Chapitre
[4]	ὑφελόμενος, οὐκ αὐτὸς κολάζεται μόνον	ὁ	ἁλοὺς, ἀλλὰ καὶ οἱ συνειδότες
[3]	καὶ τὴν νόσον ἀνίατον ἐργάζεται.	Ὁ	γὰρ μὴ μισῶν τὸ ἕλκος,
[2]	Καὶ πῶς δυνήσῃ με πεῖσαι;	Ὁ	γὰρ τοῦ θεωρῆσαι μὴ κρατῶν,
[1]	ἐτελεῖτο· ἀλλ´ ἐν παρασκευῇ, ὅτε	ὁ	Δεσπότης σου ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης
[1]	ἡ τοιοῦτον λαβοῦσα ὑποφήτην; ταῦτα	ὁ	δῆμος ὁ φιλόχριστος, τὸ θέατρον
[3]	καὶ κόπτομαι, ὅτι τοιαύτην ἀγέλην	ὁ	διάβολος λυμαίνεται. Ἀλλ´ εἰ βουληθείητε,
[2]	φυτὰ ἀνεδόθη, καὶ τῆς φύσεως	ὁ	δρόμος τὴν οἰκείαν ἐτήρησε τάξιν,
[2]	δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Οὕτως	ὁ	εἰσιὼν εἰς γυναῖκα ἀλλοτρίαν. Εἰ
[2]	οὐκ ἤκουσας τοῦ Χριστοῦ λέγοντος·	Ὁ	ἐμβλέψας γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι,
[4]	σώζοισθε, καὶ ἡμεῖς εὐφραινώμεθα, καὶ	ὁ	Θεὸς δοξάζηται νῦν καὶ ἀεὶ,
[1]	ὑμῶν ἐντυχεῖν βούλομαι. Οὕτω καὶ	ὁ	Θεὸς ἐποίησε τοῖς Ἑβραίοις· αὐτοῖς
[3]	τῇ ἐξουσίᾳ χρήσομαι λοιπὸν, ᾗ	ὁ	Θεὸς ἡμῖν ἔδωκεν οὐκ εἰς
[4]	Ἐκκλησίας. Ἐρεῖ γάρ σοι τηνικαῦτα	ὁ	Θεός· Ὁρῶν ἀπὸ τοῦ οἴκου
[2]	ἑνὸς ἀπαιτοῦμεν ὀβολοῦ· οὕτω καὶ	ὁ	Θεὸς τῶν ἡμερῶν τῆς ζωῆς
[2]	προϊεμένην ῥήματα, ἀσχημονοῦσαν τοιαῦτα, ἅπερ	ὁ	θεωρήσας ἂν εἰς ἔννοιαν λάβῃς,
[4]	κἀγώ. Εἰ γὰρ τὸ παλαιὸν	ὁ	λεπρὸς ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἐκελεύετο
[3]	φεύγει τὸν κυνηγέτην· ἄνθρωπος δὲ	ὁ	λογιώτατος τρωθεὶς, περιδιώκει τὴν τρώσασαν,
[3]	δύο, κἂν εἷς. Ἐπεὶ καὶ	ὁ	ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα
[2]	σχήματα, τὰ βλέμματα, ἡ βάδισις,	ὁ	ῥυθμὸς, ἡ διάκρισις, τὰ μέλη
[2]	εἶ; Οὐκ ἤκουσας τί φησιν	ὁ	Σολομών· Περιπατήσει τις ἐπ´ ἀνθράκων
[1]	λαβοῦσα ὑποφήτην; ταῦτα ὁ δῆμος	ὁ	φιλόχριστος, τὸ θέατρον τὸ ἄπλαστον,
[1]	ἐλύετο, καὶ ἁμαρτία ἠφανίζετο, καὶ	ὁ	χρόνιος ἀνῃρεῖτο πόλεμος, καὶ Θεοῦ
[2]	αὐτοὺς καὶ μέχρι ἑνὸς ἀπαιτοῦμεν	ὀβολοῦ·	οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τῶν
[1]	ταῦτα συνεχῶς λέγων, καὶ τὴν	ὀδύνην	ἐμαυτοῦ ταύτῃ παραμυθούμενος, τὸ τῷ
[3]	ἔξεστι τῆς διανοίας ἰδεῖν τὴν	ὀδύνην.	Νῦν γοῦν ὁρῶ μεταξὺ τῶν
[3]	διὰ μικρὰν ἡδονὴν διηνεκῆ τὴν	ὀδύνην	ὑπομένετε. Καὶ γὰρ καὶ πρὸ
[3]	ἐπιζητήσειε τὸν ἰατρόν; Διὰ ταῦτα	ὀδυνῶμαι	καὶ διακόπτομαι, ὅτι τοσαύτην λύμην
[3]	τῶν ἀδελφικῶν τραυμάτων. Διὰ τοῦτο	ὀδυνῶμαι	καὶ κόπτομαι, ὅτι τοιαύτην ἀγέλην
[2]	κακία; φησί. Διὰ γὰρ τοῦτο	ὀδυνῶμαι,	ὅτι καὶ νοσῶν, οὐκ οἶδας
[3]	γάρ μοι λέγε· Ὀλίγοι εἰσὶν	οἱ	ἀποβουκολισθέντες. Κἂν δέκα μόνον ὦσιν,
[4]	ῥᾳδίως αὐτοὺς ἀνακτησόμεθα. Καὶ καθάπερ	οἱ	κυνηγοὶ τὰ δυσάλωτα τῶν θηρίων
[2]	καὶ τὰ παιδία φορτικώτερα, καὶ	οἱ	οἰκέται ἐπαχθεῖς, καὶ ἡ οἰκία
[1]	μοι. Καὶ πάλιν· Τί εὕροσαν	οἱ	πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ πλημμέλημα;
[4]	ἱερᾶς ἅψασθαι τραπέζης· ἀλλ´ ὥσπερ	οἱ	ποιμένες τὰ ψώρας ἐμπεπλησμένα πρόβατα
[3]	ἄνω καὶ κάτω. Καὶ καθάπερ	οἱ	πυρέττοντες, οὐδὲν ἔχοντες ἐγκαλεῖν τοῖς
[4]	μόνον ὁ ἁλοὺς, ἀλλὰ καὶ	οἱ	συνειδότες καὶ μὴ καταγγείλαντες, πολλῷ
[3]	διακονούντων λυττῶντες· οὕτω δὴ καὶ	οἱ	τὴν χαλεπὴν νόσον ταύτην νοσοῦντες,
[4]	δυναμένην ταῦτα ἐργάζεσθαι. Ἐκβαλλέσθωσαν τοίνυν	οἱ	τοιοῦτοι, ἵνα οἵ τε ὑγιαίνοντες
[4]	τε ὑγιαίνοντες ἡμῖν ὑγιεινότεροι γένωνται,	οἵ	τε νοσοῦντες ἀνακτήσωνται ἑαυτοὺς ἐκ
[4]	Ἐκβαλλέσθωσαν τοίνυν οἱ τοιοῦτοι, ἵνα	οἵ	τε ὑγιαίνοντες ἡμῖν ὑγιεινότεροι γένωνται,
[2]	μεγάλων καὶ γενναίων ἀνδρῶν ἐκείνων,	οἳ	ἀπὸ ψιλῆς ὄψεως κατηνέχθησαν, φιλοσοφώτερος
[2]	ὀδυνῶμαι, ὅτι καὶ νοσῶν, οὐκ	οἶδας	ὅτι νοσεῖς, ἵνα καὶ τὸν
[2]	τῆς φύσεως ὁ δρόμος τὴν	οἰκείαν	ἐτήρησε τάξιν, καὶ ἡμέρα ἐφάνη
[3]	ἰατροὺς κακίζοντες, καὶ πρὸς τοὺς	οἰκείους	ἀγανακτοῦντες, καὶ κατὰ τῶν διακονούντων
[2]	τὰ παιδία φορτικώτερα, καὶ οἱ	οἰκέται	ἐπαχθεῖς, καὶ ἡ οἰκία περιττὴ,
[2]	ὅτι καθάπερ ἡμεῖς ἀργύριον τοῖς	οἰκέταις	τοῖς ἡμετέροις ἐγχειρίζοντες, εὐθύνας αὐτοὺς
[4]	οἰκίαις ἂν ἁλῷ τις τῶν	οἰκετῶν	ἀργύριον ἢ χρυσίον ὑφελόμενος, οὐκ
[2]	οἱ οἰκέται ἐπαχθεῖς, καὶ ἡ	οἰκία	περιττὴ, καὶ αἱ συνήθεις φροντίδες
[4]	γὰρ ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων	οἰκίαις	ἂν ἁλῷ τις τῶν οἰκετῶν
[3]	οὐκ ἀνέρχῃ μόνος εἰς τὴν	οἰκίαν,	ἀλλὰ τὴν πόρνην ἔχων μετὰ
[4]	μήτε λόγου μετάδοτε, μήτε εἰς	οἰκίαν	δέξησθε, μήτε τραπέζης κοινωνήσητε, μήτε
[3]	οὐκ εἰς καθαίρεσιν, ἀλλ´ εἰς	οἰκοδομήν.	~δʹ Διὰ δὲ τοῦτο προλέγω,
[1]	δὲ θρῆνον φερούσης. Ἐγὼ οὖν	οἴκοι	καθήμενος, καὶ τῆς φωνῆς ἀκούων
[2]	τοσοῦτον παρὰ τοῦ Θεοῦ μισθωσάμενος	οἶκον,	τὸν κόσμον λέγω τοῦτον, οὐκ
[2]	φροντίδες ἐνοχλεῖν δοκοῦσι πρὸς τὴν	οἰκονομίαν	τῶν δεόντων πραγμάτων, καὶ ἕκαστος
[4]	ὁ Θεός· Ὁρῶν ἀπὸ τοῦ	οἴκου	τοῦ ἐμοῦ οὐκ ἀργύριον, οὐδὲ
[1]	εὐχαριστηρίους εὐχὰς ὑπὲρ τῶν τῆς	οἰκουμένης	ἀγαθῶν ἀναπέμπειν τῷ ταῦτα ποιήσαντι·
[1]	ὁ Δεσπότης σου ὑπὲρ τῆς	οἰκουμένης	ἐσταυροῦτο, καὶ θυσία τοιαύτη προσεφέρετο,
[4]	γὰρ εὐτελεῖς ἡμεῖς καὶ σφόδρα	οἰκτροὶ,	ἀλλ´ ὅμως ἐνεχειρίσθημεν ἀξίαν παρὰ
[2]	τραύματα λαβὼν ἀναχωρεῖς. Οὐκ ἐντεῦθεν	οἴκων	ἀνατροπαί; οὐκ ἐντεῦθεν σωφροσύνης ἀπώλεια;
[3]	οὕτως ἐστὲ εὔσπλαγχνος. Τάχα δὲ	οἶμαι	πολλοὺς τῶν μηδὲν ἡμαρτηκότων ταῦτα
[2]	κακῷ δαπανῶν. ~βʹ Ἦ οὐκ	οἶσθα	ὅτι καθάπερ ἡμεῖς ἀργύριον τοῖς
[3]	ἐξαρπάσοιμεν. Μὴ γάρ μοι λέγε·	Ὀλίγοι	εἰσὶν οἱ ἀποβουκολισθέντες. Κἂν δέκα
[0]	ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,	ΟΜΙΛΙΑ.	Πρὸς τοὺς καταλείψαντας τὴν ἐκκλησίαν
[4]	ἡμεῖς καὶ σφόδρα οἰκτροὶ, ἀλλ´	ὅμως	ἐνεχειρίσθημεν ἀξίαν παρὰ τῆς τοῦ
[4]	ἡμῶν ἀποκόψαι βουλόμεθα, ἀλλὰ τὸ	ὄνειδος	τῆς Ἐκκλησίας ἀποκρούσασθαι. Νῦν μὲν
[4]	ὁρῶ πάντας στυγνάζοντας καὶ συνεσταλμένους	ὄντας)	μεταβαλλέσθωσαν, καὶ λέλυται τὰ τῆς
[3]	λαβεῖν, καὶ ἐνηδυπαθεῖν τῷ τραύματι·	ὅπερ	δὴ πάντων ἐστὶ πικρότατον, καὶ
[3]	οὐ φανερῶς καὶ δήλως ἀνιοῦσαν·	ὅπερ	ἦν κουφότερον· ταχέως γὰρ ἂν
[2]	θορυβούμεθα· σὺ δὲ ἄνω καθήμενος,	ὅπου	τοσαύτη πρὸς ἀσχημοσύνην παράκλησις, ὁρῶν
[1]	Εἰ δὲ ἐβούλου δρόμον ἀλόγων	ὁρᾷν,	τίνος ἕνεκεν οὐκ ἔζευξας τὰ
[1]	καὶ Τιμόθεον. Μετ´ ἐκεῖνα, τῆς	ὀργῆς	λυθείσης, καὶ πέλαγος περάσαντες, καὶ
[1]	λοιπὸν ἵλεω ποιῆσαι; πῶς καταλλάξαι	ὀργιζόμενον;	Πρὸ τριῶν ἡμερῶν ἐπομβρία καὶ
[1]	κοῦφον, καὶ ἐπέστησας αὐτοῖς λογισμὸν	ὀρθὸν,	καὶ πρὸς τὸ βραβεῖον ἤλασας
[3]	ἰδεῖν τὴν ὀδύνην. Νῦν γοῦν	ὁρῶ	μεταξὺ τῶν λόγων τούτων τὰ
[4]	ἀκούσαντες τὴν ἀπόφασιν (καὶ γὰρ	ὁρῶ	πάντας στυγνάζοντας καὶ συνεσταλμένους ὄντας)
[3]	ψυχή ἐστι, δι´ ἣν τὰ	ὁρώμενα	πάντα γέγονεν· δι´ ἣν νόμοι,
[4]	γάρ σοι τηνικαῦτα ὁ Θεός·	Ὁρῶν	ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ ἐμοῦ
[2]	ὅπου τοσαύτη πρὸς ἀσχημοσύνην παράκλησις,	ὁρῶν	γυναῖκα πόρνην γυμνῇ τῇ κεφαλῇ
[3]	οὐδὲ τοῦ Μονογενοῦς ἐφείσατο. Ἐννόησον	ὅση	τιμὴ καταβέβληται καὶ ὑπὲρ τοῦ
[4]	ἡμῶν καταγελάσονται, καὶ Ἰουδαῖοι κωμῳδήσουσιν,	ὅταν	ἁμαρτάνοντας ἑαυτοὺς οὕτως περιορῶμεν. Τότε
[2]	οὖν ἐροῦμεν; τί δὲ ἀπολογησόμεθα,	ὅταν	τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἀπαιτώμεθα εὐθύνας;
[2]	ἡμέρᾳ, ἀλλὰ καὶ τὴν δευτέραν,	ὅτε	ἀναπαῦσαι μικρὸν ἐχρῆν ἀπὸ τῆς
[1]	ἡμῶν ἐτελεῖτο· ἀλλ´ ἐν παρασκευῇ,	ὅτε	ὁ Δεσπότης σου ὑπὲρ τῆς
[3]	καὶ πολλὴν ὑμῖν ἔχω χάριν,	ὅτι	δῆμος οὕτως ἐστὲ εὔσπλαγχνος. Τάχα
[4]	καὶ λαμπρᾷ βοῶ τῇ φωνῇ,	ὅτι	εἴ τις μετὰ τὴν παραίνεσιν
[3]	τοῦ πλανηθέντος ἐπλήρωσε. Μὴ λέγε,	ὅτι	εἷς ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι
[2]	δαπανῶν. ~βʹ Ἦ οὐκ οἶσθα	ὅτι	καθάπερ ἡμεῖς ἀργύριον τοῖς οἰκέταις
[2]	φησί. Διὰ γὰρ τοῦτο ὀδυνῶμαι,	ὅτι	καὶ νοσῶν, οὐκ οἶδας ὅτι
[2]	ὅτι καὶ νοσῶν, οὐκ οἶδας	ὅτι	νοσεῖς, ἵνα καὶ τὸν ἰατρὸν
[3]	Διὰ τοῦτο ὀδυνῶμαι καὶ κόπτομαι,	ὅτι	τοιαύτην ἀγέλην ὁ διάβολος λυμαίνεται.
[3]	Διὰ ταῦτα ὀδυνῶμαι καὶ διακόπτομαι,	ὅτι	τοσαύτην λύμην λαμβάνοντες, ἐκεῖθεν κατέρχεσθε,
[3]	ὅτι εἷς ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον,	ὅτι	ψυχή ἐστι, δι´ ἣν τὰ
[2]	τὸ σῶμα; μὴ γὰρ σίδηρος;	Οὐ	γὰρ παραιτήσομαι πάλιν τὰ αὐτὰ
[1]	ἐκείνην; Ταῦτα ἀνεκτά; ταῦτα φορητά;	Οὐ	γὰρ παύσομαι ταῦτα συνεχῶς λέγων,
[3]	κάμινον, μᾶλλον δὲ πολλῷ χαλεπωτέραν·	οὐ	γὰρ στυππίον καὶ νάφθα καὶ
[4]	καὶ λῦσαι, καὶ πάλιν ἐπαγαγεῖν.	Οὐ	γὰρ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν ἀποκόψαι
[4]	παράνομον τῶν θεάτρων αὐτομολήσειε λύμην,	οὐ	δέξομαι αὐτὸν εἴσω τουτωνὶ τῶν
[4]	πόλεως ἐπιβὰς τῆς ὑμετέρας, καὶ	οὐ	διέλιπον πολλάκις καὶ συνεχῶς ταῦτα
[2]	ἀνθράκων πυρὸς, τοὺς δὲ πόδας	οὐ	κατακαύσει; Ἀποδήσει τις πῦρ ἐν
[2]	ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια	οὐ	κατακαύσει; Οὕτως ὁ εἰσιὼν εἰς
[4]	αὐτὸν εἴσω τουτωνὶ τῶν περιβόλων,	οὐ	μεταδώσω μυστηρίων, οὐκ ἀφήσω τῆς
[4]	σωτηρίας ὑπεύθυνος. Διὰ δὴ τοῦτο	οὐ	παύσομαι πάντα ποιῶν καὶ λέγων,
[4]	οὐκ ἀπήγγειλας τῷ ἱερεῖ; καὶ	οὐ	τὰς τυχούσας ἀπαιτηθήσῃ εὐθύνας. Διά
[3]	τὴν πόρνην ἔχων μετὰ σεαυτοῦ,	οὐ	φανερῶς καὶ δήλως ἀνιοῦσαν· ὅπερ
[4]	τότε. Οὐδὲ γὰρ ἀσφαλὲς ἡμῖν,	οὐδὲ	ἀκίνδυνον, σιγῇ τὰ τοιαῦτα φέρειν
[4]	χαρισάμενον μεθ´ ὑμῶν κολασθῆναι τότε.	Οὐδὲ	γὰρ ἀσφαλὲς ἡμῖν, οὐδὲ ἀκίνδυνον,
[4]	ἀδελφῶν, ἵνα διηνεκῶς αὐτοὺς ἔχητε.	Οὐδὲ	γὰρ τὸ τυχὸν ὑμῖν ἐστι
[2]	γνώμῃ τὴν ἁμαρτίαν εἰργάσω. Καὶ	οὐδὲ	κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον μόνον,
[1]	θέατρον τὸ ἄπλαστον, τὸ πνευματικόν;	Οὐδὲ	τὴν ἡμέραν αὐτὴν ᾐδέσθητε, ἐν
[3]	τοῦ Θεοῦ πραγματεῖαι· δι´ ἣν	οὐδὲ	τοῦ Μονογενοῦς ἐφείσατο. Ἐννόησον ὅση
[4]	οἴκου τοῦ ἐμοῦ οὐκ ἀργύριον,	οὐδὲ	χρυσοῦν σκεῦος κλαπὲν, ἀλλὰ σωφροσύνην
[3]	κάτω. Καὶ καθάπερ οἱ πυρέττοντες,	οὐδὲν	ἔχοντες ἐγκαλεῖν τοῖς διακονουμένοις, διὰ
[2]	κάτω κύπτεις· τολμᾷς εἰπεῖν ὡς	οὐδὲν	πάσχῃς ἀνθρώπινον; Μὴ γὰρ λίθος
[4]	ἐγὼ, καίτοι γε μέλλων λυπεῖν,	οὐδενὸς	φείσομαι τῶν ἐπαχθεστέρων. Πολλῷ γὰρ
[2]	τῆς πονηρίας ἐμβιβάζοντες βάραθρα, ὥστε	οὐκ	ἄν τις ἁμάρτοι παιδοκτόνους ἀντὶ
[3]	ἐπαχθής. ~γʹ Τὸ δὲ αἴτιον,	οὐκ	ἀνέρχῃ μόνος εἰς τὴν οἰκίαν,
[2]	οἶκον, τὸν κόσμον λέγω τοῦτον,	οὐκ	ἀπέδωκας τὸν μισθόν. Καὶ οὐκ
[4]	πῶς ἐσίγησας; πῶς ἤνεγκας; πῶς	οὐκ	ἀπήγγειλας τῷ ἱερεῖ; καὶ οὐ
[1]	βραβεῖον ἤλασας τῆς ἄνω κλήσεως,	οὐκ	ἀπὸ μύσους εἰς μύσος, ἀλλ´
[4]	ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ ἐμοῦ	οὐκ	ἀργύριον, οὐδὲ χρυσοῦν σκεῦος κλαπὲν,
[4]	οἰκετῶν ἀργύριον ἢ χρυσίον ὑφελόμενος,	οὐκ	αὐτὸς κολάζεται μόνον ὁ ἁλοὺς,
[4]	τῶν περιβόλων, οὐ μεταδώσω μυστηρίων,	οὐκ	ἀφήσω τῆς ἱερᾶς ἅψασθαι τραπέζης·
[1]	δρόμον ἀλόγων ὁρᾷν, τίνος ἕνεκεν	οὐκ	ἔζευξας τὰ ἄλογα ἐν σοὶ
[3]	ᾗ ὁ Θεὸς ἡμῖν ἔδωκεν	οὐκ	εἰς καθαίρεσιν, ἀλλ´ εἰς οἰκοδομήν.
[2]	οὐκ ἐντεῦθεν πόλεμοι καὶ μάχαι;	οὐκ	ἐντεῦθεν ἀηδίαι λόγον οὐκ ἔχουσαι;
[2]	ἀνατροπαί; οὐκ ἐντεῦθεν σωφροσύνης ἀπώλεια;	οὐκ	ἐντεῦθεν γάμων διαιρέσεις; οὐκ ἐντεῦθεν
[2]	καὶ μυρία τραύματα λαβὼν ἀναχωρεῖς.	Οὐκ	ἐντεῦθεν οἴκων ἀνατροπαί; οὐκ ἐντεῦθεν
[2]	ἀπώλεια; οὐκ ἐντεῦθεν γάμων διαιρέσεις;	οὐκ	ἐντεῦθεν πόλεμοι καὶ μάχαι; οὐκ
[2]	ἀναχωρεῖς. Οὐκ ἐντεῦθεν οἴκων ἀνατροπαί;	οὐκ	ἐντεῦθεν σωφροσύνης ἀπώλεια; οὐκ ἐντεῦθεν
[4]	κυνηγοὶ τὰ δυσάλωτα τῶν θηρίων	οὐκ	ἐξ ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν
[3]	ἐπὶ τὸ ἓν ἔτρεχε, καὶ	οὐκ	ἐπανῆλθεν ἕως πάλιν αὐτὸ ἐπανήγαγε,
[3]	ἐσχάτην ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην. Ἢ	οὐκ	ἐσχάτης τιμωρίας, εἰπέ μοι, ἐπιθυμίαν
[2]	μάχαι; οὐκ ἐντεῦθεν ἀηδίαι λόγον	οὐκ	ἔχουσαι; Ἐπειδὰν γὰρ ἐμπλησθεὶς ταύτης
[2]	ὄψεως κατηνέχθησαν, φιλοσοφώτερος σὺ εἶ;	Οὐκ	ἤκουσας τί φησιν ὁ Σολομών·
[2]	καὶ ἐρωτᾷς, ποία κακία; ἦ	οὐκ	ἤκουσας τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· Ὁ
[2]	οὐκ ἀπέδωκας τὸν μισθόν. Καὶ	οὐκ	ἤρκεσε τῇ προτέρᾳ ἡμέρᾳ, ἀλλὰ
[2]	τοῦτο ὀδυνῶμαι, ὅτι καὶ νοσῶν,	οὐκ	οἶδας ὅτι νοσεῖς, ἵνα καὶ
[2]	ἐπὶ κακῷ δαπανῶν. ~βʹ Ἦ	οὐκ	οἶσθα ὅτι καθάπερ ἡμεῖς ἀργύριον
[2]	ἐπιθυμῆσαι, ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν; Τί	οὖν	ἐὰν μὴ ἐμβλέψω, φησὶ, πρὸς
[4]	συνεχῶς ταῦτα ὑμῖν παραινῶν. Ἐπεὶ	οὖν	ἐναπέμεινάν τινες τῇ σηπεδόνι, (φέρε
[2]	πῶς ἑκάστην ἡμέραν ἐδαπανήσαμεν; Τί	οὖν	ἐροῦμεν; τί δὲ ἀπολογησόμεθα, ὅταν
[4]	θερμοτέρα, εὐτονώτερον δυναμένη καίειν. Μὴ	οὖν	καταφρόνει τῆς ἀποφάσεως τῆς ἡμετέρας.
[1]	μᾶλλον δὲ θρῆνον φερούσης. Ἐγὼ	οὖν	οἴκοι καθήμενος, καὶ τῆς φωνῆς
[4]	ἡμεῖς ἐντεῦθεν, ὑμεῖς ἐκεῖθεν. Ἵν´	οὖν	τοῦτο γένηται, καὶ ὑμεῖς ἡμῖν
[3]	τῶν ἱερῶν; πῶς ἅψῃ τῆς	οὐρανίου	τραπέζης; πῶς δὲ ἀκούσεις τὸν
[1]	μύσος, ἀλλ´ ἀπὸ γῆς εἰς	οὐρανὸν	τρέχων; Τοῦτο γὰρ τῆς ἱπποδρομίας
[1]	τῇ πλεονεξίᾳ τῆς ὑγρᾶς κατασήπων	οὐσίας·	λιτανεῖαι καὶ ἱκετηρίαι, καὶ πᾶσα
[1]	τῷ φόβῳ τῶν γινομένων καταπλαγέντες,	οὔτε	τῷ μεγέθει τῶν κατορθωμάτων τῶν
[1]	τὰς κατὰ τῶν δαιμόνων. Καὶ	οὔτε	τῷ φόβῳ τῶν γινομένων καταπλαγέντες,
[4]	μεταδοῦναι τοῖς λοιποῖς τῆς νόσου·	οὕτω	δὴ ἐργάσομαι κἀγώ. Εἰ γὰρ
[4]	ἐλαύνοντες, εἰς τὴν σαγήνην ἐμβάλλουσιν·	οὕτω	δὴ καὶ ἡμεῖς τοὺς ἐκθηριωθέντας
[3]	καὶ κατὰ τῶν διακονούντων λυττῶντες·	οὕτω	δὴ καὶ οἱ τὴν χαλεπὴν
[1]	περὶ τῶν ἐσχάτων κινδυνεύοντες δεδοίκασιν·	οὕτω	καὶ ἐμοὶ χαλεπώτεραι αἱ κραυγαὶ
[4]	ἀρχὴν παραινέσει καὶ συμβολῇ ἐχρησάμην,	οὕτω	καὶ νῦν μετὰ τοσαύτην παραίνεσιν
[1]	αὐτοῖς καθ´ ὑμῶν ἐντυχεῖν βούλομαι.	Οὕτω	καὶ ὁ Θεὸς ἐποίησε τοῖς
[2]	καὶ μέχρι ἑνὸς ἀπαιτοῦμεν ὀβολοῦ·	οὕτω	καὶ ὁ Θεὸς τῶν ἡμερῶν
[1]	κατορθωμάτων τῶν ἀποστολικῶν παιδευθέντες, ἀθρόον	οὕτω	μιᾶς μεταξὺ γενομένης ἡμέρας, σκιρτᾷς
[4]	μήτε ἐξόδου, μήτε ἀγορᾶς· καὶ	οὕτω	ῥᾳδίως αὐτοὺς ἀνακτησόμεθα. Καὶ καθάπερ
[1]	τῶν ἁμιλλητηρίων ἵππων ηὐτομόλησαν, καὶ	οὕτως	ἐξεβακχεύθησαν, ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν
[3]	ὑμῖν ἔχω χάριν, ὅτι δῆμος	οὕτως	ἐστὲ εὔσπλαγχνος. Τάχα δὲ οἶμαι
[4]	Ὥσπερ γὰρ ἐξουσίαν ἐλάβομεν δῆσαι,	οὕτως	καὶ λῦσαι, καὶ πάλιν ἐπαγαγεῖν.
[2]	τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει;	Οὕτως	ὁ εἰσιὼν εἰς γυναῖκα ἀλλοτρίαν.
[4]	Ἰουδαῖοι κωμῳδήσουσιν, ὅταν ἁμαρτάνοντας ἑαυτοὺς	οὕτως	περιορῶμεν. Τότε δὲ καὶ ἐκεῖνοι
[3]	ἀποβουκολισθέντες. Κἂν δέκα μόνον ὦσιν,	οὐχ	ἡ τυχοῦσα ζημία· κἂν πέντε,
[4]	πολέμιος. Εἴ τις γὰρ, φησὶν,	οὐχ	ὑπακούσῃ τῷ λόγῳ ἡμῶν διὰ
[1]	μέσον ἐκφέρειν, (καὶ πρὸ τῶν	ὀφθαλμῶν	τῶν ὑμετέρων τιθέναι. Πῶς δυνησόμεθα
[2]	ἀνδρῶν ἐκείνων, οἳ ἀπὸ ψιλῆς	ὄψεως	κατηνέχθησαν, φιλοσοφώτερος σὺ εἶ; Οὐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2009