Chapitre |
[2] |
καὶ
ἡ
γυνή
σου
ἀηδεστέρα
|
φαίνεται, |
καὶ
τὰ
παιδία
φορτικώτερα,
καὶ |
[3] |
πόρνην
ἔχων
μετὰ
σεαυτοῦ,
οὐ
|
φανερῶς |
καὶ
δήλως
ἀνιοῦσαν·
ὅπερ
ἦν |
[4] |
κἂν
λυπῆσαι
δέῃ,
κἂν
ἐπαχθῆ
|
φανῆναι, |
κἂν
φορτικὸν,
ὥστε
δυνηθῆναι
παραστῆναι |
[3] |
ἐξ
αὐτῆς
τοῦ
λέοντος
τῆς
|
φάρυγγος |
αὐτοὺς
ἐξαρπάσοιμεν.
Μὴ
γάρ
μοι |
[4] |
καίτοι
γε
μέλλων
λυπεῖν,
οὐδενὸς
|
φείσομαι |
τῶν
ἐπαχθεστέρων.
Πολλῷ
γὰρ
βέλτιον |
[4] |
οὖν
ἐναπέμεινάν
τινες
τῇ
σηπεδόνι,
|
(φέρε |
λοιπὸν
τὴν
τομὴν
ἐπαγάγωμεν.
Εἰ |
[4] |
οὐδὲ
ἀκίνδυνον,
σιγῇ
τὰ
τοιαῦτα
|
φέρειν
|
Ὑμῶν
γὰρ
ἕκαστος
ὑπὲρ
ἑαυτοῦ |
[1] |
σαυτὸν
ἁπλῶς
καὶ
ὡς
ἔτυχε
|
φέρεσθαι, |
ὑπὲρ
τῆς
ἑτέρων
νίκης
ἐκάθου, |
[1] |
πολὺν
γέλωτα,
μᾶλλον
δὲ
θρῆνον
|
φερούσης. |
Ἐγὼ
οὖν
οἴκοι
καθήμενος,
καὶ |
[3] |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
θηρία
τοξευόμενα
|
φεύγει |
τὸν
κυνηγέτην·
ἄνθρωπος
δὲ
ὁ |
[2] |
τῶν
τεχθέντων.
Καὶ
ποία
κακία;
|
φησί. |
Διὰ
γὰρ
τοῦτο
ὀδυνῶμαι,
ὅτι |
[2] |
Τί
οὖν
ἐὰν
μὴ
ἐμβλέψω,
|
φησὶ, |
πρὸς
τὸ
ἐπιθυμῆσαι;
Καὶ
πῶς |
[2] |
σὺ
εἶ;
Οὐκ
ἤκουσας
τί
|
φησιν |
ὁ
Σολομών·
Περιπατήσει
τις
ἐπ´
|
[4] |
ἔστω
πολέμιος.
Εἴ
τις
γὰρ,
|
φησὶν, |
οὐχ
ὑπακούσῃ
τῷ
λόγῳ
ἡμῶν |
[1] |
καὶ
ἐπέθηκας
αὐτοῖς
τὸν
τῆς
|
φιλοσοφίας |
ζυγὸν,
τὸν
χρηστὸν
καὶ
κοῦφον, |
[2] |
οἳ
ἀπὸ
ψιλῆς
ὄψεως
κατηνέχθησαν,
|
φιλοσοφώτερος |
σὺ
εἶ;
Οὐκ
ἤκουσας
τί |
[1] |
ὑποφήτην;
ταῦτα
ὁ
δῆμος
ὁ
|
φιλόχριστος, |
τὸ
θέατρον
τὸ
ἄπλαστον,
τὸ |
[4] |
παραστῆναι
τῷ
βήματι
ἐκείνῳ
τῷ
|
φοβερῷ, |
μὴ
ἔχων
σπῖλον
ἢ
ῥυτίδα, |
[1] |
τῶν
δαιμόνων.
Καὶ
οὔτε
τῷ
|
φόβῳ |
τῶν
γινομένων
καταπλαγέντες,
οὔτε
τῷ |
[1] |
ὑμᾶς
πάλιν·
Ταῦτα
ἀνεκτά;
ταῦτα
|
φορητά; |
Μετὰ
μακροὺς
διαύλους
λόγων,
καὶ |
[1] |
ἀπηνέχθης
ἐκείνην;
Ταῦτα
ἀνεκτά;
ταῦτα
|
φορητά; |
Οὐ
γὰρ
παύσομαι
ταῦτα
συνεχῶς |
[1] |
θέατρα.
~αʹ
(Ταῦτα
ἀνεκτά;
ταῦτα
|
φορητά; |
Ὑμῖν
γὰρ
αὐτοῖς
καθ´
ὑμῶν |
[4] |
δέῃ,
κἂν
ἐπαχθῆ
φανῆναι,
κἂν
|
φορτικὸν, |
ὥστε
δυνηθῆναι
παραστῆναι
τῷ
βήματι |
[2] |
δεόντων
πραγμάτων,
καὶ
ἕκαστος
προσιὼν
|
φορτικὸς |
καὶ
ἐπαχθής.
~γʹ
Τὸ
δὲ |
[2] |
ἀηδεστέρα
φαίνεται,
καὶ
τὰ
παιδία
|
φορτικώτερα, |
καὶ
οἱ
οἰκέται
ἐπαχθεῖς,
καὶ |
[2] |
οἰκία
περιττὴ,
καὶ
αἱ
συνήθεις
|
φροντίδες |
ἐνοχλεῖν
δοκοῦσι
πρὸς
τὴν
οἰκονομίαν |
[2] |
καὶ
φυτὰ
ἀνεδόθη,
καὶ
τῆς
|
φύσεως |
ὁ
δρόμος
τὴν
οἰκείαν
ἐτήρησε |
[2] |
σπέρματα
ἐβλάστησαν
διὰ
σὲ,
καὶ
|
φυτὰ |
ἀνεδόθη,
καὶ
τῆς
φύσεως
ὁ
|
[4] |
προλέγω,
καὶ
λαμπρᾷ
βοῶ
τῇ
|
φωνῇ, |
ὅτι
εἴ
τις
μετὰ
τὴν |
[1] |
οὖν
οἴκοι
καθήμενος,
καὶ
τῆς
|
φωνῆς |
ἀκούων
ἐκρηγνυμένης,
τῶν
κλυδωνιζομένων
χαλεπώτερον |