Livre, chapitre
[2, 27]	ἓν οὐδὲν ἀπελίμπανον ἱστοροῦντες· Αἰγύπτιον	γὰρ	ἄκουσμα καὶ διήγημα πᾶν Ἑλληνικῆς
[2, 20]	ὕποπτος εἶναι τοῖς ἐντυγχάνουσι. Βουκόλοι	γὰρ	ἄλλα τε πρὸς τὸ φοβερώτεροι
[2, 16]	βοὴν τῆς Χαρικλείας ἀφυπνισμένος, ἐμοὶ	γὰρ	ἄλλῃ πῃ φράζεσθαι τὸ ὄναρ
[2, 3]	σπηλαίου τὸ κάλυμμα διαφαινόμενον. Ὁ	γὰρ	ἄνεμος ἐπίφορος ταῖς καλύβαις ἐμπνεύσας,
[2, 20]	εἰς αὐτὸν ποιούμενος ἀτοπωτέραν· οὐ	γὰρ	ἀνίει τῆς γνώμης τὸ εἰς
[2, 16]	Παῦσαι» ἔλεγεν ὁ Κνήμων, ἐπηκροᾶτο	γὰρ	ἁπάντων πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς
[2, 17]	τὸ φιλανθρωπότερον ἐκκείμενοι. Ἄλλως τε	γὰρ	ἄπιστον τὸ βουκόλων γένος καὶ
[2, 33]	σοι τὸ πρᾶγμα ῥᾴδιον, οὔτε	γὰρ	ἀπρόσμικτος ἐκείνη πρὸς τοὺς λογίους
[2, 33]	λυπεῖ με λύπην ἀνίατον· ἀπηγόρευται	γὰρ	αὐτῇ γάμος καὶ παρθενεύειν τὸν
[2, 29]	λέγειν« ἦν δ´ ἐγώ· νῦν	γὰρ	βούλομαι. Μάνθανε« εἶπεν ὁ Χαρικλῆς
[2, 23]	παρὸν τροφῆς ὀλίγον ἀπογευώμεθα, μακροτέρας	γὰρ	δεήσει σοί τε τῆς ἀκροάσεως
[2, 11]	τε καὶ σκιὰς εὐλαβούμενος; οὐ	γὰρ	δὴ κἀμέ τε καὶ τὴν
[2, 11]	ταῦτα ἂν εἰδείην; ἀπεκρίνατο οὐ	γὰρ	δὴ μαντικόν με τόδε τὸ
[2, 22]	τὰ πρὸς τοὺς θεούς· οὐ	γὰρ	δή με καὶ τοῦτο ὑπερβῆναι
[2, 2]	αὐτερέται τὸν πλοῦν ἀνύοντες, ὁ	γὰρ	δὴ πορθμεύων αὐτοῖς κατὰ τὴν
[2, 23]	ἔθους ὁ πρεσβύτης ἐσιτεῖτο, ψυχῆς	γὰρ	διὰ βρῶσιν οὐδὲ ἓν ἀφῃρεῖτο,
[2, 26]	μοιράων νήματ´ ἐρισθενέων. Τέτλαθι, σοὶ	γὰρ	ἐγὼ κυαναύλακος Αἰγύπτοιο αἶψα πέδον
[2, 34]	Αἰνιᾶνες Νεοπτολέμῳ τῷ Ἀχιλλέως· ἐνταῦθα	γὰρ	ἐδολοφονήθη πρὸς αὐτοῖς τοῖς τοῦ
[2, 11]	παρὰ τὴν σφαγὴν εὑρήκαμεν· ἐκείνου	γὰρ	εἶναι γνωρίζω καὶ τὸ ἐπίσημον
[2, 34]	καὶ πλεονεκτεῖ τὰς ἄλλας, Ἀχιλλείδης	γὰρ	εἶναι σεμνύνεται ὁ τῆς θεωρίας
[2, 29]	ἐρημίαν τῆς οἰκίας ἀποδιδράσκω (μέγα	γὰρ	εἰς λήθην κακῶν ἡ δι´
[2, 22]	φεύγειν δὲ οὐ φέρει, πόθος	γὰρ	ἐν αὐτῇ καὶ πάθος ἀνταγωνίζεται,
[2, 30]	ὑπερφυές τι χρῆμα· μαργαρίδες τε	γὰρ	ἐνῆσαν εἰς καρύου μικροῦ μέγεθος
[2, 33]	καὶ ὄνομα τοὐμὸν ὀνομαζομένη, σαλεύω	γὰρ	ἐπ´ αὐτῇ τὸν βίον καὶ
[2, 23]	φιάλης ἄκρατον τὸ ὕδωρ, τοῦτο	γὰρ	ἔπινε, καὶ σπένδωμεν» ἔλεγε θεοῖς
[2, 12]	κοίλων τοῦ σπηλαίου φερόμενον, διελέγοντο	γὰρ	ἔτι πρὸς ἑαυτοὺς Θεαγένης τε
[2, 17]	Θυάμιδος ἔχοι μανθάνειν. Ῥᾷόν τε	γὰρ	ἐφ´ ἑαυτῶν ἂν σκοποῖμεν καὶ
[2, 8]	ἀμφ´ αὐτῇ τοιάδε ἐστίν· Ἐπειδὴ	γὰρ	ἡ Δημαινέτη μετὰ τὴν ἀπάτην
[2, 24]	δὲ προεγνωσμένον οἰστότερον, τὸ μὲν	γὰρ	ἡ διάνοια φόβῳ προληφθεῖσα κατέπτηξε
[2, 35]	ἐπὶ τὸν νεὼν ἐποιούμεθα, πάντα	γὰρ	ἤδη παρεσκεύαστο τὰ πρὸς τὴν
[2, 21]	τάσδε καὶ Νεῖλον ἀπολίπωμεν, οὐ	γὰρ	ἡδὺ μακροτέρων διηγημάτων ἀκροατήριον τόπος
[2, 31]	περὶ ὧν ἥκω διαλεχθήσομαι, χρηματίσαι	γὰρ	ἡμῖν τήμερον ἐπηγγείλατο· σοὶ δὲ
[2, 25]	δ´ ἀφροδισίοις θηράτροις ἐξησκημένη· οὐ	γὰρ	ἦν ἐντυχόντα μὴ ἡλωκέναι, οὕτως
[2, 31]	ἐγὼ δὲ προστυχὼν ἀνειλόμην· οὐδὲ	γὰρ	ἦν μοι θεμιτὸν ἐν κινδύνῳ
[2, 33]	τὴν ταύτης ἀπηνῆ κρίσιν. Οὔτε	γὰρ	θεραπεύων οὔτε ἐπαγγελλόμενος οὔτε λογισμοὺς
[2, 32]	θαυμάσῃς» εἶπεν ὁ Κνήμων· ἀσχάλλω	γὰρ	καὶ αὐτὸς οὐκ ἀκούσας, ἀλλ´
[2, 36]	οὐδεὶς τῶν ἀληθῶν ἐφήπτετο, χρησμοὶ	γὰρ	καὶ ὄνειροι τὰ πολλὰ τοῖς
[2, 35]	εἰ μὴ πρότερον εἶδες, συμπαρεῖναι	γὰρ	καὶ τὴν ζάκορον τῆς Ἀρτέμιδος
[2, 31]	ψυχὴν ἅπαξ ἐνανθρωπήσασαν παριδεῖν, (ἓν	γὰρ	καὶ τοῦτο παράγγελμα τῶν γυμνῶν
[2, 29]	αὐτὸν ὦ Χαρίκλεις« ἔφην ἦλθες	γὰρ	κἀκεῖσε; Ἦλθον« εἶπεν ὦ σοφὲ
[2, 17]	Θεάγενες, ἄδηλον ὅστις πλεονεκτεῖ· ἀφθόνως	γὰρ	κἀμοὶ τῶν συμφορῶν ὁ δαίμων
[2, 21]	Γελοῖον» ἔφη ὁ Κνήμων· τῶν	γὰρ	κατὰ σεαυτὸν οὐδὲν ἐκδιδάξας, πρότερος
[2, 26]	ἐπὶ τὸν νεὼν ἔσπευδον, καὶ	γάρ	με καὶ θροῦς τῶν πολλῶν
[2, 24]	σατραπῶν καὶ βασιλέων αὐτῶν, ἔλαθες	γάρ	με μικροῦ καὶ εἰς πέρας
[2, 21]	Ἴωμεν» ἔφη ὁ Κνήμων καὶ	γάρ	μοι καὶ ἄλλως ἡ πρὸς
[2, 30]	παρ´ Ἕλλησι σπανίων ὠνουμένῳ, ἤδη	γάρ	μοι τῆς λίαν ἀλγηδόνος τῷ
[2, 24]	διαδρᾶναι δὲ οὐκ ἔδωκε, τοὺς	γὰρ	μοιρῶν ἀτρέπτους ὅρους προϊδεῖν μὲν
[2, 23]	ξένε, ἀμήτορες ἐμοὶ γεγονότες· τύχῃ	γάρ	μου θεοὶ τούτους ἀνέδειξαν καὶ
[2, 34]	Ἀχιλλείδην ἑαυτὸν ἀναγορεύει φήσαντος, ἡ	γὰρ	Ὁμήρου τοῦ Αἰγυπτίου ποίησις τὸν
[2, 26]	μέσῳ πλάνην ὦ νεανία, συντελεῖ	γὰρ	οὐδὲν εἰς τὴν παρὰ σοῦ
[2, 18]	ὄρθου τὴν γνώμην· τὸ μὲν	γὰρ	παρὸν ἀναγκαῖον δοκεῖ οὕτω συντίθεσθαι
[2, 26]	ὡς ἀληθῶς Πυθικῆς ἐπῃσθημένος· τῇδε	γάρ	πῃ καὶ ὁ πατήρ μοι
[2, 36]	τι βούλοιτο φράζειν ἀποροῦντας· ἄλλος	γὰρ	πρὸς ἄλλο τι τὸ λόγιον
[2, 27]	λέγειν ἀγαθῶν ἀπέλιπεν οὐδέν· ἢ	γὰρ	πρὸς ἱεροῖς ἦν ἢ πρὸς
[2, 24]	ἀλήτης πρότερον δὲ οὔ· πάλαι	γὰρ	προφήτης. Ἐγένετό μοι καὶ γυνὴ
[2, 1]	γῆν, τὸ κακὸν ἐλάνθανεν· ἡ	γὰρ	πυρὸς ὄψις ἀμαυροῦται δι´ ἡμέρας
[2, 29]	Χαρικλῆς τοὺς πολλοὺς μεταστησάμενος καὶ	γάρ	σε καὶ διά τι χρήσιμον
[2, 24]	λόγον πρὸς τὴν ὑπόσχεσιν· εὕρηκα	γάρ	σε κατὰ τὸν Πρωτέα τὸν
[2, 4]	ἀπολήψῃ με μικρὸν ὕστερον· ἰδοὺ	γάρ	σοι χοὰς ἐπάξω τὰς ἐμαυτοῦ
[2, 17]	ἀργύρου καὶ ἐσθῆτος ἀφθονία, πολλὰ	γὰρ	τάδε ἃ κατὰ τὸ σπήλαιον
[2, 34]	ὁ τῆς θεωρίας ἐξάρχων· συνέτυχον	γὰρ	τῇ προτεραίᾳ τῷ νεανίσκῳ καί
[2, 18]	τὸ στόμιον τοῦ σπηλαίου (καὶ	γάρ	τι καὶ ἡμέρας ἤδη ξυνίεσαν)
[2, 5]	σῴζεσθαί μοι δοκεῖ, Θεάγενες. ἀπὸ	γὰρ	τῶν ἐσχάτων καὶ καθ´ ὃ
[2, 19]	Δία» εἶπεν ὁ Κνήμων· καὶ	γὰρ	τῶν ὄψεων σφόδρα διεστραμμένως ἔχετε,
[2, 17]	πεποίηκεν, ἄρχε βουλῆς· τόπων τε	γὰρ	τῶν τῇδε καὶ φωνῶν ἔμπειρος
[2, 10]	εἰ καὶ τεθνάναι δέοι· βέλτιον	γὰρ	ὑπὸ χειρῶν ἀνῃρῆσθαι τῶν σῶν
[2, 33]	ἐπέραινεν ὁ Χαρικλῆς εἰρήσεται. Ἐπειδὴ	γὰρ»	φησὶν εἰς τὸ δωμάτιον ἦλθον
[2, 18]	Κνήμωνα θεασάμενος ὁ Θεαγένης, καὶ	γὰρ	φράζων τὰ λεχθέντα πρὸς τοῦ
[2, 26]	τῇ φύσει τῆς περιοχῆς· οἷον	γὰρ	φρούριον ἀτεχνῶς καὶ αὐτοσχέδιος ἀκρόπολις
[2, 25]	τὴν ἀποτρόπαιον Ῥοδῶπιν ἀποφεύγων. Ἐδεδίειν	γάρ,	ὦ ξένε, μὴ τοῦ τότε
[2, 22]	ξένιον καὶ ἱκέσιον ἀκριβοῦντος. Βίος	γάρ,	ὦ παῖ, κἀκείνῳ πλάνος καὶ
[2, 24]	τοῦ δεινοῦ τὸ φλεγμαῖνον· συμφορᾶς	γάρ,	ὦ παῖ, τὸ μὲν ἀπροσδόκητον
[2, 16]	τὸ μέρος ὃ κατὰ τὸ	ὄναρ	ἀπώλεσεν ἐπαφωμένη πάντοθεν ἐπεζήτει. Ὡς
[2, 16]	ἐπιλεᾶναι, τῇ Χαρικλείᾳ τῇδε ξυγκείμενον	ὄναρ	ἐφοίτησεν· ἀνὴρ τὴν κόμην αὐχμηρὸς
[2, 16]	ἐπεζήτει. Ὡς δὲ ἦν ὄναρ	ὄναρ	ἦν» ἔλεγεν, ἔχω τὸν ὀφθαλμόν·
[2, 16]	γὰρ ἄλλῃ πῃ φράζεσθαι τὸ	ὄναρ	καταφαίνεται· καὶ εἴγε σοι πατέρες
[2, 16]	πάντοθεν ἐπεζήτει. Ὡς δὲ ἦν	ὄναρ	ὄναρ ἦν» ἔλεγεν, ἔχω τὸν
[2, 16]	γε ὕπαρ ἦν καὶ μὴ	ὄναρ,	ὦ Θεάγενες, τὸ φανέν. Τοῦ
[2, 16]	τὸν δεξιόν· καὶ εἴθε γε	ὕπαρ	ἦν καὶ μὴ ὄναρ, ὦ
[2, 35]	τοιάδε· Τὴν χάριν ἐν πρώτοις	αὐτὰρ	κλέος ὕστατ´ ἔχουσαν φράζεσθ´, ὦ
[2, 35]	ἠελίου πρὸς χθόνα κυανέην, τῇ	περ	ἀριστοβίων μέγ´ ἀέθλιον ἐξάψονται λευκὸν
[2, 34]	ἡ θεωρία, τετραετηρίδα ταύτην, ὅτε	περ	καὶ ὁ Πυθίων ἀγών, ἔστι
[2, 34]	ὡς δὲ ἑτέροις δοκεῖ διότι	περ	ὑπὸ τῇ Οἴτῃ τῷ ὄρει
[2, 28]	προσῆγε τῶν ἀστειοτέρων. Ἐμοῦ δὲ	ἅπερ	ἐγίνωσκον εἰπόντος καὶ ὅσα περὶ
[2, 33]	ἔφη ὁ Καλάσιρις. ~Νυνὶ δὲ	ἅπερ	ἑξῆς ἐπέραινεν ὁ Χαρικλῆς εἰρήσεται.
[2, 31]	καὶ γνωρίσματα τῇ κόρῃ προμηθευσαμένης·	ἅπερ	ὡς ἀνέγνων πόθεν τέ ἐστι
[2, 30]	ποικίλη μαρμαρυγὴ τὸν ὀφθαλμὸν εὐφραίνουσα.	Ἅπερ	ὡς εἶδον ἄλλους» ἔφην ὥρα
[2, 2]	αὐτοῖς κατὰ τὴν πρώτην συμβολὴν	καθάπερ	ἀπὸ ὕσπληγος τῆς βοῆς ἀπεσφενδόνητο.
[2, 33]	ναῶν ἢ δρόμων ἢ ἀγορῶν	καθάπερ	ἀρχέτυπον ἄγαλμα πᾶσαν ὄψιν καὶ
[2, 8]	Ἑλλάδος ἐπ´ ἐσχάτοις γῆς Αἰγύπτου	καθάπερ	ἐκ μηχανῆς ἀναπεμφθῆναι; πῶς δὲ
[2, 23]	καὶ ὥρα σοι τὸ δρᾶμα	καθάπερ	ἐπὶ σκηνῆς τῷ λόγῳ διασκευάζειν.
[2, 33]	εἵλκυσε τάχιστα δὲ εἰς ἀκμὴν	καθάπερ	ἔρνος τι τῶν εὐθαλῶν ἀνέδραμεν·
[2, 16]	κλῆσιν καὶ τὸ πάθος ὑπερήλγει	καθάπερ	καὶ τῶν ἐνυπνίων συναισθανόμενος, ἡ
[2, 33]	μόνον ἀνίησιν· ἐθαύμαζόν τε ὅτι	καθάπερ	οἱ ἀγαθοὶ καὶ εὐγενεῖς τῶν
[2, 11]	με τόδε τὸ σπήλαιον ἀνέδειξε	καθάπερ	τὸ ἄδυτον τῆς Πυθοῦς {καὶ
[2, 16]	θατέρῳ με τῶν ὀφθαλμῶν ἐλαττωθῆναι	ἤπερ	ἐπὶ σοὶ φροντίζειν· ὡς σφόδρα
[2, 32]	ξένον ὥρμησα καὶ πλεῖστα ἐμπεριπατήσας,	ἐπειδήπερ	ἐφαίνετο οὐδαμοῦ, παραγενόμενος εἰς τὰ
[2, 24]	ὁ Κνήμων καὶ ἀθρόον ἐσιώπησεν	ὥσπερ	ἑαυτοῦ λαβόμενος. Τοῦ δὲ πρεσβύτου
[2, 7]	δὲ ἀπροσδόκητον τῆς κειμένης ἐπίγνωσιν	ὥσπερ	ἐπὶ σκηνῆς δαίμονας ἀπεδίδρασκες, ἔνοπλος
[2, 23]	θεοὺς ἀναγράφω. Καὶ ἅμα ἐδάκρυεν	ὥσπερ	ἑτέραν αὐτοῖς σπονδὴν ἐπιφέρων τοὺς
[2, 6]	εἴχοντο ἀλλήλων ἄναυδοι μὲν ἀλλ´	ὥσπερ	ἡνωμένοι καὶ μικροῦ ἔδει ἀποθνῄσκειν
[2, 32]	Ὑπέστρεφον ἀνιαρῶς ἄγαν διατεθεὶς καὶ	ὥσπερ	οἱ βαρεῖάν τινα πληγὴν εἰληφότες
[2, 22]	καὶ θρήνοις παραπέμπω τὸ πάθος,	ὥσπερ	οἶμαί τις ὄρνις ὄφεως αὐτῇ
[2, 3]	ὀκλάσας ἐθρήνει. Ὁ δὲ Θεαγένης	ὥσπερ	τινὸς πρὸς βίαν ὤσαντος ἐπὶ
[2, 25]	ξένε. Συνεστάλη πάλιν ὁ Κνήμων	ὥσπερ	τῷ ὀνόματι τοῦ Θυάμιδος βληθεὶς
[2, 21]	ἄνω καὶ κάτω παραθέων καὶ	ὥσπερ	τῷ ποταμῷ φροντίδων τινῶν κοινούμενος·
[2, 1]	Κνήμωνα, ἕως μὲν ἥλιος ἦν	ὑπὲρ	γῆν, τὸ κακὸν ἐλάνθανεν· ἡ
[2, 10]	Δημαινέτης τελευτὴν δι´ ἐμοῦ μὲν	ὑπὲρ	σοῦ γενομένην, τὸ δὲ ὅπως,
[2, 14]	γινώσκειν μαθεῖν δ´ ἂν ἡδέως	ὑπὲρ	τοῦ γνῶναι καὶ τὴν αἰτίαν.
[2, 18]	διαλαθόντα καὶ ἥκειν παρ´ ἡμᾶς	οὗπερ	ἂν συνθώμεθα· συνθώμεθα δέ, εἰ
[2, 32]	ἐπὶ τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος	οὗπερ	συνετέτακτό μοι πρὸς τὸν ξένον
[2, 19]	τὴν κώμην ἔφραζεν ὁ Θέρμουθις	οὗπερ	τὸν Θύαμιν συνειλημμένον ἢ κατέχεσθαι
[2, 22]	τίς ἦν ἡ πλάνη, ὦ	πάτερ,	ἣν λέγεις; Παίδων» ἔφη πρὸς
[2, 22]	ἔοικεν, εἰς αὐλὰς ἥκομεν, ὦ	πάτερ,	οὕτως ἀπροφάσιστος ἡ θεράπεια καὶ
[2, 23]	ὁ Διόνυσος» εἶπεν οἶσθα, ὦ	πάτερ,	ὡς χαίρει μύθοις καὶ κωμῳδίας
[2, 21]	Χέμμιν περαιοῦσθαι μέλλοντι πρεσβύτης τις	ἀνὴρ	ἐναλύων ταῖς ὄχθαις ἐφάνη καὶ
[2, 16]	Χαρικλείᾳ τῇδε ξυγκείμενον ὄναρ ἐφοίτησεν·	ἀνὴρ	τὴν κόμην αὐχμηρὸς καὶ τὸ
[2, 30]	πρὸς τὴν ἐνεγκοῦσαν ἐπάνοδος ἐσπουδάζετο,	ἀνήρ	τις πρόσεισι τὰ μὲν ἄλλα
[2, 16]	ἡ περί σε πτοία γέγονεν;	Ἀνὴρ	ὑβριστὴς» ἔφη καὶ ἀτάσθαλος καὶ
[2, 22]	καταλαμβάνουσιν, ὑποδέχονται δὲ αὐτοὺς προθυμότατα	θυγάτηρ	τε τοῦ ἑστιάτορος ἤδη γάμου
[2, 29]	πολλὰ τὸν θεὸν ἱκετεύων θυγατρίου	πατὴρ	ἀνηγορεύθην, οὐκ ἐπ´ αἰσίοις ἔσεσθαί
[2, 24]	ἀκρόασιν. Ἐμοὶ πόλις μὲν Μέμφις,	πατὴρ	δὲ καὶ ὄνομα Καλάσιρις, βίος
[2, 8]	βόθρον ἑαυτὴν ἀπεκρήμνισεν, ὁ δὲ	πατὴρ	ἐξήγγειλε τῷ δήμῳ τὸ γεγενημένον,
[2, 26]	τῇδε γάρ πῃ καὶ ὁ	πατήρ	μοι θέσεως ἔχειν τοὺς Δελφοὺς
[2, 9]	ἐξῄτουν. Ὡς δὲ ὑποσχόμενος ὁ	πατὴρ	οὐκ εἶχε παραδιδόναι, προϊδομένης ταῦτα
[2, 22]	κατάκλισιν, ἑτέρα κάλπην ἔφερε καὶ	πῦρ	ἀνέκαιε καὶ ἄλλη τράπεζαν εἰσεφέρετο
[2, 2]	εἰς τὸ βάθος διικνεῖσθαι τὸ	πῦρ	ὑπὸ τῶν ἀπείρων ἑλιγμῶν ἀνακοπτόμενον.
[2, 23]	ἀπέχει τῆς φιάλης ἄκρατον τὸ	ὕδωρ,	τοῦτο γὰρ ἔπινε, καὶ σπένδωμεν»

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/01/2007