Paragraphes |
[46] |
καὶ
τὰς
πλησμονὰς
ἀγαπᾶν
εὐθὺς
|
αἱ |
λῦπαι
ταῖς
ἡδοναῖς
παραπεπήγασιν,
τὸ |
[26] |
αἰσχρὸν
εἶναι
νόμιζε
τῶν
ἐχθρῶν
|
νικᾶσθαι |
ταῖς
κακοποιίαις
καὶ
τῶν
φίλων |
[38] |
βοηθῇς.
~Παρασκεύαζε
σεαυτὸν
πλεονεκτεῖν
μὲν
|
δύνασθαι, |
ἀνέχου
δὲ
τὸ
ἴσον
ἔχων, |
[28] |
τοῦ
τε
ζημίαν
μεγάλην
ἐκτῖσαι
|
δύνασθαι |
καὶ
τοῦ
φίλῳ
σπουδαίῳ
δυστυχοῦντι |
[8] |
ὥστε
μηδὲ
τὸν
ἅπαντα
χρόνον
|
δύνασθαι |
λήθην
ἐμποιῆσαι
τῶν
ἐκείνοις
πεπραγμένων. |
[22] |
ἐὰν
ὁμοίως
συμφέρῃ
τὰς
πράξεις
|
σιωπᾶσθαι |
σοί
τε
τῷ
λέγοντι
κἀκείνοις |
[34] |
εὐβουλίαν.
Περὶ
ὧν
ἂν
αἰσχύνῃ
|
παρρησιάσασθαι, |
βούλῃ
δέ
τισιν
τῶν
φίλων |
[50] |
θνητὸν
ὄντα
τῆς
τῶν
θεῶν
|
στοχάσασθαι |
διανοίας,
ἡγοῦμαι
κἀκείνους
ἐπὶ
τοῖς |
[33] |
τιμωρίαν
ἔδοσαν.
Οὓς
ἂν
βούλῃ
|
ποιήσασθαι |
φίλους,
ἀγαθόν
τι
λέγε
περὶ |
[34] |
βούλῃ
δέ
τισιν
τῶν
φίλων
|
ἀνακοινώσασθαι, |
χρῶ
τοῖς
λόγοις
ὡς
περὶ |
[28] |
ἀπολαύειν
ἐπισταμένοις,
κτήματα
δὲ
τοῖς
|
κτᾶσθαι |
δυναμένοις.
Τίμα
τὴν
ὑπάρχουσαν
οὐσίαν |
[26] |
ταῖς
κακοποιίαις
καὶ
τῶν
φίλων
|
ἡττᾶσθαι |
ταῖς
εὐεργεσίαις.
Ἀποδέχου
τῶν
ἑταίρων |
[5] |
συμβουλεύειν,
ὧν
χρὴ
τοὺς
νεωτέρους
|
ὀρέγεσθαι |
καὶ
τίνων
ἔργων
ἀπέχεσθαι
καὶ |
[38] |
τὸ
ἴσον
ἔχων,
ἵνα
δοκῇς
|
ὀρέγεσθαι |
τῆς
δικαιοσύνης
μὴ
δι'
ἀσθένειαν |
[51] |
~Οἷς
δεῖ
παραδείγμασι
χρώμενόν
ς'
|
ὀρέγεσθαι |
τῆς
καλοκαγαθίας,
καὶ
μὴ
μόνον |
[12] |
Διόπερ
ἐγώ
σοι
πειράσομαι
συντόμως
|
ὑποθέσθαι, |
δι'
ὧν
ἄν
μοι
δοκεῖς |
[5] |
ἐπορεύθησαν,
οὗτοι
μόνοι
τῆς
ἀρετῆς
|
ἐφικέσθαι |
γνησίως
ἠδυνήθη
σαν,
ἧς
οὐδὲν |
[24] |
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
περὶ
σὲ
|
γενέσθαι |
τοιοῦτον,
οἷος
καὶ
περὶ
ἐκείνους |
[14] |
οἵους
ἂν
εὔξαιο
περὶ
σεαυτὸν
|
γενέσθαι |
τοὺς
σεαυτοῦ
παῖδας.
Ἄσκει
τῶν |
[22] |
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
τρόπον
ὅρκου
πιστότερον
|
φαίνεσθαι |
παρεχομένους.
Προσήκειν
ἡγοῦ
τοῖς
πονηροῖς |
[12] |
δὲ
ψυχὴ
τοῖς
σπουδαίοις
λόγοις
|
αὔξεσθαι |
πέφυκεν.
Διόπερ
ἐγώ
σοι
πειράσομαι |
[35] |
ἀλλοτρίων.
Οὕτω
δ'
ἂν
μάλιστα
|
βουλεύεσθαι |
παροξυνθείης
εἰ
τὰς
συμφορὰς
τὰς |
[19] |
ἀθάνατον.
Μὴ
κατόκνει
μακρὰν
ὁδὸν
|
πορεύεσθαι |
πρὸς
τοὺς
διδάσκειν
τι
χρήσιμον |
[36] |
ἐκείνων
ἐπιτηδεύματα·
δόξεις
γὰρ
αὐτοὺς
|
ἀποδέχεσθαι |
καὶ
ζηλοῦν,
ὥστε
σοι
συμβήσεται |
[45] |
τοὺς
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
παρακαλοῦντας
|
ἀποδέχεσθαι. |
~Μάλιστα
δ'
ἂν
παροξυνθείης
ὀρεχθῆναι |
[5] |
νεωτέρους
ὀρέγεσθαι
καὶ
τίνων
ἔργων
|
ἀπέχεσθαι |
καὶ
ποίοις
τισὶν
ἀνθρώποις
ὁμιλεῖν |
[27] |
περὶ
τὸν
πλοῦτον
σπουδαζόντων
μὲν,
|
χρῆσθαι |
δὲ
τοῖς
ὑπάρχουσιν
μὴ
δυναμένων· |
[35] |
τῶν
σεαυτοῦ
μέλλῃς
τινὶ
συμβούλῳ
|
χρῆσθαι, |
σκόπει
πρῶτον
πῶς
τὰ
ἑαυτοῦ |
[24] |
ποιήσεις,
ἐὰν
μὴ
δεόμενος
τὸ
|
δεῖσθαι |
προσποιῇ.
~Περὶ
τῶν
ῥητῶν
ὡς |
[11] |
ζῴων,
τοὺς
δὲ
παῖδας
μὴ
|
μιμεῖσθαι |
τοὺς
σπουδαίους
τῶν
γονέων.
~Ἡγοῦ |
[21] |
τοὺς
ἀκουσίους
ὑπομένειν.
Ὑφ'
ὧν
|
κρατεῖσθαι |
τὴν
ψυχὴν
αἰσχρὸν,
τούτων
ἐγκράτειαν |
[15] |
σωφροσύνην·
τούτοις
γὰρ
ἅπασιν
δοκεῖ
|
κρατεῖσθαι |
τὸ
τῶν
νεωτέρων
ἦθος.
~Μηδέποτε |
[37] |
παρίστασο
μήτε
συνηγόρει·
δόξεις
γὰρ
|
καὶ |
αὐτὸς
τοιαῦτα
πράττειν,
οἷα
ἂν |
[46] |
οἰκονομεῖν
ἀεὶ
τὰς
τέρψεις
εἰλικρινεῖς
|
καὶ |
βεβαιοτέρας
ἀποδίδωσιν·
~κἀκεῖ
μὲν
πρότερον |
[17] |
δόκει
ποιεῖν
ὡς
μηδένα
λήσων·
|
καὶ |
γὰρ
ἂν
παραυτίκα
κρύψῃς,
ὕστερον |
[16] |
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιήσας
ἔλπιζε
λήσειν·
|
καὶ |
γὰρ
ἂν
τοὺς
ἄλλους
λάθῃς, |
[35] |
τὰς
ἐκ
τῆς
ἀβουλίας
ἐπιβλέψειας·
|
καὶ |
γὰρ
τῆς
ὑγιείας
πλείστην
ἐπιμέλειαν |
[18] |
ἀκούσαντα
χρήσιμον
λόγον
μὴ
μαθεῖν
|
καὶ |
διδόμενόν
τι
ἀγαθὸν
παρὰ
τῶν |
[36] |
~Μιμοῦ
τὰ
τῶν
βασιλέων
ἤθη
|
καὶ |
δίωκε
τὰ
ἐκείνων
ἐπιτηδεύματα·
δόξεις |
[49] |
ἡ
μὲν
γὰρ
αὐτοῖς
χρήματα
|
καὶ |
δόξαν
καὶ
φίλους
ἐνεχείρισεν,
οἱ |
[36] |
ἐπιτηδεύματα·
δόξεις
γὰρ
αὐτοὺς
ἀποδέχεσθαι
|
καὶ |
ζηλοῦν,
ὥστε
σοι
συμβήσεται
παρά |
[11] |
ἐκείνου
τρόπον
ἡγησάμενον,
μιμητὴν
δὲ
|
καὶ |
ζηλωτὴν
τῆς
πατρῴας
ἀρετῆς
γιγνόμενον· |
[9] |
τοῦ
πατρὸς
προαιρέσεις
ἀναμνησθεὶς
οἰκεῖον
|
καὶ |
καλὸν
ἕξεις
παράδειγμα
τῶν
ὑπ' |
[12] |
δυνατὸν
διατεθῆναι
τὸν
μὴ
πολλῶν
|
καὶ |
καλῶν
ἀκουσμάτων
πεπληρωμένον·
τὰ
μὲν |
[28] |
ἐπιστάμενος.
~Πειρῶ
τὸν
πλοῦτον
χρήματα
|
καὶ |
κτήματα
κατασκευάζειν·
ἔστι
δὲ
χρήματα |
[1] |
παρόντας
μόνον
τιμῶσιν,
οἱ
δὲ
|
καὶ |
μακρὰν
ἀπόντας
ἀγαπῶσιν,
καὶ
τὰς |
[10] |
μεγαλοπρεπὴς
καὶ
τοῖς
φίλοις
κοινὸς,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἐθαύμαζεν
τοὺς
περὶ
αὑτὸν |
[10] |
αὑτοῦ
βίον,
ἀλλὰ
φιλόκαλος
ἦν
|
καὶ |
μεγαλοπρεπὴς
καὶ
τοῖς
φίλοις
κοινὸς, |
[44] |
ἀποθανεῖν
ἴδιον
τοῖς
σπουδαίοις
ἀπένειμεν.
|
~Καὶ |
μὴ
θαυμάσῃς,
εἰ
πολλὰ
τῶν |
[51] |
χρώμενόν
ς'
ὀρέγεσθαι
τῆς
καλοκαγαθίας,
|
καὶ |
μὴ
μόνον
τοῖς
ὑφ'
ἡμῶν |
[2] |
οὖν
πρέπειν
τοὺς
δόξης
ὀρεγομένους
|
καὶ |
παιδείας
ἀντιποιουμένους
τῶν
σπουδαίων
ἀλλὰ |
[50] |
γεννήσας,
ὡς
οἱ
μῦθοι
λέγουσι
|
καὶ |
πάντες
πιστεύουσι,
τὸν
μὲν
διὰ |
[12] |
ἐπιτηδευμάτων
πλεῖστον
πρὸς
ἀρετὴν
ἐπιδοῦναι
|
καὶ |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀνθρώποις |
[24] |
περὶ
σὲ
γενέσθαι
τοιοῦτον,
οἷος
|
καὶ |
περὶ
ἐκείνους
γέγονεν.
Βραδέως
μὲν |
[24] |
πρότερον
φίλοις·
ἔλπιζε
γὰρ
αὐτὸν
|
καὶ |
περὶ
σὲ
γενέσθαι
τοιοῦτον,
οἷος |
[5] |
ὀρέγεσθαι
καὶ
τίνων
ἔργων
ἀπέχεσθαι
|
καὶ |
ποίοις
τισὶν
ἀνθρώποις
ὁμιλεῖν
καὶ |
[24] |
γὰρ
αἰσχρὸν
μηδένα
φίλον
ἔχειν
|
καὶ |
πολλοὺς
ἑταίρους
μεταλλάττειν.
Μήτε
μετὰ |
[10] |
φύσιν
νόμου
καὶ
τρόπον
γένους
|
καὶ |
προαίρεσιν
ἀνάγκης.
~Ἐπιλίποι
δ'
ἂν |
[33] |
κερδαίνοντες
πράττουσιν,
αὕτη
δὲ
μόνη
|
καὶ |
προσεζημίωσε
τοὺς
ἔχοντας·
πολλάκις
γὰρ |
[5] |
καὶ
ποίοις
τισὶν
ἀνθρώποις
ὁμιλεῖν
|
καὶ |
πῶς
τὸν
ἑαυτῶν
βίον
οἰκονομεῖν. |
[34] |
τὴν
ἐκείνων
τε
γνώμην
αἰσθήσει
|
καὶ |
σεαυτὸν
οὐ
καταφανῆ
ποιήσεις.
~Ὅταν |
[21] |
τὰς
τῶν
ἄλλων
ἀτυχίας
ἐπιβλέπῃς
|
καὶ |
σεαυτὸν
ὡς
ἄνθρωπος
ὢν
ὑπομιμνήσκῃς. |
[3] |
ἐγὼ
δὲ
παιδεύειν
ἄλλους
ἐπιχειρῶ,
|
καὶ |
σοὶ
μὲν
ἀκμὴ
φιλοσοφεῖν,
ἐγὼ |
[46] |
δὲ
περὶ
τὴν
ἀρετὴν
φιλοπονεῖν
|
καὶ |
σωφρόνως
τὸν
αὑτοῦ
βίον
οἰκονομεῖν |
[6] |
ταύτης
πλείω
τοὺς
ἔχοντας
ἔβλαψεν
|
καὶ |
τὰ
μὲν
σώματα
τῶν
ἀσκούντων |
[50] |
τῶν
ἀνθρώπων.
Ζεὺς
γὰρ
Ἡρακλέα
|
καὶ |
Τάνταλον
γεννήσας,
ὡς
οἱ
μῦθοι |
[46] |
καλῶν
ἔργων,
εἰ
καταμάθοις
ὅτι
|
καὶ |
τὰς
ἡδονὰς
ἐκ
τούτων
μάλιστα |
[1] |
δὲ
καὶ
μακρὰν
ἀπόντας
ἀγαπῶσιν,
|
καὶ |
τὰς
μὲν
τῶν
φαύλων
συνηθείας |
[46] |
Ἐν
μὲν
γὰρ
τῷ
ῥᾳθυμεῖν
|
καὶ |
τὰς
πλησμονὰς
ἀγαπᾶν
εὐθὺς
αἱ |
[9] |
ἐκείνοις
πεπραγμένων.
~Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰς
τοῦ
πατρὸς
προαιρέσεις
ἀναμνησθεὶς |
[1] |
τάς
τε
τῶν
σπουδαίων
γνώμας
|
καὶ |
τὰς
τῶν
φαύλων
διανοίας,
πολὺ |
[38] |
ζῶντας
μόνον
ὠφελεῖ,
τὸ
δὲ
|
καὶ |
τελευτήσασι
δόξαν
παρασκευάζει,
κἀκείνων
μὲν |
[36] |
τε
τῷ
πλήθει
μᾶλλον
εὐδοκιμεῖν
|
καὶ |
τὴν
παρ'
ἐκείνων
εὔνοιαν
βεβαιοτέραν |
[3] |
τῆς
πατρικῆς
κληρονομεῖν.
~Ὁρῶ
δὲ
|
καὶ |
τὴν
τύχην
ἡμῖν
συλλαμβάνουσαν
καὶ |
[25] |
τῆς
περὶ
τὸν
βίον
ἀτυχίας
|
καὶ |
τῆς
ἐν
τοῖς
κινδύνοις
κοινωνίας· |
[49] |
μόνον
εἰς
αὑτοὺς
ἁμαρτάνειν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῆς
τύχης
εἶναι
προδότας·
ἡ |
[2] |
παῖδας
ὥσπερ
τῆς
οὐσίας
οὕτω
|
καὶ |
τῆς
φιλίας
τῆς
πατρικῆς
κληρονομεῖν. |
[5] |
ὧν
χρὴ
τοὺς
νεωτέρους
ὀρέγεσθαι
|
καὶ |
τίνων
ἔργων
ἀπέχεσθαι
καὶ
ποίοις |
[29] |
ὀνειδίσῃς·
κοινὴ
γὰρ
ἡ
τύχη
|
καὶ |
τὸ
μέλλον
ἀόρατον.
Τοὺς
ἀγαθοὺς |
[13] |
ἅμα
τε
τοῖς
θεοῖς
θύειν
|
καὶ |
τοῖς
νόμοις
ἐμμένειν.
~Τοιοῦτος
γίγνου |
[36] |
εὔνοιαν
βεβαιοτέραν
ἔχειν.
Πείθου
μὲν
|
καὶ |
τοῖς
νόμοις
τοῖς
ὑπὸ
τῶν |
[13] |
θεοὺς
μὴ
μόνον
θύων
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
ὅρκοις
ἐμμένων·
ἐκεῖνο
μὲν |
[10] |
ἀλλὰ
φιλόκαλος
ἦν
καὶ
μεγαλοπρεπὴς
|
καὶ |
τοῖς
φίλοις
κοινὸς,
καὶ
μᾶλλον |
[36] |
τὸ
πλῆθος
δεῖ
θεραπεύειν,
οὕτω
|
καὶ |
τὸν
ἐν
μοναρχίᾳ
κατοικοῦντα
τὸν |
[7] |
τῷ
πλήθει
φοβερὰ
θαρσαλέως
ὑπομένουσα,
|
καὶ |
τὸν
μὲν
ὄκνον
ψόγον,
τὸν |
[3] |
καὶ
τὴν
τύχην
ἡμῖν
συλλαμβάνουσαν
|
καὶ |
τὸν
παρόντα
καιρὸν
συναγωνιζόμενον·
σὺ |
[4] |
λόγον
μόνον
παρακαλοῦσιν,
οἱ
δὲ
|
καὶ |
τὸν
τρόπον
αὐτῶν
ἐπανορθοῦσιν.
~Διόπερ |
[44] |
τε
παρόντος
βίου
συμβουλίαν
ἐξενεγκεῖν
|
καὶ |
τοῦ
μέλλοντος
χρόνου
παράγγελμα
καταλιπεῖν. |
[28] |
τε
ζημίαν
μεγάλην
ἐκτῖσαι
δύνασθαι
|
καὶ |
τοῦ
φίλῳ
σπουδαίῳ
δυστυχοῦντι
βοηθῆσαι· |
[21] |
πόνοις
ἑκουσίοις,
ὅπως
ἂν
δύνῃ
|
καὶ |
τοὺς
ἀκουσίους
ὑπομένειν.
Ὑφ'
ὧν |
[21] |
ὥσπερ
ἂν
πρὸς
ἑαυτὸν
ἁμαρτάνοντα
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
ἔχειν
ἀξιώσειας,
ἐν |
[26] |
ἐπὶ
τοῖς
κακοῖς
δυσχεραίνοντας
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς
μὴ |
[52] |
τὰ
βέλτιστα
λαμβάνουσαν,
οὕτω
δεῖ
|
καὶ |
τοὺς
παιδείας
ὀρεγομένους
μηδενὸς
μὲν |
[50] |
πῶς
ἔχουσι
πρὸς
τοὺς
φαύλους
|
καὶ |
τοὺς
σπουδαίους
τῶν
ἀνθρώπων.
Ζεὺς |
[10] |
ἑταιρείαν
πολλῷ
κρείττω
φύσιν
νόμου
|
καὶ |
τρόπον
γένους
καὶ
προαίρεσιν
ἀνάγκης. |
[51] |
τῶν
ποιητῶν
τὰ
βέλτιστα
μανθάνειν
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
σοφιστῶν
εἴ
τι |
[45] |
βέλτιστα
πράττειν
ἐπιτάττοντα,
τοῦτον
εἰκὸς
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τοὺς
ἐπὶ
τὴν |
[8] |
ἔκ
τε
τῶν
Ἡρακλέους
ἄθλων
|
καὶ |
τῶν
Θησέως
ἔργων,
οἷς
ἡ |
[51] |
ὑφ'
ἡμῶν
εἰρημένοις
ἐμμένειν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
ποιητῶν
τὰ
βέλτιστα
μανθάνειν |
[26] |
τῶν
ἐχθρῶν
νικᾶσθαι
ταῖς
κακοποιίαις
|
καὶ |
τῶν
φίλων
ἡττᾶσθαι
ταῖς
εὐεργεσίαις. |
[45] |
ἢ
τοῖς
ὑγιεινοτάτοις
χαίροντας,
οὕτω
|
καὶ |
τῶν
φίλων
τοῖς
συνεξαμαρτάνουσι
πλησιάζοντας |
[49] |
γὰρ
αὐτοῖς
χρήματα
καὶ
δόξαν
|
καὶ |
φίλους
ἐνεχείρισεν,
οἱ
δὲ
σφᾶς |
[12] |
αὔξεσθαι
πέφυκεν.
Διόπερ
ἐγώ
σοι
|
πειράσομαι |
συντόμως
ὑποθέσθαι,
δι'
ὧν
ἄν |
[50] |
τῆς
τῶν
θεῶν
στοχάσασθαι
διανοίας,
|
ἡγοῦμαι |
κἀκείνους
ἐπὶ
τοῖς
οἰκειοτάτοις
μάλιστα |
[4] |
τὰ
τῶν
τρόπων
ἤθη
σπουδαῖοι
|
πεφυκέναι |
δόξουσιν,
τοσούτῳ
μᾶλλον
ἐκείνων
τοὺς |
[45] |
Σὲ
δὲ
νομίζω
τοὐναντίον
τούτων
|
ἐγνωκέναι, |
τεκμηρίῳ
χρώμενος
τῇ
περὶ
τὴν |
[12] |
δὲ
τὴν
γνώμην
οὐ
δυνατὸν
|
διατεθῆναι |
τὸν
μὴ
πολλῶν
καὶ
καλῶν |
[46] |
ἀποδέχεσθαι.
~Μάλιστα
δ'
ἂν
παροξυνθείης
|
ὀρεχθῆναι |
τῶν
καλῶν
ἔργων,
εἰ
καταμάθοις |
[27] |
δοκῇς
μηδὲ
τούτων
ἀπόντων
ὀλιγωρεῖν.
|
~Εἶναι |
βούλου
τὰ
περὶ
τὴν
ἐσθῆτα |
[15] |
αὐθάδης,
διὰ
δὲ
τοῦτο
φρόνιμος
|
εἶναι |
δόξεις.
Ἡγοῦ
μάλιστα
σεαυτῷ
πρέπειν |
[32] |
Ἀθάνατα
μὲν
φρόνει
τῷ
μεγαλόψυχος
|
εἶναι, |
θνητὰ
δὲ
τῷ
συμμέτρως
τῶν |
[15] |
αἰσχρὸν,
ταῦτα
νόμιζε
μηδὲ
λέγειν
|
εἶναι |
καλόν.
Ἔθιζε
σεαυτὸν
εἶναι
μὴ |
[15] |
λέγειν
εἶναι
καλόν.
Ἔθιζε
σεαυτὸν
|
εἶναι |
μὴ
σκυθρωπὸν
ἀλλὰ
σύννουν·
δι' |
[48] |
ὡς
τοὺς
ἐπιεικεῖς
μὲν
φήσαντας
|
εἶναι |
μηδὲν
δὲ
τῶν
τυχόντων
διαφέροντας, |
[2] |
σπουδαίων
ἀλλὰ
μὴ
τῶν
φαύλων
|
εἶναι |
μιμητὰς,
ἀπέσταλκά
σοι
τόνδε
τὸν |
[26] |
τοῖς
καιροῖς
βοηθῇς.
~Ὁμοίως
αἰσχρὸν
|
εἶναι |
νόμιζε
τῶν
ἐχθρῶν
νικᾶσθαι
ταῖς |
[21] |
δὲ
τοιοῦτος,
ἐὰν
κέρδη
μὲν
|
εἶναι |
νομίζῃς,
δι'
ὧν
εὐδοκιμήσεις
ἀλλὰ |
[34] |
ταχέως
τὰ
δόξαντα.
Ἡγοῦ
κράτιστον
|
εἶναι |
παρὰ
μὲν
τῶν
θεῶν
εὐτυχίαν, |
[49] |
ἁμαρτάνειν
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
τύχης
|
εἶναι |
προδότας·
ἡ
μὲν
γὰρ
αὐτοῖς |
[10] |
τῷ
γένει
προσήκοντας·
ἡγεῖτο
γὰρ
|
εἶναι |
πρὸς
ἑταιρείαν
πολλῷ
κρείττω
φύσιν |
[33] |
τὴν
παιδείαν
τοσούτῳ
μεῖζον
ἀγαθὸν
|
εἶναι |
τῆς
ἀπαιδευσίας,
ὅσῳ
τὰ
μὲν |
[42] |
σιγᾶν
ἢ
λέγειν.
~Νόμιζε
μηδὲν
|
εἶναι |
τῶν
ἀνθρωπίνων
βέβαιον·
οὕτω
γὰρ |
[24] |
πειρῶ
τῶν
φίλων
μήτ'
ἄπειρος
|
εἶναι |
τῶν
ἑταίρων
θέλε.
Τοῦτο
δὲ |
[49] |
βίῳ
παντὶ
ἐλαττουμένους
οὐ
φαύλους
|
εἶναι |
φήσωμεν;
Δικαίως
δ'
ἂν
τοὺς |
[40] |
σώματι.
Πειρῶ
τῷ
μὲν
σώματι
|
εἶναι |
φιλόπονος,
τῇ
δὲ
ψυχῇ
φιλόσοφος, |
[43] |
ψόγον
ἢ
κίνδυνον·
δεῖ
γὰρ
|
εἶναι |
φοβερὰν
τοῖς
μὲν
φαύλοις
τὴν |
[19] |
~Ἡγοῦ
τῶν
ἀκουσμάτων
πολλὰ
πολλῶν
|
εἶναι |
χρημάτων
κρείττω·
τὰ
μὲν
γὰρ |
[29] |
τοῖς
τὰς
ἀλλοτρίας
κύνας
σιτίζουσιν·
|
ἐκεῖναί |
τε
γὰρ
τοὺς
διδόντας
ὥσπερ |
[12] |
δοκεῖς
ἐπιτηδευμάτων
πλεῖστον
πρὸς
ἀρετὴν
|
ἐπιδοῦναι |
καὶ
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν |
[46] |
τὰς
πλησμονὰς
ἀγαπᾶν
εὐθὺς
αἱ
|
λῦπαι |
ταῖς
ἡδοναῖς
παραπεπήγασιν,
τὸ
δὲ |
[18] |
φιλομαθὴς,
ἔσει
πολυμαθής.
Ἃ
μὲν
|
ἐπίστασαι, |
ταῦτα
διαφύλαττε
ταῖς
μελέταις,
ἃ |
[28] |
καὶ
τοῦ
φίλῳ
σπουδαίῳ
δυστυχοῦντι
|
βοηθῆσαι· |
πρὸς
δὲ
τὸν
ἄλλον
βίον |
[19] |
πελάγη
διαπερᾶν
ἕνεκα
τοῦ
πλείω
|
ποιῆσαι |
τὴν
ὑπάρχουσαν
οὐσίαν,
τοὺς
δὲ |
[8] |
τὸν
ἅπαντα
χρόνον
δύνασθαι
λήθην
|
ἐμποιῆσαι |
τῶν
ἐκείνοις
πεπραγμένων.
~Οὐ
μὴν |
[12] |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀνθρώποις
|
εὐδοκιμῆσαι. |
~Πρῶτον
μὲν
οὖν
εὐσέβει
τὰ |
[19] |
πορείας
ὑπομένειν
ἐπὶ
τῷ
βελτίω
|
καταστῆσαι |
τὴν
αὑτῶν
διάνοιαν.
~Τῷ
μὲν |
[43] |
αἰσχρᾶς
φήμης·
τὸ
μὲν
γὰρ
|
τελευτῆσαι |
πάντων
ἡ
πεπρωμένη
κατέκρινεν,
τὸ |
[28] |
ἕνεκεν,
τοῦ
τε
ζημίαν
μεγάλην
|
ἐκτῖσαι |
δύνασθαι
καὶ
τοῦ
φίλῳ
σπουδαίῳ |
[50] |
κἀκείνους
ἐπὶ
τοῖς
οἰκειοτάτοις
μάλιστα
|
δηλῶσαι |
πῶς
ἔχουσι
πρὸς
τοὺς
φαύλους |
[32] |
εὐθυνόντων
ἥ
τε
ψυχὴ
πολλὰ
|
σφάλλεται |
διαφθαρείσης
τῆς
διανοίας.
Ἀθάνατα
μὲν |
[32] |
ἀποβαλοῦσιν·
ἐκεῖνά
τε
γὰρ
ἀτάκτως
|
φέρεται |
διαμαρτάνοντα
τῶν
εὐθυνόντων
ἥ
τε |
[36] |
ἀποδέχεσθαι
καὶ
ζηλοῦν,
ὥστε
σοι
|
συμβήσεται |
παρά
τε
τῷ
πλήθει
μᾶλλον |
[18] |
τὰ
τοῖς
ἄλλοις
χαλεπῶς
εὑρημένα
|
συμβήσεταί |
σοι
ῥᾳδίως
μανθάνειν.
~Ἡγοῦ
τῶν |
[35] |
περὶ
τῶν
οἰκείων
οὐδέποτε
καλῶς
|
βουλεύσεται |
περὶ
τῶν
ἀλλοτρίων.
Οὕτω
δ' |
[48] |
δ'
ὅτι
τοῖς
μὲν
φαύλοις
|
ἐνδέχεται |
τὰ
τυχόντα
πράττειν·
εὐθὺς
γὰρ |
[24] |
ποιοῦ,
πρὶν
ἂν
ἐξετάσῃς
πῶς
|
κέχρηται |
τοῖς
πρότερον
φίλοις·
ἔλπιζε
γὰρ |
[48] |
εὐθὺς
γὰρ
τοῦ
βίου
τοιαύτην
|
πεποίηνται |
τὴν
ὑπόθεσιν·
τοῖς
δὲ
σπουδαίοις |
[26] |
φθονοῦντας·
πολλοὶ
γὰρ
ἀτυχοῦσιν
μὲν
|
συνάχθονται, |
καλῶς
δὲ
πράττουσι
φθονοῦσιν.
Τῶν |
[4] |
διατρίβουσιν·
ὅσοι
δὲ
τοῖς
νεωτέροις
|
εἰσηγοῦνται, |
μὴ
δι'
ὧν
τὴν
δεινότητα |
[38] |
δοκῇς
ὀρέγεσθαι
τῆς
δικαιοσύνης
μὴ
|
δι' |
ἀσθένειαν
ἀλλὰ
δι'
ἐπιείκειαν.
Μᾶλλον |
[47] |
τῶν
περὶ
τὸν
βίον
οὐ
|
δι' |
αὐτὰ
τὰ
πράγματα
ποιοῦμεν,
ἀλλὰ |
[15] |
εἶναι
μὴ
σκυθρωπὸν
ἀλλὰ
σύννουν·
|
δι' |
ἐκεῖνο
μὲν
γὰρ
αὐθάδης,
διὰ |
[38] |
δικαιοσύνης
μὴ
δι'
ἀσθένειαν
ἀλλὰ
|
δι' |
ἐπιείκειαν.
Μᾶλλον
ἀποδέχου
δικαίαν
πενίαν |
[12] |
ἐγώ
σοι
πειράσομαι
συντόμως
ὑποθέσθαι,
|
δι' |
ὧν
ἄν
μοι
δοκεῖς
ἐπιτηδευμάτων |
[21] |
ἐὰν
κέρδη
μὲν
εἶναι
νομίζῃς,
|
δι' |
ὧν
εὐδοκιμήσεις
ἀλλὰ
μὴ
δι' |
[21] |
δι'
ὧν
εὐδοκιμήσεις
ἀλλὰ
μὴ
|
δι' |
ὧν
εὐπορήσεις,
τῇ
δ'
ὀργῇ |
[4] |
δὲ
τοῖς
νεωτέροις
εἰσηγοῦνται,
μὴ
|
δι' |
ὧν
τὴν
δεινότητα
τὴν
ἐν |
[50] |
ἀναξίους
τῆς
ὑπαρχούσης
εὐδαιμονίας
κατέστησαν.
|
~Εἰ |
δὲ
δεῖ
θνητὸν
ὄντα
τῆς |
[46] |
παροξυνθείης
ὀρεχθῆναι
τῶν
καλῶν
ἔργων,
|
εἰ |
καταμάθοις
ὅτι
καὶ
τὰς
ἡδονὰς |
[14] |
ὑγίειαν·
τούτου
δ'
ἂν
ἐπιτύχοις,
|
εἰ |
λήγοις
τῶν
πόνων
ἔτι
πονεῖν |
[45] |
ἂν
τοῖς
θεοῖς
χάριν
σχοίην,
|
εἰ |
μὴ
διαμάρτοιμι
τῆς
δόξης
ἧς |
[39] |
οἱ
γὰρ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
|
εἰ |
μηδὲν
ἄλλο
πλεονεκτοῦσιν,
ἀλλ'
οὖν |
[11] |
ἂν
ἡμᾶς
ὁ
πᾶς
χρόνος
|
εἰ |
πάσας
τὰς
ἐκείνου
πράξεις
καταριθμησαίμεθα. |
[44] |
σπουδαίοις
ἀπένειμεν.
~Καὶ
μὴ
θαυμάσῃς,
|
εἰ |
πολλὰ
τῶν
εἰρημένων
οὐ
πρέπει |
[35] |
δ'
ἂν
μάλιστα
βουλεύεσθαι
παροξυνθείης
|
εἰ |
τὰς
συμφορὰς
τὰς
ἐκ
τῆς |
[17] |
ὀφθήσει.
Μάλιστα
δ'
ἂν
εὐδοκιμοίης,
|
εἰ |
φαίνοιο
ταῦτα
μὴ
πράττων
ἃ |
[51] |
μανθάνειν
καὶ
τῶν
ἄλλων
σοφιστῶν
|
εἴ |
τι
χρήσιμον
εἰρήκασιν
ἀναγιγνώσκειν.
~Ὥσπερ |
[27] |
οἱ
τοιοῦτοι
πάσχουσιν,
ὥσπερ
ἂν
|
εἴ |
τις
ἵππον
κτήσαιτο
καλὸν
κακῶς |
[13] |
καλοκαγαθίας
τεκμήριον.
Τίμα
τὸ
δαιμόνιον
|
ἀεὶ |
μὲν,
μάλιστα
δὲ
μετὰ
τῆς |
[46] |
σωφρόνως
τὸν
αὑτοῦ
βίον
οἰκονομεῖν
|
ἀεὶ |
τὰς
τέρψεις
εἰλικρινεῖς
καὶ
βεβαιοτέρας |
[13] |
ἀνθρώποις
εὐδοκιμῆσαι.
~Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
εὐσέβει |
τὰ
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
μὴ |
[43] |
~Μᾶλλον
εὐλαβοῦ
ψόγον
ἢ
κίνδυνον·
|
δεῖ |
γὰρ
εἶναι
φοβερὰν
τοῖς
μὲν |
[22] |
ἢ
τὰς
τῶν
χρημάτων
παρακαταθήκας·
|
δεῖ |
γὰρ
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
τρόπον |
[11] |
φύσεως
νῦν
ἐξενηνόχαμεν,
πρὸς
ὃν
|
δεῖ |
ζῆν
ς'
ὥσπερ
πρὸς
παράδειγμα, |
[36] |
ἐν
δημοκρατίᾳ
πολιτευόμενον
τὸ
πλῆθος
|
δεῖ |
θεραπεύειν,
οὕτω
καὶ
τὸν
ἐν |
[50] |
ὑπαρχούσης
εὐδαιμονίας
κατέστησαν.
~Εἰ
δὲ
|
δεῖ |
θνητὸν
ὄντα
τῆς
τῶν
θεῶν |
[52] |
δὲ
τὰ
βέλτιστα
λαμβάνουσαν,
οὕτω
|
δεῖ |
καὶ
τοὺς
παιδείας
ὀρεγομένους
μηδενὸς |
[51] |
ταῖς
μεγίσταις
τιμωρίαις
ἐκόλασεν.
~Οἷς
|
δεῖ |
παραδείγμασι
χρώμενόν
ς'
ὀρέγεσθαι
τῆς |
[38] |
τὸ
δὲ
καὶ
τελευτήσασι
δόξαν
|
παρασκευάζει, |
κἀκείνων
μὲν
τοῖς
φαύλοις
μέτεστιν, |
[36] |
σοι
συμβήσεται
παρά
τε
τῷ
|
πλήθει |
μᾶλλον
εὐδοκιμεῖν
καὶ
τὴν
παρ' |
[7] |
δυνατὰ
καθιστᾶσα,
τὰ
δὲ
τῷ
|
πλήθει |
φοβερὰ
θαρσαλέως
ὑπομένουσα,
καὶ
τὸν |
[29] |
μέλλον
ἀόρατον.
Τοὺς
ἀγαθοὺς
εὖ
|
ποίει· |
καλὸς
γὰρ
θησαυρὸς
παρ'
ἀνδρὶ |
[47] |
τέρψεις
εἰλικρινεῖς
καὶ
βεβαιοτέρας
ἀποδίδωσιν·
|
~κἀκεῖ |
μὲν
πρότερον
ἡσθέντες
ὕστερον
ἐλυπήθησαν, |
[36] |
ἐν
μοναρχίᾳ
κατοικοῦντα
τὸν
βασιλέα
|
προσήκει |
θαυμάζειν.
~Εἰς
ἀρχὴν
κατασταθεὶς
μηδενὶ |
[15] |
δικαιοσύνην,
σωφροσύνην·
τούτοις
γὰρ
ἅπασιν
|
δοκεῖ |
κρατεῖσθαι
τὸ
τῶν
νεωτέρων
ἦθος. |
[17] |
δὲ
τὴν
δόξαν
ἀποβλέπουσιν.
Ἅπαντα
|
δόκει |
ποιεῖν
ὡς
μηδένα
λήσων·
καὶ |
[40] |
μάλιστα
δὲ
τὴν
σαυτοῦ
φρόνησιν
|
ἄσκει· |
μέγιστον
γὰρ
ἐν
ἐλαχίστῳ
νοῦς |
[21] |
τὴν
ψυχὴν
αἰσχρὸν,
τούτων
ἐγκράτειαν
|
ἄσκει |
πάντων,
κέρδους,
ὀργῆς,
ἡδονῆς,
λύπης. |
[14] |
σεαυτὸν
γενέσθαι
τοὺς
σεαυτοῦ
παῖδας.
|
Ἄσκει |
τῶν
περὶ
τὸ
σῶμα
γυμνασίων |
[7] |
ταῖς
διανοίαις
συναυξηθῇ,
μόνη
μὲν
|
συγγηράσκει, |
πλούτου
δὲ
κρείττων,
χρησιμωτέρα
δ' |
[10] |
ὑπαρχόντων
ὡς
ἀθάνατος.
~Οὐδὲ
ταπεινῶς
|
διῴκει |
τὸν
αὑτοῦ
βίον,
ἀλλὰ
φιλόκαλος |
[34] |
τὴν
διάγνωσιν.
Βουλεύου
μὲν
βραδέως,
|
ἐπιτέλει |
δὲ
ταχέως
τὰ
δόξαντα.
Ἡγοῦ |
[38] |
ὅσῳ
τὰ
μὲν
ζῶντας
μόνον
|
ὠφελεῖ, |
τὸ
δὲ
καὶ
τελευτήσασι
δόξαν |
[10] |
αὑτὸν
σπουδάζοντας
ἢ
τοὺς
τῷ
|
γένει |
προσήκοντας·
ἡγεῖτο
γὰρ
εἶναι
πρὸς |
[19] |
τὰ
δὲ
πάντα
τὸν
χρόνον
|
παραμένει· |
σοφία
γὰρ
μόνον
τῶν
κτημάτων |
[19] |
μόνον
τῶν
κτημάτων
ἀθάνατον.
Μὴ
|
κατόκνει |
μακρὰν
ὁδὸν
πορεύεσθαι
πρὸς
τοὺς |
[32] |
διαφθαρείσης
τῆς
διανοίας.
Ἀθάνατα
μὲν
|
φρόνει |
τῷ
μεγαλόψυχος
εἶναι,
θνητὰ
δὲ |
[27] |
κτῆσιν
ἀλλὰ
τὴν
μετρίαν
ἀπόλαυσιν.
|
Καταφρόνει |
τῶν
περὶ
τὸν
πλοῦτον
σπουδαζόντων |
[2] |
δὲ
τῆς
πρὸς
Ἱππόνικον
συνηθείας·
|
πρέπει |
γὰρ
τοὺς
παῖδας
ὥσπερ
τῆς |
[44] |
εἰ
πολλὰ
τῶν
εἰρημένων
οὐ
|
πρέπει |
σοι
πρὸς
τὴν
νῦν
παροῦσαν |
[19] |
κρείττω·
τὰ
μὲν
γὰρ
ταχέως
|
ἀπολείπει, |
τὰ
δὲ
πάντα
τὸν
χρόνον |
[35] |
σεαυτοῦ
μέλλῃς
τινὶ
συμβούλῳ
χρῆσθαι,
|
σκόπει |
πρῶτον
πῶς
τὰ
ἑαυτοῦ
διῴκησεν· |
[41] |
τι
ἂν
μέλλῃς
ἐρεῖν,
πρότερον
|
ἐπισκόπει |
τῇ
γνώμῃ·
πολλοῖς
γὰρ
ἡ |
[22] |
ὡς
ἄνθρωπος
ὢν
ὑπομιμνήσκῃς.
~Μᾶλλον
|
τήρει |
τὰς
τῶν
λόγων
ἢ
τὰς |
[37] |
πονηρῷ
πράγματι
μήτε
παρίστασο
μήτε
|
συνηγόρει· |
δόξεις
γὰρ
καὶ
αὐτὸς
τοιαῦτα |
[21] |
πάντων,
κέρδους,
ὀργῆς,
ἡδονῆς,
λύπης.
|
Ἔσει |
δὲ
τοιοῦτος,
ἐὰν
κέρδη
μὲν |
[31] |
ἅπαντες
ἡδέως
ὑποφέρουσιν.
~Ὁμιλητικὸς
δ'
|
ἔσει |
μὴ
δύσερις
ὢν
μηδὲ
δυσάρεστος |
[42] |
βέβαιον·
οὕτω
γὰρ
οὔτ'
εὐτυχῶν
|
ἔσει |
περιχαρὴς
οὔτε
δυστυχῶν
περίλυπος.
Χαῖρε |
[18] |
πράττουσιν
ἐπιτιμῴης.
~Ἐὰν
ᾖς
φιλομαθὴς,
|
ἔσει |
πολυμαθής.
Ἃ
μὲν
ἐπίστασαι,
ταῦτα |
[20] |
γὰρ
τοῖς
μὲν
οὐκ
ἀπεχθὴς
|
ἔσει, |
τοῖς
δὲ
φίλος
γενήσει.
~Τὰς |
[25] |
μὴ
τυχὼν
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
|
βλαβήσει, |
τυχὼν
δὲ
μᾶλλον
αὐτῶν
τὸν |
[34] |
γὰρ
τὴν
ἐκείνων
τε
γνώμην
|
αἰσθήσει |
καὶ
σεαυτὸν
οὐ
καταφανῆ
ποιήσεις. |
[17] |
γὰρ
ἂν
παραυτίκα
κρύψῃς,
ὕστερον
|
ὀφθήσει. |
Μάλιστα
δ'
ἂν
εὐδοκιμοίης,
εἰ |
[20] |
ἀπεχθὴς
ἔσει,
τοῖς
δὲ
φίλος
|
γενήσει. |
~Τὰς
ἐντεύξεις
μὴ
ποιοῦ
πυκνὰς |
[12] |
ὡς
σοὶ
σκοπεῖν,
ὅπως
ἐνάμιλλος
|
γενήσει |
τοῖς
τοῦ
πατρὸς
ἐπιτηδεύμασιν.
Οὕτω |
[25] |
ταῖς
ἀτυχίαις
διαγιγνώσκομεν.
Οὕτως
ἄριστα
|
χρήσει |
τοῖς
φίλοις,
ἐὰν
μὴ
προσμένῃς |
[25] |
δὲ
μᾶλλον
αὐτῶν
τὸν
τρόπον
|
ἐπιστήσει. |
Δοκίμαζε
τοὺς
φίλους
ἔκ
τε |
[29] |
ὀφειλομένη.
Κακοὺς
εὖ
ποιῶν
ὅμοια
|
πείσει |
τοῖς
τὰς
ἀλλοτρίας
κύνας
σιτίζουσιν· |
[30] |
ὠφελοῦντας
ὥσπερ
τοὺς
βλάπτοντας
ἀδικοῦσιν.
|
~Μίσει |
τοὺς
κολακεύοντας
ὥσπερ
τοὺς
ἐξαπατῶντας· |
[29] |
ἀγάπα.
~Στέργε
μὲν
τὰ
παρόντα,
|
ζήτει |
δὲ
τὰ
βελτίω.
Μηδενὶ
συμφορὰν |
[43] |
δέ
ποτέ
σοι
συμβῇ
κινδυνεύειν,
|
ζήτει |
τὴν
ἐκ
τοῦ
πολέμου
σωτηρίαν |
[34] |
ἀφανὲς
ἐκ
τοῦ
φανεροῦ
ταχίστην
|
ἔχει |
τὴν
διάγνωσιν.
Βουλεύου
μὲν
βραδέως, |
[41] |
γνώμῃ·
πολλοῖς
γὰρ
ἡ
γλῶττα
|
προτρέχει |
τῆς
διανοίας.
Δύο
ποιοῦ
καιροὺς |
[32] |
νοῦς
ὑπ'
οἴνου
διαφθαρῇ,
ταὐτὰ
|
πάσχει |
τοῖς
ἅρμασι
τοῖς
τοὺς
ἡνιόχους |
[45] |
θεοῖς
χάριν
σχοίην,
εἰ
μὴ
|
διαμάρτοιμι |
τῆς
δόξης
ἧς
ἔχων
περὶ |
[22] |
χρηστοῖς
πιστεύειν.
Περὶ
τῶν
ἀπορρήτων
|
μηδενὶ |
λέγε,
πλὴν
ἐὰν
ὁμοίως
συμφέρῃ |
[37] |
ὁ
παρὰ
τοῦ
πλήθους
ἔπαινος.
|
Μηδενὶ |
πονηρῷ
πράγματι
μήτε
παρίστασο
μήτε |
[29] |
παρόντα,
ζήτει
δὲ
τὰ
βελτίω.
|
Μηδενὶ |
συμφορὰν
ὀνειδίσῃς·
κοινὴ
γὰρ
ἡ |
[12] |
σπουδαίους
τῶν
γονέων.
~Ἡγοῦ
δὲ
|
μηδενὶ |
τῶν
ἀθλητῶν
οὕτω
προσήκειν
ἐπὶ |
[37] |
προσήκει
θαυμάζειν.
~Εἰς
ἀρχὴν
κατασταθεὶς
|
μηδενὶ |
χρῶ
πονηρῷ
πρὸς
τὰς
διοικήσεις· |
[35] |
~Ὅταν
ὑπὲρ
τῶν
σεαυτοῦ
μέλλῃς
|
τινὶ |
συμβούλῳ
χρῆσθαι,
σκόπει
πρῶτον
πῶς |
[39] |
ἀποδέχου
τοὺς
μετὰ
δικαιοσύνης
ζημιωθέντας·
|
οἱ |
γὰρ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
εἰ |
[17] |
τὰς
διαβολὰς,
κἂν
ψευδεῖς
ὦσιν·
|
οἱ |
γὰρ
πολλοὶ
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν |
[1] |
τοὺς
φίλους
παρόντας
μόνον
τιμῶσιν,
|
οἱ |
δὲ
καὶ
μακρὰν
ἀπόντας
ἀγαπῶσιν, |
[4] |
μὲν
ἐπὶ
λόγον
μόνον
παρακαλοῦσιν,
|
οἱ |
δὲ
καὶ
τὸν
τρόπον
αὐτῶν |
[49] |
καὶ
δόξαν
καὶ
φίλους
ἐνεχείρισεν,
|
οἱ |
δὲ
σφᾶς
αὐτοὺς
ἀναξίους
τῆς |
[30] |
τῶν
ὑπεροπτικῶν
ὄγκον
μόλις
ἂν
|
οἱ |
δοῦλοι
καρτερήσειαν,
τὸν
δὲ
τῶν |
[1] |
ἐν
ταῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συνηθείαις·
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
τοὺς
φίλους
παρόντας |
[4] |
ἐκείνων
τοὺς
ἀκούοντας
ὠφελοῦσιν,
ὅσον
|
οἱ |
μὲν
ἐπὶ
λόγον
μόνον
παρακαλοῦσιν, |
[50] |
Ἡρακλέα
καὶ
Τάνταλον
γεννήσας,
ὡς
|
οἱ |
μῦθοι
λέγουσι
καὶ
πάντες
πιστεύουσι, |
[31] |
χάριτας
ἀχαρίστως
χαριζόμενος,
ὅπερ
πάσχουσιν
|
οἱ |
πολλοὶ,
ποιοῦντες
μὲν,
ἀηδῶς
δὲ |
[27] |
ὑπάρχουσιν
μὴ
δυναμένων·
παραπλήσιον
γὰρ
|
οἱ |
τοιοῦτοι
πάσχουσιν,
ὥσπερ
ἂν
εἴ |
[29] |
διδόντας
ὥσπερ
τοὺς
τυχόντας
ὑλακτοῦσιν
|
οἵ |
τε
κακοὶ
τοὺς
ὠφελοῦντας
ὥσπερ |
[50] |
καὶ
Τάνταλον
γεννήσας,
ὡς
οἱ
|
μῦθοι |
λέγουσι
καὶ
πάντες
πιστεύουσι,
τὸν |
[4] |
ὅπως
τὰ
τῶν
τρόπων
ἤθη
|
σπουδαῖοι |
πεφυκέναι
δόξουσιν,
τοσούτῳ
μᾶλλον
ἐκείνων |
[39] |
μετὰ
δικαιοσύνης
ζημιωθέντας·
οἱ
γὰρ
|
δίκαιοι |
τῶν
ἀδίκων
εἰ
μηδὲν
ἄλλο |
[29] |
τοὺς
τυχόντας
ὑλακτοῦσιν
οἵ
τε
|
κακοὶ |
τοὺς
ὠφελοῦντας
ὥσπερ
τοὺς
βλάπτοντας |
[26] |
ἐπὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς
μὴ
φθονοῦντας·
|
πολλοὶ |
γὰρ
ἀτυχοῦσιν
μὲν
συνάχθονται,
καλῶς |
[31] |
ἀχαρίστως
χαριζόμενος,
ὅπερ
πάσχουσιν
οἱ
|
πολλοὶ, |
ποιοῦντες
μὲν,
ἀηδῶς
δὲ
τοῖς |
[17] |
κἂν
ψευδεῖς
ὦσιν·
οἱ
γὰρ
|
πολλοὶ |
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν
ἀγνοοῦσιν,
πρὸς |
[30] |
ὑπεροπτικῶν
ὄγκον
μόλις
ἂν
οἱ
|
δοῦλοι |
καρτερήσειαν,
τὸν
δὲ
τῶν
ὁμιλητικῶν |
[12] |
συντόμως
ὑποθέσθαι,
δι'
ὧν
ἄν
|
μοι |
δοκεῖς
ἐπιτηδευμάτων
πλεῖστον
πρὸς
ἀρετὴν |
[31] |
τραχέως
ἀπαντῶν,
μηδ'
ἂν
ἀδίκως
|
ὀργιζόμενοι |
τυγχάνωσιν,
ἀλλὰ
θυμουμένοις
μὲν
αὐτοῖς |
[5] |
ταύτην
τὴν
ὁδὸν
ἐπορεύθησαν,
οὗτοι
|
μόνοι |
τῆς
ἀρετῆς
ἐφικέσθαι
γνησίως
ἠδυνήθη |
[11] |
τρόπον
γένους
καὶ
προαίρεσιν
ἀνάγκης.
|
~Ἐπιλίποι |
δ'
ἂν
ἡμᾶς
ὁ
πᾶς |
[30] |
τοὺς
κολακεύοντας
ὥσπερ
τοὺς
ἐξαπατῶντας·
|
ἀμφότεροι |
γὰρ
πιστευθέντες
τοὺς
πιστεύσαντας
ἀδικοῦσιν. |
[9] |
ἕξεις
παράδειγμα
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ
|
σοι |
λεγομένων.
Οὐ
γὰρ
ὀλιγωρῶν
τῆς |
[3] |
δὲ
παιδεύειν
ἄλλους
ἐπιχειρῶ,
καὶ
|
σοὶ |
μὲν
ἀκμὴ
φιλοσοφεῖν,
ἐγὼ
δὲ |
[12] |
λόγοις
αὔξεσθαι
πέφυκεν.
Διόπερ
ἐγώ
|
σοι |
πειράσομαι
συντόμως
ὑποθέσθαι,
δι'
ὧν |
[44] |
πολλὰ
τῶν
εἰρημένων
οὐ
πρέπει
|
σοι |
πρὸς
τὴν
νῦν
παροῦσαν
ἡλικίαν· |
[18] |
τοῖς
ἄλλοις
χαλεπῶς
εὑρημένα
συμβήσεταί
|
σοι |
ῥᾳδίως
μανθάνειν.
~Ἡγοῦ
τῶν
ἀκουσμάτων |
[12] |
ἐπὶ
τοὺς
ἀνταγωνιστὰς
ἀσκεῖν,
ὡς
|
σοὶ |
σκοπεῖν,
ὅπως
ἐνάμιλλος
γενήσει
τοῖς |
[43] |
τὴν
ἀσφάλειαν·
ἐὰν
δέ
ποτέ
|
σοι |
συμβῇ
κινδυνεύειν,
ζήτει
τὴν
ἐκ |
[36] |
αὐτοὺς
ἀποδέχεσθαι
καὶ
ζηλοῦν,
ὥστε
|
σοι |
συμβήσεται
παρά
τε
τῷ
πλήθει |
[44] |
δεῖν
μηδὲν
παραλιπεῖν
ὧν
ἔχω
|
σοι |
συμβουλεύειν.
~Πολλὴν
δ'
ἂν
τοῖς |
[5] |
εὑρόντες
ἀλλὰ
παραίνεσιν
γράψαντες
μέλλομέν
|
σοι |
συμβουλεύειν,
ὧν
χρὴ
τοὺς
νεωτέρους |
[32] |
πότοις
συνουσίας·
ἐὰν
δέ
ποτέ
|
σοι |
συμπέσῃ
καιρὸς,
ἐξανίστασο
πρὸ
μέθης. |
[37] |
ὧν
γὰρ
ἂν
ἐκεῖνος
ἁμάρτῃ,
|
σοὶ |
τὰς
αἰτίας
ἀναθήσουσιν.
Ἐκ
τῶν |
[22] |
ὁμοίως
συμφέρῃ
τὰς
πράξεις
σιωπᾶσθαι
|
σοί |
τε
τῷ
λέγοντι
κἀκείνοις
τοῖς |
[2] |
τῶν
φαύλων
εἶναι
μιμητὰς,
ἀπέσταλκά
|
σοι |
τόνδε
τὸν
λόγον
δῶρον,
τεκμήριον |
[5] |
πῶς
τὸν
ἑαυτῶν
βίον
οἰκονομεῖν.
|
Ὅσοι |
γὰρ
τοῦ
βίου
ταύτην
τὴν |
[4] |
τὸ
κράτιστον
τῆς
φιλοσοφίας
διατρίβουσιν·
|
ὅσοι |
δὲ
τοῖς
νεωτέροις
εἰσηγοῦνται,
μὴ |
[3] |
ἐγὼ
δὲ
τοὺς
φιλοσοφοῦντας
ἐπανορθῶ.
|
Ὅσοι |
μὲν
οὖν
πρὸς
τοὺς
ἑαυτῶν |
[36] |
ὑπὸ
τῶν
βασιλέων
κειμένοις,
ἰσχυρότατον
|
μέντοι |
νόμον
ἡγοῦ
τὸν
ἐκείνων
τρόπον. |
[5] |
βίου
ταύτην
τὴν
ὁδὸν
ἐπορεύθησαν,
|
οὗτοι |
μόνοι
τῆς
ἀρετῆς
ἐφικέσθαι
γνησίως |
[27] |
μὴ
δυναμένων·
παραπλήσιον
γὰρ
οἱ
|
τοιοῦτοι |
πάσχουσιν,
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις |
[6] |
ἐξουσίαν
μὲν
τῇ
ῥᾳθυμίᾳ
παρασκευάζων,
|
ἐπὶ |
δὲ
τὰς
ἡδονὰς
τοὺς
νέους |
[4] |
ἀκούοντας
ὠφελοῦσιν,
ὅσον
οἱ
μὲν
|
ἐπὶ |
λόγον
μόνον
παρακαλοῦσιν,
οἱ
δὲ |
[45] |
εἰκὸς
καὶ
τῶν
ἄλλων
τοὺς
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀρετὴν
παρακαλοῦντας
ἀποδέχεσθαι.
~Μάλιστα |
[26] |
κακοῖς
δυσχεραίνοντας
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
|
ἐπὶ |
τοῖς
ἀγαθοῖς
μὴ
φθονοῦντας·
πολλοὶ |
[42] |
τῶν
ἀγαθῶν,
λυποῦ
δὲ
μετρίως
|
ἐπὶ |
τοῖς
γιγνομένοις
τῶν
κακῶν,
γίγνου |
[26] |
τῶν
ἑταίρων
μὴ
μόνον
τοὺς
|
ἐπὶ |
τοῖς
κακοῖς
δυσχεραίνοντας
ἀλλὰ
καὶ |
[50] |
θεῶν
στοχάσασθαι
διανοίας,
ἡγοῦμαι
κἀκείνους
|
ἐπὶ |
τοῖς
οἰκειοτάτοις
μάλιστα
δηλῶσαι
πῶς |
[42] |
οὔτε
δυστυχῶν
περίλυπος.
Χαῖρε
μὲν
|
ἐπὶ |
τοῖς
συμβαίνουσιν
τῶν
ἀγαθῶν,
λυποῦ |
[12] |
μηδενὶ
τῶν
ἀθλητῶν
οὕτω
προσήκειν
|
ἐπὶ |
τοὺς
ἀνταγωνιστὰς
ἀσκεῖν,
ὡς
σοὶ |
[19] |
τὰς
κατὰ
γῆν
πορείας
ὑπομένειν
|
ἐπὶ |
τῷ
βελτίω
καταστῆσαι
τὴν
αὑτῶν |
[29] |
ποίει·
καλὸς
γὰρ
θησαυρὸς
παρ'
|
ἀνδρὶ |
σπουδαίῳ
χάρις
ὀφειλομένη.
Κακοὺς
εὖ |
[34] |
ἀνακοινώσασθαι,
χρῶ
τοῖς
λόγοις
ὡς
|
περὶ |
ἀλλοτρίου
του
πράγματος·
οὕτω
γὰρ |
[10] |
κοινὸς,
καὶ
μᾶλλον
ἐθαύμαζεν
τοὺς
|
περὶ |
αὑτὸν
σπουδάζοντας
ἢ
τοὺς
τῷ |
[33] |
ποιήσασθαι
φίλους,
ἀγαθόν
τι
λέγε
|
περὶ |
αὐτῶν
πρὸς
τοὺς
ἀπαγγέλλοντας·
ἀρχὴ |
[4] |
μὲν
ἔργον
ἐπιχειροῦσιν,
~οὐ
μὴν
|
περί |
γε
τὸ
κράτιστον
τῆς
φιλοσοφίας |
[24] |
σὲ
γενέσθαι
τοιοῦτον,
οἷος
καὶ
|
περὶ |
ἐκείνους
γέγονεν.
Βραδέως
μὲν
φίλος |
[24] |
φίλοις·
ἔλπιζε
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
|
περὶ |
σὲ
γενέσθαι
τοιοῦτον,
οἷος
καὶ |
[14] |
τοὺς
γονεῖς,
οἵους
ἂν
εὔξαιο
|
περὶ |
σεαυτὸν
γενέσθαι
τοὺς
σεαυτοῦ
παῖδας. |
[45] |
διαμάρτοιμι
τῆς
δόξης
ἧς
ἔχων
|
περὶ |
σοῦ
τυγχάνω.
Τῶν
μὲν
γὰρ |
[45] |
τούτων
ἐγνωκέναι,
τεκμηρίῳ
χρώμενος
τῇ
|
περὶ |
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
φιλοπονίᾳ·
τὸν |
[46] |
ταῖς
ἡδοναῖς
παραπεπήγασιν,
τὸ
δὲ
|
περὶ |
τὴν
ἀρετὴν
φιλοπονεῖν
καὶ
σωφρόνως |
[27] |
ἀπόντων
ὀλιγωρεῖν.
~Εἶναι
βούλου
τὰ
|
περὶ |
τὴν
ἐσθῆτα
φιλόκαλος,
ἀλλὰ
μὴ |
[14] |
τοὺς
σεαυτοῦ
παῖδας.
Ἄσκει
τῶν
|
περὶ |
τὸ
σῶμα
γυμνασίων
μὴ
τὰ |
[25] |
τοὺς
φίλους
ἔκ
τε
τῆς
|
περὶ |
τὸν
βίον
ἀτυχίας
καὶ
τῆς |
[40] |
ὑπερέχουσιν.
~Πάντων
μὲν
ἐπιμελοῦ
τῶν
|
περὶ |
τὸν
βίον,
μάλιστα
δὲ
τὴν |
[47] |
λαμβάνομεν·
τὰ
γὰρ
πλεῖστα
τῶν
|
περὶ |
τὸν
βίον
οὐ
δι'
αὐτὰ |
[27] |
τὴν
μετρίαν
ἀπόλαυσιν.
Καταφρόνει
τῶν
|
περὶ |
τὸν
πλοῦτον
σπουδαζόντων
μὲν,
χρῆσθαι |
[14] |
τοῖς
νόμοις
ἐμμένειν.
~Τοιοῦτος
γίγνου
|
περὶ |
τοὺς
γονεῖς,
οἵους
ἂν
εὔξαιο |
[35] |
τῶν
οἰκείων
οὐδέποτε
καλῶς
βουλεύσεται
|
περὶ |
τῶν
ἀλλοτρίων.
Οὕτω
δ'
ἂν |
[22] |
ἀπιστεῖν,
ὥσπερ
τοῖς
χρηστοῖς
πιστεύειν.
|
Περὶ |
τῶν
ἀπορρήτων
μηδενὶ
λέγε,
πλὴν |
[21] |
πυκνὰς
τοῖς
αὐτοῖς,
μηδὲ
μακρὰς
|
περὶ |
τῶν
αὐτῶν·
πλησμονὴ
γὰρ
ἁπάντων. |
[35] |
διῴκησεν·
ὁ
γὰρ
κακῶς
διανοηθεὶς
|
περὶ |
τῶν
οἰκείων
οὐδέποτε
καλῶς
βουλεύσεται |
[25] |
μὴ
δεόμενος
τὸ
δεῖσθαι
προσποιῇ.
|
~Περὶ |
τῶν
ῥητῶν
ὡς
ἀπορρήτων
ἀνακοινοῦ· |
[34] |
παρὰ
δ'
ἡμῶν
αὐτῶν
εὐβουλίαν.
|
Περὶ |
ὧν
ἂν
αἰσχύνῃ
παρρησιάσασθαι,
βούλῃ |
[41] |
περὶ
ὧν
οἶσθα
σαφῶς,
ἢ
|
περὶ |
ὧν
ἀναγκαῖον
εἰπεῖν.
Ἐν
τούτοις |
[41] |
ποιοῦ
καιροὺς
τοῦ
λέγειν,
ἢ
|
περὶ |
ὧν
οἶσθα
σαφῶς,
ἢ
περὶ |
[25] |
μὲν
γὰρ
χρυσίον
ἐν
τῷ
|
πυρὶ |
βασανίζομεν,
τοὺς
δὲ
φίλους
ἐν |
[51] |
μεγίσταις
τιμωρίαις
ἐκόλασεν.
~Οἷς
δεῖ
|
παραδείγμασι |
χρώμενόν
ς'
ὀρέγεσθαι
τῆς
καλοκαγαθίας, |
[32] |
οἴνου
διαφθαρῇ,
ταὐτὰ
πάσχει
τοῖς
|
ἅρμασι |
τοῖς
τοὺς
ἡνιόχους
ἀποβαλοῦσιν·
ἐκεῖνά |
[47] |
λύπας
τὰς
ἡδονὰς
ἔχομεν.
Ἐν
|
πᾶσι |
δὲ
τοῖς
ἔργοις
οὐχ
οὕτω |
[38] |
μόνον
ὠφελεῖ,
τὸ
δὲ
καὶ
|
τελευτήσασι |
δόξαν
παρασκευάζει,
κἀκείνων
μὲν
τοῖς |
[50] |
Τάνταλον
γεννήσας,
ὡς
οἱ
μῦθοι
|
λέγουσι |
καὶ
πάντες
πιστεύουσι,
τὸν
μὲν |
[45] |
οὕτω
καὶ
τῶν
φίλων
τοῖς
|
συνεξαμαρτάνουσι |
πλησιάζοντας
ἀλλ'
οὐ
τοῖς
νουθετοῦσιν. |
[26] |
ἀτυχοῦσιν
μὲν
συνάχθονται,
καλῶς
δὲ
|
πράττουσι |
φθονοῦσιν.
Τῶν
ἀπόντων
φίλων
μέμνησο |
[50] |
οἱ
μῦθοι
λέγουσι
καὶ
πάντες
|
πιστεύουσι, |
τὸν
μὲν
διὰ
τὴν
ἀρετὴν |
[50] |
τοῖς
οἰκειοτάτοις
μάλιστα
δηλῶσαι
πῶς
|
ἔχουσι |
πρὸς
τοὺς
φαύλους
καὶ
τοὺς |
[18] |
λόγον
μὴ
μαθεῖν
καὶ
διδόμενόν
|
τι |
ἀγαθὸν
παρὰ
τῶν
φίλων
μὴ |
[41] |
ἐπίστῃ
τὰ
συμφέροντα.
~Πᾶν
ὅ
|
τι |
ἂν
μέλλῃς
ἐρεῖν,
πρότερον
ἐπισκόπει |
[33] |
ἂν
βούλῃ
ποιήσασθαι
φίλους,
ἀγαθόν
|
τι |
λέγε
περὶ
αὐτῶν
πρὸς
τοὺς |
[51] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
σοφιστῶν
εἴ
|
τι |
χρήσιμον
εἰρήκασιν
ἀναγιγνώσκειν.
~Ὥσπερ
γὰρ |
[19] |
ὁδὸν
πορεύεσθαι
πρὸς
τοὺς
διδάσκειν
|
τι |
χρήσιμον
ἐπαγγελλομένους·
αἰσχρὸν
γὰρ
τοὺς |
[37] |
τοῦ
πλήθους
ἔπαινος.
Μηδενὶ
πονηρῷ
|
πράγματι |
μήτε
παρίστασο
μήτε
συνηγόρει·
δόξεις |
[40] |
ἀνθρώπου
σώματι.
Πειρῶ
τῷ
μὲν
|
σώματι |
εἶναι
φιλόπονος,
τῇ
δὲ
ψυχῇ |
[40] |
ἐλαχίστῳ
νοῦς
ἀγαθὸς
ἐν
ἀνθρώπου
|
σώματι. |
Πειρῶ
τῷ
μὲν
σώματι
εἶναι |
[14] |
ἐπιτύχοις,
εἰ
λήγοις
τῶν
πόνων
|
ἔτι |
πονεῖν
δυνάμενος.
~Μήτε
γέλωτα
προπετῆ |
[49] |
πού
γε
τοὺς
τῷ
βίῳ
|
παντὶ |
ἐλαττουμένους
οὐ
φαύλους
εἶναι
φήσωμεν; |
[22] |
πράξεις
σιωπᾶσθαι
σοί
τε
τῷ
|
λέγοντι |
κἀκείνοις
τοῖς
ἀκούουσιν.
~Ὅρκον
ἐπακτὸν |
[28] |
δύνασθαι
καὶ
τοῦ
φίλῳ
σπουδαίῳ
|
δυστυχοῦντι |
βοηθῆσαι·
πρὸς
δὲ
τὸν
ἄλλον |
[46] |
τῶν
καλῶν
ἔργων,
εἰ
καταμάθοις
|
ὅτι |
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
ἐκ
τούτων |
[48] |
ἀποβαινόντων
ἕνεκεν
διαπονοῦμεν.
~Ἐνθυμοῦ
δ'
|
ὅτι |
τοῖς
μὲν
φαύλοις
ἐνδέχεται
τὰ |
[27] |
ἐσθῆτα
φιλόκαλος,
ἀλλὰ
μὴ
καλλωπιστής.
|
Ἔστι |
δὲ
φιλοκάλου
μὲν
τὸ
μεγαλοπρεπὲς, |
[20] |
φιλοπροσήγορος,
τῷ
δὲ
λόγῳ
εὐπροσήγορος.
|
Ἔστι |
δὲ
φιλοπροσηγορίας
μὲν
τὸ
προσφωνεῖν |
[28] |
πλοῦτον
χρήματα
καὶ
κτήματα
κατασκευάζειν·
|
ἔστι |
δὲ
χρήματα
μὲν
τοῖς
ἀπολαύειν |