Paragraphes
[52]	τὰ χρήσιμα συλλέγειν. Μόλις γὰρ	ἄν	τις ἐκ ταύτης τῆς ἐπιμελείας
[31]	πλησιαζόντων ὀργὰς τραχέως ἀπαντῶν, μηδ'	ἂν	ἀδίκως ὀργιζόμενοι τυγχάνωσιν, ἀλλὰ θυμουμένοις
[7]	δὲ τῆς ἀρετῆς κτῆσις οἷς	ἂν	ἀκιβδήλως ταῖς διανοίαις συναυξηθῇ, μόνη
[33]	ἔργοις τὴν τιμωρίαν ἔδοσαν. Οὓς	ἂν	βούλῃ ποιήσασθαι φίλους, ἀγαθόν τι
[21]	Γύμναζε σεαυτὸν πόνοις ἑκουσίοις, ὅπως	ἂν	δύνῃ καὶ τοὺς ἀκουσίους ὑπομένειν.
[27]	γὰρ οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ	ἂν	εἴ τις ἵππον κτήσαιτο καλὸν
[37]	πρὸς τὰς διοικήσεις· ὧν γὰρ	ἂν	ἐκεῖνος ἁμάρτῃ, σοὶ τὰς αἰτίας
[24]	ἔχειν. ~Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν	ἂν	ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς πρότερον
[14]	πρὸς τὴν ὑγίειαν· τούτου δ'	ἂν	ἐπιτύχοις, εἰ λήγοις τῶν πόνων
[17]	κρύψῃς, ὕστερον ὀφθήσει. Μάλιστα δ'	ἂν	εὐδοκιμοίης, εἰ φαίνοιο ταῦτα μὴ
[14]	γίγνου περὶ τοὺς γονεῖς, οἵους	ἂν	εὔξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι τοὺς
[23]	χρημάτων μηδένα θεῶν ὀμόσῃς, μηδ'	ἂν	εὐορκεῖν μέλλῃς· δόξεις γὰρ τοῖς
[11]	καὶ προαίρεσιν ἀνάγκης. ~Ἐπιλίποι δ'	ἂν	ἡμᾶς ὁ πᾶς χρόνος εἰ
[35]	περὶ τῶν ἀλλοτρίων. Οὕτω δ'	ἂν	μάλιστα βουλεύεσθαι παροξυνθείης εἰ τὰς
[41]	τὰ συμφέροντα. ~Πᾶν ὅ τι	ἂν	μέλλῃς ἐρεῖν, πρότερον ἐπισκόπει τῇ
[1]	δὲ τῶν σπουδαίων φιλίας οὐδ'	ἂν	ὁ πᾶς αἰὼν ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος
[30]	γὰρ τῶν ὑπεροπτικῶν ὄγκον μόλις	ἂν	οἱ δοῦλοι καρτερήσειαν, τὸν δὲ
[17]	ὡς μηδένα λήσων· καὶ γὰρ	ἂν	παραυτίκα κρύψῃς, ὕστερον ὀφθήσει. Μάλιστα
[46]	ἀρετὴν παρακαλοῦντας ἀποδέχεσθαι. ~Μάλιστα δ'	ἂν	παροξυνθείης ὀρεχθῆναι τῶν καλῶν ἔργων,
[17]	μὴ πράττων ἃ τοῖς ἄλλοις	ἂν	πράττουσιν ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν ᾖς φιλομαθὴς,
[21]	ἔχῃς πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ	ἂν	πρὸς ἑαυτὸν ἁμαρτάνοντα καὶ τοὺς
[37]	καὶ αὐτὸς τοιαῦτα πράττειν, οἷα	ἂν	τοῖς ἄλλοις πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε
[45]	ἔχω σοι συμβουλεύειν. ~Πολλὴν δ'	ἂν	τοῖς θεοῖς χάριν σχοίην, εἰ
[16]	ποιήσας ἔλπιζε λήσειν· καὶ γὰρ	ἂν	τοὺς ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ σηνειδήσεις.
[49]	φαύλους εἶναι φήσωμεν; Δικαίως δ'	ἂν	τοὺς τοιούτους ὑπολάβοιμεν μὴ μόνον
[41]	ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις ἄμεινον	σιγᾶν	ἢ λέγειν. ~Νόμιζε μηδὲν εἶναι
[21]	ἀξιώσειας, ἐν δὲ τοῖς τερπνοῖς	ἐὰν	αἰσχρὸν ὑπολάβῃς τῶν μὲν οἰκετῶν
[30]	γὰρ πιστευθέντες τοὺς πιστεύσαντας ἀδικοῦσιν.	Ἐὰν	ἀποδέχῃ τῶν φίλων τοὺς πρὸς
[43]	πειρῶ ζῆν κατὰ τὴν ἀσφάλειαν·	ἐὰν	δέ ποτέ σοι συμβῇ κινδυνεύειν,
[32]	τὰς ἐν τοῖς πότοις συνουσίας·	ἐὰν	δέ ποτέ σοι συμπέσῃ καιρὸς,
[18]	τοῖς ἄλλοις ἂν πράττουσιν ἐπιτιμῴης.	~Ἐὰν	ᾖς φιλομαθὴς, ἔσει πολυμαθής. Ἃ
[21]	ἡδονῆς, λύπης. Ἔσει δὲ τοιοῦτος,	ἐὰν	κέρδη μὲν εἶναι νομίζῃς, δι'
[24]	ἑταίρων θέλε. Τοῦτο δὲ ποιήσεις,	ἐὰν	μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι προσποιῇ.
[25]	Οὕτως ἄριστα χρήσει τοῖς φίλοις,	ἐὰν	μὴ προσμένῃς τὰς παρ' ἐκείνων
[22]	τῶν ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε, πλὴν	ἐὰν	ὁμοίως συμφέρῃ τὰς πράξεις σιωπᾶσθαι
[21]	δουλεύειν, ἐν δὲ τοῖς πονηροῖς	ἐὰν	τὰς τῶν ἄλλων ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς
[38]	ἀλλὰ δι' ἐπιείκειαν. Μᾶλλον ἀποδέχου	δικαίαν	πενίαν ἢ πλοῦτον ἄδικον· τοσούτῳ
[33]	τῶν ὑπαρχόντων ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ τὴν	παιδείαν	τοσούτῳ μεῖζον ἀγαθὸν εἶναι τῆς
[45]	χρώμενος τῇ περὶ τὴν ἄλλην	παιδείαν	φιλοπονίᾳ· τὸν γὰρ αὑτῷ τὰ
[17]	οἱ γὰρ πολλοὶ τὴν μὲν	ἀλήθειαν	ἀγνοοῦσιν, πρὸς δὲ τὴν δόξαν
[14]	ῥώμην ἀλλὰ τὰ πρὸς τὴν	ὑγίειαν·	τούτου δ' ἂν ἐπιτύχοις, εἰ
[38]	μὴ δι' ἀσθένειαν ἀλλὰ δι'	ἐπιείκειαν.	Μᾶλλον ἀποδέχου δικαίαν πενίαν ἢ
[43]	μὲν πειρῶ ζῆν κατὰ τὴν	ἀσφάλειαν·	ἐὰν δέ ποτέ σοι συμβῇ
[35]	καὶ γὰρ τῆς ὑγιείας πλείστην	ἐπιμέλειαν	ἔχομεν, ὅταν τὰς λύπας τὰς
[38]	ὀρέγεσθαι τῆς δικαιοσύνης μὴ δι'	ἀσθένειαν	ἀλλὰ δι' ἐπιείκειαν. Μᾶλλον ἀποδέχου
[10]	προσήκοντας· ἡγεῖτο γὰρ εἶναι πρὸς	ἑταιρείαν	πολλῷ κρείττω φύσιν νόμου καὶ
[44]	καταλιπεῖν. Τὴν μὲν γὰρ τούτων	χρείαν	ῥᾳδίως εἰδήσεις, τὸν δὲ μετ'
[30]	ὄγκον μόλις ἂν οἱ δοῦλοι	καρτερήσειαν,	τὸν δὲ τῶν ὁμιλητικῶν τρόπον
[21]	κρατεῖσθαι τὴν ψυχὴν αἰσχρὸν, τούτων	ἐγκράτειαν	ἄσκει πάντων, κέρδους, ὀργῆς, ἡδονῆς,
[50]	ἐποίησεν, τὸν δὲ διὰ τὴν	κακίαν	ταῖς μεγίσταις τιμωρίαις ἐκόλασεν. ~Οἷς
[44]	σοι πρὸς τὴν νῦν παροῦσαν	ἡλικίαν·	οὐδὲ γὰρ ἐμὲ τοῦτο διέλαθεν·
[44]	ἅμα τοῦ τε παρόντος βίου	συμβουλίαν	ἐξενεγκεῖν καὶ τοῦ μέλλοντος χρόνου
[34]	εὐτυχίαν, παρὰ δ' ἡμῶν αὐτῶν	εὐβουλίαν.	Περὶ ὧν ἂν αἰσχύνῃ παρρησιάσασθαι,
[28]	οὐσίαν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε	ζημίαν	μεγάλην ἐκτῖσαι δύνασθαι καὶ τοῦ
[38]	δι' ἐπιείκειαν. Μᾶλλον ἀποδέχου δικαίαν	πενίαν	ἢ πλοῦτον ἄδικον· τοσούτῳ γὰρ
[43]	σπουδαίοις τὴν ἐν τῷ ζῆν	ἀδοξίαν.	Μάλιστα μὲν πειρῶ ζῆν κατὰ
[18]	σχολὴν εἰς τὴν τῶν λόγων	φιληκοίαν·	οὕτω γὰρ τὰ τοῖς ἄλλοις
[19]	τῷ βελτίω καταστῆσαι τὴν αὑτῶν	διάνοιαν.	~Τῷ μὲν τρόπῳ γίγνου φιλοπροσήγορος,
[42]	ταῖς οἰκίαις ἀποκρύπτειν, τὴν δὲ	διάνοιαν	φανερὰν ἔχοντα περιπατεῖν. ~Μᾶλλον εὐλαβοῦ
[36]	εὐδοκιμεῖν καὶ τὴν παρ' ἐκείνων	εὔνοιαν	βεβαιοτέραν ἔχειν. Πείθου μὲν καὶ
[43]	ζήτει τὴν ἐκ τοῦ πολέμου	σωτηρίαν	μετὰ καλῆς δόξης, ἀλλὰ μὴ
[27]	τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ τὴν	μετρίαν	ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει τῶν περὶ τὸν
[33]	ἐλύπησαν, τούτων τοῖς ἔργοις τὴν	τιμωρίαν	ἔδοσαν. Οὓς ἂν βούλῃ ποιήσασθαι
[28]	κτᾶσθαι δυναμένοις. Τίμα τὴν ὑπάρχουσαν	οὐσίαν	δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε ζημίαν
[42]	κατάδηλος· ἄτοπον γὰρ τὴν μὲν	οὐσίαν	ἐν ταῖς οἰκίαις ἀποκρύπτειν, τὴν
[19]	τοῦ πλείω ποιῆσαι τὴν ὑπάρχουσαν	οὐσίαν,	τοὺς δὲ νεωτέρους μηδὲ τὰς
[6]	μᾶλλον ἢ καλοκαγαθίας ὑπηρέτης ἐστὶν,	ἐξουσίαν	μὲν τῇ ῥᾳθυμίᾳ παρασκευάζων, ἐπὶ
[34]	εἶναι παρὰ μὲν τῶν θεῶν	εὐτυχίαν,	παρὰ δ' ἡμῶν αὐτῶν εὐβουλίαν.
[17]	τούτου κάκιστον. ~Εὐλαβοῦ τὰς διαβολὰς,	κἂν	ψευδεῖς ὦσιν· οἱ γὰρ πολλοὶ
[17]	ἀλήθειαν ἀγνοοῦσιν, πρὸς δὲ τὴν	δόξαν	ἀποβλέπουσιν. Ἅπαντα δόκει ποιεῖν ὡς
[49]	μὲν γὰρ αὐτοῖς χρήματα καὶ	δόξαν	καὶ φίλους ἐνεχείρισεν, οἱ δὲ
[38]	ὠφελεῖ, τὸ δὲ καὶ τελευτήσασι	δόξαν	παρασκευάζει, κἀκείνων μὲν τοῖς φαύλοις
[41]	δὲ προορᾶν ἐπίστῃ τὰ συμφέροντα.	~Πᾶν	ὅ τι ἂν μέλλῃς ἐρεῖν,
[46]	τῷ ῥᾳθυμεῖν καὶ τὰς πλησμονὰς	ἀγαπᾶν	εὐθὺς αἱ λῦπαι ταῖς ἡδοναῖς
[43]	ἢ κίνδυνον· δεῖ γὰρ εἶναι	φοβερὰν	τοῖς μὲν φαύλοις τὴν τοῦ
[42]	οἰκίαις ἀποκρύπτειν, τὴν δὲ διάνοιαν	φανερὰν	ἔχοντα περιπατεῖν. ~Μᾶλλον εὐλαβοῦ ψόγον
[19]	τοὺς μὲν ἐμπόρους τηλικαῦτα πελάγη	διαπερᾶν	ἕνεκα τοῦ πλείω ποιῆσαι τὴν
[36]	καὶ τὴν παρ' ἐκείνων εὔνοιαν	βεβαιοτέραν	ἔχειν. Πείθου μὲν καὶ τοῖς
[1]	μόνον τιμῶσιν, οἱ δὲ καὶ	μακρὰν	ἀπόντας ἀγαπῶσιν, καὶ τὰς μὲν
[19]	τῶν κτημάτων ἀθάνατον. Μὴ κατόκνει	μακρὰν	ὁδὸν πορεύεσθαι πρὸς τοὺς διδάσκειν
[40]	δύνῃ τὰ δόξαντα, τῇ δὲ	προορᾶν	ἐπίστῃ τὰ συμφέροντα. ~Πᾶν ὅ
[1]	φαύλων διανοίας, πολὺ δὲ μεγίστην	διαφορὰν	εἰλήφασιν ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους
[29]	ζήτει δὲ τὰ βελτίω. Μηδενὶ	συμφορὰν	ὀνειδίσῃς· κοινὴ γὰρ ἡ τύχη
[5]	τῆς ἀρετῆς ἐφικέσθαι γνησίως ἠδυνήθη	σαν,	ἧς οὐδὲν κτῆμα σεμνότερον οὐδὲ
[47]	~κἀκεῖ μὲν πρότερον ἡσθέντες ὕστερον	ἐλυπήθησαν,	ἐνταῦθα δὲ μετὰ τὰς λύπας
[5]	τοῦ βίου ταύτην τὴν ὁδὸν	ἐπορεύθησαν,	οὗτοι μόνοι τῆς ἀρετῆς ἐφικέσθαι
[33]	πολλάκις γὰρ ὧν τοῖς λόγοις	ἐλύπησαν,	τούτων τοῖς ἔργοις τὴν τιμωρίαν
[49]	αὐτοὺς ἀναξίους τῆς ὑπαρχούσης εὐδαιμονίας	κατέστησαν.	~Εἰ δὲ δεῖ θνητὸν ὄντα
[33]	τούτων τοῖς ἔργοις τὴν τιμωρίαν	ἔδοσαν.	Οὓς ἂν βούλῃ ποιήσασθαι φίλους,
[27]	τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν	ὑπερβάλλουσαν	κτῆσιν ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν.
[52]	ἀφ' ἑκάστου δὲ τὰ βέλτιστα	λαμβάνουσαν,	οὕτω δεῖ καὶ τοὺς παιδείας
[3]	δὲ καὶ τὴν τύχην ἡμῖν	συλλαμβάνουσαν	καὶ τὸν παρόντα καιρὸν συναγωνιζόμενον·
[52]	ἐφ' ἅπαντα μὲν τὰ βλαστήματα	καθιζάνουσαν,	ἀφ' ἑκάστου δὲ τὰ βέλτιστα
[44]	πρέπει σοι πρὸς τὴν νῦν	παροῦσαν	ἡλικίαν· οὐδὲ γὰρ ἐμὲ τοῦτο
[28]	τοῖς κτᾶσθαι δυναμένοις. Τίμα τὴν	ὑπάρχουσαν	οὐσίαν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε
[19]	ἕνεκα τοῦ πλείω ποιῆσαι τὴν	ὑπάρχουσαν	οὐσίαν, τοὺς δὲ νεωτέρους μηδὲ
[32]	συμπέσῃ καιρὸς, ἐξανίστασο πρὸ μέθης.	Ὅταν	γὰρ ὁ νοῦς ὑπ' οἴνου
[35]	τῆς ὑγιείας πλείστην ἐπιμέλειαν ἔχομεν,	ὅταν	τὰς λύπας τὰς ἐκ τῆς
[35]	καὶ σεαυτὸν οὐ καταφανῆ ποιήσεις.	~Ὅταν	ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ μέλλῃς τινὶ
[52]	εἰρήκασιν ἀναγιγνώσκειν. ~Ὥσπερ γὰρ τὴν	μέλιτταν	ὁρῶμεν ἐφ' ἅπαντα μὲν τὰ
[40]	γὰρ ἐν ἐλαχίστῳ νοῦς ἀγαθὸς	ἐν	ἀνθρώπου σώματι. Πειρῶ τῷ μὲν
[41]	ὁ λόγος τῆς σιγῆς κρείττων,	ἐν	δὲ τοῖς ἄλλοις ἄμεινον σιγᾶν
[21]	ἄρχειν, ταῖς δ' ἡδοναῖς δουλεύειν,	ἐν	δὲ τοῖς πονηροῖς ἐὰν τὰς
[21]	καὶ τοὺς ἄλλους ἔχειν ἀξιώσειας,	ἐν	δὲ τοῖς τερπνοῖς ἐὰν αἰσχρὸν
[36]	ἐκείνων τρόπον. Ὥσπερ γὰρ τὸν	ἐν	δημοκρατίᾳ πολιτευόμενον τὸ πλῆθος δεῖ
[40]	σαυτοῦ φρόνησιν ἄσκει· μέγιστον γὰρ	ἐν	ἐλαχίστῳ νοῦς ἀγαθὸς ἐν ἀνθρώπου
[11]	Ἀλλὰ τὸ μὲν ἀκριβὲς αὐτῶν	ἐν	ἑτέροις καιροῖς δηλώσομεν, δεῖγμα δὲ
[42]	γίγνου δὲ τοῖς ἄλλοις μηδ'	ἐν	ἑτέροις ὢν κατάδηλος· ἄτοπον γὰρ
[46]	ἐκ τούτων μάλιστα γνησίως ἔχομεν.	Ἐν	μὲν γὰρ τῷ ῥᾳθυμεῖν καὶ
[36]	δεῖ θεραπεύειν, οὕτω καὶ τὸν	ἐν	μοναρχίᾳ κατοικοῦντα τὸν βασιλέα προσήκει
[47]	τὰς λύπας τὰς ἡδονὰς ἔχομεν.	Ἐν	πᾶσι δὲ τοῖς ἔργοις οὐχ
[1]	~ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠP ΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ.	~Ἐν	πολλοῖς μὲν, ὦ Δημόνικε, πολὺ
[25]	πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς δὲ φίλους	ἐν	ταῖς ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν. Οὕτως ἄριστα
[42]	ἄτοπον γὰρ τὴν μὲν οὐσίαν	ἐν	ταῖς οἰκίαις ἀποκρύπτειν, τὴν δὲ
[1]	πολὺ δὲ μεγίστην διαφορὰν εἰλήφασιν	ἐν	ταῖς πρὸς ἀλλήλους συνηθείαις· οἱ
[25]	ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ' αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς	ἐν	τοῖς καιροῖς βοηθῇς. ~Ὁμοίως αἰσχρὸν
[25]	τὸν βίον ἀτυχίας καὶ τῆς	ἐν	τοῖς κινδύνοις κοινωνίας· τὸ μὲν
[4]	δι' ὧν τὴν δεινότητα τὴν	ἐν	τοῖς λόγοις ἀσκήσουσιν, ἀλλ' ὅπως
[32]	γάρ. ~Μάλιστα μὲν εὐλαβοῦ τὰς	ἐν	τοῖς πότοις συνουσίας· ἐὰν δέ
[41]	ἢ περὶ ὧν ἀναγκαῖον εἰπεῖν.	Ἐν	τούτοις γὰρ μόνοις ὁ λόγος
[18]	φίλων μὴ λαβεῖν. Κατανάλισκε τὴν	ἐν	τῷ βίῳ σχολὴν εἰς τὴν
[30]	τὸ φαυλότατον χαριζομένους, οὐχ ἕξεις	ἐν	τῷ βίῳ τοὺς πρὸς τὸ
[43]	τελευτὴν, τοῖς δὲ σπουδαίοις τὴν	ἐν	τῷ ζῆν ἀδοξίαν. Μάλιστα μὲν
[25]	κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ χρυσίον	ἐν	τῷ πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς δὲ
[16]	τὸ τῶν νεωτέρων ἦθος. ~Μηδέποτε	μηδὲν	αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν· καὶ
[39]	γὰρ δίκαιοι τῶν ἀδίκων εἰ	μηδὲν	ἄλλο πλεονεκτοῦσιν, ἀλλ' οὖν ἐλπίσιν
[48]	τοὺς ἐπιεικεῖς μὲν φήσαντας εἶναι	μηδὲν	δὲ τῶν τυχόντων διαφέροντας, εἰκότως·
[42]	ἄμεινον σιγᾶν ἢ λέγειν. ~Νόμιζε	μηδὲν	εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων βέβαιον· οὕτω
[44]	ἐκ ταμιείου προφέρῃς, ᾠήθην δεῖν	μηδὲν	παραλιπεῖν ὧν ἔχω σοι συμβουλεύειν.
[28]	πρὸς δὲ τὸν ἄλλον βίον	μηδὲν	ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα.
[25]	ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν μὲν γὰρ	οὐδὲν	βλαβήσει, τυχὼν δὲ μᾶλλον αὐτῶν
[5]	ἐφικέσθαι γνησίως ἠδυνήθη σαν, ἧς	οὐδὲν	κτῆμα σεμνότερον οὐδὲ βεβαιότερόν ἐστιν.
[10]	τοῖς φίλοις κοινὸς, καὶ μᾶλλον	ἐθαύμαζεν	τοὺς περὶ αὑτὸν σπουδάζοντας ἢ
[9]	τὸ μὲν σῶμα τοῖς πόνοις	ἐγύμναζεν,	τῇ δὲ ψυχῇ τοὺς κινδύνους
[44]	ἡλικίαν· οὐδὲ γὰρ ἐμὲ τοῦτο	διέλαθεν·	ἀλλὰ προειλόμην διὰ τῆς αὐτῆς
[52]	ὀρεγομένους μηδενὸς μὲν ἀπείρως ἔχειν,	πανταχόθεν	δὲ τὰ χρήσιμα συλλέγειν. Μόλις
[44]	ἑτέρου τὰ λοιπὰ ζητῇς, ἀλλ'	ἐντεῦθεν	ὥσπερ ἐκ ταμιείου προφέρῃς, ᾠήθην
[1]	οὐδ' ἂν ὁ πᾶς αἰὼν	ἐξαλείψειεν.	~Ἡγούμενος οὖν πρέπειν τοὺς δόξης
[47]	πράγματα ποιοῦμεν, ἀλλὰ τῶν ἀποβαινόντων	ἕνεκεν	διαπονοῦμεν. ~Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι τοῖς
[28]	Τίμα τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν δυοῖν	ἕνεκεν,	τοῦ τε ζημίαν μεγάλην ἐκτῖσαι
[12]	ψυχὴ τοῖς σπουδαίοις λόγοις αὔξεσθαι	πέφυκεν.	Διόπερ ἐγώ σοι πειράσομαι συντόμως
[8]	τηλικοῦτον εὐδοξίας χαρακτῆρα τοῖς ἔργοις	ἐπέβαλεν	ὥστε μηδὲ τὸν ἅπαντα χρόνον
[31]	ὅπερ πάσχουσιν οἱ πολλοὶ, ποιοῦντες	μὲν,	ἀηδῶς δὲ τοῖς φίλοις ὑπουργοῦντες·
[3]	παιδεύειν ἄλλους ἐπιχειρῶ, καὶ σοὶ	μὲν	ἀκμὴ φιλοσοφεῖν, ἐγὼ δὲ τοὺς
[11]	ἐκείνου πράξεις καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ τὸ	μὲν	ἀκριβὲς αὐτῶν ἐν ἑτέροις καιροῖς
[17]	ὦσιν· οἱ γὰρ πολλοὶ τὴν	μὲν	ἀλήθειαν ἀγνοοῦσιν, πρὸς δὲ τὴν
[33]	εἶναι τῆς ἀπαιδευσίας, ὅσῳ τὰ	μὲν	ἄλλα μοχθηρὰ πάντες κερδαίνοντες πράττουσιν,
[52]	καὶ τοὺς παιδείας ὀρεγομένους μηδενὸς	μὲν	ἀπείρως ἔχειν, πανταχόθεν δὲ τὰ
[16]	τέρψις γὰρ σὺν τῷ καλῷ	μὲν	ἄριστον, ἄνευ δὲ τούτου κάκιστον.
[31]	ἀδίκως ὀργιζόμενοι τυγχάνωσιν, ἀλλὰ θυμουμένοις	μὲν	αὐτοῖς εἴκων, πεπαυμένοις δὲ τῆς
[34]	ταχίστην ἔχει τὴν διάγνωσιν. Βουλεύου	μὲν	βραδέως, ἐπιτέλει δὲ ταχέως τὰ
[45]	ἔχων περὶ σοῦ τυγχάνω. Τῶν	μὲν	γὰρ ἄλλων τοὺς πλείστους εὑρήσομεν,
[15]	λόγον μετὰ θράσους ἀποδέχου· τὸ	μὲν	γὰρ ἀνόητον, τὸ δὲ μανικόν.
[15]	σκυθρωπὸν ἀλλὰ σύννουν· δι' ἐκεῖνο	μὲν	γὰρ αὐθάδης, διὰ δὲ τοῦτο
[49]	τῆς τύχης εἶναι προδότας· ἡ	μὲν	γὰρ αὐτοῖς χρήματα καὶ δόξαν
[6]	σεμνότερον οὐδὲ βεβαιότερόν ἐστιν. ~Κάλλος	μὲν	γὰρ ἢ χρόνος ἀνήλωσεν ἢ
[25]	ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν	μὲν	γὰρ οὐδὲν βλαβήσει, τυχὼν δὲ
[3]	τὸν παρόντα καιρὸν συναγωνιζόμενον· σὺ	μὲν	γὰρ παιδείας ἐπιθυμεῖς, ἐγὼ δὲ
[12]	καὶ καλῶν ἀκουσμάτων πεπληρωμένον· τὰ	μὲν	γὰρ σώματα τοῖς συμμέτροις πόνοις,
[19]	πολλῶν εἶναι χρημάτων κρείττω· τὰ	μὲν	γὰρ ταχέως ἀπολείπει, τὰ δὲ
[43]	μὴ μετ' αἰσχρᾶς φήμης· τὸ	μὲν	γὰρ τελευτῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη
[13]	καὶ τοῖς ὅρκοις ἐμμένων· ἐκεῖνο	μὲν	γὰρ τῆς τῶν χρημάτων εὐπορίας
[1]	ταῖς πρὸς ἀλλήλους συνηθείαις· οἱ	μὲν	γὰρ τοὺς φίλους παρόντας μόνον
[44]	μέλλοντος χρόνου παράγγελμα καταλιπεῖν. Τὴν	μὲν	γὰρ τούτων χρείαν ῥᾳδίως εἰδήσεις,
[46]	τούτων μάλιστα γνησίως ἔχομεν. Ἐν	μὲν	γὰρ τῷ ῥᾳθυμεῖν καὶ τὰς
[30]	ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ σεμνός· τὸν	μὲν	γὰρ τῶν ὑπεροπτικῶν ὄγκον μόλις
[25]	ἐν τοῖς κινδύνοις κοινωνίας· τὸ	μὲν	γὰρ χρυσίον ἐν τῷ πυρὶ
[11]	ἀρετῆς γιγνόμενον· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς	μὲν	γραφεῖς ἀπεικάζειν τὰ καλὰ τῶν
[50]	λέγουσι καὶ πάντες πιστεύουσι, τὸν	μὲν	διὰ τὴν ἀρετὴν ἀθάνατον ἐποίησεν,
[38]	πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε σεαυτὸν πλεονεκτεῖν	μὲν	δύνασθαι, ἀνέχου δὲ τὸ ἴσον
[21]	Ἔσει δὲ τοιοῦτος, ἐὰν κέρδη	μὲν	εἶναι νομίζῃς, δι' ὧν εὐδοκιμήσεις
[19]	χρήσιμον ἐπαγγελλομένους· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς	μὲν	ἐμπόρους τηλικαῦτα πελάγη διαπερᾶν ἕνεκα
[33]	τοὺς ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ γὰρ φιλίας	μὲν	ἔπαινος, ἔχθρας δὲ ψόγος. ~Βουλευόμενος
[4]	τοὺς ἀκούοντας ὠφελοῦσιν, ὅσον οἱ	μὲν	ἐπὶ λόγον μόνον παρακαλοῦσιν, οἱ
[42]	περιχαρὴς οὔτε δυστυχῶν περίλυπος. Χαῖρε	μὲν	ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσιν τῶν ἀγαθῶν,
[40]	ἐλπίσιν γε σπουδαίαις ὑπερέχουσιν. ~Πάντων	μὲν	ἐπιμελοῦ τῶν περὶ τὸν βίον,
[23]	εὐορκεῖν μέλλῃς· δόξεις γὰρ τοῖς	μὲν	ἐπιορκεῖν, τοῖς δὲ φιλοχρημάτως ἔχειν.
[18]	ᾖς φιλομαθὴς, ἔσει πολυμαθής. Ἃ	μὲν	ἐπίστασαι, ταῦτα διαφύλαττε ταῖς μελέταις,
[40]	δὲ ψυχῇ φιλόσοφος, ἵνα τῷ	μὲν	ἐπιτελεῖν δύνῃ τὰ δόξαντα, τῇ
[3]	τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους συγγράφουσιν, καλὸν	μὲν	ἔργον ἐπιχειροῦσιν, ~οὐ μὴν περί
[32]	μηδὲ φιλεπιτιμητὴς, παροξυντικὸν γάρ. ~Μάλιστα	μὲν	εὐλαβοῦ τὰς ἐν τοῖς πότοις
[20]	λόγοις αὐτοῖς οἰκείως ἐντυγχάνειν. Ἡδέως	μὲν	ἔχε πρὸς ἅπαντας, χρῶ δὲ
[38]	κρείττων δικαιοσύνη χρημάτων, ὅσῳ τὰ	μὲν	ζῶντας μόνον ὠφελεῖ, τὸ δὲ
[16]	ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ σηνειδήσεις. Τοὺς	μὲν	θεοὺς φοβοῦ, τοὺς δὲ γονεῖς
[36]	ἐκείνων εὔνοιαν βεβαιοτέραν ἔχειν. Πείθου	μὲν	καὶ τοῖς νόμοις τοῖς ὑπὸ
[13]	τεκμήριον. Τίμα τὸ δαιμόνιον ἀεὶ	μὲν,	μάλιστα δὲ μετὰ τῆς πόλεως·
[21]	τερπνοῖς ἐὰν αἰσχρὸν ὑπολάβῃς τῶν	μὲν	οἰκετῶν ἄρχειν, ταῖς δ' ἡδοναῖς
[7]	φοβερὰ θαρσαλέως ὑπομένουσα, καὶ τὸν	μὲν	ὄκνον ψόγον, τὸν δὲ πόνον
[20]	τοῖς βελτίστοις· οὕτω γὰρ τοῖς	μὲν	οὐκ ἀπεχθὴς ἔσει, τοῖς δὲ
[13]	ἄλλοις ἅπασιν ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι. ~Πρῶτον	μὲν	οὖν εὐσέβει τὰ πρὸς τοὺς
[3]	δὲ τοὺς φιλοσοφοῦντας ἐπανορθῶ. Ὅσοι	μὲν	οὖν πρὸς τοὺς ἑαυτῶν φίλους
[42]	ὢν κατάδηλος· ἄτοπον γὰρ τὴν	μὲν	οὐσίαν ἐν ταῖς οἰκίαις ἀποκρύπτειν,
[43]	ἐν τῷ ζῆν ἀδοξίαν. Μάλιστα	μὲν	πειρῶ ζῆν κατὰ τὴν ἀσφάλειαν·
[47]	εἰλικρινεῖς καὶ βεβαιοτέρας ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ	μὲν	πρότερον ἡσθέντες ὕστερον ἐλυπήθησαν, ἐνταῦθα
[7]	ἀκιβδήλως ταῖς διανοίαις συναυξηθῇ, μόνη	μὲν	συγγηράσκει, πλούτου δὲ κρείττων, χρησιμωτέρα
[26]	μὴ φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσιν	μὲν	συνάχθονται, καλῶς δὲ πράττουσι φθονοῦσιν.
[9]	διετέλεσε τὸν βίον, ἀλλὰ τὸ	μὲν	σῶμα τοῖς πόνοις ἐγύμναζεν, τῇ
[6]	τοὺς ἔχοντας ἔβλαψεν καὶ τὰ	μὲν	σώματα τῶν ἀσκούντων ἐκόσμησεν, ταῖς
[40]	ἐν ἀνθρώπου σώματι. Πειρῶ τῷ	μὲν	σώματι εἶναι φιλόπονος, τῇ δὲ
[52]	τὴν μέλιτταν ὁρῶμεν ἐφ' ἅπαντα	μὲν	τὰ βλαστήματα καθιζάνουσαν, ἀφ' ἑκάστου
[29]	ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα. ~Στέργε	μὲν	τὰ παρόντα, ζήτει δὲ τὰ
[6]	ἢ καλοκαγαθίας ὑπηρέτης ἐστὶν, ἐξουσίαν	μὲν	τῇ ῥᾳθυμίᾳ παρασκευάζων, ἐπὶ δὲ
[2]	τόνδε τὸν λόγον δῶρον, τεκμήριον	μὲν	τῆς πρὸς ὑμᾶς εὐνοίας, σημεῖον
[27]	μὴ καλλωπιστής. Ἔστι δὲ φιλοκάλου	μὲν	τὸ μεγαλοπρεπὲς, καλλωπιστοῦ δὲ τὸ
[20]	λόγῳ εὐπροσήγορος. Ἔστι δὲ φιλοπροσηγορίας	μὲν	τὸ προσφωνεῖν τοὺς ἀπαντῶντας, εὐπροσηγορίας
[7]	χρησιμωτέρα δ' εὐγενείας ἐστὶν, τὰ	μὲν	τοῖς ἄλλοις ἀδύνατα δυνατὰ καθιστᾶσα,
[28]	κτήματα κατασκευάζειν· ἔστι δὲ χρήματα	μὲν	τοῖς ἀπολαύειν ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ
[38]	καὶ τελευτήσασι δόξαν παρασκευάζει, κἀκείνων	μὲν	τοῖς φαύλοις μέτεστιν, τούτου δὲ
[11]	ς' ὥσπερ πρὸς παράδειγμα, νόμον	μὲν	τὸν ἐκείνου τρόπον ἡγησάμενον, μιμητὴν
[20]	καταστῆσαι τὴν αὑτῶν διάνοιαν. ~Τῷ	μὲν	τρόπῳ γίγνου φιλοπροσήγορος, τῷ δὲ
[34]	δόξαντα. Ἡγοῦ κράτιστον εἶναι παρὰ	μὲν	τῶν θεῶν εὐτυχίαν, παρὰ δ'
[9]	πλοῦτον παρακαίρως ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε	μὲν	τῶν παρόντων ἀγαθῶν ὡς θνητὸς,
[1]	μακρὰν ἀπόντας ἀγαπῶσιν, καὶ τὰς	μὲν	τῶν φαύλων συνηθείας ὀλίγος χρόνος
[48]	διαπονοῦμεν. ~Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι τοῖς	μὲν	φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα πράττειν·
[43]	δεῖ γὰρ εἶναι φοβερὰν τοῖς	μὲν	φαύλοις τὴν τοῦ βίου τελευτὴν,
[48]	τοὺς ἐξαμαρτάνοντας ὡς τοὺς ἐπιεικεῖς	μὲν	φήσαντας εἶναι μηδὲν δὲ τῶν
[24]	καὶ περὶ ἐκείνους γέγονεν. Βραδέως	μὲν	φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ
[32]	σφάλλεται διαφθαρείσης τῆς διανοίας. Ἀθάνατα	μὲν	φρόνει τῷ μεγαλόψυχος εἶναι, θνητὰ
[6]	νέους παρακαλῶν· ῥώμη δὲ μετὰ	μὲν	φρονήσεως ὠφέλησεν, ἄνευ δὲ ταύτης
[27]	τῶν περὶ τὸν πλοῦτον σπουδαζόντων	μὲν,	χρῆσθαι δὲ τοῖς ὑπάρχουσιν μὴ
[1]	ΠP ΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ. ~Ἐν πολλοῖς	μὲν,	ὦ Δημόνικε, πολὺ διεστώσας εὑρήσομεν
[11]	δὲ τῆς Ἱππονίκου φύσεως νῦν	ἐξενηνόχαμεν,	πρὸς ὃν δεῖ ζῆν ς'
[43]	καλῶς ἀποθανεῖν ἴδιον τοῖς σπουδαίοις	ἀπένειμεν.	~Καὶ μὴ θαυμάσῃς, εἰ πολλὰ
[49]	Δικαίως δ' ἂν τοὺς τοιούτους	ὑπολάβοιμεν	μὴ μόνον εἰς αὑτοὺς ἁμαρτάνειν
[49]	τοὺς τῷ λόγῳ μόνον ψευδομένους	ἀποδοκιμάζομεν,	ἦ πού γε τοὺς τῷ
[25]	γὰρ χρυσίον ἐν τῷ πυρὶ	βασανίζομεν,	τοὺς δὲ φίλους ἐν ταῖς
[25]	δὲ φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίαις	διαγιγνώσκομεν.	Οὕτως ἄριστα χρήσει τοῖς φίλοις,
[5]	παράκλησιν εὑρόντες ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες	μέλλομέν	σοι συμβουλεύειν, ὧν χρὴ τοὺς
[47]	μνημονεύομεν, ὡς τῆς τελευτῆς αἴσθησιν	λαμβάνομεν·	τὰ γὰρ πλεῖστα τῶν περὶ
[1]	μὲν, ὦ Δημόνικε, πολὺ διεστώσας	εὑρήσομεν	τάς τε τῶν σπουδαίων γνώμας
[45]	μὲν γὰρ ἄλλων τοὺς πλείστους	εὑρήσομεν,	ὥσπερ τῶν σιτίων τοῖς ἡδίστοις
[11]	ἀκριβὲς αὐτῶν ἐν ἑτέροις καιροῖς	δηλώσομεν,	δεῖγμα δὲ τῆς Ἱππονίκου φύσεως
[47]	ἔργοις οὐχ οὕτω τῆς ἀρχῆς	μνημονεύομεν,	ὡς τῆς τελευτῆς αἴσθησιν λαμβάνομεν·
[46]	ἡδονὰς ἐκ τούτων μάλιστα γνησίως	ἔχομεν.	Ἐν μὲν γὰρ τῷ ῥᾳθυμεῖν
[47]	μετὰ τὰς λύπας τὰς ἡδονὰς	ἔχομεν.	Ἐν πᾶσι δὲ τοῖς ἔργοις
[35]	γὰρ τῆς ὑγιείας πλείστην ἐπιμέλειαν	ἔχομεν,	ὅταν τὰς λύπας τὰς ἐκ
[47]	οὐ δι' αὐτὰ τὰ πράγματα	ποιοῦμεν,	ἀλλὰ τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν διαπονοῦμεν.
[47]	ποιοῦμεν, ἀλλὰ τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν	διαπονοῦμεν.	~Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι τοῖς μὲν
[35]	λύπας τὰς ἐκ τῆς ἀρρωστίας	ἀναμνησθῶμεν.	~Μιμοῦ τὰ τῶν βασιλέων ἤθη
[52]	ἀναγιγνώσκειν. ~Ὥσπερ γὰρ τὴν μέλιτταν	ὁρῶμεν	ἐφ' ἅπαντα μὲν τὰ βλαστήματα
[49]	παντὶ ἐλαττουμένους οὐ φαύλους εἶναι	φήσωμεν;	Δικαίως δ' ἂν τοὺς τοιούτους
[6]	ἢ χρόνος ἀνήλωσεν ἢ νόσος	ἐμάρανεν,	πλοῦτος δὲ κακίας μᾶλλον ἢ
[9]	τῇ δὲ ψυχῇ τοὺς κινδύνους	ὑπέμενεν.	Οὐδὲ τὸν πλοῦτον παρακαίρως ἠγάπα,
[43]	γὰρ τελευτῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη	κατέκρινεν,	τὸ δὲ καλῶς ἀποθανεῖν ἴδιον
[24]	τοιοῦτον, οἷος καὶ περὶ ἐκείνους	γέγονεν.	Βραδέως μὲν φίλος γίγνου, γενόμενος
[50]	τὴν κακίαν ταῖς μεγίσταις τιμωρίαις	ἐκόλασεν.	~Οἷς δεῖ παραδείγμασι χρώμενόν ς'
[50]	μὲν διὰ τὴν ἀρετὴν ἀθάνατον	ἐποίησεν,	τὸν δὲ διὰ τὴν κακίαν
[35]	σκόπει πρῶτον πῶς τὰ ἑαυτοῦ	διῴκησεν·	ὁ γὰρ κακῶς διανοηθεὶς περὶ
[6]	ῥώμη δὲ μετὰ μὲν φρονήσεως	ὠφέλησεν,	ἄνευ δὲ ταύτης πλείω τοὺς
[6]	τὰ μὲν σώματα τῶν ἀσκούντων	ἐκόσμησεν,	ταῖς δὲ τῆς ψυχῆς ἐπιμελείαις
[6]	ταῖς δὲ τῆς ψυχῆς ἐπιμελείαις	ἐπεσκότησεν.	~Ἡ δὲ τῆς ἀρετῆς κτῆσις
[49]	χρήματα καὶ δόξαν καὶ φίλους	ἐνεχείρισεν,	οἱ δὲ σφᾶς αὐτοὺς ἀναξίους
[6]	~Κάλλος μὲν γὰρ ἢ χρόνος	ἀνήλωσεν	ἢ νόσος ἐμάρανεν, πλοῦτος δὲ
[6]	δὲ ταύτης πλείω τοὺς ἔχοντας	ἔβλαψεν	καὶ τὰ μὲν σώματα τῶν
[10]	τὸν αὑτοῦ βίον, ἀλλὰ φιλόκαλος	ἦν	καὶ μεγαλοπρεπὴς καὶ τοῖς φίλοις
[19]	δὲ νεωτέρους μηδὲ τὰς κατὰ	γῆν	πορείας ὑπομένειν ἐπὶ τῷ βελτίω
[43]	δὲ σπουδαίοις τὴν ἐν τῷ	ζῆν	ἀδοξίαν. Μάλιστα μὲν πειρῶ ζῆν
[43]	ζῆν ἀδοξίαν. Μάλιστα μὲν πειρῶ	ζῆν	κατὰ τὴν ἀσφάλειαν· ἐὰν δέ
[11]	νῦν ἐξενηνόχαμεν, πρὸς ὃν δεῖ	ζῆν	ς' ὥσπερ πρὸς παράδειγμα, νόμον
[8]	μηδὲ τὸν ἅπαντα χρόνον δύνασθαι	λήθην	ἐμποιῆσαι τῶν ἐκείνοις πεπραγμένων. ~Οὐ
[44]	ἐντεῦθεν ὥσπερ ἐκ ταμιείου προφέρῃς,	ᾠήθην	δεῖν μηδὲν παραλιπεῖν ὧν ἔχω
[45]	δ' ἂν τοῖς θεοῖς χάριν	σχοίην,	εἰ μὴ διαμάρτοιμι τῆς δόξης
[28]	δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε ζημίαν	μεγάλην	ἐκτῖσαι δύνασθαι καὶ τοῦ φίλῳ
[45]	τεκμηρίῳ χρώμενος τῇ περὶ τὴν	ἄλλην	παιδείαν φιλοπονίᾳ· τὸν γὰρ αὑτῷ
[45]	παραλιπεῖν ὧν ἔχω σοι συμβουλεύειν.	~Πολλὴν	δ' ἂν τοῖς θεοῖς χάριν
[18]	Κατανάλισκε τὴν ἐν τῷ βίῳ	σχολὴν	εἰς τὴν τῶν λόγων φιληκοίαν·
[22]	Περὶ τῶν ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε,	πλὴν	ἐὰν ὁμοίως συμφέρῃ τὰς πράξεις
[9]	ἐμποιῆσαι τῶν ἐκείνοις πεπραγμένων. ~Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τὰς τοῦ πατρὸς
[4]	καλὸν μὲν ἔργον ἐπιχειροῦσιν, ~οὐ	μὴν	περί γε τὸ κράτιστον τῆς
[44]	γὰρ ἐμὲ τοῦτο διέλαθεν· ἀλλὰ	προειλόμην	διὰ τῆς αὐτῆς πραγματείας ἅμα
[34]	οὕτω γὰρ τὴν ἐκείνων τε	γνώμην	αἰσθήσει καὶ σεαυτὸν οὐ καταφανῆ
[12]	πατρὸς ἐπιτηδεύμασιν. Οὕτω δὲ τὴν	γνώμην	οὐ δυνατὸν διατεθῆναι τὸν μὴ
[14]	γυμνασίων μὴ τὰ πρὸς τὴν	ῥώμην	ἀλλὰ τὰ πρὸς τὴν ὑγίειαν·
[15]	μάλιστα σεαυτῷ πρέπειν κόσμον αἰσχύνην,	δικαιοσύνην,	σωφροσύνην· τούτοις γὰρ ἅπασιν δοκεῖ
[15]	σεαυτῷ πρέπειν κόσμον αἰσχύνην, δικαιοσύνην,	σωφροσύνην·	τούτοις γὰρ ἅπασιν δοκεῖ κρατεῖσθαι
[15]	Ἡγοῦ μάλιστα σεαυτῷ πρέπειν κόσμον	αἰσχύνην,	δικαιοσύνην, σωφροσύνην· τούτοις γὰρ ἅπασιν
[45]	ἐγνωκέναι, τεκμηρίῳ χρώμενος τῇ περὶ	τὴν	ἄλλην παιδείαν φιλοπονίᾳ· τὸν γὰρ
[50]	πάντες πιστεύουσι, τὸν μὲν διὰ	τὴν	ἀρετὴν ἀθάνατον ἐποίησεν, τὸν δὲ
[45]	καὶ τῶν ἄλλων τοὺς ἐπὶ	τὴν	ἀρετὴν παρακαλοῦντας ἀποδέχεσθαι. ~Μάλιστα δ'
[46]	ἡδοναῖς παραπεπήγασιν, τὸ δὲ περὶ	τὴν	ἀρετὴν φιλοπονεῖν καὶ σωφρόνως τὸν
[43]	Μάλιστα μὲν πειρῶ ζῆν κατὰ	τὴν	ἀσφάλειαν· ἐὰν δέ ποτέ σοι
[19]	ὑπομένειν ἐπὶ τῷ βελτίω καταστῆσαι	τὴν	αὑτῶν διάνοιαν. ~Τῷ μὲν τρόπῳ
[12]	τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύμασιν. Οὕτω δὲ	τὴν	γνώμην οὐ δυνατὸν διατεθῆναι τὸν
[42]	οὐσίαν ἐν ταῖς οἰκίαις ἀποκρύπτειν,	τὴν	δὲ διάνοιαν φανερὰν ἔχοντα περιπατεῖν.
[4]	νεωτέροις εἰσηγοῦνται, μὴ δι' ὧν	τὴν	δεινότητα τὴν ἐν τοῖς λόγοις
[34]	ἐκ τοῦ φανεροῦ ταχίστην ἔχει	τὴν	διάγνωσιν. Βουλεύου μὲν βραδέως, ἐπιτέλει
[17]	μὲν ἀλήθειαν ἀγνοοῦσιν, πρὸς δὲ	τὴν	δόξαν ἀποβλέπουσιν. Ἅπαντα δόκει ποιεῖν
[43]	ποτέ σοι συμβῇ κινδυνεύειν, ζήτει	τὴν	ἐκ τοῦ πολέμου σωτηρίαν μετὰ
[34]	ἀλλοτρίου του πράγματος· οὕτω γὰρ	τὴν	ἐκείνων τε γνώμην αἰσθήσει καὶ
[4]	μὴ δι' ὧν τὴν δεινότητα	τὴν	ἐν τοῖς λόγοις ἀσκήσουσιν, ἀλλ'
[18]	τῶν φίλων μὴ λαβεῖν. Κατανάλισκε	τὴν	ἐν τῷ βίῳ σχολὴν εἰς
[43]	βίου τελευτὴν, τοῖς δὲ σπουδαίοις	τὴν	ἐν τῷ ζῆν ἀδοξίαν. Μάλιστα
[27]	ὀλιγωρεῖν. ~Εἶναι βούλου τὰ περὶ	τὴν	ἐσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλὰ μὴ καλλωπιστής.
[50]	ἀθάνατον ἐποίησεν, τὸν δὲ διὰ	τὴν	κακίαν ταῖς μεγίσταις τιμωρίαις ἐκόλασεν.
[18]	τῷ βίῳ σχολὴν εἰς τὴν	τῶν	λόγων φιληκοίαν· οὕτω γὰρ τὰ
[52]	χρήσιμον εἰρήκασιν ἀναγιγνώσκειν. ~Ὥσπερ γὰρ	τὴν	μέλιτταν ὁρῶμεν ἐφ' ἅπαντα μὲν
[17]	ψευδεῖς ὦσιν· οἱ γὰρ πολλοὶ	τὴν	μὲν ἀλήθειαν ἀγνοοῦσιν, πρὸς δὲ
[44]	τοῦ μέλλοντος χρόνου παράγγελμα καταλιπεῖν.	Τὴν	μὲν γὰρ τούτων χρείαν ῥᾳδίως
[42]	ἑτέροις ὢν κατάδηλος· ἄτοπον γὰρ	τὴν	μὲν οὐσίαν ἐν ταῖς οἰκίαις
[27]	μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ	τὴν	μετρίαν ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει τῶν περὶ
[44]	εἰρημένων οὐ πρέπει σοι πρὸς	τὴν	νῦν παροῦσαν ἡλικίαν· οὐδὲ γὰρ
[5]	Ὅσοι γὰρ τοῦ βίου ταύτην	τὴν	ὁδὸν ἐπορεύθησαν, οὗτοι μόνοι τῆς
[33]	συμμέτρως τῶν ὑπαρχόντων ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ	τὴν	παιδείαν τοσούτῳ μεῖζον ἀγαθὸν εἶναι
[36]	τῷ πλήθει μᾶλλον εὐδοκιμεῖν καὶ	τὴν	παρ' ἐκείνων εὔνοιαν βεβαιοτέραν ἔχειν.
[14]	σῶμα γυμνασίων μὴ τὰ πρὸς	τὴν	ῥώμην ἀλλὰ τὰ πρὸς τὴν
[40]	περὶ τὸν βίον, μάλιστα δὲ	τὴν	σαυτοῦ φρόνησιν ἄσκει· μέγιστον γὰρ
[33]	λόγοις ἐλύπησαν, τούτων τοῖς ἔργοις	τὴν	τιμωρίαν ἔδοσαν. Οὓς ἂν βούλῃ
[43]	εἶναι φοβερὰν τοῖς μὲν φαύλοις	τὴν	τοῦ βίου τελευτὴν, τοῖς δὲ
[3]	πατρικῆς κληρονομεῖν. ~Ὁρῶ δὲ καὶ	τὴν	τύχην ἡμῖν συλλαμβάνουσαν καὶ τὸν
[18]	ἐν τῷ βίῳ σχολὴν εἰς	τὴν	τῶν λόγων φιληκοίαν· οὕτω γὰρ
[14]	τὴν ῥώμην ἀλλὰ τὰ πρὸς	τὴν	ὑγίειαν· τούτου δ' ἂν ἐπιτύχοις,
[28]	δὲ τοῖς κτᾶσθαι δυναμένοις. Τίμα	τὴν	ὑπάρχουσαν οὐσίαν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ
[19]	διαπερᾶν ἕνεκα τοῦ πλείω ποιῆσαι	τὴν	ὑπάρχουσαν οὐσίαν, τοὺς δὲ νεωτέρους
[27]	Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ	τὴν	ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ τὴν μετρίαν
[48]	γὰρ τοῦ βίου τοιαύτην πεποίηνται	τὴν	ὑπόθεσιν· τοῖς δὲ σπουδαίοις οὐχ
[21]	ἀκουσίους ὑπομένειν. Ὑφ' ὧν κρατεῖσθαι	τὴν	ψυχὴν αἰσχρὸν, τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει
[50]	πιστεύουσι, τὸν μὲν διὰ τὴν	ἀρετὴν	ἀθάνατον ἐποίησεν, τὸν δὲ διὰ
[12]	μοι δοκεῖς ἐπιτηδευμάτων πλεῖστον πρὸς	ἀρετὴν	ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις
[45]	τῶν ἄλλων τοὺς ἐπὶ τὴν	ἀρετὴν	παρακαλοῦντας ἀποδέχεσθαι. ~Μάλιστα δ' ἂν
[46]	παραπεπήγασιν, τὸ δὲ περὶ τὴν	ἀρετὴν	φιλοπονεῖν καὶ σωφρόνως τὸν αὑτοῦ
[11]	μὲν τὸν ἐκείνου τρόπον ἡγησάμενον,	μιμητὴν	δὲ καὶ ζηλωτὴν τῆς πατρῴας
[1]	τῶν φαύλων διανοίας, πολὺ δὲ	μεγίστην	διαφορὰν εἰλήφασιν ἐν ταῖς πρὸς
[35]	ἐπιβλέψειας· καὶ γὰρ τῆς ὑγιείας	πλείστην	ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ὅταν τὰς λύπας
[34]	γὰρ ἀφανὲς ἐκ τοῦ φανεροῦ	ταχίστην	ἔχει τὴν διάγνωσιν. Βουλεύου μὲν
[28]	βίον μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως	αὐτὴν	ἀγάπα. ~Στέργε μὲν τὰ παρόντα,
[48]	πράττειν· εὐθὺς γὰρ τοῦ βίου	τοιαύτην	πεποίηνται τὴν ὑπόθεσιν· τοῖς δὲ
[5]	οἰκονομεῖν. Ὅσοι γὰρ τοῦ βίου	ταύτην	τὴν ὁδὸν ἐπορεύθησαν, οὗτοι μόνοι
[43]	μὲν φαύλοις τὴν τοῦ βίου	τελευτὴν,	τοῖς δὲ σπουδαίοις τὴν ἐν
[11]	τρόπον ἡγησάμενον, μιμητὴν δὲ καὶ	ζηλωτὴν	τῆς πατρῴας ἀρετῆς γιγνόμενον· αἰσχρὸν
[37]	τὸν βασιλέα προσήκει θαυμάζειν. ~Εἰς	ἀρχὴν	κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ πονηρῷ πρὸς
[3]	κληρονομεῖν. ~Ὁρῶ δὲ καὶ τὴν	τύχην	ἡμῖν συλλαμβάνουσαν καὶ τὸν παρόντα
[21]	ὑπομένειν. Ὑφ' ὧν κρατεῖσθαι τὴν	ψυχὴν	αἰσχρὸν, τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει πάντων,
[18]	ἀγαθὸν παρὰ τῶν φίλων μὴ	λαβεῖν.	Κατανάλισκε τὴν ἐν τῷ βίῳ
[38]	τούτου δὲ τοῖς μοχθηροῖς ἀδύνατον	μεταλαβεῖν.	~Μηδένα ζήλου τῶν ἐξ ἀδικίας
[15]	ποιεῖν αἰσχρὸν, ταῦτα νόμιζε μηδὲ	λέγειν	εἶναι καλόν. Ἔθιζε σεαυτὸν εἶναι
[41]	διανοίας. Δύο ποιοῦ καιροὺς τοῦ	λέγειν,	ἢ περὶ ὧν οἶσθα σαφῶς,
[41]	τοῖς ἄλλοις ἄμεινον σιγᾶν ἢ	λέγειν.	~Νόμιζε μηδὲν εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων
[52]	ἔχειν, πανταχόθεν δὲ τὰ χρήσιμα	συλλέγειν.	Μόλις γὰρ ἄν τις ἐκ
[44]	ὥσπερ ἐκ ταμιείου προφέρῃς, ᾠήθην	δεῖν	μηδὲν παραλιπεῖν ὧν ἔχω σοι
[11]	αἰσχρὸν γὰρ τοὺς μὲν γραφεῖς	ἀπεικάζειν	τὰ καλὰ τῶν ζῴων, τοὺς
[36]	μοναρχίᾳ κατοικοῦντα τὸν βασιλέα προσήκει	θαυμάζειν.	~Εἰς ἀρχὴν κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ
[28]	τὸν πλοῦτον χρήματα καὶ κτήματα	κατασκευάζειν·	ἔστι δὲ χρήματα μὲν τοῖς
[18]	αἰσχρὸν ἀκούσαντα χρήσιμον λόγον μὴ	μαθεῖν	καὶ διδόμενόν τι ἀγαθὸν παρὰ
[8]	ἔπαινον ἡγουμένη. ~Ῥᾴδιον δὲ τοῦτο	καταμαθεῖν	ἐστὶν ἔκ τε τῶν Ἡρακλέους
[15]	ἀνόητον, τὸ δὲ μανικόν. Ἃ	ποιεῖν	αἰσχρὸν, ταῦτα νόμιζε μηδὲ λέγειν
[17]	τὴν δόξαν ἀποβλέπουσιν. Ἅπαντα δόκει	ποιεῖν	ὡς μηδένα λήσων· καὶ γὰρ
[44]	τοῦ τε παρόντος βίου συμβουλίαν	ἐξενεγκεῖν	καὶ τοῦ μέλλοντος χρόνου παράγγελμα
[12]	δὲ μηδενὶ τῶν ἀθλητῶν οὕτω	προσήκειν	ἐπὶ τοὺς ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν, ὡς
[22]	τρόπον ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους.	Προσήκειν	ἡγοῦ τοῖς πονηροῖς ἀπιστεῖν, ὥσπερ
[23]	μέλλῃς· δόξεις γὰρ τοῖς μὲν	ἐπιορκεῖν,	τοῖς δὲ φιλοχρημάτως ἔχειν. ~Μηδένα
[23]	μηδένα θεῶν ὀμόσῃς, μηδ' ἂν	εὐορκεῖν	μέλλῃς· δόξεις γὰρ τοῖς μὲν
[12]	οὕτω προσήκειν ἐπὶ τοὺς ἀνταγωνιστὰς	ἀσκεῖν,	ὡς σοὶ σκοπεῖν, ὅπως ἐνάμιλλος
[19]	μακρὰν ὁδὸν πορεύεσθαι πρὸς τοὺς	διδάσκειν	τι χρήσιμον ἐπαγγελλομένους· αἰσχρὸν γὰρ
[51]	σοφιστῶν εἴ τι χρήσιμον εἰρήκασιν	ἀναγιγνώσκειν.	~Ὥσπερ γὰρ τὴν μέλιτταν ὁρῶμεν
[48]	οὐχ οἷόν τε τῆς ἀρετῆς	ἀμελεῖν	διὰ τὸ πολλοὺς ἔχειν τοὺς
[40]	ψυχῇ φιλόσοφος, ἵνα τῷ μὲν	ἐπιτελεῖν	δύνῃ τὰ δόξαντα, τῇ δὲ
[5]	ἀπέχεσθαι καὶ ποίοις τισὶν ἀνθρώποις	ὁμιλεῖν	καὶ πῶς τὸν ἑαυτῶν βίον
[36]	παρά τε τῷ πλήθει μᾶλλον	εὐδοκιμεῖν	καὶ τὴν παρ' ἐκείνων εὔνοιαν
[46]	καὶ σωφρόνως τὸν αὑτοῦ βίον	οἰκονομεῖν	ἀεὶ τὰς τέρψεις εἰλικρινεῖς καὶ
[5]	καὶ πῶς τὸν ἑαυτῶν βίον	οἰκονομεῖν.	Ὅσοι γὰρ τοῦ βίου ταύτην
[2]	καὶ τῆς φιλίας τῆς πατρικῆς	κληρονομεῖν.	~Ὁρῶ δὲ καὶ τὴν τύχην
[46]	ἔχομεν. Ἐν μὲν γὰρ τῷ	ῥᾳθυμεῖν	καὶ τὰς πλησμονὰς ἀγαπᾶν εὐθὺς
[18]	χαλεπῶς εὑρημένα συμβήσεταί σοι ῥᾳδίως	μανθάνειν.	~Ἡγοῦ τῶν ἀκουσμάτων πολλὰ πολλῶν
[51]	καὶ τῶν ποιητῶν τὰ βέλτιστα	μανθάνειν	καὶ τῶν ἄλλων σοφιστῶν εἴ
[43]	πεπρωμένη κατέκρινεν, τὸ δὲ καλῶς	ἀποθανεῖν	ἴδιον τοῖς σπουδαίοις ἀπένειμεν. ~Καὶ
[49]	ὑπολάβοιμεν μὴ μόνον εἰς αὑτοὺς	ἁμαρτάνειν	ἀλλὰ καὶ τῆς τύχης εἶναι
[20]	τὸ τοῖς λόγοις αὐτοῖς οἰκείως	ἐντυγχάνειν.	Ἡδέως μὲν ἔχε πρὸς ἅπαντας,
[24]	φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ	διαμένειν.	Ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα φίλον
[51]	μόνον τοῖς ὑφ' ἡμῶν εἰρημένοις	ἐμμένειν	ἀλλὰ καὶ τῶν ποιητῶν τὰ
[13]	θεοῖς θύειν καὶ τοῖς νόμοις	ἐμμένειν.	~Τοιοῦτος γίγνου περὶ τοὺς γονεῖς,
[19]	μηδὲ τὰς κατὰ γῆν πορείας	ὑπομένειν	ἐπὶ τῷ βελτίω καταστῆσαι τὴν
[21]	ἂν δύνῃ καὶ τοὺς ἀκουσίους	ὑπομένειν.	Ὑφ' ὧν κρατεῖσθαι τὴν ψυχὴν
[14]	εἰ λήγοις τῶν πόνων ἔτι	πονεῖν	δυνάμενος. ~Μήτε γέλωτα προπετῆ στέργε
[46]	τὸ δὲ περὶ τὴν ἀρετὴν	φιλοπονεῖν	καὶ σωφρόνως τὸν αὑτοῦ βίον
[20]	Ἔστι δὲ φιλοπροσηγορίας μὲν τὸ	προσφωνεῖν	τοὺς ἀπαντῶντας, εὐπροσηγορίας δὲ τὸ
[15]	εἶναι δόξεις. Ἡγοῦ μάλιστα σεαυτῷ	πρέπειν	κόσμον αἰσχύνην, δικαιοσύνην, σωφροσύνην· τούτοις
[2]	πᾶς αἰὼν ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος οὖν	πρέπειν	τοὺς δόξης ὀρεγομένους καὶ παιδείας
[41]	σαφῶς, ἢ περὶ ὧν ἀναγκαῖον	εἰπεῖν.	Ἐν τούτοις γὰρ μόνοις ὁ
[44]	ταμιείου προφέρῃς, ᾠήθην δεῖν μηδὲν	παραλιπεῖν	ὧν ἔχω σοι συμβουλεύειν. ~Πολλὴν
[44]	καὶ τοῦ μέλλοντος χρόνου παράγγελμα	καταλιπεῖν.	Τὴν μὲν γὰρ τούτων χρείαν
[12]	τοὺς ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν, ὡς σοὶ	σκοπεῖν,	ὅπως ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς τοῦ
[41]	~Πᾶν ὅ τι ἂν μέλλῃς	ἐρεῖν,	πρότερον ἐπισκόπει τῇ γνώμῃ· πολλοῖς
[26]	ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων ἀπόντων	ὀλιγωρεῖν.	~Εἶναι βούλου τὰ περὶ τὴν
[16]	~Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε	λήσειν·	καὶ γὰρ ἂν τοὺς ἄλλους
[42]	τὴν δὲ διάνοιαν φανερὰν ἔχοντα	περιπατεῖν.	~Μᾶλλον εὐλαβοῦ ψόγον ἢ κίνδυνον·
[38]	ἄλλοις πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε σεαυτὸν	πλεονεκτεῖν	μὲν δύνασθαι, ἀνέχου δὲ τὸ
[42]	μὲν οὐσίαν ἐν ταῖς οἰκίαις	ἀποκρύπτειν,	τὴν δὲ διάνοιαν φανερὰν ἔχοντα
[22]	παρεχομένους. Προσήκειν ἡγοῦ τοῖς πονηροῖς	ἀπιστεῖν,	ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς πιστεύειν. Περὶ
[24]	φίλον ἔχειν καὶ πολλοὺς ἑταίρους	μεταλλάττειν.	Μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ τῶν
[45]	τὸν γὰρ αὑτῷ τὰ βέλτιστα	πράττειν	ἐπιτάττοντα, τοῦτον εἰκὸς καὶ τῶν
[48]	μὲν φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα	πράττειν·	εὐθὺς γὰρ τοῦ βίου τοιαύτην
[37]	δόξεις γὰρ καὶ αὐτὸς τοιαῦτα	πράττειν,	οἷα ἂν τοῖς ἄλλοις πράττουσιν
[28]	ἔστι δὲ χρήματα μὲν τοῖς	ἀπολαύειν	ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ τοῖς κτᾶσθαι
[32]	δὲ τῷ συμμέτρως τῶν ὑπαρχόντων	ἀπολαύειν.	~Ἡγοῦ τὴν παιδείαν τοσούτῳ μεῖζον
[3]	γὰρ παιδείας ἐπιθυμεῖς, ἐγὼ δὲ	παιδεύειν	ἄλλους ἐπιχειρῶ, καὶ σοὶ μὲν
[44]	μηδὲν παραλιπεῖν ὧν ἔχω σοι	συμβουλεύειν.	~Πολλὴν δ' ἂν τοῖς θεοῖς
[5]	ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες μέλλομέν σοι	συμβουλεύειν,	ὧν χρὴ τοὺς νεωτέρους ὀρέγεσθαι
[21]	οἰκετῶν ἄρχειν, ταῖς δ' ἡδοναῖς	δουλεύειν,	ἐν δὲ τοῖς πονηροῖς ἐὰν
[43]	ἐὰν δέ ποτέ σοι συμβῇ	κινδυνεύειν,	ζήτει τὴν ἐκ τοῦ πολέμου
[36]	δημοκρατίᾳ πολιτευόμενον τὸ πλῆθος δεῖ	θεραπεύειν,	οὕτω καὶ τὸν ἐν μοναρχίᾳ
[27]	τις ἵππον κτήσαιτο καλὸν κακῶς	ἱππεύειν	ἐπιστάμενος. ~Πειρῶ τὸν πλοῦτον χρήματα
[22]	πονηροῖς ἀπιστεῖν, ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς	πιστεύειν.	Περὶ τῶν ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε,
[13]	δόξεις ἅμα τε τοῖς θεοῖς	θύειν	καὶ τοῖς νόμοις ἐμμένειν. ~Τοιοῦτος
[3]	ἐπιχειρῶ, καὶ σοὶ μὲν ἀκμὴ	φιλοσοφεῖν,	ἐγὼ δὲ τοὺς φιλοσοφοῦντας ἐπανορθῶ.
[21]	ἑαυτὸν ἁμαρτάνοντα καὶ τοὺς ἄλλους	ἔχειν	ἀξιώσειας, ἐν δὲ τοῖς τερπνοῖς
[24]	Ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα φίλον	ἔχειν	καὶ πολλοὺς ἑταίρους μεταλλάττειν. Μήτε
[23]	μὲν ἐπιορκεῖν, τοῖς δὲ φιλοχρημάτως	ἔχειν.	~Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν
[52]	παιδείας ὀρεγομένους μηδενὸς μὲν ἀπείρως	ἔχειν,	πανταχόθεν δὲ τὰ χρήσιμα συλλέγειν.
[36]	τὴν παρ' ἐκείνων εὔνοιαν βεβαιοτέραν	ἔχειν.	Πείθου μὲν καὶ τοῖς νόμοις
[48]	ἀρετῆς ἀμελεῖν διὰ τὸ πολλοὺς	ἔχειν	τοὺς ἐπιπλήττοντας. Πάντες γὰρ μισοῦσιν
[21]	αἰσχρὸν ὑπολάβῃς τῶν μὲν οἰκετῶν	ἄρχειν,	ταῖς δ' ἡδοναῖς δουλεύειν, ἐν
[3]	~Ὁρῶ δὲ καὶ τὴν τύχην	ἡμῖν	συλλαμβάνουσαν καὶ τὸν παρόντα καιρὸν
[28]	δυναμένοις. Τίμα τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν	δυοῖν	ἕνεκεν, τοῦ τε ζημίαν μεγάλην
[45]	~Πολλὴν δ' ἂν τοῖς θεοῖς	χάριν	σχοίην, εἰ μὴ διαμάρτοιμι τῆς
[24]	φιλοχρημάτως ἔχειν. ~Μηδένα φίλον ποιοῦ,	πρὶν	ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς
[46]	εὐθὺς αἱ λῦπαι ταῖς ἡδοναῖς	παραπεπήγασιν,	τὸ δὲ περὶ τὴν ἀρετὴν
[51]	ἄλλων σοφιστῶν εἴ τι χρήσιμον	εἰρήκασιν	ἀναγιγνώσκειν. ~Ὥσπερ γὰρ τὴν μέλιτταν
[12]	ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς τοῦ πατρὸς	ἐπιτηδεύμασιν.	Οὕτω δὲ τὴν γνώμην οὐ
[12]	ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι. ~Πρῶτον μὲν οὖν
[15]	αἰσχύνην, δικαιοσύνην, σωφροσύνην· τούτοις γὰρ	ἅπασιν	δοκεῖ κρατεῖσθαι τὸ τῶν νεωτέρων
[1]	διανοίας, πολὺ δὲ μεγίστην διαφορὰν	εἰλήφασιν	ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους συνηθείαις·
[48]	τοῦ βίου τοιαύτην πεποίηνται τὴν	ὑπόθεσιν·	τοῖς δὲ σπουδαίοις οὐχ οἷόν
[5]	ἡμεῖς οὐ παράκλησιν εὑρόντες ἀλλὰ	παραίνεσιν	γράψαντες μέλλομέν σοι συμβουλεύειν, ὧν
[10]	νόμου καὶ τρόπον γένους καὶ	προαίρεσιν	ἀνάγκης. ~Ἐπιλίποι δ' ἂν ἡμᾶς
[47]	ἀρχῆς μνημονεύομεν, ὡς τῆς τελευτῆς	αἴσθησιν	λαμβάνομεν· τὰ γὰρ πλεῖστα τῶν
[5]	αὐτῶν ἐπανορθοῦσιν. ~Διόπερ ἡμεῖς οὐ	παράκλησιν	εὑρόντες ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες μέλλομέν
[40]	βίον, μάλιστα δὲ τὴν σαυτοῦ	φρόνησιν	ἄσκει· μέγιστον γὰρ ἐν ἐλαχίστῳ
[27]	ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν	κτῆσιν	ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει
[39]	μηδὲν ἄλλο πλεονεκτοῦσιν, ἀλλ' οὖν	ἐλπίσιν	γε σπουδαίαις ὑπερέχουσιν. ~Πάντων μὲν
[5]	τίνων ἔργων ἀπέχεσθαι καὶ ποίοις	τισὶν	ἀνθρώποις ὁμιλεῖν καὶ πῶς τὸν
[34]	ἂν αἰσχύνῃ παρρησιάσασθαι, βούλῃ δέ	τισιν	τῶν φίλων ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοῖς
[27]	ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ τὴν μετρίαν	ἀπόλαυσιν.	Καταφρόνει τῶν περὶ τὸν πλοῦτον
[4]	γε τὸ κράτιστον τῆς φιλοσοφίας	διατρίβουσιν·	ὅσοι δὲ τοῖς νεωτέροις εἰσηγοῦνται,
[29]	πείσει τοῖς τὰς ἀλλοτρίας κύνας	σιτίζουσιν·	ἐκεῖναί τε γὰρ τοὺς διδόντας
[4]	δὲ καὶ τὸν τρόπον αὐτῶν	ἐπανορθοῦσιν.	~Διόπερ ἡμεῖς οὐ παράκλησιν εὑρόντες
[30]	ἀμφότεροι γὰρ πιστευθέντες τοὺς πιστεύσαντας	ἀδικοῦσιν.	Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν φίλων τοὺς
[29]	τοὺς ὠφελοῦντας ὥσπερ τοὺς βλάπτοντας	ἀδικοῦσιν.	~Μίσει τοὺς κολακεύοντας ὥσπερ τοὺς
[32]	τοῖς ἅρμασι τοῖς τοὺς ἡνιόχους	ἀποβαλοῦσιν·	ἐκεῖνά τε γὰρ ἀτάκτως φέρεται
[4]	οἱ μὲν ἐπὶ λόγον μόνον	παρακαλοῦσιν,	οἱ δὲ καὶ τὸν τρόπον
[4]	τοσούτῳ μᾶλλον ἐκείνων τοὺς ἀκούοντας	ὠφελοῦσιν,	ὅσον οἱ μὲν ἐπὶ λόγον
[42]	περίλυπος. Χαῖρε μὲν ἐπὶ τοῖς	συμβαίνουσιν	τῶν ἀγαθῶν, λυποῦ δὲ μετρίως
[26]	μὲν συνάχθονται, καλῶς δὲ πράττουσι	φθονοῦσιν.	Τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς
[4]	τῶν τρόπων ἤθη σπουδαῖοι πεφυκέναι	δόξουσιν,	τοσούτῳ μᾶλλον ἐκείνων τοὺς ἀκούοντας
[17]	γὰρ πολλοὶ τὴν μὲν ἀλήθειαν	ἀγνοοῦσιν,	πρὸς δὲ τὴν δόξαν ἀποβλέπουσιν.
[17]	ἀγνοοῦσιν, πρὸς δὲ τὴν δόξαν	ἀποβλέπουσιν.	Ἅπαντα δόκει ποιεῖν ὡς μηδένα
[30]	τῶν ὁμιλητικῶν τρόπον ἅπαντες ἡδέως	ὑποφέρουσιν.	~Ὁμιλητικὸς δ' ἔσει μὴ δύσερις
[3]	λόγους συγγράφουσιν, καλὸν μὲν ἔργον	ἐπιχειροῦσιν,	~οὐ μὴν περί γε τὸ
[37]	ἐκεῖνος ἁμάρτῃ, σοὶ τὰς αἰτίας	ἀναθήσουσιν.	Ἐκ τῶν κοινῶν ἐπιμελειῶν ἀπαλλάττου
[4]	δεινότητα τὴν ἐν τοῖς λόγοις	ἀσκήσουσιν,	ἀλλ' ὅπως τὰ τῶν τρόπων
[48]	ἔχειν τοὺς ἐπιπλήττοντας. Πάντες γὰρ	μισοῦσιν	οὐχ οὕτω τοὺς ἐξαμαρτάνοντας ὡς
[45]	συνεξαμαρτάνουσι πλησιάζοντας ἀλλ' οὐ τοῖς	νουθετοῦσιν.	Σὲ δὲ νομίζω τοὐναντίον τούτων
[29]	τοὺς διδόντας ὥσπερ τοὺς τυχόντας	ὑλακτοῦσιν	οἵ τε κακοὶ τοὺς ὠφελοῦντας
[39]	τῶν ἀδίκων εἰ μηδὲν ἄλλο	πλεονεκτοῦσιν,	ἀλλ' οὖν ἐλπίσιν γε σπουδαίαις
[33]	μὲν ἄλλα μοχθηρὰ πάντες κερδαίνοντες	πράττουσιν,	αὕτη δὲ μόνη καὶ προσεζημίωσε
[37]	πράττειν, οἷα ἂν τοῖς ἄλλοις	πράττουσιν	βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε σεαυτὸν πλεονεκτεῖν μὲν
[17]	πράττων ἃ τοῖς ἄλλοις ἂν	πράττουσιν	ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν ᾖς φιλομαθὴς, ἔσει
[22]	τε τῷ λέγοντι κἀκείνοις τοῖς	ἀκούουσιν.	~Ὅρκον ἐπακτὸν προσδέχου διὰ δύο
[3]	ἑαυτῶν φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους	συγγράφουσιν,	καλὸν μὲν ἔργον ἐπιχειροῦσιν, ~οὐ
[39]	ἀλλ' οὖν ἐλπίσιν γε σπουδαίαις	ὑπερέχουσιν.	~Πάντων μὲν ἐπιμελοῦ τῶν περὶ
[27]	σπουδαζόντων μὲν, χρῆσθαι δὲ τοῖς	ὑπάρχουσιν	μὴ δυναμένων· παραπλήσιον γὰρ οἱ
[31]	τὰς χάριτας ἀχαρίστως χαριζόμενος, ὅπερ	πάσχουσιν	οἱ πολλοὶ, ποιοῦντες μὲν, ἀηδῶς
[27]	δυναμένων· παραπλήσιον γὰρ οἱ τοιοῦτοι	πάσχουσιν,	ὥσπερ ἂν εἴ τις ἵππον
[26]	ἀγαθοῖς μὴ φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ	ἀτυχοῦσιν	μὲν συνάχθονται, καλῶς δὲ πράττουσι
[10]	εἶναι πρὸς ἑταιρείαν πολλῷ κρείττω	φύσιν	νόμου καὶ τρόπον γένους καὶ
[17]	~Εὐλαβοῦ τὰς διαβολὰς, κἂν ψευδεῖς	ὦσιν·	οἱ γὰρ πολλοὶ τὴν μὲν
[46]	τὰς τέρψεις εἰλικρινεῖς καὶ βεβαιοτέρας	ἀποδίδωσιν·	~κἀκεῖ μὲν πρότερον ἡσθέντες ὕστερον
[1]	γὰρ τοὺς φίλους παρόντας μόνον	τιμῶσιν,	οἱ δὲ καὶ μακρὰν ἀπόντας
[31]	ἀπαντῶν, μηδ' ἂν ἀδίκως ὀργιζόμενοι	τυγχάνωσιν,	ἀλλὰ θυμουμένοις μὲν αὐτοῖς εἴκων,
[34]	τοῦ φανεροῦ ταχίστην ἔχει τὴν	διάγνωσιν.	Βουλεύου μὲν βραδέως, ἐπιτέλει δὲ
[1]	οἱ δὲ καὶ μακρὰν ἀπόντας	ἀγαπῶσιν,	καὶ τὰς μὲν τῶν φαύλων
[8]	ἡγουμένη. ~Ῥᾴδιον δὲ τοῦτο καταμαθεῖν	ἐστὶν	ἔκ τε τῶν Ἡρακλέους ἄθλων
[6]	κακίας μᾶλλον ἢ καλοκαγαθίας ὑπηρέτης	ἐστὶν,	ἐξουσίαν μὲν τῇ ῥᾳθυμίᾳ παρασκευάζων,
[5]	οὐδὲν κτῆμα σεμνότερον οὐδὲ βεβαιότερόν	ἐστιν.	~Κάλλος μὲν γὰρ ἢ χρόνος
[7]	δὲ κρείττων, χρησιμωτέρα δ' εὐγενείας	ἐστὶν,	τὰ μὲν τοῖς ἄλλοις ἀδύνατα
[38]	παρασκευάζει, κἀκείνων μὲν τοῖς φαύλοις	μέτεστιν,	τούτου δὲ τοῖς μοχθηροῖς ἀδύνατον
[11]	Ἱππονίκου φύσεως νῦν ἐξενηνόχαμεν, πρὸς	ὃν	δεῖ ζῆν ς' ὥσπερ πρὸς
[2]	μιμητὰς, ἀπέσταλκά σοι τόνδε τὸν	λόγον	δῶρον, τεκμήριον μὲν τῆς πρὸς
[15]	~Μήτε γέλωτα προπετῆ στέργε μήτε	λόγον	μετὰ θράσους ἀποδέχου· τὸ μὲν
[18]	ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν ἀκούσαντα χρήσιμον	λόγον	μὴ μαθεῖν καὶ διδόμενόν τι
[4]	ὠφελοῦσιν, ὅσον οἱ μὲν ἐπὶ	λόγον	μόνον παρακαλοῦσιν, οἱ δὲ καὶ
[43]	φανερὰν ἔχοντα περιπατεῖν. ~Μᾶλλον εὐλαβοῦ	ψόγον	ἢ κίνδυνον· δεῖ γὰρ εἶναι
[7]	ὑπομένουσα, καὶ τὸν μὲν ὄκνον	ψόγον,	τὸν δὲ πόνον ἔπαινον ἡγουμένη.
[3]	προτρεπτικοὺς λόγους συγγράφουσιν, καλὸν μὲν	ἔργον	ἐπιχειροῦσιν, ~οὐ μὴν περί γε
[27]	τὸ μεγαλοπρεπὲς, καλλωπιστοῦ δὲ τὸ	περίεργον.	Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ
[5]	γὰρ τοῦ βίου ταύτην τὴν	ὁδὸν	ἐπορεύθησαν, οὗτοι μόνοι τῆς ἀρετῆς
[19]	κτημάτων ἀθάνατον. Μὴ κατόκνει μακρὰν	ὁδὸν	πορεύεσθαι πρὸς τοὺς διδάσκειν τι
[33]	ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ τὴν παιδείαν τοσούτῳ	μεῖζον	ἀγαθὸν εἶναι τῆς ἀπαιδευσίας, ὅσῳ
[33]	~Ἡγοῦ τὴν παιδείαν τοσούτῳ μεῖζον	ἀγαθὸν	εἶναι τῆς ἀπαιδευσίας, ὅσῳ τὰ
[18]	μὴ μαθεῖν καὶ διδόμενόν τι	ἀγαθὸν	παρὰ τῶν φίλων μὴ λαβεῖν.
[33]	Οὓς ἂν βούλῃ ποιήσασθαι φίλους,	ἀγαθόν	τι λέγε περὶ αὐτῶν πρὸς
[42]	~Νόμιζε μηδὲν εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων	βέβαιον·	οὕτω γὰρ οὔτ' εὐτυχῶν ἔσει
[41]	οἶσθα σαφῶς, ἢ περὶ ὧν	ἀναγκαῖον	εἰπεῖν. Ἐν τούτοις γὰρ μόνοις
[9]	ἀρετῆς οὐδὲ ῥᾳθυμῶν διετέλεσε τὸν	βίον,	ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα τοῖς
[10]	~Οὐδὲ ταπεινῶς διῴκει τὸν αὑτοῦ	βίον,	ἀλλὰ φιλόκαλος ἦν καὶ μεγαλοπρεπὴς
[25]	ἔκ τε τῆς περὶ τὸν	βίον	ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν τοῖς
[40]	μὲν ἐπιμελοῦ τῶν περὶ τὸν	βίον,	μάλιστα δὲ τὴν σαυτοῦ φρόνησιν
[28]	βοηθῆσαι· πρὸς δὲ τὸν ἄλλον	βίον	μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν
[46]	φιλοπονεῖν καὶ σωφρόνως τὸν αὑτοῦ	βίον	οἰκονομεῖν ἀεὶ τὰς τέρψεις εἰλικρινεῖς
[5]	ὁμιλεῖν καὶ πῶς τὸν ἑαυτῶν	βίον	οἰκονομεῖν. Ὅσοι γὰρ τοῦ βίου
[47]	γὰρ πλεῖστα τῶν περὶ τὸν	βίον	οὐ δι' αὐτὰ τὰ πράγματα
[8]	τὸν δὲ πόνον ἔπαινον ἡγουμένη.	~Ῥᾴδιον	δὲ τοῦτο καταμαθεῖν ἐστὶν ἔκ
[43]	κατέκρινεν, τὸ δὲ καλῶς ἀποθανεῖν	ἴδιον	τοῖς σπουδαίοις ἀπένειμεν. ~Καὶ μὴ
[9]	τὰς τοῦ πατρὸς προαιρέσεις ἀναμνησθεὶς	οἰκεῖον	καὶ καλὸν ἕξεις παράδειγμα τῶν
[2]	μὲν τῆς πρὸς ὑμᾶς εὐνοίας,	σημεῖον	δὲ τῆς πρὸς Ἱππόνικον συνηθείας·
[13]	γὰρ τῆς τῶν χρημάτων εὐπορίας	σημεῖον,	τοῦτο δὲ τῆς τῶν τρόπων
[13]	τρόπων καλοκαγαθίας τεκμήριον. Τίμα τὸ	δαιμόνιον	ἀεὶ μὲν, μάλιστα δὲ μετὰ
[48]	ὑπόθεσιν· τοῖς δὲ σπουδαίοις οὐχ	οἷόν	τε τῆς ἀρετῆς ἀμελεῖν διὰ
[2]	σοι τόνδε τὸν λόγον δῶρον,	τεκμήριον	μὲν τῆς πρὸς ὑμᾶς εὐνοίας,
[13]	δὲ τῆς τῶν τρόπων καλοκαγαθίας	τεκμήριον.	Τίμα τὸ δαιμόνιον ἀεὶ μὲν,
[27]	δὲ τοῖς ὑπάρχουσιν μὴ δυναμένων·	παραπλήσιον	γὰρ οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ
[25]	κινδύνοις κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ	χρυσίον	ἐν τῷ πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς
[45]	τοῖς νουθετοῦσιν. Σὲ δὲ νομίζω	τοὐναντίον	τούτων ἐγνωκέναι, τεκμηρίῳ χρώμενος τῇ
[30]	τὸν μὲν γὰρ τῶν ὑπεροπτικῶν	ὄγκον	μόλις ἂν οἱ δοῦλοι καρτερήσειαν,
[38]	ἀποδέχου δικαίαν πενίαν ἢ πλοῦτον	ἄδικον·	τοσούτῳ γὰρ κρείττων δικαιοσύνη χρημάτων,
[15]	μὲν γὰρ ἀνόητον, τὸ δὲ	μανικόν.	Ἃ ποιεῖν αἰσχρὸν, ταῦτα νόμιζε
[0]	~ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠP ΟΣ	ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ.	~Ἐν πολλοῖς μὲν, ὦ Δημόνικε,
[2]	εὐνοίας, σημεῖον δὲ τῆς πρὸς	Ἱππόνικον	συνηθείας· πρέπει γὰρ τοὺς παῖδας
[31]	ὢν, βαρὺ γὰρ, μηδὲ φιλεπιτιμητὴς,	παροξυντικὸν	γάρ. ~Μάλιστα μὲν εὐλαβοῦ τὰς
[23]	τῷ λέγοντι κἀκείνοις τοῖς ἀκούουσιν.	~Ὅρκον	ἐπακτὸν προσδέχου διὰ δύο προφάσεις,
[15]	ταῦτα νόμιζε μηδὲ λέγειν εἶναι	καλόν.	Ἔθιζε σεαυτὸν εἶναι μὴ σκυθρωπὸν
[9]	πατρὸς προαιρέσεις ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον καὶ	καλὸν	ἕξεις παράδειγμα τῶν ὑπ' ἐμοῦ
[27]	ἂν εἴ τις ἵππον κτήσαιτο	καλὸν	κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος. ~Πειρῶ τὸν
[3]	φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους συγγράφουσιν,	καλὸν	μὲν ἔργον ἐπιχειροῦσιν, ~οὐ μὴν
[50]	ἀνθρώπων. Ζεὺς γὰρ Ἡρακλέα καὶ	Τάνταλον	γεννήσας, ὡς οἱ μῦθοι λέγουσι
[24]	διαμένειν. Ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα	φίλον	ἔχειν καὶ πολλοὺς ἑταίρους μεταλλάττειν.
[24]	τοῖς δὲ φιλοχρημάτως ἔχειν. ~Μηδένα	φίλον	ποιοῦ, πρὶν ἂν ἐξετάσῃς πῶς
[28]	δυστυχοῦντι βοηθῆσαι· πρὸς δὲ τὸν	ἄλλον	βίον μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως
[38]	δι' ἀσθένειαν ἀλλὰ δι' ἐπιείκειαν.	Μᾶλλον	ἀποδέχου δικαίαν πενίαν ἢ πλοῦτον
[39]	τῶν ἐξ ἀδικίας κερδαινόντων, ἀλλὰ	μᾶλλον	ἀποδέχου τοὺς μετὰ δικαιοσύνης ζημιωθέντας·
[25]	γὰρ οὐδὲν βλαβήσει, τυχὼν δὲ	μᾶλλον	αὐτῶν τὸν τρόπον ἐπιστήσει. Δοκίμαζε
[10]	καὶ τοῖς φίλοις κοινὸς, καὶ	μᾶλλον	ἐθαύμαζεν τοὺς περὶ αὑτὸν σπουδάζοντας
[4]	ἤθη σπουδαῖοι πεφυκέναι δόξουσιν, τοσούτῳ	μᾶλλον	ἐκείνων τοὺς ἀκούοντας ὠφελοῦσιν, ὅσον
[36]	συμβήσεται παρά τε τῷ πλήθει	μᾶλλον	εὐδοκιμεῖν καὶ τὴν παρ' ἐκείνων
[43]	δὲ διάνοιαν φανερὰν ἔχοντα περιπατεῖν.	~Μᾶλλον	εὐλαβοῦ ψόγον ἢ κίνδυνον· δεῖ
[6]	νόσος ἐμάρανεν, πλοῦτος δὲ κακίας	μᾶλλον	ἢ καλοκαγαθίας ὑπηρέτης ἐστὶν, ἐξουσίαν
[45]	ὥσπερ τῶν σιτίων τοῖς ἡδίστοις	μᾶλλον	ἢ τοῖς ὑγιεινοτάτοις χαίροντας, οὕτω
[22]	σεαυτὸν ὡς ἄνθρωπος ὢν ὑπομιμνήσκῃς.	~Μᾶλλον	τήρει τὰς τῶν λόγων ἢ
[29]	γὰρ ἡ τύχη καὶ τὸ	μέλλον	ἀόρατον. Τοὺς ἀγαθοὺς εὖ ποίει·
[51]	τῶν ἄλλων σοφιστῶν εἴ τι	χρήσιμον	εἰρήκασιν ἀναγιγνώσκειν. ~Ὥσπερ γὰρ τὴν
[19]	πορεύεσθαι πρὸς τοὺς διδάσκειν τι	χρήσιμον	ἐπαγγελλομένους· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς μὲν
[18]	ἐπιστήμαις· ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν ἀκούσαντα	χρήσιμον	λόγον μὴ μαθεῖν καὶ διδόμενόν
[36]	τῶν βασιλέων κειμένοις, ἰσχυρότατον μέντοι	νόμον	ἡγοῦ τὸν ἐκείνων τρόπον. Ὥσπερ
[11]	ζῆν ς' ὥσπερ πρὸς παράδειγμα,	νόμον	μὲν τὸν ἐκείνου τρόπον ἡγησάμενον,
[15]	δόξεις. Ἡγοῦ μάλιστα σεαυτῷ πρέπειν	κόσμον	αἰσχύνην, δικαιοσύνην, σωφροσύνην· τούτοις γὰρ
[11]	νόμον μὲν τὸν ἐκείνου τρόπον	ἡγησάμενον,	μιμητὴν δὲ καὶ ζηλωτὴν τῆς
[18]	χρήσιμον λόγον μὴ μαθεῖν καὶ	διδόμενόν	τι ἀγαθὸν παρὰ τῶν φίλων
[3]	συλλαμβάνουσαν καὶ τὸν παρόντα καιρὸν	συναγωνιζόμενον·	σὺ μὲν γὰρ παιδείας ἐπιθυμεῖς,
[11]	καὶ ζηλωτὴν τῆς πατρῴας ἀρετῆς	γιγνόμενον·	αἰσχρὸν γὰρ τοὺς μὲν γραφεῖς
[36]	Ὥσπερ γὰρ τὸν ἐν δημοκρατίᾳ	πολιτευόμενον	τὸ πλῆθος δεῖ θεραπεύειν, οὕτω
[12]	μὴ πολλῶν καὶ καλῶν ἀκουσμάτων	πεπληρωμένον·	τὰ μὲν γὰρ σώματα τοῖς
[51]	τιμωρίαις ἐκόλασεν. ~Οἷς δεῖ παραδείγμασι	χρώμενόν	ς' ὀρέγεσθαι τῆς καλοκαγαθίας, καὶ
[7]	ὄκνον ψόγον, τὸν δὲ πόνον	ἔπαινον	ἡγουμένη. ~Ῥᾴδιον δὲ τοῦτο καταμαθεῖν
[41]	κρείττων, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις	ἄμεινον	σιγᾶν ἢ λέγειν. ~Νόμιζε μηδὲν
[7]	θαρσαλέως ὑπομένουσα, καὶ τὸν μὲν	ὄκνον	ψόγον, τὸν δὲ πόνον ἔπαινον
[49]	ἂν τοὺς τοιούτους ὑπολάβοιμεν μὴ	μόνον	εἰς αὑτοὺς ἁμαρτάνειν ἀλλὰ καὶ
[13]	τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς μὴ	μόνον	θύων ἀλλὰ καὶ τοῖς ὅρκοις
[4]	ὅσον οἱ μὲν ἐπὶ λόγον	μόνον	παρακαλοῦσιν, οἱ δὲ καὶ τὸν
[1]	μὲν γὰρ τοὺς φίλους παρόντας	μόνον	τιμῶσιν, οἱ δὲ καὶ μακρὰν
[51]	ὀρέγεσθαι τῆς καλοκαγαθίας, καὶ μὴ	μόνον	τοῖς ὑφ' ἡμῶν εἰρημένοις ἐμμένειν
[26]	εὐεργεσίαις. Ἀποδέχου τῶν ἑταίρων μὴ	μόνον	τοὺς ἐπὶ τοῖς κακοῖς δυσχεραίνοντας
[19]	τὸν χρόνον παραμένει· σοφία γὰρ	μόνον	τῶν κτημάτων ἀθάνατον. Μὴ κατόκνει
[49]	~ὅπου γὰρ τοὺς τῷ λόγῳ	μόνον	ψευδομένους ἀποδοκιμάζομεν, ἦ πού γε
[38]	χρημάτων, ὅσῳ τὰ μὲν ζῶντας	μόνον	ὠφελεῖ, τὸ δὲ καὶ τελευτήσασι
[7]	μὲν ὄκνον ψόγον, τὸν δὲ	πόνον	ἔπαινον ἡγουμένη. ~Ῥᾴδιον δὲ τοῦτο
[8]	ἐπέβαλεν ὥστε μηδὲ τὸν ἅπαντα	χρόνον	δύνασθαι λήθην ἐμποιῆσαι τῶν ἐκείνοις
[19]	ἀπολείπει, τὰ δὲ πάντα τὸν	χρόνον	παραμένει· σοφία γὰρ μόνον τῶν
[43]	περιπατεῖν. ~Μᾶλλον εὐλαβοῦ ψόγον ἢ	κίνδυνον·	δεῖ γὰρ εἶναι φοβερὰν τοῖς
[30]	καρτερήσειαν, τὸν δὲ τῶν ὁμιλητικῶν	τρόπον	ἅπαντες ἡδέως ὑποφέρουσιν. ~Ὁμιλητικὸς δ'
[4]	παρακαλοῦσιν, οἱ δὲ καὶ τὸν	τρόπον	αὐτῶν ἐπανορθοῦσιν. ~Διόπερ ἡμεῖς οὐ
[10]	πολλῷ κρείττω φύσιν νόμου καὶ	τρόπον	γένους καὶ προαίρεσιν ἀνάγκης. ~Ἐπιλίποι
[25]	τυχὼν δὲ μᾶλλον αὐτῶν τὸν	τρόπον	ἐπιστήσει. Δοκίμαζε τοὺς φίλους ἔκ
[11]	παράδειγμα, νόμον μὲν τὸν ἐκείνου	τρόπον	ἡγησάμενον, μιμητὴν δὲ καὶ ζηλωτὴν
[22]	δεῖ γὰρ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας	τρόπον	ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους. Προσήκειν
[36]	μέντοι νόμον ἡγοῦ τὸν ἐκείνων	τρόπον.	Ὥσπερ γὰρ τὸν ἐν δημοκρατίᾳ
[42]	μηδ' ἐν ἑτέροις ὢν κατάδηλος·	ἄτοπον	γὰρ τὴν μὲν οὐσίαν ἐν
[27]	πάσχουσιν, ὥσπερ ἂν εἴ τις	ἵππον	κτήσαιτο καλὸν κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος.
[15]	καλόν. Ἔθιζε σεαυτὸν εἶναι μὴ	σκυθρωπὸν	ἀλλὰ σύννουν· δι' ἐκεῖνο μὲν
[5]	ἧς οὐδὲν κτῆμα σεμνότερον οὐδὲ	βεβαιότερόν	ἐστιν. ~Κάλλος μὲν γὰρ ἢ
[5]	ἠδυνήθη σαν, ἧς οὐδὲν κτῆμα	σεμνότερον	οὐδὲ βεβαιότερόν ἐστιν. ~Κάλλος μὲν
[41]	ὅ τι ἂν μέλλῃς ἐρεῖν,	πρότερον	ἐπισκόπει τῇ γνώμῃ· πολλοῖς γὰρ
[47]	καὶ βεβαιοτέρας ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ μὲν	πρότερον	ἡσθέντες ὕστερον ἐλυπήθησαν, ἐνταῦθα δὲ
[24]	ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς	πρότερον	φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ
[22]	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας τρόπον ὅρκου	πιστότερον	φαίνεσθαι παρεχομένους. Προσήκειν ἡγοῦ τοῖς
[47]	ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ μὲν πρότερον ἡσθέντες	ὕστερον	ἐλυπήθησαν, ἐνταῦθα δὲ μετὰ τὰς
[17]	καὶ γὰρ ἂν παραυτίκα κρύψῃς,	ὕστερον	ὀφθήσει. Μάλιστα δ' ἂν εὐδοκιμοίης,
[31]	χαίρων· τὸ γὰρ ἄκαιρον πανταχοῦ	λυπηρόν·	μηδὲ τὰς χάριτας ἀχαρίστως χαριζόμενος,
[3]	ἡμῖν συλλαμβάνουσαν καὶ τὸν παρόντα	καιρὸν	συναγωνιζόμενον· σὺ μὲν γὰρ παιδείας
[31]	τοῖς γελοίοις χαίρων· τὸ γὰρ	ἄκαιρον	πανταχοῦ λυπηρόν· μηδὲ τὰς χάριτας
[18]	προσλάμβανε ταῖς ἐπιστήμαις· ὁμοίως γὰρ	αἰσχρὸν	ἀκούσαντα χρήσιμον λόγον μὴ μαθεῖν
[11]	ζηλωτὴν τῆς πατρῴας ἀρετῆς γιγνόμενον·	αἰσχρὸν	γὰρ τοὺς μὲν γραφεῖς ἀπεικάζειν
[19]	τοὺς διδάσκειν τι χρήσιμον ἐπαγγελλομένους·	αἰσχρὸν	γὰρ τοὺς μὲν ἐμπόρους τηλικαῦτα
[26]	ἐν τοῖς καιροῖς βοηθῇς. ~Ὁμοίως	αἰσχρὸν	εἶναι νόμιζε τῶν ἐχθρῶν νικᾶσθαι
[24]	δὲ πειρῶ διαμένειν. Ὁμοίως γὰρ	αἰσχρὸν	μηδένα φίλον ἔχειν καὶ πολλοὺς
[16]	τῶν νεωτέρων ἦθος. ~Μηδέποτε μηδὲν	αἰσχρὸν	ποιήσας ἔλπιζε λήσειν· καὶ γὰρ
[15]	τὸ δὲ μανικόν. Ἃ ποιεῖν	αἰσχρὸν,	ταῦτα νόμιζε μηδὲ λέγειν εἶναι
[21]	Ὑφ' ὧν κρατεῖσθαι τὴν ψυχὴν	αἰσχρὸν,	τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει πάντων, κέρδους,
[21]	ἐν δὲ τοῖς τερπνοῖς ἐὰν	αἰσχρὸν	ὑπολάβῃς τῶν μὲν οἰκετῶν ἄρχειν,
[2]	ἀπέσταλκά σοι τόνδε τὸν λόγον	δῶρον,	τεκμήριον μὲν τῆς πρὸς ὑμᾶς
[38]	μὲν δύνασθαι, ἀνέχου δὲ τὸ	ἴσον	ἔχων, ἵνα δοκῇς ὀρέγεσθαι τῆς
[4]	μᾶλλον ἐκείνων τοὺς ἀκούοντας ὠφελοῦσιν,	ὅσον	οἱ μὲν ἐπὶ λόγον μόνον
[28]	σπουδαίῳ δυστυχοῦντι βοηθῆσαι· πρὸς δὲ	τὸν	ἄλλον βίον μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ
[8]	τοῖς ἔργοις ἐπέβαλεν ὥστε μηδὲ	τὸν	ἅπαντα χρόνον δύνασθαι λήθην ἐμποιῆσαι
[10]	ὡς ἀθάνατος. ~Οὐδὲ ταπεινῶς διῴκει	τὸν	αὑτοῦ βίον, ἀλλὰ φιλόκαλος ἦν
[46]	τὴν ἀρετὴν φιλοπονεῖν καὶ σωφρόνως	τὸν	αὑτοῦ βίον οἰκονομεῖν ἀεὶ τὰς
[36]	καὶ τὸν ἐν μοναρχίᾳ κατοικοῦντα	τὸν	βασιλέα προσήκει θαυμάζειν. ~Εἰς ἀρχὴν
[9]	τῆς ἀρετῆς οὐδὲ ῥᾳθυμῶν διετέλεσε	τὸν	βίον, ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα
[25]	φίλους ἔκ τε τῆς περὶ	τὸν	βίον ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν
[40]	~Πάντων μὲν ἐπιμελοῦ τῶν περὶ	τὸν	βίον, μάλιστα δὲ τὴν σαυτοῦ
[47]	τὰ γὰρ πλεῖστα τῶν περὶ	τὸν	βίον οὐ δι' αὐτὰ τὰ
[45]	περὶ τὴν ἄλλην παιδείαν φιλοπονίᾳ·	τὸν	γὰρ αὑτῷ τὰ βέλτιστα πράττειν
[50]	διὰ τὴν ἀρετὴν ἀθάνατον ἐποίησεν,	τὸν	δὲ διὰ τὴν κακίαν ταῖς
[44]	γὰρ τούτων χρείαν ῥᾳδίως εἰδήσεις,	τὸν	δὲ μετ' εὐνοίας συμβουλεύοντα χαλεπῶς
[7]	καὶ τὸν μὲν ὄκνον ψόγον,	τὸν	δὲ πόνον ἔπαινον ἡγουμένη. ~Ῥᾴδιον
[30]	μόλις ἂν οἱ δοῦλοι καρτερήσειαν,	τὸν	δὲ τῶν ὁμιλητικῶν τρόπον ἅπαντες
[5]	τισὶν ἀνθρώποις ὁμιλεῖν καὶ πῶς	τὸν	ἑαυτῶν βίον οἰκονομεῖν. Ὅσοι γὰρ
[11]	ὥσπερ πρὸς παράδειγμα, νόμον μὲν	τὸν	ἐκείνου τρόπον ἡγησάμενον, μιμητὴν δὲ
[36]	κειμένοις, ἰσχυρότατον μέντοι νόμον ἡγοῦ	τὸν	ἐκείνων τρόπον. Ὥσπερ γὰρ τὸν
[36]	τὸν ἐκείνων τρόπον. Ὥσπερ γὰρ	τὸν	ἐν δημοκρατίᾳ πολιτευόμενον τὸ πλῆθος
[36]	πλῆθος δεῖ θεραπεύειν, οὕτω καὶ	τὸν	ἐν μοναρχίᾳ κατοικοῦντα τὸν βασιλέα
[2]	εἶναι μιμητὰς, ἀπέσταλκά σοι τόνδε	τὸν	λόγον δῶρον, τεκμήριον μὲν τῆς
[30]	πλησιάζοντας ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ σεμνός·	τὸν	μὲν γὰρ τῶν ὑπεροπτικῶν ὄγκον
[50]	μῦθοι λέγουσι καὶ πάντες πιστεύουσι,	τὸν	μὲν διὰ τὴν ἀρετὴν ἀθάνατον
[7]	πλήθει φοβερὰ θαρσαλέως ὑπομένουσα, καὶ	τὸν	μὲν ὄκνον ψόγον, τὸν δὲ
[12]	τὴν γνώμην οὐ δυνατὸν διατεθῆναι	τὸν	μὴ πολλῶν καὶ καλῶν ἀκουσμάτων
[3]	τὴν τύχην ἡμῖν συλλαμβάνουσαν καὶ	τὸν	παρόντα καιρὸν συναγωνιζόμενον· σὺ μὲν
[9]	ψυχῇ τοὺς κινδύνους ὑπέμενεν. Οὐδὲ	τὸν	πλοῦτον παρακαίρως ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε
[27]	μετρίαν ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει τῶν περὶ	τὸν	πλοῦτον σπουδαζόντων μὲν, χρῆσθαι δὲ
[28]	καλὸν κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος. ~Πειρῶ	τὸν	πλοῦτον χρήματα καὶ κτήματα κατασκευάζειν·
[4]	μόνον παρακαλοῦσιν, οἱ δὲ καὶ	τὸν	τρόπον αὐτῶν ἐπανορθοῦσιν. ~Διόπερ ἡμεῖς
[25]	βλαβήσει, τυχὼν δὲ μᾶλλον αὐτῶν	τὸν	τρόπον ἐπιστήσει. Δοκίμαζε τοὺς φίλους
[19]	ταχέως ἀπολείπει, τὰ δὲ πάντα	τὸν	χρόνον παραμένει· σοφία γὰρ μόνον
[50]	τὸν μὲν διὰ τὴν ἀρετὴν	ἀθάνατον	ἐποίησεν, τὸν δὲ διὰ τὴν
[19]	σοφία γὰρ μόνον τῶν κτημάτων	ἀθάνατον.	Μὴ κατόκνει μακρὰν ὁδὸν πορεύεσθαι
[12]	Οὕτω δὲ τὴν γνώμην οὐ	δυνατὸν	διατεθῆναι τὸν μὴ πολλῶν καὶ
[38]	μέτεστιν, τούτου δὲ τοῖς μοχθηροῖς	ἀδύνατον	μεταλαβεῖν. ~Μηδένα ζήλου τῶν ἐξ
[29]	ἡ τύχη καὶ τὸ μέλλον	ἀόρατον.	Τοὺς ἀγαθοὺς εὖ ποίει· καλὸς
[30]	τῶν φίλων τοὺς πρὸς τὸ	φαυλότατον	χαριζομένους, οὐχ ἕξεις ἐν τῷ
[36]	τοῖς ὑπὸ τῶν βασιλέων κειμένοις,	ἰσχυρότατον	μέντοι νόμον ἡγοῦ τὸν ἐκείνων
[50]	εὐδαιμονίας κατέστησαν. ~Εἰ δὲ δεῖ	θνητὸν	ὄντα τῆς τῶν θεῶν στοχάσασθαι
[15]	θράσους ἀποδέχου· τὸ μὲν γὰρ	ἀνόητον,	τὸ δὲ μανικόν. Ἃ ποιεῖν
[23]	λέγοντι κἀκείνοις τοῖς ἀκούουσιν. ~Ὅρκον	ἐπακτὸν	προσδέχου διὰ δύο προφάσεις, ἢ
[40]	δὲ τὴν σαυτοῦ φρόνησιν ἄσκει·	μέγιστον	γὰρ ἐν ἐλαχίστῳ νοῦς ἀγαθὸς
[12]	ὧν ἄν μοι δοκεῖς ἐπιτηδευμάτων	πλεῖστον	πρὸς ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ
[16]	μὲν ἄριστον, ἄνευ δὲ τούτου	κάκιστον.	~Εὐλαβοῦ τὰς διαβολὰς, κἂν ψευδεῖς
[16]	γὰρ σὺν τῷ καλῷ μὲν	ἄριστον,	ἄνευ δὲ τούτου κάκιστον. ~Εὐλαβοῦ
[34]	δὲ ταχέως τὰ δόξαντα. Ἡγοῦ	κράτιστον	εἶναι παρὰ μὲν τῶν θεῶν
[4]	~οὐ μὴν περί γε τὸ	κράτιστον	τῆς φιλοσοφίας διατρίβουσιν· ὅσοι δὲ
[30]	τῷ βίῳ τοὺς πρὸς τὸ	βέλτιστον	ἀπεχθανομένους. Γίγνου πρὸς τοὺς πλησιάζοντας
[24]	τοῖς πρότερον φίλοις· ἔλπιζε γὰρ	αὐτὸν	καὶ περὶ σὲ γενέσθαι τοιοῦτον,
[10]	καὶ μᾶλλον ἐθαύμαζεν τοὺς περὶ	αὑτὸν	σπουδάζοντας ἢ τοὺς τῷ γένει
[21]	τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ ἂν πρὸς	ἑαυτὸν	ἁμαρτάνοντα καὶ τοὺς ἄλλους ἔχειν
[14]	γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο περὶ	σεαυτὸν	γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ παῖδας. Ἄσκει
[15]	μηδὲ λέγειν εἶναι καλόν. Ἔθιζε	σεαυτὸν	εἶναι μὴ σκυθρωπὸν ἀλλὰ σύννουν·
[34]	ἐκείνων τε γνώμην αἰσθήσει καὶ	σεαυτὸν	οὐ καταφανῆ ποιήσεις. ~Ὅταν ὑπὲρ
[38]	τοῖς ἄλλοις πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε	σεαυτὸν	πλεονεκτεῖν μὲν δύνασθαι, ἀνέχου δὲ
[21]	αὐτῶν· πλησμονὴ γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε	σεαυτὸν	πόνοις ἑκουσίοις, ὅπως ἂν δύνῃ
[21]	τῶν ἄλλων ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς καὶ	σεαυτὸν	ὡς ἄνθρωπος ὢν ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον
[23]	προσδέχου διὰ δύο προφάσεις, ἢ	σαυτὸν	αἰτίας αἰσχρᾶς ἀπολύων, ἢ φίλους
[24]	αὐτὸν καὶ περὶ σὲ γενέσθαι	τοιοῦτον,	οἷος καὶ περὶ ἐκείνους γέγονεν.
[8]	οἷς ἡ τῶν τρόπων ἀρετὴ	τηλικοῦτον	εὐδοξίας χαρακτῆρα τοῖς ἔργοις ἐπέβαλεν
[38]	Μᾶλλον ἀποδέχου δικαίαν πενίαν ἢ	πλοῦτον	ἄδικον· τοσούτῳ γὰρ κρείττων δικαιοσύνη
[9]	τοὺς κινδύνους ὑπέμενεν. Οὐδὲ τὸν	πλοῦτον	παρακαίρως ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν
[27]	ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει τῶν περὶ τὸν	πλοῦτον	σπουδαζόντων μὲν, χρῆσθαι δὲ τοῖς
[28]	κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος. ~Πειρῶ τὸν	πλοῦτον	χρήματα καὶ κτήματα κατασκευάζειν· ἔστι
[45]	αὑτῷ τὰ βέλτιστα πράττειν ἐπιτάττοντα,	τοῦτον	εἰκὸς καὶ τῶν ἄλλων τοὺς
[13]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι.	~Πρῶτον	μὲν οὖν εὐσέβει τὰ πρὸς
[35]	μέλλῃς τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι, σκόπει	πρῶτον	πῶς τὰ ἑαυτοῦ διῴκησεν· ὁ
[11]	δεῖγμα δὲ τῆς Ἱππονίκου φύσεως	νῦν	ἐξενηνόχαμεν, πρὸς ὃν δεῖ ζῆν
[44]	οὐ πρέπει σοι πρὸς τὴν	νῦν	παροῦσαν ἡλικίαν· οὐδὲ γὰρ ἐμὲ
[39]	εἰ μηδὲν ἄλλο πλεονεκτοῦσιν, ἀλλ'	οὖν	ἐλπίσιν γε σπουδαίαις ὑπερέχουσιν. ~Πάντων
[13]	ἅπασιν ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι. ~Πρῶτον μὲν	οὖν	εὐσέβει τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς
[44]	εὐνοίας συμβουλεύοντα χαλεπῶς εὑρήσεις. Ὅπως	οὖν	μὴ παρ' ἑτέρου τὰ λοιπὰ
[2]	ὁ πᾶς αἰὼν ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος	οὖν	πρέπειν τοὺς δόξης ὀρεγομένους καὶ
[3]	τοὺς φιλοσοφοῦντας ἐπανορθῶ. Ὅσοι μὲν	οὖν	πρὸς τοὺς ἑαυτῶν φίλους τοὺς
[36]	δόξεις γὰρ αὐτοὺς ἀποδέχεσθαι καὶ	ζηλοῦν,	ὥστε σοι συμβήσεται παρά τε
[15]	σεαυτὸν εἶναι μὴ σκυθρωπὸν ἀλλὰ	σύννουν·	δι' ἐκεῖνο μὲν γὰρ αὐθάδης,
[16]	τὰς μετὰ δόξης· τέρψις γὰρ	σὺν	τῷ καλῷ μὲν ἄριστον, ἄνευ
[31]	τοῖς φίλοις ὑπουργοῦντες· μηδὲ φιλαίτιος	ὢν,	βαρὺ γὰρ, μηδὲ φιλεπιτιμητὴς, παροξυντικὸν
[42]	τοῖς ἄλλοις μηδ' ἐν ἑτέροις	ὢν	κατάδηλος· ἄτοπον γὰρ τὴν μὲν
[31]	~Ὁμιλητικὸς δ' ἔσει μὴ δύσερις	ὢν	μηδὲ δυσάρεστος μηδὲ πρὸς πάντας
[21]	ἐπιβλέπῃς καὶ σεαυτὸν ὡς ἄνθρωπος	ὢν	ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον τήρει τὰς τῶν
[34]	ἡμῶν αὐτῶν εὐβουλίαν. Περὶ ὧν	ἂν	αἰσχύνῃ παρρησιάσασθαι, βούλῃ δέ τισιν
[12]	σοι πειράσομαι συντόμως ὑποθέσθαι, δι'	ὧν	ἄν μοι δοκεῖς ἐπιτηδευμάτων πλεῖστον
[34]	δ' ἡμῶν αὐτῶν εὐβουλίαν. Περὶ	ὧν	ἂν αἰσχύνῃ παρρησιάσασθαι, βούλῃ δέ
[41]	ὧν οἶσθα σαφῶς, ἢ περὶ	ὧν	ἀναγκαῖον εἰπεῖν. Ἐν τούτοις γὰρ
[37]	χρῶ πονηρῷ πρὸς τὰς διοικήσεις·	ὧν	γὰρ ἂν ἐκεῖνος ἁμάρτῃ, σοὶ
[21]	κέρδη μὲν εἶναι νομίζῃς, δι'	ὧν	εὐδοκιμήσεις ἀλλὰ μὴ δι' ὧν
[21]	ὧν εὐδοκιμήσεις ἀλλὰ μὴ δι'	ὧν	εὐπορήσεις, τῇ δ' ὀργῇ παραπλησίως
[44]	προφέρῃς, ᾠήθην δεῖν μηδὲν παραλιπεῖν	ὧν	ἔχω σοι συμβουλεύειν. ~Πολλὴν δ'
[21]	καὶ τοὺς ἀκουσίους ὑπομένειν. Ὑφ'	ὧν	κρατεῖσθαι τὴν ψυχὴν αἰσχρὸν, τούτων
[12]	πειράσομαι συντόμως ὑποθέσθαι, δι' ὧν	ἄν	μοι δοκεῖς ἐπιτηδευμάτων πλεῖστον πρὸς
[41]	καιροὺς τοῦ λέγειν, ἢ περὶ	ὧν	οἶσθα σαφῶς, ἢ περὶ ὧν
[4]	τοῖς νεωτέροις εἰσηγοῦνται, μὴ δι'	ὧν	τὴν δεινότητα τὴν ἐν τοῖς
[33]	προσεζημίωσε τοὺς ἔχοντας· πολλάκις γὰρ	ὧν	τοῖς λόγοις ἐλύπησαν, τούτων τοῖς
[5]	παραίνεσιν γράψαντες μέλλομέν σοι συμβουλεύειν,	ὧν	χρὴ τοὺς νεωτέρους ὀρέγεσθαι καὶ
[22]	ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον τήρει τὰς τῶν	λόγων	ἢ τὰς τῶν χρημάτων παρακαταθήκας·
[18]	βίῳ σχολὴν εἰς τὴν τῶν	λόγων	φιληκοίαν· οὕτω γὰρ τὰ τοῖς
[5]	τοὺς νεωτέρους ὀρέγεσθαι καὶ τίνων	ἔργων	ἀπέχεσθαι καὶ ποίοις τισὶν ἀνθρώποις
[46]	ἂν παροξυνθείης ὀρεχθῆναι τῶν καλῶν	ἔργων,	εἰ καταμάθοις ὅτι καὶ τὰς
[8]	Ἡρακλέους ἄθλων καὶ τῶν Θησέως	ἔργων,	οἷς ἡ τῶν τρόπων ἀρετὴ
[34]	κράτιστον εἶναι παρὰ μὲν τῶν	θεῶν	εὐτυχίαν, παρὰ δ' ἡμῶν αὐτῶν
[23]	διασῴζων. Ἕνεκα δὲ χρημάτων μηδένα	θεῶν	ὀμόσῃς, μηδ' ἂν εὐορκεῖν μέλλῃς·
[50]	δεῖ θνητὸν ὄντα τῆς τῶν	θεῶν	στοχάσασθαι διανοίας, ἡγοῦμαι κἀκείνους ἐπὶ
[36]	ἀρρωστίας ἀναμνησθῶμεν. ~Μιμοῦ τὰ τῶν	βασιλέων	ἤθη καὶ δίωκε τὰ ἐκείνων
[36]	τοῖς νόμοις τοῖς ὑπὸ τῶν	βασιλέων	κειμένοις, ἰσχυρότατον μέντοι νόμον ἡγοῦ
[11]	μὴ μιμεῖσθαι τοὺς σπουδαίους τῶν	γονέων.	~Ἡγοῦ δὲ μηδενὶ τῶν ἀθλητῶν
[31]	ἐπιπλήττων· μηδὲ παρὰ τὰ γελοῖα	σπουδάζων,	μηδὲ παρὰ τὰ σπουδαῖα τοῖς
[6]	ἐστὶν, ἐξουσίαν μὲν τῇ ῥᾳθυμίᾳ	παρασκευάζων,	ἐπὶ δὲ τὰς ἡδονὰς τοὺς
[23]	ἢ φίλους ἐκ μεγάλων κινδύνων	διασῴζων.	Ἕνεκα δὲ χρημάτων μηδένα θεῶν
[42]	μὲν ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσιν τῶν	ἀγαθῶν,	λυποῦ δὲ μετρίως ἐπὶ τοῖς
[27]	τὸ περίεργον. Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων	ἀγαθῶν	μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ
[9]	ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν τῶν παρόντων	ἀγαθῶν	ὡς θνητὸς, ἐπεμελεῖτο δὲ τῶν
[1]	φιλίας οὐδ' ἂν ὁ πᾶς	αἰὼν	ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος οὖν πρέπειν τοὺς
[2]	ὀρεγομένους καὶ παιδείας ἀντιποιουμένους τῶν	σπουδαίων	ἀλλὰ μὴ τῶν φαύλων εἶναι
[1]	διεστώσας εὑρήσομεν τάς τε τῶν	σπουδαίων	γνώμας καὶ τὰς τῶν φαύλων
[1]	χρόνος διέλυσε, τὰς δὲ τῶν	σπουδαίων	φιλίας οὐδ' ἂν ὁ πᾶς
[35]	γὰρ κακῶς διανοηθεὶς περὶ τῶν	οἰκείων	οὐδέποτε καλῶς βουλεύσεται περὶ τῶν
[37]	αἰτίας ἀναθήσουσιν. Ἐκ τῶν κοινῶν	ἐπιμελειῶν	ἀπαλλάττου μὴ πλουσιώτερος ἀλλ' ἐνδοξότερος·
[29]	σπουδαίῳ χάρις ὀφειλομένη. Κακοὺς εὖ	ποιῶν	ὅμοια πείσει τοῖς τὰς ἀλλοτρίας
[35]	οὐδέποτε καλῶς βουλεύσεται περὶ τῶν	ἀλλοτρίων.	Οὕτω δ' ἂν μάλιστα βουλεύεσθαι
[14]	Ἄσκει τῶν περὶ τὸ σῶμα	γυμνασίων	μὴ τὰ πρὸς τὴν ῥώμην
[45]	τοὺς πλείστους εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν	σιτίων	τοῖς ἡδίστοις μᾶλλον ἢ τοῖς
[42]	μετρίως ἐπὶ τοῖς γιγνομένοις τῶν	κακῶν,	γίγνου δὲ τοῖς ἄλλοις μηδ'
[39]	ζημιωθέντας· οἱ γὰρ δίκαιοι τῶν	ἀδίκων	εἰ μηδὲν ἄλλο πλεονεκτοῦσιν, ἀλλ'
[31]	τυγχάνωσιν, ἀλλὰ θυμουμένοις μὲν αὐτοῖς	εἴκων,	πεπαυμένοις δὲ τῆς ὀργῆς ἐπιπλήττων·
[30]	δοῦλοι καρτερήσειαν, τὸν δὲ τῶν	ὁμιλητικῶν	τρόπον ἅπαντες ἡδέως ὑποφέρουσιν. ~Ὁμιλητικὸς
[30]	σεμνός· τὸν μὲν γὰρ τῶν	ὑπεροπτικῶν	ὄγκον μόλις ἂν οἱ δοῦλοι
[23]	αἰσχρᾶς ἀπολύων, ἢ φίλους ἐκ	μεγάλων	κινδύνων διασῴζων. Ἕνεκα δὲ χρημάτων
[12]	διατεθῆναι τὸν μὴ πολλῶν καὶ	καλῶν	ἀκουσμάτων πεπληρωμένον· τὰ μὲν γὰρ
[46]	δ' ἂν παροξυνθείης ὀρεχθῆναι τῶν	καλῶν	ἔργων, εἰ καταμάθοις ὅτι καὶ
[6]	δὲ τὰς ἡδονὰς τοὺς νέους	παρακαλῶν·	ῥώμη δὲ μετὰ μὲν φρονήσεως
[8]	ἐστὶν ἔκ τε τῶν Ἡρακλέους	ἄθλων	καὶ τῶν Θησέως ἔργων, οἷς
[34]	παρρησιάσασθαι, βούλῃ δέ τισιν τῶν	φίλων	ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοῖς λόγοις ὡς
[26]	νικᾶσθαι ταῖς κακοποιίαις καὶ τῶν	φίλων	ἡττᾶσθαι ταῖς εὐεργεσίαις. Ἀποδέχου τῶν
[26]	δὲ πράττουσι φθονοῦσιν. Τῶν ἀπόντων	φίλων	μέμνησο πρὸς τοὺς παρόντας, ἵνα
[18]	διδόμενόν τι ἀγαθὸν παρὰ τῶν	φίλων	μὴ λαβεῖν. Κατανάλισκε τὴν ἐν
[24]	Μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ τῶν	φίλων	μήτ' ἄπειρος εἶναι τῶν ἑταίρων
[45]	ὑγιεινοτάτοις χαίροντας, οὕτω καὶ τῶν	φίλων	τοῖς συνεξαμαρτάνουσι πλησιάζοντας ἀλλ' οὐ
[30]	πιστεύσαντας ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν	φίλων	τοὺς πρὸς τὸ φαυλότατον χαριζομένους,
[21]	τοῖς πονηροῖς ἐὰν τὰς τῶν	ἄλλων	ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς καὶ σεαυτὸν ὡς
[51]	τὰ βέλτιστα μανθάνειν καὶ τῶν	ἄλλων	σοφιστῶν εἴ τι χρήσιμον εἰρήκασιν
[45]	ἐπιτάττοντα, τοῦτον εἰκὸς καὶ τῶν	ἄλλων	τοὺς ἐπὶ τὴν ἀρετὴν παρακαλοῦντας
[45]	σοῦ τυγχάνω. Τῶν μὲν γὰρ	ἄλλων	τοὺς πλείστους εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν
[37]	ἀπαλλάττου μὴ πλουσιώτερος ἀλλ' ἐνδοξότερος·	πολλῶν	γὰρ χρημάτων κρείττων ὁ παρὰ
[19]	μανθάνειν. ~Ἡγοῦ τῶν ἀκουσμάτων πολλὰ	πολλῶν	εἶναι χρημάτων κρείττω· τὰ μὲν
[12]	οὐ δυνατὸν διατεθῆναι τὸν μὴ	πολλῶν	καὶ καλῶν ἀκουσμάτων πεπληρωμένον· τὰ
[1]	σπουδαίων γνώμας καὶ τὰς τῶν	φαύλων	διανοίας, πολὺ δὲ μεγίστην διαφορὰν
[2]	τῶν σπουδαίων ἀλλὰ μὴ τῶν	φαύλων	εἶναι μιμητὰς, ἀπέσταλκά σοι τόνδε
[1]	ἀγαπῶσιν, καὶ τὰς μὲν τῶν	φαύλων	συνηθείας ὀλίγος χρόνος διέλυσε, τὰς
[34]	τῶν θεῶν εὐτυχίαν, παρὰ δ'	ἡμῶν	αὐτῶν εὐβουλίαν. Περὶ ὧν ἂν
[51]	καὶ μὴ μόνον τοῖς ὑφ'	ἡμῶν	εἰρημένοις ἐμμένειν ἀλλὰ καὶ τῶν
[9]	γὰρ ὀλιγωρῶν τῆς ἀρετῆς οὐδὲ	ῥᾳθυμῶν	διετέλεσε τὸν βίον, ἀλλὰ τὸ
[27]	χρῆσθαι δὲ τοῖς ὑπάρχουσιν μὴ	δυναμένων·	παραπλήσιον γὰρ οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν,
[8]	δύνασθαι λήθην ἐμποιῆσαι τῶν ἐκείνοις	πεπραγμένων.	~Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰς
[44]	μὴ θαυμάσῃς, εἰ πολλὰ τῶν	εἰρημένων	οὐ πρέπει σοι πρὸς τὴν
[13]	θύων ἀλλὰ καὶ τοῖς ὅρκοις	ἐμμένων·	ἐκεῖνο μὲν γὰρ τῆς τῶν
[9]	παράδειγμα τῶν ὑπ' ἐμοῦ σοι	λεγομένων.	Οὐ γὰρ ὀλιγωρῶν τῆς ἀρετῆς
[38]	δὲ καὶ τελευτήσασι δόξαν παρασκευάζει,	κἀκείνων	μὲν τοῖς φαύλοις μέτεστιν, τούτου
[25]	ἐὰν μὴ προσμένῃς τὰς παρ'	ἐκείνων	δεήσεις, ἀλλ' αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν
[36]	βασιλέων ἤθη καὶ δίωκε τὰ	ἐκείνων	ἐπιτηδεύματα· δόξεις γὰρ αὐτοὺς ἀποδέχεσθαι
[36]	μᾶλλον εὐδοκιμεῖν καὶ τὴν παρ'	ἐκείνων	εὔνοιαν βεβαιοτέραν ἔχειν. Πείθου μὲν
[34]	του πράγματος· οὕτω γὰρ τὴν	ἐκείνων	τε γνώμην αἰσθήσει καὶ σεαυτὸν
[4]	σπουδαῖοι πεφυκέναι δόξουσιν, τοσούτῳ μᾶλλον	ἐκείνων	τοὺς ἀκούοντας ὠφελοῦσιν, ὅσον οἱ
[36]	ἰσχυρότατον μέντοι νόμον ἡγοῦ τὸν	ἐκείνων	τρόπον. Ὥσπερ γὰρ τὸν ἐν
[37]	τὰς αἰτίας ἀναθήσουσιν. Ἐκ τῶν	κοινῶν	ἐπιμελειῶν ἀπαλλάττου μὴ πλουσιώτερος ἀλλ'
[42]	λέγειν. ~Νόμιζε μηδὲν εἶναι τῶν	ἀνθρωπίνων	βέβαιον· οὕτω γὰρ οὔτ' εὐτυχῶν
[5]	χρὴ τοὺς νεωτέρους ὀρέγεσθαι καὶ	τίνων	ἔργων ἀπέχεσθαι καὶ ποίοις τισὶν
[14]	ἂν ἐπιτύχοις, εἰ λήγοις τῶν	πόνων	ἔτι πονεῖν δυνάμενος. ~Μήτε γέλωτα
[23]	ἀπολύων, ἢ φίλους ἐκ μεγάλων	κινδύνων	διασῴζων. Ἕνεκα δὲ χρημάτων μηδένα
[8]	Θησέως ἔργων, οἷς ἡ τῶν	τρόπων	ἀρετὴ τηλικοῦτον εὐδοξίας χαρακτῆρα τοῖς
[4]	ἀσκήσουσιν, ἀλλ' ὅπως τὰ τῶν	τρόπων	ἤθη σπουδαῖοι πεφυκέναι δόξουσιν, τοσούτῳ
[13]	σημεῖον, τοῦτο δὲ τῆς τῶν	τρόπων	καλοκαγαθίας τεκμήριον. Τίμα τὸ δαιμόνιον
[50]	φαύλους καὶ τοὺς σπουδαίους τῶν	ἀνθρώπων.	Ζεὺς γὰρ Ἡρακλέα καὶ Τάνταλον
[15]	ἅπασιν δοκεῖ κρατεῖσθαι τὸ τῶν	νεωτέρων	ἦθος. ~Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας
[26]	~Ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε τῶν	ἐχθρῶν	νικᾶσθαι ταῖς κακοποιίαις καὶ τῶν
[24]	φίλων μήτ' ἄπειρος εἶναι τῶν	ἑταίρων	θέλε. Τοῦτο δὲ ποιήσεις, ἐὰν
[26]	ἡττᾶσθαι ταῖς εὐεργεσίαις. Ἀποδέχου τῶν	ἑταίρων	μὴ μόνον τοὺς ἐπὶ τοῖς
[31]	παρὰ τὰ σπουδαῖα τοῖς γελοίοις	χαίρων·	τὸ γὰρ ἄκαιρον πανταχοῦ λυπηρόν·
[9]	ἐμοῦ σοι λεγομένων. Οὐ γὰρ	ὀλιγωρῶν	τῆς ἀρετῆς οὐδὲ ῥᾳθυμῶν διετέλεσε
[17]	Ἅπαντα δόκει ποιεῖν ὡς μηδένα	λήσων·	καὶ γὰρ ἂν παραυτίκα κρύψῃς,
[42]	Χαῖρε μὲν ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσιν	τῶν	ἀγαθῶν, λυποῦ δὲ μετρίως ἐπὶ
[39]	δικαιοσύνης ζημιωθέντας· οἱ γὰρ δίκαιοι	τῶν	ἀδίκων εἰ μηδὲν ἄλλο πλεονεκτοῦσιν,
[12]	τῶν γονέων. ~Ἡγοῦ δὲ μηδενὶ	τῶν	ἀθλητῶν οὕτω προσήκειν ἐπὶ τοὺς
[19]	συμβήσεταί σοι ῥᾳδίως μανθάνειν. ~Ἡγοῦ	τῶν	ἀκουσμάτων πολλὰ πολλῶν εἶναι χρημάτων
[35]	οἰκείων οὐδέποτε καλῶς βουλεύσεται περὶ	τῶν	ἀλλοτρίων. Οὕτω δ' ἂν μάλιστα
[21]	δὲ τοῖς πονηροῖς ἐὰν τὰς	τῶν	ἄλλων ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς καὶ σεαυτὸν
[51]	ποιητῶν τὰ βέλτιστα μανθάνειν καὶ	τῶν	ἄλλων σοφιστῶν εἴ τι χρήσιμον
[45]	πράττειν ἐπιτάττοντα, τοῦτον εἰκὸς καὶ	τῶν	ἄλλων τοὺς ἐπὶ τὴν ἀρετὴν
[42]	ἢ λέγειν. ~Νόμιζε μηδὲν εἶναι	τῶν	ἀνθρωπίνων βέβαιον· οὕτω γὰρ οὔτ'
[50]	τοὺς φαύλους καὶ τοὺς σπουδαίους	τῶν	ἀνθρώπων. Ζεὺς γὰρ Ἡρακλέα καὶ
[47]	αὐτὰ τὰ πράγματα ποιοῦμεν, ἀλλὰ	τῶν	ἀποβαινόντων ἕνεκεν διαπονοῦμεν. ~Ἐνθυμοῦ δ'
[26]	συνάχθονται, καλῶς δὲ πράττουσι φθονοῦσιν.	Τῶν	ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς τοὺς
[22]	ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς πιστεύειν. Περὶ	τῶν	ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε, πλὴν ἐὰν
[6]	ἔβλαψεν καὶ τὰ μὲν σώματα	τῶν	ἀσκούντων ἐκόσμησεν, ταῖς δὲ τῆς
[21]	τοῖς αὐτοῖς, μηδὲ μακρὰς περὶ	τῶν	αὐτῶν· πλησμονὴ γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε
[36]	τῆς ἀρρωστίας ἀναμνησθῶμεν. ~Μιμοῦ τὰ	τῶν	βασιλέων ἤθη καὶ δίωκε τὰ
[36]	καὶ τοῖς νόμοις τοῖς ὑπὸ	τῶν	βασιλέων κειμένοις, ἰσχυρότατον μέντοι νόμον
[11]	παῖδας μὴ μιμεῖσθαι τοὺς σπουδαίους	τῶν	γονέων. ~Ἡγοῦ δὲ μηδενὶ τῶν
[44]	~Καὶ μὴ θαυμάσῃς, εἰ πολλὰ	τῶν	εἰρημένων οὐ πρέπει σοι πρὸς
[8]	ἅπαντα χρόνον δύνασθαι λήθην ἐμποιῆσαι	τῶν	ἐκείνοις πεπραγμένων. ~Οὐ μὴν ἀλλὰ
[39]	μοχθηροῖς ἀδύνατον μεταλαβεῖν. ~Μηδένα ζήλου	τῶν	ἐξ ἀδικίας κερδαινόντων, ἀλλὰ μᾶλλον
[24]	τῶν φίλων μήτ' ἄπειρος εἶναι	τῶν	ἑταίρων θέλε. Τοῦτο δὲ ποιήσεις,
[26]	φίλων ἡττᾶσθαι ταῖς εὐεργεσίαις. Ἀποδέχου	τῶν	ἑταίρων μὴ μόνον τοὺς ἐπὶ
[32]	τε γὰρ ἀτάκτως φέρεται διαμαρτάνοντα	τῶν	εὐθυνόντων ἥ τε ψυχὴ πολλὰ
[26]	βοηθῇς. ~Ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε	τῶν	ἐχθρῶν νικᾶσθαι ταῖς κακοποιίαις καὶ
[11]	μὲν γραφεῖς ἀπεικάζειν τὰ καλὰ	τῶν	ζῴων, τοὺς δὲ παῖδας μὴ
[8]	τοῦτο καταμαθεῖν ἐστὶν ἔκ τε	τῶν	Ἡρακλέους ἄθλων καὶ τῶν Θησέως
[34]	Ἡγοῦ κράτιστον εἶναι παρὰ μὲν	τῶν	θεῶν εὐτυχίαν, παρὰ δ' ἡμῶν
[50]	δὲ δεῖ θνητὸν ὄντα τῆς	τῶν	θεῶν στοχάσασθαι διανοίας, ἡγοῦμαι κἀκείνους
[8]	τε τῶν Ἡρακλέους ἄθλων καὶ	τῶν	Θησέως ἔργων, οἷς ἡ τῶν
[42]	δὲ μετρίως ἐπὶ τοῖς γιγνομένοις	τῶν	κακῶν, γίγνου δὲ τοῖς ἄλλοις
[46]	~Μάλιστα δ' ἂν παροξυνθείης ὀρεχθῆναι	τῶν	καλῶν ἔργων, εἰ καταμάθοις ὅτι
[37]	σοὶ τὰς αἰτίας ἀναθήσουσιν. Ἐκ	τῶν	κοινῶν ἐπιμελειῶν ἀπαλλάττου μὴ πλουσιώτερος
[19]	χρόνον παραμένει· σοφία γὰρ μόνον	τῶν	κτημάτων ἀθάνατον. Μὴ κατόκνει μακρὰν
[22]	ὢν ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον τήρει τὰς	τῶν	λόγων ἢ τὰς τῶν χρημάτων
[34]	~Βουλευόμενος παραδείγματα ποιοῦ τὰ παρεληλυθότα	τῶν	μελλόντων· τὸ γὰρ ἀφανὲς ἐκ
[45]	ἧς ἔχων περὶ σοῦ τυγχάνω.	Τῶν	μὲν γὰρ ἄλλων τοὺς πλείστους
[21]	τοῖς τερπνοῖς ἐὰν αἰσχρὸν ὑπολάβῃς	τῶν	μὲν οἰκετῶν ἄρχειν, ταῖς δ'
[15]	γὰρ ἅπασιν δοκεῖ κρατεῖσθαι τὸ	τῶν	νεωτέρων ἦθος. ~Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν
[35]	ὁ γὰρ κακῶς διανοηθεὶς περὶ	τῶν	οἰκείων οὐδέποτε καλῶς βουλεύσεται περὶ
[30]	οἱ δοῦλοι καρτερήσειαν, τὸν δὲ	τῶν	ὁμιλητικῶν τρόπον ἅπαντες ἡδέως ὑποφέρουσιν.
[9]	παρακαίρως ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν	τῶν	παρόντων ἀγαθῶν ὡς θνητὸς, ἐπεμελεῖτο
[14]	γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ παῖδας. Ἄσκει	τῶν	περὶ τὸ σῶμα γυμνασίων μὴ
[40]	σπουδαίαις ὑπερέχουσιν. ~Πάντων μὲν ἐπιμελοῦ	τῶν	περὶ τὸν βίον, μάλιστα δὲ
[47]	αἴσθησιν λαμβάνομεν· τὰ γὰρ πλεῖστα	τῶν	περὶ τὸν βίον οὐ δι'
[27]	ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει	τῶν	περὶ τὸν πλοῦτον σπουδαζόντων μὲν,
[31]	πάντας φιλόνικος, μηδὲ πρὸς τὰς	τῶν	πλησιαζόντων ὀργὰς τραχέως ἀπαντῶν, μηδ'
[51]	ἡμῶν εἰρημένοις ἐμμένειν ἀλλὰ καὶ	τῶν	ποιητῶν τὰ βέλτιστα μανθάνειν καὶ
[14]	δ' ἂν ἐπιτύχοις, εἰ λήγοις	τῶν	πόνων ἔτι πονεῖν δυνάμενος. ~Μήτε
[25]	δεόμενος τὸ δεῖσθαι προσποιῇ. ~Περὶ	τῶν	ῥητῶν ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ
[35]	οὐ καταφανῆ ποιήσεις. ~Ὅταν ὑπὲρ	τῶν	σεαυτοῦ μέλλῃς τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι,
[45]	ἄλλων τοὺς πλείστους εὑρήσομεν, ὥσπερ	τῶν	σιτίων τοῖς ἡδίστοις μᾶλλον ἢ
[2]	δόξης ὀρεγομένους καὶ παιδείας ἀντιποιουμένους	τῶν	σπουδαίων ἀλλὰ μὴ τῶν φαύλων
[1]	πολὺ διεστώσας εὑρήσομεν τάς τε	τῶν	σπουδαίων γνώμας καὶ τὰς τῶν
[1]	ὀλίγος χρόνος διέλυσε, τὰς δὲ	τῶν	σπουδαίων φιλίας οὐδ' ἂν ὁ
[8]	τῶν Θησέως ἔργων, οἷς ἡ	τῶν	τρόπων ἀρετὴ τηλικοῦτον εὐδοξίας χαρακτῆρα
[4]	λόγοις ἀσκήσουσιν, ἀλλ' ὅπως τὰ	τῶν	τρόπων ἤθη σπουδαῖοι πεφυκέναι δόξουσιν,
[13]	εὐπορίας σημεῖον, τοῦτο δὲ τῆς	τῶν	τρόπων καλοκαγαθίας τεκμήριον. Τίμα τὸ
[48]	μὲν φήσαντας εἶναι μηδὲν δὲ	τῶν	τυχόντων διαφέροντας, εἰκότως· ~ὅπου γὰρ
[9]	οἰκεῖον καὶ καλὸν ἕξεις παράδειγμα	τῶν	ὑπ' ἐμοῦ σοι λεγομένων. Οὐ
[27]	καλλωπιστοῦ δὲ τὸ περίεργον. Ἀγάπα	τῶν	ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν
[32]	εἶναι, θνητὰ δὲ τῷ συμμέτρως	τῶν	ὑπαρχόντων ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ τὴν παιδείαν
[9]	ἀγαθῶν ὡς θνητὸς, ἐπεμελεῖτο δὲ	τῶν	ὑπαρχόντων ὡς ἀθάνατος. ~Οὐδὲ ταπεινῶς
[30]	μὴ σεμνός· τὸν μὲν γὰρ	τῶν	ὑπεροπτικῶν ὄγκον μόλις ἂν οἱ
[1]	τῶν σπουδαίων γνώμας καὶ τὰς	τῶν	φαύλων διανοίας, πολὺ δὲ μεγίστην
[2]	ἀντιποιουμένους τῶν σπουδαίων ἀλλὰ μὴ	τῶν	φαύλων εἶναι μιμητὰς, ἀπέσταλκά σοι
[1]	ἀπόντας ἀγαπῶσιν, καὶ τὰς μὲν	τῶν	φαύλων συνηθείας ὀλίγος χρόνος διέλυσε,
[34]	αἰσχύνῃ παρρησιάσασθαι, βούλῃ δέ τισιν	τῶν	φίλων ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοῖς λόγοις
[26]	ἐχθρῶν νικᾶσθαι ταῖς κακοποιίαις καὶ	τῶν	φίλων ἡττᾶσθαι ταῖς εὐεργεσίαις. Ἀποδέχου
[18]	καὶ διδόμενόν τι ἀγαθὸν παρὰ	τῶν	φίλων μὴ λαβεῖν. Κατανάλισκε τὴν
[24]	μεταλλάττειν. Μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ	τῶν	φίλων μήτ' ἄπειρος εἶναι τῶν
[45]	τοῖς ὑγιεινοτάτοις χαίροντας, οὕτω καὶ	τῶν	φίλων τοῖς συνεξαμαρτάνουσι πλησιάζοντας ἀλλ'
[30]	τοὺς πιστεύσαντας ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ	τῶν	φίλων τοὺς πρὸς τὸ φαυλότατον
[13]	ἐμμένων· ἐκεῖνο μὲν γὰρ τῆς	τῶν	χρημάτων εὐπορίας σημεῖον, τοῦτο δὲ
[22]	τὰς τῶν λόγων ἢ τὰς	τῶν	χρημάτων παρακαταθήκας· δεῖ γὰρ τοὺς
[13]	ἐκεῖνο μὲν γὰρ τῆς τῶν	χρημάτων	εὐπορίας σημεῖον, τοῦτο δὲ τῆς
[19]	τῶν ἀκουσμάτων πολλὰ πολλῶν εἶναι	χρημάτων	κρείττω· τὰ μὲν γὰρ ταχέως
[37]	πλουσιώτερος ἀλλ' ἐνδοξότερος· πολλῶν γὰρ	χρημάτων	κρείττων ὁ παρὰ τοῦ πλήθους
[23]	μεγάλων κινδύνων διασῴζων. Ἕνεκα δὲ	χρημάτων	μηδένα θεῶν ὀμόσῃς, μηδ' ἂν
[38]	ἄδικον· τοσούτῳ γὰρ κρείττων δικαιοσύνη	χρημάτων,	ὅσῳ τὰ μὲν ζῶντας μόνον
[22]	τῶν λόγων ἢ τὰς τῶν	χρημάτων	παρακαταθήκας· δεῖ γὰρ τοὺς ἀγαθοὺς
[19]	παραμένει· σοφία γὰρ μόνον τῶν	κτημάτων	ἀθάνατον. Μὴ κατόκνει μακρὰν ὁδὸν
[12]	τὸν μὴ πολλῶν καὶ καλῶν	ἀκουσμάτων	πεπληρωμένον· τὰ μὲν γὰρ σώματα
[19]	σοι ῥᾳδίως μανθάνειν. ~Ἡγοῦ τῶν	ἀκουσμάτων	πολλὰ πολλῶν εἶναι χρημάτων κρείττω·
[12]	δι' ὧν ἄν μοι δοκεῖς	ἐπιτηδευμάτων	πλεῖστον πρὸς ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ
[21]	ἐὰν αἰσχρὸν ὑπολάβῃς τῶν μὲν	οἰκετῶν	ἄρχειν, ταῖς δ' ἡδοναῖς δουλεύειν,
[51]	εἰρημένοις ἐμμένειν ἀλλὰ καὶ τῶν	ποιητῶν	τὰ βέλτιστα μανθάνειν καὶ τῶν
[12]	γονέων. ~Ἡγοῦ δὲ μηδενὶ τῶν	ἀθλητῶν	οὕτω προσήκειν ἐπὶ τοὺς ἀνταγωνιστὰς
[25]	τὸ δεῖσθαι προσποιῇ. ~Περὶ τῶν	ῥητῶν	ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν
[25]	προσποιῇ. ~Περὶ τῶν ῥητῶν ὡς	ἀπορρήτων	ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν μὲν γὰρ
[22]	τοῖς χρηστοῖς πιστεύειν. Περὶ τῶν	ἀπορρήτων	μηδενὶ λέγε, πλὴν ἐὰν ὁμοίως
[43]	φήμης· τὸ μὲν γὰρ τελευτῆσαι	πάντων	ἡ πεπρωμένη κατέκρινεν, τὸ δὲ
[21]	ψυχὴν αἰσχρὸν, τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει	πάντων,	κέρδους, ὀργῆς, ἡδονῆς, λύπης. Ἔσει
[40]	οὖν ἐλπίσιν γε σπουδαίαις ὑπερέχουσιν.	~Πάντων	μὲν ἐπιμελοῦ τῶν περὶ τὸν
[31]	τὰς τῶν πλησιαζόντων ὀργὰς τραχέως	ἀπαντῶν,	μηδ' ἂν ἀδίκως ὀργιζόμενοι τυγχάνωσιν,
[21]	περὶ τῶν αὐτῶν· πλησμονὴ γὰρ	ἁπάντων.	Γύμναζε σεαυτὸν πόνοις ἑκουσίοις, ὅπως
[27]	Καταφρόνει τῶν περὶ τὸν πλοῦτον	σπουδαζόντων	μὲν, χρῆσθαι δὲ τοῖς ὑπάρχουσιν
[31]	φιλόνικος, μηδὲ πρὸς τὰς τῶν	πλησιαζόντων	ὀργὰς τραχέως ἀπαντῶν, μηδ' ἂν
[34]	παραδείγματα ποιοῦ τὰ παρεληλυθότα τῶν	μελλόντων·	τὸ γὰρ ἀφανὲς ἐκ τοῦ
[47]	τὰ πράγματα ποιοῦμεν, ἀλλὰ τῶν	ἀποβαινόντων	ἕνεκεν διαπονοῦμεν. ~Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι
[39]	~Μηδένα ζήλου τῶν ἐξ ἀδικίας	κερδαινόντων,	ἀλλὰ μᾶλλον ἀποδέχου τοὺς μετὰ
[32]	γὰρ ἀτάκτως φέρεται διαμαρτάνοντα τῶν	εὐθυνόντων	ἥ τε ψυχὴ πολλὰ σφάλλεται
[26]	παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων	ἀπόντων	ὀλιγωρεῖν. ~Εἶναι βούλου τὰ περὶ
[26]	καλῶς δὲ πράττουσι φθονοῦσιν. Τῶν	ἀπόντων	φίλων μέμνησο πρὸς τοὺς παρόντας,
[9]	ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν τῶν	παρόντων	ἀγαθῶν ὡς θνητὸς, ἐπεμελεῖτο δὲ
[27]	δὲ τὸ περίεργον. Ἀγάπα τῶν	ὑπαρχόντων	ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν
[32]	θνητὰ δὲ τῷ συμμέτρως τῶν	ὑπαρχόντων	ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ τὴν παιδείαν τοσούτῳ
[9]	ὡς θνητὸς, ἐπεμελεῖτο δὲ τῶν	ὑπαρχόντων	ὡς ἀθάνατος. ~Οὐδὲ ταπεινῶς διῴκει
[48]	φήσαντας εἶναι μηδὲν δὲ τῶν	τυχόντων	διαφέροντας, εἰκότως· ~ὅπου γὰρ τοὺς
[6]	καὶ τὰ μὲν σώματα τῶν	ἀσκούντων	ἐκόσμησεν, ταῖς δὲ τῆς ψυχῆς
[51]	βέλτιστα μανθάνειν καὶ τῶν ἄλλων	σοφιστῶν	εἴ τι χρήσιμον εἰρήκασιν ἀναγιγνώσκειν.
[17]	εὐδοκιμοίης, εἰ φαίνοιο ταῦτα μὴ	πράττων	ἃ τοῖς ἄλλοις ἂν πράττουσιν
[31]	εἴκων, πεπαυμένοις δὲ τῆς ὀργῆς	ἐπιπλήττων·	μηδὲ παρὰ τὰ γελοῖα σπουδάζων,
[38]	ἢ πλοῦτον ἄδικον· τοσούτῳ γὰρ	κρείττων	δικαιοσύνη χρημάτων, ὅσῳ τὰ μὲν
[41]	μόνοις ὁ λόγος τῆς σιγῆς	κρείττων,	ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις ἄμεινον
[37]	ἀλλ' ἐνδοξότερος· πολλῶν γὰρ χρημάτων	κρείττων	ὁ παρὰ τοῦ πλήθους ἔπαινος.
[7]	μόνη μὲν συγγηράσκει, πλούτου δὲ	κρείττων,	χρησιμωτέρα δ' εὐγενείας ἐστὶν, τὰ
[11]	καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ τὸ μὲν ἀκριβὲς	αὐτῶν	ἐν ἑτέροις καιροῖς δηλώσομεν, δεῖγμα
[4]	οἱ δὲ καὶ τὸν τρόπον	αὐτῶν	ἐπανορθοῦσιν. ~Διόπερ ἡμεῖς οὐ παράκλησιν
[34]	θεῶν εὐτυχίαν, παρὰ δ' ἡμῶν	αὐτῶν	εὐβουλίαν. Περὶ ὧν ἂν αἰσχύνῃ
[21]	αὐτοῖς, μηδὲ μακρὰς περὶ τῶν	αὐτῶν·	πλησμονὴ γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε σεαυτὸν
[33]	φίλους, ἀγαθόν τι λέγε περὶ	αὐτῶν	πρὸς τοὺς ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ γὰρ
[25]	οὐδὲν βλαβήσει, τυχὼν δὲ μᾶλλον	αὐτῶν	τὸν τρόπον ἐπιστήσει. Δοκίμαζε τοὺς
[19]	ἐπὶ τῷ βελτίω καταστῆσαι τὴν	αὑτῶν	διάνοιαν. ~Τῷ μὲν τρόπῳ γίγνου
[5]	ἀνθρώποις ὁμιλεῖν καὶ πῶς τὸν	ἑαυτῶν	βίον οἰκονομεῖν. Ὅσοι γὰρ τοῦ
[3]	Ὅσοι μὲν οὖν πρὸς τοὺς	ἑαυτῶν	φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους συγγράφουσιν,
[26]	τοὺς παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ	τούτων	ἀπόντων ὀλιγωρεῖν. ~Εἶναι βούλου τὰ
[21]	ὧν κρατεῖσθαι τὴν ψυχὴν αἰσχρὸν,	τούτων	ἐγκράτειαν ἄσκει πάντων, κέρδους, ὀργῆς,
[45]	νουθετοῦσιν. Σὲ δὲ νομίζω τοὐναντίον	τούτων	ἐγνωκέναι, τεκμηρίῳ χρώμενος τῇ περὶ
[46]	ὅτι καὶ τὰς ἡδονὰς ἐκ	τούτων	μάλιστα γνησίως ἔχομεν. Ἐν μὲν
[33]	γὰρ ὧν τοῖς λόγοις ἐλύπησαν,	τούτων	τοῖς ἔργοις τὴν τιμωρίαν ἔδοσαν.
[44]	παράγγελμα καταλιπεῖν. Τὴν μὲν γὰρ	τούτων	χρείαν ῥᾳδίως εἰδήσεις, τὸν δὲ
[13]	πρὸς τοὺς θεοὺς μὴ μόνον	θύων	ἀλλὰ καὶ τοῖς ὅρκοις ἐμμένων·
[23]	προφάσεις, ἢ σαυτὸν αἰτίας αἰσχρᾶς	ἀπολύων,	ἢ φίλους ἐκ μεγάλων κινδύνων
[38]	δύνασθαι, ἀνέχου δὲ τὸ ἴσον	ἔχων,	ἵνα δοκῇς ὀρέγεσθαι τῆς δικαιοσύνης
[45]	μὴ διαμάρτοιμι τῆς δόξης ἧς	ἔχων	περὶ σοῦ τυγχάνω. Τῶν μὲν
[25]	τυχὼν μὲν γὰρ οὐδὲν βλαβήσει,	τυχὼν	δὲ μᾶλλον αὐτῶν τὸν τρόπον
[25]	ῥητῶν ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ	τυχὼν	μὲν γὰρ οὐδὲν βλαβήσει, τυχὼν
[42]	οὔτ' εὐτυχῶν ἔσει περιχαρὴς οὔτε	δυστυχῶν	περίλυπος. Χαῖρε μὲν ἐπὶ τοῖς
[42]	ἀνθρωπίνων βέβαιον· οὕτω γὰρ οὔτ'	εὐτυχῶν	ἔσει περιχαρὴς οὔτε δυστυχῶν περίλυπος.
[11]	γραφεῖς ἀπεικάζειν τὰ καλὰ τῶν	ζῴων,	τοὺς δὲ παῖδας μὴ μιμεῖσθαι