Paragraphes
[51]	ἐκόλασεν. ~Οἷς δεῖ παραδείγμασι χρώμενόν	ς'	ὀρέγεσθαι τῆς καλοκαγαθίας, καὶ μὴ
[11]	ἐξενηνόχαμεν, πρὸς ὃν δεῖ ζῆν	ς'	ὥσπερ πρὸς παράδειγμα, νόμον μὲν
[31]	μηδὲ πρὸς τὰς τῶν πλησιαζόντων	ὀργὰς	τραχέως ἀπαντῶν, μηδ' ἂν ἀδίκως
[14]	περὶ σεαυτὸν γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ	παῖδας.	Ἄσκει τῶν περὶ τὸ σῶμα
[11]	καλὰ τῶν ζῴων, τοὺς δὲ	παῖδας	μὴ μιμεῖσθαι τοὺς σπουδαίους τῶν
[2]	Ἱππόνικον συνηθείας· πρέπει γὰρ τοὺς	παῖδας	ὥσπερ τῆς οὐσίας οὕτω καὶ
[2]	πρέπειν τοὺς δόξης ὀρεγομένους καὶ	παιδείας	ἀντιποιουμένους τῶν σπουδαίων ἀλλὰ μὴ
[3]	καιρὸν συναγωνιζόμενον· σὺ μὲν γὰρ	παιδείας	ἐπιθυμεῖς, ἐγὼ δὲ παιδεύειν ἄλλους
[52]	λαμβάνουσαν, οὕτω δεῖ καὶ τοὺς	παιδείας	ὀρεγομένους μηδενὸς μὲν ἀπείρως ἔχειν,
[1]	καὶ τὰς μὲν τῶν φαύλων	συνηθείας	ὀλίγος χρόνος διέλυσε, τὰς δὲ
[2]	σημεῖον δὲ τῆς πρὸς Ἱππόνικον	συνηθείας·	πρέπει γὰρ τοὺς παῖδας ὥσπερ
[35]	ἀβουλίας ἐπιβλέψειας· καὶ γὰρ τῆς	ὑγιείας	πλείστην ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ὅταν τὰς
[52]	ἄν τις ἐκ ταύτης τῆς	ἐπιμελείας	τὰς τῆς φύσεως ἁμαρτίας ἐπικρα.
[7]	πλούτου δὲ κρείττων, χρησιμωτέρα δ'	εὐγενείας	ἐστὶν, τὰ μὲν τοῖς ἄλλοις
[19]	νεωτέρους μηδὲ τὰς κατὰ γῆν	πορείας	ὑπομένειν ἐπὶ τῷ βελτίω καταστῆσαι
[21]	ἁμαρτάνοντα καὶ τοὺς ἄλλους ἔχειν	ἀξιώσειας,	ἐν δὲ τοῖς τερπνοῖς ἐὰν
[44]	ἀλλὰ προειλόμην διὰ τῆς αὐτῆς	πραγματείας	ἅμα τοῦ τε παρόντος βίου
[35]	συμφορὰς τὰς ἐκ τῆς ἀβουλίας	ἐπιβλέψειας·	καὶ γὰρ τῆς ὑγιείας πλείστην
[51]	παραδείγμασι χρώμενόν ς' ὀρέγεσθαι τῆς	καλοκαγαθίας,	καὶ μὴ μόνον τοῖς ὑφ'
[13]	τοῦτο δὲ τῆς τῶν τρόπων	καλοκαγαθίας	τεκμήριον. Τίμα τὸ δαιμόνιον ἀεὶ
[6]	πλοῦτος δὲ κακίας μᾶλλον ἢ	καλοκαγαθίας	ὑπηρέτης ἐστὶν, ἐξουσίαν μὲν τῇ
[6]	ἢ νόσος ἐμάρανεν, πλοῦτος δὲ	κακίας	μᾶλλον ἢ καλοκαγαθίας ὑπηρέτης ἐστὶν,
[39]	μεταλαβεῖν. ~Μηδένα ζήλου τῶν ἐξ	ἀδικίας	κερδαινόντων, ἀλλὰ μᾶλλον ἀποδέχου τοὺς
[33]	πρὸς τοὺς ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ γὰρ	φιλίας	μὲν ἔπαινος, ἔχθρας δὲ ψόγος.
[1]	διέλυσε, τὰς δὲ τῶν σπουδαίων	φιλίας	οὐδ' ἂν ὁ πᾶς αἰὼν
[2]	τῆς οὐσίας οὕτω καὶ τῆς	φιλίας	τῆς πατρικῆς κληρονομεῖν. ~Ὁρῶ δὲ
[35]	τὰς συμφορὰς τὰς ἐκ τῆς	ἀβουλίας	ἐπιβλέψειας· καὶ γὰρ τῆς ὑγιείας
[49]	σφᾶς αὐτοὺς ἀναξίους τῆς ὑπαρχούσης	εὐδαιμονίας	κατέστησαν. ~Εἰ δὲ δεῖ θνητὸν
[25]	καὶ τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις	κοινωνίας·	τὸ μὲν γὰρ χρυσίον ἐν
[8]	ἡ τῶν τρόπων ἀρετὴ τηλικοῦτον	εὐδοξίας	χαρακτῆρα τοῖς ἔργοις ἐπέβαλεν ὥστε
[32]	ψυχὴ πολλὰ σφάλλεται διαφθαρείσης τῆς	διανοίας.	Ἀθάνατα μὲν φρόνει τῷ μεγαλόψυχος
[41]	γὰρ ἡ γλῶττα προτρέχει τῆς	διανοίας.	Δύο ποιοῦ καιροὺς τοῦ λέγειν,
[50]	ὄντα τῆς τῶν θεῶν στοχάσασθαι	διανοίας,	ἡγοῦμαι κἀκείνους ἐπὶ τοῖς οἰκειοτάτοις
[1]	γνώμας καὶ τὰς τῶν φαύλων	διανοίας,	πολὺ δὲ μεγίστην διαφορὰν εἰλήφασιν
[2]	τεκμήριον μὲν τῆς πρὸς ὑμᾶς	εὐνοίας,	σημεῖον δὲ τῆς πρὸς Ἱππόνικον
[44]	ῥᾳδίως εἰδήσεις, τὸν δὲ μετ'	εὐνοίας	συμβουλεύοντα χαλεπῶς εὑρήσεις. Ὅπως οὖν
[20]	δὲ λόγῳ εὐπροσήγορος. Ἔστι δὲ	φιλοπροσηγορίας	μὲν τὸ προσφωνεῖν τοὺς ἀπαντῶντας,
[20]	μὲν τὸ προσφωνεῖν τοὺς ἀπαντῶντας,	εὐπροσηγορίας	δὲ τὸ τοῖς λόγοις αὐτοῖς
[13]	μὲν γὰρ τῆς τῶν χρημάτων	εὐπορίας	σημεῖον, τοῦτο δὲ τῆς τῶν
[29]	ποιῶν ὅμοια πείσει τοῖς τὰς	ἀλλοτρίας	κύνας σιτίζουσιν· ἐκεῖναί τε γὰρ
[33]	τοσούτῳ μεῖζον ἀγαθὸν εἶναι τῆς	ἀπαιδευσίας,	ὅσῳ τὰ μὲν ἄλλα μοχθηρὰ
[2]	γὰρ τοὺς παῖδας ὥσπερ τῆς	οὐσίας	οὕτω καὶ τῆς φιλίας τῆς
[32]	εὐλαβοῦ τὰς ἐν τοῖς πότοις	συνουσίας·	ἐὰν δέ ποτέ σοι συμπέσῃ
[23]	διὰ δύο προφάσεις, ἢ σαυτὸν	αἰτίας	αἰσχρᾶς ἀπολύων, ἢ φίλους ἐκ
[37]	ἂν ἐκεῖνος ἁμάρτῃ, σοὶ τὰς	αἰτίας	ἀναθήσουσιν. Ἐκ τῶν κοινῶν ἐπιμελειῶν
[52]	τῆς ἐπιμελείας τὰς τῆς φύσεως	ἁμαρτίας	ἐπικρα.
[35]	τὰς λύπας τὰς ἐκ τῆς	ἀρρωστίας	ἀναμνησθῶμεν. ~Μιμοῦ τὰ τῶν βασιλέων
[4]	περί γε τὸ κράτιστον τῆς	φιλοσοφίας	διατρίβουσιν· ὅσοι δὲ τοῖς νεωτέροις
[21]	πονηροῖς ἐὰν τὰς τῶν ἄλλων	ἀτυχίας	ἐπιβλέπῃς καὶ σεαυτὸν ὡς ἄνθρωπος
[25]	τε τῆς περὶ τὸν βίον	ἀτυχίας	καὶ τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις
[18]	ταῖς μελέταις, ἃ δὲ μὴ	μεμάθηκας,	προσλάμβανε ταῖς ἐπιστήμαις· ὁμοίως γὰρ
[22]	λόγων ἢ τὰς τῶν χρημάτων	παρακαταθήκας·	δεῖ γὰρ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας
[17]	δὲ τούτου κάκιστον. ~Εὐλαβοῦ τὰς	διαβολὰς,	κἂν ψευδεῖς ὦσιν· οἱ γὰρ
[11]	προαίρεσιν ἀνάγκης. ~Ἐπιλίποι δ' ἂν	ἡμᾶς	ὁ πᾶς χρόνος εἰ πάσας
[2]	δῶρον, τεκμήριον μὲν τῆς πρὸς	ὑμᾶς	εὐνοίας, σημεῖον δὲ τῆς πρὸς
[1]	εὑρήσομεν τάς τε τῶν σπουδαίων	γνώμας	καὶ τὰς τῶν φαύλων διανοίας,
[21]	γενήσει. ~Τὰς ἐντεύξεις μὴ ποιοῦ	πυκνὰς	τοῖς αὐτοῖς, μηδὲ μακρὰς περὶ
[46]	εἰ καταμάθοις ὅτι καὶ τὰς	ἡδονὰς	ἐκ τούτων μάλιστα γνησίως ἔχομεν.
[47]	δὲ μετὰ τὰς λύπας τὰς	ἡδονὰς	ἔχομεν. Ἐν πᾶσι δὲ τοῖς
[16]	τοῖς δὲ νόμοις πείθου. Τὰς	ἡδονὰς	θήρευε τὰς μετὰ δόξης· τέρψις
[6]	ῥᾳθυμίᾳ παρασκευάζων, ἐπὶ δὲ τὰς	ἡδονὰς	τοὺς νέους παρακαλῶν· ῥώμη δὲ
[46]	γὰρ τῷ ῥᾳθυμεῖν καὶ τὰς	πλησμονὰς	ἀγαπᾶν εὐθὺς αἱ λῦπαι ταῖς
[29]	ὅμοια πείσει τοῖς τὰς ἀλλοτρίας	κύνας	σιτίζουσιν· ἐκεῖναί τε γὰρ τοὺς
[1]	σπουδαίων φιλίας οὐδ' ἂν ὁ	πᾶς	αἰὼν ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος οὖν πρέπειν
[11]	~Ἐπιλίποι δ' ἂν ἡμᾶς ὁ	πᾶς	χρόνος εἰ πάσας τὰς ἐκείνου
[35]	πλείστην ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ὅταν τὰς	λύπας	τὰς ἐκ τῆς ἀρρωστίας ἀναμνησθῶμεν.
[47]	ἐλυπήθησαν, ἐνταῦθα δὲ μετὰ τὰς	λύπας	τὰς ἡδονὰς ἔχομεν. Ἐν πᾶσι
[22]	παρακαταθήκας· δεῖ γὰρ τοὺς ἀγαθοὺς	ἄνδρας	τρόπον ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους.
[46]	ἀεὶ τὰς τέρψεις εἰλικρινεῖς καὶ	βεβαιοτέρας	ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ μὲν πρότερον ἡσθέντες
[33]	ἀρχὴ γὰρ φιλίας μὲν ἔπαινος,	ἔχθρας	δὲ ψόγος. ~Βουλευόμενος παραδείγματα ποιοῦ
[21]	ποιοῦ πυκνὰς τοῖς αὐτοῖς, μηδὲ	μακρὰς	περὶ τῶν αὐτῶν· πλησμονὴ γὰρ
[35]	μάλιστα βουλεύεσθαι παροξυνθείης εἰ τὰς	συμφορὰς	τὰς ἐκ τῆς ἀβουλίας ἐπιβλέψειας·
[23]	δύο προφάσεις, ἢ σαυτὸν αἰτίας	αἰσχρᾶς	ἀπολύων, ἢ φίλους ἐκ μεγάλων
[43]	καλῆς δόξης, ἀλλὰ μὴ μετ'	αἰσχρᾶς	φήμης· τὸ μὲν γὰρ τελευτῆσαι
[11]	ἡμᾶς ὁ πᾶς χρόνος εἰ	πάσας	τὰς ἐκείνου πράξεις καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ
[16]	νεωτέρων ἦθος. ~Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν	ποιήσας	ἔλπιζε λήσειν· καὶ γὰρ ἂν
[50]	Ζεὺς γὰρ Ἡρακλέα καὶ Τάνταλον	γεννήσας,	ὡς οἱ μῦθοι λέγουσι καὶ
[1]	πολλοῖς μὲν, ὦ Δημόνικε, πολὺ	διεστώσας	εὑρήσομεν τάς τε τῶν σπουδαίων
[37]	γὰρ ἂν ἐκεῖνος ἁμάρτῃ, σοὶ	τὰς	αἰτίας ἀναθήσουσιν. Ἐκ τῶν κοινῶν
[29]	εὖ ποιῶν ὅμοια πείσει τοῖς	τὰς	ἀλλοτρίας κύνας σιτίζουσιν· ἐκεῖναί τε
[1]	φαύλων συνηθείας ὀλίγος χρόνος διέλυσε,	τὰς	δὲ τῶν σπουδαίων φιλίας οὐδ'
[17]	ἄνευ δὲ τούτου κάκιστον. ~Εὐλαβοῦ	τὰς	διαβολὰς, κἂν ψευδεῖς ὦσιν· οἱ
[37]	κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ πονηρῷ πρὸς	τὰς	διοικήσεις· ὧν γὰρ ἂν ἐκεῖνος
[35]	βουλεύεσθαι παροξυνθείης εἰ τὰς συμφορὰς	τὰς	ἐκ τῆς ἀβουλίας ἐπιβλέψειας· καὶ
[35]	ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ὅταν τὰς λύπας	τὰς	ἐκ τῆς ἀρρωστίας ἀναμνησθῶμεν. ~Μιμοῦ
[11]	ὁ πᾶς χρόνος εἰ πάσας	τὰς	ἐκείνου πράξεις καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ τὸ
[32]	παροξυντικὸν γάρ. ~Μάλιστα μὲν εὐλαβοῦ	τὰς	ἐν τοῖς πότοις συνουσίας· ἐὰν
[21]	ἔσει, τοῖς δὲ φίλος γενήσει.	~Τὰς	ἐντεύξεις μὴ ποιοῦ πυκνὰς τοῖς
[46]	ἔργων, εἰ καταμάθοις ὅτι καὶ	τὰς	ἡδονὰς ἐκ τούτων μάλιστα γνησίως
[47]	ἐνταῦθα δὲ μετὰ τὰς λύπας	τὰς	ἡδονὰς ἔχομεν. Ἐν πᾶσι δὲ
[16]	αἰσχύνου, τοῖς δὲ νόμοις πείθου.	Τὰς	ἡδονὰς θήρευε τὰς μετὰ δόξης·
[6]	τῇ ῥᾳθυμίᾳ παρασκευάζων, ἐπὶ δὲ	τὰς	ἡδονὰς τοὺς νέους παρακαλῶν· ῥώμη
[19]	οὐσίαν, τοὺς δὲ νεωτέρους μηδὲ	τὰς	κατὰ γῆν πορείας ὑπομένειν ἐπὶ
[35]	ὑγιείας πλείστην ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ὅταν	τὰς	λύπας τὰς ἐκ τῆς ἀρρωστίας
[47]	ὕστερον ἐλυπήθησαν, ἐνταῦθα δὲ μετὰ	τὰς	λύπας τὰς ἡδονὰς ἔχομεν. Ἐν
[1]	καὶ μακρὰν ἀπόντας ἀγαπῶσιν, καὶ	τὰς	μὲν τῶν φαύλων συνηθείας ὀλίγος
[16]	νόμοις πείθου. Τὰς ἡδονὰς θήρευε	τὰς	μετὰ δόξης· τέρψις γὰρ σὺν
[25]	τοῖς φίλοις, ἐὰν μὴ προσμένῃς	τὰς	παρ' ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ' αὐτεπάγγελτος
[46]	μὲν γὰρ τῷ ῥᾳθυμεῖν καὶ	τὰς	πλησμονὰς ἀγαπᾶν εὐθὺς αἱ λῦπαι
[22]	λέγε, πλὴν ἐὰν ὁμοίως συμφέρῃ	τὰς	πράξεις σιωπᾶσθαι σοί τε τῷ
[35]	ἂν μάλιστα βουλεύεσθαι παροξυνθείης εἰ	τὰς	συμφορὰς τὰς ἐκ τῆς ἀβουλίας
[1]	ὦ Δημόνικε, πολὺ διεστώσας εὑρήσομεν	τάς	τε τῶν σπουδαίων γνώμας καὶ
[46]	τὸν αὑτοῦ βίον οἰκονομεῖν ἀεὶ	τὰς	τέρψεις εἰλικρινεῖς καὶ βεβαιοτέρας ἀποδίδωσιν·
[52]	τις ἐκ ταύτης τῆς ἐπιμελείας	τὰς	τῆς φύσεως ἁμαρτίας ἐπικρα.
[9]	πεπραγμένων. ~Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	τὰς	τοῦ πατρὸς προαιρέσεις ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον
[21]	ἐν δὲ τοῖς πονηροῖς ἐὰν	τὰς	τῶν ἄλλων ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς καὶ
[22]	ἄνθρωπος ὢν ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον τήρει	τὰς	τῶν λόγων ἢ τὰς τῶν
[31]	πρὸς πάντας φιλόνικος, μηδὲ πρὸς	τὰς	τῶν πλησιαζόντων ὀργὰς τραχέως ἀπαντῶν,
[1]	τε τῶν σπουδαίων γνώμας καὶ	τὰς	τῶν φαύλων διανοίας, πολὺ δὲ
[22]	τήρει τὰς τῶν λόγων ἢ	τὰς	τῶν χρημάτων παρακαταθήκας· δεῖ γὰρ
[52]	ἐκ ταύτης τῆς ἐπιμελείας τὰς	τῆς	φύσεως ἁμαρτίας ἐπικρα.
[31]	γὰρ ἄκαιρον πανταχοῦ λυπηρόν· μηδὲ	τὰς	χάριτας ἀχαρίστως χαριζόμενος, ὅπερ πάσχουσιν
[2]	ἀλλὰ μὴ τῶν φαύλων εἶναι	μιμητὰς,	ἀπέσταλκά σοι τόνδε τὸν λόγον
[31]	ἄκαιρον πανταχοῦ λυπηρόν· μηδὲ τὰς	χάριτας	ἀχαρίστως χαριζόμενος, ὅπερ πάσχουσιν οἱ
[31]	ὢν μηδὲ δυσάρεστος μηδὲ πρὸς	πάντας	φιλόνικος, μηδὲ πρὸς τὰς τῶν
[20]	ἐντυγχάνειν. Ἡδέως μὲν ἔχε πρὸς	ἅπαντας,	χρῶ δὲ τοῖς βελτίστοις· οὕτω
[48]	ἐξαμαρτάνοντας ὡς τοὺς ἐπιεικεῖς μὲν	φήσαντας	εἶναι μηδὲν δὲ τῶν τυχόντων
[30]	ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γὰρ πιστευθέντες τοὺς	πιστεύσαντας	ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν φίλων
[39]	μᾶλλον ἀποδέχου τοὺς μετὰ δικαιοσύνης	ζημιωθέντας·	οἱ γὰρ δίκαιοι τῶν ἀδίκων
[29]	σιτίζουσιν· ἐκεῖναί τε γὰρ τοὺς	διδόντας	ὥσπερ τοὺς τυχόντας ὑλακτοῦσιν οἵ
[10]	μᾶλλον ἐθαύμαζεν τοὺς περὶ αὑτὸν	σπουδάζοντας	ἢ τοὺς τῷ γένει προσήκοντας·
[45]	καὶ τῶν φίλων τοῖς συνεξαμαρτάνουσι	πλησιάζοντας	ἀλλ' οὐ τοῖς νουθετοῦσιν. Σὲ
[30]	βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου πρὸς τοὺς	πλησιάζοντας	ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ σεμνός· τὸν
[10]	σπουδάζοντας ἢ τοὺς τῷ γένει	προσήκοντας·	ἡγεῖτο γὰρ εἶναι πρὸς ἑταιρείαν
[33]	λέγε περὶ αὐτῶν πρὸς τοὺς	ἀπαγγέλλοντας·	ἀρχὴ γὰρ φιλίας μὲν ἔπαινος,
[21]	ὀργῇ παραπλησίως ἔχῃς πρὸς τοὺς	ἁμαρτάνοντας,	ὥσπερ ἂν πρὸς ἑαυτὸν ἁμαρτάνοντα
[48]	γὰρ μισοῦσιν οὐχ οὕτω τοὺς	ἐξαμαρτάνοντας	ὡς τοὺς ἐπιεικεῖς μὲν φήσαντας
[26]	μόνον τοὺς ἐπὶ τοῖς κακοῖς	δυσχεραίνοντας	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς
[1]	τιμῶσιν, οἱ δὲ καὶ μακρὰν	ἀπόντας	ἀγαπῶσιν, καὶ τὰς μὲν τῶν
[26]	ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς τοὺς	παρόντας,	ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων ἀπόντων
[1]	οἱ μὲν γὰρ τοὺς φίλους	παρόντας	μόνον τιμῶσιν, οἱ δὲ καὶ
[48]	εἶναι μηδὲν δὲ τῶν τυχόντων	διαφέροντας,	εἰκότως· ~ὅπου γὰρ τοὺς τῷ
[45]	ἡδίστοις μᾶλλον ἢ τοῖς ὑγιεινοτάτοις	χαίροντας,	οὕτω καὶ τῶν φίλων τοῖς
[29]	κακοὶ τοὺς ὠφελοῦντας ὥσπερ τοὺς	βλάπτοντας	ἀδικοῦσιν. ~Μίσει τοὺς κολακεύοντας ὥσπερ
[48]	διὰ τὸ πολλοὺς ἔχειν τοὺς	ἐπιπλήττοντας.	Πάντες γὰρ μισοῦσιν οὐχ οὕτω
[30]	τοὺς βλάπτοντας ἀδικοῦσιν. ~Μίσει τοὺς	κολακεύοντας	ὥσπερ τοὺς ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γὰρ
[4]	δόξουσιν, τοσούτῳ μᾶλλον ἐκείνων τοὺς	ἀκούοντας	ὠφελοῦσιν, ὅσον οἱ μὲν ἐπὶ
[6]	ἄνευ δὲ ταύτης πλείω τοὺς	ἔχοντας	ἔβλαψεν καὶ τὰ μὲν σώματα
[33]	δὲ μόνη καὶ προσεζημίωσε τοὺς	ἔχοντας·	πολλάκις γὰρ ὧν τοῖς λόγοις
[29]	γὰρ τοὺς διδόντας ὥσπερ τοὺς	τυχόντας	ὑλακτοῦσιν οἵ τε κακοὶ τοὺς
[45]	ἄλλων τοὺς ἐπὶ τὴν ἀρετὴν	παρακαλοῦντας	ἀποδέχεσθαι. ~Μάλιστα δ' ἂν παροξυνθείης
[29]	ὑλακτοῦσιν οἵ τε κακοὶ τοὺς	ὠφελοῦντας	ὥσπερ τοὺς βλάπτοντας ἀδικοῦσιν. ~Μίσει
[26]	τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς μὴ	φθονοῦντας·	πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσιν μὲν συνάχθονται,
[3]	ἀκμὴ φιλοσοφεῖν, ἐγὼ δὲ τοὺς	φιλοσοφοῦντας	ἐπανορθῶ. Ὅσοι μὲν οὖν πρὸς
[38]	δικαιοσύνη χρημάτων, ὅσῳ τὰ μὲν	ζῶντας	μόνον ὠφελεῖ, τὸ δὲ καὶ
[30]	~Μίσει τοὺς κολακεύοντας ὥσπερ τοὺς	ἐξαπατῶντας·	ἀμφότεροι γὰρ πιστευθέντες τοὺς πιστεύσαντας
[20]	φιλοπροσηγορίας μὲν τὸ προσφωνεῖν τοὺς	ἀπαντῶντας,	εὐπροσηγορίας δὲ τὸ τοῖς λόγοις
[49]	ἀλλὰ καὶ τῆς τύχης εἶναι	προδότας·	ἡ μὲν γὰρ αὐτοῖς χρήματα
[12]	ἀθλητῶν οὕτω προσήκειν ἐπὶ τοὺς	ἀνταγωνιστὰς	ἀσκεῖν, ὡς σοὶ σκοπεῖν, ὅπως
[49]	καὶ φίλους ἐνεχείρισεν, οἱ δὲ	σφᾶς	αὐτοὺς ἀναξίους τῆς ὑπαρχούσης εὐδαιμονίας
[11]	μιμητὴν δὲ καὶ ζηλωτὴν τῆς	πατρῴας	ἀρετῆς γιγνόμενον· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς
[11]	πράξεις καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ τὸ μὲν	ἀκριβὲς	αὐτῶν ἐν ἑτέροις καιροῖς δηλώσομεν,
[34]	παρεληλυθότα τῶν μελλόντων· τὸ γὰρ	ἀφανὲς	ἐκ τοῦ φανεροῦ ταχίστην ἔχει
[27]	Ἔστι δὲ φιλοκάλου μὲν τὸ	μεγαλοπρεπὲς,	καλλωπιστοῦ δὲ τὸ περίεργον. Ἀγάπα
[48]	τὸ πολλοὺς ἔχειν τοὺς ἐπιπλήττοντας.	Πάντες	γὰρ μισοῦσιν οὐχ οὕτω τοὺς
[33]	ὅσῳ τὰ μὲν ἄλλα μοχθηρὰ	πάντες	κερδαίνοντες πράττουσιν, αὕτη δὲ μόνη
[50]	ὡς οἱ μῦθοι λέγουσι καὶ	πάντες	πιστεύουσι, τὸν μὲν διὰ τὴν
[30]	τὸν δὲ τῶν ὁμιλητικῶν τρόπον	ἅπαντες	ἡδέως ὑποφέρουσιν. ~Ὁμιλητικὸς δ' ἔσει
[5]	οὐ παράκλησιν εὑρόντες ἀλλὰ παραίνεσιν	γράψαντες	μέλλομέν σοι συμβουλεύειν, ὧν χρὴ
[47]	βεβαιοτέρας ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ μὲν πρότερον	ἡσθέντες	ὕστερον ἐλυπήθησαν, ἐνταῦθα δὲ μετὰ
[30]	ὥσπερ τοὺς ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γὰρ	πιστευθέντες	τοὺς πιστεύσαντας ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ
[33]	τὰ μὲν ἄλλα μοχθηρὰ πάντες	κερδαίνοντες	πράττουσιν, αὕτη δὲ μόνη καὶ
[5]	ἐπανορθοῦσιν. ~Διόπερ ἡμεῖς οὐ παράκλησιν	εὑρόντες	ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες μέλλομέν σοι
[31]	μὲν, ἀηδῶς δὲ τοῖς φίλοις	ὑπουργοῦντες·	μηδὲ φιλαίτιος ὢν, βαρὺ γὰρ,
[31]	χαριζόμενος, ὅπερ πάσχουσιν οἱ πολλοὶ,	ποιοῦντες	μὲν, ἀηδῶς δὲ τοῖς φίλοις
[18]	ἄλλοις ἂν πράττουσιν ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν	ᾖς	φιλομαθὴς, ἔσει πολυμαθής. Ἃ μὲν
[45]	εἰ μὴ διαμάρτοιμι τῆς δόξης	ἧς	ἔχων περὶ σοῦ τυγχάνω. Τῶν
[5]	ἀρετῆς ἐφικέσθαι γνησίως ἠδυνήθη σαν,	ἧς	οὐδὲν κτῆμα σεμνότερον οὐδὲ βεβαιότερόν
[24]	πολλοὺς ἑταίρους μεταλλάττειν. Μήτε μετὰ	βλάβης	πειρῶ τῶν φίλων μήτ' ἄπειρος
[21]	δὲ τοῖς τερπνοῖς ἐὰν αἰσχρὸν	ὑπολάβῃς	τῶν μὲν οἰκετῶν ἄρχειν, ταῖς
[41]	γὰρ μόνοις ὁ λόγος τῆς	σιγῆς	κρείττων, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις
[31]	αὐτοῖς εἴκων, πεπαυμένοις δὲ τῆς	ὀργῆς	ἐπιπλήττων· μηδὲ παρὰ τὰ γελοῖα
[21]	τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει πάντων, κέρδους,	ὀργῆς,	ἡδονῆς, λύπης. Ἔσει δὲ τοιοῦτος,
[15]	σύννουν· δι' ἐκεῖνο μὲν γὰρ	αὐθάδης,	διὰ δὲ τοῦτο φρόνιμος εἶναι
[21]	τοιοῦτος, ἐὰν κέρδη μὲν εἶναι	νομίζῃς,	δι' ὧν εὐδοκιμήσεις ἀλλὰ μὴ
[16]	καὶ γὰρ ἂν τοὺς ἄλλους	λάθῃς,	σεαυτῷ σηνειδήσεις. Τοὺς μὲν θεοὺς
[18]	ἂν πράττουσιν ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν ᾖς	φιλομαθὴς,	ἔσει πολυμαθής. Ἃ μὲν ἐπίστασαι,
[18]	ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν ᾖς φιλομαθὴς, ἔσει	πολυμαθής.	Ἃ μὲν ἐπίστασαι, ταῦτα διαφύλαττε
[32]	σοι συμπέσῃ καιρὸς, ἐξανίστασο πρὸ	μέθης.	Ὅταν γὰρ ὁ νοῦς ὑπ'
[25]	αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν τοῖς καιροῖς	βοηθῇς.	~Ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε τῶν
[37]	οἷα ἂν τοῖς ἄλλοις πράττουσιν	βοηθῇς.	~Παρασκεύαζε σεαυτὸν πλεονεκτεῖν μὲν δύνασθαι,
[20]	οὕτω γὰρ τοῖς μὲν οὐκ	ἀπεχθὴς	ἔσει, τοῖς δὲ φίλος γενήσει.
[35]	Οὕτω δ' ἂν μάλιστα βουλεύεσθαι	παροξυνθείης	εἰ τὰς συμφορὰς τὰς ἐκ
[46]	παρακαλοῦντας ἀποδέχεσθαι. ~Μάλιστα δ' ἂν	παροξυνθείης	ὀρεχθῆναι τῶν καλῶν ἔργων, εἰ
[17]	ὕστερον ὀφθήσει. Μάλιστα δ' ἂν	εὐδοκιμοίης,	εἰ φαίνοιο ταῦτα μὴ πράττων
[10]	καὶ τρόπον γένους καὶ προαίρεσιν	ἀνάγκης.	~Ἐπιλίποι δ' ἂν ἡμᾶς ὁ
[2]	οὕτω καὶ τῆς φιλίας τῆς	πατρικῆς	κληρονομεῖν. ~Ὁρῶ δὲ καὶ τὴν
[26]	μέμνησο πρὸς τοὺς παρόντας, ἵνα	δοκῇς	μηδὲ τούτων ἀπόντων ὀλιγωρεῖν. ~Εἶναι
[38]	δὲ τὸ ἴσον ἔχων, ἵνα	δοκῇς	ὀρέγεσθαι τῆς δικαιοσύνης μὴ δι'
[21]	καὶ σεαυτὸν ὡς ἄνθρωπος ὢν	ὑπομιμνήσκῃς.	~Μᾶλλον τήρει τὰς τῶν λόγων
[43]	ἐκ τοῦ πολέμου σωτηρίαν μετὰ	καλῆς	δόξης, ἀλλὰ μὴ μετ' αἰσχρᾶς
[23]	θεῶν ὀμόσῃς, μηδ' ἂν εὐορκεῖν	μέλλῃς·	δόξεις γὰρ τοῖς μὲν ἐπιορκεῖν,
[41]	συμφέροντα. ~Πᾶν ὅ τι ἂν	μέλλῃς	ἐρεῖν, πρότερον ἐπισκόπει τῇ γνώμῃ·
[35]	ποιήσεις. ~Ὅταν ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ	μέλλῃς	τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι, σκόπει πρῶτον
[43]	δόξης, ἀλλὰ μὴ μετ' αἰσχρᾶς	φήμης·	τὸ μὲν γὰρ τελευτῆσαι πάντων
[25]	χρήσει τοῖς φίλοις, ἐὰν μὴ	προσμένῃς	τὰς παρ' ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ'
[21]	ἐγκράτειαν ἄσκει πάντων, κέρδους, ὀργῆς,	ἡδονῆς,	λύπης. Ἔσει δὲ τοιοῦτος, ἐὰν
[39]	ἀλλὰ μᾶλλον ἀποδέχου τοὺς μετὰ	δικαιοσύνης	ζημιωθέντας· οἱ γὰρ δίκαιοι τῶν
[38]	ἔχων, ἵνα δοκῇς ὀρέγεσθαι τῆς	δικαιοσύνης	μὴ δι' ἀσθένειαν ἀλλὰ δι'
[43]	τοῦ πολέμου σωτηρίαν μετὰ καλῆς	δόξης,	ἀλλὰ μὴ μετ' αἰσχρᾶς φήμης·
[45]	σχοίην, εἰ μὴ διαμάρτοιμι τῆς	δόξης	ἧς ἔχων περὶ σοῦ τυγχάνω.
[2]	ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος οὖν πρέπειν τοὺς	δόξης	ὀρεγομένους καὶ παιδείας ἀντιποιουμένους τῶν
[16]	Τὰς ἡδονὰς θήρευε τὰς μετὰ	δόξης·	τέρψις γὰρ σὺν τῷ καλῷ
[21]	ἐὰν τὰς τῶν ἄλλων ἀτυχίας	ἐπιβλέπῃς	καὶ σεαυτὸν ὡς ἄνθρωπος ὢν
[10]	βίον, ἀλλὰ φιλόκαλος ἦν καὶ	μεγαλοπρεπὴς	καὶ τοῖς φίλοις κοινὸς, καὶ
[21]	ἄσκει πάντων, κέρδους, ὀργῆς, ἡδονῆς,	λύπης.	Ἔσει δὲ τοιοῦτος, ἐὰν κέρδη
[42]	οὕτω γὰρ οὔτ' εὐτυχῶν ἔσει	περιχαρὴς	οὔτε δυστυχῶν περίλυπος. Χαῖρε μὲν
[44]	ἀλλ' ἐντεῦθεν ὥσπερ ἐκ ταμιείου	προφέρῃς,	ᾠήθην δεῖν μηδὲν παραλιπεῖν ὧν
[44]	τοῖς σπουδαίοις ἀπένειμεν. ~Καὶ μὴ	θαυμάσῃς,	εἰ πολλὰ τῶν εἰρημένων οὐ
[24]	~Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν	ἐξετάσῃς	πῶς κέχρηται τοῖς πρότερον φίλοις·
[29]	δὲ τὰ βελτίω. Μηδενὶ συμφορὰν	ὀνειδίσῃς·	κοινὴ γὰρ ἡ τύχη καὶ
[32]	ἥ τε ψυχὴ πολλὰ σφάλλεται	διαφθαρείσης	τῆς διανοίας. Ἀθάνατα μὲν φρόνει
[23]	Ἕνεκα δὲ χρημάτων μηδένα θεῶν	ὀμόσῃς,	μηδ' ἂν εὐορκεῖν μέλλῃς· δόξεις
[49]	δὲ σφᾶς αὐτοὺς ἀναξίους τῆς	ὑπαρχούσης	εὐδαιμονίας κατέστησαν. ~Εἰ δὲ δεῖ
[35]	εἰ τὰς συμφορὰς τὰς ἐκ	τῆς	ἀβουλίας ἐπιβλέψειας· καὶ γὰρ τῆς
[33]	παιδείαν τοσούτῳ μεῖζον ἀγαθὸν εἶναι	τῆς	ἀπαιδευσίας, ὅσῳ τὰ μὲν ἄλλα
[48]	δὲ σπουδαίοις οὐχ οἷόν τε	τῆς	ἀρετῆς ἀμελεῖν διὰ τὸ πολλοὺς
[5]	τὴν ὁδὸν ἐπορεύθησαν, οὗτοι μόνοι	τῆς	ἀρετῆς ἐφικέσθαι γνησίως ἠδυνήθη σαν,
[7]	ψυχῆς ἐπιμελείαις ἐπεσκότησεν. ~Ἡ δὲ	τῆς	ἀρετῆς κτῆσις οἷς ἂν ἀκιβδήλως
[9]	σοι λεγομένων. Οὐ γὰρ ὀλιγωρῶν	τῆς	ἀρετῆς οὐδὲ ῥᾳθυμῶν διετέλεσε τὸν
[35]	ὅταν τὰς λύπας τὰς ἐκ	τῆς	ἀρρωστίας ἀναμνησθῶμεν. ~Μιμοῦ τὰ τῶν
[47]	δὲ τοῖς ἔργοις οὐχ οὕτω	τῆς	ἀρχῆς μνημονεύομεν, ὡς τῆς τελευτῆς
[44]	τοῦτο διέλαθεν· ἀλλὰ προειλόμην διὰ	τῆς	αὐτῆς πραγματείας ἅμα τοῦ τε
[32]	τε ψυχὴ πολλὰ σφάλλεται διαφθαρείσης	τῆς	διανοίας. Ἀθάνατα μὲν φρόνει τῷ
[41]	πολλοῖς γὰρ ἡ γλῶττα προτρέχει	τῆς	διανοίας. Δύο ποιοῦ καιροὺς τοῦ
[38]	ἴσον ἔχων, ἵνα δοκῇς ὀρέγεσθαι	τῆς	δικαιοσύνης μὴ δι' ἀσθένειαν ἀλλὰ
[45]	χάριν σχοίην, εἰ μὴ διαμάρτοιμι	τῆς	δόξης ἧς ἔχων περὶ σοῦ
[25]	περὶ τὸν βίον ἀτυχίας καὶ	τῆς	ἐν τοῖς κινδύνοις κοινωνίας· τὸ
[52]	γὰρ ἄν τις ἐκ ταύτης	τῆς	ἐπιμελείας τὰς τῆς φύσεως ἁμαρτίας
[11]	ἑτέροις καιροῖς δηλώσομεν, δεῖγμα δὲ	τῆς	Ἱππονίκου φύσεως νῦν ἐξενηνόχαμεν, πρὸς
[51]	δεῖ παραδείγμασι χρώμενόν ς' ὀρέγεσθαι	τῆς	καλοκαγαθίας, καὶ μὴ μόνον τοῖς
[31]	μὲν αὐτοῖς εἴκων, πεπαυμένοις δὲ	τῆς	ὀργῆς ἐπιπλήττων· μηδὲ παρὰ τὰ
[2]	πρέπει γὰρ τοὺς παῖδας ὥσπερ	τῆς	οὐσίας οὕτω καὶ τῆς φιλίας
[2]	οὐσίας οὕτω καὶ τῆς φιλίας	τῆς	πατρικῆς κληρονομεῖν. ~Ὁρῶ δὲ καὶ
[11]	ἡγησάμενον, μιμητὴν δὲ καὶ ζηλωτὴν	τῆς	πατρῴας ἀρετῆς γιγνόμενον· αἰσχρὸν γὰρ
[25]	Δοκίμαζε τοὺς φίλους ἔκ τε	τῆς	περὶ τὸν βίον ἀτυχίας καὶ
[13]	ἀεὶ μὲν, μάλιστα δὲ μετὰ	τῆς	πόλεως· οὕτω γὰρ δόξεις ἅμα
[2]	πρὸς ὑμᾶς εὐνοίας, σημεῖον δὲ	τῆς	πρὸς Ἱππόνικον συνηθείας· πρέπει γὰρ
[2]	τὸν λόγον δῶρον, τεκμήριον μὲν	τῆς	πρὸς ὑμᾶς εὐνοίας, σημεῖον δὲ
[41]	τούτοις γὰρ μόνοις ὁ λόγος	τῆς	σιγῆς κρείττων, ἐν δὲ τοῖς
[47]	οὕτω τῆς ἀρχῆς μνημονεύομεν, ὡς	τῆς	τελευτῆς αἴσθησιν λαμβάνομεν· τὰ γὰρ
[49]	εἰς αὑτοὺς ἁμαρτάνειν ἀλλὰ καὶ	τῆς	τύχης εἶναι προδότας· ἡ μὲν
[50]	~Εἰ δὲ δεῖ θνητὸν ὄντα	τῆς	τῶν θεῶν στοχάσασθαι διανοίας, ἡγοῦμαι
[13]	χρημάτων εὐπορίας σημεῖον, τοῦτο δὲ	τῆς	τῶν τρόπων καλοκαγαθίας τεκμήριον. Τίμα
[13]	ὅρκοις ἐμμένων· ἐκεῖνο μὲν γὰρ	τῆς	τῶν χρημάτων εὐπορίας σημεῖον, τοῦτο
[35]	τῆς ἀβουλίας ἐπιβλέψειας· καὶ γὰρ	τῆς	ὑγιείας πλείστην ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ὅταν
[49]	οἱ δὲ σφᾶς αὐτοὺς ἀναξίους	τῆς	ὑπαρχούσης εὐδαιμονίας κατέστησαν. ~Εἰ δὲ
[2]	ὥσπερ τῆς οὐσίας οὕτω καὶ	τῆς	φιλίας τῆς πατρικῆς κληρονομεῖν. ~Ὁρῶ
[4]	μὴν περί γε τὸ κράτιστον	τῆς	φιλοσοφίας διατρίβουσιν· ὅσοι δὲ τοῖς
[6]	τῶν ἀσκούντων ἐκόσμησεν, ταῖς δὲ	τῆς	ψυχῆς ἐπιμελείαις ἐπεσκότησεν. ~Ἡ δὲ
[48]	σπουδαίοις οὐχ οἷόν τε τῆς	ἀρετῆς	ἀμελεῖν διὰ τὸ πολλοὺς ἔχειν
[11]	δὲ καὶ ζηλωτὴν τῆς πατρῴας	ἀρετῆς	γιγνόμενον· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς μὲν
[5]	ὁδὸν ἐπορεύθησαν, οὗτοι μόνοι τῆς	ἀρετῆς	ἐφικέσθαι γνησίως ἠδυνήθη σαν, ἧς
[7]	ἐπιμελείαις ἐπεσκότησεν. ~Ἡ δὲ τῆς	ἀρετῆς	κτῆσις οἷς ἂν ἀκιβδήλως ταῖς
[9]	λεγομένων. Οὐ γὰρ ὀλιγωρῶν τῆς	ἀρετῆς	οὐδὲ ῥᾳθυμῶν διετέλεσε τὸν βίον,
[6]	δὲ κακίας μᾶλλον ἢ καλοκαγαθίας	ὑπηρέτης	ἐστὶν, ἐξουσίαν μὲν τῇ ῥᾳθυμίᾳ
[44]	μὴ παρ' ἑτέρου τὰ λοιπὰ	ζητῇς,	ἀλλ' ἐντεῦθεν ὥσπερ ἐκ ταμιείου
[31]	φιλαίτιος ὢν, βαρὺ γὰρ, μηδὲ	φιλεπιτιμητὴς,	παροξυντικὸν γάρ. ~Μάλιστα μὲν εὐλαβοῦ
[27]	τὴν ἐσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλὰ μὴ	καλλωπιστής.	Ἔστι δὲ φιλοκάλου μὲν τὸ
[44]	διέλαθεν· ἀλλὰ προειλόμην διὰ τῆς	αὐτῆς	πραγματείας ἅμα τοῦ τε παρόντος
[6]	μὲν φρονήσεως ὠφέλησεν, ἄνευ δὲ	ταύτης	πλείω τοὺς ἔχοντας ἔβλαψεν καὶ
[52]	Μόλις γὰρ ἄν τις ἐκ	ταύτης	τῆς ἐπιμελείας τὰς τῆς φύσεως
[47]	τῆς ἀρχῆς μνημονεύομεν, ὡς τῆς	τελευτῆς	αἴσθησιν λαμβάνομεν· τὰ γὰρ πλεῖστα
[21]	εὐπορήσεις, τῇ δ' ὀργῇ παραπλησίως	ἔχῃς	πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ ἂν
[47]	τοῖς ἔργοις οὐχ οὕτω τῆς	ἀρχῆς	μνημονεύομεν, ὡς τῆς τελευτῆς αἴσθησιν
[49]	αὑτοὺς ἁμαρτάνειν ἀλλὰ καὶ τῆς	τύχης	εἶναι προδότας· ἡ μὲν γὰρ
[6]	ἀσκούντων ἐκόσμησεν, ταῖς δὲ τῆς	ψυχῆς	ἐπιμελείαις ἐπεσκότησεν. ~Ἡ δὲ τῆς
[17]	λήσων· καὶ γὰρ ἂν παραυτίκα	κρύψῃς,	ὕστερον ὀφθήσει. Μάλιστα δ' ἂν
[17]	ἃ τοῖς ἄλλοις ἂν πράττουσιν	ἐπιτιμῴης.	~Ἐὰν ᾖς φιλομαθὴς, ἔσει πολυμαθής.
[39]	πλεονεκτοῦσιν, ἀλλ' οὖν ἐλπίσιν γε	σπουδαίαις	ὑπερέχουσιν. ~Πάντων μὲν ἐπιμελοῦ τῶν
[1]	εἰλήφασιν ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους	συνηθείαις·	οἱ μὲν γὰρ τοὺς φίλους
[6]	ἐκόσμησεν, ταῖς δὲ τῆς ψυχῆς	ἐπιμελείαις	ἐπεσκότησεν. ~Ἡ δὲ τῆς ἀρετῆς
[26]	νόμιζε τῶν ἐχθρῶν νικᾶσθαι ταῖς	κακοποιίαις	καὶ τῶν φίλων ἡττᾶσθαι ταῖς
[42]	τὴν μὲν οὐσίαν ἐν ταῖς	οἰκίαις	ἀποκρύπτειν, τὴν δὲ διάνοιαν φανερὰν
[7]	κτῆσις οἷς ἂν ἀκιβδήλως ταῖς	διανοίαις	συναυξηθῇ, μόνη μὲν συγγηράσκει, πλούτου
[50]	διὰ τὴν κακίαν ταῖς μεγίσταις	τιμωρίαις	ἐκόλασεν. ~Οἷς δεῖ παραδείγμασι χρώμενόν
[26]	καὶ τῶν φίλων ἡττᾶσθαι ταῖς	εὐεργεσίαις.	Ἀποδέχου τῶν ἑταίρων μὴ μόνον
[25]	τοὺς δὲ φίλους ἐν ταῖς	ἀτυχίαις	διαγιγνώσκομεν. Οὕτως ἄριστα χρήσει τοῖς
[18]	δὲ μὴ μεμάθηκας, προσλάμβανε ταῖς	ἐπιστήμαις·	ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν ἀκούσαντα χρήσιμον
[21]	μὲν οἰκετῶν ἄρχειν, ταῖς δ'	ἡδοναῖς	δουλεύειν, ἐν δὲ τοῖς πονηροῖς
[46]	ἀγαπᾶν εὐθὺς αἱ λῦπαι ταῖς	ἡδοναῖς	παραπεπήγασιν, τὸ δὲ περὶ τὴν
[25]	βασανίζομεν, τοὺς δὲ φίλους ἐν	ταῖς	ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν. Οὕτως ἄριστα χρήσει
[21]	ὑπολάβῃς τῶν μὲν οἰκετῶν ἄρχειν,	ταῖς	δ' ἡδοναῖς δουλεύειν, ἐν δὲ
[6]	μὲν σώματα τῶν ἀσκούντων ἐκόσμησεν,	ταῖς	δὲ τῆς ψυχῆς ἐπιμελείαις ἐπεσκότησεν.
[7]	ἀρετῆς κτῆσις οἷς ἂν ἀκιβδήλως	ταῖς	διανοίαις συναυξηθῇ, μόνη μὲν συγγηράσκει,
[18]	ἃ δὲ μὴ μεμάθηκας, προσλάμβανε	ταῖς	ἐπιστήμαις· ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν ἀκούσαντα
[26]	κακοποιίαις καὶ τῶν φίλων ἡττᾶσθαι	ταῖς	εὐεργεσίαις. Ἀποδέχου τῶν ἑταίρων μὴ
[46]	πλησμονὰς ἀγαπᾶν εὐθὺς αἱ λῦπαι	ταῖς	ἡδοναῖς παραπεπήγασιν, τὸ δὲ περὶ
[26]	εἶναι νόμιζε τῶν ἐχθρῶν νικᾶσθαι	ταῖς	κακοποιίαις καὶ τῶν φίλων ἡττᾶσθαι
[50]	τὸν δὲ διὰ τὴν κακίαν	ταῖς	μεγίσταις τιμωρίαις ἐκόλασεν. ~Οἷς δεῖ
[18]	Ἃ μὲν ἐπίστασαι, ταῦτα διαφύλαττε	ταῖς	μελέταις, ἃ δὲ μὴ μεμάθηκας,
[42]	γὰρ τὴν μὲν οὐσίαν ἐν	ταῖς	οἰκίαις ἀποκρύπτειν, τὴν δὲ διάνοιαν
[1]	δὲ μεγίστην διαφορὰν εἰλήφασιν ἐν	ταῖς	πρὸς ἀλλήλους συνηθείαις· οἱ μὲν
[18]	μὲν ἐπίστασαι, ταῦτα διαφύλαττε ταῖς	μελέταις,	ἃ δὲ μὴ μεμάθηκας, προσλάμβανε
[50]	δὲ διὰ τὴν κακίαν ταῖς	μεγίσταις	τιμωρίαις ἐκόλασεν. ~Οἷς δεῖ παραδείγμασι
[37]	κατοικοῦντα τὸν βασιλέα προσήκει θαυμάζειν.	~Εἰς	ἀρχὴν κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ πονηρῷ
[49]	τοὺς τοιούτους ὑπολάβοιμεν μὴ μόνον	εἰς	αὑτοὺς ἁμαρτάνειν ἀλλὰ καὶ τῆς
[18]	τὴν ἐν τῷ βίῳ σχολὴν	εἰς	τὴν τῶν λόγων φιληκοίαν· οὕτω
[17]	κάκιστον. ~Εὐλαβοῦ τὰς διαβολὰς, κἂν	ψευδεῖς	ὦσιν· οἱ γὰρ πολλοὶ τὴν
[37]	βασιλέα προσήκει θαυμάζειν. ~Εἰς ἀρχὴν	κατασταθεὶς	μηδενὶ χρῶ πονηρῷ πρὸς τὰς
[35]	ἑαυτοῦ διῴκησεν· ὁ γὰρ κακῶς	διανοηθεὶς	περὶ τῶν οἰκείων οὐδέποτε καλῶς
[9]	καὶ τὰς τοῦ πατρὸς προαιρέσεις	ἀναμνησθεὶς	οἰκεῖον καὶ καλὸν ἕξεις παράδειγμα
[48]	οὕτω τοὺς ἐξαμαρτάνοντας ὡς τοὺς	ἐπιεικεῖς	μὲν φήσαντας εἶναι μηδὲν δὲ
[12]	ὑποθέσθαι, δι' ὧν ἄν μοι	δοκεῖς	ἐπιτηδευμάτων πλεῖστον πρὸς ἀρετὴν ἐπιδοῦναι
[5]	τὸν τρόπον αὐτῶν ἐπανορθοῦσιν. ~Διόπερ	ἡμεῖς	οὐ παράκλησιν εὑρόντες ἀλλὰ παραίνεσιν
[3]	συναγωνιζόμενον· σὺ μὲν γὰρ παιδείας	ἐπιθυμεῖς,	ἐγὼ δὲ παιδεύειν ἄλλους ἐπιχειρῶ,
[46]	βίον οἰκονομεῖν ἀεὶ τὰς τέρψεις	εἰλικρινεῖς	καὶ βεβαιοτέρας ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ μὲν
[14]	ἐμμένειν. ~Τοιοῦτος γίγνου περὶ τοὺς	γονεῖς,	οἵους ἂν εὔξαιο περὶ σεαυτὸν
[16]	μὲν θεοὺς φοβοῦ, τοὺς δὲ	γονεῖς	τίμα, τοὺς δὲ φίλους αἰσχύνου,
[11]	χρόνος εἰ πάσας τὰς ἐκείνου	πράξεις	καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ τὸ μὲν ἀκριβὲς
[22]	πλὴν ἐὰν ὁμοίως συμφέρῃ τὰς	πράξεις	σιωπᾶσθαι σοί τε τῷ λέγοντι
[30]	πρὸς τὸ φαυλότατον χαριζομένους, οὐχ	ἕξεις	ἐν τῷ βίῳ τοὺς πρὸς
[9]	προαιρέσεις ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον καὶ καλὸν	ἕξεις	παράδειγμα τῶν ὑπ' ἐμοῦ σοι
[13]	μετὰ τῆς πόλεως· οὕτω γὰρ	δόξεις	ἅμα τε τοῖς θεοῖς θύειν
[36]	καὶ δίωκε τὰ ἐκείνων ἐπιτηδεύματα·	δόξεις	γὰρ αὐτοὺς ἀποδέχεσθαι καὶ ζηλοῦν,
[37]	πράγματι μήτε παρίστασο μήτε συνηγόρει·	δόξεις	γὰρ καὶ αὐτὸς τοιαῦτα πράττειν,
[23]	ὀμόσῃς, μηδ' ἂν εὐορκεῖν μέλλῃς·	δόξεις	γὰρ τοῖς μὲν ἐπιορκεῖν, τοῖς
[15]	διὰ δὲ τοῦτο φρόνιμος εἶναι	δόξεις.	Ἡγοῦ μάλιστα σεαυτῷ πρέπειν κόσμον
[21]	τοῖς δὲ φίλος γενήσει. ~Τὰς	ἐντεύξεις	μὴ ποιοῦ πυκνὰς τοῖς αὐτοῖς,
[23]	~Ὅρκον ἐπακτὸν προσδέχου διὰ δύο	προφάσεις,	ἢ σαυτὸν αἰτίας αἰσχρᾶς ἀπολύων,
[9]	ἀλλὰ καὶ τὰς τοῦ πατρὸς	προαιρέσεις	ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον καὶ καλὸν ἕξεις
[44]	μὲν γὰρ τούτων χρείαν ῥᾳδίως	εἰδήσεις,	τὸν δὲ μετ' εὐνοίας συμβουλεύοντα
[16]	ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ	σηνειδήσεις.	Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ, τοὺς
[25]	μὴ προσμένῃς τὰς παρ' ἐκείνων	δεήσεις,	ἀλλ' αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν τοῖς
[24]	τῶν ἑταίρων θέλε. Τοῦτο δὲ	ποιήσεις,	ἐὰν μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι
[34]	αἰσθήσει καὶ σεαυτὸν οὐ καταφανῆ	ποιήσεις.	~Ὅταν ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ μέλλῃς
[37]	μηδενὶ χρῶ πονηρῷ πρὸς τὰς	διοικήσεις·	ὧν γὰρ ἂν ἐκεῖνος ἁμάρτῃ,
[21]	μὲν εἶναι νομίζῃς, δι' ὧν	εὐδοκιμήσεις	ἀλλὰ μὴ δι' ὧν εὐπορήσεις,
[21]	εὐδοκιμήσεις ἀλλὰ μὴ δι' ὧν	εὐπορήσεις,	τῇ δ' ὀργῇ παραπλησίως ἔχῃς
[44]	δὲ μετ' εὐνοίας συμβουλεύοντα χαλεπῶς	εὑρήσεις.	Ὅπως οὖν μὴ παρ' ἑτέρου
[11]	γιγνόμενον· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς μὲν	γραφεῖς	ἀπεικάζειν τὰ καλὰ τῶν ζῴων,
[46]	αὑτοῦ βίον οἰκονομεῖν ἀεὶ τὰς	τέρψεις	εἰλικρινεῖς καὶ βεβαιοτέρας ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ
[33]	μόνη καὶ προσεζημίωσε τοὺς ἔχοντας·	πολλάκις	γὰρ ὧν τοῖς λόγοις ἐλύπησαν,
[30]	μὲν γὰρ τῶν ὑπεροπτικῶν ὄγκον	μόλις	ἂν οἱ δοῦλοι καρτερήσειαν, τὸν
[52]	πανταχόθεν δὲ τὰ χρήσιμα συλλέγειν.	Μόλις	γὰρ ἄν τις ἐκ ταύτης
[7]	~Ἡ δὲ τῆς ἀρετῆς κτῆσις	οἷς	ἂν ἀκιβδήλως ταῖς διανοίαις συναυξηθῇ,
[51]	κακίαν ταῖς μεγίσταις τιμωρίαις ἐκόλασεν.	~Οἷς	δεῖ παραδείγμασι χρώμενόν ς' ὀρέγεσθαι
[8]	ἄθλων καὶ τῶν Θησέως ἔργων,	οἷς	ἡ τῶν τρόπων ἀρετὴ τηλικοῦτον
[14]	τούτου δ' ἂν ἐπιτύχοις, εἰ	λήγοις	τῶν πόνων ἔτι πονεῖν δυνάμενος.
[4]	τὴν δεινότητα τὴν ἐν τοῖς	λόγοις	ἀσκήσουσιν, ἀλλ' ὅπως τὰ τῶν
[12]	ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς σπουδαίοις	λόγοις	αὔξεσθαι πέφυκεν. Διόπερ ἐγώ σοι
[20]	ἀπαντῶντας, εὐπροσηγορίας δὲ τὸ τοῖς	λόγοις	αὐτοῖς οἰκείως ἐντυγχάνειν. Ἡδέως μὲν
[33]	ἔχοντας· πολλάκις γὰρ ὧν τοῖς	λόγοις	ἐλύπησαν, τούτων τοῖς ἔργοις τὴν
[34]	τῶν φίλων ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοῖς	λόγοις	ὡς περὶ ἀλλοτρίου του πράγματος·
[8]	ἀρετὴ τηλικοῦτον εὐδοξίας χαρακτῆρα τοῖς	ἔργοις	ἐπέβαλεν ὥστε μηδὲ τὸν ἅπαντα
[47]	ἔχομεν. Ἐν πᾶσι δὲ τοῖς	ἔργοις	οὐχ οὕτω τῆς ἀρχῆς μνημονεύομεν,
[33]	τοῖς λόγοις ἐλύπησαν, τούτων τοῖς	ἔργοις	τὴν τιμωρίαν ἔδοσαν. Οὓς ἂν
[13]	γὰρ δόξεις ἅμα τε τοῖς	θεοῖς	θύειν καὶ τοῖς νόμοις ἐμμένειν.
[45]	συμβουλεύειν. ~Πολλὴν δ' ἂν τοῖς	θεοῖς	χάριν σχοίην, εἰ μὴ διαμάρτοιμι
[26]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς	ἀγαθοῖς	μὴ φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσιν
[46]	ὀρεχθῆναι τῶν καλῶν ἔργων, εἰ	καταμάθοις	ὅτι καὶ τὰς ἡδονὰς ἐκ
[43]	δὲ καλῶς ἀποθανεῖν ἴδιον τοῖς	σπουδαίοις	ἀπένειμεν. ~Καὶ μὴ θαυμάσῃς, εἰ
[12]	πόνοις, ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς	σπουδαίοις	λόγοις αὔξεσθαι πέφυκεν. Διόπερ ἐγώ
[48]	πεποίηνται τὴν ὑπόθεσιν· τοῖς δὲ	σπουδαίοις	οὐχ οἷόν τε τῆς ἀρετῆς
[43]	τοῦ βίου τελευτὴν, τοῖς δὲ	σπουδαίοις	τὴν ἐν τῷ ζῆν ἀδοξίαν.
[31]	μηδὲ παρὰ τὰ σπουδαῖα τοῖς	γελοίοις	χαίρων· τὸ γὰρ ἄκαιρον πανταχοῦ
[5]	καὶ τίνων ἔργων ἀπέχεσθαι καὶ	ποίοις	τισὶν ἀνθρώποις ὁμιλεῖν καὶ πῶς
[21]	γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε σεαυτὸν πόνοις	ἑκουσίοις,	ὅπως ἂν δύνῃ καὶ τοὺς
[26]	μὴ μόνον τοὺς ἐπὶ τοῖς	κακοῖς	δυσχεραίνοντας ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ
[13]	μόνον θύων ἀλλὰ καὶ τοῖς	ὅρκοις	ἐμμένων· ἐκεῖνο μὲν γὰρ τῆς
[25]	διαγιγνώσκομεν. Οὕτως ἄριστα χρήσει τοῖς	φίλοις,	ἐὰν μὴ προσμένῃς τὰς παρ'
[24]	ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς πρότερον	φίλοις·	ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ περὶ
[10]	ἦν καὶ μεγαλοπρεπὴς καὶ τοῖς	φίλοις	κοινὸς, καὶ μᾶλλον ἐθαύμαζεν τοὺς
[31]	ποιοῦντες μὲν, ἀηδῶς δὲ τοῖς	φίλοις	ὑπουργοῦντες· μηδὲ φιλαίτιος ὢν, βαρὺ
[7]	εὐγενείας ἐστὶν, τὰ μὲν τοῖς	ἄλλοις	ἀδύνατα δυνατὰ καθιστᾶσα, τὰ δὲ
[41]	σιγῆς κρείττων, ἐν δὲ τοῖς	ἄλλοις	ἄμεινον σιγᾶν ἢ λέγειν. ~Νόμιζε
[17]	ταῦτα μὴ πράττων ἃ τοῖς	ἄλλοις	ἂν πράττουσιν ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν ᾖς
[12]	ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι. ~Πρῶτον μὲν
[42]	τῶν κακῶν, γίγνου δὲ τοῖς	ἄλλοις	μηδ' ἐν ἑτέροις ὢν κατάδηλος·
[37]	τοιαῦτα πράττειν, οἷα ἂν τοῖς	ἄλλοις	πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε σεαυτὸν πλεονεκτεῖν
[18]	φιληκοίαν· οὕτω γὰρ τὰ τοῖς	ἄλλοις	χαλεπῶς εὑρημένα συμβήσεταί σοι ῥᾳδίως
[41]	ἐρεῖν, πρότερον ἐπισκόπει τῇ γνώμῃ·	πολλοῖς	γὰρ ἡ γλῶττα προτρέχει τῆς
[1]	~ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠP ΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ. ~Ἐν	πολλοῖς	μὲν, ὦ Δημόνικε, πολὺ διεστώσας
[48]	~Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι τοῖς μὲν	φαύλοις	ἐνδέχεται τὰ τυχόντα πράττειν· εὐθὺς
[38]	δόξαν παρασκευάζει, κἀκείνων μὲν τοῖς	φαύλοις	μέτεστιν, τούτου δὲ τοῖς μοχθηροῖς
[43]	γὰρ εἶναι φοβερὰν τοῖς μὲν	φαύλοις	τὴν τοῦ βίου τελευτὴν, τοῖς
[13]	τοῖς θεοῖς θύειν καὶ τοῖς	νόμοις	ἐμμένειν. ~Τοιοῦτος γίγνου περὶ τοὺς
[16]	δὲ φίλους αἰσχύνου, τοῖς δὲ	νόμοις	πείθου. Τὰς ἡδονὰς θήρευε τὰς
[36]	ἔχειν. Πείθου μὲν καὶ τοῖς	νόμοις	τοῖς ὑπὸ τῶν βασιλέων κειμένοις,
[28]	ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ τοῖς κτᾶσθαι	δυναμένοις.	Τίμα τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν δυοῖν
[28]	δὲ χρήματα μὲν τοῖς ἀπολαύειν	ἐπισταμένοις,	κτήματα δὲ τοῖς κτᾶσθαι δυναμένοις.
[51]	μὴ μόνον τοῖς ὑφ' ἡμῶν	εἰρημένοις	ἐμμένειν ἀλλὰ καὶ τῶν ποιητῶν
[36]	νόμοις τοῖς ὑπὸ τῶν βασιλέων	κειμένοις,	ἰσχυρότατον μέντοι νόμον ἡγοῦ τὸν
[42]	λυποῦ δὲ μετρίως ἐπὶ τοῖς	γιγνομένοις	τῶν κακῶν, γίγνου δὲ τοῖς
[31]	ἀλλὰ θυμουμένοις μὲν αὐτοῖς εἴκων,	πεπαυμένοις	δὲ τῆς ὀργῆς ἐπιπλήττων· μηδὲ
[31]	ἂν ἀδίκως ὀργιζόμενοι τυγχάνωσιν, ἀλλὰ	θυμουμένοις	μὲν αὐτοῖς εἴκων, πεπαυμένοις δὲ
[22]	σιωπᾶσθαι σοί τε τῷ λέγοντι	κἀκείνοις	τοῖς ἀκούουσιν. ~Ὅρκον ἐπακτὸν προσδέχου
[8]	χρόνον δύνασθαι λήθην ἐμποιῆσαι τῶν	ἐκείνοις	πεπραγμένων. ~Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[41]	ἀναγκαῖον εἰπεῖν. Ἐν τούτοις γὰρ	μόνοις	ὁ λόγος τῆς σιγῆς κρείττων,
[9]	ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα τοῖς	πόνοις	ἐγύμναζεν, τῇ δὲ ψυχῇ τοὺς
[21]	πλησμονὴ γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε σεαυτὸν	πόνοις	ἑκουσίοις, ὅπως ἂν δύνῃ καὶ
[12]	μὲν γὰρ σώματα τοῖς συμμέτροις	πόνοις,	ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς σπουδαίοις
[21]	ἔχειν ἀξιώσειας, ἐν δὲ τοῖς	τερπνοῖς	ἐὰν αἰσχρὸν ὑπολάβῃς τῶν μὲν
[25]	ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν τοῖς	κινδύνοις	κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ χρυσίον
[12]	καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν	ἀνθρώποις	εὐδοκιμῆσαι. ~Πρῶτον μὲν οὖν εὐσέβει
[5]	ἔργων ἀπέχεσθαι καὶ ποίοις τισὶν	ἀνθρώποις	ὁμιλεῖν καὶ πῶς τὸν ἑαυτῶν
[11]	τὸ μὲν ἀκριβὲς αὐτῶν ἐν	ἑτέροις	καιροῖς δηλώσομεν, δεῖγμα δὲ τῆς
[42]	δὲ τοῖς ἄλλοις μηδ' ἐν	ἑτέροις	ὢν κατάδηλος· ἄτοπον γὰρ τὴν
[4]	φιλοσοφίας διατρίβουσιν· ὅσοι δὲ τοῖς	νεωτέροις	εἰσηγοῦνται, μὴ δι' ὧν τὴν
[38]	φαύλοις μέτεστιν, τούτου δὲ τοῖς	μοχθηροῖς	ἀδύνατον μεταλαβεῖν. ~Μηδένα ζήλου τῶν
[22]	φαίνεσθαι παρεχομένους. Προσήκειν ἡγοῦ τοῖς	πονηροῖς	ἀπιστεῖν, ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς πιστεύειν.
[21]	ἡδοναῖς δουλεύειν, ἐν δὲ τοῖς	πονηροῖς	ἐὰν τὰς τῶν ἄλλων ἀτυχίας
[25]	ἀλλ' αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν τοῖς	καιροῖς	βοηθῇς. ~Ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε
[11]	μὲν ἀκριβὲς αὐτῶν ἐν ἑτέροις	καιροῖς	δηλώσομεν, δεῖγμα δὲ τῆς Ἱππονίκου
[12]	τὰ μὲν γὰρ σώματα τοῖς	συμμέτροις	πόνοις, ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς
[26]	δυσχεραίνοντας ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ	τοῖς	ἀγαθοῖς μὴ φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ
[22]	σοί τε τῷ λέγοντι κἀκείνοις	τοῖς	ἀκούουσιν. ~Ὅρκον ἐπακτὸν προσδέχου διὰ
[7]	δ' εὐγενείας ἐστὶν, τὰ μὲν	τοῖς	ἄλλοις ἀδύνατα δυνατὰ καθιστᾶσα, τὰ
[41]	τῆς σιγῆς κρείττων, ἐν δὲ	τοῖς	ἄλλοις ἄμεινον σιγᾶν ἢ λέγειν.
[17]	φαίνοιο ταῦτα μὴ πράττων ἃ	τοῖς	ἄλλοις ἂν πράττουσιν ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν
[12]	πρὸς ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι. ~Πρῶτον
[42]	γιγνομένοις τῶν κακῶν, γίγνου δὲ	τοῖς	ἄλλοις μηδ' ἐν ἑτέροις ὢν
[37]	αὐτὸς τοιαῦτα πράττειν, οἷα ἂν	τοῖς	ἄλλοις πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε σεαυτὸν
[18]	λόγων φιληκοίαν· οὕτω γὰρ τὰ	τοῖς	ἄλλοις χαλεπῶς εὑρημένα συμβήσεταί σοι
[28]	κατασκευάζειν· ἔστι δὲ χρήματα μὲν	τοῖς	ἀπολαύειν ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ τοῖς
[32]	ὑπ' οἴνου διαφθαρῇ, ταὐτὰ πάσχει	τοῖς	ἅρμασι τοῖς τοὺς ἡνιόχους ἀποβαλοῦσιν·
[21]	~Τὰς ἐντεύξεις μὴ ποιοῦ πυκνὰς	τοῖς	αὐτοῖς, μηδὲ μακρὰς περὶ τῶν
[20]	ἔχε πρὸς ἅπαντας, χρῶ δὲ	τοῖς	βελτίστοις· οὕτω γὰρ τοῖς μὲν
[31]	σπουδάζων, μηδὲ παρὰ τὰ σπουδαῖα	τοῖς	γελοίοις χαίρων· τὸ γὰρ ἄκαιρον
[42]	ἀγαθῶν, λυποῦ δὲ μετρίως ἐπὶ	τοῖς	γιγνομένοις τῶν κακῶν, γίγνου δὲ
[16]	τίμα, τοὺς δὲ φίλους αἰσχύνου,	τοῖς	δὲ νόμοις πείθου. Τὰς ἡδονὰς
[48]	βίου τοιαύτην πεποίηνται τὴν ὑπόθεσιν·	τοῖς	δὲ σπουδαίοις οὐχ οἷόν τε
[43]	φαύλοις τὴν τοῦ βίου τελευτὴν,	τοῖς	δὲ σπουδαίοις τὴν ἐν τῷ
[20]	τοῖς μὲν οὐκ ἀπεχθὴς ἔσει,	τοῖς	δὲ φίλος γενήσει. ~Τὰς ἐντεύξεις
[23]	δόξεις γὰρ τοῖς μὲν ἐπιορκεῖν,	τοῖς	δὲ φιλοχρημάτως ἔχειν. ~Μηδένα φίλον
[8]	τρόπων ἀρετὴ τηλικοῦτον εὐδοξίας χαρακτῆρα	τοῖς	ἔργοις ἐπέβαλεν ὥστε μηδὲ τὸν
[47]	ἡδονὰς ἔχομεν. Ἐν πᾶσι δὲ	τοῖς	ἔργοις οὐχ οὕτω τῆς ἀρχῆς
[33]	ὧν τοῖς λόγοις ἐλύπησαν, τούτων	τοῖς	ἔργοις τὴν τιμωρίαν ἔδοσαν. Οὓς
[45]	πλείστους εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν σιτίων	τοῖς	ἡδίστοις μᾶλλον ἢ τοῖς ὑγιεινοτάτοις
[32]	ταὐτὰ πάσχει τοῖς ἅρμασι τοῖς	τοὺς	ἡνιόχους ἀποβαλοῦσιν· ἐκεῖνά τε γὰρ
[13]	οὕτω γὰρ δόξεις ἅμα τε	τοῖς	θεοῖς θύειν καὶ τοῖς νόμοις
[45]	σοι συμβουλεύειν. ~Πολλὴν δ' ἂν	τοῖς	θεοῖς χάριν σχοίην, εἰ μὴ
[25]	δεήσεις, ἀλλ' αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν	τοῖς	καιροῖς βοηθῇς. ~Ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι
[26]	ἑταίρων μὴ μόνον τοὺς ἐπὶ	τοῖς	κακοῖς δυσχεραίνοντας ἀλλὰ καὶ τοὺς
[25]	βίον ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν	τοῖς	κινδύνοις κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ
[28]	τοῖς ἀπολαύειν ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ	τοῖς	κτᾶσθαι δυναμένοις. Τίμα τὴν ὑπάρχουσαν
[4]	ὧν τὴν δεινότητα τὴν ἐν	τοῖς	λόγοις ἀσκήσουσιν, ἀλλ' ὅπως τὰ
[20]	τοὺς ἀπαντῶντας, εὐπροσηγορίας δὲ τὸ	τοῖς	λόγοις αὐτοῖς οἰκείως ἐντυγχάνειν. Ἡδέως
[33]	τοὺς ἔχοντας· πολλάκις γὰρ ὧν	τοῖς	λόγοις ἐλύπησαν, τούτων τοῖς ἔργοις
[34]	τισιν τῶν φίλων ἀνακοινώσασθαι, χρῶ	τοῖς	λόγοις ὡς περὶ ἀλλοτρίου του
[23]	ἂν εὐορκεῖν μέλλῃς· δόξεις γὰρ	τοῖς	μὲν ἐπιορκεῖν, τοῖς δὲ φιλοχρημάτως
[20]	δὲ τοῖς βελτίστοις· οὕτω γὰρ	τοῖς	μὲν οὐκ ἀπεχθὴς ἔσει, τοῖς
[48]	ἕνεκεν διαπονοῦμεν. ~Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι	τοῖς	μὲν φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα
[43]	κίνδυνον· δεῖ γὰρ εἶναι φοβερὰν	τοῖς	μὲν φαύλοις τὴν τοῦ βίου
[38]	τοῖς φαύλοις μέτεστιν, τούτου δὲ	τοῖς	μοχθηροῖς ἀδύνατον μεταλαβεῖν. ~Μηδένα ζήλου
[4]	τῆς φιλοσοφίας διατρίβουσιν· ὅσοι δὲ	τοῖς	νεωτέροις εἰσηγοῦνται, μὴ δι' ὧν
[13]	τε τοῖς θεοῖς θύειν καὶ	τοῖς	νόμοις ἐμμένειν. ~Τοιοῦτος γίγνου περὶ
[36]	βεβαιοτέραν ἔχειν. Πείθου μὲν καὶ	τοῖς	νόμοις τοῖς ὑπὸ τῶν βασιλέων
[45]	τοῖς συνεξαμαρτάνουσι πλησιάζοντας ἀλλ' οὐ	τοῖς	νουθετοῦσιν. Σὲ δὲ νομίζω τοὐναντίον
[50]	στοχάσασθαι διανοίας, ἡγοῦμαι κἀκείνους ἐπὶ	τοῖς	οἰκειοτάτοις μάλιστα δηλῶσαι πῶς ἔχουσι
[13]	μὴ μόνον θύων ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ὅρκοις ἐμμένων· ἐκεῖνο μὲν γὰρ
[22]	πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους. Προσήκειν ἡγοῦ	τοῖς	πονηροῖς ἀπιστεῖν, ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς
[21]	δ' ἡδοναῖς δουλεύειν, ἐν δὲ	τοῖς	πονηροῖς ἐὰν τὰς τῶν ἄλλων
[9]	βίον, ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα	τοῖς	πόνοις ἐγύμναζεν, τῇ δὲ ψυχῇ
[32]	~Μάλιστα μὲν εὐλαβοῦ τὰς ἐν	τοῖς	πότοις συνουσίας· ἐὰν δέ ποτέ
[24]	πρὶν ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται	τοῖς	πρότερον φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν
[43]	τὸ δὲ καλῶς ἀποθανεῖν ἴδιον	τοῖς	σπουδαίοις ἀπένειμεν. ~Καὶ μὴ θαυμάσῃς,
[12]	συμμέτροις πόνοις, ἡ δὲ ψυχὴ	τοῖς	σπουδαίοις λόγοις αὔξεσθαι πέφυκεν. Διόπερ
[42]	δυστυχῶν περίλυπος. Χαῖρε μὲν ἐπὶ	τοῖς	συμβαίνουσιν τῶν ἀγαθῶν, λυποῦ δὲ
[12]	πεπληρωμένον· τὰ μὲν γὰρ σώματα	τοῖς	συμμέτροις πόνοις, ἡ δὲ ψυχὴ
[45]	χαίροντας, οὕτω καὶ τῶν φίλων	τοῖς	συνεξαμαρτάνουσι πλησιάζοντας ἀλλ' οὐ τοῖς
[29]	Κακοὺς εὖ ποιῶν ὅμοια πείσει	τοῖς	τὰς ἀλλοτρίας κύνας σιτίζουσιν· ἐκεῖναί
[21]	ἄλλους ἔχειν ἀξιώσειας, ἐν δὲ	τοῖς	τερπνοῖς ἐὰν αἰσχρὸν ὑπολάβῃς τῶν
[12]	σοὶ σκοπεῖν, ὅπως ἐνάμιλλος γενήσει	τοῖς	τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύμασιν. Οὕτω δὲ
[32]	διαφθαρῇ, ταὐτὰ πάσχει τοῖς ἅρμασι	τοῖς	τοὺς ἡνιόχους ἀποβαλοῦσιν· ἐκεῖνά τε
[45]	σιτίων τοῖς ἡδίστοις μᾶλλον ἢ	τοῖς	ὑγιεινοτάτοις χαίροντας, οὕτω καὶ τῶν
[27]	πλοῦτον σπουδαζόντων μὲν, χρῆσθαι δὲ	τοῖς	ὑπάρχουσιν μὴ δυναμένων· παραπλήσιον γὰρ
[36]	Πείθου μὲν καὶ τοῖς νόμοις	τοῖς	ὑπὸ τῶν βασιλέων κειμένοις, ἰσχυρότατον
[51]	τῆς καλοκαγαθίας, καὶ μὴ μόνον	τοῖς	ὑφ' ἡμῶν εἰρημένοις ἐμμένειν ἀλλὰ
[38]	τελευτήσασι δόξαν παρασκευάζει, κἀκείνων μὲν	τοῖς	φαύλοις μέτεστιν, τούτου δὲ τοῖς
[25]	ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν. Οὕτως ἄριστα χρήσει	τοῖς	φίλοις, ἐὰν μὴ προσμένῃς τὰς
[10]	φιλόκαλος ἦν καὶ μεγαλοπρεπὴς καὶ	τοῖς	φίλοις κοινὸς, καὶ μᾶλλον ἐθαύμαζεν
[31]	πολλοὶ, ποιοῦντες μὲν, ἀηδῶς δὲ	τοῖς	φίλοις ὑπουργοῦντες· μηδὲ φιλαίτιος ὢν,
[22]	ἡγοῦ τοῖς πονηροῖς ἀπιστεῖν, ὥσπερ	τοῖς	χρηστοῖς πιστεύειν. Περὶ τῶν ἀπορρήτων
[50]	διανοίας, ἡγοῦμαι κἀκείνους ἐπὶ τοῖς	οἰκειοτάτοις	μάλιστα δηλῶσαι πῶς ἔχουσι πρὸς
[45]	τοῖς ἡδίστοις μᾶλλον ἢ τοῖς	ὑγιεινοτάτοις	χαίροντας, οὕτω καὶ τῶν φίλων
[32]	μὲν εὐλαβοῦ τὰς ἐν τοῖς	πότοις	συνουσίας· ἐὰν δέ ποτέ σοι
[22]	τοῖς πονηροῖς ἀπιστεῖν, ὥσπερ τοῖς	χρηστοῖς	πιστεύειν. Περὶ τῶν ἀπορρήτων μηδενὶ
[45]	εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν σιτίων τοῖς	ἡδίστοις	μᾶλλον ἢ τοῖς ὑγιεινοτάτοις χαίροντας,
[20]	πρὸς ἅπαντας, χρῶ δὲ τοῖς	βελτίστοις·	οὕτω γὰρ τοῖς μὲν οὐκ
[31]	ὀργιζόμενοι τυγχάνωσιν, ἀλλὰ θυμουμένοις μὲν	αὐτοῖς	εἴκων, πεπαυμένοις δὲ τῆς ὀργῆς
[25]	παρ' ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ' αὐτεπάγγελτος	αὐτοῖς	ἐν τοῖς καιροῖς βοηθῇς. ~Ὁμοίως
[21]	ἐντεύξεις μὴ ποιοῦ πυκνὰς τοῖς	αὐτοῖς,	μηδὲ μακρὰς περὶ τῶν αὐτῶν·
[20]	εὐπροσηγορίας δὲ τὸ τοῖς λόγοις	αὐτοῖς	οἰκείως ἐντυγχάνειν. Ἡδέως μὲν ἔχε
[49]	εἶναι προδότας· ἡ μὲν γὰρ	αὐτοῖς	χρήματα καὶ δόξαν καὶ φίλους
[15]	πρέπειν κόσμον αἰσχύνην, δικαιοσύνην, σωφροσύνην·	τούτοις	γὰρ ἅπασιν δοκεῖ κρατεῖσθαι τὸ
[41]	περὶ ὧν ἀναγκαῖον εἰπεῖν. Ἐν	τούτοις	γὰρ μόνοις ὁ λόγος τῆς
[14]	τὴν ὑγίειαν· τούτου δ' ἂν	ἐπιτύχοις,	εἰ λήγοις τῶν πόνων ἔτι
[29]	γὰρ θησαυρὸς παρ' ἀνδρὶ σπουδαίῳ	χάρις	ὀφειλομένη. Κακοὺς εὖ ποιῶν ὅμοια
[31]	ὑποφέρουσιν. ~Ὁμιλητικὸς δ' ἔσει μὴ	δύσερις	ὢν μηδὲ δυσάρεστος μηδὲ πρὸς
[7]	ἐπεσκότησεν. ~Ἡ δὲ τῆς ἀρετῆς	κτῆσις	οἷς ἂν ἀκιβδήλως ταῖς διανοίαις
[52]	χρήσιμα συλλέγειν. Μόλις γὰρ ἄν	τις	ἐκ ταύτης τῆς ἐπιμελείας τὰς
[27]	τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ ἂν εἴ	τις	ἵππον κτήσαιτο καλὸν κακῶς ἱππεύειν
[16]	ἡδονὰς θήρευε τὰς μετὰ δόξης·	τέρψις	γὰρ σὺν τῷ καλῷ μὲν
[0]	~ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠP	ΟΣ	ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ. ~Ἐν πολλοῖς μὲν, ὦ
[1]	τὰς μὲν τῶν φαύλων συνηθείας	ὀλίγος	χρόνος διέλυσε, τὰς δὲ τῶν
[41]	Ἐν τούτοις γὰρ μόνοις ὁ	λόγος	τῆς σιγῆς κρείττων, ἐν δὲ
[33]	φιλίας μὲν ἔπαινος, ἔχθρας δὲ	ψόγος.	~Βουλευόμενος παραδείγματα ποιοῦ τὰ παρεληλυθότα
[40]	μέγιστον γὰρ ἐν ἐλαχίστῳ νοῦς	ἀγαθὸς	ἐν ἀνθρώπου σώματι. Πειρῶ τῷ
[15]	δοκεῖ κρατεῖσθαι τὸ τῶν νεωτέρων	ἦθος.	~Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε
[36]	τὸν ἐν δημοκρατίᾳ πολιτευόμενον τὸ	πλῆθος	δεῖ θεραπεύειν, οὕτω καὶ τὸν
[24]	καὶ περὶ σὲ γενέσθαι τοιοῦτον,	οἷος	καὶ περὶ ἐκείνους γέγονεν. Βραδέως
[31]	δὲ τοῖς φίλοις ὑπουργοῦντες· μηδὲ	φιλαίτιος	ὢν, βαρὺ γὰρ, μηδὲ φιλεπιτιμητὴς,
[45]	τὰ βέλτιστα πράττειν ἐπιτάττοντα, τοῦτον	εἰκὸς	καὶ τῶν ἄλλων τοὺς ἐπὶ
[31]	μηδὲ δυσάρεστος μηδὲ πρὸς πάντας	φιλόνικος,	μηδὲ πρὸς τὰς τῶν πλησιαζόντων
[30]	ἀπεχθανομένους. Γίγνου πρὸς τοὺς πλησιάζοντας	ὁμιλητικὸς	ἀλλὰ μὴ σεμνός· τὸν μὲν
[31]	ὁμιλητικῶν τρόπον ἅπαντες ἡδέως ὑποφέρουσιν.	~Ὁμιλητικὸς	δ' ἔσει μὴ δύσερις ὢν
[29]	ἀόρατον. Τοὺς ἀγαθοὺς εὖ ποίει·	καλὸς	γὰρ θησαυρὸς παρ' ἀνδρὶ σπουδαίῳ
[27]	βούλου τὰ περὶ τὴν ἐσθῆτα	φιλόκαλος,	ἀλλὰ μὴ καλλωπιστής. Ἔστι δὲ
[10]	διῴκει τὸν αὑτοῦ βίον, ἀλλὰ	φιλόκαλος	ἦν καὶ μεγαλοπρεπὴς καὶ τοῖς
[42]	ἄλλοις μηδ' ἐν ἑτέροις ὢν	κατάδηλος·	ἄτοπον γὰρ τὴν μὲν οὐσίαν
[20]	οὐκ ἀπεχθὴς ἔσει, τοῖς δὲ	φίλος	γενήσει. ~Τὰς ἐντεύξεις μὴ ποιοῦ
[24]	περὶ ἐκείνους γέγονεν. Βραδέως μὲν	φίλος	γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ διαμένειν.
[6]	κτῆμα σεμνότερον οὐδὲ βεβαιότερόν ἐστιν.	~Κάλλος	μὲν γὰρ ἢ χρόνος ἀνήλωσεν
[12]	ἀσκεῖν, ὡς σοὶ σκοπεῖν, ὅπως	ἐνάμιλλος	γενήσει τοῖς τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύμασιν.
[15]	γὰρ αὐθάδης, διὰ δὲ τοῦτο	φρόνιμος	εἶναι δόξεις. Ἡγοῦ μάλιστα σεαυτῷ
[52]	δεῖ καὶ τοὺς παιδείας ὀρεγομένους	μηδενὸς	μὲν ἀπείρως ἔχειν, πανταχόθεν δὲ
[14]	λήγοις τῶν πόνων ἔτι πονεῖν	δυνάμενος.	~Μήτε γέλωτα προπετῆ στέργε μήτε
[27]	ἵππον κτήσαιτο καλὸν κακῶς ἱππεύειν	ἐπιστάμενος.	~Πειρῶ τὸν πλοῦτον χρήματα καὶ
[24]	Τοῦτο δὲ ποιήσεις, ἐὰν μὴ	δεόμενος	τὸ δεῖσθαι προσποιῇ. ~Περὶ τῶν
[31]	λυπηρόν· μηδὲ τὰς χάριτας ἀχαρίστως	χαριζόμενος,	ὅπερ πάσχουσιν οἱ πολλοὶ, ποιοῦντες
[24]	γέγονεν. Βραδέως μὲν φίλος γίγνου,	γενόμενος	δὲ πειρῶ διαμένειν. Ὁμοίως γὰρ
[34]	μὲν ἔπαινος, ἔχθρας δὲ ψόγος.	~Βουλευόμενος	παραδείγματα ποιοῦ τὰ παρεληλυθότα τῶν
[2]	ἂν ὁ πᾶς αἰὼν ἐξαλείψειεν.	~Ἡγούμενος	οὖν πρέπειν τοὺς δόξης ὀρεγομένους
[45]	νομίζω τοὐναντίον τούτων ἐγνωκέναι, τεκμηρίῳ	χρώμενος	τῇ περὶ τὴν ἄλλην παιδείαν
[33]	ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ γὰρ φιλίας μὲν	ἔπαινος,	ἔχθρας δὲ ψόγος. ~Βουλευόμενος παραδείγματα
[37]	κρείττων ὁ παρὰ τοῦ πλήθους	ἔπαινος.	Μηδενὶ πονηρῷ πράγματι μήτε παρίστασο
[37]	τὰς διοικήσεις· ὧν γὰρ ἂν	ἐκεῖνος	ἁμάρτῃ, σοὶ τὰς αἰτίας ἀναθήσουσιν.
[10]	καὶ μεγαλοπρεπὴς καὶ τοῖς φίλοις	κοινὸς,	καὶ μᾶλλον ἐθαύμαζεν τοὺς περὶ
[30]	τοὺς πλησιάζοντας ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ	σεμνός·	τὸν μὲν γὰρ τῶν ὑπεροπτικῶν
[40]	Πειρῶ τῷ μὲν σώματι εἶναι	φιλόπονος,	τῇ δὲ ψυχῇ φιλόσοφος, ἵνα
[6]	ἐστιν. ~Κάλλος μὲν γὰρ ἢ	χρόνος	ἀνήλωσεν ἢ νόσος ἐμάρανεν, πλοῦτος
[1]	μὲν τῶν φαύλων συνηθείας ὀλίγος	χρόνος	διέλυσε, τὰς δὲ τῶν σπουδαίων
[11]	δ' ἂν ἡμᾶς ὁ πᾶς	χρόνος	εἰ πάσας τὰς ἐκείνου πράξεις
[42]	εὐτυχῶν ἔσει περιχαρὴς οὔτε δυστυχῶν	περίλυπος.	Χαῖρε μὲν ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσιν
[21]	ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς καὶ σεαυτὸν ὡς	ἄνθρωπος	ὢν ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον τήρει τὰς
[37]	ἐπιμελειῶν ἀπαλλάττου μὴ πλουσιώτερος ἀλλ'	ἐνδοξότερος·	πολλῶν γὰρ χρημάτων κρείττων ὁ
[37]	τῶν κοινῶν ἐπιμελειῶν ἀπαλλάττου μὴ	πλουσιώτερος	ἀλλ' ἐνδοξότερος· πολλῶν γὰρ χρημάτων
[32]	ἐὰν δέ ποτέ σοι συμπέσῃ	καιρὸς,	ἐξανίστασο πρὸ μέθης. Ὅταν γὰρ
[24]	βλάβης πειρῶ τῶν φίλων μήτ'	ἄπειρος	εἶναι τῶν ἑταίρων θέλε. Τοῦτο
[20]	διάνοιαν. ~Τῷ μὲν τρόπῳ γίγνου	φιλοπροσήγορος,	τῷ δὲ λόγῳ εὐπροσήγορος. Ἔστι
[20]	γίγνου φιλοπροσήγορος, τῷ δὲ λόγῳ	εὐπροσήγορος.	Ἔστι δὲ φιλοπροσηγορίας μὲν τὸ
[1]	μεγίστην διαφορὰν εἰλήφασιν ἐν ταῖς	πρὸς	ἀλλήλους συνηθείαις· οἱ μὲν γὰρ
[20]	οἰκείως ἐντυγχάνειν. Ἡδέως μὲν ἔχε	πρὸς	ἅπαντας, χρῶ δὲ τοῖς βελτίστοις·
[12]	ἄν μοι δοκεῖς ἐπιτηδευμάτων πλεῖστον	πρὸς	ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ τοῖς
[17]	πολλοὶ τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀγνοοῦσιν,	πρὸς	δὲ τὴν δόξαν ἀποβλέπουσιν. Ἅπαντα
[28]	τοῦ φίλῳ σπουδαίῳ δυστυχοῦντι βοηθῆσαι·	πρὸς	δὲ τὸν ἄλλον βίον μηδὲν
[21]	πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ ἂν	πρὸς	ἑαυτὸν ἁμαρτάνοντα καὶ τοὺς ἄλλους
[10]	γένει προσήκοντας· ἡγεῖτο γὰρ εἶναι	πρὸς	ἑταιρείαν πολλῷ κρείττω φύσιν νόμου
[2]	ὑμᾶς εὐνοίας, σημεῖον δὲ τῆς	πρὸς	Ἱππόνικον συνηθείας· πρέπει γὰρ τοὺς
[11]	τῆς Ἱππονίκου φύσεως νῦν ἐξενηνόχαμεν,	πρὸς	ὃν δεῖ ζῆν ς' ὥσπερ
[31]	δύσερις ὢν μηδὲ δυσάρεστος μηδὲ	πρὸς	πάντας φιλόνικος, μηδὲ πρὸς τὰς
[11]	ὃν δεῖ ζῆν ς' ὥσπερ	πρὸς	παράδειγμα, νόμον μὲν τὸν ἐκείνου
[37]	ἀρχὴν κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ πονηρῷ	πρὸς	τὰς διοικήσεις· ὧν γὰρ ἂν
[31]	μηδὲ πρὸς πάντας φιλόνικος, μηδὲ	πρὸς	τὰς τῶν πλησιαζόντων ὀργὰς τραχέως
[44]	τῶν εἰρημένων οὐ πρέπει σοι	πρὸς	τὴν νῦν παροῦσαν ἡλικίαν· οὐδὲ
[14]	τὸ σῶμα γυμνασίων μὴ τὰ	πρὸς	τὴν ῥώμην ἀλλὰ τὰ πρὸς
[14]	πρὸς τὴν ῥώμην ἀλλὰ τὰ	πρὸς	τὴν ὑγίειαν· τούτου δ' ἂν
[30]	ἕξεις ἐν τῷ βίῳ τοὺς	πρὸς	τὸ βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου πρὸς
[30]	Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν φίλων τοὺς	πρὸς	τὸ φαυλότατον χαριζομένους, οὐχ ἕξεις
[21]	τῇ δ' ὀργῇ παραπλησίως ἔχῃς	πρὸς	τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ ἂν πρὸς
[33]	ἀγαθόν τι λέγε περὶ αὐτῶν	πρὸς	τοὺς ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ γὰρ φιλίας
[19]	Μὴ κατόκνει μακρὰν ὁδὸν πορεύεσθαι	πρὸς	τοὺς διδάσκειν τι χρήσιμον ἐπαγγελλομένους·
[3]	φιλοσοφοῦντας ἐπανορθῶ. Ὅσοι μὲν οὖν	πρὸς	τοὺς ἑαυτῶν φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς
[13]	~Πρῶτον μὲν οὖν εὐσέβει τὰ	πρὸς	τοὺς θεοὺς μὴ μόνον θύων
[26]	φθονοῦσιν. Τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο	πρὸς	τοὺς παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ
[30]	πρὸς τὸ βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου	πρὸς	τοὺς πλησιάζοντας ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ
[50]	οἰκειοτάτοις μάλιστα δηλῶσαι πῶς ἔχουσι	πρὸς	τοὺς φαύλους καὶ τοὺς σπουδαίους
[2]	λόγον δῶρον, τεκμήριον μὲν τῆς	πρὸς	ὑμᾶς εὐνοίας, σημεῖον δὲ τῆς
[12]	ὅπως ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς τοῦ	πατρὸς	ἐπιτηδεύμασιν. Οὕτω δὲ τὴν γνώμην
[9]	μὴν ἀλλὰ καὶ τὰς τοῦ	πατρὸς	προαιρέσεις ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον καὶ καλὸν
[29]	ἀγαθοὺς εὖ ποίει· καλὸς γὰρ	θησαυρὸς	παρ' ἀνδρὶ σπουδαίῳ χάρις ὀφειλομένη.
[6]	γὰρ ἢ χρόνος ἀνήλωσεν ἢ	νόσος	ἐμάρανεν, πλοῦτος δὲ κακίας μᾶλλον
[34]	λόγοις ὡς περὶ ἀλλοτρίου του	πράγματος·	οὕτω γὰρ τὴν ἐκείνων τε
[9]	ἐπεμελεῖτο δὲ τῶν ὑπαρχόντων ὡς	ἀθάνατος.	~Οὐδὲ ταπεινῶς διῴκει τὸν αὑτοῦ
[9]	μὲν τῶν παρόντων ἀγαθῶν ὡς	θνητὸς,	ἐπεμελεῖτο δὲ τῶν ὑπαρχόντων ὡς
[25]	τὰς παρ' ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ'	αὐτεπάγγελτος	αὐτοῖς ἐν τοῖς καιροῖς βοηθῇς.
[44]	βίου συμβουλίαν ἐξενεγκεῖν καὶ τοῦ	μέλλοντος	χρόνου παράγγελμα καταλιπεῖν. Τὴν μὲν
[44]	αὐτῆς πραγματείας ἅμα τοῦ τε	παρόντος	βίου συμβουλίαν ἐξενεγκεῖν καὶ τοῦ
[31]	ἔσει μὴ δύσερις ὢν μηδὲ	δυσάρεστος	μηδὲ πρὸς πάντας φιλόνικος, μηδὲ
[37]	μήτε συνηγόρει· δόξεις γὰρ καὶ	αὐτὸς	τοιαῦτα πράττειν, οἷα ἂν τοῖς
[14]	θύειν καὶ τοῖς νόμοις ἐμμένειν.	~Τοιοῦτος	γίγνου περὶ τοὺς γονεῖς, οἵους
[21]	ὀργῆς, ἡδονῆς, λύπης. Ἔσει δὲ	τοιοῦτος,	ἐὰν κέρδη μὲν εἶναι νομίζῃς,
[6]	χρόνος ἀνήλωσεν ἢ νόσος ἐμάρανεν,	πλοῦτος	δὲ κακίας μᾶλλον ἢ καλοκαγαθίας
[40]	εἶναι φιλόπονος, τῇ δὲ ψυχῇ	φιλόσοφος,	ἵνα τῷ μὲν ἐπιτελεῖν δύνῃ
[32]	διανοίας. Ἀθάνατα μὲν φρόνει τῷ	μεγαλόψυχος	εἶναι, θνητὰ δὲ τῷ συμμέτρως
[50]	καὶ τοὺς σπουδαίους τῶν ἀνθρώπων.	Ζεὺς	γὰρ Ἡρακλέα καὶ Τάνταλον γεννήσας,
[46]	ῥᾳθυμεῖν καὶ τὰς πλησμονὰς ἀγαπᾶν	εὐθὺς	αἱ λῦπαι ταῖς ἡδοναῖς παραπεπήγασιν,
[48]	φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα πράττειν·	εὐθὺς	γὰρ τοῦ βίου τοιαύτην πεποίηνται
[33]	τοῖς ἔργοις τὴν τιμωρίαν ἔδοσαν.	Οὓς	ἂν βούλῃ ποιήσασθαι φίλους, ἀγαθόν
[3]	τοὺς ἑαυτῶν φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς	λόγους	συγγράφουσιν, καλὸν μὲν ἔργον ἐπιχειροῦσιν,
[21]	αἰσχρὸν, τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει πάντων,	κέρδους,	ὀργῆς, ἡδονῆς, λύπης. Ἔσει δὲ
[13]	οὖν εὐσέβει τὰ πρὸς τοὺς	θεοὺς	μὴ μόνον θύων ἀλλὰ καὶ
[16]	λάθῃς, σεαυτῷ σηνειδήσεις. Τοὺς μὲν	θεοὺς	φοβοῦ, τοὺς δὲ γονεῖς τίμα,
[8]	καταμαθεῖν ἐστὶν ἔκ τε τῶν	Ἡρακλέους	ἄθλων καὶ τῶν Θησέως ἔργων,
[6]	ἐπὶ δὲ τὰς ἡδονὰς τοὺς	νέους	παρακαλῶν· ῥώμη δὲ μετὰ μὲν
[22]	χρημάτων παρακαταθήκας· δεῖ γὰρ τοὺς	ἀγαθοὺς	ἄνδρας τρόπον ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι
[29]	καὶ τὸ μέλλον ἀόρατον. Τοὺς	ἀγαθοὺς	εὖ ποίει· καλὸς γὰρ θησαυρὸς
[37]	χρημάτων κρείττων ὁ παρὰ τοῦ	πλήθους	ἔπαινος. Μηδενὶ πονηρῷ πράγματι μήτε
[50]	πρὸς τοὺς φαύλους καὶ τοὺς	σπουδαίους	τῶν ἀνθρώπων. Ζεὺς γὰρ Ἡρακλέα
[11]	δὲ παῖδας μὴ μιμεῖσθαι τοὺς	σπουδαίους	τῶν γονέων. ~Ἡγοῦ δὲ μηδενὶ
[49]	ἐνεχείρισεν, οἱ δὲ σφᾶς αὐτοὺς	ἀναξίους	τῆς ὑπαρχούσης εὐδαιμονίας κατέστησαν. ~Εἰ
[14]	~Τοιοῦτος γίγνου περὶ τοὺς γονεῖς,	οἵους	ἂν εὔξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι
[21]	ὅπως ἂν δύνῃ καὶ τοὺς	ἀκουσίους	ὑπομένειν. Ὑφ' ὧν κρατεῖσθαι τὴν
[29]	παρ' ἀνδρὶ σπουδαίῳ χάρις ὀφειλομένη.	Κακοὺς	εὖ ποιῶν ὅμοια πείσει τοῖς
[3]	πρὸς τοὺς ἑαυτῶν φίλους τοὺς	προτρεπτικοὺς	λόγους συγγράφουσιν, καλὸν μὲν ἔργον
[1]	διαφορὰν εἰλήφασιν ἐν ταῖς πρὸς	ἀλλήλους	συνηθείαις· οἱ μὲν γὰρ τοὺς
[33]	ἔδοσαν. Οὓς ἂν βούλῃ ποιήσασθαι	φίλους,	ἀγαθόν τι λέγε περὶ αὐτῶν
[16]	δὲ γονεῖς τίμα, τοὺς δὲ	φίλους	αἰσχύνου, τοῖς δὲ νόμοις πείθου.
[23]	σαυτὸν αἰτίας αἰσχρᾶς ἀπολύων, ἢ	φίλους	ἐκ μεγάλων κινδύνων διασῴζων. Ἕνεκα
[25]	τὸν τρόπον ἐπιστήσει. Δοκίμαζε τοὺς	φίλους	ἔκ τε τῆς περὶ τὸν
[25]	τῷ πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς δὲ	φίλους	ἐν ταῖς ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν. Οὕτως
[49]	αὐτοῖς χρήματα καὶ δόξαν καὶ	φίλους	ἐνεχείρισεν, οἱ δὲ σφᾶς αὐτοὺς
[1]	συνηθείαις· οἱ μὲν γὰρ τοὺς	φίλους	παρόντας μόνον τιμῶσιν, οἱ δὲ
[3]	μὲν οὖν πρὸς τοὺς ἑαυτῶν	φίλους	τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους συγγράφουσιν, καλὸν
[3]	παιδείας ἐπιθυμεῖς, ἐγὼ δὲ παιδεύειν	ἄλλους	ἐπιχειρῶ, καὶ σοὶ μὲν ἀκμὴ
[21]	πρὸς ἑαυτὸν ἁμαρτάνοντα καὶ τοὺς	ἄλλους	ἔχειν ἀξιώσειας, ἐν δὲ τοῖς
[16]	λήσειν· καὶ γὰρ ἂν τοὺς	ἄλλους	λάθῃς, σεαυτῷ σηνειδήσεις. Τοὺς μὲν
[24]	αἰσχρὸν μηδένα φίλον ἔχειν καὶ	πολλοὺς	ἑταίρους μεταλλάττειν. Μήτε μετὰ βλάβης
[48]	τῆς ἀρετῆς ἀμελεῖν διὰ τὸ	πολλοὺς	ἔχειν τοὺς ἐπιπλήττοντας. Πάντες γὰρ
[49]	τῷ βίῳ παντὶ ἐλαττουμένους οὐ	φαύλους	εἶναι φήσωμεν; Δικαίως δ' ἂν
[50]	δηλῶσαι πῶς ἔχουσι πρὸς τοὺς	φαύλους	καὶ τοὺς σπουδαίους τῶν ἀνθρώπων.
[40]	ἄσκει· μέγιστον γὰρ ἐν ἐλαχίστῳ	νοῦς	ἀγαθὸς ἐν ἀνθρώπου σώματι. Πειρῶ
[32]	πρὸ μέθης. Ὅταν γὰρ ὁ	νοῦς	ὑπ' οἴνου διαφθαρῇ, ταὐτὰ πάσχει
[10]	κρείττω φύσιν νόμου καὶ τρόπον	γένους	καὶ προαίρεσιν ἀνάγκης. ~Ἐπιλίποι δ'
[2]	~Ἡγούμενος οὖν πρέπειν τοὺς δόξης	ὀρεγομένους	καὶ παιδείας ἀντιποιουμένους τῶν σπουδαίων
[52]	οὕτω δεῖ καὶ τοὺς παιδείας	ὀρεγομένους	μηδενὸς μὲν ἀπείρως ἔχειν, πανταχόθεν
[49]	γὰρ τοὺς τῷ λόγῳ μόνον	ψευδομένους	ἀποδοκιμάζομεν, ἦ πού γε τοὺς
[30]	φίλων τοὺς πρὸς τὸ φαυλότατον	χαριζομένους,	οὐχ ἕξεις ἐν τῷ βίῳ
[19]	πρὸς τοὺς διδάσκειν τι χρήσιμον	ἐπαγγελλομένους·	αἰσχρὸν γὰρ τοὺς μὲν ἐμπόρους
[30]	βίῳ τοὺς πρὸς τὸ βέλτιστον	ἀπεχθανομένους.	Γίγνου πρὸς τοὺς πλησιάζοντας ὁμιλητικὸς
[22]	ἄνδρας τρόπον ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι	παρεχομένους.	Προσήκειν ἡγοῦ τοῖς πονηροῖς ἀπιστεῖν,
[2]	τοὺς δόξης ὀρεγομένους καὶ παιδείας	ἀντιποιουμένους	τῶν σπουδαίων ἀλλὰ μὴ τῶν
[49]	γε τοὺς τῷ βίῳ παντὶ	ἐλαττουμένους	οὐ φαύλους εἶναι φήσωμεν; Δικαίως
[50]	τῶν θεῶν στοχάσασθαι διανοίας, ἡγοῦμαι	κἀκείνους	ἐπὶ τοῖς οἰκειοτάτοις μάλιστα δηλῶσαι
[24]	γενέσθαι τοιοῦτον, οἷος καὶ περὶ	ἐκείνους	γέγονεν. Βραδέως μὲν φίλος γίγνου,
[9]	ἐγύμναζεν, τῇ δὲ ψυχῇ τοὺς	κινδύνους	ὑπέμενεν. Οὐδὲ τὸν πλοῦτον παρακαίρως
[19]	τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν, τοὺς δὲ	νεωτέρους	μηδὲ τὰς κατὰ γῆν πορείας
[5]	σοι συμβουλεύειν, ὧν χρὴ τοὺς	νεωτέρους	ὀρέγεσθαι καὶ τίνων ἔργων ἀπέχεσθαι
[41]	προτρέχει τῆς διανοίας. Δύο ποιοῦ	καιροὺς	τοῦ λέγειν, ἢ περὶ ὧν
[24]	μηδένα φίλον ἔχειν καὶ πολλοὺς	ἑταίρους	μεταλλάττειν. Μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ
[19]	ἐπαγγελλομένους· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς μὲν	ἐμπόρους	τηλικαῦτα πελάγη διαπερᾶν ἕνεκα τοῦ
[15]	προπετῆ στέργε μήτε λόγον μετὰ	θράσους	ἀποδέχου· τὸ μὲν γὰρ ἀνόητον,
[22]	τῶν χρημάτων παρακαταθήκας· δεῖ γὰρ	τοὺς	ἀγαθοὺς ἄνδρας τρόπον ὅρκου πιστότερον
[29]	τύχη καὶ τὸ μέλλον ἀόρατον.	Τοὺς	ἀγαθοὺς εὖ ποίει· καλὸς γὰρ
[4]	πεφυκέναι δόξουσιν, τοσούτῳ μᾶλλον ἐκείνων	τοὺς	ἀκούοντας ὠφελοῦσιν, ὅσον οἱ μὲν
[21]	ἑκουσίοις, ὅπως ἂν δύνῃ καὶ	τοὺς	ἀκουσίους ὑπομένειν. Ὑφ' ὧν κρατεῖσθαι
[21]	ἂν πρὸς ἑαυτὸν ἁμαρτάνοντα καὶ	τοὺς	ἄλλους ἔχειν ἀξιώσειας, ἐν δὲ
[16]	ἔλπιζε λήσειν· καὶ γὰρ ἂν	τοὺς	ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ σηνειδήσεις. Τοὺς
[21]	δ' ὀργῇ παραπλησίως ἔχῃς πρὸς	τοὺς	ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ ἂν πρὸς ἑαυτὸν
[12]	τῶν ἀθλητῶν οὕτω προσήκειν ἐπὶ	τοὺς	ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν, ὡς σοὶ σκοπεῖν,
[33]	τι λέγε περὶ αὐτῶν πρὸς	τοὺς	ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ γὰρ φιλίας μὲν
[20]	δὲ φιλοπροσηγορίας μὲν τὸ προσφωνεῖν	τοὺς	ἀπαντῶντας, εὐπροσηγορίας δὲ τὸ τοῖς
[29]	τε κακοὶ τοὺς ὠφελοῦντας ὥσπερ	τοὺς	βλάπτοντας ἀδικοῦσιν. ~Μίσει τοὺς κολακεύοντας
[14]	νόμοις ἐμμένειν. ~Τοιοῦτος γίγνου περὶ	τοὺς	γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο περὶ
[16]	σηνειδήσεις. Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ,	τοὺς	δὲ γονεῖς τίμα, τοὺς δὲ
[19]	πλείω ποιῆσαι τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν,	τοὺς	δὲ νεωτέρους μηδὲ τὰς κατὰ
[11]	ἀπεικάζειν τὰ καλὰ τῶν ζῴων,	τοὺς	δὲ παῖδας μὴ μιμεῖσθαι τοὺς
[16]	φοβοῦ, τοὺς δὲ γονεῖς τίμα,	τοὺς	δὲ φίλους αἰσχύνου, τοῖς δὲ
[25]	χρυσίον ἐν τῷ πυρὶ βασανίζομεν,	τοὺς	δὲ φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίαις
[19]	κατόκνει μακρὰν ὁδὸν πορεύεσθαι πρὸς	τοὺς	διδάσκειν τι χρήσιμον ἐπαγγελλομένους· αἰσχρὸν
[29]	κύνας σιτίζουσιν· ἐκεῖναί τε γὰρ	τοὺς	διδόντας ὥσπερ τοὺς τυχόντας ὑλακτοῦσιν
[2]	αἰὼν ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος οὖν πρέπειν	τοὺς	δόξης ὀρεγομένους καὶ παιδείας ἀντιποιουμένους
[3]	ἐπανορθῶ. Ὅσοι μὲν οὖν πρὸς	τοὺς	ἑαυτῶν φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους
[48]	Πάντες γὰρ μισοῦσιν οὐχ οὕτω	τοὺς	ἐξαμαρτάνοντας ὡς τοὺς ἐπιεικεῖς μὲν
[30]	ἀδικοῦσιν. ~Μίσει τοὺς κολακεύοντας ὥσπερ	τοὺς	ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γὰρ πιστευθέντες τοὺς
[45]	τοῦτον εἰκὸς καὶ τῶν ἄλλων	τοὺς	ἐπὶ τὴν ἀρετὴν παρακαλοῦντας ἀποδέχεσθαι.
[26]	τοῖς κακοῖς δυσχεραίνοντας ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς μὴ φθονοῦντας·
[26]	Ἀποδέχου τῶν ἑταίρων μὴ μόνον	τοὺς	ἐπὶ τοῖς κακοῖς δυσχεραίνοντας ἀλλὰ
[48]	οὐχ οὕτω τοὺς ἐξαμαρτάνοντας ὡς	τοὺς	ἐπιεικεῖς μὲν φήσαντας εἶναι μηδὲν
[48]	ἀμελεῖν διὰ τὸ πολλοὺς ἔχειν	τοὺς	ἐπιπλήττοντας. Πάντες γὰρ μισοῦσιν οὐχ
[6]	ὠφέλησεν, ἄνευ δὲ ταύτης πλείω	τοὺς	ἔχοντας ἔβλαψεν καὶ τὰ μὲν
[33]	αὕτη δὲ μόνη καὶ προσεζημίωσε	τοὺς	ἔχοντας· πολλάκις γὰρ ὧν τοῖς
[13]	μὲν οὖν εὐσέβει τὰ πρὸς	τοὺς	θεοὺς μὴ μόνον θύων ἀλλὰ
[9]	πόνοις ἐγύμναζεν, τῇ δὲ ψυχῇ	τοὺς	κινδύνους ὑπέμενεν. Οὐδὲ τὸν πλοῦτον
[30]	ὥσπερ τοὺς βλάπτοντας ἀδικοῦσιν. ~Μίσει	τοὺς	κολακεύοντας ὥσπερ τοὺς ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι
[11]	πατρῴας ἀρετῆς γιγνόμενον· αἰσχρὸν γὰρ	τοὺς	μὲν γραφεῖς ἀπεικάζειν τὰ καλὰ
[19]	τι χρήσιμον ἐπαγγελλομένους· αἰσχρὸν γὰρ	τοὺς	μὲν ἐμπόρους τηλικαῦτα πελάγη διαπερᾶν
[16]	τοὺς ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ σηνειδήσεις.	Τοὺς	μὲν θεοὺς φοβοῦ, τοὺς δὲ
[39]	ἀδικίας κερδαινόντων, ἀλλὰ μᾶλλον ἀποδέχου	τοὺς	μετὰ δικαιοσύνης ζημιωθέντας· οἱ γὰρ
[6]	παρασκευάζων, ἐπὶ δὲ τὰς ἡδονὰς	τοὺς	νέους παρακαλῶν· ῥώμη δὲ μετὰ
[5]	μέλλομέν σοι συμβουλεύειν, ὧν χρὴ	τοὺς	νεωτέρους ὀρέγεσθαι καὶ τίνων ἔργων
[2]	πρὸς Ἱππόνικον συνηθείας· πρέπει γὰρ	τοὺς	παῖδας ὥσπερ τῆς οὐσίας οὕτω
[52]	βέλτιστα λαμβάνουσαν, οὕτω δεῖ καὶ	τοὺς	παιδείας ὀρεγομένους μηδενὸς μὲν ἀπείρως
[26]	Τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς	τοὺς	παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων
[10]	φίλοις κοινὸς, καὶ μᾶλλον ἐθαύμαζεν	τοὺς	περὶ αὑτὸν σπουδάζοντας ἢ τοὺς
[30]	τοὺς ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γὰρ πιστευθέντες	τοὺς	πιστεύσαντας ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν
[45]	τυγχάνω. Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων	τοὺς	πλείστους εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν σιτίων
[30]	τὸ βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου πρὸς	τοὺς	πλησιάζοντας ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ σεμνός·
[30]	οὐχ ἕξεις ἐν τῷ βίῳ	τοὺς	πρὸς τὸ βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου
[30]	ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν φίλων	τοὺς	πρὸς τὸ φαυλότατον χαριζομένους, οὐχ
[3]	οὖν πρὸς τοὺς ἑαυτῶν φίλους	τοὺς	προτρεπτικοὺς λόγους συγγράφουσιν, καλὸν μὲν
[14]	ἂν εὔξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι	τοὺς	σεαυτοῦ παῖδας. Ἄσκει τῶν περὶ
[50]	ἔχουσι πρὸς τοὺς φαύλους καὶ	τοὺς	σπουδαίους τῶν ἀνθρώπων. Ζεὺς γὰρ
[11]	τοὺς δὲ παῖδας μὴ μιμεῖσθαι	τοὺς	σπουδαίους τῶν γονέων. ~Ἡγοῦ δὲ
[49]	εἶναι φήσωμεν; Δικαίως δ' ἂν	τοὺς	τοιούτους ὑπολάβοιμεν μὴ μόνον εἰς
[29]	τε γὰρ τοὺς διδόντας ὥσπερ	τοὺς	τυχόντας ὑλακτοῦσιν οἵ τε κακοὶ
[49]	ψευδομένους ἀποδοκιμάζομεν, ἦ πού γε	τοὺς	τῷ βίῳ παντὶ ἐλαττουμένους οὐ
[10]	τοὺς περὶ αὑτὸν σπουδάζοντας ἢ	τοὺς	τῷ γένει προσήκοντας· ἡγεῖτο γὰρ
[49]	τυχόντων διαφέροντας, εἰκότως· ~ὅπου γὰρ	τοὺς	τῷ λόγῳ μόνον ψευδομένους ἀποδοκιμάζομεν,
[50]	μάλιστα δηλῶσαι πῶς ἔχουσι πρὸς	τοὺς	φαύλους καὶ τοὺς σπουδαίους τῶν
[3]	μὲν ἀκμὴ φιλοσοφεῖν, ἐγὼ δὲ	τοὺς	φιλοσοφοῦντας ἐπανορθῶ. Ὅσοι μὲν οὖν
[25]	αὐτῶν τὸν τρόπον ἐπιστήσει. Δοκίμαζε	τοὺς	φίλους ἔκ τε τῆς περὶ
[1]	ἀλλήλους συνηθείαις· οἱ μὲν γὰρ	τοὺς	φίλους παρόντας μόνον τιμῶσιν, οἱ
[29]	τυχόντας ὑλακτοῦσιν οἵ τε κακοὶ	τοὺς	ὠφελοῦντας ὥσπερ τοὺς βλάπτοντας ἀδικοῦσιν.
[0]		~ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ	ΠP ΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ. ~Ἐν πολλοῖς
[45]	Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων τοὺς	πλείστους	εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν σιτίων τοῖς
[49]	φίλους ἐνεχείρισεν, οἱ δὲ σφᾶς	αὐτοὺς	ἀναξίους τῆς ὑπαρχούσης εὐδαιμονίας κατέστησαν.
[36]	τὰ ἐκείνων ἐπιτηδεύματα· δόξεις γὰρ	αὐτοὺς	ἀποδέχεσθαι καὶ ζηλοῦν, ὥστε σοι
[49]	τοιούτους ὑπολάβοιμεν μὴ μόνον εἰς	αὑτοὺς	ἁμαρτάνειν ἀλλὰ καὶ τῆς τύχης
[49]	φήσωμεν; Δικαίως δ' ἂν τοὺς	τοιούτους	ὑπολάβοιμεν μὴ μόνον εἰς αὑτοὺς
[32]	πάσχει τοῖς ἅρμασι τοῖς τοὺς	ἡνιόχους	ἀποβαλοῦσιν· ἐκεῖνά τε γὰρ ἀτάκτως
[9]	θνητὸς, ἐπεμελεῖτο δὲ τῶν ὑπαρχόντων	ὡς	ἀθάνατος. ~Οὐδὲ ταπεινῶς διῴκει τὸν
[21]	ἄλλων ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς καὶ σεαυτὸν	ὡς	ἄνθρωπος ὢν ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον τήρει
[25]	δεῖσθαι προσποιῇ. ~Περὶ τῶν ῥητῶν	ὡς	ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν μὲν
[9]	ἀπέλαυε μὲν τῶν παρόντων ἀγαθῶν	ὡς	θνητὸς, ἐπεμελεῖτο δὲ τῶν ὑπαρχόντων
[17]	δόξαν ἀποβλέπουσιν. Ἅπαντα δόκει ποιεῖν	ὡς	μηδένα λήσων· καὶ γὰρ ἂν
[50]	γὰρ Ἡρακλέα καὶ Τάνταλον γεννήσας,	ὡς	οἱ μῦθοι λέγουσι καὶ πάντες
[34]	φίλων ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοῖς λόγοις	ὡς	περὶ ἀλλοτρίου του πράγματος· οὕτω
[12]	προσήκειν ἐπὶ τοὺς ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν,	ὡς	σοὶ σκοπεῖν, ὅπως ἐνάμιλλος γενήσει
[47]	οὐχ οὕτω τῆς ἀρχῆς μνημονεύομεν,	ὡς	τῆς τελευτῆς αἴσθησιν λαμβάνομεν· τὰ
[48]	μισοῦσιν οὐχ οὕτω τοὺς ἐξαμαρτάνοντας	ὡς	τοὺς ἐπιεικεῖς μὲν φήσαντας εἶναι
[31]	πάσχουσιν οἱ πολλοὶ, ποιοῦντες μὲν,	ἀηδῶς	δὲ τοῖς φίλοις ὑπουργοῦντες· μηδὲ
[34]	ἔχει τὴν διάγνωσιν. Βουλεύου μὲν	βραδέως,	ἐπιτέλει δὲ ταχέως τὰ δόξαντα.
[24]	οἷος καὶ περὶ ἐκείνους γέγονεν.	Βραδέως	μὲν φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ
[20]	τοῖς λόγοις αὐτοῖς οἰκείως ἐντυγχάνειν.	Ἡδέως	μὲν ἔχε πρὸς ἅπαντας, χρῶ
[30]	δὲ τῶν ὁμιλητικῶν τρόπον ἅπαντες	ἡδέως	ὑποφέρουσιν. ~Ὁμιλητικὸς δ' ἔσει μὴ
[7]	τὰ δὲ τῷ πλήθει φοβερὰ	θαρσαλέως	ὑπομένουσα, καὶ τὸν μὲν ὄκνον
[13]	μὲν, μάλιστα δὲ μετὰ τῆς	πόλεως·	οὕτω γὰρ δόξεις ἅμα τε
[8]	τῶν Ἡρακλέους ἄθλων καὶ τῶν	Θησέως	ἔργων, οἷς ἡ τῶν τρόπων
[6]	παρακαλῶν· ῥώμη δὲ μετὰ μὲν	φρονήσεως	ὠφέλησεν, ἄνευ δὲ ταύτης πλείω
[52]	ταύτης τῆς ἐπιμελείας τὰς τῆς	φύσεως	ἁμαρτίας ἐπικρα.
[11]	δηλώσομεν, δεῖγμα δὲ τῆς Ἱππονίκου	φύσεως	νῦν ἐξενηνόχαμεν, πρὸς ὃν δεῖ
[31]	πρὸς τὰς τῶν πλησιαζόντων ὀργὰς	τραχέως	ἀπαντῶν, μηδ' ἂν ἀδίκως ὀργιζόμενοι
[19]	χρημάτων κρείττω· τὰ μὲν γὰρ	ταχέως	ἀπολείπει, τὰ δὲ πάντα τὸν
[34]	Βουλεύου μὲν βραδέως, ἐπιτέλει δὲ	ταχέως	τὰ δόξαντα. Ἡγοῦ κράτιστον εἶναι
[49]	ἐλαττουμένους οὐ φαύλους εἶναι φήσωμεν;	Δικαίως	δ' ἂν τοὺς τοιούτους ὑπολάβοιμεν
[44]	Τὴν μὲν γὰρ τούτων χρείαν	ῥᾳδίως	εἰδήσεις, τὸν δὲ μετ' εὐνοίας
[18]	ἄλλοις χαλεπῶς εὑρημένα συμβήσεταί σοι	ῥᾳδίως	μανθάνειν. ~Ἡγοῦ τῶν ἀκουσμάτων πολλὰ
[20]	δὲ τὸ τοῖς λόγοις αὐτοῖς	οἰκείως	ἐντυγχάνειν. Ἡδέως μὲν ἔχε πρὸς
[26]	αὐτοῖς ἐν τοῖς καιροῖς βοηθῇς.	~Ὁμοίως	αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε τῶν ἐχθρῶν
[18]	μὴ μεμάθηκας, προσλάμβανε ταῖς ἐπιστήμαις·	ὁμοίως	γὰρ αἰσχρὸν ἀκούσαντα χρήσιμον λόγον
[24]	γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ διαμένειν.	Ὁμοίως	γὰρ αἰσχρὸν μηδένα φίλον ἔχειν
[22]	ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε, πλὴν ἐὰν	ὁμοίως	συμφέρῃ τὰς πράξεις σιωπᾶσθαι σοί
[28]	ἄλλον βίον μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ	μετρίως	αὐτὴν ἀγάπα. ~Στέργε μὲν τὰ
[42]	συμβαίνουσιν τῶν ἀγαθῶν, λυποῦ δὲ	μετρίως	ἐπὶ τοῖς γιγνομένοις τῶν κακῶν,
[21]	ὧν εὐπορήσεις, τῇ δ' ὀργῇ	παραπλησίως	ἔχῃς πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ
[46]	τὰς ἡδονὰς ἐκ τούτων μάλιστα	γνησίως	ἔχομεν. Ἐν μὲν γὰρ τῷ
[5]	οὗτοι μόνοι τῆς ἀρετῆς ἐφικέσθαι	γνησίως	ἠδυνήθη σαν, ἧς οὐδὲν κτῆμα
[35]	τὰ ἑαυτοῦ διῴκησεν· ὁ γὰρ	κακῶς	διανοηθεὶς περὶ τῶν οἰκείων οὐδέποτε
[27]	εἴ τις ἵππον κτήσαιτο καλὸν	κακῶς	ἱππεύειν ἐπιστάμενος. ~Πειρῶ τὸν πλοῦτον
[31]	ὀργὰς τραχέως ἀπαντῶν, μηδ' ἂν	ἀδίκως	ὀργιζόμενοι τυγχάνωσιν, ἀλλὰ θυμουμένοις μὲν
[43]	ἡ πεπρωμένη κατέκρινεν, τὸ δὲ	καλῶς	ἀποθανεῖν ἴδιον τοῖς σπουδαίοις ἀπένειμεν.
[35]	διανοηθεὶς περὶ τῶν οἰκείων οὐδέποτε	καλῶς	βουλεύσεται περὶ τῶν ἀλλοτρίων. Οὕτω
[26]	πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσιν μὲν συνάχθονται,	καλῶς	δὲ πράττουσι φθονοῦσιν. Τῶν ἀπόντων
[7]	τῆς ἀρετῆς κτῆσις οἷς ἂν	ἀκιβδήλως	ταῖς διανοίαις συναυξηθῇ, μόνη μὲν
[12]	πέφυκεν. Διόπερ ἐγώ σοι πειράσομαι	συντόμως	ὑποθέσθαι, δι' ὧν ἄν μοι
[10]	τῶν ὑπαρχόντων ὡς ἀθάνατος. ~Οὐδὲ	ταπεινῶς	διῴκει τὸν αὑτοῦ βίον, ἀλλὰ
[46]	περὶ τὴν ἀρετὴν φιλοπονεῖν καὶ	σωφρόνως	τὸν αὑτοῦ βίον οἰκονομεῖν ἀεὶ
[50]	ἐπὶ τοῖς οἰκειοτάτοις μάλιστα δηλῶσαι	πῶς	ἔχουσι πρὸς τοὺς φαύλους καὶ
[24]	φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν ἐξετάσῃς	πῶς	κέχρηται τοῖς πρότερον φίλοις· ἔλπιζε
[35]	τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι, σκόπει πρῶτον	πῶς	τὰ ἑαυτοῦ διῴκησεν· ὁ γὰρ
[5]	ποίοις τισὶν ἀνθρώποις ὁμιλεῖν καὶ	πῶς	τὸν ἑαυτῶν βίον οἰκονομεῖν. Ὅσοι
[18]	οὕτω γὰρ τὰ τοῖς ἄλλοις	χαλεπῶς	εὑρημένα συμβήσεταί σοι ῥᾳδίως μανθάνειν.
[44]	τὸν δὲ μετ' εὐνοίας συμβουλεύοντα	χαλεπῶς	εὑρήσεις. Ὅπως οὖν μὴ παρ'
[21]	ἁπάντων. Γύμναζε σεαυτὸν πόνοις ἑκουσίοις,	ὅπως	ἂν δύνῃ καὶ τοὺς ἀκουσίους
[12]	ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν, ὡς σοὶ σκοπεῖν,	ὅπως	ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς τοῦ πατρὸς
[44]	μετ' εὐνοίας συμβουλεύοντα χαλεπῶς εὑρήσεις.	Ὅπως	οὖν μὴ παρ' ἑτέρου τὰ
[4]	ἐν τοῖς λόγοις ἀσκήσουσιν, ἀλλ'	ὅπως	τὰ τῶν τρόπων ἤθη σπουδαῖοι
[9]	κινδύνους ὑπέμενεν. Οὐδὲ τὸν πλοῦτον	παρακαίρως	ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν τῶν
[52]	τοὺς παιδείας ὀρεγομένους μηδενὸς μὲν	ἀπείρως	ἔχειν, πανταχόθεν δὲ τὰ χρήσιμα
[32]	μεγαλόψυχος εἶναι, θνητὰ δὲ τῷ	συμμέτρως	τῶν ὑπαρχόντων ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ τὴν
[23]	τοῖς μὲν ἐπιορκεῖν, τοῖς δὲ	φιλοχρημάτως	ἔχειν. ~Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν
[32]	ἡνιόχους ἀποβαλοῦσιν· ἐκεῖνά τε γὰρ	ἀτάκτως	φέρεται διαμαρτάνοντα τῶν εὐθυνόντων ἥ
[28]	δὲ τὸν ἄλλον βίον μηδὲν	ὑπερβαλλόντως	ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα. ~Στέργε
[48]	μηδὲν δὲ τῶν τυχόντων διαφέροντας,	εἰκότως·	~ὅπου γὰρ τοὺς τῷ λόγῳ
[31]	πανταχοῦ λυπηρόν· μηδὲ τὰς χάριτας	ἀχαρίστως	χαριζόμενος, ὅπερ πάσχουσιν οἱ πολλοὶ,
[25]	φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν.	Οὕτως	ἄριστα χρήσει τοῖς φίλοις, ἐὰν
[41]	λέγειν, ἢ περὶ ὧν οἶσθα	σαφῶς,	ἢ περὶ ὧν ἀναγκαῖον εἰπεῖν.