Paragraphes |
[35] |
πρῶτον
πῶς
τὰ
ἑαυτοῦ
διῴκησεν·
|
ὁ |
γὰρ
κακῶς
διανοηθεὶς
περὶ
τῶν |
[41] |
εἰπεῖν.
Ἐν
τούτοις
γὰρ
μόνοις
|
ὁ |
λόγος
τῆς
σιγῆς
κρείττων,
ἐν |
[32] |
ἐξανίστασο
πρὸ
μέθης.
Ὅταν
γὰρ
|
ὁ |
νοῦς
ὑπ'
οἴνου
διαφθαρῇ,
ταὐτὰ |
[37] |
ἐνδοξότερος·
πολλῶν
γὰρ
χρημάτων
κρείττων
|
ὁ |
παρὰ
τοῦ
πλήθους
ἔπαινος.
Μηδενὶ |
[1] |
τῶν
σπουδαίων
φιλίας
οὐδ'
ἂν
|
ὁ |
πᾶς
αἰὼν
ἐξαλείψειεν.
~Ἡγούμενος
οὖν |
[11] |
ἀνάγκης.
~Ἐπιλίποι
δ'
ἂν
ἡμᾶς
|
ὁ |
πᾶς
χρόνος
εἰ
πάσας
τὰς |
[41] |
προορᾶν
ἐπίστῃ
τὰ
συμφέροντα.
~Πᾶν
|
ὅ |
τι
ἂν
μέλλῃς
ἐρεῖν,
πρότερον |
[14] |
περὶ
τοὺς
γονεῖς,
οἵους
ἂν
|
εὔξαιο |
περὶ
σεαυτὸν
γενέσθαι
τοὺς
σεαυτοῦ |
[17] |
Μάλιστα
δ'
ἂν
εὐδοκιμοίης,
εἰ
|
φαίνοιο |
ταῦτα
μὴ
πράττων
ἃ
τοῖς |
[39] |
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
εἰ
μηδὲν
|
ἄλλο |
πλεονεκτοῦσιν,
ἀλλ'
οὖν
ἐλπίσιν
γε |
[15] |
μὴ
σκυθρωπὸν
ἀλλὰ
σύννουν·
δι'
|
ἐκεῖνο |
μὲν
γὰρ
αὐθάδης,
διὰ
δὲ |
[13] |
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ὅρκοις
ἐμμένων·
|
ἐκεῖνο |
μὲν
γὰρ
τῆς
τῶν
χρημάτων |
[36] |
μὲν
καὶ
τοῖς
νόμοις
τοῖς
|
ὑπὸ |
τῶν
βασιλέων
κειμένοις,
ἰσχυρότατον
μέντοι |
[32] |
ποτέ
σοι
συμπέσῃ
καιρὸς,
ἐξανίστασο
|
πρὸ |
μέθης.
Ὅταν
γὰρ
ὁ
νοῦς |
[32] |
δέ
ποτέ
σοι
συμπέσῃ
καιρὸς,
|
ἐξανίστασο |
πρὸ
μέθης.
Ὅταν
γὰρ
ὁ |
[37] |
ἔπαινος.
Μηδενὶ
πονηρῷ
πράγματι
μήτε
|
παρίστασο |
μήτε
συνηγόρει·
δόξεις
γὰρ
καὶ |
[26] |
πράττουσι
φθονοῦσιν.
Τῶν
ἀπόντων
φίλων
|
μέμνησο |
πρὸς
τοὺς
παρόντας,
ἵνα
δοκῇς |
[30] |
ἐν
τῷ
βίῳ
τοὺς
πρὸς
|
τὸ |
βέλτιστον
ἀπεχθανομένους.
Γίγνου
πρὸς
τοὺς |
[31] |
τὰ
σπουδαῖα
τοῖς
γελοίοις
χαίρων·
|
τὸ |
γὰρ
ἄκαιρον
πανταχοῦ
λυπηρόν·
μηδὲ |
[34] |
ποιοῦ
τὰ
παρεληλυθότα
τῶν
μελλόντων·
|
τὸ |
γὰρ
ἀφανὲς
ἐκ
τοῦ
φανεροῦ |
[13] |
τῶν
τρόπων
καλοκαγαθίας
τεκμήριον.
Τίμα
|
τὸ |
δαιμόνιον
ἀεὶ
μὲν,
μάλιστα
δὲ |
[38] |
τὰ
μὲν
ζῶντας
μόνον
ὠφελεῖ,
|
τὸ |
δὲ
καὶ
τελευτήσασι
δόξαν
παρασκευάζει, |
[43] |
τελευτῆσαι
πάντων
ἡ
πεπρωμένη
κατέκρινεν,
|
τὸ |
δὲ
καλῶς
ἀποθανεῖν
ἴδιον
τοῖς |
[15] |
ἀποδέχου·
τὸ
μὲν
γὰρ
ἀνόητον,
|
τὸ |
δὲ
μανικόν.
Ἃ
ποιεῖν
αἰσχρὸν, |
[46] |
αἱ
λῦπαι
ταῖς
ἡδοναῖς
παραπεπήγασιν,
|
τὸ |
δὲ
περὶ
τὴν
ἀρετὴν
φιλοπονεῖν |
[24] |
δὲ
ποιήσεις,
ἐὰν
μὴ
δεόμενος
|
τὸ |
δεῖσθαι
προσποιῇ.
~Περὶ
τῶν
ῥητῶν |
[38] |
πλεονεκτεῖν
μὲν
δύνασθαι,
ἀνέχου
δὲ
|
τὸ |
ἴσον
ἔχων,
ἵνα
δοκῇς
ὀρέγεσθαι |
[4] |
ἐπιχειροῦσιν,
~οὐ
μὴν
περί
γε
|
τὸ |
κράτιστον
τῆς
φιλοσοφίας
διατρίβουσιν·
ὅσοι |
[27] |
καλλωπιστής.
Ἔστι
δὲ
φιλοκάλου
μὲν
|
τὸ |
μεγαλοπρεπὲς,
καλλωπιστοῦ
δὲ
τὸ
περίεργον. |
[29] |
κοινὴ
γὰρ
ἡ
τύχη
καὶ
|
τὸ |
μέλλον
ἀόρατον.
Τοὺς
ἀγαθοὺς
εὖ |
[11] |
τὰς
ἐκείνου
πράξεις
καταριθμησαίμεθα.
Ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ἀκριβὲς
αὐτῶν
ἐν
ἑτέροις |
[15] |
μήτε
λόγον
μετὰ
θράσους
ἀποδέχου·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
ἀνόητον,
τὸ
δὲ |
[43] |
ἀλλὰ
μὴ
μετ'
αἰσχρᾶς
φήμης·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
τελευτῆσαι
πάντων
ἡ |
[25] |
τῆς
ἐν
τοῖς
κινδύνοις
κοινωνίας·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
χρυσίον
ἐν
τῷ |
[9] |
ῥᾳθυμῶν
διετέλεσε
τὸν
βίον,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
σῶμα
τοῖς
πόνοις
ἐγύμναζεν, |
[27] |
μὲν
τὸ
μεγαλοπρεπὲς,
καλλωπιστοῦ
δὲ
|
τὸ |
περίεργον.
Ἀγάπα
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀγαθῶν |
[36] |
γὰρ
τὸν
ἐν
δημοκρατίᾳ
πολιτευόμενον
|
τὸ |
πλῆθος
δεῖ
θεραπεύειν,
οὕτω
καὶ |
[48] |
τε
τῆς
ἀρετῆς
ἀμελεῖν
διὰ
|
τὸ |
πολλοὺς
ἔχειν
τοὺς
ἐπιπλήττοντας.
Πάντες |
[20] |
εὐπροσήγορος.
Ἔστι
δὲ
φιλοπροσηγορίας
μὲν
|
τὸ |
προσφωνεῖν
τοὺς
ἀπαντῶντας,
εὐπροσηγορίας
δὲ |
[14] |
σεαυτοῦ
παῖδας.
Ἄσκει
τῶν
περὶ
|
τὸ |
σῶμα
γυμνασίων
μὴ
τὰ
πρὸς |
[20] |
προσφωνεῖν
τοὺς
ἀπαντῶντας,
εὐπροσηγορίας
δὲ
|
τὸ |
τοῖς
λόγοις
αὐτοῖς
οἰκείως
ἐντυγχάνειν. |
[15] |
τούτοις
γὰρ
ἅπασιν
δοκεῖ
κρατεῖσθαι
|
τὸ |
τῶν
νεωτέρων
ἦθος.
~Μηδέποτε
μηδὲν |
[30] |
ἀποδέχῃ
τῶν
φίλων
τοὺς
πρὸς
|
τὸ |
φαυλότατον
χαριζομένους,
οὐχ
ἕξεις
ἐν |
[27] |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
ἵππον
|
κτήσαιτο |
καλὸν
κακῶς
ἱππεύειν
ἐπιστάμενος.
~Πειρῶ |
[10] |
ἢ
τοὺς
τῷ
γένει
προσήκοντας·
|
ἡγεῖτο |
γὰρ
εἶναι
πρὸς
ἑταιρείαν
πολλῷ |
[9] |
τῶν
παρόντων
ἀγαθῶν
ὡς
θνητὸς,
|
ἐπεμελεῖτο |
δὲ
τῶν
ὑπαρχόντων
ὡς
ἀθάνατος. |
[24] |
ἄπειρος
εἶναι
τῶν
ἑταίρων
θέλε.
|
Τοῦτο |
δὲ
ποιήσεις,
ἐὰν
μὴ
δεόμενος |
[13] |
τῆς
τῶν
χρημάτων
εὐπορίας
σημεῖον,
|
τοῦτο |
δὲ
τῆς
τῶν
τρόπων
καλοκαγαθίας |
[44] |
παροῦσαν
ἡλικίαν·
οὐδὲ
γὰρ
ἐμὲ
|
τοῦτο |
διέλαθεν·
ἀλλὰ
προειλόμην
διὰ
τῆς |
[8] |
πόνον
ἔπαινον
ἡγουμένη.
~Ῥᾴδιον
δὲ
|
τοῦτο |
καταμαθεῖν
ἐστὶν
ἔκ
τε
τῶν |
[15] |
μὲν
γὰρ
αὐθάδης,
διὰ
δὲ
|
τοῦτο |
φρόνιμος
εἶναι
δόξεις.
Ἡγοῦ
μάλιστα |
[41] |
ἡ
γλῶττα
προτρέχει
τῆς
διανοίας.
|
Δύο |
ποιοῦ
καιροὺς
τοῦ
λέγειν,
ἢ |
[23] |
ἀκούουσιν.
~Ὅρκον
ἐπακτὸν
προσδέχου
διὰ
|
δύο |
προφάσεις,
ἢ
σαυτὸν
αἰτίας
αἰσχρᾶς |