Chapitre
[73]	ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, σαλευθήσεται ἡ	θάλασσα	καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς. Χαρήσεται
[131]	αὐτοῖς τὴν δι' ὑμᾶς ὁδοποιηθεῖσαν	θάλασσαν,	ἀπέκτεινεν· οἷς καὶ στύλος φωτὸς
[86]	ἀρχῇ τοῦ λαοῦ διέτεμε τὴν	θάλασσαν,	διὰ ταύτης ἀπὸ τῆς πέτρας
[58]	τῆς γῆς, καὶ πλατυνθήσεται εἰς	θάλασσαν	καὶ νότον καὶ βορρᾶν καὶ
[65]	τῆς γῆς· οἱ καταβαίνοντες τὴν	θάλασσαν	καὶ πλέοντες ἀεί, νῆσοι καὶ
[138]	Μωυσῆς μετὰ χεῖρα διὰ τῆς	θαλάσσης	διήγαγεν ὑμῶν τὸν λαόν. Ὑμεῖς
[112]	μήτε τῶν ἐπὶ γῆς ἢ	θαλάσσης,	ἔπειτα ὄφιν χαλκοῦν αὐτὸς ἐποίει,
[34]	ἡ σελήνη. Καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ	θαλάσσης	ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ ποταμῶν
[13]	ἁμαρτίας, οὓς οὐδὲ τὸ τῆς	θαλάσσης	ἱκανὸν πᾶν ὕδωρ καθαρίσαι, ἀλλά,
[34]	Καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης ἕως	θαλάσσης	καὶ ἀπὸ ποταμῶν ἕως περάτων
[62]	καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς	θαλάσσης	καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ
[120]	ἡ ἐπὶ τὸ χεῖλος τῆς	θαλάσσης	ὄντες, ἥτις ἄγονός τε καὶ
[120]	ἀλλὰ μόνον τὸ ὕδωρ τῆς	θαλάσσης	πίνουσα· ὅπερ καὶ τὸ ἐν
[3]	εἴς τι χωρίον οὐ μακρὰν	θαλάσσης.	Πλησίον δέ μου γενομένου ἐκείνου
[131]	δόξης λυτρωθέντων ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου,	θαλάσσης	ὑμῖν τμηθείσης καὶ γενομένης ὁδοῦ
[20]	πάντων καὶ τροφιμωτάτων καὶ καλλίστων,	θαλασσίων	τε καὶ χερσαίων, ἐφιέμεθα καὶ
[36]	κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. Αὐτὸς ἐπὶ	θαλασσῶν	ἐθεμελίωσεν αὐτήν, καὶ ἐπὶ ποταμῶν
[86]	δείξασα Ἰούδαν πατέρα τῶν ἀπὸ	Θάμαρ	διὰ μέγα μυστήριον γεννηθέντων. ~Καὶ
[20]	ἢ διὰ τὸ πικρὰ ἢ	θανάσιμα	ἢ ἀκανθώδη· τῶν δὲ γλυκέων
[124]	Ἀδὰμ καὶ τῇ Εὔᾳ ἐξομοιούμενοι	θάνατον	ἑαυτοῖς ἐργάζονται, ἐχέτω καὶ ἡ
[100]	τοῦ ὄφεως συλλαβοῦσα, παρακοὴν καὶ	θάνατον	ἔτεκε· πίστιν δὲ καὶ χαρὰν
[13]	σκῦλα, ἀνθ' ὧν παρεδόθη εἰς	θάνατον	ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν
[120]	ὡς καὶ τὰ περὶ τὸν	θάνατον	Ἠσαίου, ὃν πρίονι ξυλίνῳ ἐπρίσατε,
[89]	ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ ἀχθήσεται εἰς	θάνατον	καὶ ἀτιμωθήσεται καὶ μαστιχθήσεται καὶ
[13]	τοῦ λαοῦ μου ἥκει εἰς	θάνατον.	Καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ
[88]	ὃ ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ ὑπὸ	θάνατον	καὶ πλάνην τὴν τοῦ ὄφεως
[61]	καὶ οἱ μισοῦντές με ἀγαπῶσι	θάνατον.	~Καὶ τοῦτο αὐτό, ὦ φίλοι,
[52]	τῷ γένει ὑμῶν φανέρωσιν καὶ	θάνατον	οὐδαμοῦ προφήτης γέγονεν οὐδέ ἐστιν,
[63]	τὰς ἀνομίας τοῦ λαοῦ εἰς	θάνατον	παραδεδόσθαι εἰρημένου ὑπὸ τοῦ θεοῦ;
[30]	αἰώνιός ἐστι μετὰ τὸν Μωυσέως	θάνατον	προελθοῦσα ἡ προφητεία. Καὶ διὰ
[44]	διὰ τὸν ἀφωρισμένον τοῖς Χριστιανοῖς	θάνατον,	τῷ ἀληθεῖ συντίθεσθαι μὴ βούλησθε,
[43]	τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς	θάνατον.	Ὡς ἀνεκδιηγήτου οὖν ὄντος τοῦ
[91]	ὅτι διὰ τοῦ σταυροῦσθαι μέλλοντος	θάνατος	γενήσεσθαι ἔκτοτε προεκηρύσσετο τῷ ὄφει,
[45]	αὐτῷ ἄγγελοι καταλυθῶσι, καὶ ὁ	θάνατος	καταφρονηθῇ καὶ ἐν τῇ δευτέρᾳ
[30]	αὐτῶν, ἐκ τοῦ καὶ μέχρι	θανάτου	ἀνεξαρνήτους ἡμᾶς γίνεσθαι τοῦ ὀνόματος
[90]	τοῦ κεκατηραμένου ἐν τῷ νόμῳ	θανάτου,	ἀπόδειξον ἡμῖν· ἡμεῖς γὰρ οὐδ'
[97]	Δώσω τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ	θανάτου	αὐτοῦ. Καὶ ἐν ἄλλοις πάλιν
[13]	αἵματος τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ	θανάτου	αὐτοῦ, ὃς διὰ τοῦτο ἀπέθανεν,
[13]	καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ	θανάτου	αὐτοῦ, ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν
[32]	αὐτοῦ ἀδιήγητον, καὶ ἀντὶ τοῦ	θανάτου	αὐτοῦ τοὺς πλουσίους θανατωθήσεσθαι, καὶ
[18]	ὡς καὶ μέχρι τῶν ἀρρήτων,	θανάτου	καὶ τιμωριῶν, εὐχόμενοι ἐλεηθῆναι καὶ
[104]	προεῖπον, προαγγελία ἦν διὰ ποίου	θανάτου	καταδικάζειν αὐτὸν ἔμελλεν ἡ συναγωγὴ
[98]	λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν	θανάτου	κατήγαγές με· ὅτι ἐκύκλωσάν με
[104]	ἦν. ~Καὶ τὸ Εἰς χοῦν	θανάτου	κατήγαγές με, ὅτι ἐκύκλωσάν με
[5]	οὐ λυθήσεται δὲ οὐδὲ τεύξεται	θανάτου	μοίρας διὰ τὴν βούλησιν τοῦ
[39]	καὶ γνώσει καὶ καρδίᾳ μέχρι	θανάτου,	οἱ ἐκ πάσης τῆς ἀληθείας
[111]	καὶ τοὺς πιστεύσαντας ῥύσεται ἐκ	θανάτου	τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἔμελλεν
[100]	ἀνθρώπους καταλύει, ἀπαλλαγὴν δὲ τοῦ	θανάτου	τοῖς μεταγινώσκουσιν ἀπὸ τῶν φαύλων
[98]	ἐκείνου καὶ σωθῆναι ἀπὸ τοῦ	θανάτου	τούτου αἰτῶν, ἅμα τε δηλῶν
[131]	καὶ τῇ εὐσεβείᾳ κολάσεις μέχρι	θανάτου	ὑπὸ τῶν δαιμονίων καὶ τῆς
[11]	προσελθόντας τῷ θεῷ καὶ μέχρι	θανάτου	ὑπομένοντας τὴν ὁμολογίαν καὶ εὐσέβειαν
[34]	αἰκίαν καὶ τιμωρίαν μέχρις ἐσχάτου	θανάτου	ὑπομένουσι περὶ τοῦ μήτε εἰδωλολατρῆσαι
[46]	ὑπομένομεν τὰς ἐσχάτας τιμωρίας, καὶ	θανατούμενοι	χαίρομεν, πιστεύοντες ὅτι ἀναστήσει ἡμᾶς
[39]	πλάνου πνεύματος, τοῦ ὄφεως, ἐνεργείας	θανατοῦντες	καὶ διώκοντες τοὺς τὸ ὄνομα
[96]	τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἀγωνιζομένων,	θανατοῦσθαι	μᾶλλον αἱρούμεθα καὶ ὑπομένομεν, πεπεισμένοι
[94]	τούτου, τοῦτ' ἔστι τοῦ σταυροῦ	θανατοῦσθαι	μέλλοντα ἀπὸ τῶν δηγμάτων τοῦ
[102]	αὐτοῦ λόγον ἀνδρωθέντα ὁ πατὴρ	θανατωθήσεσθαι	αὐτὸν ἐκεκρίκει ὃν ἐγεγεννήκει. Ἐὰν
[32]	τοῦ θανάτου αὐτοῦ τοὺς πλουσίους	θανατωθήσεσθαι,	καὶ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς
[40]	ἐπιβαλόντες αὐτῷ τὰς χεῖρας καὶ	θανατώσαντες	αὐτόν, καὶ τῆς δευτέρας δὲ
[99]	εἶναι αὐτὸν Χριστόν, ἀλλ' ἡγουμένων	θανατώσειν	αὐτὸν καὶ ὡς κοινὸν ἄνθρωπον
[118]	ἐξηγησάμην. Καὶ ὅτι περὶ τοῦ	θάπτεσθαι	μέλλοντος καὶ ἀνίστασθαι Χριστοῦ ἦν
[89]	μηνύον, πῶς οὐχὶ καὶ ἡμεῖς	θαῤῥοῦντες	πεπιστεύκαμεν εἰς αὐτόν; Καὶ ὅσοι
[34]	ἐχθροὶ αὐτοῦ χοῦν λείξουσι. Βασιλεῖς	Θαρσεῖς	καὶ νῆσοι δῶρα προσάξουσι, βασιλεῖς
[1]	Ἀμφοτέροις δὲ ἀγαθόν ἐστι, κἂν	θάτερος	ᾖ ὠφελημένος. Τούτου οὖν χάριν,
[5]	δυνάμει οὔτε τιμῇ προκριθείη ἂν	θατέρου	τὸ ἕτερον. Ὅθεν οὐδὲ πολλά
[16]	ἰσχυρὸς καὶ φοβερὸς, ὅστις οὐ	θαυμάζει	πρόσωπον οὐδὲ μὴ λάβῃ δῶρον.
[89]	φησὶν ὁ προφήτης, καλῶς εἶχε	θαυμάζειν.	Εἰ δὲ τοῦτό ἐστι τὸ
[10]	πιστεύομεν δόξῃ; Τοῦτ' ἔστιν ὃ	θαυμάζομεν,	ἔφη ὁ Τρύφων, περὶ δὲ
[3]	μοι ἔφη, οὕτως με κατανοεῖς;	Θαυμάζω,	ἔφην, ὅτι ἔτυχες ἐν τῷ
[118]	τοῦτ' ἔστι τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο	θαυμάζων	Ἠσαίας ἔφη· Καὶ συνέξουσι βασιλεῖς
[13]	καὶ ἡ δόξα σου, οὕτως	θαυμασθήσονται	ἔθνη πολλὰ ἐπ' αὐτῷ, καὶ
[73]	ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ	θαυμάσια	αὐτοῦ· ὅτι μέγας κύριος καὶ
[74]	ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ	θαυμάσια	αὐτοῦ. Ὡς τῷ θεῷ καὶ
[34]	ὁ θεὸς Ἰσραήλ, ὁ ποιῶν	θαυμάσια	μόνος, καὶ εὐλογημένον τὸ ὄνομα
[64]	ὁ θεὸς Ἰσραήλ, ὁ ποιῶν	θαυμάσια	μόνος, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομα
[20]	ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ τὰ	θαυμάσια	πάντα ὁρῶντες ὑμῖν ὑπὸ τοῦ
[100]	ἐσήμαινεν ὅτι ἐπαίνου ἄξιον καὶ	θαυμασμοῦ	μέλλει ποιεῖν, μετὰ τὸ σταυρωθῆναι
[10]	ἐν τῷ λεγομένῳ εὐαγγελίῳ παραγγέλματα	θαυμαστὰ	οὕτως καὶ μεγάλα ἐπίσταμαι εἶναι,
[118]	τῶν οὕτως διδαξάντων, ἀλλὰ καὶ	θαυμαστῇ	προνοίᾳ θεοῦ τοῦτο γέγονεν, ἵνα
[39]	αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. ~Καὶ οὐδὲν	θαυμαστόν,	ἐπεῖπον, εἰ καὶ ἡμᾶς μισεῖτε,
[133]	πάντων τῶν τοιούτων παραδόξων καὶ	θαυμαστῶν	ὑμῖν γενομένων τε καὶ ὁρωμένων
[38]	καὶ δικαιοσύνης· καὶ ὁδηγήσει σε	θαυμαστῶς	ἡ δεξιά σου. Τὰ βέλη
[4]	Αἱ δὲ ἀνάξιαι ταύτης τῆς	θέας	κριθεῖσαι τί πάσχουσιν; ἔφη. Εἴς
[132]	τοσαύτης, ὡς καὶ τὸν ἥλιον	θεάσασθαι	ὑμᾶς προστάξει τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνου
[122]	προσηλύτους ταῦτα; Καὶ ὥσπερ ἐν	θεάτρῳ	ἀνέκραγόν τινες τῶν τῇ δευτέρᾳ
[4]	ἐστιν; Ἢ καὶ ἡ ψυχὴ	θεία	καὶ ἀθάνατός ἐστι καὶ αὐτοῦ
[3]	ἰατρικῇ ὁμοίως. Ἔν τε τοῖς	θείοις	καὶ ἀνθρωπείοις οὐχ οὕτως ἔχει.
[56]	ἔβρεξεν εἰς Σόδομα καὶ Γόμορρα	θεῖον	καὶ πῦρ παρὰ κυρίου ἐκ
[56]	ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα	θεῖον	καὶ πῦρ παρὰ κυρίου ἐκ
[56]	ὁ κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα	θεῖον	καὶ πῦρ παρὰ κυρίου ἐκ
[4]	τῷ ἡμετέρῳ νῷ συλλαβεῖν τὸ	θεῖον	καὶ τοὐντεῦθεν ἤδη εὐδαιμονεῖν; Πάνυ
[23]	βουλομένοις προσηλύτοις γενέσθαι κηρύξω ἐγὼ	θεῖον	λόγον, ὃν παρ' ἐκείνου ἤκουσα
[8]	καὶ ἄγαμαι τῆς περὶ τὸ	θεῖον	ὁρμῆς, ἄμεινον δὲ ἦν φιλοσοφεῖν
[127]	ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα πῦρ καὶ	θεῖον	παρὰ κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ·
[3]	ἐγώ, αὐτοῖς, πάτερ, ὁρατὸν τὸ	θεῖον	ὡς τὰ ἄλλα ζῶα, ἀλλὰ
[3]	θείων γνῶσιν, ἔπειτα τῆς τούτων	θειότητος	καὶ δικαιοσύνης ἐπίγνωσιν; Καὶ μάλα,
[9]	ἀναποδείκτοις λόγοις, ἀλλὰ μεστοῖς πνεύματος	θείου	καὶ δυνάμει βρύουσι καὶ τεθηλόσι
[1]	ἐστὶ φιλοσοφίας, ἐξετάζειν περὶ τοῦ	θείου;	Ναί, ἔφην, οὕτω καὶ ἡμεῖς
[7]	μακάριοι καὶ δίκαιοι καὶ θεοφιλεῖς,	θείῳ	πνεύματι λαλήσαντες καὶ τὰ μέλλοντα
[134]	ἐπιγνῶτε ὅτι οὐδὲν πρὸς τὸ	θειωδέστερον,	δι' ὃ ἑκάστη πρᾶξις γέγονεν,
[3]	αὐτῶν τῶν ἀνθρωπίνων καὶ τῶν	θείων	γνῶσιν, ἔπειτα τῆς τούτων θειότητος
[98]	ῥυσάσθω αὐτόν, σωσάτω αὐτόν, ὅτι	θέλει	αὐτόν. Ὅτι σὺ εἶ ὁ
[101]	ἐπὶ κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν, ὅτι	θέλει	αὐτόν· τὰ αὐτὰ ὁμοίως ἐγγίνεσθαι
[28]	εἰς σημεῖον δοθεῖσαν ὁ θεὸς	θέλει·	οὐδὲ γὰρ Αἰγυπτίοις χρήσιμος οὐδὲ
[8]	σωτηρία; Εἰ οὖν καὶ ἐμοῦ	θέλεις	ἀκοῦσαι, φίλον γάρ σε ἤδη
[99]	ἐγὼ βούλομαι, ἀλλ' ὡς σὺ	θέλεις·	δηλῶν διὰ τούτων ὅτι ἀληθῶς
[37]	ἅγιον, καὶ τοῦτον, ὃν μὴ	θέλετε	βασιλέα εἶναι, βασιλέα καὶ κύριον
[51]	βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν. Καὶ εἰ	θέλετε	δέξασθαι, αὐτός ἐστιν Ἠλίας ὁ
[5]	εἶναι καὶ κολάζεσθαι ὁ θεὸς	θέλῃ.	Ἆρα τοιοῦτόν ἐστιν ὃ λέγεις,
[41]	ἑνὸς τῶν δώδεκα· Οὐκ ἔστι	θέλημά	μου ἐν ὑμῖν, λέγει κύριος,
[28]	Ἔστι δὲ ταῦτα· Οὐκ ἔστι	θέλημά	μου ἐν ὑμῖν, λέγει κύριος,
[102]	γίνεσθαι κατὰ τὸ τοῦ πατρὸς	θέλημα	προαγγελία ἦν. Ἡ γὰρ τοῦ
[85]	κύριος τῶν δυνάμεων διὰ τὸ	θέλημα	τοῦ δόντος αὐτῷ πατρός, ὃς
[68]	πρὸς τὸ γνῶναι νοῦν καὶ	θέλημα	τοῦ θεοῦ γίνεσθε. Εἰ δὲ
[12]	ἄζυμον ἄρτον φάγητε, πεπληρωκέναι τὸ	θέλημα	τοῦ θεοῦ φατε. Οὐκ ἐν
[116]	τοῦ ἡμετέρου Ἰησοῦ κατὰ τὸ	θέλημα	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ χάριτος τὰ
[85]	κύριος τῶν δυνάμεων κατὰ τὸ	θέλημα	τοῦ πατρός, Ἰησοῦς Χριστός, ὁ
[140]	ὁ κύριος ἡμῶν κατὰ τὸ	θέλημα	τοῦ πέμψαντος αὐτὸν πατρὸς καὶ
[27]	σαββάτων τοῦ μὴ ποιεῖν τὰ	θελήματά	σου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ
[15]	τῶν νηστειῶν ὑμῶν εὑρίσκετε τὰ	θελήματα	ὑμῶν, καὶ πάντας τοὺς ὑποχειρίους
[119]	ταῖς γραφαῖς ταῦτα, εἰ μὴ	θελήματι	τοῦ θελήσαντος αὐτὰ ἐλάβομεν χάριν
[113]	καὶ ὁμιλήσας, τῷ τοῦ πατρὸς	θελήματι	ὑπηρετῶν, ἀπέδειξα· ὃς καὶ ἄνθρωπος
[63]	ἀνθρωπείου σπέρματος γεγεννημένου ἀλλ' ἐκ	θελήματος	θεοῦ. Καὶ τὰ ὑπὸ Δαυεὶδ
[119]	ταῦτα, εἰ μὴ θελήματι τοῦ	θελήσαντος	αὐτὰ ἐλάβομεν χάριν τοῦ νοῆσαι;
[61]	ἐκ τοῦ ἀπὸ τοῦ πατρὸς	θελήσει	γεγεννῆσθαι. Ἀλλ' οὐ τοιοῦτον ὁποῖον
[60]	τῇ τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων	θελήσει	ὑπηρετῶν καὶ ἐν τῇ κρίσει
[61]	μου ἔξοδοι ζωῆς, καὶ ἡτοίμασται	θέλησις	παρὰ κυρίου. Οἱ δὲ εἰς
[85]	γινομένων ῥᾷον ὑμᾶς πεισθῆναι, ἐὰν	θέλητε.	Κατὰ γὰρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ
[6]	μεθέξει ποτέ, ὅταν αὐτὴν μὴ	θέλοι	ζῆν. οὐ γὰρ ἴδιον αὐτῆς
[82]	ἄρχουσι τοῦ λαοῦ τοῦ ὑμετέρου	θέλομεν	ζῆν, οὓς ὀνειδίζει ὁ θεὸς
[24]	οἱ φοβούμενοι τὸν θεόν, οἱ	θέλοντες	τὰ ἀγαθὰ Ἰερουσαλὴμ ἰδεῖν. Δεῦτε,
[112]	διδαγμάτων τῶν ἑαυτοὺς ὑψούντων καὶ	θελόντων	Ῥαββὶ ῥαββὶ καλεῖσθαι καταφρονήσητε, καὶ
[2]	Οὗ δὲ χάριν πολύκρανος ἐγενήθη,	θέλω	εἰπεῖν. Συνέβη τοῖς πρώτοις ἁψαμένοις
[119]	καὶ τὰ γεννήματα αὐτῆς, φλέξει	θεμέλια	ὀρέων. Συνάξω εἰς αὐτοὺς κακά.
[124]	σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ	θεμέλια	τῆς γῆς. Ἐγὼ εἶπα· Θεοί
[61]	ἀβύσσου, ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ	θεμέλια	τῆς γῆς, ἤμην παρ' αὐτῷ
[5]	κύνας, οὐδὲ μὴν ἀναγκάζεσθαι αὐτὰς	θέμις,	εἴπερ εἰσὶν ἀγέννητοι. Τὸ γὰρ
[134]	ἀδελφὰς κατὰ τὸ αὐτὸ οὐ	θεμιτὸν	γαμῆσαι τὸν Ἰακώβ· καὶ δουλεύει
[55]	Οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, νομιζόμενοι	θεοί,	εἴδωλα δαιμονίων εἰσίν, ἀλλ' οὐ
[124]	θεμέλια τῆς γῆς. Ἐγὼ εἶπα·	Θεοί	ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες·
[1]	εἷς εἴτε καὶ πλείους εἰσὶ	θεοί,	καὶ εἴτε προνοοῦσιν ἡμῶν ἑκάστου
[55]	εἴδωλα δαιμονίων εἰσίν, ἀλλ' οὐ	θεοί.	Καὶ ἐπάγει κατάραν τοῖς ποιοῦσιν
[124]	βούλεσθε· καὶ οὕτως ἀποδέδεικται ὅτι	θεοὶ	κατηξίωνται γενέσθαι, καὶ υἱοὶ ὑψίστου
[134]	ἀπολώλασιν οἱ πατρικοὶ καὶ ὑλικοὶ	θεοί.	Τὸν χρόνον πάντα ἐμισεῖτο ὑπὸ
[79]	ἔγνωμεν. Καὶ Δαυεὶδ ὅτι Οἱ	θεοὶ	τῶν ἐθνῶν δαιμόνιά εἰσιν εἶπεν,
[83]	αὐτῶν, ὥς φησι Δαυείδ· Οἱ	θεοὶ	τῶν ἐθνῶν δαιμόνια. Καὶ ἰσχυρὸς
[73]	τοὺς θεούς· ὅτι πάντες οἱ	θεοὶ	τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, ὁ δὲ
[83]	πιστεύειν, ὅτι δαιμόνιά εἰσιν οἱ	θεοὶ	τῶν ἐθνῶν. Καὶ τὸ Ἐν
[55]	τοῦ ἁγίου Δαυεὶδ εἶπεν· Οἱ	θεοὶ	τῶν ἐθνῶν, νομιζόμενοι θεοί, εἴδωλα
[73]	ἔστιν ὅμοιος τοῖς τῶν ἐθνῶν	θεοῖς·	ἐκεῖνα γὰρ εἴδωλά ἐστι δαιμονίων.
[56]	Εἰ οὖν καὶ ἄλλον τινὰ	θεολογεῖν	καὶ κυριολογεῖν τὸ πνεῦμα τὸ
[113]	πρώτῳ προσετέθη τῷ Ἀβραὰμ ὀνόματι,	θεολογεῖς,	καὶ διὰ τί ἓν ῥῶ
[60]	τῷ Μωυσεῖ εἰπὼν αὐτὸν εἶναι	θεὸν	Ἀβραὰμ καὶ θεὸν Ἰσαὰκ καὶ
[35]	προφητευόμενον ἐλεύσεσθαι Χριστὸν καὶ τὸν	θεὸν	Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ
[80]	ἀλλὰ καὶ βλασφημεῖν τολμῶσι τὸν	θεὸν	Ἀβραὰμ καὶ τὸν θεὸν Ἰσαὰκ
[30]	θεοῦ, οἷς πάλαι προσεκυνοῦμεν, τὸν	θεὸν	ἀεὶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ συντηρηθῆναι
[16]	παντοκράτορα καὶ ποιητὴν τῶν ὅλων	θεὸν	ἀθετεῖτε καί, ὅσον ἐφ' ὑμῖν,
[4]	γάρ. Οὔτε οὖν ὁρῶσι τὸν	θεὸν	αἱ ψυχαί, οὔτε μεταμείβουσιν εἰς
[11]	ἡμῶν, ἄλλον δὲ ὑμῶν ἡγούμεθα	θεόν,	ἀλλ' αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν ἐξαγαγόντα
[34]	ἐπιγνόντες τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων	θεόν,	ἀλλὰ πᾶσαν αἰκίαν καὶ τιμωρίαν
[29]	ὠτίου ὑπήκουσέ μου. ~Δοξάσωμεν τὸν	θεόν,	ἅμα τὰ ἔθνη συνελθόντα, ὅτι
[3]	δι' αἰσθήσεως ἔλαβεν; Ἢ τὸν	θεὸν	ἀνθρώπου νοῦς ὄψεταί ποτε μὴ
[64]	ἀνιέναι ἐμηνύετο, ἀναμνήσθητε, ἵνα καὶ	θεὸν	ἄνωθεν προελθόντα καὶ ἄνθρωπον ἐν
[68]	καὶ παθητὸν καὶ προσκυνητὸν καὶ	θεὸν	ἀποδεικνύουσιν, ἃς καὶ προανιστόρησα ὑμῖν,
[56]	τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων εἶναι	θεὸν	ἀποφαίνῃ. Κἀγώ· Ἐπίστασθε οὖν, ἔφην,
[56]	γενομένου τῇ Σάρρᾳ υἱοῦ, καὶ	θεὸν	αὐτὸν ὄντα ὁ προφητικὸς λόγος
[87]	ἔλεγεν, εἰς Χριστὸν εἰρῆσθαι, καὶ	θεὸν	αὐτὸν προϋπάρχοντα λέγεις, καὶ κατὰ
[56]	ὠνόμασε, παρὰ τοῦτον καὶ τὸν	θεὸν	αὐτὸν τὸν ὀφθέντα τῷ Ἀβραὰμ
[141]	λέγουσιν ὅτι, κἂν ἁμαρτωλοὶ ὦσι,	θεὸν	δὲ γινώσκουσιν, οὐ μὴ λογίσηται
[3]	ἐπιστήμης καὶ τῆς σοφίας γέρας.	Θεὸν	δὲ σὺ τί καλεῖς; ἔφη.
[85]	λόγος, δι' οὗ ἐσήμανα τὸν	θεὸν	δηλοῦν ὅτι καὶ ἄγγελοί εἰσιν
[30]	ἵνα μετὰ τὸ ἐπιστρέψαι πρὸς	θεὸν	δι' αὐτοῦ ἄμωμοι ὦμεν. Βοηθὸν
[83]	ἐδούλευον, καὶ ἐπὶ τὸν παντοκράτορα	θεὸν	δι' αὐτοῦ πιστεύειν, ὅτι δαιμόνιά
[46]	τὰ τοιαῦτα ἐντάλματα νοεῖτε τὸν	θεὸν	διὰ Μωυσέως ἐντειλάμενον ὑμῖν, ἵνα
[106]	τὸν θεὸν προέτρεπεν αἰνεῖν τὸν	θεὸν	διὰ τὸ ἐλεῆσαι καὶ διὰ
[116]	εἰς τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων	θεόν,	διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ πρωτοτόκου
[92]	μετὰ τοσαύτας γενεὰς ἀξιοῦν τὸν	θεὸν	δικαιοῦσθαι τοὺς μὲν ἀπὸ Ἀβραὰμ
[60]	Μωυσεῖ, ὥστε καὶ ἄγγελον καὶ	θεόν,	δύο ὁμοῦ ὄντας, ἐν τῇ
[10]	πράσσοντες ὧν οἱ φοβούμενοι τὸν	θεόν.	Εἰ οὖν ἔχεις πρὸς ταῦτα
[62]	ὧν νοοῦμεν τὸν ἄνθρωπον γεγονέναι,	θεὸν	εἰρηκέναι Ποιήσωμεν, λόγους τοὺς εἰρημένους
[126]	ἀγγέλῳ, ἐπαγγελλομένῳ δώσειν αὐτοῖς τὸν	θεὸν	εἰς πλησμονήν, αὐτός, ὢν καὶ
[75]	τοσαύταις μορφαῖς οἴδαμεν πεφανερῶσθαι τὸν	θεὸν	ἐκεῖνον τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ
[129]	λέγῃ ὁ λόγος εἰρηκέναι τὸν	θεὸν	ἐν ἀρχῇ· Ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν
[39]	Ἠλίας περὶ ὑμῶν πρὸς τὸν	θεὸν	ἐντυγχάνων οὕτως λέγει· Κύριε, τοὺς
[93]	ὁ λόγος, ἀγαπᾷ κύριον τὸν	θεὸν	ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ
[86]	ἔφη ἑωρᾶσθαι αὐτῷ, καὶ τὸν	θεὸν	ἐπ' αὐτῆς ἐστηρίχθαι ἡ γραφὴ
[112]	παυσόμεθα. Οὐ γὰρ καταλιπὼν τὸν	θεὸν	ἐπὶ θηρίον, δι' οὗ ἡ
[131]	ὁμολογῆσαι, ὅτι πιστότεροι πρὸς τὸν	θεόν	ἐσμεν, οἵτινες διὰ τοῦ ἐξουθενημένου
[4]	ἡμῖν, ἔλεγε, συγγένεια πρὸς τὸν	θεόν	ἐστιν; Ἢ καὶ ἡ ψυχὴ
[20]	πίνειν πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχητε τὸν	θεόν,	εὐκατάφοροι ὄντες καὶ εὐχερεῖς πρὸς
[5]	Ὅσα γάρ ἐστι μετὰ τὸν	θεὸν	ἢ ἔσται ποτέ, ταῦτα φύσιν
[140]	ἄπιστοι καὶ ἀπειθεῖς πρὸς τὸν	θεόν,	ἡ βασιλεία ἡ αἰώνιος δοθήσεται,
[37]	ἐπιτηδεύματα αὐτῶν. Ὑψοῦτε κύριον τὸν	θεὸν	ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε εἰς ὄρος
[37]	σὺ ἐποίησας. Ὑψοῦτε κύριον τὸν	θεὸν	ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ
[64]	σὺ ἐποίησας. Ὑψοῦτε κύριον τὸν	θεὸν	ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ
[60]	Ἀβραὰμ καὶ θεὸν Ἰσαὰκ καὶ	θεὸν	Ἰακώβ, ἀλλ' ὁ ἀποδειχθεὶς ὑμῖν
[110]	τὴν θεοσέβειαν ἐπιγνόντες, ἐπὶ τὸν	θεὸν	Ἰακὼβ καὶ θεὸν Ἰσραὴλ κατεφύγομεν·
[80]	τὸν θεὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν	θεὸν	Ἰακώβ, οἳ καὶ λέγουσι μὴ
[60]	αὐτὸν εἶναι θεὸν Ἀβραὰμ καὶ	θεὸν	Ἰσαὰκ καὶ θεὸν Ἰακώβ, ἀλλ'
[80]	τὸν θεὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν	θεὸν	Ἰσαὰκ καὶ τὸν θεὸν Ἰακώβ,
[110]	ἐπὶ τὸν θεὸν Ἰακὼβ καὶ	θεὸν	Ἰσραὴλ κατεφύγομεν· καὶ οἱ πολέμου
[76]	τοῦ πατρὸς βουλὴν ἐκήρυξε, καὶ	θεὸν	ἰσχυρὸν καὶ προσκυνητόν, Χριστὸν ὄντα,
[93]	γνώμης ὑπάρχων, οὐδένα ἄλλον τιμήσει	θεόν·	καὶ ἄγγελον ἐκεῖνον ἂν τιμήσῃ
[93]	πάσης δικαιοσύνης τετμημένης, πρός τε	θεὸν	καὶ ἀνθρώπους, ὅστις, φησὶν ὁ
[8]	ἀμείνονος μοίρας· καταλιπόντι δὲ τὸν	θεὸν	καὶ εἰς ἄνθρωπον ἐλπίσαντι ποία
[14]	ὅτι ἐδόξασέ σε. Ζητήσατε τὸν	θεὸν	καὶ ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτὸν
[90]	καὶ δακρύων εὐχὴ μειλίσσεται τὸν	θεὸν	καὶ ἡ ἐν πρηνεῖ κατακλίσει
[46]	πρὸ ὀφθαλμῶν ἀεὶ ἔχητε τὸν	θεὸν	καὶ μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀσεβεῖν
[7]	καὶ τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων	θεὸν	καὶ πατέρα ἐδόξαζον καὶ τὸν
[101]	ὁμολογεῖν τοὺς ἐλπίσαντας ἐπὶ τὸν	θεὸν	καὶ σωθέντας ὑπ' αὐτοῦ, οἵτινες
[39]	καὶ χείλεσι μόνον τιμῶντας τὸν	θεὸν	καὶ τὸν Χριστὸν αὐτοῦ· ἡμεῖς
[128]	ὅτι δύναμις αὕτη, ἣν καὶ	θεὸν	καλεῖ ὁ προφητικὸς λόγος, διὰ
[127]	μὴ ἡγεῖσθε αὐτὸν τὸν ἀγέννητον	θεὸν	καταβεβηκέναι ἢ ἀναβεβηκέναι ποθέν. Ὁ
[62]	μηνύων ἡμῖν ὃν ἐδήλωσε τὸν	θεὸν	λέγειν τούτῳ αὐτῷ τῷ νοήματι
[68]	τινὰ προσκυνητὸν καὶ κύριον καὶ	θεὸν	λεγόμενον ἐν ταῖς γραφαῖς νοεῖτε
[56]	ἐκεῖνον τὸν σὺν αὐτοῖς καὶ	θεὸν	λεγόμενον ὀφθέντα τῷ Ἀβραάμ. Καὶ
[10]	ἡμᾶς ἐπιχειρεῖτε ὡς εἰδότες τὸν	θεόν,	μηδὲν πράσσοντες ὧν οἱ φοβούμενοι
[60]	οὐ τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων	θεὸν	νοήσομεν γεγονέναι, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν
[19]	ἄδικος καὶ ἀχάριστος εἰς τὸν	θεὸν	ὁ λαὸς ὑμῶν ἐφάνη ἐν
[24]	ἐμοὶ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν	θεόν,	οἱ θέλοντες τὰ ἀγαθὰ Ἰερουσαλὴμ
[114]	πατέρα τῶν ὅλων καὶ ἀγέννητον	θεόν,	οἵτινες καὶ διὰ τοῦτο ὦφθαι
[68]	καὶ βασιλεῦσαι καὶ προσκυνητὸν γενέσθαι	θεὸν	ὁμολογοῦσιν· ὅπερ γελοῖον καὶ ἀνόητον
[60]	φίλοι, ὡς καὶ ἄγγελον καὶ	θεὸν	ὁμοῦ ἐν τῇ ὀπτασίᾳ τῇ
[48]	τὸ γὰρ λέγειν σε προϋπάρχειν	θεὸν	ὄντα πρὸ αἰώνων τοῦτον τὸν
[127]	κατὰ βουλὴν τὴν ἐκείνου καὶ	θεὸν	ὄντα, υἱὸν αὐτοῦ, καὶ ἄγγελον
[138]	τῷ ὁμοίως πιστῷ λαῷ πρὸς	θεὸν	ὄντι καὶ τὰ σύμβολα ταῦτα
[84]	δεῖ ὑμᾶς πάντα δύνασθαι τὸν	θεὸν	ὅσα βούλεται. Καὶ μάλιστα, ἐπειδὴ
[84]	ἑαυτοὺς μόνους ἀδικήσετε, τὸν δὲ	θεὸν	οὐ βλάψετε. ~Καὶ γὰρ τὴν
[4]	ὄνοι ἢ εἶδόν ποτε τὸν	θεόν;	Οὔ, ἔφην· οὐδὲ γὰρ οἱ
[4]	διὰ τὸ συγγενὲς ὁρᾷ τὸν	θεόν,	οὐδ' ὅτι νοῦς ἐστιν, ἀλλ'
[93]	εἴη. Ὑμεῖς δὲ οὔτε πρὸς	θεὸν	οὔτε πρὸς τοὺς προφήτας οὔτε
[4]	Ὡς δὲ ἐκεῖνος ὁρᾷ τὸν	θεόν,	οὕτω καὶ ἡμῖν ἐφικτὸν τῷ
[25]	οὐδὲ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν εἶδον	θεὸν	πλὴν σοῦ καὶ τὰ ἔργα
[93]	ὅλης τῆς ἰσχύος ἀγαπῶν τὸν	θεόν,	πλήρης θεοσεβοῦς γνώμης ὑπάρχων, οὐδένα
[92]	ἀποδείξετε ὅτι διὰ τὸ τὸν	θεόν,	προγνώστην ὄντα, ἐγνωκέναι ἄξιον γενησόμενον
[106]	καὶ πάντας τοὺς φοβουμένους τὸν	θεὸν	προέτρεπεν αἰνεῖν τὸν θεὸν διὰ
[126]	θεόν φησιν εἶναι· Εἶδον γὰρ	θεὸν	πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ἐσώθη
[58]	ἐκείνου Εἶδος θεοῦ· εἶδον γὰρ	θεὸν	πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ἐχάρη
[60]	μετέπειτα κύριον αὐτὸν ὄντα καὶ	θεὸν	σημαίνων, τὸν αὐτὸν λέγει ὃν
[93]	δὲ αὗται· Ἀγαπήσεις κύριον τὸν	θεόν	σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας
[125]	γὰρ αὐτῷ· Γέγραπται· Κύριον τὸν	θεόν	σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ
[103]	ὀπίσω μου, σατανᾶ· κύριον τὸν	θεόν	σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ
[4]	τὸ ἔχειν ᾧ νοεῖ τὸν	θεόν.	Τί οὖν; Ἀδικοῦσί τινα αἶγες
[60]	φανέντι τῷ Μωυσεῖ θεῷ γεγενημένος,	θεόν,	τὸν ἀπὸ τῆς βάτου ὁμιλήσαντα
[119]	οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες αὐτῶν.	Θεὸν	τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες, καὶ
[105]	γινόμεθα, τὰ αὐτὰ αἰτῶμεν τὸν	θεόν,	τὸν δυνάμενον ἀποστρέψαι πάντα ἀναιδῆ
[102]	ἐμοῦ, διδάσκοντος ἅμα ὅτι ἐπὶ	θεὸν	τὸν πάντα ποιήσαντα ἐλπίζειν δεῖ
[20]	ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη, καὶ ἐγκατέλιπε	θεὸν	τὸν ποιήσαντα αὐτόν. Τῷ γὰρ
[124]	καὶ Εὔα. Ὅτι δὲ καὶ	θεὸν	τὸν Χριστὸν καλεῖ, ἐν πολλοῖς
[11]	εἰς ὃν καὶ ὑμεῖς, τὸν	θεὸν	τοῦ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ
[126]	οὐκ ἂν ἐξηρνεῖσθε αὐτὸν εἶναι	θεόν,	τοῦ μόνου καὶ ἀγεννήτου καὶ
[2]	βλακείας ἤλπιζον αὐτίκα κατόψεσθαι τὸν	θεόν·	τοῦτο γὰρ τέλος τῆς Πλάτωνος
[56]	καὶ πρὸ ποιήσεως κόσμου ὄντα	θεόν,	τοῦτον νοεῖν ὑμᾶς εὔλογον ἦν,
[120]	γένει αὐτῶν μάγῳ Σίμωνι, ὃν	θεὸν	ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας
[126]	Μετὰ Ἰακὼβ ἄνθρωπος ἐπάλαιε· καὶ	θεόν	φησιν εἶναι· Εἶδον γὰρ θεὸν
[96]	οὐράνιος. Καὶ γὰρ τὸν παντοκράτορα	θεὸν	χρηστὸν καὶ οἰκτίρμονα ὁρῶμεν, τὸν
[123]	ἀπὸ τοῦ γεννήσαντος ἡμᾶς εἰς	θεὸν	Χριστοῦ, ὡς καὶ Ἰακὼβ καὶ
[80]	Ἀβραάμ, καὶ χείλεσιν ὁμολογοῦντας τὸν	θεόν,	ὡς αὐτὸς κέκραγεν ὁ θεός,
[55]	γέγραπται τοῖς ἔθνεσι συγκεχωρηκέναι τὸν	θεὸν	ὡς θεοὺς προσκυνεῖν· καὶ τούτῳ
[106]	μετ' αὐτῶν διάγων ὕμνησε τὸν	θεόν,	ὡς καὶ ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι
[3]	Ὁμοίως ἐστὶν ἄνθρωπον εἰδέναι καὶ	θεόν,	ὡς μουσικὴν καὶ ἀριθμητικὴν καὶ
[59]	Μωυσεῖ ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ	θεὸς	Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ;
[59]	πατέρων ὑμῶν, ὤφθη μοι, ὁ	θεὸς	Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκ
[58]	εἶπεν· Ἐγώ εἰμι κύριος, ὁ	θεὸς	Ἀβραάμ, τοῦ πατρός σου, καὶ
[129]	κύριός ἐστιν, ὡς πατὴρ καὶ	θεός,	αἴτιός τε αὐτῷ τοῦ εἶναι
[131]	Ἀμαλήκ, περὶ οὗ εἶπεν ὁ	θεὸς	ἀναγραφῆναι τὸ γεγενημένον, φήσας καὶ
[132]	πεπληγμένοι εἰσὶ καὶ βούλεται ὁ	θεὸς	ἀπενεχθῆναι αὐτὴν ὅθεν ἐλήφθη. Καὶ
[127]	ὁ θεὸς λέγῃ· Ἀνέβη ὁ	θεὸς	ἀπὸ Ἀβραάμ, ἢ Ἐλάλησε κύριος
[72]	περιέκοψαν· Ἐμνήσθη δὲ κύριος ὁ	θεὸς	ἀπὸ Ἰσραὴλ τῶν νεκρῶν αὐτοῦ,
[49]	μετέθηκεν ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν ὁ	θεὸς	ἀπὸ τοῦ ἐν Μωυσεῖ πνεύματος,
[61]	σοφίας, αὐτὸς ὢν οὗτος ὁ	θεὸς	ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων
[125]	τὴν γραφὴν ἀξιῶν προσκυνεῖσθαι ὡς	θεός,	ἀποστάτης τῆς τοῦ θεοῦ γνώμης
[19]	τῇ ἐρήμῳ μοσχοποιήσας. Ὅθεν ὁ	θεὸς	ἁρμοσάμενος πρὸς τὸν λαὸν ἐκεῖνον
[16]	~Καὶ διὰ Μωυσέως κέκραγεν ὁ	θεὸς	αὐτός, οὕτως λέγων· Καὶ περιτεμεῖσθε
[62]	ἐποίησεν αὐτούς. Καὶ εὐλόγησεν ὁ	θεὸς	αὐτοὺς λέγων· Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε
[126]	Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ,	θεὸς	αὐτῶν, καὶ τὸ ὄνομά μου
[55]	τὴν ὑμετέραν κακίαν ἀπέκρυψεν ὁ	θεὸς	ἀφ' ὑμῶν τὸ δύνασθαι νοεῖν
[56]	ὑπὲρ ὃν ἄλλος οὐκ ἔστι	θεός,	βεβούληται καὶ πρᾶξαι καὶ ὁμιλῆσαι.
[36]	οἱ παρ' ὑμῖν ἐξηγηταί, ὡς	θεὸς	βοᾷ, ἀνόητοί εἰσι, μὴ εἰς
[48]	διδασκάλων ὑμῶν, ὡς αὐτὸς ὁ	θεὸς	βοᾷ. Ἤδη μέντοι, ὦ Τρύφων,
[6]	μετέχει, ἐπεὶ ζῆν αὐτὴν ὁ	θεὸς	βούλεται. οὕτως ἄρα καὶ οὐ
[61]	πρὸ πάντων τῶν κτισμάτων ὁ	θεὸς	γεγέννηκε δύναμίν τινα ἐξ ἑαυτοῦ
[84]	ἃς καὶ αὐτὰς βουληθεὶς ὁ	θεὸς	γεννᾶν ποιῆσαι δυνατός. Ἡ μήτηρ
[64]	ἐθνῶν, κύριος καὶ Χριστὸς καὶ	θεὸς	γνωριζόμενος, ὡς αἱ γραφαὶ σημαίνουσιν,
[60]	ὁ ὀφθεὶς ἐν φλογὶ πυρός,	θεὸς	δὲ ὁ ὁμιλῶν τῷ Μωυσεῖ,
[26]	θεοῦ κληρονομίαν. Λέγει γὰρ ὁ	θεὸς	διὰ Ἠσαίου οὕτως· Ἐγὼ κύριος
[91]	τοῦ μυστηρίου τοῦ σταυροῦ ὁ	θεὸς	διὰ Μωυσέως εἶπεν ἐν εὐλογίᾳ,
[20]	παρανόμων ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἐκέλευσεν ὁ	θεὸς	διὰ Μωυσέως, ἐπειδὴ καὶ τὸ
[33]	τάξιν Μελχισεδέκ· μεθ' ὅρκου ὁ	θεὸς	διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν ἀρχιερέα
[16]	Διὸ καὶ ἐμβοᾷ ὑμῖν ὁ	θεὸς	διὰ τοῦ Ἠσαίου λέγων· Ἴδετε
[113]	Ἀβραὰμ ἀρχὴν λαβοῦσαν περιτομὴν ὁ	θεὸς	διὰ τοῦ Ἰησοῦ προὔτρεπεν ἔκτοτε,
[96]	ὅτι πανθ' ὅσα ὑπέσχηται ὁ	θεὸς	διὰ τοῦ Χριστοῦ ἀγαθὰ ἀποδώσει
[46]	πιστεύοντες ὅτι ἀναστήσει ἡμᾶς ὁ	θεὸς	διὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ καὶ
[11]	τῆς Αἰγύπτου. Εἰ οὖν ὁ	θεὸς	διαθήκην καινὴν ἐκήρυξε μέλλουσαν διαταχθήσεσθαι
[130]	μὲν πάντας τοὺς ἀνθρώπους ὁ	θεὸς	διεσκόρπισε καὶ τὰ γένη καὶ
[73]	γραφῶν οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ,	θεὸς	δύναται ἐπίστασθαι· ἀπίστῳ δὲ ἔοικε
[49]	ἐπὶ τὸν Ἰωάννην ἐλθεῖν ὁ	θεὸς	δυνατὸς ἦν ποιῆσαι, ἵνα, ὥσπερ
[7]	πᾶσίν ἐστιν, εἰ μή τῳ	θεὸς	δῷ συνιέναι καὶ ὁ Χριστὸς
[141]	ἕπεσθαι τῇ βουλῇ αὐτοῦ ὁ	θεὸς	ἐβουλήθη ποιῆσαι τούτους αὐτεξουσίους πρὸς
[121]	εὐλογημένοι. Τὸν μὲν ἥλιον ὁ	θεὸς	ἐδεδώκει πρότερον εἰς τὸ προσκυνεῖν
[116]	δὲ παρ' οὐδενὸς θυσίας ὁ	θεός,	εἰ μὴ διὰ τῶν ἱερέων
[119]	τοῖς μὴ ἐπερωτῶσιν αὐτόν. Ἰδοὺ	θεός	εἰμι, φησί, τῷ ἔθνει, οἳ
[44]	Ἰεζεκιὴλ περὶ τούτου ἀποφαινόμενος ὁ	θεὸς	εἶπεν· Ἐὰν Νῶε καὶ Ἰακὼβ
[82]	διὰ τοῦ Ἰεζεκιὴλ διεμαρτύρατο ὁ	θεός,	εἰπὼν ὅτι Σκοπὸν τέθεικά σε
[103]	καὶ τοῦτο γενησόμενον προειδὼς ὁ	θεὸς	εἰρήκει οὕτως· Καὶ αὐτὸν εἰς
[38]	διὰ τοῦτο εὐλόγησέ σε ὁ	θεὸς	εἰς τὸν αἰῶνα. Περίζωσαι τὴν
[38]	βασιλέως. Ὁ θρόνος σου, ὁ	θεός,	εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος,
[63]	προλελεγμένοις· Ὁ θρόνος σου, ὁ	θεός,	εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος·
[56]	λόγοις· Ὁ θρόνος σου, ὁ	θεός,	εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος·
[15]	σε. Τότε βοήσῃ, καὶ ὁ	θεὸς	εἰσακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός σου
[131]	μερίσας πάντα τὰ ἔθνη ὁ	θεός.	Εἰσὶ δὲ οὗτοι· Ἐπερώτησον τὸν
[26]	Ἠσαίου οὕτως· Ἐγὼ κύριος ὁ	θεὸς	ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ
[65]	πατοῦσιν αὐτήν· Ἐγὼ κύριος ὁ	θεὸς	ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ
[94]	τοῦ χαλκοῦ ὄφεως γενέσθαι ὁ	θεὸς	ἐκέλευσε καὶ ἀναίτιός ἐστιν, οὕτω
[126]	καὶ τοῖς ἄλλοις πατριάρχαις, ἀναγεγραμμένος	θεός,	ἔλεγον. Ἐπέφερον δέ, εἰ καὶ
[1]	τῶν γενῶν καὶ εἰδῶν ἐπιμελεῖται	θεός,	ἐμοῦ δὲ καὶ σοῦ οὐκ
[22]	εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ. Ὁ	θεὸς	ἐμφανῶς ἥξει, ὁ θεὸς ἡμῶν,
[37]	Χριστὸν οὕτως εἴρηται· Ἀνέβη ὁ	θεὸς	ἐν ἀλαλαγμῷ, κύριος ἐν φωνῇ
[123]	περὶ τοῦ Χριστοῦ λέγων ὁ	θεὸς	ἐν παραβολῇ Ἰακὼβ αὐτὸν καλεῖ
[58]	ἐκεῖ γὰρ ἐφάνη αὐτῷ ὁ	θεὸς	ἐν τῷ ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου
[67]	τὰς θυσίας δι' ἔνδειαν ὁ	θεὸς	ἐνετείλατο ποιεῖν τοὺς πατέρας ὑμῶν,
[67]	φημί, καινὴν διαθήκην διαθήσεσθαι ὁ	θεὸς	ἐπήγγελται παρὰ τὴν ἐν ὄρει
[43]	δύο βασιλέων. Ἀλλ' ἐπάξει ὁ	θεὸς	ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸν
[66]	δύο βασιλέων. Ἀλλ' ἐπάξει ὁ	θεὸς	ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸν
[37]	θεός, ψάλατε συνετῶς. Ἐβασίλευσεν ὁ	θεὸς	ἐπὶ τὰ ἔθνη, ὁ θεὸς
[65]	ἂν ᾖς προτεθεικὼς τὸ πρόβλημα,	θεὸς	ἐπίσταται. Ἐγὼ δὲ ὡς εἴρηται
[67]	καὶ ἔνταλμα καὶ ἔργον ὁ	θεὸς	ἐπίσταται, τί δὲ πρὸς τὸ
[29]	σώματος ἀκροβυστίαν, ἣν αὐτὸς ὁ	θεὸς	ἔπλασε, μηδέ, ὅτι θερμὸν πίνομεν
[19]	δοκεῖτε, οὐκ ἂν ἀκρόβυστον ὁ	θεὸς	ἔπλασε τὸν Ἀδάμ, οὐδὲ ἐπέβλεψεν
[61]	τῶν βουνῶν γεννᾷ με. Ὁ	θεὸς	ἐποίησε χώραν καὶ ἀοίκητον καὶ
[23]	τὰς θηλείας δύνασθαι φυλάσσειν ὁ	θεὸς	ἐποίησεν. Ἀλλὰ σχῆμα μὲν τὸ
[124]	μὲν ὑμεῖς ἐξηγεῖσθε, οὕτως· Ὁ	θεὸς	ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν
[56]	τῶν τριῶν ἐκείνων καὶ ὁ	θεός	ἐστι καὶ ἄγγελος καλεῖται, ἐκ
[58]	ὄνομά σου. Θεὸς καλεῖται καὶ	θεός	ἐστι καὶ ἔσται. Καὶ συννευσάντων
[5]	ὁ θεὸς καὶ διὰ τοῦτο	θεός	ἐστι, τὰ δὲ λοιπὰ πάντα
[56]	Σάρρα, ἐπανελήλυθεν, ὡς γέγραπται, καὶ	θεός	ἐστιν, ὡς οἱ λόγοι σημαίνουσιν
[56]	Μωυσεῖ ὦφθαι λεγόμενος καὶ γεγραμμένος	θεὸς	ἕτερός ἐστι τοῦ τὰ πάντα
[56]	ἀπόδειξιν τοὺς λελεγμένους λόγους ὅτι	θεὸς	ἢ κύριος ἄλλος τίς ἐστιν
[27]	προσφέροντας τὰς προσφορὰς ἐβούλετο ὁ	θεός,	ἢ τοὺς περιτεμνομένους καὶ περιτέμνοντας
[12]	ἐν τούτοις εὐδοκεῖ κύριος ὁ	θεὸς	ἡμῶν. Εἴ τις ἐστὶν ἐν
[37]	αὐτοῦ, ὅτι ἅγιος κύριος ὁ	θεὸς	ἡμῶν. ~Καὶ ὁ Τρύφων εἶπεν·
[22]	Ὁ θεὸς ἐμφανῶς ἥξει, ὁ	θεὸς	ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται· πῦρ
[69]	ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε. Ἰδοὺ ὁ	θεὸς	ἡμῶν κρίσιν ἀνταποδίδωσι καὶ ἀνταποδώσει·
[37]	ὃ ἔδωκεν αὐτοῖς. Κύριε ὁ	θεὸς	ἡμῶν, σὺ ἐπήκουες αὐτῶν· ὁ
[83]	τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ, ἀλλ' ὁ	θεὸς	ἦν ὁ ἀποστρέψας ἀπ' αὐτοῦ
[94]	συμβάλητε. ~Εἴπατε γάρ μοι, οὐχὶ	θεὸς	ἦν ὁ ἐντειλάμενος διὰ Μωυσέως
[28]	τὴν εἰς σημεῖον δοθεῖσαν ὁ	θεὸς	θέλει· οὐδὲ γὰρ Αἰγυπτίοις χρήσιμος
[5]	καὶ εἶναι καὶ κολάζεσθαι ὁ	θεὸς	θέλῃ. Ἆρα τοιοῦτόν ἐστιν ὃ
[128]	κύριος ὢν ὁ Χριστός, καὶ	θεὸς	θεοῦ υἱὸς ὑπάρχων, καὶ δυνάμει
[22]	τεσσαρακοστῷ ἐνάτῳ ψαλμῷ οὕτως ἔφη·	Θεὸς	θεῶν κύριος ἐλάλησε, καὶ ἐκάλεσε
[58]	Βάλανον πένθους. Ὤφθη δὲ ὁ	θεὸς	Ἰακὼβ ἔτι ἐν Λουζᾶ, ὅτε
[59]	ὁ θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ	θεὸς	Ἰακώβ, λέγων· Ἐπισκοπῇ ἐπισκέπτομαι ὑμᾶς
[62]	λόγοι οὗτοι· Καὶ εἶπεν ὁ	θεός·	Ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς εἷς
[99]	γὰρ εἶπεν· Ὁ θεός, ὁ	θεός,	ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; Καὶ
[22]	Τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ	θεός·	Ἵνα τί σὺ ἐκδιηγῇ τὰ
[59]	ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ	θεὸς	Ἰσαὰκ καὶ ὁ θεὸς Ἰακώβ,
[13]	ὁ ἐπισυνάγων ὑμᾶς κύριος ὁ	θεὸς	Ἰςραήλ. Ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖς
[34]	μακαριοῦσιν αὐτόν. Εὐλογητὸς κύριος, ὁ	θεὸς	Ἰσραήλ, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος,
[64]	μακαριοῦσιν αὐτόν. Εὐλογητὸς κύριος, ὁ	θεὸς	Ἰσραήλ, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος,
[13]	καὶ ὁ ῥυσάμενός σε, αὐτὸς	θεὸς	Ἰσραήλ, πάσῃ τῇ γῇ κληθήσεται.
[37]	θεὸς ἐπὶ τὰ ἔθνη, ὁ	θεὸς	κάθηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου αὐτοῦ.
[58]	ὁ ὀφθεὶς τοῖς πατριάρχαις λεγόμενος	θεὸς	καὶ ἄγγελος καὶ κύριος λέγεται,
[126]	εἰς πλησμονήν, αὐτός, ὢν καὶ	θεὸς	καὶ ἄγγελος παρὰ τοῦ πατρὸς
[71]	οὗτος αὐτὸς ὁ σταυρωθεὶς ὅτι	θεὸς	καὶ ἄνθρωπος καὶ σταυρούμενος καὶ
[67]	ὅλων ποιητὴς καὶ κύριος καὶ	θεός.	Καὶ γὰρ τὸ ἀποθανεῖν σταυρωθέντα
[5]	γὰρ ἀγέννητος καὶ ἄφθαρτος ὁ	θεὸς	καὶ διὰ τοῦτο θεός ἐστι,
[92]	ὁ λέγων ὡς ἀληθὴς ὁ	θεὸς	καὶ δίκαιος καὶ πᾶσαι αἱ
[4]	δὲ αὐτὰς δύνασθαι ὅτι ἔστι	θεὸς	καὶ δικαιοσύνη καὶ εὐσέβεια καλόν,
[119]	ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς ἐξελέξατο ὁ	θεὸς	καὶ ἐμφανὴς ἐγενήθη τοῖς μὴ
[44]	ἔφη οὕτως· Εἶπε κύριος ὁ	θεός·	Καὶ ἐξελεύσονται καὶ ὄψονται τὰ
[76]	οὐκ ἄνθρωπος ἐγέννησεν ἀλλ' ὁ	θεός;	Καὶ Ἠσαίας δὲ μεγάλης βουλῆς
[68]	αὐτοῦ λήψεται ἑαυτῷ υἱὸν ὁ	θεὸς	καὶ κατορθώσει αὐτῷ τὴν βασιλείαν
[56]	γραφάς, ὅτι ἐστὶ καὶ λέγεται	θεὸς	καὶ κύριος ἕτερος ὑπὸ τὸν
[34]	Χριστὸς βασιλεὺς καὶ ἱερεὺς καὶ	θεὸς	καὶ κύριος καὶ ἄγγελος καὶ
[59]	αὐτὸς οὗτος καὶ ἄγγελος καὶ	θεὸς	καὶ κύριος καὶ ἀνὴρ καὶ
[58]	Ἠσαῦ, οὗτος καὶ ἄγγελος καὶ	θεὸς	καὶ κύριος, καὶ ἐν ἰδέᾳ
[56]	εἷς τῶν τριῶν, ὁ καὶ	θεὸς	καὶ κύριος τῷ ἐν τοῖς
[36]	προφητειῶν, εἰς ἐπίδειξιν ὅτι καὶ	θεὸς	καὶ κύριος τῶν δυνάμεων ὁ
[60]	ὅτι ὁ ὀφθεὶς τῷ Ἀβραὰμ	θεὸς	καὶ κύριος ὠνομασμένος ὑπὸ κυρίου
[122]	Κἀγὼ μάρτυς, λέγει κύριος ὁ	θεός,	καὶ ὁ παῖς μου ὃν
[63]	καὶ διὰ γαστρὸς ἀνθρωπείας ὁ	θεὸς	καὶ πατὴρ τῶν ὅλων γεννᾶσθαι
[18]	τοῦτο τὸ λουτρὸν κελεύει ὁ	θεὸς	καὶ περιτέμνεσθαι τὴν ἀληθινὴν περιτομήν.
[16]	μελλόντων ἦν καὶ ἔστιν ὁ	θεὸς	καὶ τὰ ἄξια ἑκάστῳ προετοιμάζων.
[101]	καταβὰς περιπατείτω· σωσάτω αὐτὸν ὁ	θεός.	~Καὶ τὰ ἑξῆς· Ἡ ἐλπίς
[57]	οὗτος ὁ τῷ Ἀβραὰμ ὀφθεὶς	θεός,	καὶ ὑπηρέτης ὢν τοῦ ποιητοῦ
[107]	ἐκήρυξαν, πιστεύσαντες ὅτι ἐλεήμων ὁ	θεὸς	καὶ φιλάνθρωπός ἐστιν ἐπὶ πάντας
[63]	γοῦν καὶ προσκυνητός ἐστι καὶ	θεὸς	καὶ Χριστὸς ὑπὸ τοῦ ταῦτα
[58]	Ἰσραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά σου.	Θεὸς	καλεῖται καὶ θεός ἐστι καὶ
[19]	τάξιν τὸν αἰώνιον ἱερέα ὁ	θεὸς	καταστήσειν διὰ τοῦ Δαυεὶδ μεμήνυκεν.
[124]	τῶν ἀρχόντων πίπτετε. Ἀνάστα, ὁ	θεός,	κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ
[22]	οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅτι	θεὸς	κριτής ἐστι. Ἄκουσον, λαός μου,
[65]	Νενοήκατε, ὦ φίλοι, ὅτι ὁ	θεὸς	λέγει δώσειν τούτῳ, ὃν εἰς
[127]	ὑπολαμβάνω ὅτι, ὅταν μου ὁ	θεὸς	λέγῃ· Ἀνέβη ὁ θεὸς ἀπὸ
[82]	θέλομεν ζῆν, οὓς ὀνειδίζει ὁ	θεὸς	λέγων· Οἱ ἄρχοντες ὑμῶν κοινωνοὶ
[19]	εὑρίσκετο, διότι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ	θεός.	Λὼτ ἀπερίτμητος ἐκ Σοδόμων ἐσώθη,
[102]	Μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνατο ὁ	θεὸς	μᾶλλον τὸν Ἡρώδην ἀποκτεῖναι; Προλαβὼν
[116]	θεοῦ, ὡς καὶ αὐτὸς ὁ	θεὸς	μαρτυρεῖ, εἰπὼν ὅτι ἐν παντὶ
[117]	ὑπὸ τῶν Χριστιανῶν, προλαβὼν ὁ	θεὸς	μαρτυρεῖ εὐαρέστους ὑπάρχειν αὐτῷ· τὰς
[16]	ὑμῶν καὶ κύριος τῶν κυρίων,	θεὸς	μέγας καὶ ἰσχυρὸς καὶ φοβερὸς,
[77]	ἐδύνασθε λέγειν· Ἐπειδὴ προεγίνωσκεν ὁ	θεὸς	μέλλειν αὐτὸν λήψεσθαι ταῦτα, προειρήκει.
[102]	Τὸ δὲ καὶ εἰπεῖν αὐτόν·	Θεός	μου εἶ σύ, μὴ ἀποστῇς
[98]	μήτρας, ἀπὸ γαστρὸς μητρός μου	θεός	μου εἶ σύ. Μὴ ἀποστῇς
[102]	μήτρας, ἀπὸ γαστρὸς μητρός μου	θεός	μου εἶ σύ, ὅτι οὐκ
[74]	διότι οὐκ ἔστι κύριος ὁ	θεός	μου ἐν ἡμῖν, εὕροσάν με
[98]	λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου. Ὁ	θεός	μου, κεκράξομαι ἡμέρας πρὸς σὲ
[99]	λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου· ὁ	θεός	μου, κεκράξομαι ἡμέρας πρὸς σὲ
[99]	εὐθὺς λέγει· ὁ θεός, ὁ	θεός	μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί
[98]	δὲ οὗτος· Ὁ θεός, ὁ	θεός	μου, πρόσχες μοι. Ἵνα τί
[135]	γραφὴ λέγῃ· Ἐγὼ κύριος ὁ	θεός,	ὁ ἅγιος Ἰσραήλ, ὁ καταδείξας
[99]	λέγεσθαι. Σταυρωθεὶς γὰρ εἶπεν· Ὁ	θεός,	ὁ θεός, ἵνα τί ἐγκατέλιπές
[98]	παθῶν. Ἔστι δὲ οὗτος· Ὁ	θεός,	ὁ θεός μου, πρόσχες μοι.
[99]	Ὃ οὖν εὐθὺς λέγει· ὁ	θεός,	ὁ θεός μου, πρόσχες μοι·
[22]	Ἰσραήλ, καὶ διαμαρτυροῦμαί σοι· ὁ	θεός,	ὁ θεός σου εἰμὶ ἐγώ.
[56]	διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ	θεός,	ὁ θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως
[63]	διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ	θεός,	ὁ θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως
[86]	Διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ	θεός,	ὁ θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως
[19]	γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ	θεὸς	ὁ λυτρωσάμενος ὑμᾶς. ~Καὶ γὰρ
[58]	Λάβαν ποιεῖ. Ἐγώ εἰμι ὁ	θεὸς	ὁ ὀφθείς σοι ἐν τόπῳ
[60]	αὐτῷ, ὅτι Ἐγώ εἰμι ὁ	θεὸς	ὁ ὀφθείς σοι ὅτε ἀπεδίδρασκες
[22]	ἐπέκεινα Δαμασκοῦ, λέγει κύριος· ὁ	θεὸς	ὁ παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ. Οὐαὶ
[65]	οὗτοι· Οὕτως λέγει κύριος ὁ	θεός,	ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ
[55]	καὶ κυρίων ὁ τῷ ὄντι	θεός,	ὁ τὰ πάντα ποιήσας, κύριος
[60]	ὁ ποιητὴς τῶν ὅλων ἔσται	θεὸς	ὁ τῷ Μωυσεῖ εἰπὼν αὐτὸν
[117]	δείξει αἰρόμενα ἀφ' ἡμῶν ὁ	θεός,	ὅταν πάντας ἀναστήσῃ, καὶ τοὺς
[19]	ἐστι. Διὸ καὶ κέκραγεν ὁ	θεός,	ὅτι Ἐγκατελίπετε αὐτόν, πηγὴν ζῶσαν,
[138]	δέ ἐστιν ὃ ἔλεγεν ὁ	θεός,	ὅτι τὸ μυστήριον τῶν σωζομένων
[138]	πάντων ὀρέων πήχεις δεκαπέντε, ὁ	θεὸς	οὐ τῇ γῇ φαίνεται εἰρηκώς,
[60]	δύο ἦσαν, καὶ ἄγγελος καὶ	θεός,	οὐ τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων
[65]	ἔφη Ἠσαίας, καθ' ἣν ὁ	θεὸς	οὐδενὶ ἑτέρῳ δοῦναι τὴν δόξαν
[56]	ὅλων ποιητής, ὑπὲρ ὃν ἄλλος	θεὸς	οὐκ ἔστι. Καὶ ἀνιστορῶν πάλιν
[3]	αἴτιον, τοῦτο δή ἐστιν ὁ	θεός.	Οὕτως ἐγὼ ἀπεκρινάμην αὐτῷ· καὶ
[20]	τροφὴν τῷ ἀνθρώπῳ ἐπεποιήκει ὁ	θεός,	οὕτως καὶ τὰ ζῶα εἰς
[54]	αἷμα οὐκ ἄνθρωπος ἐγέννησεν ἀλλὰ	θεός,	οὕτως καὶ τὸ τοῦ Χριστοῦ
[55]	λόγον ἀπόδειξον ἡμῖν ὅτι ἕτερος	θεὸς	παρὰ τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων
[50]	ἔχεις ἀποδεῖξαι ὅτι καὶ ἄλλος	θεὸς	παρὰ τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων,
[56]	ἀπέδειξας ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ	θεὸς	παρὰ τοῦτον τὸν ὀφθέντα τῷ
[14]	νέαν ζύμην φυρᾶσαι ἑαυτοῖς ὁ	θεὸς	παρήγγειλε, τοῦτ' ἔστιν ἄλλων ἔργων
[111]	τοῦ Χριστοῦ. Ἔμελλεν οὖν ὁ	θεὸς	πλανᾶσθαι, εἰ μὴ τὸ σημεῖον
[58]	Χριστοῦ ὁ ποιητὴς τῶν ὅλων	θεὸς	ποιεῖσθαι. Καὶ ὁ Τρύφων· Ἀξίως
[62]	ὅτι πρὸς ἑαυτὸν ἔλεγεν ὁ	θεὸς	Ποιήσωμεν, ὁποῖον καὶ ἡμεῖς μέλλοντές
[49]	ὅς φησι· Κρυφίᾳ χειρὶ ὁ	θεὸς	πολεμεῖ τὸν Ἀμαλήκ; Νοῆσαι δύνασθε
[61]	ποτὲ δὲ ἄγγελος, ποτὲ δὲ	θεός,	ποτὲ δὲ κύριος καὶ λόγος,
[88]	ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀνθρώπους, ὁ	θεὸς	πράττειν ὅσα ἕκαστον ἐνεδυνάμωσε δύνασθαι
[56]	ἀλλὰ ὦπτο μὲν αὐτῷ ὁ	θεὸς	πρὸ τῆς τῶν τριῶν ὀπτασίας·
[122]	νόμον αἰώνιον καὶ πρόσταγμα ὁ	θεὸς	προεκήρυσσε πέμψειν, οὐχὶ τὸν παλαιὸν
[126]	ὁμοίως, Μωυσῆς φησιν, ὤφθη ὁ	θεὸς	πρὸς τῇ δρυῒ τῇ Μαμβρῆ,
[56]	φησιν· Ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ	θεὸς	πρὸς τῇ δρυῒ τῇ Μαμβρῆ,
[126]	διὰ Ἠσαίου, καὶ Χριστὸς καὶ	θεὸς	προσκυνητὸς διὰ Δαυείδ, καὶ Χριστὸς
[139]	Καὶ εἶπεν· Εὐλογητὸς κύριος, ὁ	θεὸς	Σήμ, καὶ ἔσται Χαναὰν παῖς
[84]	συνουσίας ἔμελλε, τί καὶ ὁ	θεὸς	σημεῖον, ὃ μὴ πᾶσι τοῖς
[22]	διαμαρτυροῦμαί σοι· ὁ θεός, ὁ	θεός	σου εἰμὶ ἐγώ. Οὐκ ἐπὶ
[38]	διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ	θεός	σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς
[56]	ἔχρισέ σε ὁ θεός, ὁ	θεός	σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς
[63]	ἔχρισέ σε ὁ θεός, ὁ	θεός	σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς
[86]	ἔχρισέ σε ὁ θεός, ὁ	θεός	σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς
[55]	προφῆται πολλάκις λέγουσιν ὅτι Ὁ	θεός	σου θεὸς τῶν θεῶν ἐστι
[15]	ὡς μεσημβρία, καὶ ἔσται ὁ	θεός	σου μετὰ σοῦ διὰ παντός,
[126]	τὸν Ἰορδάνην τοῦτον. Κύριος ὁ	θεός	σου, ὁ προπορευόμενος τοῦ προσώπου
[37]	ἡμῶν, σὺ ἐπήκουες αὐτῶν· ὁ	θεός,	σὺ εὐίλατος ἐγένου αὐτοῖς καὶ
[40]	τὸ πρόβατον τοῦ πάσχα ὁ	θεὸς	συγχωρεῖ, εἰ μὴ ἐπὶ τόπῳ
[56]	πρὸς τῇ δρυῒ τῇ Μαμβρῆ	θεὸς	σὺν τοῖς ἅμα αὐτῷ ἐπὶ
[117]	καλουμένων θυσίας οὐ προσδέχεται ὁ	θεός,	τὰς δὲ διὰ τῶν ἐν
[92]	ὅτι διὰ ταῦτα ἐνετέταλτο ὁ	θεὸς	τὰς περὶ σαββάτων καὶ προσφορῶν
[133]	τοῦ προφήτου Ἠσαίου προεπιστάμενος ὁ	θεὸς	ταῦτα μέλλειν ὑμᾶς ποιεῖν κατηράσατο
[112]	τότε, ὅν, προεῖπον, κατηράσατο ὁ	θεὸς	τὴν ἀρχήν, καὶ ἀνελεῖ διὰ
[102]	Μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνατο ὁ	θεὸς	τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν ὄφιν
[29]	δεινὸν ἡγεῖσθε· ἐπειδὴ καὶ ὁ	θεὸς	τὴν αὐτὴν διοίκησιν τοῦ κόσμου
[80]	θεόν, ὡς αὐτὸς κέκραγεν ὁ	θεός,	τὴν δὲ καρδίαν πόρρω ἔχειν
[127]	ἀνθρώπων» ἢ ὅτε Ἔκλεισεν ὁ	θεὸς	τὴν κιβωτὸν Νῶε ἔξωθεν, μὴ
[34]	λέγω. Εἰσὶ δ' οὗτοι· Ὁ	θεός,	τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ
[34]	διαθήσεσθαι. Καὶ ὅπου λέλεκται· Ὁ	θεός,	τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ
[64]	σωθήσονται. Εἰσὶ δὲ οὗτοι· Ὁ	θεός,	τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ
[58]	αὐτόν. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ	θεός·	Τὸ ὄνομά σου Ἰακὼβ οὐ
[141]	ἀλλ' οὐχ, ὅτι αὐτοὺς ὁ	θεὸς	τοιούτους ἐποίησεν. Ὥστε, ἐὰν μετανοήσωσι,
[40]	τὸ πλάσμα, ὃ ἔπλασεν ὁ	θεὸς	τὸν Ἀδάμ, οἶκος ἐγένετο τοῦ
[62]	τῆς γῆς. Καὶ ἐποίησεν ὁ	θεὸς	τὸν ἄνθρωπον, κατ' εἰκόνα θεοῦ
[39]	ὀργὴν οὐκ ἐπέφερε τότε ὁ	θεός,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ νῦν
[100]	ἀπεδείξαμεν εἰρῆσθαι, δι' οὗ ὁ	θεὸς	τόν τε ὄφιν καὶ τοὺς
[65]	οὕτως εἰπών· Ἐγὼ κύριος ὁ	θεός,	τοῦτό μου ὄνομα, τὴν δόξαν
[65]	ἐν σκότει. Ἐγὼ κύριος ὁ	θεός,	τοῦτό μου ὄνομα, τὴν δόξαν
[56]	αὐτοῦ ὁ τῶν ὅλων ποιητὴς	θεός,	τοῦτον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς
[40]	τὸ πάσχα θύειν ἐντέταλται ὁ	θεός,	τύπος ἦν τοῦ Χριστοῦ, οὗ
[56]	οὕτως εἰρημένοι· Εἶπε δὲ ὁ	θεὸς	τῷ Ἀβραάμ· Μὴ σκληρὸν ἔστω
[56]	υἱοῦ αὐτοῦ. Εἶπε δὲ ὁ	θεὸς	τῷ Ἀβραάμ· Μὴ σκληρὸν ἔστω
[56]	τὴν δρῦν τὴν Μαμβρῆ ὁ	θεὸς	τῷ Ἀβραάμ, ὡς ὁ λόγος
[65]	αὐτοῦ τούτου γνωρίσητε ὅτι ὁ	θεὸς	τῷ Χριστῷ αὐτοῦ μόνῳ τὴν
[72]	τὸν ἅπαντα χρόνον, λέγει ὁ	θεὸς	τῶν δυνάμεων· ἂν δὲ μὴ
[65]	ταῖς νήσοις ἀναγγελοῦσι. Κύριος ὁ	θεὸς	τῶν δυνάμεων ἐξελεύσεται, συντρίψει πόλεμον,
[33]	τοῦ ἁγίου πνεύματος καλούμενον, ὁ	θεὸς	τῶν ἐν ἀκροβυστίᾳ γενήσεσθαι ἐδήλου·
[55]	λέγουσιν ὅτι Ὁ θεός σου	θεὸς	τῶν θεῶν ἐστι καὶ κύριος
[59]	ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· Κύριος, ὁ	θεὸς	τῶν πατέρων ὑμῶν, ὤφθη μοι,
[92]	δὲ ἀληθὴς ὁ λόγος, καὶ	θεὸς	ὑμᾶς τοιούτους μὴ εἶναι ἀσυνέτους
[21]	Ἰεζεκιὴλ οὕτως· Ἐγὼ κύριος ὁ	θεὸς	ὑμῶν· ἐν τοῖς προστάγμασί μου
[16]	ἔτι· ὁ γὰρ κύριος, ὁ	θεὸς	ὑμῶν καὶ κύριος τῶν κυρίων,
[21]	γινώσκειν ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ	θεὸς	ὑμῶν. Καὶ παρεπικράνατέ με, καὶ
[50]	ταῖς πόλεσιν Ἰούδα· Ἰδοὺ ὁ	θεὸς	ὑμῶν· κύριος ἰδοὺ μετ' ἰσχύος
[60]	μόνος, καὶ ἄγγελος καλούμενος καὶ	θεὸς	ὑπάρχων, ὤφθη καὶ προσωμίλησε τῷ
[68]	σχεδὸν πρᾶγμα ἐπιχειρεῖς ἀποδεικνύναι, ὅτι	θεὸς	ὑπέμεινε γεννηθῆναι καὶ ἄνθρωπος γενέσθαι.
[119]	ὃ πάλαι τῷ Ἀβραὰμ ὁ	θεὸς	ὑπέσχετο, καὶ πατέρα πολλῶν ἐθνῶν
[67]	ἔφην. Ἑτέραν διαθήκην ἔσεσθαι ὁ	θεὸς	ὑπέσχετο, οὐχ ὡς ἐκείνη διετάγη,
[30]	καὶ συκοφαντεῖσθαι δυνατός ἐστιν ὁ	θεὸς	ὑπὸ τῶν νοῦν μὴ ἐχόντων,
[21]	καὶ τὸ σάββατον ἐντέταλται ὁ	θεὸς	φυλάσσειν ὑμᾶς καὶ τὰ ἄλλα
[37]	βασιλεὺς πάσης τῆς γῆς ὁ	θεός,	ψάλατε συνετῶς. Ἐβασίλευσεν ὁ θεὸς
[11]	συνεξετάσωμεν. ~Οὔτε ἔσται ποτὲ ἄλλος	θεός,	ὦ Τρύφων, οὔτε ἦν ἀπ'
[48]	υἱὸς τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων,	θεὸς	ὤν, καὶ γεγένηται ἄνθρωπος διὰ
[59]	φλογὸς λελαληκέναι αὐτῷ οὗτος αὐτός,	θεὸς	ὤν, σημαίνει τῷ Μωυσεῖ ὅτι
[113]	κληρονομίαν, ἅτε οὐ Χριστὸς ὁ	θεὸς	ὢν οὐδὲ υἱὸς θεοῦ, ὁ
[86]	ξύλου τῷ Ἀβραὰμ ὤφθη ὁ	θεός,	ὡς γέγραπται, πρὸς τῇ δρυῒ
[92]	μὴ τοῦτό ἐστι, συκοφαντηθήσεται ὁ	θεός,	ὡς μήτε πρόγνωσιν ἔχων μήτε
[41]	τότε προσφερομένων θυσιῶν λέγει ὁ	θεός,	ὡς προέφην, διὰ Μαλαχίου, ἑνὸς
[110]	τῶν τοῦ Ἰησοῦ ἀποστόλων τὴν	θεοσέβειαν	ἐπιγνόντες, ἐπὶ τὸν θεὸν Ἰακὼβ
[91]	τούτου τοῦ μυστηρίου εἰς τὴν	θεοσέβειαν	ἐτράπησαν ἀπὸ τῶν ματαίων εἰδώλων
[44]	ὅτι τὶς μὲν ἐντολὴ εἰς	θεοσέβειαν	καὶ δικαιοπραξίαν διετέτακτο, τὶς δὲ
[58]	Καὶ ὁ Τρύφων· Ἀξίως μὲν	θεοσεβείας	καὶ τοῦτο πράττεις· εἰρωνεύεσθαι δέ
[30]	δαιμονίων, ἅ ἐστιν ἀλλότρια τῆς	θεοσεβείας	τοῦ θεοῦ, οἷς πάλαι προσεκυνοῦμεν,
[46]	δὲ μικρὰν μνήμην ἔχετε τοῦ	θεοσεβεῖν,	καὶ οὐδ' οὕτως ἐπείσθητε μὴ
[110]	μᾶλλον ἄλλοι πλείονες πιστοὶ καὶ	θεοσεβεῖς	διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ
[52]	τῆς πίστεως τῆς τοῦ Χριστοῦ	θεοσεβεῖς	καὶ δίκαιοι γενόμενοι, πάλιν παραγενησόμενον
[131]	καὶ ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων	θεοσεβεῖς	καὶ εἰρηνικοὺς δείκνυσθαι εἶναι τοὺς
[119]	Ὁμοιόπιστον οὖν τὸ ἔθνος καὶ	θεοσεβὲς	καὶ δίκαιον, εὐφραῖνον τὸν πατέρα,
[118]	φιλοθέων οὔτε συνετῶν, συνετώτεροι καὶ	θεοσεβέστεροι	εὑρεθῶμεν διὰ τῆς κλήσεως τῆς
[93]	ἰσχύος ἀγαπῶν τὸν θεόν, πλήρης	θεοσεβοῦς	γνώμης ὑπάρχων, οὐδένα ἄλλον τιμήσει
[53]	ἐσταυρωμένου ἐκείνου ὁρωμένων καὶ γενομένων	θεοσεβῶν	τὴν πειθὼ ἔχομεν. Ἔστι δὲ
[85]	ἐξορκίζοι τις ὑμῶν κατὰ τοῦ	θεοῦ	Ἀβραὰμ καὶ θεοῦ Ἰσαὰκ καὶ
[37]	Ἄρχοντες λαῶν συνήχθησαν μετὰ τοῦ	θεοῦ	Ἀβραάμ, ὅτι τοῦ θεοῦ οἱ
[11]	ἐθνῶν ἀναμενόντων τὰ παρὰ τοῦ	θεοῦ	ἀγαθά. Ἰσραηλιτικὸν γὰρ τὸ ἀληθινόν,
[79]	πρός με· Τὰ μὲν τοῦ	θεοῦ	ἅγιά ἐστιν, αἱ δὲ ὑμέτεραι
[131]	ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων	θεοῦ.	Ἀλλ' ἐπεὶ καὶ ἐκ τούτου
[108]	καὶ πολυελέου πατρὸς τῶν ὅλων	θεοῦ.	~Ἀλλ' ὅτι τὰ ἔθνη μετανοεῖν
[6]	ἐστι τὸ ζῆν ὡς τοῦ	θεοῦ·	ἀλλὰ ὥσπερ ἄνθρωπος οὐ διὰ
[46]	ὑμᾶς ἀεὶ μνήμην ἔχειν τοῦ	θεοῦ,	ἅμα τε καὶ ἔλεγχον ἐν
[110]	ἡ γὰρ φυτευθεῖσα ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	ἄμπελος καὶ σωτῆρος Χριστοῦ ὁ
[58]	οὐρανόν, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ	θεοῦ	ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον ἐπ' αὐτῆς,
[126]	καὶ εὐλόγησε, καὶ ἐκάλεσεν Εἶδος	θεοῦ,	ἀνέγραψε. Καὶ τῷ Ἀβραὰμ ὁμοίως,
[100]	ἐξ αὐτῆς ἅγιόν ἐστιν υἱὸς	θεοῦ,	ἀπεκρίνατο· Γένοιτό μοι κατὰ τὸ
[13]	τὴν σωτηρίαν τὴν παρὰ τοῦ	θεοῦ.	Ἀπόστητε, ἀπόστητε, ἀπόστητε, ἐξέλθετε ἐκεῖθεν
[56]	ἐστι τοῦ τὰ πάντα ποιήσαντος	θεοῦ,	ἀριθμῷ λέγω ἀλλὰ οὐ γνώμῃ·
[36]	τοῖς οὐρανοῖς ταχθέντες ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	ἄρχοντες ἀνοῖξαι τὰς πύλας τῶν
[92]	μὴ εἰδωλολατροῦντες καὶ ἀμνημονοῦντες τοῦ	θεοῦ	ἀσεβεῖς καὶ ἄθεοι γένησθε, ὡς
[29]	νομίμων πράξαντες μεμαρτύρηνται ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	αὐτοῦ. ~Ἀλλὰ τῇ αὐτῶν κακίᾳ
[139]	γένος, ἐπήλθετε κατὰ τὴν τοῦ	θεοῦ	βουλὴν τῇ γῇ τῶν υἱῶν
[93]	καὶ ἄγγελον ἐκεῖνον ἂν τιμήσῃ	θεοῦ	βουλομένου, τὸν ἀγαπώμενον ὑπ' αὐτοῦ
[34]	τὸν διὰ Μωυσέως ἐξηγεῖσθε, τοῦ	θεοῦ	βοῶντος καινὸν νόμον καὶ καινὴν
[49]	δύνασθε ὅτι κρυφίᾳ δύναμις τοῦ	θεοῦ	γέγονε τῷ σταυρωθέντι Χριστῷ, ὃν
[14]	τῆς ἀνομίας τῶν λαῶν τοῦ	θεοῦ	γέγονεν, ὡς Ἠσαίας βοᾷ, ἡμεῖς
[100]	καλούμενον, ἐπωνόμασε Πέτρον. Καὶ υἱὸν	θεοῦ	γεγραμμένον αὐτὸν ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι
[49]	ὅτι τὸ ἐν Ἠλίᾳ τοῦ	θεοῦ	γενόμενον προφητικὸν πνεῦμα καὶ ἐν
[68]	γνῶναι νοῦν καὶ θέλημα τοῦ	θεοῦ	γίνεσθε. Εἰ δὲ βούλεσθε τοιοῦτοι
[20]	πάντα ὁρῶντες ὑμῖν ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	γινόμενα, μόσχον τὸν χρύσεον ποιήσαντες
[125]	ὡς θεός, ἀποστάτης τῆς τοῦ	θεοῦ	γνώμης γεγενημένος. Ἀποκρίνεται γὰρ αὐτῷ·
[28]	Πέρσης, ἔχει δὲ τὴν τοῦ	θεοῦ	γνῶσιν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ
[86]	καὶ βακτηρίᾳ παρακεκλῆσθαι ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	Δαυεὶδ λέγει. Ξύλον Ἐλισσαῖος βαλὼν
[125]	τῇ τοῦ πατρὸς βουλῇ ὑπηρετεῖν,	θεοῦ	δὲ ἐκ τοῦ εἶναι τέκνον
[64]	ἑαυτούς· νῦν δέ, ἐπεὶ κρίσιν	θεοῦ	δέδοικα, οὐ φθάνω ἀποφαίνεσθαι περὶ
[91]	αὐτὸν τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	δηλοῖ, καὶ ἐν τῷ Ἠσαίᾳ
[23]	τὸν κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ	θεοῦ	διὰ Μαρίας τῆς ἀπὸ γένους
[15]	ὑμῶν, ὡς οἱ λόγοι τοῦ	θεοῦ	διὰ πάντων τούτων τῶν λόγων
[132]	πεῖραν τοῦ γνῶναι εἰ δυνάμει	θεοῦ	διὰ τὴν σκηνὴν πεπληγμένοι εἰσὶ
[57]	ὢν τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων	θεοῦ,	διὰ τῆς παρθένου γεννηθείς, ἄνθρωπος
[44]	κληρονομήσειν τὰ κατηγγελμένα παρὰ τοῦ	θεοῦ	διὰ τοῦ Χριστοῦ δοθήσεσθαι ἀγαθά.
[20]	Νῶε ὅτι συγκεχώρητο ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	δικαίῳ ὄντι, πᾶν ἔμψυχον ἐσθίειν
[78]	διδάγματα κρατύνειν, ἀτιμάζοντας τὰ τοῦ	θεοῦ.	Διὸ καὶ εἰς ἡμᾶς μετετέθη
[38]	ποιητοῦ τῶν ὅλων καὶ παντοκράτορος	θεοῦ.	Διὸ συμπαθῶν ὑμῖν προσκάμνειν ἀγωνίζομαι,
[127]	μὲν ἐπληρώθη τῆς παρὰ τοῦ	θεοῦ	δόξης, οὐδὲ μὴν ὁ ἱερεὺς
[54]	σπέρματος, ἀλλ' ἐκ τῆς τοῦ	θεοῦ	δυνάμεως. Ὃν γὰρ τρόπον τὸ
[54]	ἀνθρωπείου γένους ἔσεσθαι, ἀλλ' ἐκ	θεοῦ	δυνάμεως προεμήνυσεν. Ἡ δὲ προφητεία
[48]	τὸ τοῦτον εἶναι Χριστὸν τοῦ	θεοῦ,	ἐὰν ἀποδεῖξαι μὴ δύνωμαι ὅτι
[101]	τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ γέγραπται· Υἱὸν	θεοῦ	ἑαυτὸν ἔλεγε, καταβὰς περιπατείτω· σωσάτω
[62]	αὐτὸ καὶ γέννημα ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	ἐγεγέννητο, ὃ σοφία διὰ Σολομῶνος
[79]	πιστοῦ θεράποντος Μωυσέως ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	ἔγνωμεν. Καὶ Δαυεὶδ ὅτι Οἱ
[126]	λίθος ἀκρογωνιαῖος κέκληται καὶ υἱὸς	θεοῦ,	εἰ ἐγνώκειτε, ὦ Τρύφων, ἔφην,
[112]	ἐξηγούμενοι, πολλὴν ἀσθένειαν καταψηφίζεσθε τοῦ	θεοῦ,	εἰ ταῦτα οὕτως ψιλῶς ἀκούοιτε
[12]	τρυφερὰ καὶ ἀληθινὰ σάββατα τοῦ	θεοῦ·	εἴ τις καθαρὰς οὐκ ἔχει
[123]	Καὶ ἐτυφλώθησαν οἱ δοῦλοι τοῦ	θεοῦ.	Εἴδετε πολλάκις, καὶ οὐκ ἐφυλάξασθε·
[58]	ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Εἶδος	θεοῦ·	εἶδον γὰρ θεὸν πρόσωπον πρὸς
[108]	Χριστὸν καὶ διδάσκαλον καὶ υἱὸν	θεοῦ	εἶναι παντὶ γένει ἀνθρώπων ἄθεα
[43]	τὸ ἔλεος τὸ παρὰ τοῦ	θεοῦ	ἐλάβομεν, καὶ πᾶσιν ἐφετὸν ὁμοίως
[141]	βουλόμενοι τυχεῖν τοῦ παρὰ τοῦ	θεοῦ	ἐλέους δύνανται, καὶ μακαρίους αὐτοὺς
[92]	περιτομὴν δίκαιος εἶναι ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	ἐμαρτυρήθη, ἀλλὰ διὰ τὴν πίστιν·
[49]	ἐν Ἠλίᾳ γενόμενον πνεῦμα τοῦ	θεοῦ,	ἐν Ἰωάννῃ, τῷ γενομένῳ ἐν
[68]	τὸ εἰρημένον πρὸς Δαυεὶδ ὑπὸ	θεοῦ	ἐν μυστηρίῳ διὰ Ἠσαίου ὡς
[69]	ἔσται. Πηγὴ ὕδατος ζῶντος παρὰ	θεοῦ	ἐν τῇ ἐρήμῳ γνώσεως θεοῦ
[116]	ἡμᾶς Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ	θεοῦ·	ἐνδῦσαι ἡμᾶς τὰ ἡτοιμασμένα ἐνδύματα,
[35]	τοῖς ἔθνεσι τὸ ὄνομα τοῦ	θεοῦ	ἐπιγράφουσι τοῖς χειροποιήτοις, καὶ ἀνόμοις
[92]	καὶ τόπον εἰς ὄνομα τοῦ	θεοῦ	ἐπικληθῆναι ἀνασχέσθαι τὸν κύριον, ἵνα,
[119]	τρόπον ἐκεῖνος τῇ φωνῇ τοῦ	θεοῦ	ἐπίστευσε καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς
[62]	θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ' εἰκόνα	θεοῦ	ἐποίησεν αὐτόν· ἄρσεν καὶ θῆλυ
[1]	αὐτῆς ὑπαρχούσης, δέονταί τι τοῦ	θεοῦ	ἔτι. Καὶ ὃς ἀστεῖον ὑπομειδιάσας·
[1]	φρονεῖς καὶ τίνα γνώμην περὶ	θεοῦ	ἔχεις καὶ τίς ἡ σὴ
[88]	χαρίσματα ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ	θεοῦ	ἔχοντας. Ὥστε οὐ διὰ τὸ
[140]	μὴ δύνασθαι ἀπὸ τῆς τοῦ	θεοῦ	ζώσης πηγῆς πιεῖν, ἀλλὰ ἀπὸ
[116]	τοῦτ' ἔστιν ἡ δύναμις τοῦ	θεοῦ	ἡ πεμφθεῖσα ἡμῖν διὰ Ἰησοῦ
[109]	δὲ πορευσόμεθα ἐν ὀνόματι κυρίου	θεοῦ	ἡμῶν εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ
[50]	εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τοῦ	θεοῦ	ἡμῶν. Πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται, καὶ
[78]	τῶν λαβόντων χάριν ἀπὸ τοῦ	θεοῦ	ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν μανθάνειν, ἀλλὰ
[36]	κύριον, ζητούντων τὸ πρόσωπον τοῦ	θεοῦ	Ἰακώβ. Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες
[85]	Ἀβραὰμ καὶ θεοῦ Ἰσαὰκ καὶ	θεοῦ	Ἰακώβ, ἴσως ὑποταγήσεται. Ἤδη μέντοι
[109]	καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ	θεοῦ	Ἰακώβ, καὶ φωτιοῦσιν ἡμᾶς τὴν
[96]	πάντων ὄντα καὶ αἰώνιον τοῦ	θεοῦ	ἱερέα καὶ βασιλέα καὶ Χριστὸν
[23]	τοῦ Ἀβραὰμ παρθένου γεννηθέντα υἱὸν	θεοῦ	Ἰησοῦν Χριστόν, ὁμοίως ἐστὶ χρεία.
[85]	κατὰ τοῦ θεοῦ Ἀβραὰμ καὶ	θεοῦ	Ἰσαὰκ καὶ θεοῦ Ἰακώβ, ἴσως
[69]	κυρίου καὶ τὴν δόξαν τοῦ	θεοῦ.	Ἰσχύσατε χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα
[49]	τὰς χεῖρας, εἰπόντος αὐτοῦ τοῦ	θεοῦ·	Κἀγὼ μεταθήσω ἀπὸ τοῦ πνεύματος
[58]	εἶπέ μοι ὁ ἄγγελος τοῦ	θεοῦ	καθ' ὕπνους· Ἰακώβ, Ἰακώβ. Ἐγὼ
[8]	ἑορτὰς καὶ τὰς νουμηνίας τοῦ	θεοῦ,	καὶ ἁπλῶς τὰ ἐν τῷ
[58]	τοῦτο ἀλλ' ἢ οἶκος τοῦ	θεοῦ,	καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ
[46]	αὐτός ἐστιν ὁ Χριστὸς τοῦ	θεοῦ	καὶ αὐτῷ δέδοται τὸ κρῖναι
[19]	προστέταχεν, ἵνα μνήμην λαμβάνητε τοῦ	θεοῦ·	καὶ γὰρ ὁ λόγος αὐτοῦ
[11]	τῇ πίστει μαρτυρηθέντος ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	καὶ εὐλογηθέντος καὶ πατρὸς πολλῶν
[123]	καλὸς ὑμῶν ὁ ἔπαινος τοῦ	θεοῦ,	καὶ θεοῦ μαρτυρία δούλοις πρέπουσα;
[75]	ὅτι αὐτοῦ τὸ ὄνομα τοῦ	θεοῦ	καὶ Ἰησοῦς ἦν, ὃ λέγει
[123]	μου Ἰςραήλ. Εὐλογοῦντος οὖν τοῦ	θεοῦ	καὶ Ἰσραὴλ τοῦτον τὸν λαὸν
[93]	τούτοις ἐκεῖνον μὲν ὡς ἐχθρὸν	θεοῦ	καὶ κατηραμένον ἀξιοῦτε ἀποδεικνύναι ἐσταυρῶσθαι,
[73]	τοῖς ἔθνεσι περὶ οὐδενὸς ὡς	θεοῦ	καὶ κυρίου ἐλέχθη ποτὲ ἀπὸ
[58]	σου· ὅτι ἐνίσχυσας μετὰ τοῦ	θεοῦ,	καὶ μετὰ ἀνθρώπων δυνατὸς ἔσῃ.
[96]	ἐπίγνωτε μᾶλλον τὴν ἀλήθειαν τοῦ	θεοῦ.	Καὶ μὴ πειθομένων ἡμῖν μήτε
[93]	ὑπ' αὐτοῦ τοῦ κυρίου καὶ	θεοῦ.	Καὶ ὁ τὸν πλησίον ὡς
[136]	ἀγνοεῖ καὶ τὴν βουλὴν τοῦ	θεοῦ,	καὶ ὁ τοῦτον ὑβρίζων καὶ
[39]	δὲ διδασκαλίας, ὁ δὲ φόβου	θεοῦ.	Καὶ ὁ Τρύφων πρὸς ταῦτα
[87]	καὶ ἐμπλήσει αὐτὸν πνεῦμα φόβου	θεοῦ,	καὶ ὁμολογήσας ταῦτα πρός με,
[58]	τὸ ὄνομα τοῦ τόπου Οἶκος	θεοῦ·	καὶ Οὐλαμμάους ἦν τὸ ὄνομα
[40]	τοῦ ἐμφυσήματος τοῦ παρὰ τοῦ	θεοῦ,	καὶ πάντες νοεῖν δύνασθε. Καὶ
[100]	γνόντες αὐτὸν πρωτότοκον μὲν τοῦ	θεοῦ	καὶ πρὸ πάντων τῶν κτισμάτων,
[85]	αὐτοῦ τούτου τοῦ υἱοῦ τοῦ	θεοῦ	καὶ πρωτοτόκου πάσης κτίσεως, καὶ
[142]	δὲ ἤδη προσδοκῶν, ἐπιτρέποντος τοῦ	θεοῦ	καὶ συνεργοῦντος, ὑμᾶς προτρέπομαι, ἐνστησαμένους
[130]	καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι	θεοῦ·	καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ λόγου
[63]	σπέρματος γεγεννημένου ἀλλ' ἐκ θελήματος	θεοῦ.	Καὶ τὰ ὑπὸ Δαυεὶδ εἰρημένα·
[8]	ἐπιγνόντι σοὶ τὸν Χριστὸν τοῦ	θεοῦ	καὶ τελείῳ γενομένῳ εὐδαιμονεῖν. Ταῦτά
[17]	πήγανον, τὴν δὲ ἀγάπην τοῦ	θεοῦ	καὶ τὴν κρίσιν οὐ κατανοεῖτε·
[47]	χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ	θεοῦ	καὶ τὸ ἄμετρον τοῦ πλούτου
[76]	προβάλλοντος αὐτὸν πατρὸς τῶν ὅλων	θεοῦ.	Καὶ τὸ Ἠσαίαν φάναι· Τὴν
[42]	τῆς δόξης καὶ χάριτος τοῦ	θεοῦ	καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ ἐπληρώθη,
[133]	γένοιτο ὑμῖν, ἔλεος παρὰ τοῦ	θεοῦ	καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ λαβοῦσι,
[46]	μὴ λήθη ὑμᾶς λαμβάνῃ τοῦ	θεοῦ,	καὶ φυλακτήριον ἐν ὑμέσι λεπτοτάτοις
[115]	ὑπὸ τοῦ ἡμετέρου ἱερέως καὶ	θεοῦ	καὶ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ πατρὸς
[51]	ἡ πάλαι κηρυσσομένη ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	καινὴ διαθήκη διαταχθήσεσθαι ἤδη τότε
[67]	μηδὲ δύνασθαι αὐτοὺς ἐπαΐειν τοῦ	θεοῦ;	Κἀκεῖνος ὡμολόγησε. Τί οὖν; ἔφην.
[60]	ἄγγελος τοῦ τῶν ὅλων ποιητοῦ	θεοῦ	καλεῖται καὶ νοεῖται εἶναι ἐκ
[94]	καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ τοῦ	θεοῦ	κατάρα κεῖται, δι' οὗ σώζει
[96]	ἐπὶ ξύλου, οὐχ ὡς τοῦ	θεοῦ	καταρωμένου τούτου τοῦ ἐσταυρωμένου ἡμῶν
[49]	Ἠλίαν νοήσομεν τὸν λόγον τοῦ	θεοῦ	κεκηρυχέναι; Μάλιστα, ἀπεκρίνατο. Καὶ ὁ
[123]	κακοποιῆσαι μόνον, γνῶναι δὲ βουλὴν	θεοῦ	κεκρυμμένην ἢ διαθήκην κυρίου πιστὴν
[102]	αὐτόν, καὶ κατὰ τὴν τοῦ	θεοῦ	κέλευσιν Ἰωσὴφ λαβὼν αὐτὸν ἅμα
[26]	πάντως κληρονομήσουσι τὴν ἁγίαν τοῦ	θεοῦ	κληρονομίαν. Λέγει γὰρ ὁ θεὸς
[11]	πάντας ἀνθρώπους, ὅσοι τῆς τοῦ	θεοῦ	κληρονομίας ἀντιποιοῦνται. Ὁ γὰρ ἐν
[115]	αὐτῇ ὁμοίᾳ κρίσει ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	κρινόμενοι πολὺ μᾶλλον ὑπὲρ τῶν
[139]	υἱοὶ Ἰάφεθ, κατὰ τὴν τοῦ	θεοῦ	κρίσιν ἐπελθόντες καὶ αὐτοὶ ὑμῖν,
[138]	ἐκφεύξονται τὴν μέλλουσαν ἐπέρχεσθαι τοῦ	θεοῦ	κρίσιν. ~Καὶ γὰρ ἄλλο μυστήριον
[141]	ἁμαρτήμασι τῶν ἁμαρτημάτων παρὰ τοῦ	θεοῦ	λάβῃ ἄφεσιν, ἀλλ' οὐχ, ὡς
[92]	μετὰ μεγάλης χάριτος τῆς παρὰ	θεοῦ	λάβοι νοῆσαι τὰ εἰρημένα καὶ
[87]	καὶ δευτέραν δύναμιν παρὰ τοῦ	θεοῦ	λαμβάνοντες, ταῦτα ἐποίουν καὶ ἐλάλουν
[123]	τῷ καταρᾶσθαι τὸν εὐλογημένον τοῦ	θεοῦ	λαόν; Καὶ γὰρ ὅτε πρὸς
[63]	μιᾷ ἐκκλησίᾳ, ὁ λόγος τοῦ	θεοῦ	λέγει ὡς θυγατρί, τῇ ἐκκλησίᾳ
[86]	νόμον καὶ τὰ προστάγματα τοῦ	θεοῦ	λέγειν καὶ μελετᾶν ἐβούλοντο· ὡς
[79]	γὰρ πονηρευσαμένους καὶ ἀποστάντας τοῦ	θεοῦ	λέγεις. Κἀγὼ ἐνδοτικώτερον τῇ φωνῇ,
[75]	καὶ ἄγγελοι καὶ ἀπόστολοι τοῦ	θεοῦ	λέγονται οἱ ἀγγέλλειν τὰ παρ'
[69]	πῶς καὶ τοῖς ἐρήμοις γνώσεως	θεοῦ,	λέγω δὲ τοῖς ἔθνεσιν, οἳ
[120]	ἀθεότητος συμπίνοντες, τὸν δὲ τοῦ	θεοῦ	λόγον ἀποπτύοντες. Φησὶ γοῦν καὶ
[38]	Οἶδα ὅτι, ὡς ὁ τοῦ	θεοῦ	λόγος ἔφη, κέκρυπται ἀφ' ὑμῶν
[62]	καὶ διὰ Μωυσέως ὁ τοῦ	θεοῦ	λόγος, μηνύων ἡμῖν ὃν ἐδήλωσε
[24]	κηρυσσόμενον διὰ τούτων ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	μᾶλλον τῆς ἑβδόμης. Ἀλλ' ἵνα
[86]	ὑπ' αὐτοῦ τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ	θεοῦ	μαρτυρεῖται. Καὶ ὅτι λίθος Χριστὸς
[29]	μοι περιτομῆς λόγος ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	μαρτυρηθέντι; Τίς ἐκείνου τοῦ βαπτίσματος
[123]	ὁ ἔπαινος τοῦ θεοῦ, καὶ	θεοῦ	μαρτυρία δούλοις πρέπουσα; Οὐκ αἰσχύνεσθε
[110]	τὸ ἐπιγνῶναι τὴν ἀλήθειαν τοῦ	θεοῦ,	μαρτυρούμεθα ὑπὸ τοῦ θεοῦ, σὺν
[117]	δι' αὐτοὺς ὁ υἱὸς τοῦ	θεοῦ,	μέμνηνται· οὗ τὸ ὄνομα βεβηλωθῆναι
[23]	ἐμπίπτειν νοήματα, ὡς τοῦ αὐτοῦ	θεοῦ	μὴ ὄντος τοῦ κατὰ τὸν
[10]	τεύξεσθαι ἀγαθοῦ τινος παρὰ τοῦ	θεοῦ,	μὴ ποιοῦντες αὐτοῦ τὰς ἐντολάς.
[137]	λοιδορῆτε ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ	θεοῦ,	μηδὲ Φαρισαίοις πειθόμενοι διδασκάλοις τὸν
[101]	αὐτὸς σωθήσεσθαι ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ	θεοῦ	μηνύων, ἀλλ' οὐ τῇ αὐτοῦ
[56]	ὁ μακάριος καὶ πιστὸς θεράπων	θεοῦ,	μηνύων ὅτι ὁ ὀφθεὶς τῷ
[22]	δὴ ταῦτα οἱ ἐπιλανθανόμενοι τοῦ	θεοῦ,	μήποτε ἁρπάσῃ, καὶ οὐ μὴ
[58]	τίς ἐστιν, ἀλλὰ χάρις παρὰ	θεοῦ	μόνη εἰς τὸ συνιέναι τὰς
[15]	~Καὶ τὴν ἀληθινὴν οὖν τοῦ	θεοῦ	νηστείαν μάθετε νηστεύειν, ὡς Ἠσαίας
[111]	ἀνδρῶν ἐκείνων καὶ προφητῶν τοῦ	θεοῦ	νοῆσαι γεγενημένον, ὅτι ἀμφότερα τὰ
[113]	ὁ θεὸς ὢν οὐδὲ υἱὸς	θεοῦ,	ὁ δὲ μετὰ τὴν ἁγίαν
[14]	μετανοίας καὶ τῆς γνώσεως τοῦ	θεοῦ,	ὃ ὑπὲρ τῆς ἀνομίας τῶν
[37]	τοῦ θεοῦ Ἀβραάμ, ὅτι τοῦ	θεοῦ	οἱ κραταιοὶ τῆς γῆς σφόδρα
[140]	καὶ ὅτι οὐκ αἰτίᾳ τοῦ	θεοῦ	οἱ προγινωσκόμενοι καὶ γενησόμενοι ἄδικοι,
[30]	ἐστιν ἀλλότρια τῆς θεοσεβείας τοῦ	θεοῦ,	οἷς πάλαι προσεκυνοῦμεν, τὸν θεὸν
[47]	τὴν εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ	θεοῦ	ὁμολογίαν καὶ σωθήσεσθαι ἴσως ὑπολαμβάνω.
[28]	φίλοι, καὶ αὐτοῦ ῥήματα τοῦ	θεοῦ,	ὁπότε πρὸς τὸν λαὸν εἶπε
[123]	Ηὐλαβεῖσθε γὰρ ἂν τὴν τοῦ	θεοῦ	ὀργήν, καὶ υἱοὶ ἄνομοι καὶ
[3]	Πῶς οὖν ἄν, ἔφη, περὶ	θεοῦ	ὀρθῶς φρονοῖεν οἱ φιλόσοφοι ἢ
[48]	ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ τοῦ	θεοῦ,	ὅστις οὗτος ἔσται, ἐὰν δὲ
[39]	οὐρανόν, ἐστὶν ὁ Χριστὸς τοῦ	θεοῦ.	Ὅτι γὰρ καὶ παθητὸς ὁ
[50]	πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ	θεοῦ,	ὅτι κύριος ἐλάλησε. Φωνὴ λέγοντος·
[130]	καὶ ἐνισχυσάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι	θεοῦ,	ὅτι τὸ αἷμα τῶν υἱῶν
[32]	εἰρημένῳ καθ' ὑμῶν ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	ὅτι Υἱοὶ ἀσύνετοί ἐστε, καὶ
[20]	ἀκούσεσθε ὡς εἴρηται ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	ὅτι ὡς τὰ λάχανα εἰς
[118]	βασιλεύς, ὁ Χριστός, ὡς υἱὸς	θεοῦ·	οὗ ἐν τῇ πάλιν παρουσίᾳ
[58]	ὁ ὀφθείς σοι ἐν τόπῳ	θεοῦ,	οὗ ἤλειψάς μοι ἐκεῖ στήλην
[2]	οὐδὲν πλέον ἐγίνετό μοι περὶ	θεοῦ	(οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἠπίστατο, οὐδὲ
[33]	οὔτε ἐστὶν αἰώνιος ἱερεὺς τοῦ	θεοῦ,	οὐδὲ ὑμεῖς ἀντειπεῖν τολμήσετε· ὅτι
[25]	τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ τοῦ	θεοῦ	οὐδέν; ~Κἀγώ· Οὐ τοῦτό φημι,
[15]	λαὸς δικαιοσύνην πεποιηκὼς καὶ κρίσιν	θεοῦ	οὐκ ἐγκαταλελοιπώς. Αἰτοῦσί με νῦν
[48]	γένους ὑμῶν, οἵτινες τὰ τοῦ	θεοῦ	οὔτε νοῆσαι οὔτε ποιῆσαί ποτε
[122]	ἔθνη; Τίς ἡ διαθήκη τοῦ	θεοῦ;	Οὐχ ὁ Χριστός; Ὡς καὶ
[63]	θάνατον παραδεδόσθαι εἰρημένου ὑπὸ τοῦ	θεοῦ;	Περὶ οὗ καὶ Μωυσῆς τοῦ
[32]	τῇ ἐν τῷ νόμῳ τοῦ	θεοῦ	περιπεσεῖν· ἐσταυρώθη γάρ. Κἀγὼ πρὸς
[15]	σου, καὶ ἡ δόξα τοῦ	θεοῦ	περιστελεῖ σε. Τότε βοήσῃ, καὶ
[87]	καὶ ἀναπαύσεται ἐπ' αὐτὸν πνεῦμα	θεοῦ,	πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα
[64]	οὗτοι· Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν	θεοῦ,	ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει
[137]	ὡς ὁ ἁπτόμενος κόρης τοῦ	θεοῦ,	πολὺ μᾶλλον ὁ τοῦ ἠγαπημένου
[141]	Εἰ δὲ ὁ λόγος τοῦ	θεοῦ	προμηνύει πάντως τινὰς καὶ ἀγγέλους
[131]	τὰ μυστήρια χαρίζεσθαι ὑμῖν τοῦ	θεοῦ,	πρὸς ὃν ἀχάριστοι ἐλέγχεσθε ἀεὶ
[138]	τῷ Ἠσαίᾳ λέλεκται ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	πρὸς τὴν Ἰερουσαλήμ, ὅτι Ἐπὶ
[1]	μήτε ἀγαθὸν ἐλπίζουσί τι ἐκ	θεοῦ.	Πῶς γάρ; Οἵ γε ἀεὶ
[87]	καὶ κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ	θεοῦ	σαρκοποιηθέντα αὐτὸν λέγεις διὰ τῆς
[43]	σεαυτῷ σημεῖον παρὰ κυρίου τοῦ	θεοῦ	σου εἰς βάθος ἢ εἰς
[66]	σεαυτῷ σημεῖον παρὰ κυρίου τοῦ	θεοῦ	σου εἰς βάθος ἢ εἰς
[27]	τὰ σάββατα τρυφερὰ ἅγια τοῦ	θεοῦ	σου, οὐκ ἄρῃς τὸν πόδα
[12]	καταφεύξονται ἐπὶ σέ, ἕνεκεν τοῦ	θεοῦ	σου τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ὅτι
[14]	ἐπὶ σὲ καταφεύξονται, ἕνεκεν τοῦ	θεοῦ	σου τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ὅτι
[132]	καὶ ἡμεῖς ἐπέγνωμεν Χριστὸν υἱὸν	θεοῦ,	σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα καὶ ἀνεληλυθότα
[110]	τοῦ θεοῦ, μαρτυρούμεθα ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	σὺν τῷ δικαιοτάτῳ καὶ μόνῳ
[102]	δόλον τῷ στόματι, ἄνευ τοῦ	θεοῦ	σωθήσεσθαι μὴ δύνασθαι, πῶς ὑμεῖς
[36]	παρὰ κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ	θεοῦ	σωτῆρος αὐτοῦ. Αὕτη ἡ γενεὰ
[58]	διὰ Μωυσέως ὁ λόγος τοῦ	θεοῦ	τὰ περὶ Ἰακώβ, τοῦ υἱωνοῦ
[17]	τοῖς ἀνθρώποις πεμφθέντος παρὰ τοῦ	θεοῦ,	τὰ πικρὰ καὶ σκοτεινὰ καὶ
[30]	ἀνθρώποις ἄλογα καὶ οὐκ ἄξια	θεοῦ	τὰ τοιαῦτα διδάγματα ἔδοξεν εἶναι,
[96]	Χριστοῦ, ἀλλ' ὡς προειπόντος τοῦ	θεοῦ	τὰ ὑφ' ὑμῶν πάντων καὶ
[123]	καὶ Ἰωσὴφ καὶ Δαυείδ, καὶ	θεοῦ	τέκνα ἀληθινὰ καλούμεθα καὶ ἐσμέν,
[124]	ἐπὶ τῷ εἰπεῖν με καὶ	θεοῦ	τέκνα εἶναι ἡμᾶς, προλαβὼν τὸ
[142]	ἡμῶν εἶναι τὸν Χριστὸν τοῦ	θεοῦ.	Τέλος τοῦ πρὸς Τρύφωνα Ἰουδαῖον
[84]	Σαμουὴλ μὴ τίκτουσα διὰ βουλὴν	θεοῦ	τέτοκε, καὶ ἡ γυνὴ τοῦ
[119]	καὶ ἡμεῖς τῇ φωνῇ τοῦ	θεοῦ,	τῇ διά τε τῶν ἀποστόλων
[69]	θεοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ γνώσεως	θεοῦ	τῇ τῶν ἐθνῶν γῇ ἀνέβλυσεν
[84]	ὥσπερ τἄλλα πάντα ζῶα λόγῳ	θεοῦ	τὴν ἀρχὴν ἐγεννήθη. Ὑμεῖς δὲ
[65]	Τρύφων, ὡς ἑαυτῷ κατέχοντος τοῦ	θεοῦ	τὴν δόξαν; Καὶ ὁ Τρύφων
[81]	ἀλλὰ ἰσάγγελοι ἔσονται, τέκνα τοῦ	θεοῦ	τῆς ἀναστάσεως ὄντες. ~Παρὰ γὰρ
[139]	γὰρ υἱόν, συνευλογηθέντα ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	τὸ προφητικὸν πνεῦμα καταρᾶσθαι οὐκ
[1]	γάρ; Οὐχ οἱ φιλόσοφοι περὶ	θεοῦ	τὸν ἅπαντα ποιοῦνται λόγον, ἐκεῖνος
[64]	πάντες ἐσχήκατε· ἡμεῖς δέ, τοῦ	θεοῦ	τοῦ καὶ αὐτὸν τοῦτον ποιήσαντος
[119]	γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες, καὶ ἐπελάθου	θεοῦ	τοῦ τρέφοντός σε. Καὶ εἶδε
[5]	μοίρας διὰ τὴν βούλησιν τοῦ	θεοῦ;	Τοῦτ' αὐτό σοι δοκεῖ καὶ
[116]	βουλόμενος, καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ	θεοῦ,	τοῦτ' ἔστιν ἡ δύναμις τοῦ
[118]	διδαξάντων, ἀλλὰ καὶ θαυμαστῇ προνοίᾳ	θεοῦ	τοῦτο γέγονεν, ἵνα ἡμεῖς ὑμῶν,
[126]	μόνου καὶ ἀγεννήτου καὶ ἀρρήτου	θεοῦ	υἱόν. Εἴρηται γάρ που καὶ
[45]	ἐπιγνοῦσι τὸν Χριστὸν τοῦτον τοῦ	θεοῦ	υἱόν, ὃς καὶ πρὸ ἑωσφόρου
[128]	ὢν ὁ Χριστός, καὶ θεὸς	θεοῦ	υἱὸς ὑπάρχων, καὶ δυνάμει φαινόμενος
[103]	μὴ λέγωμεν ὅτι ἐκεῖνος, τοῦ	θεοῦ	υἱὸς ὤν, οὐκ ἀντελαμβάνετο τῶν
[22]	Μολὸχ καὶ τὸ ἄστρον τοῦ	θεοῦ	ὑμῶν Ῥαφάν, τοὺς τύπους, οὓς
[95]	ἐνήργησεν, ὑμεῖς οὐχ ὡς γνώμῃ	θεοῦ	ὑπηρετοῦντες τοῦτο ἐπράξατε· οὐδὲ γὰρ
[38]	ἐπεὶ οὐ τὰ διὰ τοῦ	θεοῦ	ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος ἐλέγχονται
[102]	Εἰ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ	θεοῦ	φαίνεται μήτε διὰ τὸ εἶναι
[5]	Οὕτως αἱ μέν, ἄξιαι τοῦ	θεοῦ	φανεῖσαι, οὐκ ἀποθνήσκουσιν ἔτι· αἱ
[12]	φάγητε, πεπληρωκέναι τὸ θέλημα τοῦ	θεοῦ	φατε. Οὐκ ἐν τούτοις εὐδοκεῖ
[123]	ταὐτὰ ἀκούοντες, οὐδὲ ἀπειλοῦντος τοῦ	θεοῦ	φρίσσετε, ἀλλ' ἦ λαὸς μωρὸς
[100]	γεννήτορας ἐπιστάμεθα. Καὶ γὰρ υἱὸν	θεοῦ,	Χριστόν, κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς
[142]	προτιμῆσαι μᾶλλον τὸν τοῦ παντοκράτορος	θεοῦ	Χριστόν. Μεθ' ἃ ἀπῄεσαν λοιπὸν
[43]	Δαυεὶδ παρθένου γεννηθέντα υἱὸν τοῦ	θεοῦ	Χριστόν, ὅστις καὶ αἰώνιος νόμος
[8]	σοι ἴσως ἔλεος ἔσται παρὰ	θεοῦ.	Χριστὸς δέ, εἰ καὶ γεγένηται
[131]	τοῦ σταυροῦ κληθέντες ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	ὧν καὶ τῇ ὁμολογίᾳ καὶ
[82]	μὴ λέγων κριθήσεται ὑπὸ τοῦ	θεοῦ,	ὡς διὰ τοῦ Ἰεζεκιὴλ διεμαρτύρατο
[116]	τὸ ἀληθινὸν γένος ἐσμὲν τοῦ	θεοῦ,	ὡς καὶ αὐτὸς ὁ θεὸς
[74]	ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἐπέστρεψαν ἐπὶ	θεοὺς	ἀλλοτρίους. ~Ἐν δὲ τῷ βιβλίῳ
[124]	συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ	θεοὺς	διακρίνει. Ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν
[134]	ψυχῆς ὀφθαλμοί. Ἔκλεψε Ῥαχὴλ τοὺς	θεοὺς	Λάβαν καὶ κατέκρυψεν αὐτοὺς ἕως
[73]	φοβερός ἐστιν ὑπὲρ πάντας τοὺς	θεούς·	ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν
[55]	ἔθνεσι συγκεχωρηκέναι τὸν θεὸν ὡς	θεοὺς	προσκυνεῖν· καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ
[7]	παλαιότεροι, μακάριοι καὶ δίκαιοι καὶ	θεοφιλεῖς,	θείῳ πνεύματι λαλήσαντες καὶ τὰ
[57]	Τρύφων· Δυνατὸν καὶ ταῦτα οὕτω	θεραπευθῆναι	περὶ τρόπου βρώσεως, παρ' ὃν
[69]	ἀνεγείραντα καὶ τὰ ἄλλα πάθη	θεραπεύσαντα	παραφέρῃ, οὐχὶ τὰς περὶ Χριστοῦ
[46]	μέχρι τῆς Μωυσέως, τοῦ πιστοῦ	θεράποντος,	μητρός, μηδὲν τούτων φυλάξαντας, εἰ
[130]	δὲ εἰρημένοι ὑπὸ τοῦ πιστοῦ	θεράποντος	Μωυσέως ἐπικεκαλυμμένως. Εἴρηται δὲ οὕτως·
[79]	τῇ ἐνεργουμένῃ διὰ τοῦ πιστοῦ	θεράποντος	Μωυσέως ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ἔγνωμεν.
[56]	οὖν, ὁ μακάριος καὶ πιστὸς	θεράπων	θεοῦ, μηνύων ὅτι ὁ ὀφθεὶς
[64]	οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τῆς	θέρμης	αὐτοῦ. ~Καὶ ὁ Τρύφων ἔφη·
[29]	ὁ θεὸς ἔπλασε, μηδέ, ὅτι	θερμὸν	πίνομεν ἐν τοῖς σάββασι, δεινὸν
[7]	πνεύματι λαλήσαντες καὶ τὰ μέλλοντα	θεσπίσαντες,	ἃ δὴ νῦν γίνεται· προφήτας
[86]	Ἰακὼβ στήλην τῷ ὀφθέντι αὐτῷ	θεῷ	ἀληλιφέναι ὑπ' αὐτοῦ τοῦ ὀφθέντος
[60]	σὺν τῷ φανέντι τῷ Μωυσεῖ	θεῷ	γεγενημένος, θεόν, τὸν ἀπὸ τῆς
[92]	τῆς σαρκὸς ἡμῶν πιστεύοντες τῷ	θεῷ	διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ περιτομὴν
[65]	τῶν ὀρέων βοήσονται. Δώσουσι τῷ	θεῷ	δόξαν, τὰς ἀρετὰς αὐτοῦ ἐν
[23]	τὴν πίστιν, ἣν ἐπίστευσε τῷ	θεῷ,	ἐδικαιώθη καὶ εὐλογήθη, ὡς ἡ
[99]	ἐμοί. Ὅνπερ τρόπον οὐδὲ τῷ	θεῷ	εἰς ἄνοιαν ἦν τὸ ἐρωτᾶν
[92]	καρδίας, δίκαιοι καὶ εὐάρεστοι τῷ	θεῷ	ἐλπίζομεν φανῆναι, ἐπειδὴ καὶ ἤδη
[134]	αὐτοῦ, βέλτιόν ἐστιν ὑμᾶς τῷ	θεῷ	ἕπεσθαι ἢ τοῖς ἀσυνέτοις καὶ
[15]	νῦν κρίσιν δικαίαν καὶ ἐγγίζειν	θεῷ	ἐπιθυμοῦσι, λέγοντες· Τί ὅτι ἐνηστεύσαμεν
[15]	ὡς Ἠσαίας φησίν, ἵνα τῷ	θεῷ	εὐαρεστῆτε. Κέκραγε δὲ Ἠσαίας οὕτως·
[19]	οἱ προωνομασμένοι πάντες δίκαιοι τῷ	θεῷ	εὐηρέστησαν καὶ μετ' αὐτοὺς Ἀβραὰμ
[37]	ἐν φωνῇ σάλπιγγος. Ψάλατε τῷ	θεῷ	ἡμῶν, ψάλατε· ψάλατε τῷ βασιλεῖ
[117]	μόναι καὶ εὐάρεστοί εἰσι τῷ	θεῷ	θυσίαι, καὶ αὐτός φημι. Ταῦτα
[22]	αἷμα τράγων πίωμαι; Θῦσον τῷ	θεῷ	θυσίαν αἰνέσεως, καὶ ἀπόδος τῷ
[45]	καλὰ ἐποίουν εὐάρεστοί εἰσι τῷ	θεῷ,	καὶ διὰ τοῦ Χριστοῦ τούτου
[92]	οὕτως· Ἐπίστευσε δὲ Ἀβραὰμ τῷ	θεῷ,	καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
[28]	περιτομήν, καὶ φίλος ἐστὶ τῷ	θεῷ,	καὶ ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ
[92]	τοῦ Χριστοῦ, τοῦ εὐαρεστοῦντος τῷ	θεῷ	καὶ μεμαρτυρημένου, ὡς προέφην διὰ
[11]	τῆς ἄλλης ἀδικίας προσελθόντας τῷ	θεῷ	καὶ μέχρι θανάτου ὑπομένοντας τὴν
[129]	καὶ δυνατῷ καὶ κυρίῳ καὶ	θεῷ.	Καὶ πάλιν ὅταν λέγῃ ὁ
[74]	τὰ θαυμάσια αὐτοῦ. Ὡς τῷ	θεῷ	καὶ πατρὶ τῶν ὅλων ᾄδοντας
[133]	τοὺς πιστεύσαντας δι' αὐτοῦ τῷ	θεῷ	καὶ πατρὶ τῶν ὅλων, μισεῖτε
[80]	ἀνθρωπίνοις διδάγμασιν αἱροῦμαι ἀκολουθεῖν, ἀλλὰ	θεῷ	καὶ τοῖς παρ' ἐκείνου διδάγμασιν.
[130]	τοῦ λαοῦ πάντας εὐαρεστοῦντας τῷ	θεῷ,	κατὰ τὰ προωμολογημένα ἡμῖν· ἀλλ'
[124]	ὀνειδίζει τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς καὶ	θεῷ	ὁμοίως ἀπαθεῖς καὶ ἀθανάτους, ἐὰν
[68]	γνῶ· μήτι ἄλλο φρονεῖτε παρὰ	θεῷ;	Ὁμολογήσατε. Κἀκεῖνος· Οὔ, ἄνθρωπε, ἔφη.
[108]	καὶ ὁμοίως Νινευΐταις προσκλαύσητε τῷ	θεῷ,	ὅπως καὶ τὸ ἔθνος καὶ
[43]	οἱ διὰ τούτου προσχωρήσαντες τῷ	θεῷ,	οὐ ταύτην τὴν κατὰ σάρκα
[119]	Αὐτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ' οὐ	θεῷ,	παρώργισάν με ἐν τοῖς εἰδώλοις
[8]	ἀντιποιῇ σωτηρίας καὶ ἐπὶ τῷ	θεῷ	πέποιθας, ἅπερ οὐκ ἀλλοτρίῳ τοῦ
[11]	τούτου τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ τῷ	θεῷ	προσαχθέντες, ὡς καὶ προκοπτόντων ἡμῖν
[126]	γεγήρακα. Μὴ ἀδυνατεῖ παρὰ τῷ	θεῷ	ῥῆμα; Εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον
[56]	γεγήρακα. Μὴ ἀδυνατεῖ παρὰ τῷ	θεῷ	ῥῆμα; Εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον
[90]	ἦρχεν, αὐτὸς Μωυσῆς ηὔχετο τῷ	θεῷ	τὰς χεῖρας ἑκατέρως ἐκπετάσας, Ὣρ
[92]	γενόμενοι μήτε σαββατίσαντες εὐηρέστησαν τῷ	θεῷ,	τίς ἡ αἰτία τοῦ δι'
[65]	ἀναγγεῖλαι ἐδηλώθη ὑμῖν. Ὑμνήσατε τῷ	θεῷ	ὕμνον καινόν· ἀρχὴ αὐτοῦ ἀπ'
[60]	λελεγμένων ὑπηρετοῦντα τῷ ὑπὲρ κόσμον	θεῷ,	ὑπὲρ ὃν ἄλλος οὐκ ἔστι,
[41]	ἵνα ἅμα τε εὐχαριστῶμεν τῷ	θεῷ	ὑπέρ τε τοῦ τὸν κόσμον
[3]	ὡς οὐδὲν ὑγιὲς δρῶσιν οὐδὲ	θεῷ	φίλον; Ἄνευ δὲ φιλοσοφίας καὶ
[2]	φιλοσοφία μέγιστον κτῆμα καὶ τιμιώτατον	θεῷ,	ᾧ τε προσάγει καὶ συνίστησιν
[137]	ἁπτόμενος τῶν μὴ εὐαρέστων τῷ	θεῷ	ὡς ὁ ἁπτόμενος κόρης τοῦ
[109]	οἱ λαοὶ πορεύσονται ἐν ὀνόματι	θεῶν	αὐτῶν, ἡμεῖς δὲ πορευσόμεθα ἐν
[124]	Ὁ θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ	θεῶν,	ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρίνει.
[55]	Ὁ θεός σου θεὸς τῶν	θεῶν	ἐστι καὶ κύριος τῶν κυρίων,
[55]	διδάσκοντος ἡμᾶς ὅτι τῶν νομιζομένων	θεῶν	καὶ κυρίων ὁ τῷ ὄντι
[22]	ἐνάτῳ ψαλμῷ οὕτως ἔφη· Θεὸς	θεῶν	κύριος ἐλάλησε, καὶ ἐκάλεσε τὴν
[55]	πολλάκις. Οὐ γὰρ ὡς ὄντων	θεῶν	ταῦτα λέγεται, ἀλλ' ὡς τοῦ
[2]	οὐδὲ Στωϊκοὶ οὐδὲ Περιπατητικοὶ οὐδὲ	Θεωρητικοὶ	οὐδὲ Πυθαγορικοί, μιᾶς οὔσης ταύτης
[2]	τῶν ἀσωμάτων νόησις, καὶ ἡ	θεωρία	τῶν ἰδεῶν ἀνεπτέρου μοι τὴν
[101]	ἐγγίνεσθαι αὐτῷ προεῖπεν. Οἱ γὰρ	θεωροῦντες	αὐτὸν ἐσταυρωμένον τὰς κεφαλὰς ἕκαστος
[98]	καὶ ἐξουθένημα λαοῦ. Πάντες οἱ	θεωροῦντές	με ἐξεμυκτήρισάν με, καὶ ἐλάλησαν
[101]	Καὶ τὰ ἀκόλουθα· Πάντες οἱ	θεωροῦντές	με ἐξεμυκτήρισάν με, καὶ ἐλάλησαν
[123]	οὐ μὴ θραυσθήσεται, ἕως ἂν	θῇ	ἐπὶ τῆς γῆς κρίσιν· καὶ
[135]	καὶ οὐ θραυσθήσεται, ἕως ἂν	θῇ	ἐπὶ τῆς γῆς κρίσιν· καὶ
[36]	δεξιᾷ τοῦ πατρός, ἕως ἂν	θῇ	τοὺς ἐχθροὺς ὑποπόδιον τῶν ποδῶν
[32]	ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ, ἕως ἂν	θῇ	τοὺς ἐχθροὺς ὑποπόδιον τῶν ποδῶν
[64]	παρασκευαζομένοις, ἀλλά τι λέγειν μόνον	θήγουσιν	ἑαυτούς· νῦν δέ, ἐπεὶ κρίσιν
[85]	ὅσοι πενθεῖτε ἐπ' αὐτήν, ἵνα	θηλάσητε	καὶ ἐμπλησθῆτε ἀπὸ μασθοῦ παρακλήσεως
[112]	ὑμῶν, διὰ τί κάμηλοι μὲν	θήλειαι	ἐν τῷδε τῷ τόπῳ οὐ
[112]	τί εἰσιν αἱ λεγόμεναι κάμηλοι	θήλειαι,	ἢ διὰ τί σεμιδάλεως μέτρα
[23]	ἕτερον ὁρῶμεν γεγενημένον ἄρρενος καὶ	θηλείας,	διὰ δὲ τοῦτο οὐδὲ δίκαιον
[23]	ἐνάρετα ἅπαντα ὁμοίως καὶ τὰς	θηλείας	δύνασθαι φυλάσσειν ὁ θεὸς ἐποίησεν.
[88]	παρ' ἡμῖν ἔστιν ἰδεῖν καὶ	θηλείας	καὶ ἄρσενας, χαρίσματα ἀπὸ τοῦ
[100]	θυγατράσιν αὐτῶν τέκνων τοὺς τῶν	θηλειῶν	γεννήτορας ἐπιστάμεθα. Καὶ γὰρ υἱὸν
[23]	τὸ μὴ δύνασθαι δὲ τὸ	θῆλυ	γένος τὴν σαρκικὴν περιτομὴν λαμβάνειν
[62]	θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν· ἄρσεν καὶ	θῆλυ	ἐποίησεν αὐτούς. Καὶ εὐλόγησεν ὁ
[113]	καὶ τῶν ἄλλων εἰδώλων, καὶ	θημωνιὰς	ποιήσας τῶν ἀπὸ ἀκροβυστίας, τοῦτ'
[31]	καῦσιν πυρός· καὶ τὰ λοιπὰ	θηρία	μετεστάθη τῆς ἀρχῆς αὐτῶν, καὶ
[31]	λόγων ἐδήλωσέ μοι· Ταῦτα τὰ	θηρία	τὰ μεγάλα εἰσὶ τέσσαρες βασιλεῖαι,
[22]	ὅτι ἐμά ἐστι πάντα τὰ	θηρία	τοῦ ἀγροῦ, κτήνη ἐν τοῖς
[31]	αὐτῶν, καὶ χρόνος ζωῆς τοῖς	θηρίοις	ἐδόθη ἕως καιροῦ καὶ χρόνου.
[110]	κεφαλοτομούμενοι γὰρ καὶ σταυρούμενοι καὶ	θηρίοις	παραβαλλόμενοι καὶ δεσμοῖς καὶ πυρὶ
[112]	γὰρ καταλιπὼν τὸν θεὸν ἐπὶ	θηρίον,	δι' οὗ ἡ παράβασις καὶ
[31]	κέρας λαλεῖ, καὶ ἀπετυμπανίσθη τὸ	θηρίον,	καὶ ἀπώλετο τὸ σῶμα αὐτοῦ
[31]	ἐρρέθη μοι περὶ τοῦ τετάρτου	θηρίου·	Βασιλεία τετάρτη ἔσται ἐπὶ τῆς
[31]	ἤθελον ἐξακριβώσασθαι ὑπὲρ τοῦ τετάρτου	θηρίου,	τοῦ καταφθείροντος πάντα καὶ ὑπερφόβου,
[4]	τί πάσχουσιν; ἔφη. Εἴς τινα	θηρίων	ἐνδεσμεύονται σώματα, καὶ αὕτη ἐστὶ
[119]	ὑπέσχετο, καὶ πατέρα πολλῶν ἐθνῶν	θήσειν	ἐπηγγείλατο, οὐκ Ἀρράβων οὐδ' Αἰγυπτίων
[109]	ὑπὲρ τοὺς βουνούς· καὶ ποταμὸν	θήσονται	ἐπ' αὐτῷ λαοί, καὶ πορεύσονται
[102]	μὴ εἰπεῖν ὅτι Καὶ ἔχθραν	θήσω	ἀνὰ μέσον αὐτοῦ καὶ τῆς
[122]	σου καὶ ἰσχύσω σε, καὶ	θήσω	σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς
[109]	ἀθροίσω καὶ ἣν ἐκάκωσα, καὶ	θήσω	τὴν ἐκτεθλιμμένην εἰς ὑπόλειμμα καὶ
[123]	ἀντιλήψομαι αὐτοῦ. Ἰσραὴλ ἐκλεκτός μου,	θήσω	τὸ πνεῦμά μου ἐπ' αὐτόν,
[74]	εὑρήσουσιν αὐτὸν κακὰ πολλὰ καὶ	θλίψεις.	Καὶ ἐρεῖ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ·
[22]	καὶ ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρᾳ	θλίψεως,	καὶ ἐξελοῦμαί σε, καὶ δοξάσεις
[116]	προτέρων καθαρισθέντες, ἀπὸ δὲ τῆς	θλίψεως	καὶ τῆς πυρώσεως, ἣν πυροῦσιν
[98]	Μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι	θλίψις	ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ
[103]	εἰρημένα ἐν τῷ ψαλμῷ· Ὅτι	θλίψις	ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ
[133]	τὰ ὄρη, καὶ ἐγενήθη τὰ	θνησιμαῖα	αὐτῶν ἐν μέσῳ ὡς κοπρία
[14]	καὶ ἄτιμος καὶ ἀειδὴς καὶ	θνητὸς	φανήσεσθαι κεκηρυγμένος ἐστίν, οἱ δὲ
[9]	ὑπεσχόμην ἐκτελέσαι. Μὴ οὖν, ἔφην,	θορυβείτωσαν	οἱ ἑταῖροί σου μηδὲ ἀσχημονείτωσαν
[5]	ἀνάπλεῳ ἦσαν, οὐδὲ δειλαὶ καὶ	θρασεῖαι	πάλιν, ἀλλ' οὐδὲ ἑκοῦσαί ποτε
[135]	ἐξοίσει, κρίσιν ἀναλήψει, καὶ οὐ	θραυσθήσεται,	ἕως ἂν θῇ ἐπὶ τῆς
[123]	κρίσιν ἀναλήψει καὶ οὐ μὴ	θραυσθήσεται,	ἕως ἂν θῇ ἐπὶ τῆς
[134]	ὑπὲρ τῶν ῥαντῶν καὶ πολυμόρφων	θρεμμάτων·	ἐδούλευσε καὶ τὴν μέχρι σταυροῦ
[95]	ποιεῖτε, καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἑαυτοὺς	θρηνεῖτε;	Εἰ γὰρ καὶ ὁ πατὴρ
[141]	καὶ πάντα ἀπονενοημένοι, ἐὰν μὴ	θρηνήσωσι	καὶ κόψωνται καὶ μετανοήσωσιν, ἐλπίδα
[103]	συντετάχθαι, γέγραπται ὅτι ἱδρὼς ὡσεὶ	θρόμβοι	κατεχεῖτο, αὐτοῦ εὐχομένου καὶ λέγοντος·
[31]	λόγοι οὗτοι· Ἐθεώρουν ἕως ὅτου	θρόνοι	ἐτέθησαν, καὶ ὁ παλαιὸς ἡμερῶν
[61]	καὶ ὅτε ἀφώριζε τὸν αὐτοῦ	θρόνον	ἐπ' ἀνέμων, ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει
[31]	αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ	θρόνος	αὐτοῦ ὡσεὶ φλὸξ πυρός, οἱ
[22]	Λέγει κύριος. Ὁ οὐρανός μοι	θρόνος,	καὶ ἡ γῆ ὑποπόδιον τῶν
[38]	τῶν ἐχθρῶν τοῦ βασιλέως. Ὁ	θρόνος	σου, ὁ θεός, εἰς τὸν
[63]	τοῖς καὶ αὐτοῖς προλελεγμένοις· Ὁ	θρόνος	σου, ὁ θεός, εἰς τὸν
[56]	πάλιν ἐν ἄλλοις λόγοις· Ὁ	θρόνος	σου, ὁ θεός, εἰς τὸν
[37]	ἔθνη, ὁ θεὸς κάθηται ἐπὶ	θρόνου	ἁγίου αὐτοῦ. Ἄρχοντες λαῶν συνήχθησαν
[68]	βασιλείαν καὶ καθίσει αὐτὸν ἐπὶ	θρόνου	τῆς δόξης αὐτοῦ; Κἀγὼ ἔφην·
[53]	σφόδρα, θύγατερ Σιών, ἀλάλαξον, κήρυσσε,	θύγατερ	Ἰερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου
[38]	ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ἄκουσον,	θύγατερ,	καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ
[63]	ἐθῶν ἐπιλαθέσθαι, οὕτως ἔχοντες· Ἄκουσον,	θύγατερ,	καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ
[63]	ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ἄκουσον,	θύγατερ,	καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ
[53]	μέλλειν γίνεσθαι οὕτως· Χαῖρε σφόδρα,	θύγατερ	Σιών, ἀλάλαξον, κήρυσσε, θύγατερ Ἰερουσαλήμ·
[115]	λεγόμενα ταῦτα· Χαῖρε καὶ εὐφραίνου,	θύγατερ	Σιών, ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἔρχομαι
[45]	καὶ Ἰακὼβ ἐξαιτήσωνται υἱοὺς καὶ	θυγατέρας,	οὐ δοθήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ἕκαστος
[140]	καὶ Δανιὴλ ἐξαιτήσωνται υἱοὺς ἢ	θυγατέρας,	οὐ μὴ δοθῇ αὐτοῖς· ἀλλ'
[44]	Δανιὴλ ἐξαιτήσωνται ἢ υἱοὺς ἢ	θυγατέρας,	οὐ μὴ δοθήσεται αὐτοῖς. Καὶ
[132]	τούτοις ἐμοσχοποιήσατε καὶ πρὸς τὰς	θυγατέρας	τῶν ἀλλογενῶν πορνεῦσαι καὶ εἰδωλολατρῆσαι
[38]	ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν εὔφρανάν σε.	Θυγατέρες	βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου·
[63]	ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν εὔφρανάν σε.	Θυγατέρες	βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου·
[27]	χεῖρας αἵματος. Καὶ γὰρ αἱ	θυγατέρες	Σιὼν ἐπορεύθησαν ἐν ὑψηλῷ τραχήλῳ,
[56]	αὐτοῦ καὶ τῶν χειρῶν τῶν	θυγατέρων	αὐτοῦ, ἐν τῷ φείσασθαι κύριον
[119]	δι' ὀργὴν υἱῶν αὐτοῦ καὶ	θυγατέρων,	καὶ εἶπεν· Ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν
[134]	δὲ τῷ Λάβαν ὑπὲρ τῶν	θυγατέρων,	καὶ ψευσθεὶς ἐπὶ τῇ νεωτέρᾳ
[38]	σου, καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ. Καὶ	θυγάτηρ	Τύρου ἐν δώροις· τὸ πρόσωπόν
[26]	ἐσχάτου τῆς γῆς· εἴπατε ταῖς	θυγατράσι	Σιών· ἰδού σοι ὁ σωτὴρ
[100]	γὰρ πατέρας τῶν γεννωμένων ταῖς	θυγατράσιν	αὐτῶν τέκνων τοὺς τῶν θηλειῶν
[63]	λόγος τοῦ θεοῦ λέγει ὡς	θυγατρί,	τῇ ἐκκλησίᾳ τῇ ἐξ ὀνόματος
[38]	λαοῦ. Πᾶσα ἡ δόξα τῆς	θυγατρὸς	τοῦ βασιλέως ἔσωθεν, ἐν κροσωτοῖς
[46]	οὔτε πρόβατον τοῦ πάσχα ἀλλαχόσε	θύειν	δυνατὸν οὔτε τοὺς τῇ νηστείᾳ
[40]	τοῦ προβάτου, ὃ τὸ πάσχα	θύειν	ἐντέταλται ὁ θεός, τύπος ἦν
[73]	πεπλησμένοι, καὶ τοῦ τὰ τέκνα	θύειν	τοῖς δαιμονίοις, ἢ τοῦ αὐτοὺς
[72]	Ἐγὼ ὡς ἀρνίον φερόμενον τοῦ	θύεσθαι.	Ἐπ' ἐμὲ ἐλογίζοντο λογισμόν, λέγοντες·
[40]	ἡ ἐντολή, οὕτως ἀποδείκνυμι. Οὐδαμοῦ	θύεσθαι	τὸ πρόβατον τοῦ πάσχα ὁ
[27]	τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς δαιμονίοις	θύητε,	μήτε κοινωνοὶ κλεπτῶν καὶ φιλοῦντες
[41]	ἔθνεσι, καὶ ἐν παντὶ τόπῳ	θυμίαμα	προσφέρεται τῷ ὀνόματί μου καὶ
[85]	τὰ ἔθνη, χρώμενοι ἐξορκίζουσι καὶ	θυμιάμασι	καὶ καταδέσμοις χρῶνται, εἶπον. Ὅτι
[9]	ὅ τι ἄν σοι ἐπὶ	θυμὸν	ἔλθοι. εἰ δὲ βούλοιο τούτου
[21]	Καὶ εἶπα τοῦ ἐκχέαι τὸν	θυμόν	μου ἐπ' αὐτοὺς ἐν τῇ
[8]	ἂν καὶ πάντας ἴσον ἐμοὶ	θυμὸν	ποιησαμένους μὴ ἀφίστασθαι τῶν τοῦ
[26]	ἐρρύσατο ὁ βραχίων, καὶ ὁ	θυμός	μου ἐπέστη· καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς
[119]	ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ	θυμοῦ	μου, καὶ καυθήσεται ἕως ᾅδου·
[26]	ἐμοῦ· καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς ἐν	θυμῷ,	καὶ κατέθλασα αὐτοὺς ὡς γῆν,
[56]	Μαμβρῆ, καθημένου αὐτοῦ ἐπὶ τῇ	θύρᾳ	τῆς σκηνῆς μεσημβρίας. Ἀναβλέψας δὲ
[61]	μου φυλάξει, ὑπνῶν ἐπ' ἐμαῖς	θύραις	καθ' ἡμέραν, τηρῶν σταθμοὺς ἐμῶν
[32]	ὕψιστον μέλλοντος λαλεῖν ἤδη ἐπὶ	θύραις	ὄντος, ὃν καιρὸν καὶ καιροὺς
[56]	εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν	θύραν	τοῦ οἴκου προσέκλεισαν· καὶ τὰ
[56]	εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς	θύρας	τῆς σκηνῆς αὐτοῦ, καὶ προσεκύνησεν
[126]	τῇ Μαμβρῆ, καθημένῳ ἐπὶ τῆς	θύρας	τῆς σκηνῆς αὐτοῦ μεσημβρίας. Εἶτα
[111]	πόρνῃ, εἰπόντες προσδῆσαι αὐτὸ τῇ	θυρίδι	δι' ἧς αὐτοὺς ἐχάλασεν ὅπως
[111]	τὸ σημεῖον τοῦτο ἐπὶ τῶν	θυρῶν	ἐγεγόνει; Οὔ φημι ἐγώ, ἀλλ'
[22]	οὐ μὴ ᾖ ὁ ῥυόμενος.	Θυσία	αἰνέσεως δοξάσει με, καὶ ἐκεῖ
[41]	προσφέρεται τῷ ὀνόματί μου καὶ	θυσία	καθαρά, ὅτι μέγα τὸ ὄνομά
[28]	προσφέρεται τῷ ὀνόματί μου καὶ	θυσία	καθαρά, ὅτι τιμᾶται τὸ ὄνομά
[28]	ἔθνεσι, καὶ ἐν παντὶ τόπῳ	θυσία	προσφέρεται τῷ ὀνόματί μου καὶ
[46]	Ἡμεῖς δέ, ὑπὲρ τοῦ μὴ	θυσιάζειν	οἷς πάλαι ἐθύομεν, ὑπομένομεν τὰς
[117]	καὶ εὐάρεστοί εἰσι τῷ θεῷ	θυσίαι,	καὶ αὐτός φημι. Ταῦτα γὰρ
[43]	καὶ ἀπὸ Μωυσέως σάββατον καὶ	θυσίαι	καὶ προσφοραὶ καὶ ἑορταί, καὶ
[22]	διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ	θυσίαις.	Καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν
[22]	εἰμὶ ἐγώ. Οὐκ ἐπὶ ταῖς	θυσίαις	σου ἐλέγξω σε· τὰ δὲ
[22]	τράγων πίωμαι; Θῦσον τῷ θεῷ	θυσίαν	αἰνέσεως, καὶ ἀπόδος τῷ ὑψίστῳ
[46]	Ἠσαίᾳ καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν	θυσίαν	πεποιηκέναι τοῖς εἰδώλοις ἐλέγχει ὑμᾶς.
[19]	τοῦ ἐν ἀκροβυστίᾳ σαρκὸς προσενέγκαντος	θυσίας	Ἅβελ, οὐδ' ἂν εὐηρέστησεν ἐν
[117]	οὖν διὰ τοῦ ὀνόματος τούτου	θυσίας,	ἃς παρέδωκεν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς
[118]	Ἠσαίαν ἢ τοὺς ἄλλους προφήτας	θυσίας	ἀφ' αἱμάτων ἢ σπονδῶν ἐπὶ
[67]	ἔφην· Τὰς προσφορὰς καὶ τὰς	θυσίας	δι' ἔνδειαν ὁ θεὸς ἐνετείλατο
[116]	παντὶ τόπῳ ἐν τοῖς ἔθνεσι	θυσίας	εὐαρέστους αὐτῷ καὶ καθαρὰς προσφέροντες.
[29]	εἰς τὰ ἔθνη, καὶ τὰς	θυσίας	ἥδιον παρ' ἡμῶν ἢ παρ'
[117]	ὅτι τὰς εὐχὰς αὐτῶν καὶ	θυσίας	καθαρὰς καὶ εὐαρέστους ἐν παντὶ
[73]	δόξαν ἐν ὀνόματι αὐτοῦ. Αἴρετε	θυσίας	καὶ εἰσπορεύεσθε εἰς τὰς αὐλὰς
[22]	τὰ κρέα ὑμῶν καὶ τὰς	θυσίας	καὶ φάγετε, ὅτι οὔτε περὶ
[117]	εἰρηκέναι, καὶ τὰς εὐχὰς αὐτῶν	θυσίας	καλεῖν. Ὅτι μὲν οὖν καὶ
[116]	Οὐ δέχεται δὲ παρ' οὐδενὸς	θυσίας	ὁ θεός, εἰ μὴ διὰ
[117]	ἐκεῖ τότε οἰκούντων Ἰσραηλιτῶν καλουμένων	θυσίας	οὐ προσδέχεται ὁ θεός, τὰς
[22]	τὸ σωτήριόν μου. οὔτε οὖν	θυσίας	παρ' ὑμῶν λαμβάνει, οὔτε ὡς
[22]	χειμάρρους ἄβατος. Μὴ σφάγια καὶ	θυσίας	προσηνέγκατέ μοι ἐν τῇ ἐρήμῳ,
[22]	μοι τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς	θυσίας	ὑμῶν, οὐ προσδέξομαι αὐτὰ, καὶ
[117]	γινομένας ἀπαναίνεται, λέγων· Καὶ τὰς	θυσίας	ὑμῶν οὐ προσδέξομαι ἐκ τῶν
[41]	ὑμῖν, λέγει κύριος, καὶ τὰς	θυσίας	ὑμῶν οὐ προσδέξομαι ἐκ τῶν
[28]	ὑμῖν, λέγει κύριος, καὶ τὰς	θυσίας	ὑμῶν οὐ προσδέχομαι ἐκ τῶν
[19]	πρὸς τὸν λαὸν ἐκεῖνον καὶ	θυσίας	φέρειν ὡς πρὸς ὄνομα αὐτοῦ
[39]	προφήτας σου ἀπέκτειναν καὶ τὰ	θυσιαστήριά	σου κατέσκαψαν· κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος,
[118]	αἱμάτων ἢ σπονδῶν ἐπὶ τὸ	θυσιαστήριον	ἀναφέρεσθαι, ἀλλὰ ἀληθινοὺς καὶ πνευματικοὺς
[58]	μετ' αὐτοῦ. Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ	θυσιαστήριον,	καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ
[22]	καὶ φάγετε, ὅτι οὔτε περὶ	θυσιῶν	ἢ σπονδῶν ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν
[92]	ἐντολῶν, τοῦτ' ἔστι σαββάτου καὶ	θυσιῶν	καὶ σπονδῶν καὶ προσφορῶν, εἰ
[41]	τῶν ὑφ' ὑμῶν τότε προσφερομένων	θυσιῶν	λέγει ὁ θεός, ὡς προέφην,
[41]	ἡμῶν τῶν ἐθνῶν προσφερομένων αὐτῷ	θυσιῶν,	τοῦτ' ἔστι τοῦ ἄρτου τῆς
[22]	ταύρων, ἢ αἷμα τράγων πίωμαι;	Θῦσον	τῷ θεῷ θυσίαν αἰνέσεως, καὶ
[127]	ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν	θῶ	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν
[32]	ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν	θῶ	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν
[83]	ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν	θῶ	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν
[83]	ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν	θῶ	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν
[56]	ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν	θῶ	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν
[9]	τόπῳ, ἔνθα ἑκατέρωθεν λίθινοί εἰσι	θῶκοι,	ἐν τῷ ἑτέρῳ καθεσθέντες οἱ