HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Contre les jeux du cirque et du théâtre

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ε = 215 formes différentes pour 303 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[2]   τὸ θέατρον; Ἐν ἀγορᾷ πολλάκις ἐὰν ἀπαντήσωμεν γυναικὶ, θορυβούμεθα· σὺ δὲ

[2]   ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν; Τί οὖν ἐὰν μὴ ἐμβλέψω, φησὶ, πρὸς τὸ

[2]   τρέχων, εἰς ἕτερον βάραθρον καθεὶς ἑαυτὸν χαλεπώτερον. Γέροντες πολιὰς κατῄσχυνον, καὶ

[4]   φέρειν Ὑμῶν γὰρ ἕκαστος ὑπὲρ ἑαυτοῦ δώσει τὰς εὐθύνας· ἐγὼ δὲ

[1]   ἡμέρας, σκιρτᾷς καὶ βοᾷς, τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν αἰχμάλωτον ὑπὸ τῶν παθῶν

[3]   τῆς κολάσεως ἐνταῦθα τὴν ἐσχάτην ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην. Ἢ οὐκ ἐσχάτης

[4]   γένωνται, οἵ τε νοσοῦντες ἀνακτήσωνται ἑαυτοὺς ἐκ τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας. Εἰ

[4]   καὶ Ἰουδαῖοι κωμῳδήσουσιν, ὅταν ἁμαρτάνοντας ἑαυτοὺς οὕτως περιορῶμεν. Τότε δὲ καὶ

[2]   διὰ σὲ, ἔδραμον ποταμοί· σπέρματα ἐβλάστησαν διὰ σὲ, καὶ φυτὰ ἀνεδόθη,

[1]   παθῶν παρασυρομένην περιορῶν; Εἰ δὲ ἐβούλου δρόμον ἀλόγων ὁρᾷν, τίνος ἕνεκεν

[1]   καὶ ὁ Θεὸς ἐποίησε τοῖς Ἑβραίοις· αὐτοῖς γὰρ κατ´ αὐτῶν ἐντυγχάνων

[2]   ἀναπαῦσαι μικρὸν ἐχρῆν ἀπὸ τῆς ἐγγινομένης κακίας, ἐπὶ θέατρα πάλιν ἀνέβαινες,

[2]   καὶ τὸν ἰατρὸν ἐπιζητήσῃς. Μοιχείας ἐγένου πεπληρωμένος, καὶ ἐρωτᾷς, ποία κακία;

[1]   καὶ Θεοῦ καταλλαγὴ πρὸς ἀνθρώπους ἐγίνετο, καὶ πάντα μετεῤῥυθμίζετο· ἐν ἐκείνῃ

[3]   τῇ γνώμῃ, καὶ τῷ συνειδότι ἐγκαθημένην, καὶ ἀνάπτουσαν ἔνδον τὴν Βαβυλωνίαν

[3]   καθάπερ οἱ πυρέττοντες, οὐδὲν ἔχοντες ἐγκαλεῖν τοῖς διακονουμένοις, διὰ τὴν τοῦ

[1]   εἰ ξένος τίς ποθεν ἐπιστὰς ἐγκαλοίη καὶ λέγοι· Ταῦτα ἡ πόλις

[2]   ἀργύριον τοῖς οἰκέταις τοῖς ἡμετέροις ἐγχειρίζοντες, εὐθύνας αὐτοὺς καὶ μέχρι ἑνὸς

[4]   ὑπὲρ ἑαυτοῦ δώσει τὰς εὐθύνας· ἐγὼ δὲ τῆς ἁπάντων σωτηρίας ὑπεύθυνος.

[4]   εὐθύνας. Διά τοι τοῦτο καὶ ἐγὼ, καίτοι γε μέλλων λυπεῖν, οὐδενὸς

[1]   ἐμοὶ πλημμέλημα; Τοῦτον δὴ καὶ ἐγὼ μιμήσομαι, καὶ ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς

[1]   γέλωτα, μᾶλλον δὲ θρῆνον φερούσης. Ἐγὼ οὖν οἴκοι καθήμενος, καὶ τῆς

[2]   λόγον ἡμᾶς, πῶς ἑκάστην ἡμέραν ἐδαπανήσαμεν; Τί οὖν ἐροῦμεν; τί δὲ

[1]   ἡμέρᾳ, ἡνίκα νηστεύειν καὶ δοξολογεῖν ἔδει, καὶ εὐχαριστηρίους εὐχὰς ὑπὲρ τῶν

[2]   χορός· ἔπνευσαν ἄνεμοι διὰ σὲ, ἔδραμον ποταμοί· σπέρματα ἐβλάστησαν διὰ σὲ,

[3]   λοιπὸν, ᾗ ὁ Θεὸς ἡμῖν ἔδωκεν οὐκ εἰς καθαίρεσιν, ἀλλ´ εἰς

[1]   ἀλόγων ὁρᾷν, τίνος ἕνεκεν οὐκ ἔζευξας τὰ ἄλογα ἐν σοὶ πάθη,

[3]   ἀγέλην ὁ διάβολος λυμαίνεται. Ἀλλ´ εἰ βουληθείητε, ταχέως αὐτοῦ τὴν εἴσοδον

[4]   ἀπώλειαν, ἀλλὰ μεγίστην ἕξετε τιμωρίαν. Εἰ γὰρ ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων

[4]   καταφρόνει τῆς ἀποφάσεως τῆς ἡμετέρας. Εἰ γὰρ εὐτελεῖς ἡμεῖς καὶ σφόδρα

[2]   ὁ εἰσιὼν εἰς γυναῖκα ἀλλοτρίαν. Εἰ γὰρ καὶ μὴ συνεπλάκης τῇ

[4]   (φέρε λοιπὸν τὴν τομὴν ἐπαγάγωμεν. Εἰ γὰρ μὴ σιδήριον ἔχω, ἀλλ´

[4]   νόσου· οὕτω δὴ ἐργάσομαι κἀγώ. Εἰ γὰρ τὸ παλαιὸν ὁ λεπρὸς

[1]   ὑπὸ τῶν παθῶν παρασυρομένην περιορῶν; Εἰ δὲ ἐβούλου δρόμον ἀλόγων ὁρᾷν,

[4]   ἑαυτοὺς ἐκ τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας. Εἰ δὲ ἐφρίξατε ταύτην ἀκούσαντες τὴν

[3]   περιπεσεῖν, καὶ ἀρκοῦσαν ἔχομεν ἀπολογίαν. Εἰ δὲ μὴ ἀνέχοιτο, μηδὲ ἡμῶν

[4]   ἀλλ´ ἔχω λόγον σιδήρου τομώτερον· εἰ καὶ μὴ πῦρ βαστάζω, ἀλλ´

[1]   (δὲ ἐροῦμεν; ἢ τί ἀπολογησόμεθα, εἰ ξένος τίς ποθεν ἐπιστὰς ἐγκαλοίη

[4]   τὸ τυχὸν ὑμῖν ἐστι κρίμα, εἰ παρίδητε τοσαύτην ἀπώλειαν, ἀλλὰ μεγίστην

[3]   Εἰ τοὺς νοσοῦντας ὑγιαίνοντας ἴδοιμεν· εἰ τὰ δίκτυα τῆς διδασκαλίας ἁπλώσαντες

[3]   ἀποφράξομεν. Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ; Εἰ τοὺς νοσοῦντας ὑγιαίνοντας ἴδοιμεν· εἰ

[4]   ἐπιτιμάσθω, καὶ κοινὸς ἔστω πολέμιος. Εἴ τις γὰρ, φησὶν, οὐχ ὑπακούσῃ

[4]   λαμπρᾷ βοῶ τῇ φωνῇ, ὅτι εἴ τις μετὰ τὴν παραίνεσιν ταύτην

[2]   ψιλῆς ὄψεως κατηνέχθησαν, φιλοσοφώτερος σὺ εἶ; Οὐκ ἤκουσας τί φησιν ὁ

[1]   Τοῦτο γὰρ τῆς ἱπποδρομίας τὸ εἶδος μετὰ τῆς ἡδονῆς πολλὴν ἔχει

[2]   θεάτρου λυθέντος, ἀπελθούσης αὐτῆς, τὸ εἴδωλον ἐκείνης ἐναπόκειταί σου τῇ ψυχῇ,

[1]   ἑτέρων νίκης ἐκάθου, ἡμέραν τοσαύτην εἰκῆ καὶ μάτην καὶ ἐπὶ κακῷ

[3]   δίκην. Ἢ οὐκ ἐσχάτης τιμωρίας, εἰπέ μοι, ἐπιθυμίαν τοιαύτην τρέφειν, καὶ

[2]   γὰρ παραιτήσομαι πάλιν τὰ αὐτὰ εἰπεῖν. Μὴ γὰρ τῶν μεγάλων καὶ

[1]   ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ στόματος, ὡς εἰπεῖν, τὴν τράπεζαν τῶν γηπόνων ἀφαρπάζων,

[2]   ἔννοιαν λάβῃς, κάτω κύπτεις· τολμᾷς εἰπεῖν ὡς οὐδὲν πάσχῃς ἀνθρώπινον; Μὴ

[2]   καὶ τῇ γνώμῃ τὴν ἁμαρτίαν εἰργάσω. Καὶ οὐδὲ κατὰ τὸν καιρὸν

[3]   νάφθα καὶ πίσσα, ἀλλὰ τὰ εἰρημένα τροφὴ τῷ πυρὶ γίνεται, καὶ

[2]   οὐ κατακαύσει; Οὕτως ὁ εἰσιὼν εἰς γυναῖκα ἀλλοτρίαν. Εἰ γὰρ καὶ

[2]   τοιαῦτα, ἅπερ ὁ θεωρήσας ἂν εἰς ἔννοιαν λάβῃς, κάτω κύπτεις· τολμᾷς

[2]   ἀπὸ καπνοῦ εἰς πῦρ τρέχων, εἰς ἕτερον βάραθρον καθεὶς ἑαυτὸν χαλεπώτερον.

[3]   ὁ Θεὸς ἡμῖν ἔδωκεν οὐκ εἰς καθαίρεσιν, ἀλλ´ εἰς οἰκοδομήν. ~δʹ

[1]   πιέζειν αὐτὴν τῇ σιγῇ, ἀλλ´ εἰς μέσον ἐκφέρειν, (καὶ πρὸ τῶν

[1]   ἄνω κλήσεως, οὐκ ἀπὸ μύσους εἰς μύσος, ἀλλ´ ἀπὸ γῆς εἰς

[4]   ποιήσατε· μήτε λόγου μετάδοτε, μήτε εἰς οἰκίαν δέξησθε, μήτε τραπέζης κοινωνήσητε,

[3]   ἔδωκεν οὐκ εἰς καθαίρεσιν, ἀλλ´ εἰς οἰκοδομήν. ~δʹ Διὰ δὲ τοῦτο

[1]   εἰς μύσος, ἀλλ´ ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανὸν τρέχων; Τοῦτο γὰρ τῆς

[2]   θέατρα πάλιν ἀνέβαινες, ἀπὸ καπνοῦ εἰς πῦρ τρέχων, εἰς ἕτερον βάραθρον

[4]   τοὺς ἐκθηριωθέντας συνελάσωμεν, καὶ ταχέως εἰς τὰ δίκτυα τῆς σωτηρίας ἐμβαλοῦμεν,

[2]   ἐκ προοιμίων τὴν ἀπειρόκακον ἡλικίαν εἰς τὰ τῆς πονηρίας ἐμβιβάζοντες βάραθρα,

[1]   καὶ παράδεισος ἠνοίγετο, καὶ λῃστὴς εἰς τὴν ἀρχαίαν ἐπανήγετο πατρίδα, κατάρα

[1]   αἱ κραυγαὶ προσεῤῥήγνυντο ἐκεῖναι, καὶ εἰς τὴν γῆν ἔκυπτον καὶ ἐνεκαλυπτόμην·

[3]   δὲ αἴτιον, οὐκ ἀνέρχῃ μόνος εἰς τὴν οἰκίαν, ἀλλὰ τὴν πόρνην

[4]   ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες, εἰς τὴν σαγήνην ἐμβάλλουσιν· οὕτω δὴ

[4]   καὶ τοιαύτης μετασχόντα θυσίας, ἀπελθόντα εἰς τὸ τοῦ διαβόλου χωρίον, καὶ

[4]   δοξάζηται νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνας τῶν αἰώνων.

[3]   κἂν πέντε, κἂν δύο, κἂν εἷς. Ἐπεὶ καὶ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος

[3]   πλανηθέντος ἐπλήρωσε. Μὴ λέγε, ὅτι εἷς ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι ψυχή

[3]   νοσήματος κακίαν δυσάρεστοι πρὸς πάντας εἰσὶ, σιτία διακρουόμενοι, καὶ ἰατροὺς κακίζοντες,

[3]   Μὴ γάρ μοι λέγε· Ὀλίγοι εἰσὶν οἱ ἀποβουκολισθέντες. Κἂν δέκα μόνον

[2]   κεφαλῇ μετὰ πολλῆς τῆς ἀναισχυντίας εἰσιοῦσαν, χρυσᾶ περιβεβλημένην ἱμάτια, μαλακιζομένην, θρυπτομένην,

[2]   ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Οὕτως ὁ εἰσιὼν εἰς γυναῖκα ἀλλοτρίαν. Εἰ γὰρ

[3]   εἰ βουληθείητε, ταχέως αὐτοῦ τὴν εἴσοδον ἀποφράξομεν. Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ;

[4]   δέξησθε, μήτε τραπέζης κοινωνήσητε, μήτε εἰσόδου, μήτε ἐξόδου, μήτε ἀγορᾶς· καὶ

[4]   αὐτομολήσειε λύμην, οὐ δέξομαι αὐτὸν εἴσω τουτωνὶ τῶν περιβόλων, οὐ μεταδώσω

[2]   κατεκρήμνιζον, καὶ πατέρες παῖδας ἀνῆγον, ἐκ προοιμίων τὴν ἀπειρόκακον ἡλικίαν εἰς

[4]   οἵ τε νοσοῦντες ἀνακτήσωνται ἑαυτοὺς ἐκ τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας. Εἰ δὲ

[1]   φέρεσθαι, ὑπὲρ τῆς ἑτέρων νίκης ἐκάθου, ἡμέραν τοσαύτην εἰκῆ καὶ μάτην

[2]   ἡμετέρας ἀπαιτήσει λόγον ἡμᾶς, πῶς ἑκάστην ἡμέραν ἐδαπανήσαμεν; Τί οὖν ἐροῦμεν;

[2]   οἰκονομίαν τῶν δεόντων πραγμάτων, καὶ ἕκαστος προσιὼν φορτικὸς καὶ ἐπαχθής. ~γʹ

[4]   τὰ τοιαῦτα φέρειν Ὑμῶν γὰρ ἕκαστος ὑπὲρ ἑαυτοῦ δώσει τὰς εὐθύνας·

[3]   αὐτὸ ἐπανήγαγε, καὶ τὸν τῶν ἑκατὸν ἀριθμὸν χωλεύοντα δι´ ἐκείνου τὴν

[4]   χάριτος τὴν δυναμένην ταῦτα ἐργάζεσθαι. Ἐκβαλλέσθωσαν τοίνυν οἱ τοιοῦτοι, ἵνα οἵ

[4]   τὸν τὴν ψυχὴν λεπροῦντα ταύτης ἐκβαλοῦμεν τῆς ἱερᾶς παρεμβολῆς. Ὥσπερ γὰρ

[4]   σωτηρίας ἐμβαλοῦμεν, ἡμεῖς ἐντεῦθεν, ὑμεῖς ἐκεῖθεν. Ἵν´ οὖν τοῦτο γένηται, καὶ

[3]   διακόπτομαι, ὅτι τοσαύτην λύμην λαμβάνοντες, ἐκεῖθεν κατέρχεσθε, καὶ διὰ μικρὰν ἡδονὴν

[1]   ἀποστόλων, Παῦλον καὶ Τιμόθεον. Μετ´ ἐκεῖνα, τῆς ὀργῆς λυθείσης, καὶ πέλαγος

[1]   ἐμοὶ χαλεπώτεραι αἱ κραυγαὶ προσεῤῥήγνυντο ἐκεῖναι, καὶ εἰς τὴν γῆν ἔκυπτον

[1]   ἐγίνετο, καὶ πάντα μετεῤῥυθμίζετο· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ἡνίκα νηστεύειν καὶ

[3]   ταύτην νοσοῦντες, ἀλλοιοῦσι, δυσχεραίνουσι, πάντοτε ἐκείνην βλέποντες. Ὢ χαλεπῶν πραγμάτων. Λύκος

[1]   διαβόλου πρὸς τὴν θεωρίαν ἀπηνέχθης ἐκείνην; Ταῦτα ἀνεκτά; ταῦτα φορητά; Οὐ

[2]   δὲ ἀπολογησόμεθα, ὅταν τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἀπαιτώμεθα εὐθύνας; Ἥλιος ἀνέτειλε διὰ

[2]   λυθέντος, ἀπελθούσης αὐτῆς, τὸ εἴδωλον ἐκείνης ἐναπόκειταί σου τῇ ψυχῇ, τὰ

[4]   οὕτως περιορῶμεν. Τότε δὲ καὶ ἐκεῖνοι σφόδρα ἡμᾶς ἐπαινέσουσι, καὶ θαυμάσονται

[1]   κλυδωνιζομένων χαλεπώτερον ἔπασχον. Ὥσπερ γὰρ ἐκεῖνοι, τῶν κυμάτων τοῖς τοίχοις τῆς

[2]   Καὶ οὐδὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ θεάτρου

[3]   εἷς. Ἐπεὶ καὶ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα διὰ τοῦτο

[3]   τῶν ἑκατὸν ἀριθμὸν χωλεύοντα δι´ ἐκείνου τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ πλανηθέντος ἐπλήρωσε.

[4]   ὥστε δυνηθῆναι παραστῆναι τῷ βήματι ἐκείνῳ τῷ φοβερῷ, μὴ ἔχων σπῖλον

[1]   ἀγορᾷ ἡνιόχους κροτούντων, καὶ χαλεπώτερα ἐκείνων βοώντων. Τί (δὲ ἐροῦμεν; ἢ

[2]   τῶν μεγάλων καὶ γενναίων ἀνδρῶν ἐκείνων, οἳ ἀπὸ ψιλῆς ὄψεως κατηνέχθησαν,

[3]   Πῶς γὰρ ἐπιβήσῃ τῶν προθύρων ἐκείνων τῶν ἱερῶν; πῶς ἅψῃ τῆς

[4]   ὁ λεπρὸς ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἐκελεύετο καθῆναι, κἂν βασιλεὺς ἦν, ἐξεβάλλετο

[4]   οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς τοὺς ἐκθηριωθέντας συνελάσωμεν, καὶ ταχέως εἰς τὰ

[0]   ΟΜΙΛΙΑ. Πρὸς τοὺς καταλείψαντας τὴν ἐκκλησίαν καὶ αὐτομολήσαντας πρὸς τὰς ἱπποδρομίας

[1]   ταῦτα ποιήσαντι· τότε σὺ καταλιπὼν ἐκκλησίαν καὶ θυσίαν πνευματικὴν, καὶ ἀδελφῶν

[4]   ἡμᾶς ἐπαινέσουσι, καὶ θαυμάσονται τὴν Ἐκκλησίαν, τῶν παρ´ ἡμῖν αἰδεσθέντες νόμων.

[4]   βουλόμεθα, ἀλλὰ τὸ ὄνειδος τῆς Ἐκκλησίας ἀποκρούσασθαι. Νῦν μὲν γὰρ καὶ

[4]   ἐπιμενόντων τῇ αὐτῇ πορνείᾳ τῆς ἐκκλησίας ἐπιβαινέτω, ἀλλὰ καὶ ἀφ´ ὑμῶν

[4]   καταγγείλαντες, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐρεῖ γάρ σοι τηνικαῦτα ὁ

[1]   τὸν Παῦλον τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, πανήγυριν ἐπιτελοῦντες πνευματικὴν, καὶ τοὺς

[1]   καθήμενος, καὶ τῆς φωνῆς ἀκούων ἐκρηγνυμένης, τῶν κλυδωνιζομένων χαλεπώτερον ἔπασχον. Ὥσπερ

[1]   ἐκεῖναι, καὶ εἰς τὴν γῆν ἔκυπτον καὶ ἐνεκαλυπτόμην· τῶν μὲν ἄνω

[1]   τῇ σιγῇ, ἀλλ´ εἰς μέσον ἐκφέρειν, (καὶ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τῶν

[4]   τῆς ἀποφάσεως. Ὥσπερ γὰρ ἐξουσίαν ἐλάβομεν δῆσαι, οὕτως καὶ λῦσαι, καὶ

[1]   τῶν ἀποστόλων ἔτρεχε, καὶ συνηγόρους ἐλαμβάνομεν τὸν ἅγιον Πέτρον καὶ τὸν

[4]   ἐξ ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες, εἰς τὴν σαγήνην ἐμβάλλουσιν· οὕτω

[1]   αὐτοῖς γὰρ κατ´ αὐτῶν ἐντυγχάνων ἔλεγε· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι,

[3]   Ὁ γὰρ μὴ μισῶν τὸ ἕλκος, μηδὲ ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος, πῶς ἂν

[3]   ἀκούσεις τὸν περὶ σωφροσύνης λόγον, ἑλκῶν γέμων καὶ τραυμάτων (τοσούτων, καὶ

[4]   ἀποκρούσασθαι. Νῦν μὲν γὰρ καὶ Ἕλληνες ἡμῶν καταγελάσονται, καὶ Ἰουδαῖοι κωμῳδήσουσιν,

[1]   τὴν ἀρχαίαν ἐπανήγετο πατρίδα, κατάρα ἐλύετο, καὶ ἁμαρτία ἠφανίζετο, καὶ ὁ

[1]   τί ἐποίησά σοι, καὶ τί ἐλύπησά σε, ἢ τί παρηνώχλησά σοι;

[1]   συνεχῶς λέγων, καὶ τὴν ὀδύνην ἐμαυτοῦ ταύτῃ παραμυθούμενος, τὸ τῷ μὴ

[4]   πάντοθεν ἐλαύνοντες, εἰς τὴν σαγήνην ἐμβάλλουσιν· οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς τοὺς

[4]   εἰς τὰ δίκτυα τῆς σωτηρίας ἐμβαλοῦμεν, ἡμεῖς ἐντεῦθεν, ὑμεῖς ἐκεῖθεν. Ἵν´

[2]   ἡλικίαν εἰς τὰ τῆς πονηρίας ἐμβιβάζοντες βάραθρα, ὥστε οὐκ ἄν τις

[2]   ἤκουσας τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· Ὁ ἐμβλέψας γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι, ἤδη

[2]   αὐτήν; Τί οὖν ἐὰν μὴ ἐμβλέψω, φησὶ, πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι; Καὶ

[1]   εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ πλημμέλημα; Τοῦτον δὴ καὶ ἐγὼ

[1]   ἐσχάτων κινδυνεύοντες δεδοίκασιν· οὕτω καὶ ἐμοὶ χαλεπώτεραι αἱ κραυγαὶ προσεῤῥήγνυντο ἐκεῖναι,

[2]   γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι, ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν; Τί οὖν ἐὰν μὴ

[4]   Ὁρῶν ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ ἐμοῦ οὐκ ἀργύριον, οὐδὲ χρυσοῦν σκεῦος

[4]   ὥσπερ οἱ ποιμένες τὰ ψώρας ἐμπεπλησμένα πρόβατα τῶν ὑγιαινόντων ἀπείργουσιν, ὥστε

[3]   ἐπιθυμίαν τοιαύτην τρέφειν, καὶ διηνεκῶς ἐμπίπρασθαι, καὶ κάμινον ἔρωτος ἀτόπου πανταχοῦ

[1]   ἐξεβακχεύθησαν, ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν ἐμπλῆσαι βοῆς καὶ κραυγῆς ἀτάκτου, καὶ

[2]   λόγον οὐκ ἔχουσαι; Ἐπειδὰν γὰρ ἐμπλησθεὶς ταύτης ἀνέλθῃς γενόμενος αἰχμάλωτος, καὶ

[0]   ~ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ

[2]   Καὶ τί λέγω τὸ θέατρον; Ἐν ἀγορᾷ πολλάκις ἐὰν ἀπαντήσωμεν γυναικὶ,

[1]   ἀνθρώπους ἐγίνετο, καὶ πάντα μετεῤῥυθμίζετο· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ἡνίκα νηστεύειν

[1]   Τί εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ πλημμέλημα; Τοῦτον δὴ καὶ

[1]   Οὐδὲ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ᾐδέσθητε, ἐν ᾗ τὰ σύμβολα τῆς σωτηρίας

[2]   οὐ κατακαύσει; Ἀποδήσει τις πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ

[1]   τοιαῦτα ἀσχημονούντων, τῶν δὲ κάτω ἐν μέσῃ τῇ ἀγορᾷ ἡνιόχους κροτούντων,

[1]   τοῦ γένους ἡμῶν ἐτελεῖτο· ἀλλ´ ἐν παρασκευῇ, ὅτε ὁ Δεσπότης σου

[1]   ἕνεκεν οὐκ ἔζευξας τὰ ἄλογα ἐν σοὶ πάθη, θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν,

[4]   μεγίστην ἕξετε τιμωρίαν. Εἰ γὰρ ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων οἰκίαις ἂν

[3]   τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα, ἐπὶ τὸ ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως

[4]   ταῦτα ὑμῖν παραινῶν. Ἐπεὶ οὖν ἐναπέμεινάν τινες τῇ σηπεδόνι, (φέρε λοιπὸν

[2]   ἀπελθούσης αὐτῆς, τὸ εἴδωλον ἐκείνης ἐναπόκειταί σου τῇ ψυχῇ, τὰ ῥήματα,

[3]   τῷ συνειδότι ἐγκαθημένην, καὶ ἀνάπτουσαν ἔνδον τὴν Βαβυλωνίαν κάμινον, μᾶλλον δὲ

[1]   εἰς τὴν γῆν ἔκυπτον καὶ ἐνεκαλυπτόμην· τῶν μὲν ἄνω τοιαῦτα ἀσχημονούντων,

[1]   ἐβούλου δρόμον ἀλόγων ὁρᾷν, τίνος ἕνεκεν οὐκ ἔζευξας τὰ ἄλογα ἐν

[3]   καὶ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα διὰ τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα,

[4]   καὶ σφόδρα οἰκτροὶ, ἀλλ´ ὅμως ἐνεχειρίσθημεν ἀξίαν παρὰ τῆς τοῦ Θεοῦ

[3]   πολλῷ χαλεπώτερον βέλος λαβεῖν, καὶ ἐνηδυπαθεῖν τῷ τραύματι· ὅπερ δὴ πάντων

[4]   καὶ τομὴν ἐπαγαγεῖν. Καὶ γὰρ ἐνιαυτὸν ἔχω λοιπὸν τῆς πόλεως ἐπιβὰς

[3]   ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα διὰ τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα, ἐπὶ

[3]   ἣν οὐδὲ τοῦ Μονογενοῦς ἐφείσατο. Ἐννόησον ὅση τιμὴ καταβέβληται καὶ ὑπὲρ

[3]   λέγε, ὅτι εἷς ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι ψυχή ἐστι, δι´ ἣν

[2]   ἅπερ ὁ θεωρήσας ἂν εἰς ἔννοιαν λάβῃς, κάτω κύπτεις· τολμᾷς εἰπεῖν

[2]   ἐγχειρίζοντες, εὐθύνας αὐτοὺς καὶ μέχρι ἑνὸς ἀπαιτοῦμεν ὀβολοῦ· οὕτω καὶ ὁ

[3]   τιμὴ καταβέβληται καὶ ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς, καὶ μὴ καταφρόνει τῆς σωτηρίας

[4]   δυσάλωτα τῶν θηρίων οὐκ ἐξ ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες, εἰς

[2]   περιττὴ, καὶ αἱ συνήθεις φροντίδες ἐνοχλεῖν δοκοῦσι πρὸς τὴν οἰκονομίαν τῶν

[4]   τῶν ἐπαχθεστέρων. Πολλῷ γὰρ βέλτιον ἐνταῦθα λυπηθέντας ἡμᾶς ἐξελέσθαι τῆς μελλούσης

[3]   τῆς γεέννης καὶ τῆς κολάσεως ἐνταῦθα τὴν ἐσχάτην ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην.

[2]   ἐντεῦθεν πόλεμοι καὶ μάχαι; οὐκ ἐντεῦθεν ἀηδίαι λόγον οὐκ ἔχουσαι; Ἐπειδὰν

[2]   οὐκ ἐντεῦθεν σωφροσύνης ἀπώλεια; οὐκ ἐντεῦθεν γάμων διαιρέσεις; οὐκ ἐντεῦθεν πόλεμοι

[2]   μυρία τραύματα λαβὼν ἀναχωρεῖς. Οὐκ ἐντεῦθεν οἴκων ἀνατροπαί; οὐκ ἐντεῦθεν σωφροσύνης

[2]   οὐκ ἐντεῦθεν γάμων διαιρέσεις; οὐκ ἐντεῦθεν πόλεμοι καὶ μάχαι; οὐκ ἐντεῦθεν

[2]   Οὐκ ἐντεῦθεν οἴκων ἀνατροπαί; οὐκ ἐντεῦθεν σωφροσύνης ἀπώλεια; οὐκ ἐντεῦθεν γάμων

[4]   δίκτυα τῆς σωτηρίας ἐμβαλοῦμεν, ἡμεῖς ἐντεῦθεν, ὑμεῖς ἐκεῖθεν. Ἵν´ οὖν τοῦτο

[1]   Ἑβραίοις· αὐτοῖς γὰρ κατ´ αὐτῶν ἐντυγχάνων ἔλεγε· Λαός μου, τί ἐποίησά

[1]   Ὑμῖν γὰρ αὐτοῖς καθ´ ὑμῶν ἐντυχεῖν βούλομαι. Οὕτω καὶ ὁ Θεὸς

[3]   περιέλθοιμεν τοὺς θηριαλώτους ζητοῦντες, καὶ ἐξ αὐτῆς τοῦ λέοντος τῆς φάρυγγος

[4]   τὰ δυσάλωτα τῶν θηρίων οὐκ ἐξ ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες,

[3]   τοῦ λέοντος τῆς φάρυγγος αὐτοὺς ἐξαρπάσοιμεν. Μὴ γάρ μοι λέγε· Ὀλίγοι

[1]   ἁμιλλητηρίων ἵππων ηὐτομόλησαν, καὶ οὕτως ἐξεβακχεύθησαν, ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν ἐμπλῆσαι

[4]   ἐκελεύετο καθῆναι, κἂν βασιλεὺς ἦν, ἐξεβάλλετο μετὰ τοῦ διαδήματος, πολλῷ μᾶλλον

[4]   γὰρ βέλτιον ἐνταῦθα λυπηθέντας ἡμᾶς ἐξελέσθαι τῆς μελλούσης κρίσεως, ἢ ῥήμασι

[3]   τῶν νῦν παρ´ ἡμῶν γινομένων ἔξεστι τῆς διανοίας ἰδεῖν τὴν ὀδύνην.

[4]   παρίδητε τοσαύτην ἀπώλειαν, ἀλλὰ μεγίστην ἕξετε τιμωρίαν. Εἰ γὰρ ἐν ταῖς

[3]   ἦν κουφότερον· ταχέως γὰρ ἂν ἐξήλασεν ἡ γυνή· ἀλλὰ τῇ γνώμῃ,

[4]   τραπέζης κοινωνήσητε, μήτε εἰσόδου, μήτε ἐξόδου, μήτε ἀγορᾶς· καὶ οὕτω ῥᾳδίως

[3]   συμβουλευόντων, μηδὲ ὑμῶν παραινούντων, τῇ ἐξουσίᾳ χρήσομαι λοιπὸν, ᾗ ὁ Θεὸς

[4]   τὰ τῆς ἀποφάσεως. Ὥσπερ γὰρ ἐξουσίαν ἐλάβομεν δῆσαι, οὕτως καὶ λῦσαι,

[4]   γὰρ τὸ παλαιὸν ὁ λεπρὸς ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἐκελεύετο καθῆναι, κἂν

[2]   φησιν ὁ Σολομών· Περιπατήσει τις ἐπ´ ἀνθράκων πυρὸς, τοὺς δὲ πόδας

[4]   διδασκαλίαν ἀνάγκη λοιπὸν καὶ τομὴν ἐπαγαγεῖν. Καὶ γὰρ ἐνιαυτὸν ἔχω λοιπὸν

[4]   οὕτως καὶ λῦσαι, καὶ πάλιν ἐπαγαγεῖν. Οὐ γὰρ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν

[4]   σηπεδόνι, (φέρε λοιπὸν τὴν τομὴν ἐπαγάγωμεν. Εἰ γὰρ μὴ σιδήριον ἔχω,

[4]   δὲ καὶ ἐκεῖνοι σφόδρα ἡμᾶς ἐπαινέσουσι, καὶ θαυμάσονται τὴν Ἐκκλησίαν, τῶν

[3]   σωτηρίας αὐτοῦ, ἀλλ´ ἀπελθὼν ἡμῖν ἐπανάγαγε, καὶ πεῖσον μηκέτι τοῖς αὐτοῖς

[4]   τούς τε διαφθαρέντας ἤδη ταχέως ἐπανελθεῖν, τούς τε μείναντας ἀσινεῖς ἐπὶ

[3]   οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως πάλιν αὐτὸ ἐπανήγαγε, καὶ τὸν τῶν ἑκατὸν ἀριθμὸν

[1]   καὶ λῃστὴς εἰς τὴν ἀρχαίαν ἐπανήγετο πατρίδα, κατάρα ἐλύετο, καὶ ἁμαρτία

[3]   τὸ ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως πάλιν αὐτὸ ἐπανήγαγε, καὶ

[1]   ἀκούων ἐκρηγνυμένης, τῶν κλυδωνιζομένων χαλεπώτερον ἔπασχον. Ὥσπερ γὰρ ἐκεῖνοι, τῶν κυμάτων

[2]   παιδία φορτικώτερα, καὶ οἱ οἰκέται ἐπαχθεῖς, καὶ ἡ οἰκία περιττὴ, καὶ

[4]   μέλλων λυπεῖν, οὐδενὸς φείσομαι τῶν ἐπαχθεστέρων. Πολλῷ γὰρ βέλτιον ἐνταῦθα λυπηθέντας

[4]   λέγων, κἂν λυπῆσαι δέῃ, κἂν ἐπαχθῆ φανῆναι, κἂν φορτικὸν, ὥστε δυνηθῆναι

[2]   καὶ ἕκαστος προσιὼν φορτικὸς καὶ ἐπαχθής. ~γʹ Τὸ δὲ αἴτιον, οὐκ

[1]   πάθη, θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν, καὶ ἐπέθηκας αὐτοῖς τὸν τῆς φιλοσοφίας ζυγὸν,

[3]   πέντε, κἂν δύο, κἂν εἷς. Ἐπεὶ καὶ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ

[4]   καὶ συνεχῶς ταῦτα ὑμῖν παραινῶν. Ἐπεὶ οὖν ἐναπέμεινάν τινες τῇ σηπεδόνι,

[2]   ἐντεῦθεν ἀηδίαι λόγον οὐκ ἔχουσαι; Ἐπειδὰν γὰρ ἐμπλησθεὶς ταύτης ἀνέλθῃς γενόμενος

[1]   τὸν χρηστὸν καὶ κοῦφον, καὶ ἐπέστησας αὐτοῖς λογισμὸν ὀρθὸν, καὶ πρὸς

[2]   ἐχρῆν ἀπὸ τῆς ἐγγινομένης κακίας, ἐπὶ θέατρα πάλιν ἀνέβαινες, ἀπὸ καπνοῦ

[1]   τοσαύτην εἰκῆ καὶ μάτην καὶ ἐπὶ κακῷ δαπανῶν. ~βʹ Ἦ οὐκ

[4]   ἐπανελθεῖν, τούς τε μείναντας ἀσινεῖς ἐπὶ μεῖζον προκόψαι κοσμιότητος καὶ σωφροσύνης·

[4]   τὴν παραίνεσιν ταύτην καὶ διδασκαλίαν ἐπὶ τὴν παράνομον τῶν θεάτρων αὐτομολήσειε

[4]   καὶ μὴ καταγγείλαντες, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐρεῖ γάρ σοι

[3]   ἐννέα διὰ τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα, ἐπὶ τὸ ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ

[1]   πέλαγος περάσαντες, καὶ κυμάτων κατατολμήσαντες, ἐπὶ τοὺς κορυφαίους ἐτρέχομεν, τὸν Πέτρον

[1]   ἡμῶν ἡ πόλις ὥσπερ χείμαῤῥος ἐπὶ τοὺς τόπους τῶν ἀποστόλων ἔτρεχε,

[4]   τῇ αὐτῇ πορνείᾳ τῆς ἐκκλησίας ἐπιβαινέτω, ἀλλὰ καὶ ἀφ´ ὑμῶν ἐπιτιμάσθω,

[4]   ἐνιαυτὸν ἔχω λοιπὸν τῆς πόλεως ἐπιβὰς τῆς ὑμετέρας, καὶ οὐ διέλιπον

[3]   καὶ συνειδότος κατηγορίαν; Πῶς γὰρ ἐπιβήσῃ τῶν προθύρων ἐκείνων τῶν ἱερῶν;

[3]   μηδὲ ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος, πῶς ἂν ἐπιζητήσειε τὸν ἰατρόν; Διὰ ταῦτα ὀδυνῶμαι

[2]   νοσεῖς, ἵνα καὶ τὸν ἰατρὸν ἐπιζητήσῃς. Μοιχείας ἐγένου πεπληρωμένος, καὶ ἐρωτᾷς,

[2]   Ὁ ἐμβλέψας γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι, ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν; Τί οὖν

[2]   μὴ ἐμβλέψω, φησὶ, πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι; Καὶ πῶς δυνήσῃ με πεῖσαι;

[2]   συνεπλάκης τῇ πόρνῃ, ἀλλὰ τῇ ἐπιθυμίᾳ (συνεγένου, καὶ τῇ γνώμῃ τὴν

[1]   ἐν σοὶ πάθη, θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν, καὶ ἐπέθηκας αὐτοῖς τὸν τῆς

[2]   σοι διακονουμένων, τοῦ διαβόλου τὴν ἐπιθυμίαν πληροῖς; Καὶ τοσοῦτον παρὰ τοῦ

[3]   οὐκ ἐσχάτης τιμωρίας, εἰπέ μοι, ἐπιθυμίαν τοιαύτην τρέφειν, καὶ διηνεκῶς ἐμπίπρασθαι,

[2]   ἥτις χόρτου χαλεπώτερον ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ἀνάπτεται. Καὶ τί λέγω τὸ

[4]   αἰδεσθέντες νόμων. Μηδεὶς τοίνυν τῶν ἐπιμενόντων τῇ αὐτῇ πορνείᾳ τῆς ἐκκλησίας

[1]   ἀπολογησόμεθα, εἰ ξένος τίς ποθεν ἐπιστὰς ἐγκαλοίη καὶ λέγοι· Ταῦτα ἡ

[4]   τῷ λόγῳ ἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς, τοῦτον σημειοῦσθε, καὶ μὴ συναναμίγνυσθε

[1]   τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, πανήγυριν ἐπιτελοῦντες πνευματικὴν, καὶ τοὺς ἄθλους αὐτῶν

[4]   ἐπιβαινέτω, ἀλλὰ καὶ ἀφ´ ὑμῶν ἐπιτιμάσθω, καὶ κοινὸς ἔστω πολέμιος. Εἴ

[3]   ἐκείνου τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ πλανηθέντος ἐπλήρωσε. Μὴ λέγε, ὅτι εἷς ἐστιν·

[2]   καὶ ποικίλος ἀστέρων ἀνέλαμψε χορός· ἔπνευσαν ἄνεμοι διὰ σὲ, ἔδραμον ποταμοί·

[1]   ἐντυγχάνων ἔλεγε· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καὶ τί ἐλύπησά σε,

[1]   βούλομαι. Οὕτω καὶ ὁ Θεὸς ἐποίησε τοῖς Ἑβραίοις· αὐτοῖς γὰρ κατ´

[1]   καταλλάξαι ὀργιζόμενον; Πρὸ τριῶν ἡμερῶν ἐπομβρία καὶ ὑετὸς κατεῤῥήγνυτο πάντα παρασύρων,

[4]   Θεοῦ χάριτος τὴν δυναμένην ταῦτα ἐργάζεσθαι. Ἐκβαλλέσθωσαν τοίνυν οἱ τοιοῦτοι, ἵνα

[3]   πικρότατον, καὶ τὴν νόσον ἀνίατον ἐργάζεται. Ὁ γὰρ μὴ μισῶν τὸ

[4]   λοιποῖς τῆς νόσου· οὕτω δὴ ἐργάσομαι κἀγώ. Εἰ γὰρ τὸ παλαιὸν

[4]   πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐρεῖ γάρ σοι τηνικαῦτα ὁ Θεός·

[1]   χαλεπώτερα ἐκείνων βοώντων. Τί (δὲ ἐροῦμεν; ἢ τί ἀπολογησόμεθα, εἰ ξένος

[2]   ἑκάστην ἡμέραν ἐδαπανήσαμεν; Τί οὖν ἐροῦμεν; τί δὲ ἀπολογησόμεθα, ὅταν τῆς

[1]   δὴ καὶ ἐγὼ μιμήσομαι, καὶ ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς πάλιν· Ταῦτα ἀνεκτά;

[2]   ἐπιζητήσῃς. Μοιχείας ἐγένου πεπληρωμένος, καὶ ἐρωτᾷς, ποία κακία; ἦ οὐκ ἤκουσας

[3]   καὶ διηνεκῶς ἐμπίπρασθαι, καὶ κάμινον ἔρωτος ἀτόπου πανταχοῦ περιφέρειν, καὶ συνειδότος

[4]   χωρίον, καὶ τοιαῦτα παρανομήσαντα, πῶς ἐσίγησας; πῶς ἤνεγκας; πῶς οὐκ ἀπήγγειλας

[1]   Δεσπότης σου ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης ἐσταυροῦτο, καὶ θυσία τοιαύτη προσεφέρετο, καὶ

[3]   ἔχω χάριν, ὅτι δῆμος οὕτως ἐστὲ εὔσπλαγχνος. Τάχα δὲ οἶμαι πολλοὺς

[3]   ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι ψυχή ἐστι, δι´ ἣν τὰ ὁρώμενα πάντα

[4]   Οὐδὲ γὰρ τὸ τυχὸν ὑμῖν ἐστι κρίμα, εἰ παρίδητε τοσαύτην ἀπώλειαν,

[3]   τῷ τραύματι· ὅπερ δὴ πάντων ἐστὶ πικρότατον, καὶ τὴν νόσον ἀνίατον

[4]   καὶ μὴ πῦρ βαστάζω, ἀλλ´ ἔστι μοι διδασκαλία πυρὸς θερμοτέρα, εὐτονώτερον

[3]   ἐπλήρωσε. Μὴ λέγε, ὅτι εἷς ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι ψυχή ἐστι,

[4]   ἀφ´ ὑμῶν ἐπιτιμάσθω, καὶ κοινὸς ἔστω πολέμιος. Εἴ τις γὰρ, φησὶν,

[3]   καὶ τῆς κολάσεως ἐνταῦθα τὴν ἐσχάτην ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην. Ἢ οὐκ

[3]   ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην. Ἢ οὐκ ἐσχάτης τιμωρίας, εἰπέ μοι, ἐπιθυμίαν τοιαύτην

[1]   τῆς νηὸς προσρηγνυμένων, περὶ τῶν ἐσχάτων κινδυνεύοντες δεδοίκασιν· οὕτω καὶ ἐμοὶ

[1]   τῆς σωτηρίας τοῦ γένους ἡμῶν ἐτελεῖτο· ἀλλ´ ἐν παρασκευῇ, ὅτε ὁ

[2]   καπνοῦ εἰς πῦρ τρέχων, εἰς ἕτερον βάραθρον καθεὶς ἑαυτὸν χαλεπώτερον. Γέροντες

[1]   ὡς ἔτυχε φέρεσθαι, ὑπὲρ τῆς ἑτέρων νίκης ἐκάθου, ἡμέραν τοσαύτην εἰκῆ

[2]   φύσεως ὁ δρόμος τὴν οἰκείαν ἐτήρησε τάξιν, καὶ ἡμέρα ἐφάνη καὶ

[3]   καταλιπὼν πρόβατα, ἐπὶ τὸ ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως πάλιν

[1]   ἐπὶ τοὺς τόπους τῶν ἀποστόλων ἔτρεχε, καὶ συνηγόρους ἐλαμβάνομεν τὸν ἅγιον

[1]   κυμάτων κατατολμήσαντες, ἐπὶ τοὺς κορυφαίους ἐτρέχομεν, τὸν Πέτρον τὴν κρηπῖδα τῆς

[1]   κατὰ σαυτὸν ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε φέρεσθαι, ὑπὲρ τῆς ἑτέρων νίκης

[2]   τοῖς οἰκέταις τοῖς ἡμετέροις ἐγχειρίζοντες, εὐθύνας αὐτοὺς καὶ μέχρι ἑνὸς ἀπαιτοῦμεν

[4]   καὶ οὐ τὰς τυχούσας ἀπαιτηθήσῃ εὐθύνας. Διά τοι τοῦτο καὶ ἐγὼ,

[4]   ἕκαστος ὑπὲρ ἑαυτοῦ δώσει τὰς εὐθύνας· ἐγὼ δὲ τῆς ἁπάντων σωτηρίας

[2]   ὅταν τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἀπαιτώμεθα εὐθύνας; Ἥλιος ἀνέτειλε διὰ σὲ, καὶ

[1]   ἀποκρίθητί μοι. Καὶ πάλιν· Τί εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ

[3]   χάριν, ὅτι δῆμος οὕτως ἐστὲ εὔσπλαγχνος. Τάχα δὲ οἶμαι πολλοὺς τῶν

[4]   ἀποφάσεως τῆς ἡμετέρας. Εἰ γὰρ εὐτελεῖς ἡμεῖς καὶ σφόδρα οἰκτροὶ, ἀλλ´

[4]   ἔστι μοι διδασκαλία πυρὸς θερμοτέρα, εὐτονώτερον δυναμένη καίειν. Μὴ οὖν καταφρόνει

[4]   καὶ ὑμεῖς σώζοισθε, καὶ ἡμεῖς εὐφραινώμεθα, καὶ ὁ Θεὸς δοξάζηται νῦν

[4]   τι τῶν τοιούτων. Γένοιτο δὲ εὐχαῖς τῶν ἁγίων τούς τε διαφθαρέντας

[1]   νηστεύειν καὶ δοξολογεῖν ἔδει, καὶ εὐχαριστηρίους εὐχὰς ὑπὲρ τῶν τῆς οἰκουμένης

[1]   καὶ δοξολογεῖν ἔδει, καὶ εὐχαριστηρίους εὐχὰς ὑπὲρ τῶν τῆς οἰκουμένης ἀγαθῶν

[2]   οἰκείαν ἐτήρησε τάξιν, καὶ ἡμέρα ἐφάνη καὶ (νὺξ παρῆλθε· καὶ ταῦτα

[3]   δι´ ἣν οὐδὲ τοῦ Μονογενοῦς ἐφείσατο. Ἐννόησον ὅση τιμὴ καταβέβληται καὶ

[4]   τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας. Εἰ δὲ ἐφρίξατε ταύτην ἀκούσαντες τὴν ἀπόφασιν (καὶ

[2]   σὲ, καὶ σελήνη τὴν νύκτα ἐφώτισε, καὶ ποικίλος ἀστέρων ἀνέλαμψε χορός·

[1]   εἶδος μετὰ τῆς ἡδονῆς πολλὴν ἔχει τὴν ὠφέλειαν. Ἀλλ´ ἀφεὶς τὰ

[4]   τῶν ἀδελφῶν, ἵνα διηνεκῶς αὐτοὺς ἔχητε. Οὐδὲ γὰρ τὸ τυχὸν ὑμῖν

[3]   τοῖς αὐτοῖς περιπεσεῖν, καὶ ἀρκοῦσαν ἔχομεν ἀπολογίαν. Εἰ δὲ μὴ ἀνέχοιτο,

[3]   Καὶ καθάπερ οἱ πυρέττοντες, οὐδὲν ἔχοντες ἐγκαλεῖν τοῖς διακονουμένοις, διὰ τὴν

[2]   οὐκ ἐντεῦθεν ἀηδίαι λόγον οὐκ ἔχουσαι; Ἐπειδὰν γὰρ ἐμπλησθεὶς ταύτης ἀνέλθῃς

[2]   τὴν δευτέραν, ὅτε ἀναπαῦσαι μικρὸν ἐχρῆν ἀπὸ τῆς ἐγγινομένης κακίας, ἐπὶ

[4]   τὴν ἀρχὴν παραινέσει καὶ συμβολῇ ἐχρησάμην, οὕτω καὶ νῦν μετὰ τοσαύτην

[4]   ἐπαγάγωμεν. Εἰ γὰρ μὴ σιδήριον ἔχω, ἀλλ´ ἔχω λόγον σιδήρου τομώτερον·

[4]   γὰρ μὴ σιδήριον ἔχω, ἀλλ´ ἔχω λόγον σιδήρου τομώτερον· εἰ καὶ

[4]   τομὴν ἐπαγαγεῖν. Καὶ γὰρ ἐνιαυτὸν ἔχω λοιπὸν τῆς πόλεως ἐπιβὰς τῆς

[3]   μέτωπα τύπτοντας, καὶ πολλὴν ὑμῖν ἔχω χάριν, ὅτι δῆμος οὕτως ἐστὲ

[3]   τὴν οἰκίαν, ἀλλὰ τὴν πόρνην ἔχων μετὰ σεαυτοῦ, οὐ φανερῶς καὶ

[4]   βήματι ἐκείνῳ τῷ φοβερῷ, μὴ ἔχων σπῖλον ἢ ῥυτίδα, ἤ τι

[3]   τραυμάτων (τοσούτων, καὶ τὴν διάνοιαν ἔχων τῷ πάθει δουλεύουσαν; Καὶ τί

[3]   ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως πάλιν αὐτὸ ἐπανήγαγε, καὶ τὸν

Chapitre
[2]	τὸ θέατρον; Ἐν ἀγορᾷ πολλάκις	ἐὰν	ἀπαντήσωμεν γυναικὶ, θορυβούμεθα· σὺ δὲ
[2]	ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν; Τί οὖν	ἐὰν	μὴ ἐμβλέψω, φησὶ, πρὸς τὸ
[2]	τρέχων, εἰς ἕτερον βάραθρον καθεὶς	ἑαυτὸν	χαλεπώτερον. Γέροντες πολιὰς κατῄσχυνον, καὶ
[4]	φέρειν Ὑμῶν γὰρ ἕκαστος ὑπὲρ	ἑαυτοῦ	δώσει τὰς εὐθύνας· ἐγὼ δὲ
[1]	ἡμέρας, σκιρτᾷς καὶ βοᾷς, τὴν	ἑαυτοῦ	ψυχὴν αἰχμάλωτον ὑπὸ τῶν παθῶν
[3]	τῆς κολάσεως ἐνταῦθα τὴν ἐσχάτην	ἑαυτοὺς	ἀπαιτεῖτε δίκην. Ἢ οὐκ ἐσχάτης
[4]	γένωνται, οἵ τε νοσοῦντες ἀνακτήσωνται	ἑαυτοὺς	ἐκ τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας. Εἰ
[4]	καὶ Ἰουδαῖοι κωμῳδήσουσιν, ὅταν ἁμαρτάνοντας	ἑαυτοὺς	οὕτως περιορῶμεν. Τότε δὲ καὶ
[2]	διὰ σὲ, ἔδραμον ποταμοί· σπέρματα	ἐβλάστησαν	διὰ σὲ, καὶ φυτὰ ἀνεδόθη,
[1]	παθῶν παρασυρομένην περιορῶν; Εἰ δὲ	ἐβούλου	δρόμον ἀλόγων ὁρᾷν, τίνος ἕνεκεν
[1]	καὶ ὁ Θεὸς ἐποίησε τοῖς	Ἑβραίοις·	αὐτοῖς γὰρ κατ´ αὐτῶν ἐντυγχάνων
[2]	ἀναπαῦσαι μικρὸν ἐχρῆν ἀπὸ τῆς	ἐγγινομένης	κακίας, ἐπὶ θέατρα πάλιν ἀνέβαινες,
[2]	καὶ τὸν ἰατρὸν ἐπιζητήσῃς. Μοιχείας	ἐγένου	πεπληρωμένος, καὶ ἐρωτᾷς, ποία κακία;
[1]	καὶ Θεοῦ καταλλαγὴ πρὸς ἀνθρώπους	ἐγίνετο,	καὶ πάντα μετεῤῥυθμίζετο· ἐν ἐκείνῃ
[3]	τῇ γνώμῃ, καὶ τῷ συνειδότι	ἐγκαθημένην,	καὶ ἀνάπτουσαν ἔνδον τὴν Βαβυλωνίαν
[3]	καθάπερ οἱ πυρέττοντες, οὐδὲν ἔχοντες	ἐγκαλεῖν	τοῖς διακονουμένοις, διὰ τὴν τοῦ
[1]	εἰ ξένος τίς ποθεν ἐπιστὰς	ἐγκαλοίη	καὶ λέγοι· Ταῦτα ἡ πόλις
[2]	ἀργύριον τοῖς οἰκέταις τοῖς ἡμετέροις	ἐγχειρίζοντες,	εὐθύνας αὐτοὺς καὶ μέχρι ἑνὸς
[4]	ὑπὲρ ἑαυτοῦ δώσει τὰς εὐθύνας·	ἐγὼ	δὲ τῆς ἁπάντων σωτηρίας ὑπεύθυνος.
[4]	εὐθύνας. Διά τοι τοῦτο καὶ	ἐγὼ,	καίτοι γε μέλλων λυπεῖν, οὐδενὸς
[1]	ἐμοὶ πλημμέλημα; Τοῦτον δὴ καὶ	ἐγὼ	μιμήσομαι, καὶ ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς
[1]	γέλωτα, μᾶλλον δὲ θρῆνον φερούσης.	Ἐγὼ	οὖν οἴκοι καθήμενος, καὶ τῆς
[2]	λόγον ἡμᾶς, πῶς ἑκάστην ἡμέραν	ἐδαπανήσαμεν;	Τί οὖν ἐροῦμεν; τί δὲ
[1]	ἡμέρᾳ, ἡνίκα νηστεύειν καὶ δοξολογεῖν	ἔδει,	καὶ εὐχαριστηρίους εὐχὰς ὑπὲρ τῶν
[2]	χορός· ἔπνευσαν ἄνεμοι διὰ σὲ,	ἔδραμον	ποταμοί· σπέρματα ἐβλάστησαν διὰ σὲ,
[3]	λοιπὸν, ᾗ ὁ Θεὸς ἡμῖν	ἔδωκεν	οὐκ εἰς καθαίρεσιν, ἀλλ´ εἰς
[1]	ἀλόγων ὁρᾷν, τίνος ἕνεκεν οὐκ	ἔζευξας	τὰ ἄλογα ἐν σοὶ πάθη,
[3]	ἀγέλην ὁ διάβολος λυμαίνεται. Ἀλλ´	εἰ	βουληθείητε, ταχέως αὐτοῦ τὴν εἴσοδον
[4]	ἀπώλειαν, ἀλλὰ μεγίστην ἕξετε τιμωρίαν.	Εἰ	γὰρ ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων
[4]	καταφρόνει τῆς ἀποφάσεως τῆς ἡμετέρας.	Εἰ	γὰρ εὐτελεῖς ἡμεῖς καὶ σφόδρα
[2]	ὁ εἰσιὼν εἰς γυναῖκα ἀλλοτρίαν.	Εἰ	γὰρ καὶ μὴ συνεπλάκης τῇ
[4]	(φέρε λοιπὸν τὴν τομὴν ἐπαγάγωμεν.	Εἰ	γὰρ μὴ σιδήριον ἔχω, ἀλλ´
[4]	νόσου· οὕτω δὴ ἐργάσομαι κἀγώ.	Εἰ	γὰρ τὸ παλαιὸν ὁ λεπρὸς
[1]	ὑπὸ τῶν παθῶν παρασυρομένην περιορῶν;	Εἰ	δὲ ἐβούλου δρόμον ἀλόγων ὁρᾷν,
[4]	ἑαυτοὺς ἐκ τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας.	Εἰ	δὲ ἐφρίξατε ταύτην ἀκούσαντες τὴν
[3]	περιπεσεῖν, καὶ ἀρκοῦσαν ἔχομεν ἀπολογίαν.	Εἰ	δὲ μὴ ἀνέχοιτο, μηδὲ ἡμῶν
[4]	ἀλλ´ ἔχω λόγον σιδήρου τομώτερον·	εἰ	καὶ μὴ πῦρ βαστάζω, ἀλλ´
[1]	(δὲ ἐροῦμεν; ἢ τί ἀπολογησόμεθα,	εἰ	ξένος τίς ποθεν ἐπιστὰς ἐγκαλοίη
[4]	τὸ τυχὸν ὑμῖν ἐστι κρίμα,	εἰ	παρίδητε τοσαύτην ἀπώλειαν, ἀλλὰ μεγίστην
[3]	Εἰ τοὺς νοσοῦντας ὑγιαίνοντας ἴδοιμεν·	εἰ	τὰ δίκτυα τῆς διδασκαλίας ἁπλώσαντες
[3]	ἀποφράξομεν. Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ;	Εἰ	τοὺς νοσοῦντας ὑγιαίνοντας ἴδοιμεν· εἰ
[4]	ἐπιτιμάσθω, καὶ κοινὸς ἔστω πολέμιος.	Εἴ	τις γὰρ, φησὶν, οὐχ ὑπακούσῃ
[4]	λαμπρᾷ βοῶ τῇ φωνῇ, ὅτι	εἴ	τις μετὰ τὴν παραίνεσιν ταύτην
[2]	ψιλῆς ὄψεως κατηνέχθησαν, φιλοσοφώτερος σὺ	εἶ;	Οὐκ ἤκουσας τί φησιν ὁ
[1]	Τοῦτο γὰρ τῆς ἱπποδρομίας τὸ	εἶδος	μετὰ τῆς ἡδονῆς πολλὴν ἔχει
[2]	θεάτρου λυθέντος, ἀπελθούσης αὐτῆς, τὸ	εἴδωλον	ἐκείνης ἐναπόκειταί σου τῇ ψυχῇ,
[1]	ἑτέρων νίκης ἐκάθου, ἡμέραν τοσαύτην	εἰκῆ	καὶ μάτην καὶ ἐπὶ κακῷ
[3]	δίκην. Ἢ οὐκ ἐσχάτης τιμωρίας,	εἰπέ	μοι, ἐπιθυμίαν τοιαύτην τρέφειν, καὶ
[2]	γὰρ παραιτήσομαι πάλιν τὰ αὐτὰ	εἰπεῖν.	Μὴ γὰρ τῶν μεγάλων καὶ
[1]	ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ στόματος, ὡς	εἰπεῖν,	τὴν τράπεζαν τῶν γηπόνων ἀφαρπάζων,
[2]	ἔννοιαν λάβῃς, κάτω κύπτεις· τολμᾷς	εἰπεῖν	ὡς οὐδὲν πάσχῃς ἀνθρώπινον; Μὴ
[2]	καὶ τῇ γνώμῃ τὴν ἁμαρτίαν	εἰργάσω.	Καὶ οὐδὲ κατὰ τὸν καιρὸν
[3]	νάφθα καὶ πίσσα, ἀλλὰ τὰ	εἰρημένα	τροφὴ τῷ πυρὶ γίνεται, καὶ
[2]	οὐ κατακαύσει; Οὕτως ὁ εἰσιὼν	εἰς	γυναῖκα ἀλλοτρίαν. Εἰ γὰρ καὶ
[2]	τοιαῦτα, ἅπερ ὁ θεωρήσας ἂν	εἰς	ἔννοιαν λάβῃς, κάτω κύπτεις· τολμᾷς
[2]	ἀπὸ καπνοῦ εἰς πῦρ τρέχων,	εἰς	ἕτερον βάραθρον καθεὶς ἑαυτὸν χαλεπώτερον.
[3]	ὁ Θεὸς ἡμῖν ἔδωκεν οὐκ	εἰς	καθαίρεσιν, ἀλλ´ εἰς οἰκοδομήν. ~δʹ
[1]	πιέζειν αὐτὴν τῇ σιγῇ, ἀλλ´	εἰς	μέσον ἐκφέρειν, (καὶ πρὸ τῶν
[1]	ἄνω κλήσεως, οὐκ ἀπὸ μύσους	εἰς	μύσος, ἀλλ´ ἀπὸ γῆς εἰς
[4]	ποιήσατε· μήτε λόγου μετάδοτε, μήτε	εἰς	οἰκίαν δέξησθε, μήτε τραπέζης κοινωνήσητε,
[3]	ἔδωκεν οὐκ εἰς καθαίρεσιν, ἀλλ´	εἰς	οἰκοδομήν. ~δʹ Διὰ δὲ τοῦτο
[1]	εἰς μύσος, ἀλλ´ ἀπὸ γῆς	εἰς	οὐρανὸν τρέχων; Τοῦτο γὰρ τῆς
[2]	θέατρα πάλιν ἀνέβαινες, ἀπὸ καπνοῦ	εἰς	πῦρ τρέχων, εἰς ἕτερον βάραθρον
[4]	τοὺς ἐκθηριωθέντας συνελάσωμεν, καὶ ταχέως	εἰς	τὰ δίκτυα τῆς σωτηρίας ἐμβαλοῦμεν,
[2]	ἐκ προοιμίων τὴν ἀπειρόκακον ἡλικίαν	εἰς	τὰ τῆς πονηρίας ἐμβιβάζοντες βάραθρα,
[1]	καὶ παράδεισος ἠνοίγετο, καὶ λῃστὴς	εἰς	τὴν ἀρχαίαν ἐπανήγετο πατρίδα, κατάρα
[1]	αἱ κραυγαὶ προσεῤῥήγνυντο ἐκεῖναι, καὶ	εἰς	τὴν γῆν ἔκυπτον καὶ ἐνεκαλυπτόμην·
[3]	δὲ αἴτιον, οὐκ ἀνέρχῃ μόνος	εἰς	τὴν οἰκίαν, ἀλλὰ τὴν πόρνην
[4]	ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες,	εἰς	τὴν σαγήνην ἐμβάλλουσιν· οὕτω δὴ
[4]	καὶ τοιαύτης μετασχόντα θυσίας, ἀπελθόντα	εἰς	τὸ τοῦ διαβόλου χωρίον, καὶ
[4]	δοξάζηται νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ	εἰς	τοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[3]	κἂν πέντε, κἂν δύο, κἂν	εἷς.	Ἐπεὶ καὶ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος
[3]	πλανηθέντος ἐπλήρωσε. Μὴ λέγε, ὅτι	εἷς	ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι ψυχή
[3]	νοσήματος κακίαν δυσάρεστοι πρὸς πάντας	εἰσὶ,	σιτία διακρουόμενοι, καὶ ἰατροὺς κακίζοντες,
[3]	Μὴ γάρ μοι λέγε· Ὀλίγοι	εἰσὶν	οἱ ἀποβουκολισθέντες. Κἂν δέκα μόνον
[2]	κεφαλῇ μετὰ πολλῆς τῆς ἀναισχυντίας	εἰσιοῦσαν,	χρυσᾶ περιβεβλημένην ἱμάτια, μαλακιζομένην, θρυπτομένην,
[2]	ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Οὕτως ὁ	εἰσιὼν	εἰς γυναῖκα ἀλλοτρίαν. Εἰ γὰρ
[3]	εἰ βουληθείητε, ταχέως αὐτοῦ τὴν	εἴσοδον	ἀποφράξομεν. Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ;
[4]	δέξησθε, μήτε τραπέζης κοινωνήσητε, μήτε	εἰσόδου,	μήτε ἐξόδου, μήτε ἀγορᾶς· καὶ
[4]	αὐτομολήσειε λύμην, οὐ δέξομαι αὐτὸν	εἴσω	τουτωνὶ τῶν περιβόλων, οὐ μεταδώσω
[2]	κατεκρήμνιζον, καὶ πατέρες παῖδας ἀνῆγον,	ἐκ	προοιμίων τὴν ἀπειρόκακον ἡλικίαν εἰς
[4]	οἵ τε νοσοῦντες ἀνακτήσωνται ἑαυτοὺς	ἐκ	τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας. Εἰ δὲ
[1]	φέρεσθαι, ὑπὲρ τῆς ἑτέρων νίκης	ἐκάθου,	ἡμέραν τοσαύτην εἰκῆ καὶ μάτην
[2]	ἡμετέρας ἀπαιτήσει λόγον ἡμᾶς, πῶς	ἑκάστην	ἡμέραν ἐδαπανήσαμεν; Τί οὖν ἐροῦμεν;
[2]	οἰκονομίαν τῶν δεόντων πραγμάτων, καὶ	ἕκαστος	προσιὼν φορτικὸς καὶ ἐπαχθής. ~γʹ
[4]	τὰ τοιαῦτα φέρειν Ὑμῶν γὰρ	ἕκαστος	ὑπὲρ ἑαυτοῦ δώσει τὰς εὐθύνας·
[3]	αὐτὸ ἐπανήγαγε, καὶ τὸν τῶν	ἑκατὸν	ἀριθμὸν χωλεύοντα δι´ ἐκείνου τὴν
[4]	χάριτος τὴν δυναμένην ταῦτα ἐργάζεσθαι.	Ἐκβαλλέσθωσαν	τοίνυν οἱ τοιοῦτοι, ἵνα οἵ
[4]	τὸν τὴν ψυχὴν λεπροῦντα ταύτης	ἐκβαλοῦμεν	τῆς ἱερᾶς παρεμβολῆς. Ὥσπερ γὰρ
[4]	σωτηρίας ἐμβαλοῦμεν, ἡμεῖς ἐντεῦθεν, ὑμεῖς	ἐκεῖθεν.	Ἵν´ οὖν τοῦτο γένηται, καὶ
[3]	διακόπτομαι, ὅτι τοσαύτην λύμην λαμβάνοντες,	ἐκεῖθεν	κατέρχεσθε, καὶ διὰ μικρὰν ἡδονὴν
[1]	ἀποστόλων, Παῦλον καὶ Τιμόθεον. Μετ´	ἐκεῖνα,	τῆς ὀργῆς λυθείσης, καὶ πέλαγος
[1]	ἐμοὶ χαλεπώτεραι αἱ κραυγαὶ προσεῤῥήγνυντο	ἐκεῖναι,	καὶ εἰς τὴν γῆν ἔκυπτον
[1]	ἐγίνετο, καὶ πάντα μετεῤῥυθμίζετο· ἐν	ἐκείνῃ	τῇ ἡμέρᾳ, ἡνίκα νηστεύειν καὶ
[3]	ταύτην νοσοῦντες, ἀλλοιοῦσι, δυσχεραίνουσι, πάντοτε	ἐκείνην	βλέποντες. Ὢ χαλεπῶν πραγμάτων. Λύκος
[1]	διαβόλου πρὸς τὴν θεωρίαν ἀπηνέχθης	ἐκείνην;	Ταῦτα ἀνεκτά; ταῦτα φορητά; Οὐ
[2]	δὲ ἀπολογησόμεθα, ὅταν τῆς ἡμέρας	ἐκείνης	ἀπαιτώμεθα εὐθύνας; Ἥλιος ἀνέτειλε διὰ
[2]	λυθέντος, ἀπελθούσης αὐτῆς, τὸ εἴδωλον	ἐκείνης	ἐναπόκειταί σου τῇ ψυχῇ, τὰ
[4]	οὕτως περιορῶμεν. Τότε δὲ καὶ	ἐκεῖνοι	σφόδρα ἡμᾶς ἐπαινέσουσι, καὶ θαυμάσονται
[1]	κλυδωνιζομένων χαλεπώτερον ἔπασχον. Ὥσπερ γὰρ	ἐκεῖνοι,	τῶν κυμάτων τοῖς τοίχοις τῆς
[2]	Καὶ οὐδὲ κατὰ τὸν καιρὸν	ἐκεῖνον	μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ θεάτρου
[3]	εἷς. Ἐπεὶ καὶ ὁ ποιμὴν	ἐκεῖνος	τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα διὰ τοῦτο
[3]	τῶν ἑκατὸν ἀριθμὸν χωλεύοντα δι´	ἐκείνου	τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ πλανηθέντος ἐπλήρωσε.
[4]	ὥστε δυνηθῆναι παραστῆναι τῷ βήματι	ἐκείνῳ	τῷ φοβερῷ, μὴ ἔχων σπῖλον
[1]	ἀγορᾷ ἡνιόχους κροτούντων, καὶ χαλεπώτερα	ἐκείνων	βοώντων. Τί (δὲ ἐροῦμεν; ἢ
[2]	τῶν μεγάλων καὶ γενναίων ἀνδρῶν	ἐκείνων,	οἳ ἀπὸ ψιλῆς ὄψεως κατηνέχθησαν,
[3]	Πῶς γὰρ ἐπιβήσῃ τῶν προθύρων	ἐκείνων	τῶν ἱερῶν; πῶς ἅψῃ τῆς
[4]	ὁ λεπρὸς ἔξω τῆς παρεμβολῆς	ἐκελεύετο	καθῆναι, κἂν βασιλεὺς ἦν, ἐξεβάλλετο
[4]	οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς τοὺς	ἐκθηριωθέντας	συνελάσωμεν, καὶ ταχέως εἰς τὰ
[0]	ΟΜΙΛΙΑ. Πρὸς τοὺς καταλείψαντας τὴν	ἐκκλησίαν	καὶ αὐτομολήσαντας πρὸς τὰς ἱπποδρομίας
[1]	ταῦτα ποιήσαντι· τότε σὺ καταλιπὼν	ἐκκλησίαν	καὶ θυσίαν πνευματικὴν, καὶ ἀδελφῶν
[4]	ἡμᾶς ἐπαινέσουσι, καὶ θαυμάσονται τὴν	Ἐκκλησίαν,	τῶν παρ´ ἡμῖν αἰδεσθέντες νόμων.
[4]	βουλόμεθα, ἀλλὰ τὸ ὄνειδος τῆς	Ἐκκλησίας	ἀποκρούσασθαι. Νῦν μὲν γὰρ καὶ
[4]	ἐπιμενόντων τῇ αὐτῇ πορνείᾳ τῆς	ἐκκλησίας	ἐπιβαινέτω, ἀλλὰ καὶ ἀφ´ ὑμῶν
[4]	καταγγείλαντες, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ τῆς	Ἐκκλησίας.	Ἐρεῖ γάρ σοι τηνικαῦτα ὁ
[1]	τὸν Παῦλον τὸ σκεῦος τῆς	ἐκλογῆς,	πανήγυριν ἐπιτελοῦντες πνευματικὴν, καὶ τοὺς
[1]	καθήμενος, καὶ τῆς φωνῆς ἀκούων	ἐκρηγνυμένης,	τῶν κλυδωνιζομένων χαλεπώτερον ἔπασχον. Ὥσπερ
[1]	ἐκεῖναι, καὶ εἰς τὴν γῆν	ἔκυπτον	καὶ ἐνεκαλυπτόμην· τῶν μὲν ἄνω
[1]	τῇ σιγῇ, ἀλλ´ εἰς μέσον	ἐκφέρειν,	(καὶ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τῶν
[4]	τῆς ἀποφάσεως. Ὥσπερ γὰρ ἐξουσίαν	ἐλάβομεν	δῆσαι, οὕτως καὶ λῦσαι, καὶ
[1]	τῶν ἀποστόλων ἔτρεχε, καὶ συνηγόρους	ἐλαμβάνομεν	τὸν ἅγιον Πέτρον καὶ τὸν
[4]	ἐξ ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν	ἐλαύνοντες,	εἰς τὴν σαγήνην ἐμβάλλουσιν· οὕτω
[1]	αὐτοῖς γὰρ κατ´ αὐτῶν ἐντυγχάνων	ἔλεγε·	Λαός μου, τί ἐποίησά σοι,
[3]	Ὁ γὰρ μὴ μισῶν τὸ	ἕλκος,	μηδὲ ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος, πῶς ἂν
[3]	ἀκούσεις τὸν περὶ σωφροσύνης λόγον,	ἑλκῶν	γέμων καὶ τραυμάτων (τοσούτων, καὶ
[4]	ἀποκρούσασθαι. Νῦν μὲν γὰρ καὶ	Ἕλληνες	ἡμῶν καταγελάσονται, καὶ Ἰουδαῖοι κωμῳδήσουσιν,
[1]	τὴν ἀρχαίαν ἐπανήγετο πατρίδα, κατάρα	ἐλύετο,	καὶ ἁμαρτία ἠφανίζετο, καὶ ὁ
[1]	τί ἐποίησά σοι, καὶ τί	ἐλύπησά	σε, ἢ τί παρηνώχλησά σοι;
[1]	συνεχῶς λέγων, καὶ τὴν ὀδύνην	ἐμαυτοῦ	ταύτῃ παραμυθούμενος, τὸ τῷ μὴ
[4]	πάντοθεν ἐλαύνοντες, εἰς τὴν σαγήνην	ἐμβάλλουσιν·	οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς τοὺς
[4]	εἰς τὰ δίκτυα τῆς σωτηρίας	ἐμβαλοῦμεν,	ἡμεῖς ἐντεῦθεν, ὑμεῖς ἐκεῖθεν. Ἵν´
[2]	ἡλικίαν εἰς τὰ τῆς πονηρίας	ἐμβιβάζοντες	βάραθρα, ὥστε οὐκ ἄν τις
[2]	ἤκουσας τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· Ὁ	ἐμβλέψας	γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι, ἤδη
[2]	αὐτήν; Τί οὖν ἐὰν μὴ	ἐμβλέψω,	φησὶ, πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι; Καὶ
[1]	εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν	ἐμοὶ	πλημμέλημα; Τοῦτον δὴ καὶ ἐγὼ
[1]	ἐσχάτων κινδυνεύοντες δεδοίκασιν· οὕτω καὶ	ἐμοὶ	χαλεπώτεραι αἱ κραυγαὶ προσεῤῥήγνυντο ἐκεῖναι,
[2]	γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι, ἤδη	ἐμοίχευσεν	αὐτήν; Τί οὖν ἐὰν μὴ
[4]	Ὁρῶν ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ	ἐμοῦ	οὐκ ἀργύριον, οὐδὲ χρυσοῦν σκεῦος
[4]	ὥσπερ οἱ ποιμένες τὰ ψώρας	ἐμπεπλησμένα	πρόβατα τῶν ὑγιαινόντων ἀπείργουσιν, ὥστε
[3]	ἐπιθυμίαν τοιαύτην τρέφειν, καὶ διηνεκῶς	ἐμπίπρασθαι,	καὶ κάμινον ἔρωτος ἀτόπου πανταχοῦ
[1]	ἐξεβακχεύθησαν, ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν	ἐμπλῆσαι	βοῆς καὶ κραυγῆς ἀτάκτου, καὶ
[2]	λόγον οὐκ ἔχουσαι; Ἐπειδὰν γὰρ	ἐμπλησθεὶς	ταύτης ἀνέλθῃς γενόμενος αἰχμάλωτος, καὶ
[0]	~ΤΟΥ	ΕΝ	ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ
[2]	Καὶ τί λέγω τὸ θέατρον;	Ἐν	ἀγορᾷ πολλάκις ἐὰν ἀπαντήσωμεν γυναικὶ,
[1]	ἀνθρώπους ἐγίνετο, καὶ πάντα μετεῤῥυθμίζετο·	ἐν	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ἡνίκα νηστεύειν
[1]	Τί εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν	ἐν	ἐμοὶ πλημμέλημα; Τοῦτον δὴ καὶ
[1]	Οὐδὲ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ᾐδέσθητε,	ἐν	ᾗ τὰ σύμβολα τῆς σωτηρίας
[2]	οὐ κατακαύσει; Ἀποδήσει τις πῦρ	ἐν	κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ
[1]	τοιαῦτα ἀσχημονούντων, τῶν δὲ κάτω	ἐν	μέσῃ τῇ ἀγορᾷ ἡνιόχους κροτούντων,
[1]	τοῦ γένους ἡμῶν ἐτελεῖτο· ἀλλ´	ἐν	παρασκευῇ, ὅτε ὁ Δεσπότης σου
[1]	ἕνεκεν οὐκ ἔζευξας τὰ ἄλογα	ἐν	σοὶ πάθη, θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν,
[4]	μεγίστην ἕξετε τιμωρίαν. Εἰ γὰρ	ἐν	ταῖς τῶν ἀνθρώπων οἰκίαις ἂν
[3]	τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα, ἐπὶ τὸ	ἓν	ἔτρεχε, καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως
[4]	ταῦτα ὑμῖν παραινῶν. Ἐπεὶ οὖν	ἐναπέμεινάν	τινες τῇ σηπεδόνι, (φέρε λοιπὸν
[2]	ἀπελθούσης αὐτῆς, τὸ εἴδωλον ἐκείνης	ἐναπόκειταί	σου τῇ ψυχῇ, τὰ ῥήματα,
[3]	τῷ συνειδότι ἐγκαθημένην, καὶ ἀνάπτουσαν	ἔνδον	τὴν Βαβυλωνίαν κάμινον, μᾶλλον δὲ
[1]	εἰς τὴν γῆν ἔκυπτον καὶ	ἐνεκαλυπτόμην·	τῶν μὲν ἄνω τοιαῦτα ἀσχημονούντων,
[1]	ἐβούλου δρόμον ἀλόγων ὁρᾷν, τίνος	ἕνεκεν	οὐκ ἔζευξας τὰ ἄλογα ἐν
[3]	καὶ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ	ἐνενήκοντα	ἐννέα διὰ τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα,
[4]	καὶ σφόδρα οἰκτροὶ, ἀλλ´ ὅμως	ἐνεχειρίσθημεν	ἀξίαν παρὰ τῆς τοῦ Θεοῦ
[3]	πολλῷ χαλεπώτερον βέλος λαβεῖν, καὶ	ἐνηδυπαθεῖν	τῷ τραύματι· ὅπερ δὴ πάντων
[4]	καὶ τομὴν ἐπαγαγεῖν. Καὶ γὰρ	ἐνιαυτὸν	ἔχω λοιπὸν τῆς πόλεως ἐπιβὰς
[3]	ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ ἐνενήκοντα	ἐννέα	διὰ τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα, ἐπὶ
[3]	ἣν οὐδὲ τοῦ Μονογενοῦς ἐφείσατο.	Ἐννόησον	ὅση τιμὴ καταβέβληται καὶ ὑπὲρ
[3]	λέγε, ὅτι εἷς ἐστιν· ἀλλ´	ἐννόησον,	ὅτι ψυχή ἐστι, δι´ ἣν
[2]	ἅπερ ὁ θεωρήσας ἂν εἰς	ἔννοιαν	λάβῃς, κάτω κύπτεις· τολμᾷς εἰπεῖν
[2]	ἐγχειρίζοντες, εὐθύνας αὐτοὺς καὶ μέχρι	ἑνὸς	ἀπαιτοῦμεν ὀβολοῦ· οὕτω καὶ ὁ
[3]	τιμὴ καταβέβληται καὶ ὑπὲρ τοῦ	ἑνὸς,	καὶ μὴ καταφρόνει τῆς σωτηρίας
[4]	δυσάλωτα τῶν θηρίων οὐκ ἐξ	ἑνὸς	μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες, εἰς
[2]	περιττὴ, καὶ αἱ συνήθεις φροντίδες	ἐνοχλεῖν	δοκοῦσι πρὸς τὴν οἰκονομίαν τῶν
[4]	τῶν ἐπαχθεστέρων. Πολλῷ γὰρ βέλτιον	ἐνταῦθα	λυπηθέντας ἡμᾶς ἐξελέσθαι τῆς μελλούσης
[3]	τῆς γεέννης καὶ τῆς κολάσεως	ἐνταῦθα	τὴν ἐσχάτην ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην.
[2]	ἐντεῦθεν πόλεμοι καὶ μάχαι; οὐκ	ἐντεῦθεν	ἀηδίαι λόγον οὐκ ἔχουσαι; Ἐπειδὰν
[2]	οὐκ ἐντεῦθεν σωφροσύνης ἀπώλεια; οὐκ	ἐντεῦθεν	γάμων διαιρέσεις; οὐκ ἐντεῦθεν πόλεμοι
[2]	μυρία τραύματα λαβὼν ἀναχωρεῖς. Οὐκ	ἐντεῦθεν	οἴκων ἀνατροπαί; οὐκ ἐντεῦθεν σωφροσύνης
[2]	οὐκ ἐντεῦθεν γάμων διαιρέσεις; οὐκ	ἐντεῦθεν	πόλεμοι καὶ μάχαι; οὐκ ἐντεῦθεν
[2]	Οὐκ ἐντεῦθεν οἴκων ἀνατροπαί; οὐκ	ἐντεῦθεν	σωφροσύνης ἀπώλεια; οὐκ ἐντεῦθεν γάμων
[4]	δίκτυα τῆς σωτηρίας ἐμβαλοῦμεν, ἡμεῖς	ἐντεῦθεν,	ὑμεῖς ἐκεῖθεν. Ἵν´ οὖν τοῦτο
[1]	Ἑβραίοις· αὐτοῖς γὰρ κατ´ αὐτῶν	ἐντυγχάνων	ἔλεγε· Λαός μου, τί ἐποίησά
[1]	Ὑμῖν γὰρ αὐτοῖς καθ´ ὑμῶν	ἐντυχεῖν	βούλομαι. Οὕτω καὶ ὁ Θεὸς
[3]	περιέλθοιμεν τοὺς θηριαλώτους ζητοῦντες, καὶ	ἐξ	αὐτῆς τοῦ λέοντος τῆς φάρυγγος
[4]	τὰ δυσάλωτα τῶν θηρίων οὐκ	ἐξ	ἑνὸς μέρους, ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες,
[3]	τοῦ λέοντος τῆς φάρυγγος αὐτοὺς	ἐξαρπάσοιμεν.	Μὴ γάρ μοι λέγε· Ὀλίγοι
[1]	ἁμιλλητηρίων ἵππων ηὐτομόλησαν, καὶ οὕτως	ἐξεβακχεύθησαν,	ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν ἐμπλῆσαι
[4]	ἐκελεύετο καθῆναι, κἂν βασιλεὺς ἦν,	ἐξεβάλλετο	μετὰ τοῦ διαδήματος, πολλῷ μᾶλλον
[4]	γὰρ βέλτιον ἐνταῦθα λυπηθέντας ἡμᾶς	ἐξελέσθαι	τῆς μελλούσης κρίσεως, ἢ ῥήμασι
[3]	τῶν νῦν παρ´ ἡμῶν γινομένων	ἔξεστι	τῆς διανοίας ἰδεῖν τὴν ὀδύνην.
[4]	παρίδητε τοσαύτην ἀπώλειαν, ἀλλὰ μεγίστην	ἕξετε	τιμωρίαν. Εἰ γὰρ ἐν ταῖς
[3]	ἦν κουφότερον· ταχέως γὰρ ἂν	ἐξήλασεν	ἡ γυνή· ἀλλὰ τῇ γνώμῃ,
[4]	τραπέζης κοινωνήσητε, μήτε εἰσόδου, μήτε	ἐξόδου,	μήτε ἀγορᾶς· καὶ οὕτω ῥᾳδίως
[3]	συμβουλευόντων, μηδὲ ὑμῶν παραινούντων, τῇ	ἐξουσίᾳ	χρήσομαι λοιπὸν, ᾗ ὁ Θεὸς
[4]	τὰ τῆς ἀποφάσεως. Ὥσπερ γὰρ	ἐξουσίαν	ἐλάβομεν δῆσαι, οὕτως καὶ λῦσαι,
[4]	γὰρ τὸ παλαιὸν ὁ λεπρὸς	ἔξω	τῆς παρεμβολῆς ἐκελεύετο καθῆναι, κἂν
[2]	φησιν ὁ Σολομών· Περιπατήσει τις	ἐπ´	ἀνθράκων πυρὸς, τοὺς δὲ πόδας
[4]	διδασκαλίαν ἀνάγκη λοιπὸν καὶ τομὴν	ἐπαγαγεῖν.	Καὶ γὰρ ἐνιαυτὸν ἔχω λοιπὸν
[4]	οὕτως καὶ λῦσαι, καὶ πάλιν	ἐπαγαγεῖν.	Οὐ γὰρ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν
[4]	σηπεδόνι, (φέρε λοιπὸν τὴν τομὴν	ἐπαγάγωμεν.	Εἰ γὰρ μὴ σιδήριον ἔχω,
[4]	δὲ καὶ ἐκεῖνοι σφόδρα ἡμᾶς	ἐπαινέσουσι,	καὶ θαυμάσονται τὴν Ἐκκλησίαν, τῶν
[3]	σωτηρίας αὐτοῦ, ἀλλ´ ἀπελθὼν ἡμῖν	ἐπανάγαγε,	καὶ πεῖσον μηκέτι τοῖς αὐτοῖς
[4]	τούς τε διαφθαρέντας ἤδη ταχέως	ἐπανελθεῖν,	τούς τε μείναντας ἀσινεῖς ἐπὶ
[3]	οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως πάλιν αὐτὸ	ἐπανήγαγε,	καὶ τὸν τῶν ἑκατὸν ἀριθμὸν
[1]	καὶ λῃστὴς εἰς τὴν ἀρχαίαν	ἐπανήγετο	πατρίδα, κατάρα ἐλύετο, καὶ ἁμαρτία
[3]	τὸ ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ	ἐπανῆλθεν	ἕως πάλιν αὐτὸ ἐπανήγαγε, καὶ
[1]	ἀκούων ἐκρηγνυμένης, τῶν κλυδωνιζομένων χαλεπώτερον	ἔπασχον.	Ὥσπερ γὰρ ἐκεῖνοι, τῶν κυμάτων
[2]	παιδία φορτικώτερα, καὶ οἱ οἰκέται	ἐπαχθεῖς,	καὶ ἡ οἰκία περιττὴ, καὶ
[4]	μέλλων λυπεῖν, οὐδενὸς φείσομαι τῶν	ἐπαχθεστέρων.	Πολλῷ γὰρ βέλτιον ἐνταῦθα λυπηθέντας
[4]	λέγων, κἂν λυπῆσαι δέῃ, κἂν	ἐπαχθῆ	φανῆναι, κἂν φορτικὸν, ὥστε δυνηθῆναι
[2]	καὶ ἕκαστος προσιὼν φορτικὸς καὶ	ἐπαχθής.	~γʹ Τὸ δὲ αἴτιον, οὐκ
[1]	πάθη, θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν, καὶ	ἐπέθηκας	αὐτοῖς τὸν τῆς φιλοσοφίας ζυγὸν,
[3]	πέντε, κἂν δύο, κἂν εἷς.	Ἐπεὶ	καὶ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος τὰ
[4]	καὶ συνεχῶς ταῦτα ὑμῖν παραινῶν.	Ἐπεὶ	οὖν ἐναπέμεινάν τινες τῇ σηπεδόνι,
[2]	ἐντεῦθεν ἀηδίαι λόγον οὐκ ἔχουσαι;	Ἐπειδὰν	γὰρ ἐμπλησθεὶς ταύτης ἀνέλθῃς γενόμενος
[1]	τὸν χρηστὸν καὶ κοῦφον, καὶ	ἐπέστησας	αὐτοῖς λογισμὸν ὀρθὸν, καὶ πρὸς
[2]	ἐχρῆν ἀπὸ τῆς ἐγγινομένης κακίας,	ἐπὶ	θέατρα πάλιν ἀνέβαινες, ἀπὸ καπνοῦ
[1]	τοσαύτην εἰκῆ καὶ μάτην καὶ	ἐπὶ	κακῷ δαπανῶν. ~βʹ Ἦ οὐκ
[4]	ἐπανελθεῖν, τούς τε μείναντας ἀσινεῖς	ἐπὶ	μεῖζον προκόψαι κοσμιότητος καὶ σωφροσύνης·
[4]	τὴν παραίνεσιν ταύτην καὶ διδασκαλίαν	ἐπὶ	τὴν παράνομον τῶν θεάτρων αὐτομολήσειε
[4]	καὶ μὴ καταγγείλαντες, πολλῷ μᾶλλον	ἐπὶ	τῆς Ἐκκλησίας. Ἐρεῖ γάρ σοι
[3]	ἐννέα διὰ τοῦτο καταλιπὼν πρόβατα,	ἐπὶ	τὸ ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ
[1]	πέλαγος περάσαντες, καὶ κυμάτων κατατολμήσαντες,	ἐπὶ	τοὺς κορυφαίους ἐτρέχομεν, τὸν Πέτρον
[1]	ἡμῶν ἡ πόλις ὥσπερ χείμαῤῥος	ἐπὶ	τοὺς τόπους τῶν ἀποστόλων ἔτρεχε,
[4]	τῇ αὐτῇ πορνείᾳ τῆς ἐκκλησίας	ἐπιβαινέτω,	ἀλλὰ καὶ ἀφ´ ὑμῶν ἐπιτιμάσθω,
[4]	ἐνιαυτὸν ἔχω λοιπὸν τῆς πόλεως	ἐπιβὰς	τῆς ὑμετέρας, καὶ οὐ διέλιπον
[3]	καὶ συνειδότος κατηγορίαν; Πῶς γὰρ	ἐπιβήσῃ	τῶν προθύρων ἐκείνων τῶν ἱερῶν;
[3]	μηδὲ ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος, πῶς ἂν	ἐπιζητήσειε	τὸν ἰατρόν; Διὰ ταῦτα ὀδυνῶμαι
[2]	νοσεῖς, ἵνα καὶ τὸν ἰατρὸν	ἐπιζητήσῃς.	Μοιχείας ἐγένου πεπληρωμένος, καὶ ἐρωτᾷς,
[2]	Ὁ ἐμβλέψας γυναικὶ πρὸς τὸ	ἐπιθυμῆσαι,	ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν; Τί οὖν
[2]	μὴ ἐμβλέψω, φησὶ, πρὸς τὸ	ἐπιθυμῆσαι;	Καὶ πῶς δυνήσῃ με πεῖσαι;
[2]	συνεπλάκης τῇ πόρνῃ, ἀλλὰ τῇ	ἐπιθυμίᾳ	(συνεγένου, καὶ τῇ γνώμῃ τὴν
[1]	ἐν σοὶ πάθη, θυμὸν καὶ	ἐπιθυμίαν,	καὶ ἐπέθηκας αὐτοῖς τὸν τῆς
[2]	σοι διακονουμένων, τοῦ διαβόλου τὴν	ἐπιθυμίαν	πληροῖς; Καὶ τοσοῦτον παρὰ τοῦ
[3]	οὐκ ἐσχάτης τιμωρίας, εἰπέ μοι,	ἐπιθυμίαν	τοιαύτην τρέφειν, καὶ διηνεκῶς ἐμπίπρασθαι,
[2]	ἥτις χόρτου χαλεπώτερον ὑπὸ τῆς	ἐπιθυμίας	ἀνάπτεται. Καὶ τί λέγω τὸ
[4]	αἰδεσθέντες νόμων. Μηδεὶς τοίνυν τῶν	ἐπιμενόντων	τῇ αὐτῇ πορνείᾳ τῆς ἐκκλησίας
[1]	ἀπολογησόμεθα, εἰ ξένος τίς ποθεν	ἐπιστὰς	ἐγκαλοίη καὶ λέγοι· Ταῦτα ἡ
[4]	τῷ λόγῳ ἡμῶν διὰ τῆς	ἐπιστολῆς,	τοῦτον σημειοῦσθε, καὶ μὴ συναναμίγνυσθε
[1]	τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, πανήγυριν	ἐπιτελοῦντες	πνευματικὴν, καὶ τοὺς ἄθλους αὐτῶν
[4]	ἐπιβαινέτω, ἀλλὰ καὶ ἀφ´ ὑμῶν	ἐπιτιμάσθω,	καὶ κοινὸς ἔστω πολέμιος. Εἴ
[3]	ἐκείνου τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ πλανηθέντος	ἐπλήρωσε.	Μὴ λέγε, ὅτι εἷς ἐστιν·
[2]	καὶ ποικίλος ἀστέρων ἀνέλαμψε χορός·	ἔπνευσαν	ἄνεμοι διὰ σὲ, ἔδραμον ποταμοί·
[1]	ἐντυγχάνων ἔλεγε· Λαός μου, τί	ἐποίησά	σοι, καὶ τί ἐλύπησά σε,
[1]	βούλομαι. Οὕτω καὶ ὁ Θεὸς	ἐποίησε	τοῖς Ἑβραίοις· αὐτοῖς γὰρ κατ´
[1]	καταλλάξαι ὀργιζόμενον; Πρὸ τριῶν ἡμερῶν	ἐπομβρία	καὶ ὑετὸς κατεῤῥήγνυτο πάντα παρασύρων,
[4]	Θεοῦ χάριτος τὴν δυναμένην ταῦτα	ἐργάζεσθαι.	Ἐκβαλλέσθωσαν τοίνυν οἱ τοιοῦτοι, ἵνα
[3]	πικρότατον, καὶ τὴν νόσον ἀνίατον	ἐργάζεται.	Ὁ γὰρ μὴ μισῶν τὸ
[4]	λοιποῖς τῆς νόσου· οὕτω δὴ	ἐργάσομαι	κἀγώ. Εἰ γὰρ τὸ παλαιὸν
[4]	πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας.	Ἐρεῖ	γάρ σοι τηνικαῦτα ὁ Θεός·
[1]	χαλεπώτερα ἐκείνων βοώντων. Τί (δὲ	ἐροῦμεν;	ἢ τί ἀπολογησόμεθα, εἰ ξένος
[2]	ἑκάστην ἡμέραν ἐδαπανήσαμεν; Τί οὖν	ἐροῦμεν;	τί δὲ ἀπολογησόμεθα, ὅταν τῆς
[1]	δὴ καὶ ἐγὼ μιμήσομαι, καὶ	ἐρῶ	πρὸς ὑμᾶς πάλιν· Ταῦτα ἀνεκτά;
[2]	ἐπιζητήσῃς. Μοιχείας ἐγένου πεπληρωμένος, καὶ	ἐρωτᾷς,	ποία κακία; ἦ οὐκ ἤκουσας
[3]	καὶ διηνεκῶς ἐμπίπρασθαι, καὶ κάμινον	ἔρωτος	ἀτόπου πανταχοῦ περιφέρειν, καὶ συνειδότος
[4]	χωρίον, καὶ τοιαῦτα παρανομήσαντα, πῶς	ἐσίγησας;	πῶς ἤνεγκας; πῶς οὐκ ἀπήγγειλας
[1]	Δεσπότης σου ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης	ἐσταυροῦτο,	καὶ θυσία τοιαύτη προσεφέρετο, καὶ
[3]	ἔχω χάριν, ὅτι δῆμος οὕτως	ἐστὲ	εὔσπλαγχνος. Τάχα δὲ οἶμαι πολλοὺς
[3]	ἐστιν· ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι ψυχή	ἐστι,	δι´ ἣν τὰ ὁρώμενα πάντα
[4]	Οὐδὲ γὰρ τὸ τυχὸν ὑμῖν	ἐστι	κρίμα, εἰ παρίδητε τοσαύτην ἀπώλειαν,
[3]	τῷ τραύματι· ὅπερ δὴ πάντων	ἐστὶ	πικρότατον, καὶ τὴν νόσον ἀνίατον
[4]	καὶ μὴ πῦρ βαστάζω, ἀλλ´	ἔστι	μοι διδασκαλία πυρὸς θερμοτέρα, εὐτονώτερον
[3]	ἐπλήρωσε. Μὴ λέγε, ὅτι εἷς	ἐστιν·	ἀλλ´ ἐννόησον, ὅτι ψυχή ἐστι,
[4]	ἀφ´ ὑμῶν ἐπιτιμάσθω, καὶ κοινὸς	ἔστω	πολέμιος. Εἴ τις γὰρ, φησὶν,
[3]	καὶ τῆς κολάσεως ἐνταῦθα τὴν	ἐσχάτην	ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην. Ἢ οὐκ
[3]	ἑαυτοὺς ἀπαιτεῖτε δίκην. Ἢ οὐκ	ἐσχάτης	τιμωρίας, εἰπέ μοι, ἐπιθυμίαν τοιαύτην
[1]	τῆς νηὸς προσρηγνυμένων, περὶ τῶν	ἐσχάτων	κινδυνεύοντες δεδοίκασιν· οὕτω καὶ ἐμοὶ
[1]	τῆς σωτηρίας τοῦ γένους ἡμῶν	ἐτελεῖτο·	ἀλλ´ ἐν παρασκευῇ, ὅτε ὁ
[2]	καπνοῦ εἰς πῦρ τρέχων, εἰς	ἕτερον	βάραθρον καθεὶς ἑαυτὸν χαλεπώτερον. Γέροντες
[1]	ὡς ἔτυχε φέρεσθαι, ὑπὲρ τῆς	ἑτέρων	νίκης ἐκάθου, ἡμέραν τοσαύτην εἰκῆ
[2]	φύσεως ὁ δρόμος τὴν οἰκείαν	ἐτήρησε	τάξιν, καὶ ἡμέρα ἐφάνη καὶ
[3]	καταλιπὼν πρόβατα, ἐπὶ τὸ ἓν	ἔτρεχε,	καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν ἕως πάλιν
[1]	ἐπὶ τοὺς τόπους τῶν ἀποστόλων	ἔτρεχε,	καὶ συνηγόρους ἐλαμβάνομεν τὸν ἅγιον
[1]	κυμάτων κατατολμήσαντες, ἐπὶ τοὺς κορυφαίους	ἐτρέχομεν,	τὸν Πέτρον τὴν κρηπῖδα τῆς
[1]	κατὰ σαυτὸν ἁπλῶς καὶ ὡς	ἔτυχε	φέρεσθαι, ὑπὲρ τῆς ἑτέρων νίκης
[2]	τοῖς οἰκέταις τοῖς ἡμετέροις ἐγχειρίζοντες,	εὐθύνας	αὐτοὺς καὶ μέχρι ἑνὸς ἀπαιτοῦμεν
[4]	καὶ οὐ τὰς τυχούσας ἀπαιτηθήσῃ	εὐθύνας.	Διά τοι τοῦτο καὶ ἐγὼ,
[4]	ἕκαστος ὑπὲρ ἑαυτοῦ δώσει τὰς	εὐθύνας·	ἐγὼ δὲ τῆς ἁπάντων σωτηρίας
[2]	ὅταν τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἀπαιτώμεθα	εὐθύνας;	Ἥλιος ἀνέτειλε διὰ σὲ, καὶ
[1]	ἀποκρίθητί μοι. Καὶ πάλιν· Τί	εὕροσαν	οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ
[3]	χάριν, ὅτι δῆμος οὕτως ἐστὲ	εὔσπλαγχνος.	Τάχα δὲ οἶμαι πολλοὺς τῶν
[4]	ἀποφάσεως τῆς ἡμετέρας. Εἰ γὰρ	εὐτελεῖς	ἡμεῖς καὶ σφόδρα οἰκτροὶ, ἀλλ´
[4]	ἔστι μοι διδασκαλία πυρὸς θερμοτέρα,	εὐτονώτερον	δυναμένη καίειν. Μὴ οὖν καταφρόνει
[4]	καὶ ὑμεῖς σώζοισθε, καὶ ἡμεῖς	εὐφραινώμεθα,	καὶ ὁ Θεὸς δοξάζηται νῦν
[4]	τι τῶν τοιούτων. Γένοιτο δὲ	εὐχαῖς	τῶν ἁγίων τούς τε διαφθαρέντας
[1]	νηστεύειν καὶ δοξολογεῖν ἔδει, καὶ	εὐχαριστηρίους	εὐχὰς ὑπὲρ τῶν τῆς οἰκουμένης
[1]	καὶ δοξολογεῖν ἔδει, καὶ εὐχαριστηρίους	εὐχὰς	ὑπὲρ τῶν τῆς οἰκουμένης ἀγαθῶν
[2]	οἰκείαν ἐτήρησε τάξιν, καὶ ἡμέρα	ἐφάνη	καὶ (νὺξ παρῆλθε· καὶ ταῦτα
[3]	δι´ ἣν οὐδὲ τοῦ Μονογενοῦς	ἐφείσατο.	Ἐννόησον ὅση τιμὴ καταβέβληται καὶ
[4]	τῆς χαλεπῆς ἀῤῥωστίας. Εἰ δὲ	ἐφρίξατε	ταύτην ἀκούσαντες τὴν ἀπόφασιν (καὶ
[2]	σὲ, καὶ σελήνη τὴν νύκτα	ἐφώτισε,	καὶ ποικίλος ἀστέρων ἀνέλαμψε χορός·
[1]	εἶδος μετὰ τῆς ἡδονῆς πολλὴν	ἔχει	τὴν ὠφέλειαν. Ἀλλ´ ἀφεὶς τὰ
[4]	τῶν ἀδελφῶν, ἵνα διηνεκῶς αὐτοὺς	ἔχητε.	Οὐδὲ γὰρ τὸ τυχὸν ὑμῖν
[3]	τοῖς αὐτοῖς περιπεσεῖν, καὶ ἀρκοῦσαν	ἔχομεν	ἀπολογίαν. Εἰ δὲ μὴ ἀνέχοιτο,
[3]	Καὶ καθάπερ οἱ πυρέττοντες, οὐδὲν	ἔχοντες	ἐγκαλεῖν τοῖς διακονουμένοις, διὰ τὴν
[2]	οὐκ ἐντεῦθεν ἀηδίαι λόγον οὐκ	ἔχουσαι;	Ἐπειδὰν γὰρ ἐμπλησθεὶς ταύτης ἀνέλθῃς
[2]	τὴν δευτέραν, ὅτε ἀναπαῦσαι μικρὸν	ἐχρῆν	ἀπὸ τῆς ἐγγινομένης κακίας, ἐπὶ
[4]	τὴν ἀρχὴν παραινέσει καὶ συμβολῇ	ἐχρησάμην,	οὕτω καὶ νῦν μετὰ τοσαύτην
[4]	ἐπαγάγωμεν. Εἰ γὰρ μὴ σιδήριον	ἔχω,	ἀλλ´ ἔχω λόγον σιδήρου τομώτερον·
[4]	γὰρ μὴ σιδήριον ἔχω, ἀλλ´	ἔχω	λόγον σιδήρου τομώτερον· εἰ καὶ
[4]	τομὴν ἐπαγαγεῖν. Καὶ γὰρ ἐνιαυτὸν	ἔχω	λοιπὸν τῆς πόλεως ἐπιβὰς τῆς
[3]	μέτωπα τύπτοντας, καὶ πολλὴν ὑμῖν	ἔχω	χάριν, ὅτι δῆμος οὕτως ἐστὲ
[3]	τὴν οἰκίαν, ἀλλὰ τὴν πόρνην	ἔχων	μετὰ σεαυτοῦ, οὐ φανερῶς καὶ
[4]	βήματι ἐκείνῳ τῷ φοβερῷ, μὴ	ἔχων	σπῖλον ἢ ῥυτίδα, ἤ τι
[3]	τραυμάτων (τοσούτων, καὶ τὴν διάνοιαν	ἔχων	τῷ πάθει δουλεύουσαν; Καὶ τί
[3]	ἓν ἔτρεχε, καὶ οὐκ ἐπανῆλθεν	ἕως	πάλιν αὐτὸ ἐπανήγαγε, καὶ τὸν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/06/2009