Chapitre
[133]	γὰρ ἠθέλησαν τὸν νόμον κυρίου	Σαβαώθ,	ἀλλὰ τὸ λόγιον κυρίου τοῦ
[140]	Ἠσαίας· Καὶ εἰ μὴ κύριος	Σαβαὼθ	ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα
[133]	παρώξυναν. Καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ κύριος	Σαβαώθ,	καὶ ἐπέβαλε τὰς χεῖρας ἐπ'
[123]	τῇ γῇ, ἣν εὐλόγησε κύριος	Σαβαὼθ	λέγων· Εὐλογημένος ἔσται ὁ λαός
[32]	χάριν τὴν ἀπὸ τοῦ κυρίου	Σαβαὼθ	περιλειφθέντος εἰς τὴν αἰώνιον σωτηρίαν.
[64]	κατὰ χάριν τὴν ἀπὸ κυρίου	Σαβαὼθ	σωθῆναι δυναμένων. Διὸ κἂν ὑμεῖς
[34]	δῶρα προσάξουσι, βασιλεῖς Ἀρράβων καὶ	Σαββᾶ	δῶρα προσάξουσι, καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ
[29]	ὅτι θερμὸν πίνομεν ἐν τοῖς	σάββασι,	δεινὸν ἡγεῖσθε· ἐπειδὴ καὶ ὁ
[27]	μοι, τοὺς ἀρχιερεῖς ἁμαρτάνειν τοῖς	σάββασι	προσφέροντας τὰς προσφορὰς ἐβούλετο ὁ
[27]	ἠπίστατο κακὸν εἶναι ἐν τοῖς	σάββασιν;	Ἢ καὶ τοὺς πρὸ Μωυσέως
[23]	τὴν κατὰ σάρκα ἔχοντες μήτε	σάββατα	ἐφύλαξαν μήτε δὲ τὰ ἄλλα
[18]	περιτομὴν δὲ σαρκικὴν λέγω καὶ	σάββατα	καὶ τὰς ἑορτάς, ἐφυλάσσομεν, ὦ
[18]	τὴν κατὰ σάρκα καὶ τὰ	σάββατα	καὶ τὰς ἑορτὰς πάσας ἁπλῶς
[21]	Αἰγύπτου μὴ συναναμίγνυσθε, καὶ τὰ	σάββατά	μου ἁγιάζετε, καὶ ἔσται εἰς
[21]	ζήσεται ἐν αὐτοῖς, ἀλλὰ τὰ	σάββατά	μου ἐβεβήλουν. Καὶ εἶπα τοῦ
[21]	προστάγματά μου ἀπώσαντο, καὶ τὰ	σάββατά	μου ἐβεβήλουν, καὶ ὀπίσω τῶν
[10]	μήτε τὰς ἑορτὰς μήτε τὰ	σάββατα	τηρεῖν μήτε τὴν περιτομὴν ἔχειν,
[12]	σεσαββάτικε τὰ τρυφερὰ καὶ ἀληθινὰ	σάββατα	τοῦ θεοῦ· εἴ τις καθαρὰς
[27]	τῇ ἁγίᾳ, καὶ καλέσῃς τὰ	σάββατα	τρυφερὰ ἅγια τοῦ θεοῦ σου,
[27]	τὴν ἀκροβυστίαν περιτετμημένους μήτε τὰ	σάββατα	φυλάξαντας, διὰ τί οὐκ ἐδίδασκε
[23]	τὰ στοιχεῖα οὐκ ἀργεῖ οὐδὲ	σαββατίζει.	Μείνατε ὡς γεγένησθε. Εἰ γὰρ
[92]	λόγων ὑπ' αὐτοῦ. Τὸ δὲ	σαββατίζειν	καὶ τὰς προσφορὰς φέρειν κελευσθῆναι
[46]	ἐκ παντὸς ἔχει. Κἀκεῖνος· Τὸ	σαββατίζειν	λέγω καὶ τὸ περιτέμνεσθαι καὶ
[47]	μήτε περιτέμνεσθαι ὁμοίως αὐτοῖς μήτε	σαββατίζειν	μήτε ἄλλα ὅσα τοιαῦτά ἐστι
[27]	λέγεις, ἃ δὲ διαρρήδην κελεύει	σαββατίζειν	οὐ μέμνησαι; Διὰ γὰρ Ἠσαίου
[19]	ὑμῶν ἐθύετε τοῖς δαιμονίοις. Καὶ	σαββατίζειν	οὖν ὑμῖν προστέταχεν, ἵνα μνήμην
[12]	ἐπὶ τῇ σαρκὶ μέγα φρονεῖτε.	Σαββατίζειν	ὑμᾶς ὁ καινὸς νόμος διὰ
[10]	τὴν σάρκα, οὐδὲ ὡς ὑμεῖς	σαββατίζομεν;	Ἢ καὶ ὁ βίος ἡμῶν
[26]	Ἰακὼβ γεγέννηνται· εἰ καὶ μὴ	σαββατίζουσι	μηδὲ περιτέμνονται μηδὲ τὰς ἑορτὰς
[92]	μήτε ἐν περιτομῇ γενόμενοι μήτε	σαββατίσαντες	εὐηρέστησαν τῷ θεῷ, τίς ἡ
[19]	προφητῶν, φησί. Καὶ γὰρ μὴ	σαββατίσαντες	οἱ προωνομασμένοι πάντες δίκαιοι τῷ
[23]	χρεία περιτομῆς οὐδὲ πρὸ Μωυσέως	σαββατισμοῦ	καὶ ἑορτῶν καὶ προσφορῶν, οὐδὲ
[21]	σημεῖον, ὡς προέφην, καὶ τὸ	σάββατον	ἐντέταλται ὁ θεὸς φυλάσσειν ὑμᾶς
[43]	ἤρξατο περιτομὴ καὶ ἀπὸ Μωυσέως	σάββατον	καὶ θυσίαι καὶ προσφοραὶ καὶ
[8]	εἶτα φύλαξον, ὡς νενόμισται, τὸ	σάββατον	καὶ τὰς ἑορτὰς καὶ τὰς
[27]	ἢ μετὰ μίαν ἡμέραν τοῦ	σαββάτου	ἐνεργεῖν περιτέμνεσθαι τοὺς γεννωμένους, εἰ
[92]	τῶν ἄλλων ἐντολῶν, τοῦτ' ἔστι	σαββάτου	καὶ θυσιῶν καὶ σπονδῶν καὶ
[27]	ὁμοίως, κἂν ᾖ ἡμέρα τῶν	σαββάτων;	Ἢ οὐκ ἠδύνατο πρὸ μιᾶς
[41]	νεκρῶν ἀναστάντος τῇ μιᾷ τῶν	σαββάτων	ἡμέρᾳ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου
[92]	ἐνετέταλτο ὁ θεὸς τὰς περὶ	σαββάτων	καὶ προσφορῶν ἐντολάς, προαποδέδεικταί μοι
[27]	καὶ περιτέμνοντας τῇ ἡμέρᾳ τῶν	σαββάτων,	κελεύων τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ
[41]	κυρίου ἡμῶν· μία γὰρ τῶν	σαββάτων,	πρώτη μὲν οὖσα τῶν πασῶν
[27]	τὸν πόδα σου ἀπὸ τῶν	σαββάτων	τοῦ μὴ ποιεῖν τὰ θελήματά
[22]	πονηράν, οἱ ἐγγίζοντες καὶ ἐφαπτόμενοι	σαββάτων	ψευδῶν, οἱ κοιμώμενοι ἐπὶ κλινῶν
[80]	ὀρθῶς ἐξετάσῃ, ὁμολογήσειεν εἶναι τοὺς	Σαδδουκαίους	ἢ τὰς ὁμοίας αἱρέσεις Γενιστῶν
[15]	κρίκον τὸν τράχηλόν σου καὶ	σάκκον	καὶ σποδὸν ὑποστρώσῃ, οὐδ' οὕτως
[107]	ἐκείνης καὶ τοὺς μεγιστάνας ὁμοίως	σακκοφορήσαντας	προσμεμενηκέναι τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ
[107]	ἀνθρώπων τε καὶ ἀλόγων, μετὰ	σακκοφορίας	καὶ ἐκτενοῦς ὀλολυγμοῦ καὶ ἀπὸ
[73]	οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ,	σαλευθήσεται	ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα
[73]	κατώρθωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ	σαλευθήσεται·	κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι. Εὐφραινέσθωσαν
[124]	οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται·	σαλευθήσονται	πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς.
[73]	κυρίῳ ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ.	Σαλευθήτω	ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ
[37]	ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβίμ,	σαλευθήτω	ἡ γῆ. Κύριος ἐκ Σιὼν
[64]	ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβίμ,	σαλευθήτω	ἡ γῆ. Κύριος ἐν Σιὼν
[113]	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ βασιλεὺς	Σαλὴμ	καὶ αἰώνιος ἱερεὺς ὑψίστου ὑπάρχων.
[15]	ἰσχύϊ καὶ μὴ φείσῃ, ὡς	σάλπιγγι	ὕψωσον τὴν φωνήν σου καὶ
[37]	ἐν ἀλαλαγμῷ, κύριος ἐν φωνῇ	σάλπιγγος.	Ψάλατε τῷ θεῷ ἡμῶν, ψάλατε·
[77]	τοῖς ἐν Δαμασκῷ ἢ ἐν	Σαμαρείᾳ	ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Πρὶν ἢ
[78]	παραβολῇ τὴν δύναμιν ἐκείνην καλῶς	Σαμαρείαν	καλεῖ. Ὅτι δὲ Δαμασκὸς τῆς
[77]	λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ σκῦλα	Σαμαρείας,	ἀλλὰ μόνον εἰρήκει· καὶ τέξεται
[77]	λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ σκῦλα	Σαμαρείας,	ἐδύνασθε λέγειν· Ἐπειδὴ προεγίνωσκεν ὁ
[77]	λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ σκῦλα	Σαμαρείας	ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Εἰ γὰρ
[66]	δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ τὰ σκῦλα	Σαμαρείας	ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Καὶ καταληφθήσεται
[43]	λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ σκῦλα	Σαμαρείας	ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Καὶ καταληφθήσεται
[77]	δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ τὰ σκῦλα	Σαμαρείας	ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Οὐ γὰρ
[77]	λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ σκῦλα	Σαμαρείας.	Καὶ οὐδενὶ τῶν ἐν Ἰουδαίοις
[22]	τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ τὸ ὄρος	Σαμαρείας.	Οἱ ὠνομασμένοι ἐπὶ τοῖς ἀρχηγοῖς
[78]	Λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ σκῦλα	Σαμαρείας,	τὴν τοῦ πονηροῦ δαίμονος, τοῦ
[120]	τοῦ ἐμοῦ, λέγω δὲ τῶν	Σαμαρέων,	τινὸς φροντίδα ποιούμενος, ἐγγράφως Καίσαρι
[64]	ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ, καὶ	Σαμουὴλ	ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα
[37]	ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ, καὶ	Σαμουὴλ	ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα
[37]	βασιλέα καὶ κύριον καὶ τοῦ	Σαμουὴλ	καὶ τοῦ Ἀαρὼν καὶ Μωυσέως
[84]	δυνατός. Ἡ μήτηρ γὰρ τοῦ	Σαμουὴλ	μὴ τίκτουσα διὰ βουλὴν θεοῦ
[105]	ὑμῖν ἐκ τοῦ καὶ τὴν	Σαμουὴλ	ψυχὴν κληθῆναι ὑπὸ τῆς ἐγγαστριμύθου,
[105]	τῆς ἐγγαστριμύθου, ὡς ἠξίωσεν ὁ	Σαούλ.	Φαίνεται δὲ καὶ ὅτι πᾶσαι
[66]	ἐν τῷ γένει τῷ κατὰ	σάρκα	Ἀβραὰμ οὐδεὶς οὐδέποτε ἀπὸ παρθένου
[23]	οἳ μήτε περιτομὴν τὴν κατὰ	σάρκα	ἔχοντες μήτε σάββατα ἐφύλαξαν μήτε
[48]	καὶ γεννηθῆναι ἄνθρωπος ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν,	σάρκα	ἔχων, κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς
[87]	τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ πᾶσαν	σάρκα	καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου
[14]	ἐκείνου τοῦ βαπτίσματος, ὃ τὴν	σάρκα	καὶ μόνον τὸ σῶμα φαιδρύνει;
[18]	ἂν τὴν περιτομὴν τὴν κατὰ	σάρκα	καὶ τὰ σάββατα καὶ τὰς
[10]	τοῖς προγόνοις ὑμῶν περιτεμνόμεθα τὴν	σάρκα,	οὐδὲ ὡς ὑμεῖς σαββατίζομεν; Ἢ
[43]	θεῷ, οὐ ταύτην τὴν κατὰ	σάρκα	παρελάβομεν περιτομήν, ἀλλὰ πνευματικήν, ἣν
[19]	Καὶ ὑμεῖς μέν, οἱ τὴν	σάρκα	περιτετμημένοι, χρῄζετε τῆς ἡμετέρας περιτομῆς,
[16]	Ἡ γὰρ ἀπὸ Ἀβραὰμ κατὰ	σάρκα	περιτομὴ εἰς σημεῖον ἐδόθη, ἵνα
[19]	Ἀβραάμ, ὁ πρῶτος τὴν κατὰ	σάρκα	περιτομὴν λαβών, καὶ εὐλόγησεν αὐτόν·
[92]	μὴ ἀπὸ τῆς περὶ τὴν	σάρκα	περιτομῆς. Οὐδὲ γὰρ Ἀβραὰμ διὰ
[69]	ἐκ γενετῆς καὶ κατὰ τὴν	σάρκα	πηροὺς καὶ κωφοὺς καὶ χωλοὺς
[44]	τὸ εἶναι τοῦ Ἀβραὰμ κατὰ	σάρκα	σπέρμα πάντως κληρονομήσειν τὰ κατηγγελμένα
[43]	ἐν τῷ γένει τῷ κατὰ	σάρκα	τοῦ Ἀβραὰμ οὐδεὶς οὐδέποτε ἀπὸ
[140]	ἀπὸ τῆς σπορᾶς τῆς κατὰ	σάρκα	τοῦ Ἀβραὰμ οὖσι, κἂν ἁμαρτωλοὶ
[140]	καὶ ἔσονται εἰς ὅρασιν πάσῃ	σαρκί.	Καὶ ὁ κύριος ἡμῶν κατὰ
[12]	περιτομῆς, καὶ ὑμεῖς ἐπὶ τῇ	σαρκὶ	μέγα φρονεῖτε. Σαββατίζειν ὑμᾶς ὁ
[16]	ἀνθρώπους, ἢ ἀπὸ τῆς ἐν	σαρκὶ	ὑμῶν περιτομῆς. Οὐδεὶς γὰρ ὑμῶν,
[44]	καὶ ἔσονται εἰς ὅρασιν πάσῃ	σαρκί.	Ὡς τεμόντας ὑμᾶς ἀπὸ τῶν
[18]	μηδὲ βλάπτοντα ἡμᾶς, περιτομὴν δὲ	σαρκικὴν	λέγω καὶ σάββατα καὶ τὰς
[23]	δὲ τὸ θῆλυ γένος τὴν	σαρκικὴν	περιτομὴν λαμβάνειν δείκνυσιν ὅτι εἰς
[125]	νοεῖν παρασκευαζόμενοι, ἐπειδὴ κατὰ τὸ	σαρκικὸν	σπέρμα τοῦ Ἰακὼβ τέκνα ἐστέ,
[14]	ἔργα πράττητε. Ὑμεῖς δὲ πάντα	σαρκικῶς	νενοήκατε, καὶ ἡγεῖσθε εὐσέβειαν, ἐὰν
[100]	τῆς ἀπὸ γένους αὐτῶν παρθένου	σαρκοποιηθείς,	καὶ ἄνθρωπος ἀειδής, ἄτιμος καὶ
[45]	τοῦ γένους τοῦ Δαυεὶδ γεννηθήναι	σαρκοποιηθεὶς	ὑπέμεινεν, ἵνα διὰ τῆς οἰκονομίας
[84]	τὸν πρωτότοκον τῶν πάντων ποιημάτων	σαρκοποιηθέντα	ἀληθῶς παιδίον γενέσθαι, προλαβὼν αὐτὸ
[87]	κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ	σαρκοποιηθέντα	αὐτὸν λέγεις διὰ τῆς παρθένου
[80]	ὀρθογνώμονες κατὰ πάντα Χριστιανοί, καὶ	σαρκὸς	ἀνάστασιν γενήσεσθαι ἐπιστάμεθα καὶ χίλια
[130]	καὶ εἶναι εἰς ὅρασιν πάσης	σαρκός.	Ἐπειπεῖν δὲ ὑμῖν βούλομαι καὶ
[23]	Ἀλλὰ σχῆμα μὲν τὸ τῆς	σαρκὸς	ἕτερον καὶ ἕτερον ὁρῶμεν γεγενημένον
[92]	ἡμεῖς οὖν, ἐν ἀκροβυστίᾳ τῆς	σαρκὸς	ἡμῶν πιστεύοντες τῷ θεῷ διὰ
[19]	τοῖς δώροις τοῦ ἐν ἀκροβυστίᾳ	σαρκὸς	προσενέγκαντος θυσίας Ἅβελ, οὐδ' ἂν
[135]	τὸν μὲν ἐξ αἵματος καὶ	σαρκός,	τὸν δὲ ἐκ πίστεως καὶ
[115]	ἔτι τὴν Ἰερουσαλήμ. Εὐλαβείσθω πᾶσα	σὰρξ	ἀπὸ προσώπου κυρίου, ὅτι ἐξεγήγερται
[50]	δόξα κυρίου, καὶ ὄψεται πᾶσα	σὰρξ	τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ, ὅτι
[50]	Καὶ εἶπον· Τί βοήσω; Πᾶσα	σὰρξ	χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου
[56]	πάντα ὅσα ἂν εἴπῃ σοι	Σάρρα,	ἄκουε τῆς φωνῆς αὐτῆς, ὅτι
[56]	Ἀβραὰμ συμβουλεῦσαι ἅπερ ἐβούλετο αὐτὸν	Σάρρα,	ἐπανελήλυθεν, ὡς γέγραπται, καὶ θεός
[56]	πρὸς Ἀβραάμ· Τί ὅτι ἐγέλασε	Σάρρα	λέγουσα· Ἆρά γε ἀληθῶς τέξομαι;
[126]	Ἀβραὰμ υἱόν· Τί ὅτι ἐγέλασε	Σάρρα	λέγουσα· Ἆρά γε τέξομαι; Ἐγὼ
[56]	ἀπώλειαν, εἷς δὲ εὐαγγελιζόμενος τῇ	Σάρρᾳ	ὅτι τέκνον ἕξει, ἐφ' ᾧ
[56]	ἔστι δὲ ταῦτα· Ἰδοῦσα δὲ	Σάρρα	τὸν υἱὸν Ἅγαρ, τῆς παιδίσκης
[56]	ἀνακάμψω πρός σε, καὶ τῇ	Σάρρᾳ	υἱὸς γενήσεται, φαίνεται ἐπανελθὼν γενομένου
[56]	σε εἰς ὥρας, καὶ τῇ	Σάρρᾳ	υἱὸς ἔσται. Καὶ μετὰ μικρόν·
[126]	εἰς ὥρας, καὶ ἔσται τῇ	Σάρρᾳ	υἱός. Καὶ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ Ἀβραάμ.
[56]	γενήσεται, φαίνεται ἐπανελθὼν γενομένου τῇ	Σάρρᾳ	υἱοῦ, καὶ θεὸν αὐτὸν ὄντα
[46]	ὁμοίως δίκαιοι, λέγω δὲ καὶ	Σάρραν	τὴν γυναῖκα τοῦ Ἀβραάμ, καὶ
[113]	διὰ τί ἓν ῥῶ τῷ	Σάρρας	ὀνόματι, ὁμοίως κομπολογεῖς· διὰ τί
[103]	κτησάμενον αὐτὸν μηνύων· τὸ γὰρ	σατὰν	τῇ Ἰουδαίων καὶ Σύρων φωνῇ
[76]	ὃ ἡτοίμασεν ὁ πατὴρ τῷ	σατανᾷ	καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Καὶ
[103]	τὸν Χριστόν· Ὕπαγε ὀπίσω μου,	σατανᾶ·	κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεις
[103]	τῶν εἰρημένων ἓν ὄνομα γίνεται	σατανᾶς.	Καὶ γὰρ οὗτος ὁ διάβολος
[125]	ἡ καὶ ὄφις κεκλημένη καὶ	σατανᾶς,	πειράζων αὐτὸν καὶ ἀγωνιζόμενος καταβαλεῖν
[103]	κέκληται, καὶ ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ	σατανᾶς	προσηγόρευται, ὄνομα ἀπὸ τῆς πράξεως
[73]	τῷ κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ.	σατε	τῷ κυρίῳ καὶ εὐλογήσατε τὸ
[74]	τῷ κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ.	σατε	τῷ κυρίῳ καὶ εὐλογήσατε τὸ
[35]	οἱ δὲ Βασιλειδιανοί, οἱ δὲ	Σατορνιλιανοί,	καὶ ἄλλοι ἄλλῳ ὀνόματι, ἀπὸ
[32]	τὴν αἰώνιον σωτηρίαν. Οὖν καὶ	σαφέστερον	ὑμῖν τὸ ζητούμενον νῦν γένηται,
[123]	καὶ λίνον τυφόμενον οὐ μὴ	σβέσει,	ἀλλὰ εἰς ἀλήθειαν ἐξοίσει, κρίσιν
[135]	συντρίψει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ	σβέσει,	ἕως οὗ νῖκος ἐξοίσει, κρίσιν
[140]	καὶ τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ	σβεσθήσεται,	καὶ ἔσονται εἰς ὅρασιν πάσῃ
[44]	καὶ τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ	σβεςθήσεται,	καὶ ἔσονται εἰς ὅρασιν πάσῃ
[123]	συνηγάγομεν τὸ ζήτημα, οὐ νομίζω	σε	ἀγνοεῖν μὲν τὰ προειρημένα οὐδὲ
[122]	εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά	σε·	αἴτησαι παρ' ἐμοῦ, καὶ δώσω
[43]	ἡμέρας, αἳ οὐδέπω ἥκασιν ἐπὶ	σέ,	ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς ἀφεῖλεν
[58]	Ὁ δὲ εἶπεν· Οὐ μή	σε	ἀποστείλω, ἂν μή με εὐλογήσῃς.
[13]	ὄνομα ἑαυτῷ, καὶ ὁ ῥυσάμενός	σε,	αὐτὸς θεὸς Ἰσραήλ, πάσῃ τῇ
[39]	Ὅτι παραφρονεῖς ταῦτα λέγων, ἐπίστασθαί	σε	βούλομαι. Κἀγὼ πρὸς αὐτόν· Ἄκουσον,
[77]	ὃν πολλάκις προεβάλλου, ἀποδεῖξαι, εἰδέναι	σε	βούλομαι. Περαίωσον οὖν καὶ αὐτὸν
[58]	γῆν ταύτην, ὅτι οὐ μή	σε	ἐγκαταλίπω ἕως τοῦ ποιῆσαί με
[119]	πατέρες αὐτῶν. Θεὸν τὸν γεννήσαντά	σε	ἐγκατέλιπες, καὶ ἐπελάθου θεοῦ τοῦ
[65]	καὶ ἰσχύσω σε, καὶ ἔδωκά	σε	εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς
[122]	καὶ ἰσχύσω σε, καὶ θήσω	σε	εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς
[26]	καὶ ἰσχύσω σε, καὶ ἔδωκά	σε	εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς
[122]	σωτηρίας ἐβοήθησά σοι, καὶ ἔδωκά	σε	εἰς διαθήκην ἐθνῶν, τοῦ καταστῆσαι
[121]	εἰς φῶς ἐθνῶν, τοῦ εἶναί	σε	εἰς σωτηρίαν αὐτῶν ἕως ἐσχάτου
[75]	ἐν τῇ ὁδῷ, ὅπως εἰσαγάγῃ	σε	εἰς τὴν γῆν ἣν ἡτοίμασά
[58]	ᾗ ἂν πορευθῇς, καὶ ἀποστρέψω	σε	εἰς τὴν γῆν ταύτην, ὅτι
[121]	διασπορὰς τοῦ Ἰσραὴλ ἐπιστρέψαι· Τέθεικά	σε	εἰς φῶς ἐθνῶν, τοῦ εἶναί
[56]	τὸν καιρὸν τοῦτον ἀναστρέφω πρός	σε	εἰς ὥρας, καὶ τῇ Σάρρᾳ
[56]	ποιῆσαι πρᾶγμα ἕως τοῦ εἰσελθεῖν	σε	ἐκεῖ. Διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ
[98]	ἤλπισαν καὶ ἐρύσω αὐτούς· πρὸς	σὲ	ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ
[101]	ἤλπισαν καὶ ἐρρύσω αὐτούς· πρὸς	σὲ	ἐκέκραξαν, καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν· ἐγὼ
[1]	λέγουσι, καὶ ἔτι ἐμὲ καὶ	σὲ	ἔμπαλιν βιώσεσθαι ὁμοίως, μήτε κρείσσονας
[65]	Ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ἐκάλεσά	σε	ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ κρατήσω τῆς
[26]	Ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ἐκάλεσά	σε	ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ κρατήσω τῆς
[58]	ἰδοὺ ἐγὼ μετὰ σοῦ, διαφυλάσσων	σε	ἐν ὁδῷ πάσῃ ᾗ ἂν
[75]	πρὸ προσώπου σου, ἵνα φυλάσσῃ	σε	ἐν τῇ ὁδῷ, ὅπως εἰσαγάγῃ
[103]	εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά	σε·	ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι τῶν ἀποστόλων
[12]	οὐκ ἐπίστανταί σε, καταφεύξονται ἐπὶ	σέ,	ἕνεκεν τοῦ θεοῦ σου τοῦ
[98]	μασθῶν τῆς μητρός μου· ἐπὶ	σὲ	ἐπερρίφην ἐκ μήτρας, ἀπὸ γαστρὸς
[102]	μασθῶν τῆς μητρός μου· ἐπὶ	σὲ	ἐπερρίφην ἐκ μήτρας, ἀπὸ γαστρὸς
[14]	καὶ λαοί, οἳ οὐκ ἐπίστανταί	σε,	ἐπὶ σὲ καταφεύξονται, ἕνεκεν τοῦ
[27]	πεποιθὼς ἐπὶ κύριον, καὶ ἀναβιβάσει	σε	ἐπὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς
[14]	ἔθνεσιν. Ἔθνη, ἃ οὐκ οἴδασί	σε,	ἐπικαλέσονταί σε, καὶ λαοί, οἳ
[12]	δέδωκα. Ἔθνη, ἃ οὐκ οἴδασί	σε,	ἐπικαλέσονταί σε, λαοί, οἳ οὐκ
[25]	τὴν καρδίαν τοῦ μὴ φοβεῖσθαί	σε;	Ἐπίστρεψον διὰ τοὺς δούλους σου,
[79]	καὶ εὔχομαι τὴν αὐτὴν διάθεσίν	σε	ἔχειν καὶ περὶ ὃν διακονεῖν
[14]	τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ὅτι ἐδόξασέ	σε.	Ζητήσατε τὸν θεὸν καὶ ἐν
[8]	ἐμοῦ θέλεις ἀκοῦσαι, φίλον γάρ	σε	ἤδη νενόμικα, πρῶτον μὲν περιτεμοῦ,
[71]	Τρύφων εἶπε· Πρῶτον ἀξιοῦμεν εἰπεῖν	σε	ἡμῖν καί τινας ὧν λέγεις
[38]	πραότητος καὶ δικαιοσύνης· καὶ ὁδηγήσει	σε	θαυμαστῶς ἡ δεξιά σου. Τὰ
[63]	βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν εὔφρανάν	σε.	Θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ
[38]	βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν εὔφρανάν	σε.	Θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ
[22]	ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, καὶ ἐξελοῦμαί	σε,	καὶ δοξάσεις με. Τῷ δὲ
[65]	τῆς χειρός σου καὶ ἰσχύσω	σε,	καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην
[26]	τῆς χειρός σου καὶ ἰσχύσω	σε,	καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην
[119]	καὶ ἐπελάθου θεοῦ τοῦ τρέφοντός	σε.	Καὶ εἶδε κύριος, καὶ ἐζήλωσε,
[66]	Ἀλλ' ἐπάξει ὁ θεὸς ἐπὶ	σὲ	καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου
[43]	Ἀλλ' ἐπάξει ὁ θεὸς ἐπὶ	σὲ	καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου
[122]	τῆς χειρός σου καὶ ἰσχύσω	σε,	καὶ θήσω σε εἰς διαθήκην
[115]	τῶν δυνάμεων ἀπέσταλκέ με πρός	σε.	Καὶ κατακληρονομήσει κύριος τὸν Ἰούδαν
[14]	ἃ οὐκ οἴδασί σε, ἐπικαλέσονταί	σε,	καὶ λαοί, οἳ οὐκ ἐπίστανταί
[88]	εἶ σύ· ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά	σε.	~Καὶ ὁ Τρύφων· Εὖ ἴσθι,
[99]	θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας πρὸς	σὲ	καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτὸς
[98]	θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας πρὸς	σὲ	καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτὸς
[22]	ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος. Ἐλέγξω	σε	καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου
[56]	εἰπών· Εἰς ὥρας ἀνακάμψω πρός	σε,	καὶ τῇ Σάρρᾳ υἱὸς γενήσεται,
[14]	οἳ οὐκ ἐπίστανταί σε, ἐπὶ	σὲ	καταφεύξονται, ἕνεκεν τοῦ θεοῦ σου
[12]	σε, λαοί, οἳ οὐκ ἐπίστανταί	σε,	καταφεύξονται ἐπὶ σέ, ἕνεκεν τοῦ
[12]	ἃ οὐκ οἴδασί σε, ἐπικαλέσονταί	σε,	λαοί, οἳ οὐκ ἐπίστανταί σε,
[38]	χείλεσί σου· διὰ τοῦτο εὐλόγησέ	σε	ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.
[56]	ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ	σε	ὁ θεός, ὁ θεός σου,
[63]	ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ	σε	ὁ θεός, ὁ θεός σου,
[86]	λόγου λέγοντος· Διὰ τοῦτο ἔχρισέ	σε	ὁ θεός, ὁ θεός σου,
[38]	ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ	σε	ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως
[13]	γυναῖκα καταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέ	σε	ὁ κύριος, ὡς γυναῖκα ἐκ
[126]	ἐξαρκέσει; Ἤδη γνώσῃ εἰ ἐπικαταλήψεταί	σε	ὁ λόγος μου ἢ οὔ.
[113]	ἀπορεῖς, οὐδὲ φιλοπευστεῖς· τοιγαροῦν λέληθέ	σε	ὁ Χριστός, καὶ ἀναγινώσκων οὐ
[52]	δὲ εἰρηκέναι ἐπήνεγκα· Ἰούδα, ᾔνεσάν	σε	οἱ ἀδελφοί σου, αἱ χεῖρές
[52]	νώτου τῶν ἐχθρῶν σου. Προσκυνήσουσί	σε	οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου.
[98]	μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω	σε.	Οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον αἰνέσατε
[106]	μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω	σε.	οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον αἰνέσατε
[13]	Ὃν τρόπον ἐκστήσονται πολλοὶ ἐπὶ	σέ,	οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ ἀνθρώπων τὸ
[121]	Μέγα σοί ἐστι τοῦ κληθῆναί	σε	παῖδά μου, τοῦ στῆσαι τὰς
[67]	με ὁμολογεῖν. Ὁμοίως δὲ ἀνερωτῶ	σε	πάλιν, ἔφην· Τὰς προσφορὰς καὶ
[67]	ταῦτα ἔφην· Ὦ Τρύφων, ἐκεῖνό	σε	πεπεῖσθαι βούλομαι καὶ πάντας ἁπλῶς
[138]	ὁ προφήτης· Ἐπὶ Νῶε ἔσωσά	σε,	προέφην, τῷ ὁμοίως πιστῷ λαῷ
[48]	μοι εἶναι· τὸ γὰρ λέγειν	σε	προϋπάρχειν θεὸν ὄντα πρὸ αἰώνων
[22]	ἐπὶ ταῖς θυσίαις σου ἐλέγξω	σε·	τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν
[1]	τοιούτῳ σχήματι, ἀσμένως αὐτῷ προσέρχομαι,	σέ	τε κατὰ τὰ αὐτὰ ἡδέως
[122]	ἄλλοις βοᾷ· Ἐγὼ κύριος ἐκάλεσά	σε	τῇ δικαιοσύνῃ, καὶ κρατήσω τῆς
[27]	ἀγαθὰ τῆς γῆς καὶ ψωμιεῖ	σε	τὴν κληρονομίαν Ἰακώβ, τοῦ πατρός
[8]	ἄμεινον δὲ ἦν φιλοσοφεῖν ἔτι	σε	τὴν Πλάτωνος ἢ ἄλλου του
[75]	αὐτῷ. Οὐ γὰρ μὴ ὑποστείληταί	σε·	τὸ γὰρ ὄνομά μου ἐστὶν
[77]	σύμφημί σοι· ὅτι δὲ ἀπαιτῶ	σε	τὸν λόγον, ὃν πολλάκις προεβάλλου,
[15]	ἡ δόξα τοῦ θεοῦ περιστελεῖ	σε.	Τότε βοήσῃ, καὶ ὁ θεὸς
[88]	εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά	σε·	τότε γένεσιν αὐτοῦ λέγων γίνεσθαι
[138]	τοῦ κατακλυσμοῦ τοῦ Νῶε ἔσωσά	σε.	Τοῦτο δέ ἐστιν ὃ ἔλεγεν
[12]	τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ὅτι ἐδόξασέ	σε.	Τοῦτον αὐτὸν ὑμεῖς ἠτιμώσατε τὸν
[82]	θεός, εἰπὼν ὅτι Σκοπὸν τέθεικά	σε	τῷ οἴκῳ Ἰούδα. Ἐὰν ἁμάρτῃ
[83]	ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά	σε,	τῷ Χριστῷ εἴρηται, ὡς προέφημεν.
[56]	πεποιηκέναι αὐτὸν ἢ λελαληκέναι λέγειν	σε	ὑπολαμβάνομεν. Κἀγὼ εἶπον· Ἡ γραφὴ
[80]	πρὸς ταῦτα ἔφη· Εἶπον πρός	σε,	ὦ ἄνθρωπε, ὅτι ἀσφαλὴς ἐν
[63]	ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά	σε.	Ὤμοσε κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·
[83]	τῶν ἁγίων, πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά	σε.	Ὤμοσε κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·
[32]	ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά	σε.	Ὤμοσε κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·
[93]	καὶ τὸν πλησίον σου ὡς	σεαυτόν.	Ὁ γὰρ ἐξ ὅλης τῆς
[8]	οὖν τι καὶ σοὶ περὶ	σεαυτοῦ	μέλει καὶ ἀντιποιῇ σωτηρίας καὶ
[56]	καὶ εἶπον· Σῶζε, σῶζε τὴν	σεαυτοῦ	ψυχήν. Μὴ περιβλέψῃ εἰς τὰ
[66]	λαλῆσαι τῷ Ἄχαζ, λέγων· Αἴτησαι	σεαυτῷ	σημεῖον παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ
[43]	λαλῆσαι τῷ Ἄχαζ, λέγων· Αἴτησον	σεαυτῷ	σημεῖον παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ
[35]	καὶ ἀντὶ τοῦ τὸν Ἰησοῦν	σέβειν	ὀνόματι μόνον ὁμολογεῖν. Καὶ Χριστιανοὺς
[78]	ἀπέχει ἀπ' ἐμοῦ· μάτην δὲ	σέβονταί	με, ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας
[34]	εἰρήνης ἕως οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ	σελήνη.	Καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης ἕως
[55]	λέγειν τὸν ἥλιον καὶ τὴν	σελήνην,	ἃ γέγραπται τοῖς ἔθνεσι συγκεχωρηκέναι
[85]	ὁρᾶν τὸν ἥλιον καὶ τὴν	σελήνην	καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα τὴν
[64]	τῷ ἡλίῳ καὶ πρὸ τῆς	σελήνης	γενεὰς γενεῶν· καὶ τὰ λοιπὰ
[34]	τῷ ἡλίῳ καὶ πρὸ τῆς	σελήνης	εἰς γενεὰς γενεῶν. Καταβήσεται ὡς
[76]	Δαυεὶδ δὲ πρὸ ἡλίου καὶ	σελήνης	ἐκ γαστρὸς γεννηθήσεσθαι αὐτὸν κατὰ
[45]	ὃς καὶ πρὸ ἑωσφόρου καὶ	σελήνης	ἦν, καὶ διὰ τῆς παρθένου
[69]	μίξεως ἣν μεμῖχθαι αὐτὸν τῇ	Σεμέλῃ,	γεγενῆσθαι λέγωσι, καὶ τοῦτον εὑρετὴν
[41]	Ἰεροσολύμοις, ἐπίστασθε. ~Καὶ ἡ τῆς	σεμιδάλεως	δὲ προσφορά, ὦ ἄνδρες, ἔλεγον,
[112]	κάμηλοι θήλειαι, ἢ διὰ τί	σεμιδάλεως	μέτρα τόσα καὶ ἐλαίου μέτρα
[13]	προβάτων ἢ σποδῷ δαμάλεως ἢ	σεμιδάλεως	προσφοραῖς καθαριζομένοις, ἀλλὰ πίστει διὰ
[3]	ἰδέσθαι οὐκ εὐκαταφρόνητος, πρᾶον καὶ	σεμνὸν	ἦθος ἐμφαίνων, ὀλίγον ἀποδέων μου
[12]	εἴ τις μοιχός, μετανοησάτω, καὶ	σεσαββάτικε	τὰ τρυφερὰ καὶ ἀληθινὰ σάββατα
[112]	ἀποβλέποντες. Ὁ ὄφις ἄρα νοηθήσεται	σεσωκέναι	τὸν λαὸν τότε, ὅν, προεῖπον,
[73]	μόνου τοῦ σταυρωθέντος, ὃν καὶ	σεσῶσθαι	ἀναστάντα ἐν τῷ αὐτῷ ψαλμῷ
[1]	θεοῦ ἔχεις καὶ τίς ἡ	σὴ	φιλοσοφία, εἰπὲ ἡμῖν. ~Ἐγώ σοι,
[56]	γῆν, καὶ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς	Σηγώρ.	Καὶ ὁ κύριος ἔβρεξεν εἰς
[56]	γῆν, καὶ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς	Σηγώρ.	Καὶ ὁ κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ
[56]	ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως	Σηγώρ.	Ὁ ἥλιος ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν
[139]	προέλεγεν ὅτι καὶ οἱ ἀπὸ	Σὴμ	γενησόμενοι διακαθέξουσι τὰς κτήσεις καὶ
[139]	παραλαβόντες, διακαθέξουσιν, ἀφελόμενοι τοὺς ἀπὸ	Σὴμ	γενομένους, ὃν τρόπον ἀφαιρεθέντων αὐτὰ
[139]	καὶ κατοικησάτω ἐν τοῖς οἴκοις	Σήμ,	καὶ γενηθήτω Χαναὰν παῖς αὐτοῦ.
[139]	εἶπεν· Εὐλογητὸς κύριος, ὁ θεὸς	Σήμ,	καὶ ἔσται Χαναὰν παῖς αὐτοῦ.
[139]	τοῦ Χαναὰν ἐγνωσμένων τῶν ἀπὸ	Σήμ,	καὶ πάλιν διαδέξασθαι παρ' αὐτῶν
[139]	λαῶν εὐλογηθέντων, τῶν ἀπὸ τοῦ	Σὴμ	καὶ τοῦ Ἰάφεθ, καὶ πρώτων
[139]	Ὑμεῖς γάρ, οἱ ἀπὸ τοῦ	Σὴμ	κατάγοντες τὸ γένος, ἐπήλθετε κατὰ
[139]	τῶν τοῦ Χαναὰν οἱ ἀπὸ	Σὴμ	παραλαβόντες, διακαθέξουσιν, ἀφελόμενοι τοὺς ἀπὸ
[125]	τὸ οὖν Ἰσραὴλ ὄνομα τοῦτο	σημαίνει·	ἄνθρωπος νικῶν δύναμιν· τὸ γὰρ
[91]	μαχαίρας, ἥτις ἐστὶν ὁ Χριστός,	σημαίνει.	~Εἰ οὖν τις μὴ μετὰ
[56]	ὄντα ὁ προφητικὸς λόγος κἀκεῖ	σημαίνει;	Ἵνα δὲ φανερὸν ὑμῖν γένηται
[19]	γὰρ ὁ λόγος αὐτοῦ τοῦτο	σημαίνει	λέγων· Τοῦ γινώσκειν ὅτι ἐγώ
[60]	ὑπὲρ ὃν ἄλλος οὐκ ἔστι,	σημαίνει	~Μαρτύριον δὲ καὶ ἄλλο ὑμῖν,
[21]	τὰ ἄλλα προστάγματα προσετετάχει, καὶ	σημαίνει	ὅτι διὰ τὰ ἔθνη, ἵνα
[23]	καὶ εὐλογήθη, ὡς ἡ γραφὴ	σημαίνει·	τὴν δὲ περιτομὴν εἰς σημεῖον,
[69]	πρὸς ὑμᾶς τοιαύτην γραφήν, ἣ	σημαίνει	τὸν Χριστὸν ταῦτα ποιήσειν, καὶ
[59]	αὐτῷ οὗτος αὐτός, θεὸς ὤν,	σημαίνει	τῷ Μωυσεῖ ὅτι αὐτός ἐστιν
[63]	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ· οὐ	σημαίνει	ὑμῖν ὅτι ἄνωθεν καὶ διὰ
[84]	γαστρὶ ἕξει, ὡς μεγάλων πραγμάτων	σημαινομένων,	εἰ γυνὴ ἀπὸ συνουσίας τίκτειν
[114]	γεγενημένων πραγμάτων ἐξαγγελίαν οἱ λόγοι	σημαίνοντες	λελεγμένοι εἰσί. Καὶ γὰρ ἐν
[43]	προελευσόμενος, ὡς αἱ προλελεγμέναι προφητεῖαι	σημαίνουσι.	Καὶ ἡμεῖς, οἱ διὰ τούτου
[63]	καὶ οἱ λόγοι οὗτοι διαρρήδην	σημαίνουσι.	Καὶ ὅτι τοῖς εἰς αὐτὸν
[131]	τὰ προανιστορημένα ὑπ' ἐμοῦ, Τρύφων,	σημαίνουσι.	Καὶ τοσαύτη δὲ ὀρτυγομήτρα ἐδόθη
[33]	εἴρηται, καὶ αὐταὶ αἱ φωναὶ	σημαίνουσι.	Τὰ δὲ ὦτα ὑμῶν πέφρακται
[64]	θεὸς γνωριζόμενος, ὡς αἱ γραφαὶ	σημαίνουσιν,	οἵτινες καὶ ἀπὸ τοῦ ὀνόματος
[56]	θεός ἐστιν, ὡς οἱ λόγοι	σημαίνουσιν	οὕτως εἰρημένοι· Εἶπε δὲ ὁ
[60]	κύριον αὐτὸν ὄντα καὶ θεὸν	σημαίνων,	τὸν αὐτὸν λέγει ὃν καὶ
[106]	Βοανεργές, ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντῆς,	σημαντικὸν	ἦν τοῦ αὐτὸν ἐκεῖνον εἶναι,
[14]	κύριος εἰς ὄνομα καὶ εἰς	σημεῖον	αἰώνιον καὶ οὐκ ἐκλείψει. Τῶν
[23]	σημαίνει· τὴν δὲ περιτομὴν εἰς	σημεῖον,	ἀλλ' οὐκ εἰς δικαιοσύνην ἔλαβεν,
[21]	μου ἁγιάζετε, καὶ ἔσται εἰς	σημεῖον	ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν
[94]	Κἀγώ· Ὅνπερ οὖν τρόπον τὸ	σημεῖον	διὰ τοῦ χαλκοῦ ὄφεως γενέσθαι
[28]	ταύτην τὴν περιτομὴν τὴν εἰς	σημεῖον	δοθεῖσαν ὁ θεὸς θέλει· οὐδὲ
[16]	Ἀβραὰμ κατὰ σάρκα περιτομὴ εἰς	σημεῖον	ἐδόθη, ἵνα ἦτε ἀπὸ τῶν
[112]	εἰκόνα τοῦ σταυρωθέντος Ἰησοῦ τὸ	σημεῖον,	ἐπεὶ καὶ Μωυσῆς διὰ τῆς
[107]	αὐτοῖς· Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς	σημεῖον	ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται
[94]	ὄφιν ἐνήργησε γενέσθαι, καὶ ἐπὶ	σημεῖον	ἔστησε, δι' οὗ σημείου ἐσώζοντο
[23]	περιτομὴν λαμβάνειν δείκνυσιν ὅτι εἰς	σημεῖον	ἡ περιτομὴ αὕτη δέδοται, ἀλλ'
[137]	ἐγγινομένην γνώμην ἔχετε, ἐπειδὴ εἰς	σημεῖον	ἦν δεδομένη, ἀλλ' οὐκ εἰς
[66]	τοῦτο δώσει κύριος αὐτὸς ὑμῖν	σημεῖον·	ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ
[84]	Ἰδοὺ κύριος αὐτὸς ἡμῖν δώσει	σημεῖον·	ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ
[43]	τοῦτο δώσει κύριος αὐτὸς ὑμῖν	σημεῖον·	ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ
[108]	παρ' ὑμῖν βοῶντος ὅτι τὸ	σημεῖον	Ἰωνᾶ δώσει ὑμῖν, προτρεπόμενος ἵνα
[107]	δοθήσεται αὐτοῖς εἰ μὴ τὸ	σημεῖον	Ἰωνᾶ. καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ
[107]	αὐτῷ ἔλεγον ὅτι Δεῖξον ἡμῖν	σημεῖον.	καὶ ἀπεκρίνατο αὐτοῖς· Γενεὰ πονηρὰ
[84]	ποιεῖν; Ἀλλ' ὅπερ ἐστὶν ἀληθῶς	σημεῖον	καὶ πιστὸν τῷ γένει τῶν
[84]	ἔμελλε, τί καὶ ὁ θεὸς	σημεῖον,	ὃ μὴ πᾶσι τοῖς πρωτοτόκοις
[107]	καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ	σημεῖον	οὐ δοθήσεται αὐτοῖς εἰ μὴ
[66]	τῷ Ἄχαζ, λέγων· Αἴτησαι σεαυτῷ	σημεῖον	παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ σου
[43]	τῷ Ἄχαζ, λέγων· Αἴτησον σεαυτῷ	σημεῖον	παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ σου
[90]	τοῦ Ἰησοῦ ὄντος, αὐτὸς τὸ	σημεῖον	τοῦ σταυροῦ ἐποίει. Τίς γὰρ
[131]	ἐν Μερρᾷ ὕδωρ ἐγλυκάνθη· καὶ	σημεῖον	τοῦ σταυροῦσθαι μέλλοντος καὶ ἐπὶ
[111]	θεὸς πλανᾶσθαι, εἰ μὴ τὸ	σημεῖον	τοῦτο ἐπὶ τῶν θυρῶν ἐγεγόνει;
[21]	καὶ τῶν πατέρων ὑμῶν εἰς	σημεῖον,	ὡς προέφην, καὶ τὸ σάββατον
[94]	τὸν χαλκοῦν ὄφιν Μωυσῆς ἐπὶ	σημείου	ἔστησε, καὶ προβλέπειν αὐτὸν τοὺς
[94]	ἐπὶ σημεῖον ἔστησε, δι' οὗ	σημείου	ἐσώζοντο οἱ ὀφιόδηκτοι, καὶ ἀναίτιός
[112]	αὐτὸς ἐποίει, καὶ στήσας ἐπὶ	σημείου	τινὸς ἐκέλευσεν εἰς αὐτὸν ὁρᾶν
[91]	διὰ τοῦ τύπου δὲ καὶ	σημείου	τοῦ κατὰ τῶν δακόντων τὸν
[94]	ἐπὶ τοῦτον τὸν διὰ τοῦ	σημείου	τούτου, τοῦτ' ἔστι τοῦ σταυροῦ
[72]	ὅτι μέλλομεν αὐτὸν ταπεινοῦν ἐν	σημείῳ,	καὶ μετὰ ταῦτα ἐλπίσωμεν ἐπ'
[93]	γὰρ ἀφορμὰς ἀπὸ τῶν γενομένων	σημείων	διὰ Μωυσέως συνιέναι ὅτι οὗτός
[90]	δοκοῦσαν κατάραν δι' ὧν ἐποίησε	σημείων.	Τίνων τούτων, ἔφη, λέγεις; Ὅτε
[15]	Ἵνα τί μοι νηστεύετε ἕως	σήμερον,	ἀκουσθῆναι ἐν κραυγῇ τὴν φωνὴν
[122]	Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ	σήμερον	γεγέννηκά σε· αἴτησαι παρ' ἐμοῦ,
[103]	Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ	σήμερον	γεγέννηκά σε· ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι
[88]	υἱός μου εἶ σύ· ἐγὼ	σήμερον	γεγέννηκά σε. ~Καὶ ὁ Τρύφων·
[88]	Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ	σήμερον	γεγέννηκά σε· τότε γένεσιν αὐτοῦ
[92]	τῶν προειρημένων· διὰ δὲ τοὺς	σήμερον	ἐλθόντας καὶ τὰ αὐτὰ σχεδὸν
[30]	καὶ τὰ δαιμόνια τρέμει, καὶ	σήμερον	ἐξορκιζόμενα κατὰ τοῦ ὀνόματος Ἰησοῦ
[134]	καὶ κατέκρυψεν αὐτοὺς ἕως τῆς	σήμερον	ἡμέρας· καὶ ἡμῖν ἀπολώλασιν οἱ
[118]	Τρύφων, ὡς ἐγχωρεῖ, διὰ τοὺς	σήμερον	σὺν σοὶ ἀφιγμένους ταὐτὰ λέγειν
[78]	καὶ δι' αὐτοὺς δὲ τοὺς	σήμερον	σὺν ὑμῖν ἐλθόντας πάλιν τῆς
[103]	λάρυγγί μου, ὅπερ προεῖπον, τῆς	σιγῆς,	ἐν μηδενὶ μηδὲν ἀποκρινόμενος ὁ
[102]	πηγῆς, ἧς τὸ ὕδωρ ἀπεστράφη,	σιγήσαντος	αὐτοῦ καὶ μηκέτι ἐπὶ Πιλάτου
[57]	τοῦ οὐρανοῦ. ~Καὶ ὁ Τρύφων	σιγήσαντός	μου εἶπεν· Ὅτι μὲν ἡ
[137]	ἐστι, καὶ ἱκανῶς ἀποδέδεικται. Καὶ	σιγώντων	αὐτῶν εἶπον· Ἐγώ, ὦ φίλοι,
[31]	ὑπερφόβου, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ	σιδηροῖ	καὶ οἱ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ,
[86]	τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἀνήνεγκε τὸν	σίδηρον	τῆς ἀξίνης, ἐν ᾗ πεπορευμένοι
[114]	μὲν γὰρ ἡ πρώτη διὰ	σιδήρου	γέγονε καὶ γίνεται· σκληροκάρδιοι γὰρ
[34]	πραχθέντα, ὅτι διὰ γυναῖκα ἐν	Σιδῶνι	εἰδωλολάτρει· ὅπερ οὐχ ὑπομένουσι πρᾶξαι
[133]	δυνάσται, καὶ οἱ κιρνῶντες τὸ	σίκερα,	οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν
[107]	ἀπὸ καύματος (ἦν δὲ ὁ	σικυὼν	κολόκυνθα αἰφνίδιος, μήτε φυτεύσαντος τοῦ
[107]	ἐκ τῆς γῆς ἀνατεῖλαι αὐτῷ	σικυῶνα,	ὑφ' ὃν καθεζόμενος ἐσκιάζετο ἀπὸ
[107]	λέγων· Σὺ ἐφείσω περὶ τοῦ	σικυῶνος,	οὗ οὐκ ἐκοπίασας ἐν αὐτῷ,
[100]	αὐτὸν ἕνα τῶν μαθητῶν αὐτοῦ,	Σίμωνα	πρότερον καλούμενον, ἐπωνόμασε Πέτρον. Καὶ
[120]	ἐν τῷ γένει αὐτῶν μάγῳ	Σίμωνι,	ὃν θεὸν ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς
[127]	ἴσχυεν ὁ λαὸς ἰδεῖν ἐν	Σινᾶ,	οὐδ' αὐτὸς Μωυσῆς ἴσχυσεν εἰσελθεῖν
[49]	τὴν ἅλωνα αὐτοῦ καὶ τὸν	σῖτον	συνάξει εἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ
[131]	τὸ μάννα, ἔβρεξεν, ἵνα μηδὲ	σιτοποιΐας	δεόμενοι ζητήσητε· καὶ τὸ ἐν
[53]	γίνεσθαι οὕτως· Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ	Σιών,	ἀλάλαξον, κήρυσσε, θύγατερ Ἰερουσαλήμ· ἰδοὺ
[70]	ἰσχύν μου. Ἀπέστησαν οἱ ἐν	Σιὼν	ἄνομοι· ἄνομοι, λήψεται τρόμος τοὺς
[109]	ἐπ' αὐτῶν ἐν τῷ ὄρει	Σιὼν	ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως
[109]	ταῖς τρίβοις αὐτοῦ. ὅτι ἐκ	Σιὼν	ἐξελεύσεται νόμος καὶ λόγος κυρίου
[27]	αἵματος. Καὶ γὰρ αἱ θυγατέρες	Σιὼν	ἐπορεύθησαν ἐν ὑψηλῷ τραχήλῳ, καὶ
[22]	ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν. Ἐκ	Σιὼν	ἡ εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ.
[26]	τῆς γῆς· εἴπατε ταῖς θυγατράσι	Σιών·	ἰδού σοι ὁ σωτὴρ παραγέγονεν
[32]	δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι κύριος ἐκ	Σιών·	καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν
[22]	ὄνομα αὐτῷ. Οὐαὶ οἱ κατασπαταλῶντες	Σιὼν	καὶ τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ τὸ
[64]	σαλευθήτω ἡ γῆ. Κύριος ἐν	Σιὼν	μέγας καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ
[37]	σαλευθήτω ἡ γῆ. Κύριος ἐκ	Σιὼν	μέγας καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ
[24]	νῦν, καὶ ἄλλος ἐξῆλθεν ἐκ	Σιὼν	νόμος. Ἰησοῦς Χριστὸς πάντας τοὺς
[115]	ταῦτα· Χαῖρε καὶ εὐφραίνου, θύγατερ	Σιών,	ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἔρχομαι καὶ
[114]	ᾖ οὗ ἐστι τὸ ὄρος	Σιών;	Ὅτι Ἰερουσαλὴμ βιβλίον ἀποστασίου ἔδωκα
[85]	ἅπαξ, ὅτι ὤδινε καὶ ἔτεκε	Σιὼν	τὰ παιδία αὐτῆς; Ἐγὼ ἔδωκα
[50]	ὄρους ὑψηλοῦ ἀνάβηθι, ὁ εὐαγγελιζόμενος	Σιών·	ὕψωσον τῇ ἰσχύϊ τὴν φωνήν
[25]	τοῦ ἁγίου σου ἐγενήθη ἔρημος,	Σιὼν	ὡς ἔρημος ἐγενήθη, Ἰερουσαλὴμ εἰς
[22]	υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις	σκάνδαλον.	Ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα· ὑπέλαβες
[79]	τοῦ βοηθηθῆναι ὑπὸ Φαραὼ καὶ	σκεπασθῆναι	σκέπην Αἰγυπτίων. Ἔσται γὰρ ὑμῖν
[79]	Αἰγυπτίων. Ἔσται γὰρ ὑμῖν ἡ	σκέπη	Φαραὼ εἰς αἰσχύνην, καὶ τοῖς
[79]	βοηθηθῆναι ὑπὸ Φαραὼ καὶ σκεπασθῆναι	σκέπην	Αἰγυπτίων. Ἔσται γὰρ ὑμῖν ἡ
[13]	αὐτῆς, ἀφορίσθητε οἱ φέροντες τὰ	σκεύη	κυρίου, ὅτι οὐ μετὰ ταραχῆς
[52]	τῆς γῆς καὶ τῶν ἱερῶν	σκευῶν	ἀρθέντων, μὴ παύσασθαι ἐξ ὑμῶν
[117]	ἢ ἀοίκων καλουμένων ἢ ἐν	σκηναῖς	κτηνοτρόφων οἰκούντων, ἐν οἷς μὴ
[132]	τὸν τόπον ὁπόθεν εἴληπτο ἡ	σκηνή,	ἀλλ' εἰς χωρίον τινὸς ἀνδρὸς
[56]	τῶν τριῶν γενόμενος ἐν τῇ	σκηνῇ,	ὁ καὶ εἰπών· Εἰς ὥρας
[56]	οἱ τρεῖς, οἱ ἐν τῇ	σκηνῇ	παρὰ τῷ Ἀβραὰμ γενόμενοι, ὅλοι
[127]	Μωυσῆς ἴσχυσεν εἰσελθεῖν εἰς τὴν	σκηνήν,	ἣν ἐποίησεν, εἰ μὲν ἐπληρώθη
[132]	εἰ δυνάμει θεοῦ διὰ τὴν	σκηνὴν	πεπληγμένοι εἰσὶ καὶ βούλεται ὁ
[36]	εἰς Σολομῶνα, ὅτε εἰσέφερε τὴν	σκηνὴν	τοῦ μαρτυρίου εἰς τὸν ναὸν
[22]	Λέγει κύριος. Καὶ ἀνελάβετε τὴν	σκηνὴν	τοῦ Μολὸχ καὶ τὸ ἄστρον
[56]	αὐτοῖς ἀπὸ τῆς θύρας τῆς	σκηνῆς	αὐτοῦ, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὴν
[126]	καθημένῳ ἐπὶ τῆς θύρας τῆς	σκηνῆς	αὐτοῦ μεσημβρίας. Εἶτα ταῦτα εἰπὼν
[56]	αὐτοῦ ἐπὶ τῇ θύρᾳ τῆς	σκηνῆς	μεσημβρίας. Ἀναβλέψας δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς
[13]	κύριος· πλάτυνον τὸν τόπον τῆς	σκηνῆς	σου καὶ τῶν αὐλαιῶν σου,
[36]	βασιλέως ὄντος, οὔτε περὶ τῆς	σκηνῆς	τοῦ μαρτυρίου τῶν ἐφεστώτων ταῖς
[132]	Ἐπίστασθε οὖν, ἔλεγον, ὅτι, τῆς	σκηνῆς	τοῦ μαρτυρίου ὑπὸ τῶν περὶ
[64]	Ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ	σκήνωμα	αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος
[131]	ὕδωρ ἀνέβλυσε, καὶ νεφέλη εἰς	σκιὰν	ἀπὸ καύματος καὶ φυλακὴν ἀπὸ
[107]	ποτίσαντος, ἀλλ' ἐξαίφνης ἐπανατείλας αὐτῷ	σκιὰν	παρέχειν) κἀκ τῆς ἄλλης ξηρᾶναι
[45]	τοὺς πειθομένους αὐτοῖς, καὶ πρὸς	σκληροκαρδίαν	δὲ τοῦ λαοῦ διαταχθέντα γίνεσθαι
[18]	τὰς ἀνομίας ὑμῶν καὶ τὴν	σκληροκαρδίαν.	Εἰ γὰρ ὑπομένομεν πάντα τὰ
[137]	πεισθέντες τοῖς λόγοις περιτμηθῆτε τὴν	σκληροκαρδίαν,	ἣν οὐχὶ δι' ὑμῶν ἐγγινομένην
[46]	καὶ εὐσέβειαν τὰ διὰ τὴν	σκληροκαρδίαν	τοῦ λαοῦ ὑμῶν διαταχθέντα γινώσκομεν.
[16]	οὕτως λέγων· Καὶ περιτεμεῖσθε τὴν	σκληροκαρδίαν	ὑμῶν καὶ τὸν τράχηλον οὐ
[114]	διὰ σιδήρου γέγονε καὶ γίνεται·	σκληροκάρδιοι	γὰρ μένετε· ἡμῶν δὲ ἡ
[53]	τῶν γραφῶν ἀποδεικνυμένων, ὑμεῖς ἔτι	σκληροκάρδιοί	ἐστε. Προεφητεύθη δὲ ὑπὸ Ζαχαρίου,
[44]	ὑμᾶς πεισθῆναι· ἐὰν δὲ ὑμεῖς,	σκληροκάρδιοι	μένοντες ἢ ἀσθενεῖς τὴν γνώμην
[68]	λέγων, ἀξιῶ ὑμᾶς ἐπιγνῶναι αὐτάς,	σκληροκάρδιοι	πρὸς τὸ γνῶναι νοῦν καὶ
[67]	πατέρας ὑμῶν, ἢ διὰ τὸ	σκληροκάρδιον	αὐτῶν καὶ εὐχερὲς πρὸς εἰδωλολατρείαν;
[39]	καὶ ἐλέγχοντας ὑμῶν τὴν ἀεὶ	σκληροκάρδιον	γνώμην. Καὶ γὰρ Ἠλίας περὶ
[47]	τῶν Μωυσέως, ἃ διὰ τὸ	σκληροκάρδιον	τοῦ λαοῦ νοοῦμεν διατετάχθαι, μετὰ
[67]	ἐπίσταται, τί δὲ πρὸς τὸ	σκληροκάρδιον	τοῦ λαοῦ ὑμῶν ἁρμοσάμενος, ὡς
[67]	ἡμῖν γεγένηνται, ὅτι διὰ τὸ	σκληροκάρδιον	τοῦ λαοῦ ὑμῶν διὰ Μωυσέως
[44]	τοῦ Χριστοῦ ἢ διὰ τὸ	σκληροκάρδιον	τοῦ λαοῦ ὑμῶν. Καὶ ὅτι
[46]	ὁμολογοῦμεν. Κἀγὼ πάλιν· Διὰ τὸ	σκληροκάρδιον	τοῦ λαοῦ ὑμῶν πάντα τὰ
[43]	ἑορταί, καὶ ἀπεδείχθη διὰ τὸ	σκληροκάρδιον	τοῦ λαοῦ ὑμῶν ταῦτα διατετάχθαι,
[27]	διὰ Μωυσέως ἐκέλευσε, διὰ τὸ	σκληροκάρδιον	ὑμῶν καὶ ἀχάριστον εἰς αὐτὸν
[123]	ἀλλ' ἦ λαὸς μωρὸς καὶ	σκληροκάρδιός	ἐστε. Διὰ τοῦτο ἰδοὺ προσθήσω
[27]	ὑμᾶς καλεῖ. Ὑμεῖς δὲ λαὸς	σκληροκάρδιος	καὶ ἀσύνετος καὶ τυφλὸς καὶ
[95]	καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ μέχρις ὅλου	σκληροκαρδίων	καὶ ἀσυνέτων, ἐκζητηθήσεται; ~Καὶ γὰρ
[56]	μετὰ τοῦ υἱοῦ μου Ἰσαάκ.	Σκληρὸν	δὲ ἐφάνη τὸ ῥῆμα σφόδρα
[56]	ὁ θεὸς τῷ Ἀβραάμ· Μὴ	σκληρὸν	ἔστω ἐναντίον σου περὶ τοῦ
[56]	ὁ θεὸς τῷ Ἀβραάμ· Μὴ	σκληρὸν	ἔστω ἐναντίον σου περὶ τοῦ
[16]	ὑμῶν καὶ τὸν τράχηλον οὐ	σκληρυνεῖτε	ἔτι· ὁ γὰρ κύριος, ὁ
[66]	Ἀσσυρίων. Καὶ καταληφθήσεται ἡ γῆ.	Σκληρῶς	οἴσεις ἀπὸ προσώπου τῶν δύο
[43]	καταληφθήσεται ἡ γῆ ἣν σὺ	σκληρῶς	οἴσεις ἀπὸ προσώπου τῶν δύο
[50]	ταπεινωθήσεται· καὶ ἔσται πάντα τὰ	σκολιὰ	εἰς εὐθεῖαν, καὶ ἡ τραχεῖα
[76]	ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ	σκολοπενδρῶν	καὶ ἐπάνω πάσης δυνάμεως τοῦ
[3]	ἀπόδημοι· ἔρχομαι οὖν καὶ αὐτὸς	σκοπήσων	τὰ περὶ αὐτούς, εἰ ἄρα
[82]	διεμαρτύρατο ὁ θεός, εἰπὼν ὅτι	Σκοπὸν	τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰούδα.
[2]	ᾠόμην· πάλιν τε τὸν χρόνον	σκοπῶν,	ὃν ἔμελλον ἐκτρίβειν περὶ ἐκεῖνα
[76]	ἐξουσίαν καταπατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ	σκορπίων	καὶ σκολοπενδρῶν καὶ ἐπάνω πάσης
[124]	Οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν	σκότει	διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια
[65]	ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους ἐν	σκότει.	Ἐγὼ κύριος ὁ θεός, τοῦτό
[26]	ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους ἐν	σκότει.	Καὶ πάλιν· Ἐξάρατε σύσσημον εἰς
[15]	ἐμπλήσῃς, τότε ἀνατελεῖ ἐν τῷ	σκότει	τὸ φῶς σου, καὶ τὸ
[17]	τοῦ θεοῦ, τὰ πικρὰ καὶ	σκοτεινὰ	καὶ ἄδικα καταλεχθῆναι ἐν πάσῃ
[22]	δάκῃ αὐτὸν ὁ ὄφις. Οὐχὶ	σκότος	ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου καὶ
[22]	τοῦ κυρίου; Καὶ αὐτή ἐστι	σκότος	καὶ οὐ φῶς. Ὃν τρόπον
[133]	πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ φῶς	σκότος	καὶ τὸ σκότος φῶς, οἱ
[17]	πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ φῶς	σκότος	καὶ τὸ σκότος φῶς, οἱ
[15]	τὸ φῶς σου, καὶ τὸ	σκότος	σου ὡς μεσημβρία, καὶ ἔσται
[140]	τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ	σκότος	τὸ ἐξώτερον. Ἀλλὰ καὶ ὅτι
[76]	τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ	σκότος	τὸ ἐξώτερον. Καί· Πολλοὶ ἐροῦσί
[120]	τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ	σκότος	τὸ ἐξώτερον. Καὶ ταῦτα, εἶπον,
[76]	ἔφη ἐρεῖν· Ὑπάγετε εἰς τὸ	σκότος	τὸ ἐξώτερον, ὃ ἡτοίμασεν ὁ
[133]	τὸ φῶς σκότος καὶ τὸ	σκότος	φῶς, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν
[17]	τὸ φῶς σκότος καὶ τὸ	σκότος	φῶς, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν
[28]	τοῖς υἱοῖς Ἐδώμ. Ἀλλὰ κἂν	Σκύθης	ᾖ τις ἢ Πέρσης, ἔχει
[13]	πολλούς, καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ	σκῦλα,	ἀνθ' ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον
[77]	μητέρα λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ	σκῦλα	Σαμαρείας, ἀλλὰ μόνον εἰρήκει· καὶ
[77]	καὶ λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ	σκῦλα	Σαμαρείας, ἐδύνασθε λέγειν· Ἐπειδὴ προεγίνωσκεν
[77]	ἔφη, λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ	σκῦλα	Σαμαρείας ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Εἰ
[66]	λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ τὰ	σκῦλα	Σαμαρείας ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Καὶ
[43]	μητέρα, λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ	σκῦλα	Σαμαρείας ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Καὶ
[77]	ἔλαβε δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ τὰ	σκῦλα	Σαμαρείας ἔναντι βασιλέως Ἀσσυρίων. Οὐ
[77]	μητέρα λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ	σκῦλα	Σαμαρείας. Καὶ οὐδενὶ τῶν ἐν
[78]	Ἠσαίαν· Λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ	σκῦλα	Σαμαρείας, τὴν τοῦ πονηροῦ δαίμονος,
[78]	τῷ Χριστῷ φαίνονται ἀποστάντες τῆς	σκυλευσάσης	αὐτοὺς δυνάμεως ἐκείνης, ἣν ἐν
[52]	οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου.	Σκύμνος	λέοντος Ἰούδα· ἐκ βλαστοῦ, υἱέ
[52]	ἐκοιμήθη ὡς λέων καὶ ὡς	σκύμνος·	τίς ἐγερεῖ αὐτόν; Οὐκ ἐκλείψει
[130]	τὰ κῶλα τῶν παραβεβηκότων ὑπὸ	σκώληκος	καὶ ἀπαύστου πυρὸς διαβιβρώσκεσθαι μέλλειν,
[140]	τὰ κῶλα τῶν παραβεβηκότων· ὁ	σκώληξ	αὐτῶν οὐ παύσεται, καὶ τὸ
[44]	τῶν παραβεβηκότων ἀνθρώπων· ὁ γὰρ	σκώληξ	αὐτῶν οὐ τελευτήσει, καὶ τὸ
[98]	οὐ κατῃσχύνθησαν. Ἐγὼ δέ εἰμι	σκώληξ	καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων
[101]	οὐ κατῃσχύνθησαν· ἐγὼ δέ εἰμι	σκώληξ	καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων
[101]	Τὸ δὲ εἰπεῖν Ἐγώ εἰμι	σκώληξ	καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων
[78]	δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ	σμύρναν,	ἔπειτα κατὰ ἀποκάλυψιν, μετὰ τὸ
[38]	ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου.	Σμύρναν	καὶ στακτὴν καὶ κασίαν ἀπὸ
[63]	ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου.	Σμύρναν	καὶ στακτὴν καὶ κασσίαν ἀπὸ
[56]	οἱ ἄνδρες ἐκεῖθεν ἦλθον εἰς	Σόδομα.	Ἀβραὰμ δὲ ἦν ἑστηκὼς ἔναντι
[140]	Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς	Σόδομα	ἂν καὶ Γόμορρα ἐγενήθημεν· καὶ
[128]	τῆς κρίσεως τῆς γεγενημένης ἐπὶ	Σόδομα,	ἀποδέδεικται ἐν πολλοῖς τοῖς εἰρημένοις.
[56]	ἀγγέλων; Προσελθόντων γὰρ αὐτῶν εἰς	Σόδομα,	αὐτὸς ὑπολειφθεὶς προσωμίλει τῷ Ἀβραὰμ
[56]	δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς	Σόδομα	ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ
[56]	δύο ἀγγέλων τῶν κατελθόντων εἰς	Σόδομά	ἐστιν ὃν ἔφη ἡ γραφὴ
[56]	Καὶ ὁ κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ	Σόδομα	θεῖον καὶ πῦρ παρὰ κυρίου
[56]	Καὶ ὁ κύριος ἔβρεξεν εἰς	Σόδομα	καὶ Γόμορρα θεῖον καὶ πῦρ
[56]	οὕτως εἰπών· Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ	Σόδομα	καὶ Γόμορρα θεῖον καὶ πῦρ
[56]	τῶν δύο ἀγγέλων κατελθόντων εἰς	Σόδομα	καὶ κύριον ἕνα ὠνόμασε, παρὰ
[127]	λέλεκται· Καὶ κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ	Σόδομα	πῦρ καὶ θεῖον παρὰ κυρίου
[55]	εἰς σωτηρίαν, ἵνα μὴ ὡς	Σοδομιτῶν	καὶ Γομορραίων τέλεον καὶ τὸ
[56]	ὅλων, λαβὼν τὸ ταῦτα ἐπενεγκεῖν	Σοδόμοις	καὶ Γομόρροις ἅπερ ὁ λόγος
[56]	μὲν αὐτῶν πεμφθέντες ἐπὶ τὴν	Σοδόμων	ἀπώλειαν, εἷς δὲ εὐαγγελιζόμενος τῇ
[60]	οὐρανοῖς λαβὼν τὰ ἐπαχθέντα τῇ	Σοδόμων	γῇ ἐπήγαγε, καὶ νῦν, κἂν
[126]	οἱ ἄνδρες κατέβλεψαν ἐπὶ πρόσωπον	Σοδόμων.	Εἶτα πάλιν πρὸς τὸν Ἀβραὰμ
[19]	ὁ θεός. Λὼτ ἀπερίτμητος ἐκ	Σοδόμων	ἐσώθη, αὐτῶν ἐκείνων τῶν ἀγγέλων
[56]	οἱ ἄνδρες κατέβλεψαν ἐπὶ πρόσωπον	Σοδόμων	καὶ Γομόρρας· Ἀβραὰμ δὲ συνεπορεύετο
[56]	κυρίου, καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πρόσωπον	Σοδόμων	καὶ Γομόρρας καὶ ἐπὶ πρόσωπον
[56]	οὕτως φησίν· Εἶπε κύριος· Κραυγὴ	Σοδόμων	καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται, καὶ αἱ
[56]	δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην	Σοδόμων·	καὶ τὰ ἑξῆς ὁμοίως μέχρι
[56]	τοῖς ἅμα αὐτῷ ἐπὶ τὴν	Σοδόμων	κρίσιν πεμφθεῖσι δύο ἀγγέλοις ὑπὸ
[60]	Ἀβραὰμ ἐν τῇ κρίσει τῶν	Σοδόμων	κύριον παρὰ κυρίου τοῦ ἐν
[60]	καὶ ἐν τῇ κρίσει τῶν	Σοδόμων	τῇ βουλῇ αὐτοῦ ὁμοίως ὑπηρετήσας·
[129]	φησι καταβεβηκέναι ἰδεῖν τὴν κραυγὴν	Σοδόμων,	τὸν δὲ ἐν τοῖς οὐρανοῖς
[79]	ἣν μέμφῃ, πεποιῆσθαι ἡμᾶς, μαρτυρίαν	σοι	ἀπ' αὐτοῦ τοῦ Ἠσαίου δώσω,
[38]	αὐτοῦ· αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί	σοι.	Ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει,
[118]	ἐγχωρεῖ, διὰ τοὺς σήμερον σὺν	σοὶ	ἀφιγμένους ταὐτὰ λέγειν πειρῶμαι, βραχέως
[53]	ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἥξει	σοι	δίκαιος καὶ σώζων αὐτὸς καὶ
[57]	ἀπαιτεῖς λόγον ἀποδώσω. Κἀκεῖνος· Ὡς	σοὶ	δοκεῖ, ἔφη, πρᾶττε· καὶ ἐμοὶ
[5]	βούλησιν τοῦ θεοῦ; Τοῦτ' αὐτό	σοι	δοκεῖ καὶ περὶ ψυχῆς καὶ
[58]	κεκτῆσθαι. Κἀγὼ πάλιν ἀπεκρινάμην· Ἐπεί	σοι	δοκεῖ ταῦτα οὕτως ἔχειν, ἐχέτω·
[55]	μὲν οὐδεὶς δυνήσεται. Ξέναι δέ	σοι	δόξουσιν εἶναι, καίπερ καθ' ἡμέραν
[58]	ἧς σὺ καθεύδεις ἐπ' αὐτῆς,	σοὶ	δώσω αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματί
[122]	αἴτησαι παρ' ἐμοῦ, καὶ δώσω	σοι	ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ
[22]	ἐστιν. Ἐὰν πεινάσω, οὐ μή	σοι	εἴπω· ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ
[38]	γενεᾷ· διὰ τοῦτο λαοὶ ἐξομολογήσονταί	σοι	εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς
[8]	ἀκολουθῆσαι οὐδενὸς ἀξίοις. μένοντι γάρ	σοι	ἐν ἐκείνῳ τῷ τῆς φιλοσοφίας
[58]	εἰμι ὁ θεὸς ὁ ὀφθείς	σοι	ἐν τόπῳ θεοῦ, οὗ ἤλειψάς
[49]	ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐν	σοὶ	ἐπ' αὐτόν; Κἀκεῖνος· Μάλιστα. Ὡς
[45]	Κἀγώ· Ὅσα βούλει ἐξέταζε, ὥς	σοι	ἐπέρχεται· ἐγὼ γὰρ καὶ μετὰ
[9]	ἀπομαντευόμενος λέγεις ὅ τι ἄν	σοι	ἐπὶ θυμὸν ἔλθοι. εἰ δὲ
[49]	Κἀγὼ πρὸς ταῦτα· Οὐ δοκεῖ	σοι	ἐπὶ Ἰησοῦν, τὸν τοῦ Ναυῆ,
[121]	τοῦτο ἔλεγε πρὸς αὐτόν· Μέγα	σοί	ἐστι τοῦ κληθῆναί σε παῖδά
[2]	σὴ φιλοσοφία, εἰπὲ ἡμῖν. ~Ἐγώ	σοι,	ἔφην, ἐρῶ ὅ γέ μοι
[9]	τὰ νῦν ἀσκόπως ἀπόλλυσθε. ~Συγγνώμη	σοι,	ἔφην, ὦ ἄνθρωπε, καὶ ἀφεθείη
[98]	σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ	σοὶ	ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν. Ἐγὼ
[98]	ὁ ἔπαινος τοῦ Ἰσραήλ. Ἐπὶ	σοὶ	ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν
[101]	ταῦτα ἐν οἷς λέγει· Ἐπὶ	σοὶ	ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν
[22]	Ἄκουσον, λαός μου, καὶ λαλήσω	σοι,	Ἰσραήλ, καὶ διαμαρτυροῦμαί σοι· ὁ
[8]	γεγραμμένα πάντα ποίει, καὶ τότε	σοι	ἴσως ἔλεος ἔσται παρὰ θεοῦ.
[122]	καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά	σοι,	καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην
[58]	ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάλησά	σοι.	Καὶ ἐξηγέρθη Ἰακὼβ ἐκ τοῦ
[80]	παρ' ἃ φρονῶ. Ὡμολόγησα οὖν	σοι	καὶ πρότερον ὅτι ἐγὼ μὲν
[32]	ποδῶν σου. Ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ	σοι	κύριος ἐκ Σιών· καὶ κατακυρίευε
[79]	ἀντικεῖσθαι αὐτῷ, καὶ εἰπεῖν· Ἐπιτιμήσαι	σοι	κύριος, ὁ ἐκδεξάμενος Ἰερουσαλήμ. Καὶ
[58]	σποδοειδεῖς ῥαντούς· ἑώρακα γὰρ ὅσα	σοι	Λάβαν ποιεῖ. Ἐγώ εἰμι ὁ
[3]	παρέχουσι τὴν ἐπιστήμην. Εἴ γέ	σοι	λέγοι τις ὅτι ἐστὶν ἐν
[63]	ἡ ζωὴ αὐτοῦ· οὐ δοκεῖ	σοι	λελέχθαι ὡς οὐκ ἐξ ἀνθρώπων
[94]	σὺ ἃ λέγεις· προσέχομεν γάρ	σοι	μυστήριον ἀποκαλύπτοντι, δι' ὧν καὶ
[115]	τὸν διάβολον· Ἐπιτιμήσαι κύριος ἐν	σοί,	ὁ ἐκλεξάμενος τὴν Ἰερουσαλήμ. Οὐχὶ
[22]	λαλήσω σοι, Ἰσραήλ, καὶ διαμαρτυροῦμαί	σοι·	ὁ θεός, ὁ θεός σου
[26]	εἴπατε ταῖς θυγατράσι Σιών· ἰδού	σοι	ὁ σωτὴρ παραγέγονεν ἀπέχων τὸν
[22]	ἐσίγησα· ὑπέλαβες ἀνομίαν ὅτι ἔσομαί	σοι	ὅμοιος. Ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω
[60]	εἰμι ὁ θεὸς ὁ ὀφθείς	σοι	ὅτε ἀπεδίδρασκες ἀπὸ προσώπου Ἠσαῦ
[131]	τοὺς πρεσβυτέρους σου, καὶ ἐροῦσί	σοι.	Ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος ἔθνη,
[80]	ἄθεα καὶ ἀνόητα διδάσκουσιν, ἐδήλωσά	σοι.	Ὅτι δ' οὐκ ἐφ' ὑμῶν
[77]	τοσαῦτα ἱκανὰ δυσωπῆσαί ἐστι, σύμφημί	σοι·	ὅτι δὲ ἀπαιτῶ σε τὸν
[9]	ἔφην, ὦ ἄνθρωπε, καὶ ἀφεθείη	σοι·	οὐ γὰρ οἶδας ὃ λέγεις,
[56]	προλεχθέντα ἐπυθόμην τοῦ Τρύφωνος· Δοκεῖ	σοι	ὀφθῆναι ὑπὸ τὴν δρῦν τὴν
[58]	καὶ ἀνατολάς, καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν	σοὶ	πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς
[120]	δὲ Ἰακώβ· Καὶ εὐλογηθήσονται ἐν	σοὶ	πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς
[90]	προβίβασον ἐκ τῶν γραφῶν, ἵνα	σοι	πεισθῶμεν καὶ ἡμεῖς. Παθεῖν μὲν
[8]	αὐτούς. εἰ οὖν τι καὶ	σοὶ	περὶ σεαυτοῦ μέλει καὶ ἀντιποιῇ
[7]	καὶ δαιμόνια δοξολογοῦσιν. εὔχου δέ	σοι	πρὸ πάντων φωτὸς ἀνοιχθῆναι πύλας·
[75]	εἰς τὴν γῆν ἣν ἡτοίμασά	σοι.	Πρόσεχε αὐτῷ καὶ εἰσάκουε αὐτοῦ,
[56]	παιδίσκης· πάντα ὅσα ἂν εἴπῃ	σοι	Σάρρα, ἄκουε τῆς φωνῆς αὐτῆς,
[56]	αὐτῆς, ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί	σοι	σπέρμα. Νενοήκατε οὖν ὅτι ὁ
[62]	κύριος πρὸς Ἰησοῦν· Ἰδοὺ παραδίδωμί	σοι	τὴν Ἰεριχὼ ὑποχείριον καὶ τὸν
[68]	πολλοῦ κόπου καὶ καμάτου γέγονέ	σοι	τὸ κτήσασθαι αὐτά· καὶ ἡμᾶς
[8]	ἀλλοτρίῳ τοῦ πράγματος, πάρεστιν ἐπιγνόντι	σοὶ	τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ καὶ
[80]	γνώμης τοῦτο μὴ γνωρίζειν ἐσήμανά	σοι.	Τοὺς γὰρ λεγομένους μὲν Χριστιανούς,
[131]	τὸν πατέρα σου, καὶ ἀναγγελεῖ	σοι,	τοὺς πρεσβυτέρους σου, καὶ ἐροῦσί
[63]	Ἰσχυρῶς καὶ διὰ πολλῶν δείκνυταί	σοι	τοῦτο, φίλε, ἔφη. Λοιπὸν οὖν
[38]	μηδενὶ ἐξ ὑμῶν ὁμιλεῖν, μηδέ	σοι	τούτων κοινωνῆσαι τῶν λόγων· βλάσφημα
[23]	μηδὲν μηδενὸς ἀποκρινομένου· Διὰ ταῦτά	σοι,	ὦ Τρύφων, καὶ τοῖς βουλομένοις
[4]	νῦν δ' ἐάσωμεν οὕτω, καί	σοι	ὡς λέγεις συγκεχωρήσθω. Ἐκεῖνο δέ
[36]	δυνάμεων ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ	Σολομὼν	ἀποδέδεικται· ἀλλὰ ὁ ἡμέτερος Χριστὸς
[34]	τῷ βασιλεῖ δός, ἐπειδὴ βασιλεὺς	Σολομὼν	γέγονεν, εἰς αὐτὸν τὸν ψαλμὸν
[127]	ναοῦ στῆναι, ὅτε τὴν κιβωτὸν	Σολομὼν	εἰσεκόμισεν εἰς τὸν οἶκον τὸν
[87]	λεγόμενα. Σοφίας μὲν γὰρ πνεῦμα	Σολομῶν	ἔσχε, συνέσεως δὲ καὶ βουλῆς
[34]	βασιλεὺς ἐγένετο καὶ μέγας ὁ	Σολομών,	ἐφ' οὗ ὁ οἶκος Ἰερουσαλὴμ
[127]	ἐν Ἰερουσαλήμ, ὃν αὐτὸς ὁ	Σολομὼν	ᾠκοδομήκει; Οὔτε οὖν Ἀβραὰμ οὔτε
[64]	Δαυεὶδ λεχθεῖσι λόγοις, οὓς εἰς	Σολομῶνα	ἀνοήτως φάσκετε εἰρῆσθαι, ἐπιγεγραμμένους εἰς
[64]	ἀνοήτως φάσκετε εἰρῆσθαι, ἐπιγεγραμμένους εἰς	Σολομῶνα,	ἐξ ὧν καὶ τὸ ὅτι
[36]	Χριστὸν εἰρῆσθαι λέγοντες ἀλλ' εἰς	Σολομῶνα,	ὅτε εἰσέφερε τὴν σκηνὴν τοῦ
[85]	ἐξηγεῖσθαι εἰρῆσθαι, ἄλλοι δὲ εἰς	Σολομῶνα.	Οὐ δὲ εἰς τοῦτον οὐδὲ
[64]	ὧν καὶ τὸ ὅτι εἰς	Σολομῶνα	οὐκ εἴρηνται ἀποδείκνυται, καὶ ὅτι
[34]	πνεύματος εἰρημένου ἀναμνήσομαι, ὃν εἰς	Σολομῶνα,	τὸν γενόμενον καὶ αὐτὸν βασιλέα
[62]	ὡς ὁ λόγος διὰ τοῦ	Σολομῶνος	ἐδήλωσεν, ὅτι καὶ ἀρχὴ πρὸ
[36]	δόξης. Ὅτι γὰρ οὔτε περὶ	Σολομῶνος,	ἐνδόξου οὕτω βασιλέως ὄντος, οὔτε
[126]	διὰ πολλῶν, καὶ σοφία διὰ	Σολομῶνος,	καὶ Ἰωσὴφ καὶ Ἰούδας καὶ
[62]	θεοῦ ἐγεγέννητο, ὃ σοφία διὰ	Σολομῶνος	καλεῖται, καὶ δι' ἀποκαλύψεως τῆς
[61]	τοῦ γεννήσαντος ὑπάρχων, καὶ διὰ	Σολομῶνος	φήσαντος ταῦτα· Ἐὰν ἀναγγείλω ὑμῖν
[4]	Ὄψονται ἄρα, φησί, κατὰ τὸν	σὸν	λόγον καὶ ταῦτα τὰ ζῶα;
[52]	Ἰούδα, ᾔνεσάν σε οἱ ἀδελφοί	σου,	αἱ χεῖρές σου ἐπὶ νώτου
[77]	φῆσαν πρὸς αὐτούς· Ὁ πατήρ	σου	Ἀμορραῖος καὶ ἡ μήτηρ σου
[79]	ἀκούειν μου, ἀπεκρινάμην λέγων· Ἄγαμαί	σου,	ἄνθρωπε, τὸ εὐλαβὲς τοῦτο, καὶ
[105]	κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν	σου	ἀπ' ἐμοῦ· εἰς τὴν ἀντίληψίν
[98]	κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν	σου	ἀπ' ἐμοῦ· εἰς τὴν ἀντίληψίν
[39]	οὕτως λέγει· Κύριε, τοὺς προφήτας	σου	ἀπέκτειναν καὶ τὰ θυσιαστήριά σου
[63]	καὶ κασσίαν ἀπὸ τῶν ἱματίων	σου,	ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν
[38]	καὶ κασίαν ἀπὸ τῶν ἱματίων	σου,	ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν
[27]	εἴρηται· Ἐὰν ἀποστρέψῃς τὸν πόδα	σου	ἀπὸ τῶν σαββάτων τοῦ μὴ
[126]	σου, ὁ προπορευόμενος τοῦ προσώπου	σου,	αὐτὸς ἐξολοθρεύσει τὰ ἔθνη. ~Καὶ
[25]	ἀντιλαβέσθαι, ὅτι ἀπέστρεψας τὸ πρόσωπόν	σου	ἀφ' ἡμῶν καὶ παρέδωκας ἡμᾶς
[78]	ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ	σοῦ	γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ
[39]	ἱκανῶς διὰ τῶν προανιστορημένων ὑπὸ	σοῦ	γραφῶν ἀποδέδεικται· ὅτι δὲ οὗτός
[82]	τῇ ἁμαρτίᾳ αὐτοῦ ἀπολεῖται, παρὰ	σοῦ	δὲ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκζητήσω·
[15]	ἔσται ὁ θεός σου μετὰ	σοῦ	διὰ παντός, καὶ ἐμπλησθήσῃ καθὰ
[25]	σε; Ἐπίστρεψον διὰ τοὺς δούλους	σου,	διὰ τὰς φυλὰς τῆς κληρονομίας
[38]	ἀνθρώπων, ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσί	σου·	διὰ τοῦτο εὐλόγησέ σε ὁ
[58]	σου. Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μετὰ	σοῦ,	διαφυλάσσων σε ἐν ὁδῷ πάσῃ
[38]	ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν	σου,	δυνατέ· τῇ ὡραιότητί σου καὶ
[15]	ἀστέγους εἰσάγαγε εἰς τὸν οἶκόν	σου·	ἐὰν ἴδῃς γυμνόν, περίβαλλε, καὶ
[55]	Μεμνησόμεθα καὶ ταύτης τῆς ἐξηγήσεώς	σου,	ἐὰν καὶ δι' ἄλλων κρατύνῃς
[114]	τοὺς οὐρανούς, ἔργα τῶν δακτύλων	σου,	ἐὰν μὴ ἀκούω τοῦ λόγου
[25]	ἡμεῖς. Ἡ πόλις τοῦ ἁγίου	σου	ἐγενήθη ἔρημος, Σιὼν ὡς ἔρημος
[38]	ναὸν βασιλέως. Ἀντὶ τῶν πατέρων	σου	ἐγεννήθησαν οἱ υἱοί σου· καταστήσεις
[25]	κληρονομήσωμεν τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου	σου.	Ἐγενόμεθα ὡς τὸ ἀπ' ἀρχῆς,
[13]	ἀριςτερὰ ἐκπέτασον· καὶ τὸ σπέρμα	σου	ἔθνη κληρονομήσει, καὶ πόλεις ἠρημωμένας
[25]	ἐν τοῖς ὑπεναντίοις, ἀπὸ προσώπου	σου	ἔθνη ταραχθήσονται. Ὅταν ποιῇς τὰ
[56]	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους	σου.	Εἰ οὖν καὶ ἄλλον τινὰ
[22]	σοι· ὁ θεός, ὁ θεός	σου	εἰμὶ ἐγώ. Οὐκ ἐπὶ ταῖς
[66]	σημεῖον παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ	σου	εἰς βάθος ἢ εἰς ὕψος.
[43]	σημεῖον παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ	σου	εἰς βάθος ἢ εἰς ὕψος.
[83]	ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν	σου,	εἰς Ἑζεκίαν εἰρῆσθαι ἐτόλμησαν ὑμῶν
[63]	Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων	σου,	ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά
[32]	ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων	σου,	ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά
[15]	καὶ διδῷς πεινῶντι τὸν ἄρτον	σου	ἐκ ψυχῆς, καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην
[63]	σε ὁ θεός, ὁ θεός	σου,	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους
[56]	σε ὁ θεός, ὁ θεός	σου,	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους
[86]	σε ὁ θεός, ὁ θεός	σου,	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους
[38]	τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ θεός	σου	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους
[22]	ἐγώ. Οὐκ ἐπὶ ταῖς θυσίαις	σου	ἐλέγξω σε· τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά
[56]	κύριε, ἐπειδὴ εὗρεν ὁ παῖς	σου	ἔλεος ἐναντίον σου, καὶ ἐμεγάλυνας
[68]	με πρότερον πρὸς τὰ ὑπὸ	σοῦ	ἐν γελοίῳ τρόπῳ εἰρημένα ἀποκρίνασθαι,
[64]	τοῦ βασιλέως· κρινεῖ τὸν λαόν	σου	ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺς πτωχούς
[34]	τοῦ βασιλέως, κρίνειν τὸν λαόν	σου	ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺς πτωχούς
[63]	παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν	σου,	ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.
[38]	παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν	σου,	ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.
[34]	ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺς πτωχούς	σου	ἐν κρίσει. Ἀναλαβέτω τὰ ὄρη
[64]	ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺς πτωχούς	σου	ἐν κρίσει. Ἀναλαβέτωσαν τὰ ὄρη
[83]	κατακυριεύσει ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν	σου.	Ἐν λαμπρότητι τῶν ἁγίων, πρὸ
[38]	τὴν γῆν. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός	σου	ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ·
[32]	ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς	σου·	ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων
[27]	τοῦ μὴ ποιεῖν τὰ θελήματά	σου	ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἁγίᾳ,
[25]	καὶ φανερὸν ἔσται τὸ ὄνομά	σου	ἐν τοῖς ὑπεναντίοις, ἀπὸ προσώπου
[22]	ἐλέγξω σε· τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά	σου	ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντός.
[93]	αὗται· Ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν	σου	ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου
[27]	σου, οὐκ ἄρῃς τὸν πόδα	σου	ἐπ' ἔργον οὐδὲ μὴ λαλήσῃς
[52]	οἱ ἀδελφοί σου, αἱ χεῖρές	σου	ἐπὶ νώτου τῶν ἐχθρῶν σου.
[38]	τὸν αἰῶνα. Περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν	σου	ἐπὶ τὸν μηρόν σου, δυνατέ·
[22]	μερίδα σου ἐτίθεις. Τὸ στόμα	σου	ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά
[15]	θεὸς εἰσακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός	σου	ἐρεῖ· Ἰδοὺ πάρειμι. Ἐὰν δὲ
[26]	καὶ κρίσιν σωτηρίου. Διὰ τί	σου	ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια, καὶ τὰ
[25]	ἡμᾶς, κύριε, ἀπὸ τῆς ὁδοῦ	σου,	ἐσκλήρυνας ἡμῶν τὴν καρδίαν τοῦ
[58]	δὲ αὐτῷ· Τί τὸ ὄνομά	σου	ἐστίν; Ὁ δὲ εἶπεν· Ἰακώβ.
[15]	βοήσῃ, καὶ ὁ θεὸς εἰσακούσεταί	σου·	ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ· Ἰδοὺ
[22]	κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός	σου	ἐτίθεις σκάνδαλον. Ταῦτα ἐποίησας, καὶ
[22]	καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα	σου	ἐτίθεις. Τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε
[25]	ἡμῶν, οὐδὲ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά	σου	ἐφ' ἡμᾶς. Ἐὰν ἀνοίξῃς τὸν
[25]	ἡμᾶς· ἀπ' ἀρχῆς τὸ ὄνομά	σου	ἐφ' ἡμᾶς ἐστι. Τί ἐπλάνησας
[32]	μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου. Μετὰ	σοῦ	ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς
[15]	ταχὺ ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν	σου	ἡ δικαιοσύνη σου, καὶ ἡ
[63]	εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας	σου.	Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν·
[56]	εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας	σου.	Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν·
[38]	εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας	σου.	Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν·
[10]	μὴ φυλάσσοντες τὸν νόμον, τοῦτό	σου	ἡδέως ἀκούσαιμεν μάλιστα, καὶ τὰ
[38]	ἡ δεξιά σου. Τὰ βέλη	σου	ἠκονημένα, δυνατέ, λαοὶ ὑποκάτω σου
[66]	ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός	σου	ἡμέρας, αἳ οὐδέπω ἥκασιν, ἀπὸ
[43]	ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός	σου	ἡμέρας, αἳ οὐδέπω ἥκασιν ἐπὶ
[53]	θύγατερ Ἰερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς	σου	ἥξει σοι δίκαιος καὶ σώζων
[58]	ἀλλὰ Ἰσραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά	σου.	Θεὸς καλεῖται καὶ θεός ἐστι
[55]	πολλάκις λέγουσιν ὅτι Ὁ θεός	σου	θεὸς τῶν θεῶν ἐστι καὶ
[58]	αὐτῷ· Οὐ κληθήσεται τὸ ὄνομά	σου	Ἰακώβ, ἀλλὰ Ἰσραὴλ ἔσται τὸ
[58]	αὐτῷ ὁ θεός· Τὸ ὄνομά	σου	Ἰακὼβ οὐ κληθήσεται ἔτι, ἀλλὰ
[25]	διὰ τὰς φυλὰς τῆς κληρονομίας	σου,	ἵνα μικρὸν κληρονομήσωμεν τοῦ ὄρους
[75]	τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου	σου,	ἵνα φυλάσσῃ σε ἐν τῇ
[15]	ὡς σάλπιγγι ὕψωσον τὴν φωνήν	σου	καὶ ἀνάγγειλον τῷ γένει μου
[131]	δὲ οὗτοι· Ἐπερώτησον τὸν πατέρα	σου,	καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺς πρεσβυτέρους
[86]	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους	σου.	Καὶ γὰρ οἱ βασιλεῖς πάντες
[115]	λαόν· καὶ κατασκηνώσω ἐν μέσῳ	σου,	καὶ γνώσονται ὅτι κύριος τῶν
[100]	Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά	σου.	Καὶ διὰ ταύτης γεγέννηται οὗτος,
[25]	ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου	σου	καὶ δόξης. Ποῦ δή ἐστιν
[58]	εἶπεν· Ἀνάγγειλόν μοι τὸ ὄνομά	σου.	Καὶ εἶπεν· Ἵνα τί τοῦτο
[56]	ὁ παῖς σου ἔλεος ἐναντίον	σου,	καὶ ἐμεγάλυνας τὴν δικαιοσύνην σου,
[122]	λέγει κύριος· Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά	σου,	καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά
[38]	ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει	σου,	καὶ ἔντεινε καὶ κατευοδοῦ καὶ
[93]	σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας	σου	καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος
[66]	σὲ καὶ ἐπὶ τὸν λαόν	σου	καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ
[43]	σὲ καὶ ἐπὶ τὸν λαόν	σου	καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ
[60]	ἀπὸ προσώπου Ἠσαῦ τοῦ ἀδελφοῦ	σου,	καὶ ἐπὶ τοῦ Ἀβραὰμ ἐν
[63]	καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός	σου·	καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ
[63]	καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός	σου·	καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ
[38]	καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός	σου·	καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ
[22]	ἀπόδος τῷ ὑψίστῳ τὰς εὐχάς	σου·	καὶ ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρᾳ
[63]	ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς	σου,	καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου
[63]	ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς	σου,	καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου
[38]	ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς	σου,	καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου
[131]	καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺς πρεσβυτέρους	σου,	καὶ ἐροῦσί σοι. Ὅτε διεμέριζεν
[27]	λαλήσῃς λόγον ἐκ τοῦ στόματός	σου,	καὶ ἔσῃ πεποιθὼς ἐπὶ κύριον,
[58]	εἰς τὴν γῆν τῆς γενέσεώς	σου,	καὶ ἔσομαι μετὰ σοῦ. Καὶ
[58]	δώσω αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματί	σου·	καὶ ἔσται τὸ σπέρμα σου
[15]	προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου ἡ δικαιοσύνη	σου,	καὶ ἡ δόξα τοῦ θεοῦ
[25]	Ποῦ δή ἐστιν ὁ ζῆλός	σου	καὶ ἡ ἰσχύς; Ποῦ ἔστι
[58]	Καὶ εἶπεν· Ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς	σου	καὶ ἴδε τοὺς τράγους καὶ
[58]	γῆς καὶ ἐν τῷ σπέρματί	σου.	Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μετὰ σοῦ,
[58]	ὁ θεὸς Ἀβραάμ, τοῦ πατρός	σου,	καὶ Ἰσαάκ. Μὴ φοβοῦ· ἡ
[65]	δικαιοσύνῃ, καὶ κρατήσω τῆς χειρός	σου	καὶ ἰσχύσω σε, καὶ ἔδωκά
[26]	δικαιοσύνῃ, καὶ κρατήσω τῆς χειρός	σου	καὶ ἰσχύσω σε, καὶ ἔδωκά
[122]	δικαιοσύνῃ, καὶ κρατήσω τῆς χειρός	σου	καὶ ἰσχύσω σε, καὶ θήσω
[25]	ἔστιν ὁ ἐπικαλούμενος τὸ ὄνομά	σου	καὶ ὁ μνησθεὶς ἀντιλαβέσθαι, ὅτι
[127]	ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν	σου.	~Καὶ ὅτι κύριος ὢν ὁ
[58]	γενέσεώς σου, καὶ ἔσομαι μετὰ	σοῦ.	Καὶ πάλιν ἐν ἄλλοις λόγοις
[63]	σου, ὅτι αὐτός ἐστι κύριός	σου,	καὶ προσκυνήσεις αὐτῷ. ~Καὶ ὁ
[63]	σου, ὅτι αὐτός ἐστι κύριός	σου,	καὶ προσκυνήσεις αὐτῷ. Ὅτι γοῦν
[38]	σου, ὅτι αὐτός ἐστι κύριός	σου,	καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ. Καὶ θυγάτηρ
[15]	διάσπα. Διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον	σου	καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἰσάγαγε εἰς
[15]	κάμψῃς ὡς κρίκον τὸν τράχηλόν	σου	καὶ σάκκον καὶ σποδὸν ὑποστρώσῃ,
[25]	ὀφθαλμοὶ ἡμῶν εἶδον θεὸν πλὴν	σοῦ	καὶ τὰ ἔργα σου. Ποιήσει
[15]	Τότε ῥαγήσεται πρώϊμον τὸ φῶς	σου,	καὶ τὰ ἱμάτιά σου ταχὺ
[15]	ἐμπλησθήσῃ καθὰ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή	σου,	καὶ τὰ ὀστᾶ σου πιανθήσονται,
[122]	δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν	σου	καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ
[15]	ἐν τῷ σκότει τὸ φῶς	σου,	καὶ τὸ σκότος σου ὡς
[93]	καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος	σου,	καὶ τὸν πλησίον σου ὡς
[63]	σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ	σου	καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός
[63]	σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ	σου	καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός
[38]	σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ	σου	καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός
[13]	μὴ φείσῃ, μάκρυνον τὰ σχοινίσματά	σου	καὶ τοὺς πασσάλους κατίσχυσον, εἰς
[38]	μηρόν σου, δυνατέ· τῇ ὡραιότητί	σου	καὶ τῷ κάλλει σου, καὶ
[13]	πλάτυνον τὸν τόπον τῆς σκηνῆς	σου	καὶ τῶν αὐλαιῶν σου, πῆξον,
[22]	Ἀπόστησον ἀπ' ἐμοῦ πλῆθος ᾠδῶν	σου	καὶ ψαλμῶν· ὀργάνων σου οὐκ
[38]	πατέρων σου ἐγεννήθησαν οἱ υἱοί	σου·	καταστήσεις αὐτοὺς ἄρχοντας ἐπὶ πᾶσαν
[22]	δολιότητας. Καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ	σου	κατελάλεις, καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ
[39]	σου ἀπέκτειναν καὶ τὰ θυσιαστήριά	σου	κατέσκαψαν· κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος, καὶ
[115]	ἔρχομαι καὶ κατασκηνώσω ἐν μέσῳ	σου,	λέγει κύριος. Καὶ προστεθήσονται ἔθνη
[87]	ὑπολάμβανε, ἀνατρέπειν πειρώμενον τὰ ὑπὸ	σοῦ	λεγόμενα, πυνθάνεσθαι ὅσα ἂν πυνθάνωμαι,
[56]	ζητοῦντος ἢ ἀποδεικνύντος ἀκηκόαμεν. Καὶ	σοῦ	λέγοντος οὐκ ἠνειχόμεθα, εἰ μὴ
[38]	Τύρου ἐν δώροις· τὸ πρόσωπόν	σου	λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.
[79]	καὶ ἐκ τῶν ἐξηγημένων ὑπὸ	σοῦ,	μᾶλλον δὲ καὶ βλάσφημοι· ἀγγέλους
[15]	μεσημβρία, καὶ ἔσται ὁ θεός	σου	μετὰ σοῦ διὰ παντός, καὶ
[32]	κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν	σου.	Μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν
[9]	οὖν, ἔφην, θορυβείτωσαν οἱ ἑταῖροί	σου	μηδὲ ἀσχημονείτωσαν οὕτως, ἀλλ' εἰ
[25]	τὸ δίκαιον, καὶ τῶν ὁδῶν	σου	μνησθήσονται. Ἰδοὺ σὺ ὠργίσθης, καὶ
[22]	Οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου	σου	μόσχους οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων
[1]	ἂν ὠφεληθείης, ὅσον παρὰ τοῦ	σοῦ	νομοθέτου καὶ τῶν προφητῶν; Τί
[62]	Λῦσαι τὰ ὑποδήματα τῶν ποδῶν	σου·	ὁ γὰρ τόπος, ἐφ' οὗ
[50]	ὕψωσον τῇ ἰσχύϊ τὴν φωνήν	σου,	ὁ εὐαγγελιζόμενος Ἰερουσαλήμ. Ὑψώσατε, μὴ
[56]	ἐν ἄλλοις λόγοις· Ὁ θρόνος	σου,	ὁ θεός, εἰς τὸν αἰῶνα
[63]	καὶ αὐτοῖς προλελεγμένοις· Ὁ θρόνος	σου,	ὁ θεός, εἰς τὸν αἰῶνα
[38]	ἐχθρῶν τοῦ βασιλέως. Ὁ θρόνος	σου,	ὁ θεός, εἰς τὸν αἰῶνα
[126]	Ἰορδάνην τοῦτον. Κύριος ὁ θεός	σου,	ὁ προπορευόμενος τοῦ προσώπου σου,
[56]	σου, καὶ ἐμεγάλυνας τὴν δικαιοσύνην	σου,	ὃ ποιεῖς ἐπ' ἐμὲ τοῦ
[25]	τὰ ἔνδοξα, τρόμος λήψεται ἀπὸ	σοῦ	ὄρη. Ἀπὸ τοῦ αἰῶνος οὐκ
[25]	τὸν οὐρανόν, τρόμος λήψεται ἀπὸ	σοῦ	ὄρη, καὶ τακήσονται ὡς ἀπὸ
[25]	ἔστι τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους	σου,	ὅτι ἀνέσχου ἡμῶν, κύριε; Σὺ
[63]	ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους	σου,	ὅτι αὐτός ἐστι κύριός σου,
[63]	ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους	σου,	ὅτι αὐτός ἐστι κύριός σου,
[38]	ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους	σου,	ὅτι αὐτός ἐστι κύριός σου,
[58]	ἀλλὰ Ἰσραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά	σου·	ὅτι ἐνίσχυσας μετὰ τοῦ θεοῦ,
[13]	ἐπιλήσῃ καὶ ὄνειδος τῆς χηρείας	σου	οὐ μνησθήσῃ· ὅτι κύριος ἐποίησεν
[22]	ᾠδῶν σου καὶ ψαλμῶν· ὀργάνων	σου	οὐκ ἀκούσομαι. Καὶ κυλισθήσεται ὡς
[27]	σάββατα τρυφερὰ ἅγια τοῦ θεοῦ	σου,	οὐκ ἄρῃς τὸν πόδα σου
[1]	ἐπιμελεῖται θεός, ἐμοῦ δὲ καὶ	σοῦ	οὐκ ἔτι καὶ τοῦ καθ'
[120]	γῆς καὶ ἐν τῷ σπέρματί	σου.	Οὐκέτι τοῦτο τῷ Ἠσαῦ οὐδὲ
[13]	τὸ εἶδος καὶ ἡ δόξα	σου,	οὕτως θαυμασθήσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ'
[15]	ἀπὸ τῶν οἰκείων τοῦ σπέρματός	σου	οὐχ ὑπερόψει. Τότε ῥαγήσεται πρώϊμον
[120]	Καὶ εὐλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί	σου	πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς·
[25]	νῦν ἐπίστρεψον, κύριε, ὅτι λαός	σου	πάντες ἡμεῖς. Ἡ πόλις τοῦ
[105]	σταυρῷ εἶπε· Πάτερ, εἰς χεῖράς	σου	παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου, ὡς
[63]	Θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ	σου·	παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν
[38]	Θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ	σου·	παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν
[56]	Ἀβραάμ· Μὴ σκληρὸν ἔστω ἐναντίον	σου	περὶ τοῦ παιδίου καὶ περὶ
[56]	Ἀβραάμ· Μὴ σκληρὸν ἔστω ἐναντίον	σου	περὶ τοῦ παιδίου καὶ περὶ
[22]	ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά	σου	περιέπλεκε δολιότητας. Καθήμενος κατὰ τοῦ
[38]	σου ἠκονημένα, δυνατέ, λαοὶ ὑποκάτω	σου	πεσοῦνται ἐν καρδίᾳ τῶν ἐχθρῶν
[13]	σκηνῆς σου καὶ τῶν αὐλαιῶν	σου,	πῆξον, μὴ φείσῃ, μάκρυνον τὰ
[15]	ψυχή σου, καὶ τὰ ὀστᾶ	σου	πιανθήσονται, καὶ ἔσται ὡς κῆπος
[25]	πλὴν σοῦ καὶ τὰ ἔργα	σου.	Ποιήσει τοῖς μετανοοῦσιν ἔλεον. Συναντήσεται
[103]	μου, σατανᾶ· κύριον τὸν θεόν	σου	προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.
[125]	αὐτῷ· Γέγραπται· Κύριον τὸν θεόν	σου	προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.
[52]	σου ἐπὶ νώτου τῶν ἐχθρῶν	σου.	Προσκυνήσουσί σε οἱ υἱοὶ τοῦ
[83]	ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν	σου.	Ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ ἐπὶ Ἰερουσαλήμ,
[32]	ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν	σου.	Ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι κύριος
[52]	σε οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός	σου.	Σκύμνος λέοντος Ἰούδα· ἐκ βλαστοῦ,
[38]	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους	σου.	Σμύρναν καὶ στακτὴν καὶ κασίαν
[63]	ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους	σου.	Σμύρναν καὶ στακτὴν καὶ κασσίαν
[22]	τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός	σου;	Σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ
[15]	πάρειμι. Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς ἀπὸ	σοῦ	σύνδεσμον καὶ χειροτονίαν καὶ ῥῆμα
[32]	τάξιν Μελχισεδέκ. Κύριος ἐκ δεξιῶν	σου·	συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ
[22]	κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας	σου.	Σύνετε δὴ ταῦτα οἱ ἐπιλανθανόμενοι
[85]	Καὶ ἡμεῖς χαίρομεν πάλιν πειρωμένου	σου	τὰ αὐτὰ λέγειν δι' ἡμᾶς.
[38]	ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά	σου.	Τὰ βέλη σου ἠκονημένα, δυνατέ,
[122]	κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν	σου	τὰ πέρατα τῆς γῆς. ~Ὡς
[22]	σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν	σου	τὰς ἁμαρτίας σου. Σύνετε δὴ
[15]	φῶς σου, καὶ τὰ ἱμάτιά	σου	ταχὺ ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν
[1]	αὐτοὶ ἀκούσεσθαί τι χρηστὸν ἐκ	σοῦ.	Τίς δὲ σύ ἐσσι, φέριστε
[27]	τὴν κληρονομίαν Ἰακώβ, τοῦ πατρός	σου·	τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε
[56]	Καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἰδοὺ ἐθαύμασά	σου	τὸ πρόσωπον καὶ ἐπὶ τῷ
[106]	δὲ ταῦτα· Διηγήσομαι τὸ ὄνομά	σου	τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ
[98]	ταπείνωσίν μου. Διηγήσομαι τὸ ὄνομά	σου	τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ
[12]	ἐπὶ σέ, ἕνεκεν τοῦ θεοῦ	σου	τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ὅτι ἐδόξασέ
[14]	σὲ καταφεύξονται, ἕνεκεν τοῦ θεοῦ	σου	τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ὅτι ἐδόξασέ
[28]	ὁ Τρύφων· Καὶ πρότερον ἀκηκόαμέν	σου	τοῦτο προβάλλοντος καὶ ἐπεστήσαμεν· ἄξιον
[34]	λέλεκται· Ὁ θεός, τὸ κρίμα	σου	τῷ βασιλεῖ δός, ἐπειδὴ βασιλεὺς
[64]	οὗτοι· Ὁ θεός, τὸ κρίμα	σου	τῷ βασιλεῖ δὸς καὶ τὴν
[34]	οὗτοι· Ὁ θεός, τὸ κρίμα	σου	τῷ βασιλεῖ δὸς καὶ τὴν
[64]	τοὺς λαούς. Ἐξομολογησάσθωσαν τῷ ὀνόματί	σου	τῷ μεγάλῳ, ὅτι φοβερὸν καὶ
[37]	τοὺς λαούς. Ἐξομολογησάσθωσαν τῷ ὀνόματί	σου	τῷ μεγάλῳ, ὅτι φοβερὸν καὶ
[64]	βασιλεῖ δὸς καὶ τὴν δικαιοσύνην	σου	τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως· κρινεῖ
[34]	βασιλεῖ δὸς καὶ τὴν δικαιοσύνην	σου	τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως, κρίνειν
[83]	ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς	σου	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου, εἰς
[127]	ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς	σου	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. ~Καὶ
[83]	ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς	σου	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. Ῥάβδον
[32]	ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς	σου	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. Ῥάβδον
[56]	ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς	σου	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου, ὡς
[8]	δὲ ὑπομειδιάσας· Τὰ μὲν ἄλλα	σου,	φησίν, ἀποδέχομαι καὶ ἄγαμαι τῆς
[77]	σου Ἀμορραῖος καὶ ἡ μήτηρ	σου	Χετταία. ~Καὶ γὰρ οὗτος ὁ
[22]	μόσχους οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων	σου	χιμάρους, ὅτι ἐμά ἐστι πάντα
[26]	τὰ ἱμάτια, καὶ τὰ ἐνδύματά	σου	ὡς ἀπὸ πατητοῦ ληνοῦ; Πλήρης
[58]	σου· καὶ ἔσται τὸ σπέρμα	σου	ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς,
[15]	φῶς σου, καὶ τὸ σκότος	σου	ὡς μεσημβρία, καὶ ἔσται ὁ
[56]	ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν	σου,	ὡς προείρηκα. Καὶ πάλιν ἐν
[93]	ἰσχύος σου, καὶ τὸν πλησίον	σου	ὡς σεαυτόν. Ὁ γὰρ ἐξ
[126]	καὶ λίθος διὰ πολλῶν, καὶ	σοφία	διὰ Σολομῶνος, καὶ Ἰωσὴφ καὶ
[62]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἐγεγέννητο, ὃ	σοφία	διὰ Σολομῶνος καλεῖται, καὶ δι'
[129]	νοεῖν δυνάμενοι. Καὶ ἐν τῇ	Σοφίᾳ	εἴρηται· Ἐὰν ἀναγγείλω ὑμῖν τὰ
[38]	ἔφη, κέκρυπται ἀφ' ὑμῶν ἡ	σοφία	ἡ μεγάλη αὕτη τοῦ ποιητοῦ
[61]	ὅλων γεννηθείς, καὶ λόγος καὶ	σοφία	καὶ δύναμις καὶ δόξα τοῦ
[100]	καὶ βουλῇ προελθόντα, ὃς καὶ	σοφία	καὶ ἡμέρα καὶ ἀνατολὴ καὶ
[61]	ποτὲ δὲ υἱός, ποτὲ δὲ	σοφία,	ποτὲ δὲ ἄγγελος, ποτὲ δὲ
[2]	Πυθαγορείῳ, ἀνδρὶ πολὺ ἐπὶ τῇ	σοφίᾳ	φρονοῦντι. Κἄπειτα ὡς διελέχθην αὐτῷ,
[102]	ἢ πλοῦτον ἢ ἰσχὺν ἢ	σοφίαν	νομίζειν δύνασθαι σώζεσθαι· ὁποῖον καὶ
[55]	ὑμῶν τὸ δύνασθαι νοεῖν τὴν	σοφίαν	τὴν ἐν τοῖς λόγοις αὐτοῦ,
[78]	μεταθήσω αὐτούς, καὶ ἀφελῶ τὴν	σοφίαν	τῶν σοφῶν αὐτῶν, τὴν δὲ
[123]	μεταθήσω αὐτούς, καὶ ἀπολῶ τὴν	σοφίαν	τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν
[32]	μεταθήσω αὐτούς, καὶ ἀφελῶ τὴν	σοφίαν	τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν
[61]	δέ μοι ὁ λόγος τῆς	σοφίας,	αὐτὸς ὢν οὗτος ὁ θεὸς
[3]	ταύτης τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς	σοφίας	γέρας. Θεὸν δὲ σὺ τί
[87]	ἐπ' αὐτὸν πνεῦμα θεοῦ, πνεῦμα	σοφίας	καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ
[121]	αὐτοῦ ὁ τῆς ἀληθείας καὶ	σοφίας	λόγος καὶ φωτεινότερος μᾶλλον τῶν
[87]	καὶ τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα.	Σοφίας	μὲν γὰρ πνεῦμα Σολομῶν ἔσχε,
[30]	καὶ κηρίον ὁμολογοῦμεν αὐτά, οἱ	σοφισθέντες	ἀπ' αὐτῶν, ἐκ τοῦ καὶ
[32]	καὶ παρ' ἡμῶν μανθάνοντες τῶν	σοφισθέντων	ἀπὸ τῆς τοῦ Χριστοῦ χάριτος.
[129]	λόγοι, ὡς ἐξηγεῖσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ	σοφισταὶ	καὶ μηδὲ λέγειν τὴν ἀλήθειαν
[3]	πειρᾷ πρακτικὸς εἶναι μᾶλλον ἢ	σοφιστής;	Τί δ' ἄν, ἔφην ἐγώ,
[123]	συνετοί, ἀλλὰ δριμεῖς καὶ πανοῦργοι·	σοφοὶ	εἰς τὸ κακοποιῆσαι μόνον, γνῶναι
[123]	συνετῶν κρύψω. Εὐλόγως. Οὐ γὰρ	σοφοί	ἐστε οὐδὲ συνετοί, ἀλλὰ δριμεῖς
[2]	ὀλίγου τε ἐντὸς χρόνου ᾤμην	σοφὸς	γεγονέναι, καὶ ὑπὸ βλακείας ἤλπιζον
[102]	εἶναι ἰσχυρὸς μήτε διὰ τὸ	σοφὸς	λέγων δύνασθαι σώζεσθαι, ἀλλὰ πρὸς
[5]	φημὶ ἐγώ, Πλάτωνα καὶ Πυθαγόραν,	σοφοὺς	ἄνδρας, οἳ ὥσπερ τεῖχος ἡμῖν
[39]	ὕψος ἀναβάντος Χριστοῦ ὑμᾶς, τοὺς	σοφοὺς	ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον ἑαυτῶν
[78]	καὶ ἀφελῶ τὴν σοφίαν τῶν	σοφῶν	αὐτῶν, τὴν δὲ σύνεσιν τῶν
[123]	καὶ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν	σοφῶν	καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν
[32]	καὶ ἀφελῶ τὴν σοφίαν τῶν	σοφῶν	καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν
[2]	Τῆς δὲ ψυχῆς ἔτι μου	σπαργώσης	ἀκοῦσαι τὸ ἴδιον καὶ τὸ
[135]	ἀπολιπεῖν ἐπείσαξιν τοὺς ἐξ Ἰακὼβ	σπαρέντας,	οὐδὲ ὀνειδίζοντα τῷ λαῷ ὡς
[111]	γὰρ τὸ σύμβολον τοῦ κοκκίνου	σπαρτίου,	οὗ ἔδωκαν ἐν Ἰεριχῶ οἱ
[125]	εἶπεν· Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ	σπεῖραι	τὸν σπόρον· καὶ ὃ μὲν
[14]	βλαςτήσῃ καὶ δῷ σπέρμα τῷ	σπείραντι	καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν, οὕτως
[28]	τῷ λαῷ κέκραγε, καὶ μὴ	σπείρετε	ἐπ' ἀκάνθας. Περιτέμνετε τῷ κυρίῳ,
[28]	ὑμῶν. Μὴ οὖν εἰς ἀκάνθας	σπείρετε	καὶ ἀνήροτον χωρίον, ὅθεν ὑμῖν
[125]	ἐμὸς κύριος εἶπεν· Ἐξῆλθεν ὁ	σπείρων	τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον· καὶ
[136]	Οὗτοι δέ εἰσιν οὓς εἶπε	σπερεῖν	καὶ γεννήσειν· ὑμεῖς γὰρ οὔτε
[123]	τῷ Ἰσραὴλ καὶ τῷ Ἰούδᾳ	σπέρμα	ἀνθρώπων καὶ σπέρμα κτηνῶν. Καὶ
[81]	οὐδὲ τεκνοποιήσουσιν εἰς κατάραν· ὅτι	σπέρμα	δίκαιον καὶ εὐλογημένον ὑπὸ κυρίου
[134]	δυσὶν υἱοῖς τὸ τοῦ τρίτου	σπέρμα	εἰς δουλείαν ὁ Νῶε ἔδωκε,
[55]	αὐτοῦ, ὡς ἔφη Ἠσαίας, ἐγκατέλιπε	σπέρμα	εἰς σωτηρίαν, ἵνα μὴ ὡς
[120]	ὃ λέγω. Μερίζεται γὰρ τὸ	σπέρμα	ἐξ Ἰακώβ, καὶ διὰ Ἰούδα
[98]	κύριον αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ	σπέρμα	Ἰακὼβ δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτωσαν ἀπ'
[106]	κύριον αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ	σπέρμα	Ἰακὼβ δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν
[98]	φοβηθήτωσαν ἀπ' αὐτοῦ ἅπαν τὸ	σπέρμα	Ἰσραήλ. ~Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπήνεγκα·
[106]	αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ	σπέρμα	Ἰσραήλ. καὶ τὸ εἰπεῖν μετωνομακέναι
[135]	ἐξάξω, φησί, τὸ ἐξ Ἰακὼβ	σπέρμα	καὶ ἐξ Ἰούδα· καὶ κληρονομήσει
[68]	ὅτι οὐκ ἔστι γένους ἀνθρώπου	σπέρμα;	Καὶ ὁ Τρύφων· Πῶς οὖν
[123]	τῷ Ἰούδᾳ σπέρμα ἀνθρώπων καὶ	σπέρμα	κτηνῶν. Καὶ διὰ Ἠσαίου περὶ
[13]	ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται	σπέρμα	μακρόβιον. Καὶ βούλεται κύριος ἀφελεῖν
[16]	Ὑμεῖς προσηγάγετε ὧδε, υἱοὶ ἄνομοι,	σπέρμα	μοιχῶν καὶ τέκνα πόρνης. Ἐν
[56]	ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι	σπέρμα.	Νενοήκατε οὖν ὅτι ὁ εἰπὼν
[135]	τί ἐστι τὸ ἐξ Ἰακὼβ	σπέρμα	νῦν λεγόμενον, οὐχ ὡς οἰηθείη
[44]	εἶναι τοῦ Ἀβραὰμ κατὰ σάρκα	σπέρμα	πάντως κληρονομήσειν τὰ κατηγγελμένα παρὰ
[13]	τὰ ἀριςτερὰ ἐκπέτασον· καὶ τὸ	σπέρμα	σου ἔθνη κληρονομήσει, καὶ πόλεις
[58]	σπέρματί σου· καὶ ἔσται τὸ	σπέρμα	σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς
[125]	παρασκευαζόμενοι, ἐπειδὴ κατὰ τὸ σαρκικὸν	σπέρμα	τοῦ Ἰακὼβ τέκνα ἐστέ, πάντως
[14]	ἐκτέκῃ καὶ βλαςτήσῃ καὶ δῷ	σπέρμα	τῷ σπείραντι καὶ ἄρτον εἰς
[140]	μὴ κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν	σπέρμα,	ὡς Σόδομα ἂν καὶ Γόμορρα
[135]	ἐνθάδε δεῖ νοεῖν ἡμᾶς δύο	σπέρματα	Ἰούδα καὶ δύο γένη, ὡς
[121]	ὦ φίλοι, οὐκέτι ἐν τῷ	σπέρματι	αὐτοῦ εἶπεν εὐλογηθήσεσθαι τὰ ἔθνη,
[58]	σοὶ δώσω αὐτὴν καὶ τῷ	σπέρματί	σου· καὶ ἔσται τὸ σπέρμα
[58]	τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ	σπέρματί	σου. Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μετὰ
[120]	τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ	σπέρματί	σου. Οὐκέτι τοῦτο τῷ Ἠσαῦ
[120]	Ἰσαάκ· Καὶ εὐλογηθήσονται ἐν τῷ	σπέρματί	σου πάντα τὰ ἔθνη τῆς
[54]	ὁ Χριστός, οὐκ ἐξ ἀνθρώπου	σπέρματος,	ἀλλ' ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ
[102]	τοῦ σπέρματος αὐτοῦ καὶ τοῦ	σπέρματος	αὐτῆς; Μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνατο
[102]	καὶ τῆς γυναικός, καὶ τοῦ	σπέρματος	αὐτοῦ καὶ τοῦ σπέρματος αὐτῆς;
[63]	αἵματος αὐτοῦ οὐκ ἐξ ἀνθρωπείου	σπέρματος	γεγεννημένου ἀλλ' ἐκ θελήματος θεοῦ.
[15]	καὶ ἀπὸ τῶν οἰκείων τοῦ	σπέρματός	σου οὐχ ὑπερόψει. Τότε ῥαγήσεται
[47]	ἀποφαίνομαι. Καὶ τοὺς ἀπὸ τοῦ	σπέρματος	τοῦ Ἀβραὰμ ζῶντας κατὰ τὸν
[76]	μηνύει, οὐκ ἐξ ἀνθρωπίνου δὲ	σπέρματος	ὑπάρχοντα δηλοῖ. Καὶ τὸ λίθον
[122]	κατὰ πάντα γὰρ ὑμῖν ἐξομοιοῦσθαι	σπεύδουσι.	Καὶ πάλιν ἐν ἄλλοις βοᾷ·
[58]	λόγων ἐν μόνῃ τέχνῃ ἐπιδείκνυσθαι	σπεύδω·	οὐδὲ γὰρ δύναμις ἐμοὶ τοιαύτη
[56]	τὴν πόλιν περὶ ἧς ἐλάλησας.	Σπεῦσον	τοῦ σωθῆναι ἐκεῖ· οὐ γὰρ
[70]	ἐκ πέτρας γεγενῆσθαι αὐτόν, καὶ	σπήλαιον	καλῶσι τὸν τόπον ἔνθα μυεῖν
[17]	ἐστιν, ὑμεῖς δὲ πεποιήκατε αὐτὸν	σπήλαιον	λῃστῶν. Καὶ τὰς τραπέζας τῶν
[78]	τοῦ συμβόλου τοῦ κατὰ τὸ	σπήλαιον	προεκεκηρύχει, ἀνιστόρησα ὑμῖν, ἔφην, καὶ
[78]	ἐν τόπῳ ἐπικαλουμένῳ παρ' αὐτοῖς	σπηλαίῳ	μυεῖσθαι ὑπ' αὐτῶν, ὑπὸ τοῦ
[70]	ἀδικίαν· οὗτος οἰκήσει ἐν ὑψηλῷ	σπηλαίῳ	πέτρας ἰσχυρᾶς. Ἄρτος δοθήσεται αὐτῷ,
[78]	κώμῃ ἐκείνῃ που καταλῦσαι, ἐν	σπηλαίῳ	τινὶ σύνεγγυς τῆς κώμης κατέλυσε·
[50]	τὸ ὕδωρ καὶ τὸν οὐρανὸν	σπιθαμῇ	καὶ πᾶσαν τὴν γῆν δρακί;
[58]	αἶγας, διάλευκοι καὶ ποικίλοι καὶ	σποδοειδεῖς	ῥαντοί. Καὶ εἶπέ μοι ὁ
[58]	αἶγας, διαλεύκους καὶ ποικίλους καὶ	σποδοειδεῖς	ῥαντούς· ἑώρακα γὰρ ὅσα σοι
[15]	τράχηλόν σου καὶ σάκκον καὶ	σποδὸν	ὑποστρώσῃ, οὐδ' οὕτως καλέσετε νηστείαν
[13]	αἵμασι τράγων καὶ προβάτων ἢ	σποδῷ	δαμάλεως ἢ σεμιδάλεως προσφοραῖς καθαριζομένοις,
[22]	ὅτι οὔτε περὶ θυσιῶν ἢ	σπονδῶν	ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν, ᾗ
[118]	προφήτας θυσίας ἀφ' αἱμάτων ἢ	σπονδῶν	ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἀναφέρεσθαι, ἀλλὰ
[92]	ἔστι σαββάτου καὶ θυσιῶν καὶ	σπονδῶν	καὶ προσφορῶν, εἰ μή, ὡς
[140]	ὅτι πάντως τοῖς ἀπὸ τῆς	σπορᾶς	τῆς κατὰ σάρκα τοῦ Ἀβραὰμ
[125]	ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν	σπόρον·	καὶ ὃ μὲν ἔπεσεν εἰς
[74]	τοῦτον, ὃν καὶ Χριστὸν εἶναι	σπουδάζεις	ἀποδεικνύναι, εἰρῆσθαι. Καὶ ἀπεκρινάμην· Διὰ
[80]	ἄνθρωπε, ὅτι ἀσφαλὴς ἐν πᾶσι	σπουδάζεις	εἶναι ταῖς γραφαῖς προσπλεκόμενος. Εἰπὲ
[56]	αὐτῶν γὰρ τὰς ἀποδείξεις ποιεῖσθαι	σπουδάζεις,	καὶ μηδένα ὑπὲρ τὸν ποιητὴν
[115]	αὐτὸ ὡς ἀσέβημα καὶ ἀδίκημα	σπουδάζετε,	ἵνα τῇ αὐτῇ ὁμοίᾳ κρίσει
[82]	τοιούτους μὴ βλασφημῆτε καὶ παρεξηγεῖσθαι	σπουδάζητε.	~Καὶ γὰρ τὸ Λέγει κύριος
[82]	Διὰ δέος οὖν καὶ ἡμεῖς	σπουδάζομεν	ὁμιλεῖν κατὰ τὰς γραφάς, ἀλλ'
[85]	καὶ δι' ἔργων εὐαρεστεῖν αὐτῷ	σπουδαζόντων.	Εἰσὶ δὲ οἱ διὰ Ἠσαίου
[44]	ψυχῶν ὑμῶν τὴν ἐλπίδα ταύτην	σπουδάσαι	δεῖ ἐπιγνῶναι, δι' ἧς ὁδοῦ
[142]	τοῦτον ἀγῶνα, τῶν διδασκάλων ὑμῶν	σπουδάσαι	προτιμῆσαι μᾶλλον τὸν τοῦ παντοκράτορος
[9]	αὐτῷ δύο, χλευάσαντες καὶ τὴν	σπουδὴν	ἡμῶν ἐπισκώψαντες, ἀπηλλάγησαν. ἡμεῖς δὲ
[50]	αὐτῷ; Πάντα τὰ ἔθνη ὡς	σταγὼν	ἀπὸ κάδου, καὶ ὡς ῥοπὴ
[34]	ὑετὸς ἐπὶ πόκον καὶ ὡσεὶ	σταγὼν	ἡ στάζουσα ἐπὶ τὴν γῆν.
[9]	εἰς τὸ μέσον τοῦ ξυστοῦ	στάδιον	ᾔειμεν· τῶν δὲ σὺν αὐτῷ
[34]	πόκον καὶ ὡσεὶ σταγὼν ἡ	στάζουσα	ἐπὶ τὴν γῆν. Ἀνατελεῖ ἐν
[132]	τοῦ ἐπονομασθέντος τῷ Ἰησοῦ ὀνόματι	σταθέντα	ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ μὴ
[61]	ἐμαῖς θύραις καθ' ἡμέραν, τηρῶν	σταθμοὺς	ἐμῶν εἰσόδων· αἱ γὰρ ἔξοδοί
[50]	δρακί; Τίς ἔστησε τὰ ὄρη	σταθμῷ	καὶ τὰς νάπας ζυγῷ; Τίς
[111]	ἐρρύσατο αἷμα, τὸ ἑκατέρωσε τῶν	σταθμῶν	καὶ τοῦ ὑπερθύρου χρισθέν. Ἦν
[38]	τοὺς μετόχους σου. Σμύρναν καὶ	στακτὴν	καὶ κασίαν ἀπὸ τῶν ἱματίων
[63]	τοὺς μετόχους σου. Σμύρναν καὶ	στακτὴν	καὶ κασσίαν ἀπὸ τῶν ἱματίων
[86]	χρῖσμα πᾶν, εἴτε ἐλαίου εἴτε	στακτῆς	εἴτε τῶν ἄλλων τῶν τῆς
[91]	μὴ τοῦ τύπου ὃς τὸν	σταυρὸν	δείκνυσιν. Ὄρθιον γὰρ τὸ ἕν
[97]	εἰς τὸ πάθος καὶ τὸν	σταυρὸν	ἐν παραβολῇ μυστηριώδει οὕτως εἶπεν
[90]	τοῦ σχήματος τούτου τοῦ τὸν	σταυρὸν	μιμουμένου, ὡς γέγραπται ἐν ταῖς
[40]	ὅλον γίνεσθαι τοῦ πάθους τοῦ	σταυροῦ,	δι' οὗ πάσχειν ἔμελλεν ὁ
[134]	θρεμμάτων· ἐδούλευσε καὶ τὴν μέχρι	σταυροῦ	δουλείαν ὁ Χριστὸς ὑπὲρ τῶν
[90]	ὄντος, αὐτὸς τὸ σημεῖον τοῦ	σταυροῦ	ἐποίει. Τίς γὰρ οὐκ ἐπίσταται
[105]	μονοκερώτων ὅτι τὸ σχῆμα τοῦ	σταυροῦ	ἐστι μόνου, προεξηγησάμην ὑμῖν. Καὶ
[138]	ξύλου, τοῦ τὸ μυστήριον τοῦ	σταυροῦ	ἔχοντος, ὃν τρόπον καὶ ὁ
[94]	σημείου τούτου, τοῦτ' ἔστι τοῦ	σταυροῦ	θανατοῦσθαι μέλλοντα ἀπὸ τῶν δηγμάτων
[90]	τοσοῦτον, καὶ ἰσχύων διὰ τοῦ	σταυροῦ	ἴσχυεν. Οὐ γάρ, ὅτι οὕτως
[111]	λέγω δὲ τὸν τύπον τοῦ	σταυροῦ	καὶ τὸν τύπον τῆς τοῦ
[131]	καὶ ὀνείδους μεστοῦ μυστηρίου τοῦ	σταυροῦ	κληθέντες ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ὧν
[134]	δι' αἵματος καὶ μυστηρίου τοῦ	σταυροῦ	κτησάμενος αὐτούς· Λείας ἀσθενεῖς ἦσαν
[111]	ἄλλου τύπον δείκνυσιν ἢ τοῦ	σταυροῦ,	ὁ δὲ τῷ Ἰησοῦ ὀνόματι
[91]	τὴν ἰσχὺν τοῦ μυστηρίου τοῦ	σταυροῦ	ὁ θεὸς διὰ Μωυσέως εἶπεν
[40]	σχηματιζόμενον ὁμοίως τῷ σχήματι τοῦ	σταυροῦ	ὀπτᾶται· εἷς γὰρ ὄρθιος ὀβελίσκος
[108]	ὁπόθεν κατετέθη ἀφηλωθεὶς ἀπὸ τοῦ	σταυροῦ,	πλανῶσι τοὺς ἀνθρώπους λέγοντες ἐγηγέρθαι
[91]	ἐστίν, ἐφ' ᾧ ἐποχοῦνται οἱ	σταυρούμενοι,	καὶ βλέπεται ὡς κέρας καὶ
[110]	φανερόν ἐστι. κεφαλοτομούμενοι γὰρ καὶ	σταυρούμενοι	καὶ θηρίοις παραβαλλόμενοι καὶ δεσμοῖς
[89]	Χριστόν, ἀποροῦμεν· ἐπικατάρατος γὰρ ὁ	σταυρούμενος	ἐν τῷ νόμῳ λέγεται εἶναι·
[71]	ὅτι θεὸς καὶ ἄνθρωπος καὶ	σταυρούμενος	καὶ ἀποθνήσκων κεκηρυγμένος ἀποδείκνυται, εἰδέναι
[110]	καὶ ἄδοξος καὶ ἄτιμος καὶ	σταυρούμενος	κεκήρυκται, ἡ δὲ δευτέρα, ἐν
[94]	νόμῳ κατάρα κεῖται κατὰ τῶν	σταυρουμένων	ἀνθρώπων· οὐκ ἔτι δὲ καὶ
[125]	ἐν ἀντιλήψει τοῦ πάθους, ὅτε	σταυροῦσθαι	ἔμελλεν, ὁ Χριστὸς ὁ ἡμέτερος,
[91]	τῶν πιστευόντων ὅτι διὰ τοῦ	σταυροῦσθαι	μέλλοντος θάνατος γενήσεσθαι ἔκτοτε προεκηρύσσετο
[131]	ὕδωρ ἐγλυκάνθη· καὶ σημεῖον τοῦ	σταυροῦσθαι	μέλλοντος καὶ ἐπὶ τῶν ὄφεων
[105]	πάθους ἔμελλεν ἀποθνήσκειν, τοῦτ' ἔστι	σταυροῦσθαι·	τὸ γὰρ Κεράτων μονοκερώτων ὅτι
[99]	Τῇ γὰρ ἡμέρᾳ, ᾗπερ ἔμελλε	σταυροῦσθαι,	τρεῖς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ παραλαβὼν
[105]	ἀποδιδοὺς τὸ πνεῦμα ἐπὶ τῷ	σταυρῷ	εἶπε· Πάτερ, εἰς χεῖράς σου
[105]	ἀπομνημονευμάτων ἐμάθομεν, προεδήλωσα. Καὶ ὅτι	σταυρωθεὶς	ἀπέθανεν, ὁμοίως προεῖπε. Τὸ γὰρ
[99]	ὅπερ ἐπὶ Χριστοῦ ἔμελλε λέγεσθαι.	Σταυρωθεὶς	γὰρ εἶπεν· Ὁ θεός, ὁ
[71]	ὧν διαρρήδην οὗτος αὐτὸς ὁ	σταυρωθεὶς	ὅτι θεὸς καὶ ἄνθρωπος καὶ
[111]	Ὁ οὖν παθητὸς ἡμῶν καὶ	σταυρωθεὶς	Χριστὸς οὐ κατηράθη ὑπὸ τοῦ
[76]	ἡμεῖς, οἱ πιστεύοντες ἐπὶ τὸν	σταυρωθέντα	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου Ἰησοῦν κύριον
[46]	καὶ πιστεύσωσιν ἐπὶ τοῦτον τὸν	σταυρωθέντα	Ἰησοῦν, ἐπιγνόντες ὅτι αὐτός ἐστιν
[35]	ἑαυτοὺς εἶναι Χριστιανοὺς καὶ τὸν	σταυρωθέντα	Ἰησοῦν ὁμολογεῖν καὶ κύριον καὶ
[132]	ἡμεῖς ἐπέγνωμεν Χριστὸν υἱὸν θεοῦ,	σταυρωθέντα	καὶ ἀναστάντα καὶ ἀνεληλυθότα εἰς
[95]	ἐβουλήθη, εἰδὼς ὅτι ἀναστήσει αὐτὸν	σταυρωθέντα	καὶ ἀποθανόντα, διὰ τί ὡς
[67]	θεός. Καὶ γὰρ τὸ ἀποθανεῖν	σταυρωθέντα	ὁμολογῶ ὑπομεῖναι αὐτὸν καὶ τὸ
[116]	τὸν Χριστὸν ἀρχιερέα τοῦτον τὸν	σταυρωθέντα	πιστεύοντας γεγενῆσθαι· οἵτινες, ἐν πορνείαις
[10]	ἔχειν, καὶ ἔτι, ἐπ' ἄνθρωπον	σταυρωθέντα	τὰς ἐλπίδας ποιούμενοι, ὅμως ἐλπίζετε
[38]	βλάσφημα γὰρ πολλὰ λέγεις, τὸν	σταυρωθέντα	τοῦτον ἀξιῶν πείθειν ἡμᾶς γεγενῆσθαι
[49]	δύναμις τοῦ θεοῦ γέγονε τῷ	σταυρωθέντι	Χριστῷ, ὃν καὶ τὰ δαιμόνια
[30]	τοῦ ὀνόματος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ	σταυρωθέντος	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, τοῦ γενομένου
[85]	καὶ παθητοῦ γενομένου ἀνθρώπου, καὶ	σταυρωθέντος	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου ὑπὸ τοῦ
[34]	τῶν ἐθνῶν διὰ Ἰησοῦ τοῦ	σταυρωθέντος	ἐπιγνόντες τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων
[117]	μὴ διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ	σταυρωθέντος	Ἰησοῦ εὐχαὶ καὶ εὐχαριστίαι τῷ
[112]	ἀνοίσομεν ἐπὶ τὴν εἰκόνα τοῦ	σταυρωθέντος	Ἰησοῦ τὸ σημεῖον, ἐπεὶ καὶ
[11]	διὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ	σταυρωθέντος	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τῶν εἰδώλων
[73]	ἢ περὶ τούτου μόνου τοῦ	σταυρωθέντος,	ὃν καὶ σεσῶσθαι ἀναστάντα ἐν
[131]	διὰ δὲ τοῦ Ἰησοῦ τοῦ	σταυρωθέντος,	οὗ καὶ τὰ σύμβολα ἐκεῖνα
[106]	καὶ διὰ τοῦ μυστηρίου τοῦ	σταυρωθέντος	τούτου πᾶν γένος τῶν πιστευόντων
[110]	αὐτοῦ τοῦ πατρὸς διὰ τοῦ	σταυρωθέντος,	ὑπὸ τὴν ἄμπελον τὴν ἑαυτοῦ
[96]	τὴν ἐλπίδα ἐκκρεμαμένην ἀπὸ τοῦ	σταυρωθέντος	Χριστοῦ, ἀλλ' ὡς προειπόντος τοῦ
[11]	ἐσμεν, οἱ διὰ τούτου τοῦ	σταυρωθέντος	Χριστοῦ τῷ θεῷ προσαχθέντες, ὡς
[100]	θαυμασμοῦ μέλλει ποιεῖν, μετὰ τὸ	σταυρωθῆναι	ἀνίστασθαι μέλλων τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ
[74]	ποιήσας, τὸν καὶ μετὰ τὸ	σταυρωθῆναι	ἀποθνήσκοντα καὶ βασιλεύειν πάσης τῆς
[104]	γενόμενον. Καὶ ὅτι μετὰ τὸ	σταυρωθῆναι	αὐτὸν ἐμέρισαν ἑαυτοῖς οἱ σταυρώσαντες
[53]	καὶ γέγονε. Μετὰ γὰρ τὸ	σταυρωθῆναι	αὐτὸν οἱ σὺν αὐτῷ ὄντες
[107]	τῶν ἀκουόντων ὅτι μετὰ τὸ	σταυρωθῆναι	αὐτὸν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
[107]	ἡμέρᾳ ἔμελλεν ἀναστήσεσθαι μετὰ τὸ	σταυρωθῆναι,	γέγραπται ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασιν ὅτι
[76]	διαρρήδην. Ἐβόα γὰρ πρὸ τοῦ	σταυρωθῆναι·	Δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου
[97]	μυστηρίου ἀποθανών, τοῦτ' ἔστι τοῦ	σταυρωθῆναι,	εἰ μὴ μόνος οὗτος ὁ
[103]	γεγενημένην ὑπ' αὐτοῦ ἐπὶ τῷ	σταυρωθῆναι	ἐλθεῖν. Ἡρώδου δὲ τὸν Ἀρχέλαον
[86]	ἁμαρτίαις, ἃς ἐπράξαμεν, διὰ τοῦ	σταυρωθῆναι	ἐπὶ τοῦ ξύλου καὶ δι'
[141]	λέγειν ὅτι ἔδει τὸν Χριστὸν	σταυρωθῆναι,	ἢ καὶ ἐν τῷ γένει
[38]	στύλῳ νεφέλης, εἶτα ἄνθρωπον γενόμενον	σταυρωθῆναι,	καὶ ἀναβεβηκέναι εἰς τὸν οὐρανόν,
[63]	αὐτοῦ βούλησιν ὑπέμεινεν ἀπόδειξον καὶ	σταυρωθῆναι	καὶ ἀποθανεῖν· δῆλον δὲ καὶ
[90]	ἀχθήσεσθαι οἴδαμεν· εἰ δὲ καὶ	σταυρωθῆναι	καὶ οὕτως αἰσχρῶς καὶ ἀτίμως
[100]	τῶν Φαρισαίων καὶ γραμματέων, καὶ	σταυρωθῆναι	καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι.
[76]	τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, καὶ	σταυρωθῆναι	καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι.
[51]	τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, καὶ	σταυρωθῆναι	καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι,
[89]	Εἰ δὲ καὶ ἀτίμως οὕτως	σταυρωθῆναι	τὸν Χριστόν, ἀποροῦμεν· ἐπικατάρατος γὰρ
[86]	προσέθηκα· Ὅτι δέ, μετὰ τὸ	σταυρωθῆναι	τοῦτον ὃν ἔνδοξον πάλιν παραγενήσεσθαι
[88]	οὐδὲ τὸ γεννηθῆναι αὐτὸν καὶ	σταυρωθῆναι	ὡς ἐνδεὴς τούτων ὑπέμεινεν, ἀλλ'
[17]	αἴτιοι ὑπάρχετε· μετὰ γὰρ τὸ	σταυρῶσαι	ὑμᾶς ἐκεῖνον τὸν μόνον ἄμωμον
[97]	πόδας αὐτοῦ ὤρυξαν, καὶ οἱ	σταυρώσαντες	αὐτὸν ἐμέρισαν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ
[104]	σταυρωθῆναι αὐτὸν ἐμέρισαν ἑαυτοῖς οἱ	σταυρώσαντες	αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἐδήλωσα.
[72]	αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἀναιρεῖν αὐτὸν	σταυρώσαντες	βουλευσάμενοι, καὶ αὐτὸς μηνύεται, ὡς
[108]	Ἰησοῦ τινος Γαλιλαίου πλάνου ὃν	σταυρωσάντων	ἡμῶν, οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ κλέψαντες
[54]	παρουσίᾳ. Τὸ δὲ αἷμα τῆς	σταφυλῆς	εἰπεῖν τὸν λόγον, διὰ τῆς
[63]	τοῦ αἵματος, ὡς προέφην, αἵματι	σταφυλῆς,	ἐν παραβολῇ εἰπών, τὴν στολὴν
[76]	τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι	σταφυλῆς,	οὐχ ὃ καὶ ἤδη πολλάκις
[54]	στολὴν αὐτοῦ καὶ ἐν αἵματι	σταφυλῆς»	τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, τὸ τῷ
[52]	στολὴν αὐτοῦ καὶ ἐν αἵματι	σταφυλῆς	τὴν περιβολὴν αὐτοῦ. Χαροποὶ οἱ
[119]	λαὸς ἕτερος ἀνεθήλαμεν, καὶ ἐβλαστήσαμεν	στάχυες	καινοὶ καὶ εὐθαλεῖς, ὡς ἔφασαν
[13]	τὰς ἀνομίας αὐτῶν παρεδόθη. Εὐφράνθητι	στεῖρα	ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ
[85]	κύριος. Ἰδοὺ ἐγὼ γεννῶσαν καὶ	στεῖραν	ἐποίησα, λέγει κύριος. Εὐφράνθητι Ἰερουσαλήμ,
[84]	νεάνιδες γυναῖκες ποιοῦσι πλὴν τῶν	στειρῶν,	ἃς καὶ αὐτὰς βουληθεὶς ὁ
[5]	γὰρ λόγον ἔχει σῶμα οὕτω	στερεὸν	καὶ ἀντιτυπίαν ἔχον καὶ σύνθετον
[64]	δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ	στερέωμα.	Ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα,
[65]	οὐρανὸν καὶ πήξας αὐτόν, ὁ	στερεώσας	τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν
[3]	ἀπηρτημένα μέτρια καὶ ἀποδοχῆς ἄξια,	στερηθέντα	δὲ ταύτης καὶ μὴ παρεπομένης
[58]	κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἔστησεν αὐτὸν	στήλην	καὶ ἐπέχεε τὸ ἔλαιον ἐπὶ
[58]	θεοῦ, οὗ ἤλειψάς μοι ἐκεῖ	στήλην	καὶ ηὔξω ἐκεῖ εὐχήν. Νῦν
[86]	ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ Ἰακὼβ	στήλην	τῷ ὀφθέντι αὐτῷ θεῷ ἀληλιφέναι
[79]	ἔφης, ὅτι οἱ ἄγγελοι ἦλθον	στῆναι	ἔμπροσθεν κυρίου, καὶ ὁ διάβολος
[127]	ἱερεὺς ὑπέμεινε κατενώπιον τοῦ ναοῦ	στῆναι,	ὅτε τὴν κιβωτὸν Σολομὼν εἰσεκόμισεν
[34]	ἡμέραν εὐλογήσουσιν αὐτόν. Καὶ ἔσται	στήριγμα	ἐν τῇ γῇ ἐπ' ἄκρων
[56]	περιβλέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω, μηδὲ	στῇς	ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς
[121]	κληθῆναί σε παῖδά μου, τοῦ	στῆσαι	τὰς φυλὰς τοῦ Ἰακὼβ καὶ
[112]	ὄφιν χαλκοῦν αὐτὸς ἐποίει, καὶ	στήσας	ἐπὶ σημείου τινὸς ἐκέλευσεν εἰς
[36]	ὄρος τοῦ κυρίου, ἢ τίς	στήσεται	ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; Ἀθῷος
[5]	διάνοιαν πέμπων, ἐπὶ ἑνός ποτε	στήσῃ	ἀγεννήτου καμὼν καὶ τοῦτο φήσεις
[118]	ἀπὸ τῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· καὶ	στήσω	αὐτὸν ἐν τῷ οἴκῳ μου
[14]	τοῖς κλάδοις, καὶ ἀντὶ τῆς	στοιβῆς	ἀναβήσεται κυπάρισσος, ἀντὶ δὲ τῆς
[23]	τοῦ ἀνδρός. Ὁρᾶτε ὅτι τὰ	στοιχεῖα	οὐκ ἀργεῖ οὐδὲ σαββατίζει. Μείνατε
[62]	Ποιήσωμεν, ἢ ὅτι πρὸς τὰ	στοιχεῖα,	τοῦτ' ἔστι τὴν γῆν καὶ
[26]	ἐκ Βοσόρ; Οὗτος ὡραῖος ἐν	στολῇ,	ἀναβαίνων βίᾳ μετὰ ἰσχύος; Ἐγὼ
[76]	Μωυσέα εἰπεῖν πλύνειν αὐτὸν τὴν	στολὴν	αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς, οὐχ
[54]	τὸ Πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν	στολὴν	αὐτοῦ καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς»
[52]	αὐτοῦ. Πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν	στολὴν	αὐτοῦ καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς
[63]	σταφυλῆς, ἐν παραβολῇ εἰπών, τὴν	στολὴν	αὐτοῦ πλύνειν ἔφη, ὡς τοῦ
[54]	μέλλειν τοὺς πιστεύοντας αὐτῷ ἐδήλου.	Στολὴν	γὰρ αὐτοῦ ἐκάλεσε τὸ ἅγιον
[13]	ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ	στόμα	αὐτοῦ. Ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ
[13]	τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ	στόμα	αὐτοῦ· ὡς πρόβατον εἰς σφαγὴν
[118]	ἔφη· Καὶ συνέξουσι βασιλεῖς τὸ	στόμα	αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη
[13]	αὐτῷ, καὶ συνέξουσι βασιλεῖς τὸ	στόμα	αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη
[98]	με· ἤνοιξαν ἐπ' ἐμὲ τὸ	στόμα	αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ
[102]	με· ἤνοιξαν ἐπ' ἐμὲ τὸ	στόμα	αὐτῶν, ὡς λέων ἁρπάζων καὶ
[103]	με· ἤνοιξαν ἐπ' ἐμὲ τὸ	στόμα	αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ
[103]	τὸ Ἤνοιξαν ἐπ' ἐμὲ τὸ	στόμα	αὐτῶν ὡς λέων ὠρυόμενος δηλοῖ
[16]	καὶ ἐπὶ τίνα ἠνοίξατε τὸ	στόμα	καὶ ἐπὶ τίνι ἐχαλάσατε τὴν
[27]	τοῦ πατρός σου· τὸ γὰρ	στόμα	κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. Κἀγώ· Οὐχ
[109]	οὐκ ἔσται ὁ ἐκφοβῶν, ὅτι	στόμα	κυρίου τῶν δυνάμεων ἐλάλησεν· ὅτι
[31]	κέρας ἐκεῖνο εἶχεν ὀφθαλμοὺς καὶ	στόμα	λαλοῦν μεγάλα, καὶ ἡ πρόσοψις
[22]	τὴν μερίδα σου ἐτίθεις. Τὸ	στόμα	σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ
[102]	οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ δόλον τῷ	στόματι,	ἄνευ τοῦ θεοῦ σωθήσεσθαι μὴ
[13]	οὐχ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ	στόματι	αὐτοῦ. Καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι
[105]	μονογενῆ μου· σῶσόν με ἐκ	στόματος	λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων
[98]	μονογενῆ μου· σῶσόν με ἐκ	στόματος	λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων
[105]	μονογενῆ μου· σῶσόν με ἐκ	στόματος	λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων
[105]	Καὶ τὸ ἀπὸ ῥομφαίας καὶ	στόματος	λέοντος καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς
[14]	ὃ ἂν ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ	στόματός	μου· οὐ μὴ ἀποστραφῇ, ἕως
[27]	μὴ λαλήσῃς λόγον ἐκ τοῦ	στόματός	σου, καὶ ἔσῃ πεποιθὼς ἐπὶ
[22]	ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ	στόματός	σου; Σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν
[15]	λύε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας, διάλυε	στραγγαλιὰς	βιαίων συναλλαγμάτων, ἀπόστελλε τεθραυσμένους ἐν
[40]	ἣν καταλέγει Ἠσαίας νηστείαν, διασπῶντες	στραγγαλιὰς	βιαίων συναλλαγμάτων καὶ τὰ ἄλλα
[3]	τινὰ ἐπιστήμων καλεῖται, ἔν τε	στρατηγικῇ	καὶ κυβερνητικῇ καὶ ἰατρικῇ ὁμοίως.
[136]	μετεώροις τόποις πέμματα ἐποιεῖτε τῇ	στρατιᾷ	τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ' ὅτι οὐκ
[131]	ὑπὸ τῶν δαιμονίων καὶ τῆς	στρατιᾶς	τοῦ διαβόλου, διὰ τῆς ὑφ'
[22]	ἐλεφαντίνων καὶ κατασπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς	στρωμναῖς	αὐτῶν, οἱ ἐσθίοντες ἄρνας ἐκ
[131]	ὁδοποιηθεῖσαν θάλασσαν, ἀπέκτεινεν· οἷς καὶ	στύλος	φωτὸς ἔλαμπεν, ἵνα καὶ παρὰ
[38]	Ἀαρὼν καὶ λελαληκέναι αὐτοῖς ἐν	στύλῳ	νεφέλης, εἶτα ἄνθρωπον γενόμενον σταυρωθῆναι,
[37]	καὶ αὐτὸς εἰσήκουεν αὐτῶν. Ἐν	στύλῳ	νεφέλης ἐλάλει πρὸς αὐτούς· ἐφύλασσον
[64]	καὶ αὐτὸς εἰσήκουεν αὐτῶν. Ἐν	στύλῳ	νεφέλης ἐλάλει πρὸς αὐτούς, ὅτι
[2]	γὰρ ἂν Πλατωνικοὶ ἦσαν οὐδὲ	Στωϊκοὶ	οὐδὲ Περιπατητικοὶ οὐδὲ Θεωρητικοὶ οὐδὲ
[2]	συμβαλεῖν τούτων ἑνί, ἐπέδωκα ἐμαυτὸν	Στωϊκῷ	τινι· καὶ διατρίψας ἱκανὸν μετ'
[94]	μοι λόγον ἀπέδωκεν. Ὥστε λέγε	σὺ	ἃ λέγεις· προσέχομεν γάρ σοι
[5]	Πλατωνικούς. Ἦ καὶ τὸν κόσμον	σὺ	ἀγέννητον λέγεις; Εἰσὶν οἱ λέγοντες,
[57]	Ἀβραὰμ κατασκευασθέντα καὶ παρατεθέντα, καὶ	σὺ	ἂν ὁμολογήσειας. Κἀγὼ ἀπεκρινάμην· Ὅτι
[78]	ἐν τῷ προφήτῃ οὕτως· Καὶ	σὺ	Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη
[25]	σου, ὅτι ἀνέσχου ἡμῶν, κύριε;	Σὺ	γὰρ ἡμῶν εἶ πατήρ, ὅτι
[67]	ἀποδειχθείη ὤν. Καὶ ὁ Τρύφων·	Σὺ	γὰρ ὡμολόγησας ἡμῖν, ἔφη, ὅτι
[74]	οὐρανοὺς καὶ τὴν γῆν ποιήσαντα·	σὺ	δ' αὐτὸν φῂς εἰς τὸν
[22]	διαθήκην μου διὰ στόματός σου;	Σὺ	δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες
[100]	ᾅδου μένειν. ~Τὸ δὲ ἀκόλουθον·	Σὺ	δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ
[98]	καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί.	Σὺ	δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ
[26]	λαὸν ἅγιον, λελυτρωμένον ὑπὸ κυρίου,	σὺ	δὲ κληθήσῃ ἐπιζητουμένη πόλις καὶ
[98]	τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.	Σὺ	δέ, κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν
[105]	~Τὰ δὲ ἀκόλουθα τοῦ ψαλμοῦ·	Σὺ	δέ, κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν
[1]	ἔτι. Καὶ ὃς ἀστεῖον ὑπομειδιάσας·	Σὺ	δὲ πῶς, ἔφη, περὶ τούτων
[3]	αὐτούς, εἰ ἄρα φανήσονταί ποθεν.	Σὺ	δὲ τί ἐνθάδε; Ἐμοὶ ἐκεῖνος.
[122]	ἀλλαχοῦ φησιν· Υἱός μου εἶ	σύ,	ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· αἴτησαι
[103]	αὐτῷ λεχθείσης· Υἱός μου εἶ	σύ,	ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· ἐν
[88]	ἔμελλε γίνεσθαι· υἱός μου εἶ	σύ·	ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. ~Καὶ
[88]	ἔμελλε λέγεσθαι· Υἱός μου εἶ	σύ,	ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· τότε
[98]	αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν. Ὅτι	σὺ	εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ
[22]	εἶπεν ὁ θεός· Ἵνα τί	σὺ	ἐκδιηγῇ τὰ δικαιώματά μου, καὶ
[37]	αὐτοῖς. Κύριε ὁ θεὸς ἡμῶν,	σὺ	ἐπήκουες αὐτῶν· ὁ θεός, σὺ
[64]	κρίσιν καὶ δικαιοσύνην ἐν Ἰακὼβ	σὺ	ἐποίησας. Ὑψοῦτε κύριον τὸν θεὸν
[37]	κρίσιν καὶ δικαιοσύνην ἐν Ἰακὼβ	σὺ	ἐποίησας. Ὑψοῦτε κύριον τὸν θεὸν
[47]	ἐν ἀρχῇ τῶν λόγων καὶ	σὺ	ἔπραττες, ἀποφαινόμενος οὐ σωθήσεσθαί με
[1]	χρηστὸν ἐκ σοῦ. Τίς δὲ	σύ	ἐσσι, φέριστε βροτῶν; Οὕτως προσπαίζων
[37]	σὺ ἐπήκουες αὐτῶν· ὁ θεός,	σὺ	εὐίλατος ἐγένου αὐτοῖς καὶ ἐκδικῶν
[107]	κατεστράφθαι τὴν Νινευϊτῶν πόλιν, λέγων·	Σὺ	ἐφείσω περὶ τοῦ σικυῶνος, οὗ
[3]	χωρία. Φιλόλογος οὖν τις εἶ	σύ,	ἔφη, φιλεργὸς δὲ οὐδαμῶς οὐδὲ
[37]	καὶ τιμὴ βασιλέως κρίσιν ἀγαπᾷ.	Σὺ	ἡτοίμασας εὐθύτητα, κρίσιν καὶ δικαιοσύνην
[64]	καὶ τιμὴ βασιλέως κρίσιν ἀγαπᾷ.	Σὺ	ἡτοίμασας εὐθύτητας, κρίσιν καὶ δικαιοσύνην
[99]	ὡς ἐγὼ βούλομαι, ἀλλ' ὡς	σὺ	θέλεις· δηλῶν διὰ τούτων ὅτι
[63]	Ὤμοσε κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·	Σὺ	ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ
[83]	Ὤμοσε κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·	Σὺ	ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ
[33]	καὶ οὐ μεταμεληθήσεται, εἴρηται, καὶ	Σὺ	ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ
[33]	Ὤμοσε κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·	Σὺ	ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ
[32]	Ὤμοσε κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·	Σὺ	ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ
[58]	φοβοῦ· ἡ γῆ, ἐφ' ἧς	σὺ	καθεύδεις ἐπ' αὐτῆς, σοὶ δώσω
[124]	θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι	σὺ	κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν.
[25]	Ἰσραὴλ οὐκ ἐπέγνω ἡμᾶς. Ἀλλὰ	σύ,	κύριε, πατὴρ ἡμῶν, ῥῦσαι ἡμᾶς·
[102]	εἰπεῖν αὐτόν· Θεός μου εἶ	σύ,	μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ, διδάσκοντος
[98]	μητρός μου θεός μου εἶ	σύ.	Μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι
[135]	φησιν ὁ προφήτης· Καὶ νῦν	σὺ	οἶκος τοῦ Ἰακώβ, δεῦρο καὶ
[102]	μητρός μου θεός μου εἶ	σύ,	ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν
[113]	ἀποσταλέντα, Ἰησοῦν Μωυσῆς ἐκάλεσε. Τοῦτο	σὺ	οὐ ζητεῖς δι' ἣν αἰτίαν
[43]	Καὶ καταληφθήσεται ἡ γῆ ἣν	σὺ	σκληρῶς οἴσεις ἀπὸ προσώπου τῶν
[1]	ἔφην ἐγώ, τοσοῦτον ἐκ φιλοσοφίας	σύ	τ' ἂν ὠφεληθείης, ὅσον παρὰ
[11]	οὐ πρόσταγμα, οὐκ ἐντολή. Ἢ	σὺ	ταῦτα οὐκ ἀνέγνως ἅ φησιν
[3]	τῆς σοφίας γέρας. Θεὸν δὲ	σὺ	τί καλεῖς; ἔφη. Τὸ κατὰ
[51]	λόγοι τῆς προφητείας, ἣν φῂς	σύ,	ὦ ἄνθρωπε, καὶ οὐδὲν τμητικὸν
[25]	τῶν ὁδῶν σου μνησθήσονται. Ἰδοὺ	σὺ	ὠργίσθης, καὶ ἡμεῖς ἡμάρτομεν· διὰ
[5]	ἀλλ' οὐδὲ ἑκοῦσαί ποτε εἰς	σύας	ἐχώρουν καὶ ὄφεις καὶ κύνας,
[4]	ἰδέσθαι. Τίς οὖν ἡμῖν, ἔλεγε,	συγγένεια	πρὸς τὸν θεόν ἐστιν; Ἢ
[4]	πεφυκυίαις ψυχαῖς ἐγγινόμενον διὰ τὸ	συγγενὲς	καὶ ἔρωτα τοῦ ἰδέσθαι. Τίς
[4]	Οὐκ ἄρα, ἔφη, διὰ τὸ	συγγενὲς	ὁρᾷ τὸν θεόν, οὐδ' ὅτι
[9]	χάριν τὰ νῦν ἀσκόπως ἀπόλλυσθε.	~Συγγνώμη	σοι, ἔφην, ὦ ἄνθρωπε, καὶ
[65]	προειπὼν μήτε τοὺς ἐπακολουθοῦντας συνάψας,	συγγνωστὸς	εἶ, εἰ δὲ χάριν τοῦ
[7]	ἃ εἶδον ἁγίῳ πληρωθέντες πνεύματι.	συγγράμματα	δὲ αὐτῶν ἔτι καὶ νῦν
[15]	τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει καὶ πᾶσαν	συγγραφὴν	ἄδικον διάσπα. Διάθρυπτε πεινῶντι τὸν
[67]	ποιεῖς, κἀκεῖνα περὶ ὧν ἀεὶ	συγκαταθέσεις	ἡμῖν γεγένηνται, ὅτι διὰ τὸ
[123]	δὲ καὶ μετὰ ἀποδείξεως καὶ	συγκαταθέσεως	καὶ τοῦτο συνηγάγομεν τὸ ζήτημα,
[63]	καὶ εἰς τὴν περὶ τούτου	συγκατάθεσιν	ἀγαγεῖν ὑμᾶς. Ὁ γοῦν λόγος
[5]	λέγοντες, οὐ μέντοι γε αὐτοῖς	συγκατατίθεμαι	ἐγώ. Ὀρθῶς ποιῶν. Τίνα γὰρ
[133]	καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος πυρὸς καὶ	συγκαυθήσεται	ὑπὸ φλογὸς καιομένης, ἡ ῥίζα
[62]	ἁγία ἐστί. Καὶ ἡ Ἰεριχὼ	συγκεκλεισμένη	ἦν καὶ ὠχυρωμένη, καὶ οὐδεὶς
[55]	σελήνην, ἃ γέγραπται τοῖς ἔθνεσι	συγκεχωρηκέναι	τὸν θεὸν ὡς θεοὺς προσκυνεῖν·
[4]	οὕτω, καί σοι ὡς λέγεις	συγκεχωρήσθω.	Ἐκεῖνο δέ μοι εἰπέ· ἕως
[40]	κελευσθέντων προσφέρεσθαι προσφορὰ οὐδαμοῦ ὁμοίως	συγκεχώρηται	γίνεσθαι εἰ μὴ ἐν Ἰεροσολύμοις,
[20]	αὐτόν. Τῷ γὰρ Νῶε ὅτι	συγκεχώρητο	ὑπὸ τοῦ θεοῦ, δικαίῳ ὄντι,
[140]	ὁμοίως τοῖς ἐλευθέροις καὶ τέκνα	συγκληρονόμα	ἕξει· ἅπερ ἡμεῖς ὄντες, συνιέναι
[109]	ἔθνη ἰσχυρὰ ἕως μακράν· καὶ	συγκόψουσι	τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα
[40]	πρόβατον τοῦ πάσχα ὁ θεὸς	συγχωρεῖ,	εἰ μὴ ἐπὶ τόπῳ ᾧ
[57]	πᾶσιν, ὡς προέφης, γέγονεν. Κἀγώ·	Συγχώρει,	ὦ Τρύφων, πρότερον, εἶπον, καὶ
[77]	Οὐ γὰρ ὡς βούλεσθε ἐξηγεῖσθαι	συγχωρηθήσεται	ὑμῖν, ὅτι Ἑζεκίας ἐπολέμησε τοῖς
[36]	τόπῳ, ἔφην· τὰ νῦν δὲ	συγχωρήσεις	μοι πρῶτον ἐπιμνησθῆναι ὧνπερ βούλομαι
[50]	ὑπέμεινε. Κἀγὼ ἔφην· Πρότερόν μοι	συγχώρησον	εἰπεῖν λόγους τινὰς ἐκ τῆς
[110]	κόσμου παντός, ζῆν μηδενὶ Χριστιανῷ	συγχωροῦντες.	ὑμεῖς δὲ ἐπὶ τὸν λαὸν
[134]	πέντε ἔχειν ὑμᾶς γυναῖκας ἕκαστον	συγχωροῦσι,	καὶ ἐὰν εὔμορφόν τις ἰδὼν
[50]	βαπτιστὴς καὶ προφήτης γενόμενος. Κἀκεῖνος·	Συγχωρῶ.	Κἀγὼ εἶπον· Ἠσαίας οὖν περὶ
[47]	εὐσεβείας φυλάσσειν βούλωνται καὶ αἱρῶνται	συζῆν	τοῖς Χριστιανοῖς καὶ πιστοῖς, ὡς
[64]	τοὺς ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων,	συζητεῖν	ἢ πυνθάνεσθαί μου περὶ τούτων
[93]	τούτοις, ἡμᾶς ἀλογεῖν δύνασθαι ὑπολαμβάνοντες,	συζητεῖτε	ὅπερ ὑμῖν συμβαίνει, καὶ ὑμεῖς
[120]	ἐθνῶν, οὐ περὶ τοῦ λεξειδίου	συζητῆσαι	ὑμῖν ἔρχομαι, ὅνπερ τρόπον οὐδὲ
[102]	δι' ἧς ἀεὶ ἤλεγχε τοὺς	συζητοῦντας	αὐτῷ Φαρισαίους καὶ γραμματεῖς καὶ
[107]	οἱ ἀπὸ τοῦ γένους ὑμῶν	συζητοῦντες	αὐτῷ ἔλεγον ὅτι Δεῖξον ἡμῖν
[109]	ὑποκάτω ἀμπέλου αὐτοῦ καὶ ὑποκάτω	συκῆς	αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ
[30]	αὐτῶν κακίᾳ ἐγκαλεῖτε, ὅτι καὶ	συκοφαντεῖσθαι	δυνατός ἐστιν ὁ θεὸς ὑπὸ
[92]	Ἐπεί, εἰ μὴ τοῦτό ἐστι,	συκοφαντηθήσεται	ὁ θεός, ὡς μήτε πρόγνωσιν
[64]	υἱοὺς τῶν πενήτων, καὶ ταπεινώσει	συκοφάντην·	καὶ συμπαραμενεῖ τῷ ἡλίῳ καὶ
[34]	υἱοὺς τῶν πενήτων, καὶ ταπεινώσει	συκοφάντην·	καὶ συμπαραμενεῖ τῷ ἡλίῳ καὶ
[94]	καὶ τὰ τῶν προφητῶν διδάγματα	συκοφαντητά	ἐστι. Κἀγώ· Ὅνπερ οὖν τρόπον
[103]	εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν	συλλαβεῖν	αὐτὸν καὶ ἄγειν ἐπ' αὐτούς.
[103]	εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν	συλλαβεῖν	αὐτόν, προαγγελία ἦν. Ἐν γὰρ
[4]	ἡμῖν ἐφικτὸν τῷ ἡμετέρῳ νῷ	συλλαβεῖν	τὸ θεῖον καὶ τοὐντεῦθεν ἤδη
[3]	μὲν τὸν λόγον ἡγεμονεύοντα πάντων,	συλλαβόντα	δὲ καὶ ἐπ' αὐτῷ ὀχούμενον
[100]	λόγον τὸν ἀπὸ τοῦ ὄφεως	συλλαβοῦσα,	παρακοὴν καὶ θάνατον ἔτεκε· πίστιν
[113]	Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ἡμῶν,	συλλογίζῃ	οὐκ ἀργῶς οὐδ' ὡς ἔτυχεν
[93]	δύνασθαι ὑπολαμβάνοντες, συζητεῖτε ὅπερ ὑμῖν	συμβαίνει,	καὶ ὑμεῖς ἀπορεῖτε λόγων, ὅταν
[105]	προαγγελία τῶν ὄντων αὐτῷ καὶ	συμβαίνειν	μελλόντων. Μονογενὴς γὰρ ὅτι ἦν
[103]	οὐκ ἀντελαμβάνετο τῶν γινομένων καὶ	συμβαινόντων	αὐτῷ. Καὶ τὸ Ἐξηράνθη ὡς
[142]	ἐπιτηδεύσεως γέγονεν ἐν τούτοις ἡμᾶς	συμβαλεῖν.	Καὶ ὅτι ἐξαιρέτως ἥσθην τῇ
[2]	ἀρχὰς οὕτω ποθῶν καὶ αὐτὸς	συμβαλεῖν	τούτων ἑνί, ἐπέδωκα ἐμαυτὸν Στωϊκῷ
[68]	ἔχων, ἃ καὶ πρὸ τοῦ	συμβαλεῖν	ὑμῖν εἶχον, ἀπαλλάξομαι ὑμῶν. Καὶ
[93]	λόγων, ὅταν εὐτόνῳ τινὶ Χριστιανῷ	συμβάλητε.	~Εἴπατε γάρ μοι, οὐχὶ θεὸς
[46]	καὶ ἀθανάτους ποιήσει· καὶ οὐδὲν	συμβάλλεσθαι	πρὸς δικαιοπραξίαν καὶ εὐσέβειαν τὰ
[103]	ὀστᾶ μου· τῶν ὁμοίως αὐτῷ	συμβάντων	προαγγελία ἦν. Ἐκείνης γὰρ τῆς
[59]	Ἐπισκοπῇ ἐπισκέπτομαι ὑμᾶς καὶ ὅσα	συμβέβηκεν	ὑμῖν ἐν Αἰγύπτῳ. Καὶ ἐπὶ
[77]	οὐδενὶ τῶν ἐν Ἰουδαίοις ποτὲ	συμβεβηκέναι	τοῦτο ἀποδεῖξαι ἔχετε, ἡμεῖς δὲ
[110]	δὲ ἐπὶ τὸν λαὸν ὑμῶν	συμβεβηκέναι	τοῦτό φατε. εἰ δὲ ἐξεβλήθητε
[78]	μὴ παράκλησιν ἐχουσῶν ἐπὶ τῷ	συμβεβηκότι	αὐταῖς. Καὶ γὰρ τὸ εἰπεῖν
[17]	τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ	συμβήσεται	αὐτῷ. Καὶ πάλιν ἐν ἄλλοις·
[133]	τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ	συμβήσεται	αὐτῷ. Λαός μου, οἱ πράκτορες
[23]	δὲ ταῦτα οὕτως μὴ ὁμολογήσωμεν,	συμβήσεται	ἡμῖν εἰς ἄτοπα ἐμπίπτειν νοήματα,
[127]	μὴ οὕτω νοήσωμεν τὰς γραφάς,	συμβήσεται	τὸν πατέρα καὶ κύριον τῶν
[50]	τίς αὐτοῦ σύμβουλος ἐγένετο, ὃς	συμβιβάσει	αὐτόν; Ἢ πρὸς τίνα συνεβουλεύσατο,
[88]	τούτων καὶ τὰ τῆς δικαιοσύνης	σύμβολα	διδάσκων καὶ ἐνεργῆ βίον, τὸ
[131]	τοῦ σταυρωθέντος, οὗ καὶ τὰ	σύμβολα	ἐκεῖνα προκηρύγματα ἦν τῶν κατ'
[42]	δύναμαι καταριθμῶν ἀποδεικνύναι τύπους καὶ	σύμβολα	καὶ καταγγελίας τῶν τῷ Χριστῷ
[120]	Δαυεὶδ κατέρχεται. Ταῦτα δ' ἦν	σύμβολα	ὅτι τινὲς τοῦ γένους ὑμῶν
[112]	διδάσκαλοι ὑμῶν φασι, καὶ οὐ	σύμβολα;	Οὐχὶ δὲ ἀνοίσομεν ἐπὶ τὴν
[138]	πρὸς θεὸν ὄντι καὶ τὰ	σύμβολα	ταῦτα ἔχοντι λέγει. Καὶ γὰρ
[111]	κατανοεῖ. ~Καὶ ὅτι δύο παρουσίας	συμβολικῶς	γενήσεσθαι τούτου τοῦ Χριστοῦ καὶ
[52]	Καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν,	συμβολικῶς	δύο παρουσίας αὐτοῦ ἐσήμανε καὶ
[86]	λίθος Χριστὸς διὰ πολλῶν γραφῶν	συμβολικῶς	ἐκηρύσσετο, ὁμοίως ἀπεδείξαμεν· καὶ ὅτι
[111]	καὶ Ἰησοῦς τὸ αὐτὸ προκηρυσσόμενον	συμβολικῶς	ἦν καὶ λεγόμενον. Ὁ μὲν
[68]	παραβολαῖς ἢ μυστηρίοις ἢ ἐν	συμβόλοις	ἔργων λελεγμένους, οἱ μετ' ἐκείνους
[86]	πάλιν παραγενήσεσθαι ἀποδεικνύουσιν αἱ γραφαί,	σύμβολον	εἶχε τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς,
[138]	αὐτοῦ, οἵτινες ἀριθμῷ ὄντες ὀκτώ,	σύμβολον	εἶχον τῆς ἀριθμῷ μὲν ὀγδόης
[42]	καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ ἐπληρώθη,	σύμβολον	ἦν. Διὸ καὶ ὁ Δαυεὶδ
[53]	γὰρ τῶν ἀπὸ τῶν ἐθνῶν	σύμβολον	ἦν ὁ ἀσαγὴς πῶλος, οὕτως
[40]	οὗ πάσχειν ἔμελλεν ὁ Χριστός,	σύμβολον	ἦν. Τὸ γὰρ ὀπτώμενον πρόβατον
[111]	λάθωσι τοὺς πολεμίους, ὁμοίως τὸ	σύμβολον	τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐδήλου,
[111]	τῶν ἀνθρώπων. Καὶ γὰρ τὸ	σύμβολον	τοῦ κοκκίνου σπαρτίου, οὗ ἔδωκαν
[14]	ἐστι. Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ	σύμβολον	τῶν ἀζύμων, ἵνα μὴ τὰ
[90]	Ἔχει δὲ καὶ ὁ λίθος	σύμβολον,	ὡς ἀπέδειξα, πρὸς τὸν Χριστόν.
[78]	δὲ Ἠσαίας καὶ περὶ τοῦ	συμβόλου	τοῦ κατὰ τὸ σπήλαιον προεκεκηρύχει,
[111]	Μωυσέως προελέγετο, προεῖπον διὰ τοῦ	συμβόλου	τῶν ἐν τῇ νηστείᾳ προσφερομένων
[138]	πάντων τῶν ἐπὶ τοῦ κατακλυσμοῦ	συμβόλων·	εἶπον δέ, δι' ὕδατος καὶ
[56]	προηπίστατο ἀναγκαῖον εἶναι τῷ Ἀβραὰμ	συμβουλεῦσαι	ἅπερ ἐβούλετο αὐτὸν Σάρρα, ἐπανελήλυθεν,
[50]	νοῦν κυρίου, καὶ τίς αὐτοῦ	σύμβουλος	ἐγένετο, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; Ἢ
[38]	ὅλων καὶ παντοκράτορος θεοῦ. Διὸ	συμπαθῶν	ὑμῖν προσκάμνειν ἀγωνίζομαι, ὅπως τὰ
[42]	ἰδεῖν· πολλῶν ἀριθμουμένων μελῶν τὰ	σύμπαντα	ἓν καλεῖται καὶ ἔστι σῶμα·
[1]	ἐπιχειροῦσι πείθειν ὡς τοῦ μὲν	σύμπαντος	καὶ αὐτῶν τῶν γενῶν καὶ
[56]	εἰς τὸ ὄρος σώζου, μήποτε	συμπαραληφθῇς.	Εἶπε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτούς·
[64]	πενήτων, καὶ ταπεινώσει συκοφάντην· καὶ	συμπαραμενεῖ	τῷ ἡλίῳ καὶ πρὸ τῆς
[34]	πενήτων, καὶ ταπεινώσει συκοφάντην· καὶ	συμπαραμενεῖ	τῷ ἡλίῳ καὶ πρὸ τῆς
[61]	οὐρανόν. Ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν,	συμπαρήμην	αὐτῷ· καὶ ὅτε ἀφώριζε τὸν
[56]	Ἀβραὰμ δὲ συνεπορεύετο μετ' αὐτῶν,	συμπέμπων	αὐτούς. Ὁ δὲ κύριος εἶπεν·
[1]	Καὶ ἅμα εἰπὼν τοῦτο ἐπιστραφεὶς	συμπεριεπάτει	μοι· συνεπέστρεφον δ' αὐτῷ καὶ
[51]	καὶ τότε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ	συμπιεῖν	πάλιν καὶ συμφαγεῖν, καὶ ἐν
[120]	πικρίας μὲν διδάγματα καὶ ἀθεότητος	συμπίνοντες,	τὸν δὲ τοῦ θεοῦ λόγον
[32]	κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τῶν χρόνων	συμπληρουμένων	καὶ τοῦ βλάσφημα καὶ τολμηρὰ
[51]	μαθηταῖς αὐτοῦ συμπιεῖν πάλιν καὶ	συμφαγεῖν,	καὶ ἐν τῷ μεταξὺ τῆς
[137]	ἔργον, ὡς οἱ λόγοι ἀναγκάζουσι.	Συμφάμενοι	οὖν μὴ λοιδορῆτε ἐπὶ τὸν
[77]	καὶ τοσαῦτα ἱκανὰ δυσωπῆσαί ἐστι,	σύμφημί	σοι· ὅτι δὲ ἀπαιτῶ σε
[8]	εὕρισκον φιλοσοφίαν ἀσφαλῆ τε καὶ	σύμφορον.	οὕτως δὴ καὶ διὰ ταῦτα
[56]	γραφὴ κύριον, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν	σὺν	αὐτοῖς καὶ θεὸν λεγόμενον ὀφθέντα
[31]	ἐλεύσεται, ὡς Δανιὴλ ἐμήνυσεν, ἀγγέλων	σὺν	αὐτῷ ἀφικνουμένων. Εἰσὶ δὲ οἱ
[9]	ξυστοῦ στάδιον ᾔειμεν· τῶν δὲ	σὺν	αὐτῷ δύο, χλευάσαντες καὶ τὴν
[53]	γὰρ τὸ σταυρωθῆναι αὐτὸν οἱ	σὺν	αὐτῷ ὄντες μαθηταὶ αὐτοῦ διεσκεδάσθησαν,
[56]	ἐν ἰδέᾳ ἀνδρὸς ὁμοίως τοῖς	σὺν	αὐτῷ παραγενομένοις δυσὶν ἀγγέλοις φαινόμενον
[56]	ἀπόδειξιν τῷ Τρύφωνι καὶ τοῖς	σὺν	αὐτῷ πεποίημαι, λέγειν ἀναγκαῖον. Τότε
[24]	ἀληθείας καὶ φυλάσσων εἰρήνην. Δεῦτε	σὺν	ἐμοὶ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν
[25]	ὁ παροξύνων με ἐναντίον μου.	~Σὺν	ἡμῖν καὶ κληρονομῆσαι βουλήσονται κἂν
[35]	ἐχθραινόντων ἡμῖν εὐχόμεθα, ἵνα μεταγνόντες	σὺν	ἡμῖν μὴ βλασφημῆτε τὸν διά
[41]	τε τοῦ τὸν κόσμον ἐκτικέναι	σὺν	πᾶσι τοῖς ἐν αὐτῷ διὰ
[53]	Καὶ ὄνον δέ τινα ἀληθῶς	σὺν	πώλῳ αὐτῆς προσδεδεμένην ἔν τινι
[118]	ὡς ἐγχωρεῖ, διὰ τοὺς σήμερον	σὺν	σοὶ ἀφιγμένους ταὐτὰ λέγειν πειρῶμαι,
[68]	τῶν ἀνερωτήσεων τούτων καὶ περαιωθῆναι	σὺν	τάχει τὸν λόγον ἀγωνιοῦμαι. Καὶ
[120]	μέλλοντος, καὶ τοὺς μὲν ἀξίους	σὺν	τοῖς ἁγίοις πατριάρχαις καὶ προφήταις
[91]	βλέπεται ὡς κέρας καὶ αὐτὸ	σὺν	τοῖς ἄλλοις κέρασι συνεσχηματισμένον καὶ
[56]	τῇ δρυῒ τῇ Μαμβρῆ θεὸς	σὺν	τοῖς ἅμα αὐτῷ ἐπὶ τὴν
[45]	εἴ τινες ἄλλοι γεγόνασι, σωθήσονται	σὺν	τοῖς ἐπιγνοῦσι τὸν Χριστὸν τοῦτον
[120]	τὴν καταδίκην τοῦ ἀσβέστου πυρὸς	σὺν	τοῖς ὁμοίοις ἀπειθέσι καὶ ἀμεταθέτοις
[56]	περίοικον. Καὶ ὁ τέταρτος τῶν	σὺν	Τρύφωνι παραμεινάντων ἔφη· Ὃν οὖν
[119]	γῆς οἰκητόρων κακῶς ζῶντες· καὶ	σὺν	τῷ Ἀβραὰμ τὴν ἁγίαν κληρονομήσομεν
[110]	θεοῦ, μαρτυρούμεθα ὑπὸ τοῦ θεοῦ,	σὺν	τῷ δικαιοτάτῳ καὶ μόνῳ ἀσπίλῳ
[112]	διὰ τῆς ἐκτάσεως τῶν χειρῶν	σὺν	τῷ ἐπικληθέντι Ἰησοῦ ὀνόματι καὶ
[60]	καὶ νῦν, κἂν ἄγγελος ἦν	σὺν	τῷ φανέντι τῷ Μωυσεῖ θεῷ
[80]	τὸν λαὸν ὑμῶν καὶ εὐφρανθῆναι	σὺν	τῷ Χριστῷ, ἅμα τοῖς πατριάρχαις
[78]	δι' αὐτοὺς δὲ τοὺς σήμερον	σὺν	ὑμῖν ἐλθόντας πάλιν τῆς περικοπῆς
[59]	τὰ λοιπὰ μέχρι τοῦ· Ἐλθὼν	συνάγαγε	τὴν γερουσίαν Ἰσραήλ, καὶ ἐρεῖς
[57]	τινὰς ἀποδείξεις τῷ κεφαλαίῳ τούτῳ	συναγαγεῖν	διὰ πολλῶν, ἵνα καὶ ὑμεῖς
[22]	τοῦ διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ.	Συναγάγετε	αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ, τοὺς
[22]	Ἐφραίμ. Καὶ πάλιν διὰ Ἰερεμίου·	Συναγάγετε	τὰ κρέα ὑμῶν καὶ τὰς
[81]	ὡς χίλια ἔτη, εἰς τοῦτο	συνάγειν.	Καὶ ἔπειτα καὶ παρ' ἡμῖν
[72]	ἔν τισιν ἀντιγράφοις τῶν ἐν	συναγωγαῖς	Ἰουδαίων (πρὸ γὰρ ὀλίγου χρόνου
[47]	καὶ μάλιστα τοὺς ἐν ταῖς	συναγωγαῖς	καταθεματίσαντας καὶ καταθεματίζοντας τοὺς ἐπ'
[96]	γινόμενον· ὑμεῖς γὰρ ἐν ταῖς	συναγωγαῖς	ὑμῶν καταρᾶσθε πάντων τῶν ἀπ'
[16]	ὑμῖν, ἀτιμάζετε, καταρώμενοι ἐν ταῖς	συναγωγαῖς	ὑμῶν τοὺς πιστεύοντας ἐπὶ τὸν
[124]	πάντες εἰσὶ καὶ ἐν τῇ	συναγωγῇ	αὐτῶν παρέσται αὐτὸς οὗτος ὁ
[124]	οὕτως· Ὁ θεὸς ἔστη ἐν	συναγωγῇ	θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς
[63]	οὖσι μιᾷ ψυχῇ καὶ μιᾷ	συναγωγῇ	καὶ μιᾷ ἐκκλησίᾳ, ὁ λόγος
[98]	ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί,	συναγωγὴ	πονηρευομένων περιέσχον με. Ὤρυξαν χεῖράς
[104]	ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί,	συναγωγὴ	πονηρευομένων περιέσχον με· ὤρυξαν χεῖράς
[134]	ὁ λαὸς ὑμῶν καὶ ἡ	συναγωγή,	Ῥαχὴλ δὲ ἡ ἐκκλησία ἡμῶν.
[104]	θανάτου καταδικάζειν αὐτὸν ἔμελλεν ἡ	συναγωγὴ	τῶν πονηρευομένων, οὓς καὶ κύνας
[53]	ἦν καὶ τοῖς ἀπὸ τῆς	συναγωγῆς	ὑμῶν ἅμα τοῖς ἀπὸ τῶν
[47]	τοιούτοις τολμῶντες· οἷς ἐγὼ οὐ	σύναινός	εἰμι. Ἀλλ' ἐὰν αὐτοὶ διὰ
[132]	τὰ νῦν εἶναί μοι δοκεῖ·	συναίρεται	γὰρ πρὸς τὸ καὶ ἐξ
[15]	σύνδεσμον ἀδικίας, διάλυε στραγγαλιὰς βιαίων	συναλλαγμάτων,	ἀπόστελλε τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει καὶ
[40]	Ἠσαίας νηστείαν, διασπῶντες στραγγαλιὰς βιαίων	συναλλαγμάτων	καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως τὰ
[21]	ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν Αἰγύπτου μὴ	συναναμίγνυσθε,	καὶ τὰ σάββατά μου ἁγιάζετε,
[1]	ἐν τοῖς τοῦ ξυστοῦ περιπάτοις	συναντήσας	τις μετὰ καὶ ἄλλων· Φιλόσοφε,
[25]	σου. Ποιήσει τοῖς μετανοοῦσιν ἔλεον.	Συναντήσεται	τοῖς ποιοῦσι τὸ δίκαιον, καὶ
[22]	ἐκ προσώπου τοῦ λέοντος, καὶ	συναντήσῃ	αὐτῷ ἡ ἄρκος, καὶ εἰσπηδήσῃ
[56]	αὐτοῦ. Καὶ ἰδὼν συνέδραμεν εἰς	συνάντησιν	αὐτοῖς ἀπὸ τῆς θύρας τῆς
[126]	αὐτοῦ. Καὶ ἰδὼν συνέδραμεν εἰς	συνάντησιν	αὐτοῖς. Μετ' ὀλίγον δὲ εἷς
[50]	ποίμνιον αὐτοῦ, καὶ τῷ βραχίονι	συνάξει	ἄρνας, καὶ τὴν ἐν γαστρὶ
[49]	ἅλωνα αὐτοῦ καὶ τὸν σῖτον	συνάξει	εἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ
[119]	γεννήματα αὐτῆς, φλέξει θεμέλια ὀρέων.	Συνάξω	εἰς αὐτοὺς κακά. Καὶ μετὰ
[109]	ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ,	συνάξω	τὴν ἐκτεθλιμμένην, καὶ τὴν ἐξωσμένην
[56]	καὶ ἐγγίσας Ἀβραὰμ εἶπεν· Μὴ	συναπολέσῃς	δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς, καὶ τὰ
[128]	τῷ οὐρανῷ· καί, ὅταν δύσῃ,	συναποφέρεται	τὸ φῶς· οὕτως ὁ πατήρ,
[65]	λόγους, ὦ ἄνδρες, τοὺς ἐν	συναφείᾳ	τῶν εἰρημένων ὑπὸ τοῦ Τρύφωνος
[39]	τὰ νῦν δὲ ἐπὶ τὴν	συνάφειαν	ὧν ἐποιούμην λόγων ἀποτρέχω. ~Τὸ
[80]	τόπον Ἰερουσαλὴμ τοῦτον ὁμολογεῖτε, καὶ	συναχθήσεσθαι	τὸν λαὸν ὑμῶν καὶ εὐφρανθῆναι
[24]	Ἰακώβ. Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη,	συναχθῶμεν	εἰς Ἰερουσαλὴμ τὴν μηκέτι πολεμουμένην
[65]	αὐτῶν προειπὼν μήτε τοὺς ἐπακολουθοῦντας	συνάψας,	συγγνωστὸς εἶ, εἰ δὲ χάριν
[15]	λέγει κύριος· ἀλλὰ λύε πάντα	σύνδεσμον	ἀδικίας, διάλυε στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων,
[15]	Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς ἀπὸ σοῦ	σύνδεσμον	καὶ χειροτονίαν καὶ ῥῆμα γογγυσμοῦ,
[47]	μὴ κοινωνεῖν αὐτοῖς τῆς τοιαύτης	συνδιαγωγῆς	αἱροῦνται, ὁμοίως καὶ τούτους οὐκ
[2]	καὶ προὔχοντι ἐν τοῖς Πλατωνικοῖς	συνδιέτριβον	ὡς τὰ μάλιστα, καὶ προέκοπτον
[80]	ἐκείνου διδάγμασιν. Εἰ γὰρ καὶ	συνεβάλετε	ὑμεῖς τισι λεγομένοις Χριστιανοῖς, καὶ
[34]	τῶν ἐν τῷ ψαλμῷ εἰρημένων	συνέβη	αὐτῷ, φαίνεται. Οὔτε γὰρ πάντες
[2]	χάριν πολύκρανος ἐγενήθη, θέλω εἰπεῖν.	Συνέβη	τοῖς πρώτοις ἁψαμένοις αὐτῆς καὶ
[50]	Ἢ πρὸς τίνα συνεβουλεύσατο, καὶ	συνεβίβασεν	αὐτόν; Ἤ τίς ἔδειξεν αὐτῷ
[70]	μικρὸν καὶ μέγαν λαόν; οὐ	συνεβουλεύσαντο,	οὐδὲ ᾔδεισαν βάθη φωνῶν, ὥστε
[50]	συμβιβάσει αὐτόν; Ἢ πρὸς τίνα	συνεβουλεύσατο,	καὶ συνεβίβασεν αὐτόν; Ἤ τίς
[78]	που καταλῦσαι, ἐν σπηλαίῳ τινὶ	σύνεγγυς	τῆς κώμης κατέλυσε· καὶ τότε,
[56]	εἱστήκεισαν ἐπάνω αὐτοῦ. Καὶ ἰδὼν	συνέδραμεν	εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς
[126]	εἱστήκεισαν ἐπάνω αὐτοῦ. Καὶ ἰδὼν	συνέδραμεν	εἰς συνάντησιν αὐτοῖς. Μετ' ὀλίγον
[58]	τῶν ὅλων πατρί, ὡς ἤδη	συνέθεσθε,	καὶ διὰ πλειόνων πεπεισμένοι βεβαίως
[32]	Μελχισεδέκ. Κύριος ἐκ δεξιῶν σου·	συνέθλασεν	ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς.
[93]	τοὺς ἄλλους διατιθέασι, καὶ ἐν	συνειδήσεσιν	ἐχθραῖς ταῦτα ὀνειδίζοντας ἀλλήλοις ἅπερ
[121]	οὖν ἐδόθη καὶ ἀκοῦσαι καὶ	συνεῖναι	καὶ σωθῆναι διὰ τούτου τοῦ
[55]	ὑμῶν, ὡς καὶ ἐκ τούτου	συνεῖναι	ὑμᾶς ὅτι διὰ τὴν ὑμετέραν
[69]	ἀναγκαίως ἐπιμνησθήσομαι, ἐξ ἧς καὶ	συνεῖναι	ὑμῖν δυνατόν, πῶς καὶ τοῖς
[49]	Καὶ τοῦτον αὐτὸν τὸν προφήτην	συνεκεκλείκει	ὁ βασιλεὺς ὑμῶν Ἡρώδης εἰς
[111]	ὅτι ἐν ἡμέρᾳ τοῦ πάσχα	συνελάβετε	αὐτὸν καὶ ὁμοίως ἐν τῷ
[29]	τὸν θεόν, ἅμα τὰ ἔθνη	συνελθόντα,	ὅτι καὶ ἡμᾶς ἐπεσκέψατο· δοξάσωμεν
[85]	Μνασέας δέ τις ὀνόματι τῶν	συνελθόντων	αὐτοῖς τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ εἶπε·
[81]	μετὰ ταῦτα τὴν καθολικὴν καί,	συνελόντι	φάναι, αἰωνίαν ὁμοθυμαδὸν ἅμα πάντων
[10]	καὶ τὰ ἄλλα δὲ ὁμοίως	συνεξετάσωμεν.	~Οὔτε ἔσται ποτὲ ἄλλος θεός,
[118]	Τοῦτο θαυμάζων Ἠσαίας ἔφη· Καὶ	συνέξουσι	βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι
[13]	ἔθνη πολλὰ ἐπ' αὐτῷ, καὶ	συνέξουσι	βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι
[25]	καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἔνδοξα	συνέπεσε.	Καὶ ἐπὶ τούτοις ἀνέσχου, κύριε,
[1]	εἰπὼν τοῦτο ἐπιστραφεὶς συμπεριεπάτει μοι·	συνεπέστρεφον	δ' αὐτῷ καὶ οἱ φίλοι
[56]	Σοδόμων καὶ Γομόρρας· Ἀβραὰμ δὲ	συνεπορεύετο	μετ' αὐτῶν, συμπέμπων αὐτούς. Ὁ
[142]	προσδοκῶν, ἐπιτρέποντος τοῦ θεοῦ καὶ	συνεργοῦντος,	ὑμᾶς προτρέπομαι, ἐνστησαμένους ὑπὲρ τῆς
[13]	αὐτῷ φῶς, καὶ πλάσαι τῇ	συνέσει,	δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς.
[87]	μὲν γὰρ πνεῦμα Σολομῶν ἔσχε,	συνέσεως	δὲ καὶ βουλῆς Δανιήλ, ἰσχύος
[87]	πνεῦμα θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ	συνέσεως,	πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχύος, πνεῦμα
[39]	τούτου· ὁ μὲν γὰρ λαμβάνει	συνέσεως	πνεῦμα, ὁ δὲ βουλῆς, ὁ
[50]	ἔδειξεν αὐτῷ κρίσιν; Ἢ ὁδὸν	συνέσεως	τίς ἐγνώρισεν αὐτῷ; Πάντα τὰ
[70]	ἀκούοντες τῶν προφητειῶν, οὐκ ἔχουσι	σύνεσιν,	ὁμοίως αὗται αἱ γραφαὶ κεκράγασιν.
[78]	τῶν σοφῶν αὐτῶν, τὴν δὲ	σύνεσιν	τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ~Καὶ ὁ
[32]	σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν	σύνεσιν	τῶν συνετῶν αὐτῶν κρύψω, παύσησθε
[123]	σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν	σύνεσιν	τῶν συνετῶν κρύψω. Εὐλόγως. Οὐ
[70]	καὶ οὐκ ἔστι τῷ ἀκούοντι	σύνεσις.	Ὅτι μὲν οὖν καὶ ἐν
[29]	κεκτημένους. Οὐ γὰρ ὑπ' ἐμοῦ	συνεσκευασμένοι	εἰσὶν οἱ λόγοι οὐδὲ τέχνῃ
[6]	οὐ διὰ παντός ἐστιν οὐδὲ	σύνεστιν	ἀεὶ τῇ ψυχῇ τὸ σῶμα,
[91]	αὐτὸ σὺν τοῖς ἄλλοις κέρασι	συνεσχηματισμένον	καὶ πεπηγμένον. Καὶ τὸ Ἐν
[24]	ἐπ' ἄλλους ἐκτρέπεσθαι λόγους δοκῶ,	σύνετε,	βοῶ, ὅτι τὸ αἷμα τῆς
[22]	πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου.	Σύνετε	δὴ ταῦτα οἱ ἐπιλανθανόμενοι τοῦ
[67]	ἔργῳ ὤν, ἀντειπὼν πολλάκις οἷς	συνετέθης.	~Καὶ ὁ Τρύφων· Ἄπιστον γὰρ
[123]	Οὐ γὰρ σοφοί ἐστε οὐδὲ	συνετοί,	ἀλλὰ δριμεῖς καὶ πανοῦργοι· σοφοὶ
[133]	τὸ γλυκὺ πικρόν. Οὐαὶ οἱ	συνετοὶ	ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν
[22]	τὰ ὀπίσω. Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην,	συνέτρεχες	αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν
[2]	νεωστὶ ἐπιδημήσαντι τῇ ἡμετέρᾳ πόλει	συνετῷ	ἀνδρὶ καὶ προὔχοντι ἐν τοῖς
[78]	αὐτῶν, τὴν δὲ σύνεσιν τῶν	συνετῶν	ἀθετήσω. ~Καὶ ὁ Τρύφων, ὑπαγανακτῶν
[32]	σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν	συνετῶν	αὐτῶν κρύψω, παύσησθε καὶ ἑαυτοὺς
[123]	σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν	συνετῶν	κρύψω. Εὐλόγως. Οὐ γὰρ σοφοί
[118]	ὄντων δὲ οὔτε φιλοθέων οὔτε	συνετῶν,	συνετώτεροι καὶ θεοσεβέστεροι εὑρεθῶμεν διὰ
[114]	λόγου αὐτοῦ τὴν ἐργασίαν, οὐ	συνετῶς	ἀκούσομαι, ὥσπερ ὑμῶν οἱ διδάσκαλοι
[37]	τῆς γῆς ὁ θεός, ψάλατε	συνετῶς.	Ἐβασίλευσεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὰ
[87]	Κἀγὼ ἀπεκρινάμην· Νουνεχέστατα μὲν καὶ	συνετώτατα	ἠρώτησας· ἀληθῶς γὰρ ἀπόρημα δοκεῖ
[118]	δὲ οὔτε φιλοθέων οὔτε συνετῶν,	συνετώτεροι	καὶ θεοσεβέστεροι εὑρεθῶμεν διὰ τῆς
[139]	αὐτοῦ καταρᾶται· τὸν γὰρ υἱόν,	συνευλογηθέντα	ὑπὸ τοῦ θεοῦ, τὸ προφητικὸν
[1]	ἡδέως νῦν προσεῖπον, οὗτοί τε	συνεφέπονταί	μοι, προσδοκῶντες καὶ αὐτοὶ ἀκούσεσθαί
[19]	λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται	συνέχειν	ὕδωρ. Καὶ ὑμεῖς μέν, οἱ
[114]	λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται	συνέχειν	ὕδωρ. Μὴ ἔρημον ᾖ οὗ
[140]	λάκκων καὶ ὕδωρ μὴ δυναμένων	συνέχειν,	ὡς ἡ γραφὴ λέγει. Εἰσὶ
[142]	ποτε δυνατὸν ἦν. Εἰ δὲ	συνεχέστερον	ἦν τοῦτο ποιεῖν ἡμᾶς, μάλλον
[140]	λάκκοι συντετριμμένοι καὶ ὕδωρ μὴ	συνέχοντες	οὓς ὤρυξαν ὑμῖν οἱ διδάσκαλοι
[141]	δι' αὐτῶν ἀπετελεῖτο· ἐπεὶ εἰ	συνεχωρεῖτο,	ἣν βούλεταί τις καὶ ὡς
[141]	μᾶλλον ἂν τῷ Δαυεὶδ τοῦτο	συνεχωρεῖτο	πράξειν. Ταῦτα εἰπών, ὦ φίλτατε
[123]	ἀποδείξεως καὶ συγκαταθέσεως καὶ τοῦτο	συνηγάγομεν	τὸ ζήτημα, οὐ νομίζω σε
[81]	αὐτὸν μὴ ἀναπληρώσαντα χίλια ἔτη.	Συνήκαμεν	καὶ τὸ εἰρημένον, ὅτι Ἡμέρα
[124]	ἁμαρτωλοῦ ῥύσασθε. Οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ	συνῆκαν,	ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα
[49]	ἠθέλησαν. Καὶ γέγραπται ὅτι Τότε	συνῆκαν	οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου
[34]	ὑμᾶς ὅτι τῶν γραφῶν οὐδὲν	συνήκατε,	καὶ ἄλλου ψαλμοῦ τῷ Δαυεὶδ
[65]	ἀλλ' ὑφ' ἓν ὥς εἰσι	συνημμένοι·	καὶ ὑμεῖς τὸν νοῦν χρήσατέ
[65]	τοῦ Τρύφωνος καὶ τοὺς ὁμοίως	συνημμένους	κατ' ἐπακολούθησιν· οὐ γὰρ ἐξ
[62]	γέννημα πρὸ πάντων τῶν ποιημάτων	συνῆν	τῷ πατρί, καὶ τούτῳ ὁ
[13]	κύριος ὁ θεὸς Ἰςραήλ. Ἰδοὺ	συνήσει	ὁ παῖς μου, καὶ ὑψωθήσεται
[13]	ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι	συνήσουσι.	Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ
[131]	ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν νεωτέρων	συνηύξανε.	~Καὶ πρὸς τούτοις ἐμοσχοποιήσατε καὶ
[37]	θρόνου ἁγίου αὐτοῦ. Ἄρχοντες λαῶν	συνήχθησαν	μετὰ τοῦ θεοῦ Ἀβραάμ, ὅτι
[104]	ὅτι αὐτοὶ οἱ κυνηγήσαντες καὶ	συνήχθησαν	οἱ ἀγωνιζόμενοι ἐπὶ τῷ καταδικάσασθαι
[86]	εἴτε τῶν ἄλλων τῶν τῆς	συνθέσεως	τοῦ μύρου χρισμάτων, τούτου ἦν,
[68]	οὖν, βασανίσαντας πάντα τὰ ἐπιτρέχοντα,	συνθέσθαι	δεῖ οἷς ἀναγκάζουσιν ἡμᾶς αἱ
[67]	προφητῶν βοᾷ, ἐνετέταλτο. Καὶ τούτῳ	συνθέσθαι,	ἔφη, ἐκ παντὸς τοὺς φιλαλήθεις,
[68]	μηδὲν ἔχοντας λέγειν, οἷς ἔφητε	συνθέσθαι.	Καὶ ὁ Τρύφων ἔφη· Τοῦτο
[114]	δακτύλους καὶ ψυχὴν ἔχειν ὡς	σύνθετον	ζῶον τὸν πατέρα τῶν ὅλων
[5]	στερεὸν καὶ ἀντιτυπίαν ἔχον καὶ	σύνθετον	καὶ ἀλλοιούμενον καὶ φθίνον καὶ
[103]	ἀπὸ τῆς πράξεως ἧς ἔπραξε	σύνθετον	κτησάμενον αὐτὸν μηνύων· τὸ γὰρ
[79]	βουλὴν οὐ δι' ἐμοῦ καὶ	συνθήκας	οὐ διὰ τοῦ πνεύματός μου,
[56]	ἀπόδειξον ἤδη, ἵνα καὶ τούτῳ	συνθώμεθα·	οὐ γὰρ παρὰ γνώμην τοῦ
[9]	πειθόμενος τοῖς διδασκάλοις, οἳ οὐ	συνίασι	τὰς γραφάς, καὶ ἀπομαντευόμενος λέγεις
[7]	εἰ μή τῳ θεὸς δῷ	συνιέναι	καὶ ὁ Χριστὸς αὐτοῦ. ~Ταῦτα
[64]	καὶ ἀξιῶ ὑμᾶς πρὸς τὸ	συνιέναι,	μὴ πρὸς τὸ πονηρεύεσθαι καὶ
[93]	τῶν γενομένων σημείων διὰ Μωυσέως	συνιέναι	ὅτι οὗτός ἐστιν, οὐ βούλεσθε,
[82]	ἐστιν, ἐξ οὗ καὶ αὐτοὶ	συνιέναι	ὀφείλετε, ὅτι τὰ πάλαι ἐν
[11]	καὶ ἐκ τῆς παρακολουθούσης δυνάμεως	συνιέναι	πᾶσι δυνατὸν ὅτι οὗτός ἐστιν
[64]	κοινωνῶν ὑμῖν τῶν λόγων, οὐ	συνιέναι	τὰ λεγόμενα παρασκευαζομένοις, ἀλλά τι
[58]	παρὰ θεοῦ μόνη εἰς τὸ	συνιέναι	τὰς γραφὰς αὐτοῦ ἐδόθη μοι,
[132]	πρὸς τὸ καὶ ἐξ αὐτῆς	συνιέναι	ὑμᾶς τὸν Ἰησοῦν, ὃν καὶ
[140]	συγκληρονόμα ἕξει· ἅπερ ἡμεῖς ὄντες,	συνιέναι	ὑμεῖς οὐ δύνασθε, διὰ τὸ
[110]	τῆς προφητείας γενομένου· ἀλόγιστοι, μὴ	συνιέντες,	ὅπερ διὰ πάντων τῶν λόγων
[97]	κατὰ πάντα τυφλώττοντες, καὶ μὴ	συνιέντες	ὅτι οὐδεὶς ἐν τῷ γένει
[69]	οὐχ ἑώρων οὐδὲ καρδίαν ἔχοντες	συνίεσαν,	τὰ ἐξ ὕλης κατασκευάσματα προσκυνοῦντες,
[12]	εὐαγγελίζονται, τυφλοὶ βλέπουσι, καὶ οὐ	συνίετε.	Δευτέρας ἤδη χρεία περιτομῆς, καὶ
[70]	τοῦτο μιμήσασθαι τὸν πλάνον ὄφιν	συνίημι.	~Ἀλλ' οὐχὶ τοῖς διδασκάλοις ὑμῶν
[113]	ὁ Χριστός, καὶ ἀναγινώσκων οὐ	συνίης,	οὐδὲ νῦν, ἀκούων ὅτι Ἰησοῦς
[31]	κατενόουν τὸ κέρας ἐκεῖνο πόλεμον	συνιστάμενον	πρὸς τοὺς ἁγίους καὶ τροπούμενον
[2]	θεῷ, ᾧ τε προσάγει καὶ	συνίστησιν	ἡμᾶς μόνη, καὶ ὅσιοι ὡς
[27]	ἄρα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστιν ὁ	συνίων,	οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός. Ταῖς
[123]	κἂν ἀμφέβαλλον μή τι οὐ	συνίων	τοῦτο ἐρωτᾷς· ἐπειδὴ δὲ καὶ
[58]	θεός ἐστι καὶ ἔσται. Καὶ	συννευσάντων	ταῖς κεφαλαῖς ἁπάντων ἔφην ἐγώ·
[135]	τὰ μὲν τῆς γραφῆς ταῦτα·	συννοεῖτε	δὲ καὶ αὐτοὶ ὅτι ἄλλο
[1]	ὅπη αὐτοῖς τελευτᾷ, οὐ χαλεπὸν	συννοῆσαι·	ἄδεια γὰρ καὶ ἐλευθερία λέγειν
[75]	ἔχοντες γραφὰς τοιαύτας, ἐξ ὧν	συννοῆσαι	ἔστι διαρρήδην ὅτι κατὰ τὴν
[7]	πύλας· οὐ γὰρ συνοπτὰ οὐδὲ	συννοητὰ	πᾶσίν ἐστιν, εἰ μή τῳ
[91]	γεννημάτων ἡλίου τροπῶν, καὶ ἀπὸ	συνόδων	μηνῶν, καὶ ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων
[139]	καὶ εὐλογίαν καὶ μετάνοιαν καὶ	συνοικίαν	καλῶν, τὴν ἐν τῇ αὐτῇ
[85]	τούτους τοὺς μὴ καὶ χθὲς	συνόντας	ἡμῖν, δι' οὓς καὶ πολλὰ
[118]	λέγῃς, χαίρειν με καὶ τοὺς	συνόντας	τῇ ἀκροάσει γίνωσκε. ~Ἐγώ τε
[62]	ἡμῶν, καὶ ἀριθμὸν τῶν ἀλλήλοις	συνόντων,	καὶ τὸ ἐλάχιστον δύο μεμήνυκεν.
[7]	φωτὸς ἀνοιχθῆναι πύλας· οὐ γὰρ	συνοπτὰ	οὐδὲ συννοητὰ πᾶσίν ἐστιν, εἰ
[46]	ἀπηγόρευται ὑπὸ Μωυσέως ἢ ἐν	συνουσίᾳ	γενόμενον. Κἀγὼ ἔφην· Ἀβραὰμ καὶ
[2]	ὁρίσαι, ὡς μὴ ἀνωφελὴς ἡ	συνουσία	γίνοιτο ἡμῖν. Καὶ αὐτὸν ἐγὼ
[142]	Καὶ ὅτι ἐξαιρέτως ἥσθην τῇ	συνουσίᾳ	ὁμολογῶ, καὶ τούτους δὲ οἶμαι
[78]	Μαριάμ, νομίζων ἐγκυμονεῖν αὐτὴν ἀπὸ	συνουσίας	ἀνδρός, τοῦτ' ἔστιν ἀπὸ πορνείας,
[1]	εἴ τι ὄφελος ἐκ τῆς	συνουσίας	γένοιτο ἢ αὐτῷ ἐκείνῳ ἢ
[84]	πρωτοτόκοις καὶ οὗτος γεννᾶσθαι ἐκ	συνουσίας	ἔμελλε, τί καὶ ὁ θεὸς
[84]	πραγμάτων σημαινομένων, εἰ γυνὴ ἀπὸ	συνουσίας	τίκτειν ἔμελλεν, ὅπερ πᾶσαι αἱ
[2]	αὐτῷ, βουλόμενος ἀκροατὴς αὐτοῦ καὶ	συνουσιαστὴς	γενέσθαι· Τί δαί; Ὡμίλησας, ἔφη,
[80]	λόγων ἁπάντων, ὡς δύναμίς μου,	σύνταξιν	ποιήσομαι, ἐν οἷς καὶ τοῦτο
[124]	φυλάσσοντες. ~Καὶ ἐπειδὴ εἶδον αὐτοὺς	συνταραχθέντας	ἐπὶ τῷ εἰπεῖν με καὶ
[71]	τοῖς διδασκάλοις ὑμῶν πείθομαι, μὴ	συντεθειμένοις	καλῶς ἐξηγεῖσθαι τὰ ὑπὸ τῶν
[67]	Τρύφων, μὴ συντίθεσαι οἷς φθάνεις	συντεθειμένος,	ἀπόκριναί μοι· οἱ πρὸ Μωυσέως
[21]	αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ	συντελέσαι	ὀργήν μου ἐπ' αὐτούς, καὶ
[61]	καιρῷ, ὅτι εὐφραίνετο τὴν οἰκουμένην	συντελέσας	καὶ εὐφραίνετο ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων.
[14]	οὐ μὴ ἀποστραφῇ, ἕως ἂν	συντελεσθῇ	πάντα ὅσα ἠθέλησα, καὶ εὐοδώσω
[56]	αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με	συντελοῦνται,	εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ.
[2]	κατόψεσθαί τι τῶν εἰς εὐδαιμονίαν	συντελούντων,	εἰ μὴ ταῦτα πρῶτον διδαχθείης,
[1]	πρὸς εὐδαιμονίαν τῆς γνώσεως ταύτης	συντελούσης·	ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς ἐπιχειροῦσι πείθειν
[103]	αὐτοῦ καὶ τῶν ἐκείνοις παρακολουθησάντων	συντετάχθαι,	γέγραπται ὅτι ἱδρὼς ὡσεὶ θρόμβοι
[14]	δὲ ὑμεῖς ὠρύξατε λάκκους ἑαυτοῖς,	συντετριμμένοι	εἰσὶ καὶ οὐδὲν ὑμῖν χρήσιμοι.
[140]	γραφὴ λέγει. Εἰσὶ δὲ λάκκοι	συντετριμμένοι	καὶ ὕδωρ μὴ συνέχοντες οὓς
[123]	πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ· κάλαμον	συντετριμμένον	οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον
[114]	ζῶσαν καὶ ὠρύξατε ἑαυτοῖς λάκκους	συντετριμμένους,	οἳ οὐ δυνήσονται συνέχειν ὕδωρ.
[19]	ζῶσαν, καὶ ὠρύξατε ἑαυτοῖς λάκκους	συντετριμμένους,	οἳ οὐ δυνήσονται συνέχειν ὕδωρ.
[140]	πηγῆς πιεῖν, ἀλλὰ ἀπὸ τῶν	συντετριμμένων	λάκκων καὶ ὕδωρ μὴ δυναμένων
[30]	θεὸν ἀεὶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ	συντηρηθῆναι	παρακαλοῦμεν, ἵνα μετὰ τὸ ἐπιστρέψαι
[30]	τῶν πονηρῶν καὶ πλάνων πνευμάτων,	συντηρήσῃ	ἡμᾶς, ἀπὸ προσώπου ἑνὸς τῶν
[4]	δικαιοσύνη καὶ εὐσέβεια καλόν, κἀγὼ	συντίθεμαι,	ἔφη. Ὀρθῶς λέγεις, εἶπον. ~Οὐδὲν
[48]	ἀνθρώπων γενόμενον ἀποφαινόμενοι· οἷς οὐ	συντίθεμαι,	οὐδ' ἂν πλεῖστοι ταὐτά μοι
[123]	τῷ διὰ τῶν ὀφθαλμῶν νεύματι	συντιθεμένου·	Πάλιν, ἔλεγον ἐγώ, ἐν τῷ
[68]	πάλιν· Ὑμῶν οὖν ταῦτα ἀληθῶς	συντιθεμένων	καὶ τοῦ λόγου λέγοντος· Τὴν
[130]	ἐστι, πᾶς ὁστισοῦν ὁμολογήσειε. ~Καὶ	συντιθεμένων	πάντων εἶπον· Καὶ λόγους δέ
[68]	εἰς Χριστὸν μὲν εἰρῆσθαι ἀναγκαζόμενοι	συντίθενται,	τοῦτον δὲ μὴ εἶναι τὸν
[67]	Ἐπεὶ πάλιν, ὦ Τρύφων, μὴ	συντίθεσαι	οἷς φθάνεις συντεθειμένος, ἀπόκριναί μοι·
[44]	τοῖς Χριστιανοῖς θάνατον, τῷ ἀληθεῖ	συντίθεσθαι	μὴ βούλησθε, ἑαυτοῖς αἴτιοι φανήσεσθε.
[7]	δὲ ἀποβάντα καὶ ἀποβαίνοντα ἐξαναγκάζει	συντίθεσθαι	τοῖς λελαλημένοις δι' αὐτῶν. καίτοι
[22]	οὐκ ἔπασχον οὐδὲν ἐπὶ τῇ	συντριβῇ	τοῦ Ἰωσήφ. Διὰ τοῦτο νῦν
[27]	ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν,	σύντριμμα	καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς
[135]	φωνὴ αὐτοῦ· κάλαμον τεθραυσμένον οὐ	συντρίψει	καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει,
[65]	ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων ἐξελεύσεται,	συντρίψει	πόλεμον, ἐπεγερεῖ ζῆλον καὶ βοήσεται
[105]	Φαρισαίων πολιτείαν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ	συνωθῶν,	εἰ δὲ μή γε, ἐπίστασθαι
[45]	ἀφθαρσίᾳ καὶ ἀλυπίᾳ καὶ ἀθανασίᾳ	συνῶσιν.	~Ἐὰν δέ τινες καὶ νῦν
[58]	ὅτε παρεγένετο ἐν Μεσοποταμίᾳ τῆς	Συρίας,	καὶ εὐλόγησεν αὐτόν. Καὶ εἶπεν
[27]	νεύμασιν ὀφθαλμῶν ἅμα παίζουσαι καὶ	σύρουσαι	τοὺς χιτῶνας. Καὶ πάντες γὰρ
[78]	εἰ καὶ νῦν προσνενέμηται τῇ	Συροφοινίκῃ	λεγομένῃ, οὐδ' ὑμῶν τινες ἀρνήσασθαι
[103]	γὰρ σατὰν τῇ Ἰουδαίων καὶ	Σύρων	φωνῇ ἀποστάτης ἐστί, τὸ δὲ
[46]	σωθῆναι; Ἐπυνθάνετό μου. Κἀγὼ πάλιν·	Συσκεψώμεθα	κἀκεῖνο, εἰ ἔνεστιν, ἔλεγον, φυλάσσειν
[136]	οἱ πατέρες ὑμῶν, οὐδὲ ἐν	συσκίοις	ἢ μετεώροις τόποις πέμματα ἐποιεῖτε
[26]	ἐν σκότει. Καὶ πάλιν· Ἐξάρατε	σύσσημον	εἰς τὰ ἔθνη. Ἰδοὺ γὰρ
[135]	παραδώσω ὑμᾶς εἰς μάχαιραν· πάντες	σφαγῇ	πεσεῖσθε ὅτι ἐκάλεσα ὑμᾶς καὶ
[72]	Ἠσαίου προεφητεύθη, ὡς πρόβατον ἐπὶ	σφαγὴν	ἀγόμενος, καὶ ἐνθάδε ὡς ἀρνίον
[89]	λογισθήσεται καὶ ὡς πρόβατον ἐπὶ	σφαγὴν	ἀχθήσεται, οὗ τὸ γένος ἐξηγήσασθαι
[111]	ἔφη· Αὐτὸς ὡς πρόβατον ἐπὶ	σφαγὴν	ἤχθη. Καὶ ὅτι ἐν ἡμέρᾳ
[114]	Ἠσαίου· Αὐτὸς ὡς πρόβατον ἐπὶ	σφαγὴν	ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον
[13]	στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον εἰς	σφαγὴν	ἤχθη· καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον
[22]	δικαιοσύνη ὡς χειμάρρους ἄβατος. Μὴ	σφάγια	καὶ θυσίας προσηνέγκατέ μοι ἐν
[56]	Σκληρὸν δὲ ἐφάνη τὸ ῥῆμα	σφόδρα	ἐναντίον Ἀβραὰμ περὶ τοῦ υἱοῦ
[37]	θεοῦ οἱ κραταιοὶ τῆς γῆς	σφόδρα	ἐπήρθησαν. Καὶ ἐν ἐνενηκοστῷ ὀγδόῳ
[2]	ἡμέρας ἐπεδίδουν. Καί με ᾕρει	σφόδρα	ἡ τῶν ἀσωμάτων νόησις, καὶ
[53]	τοῦτο μέλλειν γίνεσθαι οὕτως· Χαῖρε	σφόδρα,	θύγατερ Σιών, ἀλάλαξον, κήρυσσε, θύγατερ
[31]	λόγου. Ἐγὼ Δανιὴλ ἐκστάσει περιειχόμην	σφόδρα,	καὶ ἡ ἕξις διήνεγκεν ἐμοί,
[25]	καὶ ἐσιώπησας, καὶ ἐταπείνωσας ἡμᾶς	σφόδρα.	Καὶ ὁ Τρύφων· Τί οὖν
[56]	καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι	σφόδρα.	Καταβὰς οὖν ὄψομαι εἰ κατὰ
[134]	οἱ ὀφθαλμοί· καὶ γὰρ ὑμῶν	σφόδρα	οἱ τῆς ψυχῆς ὀφθαλμοί. Ἔκλεψε
[13]	μου, καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται	σφόδρα.	Ὃν τρόπον ἐκστήσονται πολλοὶ ἐπὶ
[22]	καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς	σφόδρα.	Προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ
[73]	ὅτι μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς	σφόδρα,	φοβερός ἐστιν ὑπὲρ πάντας τοὺς
[97]	γέγονε. Καὶ γὰρ ὁ κύριος	σχεδὸν	μέχρις ἑσπέρας ἔμεινεν ἐπὶ τοῦ
[92]	σήμερον ἐλθόντας καὶ τὰ αὐτὰ	σχεδὸν	πάντα βούλομαι ἀναλαμβάνειν. Ἐπεί, εἰ
[68]	Τρύφων· Ἄπιστον γὰρ καὶ ἀδύνατον	σχεδὸν	πρᾶγμα ἐπιχειρεῖς ἀποδεικνύναι, ὅτι θεὸς
[1]	ἀμελεῖν τῶν περικειμένων τόδε τὸ	σχῆμα,	ἀλλ' ἐκ παντὸς φιλοφρονεῖσθαι προσομιλεῖν
[91]	τοῖς δὲ ἀπίστοις τὸ αὐτὸ	σχῆμα	εἰς κατάλυσιν καὶ καταδίκην δηλοῦται·
[23]	φυλάσσειν ὁ θεὸς ἐποίησεν. Ἀλλὰ	σχῆμα	μὲν τὸ τῆς σαρκὸς ἕτερον
[4]	αἴτιον, οὐ χρῶμα ἔχον, οὐ	σχῆμα,	οὐ μέγεθος, οὐδὲ οὐδὲν ὧν
[105]	γὰρ Κεράτων μονοκερώτων ὅτι τὸ	σχῆμα	τοῦ σταυροῦ ἐστι μόνου, προεξηγησάμην
[1]	ὅταν ἴδω τινὰ ἐν τοιούτῳ	σχήματι,	ἀσμένως αὐτῷ προσέρχομαι, σέ τε
[40]	ὀπτώμενον πρόβατον σχηματιζόμενον ὁμοίως τῷ	σχήματι	τοῦ σταυροῦ ὀπτᾶται· εἷς γὰρ
[40]	ἦν. Τὸ γὰρ ὀπτώμενον πρόβατον	σχηματιζόμενον	ὁμοίως τῷ σχήματι τοῦ σταυροῦ
[128]	καλεῖσθαι, ἐπειδὴ ἐν μορφαῖς τοιαύταις	σχηματιζόμενος	φαίνεται αἷσπερ βούλεται ὁ πατήρ·
[30]	ἑνὸς τῶν εἰς αὐτὸν πιστευόντων	σχηματοποιήσας	ὁ λόγος τῆς προφητείας λέγει,
[91]	κέρατα οὐδενὸς ἄλλου πράγματος ἢ	σχήματος	ἔχοι ἄν τις εἰπεῖν καὶ
[97]	Ὣρ καὶ Ἀαρών, ἐπὶ τοῦ	σχήματος	τούτου εἰκῆ γέγονε. Καὶ γὰρ
[90]	Εἰ γὰρ ἐνεδεδώκει τι τοῦ	σχήματος	τούτου τοῦ τὸν σταυρὸν μιμουμένου,
[35]	εἰσι λύκοι ἅρπαγες. Καί· Ἔσονται	σχίσματα	καὶ αἱρέσεις. Καί· Προσέχετε ἀπὸ
[131]	μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ,	σχοίνισμα	κληρονομίας αὐτοῦ Ἰσραήλ. Καὶ εἰπὼν
[13]	πῆξον, μὴ φείσῃ, μάκρυνον τὰ	σχοινίσματά	σου καὶ τοὺς πασσάλους κατίσχυσον,
[133]	τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ὡς ἐν	σχοινίῳ	μακρῷ καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι
[17]	ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ὡς	σχοινίῳ	μακρῷ καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι
[62]	αὐτῷ· Δέσποτα, τί προστάσσεις τῷ	σῷ	οἰκέτῃ; Καὶ λέγει ὁ ἀρχιστράτηγος
[76]	ἐκείνῃ· Κύριε, κύριε, οὐ τῷ	σῷ	ὀνόματι ἐφάγομεν καὶ ἐπίομεν καὶ
[56]	ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω, καὶ εἶπον·	Σῶζε,	σῶζε τὴν σεαυτοῦ ψυχήν. Μὴ
[56]	αὐτοὺς ἔξω, καὶ εἶπον· Σῶζε,	σῶζε	τὴν σεαυτοῦ ψυχήν. Μὴ περιβλέψῃ
[94]	θεοῦ κατάρα κεῖται, δι' οὗ	σώζει	πάντας τοὺς κατάρας ἄξια πράξαντας.
[102]	διὰ τὸ σοφὸς λέγων δύνασθαι	σώζεσθαι,	ἀλλὰ πρὸς τὸ ἀναμάρτητος εἶναι,
[76]	οἷς καταδικάζειν τοὺς ἀναξίους μὴ	σώζεσθαι	μέλλει, ἔφη ἐρεῖν· Ὑπάγετε εἰς
[102]	ἰσχὺν ἢ σοφίαν νομίζειν δύνασθαι	σώζεσθαι·	ὁποῖον καὶ ὑμεῖς ἀεὶ ἐπράξατε,
[64]	πράττω. Ὅτι οὖν καὶ οἱ	σωζόμενοι	ἀπὸ τοῦ γένους τοῦ ὑμετέρου
[64]	οἱ ἀπὸ τοῦ λαοῦ ὑμῶν	σωζόμενοι	δι' αὐτοῦ σωθήσονται. Εἰσὶ δὲ
[138]	θεός, ὅτι τὸ μυστήριον τῶν	σωζομένων	ἀνθρώπων ἐπὶ τοῦ κατακλυςμοῦ γέγονεν.
[111]	ἄδικοι ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν	σώζονται,	ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαβόντες καὶ μηκέτι
[67]	ἀρχὴν διαταγῆς εἰληφέναι διὰ Μωυσέως,	σώζονται	ἐν τῇ τῶν μακαρίων κληρονομίᾳ
[64]	γένους τοῦ ὑμετέρου διὰ τούτου	σώζονται	καὶ ἐν τῇ τούτου μερίδι
[46]	Κἀκεῖνος· Ἐπιστάμεθα, ἔφη, καὶ ὅτι	σώζονται	ὁμολογοῦμεν. Κἀγὼ πάλιν· Διὰ τὸ
[56]	τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος	σώζου,	μήποτε συμπαραληφθῇς. Εἶπε δὲ Λὼτ
[53]	σου ἥξει σοι δίκαιος καὶ	σώζων	αὐτὸς καὶ πραῢς καὶ πτωχός,
[111]	Καὶ τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ δὲ	σωθέντας,	ὅτε ἀπώλλυντο τὰ πρωτότοκα τῶν
[101]	ἐλπίσαντας ἐπὶ τὸν θεὸν καὶ	σωθέντας	ὑπ' αὐτοῦ, οἵτινες καὶ πατέρες
[98]	ὡς αὐτὸς δι' ἐκείνου καὶ	σωθῆναι	ἀπὸ τοῦ θανάτου τούτου αἰτῶν,
[133]	καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ λαβοῦσι,	σωθῆναι.	Διὰ γὰρ τοῦ προφήτου Ἠσαίου
[121]	καὶ ἀκοῦσαι καὶ συνεῖναι καὶ	σωθῆναι	διὰ τούτου τοῦ Χριστοῦ καὶ
[64]	χάριν τὴν ἀπὸ κυρίου Σαβαὼθ	σωθῆναι	δυναμένων. Διὸ κἂν ὑμεῖς πονηρεύησθε,
[46]	αἰώνια δικαιώματά τις ἢ πράξας	σωθῆναι	ἐκ παντὸς ἔχει. Κἀκεῖνος· Τὸ
[56]	περὶ ἧς ἐλάλησας. Σπεῦσον τοῦ	σωθῆναι	ἐκεῖ· οὐ γὰρ δυνήσομαι ποιῆσαι
[46]	αἰώνιος βασιλεία, δύνανται καὶ αὐτοὶ	σωθῆναι;	Ἐπυνθάνετό μου. Κἀγὼ πάλιν· Συσκεψώμεθα
[105]	κυνὸς αἰτεῖν αὐτὸν τὴν ψυχὴν	σωθῆναι,	ἵνα μηδεὶς κυριεύσῃ τῆς ψυχῆς
[47]	τελευτῆς μὴ μεταγνόντας, οὐδ' ὅλως	σωθήσεσθαι	ἀποφαίνομαι. Καὶ τοὺς ἀπὸ τοῦ
[47]	ταὐτὰ αὐτῷ φυλάσσειν, λέγων οὐ	σωθήσεσθαι	αὐτοὺς ἐὰν μὴ ταῦτα φυλάξωσιν,
[45]	νόμον τὸν Μωυσέως πολιτευσαμένους ὁμοίως	σωθήσεσθαι	εἶπον. Καὶ γὰρ ἐν τῷ
[47]	Χριστὸν τοῦ θεοῦ ὁμολογίαν καὶ	σωθήσεσθαι	ἴσως ὑπολαμβάνω. Τοὺς δὲ ὁμολογήσαντας
[46]	τούτων φυλάξαντας, εἰ δοκοῦσιν ὑμῖν	σωθήσεσθαι;	Καὶ ὁ Τρύφων ἀπεκρίνατο· Οὐ
[47]	καὶ σὺ ἔπραττες, ἀποφαινόμενος οὐ	σωθήσεσθαί	με ἐὰν μὴ ταῦτα φυλάξω.
[102]	τῷ στόματι, ἄνευ τοῦ θεοῦ	σωθήσεσθαι	μὴ δύνασθαι, πῶς ὑμεῖς ἢ
[47]	πρὶν τελευτῆς τοῦ βίου οὐ	σωθήσεσθαι	ὁμοίως ἀποφαίνομαι, καὶ μάλιστα τοὺς
[125]	τοῦ Ἰακὼβ τέκνα ἐστέ, πάντως	σωθήσεσθαι	προσδοκᾶτε. Ἀλλ' ὅτι καὶ ἐν
[102]	οἱ ἄνευ τῆς ἐλπίδος ταύτης	σωθήσεσθαι	προσδοκῶντες οὐχ ἑαυτοὺς ἀπατᾶν λογίζεσθε;
[101]	ἐγεννήθη ἄνθρωπος γενόμενος, καὶ αὐτὸς	σωθήσεσθαι	ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ θεοῦ μηνύων,
[47]	αὐτῷ, βούλεται καὶ ταῦτα φυλάσσειν,	σωθήσεται;	Ἐπυνθάνετο. Κἀγώ· Ὡς μὲν ἐμοὶ
[140]	καὶ ἕκαστος τῇ ἑαυτοῦ δικαιοπραξίᾳ	σωθήσεται·	καὶ πάλιν Ἠσαίας· Ὄψονται τὰ
[47]	δοκεῖ, ὦ Τρύφων, λέγω ὅτι	σωθήσεται	ὁ τοιοῦτος, ἐὰν μὴ τοὺς
[47]	εἶπας· Ὡς μὲν ἐμοὶ δοκεῖ,	σωθήσεται	ὁ τοιοῦτος, εἰ μήτι εἰσὶν
[45]	τῇ αὐτοῦ δικαιοσύνῃ δῆλον ὅτι	σωθήσεται,	ὅτι καὶ τοὺς κατὰ τὸν
[56]	καταφυγεῖν ἐστιν ἐκεῖ μικρά· ἐκεῖ	σωθήσομαι,	ὡς μικρά ἐστι, καὶ ζήσεται
[64]	λαοῦ ὑμῶν σωζόμενοι δι' αὐτοῦ	σωθήσονται.	Εἰσὶ δὲ οὗτοι· Ὁ θεός,
[47]	εἰσὶν οἱ λέγοντες ὅτι οὐ	σωθήσονται	οἱ τοιοῦτοι; Εἰσίν, ἀπεκρινάμην, ὦ
[45]	καὶ εἴ τινες ἄλλοι γεγόνασι,	σωθήσονται	σὺν τοῖς ἐπιγνοῦσι τὸν Χριστὸν
[105]	μή γε, ἐπίστασθαι ὅτι οὐ	σωθήσονται,	ταῦτα εἰρηκέναι ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασι
[35]	πάλιν γενησομένῃ ἐνδόξῳ αὐτοῦ παρουσίᾳ	σωθῆτε	καὶ μὴ καταδικασθῆτε εἰς τὸ
[92]	καὶ φιλαύτους ἀεὶ βούλεται, ὅπως	σωθῆτε	μετὰ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ εὐαρεστοῦντος
[1]	Ἄργει, φησίν, ὑπὸ Κορίνθου τοῦ	Σωκρατικοῦ	ὅτι οὐ δεῖ καταφρονεῖν οὐδὲ
[6]	σύνεστιν ἀεὶ τῇ ψυχῇ τὸ	σῶμα,	ἀλλ' ὅταν δέῃ λυθῆναι τὴν
[4]	τὰ ζῶα; Οὔ· τὸ γὰρ	σῶμα	αὐτοῖς, τοιοῦτον ὄν, ἐμπόδιόν ἐστιν.
[31]	τὸ θηρίον, καὶ ἀπώλετο τὸ	σῶμα	αὐτοῦ καὶ ἐδόθη εἰς καῦσιν
[14]	ἀπὸ μίσους· καὶ ἰδοὺ τὸ	σῶμα	καθαρόν ἐστι. Τοῦτο γάρ ἐστι
[42]	σύμπαντα ἓν καλεῖται καὶ ἔστι	σῶμα·	καὶ γὰρ δῆμος καὶ ἐκκλησία,
[6]	ταύτην, καταλείπει ἡ ψυχὴ τὸ	σῶμα	καὶ ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστιν,
[5]	ποιῶν. Τίνα γὰρ λόγον ἔχει	σῶμα	οὕτω στερεὸν καὶ ἀντιτυπίαν ἔχον
[62]	ὅτι ἀγγέλων ποίημα ἦν τὸ	σῶμα	τὸ ἀνθρώπειον. Ἀλλὰ τοῦτο τὸ
[14]	τὴν σάρκα καὶ μόνον τὸ	σῶμα	φαιδρύνει; Βαπτίσθητε τὴν ψυχὴν ἀπὸ
[4]	τὴν αἰτίαν ἐν τοιούτοις εἰσὶ	σώμασι	καὶ ὅτι ἐξήμαρτόν τι; Οὐ
[4]	ψυχαί, οὔτε μεταμείβουσιν εἰς ἕτερα	σώματα·	ᾔδεσαν γὰρ ἂν ὅτι κολάζονται
[4]	ἔφη. Εἴς τινα θηρίων ἐνδεσμεύονται	σώματα,	καὶ αὕτη ἐστὶ κόλασις αὐτῶν.
[4]	μοι εἰπέ· ἕως ἐν τῷ	σώματί	ἐστιν ἡ ψυχὴ βλέπει, ἢ
[4]	ἂν εὐλογώτερον ἐκεῖνα τῷ ἡμετέρῳ	σώματι	λοιδοροῖντο· νῦν δ' ἐάσωμεν οὕτω,
[70]	ποιεῖν εἰς ἀνάμνησιν τοῦ τε	σωματοποιήσασθαι	αὐτὸν διὰ τοὺς πιστεύοντας εἰς
[29]	μηδὲ ὀνειδίζετε ἡμῖν τὴν τοῦ	σώματος	ἀκροβυστίαν, ἣν αὐτὸς ὁ θεὸς
[42]	γεγενῆσθαι. Ὁποῖον καὶ ἐπὶ τοῦ	σώματος	ἔστιν ἰδεῖν· πολλῶν ἀριθμουμένων μελῶν
[4]	νοῦ, μάλιστα δὲ ἀπολυθεῖσα τοῦ	σώματος	καὶ αὐτὴ καθ' ἑαυτὴν γενομένη
[69]	κἄν τις, ἐν λώβῃ τινὶ	σώματος	ὑπάρχων, φύλαξ τῶν παραδεδομένων ὑπ'
[5]	καὶ μὴ μετὰ τῶν ἰδίων	σωμάτων	φήσεις αὐτὰς γεγονέναι. Οὕτως δοκεῖ
[101]	θεοῦ ἑαυτὸν ἔλεγε, καταβὰς περιπατείτω·	σωσάτω	αὐτὸν ὁ θεός. ~Καὶ τὰ
[98]	Ἤλπισεν ἐπὶ κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν,	σωσάτω	αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν. Ὅτι
[34]	καὶ πένητος, καὶ ψυχὰς πενήτων	σώσει·	ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας
[69]	καὶ ἀνταποδώσει· αὐτὸς ἥξει καὶ	σώσει	ἡμᾶς. Τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν,
[64]	τοὺς πτωχοὺς τοῦ λαοῦ, καὶ	σώσει	τοὺς υἱοὺς τῶν πενήτων, καὶ
[34]	τοὺς πτωχοὺς τοῦ λαοῦ, καὶ	σώσει	τοὺς υἱοὺς τῶν πενήτων, καὶ
[111]	ὑπὸ τοῦ νόμου, ἀλλὰ μόνος	σώσειν	τοὺς μὴ ἀφισταμένους τῆς πίστεως
[98]	χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου·	σῶσόν	με ἐκ στόματος λέοντος καὶ
[105]	χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου·	σῶσόν	με ἐκ στόματος λέοντος καὶ
[105]	χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου·	σῶσόν	με ἐκ στόματος λέοντος καὶ
[72]	λαῷ· Τοῦτο τὸ πάσχα ὁ	σωτὴρ	ἡμῶν καὶ ἡ καταφυγὴ ἡμῶν.
[26]	θυγατράσι Σιών· ἰδού σοι ὁ	σωτὴρ	παραγέγονεν ἀπέχων τὸν ἑαυτοῦ μισθόν,
[91]	γενήσεσθαι ἔκτοτε προεκηρύσσετο τῷ ὄφει,	σωτηρία	δὲ τοῖς καταδακνομένοις ὑπ' αὐτοῦ
[8]	ἄνθρωπον ἐλπίσαντι ποία ἔτι περιλείπεται	σωτηρία;	Εἰ οὖν καὶ ἐμοῦ θέλεις
[91]	ἡ ἀνάθεσις φαίνεται γεγενημένη ἐπὶ	σωτηρίᾳ	τῶν πιστευόντων ὅτι διὰ τοῦ
[121]	ἐθνῶν, τοῦ εἶναί σε εἰς	σωτηρίαν	αὐτῶν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.
[94]	τοῦ Ἀδὰμ γενέσθαι ἐργασαμένου, ἐκήρυσσε,	σωτηρίαν	δὲ τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τοῦτον
[55]	ἔφη Ἠσαίας, ἐγκατέλιπε σπέρμα εἰς	σωτηρίαν,	ἵνα μὴ ὡς Σοδομιτῶν καὶ
[142]	ἀπῄεσαν λοιπὸν εὐχόμενοί τέ μοι	σωτηρίαν	καὶ ἀπὸ τοῦ πλοῦ καὶ
[102]	πάντας καὶ παρ' ἐκείνου μόνου	σωτηρίαν	καὶ βοήθειαν ζητεῖν, ἀλλὰ μή,
[32]	Σαβαὼθ περιλειφθέντος εἰς τὴν αἰώνιον	σωτηρίαν.	Οὖν καὶ σαφέστερον ὑμῖν τὸ
[13]	τὰ ἄκρα τῆς γῆς τὴν	σωτηρίαν	τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ. Ἀπόστητε,
[131]	Χριστόν, δι' οὗ ἐκλήθημεν εἰς	σωτηρίαν	τὴν προητοιμασμένην παρὰ τοῦ πατρός,
[111]	δι' αἵματος τοῦ Χριστοῦ γενήσεσθαι	σωτηρίαν	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων. Καὶ
[122]	ἐπήκουσά σου, καὶ ἐν ἡμέρᾳ	σωτηρίας	ἐβοήθησά σοι, καὶ ἔδωκά σε
[8]	περὶ σεαυτοῦ μέλει καὶ ἀντιποιῇ	σωτηρίας	καὶ ἐπὶ τῷ θεῷ πέποιθας,
[47]	Χριστὸν πιστεύοντας ὅπως τύχωσι τῆς	σωτηρίας	καὶ τῆς τιμωρίας τῆς ἐν
[142]	προτρέπομαι, ἐνστησαμένους ὑπὲρ τῆς ἑαυτῶν	σωτηρίας	μέγιστον τοῦτον ἀγῶνα, τῶν διδασκάλων
[99]	τὰ ἑξῆς· Μακρὰν ἀπὸ τῆς	σωτηρίας	μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων
[98]	ἐγκατέλιπές με; Μακρὰν ἀπὸ τῆς	σωτηρίας	μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων
[73]	εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ	σωτήριον	αὐτοῦ. Ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι
[74]	εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ	σωτήριον	αὐτοῦ, ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς
[72]	πρὸς αὐτοὺς εὐαγγελίσασθαι αὐτοῖς τὸ	σωτήριον	αὐτοῦ. ~Καὶ ἀπὸ τοῦ ἐνενηκοστοῦ
[13]	εἰκός, πάλαι τοῦτο ἐκεῖνο τὸ	σωτήριον	λουτρὸν ἦν, ὃ εἶπε, τὸ
[11]	δικαιοσύνη μου, καὶ ἐξελεύσεται τὸ	σωτήριόν	μου, καὶ εἰς τὸν βραχίονά
[22]	ὁδός, ἣν δείξω αὐτῷ τὸ	σωτήριόν	μου. οὔτε οὖν θυσίας παρ'
[50]	καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ	σωτήριον	τοῦ θεοῦ, ὅτι κύριος ἐλάλησε.
[74]	πάσης τῆς γῆς γνόντας τὸ	σωτήριον	τοῦτο μυστήριον, τοῦτ' ἔστι τὸ
[74]	τῆς γῆς ὁ τοῦτο τὸ	σωτήριον	ὑπὲρ τοῦ ἀνθρωπείου γένους ποιήσας,
[26]	Ἐγὼ διαλέγομαι δικαιοσύνην καὶ κρίσιν	σωτηρίου.	Διὰ τί σου ἐρυθρὰ τὰ
[22]	ὑμῶν, οὐ προσδέξομαι αὐτὰ, καὶ	σωτηρίου	ἐπιφανείας ὑμῶν οὐκ ἐπιβλέψομαι. Ἀπόστησον
[24]	περιτομῆς ἐκείνης κατήργηται, καὶ αἵματι	σωτηρίῳ	πεπιστεύκαμεν· ἄλλη διαθήκη τὰ νῦν,
[36]	κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ θεοῦ	σωτῆρος	αὐτοῦ. Αὕτη ἡ γενεὰ ζητούντων
[18]	ἔφης, τὰ ὑπ' ἐκείνου τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν διδαχθέντα, οὐκ ἄτοπον νομίζω
[93]	ὑπὸ τοῦ ἡμετέρου κυρίου καὶ	σωτῆρος	Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν δυσὶν ἐντολαῖς
[8]	ποιησαμένους μὴ ἀφίστασθαι τῶν τοῦ	σωτῆρος	λόγων· δέος γάρ τι ἔχουσιν
[110]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἄμπελος καὶ	σωτῆρος	Χριστοῦ ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐστι.
[8]	ἀσκοῦντα καρτερίαν καὶ ἐγκράτειαν καὶ	σωφροσύνην,	ἢ λόγοις ἐξαπατηθῆναι ψευδέσι καὶ
[4]	ὅτι νοῦς ἐστιν, ἀλλ' ὅτι	σώφρων	καὶ δίκαιος; Ναί, ἔφην, καὶ