Chapitre |
[3] |
χαλεπωτέραν·
οὐ
γὰρ
στυππίον
καὶ
|
νάφθα |
καὶ
πίσσα,
ἀλλὰ
τὰ
εἰρημένα |
[2] |
χαλεπώτερον.
Γέροντες
πολιὰς
κατῄσχυνον,
καὶ
|
νέοι
|
τὴν
νεότητα
κατεκρήμνιζον,
καὶ
πατέρες |
[2] |
πολιὰς
κατῄσχυνον,
καὶ
νέοι
τὴν
|
νεότητα |
κατεκρήμνιζον,
καὶ
πατέρες
παῖδας
ἀνῆγον, |
[1] |
τῶν
κυμάτων
τοῖς
τοίχοις
τῆς
|
νηὸς |
προσρηγνυμένων,
περὶ
τῶν
ἐσχάτων
κινδυνεύοντες |
[1] |
πνευματικὴν,
καὶ
ἀδελφῶν
σύλλογον,
καὶ
|
νηστείας |
τὸ
σεμνὸν,
αἰχμάλωτος
ὑπὸ
τοῦ |
[1] |
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ,
ἡνίκα
|
νηστεύειν |
καὶ
δοξολογεῖν
ἔδει,
καὶ
εὐχαριστηρίους |
[1] |
ἀνακηρύττοντες,
τὰ
τρόπαια
καὶ
τὰς
|
νίκας |
τὰς
κατὰ
τῶν
δαιμόνων.
Καὶ |
[1] |
ἔτυχε
φέρεσθαι,
ὑπὲρ
τῆς
ἑτέρων
|
νίκης
|
ἐκάθου,
ἡμέραν
τοσαύτην
εἰκῆ
καὶ |
[3] |
ὁρώμενα
πάντα
γέγονεν·
δι´
ἣν
|
νόμοι, |
καὶ
τιμωρίαι,
καὶ
κολάσεις,
καὶ |
[4] |
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
τοῦ
Θεοῦ
|
νόμων |
ἀλγήσατε,
καὶ
μικρὸν
ἀποστράφητε
τούτους |
[4] |
Ἐκκλησίαν,
τῶν
παρ´
ἡμῖν
αἰδεσθέντες
|
νόμων. |
Μηδεὶς
τοίνυν
τῶν
ἐπιμενόντων
τῇ |
[2] |
καὶ
νοσῶν,
οὐκ
οἶδας
ὅτι
|
νοσεῖς, |
ἵνα
καὶ
τὸν
ἰατρὸν
ἐπιζητήσῃς. |
[3] |
τοῖς
διακονουμένοις,
διὰ
τὴν
τοῦ
|
νοσήματος |
κακίαν
δυσάρεστοι
πρὸς
πάντας
εἰσὶ, |
[3] |
πάντων
ἐστὶ
πικρότατον,
καὶ
τὴν
|
νόσον |
ἀνίατον
ἐργάζεται.
Ὁ
γὰρ
μὴ
|
[3] |
δὴ
καὶ
οἱ
τὴν
χαλεπὴν
|
νόσον |
ταύτην
νοσοῦντες,
ἀλλοιοῦσι,
δυσχεραίνουσι,
πάντοτε |
[4] |
μὴ
μεταδοῦναι
τοῖς
λοιποῖς
τῆς
|
νόσου· |
οὕτω
δὴ
ἐργάσομαι
κἀγώ.
Εἰ |
[4] |
μικρὸν
ἀποστράφητε
τούτους
τὰ
τοιαῦτα
|
νοσοῦντας |
καὶ
παρανομοῦντας
τῶν
ἀδελφῶν,
ἵνα |
[3] |
καὶ
τίνι
τρόπῳ;
Εἰ
τοὺς
|
νοσοῦντας |
ὑγιαίνοντας
ἴδοιμεν·
εἰ
τὰ
δίκτυα |
[3] |
οἱ
τὴν
χαλεπὴν
νόσον
ταύτην
|
νοσοῦντες, |
ἀλλοιοῦσι,
δυσχεραίνουσι,
πάντοτε
ἐκείνην
βλέποντες. |
[4] |
ἡμῖν
ὑγιεινότεροι
γένωνται,
οἵ
τε
|
νοσοῦντες |
ἀνακτήσωνται
ἑαυτοὺς
ἐκ
τῆς
χαλεπῆς
|
[2] |
γὰρ
τοῦτο
ὀδυνῶμαι,
ὅτι
καὶ
|
νοσῶν, |
οὐκ
οἶδας
ὅτι
νοσεῖς,
ἵνα |
[2] |
διὰ
σὲ,
καὶ
σελήνη
τὴν
|
νύκτα |
ἐφώτισε,
καὶ
ποικίλος
ἀστέρων
ἀνέλαμψε |
[3] |
τῆς
διανοίας
ἰδεῖν
τὴν
ὀδύνην.
|
Νῦν |
γοῦν
ὁρῶ
μεταξὺ
τῶν
λόγων |
[4] |
εὐφραινώμεθα,
καὶ
ὁ
Θεὸς
δοξάζηται
|
νῦν |
καὶ
ἀεὶ,
καὶ
εἰς
τοὺς |
[4] |
τὸ
ὄνειδος
τῆς
Ἐκκλησίας
ἀποκρούσασθαι.
|
Νῦν |
μὲν
γὰρ
καὶ
Ἕλληνες
ἡμῶν |
[4] |
καὶ
συμβολῇ
ἐχρησάμην,
οὕτω
καὶ
|
νῦν |
μετὰ
τοσαύτην
παραίνεσιν
καὶ
διδασκαλίαν |
[3] |
τὰ
ἄλλα
λέγειν;
Ἀπὸ
τῶν
|
νῦν |
παρ´
ἡμῶν
γινομένων
ἔξεστι
τῆς |
[2] |
τάξιν,
καὶ
ἡμέρα
ἐφάνη
καὶ
|
(νὺξ |
παρῆλθε·
καὶ
ταῦτα
πάντα
γέγονε |