Paragraphes |
[6] |
ἐμάρανεν,
πλοῦτος
δὲ
κακίας
μᾶλλον
|
ἢ |
καλοκαγαθίας
ὑπηρέτης
ἐστὶν,
ἐξουσίαν
μὲν |
[43] |
ἔχοντα
περιπατεῖν.
~Μᾶλλον
εὐλαβοῦ
ψόγον
|
ἢ |
κίνδυνον·
δεῖ
γὰρ
εἶναι
φοβερὰν |
[41] |
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
ἄμεινον
σιγᾶν
|
ἢ |
λέγειν.
~Νόμιζε
μηδὲν
εἶναι
τῶν |
[6] |
μὲν
γὰρ
ἢ
χρόνος
ἀνήλωσεν
|
ἢ |
νόσος
ἐμάρανεν,
πλοῦτος
δὲ
κακίας |
[41] |
ἢ
περὶ
ὧν
οἶσθα
σαφῶς,
|
ἢ |
περὶ
ὧν
ἀναγκαῖον
εἰπεῖν.
Ἐν |
[41] |
Δύο
ποιοῦ
καιροὺς
τοῦ
λέγειν,
|
ἢ |
περὶ
ὧν
οἶσθα
σαφῶς,
ἢ |
[38] |
ἐπιείκειαν.
Μᾶλλον
ἀποδέχου
δικαίαν
πενίαν
|
ἢ |
πλοῦτον
ἄδικον·
τοσούτῳ
γὰρ
κρείττων |
[23] |
ἐπακτὸν
προσδέχου
διὰ
δύο
προφάσεις,
|
ἢ |
σαυτὸν
αἰτίας
αἰσχρᾶς
ἀπολύων,
ἢ |
[22] |
~Μᾶλλον
τήρει
τὰς
τῶν
λόγων
|
ἢ |
τὰς
τῶν
χρημάτων
παρακαταθήκας·
δεῖ |
[45] |
τῶν
σιτίων
τοῖς
ἡδίστοις
μᾶλλον
|
ἢ |
τοῖς
ὑγιεινοτάτοις
χαίροντας,
οὕτω
καὶ |
[10] |
ἐθαύμαζεν
τοὺς
περὶ
αὑτὸν
σπουδάζοντας
|
ἢ |
τοὺς
τῷ
γένει
προσήκοντας·
ἡγεῖτο |
[23] |
ἢ
σαυτὸν
αἰτίας
αἰσχρᾶς
ἀπολύων,
|
ἢ |
φίλους
ἐκ
μεγάλων
κινδύνων
διασῴζων. |
[6] |
βεβαιότερόν
ἐστιν.
~Κάλλος
μὲν
γὰρ
|
ἢ |
χρόνος
ἀνήλωσεν
ἢ
νόσος
ἐμάρανεν, |
[49] |
τῷ
λόγῳ
μόνον
ψευδομένους
ἀποδοκιμάζομεν,
|
ἦ |
πού
γε
τοὺς
τῷ
βίῳ |
[41] |
ἐπισκόπει
τῇ
γνώμῃ·
πολλοῖς
γὰρ
|
ἡ |
γλῶττα
προτρέχει
τῆς
διανοίας.
Δύο |
[7] |
δὲ
τῆς
ψυχῆς
ἐπιμελείαις
ἐπεσκότησεν.
|
~Ἡ |
δὲ
τῆς
ἀρετῆς
κτῆσις
οἷς |
[12] |
γὰρ
σώματα
τοῖς
συμμέτροις
πόνοις,
|
ἡ |
δὲ
ψυχὴ
τοῖς
σπουδαίοις
λόγοις |
[49] |
καὶ
τῆς
τύχης
εἶναι
προδότας·
|
ἡ |
μὲν
γὰρ
αὐτοῖς
χρήματα
καὶ |
[43] |
τὸ
μὲν
γὰρ
τελευτῆσαι
πάντων
|
ἡ |
πεπρωμένη
κατέκρινεν,
τὸ
δὲ
καλῶς |
[29] |
Μηδενὶ
συμφορὰν
ὀνειδίσῃς·
κοινὴ
γὰρ
|
ἡ |
τύχη
καὶ
τὸ
μέλλον
ἀόρατον. |
[8] |
καὶ
τῶν
Θησέως
ἔργων,
οἷς
|
ἡ |
τῶν
τρόπων
ἀρετὴ
τηλικοῦτον
εὐδοξίας |
[32] |
ἀτάκτως
φέρεται
διαμαρτάνοντα
τῶν
εὐθυνόντων
|
ἥ |
τε
ψυχὴ
πολλὰ
σφάλλεται
διαφθαρείσης |
[43] |
ἀσφάλειαν·
ἐὰν
δέ
ποτέ
σοι
|
συμβῇ |
κινδυνεύειν,
ζήτει
τὴν
ἐκ
τοῦ |
[19] |
γὰρ
τοὺς
μὲν
ἐμπόρους
τηλικαῦτα
|
πελάγη |
διαπερᾶν
ἕνεκα
τοῦ
πλείω
ποιῆσαι |
[21] |
δι'
ὧν
εὐπορήσεις,
τῇ
δ'
|
ὀργῇ |
παραπλησίως
ἔχῃς
πρὸς
τοὺς
ἁμαρτάνοντας, |
[21] |
λύπης.
Ἔσει
δὲ
τοιοῦτος,
ἐὰν
|
κέρδη |
μὲν
εἶναι
νομίζῃς,
δι'
ὧν |
[36] |
ἀναμνησθῶμεν.
~Μιμοῦ
τὰ
τῶν
βασιλέων
|
ἤθη |
καὶ
δίωκε
τὰ
ἐκείνων
ἐπιτηδεύματα· |
[4] |
ἀλλ'
ὅπως
τὰ
τῶν
τρόπων
|
ἤθη |
σπουδαῖοι
πεφυκέναι
δόξουσιν,
τοσούτῳ
μᾶλλον |
[5] |
μόνοι
τῆς
ἀρετῆς
ἐφικέσθαι
γνησίως
|
ἠδυνήθη |
σαν,
ἧς
οὐδὲν
κτῆμα
σεμνότερον |
[7] |
οἷς
ἂν
ἀκιβδήλως
ταῖς
διανοίαις
|
συναυξηθῇ, |
μόνη
μὲν
συγγηράσκει,
πλούτου
δὲ |
[24] |
ἐὰν
μὴ
δεόμενος
τὸ
δεῖσθαι
|
προσποιῇ. |
~Περὶ
τῶν
ῥητῶν
ὡς
ἀπορρήτων |
[34] |
Περὶ
ὧν
ἂν
αἰσχύνῃ
παρρησιάσασθαι,
|
βούλῃ |
δέ
τισιν
τῶν
φίλων
ἀνακοινώσασθαι, |
[33] |
τὴν
τιμωρίαν
ἔδοσαν.
Οὓς
ἂν
|
βούλῃ |
ποιήσασθαι
φίλους,
ἀγαθόν
τι
λέγε |
[24] |
θέλε.
Τοῦτο
δὲ
ποιήσεις,
ἐὰν
|
μὴ |
δεόμενος
τὸ
δεῖσθαι
προσποιῇ.
~Περὶ |
[38] |
ἵνα
δοκῇς
ὀρέγεσθαι
τῆς
δικαιοσύνης
|
μὴ |
δι'
ἀσθένειαν
ἀλλὰ
δι'
ἐπιείκειαν. |
[21] |
νομίζῃς,
δι'
ὧν
εὐδοκιμήσεις
ἀλλὰ
|
μὴ |
δι'
ὧν
εὐπορήσεις,
τῇ
δ' |
[4] |
ὅσοι
δὲ
τοῖς
νεωτέροις
εἰσηγοῦνται,
|
μὴ |
δι'
ὧν
τὴν
δεινότητα
τὴν |
[45] |
τοῖς
θεοῖς
χάριν
σχοίην,
εἰ
|
μὴ |
διαμάρτοιμι
τῆς
δόξης
ἧς
ἔχων |
[27] |
μὲν,
χρῆσθαι
δὲ
τοῖς
ὑπάρχουσιν
|
μὴ |
δυναμένων·
παραπλήσιον
γὰρ
οἱ
τοιοῦτοι |
[31] |
ἡδέως
ὑποφέρουσιν.
~Ὁμιλητικὸς
δ'
ἔσει
|
μὴ |
δύσερις
ὢν
μηδὲ
δυσάρεστος
μηδὲ |
[44] |
ἴδιον
τοῖς
σπουδαίοις
ἀπένειμεν.
~Καὶ
|
μὴ |
θαυμάσῃς,
εἰ
πολλὰ
τῶν
εἰρημένων |
[27] |
περὶ
τὴν
ἐσθῆτα
φιλόκαλος,
ἀλλὰ
|
μὴ |
καλλωπιστής.
Ἔστι
δὲ
φιλοκάλου
μὲν |
[19] |
γὰρ
μόνον
τῶν
κτημάτων
ἀθάνατον.
|
Μὴ |
κατόκνει
μακρὰν
ὁδὸν
πορεύεσθαι
πρὸς |
[18] |
τι
ἀγαθὸν
παρὰ
τῶν
φίλων
|
μὴ |
λαβεῖν.
Κατανάλισκε
τὴν
ἐν
τῷ |
[18] |
γὰρ
αἰσχρὸν
ἀκούσαντα
χρήσιμον
λόγον
|
μὴ |
μαθεῖν
καὶ
διδόμενόν
τι
ἀγαθὸν |
[18] |
διαφύλαττε
ταῖς
μελέταις,
ἃ
δὲ
|
μὴ |
μεμάθηκας,
προσλάμβανε
ταῖς
ἐπιστήμαις·
ὁμοίως |
[43] |
σωτηρίαν
μετὰ
καλῆς
δόξης,
ἀλλὰ
|
μὴ |
μετ'
αἰσχρᾶς
φήμης·
τὸ
μὲν |
[11] |
τῶν
ζῴων,
τοὺς
δὲ
παῖδας
|
μὴ |
μιμεῖσθαι
τοὺς
σπουδαίους
τῶν
γονέων. |
[49] |
δ'
ἂν
τοὺς
τοιούτους
ὑπολάβοιμεν
|
μὴ |
μόνον
εἰς
αὑτοὺς
ἁμαρτάνειν
ἀλλὰ |
[13] |
εὐσέβει
τὰ
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
|
μὴ |
μόνον
θύων
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς |
[51] |
ς'
ὀρέγεσθαι
τῆς
καλοκαγαθίας,
καὶ
|
μὴ |
μόνον
τοῖς
ὑφ'
ἡμῶν
εἰρημένοις |
[26] |
ταῖς
εὐεργεσίαις.
Ἀποδέχου
τῶν
ἑταίρων
|
μὴ |
μόνον
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
κακοῖς |
[44] |
συμβουλεύοντα
χαλεπῶς
εὑρήσεις.
Ὅπως
οὖν
|
μὴ |
παρ'
ἑτέρου
τὰ
λοιπὰ
ζητῇς, |
[37] |
Ἐκ
τῶν
κοινῶν
ἐπιμελειῶν
ἀπαλλάττου
|
μὴ |
πλουσιώτερος
ἀλλ'
ἐνδοξότερος·
πολλῶν
γὰρ |
[21] |
δὲ
φίλος
γενήσει.
~Τὰς
ἐντεύξεις
|
μὴ |
ποιοῦ
πυκνὰς
τοῖς
αὐτοῖς,
μηδὲ |
[12] |
γνώμην
οὐ
δυνατὸν
διατεθῆναι
τὸν
|
μὴ |
πολλῶν
καὶ
καλῶν
ἀκουσμάτων
πεπληρωμένον· |
[17] |
ἂν
εὐδοκιμοίης,
εἰ
φαίνοιο
ταῦτα
|
μὴ |
πράττων
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
ἂν |
[25] |
ἄριστα
χρήσει
τοῖς
φίλοις,
ἐὰν
|
μὴ |
προσμένῃς
τὰς
παρ'
ἐκείνων
δεήσεις, |
[30] |
πρὸς
τοὺς
πλησιάζοντας
ὁμιλητικὸς
ἀλλὰ
|
μὴ |
σεμνός·
τὸν
μὲν
γὰρ
τῶν |
[15] |
εἶναι
καλόν.
Ἔθιζε
σεαυτὸν
εἶναι
|
μὴ |
σκυθρωπὸν
ἀλλὰ
σύννουν·
δι'
ἐκεῖνο |
[14] |
τῶν
περὶ
τὸ
σῶμα
γυμνασίων
|
μὴ |
τὰ
πρὸς
τὴν
ῥώμην
ἀλλὰ |
[27] |
περίεργον.
Ἀγάπα
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀγαθῶν
|
μὴ |
τὴν
ὑπερβάλλουσαν
κτῆσιν
ἀλλὰ
τὴν |
[25] |
τῶν
ῥητῶν
ὡς
ἀπορρήτων
ἀνακοινοῦ·
|
μὴ |
τυχὼν
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
βλαβήσει, |
[2] |
παιδείας
ἀντιποιουμένους
τῶν
σπουδαίων
ἀλλὰ
|
μὴ |
τῶν
φαύλων
εἶναι
μιμητὰς,
ἀπέσταλκά |
[26] |
καὶ
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς
|
μὴ |
φθονοῦντας·
πολλοὶ
γὰρ
ἀτυχοῦσιν
μὲν |
[3] |
ἄλλους
ἐπιχειρῶ,
καὶ
σοὶ
μὲν
|
ἀκμὴ |
φιλοσοφεῖν,
ἐγὼ
δὲ
τοὺς
φιλοσοφοῦντας |
[41] |
μέλλῃς
ἐρεῖν,
πρότερον
ἐπισκόπει
τῇ
|
γνώμῃ· |
πολλοῖς
γὰρ
ἡ
γλῶττα
προτρέχει |
[6] |
τὰς
ἡδονὰς
τοὺς
νέους
παρακαλῶν·
|
ῥώμη |
δὲ
μετὰ
μὲν
φρονήσεως
ὠφέλησεν, |
[34] |
γνώμην
αἰσθήσει
καὶ
σεαυτὸν
οὐ
|
καταφανῆ |
ποιήσεις.
~Ὅταν
ὑπὲρ
τῶν
σεαυτοῦ |
[29] |
θησαυρὸς
παρ'
ἀνδρὶ
σπουδαίῳ
χάρις
|
ὀφειλομένη. |
Κακοὺς
εὖ
ποιῶν
ὅμοια
πείσει |
[7] |
ψόγον,
τὸν
δὲ
πόνον
ἔπαινον
|
ἡγουμένη. |
~Ῥᾴδιον
δὲ
τοῦτο
καταμαθεῖν
ἐστὶν |
[43] |
μὲν
γὰρ
τελευτῆσαι
πάντων
ἡ
|
πεπρωμένη |
κατέκρινεν,
τὸ
δὲ
καλῶς
ἀποθανεῖν |
[29] |
τὰ
βελτίω.
Μηδενὶ
συμφορὰν
ὀνειδίσῃς·
|
κοινὴ |
γὰρ
ἡ
τύχη
καὶ
τὸ |
[33] |
πάντες
κερδαίνοντες
πράττουσιν,
αὕτη
δὲ
|
μόνη |
καὶ
προσεζημίωσε
τοὺς
ἔχοντας·
πολλάκις |
[7] |
ἂν
ἀκιβδήλως
ταῖς
διανοίαις
συναυξηθῇ,
|
μόνη |
μὲν
συγγηράσκει,
πλούτου
δὲ
κρείττων, |
[21] |
μηδὲ
μακρὰς
περὶ
τῶν
αὐτῶν·
|
πλησμονὴ |
γὰρ
ἁπάντων.
Γύμναζε
σεαυτὸν
πόνοις |
[21] |
σεαυτὸν
πόνοις
ἑκουσίοις,
ὅπως
ἂν
|
δύνῃ |
καὶ
τοὺς
ἀκουσίους
ὑπομένειν.
Ὑφ' |
[40] |
φιλόσοφος,
ἵνα
τῷ
μὲν
ἐπιτελεῖν
|
δύνῃ |
τὰ
δόξαντα,
τῇ
δὲ
προορᾶν |
[38] |
πλοῦτον
ἄδικον·
τοσούτῳ
γὰρ
κρείττων
|
δικαιοσύνη |
χρημάτων,
ὅσῳ
τὰ
μὲν
ζῶντας |
[34] |
αὐτῶν
εὐβουλίαν.
Περὶ
ὧν
ἂν
|
αἰσχύνῃ |
παρρησιάσασθαι,
βούλῃ
δέ
τισιν
τῶν |
[32] |
γὰρ
ὁ
νοῦς
ὑπ'
οἴνου
|
διαφθαρῇ, |
ταὐτὰ
πάσχει
τοῖς
ἅρμασι
τοῖς |
[22] |
μηδενὶ
λέγε,
πλὴν
ἐὰν
ὁμοίως
|
συμφέρῃ |
τὰς
πράξεις
σιωπᾶσθαι
σοί
τε |
[5] |
γράψαντες
μέλλομέν
σοι
συμβουλεύειν,
ὧν
|
χρὴ |
τοὺς
νεωτέρους
ὀρέγεσθαι
καὶ
τίνων |
[32] |
συνουσίας·
ἐὰν
δέ
ποτέ
σοι
|
συμπέσῃ |
καιρὸς,
ἐξανίστασο
πρὸ
μέθης.
Ὅταν |
[41] |
ἂν
μέλλῃς
ἐρεῖν,
πρότερον
ἐπισκόπει
|
τῇ |
γνώμῃ·
πολλοῖς
γὰρ
ἡ
γλῶττα |
[21] |
ἀλλὰ
μὴ
δι'
ὧν
εὐπορήσεις,
|
τῇ |
δ'
ὀργῇ
παραπλησίως
ἔχῃς
πρὸς |
[40] |
μὲν
ἐπιτελεῖν
δύνῃ
τὰ
δόξαντα,
|
τῇ |
δὲ
προορᾶν
ἐπίστῃ
τὰ
συμφέροντα. |
[9] |
μὲν
σῶμα
τοῖς
πόνοις
ἐγύμναζεν,
|
τῇ |
δὲ
ψυχῇ
τοὺς
κινδύνους
ὑπέμενεν. |
[40] |
τῷ
μὲν
σώματι
εἶναι
φιλόπονος,
|
τῇ |
δὲ
ψυχῇ
φιλόσοφος,
ἵνα
τῷ |
[45] |
τοὐναντίον
τούτων
ἐγνωκέναι,
τεκμηρίῳ
χρώμενος
|
τῇ |
περὶ
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
φιλοπονίᾳ· |
[6] |
καλοκαγαθίας
ὑπηρέτης
ἐστὶν,
ἐξουσίαν
μὲν
|
τῇ |
ῥᾳθυμίᾳ
παρασκευάζων,
ἐπὶ
δὲ
τὰς |
[15] |
ἔτι
πονεῖν
δυνάμενος.
~Μήτε
γέλωτα
|
προπετῆ |
στέργε
μήτε
λόγον
μετὰ
θράσους |
[8] |
ἔργων,
οἷς
ἡ
τῶν
τρόπων
|
ἀρετὴ |
τηλικοῦτον
εὐδοξίας
χαρακτῆρα
τοῖς
ἔργοις |
[37] |
διοικήσεις·
ὧν
γὰρ
ἂν
ἐκεῖνος
|
ἁμάρτῃ, |
σοὶ
τὰς
αἰτίας
ἀναθήσουσιν.
Ἐκ |
[40] |
τὰ
δόξαντα,
τῇ
δὲ
προορᾶν
|
ἐπίστῃ |
τὰ
συμφέροντα.
~Πᾶν
ὅ
τι |
[33] |
ἄλλα
μοχθηρὰ
πάντες
κερδαίνοντες
πράττουσιν,
|
αὕτη |
δὲ
μόνη
καὶ
προσεζημίωσε
τοὺς |
[30] |
πιστευθέντες
τοὺς
πιστεύσαντας
ἀδικοῦσιν.
Ἐὰν
|
ἀποδέχῃ |
τῶν
φίλων
τοὺς
πρὸς
τὸ |
[33] |
περὶ
αὐτῶν
πρὸς
τοὺς
ἀπαγγέλλοντας·
|
ἀρχὴ |
γὰρ
φιλίας
μὲν
ἔπαινος,
ἔχθρας |
[29] |
συμφορὰν
ὀνειδίσῃς·
κοινὴ
γὰρ
ἡ
|
τύχη |
καὶ
τὸ
μέλλον
ἀόρατον.
Τοὺς |
[32] |
διαμαρτάνοντα
τῶν
εὐθυνόντων
ἥ
τε
|
ψυχὴ |
πολλὰ
σφάλλεται
διαφθαρείσης
τῆς
διανοίας. |
[12] |
τοῖς
συμμέτροις
πόνοις,
ἡ
δὲ
|
ψυχὴ |
τοῖς
σπουδαίοις
λόγοις
αὔξεσθαι
πέφυκεν. |
[9] |
τοῖς
πόνοις
ἐγύμναζεν,
τῇ
δὲ
|
ψυχῇ |
τοὺς
κινδύνους
ὑπέμενεν.
Οὐδὲ
τὸν |
[40] |
σώματι
εἶναι
φιλόπονος,
τῇ
δὲ
|
ψυχῇ |
φιλόσοφος,
ἵνα
τῷ
μὲν
ἐπιτελεῖν |