαλμὸν
οὕτως
|
ἀποδείξω |
ὑμῖν
εἰς
τὸν
Χριστὸν
εἰρημένον, |
| [68] |
αὐτὴν
εἰρῆσθαι,
ὅπερ,
ὡς
ὑπεσχόμην,
|
ἀποδείξω |
ψεύδεσθαι
αὐτούς.
Ἃς
δ'
ἂν |
| [33] |
αὐτῶν
τῶν
λόγων
αὐτίκα
ὑμῖν
|
ἀποδείξω. |
Ὤμοσε
κύριος
καὶ
οὐ
μεταμεληθήσεται, |
| [67] |
Χριστὸν
γεγενῆσθαι,
εἰ
ἄρα
οὗτος
|
ἀποδειχθείη |
ὤν.
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Σὺ |
| [60] |
καὶ
θεὸν
Ἰακώβ,
ἀλλ'
ὁ
|
ἀποδειχθεὶς |
ὑμῖν
ὦφθαι
τῷ
Ἀβραὰμ
καὶ |
| [60] |
τῷ
Ἰσαὰκ
καὶ
τῷ
Ἰακὼβ
|
ἀποδειχθέντα |
πεφανερῶσθαι,
ὃς
καὶ
ἄγγελος
τοῦ |
| [48] |
ποτε
καὶ
μὴ
δυνάμενος
ὅλως
|
ἀποδειχθῆναι |
δοκεῖ
μοι
εἶναι·
τὸ
γὰρ |
| [85] |
ἁπλῶς
λεγόμενον
ὑμῶν
βασιλέα
δυνατὸν
|
ἀποδειχθῆναι |
εἰρῆσθαι,
εἰς
δὲ
μόνον
τοῦτον |
| [87] |
παρθένου
γεγεννῆσθαι
ἄνθρωπον,
πῶς
δύναται
|
ἀποδειχθῆναι |
προϋπάρχων,
ὅστις
διὰ
τῶν
δυνάμεων |
| [11] |
καὶ
προκοπτόντων
ἡμῖν
τῶν
λόγων
|
ἀποδειχθήσεται. |
~Ἔλεγον
δὲ
ἔτι
καὶ
προσέφερον |
| [112] |
γέμοντες
ὀστέων
νεκρῶν,
τὸ
ἡδύοσμον
|
ἀποδεκατοῦντες, |
τὴν
δὲ
κάμηλον
καταπίνοντες,
τυφλοὶ |
| [17] |
γραμματεῖς
καὶ
Φαρισαῖοι,
ὑποκριταί,
ὅτι
|
ἀποδεκατοῦτε |
τὸ
ἡδύοςμον
καὶ
τὸ
πήγανον, |
| [8] |
Τὰ
μὲν
ἄλλα
σου,
φησίν,
|
ἀποδέχομαι |
καὶ
ἄγαμαι
τῆς
περὶ
τὸ |
| [47] |
αἱροῦνται,
ὁμοίως
καὶ
τούτους
οὐκ
|
ἀποδέχομαι. |
Τοὺς
δὲ
πειθομένους
αὐτοῖς
ἐπὶ |
| [3] |
καὶ
σεμνὸν
ἦθος
ἐμφαίνων,
ὀλίγον
|
ἀποδέων |
μου
παρείπετο.
Ὡς
δὲ
ἐπεστράφην |
| [3] |
πεφρόντικα.
Οὗτοι
δέ
μοί
εἰσιν
|
ἀπόδημοι· |
ἔρχομαι
οὖν
καὶ
αὐτὸς
σκοπήσων |
| [92] |
λόγον
ἔχει
καὶ
περὶ
αὐτῶν
|
ἀποδιδόναι. |
Ἀλλὰ
μήτι
γε
καὶ
εὐκαταφρόνητα |
| [85] |
πόλεως,
φωνὴ
λαοῦ,
φωνὴ
κυρίου
|
ἀποδιδόντος |
ἀνταπόδοσιν
τοῖς
ὑπερηφάνοις.
Πρὶν
ἢ |
| [121] |
ἀποστάντας,
τοὺς
δὲ
ἰδίους
ἀναπαύσει,
|
ἀποδιδοὺς |
αὐτοῖς
τὰ
προσδοκώμενα
πάντα;
Ἡμῖν |
| [105] |
τὰς
ψυχὰς
ἡμῶν.
Καὶ
γὰρ
|
ἀποδιδοὺς |
τὸ
πνεῦμα
ἐπὶ
τῷ
σταυρῷ |
| [58] |
αὐτῷ
ὁ
θεὸς
ἐν
τῷ
|
ἀποδιδράσκειν |
ἀπὸ
προσώπου
τοῦ
ἀδελφοῦ
αὐτοῦ |
| [116] |
ἀποκαλύψεως
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
τοῦ
ἁγίου
|
ἀποδιδῶ |
ὑμῖν,
ἀναλαμβάνω
τὸν
λόγον
καί |
| [76] |
τοῦ
ἀνθρώπου
πολλὰ
παθεῖν
καὶ
|
ἀποδοκιμασθῆναι |
ὑπὸ
τῶν
γραμματέων
καὶ
Φαρισαίων, |
| [100] |
τοῦ
ἀνθρώπου
πολλὰ
παθεῖν
καὶ
|
ἀποδοκιμασθῆναι |
ὑπὸ
τῶν
Φαρισαίων
καὶ
γραμματέων, |
| [39] |
Τρύφων·
Ἤδη
οὖν
τὸν
λόγον
|
ἀπόδος |
ἡμῖν,
ὅτι
οὗτος,
ὃν
φῂς |
| [22] |
τῷ
θεῷ
θυσίαν
αἰνέσεως,
καὶ
|
ἀπόδος |
τῷ
ὑψίστῳ
τὰς
εὐχάς
σου· |
| [3] |
φιλοσοφίας
μὲν
ἀπηρτημένα
μέτρια
καὶ
|
ἀποδοχῆς |
ἄξια,
στερηθέντα
δὲ
ταύτης
καὶ |
| [96] |
θεὸς
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
ἀγαθὰ
|
ἀποδώσει |
ἡμῖν.
Καὶ
πρὸς
τούτοις
πᾶσιν |
| [57] |
μετὰ
τοῦτο
ὃν
ἀπαιτεῖς
λόγον
|
ἀποδώσω. |
Κἀκεῖνος·
Ὡς
σοὶ
δοκεῖ,
ἔφη, |
| [57] |
γεγραμμένον
ἐστίν.
Ὥστε
ἔρχου
ἤδη
|
ἀποδώσων |
ἡμῖν
τὸν
λόγον,
πῶς
οὗτος |
| [63] |
ὑπέμεινεν
ἀπόδειξον
καὶ
σταυρωθῆναι
καὶ
|
ἀποθανεῖν· |
δῆλον
δὲ
καὶ
ὅτι
μετὰ |
| [121] |
τὴν
πρὸς
τὸν
ἥλιον
πίστιν
|
ἀποθανεῖν· |
διὰ
δὲ
τὸ
ὄνομα
τοῦ |
| [90] |
καὶ
οὕτως
αἰσχρῶς
καὶ
ἀτίμως
|
ἀποθανεῖν |
διὰ
τοῦ
κεκατηραμένου
ἐν
τῷ |
| [67] |
καὶ
θεός.
Καὶ
γὰρ
τὸ
|
ἀποθανεῖν |
σταυρωθέντα
ὁμολογῶ
ὑπομεῖναι
αὐτὸν
καὶ |
| [81] |
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου,
ἐν
ἐκείνῃ
|
ἀποθανεῖται, |
ἔγνωμεν
αὐτὸν
μὴ
ἀναπληρώσαντα
χίλια |
| [69] |
ἀμπέλου
γενόμενον,
καὶ
διασπαραχθέντα
καὶ
|
ἀποθανόντα |
ἀναστῆναι,
εἰς
οὐρανόν
τε
ἀνεληλυθέναι |
| [95] |
ὅτι
ἀναστήσει
αὐτὸν
σταυρωθέντα
καὶ
|
ἀποθανόντα, |
διὰ
τί
ὡς
κεκατηραμένου
τοῦ |
| [69] |
Διῒ
ἐξ
Ἀλκμήνης
γενόμενον,
καὶ
|
ἀποθανόντα |
εἰς
οὐρανὸν
ἀνεληλυθέναι
λέγωσιν,
οὐχὶ |
| [121] |
τὸ
ὄνομα
παρὰ
πάντας
τοὺς
|
ἀποθανόντας |
δεδοικέναι,
οὐκ
ἐκ
παντὸς
τρόπου |
| [85] |
ὑπὸ
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
καὶ
|
ἀποθανόντος, |
καὶ
ἀναστάντος
ἐκ
νεκρῶν
καὶ |
| [56] |
καταλάβῃ
με
τὰ
κακὰ
καὶ
|
ἀποθάνω. |
Ἰδοὺ
ἡ
πόλις
αὕτη
ἐγγὺς |
| [97] |
καὶ
διὰ
τούτου
τοῦ
μυστηρίου
|
ἀποθανών, |
τοῦτ'
ἔστι
τοῦ
σταυρωθῆναι,
εἰ |
| [49] |
τὸν
σῖτον
συνάξει
εἰς
τὴν
|
ἀποθήκην, |
τὸ
δὲ
ἄχυρον
κατακαύσει
πυρὶ |
| [97] |
περὶ
τούτου,
δι'
οὗ
τρόπου
|
ἀποθνήσκειν |
ἔμελλεν,
οὕτως·
Ἐξεπέτασά
μου
τὰς |
| [43] |
οὖν
ὄντος
τοῦ
γένους
τούτου
|
ἀποθνήσκειν |
μέλλοντος
ἵνα
τῷ
μώλωπι
αὐτοῦ |
| [119] |
κηρυχθείσῃ
ἡμῖν,
πιστεύσαντες
μέχρι
τοῦ
|
ἀποθνήσκειν |
πᾶσι
τοῖς
ἐν
τῷ
κόσμῳ |
| [80] |
νεκρῶν
ἀνάστασιν,
ἀλλὰ
ἅμα
τῷ
|
ἀποθνήσκειν |
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν
ἀναλαμβάνεσθαι
εἰς |
| [105] |
μηνύοντος
δι'
οὗ
πάθους
ἔμελλεν
|
ἀποθνήσκειν, |
τοῦτ'
ἔστι
σταυροῦσθαι·
τὸ
γὰρ |
| [5] |
ἡμῖν
ἐφάνη.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
ἀποθνήσκειν |
φημὶ
πάσας
τὰς
ψυχὰς
ἐγώ· |
| [124] |
πάντες·
ὑμεῖς
δὲ
ὡς
ἄνθρωπος
|
ἀποθνήσκετε, |
καὶ
ὡς
εἷς
τῶν
ἀρχόντων |
| [124] |
εἴρηται·
Ἰδοὺ
δὴ
ὡς
ἄνθρωποι
|
ἀποθνήσκετε, |
καὶ
ὡς
εἷς
τῶν
ἀρχόντων |
| [74] |
τὸν
καὶ
μετὰ
τὸ
σταυρωθῆναι
|
ἀποθνήσκοντα |
καὶ
βασιλεύειν
πάσης
τῆς
γῆς |
| [114] |
τῆς
πονηρίας,
ὡς
καὶ
χαίρειν
|
ἀποθνήσκοντας |
διὰ
τὸ
ὄνομα
τὸ
τῆς |
| [5] |
καὶ
φθαρτά.
Τούτου
χάριν
καὶ
|
ἀποθνήσκουσιν |
αἱ
ψυχαὶ
καὶ
κολάζονται·
ἐπεὶ |
| [5] |
ἄξιαι
τοῦ
θεοῦ
φανεῖσαι,
οὐκ
|
ἀποθνήσκουσιν |
ἔτι·
αἱ
δὲ
κολάζονται,
ἔστ' |
| [81] |
υἱὸς
ἑκατὸν
ἐτῶν,
ὁ
δὲ
|
ἀποθνήσκων |
ἁμαρτωλὸς
υἱὸς
ἑκατὸν
ἐτῶν
καὶ |
| [71] |
καὶ
ἄνθρωπος
καὶ
σταυρούμενος
καὶ
|
ἀποθνήσκων |
κεκηρυγμένος
ἀποδείκνυται,
εἰδέναι
ὑμᾶς
βούλομαι· |
| [22] |
ἔσονται
ἀπὸ
ἀρχῆς
δυναστῶν
τῶν
|
ἀποικιζομένων, |
καὶ
μεταστραφήσεται
οἴκημα
κακούργων,
καὶ |
| [25] |
ἀκάθαρτοι
πάντες,
καὶ
ὡς
ῥάκος
|
ἀποκαθημένης |
πᾶσα
ἡ
δικαιοσύνη
ἡμῶν,
καὶ |
| [94] |
λέγεις·
προσέχομεν
γάρ
σοι
μυστήριον
|
ἀποκαλύπτοντι, |
δι'
ὧν
καὶ
τὰ
τῶν |
| [78] |
παιδίῳ,
ἄχρις
ἂν
αὐτοῖς
πάλιν
|
ἀποκαλυφθῇ |
ἐπανελθεῖν
εἰς
τὴν
Ἰουδαίαν.
Γεννηθέντος |
| [103] |
ἐκεῖ
ἄχρις
ἂν
πάλιν
αὐτοῖς
|
ἀποκαλυφθῇ |
ἐπανελθεῖν
εἰς
τὴν
χώραν
αὐτῶν· |
| [115] |
δὲ
αὐτὸν
οὐκ
ἐν
τῇ
|
ἀποκαλύψει |
αὐτοῦ
ἑωράκει
ὁ
προφήτης,
ὥσπερ |
| [81] |
τῶν
ἀποστόλων
τοῦ
Χριστοῦ,
ἐν
|
ἀποκαλύψει |
γενομένῃ
αὐτῷ
χίλια
ἔτη
ποιήσειν |
| [13] |
αὐτὸς
Ἠσαίας
ἔφη,
οὕτως
λέγων·
|
Ἀποκαλύψει |
κύριος
τὸν
βραχίονα
αὐτοῦ
τὸν |
| [115] |
ὤν,
ἑωράκει,
ἀλλ'
ἐν
ἐκστάσει,
|
ἀποκαλύψεως |
αὐτῷ
γεγενημένης.
Νῦν
δὲ
λέγω |
| [116] |
τὸν
λόγον
τὸν
περὶ
τῆς
|
ἀποκαλύψεως |
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
τοῦ
ἁγίου
ἀποδιδῶ |
| [62] |
διὰ
Σολομῶνος
καλεῖται,
καὶ
δι'
|
ἀποκαλύψεως |
τῆς
γεγενημένης
Ἰησοῦ
τῷ
τοῦ |
| [100] |
καὶ
οἷς
ἂν
ὁ
υἱὸς
|
ἀποκαλύψῃ. |
Ἀπεκάλυψεν
οὖν
ἡμῖν
πάντα
ὅσα |
| [116] |
λόγον
καί
φημι
κἀκείνην
τὴν
|
ἀποκάλυψιν |
εἰς
ἡμᾶς
τοὺς
ἐπὶ
τὸν |
| [100] |
κατὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ
|
ἀποκάλυψιν |
ἐπιγνόντα
αὐτὸν
ἕνα
τῶν
μαθητῶν |
| [115] |
γενομένου
ἐν
τῷ
λαῷ
ὑμῶν
|
ἀποκάλυψιν |
ἔρχομαι
νῦν
ἀποδεῖξαι
προκήρυξιν
εἶναι |
| [78] |
λίβανον
καὶ
σμύρναν,
ἔπειτα
κατὰ
|
ἀποκάλυψιν, |
μετὰ
τὸ
προσκυνῆσαι
τὸν
παῖδα |
| [67] |
οἶδ'
ὅπως,
ἔφην,
φιλερίστους
τινὰς
|
ἀποκαλῶν, |
αὐτὸς
πολλάκις
ἐν
τούτῳ
ἐφάνης |
| [134] |
Νῶε
ἔδωκε,
νῦν
πάλιν
εἰς
|
ἀποκατάστασιν |
ἀμφοτέρων
τε
τῶν
ἐλευθέρων
τέκνων |
| [49] |
ἐλθεῖν·
Ἠλίας
μὲν
ἐλεύσεται
καὶ
|
ἀποκαταστήσει |
πάντα·
λέγω
δὲ
ὑμῖν
ὅτι |
| [120] |
εἰρῆσθαι·
Ἕως
ἂν
ἔλθῃ
τὰ
|
ἀποκείμενα |
αὐτῷ·
ἐπειδὴ
οὐχ
οὕτως
ἐξηγήσαντο |
| [52] |
αὐτοῦ,
ἕως
ἂν
ἔλθῃ
τὰ
|
ἀποκείμενα |
αὐτῷ·
καὶ
αὐτὸς
ἔσται
προσδοκία |
| [29] |
αὐτούς,
Τρύφων;
Ἐν
τοῖς
ὑμετέροις
|
ἀπόκεινται |
γράμμασι,
μᾶλλον
δὲ
οὐχ
ὑμετέροις |
| [120] |
ἀλλ'
Ἕως
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
|
ἀπόκειται. |
ἐπειδὴ
δὲ
τὰ
ἀκόλουθα
μηνύει |
| [120] |
αὐτοῦ,
ἕως
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
|
ἀπόκειται· |
καὶ
αὐτὸς
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν. |
| [120] |
προεκήρυσσεν·
Ἕως
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
|
ἀπόκειται· |
καὶ
αὐτὸς
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν. |
| [78] |
τῷ
παιδίῳ,
ὡς
καὶ
αὐτοῖς
|
ἀποκεκάλυπτο, |
ἤδη
ἐξελθόντων
εἰς
Αἴγυπτον,
οὐ |
| [115] |
τὸ
μυστήριον
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
|
ἀποκεκρυμμένως |
κηρύσσοντι,
πιστεῦσαι
ὀφείλετε.
Ἔστι
δὲ |
| [31] |
παρ'
αὐτοῦ
ὑπὲρ
πάντων
τούτων.
|
Ἀποκριθεὶς |
δὲ
λέγει
μοι
καὶ
τὴν |
| [67] |
μὴ
συντίθεσαι
οἷς
φθάνεις
συντεθειμένος,
|
ἀπόκριναί |
μοι·
οἱ
πρὸ
Μωυσέως
γενόμενοι |
| [50] |
πρὸς
πάντα
ἃ
ἂν
ἐπερωτηθῇς.
|
Ἀπόκριναι |
οὖν
μοι
πρότερον,
πῶς
ἔχεις |
| [103] |
εἰπεῖν
αὐτῷ·
Προσκύνησόν
μοι·
καὶ
|
ἀποκρίνασθαι |
αὐτῷ
τὸν
Χριστόν·
Ὕπαγε
ὀπίσω |
| [102] |
αὐτοῦ
καὶ
μηκέτι
ἐπὶ
Πιλάτου
|
ἀποκρίνασθαι |
μηδὲν
μηδενὶ
βουλομένου,
ὡς
ἐν |
| [68] |
σοῦ
ἐν
γελοίῳ
τρόπῳ
εἰρημένα
|
ἀποκρίνασθαι, |
πρὸς
ταῦτα
τὰς
ἀποκρίσεις
ποιήσομαι, |
| [28] |
πρόφασις
ἀεὶ
τοῖς
μὴ
δυναμένοις
|
ἀποκρίνασθαι |
πρὸς
τὸ
ζητούμενον.
Κἀγώ·
Ἐπειδὴ |
| [56] |
ὅλων
καὶ
τὸν
Χριστὸν
αὐτοῦ,
|
ἀποκρίνασθέ |
μοι,
ἐμοῦ
ἀποδεῖξαι
ὑμῖν
ὑπισχνουμένου |
| [23] |
εἰ
μὴ
ταῦτα
οὕτως
ἔχει,
|
ἀποκρίνασθέ |
μοι,
ὦ
ἄνδρες,
περὶ
τῶν |
| [115] |
πυρός;
Μέλλοντί
τε
τῷ
Τρύφωνι
|
ἀποκρίνεσθαι |
καὶ
ἀντιλέγειν
μοι
ἔφην·
Πρῶτον |
| [50] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἑτοίμως
ἔχειν
|
ἀποκρίνεσθαι |
πρὸς
πάντα
ἃ
ἂν
ἐπερωτηθῇς. |
| [36] |
ὁ
βασιλεὺς
τῆς
δόξης;
Καὶ
|
ἀποκρίνεται |
αὐτοῖς
τὸ
πνεῦμα
τὸ
ἅγιον |
| [39] |
ζητοῦσι
τὴν
ψυχήν
μου»
Καὶ
|
ἀποκρίνεται |
αὐτῷ·
Ἔτι
εἰσί
μοι
ἑπτακισχίλιοι |
| [125] |
τῆς
τοῦ
θεοῦ
γνώμης
γεγενημένος.
|
Ἀποκρίνεται |
γὰρ
αὐτῷ·
Γέγραπται·
Κύριον
τὸν |
| [64] |
πρὸς
ὁτιοῦν
προβαλεῖσθε
καὶ
ἀντιλέγετε
|
ἀποκρινόμενος· |
καὶ
τὸ
αὐτὸ
καὶ
πρὸς |
| [103] |
τῆς
σιγῆς,
ἐν
μηδενὶ
μηδὲν
|
ἀποκρινόμενος |
ὁ
πάντας
ἐλέγχων
ἀσόφους
τοὺς |
| [23] |
τι
φρονεῖτε.
Καὶ
μηδὲν
μηδενὸς
|
ἀποκρινομένου· |
Διὰ
ταῦτά
σοι,
ὦ
Τρύφων, |
| [56] |
ἡμεῖς
πρὸς
τὰς
οὕτως
ἐπικινδύνους
|
ἀποκρίσεις |
οὐκ
ἐσμὲν
ἕτοιμοι,
ἐπειδὴ
οὐδενὸς |
| [68] |
εἰρημένα
ἀποκρίνασθαι,
πρὸς
ταῦτα
τὰς
|
ἀποκρίσεις |
ποιήσομαι,
καὶ
πρὸς
τὰ
ἐπίλοιπα |
| [45] |
καὶ
μετὰ
τὰς
ἐξετάσεις
καὶ
|
ἀποκρίσεις |
τοὺς
λόγους
ἀναλαμβάνειν
πειράσομαι
καὶ |
| [64] |
οὐρανοῦ,
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ὃς
|
ἀποκρυβήσεται |
τῆς
θέρμης
αὐτοῦ.
~Καὶ
ὁ |
| [102] |
ὁ
θεὸς
μᾶλλον
τὸν
Ἡρώδην
|
ἀποκτεῖναι; |
Προλαβὼν
λέγω·
Μὴ
γὰρ
οὐκ |
| [133] |
ὑψηλή,
ὅτι
καὶ
τὸν
Χριστὸν
|
ἀποκτείναντες |
οὐδ'
οὕτως
μετανοεῖτε,
ἀλλὰ
καὶ |
| [103] |
ἀπελθόντες
ἄχρις
ἂν
ἀπέθανεν
ὁ
|
ἀποκτείνας |
τὰ
ἐν
Βηθλεὲμ
παιδία
Ἡρώδης |
| [10] |
οἰόμενοι
διαφέρειν,
κατ'
οὐδὲν
αὐτῶν
|
ἀπολείπεσθε, |
οὐδὲ
διαλλάσσετε
ἀπὸ
τῶν
ἐθνῶν |
| [39] |
ὄνομα
τοῦ
Χριστοῦ
αὐτοῦ
καὶ
|
ἀπολείποντας |
τὴν
ὁδὸν
τῆς
πλάνης,
οἳ |
| [140] |
ἀλλ'
ἕκαστος
τῇ
ἁμαρτίᾳ
αὐτοῦ
|
ἀπολεῖται |
καὶ
ἕκαστος
τῇ
ἑαυτοῦ
δικαιοπραξίᾳ |
| [82] |
αὐτὸς
μὲν
τῇ
ἁμαρτίᾳ
αὐτοῦ
|
ἀπολεῖται, |
παρὰ
σοῦ
δὲ
τὸ
αἷμα |
| [31] |
μεταστήσουσι
τοῦ
ἀφανίσαι
καὶ
τοῦ
|
ἀπολέσαι |
ἕως
τέλους.
Καὶ
ἡ
βασιλεία |
| [136] |
μοι·
τούτου
ἕνεκεν
οὐ
μὴ
|
ἀπολέσω |
πάντας·
καὶ
μετὰ
τοῦτο
ἐπιφέρει· |
| [55] |
τέλεον
καὶ
τὸ
ὑμέτερον
γένος
|
ἀπόληται. |
Προσέχετε
τοιγαροῦν
οἷσπερ
μέλλω
ἀναμιμνήσκειν |
| [135] |
ἐνδέχεται
τοῖς
ἐξ
Ἰακὼβ
γεγεννημένοις
|
ἀπολιπεῖν |
ἐπείσαξιν
τοὺς
ἐξ
Ἰακὼβ
σπαρέντας, |
| [14] |
ἐπικαλέσασθε,
ἡνίκα
ἂν
ἐγγίζῃ
ὑμῖν.
|
Ἀπολιπέτω |
ὁ
ἀσεβὴς
τὰς
ὁδοὺς
αὐτοῦ |
| [8] |
αὐτοῦ
χάριν
τὰ
νῦν
ἀσκόπως
|
ἀπόλλυσθε. |
~Συγγνώμη
σοι,
ἔφην,
ὦ
ἄνθρωπε, |
| [48] |
μέντοι,
ὦ
Τρύφων,
εἶπον,
οὐκ
|
ἀπόλλυται |
τὸ
τοῦτον
εἶναι
Χριστὸν
τοῦ |
| [10] |
Εἰ
οὖν
ἔχεις
πρὸς
ταῦτα
|
ἀπολογήσασθαι, |
καὶ
ἐπιδεῖξαι
ᾧτινι
τρόπῳ
ἐλπίζετε |
| [31] |
μεγάλα
εἰσὶ
τέσσαρες
βασιλεῖαι,
αἳ
|
ἀπολοῦνται |
ἀπὸ
τῆς
γῆς,
καὶ
οὐ |
| [107] |
ὅτι
μετὰ
τρεῖς
ἡμέρας
παμπληθεὶ
|
ἀπολοῦνται, |
νηστείαν
ἁπλῶς
πάντων
ζώων,
ἀνθρώπων |
| [13] |
εἰς
βαλανεῖον
ὑμᾶς
ἔπεμπεν
Ἠσαίας
|
ἀπολουσομένους |
ἐκεῖ
τὸν
φόνον
καὶ
τὰς |
| [4] |
διὰ
τοῦ
νοῦ,
μάλιστα
δὲ
|
ἀπολυθεῖσα |
τοῦ
σώματος
καὶ
αὐτὴ
καθ' |
| [86] |
ῥάβδου
ἐπὶ
τὴν
τοῦ
λαοῦ
|
ἀπολύτρωσιν |
ἐπέμφθη,
καὶ
ταύτην
ἔχων
μετὰ |
| [16] |
ἐπορεύθην
μετ'
αὐτῶν
πλαγίως,
καὶ
|
ἀπολῶ |
αὐτοὺς
ἐν
τῇ
γῇ
τῶν |
| [123] |
κύριος,
καὶ
μεταθήσω
αὐτούς,
καὶ
|
ἀπολῶ |
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν
καὶ |
| [134] |
τῆς
σήμερον
ἡμέρας·
καὶ
ἡμῖν
|
ἀπολώλασιν |
οἱ
πατρικοὶ
καὶ
ὑλικοὶ
θεοί. |
| [9] |
οὐ
συνίασι
τὰς
γραφάς,
καὶ
|
ἀπομαντευόμενος |
λέγεις
ὅ
τι
ἄν
σοι |
| [128] |
ἀλλ'
οὐ
κατὰ
ἀποτομήν,
ὡς
|
ἀπομεριζομένης |
τῆς
τοῦ
πατρὸς
οὐσίας,
ὁποῖα |
| [105] |
σωθήσονται,
ταῦτα
εἰρηκέναι
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
γέγραπται·
Ἐὰν
μὴ
περισσεύσῃ
ὑμῶν |
| [104] |
αὐτόν·
ὅπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ
γέγραπται
γενόμενον. |
| [101] |
ταῦτα
ἃ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ
γέγραπται·
Υἱὸν |
| [102] |
μηδενὶ
βουλομένου,
ὡς
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ
δεδήλωται,
ὅπως |
| [100] |
θεοῦ
γεγραμμένον
αὐτὸν
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ
ἔχοντες
καὶ |
| [106] |
ἀστέρος,
ὡς
γέγραπται
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ.
οἱ
ἀπὸ |
| [103] |
σήμερον
γεγέννηκά
σε·
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
τῶν
ἀποστόλων
γέγραπται
προσελθὼν
αὐτῷ |
| [106] |
θεόν,
ὡς
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασι |
τῶν
ἀποστόλων
δηλοῦται
γεγενημένον,
τὰ |
| [103] |
προαγγελία
ἦν.
Ἐν
γὰρ
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασιν, |
ἅ
φημι
ὑπὸ
τῶν
ἀποστόλων |
| [106] |
ἀποστόλων,
καὶ
γεγράφθαι
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασιν |
αὐτοῦ
γεγενημένον
καὶ
τοῦτο,
μετὰ |
| [107] |
τὸ
σταυρωθῆναι,
γέγραπται
ἐν
τοῖς
|
ἀπομνημονεύμασιν |
ὅτι
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
γένους |
| [105] |
παρθένου
γενόμενος,
ὡς
ἀπὸ
τῶν
|
ἀπομνημονευμάτων |
ἐμάθομεν,
προεδήλωσα.
Καὶ
ὅτι
σταυρωθεὶς |
| [105] |
μου,
ὡς
καὶ
ἐκ
τῶν
|
ἀπομνημονευμάτων |
καὶ
τοῦτο
ἔμαθον.
καὶ
γὰρ |
| [130] |
εἰπών,
τὴν
μὲν
ὁμοίαν
αὐτοῖς
|
ἀπονέμει |
κληρονομίαν,
καὶ
τὴν
ὁμοίαν
ὀνομάσιαν |
| [103] |
διαδεξαμένου,
λαβόντος
τὴν
ἐξουσίαν
τὴν
|
ἀπονεμηθεῖσαν |
αὐτῷ,
ᾧ
καὶ
Πιλάτος
χαριζόμενος |
| [141] |
πῶς
οἱ
ἀκάθαρτοι
καὶ
πάντα
|
ἀπονενοημένοι, |
ἐὰν
μὴ
θρηνήσωσι
καὶ
κόψωνται |
| [124] |
πεσόντος
πτῶσιν
μεγάλην
διὰ
τὸ
|
ἀποπλανῆσαι |
τὴν
Εὔαν.
Ἀλλ'
ἐπειδὴ
οὐ |
| [54] |
αὐτοῦ,
τὸ
τῷ
αἵματι
αὐτοῦ
|
ἀποπλύνειν |
μέλλειν
τοὺς
πιστεύοντας
αὐτῷ
ἐδήλου. |
| [40] |
μιᾶς
μέν,
ἐν
ᾗ
ὡς
|
ἀποπομπαῖον |
αὐτὸν
παρεπέμψαντο
οἱ
πρεσβύτεροι
τοῦ |
| [40] |
κελευσθέντες
γίνεσθαι,
ὧν
ὁ
εἷς
|
ἀποπομπαῖος |
ἐγίνετο,
ὁ
δὲ
ἕτερος
εἰς |
| [120] |
τὸν
δὲ
τοῦ
θεοῦ
λόγον
|
ἀποπτύοντες. |
Φησὶ
γοῦν
καὶ
ἐν
τῷ |
| [32] |
ἄνδρες
κατ'
ἰδίαν,
ἀσαφῆ
καὶ
|
ἄπορα |
ἐδόκουν
λέγειν·
νῦν
δὲ
διὰ |
| [19] |
ὁ
Τρύφων·
Τοῦτό
ἐστιν
ὃ
|
ἀπορεῖν |
ἄξιόν
ἐστιν,
ὅτι
τοιαῦτα
ὑπομένοντες |
| [39] |
ὑμῶν·
ἀλλ'
ὅπως
μὴ
νομίσητε
|
ἀπορεῖν |
με
καὶ
μὴ
δύνασθαι
καὶ |
| [112] |
εἰργάζοντο;
Οὕτω
γὰρ
καὶ
τοῦ
|
ἀπορεῖν |
περὶ
ὧν
ἐποίησεν
ὁ
νομοθέτης |
| [113] |
δι'
ἣν
αἰτίαν
ἐποίησεν,
οὐκ
|
ἀπορεῖς, |
οὐδὲ
φιλοπευστεῖς·
τοιγαροῦν
λέληθέ
σε |
| [93] |
ὅπερ
ὑμῖν
συμβαίνει,
καὶ
ὑμεῖς
|
ἀπορεῖτε |
λόγων,
ὅταν
εὐτόνῳ
τινὶ
Χριστιανῷ |
| [87] |
καὶ
συνετώτατα
ἠρώτησας·
ἀληθῶς
γὰρ
|
ἀπόρημα |
δοκεῖ
εἶναι·
ἀλλ'
ἵνα
εἰδῇς |
| [55] |
ἄλλων
κρατύνῃς
καὶ
τοῦτο
τὸ
|
ἀπόρημα. |
Τὰ
νῦν
δὲ
ἤδη
ἀναλαβὼν |
| [57] |
ὁμολογεῖν
ἡμᾶς,
φαίνεται,
ὅτι
δὲ
|
ἀπορῆσαι |
ἄξιόν
ἐστι
περὶ
τοῦ
λεγομένου, |
| [57] |
μασώμενοι
βεβρώκασιν.
Ὥστε
οὐδὲ
ἐνταῦθα
|
ἀπορήσαιμεν |
ἂν
περὶ
οὐδενός,
εἰ
τροπολογίας |
| [68] |
τῶν
δώδεκα
φυλῶν,
ἴσως
ἂν
|
ἀπορίαν |
εἶχε
τὸ
πρᾶγμα·
ἐπειδὴ
δὲ |
| [65] |
χάριν
τοῦ
νομίζειν
δύνασθαι
εἰς
|
ἀπορίαν |
ἐμβάλλειν
τὸν
λόγον,
ἵν'
εἴπω |
| [89] |
ἀτίμως
οὕτως
σταυρωθῆναι
τὸν
Χριστόν,
|
ἀποροῦμεν· |
ἐπικατάρατος
γὰρ
ὁ
σταυρούμενος
ἐν |
| [75] |
Ἰακὼβ
καὶ
τῷ
Μωυσεῖ,
πῶς
|
ἀποροῦμεν |
καὶ
ἀπιστοῦμεν
κατὰ
τὴν
τοῦ |
| [10] |
ἐμέλησεν
ἐντυχεῖν
αὐτοῖς.
Ἐκεῖνο
δὲ
|
ἀποροῦμεν |
μάλιστα,
εἰ
ὑμεῖς,
εὐσεβεῖν
λέγοντες |
| [72] |
ὡς
ἀρνίον
ἄκακον
δηλοῦται·
ὧν
|
ἀπορούμενοι |
ἐπὶ
τὸ
βλασφημεῖν
χωροῦσι.
Καὶ |
| [86] |
καὶ
τὸ
φύλλον
αὐτοῦ
οὐκ
|
ἀπορρυήσεσθαι, |
φησὶν
εἶναι
τὸν
δίκαιον.
Καὶ |
| [10] |
ἀνθρώπους
καὶ
μετὰ
τὴν
εἰλαπίνην
|
ἀποσβεννύντες |
τοὺς
λύχνους
ἀθέσμοις
μίξεσιν
ἐγκυλιόμεθα, |
| [116] |
πάντες,
ἐξ
ὧν
καὶ
πάλιν
|
ἀποσπᾷ |
ἡμᾶς
Ἰησοῦς
ὁ
υἱὸς
τοῦ |
| [113] |
τὴν
Χαναὰν
ἐπὶ
τὴν
γῆν
|
ἀποσταλέντα, |
Ἰησοῦν
Μωυσῆς
ἐκάλεσε.
Τοῦτο
σὺ |
| [76] |
καὶ
γενησομένους
ἀνθρώπους,
καὶ
τοὺς
|
ἀποστάντας |
τῆς
βουλῆς
αὐτοῦ
ὁμοίως
ἀνθρώπους |
| [79] |
βλάσφημοι·
ἀγγέλους
γὰρ
πονηρευσαμένους
καὶ
|
ἀποστάντας |
τοῦ
θεοῦ
λέγεις.
Κἀγὼ
ἐνδοτικώτερον |
| [121] |
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
αὐτοῦ
ἀδίκως
|
ἀποστάντας, |
τοὺς
δὲ
ἰδίους
ἀναπαύσει,
ἀποδιδοὺς |
| [78] |
καὶ
προσκυνήσαντες
τῷ
Χριστῷ
φαίνονται
|
ἀποστάντες |
τῆς
σκυλευσάσης
αὐτοὺς
δυνάμεως
ἐκείνης, |
| [110] |
παρέσται,
ὅταν
καὶ
ὁ
τῆς
|
ἀποστασίας |
ἄνθρωπος,
ὁ
καὶ
εἰς
τὸν |
| [114] |
ὄρος
Σιών;
Ὅτι
Ἰερουσαλὴμ
βιβλίον
|
ἀποστασίου |
ἔδωκα
ἔμπροσθεν
ὑμῶν.
~Ἀλλὰ
Ζαχαρίᾳ, |
| [79] |
οἱ
λόγοι
οὗτοι·
Οὐαὶ
τέκνα
|
ἀποστάται, |
τάδε
λέγει
κύριος·
ἐποιήσατε
βουλὴν |
| [103] |
τῇ
Ἰουδαίων
καὶ
Σύρων
φωνῇ
|
ἀποστάτης |
ἐστί,
τὸ
δὲ
νὰς
ὄνομα |
| [125] |
γραφὴν
ἀξιῶν
προσκυνεῖσθαι
ὡς
θεός,
|
ἀποστάτης |
τῆς
τοῦ
θεοῦ
γνώμης
γεγενημένος. |
| [58] |
μετ'
αὐτοῦ.
Καὶ
εἶπεν
αὐτῷ·
|
Ἀπόςτειλόν |
με·
ἀνέβη
γὰρ
ὁ
ὄρθρος. |
| [75] |
Λέγει
γὰρ
ἐκεῖ
ὁ
Ἠσαίας·
|
Ἀπόστειλόν |
με.
Καὶ
ὅτι
προφήτης
ἰσχυρὸς |
| [58] |
δὲ
εἶπεν·
Οὐ
μή
σε
|
ἀποστείλω, |
ἂν
μή
με
εὐλογήσῃς.
Εἶπε |
| [15] |
ἀδικίας,
διάλυε
στραγγαλιὰς
βιαίων
συναλλαγμάτων,
|
ἀπόστελλε |
τεθραυσμένους
ἐν
ἀφέσει
καὶ
πᾶσαν |
| [75] |
οἱ
ἀγγέλλειν
τὰ
παρ'
αὐτοῦ
|
ἀποστελλόμενοι |
προφῆται,
ἐν
τῷ
Ἠσαίᾳ
δεδήλωται. |
| [75] |
τῷ
λαῷ
τούτῳ·
ἰδοὺ
ἐγὼ
|
ἀποστέλλω |
τὸν
ἄγγελόν
μου
πρὸ
προσώπου |
| [102] |
Θεός
μου
εἶ
σύ,
μὴ
|
ἀποστῇς |
ἀπ'
ἐμοῦ,
διδάσκοντος
ἅμα
ὅτι |
| [98] |
θεός
μου
εἶ
σύ.
Μὴ
|
ἀποστῇς |
ἀπ'
ἐμοῦ,
ὅτι
θλίψις
ἐγγύς, |
| [22] |
σωτηρίου
ἐπιφανείας
ὑμῶν
οὐκ
ἐπιβλέψομαι.
|
Ἀπόστησον |
ἀπ'
ἐμοῦ
πλῆθος
ᾠδῶν
σου |
| [118] |
τὸ
ἔλεός
μου
οὐ
μὴ
|
ἀποστήσω |
ἀπ'
αὐτοῦ,
καθὼς
ἐποίησα
ἀπὸ |
| [13] |
σωτηρίαν
τὴν
παρὰ
τοῦ
θεοῦ.
|
Ἀπόστητε, |
ἀπόστητε,
ἀπόστητε,
ἐξέλθετε
ἐκεῖθεν
καὶ |
| [13] |
τὴν
παρὰ
τοῦ
θεοῦ.
Ἀπόστητε,
|
ἀπόστητε, |
ἀπόστητε,
ἐξέλθετε
ἐκεῖθεν
καὶ
ἀκαθάρτου |
| [13] |
παρὰ
τοῦ
θεοῦ.
Ἀπόστητε,
ἀπόστητε,
|
ἀπόστητε, |
ἐξέλθετε
ἐκεῖθεν
καὶ
ἀκαθάρτου
μὴ |
| [88] |
ἐπιπτῆναι
ἐπ'
αὐτὸν
ἔγραψαν
οἱ
|
ἀπόστολοι |
αὐτοῦ
τούτου
τοῦ
Χριστοῦ
ἡμῶν. |
| [75] |
Ὅτι
δὲ
καὶ
ἄγγελοι
καὶ
|
ἀπόστολοι |
τοῦ
θεοῦ
λέγονται
οἱ
ἀγγέλλειν |
| [76] |
ἐδύνατο,
μέχρις
αὐτὸς
ἔπεισε
τοὺς
|
ἀποστόλους |
ἐν
ταῖς
γραφαῖς
ταῦτα
κεκηρύχθαι |
| [109] |
ἐπολιτεύοντο,
ἀκούσαντα
τὸν
ἀπὸ
τῶν
|
ἀποστόλων |
αὐτοῦ
ἀπὸ
Ἰερουσαλὴμ
κηρυχθέντα
καὶ |
| [104] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
|
ἀποστόλων |
αὐτοῦ
γέγραπται
γενόμενον.
Καὶ
ὅτι |
| [101] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
|
ἀποστόλων |
αὐτοῦ
γέγραπται·
Υἱὸν
θεοῦ
ἑαυτὸν |
| [102] |
ὡς
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
|
ἀποστόλων |
αὐτοῦ
δεδήλωται,
ὅπως
καὶ
τὸ |
| [100] |
αὐτὸν
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
|
ἀποστόλων |
αὐτοῦ
ἔχοντες
καὶ
υἱὸν
αὐτὸν |
| [103] |
ἀπομνημονεύμασιν,
ἅ
φημι
ὑπὸ
τῶν
|
ἀποστόλων |
αὐτοῦ
καὶ
τῶν
ἐκείνοις
παρακολουθησάντων |
| [106] |
γέγραπται
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
|
ἀποστόλων |
αὐτοῦ.
οἱ
ἀπὸ
Ἀρραβίας
μάγοι, |
| [103] |
σε·
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
|
ἀποστόλων |
γέγραπται
προσελθὼν
αὐτῷ
καὶ
πειράζων |
| [106] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
|
ἀποστόλων |
δηλοῦται
γεγενημένον,
τὰ
λείποντα
τοῦ |
| [106] |
μετωνομακέναι
αὐτὸν
Πέτρον
ἕνα
τῶν
|
ἀποστόλων, |
καὶ
γεγράφθαι
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασιν |
| [42] |
Ἠσαίας
ὡς
ἀπὸ
προσώπου
τῶν
|
ἀποστόλων, |
λεγόντων
τῷ
Χριστῷ
ὅτι
οὐχὶ |
| [106] |
τῶν
ἀδελφῶν
αὐτοῦ
ἔστη,
τῶν
|
ἀποστόλων, |
οἵτινες,
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι
αὐτὸν |
| [110] |
Ἰερουσαλὴμ
διὰ
τῶν
τοῦ
Ἰησοῦ
|
ἀποστόλων |
τὴν
θεοσέβειαν
ἐπιγνόντες,
ἐπὶ
τὸν |
| [114] |
τῶν
λόγων
τῶν
διὰ
τῶν
|
ἀποστόλων |
τοῦ
ἀκρογωνιαίου
λίθου
καὶ
τοῦ |
| [81] |
ᾧ
ὄνομα
Ἰωάννης,
εἷς
τῶν
|
ἀποστόλων |
τοῦ
Χριστοῦ,
ἐν
ἀποκαλύψει
γενομένῃ |
| [119] |
θεοῦ,
τῇ
διά
τε
τῶν
|
ἀποστόλων |
τοῦ
Χριστοῦ
λαληθείσῃ
πάλιν
καὶ |
| [42] |
τοῦ
ἀρχιερέως
παραδεδόσθαι
τῶν
δώδεκα
|
ἀποστόλων |
τῶν
ἐξαφθέντων
ἀπὸ
τῆς
δυνάμεως |
| [14] |
τοῦ
στόματός
μου·
οὐ
μὴ
|
ἀποστραφῇ, |
ἕως
ἂν
συντελεσθῇ
πάντα
ὅσα |
| [14] |
ἐκ
τοῦ
οὐρανοῦ
καὶ
οὐκ
|
ἀποστραφήσεται, |
ἕως
ἂν
μεθύσῃ
τὴν
γῆν |
| [105] |
αἰτῶμεν
τὸν
θεόν,
τὸν
δυνάμενον
|
ἀποστρέψαι |
πάντα
ἀναιδῆ
πονηρὸν
ἄγγελον
μὴ |
| [56] |
δὲ
μή,
ἵνα
γνῶ.
Καὶ
|
ἀποστρέψαντες |
οἱ
ἄνδρες
ἐκεῖθεν
ἦλθον
εἰς |
| [83] |
ἀλλ'
ὁ
θεὸς
ἦν
ὁ
|
ἀποστρέψας |
ἀπ'
αὐτοῦ
κλαίοντος
καὶ
ὀδυρομένου |
| [27] |
γὰρ
Ἠσαίου
οὕτως
εἴρηται·
Ἐὰν
|
ἀποστρέψῃς |
τὸν
πόδα
σου
ἀπὸ
τῶν |
| [126] |
ῥῆμα;
Εἰς
τὸν
καιρὸν
τοῦτον
|
ἀποστρέψω |
εἰς
ὥρας,
καὶ
ἔσται
τῇ |
| [58] |
πάσῃ
ᾗ
ἂν
πορευθῇς,
καὶ
|
ἀποστρέψω |
σε
εἰς
τὴν
γῆν
ταύτην, |
| [119] |
αὐτοῦ
καὶ
θυγατέρων,
καὶ
εἶπεν·
|
Ἀποστρέψω |
τὸ
πρόσωπόν
μου
ἀπ'
αὐτῶν, |
| [74] |
κακὰ
ταῦτα.
Ἐγὼ
δὲ
ἀποστροφῇ
|
ἀποστρέψω |
τὸ
πρόσωπόν
μου
ἀπ'
αὐτῶν |
| [74] |
ἐκείνῃ.
Καὶ
καταλείψω
αὐτοὺς
καὶ
|
ἀποστρέψω |
τὸ
πρόσωπόν
μου
ἀπ'
αὐτῶν· |
| [74] |
τὰ
κακὰ
ταῦτα.
Ἐγὼ
δὲ
|
ἀποστροφῇ |
ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου
ἀπ' |
| [107] |
καρδιῶν
ἀληθινῆς
μετανοίας
αὐτῶν
καὶ
|
ἀποταγῆς |
τῆς
πρὸς
ἀδικίαν
ἐκήρυξαν,
πιστεύσαντες |
| [2] |
μαθήματα,
οὐκ
ἠνειχόμην
εἰς
μακρὰν
|
ἀποτιθέμενος. |
Ἐν
ἀμηχανίᾳ
δέ
μου
ὄντος |
| [128] |
βουλῇ
αὐτοῦ,
ἀλλ'
οὐ
κατὰ
|
ἀποτομήν, |
ὡς
ἀπομεριζομένης
τῆς
τοῦ
πατρὸς |
| [61] |
προβάλλοντες,
λόγον
γεννῶμεν,
οὐ
κατὰ
|
ἀποτομήν, |
ὡς
ἐλαττωθῆναι
τὸν
ἐν
ἡμῖν |
| [39] |
τὴν
συνάφειαν
ὧν
ἐποιούμην
λόγων
|
ἀποτρέχω. |
~Τὸ
μυστήριον
οὖν
τοῦ
προβάτου, |
| [2] |
Ἐδυσφόρουν
οὖν,
ὡς
τὸ
εἰκός,
|
ἀποτυχὼν |
τῆς
ἐλπίδος,
καὶ
μᾶλλον
ᾗ |
| [23] |
ἀνενδεῆ
καὶ
δίκαιον
καὶ
ἀγαθὸν
|
ἀποφαίνειν |
ἔστιν.
Ἐπεὶ
εἰ
μὴ
ταῦτα |
| [64] |
κρίσιν
θεοῦ
δέδοικα,
οὐ
φθάνω
|
ἀποφαίνεσθαι |
περὶ
οὐδενὸς
τῶν
ἀπὸ
τοῦ |
| [56] |
ποιητὴν
τῶν
ὅλων
εἶναι
θεὸν
|
ἀποφαίνῃ. |
Κἀγώ·
Ἐπίστασθε
οὖν,
ἔφην,
ὅτι |
| [47] |
ὡς
ὁμοςπλάγχνοις
καὶ
ἀδελφοῖς,
δεῖν
|
ἀποφαίνομαι. |
Ἐὰν
δὲ
οἱ
ἀπὸ
τοῦ |
| [49] |
μηδὲ
Ἠλίαν
ἐληλυθέναι
οὐδὲ
τοῦτον
|
ἀποφαίνομαι |
εἶναι.
Κἀγὼ
πάλιν
ἐπυθόμην
αὐτοῦ· |
| [47] |
τοῦ
βίου
οὐ
σωθήσεσθαι
ὁμοίως
|
ἀποφαίνομαι, |
καὶ
μάλιστα
τοὺς
ἐν
ταῖς |
| [47] |
μὴ
μεταγνόντας,
οὐδ'
ὅλως
σωθήσεσθαι
|
ἀποφαίνομαι. |
Καὶ
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ
σπέρματος |
| [48] |
ἄνθρωπον
δὲ
ἐξ
ἀνθρώπων
γενόμενον
|
ἀποφαινόμενοι· |
οἷς
οὐ
συντίθεμαι,
οὐδ'
ἂν |
| [44] |
ἐν
τῷ
Ἰεζεκιὴλ
περὶ
τούτου
|
ἀποφαινόμενος |
ὁ
θεὸς
εἶπεν·
Ἐὰν
Νῶε |
| [47] |
τῶν
λόγων
καὶ
σὺ
ἔπραττες,
|
ἀποφαινόμενος |
οὐ
σωθήσεσθαί
με
ἐὰν
μὴ |
| [137] |
εὐαρέστων
τῷ
θεῷ
ὡς
ὁ
|
ἁπτόμενος |
κόρης
τοῦ
θεοῦ,
πολὺ
μᾶλλον |
| [137] |
τὴν
προσευχήν.
Εἰ
γὰρ
ὁ
|
ἁπτόμενος |
τῶν
μὴ
εὐαρέστων
τῷ
θεῷ |
| [56] |
αὐτῶν
πεμφθέντες
ἐπὶ
τὴν
Σοδόμων
|
ἀπώλειαν, |
εἷς
δὲ
εὐαγγελιζόμενος
τῇ
Σάρρᾳ |
| [93] |
πονηρῶν
διαφθαρέντες
τὰς
φυσικὰς
ἐννοίας
|
ἀπώλεσαν, |
μᾶλλον
δὲ
ἔσβεσαν
ἢ
ἐπεσχημένας |
| [107] |
ἦλθε
καὶ
ὑπὸ
νύκτα
αὐτοῦ
|
ἀπώλετο· |
κἀγὼ
οὐ
φείσομαι
ὑπὲρ
Νινευΐ, |
| [110] |
Ἠσαίας·
Ἰδοὺ
ὡς
ὁ
δίκαιος
|
ἀπώλετο, |
καὶ
οὐδεὶς
ἐκδέχεται
τῇ
καρδίᾳ· |
| [16] |
λέγων·
Ἴδετε
ὡς
ὁ
δίκαιος
|
ἀπώλετο, |
καὶ
οὐδεὶς
κατανοεῖ.
Ἀπὸ
γὰρ |
| [31] |
καὶ
ἀπετυμπανίσθη
τὸ
θηρίον,
καὶ
|
ἀπώλετο |
τὸ
σῶμα
αὐτοῦ
καὶ
ἐδόθη |
| [111] |
ἐν
Αἰγύπτῳ
δὲ
σωθέντας,
ὅτε
|
ἀπώλλυντο |
τὰ
πρωτότοκα
τῶν
Αἰγυπτίων,
τὸ |
| [21] |
ἐποίησαν,
καὶ
τὰ
προστάγματά
μου
|
ἀπώσαντο, |
καὶ
τὰ
σάββατά
μου
ἐβεβήλουν, |
| [22] |
οὐκ
ἔχων
φέγγος
αὐτῆς;
Μεμίσηκα,
|
ἀπῶσμαι |
τὰς
ἑορτὰς
ὑμῶν,
καὶ
οὐ |
| [5] |
Οὕτως
δοκεῖ
ὀρθῶς
ἔχειν.
Οὐκ
|
ἄρα |
ἀθάνατοι.
Οὔ,
ἐπειδὴ
καὶ
ὁ |
| [123] |
τῷ
Ἠσαίᾳ,
ὠσὶν
ἀκούοντες
εἰ
|
ἄρα |
ἀκούετε,
περὶ
τοῦ
Χριστοῦ
λέγων |
| [3] |
τοιοῦτον;
Οὐδαμῶς,
ἔφην.
Οὐκ
ὀρθῶς
|
ἄρα |
ἀπεκρίθης
ἐμοί,
ἔφη
ἐκεῖνος·
αἱ |
| [85] |
οὐδὲν
τῶν
δαιμονίων·
ἀλλ'
εἰ
|
ἄρα |
ἐξορκίζοι
τις
ὑμῶν
κατὰ
τοῦ |
| [4] |
τῇ
ἄλλῃ
ἀρετῇ
πάσῃ.
Οὐκ
|
ἄρα, |
ἔφη,
διὰ
τὸ
συγγενὲς
ὁρᾷ |
| [27] |
πάντες
γὰρ
ἐξέκλιναν,
βοᾷ,
πάντες
|
ἄρα |
ἠχρειώθησαν·
οὐκ
ἔστιν
ὁ
συνίων, |
| [6] |
αὐτὴν
ὁ
θεὸς
βούλεται.
οὕτως
|
ἄρα |
καὶ
οὐ
μεθέξει
ποτέ,
ὅταν |
| [112] |
εἰς
αὐτὸν
ἀποβλέποντες.
Ὁ
ὄφις
|
ἄρα |
νοηθήσεται
σεσωκέναι
τὸν
λαὸν
τότε, |
| [67] |
αὐτὸν
καὶ
Χριστὸν
γεγενῆσθαι,
εἰ
|
ἄρα |
οὗτος
ἀποδειχθείη
ὤν.
Καὶ
ὁ |
| [4] |
τι;
Οὐ
νομίζω.
Οὐδὲ
ταύταις
|
ἄρα |
ὄφελός
τι
τῆς
κολάσεως,
ὡς |
| [3] |
σκοπήσων
τὰ
περὶ
αὐτούς,
εἰ
|
ἄρα |
φανήσονταί
ποθεν.
Σὺ
δὲ
τί |
| [4] |
ἐν
πᾶσίν
εἰσιν,
ἀπεκρινάμην.
Ὄψονται
|
ἄρα, |
φησί,
καὶ
ἵπποι
καὶ
ὄνοι |
| [4] |
οὐδένα,
ἦν
δ'
ἐγώ.
Ὄψονται
|
ἄρα, |
φησί,
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον |
| [56] |
Τί
ὅτι
ἐγέλασε
Σάρρα
λέγουσα·
|
Ἆρά |
γε
ἀληθῶς
τέξομαι;
Ἐγὼ
δὲ |
| [126] |
Τί
ὅτι
ἐγέλασε
Σάρρα
λέγουσα·
|
Ἆρά |
γε
τέξομαι;
Ἐγὼ
δὲ
γεγήρακα. |
| [5] |
καὶ
κολάζεσθαι
ὁ
θεὸς
θέλῃ.
|
Ἆρα |
τοιοῦτόν
ἐστιν
ὃ
λέγεις,
οἷον |
| [127] |
διὰ
Δαυεὶδ
ὅτε
λέλεκται
οὕτως·
|
Ἄρατε |
πύλας
οἱ
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ |
| [85] |
γὰρ
τὴν
προφητείαν
τὴν
λέγουσαν·
|
Ἄρατε |
πύλας,
οἱ
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ |
| [36] |
τὸ
πρόσωπον
τοῦ
θεοῦ
Ἰακώβ.
|
Ἄρατε |
πύλας,
οἱ
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ |
| [36] |
κραταιὸς
καὶ
δυνατὸς
ἐν
πολέμῳ.
|
Ἄρατε |
πύλας
οἱ
ἄρχοντες
ὑμῶν,
καὶ |
| [23] |
Ὁρᾶτε
ὅτι
τὰ
στοιχεῖα
οὐκ
|
ἀργεῖ |
οὐδὲ
σαββατίζει.
Μείνατε
ὡς
γεγένησθε. |
| [1] |
ἔφην.
Ὁ
δέ·
Ἐδιδάχθην
ἐν
|
Ἄργει, |
φησίν,
ὑπὸ
Κορίνθου
τοῦ
Σωκρατικοῦ |
| [12] |
παντὸς
ἐθέλει,
καὶ
ὑμεῖς
μίαν
|
ἀργοῦντες |
ἡμέραν
εὐσεβεῖν
δοκεῖτε,
μὴ
νοοῦντες |
| [10] |
τῶν
ἀλλογενῶν
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀργυρωνήτων |
διέσταλται.
Ταύτης
οὖν
τῆς
διαθήκης |
| [113] |
ὁ
Χριστὸς
ἡμῶν,
συλλογίζῃ
οὐκ
|
ἀργῶς |
οὐδ'
ὡς
ἔτυχεν
ἐκείνῳ
τεθεῖσθαι |
| [65] |
Δώσουσι
τῷ
θεῷ
δόξαν,
τὰς
|
ἀρετὰς |
αὐτοῦ
ἐν
ταῖς
νήσοις
ἀναγγελοῦσι. |
| [65] |
οὐ
μὴ
δώσω
οὐδὲ
τὰς
|
ἀρετάς |
μου.
Κἀγώ·
Εἰ
μὲν
ἁπλῶς |
| [65] |
οὐ
μὴ
δώσω
οὐδὲ
τὰς
|
ἀρετάς |
μου
τοῖς
γλυπτοῖς.
Τὰ
ἀπ' |
| [4] |
καθηράμενος
δικαιοσύνῃ
καὶ
τῇ
ἄλλῃ
|
ἀρετῇ |
πάσῃ.
Οὐκ
ἄρα,
ἔφη,
διὰ |
| [109] |
εἰς
δρέπανα,
καὶ
οὐ
μὴ
|
ἄρῃ |
ἔθνος
ἐπ'
ἔθνος
μάχαιραν,
καὶ |
| [27] |
ἅγια
τοῦ
θεοῦ
σου,
οὐκ
|
ἄρῃς |
τὸν
πόδα
σου
ἐπ'
ἔργον |
| [52] |
γῆς
καὶ
τῶν
ἱερῶν
σκευῶν
|
ἀρθέντων, |
μὴ
παύσασθαι
ἐξ
ὑμῶν
προφήτην, |
| [31] |
ἐξουσία
αἰώνιος,
ἥτις
οὐ
μὴ
|
ἀρθῇ, |
καὶ
ἡ
βασιλεία
αὐτοῦ
οὐ |
| [128] |
τοῦ
ἡλίου
φῶς
ὀνόματι
μόνον
|
ἀριθμεῖται, |
ἀλλὰ
καὶ
ἀριθμῷ
ἕτερόν
τί |
| [129] |
γινόμενα,
μνημονεύσω
τὰ
ἐξ
αἰῶνος
|
ἀριθμῆσαι. |
Κύριος
ἔκτισέ
με
ἀρχὴν
ὁδῶν |
| [61] |
γινόμενα,
μνημονεύσω
τὰ
ἐξ
αἰῶνος
|
ἀριθμῆσαι. |
Κύριος
ἔκτισέ
με
ἀρχὴν
ὁδῶν |
| [32] |
καιρῶν,
δύο
μόνους
καιροὺς
λέγεσθαι
|
ἀριθμήσωμεν. |
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πάντα
ἃ |
| [3] |
καὶ
θεόν,
ὡς
μουσικὴν
καὶ
|
ἀριθμητικὴν |
καὶ
ἀστρονομίαν
ἤ
τι
τοιοῦτον; |
| [131] |
ὅτι
Ἔστησεν
ὅρια
ἐθνῶν
κατὰ
|
ἀριθμὸν |
ἀγγέλων
θεοῦ.
Ἀλλ'
ἐπεὶ
καὶ |
| [46] |
γόνυ
τῇ
Βάαλ,
ἑπτακισχιλίους
τὸν
|
ἀριθμὸν |
ὄντας
εἶπε,
καὶ
ἐν
τῷ |
| [42] |
δῆμος
καὶ
ἐκκλησία,
πολλοὶ
τὸν
|
ἀριθμὸν |
ὄντες
ἄνθρωποι,
ὡς
ἓν
ὄντες |
| [41] |
τῶν
πασῶν
ἡμερῶν,
κατὰ
τὸν
|
ἀριθμὸν |
πάλιν
τῶν
πασῶν
ἡμερῶν
τῆς |
| [62] |
Ὡς
εἷς
ἐξ
ἡμῶν,
καὶ
|
ἀριθμὸν |
τῶν
ἀλλήλοις
συνόντων,
καὶ
τὸ |
| [46] |
ἀλλ'
ἐπὶ
Ἠλίου
ὀνομάζων
τὸν
|
ἀριθμὸν |
τῶν
μὴ
καμψάντων
γόνυ
τῇ |
| [129] |
εἷς
ἐξ
ἡμῶν,
καὶ
αὐτὸς
|
ἀριθμοῦ |
δηλωτικόν
ἐστιν,
ἀλλ'
οὐ
τροπολογίαν |
| [42] |
τοῦ
σώματος
ἔστιν
ἰδεῖν·
πολλῶν
|
ἀριθμουμένων |
μελῶν
τὰ
σύμπαντα
ἓν
καλεῖται |
| [131] |
Ἀδάμ,
ἔστησεν
ὅρια
ἐθνῶν
κατὰ
|
ἀριθμοὺς |
υἱῶν
Ἰσραήλ·
καὶ
ἐγενήθη
μερὶς |
| [129] |
καὶ
τὸ
γεννώμενον
τοῦ
γεννῶντος
|
ἀριθμῷ |
ἕτερόν
ἐστι,
πᾶς
ὁστισοῦν
ὁμολογήσειε. |
| [128] |
ὀνόματι
μόνον
ἀριθμεῖται,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἀριθμῷ |
ἕτερόν
τί
ἐστι,
καὶ
ἐν |
| [56] |
τοῦ
τὰ
πάντα
ποιήσαντος
θεοῦ,
|
ἀριθμῷ |
λέγω
ἀλλὰ
οὐ
γνώμῃ·
οὐδὲν |
| [138] |
ὄντες
ὀκτώ,
σύμβολον
εἶχον
τῆς
|
ἀριθμῷ |
μὲν
ὀγδόης
ἡμέρας,
ἐν
ᾗ |
| [114] |
δὲ
ἡ
περιτομή,
ἥτις
δευτέρα
|
ἀριθμῷ, |
μετὰ
τὴν
ὑμετέραν
φανερωθεῖσα,
διὰ |
| [129] |
ἐκ
τοῦ
οὐρανοῦ,
δύο
ὄντας
|
ἀριθμῷ |
μηνύει
ὁ
λόγος
ὁ
προφητικός, |
| [62] |
ὧν
ἀναμφιλέκτως
πρός
τινα,
καὶ
|
ἀριθμῷ |
ὄντα
ἕτερον
καὶ
λογικὸν
ὑπάρχοντα, |
| [138] |
γυναικῶν
τῶν
υἱῶν
αὐτοῦ,
οἵτινες
|
ἀριθμῷ |
ὄντες
ὀκτώ,
σύμβολον
εἶχον
τῆς |
| [70] |
οἱ
βουλεύοντες;
Ποῦ
ἐστιν
ὁ
|
ἀριθμῶν |
τοὺς
τρεφομένους,
μικρὸν
καὶ
μέγαν |
| [13] |
τὰ
δεξιὰ
καὶ
εἰς
τὰ
|
ἀριςτερὰ |
ἐκπέτασον·
καὶ
τὸ
σπέρμα
σου |
| [107] |
δεξιᾶς
αὐτῶν
καὶ
ἀνὰ
μέσον
|
ἀριστερᾶς |
αὐτῶν,
καὶ
κτήνη
πολλά;
~Καὶ |
| [22] |
λέοντος,
καὶ
συναντήσῃ
αὐτῷ
ἡ
|
ἄρκος, |
καὶ
εἰσπηδήσῃ
εἰς
τὸν
οἶκον |
| [131] |
δυνάμεως
πολλῆς
πάνυ
καὶ
ἐνδόξων
|
ἁρμάτων, |
ἐπικλύσας
αὐτοῖς
τὴν
δι'
ὑμᾶς |
| [68] |
ἕλκειν
πρὸς
ἃ
νομίζουσι
δύνασθαι
|
ἁρμόζειν |
πράξεις
ἀνθρωπείους,
ταῦτα
οὐκ
εἰς |
| [67] |
ὡς
αἰώνιον
καὶ
παντὶ
γένει
|
ἁρμόζον |
καὶ
ἔνταλμα
καὶ
ἔργον
ὁ |
| [36] |
βούλει
ταύτας
ἀποδείξεις
ἐν
τῷ
|
ἁρμόζοντι |
τόπῳ,
ἔφην·
τὰ
νῦν
δὲ |
| [61] |
τῆς
γῆς,
ἤμην
παρ'
αὐτῷ
|
ἁρμόζουσα. |
Ἐγὼ
ἤμην
ᾗ
προσέχαιρε·
καθ' |
| [88] |
ἄλλων
ἁπάντων
ἀνθρώπων,
χρώμενος
τοῖς
|
ἁρμόζουσιν, |
ἑκάστῃ
αὐξήσει
τὸ
οἰκεῖον
ἀπένειμε, |
| [6] |
ἀλλ'
ὅταν
δέῃ
λυθῆναι
τὴν
|
ἁρμονίαν |
ταύτην,
καταλείπει
ἡ
ψυχὴ
τὸ |
| [19] |
ἐρήμῳ
μοσχοποιήσας.
Ὅθεν
ὁ
θεὸς
|
ἁρμοσάμενος |
πρὸς
τὸν
λαὸν
ἐκεῖνον
καὶ |
| [67] |
τὸ
σκληροκάρδιον
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
|
ἁρμοσάμενος, |
ὡς
καὶ
διὰ
τῶν
προφητῶν |
| [22] |
ταῖς
στρωμναῖς
αὐτῶν,
οἱ
ἐσθίοντες
|
ἄρνας |
ἐκ
ποιμνίων
καὶ
μοσχάρια
ἐκ |
| [50] |
αὐτοῦ,
καὶ
τῷ
βραχίονι
συνάξει
|
ἄρνας, |
καὶ
τὴν
ἐν
γαστρὶ
ἔχουσαν |
| [96] |
μήτε
ἐκείνων
μήτε
ὑμῶν,
ἀλλὰ
|
ἀρνεῖσθαι |
ἡμᾶς
τὸ
ὄνομα
τοῦ
Χριστοῦ |
| [48] |
μόνον
λέγειν
δίκαιον,
ἀλλὰ
μὴ
|
ἀρνεῖσθαι |
ὅτι
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Χριστός, |
| [71] |
εἰδέναι
ὑμᾶς
βούλομαι·
ἅς,
ἐπειδὴ
|
ἀρνεῖσθαι |
πάντας
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ
γένους |
| [131] |
ὑπὲρ
τοῦ
μηδὲ
μέχρι
φωνῆς
|
ἀρνεῖσθαι |
τὸν
Χριστόν,
δι'
οὗ
ἐκλήθημεν |
| [81] |
Τί
ἐστι;
Τότε
λύκοι
καὶ
|
ἄρνες |
ἅμα
βοσκηθήσονται,
καὶ
λέων
ὡς |
| [69] |
κατασκευάσματα
προσκυνοῦντες,
ὁ
λόγος
προέλεγεν
|
ἀρνηθῆναι |
αὐτὰ
καὶ
ἐλπίζειν
ἐπὶ
τοῦτον |
| [47] |
μεταβάντας
ἐπὶ
τὴν
ἔννομον
πολιτείαν,
|
ἀρνησαμένους |
ὅτι
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Χριστός, |
| [121] |
πάντα
πάσχειν
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
|
ἀρνήσασθαι |
αὐτὸν
ἰδεῖν
ἔστι.
Πυρωδέστερος
γὰρ |
| [78] |
Συροφοινίκῃ
λεγομένῃ,
οὐδ'
ὑμῶν
τινες
|
ἀρνήσασθαι |
δύνανται.
Ὥστε
καλὸν
ἂν
εἴη |
| [49] |
ὅτι
ἔπεσεν
ὁ
Ἀμαλὴκ
οὐκ
|
ἀρνήσεσθε. |
Εἰ
δὲ
ἐν
τῇ
ἐνδόξῳ |
| [72] |
σφαγὴν
ἀγόμενος,
καὶ
ἐνθάδε
ὡς
|
ἀρνίον |
ἄκακον
δηλοῦται·
ὧν
ἀπορούμενοι
ἐπὶ |
| [72] |
λεχθέντων
ταῦτα
περιέκοψαν·
Ἐγὼ
ὡς
|
ἀρνίον |
φερόμενον
τοῦ
θύεσθαι.
Ἐπ'
ἐμὲ |
| [88] |
ἔργα
εἰργάζετο)
ἐν
ἀνθρώποις
ὤν,
|
ἄροτρα |
καὶ
ζυγά,
διὰ
τούτων
καὶ |
| [109] |
συγκόψουσι
τὰς
μαχαίρας
αὐτῶν
εἰς
|
ἄροτρα |
καὶ
τὰς
ζιβύνας
αὐτῶν
εἰς |
| [110] |
ὄργανα
ἕκαστος,
τὰς
μαχαίρας
εἰς
|
ἄροτρα |
καὶ
τὰς
ζιβύνας
εἰς
γεωργικά, |
| [132] |
ὑπὸ
τῶν
περὶ
Ἀζωτίους
πολεμίων
|
ἁρπαγείσης |
καὶ
πληγῆς
αὐτοῖς
γεγενημένης
φοβερᾶς |
| [35] |
προβάτων,
ἔσωθεν
δέ
εἰσι
λύκοι
|
ἅρπαγες. |
Καί·
Ἀναστήσονται
πολλοὶ
ψευδόχριστοι
καὶ |
| [35] |
προβάτων,
ἔσωθεν
δέ
εἰσι
λύκοι
|
ἅρπαγες. |
Καί·
Ἔσονται
σχίσματα
καὶ
αἱρέσεις. |
| [133] |
τὸν
ἀμπελῶνά
μου,
καὶ
ἡ
|
ἁρπαγὴ |
τοῦ
πτωχοῦ
ἐν
τοῖς
οἴκοις |
| [51] |
τῶν
οὐρανῶν
βιάζεται,
καὶ
βιασταὶ
|
ἁρπάζουσιν |
αὐτήν.
Καὶ
εἰ
θέλετε
δέξασθαι, |
| [98] |
τὸ
στόμα
αὐτῶν
ὡς
λέων
|
ἁρπάζων |
καὶ
ὠρυόμενος·
ὡσεὶ
ὕδωρ
ἐξεχύθη |
| [102] |
τὸ
στόμα
αὐτῶν,
ὡς
λέων
|
ἁρπάζων |
καὶ
ὠρυόμενος.
Ὡσεὶ
ὕδωρ
ἐξεχύθη |
| [103] |
τὸ
στόμα
αὐτῶν
ὡς
λέων
|
ἁρπάζων |
καὶ
ὠρυόμενος·
ὡσεὶ
ὕδωρ
ἐξεχύθη |
| [22] |
οἱ
ἐπιλανθανόμενοι
τοῦ
θεοῦ,
μήποτε
|
ἁρπάσῃ, |
καὶ
οὐ
μὴ
ᾖ
ὁ |
| [78] |
τοῦ
νῦν
τόπος
καλούμενος
ἐν
|
Ἀρραβίᾳ |
Ῥαμᾶ)
κλαυθμὸς
ἔμελλεν
τὸν
τόπον |
| [103] |
οὗ
εἰρήκεισαν
αὐτῷ
οἱ
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
ἐλθόντες
μάγοι·
μὴ
ἐπιστάμενος
τὴν |
| [78] |
Ῥαμᾶ,
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπὸ
τῆς
|
Ἀρραβίας |
(ἔστι
γὰρ
καὶ
μέχρι
τοῦ |
| [34] |
αὐτῷ
ἐκ
τοῦ
χρυσίου
τῆς
|
Ἀρραβίας, |
καὶ
προσεύξονται
διὰ
παντὸς
περὶ |
| [106] |
τῶν
ἀποστόλων
αὐτοῦ.
οἱ
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
μάγοι,
ἐκ
τούτου
ἐπιγνόντες,
παρεγένοντο |
| [78] |
ἐτεθείκει,
ὅπου
ἐλθόντες
οἱ
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
μάγοι
εὗρον
αὐτόν.
Ὅτι
δὲ |
| [78] |
ἐλθόντων
πρὸς
αὐτὸν
τῶν
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
μάγων,
καὶ
εἰπόντων
ἐξ
ἀστέρος |
| [102] |
ὡς
προέφην,
παρὰ
τῶν
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
μάγων
μαθὼν
Ἡρώδης
ὁ
βασιλεὺς |
| [88] |
πρὸς
ὑμᾶς
γεγονέναι
ὑπὸ
τῶν
|
Ἀρραβίας |
μάγων,
οἵτινες
ἅμα
τῷ
γεννηθῆναι |
| [78] |
ἐπανελθόντων
πρὸς
αὐτὸν
τῶν
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
μάγων,
ὡς
ἠξίωσεν
αὐτοὺς
ποιῆσαι, |
| [78] |
τὸν
λαόν
μου.
Τῶν
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
οὖν
μάγων
ἐλθόντων
εἰς
Βηθλεὲμ |
| [77] |
τῷ
γεννηθῆναι
αὐτὸν
μάγοι
ἀπὸ
|
Ἀρραβίας |
παραγενόμενοι
προσεκύνησαν
αὐτῷ,
πρότερον
ἐλθόντες |
| [78] |
καλεῖ.
Ὅτι
δὲ
Δαμασκὸς
τῆς
|
Ἀρραβικῆς |
γῆς
ἦν
καὶ
ἔστιν,
εἰ |
| [34] |
καὶ
νῆσοι
δῶρα
προσάξουσι,
βασιλεῖς
|
Ἀρράβων |
καὶ
Σαββᾶ
δῶρα
προσάξουσι,
καὶ |
| [119] |
πολλῶν
ἐθνῶν
θήσειν
ἐπηγγείλατο,
οὐκ
|
Ἀρράβων |
οὐδ'
Αἰγυπτίων
οὐδ'
Ἰδουμαίων
λέγων· |
| [23] |
ἕτερον
καὶ
ἕτερον
ὁρῶμεν
γεγενημένον
|
ἄρρενος |
καὶ
θηλείας,
διὰ
δὲ
τοῦτο |
| [127] |
ἀνθρώπων
εἶδε
τὸν
πατέρα
καὶ
|
ἄρρητον |
κύριον
τῶν
πάντων
ἁπλῶς
καὶ |
| [127] |
ἢ
ἀναβεβηκέναι
ποθέν.
Ὁ
γὰρ
|
ἄρρητος |
πατὴρ
καὶ
κύριος
τῶν
πάντων |
| [126] |
τοῦ
μόνου
καὶ
ἀγεννήτου
καὶ
|
ἀρρήτου |
θεοῦ
υἱόν.
Εἴρηται
γάρ
που |
| [18] |
φέρειν,
ὡς
καὶ
μέχρι
τῶν
|
ἀρρήτων, |
θανάτου
καὶ
τιμωριῶν,
εὐχόμενοι
ἐλεηθῆναι |
| [62] |
κατ'
εἰκόνα
θεοῦ
ἐποίησεν
αὐτόν·
|
ἄρσεν |
καὶ
θῆλυ
ἐποίησεν
αὐτούς.
Καὶ |
| [85] |
τὸν
πόνον
τῶν
ὠδίνων,
ἐξέτεκεν
|
ἄρσεν. |
Τίς
ἤκουσε
τοιοῦτον,
καὶ
τίς |
| [88] |
ἔστιν
ἰδεῖν
καὶ
θηλείας
καὶ
|
ἄρσενας, |
χαρίσματα
ἀπὸ
τοῦ
πνεύματος
τοῦ |
| [130] |
μὴ
ἀπεμνημόνευσα
πρότερον,
εἴποιμ'
ἂν
|
ἄρτι· |
εἰσὶ
δὲ
εἰρημένοι
ὑπὸ
τοῦ |
| [57] |
ἡ
γραφὴ
οὕτω
λέγει,
ὅτι
|
ἄρτον |
ἀγγέλων
ἔφαγον)
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι |
| [72] |
Δεῦτε,
ἐμβάλωμεν
ξύλον
εἰς
τὸν
|
ἄρτον |
αὐτοῦ
καὶ
ἐκτρίψωμεν
αὐτὸν
ἐκ |
| [14] |
δῷ
σπέρμα
τῷ
σπείραντι
καὶ
|
ἄρτον |
εἰς
βρῶσιν,
οὕτως
ἔσται
τὸ |
| [131] |
δύνοντι
φωτὶ
χρῆσθαι
ἔχητε·
οἷς
|
ἄρτον |
εἰς
τροφὴν
ἴδιον
ἀγγέλων
οὐρανίων, |
| [81] |
ἄχυρα,
ὄφις
δὲ
γῆν
ὡς
|
ἄρτον. |
Οὐκ
ἀδικήσουσιν
οὐδὲ
λυμανοῦνται
ἐπὶ |
| [15] |
γογγυσμοῦ,
καὶ
διδῷς
πεινῶντι
τὸν
|
ἄρτον |
σου
ἐκ
ψυχῆς,
καὶ
ψυχὴν |
| [15] |
ἄδικον
διάσπα.
Διάθρυπτε
πεινῶντι
τὸν
|
ἄρτον |
σου
καὶ
πτωχοὺς
ἀστέγους
εἰσάγαγε |
| [12] |
ὑμῖν
προσετάγη·
καὶ
ἐὰν
ἄζυμον
|
ἄρτον |
φάγητε,
πεπληρωκέναι
τὸ
θέλημα
τοῦ |
| [70] |
ἐν
ὑψηλῷ
σπηλαίῳ
πέτρας
ἰσχυρᾶς.
|
Ἄρτος |
δοθήσεται
αὐτῷ,
καὶ
τὸ
ὕδωρ |
| [117] |
ἔστιν
ἐπὶ
τῇ
εὐχαριστίᾳ
τοῦ
|
ἄρτου |
καὶ
τοῦ
ποτηρίου,
τὰς
ἐν |
| [70] |
ταύτῃ
τῇ
προφητείᾳ
περὶ
τοῦ
|
ἄρτου, |
ὃν
παρέδωκεν
ἡμῖν
ὁ
ἡμέτερος |
| [41] |
αὐτῷ
θυσιῶν,
τοῦτ'
ἔστι
τοῦ
|
ἄρτου |
τῆς
εὐχαριστίας
καὶ
τοῦ
ποτηρίου |
| [41] |
προσφέρεσθαι
παραδοθεῖσα,
τύπος
ἦν
τοῦ
|
ἄρτου |
τῆς
εὐχαριστίας,
ὃν
εἰς
ἀνάμνησιν |
| [49] |
φρίσσει
καὶ
πᾶσαι
ἁπλῶς
αἱ
|
ἀρχαὶ |
καὶ
ἐξουσίαι
τῆς
γῆς.
~Καὶ |
| [22] |
ὠνομασμένοι
ἐπὶ
τοῖς
ἀρχηγοῖς
ἀπετρύγησαν
|
ἀρχὰς |
ἐθνῶν·
εἰσῆλθον
ἑαυτοῖς
οἶκος
Ἰσραήλ. |
| [131] |
ὄνομα
αὐτοῦ,
καὶ
πάσας
τὰς
|
ἀρχὰς |
καὶ
τὰς
βασιλείας
ὁμοίως
ὑφορᾶσθαι |
| [121] |
τῷ
ὀνόματι
καὶ
πάσας
τὰς
|
ἀρχὰς |
καὶ
τὰς
βασιλείας
τούτου
τὸ |
| [41] |
γεγόναμεν,
ἠλευθερωκέναι
ἡμᾶς,
καὶ
τὰς
|
ἀρχὰς |
καὶ
τὰς
ἐξουσίας
καταλελυκέναι
τελείαν |
| [2] |
τοῦ
λόγου.
Ἐγώ
τε
κατ'
|
ἀρχὰς |
οὕτω
ποθῶν
καὶ
αὐτὸς
συμβαλεῖν |
| [103] |
σταυρωθῆναι
ἐλθεῖν.
Ἡρώδου
δὲ
τὸν
|
Ἀρχέλαον |
διαδεξαμένου,
λαβόντος
τὴν
ἐξουσίαν
τὴν |
| [103] |
ἐν
Βηθλεὲμ
παιδία
Ἡρώδης
καὶ
|
Ἀρχέλαος |
αὐτὸν
διεδέξατο·
καὶ
οὗτος
ἐτελεύτα |
| [62] |
ἡμετέραν
καὶ
καθ'
ὁμοίωσιν·
καὶ
|
ἀρχέτωσαν |
τῶν
ἰχθύων
τῆς
θαλάσσης
καὶ |
| [65] |
Ὑμνήσατε
τῷ
θεῷ
ὕμνον
καινόν·
|
ἀρχὴ |
αὐτοῦ
ἀπ'
ἄκρου
τῆς
γῆς· |
| [19] |
καὶ
τοῦ
κυρίου
προπεμψάντων.
Νῶε,
|
ἀρχὴ |
γένους
ἄλλου,
ἅμα
τοῖς
τέκνοις |
| [111] |
οὗ
καὶ
τὸ
ὄνομα
πᾶσα
|
ἀρχὴ |
δέδιεν,
ὠδίνουσα
ὅτι
δι'
αὐτοῦ |
| [32] |
ἐχθρῶν
σου.
Μετὰ
σοῦ
ἡ
|
ἀρχὴ |
ἐν
ἡμέρᾳ
τῆς
δυνάμεώς
σου· |
| [129] |
λόγος
εἰρηκέναι
τὸν
θεὸν
ἐν
|
ἀρχῇ· |
Ἰδοὺ
Ἀδὰμ
γέγονεν
ὡς
εἷς |
| [138] |
πρωτότοκος
πάσης
κτίσεως
ὤν,
καὶ
|
ἀρχὴ |
πάλιν
ἄλλου
γένους
γέγονε,
τοῦ |
| [62] |
τοῦ
Σολομῶνος
ἐδήλωσεν,
ὅτι
καὶ
|
ἀρχὴ |
πρὸ
πάντων
τῶν
ποιημάτων
τοῦτ' |
| [129] |
τοῦ
αἰῶνος
ἐθεμελίωσέ
με,
ἐν
|
ἀρχῇ, |
πρὸ
τοῦ
τὴν
γῆν
ποιῆσαι |
| [61] |
τοῦ
αἰῶνος
ἐθεμελίωσέ
με
ἐν
|
ἀρχῇ, |
πρὸ
τοῦ
τὴν
γῆν
ποιῆσαι |
| [35] |
τῶν
φιλοσοφεῖν
νομιζόντων,
ὡς
ἐν
|
ἀρχῇ |
προεῖπον,
ἀπὸ
τοῦ
πατρὸς
τοῦ |
| [79] |
ἐληλύθει.
Καὶ
ὑπὸ
Μωυσέως
ἐν
|
ἀρχῇ |
τῆς
Γενέσεως
ὄφιν
πλανήσαντα
τὴν |
| [90] |
λαὸς
ἐγίνετο,
ἀλλ'
ὅτι,
ἐν
|
ἀρχῇ |
τῆς
μάχης
τοῦ
ὀνόματος
τοῦ |
| [137] |
δύσχρηστος
ἡμῖν
ἐστιν·
ἐμοῦ
ἐν
|
ἀρχῇ |
τῆς
ὁμιλίας
καὶ
εἰπόντος
ὅπερ |
| [86] |
ταύτην
ἔχων
μετὰ
χεῖρας
ἐν
|
ἀρχῇ |
τοῦ
λαοῦ
διέτεμε
τὴν
θάλασσαν, |
| [47] |
μὴ
ταῦτα
φυλάξωσιν,
ὁποῖον
ἐν
|
ἀρχῇ |
τῶν
λόγων
καὶ
σὺ
ἔπραττες, |
| [35] |
ἄλλοι
ἄλλῳ
ὀνόματι,
ἀπὸ
τοῦ
|
ἀρχηγέτου |
τῆς
γνώμης
ἕκαστος
ὀνομαζόμενος,
ὃν |
| [79] |
ὄνειδος,
ὅτι
εἰσὶν
ἐν
Τάνει
|
ἀρχηγοὶ |
ἄγγελοι
πονηροί.
Μάτην
κοπιάσουσι
πρὸς |
| [22] |
Σαμαρείας.
Οἱ
ὠνομασμένοι
ἐπὶ
τοῖς
|
ἀρχηγοῖς |
ἀπετρύγησαν
ἀρχὰς
ἐθνῶν·
εἰσῆλθον
ἑαυτοῖς |
| [27] |
ἔγνωσαν.
Ὥστε
ὃν
τρόπον
τὴν
|
ἀρχὴν |
διὰ
τὰς
κακίας
ὑμῶν
ταῦτα |
| [67] |
τῶν
ὅσα
ἀποδείκνυσιν
ὁ
λόγος
|
ἀρχὴν |
διαταγῆς
εἰληφέναι
διὰ
Μωυσέως,
σώζονται |
| [84] |
πάντα
ζῶα
λόγῳ
θεοῦ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἐγεννήθη.
Ὑμεῖς
δὲ
καὶ
ἐν |
| [100] |
ἀπὸ
τοῦ
ὄφεως
παρακοὴ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἔλαβε,
διὰ
ταύτης
τῆς
ὁδοῦ |
| [52] |
προφήτης
οὔτε
ἄρχων,
ἐξ
ὅτου
|
ἀρχὴν |
ἔλαβε,
μέχρις
οὗ
οὗτος
Ἰησοῦς |
| [112] |
ἡ
παράβασις
καὶ
παρακοὴ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἔλαβεν,
ἔπειθε
τὸν
λαὸν
ἐλπίζειν. |
| [22] |
λαμβάνει,
οὔτε
ὡς
ἐνδεὴς
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἐνετείλατο
ποιεῖν,
ἀλλὰ
διὰ
τὰς |
| [66] |
ἀναλαβὼν
τὸν
λόγον,
ὁπόθεν
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἐπεπαύμην
ἀποδεικνύων
ὅτι
ἐκ
παρθένου |
| [112] |
προεῖπον,
κατηράσατο
ὁ
θεὸς
τὴν
|
ἀρχήν, |
καὶ
ἀνελεῖ
διὰ
τῆς
μεγάλης |
| [102] |
οὐκ
ἠδύνατο
ὁ
θεὸς
τὴν
|
ἀρχὴν |
καὶ
τὸν
ὄφιν
ἐξᾶραι
τοῦ |
| [113] |
ἔχοντας
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
Ἀβραὰμ
|
ἀρχὴν |
λαβοῦσαν
περιτομὴν
ὁ
θεὸς
διὰ |
| [46] |
ἐντολὴν
ἔλαβε
φυλάσσειν,
πλὴν
τὴν
|
ἀρχὴν |
λαβούσης
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
τῆς
περιτομῆς, |
| [31] |
ἡ
κρίσις
ἐκάθισε,
καὶ
τὴν
|
ἀρχὴν |
μεταστήσουσι
τοῦ
ἀφανίσαι
καὶ
τοῦ |
| [129] |
αἰῶνος
ἀριθμῆσαι.
Κύριος
ἔκτισέ
με
|
ἀρχὴν |
ὁδῶν
αὐτοῦ
εἰς
ἔργα
αὐτοῦ. |
| [61] |
αἰῶνος
ἀριθμῆσαι.
Κύριος
ἔκτισέ
με
|
ἀρχὴν |
ὁδῶν
αὐτοῦ
εἰς
ἔργα
αὐτοῦ. |
| [45] |
οἰκονομίας
ταύτης
ὁ
πονηρευσάμενος
τὴν
|
ἀρχὴν |
ὄφις
καὶ
οἱ
ἐξομοιωθέντες
αὐτῷ |
| [61] |
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
δώσω,
ὅτι
|
ἀρχὴν |
πρὸ
πάντων
τῶν
κτισμάτων
ὁ |
| [91] |
ὁπότε
καὶ
κατηρᾶσθαι
αὐτὸν
τὴν
|
ἀρχὴν |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
δηλοῖ,
καὶ |
| [31] |
τὰ
λοιπὰ
θηρία
μετεστάθη
τῆς
|
ἀρχῆς |
αὐτῶν,
καὶ
χρόνος
ζωῆς
τοῖς |
| [22] |
τοῦτο
νῦν
αἰχμάλωτοι
ἔσονται
ἀπὸ
|
ἀρχῆς |
δυναστῶν
τῶν
ἀποικιζομένων,
καὶ
μεταστραφήσεται |
| [65] |
μου
τοῖς
γλυπτοῖς.
Τὰ
ἀπ'
|
ἀρχῆς |
ἰδοὺ
ἥκει,
καινὰ
ἃ
ἐγὼ |
| [91] |
μηνῶν,
καὶ
ἀπὸ
κορυφῆς
ὀρέων
|
ἀρχῆς, |
καὶ
ἀπὸ
κορυφῆς
βουνῶν,
καὶ |
| [120] |
Σίμωνι,
ὃν
θεὸν
ὑπεράνω
πάσης
|
ἀρχῆς |
καὶ
ἐξουσίας
καὶ
δυνάμεως
εἶναι |
| [135] |
χώρα
αὐτῶν,
ὡς
τὸ
ἀπ'
|
ἀρχῆς, |
μαντειῶν
καὶ
κληδονισμῶν·
οὕτω
καὶ |
| [25] |
σου.
Ἐγενόμεθα
ὡς
τὸ
ἀπ'
|
ἀρχῆς, |
ὅτε
οὐκ
ἦρξας
ἡμῶν,
οὐδὲ |
| [5] |
γινόμενον
ἑκάστης
ἡμέρας
μὴ
ἀπ'
|
ἀρχῆς |
τινος
ἡγεῖσθαι
γεγονέναι;
Εἰ
δὲ |
| [25] |
πατὴρ
ἡμῶν,
ῥῦσαι
ἡμᾶς·
ἀπ'
|
ἀρχῆς |
τὸ
ὄνομά
σου
ἐφ'
ἡμᾶς |
| [46] |
καὶ
μήτε
ἀδικεῖν
μήτε
ἀσεβεῖν
|
ἄρχησθε. |
Καὶ
γὰρ
τὸ
κόκκινον
βάμμα |
| [116] |
τοῦ
λόγου
τῆς
κλήσεως
αὐτοῦ,
|
ἀρχιερατικὸν |
τὸ
ἀληθινὸν
γένος
ἐσμὲν
τοῦ |
| [86] |
Ῥάβδος
ἡ
Ἀαρὼν
βλαστὸν
κομίσασα
|
ἀρχιερέα |
αὐτὸν
ἀπέδειξε.
Ῥάβδον
ἐκ
ῥίζης |
| [33] |
θεὸς
διὰ
τὴν
ἀπιστίαν
ὑμῶν
|
ἀρχιερέα |
αὐτὸν
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδὲκ |
| [116] |
ἡμᾶς
τοὺς
ἐπὶ
τὸν
Χριστὸν
|
ἀρχιερέα |
τοῦτον
τὸν
σταυρωθέντα
πιστεύοντας
γεγενῆσθαι· |
| [52] |
τῷ
γένει
ὑμῶν
ὄντα
λέγετε
|
ἀρχιερέα, |
ὥστε,
καὶ
τότε
ὄντος
ὑμῖν |
| [27] |
διδάσκοντες.
Ἐπεί,
εἴπατέ
μοι,
τοὺς
|
ἀρχιερεῖς |
ἁμαρτάνειν
τοῖς
σάββασι
προσφέροντας
τὰς |
| [29] |
ταῖς
ἄλλαις
ἁπάσαις,
καὶ
οἱ
|
ἀρχιερεῖς |
τὰς
προσφορὰς
καθὰ
καὶ
ταῖς |
| [117] |
τὴν
γῆν
καὶ
βλασφημεῖσθαι
οἱ
|
ἀρχιερεῖς |
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
καὶ
διδάσκαλοι |
| [42] |
κώδωνας
ἐξῆφθαι
τοῦ
ποδήρους
τοῦ
|
ἀρχιερέως |
παραδεδόσθαι
τῶν
δώδεκα
ἀποστόλων
τῶν |
| [61] |
κύριος
καὶ
λόγος,
ποτὲ
δὲ
|
ἀρχιστράτηγον |
ἑαυτὸν
λέγει,
ἐν
ἀνθρώπου
μορφῇ |
| [62] |
ὑπεναντίων;
Καὶ
εἶπεν
αὐτῷ·
Ἐγὼ
|
ἀρχιστράτηγος |
δυνάμεως
κυρίου,
νῦν
παραγέγονα.
Καὶ |
| [34] |
καὶ
ἄγγελος
καὶ
ἄνθρωπος
καὶ
|
ἀρχιστράτηγος |
καὶ
λίθος
καὶ
παιδίον
γεννώμενον |
| [62] |
σῷ
οἰκέτῃ;
Καὶ
λέγει
ὁ
|
ἀρχιστράτηγος |
κυρίου
πρὸς
Ἰησοῦν·
Λῦσαι
τὰ |
| [137] |
ἐπισκώψητέ
ποτε,
ὁποῖα
διδάσκουσιν
οἱ
|
ἀρχισυνάγωγοι |
ὑμῶν,
μετὰ
τὴν
προσευχήν.
Εἰ |
| [14] |
Ἰδοῦ
μαρτύριον
αὐτὸν
ἔθνεσι
δέδωκα,
|
ἄρχοντα |
καὶ
προστάσσοντα
ἔθνεσιν.
Ἔθνη,
ἃ |
| [38] |
οἱ
υἱοί
σου·
καταστήσεις
αὐτοὺς
|
ἄρχοντας |
ἐπὶ
πᾶσαν
τὴν
γῆν.
Μνησθήσομαι |
| [36] |
οὐρανοῖς
ταχθέντες
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
|
ἄρχοντες |
ἀνοῖξαι
τὰς
πύλας
τῶν
οὐρανῶν, |
| [36] |
Ἐπειδὴ
γὰρ
οἱ
ἐν
οὐρανῷ
|
ἄρχοντες |
ἑώρων
ἀειδῆ
καὶ
ἄτιμον
τὸ |
| [37] |
κάθηται
ἐπὶ
θρόνου
ἁγίου
αὐτοῦ.
|
Ἄρχοντες |
λαῶν
συνήχθησαν
μετὰ
τοῦ
θεοῦ |
| [73] |
τι
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
οἱ
|
ἄρχοντες |
τοῦ
λαοῦ,
θεὸς
δύναται
ἐπίστασθαι· |
| [127] |
λέλεκται
οὕτως·
Ἄρατε
πύλας
οἱ
|
ἄρχοντες |
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε
πύλαι
αἰώνιοι, |
| [85] |
τὴν
λέγουσαν·
Ἄρατε
πύλας,
οἱ
|
ἄρχοντες |
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε,
πύλαι
αἰώνιοι, |
| [36] |
θεοῦ
Ἰακώβ.
Ἄρατε
πύλας,
οἱ
|
ἄρχοντες |
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε,
πύλαι
αἰώνιοι, |
| [36] |
ἐν
πολέμῳ.
Ἄρατε
πύλας
οἱ
|
ἄρχοντες |
ὑμῶν,
καὶ
ἐπάρθητε,
πύλαι
αἰώνιοι, |
| [82] |
ὀνειδίζει
ὁ
θεὸς
λέγων·
Οἱ
|
ἄρχοντες |
ὑμῶν
κοινωνοὶ
κλεπτῶν,
φιλοῦντες
δῶρα, |
| [133] |
πρεσβυτέρων
τοῦ
λαοῦ
καὶ
τῶν
|
ἀρχόντων |
αὐτοῦ·
ὑμεῖς
δὲ
τί
ἐνεπυρίσατε |
| [39] |
ἵνα
μὴ
διώκησθε
ὑπὸ
τῶν
|
ἀρχόντων, |
οἳ
οὐ
παύσονται
ἀπὸ
τῆς |
| [124] |
ἀποθνήσκετε,
καὶ
ὡς
εἷς
τῶν
|
ἀρχόντων |
πίπτετε.
Ἀνάστα,
ὁ
θεός,
κρῖνον |
| [124] |
ἀποθνήσκετε,
καὶ
ὡς
εἷς
τῶν
|
ἀρχόντων |
πίπτετε·
ἵνα
δηλώσῃ
καὶ
τὴν |
| [124] |
τὴν
πτῶσιν
τοῦ
ἑνὸς
τῶν
|
ἀρχόντων, |
τοῦτ'
ἔστι
τοῦ
κεκλημένου
ἐκείνου |
| [82] |
τις.
Οὐδὲ
γὰρ
ὁμοίως
τοῖς
|
ἄρχουσι |
τοῦ
λαοῦ
τοῦ
ὑμετέρου
θέλομεν |
| [7] |
τούτοις
πλεῖστον
ὠφεληθῆναι
καὶ
περὶ
|
ἀρχῶν |
καὶ
περὶ
τέλους
καὶ
ὧν |
| [120] |
ἐν
τῷ
Ἰούδᾳ·
Οὐκ
ἐκλείψει
|
ἄρχων |
ἐξ
Ἰούδα
καὶ
ἡγούμενος
ἐκ |
| [52] |
τίς
ἐγερεῖ
αὐτόν;
Οὐκ
ἐκλείψει
|
ἄρχων |
ἐξ
Ἰούδα
καὶ
ἡγούμενος
ἐκ |
| [52] |
ὑμῶν
ἐπαύσατο
οὔτε
προφήτης
οὔτε
|
ἄρχων, |
ἐξ
ὅτου
ἀρχὴν
ἔλαβε,
μέχρις |
| [52] |
ὃς
κύριος
καὶ
ἡγούμενος
καὶ
|
ἄρχων |
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
ἦν.
Τὸ |
| [136] |
βουλὴν
πονηρὰν
καθ'
ἑαυτῶν,
εἰπόντες·
|
Ἄρωμεν |
τὸν
δίκαιον,
ὅτι
δύσχρηστος
ἡμῖν |
| [137] |
ὡς
ἐξηγήσαντο
οἱ
ἑβδομήκοντα
ἐπήνεγκα·
|
Ἄρωμεν |
τὸν
δίκαιον,
ὅτι
δύσχρηστος
ἡμῖν |
| [71] |
κεκηρυγμένος
ἀποδείκνυται,
εἰδέναι
ὑμᾶς
βούλομαι·
|
ἅς, |
ἐπειδὴ
ἀρνεῖσθαι
πάντας
τοὺς
ἀπὸ |
| [55] |
προσκυνοῦντας
ἐπίσταμαι,
ἀλλὰ
τοιαύτας
πρὸς
|
ἃς |
ἀντειπεῖν
μὲν
οὐδεὶς
δυνήσεται.
Ξέναι |
| [36] |
βούλει,
ὦ
Τρύφων,
ἐλεύσομαι
πρὸς
|
ἃς |
βούλει
ταύτας
ἀποδείξεις
ἐν
τῷ |
| [68] |
ὡς
ὑπεσχόμην,
ἀποδείξω
ψεύδεσθαι
αὐτούς.
|
Ἃς |
δ'
ἂν
λέγωμεν
αὐτοῖς
γραφάς, |
| [139] |
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
Ἰάφεθ
αὐτάς,
|
ἃς |
διακατέσχον
παρὰ
τῶν
τοῦ
Χαναὰν |
| [73] |
ἔφην,
μοι
νομίζεσθε
μηδὲ
ἀκηκοέναι
|
ἃς |
εἶπον
περικεκοφέναι
αὐτοὺς
γραφάς.
Ὑπὲρ |
| [84] |
ἐν
τούτοις
παραγράφειν
τὰς
ἐξηγήσεις,
|
ἃς |
ἐξηγήσαντο
οἱ
πρεσβύτεροι
ὑμῶν
παρὰ |
| [7] |
γε
καὶ
διὰ
τὰς
δυνάμεις,
|
ἃς |
ἐπετέλουν,
πιστεύεσθαι
δίκαιοι
ἦσαν,
ἐπειδὴ |
| [74] |
ἐκείνῃ,
διὰ
πάσας
τὰς
κακίας
|
ἃς |
ἐποίησαν,
ὅτι
ἐπέστρεψαν
ἐπὶ
θεοὺς |
| [86] |
ἡμᾶς
βεβαπτισμένους
ταῖς
βαρυτάταις
ἁμαρτίαις,
|
ἃς |
ἐπράξαμεν,
διὰ
τοῦ
σταυρωθῆναι
ἐπὶ |
| [89] |
καὶ
ὅτι
πᾶσαι
αἱ
γραφαί,
|
ἃς |
ἔφης,
εἰς
αὐτὸν
εἴρηνται,
ὁμολογοῦμεν· |
| [84] |
γυναῖκες
ποιοῦσι
πλὴν
τῶν
στειρῶν,
|
ἃς |
καὶ
αὐτὰς
βουληθεὶς
ὁ
θεὸς |
| [68] |
καὶ
προσκυνητὸν
καὶ
θεὸν
ἀποδεικνύουσιν,
|
ἃς |
καὶ
προανιστόρησα
ὑμῖν,
ταύτας
εἰς |
| [87] |
δυνάμεων
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
ἁγίου,
|
ἃς |
καταριθμεῖ
ὁ
λόγος
διὰ
Ἠσαίου, |
| [115] |
κακῶν
πράξεων
εἴτε
φαύλων
ἐξηγήσεων,
|
ἃς |
παραποιοῦντες
ἐξηγεῖσθε,
λόγον
δώσετε.
Ὃ |
| [117] |
διὰ
τοῦ
ὀνόματος
τούτου
θυσίας,
|
ἃς |
παρέδωκεν
Ἰησοῦς
ὁ
Χριστὸς
γίνεσθαι, |
| [53] |
ἦν.
Οὗτοι
γὰρ
ὡς
πῶλος
|
ἀσαγὴς |
καὶ
ζυγὸν
ἐπὶ
αὐχένα
μὴ |
| [53] |
τῶν
ἐθνῶν
σύμβολον
ἦν
ὁ
|
ἀσαγὴς |
πῶλος,
οὕτως
καὶ
τῶν
ἀπὸ |
| [74] |
Ἄισατε
τῷ
κυρίῳ
ᾆσμα
καινόν,
|
ᾄσατε |
τῷ
κυρίῳ
πᾶσα
ἡ
γῆ. |
| [73] |
Ἄισατε
τῷ
κυρίῳ
ᾆσμα
καινόν,
|
ᾄσατε |
τῷ
κυρίῳ
πᾶσα
ἡ
γῆ. |
| [32] |
καὶ
οἱ
ἄνδρες
κατ'
ἰδίαν,
|
ἀσαφῆ |
καὶ
ἄπορα
ἐδόκουν
λέγειν·
νῦν |
| [120] |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
καταδίκην
τοῦ
|
ἀσβέστου |
πυρὸς
σὺν
τοῖς
ὁμοίοις
ἀπειθέσι |
| [49] |
τὸ
δὲ
ἄχυρον
κατακαύσει
πυρὶ
|
ἀσβέστῳ. |
Καὶ
τοῦτον
αὐτὸν
τὸν
προφήτην |
| [46] |
θεὸν
καὶ
μήτε
ἀδικεῖν
μήτε
|
ἀσεβεῖν |
ἄρχησθε.
Καὶ
γὰρ
τὸ
κόκκινον |
| [80] |
Χριστιανούς,
ὄντας
δὲ
ἀθέους
καὶ
|
ἀσεβεῖς |
αἱρεσιώτας,
ὅτι
κατὰ
πάντα
βλάσφημα |
| [35] |
κοινωνοῦμεν,
οἱ
γνωρίζοντες
ἀθέους
καὶ
|
ἀσεβεῖς |
καὶ
ἀδίκους
καὶ
ἀνόμους
αὐτοὺς |
| [92] |
εἰδωλολατροῦντες
καὶ
ἀμνημονοῦντες
τοῦ
θεοῦ
|
ἀσεβεῖς |
καὶ
ἄθεοι
γένησθε,
ὡς
ἀεὶ |
| [70] |
ἄνομοι·
ἄνομοι,
λήψεται
τρόμος
τοὺς
|
ἀσεβεῖς. |
Τίς
ἀναγγελεῖ
ὑμῖν
τὸν
τόπον |
| [133] |
τὸ
σίκερα,
οἱ
δικαιοῦντες
τὸν
|
ἀσεβῆ |
ἕνεκεν
δώρων,
καὶ
τὸ
δίκαιον |
| [47] |
ὡς
ἁμαρτωλὸν
καὶ
ἄδικον
καὶ
|
ἀσεβῆ |
ἐπίσταται.
Διὸ
καὶ
ὁ
ἡμέτερος |
| [115] |
ἐπιλαμβάνεσθε
καὶ
κατασκευάζειν
αὐτὸ
ὡς
|
ἀσέβημα |
καὶ
ἀδίκημα
σπουδάζετε,
ἵνα
τῇ |
| [14] |
ἂν
ἐγγίζῃ
ὑμῖν.
Ἀπολιπέτω
ὁ
|
ἀσεβὴς |
τὰς
ὁδοὺς
αὐτοῦ
καὶ
ἀνὴρ |
| [56] |
εἶπεν·
Μὴ
συναπολέσῃς
δίκαιον
μετὰ
|
ἀσεβοῦς, |
καὶ
τὰ
ἑξῆς·
οὐ
γὰρ |
| [61] |
Οἱ
δὲ
εἰς
ἐμὲ
ἁμαρτάνοντες
|
ἀσεβοῦσιν |
εἰς
τὰς
ἑαυτῶν
ψυχάς,
καὶ |
| [112] |
δέ,
ταῦτα
ταπεινῶς
ἐξηγούμενοι,
πολλὴν
|
ἀσθένειαν |
καταψηφίζεσθε
τοῦ
θεοῦ,
εἰ
ταῦτα |
| [134] |
τοῦ
σταυροῦ
κτησάμενος
αὐτούς·
Λείας
|
ἀσθενεῖς |
ἦσαν
οἱ
ὀφθαλμοί·
καὶ
γὰρ |
| [44] |
δὲ
ὑμεῖς,
σκληροκάρδιοι
μένοντες
ἢ
|
ἀσθενεῖς |
τὴν
γνώμην
διὰ
τὸν
ἀφωρισμένον |
| [47] |
Ἀλλ'
ἐὰν
αὐτοὶ
διὰ
τὸ
|
ἀσθενὲς |
τῆς
γνώμης
καὶ
τὰ
ὅσα |
| [52] |
γὰρ
Ἡρώδην,
ἀφ'
οὗ
ἔπαθεν,
|
Ἀσκαλωνίτην |
γεγονέναι
λέγοντες,
ὅμως
ἐν
τῷ |
| [69] |
μεμιμῆσθαι
νοῶ;
Ὅταν
δὲ
τὸν
|
Ἀσκληπιὸν |
νεκροὺς
ἀνεγείραντα
καὶ
τὰ
ἄλλα |
| [8] |
καὶ
αὐτοῦ
χάριν
τὰ
νῦν
|
ἀσκόπως |
ἀπόλλυσθε.
~Συγγνώμη
σοι,
ἔφην,
ὦ |
| [8] |
Πλάτωνος
ἢ
ἄλλου
του
φιλοσοφίαν,
|
ἀσκοῦντα |
καρτερίαν
καὶ
ἐγκράτειαν
καὶ
σωφροσύνην, |
| [74] |
γενόμενοι
δυνήσεσθε.
Ἄισατε
τῷ
κυρίῳ
|
ᾆσμα |
καινόν,
ᾄσατε
τῷ
κυρίῳ
πᾶσα |
| [73] |
δὲ
οὗτος·
Ἄισατε
τῷ
κυρίῳ
|
ᾆσμα |
καινόν,
ᾄσατε
τῷ
κυρίῳ
πᾶσα |
| [1] |
ἴδω
τινὰ
ἐν
τοιούτῳ
σχήματι,
|
ἀσμένως |
αὐτῷ
προσέρχομαι,
σέ
τε
κατὰ |
| [103] |
μηδὲν
ἀποκρινόμενος
ὁ
πάντας
ἐλέγχων
|
ἀσόφους |
τοὺς
παρ'
ὑμῖν
διδασκάλους,
προαγγελία |
| [27] |
ἀνεῳγμένος
ὁ
λάρυγξ
αὐτῶν,
ἰὸς
|
ἀσπίδων |
ὑπὸ
τὰ
χείλη
αὐτῶν,
σύντριμμα |
| [110] |
σὺν
τῷ
δικαιοτάτῳ
καὶ
μόνῳ
|
ἀσπίλῳ |
καὶ
ἀναμαρτήτῳ
Χριστῷ
ὅτι
ἀπὸ |
| [123] |
ἔσται
τρίτος
Ἰσραὴλ
ἐν
τοῖς
|
Ἀσσυρίοις |
καὶ
Αἰγυπτίοις,
εὐλογημένος
ἐν
τῇ |
| [123] |
ἐν
Αἰγύπτῳ
καὶ
ὁ
ἐν
|
Ἀσσυρίοις, |
καὶ
ἡ
κληρονομία
μου
Ἰςραήλ. |
| [103] |
εἰρήκει
οὕτως·
Καὶ
αὐτὸν
εἰς
|
Ἀσσυρίου |
ἀπήνεγκαν
ξένια
τῷ
βασιλεῖ.
Ἢ |
| [83] |
ὅτε
προσέπεμψεν
αὐτῷ
ὁ
βασιλεὺς
|
Ἀσσυρίων |
ἀπειλῶν,
καὶ
ἐσημάνθη
αὐτῷ
διὰ |
| [77] |
ὃν
ὁ
λόγος
καλεῖ
βασιλέα
|
Ἀσσυρίων |
διὰ
τὴν
ἄθεον
καὶ
ἄνομον |
| [77] |
καὶ
σκῦλα
Σαμαρείας
ἔναντι
βασιλέως
|
Ἀσσυρίων. |
Εἰ
γὰρ
μὴ
μετὰ
προσθήκης |
| [83] |
ἀνεῖλεν
ἐκ
τῆς
παρεμβολῆς
τῶν
|
Ἀσσυρίων |
εἰς
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
πέντε
χιλιάδας, |
| [66] |
Ἐφραῒμ
ἀπὸ
Ἰούδα
τὸν
βασιλέα
|
Ἀσσυρίων. |
Καὶ
ἐπέφερον·
Ὅτι
μὲν
οὖν |
| [43] |
καὶ
σκῦλα
Σαμαρείας
ἔναντι
βασιλέως
|
Ἀσσυρίων. |
Καὶ
καταληφθήσεται
ἡ
γῆ
ἣν |
| [66] |
τὰ
σκῦλα
Σαμαρείας
ἔναντι
βασιλέως
|
Ἀσσυρίων. |
Καὶ
καταληφθήσεται
ἡ
γῆ.
Σκληρῶς |
| [43] |
ἀπὸ
Ἰούδα,
τὸν
βασιλέα
τῶν
|
Ἀσσυρίων. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐν
τῷ |
| [77] |
τὰ
σκῦλα
Σαμαρείας
ἔναντι
βασιλέως
|
Ἀσσυρίων. |
Οὐ
γὰρ
ὡς
βούλεσθε
ἐξηγεῖσθαι |
| [77] |
ἢ
ἐν
Σαμαρείᾳ
ἔναντι
βασιλέως
|
Ἀσσυρίων. |
Πρὶν
ἢ
γὰρ
γνῶναι
τὸ |
| [83] |
οὕτως,
καὶ
ἀπεστράφη
ὁ
βασιλεὺς
|
Ἀσσυρίων |
τοῦ
μὴ
πολεμῆσαι
τὴν
Ἰερουσαλὴμ |
| [15] |
τὸν
ἄρτον
σου
καὶ
πτωχοὺς
|
ἀστέγους |
εἰσάγαγε
εἰς
τὸν
οἶκόν
σου· |
| [1] |
τοῦ
θεοῦ
ἔτι.
Καὶ
ὃς
|
ἀστεῖον |
ὑπομειδιάσας·
Σὺ
δὲ
πῶς,
ἔφη, |
| [78] |
Ἀρραβίας
μάγων,
καὶ
εἰπόντων
ἐξ
|
ἀστέρος |
τοῦ
ἐν
τῷ
οὐρανῷ
φανέντος |
| [106] |
οὐρανῷ
ἅμα
τῷ
γεννηθῆναι
αὐτὸν
|
ἀστέρος, |
ὡς
γέγραπται
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι |
| [85] |
τὴν
σελήνην
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
ἄστρα |
τὴν
αὐτὴν
ὁδὸν
ἀεὶ
καὶ |
| [67] |
ἄνευ
φόβου
καὶ
τρόμου
καὶ
|
ἀστραπῶν |
διαταγῆναι
αὐτοῖς
ἔφη,
καὶ
δεικνύουσαν |
| [126] |
καὶ
Ἰωσὴφ
καὶ
Ἰούδας
καὶ
|
ἄστρον |
διὰ
Μωυσέως,
καὶ
ἀνατολὴ
διὰ |
| [106] |
ἐξελθόντων
λαός.
καὶ
ὅτι
ὡς
|
ἄστρον |
ἔμελλεν
ἀνατέλλειν
αὐτὸς
διὰ
τοῦ |
| [106] |
Μωυσῆς
παρεδήλωσεν
οὕτως
εἰπών·
Ἀνατελεῖ
|
ἄστρον |
ἐξ
Ἰακὼβ
καὶ
ἡγούμενος
ἐξ |
| [22] |
σκηνὴν
τοῦ
Μολὸχ
καὶ
τὸ
|
ἄστρον |
τοῦ
θεοῦ
ὑμῶν
Ῥαφάν,
τοὺς |
| [2] |
δαί;
Ὡμίλησας,
ἔφη,
μουσικῇ
καὶ
|
ἀστρονομίᾳ |
καὶ
γεωμετρίᾳ;
Ἢ
δοκεῖς
κατόψεσθαί |
| [3] |
ὡς
μουσικὴν
καὶ
ἀριθμητικὴν
καὶ
|
ἀστρονομίαν |
ἤ
τι
τοιοῦτον;
Οὐδαμῶς,
ἔφην. |
| [32] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
ὅτι
Υἱοὶ
|
ἀσύνετοί |
ἐστε,
καὶ
τῷ
Διὰ
τοῦτο |
| [20] |
Ὥστε
δικαίως
ἀεὶ
βοᾷ·
Υἱοὶ
|
ἀσύνετοι, |
οὐκ
ἔστι
πίστις
ἐν
αὐτοῖς. |
| [134] |
τῷ
θεῷ
ἕπεσθαι
ἢ
τοῖς
|
ἀσυνέτοις |
καὶ
τυφλοῖς
διδασκάλοις
ὑμῶν,
οἵτινες |
| [27] |
Ὑμεῖς
δὲ
λαὸς
σκληροκάρδιος
καὶ
|
ἀσύνετος |
καὶ
τυφλὸς
καὶ
χωλὸς
καὶ |
| [92] |
θεὸς
ὑμᾶς
τοιούτους
μὴ
εἶναι
|
ἀσυνέτους |
καὶ
φιλαύτους
ἀεὶ
βούλεται,
ὅπως |
| [119] |
ἐπ'
οὐκ
ἔθνει,
ἐπ'
ἔθνει
|
ἀσυνέτῳ |
παροργιῶ
αὐτούς·
ὅτι
πῦρ
ἐκκέκαυται |
| [95] |
καὶ
μέχρις
ὅλου
σκληροκαρδίων
καὶ
|
ἀσυνέτων, |
ἐκζητηθήσεται;
~Καὶ
γὰρ
τὸ
εἰρημένον |
| [61] |
τὰ
ἄνω
νέφη
καὶ
ὡς
|
ἀσφαλεῖς |
ἐποίει
πηγὰς
ἀβύσσου,
ἡνίκα
ἰσχυρὰ |
| [8] |
αὐτοῦ
ταύτην
μόνην
εὕρισκον
φιλοσοφίαν
|
ἀσφαλῆ |
τε
καὶ
σύμφορον.
οὕτως
δὴ |
| [80] |
πρός
σε,
ὦ
ἄνθρωπε,
ὅτι
|
ἀσφαλὴς |
ἐν
πᾶσι
σπουδάζεις
εἶναι
ταῖς |
| [9] |
θορυβείτωσαν
οἱ
ἑταῖροί
σου
μηδὲ
|
ἀσχημονείτωσαν |
οὕτως,
ἀλλ'
εἰ
μὲν
βούλονται, |
| [20] |
καὶ
κρατύνειν,
οὐκ
ἐν
τούτῳ
|
ἀσχοληθήσομαι. |
ἀλλὰ
εἰ
καὶ
τὰ
λάχανα |
| [9] |
ἡσυχίας
ἀκροάσθωσαν,
εἰ
δὲ
καὶ
|
ἀσχολία |
τις
αὐτοῖς
ὑπέρτερος
ἐμποδών
ἐστιν, |
| [1] |
δώσειν
δίκην
(ἀπαθὲς
γὰρ
τὸ
|
ἀσώματον) |
οὔτε,
ἀθανάτου
αὐτῆς
ὑπαρχούσης,
δέονταί |
| [1] |
δέ
τινες,
ὑποστησάμενοι
ἀθάνατον
καὶ
|
ἀσώματον |
τὴν
ψυχήν,
οὔτε
κακόν
τι |
| [2] |
με
ᾕρει
σφόδρα
ἡ
τῶν
|
ἀσωμάτων |
νόησις,
καὶ
ἡ
θεωρία
τῶν |
| [7] |
ἀποδείξεως
πεποίηνται
τότε
τοὺς
λόγους,
|
ἅτε |
ἀνωτέρω
πάσης
ἀποδείξεως
ὄντες
ἀξιόπιστοι |
| [113] |
πρόσκαιρον
ἔδωκεν
αὐτοῖς
τὴν
κληρονομίαν,
|
ἅτε |
οὐ
Χριστὸς
ὁ
θεὸς
ὢν |
| [123] |
καὶ
οὐ
μὴ
προστεθῆτε
ἔτι
|
ἀτεκνωθῆναι |
ἀπ'
αὐτῶν.
Τί
οὖν;
φησὶν |
| [16] |
ἀθετεῖτε
καί,
ὅσον
ἐφ'
ὑμῖν,
|
ἀτιμάζετε, |
καταρώμενοι
ἐν
ταῖς
συναγωγαῖς
ὑμῶν |
| [78] |
ἀγωνίζεσθαι
τὰ
ὑμέτερα
διδάγματα
κρατύνειν,
|
ἀτιμάζοντας |
τὰ
τοῦ
θεοῦ.
Διὸ
καὶ |
| [13] |
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
|
ἄτιμον, |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν |
| [36] |
οὐρανῷ
ἄρχοντες
ἑώρων
ἀειδῆ
καὶ
|
ἄτιμον |
τὸ
εἶδος
καὶ
ἄδοξον
ἔχοντα |
| [85] |
ἡμέτερον
Χριστόν,
τὸν
ἀειδῆ
καὶ
|
ἄτιμον |
φανέντα,
ὡς
Ἠσαίας
ἔφη
καὶ |
| [32] |
δὲ
ὁ
ὑμέτερος
λεγόμενος
Χριστὸς
|
ἄτιμος |
καὶ
ἄδοξος
γέγονεν,
ὡς
καὶ |
| [14] |
τοῦ
Χριστοῦ,
ἐν
ᾗ
καὶ
|
ἄτιμος |
καὶ
ἀειδὴς
καὶ
θνητὸς
φανήσεσθαι |
| [49] |
μέν,
ἐν
ᾗ
παθητὸς
καὶ
|
ἄτιμος |
καὶ
ἀειδὴς
φανήσεται,
ἡ
δὲ |
| [100] |
παρθένου
σαρκοποιηθείς,
καὶ
ἄνθρωπος
ἀειδής,
|
ἄτιμος |
καὶ
παθητὸς
ὑπέμεινε
γενέσθαι.
Ὅθεν |
| [110] |
ᾗ
παθητὸς
καὶ
ἄδοξος
καὶ
|
ἄτιμος |
καὶ
σταυρούμενος
κεκήρυκται,
ἡ
δὲ |
| [121] |
φυλήν.
Εἰ
δὲ
ἐν
τῇ
|
ἀτίμῳ |
καὶ
ἀειδεῖ
καὶ
ἐξουθενημένῃ
πρώτῃ |
| [101] |
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
ἐξουδενωθεὶς
καὶ
|
ἀτιμωθεὶς |
ταῦτα
ἔπαθεν
ἅπερ
διεθήκατε
αὐτόν. |
| [40] |
τῶν
Ἰεροσολύμων
ἐπιγνωσθήσεσθε
αὐτόν,
τὸν
|
ἀτιμωθέντα |
ὑφ'
ὑμῶν,
καὶ
προσφορὰ
ἦν |
| [89] |
λαοῦ
ἀχθήσεται
εἰς
θάνατον
καὶ
|
ἀτιμωθήσεται |
καὶ
μαστιχθήσεται
καὶ
ἐν
τοῖς |
| [88] |
αὐτῷ
αἱροῖντο,
καὶ
ἀφθάρτους
καὶ
|
ἀτιμωρήτους |
αὐτοὺς
τηρῆσαι,
ἐὰν
δὲ
πονηρεύσωνται, |
| [90] |
σταυρωθῆναι
καὶ
οὕτως
αἰσχρῶς
καὶ
|
ἀτίμως |
ἀποθανεῖν
διὰ
τοῦ
κεκατηραμένου
ἐν |
| [89] |
τοῦτό
φημι.
Εἰ
δὲ
καὶ
|
ἀτίμως |
οὕτως
σταυρωθῆναι
τὸν
Χριστόν,
ἀποροῦμεν· |
| [128] |
πατρὸς
ὁμιλίας
φέρει
τοῖς
ἀνθρώποις.
|
Ἄτμητον |
δὲ
καὶ
ἀχώριστον
τοῦ
πατρὸς |
| [128] |
φασὶ
φῶς
ἐπὶ
γῆς
εἶναι
|
ἄτμητον |
καὶ
ἀχώριστον
ὄντος
τοῦ
ἡλίου |
| [56] |
φλὸξ
ἐκ
τῆς
γῆς
ὡσεὶ
|
ἀτμὶς |
καμίνου.
Καὶ
παυσάμενος
λοιπὸν
τοῦ |
| [23] |
μὴ
ὁμολογήσωμεν,
συμβήσεται
ἡμῖν
εἰς
|
ἄτοπα |
ἐμπίπτειν
νοήματα,
ὡς
τοῦ
αὐτοῦ |
| [85] |
εἰ
καὶ
ἐταυτολόγησα
πολλάκις,
οὐκ
|
ἄτοπον |
εἰπεῖν
ἐπίσταμαι·
γελοῖον
μὲν
γὰρ |
| [18] |
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
διδαχθέντα,
οὐκ
|
ἄτοπον |
νομίζω
πεποιηκέναι
καὶ
βραχέα
τῶν |
| [2] |
αὐτούς,
τοῖς
ἔπειτα
παραδόντας
τοιαῦτα
|
ἄττα |
καὶ
ἄλλα
τούτοις
προσεοικότα,
τοῦτο |
| [119] |
τῇ
ἀκροάσει
γίνωσκε.
~Ἐγώ
τε
|
αὖ |
εἶπον·
Οἴεσθε
ἂν
ἡμᾶς
ποτε, |
| [80] |
ἐπίστασθε
τοῦτο
γενησόμενον·
πολλοὺς
δ'
|
αὖ |
καὶ
τῶν
τῆς
καθαρᾶς
καὶ |
| [87] |
γνώσεως
Ἠσαίας·
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
αὖ |
ὁμοίως
ἢ
μίαν
ἕκαστος
ἢ |
| [13] |
τῆς
σκηνῆς
σου
καὶ
τῶν
|
αὐλαιῶν |
σου,
πῆξον,
μὴ
φείσῃ,
μάκρυνον |
| [73] |
θυσίας
καὶ
εἰσπορεύεσθε
εἰς
τὰς
|
αὐλὰς |
αὐτοῦ.
Προσκυνήσατε
τῷ
κυρίῳ
ἐν |
| [73] |
αὐτοῦ.
Προσκυνήσατε
τῷ
κυρίῳ
ἐν
|
αὐλῇ |
ἁγίᾳ
αὐτοῦ.
Σαλευθήτω
ἀπὸ
προσώπου |
| [22] |
ὢν
ὡμολόγησεν
οἶκον
αὐτοῦ
ἢ
|
αὐλήν, |
ἀλλ'
ὅπως
καὶ
κατὰ
τοῦτο |
| [62] |
εὐλόγησεν
ὁ
θεὸς
αὐτοὺς
λέγων·
|
Αὐξάνεσθε |
καὶ
πληθύνεσθε
καὶ
πληρώσατε
τὴν |
| [88] |
δύναμιν
τὴν
αὐτοῦ
ἔσχε·
καὶ
|
αὐξάνων |
κατὰ
τὸ
κοινὸν
τῶν
ἄλλων |
| [88] |
ἀνθρώπων,
χρώμενος
τοῖς
ἁρμόζουσιν,
ἑκάστῃ
|
αὐξήσει |
τὸ
οἰκεῖον
ἀπένειμε,
τρεφόμενος
τὰς |
| [132] |
εἰς
χωρίον
τινὸς
ἀνδρὸς
καλουμένον
|
Αὐσῆ, |
ὁμωνύμου
ἐκείνου
τοῦ
μετονομασθέντος
τῷ |
| [106] |
Ἰσραὴλ
ἐπικληθέντι
ἐδόθη
καὶ
τῷ
|
Αὐσῇ |
ὄνομα
Ἰησοῦς
ἐπεκλήθη,
δι'
οὗ |
| [132] |
τοῦ
λαβόντος
τὸ
Ἰησοῦ
ὄνομα,
|
Αὐσῆ |
πρότερον
καλουμένου,
εἰς
τὴν
γῆν |
| [113] |
δὲ
τὸ
πατρόθεν
ὄνομα
τῷ
|
Αὐσῇ, |
τῷ
υἱῷ
Ναυῆ,
ὅλον
μετωνόμασται |
| [113] |
ἐστιν.
Ἰησοῦν,
ὡς
προέφην
πολλάκις,
|
Αὐσῆν |
καλούμενον,
ἐκεῖνον
τὸν
μετὰ
τοῦ |
| [75] |
ὀνόματι
τούτῳ
ἐπονομασθεὶς
Ἰησοῦς,
πρότερον
|
Αὐσῆς |
καλούμενος.
Εἰ
γὰρ
τοῦτο
νοήσετε, |
| [99] |
εἰς
ἄνοιαν
ἐμοί,
ὥσπερ
καὶ
|
αὐτὰ |
ἃ
ποιεῖν
ἔμελλε,
ἐλέλεκτο.
Τῇ |
| [21] |
μου
οὐκ
ἐφύλαξαν
τοῦ
ποιεῖν
|
αὐτά, |
ἃ
ποιήσας
αὐτὰ
ἄνθρωπος
ζήσεται |
| [68] |
οὐδὲν
ἂν
βλαβείην·
τὰ
δὲ
|
αὐτὰ |
ἀεὶ
ἔχων,
ἃ
καὶ
πρὸ |
| [105] |
ἐξόδῳ
τοῦ
βίου
γινόμεθα,
τὰ
|
αὐτὰ |
αἰτῶμεν
τὸν
θεόν,
τὸν
δυνάμενον |
| [93] |
ἄλλα
τοιαῦτα.
Κἂν
πάντες
πράττωσιν
|
αὐτά, |
ἀλλ'
οὖν
γε
τοῦ
ἐπίστασθαι |
| [21] |
τοῦ
ποιεῖν
αὐτά,
ἃ
ποιήσας
|
αὐτὰ |
ἄνθρωπος
ζήσεται
ἐν
αὐτοῖς,
ἀλλὰ |
| [23] |
ἐντειλαμένου
ταῦτα
ποιεῖν,
ἢ
τὰ
|
αὐτὰ |
αὐτὸν
δίκαια
μὴ
ἀεὶ
πᾶν |
| [87] |
αὐτοῦ
γενομένης
χρόνοις,
παύσασθαι
ἔδει
|
αὐτὰ |
ἀφ'
ὑμῶν,
καὶ
ἐν
τούτῳ |
| [27] |
ἀχάριστον
εἰς
αὐτὸν
ἀεὶ
τὰ
|
αὐτὰ |
βοᾷ,
ἵνα
κἂν
οὕτως
ποτὲ |
| [30] |
νοῦν
μὴ
ἐχόντων,
ὡς
τὰ
|
αὐτὰ |
δίκαια
μὴ
πάντας
ἀεὶ
διδάξας. |
| [92] |
μήτε
πρόγνωσιν
ἔχων
μήτε
τὰ
|
αὐτὰ |
δίκαια
πάντας
διδάσκων
καὶ
εἰδέναι |
| [67] |
καλουμένου,
γεγέννηται·
καὶ
ὑμεῖς
τὰ
|
αὐτὰ |
ἐκείνοις
λέγοντες,
αἰδεῖσθαι
ὀφείλετε,
καὶ |
| [119] |
εἰ
μὴ
θελήματι
τοῦ
θελήσαντος
|
αὐτὰ |
ἐλάβομεν
χάριν
τοῦ
νοῆσαι;
Ἵνα |
| [52] |
πνεῦμα
τὸ
ἅγιον
διὰ
τοῦτο
|
αὐτὰ |
ἐλελαλήκει,
ἔφην.
Οὕτως
δὲ
εἰρηκέναι |
| [10] |
ὡς
ὑπολαμβάνειν
μηδένα
δύνασθαι
φυλάξαι
|
αὐτά· |
ἐμοὶ
γὰρ
ἐμέλησεν
ἐντυχεῖν
αὐτοῖς. |
| [58] |
λαμβάνοντα,
καὶ
εἶδον
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
|
αὐτὰ |
ἐν
τῷ
ὕπνῳ·
καὶ
ἰδοὺ |
| [117] |
διδάσκαλοι
εἰργάσαντο,
ἃ
ῥυπαρὰ
καὶ
|
αὐτὰ |
ἐνδύματα,
περιτεθέντα
ὑφ'
ὑμῶν
πᾶσι |
| [128] |
μεριζόμενα
καὶ
τεμνόμενα
οὐ
τὰ
|
αὐτά |
ἐστιν
ἃ
καὶ
πρὶν
τμηθῆναι· |
| [1] |
προσέρχομαι,
σέ
τε
κατὰ
τὰ
|
αὐτὰ |
ἡδέως
νῦν
προσεῖπον,
οὗτοί
τε |
| [69] |
προσκυνοῦντες,
ὁ
λόγος
προέλεγεν
ἀρνηθῆναι
|
αὐτὰ |
καὶ
ἐλπίζειν
ἐπὶ
τοῦτον
τὸν |
| [68] |
καμάτου
γέγονέ
σοι
τὸ
κτήσασθαι
|
αὐτά· |
καὶ
ἡμᾶς
οὖν,
βασανίσαντας
πάντα |
| [95] |
βιβλίῳ
τοῦ
νόμου
τοῦ
ποιῆσαι
|
αὐτά. |
Καὶ
οὐδεὶς
ἀκριβῶς
πάντα
ἐποίησεν, |
| [8] |
ἔστι
λέγειν,
ᾤχετο,
κελεύσας
διώκειν
|
αὐτά· |
καὶ
οὐκέτι
αὐτὸν
εἶδον.
ἐμοῦ |
| [55] |
Καὶ
ἐπάγει
κατάραν
τοῖς
ποιοῦσιν
|
αὐτὰ |
καὶ
προσκυνοῦσι.
Κἀγώ·
Οὐ
ταύτας |
| [22] |
τὰς
θυσίας
ὑμῶν,
οὐ
προσδέξομαι
|
αὐτὰ, |
καὶ
σωτηρίου
ἐπιφανείας
ὑμῶν
οὐκ |
| [120] |
ὡς
καὶ
τῷ
Ἰσαὰκ
τὰ
|
αὐτὰ |
καὶ
τῷ
Ἰακὼβ
ὑπισχνεῖται.
Οὕτω |
| [3] |
καλεῖς;
ἔφη.
Τὸ
κατὰ
τὰ
|
αὐτὰ |
καὶ
ὡσαύτως
ἀεὶ
ἔχον
καὶ |
| [20] |
ἐσθίοντες,
οὐ
διὰ
τὸ
εἶναι
|
αὐτὰ |
κοινὰ
ἢ
ἀκάθαρτα
οὐκ
ἐσθίομεν, |
| [85] |
χαίρομεν
πάλιν
πειρωμένου
σου
τὰ
|
αὐτὰ |
λέγειν
δι'
ἡμᾶς.
Κἀγὼ
εἶπον· |
| [92] |
πολλοῖς
ὑπὸ
τῶν
μὴ
νοούντων
|
αὐτὰ |
λεγόμενα;
Εἰ
γάρ
τις
ἐξετάζειν |
| [30] |
ὑπὲρ
μέλι
καὶ
κηρίον
ὁμολογοῦμεν
|
αὐτά, |
οἱ
σοφισθέντες
ἀπ'
αὐτῶν,
ἐκ |
| [101] |
αὐτόν,
ὅτι
θέλει
αὐτόν·
τὰ
|
αὐτὰ |
ὁμοίως
ἐγγίνεσθαι
αὐτῷ
προεῖπεν.
Οἱ |
| [93] |
καὶ
τοὺς
τοιούτους
μὴ
τὰ
|
αὐτὰ |
παθεῖν
βουλομένους
ἅπερ
αὐτοὶ
τοὺς |
| [112] |
προφητικοῖς
λόγοις
προσέλθητε,
ἵνα
τὰ
|
αὐτὰ |
πάθητε
ὑπὸ
τῶν
ὑμετέρων
ἀνθρώπων |
| [118] |
διὰ
πλειόνων
δὲ
καὶ
τὰ
|
αὐτὰ |
πάλιν
λέγῃς,
χαίρειν
με
καὶ |
| [27] |
τῶν
προφητῶν
κελεύῃ
ὑμῖν
τὰ
|
αὐτὰ |
ποιεῖν
ἃ
καὶ
διὰ
Μωυσέως |
| [92] |
τοὺς
σήμερον
ἐλθόντας
καὶ
τὰ
|
αὐτὰ |
σχεδὸν
πάντα
βούλομαι
ἀναλαμβάνειν.
Ἐπεί, |
| [131] |
τῶν
ὑποδημάτων
οὐκ
ἐρράγησαν,
οὐδὲ
|
αὐτὰ |
τὰ
ὑποδήματα
ἐπαλαιώθη,
οὐδὲ
τὰ |
| [56] |
οὐ
γὰρ
γράφειν
πάλιν
τὰ
|
αὐτά, |
τῶν
πάντων
προγεγραμμένων,
δοκεῖ
μοι, |
| [139] |
Σὴμ
γενομένους,
ὃν
τρόπον
ἀφαιρεθέντων
|
αὐτὰ |
τῶν
υἱῶν
Χαναὰν
αὐτοὶ
διακατέσχον. |
| [3] |
καὶ
μὴ
παρεπομένης
τοῖς
μεταχειριζομένοις
|
αὐτὰ |
φορτικὰ
καὶ
βάναυσα.
Ἦ
οὖν |
| [21] |
τινας
ἐξ
ὑμῶν
ὅλως
ζῶντας,
|
αὐταὶ |
αἱ
φωναὶ
αὐτοῦ
τὴν
ἀπόδειξιν |
| [33] |
τοῦ
ἡμετέρου
Ἰησοῦ
εἴρηται,
καὶ
|
αὐταὶ |
αἱ
φωναὶ
σημαίνουσι.
Τὰ
δὲ |
| [4] |
καὶ
ὄνου;
Οὔκ,
ἀλλ'
αἱ
|
αὐταὶ |
ἐν
πᾶσίν
εἰσιν,
ἀπεκρινάμην.
Ὄψονται |
| [93] |
καὶ
εὐσέβειαν
πληροῦσθαι·
εἰσὶ
δὲ
|
αὗται· |
Ἀγαπήσεις
κύριον
τὸν
θεόν
σου |
| [70] |
προφητειῶν,
οὐκ
ἔχουσι
σύνεσιν,
ὁμοίως
|
αὗται |
αἱ
γραφαὶ
κεκράγασιν.
Ὅταν
δέ, |
| [70] |
προεγνωσμένος,
μελετήσειν
φόβον
κυρίου
προέγνωστο,
|
αὗται |
αἱ
λέξεις
τῆς
προφητείας
βοῶσι. |
| [32] |
παυσαμένου
μου
εἶπεν·
Ὦ
ἄνθρωπε,
|
αὗται |
ἡμᾶς
αἱ
γραφαὶ
καὶ
τοιαῦται |
| [78] |
παράκλησιν
ἐχουσῶν
ἐπὶ
τῷ
συμβεβηκότι
|
αὐταῖς. |
Καὶ
γὰρ
τὸ
εἰπεῖν
τὸν |
| [73] |
εἶπον
περικεκοφέναι
αὐτοὺς
γραφάς.
Ὑπὲρ
|
αὐταρκείας |
γὰρ
αἱ
τοσαῦται
προανιστορημέναι
εἰσὶν |
| [85] |
ποιούμενον
ἐᾶν
καὶ
μὴ
τὰς
|
αὐτὰς |
ἀεὶ
λέγειν
γραφάς,
ἀλλ'
ἡγεῖσθαι |
| [27] |
τοιούτων
προφητειῶν,
ὦ
φίλοι,
παρέλιπον
|
αὐτάς, |
ἀλλὰ
ὡς
ὑμῶν
νενοηκότων
καὶ |
| [139] |
πάλιν
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
Ἰάφεθ
|
αὐτάς, |
ἃς
διακατέσχον
παρὰ
τῶν
τοῦ |
| [84] |
πλὴν
τῶν
στειρῶν,
ἃς
καὶ
|
αὐτὰς |
βουληθεὶς
ὁ
θεὸς
γεννᾶν
ποιῆσαι |
| [5] |
μετὰ
τῶν
ἰδίων
σωμάτων
φήσεις
|
αὐτὰς |
γεγονέναι.
Οὕτως
δοκεῖ
ὀρθῶς
ἔχειν. |
| [4] |
τυχὸν
ἐξαμαρτεῖν
ὕστερον.
Νοεῖν
δὲ
|
αὐτὰς |
δύνασθαι
ὅτι
ἔστι
θεὸς
καὶ |
| [74] |
Ὅτι
δι'
ἡμᾶς
ἀξιώσαντας
ἀνιστόρησας
|
αὐτάς, |
ἐπιστάμεθα.
Περὶ
δὲ
τοῦ
ψαλμοῦ |
| [65] |
ἀεί,
νῆσοι
καὶ
οἱ
κατοικοῦντες
|
αὐτάς. |
Εὐφράνθητι
ἔρημος
καὶ
αἱ
κῶμαι |
| [137] |
γὰρ
αὐτὰς
πρότερον
ὡς
ὑμεῖς
|
αὐτὰς |
ἔχετε,
πεῖραν
ὑμῶν
ἐποιούμην
πῶς |
| [5] |
καὶ
κύνας,
οὐδὲ
μὴν
ἀναγκάζεσθαι
|
αὐτὰς |
θέμις,
εἴπερ
εἰσὶν
ἀγέννητοι.
Τὸ |
| [5] |
αἱ
δὲ
κολάζονται,
ἔστ'
ἂν
|
αὐτὰς |
καὶ
εἶναι
καὶ
κολάζεσθαι
ὁ |
| [139] |
πάλιν
διαδέξασθαι
παρ'
αὐτῶν
τὰς
|
αὐτὰς |
κτήσεις
τῶν
ἀπὸ
Ἰάφεθ
προειρημένων, |
| [4] |
ὡς
ἔοικεν·
ἀλλ'
οὐδὲ
κολάζεσθαι
|
αὐτὰς |
λέγοιμι,
εἰ
μὴ
ἀντιλαμβάνονται
τῆς |
| [68] |
εἰς
τοῦτο
εἰρημένας
τοσαύτας,
πλειστάκις
|
αὐτὰς |
λέγων,
ἀξιῶ
ὑμᾶς
ἐπιγνῶναι
αὐτάς, |
| [90] |
Ὣρ
δὲ
καὶ
Ἀαρὼν
ὑπεβάσταζον
|
αὐτὰς |
πανῆμαρ,
ἵνα
μὴ
κοπωθέντος
αὐτοῦ |
| [137] |
ἐξηγήσαντο
οἱ
ἑβδομήκοντα·
εἰπὼν
γὰρ
|
αὐτὰς |
πρότερον
ὡς
ὑμεῖς
αὐτὰς
ἔχετε, |
| [68] |
αὐτὰς
λέγων,
ἀξιῶ
ὑμᾶς
ἐπιγνῶναι
|
αὐτάς, |
σκληροκάρδιοι
πρὸς
τὸ
γνῶναι
νοῦν |
| [102] |
οὗ
ἐγίνωσκε
καλὸν
εἶναι
τὸ
|
αὐτεξούσιον |
ἔχειν
αὐτούς·
καὶ
ὅτι
καλὸν |
| [102] |
κρίσεις
ἐποίει,
πεφυλαγμένου
μέντοι
τοῦ
|
αὐτεξουσίου. |
Ὅθεν
φησὶν
ὁ
λόγος
καὶ |
| [88] |
τούτους
ἐν
ἐλευθέρᾳ
προαιρέσει
καὶ
|
αὐτεξουσίους |
γενομένους,
τούς
τε
ἀγγέλους
καὶ |
| [102] |
ἐγίνωσκε
καλὸν
εἶναι
γενέσθαι,
ἐποίησεν
|
αὐτεξουσίους |
πρὸς
δικαιοπραξίαν
καὶ
ἀγγέλους
καὶ |
| [141] |
ὁ
θεὸς
ἐβουλήθη
ποιῆσαι
τούτους
|
αὐτεξουσίους |
πρὸς
δικαιοπραξίαν,
μετὰ
λόγου
τοῦ |
| [49] |
τοῦ
Ἡρώδου
εὐαρέστως
αὐτῷ,
εἶπεν
|
αὐτῇ |
αἰτήσασθαι
ὃ
ἐὰν
βούληται.
Καὶ |
| [49] |
ἡ
μήτηρ
τῆς
παιδὸς
ὑπέβαλεν
|
αὐτῇ |
αἰτήσασθαι
τὴν
κεφαλὴν
Ἰωάννου
τοῦ |
| [36] |
καὶ
πάντες
οἱ
κατοικοῦντες
ἐν
|
αὐτῇ. |
Αὐτὸς
ἐπὶ
θαλασσῶν
ἐθεμελίωσεν
αὐτήν, |
| [100] |
λαβοῦσα
Μαρία
ἡ
παρθένος,
εὐαγγελιζομένου
|
αὐτῇ |
Γαβριὴλ
ἀγγέλου
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου |
| [139] |
συνοικίαν
καλῶν,
τὴν
ἐν
τῇ
|
αὐτῇ |
γῇ
τῶν
ἁγίων
πάντων
μέλλουσαν |
| [62] |
τὸν
βασιλέα
αὐτῆς
τὸν
ἐν
|
αὐτῇ, |
δυνατοὺς
ὄντας
ἰσχύϊ.
~Καὶ
ὁ |
| [22] |
ἡ
ἡμέρα
τοῦ
κυρίου;
Καὶ
|
αὐτή |
ἐστι
σκότος
καὶ
οὐ
φῶς. |
| [68] |
τὸ
πρᾶγμα·
ἐπειδὴ
δὲ
καὶ
|
αὐτὴ |
ἡ
προφητεία
πρὸς
τὸν
οἶκον |
| [4] |
δὲ
ἀπολυθεῖσα
τοῦ
σώματος
καὶ
|
αὐτὴ |
καθ'
ἑαυτὴν
γενομένη
τυγχάνει
οὗ |
| [65] |
τὴν
γῆν
καὶ
τὰ
ἐν
|
αὐτῇ, |
καὶ
διδοὺς
πνοὴν
τῷ
λαῷ |
| [69] |
ἡ
δόξα
τοῦ
Λιβάνου
ἐδόθη
|
αὐτῇ |
καὶ
ἡ
τιμὴ
τοῦ
Καρμήλου, |
| [6] |
ἡ
ψυχὴ
ἔτι,
ἀλλὰ
καὶ
|
αὐτὴ |
ὅθεν
ἐλήφθη
ἐκεῖσε
χωρεῖ
πάλιν. |
| [115] |
καὶ
ἀδίκημα
σπουδάζετε,
ἵνα
τῇ
|
αὐτῇ |
ὁμοίᾳ
κρίσει
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ |
| [81] |
εὐφροσύνην
καὶ
ἀγαλλίαμα
εὑρήσουσιν
ἐν
|
αὐτῇ, |
ὅσα
ἐγὼ
κτίζω·
ὅτι
ἰδοὺ |
| [4] |
ἐστιν
ἐν
ἀνθρώπου
εἴδει,
δυνατὸν
|
αὐτῇ, |
φημί,
ἐγγενέσθαι
διὰ
τοῦ
νοῦ, |
| [81] |
οὐκέτι
οὐ
μὴ
ἀκουσθῇ
ἐν
|
αὐτῇ |
φωνὴ
κλαυθμοῦ
οὐδὲ
φωνὴ
κραυγῆς, |
| [23] |
ὅτι
εἰς
σημεῖον
ἡ
περιτομὴ
|
αὕτη |
δέδοται,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
ἔργον |
| [56] |
καὶ
ἀποθάνω.
Ἰδοὺ
ἡ
πόλις
|
αὕτη |
ἐγγὺς
τοῦ
καταφυγεῖν
ἐστιν
ἐκεῖ |
| [111] |
ἑνὸς
γὰρ
μόνου
ἡ
ἰσχὺς
|
αὕτη |
ἐστὶ
καὶ
ἦν
καὶ
ἔσται, |
| [4] |
τινα
θηρίων
ἐνδεσμεύονται
σώματα,
καὶ
|
αὕτη |
ἐστὶ
κόλασις
αὐτῶν.
Οἴδασιν
οὖν |
| [36] |
ἐλεημοσύνην
παρὰ
θεοῦ
σωτῆρος
αὐτοῦ.
|
Αὕτη |
ἡ
γενεὰ
ζητούντων
τὸν
κύριον, |
| [40] |
Καὶ
ὅτι
πρόσκαιρος
ἦν
καὶ
|
αὕτη |
ἡ
ἐντολή,
οὕτως
ἀποδείκνυμι.
Οὐδαμοῦ |
| [72] |
μὴ
μνησθῇ
οὐκέτι.
Καὶ
ἐπειδὴ
|
αὕτη |
ἡ
περικοπή,
ἡ
ἐκ
τῶν |
| [19] |
φυλάσσετε.
Οὐ
γὰρ
πᾶσιν
ἀναγκαία
|
αὕτη |
ἡ
περιτομή,
ἀλλ'
ὑμῖν
μόνοις, |
| [70] |
τοῦτον
αὐτὸν
μετὰ
δόξης
ὀψόμεθα,
|
αὕτη |
ἡ
προφητεία
δηλοῖ.
Καὶ
ὅτι |
| [58] |
ἢ
οἶκος
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
|
αὕτη |
ἡ
πύλη
τοῦ
οὐρανοῦ.
Καὶ |
| [128] |
γεγόνασιν,
ἀποδέδεικται·
καὶ
ὅτι
δύναμις
|
αὕτη, |
ἣν
καὶ
θεὸν
καλεῖ
ὁ |
| [19] |
μόνοις
ἀναγκαία
ἦν
ἡ
περιτομὴ
|
αὕτη, |
ἵνα
ὁ
λαὸς
οὐ
λαὸς |
| [44] |
ἔστι
δ'
οὐκ
ἄλλη
ἢ
|
αὕτη, |
ἵνα
τοῦτον
τὸν
Χριστὸν
ἐπιγνόντες |
| [66] |
προφητείαν
πάλιν
ἔλεγον.
Ἔστι
δὲ
|
αὕτη· |
Καὶ
προσέθετο
κύριος
λαλῆσαι
τῷ |
| [141] |
ἁμαρτίαν;
Καὶ
ἡ
μία
δὲ
|
αὕτη |
τῆς
παραπτώσεως
τοῦ
Δαυεὶδ
πρὸς |
| [38] |
ὑμῶν
ἡ
σοφία
ἡ
μεγάλη
|
αὕτη |
τοῦ
ποιητοῦ
τῶν
ὅλων
καὶ |
| [22] |
τὴν
ἡμέραν
κυρίου.
Ἵνα
τί
|
αὕτη |
ὑμῖν
ἡ
ἡμέρα
τοῦ
κυρίου; |
| [54] |
δυνάμεως
προεμήνυσεν.
Ἡ
δὲ
προφητεία
|
αὕτη, |
ὦ
ἄνδρες,
ἣν
ἔλεγον,
ἀποδεικνύει |
| [78] |
εἰς
ἡμᾶς
μετετέθη
ἡ
χάρις
|
αὕτη, |
ὡς
Ἠσαίας
φησὶν
εἰπὼν
οὕτως· |
| [78] |
ἐστι.
Φοβηθεὶς
οὖν
οὐκ
ἐκβέβληκεν
|
αὐτήν, |
ἀλλά,
ἀπογραφῆς
οὔσης
ἐν
τῇ |
| [78] |
μνηστὴν
αὐτῷ
Μαριάμ,
νομίζων
ἐγκυμονεῖν
|
αὐτὴν |
ἀπὸ
συνουσίας
ἀνδρός,
τοῦτ'
ἔστιν |
| [123] |
προκαλεῖσθαί
με
καὶ
τούτοις
τὴν
|
αὐτὴν |
ἀπόδειξιν
ποιήσασθαι.
Καὶ
τῷ
διὰ |
| [79] |
εὐλαβὲς
τοῦτο,
καὶ
εὔχομαι
τὴν
|
αὐτὴν |
διάθεσίν
σε
ἔχειν
καὶ
περὶ |
| [100] |
ἐπελεύσεται
καὶ
δύναμις
ὑψίστου
ἐπισκιάσει
|
αὐτήν, |
διὸ
καὶ
τὸ
γεννώμενον
ἐξ |
| [29] |
ἐπειδὴ
καὶ
ὁ
θεὸς
τὴν
|
αὐτὴν |
διοίκησιν
τοῦ
κόσμου
ὁμοίως
καὶ |
| [65] |
αὐτῆς
καὶ
πνεῦμα
τοῖς
πατοῦσιν
|
αὐτήν· |
Ἐγὼ
κύριος
ὁ
θεὸς
ἐκάλεσά |
| [68] |
ἐδίδαξαν
ὑμᾶς
λέγοντες
εἰς
Ἑζεκίαν
|
αὐτὴν |
εἰρῆσθαι,
ὅπερ,
ὡς
ὑπεσχόμην,
ἀποδείξω |
| [132] |
τὴν
γῆν
καὶ
κατεκληροδότησεν
αὐτοῖς
|
αὐτήν· |
εἰς
ὃ
χωρίον
ἐλθοῦσαι
μεμενήκασι, |
| [43] |
ἡμεῖς
δὲ
διὰ
τοῦ
βαπτίσματος
|
αὐτήν, |
ἐπειδὴ
ἁμαρτωλοὶ
ἐγεγόνειμεν,
διὰ
τὸ |
| [100] |
ἀγγέλου
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου
ἐπ'
|
αὐτὴν |
ἐπελεύσεται
καὶ
δύναμις
ὑψίστου
ἐπισκιάσει |
| [85] |
χαίρετε
πάντες
ὅσοι
πενθεῖτε
ἐπ'
|
αὐτήν, |
ἵνα
θηλάσητε
καὶ
ἐμπλησθῆτε
ἀπὸ |
| [74] |
εἰς
ἣν
οὗτος
εἰσπορεύεται
εἰς
|
αὐτήν, |
καὶ
ἐγκαταλείψουσί
με,
καὶ
διασκεδάσουσι |
| [51] |
οὐρανῶν
βιάζεται,
καὶ
βιασταὶ
ἁρπάζουσιν
|
αὐτήν. |
Καὶ
εἰ
θέλετε
δέξασθαι,
αὐτός |
| [36] |
αὐτῇ.
Αὐτὸς
ἐπὶ
θαλασσῶν
ἐθεμελίωσεν
|
αὐτήν, |
καὶ
ἐπὶ
ποταμῶν
ἡτοίμασεν
αὐτήν. |
| [31] |
πᾶσαν
τὴν
γῆν
καὶ
ἀναστατώσει
|
αὐτὴν |
καὶ
καταλεανεῖ
αὐτήν.
Καὶ
τὰ |
| [139] |
τῶν
υἱῶν
Χαναὰν
καὶ
διακατέσχετε
|
αὐτήν. |
Καὶ
ὅτι
οἱ
υἱοὶ
Ἰάφεθ, |
| [31] |
καὶ
ἀναστατώσει
αὐτὴν
καὶ
καταλεανεῖ
|
αὐτήν. |
Καὶ
τὰ
δέκα
κέρατα,
δέκα |
| [58] |
καθεύδεις
ἐπ'
αὐτῆς,
σοὶ
δώσω
|
αὐτὴν |
καὶ
τῷ
σπέρματί
σου·
καὶ |
| [6] |
καὶ
οὐ
μεθέξει
ποτέ,
ὅταν
|
αὐτὴν |
μὴ
θέλοι
ζῆν.
οὐ
γὰρ |
| [58] |
ὁ
δὲ
κύριος
ἐστήρικτο
ἐπ'
|
αὐτήν. |
Ὁ
δὲ
εἶπεν·
Ἐγώ
εἰμι |
| [6] |
δὲ
ψυχὴ
μετέχει,
ἐπεὶ
ζῆν
|
αὐτὴν |
ὁ
θεὸς
βούλεται.
οὕτως
ἄρα |
| [85] |
καὶ
τὰ
ἄλλα
ἄστρα
τὴν
|
αὐτὴν |
ὁδὸν
ἀεὶ
καὶ
τὰς
τροπὰς |
| [132] |
καὶ
βούλεται
ὁ
θεὸς
ἀπενεχθῆναι
|
αὐτὴν |
ὅθεν
ἐλήφθη.
Καὶ
πραξάντων
τοῦτο |
| [5] |
Οὐδὲ
μὴν
ἀθάνατον
χρὴ
λέγειν
|
αὐτήν· |
ὅτι
εἰ
ἀθάνατός
ἐστι,
καὶ |
| [50] |
τὴν
καρδίαν
Ἰερουσαλὴμ
καὶ
παρακαλέσατε
|
αὐτήν, |
ὅτι
ἐπλήσθη
ἡ
ταπείνωσις
αὐτῆς· |
| [2] |
αἰσθητῶν
περισπάσει
καὶ
τοῖς
νοητοῖς
|
αὐτὴν |
παρασκευάσει
χρησίμην,
ὥστε
αὐτὸ
κατιδεῖν |
| [66] |
αὐτὸν
διὰ
Ἠσαίου
ἐπεπροφήτευτο,
καὶ
|
αὐτὴν |
τὴν
προφητείαν
πάλιν
ἔλεγον.
Ἔστι |
| [36] |
αὐτήν,
καὶ
ἐπὶ
ποταμῶν
ἡτοίμασεν
|
αὐτήν. |
Τίς.
Ἀναβήσεται
εἰς
τὸ
ὄρος |
| [113] |
ὡς
ἐκεῖνος
ἐν
κλήρῳ
διένειμεν
|
αὐτὴν |
τοῖς
εἰσελθοῦσι
μετ'
αὐτοῦ,
οὕτως |
| [67] |
ἐν
χρυσοῦ
μορφῇ
ῥεύσαντος
ἐπ'
|
αὐτὴν |
τοῦ
παρ'
αὐτοῖς
Διὸς
καλουμένου, |
| [139] |
ὑμῶν
τὴν
γῆν
καὶ
διακατέσχον
|
αὐτήν, |
φαίνεται.
Εἴρηται
δὲ
ταῦτα
οὕτως· |
| [85] |
καὶ
πανηγυρίσατε
πάντες
οἱ
ἀγαπῶντες
|
αὐτήν· |
χαίρετε
πάντες
ὅσοι
πενθεῖτε
ἐπ' |
| [100] |
διὸ
καὶ
τὸ
γεννώμενον
ἐξ
|
αὐτῆς |
ἅγιόν
ἐστιν
υἱὸς
θεοῦ,
ἀπεκρίνατο· |
| [38] |
παρθένοι
ὀπίσω
αὐτοῦ·
αἱ
πλησίον
|
αὐτῆς |
ἀπενεχθήσονταί
σοι.
Ἀπενεχθήσονται
ἐν
εὐφροσύνῃ |
| [13] |
μὴ
ἅψησθε,
ἐξέλθετε
ἐκ
μέσου
|
αὐτῆς, |
ἀφορίσθητε
οἱ
φέροντες
τὰ
σκεύη |
| [58] |
καὶ
ἐκάλεσεν
Ἰακὼβ
τὸ
ὄνομα
|
αὐτῆς |
Βάλανον
πένθους.
Ὤφθη
δὲ
ὁ |
| [85] |
καὶ
ἔτεκε
Σιὼν
τὰ
παιδία
|
αὐτῆς; |
Ἐγὼ
ἔδωκα
τὴν
προσδοκίαν
ταύτην |
| [3] |
φησί,
καὶ
τίς
ἡ
εὐδαιμονία
|
αὐτῆς, |
εἰ
μή
τι
κωλύει
φράζειν, |
| [56] |
παίζοντα
μετὰ
Ἰσαὰκ
τοῦ
υἱοῦ
|
αὐτῆς, |
εἶπε
τῷ
Ἀβραάμ·
Ἔκβαλε
τὴν |
| [123] |
τὴν
Ἰερουσαλὴμ
καὶ
τὰς
πέριξ
|
αὐτῆς |
ἔλεγε
χώρας,
οὕτω
πάλιν
ἐπεῖπε· |
| [62] |
καὶ
ὠχυρωμένη,
καὶ
οὐδεὶς
ἐξ
|
αὐτῆς |
ἐξεπορεύετο.
Καὶ
εἶπε
κύριος
πρὸς |
| [86] |
αὐτῷ,
καὶ
τὸν
θεὸν
ἐπ'
|
αὐτῆς |
ἐστηρίχθαι
ἡ
γραφὴ
δεδήλωκε·
καὶ |
| [6] |
θέλοι
ζῆν.
οὐ
γὰρ
ἴδιον
|
αὐτῆς |
ἐστι
τὸ
ζῆν
ὡς
τοῦ |
| [50] |
ἐπλήσθη
ἡ
ταπείνωσις
αὐτῆς·
λέλυται
|
αὐτῆς |
ἡ
ἁμαρτία,
ὅτι
ἐδέξατο
ἐκ |
| [36] |
ἡ
γῆ
καὶ
τὸ
πλήρωμα
|
αὐτῆς, |
ἡ
οἰκουμένη
καὶ
πάντες
οἱ |
| [23] |
ψυχὴ
ἐκείνη
ἐκ
τοῦ
γένους
|
αὐτῆς, |
ἣ
οὐ
περιτμηθήσεται
τῇ
ἡμέρᾳ |
| [10] |
ψυχὴ
ἐκείνη
ἐκ
τοῦ
γένους
|
αὐτῆς, |
ἥτις
οὐ
περιτμηθήσεται
τῇ
ὀγδόῃ |
| [85] |
καὶ
ἐμπλησθῆτε
ἀπὸ
μασθοῦ
παρακλήσεως
|
αὐτῆς, |
ἵνα
ἐκθηλάσαντες
τρυφήσητε
ἀπὸ
εἰσόδου |
| [2] |
εἰπεῖν.
Συνέβη
τοῖς
πρώτοις
ἁψαμένοις
|
αὐτῆς |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἐνδόξοις
γενομένοις |
| [62] |
πληρώσατε
τὴν
γῆν
καὶ
κατακυριεύσατε
|
αὐτῆς. |
Καὶ
ὅπως
μή,
ἀλλάσσοντες
τοὺς |
| [78] |
πολύς·
Ῥαχὴλ
κλαίουσα
τὰ
τέκνα
|
αὐτῆς, |
καὶ
οὐκ
ἤθελε
παρακληθῆναι,
ὅτι |
| [65] |
πνοὴν
τῷ
λαῷ
τῷ
ἐπ'
|
αὐτῆς |
καὶ
πνεῦμα
τοῖς
πατοῦσιν
αὐτήν· |
| [50] |
αὐτήν,
ὅτι
ἐπλήσθη
ἡ
ταπείνωσις
|
αὐτῆς· |
λέλυται
αὐτῆς
ἡ
ἁμαρτία,
ὅτι |
| [22] |
καὶ
γνόφος
οὐκ
ἔχων
φέγγος
|
αὐτῆς; |
Μεμίσηκα,
ἀπῶσμαι
τὰς
ἑορτὰς
ὑμῶν, |
| [102] |
σπέρματος
αὐτοῦ
καὶ
τοῦ
σπέρματος
|
αὐτῆς; |
Μὴ
γὰρ
οὐκ
ἠδύνατο
εὐθὺς |
| [22] |
ἡ
οἰκουμένη
καὶ
τὸ
πλήρωμα
|
αὐτῆς. |
Μὴ
φάγωμαι
κρέα
ταύρων,
ἢ |
| [58] |
θεοῦ
ἀνέβαινον
καὶ
κατέβαινον
ἐπ'
|
αὐτῆς, |
ὁ
δὲ
κύριος
ἐστήρικτο
ἐπ' |
| [53] |
ὑποζύγιον
ἤδη
μετὰ
τοῦ
πώλου
|
αὐτῆς |
ὀνομάζειν
τὸ
προφητικὸν
πνεῦμα
μετὰ |
| [56] |
σοι
Σάρρα,
ἄκουε
τῆς
φωνῆς
|
αὐτῆς, |
ὅτι
ἐν
Ἰσαὰκ
κληθήσεταί
σοι |
| [56] |
παιδίσκην
ταύτην
καὶ
τὸν
υἱὸν
|
αὐτῆς· |
οὐ
γὰρ
κληρονομήσει
ὁ
υἱὸς |
| [53] |
δέ
τινα
ἀληθῶς
σὺν
πώλῳ
|
αὐτῆς |
προσδεδεμένην
ἔν
τινι
εἰσόδῳ
κώμης |
| [58] |
ἐφ'
ἧς
σὺ
καθεύδεις
ἐπ'
|
αὐτῆς, |
σοὶ
δώσω
αὐτὴν
καὶ
τῷ |
| [132] |
γὰρ
πρὸς
τὸ
καὶ
ἐξ
|
αὐτῆς |
συνιέναι
ὑμᾶς
τὸν
Ἰησοῦν,
ὃν |
| [128] |
πρὸς
ἀνθρώπους
προόδῳ,
ἐπειδὴ
δι'
|
αὐτῆς |
τὰ
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
τοῖς |
| [134] |
ἐὰν
εὔμορφόν
τις
ἰδὼν
ἐπιθυμήσῃ
|
αὐτῆς, |
τὰς
Ἰακὼβ
τοῦ
Ἰσραὴλ
καὶ |
| [11] |
Καὶ
διὰ
Ἰερεμίου
περὶ
ταύτης
|
αὐτῆς |
τῆς
καινῆς
διαθήκης
οὕτω
φησίν· |
| [6] |
ψυχὴν
μηκέτι
εἶναι,
ἀπέστη
ἀπ'
|
αὐτῆς |
τὸ
ζωτικὸν
πνεῦμα
καὶ
οὐκ |
| [62] |
Ἰεριχὼ
ὑποχείριον
καὶ
τὸν
βασιλέα
|
αὐτῆς |
τὸν
ἐν
αὐτῇ,
δυνατοὺς
ὄντας |
| [1] |
γὰρ
τὸ
ἀσώματον)
οὔτε,
ἀθανάτου
|
αὐτῆς |
ὑπαρχούσης,
δέονταί
τι
τοῦ
θεοῦ |
| [119] |
τὴν
γῆν
καὶ
τὰ
γεννήματα
|
αὐτῆς, |
φλέξει
θεμέλια
ὀρέων.
Συνάξω
εἰς |
| [50] |
χειρὸς
κυρίου
διπλᾶ
τὰ
ἁμαρτήματα
|
αὐτῆς. |
Φωνὴ
βοῶντος
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ· |
| [73] |
ἡ
θάλασσα
καὶ
τὸ
πλήρωμα
|
αὐτῆς. |
Χαρήσεται
τὰ
πεδία
καὶ
πάντα |
| [2] |
γεγονέναι,
καὶ
ὑπὸ
βλακείας
ἤλπιζον
|
αὐτίκα |
κατόψεσθαι
τὸν
θεόν·
τοῦτο
γὰρ |
| [33] |
πεπλάνησθε,
ἐξ
αὐτῶν
τῶν
λόγων
|
αὐτίκα |
ὑμῖν
ἀποδείξω.
Ὤμοσε
κύριος
καὶ |
| [3] |
ἂν
πρότερον
εἰδείης
ἢ
ἴδοις
|
αὐτό, |
ἀλλ'
οὐδὲ
λόγον
ἂν
ἔχοις |
| [49] |
τὴν
λαοηγησίαν
μετὰ
Μωυσέα,
τὸ
|
αὐτὸ |
γεγονέναι,
ὅτε
ἐρρέθη
τῷ
Μωυσεῖ |
| [4] |
μὲν
οὖν,
ἔφην.
Πᾶσαι
δὲ
|
αὐτὸ |
διὰ
πάντων
αἱ
ψυχαὶ
χωροῦσι |
| [84] |
σαρκοποιηθέντα
ἀληθῶς
παιδίον
γενέσθαι,
προλαβὼν
|
αὐτὸ |
διὰ
τοῦ
προφητικοῦ
πνεύματος
κατὰ |
| [133] |
ὁ
αὐτὸς
προφήτης
εἰς
τὸ
|
αὐτὸ |
εἶπεν·
Οὐαὶ
οἱ
ἐπισπώμενοι
τὰς |
| [62] |
Ἰησοῦ
τῷ
τοῦ
Ναυῆ
τοῦτο
|
αὐτὸ |
εἰπόντος.
Ἵἵνα
δὲ
καὶ
ἐκ |
| [4] |
ἡμῖν
δεδόσθαι,
ὡς
δύνασθαι
καθορᾶν
|
αὐτὸ |
ἐκεῖνο
τὸ
ὂν
εἰλικρινεῖ
αὐτῷ |
| [49] |
ἡμέτερος
οὖν
κύριος,
ἔφην,
τοῦτο
|
αὐτὸ |
ἐν
τοῖς
διδάγμασιν
αὐτοῦ
παρέδωκε |
| [91] |
μέσῳ
πηγνύμενον
ὡς
κέρας
καὶ
|
αὐτὸ |
ἐξέχον
ἐστίν,
ἐφ'
ᾧ
ἐποχοῦνται |
| [137] |
εἰρημένοις
μοι
ἐρρέθη,
ἀλλὰ
πάλιν
|
αὐτὸ |
ἐπεξεργάσασθαι
ἂν
δίκαιον
εἶναί
μοι |
| [101] |
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
γῆς
τὸ
|
αὐτὸ |
ἔπραξε·
λέγοντος
αὐτῷ
τινος·
Διδάσκαλε |
| [44] |
ἐν
τῷ
Ἠσαίᾳ
εἰς
τοῦτο
|
αὐτὸ |
ἔφη
οὕτως·
Εἶπε
κύριος
ὁ |
| [62] |
πρὸ
πάντων
τῶν
ποιημάτων
τοῦτ'
|
αὐτὸ |
καὶ
γέννημα
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ |
| [28] |
λέγει
κύριος,
ὑμεῖς
δὲ
βεβηλοῦτε
|
αὐτό. |
Καὶ
διὰ
τοῦ
Δαυεὶδ
ἔφη· |
| [137] |
τοῖς
εἰρημένοις
παύσομαι·
τοῦτο
δ'
|
αὐτὸ |
καὶ
ἐν
τοῖς
εἰρημένοις
μοι |
| [117] |
τοῖς
ἔθνεσιν,
ὑμεῖς
δὲ
βεβηλοῦτε
|
αὐτό. |
Καὶ
μέχρι
νῦν
φιλονεικοῦντες
λέγετε |
| [64] |
καὶ
ἀντιλέγετε
ἀποκρινόμενος·
καὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
πρὸς
πάντας
ἁπλῶς
τοὺς |
| [2] |
νοητοῖς
αὐτὴν
παρασκευάσει
χρησίμην,
ὥστε
|
αὐτὸ |
κατιδεῖν
τὸ
καλὸν
καὶ
αὐτὸ |
| [76] |
χειρῶν
τμηθέντα,
ἐν
μυστηρίῳ
τὸ
|
αὐτὸ |
κέκραγε·
τὸ
γὰρ
ἄνευ
χειρῶν |
| [2] |
αὐτὸ
κατιδεῖν
τὸ
καλὸν
καὶ
|
αὐτὸ |
ὅ
ἐστιν
ἀγαθόν;
Πολλά
τε |
| [61] |
τὸ
ἐξ
αὐτοῦ
ἀναφθὲν
καὶ
|
αὐτὸ |
ὂν
φαίνεται,
οὐκ
ἐλαττῶσαν
ἐκεῖνο |
| [134] |
Δύο
γὰρ
ἀδελφὰς
κατὰ
τὸ
|
αὐτὸ |
οὐ
θεμιτὸν
γαμῆσαι
τὸν
Ἰακώβ· |
| [41] |
λέγει
κύριος,
ὑμεῖς
δὲ
βεβηλοῦτε
|
αὐτό. |
Περὶ
δὲ
τῶν
ἐν
παντὶ |
| [111] |
ἐποίησαν
Μωυσῆς
καὶ
Ἰησοῦς
τὸ
|
αὐτὸ |
προκηρυσσόμενον
συμβολικῶς
ἦν
καὶ
λεγόμενον. |
| [5] |
τὴν
βούλησιν
τοῦ
θεοῦ;
Τοῦτ'
|
αὐτό |
σοι
δοκεῖ
καὶ
περὶ
ψυχῆς |
| [91] |
καὶ
βλέπεται
ὡς
κέρας
καὶ
|
αὐτὸ |
σὺν
τοῖς
ἄλλοις
κέρασι
συνεσχηματισμένον |
| [91] |
δαιμόνων,
τοῖς
δὲ
ἀπίστοις
τὸ
|
αὐτὸ |
σχῆμα
εἰς
κατάλυσιν
καὶ
καταδίκην |
| [111] |
Ῥαὰβ
τῇ
πόρνῃ,
εἰπόντες
προσδῆσαι
|
αὐτὸ |
τῇ
θυρίδι
δι'
ἧς
αὐτοὺς |
| [4] |
γὰρ
Πλάτων,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
αὐτὸ |
τοιοῦτον
εἶναι
τὸ
τοῦ
νοῦ |
| [103] |
ἔστιν
ὁ
βοηθῶν»
δηλωτικὸν
καὶ
|
αὐτὸ |
τοῦ
γενομένου.
Οὐδεὶς
γὰρ
οὐδὲ |
| [120] |
πρίονι
ξυλίνῳ
ἐπρίσατε,
μυστήριον
καὶ
|
αὐτὸ |
τοῦ
Χριστοῦ,
τοῦ
τέμνειν
ὑμῶν |
| [76] |
παραλαμβάνοντα
τὴν
αἰώνιον
βασιλείαν,
οὐκ
|
αὐτὸ |
τοῦτο
αἰνίσσεται;
Τὸ
γὰρ
ὡς |
| [10] |
λύχνους
ἀθέσμοις
μίξεσιν
ἐγκυλιόμεθα,
ἢ
|
αὐτὸ |
τοῦτο
καταγινώσκετε
ἡμῶν
μόνον,
ὅτι |
| [4] |
ὁ
ἰδὼν
ἔχει,
εἰ
μηδὲ
|
αὐτὸ |
τοῦτο
ὅτι
εἶδε
μέμνηται;
Οὐκ |
| [11] |
νόμου·
ἦ
γὰρ
ἂν
τὸ
|
αὐτὸ |
ὑμῖν
ἐποιοῦμεν.
Νυνὶ
δὲ
ἀνέγνων |
| [109] |
ἐπ'
ἄκρου
τῶν
ὀρέων,
ἐπηρμένον
|
αὐτὸ |
ὑπὲρ
τοὺς
βουνούς·
καὶ
ποταμὸν |
| [4] |
βλέπει·
ἀλλά
τι
ὂν
τοῦτ'
|
αὐτό, |
φησί,
ὂν
ἐπέκεινα
πάσης
οὐσίας, |
| [65] |
ἐναντίας
τὰς
γραφὰς
ὑπολαμβάνοντας
τὸ
|
αὐτὸ |
φρονεῖν
μᾶλλον
ἐμοὶ
πεῖσαι
ἀγωνίσομαι. |
| [62] |
με
ἀγαπῶσι
θάνατον.
~Καὶ
τοῦτο
|
αὐτό, |
ὦ
φίλοι,
εἶπε
καὶ
διὰ |
| [115] |
μικροῦ
ῥηματίου
ἐπιλαμβάνεσθε
καὶ
κατασκευάζειν
|
αὐτὸ |
ὡς
ἀσέβημα
καὶ
ἀδίκημα
σπουδάζετε, |
| [1] |
τε
συνεφέπονταί
μοι,
προσδοκῶντες
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἀκούσεσθαί
τι
χρηστὸν
ἐκ
σοῦ. |
| [97] |
ἐξηρίθμησαν
πάντα
τὰ
ὀστᾶ
μου·
|
αὐτοὶ |
δὲ
κατενόησαν
καὶ
ἐπεῖδόν
με. |
| [98] |
ἐξηρίθμησαν
πάντα
τὰ
ὀστᾶ
μου·
|
αὐτοὶ |
δὲ
κατενόησαν
καὶ
ἐπεῖδόν
με. |
| [104] |
ἐξηρίθμησαν
πάντα
τὰ
ὀστᾶ
μου·
|
αὐτοὶ |
δὲ
κατενόησαν
καὶ
ἐπεῖδόν
με· |
| [47] |
οὐ
σύναινός
εἰμι.
Ἀλλ'
ἐὰν
|
αὐτοὶ |
διὰ
τὸ
ἀσθενὲς
τῆς
γνώμης |
| [139] |
ἀφαιρεθέντων
αὐτὰ
τῶν
υἱῶν
Χαναὰν
|
αὐτοὶ |
διακατέσχον.
Καὶ
ὅτι
οὕτω
γέγονεν, |
| [57] |
ἂν
λέγοι
ὡς
ἂν
καὶ
|
αὐτοὶ |
εἴποιμεν
ἐπὶ
πυρὸς
ὅτι
πάντα |
| [81] |
ἔσται.
Καὶ
οἰκοδομήσουσιν
οἰκίας
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἐνοικήσουσι,
καὶ
καταφυτεύσουσιν
ἀμπελῶνας
καὶ |
| [68] |
εἰρῆσθαι
λέγουσιν,
ἀλλ'
εἰς
ὃν
|
αὐτοὶ |
ἐξηγεῖσθαι
ἐπιχειροῦσιν.
Ὁποῖον
καὶ
τὴν |
| [71] |
γενομένῳ
βασιλεῖ
ἑβδομήκοντα
πρεσβυτέρων,
ἀλλ'
|
αὐτοὶ |
ἐξηγεῖσθαι
πειρῶνται.
Καὶ
ὅτι
πολλὰς |
| [142] |
παντὶ
ἀνθρώπῳ
εὐδαιμονεῖν,
πάντως
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἡμῖν
ὅμοια
ποιήσητε,
τὸ
ἡμῶν |
| [26] |
καὶ
μετανοήσαντα
ἐφ'
οἷς
ἥμαρτον,
|
αὐτοὶ |
κληρονομήσουσι
μετὰ
τῶν
πατριαρχῶν
καὶ |
| [104] |
καλεῖ,
καὶ
κυνηγοὺς
μηνύων,
ὅτι
|
αὐτοὶ |
οἱ
κυνηγήσαντες
καὶ
συνήχθησαν
οἱ |
| [112] |
τῶν
ὑμετέρων
ἀνθρώπων
ἃ
καὶ
|
αὐτοὶ |
οἱ
προφῆται
ἔπαθον,
οὐ
δύνασθε |
| [135] |
γραφῆς
ταῦτα·
συννοεῖτε
δὲ
καὶ
|
αὐτοὶ |
ὅτι
ἄλλο
τί
ἐστι
τὸ |
| [17] |
ὅτι
τὰς
κλεῖς
ἔχετε,
καὶ
|
αὐτοὶ |
οὐκ
εἰσέρχεσθε
καὶ
τοὺς
εἰσερχομένους |
| [119] |
οὐκ
ἔστι
πίστις
ἐν
αὐτοῖς.
|
Αὐτοὶ |
παρεζήλωσάν
με
ἐπ'
οὐ
θεῷ, |
| [82] |
χαρίσματά
ἐστιν,
ἐξ
οὗ
καὶ
|
αὐτοὶ |
συνιέναι
ὀφείλετε,
ὅτι
τὰ
πάλαι |
| [46] |
ἡ
αἰώνιος
βασιλεία,
δύνανται
καὶ
|
αὐτοὶ |
σωθῆναι;
Ἐπυνθάνετό
μου.
Κἀγὼ
πάλιν· |
| [93] |
τὰ
αὐτὰ
παθεῖν
βουλομένους
ἅπερ
|
αὐτοὶ |
τοὺς
ἄλλους
διατιθέασι,
καὶ
ἐν |
| [139] |
τοῦ
θεοῦ
κρίσιν
ἐπελθόντες
καὶ
|
αὐτοὶ |
ὑμῖν,
ἀφείλοντο
ὑμῶν
τὴν
γῆν |
| [81] |
ἐνοικήσουσι,
καὶ
καταφυτεύσουσιν
ἀμπελῶνας
καὶ
|
αὐτοὶ |
φάγονται
τὰ
γενήματα
αὐτῶν.
Οὐ |
| [135] |
τὸν
Χριστόν,
καὶ
ὑμεῖς
δὲ
|
αὐτοί; |
Ὡς
οὖν
Ἰσραὴλ
τὸν
Χριστὸν |
| [73] |
πεδία
καὶ
πάντα
τὰ
ἐν
|
αὐτοῖς, |
ἀγαλλιάσονται
πάντα
τὰ
ξύλα
τοῦ |
| [56] |
ἀγγέλλειν
τοῖς
ἀνθρώποις
ὅσαπερ
βούλεται
|
αὐτοῖς |
ἀγγεῖλαι
ὁ
τῶν
ὅλων
ποιητής, |
| [90] |
πάντων
νοηθῆναι,
κρύπτοντες
τὴν
ἐν
|
αὐτοῖς |
ἀλήθειαν,
ὡς
καὶ
πονέσαι
τοὺς |
| [45] |
υἱοὺς
καὶ
θυγατέρας,
οὐ
δοθήσεται
|
αὐτοῖς, |
ἀλλ'
ἕκαστος
τῇ
αὐτοῦ
δικαιοσύνῃ |
| [140] |
ἢ
θυγατέρας,
οὐ
μὴ
δοθῇ
|
αὐτοῖς· |
ἀλλ'
οὔτε
πατὴρ
ὑπὲρ
υἱοῦ |
| [21] |
ποιήσας
αὐτὰ
ἄνθρωπος
ζήσεται
ἐν
|
αὐτοῖς, |
ἀλλὰ
τὰ
σάββατά
μου
ἐβεβήλουν. |
| [76] |
καὶ
δαιμόνια
ἐξεβάλομεν;
Καὶ
ἐρῶ
|
αὐτοῖς· |
Ἀναχωρεῖτε
ἀπ'
ἐμοῦ.
Καὶ
ἐν |
| [56] |
Καὶ
ἰδὼν
συνέδραμεν
εἰς
συνάντησιν
|
αὐτοῖς |
ἀπὸ
τῆς
θύρας
τῆς
σκηνῆς |
| [103] |
εἶναι
ἐκεῖ
ἄχρις
ἂν
πάλιν
|
αὐτοῖς |
ἀποκαλυφθῇ
ἐπανελθεῖν
εἰς
τὴν
χώραν |
| [78] |
καὶ
τῷ
παιδίῳ,
ὡς
καὶ
|
αὐτοῖς |
ἀποκεκάλυπτο,
ἤδη
ἐξελθόντων
εἰς
Αἴγυπτον, |
| [130] |
αὐτοῦ»
εἰπών,
τὴν
μὲν
ὁμοίαν
|
αὐτοῖς |
ἀπονέμει
κληρονομίαν,
καὶ
τὴν
ὁμοίαν |
| [132] |
εἰς
τὴν
γῆν
καὶ
κατεκληροδότησεν
|
αὐτοῖς |
αὐτήν·
εἰς
ὃ
χωρίον
ἐλθοῦσαι |
| [119] |
οἷς
οὐκ
ἔστι
πίστις
ἐν
|
αὐτοῖς. |
Αὐτοὶ
παρεζήλωσάν
με
ἐπ'
οὐ |
| [132] |
Ἀζωτίους
πολεμίων
ἁρπαγείσης
καὶ
πληγῆς
|
αὐτοῖς |
γεγενημένης
φοβερᾶς
καὶ
ἀνιάτου,
ἐβουλεύσαντο |
| [107] |
Δεῖξον
ἡμῖν
σημεῖον.
καὶ
ἀπεκρίνατο
|
αὐτοῖς· |
Γενεὰ
πονηρὰ
καὶ
μοιχαλὶς
σημεῖον |
| [68] |
αὐτούς.
Ἃς
δ'
ἂν
λέγωμεν
|
αὐτοῖς |
γραφάς,
αἳ
διαρρήδην
τὸν
Χριστὸν |
| [78] |
ποιῆσαι,
ἀλλὰ
κατὰ
τὰ
κελευσθέντα
|
αὐτοῖς |
δι'
ἄλλης
ὁδοῦ
εἰς
τὴν |
| [21] |
βεβηλωθῇ
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
παρ'
|
αὐτοῖς, |
διὰ
τοῦτο
εἴασέ
τινας
ἐξ |
| [67] |
ῥεύσαντος
ἐπ'
αὐτὴν
τοῦ
παρ'
|
αὐτοῖς |
Διὸς
καλουμένου,
γεγέννηται·
καὶ
ὑμεῖς |
| [134] |
ἐλευθέρων
τέκνων
καὶ
τῶν
ἐν
|
αὐτοῖς |
δούλων
Χριστὸς
ἐλήλυθε,
τῶν
αὐτῶν |
| [91] |
καὶ
πεπηγμένον.
Καὶ
τὸ
Ἐν
|
αὐτοῖς |
ἔθνη
κερατιεῖ
ἅμα
ἕως
ἀπ' |
| [91] |
μονοκέρωτος
τὰ
κέρατα
αὐτοῦ,
ἐν
|
αὐτοῖς |
ἔθνη
κερατιεῖ
ἅμα
ἕως
ἀπὸ |
| [107] |
ἐπιζητεῖ,
καὶ
σημεῖον
οὐ
δοθήσεται
|
αὐτοῖς |
εἰ
μὴ
τὸ
σημεῖον
Ἰωνᾶ. |
| [1] |
ἐκ
παντὸς
φιλοφρονεῖσθαι
προσομιλεῖν
τε
|
αὐτοῖς, |
εἴ
τι
ὄφελος
ἐκ
τῆς |
| [123] |
καὶ
κληρονομήσουσιν
ὑμᾶς
καὶ
ἔσεσθε
|
αὐτοῖς |
εἰς
κατάσχεσιν,
καὶ
οὐ
μὴ |
| [10] |
αὐτά·
ἐμοὶ
γὰρ
ἐμέλησεν
ἐντυχεῖν
|
αὐτοῖς. |
Ἐκεῖνο
δὲ
ἀποροῦμεν
μάλιστα,
εἰ |
| [79] |
κυρίου,
καὶ
ὁ
διάβολος
ἅμα
|
αὐτοῖς |
ἐληλύθει.
Καὶ
ὑπὸ
Μωυσέως
ἐν |
| [38] |
Μωυσέως
καὶ
Ἀαρὼν
καὶ
λελαληκέναι
|
αὐτοῖς |
ἐν
στύλῳ
νεφέλης,
εἶτα
ἄνθρωπον |
| [74] |
τὴν
διαθήκην
μου,
ἣν
διεθέμην
|
αὐτοῖς |
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ.
Καὶ |
| [46] |
γὰρ
τὸ
κόκκινον
βάμμα
περιτιθέναι
|
αὐτοῖς |
ἐνετείλατο
ὑμῖν,
ἵνα
διὰ
τούτου |
| [119] |
αὐτῶν,
καὶ
δείξω
τί
ἔσται
|
αὐτοῖς |
ἐπ'
ἐσχάτων,
ὅτι
γενεὰ
ἐξεστραμμένη |
| [47] |
οὐκ
ἀποδέχομαι.
Τοὺς
δὲ
πειθομένους
|
αὐτοῖς |
ἐπὶ
τὴν
ἔννομον
πολιτείαν
μετὰ |
| [67] |
καὶ
τρόμου
καὶ
ἀστραπῶν
διαταγῆναι
|
αὐτοῖς |
ἔφη,
καὶ
δεικνύουσαν
τί
μὲν |
| [112] |
ἐὰν
τὴν
γνῶσιν
τὴν
ἐν
|
αὐτοῖς |
ἔχητε.
Ἐὰν
δὲ
ὅσοι
διδάσκαλοι |
| [46] |
αὐτόν·
διὰ
τί
δὲ
ἐδόθη
|
αὐτοῖς |
ἡ
περιτομή,
ἐν
πολλοῖς
τοῖς |
| [37] |
ὁ
θεός,
σὺ
εὐίλατος
ἐγένου
|
αὐτοῖς |
καὶ
ἐκδικῶν
ἐπὶ
πάντα
τὰ |
| [64] |
τὰ
προστάγματα
αὐτοῦ
ἃ
ἔδωκεν
|
αὐτοῖς. |
Καὶ
ἐν
ἄλλοις,
τοῖς
καὶ |
| [44] |
ἢ
θυγατέρας,
οὐ
μὴ
δοθήσεται
|
αὐτοῖς. |
Καὶ
ἐν
τῷ
Ἠσαίᾳ
εἰς |
| [26] |
γῆν.
Ἡμέρα
γὰρ
ἀνταποδόσεως
ἦλθεν
|
αὐτοῖς, |
καὶ
ἐνιαυτὸς
λυτρώσεως
πάρεστι.
Καὶ |
| [126] |
τὸ
ὄνομά
μου
οὐκ
ἐδήλωσα
|
αὐτοῖς, |
καὶ
ἔστησα
τὴν
διαθήκην
μου |
| [56] |
κύριον,
ἀλλ'
ἐκεῖνον
τὸν
σὺν
|
αὐτοῖς |
καὶ
θεὸν
λεγόμενον
ὀφθέντα
τῷ |
| [21] |
ἐν
οἷς
οὐ
ζήσονται
ἐν
|
αὐτοῖς· |
καὶ
μιανῶ
αὐτοὺς
ἐν
τοῖς |
| [49] |
περὶ
Ἰωάννου
τοῦ
βαπτιστοῦ
εἶπεν
|
αὐτοῖς. |
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Καὶ
τοῦτο |
| [20] |
ἀσύνετοι,
οὐκ
ἔστι
πίστις
ἐν
|
αὐτοῖς. |
~Καὶ
ὅτι
διὰ
τὰς
ἀδικίας |
| [1] |
ἐκεῖνος
ἔλεγε,
καὶ
περὶ
μοναρχίας
|
αὐτοῖς |
καὶ
προνοίας
αἱ
ζητήσεις
γίνονται |
| [45] |
δίκαια
νενομοθέτηται
πράττειν
τοὺς
πειθομένους
|
αὐτοῖς, |
καὶ
πρὸς
σκληροκαρδίαν
δὲ
τοῦ |
| [123] |
οἷς
οὐκ
ἔστι
πίστις
ἐν
|
αὐτοῖς· |
καί·
Τίς
τυφλὸς
ἀλλ'
ἢ |
| [37] |
καὶ
τὸ
πρόσταγμα
ὃ
ἔδωκεν
|
αὐτοῖς. |
Κύριε
ὁ
θεὸς
ἡμῶν,
σὺ |
| [141] |
δύνανται
ὅτι
οὐ
μὴ
λογίσηται
|
αὐτοῖς |
κύριος
ἁμαρτίαν;
Καὶ
ἡ
μία |
| [141] |
δὲ
γινώσκουσιν,
οὐ
μὴ
λογίσηται
|
αὐτοῖς |
κύριος
ἁμαρτίαν.
Μαρτύριον
δὲ
τούτου |
| [126] |
Καὶ
ἰδὼν
συνέδραμεν
εἰς
συνάντησιν
|
αὐτοῖς. |
Μετ'
ὀλίγον
δὲ
εἷς
ἐξ |
| [107] |
ἐδήλου,
οἵτινες,
τοῦ
Ἰωνᾶ
κηρύξαντος
|
αὐτοῖς |
μετὰ
τὸ
ἐκβρασθῆναι
αὐτὸν
τῇ |
| [47] |
πείθοντες
αὐτοὺς
μήτε
περιτέμνεσθαι
ὁμοίως
|
αὐτοῖς |
μήτε
σαββατίζειν
μήτε
ἄλλα
ὅσα |
| [29] |
ἀναγινώσκοντες
οὐ
νοεῖτε
τὸν
ἐν
|
αὐτοῖς |
νοῦν.
Μὴ
οὖν
ἄχθεσθε,
μηδὲ |
| [119] |
οἷς
οὐκ
ἔστι
πίστις
ἐν
|
αὐτοῖς. |
~Ὁρᾶτε
μέντοι
ὡς
καὶ
τῷ |
| [137] |
τὴν
γραφήν,
ἣ
λέγει·
Οὐαὶ
|
αὐτοῖς, |
ὅτι
βεβούλευνται
βουλὴν
πονηρὰν
καθ' |
| [106] |
καὶ
πρὸ
τοῦ
παθεῖν
ἔλεγεν
|
αὐτοῖς |
ὅτι
ταῦτα
αὐτὸν
δεῖ
παθεῖν |
| [5] |
γὰρ
διαφορά
τις
ἦν
ἐν
|
αὐτοῖς, |
οὐκ
ἂν
εὕροις
ἀναζητῶν
τὸ |
| [78] |
ἅμα
τῷ
παιδίῳ,
ἄχρις
ἂν
|
αὐτοῖς |
πάλιν
ἀποκαλυφθῇ
ἐπανελθεῖν
εἰς
τὴν |
| [10] |
~Ὡς
δὲ
ἀνεπαύσαντο,
ἐγὼ
οὕτως
|
αὐτοῖς |
πάλιν
ἠρξάμην·
Μὴ
ἄλλο
τί |
| [103] |
παῖδας,
διὰ
τὸ
ὑπονοεῖν
ἐν
|
αὐτοῖς |
πάντως
εἶναι
τὸν
περὶ
οὗ |
| [3] |
ἔστιν
ὀφθαλμοῖς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
αὐτοῖς, |
πάτερ,
ὁρατὸν
τὸ
θεῖον
ὡς |
| [29] |
ὑμετέροις
ἀλλ'
ἡμετέροις·
ἡμεῖς
γὰρ
|
αὐτοῖς |
πειθόμεθα,
ὑμεῖς
δὲ
ἀναγινώσκοντες
οὐ |
| [64] |
Καὶ
ἐν
ἄλλοις,
τοῖς
καὶ
|
αὐτοῖς |
προανιστορημένοις,
διὰ
τοῦ
Δαυεὶδ
λεχθεῖσι |
| [63] |
ἐν
ἑτέροις
εἰπών,
τοῖς
καὶ
|
αὐτοῖς |
προλελεγμένοις·
Ὁ
θρόνος
σου,
ὁ |
| [21] |
ὀφθαλμοὶ
αὐτῶν.
Καὶ
ἐγὼ
ἔδωκα
|
αὐτοῖς |
προστάγματα
οὐ
καλά,
καὶ
δικαιώματα |
| [78] |
παραδιδόντας,
ἐν
τόπῳ
ἐπικαλουμένῳ
παρ'
|
αὐτοῖς |
σπηλαίῳ
μυεῖσθαι
ὑπ'
αὐτῶν,
ὑπὸ |
| [5] |
οἱ
λέγοντες,
οὐ
μέντοι
γε
|
αὐτοῖς |
συγκατατίθεμαι
ἐγώ.
Ὀρθῶς
ποιῶν.
Τίνα |
| [121] |
τοὺς
δὲ
ἰδίους
ἀναπαύσει,
ἀποδιδοὺς
|
αὐτοῖς |
τὰ
προσδοκώμενα
πάντα;
Ἡμῖν
οὖν |
| [1] |
καὶ
ἡμέρας.
Τοῦτο
δὲ
ὅπη
|
αὐτοῖς |
τελευτᾷ,
οὐ
χαλεπὸν
συννοῆσαι·
ἄδεια |
| [85] |
δέ
τις
ὀνόματι
τῶν
συνελθόντων
|
αὐτοῖς |
τῇ
δευτέρᾳ
ἡμέρᾳ
εἶπε·
Καὶ |
| [131] |
πάνυ
καὶ
ἐνδόξων
ἁρμάτων,
ἐπικλύσας
|
αὐτοῖς |
τὴν
δι'
ὑμᾶς
ὁδοποιηθεῖσαν
θάλασσαν, |
| [113] |
Ὁ
μὲν
γὰρ
πρόσκαιρον
ἔδωκεν
|
αὐτοῖς |
τὴν
κληρονομίαν,
ἅτε
οὐ
Χριστὸς |
| [47] |
τὸν
Χριστὸν
ἢ
μὴ
κοινωνεῖν
|
αὐτοῖς |
τῆς
τοιαύτης
συνδιαγωγῆς
αἱροῦνται,
ὁμοίως |
| [36] |
βασιλεὺς
τῆς
δόξης;
Καὶ
ἀποκρίνεται
|
αὐτοῖς |
τὸ
πνεῦμα
τὸ
ἅγιον
ἢ |
| [72] |
καὶ
κατέβη
πρὸς
αὐτοὺς
εὐαγγελίσασθαι
|
αὐτοῖς |
τὸ
σωτήριον
αὐτοῦ.
~Καὶ
ἀπὸ |
| [4] |
ζῶα;
Οὔ·
τὸ
γὰρ
σῶμα
|
αὐτοῖς, |
τοιοῦτον
ὄν,
ἐμπόδιόν
ἐστιν.
Εἰ |
| [126] |
λελεγμένῳ
κἀκεῖ
ἀγγέλῳ,
ἐπαγγελλομένῳ
δώσειν
|
αὐτοῖς |
τὸν
θεὸν
εἰς
πλησμονήν,
αὐτός, |
| [9] |
εἰ
δὲ
καὶ
ἀσχολία
τις
|
αὐτοῖς |
ὑπέρτερος
ἐμποδών
ἐστιν,
ἀπίτωσαν·
ἡμεῖς |
| [135] |
κληρονομίας,
πάλιν,
ὡς
ὑπολαβόμενος,
τοῖς
|
αὐτοῖς |
ὑπισχνεῖσθαι.
Ἀλλ'
ὅνπερ
τρόπον
ἐκεῖ |
| [27] |
οἷς
οὐκ
ἔστι
πίστις
ἐν
|
αὐτοῖς, |
ὡς
αὐτὸς
λέγει,
ἐστέ,
τοῖς |
| [27] |
σκληροκάρδιον
ὑμῶν
καὶ
ἀχάριστον
εἰς
|
αὐτὸν |
ἀεὶ
τὰ
αὐτὰ
βοᾷ,
ἵνα |
| [39] |
ἐπίστασθαί
σε
βούλομαι.
Κἀγὼ
πρὸς
|
αὐτόν· |
Ἄκουσον,
ὦ
οὗτος,
ἔλεγον,
ὅτι |
| [49] |
ἤδη
ἦλθε,
καὶ
οὐκ
ἐπέγνωσαν
|
αὐτόν, |
ἀλλ'
ἐποίησαν
αὐτῷ
ὅσα
ἠθέλησαν. |
| [87] |
φησὶν
ὁ
λόγος
ἐπεληλυθέναι
ἐπ'
|
αὐτόν, |
ἀλλ'
ὡς
ἐπ'
ἐκεῖνον
ἀνάπαυσιν |
| [102] |
τοῦ
θεοῦ
κέλευσιν
Ἰωσὴφ
λαβὼν
|
αὐτὸν |
ἅμα
τῇ
Μαρίᾳ
ἀπῆλθεν
εἰς |
| [108] |
οὐ
μόνον
οὐ
μετενοήσατε,
μαθόντες
|
αὐτὸν |
ἀναστάντα
ἐκ
νεκρῶν,
ἀλλ'
ὡς |
| [17] |
τὸν
πατέρα
προσχωροῦσιν,
ἐπειδὴ
ἐγνώκατε
|
αὐτὸν |
ἀναστάντα
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
ἀναβάντα |
| [102] |
φησίν,
μηδὲ
μέχρι
φωνῆς
ἡμαρτηκέναι
|
αὐτόν, |
ἀνομίαν
γὰρ
οὐκ
ἐποίησεν
οὐδὲ |
| [130] |
τοῖς
ἐχθροῖς,
καὶ
τοῖς
μισοῦσιν
|
αὐτὸν |
ἀνταποδώσει,
καὶ
ἐκκαθαριεῖ
κύριος
τὴν |
| [98] |
Οἱ
φοβούμενοι
τὸν
κύριον
αἰνέσατε
|
αὐτόν, |
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε |
| [106] |
οἱ
φοβούμενοι
τὸν
κύριον
αἰνέσατε
|
αὐτόν, |
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε |
| [106] |
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε
αὐτόν,
φοβηθήτωσαν
|
αὐτὸν |
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰσραήλ.
καὶ |
| [131] |
ἐκεῖνα
προκηρύγματα
ἦν
τῶν
κατ'
|
αὐτὸν |
ἁπάντων,
ὅτι
μέλλει
ἐξολοθρευθήσεσθαι
τὰ |
| [86] |
ἡ
Ἀαρὼν
βλαστὸν
κομίσασα
ἀρχιερέα
|
αὐτὸν |
ἀπέδειξε.
Ῥάβδον
ἐκ
ῥίζης
Ἰεσσαὶ |
| [32] |
τὸν
κύριον
πάντων
πατέρα
ἀνάγοντα
|
αὐτὸν |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
καὶ
καθίζοντα |
| [108] |
ἡμῶν,
οἱ
μαθηταὶ
αὐτοῦ
κλέψαντες
|
αὐτὸν |
ἀπὸ
τοῦ
μνήματος
νυκτός,
ὁπόθεν |
| [103] |
ὁ
διάβολος
ἅμα
τῷ
ἀναβῆναι
|
αὐτὸν |
ἀπὸ
τοῦ
ποταμοῦ
τοῦ
Ἰορδάνου, |
| [108] |
ἵνα
κἂν
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι
|
αὐτὸν |
ἀπὸ
τῶν
νεκρῶν
μετανοήσητε
ἐφ' |
| [112] |
δεδηγμένους·
οἱ
δ'
ἐσώζοντο
εἰς
|
αὐτὸν |
ἀποβλέποντες.
Ὁ
ὄφις
ἄρα
νοηθήσεται |
| [62] |
ἄνθρωπον,
κατ'
εἰκόνα
θεοῦ
ἐποίησεν
|
αὐτόν· |
ἄρσεν
καὶ
θῆλυ
ἐποίησεν
αὐτούς. |
| [106] |
ἐν
οὐρανῷ
ἅμα
τῷ
γεννηθῆναι
|
αὐτὸν |
ἀστέρος,
ὡς
γέγραπται
ἐν
τοῖς |
| [34] |
εἰς
Σολομῶνα,
τὸν
γενόμενον
καὶ
|
αὐτὸν |
βασιλέα
ὑμῶν,
εἰρῆσθαι
λέγετε·
εἰς |
| [79] |
Κἀγὼ
ἐνδοτικώτερον
τῇ
φωνῇ,
παρασκευάσαι
|
αὐτὸν |
βουλόμενος
πρὸς
τὸ
ἀκούειν
μου, |
| [76] |
τούτων
ὧνπερ
ἐδίδαξεν
ἐλθὼν
διδάσκαλον
|
αὐτὸν |
γεγενῆσθαι
προεκήρυσσεν;
Ἃ
γὰρ
μεγάλα |
| [35] |
τὸν
Ἰησοῦν
καὶ
τῶν
μετ'
|
αὐτὸν |
γενησομένων
προγνώστην
ἐπιστάμεθα,
καὶ
ἐξ |
| [106] |
παθεῖν
ἔλεγεν
αὐτοῖς
ὅτι
ταῦτα
|
αὐτὸν |
δεῖ
παθεῖν
καὶ
ἀπὸ
τῶν |
| [70] |
αὐτὸν
διὰ
τοὺς
πιστεύοντας
εἰς
|
αὐτόν, |
δι'
οὓς
καὶ
παθητὸς
γέγονε, |
| [66] |
γεννητὸς
καὶ
διὰ
παρθένου
γεννηθῆναι
|
αὐτὸν |
διὰ
Ἠσαίου
ἐπεπροφήτευτο,
καὶ
αὐτὴν |
| [75] |
τῶν
ὅλων
βουλὴν
καὶ
ἄνθρωπον
|
αὐτὸν |
διὰ
παρθένου
γεννηθῆναι
μὴ
δεδυνῆσθαι, |
| [46] |
περιετέτμητο
Ἀβραὰμ
καὶ
οἱ
μετ'
|
αὐτόν· |
διὰ
τί
δὲ
ἐδόθη
αὐτοῖς |
| [125] |
ἑαυτοῦ
οὐ
καταδικάσει,
εἰ
γνωρίζοι
|
αὐτόν, |
διὰ
τὸ
ἐπίστασθαι
ὅτι
δυνατός |
| [29] |
ὅτι
καὶ
ἡμᾶς
ἐπεσκέψατο·
δοξάσωμεν
|
αὐτὸν |
διὰ
τοῦ
βασιλέως
τῆς
δόξης, |
| [70] |
εἰς
ἀνάμνησιν
τοῦ
τε
σωματοποιήσασθαι
|
αὐτὸν |
διὰ
τοὺς
πιστεύοντας
εἰς
αὐτόν, |
| [67] |
ὁμολογῶ·
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
δικαιούμενον
|
αὐτὸν |
διὰ
τούτων
ὡμολόγησα
ὑπομεμενηκέναι
πάντα, |
| [128] |
τρόπον
καὶ
τοὺς
ἀγγέλους
ποιεῖν
|
αὐτὸν |
διδάσκουσιν.
Ἀλλ'
ὅτι
μὲν
οὖν |
| [103] |
Βηθλεὲμ
παιδία
Ἡρώδης
καὶ
Ἀρχέλαος
|
αὐτὸν |
διεδέξατο·
καὶ
οὗτος
ἐτελεύτα
πρὶν |
| [23] |
ταῦτα
ποιεῖν,
ἢ
τὰ
αὐτὰ
|
αὐτὸν |
δίκαια
μὴ
ἀεὶ
πᾶν
γένος |
| [88] |
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα
ἐπιπτῆναι
ἐπ'
|
αὐτὸν |
ἔγραψαν
οἱ
ἀπόστολοι
αὐτοῦ
τούτου |
| [2] |
ἡ
συνουσία
γίνοιτο
ἡμῖν.
Καὶ
|
αὐτὸν |
ἐγὼ
διὰ
ταύτην
τὴν
αἰτίαν |
| [126] |
πρὸς
Μωυσῆν,
καὶ
εἶπε
πρὸς
|
αὐτόν· |
Ἐγώ
εἰμι
κύριος,
καὶ
ὤφθην |
| [76] |
διηγήσεται;
Ἀνεκδιήγητον
ἔχοντα
τὸ
γένος
|
αὐτὸν |
ἐδήλου·
οὐδεὶς
γάρ,
ἄνθρωπος
ὢν |
| [14] |
Δαυεὶδ
τὰ
πιστά.
Ἰδοῦ
μαρτύριον
|
αὐτὸν |
ἔθνεσι
δέδωκα,
ἄρχοντα
καὶ
προστάσσοντα |
| [12] |
Δαυεὶδ
τὰ
πιστά.
Ἰδοὺ
μάρτυρα
|
αὐτὸν |
ἔθνεσι
δέδωκα.
Ἔθνη,
ἃ
οὐκ |
| [32] |
περιπεσεῖν·
ἐσταυρώθη
γάρ.
Κἀγὼ
πρὸς
|
αὐτόν· |
Εἰ
μέν,
ὦ
ἄνδρες,
μὴ |
| [8] |
κελεύσας
διώκειν
αὐτά·
καὶ
οὐκέτι
|
αὐτὸν |
εἶδον.
ἐμοῦ
δὲ
παραχρῆμα
πῦρ |
| [13] |
ἡμῶν
ὀδυνᾶται,
καὶ
ἡμεῖς
ἐλογισάμεθα
|
αὐτὸν |
εἶναι
ἐν
πόνῳ
καὶ
ἐν |
| [60] |
θεὸς
ὁ
τῷ
Μωυσεῖ
εἰπὼν
|
αὐτὸν |
εἶναι
θεὸν
Ἀβραὰμ
καὶ
θεὸν |
| [126] |
τῶν
προφητῶν,
οὐκ
ἂν
ἐξηρνεῖσθε
|
αὐτὸν |
εἶναι
θεόν,
τοῦ
μόνου
καὶ |
| [88] |
μέλι
ἄγριον,
οἱ
ἄνθρωποι
ὑπελάμβανον
|
αὐτὸν |
εἶναι
τὸν
Χριστόν·
πρὸς
οὓς |
| [76] |
πολλάκις
πρὸς
ὑμᾶς
παρακεκαλυμμένως
προπεφητευκέναι
|
αὐτὸν |
εἶπον
ἐστίν,
ὅτι
αἷμα
μὲν |
| [45] |
ἀναστάσει
ἢ
οὔ;
Κἀγὼ
πρὸς
|
αὐτόν· |
Εἰπόντος
μου,
ὦ
ἄνθρωπε,
τὰ |
| [119] |
τῆς
ὁμοίας
κλήσεως
φωνῇ
ἐκάλεσεν
|
αὐτόν, |
εἰπὼν
ἐξελθεῖν
ἀπὸ
τῆς
γῆς |
| [76] |
Ἠσαίας
δὲ
μεγάλης
βουλῆς
ἄγγελον
|
αὐτὸν |
εἰπών,
οὐχὶ
τούτων
ὧνπερ
ἐδίδαξεν |
| [117] |
γένους
ἐκείνου
ἀνθρώπων
εὐχὰς
προσίεσθαι
|
αὐτὸν |
εἰρηκέναι,
καὶ
τὰς
εὐχὰς
αὐτῶν |
| [89] |
αἱ
γραφαί,
ἃς
ἔφης,
εἰς
|
αὐτὸν |
εἴρηνται,
ὁμολογοῦμεν·
καὶ
ὅτι
τὸ |
| [92] |
πίστιν·
πρὸ
τοῦ
γὰρ
περιτμηθῆναι
|
αὐτὸν |
εἴρηται
περὶ
αὐτοῦ
οὕτως·
Ἐπίστευσε |
| [103] |
ὁ
θεὸς
εἰρήκει
οὕτως·
Καὶ
|
αὐτὸν |
εἰς
Ἀσσυρίου
ἀπήνεγκαν
ξένια
τῷ |
| [64] |
μέλλουσι
καὶ
κόπτεσθαι
οἱ
ἐκκεντήσαντες
|
αὐτόν. |
Εἰσὶ
δὲ
οὗτοι·
Οἱ
οὐρανοὶ |
| [97] |
ξύλου,
καὶ
πρὸς
ἑσπέραν
ἔθαψαν
|
αὐτόν· |
εἶτα
ἀνέστη
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ. |
| [72] |
τὸν
ἄρτον
αὐτοῦ
καὶ
ἐκτρίψωμεν
|
αὐτὸν |
ἐκ
γῆς
ζώντων,
καὶ
τὸ |
| [108] |
πλανῶσι
τοὺς
ἀνθρώπους
λέγοντες
ἐγηγέρθαι
|
αὐτὸν |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
εἰς
οὐρανὸν |
| [106] |
ἀποστόλων,
οἵτινες,
μετὰ
τὸ
ἀναστῆναι
|
αὐτὸν |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
πεισθῆναι
ὑπ' |
| [106] |
αὐτῷ,
ὡς
ἠξίου,
καὶ
ἀνεγερεῖν
|
αὐτὸν |
ἐκ
τῶν
νεκρῶν,
καὶ
πάντας |
| [58] |
τὸ
ὄνομά
μου;
Καὶ
εὐλόγησεν
|
αὐτὸν |
ἐκεῖ.
Καὶ
ἐκάλεσεν
Ἰακὼβ
τὸ |
| [106] |
υἱοὶ
βροντῆς,
σημαντικὸν
ἦν
τοῦ
|
αὐτὸν |
ἐκεῖνον
εἶναι,
δι'
οὗ
καὶ |
| [11] |
δὲ
ὑμῶν
ἡγούμεθα
θεόν,
ἀλλ'
|
αὐτὸν |
ἐκεῖνον
τὸν
ἐξαγαγόντα
τοὺς
πατέρας |
| [102] |
λόγον
ἀνδρωθέντα
ὁ
πατὴρ
θανατωθήσεσθαι
|
αὐτὸν |
ἐκεκρίκει
ὃν
ἐγεγεννήκει.
Ἐὰν
δέ |
| [76] |
τὸ
γὰρ
ἄνευ
χειρῶν
εἰπεῖν
|
αὐτὸν |
ἐκτετμῆσθαι,
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀνθρώπινον |
| [103] |
Ἢ
λέοντα
τὸν
ὠρυόμενον
ἐπ'
|
αὐτὸν |
ἔλεγε
τὸν
διάβολον,
ὃν
Μωυσῆς |
| [88] |
ἐν
εἴδει
περιστερᾶς
πνεύματος
οἴδαμεν
|
αὐτὸν |
ἐληλυθέναι
ἐπὶ
τὸν
ποταμόν,
ὥσπερ |
| [52] |
ἔσται,
καὶ
ὅτι
μετὰ
τὸ
|
αὐτὸν |
ἐλθεῖν
οὔτε
προφήτης
οὔτε
βασιλεὺς |
| [49] |
γενήσεσθαι,
καὶ
τὸν
Ἠλίαν
χρῖσαι
|
αὐτὸν |
ἐλθόντα.
Ἐὰν
δὲ
οὗτος
φαίνηται |
| [63] |
καὶ
πατὴρ
τῶν
ὅλων
γεννᾶσθαι
|
αὐτὸν |
ἔμελλε;
καὶ
ἐν
ἑτέροις
εἰπών, |
| [104] |
ἦν
διὰ
ποίου
θανάτου
καταδικάζειν
|
αὐτὸν |
ἔμελλεν
ἡ
συναγωγὴ
τῶν
πονηρευομένων, |
| [104] |
Καὶ
ὅτι
μετὰ
τὸ
σταυρωθῆναι
|
αὐτὸν |
ἐμέρισαν
ἑαυτοῖς
οἱ
σταυρώσαντες
αὐτὸν |
| [97] |
αὐτοῦ
ὤρυξαν,
καὶ
οἱ
σταυρώσαντες
|
αὐτὸν |
ἐμέρισαν
τὰ
ἱμάτια
αὐτοῦ
ἑαυτοῖς, |
| [97] |
ἔβαλον
κλῆρον.
Ὅτε
γὰρ
ἐσταύρωσαν
|
αὐτόν, |
ἐμπήςσοντες
τοὺς
ἥλους
τὰς
χεῖρας |
| [102] |
μου.
Ἅμα
γὰρ
τῷ
γεννηθῆναι
|
αὐτὸν |
ἐν
Βηθλεέμ,
ὡς
προέφην,
παρὰ |
| [32] |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
καὶ
καθίζοντα
|
αὐτὸν |
ἐν
δεξιᾷ
αὐτοῦ,
ἕως
ἂν |
| [69] |
ὑπ'
αὐτοῦ
διδαγμάτων
ὑπάρξῃ,
ὁλόκληρον
|
αὐτὸν |
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
αὐτοῦ
παρουσίᾳ |
| [35] |
Χριστὸν
Ἰησοῦν,
ἀλλὰ
πιστεύσαντες
εἰς
|
αὐτὸν |
ἐν
τῇ
πάλιν
γενησομένῃ
ἐνδόξῳ |
| [100] |
Πέτρον.
Καὶ
υἱὸν
θεοῦ
γεγραμμένον
|
αὐτὸν |
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων |
| [85] |
κύριον
ἐκ
τῶν
οὐρανῶν,
αἰνεῖτε
|
αὐτὸν |
ἐν
τοῖς
ὑψίστοις·
αἰνεῖτε
αὐτὸν |
| [118] |
τῶν
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ·
καὶ
στήσω
|
αὐτὸν |
ἐν
τῷ
οἴκῳ
μου
καὶ |
| [100] |
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ
ἀποκάλυψιν
ἐπιγνόντα
|
αὐτὸν |
ἕνα
τῶν
μαθητῶν
αὐτοῦ,
Σίμωνα |
| [88] |
Ὥστε
οὐ
διὰ
τὸ
εἶναι
|
αὐτὸν |
ἐνδεῆ
δυνάμεως
ἐπεπροφήτευτο
ἐλεύσεσθαι
ἐπ' |
| [99] |
Χριστὸν
εἰρημένον,
δι'
ὧν
πάλιν
|
αὐτὸν |
ἐξηγοῦμαι.
Ὃ
οὖν
εὐθὺς
λέγει· |
| [103] |
ἐκείνης
τῆς
νυκτός,
ὅτε
ἐπ'
|
αὐτὸν |
ἐξῆλθον
εἰς
τὸ
Ὄρος
τῶν |
| [102] |
Ἡρώδης
ὁ
βασιλεὺς
τὰ
κατ'
|
αὐτὸν |
ἐπεβούλευσεν
ἀνελεῖν
αὐτόν,
καὶ
κατὰ |
| [68] |
αὐτῷ
τὴν
βασιλείαν
καὶ
καθίσει
|
αὐτὸν |
ἐπὶ
θρόνου
τῆς
δόξης
αὐτοῦ; |
| [62] |
ἕτερον
καὶ
λογικὸν
ὑπάρχοντα,
ὡμιληκέναι
|
αὐτὸν |
ἐπιγνῶναι
ἔχομεν.
Εἰσὶ
δὲ
οἱ |
| [14] |
θεὸν
καὶ
ἐν
τῷ
εὑρίσκειν
|
αὐτὸν |
ἐπικαλέσασθε,
ἡνίκα
ἂν
ἐγγίζῃ
ὑμῖν. |
| [36] |
ἄδοξον
ἔχοντα
αὐτόν,
οὐ
γνωρίζοντες
|
αὐτόν, |
ἐπυνθάνοντο·
Τίς
ἐστιν
οὗτος
ὁ |
| [100] |
τῶν
φαύλων
καὶ
πιστεύουσιν
εἰς
|
αὐτὸν |
ἐργάζεται.
~Τὰ
δὲ
ἀκόλουθα
τοῦ |
| [101] |
αὐτῷ
προεῖπεν.
Οἱ
γὰρ
θεωροῦντες
|
αὐτὸν |
ἐσταυρωμένον
τὰς
κεφαλὰς
ἕκαστος
ἐκίνουν |
| [78] |
τὸν
Χριστὸν
καὶ
ἐν
φάτνῃ
|
αὐτὸν |
ἐτεθείκει,
ὅπου
ἐλθόντες
οἱ
ἀπὸ |
| [69] |
ἔλεγον·
καὶ
γὰρ
μάγον
εἶναι
|
αὐτὸν |
ἐτόλμων
λέγειν
καὶ
λαοπλάνον.
Αὐτὸς |
| [136] |
τοῖς
τῶν
προφητῶν
κηρύγμασι
τοῖς
|
αὐτὸν |
εὐαγγελισαμένοις
καὶ
κηρύξασιν
εἰς
πάντας. |
| [64] |
γῆς·
πάντα
τὰ
ἔθνη
μακαριοῦσιν
|
αὐτόν. |
Εὐλογητὸς
κύριος,
ὁ
θεὸς
Ἰσραήλ, |
| [34] |
γῆς·
πάντα
τὰ
ἔθνη
μακαριοῦσιν
|
αὐτόν. |
Εὐλογητὸς
κύριος,
ὁ
θεὸς
Ἰσραήλ, |
| [107] |
παρέχειν)
κἀκ
τῆς
ἄλλης
ξηρᾶναι
|
αὐτόν, |
ἐφ'
ᾧ
ἐλυπεῖτο
Ἰωνᾶς,
καὶ |
| [53] |
πατριάρχου
Ἰακὼβ
ἐν
τῇ
κτήσει
|
αὐτὸν |
ἔχειν,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
τοῖς |
| [50] |
πρὸς
τίνα
συνεβουλεύσατο,
καὶ
συνεβίβασεν
|
αὐτόν; |
Ἤ
τίς
ἔδειξεν
αὐτῷ
κρίσιν; |
| [56] |
ὅλων
φάσκειν
τι
ἢ
πεποιηκέναι
|
αὐτὸν |
ἢ
λελαληκέναι
λέγειν
σε
ὑπολαμβάνομεν. |
| [66] |
μέλι
φάγεται.
Πρὶν
ἢ
γνῶναι
|
αὐτὸν |
ἢ
προελέσθαι
πονηρὰ
ἐκλέξεται
τὸ |
| [43] |
μέλι
φάγεται.
Πρὶν
ἢ
γνῶναι
|
αὐτὸν |
ἢ
προελέσθαι
πονηρὰ
ἐκλέξεται
τὸ |
| [50] |
αὐτοῦ
σύμβουλος
ἐγένετο,
ὃς
συμβιβάσει
|
αὐτόν; |
Ἢ
πρὸς
τίνα
συνεβουλεύσατο,
καὶ |
| [135] |
Ἰσραὴλ
ὁ
ἐκλεκτός
μου,
προσδέξεται
|
αὐτὸν |
ἡ
ψυχή
μου.
Δέδωκα
τὸ |
| [126] |
ἔφην,
οὐκ
ἂν
ἐβλασφημεῖτε
εἰς
|
αὐτὸν |
ἤδη
καὶ
παραγενόμενον
καὶ
γεννηθέντα |
| [95] |
ὑμῶν
λεγέτω·
Εἰ
ὁ
πατὴρ
|
αὐτὸν |
ἠθέλησε
ταῦτα
παθεῖν,
ἵνα
τῷ |
| [39] |
τὸν
οὐρανὸν
ἀνέλευσιν
προεφητεύθη
αἰχμαλωτεῦσαι
|
αὐτὸν |
ἡμᾶς
ἀπὸ
τῆς
πλάνης
καὶ |
| [77] |
σε
βούλομαι.
Περαίωσον
οὖν
καὶ
|
αὐτὸν |
ἡμῖν,
ἵνα
ἴδωμεν
καὶ
ὡς |
| [103] |
τῶν
Ἰουδαίων
τότε
ὄντα,
καὶ
|
αὐτὸν |
Ἡρώδην
λεγόμενον,
διάδοχον
γεγενημένον
Ἡρώδου |
| [102] |
λόγον.
Τὸ
δὲ
καὶ
εἰπεῖν
|
αὐτόν· |
Θεός
μου
εἶ
σύ,
μὴ |
| [121] |
πάσχειν
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
ἀρνήσασθαι
|
αὐτὸν |
ἰδεῖν
ἔστι.
Πυρωδέστερος
γὰρ
αὐτοῦ |
| [119] |
ἐμφανὴς
ἐγενήθη
τοῖς
μὴ
ἐπερωτῶσιν
|
αὐτόν. |
Ἰδοὺ
θεός
εἰμι,
φησί,
τῷ |
| [30] |
αἰτοῦμεν
αὐτόν,
οἱ
πιστεύοντες
εἰς
|
αὐτόν, |
ἵνα
ἀπὸ
τῶν
ἀλλοτρίων,
τοῦτ' |
| [46] |
περιετέτμητο
Ἀβραὰμ
καὶ
οἱ
μετ'
|
αὐτόν; |
Κἀγώ·
Ἐπίσταμαι,
ἔφην,
ὅτι
περιετέτμητο |
| [103] |
τὸ
Ὄρος
τῶν
Ἐλαιῶν
συλλαβεῖν
|
αὐτὸν |
καὶ
ἄγειν
ἐπ'
αὐτούς.
Καὶ |
| [125] |
ὄφις
κεκλημένη
καὶ
σατανᾶς,
πειράζων
|
αὐτὸν |
καὶ
ἀγωνιζόμενος
καταβαλεῖν
διὰ
τοῦ |
| [121] |
ὡς
ἐν
μηδενὶ
γένει
ἀγνοεῖσθαι
|
αὐτὸν |
καὶ
ἀπὸ
παντὸς
μετάνοιαν
πεποιῆσθαι |
| [116] |
τὸ
γυναῖκα
πόρνην
λελέχθαι
εἰληφέναι
|
αὐτόν, |
καὶ
δαλὸς
ἐξεσπασμένος
ἐκ
πυρὸς |
| [31] |
αὐτοῦ,
καὶ
οἱ
παρεστηκότες
προσήγαγον
|
αὐτόν. |
Καὶ
ἐδόθη
αὐτῷ
ἐξουσία
καὶ |
| [58] |
Μεσοποταμίᾳ
τῆς
Συρίας,
καὶ
εὐλόγησεν
|
αὐτόν. |
Καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
ὁ
θεός· |
| [131] |
καὶ
τὰς
βασιλείας
ὁμοίως
ὑφορᾶσθαι
|
αὐτόν, |
καὶ
ἐκ
παντὸς
γένους
ἀνθρώπων |
| [78] |
χώρᾳ
ὑμῶν,
καὶ
ἤλθομεν
προσκυνῆσαι
|
αὐτόν, |
καὶ
ἐν
Βηθλεὲμ
τῶν
πρεσβυτέρων |
| [34] |
αὐτοῦ·
ὅλην
τὴν
ἡμέραν
εὐλογήσουσιν
|
αὐτόν. |
Καὶ
ἔσται
στήριγμα
ἐν
τῇ |
| [58] |
Εἶδε
δὲ
ὅτι
δύναται
πρὸς
|
αὐτόν, |
καὶ
ἥψατο
τοῦ
πλάτους
τοῦ |
| [49] |
εἶπεν,
οἱ
λέγοντες
ἄνθρωπον
γεγονέναι
|
αὐτὸν |
καὶ
κατ'
ἐκλογὴν
κεχρῖσθαι
καὶ |
| [102] |
τὰ
κατ'
αὐτὸν
ἐπεβούλευσεν
ἀνελεῖν
|
αὐτόν, |
καὶ
κατὰ
τὴν
τοῦ
θεοῦ |
| [123] |
θήσω
τὸ
πνεῦμά
μου
ἐπ'
|
αὐτόν, |
καὶ
κρίσιν
τοῖς
ἔθνεσιν
ἐξοίσει. |
| [135] |
Δέδωκα
τὸ
πνεῦμά
μου
ἐπ'
|
αὐτόν, |
καὶ
κρίσιν
τοῖς
ἔθνεσιν
ἐξοίσει. |
| [26] |
δὲ
ἔθνη
τὰ
πιστεύσαντα
εἰς
|
αὐτὸν |
καὶ
μετανοήσαντα
ἐφ'
οἷς
ἥμαρτον, |
| [111] |
ἐν
ἡμέρᾳ
τοῦ
πάσχα
συνελάβετε
|
αὐτὸν |
καὶ
ὁμοίως
ἐν
τῷ
πάσχα |
| [89] |
καὶ
ἡμεῖς
θαῤῥοῦντες
πεπιστεύκαμεν
εἰς
|
αὐτόν; |
Καὶ
ὅσοι
νενοήκασι
τὰ
τῶν |
| [83] |
διὰ
τοῦ
Ἠσαίου
μὴ
φοβεῖσθαι
|
αὐτόν. |
Καὶ
ὅτι
μὲν
γέγονε
τὰ |
| [13] |
αὐτῷ
οὐδὲ
δόξα·
καὶ
εἴδομεν
|
αὐτόν, |
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ |
| [53] |
οὕτως
προεπεφήτευτο
περὶ
αὐτοῦ
παθεῖν
|
αὐτόν· |
καὶ
οὕτω
πεισθέντες
καὶ
εἰς |
| [89] |
δὲ
τοῦτό
ἐστι
τὸ
χαρακτηρίζον
|
αὐτὸν |
καὶ
πᾶσι
μηνύον,
πῶς
οὐχὶ |
| [70] |
παραδιδόντες
λέγωσιν
ἐκ
πέτρας
γεγενῆσθαι
|
αὐτόν, |
καὶ
σπήλαιον
καλῶσι
τὸν
τόπον |
| [88] |
ποταμόν,
ὥσπερ
οὐδὲ
τὸ
γεννηθῆναι
|
αὐτὸν |
καὶ
σταυρωθῆναι
ὡς
ἐνδεὴς
τούτων |
| [101] |
ἀτιμωθεὶς
ταῦτα
ἔπαθεν
ἅπερ
διεθήκατε
|
αὐτόν. |
Καὶ
τὰ
ἀκόλουθα·
Πάντες
οἱ |
| [40] |
αὐτῷ
τὰς
χεῖρας
καὶ
θανατώσαντες
|
αὐτόν, |
καὶ
τῆς
δευτέρας
δὲ
αὐτοῦ |
| [67] |
τὸ
ἀποθανεῖν
σταυρωθέντα
ὁμολογῶ
ὑπομεῖναι
|
αὐτὸν |
καὶ
τὸ
ἄνθρωπον
γενέσθαι
καὶ |
| [16] |
καὶ
νῦν
τοὺς
ἐλπίζοντας
ἐπ'
|
αὐτὸν |
καὶ
τὸν
πέμψαντα
αὐτὸν
παντοκράτορα |
| [19] |
ἐσώθη,
αὐτῶν
ἐκείνων
τῶν
ἀγγέλων
|
αὐτὸν |
καὶ
τοῦ
κυρίου
προπεμψάντων.
Νῶε, |
| [121] |
παρουσίᾳ
καταλύσει
πάντας
τοὺς
μισήσαντας
|
αὐτὸν |
καὶ
τοὺς
αὐτοῦ
ἀδίκως
ἀποστάντας, |
| [8] |
μέχρις
ἂν
ἐλθὼν
Ἠλίας
χρίσῃ
|
αὐτὸν |
καὶ
φανερὸν
πᾶσι
ποιήσῃ·
ὑμεῖς |
| [67] |
διὰ
τὸ
ἐννόμως
πολιτεύεσθαι
ἐκλελέχθαι
|
αὐτὸν |
καὶ
Χριστὸν
γεγενῆσθαι,
εἰ
ἄρα |
| [99] |
αὐτὸν
Χριστόν,
ἀλλ'
ἡγουμένων
θανατώσειν
|
αὐτὸν |
καὶ
ὡς
κοινὸν
ἄνθρωπον
ἐν |
| [74] |
καὶ
ἔσται
κατάβρωμα,
καὶ
εὑρήσουσιν
|
αὐτὸν |
κακὰ
πολλὰ
καὶ
θλίψεις.
Καὶ |
| [49] |
πνεύματος
τοῦ
ἐν
σοὶ
ἐπ'
|
αὐτόν; |
Κἀκεῖνος·
Μάλιστα.
Ὡς
οὖν,
φημί, |
| [123] |
ὁ
θεὸς
ἐν
παραβολῇ
Ἰακὼβ
|
αὐτὸν |
καλεῖ
καὶ
Ἰσραήλ.
οὕτω
λέγει· |
| [77] |
εἴρηται,
ὅτι,
πρὶν
ἢ
γνῶναι
|
αὐτὸν |
καλεῖν
πατέρα
ἢ
μητέρα,
ἔλαβε |
| [33] |
διὰ
τὴν
ἀπιστίαν
ὑμῶν
ἀρχιερέα
|
αὐτὸν |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδὲκ
εἶναι |
| [76] |
καὶ
σελήνης
ἐκ
γαστρὸς
γεννηθήσεσθαι
|
αὐτὸν |
κατὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς
βουλὴν |
| [125] |
ἀξιοῦν
προσκυνῆσαι
αὐτόν.
Ὁ
δὲ
|
αὐτὸν |
κατέλυσε
καὶ
κατέβαλεν,
ἐλέγξας
ὅτι |
| [67] |
τὸ
ἐννόμως
καὶ
τελέως
πολιτεύεσθαι
|
αὐτὸν |
κατηξιῶσθαι
τοῦ
ἐκλεγῆναι
εἰς
Χριστόν, |
| [60] |
κύριος
ὅτι
προσάγει
ἰδεῖν,
ἐκάλεσεν
|
αὐτὸν |
κύριος
ἐκ
τῆς
βάτου.
Ὃν |
| [119] |
ὡς
ἐδείξαμεν
ἤδη.
Καὶ
καλέσουσιν
|
αὐτὸν |
λαὸν
ἅγιον,
λελυτρωμένον
ὑπὸ
κυρίου. |
| [26] |
ἀπὸ
προσώπου
αὐτοῦ.
Καὶ
καλέσει
|
αὐτὸν |
λαὸν
ἅγιον,
λελυτρωμένον
ὑπὸ
κυρίου, |
| [60] |
ὄντα
καὶ
θεὸν
σημαίνων,
τὸν
|
αὐτὸν |
λέγει
ὃν
καὶ
διὰ
πολλῶν |
| [87] |
τὴν
βουλὴν
τοῦ
θεοῦ
σαρκοποιηθέντα
|
αὐτὸν |
λέγεις
διὰ
τῆς
παρθένου
γεγεννῆσθαι |
| [77] |
εἰρῆσθαι·
ἡμεῖς
γὰρ
εἰς
Ἑζεκίαν
|
αὐτὸν |
λέγομεν
πεπροφητεῦσθαι.
Κἀγὼ
ἔφην·
Ὡς |
| [100] |
ἀποστόλων
αὐτοῦ
ἔχοντες
καὶ
υἱὸν
|
αὐτὸν |
λέγοντες
νενοήκαμεν
ὄντα
καὶ
πρὸ |
| [77] |
Ἐπειδὴ
προεγίνωσκεν
ὁ
θεὸς
μέλλειν
|
αὐτὸν |
λήψεσθαι
ταῦτα,
προειρήκει.
Νῦν
δὲ |
| [77] |
Χριστῷ.
Ἅμα
γὰρ
τῷ
γεννηθῆναι
|
αὐτὸν |
μάγοι
ἀπὸ
Ἀρραβίας
παραγενόμενοι
προσεκύνησαν |
| [121] |
πάντα.
Διὰ
τοῦτο
ἔλεγε
πρὸς
|
αὐτόν· |
Μέγα
σοί
ἐστι
τοῦ
κληθῆναί |
| [100] |
ἔφη,
ὅτε
περὶ
τοῦ
πάσχειν
|
αὐτὸν |
μέλλειν
διελέγετο,
ὅτι
Δεῖ
τὸν |
| [53] |
ἀπὸ
τῶν
ἐθνῶν
πιστεύειν
ἐπ'
|
αὐτὸν |
μέλλουσιν.
Ὡς
γὰρ
τῶν
ἀπὸ |
| [58] |
μηροῦ
Ἰακὼβ
ἐν
τῷ
παλαίειν
|
αὐτὸν |
μετ'
αὐτοῦ.
Καὶ
εἶπεν
αὐτῷ· |
| [70] |
φαίνεται.
Καὶ
ὅτι
βασιλέα
τοῦτον
|
αὐτὸν |
μετὰ
δόξης
ὀψόμεθα,
αὕτη
ἡ |
| [81] |
ξύλου,
ἐν
ἐκείνῃ
ἀποθανεῖται,
ἔγνωμεν
|
αὐτὸν |
μὴ
ἀναπληρώσαντα
χίλια
ἔτη.
Συνήκαμεν |
| [103] |
πράξεως
ἧς
ἔπραξε
σύνθετον
κτησάμενον
|
αὐτὸν |
μηνύων·
τὸ
γὰρ
σατὰν
τῇ |
| [27] |
αὐτὸς
λέγει,
ἐστέ,
τοῖς
χείλεσιν
|
αὐτὸν |
μόνον
τιμῶντες,
τῇ
δὲ
καρδίᾳ |
| [69] |
Ἰακὼβ
τοῦ
πατριάρχου
προφητείαν
μεμιμῆσθαι
|
αὐτὸν |
νοῶ;
Ἐπὰν
δὲ
τὸν
Ἡρακλέα |
| [125] |
καταβαλεῖν
διὰ
τοῦ
ἀξιοῦν
προσκυνῆσαι
|
αὐτόν. |
Ὁ
δὲ
αὐτὸν
κατέλυσε
καὶ |
| [101] |
ἑαυτὸν
ἔλεγε,
καταβὰς
περιπατείτω·
σωσάτω
|
αὐτὸν |
ὁ
θεός.
~Καὶ
τὰ
ἑξῆς· |
| [19] |
καὶ
οὐκ
εὑρίσκετο,
διότι
μετέθηκεν
|
αὐτὸν |
ὁ
θεός.
Λὼτ
ἀπερίτμητος
ἐκ |
| [22] |
ἐπὶ
τὸν
τοῖχον,
καὶ
δάκῃ
|
αὐτὸν |
ὁ
ὄφις.
Οὐχὶ
σκότος
ἡ |
| [65] |
ποιήσας
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
πήξας
|
αὐτόν, |
ὁ
στερεώσας
τὴν
γῆν
καὶ |
| [67] |
καὶ
τοσαῦτα
παθεῖν
ὅσα
διέθεσαν
|
αὐτὸν |
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
γένους
ὑμῶν. |
| [69] |
τοὺς
τότε
ὄντας
ἀνθρώπους
ἐπιγνῶναι
|
αὐτόν. |
Οἱ
δὲ
καὶ
ταῦτα
ὁρῶντες |
| [30] |
φαίνεται.
Ὅτι
δὲ
καὶ
αἰτοῦμεν
|
αὐτόν, |
οἱ
πιστεύοντες
εἰς
αὐτόν,
ἵνα |
| [53] |
γέγονε.
Μετὰ
γὰρ
τὸ
σταυρωθῆναι
|
αὐτὸν |
οἱ
σὺν
αὐτῷ
ὄντες
μαθηταὶ |
| [101] |
δηλωτικά
ἐστι
τοῦ
καὶ
πατέρας
|
αὐτὸν |
ὁμολογεῖν
τοὺς
ἐλπίσαντας
ἐπὶ
τὸν |
| [92] |
γεγενημένα
ὑπὸ
τῶν
προφητῶν,
οὐδὲν
|
αὐτὸν |
ὀνήσει
τὸ
τὰς
ῥήσεις
δοκεῖν |
| [23] |
τὴν
τῶν
ἁμαρτωλῶν
ἀνθρώπων
τὸν
|
αὐτὸν |
ὄντα
ἀεὶ
ταῦτα
καὶ
τὰ |
| [60] |
τῷ
Μωυσεῖ
καὶ
μετέπειτα
κύριον
|
αὐτὸν |
ὄντα
καὶ
θεὸν
σημαίνων,
τὸν |
| [56] |
τῇ
Σάρρᾳ
υἱοῦ,
καὶ
θεὸν
|
αὐτὸν |
ὄντα
ὁ
προφητικὸς
λόγος
κἀκεῖ |
| [88] |
Καὶ
γὰρ
οὐδὲ
τὸ
καθεσθέντα
|
αὐτὸν |
ὄνῳ
εἰσελθεῖν
εἰς
Ἰεροσόλυμα,
ὡς |
| [104] |
οἱ
ἀγωνιζόμενοι
ἐπὶ
τῷ
καταδικάσασθαι
|
αὐτόν· |
ὅπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι |
| [112] |
ἐπὶ
σημείου
τινὸς
ἐκέλευσεν
εἰς
|
αὐτὸν |
ὁρᾶν
τοὺς
δεδηγμένους·
οἱ
δ' |
| [107] |
ἐκοπίασας
ἐν
αὐτῷ,
οὔτε
ἐξέθρεψας
|
αὐτόν, |
ὃς
ὑπὸ
νύκτα
αὐτοῦ
ἦλθε |
| [40] |
ἔστιν
ἑαυτούς,
οἱ
πιστεύοντες
εἰς
|
αὐτόν· |
ὅτι
γὰρ
τὸ
πλάσμα,
ὃ |
| [78] |
οἱ
ἀπὸ
Ἀρραβίας
μάγοι
εὗρον
|
αὐτόν. |
Ὅτι
δὲ
Ἠσαίας
καὶ
περὶ |
| [136] |
βότρυϊ,
καὶ
ἐροῦσι·
Μὴ
λυμανῇ
|
αὐτόν, |
ὅτι
εὐλογία
ἐν
αὐτῷ
ἐστιν, |
| [98] |
ἐπὶ
κύριον,
ῥυσάσθω
αὐτόν,
σωσάτω
|
αὐτόν, |
ὅτι
θέλει
αὐτόν.
Ὅτι
σὺ |
| [101] |
κεφαλήν·
Ἤλπισεν
ἐπὶ
κύριον,
ῥυσάσθω
|
αὐτόν, |
ὅτι
θέλει
αὐτόν·
τὰ
αὐτὰ |
| [110] |
Χριστὸν
ὁμολογοῦσιν
εἰρῆσθαι,
ἐπίσταμαι·
καὶ
|
αὐτὸν |
ὅτι
οὐδέπω
φασὶν
ἐληλυθέναι,
καὶ |
| [98] |
αὐτόν,
σωσάτω
αὐτόν,
ὅτι
θέλει
|
αὐτόν. |
Ὅτι
σὺ
εἶ
ὁ
ἐκσπάσας |
| [36] |
τὸ
εἶδος
καὶ
ἄδοξον
ἔχοντα
|
αὐτόν, |
οὐ
γνωρίζοντες
αὐτόν,
ἐπυνθάνοντο·
Τίς |
| [107] |
ᾧ
ἐλυπεῖτο
Ἰωνᾶς,
καὶ
ἤλεγξεν
|
αὐτὸν |
οὐ
δικαίως
ἀθυμοῦντα
ἐπὶ
τῷ |
| [72] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐλπίσωμεν
ἐπ'
|
αὐτόν, |
οὐ
μὴ
ἐρημωθῇ
ὁ
τόπος |
| [136] |
εἰ
οὐ
πιστεύει
τις
εἰς
|
αὐτόν, |
οὐ
πιστεύει
τοῖς
τῶν
προφητῶν |
| [19] |
σάρκα
περιτομὴν
λαβών,
καὶ
εὐλόγησεν
|
αὐτόν· |
οὗ
κατὰ
τὴν
τάξιν
τὸν |
| [83] |
καὶ
ὁμολογοῦμεν.
Ὅτι
δὲ
εἰς
|
αὐτὸν |
οὐκ
εἴρηται
ὁ
ψαλμός,
δῆλον. |
| [52] |
καὶ
ὡς
σκύμνος·
τίς
ἐγερεῖ
|
αὐτόν; |
Οὐκ
ἐκλείψει
ἄρχων
ἐξ
Ἰούδα |
| [115] |
τῷ
γένει
ὑμῶν·
τοῦτον
δὲ
|
αὐτὸν |
οὐκ
ἐν
τῇ
ἀποκαλύψει
αὐτοῦ |
| [103] |
κατὰ
τὴν
διδασκαλίαν
ἐπιπεμφθέντες,
ἐκύκλωσαν
|
αὐτὸν |
οὓς
μόσχους
κερατιστὰς
καὶ
προώλεις |
| [127] |
γινώσκει,
καὶ
οὐδεὶς
ἡμῶν
λέληθεν
|
αὐτόν· |
οὔτε
κινούμενος,
ὁ
τόπῳ
τε |
| [118] |
ἄλλον
Ἰεζεκιὴλ
λέγει
ἢ
τοῦτον
|
αὐτόν. |
Οὗτος
γὰρ
ἐξαίρετος
ἱερεὺς
καὶ |
| [85] |
αὐτὸν
ἐν
τοῖς
ὑψίστοις·
αἰνεῖτε
|
αὐτὸν |
πάντες
οἱ
ἄγγελοι
αὐτοῦ,
αἰνεῖτε |
| [16] |
ἐπ'
αὐτὸν
καὶ
τὸν
πέμψαντα
|
αὐτὸν |
παντοκράτορα
καὶ
ποιητὴν
τῶν
ὅλων |
| [108] |
αὐτοῦ
καὶ
τῶν
πιστευόντων
εἰς
|
αὐτὸν |
πάντων
τολμᾶτε.
καὶ
ἡμεῖς
ὑμᾶς |
| [40] |
μέν,
ἐν
ᾗ
ὡς
ἀποπομπαῖον
|
αὐτὸν |
παρεπέμψαντο
οἱ
πρεσβύτεροι
τοῦ
λαοῦ |
| [85] |
πάντες
οἱ
ἄγγελοι
αὐτοῦ,
αἰνεῖτε
|
αὐτὸν |
πᾶσαι
αἱ
δυνάμεις
αὐτοῦ.
Καὶ |
| [140] |
κατὰ
τὸ
θέλημα
τοῦ
πέμψαντος
|
αὐτὸν |
πατρὸς
καὶ
δεσπότου
τῶν
ὅλων |
| [76] |
ἀλλὰ
τῆς
βουλῆς
τοῦ
προβάλλοντος
|
αὐτὸν |
πατρὸς
τῶν
ὅλων
θεοῦ.
Καὶ |
| [56] |
οὐ
γνώμῃ·
οὐδὲν
γάρ
φημι
|
αὐτὸν |
πεπραχέναι
ποτὲ
ἢ
ἅπερ
αὐτὸς |
| [106] |
Ἰσραήλ.
καὶ
τὸ
εἰπεῖν
μετωνομακέναι
|
αὐτὸν |
Πέτρον
ἕνα
τῶν
ἀποστόλων,
καὶ |
| [19] |
κέκραγεν
ὁ
θεός,
ὅτι
Ἐγκατελίπετε
|
αὐτόν, |
πηγὴν
ζῶσαν,
καὶ
ὠρύξατε
ἑαυτοῖς |
| [69] |
ἐποίει
πείθων
καὶ
τοὺς
ἐπ'
|
αὐτὸν |
πιστεύειν
μέλλοντας,
ὅτι,
κἄν
τις, |
| [70] |
Καὶ
ὅτι
λαός,
ὁ
εἰς
|
αὐτὸν |
πιστεύειν
προεγνωσμένος,
μελετήσειν
φόβον
κυρίου |
| [42] |
γίνεσθαι
μελλόντων
καὶ
τῶν
εἰς
|
αὐτὸν |
πιστεύειν
προεγνωσμένων
καὶ
τῶν
ὑπ' |
| [131] |
εἰρηνικοὺς
δείκνυσθαι
εἶναι
τοὺς
εἰς
|
αὐτὸν |
πιστεύοντας,
φανερὸν
ποιεῖ,
καὶ
τὰ |
| [30] |
ἀπὸ
προσώπου
ἑνὸς
τῶν
εἰς
|
αὐτὸν |
πιστευόντων
σχηματοποιήσας
ὁ
λόγος
τῆς |
| [87] |
τοῦ
πνεύματος
ἐκείνου
τοῖς
ἐπ'
|
αὐτὸν |
πιστεύουσι
δίδωσιν,
ὡς
ἄξιον
ἕκαστον |
| [101] |
μὲν
γὰρ
ἡμῖν,
τοῖς
εἰς
|
αὐτὸν |
πιστεύουσιν
ἀνθρώποις,
πανταχοῦ
ἐστιν·
ἐξουθένημα |
| [63] |
σημαίνουσι.
Καὶ
ὅτι
τοῖς
εἰς
|
αὐτὸν |
πιστεύουσιν,
ὡς
οὖσι
μιᾷ
ψυχῇ |
| [40] |
κατὰ
τὸν
λόγον
τῆς
εἰς
|
αὐτὸν |
πίστεως
χρίονται
τοὺς
οἴκους
ἑαυτῶν, |
| [11] |
ἀπ'
αἰῶνος,
ἐγὼ
οὕτως
πρὸς
|
αὐτόν, |
πλὴν
τοῦ
ποιήσαντος
καὶ
διατάξαντος |
| [87] |
ῥίζης
Ἰεσσαί,
καὶ
ἀναπαύσεται
ἐπ'
|
αὐτὸν |
πνεῦμα
θεοῦ,
πνεῦμα
σοφίας
καὶ |
| [87] |
γνώσεως
καὶ
εὐσεβείας,
καὶ
ἐμπλήσει
|
αὐτὸν |
πνεῦμα
φόβου
θεοῦ,
καὶ
ὁμολογήσας |
| [51] |
τῶν
οὐρανῶν,
καὶ
ὅτι
δεῖ
|
αὐτὸν |
πολλὰ
παθεῖν
ἀπὸ
τῶν
γραμματέων |
| [103] |
τὸ
Ὄρος
τῶν
Ἐλαιῶν
συλλαβεῖν
|
αὐτόν, |
προαγγελία
ἦν.
Ἐν
γὰρ
τοῖς |
| [76] |
ἐστίν,
ὅτι
αἷμα
μὲν
ἔχειν
|
αὐτὸν |
προεμήνυεν,
ἀλλ'
οὐκ
ἐξ
ἀνθρώπων, |
| [52] |
καὶ
δίκαιοι
γενόμενοι,
πάλιν
παραγενησόμενον
|
αὐτὸν |
προσδοκῶμεν.
~Καὶ
τὸ
Δεσμεύων
πρὸς |
| [87] |
εἰς
Χριστὸν
εἰρῆσθαι,
καὶ
θεὸν
|
αὐτὸν |
προϋπάρχοντα
λέγεις,
καὶ
κατὰ
τὴν |
| [35] |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
προφητευθεισῶν
εἰς
|
αὐτὸν |
προφητειῶν
ἄμωμον
καὶ
ἀνέγκλητον
κατὰ |
| [100] |
τῆς
χάριτος
αὐτοῦ
νενοήκαμεν,
γνόντες
|
αὐτὸν |
πρωτότοκον
μὲν
τοῦ
θεοῦ
καὶ |
| [56] |
τῷ
Ἀβραὰμ
συμβουλεῦσαι
ἅπερ
ἐβούλετο
|
αὐτὸν |
Σάρρα,
ἐπανελήλυθεν,
ὡς
γέγραπται,
καὶ |
| [17] |
προσευχῆς
ἐστιν,
ὑμεῖς
δὲ
πεποιήκατε
|
αὐτὸν |
σπήλαιον
λῃστῶν.
Καὶ
τὰς
τραπέζας |
| [95] |
ἀναδέξασθαι
ἐβουλήθη,
εἰδὼς
ὅτι
ἀναστήσει
|
αὐτὸν |
σταυρωθέντα
καὶ
ἀποθανόντα,
διὰ
τί |
| [72] |
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Χριστοῦ,
ἀναιρεῖν
|
αὐτὸν |
σταυρώσαντες
βουλευσάμενοι,
καὶ
αὐτὸς
μηνύεται, |
| [58] |
πρὸς
κεφαλῆς
αὐτοῦ,
καὶ
ἔστησεν
|
αὐτὸν |
στήλην
καὶ
ἐπέχεε
τὸ
ἔλαιον |
| [98] |
κεφαλήν·
Ἤλπισεν
ἐπὶ
κύριον,
ῥυσάσθω
|
αὐτόν, |
σωσάτω
αὐτόν,
ὅτι
θέλει
αὐτόν. |
| [101] |
κύριον,
ῥυσάσθω
αὐτόν,
ὅτι
θέλει
|
αὐτόν· |
τὰ
αὐτὰ
ὁμοίως
ἐγγίνεσθαι
αὐτῷ |
| [104] |
αὐτὸν
ἐμέρισαν
ἑαυτοῖς
οἱ
σταυρώσαντες
|
αὐτὸν |
τὰ
ἱμάτια
αὐτοῦ,
ἐδήλωσα.
~Τὰ |
| [13] |
αὐτοῦ
ἐπλανήθη.
Καὶ
κύριος
παρέδωκεν
|
αὐτὸν |
ταῖς
ἁμαρτίαις
ἡμῶν.
Καὶ
αὐτὸς |
| [72] |
ἐπὶ
τὴν
καρδίαν,
ὅτι
μέλλομεν
|
αὐτὸν |
ταπεινοῦν
ἐν
σημείῳ,
καὶ
μετὰ |
| [88] |
ἐνδεῆ
δυνάμεως
ἐπεπροφήτευτο
ἐλεύσεσθαι
ἐπ'
|
αὐτὸν |
τὰς
δυνάμεις
τὰς
κατηριθμημένας
ὑπὸ |
| [69] |
Διὸς
ἐκ
μίξεως
ἣν
μεμῖχθαι
|
αὐτὸν |
τῇ
Σεμέλῃ,
γεγενῆσθαι
λέγωσι,
καὶ |
| [107] |
ἀκουόντων
ὅτι
μετὰ
τὸ
σταυρωθῆναι
|
αὐτὸν |
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
ἀναστήσεται.
καὶ |
| [107] |
κηρύξαντος
αὐτοῖς
μετὰ
τὸ
ἐκβρασθῆναι
|
αὐτὸν |
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
ἀπὸ
τῆς |
| [91] |
Μωυσέως
ἐδίδασκεν,
ὁπότε
καὶ
κατηρᾶσθαι
|
αὐτὸν |
τὴν
ἀρχὴν
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ |
| [76] |
τὸ
τὸν
Μωυσέα
εἰπεῖν
πλύνειν
|
αὐτὸν |
τὴν
στολὴν
αὐτοῦ
ἐν
αἵματι |
| [105] |
καὶ
ἐκ
χειρὸς
κυνὸς
αἰτεῖν
|
αὐτὸν |
τὴν
ψυχὴν
σωθῆναι,
ἵνα
μηδεὶς |
| [13] |
αὐτοῦ.
Καὶ
κύριος
βούλεται
καθαρίσαι
|
αὐτὸν |
τῆς
πληγῆς.
Ἐὰν
δῶτε
περὶ |
| [1] |
φίλοι
αὐτοῦ.
Κἀγὼ
ἔμπαλιν
προσαγορεύσας
|
αὐτόν· |
Τί
μάλιστα;
ἔφην.
Ὁ
δέ· |
| [122] |
τὰ
ἔθνη
καὶ
τοὺς
ἔχοντας
|
αὐτόν, |
τίς
χρεία
καινῆς
διαθήκης;
Ἐπεὶ |
| [53] |
κτήσει
αὐτὸν
ἔχειν,
ἀλλὰ
καὶ
|
αὐτὸν |
τοῖς
μαθηταῖς
αὐτοῦ,
ὡς
προέφην, |
| [100] |
γένους,
ἢ
διὰ
τὸ
εἶναι
|
αὐτὸν |
τὸν
Ἀβραὰμ
πατέρα
καὶ
τούτων |
| [127] |
κιβωτὸν
Νῶε
ἔξωθεν,
μὴ
ἡγεῖσθε
|
αὐτὸν |
τὸν
ἀγέννητον
θεὸν
καταβεβηκέναι
ἢ |
| [40] |
αὐτῷ
τόπῳ
τῶν
Ἰεροσολύμων
ἐπιγνωσθήσεσθε
|
αὐτόν, |
τὸν
ἀτιμωθέντα
ὑφ'
ὑμῶν,
καὶ |
| [107] |
ἀπὸ
τῆς
κακίας,
ὡς
καὶ
|
αὐτὸν |
τὸν
βασιλέα
τῆς
πόλεως
ἐκείνης |
| [60] |
ἄγγελον
ὁ
λόγος
λέγει,
εἶτα
|
αὐτὸν |
τὸν
ὀφθέντα
κατὰ
τοὺς
ὕπνους |
| [56] |
παρὰ
τοῦτον
καὶ
τὸν
θεὸν
|
αὐτὸν |
τὸν
ὀφθέντα
τῷ
Ἀβραὰμ
λέγειν |
| [102] |
Αἴγυπτον·
μετὰ
γὰρ
τὸ
κηρύξαι
|
αὐτὸν |
τὸν
παρ'
αὐτοῦ
λόγον
ἀνδρωθέντα |
| [114] |
τῷ
Ἀβραὰμ
καὶ
τῷ
Ἰακὼβ
|
αὐτὸν |
τὸν
πατέρα
διδάσκουσι.
Μακάριοι
οὖν |
| [49] |
κατακαύσει
πυρὶ
ἀσβέστῳ.
Καὶ
τοῦτον
|
αὐτὸν |
τὸν
προφήτην
συνεκεκλείκει
ὁ
βασιλεὺς |
| [34] |
ἐπειδὴ
βασιλεὺς
Σολομὼν
γέγονεν,
εἰς
|
αὐτὸν |
τὸν
ψαλμὸν
εἰρῆσθαί
φατε,
τῶν |
| [97] |
ὃ
ἐκλέξασθαι
ἐβεβούλητο.
Καὶ
τοῦτον
|
αὐτὸν |
τὸν
ψαλμὸν
οὐκ
εἰς
τὸν |
| [88] |
ἡμῶν.
Καὶ
οὐχ
ὡς
ἐνδεᾶ
|
αὐτὸν |
τοῦ
βαπτισθῆναι
ἢ
τοῦ
ἐπελθόντος |
| [51] |
Ἰορδάνου
ποταμοῦ
ἐπελθὼν
ἔπαυσέ
τε
|
αὐτὸν |
τοῦ
προφητεύειν
καὶ
βαπτίζειν,
καὶ |
| [94] |
ἐπὶ
σημείου
ἔστησε,
καὶ
προβλέπειν
|
αὐτὸν |
τοὺς
δακνομένους
ἐκέλευσε,
καὶ
ἐθεραπεύοντο |
| [64] |
δέ,
τοῦ
θεοῦ
τοῦ
καὶ
|
αὐτὸν |
τοῦτον
ποιήσαντος
λατρευταὶ
ὄντες,
οὐ |
| [47] |
καταθεματίσαντας
καὶ
καταθεματίζοντας
τοὺς
ἐπ'
|
αὐτὸν |
τοῦτον
τὸν
Χριστὸν
πιστεύοντας
ὅπως |
| [110] |
εὐθαλεῖς
καὶ
καρποφόρους
ἀναδίδωσι,
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
καὶ
ἐφ'
ἡμῶν
γίνεται· |
| [119] |
ἐλογίσθη
αὐτῷ
εἰς
δικαιοσύνην,
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
καὶ
ἡμεῖς
τῇ
φωνῇ |
| [39] |
ἐπέφερε
τότε
ὁ
θεός,
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
καὶ
νῦν
οὐδέπω
τὴν |
| [20] |
καὶ
ἐγκατέλιπε
θεὸν
τὸν
ποιήσαντα
|
αὐτόν. |
Τῷ
γὰρ
Νῶε
ὅτι
συγκεχώρητο |
| [69] |
περινοστήσαντα
πᾶσαν
τὴν
γῆν,
καὶ
|
αὐτὸν |
τῷ
Διῒ
ἐξ
Ἀλκμήνης
γενόμενον, |
| [13] |
ἡμῶν·
παιδεία
εἰρήνης
ἡμῶν
ἐπ'
|
αὐτόν, |
τῷ
μώλωπι
αὐτοῦ
ἡμεῖς
ἰάθημεν. |
| [78] |
λαοῦ
ὑμῶν,
τότε
ἐλθόντων
πρὸς
|
αὐτὸν |
τῶν
ἀπὸ
Ἀρραβίας
μάγων,
καὶ |
| [78] |
ὁ
Ἡρώδης,
μὴ
ἐπανελθόντων
πρὸς
|
αὐτὸν |
τῶν
ἀπὸ
Ἀρραβίας
μάγων,
ὡς |
| [85] |
ἄλλαι
γραφαὶ
ἐδήλουν,
καὶ
κύριον
|
αὐτὸν |
τῶν
δυνάμεων
κατήγγελλον,
ὡς
καὶ |
| [12] |
Ἰσραήλ,
ὅτι
ἐδόξασέ
σε.
Τοῦτον
|
αὐτὸν |
ὑμεῖς
ἠτιμώσατε
τὸν
νόμον
καὶ |
| [95] |
αὐτοῦ
καὶ
αὐτὸς
παθεῖν
ταῦτα
|
αὐτὸν |
ὑπὲρ
τοῦ
ἀνθρωπείου
γένους
ἐνήργησεν, |
| [58] |
ἵνα
καὶ
ἐκ
τούτων
ἐπιγνῶτε
|
αὐτὸν |
ὑπηρετοῦντα
τῷ
τῶν
ὅλων
πατρί, |
| [3] |
παρείπετο.
Ὡς
δὲ
ἐπεστράφην
εἰς
|
αὐτόν, |
ὑποστὰς
ἐνητένισα
δριμύτερον
αὐτῷ.
Καὶ |
| [53] |
καὶ
γνωσθέν,
τὸν
Χριστὸν
ὄντα
|
αὐτὸν |
φανερὸν
ἐποίει.
Καί,
τούτων
ἁπάντων |
| [74] |
τὴν
γῆν
ποιήσαντα·
σὺ
δ'
|
αὐτὸν |
φῂς
εἰς
τὸν
παθητὸν
τοῦτον, |
| [98] |
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε
|
αὐτόν, |
φοβηθήτωσαν
ἀπ'
αὐτοῦ
ἅπαν
τὸ |
| [106] |
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰακὼβ
δοξάσατε
|
αὐτόν, |
φοβηθήτωσαν
αὐτὸν
ἅπαν
τὸ
σπέρμα |
| [99] |
ἀλλὰ
τῶν
νομιζόντων
μὴ
εἶναι
|
αὐτὸν |
Χριστόν,
ἀλλ'
ἡγουμένων
θανατώσειν
αὐτὸν |
| [48] |
ἀπὸ
τοῦ
ὑμετέρου
γένους
ὁμολογοῦντες
|
αὐτὸν |
Χριστὸν
εἶναι,
ἄνθρωπον
δὲ
ἐξ |
| [35] |
γενήσεσθαι
τοῖς
πιστεύουσι
καὶ
ὁμολογοῦσιν
|
αὐτὸν |
Χριστόν.
Καὶ
γὰρ
ἃ
πάσχομεν |
| [2] |
καὶ
μᾶλλον
ᾗ
ἐπίστασθαί
τι
|
αὐτὸν |
ᾠόμην·
πάλιν
τε
τὸν
χρόνον |
| [121] |
ἐδεδώκει
πρότερον
εἰς
τὸ
προσκυνεῖν
|
αὐτόν, |
ὡς
γέγραπται,
καὶ
οὐδένα
οὐδέποτε |
| [38] |
εἰ
δὲ
μή,
ἵνα
κἂν
|
αὐτὸς |
ἀθῷος
ὦ
ἐν
ἡμέρᾳ
κρίσεως. |
| [78] |
Ἰούδα
τὸ
γένος
ἦν.
Καὶ
|
αὐτὸς |
ἅμα
τῇ
Μαρίᾳ
κελεύεται
ἐξελθεῖν |
| [13] |
ἐν
τοῖς
ἀνόμοις
ἐλογίσθη,
καὶ
|
αὐτὸς |
ἁμαρτίας
πολλῶν
ἀνήνεγκε
καὶ
διὰ |
| [40] |
κατηριθμημένα
ὑπ'
αὐτοῦ,
ἃ
καὶ
|
αὐτὸς |
ἀνιστόρησα,
φυλάσσοντες,
ἃ
ποιοῦσιν
οἱ |
| [13] |
πολλοῖς.
Καὶ
τὰς
ἁμαρτίας
ἡμῶν
|
αὐτὸς |
ἀνοίσει.
Διὰ
τοῦτο
αὐτὸς
κληρονομήσει |
| [86] |
καὶ
χριστοί·
ὃν
τρόπον
καὶ
|
αὐτὸς |
ἀπὸ
τοῦ
πατρὸς
ἔλαβε
τὸ |
| [129] |
Ὡς
εἷς
ἐξ
ἡμῶν,
καὶ
|
αὐτὸς |
ἀριθμοῦ
δηλωτικόν
ἐστιν,
ἀλλ'
οὐ |
| [112] |
Μωυσῆς
οὕτω
παράνομος
ἂν
κριθείη·
|
αὐτὸς |
γὰρ
παραγγείλας
μηδενὸς
ὁμοίωμα
γίνεσθαι, |
| [69] |
αὐτὸν
ἐτόλμων
λέγειν
καὶ
λαοπλάνον.
|
Αὐτὸς |
δὲ
καὶ
ταῦτα
ἐποίει
πείθων |
| [8] |
οἱ
μετὰ
τοῦ
Τρύφωνος
ἀνεγέλασαν,
|
αὐτὸς |
δὲ
ὑπομειδιάσας·
Τὰ
μὲν
ἄλλα |
| [98] |
εἰς
ἐκεῖνον
πάντα
ἀναφέρει,
ὡς
|
αὐτὸς |
δι'
ἐκείνου
καὶ
σωθῆναι
ἀπὸ |
| [13] |
αὐτὸν
ταῖς
ἁμαρτίαις
ἡμῶν.
Καὶ
|
αὐτὸς |
διὰ
τὸ
κεκακῶσθαι
οὐκ
ἀνοίγει |
| [106] |
ὅτι
ὡς
ἄστρον
ἔμελλεν
ἀνατέλλειν
|
αὐτὸς |
διὰ
τοῦ
γένους
τοῦ
Ἀβραάμ, |
| [88] |
τὸν
Χριστόν·
πρὸς
οὓς
καὶ
|
αὐτὸς |
ἐβόα·
Οὐκ
εἰμὶ
ὁ
Χριστός, |
| [122] |
δὲ
διπλότερον
υἱοὶ
γεέννης,
ὡς
|
αὐτὸς |
εἶπε,
γίνεσθε.
Οὐ
πρὸς
ἐκείνους |
| [34] |
δὲ
τὸν
Χριστὸν
ἡμῶν
καὶ
|
αὐτὸς |
εἴρηται.
Ὑμεῖς
δὲ
ἀπὸ
τῶν |
| [64] |
αὐτοῦ·
ἐπεκαλοῦντο
τὸν
κύριον,
καὶ
|
αὐτὸς |
εἰσήκουεν
αὐτῶν.
Ἐν
στύλῳ
νεφέλης |
| [37] |
ἡ
γραφή,
τὸν
κύριον,
καὶ
|
αὐτὸς |
εἰσήκουεν
αὐτῶν.
Ἐν
στύλῳ
νεφέλης |
| [79] |
καὶ
Ζαχαρίας
φησίν,
ὡς
καὶ
|
αὐτὸς |
ἐμνημόνευσας,
ὅτι
ὁ
διάβολος
εἱστήκει |
| [94] |
ἐπὶ
γῆς
ὅλως
ποιῆσαι,
καὶ
|
αὐτὸς |
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ
διὰ
τοῦ |
| [126] |
ὁ
προπορευόμενος
τοῦ
προσώπου
σου,
|
αὐτὸς |
ἐξολοθρεύσει
τὰ
ἔθνη.
~Καὶ
τὰ |
| [76] |
ὑπ'
οὐδενὸς
νοεῖσθαι
ἐδύνατο,
μέχρις
|
αὐτὸς |
ἔπεισε
τοὺς
ἀποστόλους
ἐν
ταῖς |
| [36] |
πάντες
οἱ
κατοικοῦντες
ἐν
αὐτῇ.
|
Αὐτὸς |
ἐπὶ
θαλασσῶν
ἐθεμελίωσεν
αὐτήν,
καὶ |
| [112] |
ἢ
θαλάσσης,
ἔπειτα
ὄφιν
χαλκοῦν
|
αὐτὸς |
ἐποίει,
καὶ
στήσας
ἐπὶ
σημείου |
| [118] |
ἔσομαι
αὐτῷ
εἰς
πατέρα,
καὶ
|
αὐτὸς |
ἔσται
μοι
εἰς
υἱόν,
καὶ |
| [52] |
ἔλθῃ
τὰ
ἀποκείμενα
αὐτῷ·
καὶ
|
αὐτὸς |
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν.
Δεσμεύων
πρὸς |
| [120] |
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται·
καὶ
|
αὐτὸς |
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν.
Ἐλήλυθε
τοιγαροῦν, |
| [120] |
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται·
καὶ
|
αὐτὸς |
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν.
Καὶ
τοῦτο |
| [120] |
εἴρηται,
οὕτω
γὰρ
ἔχουσι·
Καὶ
|
αὐτὸς |
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν,
οὐ
περὶ |
| [52] |
λόγον
διὰ
τοῦ
Ἰακώβ·
Καὶ
|
αὐτὸς |
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν,
συμβολικῶς
δύο |
| [137] |
ἠγαπημένου
καθαπτόμενος.
Ὅτι
δὲ
οὗτος
|
αὐτός |
ἐστι,
καὶ
ἱκανῶς
ἀποδέδεικται.
Καὶ |
| [63] |
βασιλεὺς
τοῦ
κάλλους
σου,
ὅτι
|
αὐτός |
ἐστι
κύριός
σου,
καὶ
προσκυνήσεις |
| [63] |
βασιλεὺς
τοῦ
κάλλους
σου,
ὅτι
|
αὐτός |
ἐστι
κύριός
σου,
καὶ
προσκυνήσεις |
| [38] |
βασιλεὺς
τοῦ
κάλλους
σου,
ὅτι
|
αὐτός |
ἐστι
κύριός
σου,
καὶ
προσκυνήσουσιν |
| [51] |
αὐτήν.
Καὶ
εἰ
θέλετε
δέξασθαι,
|
αὐτός |
ἐστιν
Ἠλίας
ὁ
μέλλων
ἔρχεσθαι. |
| [36] |
τῆς
δόξης;
Κύριος
τῶν
δυνάμεων,
|
αὐτός |
ἐστιν
ὁ
βασιλεὺς
τῆς
δόξης. |
| [59] |
ὤν,
σημαίνει
τῷ
Μωυσεῖ
ὅτι
|
αὐτός |
ἐστιν
ὁ
θεὸς
Ἀβραὰμ
καὶ |
| [67] |
ἀποδείκνυτε
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
ὅτι
|
αὐτός |
ἐστιν
ὁ
Χριστός,
διὰ
τὸ |
| [121] |
ἐθνῶν
ἐπὶ
τοῦτον
πιστεύομεν,
καὶ
|
αὐτός |
ἐστιν
ὁ
Χριστός,
καὶ
ἡμεῖς |
| [88] |
τοῖς
ἀνθρώποις
γνώρισμα
ἔφερεν
ὅτι
|
αὐτός |
ἐστιν
ὁ
Χριστός,
ὅνπερ
τρόπον |
| [46] |
τὸν
σταυρωθέντα
Ἰησοῦν,
ἐπιγνόντες
ὅτι
|
αὐτός |
ἐστιν
ὁ
Χριστὸς
τοῦ
θεοῦ |
| [79] |
τῷ
Ἰὼβ
γέγραπται,
ὡς
καὶ
|
αὐτὸς |
ἔφης,
ὅτι
οἱ
ἄγγελοι
ἦλθον |
| [84] |
ἅγιον
πνεῦμα
ἐβόα·
Ἰδοὺ
κύριος
|
αὐτὸς |
ἡμῖν
δώσει
σημεῖον·
ἰδοὺ
ἡ |
| [75] |
ἐπιγνώσεσθε.
Καὶ
γὰρ
καὶ
Ἰσραὴλ
|
αὐτὸς |
ἦν
καλούμενος,
καὶ
τὸν
Ἰακὼβ |
| [69] |
ἡμῶν
κρίσιν
ἀνταποδίδωσι
καὶ
ἀνταποδώσει·
|
αὐτὸς |
ἥξει
καὶ
σώσει
ἡμᾶς.
Τότε |
| [2] |
μοι
περὶ
θεοῦ
(οὐδὲ
γὰρ
|
αὐτὸς |
ἠπίστατο,
οὐδὲ
ἀναγκαίαν
ἔλεγε
ταύτην |
| [97] |
καλῇ.
Καὶ
ὅτι
ἔμελλεν
ἀνίστασθαι,
|
αὐτὸς |
Ἠσαίας
ἔφη
Ἡ
ταφὴ
αὐτοῦ |
| [13] |
ὃς
διὰ
τοῦτο
ἀπέθανεν,
ὡς
|
αὐτὸς |
Ἠσαίας
ἔφη,
οὕτως
λέγων·
Ἀποκαλύψει |
| [90] |
τρόπον
ἐπὶ
λίθου
καθεζόμενος
οὔτε
|
αὐτὸς |
ηὔξατο
οὔτε
ἄλλος
ὕστερον.
Ἔχει |
| [13] |
ἑαυτῷ,
καὶ
ὁ
ῥυσάμενός
σε,
|
αὐτὸς |
θεὸς
Ἰσραήλ,
πάσῃ
τῇ
γῇ |
| [59] |
πυρὶ
φλογὸς
λελαληκέναι
αὐτῷ
οὗτος
|
αὐτός, |
θεὸς
ὤν,
σημαίνει
τῷ
Μωυσεῖ |
| [86] |
αὐτοῦ
διεληλυθέναι
τὸν
ποταμὸν
ὁ
|
αὐτὸς |
Ἰακὼβ
καυχᾶται.
Κλίμακα
ἔφη
ἑωρᾶσθαι |
| [113] |
περιτομῆς
ταύτης
ἧς
περιέτεμεν
ἡμᾶς
|
αὐτὸς |
Ἰησοῦς
Χριστὸς
ἀπὸ
τῶν
λίθων |
| [58] |
γῆν
Χαναάν,
ἥ
ἐστι
Βαιθήλ,
|
αὐτὸς |
καὶ
πᾶς
ὁ
λαός,
ὃς |
| [53] |
ἥξει
σοι
δίκαιος
καὶ
σώζων
|
αὐτὸς |
καὶ
πραῢς
καὶ
πτωχός,
ἐπιβεβηκὼς |
| [80] |
χείλεσιν
ὁμολογοῦντας
τὸν
θεόν,
ὡς
|
αὐτὸς |
κέκραγεν
ὁ
θεός,
τὴν
δὲ |
| [94] |
ἐθεραπεύοντο
οἱ
δακνόμενοι,
καὶ
ταῦτα
|
αὐτὸς |
κελεύσας
μηδενὸς
ὅλως
ὁμοίωμα
ποιεῖν. |
| [13] |
ἡμῶν
αὐτὸς
ἀνοίσει.
Διὰ
τοῦτο
|
αὐτὸς |
κληρονομήσει
πολλούς,
καὶ
τῶν
ἰσχυρῶν |
| [133] |
κρίσιν
τὸν
λαὸν
αὐτοῦ,
καὶ
|
αὐτὸς |
κύριος
εἰς
κρίσιν
ἥξει
μετὰ |
| [27] |
ἔστι
πίστις
ἐν
αὐτοῖς,
ὡς
|
αὐτὸς |
λέγει,
ἐστέ,
τοῖς
χείλεσιν
αὐτὸν |
| [51] |
καὶ
βαπτίζειν,
καὶ
εὐηγγελίζετο,
καὶ
|
αὐτὸς |
λέγων
ὅτι
ἐγγύς
ἐστιν
ἡ |
| [5] |
περὶ
τοῦ
κόσμου,
λέγων
ὅτι
|
αὐτὸς |
μὲν
καὶ
φθαρτός
ἐστιν
ᾗ |
| [82] |
ἁμαρτωλὸς
καὶ
μὴ
διαμαρτύρῃ
αὐτῷ,
|
αὐτὸς |
μὲν
τῇ
ἁμαρτίᾳ
αὐτοῦ
ἀπολεῖται, |
| [65] |
γραφὴ
τῇ
ἑτέρᾳ
ἐναντία
ἐστίν,
|
αὐτὸς |
μὴ
νοεῖν
μᾶλλον
ὁμολογήσω
τὰ |
| [72] |
ἀναιρεῖν
αὐτὸν
σταυρώσαντες
βουλευσάμενοι,
καὶ
|
αὐτὸς |
μηνύεται,
ὡς
καὶ
διὰ
τοῦ |
| [90] |
Ἰησοῦ
ὀνόματι,
τῆς
μάχης
ἦρχεν,
|
αὐτὸς |
Μωυσῆς
ηὔχετο
τῷ
θεῷ
τὰς |
| [127] |
λαὸς
ἰδεῖν
ἐν
Σινᾶ,
οὐδ'
|
αὐτὸς |
Μωυσῆς
ἴσχυσεν
εἰσελθεῖν
εἰς
τὴν |
| [23] |
ὁμοίως
ἐστὶ
χρεία.
Καὶ
γὰρ
|
αὐτὸς |
ὁ
Ἀβραὰμ
ἐν
ἀκροβυστίᾳ
ὢν |
| [48] |
τὰ
τῶν
διδασκάλων
ὑμῶν,
ὡς
|
αὐτὸς |
ὁ
θεὸς
βοᾷ.
Ἤδη
μέντοι, |
| [29] |
τὴν
τοῦ
σώματος
ἀκροβυστίαν,
ἣν
|
αὐτὸς |
ὁ
θεὸς
ἔπλασε,
μηδέ,
ὅτι |
| [116] |
ἐσμὲν
τοῦ
θεοῦ,
ὡς
καὶ
|
αὐτὸς |
ὁ
θεὸς
μαρτυρεῖ,
εἰπὼν
ὅτι |
| [134] |
Ἰακώβ·
καὶ
ἡμεῖς
νῦν
καὶ
|
αὐτὸς |
ὁ
κύριος
ἡμῶν
μισεῖται
ὑφ' |
| [127] |
οἶκον
τὸν
ἐν
Ἰερουσαλήμ,
ὃν
|
αὐτὸς |
ὁ
Σολομὼν
ᾠκοδομήκει;
Οὔτε
οὖν |
| [71] |
πρεσβυτέρων,
ἐξ
ὧν
διαρρήδην
οὗτος
|
αὐτὸς |
ὁ
σταυρωθεὶς
ὅτι
θεὸς
καὶ |
| [56] |
αὐτὸν
πεπραχέναι
ποτὲ
ἢ
ἅπερ
|
αὐτὸς |
ὁ
τὸν
κόσμον
ποιήσας,
ὑπὲρ |
| [18] |
γὰρ
ἀνέγνως,
ὦ
Τρύφων,
ὡς
|
αὐτὸς |
ὁμολογήσας
ἔφης,
τὰ
ὑπ'
ἐκείνου |
| [83] |
ἐπίσταται;
Καὶ
ὅτι
ῥάβδον
δυνάμεως
|
αὐτὸς |
οὐκ
ἀπέστειλεν
εἰς
Ἰερουσαλὴμ
καὶ |
| [36] |
τοῦ
ἰδίου·
Κύριος
τῶν
δυνάμεων,
|
αὐτὸς |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
βασιλεὺς
τῆς |
| [59] |
Ἐξόδου
ἀποδεικνύοντος
ὑμῖν,
πῶς
ὁ
|
αὐτὸς |
οὗτος
καὶ
ἄγγελος
καὶ
θεὸς |
| [60] |
ὅτι
πρὸς
τῇ
Μωυσέως
ὀπτασίᾳ
|
αὐτὸς |
οὗτος
μόνος,
καὶ
ἄγγελος
καλούμενος |
| [118] |
κριτὴς
ζώντων
καὶ
νεκρῶν
ἁπάντων
|
αὐτὸς |
οὗτος
ὁ
Χριστός,
εἶπον
ἐν |
| [53] |
τοῦ
προφήτου
Ζαχαρίου,
ὅτι
παταχθήσεται
|
αὐτὸς |
οὗτος
ὁ
Χριστὸς
καὶ
διασκορπισθήσονται |
| [124] |
ἐν
τῇ
συναγωγῇ
αὐτῶν
παρέσται
|
αὐτὸς |
οὗτος
ὁ
Χριστός,
τὴν
κρίσιν |
| [16] |
διὰ
Μωυσέως
κέκραγεν
ὁ
θεὸς
|
αὐτός, |
οὕτως
λέγων·
Καὶ
περιτεμεῖσθε
τὴν |
| [95] |
καὶ
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ
καὶ
|
αὐτὸς |
παθεῖν
ταῦτα
αὐτὸν
ὑπὲρ
τοῦ |
| [46] |
δυνατόν
ἐστι
φυλάσσειν,
παρακαλῶ,
λέγε
|
αὐτός· |
πεισθήσῃ
γὰρ
ὅτι
μὴ
φυλάσσων |
| [67] |
ὅπως,
ἔφην,
φιλερίστους
τινὰς
ἀποκαλῶν,
|
αὐτὸς |
πολλάκις
ἐν
τούτῳ
ἐφάνης
τῷ |
| [133] |
ἐν
ἑτέροις
πάλιν
λόγοις
ὁ
|
αὐτὸς |
προφήτης
εἰς
τὸ
αὐτὸ
εἶπεν· |
| [8] |
που,
ἄγνωστός
ἐστι
καὶ
οὐδὲ
|
αὐτός |
πω
ἑαυτὸν
ἐπίσταται
οὐδὲ
ἔχει |
| [3] |
εἰσιν
ἀπόδημοι·
ἔρχομαι
οὖν
καὶ
|
αὐτὸς |
σκοπήσων
τὰ
περὶ
αὐτούς,
εἰ |
| [2] |
κατ'
ἀρχὰς
οὕτω
ποθῶν
καὶ
|
αὐτὸς |
συμβαλεῖν
τούτων
ἑνί,
ἐπέδωκα
ἐμαυτὸν |
| [101] |
ἧς
ἐγεννήθη
ἄνθρωπος
γενόμενος,
καὶ
|
αὐτὸς |
σωθήσεσθαι
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
θεοῦ |
| [90] |
τοῦ
ὀνόματος
τοῦ
Ἰησοῦ
ὄντος,
|
αὐτὸς |
τὸ
σημεῖον
τοῦ
σταυροῦ
ἐποίει. |
| [140] |
ὡς
προεῖπον,
τύπος
ὢν
καὶ
|
αὐτὸς |
τοῦ
Χριστοῦ,
καὶ
τὰς
δύο |
| [49] |
εἰμὶ
ἱκανὸς
τὰ
ὑποδήματα
βαστάσαι·
|
αὐτὸς |
ὑμᾶς
βαπτίσει
ἐν
πνεύματι
ἁγίῳ |
| [66] |
ἀγῶνα;
Διὰ
τοῦτο
δώσει
κύριος
|
αὐτὸς |
ὑμῖν
σημεῖον·
ἰδοὺ
ἡ
παρθένος |
| [43] |
ἀγῶνα;
Διὰ
τοῦτο
δώσει
κύριος
|
αὐτὸς |
ὑμῖν
σημεῖον·
ἰδοὺ
ἡ
παρθένος |
| [56] |
Προσελθόντων
γὰρ
αὐτῶν
εἰς
Σόδομα,
|
αὐτὸς |
ὑπολειφθεὶς
προσωμίλει
τῷ
Ἀβραὰμ
τὰ |
| [117] |
εἰσι
τῷ
θεῷ
θυσίαι,
καὶ
|
αὐτός |
φημι.
Ταῦτα
γὰρ
μόνα
καὶ |
| [125] |
ἀπειρίαν
τὴν
τοῦ
βούλεσθαι
ἐπίσταμαι
|
αὐτὸς |
φροντίζειν
ἀεί,
ἀλλὰ
πάντα
ἁπλῶς |
| [126] |
αὐτοῖς
τὸν
θεὸν
εἰς
πλησμονήν,
|
αὐτός, |
ὢν
καὶ
θεὸς
καὶ
ἄγγελος |
| [51] |
ἤδη
τότε
παρῆν,
τοῦτ'
ἔστιν
|
αὐτὸς |
ὢν
ὁ
Χριστός,
οὕτως·
Ὁ |
| [61] |
μοι
ὁ
λόγος
τῆς
σοφίας,
|
αὐτὸς |
ὢν
οὗτος
ὁ
θεὸς
ἀπὸ |
| [64] |
ἔθετο
τὸ
σκήνωμα
αὐτοῦ,
καὶ
|
αὐτὸς |
ὡς
νυμφίος
ἐκπορευόμενος
ἐκ
παστοῦ |
| [56] |
ἄγγελοι
ὁμιλοῦσι
τῷ
Λὼτ
ἀλλ'
|
αὐτός, |
ὡς
ὁ
λόγος
δηλοῖ,
καὶ |
| [114] |
λεγομένῳ.
Ὅταν
λέγῃ
διὰ
Ἠσαίου·
|
Αὐτὸς |
ὡς
πρόβατον
ἐπὶ
σφαγὴν
ἤχθη, |
| [111] |
ὕστερον,
ὡς
καὶ
Ἠσαίας
ἔφη·
|
Αὐτὸς |
ὡς
πρόβατον
ἐπὶ
σφαγὴν
ἤχθη. |
| [35] |
τῇ
ἐλπίδι
τῇ
κατηγγελμένῃ
ὑπ'
|
αὐτοῦ. |
Ἃ
γὰρ
προλαβὼν
μέλλειν
γίνεσθαι |
| [64] |
μαρτύρια
αὐτοῦ,
καὶ
τὰ
προστάγματα
|
αὐτοῦ |
ἃ
ἔδωκεν
αὐτοῖς.
Καὶ
ἐν |
| [40] |
ἄλλα
ὁμοίως
τὰ
κατηριθμημένα
ὑπ'
|
αὐτοῦ, |
ἃ
καὶ
αὐτὸς
ἀνιστόρησα,
φυλάσσοντες, |
| [119] |
πολὺ
πλῆθος.
Νῶε
δὲ
καὶ
|
αὐτοῦ |
Ἀβραὰμ
πατὴρ
ἦν
καὶ
ἁπλῶς |
| [53] |
Ἰησοῦς
Χριστός,
ἐκέλευσε
τοὺς
μαθητὰς
|
αὐτοῦ |
ἀγαγεῖν
αὐτῷ,
καὶ
ἐπικαθίσας
ἐπεισελήλυθεν |
| [64] |
ὡς
νυμφίος
ἐκπορευόμενος
ἐκ
παστοῦ
|
αὐτοῦ, |
ἀγαλλιάσεται
ὡς
γίγας
δραμεῖν
ὁδόν. |
| [114] |
ὕδωρ
ταῖς
καρδίαις
τῶν
δι'
|
αὐτοῦ |
ἀγαπησάντων
τὸν
πατέρα
τῶν
ὅλων |
| [73] |
ἐποίησεν.
Ἐξομολόγησις
καὶ
ὡραιότης
ἐνώπιον
|
αὐτοῦ, |
ἁγιωσύνη
καὶ
μεγαλοπρέπεια
ἐν
τῷ |
| [132] |
κριτὴν
πάντων
ἁπλῶς
ἀνθρώπων
μέχρις
|
αὐτοῦ |
Ἀδάμ.
Ἐπίστασθε
οὖν,
ἔλεγον,
ὅτι, |
| [32] |
αὐτοῦ
ἄδοξον
καὶ
τὸ
γένος
|
αὐτοῦ |
ἀδιήγητον,
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
θανάτου |
| [121] |
τοὺς
μισήσαντας
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
|
αὐτοῦ |
ἀδίκως
ἀποστάντας,
τοὺς
δὲ
ἰδίους |
| [32] |
γραφῶν,
ὧν
προανιστόρησα,
τὸ
εἶδος
|
αὐτοῦ |
ἄδοξον
καὶ
τὸ
γένος
αὐτοῦ |
| [36] |
τίς
στήσεται
ἐν
τόπῳ
ἁγίῳ
|
αὐτοῦ; |
Ἀθῷος
χερσὶ
καὶ
καθαρὸς
τῇ |
| [38] |
Ἀπενεχθήσονται
τῷ
βασιλεῖ
παρθένοι
ὀπίσω
|
αὐτοῦ· |
αἱ
πλησίον
αὐτῆς
ἀπενεχθήσονταί
σοι. |
| [85] |
αἰνεῖτε
αὐτὸν
πάντες
οἱ
ἄγγελοι
|
αὐτοῦ, |
αἰνεῖτε
αὐτὸν
πᾶσαι
αἱ
δυνάμεις |
| [73] |
τῷ
κυρίῳ
δόξαν
ἐν
ὀνόματι
|
αὐτοῦ. |
Αἴρετε
θυσίας
καὶ
εἰσπορεύεσθε
εἰς |
| [105] |
ἵνα
μηδεὶς
κυριεύσῃ
τῆς
ψυχῆς
|
αὐτοῦ |
αἴτησις
ἦν,
ἵνα,
ἡνίκα
ἡμεῖς |
| [98] |
τὸ
πρὸς
τὸν
πατέρα
εὐσεβὲς
|
αὐτοῦ |
ἀκούσητε,
καὶ
ὡς
εἰς
ἐκεῖνον |
| [113] |
οὖν
τὰς
πετρίνας
τοὺς
λόγους
|
αὐτοῦ |
ἀκουσόμεθα,
δι'
ὧν
ἀπὸ
τῆς |
| [139] |
λόγοις
αὐτοῦ
καὶ
τῶν
προφητῶν
|
αὐτοῦ |
ἀλήθειαν,
ἐπίστανται
ἅμα
αὐτῷ
ἐν |
| [83] |
κατεκυρίευσεν
ἐν
μέσῳ
τῶν
ἐχθρῶν
|
αὐτοῦ, |
ἀλλ'
ὁ
θεὸς
ἦν
ὁ |
| [128] |
τοῦ
πατρός,
δυνάμει
καὶ
βουλῇ
|
αὐτοῦ, |
ἀλλ'
οὐ
κατὰ
ἀποτομήν,
ὡς |
| [29] |
πράξαντες
μεμαρτύρηνται
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
|
αὐτοῦ. |
~Ἀλλὰ
τῇ
αὐτῶν
κακίᾳ
ἐγκαλεῖτε, |
| [122] |
νόμον
ἀκουσόμεθα
καὶ
τοὺς
προσηλύτους
|
αὐτοῦ, |
ἀλλὰ
τὸν
Χριστὸν
καὶ
τοὺς |
| [30] |
τὸ
ἐπιστρέψαι
πρὸς
θεὸν
δι'
|
αὐτοῦ |
ἄμωμοι
ὦμεν.
Βοηθὸν
γὰρ
ἐκεῖνον |
| [73] |
ἡμέραν
ἐξ
ἡμέρας
τὸ
σωτήριον
|
αὐτοῦ. |
Ἀναγγείλατε
ἐν
τοῖς
ἔθνεσι
τὴν |
| [64] |
δόξαν
θεοῦ,
ποίησιν
δὲ
χειρῶν
|
αὐτοῦ |
ἀναγγέλλει
τὸ
στερέωμα.
Ἡμέρα
τῇ |
| [96] |
καὶ
οἰκτίρμονα
ὁρῶμεν,
τὸν
ἥλιον
|
αὐτοῦ |
ἀνατέλλοντα
ἐπὶ
ἀχαρίστους
καὶ
δικαίους, |
| [61] |
αὐτοῦ
μένοντος,
καὶ
τὸ
ἐξ
|
αὐτοῦ |
ἀναφθὲν
καὶ
αὐτὸ
ὂν
φαίνεται, |
| [136] |
γεννήσειν·
ὑμεῖς
γὰρ
οὔτε
καλοῦντος
|
αὐτοῦ |
ἀνέχεσθε
οὔτε
λαλοῦντος
ἀκούετε,
ἀλλὰ |
| [65] |
τῷ
θεῷ
ὕμνον
καινόν·
ἀρχὴ
|
αὐτοῦ |
ἀπ'
ἄκρου
τῆς
γῆς·
οἱ |
| [98] |
Ἰακὼβ
δοξάσατε
αὐτόν,
φοβηθήτωσαν
ἀπ'
|
αὐτοῦ |
ἅπαν
τὸ
σπέρμα
Ἰσραήλ.
~Καὶ |
| [56] |
ἀναγεγραμμένα
ὑπὸ
Μωυσέως·
οὗ
καὶ
|
αὐτοῦ |
ἀπελθόντος
μετὰ
τὰς
ὁμιλίας,
ὁ |
| [109] |
ἀκούσαντα
τὸν
ἀπὸ
τῶν
ἀποστόλων
|
αὐτοῦ |
ἀπὸ
Ἰερουσαλὴμ
κηρυχθέντα
καὶ
δι' |
| [52] |
περιβολὴν
αὐτοῦ.
Χαροποὶ
οἱ
ὀφθαλμοὶ
|
αὐτοῦ |
ἀπὸ
οἴνου,
καὶ
λευκοὶ
οἱ |
| [88] |
ἐν
τῷ
Ἰορδάνῃ,
καὶ
ἀναδύντος
|
αὐτοῦ |
ἀπὸ
τοῦ
ὕδατος
ὡς
περιστερὰν |
| [13] |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
|
αὐτοῦ, |
ἀπὸ
τῶν
ἀνομιῶν
τοῦ
λαοῦ |
| [43] |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
|
αὐτοῦ, |
ἀπὸ
τῶν
ἀνομιῶν
τοῦ
λαοῦ |
| [91] |
Ἀπὸ
εὐλογίας
κυρίου
ἡ
γῆ
|
αὐτοῦ, |
ἀπὸ
ὡρῶν
οὐρανοῦ
καὶ
δρόσων, |
| [100] |
Χριστόν,
κατὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς
|
αὐτοῦ |
ἀποκάλυψιν
ἐπιγνόντα
αὐτὸν
ἕνα
τῶν |
| [56] |
τῶν
ὅλων
καὶ
τὸν
Χριστὸν
|
αὐτοῦ, |
ἀποκρίνασθέ
μοι,
ἐμοῦ
ἀποδεῖξαι
ὑμῖν |
| [140] |
πατρός,
ἀλλ'
ἕκαστος
τῇ
ἁμαρτίᾳ
|
αὐτοῦ |
ἀπολεῖται
καὶ
ἕκαστος
τῇ
ἑαυτοῦ |
| [82] |
αὐτῷ,
αὐτὸς
μὲν
τῇ
ἁμαρτίᾳ
|
αὐτοῦ |
ἀπολεῖται,
παρὰ
σοῦ
δὲ
τὸ |
| [54] |
περιβολὴν
αὐτοῦ,
τὸ
τῷ
αἵματι
|
αὐτοῦ |
ἀποπλύνειν
μέλλειν
τοὺς
πιστεύοντας
αὐτῷ |
| [75] |
λέγονται
οἱ
ἀγγέλλειν
τὰ
παρ'
|
αὐτοῦ |
ἀποστελλόμενοι
προφῆται,
ἐν
τῷ
Ἠσαίᾳ |
| [107] |
αὐτοῦ
ἦλθε
καὶ
ὑπὸ
νύκτα
|
αὐτοῦ |
ἀπώλετο·
κἀγὼ
οὐ
φείσομαι
ὑπὲρ |
| [116] |
διὰ
τοῦ
λόγου
τῆς
κλήσεως
|
αὐτοῦ, |
ἀρχιερατικὸν
τὸ
ἀληθινὸν
γένος
ἐσμὲν |
| [37] |
θεὸς
κάθηται
ἐπὶ
θρόνου
ἁγίου
|
αὐτοῦ. |
Ἄρχοντες
λαῶν
συνήχθησαν
μετὰ
τοῦ |
| [13] |
οὐδὲ
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
|
αὐτοῦ |
ἄτιμον,
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς |
| [36] |
καὶ
ἐλεημοσύνην
παρὰ
θεοῦ
σωτῆρος
|
αὐτοῦ. |
Αὕτη
ἡ
γενεὰ
ζητούντων
τὸν |
| [54] |
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα
τοὺς
δι'
|
αὐτοῦ |
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
λαβόντας,
ἐν
οἷς |
| [32] |
σου·
συνέθλασεν
ἐν
ἡμέρᾳ
ὀργῆς
|
αὐτοῦ |
βασιλεῖς.
Κρινεῖ
ἐν
τοῖς
ἔθνεσι, |
| [53] |
καὶ
τὸν
ζυγὸν
τοῦ
λόγου
|
αὐτοῦ |
βαστάσαντες
τὸν
νῶτον
ὑπέθηκαν
πρὸς |
| [134] |
προφητῶν
διδάγματα
καὶ
τὰ
ἐκείνου
|
αὐτοῦ, |
βέλτιόν
ἐστιν
ὑμᾶς
τῷ
θεῷ |
| [101] |
θεοῦ
μηνύων,
ἀλλ'
οὐ
τῇ
|
αὐτοῦ |
βουλῇ
ἢ
ἰσχύϊ
πράττειν
τι |
| [63] |
γεννηθῆναι
κατὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς
|
αὐτοῦ |
βούλησιν
ὑπέμεινεν
ἀπόδειξον
καὶ
σταυρωθῆναι |
| [123] |
τὸν
λαὸν
καλοῦντος
καὶ
κληρονομίαν
|
αὐτοῦ |
βοῶντος
εἶναι,
πῶς
οὐ
μετανοεῖτε |
| [106] |
καὶ
γεγράφθαι
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασιν
|
αὐτοῦ |
γεγενημένον
καὶ
τοῦτο,
μετὰ
τοῦ |
| [124] |
ἀθανάτους,
ἐὰν
φυλάξωσι
τὰ
προστάγματα
|
αὐτοῦ, |
γεγεννημένους,
καὶ
κατηξιωμένους
ὑπ'
αὐτοῦ |
| [104] |
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων
|
αὐτοῦ |
γέγραπται
γενόμενον.
Καὶ
ὅτι
μετὰ |
| [101] |
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων
|
αὐτοῦ |
γέγραπται·
Υἱὸν
θεοῦ
ἑαυτὸν
ἔλεγε, |
| [32] |
ἀχθήσεσθαι
ἐλέγετο,
καὶ
δύο
παρουσίας
|
αὐτοῦ |
γενήσεσθαι
ἐξηγησάμην,
μίαν
μὲν
ἐν |
| [63] |
τῇ
ἐκκλησίᾳ
τῇ
ἐξ
ὀνόματος
|
αὐτοῦ |
γενομένῃ
καὶ
μετασχούσῃ
τοῦ
ὀνόματος |
| [141] |
τοῦ
Δαυεὶδ
διὰ
τὴν
καύχησιν
|
αὐτοῦ |
γενομένην
παράπτωσιν
ἔχομεν,
ἥτις
τότε |
| [87] |
οἰκονομίας
ταύτης
τῆς
ἐν
ἀνθρώποις
|
αὐτοῦ |
γενομένης
χρόνοις,
παύσασθαι
ἔδει
αὐτὰ |
| [42] |
δηλωτικὸν
τοῦ
τοὺς
πονηροὺς
ὑπηκόους
|
αὐτοῦ |
γενομένους
ὑπηρετῆσαι
τῇ
κελεύσει
αὐτοῦ |
| [77] |
διὰ
τὴν
ἄθεον
καὶ
ἄνομον
|
αὐτοῦ |
γνώμην.
Ἐπίστασθε
γὰρ
τοιαῦτα,
ἔφην, |
| [140] |
δύο
δούλας
τῶν
δύο
ἐλευθέρων
|
αὐτοῦ |
γυναικῶν
ἐγεγαμήκει,
καὶ
ἐξ
αὐτῶν |
| [102] |
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων
|
αὐτοῦ |
δεδήλωται,
ὅπως
καὶ
τὸ
διὰ |
| [13] |
ἀπὸ
τοῦ
πόνου
τῆς
ψυχῆς
|
αὐτοῦ, |
δεῖξαι
αὐτῷ
φῶς,
καὶ
πλάσαι |
| [138] |
γένους
γέγονε,
τοῦ
ἀναγεννηθέντος
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
δι'
ὕδατος
καὶ
πίστεως
καὶ |
| [12] |
νόμον
καὶ
τὴν
καινὴν
ἁγίαν
|
αὐτοῦ |
διαθήκην
ἐφαυλίσατε,
καὶ
οὐδὲ
νῦν |
| [69] |
ὑπάρχων,
φύλαξ
τῶν
παραδεδομένων
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
διδαγμάτων
ὑπάρξῃ,
ὁλόκληρον
αὐτὸν
ἐν |
| [48] |
μακαρίων
προφητῶν
κηρυχθεῖσι
καὶ
δι'
|
αὐτοῦ |
διδαχθεῖσι.
~Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Ἐμοὶ |
| [86] |
αὐτῶν
κτήσηται,
ἐπέτυχεν·
ἐν
ῥάβδῳ
|
αὐτοῦ |
διεληλυθέναι
τὸν
ποταμὸν
ὁ
αὐτὸς |
| [53] |
οἱ
σὺν
αὐτῷ
ὄντες
μαθηταὶ
|
αὐτοῦ |
διεσκεδάσθησαν,
μέχρις
ὅτου
ἀνέστη
ἐκ |
| [45] |
δοθήσεται
αὐτοῖς,
ἀλλ'
ἕκαστος
τῇ
|
αὐτοῦ |
δικαιοσύνῃ
δῆλον
ὅτι
σωθήσεται,
ὅτι |
| [34] |
γῆν.
Ἀνατελεῖ
ἐν
ταῖς
ἡμέραις
|
αὐτοῦ |
δικαιοσύνη,
καὶ
πλῆθος
εἰρήνης
ἕως |
| [41] |
τότε,
εἰπὼν
καὶ
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
δοξάζειν
ἡμᾶς,
ὑμᾶς
δὲ
βεβηλοῦν. |
| [139] |
Σήμ,
καὶ
γενηθήτω
Χαναὰν
παῖς
|
αὐτοῦ. |
Δύο
οὖν
λαῶν
εὐλογηθέντων,
τῶν |
| [86] |
τῶν
ὑδάτων,
ὃ
τὸν
καρπὸν
|
αὐτοῦ |
δώσει
ἐν
καιρῷ
αὐτοῦ,
καὶ |
| [97] |
σταυρώσαντες
αὐτὸν
ἐμέρισαν
τὰ
ἱμάτια
|
αὐτοῦ |
ἑαυτοῖς,
λαχμὸν
βάλλοντες
ἕκαστος
κατὰ |
| [133] |
ἀνομίας,
οἱ
λέγοντες·
Τὸ
τάχος
|
αὐτοῦ |
ἐγγισάτω,
καὶ
ἐλθέτω
ἡ
βουλὴ |
| [17] |
ἀνομίας,
οἱ
λέγοντες·
Τὸ
τάχος
|
αὐτοῦ |
ἐγγισάτω,
καὶ
ἐλθέτω
ἡ
βουλὴ |
| [80] |
δὲ
καρδίαν
πόρρω
ἔχειν
ἀπ'
|
αὐτοῦ. |
Ἐγὼ
δέ,
καὶ
εἴ
τινές |
| [97] |
ἐπήκουσέ
μου
ἐξ
ὄρους
ἁγίου
|
αὐτοῦ. |
Ἐγὼ
ἐκοιμήθην
καὶ
ὕπνωσα·
ἐξηγέρθην, |
| [111] |
τοὺς
μὴ
ἀφισταμένους
τῆς
πίστεως
|
αὐτοῦ |
ἐδήλου.
Καὶ
τοὺς
ἐν
Αἰγύπτῳ |
| [104] |
οἱ
σταυρώσαντες
αὐτὸν
τὰ
ἱμάτια
|
αὐτοῦ, |
ἐδήλωσα.
~Τὰ
δὲ
ἀκόλουθα
τοῦ |
| [58] |
εἰς
τὸ
συνιέναι
τὰς
γραφὰς
|
αὐτοῦ |
ἐδόθη
μοι,
ἧς
χάριτος
καὶ |
| [40] |
τόπῳ
ᾧ
ἐπικέκληται
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ, |
εἰδὼς
ὅτι
ἐλεύσονται
ἡμέραι
μετὰ |
| [85] |
κυρίου,
οἱ
τρέμοντες
τὸ
ῥῆμα
|
αὐτοῦ. |
Εἴπατε·
ἀδελφοὶ
ἡμῶν,
τοῖς
μισοῦσιν |
| [56] |
ἐναντίον
Ἀβραὰμ
περὶ
τοῦ
υἱοῦ
|
αὐτοῦ. |
Εἶπε
δὲ
ὁ
θεὸς
τῷ |
| [79] |
ὡς
ἐδηλοῦτο
ἀπὸ
τοῦ
προσώπου
|
αὐτοῦ, |
εἶπε
πρός
με·
Τὰ
μὲν |
| [20] |
βίβλῳ
τῆς
Γενέσεως.
Καὶ
βουλομένου
|
αὐτοῦ |
εἰπεῖν
Ὡς
λάχανα
χόρτου,
προεῖπον |
| [121] |
φίλοι,
οὐκέτι
ἐν
τῷ
σπέρματι
|
αὐτοῦ |
εἶπεν
εὐλογηθήσεσθαι
τὰ
ἔθνη,
ἀλλὰ |
| [87] |
μετὰ
τὴν
εἰς
οὐρανὸν
ἀνέλευσιν
|
αὐτοῦ, |
εἶπον
μὲν
ἤδη
καὶ
πάλιν |
| [78] |
κεκέλευστο
μὴ
ἐκβαλεῖν
τὴν
γυναῖκα
|
αὐτοῦ, |
εἰπόντος
αὐτῷ
τοῦ
φανέντος
ἀγγέλου |
| [130] |
γὰρ
ἔθνη
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
|
αὐτοῦ» |
εἰπών,
τὴν
μὲν
ὁμοίαν
αὐτοῖς |
| [129] |
Κύριος
ἔκτισέ
με
ἀρχὴν
ὁδῶν
|
αὐτοῦ |
εἰς
ἔργα
αὐτοῦ.
Πρὸ
τοῦ |
| [61] |
Κύριος
ἔκτισέ
με
ἀρχὴν
ὁδῶν
|
αὐτοῦ |
εἰς
ἔργα
αὐτοῦ.
Πρὸ
τοῦ |
| [34] |
εὐλογημένον
τὸ
ὄνομα
τῆς
δόξης
|
αὐτοῦ |
εἰς
τὸν
αἰῶνα
καὶ
εἰς |
| [64] |
εὐλογητὸν
τὸ
ὄνομα
τῆς
δόξης
|
αὐτοῦ |
εἰς
τὸν
αἰῶνα
τοῦ
αἰῶνος· |
| [121] |
δὲ
ἐκεῖ
ἐστι·
Τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
εἰς
τὸν
αἰῶνα,
ὑπὲρ
τὸν |
| [26] |
παραγινόμενος
ἐξ
Ἐδώμ,
ἐρύθημα
ἱματίων
|
αὐτοῦ |
ἐκ
Βοσόρ;
Οὗτος
ὡραῖος
ἐν |
| [54] |
πιστεύοντας
αὐτῷ
ἐδήλου.
Στολὴν
γὰρ
|
αὐτοῦ |
ἐκάλεσε
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα
τοὺς |
| [130] |
ὅτι
τὸ
αἷμα
τῶν
υἱῶν
|
αὐτοῦ |
ἐκδικεῖται,
καὶ
ἐκδικήσει,
καὶ
ἀνταποδώσει |
| [4] |
θεία
καὶ
ἀθάνατός
ἐστι
καὶ
|
αὐτοῦ |
ἐκείνου
τοῦ
βασιλικοῦ
νοῦ
μέρος; |
| [82] |
παρὰ
σοῦ
δὲ
τὸ
αἷμα
|
αὐτοῦ |
ἐκζητήσω·
ἐὰν
δὲ
διαμαρτύρῃ
αὐτῷ, |
| [135] |
κρίσιν·
καὶ
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
|
αὐτοῦ |
ἐλπιοῦσιν
ἔθνη.
Μήτι
οὖν
ἐπὶ |
| [123] |
κρίσιν·
καὶ
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
|
αὐτοῦ |
ἐλπιοῦσιν
ἔθνη.
Ὡς
οὖν
ἀπὸ |
| [88] |
ἀνθρώποις,
ἐξ
ὅτου
ἡ
γνῶσις
|
αὐτοῦ |
ἔμελλε
γίνεσθαι·
υἱός
μου
εἶ |
| [66] |
υἱόν,
καὶ
καλέσουσι
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
Ἐμμανουήλ.
Βούτυρον
καὶ
μέλι
φάγεται. |
| [43] |
υἱόν,
καὶ
καλέσεται
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
Ἐμμανουήλ.
Βούτυρον
καὶ
μέλι
φάγεται. |
| [34] |
οἰκουμένης
ἐβασίλευσεν,
οὔτε
οἱ
ἐχθροὶ
|
αὐτοῦ |
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ
πεσόντες
χοῦν
ἔλειξαν. |
| [76] |
εἰπεῖν
πλύνειν
αὐτὸν
τὴν
στολὴν
|
αὐτοῦ |
ἐν
αἵματι
σταφυλῆς,
οὐχ
ὃ |
| [91] |
αὐτοῦ,
κέρατα
μονοκέρωτος
τὰ
κέρατα
|
αὐτοῦ, |
ἐν
αὐτοῖς
ἔθνη
κερατιεῖ
ἅμα |
| [83] |
οἱ
διδάσκαλοι
ἐξηγήσασθαι,
ὡς
κελευσθέντος
|
αὐτοῦ |
ἐν
δεξιᾷ
τοῦ
ναοῦ
καθεσθῆναι, |
| [61] |
ἡμέραν
δὲ
εὐφραινόμην
ἐν
προσώπῳ
|
αὐτοῦ |
ἐν
παντὶ
καιρῷ,
ὅτι
εὐφραίνετο |
| [73] |
ἐν
τοῖς
ἔθνεσι
τὴν
δόξαν
|
αὐτοῦ, |
ἐν
πᾶσι
τοῖς
λαοῖς
τὰ |
| [74] |
ἡμέραν
ἐξ
ἡμέρας
τὸ
σωτήριον
|
αὐτοῦ, |
ἐν
πᾶσι
τοῖς
λαοῖς
τὰ |
| [65] |
τῷ
θεῷ
δόξαν,
τὰς
ἀρετὰς
|
αὐτοῦ |
ἐν
ταῖς
νήσοις
ἀναγγελοῦσι.
Κύριος |
| [13] |
οὕτως
οὐκ
ἀνοίγει
τὸ
στόμα
|
αὐτοῦ. |
Ἐν
τῇ
ταπεινώσει
αὐτοῦ
ἡ |
| [49] |
καὶ
πυρί.
Οὗ
τὸ
πτύον
|
αὐτοῦ |
ἐν
τῇ
χειρὶ
αὐτοῦ,
καὶ |
| [56] |
καὶ
τῶν
χειρῶν
τῶν
θυγατέρων
|
αὐτοῦ, |
ἐν
τῷ
φείσασθαι
κύριον
αὐτοῦ. |
| [73] |
καὶ
μεγαλοπρέπεια
ἐν
τῷ
ἁγιάσματι
|
αὐτοῦ. |
Ἐνέγκατε
τῷ
κυρίῳ,
αἱ
πατριαὶ |
| [19] |
θυσίας
φέρειν
ὡς
πρὸς
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
ἐνετείλατο,
ἵνα
μὴ
εἰδωλολατρῆτε·
ὅπερ |
| [34] |
αὐτῶν,
καὶ
ἔντιμον
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
ἐνώπιον
αὐτῶν.
Καὶ
ζήσεται
καὶ |
| [50] |
ὁ
χόρτος,
καὶ
τὸ
ἄνθος
|
αὐτοῦ |
ἐξέπεσε,
τὸ
δὲ
ῥῆμα
κυρίου |
| [31] |
δόξα
λατρεύουσα·
καὶ
ἡ
ἐξουσία
|
αὐτοῦ |
ἐξουσία
αἰώνιος,
ἥτις
οὐ
μὴ |
| [11] |
κατὰ
νόμου
τεθεὶς
τὸν
πρὸ
|
αὐτοῦ |
ἔπαυσε,
καὶ
διαθήκη
μετέπειτα
γενομένη |
| [64] |
ἐν
τοῖς
ἐπικαλουμένοις
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ· |
ἐπεκαλοῦντο
τὸν
κύριον,
καὶ
αὐτὸς |
| [37] |
ἐν
τοῖς
ἐπικαλουμένοις
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ· |
ἐπεκαλοῦντο,
φησὶν
ἡ
γραφή,
τὸν |
| [22] |
αὐτοῦ,
τοὺς
διατιθεμένους
τὴν
διαθήκην
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
θυσίαις.
Καὶ
ἀναγγελοῦσιν
οἱ |
| [56] |
τῇ
δρυῒ
τῇ
Μαμβρῆ,
καθημένου
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
τῇ
θύρᾳ
τῆς
σκηνῆς |
| [115] |
κύριος
τὸν
Ἰούδαν
τὴν
μερίδα
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
τὴν
γῆν
τὴν
ἁγίαν, |
| [31] |
καὶ
περὶ
τῶν
δέκα
κεράτων
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς,
καὶ
ἐκ |
| [17] |
μωλώπων
ἴασις
γίνεται
τοῖς
δι'
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
τὸν
πατέρα
προσχωροῦσιν,
ἐπειδὴ |
| [22] |
αὐτοῦ
καὶ
ἀπερείσηται
τὰς
χεῖρας
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
τὸν
τοῖχον,
καὶ
δάκῃ |
| [103] |
βούλημα
τοῦ
πατρὸς
γεγενημένην
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
τῷ
σταυρωθῆναι
ἐλθεῖν.
Ἡρώδου |
| [13] |
πρόβατα
ἐπλανήθημεν,
ἄνθρωπος
τῇ
ὁδῷ
|
αὐτοῦ |
ἐπλανήθη.
Καὶ
κύριος
παρέδωκεν
αὐτὸν |
| [42] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τοῦ
Χριστοῦ
|
αὐτοῦ |
ἐπληρώθη,
σύμβολον
ἦν.
Διὸ
καὶ |
| [72] |
αὐτῷ
μηδὲ
εἰσακούσητε
τοῦ
κηρύγματος
|
αὐτοῦ, |
ἔσεσθε
ἐπίχαρμα
τοῖς
ἔθνεσι.
Καὶ |
| [52] |
προσδοκία
ἐθνῶν,
συμβολικῶς
δύο
παρουσίας
|
αὐτοῦ |
ἐσήμανε
καὶ
τὰ
ἔθνη
μέλλειν |
| [53] |
ἐν
τῇ
πίστει
καὶ
μαθητείᾳ
|
αὐτοῦ |
ἐσμεν,
ἐπειδὴ
καὶ
ἀπὸ
τῶν |
| [81] |
ὃς
οὐκ
ἐμπλήσει
τὸν
χρόνον
|
αὐτοῦ· |
ἔσται
γὰρ
ὁ
νέος
υἱὸς |
| [106] |
ὅτι
ἐν
μέσῳ
τῶν
ἀδελφῶν
|
αὐτοῦ |
ἔστη,
τῶν
ἀποστόλων,
οἵτινες,
μετὰ |
| [110] |
καὶ
σωτῆρος
Χριστοῦ
ὁ
λαὸς
|
αὐτοῦ |
ἐστι.
τὰ
δὲ
λοιπὰ
τῆς |
| [46] |
τὸ
κρῖναι
πάντας
ἁπλῶς
καὶ
|
αὐτοῦ |
ἐστιν
ἡ
αἰώνιος
βασιλεία,
δύνανται |
| [88] |
Καὶ
γὰρ
γεννηθεὶς
δύναμιν
τὴν
|
αὐτοῦ |
ἔσχε·
καὶ
αὐξάνων
κατὰ
τὸ |
| [73] |
κυρίῳ
καὶ
εὐλογήσατε
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ· |
εὐαγγελίζεσθε
ἡμέραν
ἐξ
ἡμέρας
τὸ |
| [74] |
κυρίῳ
καὶ
εὐλογήσατε
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ· |
εὐαγγελίζεσθε
ἡμέραν
ἐξ
ἡμέρας
τὸ |
| [121] |
Χριστός,
καὶ
ἡμεῖς
οἱ
δι'
|
αὐτοῦ |
εὐλογημένοι.
Τὸν
μὲν
ἥλιον
ὁ |
| [34] |
τῆς
γῆς.
Ἔσται
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
εὐλογημένον
εἰς
τοὺς
αἰῶνας·
πρὸ |
| [103] |
ὅτι
ἱδρὼς
ὡσεὶ
θρόμβοι
κατεχεῖτο,
|
αὐτοῦ |
εὐχομένου
καὶ
λέγοντος·
Παρελθέτω,
εἰ |
| [100] |
Ὅθεν
καὶ
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
αὐτοῦ |
ἔφη,
ὅτε
περὶ
τοῦ
πάσχειν |
| [35] |
προλαβὼν
μέλλειν
γίνεσθαι
ἐν
ὀνόματι
|
αὐτοῦ |
ἔφη,
ταῦτα
ὄψει
καὶ
ἐνεργείᾳ |
| [100] |
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων
|
αὐτοῦ |
ἔχοντες
καὶ
υἱὸν
αὐτὸν
λέγοντες |
| [115] |
αὐτὸν
οὐκ
ἐν
τῇ
ἀποκαλύψει
|
αὐτοῦ |
ἑωράκει
ὁ
προφήτης,
ὥσπερ
οὐδὲ |
| [118] |
μου
καὶ
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ
|
αὐτοῦ |
ἕως
αἰῶνος.
Καὶ
τὸν
ἡγούμενον |
| [64] |
ἔξοδος
αὐτοῦ,
καὶ
τὸ
κατάντημα
|
αὐτοῦ |
ἕως
ἄκρου
τοῦ
οὐρανοῦ,
καὶ |
| [52] |
καὶ
ἡγούμενος
ἐκ
τῶν
μηρῶν
|
αὐτοῦ, |
ἕως
ἂν
ἔλθῃ
τὰ
ἀποκείμενα |
| [120] |
καὶ
ἡγούμενος
ἐκ
τῶν
μηρῶν
|
αὐτοῦ, |
ἕως
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται· |
| [32] |
καὶ
καθίζοντα
αὐτὸν
ἐν
δεξιᾷ
|
αὐτοῦ, |
ἕως
ἂν
θῇ
τοὺς
ἐχθροὺς |
| [58] |
μόνος·
καὶ
ἐπάλαιεν
ἄγγελος
μετ'
|
αὐτοῦ |
ἕως
πρωΐ.
Εἶδε
δὲ
ὅτι |
| [121] |
αὐτοῦ.
Καὶ
πάλιν
Ἀνατολὴ
ὄνομα
|
αὐτοῦ» |
Ζαχαρίας
φησί.
Καὶ
περὶ
τοῦ |
| [33] |
αὐτῷ
καὶ
τὰς
εὐλογίας
παρ'
|
αὐτοῦ |
ζητοῦντας,
καὶ
αὐτοὺς
προσδέξεται
καὶ |
| [22] |
ὡς
ἐνδεὴς
ὢν
ὡμολόγησεν
οἶκον
|
αὐτοῦ |
ἢ
αὐλήν,
ἀλλ'
ὅπως
καὶ |
| [13] |
στόμα
αὐτοῦ.
Ἐν
τῇ
ταπεινώσει
|
αὐτοῦ |
ἡ
κρίσις
αὐτοῦ
ἤρθη.
Τὴν |
| [139] |
τοῦ
ἐπιγελάσαντος
τῇ
γυμνώσει
υἱοῦ
|
αὐτοῦ |
ἡ
προστίμησις
τοῦ
ἁμαρτήματος
εἶναι |
| [107] |
ἐξέθρεψας
αὐτόν,
ὃς
ὑπὸ
νύκτα
|
αὐτοῦ |
ἦλθε
καὶ
ὑπὸ
νύκτα
αὐτοῦ |
| [56] |
καὶ
ἀπῆλθεν
εἰς
τὸν
τόπον
|
αὐτοῦ. |
Ἦλθον
δὲ
οἱ
δύο
ἄγγελοι |
| [122] |
τὸν
Χριστὸν
καὶ
τοὺς
προσηλύτους
|
αὐτοῦ, |
ἡμᾶς
τὰ
ἔθνη,
οὓς
ἐφώτισεν, |
| [39] |
τὸν
θεὸν
καὶ
τὸν
Χριστὸν
|
αὐτοῦ· |
ἡμεῖς
δὲ
καὶ
ἐν
ἔργοις |
| [32] |
πλουσίους
θανατωθήσεσθαι,
καὶ
τῷ
μώλωπι
|
αὐτοῦ |
ἡμεῖς
ἰάθημεν,
καὶ
ὡς
πρόβατον |
| [13] |
ἡμῶν
ἐπ'
αὐτόν,
τῷ
μώλωπι
|
αὐτοῦ |
ἡμεῖς
ἰάθημεν.
Πάντες
ὡς
πρόβατα |
| [13] |
τῇ
ταπεινώσει
αὐτοῦ
ἡ
κρίσις
|
αὐτοῦ |
ἤρθη.
Τὴν
δὲ
γενεὰν
αὐτοῦ |
| [97] |
αὐτὸς
Ἠσαίας
ἔφη
Ἡ
ταφὴ
|
αὐτοῦ |
ἦρται
ἐκ
τοῦ
μέσου,
καὶ |
| [118] |
τοῦ
Ἠσαίου,
φήσαντος·
Ἡ
ταφὴ
|
αὐτοῦ |
ἦρται
ἐκ
τοῦ
μέσου,
προεῖπον. |
| [16] |
Ἔσται
ἐν
εἰρήνῃ·
ἡ
ταφὴ
|
αὐτοῦ |
ἦρται
ἐκ
τοῦ
μέσου.
Ὑμεῖς |
| [43] |
πιστεύοντες
αὐτῷ
ἄνθρωποι,
διὰ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
Ἠσαίου
τὸ
προφητικὸν
πνεῦμα
ὡς |
| [58] |
ἀποδιδράσκειν
ἀπὸ
προσώπου
τοῦ
ἀδελφοῦ
|
αὐτοῦ |
Ἠσαῦ.
Ἀπέθανε
δὲ
Δεβόρρα,
ἡ |
| [13] |
μαλακίαν,
ὅτι
ἀπέστραπται
τὸ
πρόσωπον
|
αὐτοῦ, |
ἠτιμάσθη
καὶ
οὐκ
ἐλογίσθη.
Οὗτος |
| [23] |
ἄτοπα
ἐμπίπτειν
νοήματα,
ὡς
τοῦ
|
αὐτοῦ |
θεοῦ
μὴ
ὄντος
τοῦ
κατὰ |
| [101] |
καὶ
αὐτὸς
σωθήσεσθαι
ὑπὸ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
θεοῦ
μηνύων,
ἀλλ'
οὐ
τῇ |
| [61] |
αὐτῷ·
καὶ
ὅτε
ἀφώριζε
τὸν
|
αὐτοῦ |
θρόνον
ἐπ'
ἀνέμων,
ἡνίκα
ἰσχυρὰ |
| [43] |
ἀποθνήσκειν
μέλλοντος
ἵνα
τῷ
μώλωπι
|
αὐτοῦ |
ἰαθῶμεν
οἱ
ἁμαρτωλοὶ
ἄνθρωποι,
τὸ |
| [58] |
πάλιν
ἐν
ἑτέροις
περὶ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
Ἰακὼβ
ἐξαγγέλλων
ταῦτά
φησιν·
Ἦλθε |
| [131] |
καὶ
ἐγενήθη
μερὶς
κυρίου
λαὸς
|
αὐτοῦ |
Ἰακώβ,
σχοίνισμα
κληρονομίας
αὐτοῦ
Ἰσραήλ. |
| [95] |
ταῦτα
παθεῖν,
ἵνα
τῷ
μώλωπι
|
αὐτοῦ |
ἴασις
γένηται
τῷ
γένει
τῶν |
| [33] |
Ἀβραὰμ
εὐλόγησεν,
οὕτως
τὸν
αἰώνιον
|
αὐτοῦ |
ἱερέα
καὶ
κύριον
ὑπὸ
τοῦ |
| [72] |
Καὶ
ἀπὸ
τῶν
λόγων
τοῦ
|
αὐτοῦ |
Ἰερεμίου
ὁμοίως
ταῦτα
περιέκοψαν·
Ἐμνήσθη |
| [39] |
τὰ
γινόμενα
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
|
αὐτοῦ, |
ἵνα
μὴ
διώκησθε
ὑπὸ
τῶν |
| [123] |
Ἰακὼβ
ὁ
παῖς
μου,
ἀντιλήψομαι
|
αὐτοῦ. |
Ἰσραὴλ
ἐκλεκτός
μου,
θήσω
τὸ |
| [131] |
λαὸς
αὐτοῦ
Ἰακώβ,
σχοίνισμα
κληρονομίας
|
αὐτοῦ |
Ἰσραήλ.
Καὶ
εἰπὼν
ταῦτα
ἐπήνεγκα |
| [113] |
καὶ
λαβὼν
ἀπὸ
τοῦ
πνεύματος
|
αὐτοῦ |
ἰσχύν.
Ὅτι
γὰρ
Ἰησοῦς
ἦν |
| [1] |
δ'
αὐτῷ
καὶ
οἱ
φίλοι
|
αὐτοῦ. |
Κἀγὼ
ἔμπαλιν
προσαγορεύσας
αὐτόν·
Τί |
| [68] |
αὐτὸν
ἐπὶ
θρόνου
τῆς
δόξης
|
αὐτοῦ; |
Κἀγὼ
ἔφην·
Ὦ
Τρύφων,
εἰ |
| [51] |
ἀνθρώποις
μετανοεῖν,
καὶ
Χριστὸς
ἔτι
|
αὐτοῦ |
καθεζομένου
ἐπὶ
τοῦ
Ἰορδάνου
ποταμοῦ |
| [118] |
μου
οὐ
μὴ
ἀποστήσω
ἀπ'
|
αὐτοῦ, |
καθὼς
ἐποίησα
ἀπὸ
τῶν
ἔμπροσθεν |
| [127] |
ἐκείνου
καὶ
θεὸν
ὄντα,
υἱὸν
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἄγγελον
ἐκ
τοῦ
ὑπηρετεῖν |
| [9] |
Ἀνεγέλασαν
οὖν
πάλιν
οἱ
μετ'
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἄκοσμον
ἀνεφθέγγοντο.
ἐγὼ
δὲ |
| [14] |
Ἀπολιπέτω
ὁ
ἀσεβὴς
τὰς
ὁδοὺς
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἀνὴρ
ἄνομος
τὰς
βουλὰς |
| [22] |
καὶ
εἰσπηδήσῃ
εἰς
τὸν
οἶκον
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἀπερείσηται
τὰς
χεῖρας
αὐτοῦ |
| [72] |
αὐτοὺς
εὐαγγελίσασθαι
αὐτοῖς
τὸ
σωτήριον
|
αὐτοῦ. |
~Καὶ
ἀπὸ
τοῦ
ἐνενηκοστοῦ
πέμπτου |
| [98] |
ὁποῖοι
ἦσαν
οἱ
ἐπισυνιστάμενοι
κατ'
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἀποδεικνύων
ὅτι
ἀληθῶς
γέγονεν |
| [39] |
εἰς
τὸ
ὄνομα
τοῦ
Χριστοῦ
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἀπολείποντας
τὴν
ὁδὸν
τῆς |
| [133] |
καταστήσεται
εἰς
κρίσιν
τὸν
λαὸν
|
αὐτοῦ, |
καὶ
αὐτὸς
κύριος
εἰς
κρίσιν |
| [95] |
Εἰ
γὰρ
καὶ
ὁ
πατὴρ
|
αὐτοῦ |
καὶ
αὐτὸς
παθεῖν
ταῦτα
αὐτὸν |
| [64] |
τῷ
ἡλίῳ
ἔθετο
τὸ
σκήνωμα
|
αὐτοῦ, |
καὶ
αὐτὸς
ὡς
νυμφίος
ἐκπορευόμενος |
| [46] |
ὁ
θεὸς
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἀφθάρτους
καὶ
ἀπαθεῖς
καὶ |
| [100] |
ποιημάτων
ἀπὸ
τοῦ
πατρὸς
δυνάμει
|
αὐτοῦ |
καὶ
βουλῇ
προελθόντα,
ὃς
καὶ |
| [53] |
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ,
γενόμενον
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
καὶ
γνωσθέν,
τὸν
Χριστὸν
ὄντα |
| [27] |
διὰ
τῶν
αὐτῶν
εἰς
ἀνάμνησιν
|
αὐτοῦ |
καὶ
γνῶσιν
ὑμᾶς
καλεῖ.
Ὑμεῖς |
| [49] |
πτύον
αὐτοῦ
ἐν
τῇ
χειρὶ
|
αὐτοῦ, |
καὶ
διακαθαριεῖ
τὴν
ἅλωνα
αὐτοῦ |
| [58] |
παιδίσκας
καὶ
τὰ
ἕνδεκα
παιδία
|
αὐτοῦ |
καὶ
διέβη
τὴν
διάβασιν
τοῦ |
| [56] |
αὐτοῦ,
ἐν
τῷ
φείσασθαι
κύριον
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ἐγένετο
ἡνίκα
ἐξήγαγον
αὐτοὺς |
| [115] |
ὅτι
ἐξεγήγερται
ἐκ
νεφελῶν
ἁγίων
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ἔδειξέ
μοι
Ἰησοῦν,
τὸν |
| [31] |
θηρίον,
καὶ
ἀπώλετο
τὸ
σῶμα
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἐδόθη
εἰς
καῦσιν
πυρός· |
| [58] |
ἐν
τῷ
παλαίειν
αὐτὸν
μετ'
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
εἶπεν
αὐτῷ·
Ἀπόςτειλόν
με· |
| [139] |
παῖς,
οἰκέτης
ἔσται
τοῖς
ἀδελφοῖς
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
εἶπεν·
Εὐλογητὸς
κύριος,
ὁ |
| [58] |
ἐξηγέρθη
Ἰακὼβ
ἐκ
τοῦ
ὕπνου
|
αὐτοῦ, |
καὶ
εἶπεν
ὅτι
Ἔστι
κύριος |
| [130] |
κύριος
τὴν
γῆν
τοῦ
λαοῦ
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
εἰπὼν
ταῦτα
ἡμᾶς
τὰ |
| [58] |
τὸ
ἔλαιον
ἐπὶ
τὸ
ἄκρον
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ἐκάλεσεν
Ἰακὼβ
τὸ
ὄνομα |
| [58] |
τόπου
καὶ
ἔθηκε
πρὸς
κεφαλῆς
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἐκοιμήθη
ἐν
τῷ
τόπῳ |
| [72] |
ἐμβάλωμεν
ξύλον
εἰς
τὸν
ἄρτον
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἐκτρίψωμεν
αὐτὸν
ἐκ
γῆς |
| [125] |
ὅτι
δυνατός
ἐστιν
ὁ
κύριος
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἐλθὼν
ἀπαιτήσει
τὰ
ἴδια, |
| [52] |
Πλυνεῖ
ἐν
οἴνῳ
τὴν
στολὴν
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἐν
αἵματι
σταφυλῆς
τὴν |
| [54] |
Πλυνεῖ
ἐν
οἴνῳ
τὴν
στολὴν
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἐν
αἵματι
σταφυλῆς»
τὴν |
| [97] |
τοὺς
πλουσίους
ἀντὶ
τοῦ
θανάτου
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ἐν
ἄλλοις
πάλιν
λόγοις |
| [13] |
παρεδόθη
εἰς
θάνατον
ἡ
ψυχὴ
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀνόμοις
ἐλογίσθη, |
| [58] |
ἥψατο
τοῦ
πλάτους
τοῦ
μηροῦ
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἐνάρκησε
τὸ
πλάτος
τοῦ |
| [64] |
τοῦ
ἡλίου
διαμένει
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
αὐτῷ
πᾶσαι |
| [130] |
Εὐφράνθητε
ἔθνη
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἐνισχυσάτωσαν
αὐτῷ
πάντες
ἄγγελοι |
| [34] |
ὑπὲρ
τὸν
Λίβανον
ὁ
καρπὸς
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἐξανθήσουσιν
ἐκ
πόλεως
ὡσεὶ |
| [42] |
ἀπὸ
προσώπου
πολλῶν
Ἀνηγγείλαμεν
ἐνώπιον
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἐπαγαγεῖν
Ὡς
παιδίον,
δηλωτικὸν |
| [14] |
καὶ
ἀνὴρ
ἄνομος
τὰς
βουλὰς
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἐπιστραφήτω
ἐπὶ
κύριον,
καὶ |
| [58] |
ὃν
ὑπέθηκεν
ἐκεῖ
πρὸς
κεφαλῆς
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἔστησεν
αὐτὸν
στήλην
καὶ |
| [122] |
ὑμῶν
βλασφημοῦσιν
εἰς
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἡμᾶς
τοὺς
εἰς
ἐκεῖνον |
| [119] |
καὶ
παρωξύνθη
δι'
ὀργὴν
υἱῶν
|
αὐτοῦ |
καὶ
θυγατέρων,
καὶ
εἶπεν·
Ἀποστρέψω |
| [126] |
ἰδοὺ
τρεῖς
ἄνδρες
εἱστήκεισαν
ἐπάνω
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ἰδὼν
συνέδραμεν
εἰς
συνάντησιν |
| [56] |
ἰδοὺ
τρεῖς
ἄνδρες
εἱστήκεισαν
ἐπάνω
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ἰδὼν
συνέδραμεν
εἰς
συνάντησιν |
| [135] |
Ἰακὼβ
ὁ
παῖς
μου,
ἀντιλήψομαι
|
αὐτοῦ· |
καὶ
Ἰσραὴλ
ὁ
ἐκλεκτός
μου, |
| [31] |
παραδοθήσεται
εἰς
χεῖρας
ἕως
καιροῦ
|
αὐτοῦ |
καὶ
καιρῶν
καὶ
ἥμισυ
καιροῦ. |
| [26] |
καὶ
τὸ
ἔργον
ἀπὸ
προσώπου
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
καλέσει
αὐτὸν
λαὸν
ἅγιον, |
| [130] |
ὄντας
κατηξίωσε
γνῶναι
τὴν
βουλὴν
|
αὐτοῦ |
καὶ
κληρονομῆσαι
τὴν
κληρονομίαν
τὴν |
| [13] |
εὑρέθη
δόλος
ἐν
τῷ
στόματι
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
κύριος
βούλεται
καθαρίσαι
αὐτὸν |
| [102] |
ἧς
τὸ
ὕδωρ
ἀπεστράφη,
σιγήσαντος
|
αὐτοῦ |
καὶ
μηκέτι
ἐπὶ
Πιλάτου
ἀποκρίνασθαι |
| [85] |
αἰνεῖτε
αὐτὸν
πᾶσαι
αἱ
δυνάμεις
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
Μνασέας
δέ
τις
ὀνόματι |
| [35] |
καὶ
τῶν
ἀπὸ
τοῦ
ὀνόματος
|
αὐτοῦ |
καὶ
νῦν
γινομένων
δυνάμεων
καὶ |
| [16] |
καὶ
πρὸ
αὐτοῦ
τοὺς
προφήτας
|
αὐτοῦ· |
καὶ
νῦν
τοὺς
ἐλπίζοντας
ἐπ' |
| [73] |
καὶ
λαοὺς
ἐν
τῇ
ἀληθείᾳ
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Εἰ
μέν, |
| [64] |
ἔστιν
ὃς
ἀποκρυβήσεται
τῆς
θέρμης
|
αὐτοῦ. |
~Καὶ
ὁ
Τρύφων
ἔφη·
Ὑπὸ |
| [31] |
τῶν
ἡμερῶν
καὶ
παρῆν
ἐνώπιον
|
αὐτοῦ, |
καὶ
οἱ
παρεστηκότες
προσήγαγον
αὐτόν. |
| [109] |
ἀμπέλου
αὐτοῦ
καὶ
ὑποκάτω
συκῆς
|
αὐτοῦ, |
καὶ
οὐκ
ἔσται
ὁ
ἐκφοβῶν, |
| [36] |
ἔλαβεν
ἐπὶ
ματαίῳ
τὴν
ψυχὴν
|
αὐτοῦ |
καὶ
οὐκ
ὤμοσεν
ἐπὶ
δόλῳ |
| [121] |
τὸν
ἥλιον
ἀνατελεῖ
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
πάλιν
Ἀνατολὴ
ὄνομα
αὐτοῦ» |
| [76] |
τῷ
σατανᾷ
καὶ
τοῖς
ἀγγέλοις
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
πάλιν
ἐν
ἑτέροις
λόγοις |
| [42] |
αὐτοῦ
γενομένους
ὑπηρετῆσαι
τῇ
κελεύσει
|
αὐτοῦ |
καὶ
πάντας
ὡς
ἓν
παιδίον |
| [131] |
δαιμόνια
καὶ
δεδιέναι
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ, |
καὶ
πάσας
τὰς
ἀρχὰς
καὶ |
| [109] |
καὶ
φωτιοῦσιν
ἡμᾶς
τὴν
ὁδὸν
|
αὐτοῦ, |
καὶ
πορευσόμεθα
ἐν
ταῖς
τρίβοις |
| [56] |
ἀπὸ
τῆς
θύρας
τῆς
σκηνῆς
|
αὐτοῦ, |
καὶ
προσεκύνησεν
ἐπὶ
τὴν
γῆν, |
| [62] |
ὀφθαλμοῖς
ὁρᾷ
ἄνθρωπον
ἑστηκότα
κατέναντι
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
προσελθὼν
ὁ
Ἰησοῦς
εἶπεν |
| [91] |
σωτηρία
δὲ
τοῖς
καταδακνομένοις
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
καὶ
προσφεύγουσι
τῷ
τὸν
ἐσταυρωμένον |
| [64] |
καὶ
Ἀαρὼν
ἐν
τοῖς
ἱερεῦσιν
|
αὐτοῦ, |
καὶ
Σαμουὴλ
ἐν
τοῖς
ἐπικαλουμένοις |
| [37] |
καὶ
Ἀαρὼν
ἐν
τοῖς
ἱερεῦσιν
|
αὐτοῦ, |
καὶ
Σαμουὴλ
ἐν
τοῖς
ἐπικαλουμένοις |
| [118] |
καθὼς
ἐποίησα
ἀπὸ
τῶν
ἔμπροσθεν
|
αὐτοῦ· |
καὶ
στήσω
αὐτὸν
ἐν
τῷ |
| [2] |
ὡς
διελέχθην
αὐτῷ,
βουλόμενος
ἀκροατὴς
|
αὐτοῦ |
καὶ
συνουσιαστὴς
γενέσθαι·
Τί
δαί; |
| [64] |
αὐτούς,
ὅτι
ἐφύλασσον
τὰ
μαρτύρια
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τὰ
προστάγματα
αὐτοῦ
ἃ |
| [28] |
θεῷ,
καὶ
ἐπὶ
τοῖς
δώροις
|
αὐτοῦ |
καὶ
ταῖς
προσφοραῖς
χαίρει.
Παρέξω |
| [85] |
ἐκθηλάσαντες
τρυφήσητε
ἀπὸ
εἰσόδου
δόξης
|
αὐτοῦ. |
~Καὶ
ταῦτα
εἰπὼν
προσέθηκα·
Ὅτι |
| [53] |
Δεσμεύων
πρὸς
ἄμπελον
τὸν
πῶλον
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῇ
ἕλικι
τὸν
πῶλον |
| [52] |
Δεσμεύων
πρὸς
ἄμπελον
τὸν
πῶλον
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῇ
ἕλικι
τὸν
πῶλον |
| [30] |
τὰ
δαιμόνια
ὑποτάσσεσθαι
τῷ
ὀνόματι
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῇ
τοῦ
γενομένου
πάθους |
| [102] |
Καὶ
ἔχθραν
θήσω
ἀνὰ
μέσον
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῆς
γυναικός,
καὶ
τοῦ |
| [56] |
ἐκράτησαν
οἱ
ἄγγελοι
τῆς
χειρὸς
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῆς
χειρὸς
τῆς
γυναικὸς |
| [50] |
ἔρχεται.
Ἰδοὺ
ὁ
μισθὸς
μετ'
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τὸ
ἔργον
ἐναντίον
αὐτοῦ. |
| [64] |
ἄκρου
τοῦ
οὐρανοῦ
ἡ
ἔξοδος
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τὸ
κατάντημα
αὐτοῦ
ἕως |
| [37] |
πρὸς
αὐτούς·
ἐφύλασσον
τὰ
μαρτύρια
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τὸ
πρόσταγμα
ὃ
ἔδωκεν |
| [53] |
ποιμένα,
καὶ
διασκορπισθήσονται
τὰ
πρόβατα
|
αὐτοῦ. |
~Καὶ
τὸ
ὑπὸ
Μωυσέως
δὲ |
| [86] |
καρπὸν
αὐτοῦ
δώσει
ἐν
καιρῷ
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τὸ
φύλλον
αὐτοῦ
οὐκ |
| [49] |
αὐτοῦ,
καὶ
διακαθαριεῖ
τὴν
ἅλωνα
|
αὐτοῦ |
καὶ
τὸν
σῖτον
συνάξει
εἰς |
| [139] |
ὁ
Νῶε
τοὺς
δύο
υἱοὺς
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τὸν
υἱὸν
τοῦ
υἱοῦ |
| [102] |
τῆς
γυναικός,
καὶ
τοῦ
σπέρματος
|
αὐτοῦ |
καὶ
τοῦ
σπέρματος
αὐτῆς;
Μὴ |
| [13] |
τοὺς
πονηροὺς
ἀντὶ
τῆς
ταφῆς
|
αὐτοῦ |
καὶ
τοὺς
πλουσίους
ἀντὶ
τοῦ |
| [50] |
Ὡς
ποιμὴν
ποιμανεῖ
τὸ
ποίμνιον
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τῷ
βραχίονι
συνάξει
ἄρνας, |
| [53] |
πρώτης
αὐτοῦ
παρουσίας
γενομένων
ὑπ'
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τῶν
ἐθνῶν
ὁμοίως,
τῶν |
| [103] |
ἅ
φημι
ὑπὸ
τῶν
ἀποστόλων
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῶν
ἐκείνοις
παρακολουθησάντων
συντετάχθαι, |
| [67] |
ἀπαρτίζοντα,
ἣν
ἤθελεν
ὁ
πατὴρ
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῶν
ὅλων
ποιητὴς
καὶ |
| [108] |
οὐ
μετανοεῖτε,
ἀλλὰ
καὶ
καταρᾶσθαι
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῶν
πιστευόντων
εἰς
αὐτὸν |
| [139] |
ἐγνωκότες
τὴν
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῶν
προφητῶν
αὐτοῦ
ἀλήθειαν, |
| [138] |
ἔστι
τῆς
τε
γυναικὸς
τῆς
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῶν
τριῶν
τέκνων
αὐτὼν |
| [56] |
καὶ
τῆς
χειρὸς
τῆς
γυναικὸς
|
αὐτοῦ |
καὶ
τῶν
χειρῶν
τῶν
θυγατέρων |
| [109] |
καὶ
καθίσεται
ἀνὴρ
ὑποκάτω
ἀμπέλου
|
αὐτοῦ |
καὶ
ὑποκάτω
συκῆς
αὐτοῦ,
καὶ |
| [28] |
θεοῦ
γνῶσιν
καὶ
τοῦ
Χριστοῦ
|
αὐτοῦ |
καὶ
φυλάσσει
τὰ
αἰώνια
δίκαια, |
| [58] |
ὁ
λαός,
ὃς
ἦν
μετ'
|
αὐτοῦ. |
Καὶ
ᾠκοδόμησεν
ἐκεῖ
θυσιαστήριον,
καὶ |
| [35] |
καταδικασθῆτε
εἰς
τὸ
πῦρ
ὑπ'
|
αὐτοῦ. |
~Κἀκεῖνος
ἀπεκρίνατο·
Ἔστω
καὶ
ταῦτα |
| [123] |
ἐν
ταῖς
πλατείαις
τὴν
φωνὴν
|
αὐτοῦ· |
κάλαμον
συντετριμμένον
οὐ
κατεάξει
καὶ |
| [135] |
οὐδὲ
ἀκουσθήσεται
ἔξω
ἡ
φωνὴ
|
αὐτοῦ· |
κάλαμον
τεθραυσμένον
οὐ
συντρίψει
καὶ |
| [124] |
καὶ
κατηξιωμένους
ὑπ'
αὐτοῦ
υἱοὺς
|
αὐτοῦ |
καλεῖσθαι,
καὶ
οὗτοι
ὁμοίως
τῷ |
| [22] |
ἐνώπιον
αὐτοῦ
καυθήσεται,
καὶ
κύκλῳ
|
αὐτοῦ |
καταιγὶς
σφόδρα.
Προσκαλέσεται
τὸν
οὐρανὸν |
| [111] |
ἀρχὴ
δέδιεν,
ὠδίνουσα
ὅτι
δι'
|
αὐτοῦ |
καταλύεσθαι
μέλλουσιν.
Ὁ
οὖν
παθητὸς |
| [139] |
καὶ
τὸν
υἱὸν
τοῦ
υἱοῦ
|
αὐτοῦ |
καταρᾶται·
τὸν
γὰρ
υἱόν,
συνευλογηθέντα |
| [7] |
τὸν
παρ'
αὐτοῦ
Χριστὸν
υἱὸν
|
αὐτοῦ |
κατήγγελλον·
ὅπερ
οἱ
ἀπὸ
τοῦ |
| [53] |
διὰ
τὰ
προσδοκώμενα
καὶ
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
κατηγγελμένα
ἀγαθά.
Καὶ
ὄνον
δέ |
| [110] |
λόγων
ἀποδέδεικται,
ὅτι
δύο
παρουσίαι
|
αὐτοῦ |
κατηγγελμέναι
εἰσί·
μία
μέν,
ἐν |
| [22] |
καὶ
οὐ
παρασιωπήσεται·
πῦρ
ἐνώπιον
|
αὐτοῦ |
καυθήσεται,
καὶ
κύκλῳ
αὐτοῦ
καταιγὶς |
| [100] |
Ἰωσὴφ
καὶ
Ἰούδα
τὰ
περὶ
|
αὐτοῦ |
κεκηρύχθαι
ἐν
μυστηρίῳ
ἀπέδειξα,
καὶ |
| [91] |
ἀδελφοῖς
πρωτότοκος,
ταύρου
τὸ
κάλλος
|
αὐτοῦ, |
κέρατα
μονοκέρωτος
τὰ
κέρατα
αὐτοῦ, |
| [83] |
θεὸς
ἦν
ὁ
ἀποστρέψας
ἀπ'
|
αὐτοῦ |
κλαίοντος
καὶ
ὀδυρομένου
τοὺς
πολεμίους, |
| [108] |
ὃν
σταυρωσάντων
ἡμῶν,
οἱ
μαθηταὶ
|
αὐτοῦ |
κλέψαντες
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ
μνήματος |
| [141] |
καὶ
μετὰ
νόμου
τοῦ
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
κρίνεσθαι,
ἐὰν
παρὰ
τὸν
ὀρθὸν |
| [92] |
δίκαιος
καὶ
πᾶσαι
αἱ
ὁδοὶ
|
αὐτοῦ |
κρίσεις,
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ἀδικία |
| [136] |
ἐφονεύσατε,
δίκαιον
καὶ
τοὺς
ἀπ'
|
αὐτοῦ |
λαβόντας
εἶναι
ὅπερ
εἰσίν,
εὐσεβεῖς |
| [133] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τοῦ
Χριστοῦ
|
αὐτοῦ |
λαβοῦσι,
σωθῆναι.
Διὰ
γὰρ
τοῦ |
| [100] |
νεκρῶν,
ὃ
ἀπὸ
τοῦ
πατρὸς
|
αὐτοῦ |
λαβὼν
ἔχει.
Ὅτι
γὰρ
καὶ |
| [65] |
οὐδενὶ
ἑτέρῳ
δοῦναι
τὴν
δόξαν
|
αὐτοῦ |
λέγει,
οὕτως
εἰπών·
Ἐγὼ
κύριος |
| [88] |
Δαυεὶδ
λεγομένη,
ὡς
ἀπὸ
προσώπου
|
αὐτοῦ |
λέγοντος
ὅπερ
αὐτῷ
ἀπὸ
τοῦ |
| [130] |
λέγει
εὐφραίνεσθαι
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
|
αὐτοῦ, |
λέγω
Ἀβραὰμ
παὶ
Ἰσαὰκ
καὶ |
| [88] |
σήμερον
γεγέννηκά
σε·
τότε
γένεσιν
|
αὐτοῦ |
λέγων
γίνεσθαι
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἐξ |
| [121] |
Ζαχαρίας
φησί.
Καὶ
περὶ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
λέγων
εἶπεν,
ὅτι
Κόψονται
φυλὴ |
| [130] |
καὶ
εὐφραινομένους
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
|
αὐτοῦ |
λέγων,
εἰς
ὄνειδος
τὸ
ὑμέτερον |
| [68] |
Δαυεὶδ
ὅτι
ἀπὸ
τῆς
ὀσφύος
|
αὐτοῦ |
λήψεται
ἑαυτῷ
υἱὸν
ὁ
θεὸς |
| [102] |
τὸ
κηρύξαι
αὐτὸν
τὸν
παρ'
|
αὐτοῦ |
λόγον
ἀνδρωθέντα
ὁ
πατὴρ
θανατωθήσεσθαι |
| [35] |
ὡς
κατὰ
μηδένα
τρόπον
ἐπιλήψιμον
|
αὐτοῦ |
λόγον
ἢ
πρᾶξιν
φαίνεσθαι.
Διὸ |
| [105] |
τῶν
ὅλων
οὗτος,
ἰδίως
ἐξ
|
αὐτοῦ |
λόγος
καὶ
δύναμις
γεγεννημένος,
καὶ |
| [102] |
ἦν.
Ἡ
γὰρ
τοῦ
ἰσχυροῦ
|
αὐτοῦ |
λόγου
δύναμις,
δι'
ἧς
ἀεὶ |
| [82] |
καὶ
μισεῖσθαι
διὰ
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
μέλλομεν,
καὶ
ὅτι
ψευδοπροφῆται
καὶ |
| [102] |
λάρυγγί
μου,
ὁμοίως
τῶν
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
μελλόντων
γίνεσθαι
κατὰ
τὸ
τοῦ |
| [61] |
ἡ
ἄναψις
γέγονεν,
ἀλλὰ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
μένοντος,
καὶ
τὸ
ἐξ
αὐτοῦ |
| [126] |
ἐπὶ
τῆς
θύρας
τῆς
σκηνῆς
|
αὐτοῦ |
μεσημβρίας.
Εἶτα
ταῦτα
εἰπὼν
ἐπιφέρει· |
| [87] |
ἐπεπροφήτευτο
τοῦτο
μέλλειν
γίνεσθαι
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
μετὰ
τὴν
εἰς
οὐρανὸν
ἀνέλευσιν |
| [75] |
σοι.
Πρόσεχε
αὐτῷ
καὶ
εἰσάκουε
|
αὐτοῦ, |
μὴ
ἀπείθει
αὐτῷ.
Οὐ
γὰρ |
| [3] |
ἢ
λέγοιέν
τι
ἀληθές,
ἐπιστήμην
|
αὐτοῦ |
μὴ
ἔχοντες,
μηδὲ
ἰδόντες
ποτὲ |
| [65] |
ὅτι
ὁ
θεὸς
τῷ
Χριστῷ
|
αὐτοῦ |
μόνῳ
τὴν
δόξαν
δίδωσιν.
Ἀναλήψομαι |
| [43] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
τῆς
γενέσεως
|
αὐτοῦ |
μυστηρίου
ἤδη
λέγειν
κατεπείγοντος
λέγω. |
| [100] |
τῶν
γραφῶν
διὰ
τῆς
χάριτος
|
αὐτοῦ |
νενοήκαμεν,
γνόντες
αὐτὸν
πρωτότοκον
μὲν |
| [136] |
ὅτι
οὐκ
ἐδέξασθε
τὸν
Χριστὸν
|
αὐτοῦ. |
Ὁ
γὰρ
τοῦτον
ἀγνοῶν
ἀγνοεῖ |
| [141] |
τοὺς
ἀνθρώπους
ἕπεσθαι
τῇ
βουλῇ
|
αὐτοῦ |
ὁ
θεὸς
ἐβουλήθη
ποιῆσαι
τούτους |
| [22] |
Σιὼν
ἡ
εὐπρέπεια
τῆς
ὡραιότητος
|
αὐτοῦ. |
Ὁ
θεὸς
ἐμφανῶς
ἥξει,
ὁ |
| [139] |
ὅσα
ἐποίησεν
αὐτῷ
ὁ
υἱὸς
|
αὐτοῦ |
ὁ
νεώτερος.
Καὶ
εἶπεν·
Ἐπικατάρατος |
| [121] |
αὐτὸν
ἰδεῖν
ἔστι.
Πυρωδέστερος
γὰρ
|
αὐτοῦ |
ὁ
τῆς
ἀληθείας
καὶ
σοφίας |
| [56] |
προέφην,
οἷσπερ
βούλεται
τὰ
παρ'
|
αὐτοῦ |
ὁ
τῶν
ὅλων
ποιητὴς
θεός, |
| [41] |
παθητοῦ
γενομένου
κατὰ
τὴν
βουλὴν
|
αὐτοῦ. |
Ὅθεν
περὶ
μὲν
τῶν
ὑφ' |
| [106] |
ἐν
τοῖς
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων
|
αὐτοῦ. |
οἱ
ἀπὸ
Ἀρραβίας
μάγοι,
ἐκ |
| [30] |
καὶ
τῇ
τοῦ
γενομένου
πάθους
|
αὐτοῦ |
οἰκονομίᾳ.
~Εἰ
δὲ
τῇ
τοῦ |
| [31] |
~Εἰ
δὲ
τῇ
τοῦ
πάθους
|
αὐτοῦ |
οἰκονομίᾳ
τοσαύτη
δύναμις
δείκνυται
παρακολουθήσασα |
| [138] |
καὶ
τῶν
γυναικῶν
τῶν
υἱῶν
|
αὐτοῦ, |
οἵτινες
ἀριθμῷ
ὄντες
ὀκτώ,
σύμβολον |
| [101] |
τὸν
θεὸν
καὶ
σωθέντας
ὑπ'
|
αὐτοῦ, |
οἵτινες
καὶ
πατέρες
ἦσαν
τῆς |
| [34] |
καὶ
προσεύξονται
διὰ
παντὸς
περὶ
|
αὐτοῦ· |
ὅλην
τὴν
ἡμέραν
εὐλογήσουσιν
αὐτόν. |
| [76] |
καὶ
τοὺς
ἀποστάντας
τῆς
βουλῆς
|
αὐτοῦ |
ὁμοίως
ἀνθρώπους
ἢ
ἀγγέλους,
οὗτος |
| [60] |
κρίσει
τῶν
Σοδόμων
τῇ
βουλῇ
|
αὐτοῦ |
ὁμοίως
ὑπηρετήσας·
ὥστε,
κἂν
ὥς |
| [127] |
ἐκ
τοῦ
ὑπηρετεῖν
τῇ
γνώμῃ
|
αὐτοῦ· |
ὃν
καὶ
ἄνθρωπον
γεννηθῆναι
διὰ |
| [134] |
καταξιῶν
τοὺς
φυλάσσοντας
τὰς
ἐντολὰς
|
αὐτοῦ, |
ὃν
τρόπον
καὶ
οἱ
ἀπὸ |
| [27] |
τιμῶντες,
τῇ
δὲ
καρδίᾳ
πόρρω
|
αὐτοῦ |
ὄντες,
ἰδίας
διδασκαλίας
καὶ
μὴ |
| [32] |
τοὺς
ἐχθροὺς
ὑποπόδιον
τῶν
ποδῶν
|
αὐτοῦ· |
ὅπερ
γίνεται
ἐξ
ὅτου
εἰς |
| [13] |
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
τοῦ
θανάτου
|
αὐτοῦ, |
ὃς
διὰ
τοῦτο
ἀπέθανεν,
ὡς |
| [106] |
ταῦτα,
μετενόησαν
ἐπὶ
τῷ
ἀφίστασθαι
|
αὐτοῦ |
ὅτε
ἐσταυρώθη,
καὶ
μετ'
αὐτῶν |
| [64] |
προσκυνεῖτε
τῷ
ὑποποδίῳ
τῶν
ποδῶν
|
αὐτοῦ, |
ὅτι
ἅγιός
ἐστι.
Μωυσῆς
καὶ |
| [37] |
προσκυνεῖτε
τῷ
ὑποποδίῳ
τῶν
ποδῶν
|
αὐτοῦ, |
ὅτι
ἅγιός
ἐστι.
Μωυσῆς
καὶ |
| [37] |
καὶ
προσκυνεῖτε
εἰς
ὄρος
ἅγιον
|
αὐτοῦ, |
ὅτι
ἅγιος
κύριος
ὁ
θεὸς |
| [13] |
τοὺς
πλουσίους
ἀντὶ
τοῦ
θανάτου
|
αὐτοῦ, |
ὅτι
ἀνομίαν
οὐκ
ἐποίησεν
καὶ |
| [109] |
καὶ
πορευσόμεθα
ἐν
ταῖς
τρίβοις
|
αὐτοῦ. |
ὅτι
ἐκ
Σιὼν
ἐξελεύσεται
νόμος |
| [22] |
ἀναγγελοῦσιν
οἱ
οὐρανοὶ
τὴν
δικαιοσύνην
|
αὐτοῦ, |
ὅτι
θεὸς
κριτής
ἐστι.
Ἄκουσον, |
| [106] |
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
πεισθῆναι
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
ὅτι
καὶ
πρὸ
τοῦ
παθεῖν |
| [73] |
πᾶσι
τοῖς
λαοῖς
τὰ
θαυμάσια
|
αὐτοῦ· |
ὅτι
μέγας
κύριος
καὶ
αἰνετὸς |
| [63] |
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἡ
ζωὴ
|
αὐτοῦ· |
οὐ
δοκεῖ
σοι
λελέχθαι
ὡς |
| [72] |
γῆς
ζώντων,
καὶ
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
οὐ
μὴ
μνησθῇ
οὐκέτι.
Καὶ |
| [31] |
μὴ
ἀρθῇ,
καὶ
ἡ
βασιλεία
|
αὐτοῦ |
οὐ
μὴ
φθαρῇ.
Καὶ
ἔφριξε |
| [56] |
Ἀβραὰμ
ὑπέστρεψεν
εἰς
τὸν
τόπον
|
αὐτοῦ. |
Οὗ
ἐλθόντος,
οὐκέτι
δύο
ἄγγελοι |
| [15] |
ἡμέραν
ταπεινοῦν
ἄνθρωπον
τὴν
ψυχὴν
|
αὐτοῦ· |
οὐδ'
ἂν
κάμψῃς
ὡς
κρίκον |
| [64] |
ὄντες,
οὐ
δεόμεθα
τῆς
ὁμολογίας
|
αὐτοῦ |
οὐδὲ
τῆς
προσκυνήσεως.
Κἀγὼ
πρὸς |
| [86] |
καιρῷ
αὐτοῦ,
καὶ
τὸ
φύλλον
|
αὐτοῦ |
οὐκ
ἀπορρυήσεσθαι,
φησὶν
εἶναι
τὸν |
| [63] |
πλύνειν
ἔφη,
ὡς
τοῦ
αἵματος
|
αὐτοῦ |
οὐκ
ἐξ
ἀνθρωπείου
σπέρματος
γεγεννημένου |
| [122] |
λέγει
καὶ
τοὺς
φωτιζομένους
ὑπ'
|
αὐτοῦ; |
Οὗτοι
δέ
εἰσιν
οἱ
προσήλυτοι. |
| [136] |
οἳ
κατοικήσουσιν
ἐν
τῷ
ὄρει
|
αὐτοῦ. |
Οὗτοι
δέ
εἰσιν
οὓς
εἶπε |
| [36] |
ὤμοσεν
ἐπὶ
δόλῳ
τῷ
πλησίον
|
αὐτοῦ. |
Οὗτος
λήψεται
εὐλογίαν
παρὰ
κυρίου |
| [126] |
τεταγμένος
καὶ
ὑπηρετῶν
τῇ
βουλῇ
|
αὐτοῦ |
οὗτος
ὃς
ὤφθη
τῷ
τε |
| [92] |
γὰρ
περιτμηθῆναι
αὐτὸν
εἴρηται
περὶ
|
αὐτοῦ |
οὕτως·
Ἐπίστευσε
δὲ
Ἀβραὰμ
τῷ |
| [113] |
διένειμεν
αὐτὴν
τοῖς
εἰσελθοῦσι
μετ'
|
αὐτοῦ, |
οὕτως
καὶ
Ἰησοῦς
ὁ
Χριστὸς |
| [49] |
ἀποφαίνομαι
εἶναι.
Κἀγὼ
πάλιν
ἐπυθόμην
|
αὐτοῦ· |
Οὐχὶ
Ἠλίαν
φησὶν
ὁ
λόγος |
| [118] |
ὅτι
οἷς
οὐκ
ἀνηγγέλη
περὶ
|
αὐτοῦ |
ὄψονται,
καὶ
οἳ
οὐκ
ἀκηκόασι. |
| [13] |
ὅτι
οἷς
οὐκ
ἀνηγγέλη
περὶ
|
αὐτοῦ |
ὄψονται,
καὶ
οἳ
οὐκ
ἀκηκόασι |
| [53] |
αὐτοὺς
ὅτι
οὕτως
προεπεφήτευτο
περὶ
|
αὐτοῦ |
παθεῖν
αὐτόν·
καὶ
οὕτω
πεισθέντες |
| [106] |
~Καὶ
ὅτι
ἠπίστατο
τὸν
πατέρα
|
αὐτοῦ |
πάντα
παρέχειν
αὐτῷ,
ὡς
ἠξίου, |
| [133] |
τε
ἐκείνῳ
καὶ
τοῖς
ἀπ'
|
αὐτοῦ, |
πάντων
ἡμῶν
εὐχομένων
ὑπὲρ
ὑμῶν |
| [21] |
ἵνα
μὴ
βεβηλωθῇ
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
παρ'
αὐτοῖς,
διὰ
τοῦτο
εἴασέ |
| [107] |
σημεῖον
Ἰωνᾶ.
καὶ
ταῦτα
λέγοντος
|
αὐτοῦ |
παρακεκαλυμμένα
ἦν
νοεῖσθαι
ὑπὸ
τῶν |
| [99] |
ἔμελλε
σταυροῦσθαι,
τρεῖς
τῶν
μαθητῶν
|
αὐτοῦ |
παραλαβὼν
εἰς
τὸ
ὄρος
τὸ |
| [69] |
καὶ
ὄνον
ἐν
τοῖς
μυστηρίοις
|
αὐτοῦ |
παραφέρωσιν,
οὐχὶ
τὴν
προλελεγμένην
ὑπὸ |
| [82] |
βλάσφημα
καὶ
ἄδικα
ἐν
ὀνόματι
|
αὐτοῦ |
παραχαράσσοντες
ἐδίδαξαν,
καὶ
τὰ
ἀπὸ |
| [49] |
τοῦτο
αὐτὸ
ἐν
τοῖς
διδάγμασιν
|
αὐτοῦ |
παρέδωκε
γενησόμενον,
εἰπὼν
καὶ
Ἠλίαν |
| [70] |
ὃ
εἰς
ἀνάμνησιν
τοῦ
αἵματος
|
αὐτοῦ |
παρέδωκεν
εὐχαριστοῦντας
ποιεῖν,
φαίνεται.
Καὶ |
| [82] |
ψευδόχριστοι
πολλοὶ
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
|
αὐτοῦ |
παρελεύσονται
καὶ
πολλοὺς
πλανήσουσιν·
ὅπερ |
| [110] |
τῆς
προφητείας
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
|
αὐτοῦ |
παρουσίᾳ
ἀποβήσεται.
Τὴν
γὰρ
ἐκτεθλιμμένην, |
| [121] |
παντὸς
τρόπου
ἐν
τῇ
ἐνδόξῳ
|
αὐτοῦ |
παρουσίᾳ
καταλύσει
πάντας
τοὺς
μισήσαντας |
| [69] |
ὁλόκληρον
αὐτὸν
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
|
αὐτοῦ |
παρουσίᾳ
μετὰ
τοῦ
καὶ
ἀθάνατον |
| [35] |
ἐν
τῇ
πάλιν
γενησομένῃ
ἐνδόξῳ
|
αὐτοῦ |
παρουσίᾳ
σωθῆτε
καὶ
μὴ
καταδικασθῆτε |
| [54] |
δὲ
παρέσται
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
|
αὐτοῦ |
παρουσίᾳ.
Τὸ
δὲ
αἷμα
τῆς |
| [31] |
ἡ
ἐν
τῇ
ἐνδόξῳ
γινομένῃ
|
αὐτοῦ |
παρουσίᾳ;
Ὡς
υἱὸς
γὰρ
ἀνθρώπου |
| [36] |
καὶ
ἔνδοξος
μετὰ
τὴν
πρώτην
|
αὐτοῦ |
παρουσίαν,
ἐν
ᾗ
παθητὸς
φαίνεσθαι |
| [14] |
οἱ
δὲ
εἰς
τὴν
δευτέραν
|
αὐτοῦ |
παρουσίαν,
ὅτε
ἐν
δόξῃ
καὶ |
| [53] |
ἔργων,
τῶν
ἐπὶ
τῆς
πρώτης
|
αὐτοῦ |
παρουσίας
γενομένων
ὑπ'
αὐτοῦ,
καὶ |
| [40] |
αὐτόν,
καὶ
τῆς
δευτέρας
δὲ
|
αὐτοῦ |
παρουσίας,
ὅτι
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
| [64] |
αἰῶνος·
καὶ
πληρωθήσεται
τῆς
δόξης
|
αὐτοῦ |
πᾶσα
ἡ
γῆ.
Γένοιτο,
γένοιτο. |
| [34] |
αἰῶνος·
καὶ
πληρωθήσεται
τῆς
δόξης
|
αὐτοῦ |
πᾶσα
ἡ
γῆ.
Γένοιτο,
γένοιτο. |
| [73] |
ἁγίᾳ
αὐτοῦ.
Σαλευθήτω
ἀπὸ
προσώπου
|
αὐτοῦ |
πᾶσα
ἡ
γῆ.
Εἴπατε
ἐν |
| [116] |
εἰ
μὴ
διὰ
τῶν
ἱερέων
|
αὐτοῦ. |
~Πάσας
οὖν
διὰ
τοῦ
ὀνόματος |
| [123] |
διαθήκης,
εἰ,
ἑνὸς
καὶ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
πᾶσι
τοῖς
περιτεμνομένοις
κειμένου
νόμου, |
| [127] |
οὐδὲ
τὴν
δόξαν
τοῦ
παρ'
|
αὐτοῦ |
πεμφθέντος
ἴσχυεν
ὁ
λαὸς
ἰδεῖν |
| [91] |
προσφεύγουσι
τῷ
τὸν
ἐσταυρωμένον
υἱὸν
|
αὐτοῦ |
πέμψαντι
εἰς
τὸν
κόσμον·
οὐ |
| [53] |
οὗτος
ἐλθὼν
διὰ
τῶν
μαθητῶν
|
αὐτοῦ |
πέμψας
ἐμαθήτευσεν
αὐτούς,
καὶ
τὸν |
| [83] |
δαιμόνια.
Καὶ
ἰσχυρὸς
ὁ
λόγος
|
αὐτοῦ |
πέπεικε
πολλοὺς
καταλιπεῖν
δαιμόνια,
οἷς |
| [87] |
μελλουσῶν
ποιεῖσθαι,
τοῦτ'
ἔστιν
ἐπ'
|
αὐτοῦ |
πέρας
ποιεῖσθαι,
τοῦ
μηκέτι
ἐν |
| [69] |
Ἰσχυρὸν
ὡς
γίγας
δραμεῖν
ὁδὸν
|
αὐτοῦ, |
περὶ
Χριστοῦ
λελεγμένην
γραφὴν
ὁμοίως |
| [34] |
οὔτε
οἱ
ἐχθροὶ
αὐτοῦ
ἔμπροσθεν
|
αὐτοῦ |
πεσόντες
χοῦν
ἔλειξαν.
Ἀλλὰ
καὶ |
| [83] |
ἐπὶ
τὸν
παντοκράτορα
θεὸν
δι'
|
αὐτοῦ |
πιστεύειν,
ὅτι
δαιμόνιά
εἰσιν
οἱ |
| [70] |
δοθήσεται
αὐτῷ,
καὶ
τὸ
ὕδωρ
|
αὐτοῦ |
πιστόν.
Βασιλέα
μετὰ
δόξης
ὄψεσθε, |
| [139] |
Σήμ,
καὶ
ἔσται
Χαναὰν
παῖς
|
αὐτοῦ. |
Πλατύναι
κύριος
τῷ
Ἰάφεθ,
καὶ |
| [55] |
σοφίαν
τὴν
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
αὐτοῦ, |
πλήν
τινων,
οἷς
κατὰ
χάριν |
| [52] |
ἕλικι
τὸν
πῶλον
τῆς
ὄνου
|
αὐτοῦ. |
Πλυνεῖ
ἐν
οἴνῳ
τὴν
στολὴν |
| [63] |
ἐν
παραβολῇ
εἰπών,
τὴν
στολὴν
|
αὐτοῦ |
πλύνειν
ἔφη,
ὡς
τοῦ
αἵματος |
| [69] |
δὲ
καὶ
ὁρᾶν
τῷ
λόγῳ
|
αὐτοῦ |
ποιήσας·
καὶ
νεκροὺς
δὲ
ἀναστήσας |
| [34] |
γέγραπται
ἐν
ταῖς
Βασιλείαις
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
πραχθέντα,
ὅτι
διὰ
γυναῖκα
ἐν |
| [129] |
ἀρχὴν
ὁδῶν
αὐτοῦ
εἰς
ἔργα
|
αὐτοῦ. |
Πρὸ
τοῦ
αἰῶνος
ἐθεμελίωσέ
με, |
| [61] |
ἀρχὴν
ὁδῶν
αὐτοῦ
εἰς
ἔργα
|
αὐτοῦ. |
Πρὸ
τοῦ
αἰῶνος
ἐθεμελίωσέ
με |
| [51] |
καὶ
ψευδοπροφήτας
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
|
αὐτοῦ |
προεμήνυσε,
καὶ
οὕτω
φαίνεται
ὄντα· |
| [53] |
Χριστὸς
καὶ
διασκορπισθήσονται
οἱ
μαθηταὶ
|
αὐτοῦ, |
προεφητεύθη·
ὅπερ
καὶ
γέγονε.
Μετὰ |
| [49] |
τοῦτ'
ἔστι
τῆς
δευτέρας
παρουσίας
|
αὐτοῦ, |
πρόοδον
γενήσεσθαι
τὸν
Ἠλίαν
νοήσομεν |
| [34] |
ἕως
περάτων
τῆς
οἰκουμένης.
Ἐνώπιον
|
αὐτοῦ |
προπεσοῦνται
Αἰθίοπες,
καὶ
οἱ
ἐχθροὶ |
| [128] |
πατήρ,
ὅταν
βούληται,
λέγουσι,
δύναμιν
|
αὐτοῦ |
προπηδᾶν
ποιεῖ,
καὶ
ὅταν
βούληται, |
| [73] |
καὶ
εἰσπορεύεσθε
εἰς
τὰς
αὐλὰς
|
αὐτοῦ. |
Προσκυνήσατε
τῷ
κυρίῳ
ἐν
αὐλῇ |
| [35] |
τῶν
ὅλων
καὶ
τὸν
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
προφητευόμενον
ἐλεύσεσθαι
Χριστὸν
καὶ
τὸν |
| [31] |
ὡσεὶ
φλὸξ
πυρός,
οἱ
τροχοὶ
|
αὐτοῦ |
πῦρ
φλέγον.
Ποταμὸς
πυρὸς
εἷλκεν |
| [28] |
δὲ
ὑμῖν,
ἄνδρες
φίλοι,
καὶ
|
αὐτοῦ |
ῥήματα
τοῦ
θεοῦ,
ὁπότε
πρὸς |
| [73] |
τῷ
κυρίῳ
ἐν
αὐλῇ
ἁγίᾳ
|
αὐτοῦ. |
Σαλευθήτω
ἀπὸ
προσώπου
αὐτοῦ
πᾶσα |
| [31] |
καὶ
ὑπερφόβου,
καὶ
οἱ
ὀδόντες
|
αὐτοῦ |
σιδηροῖ
καὶ
οἱ
ὄνυχες
αὐτοῦ |
| [100] |
ἐπιγνόντα
αὐτὸν
ἕνα
τῶν
μαθητῶν
|
αὐτοῦ, |
Σίμωνα
πρότερον
καλούμενον,
ἐπωνόμασε
Πέτρον. |
| [17] |
κατὰ
τὰ
ἔργα
τῶν
χειρῶν
|
αὐτοῦ |
συμβήσεται
αὐτῷ.
Καὶ
πάλιν
ἐν |
| [133] |
κατὰ
τὰ
ἔργα
τῶν
χειρῶν
|
αὐτοῦ |
συμβήσεται
αὐτῷ.
Λαός
μου,
οἱ |
| [50] |
ἔγνω
νοῦν
κυρίου,
καὶ
τίς
|
αὐτοῦ |
σύμβουλος
ἐγένετο,
ὃς
συμβιβάσει
αὐτόν; |
| [51] |
Ἰερουσαλὴμ
καὶ
τότε
τοῖς
μαθηταῖς
|
αὐτοῦ |
συμπιεῖν
πάλιν
καὶ
συμφαγεῖν,
καὶ |
| [22] |
γῆν
τοῦ
διακρῖναι
τὸν
λαὸν
|
αὐτοῦ. |
Συναγάγετε
αὐτῷ
τοὺς
ὁσίους
αὐτοῦ, |
| [105] |
τὴν
Φαρισαίων
πολιτείαν
τοὺς
μαθητὰς
|
αὐτοῦ |
συνωθῶν,
εἰ
δὲ
μή
γε, |
| [64] |
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν
σωζόμενοι
δι'
|
αὐτοῦ |
σωθήσονται.
Εἰσὶ
δὲ
οὗτοι·
Ὁ |
| [10] |
παρὰ
τοῦ
θεοῦ,
μὴ
ποιοῦντες
|
αὐτοῦ |
τὰς
ἐντολάς.
Ἢ
οὐκ
ἀνέγνως, |
| [95] |
εἶναι
τὸν
Χριστὸν
καὶ
φυλάσσοντες
|
αὐτοῦ |
τὰς
ἐντολὰς
ταῦτα
φήσετε,
ἄφεσις |
| [116] |
τὰ
ἡτοιμασμένα
ἐνδύματα,
ἐὰν
πράξωμεν
|
αὐτοῦ |
τὰς
ἐντολάς,
ὑπέσχετο,
καὶ
αἰώνιον |
| [7] |
δῷ
συνιέναι
καὶ
ὁ
Χριστὸς
|
αὐτοῦ. |
~Ταῦτα
καὶ
ἔτι
ἄλλα
πολλὰ |
| [8] |
τε
πρὸς
ἐμαυτὸν
τοὺς
λόγους
|
αὐτοῦ |
ταύτην
μόνην
εὕρισκον
φιλοσοφίαν
ἀσφαλῆ |
| [90] |
τοῦτο.
Μωυσῆς
γὰρ
πρῶτος
ἐξέφανεν
|
αὐτοῦ |
ταύτην
τὴν
δοκοῦσαν
κατάραν
δι' |
| [95] |
ὅτι
ἔσται
προεῖπον.
Εἰ
δὲ
|
αὐτοῦ |
τε
ἐκείνου
καὶ
τῶν
εἰς |
| [130] |
ἀπὸ
παντὸς
γένους
αἱρουμένους
πεπεῖσθαι
|
αὐτοῦ |
τῇ
βουλῇ
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ, |
| [82] |
ἦν
τῶν
μετὰ
τὴν
ἀνάστασιν
|
αὐτοῦ |
τὴν
ἀπὸ
τῶν
νεκρῶν
καὶ |
| [21] |
ὅλως
ζῶντας,
αὐταὶ
αἱ
φωναὶ
|
αὐτοῦ |
τὴν
ἀπόδειξιν
ποιήσασθαι
δύνανται
ὑμῖν. |
| [114] |
ἐὰν
μὴ
ἀκούω
τοῦ
λόγου
|
αὐτοῦ |
τὴν
ἐργασίαν,
οὐ
συνετῶς
ἀκούσομαι, |
| [88] |
μέχρις
οὗ
προελήλυθεν
Ἰωάννης
κῆρυξ
|
αὐτοῦ |
τῆς
παρουσίας
καὶ
τὴν
τοῦ |
| [3] |
οὐδὲ
λόγον
ἂν
ἔχοις
εἰπεῖν
|
αὐτοῦ |
τινα
εἰ
μὴ
ἀκούσαις
τοῦ |
| [76] |
τὸ
Ἠσαίαν
φάναι·
Τὴν
γενεὰν
|
αὐτοῦ |
τίς
διηγήσεται;
Ἀνεκδιήγητον
ἔχοντα
τὸ |
| [13] |
αὐτοῦ
ἤρθη.
Τὴν
δὲ
γενεὰν
|
αὐτοῦ |
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
αἴρεται
ἀπὸ |
| [63] |
ὃν
ἔφη
Ἠσαίας·
Τὴν
γενεὰν
|
αὐτοῦ |
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
αἴρεται
ἀπὸ |
| [43] |
ὡς
καὶ
προγέγραπται·
Τὴν
γενεὰν
|
αὐτοῦ |
τίς
διηγήσεται;
Ὅτι
αἴρεται
ἀπὸ |
| [68] |
τοῦ
λόγου
λέγοντος·
Τὴν
γενεὰν
|
αὐτοῦ |
τίς
διηγήσεται;
Οὐκ
ἤδη
καὶ |
| [92] |
διὰ
τῶν
προφητικῶν
λόγων
ὑπ'
|
αὐτοῦ. |
Τὸ
δὲ
σαββατίζειν
καὶ
τὰς |
| [113] |
Ἐπεὶ
δὲ
οὐ
μόνον
μετωνομάσθη
|
αὐτοῦ |
τὸ
ὄνομα,
ἀλλὰ
καὶ
διάδοχος |
| [75] |
τῷ
βιβλίῳ
τῆς
Ἐξόδου,
ὅτι
|
αὐτοῦ |
τὸ
ὄνομα
τοῦ
θεοῦ
καὶ |
| [105] |
ἡμᾶς
καὶ
διὰ
τοῦ
υἱοῦ
|
αὐτοῦ |
τὸ
πάντως
ἀγωνίζεσθαι
δικαίους
γίνεσθαι, |
| [54] |
ἐν
αἵματι
σταφυλῆς»
τὴν
περιβολὴν
|
αὐτοῦ, |
τὸ
τῷ
αἵματι
αὐτοῦ
ἀποπλύνειν |
| [31] |
καὶ
λεπτύνον
καὶ
τὰ
ἐπίλοιπα
|
αὐτοῦ |
τοῖς
ποσὶ
κατεπάτει·
καὶ
περὶ |
| [13] |
λέγων·
Ἀποκαλύψει
κύριος
τὸν
βραχίονα
|
αὐτοῦ |
τὸν
ἅγιον
ἐνώπιον
πάντων
τῶν |
| [47] |
καὶ
τὸ
ἄμετρον
τοῦ
πλούτου
|
αὐτοῦ |
τὸν
μετανοοῦντα
ἀπὸ
τῶν
ἁμαρτημάτων, |
| [24] |
κυρίου·
ἀνῆκε
γὰρ
τὸν
λαὸν
|
αὐτοῦ, |
τὸν
οἶκον
Ἰακώβ.
Δεῦτε
πάντα |
| [135] |
κυρίου·
ἀνῆκε
γὰρ
τὸν
λαὸν
|
αὐτοῦ, |
τὸν
οἶκον
Ἰακώβ,
ὅτι
ἐπλήσθη |
| [30] |
φανερὸν
εἶναι
ὅτι
ὁ
πατὴρ
|
αὐτοῦ |
τοσαύτην
ἔδωκεν
αὐτῷ
δύναμιν,
ὥστε |
| [121] |
ἀειδεῖ
καὶ
ἐξουθενημένῃ
πρώτῃ
παρουσίᾳ
|
αὐτοῦ |
τοσοῦτον
ἔλαμψε
καὶ
ἴσχυσεν,
ὡς |
| [78] |
γίνεσθαι
διὰ
Ἰερεμίου,
εἰπόντος
δι'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
ἁγίου
πνεύματος
οὕτως·
Φωνὴ |
| [115] |
καὶ
διάβολος
εἱστήκει
ἐκ
δεξιῶν
|
αὐτοῦ, |
τοῦ
ἀντικεῖσθαι
αὐτῷ.
Καὶ
εἶπε |
| [75] |
νοήσετε,
καὶ
ὅτι
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
τοῦ
εἰπόντος
τῷ
Μωυσεῖ·
τὸ |
| [49] |
ἡμέρας
τελουμένης,
ὀρχουμένης
τῆς
ἐξαδέλφης
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Ἡρώδου
εὐαρέστως
αὐτῷ,
εἶπεν |
| [79] |
πεποιῆσθαι
ἡμᾶς,
μαρτυρίαν
σοι
ἀπ'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Ἠσαίου
δώσω,
ὅτι
πονηροὺς |
| [49] |
τῷ
Ἰησοῦ
τὰς
χεῖρας,
εἰπόντος
|
αὐτοῦ |
τοῦ
θεοῦ·
Κἀγὼ
μεταθήσω
ἀπὸ |
| [58] |
πάλιν
ἐν
ἄλλοις
λόγοις
περὶ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Ἰακὼβ
λέγων
οὕτως
φησίν· |
| [50] |
περὶ
τῆς
προελεύσεως
ἣν
προελήλυθεν
|
αὐτοῦ |
τοῦ
κυρίου
ἡμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ |
| [93] |
θεοῦ
βουλομένου,
τὸν
ἀγαπώμενον
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
κυρίου
καὶ
θεοῦ.
Καὶ |
| [62] |
Ποιήσωμεν,
λόγους
τοὺς
εἰρημένους
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Μωυσέως
πάλιν
ἱστορήσω,
ἐξ |
| [86] |
ὀφθέντι
αὐτῷ
θεῷ
ἀληλιφέναι
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
ὀφθέντος
αὐτῷ
θεοῦ
μαρτυρεῖται. |
| [110] |
φιλανθρωπίαν,
πίστιν,
ἐλπίδα
τὴν
παρ'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
πατρὸς
διὰ
τοῦ
σταυρωθέντος, |
| [42] |
ἀκοῇ
αὐτῶν
πιστεύουσιν
ἀλλὰ
τῇ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
πέμψαντος
αὐτοὺς
δυνάμει,
διὸ |
| [11] |
καὶ
πεπείσμεθα
διὰ
τοῦ
ὀνόματος
|
αὐτοῦ |
τοῦ
σταυρωθέντος
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
ἀπὸ |
| [127] |
κύριον
τῶν
πάντων
ἁπλῶς
καὶ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Χριστοῦ,
ἀλλ'
ἐκεῖνον
τὸν |
| [72] |
ἀποδεικνύηται
ὅτι
ἐβουλεύσαντο
Ἰουδαῖοι
περὶ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Χριστοῦ,
ἀναιρεῖν
αὐτὸν
σταυρώσαντες |
| [43] |
Ἠσαίας
οὖν
περὶ
τοῦ
γένους
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Χριστοῦ,
ὅτι
ἀνεκδιήγητόν
ἐστιν |
| [45] |
καταφρονηθῇ
καὶ
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Χριστοῦ
παρουσίᾳ
ἀπὸ
τῶν |
| [48] |
οὐκ
ἀνθρωπείοις
διδάγμασι
κεκελεύσμεθα
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Χριστοῦ
πείθεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς |
| [93] |
δικαίων
εὑρίσκεσθε,
ὡς
καὶ
μέχρις
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Χριστοῦ
τὰς
χεῖρας
ἐπιβαλεῖν |
| [22] |
αὐτοῦ.
Συναγάγετε
αὐτῷ
τοὺς
ὁσίους
|
αὐτοῦ, |
τοὺς
διατιθεμένους
τὴν
διαθήκην
αὐτοῦ |
| [137] |
ἐκεῖνον
τὸν
ἐσταυρωμένον,
μηδὲ
χλευάσητε
|
αὐτοῦ |
τοὺς
μώλωπας,
οἷς
ἰαθῆναι
πᾶσι |
| [32] |
ἀδιήγητον,
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
θανάτου
|
αὐτοῦ |
τοὺς
πλουσίους
θανατωθήσεσθαι,
καὶ
τῷ |
| [16] |
γὰρ
τὸν
δίκαιον
καὶ
πρὸ
|
αὐτοῦ |
τοὺς
προφήτας
αὐτοῦ·
καὶ
νῦν |
| [19] |
θεοῦ·
καὶ
γὰρ
ὁ
λόγος
|
αὐτοῦ |
τοῦτο
σημαίνει
λέγων·
Τοῦ
γινώσκειν |
| [65] |
ἀναμνήσω
ὑμᾶς,
ὅπως
καὶ
ἐξ
|
αὐτοῦ |
τούτου
γνωρίσητε
ὅτι
ὁ
θεὸς |
| [85] |
θέλητε.
Κατὰ
γὰρ
τοῦ
ὀνόματος
|
αὐτοῦ |
τούτου
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ |
| [88] |
ἐπ'
αὐτὸν
ἔγραψαν
οἱ
ἀπόστολοι
|
αὐτοῦ |
τούτου
τοῦ
Χριστοῦ
ἡμῶν.
Καὶ |
| [87] |
πνεύματος
δυνάμεις
οὐχ
ὡς
ἐνδεοῦς
|
αὐτοῦ |
τούτων
ὄντος
φησὶν
ὁ
λόγος |
| [31] |
ἐξέπεσον
ἐκ
τῶν
προτέρων
δι'
|
αὐτοῦ |
τρία,
καὶ
τὸ
κέρας
ἐκεῖνο |
| [133] |
καὶ
ἡμᾶς,
τοὺς
πιστεύσαντας
δι'
|
αὐτοῦ |
τῷ
θεῷ
καὶ
πατρὶ
τῶν |
| [121] |
ὥστε
καὶ
τὰ
δαιμόνια
ὑποτάσσεσθαι
|
αὐτοῦ |
τῷ
ὀνόματι
καὶ
πάσας
τὰς |
| [125] |
τούτου
ὅτι
πάντες
οἱ
δι'
|
αὐτοῦ |
τῷ
πατρὶ
προσφεύγοντες
εὐλογημένος
Ἰσραήλ |
| [72] |
θεὸς
ἀπὸ
Ἰσραὴλ
τῶν
νεκρῶν
|
αὐτοῦ, |
τῶν
κεκοιμημένων
εἰς
γῆν
χώματος, |
| [123] |
ἦτε,
δυσωπούμενοι
ἀκούειν
ἑκάστοτε
λέγοντος
|
αὐτοῦ· |
Υἱοί,
οἷς
οὐκ
ἔστι
πίστις |
| [116] |
διὰ
τοῦ
ὀνόματος
τοῦ
πρωτοτόκου
|
αὐτοῦ |
υἱοῦ
τὰ
ῥυπαρὰ
ἱμάτια
τοῦτ' |
| [124] |
αὐτοῦ,
γεγεννημένους,
καὶ
κατηξιωμένους
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
υἱοὺς
αὐτοῦ
καλεῖσθαι,
καὶ
οὗτοι |
| [133] |
τοῦ
λαοῦ
καὶ
τῶν
ἀρχόντων
|
αὐτοῦ· |
ὑμεῖς
δὲ
τί
ἐνεπυρίσατε
τὸν |
| [97] |
προφήτην
Μωυσῆν,
ὅτε
τὰς
χεῖρας
|
αὐτοῦ |
ὑπεβάσταζον
Ὣρ
καὶ
Ἀαρών,
ἐπὶ |
| [58] |
χειμάρρουν
καὶ
διεβίβασε
πάντα
τὰ
|
αὐτοῦ. |
Ὑπελείφθη
δὲ
Ἰακὼβ
μόνος·
καὶ |
| [31] |
καὶ
τὴν
ἀκρίβειαν
ἐζήτουν
παρ'
|
αὐτοῦ |
ὑπὲρ
πάντων
τούτων.
Ἀποκριθεὶς
δὲ |
| [31] |
λαλοῦν
μεγάλα,
καὶ
ἡ
πρόσοψις
|
αὐτοῦ |
ὑπερέφερε
τὰ
ἄλλα.
Καὶ
κατενόουν |
| [116] |
ὅ
τε
διάβολος
καὶ
οἱ
|
αὐτοῦ |
ὑπηρέται
πάντες,
ἐξ
ὧν
καὶ |
| [30] |
ἀνεξαρνήτους
ἡμᾶς
γίνεσθαι
τοῦ
ὀνόματος
|
αὐτοῦ |
φαίνεται.
Ὅτι
δὲ
καὶ
αἰτοῦμεν |
| [90] |
αὐτὰς
πανῆμαρ,
ἵνα
μὴ
κοπωθέντος
|
αὐτοῦ |
χαλασθῶσιν.
Εἰ
γὰρ
ἐνεδεδώκει
τι |
| [31] |
αὐτοῦ
σιδηροῖ
καὶ
οἱ
ὄνυχες
|
αὐτοῦ |
χαλκοῖ,
ἐσθίον
καὶ
λεπτύνον
καὶ |
| [8] |
Χριστὸν
ἑαυτοῖς
τινα
ἀναπλάσσετε
καὶ
|
αὐτοῦ |
χάριν
τὰ
νῦν
ἀσκόπως
ἀπόλλυσθε. |
| [116] |
κατὰ
τὸ
θέλημα
τοῦ
πατρὸς
|
αὐτοῦ |
χάριτος
τὰ
ῥυπαρὰ
πάντα,
ἃ |
| [52] |
ἐν
αἵματι
σταφυλῆς
τὴν
περιβολὴν
|
αὐτοῦ. |
Χαροποὶ
οἱ
ὀφθαλμοὶ
αὐτοῦ
ἀπὸ |
| [31] |
πυρὸς
εἷλκεν
ἐκπορευόμενος
ἐκ
προσώπου
|
αὐτοῦ· |
χίλιαι
χιλιάδες
ἐλειτούργουν
αὐτῷ,
καὶ |
| [34] |
προπεσοῦνται
Αἰθίοπες,
καὶ
οἱ
ἐχθροὶ
|
αὐτοῦ |
χοῦν
λείξουσι.
Βασιλεῖς
Θαρσεῖς
καὶ |
| [63] |
γενομένῃ
καὶ
μετασχούσῃ
τοῦ
ὀνόματος
|
αὐτοῦ |
(Χριστιανοὶ
γὰρ
πάντες
καλούμεθα)
ὁμοίως |
| [64] |
οἵτινες
καὶ
ἀπὸ
τοῦ
ὀνόματος
|
αὐτοῦ |
Χριστιανοὶ
καλεῖσθαι
πάντες
ἐσχήκατε·
ἡμεῖς |
| [7] |
πατέρα
ἐδόξαζον
καὶ
τὸν
παρ'
|
αὐτοῦ |
Χριστὸν
υἱὸν
αὐτοῦ
κατήγγελλον·
ὅπερ |
| [42] |
πιστεύειν
προεγνωσμένων
καὶ
τῶν
ὑπ'
|
αὐτοῦ |
Χριστοῦ
ὁμοίως
γίνεσθαι
μελλόντων.
Ἀλλ' |
| [2] |
τινι·
καὶ
διατρίψας
ἱκανὸν
μετ'
|
αὐτοῦ |
χρόνον,
ἐπεὶ
οὐδὲν
πλέον
ἐγίνετό |
| [51] |
ἐν
τῷ
μεταξὺ
τῆς
παρουσίας
|
αὐτοῦ |
χρόνῳ,
ὡς
προέφην,
γενήσεσθαι
ἱερεῖς |
| [127] |
οὔτε
ἀνίσταται,
ἀλλ'
ἐν
τῇ
|
αὐτοῦ |
χώρᾳ,
ὅπου
ποτέ,
μένει,
ὀξὺ |
| [97] |
τὰς
χεῖρας
καὶ
τοὺς
πόδας
|
αὐτοῦ |
ὤρυξαν,
καὶ
οἱ
σταυρώσαντες
αὐτὸν |
| [110] |
προφητικὸς
λέγει·
Καὶ
ἡ
γυνὴ
|
αὐτοῦ |
ὡς
ἄμπελος
εὐθηνοῦσα,
ἐπίστασθε.
καὶ |
| [52] |
οἴνου,
καὶ
λευκοὶ
οἱ
ὀδόντες
|
αὐτοῦ |
ὡς
γάλα.
ὅτι
οὖν
οὐδέποτε |
| [36] |
τοὺς
ἐχθροὺς
ὑποπόδιον
τῶν
ποδῶν
|
αὐτοῦ, |
ὡς
διὰ
τοῦ
ἄλλου
ψαλμοῦ |
| [55] |
οἷς
κατὰ
χάριν
τῆς
πολυσπλαγχνίας
|
αὐτοῦ, |
ὡς
ἔφη
Ἠσαίας,
ἐγκατέλιπε
σπέρμα |
| [74] |
πάσης
τῆς
γῆς
κατηξιωμένον
ὑπ'
|
αὐτοῦ, |
ὡς
καὶ
διὰ
Τῆς
γῆς, |
| [20] |
πρὸς
τὸ
ἀφίστασθαι
τῆς
γνώσεως
|
αὐτοῦ, |
ὡς
καὶ
Μωυσῆς
φησιν·
Ἔφαγε |
| [13] |
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
Ἀνηγγείλαμεν
ἐναντίον
|
αὐτοῦ |
ὡς
παιδίον,
ὡς
ῥίζα,
ἐν |
| [42] |
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
Ἀνηγγείλαμεν
ἐνώπιον
|
αὐτοῦ |
ὡς
παιδίον,
ὡς
ῥίζα
ἐν |
| [50] |
αὐτοῦ,
καὶ
τὸ
ἔργον
ἐναντίον
|
αὐτοῦ. |
Ὡς
ποιμὴν
ποιμανεῖ
τὸ
ποίμνιον |
| [13] |
κεκακῶσθαι
οὐκ
ἀνοίγει
τὸ
στόμα
|
αὐτοῦ· |
ὡς
πρόβατον
εἰς
σφαγὴν
ἤχθη· |
| [53] |
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
τοῖς
μαθηταῖς
|
αὐτοῦ, |
ὡς
προέφην,
ἀμφότερα
τὰ
ζῶα |
| [74] |
πᾶσι
τοῖς
λαοῖς
τὰ
θαυμάσια
|
αὐτοῦ. |
Ὡς
τῷ
θεῷ
καὶ
πατρὶ |
| [31] |
καὶ
τὸ
τρίχωμα
τῆς
κεφαλῆς
|
αὐτοῦ |
ὡσεὶ
ἔριον
καθαρόν,
ὁ
θρόνος |
| [31] |
ὡσεὶ
ἔριον
καθαρόν,
ὁ
θρόνος
|
αὐτοῦ |
ὡσεὶ
φλὸξ
πυρός,
οἱ
τροχοὶ |
| [19] |
τῷ
θεῷ
εὐηρέστησαν
καὶ
μετ'
|
αὐτοὺς |
Ἀβραὰμ
καὶ
οἱ
τούτου
υἱοὶ |
| [141] |
ἀνθρώπους
κολασθήσεσθαι
μέλλοντας,
διότι
προεγίνωσκεν
|
αὐτοὺς |
ἀμεταβλήτως
γενησομένους
πονηρούς,
προεῖπε
ταῦτα, |
| [38] |
ἐγεννήθησαν
οἱ
υἱοί
σου·
καταστήσεις
|
αὐτοὺς |
ἄρχοντας
ἐπὶ
πᾶσαν
τὴν
γῆν. |
| [68] |
ὅπερ,
ὡς
ὑπεσχόμην,
ἀποδείξω
ψεύδεσθαι
|
αὐτούς. |
Ἃς
δ'
ἂν
λέγωμεν
αὐτοῖς |
| [73] |
μηδὲ
ἀκηκοέναι
ἃς
εἶπον
περικεκοφέναι
|
αὐτοὺς |
γραφάς.
Ὑπὲρ
αὐταρκείας
γὰρ
αἱ |
| [78] |
ἀνιστόρησα
ὑμῖν,
ἔφην,
καὶ
δι'
|
αὐτοὺς |
δὲ
τοὺς
σήμερον
σὺν
ὑμῖν |
| [56] |
συμπαραληφθῇς.
Εἶπε
δὲ
Λὼτ
πρὸς
|
αὐτούς· |
Δέομαι,
κύριε,
ἐπειδὴ
εὗρεν
ὁ |
| [42] |
ἀλλὰ
τῇ
αὐτοῦ
τοῦ
πέμψαντος
|
αὐτοὺς |
δυνάμει,
διὸ
λέγει
οὕτως·
Κύριε, |
| [78] |
Χριστῷ
φαίνονται
ἀποστάντες
τῆς
σκυλευσάσης
|
αὐτοὺς |
δυνάμεως
ἐκείνης,
ἣν
ἐν
μυστηρίῳ |
| [47] |
αὐτῷ
φυλάσσειν,
λέγων
οὐ
σωθήσεσθαι
|
αὐτοὺς |
ἐὰν
μὴ
ταῦτα
φυλάξωσιν,
ὁποῖον |
| [81] |
Καὶ
ἔσται
πρὶν
ἢ
κεκράξαι
|
αὐτοὺς |
ἐγὼ
ἐπακούσομαι
αὐτῶν·
ἔτι
λαλούντων |
| [3] |
καὶ
αὐτὸς
σκοπήσων
τὰ
περὶ
|
αὐτούς, |
εἰ
ἄρα
φανήσονταί
ποθεν.
Σὺ |
| [8] |
τε
ἡδίστη
γίνεται
τοῖς
ἐκμελετῶσιν
|
αὐτούς. |
εἰ
οὖν
τι
καὶ
σοὶ |
| [130] |
τρόπον
παρωργίσατε
εἰδωλολατρήσαντες,
οὕτω
καὶ
|
αὐτοὺς |
εἰδωλολάτρας
ὄντας
κατηξίωσε
γνῶναι
τὴν |
| [79] |
πρὸς
λαόν,
ὃς
οὐκ
ὠφελήσει
|
αὐτοὺς |
εἰς
βοήθειαν,
ἀλλ'
εἰς
αἰσχύνην |
| [22] |
ἐπελαβόμην
τῆς
χειρὸς
αὐτῶν
ἐξαγαγεῖν
|
αὐτοὺς |
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου.
Καὶ
πάλιν |
| [11] |
ἐπελαβόμην
τῆς
χειρὸς
αὐτῶν
ἐξαγαγεῖν
|
αὐτοὺς |
ἐκ
τῆς
Αἰγύπτου.
Εἰ
οὖν |
| [26] |
ἀνὴρ
μετ'
ἐμοῦ·
καὶ
κατεπάτησα
|
αὐτοὺς |
ἐν
θυμῷ,
καὶ
κατέθλασα
αὐτοὺς |
| [21] |
ἐν
τοῖς
ἔθνεσι
καὶ
διασπεῖραι
|
αὐτοὺς |
ἐν
ταῖς
χώραις,
ἀνθ'
ὧν |
| [16] |
μετ'
αὐτῶν
πλαγίως,
καὶ
ἀπολῶ
|
αὐτοὺς |
ἐν
τῇ
γῇ
τῶν
ἐχθρῶν |
| [21] |
ἐξῆρα
τὴν
χεῖρά
μου
ἐπ'
|
αὐτοὺς |
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ,
τοῦ
διασκορπίσαι |
| [21] |
ἐκχέαι
τὸν
θυμόν
μου
ἐπ'
|
αὐτοὺς |
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ
τοῦ
συντελέσαι |
| [26] |
θυμός
μου
ἐπέστη·
καὶ
κατεπάτησα
|
αὐτοὺς |
ἐν
τῇ
ὀργῇ
μου,
καὶ |
| [21] |
ζήσονται
ἐν
αὐτοῖς·
καὶ
μιανῶ
|
αὐτοὺς |
ἐν
τοῖς
δώμασιν
αὐτῶν,
ἐν |
| [56] |
αὐτοῦ.
Καὶ
ἐγένετο
ἡνίκα
ἐξήγαγον
|
αὐτοὺς |
ἔξω,
καὶ
εἶπον·
Σῶζε,
σῶζε |
| [119] |
τοῖς
εἰδώλοις
αὐτῶν·
κἀγὼ
παραζηλώσω
|
αὐτοὺς |
ἐπ'
οὐκ
ἔθνει,
ἐπ'
ἔθνει |
| [67] |
πατράσιν
ὑμῶν,
ὡς
μηδὲ
δύνασθαι
|
αὐτοὺς |
ἐπαΐειν
τοῦ
θεοῦ;
Κἀκεῖνος
ὡμολόγησε. |
| [70] |
ἐτμήθη
ἐξ
ὄρους
μεγάλου,
μεμιμῆσθαι
|
αὐτοὺς |
ἐπίσταμαι,
καὶ
τὰ
ὑπὸ
Ἠσαίου |
| [65] |
οὐ
γὰρ
ἐξ
ἑτέρας
περικοπῆς
|
αὐτοὺς |
ἐρῶ,
ἀλλ'
ὑφ'
ἓν
ὥς |
| [113] |
μαχαίραις
εἰπὼν
τὸν
Ἰησοῦν
περιτετμηκέναι
|
αὐτούς. |
~Ἔσθ'
ὅτε
γὰρ
τὸ
ἅγιον |
| [72] |
γῆν
χώματος,
καὶ
κατέβη
πρὸς
|
αὐτοὺς |
εὐαγγελίσασθαι
αὐτοῖς
τὸ
σωτήριον
αὐτοῦ. |
| [112] |
οὐχὶ
δικαίως
ἀκούσονται
ἅπερ
πρὸς
|
αὐτοὺς |
ἔφη
ὁ
ἡμέτερος
κύριος
Ἰησοῦς |
| [37] |
Ἐν
στύλῳ
νεφέλης
ἐλάλει
πρὸς
|
αὐτούς· |
ἐφύλασσον
τὰ
μαρτύρια
αὐτοῦ,
καὶ |
| [111] |
αὐτὸ
τῇ
θυρίδι
δι'
ἧς
|
αὐτοὺς |
ἐχάλασεν
ὅπως
λάθωσι
τοὺς
πολεμίους, |
| [134] |
τοὺς
θεοὺς
Λάβαν
καὶ
κατέκρυψεν
|
αὐτοὺς |
ἕως
τῆς
σήμερον
ἡμέρας·
καὶ |
| [31] |
πρὸς
τοὺς
ἁγίους
καὶ
τροπούμενον
|
αὐτούς, |
ἕως
τοῦ
ἐλθεῖν
τὸν
παλαιὸν |
| [123] |
τοῦτον,
λέγει
κύριος,
καὶ
μεταθήσω
|
αὐτούς, |
καὶ
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν |
| [74] |
τῇ
ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ.
Καὶ
καταλείψω
|
αὐτοὺς |
καὶ
ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου |
| [78] |
τὸν
λαὸν
τοῦτον,
καὶ
μεταθήσω
|
αὐτούς, |
καὶ
ἀφελῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν |
| [32] |
τὸν
λαὸν
τοῦτον,
καὶ
μεταθήσω
|
αὐτούς, |
καὶ
ἀφελῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν |
| [58] |
διάβασιν
τοῦ
Ἰαβώχ,
καὶ
ἔλαβεν
|
αὐτοὺς |
καὶ
διέβη
τὸν
χειμάρρουν
καὶ |
| [133] |
καὶ
ἐπέβαλε
τὰς
χεῖρας
ἐπ'
|
αὐτοὺς |
καὶ
ἐπάταξεν
αὐτοὺς
καὶ
παρωξύνθη |
| [62] |
αὐτόν·
ἄρσεν
καὶ
θῆλυ
ἐποίησεν
|
αὐτούς. |
Καὶ
εὐλόγησεν
ὁ
θεὸς
αὐτοὺς |
| [130] |
ὁμοίαν
ὀνομάσιαν
δίδωσιν·
ἔθνη
δὲ
|
αὐτοὺς |
καὶ
εὐφραινομένους
μετὰ
τοῦ
λαοῦ |
| [102] |
καλὸν
εἶναι
τὸ
αὐτεξούσιον
ἔχειν
|
αὐτούς· |
καὶ
ὅτι
καλὸν
εἶναι
ὁμοίως |
| [21] |
τοῦ
συντελέσαι
ὀργήν
μου
ἐπ'
|
αὐτούς, |
καὶ
οὐκ
ἐποίησα,
ὅπως
τὸ |
| [31] |
βασιλεῖς
ἀναστήσονται,
{καὶ
ἕτερος}
μετ'
|
αὐτούς, |
καὶ
οὗτος
διοίσει
κακοῖς
ὑπὲρ |
| [126] |
ἔστησα
τὴν
διαθήκην
μου
πρὸς
|
αὐτούς. |
Καὶ
οὕτω
πάλιν
λέγει·
Μετὰ |
| [133] |
χεῖρας
ἐπ'
αὐτοὺς
καὶ
ἐπάταξεν
|
αὐτοὺς |
καὶ
παρωξύνθη
ἐπὶ
τὰ
ὄρη, |
| [123] |
προστεθήσεται
καὶ
ὁ
γηόρας
πρὸς
|
αὐτούς, |
καὶ
προστεθήσεται
πρὸς
τὸν
οἶκον |
| [103] |
συλλαβεῖν
αὐτὸν
καὶ
ἄγειν
ἐπ'
|
αὐτούς. |
Καὶ
τὸ
εἰπεῖν
Ὅτι
οὐκ |
| [53] |
τῶν
μαθητῶν
αὐτοῦ
πέμψας
ἐμαθήτευσεν
|
αὐτούς, |
καὶ
τὸν
ζυγὸν
τοῦ
λόγου |
| [119] |
φλέξει
θεμέλια
ὀρέων.
Συνάξω
εἰς
|
αὐτοὺς |
κακά.
Καὶ
μετὰ
τὸ
ἀναιρεθῆναι |
| [7] |
δὴ
νῦν
γίνεται·
προφήτας
δὲ
|
αὐτοὺς |
καλοῦσιν.
οὗτοι
μόνοι
τὸ
ἀληθὲς |
| [21] |
βεβηλωθῇ
ἐνώπιον
τῶν
ἐθνῶν;
Ἐξήγαγον
|
αὐτοὺς |
κατ'
ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν.
Καὶ
ἐγὼ |
| [59] |
γερουσίαν
Ἰσραήλ,
καὶ
ἐρεῖς
πρὸς
|
αὐτούς· |
Κύριος,
ὁ
θεὸς
τῶν
πατέρων |
| [62] |
αὐτούς.
Καὶ
εὐλόγησεν
ὁ
θεὸς
|
αὐτοὺς |
λέγων·
Αὐξάνεσθε
καὶ
πληθύνεσθε
καὶ |
| [134] |
καὶ
μυστηρίου
τοῦ
σταυροῦ
κτησάμενος
|
αὐτούς· |
Λείας
ἀσθενεῖς
ἦσαν
οἱ
ὀφθαλμοί· |
| [103] |
περιέσχον
με
εἰπεῖν
τοὺς
καὶ
|
αὐτοὺς |
μὲν
τὰ
ὅμοια
τοῖς
μόσχοις |
| [47] |
πιστοῖς,
ὡς
προεῖπον,
μὴ
πείθοντες
|
αὐτοὺς |
μήτε
περιτέμνεσθαι
ὁμοίως
αὐτοῖς
μήτε |
| [65] |
Καὶ
ταῦτα
εἰπὼν
ἔφην
πρὸς
|
αὐτούς· |
Νενοήκατε,
ὦ
φίλοι,
ὅτι
ὁ |
| [56] |
δὲ
συνεπορεύετο
μετ'
αὐτῶν,
συμπέμπων
|
αὐτούς. |
Ὁ
δὲ
κύριος
εἶπεν·
Οὐ |
| [141] |
προεῖπε
ταῦτα,
ἀλλ'
οὐχ,
ὅτι
|
αὐτοὺς |
ὁ
θεὸς
τοιούτους
ἐποίησεν.
Ὥστε, |
| [141] |
θεοῦ
ἐλέους
δύνανται,
καὶ
μακαρίους
|
αὐτοὺς |
ὁ
λόγος
προλέγει
εἰπών·
Μακάριος, |
| [77] |
ἐν
Ἰεροσολύμοις,
πολλάκις
φῆσαν
πρὸς
|
αὐτούς· |
Ὁ
πατήρ
σου
Ἀμορραῖος
καὶ |
| [117] |
τοῦ
πάθους,
ὃ
πέπονθε
δι'
|
αὐτοὺς |
ὁ
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ,
μέμνηνται· |
| [64] |
Ἐν
στύλῳ
νεφέλης
ἐλάλει
πρὸς
|
αὐτούς, |
ὅτι
ἐφύλασσον
τὰ
μαρτύρια
αὐτοῦ, |
| [53] |
ἀνέστη
ἐκ
νεκρῶν
καὶ
πέπεικεν
|
αὐτοὺς |
ὅτι
οὕτως
προεπεφήτευτο
περὶ
αὐτοῦ |
| [119] |
ἔθνει,
ἐπ'
ἔθνει
ἀσυνέτῳ
παροργιῶ
|
αὐτούς· |
ὅτι
πῦρ
ἐκκέκαυται
ἐκ
τοῦ |
| [120] |
ἐγγράφως
Καίσαρι
προσομιλῶν,
εἶπον
πλανᾶσθαι
|
αὐτοὺς |
πειθομένους
τῷ
ἐν
τῷ
γένει |
| [78] |
ἀπὸ
Ἀρραβίας
μάγων,
ὡς
ἠξίωσεν
|
αὐτοὺς |
ποιῆσαι,
ἀλλὰ
κατὰ
τὰ
κελευσθέντα |
| [98] |
πατέρες
ἡμῶν,
ἤλπισαν
καὶ
ἐρύσω
|
αὐτούς· |
πρὸς
σὲ
ἐκέκραξαν
καὶ
ἐσώθησαν, |
| [101] |
πατέρες
ἡμῶν,
ἤλπισαν
καὶ
ἐρρύσω
|
αὐτούς· |
πρὸς
σὲ
ἐκέκραξαν,
καὶ
οὐ |
| [33] |
εὐλογίας
παρ'
αὐτοῦ
ζητοῦντας,
καὶ
|
αὐτοὺς |
προσδέξεται
καὶ
εὐλογήσει.
Καὶ
ὅτι |
| [124] |
Χριστοῦ
φυλάσσοντες.
~Καὶ
ἐπειδὴ
εἶδον
|
αὐτοὺς |
συνταραχθέντας
ἐπὶ
τῷ
εἰπεῖν
με |
| [88] |
αἱροῖντο,
καὶ
ἀφθάρτους
καὶ
ἀτιμωρήτους
|
αὐτοὺς |
τηρῆσαι,
ἐὰν
δὲ
πονηρεύσωνται,
ὡς |
| [2] |
διδασκάλου
ἕκαστος
ἔμαθεν,
εἶτα
καὶ
|
αὐτούς, |
τοῖς
ἔπειτα
παραδόντας
τοιαῦτα
ἄττα |
| [64] |
ἔμελλεν
καὶ
πάλιν
εἰς
τοὺς
|
αὐτοὺς |
τόπους
ἀνιέναι
ἐμηνύετο,
ἀναμνήσθητε,
ἵνα |
| [142] |
ἡμᾶς,
μάλλον
ἂν
ὠφελήθημεν,
ἐξετάζοντες
|
αὐτοὺς |
τοὺς
λόγους·
ἀλλ'
ἐπειδή,
φησί, |
| [73] |
θύειν
τοῖς
δαιμονίοις,
ἢ
τοῦ
|
αὐτοὺς |
τοὺς
προφήτας
ἀνῃρηκέναι.
Ἀλλὰ
δή, |
| [29] |
ἐκήρυξε,
Μωυσῆς
δὲ
ἀνέγραψεν.
Ἐπιγινώσκεις
|
αὐτούς, |
Τρύφων;
Ἐν
τοῖς
ὑμετέροις
ἀπόκεινται |
| [35] |
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀδίκους
καὶ
ἀνόμους
|
αὐτοὺς |
ὑπάρχοντας,
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
τὸν |
| [141] |
δικαιοπραξίαν,
μετὰ
λόγου
τοῦ
ἐπίστασθαι
|
αὐτοὺς |
ὑφ'
οὗ
γεγόνασι,
καὶ
δι' |
| [80] |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
μὴ
ὑπολάβητε
|
αὐτοὺς |
Χριστιανούς,
ὥσπερ
οὐδὲ
Ἰουδαίους,
ἄν |
| [26] |
αὐτοὺς
ἐν
θυμῷ,
καὶ
κατέθλασα
|
αὐτοὺς |
ὡς
γῆν,
καὶ
κατήγαγον
τὸ |
| [114] |
περὶ
τῶν
ἀποβαίνειν
μελλόντων,
φθεγγόμενον
|
αὐτοὺς |
ὡς
τότε
γινομένων
ἢ
καὶ |
| [16] |
Χριστόν.
Οὐ
γὰρ
ἐξουσίαν
ἔχετε
|
αὐτόχειρες |
γενέσθαι
ἡμῶν
διὰ
τοὺς
νῦν |
| [123] |
τῷ
λαῷ
προσκεχωρηκέναι
ἐστὶν
ὡς
|
αὐτόχθων, |
ἡμεῖς
δὲ
λαὸς
κεκλῆσθαι
ἠξιωμένοι |
| [115] |
τὸν
τοῦ
κυρίου
ἄγγελον
οὐκ
|
αὐτοψίᾳ, |
ἐν
καταστάσει
ὤν,
ἑωράκει,
ἀλλ' |
| [45] |
ἀρχὴν
ὄφις
καὶ
οἱ
ἐξομοιωθέντες
|
αὐτῷ |
ἄγγελοι
καταλυθῶσι,
καὶ
ὁ
θάνατος |
| [60] |
ἔφη
ὁ
λόγος·
Ὤφθη
δὲ
|
αὐτῷ |
ἄγγελος
κυρίου
ἐν
πυρὶ
φλογὸς |
| [82] |
αὐτοῦ
ἐκζητήσω·
ἐὰν
δὲ
διαμαρτύρῃ
|
αὐτῷ, |
ἀθῷος
ἔσῃ.
Διὰ
δέος
οὖν |
| [88] |
ἐποίησεν,
εἰ
μὲν
τὰ
εὐάρεστα
|
αὐτῷ |
αἱροῖντο,
καὶ
ἀφθάρτους
καὶ
ἀτιμωρήτους |
| [119] |
δίκαιον,
εὐφραῖνον
τὸν
πατέρα,
ὑπισχνεῖται
|
αὐτῷ, |
ἀλλ'
οὐχ
ὑμᾶς,
οἷς
οὐκ |
| [106] |
φησιν·
Ἰδοὺ
ἀνήρ,
ἀνατολὴ
ὄνομα
|
αὐτῷ. |
ἀνατείλαντος
οὖν
καὶ
ἐν
οὐρανῷ |
| [43] |
γεννηθεὶς
ἐπιγνῶναι
ἔχωσιν
οἱ
πιστεύοντες
|
αὐτῷ |
ἄνθρωποι,
διὰ
τοῦ
αὐτοῦ
Ἠσαίου |
| [125] |
Ὁ
δὲ
Ἰσραὴλ
ἦν
ὄνομα
|
αὐτῷ |
ἄνωθεν,
ὃ
ἐπωνόμασε
τὸν
μακάριον |
| [88] |
ἀπὸ
προσώπου
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅπερ
|
αὐτῷ |
ἀπὸ
τοῦ
πατρὸς
ἔμελλε
λέγεσθαι· |
| [58] |
αὐτὸν
μετ'
αὐτοῦ.
Καὶ
εἶπεν
|
αὐτῷ· |
Ἀπόςτειλόν
με·
ἀνέβη
γὰρ
ὁ |
| [61] |
θεμέλια
τῆς
γῆς,
ἤμην
παρ'
|
αὐτῷ |
ἁρμόζουσα.
Ἐγὼ
ἤμην
ᾗ
προσέχαιρε· |
| [82] |
ὁ
ἁμαρτωλὸς
καὶ
μὴ
διαμαρτύρῃ
|
αὐτῷ, |
αὐτὸς
μὲν
τῇ
ἁμαρτίᾳ
αὐτοῦ |
| [31] |
ὡς
Δανιὴλ
ἐμήνυσεν,
ἀγγέλων
σὺν
|
αὐτῷ |
ἀφικνουμένων.
Εἰσὶ
δὲ
οἱ
λόγοι |
| [31] |
αὐτῷ,
καὶ
μύριαι
μυριάδες
παρειστήκεισαν
|
αὐτῷ. |
Βίβλοι
ἀνεῴχθησαν,
καὶ
κριτήριον
ἐκάθισεν. |
| [47] |
ὅτι
καὶ
πεπιστευκέναι
καὶ
πείθεσθαι
|
αὐτῷ, |
βούλεται
καὶ
ταῦτα
φυλάσσειν,
σωθήσεται; |
| [2] |
σοφίᾳ
φρονοῦντι.
Κἄπειτα
ὡς
διελέχθην
|
αὐτῷ, |
βουλόμενος
ἀκροατὴς
αὐτοῦ
καὶ
συνουσιαστὴς |
| [115] |
ἑωράκει,
ἀλλ'
ἐν
ἐκστάσει,
ἀποκαλύψεως
|
αὐτῷ |
γεγενημένης.
Νῦν
δὲ
λέγω
ὅτι, |
| [125] |
θεοῦ
γνώμης
γεγενημένος.
Ἀποκρίνεται
γὰρ
|
αὐτῷ· |
Γέγραπται·
Κύριον
τὸν
θεόν
σου |
| [27] |
Ἀβραὰμ
ὠνομασμένους
δικαίους
καὶ
εὐαρέστους
|
αὐτῷ |
γενομένους,
μήτε
τὴν
ἀκροβυστίαν
περιτετμημένους |
| [135] |
Ἰσραηλιτικὸν
τὸ
ἀληθινόν
ἐσμεν
γένος.
|
Αὐτῷ |
δὲ
μᾶλλον
τῷ
ῥητῷ
προσέχωμεν. |
| [46] |
ὁ
Χριστὸς
τοῦ
θεοῦ
καὶ
|
αὐτῷ |
δέδοται
τὸ
κρῖναι
πάντας
ἁπλῶς |
| [62] |
ἐπὶ
τὴν
γῆν,
καὶ
εἶπεν
|
αὐτῷ· |
Δέσποτα,
τί
προστάσσεις
τῷ
σῷ |
| [1] |
ἕκαστα,
ἐπεὶ
οὐδ'
ἂν
ηὐχόμεθα
|
αὐτῷ |
δι'
ὅλης
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας. |
| [41] |
ἐκτικέναι
σὺν
πᾶσι
τοῖς
ἐν
|
αὐτῷ |
διὰ
τὸν
ἄνθρωπον,
καὶ
ὑπὲρ |
| [83] |
βασιλεὺς
Ἀσσυρίων
ἀπειλῶν,
καὶ
ἐσημάνθη
|
αὐτῷ |
διὰ
τοῦ
Ἠσαίου
μὴ
φοβεῖσθαι |
| [116] |
εἰληφέναι,
ἐπιτιμηθέντος
καὶ
τοῦ
ἀντικειμένου
|
αὐτῷ |
διαβόλου,
οὕτως
ἡμεῖς,
οἱ
διὰ |
| [79] |
παλαιὸν
τῶν
ἡμερῶν
προσάγεται,
καὶ
|
αὐτῷ |
δίδοται
πᾶσα
βασιλεία
εἰς
τὸν |
| [88] |
τηρῆσαι,
ἐὰν
δὲ
πονηρεύσωνται,
ὡς
|
αὐτῷ |
δοκεῖ,
ἕκαστον
κολάζειν.
Καὶ
γὰρ |
| [30] |
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ
τοσαύτην
ἔδωκεν
|
αὐτῷ |
δύναμιν,
ὥστε
καὶ
τὰ
δαιμόνια |
| [9] |
στάδιον
ᾔειμεν·
τῶν
δὲ
σὺν
|
αὐτῷ |
δύο,
χλευάσαντες
καὶ
τὴν
σπουδὴν |
| [78] |
προσκυνησάντων
τὸ
παιδίον
καὶ
προσενεγκάντων
|
αὐτῷ |
δῶρα,
χρυσὸν
καὶ
λίβανον
καὶ |
| [62] |
ἢ
τῶν
ὑπεναντίων;
Καὶ
εἶπεν
|
αὐτῷ· |
Ἐγὼ
ἀρχιστράτηγος
δυνάμεως
κυρίου,
νῦν |
| [89] |
ἔμελλε
πάσχειν
ὁ
Χριστός,
φημὶ
|
αὐτῷ |
ἐγώ,
μηδὲ
προεῖπον
οἱ
προφῆται |
| [54] |
αὐτοῦ
ἀποπλύνειν
μέλλειν
τοὺς
πιστεύοντας
|
αὐτῷ |
ἐδήλου.
Στολὴν
γὰρ
αὐτοῦ
ἐκάλεσε |
| [49] |
ἐξαδέλφης
αὐτοῦ
τοῦ
Ἡρώδου
εὐαρέστως
|
αὐτῷ, |
εἶπεν
αὐτῇ
αἰτήσασθαι
ὃ
ἐὰν |
| [92] |
Ἀβραὰμ
τῷ
θεῷ,
καὶ
ἐλογίσθη
|
αὐτῷ |
εἰς
δικαιοσύνην.
Καὶ
ἡμεῖς
οὖν, |
| [119] |
τοῦ
θεοῦ
ἐπίστευσε
καὶ
ἐλογίσθη
|
αὐτῷ |
εἰς
δικαιοσύνην,
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
| [118] |
Δαυεὶδ
οὕτως
ἐπήνεγκεν·
Ἐγὼ
ἔσομαι
|
αὐτῷ |
εἰς
πατέρα,
καὶ
αὐτὸς
ἔσται |
| [34] |
αὐτῶν.
Καὶ
ζήσεται
καὶ
δοθήσεται
|
αὐτῷ |
ἐκ
τοῦ
χρυσίου
τῆς
Ἀρραβίας, |
| [103] |
τῆς
κοιλίας
μου,
ὅπερ
γέγονεν
|
αὐτῷ |
ἐκείνης
τῆς
νυκτός,
ὅτε
ἐπ' |
| [1] |
ἐκ
τῆς
συνουσίας
γένοιτο
ἢ
|
αὐτῷ |
ἐκείνῳ
ἢ
ἐμοί.
Ἀμφοτέροις
δὲ |
| [4] |
αὐτὸ
ἐκεῖνο
τὸ
ὂν
εἰλικρινεῖ
|
αὐτῷ |
ἐκείνῳ,
ὃ
τῶν
νοητῶν
ἁπάντων |
| [1] |
ἐσσι,
φέριστε
βροτῶν;
Οὕτως
προσπαίζων
|
αὐτῷ |
ἔλεγον.
Ὁ
δὲ
καὶ
τοὔνομά |
| [107] |
ἀπὸ
τοῦ
γένους
ὑμῶν
συζητοῦντες
|
αὐτῷ |
ἔλεγον
ὅτι
Δεῖξον
ἡμῖν
σημεῖον. |
| [139] |
προφητῶν
αὐτοῦ
ἀλήθειαν,
ἐπίστανται
ἅμα
|
αὐτῷ |
ἐν
τῇ
γῇ
ἐκείνῃ
γενησόμενοι |
| [88] |
Ἰεροσόλυμα,
ὡς
ἀπεδείξαμεν
πεπροφητεῦσθαι,
δύναμιν
|
αὐτῷ |
ἐνεποίει
εἰς
τὸ
Χριστὸν
εἶναι, |
| [31] |
παρεστηκότες
προσήγαγον
αὐτόν.
Καὶ
ἐδόθη
|
αὐτῷ |
ἐξουσία
καὶ
τιμὴ
βασιλική,
καὶ |
| [126] |
ὅτι
καὶ
τὸν
τόπον,
ὅπου
|
αὐτῷ |
ἐπάλαισε
καὶ
ὤφθη
καὶ
εὐλόγησε, |
| [92] |
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ἀδικία
ἐν
|
αὐτῷ. |
Ἐπειδὴ
δὲ
ἀληθὴς
ὁ
λόγος, |
| [120] |
Ἕως
ἂν
ἔλθῃ
τὰ
ἀποκείμενα
|
αὐτῷ· |
ἐπειδὴ
οὐχ
οὕτως
ἐξηγήσαντο
οἱ |
| [56] |
Μαμβρῆ
θεὸς
σὺν
τοῖς
ἅμα
|
αὐτῷ |
ἐπὶ
τὴν
Σοδόμων
κρίσιν
πεμφθεῖσι |
| [130] |
κληρονομῆσαι
τὴν
κληρονομίαν
τὴν
παρ'
|
αὐτῷ. |
~Ἐρῶ
δὲ
καὶ
τοὺς
λόγους, |
| [136] |
λυμανῇ
αὐτόν,
ὅτι
εὐλογία
ἐν
|
αὐτῷ |
ἐστιν,
οὕτω
ποιήσω
ἕνεκεν
τοῦ |
| [3] |
φησι
Πλάτων,
καὶ
ἐγὼ
πείθομαι
|
αὐτῷ. |
Ἔστιν
οὖν,
φησί,
τῷ
νῷ |
| [39] |
τὴν
ψυχήν
μου»
Καὶ
ἀποκρίνεται
|
αὐτῷ· |
Ἔτι
εἰσί
μοι
ἑπτακισχίλιοι
ἄνδρες, |
| [31] |
ἐξουσίαι
ὑποταγήσονται
αὐτῷ
καὶ
πειθαρχήσουσιν
|
αὐτῷ. |
Ἕως
ὧδε
τὸ
τέλος
τοῦ |
| [22] |
προσώπου
τοῦ
λέοντος,
καὶ
συναντήσῃ
|
αὐτῷ |
ἡ
ἄρκος,
καὶ
εἰσπηδήσῃ
εἰς |
| [62] |
Καὶ
προσελθὼν
ὁ
Ἰησοῦς
εἶπεν
|
αὐτῷ· |
Ἡμέτερος
εἶ
ἢ
τῶν
ὑπεναντίων; |
| [86] |
ἀληλιφέναι
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ
ὀφθέντος
|
αὐτῷ |
θεοῦ
μαρτυρεῖται.
Καὶ
ὅτι
λίθος |
| [86] |
τόπῳ
Ἰακὼβ
στήλην
τῷ
ὀφθέντι
|
αὐτῷ |
θεῷ
ἀληλιφέναι
ὑπ'
αὐτοῦ
τοῦ |
| [41] |
ὑφ'
ἡμῶν
τῶν
ἐθνῶν
προσφερομένων
|
αὐτῷ |
θυσιῶν,
τοῦτ'
ἔστι
τοῦ
ἄρτου |
| [56] |
ἡ
ψυχή
μου.
Καὶ
εἶπεν
|
αὐτῷ· |
Ἰδοὺ
ἐθαύμασά
σου
τὸ
πρόσωπον |
| [75] |
γὰρ
ὄνομά
μου
ἐστὶν
ἐπ'
|
αὐτῷ. |
Ἰησοῦς
ἦν,
ἐπιγνώσεσθε.
Καὶ
γὰρ |
| [52] |
ἕως
ἂν
ἔλθῃ
τὰ
ἀποκείμενα
|
αὐτῷ· |
καὶ
αὐτὸς
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν. |
| [116] |
ἡμῖν
διὰ
Ἰησοῦ
Χριστοῦ,
ἐπιτιμᾷ
|
αὐτῷ |
καὶ
ἀφίσταται
ἀφ'
ἡμῶν.
Καὶ |
| [88] |
γεννηθῆναι
τὸ
παιδίον
ἐλθόντες
προσεκύνησαν
|
αὐτῷ. |
Καὶ
γὰρ
γεννηθεὶς
δύναμιν
τὴν |
| [76] |
τε
πάντας
τοὺς
εὐαρέστους
γενομένους
|
αὐτῷ |
καὶ
γενησομένους
ἀνθρώπους,
καὶ
τοὺς |
| [115] |
ἐκ
δεξιῶν
αὐτοῦ,
τοῦ
ἀντικεῖσθαι
|
αὐτῷ. |
Καὶ
εἶπε
κύριος
πρὸς
τὸν |
| [79] |
δεξιῶν
Ἰησοῦ
τοῦ
ἱερέως,
ἀντικεῖσθαι
|
αὐτῷ, |
καὶ
εἰπεῖν·
Ἐπιτιμήσαι
σοι
κύριος, |
| [75] |
γῆν
ἣν
ἡτοίμασά
σοι.
Πρόσεχε
|
αὐτῷ |
καὶ
εἰσάκουε
αὐτοῦ,
μὴ
ἀπείθει |
| [53] |
ἐκέλευσε
τοὺς
μαθητὰς
αὐτοῦ
ἀγαγεῖν
|
αὐτῷ, |
καὶ
ἐπικαθίσας
ἐπεισελήλυθεν
εἰς
τὰ |
| [3] |
ὁ
θεός.
Οὕτως
ἐγὼ
ἀπεκρινάμην
|
αὐτῷ· |
καὶ
ἐτέρπετο
ἐκεῖνος
ἀκούων
μου, |
| [45] |
Χριστοῦ
παρουσίᾳ
ἀπὸ
τῶν
πιστευόντων
|
αὐτῷ |
καὶ
εὐαρέστως
ζώντων
παύσηται
τέλεον, |
| [38] |
ἐστι
κύριός
σου,
καὶ
προσκυνήσουσιν
|
αὐτῷ. |
Καὶ
θυγάτηρ
Τύρου
ἐν
δώροις· |
| [116] |
ἐν
τοῖς
ἔθνεσι
θυσίας
εὐαρέστους
|
αὐτῷ |
καὶ
καθαρὰς
προσφέροντες.
Οὐ
δέχεται |
| [22] |
ὀπίσω.
Εἰ
ἐθεώρεις
κλέπτην,
συνέτρεχες
|
αὐτῷ, |
καὶ
μετὰ
μοιχοῦ
τὴν
μερίδα |
| [27] |
κἂν
οὕτως
ποτὲ
μετανοήσαντες
εὐαρεστῆτε
|
αὐτῷ, |
καὶ
μήτε
τὰ
τέκνα
ὑμῶν |
| [31] |
προσώπου
αὐτοῦ·
χίλιαι
χιλιάδες
ἐλειτούργουν
|
αὐτῷ, |
καὶ
μύριαι
μυριάδες
παρειστήκεισαν
αὐτῷ. |
| [63] |
ἐστι
κύριός
σου,
καὶ
προσκυνήσεις
|
αὐτῷ. |
~Καὶ
ὁ
Τρύφων·
Ἔστω
ὑμῶν, |
| [1] |
ἐπιστραφεὶς
συμπεριεπάτει
μοι·
συνεπέστρεφον
δ'
|
αὐτῷ |
καὶ
οἱ
φίλοι
αὐτοῦ.
Κἀγὼ |
| [3] |
εἰς
αὐτόν,
ὑποστὰς
ἐνητένισα
δριμύτερον
|
αὐτῷ. |
Καὶ
ὅς·
Γνωρίζεις
με;
ἔφη. |
| [61] |
Ἡνίκα
ἡτοίμαζε
τὸν
οὐρανόν,
συμπαρήμην
|
αὐτῷ· |
καὶ
ὅτε
ἀφώριζε
τὸν
αὐτοῦ |
| [106] |
τούτου
ἐπιγνόντες,
παρεγένοντο
καὶ
προσεκύνησαν
|
αὐτῷ. |
~Καὶ
ὅτι
τῇ
τρίτῃ
ἡμέρᾳ |
| [17] |
ἔργα
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ
συμβήσεται
|
αὐτῷ. |
Καὶ
πάλιν
ἐν
ἄλλοις·
Οὐαὶ |
| [31] |
αἰώνιον·
καὶ
πᾶσαι
ἐξουσίαι
ὑποταγήσονται
|
αὐτῷ |
καὶ
πειθαρχήσουσιν
αὐτῷ.
Ἕως
ὧδε |
| [103] |
ἀπομνημονεύμασι
τῶν
ἀποστόλων
γέγραπται
προσελθὼν
|
αὐτῷ |
καὶ
πειράζων
μέχρι
τοῦ
εἰπεῖν |
| [130] |
δὲ
οὕτως·
Εὐφράνθητε
οὐρανοὶ
ἅμα
|
αὐτῷ, |
καὶ
προσκυνησάτωσαν
αὐτῷ
πάντες
ἄγγελοι |
| [105] |
διδασκαλία
καὶ
προαγγελία
τῶν
ὄντων
|
αὐτῷ |
καὶ
συμβαίνειν
μελλόντων.
Μονογενὴς
γὰρ |
| [13] |
οὕτως
θαυμασθήσονται
ἔθνη
πολλὰ
ἐπ'
|
αὐτῷ, |
καὶ
συνέξουσι
βασιλεῖς
τὸ
στόμα |
| [33] |
προσιόντας
αὐτῷ
τοῦτ'
ἔστι
πιστεύοντας
|
αὐτῷ |
καὶ
τὰς
εὐλογίας
παρ'
αὐτοῦ |
| [103] |
ἀντελαμβάνετο
τῶν
γινομένων
καὶ
συμβαινόντων
|
αὐτῷ. |
Καὶ
τὸ
Ἐξηράνθη
ὡς
ὄστρακον |
| [70] |
σπηλαίῳ
πέτρας
ἰσχυρᾶς.
Ἄρτος
δοθήσεται
|
αὐτῷ, |
καὶ
τὸ
ὕδωρ
αὐτοῦ
πιστόν. |
| [86] |
Ἰακὼβ
καυχᾶται.
Κλίμακα
ἔφη
ἑωρᾶσθαι
|
αὐτῷ, |
καὶ
τὸν
θεὸν
ἐπ'
αὐτῆς |
| [88] |
προέφην,
ἐν
εἴδει
περιστερᾶς
ἐπέπτη
|
αὐτῷ, |
καὶ
φωνὴ
ἐκ
τῶν
οὐρανῶν |
| [50] |
συνεβίβασεν
αὐτόν;
Ἤ
τίς
ἔδειξεν
|
αὐτῷ |
κρίσιν;
Ἢ
ὁδὸν
συνέσεως
τίς |
| [109] |
βουνούς·
καὶ
ποταμὸν
θήσονται
ἐπ'
|
αὐτῷ |
λαοί,
καὶ
πορεύσονται
ἔθνη
πολλά, |
| [133] |
ἔργα
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ
συμβήσεται
|
αὐτῷ. |
Λαός
μου,
οἱ
πράκτορες
ὑμῶν |
| [103] |
ποταμοῦ
τοῦ
Ἰορδάνου,
τῆς
φωνῆς
|
αὐτῷ |
λεχθείσης·
Υἱός
μου
εἶ
σύ, |
| [78] |
βουληθεὶς
πρότερον
ἐκβαλεῖν
τὴν
μνηστὴν
|
αὐτῷ |
Μαριάμ,
νομίζων
ἐγκυμονεῖν
αὐτὴν
ἀπὸ |
| [22] |
ὅπως
καὶ
κατὰ
τοῦτο
προσέχοντες
|
αὐτῷ |
μὴ
εἰδωλολατρῆτε.
Καὶ
ὅτι
τοῦτό |
| [123] |
λέγει
ταῦτα;
Εἰ
μέν,
ἔφην
|
αὐτῷ, |
μὴ
περὶ
τούτων
καὶ
πολὺν |
| [72] |
δυνάμεων·
ἂν
δὲ
μὴ
πιστεύσητε
|
αὐτῷ |
μηδὲ
εἰσακούσητε
τοῦ
κηρύγματος
αὐτοῦ, |
| [3] |
ἔφην,
ὅτι
ἔτυχες
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
μοι
γενέσθαι·
οὐ
γὰρ
προσεδόκησα |
| [125] |
τὸν
θεόν
σου
προσκυνήσεις
καὶ
|
αὐτῷ |
μόνῳ
λατρεύσεις.
Καὶ
ἡττημένος
καὶ |
| [103] |
τὸν
θεόν
σου
προσκυνήσεις
καὶ
|
αὐτῷ |
μόνῳ
λατρεύσεις.
Ὡς
γὰρ
τὸν |
| [83] |
τοῦ
ναοῦ
καθεσθῆναι,
ὅτε
προσέπεμψεν
|
αὐτῷ |
ὁ
βασιλεὺς
Ἀσσυρίων
ἀπειλῶν,
καὶ |
| [125] |
ἄνθρωπος
γέγονεν,
ὡς
προεῖπον,
προσῆλθεν
|
αὐτῷ |
ὁ
διάβολος,
τοῦτ'
ἔστιν
ἡ |
| [58] |
ἐκείνου
Βαιθήλ·
ἐκεῖ
γὰρ
ἐφάνη
|
αὐτῷ |
ὁ
θεὸς
ἐν
τῷ
ἀποδιδράσκειν |
| [56] |
Κἀκεῖνος·
Οὔ·
ἀλλὰ
ὦπτο
μὲν
|
αὐτῷ |
ὁ
θεὸς
πρὸ
τῆς
τῶν |
| [56] |
Οὕτω
γάρ
φησιν·
Ὤφθη
δὲ
|
αὐτῷ |
ὁ
θεὸς
πρὸς
τῇ
δρυῒ |
| [58] |
καὶ
εὐλόγησεν
αὐτόν.
Καὶ
εἶπεν
|
αὐτῷ |
ὁ
θεός·
Τὸ
ὄνομά
σου |
| [139] |
οἴνου,
καὶ
ἔγνω
ὅσα
ἐποίησεν
|
αὐτῷ |
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
ὁ
νεώτερος. |
| [103] |
εἶναι
τὸν
περὶ
οὗ
εἰρήκεισαν
|
αὐτῷ |
οἱ
ἀπὸ
Ἀρραβίας
ἐλθόντες
μάγοι· |
| [103] |
τοῦ
Ὄρους
τῶν
Ἐλαιῶν
ἐπῆλθον
|
αὐτῷ |
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
λαοῦ
ὑμῶν |
| [53] |
τὸ
σταυρωθῆναι
αὐτὸν
οἱ
σὺν
|
αὐτῷ |
ὄντες
μαθηταὶ
αὐτοῦ
διεσκεδάσθησαν,
μέχρις |
| [49] |
οὐκ
ἐπέγνωσαν
αὐτόν,
ἀλλ'
ἐποίησαν
|
αὐτῷ |
ὅσα
ἠθέλησαν.
Καὶ
γέγραπται
ὅτι |
| [63] |
ἐστι
κύριός
σου,
καὶ
προσκυνήσεις
|
αὐτῷ. |
Ὅτι
γοῦν
καὶ
προσκυνητός
ἐστι |
| [60] |
κατὰ
τοὺς
ὕπνους
ἄγγελον
εἰρηκέναι
|
αὐτῷ, |
ὅτι
Ἐγώ
εἰμι
ὁ
θεὸς |
| [34] |
καὶ
πάντα
τὰ
ἔθνη
δουλεύσουσιν
|
αὐτῷ· |
ὅτι
ἐρρύσατο
πτωχὸν
ἐκ
δυνάστου, |
| [75] |
καὶ
εἰσάκουε
αὐτοῦ,
μὴ
ἀπείθει
|
αὐτῷ. |
Οὐ
γὰρ
μὴ
ὑποστείληταί
σε· |
| [58] |
δὲ
εἶπεν·
Ἰακώβ.
Εἶπε
δὲ
|
αὐτῷ· |
Οὐ
κληθήσεται
τὸ
ὄνομά
σου |
| [22] |
ὁ
θεὸς
ὁ
παντοκράτωρ
ὄνομα
|
αὐτῷ. |
Οὐαὶ
οἱ
κατασπαταλῶντες
Σιὼν
καὶ |
| [13] |
γῇ
διψώσῃ.
Οὐκ
ἔστιν
εἶδος
|
αὐτῷ |
οὐδὲ
δόξα·
καὶ
εἴδομεν
αὐτόν, |
| [107] |
σικυῶνος,
οὗ
οὐκ
ἐκοπίασας
ἐν
|
αὐτῷ, |
οὔτε
ἐξέθρεψας
αὐτόν,
ὃς
ὑπὸ |
| [34] |
γὰρ
πάντες
οἱ
βασιλεῖς
προσεκύνησαν
|
αὐτῷ, |
οὔτε
μέχρι
τῶν
περάτων
τῆς |
| [59] |
ἄγγελον
ἐν
πυρὶ
φλογὸς
λελαληκέναι
|
αὐτῷ |
οὗτος
αὐτός,
θεὸς
ὤν,
σημαίνει |
| [121] |
εὐλογηθήσεσθαι
τὰ
ἔθνη,
ἀλλὰ
ἐν
|
αὐτῷ. |
Οὕτω
δὲ
ἐκεῖ
ἐστι·
Τὸ |
| [3] |
πάντων,
συλλαβόντα
δὲ
καὶ
ἐπ'
|
αὐτῷ |
ὀχούμενον
καθορᾶν
τὴν
τῶν
ἄλλων |
| [121] |
ἥλιον
ἀνατελεῖ·
καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
|
αὐτῷ |
πάντα
τὰ
ἔθνη.
Εἰ
δὲ |
| [50] |
Ἢ
ὁδὸν
συνέσεως
τίς
ἐγνώρισεν
|
αὐτῷ; |
Πάντα
τὰ
ἔθνη
ὡς
σταγὼν |
| [130] |
οὐρανοὶ
ἅμα
αὐτῷ,
καὶ
προσκυνησάτωσαν
|
αὐτῷ |
πάντες
ἄγγελοι
θεοῦ·
καὶ
τὰ |
| [130] |
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ,
καὶ
ἐνισχυσάτωσαν
|
αὐτῷ |
πάντες
ἄγγελοι
θεοῦ,
ὅτι
τὸ |
| [34] |
Σαββᾶ
δῶρα
προσάξουσι,
καὶ
προσκυνήσουσιν
|
αὐτῷ |
πάντες
οἱ
βασιλεῖς
τῆς
γῆς, |
| [56] |
ἰδέᾳ
ἀνδρὸς
ὁμοίως
τοῖς
σὺν
|
αὐτῷ |
παραγενομένοις
δυσὶν
ἀγγέλοις
φαινόμενον
τῷ |
| [70] |
τόπον
ἔνθα
μυεῖν
τοὺς
πειθομένους
|
αὐτῷ |
παραδιδοῦσιν,
ἐνταῦθα
οὐχὶ
τὸ
εἰρημένον |
| [139] |
τοῦ
παντοκράτορος
πατρὸς
δύναμιν
δοθεῖσαν
|
αὐτῷ |
παρεγένετο,
εἰς
φιλίαν
καὶ
εὐλογίαν |
| [64] |
ὄνομα
αὐτοῦ.
Καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
|
αὐτῷ |
πᾶσαι
αἱ
φυλαὶ
τῆς
γῆς· |
| [34] |
ἡλίου
διαμένει.
Καὶ
ἐνευλογηθήσονται
ἐν
|
αὐτῷ |
πᾶσαι
αἱ
φυλαὶ
τῆς
γῆς· |
| [85] |
διὰ
τὸ
θέλημα
τοῦ
δόντος
|
αὐτῷ |
πατρός,
ὃς
καὶ
ἀνέστη
ἐκ |
| [56] |
τῷ
Τρύφωνι
καὶ
τοῖς
σὺν
|
αὐτῷ |
πεποίημαι,
λέγειν
ἀναγκαῖον.
Τότε
οὖν |
| [52] |
ἐσήμανε
καὶ
τὰ
ἔθνη
μέλλειν
|
αὐτῷ |
πιστεύειν,
ὅπερ
ὀψέ
ποτε
πάρεστιν |
| [53] |
ἐθνῶν
ὁμοίως,
τῶν
μελλόντων
πιστεύειν
|
αὐτῷ, |
προδήλωσις
ἦν.
Οὗτοι
γὰρ
ὡς |
| [101] |
αὐτόν·
τὰ
αὐτὰ
ὁμοίως
ἐγγίνεσθαι
|
αὐτῷ |
προεῖπεν.
Οἱ
γὰρ
θεωροῦντες
αὐτὸν |
| [101] |
φαίνεται
καὶ
ὄντα
καὶ
γινόμενα
|
αὐτῷ |
προέλεγεν.
Ὄνειδος
μὲν
γὰρ
ἡμῖν, |
| [33] |
καὶ
τὸν
ἐν
περιτομῇ
δεκάτας
|
αὐτῷ |
προσενέγκαντα
Ἀβραὰμ
εὐλόγησεν,
οὕτως
τὸν |
| [1] |
τινὰ
ἐν
τοιούτῳ
σχήματι,
ἀσμένως
|
αὐτῷ |
προσέρχομαι,
σέ
τε
κατὰ
τὰ |
| [103] |
καὶ
πειράζων
μέχρι
τοῦ
εἰπεῖν
|
αὐτῷ· |
Προσκύνησόν
μοι·
καὶ
ἀποκρίνασθαι
αὐτῷ |
| [77] |
μάγοι
ἀπὸ
Ἀρραβίας
παραγενόμενοι
προσεκύνησαν
|
αὐτῷ, |
πρότερον
ἐλθόντες
πρὸς
Ἡρώδην
τὸν |
| [107] |
τοῦ
ἐκ
τῆς
γῆς
ἀνατεῖλαι
|
αὐτῷ |
σικυῶνα,
ὑφ'
ὃν
καθεζόμενος
ἐσκιάζετο |
| [107] |
μήτε
ποτίσαντος,
ἀλλ'
ἐξαίφνης
ἐπανατείλας
|
αὐτῷ |
σκιὰν
παρέχειν)
κἀκ
τῆς
ἄλλης |
| [85] |
προσδοκώντων
καὶ
δι'
ἔργων
εὐαρεστεῖν
|
αὐτῷ |
σπουδαζόντων.
Εἰσὶ
δὲ
οἱ
διὰ |
| [103] |
τὰ
ὀστᾶ
μου·
τῶν
ὁμοίως
|
αὐτῷ |
συμβάντων
προαγγελία
ἦν.
Ἐκείνης
γὰρ |
| [117] |
ὁ
θεὸς
μαρτυρεῖ
εὐαρέστους
ὑπάρχειν
|
αὐτῷ· |
τὰς
δὲ
ὑφ'
ὑμῶν
καὶ |
| [40] |
ὑμῶν
καὶ
οἱ
ἱερεῖς,
ἐπιβαλόντες
|
αὐτῷ |
τὰς
χεῖρας
καὶ
θανατώσαντες
αὐτόν, |
| [133] |
λάβητε
ἐξουσίαν,
ἀδιαλείπτως
δὲ
καταρᾶσθε
|
αὐτῷ |
τε
ἐκείνῳ
καὶ
τοῖς
ἀπ' |
| [68] |
υἱὸν
ὁ
θεὸς
καὶ
κατορθώσει
|
αὐτῷ |
τὴν
βασιλείαν
καὶ
καθίσει
αὐτὸν |
| [58] |
μή
με
εὐλογήσῃς.
Εἶπε
δὲ
|
αὐτῷ· |
Τί
τὸ
ὄνομά
σου
ἐστίν; |
| [101] |
γῆς
τὸ
αὐτὸ
ἔπραξε·
λέγοντος
|
αὐτῷ |
τινος·
Διδάσκαλε
ἀγαθέ,
ἀπεκρίνατο·
Τί |
| [75] |
γὰρ
ὄνομά
μου
ἐστὶν
ἐπ'
|
αὐτῷ. |
Τίς
οὖν
εἰς
τὴν
γῆν |
| [22] |
καὶ
ἐκεῖ
ὁδός,
ἣν
δείξω
|
αὐτῷ |
τὸ
σωτήριόν
μου.
οὔτε
οὖν |
| [103] |
αὐτῷ·
Προσκύνησόν
μοι·
καὶ
ἀποκρίνασθαι
|
αὐτῷ |
τὸν
Χριστόν·
Ὕπαγε
ὀπίσω
μου, |
| [86] |
λίθου
καταχέας
ἔλαιον
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
τόπῳ
Ἰακὼβ
στήλην
τῷ
ὀφθέντι |
| [40] |
αὐτοῦ
παρουσίας,
ὅτι
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
τόπῳ
τῶν
Ἰεροσολύμων
ἐπιγνωσθήσεσθε
αὐτόν, |
| [129] |
πατὴρ
καὶ
θεός,
αἴτιός
τε
|
αὐτῷ |
τοῦ
εἶναι
καὶ
δυνατῷ
καὶ |
| [78] |
ἐκβαλεῖν
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ,
εἰπόντος
|
αὐτῷ |
τοῦ
φανέντος
ἀγγέλου
ὅτι
ἐκ |
| [22] |
διακρῖναι
τὸν
λαὸν
αὐτοῦ.
Συναγάγετε
|
αὐτῷ |
τοὺς
ὁσίους
αὐτοῦ,
τοὺς
διατιθεμένους |
| [33] |
καὶ
τοὺς
ἐν
περιτομῇ
προσιόντας
|
αὐτῷ |
τοῦτ'
ἔστι
πιστεύοντας
αὐτῷ
καὶ |
| [28] |
πολλοῖς,
δοκεῖ
λέγειν,
ὅτι
ἔδοξεν
|
αὐτῷ· |
τοῦτο
γάρ
ἐστι
πρόφασις
ἀεὶ |
| [58] |
φανεὶς
καὶ
ἐν
ἰδέᾳ
ἀνθρώπου
|
αὐτῷ |
τῷ
Ἰακὼβ
παλαίσας,
ἀναγκαῖον
εἶναι |
| [62] |
ἐδήλωσε
τὸν
θεὸν
λέγειν
τούτῳ
|
αὐτῷ |
τῷ
νοήματι
ἐπὶ
τῆς
ποιήσεως |
| [39] |
τῶν
ἐθνῶν
λήψεσθαι,
πάσης
βασιλείας
|
αὐτῷ |
ὑποτασσομένης,
ἱκανῶς
διὰ
τῶν
προανιστορημένων |
| [34] |
ἐν
τῷ
ψαλμῷ
εἰρημένων
συνέβη
|
αὐτῷ, |
φαίνεται.
Οὔτε
γὰρ
πάντες
οἱ |
| [102] |
ἧς
ἀεὶ
ἤλεγχε
τοὺς
συζητοῦντας
|
αὐτῷ |
Φαρισαίους
καὶ
γραμματεῖς
καὶ
ἁπλῶς |
| [58] |
λόγους,
οἳ
ἀγγέλλουσι
πῶς
ὤφθη
|
αὐτῷ, |
φεύγοντι
τὸν
ἀδελφὸν
Ἠσαῦ,
οὗτος |
| [47] |
ἐκ
παντὸς
πείθειν
ἀγωνίζηται
ταὐτὰ
|
αὐτῷ |
φυλάσσειν,
λέγων
οὐ
σωθήσεσθαι
αὐτοὺς |
| [13] |
πόνου
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
δεῖξαι
|
αὐτῷ |
φῶς,
καὶ
πλάσαι
τῇ
συνέσει, |
| [81] |
τοῦ
Χριστοῦ,
ἐν
ἀποκαλύψει
γενομένῃ
|
αὐτῷ |
χίλια
ἔτη
ποιήσειν
ἐν
Ἰερουσαλὴμ |
| [73] |
καὶ
σεσῶσθαι
ἀναστάντα
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
ψαλμῷ
τὸ
πνεῦμα
τὸ
ἅγιον |
| [138] |
ἀλλὰ
τῷ
λαῷ
τῷ
πειθομένῳ
|
αὐτῷ, |
ᾧ
καὶ
ἀνάπαυσιν
προητοίμασεν
ἐν |
| [103] |
λαβόντος
τὴν
ἐξουσίαν
τὴν
ἀπονεμηθεῖσαν
|
αὐτῷ, |
ᾧ
καὶ
Πιλάτος
χαριζόμενος
δεδεμένον |
| [2] |
ἀναγκαῖα
εἰπὼν
ἀπέπεμπέ
με,
ἐπεὶ
|
αὐτῷ |
ὡμολόγησα
μὴ
εἰδέναι.
Ἐδυσφόρουν
οὖν, |
| [103] |
οὐδὲ
μέχρις
ἑνὸς
ἀνθρώπου
βοηθεῖν
|
αὐτῷ |
ὡς
ἀναμαρτήτῳ
βοηθὸς
ὑπῆρχε.
Καὶ |
| [106] |
τὸν
πατέρα
αὐτοῦ
πάντα
παρέχειν
|
αὐτῷ, |
ὡς
ἠξίου,
καὶ
ἀνεγερεῖν
αὐτὸν |
| [103] |
οἱ
διδάσκαλοι
ὑμῶν
τοῖς
τέκνοις
|
αὐτῶν |
αἴτιοι
ἦσαν
τοῦ
ἐξελθόντας
εἰς |
| [107] |
ἐπιτυχεῖν
μὴ
καταστραφῆναι
τὴν
πόλιν
|
αὐτῶν. |
ἀλλὰ
καὶ
τοῦ
Ἰωνᾶ
ἀνιωμένου |
| [80] |
ἅμα
τῷ
ἀποθνήσκειν
τὰς
ψυχὰς
|
αὐτῶν |
ἀναλαμβάνεσθαι
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
μὴ |
| [123] |
ἡγεῖσθαι
ὑμᾶς
τῶν
μὲν
προσηλύτων
|
αὐτῶν |
ἀνεῷχθαι
τὰ
ὄμματα,
ὑμῶν
δὲ |
| [78] |
ἄλλης
ὁδοῦ
εἰς
τὴν
χώραν
|
αὐτῶν |
ἀπαλλαγέντων,
καὶ
τοῦ
Ἰωσὴφ
ἅμα |
| [141] |
τις
καὶ
μυστήρια
πάντα
δι'
|
αὐτῶν |
ἀπετελεῖτο·
ἐπεὶ
εἰ
συνεχωρεῖτο,
ἣν |
| [92] |
μὴ
λόγον
ἔχει
καὶ
περὶ
|
αὐτῶν |
ἀποδιδόναι.
Ἀλλὰ
μήτι
γε
καὶ |
| [10] |
ἄλλων
οἰόμενοι
διαφέρειν,
κατ'
οὐδὲν
|
αὐτῶν |
ἀπολείπεσθε,
οὐδὲ
διαλλάσσετε
ἀπὸ
τῶν |
| [111] |
ὅτι
ἀμφότερα
τὰ
μυστήρια
εἷς
|
αὐτῶν |
βαστάσαι
οὐκ
ἦν
δυνατός,
λέγω |
| [133] |
κατηράσατο
οὕτως·
Οὐαὶ
τῇ
ψυχῇ
|
αὐτῶν· |
βεβούλευνται
βουλὴν
πονηρὰν
καθ'
ἑαυτῶν, |
| [56] |
ἐπὶ
τὰς
γραφὰς
ἀνῆγες·
ἐξ
|
αὐτῶν |
γὰρ
τὰς
ἀποδείξεις
ποιεῖσθαι
σπουδάζεις, |
| [70] |
ἀναγκαίως
ἀνιστορήσω
ὑμῖν,
ὅπως
ἐξ
|
αὐτῶν |
γνῶτε
ταῦθ'
οὕτως
ἔχειν.
εἰσὶ |
| [106] |
αὐτοῦ
ὅτε
ἐσταυρώθη,
καὶ
μετ'
|
αὐτῶν |
διάγων
ὕμνησε
τὸν
θεόν,
ὡς |
| [45] |
τῇ
ἀναστάσει
ὁμοίως
τοῖς
προγενομένοις
|
αὐτῶν |
δικαίοις,
Νῶε
καὶ
Ἑνὼχ
καὶ |
| [17] |
ἔθνεσι.
Καί·
Οὐαὶ
τῇ
ψυχῇ
|
αὐτῶν, |
διότι
βεβούλευνται
βουλὴν
πονηρὰν
καθ' |
| [82] |
πνεύματος
διαβόλου
ἐμβαλλόμενα
ταῖς
διανοίαις
|
αὐτῶν |
ἐδίδαξαν
καὶ
διδάσκουσι
μέχρι
νῦν· |
| [27] |
ἔστιν
ἕως
ἑνός.
Ταῖς
γλώσσαις
|
αὐτῶν |
ἐδολιοῦσαν,
τάφος
ἀνεῳγμένος
ὁ
λάρυγξ |
| [56] |
παυσάμενος
λοιπὸν
τοῦ
λέγειν,
ἐπυθόμην
|
αὐτῶν |
εἰ
ἐνενοήκεισαν
τὰ
εἰρημένα.
Οἱ |
| [137] |
καὶ
ἱκανῶς
ἀποδέδεικται.
Καὶ
σιγώντων
|
αὐτῶν |
εἶπον·
Ἐγώ,
ὦ
φίλοι,
καὶ |
| [27] |
μᾶλλον
δὲ
ἐπίτασιν,
διὰ
τῶν
|
αὐτῶν |
εἰς
ἀνάμνησιν
αὐτοῦ
καὶ
γνῶσιν |
| [109] |
μακράν·
καὶ
συγκόψουσι
τὰς
μαχαίρας
|
αὐτῶν |
εἰς
ἄροτρα
καὶ
τὰς
ζιβύνας |
| [26] |
γῆν,
καὶ
κατήγαγον
τὸ
αἷμα
|
αὐτῶν |
εἰς
γῆν.
Ἡμέρα
γὰρ
ἀνταποδόσεως |
| [26] |
μου,
καὶ
κατήγαγον
τὸ
αἷμα
|
αὐτῶν |
εἰς
γῆν.
~Καὶ
ὁ
Τρύφων· |
| [109] |
εἰς
ἄροτρα
καὶ
τὰς
ζιβύνας
|
αὐτῶν |
εἰς
δρέπανα,
καὶ
οὐ
μὴ |
| [64] |
ὧν
οὐχὶ
ἀκούονται
αἱ
φωναὶ
|
αὐτῶν. |
Εἰς
πᾶσαν
τὴν
γῆν
ἐξῆλθεν |
| [56] |
τῶν
δύο
ἀγγέλων;
Προσελθόντων
γὰρ
|
αὐτῶν |
εἰς
Σόδομα,
αὐτὸς
ὑπολειφθεὶς
προσωμίλει |
| [30] |
ὁμολογοῦμεν
αὐτά,
οἱ
σοφισθέντες
ἀπ'
|
αὐτῶν, |
ἐκ
τοῦ
καὶ
μέχρι
θανάτου |
| [19] |
Λὼτ
ἀπερίτμητος
ἐκ
Σοδόμων
ἐσώθη,
|
αὐτῶν |
ἐκείνων
τῶν
ἀγγέλων
αὐτὸν
καὶ |
| [15] |
τῷ
οἴκῳ
Ἰακὼβ
τὰς
ἀνομίας
|
αὐτῶν. |
Ἐμὲ
ἡμέραν
ἐξ
ἡμέρας
ζητοῦσι |
| [11] |
οὐχ
ἣν
διεθέμην
τοῖς
πατράσιν
|
αὐτῶν, |
ἐν
ἡμέρᾳ
ᾗ
ἐπελαβόμην
τῆς |
| [133] |
ὄρη,
καὶ
ἐγενήθη
τὰ
θνησιμαῖα
|
αὐτῶν |
ἐν
μέσῳ
ὡς
κοπρία
ὁδοῦ· |
| [64] |
τὸν
κύριον,
καὶ
αὐτὸς
εἰσήκουεν
|
αὐτῶν. |
Ἐν
στύλῳ
νεφέλης
ἐλάλει
πρὸς |
| [37] |
τὸν
κύριον,
καὶ
αὐτὸς
εἰσήκουεν
|
αὐτῶν. |
Ἐν
στύλῳ
νεφέλης
ἐλάλει
πρὸς |
| [21] |
μιανῶ
αὐτοὺς
ἐν
τοῖς
δώμασιν
|
αὐτῶν, |
ἐν
τῷ
διαπορεύεσθαί
με
πᾶν |
| [64] |
πέρατα
τῆς
οἰκουμένης
τὰ
ῥήματα
|
αὐτῶν. |
Ἐν
τῷ
ἡλίῳ
ἔθετο
τὸ |
| [109] |
ἰσχυρόν·
καὶ
βασιλεύσει
κύριος
ἐπ'
|
αὐτῶν |
ἐν
τῷ
ὄρει
Σιὼν
ἀπὸ |
| [22] |
ᾗ
ἡμέρᾳ
ἐπελαβόμην
τῆς
χειρὸς
|
αὐτῶν |
ἐξαγαγεῖν
αὐτοὺς
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου. |
| [11] |
ἡμέρᾳ
ᾗ
ἐπελαβόμην
τῆς
χειρὸς
|
αὐτῶν |
ἐξαγαγεῖν
αὐτοὺς
ἐκ
τῆς
Αἰγύπτου. |
| [119] |
με
ἐπ'
ἀλλοτρίοις,
ἐν
βδελύγμασιν
|
αὐτῶν |
ἐξεπίκρανάν
με,
ἔθυσαν
δαιμονίοις
οἷς |
| [28] |
ἐπισκέψομαι
ἐπὶ
πάντας
περιτετμημένους
ἀκροβυστίας
|
αὐτῶν, |
ἐπ'
Αἴγυπτον
καὶ
ἐπὶ
Ἰούδαν |
| [121] |
εἶναι
λέγουσι.
~Καὶ
ἡσυχίαν
ἀγόντων
|
αὐτῶν |
ἐπέφερον·
Διὰ
Δαυεὶδ
περὶ
τούτου |
| [125] |
τοῦ
Ἰσραὴλ
ὀνόματος.
Καὶ
ἡσυχαζόντων
|
αὐτῶν |
ἐπήνεγκα·
Ἐγὼ
ὃ
ἐπίσταμαι
ἐρῶ· |
| [81] |
τῶν
προτέρων
οὐδὲ
μὴ
ἐπέλθῃ
|
αὐτῶν |
ἐπὶ
τὴν
καρδίαν,
ἀλλ'
εὐφροσύνην |
| [23] |
οὐδὲ
δίκαιον
οὐδὲ
ἄδικον
οὐδέτερον
|
αὐτῶν |
ἐπιστάμεθα,
ἀλλὰ
δι'
εὐσέβειαν
καὶ |
| [133] |
συνετοὶ
ἐν
ἑαυτοῖς
καὶ
ἐνώπιον
|
αὐτῶν |
ἐπιστήμονες.
Οὐαὶ
οἱ
ἰσχύοντες
ὑμῶν, |
| [81] |
ἐγὼ
ἐπακούσομαι
αὐτῶν·
ἔτι
λαλούντων
|
αὐτῶν |
ἐρῶ·
Τί
ἐστι;
Τότε
λύκοι |
| [140] |
αὐτοῦ
γυναικῶν
ἐγεγαμήκει,
καὶ
ἐξ
|
αὐτῶν |
ἐτέκνωσεν
υἱούς,
εἰς
τὸ
προμηνυθῆναι |
| [7] |
ἁγίῳ
πληρωθέντες
πνεύματι.
συγγράμματα
δὲ
|
αὐτῶν |
ἔτι
καὶ
νῦν
διαμένει,
καὶ |
| [81] |
ἢ
κεκράξαι
αὐτοὺς
ἐγὼ
ἐπακούσομαι
|
αὐτῶν· |
ἔτι
λαλούντων
αὐτῶν
ἐρῶ·
Τί |
| [142] |
πάσης
κακίας·
ἐγώ
τε
ὑπὲρ
|
αὐτῶν |
εὐχόμενος
ἔφην·
Οὐδὲν
ἄλλο
μεῖζον |
| [121] |
τοῦ
εἶναί
σε
εἰς
σωτηρίαν
|
αὐτῶν |
ἕως
ἐσχάτου
τῆς
γῆς.
~Ταῦτα |
| [16] |
ἐντραπήσεται
ἡ
καρδία
ἡ
ἀπερίτμητος
|
αὐτῶν. |
Ἡ
γὰρ
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
κατὰ |
| [109] |
λαοὶ
πορεύσονται
ἐν
ὀνόματι
θεῶν
|
αὐτῶν, |
ἡμεῖς
δὲ
πορευσόμεθα
ἐν
ὀνόματι |
| [21] |
ὀπίσω
τῶν
ἐνθυμημάτων
τῶν
πατέρων
|
αὐτῶν |
ἦσαν
οἱ
ὀφθαλμοὶ
αὐτῶν.
Καὶ |
| [119] |
οὓς
οὐκ
ᾔδεισαν
οἱ
πατέρες
|
αὐτῶν. |
Θεὸν
τὸν
γεννήσαντά
σε
ἐγκατέλιπες, |
| [117] |
αὐτὸν
εἰρηκέναι,
καὶ
τὰς
εὐχὰς
|
αὐτῶν |
θυσίας
καλεῖν.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
| [27] |
ἐδολιοῦσαν,
τάφος
ἀνεῳγμένος
ὁ
λάρυγξ
|
αὐτῶν, |
ἰὸς
ἀσπίδων
ὑπὸ
τὰ
χείλη |
| [119] |
παρώργισάν
με
ἐν
τοῖς
εἰδώλοις
|
αὐτῶν· |
κἀγὼ
παραζηλώσω
αὐτοὺς
ἐπ'
οὐκ |
| [65] |
Εὐφράνθητι
ἔρημος
καὶ
αἱ
κῶμαι
|
αὐτῶν |
καὶ
αἱ
ἐπαύλεις,
καὶ
οἱ |
| [107] |
οὐκ
ἔγνωσαν
ἀνὰ
μέσον
δεξιᾶς
|
αὐτῶν |
καὶ
ἀνὰ
μέσον
ἀριστερᾶς
αὐτῶν, |
| [107] |
ἀπὸ
τῶν
καρδιῶν
ἀληθινῆς
μετανοίας
|
αὐτῶν |
καὶ
ἀποταγῆς
τῆς
πρὸς
ἀδικίαν |
| [119] |
Ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου
ἀπ'
|
αὐτῶν, |
καὶ
δείξω
τί
ἔσται
αὐτοῖς |
| [21] |
πατέρων
αὐτῶν
ἦσαν
οἱ
ὀφθαλμοὶ
|
αὐτῶν. |
Καὶ
ἐγὼ
ἔδωκα
αὐτοῖς
προστάγματα |
| [21] |
ἐθνῶν;
Ἐξήγαγον
αὐτοὺς
κατ'
ὀφθαλμοὺς
|
αὐτῶν. |
Καὶ
ἐγὼ
ἐξῆρα
τὴν
χεῖρά |
| [64] |
τὴν
γῆν
ἐξῆλθεν
ὁ
φθόγγος
|
αὐτῶν |
καὶ
εἰς
τὰ
πέρατα
τῆς |
| [42] |
τὴν
γῆν
ἐξῆλθεν
ὁ
φθόγγος
|
αὐτῶν |
καὶ
εἰς
τὰ
πέρατα
τῆς |
| [34] |
ἐξ
ἀδικίας
λυτρώσεται
τὰς
ψυχὰς
|
αὐτῶν, |
καὶ
ἔντιμον
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ |
| [74] |
ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου
ἀπ'
|
αὐτῶν· |
καὶ
ἔσται
κατάβρωμα,
καὶ
εὑρήσουσιν |
| [81] |
ἔσονται,
καὶ
ἔγγονα
αὐτῶν
μετ'
|
αὐτῶν. |
Καὶ
ἔσται
πρὶν
ἢ
κεκράξαι |
| [123] |
κωφὸς
ἀλλ'
ἢ
οἱ
κυριεύοντες
|
αὐτῶν; |
Καὶ
ἐτυφλώθησαν
οἱ
δοῦλοι
τοῦ |
| [67] |
ὑμῶν,
ἢ
διὰ
τὸ
σκληροκάρδιον
|
αὐτῶν |
καὶ
εὐχερὲς
πρὸς
εἰδωλολατρείαν;
Καὶ |
| [34] |
ἔντιμον
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
ἐνώπιον
|
αὐτῶν. |
Καὶ
ζήσεται
καὶ
δοθήσεται
αὐτῷ |
| [117] |
ὁ
λόγος,
ὅτι
τὰς
εὐχὰς
|
αὐτῶν |
καὶ
θυσίας
καθαρὰς
καὶ
εὐαρέστους |
| [107] |
αὐτῶν
καὶ
ἀνὰ
μέσον
ἀριστερᾶς
|
αὐτῶν, |
καὶ
κτήνη
πολλά;
~Καὶ
ταῦτα |
| [42] |
πέρατα
τῆς
οἰκουμένης
τὰ
ῥήματα
|
αὐτῶν. |
Καὶ
ὁ
Ἠσαίας
ὡς
ἀπὸ |
| [27] |
καὶ
ταλαιπωρία
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
|
αὐτῶν, |
καὶ
ὁδὸν
εἰρήνης
οὐκ
ἔγνωσαν. |
| [2] |
καταπλαγέντας
δὲ
μόνον
τὴν
καρτερίαν
|
αὐτῶν |
καὶ
τὴν
ἐγκράτειαν
καὶ
τὸ |
| [126] |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ,
θεὸς
|
αὐτῶν, |
καὶ
τὸ
ὄνομά
μου
οὐκ |
| [15] |
τῷ
γένει
μου
τὰ
ἁμαρτήματα
|
αὐτῶν |
καὶ
τῷ
οἴκῳ
Ἰακὼβ
τὰς |
| [138] |
αὐτοῦ
καὶ
τῶν
τριῶν
τέκνων
|
αὐτὼν |
καὶ
τῶν
γυναικῶν
τῶν
υἱῶν |
| [31] |
λοιπὰ
θηρία
μετεστάθη
τῆς
ἀρχῆς
|
αὐτῶν, |
καὶ
χρόνος
ζωῆς
τοῖς
θηρίοις |
| [7] |
ἐξαναγκάζει
συντίθεσθαι
τοῖς
λελαλημένοις
δι'
|
αὐτῶν. |
καίτοι
γε
καὶ
διὰ
τὰς |
| [103] |
ἀποκαλυφθῇ
ἐπανελθεῖν
εἰς
τὴν
χώραν
|
αὐτῶν· |
κἀκεῖ
ἦσαν
ἀπελθόντες
ἄχρις
ἂν |
| [85] |
δοξασθῆναι.
Ὤφθη
ἐν
τῇ
εὐφροσύνῃ
|
αὐτῶν, |
κἀκεῖνοι
αἰσχυνθήσονται.
Φωνὴ
κραυγῆς
ἐκ |
| [30] |
τοῦ
θεοῦ
αὐτοῦ.
~Ἀλλὰ
τῇ
|
αὐτῶν |
κακίᾳ
ἐγκαλεῖτε,
ὅτι
καὶ
συκοφαντεῖσθαι |
| [32] |
καὶ
τὴν
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
|
αὐτῶν |
κρύψω,
παύσησθε
καὶ
ἑαυτοὺς
καὶ |
| [86] |
μητραδέλφου,
ἵνα
τὰ
γεννώμενα
ἐξ
|
αὐτῶν |
κτήσηται,
ἐπέτυχεν·
ἐν
ῥάβδῳ
αὐτοῦ |
| [24] |
καλῇ,
ἀλλὰ
ὀπίσω
τῶν
ἁμαρτιῶν
|
αὐτῶν. |
Λαὸς
ὁ
παροξύνων
με
ἐναντίον |
| [136] |
φιλάνθρωποι.
Τοιγαροῦν
Οὐαὶ
τῇ
ψυχῇ
|
αὐτῶν |
λέγει
κύριος,
διότι
βεβούλευνται
βουλὴν |
| [25] |
ἅγιον
πνεῦμα,
ὡς
ἀπὸ
προσώπου
|
αὐτῶν |
λέγων
τάδε·
Ἐπίστρεψον
ἐκ
τοῦ |
| [9] |
μετὰ
τοῦ
Τρύφωνος,
ἐμβαλόντος
τινὸς
|
αὐτῶν |
λόγον
περὶ
τοῦ
κατὰ
τὴν |
| [120] |
πειθομένους
τῷ
ἐν
τῷ
γένει
|
αὐτῶν |
μάγῳ
Σίμωνι,
ὃν
θεὸν
ὑπεράνω |
| [109] |
ἀπὸ
Ἰερουσαλὴμ
κηρυχθέντα
καὶ
δι'
|
αὐτῶν |
μαθόντα
λόγον,
καὶ
λόγους
βραχεῖς |
| [56] |
Γομόρρας
πεπλήθυνται,
καὶ
αἱ
ἁμαρτίαι
|
αὐτῶν |
μεγάλαι
σφόδρα.
Καταβὰς
οὖν
ὄψομαι |
| [81] |
ὑπὸ
κυρίου
ἔσονται,
καὶ
ἔγγονα
|
αὐτῶν |
μετ'
αὐτῶν.
Καὶ
ἔσται
πρὶν |
| [117] |
ἐπ'
ἀναμνήσει
δὲ
τῆς
τροφῆς
|
αὐτῶν |
ξηρᾶς
τε
καὶ
ὑγρᾶς,
ἐν |
| [37] |
ὁ
θεὸς
ἡμῶν,
σὺ
ἐπήκουες
|
αὐτῶν· |
ὁ
θεός,
σὺ
εὐίλατος
ἐγένου |
| [22] |
καὶ
κατασπαταλῶντες
ἐπὶ
ταῖς
στρωμναῖς
|
αὐτῶν, |
οἱ
ἐσθίοντες
ἄρνας
ἐκ
ποιμνίων |
| [35] |
ἀθέοις
τελεταῖς
κοινωνοῦσι.
Καί
εἰσιν
|
αὐτῶν |
οἱ
μέν
τινες
καλούμενοι
Μαρκιανοί, |
| [4] |
σώματα,
καὶ
αὕτη
ἐστὶ
κόλασις
|
αὐτῶν. |
Οἴδασιν
οὖν
ὅτι
διὰ
ταύτην |
| [78] |
τῆς
κώμης
κατέλυσε·
καὶ
τότε,
|
αὐτῶν |
ὄντων
ἐκεῖ,
ἐτετόκει
ἡ
Μαρία |
| [28] |
πᾶς
οἶκος
Ἰσραὴλ
ἀπερίτμητος
καρδίας
|
αὐτῶν. |
Ὁρᾶτε
ὡς
οὐ
ταύτην
τὴν |
| [118] |
Καὶ
συνέξουσι
βασιλεῖς
τὸ
στόμα
|
αὐτῶν· |
ὅτι
οἷς
οὐκ
ἀνηγγέλη
περὶ |
| [13] |
καὶ
συνέξουσι
βασιλεῖς
τὸ
στόμα
|
αὐτῶν· |
ὅτι
οἷς
οὐκ
ἀνηγγέλη
περὶ |
| [81] |
καὶ
αὐτοὶ
φάγονται
τὰ
γενήματα
|
αὐτῶν. |
Οὐ
μὴ
οἰκοδομήσωσι
καὶ
ἄλλοι |
| [140] |
κῶλα
τῶν
παραβεβηκότων·
ὁ
σκώληξ
|
αὐτῶν |
οὐ
παύσεται,
καὶ
τὸ
πῦρ |
| [140] |
οὐ
παύσεται,
καὶ
τὸ
πῦρ
|
αὐτῶν |
οὐ
σβεσθήσεται,
καὶ
ἔσονται
εἰς |
| [44] |
οὐ
τελευτήσει,
καὶ
τὸ
πῦρ
|
αὐτῶν |
οὐ
σβεςθήσεται,
καὶ
ἔσονται
εἰς |
| [44] |
παραβεβηκότων
ἀνθρώπων·
ὁ
γὰρ
σκώληξ
|
αὐτῶν |
οὐ
τελευτήσει,
καὶ
τὸ
πῦρ |
| [81] |
ἔσονται,
τὰ
ἔργα
τῶν
πόνων
|
αὐτῶν |
παλαιώσουσι>
νενοήκαμεν
ὅτι
χίλια
ἔτη |
| [126] |
ἀπὸ
Ἀβραάμ.
Καὶ
οὕτω
περὶ
|
αὐτῶν |
πάλιν
λέγει·
Ἐξαναστάντες
δὲ
ἐκεῖθεν |
| [102] |
καὶ
νῦν
οὐκ
ἐκλείψει
ἐξ
|
αὐτῶν |
πάντα
ὅσα
ἂν
ἐπιθῶνται
ποιεῖν. |
| [134] |
αὐτοῖς
δούλων
Χριστὸς
ἐλήλυθε,
τῶν
|
αὐτῶν |
πάντας
καταξιῶν
τοὺς
φυλάσσοντας
τὰς |
| [13] |
ἀνήνεγκε
καὶ
διὰ
τὰς
ἀνομίας
|
αὐτῶν |
παρεδόθη.
Εὐφράνθητι
στεῖρα
ἡ
οὐ |
| [124] |
εἰσὶ
καὶ
ἐν
τῇ
συναγωγῇ
|
αὐτῶν |
παρέσται
αὐτὸς
οὗτος
ὁ
Χριστός, |
| [100] |
ἐπειδή,
διὰ
τῆς
ἀπὸ
γένους
|
αὐτῶν |
παρθένου
σαρκοποιηθείς,
καὶ
ἄνθρωπος
ἀειδής, |
| [56] |
ὀνομάζει,
ἄγγελοι
ἦσαν,
δύο
μὲν
|
αὐτῶν |
πεμφθέντες
ἐπὶ
τὴν
Σοδόμων
ἀπώλειαν, |
| [42] |
Χριστῷ
ὅτι
οὐχὶ
τῇ
ἀκοῇ
|
αὐτῶν |
πιστεύουσιν
ἀλλὰ
τῇ
αὐτοῦ
τοῦ |
| [16] |
πλάγιοι,
καὶ
ἐγὼ
ἐπορεύθην
μετ'
|
αὐτῶν |
πλαγίως,
καὶ
ἀπολῶ
αὐτοὺς
ἐν |
| [81] |
ἔσονται,
τὰ
ἔργα
τῶν
πόνων
|
αὐτῶν |
πλεονάσουσιν.
Οἱ
ἐκλεκτοί
μου
οὐ |
| [88] |
παρὰ
τὴν
ἰδίαν
αἰτίαν
ἑκάστου
|
αὐτῶν |
πονηρευσαμένου.
Βουλόμενος
γὰρ
τούτους
ἐν |
| [78] |
τιμῶσί
με,
ἡ
δὲ
καρδία
|
αὐτῶν |
πόρρω
ἀπέχει
ἀπ'
ἐμοῦ·
μάτην |
| [65] |
ὦ
Τρύφων,
μήτε
τοὺς
πρὸ
|
αὐτῶν |
προειπὼν
μήτε
τοὺς
ἐπακολουθοῦντας
συνάψας, |
| [56] |
Γομόρρας·
Ἀβραὰμ
δὲ
συνεπορεύετο
μετ'
|
αὐτῶν, |
συμπέμπων
αὐτούς.
Ὁ
δὲ
κύριος |
| [27] |
ἰὸς
ἀσπίδων
ὑπὸ
τὰ
χείλη
|
αὐτῶν, |
σύντριμμα
καὶ
ταλαιπωρία
ἐν
ταῖς |
| [67] |
λόγων
τε
ἢ
πραγμάτων,
ἐξ
|
αὐτῶν |
τὰς
ἀποδείξεις
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ |
| [139] |
Σήμ,
καὶ
πάλιν
διαδέξασθαι
παρ'
|
αὐτῶν |
τὰς
αὐτὰς
κτήσεις
τῶν
ἀπὸ |
| [111] |
καὶ
λεγόμενον.
Ὁ
μὲν
γὰρ
|
αὐτῶν |
τὰς
χεῖρας
ἐκτείνας
ἐπὶ
τοῦ |
| [100] |
πατέρας
τῶν
γεννωμένων
ταῖς
θυγατράσιν
|
αὐτῶν |
τέκνων
τοὺς
τῶν
θηλειῶν
γεννήτορας |
| [74] |
ἀποστρέψω
τὸ
πρόσωπόν
μου
ἀπ'
|
αὐτῶν |
τῇ
ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ,
διὰ
πάσας |
| [68] |
ἐν
ταῖς
γραφαῖς
φαίνονται
ἐλέγχοντα
|
αὐτῶν |
τὴν
ἀνόητον
καὶ
φίλαυτον
γνώμην, |
| [78] |
ἀφελῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν
|
αὐτῶν, |
τὴν
δὲ
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν |
| [56] |
ὄψομαι
εἰ
κατὰ
τὴν
κραυγὴν
|
αὐτῶν |
τὴν
ἐρχομένην
πρός
με
συντελοῦνται, |
| [123] |
μὴ
προστεθῆτε
ἔτι
ἀτεκνωθῆναι
ἀπ'
|
αὐτῶν. |
Τί
οὖν;
φησὶν
ὁ
Τρύφων. |
| [78] |
ὁ
λαὸς
οὗτος·
τοῖς
χείλεσιν
|
αὐτῶν |
τιμῶσί
με,
ἡ
δὲ
καρδία |
| [16] |
ἐν
τῇ
γῇ
τῶν
ἐχθρῶν
|
αὐτῶν. |
Τότε
ἐντραπήσεται
ἡ
καρδία
ἡ |
| [3] |
Ἐπιστήμη
τίς
ἐστιν
ἡ
παρέχουσα
|
αὐτῶν |
τῶν
ἀνθρωπίνων
καὶ
τῶν
θείων |
| [1] |
ὡς
τοῦ
μὲν
σύμπαντος
καὶ
|
αὐτῶν |
τῶν
γενῶν
καὶ
εἰδῶν
ἐπιμελεῖται |
| [56] |
ἐμοῦ
ἀποδεῖξαι
ὑμῖν
ὑπισχνουμένου
ἀπ'
|
αὐτῶν |
τῶν
γραφῶν
ὅτι
οὐχ
εἷς |
| [33] |
ἐπεῖπον·
ὅτι
δὲ
πεπλάνησθε,
ἐξ
|
αὐτῶν |
τῶν
λόγων
αὐτίκα
ὑμῖν
ἀποδείξω. |
| [130] |
καὶ
ἄλλους
τινὰς
λόγους
ἀπ'
|
αὐτῶν |
τῶν
Μωυσέως
λόγων,
ἐξ
ὧν |
| [22] |
εἰ
πλείονά
ἐστι
τὰ
ὅρια
|
αὐτῶν |
τῶν
ὁρίων
ὑμῶν.
Οἱ
ἐρχόμενοι |
| [105] |
ἐν
τῇ
ἐγγαστριμύθῳ
ἐκείνῃ
ἐξ
|
αὐτῶν |
τῶν
πραγμάτων
ὁμολογεῖται.
Ὅθεν
καὶ |
| [126] |
Μετ'
ὀλίγον
δὲ
εἷς
ἐξ
|
αὐτῶν |
ὑπισχνεῖται
τῷ
Ἀβραὰμ
υἱόν·
Τί |
| [78] |
παρ'
αὐτοῖς
σπηλαίῳ
μυεῖσθαι
ὑπ'
|
αὐτῶν, |
ὑπὸ
τοῦ
διαβόλου
ἐνεργηθῆναι
εἰπεῖν. |
| [133] |
ἀπεστράφησαν,
ἀλλ'
ἔτι
ἡ
χεὶρ
|
αὐτῶν |
ὑψηλή.
Ἔτι
γὰρ
ἀληθῶς
ἡ |
| [37] |
ἐκδικῶν
ἐπὶ
πάντα
τὰ
ἐπιτηδεύματα
|
αὐτῶν. |
Ὑψοῦτε
κύριον
τὸν
θεὸν
ἡμῶν |
| [133] |
Τοίνυν
τὰ
γεννήματα
τῶν
ἔργων
|
αὐτῶν |
φάγονται.
Οὐαὶ
τῷ
ἀνόμῳ·
πονηρὰ |
| [17] |
Τοίνυν
τὰ
γεννήματα
τῶν
ἔργων
|
αὐτῶν |
φάγονται.
Οὐαὶ
τῷ
ἀνόμῳ·
πονηρὰ |
| [87] |
ἀλλὰ
βούλεσθαι
μανθάνειν
περὶ
τούτων
|
αὐτῶν |
ὧν
ἂν
ἐρωτῶ.
Εἰπὲ
οὖν |
| [133] |
Οὐαὶ
οἱ
ἐπισπώμενοι
τὰς
ἁμαρτίας
|
αὐτῶν |
ὡς
ἐν
σχοινίῳ
μακρῷ
καὶ |
| [140] |
ὤρυξαν
ὑμῖν
οἱ
διδάσκαλοι
ὑμῶν
|
αὐτῶν, |
ὡς
καὶ
ἡ
γραφὴ
διαρρήδην |
| [133] |
χνοῦς
ἔσται
καὶ
τὸ
ἄνθος
|
αὐτῶν |
ὡς
κονιορτὸς
ἀναβήσεται·
οὐ
γὰρ |
| [98] |
ἤνοιξαν
ἐπ'
ἐμὲ
τὸ
στόμα
|
αὐτῶν |
ὡς
λέων
ἁρπάζων
καὶ
ὠρυόμενος· |
| [103] |
ἤνοιξαν
ἐπ'
ἐμὲ
τὸ
στόμα
|
αὐτῶν |
ὡς
λέων
ἁρπάζων
καὶ
ὠρυόμενος· |
| [102] |
ἤνοιξαν
ἐπ'
ἐμὲ
τὸ
στόμα
|
αὐτῶν, |
ὡς
λέων
ἁρπάζων
καὶ
ὠρυόμενος. |
| [103] |
Ἤνοιξαν
ἐπ'
ἐμὲ
τὸ
στόμα
|
αὐτῶν |
ὡς
λέων
ὠρυόμενος
δηλοῖ
τὸν |
| [17] |
Οὐαὶ
οἱ
ἐπισπώμενοι
τὰς
ἁμαρτίας
|
αὐτῶν |
ὡς
σχοινίῳ
μακρῷ
καὶ
ὡς |
| [135] |
Ἰακώβ,
ὅτι
ἐπλήσθη
ἡ
χώρα
|
αὐτῶν, |
ὡς
τὸ
ἀπ'
ἀρχῆς,
μαντειῶν |
| [83] |
ἅπαντα,
ὅπου
τὰ
δαιμόνια
ἀπεκυρίευεν
|
αὐτῶν, |
ὥς
φησι
Δαυείδ·
Οἱ
θεοὶ |
| [53] |
πῶλος
ἀσαγὴς
καὶ
ζυγὸν
ἐπὶ
|
αὐχένα |
μὴ
ἔχων
τὸν
ἑαυτοῦ,
μέχρις |
| [118] |
ἢ
τοὺς
ἄλλους
προφήτας
θυσίας
|
ἀφ' |
αἱμάτων
ἢ
σπονδῶν
ἐπὶ
τὸ |
| [25] |
ὅτι
ἀπέστρεψας
τὸ
πρόσωπόν
σου
|
ἀφ' |
ἡμῶν
καὶ
παρέδωκας
ἡμᾶς
διὰ |
| [116] |
Χριστοῦ,
ἐπιτιμᾷ
αὐτῷ
καὶ
ἀφίσταται
|
ἀφ' |
ἡμῶν.
Καὶ
ὥσπερ
ἀπὸ
πυρὸς |
| [117] |
Ἰησοῦ
γενομένοις
Χριστιανοῖς,
δείξει
αἰρόμενα
|
ἀφ' |
ἡμῶν
ὁ
θεός,
ὅταν
πάντας |
| [52] |
ἀποδεῖξαι
ἔχετε.
Καὶ
γὰρ
Ἡρώδην,
|
ἀφ' |
οὗ
ἔπαθεν,
Ἀσκαλωνίτην
γεγονέναι
λέγοντες, |
| [91] |
γὰρ
τὸ
ἕν
ἐστι
ξύλον,
|
ἀφ' |
οὗ
ἐστι
τὸ
ἀνώτατον
μέρος |
| [113] |
ἔστιν
ἀεί.
Οὗτος
γάρ
ἐστιν
|
ἀφ' |
οὗ
καὶ
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
| [38] |
τοῦ
θεοῦ
λόγος
ἔφη,
κέκρυπται
|
ἀφ' |
ὑμῶν
ἡ
σοφία
ἡ
μεγάλη |
| [87] |
γενομένης
χρόνοις,
παύσασθαι
ἔδει
αὐτὰ
|
ἀφ' |
ὑμῶν,
καὶ
ἐν
τούτῳ
ἀνάπαυσιν |
| [55] |
ὑμετέραν
κακίαν
ἀπέκρυψεν
ὁ
θεὸς
|
ἀφ' |
ὑμῶν
τὸ
δύνασθαι
νοεῖν
τὴν |
| [139] |
ἀπὸ
Σὴμ
γενομένους,
ὃν
τρόπον
|
ἀφαιρεθέντων |
αὐτὰ
τῶν
υἱῶν
Χαναὰν
αὐτοὶ |
| [120] |
διδάσκαλοι
ὑμῶν,
εὖ
ἴστε
ὅτι
|
ἀφανῆ |
ἐπεποιήκεισαν,
ὡς
καὶ
τὰ
περὶ |
| [31] |
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
μεταστήσουσι
τοῦ
|
ἀφανίσαι |
καὶ
τοῦ
ἀπολέσαι
ἕως
τέλους. |
| [21] |
με
πᾶν
διανοῖγον
μήτραν
ὅπως
|
ἀφανίσω. |
~Καὶ
ὅτι
διὰ
τὰς
ἁμαρτίας |
| [9] |
σοι,
ἔφην,
ὦ
ἄνθρωπε,
καὶ
|
ἀφεθείη |
σοι·
οὐ
γὰρ
οἶδας
ὃ |
| [141] |
γενομένην
παράπτωσιν
ἔχομεν,
ἥτις
τότε
|
ἀφείθη, |
ὅτε
οὕτως
ἔκλαυσε
καὶ
ἐθρήνησεν |
| [66] |
ἥκασιν,
ἀπὸ
τῆς
ἡμέρας
ἧς
|
ἀφεῖλεν |
Ἐφραῒμ
ἀπὸ
Ἰούδα
τὸν
βασιλέα |
| [43] |
σέ,
ἀπὸ
τῆς
ἡμέρας
ἧς
|
ἀφεῖλεν |
Ἐφραῒμ
ἀπὸ
Ἰούδα,
τὸν
βασιλέα |
| [72] |
τοῦ
πάσχα,
τὴν
ἐξήγησιν
ταύτην
|
ἀφείλοντο· |
Καὶ
εἶπεν
Ἔσδρας
τῷ
λαῷ· |
| [73] |
Δαυεὶδ
λεχθέντων
λόγων
λέξεις
βραχείας
|
ἀφείλοντο |
ταύτας·
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου.
Εἰρημένου |
| [139] |
κρίσιν
ἐπελθόντες
καὶ
αὐτοὶ
ὑμῖν,
|
ἀφείλοντο |
ὑμῶν
τὴν
γῆν
καὶ
διακατέσχον |
| [13] |
σπέρμα
μακρόβιον.
Καὶ
βούλεται
κύριος
|
ἀφελεῖν |
ἀπὸ
τοῦ
πόνου
τῆς
ψυχῆς |
| [18] |
καὶ
νῦν
καθαροὶ
γένεσθε
καὶ
|
ἀφέλεσθε |
τὰς
πονηρίας
ἀπὸ
τῶν
ψυχῶν |
| [15] |
ἐρεῖ·
Ἰδοὺ
πάρειμι.
Ἐὰν
δὲ
|
ἀφέλῃς |
ἀπὸ
σοῦ
σύνδεσμον
καὶ
χειροτονίαν |
| [139] |
οἱ
ἀπὸ
Σὴμ
παραλαβόντες,
διακαθέξουσιν,
|
ἀφελόμενοι |
τοὺς
ἀπὸ
Σὴμ
γενομένους,
ὃν |
| [78] |
τοῦτον,
καὶ
μεταθήσω
αὐτούς,
καὶ
|
ἀφελῶ |
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν
αὐτῶν, |
| [32] |
τοῦτον,
καὶ
μεταθήσω
αὐτούς,
καὶ
|
ἀφελῶ |
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν
καὶ |
| [15] |
βιαίων
συναλλαγμάτων,
ἀπόστελλε
τεθραυσμένους
ἐν
|
ἀφέσει |
καὶ
πᾶσαν
συγγραφὴν
ἄδικον
διάσπα. |
| [44] |
ἐπιγνόντες
καὶ
λουσάμενοι
τὸ
ὑπὲρ
|
ἀφέσεως |
ἁμαρτιῶν
διὰ
Ἠσαίου
κηρυχθὲν
λουτρὸν |
| [141] |
ἁμαρτημάτων
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
λάβῃ
|
ἄφεσιν, |
ἀλλ'
οὐχ,
ὡς
ὑμεῖς
ἀπατᾶτε |
| [116] |
ἐκ
πυρὸς
ἐκλήθη
διὰ
τὸ
|
ἄφεσιν |
ἁμαρτιῶν
εἰληφέναι,
ἐπιτιμηθέντος
καὶ
τοῦ |
| [54] |
ἅγιον
πνεῦμα
τοὺς
δι'
αὐτοῦ
|
ἄφεσιν |
ἁμαρτιῶν
λαβόντας,
ἐν
οἷς
ἀεὶ |
| [111] |
ἐκ
πάντων
τῶν
ἐθνῶν
σώζονται,
|
ἄφεσιν |
ἁμαρτιῶν
λαβόντες
καὶ
μηκέτι
ἁμαρτάνοντες. |
| [141] |
γέγραπται.
Εἰ
δὲ
τῷ
τοιούτῳ
|
ἄφεσις |
πρὶν
μετανοῆσαι
οὐκ
ἐδόθη,
ἀλλ' |
| [44] |
δεῖ
ἐπιγνῶναι,
δι'
ἧς
ὁδοῦ
|
ἄφεσις |
ὑμῖν
τῶν
ἁμαρτιῶν
γενήσεται
καὶ |
| [95] |
αὐτοῦ
τὰς
ἐντολὰς
ταῦτα
φήσετε,
|
ἄφεσις |
ὑμῖν
τῶν
ἁμαρτιῶν
ὅτι
ἔσται |
| [73] |
κύριος
ἐβασίλευσεν»
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου,
|
ἀφῆκαν· |
Εἴπατε
ἐν
τοῖς
ἔθνεσιν·
Ὁ |
| [115] |
ἁγίαν
γῆν
καὶ
οἱ
γεγραμμένοι
|
ἀφήλικες |
τῆς
γενεᾶς
ἐκείνης.
Ὥσπερ
γὰρ |
| [108] |
τοῦ
μνήματος
νυκτός,
ὁπόθεν
κατετέθη
|
ἀφηλωθεὶς |
ἀπὸ
τοῦ
σταυροῦ,
πλανῶσι
τοὺς |
| [14] |
καὶ
ἐλεηθήσεται,
ὅτι
ἐπὶ
πολὺ
|
ἀφήσει |
τὰς
ἁμαρτίας
ὑμῶν.
Οὐ
γάρ |
| [45] |
οἱ
δὲ
ἐν
ἀπαθείᾳ
καὶ
|
ἀφθαρσίᾳ |
καὶ
ἀλυπίᾳ
καὶ
ἀθανασίᾳ
συνῶσιν. |
| [139] |
γενησόμενοι
καὶ
τὰ
αἰώνια
καὶ
|
ἄφθαρτα |
κληρονομήσειν.
~Ὅθεν
καὶ
Ἰακώβ,
ὡς |
| [69] |
μετὰ
τοῦ
καὶ
ἀθάνατον
καὶ
|
ἄφθαρτον |
καὶ
ἀλύπητον
ποιῆσαι
ἀναστήσει.
~Ὅταν |
| [5] |
ἔτι·
μόνος
γὰρ
ἀγέννητος
καὶ
|
ἄφθαρτος |
ὁ
θεὸς
καὶ
διὰ
τοῦτο |
| [117] |
ἐν
αἰωνίῳ
καὶ
ἀλύτῳ
βασιλείᾳ
|
ἀφθάρτους |
καὶ
ἀθανάτους
καὶ
ἀλύπους
καταστήσῃ, |
| [46] |
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
αὐτοῦ
καὶ
|
ἀφθάρτους |
καὶ
ἀπαθεῖς
καὶ
ἀθανάτους
ποιήσει· |
| [88] |
τὰ
εὐάρεστα
αὐτῷ
αἱροῖντο,
καὶ
|
ἀφθάρτους |
καὶ
ἀτιμωρήτους
αὐτοὺς
τηρῆσαι,
ἐὰν |
| [58] |
καὶ
πάντας
κοινωνοὺς
ἀμισθωτὶ
καὶ
|
ἀφθόνως |
παρακαλῶ
γίνεσθαι,
ὅπως
μὴ
καὶ |
| [100] |
Παρθένος
γὰρ
οὖσα
Εὔα
καὶ
|
ἄφθορος, |
τὸν
λόγον
τὸν
ἀπὸ
τοῦ |
| [118] |
διὰ
τοὺς
σήμερον
σὺν
σοὶ
|
ἀφιγμένους |
ταὐτὰ
λέγειν
πειρῶμαι,
βραχέως
μέντοι |
| [122] |
ἀνέκραγόν
τινες
τῶν
τῇ
δευτέρᾳ
|
ἀφιγμένων· |
ἀλλὰ
τί;
Οὐ
πρὸς
τὸν |
| [94] |
ὁ
ἕτερος
τῶν
τῇ
δευτέρᾳ
|
ἀφιγμένων |
εἶπεν·
Ἀληθῶς
εἶπας·
οὐκ
ἔχομεν |
| [58] |
τῇ
γῇ,
ἧς
ἡ
κεφαλὴ
|
ἀφικνεῖτο |
εἰς
τὸν
οὐρανόν,
καὶ
οἱ |
| [31] |
Δανιὴλ
ἐμήνυσεν,
ἀγγέλων
σὺν
αὐτῷ
|
ἀφικνουμένων. |
Εἰσὶ
δὲ
οἱ
λόγοι
οὗτοι· |
| [3] |
ἐκείνου
τοῦ
τόπου,
ἔνθα
ἔμελλον
|
ἀφικόμενος |
πρὸς
ἐμαυτῷ
ἔσεσθαι,
παλαιός
τις |
| [127] |
κύριος
τῶν
πάντων
οὔτε
ποι
|
ἀφῖκται |
οὔτε
περιπατεῖ
οὔτε
καθεύδει
οὔτε |
| [110] |
ταῖς
ἄλλαις
βασάνοις
ὅτι
οὐκ
|
ἀφιστάμεθα |
τῆς
ὁμολογίας,
δῆλόν
ἐστιν,
ἀλλ' |
| [111] |
ἀλλὰ
μόνος
σώσειν
τοὺς
μὴ
|
ἀφισταμένους |
τῆς
πίστεως
αὐτοῦ
ἐδήλου.
Καὶ |
| [106] |
προεκεκήρυκτο
ταῦτα,
μετενόησαν
ἐπὶ
τῷ
|
ἀφίστασθαι |
αὐτοῦ
ὅτε
ἐσταυρώθη,
καὶ
μετ' |
| [20] |
ὄντες
καὶ
εὐχερεῖς
πρὸς
τὸ
|
ἀφίστασθαι |
τῆς
γνώσεως
αὐτοῦ,
ὡς
καὶ |
| [8] |
ἴσον
ἐμοὶ
θυμὸν
ποιησαμένους
μὴ
|
ἀφίστασθαι |
τῶν
τοῦ
σωτῆρος
λόγων·
δέος |
| [116] |
Ἰησοῦ
Χριστοῦ,
ἐπιτιμᾷ
αὐτῷ
καὶ
|
ἀφίσταται |
ἀφ'
ἡμῶν.
Καὶ
ὥσπερ
ἀπὸ |
| [13] |
ἅψησθε,
ἐξέλθετε
ἐκ
μέσου
αὐτῆς,
|
ἀφορίσθητε |
οἱ
φέροντες
τὰ
σκεύη
κυρίου, |
| [93] |
γνώμης
ἔργον
ἐστίν.
Ἔχοντες
γὰρ
|
ἀφορμὰς |
ἀπὸ
τῶν
γενομένων
σημείων
διὰ |
| [112] |
ὡς
Ἠσαίας
βοᾷ;
Καὶ
οὕτως
|
ἀφρόνως |
παραδεξόμεθα
τὰ
τοιαῦτα,
ὡς
οἱ |
| [5] |
ἦσαν,
οὔτ'
ἂν
ἐξημάρτανον
οὔτε
|
ἀφροσύνης |
ἀνάπλεῳ
ἦσαν,
οὐδὲ
δειλαὶ
καὶ |
| [13] |
ὡς
ἀμνὸς
ἐναντίον
τοῦ
κείροντος
|
ἄφωνος, |
οὕτως
οὐκ
ἀνοίγει
τὸ
στόμα |
| [61] |
οὐρανόν,
συμπαρήμην
αὐτῷ·
καὶ
ὅτε
|
ἀφώριζε |
τὸν
αὐτοῦ
θρόνον
ἐπ'
ἀνέμων, |
| [16] |
τῶν
ἄλλων
ἐθνῶν
καὶ
ἡμῶν
|
ἀφωρισμένοι, |
καὶ
ἵνα
μόνοι
πάθητε
ἃ |
| [44] |
ἀσθενεῖς
τὴν
γνώμην
διὰ
τὸν
|
ἀφωρισμένον |
τοῖς
Χριστιανοῖς
θάνατον,
τῷ
ἀληθεῖ |
| [70] |
καὶ
ἀδικίαν,
καὶ
τὰς
χεῖρας
|
ἀφωσιωμένος |
ἀπὸ
δώρων,
βαρύνων
ὦτα
ἵνα |
| [66] |
Καὶ
προσέθετο
κύριος
λαλῆσαι
τῷ
|
Ἄχαζ, |
λέγων·
Αἴτησαι
σεαυτῷ
σημεῖον
παρὰ |
| [43] |
Καὶ
προσέθετο
κύριος
λαλῆσαι
τῷ
|
Ἄχαζ, |
λέγων·
Αἴτησον
σεαυτῷ
σημεῖον
παρὰ |
| [43] |
ἢ
εἰς
ὕψος.
Καὶ
εἶπεν
|
Ἄχαζ· |
Οὐ
μὴ
αἰτήσω
οὐδ'
οὐ |
| [66] |
ἢ
εἰς
ὕψος.
Καὶ
εἶπεν
|
Ἄχαζ· |
Οὐ
μὴ
αἰτήσω
οὐδὲ
μὴ |
| [131] |
ὑμῖν
τοῦ
θεοῦ,
πρὸς
ὃν
|
ἀχάριστοι |
ἐλέγχεσθε
ἀεὶ
γεγενημένοι)
καὶ
διὰ |
| [102] |
ποτὲ
μὲν
μοσχοποιήσαντες,
ἀεὶ
δὲ
|
ἀχάριστοι |
καὶ
φονεῖς
τῶν
δικαίων
καὶ |
| [27] |
διὰ
τὸ
σκληροκάρδιον
ὑμῶν
καὶ
|
ἀχάριστον |
εἰς
αὐτὸν
ἀεὶ
τὰ
αὐτὰ |
| [19] |
Μωυσέως,
ἐφ'
οὗ
ἄδικος
καὶ
|
ἀχάριστος |
εἰς
τὸν
θεὸν
ὁ
λαὸς |
| [96] |
τὸν
ἥλιον
αὐτοῦ
ἀνατέλλοντα
ἐπὶ
|
ἀχαρίστους |
καὶ
δικαίους,
καὶ
βρέχοντα
ἐπὶ |
| [29] |
ἐν
αὐτοῖς
νοῦν.
Μὴ
οὖν
|
ἄχθεσθε, |
μηδὲ
ὀνειδίζετε
ἡμῖν
τὴν
τοῦ |
| [32] |
ἡμεῖς
ἰάθημεν,
καὶ
ὡς
πρόβατον
|
ἀχθήσεσθαι |
ἐλέγετο,
καὶ
δύο
παρουσίας
αὐτοῦ |
| [90] |
μὲν
γὰρ
καὶ
ὡς
πρόβατον
|
ἀχθήσεσθαι |
οἴδαμεν·
εἰ
δὲ
καὶ
σταυρωθῆναι |
| [89] |
ἀπὸ
τῶν
ἀνομιῶν
τοῦ
λαοῦ
|
ἀχθήσεται |
εἰς
θάνατον
καὶ
ἀτιμωθήσεται
καὶ |
| [89] |
καὶ
ὡς
πρόβατον
ἐπὶ
σφαγὴν
|
ἀχθήσεται, |
οὗ
τὸ
γένος
ἐξηγήσασθαι
ἔχειν |
| [38] |
Ἀπενεχθήσονται
ἐν
εὐφροσύνῃ
καὶ
ἀγαλλιάσει,
|
ἀχθήσονται |
εἰς
ναὸν
βασιλέως.
Ἀντὶ
τῶν |
| [130] |
ἑαυτῷ
λαβὼν
τὸ
ὑμέτερον,
γένος
|
ἄχρηστον |
καὶ
ἀπειθὲς
καὶ
ἄπιστον,
δείξας |
| [64] |
γενεὰς
γενεῶν·
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
ἄχρι |
τοῦ·
Πρὸ
τοῦ
ἡλίου
διαμένει |
| [103] |
χώραν
αὐτῶν·
κἀκεῖ
ἦσαν
ἀπελθόντες
|
ἄχρις |
ἂν
ἀπέθανεν
ὁ
ἀποκτείνας
τὰ |
| [78] |
εἶναι
ἐκεῖ
ἅμα
τῷ
παιδίῳ,
|
ἄχρις |
ἂν
αὐτοῖς
πάλιν
ἀποκαλυφθῇ
ἐπανελθεῖν |
| [103] |
τὸ
παιδίον,
καὶ
εἶναι
ἐκεῖ
|
ἄχρις |
ἂν
πάλιν
αὐτοῖς
ἀποκαλυφθῇ
ἐπανελθεῖν |
| [81] |
καὶ
λέων
ὡς
βοῦς
φάγεται
|
ἄχυρα, |
ὄφις
δὲ
γῆν
ὡς
ἄρτον. |
| [49] |
εἰς
τὴν
ἀποθήκην,
τὸ
δὲ
|
ἄχυρον |
κατακαύσει
πυρὶ
ἀσβέστῳ.
Καὶ
τοῦτον |
| [135] |
δρυμῷ
ἐπαύλεις
ποιμνίων,
καὶ
φάραγξ
|
Ἀχὼρ |
εἰς
ἀνάπαυσιν
βουκολίων
τῷ
λαῷ |
| [127] |
οὔτε
κινούμενος,
ὁ
τόπῳ
τε
|
ἀχώρητος |
καὶ
τῷ
κόσμῳ
ὅλῳ,
ὅς |
| [128] |
ἀγγέλλεται,
δόξαν
δέ,
ἐπειδὴ
ἐν
|
ἀχωρήτῳ |
ποτὲ
φαντασίᾳ
φαίνεται,
ἄνδρα
δέ |
| [128] |
ἐπὶ
γῆς
εἶναι
ἄτμητον
καὶ
|
ἀχώριστον |
ὄντος
τοῦ
ἡλίου
ἐν
τῷ |
| [128] |
τοῖς
ἀνθρώποις.
Ἄτμητον
δὲ
καὶ
|
ἀχώριστον |
τοῦ
πατρὸς
ταύτην
τὴν
δύναμιν |
| [2] |
θέλω
εἰπεῖν.
Συνέβη
τοῖς
πρώτοις
|
ἁψαμένοις |
αὐτῆς
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἐνδόξοις |
| [46] |
ἔμμηνα
φυλάσσειν
καὶ
τὸ
βαπτίζεσθαι
|
ἁψάμενόν |
τινος
ὧν
ἀπηγόρευται
ὑπὸ
Μωυσέως |
| [125] |
τούτου
προκήρυξιν
ἐποίησε
διὰ
τοῦ
|
ἅψασθαι |
τοῦ
μηροῦ
τοῦ
Ἰακὼβ
καὶ |
| [13] |
ἐξέλθετε
ἐκεῖθεν
καὶ
ἀκαθάρτου
μὴ
|
ἅψησθε, |
ἐξέλθετε
ἐκ
μέσου
αὐτῆς,
ἀφορίσθητε |
| [81] |
οὐ
μὴ
γένηται
ἔτι
ἐκεῖ
|
ἄωρος |
ἡμέραις
καὶ
πρεσβύτης
ὃς
οὐκ |
