Chapitre
[4]	ἀλλὰ πάντοθεν ἐλαύνοντες, εἰς τὴν	σαγήνην	ἐμβάλλουσιν· οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς
[2]	μὴ γὰρ σίδηρος; Σάρκα περίκεισαι,	σάρκα	ἀνθρωπίνην, ἥτις χόρτου χαλεπώτερον ὑπὸ
[2]	τὸ σῶμα; μὴ γὰρ σίδηρος;	Σάρκα	περίκεισαι, σάρκα ἀνθρωπίνην, ἥτις χόρτου
[1]	ὠφέλειαν. Ἀλλ´ ἀφεὶς τὰ κατὰ	σαυτὸν	ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε φέρεσθαι,
[2]	ἀνέλαμψε χορός· ἔπνευσαν ἄνεμοι διὰ	σὲ,	ἔδραμον ποταμοί· σπέρματα ἐβλάστησαν διὰ
[1]	ἐποίησά σοι, καὶ τί ἐλύπησά	σε,	ἢ τί παρηνώχλησά σοι; ἀποκρίθητί
[2]	ἀπαιτώμεθα εὐθύνας; Ἥλιος ἀνέτειλε διὰ	σὲ,	καὶ σελήνη τὴν νύκτα ἐφώτισε,
[2]	ἔδραμον ποταμοί· σπέρματα ἐβλάστησαν διὰ	σὲ,	καὶ φυτὰ ἀνεδόθη, καὶ τῆς
[2]	καὶ ταῦτα πάντα γέγονε διὰ	σέ·	σὺ δὲ τῶν κτισμάτων σοι
[3]	ἀλλὰ τὴν πόρνην ἔχων μετὰ	σεαυτοῦ,	οὐ φανερῶς καὶ δήλως ἀνιοῦσαν·
[2]	Ἥλιος ἀνέτειλε διὰ σὲ, καὶ	σελήνη	τὴν νύκτα ἐφώτισε, καὶ ποικίλος
[1]	ἀδελφῶν σύλλογον, καὶ νηστείας τὸ	σεμνὸν,	αἰχμάλωτος ὑπὸ τοῦ διαβόλου πρὸς
[4]	ἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς, τοῦτον	σημειοῦσθε,	καὶ μὴ συναναμίγνυσθε αὐτῷ. Τοῦτο
[4]	Ἐπεὶ οὖν ἐναπέμεινάν τινες τῇ	σηπεδόνι,	(φέρε λοιπὸν τὴν τομὴν ἐπαγάγωμεν.
[1]	τῷ μὴ πιέζειν αὐτὴν τῇ	σιγῇ,	ἀλλ´ εἰς μέσον ἐκφέρειν, (καὶ
[4]	γὰρ ἀσφαλὲς ἡμῖν, οὐδὲ ἀκίνδυνον,	σιγῇ	τὰ τοιαῦτα φέρειν Ὑμῶν γὰρ
[4]	τομὴν ἐπαγάγωμεν. Εἰ γὰρ μὴ	σιδήριον	ἔχω, ἀλλ´ ἔχω λόγον σιδήρου
[2]	σοι τὸ σῶμα; μὴ γὰρ	σίδηρος;	Οὐ γὰρ παραιτήσομαι πάλιν τὰ
[2]	σοι τὸ σῶμα; μὴ γὰρ	σίδηρος;	Σάρκα περίκεισαι, σάρκα ἀνθρωπίνην, ἥτις
[4]	σιδήριον ἔχω, ἀλλ´ ἔχω λόγον	σιδήρου	τομώτερον· εἰ καὶ μὴ πῦρ
[3]	κακίαν δυσάρεστοι πρὸς πάντας εἰσὶ,	σιτία	διακρουόμενοι, καὶ ἰατροὺς κακίζοντες, καὶ
[4]	ἐμοῦ οὐκ ἀργύριον, οὐδὲ χρυσοῦν	σκεῦος	κλαπὲν, ἀλλὰ σωφροσύνην συληθεῖσαν, καὶ
[1]	τῆς πίστεως, τὸν Παῦλον τὸ	σκεῦος	τῆς ἐκλογῆς, πανήγυριν ἐπιτελοῦντες πνευματικὴν,
[1]	οὕτω μιᾶς μεταξὺ γενομένης ἡμέρας,	σκιρτᾷς	καὶ βοᾷς, τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν
[1]	ἐλύπησά σε, ἢ τί παρηνώχλησά	σοι;	ἀποκρίθητί μοι. Καὶ πάλιν· Τί
[2]	σέ· σὺ δὲ τῶν κτισμάτων	σοι	διακονουμένων, τοῦ διαβόλου τὴν ἐπιθυμίαν
[1]	ἔλεγε· Λαός μου, τί ἐποίησά	σοι,	καὶ τί ἐλύπησά σε, ἢ
[1]	οὐκ ἔζευξας τὰ ἄλογα ἐν	σοὶ	πάθη, θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν, καὶ
[4]	ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐρεῖ γάρ	σοι	τηνικαῦτα ὁ Θεός· Ὁρῶν ἀπὸ
[2]	πάσχῃς ἀνθρώπινον; Μὴ γὰρ λίθος	σοι	τὸ σῶμα; μὴ γὰρ σίδηρος;
[2]	μένειν ἀκηλίδωτος; Μὴ γὰρ λίθος	σοι	τὸ σῶμα; μὴ γὰρ σίδηρος;
[2]	Οὐκ ἤκουσας τί φησιν ὁ	Σολομών·	Περιπατήσει τις ἐπ´ ἀνθράκων πυρὸς,
[2]	γενόμενος αἰχμάλωτος, καὶ ἡ γυνή	σου	ἀηδεστέρα φαίνεται, καὶ τὰ παιδία
[2]	αὐτῆς, τὸ εἴδωλον ἐκείνης ἐναπόκειταί	σου	τῇ ψυχῇ, τὰ ῥήματα, τὰ
[1]	ἐν παρασκευῇ, ὅτε ὁ Δεσπότης	σου	ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης ἐσταυροῦτο, καὶ
[2]	ἄνεμοι διὰ σὲ, ἔδραμον ποταμοί·	σπέρματα	ἐβλάστησαν διὰ σὲ, καὶ φυτὰ
[4]	ἐκείνῳ τῷ φοβερῷ, μὴ ἔχων	σπῖλον	ἢ ῥυτίδα, ἤ τι τῶν
[2]	θεωρῆσαι μὴ κρατῶν, ἀλλὰ τοσαύτην	σπουδὴν	ὑπὲρ τοῦ τοιούτου τιθέμενος, πῶς
[1]	τὴν τράπεζαν τῶν γηπόνων ἀφαρπάζων,	στάχυας	κομῶντας κατακλίνων, τὰ ἄλλα ἅπαντα
[1]	πάντα παρασύρων, ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ	στόματος,	ὡς εἰπεῖν, τὴν τράπεζαν τῶν
[4]	ἀπόφασιν (καὶ γὰρ ὁρῶ πάντας	στυγνάζοντας	καὶ συνεσταλμένους ὄντας) μεταβαλλέσθωσαν, καὶ
[3]	δὲ πολλῷ χαλεπωτέραν· οὐ γὰρ	στυππίον	καὶ νάφθα καὶ πίσσα, ἀλλὰ
[2]	πολλάκις ἐὰν ἀπαντήσωμεν γυναικὶ, θορυβούμεθα·	σὺ	δὲ ἄνω καθήμενος, ὅπου τοσαύτη
[2]	ταῦτα πάντα γέγονε διὰ σέ·	σὺ	δὲ τῶν κτισμάτων σοι διακονουμένων,
[2]	ἀπὸ ψιλῆς ὄψεως κατηνέχθησαν, φιλοσοφώτερος	σὺ	εἶ; Οὐκ ἤκουσας τί φησιν
[1]	ἀναπέμπειν τῷ ταῦτα ποιήσαντι· τότε	σὺ	καταλιπὼν ἐκκλησίαν καὶ θυσίαν πνευματικὴν,
[4]	χρυσοῦν σκεῦος κλαπὲν, ἀλλὰ σωφροσύνην	συληθεῖσαν,	καὶ τὸν λαβόντα τὸ σῶμα
[1]	καὶ θυσίαν πνευματικὴν, καὶ ἀδελφῶν	σύλλογον,	καὶ νηστείας τὸ σεμνὸν, αἰχμάλωτος
[1]	αὐτὴν ᾐδέσθητε, ἐν ᾗ τὰ	σύμβολα	τῆς σωτηρίας τοῦ γένους ἡμῶν
[4]	γὰρ τὴν ἀρχὴν παραινέσει καὶ	συμβολῇ	ἐχρησάμην, οὕτω καὶ νῦν μετὰ
[3]	δὲ μὴ ἀνέχοιτο, μηδὲ ἡμῶν	συμβουλευόντων,	μηδὲ ὑμῶν παραινούντων, τῇ ἐξουσίᾳ
[4]	τοῦτο γένηται, καὶ ὑμεῖς ἡμῖν	συναγανακτήσατε,	(μᾶλλον δὲ ὑπὲρ τῶν τοῦ
[4]	ἐπιστολῆς, τοῦτον σημειοῦσθε, καὶ μὴ	συναναμίγνυσθε	αὐτῷ. Τοῦτο δὲ ποιήσατε· μήτε
[2]	τῇ πόρνῃ, ἀλλὰ τῇ ἐπιθυμίᾳ	(συνεγένου,	καὶ τῇ γνώμῃ τὴν ἁμαρτίαν
[4]	ὁ ἁλοὺς, ἀλλὰ καὶ οἱ	συνειδότες	καὶ μὴ καταγγείλαντες, πολλῷ μᾶλλον
[3]	ἀλλὰ τῇ γνώμῃ, καὶ τῷ	συνειδότι	ἐγκαθημένην, καὶ ἀνάπτουσαν ἔνδον τὴν
[3]	ἔρωτος ἀτόπου πανταχοῦ περιφέρειν, καὶ	συνειδότος	κατηγορίαν; Πῶς γὰρ ἐπιβήσῃ τῶν
[4]	δὴ καὶ ἡμεῖς τοὺς ἐκθηριωθέντας	συνελάσωμεν,	καὶ ταχέως εἰς τὰ δίκτυα
[2]	ἀλλοτρίαν. Εἰ γὰρ καὶ μὴ	συνεπλάκης	τῇ πόρνῃ, ἀλλὰ τῇ ἐπιθυμίᾳ
[4]	γὰρ ὁρῶ πάντας στυγνάζοντας καὶ	συνεσταλμένους	ὄντας) μεταβαλλέσθωσαν, καὶ λέλυται τὰ
[1]	φορητά; Οὐ γὰρ παύσομαι ταῦτα	συνεχῶς	λέγων, καὶ τὴν ὀδύνην ἐμαυτοῦ
[4]	καὶ οὐ διέλιπον πολλάκις καὶ	συνεχῶς	ταῦτα ὑμῖν παραινῶν. Ἐπεὶ οὖν
[1]	τόπους τῶν ἀποστόλων ἔτρεχε, καὶ	συνηγόρους	ἐλαμβάνομεν τὸν ἅγιον Πέτρον καὶ
[2]	ἡ οἰκία περιττὴ, καὶ αἱ	συνήθεις	φροντίδες ἐνοχλεῖν δοκοῦσι πρὸς τὴν
[4]	περιορῶμεν. Τότε δὲ καὶ ἐκεῖνοι	σφόδρα	ἡμᾶς ἐπαινέσουσι, καὶ θαυμάσονται τὴν
[4]	Εἰ γὰρ εὐτελεῖς ἡμεῖς καὶ	σφόδρα	οἰκτροὶ, ἀλλ´ ὅμως ἐνεχειρίσθημεν ἀξίαν
[2]	τῇ ψυχῇ, τὰ ῥήματα, τὰ	σχήματα,	τὰ βλέμματα, ἡ βάδισις, ὁ
[4]	καὶ σωφροσύνης· ἵνα καὶ ὑμεῖς	σώζοισθε,	καὶ ἡμεῖς εὐφραινώμεθα, καὶ ὁ
[2]	Μὴ γὰρ λίθος σοι τὸ	σῶμα;	μὴ γὰρ σίδηρος; Οὐ γὰρ
[2]	Μὴ γὰρ λίθος σοι τὸ	σῶμα;	μὴ γὰρ σίδηρος; Σάρκα περίκεισαι,
[4]	συληθεῖσαν, καὶ τὸν λαβόντα τὸ	σῶμα	τὸ τίμιον, καὶ τοιαύτης μετασχόντα
[3]	ἑνὸς, καὶ μὴ καταφρόνει τῆς	σωτηρίας	αὐτοῦ, ἀλλ´ ἀπελθὼν ἡμῖν ἐπανάγαγε,
[4]	ταχέως εἰς τὰ δίκτυα τῆς	σωτηρίας	ἐμβαλοῦμεν, ἡμεῖς ἐντεῦθεν, ὑμεῖς ἐκεῖθεν.
[1]	ἐν ᾗ τὰ σύμβολα τῆς	σωτηρίας	τοῦ γένους ἡμῶν ἐτελεῖτο· ἀλλ´
[4]	εὐθύνας· ἐγὼ δὲ τῆς ἁπάντων	σωτηρίας	ὑπεύθυνος. Διὰ δὴ τοῦτο οὐ
[4]	οὐδὲ χρυσοῦν σκεῦος κλαπὲν, ἀλλὰ	σωφροσύνην	συληθεῖσαν, καὶ τὸν λαβόντα τὸ
[2]	ἐντεῦθεν οἴκων ἀνατροπαί; οὐκ ἐντεῦθεν	σωφροσύνης	ἀπώλεια; οὐκ ἐντεῦθεν γάμων διαιρέσεις;
[4]	ἐπὶ μεῖζον προκόψαι κοσμιότητος καὶ	σωφροσύνης·	ἵνα καὶ ὑμεῖς σώζοισθε, καὶ
[3]	πῶς δὲ ἀκούσεις τὸν περὶ	σωφροσύνης	λόγον, ἑλκῶν γέμων καὶ τραυμάτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2009