Chapitre |
[4] |
εἰς
καθαίρεσιν,
ἀλλ´
εἰς
οἰκοδομήν.
|
~δʹ |
Διὰ
δὲ
τοῦτο
προλέγω,
καὶ |
[1] |
τὰς
νίκας
τὰς
κατὰ
τῶν
|
δαιμόνων. |
Καὶ
οὔτε
τῷ
φόβῳ
τῶν |
[1] |
καὶ
μάτην
καὶ
ἐπὶ
κακῷ
|
δαπανῶν. |
~βʹ
Ἦ
οὐκ
οἶσθα
ὅτι |
[3] |
φορτικὸς
καὶ
ἐπαχθής.
~γʹ
Τὸ
|
δὲ |
αἴτιον,
οὐκ
ἀνέρχῃ
μόνος
εἰς |
[3] |
ἅψῃ
τῆς
οὐρανίου
τραπέζης;
πῶς
|
δὲ |
ἀκούσεις
τὸν
περὶ
σωφροσύνης
λόγον, |
[2] |
ἐὰν
ἀπαντήσωμεν
γυναικὶ,
θορυβούμεθα·
σὺ
|
δὲ |
ἄνω
καθήμενος,
ὅπου
τοσαύτη
πρὸς |
[2] |
ἐδαπανήσαμεν;
Τί
οὖν
ἐροῦμεν;
τί
|
δὲ |
ἀπολογησόμεθα,
ὅταν
τῆς
ἡμέρας
ἐκείνης |
[1] |
τῶν
παθῶν
παρασυρομένην
περιορῶν;
Εἰ
|
δὲ |
ἐβούλου
δρόμον
ἀλόγων
ὁρᾷν,
τίνος |
[1] |
καὶ
χαλεπώτερα
ἐκείνων
βοώντων.
Τί
|
(δὲ |
ἐροῦμεν;
ἢ
τί
ἀπολογησόμεθα,
εἰ |
[4] |
ἤ
τι
τῶν
τοιούτων.
Γένοιτο
|
δὲ |
εὐχαῖς
τῶν
ἁγίων
τούς
τε |
[4] |
ἐκ
τῆς
χαλεπῆς
ἀῤῥωστίας.
Εἰ
|
δὲ |
ἐφρίξατε
ταύτην
ἀκούσαντες
τὴν
ἀπόφασιν |
[1] |
ἀτάκτου,
καὶ
πολὺν
γέλωτα,
μᾶλλον
|
δὲ |
θρῆνον
φερούσης.
Ἐγὼ
οὖν
οἴκοι |
[2] |
τις
πῦρ
ἐν
κόλπῳ,
τὰ
|
δὲ |
ἱμάτια
οὐ
κατακαύσει;
Οὕτως
ὁ |
[4] |
ἁμαρτάνοντας
ἑαυτοὺς
οὕτως
περιορῶμεν.
Τότε
|
δὲ
|
καὶ
ἐκεῖνοι
σφόδρα
ἡμᾶς
ἐπαινέσουσι, |
[1] |
μὲν
ἄνω
τοιαῦτα
ἀσχημονούντων,
τῶν
|
δὲ |
κάτω
ἐν
μέσῃ
τῇ
ἀγορᾷ |
[3] |
καὶ
ἀρκοῦσαν
ἔχομεν
ἀπολογίαν.
Εἰ
|
δὲ |
μὴ
ἀνέχοιτο,
μηδὲ
ἡμῶν
συμβουλευόντων, |
[3] |
τοξευόμενα
φεύγει
τὸν
κυνηγέτην·
ἄνθρωπος
|
δὲ |
ὁ
λογιώτατος
τρωθεὶς,
περιδιώκει
τὴν |
[3] |
δῆμος
οὕτως
ἐστὲ
εὔσπλαγχνος.
Τάχα
|
δὲ |
οἶμαι
πολλοὺς
τῶν
μηδὲν
ἡμαρτηκότων |
[2] |
τις
ἐπ´
ἀνθράκων
πυρὸς,
τοὺς
|
δὲ |
πόδας
οὐ
κατακαύσει;
Ἀποδήσει
τις |
[4] |
καὶ
μὴ
συναναμίγνυσθε
αὐτῷ.
Τοῦτο
|
δὲ
|
ποιήσατε·
μήτε
λόγου
μετάδοτε,
μήτε |
[3] |
ἔνδον
τὴν
Βαβυλωνίαν
κάμινον,
μᾶλλον
|
δὲ |
πολλῷ
χαλεπωτέραν·
οὐ
γὰρ
στυππίον |
[4] |
ἑαυτοῦ
δώσει
τὰς
εὐθύνας·
ἐγὼ
|
δὲ |
τῆς
ἁπάντων
σωτηρίας
ὑπεύθυνος.
Διὰ |
[4] |
ἀλλ´
εἰς
οἰκοδομήν.
~δʹ
Διὰ
|
δὲ |
τοῦτο
προλέγω,
καὶ
λαμπρᾷ
βοῶ |
[2] |
πάντα
γέγονε
διὰ
σέ·
σὺ
|
δὲ |
τῶν
κτισμάτων
σοι
διακονουμένων,
τοῦ |
[4] |
καὶ
ὑμεῖς
ἡμῖν
συναγανακτήσατε,
(μᾶλλον
|
δὲ |
ὑπὲρ
τῶν
τοῦ
Θεοῦ
νόμων |
[1] |
προσρηγνυμένων,
περὶ
τῶν
ἐσχάτων
κινδυνεύοντες
|
δεδοίκασιν· |
οὕτω
καὶ
ἐμοὶ
χαλεπώτεραι
αἱ |
[4] |
ποιῶν
καὶ
λέγων,
κἂν
λυπῆσαι
|
δέῃ, |
κἂν
ἐπαχθῆ
φανῆναι,
κἂν
φορτικὸν, |
[3] |
τῷ
πάθει
δουλεύουσαν;
Καὶ
τί
|
δεῖ |
τὰ
ἄλλα
λέγειν;
Ἀπὸ
τῶν |
[3] |
Ὀλίγοι
εἰσὶν
οἱ
ἀποβουκολισθέντες.
Κἂν
|
δέκα |
μόνον
ὦσιν,
οὐχ
ἡ
τυχοῦσα |
[4] |
λόγου
μετάδοτε,
μήτε
εἰς
οἰκίαν
|
δέξησθε, |
μήτε
τραπέζης
κοινωνήσητε,
μήτε
εἰσόδου, |
[4] |
τῶν
θεάτρων
αὐτομολήσειε
λύμην,
οὐ
|
δέξομαι |
αὐτὸν
εἴσω
τουτωνὶ
τῶν
περιβόλων, |
[2] |
δοκοῦσι
πρὸς
τὴν
οἰκονομίαν
τῶν
|
δεόντων |
πραγμάτων,
καὶ
ἕκαστος
προσιὼν
φορτικὸς |
[1] |
ἀλλ´
ἐν
παρασκευῇ,
ὅτε
ὁ
|
Δεσπότης |
σου
ὑπὲρ
τῆς
οἰκουμένης
ἐσταυροῦτο, |
[2] |
προτέρᾳ
ἡμέρᾳ,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
|
δευτέραν, |
ὅτε
ἀναπαῦσαι
μικρὸν
ἐχρῆν
ἀπὸ |
[4] |
τοῖς
λοιποῖς
τῆς
νόσου·
οὕτω
|
δὴ |
ἐργάσομαι
κἀγώ.
Εἰ
γὰρ
τὸ |
[1] |
ὑμῶν
ἐν
ἐμοὶ
πλημμέλημα;
Τοῦτον
|
δὴ |
καὶ
ἐγὼ
μιμήσομαι,
καὶ
ἐρῶ |
[4] |
εἰς
τὴν
σαγήνην
ἐμβάλλουσιν·
οὕτω
|
δὴ |
καὶ
ἡμεῖς
τοὺς
ἐκθηριωθέντας
συνελάσωμεν, |
[3] |
κατὰ
τῶν
διακονούντων
λυττῶντες·
οὕτω
|
δὴ |
καὶ
οἱ
τὴν
χαλεπὴν
νόσον |
[3] |
καὶ
ἐνηδυπαθεῖν
τῷ
τραύματι·
ὅπερ
|
δὴ |
πάντων
ἐστὶ
πικρότατον,
καὶ
τὴν |
[4] |
τῆς
ἁπάντων
σωτηρίας
ὑπεύθυνος.
Διὰ
|
δὴ |
τοῦτο
οὐ
παύσομαι
πάντα
ποιῶν |
[3] |
μετὰ
σεαυτοῦ,
οὐ
φανερῶς
καὶ
|
δήλως
|
ἀνιοῦσαν·
ὅπερ
ἦν
κουφότερον·
ταχέως |
[1] |
τοιοῦτον
λαβοῦσα
ὑποφήτην;
ταῦτα
ὁ
|
δῆμος |
ὁ
φιλόχριστος,
τὸ
θέατρον
τὸ |
[3] |
πολλὴν
ὑμῖν
ἔχω
χάριν,
ὅτι
|
δῆμος |
οὕτως
ἐστὲ
εὔσπλαγχνος.
Τάχα
δὲ |
[4] |
ἀποφάσεως.
Ὥσπερ
γὰρ
ἐξουσίαν
ἐλάβομεν
|
δῆσαι, |
οὕτως
καὶ
λῦσαι,
καὶ
πάλιν |
[3] |
τὸν
τῶν
ἑκατὸν
ἀριθμὸν
χωλεύοντα
|
δι´ |
ἐκείνου
τὴν
ἀποκατάστασιν
τοῦ
πλανηθέντος |
[3] |
ἣν
τὰ
ὁρώμενα
πάντα
γέγονεν·
|
δι´ |
ἣν
νόμοι,
καὶ
τιμωρίαι,
καὶ |
[3] |
αἱ
ποικίλαι
τοῦ
Θεοῦ
πραγματεῖαι·
|
δι´ |
ἣν
οὐδὲ
τοῦ
Μονογενοῦς
ἐφείσατο. |
[3] |
ἀλλ´
ἐννόησον,
ὅτι
ψυχή
ἐστι,
|
δι´ |
ἣν
τὰ
ὁρώμενα
πάντα
γέγονεν· |
[2] |
τεχθέντων.
Καὶ
ποία
κακία;
φησί.
|
Διὰ |
γὰρ
τοῦτο
ὀδυνῶμαι,
ὅτι
καὶ |
[4] |
καθαίρεσιν,
ἀλλ´
εἰς
οἰκοδομήν.
~δʹ
|
Διὰ |
δὲ
τοῦτο
προλέγω,
καὶ
λαμπρᾷ |
[4] |
δὲ
τῆς
ἁπάντων
σωτηρίας
ὑπεύθυνος.
|
Διὰ |
δὴ
τοῦτο
οὐ
παύσομαι
πάντα |
[3] |
λύμην
λαμβάνοντες,
ἐκεῖθεν
κατέρχεσθε,
καὶ
|
διὰ |
μικρὰν
ἡδονὴν
διηνεκῆ
τὴν
ὀδύνην |
[2] |
ἀστέρων
ἀνέλαμψε
χορός·
ἔπνευσαν
ἄνεμοι
|
διὰ |
σὲ,
ἔδραμον
ποταμοί·
σπέρματα
ἐβλάστησαν |
[2] |
ἐκείνης
ἀπαιτώμεθα
εὐθύνας;
Ἥλιος
ἀνέτειλε
|
διὰ |
σὲ,
καὶ
σελήνη
τὴν
νύκτα |
[2] |
σὲ,
ἔδραμον
ποταμοί·
σπέρματα
ἐβλάστησαν
|
διὰ |
σὲ,
καὶ
φυτὰ
ἀνεδόθη,
καὶ |
[2] |
παρῆλθε·
καὶ
ταῦτα
πάντα
γέγονε
|
διὰ |
σέ·
σὺ
δὲ
τῶν
κτισμάτων |
[3] |
πῶς
ἂν
ἐπιζητήσειε
τὸν
ἰατρόν;
|
Διὰ |
ταῦτα
ὀδυνῶμαι
καὶ
διακόπτομαι,
ὅτι |
[3] |
οὐδὲν
ἔχοντες
ἐγκαλεῖν
τοῖς
διακονουμένοις,
|
διὰ |
τὴν
τοῦ
νοσήματος
κακίαν
δυσάρεστοι |
[4] |
οὐχ
ὑπακούσῃ
τῷ
λόγῳ
ἡμῶν
|
διὰ |
τῆς
ἐπιστολῆς,
τοῦτον
σημειοῦσθε,
καὶ |
[4] |
οὐ
τὰς
τυχούσας
ἀπαιτηθήσῃ
εὐθύνας.
|
Διά |
τοι
τοῦτο
καὶ
ἐγὼ,
καίτοι |
[3] |
ποιμὴν
ἐκεῖνος
τὰ
ἐνενήκοντα
ἐννέα
|
διὰ |
τοῦτο
καταλιπὼν
πρόβατα,
ἐπὶ
τὸ |
[3] |
ἀλγοῦντας
ὑπὲρ
τῶν
ἀδελφικῶν
τραυμάτων.
|
Διὰ |
τοῦτο
ὀδυνῶμαι
καὶ
κόπτομαι,
ὅτι |
[3] |
κόπτομαι,
ὅτι
τοιαύτην
ἀγέλην
ὁ
|
διάβολος |
λυμαίνεται.
Ἀλλ´
εἰ
βουληθείητε,
ταχέως |
[1] |
τὸ
σεμνὸν,
αἰχμάλωτος
ὑπὸ
τοῦ
|
διαβόλου
|
πρὸς
τὴν
θεωρίαν
ἀπηνέχθης
ἐκείνην; |
[2] |
τῶν
κτισμάτων
σοι
διακονουμένων,
τοῦ
|
διαβόλου |
τὴν
ἐπιθυμίαν
πληροῖς;
Καὶ
τοσοῦτον |
[4] |
θυσίας,
ἀπελθόντα
εἰς
τὸ
τοῦ
|
διαβόλου |
χωρίον,
καὶ
τοιαῦτα
παρανομήσαντα,
πῶς
|
[4] |
βασιλεὺς
ἦν,
ἐξεβάλλετο
μετὰ
τοῦ
|
διαδήματος, |
πολλῷ
μᾶλλον
ἡμεῖς
τὸν
τὴν |
[2] |
σωφροσύνης
ἀπώλεια;
οὐκ
ἐντεῦθεν
γάμων
|
διαιρέσεις; |
οὐκ
ἐντεῦθεν
πόλεμοι
καὶ
μάχαι; |
[3] |
πυρέττοντες,
οὐδὲν
ἔχοντες
ἐγκαλεῖν
τοῖς
|
διακονουμένοις, |
διὰ
τὴν
τοῦ
νοσήματος
κακίαν |
[2] |
σὺ
δὲ
τῶν
κτισμάτων
σοι
|
διακονουμένων, |
τοῦ
διαβόλου
τὴν
ἐπιθυμίαν
πληροῖς; |
[3] |
οἰκείους
ἀγανακτοῦντες,
καὶ
κατὰ
τῶν
|
διακονούντων |
λυττῶντες·
οὕτω
δὴ
καὶ
οἱ |
[3] |
ἰατρόν;
Διὰ
ταῦτα
ὀδυνῶμαι
καὶ
|
διακόπτομαι, |
ὅτι
τοσαύτην
λύμην
λαμβάνοντες,
ἐκεῖθεν |
[2] |
ἡ
βάδισις,
ὁ
ῥυθμὸς,
ἡ
|
διάκρισις, |
τὰ
μέλη
τὰ
πορνικὰ,
καὶ |
[3] |
δυσάρεστοι
πρὸς
πάντας
εἰσὶ,
σιτία
|
διακρουόμενοι, |
καὶ
ἰατροὺς
κακίζοντες,
καὶ
πρὸς |
[3] |
καὶ
τραυμάτων
(τοσούτων,
καὶ
τὴν
|
διάνοιαν |
ἔχων
τῷ
πάθει
δουλεύουσαν;
Καὶ |
[3] |
παρ´
ἡμῶν
γινομένων
ἔξεστι
τῆς
|
διανοίας |
ἰδεῖν
τὴν
ὀδύνην.
Νῦν
γοῦν |
[1] |
ἀνεκτά;
ταῦτα
φορητά;
Μετὰ
μακροὺς
|
διαύλους |
λόγων,
καὶ
τοσαύτην
διδασκαλίαν,
καταλιπόντες |
[4] |
εὐχαῖς
τῶν
ἁγίων
τούς
τε
|
διαφθαρέντας |
ἤδη
ταχέως
ἐπανελθεῖν,
τούς
τε |
[4] |
πῦρ
βαστάζω,
ἀλλ´
ἔστι
μοι
|
διδασκαλία |
πυρὸς
θερμοτέρα,
εὐτονώτερον
δυναμένη
καίειν. |
[4] |
νῦν
μετὰ
τοσαύτην
παραίνεσιν
καὶ
|
διδασκαλίαν |
ἀνάγκη
λοιπὸν
καὶ
τομὴν
ἐπαγαγεῖν. |
[4] |
μετὰ
τὴν
παραίνεσιν
ταύτην
καὶ
|
διδασκαλίαν |
ἐπὶ
τὴν
παράνομον
τῶν
θεάτρων |
[1] |
μακροὺς
διαύλους
λόγων,
καὶ
τοσαύτην
|
διδασκαλίαν, |
καταλιπόντες
ἡμᾶς
τινες,
πρὸς
τὴν |
[3] |
ἴδοιμεν·
εἰ
τὰ
δίκτυα
τῆς
|
διδασκαλίας |
ἁπλώσαντες
περιέλθοιμεν
τοὺς
θηριαλώτους
ζητοῦντες, |
[4] |
ἐπιβὰς
τῆς
ὑμετέρας,
καὶ
οὐ
|
διέλιπον |
πολλάκις
καὶ
συνεχῶς
ταῦτα
ὑμῖν |
[3] |
κατέρχεσθε,
καὶ
διὰ
μικρὰν
ἡδονὴν
|
διηνεκῆ |
τὴν
ὀδύνην
ὑπομένετε.
Καὶ
γὰρ |
[4] |
καὶ
παρανομοῦντας
τῶν
ἀδελφῶν,
ἵνα
|
διηνεκῶς |
αὐτοὺς
ἔχητε.
Οὐδὲ
γὰρ
τὸ |
[3] |
μοι,
ἐπιθυμίαν
τοιαύτην
τρέφειν,
καὶ
|
διηνεκῶς |
ἐμπίπρασθαι,
καὶ
κάμινον
ἔρωτος
ἀτόπου
|
[3] |
ἐνταῦθα
τὴν
ἐσχάτην
ἑαυτοὺς
ἀπαιτεῖτε
|
δίκην. |
Ἢ
οὐκ
ἐσχάτης
τιμωρίας,
εἰπέ |
[3] |
νοσοῦντας
ὑγιαίνοντας
ἴδοιμεν·
εἰ
τὰ
|
δίκτυα |
τῆς
διδασκαλίας
ἁπλώσαντες
περιέλθοιμεν
τοὺς |
[4] |
συνελάσωμεν,
καὶ
ταχέως
εἰς
τὰ
|
δίκτυα |
τῆς
σωτηρίας
ἐμβαλοῦμεν,
ἡμεῖς
ἐντεῦθεν, |
[2] |
καὶ
αἱ
συνήθεις
φροντίδες
ἐνοχλεῖν
|
δοκοῦσι |
πρὸς
τὴν
οἰκονομίαν
τῶν
δεόντων |
[4] |
ἡμεῖς
εὐφραινώμεθα,
καὶ
ὁ
Θεὸς
|
δοξάζηται |
νῦν
καὶ
ἀεὶ,
καὶ
εἰς |
[1] |
τῇ
ἡμέρᾳ,
ἡνίκα
νηστεύειν
καὶ
|
δοξολογεῖν |
ἔδει,
καὶ
εὐχαριστηρίους
εὐχὰς
ὑπὲρ |
[3] |
τὴν
διάνοιαν
ἔχων
τῷ
πάθει
|
δουλεύουσαν; |
Καὶ
τί
δεῖ
τὰ
ἄλλα |
[1] |
παρασυρομένην
περιορῶν;
Εἰ
δὲ
ἐβούλου
|
δρόμον |
ἀλόγων
ὁρᾷν,
τίνος
ἕνεκεν
οὐκ
|
[2] |
ἀνεδόθη,
καὶ
τῆς
φύσεως
ὁ
|
δρόμος |
τὴν
οἰκείαν
ἐτήρησε
τάξιν,
καὶ |
[4] |
μοι
διδασκαλία
πυρὸς
θερμοτέρα,
εὐτονώτερον
|
δυναμένη |
καίειν.
Μὴ
οὖν
καταφρόνει
τῆς |
[4] |
τῆς
τοῦ
Θεοῦ
χάριτος
τὴν
|
δυναμένην |
ταῦτα
ἐργάζεσθαι.
Ἐκβαλλέσθωσαν
τοίνυν
οἱ
|
[4] |
ἐπαχθῆ
φανῆναι,
κἂν
φορτικὸν,
ὥστε
|
δυνηθῆναι
|
παραστῆναι
τῷ
βήματι
ἐκείνῳ
τῷ |
[2] |
πρὸς
τὸ
ἐπιθυμῆσαι;
Καὶ
πῶς
|
δυνήσῃ |
με
πεῖσαι;
Ὁ
γὰρ
τοῦ |
[2] |
τιθέμενος,
πῶς
μετὰ
τὸ
θεωρῆσαι
|
δυνήσῃ |
μένειν
ἀκηλίδωτος;
Μὴ
γὰρ
λίθος |
[1] |
ὀφθαλμῶν
τῶν
ὑμετέρων
τιθέναι.
Πῶς
|
δυνησόμεθα |
τὸν
Θεὸν
λοιπὸν
ἵλεω
ποιῆσαι; |
[3] |
τυχοῦσα
ζημία·
κἂν
πέντε,
κἂν
|
δύο, |
κἂν
εἷς.
Ἐπεὶ
καὶ
ὁ |
[4] |
Καὶ
καθάπερ
οἱ
κυνηγοὶ
τὰ
|
δυσάλωτα |
τῶν
θηρίων
οὐκ
ἐξ
ἑνὸς |
[3] |
διὰ
τὴν
τοῦ
νοσήματος
κακίαν
|
δυσάρεστοι |
πρὸς
πάντας
εἰσὶ,
σιτία
διακρουόμενοι, |
[3] |
χαλεπὴν
νόσον
ταύτην
νοσοῦντες,
ἀλλοιοῦσι,
|
δυσχεραίνουσι, |
πάντοτε
ἐκείνην
βλέποντες.
Ὢ
χαλεπῶν |
[4] |
Ὑμῶν
γὰρ
ἕκαστος
ὑπὲρ
ἑαυτοῦ
|
δώσει |
τὰς
εὐθύνας·
ἐγὼ
δὲ
τῆς |