Livre, chap.
[1, 4]	καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν τοῖς	ἑαλωκόσιν	ᾑρεῖτο. Οὕτως εὐγενείας ἔμφασις καὶ
[1, 1]	τὴν σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς μὲν	ἑαλωκότας	ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ τοὺς κεκρατηκότας
[1, 22]	ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα πρὸς ὑμῶν	ἑάλωμεν·	οὗ καὶ τὸν πολὺν ἑωράκατε
[1, 14]	Θεαγένης εἰ τὴν κακίστην ἀτιμώρητον	ἐάσεις	ἐν τῷ λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν
[1, 14]	τὸ δ´ ἀληθὲς τῶν ἐφ´	ἑαυτῇ,	καὶ Κνήμων« ἐβόα νύκτωρ τε
[1, 15]	μεῖραξ καὶ συναπαίρειν ἐπαγγελλομένη παρ´	ἑαυτῇ	κατέχει κρυπτόμενον τέως ἕως ἂν
[1, 15]	τῇ κατ´ ἐκείνης ἐπιβουλῇ σωτηρίαν	ἑαυτῇ	περιποιοῦσα. Καὶ προσελθοῦσα τί ταῦτα
[1, 9]	ἐν μὲν τοῖς σεμνοτέροις μητέρα	ἑαυτὴν	ἀναπλάττουσα ἐν δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις
[1, 2]	δὲ ὄψις τῆς κόρης ἐφ´	ἑαυτὴν	ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο ὁρᾶν αὐτοὺς
[1, 8]	οὔτε ἀκοῆς οὔτε ὄψεως ἐφ´	ἑαυτὴν	ἀντισπώσης ἀλλὰ μόνῳ τῷ λυποῦντι
[1, 4]	τὸ ξίφος ἐπιφέρουσα τοῖς στέρνοις	ἑαυτὴν	ἀποσφάξειν ἠπείλει εἰ μὴ ἀμφοτέρους
[1, 9]	δέ, εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´	ἑαυτὴν	ἐκμῆναι καὶ τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν
[1, 17]	πρεσβύτου σπαράξασα τὰς χεῖρας ὦσεν	ἑαυτὴν	ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ ἡ μὲν
[1, 8]	Πολλὰ δὴ οὖν ἀνοιμώξασα καθ´	ἑαυτὴν	ἡ κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο
[1, 15]	~Εἰ δέ ποτε γένοιτο καθ´	ἑαυτήν,	πολλὰ τὴν Θίσβην ἐμέμφετο ὡς
[1, 2]	τὴν θεραπείαν τοῦ κειμένου πᾶσαν	ἑαυτὴν	τρέψασα. Οὕτως ἄρα πόθος ἀκριβὴς
[1, 12]	Θίσβην περιέβλεπον οὐκ οἶδ´ ὅπως	ἑαυτὴν	ὑποστείλασαν· τὴν κλίνην καὶ τὸν
[1, 15]	με ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´	ἑαυτῆς·	ἅπερ εἰ γένοιτο, σὸν ἂν
[1, 9]	κληρονόμον καὶ μετ´ ὀλίγον ψυχὴν	ἑαυτῆς	ἀποκαλοῦσα καὶ ἁπλῶς τὰ καλὰ
[1, 10]	ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς	ἑαυτῆς	γίνεται καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν ἔτι
[1, 14]	μεθ´ ἡμέραν, παιδίον γλυκύτατον, ψυχὴν	ἑαυτῆς	ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ αἱ γνώριμοι
[1, 2]	φιλοίη δαίμων οὕτω περιπαθῶς; τολμᾶν	ἑαυτοῖς	παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν λαμβάνειν
[1, 14]	εἰς ἀγρόν τινα καὶ ἐσχατιὰν	ἑαυτὸν	ἀπῴκισε κἀκεῖ διῆγεν, ὃν θυμὸν
[1, 32]	ἐνδόντα εἴς τε τὴν λίμνην	ἑαυτὸν	καθέντα καὶ βολῆς ἐκτὸς ἐμπειρίᾳ
[1, 3]	κατὰ μικρὸν ἤδη πως ἀνειληφὼς	ἑαυτὸν	καὶ πρὸς τὸ σύνηθες βλέμμα
[1, 19]	ὅμιλος, ἐπί τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας	ἑαυτὸν	ὁ Θύαμις καὶ τὴν νῆσον
[1, 31]	μετὰ Χαρίκλειαν οὐκ ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν	ἑαυτὸν	τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ εἰς
[1, 4]	καταβιβάσας τόν τε ὑπασπιστὴν καὶ	ἑαυτὸν	τῶν ἵππων ἀνατίθεται τοὺς αἰχμαλώτους,
[1, 18]	δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς τὴν	ἑαυτοῦ	βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν
[1, 7]	τοῦ διαλέγεσθαι ἕνεκεν, καλύβην τῆς	ἑαυτοῦ	πλησίον ἀποκληρώσας, τά τε ἄλλα
[1, 18]	Κατὰ τὴν Μέμφιν μὲν τὴν	ἑαυτοῦ	πόλιν καὶ τὸν νεὼν τῆς
[1, 30]	βάρβαρον ἦθος· κἂν ἀπογνῷ τὴν	ἑαυτοῦ	σωτηρίαν, προαναιρεῖν ἅπαν τὸ φίλον
[1, 2]	τῶν ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες οὖν	ἑαυτοὺς	καταθέουσι καὶ τὴν κόρην ἔτι
[1, 1]	κέρδος ἔβλεπον καὶ τὴν λείαν·	ἑαυτοὺς	οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη
[1, 2]	καταλαμβάνουσι· καὶ ἐπιστάντες ὄπισθεν εἶχον	ἑαυτοὺς	οὔτε τι λέγειν οὔτε τι
[1, 1]	δὴ κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς	ἑαυτοὺς	τῶνδε καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι τὴν
[1, 7]	τὸν λῄσταρχον οἱονεὶ βασιλέα τινὰ	ἑαυτῶν	προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο. Τῶν δὲ λαφύρων
[1, 32]	εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε	ἔβαλλεν	οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος
[1, 15]	δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ	ἐβέβλητο	τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ ἀνῄρητο,
[1, 9]	ὅλην ἐκείνην καὶ ἔπνει καὶ	ἔβλεπεν.	Ἡ δὲ κἀμὲ τὰ πρῶτα
[1, 1]	ἐστιν ἀποροῦντες εἰς τὸ κέρδος	ἔβλεπον	καὶ τὴν λείαν· ἑαυτοὺς οὖν
[1, 14]	τῶν ἐφ´ ἑαυτῇ, καὶ Κνήμων«	ἐβόα	νύκτωρ τε καὶ μεθ´ ἡμέραν,
[1, 25]	πιστεύοις ἐπίπροσθεν ἄγειν; Τί οὖν	ἐβούλετό	σοι τὰ τῆς καλῆς δημηγορίας
[1, 26]	ταῦτα συμβάλλειν οὔτε ἐδυνάμην οὔτε	ἐβουλόμην·	εὐχόμην δὲ καταδῦναι μᾶλλον ἢ
[1, 17]	τὴν ἀλιτήριον καὶ ἣν μάλιστα	ἐβουλόμην	ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος ἦγεν ὡς
[1, 23]	ἐκέλευόν τε καὶ ἑτοίμως ἔχειν	ἐβόων,	ἐπῄνει δὲ καὶ ὁ Θύαμις
[1, 19]	τίς ἄρα τύχη διαδέξεται ἡμᾶς;	ἐβόων	καὶ πολλὰ τὸν Κνήμωνα ἱκέτευον
[1, 12]	εἰσδραμὼν ποῦ ποτε ὁ ἀλιτήριος«	ἐβόων	ὁ λαμπρὸς τῆς πάντα σωφροσύνης
[1, 13]	καὶ γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους	ἐγγράψας,	πολίτην ὑμέτερον κατὰ τοὺς νόμους
[1, 2]	τολμᾶν ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες	ἐγγύθεν	λαμβάνειν τὴν τῶν ἀληθῶν γνῶσιν.
[1, 31]	δρασμὸν ἤδη βουλεύοντας, τῶν πολεμίων	ἐγγύθεν	ὁρωμένων, τόν τε Θέρμουθιν ἥκοντα
[1, 19]	εἶναι τὰ ἤθη τὸν λῄσταρχον	ἐγγυώμενος,	ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ ἥμερον
[1, 18]	συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ ἔργον	ἐγείροντες,	ὄναρ αὐτῷ θεῖον ἔρχεται τοιόνδε.
[1, 13]	ἔσεσθαι προσδοκῶν ἐπειδὴ τάχιστά μοι	ἐγένετο,	ἐλευθερίου τε τροφῆς μεταδοὺς καὶ
[1, 15]	μοι συγχωρήσασα. Καὶ δήλη παντοίως	ἐγένετο	κακόν τι διαθήσουσα τὴν Θίσβην.
[1, 17]	ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ τὸν βόθρον	ἐγένετο	τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις,
[1, 14]	τὸ μέρος οἱ χίλιοι πλείους	ἐγίνοντο.	Κἀγὼ μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην ἑστίας
[1, 2]	ἐγίνωσκον, τὰ ὄντα δὲ οὔπω	ἐγίνωσκον·	ἡ δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ
[1, 2]	ἐργασαμένην. Καὶ οἱ μὲν ταῦτα	ἐγίνωσκον,	τὰ ὄντα δὲ οὔπω ἐγίνωσκον·
[1, 19]	τοὺς μὲν ἄνδρας ἡμῖν αὐτοῖς	ἐγκαταλέγων,	ὅσοι τῇ ῥώμῃ τοῦ σώματος
[1, 33]	ἑσπέρας ἤδη προσιούσης καὶ φόβον	ἐγκαταμεῖναι	τῇ νήσῳ παρεχούσης, δέει τοῦ
[1, 24]	τὴν θέαν ὑπέκκαυμα γίνεσθαι τοῦ	ἐγκειμένου	πόθου καὶ πρᾶξαί τι παρὰ
[1, 14]	εἶναι τὸ κακὸν καὶ οἷον	ἐγκεῖσθαι	τῇ καρδίᾳ κέντρον ἀγνοεῖν τὰς
[1, 30]	δεινὸν ἡγησάμενος εἴ τις ἄλλος	ἐγκρατὴς	ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς
[1, 15]	θυμῷ καὶ ἔρωτι περιμανῆ τυγχάνουσαν	ἔγνω	προλαβεῖν, καὶ φθῆναι τῇ κατ´
[1, 33]	τὸ κέρδος ἀποβαλόντες, ἐπειδή τις	ἐγνώρισε,	πολλῶν θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ τὸν
[1, 16]	ὀργῆς ἀκατασχέτου πληρωθείς, ἀνελόμενος τὸ	ἐγχειρίδιον,	ἐμοῦ πολλὰ κατέχειν πειρωμένης καὶ
[1, 12]	ὑβριστήν. Ἐποίουν οὕτως, καὶ λαβὼν	ἐγχειρίδιον,	τῆς Θίσβης ἡγουμένης καὶ δᾷδας
[1, 18]	τῶν ἀνακτόρων, τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν	ἐγχειρίζειν	τε τὴν Χαρίκλειαν καὶ λέγειν
[1, 28]	ἄγειν προσέταττεν, ὡς ἂν θεοῖς	ἐγχωρίοις	ἐναγίσαντες οὕτω τῆς μάχης ἄρχοιεν.
[1, 2]	καὶ θεὸν Ἄρτεμιν ἢ τὴν	ἐγχώριον	Ἶσιν, οἱ δὲ ἱέρειαν ὑπό
[1, 30]	ἐνηργεῖτο καὶ ἐξηκούετο, τῶν μὲν	ἐγχωρίων	προθυμίᾳ καὶ ῥώμῃ πάσῃ τὴν
[1, 25]	δόξεις ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις.	Ἐγὼ	γὰρ δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι,
[1, 19]	οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς.	Ἐγὼ	γάρ, ὡς ἴστε, παῖς μὲν
[1, 17]	σιωπῶσαν πληροῦν τὴν ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα	ἐγὼ	δὲ ἐπὶ τὸν νεανίαν ἄπειμι«
[1, 20]	σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην.	~Ἐγὼ	δὲ καὶ τὰς αἰτίας ὑμῖν
[1, 11]	παντοίως ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν·	ἐγὼ	δὲ ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς
[1, 16]	αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος,	ἐγὼ	δέ, ὅταν κατακλίνω τὴν δέσποιναν.
[1, 16]	σοὶ μὲν ἐλευθερίας μισθὸς ἀποκείσεται·	ἐγὼ	δὲ τάχ´ ἂν ἐπιβιῴην τὴν
[1, 12]	ἕτερα πρὸς τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν·	ἐγὼ	δέ, ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος
[1, 15]	πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´ ἡ θηριώδης	ἐγὼ	καὶ ἀνήμερος ὥσπερ οὐκ ἐρῶσά
[1, 8]	αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω μηδὲ Θεαγένης,	ἐγὼ	μὲν ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν ὕβριν,
[1, 22]	νόμου τοὺς τοιούτους καλοῦντος ἱερατεύειν,	ἐγὼ	μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς
[1, 15]	ἐν αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν σήν;	Ἐγὼ	μέν σοι πρὸς τὸ βούλημα
[1, 14]	Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω φίλον·	Ἐγὼ	μὲν ὡς εἶχον εὐθὺς μετὰ
[1, 18]	Θύαμι, τήνδε σοι τὴν παρθένον	ἐγὼ	παραδίδωμι, σὺ δὲ ἔχων οὐχ
[1, 10]	ὁ κοινὸς ἡμῶν παῖς ὃν	ἐγὼ	πλέον καὶ σοῦ πολλάκις ἠγάπησα
[1, 15]	ἔφη ὦ δέσποινα· ἐρᾶν μὲν	ἐγὼ	προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος, παρακαλέσω δὲ
[1, 25]	τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ Θεαγένης	ἐδάκρυέ	τε καὶ ἀνῴμωζε πρὸς μὲν
[1, 18]	λόγου καὶ χρόνου. Καὶ ἅμα	ἐδάκρυεν·	ἐδάκρυον δὲ καὶ οἱ ξένοι,
[1, 2]	νεανίαν καὶ πανταχόθεν αὐτῷ περιχυθεῖσα	ἐδάκρυεν,	ἐφίλει, κατέματτεν, ἀνῴμωζεν, ἠπίστει κατέχουσα.
[1, 18]	καὶ χρόνου. Καὶ ἅμα ἐδάκρυεν·	ἐδάκρυον	δὲ καὶ οἱ ξένοι, τὰ
[1, 8]	γενομένης τραυματίας ἧκεν, οὐ πολλῶν	ἐδεήθη	πρὸς ἴασιν ἡμερῶν ᾗ λέγω
[1, 21]	κόρης μάθοιμεν. Εἰ μὲν γὰρ	ἔδει	τῷ τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι νόμῳ,
[1, 28]	τῇ φλιᾷ τῇ πλησίον ὑπεσταλμένην	ἔδειξεν	ὁ Κνήμων, σὺ μὲν λαβὼν
[1, 1]	ληξάσης ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι τῶν	ἐδεσμάτων	ἔτι πλήθουσαι καὶ ἄλλαι πρὸς
[1, 1]	καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς ἐκπώμασιν	ἐδίδασκεν.	Ἔκειντο δὲ ὁ μὲν πελέκει
[1, 15]	Τί δὲ οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´	ἐδίωκον;	Ἠρνήσατο τὴν πρώτην ἀλλὰ προσηκόντως·
[1, 3]	ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ ἅλις ἔχειν	ἐδόκει	(καὶ τοσαῦτα ἦν ὡς καὶ
[1, 32]	μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ ὥσπερ	ἐδόκει	καιρίως γεγενημένον καὶ πρὸς τὸ
[1, 18]	ἐπερχόμενος λαμπαδίῳ πυρὶ τὸν ὅλον	ἐδόκει	καταλάμπεσθαι· πεπλῆσθαι δὲ βωμοὺς μὲν
[1, 13]	καὶ ὠθεῖσθαι εἰς τὸ βάραθρον	ἐδοκίμαζον.	Ἐμοῦ δὲ παρὰ πάντα τὸν
[1, 2]	τι καὶ θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα	ἔδοξε,	τῶν μὲν βελῶν τῇ ἀθρόᾳ
[1, 26]	μία ἡμέρα καὶ δύο πολλάκις	ἔδοσαν	τῶν εἰς σωτηρίαν, καὶ τύχαι
[1, 27]	τάχους ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ ὅσους	ἐδυνάμην	ἐν τῷ διέκπλῳ τῷ μέχρι
[1, 26]	καιρὸν ὁρίζειν, ταῦτα συμβάλλειν οὔτε	ἐδυνάμην	οὔτε ἐβουλόμην· εὐχόμην δὲ καταδῦναι
[1, 1]	καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι τὴν σκηνὴν	ἐδύναντο,	τοὺς μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ
[1, 14]	φυγῇ με εἰς τὸ διηνεκὲς	ἐζημίωσαν.	Ἀλλ´ ὅμως ἡ τούτων ἐκράτει
[1, 33]	ἐπειδή τις ἐγνώρισε, πολλῶν θανάτων	ἐζώγρησαν·	καὶ τὸν μὲν δέσμιον ἐπὶ
[1, 33]	κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν δὲ Θύαμιν	ἐζώγρουν	κατὰ τοιάνδε τινὰ αἰτίαν. Πετόσιρις
[1, 14]	φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν σφόδρα μὲν	ἐθαύμαζον	καὶ ἐπῄνουν, εἰ μητρὸς ἡ
[1, 3]	τοῦ κάλλους καὶ τοῦ φρονήματος	ἐθαύμαζον,	τὸν δὲ καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο·
[1, 28]	τῷ στομίῳ τὸ πῶμα ὡς	ἔθος	ἐπαγαγὼν ἧκε τὴν ταχίστην ὡς
[1, 5]	ὀπτωμένοις ἐκτρέφει. Ἕρπειν δὲ ὀρεγόμενον	εἰ	αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν σφυρῶν ἐξάψας
[1, 15]	Εἰ γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις,	εἰ	γὰρ ἀνῄρητο, πάντως ἂν κἀμοὶ
[1, 15]	ἐλπίδας τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης;	Εἰ	γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ
[1, 11]	ἁπλοϊκός τις εἶναί μοι δοκεῖς·	εἰ	γὰρ ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ
[1, 20]	ἀγαθήν τε καὶ σώφρονα στοχάζομαι·	εἰ	γὰρ εὐμορφίᾳ νικῶσα τὰς πάσας
[1, 11]	ἐπ´ αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν.	Εἰ	γὰρ οὕτω βουληθείης« ἔφην. Καὶ
[1, 16]	ἀλλοτρίᾳ ἐκτὸς τοῦ ἄστεος κατακεκλιμένην.	Εἰ	γὰρ ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας« φησὶν
[1, 15]	αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ	εἰ	γένοιτο, σὸν ἂν εἴη τὸ
[1, 21]	οἷς ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν·	εἰ	δὲ γάμος τὸ γινόμενον, τὸ
[1, 5]	ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν.	Εἰ	δὲ γένοιτο παιδίον, τὰ μὲν
[1, 15]	ἔρωτος τῶν ἔργων τὸ τέλος·	εἰ	δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ γένοιτο)
[1, 22]	συναπτόμενος καὶ ἐπὶ κατορθουμένοις τελούμενος·	εἰ	δὲ καὶ πρότερον, ἐν σοὶ
[1, 8]	θάνατον ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ τέλος,	εἰ	δέ με γνώσεταί τις αἰσχρῶς,
[1, 25]	χρειῶδες εἰρημένων ἄγε δι´ ὑποψίας·	εἰ	δὲ μή, γίνεται τοὐναντίον καὶ
[1, 8]	ᾗ λέγω ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος.	Εἰ	δέ μοι μέλει τῶν ὑμετέρων
[1, 15]	κέντρον ἀγνοεῖν τὰς ἄλλας ἔλεγεν.	~Εἰ	δέ ποτε γένοιτο καθ´ ἑαυτήν,
[1, 15]	ἀεί τε καὶ νῦν ὑπηρετησάμην·	εἰ	δέ τι τῶν μὴ κατὰ
[1, 3]	τῆς εἰς σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε·	εἰ	δέ τινες τῶν ζώντων ἐστέ,
[1, 15]	καὶ ὑποβεβρεγμένον αὐτὸν κατακλῖναι παρασκευάσαι.	Εἰ	δὲ τύχοις ὧν βούλει, μάλιστα
[1, 16]	ποτε κακὸν λάβοιμι, τὸ πρᾶγμα	εἰ	δι´ ἄλλου φωραθείη, καὶ ἐπὶ
[1, 11]	νῦν γε« ἔφην ὦ πάτερ,	εἰ	καὶ μὴ πρότερον, δίκαιος ἂν
[1, 21]	ἔφη, εἰκότα δ´ ἂν ποιοῖμεν	εἰ	καὶ τὴν γνώμην, ὅπως ἔχει
[1, 15]	τῇ τύχῃ λογιστέον· ἕτοιμος δέ,	εἰ	κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ τῶν παρόντων
[1, 21]	πρὸς τοῦτο, τῆς κόρης μάθοιμεν.	Εἰ	μὲν γὰρ ἔδει τῷ τῆς
[1, 3]	χροιὰν καὶ τὴν ὄψιν αὐχμηρούς,	εἰ	μὲν εἴδωλα τῶν κειμένων ἐστέ,
[1, 8]	προσδοκώμενα. Καὶ ποῖ ταῦτα στήσεις;	Εἰ	μὲν εἰς θάνατον ἀνύβριστον, ἡδὺ
[1, 17]	σοὶ κάθοδον λάβοι πρυτανευόμενος. Καὶ	εἰ	μέν τι πέπρακται τούτων οὐκ
[1, 4]	τοῖς στέρνοις ἑαυτὴν ἀποσφάξειν ἠπείλει	εἰ	μὴ ἀμφοτέρους ἄγοιεν. Συνεὶς οὖν
[1, 25]	κοινὰ ταῦτα θρηνεῖ πυνθανομένης ἢ	{εἰ}	μή τι πεπόνθοι καινότερον, καὶ
[1, 18]	Καὶ οὐδ´ ἂν ἔληξαν θρηνοῦντες,	εἰ	μή τις ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´
[1, 14]	σφόδρα μὲν ἐθαύμαζον καὶ ἐπῄνουν,	εἰ	μητρὸς ἡ μητρυιὰ πάθος ἐπιδείκνυται,
[1, 9]	μεμφομένη καὶ ὡς ἀπώλετ´ ἂν	εἰ	ὀλίγον ἐμέλλησε καὶ περιβάλλουσα ἐφ´
[1, 16]	φωραθείη, καὶ ἐπὶ σοὶ περιαλγήσασα	εἰ	οὕτω περιέπων τὴν συνοικοῦσαν τοιαῦτα
[1, 4]	εἰς τὰ μέγιστα τὸν νεανίαν	εἰ	περισωθείη προσδοκήσας, καταβιβάσας τόν τε
[1, 25]	συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας. Τῆς δὲ	εἰ	τὰ συνήθη καὶ κοινὰ ταῦτα
[1, 14]	γε ἡμᾶς« ἔφη ὁ Θεαγένης	εἰ	τὴν κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν
[1, 15]	ἐξ ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ	εἰ	τῆς Δημαινέτης ὑπερεῖδε πολὺ τὴν
[1, 25]	οὖν οὐκ ἂν εἴης ἄτοπος	εἰ	τὸν βάρβαρόν με τοῦ Ἕλληνος,
[1, 13]	γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα στενὸν ἐρώτημα,	εἰ	τῷ πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον. Ἐμοῦ
[1, 16]	βουλομένῳ πρὸς τὸν παῖδα καὶ	εἰ	φεύγει τὰ νῦν ἀπολογήσασθαι καὶ
[1, 25]	ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι γάμον ἔνθεσμον	εἴ	πῃ γένοιτο περισκοποῦσα. Πῶς οὖν
[1, 24]	οὔσης παρεῖχεν ὁ Θύαμις καὶ	εἴ	πῃ καὶ τὸν Θεαγένην εἰς
[1, 17]	τοὺς φίλους περιενόστει καὶ γνωρίμους,	εἴ	πῃ σοὶ κάθοδον λάβοι πρυτανευόμενος.
[1, 5]	ὁ μὲν ἐπὶ γῆς ὀλίγης,	εἴ	ποί τις ὑπερέχει τοῦ ὕδατος,
[1, 4]	ἐκ ποδὸς παραθέων καὶ προσανέχων,	εἴ	πού τις αὐτῶν περιτρέποιτο. Καὶ
[1, 11]	ἔχω σοι πιστεύειν. Καὶ μήν,	εἴ	σοι δόξειεν, ἐπ´ αὐτοφώρῳ παραδώσω
[1, 19]	καὶ πολλὰ τὸν Κνήμωνα ἱκέτευον	εἴ	τι δύναται αὐτοῖς συμπράττειν· ὁ
[1, 33]	τῶν ἐλπισθέντων ἢ μικροῖς ἐπετύγχανον,	εἴ	τινα καὶ περιελέλειπτο κατὰ τὸ
[1, 30]	δολερὰν ὀνειδίσας καὶ δεινὸν ἡγησάμενος	εἴ	τις ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται Χαρικλείας,
[1, 8]	με δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον,	εἴ	τίς ποτε τῶν ὑπηκόων τῷδε
[1, 26]	ἐμοὶ τούτους φόβους· εὔδηλος γὰρ	εἶ	κἀκ τούτων μὴ ὀκλάσας τὸν
[1, 30]	καὶ ὕδατι συμπλεκομένων. Ἅπερ ὡς	εἶδέ	τε καὶ ἤκουσεν ὁ Θύαμις,
[1, 18]	δὲ οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς	εἶδεν	ἀμηχάνως διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε τὸ
[1, 10]	Ἡ δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον	εἶδεν	ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ
[1, 31]	μὲν ἄλλοι πάντες ὁμοῦ τε	εἶδον	καὶ ἔφευγον, οὐδὲ τὸν ἐνυάλιον
[1, 3]	τοῦ τάγματος ἡγουμένων· ὅπερ ὡς	εἶδον	οἱ πρότεροι, οὔτε χεῖρας ἀνταράμενοι
[1, 30]	κατάκροτος ἐπεφέρετο. Καὶ πολέμου πᾶν	εἶδος	καὶ ἐνηργεῖτο καὶ ἐξηκούετο, τῶν
[1, 1]	καὶ τοξείας γεγενημένοι. Καὶ μυρίον	εἶδος	ὁ δαίμων ἐπὶ μικροῦ τοῦ
[1, 11]	μέρος τῆς οἰκίας περιτυχών, οὐδὲν	εἰδότα	πύξ τε ἔπαιε καὶ παῖδας
[1, 29]	παντάπασίν ἐστι τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων.	Εἰδότες	οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν
[1, 3]	τὴν ὄψιν αὐχμηρούς, εἰ μὲν	εἴδωλα	τῶν κειμένων ἐστέ, φησίν οὐκ
[1, 21]	ἡμῖν; διηρώτα· καὶ ἅμα τίνες	εἶεν	ἢ ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν.
[1, 2]	μετέβαλλον, καὶ ποῦ ταῦτ´ ἂν	εἴη	θεοῦ τὰ ἔργα, λέγοντες ποῦ
[1, 14]	Μικρὸν οὖν ἐπιστὰς ὁπόθεν τε	εἴη	καὶ τίνας ἄγοι περιεσκόπουν. Οὔπω
[1, 29]	τῆς τύχης ὅτι μονονουχὶ ζῶσαν	εἴη	καταθάψας καὶ τὸ φαιδρότατον τῶν
[1, 15]	ἐκδημίας· ἀλλὰ τί ταῦτα ἂν	εἴη	πρὸς ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη ὦ
[1, 15]	ἅπερ εἰ γένοιτο, σὸν ἂν	εἴη	τὸ ἐντεῦθεν Ἀρσινόην εἶναι δοκεῖν
[1, 16]	κατέχειν πειρωμένης καὶ ὡς οὐδὲν	εἴη	τοιοῦτον ἐπὶ τοῦ παρόντος λεγούσης
[1, 11]	καὶ μὴ πρότερον, δίκαιος ἂν	εἴην	τὴν αἰτίαν τῶν πληγῶν μανθάνειν.
[1, 25]	περισκοποῦσα. Πῶς οὖν οὐκ ἂν	εἴης	ἄτοπος εἰ τὸν βάρβαρόν με
[1, 18]	δὲ φονεύσεις» τὰς παρθενίους τρώσεις	εἴκαζεν,	ὑφ´ ὧν οὐκ ἀποθανεῖσθαι τὴν
[1, 7]	διὰ τῆς κόρης ὑπ´ ἀγροικίας	εἴκαζον.	Καὶ πολλὰ τὸν λῄσταρχον τῆς
[1, 3]	ὑπὸ τῶν προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν	εἴκαζον,	τὴν κόρην δὲ ὁρῶντες ἐν
[1, 17]	πάντα ἅμα τὰ περιεστῶτα, ὡς	εἰκός,	ἐννοήσασα, τὴν ἀποτυχίαν τῶν προσδοκηθέντων,
[1, 15]	τύχοις ὧν βούλει, μάλιστα μὲν	εἰκὸς	σχολάσαι τὸν ἔρωτα, πολλαῖς γὰρ
[1, 14]	οὐκ ἀηδῶς τὰ πρῶτα διῆγον.	Εἰκοστῇ	δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων
[1, 21]	μὲν ἔχω τὴν χάριν» ἔφη,	εἰκότα	δ´ ἂν ποιοῖμεν εἰ καὶ
[1, 8]	ψυχὴ ἐμὴ Χαρίκλεια· θρηνεῖς μὲν	εἰκότα	παροξύνεις δὲ πλέον ἢ δοκεῖς
[1, 20]	οὐ τὴν βελτίονα περὶ αὑτῆς	εἰκότως	παρίστησι φαντασίαν; Ὃ δὲ μέγιστόν
[1, 26]	μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος δὲ	εἴκων	καὶ πρὸς τὸ βούλημα συντρέχων
[1, 2]	ἀμήχανόν τι κάλλος καὶ θεὸς	εἶναι	ἀναπείθουσα, τοῖς μὲν παροῦσι περιαλγοῦσα
[1, 15]	ἂν εἴη τὸ ἐντεῦθεν Ἀρσινόην	εἶναι	δοκεῖν καὶ φοιτᾶν παρ´ αὐτὸν
[1, 29]	περιγίνεται) ἀλλ´ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ	εἶναι	καὶ ψυχῶν τῶν ἡμετέρων (οὐ
[1, 12]	ἐξανίστησι καὶ τὸν μοιχὸν ἔνδον	εἶναι	κατεμήνυε, τὸν πατέρα μὲν εἰς
[1, 6]	ἐνόμισεν· ἱκανὴ δὲ φρούριον ἰσχυρὸν	εἶναι	λῃσταῖς· διὸ καὶ συρρεῖ ἐπ´
[1, 31]	αἰσχυνόμενος, τάχα δέ που καὶ	εἶναι	μετὰ Χαρίκλειαν οὐκ ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν
[1, 20]	ἀπολογίσασθαι βούλομαι. Πρῶτον μὲν εὐγενὴς	εἶναί	μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι δὲ τῷ
[1, 11]	ἔφη ὡς λίαν ἁπλοϊκός τις	εἶναί	μοι δοκεῖς· εἰ γὰρ ἐμὲ
[1, 14]	πλοῦν εἰς Αἴγιναν ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς	εἶναί	μοι τῆς μητρὸς ἐνταῦθα πυνθανόμενος·
[1, 20]	τῶν εἰρημένων, ἱέρεια θεῶν τινος	εἶναί	μοι φαίνεται· τὴν γοῦν ἱερὰν
[1, 33]	ἅμα δὲ καὶ δι´ ὑποψίας	εἶναι	παρὰ τοῖς πολλοῖς αἰσθανόμενος ὡς
[1, 27]	ἕτερα τραύματα καὶ φόνους ἴσους	εἶναι	παρεσκευασμένους. Τοῦ δὲ σαφέστερον ὅ
[1, 11]	οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον ἡγῇ χαλεπὸν	εἶναί	σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι, τίνος ἂν
[1, 19]	ἀγαθὸν προὔτρεπεν, οὐ παντάπασι βάρβαρον	εἶναι	τὰ ἤθη τὸν λῄσταρχον ἐγγυώμενος,
[1, 30]	θυσιῶν ἀνάμεστον, καὶ ταῦτα ἐκεῖνα	εἶναι	τὰ νῦν δρώμενα· καὶ πρὸς
[1, 24]	~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς δεκάτην ηὐτρεπισμένους	εἶναι	τὴν ὁρμὴν ὡς ἐπὶ τὴν
[1, 22]	προφήτῃ, συνοικεῖν οὐ παντάπασιν ἔοικεν	εἶναι	τῆς ἐκ τοῦ θείου κηδεμονίας
[1, 14]	ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο· ἡ δὲ ἀπαραμύθητον	εἶναι	τὸ κακὸν καὶ οἷον ἐγκεῖσθαι
[1, 16]	ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς) ἔνδον	εἶναι	τότε με λέγειν τὸν μοιχὸν
[1, 11]	εἴποις τιμωρίας, ἣ καὶ εὐγενὴς	εἶναι	φάσκουσα καὶ νόμῳ τὸν συνοικοῦντα
[1, 14]	ὥσπερ τι τῶν ἀτόπων ἀπαγγέλλων;	Εἰπὲ	καὶ τὸν τρόπον, ὡς σφόδρα
[1, 12]	τὸν θάλαμον ἐν κύκλῳ περιεσκόπουν,	εἰπεῖν	τι διαπορῶν, πρᾶξαι ἀμηχανῶν. Ἐκπίπτει
[1, 11]	διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς ἤκουσεν, οὐκ	εἶπεν,	οὐκ ἠρώτησεν, οὐκ ἀπολογίαν προὔθηκεν,
[1, 17]	αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν ἔχω σε«	εἶπεν	ὦ θεοῖς ἐχθρά. Καὶ ἡ
[1, 9]	καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ,	εἴπερ	τις γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι
[1, 17]	τὸν μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ δὲ	εἵπετο	καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει τε εἰς
[1, 11]	ἁλῶναι, τίνος ἂν ἐκείνην ἀξίαν	εἴποις	τιμωρίας, ἣ καὶ εὐγενὴς εἶναι
[1, 13]	ἐπῆλθον. Ἐμοῦ δὲ ἐπῆλθον μὲν»	εἰπόντος,	ἀλλ´ ὅπως, ἀκούσατε» ἀνεβόησαν ἅπαντες
[1, 17]	ἑσπέραν ἐλθὼν περίμενε. ~Καὶ ἅμα	εἰποῦσα	ἀπέτρεχε· καὶ πρὸς τὴν Δημαινέτην
[1, 12]	τῆς διανοίας. Ὁ δὲ προηγόρευες«	εἰπὼν	ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε μὲν ἐν
[1, 31]	ἡμῶν νυμφικὰ δῶρα» σὺν δάκρυσιν	εἰπών,	ἐπί τε τὰ σκάφη παραγενόμενος
[1, 31]	μεταχειριζόμενον. Καὶ τὸν μὲν λοιδορησάμενος	εἰπών	τε ὡς ἔφθη τὸ κάλλιστον
[1, 30]	καὶ σῶμα τεθηγμένοι συμπίπτωμεν. ~Ταῦτα	εἰπὼν	τὸν ὑπασπιστὴν περιεσκόπει καὶ ὀνομαστὶ
[1, 17]	πρὸ τῶν νόμων τὴν δίκην«	εἰπών,	τῷ τε δήμῳ πάντα εἰς
[1, 29]	πρὸς σκύλων φυλακὴν περιεργῶς κοιλαινόμενον.	~Εἴργαστο	δὲ ὧδέ πως· στόμιον ἦν
[1, 31]	μᾶλλον ἢ ἀποπλεύσαντες ἐπέσχον τὴν	εἰρεσίαν	καὶ τὰ σκάφη διέταττον ἐπὶ
[1, 25]	ἐπικαίρων καὶ πρός τι χρειῶδες	εἰρημένων	ἄγε δι´ ὑποψίας· εἰ δὲ
[1, 22]	πᾶν εἰς ἐμὲ τείνει τῶν	εἰρημένων,	ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι τοὺς ἐμαυτῆς τε
[1, 20]	Ὃ δὲ μέγιστόν ἐστι τῶν	εἰρημένων,	ἱέρεια θεῶν τινος εἶναί μοι
[1, 1]	πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ ἐν	εἰρήνῃ	σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ γεγονὸς
[1, 11]	δὲ μᾶλλον παροξυνθεὶς ὢ τῆς	εἰρωνείας«	φησί· τὰς πράξεις αὐτοῦ τὰς
[1, 12]	εἶναι κατεμήνυε, τὸν πατέρα μὲν	εἰς	ἀγρὸν αἰφνιδίου τινὸς χρείας καλούσης
[1, 16]	δέσποιναν. Πρὸς δὲ τὸν Ἀρίστιππον	εἰς	ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα« ἔλεγεν
[1, 14]	πατὴρ ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι μεταμελόμενος	εἰς	ἀγρόν τινα καὶ ἐσχατιὰν ἑαυτὸν
[1, 14]	νεὼς ἀναγομένης ἐπιτυχὼν τὸν πλοῦν	εἰς	Αἴγιναν ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς εἶναί μοι
[1, 24]	εἴ πῃ καὶ τὸν Θεαγένην	εἰς	αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο·
[1, 22]	καὶ δὸς ὦ Θύαμι· συγχώρησον	εἰς	ἄστυ με πρότερον ἐλθοῦσαν, ἢ
[1, 29]	καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ δὲ αὐτόθεν	εἰς	αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ
[1, 3]	δρόμου εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν	εἰς	δέκα τὸν ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς
[1, 24]	ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ	εἰς	δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν ὁρμὴν
[1, 25]	τότε πρῶτον ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ	εἰς	δεῦρο διετέλεσα καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ
[1, 2]	δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων ξίφος,	εἰς	δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ τῆς σῆς
[1, 22]	καὶ τοῦ χρόνου πληρουμένου θεωρίαν	εἰς	Δῆλον ἤγομεν ἔνθα μουσικούς τε
[1, 19]	καθ´ ἡδονὴν χρείας ἀλλὰ τῆς	εἰς	διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι
[1, 5]	ἄπειρος ἐπὶ δὲ τὰς ἄκρας	εἰς	ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ ταῖς
[1, 10]	νύκτα ὑπερθεμένη τῶν ἐπιβουλῶν τῶν	εἰς	ἐμὲ κατήρχετο· καὶ πρῶτον μὲν
[1, 10]	ἀνηρώτα, ὁ θαυμαστός« φησι καὶ	εἰς	ἐμὲ νεανίας, ὁ κοινὸς ἡμῶν
[1, 22]	τε καὶ διότι τὸ πᾶν	εἰς	ἐμὲ τείνει τῶν εἰρημένων, ἐκβαίνειν
[1, 14]	μὲν τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες ἦσαν	εἰς	ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, οἱ μὲν
[1, 29]	πολλὰ καὶ ἐπιθαρσύνας καὶ ὡς	εἰς	ἑσπέραν ἅμα τῷ Θεαγένει φοιτήσειν
[1, 16]	τὸ μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα	εἰς	ἑσπέραν ἐλθὼν περίμενε. ~Καὶ ἅμα
[1, 17]	δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν Ἀρσινόην	εἰς	ἕτερον μεταστῆναι δωμάτιον καὶ σχολὴν
[1, 13]	τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών,	εἰς	ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον κατὰ
[1, 8]	τραυμάτων ἐπεκούφισεν. Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον	εἰς	ἕω κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ τὴν
[1, 8]	ποῖ ταῦτα στήσεις; Εἰ μὲν	εἰς	θάνατον ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ τέλος,
[1, 8]	τὴν ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων εὐπορίαν	εἰς	θρήνους οἱ περὶ τὴν κόρην
[1, 3]	ὑμῖν ὡς ἔοικεν ὁ βίος,	εἰς	καιρὸν δὲ ἥκετε· λύσατε τῶν
[1, 27]	διασμῶντα καὶ παλτὸν θήγοντα καταλαβὼν	εἰς	καιρὸν» ἔφη πρὸς ὅπλοις τυγχάνεις.
[1, 7]	νησίον ἦν ἄποθεν τῶν ἄλλων	εἰς	καταγώγιον μόνῳ σὺν ὀλίγοις τοῖς
[1, 22]	ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον μὲν γὰρ	εἰς	Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν τιμὴν
[1, 29]	τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ	εἰς	μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν μὲν
[1, 19]	τὰ σκῦλα σεμνότερον ὀνομάζων φέρειν	εἰς	μέσους ἐπέταττε, καὶ τὸν Κνήμωνα
[1, 22]	οἴκαδε καταμεινάντων, ἄλλων δὲ πολιτῶν	εἰς	πλῆθος τῶν μὲν κατὰ τὴν
[1, 8]	τὸ ἕλος κατασχούσης καὶ νυκτὸς	εἰς	πρώτην φυλακὴν προελθούσης, τὴν ἐρημίαν
[1, 26]	καὶ δύο πολλάκις ἔδοσαν τῶν	εἰς	σωτηρίαν, καὶ τύχαι παρέσχον ἃ
[1, 3]	ἀμύνης νόμῳ καὶ ἐκδικίας τῆς	εἰς	σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ δέ
[1, 4]	νεύμασι, καὶ ἅμα συνεργὸν ἕξειν	εἰς	τὰ μέγιστα τὸν νεανίαν εἰ
[1, 33]	καὶ βοσκήματα τοῖς ζῶντα προσκομίσασιν	εἰς	τὰς κώμας τὰς λῃστρικὰς διαπέμπων
[1, 22]	νύκτας δὲ ἴσας, καὶ τέλος	εἰς	τὴν ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα πρὸς
[1, 19]	ἄρχειν ὑμῶν παρ´ ὑμῶν ἀξιωθεὶς	εἰς	τὴν δεῦρο διήγαγον οὐδὲν τῶν
[1, 17]	εἰπών, τῷ τε δήμῳ πάντα	εἰς	τὴν ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις
[1, 30]	ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων τοὺς δὲ	εἰς	τὴν λίμνην αὐτοῖς σκάφεσι καὶ
[1, 7]	μὲν πολλοὺς οἴκαδε ἀπιέναι προσέταττεν	εἰς	τὴν ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν ὡς
[1, 33]	παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν	εἰς	τὴν φυλακὴν ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ
[1, 28]	Θεαγένην ἐπιστρέφουσαν ἦγέ τε καὶ	εἰς	τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε. Τὸ δὲ
[1, 13]	τῷ δημίῳ παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι	εἰς	τὸ βάραθρον ἐδοκίμαζον. Ἐμοῦ δὲ
[1, 14]	οἱ μὲν καταλεῦσαι οἱ δὲ	εἰς	τὸ βάραθρον πέμψαι κρίναντες, οἱ
[1, 14]	τῆς μητρυιᾶς δόντες φυγῇ με	εἰς	τὸ διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως
[1, 17]	εἵπετο καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει τε	εἰς	τὸ δωμάτιον καὶ τὴν κλίνην
[1, 1]	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες	εἰς	τὸ κέρδος ἔβλεπον καὶ τὴν
[1, 19]	ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων διάπρασις	εἰς	τὸ κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος
[1, 14]	ἐλάττους, ἐκείνων δὲ διάφορα ψηφισαμένων	εἰς	τὸ μέρος οἱ χίλιοι πλείους
[1, 29]	ὁ λόγος, ὃ δὴ πολλοῖς	εἰς	τὸ παροξῦναι καὶ μόνον πρὸς
[1, 10]	ἑσπέρας γενομένης, ὁ μὲν πατὴρ	εἰς	τὸ πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ ὡς
[1, 28]	σὺ μὲν λαβὼν ταύτην ἄγε	εἰς	τὸ σπήλαιον» πρὸς μόνον ἔλεγεν
[1, 14]	εἶχον εὐθὺς μετὰ τὴν κρίσιν	εἰς	τὸν Πειραιᾶ κατέβην καὶ νεὼς
[1, 13]	τὰ πρῶτα τῶν γραμμάτων διδαξάμενος,	εἰς	τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών,
[1, 1]	καὶ εὐωχίας οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´	εἰς	τοῦτο ληξάσης ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι
[1, 25]	ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν	εἰς	ὑπερβολὴν καὶ πόρρω τὸν Θύαμιν
[1, 23]	παροῦσαν ὥραν ἀπέραντον χρόνου μῆκος	εἰς	ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ τῶν
[1, 3]	λείαν ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καταθέντες	εἰς	φορτία καὶ μοίρας κατενέμοντο, οὐ
[1, 32]	ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ	εἰς	χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ τις οὗτος
[1, 22]	δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις	εἰς	χεῖρας τὰς ὑμετέρας ἤγαγε καὶ
[1, 14]	πέμψαι κρίναντες, οἱ λοιποὶ δὲ	εἰς	χιλίους, ὅσοι τι καὶ τῇ
[1, 32]	καὶ πρὸς τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα	εἴς	τε τὴν λίμνην ἑαυτὸν καθέντα
[1, 32]	θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον·	εἷς	γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν
[1, 15]	πάλαι γνωρίμην ἀπὸ τῆς τέχνης,	εἰσαγαγεῖν	με ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´
[1, 17]	ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει τὴν Δημαινέτην καὶ	εἰσαγαγοῦσα	κατακλίνει τε καὶ τὸν λύχνον
[1, 13]	εἰς τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας	εἰσαγαγών,	εἰς ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον
[1, 14]	Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν δὲ τρόπον	εἰσαῦθις	ἀκούσεσθε, τὸ δὲ νῦν καὶ
[1, 30]	τοὺς τὰ ἔσχατα κατὰ τὰς	εἰσβολὰς	τῆς λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ
[1, 12]	ὀργῆς εἶχον ἐρραγεὶς ἀνοίγω, καὶ	εἰσδραμὼν	ποῦ ποτε ὁ ἀλιτήριος« ἐβόων
[1, 32]	οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος	εἰσεφέρετο	σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν. Ὁ δὲ
[1, 13]	τοῖς πολλοῖς τὸ λεγόμενον καὶ	εἰσῄει	τῶν ὄντων ὑποψία. Καὶ ἠκούσθην
[1, 9]	ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς γὰρ τάχιστα	εἰσῆλθεν,	ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ πράττειν ὅτι
[1, 9]	τε τοὐμοῦ πατρὸς ἐπιστένουσα καὶ	εἰσόδοις	προστρέχουσα καὶ βραδύνοντι μεμφομένη καὶ
[1, 12]	ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος	εἱστήκειν·	τὴν Θίσβην περιέβλεπον οὐκ οἶδ´
[1, 27]	τὸ βέλτιστον ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων	εἰστρέχει	λίαν ἐσπουδασμένως καὶ πολὺν ἐκ
[1, 17]	ὁ δὲ εἵπετο καὶ ἐπιστὰς	εἰστρέχει	τε εἰς τὸ δωμάτιον καὶ
[1, 19]	εἴτε χρημάτων νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα,	εἴτε	αἰχμαλώτων διάπρασις εἰς τὸ κοινὸν
[1, 18]	τὴν τοῦ θεοῦ πρόσρησιν κινούμενοι,	εἴτε	ὑπὸ θερμότητος ἅμα καὶ τῆς
[1, 19]	πολλῶν ἐμαυτῷ πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´	εἴτε	χρημάτων νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε
[1, 18]	ὃν γὰρ καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν,	εἴτε	(ὡς λόγος) αἰσθήσει φυσικῇ τῆς
[1, 30]	ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἐλθὼν ὡς	εἶχε	δρόμου καθαλάμενος ἐμβοῶν τε μέγα
[1, 11]	περὶ ἐμὲ διακειμένην, εὐθὺς ὡς	εἶχε	κατά τι μέρος τῆς οἰκίας
[1, 12]	ἠπίστουν« τότε μὲν ἐν δεσμοῖς	εἶχε,	λέγειν τι βουλομένῳ τῶν ὄντων
[1, 13]	τῇ ἕῳ λαβὼν οὕτως ὡς	εἶχον	δεσμῶν ἐπὶ τὸν δῆμον ἦγε,
[1, 2]	νεανίου καταλαμβάνουσι· καὶ ἐπιστάντες ὄπισθεν	εἶχον	ἑαυτοὺς οὔτε τι λέγειν οὔτε
[1, 32]	τὰ σκάφη πρὸς κύκλον ἐπιστρέψαντες	εἶχον	ἐν μέσῳ. Τοῦ δὲ ἀμυνομένου
[1, 12]	τὰς θύρας ἐπικειμένας ὡς ὀργῆς	εἶχον	ἐρραγεὶς ἀνοίγω, καὶ εἰσδραμὼν ποῦ
[1, 14]	οὕτω φίλον· Ἐγὼ μὲν ὡς	εἶχον	εὐθὺς μετὰ τὴν κρίσιν εἰς
[1, 3]	μὴ ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν, ὡς δρόμου	εἶχον	ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν εἰς δέκα
[1, 10]	καὶ τὰ νενομισμένα προπομπεύσας, ὡς	εἶχον	στολῆς αὐτῇ χλαμύδι καὶ αὐτοῖς
[1, 30]	σωτηρίαν, προαναιρεῖν ἅπαν τὸ φίλον	εἴωθεν,	ἤτοι συνέσεσθαι αὐτοῖς καὶ μετὰ
[1, 7]	αὐτὸς δὲ σὺν ὀλίγοις τοῖς	εἰωθόσιν	ὑπολειφθεὶς καὶ δείπνου πρὸς βραχὺ
[1, 10]	μὲν ἐφηβεύων, ᾄσας δὲ τὸν	εἰωθότα	παιᾶνα τῇ θεῷ καὶ τὰ
[1, 10]	ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα δὴ τὰ	εἰωθότα	παραινοῦσαν καὶ σωφρονεῖν παρακελευομένην μηδὲ
[1, 2]	κατῄκιστο καὶ μικρὸν ἀναφέρειν ὥσπερ	ἐκ	βαθέος ὕπνου τοῦ παρ´ ὀλίγον
[1, 12]	λέγων ἐπῄειν ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος.	Ἐκ	δὲ τῆς εὐνῆς ὁ πατήρ,
[1, 25]	ἐμοῦ διὰ τῶν ἔργων δοκιμασίαν,	ἐκ	λόγων ἐπικαίρων καὶ πρός τι
[1, 22]	οἶδα ὡς ἐπινεύσεις ἱεροῖς τε	ἐκ	παίδων, ὡς φῄς, ἀνακείμενος καὶ
[1, 4]	συσκευασαμένους ἕπεσθαι προστάξας, αὐτὸς δὲ	ἐκ	ποδὸς παραθέων καὶ προσανέχων, εἴ
[1, 24]	αὐτοῖς καὶ ὁ Κνήμων αὖθις	ἐκ	προστάγματος, οὐ φρουρὸς ἔτι τὸ
[1, 8]	καὶ βέλτιον ὑπὸ τῆς ἑσπέρας,	ἐκ	τῆς τοῦ μειρακίου θεραπείας ἣ
[1, 21]	καὶ ἅμα τίνες εἶεν ἢ	ἐκ	τίνων φράζειν ἐκέλευεν. Ἡ δὲ
[1, 22]	οὐ παντάπασιν ἔοικεν εἶναι τῆς	ἐκ	τοῦ θείου κηδεμονίας ἄμοιρον. Ἓν
[1, 24]	καταναγκασθείη. Καὶ ὁ μὲν Θύαμις	ἐκ	τούτων παρῃτεῖτο τὴν ὄψιν τῆς
[1, 17]	ἐπὶ τοῖς μέλλουσιν ἀτιμίαν, τὴν	ἐκ	τῶν νόμων τιμωρίαν, ἀνιωμένη μὲν
[1, 27]	εἰστρέχει λίαν ἐσπουδασμένως καὶ πολὺν	ἐκ	τῶν ὄψεων θόρυβον ἐπαγγελλόμενος καὶ
[1, 25]	συμφορῶν βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην ἔχων	ἐκ	τῶν παρελθόντων τὴν κατ´ ἐμοῦ
[1, 29]	καθ´ ὃ καὶ φέγγος ἀμυδρὸν	ἔκ	τινος διατρήσεως πρὸς ἄκροις τῆς
[1, 26]	περὶ ἡμᾶς δίδωσι· διὸ κἂν	ἔκ	τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ ποτὲ τῶν
[1, 18]	δακρύων. Καὶ οἱ μὲν οὕτως	ἐκάθευδον·	ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο γὰρ
[1, 1]	αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς χρείας	ἐκαινοτόμει	καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς ἐκπώμασιν
[1, 11]	ἣ πάσχω τὰ ἔσχατα ἐφ´	ἑκάστης,	ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ
[1, 19]	μᾶλλον ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε θεραπαίνας	ἑκάστοις	διανέμων. Τὸ δὲ νῦν παρὸν
[1, 3]	καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση δύναμις	ἑκάστοις,	ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ ἅλις ἔχειν
[1, 32]	ἔβαλλεν οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν	ἕκαστος	εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν. Ὁ
[1, 29]	πόροι καὶ αὔλακες πῇ μὲν	ἕκαστος	ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ δὲ
[1, 18]	πρόφασιν, μνήμῃ δὲ τῶν ἰδίων	ἕκαστος.	Καὶ οὐδ´ ἂν ἔληξαν θρηνοῦντες,
[1, 3]	μοίρας κατενέμοντο, οὐ πρὸς τὴν	ἑκάστου	τῶν ληφθέντων ἀξίαν ἀλλὰ πρὸς
[1, 9]	ὀλίγον ἐμέλλησε καὶ περιβάλλουσα ἐφ´	ἑκάστῳ	ῥήματι καὶ ἐπιδακρύουσα τοῖς φιλήμασιν·
[1, 22]	εἰς ἐμὲ τείνει τῶν εἰρημένων,	ἐκβαίνειν	ἀναγκάζομαι τοὺς ἐμαυτῆς τε καὶ
[1, 15]	τι τῶν μὴ κατὰ γνώμην	ἐκβέβηκεν,	ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ λογιστέον·
[1, 33]	σὺν αὐτῷ κατὰ τὰς Ἡρακλεωτικὰς	ἐκβολὰς	ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι τῶν
[1, 1]	ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ δὴ κατ´	ἐκβολὰς	τοῦ Νείλου καὶ στόμα τὸ
[1, 15]	τῆς σὺν αὐτῷ νυνὶ προσδοκωμένης	ἐκδημίας·	ἀλλὰ τί ταῦτα ἂν εἴη
[1, 3]	πρὸς ἡμῶν, ἀμύνης νόμῳ καὶ	ἐκδικίας	τῆς εἰς σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε·
[1, 7]	ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ ἕλους	ἐκδὺς	ἀνεφαίνετο καὶ συνέθεον καὶ τὸν
[1, 30]	καὶ θυσιῶν ἀνάμεστον, καὶ ταῦτα	ἐκεῖνα	εἶναι τὰ νῦν δρώμενα· καὶ
[1, 15]	τῶν μὴ κατὰ γνώμην ἐκβέβηκεν,	ἐκεῖνα	μὲν τῇ τύχῃ λογιστέον· ἕτοιμος
[1, 11]	σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι, τίνος ἂν	ἐκείνην	ἀξίαν εἴποις τιμωρίας, ἣ καὶ
[1, 2]	τοῦτο ὁρᾶν αὐτοὺς ἠνάγκαζεν, ὅτι	ἐκείνην	ἑώρων. Ὡς δὲ πνεῦμα συλλεξάμενος
[1, 9]	ὁ πατήρ μου σαγηνευθεὶς ὅλην	ἐκείνην	καὶ ἔπνει καὶ ἔβλεπεν. Ἡ
[1, 15]	καὶ φοιτᾶν παρ´ αὐτὸν ὡς	ἐκείνην.	Μελήσει δέ μοι καὶ ὑποβεβρεγμένον
[1, 11]	ἔσχατα ἐφ´ ἑκάστης, ζηλοτυπίαν ματαίαν	ἐκείνης	ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως
[1, 15]	προλαβεῖν, καὶ φθῆναι τῇ κατ´	ἐκείνης	ἐπιβουλῇ σωτηρίαν ἑαυτῇ περιποιοῦσα. Καὶ
[1, 25]	σοι τὰ τῆς καλῆς δημηγορίας	ἐκείνης;	ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν
[1, 28]	ποῦ Χαρίκλεια» διηρώτα καθάπερ περὶ	ἐκείνης	πλέον ἢ περὶ αὑτοῦ δεδιώς.
[1, 9]	ἐν δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο	ἐκεῖνο	λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ
[1, 15]	ἀπολαύσειν, ἢ καὶ αὐτὴ παρ´	ἐκεῖνον	φοιτήσειν ὅπου ποτ´ ἂν ᾖ
[1, 32]	χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ τις οὗτος	ἐκεῖνος	ὁ Θύαμις· φυλάττου πᾶς» καὶ
[1, 2]	λευκότητι πλέον ἀντέλαμπεν. Ὀφθαλμοὺς δὲ	ἐκείνου	οἱ μὲν πόνοι κατέσπων, ἡ
[1, 3]	οὖσαν καὶ ὡς ἴδιον τὸ	ἐκείνου	πάθος ἀλγοῦσαν, τὴν μὲν τοῦ
[1, 18]	καὶ οἱ ξένοι, τὰ μὲν	ἐκείνου	πρόφασιν, μνήμῃ δὲ τῶν ἰδίων
[1, 1]	βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς ἐκπώμασιν ἐδίδασκεν.	Ἔκειντο	δὲ ὁ μὲν πελέκει τετρωμένος,
[1, 14]	ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους,	ἐκείνων	δὲ διάφορα ψηφισαμένων εἰς τὸ
[1, 22]	οἰκείων ὁμοῦ πάντων αὐτῶν τε	ἐκείνων	ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ
[1, 17]	ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ ἡ μὲν	ἔκειτο	κακὴ κακῶς· ὁ δὲ Ἀρίστιππος
[1, 3]	μορφὴν καὶ τοσοῦτος τὸ μέγεθος	ἔκειτο	κατὰ μικρὸν ἤδη πως ἀνειληφὼς
[1, 31]	τὸ ξίφος. ~Καὶ ἡ μὲν	ἔκειτο	πικρῶς ἐλεεινόν τε ἅμα καὶ
[1, 19]	πρώτους τῶν ὑφ´ αὑτὸν ἥκειν	ἐκέλευε	καὶ λάφυρα τὰ σκῦλα σεμνότερον
[1, 12]	μοι τὰς χεῖρας καὶ δεσμεῖν	ἐκέλευε,	πολλὰ τῆς Δημαινέτης παροξυνούσης καὶ
[1, 21]	εἶεν ἢ ἐκ τίνων φράζειν	ἐκέλευεν.	Ἡ δὲ πολύν τινα χρόνον
[1, 4]	καὶ ἀνίστασθαί τε καὶ ἕπεσθαι	ἐκέλευεν.	Ἡ δὲ τῶν μὲν λεγομένων
[1, 21]	ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις	ἐκέλευον.	Ὁ δὲ ἀναλαβὼν τὸν λόγον
[1, 23]	πάντες ἐπῄνουν καὶ πράττειν οὕτως	ἐκέλευόν	τε καὶ ἑτοίμως ἔχειν ἐβόων,
[1, 17]	ἐπλησίαζον, τὴν μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν	ἐκέλευσεν·	αὐτὴ δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν
[1, 17]	περιέβαλέ τε καὶ ἔπραττεν ὡς	ἐκέλευσεν.	Ἤδη δὲ ἑσπέρας οὔσης τοῦ
[1, 15]	που πάντως τὴν αὐλητρίδα· ταύτῃ	ἐκέχρητο·	μετὰ δὲ τὴν δυστυχίαν ὑποδέχεται
[1, 19]	ὁ Θύαμις καὶ τὴν νῆσον	ἐκκλησίαν	ἀποφήνας καὶ τὰ λεχθησόμενα φράζειν
[1, 14]	Οὐ παντάπασιν» ἔφη ὁ Χαρίας	ἐκλέλοιπεν	ἡμᾶς ἡ δίκη καθ´ Ἡσίοδον,
[1, 15]	γῆς ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα	ἐκμαίνει.	Δίκαια μὲν ὦ θεοὶ πάσχω·
[1, 2]	δὲ ἱέρειαν ὑπό του θεῶν	ἐκμεμηνυῖαν	καὶ τὸν ὁρώμενον πολὺν φόνον
[1, 9]	εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν	ἐκμῆναι	καὶ τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν ἐκτόπως
[1, 23]	διανείμας, πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων αὐτὸς	ἑκοντὶ	παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς
[1, 16]	ἐμὲ τὸ μέρος ἀπολώλεκας οὐχ	ἑκοῦσαν	μὲν ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην·
[1, 13]	τὸ ξίφος τῶν τούτου χειρῶν	ἐκπεσεῖν	παρασκευάσασα, καταπέφευγα πρὸς ὑμᾶς καὶ
[1, 12]	εἰπεῖν τι διαπορῶν, πρᾶξαι ἀμηχανῶν.	Ἐκπίπτει	μου καὶ τὸ ξίφος τῶν
[1, 2]	ὅπλοις δεικνυμένης οὐδὲ κατὰ μικρὸν	ἐκπλαγεῖσα,	πρὸς δὲ τὴν θεραπείαν τοῦ
[1, 17]	κατά τι χρέος ἐμὸν ἴδιον	ἐκπλεύσας·	πλὴν ἀλλὰ χρή σε προσδοκᾶν
[1, 3]	τῶν ὁρωμένων ἀγνοίας ἅμα καὶ	ἐκπλήξεως	τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν γὰρ
[1, 2]	ὄρους ὑπὸ θαύματος ἅμα καὶ	ἐκπλήξεως	ὥσπερ ὑπὸ πρηστῆρος τῆς ὄψεως
[1, 15]	τοῦ δυναμένου λῦσαι τὰ νῦν	ἐκποδὼν	γεγονότος κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας
[1, 24]	δὲ Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα πάντες	ἐκποδὼν	ἦσαν ἄλλος κατ´ ἄλλο τῆς
[1, 1]	ἐκαινοτόμει καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς	ἐκπώμασιν	ἐδίδασκεν. Ἔκειντο δὲ ὁ μὲν
[1, 14]	ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως ἡ τούτων	ἐκράτει	ψῆφος· τῶν μὲν γὰρ ἄλλων
[1, 10]	αἰσθόμενος, ὃ δὴ σὲ τέως	ἔκρυπτον,	ἕως ἂν τὸ ἀσφαλὲς γνοίην,
[1, 1]	πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους	ἔκρυπτον,	ὡς ᾤοντο, ὑπελθόντας· κρατῆρες ἀνατετραμμένοι
[1, 22]	καὶ τῷ βιαίῳ τῆς ὁλκάδος	ἐκστάντος	καὶ τῇ τύχῃ κυβερνᾶν ἐπιτρέψαντος.
[1, 9]	ἐκμῆναι καὶ τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν	ἐκτόπως	ἠκριβωμένη, προόδοις τε τοὐμοῦ πατρὸς
[1, 10]	δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν	ἐκτὸς	ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν
[1, 32]	λίμνην ἑαυτὸν καθέντα καὶ βολῆς	ἐκτὸς	ἐμπειρίᾳ τοῦ νεῖν ἀναδύντα χαλεπῶς
[1, 4]	περιτρέποιτο. Καὶ ἦν δόξης οὐκ	ἐκτὸς	τὸ γινόμενον· δουλεύειν ὁ ἄρχων
[1, 16]	ἐν οἰκίᾳ καὶ ταῦτα ἀλλοτρίᾳ	ἐκτὸς	τοῦ ἄστεος κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ
[1, 5]	ὅσον δύο στάδια τὸν αἰγιαλόν,	ἐκτραπέντες	εὐθὺς τοῦ ὄρους πρὸς τὰ
[1, 5]	λίμνης ἰχθύσι πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις	ἐκτρέφει.	Ἕρπειν δὲ ὀρεγόμενον εἰ αἴσθοιτο,
[1, 3]	σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση δύναμις ἑκάστοις,	ἐκφοροῦντες.	Ἐπεὶ δὲ ἅλις ἔχειν ἐδόκει
[1, 23]	ἐπῄνει δὲ καὶ ὁ Θύαμις	ἑκών	τε τὸ μέρος καὶ ἄκων·
[1, 22]	Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος	ἐλαγχάνομεν.	Ἐπετείου δὲ τῆς τιμῆς οὔσης
[1, 14]	καὶ τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην.	Ἔλαθε	δέ με τῶν γεγονότων ἢ
[1, 15]	ἅπαντα διὰ σὲ πραγματευομένην οὐκ	ἔλαθεν	αὐτοῦ που πρὸ τοῦ ἄστεος
[1, 13]	δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς γεννήσαντας	ἐλαθέντα,	οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον ἢ καταμαρτυροῦσα
[1, 8]	θρήνους οἱ περὶ τὴν κόρην	ἐλάμβανον,	ἀνακινούσης αὐτῆς, οἶμαι, πλέον τὰ
[1, 10]	καὶ μέθαις (οὐ γάρ με	ἐλάνθανεν	οὕτως ἔχων, σοὶ δὲ οὐκ
[1, 11]	περιυβρισμένου, καὶ ἐμαυτῆς δὲ οὐκ	ἔλαττον,	ἣ πάσχω τὰ ἔσχατα ἐφ´
[1, 29]	μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ ἡμῖν	ἐλάττονος	λόγου καὶ τοσαῦτα ἔχειν ἔξεσται
[1, 32]	ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις	ἐλάττους	γεγονότες πλέον ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα
[1, 14]	γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν	ἐλάττους,	ἐκείνων δὲ διάφορα ψηφισαμένων εἰς
[1, 19]	τύχης μόνης οἰκτείρων τὰς δὲ	ἐλάττους	καὶ ἃς δουλεύειν οὐχ ἡ
[1, 30]	τῶν στέρνων παρὰ τὸν μαζὸν	ἐλαύνει	τὸ ξίφος. ~Καὶ ἡ μὲν
[1, 27]	μὲν πόαν ἥκω σοι φέρων»	ἔλεγε	καὶ θεράπευε τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος·
[1, 29]	παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς μέσους	ἔλεγε	Συστρατιῶται, προτρέπειν μὲν ὑμᾶς οὐκ
[1, 19]	οὐκ ἠκρίβου τὰ Ἑλλήνων) Ἄνδρες»	ἔλεγε	συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν ἐπίστασθε γνώμην
[1, 16]	τὴν Ἀρσινόην ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα;	ἔλεγε·	τῆς δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς«
[1, 15]	προσελθοῦσα τί ταῦτα ὦ δέσποινα;	ἔλεγε	τί μάτην ἔχεις ἐν αἰτίᾳ
[1, 10]	Ἱππόλυτος, ὁ Θησεὺς ὁ ἐμός	ἔλεγε.	Τίνα με οἴεσθε γεγενῆσθαι ὃς
[1, 13]	ἐλπίσιν ὦ Ἀθηναῖοι τόνδε ἀνέτρεφον»	ἔλεγεν,	ἀλλὰ τοῦ γήρως τοὐμοῦ βακτηρίαν
[1, 14]	καρδίᾳ κέντρον ἀγνοεῖν τὰς ἄλλας	ἔλεγεν.	~Εἰ δέ ποτε γένοιτο καθ´
[1, 16]	Ἡ δὲ τὸν κῆπον οἶσθα«	ἔλεγεν	ἔνθα τὸ μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων;
[1, 16]	εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα«	ἔλεγεν	ἥκω σοι κατήγορος ἐμαυτῆς καὶ
[1, 12]	καὶ ὦ τέκνον, ἐπίσχες μικρόν«	ἔλεγεν·	οἴκτειρον τὸν γεννήσαντα, φεῖσαι πολιῶν
[1, 28]	εἰς τὸ σπήλαιον» πρὸς μόνον	ἔλεγεν	οὗ καὶ τὰ κειμήλια ἡμῖν
[1, 2]	οἱ μὲν γὰρ θεόν τινα	ἔλεγον,	καὶ θεὸν Ἄρτεμιν ἢ τὴν
[1, 16]	ὡς ἂν γνοίη μηδείς, καὶ	ἔλεγον	ὡς μοιχὸς ἅμα τῇ δεσποίνῃ
[1, 16]	δι´ ὑποψίας ἔχων ἀπορίᾳ τῶν	ἐλέγχων	ἡσύχαζον. Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν;
[1, 1]	εὐτυχοῦς ἀλλ´ εἰς τοῦτο ληξάσης	ἐλεεινὰ	λείψανα, τράπεζαι τῶν ἐδεσμάτων ἔτι
[1, 31]	~Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο πικρῶς	ἐλεεινόν	τε ἅμα καὶ ἔσχατον κωκύσασα·
[1, 12]	ταῦτα καὶ ἕτερα πρὸς τούτοις	ἐλεεινῶς	ἱκέτευεν· ἐγὼ δέ, ὥσπερ τυφῶνι
[1, 16]	φησὶν ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ μὲν	ἐλευθερίας	μισθὸς ἀποκείσεται· ἐγὼ δὲ τάχ´
[1, 13]	προσδοκῶν ἐπειδὴ τάχιστά μοι ἐγένετο,	ἐλευθερίου	τε τροφῆς μεταδοὺς καὶ τὰ
[1, 5]	αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς λίμναις τὰ	ἕλη	γίνεται. Ἐν δὴ τούτοις ὅσον
[1, 18]	ἰδίων ἕκαστος. Καὶ οὐδ´ ἂν	ἔληξαν	θρηνοῦντες, εἰ μή τις ὕπνος,
[1, 29]	γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς	ἔληξε	πόλεμος οὐδὲ ἐν σπονδαῖς ἔσχε
[1, 17]	ἀπέτρεχε· καὶ πρὸς τὴν Δημαινέτην	ἐλθοῦσα	κόσμει« ἔφη σαυτήν· ἁβρότερον ἔχουσαν
[1, 16]	αἰτήσασα, παρὰ μὲν τὴν Ἀρσινόην	ἐλθοῦσα	Τελέδημον οἶσθα; ἔλεγε· τῆς δὲ
[1, 16]	νέῳ δεσπότῃ νύκτωρ παρ´ αὐτὸν	ἐλθοῦσα,	ὡς ἂν γνοίη μηδείς, καὶ
[1, 22]	συγχώρησον εἰς ἄστυ με πρότερον	ἐλθοῦσαν,	ἢ ἔνθα βωμὸς ἢ ναὸς
[1, 11]	καὶ τέλος ἐπὶ τὸν θάλαμον	ἐλθοῦσαν	νυκτὸς ὑπεδεχόμην· ἡ δὲ καὶ
[1, 16]	τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα εἰς ἑσπέραν	ἐλθὼν	περίμενε. ~Καὶ ἅμα εἰποῦσα ἀπέτρεχε·
[1, 30]	θυμῷ κάτοχος ἐπὶ τὸ σπήλαιον	ἐλθὼν	ὡς εἶχε δρόμου καθαλάμενος ἐμβοῶν
[1, 6]	τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς	ἑλιγμοῖς	πεπλανημένας καὶ σφίσι μὲν διὰ
[1, 18]	ἐστιν ἀναστρέφων. Ἤδη δὲ ἀπειρηκὼς	ἕλκει	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν τὴν
[1, 26]	γάρ ἐστι περὶ ἡμᾶς καὶ	Ἕλλην,	ἀλλ´ αἰχμάλωτος καὶ τῷ κρατοῦντι
[1, 8]	Ἕλληνας ὄντας οἰκτείρω καὶ αὐτὸς	Ἕλλην	γεγονώς. Ἕλλην; ὦ θεοί» ἐπεβόησαν
[1, 8]	οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην γεγονώς.	Ἕλλην;	ὦ θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´ ἡδονῆς
[1, 8]	ὑφ´ ἡδονῆς ἅμα οἱ ξένοι.	Ἕλλην	ὡς ἀληθῶς τὸ γένος καὶ
[1, 8]	αὐτῆς ἐοίκατε κοινωνεῖν καὶ ἅμα	Ἕλληνας	ὄντας οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην
[1, 7]	αὐτὸς μεταλαβών, τοὺς μὲν νέους	Ἕλληνί	τινι παραδίδωσι νεανίσκῳ, οὐ πρὸ
[1, 30]	περὶ τὸ στόμιον ἐντυχών τινι	Ἑλληνίδι	τῇ γλώττῃ προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς
[1, 25]	εἰ τὸν βάρβαρόν με τοῦ	Ἕλληνος,	τὸν λῃστὴν τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις
[1, 19]	δὲ Θύαμις οὐκ ἠκρίβου τὰ	Ἑλλήνων)	Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν
[1, 24]	τὴν Μέμφιν ποιησομένους. Τοῖς δὲ	Ἕλλησι	τὴν προτέραν ἀπεκλήρου σκηνήν· συνεσκήνου
[1, 19]	πρὸς ἀνάγκης τὸν παρόντα βίον	ἑλόμενον.	Ἐπεὶ δὲ ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ
[1, 32]	ἀναδύντα χαλεπῶς τε πρὸς τὸ	ἕλος	ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα οὐδενὸς τὴν
[1, 5]	ἐπὶ δὲ τὰς ἄκρας εἰς	ἕλος	ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ ταῖς θαλάτταις
[1, 30]	τῆς φλογὸς ἐπὶ τὸ πλησίον	ἕλος	διαρριπιζομένης καὶ τὸν πολὺν κατ´
[1, 6]	τὸν δὲ πολὺν κατὰ τὸ	ἕλος	κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς
[1, 8]	ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς δὲ τὸ	ἕλος	κατασχούσης καὶ νυκτὸς εἰς πρώτην
[1, 7]	λῃστῶν ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ	ἕλους	ἐκδὺς ἀνεφαίνετο καὶ συνέθεον καὶ
[1, 15]	ἐκποδὼν γεγονότος κἀμὲ τῆς παρ´	ἐλπίδας	τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ
[1, 26]	ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν ἐπὶ τῶν	ἐλπίδων	σαλεύοντες. Ἃ δὴ καὶ αὐτὴ
[1, 26]	ἐπὶ σοὶ πόνων τε καὶ	ἐλπίδων	τὴν τελευτήν. Καὶ ἡ Χαρίκλεια
[1, 33]	οὐδὲν ἀζήτητον ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν	ἐλπισθέντων	ἢ μικροῖς ἐπετύγχανον, εἴ τινα
[1, 13]	καταχεάμενος οὐκ ἐπὶ τοιαύταις μὲν	ἐλπίσιν	ὦ Ἀθηναῖοι τόνδε ἀνέτρεφον» ἔλεγεν,
[1, 30]	νησίδιον καὶ διὰ τῶν πέριξ	ἑλῶν	κρυφίους τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς
[1, 2]	τύχας; ἐν σοὶ» ἔφη τὰ	ἐμὰ»	ἡ κόρη σῴζεσθαί τε καὶ
[1, 2]	τὸ σὸν καὶ ψυχὴ τὰς	ἐμὰς	περιέπει τύχας; ἐν σοὶ» ἔφη
[1, 26]	καὶ αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς λόγοις	ἐμαυτὴν	ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ ἑξῆς ἐπιτρέψασα
[1, 25]	ὡς ἀνδρὶ συνθεμένη τότε πρῶτον	ἐμαυτὴν	ἐπέδωκα καὶ εἰς δεῦρο διετέλεσα
[1, 25]	καὶ εἰς δεῦρο διετέλεσα καθαρὰν	ἐμαυτὴν	καὶ ἀπὸ σῆς ὁμιλίας φυλάττουσα,
[1, 8]	ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν ὕβριν, καθαρὰν	ἐμαυτὴν	ὥσπερ φυλάττω καὶ μέχρι θανάτου
[1, 11]	οὕτω πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ	ἐμαυτῆς	δὲ οὐκ ἔλαττον, ἣ πάσχω
[1, 16]	σὴν ἐνυβρίζουσαν, αὐτή τε περὶ	ἐμαυτῆς	δείσασα μή ποτε κακὸν λάβοιμι,
[1, 16]	δέσποτα« ἔλεγεν ἥκω σοι κατήγορος	ἐμαυτῆς	καὶ κέχρησο ὅ τι βούλει.
[1, 22]	τῶν εἰρημένων, ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι τοὺς	ἐμαυτῆς	τε καὶ παρθένων νόμους καὶ
[1, 10]	αὐτοῖς στεφάνοις ἔρχομαι οἴκαδε ὡς	ἐμαυτόν.	Ἡ δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον
[1, 19]	τῆς εἰς διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε	ἐμαυτῷ	γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ δὲ καὶ
[1, 16]	ὡς πάλαι γε σμύχομαι ἐν	ἐμαυτῷ	καὶ τὸ πρᾶγμα δι´ ὑποψίας
[1, 19]	ταυτηνὶ τὴν ξένην, ἣν, δυνατὸν	ἐμαυτῷ	με δοῦναι, βέλτιον παρὰ τοῦ
[1, 19]	δεῦρο διήγαγον οὐδὲν τῶν πολλῶν	ἐμαυτῷ	πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε χρημάτων
[1, 33]	κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς σκηνὰς	ἐμβαλόντες,	ἑσπέρας ἤδη προσιούσης καὶ φόβον
[1, 30]	τῶν πέριξ ἑλῶν κρυφίους τὰς	ἐμβολὰς	ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ ἂν καὶ
[1, 30]	ἐλθὼν ὡς εἶχε δρόμου καθαλάμενος	ἐμβοῶν	τε μέγα καὶ πολλὰ αἰγυπτιάζων,
[1, 11]	ἑκάστης, ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´	ἐμὲ	γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ
[1, 15]	Ἀττικῆς ἐξώρμησε τῇ κρίσει πειθόμενος,	ἐμὲ	δὲ ἅπαντα διὰ σὲ πραγματευομένην
[1, 11]	κατ´ ἐμοῦ τὴν οὕτω περὶ	ἐμὲ	διακειμένην, εὐθὺς ὡς εἶχε κατά
[1, 9]	ὅτι δὲ μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ	ἐμὲ	θαυμάζων διάθεσιν. Ἐπεὶ δὲ ἰταμώτερον
[1, 11]	εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ γὰρ	ἐμὲ	θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον ἡγῇ
[1, 11]	ὄψιν οὐκ ἄωρον. Τοῦτο ἐπ´	ἐμὲ	καθίησιν ἐρᾶν μου δῆθεν προστάξασα,
[1, 10]	ὑπερθεμένη τῶν ἐπιβουλῶν τῶν εἰς	ἐμὲ	κατήρχετο· καὶ πρῶτον μὲν οὐδὲ
[1, 13]	δὲ τούτων ἁπάντων λήθην λαβὼν	ἐμὲ	μὲν ὕβρεσι τὰ πρῶτα καὶ
[1, 25]	μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι δόξεις ἢ	ἐμὲ〉	μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν
[1, 10]	ὁ θαυμαστός« φησι καὶ εἰς	ἐμὲ	νεανίας, ὁ κοινὸς ἡμῶν παῖς
[1, 22]	καὶ διότι τὸ πᾶν εἰς	ἐμὲ	τείνει τῶν εἰρημένων, ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι
[1, 16]	τι βούλει. Τὸν παῖδα δι´	ἐμὲ	τὸ μέρος ἀπολώλεκας οὐχ ἑκοῦσαν
[1, 22]	καὶ τὴν πάνδημον εὐωχίαν ἐπαρκέσειν	ἔμελλε·	καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν πατέρων
[1, 10]	καὶ πότῳ πανδήμῳ καὶ διανυκτερεύειν	ἔμελλεν,	ἡ δὲ ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς
[1, 9]	ὡς ἀπώλετ´ ἂν εἰ ὀλίγον	ἐμέλλησε	καὶ περιβάλλουσα ἐφ´ ἑκάστῳ ῥήματι
[1, 22]	ἱερωσύνην ἀποθήσεσθαι κατά τι πάτριον	ἐμέλλομεν.	Ὁλκὰς οὖν ἐπληροῦτο χρυσοῦ τε
[1, 3]	τὸν νεανίαν ἐν δευτέροις πράξειν	ἔμελλον.	Κατὰ τοῦτο πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται
[1, 19]	τῇ ῥώμῃ τοῦ σώματος ὠφελήσειν	ἔμελλον,	τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν
[1, 15]	καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ τὴν Θίσβην	ἐμέμφετο	ὡς οὐ προσηκόντως ὑπηρετησαμένην, ἡ
[1, 8]	λέγων ὦ φιλτάτη καὶ ψυχὴ	ἐμὴ	Χαρίκλεια· θρηνεῖς μὲν εἰκότα παροξύνεις
[1, 19]	Ἑλλήνων) Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν	ἐμὴν	ἐπίστασθε γνώμην οἷον ἀεὶ κέχρημαι
[1, 6]	ἄν τι παθεῖν ἐξ ἐπιδρομῆς	ἐμηχανήσαντο.	Καὶ τὰ μὲν κατὰ τὴν
[1, 30]	μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ τὸ δωμάτιον	ἐμμανὴς	ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ πρὸς ὅπερ
[1, 16]	μεταβαλέσθαι προσδοκήσας, ἐπὶ τὸν θάλαμον	ἐμμανὴς	ἵεται· καὶ τὰ λοιπὰ γινώσκεις.
[1, 13]	ἡ Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν ἐπ´	ἐμοὶ	δῆθεν ἐπεδείκνυτο, τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα,
[1, 26]	τούτων μὴ ὀκλάσας τὸν ἐπ´	ἐμοὶ	πόθον ὑπὸ τῶν πολλῶν συμφορῶν.
[1, 26]	ἔφη δέχομαί σου τοὺς ἐπ´	ἐμοὶ	τούτους φόβους· εὔδηλος γὰρ εἶ
[1, 13]	τὸν βίον ἐπὶ τούτῳ τὸν	ἐμὸν	ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων
[1, 17]	ὡς ὁρᾷς, κατά τι χρέος	ἐμὸν	ἴδιον ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ χρή
[1, 10]	νέος Ἱππόλυτος, ὁ Θησεὺς ὁ	ἐμός	ἔλεγε. Τίνα με οἴεσθε γεγενῆσθαι
[1, 11]	πράξεις αὐτοῦ τὰς ἀνοσίας παρ´	ἐμοῦ	βούλεται μανθάνειν. Καὶ ἀποστραφεὶς ἐπὶ
[1, 13]	εἰ τῷ πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον.	Ἐμοῦ	δὲ ἐπῆλθον μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´
[1, 13]	ὠθεῖσθαι εἰς τὸ βάραθρον ἐδοκίμαζον.	Ἐμοῦ	δὲ παρὰ πάντα τὸν θόρυβον
[1, 25]	ἐκ τῶν παρελθόντων τὴν κατ´	ἐμοῦ	διὰ τῶν ἔργων δοκιμασίαν, ἐκ
[1, 25]	σπονδῶν παραβαινομένων Χαρικλείας δὲ λήθην	ἐμοῦ	λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων γάμους
[1, 16]	ἀκατασχέτου πληρωθείς, ἀνελόμενος τὸ ἐγχειρίδιον,	ἐμοῦ	πολλὰ κατέχειν πειρωμένης καὶ ὡς
[1, 11]	πιστεύων μηδ´ ἂν ψεύσασθαι κατ´	ἐμοῦ	τὴν οὕτω περὶ ἐμὲ διακειμένην,
[1, 11]	γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´	ἐμοῦ	τοιᾶσδε ἥπτετο. Θίσβη παιδισκάριον ἦν
[1, 32]	ἑαυτὸν καθέντα καὶ βολῆς ἐκτὸς	ἐμπειρίᾳ	τοῦ νεῖν ἀναδύντα χαλεπῶς τε
[1, 22]	τοῦ πλοῦ διήνυστο, κλυδώνιον ἀθρόον	ἐμπεσὸν	καὶ ἄνεμος ἐξώστης καὶ λαίλαπες
[1, 29]	τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ δὲ ἀλλήλοις	ἐμπίπτοντες	καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι πρὸς μίαν
[1, 1]	ἀπὸ πρυμνησίων ὥρμει τῶν μὲν	ἐμπλεόντων	χηρεύουσα, φόρτου δὲ πλήθουσα· καὶ
[1, 7]	ἱέρειαν αὐτήν, ἢ καὶ αὐτὸ	ἔμπνουν	μετῆχθαι τὸ ἄγαλμα διὰ τῆς
[1, 30]	ἀφόρητον ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς σέλας	ἔμπυρον	ἐπὶ δὲ τὴν ἀκοὴν ἠχὴ
[1, 4]	τοῖς ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο. Οὕτως εὐγενείας	ἔμφασις	καὶ κάλλους ὄψις καὶ λῃστρικὸν
[1, 21]	μὲν λόγος ἥρμοζεν ἀδελφῷ τῷ	ἐμῷ	Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν γὰρ οἶμαι
[1, 14]	ἦν δ´ ἄρα Χαρίας τῶν	ἐμῶν	συνεφήβων· καὶ ὦ Κνήμων, εὐαγγέλιά
[1, 17]	αὐτὴν παρὰ σοῦ δῆθεν τοῦ	ἐν	Αἰγίνῃ διάγοντος. Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν
[1, 15]	δέσποινα; ἔλεγε τί μάτην ἔχεις	ἐν	αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν σήν; Ἐγὼ
[1, 17]	κατὰ τὸν βόθρον ἐγένετο τὸν	ἐν	Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις, ἔνθα τοῖς
[1, 21]	μὲν σιγὴν ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν	ἐν	ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ δὲ κἀμοὶ λόγου
[1, 29]	καταθάψας καὶ τὸ φαιδρότατον τῶν	ἐν	ἀνθρώποις Χαρίκλειαν νυκτὶ καὶ ζόφῳ
[1, 28]	οὗ καὶ τὰ κειμήλια ἡμῖν	ἐν	ἀσφαλεῖ τεθησαύρισται, καὶ καθείς, ὦ
[1, 1]	θέᾳ κατήγοντο. Καὶ ἦν τὰ	ἐν	αὐτῷ τοιάδε· ὁλκὰς ἀπὸ πρυμνησίων
[1, 17]	σοι φέρουσα. πίνει δὲ ἐνταῦθα	ἐν	γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν Ἀρίστιππον
[1, 9]	τοῖς σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα	ἐν	δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο
[1, 5]	τὰ ὄρθια ἐχώρουν τὴν θάλατταν	ἐν	δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες χαλεπῶς
[1, 12]	εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε μὲν	ἐν	δεσμοῖς εἶχε, λέγειν τι βουλομένῳ
[1, 3]	τὴν κόρην καὶ τὸν νεανίαν	ἐν	δευτέροις πράξειν ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο
[1, 5]	ταῖς λίμναις τὰ ἕλη γίνεται.	Ἐν	δὴ τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων λῃστρικὸν
[1, 13]	ἐπεδείκνυτο, τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν	ἐν	δίκῃ μὲν ἀλλὰ πρὸ ὥρας
[1, 3]	τῶν κειμένων ἐστέ, φησίν οὐκ	ἐν	δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν
[1, 22]	οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον, ἓν μόνον	ἐν	δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις
[1, 1]	ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ	ἐν	εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ
[1, 16]	ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι γε σμύχομαι	ἐν	ἐμαυτῷ καὶ τὸ πρᾶγμα δι´
[1, 29]	τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ	ἐν	ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους μὴ
[1, 8]	δὴ τὸ τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ	ἐν	καιρῷ γένοιτ´ ἂν ἐπεισόδιον ὑμῖν
[1, 12]	τὴν κλίνην καὶ τὸν θάλαμον	ἐν	κύκλῳ περιεσκόπουν, εἰπεῖν τι διαπορῶν,
[1, 19]	ἴστε, παῖς μὲν προφήτου τοῦ	ἐν	Μέμφει γεγονώς, ἀποτυχὼν δὲ τῆς
[1, 9]	οἷστισι μᾶλλον προστρέχω περισκοποῦσα, ὡς	ἐν	μὲν τοῖς σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν
[1, 32]	σκάφη πρὸς κύκλον ἐπιστρέψαντες εἶχον	ἐν	μέσῳ. Τοῦ δὲ ἀμυνομένου καὶ
[1, 3]	εἴκαζον, τὴν κόρην δὲ ὁρῶντες	ἐν	ξένῃ καὶ περιβλέπτῳ τῇ στολῇ
[1, 16]	ἅμα τῷ μοιχῷ τὴν Δημαινέτην	ἐν	οἰκίᾳ καὶ ταῦτα ἀλλοτρίᾳ ἐκτὸς
[1, 22]	περὶ γάμου καὶ ταῦτα καὶ	ἐν	ὁμίλῳ τοσούτων ἀνδρῶν. Ἔστι δὴ
[1, 2]	καὶ τὸ λῃστρικὸν τῆς ὄψεως	ἐν	ὅπλοις δεικνυμένης οὐδὲ κατὰ μικρὸν
[1, 1]	ἡλίου τὰς ἀκρωρείας καταυγάζοντος, ἄνδρες	ἐν	ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ
[1, 8]	δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα τῶν	ἐν	πείρᾳ τὰ προσδοκώμενα. Καὶ ποῖ
[1, 2]	ψυχὴ τὰς ἐμὰς περιέπει τύχας;	ἐν	σοὶ» ἔφη τὰ ἐμὰ» ἡ
[1, 22]	τελούμενος· εἰ δὲ καὶ πρότερον,	ἐν	σοὶ καταλείπω τὴν σκέψιν· μόνον
[1, 29]	ποτε λῃστρικὸς ἔληξε πόλεμος οὐδὲ	ἐν	σπονδαῖς ἔσχε τὴν τελευτήν, ἀλλ´
[1, 6]	τις βουκόλος ἀνὴρ ἐτέχθη τε	ἐν	τῇ λίμνῃ καὶ τροφὸν ἔσχε
[1, 10]	πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ ὡς ἂν	ἐν	τοιαύτῃ πανηγύρει καὶ πότῳ πανδήμῳ
[1, 2]	θανάτου κατεφαίνετο, ἤνθει δὲ καὶ	ἐν	τούτοις ἀνδρείῳ τῷ κάλλει καὶ
[1, 12]	σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ δὲ πατὴρ	ἐν	τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ
[1, 27]	ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐδυνάμην	ἐν	τῷ διέκπλῳ τῷ μέχρι δεῦρο
[1, 14]	εἰ τὴν κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις	ἐν	τῷ λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´
[1, 30]	καὶ ὁ Θύαμις τῶν μὲν	ἐν	χερσὶ πάντων ἀμνημονήσας, καὶ ταῦτα
[1, 1]	πρὸς τῇ γῇ τῶν κειμένων	ἐν	χερσὶν ἀνθ´ ὅπλων ἐνίοις παρὰ
[1, 19]	διανέμων. Τὸ δὲ νῦν παρὸν	ἕν	τι τῶν λαφύρων αἰτῶ παρ´
[1, 2]	καὶ ἡδέων πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς	ἓν	δὲ τὸ φιλούμενον καὶ ὁρᾶν
[1, 22]	ἐκ τοῦ θείου κηδεμονίας ἄμοιρον.	Ἓν	μόνον αἰτῶ καὶ δὸς ὦ
[1, 22]	ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον,	ἓν	μόνον ἐν δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι
[1, 25]	οὕτω βίαιον ὥστε με μεταπεισθῆναι·	ἓν	μόνον οἶδα μὴ σωφρονοῦσα, τὸν
[1, 32]	φιλίας ὄνομα καὶ συγγενείας πρὸς	ἓν	τὸ κέρδος ὁρίζεται· ὡς δὴ
[1, 17]	ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι τὸ πάτριον	ἐναγίζουσιν)	ἐνταῦθα ἀθρόον τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα
[1, 28]	προσέταττεν, ὡς ἂν θεοῖς ἐγχωρίοις	ἐναγίσαντες	οὕτω τῆς μάχης ἄρχοιεν. Καὶ
[1, 10]	λὰξ δὲ κατὰ τῆς γαστρὸς	ἐναλάμενος	οὕτως ἔχειν ὡς ὁρᾷς διέθηκε.
[1, 30]	νῦν δρώμενα· καὶ πρὸς τὰ	ἐναντία	τῶν προτέρων τὴν ὄψιν συνέβαλλεν,
[1, 31]	σκάφη διέταττον ἐπὶ μέτωπον ὡς	ἐναντίοι	τοὺς πολεμίους δεξόμενοι, πλησιάσαντες μόνον
[1, 29]	καὶ ἄλλως τῆς ἀπροσδοκήτου τῶν	ἐναντίων	ἐφόδου τὸ παρέλκον τῶν λόγων
[1, 15]	γὰρ κατὰ τὴν πρώτην πεῖραν	ἐναπεσβέσθη	τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ
[1, 15]	ἔργων τὸ τέλος· εἰ δὲ	ἐναπομείνειεν	(ὃ μὴ γένοιτο) δεύτερος ἔσται,
[1, 22]	λόγου μεταδεδώκατε καὶ τοῦτο πρῶτον	ἔνδειγμα	φιλανθρωπίας παρέχεσθε, τὸ πειθοῖ μᾶλλον
[1, 12]	δὲ ἐπέστην, λύχνου τέ τινος	ἔνδοθεν	αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ τὰς θύρας
[1, 16]	ἱκέτευεν. Ἡ δὲ μίαν ἡμέραν	ἐνδοθῆναι	αὐτῇ πρὸς τὸ διανύσαι ταῦτα
[1, 12]	με ἐξανίστησι καὶ τὸν μοιχὸν	ἔνδον	εἶναι κατεμήνυε, τὸν πατέρα μὲν
[1, 16]	γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς)	ἔνδον	εἶναι τότε με λέγειν τὸν
[1, 32]	γεγενημένον καὶ πρὸς τὸ ἀνέλπιστον	ἐνδόντα	εἴς τε τὴν λίμνην ἑαυτὸν
[1, 31]	πρὸς τὸν φόβον τὸ πλέον	ἐνδόντες·	μόνος δὲ ὁ Θύαμις τὸ
[1, 22]	κυβερνήτου πρὸς τὸ ὑπερβάλλον κακὸν	ἐνδόντος	καὶ τῷ βιαίῳ τῆς ὁλκάδος
[1, 27]	ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´ αὐτός τε	ἔνδυνε	καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε· πλῆθος
[1, 28]	τε καὶ εἰς τὸ ἄντρον	ἐνέβαλλε.	Τὸ δὲ ἦν οὐ φύσεως
[1, 31]	εἶναι μετὰ Χαρίκλειαν οὐκ ἀνεχόμενος,	ἐνέβαλλεν	ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ
[1, 14]	ἑστίας τε πατρῴας καὶ τῆς	ἐνεγκούσης·	οὐ μὴν ἀτιμώρητός γε ἡ
[1, 10]	ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην. Ὡς δὲ	ἐνέκειτο	καὶ τί πεπόνθοι πολλάκις ἀνηρώτα,
[1, 7]	αὐτοῖς αἰχμαλώτῳ γεγονότι, τοῦ διαλέγεσθαι	ἕνεκεν,	καλύβην τῆς ἑαυτοῦ πλησίον ἀποκληρώσας,
[1, 11]	βουλήσομαί γε« ἀπεκρίνατο σοῦ τε	ἕνεκεν	οὕτω πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ
[1, 10]	μόνον τοῦ μὴ ἐρυθριᾶν αὐτὸν	ἕνεκεν,	τὰ μὲν οὖν ἄλλα ὅσα
[1, 3]	σκύλων ἐπενεγκάμενοι, τοῦ μὴ ἐπιδιωχθῆναι	ἕνεκεν,	ὡς δρόμου εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ
[1, 11]	διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς δὲ	ἐνεπέπληστο	τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν γε«
[1, 30]	τὰ σκάφη καὶ τὰς καλύβας	ἐνεπίμπρασαν·	ὑφ´ ὧν τῆς φλογὸς ἐπὶ
[1, 29]	γίνεσθαι ὡς πρὸς τὴν χρείαν·	ἐνέπιπτέ	τε αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο·
[1, 16]	λοιπὰ γινώσκεις. Τὸ δὲ παρὸν	ἔνεστί	σοι βουλομένῳ πρὸς τὸν παῖδα
[1, 7]	τοὺς νέους καὶ τὴν λείαν	ἐνετίθεντο	τοῖς σκάφεσιν, ὁ δὲ πολὺς
[1, 26]	φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς	ἐνέχυρον	ἡμῖν ἀκριβὲς τῆς πίστεως αὐτοῦ
[1, 30]	Καὶ πολέμου πᾶν εἶδος καὶ	ἐνηργεῖτο	καὶ ἐξηκούετο, τῶν μὲν ἐγχωρίων
[1, 18]	λῃστάρχῳ) τῆς νυκτὸς τὸ πλεῖστον	ἐνηρεμήσας,	ὑπό τινων ὀνειράτων πεπλανημένων τεταραγμένος
[1, 22]	ἄστυ με πρότερον ἐλθοῦσαν, ἢ	ἔνθα	βωμὸς ἢ ναὸς Ἀπόλλωνι νενόμισται,
[1, 22]	πληρουμένου θεωρίαν εἰς Δῆλον ἤγομεν	ἔνθα	μουσικούς τε καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας
[1, 17]	γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν Ἀρίστιππον	ἔνθα	προείρητο καταλαμβάνει, καὶ δεσμεῖν ἐπιστάντα
[1, 22]	τέλος εἰς τὴν ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν	ἔνθα	πρὸς ὑμῶν ἑάλωμεν· οὗ καὶ
[1, 16]	δὲ τὸν κῆπον οἶσθα« ἔλεγεν	ἔνθα	τὸ μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα
[1, 17]	τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις,	ἔνθα	τοῖς ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι τὸ
[1, 25]	καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι γάμον	ἔνθεσμον	εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα. Πῶς
[1, 21]	πεφοίνικτο τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν	ἐνθυμημάτων	πλέον ἢ σύνηθες καὶ τὸ
[1, 30]	τε καὶ ἤκουσεν ὁ Θύαμις,	ἐνθύμιον	αὐτῷ τὸ ὄναρ γίνεται καθ´
[1, 31]	καὶ ἔφευγον, οὐδὲ τὸν ἐνυάλιον	ἔνιοι	κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν δὲ Θεαγένης
[1, 1]	ὑπελθόντας· κρατῆρες ἀνατετραμμένοι καὶ χειρῶν	ἔνιοι	τῶν ἐσχηκότων ἀπορρέοντες τῶν μὲν
[1, 1]	κειμένων ἐν χερσὶν ἀνθ´ ὅπλων	ἐνίοις	παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ
[1, 17]	ἅμα τὰ περιεστῶτα, ὡς εἰκός,	ἐννοήσασα,	τὴν ἀποτυχίαν τῶν προσδοκηθέντων, τὴν
[1, 21]	κεφαλὴν ἐπισείουσα λόγον τινὰ καὶ	ἐννοίας	ἀθροίζειν ἐῴκει· καὶ δή ποτε
[1, 2]	ὁρῶντες οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς ἑτέρας	ἐννοίας	τὴν γνώμην μετέβαλλον, καὶ ποῦ
[1, 25]	σοὶ πόθον· ἀλλὰ καὶ τοῦτον	ἔννομον·	οὐ γὰρ ὡς ἐραστῇ πειθομένη
[1, 6]	κατὰ τὴν λίμνην καὶ τοὺς	ἐνοικοῦντας	αὐτῇ βουκόλους ὧδέ πως ἔχει.
[1, 6]	ταύτην καὶ πατρίδα τὴν λίμνην	ἐνόμισεν·	ἱκανὴ δὲ φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι
[1, 31]	μόνου ξύλου καὶ πρέμνου παχέος	ἑνὸς	ἀγροικότερον κοιλαινόμενα. Συναπαίρει δὲ καὶ
[1, 32]	ᾑρήκεσαν καὶ νίκην ὁλόκληρον τὴν	ἑνὸς	ἀνδρὸς ἅλωσιν ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις
[1, 9]	μὲν ἄλλα τί δεῖ μηκύνοντα	ἐνοχλεῖν;	τὰς πείρας ἃς καθῆκε, τὰς
[1, 17]	οἱ πολέμαρχοι τὸ πάτριον ἐναγίζουσιν)	ἐνταῦθα	ἀθρόον τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα τὰς
[1, 16]	ἔνθα τὸ μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων;	Ἐνταῦθα	εἰς ἑσπέραν ἐλθὼν περίμενε. ~Καὶ
[1, 17]	ἥξω σοι φέρουσα. πίνει δὲ	ἐνταῦθα	ἐν γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν
[1, 14]	ἀνεψιοὺς εἶναί μοι τῆς μητρὸς	ἐνταῦθα	πυνθανόμενος· κατάρας δὲ καὶ τοὺς
[1, 23]	ὅσιον ἀποσεμνύνων. ~Καὶ ἡ μὲν	ἐνταῦθα	τῶν λόγων ἐπαύσατο δακρύων δὲ
[1, 29]	πρὸς ἄκροις τῆς λίμνης προσέπιπτεν.	Ἐνταῦθα	ὡς καθῆκε τὴν Χαρίκλειαν ὁ
[1, 7]	ὀλίγοις τοῖς περὶ αὐτὸν ἀποτετμημένον.	Ἐνταῦθα	ὡς κατήχθη, τοὺς μὲν πολλοὺς
[1, 8]	μέχρι θανάτου φυλάξασα καὶ καλὸν	ἐντάφιον	τὴν σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ
[1, 19]	μετεπέμπετο ἄγειν καὶ τοὺς φρουρουμένους	ἐντειλάμενος.	Ἐπεὶ δὲ ἤγοντο τίς ἄρα
[1, 24]	προστάγματος, οὐ φρουρὸς ἔτι τὸ	ἐντεῦθεν	ἀλλὰ συνόμιλος ἀποδεδειγμένος. Καὶ δίαιτάν
[1, 15]	γένοιτο, σὸν ἂν εἴη τὸ	ἐντεῦθεν	Ἀρσινόην εἶναι δοκεῖν καὶ φοιτᾶν
[1, 9]	ὁμοίων ἀκοήν, ἄρχεται ὁ Κνήμων	ἐντεῦθεν·	Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ
[1, 18]	πληρούντων. Ἐπεὶ δὲ καὶ αὐτῶν	ἐντὸς	ἥκειν τῶν ἀνακτόρων, τὴν θεὸν
[1, 30]	αὐτοῦ που περὶ τὸ στόμιον	ἐντυχών	τινι Ἑλληνίδι τῇ γλώττῃ προσφθεγγομένῃ,
[1, 31]	εἶδον καὶ ἔφευγον, οὐδὲ τὸν	ἐνυάλιον	ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν δὲ
[1, 16]	βιοῦσαν ἀλλ´ εὐνὴν τὴν σὴν	ἐνυβρίζουσαν,	αὐτή τε περὶ ἐμαυτῆς δείσασα
[1, 23]	δέ τι καὶ πρὸς τὸ	ἐνύπνιον	ἀναφέρων καὶ τὸν γάμον κατὰ
[1, 25]	ἀρχῆς ἡμῖν συγκείμενόν τε καὶ	ἐνώμοτον	ἐπὶ πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ
[1, 8]	ποριοῦμαι βοτάνην ἣ διὰ τρίτης	ἑνώσει	τὰς πληγάς· ἔχω δὲ αὐτῆς
[1, 22]	ἐκείνων ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν,	ἐξ	ἁπάντων (ὡς μή ποτε ὤφελον)
[1, 20]	ἀλλὰ τὸ φρόνημα πρὸς τὴν	ἐξ	ἀρχῆς ἀναφέρει τύχην. Ἔπειτα τὴν
[1, 25]	μόνον οἶδα μὴ σωφρονοῦσα, τὸν	ἐξ	ἀρχῆς ἐπὶ σοὶ πόθον· ἀλλὰ
[1, 25]	μὲν ἐπιχειροῦντα διωσαμένη, τὸν δὲ	ἐξ	ἀρχῆς ἡμῖν συγκείμενόν τε καὶ
[1, 2]	Κτύπου δὲ περιηχήσαντος καὶ τῆς	ἐξ	αὐτῶν σκιᾶς τοῖς ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης
[1, 6]	τὸ μὴ ἄν τι παθεῖν	ἐξ	ἐπιδρομῆς ἐμηχανήσαντο. Καὶ τὰ μὲν
[1, 15]	ἀλλ´ ἄρχουσα δεινὸν ὅτι μὴ	ἐξ	ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ εἰ
[1, 8]	αὐτῆς ἔργῳ τὴν πεῖραν λαβών·	ἐξ	οὗ γάρ με δεῦρο αἰχμάλωτον
[1, 23]	λείαν πρότερον διανείμας, πολλὰ τῶν	ἐξαιρέτων	αὐτὸς ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει
[1, 30]	ἢ χειρὸς πολεμίας καὶ ὕβρεως	ἐξαιρούμενον.	Ὑφ´ ὧν καὶ ὁ Θύαμις
[1, 12]	δὲ ὕστερον νυκτὶ καθεύδοντά με	ἐξανίστησι	καὶ τὸν μοιχὸν ἔνδον εἶναι
[1, 33]	νεώτερος αὐτὸς ὤν, τὸν προγενέστερον	ἐξάρχειν	λῃστρικοῦ πυνθανόμενος, δεδιὼς μὴ καιροῦ
[1, 5]	εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν σφυρῶν	ἐξάψας	ὅσον ἐπ´ ἄκρου τοῦ σκάφους
[1, 2]	ὅσον ἐπιτρεχούσης. Τοὺς μὲν ταῦτα	ἐξεδειμάτου	καὶ πλέον τῶν ὁρωμένων ἡ
[1, 26]	αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς λόγοις ἐμαυτὴν	ἐξεδόμην,	θεοῖς τὰ ἑξῆς ἐπιτρέψασα καὶ
[1, 30]	ὄψιν συνέβαλλεν, ὡς ἔχων οὐχ	ἕξει	τὴν Χαρίκλειαν, ὑπὸ τοῦ πολέμου
[1, 4]	τοῖς νεύμασι, καὶ ἅμα συνεργὸν	ἕξειν	εἰς τὰ μέγιστα τὸν νεανίαν
[1, 12]	ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ οὕτως	ἕξειν	ὑπεσχόμην, τότε μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο.
[1, 18]	παραδίδωμι, σὺ δὲ ἔχων οὐχ	ἕξεις,	ἀλλ´ ἄδικος ἔσῃ καὶ φονεύσεις
[1, 18]	μὲν γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ	ἕξεις»	γυναῖκα καὶ οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο,
[1, 18]	τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν γὰρ	ἕξεις	καὶ οὐχ ἕξεις» γυναῖκα καὶ
[1, 3]	ἐθαύμαζον, τὸν δὲ καὶ τραυματίαν	ἐξεπλήττοντο·	τοιοῦτος τὴν μορφὴν καὶ τοσοῦτος
[1, 29]	ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα ἔχειν	ἔξεσται	ὅσα καὶ νικᾶν περιγίνεται) ἀλλ´
[1, 26]	ἃ βουλαῖς ἄνθρωποι μυρίαις οὐκ	ἐξεῦρον.	Τοῦτό τοι καὶ αὐτὴ τὸ
[1, 19]	τρόπον οὕτως αὐτῷ τῆς ἐπιθυμίας	ἐξηγουμένης·	ἅμα δὲ τῇ ἕῳ τούς
[1, 19]	ἡγούμενος τὸν οὕτω δὴ καλῶς	ἐξηγούμενον	τῶν μὲν ἔργων τὸ πλεῖστον
[1, 30]	πᾶν εἶδος καὶ ἐνηργεῖτο καὶ	ἐξηκούετο,	τῶν μὲν ἐγχωρίων προθυμίᾳ καὶ
[1, 14]	δὲ τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς κειμένης	ἐξήλατό	τις καί με προσδραμὼν περιέβαλλεν·
[1, 14]	πλείους ἐγίνοντο. Κἀγὼ μὲν οὕτως	ἐξηλαυνόμην	ἑστίας τε πατρῴας καὶ τῆς
[1, 3]	τὴν ναῦν ὁρμήσαντες τὸν φόρτον	ἐξήντλουν,	τῶν μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ
[1, 2]	ἔστεπτο καὶ φαρέτραν τῶν ὤμων	ἐξῆπτο	καὶ τῷ λαιῷ βραχίονι τὸ
[1, 15]	πάθους· τὸ γὰρ ἀπελπισθὲν ἅπαξ	ἐξῄρηται	τῆς ψυχῆς καὶ τὸ μηδαμόθεν
[1, 21]	τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι νόμῳ, πάντως	ἐξήρκει	μοι τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ
[1, 17]	τε δήμῳ πάντα εἰς τὴν	ἑξῆς	ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις συγγνώμης τυχὼν
[1, 26]	λόγοις ἐμαυτὴν ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ	ἑξῆς	ἐπιτρέψασα καὶ δαίμονι τῷ τὴν
[1, 18]	ὁ Χαρίας ἀπήγγειλε. Τὰ δὲ	ἑξῆς	καὶ ὅπως δεῦρο ἀφικόμην ἢ
[1, 8]	παρακαλεῖν χρεών, εὐχαῖς, οὐκ αἰτίαις	ἐξιλεοῦται	τὸ κρεῖττον. Ἡ δὲ εὖ
[1, 9]	καὶ τὸ βλέμμα τοῦ σώφρονος	ἐξιστάμενον	πρὸς ὑπόνοιαν ἦγεν, ἤδη τὰ
[1, 13]	αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ τοὺς νόμους	ἐξόν,	οὐ βουληθείς, ὑμῖν δὲ τὸ
[1, 21]	τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ οἷς	ἐξὸν	τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ δὲ
[1, 2]	καὶ ἔρως ἀκραιφνὴς τῶν μὲν	ἔξωθεν	προσπιπτόντων ἀλγεινῶν τε καὶ ἡδέων
[1, 22]	καὶ τέλος εἰς τὴν ἀκτὴν	ἐξωκείλαμεν	ἔνθα πρὸς ὑμῶν ἑάλωμεν· οὗ
[1, 29]	τε ἅμα τῷ Θεαγένει λαμπρῶς	ἐξωπλισμένον	καὶ τοὺς ἤδη παρ´ αὐτὸν
[1, 15]	τοῦ ἄστεος καὶ τῆς Ἀττικῆς	ἐξώρμησε	τῇ κρίσει πειθόμενος, ἐμὲ δὲ
[1, 22]	κλυδώνιον ἀθρόον ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος	ἐξώστης	καὶ λαίλαπες συμμιγεῖς καὶ πρηστῆρες
[1, 8]	τε γάρ μοι τῆς αὐτῆς	ἐοίκατε	κοινωνεῖν καὶ ἅμα Ἕλληνας ὄντας
[1, 22]	καὶ προφήτῃ, συνοικεῖν οὐ παντάπασιν	ἔοικεν	εἶναι τῆς ἐκ τοῦ θείου
[1, 3]	ἐστέ, λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν ὡς	ἔοικεν	ὁ βίος, εἰς καιρὸν δὲ
[1, 21]	λαμβάνοντος; Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ γαμεῖν	ἐπ´	αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ δὲ ἀναλαβὼν
[1, 5]	ἱμάντα τῶν σφυρῶν ἐξάψας ὅσον	ἐπ´	ἄκρου τοῦ σκάφους ἢ τῆς
[1, 6]	εἶναι λῃσταῖς· διὸ καὶ συρρεῖ	ἐπ´	αὐτὴν ὁ τοιοῦτος βίος τῷ
[1, 7]	ἡλίου πρὸς δυσμὰς ἰόντος ἀφικνοῦνται	ἐπ´	αὐτὴν οἱ ἀμφὶ τὸν λῄσταρχον·
[1, 30]	γλώττῃ προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς φωνῆς	ἐπ´	αὐτὴν χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει τε τῇ
[1, 5]	μὲν αὐτοῖς αἱ γυναῖκες ἐριθεύουσιν,	ἐπ´	αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ δὲ
[1, 5]	τὸ αὐτὸ καὶ οἰκητήριον ἔχων.	Ἐπ´	αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ γυναῖκες
[1, 11]	Καὶ μήν, εἴ σοι δόξειεν,	ἐπ´	αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν. Εἰ
[1, 11]	ἐφ´ ἑκάστης, ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης	ἐπ´	ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ
[1, 11]	τὴν ὄψιν οὐκ ἄωρον. Τοῦτο	ἐπ´	ἐμὲ καθίησιν ἐρᾶν μου δῆθεν
[1, 13]	καὶ ἡ Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν	ἐπ´	ἐμοὶ δῆθεν ἐπεδείκνυτο, τὸν ἄθλιον
[1, 26]	κἀκ τούτων μὴ ὀκλάσας τὸν	ἐπ´	ἐμοὶ πόθον ὑπὸ τῶν πολλῶν
[1, 26]	ἥδιστα» ἔφη δέχομαί σου τοὺς	ἐπ´	ἐμοὶ τούτους φόβους· εὔδηλος γὰρ
[1, 28]	στομίῳ τὸ πῶμα ὡς ἔθος	ἐπαγαγὼν	ἧκε τὴν ταχίστην ὡς ἡμᾶς·
[1, 29]	τοῦ σπηλαίου· καὶ τὸν οὐδὸν	ἐπαγαγὼν	καί τι καὶ ἐπιδακρύσας αὑτόν
[1, 31]	δὲ ἀναδραμὼν καὶ τὸν οὐδὸν	ἐπαγαγὼν	καὶ χοῦν ὀλίγον ἐπιφορήσας καὶ
[1, 26]	νομίζουσι, καὶ κρατεῖν ἀπὸ τῆς	ἐπαγγελίας	ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν ἐπὶ τῶν
[1, 26]	τῆς ὀρέξεως τῷ ἡδεῖ τῆς	ἐπαγγελίας	κατεύνασε. Πρώτην γάρ, ὡς οἶμαι,
[1, 15]	αὐτὸν ἡ μεῖραξ καὶ συναπαίρειν	ἐπαγγελλομένη	παρ´ ἑαυτῇ κατέχει κρυπτόμενον τέως
[1, 27]	πολὺν ἐκ τῶν ὄψεων θόρυβον	ἐπαγγελλόμενος	καὶ ὦ Θεάγενες, τὴν μὲν
[1, 29]	ὁμοίων σὺν τάχει τὴν ἄμυναν	ἐπάγειν	παντάπασίν ἐστι τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων.
[1, 9]	τῇ τε ὥρᾳ τὸν πρεσβύτην	ἐπαγομένη	καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ,
[1, 25]	πλάνην τῷ ὄντι τοῖς ἀκούουσιν	ἐπάγοντα.	~Τὸ δὲ ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν
[1, 9]	τὰ καλὰ τῶν ὀνομάτων τοῖς	ἐπαγωγοῖς	παραμιγνῦσα καὶ οἷστισι μᾶλλον προστρέχω
[1, 9]	ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ τέχνην τὴν	ἐπαγωγὸν	ἐκτόπως ἠκριβωμένη, προόδοις τε τοὐμοῦ
[1, 11]	περιτυχών, οὐδὲν εἰδότα πύξ τε	ἔπαιε	καὶ παῖδας προσκαλεσάμενος μάστιξιν ᾐκίζετο,
[1, 17]	Ἀφροδίτης μυούμενον. Τῆς δὲ πεισθείσης	ἐπανελθοῦσα	παραλαμβάνει τὴν Δημαινέτην καὶ εἰσαγαγοῦσα
[1, 8]	κακά· καὶ ἅμα οὐδ´ ἂν	ἐπαρκέσειε	τὸ λειπόμενον πρὸς τὸ διήγημα
[1, 22]	ἀγῶνας καὶ τὴν πάνδημον εὐωχίαν	ἐπαρκέσειν	ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν
[1, 14]	μὴ παρόντος καὶ θρήνων οὐκ	ἐπαύετο,	δῆθεν μὲν τῶν ἐπὶ σοὶ
[1, 23]	ἡ μὲν ἐνταῦθα τῶν λόγων	ἐπαύσατο	δακρύων δὲ ἤρξατο. Τῶν δὲ
[1, 18]	ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς τῶν γόων,	ἔπαυσε	τῶν δακρύων. Καὶ οἱ μὲν
[1, 1]	πελάγει τὸ πρῶτον τὰς ὄψεις	ἐπαφέντες,	ὡς οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο
[1, 8]	Ἕλλην γεγονώς. Ἕλλην; ὦ θεοί»	ἐπεβόησαν	ὑφ´ ἡδονῆς ἅμα οἱ ξένοι.
[1, 15]	τί γὰρ οὐ περιεῖπον ἀλλ´	ἐπεβούλευον;	Τί δὲ οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´
[1, 13]	τὴν δίκην λαμβάνειν. Καὶ ἅμα	ἐπεδάκρυεν·	ἐπεκώκυε δὲ καὶ ἡ Δημαινέτη
[1, 13]	καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ δῆθεν	ἐπεδείκνυτο,	τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν ἐν
[1, 25]	ἀνδρὶ συνθεμένη τότε πρῶτον ἐμαυτὴν	ἐπέδωκα	καὶ εἰς δεῦρο διετέλεσα καθαρὰν
[1, 3]	ἐσθῆτος, ὅση δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες.	Ἐπεὶ	δὲ ἅλις ἔχειν ἐδόκει (καὶ
[1, 12]	προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν θάλαμον ᾔειν.	Ἐπεὶ	δὲ ἐπέστην, λύχνου τέ τινος
[1, 28]	πλέον ἢ περὶ αὑτοῦ δεδιώς.	Ἐπεὶ	δὲ ἐπὶ τῇ φλιᾷ τῇ
[1, 17]	ἀναλαβοῦσα ἦγεν οὗ συνετέτακτο,	Ἐπεὶ	δὲ ἐπλησίαζον, τὴν μὲν ἐπιστῆναι
[1, 19]	ἄγειν καὶ τοὺς φρουρουμένους ἐντειλάμενος.	Ἐπεὶ	δὲ ἤγοντο τίς ἄρα τύχη
[1, 19]	ἀνάγκης τὸν παρόντα βίον ἑλόμενον.	Ἐπεὶ	δὲ ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ καὶ
[1, 9]	ἐπιδείκνυται περὶ ἐμὲ θαυμάζων διάθεσιν.	Ἐπεὶ	δὲ ἰταμώτερον προσῄει καὶ θερμότερα
[1, 18]	καὶ θορύβου συμμιγοῦς πάντα πληρούντων.	Ἐπεὶ	δὲ καὶ αὐτῶν ἐντὸς ἥκειν
[1, 13]	τὴν κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς γόοις.	Ἐπεὶ	δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων ἠξίουν,
[1, 9]	πολλῶν τῶν πόνων καὶ ἀναπαύσεως.	~Ἐπεὶ	δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ παντοίως
[1, 12]	Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι.	~Ἐπεὶ	δὲ οὕτως ἕξειν ὑπεσχόμην, τότε
[1, 11]	καὶ τοῦ λοιποῦ συνεχῶς ἐφοίτα.	Ἐπεὶ	δέ ποτε φυλάττεσθαι αὐτῇ τὰ
[1, 31]	ἄλλο πορθμεῖον καὶ οὕτως ἅπαντες.	Ἐπεὶ	δὲ τῆς νήσου μικρὸν ἄποθεν
[1, 22]	τῶν δὲ σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων.	Ἐπεὶ	δὲ τὸ πολὺ τοῦ πλοῦ
[1, 13]	ἐπὶ τούτῳ τὸν ἐμὸν ἐσάλευον.	Ἐπεὶ	δὲ τούτων ἁπάντων λήθην λαβὼν
[1, 19]	τῶν ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν.	Ἐπειδὴ	γὰρ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ
[1, 22]	ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν ἐν ἀνδράσιν·	~ἐπειδὴ	δὲ κἀμοὶ λόγου μεταδεδώκατε καὶ
[1, 17]	χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´ οἷς ἠπάτητο,	ἐπειδὴ	κατὰ τὸν βόθρον ἐγένετο τὸν
[1, 9]	τὴν περιουσίαν τῶν μέσων. Οὗτος,	ἐπειδή	μοι τὴν μητέρα τελευτῆσαι συνέβη,
[1, 13]	γήρως τοὐμοῦ βακτηρίαν ἔσεσθαι προσδοκῶν	ἐπειδὴ	τάχιστά μοι ἐγένετο, ἐλευθερίου τε
[1, 24]	σωφρονεῖν ἡγούμενος· ὁ δὲ Κνήμων,	ἐπειδὴ	τάχιστα πάντες ἐκποδὼν ἦσαν ἄλλος
[1, 33]	τῆς μνήμης τὸ κέρδος ἀποβαλόντες,	ἐπειδή	τις ἐγνώρισε, πολλῶν θανάτων ἐζώγρησαν·
[1, 10]	οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν. Ἡ δὲ	ἐπειδὴ	τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς ἑαυτῆς
[1, 14]	ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη ὁ Κνήμων,	ἐπειδήπερ	ὑμῖν οὕτω φίλον· Ἐγὼ μὲν
[1, 9]	ὑπεποιεῖτο καὶ πράττειν ὅτι βούλοιτο	ἔπειθε,	τῇ τε ὥρᾳ τὸν πρεσβύτην
[1, 10]	δὲ ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς καὶ	ἐπειρᾶτό	τινος τῶν ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς
[1, 14]	ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι	ἐπειρῶντο·	ἡ δὲ ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ
[1, 9]	σαλεύειν ἐπιμεμφόμενος, καὶ τοῖς οἴκοις	ἐπεισάγει	γύναιον ἀστεῖον μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον,
[1, 8]	Οὐκ ἐν καιρῷ γένοιτ´ ἂν	ἐπεισόδιον	ὑμῖν τῶν ὑμετέρων τἀμὰ ἐπεισφέρειν
[1, 8]	ἐπεισόδιον ὑμῖν τῶν ὑμετέρων τἀμὰ	ἐπεισφέρειν	κακά· καὶ ἅμα οὐδ´ ἂν
[1, 20]	τὴν ἐξ ἀρχῆς ἀναφέρει τύχην.	Ἔπειτα	τὴν ψυχὴν ἀγαθήν τε καὶ
[1, 8]	δικαστὴς πικρότερος. Καὶ ἔτι λέγουσαν	ἐπεῖχεν	ὁ Θεαγένης παῦε» λέγων ὦ
[1, 32]	τοὺς δὲ ἀνελόντος, θαύματος ἦν	ἐπέκεινα	τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ οὐδεὶς
[1, 33]	τὰς κώμας τὰς λῃστρικὰς διαπέμπων	ἐπεκήρυξεν.	Ὑφ´ ὧν ἁλόντες οἱ λῃσταὶ
[1, 8]	τὰ φλεγμαίνοντά μοι τῶν τραυμάτων	ἐπεκούφισεν.	Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον εἰς ἕω
[1, 22]	τε ἐκείνων ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων	ἐπεκρατήσαμεν,	ἐξ ἁπάντων (ὡς μή ποτε
[1, 13]	δίκην λαμβάνειν. Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν·	ἐπεκώκυε	δὲ καὶ ἡ Δημαινέτη καὶ
[1, 30]	λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ	ἐπεληλυθότες	τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ φυγῇ
[1, 33]	πυνθανόμενος, δεδιὼς μὴ καιροῦ λαβόμενος	ἐπέλθοι	ποτὲ ἢ καὶ χρόνος τὴν
[1, 3]	ὄντες, τρὶς δὲ τοσούτους τοὺς	ἐπελθόντας	θεασάμενοι. Καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ
[1, 3]	ἀνταράμενοι οὔτε τι τῶν σκύλων	ἐπενεγκάμενοι,	τοῦ μὴ ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν, ὡς
[1, 2]	ἡ κόρη καὶ ἰδοῦσα αὖθις	ἐπένευσε,	πρὸς μὲν τὸ ἄηθες τῆς
[1, 11]	ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι	ἐπεπείσμην,	καὶ τέλος ἐπὶ τὸν θάλαμον
[1, 18]	καὶ τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος	ἐπερχόμενος	λαμπαδίῳ πυρὶ τὸν ὅλον ἐδόκει
[1, 4]	χεῖρα καὶ ἀνίστασθαί τε καὶ	ἕπεσθαι	ἐκέλευεν. Ἡ δὲ τῶν μὲν
[1, 4]	μὲν ἄλλους τὰ λάφυρα συσκευασαμένους	ἕπεσθαι	προστάξας, αὐτὸς δὲ ἐκ ποδὸς
[1, 30]	καὶ τοῖς ἑστίοις θεοῖς κατευξόμενος,	ἕπεσθαί	τε μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ τὸ
[1, 12]	τὸν θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ δὲ	ἐπέστην,	λύχνου τέ τινος ἔνδοθεν αὐγὴ
[1, 31]	καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον ἢ ἀποπλεύσαντες	ἐπέσχον	τὴν εἰρεσίαν καὶ τὰ σκάφη
[1, 19]	σεμνότερον ὀνομάζων φέρειν εἰς μέσους	ἐπέταττε,	καὶ τὸν Κνήμωνα ὡς αὐτὸν
[1, 22]	δὲ οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν.	Ἐπετείου	δὲ τῆς τιμῆς οὔσης καὶ
[1, 3]	ἡμᾶς καταστρέψαντες. Ἡ μὲν ταῦτα	ἐπετραγῴδει,	οἱ δὲ οὐδὲν συνιέναι τῶν
[1, 22]	θανάτου δεδιότες περὶ γάμου σκοπεῖν	ἐπετράπημεν,	ὃν οὐ βούλομαι κατ´ οὐδένα
[1, 5]	σκάφους ἢ τῆς καλιᾶς προβαίνειν	ἐπέτρεψε,	καινόν τινα χειραγωγὸν αὐτῷ τὸν
[1, 33]	οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων ἢ μικροῖς	ἐπετύγχανον,	εἴ τινα καὶ περιελέλειπτο κατὰ
[1, 21]	τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην λαμβάνοντος;	Ἐπευφήμησαν	ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις
[1, 32]	οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν οὔτε	ἐπέφερεν,	ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος εἰσεφέρετο σπουδὴν
[1, 30]	δὲ τὴν ἀκοὴν ἠχὴ κατάκροτος	ἐπεφέρετο.	Καὶ πολέμου πᾶν εἶδος καὶ
[1, 2]	ἤργησεν ὑπὸ τῆς σῆς ἀναπνοῆς	ἐπεχόμενον.	Καὶ ἅμα λέγουσα ἡ μὲν
[1, 9]	ἃς καθῆκε, τὰς ὑποσχέσεις ἃς	ἐπηγγείλατο,	νῦν μὲν παιδίον νῦν δὲ
[1, 19]	δύναται αὐτοῖς συμπράττειν· ὁ δὲ	ἐπηγγέλλετο	καὶ θυμὸν ἔχειν ἀγαθὸν προὔτρεπεν,
[1, 1]	ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς	ἐπηγγέλλετο	μὴ πλεόμενον, ἐπὶ τὸν πλησίον
[1, 17]	κατὰ ζήτησιν ἥξειν· τοῦτο γὰρ	ἐπηγγέλλετο»	~Ταῦτά μοι ὁ Χαρίας ἀπήγγειλε.
[1, 17]	ἥκειν προσήκει. Πάντα σοι τὰ	ἐπηγγελμένα	ηὐτρέπισμαι. Ἡ δὲ περιέβαλέ τε
[1, 26]	ἀλλήλοις διελεγόμεθα μὴ τούτων οὕτως	ἐπηγγελμένων.	Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης
[1, 18]	ἀποσεσύλητο καὶ τὴν ἐπίλυσιν διαπορῶν	ἐπηγρύπνει	τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν γὰρ
[1, 12]	σωφροσύνης ἐρώμενος; καὶ ἅμα λέγων	ἐπῄειν	ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ
[1, 13]	τέλος δὲ καὶ ξιφήρης νύκτωρ	ἐπῆλθε	καὶ παρὰ τοσοῦτον γέγονε πατραλοίας
[1, 13]	ἐρώτημα, εἰ τῷ πατρὶ ξιφήρης	ἐπῆλθον.	Ἐμοῦ δὲ ἐπῆλθον μὲν» εἰπόντος,
[1, 13]	πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον. Ἐμοῦ δὲ	ἐπῆλθον	μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως, ἀκούσατε»
[1, 23]	τε καὶ ἑτοίμως ἔχειν ἐβόων,	ἐπῄνει	δὲ καὶ ὁ Θύαμις ἑκών
[1, 16]	βουλή. Τὸ παρὸν τέως θεραπεύωμεν.	~Ἐπῄνει	ταῦτα ἡ Δημαινέτη καὶ προστιθέναι
[1, 14]	αὐτὴν σφόδρα μὲν ἐθαύμαζον καὶ	ἐπῄνουν,	εἰ μητρὸς ἡ μητρυιὰ πάθος
[1, 23]	παρόντων οἱ μὲν ἄλλοι πάντες	ἐπῄνουν	καὶ πράττειν οὕτως ἐκέλευόν τε
[1, 1]	ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς	ἐπήρχοντο	καὶ τῷ πελάγει τὸ πρῶτον
[1, 30]	πλεῖστον ὑπερφερόντων καὶ τοὺς μὲν	ἐπὶ	γῆς ἀναιρούντων τοὺς δὲ εἰς
[1, 8]	θαλασσῶν μυρίος κίνδυνος καὶ λῃστῶν	ἐπὶ	γῆς ἤδη δευτέρα σύλληψις καὶ
[1, 5]	Αἰγυπτίων λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ μὲν	ἐπὶ	γῆς ὀλίγης, εἴ ποί τις
[1, 5]	μὲν κατὰ μέσον βάθος ἄπειρος	ἐπὶ	δὲ τὰς ἄκρας εἰς ἕλος
[1, 30]	ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς σέλας ἔμπυρον	ἐπὶ	δὲ τὴν ἀκοὴν ἠχὴ κατάκροτος
[1, 3]	φυλακὴν τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν ἐπιστήσαντες,	ἐπὶ	δὲ τὴν ναῦν ὁρμήσαντες τὸν
[1, 15]	μὲν τὸν ἔρωτα μὴ συμπράξασα,	ἐπὶ	δὲ τὸ στερηθῆναί με τοῦ
[1, 19]	ἥμερον γένος τε ὄντα τῶν	ἐπὶ	δόξης καὶ πρὸς ἀνάγκης τὸν
[1, 18]	ἐπιθυμίας τοὺς συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι	ἐπὶ	ἔργον ἐγείροντες, ὄναρ αὐτῷ θεῖον
[1, 22]	εὐθυμότερον ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος καὶ	ἐπὶ	κατορθουμένοις τελούμενος· εἰ δὲ καὶ
[1, 17]	σπαράξασα τὰς χεῖρας ὦσεν ἑαυτὴν	ἐπὶ	κεφαλήν. Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο
[1, 14]	δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων	ἐπὶ	λιμένα κατῆλθον· καὶ λέμβος ἄρτι
[1, 31]	εἰρεσίαν καὶ τὰ σκάφη διέταττον	ἐπὶ	μέτωπον ὡς ἐναντίοι τοὺς πολεμίους
[1, 1]	Καὶ μυρίον εἶδος ὁ δαίμων	ἐπὶ	μικροῦ τοῦ χωρίου διεσκεύαστο, οἶνον
[1, 9]	συνέβη, πρὸς δευτέρους ἀπεκλίνετο γάμους,	ἐπὶ	μόνῳ μοι παιδὶ σαλεύειν ἐπιμεμφόμενος,
[1, 33]	τὰς πέριξ ὁμοίως κώμας ἐπικαλεσάμενοι	ἐπὶ	ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ τῶν ληφθησομένων
[1, 25]	ἡμῖν συγκείμενόν τε καὶ ἐνώμοτον	ἐπὶ	πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ πῃ
[1, 2]	τῶν προτέρων ἀπορώτερον· κόρη καθῆστο	ἐπὶ	πέτρας, ἀμήχανόν τι κάλλος καὶ
[1, 32]	ζῶντα λαβεῖν. Ὁ δὲ ἀντεῖχεν	ἐπὶ	πλεῖστον, ἕως ἀφαιρεῖται μὲν τοῦ
[1, 29]	ψυχῶν τῶν ἡμετέρων (οὐ γὰρ	ἐπὶ	ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς ἔληξε πόλεμος
[1, 5]	ὕδατος, καλύβην πηξάμενος, ὁ δὲ	ἐπὶ	σκάφους βιοτεύει, πορθμεῖον τὸ αὐτὸ
[1, 16]	εἰ δι´ ἄλλου φωραθείη, καὶ	ἐπὶ	σοὶ περιαλγήσασα εἰ οὕτω περιέπων
[1, 25]	μὴ σωφρονοῦσα, τὸν ἐξ ἀρχῆς	ἐπὶ	σοὶ πόθον· ἀλλὰ καὶ τοῦτον
[1, 26]	μᾶλλον ἢ τοιαύτην ἐπιδεῖν τῶν	ἐπὶ	σοὶ πόνων τε καὶ ἐλπίδων
[1, 14]	οὐκ ἐπαύετο, δῆθεν μὲν τῶν	ἐπὶ	σοὶ τὸ δ´ ἀληθὲς τῶν
[1, 22]	ἡμῖν παρὰ τὴν εὐωχίαν ἣν	ἐπὶ	σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων ἀνελεῖν τε
[1, 33]	ὑπὸ γῇ μὴ κρυπτόμενα, πῦρ	ἐπὶ	τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες, ἑσπέρας ἤδη
[1, 31]	νυμφικὰ δῶρα» σὺν δάκρυσιν εἰπών,	ἐπί	τε τὰ σκάφη παραγενόμενος τούς
[1, 28]	περὶ αὑτοῦ δεδιώς. Ἐπεὶ δὲ	ἐπὶ	τῇ φλιᾷ τῇ πλησίον ὑπεσταλμένην
[1, 33]	ἐζώγρησαν· καὶ τὸν μὲν δέσμιον	ἐπὶ	τὴν γῆν παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν
[1, 11]	ἐμοῦ βούλεται μανθάνειν. Καὶ ἀποστραφεὶς	ἐπὶ	τὴν Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ δέ,
[1, 24]	ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν ὁρμὴν ὡς	ἐπὶ	τὴν Μέμφιν ποιησομένους. Τοῖς δὲ
[1, 7]	τὸν λῄσταρχον τῆς ἀνδραγαθίας εὐφημοῦντες	ἐπὶ	τὴν οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ
[1, 17]	ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος ἦγεν ὡς	ἐπὶ	τὴν πόλιν. Ἡ δὲ πάντα
[1, 30]	δὲ ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ διαπειλήσας	ἐπὶ	τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ
[1, 18]	τῆς ἡλίου καθ´ ἡμᾶς περιστροφῆς	ἐπὶ	τὴν τοῦ θεοῦ πρόσρησιν κινούμενοι,
[1, 5]	καὶ ὑπερβάντες χαλεπῶς τὰς ἀκρωρείας	ἐπί	τινα λίμνην κατὰ θατέραν τοῦ
[1, 19]	δὲ καὶ ὁ λοιπὸς ὅμιλος,	ἐπί	τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας ἑαυτὸν ὁ
[1, 8]	κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο προσταχθέν,	ἐπί	τινος χαμεύνης κατακεκλιμένη) καὶ ὅσον
[1, 30]	κατευξόμενος, ἕπεσθαί τε μηδενὶ συγχωρήσας,	ἐπὶ	τὸ δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον
[1, 30]	ἐνεπίμπρασαν· ὑφ´ ὧν τῆς φλογὸς	ἐπὶ	τὸ πλησίον ἕλος διαρριπιζομένης καὶ
[1, 30]	καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ θυμῷ κάτοχος	ἐπὶ	τὸ σπήλαιον ἐλθὼν ὡς εἶχε
[1, 13]	τῆς κεφαλῆς κόνιν καταχεάμενος οὐκ	ἐπὶ	τοιαύταις μὲν ἐλπίσιν ὦ Ἀθηναῖοι
[1, 17]	τὴν ἀποτυχίαν τῶν προσδοκηθέντων, τὴν	ἐπὶ	τοῖς μέλλουσιν ἀτιμίαν, τὴν ἐκ
[1, 14]	ὁ μὲν ἄθλιός σοι πατὴρ	ἐπὶ	τοῖς πραχθεῖσι μεταμελόμενος εἰς ἀγρόν
[1, 3]	λῃστρικὴν κορέσαι πλεονεξίαν) τὴν λείαν	ἐπὶ	τὸν αἰγιαλὸν καταθέντες εἰς φορτία
[1, 13]	λαβὼν οὕτως ὡς εἶχον δεσμῶν	ἐπὶ	τὸν δῆμον ἦγε, καὶ τῆς
[1, 11]	καλὸς γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην, καὶ τέλος	ἐπὶ	τὸν θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς ὑπεδεχόμην·
[1, 16]	φροντίσας, ἢ καὶ μεταβαλέσθαι προσδοκήσας,	ἐπὶ	τὸν θάλαμον ἐμμανὴς ἵεται· καὶ
[1, 12]	Θίσβης ἡγουμένης καὶ δᾷδας προσαπτούσης,	ἐπὶ	τὸν θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ δὲ
[1, 17]	τὴν ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα ἐγὼ δὲ	ἐπὶ	τὸν νεανίαν ἄπειμι« φησὶ καὶ
[1, 2]	ἐγίνωσκον· ἡ δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα	ἐπὶ	τὸν νεανίαν καὶ πανταχόθεν αὐτῷ
[1, 1]	ἄγρας λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο μὴ πλεόμενον,	ἐπὶ	τὸν πλησίον αἰγιαλὸν τῇ θέᾳ
[1, 2]	τῆς πέτρας ἀνέθορεν, οἱ δὲ	ἐπὶ	τοῦ ὄρους ὑπὸ θαύματος ἅμα
[1, 16]	καὶ ὡς οὐδὲν εἴη τοιοῦτον	ἐπὶ	τοῦ παρόντος λεγούσης μικρὰ φροντίσας,
[1, 29]	πλεκόμενοι πρὸς μίαν εὐρυχωρίαν τὴν	ἐπὶ	τοῦ πυθμένος συρρέοντες ἀνεστομοῦντο, καθ´
[1, 13]	τεθνηξόμενον, τὸν ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων	ἐπὶ	τοὺς γεννήσαντας ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα
[1, 29]	σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ γὰρ	ἐπὶ	τοὺς μυχοὺς πόροι καὶ αὔλακες
[1, 33]	μὴ λοχηθῆναι πρὸς τῶν διαδράντων,	ἐπὶ	τοὺς οἰκείους ἀπεχώρησαν.
[1, 30]	νεμομένης ἄφραστόν τι καὶ ἀφόρητον	ἐπὶ	τοὺς ὀφθαλμοὺς σέλας ἔμπυρον ἐπὶ
[1, 13]	νόμους ἀποφήνας, πάντα τὸν βίον	ἐπὶ	τούτῳ τὸν ἐμὸν ἐσάλευον. Ἐπεὶ
[1, 1]	τὸ γὰρ ἄχθος ἄχρι καὶ	ἐπὶ	τρίτου ζωστῆρος τῆς νεὼς τὸ
[1, 2]	μή· τοῦτο γοῦν ὁρᾷς; δείξασα	ἐπὶ	τῶν γονάτων ξίφος, εἰς δεῦρο
[1, 26]	τῆς ἐπαγγελίας ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν	ἐπὶ	τῶν ἐλπίδων σαλεύοντες. Ἃ δὴ
[1, 31]	ἔφθη τὸ κάλλιστον θυμάτων ἱερουργήσας,	ἐπιβαίνει	τε τοῦ σκάφους αὐτὸς καὶ
[1, 12]	πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς	ἐπιβάλλει	τέ μοι τὰς χεῖρας καὶ
[1, 30]	τῆς φωνῆς ἐπ´ αὐτὴν χειραγωγηθεὶς	ἐπιβάλλει	τε τῇ κεφαλῇ τὴν λαιὰν
[1, 4]	οὖν ποτε πλησιάσας ὁ λῄσταρχος	ἐπιβάλλει	τῇ κόρῃ τὴν χεῖρα καὶ
[1, 14]	τοῖς δὲ οὕτως ἀθέσμοις ὀξὺν	ἐπιβάλλει	τὸν ὀφθαλμόν, ὡς δὴ καὶ
[1, 16]	ἀποκείσεται· ἐγὼ δὲ τάχ´ ἂν	ἐπιβιῴην	τὴν πολεμίαν ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι
[1, 14]	Τῆς γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς	ἐπιβληθείσης	ὁ μὲν ἄθλιός σοι πατὴρ
[1, 15]	βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ πάντῃ λυπηθεῖσαν	ἐπιβουλεῦσαι	πρόχειρον καὶ οὐχ ἥκιστα τῷ
[1, 12]	φυλάττεσθαι προσήκει τὸ μειράκιον, ὡς	ἐπιβουλεύσει´	ἂν καιροῦ λαβόμενον; ἑώρων τὸ
[1, 15]	καὶ φθῆναι τῇ κατ´ ἐκείνης	ἐπιβουλῇ	σωτηρίαν ἑαυτῇ περιποιοῦσα. Καὶ προσελθοῦσα
[1, 33]	αὐτῷ κατὰ τὴν Μέμφιν. Οὗτος	ἐπιβουλῇ	τὴν ἱερωσύνην τῆς προφητείας παρὰ
[1, 15]	ἀκούειν ἀπατῶμαι, ὀνειδίζοντα τὴν ἄδικον	ἐπιβουλὴν	αἰσχύνομαι· συντεύξεσθαί ποτε ὑπελθόντι καὶ
[1, 33]	ποτὲ ἢ καὶ χρόνος τὴν	ἐπιβουλὴν	φωράσειεν, ἅμα δὲ καὶ δι´
[1, 11]	δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας	ἐπιβουλῆς	κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο. Θίσβη
[1, 10]	παλαμναία τὴν νύκτα ὑπερθεμένη τῶν	ἐπιβουλῶν	τῶν εἰς ἐμὲ κατήρχετο· καὶ
[1, 10]	καὶ διανυκτερεύειν ἔμελλεν, ἡ δὲ	ἐπιγίνεταί	μοι νυκτὸς καὶ ἐπειρᾶτό τινος
[1, 9]	περιβάλλουσα ἐφ´ ἑκάστῳ ῥήματι καὶ	ἐπιδακρύουσα	τοῖς φιλήμασιν· οἷς ἅπασιν ὁ
[1, 29]	οὐδὸν ἐπαγαγὼν καί τι καὶ	ἐπιδακρύσας	αὑτόν τε τῆς ἀνάγκης κἀκείνην
[1, 8]	χαμεύνης κατακεκλιμένη) καὶ ὅσον πλεῖστον	ἐπιδακρύσασα,	Ἄπολλον, ἔφη, ὡς λίαν ἡμᾶς
[1, 14]	εἰ μητρὸς ἡ μητρυιὰ πάθος	ἐπιδείκνυται,	παραμυθεῖσθαι δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο·
[1, 9]	οὐδὲν ὑποπτεύων, ὅτι δὲ μητρῴαν	ἐπιδείκνυται	περὶ ἐμὲ θαυμάζων διάθεσιν. Ἐπεὶ
[1, 26]	δὲ καταδῦναι μᾶλλον ἢ τοιαύτην	ἐπιδεῖν	τῶν ἐπὶ σοὶ πόνων τε
[1, 1]	καὶ τοιοῦτον θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις	ἐπιδείξας.	Οἱ γὰρ δὴ κατὰ τὸ
[1, 16]	κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ ταῦτα οὕτως	ἐπιδείξειας«	φησὶν ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ μὲν
[1, 16]	ἀμφοτέρους ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν·	ἐπιδείξω	γάρ σοι τήμερον ἅμα τῷ
[1, 32]	ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα οὐδενὸς τὴν	ἐπιδίωξιν	φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν Θύαμιν
[1, 3]	τῶν σκύλων ἐπενεγκάμενοι, τοῦ μὴ	ἐπιδιωχθῆναι	ἕνεκεν, ὡς δρόμου εἶχον ἔφευγον,
[1, 33]	αὐτὴν εὑρήσοντες. Ὡς δὲ πᾶσαν	ἐπιδραμόντες	καὶ μέρος οὐδὲν ἀζήτητον ἀπολιπόντες
[1, 6]	μὴ ἄν τι παθεῖν ἐξ	ἐπιδρομῆς	ἐμηχανήσαντο. Καὶ τὰ μὲν κατὰ
[1, 30]	αὐτός, δῆθεν ὡς τὸν Θέρμουθιν	ἐπιζητήσων	καὶ τοῖς ἑστίοις θεοῖς κατευξόμενος,
[1, 33]	τὴν νῆσον ἐτράπησαν ὡς τὰ	ἐπιζητούμενα	κειμήλια καὶ σκῦλα κατ´ αὐτὴν
[1, 14]	πυνθανόμενος· κατάρας δὲ καὶ τοὺς	ἐπιζητουμένους	ἀνευρὼν οὐκ ἀηδῶς τὰ πρῶτα
[1, 29]	τῇ πείρᾳ χειραγωγήσας, πολλὰ καὶ	ἐπιθαρσύνας	καὶ ὡς εἰς ἑσπέραν ἅμα
[1, 27]	ἔλεγε καὶ θεράπευε τὰς πληγὰς	ἐπιθέμενος·	χρὴ δὲ πρὸς ἕτερα τραύματα
[1, 22]	εὐωχίαν ἣν ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν	ἐπιθεμένων	ἀνελεῖν τε διὰ τὰ χρήματα
[1, 17]	διάγοντος. Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν τὴν	ἐπιθυμίαν	παρεγγυήσασα ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸν
[1, 19]	τὸν τρόπον οὕτως αὐτῷ τῆς	ἐπιθυμίας	ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ τῇ ἕῳ
[1, 23]	μὲν τῆς περὶ τὴν Χαρίκλειαν	ἐπιθυμίας	καὶ τὴν παροῦσαν ὥραν ἀπέραντον
[1, 15]	πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς	ἐπιθυμίας·	κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν ἔργων
[1, 26]	Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης	ἐπιθυμίας	μάχη μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος
[1, 10]	ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς τῆς	ἐπιθυμίας	προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα ὁ νέος
[1, 18]	τὸ κινεῖσθαι καὶ σιτεῖσθαι θᾶττον	ἐπιθυμίας	τοὺς συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ
[1, 25]	τῶν ἔργων δοκιμασίαν, ἐκ λόγων	ἐπικαίρων	καὶ πρός τι χρειῶδες εἰρημένων
[1, 33]	καὶ τὰς πέριξ ὁμοίως κώμας	ἐπικαλεσάμενοι	ἐπὶ ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ τῶν
[1, 25]	ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς δὲ συνεχῶς	ἐπικαλούμενος	μάρτυρας. Τῆς δὲ εἰ τὰ
[1, 25]	τῶν ὄντων ἦν καὶ ἀληθῶν	ἐπικαλύμματα	καὶ πλάνην τῷ ὄντι τοῖς
[1, 12]	αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ τὰς θύρας	ἐπικειμένας	ὡς ὀργῆς εἶχον ἐρραγεὶς ἀνοίγω,
[1, 16]	ἔλεγεν ἔνθα τὸ μνῆμα τῶν	Ἐπικουρείων;	Ἐνταῦθα εἰς ἑσπέραν ἐλθὼν περίμενε.
[1, 25]	ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ σχολῆς	ἐπιλαβόμενος	ὁ Θεαγένης ἐδάκρυέ τε καὶ
[1, 32]	μὲν τοῦ δόρατος πλειόνων ἅμα	ἐπιλαβομένων,	ἀποβάλλει δὲ καὶ τὸν ὑπασπιστήν,
[1, 18]	τὸν ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ τὴν	ἐπίλυσιν	διαπορῶν ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´
[1, 18]	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν τὴν	ἐπίλυσιν·	τὸ μὲν γὰρ ἕξεις καὶ
[1, 7]	πλησίον ἀποκληρώσας, τά τε ἄλλα	ἐπιμεληθῆναι	τοῦ νέου προστάξας καὶ τὴν
[1, 33]	καὶ πολλὰ τῆς δοκούσης φιλανθρωπίας	ἐπιμεμφόμενον	καὶ τὸν δεσμὸν ἀγανακτοῦντα μᾶλλον
[1, 9]	ἐπὶ μόνῳ μοι παιδὶ σαλεύειν	ἐπιμεμφόμενος,	καὶ τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει γύναιον
[1, 26]	ἐπάγοντα. ~Τὸ δὲ ἑτοίμως οὕτως	ἐπινεύειν	τὸν γάμον καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην
[1, 25]	λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων γάμους	ἐπινευούσης;	Εὐφήμησον» ἔφη ἡ κόρη μηδέ
[1, 17]	σε προσδοκᾶν τήν τε κάθοδον	ἐπινεύσειν	τὸν δῆμον καὶ τὸν πατέρα
[1, 22]	πάτρια πρότερον. Καὶ οἶδα ὡς	ἐπινεύσεις	ἱεροῖς τε ἐκ παίδων, ὡς
[1, 15]	λογιστέον· ἕτοιμος δέ, εἰ κελεύεις,	ἐπινοεῖν	τινὰ τῶν παρόντων λύσιν. Ἡ
[1, 26]	τοι καὶ αὐτὴ τὸ παρὸν	ἐπινοίαις	ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα τοῖς ἀδήλοις
[1, 25]	τὸν λῃστὴν τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις	ἐπίπροσθεν	ἄγειν; Τί οὖν ἐβούλετό σοι
[1, 18]	θρηνοῦντες, εἰ μή τις ὕπνος,	ἐπιπτὰς	ὑφ´ ἡδονῆς τῶν γόων, ἔπαυσε
[1, 14]	πάθος ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι δὲ καὶ	ἐπιρρωννύναι	ἐπειρῶντο· ἡ δὲ ἀπαραμύθητον εἶναι
[1, 21]	προσερείσασα καὶ πυκνὰ τὴν κεφαλὴν	ἐπισείουσα	λόγον τινὰ καὶ ἐννοίας ἀθροίζειν
[1, 11]	αὐτῇ ψάλλειν τε πρὸς κιθάραν	ἐπιστάμενον	καὶ τὴν ὄψιν οὐκ ἄωρον.
[1, 17]	ἔνθα προείρητο καταλαμβάνει, καὶ δεσμεῖν	ἐπιστάντα	τὸν μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ δὲ
[1, 2]	οὖσαν τοῦ νεανίου καταλαμβάνουσι· καὶ	ἐπιστάντες	ὄπισθεν εἶχον ἑαυτοὺς οὔτε τι
[1, 1]	τὸ καλούμενον Ἡρακλεωτικὸν ὑπερτείνει, μικρὸν	ἐπιστάντες	τὴν ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο
[1, 17]	ἤπειγεν· ὁ δὲ εἵπετο καὶ	ἐπιστὰς	εἰστρέχει τε εἰς τὸ δωμάτιον
[1, 14]	λέμβος ἄρτι κατεφέρετο. Μικρὸν οὖν	ἐπιστὰς	ὁπόθεν τε εἴη καὶ τίνας
[1, 19]	Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν	ἐπίστασθε	γνώμην οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς
[1, 7]	ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν ὡς αὐτὸν	ἐπιστείλας,	αὐτὸς δὲ σὺν ὀλίγοις τοῖς
[1, 24]	ἐξαιρέτων αὐτὸς ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος.	~Ἐπιστέλλει	δὲ εἰς δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι
[1, 9]	ἠκριβωμένη, προόδοις τε τοὐμοῦ πατρὸς	ἐπιστένουσα	καὶ εἰσόδοις προστρέχουσα καὶ βραδύνοντι
[1, 17]	Ἐπεὶ δὲ ἐπλησίαζον, τὴν μὲν	ἐπιστῆναι	μικρὸν ἐκέλευσεν· αὐτὴ δὲ προλαβοῦσα
[1, 3]	αὐτοῖς φυλακὴν τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν	ἐπιστήσαντες,	ἐπὶ δὲ τὴν ναῦν ὁρμήσαντες
[1, 5]	αὐτῷ τὸν δεσμὸν τοῦ ποδὸς	ἐπιστήσας.	~Καί πού τις βουκόλος ἀνὴρ
[1, 1]	αἵματι μιάνας, καὶ συμποσίοις πόλεμον	ἐπιστήσας,	φόνους καὶ πότους, σπονδὰς καὶ
[1, 28]	καὶ θαμὰ πρὸς τὸν Θεαγένην	ἐπιστρέφουσαν	ἦγέ τε καὶ εἰς τὸ
[1, 32]	παραχρῆμα τὰ σκάφη πρὸς κύκλον	ἐπιστρέψαντες	εἶχον ἐν μέσῳ. Τοῦ δὲ
[1, 1]	καὶ πότους, σπονδὰς καὶ σφαγὰς	ἐπισυνάψας,	καὶ τοιοῦτον θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις
[1, 30]	ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν	ἐπισχεῖν	τοὺς σὺν αὐτῷ κελεύσας καὶ
[1, 12]	τοῖς γόνασι καὶ ὦ τέκνον,	ἐπίσχες	μικρόν« ἔλεγεν· οἴκτειρον τὸν γεννήσαντα,
[1, 15]	ἄρχουσα δεινὸν ὅτι μὴ ἐξ	ἐπιτάγματος	ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ εἰ τῆς
[1, 26]	κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη μὲν ἀντίτυπος	ἐπιτείνει,	λόγος δὲ εἴκων καὶ πρὸς
[1, 8]	ἔφη ὁ τὴν φρουρὰν αὐτῶν	ἐπιτετραμμένος·	τοιαύτην σοι ποριοῦμαι βοτάνην ἣ
[1, 10]	ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν σὴν ἀπουσίαν	ἐπιτηρήσας	ταῦτα δὴ τὰ εἰωθότα παραινοῦσαν
[1, 8]	ἀλλὰ μόνῳ τῷ λυποῦντι σχολάζειν	ἐπιτρεπούσης.	Πολλὰ δὴ οὖν ἀνοιμώξασα καθ´
[1, 2]	καὶ τοῖς νώτοις πλεῖστον ὅσον	ἐπιτρεχούσης.	Τοὺς μὲν ταῦτα ἐξεδειμάτου καὶ
[1, 22]	ἐκστάντος καὶ τῇ τύχῃ κυβερνᾶν	ἐπιτρέψαντος.	Ἠγόμεθα οὖν ὑπὸ τοῦ ἀήτου,
[1, 12]	τῶν ὄντων καὶ φράζειν οὐκ	ἐπιτρέψας.	~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ λαβὼν
[1, 26]	ἐμαυτὴν ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ ἑξῆς	ἐπιτρέψασα	καὶ δαίμονι τῷ τὴν ἀρχὴν
[1, 2]	καὶ τοῖς δακτύλοις τὴν παρειὰν	ἐπιτρέψασα,	κάτω νεύουσα καί τινα προκείμενον
[1, 29]	Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ γὰρ	ἐπιτρέψειν	αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις ἀλλὰ
[1, 26]	τὴν ἀρχὴν λαχόντι τὸν ἡμέτερον	ἐπιτροπεύειν	ἔρωτα· πολλὰ μία ἡμέρα καὶ
[1, 14]	Πειραιᾶ κατέβην καὶ νεὼς ἀναγομένης	ἐπιτυχὼν	τὸν πλοῦν εἰς Αἴγιναν ἐποιούμην,
[1, 4]	αὐτὸν μεθιέντα, καὶ τὸ ξίφος	ἐπιφέρουσα	τοῖς στέρνοις ἑαυτὴν ἀποσφάξειν ἠπείλει
[1, 31]	οὐδὸν ἐπαγαγὼν καὶ χοῦν ὀλίγον	ἐπιφορήσας	καὶ ταῦτά σοι τὰ παρ´
[1, 3]	ἔστησαν καί τι καὶ μέλλειν	ἐπιχειρεῖν	ἐῴκεσαν, αὖθις ἡ παῖς ἀνένευσε,
[1, 25]	σῆς ὁμιλίας φυλάττουσα, πολλάκις μὲν	ἐπιχειροῦντα	διωσαμένη, τὸν δὲ ἐξ ἀρχῆς
[1, 26]	διὸ κἂν ἔκ τινος ὑπονοίας	ἐπιψαύσῃ	ποτὲ τῶν ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν
[1, 9]	πρῶτα ἴσα καὶ παῖδα ὁρᾶν	ἐπλάττετο	κἀν τούτῳ τὸν Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη
[1, 22]	τι πάτριον ἐμέλλομεν. Ὁλκὰς οὖν	ἐπληροῦτο	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου καὶ
[1, 17]	ἦγεν οὗ συνετέτακτο, Ἐπεὶ δὲ	ἐπλησίαζον,	τὴν μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν ἐκέλευσεν·
[1, 9]	μου σαγηνευθεὶς ὅλην ἐκείνην καὶ	ἔπνει	καὶ ἔβλεπεν. Ἡ δὲ κἀμὲ
[1, 24]	εἰς αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον	ἐποιεῖτο·	αὐτὴν δὲ τὴν Χαρίκλειαν οὐδὲ
[1, 15]	ὅτι μὴ ἐξ ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν	ἐποιησάμην	καὶ εἰ τῆς Δημαινέτης ὑπερεῖδε
[1, 14]	ἐπιτυχὼν τὸν πλοῦν εἰς Αἴγιναν	ἐποιούμην,	ἀνεψιοὺς εἶναί μοι τῆς μητρὸς
[1, 12]	τοῦ μὴ διαδρᾶναι τὸν ὑβριστήν.	Ἐποίουν	οὕτως, καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον, τῆς
[1, 24]	μαστεύων ὀλίγον τῆς λίμνης ἄποθεν	ἐπορεύετο.	~Κἀν τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ
[1, 27]	λόγους ὑπὸ τῶν ἔργων· ἀλλ´	ἕπου	τὴν ταχίστην, συνεπέσθω δὲ καὶ
[1, 14]	κατέδων, τοῦτο δὴ τὸ τοῦ	ἔπους.	Τὴν δὲ εὐθὺς Ἐρινύες ἤλαυνον
[1, 28]	ὁ μὲν Κνήμων τὸ προστεταγμένον	ἔπραττε	καὶ πολλὰ τὴν Χαρίκλειαν ὀδυρομένην
[1, 17]	Ἡ δὲ περιέβαλέ τε καὶ	ἔπραττεν	ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη δὲ ἑσπέρας
[1, 22]	τοῦ ἀήτου, πνέοντος ἡμέρας μὲν	ἑπτὰ	νύκτας δὲ ἴσας, καὶ τέλος
[1, 14]	τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες ἦσαν εἰς	ἑπτακοσίους	καὶ χιλίους, οἱ μὲν καταλεῦσαι
[1, 15]	ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη ὦ δέσποινα·	ἐρᾶν	μὲν ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος,
[1, 11]	ἄωρον. Τοῦτο ἐπ´ ἐμὲ καθίησιν	ἐρᾶν	μου δῆθεν προστάξασα, καὶ ἤρα
[1, 25]	τοῦτον ἔννομον· οὐ γὰρ ὡς	ἐραστῇ	πειθομένη ἀλλ´ ὡς ἀνδρὶ συνθεμένη
[1, 2]	ταῦτ´ ἂν εἴη θεοῦ τὰ	ἔργα,	λέγοντες ποῦ δ´ ἂν νεκρὸν
[1, 2]	καὶ τὸν ὁρώμενον πολὺν φόνον	ἐργασαμένην.	Καὶ οἱ μὲν ταῦτα ἐγίνωσκον,
[1, 29]	λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ ἐν	ἔργοις	οἱ πολέμιοι, τούτους μὴ διὰ
[1, 18]	τοὺς συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ	ἔργον	ἐγείροντες, ὄναρ αὐτῷ θεῖον ἔρχεται
[1, 1]	ἄλλως, οἱ δὲ πλεῖστοι βελῶν	ἔργον	καὶ τοξείας γεγενημένοι. Καὶ μυρίον
[1, 28]	Τὸ δὲ ἦν οὐ φύσεως	ἔργον	οἷα πολλὰ περὶ γῆν τε
[1, 8]	τὰς πληγάς· ἔχω δὲ αὐτῆς	ἔργῳ	τὴν πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ
[1, 27]	προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ τῶν	ἔργων·	ἀλλ´ ἕπου τὴν ταχίστην, συνεπέσθω
[1, 25]	τὴν κατ´ ἐμοῦ διὰ τῶν	ἔργων	δοκιμασίαν, ἐκ λόγων ἐπικαίρων καὶ
[1, 19]	δὴ καλῶς ἐξηγούμενον τῶν μὲν	ἔργων	τὸ πλεῖστον μετέχειν τῶν δὲ
[1, 15]	ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν	ἔργων	τὸ τέλος· εἰ δὲ ἐναπομείνειεν
[1, 31]	ὁ Θέρμουθις καὶ τρίτος ὁ	ἐρέτης·	οὐ γὰρ πλείονας οἷά τε
[1, 8]	εἰς πρώτην φυλακὴν προελθούσης, τὴν	ἐρημίαν	τῶν ὀχλησόντων εὐπορίαν εἰς θρήνους
[1, 1]	τὴν ναῦν μόνην ἀνδρῶν μὲν	ἔρημον	τἄλλα δὲ ἄσυλον ὥσπερ ὑπὸ
[1, 5]	αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ γυναῖκες	ἐριθεύουσιν,	ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ
[1, 14]	τοῦ ἔπους. Τὴν δὲ εὐθὺς	Ἐρινύες	ἤλαυνον καὶ μανικώτερον ἤρα σου
[1, 21]	βλέμμα κεκίνητο πρὸς τὸ γοργότερον)	ἑρμηνεύοντος	τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη ὁ
[1, 5]	ἰχθύσι πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει.	Ἕρπειν	δὲ ὀρεγόμενον εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα
[1, 12]	θύρας ἐπικειμένας ὡς ὀργῆς εἶχον	ἐρραγεὶς	ἀνοίγω, καὶ εἰσδραμὼν ποῦ ποτε
[1, 10]	μόνην πρὸς μόνον τοῦ μὴ	ἐρυθριᾶν	αὐτὸν ἕνεκεν, τὰ μὲν οὖν
[1, 17]	δωμάτιον καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν·	ἐρυθριᾶν	γὰρ ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι
[1, 10]	οἴεσθε γεγενῆσθαι ὃς καὶ νῦν	ἐρυθριῶ	διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ
[1, 18]	ἔργον ἐγείροντες, ὄναρ αὐτῷ θεῖον	ἔρχεται	τοιόνδε. Κατὰ τὴν Μέμφιν μὲν
[1, 10]	αὐτῇ χλαμύδι καὶ αὐτοῖς στεφάνοις	ἔρχομαι	οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν. Ἡ δὲ
[1, 9]	τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο λαμπρῶς	ἐρωμένην	ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ γίνεταί τι
[1, 12]	ὁ λαμπρὸς τῆς πάντα σωφροσύνης	ἐρώμενος;	καὶ ἅμα λέγων ἐπῄειν ὡς
[1, 25]	τοῦ Ἕλληνος, τὸν λῃστὴν τοῦ	ἐρωμένου	πιστεύοις ἐπίπροσθεν ἄγειν; Τί οὖν
[1, 26]	ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον	ἐρῶντες	τὴν ὑπόσχεσιν νομίζουσι, καὶ κρατεῖν
[1, 2]	Οὕτως ἄρα πόθος ἀκριβὴς καὶ	ἔρως	ἀκραιφνὴς τῶν μὲν ἔξωθεν προσπιπτόντων
[1, 15]	ἐγὼ καὶ ἀνήμερος ὥσπερ οὐκ	ἐρῶσά	τινος ἀλλ´ ἄρχουσα δεινὸν ὅτι
[1, 10]	καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν ἔτι τὸν	ἔρωτα,	ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς τῆς ἐπιθυμίας
[1, 15]	λέγουσα, ἡ πρὸς μὲν τὸν	ἔρωτα	μὴ συμπράξασα, ἐπὶ δὲ τὸ
[1, 26]	ἀρχὴν λαχόντι τὸν ἡμέτερον ἐπιτροπεύειν	ἔρωτα·	πολλὰ μία ἡμέρα καὶ δύο
[1, 15]	μάλιστα μὲν εἰκὸς σχολάσαι τὸν	ἔρωτα,	πολλαῖς γὰρ κατὰ τὴν πρώτην
[1, 13]	ὁ γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα στενὸν	ἐρώτημα,	εἰ τῷ πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον.
[1, 30]	ὥσπερ ἄρκυσι τοῖς πολεμίοις κεκυκλωμένος,	ἔρωτι	δὲ καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ θυμῷ
[1, 15]	ἥκιστα τῷ τε θυμῷ καὶ	ἔρωτι	περιμανῆ τυγχάνουσαν ἔγνω προλαβεῖν, καὶ
[1, 15]	τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ	ἔρωτος	τῶν ἔργων τὸ τέλος· εἰ
[1, 13]	βίον ἐπὶ τούτῳ τὸν ἐμὸν	ἐσάλευον.	Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων λήθην
[1, 23]	τὸν γάμον κατὰ τὴν Μέμφιν	ἔσεσθαι	καταπιστεύων· καὶ διαλύει μὲν τὸν
[1, 13]	ἀλλὰ τοῦ γήρως τοὐμοῦ βακτηρίαν	ἔσεσθαι	προσδοκῶν ἐπειδὴ τάχιστά μοι ἐγένετο,
[1, 18]	ἔχων οὐχ ἕξεις, ἀλλ´ ἄδικος	ἔσῃ	καὶ φονεύσεις τὴν ξένην· ἡ
[1, 11]	ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ	ἔσῃ	σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ οὕτως ἕξειν
[1, 3]	καὶ λίθων πολυτίμων καὶ σηρικῆς	ἐσθῆτος,	ὅση δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ
[1, 2]	κινήσει κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς δὲ τῆς	ἐσθῆτος	πρὸς τὸν ἥλιον ἀνταυγαζούσης, καὶ
[1, 22]	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου καὶ	ἐσθήτων	καὶ τῶν ἄλλων ὅσα πρός
[1, 10]	μὲν πατὴρ εἰς τὸ πρυτανεῖον	ἐσιτεῖτο	καὶ ὡς ἂν ἐν τοιαύτῃ
[1, 10]	τοῦτο πυνθανομένῳ μαλακῶς τε ἔχειν	ἐσκήπτετο	καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην.
[1, 22]	περὶ ἡμῶν τοιάδε· γένος μέν	ἐσμεν	Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ τὰ πρῶτα
[1, 10]	ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ	ἐσοφίστευεν	ἔτι τὸν ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ
[1, 29]	καὶ ἐπιθαρσύνας καὶ ὡς εἰς	ἑσπέραν	ἅμα τῷ Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος
[1, 16]	μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα εἰς	ἑσπέραν	ἐλθὼν περίμενε. ~Καὶ ἅμα εἰποῦσα
[1, 10]	καὶ νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´	ἑσπέρας	γενομένης, ὁ μὲν πατὴρ εἰς
[1, 8]	ἔφη καὶ βέλτιον ὑπὸ τῆς	ἑσπέρας,	ἐκ τῆς τοῦ μειρακίου θεραπείας
[1, 33]	πῦρ ἐπὶ τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες,	ἑσπέρας	ἤδη προσιούσης καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι
[1, 17]	ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη δὲ	ἑσπέρας	οὔσης τοῦ μὴ γνωρισθῆναι αὐτὴν
[1, 11]	Καὶ ἀποστραφεὶς ἐπὶ τὴν Δημαινέτην	ἔσπευδεν·	ἡ δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο,
[1, 30]	διαπειλήσας ἐπὶ τὴν πορθμίδα δρομαῖος	ἔσπευδεν·	ὁ γὰρ πόλεμος ἤδη συνερρώγει
[1, 27]	ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων εἰστρέχει λίαν	ἐσπουδασμένως	καὶ πολὺν ἐκ τῶν ὄψεων
[1, 8]	σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ οὐδεὶς	ἔσται	δικαστὴς πικρότερος. Καὶ ἔτι λέγουσαν
[1, 8]	καὶ τὴν φωνήν· τάχα τις	ἔσται	τῶν κακῶν ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ τίνα
[1, 15]	ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ γένοιτο) δεύτερος	ἔσται,	φασί, πλοῦς καὶ ἑτέρα βουλή.
[1, 30]	ἡγησάμενος εἴ τις ἄλλος ἐγκρατὴς	ἔσται	Χαρικλείας, μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς σὺν
[1, 3]	εἰ δέ τινες τῶν ζώντων	ἐστέ,	λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν ὡς ἔοικεν
[1, 3]	εἰ μὲν εἴδωλα τῶν κειμένων	ἐστέ,	φησίν οὐκ ἐν δίκῃ παρενοχλεῖτε
[1, 26]	τὴν πρώτην καὶ ζέουσαν φορὰν	ἔστειλε	καὶ τὸ κάτοξυ τῆς ὀρέξεως
[1, 2]	ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ τὴν κεφαλὴν	ἔστεπτο	καὶ φαρέτραν τῶν ὤμων ἐξῆπτο
[1, 33]	ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι τῶν ἀλλοτρίων	ἐστέρηντο	καὶ τὴν ἀφαίρεσιν τῶν σκύλων
[1, 3]	παραμείψαντες οἱ λῃσταὶ κατὰ πρόσωπον	ἔστησαν	καί τι καὶ μέλλειν ἐπιχειρεῖν
[1, 29]	οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν	ἐστι	καὶ παίδων ὁ λόγος, ὃ
[1, 26]	αὐτὸν Κνήμωνα· φιλάνθρωπος μὲν γάρ	ἐστι	περὶ ἡμᾶς καὶ Ἕλλην, ἀλλ´
[1, 29]	τάχει τὴν ἄμυναν ἐπάγειν παντάπασίν	ἐστι	τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων. Εἰδότες οὖν
[1, 20]	παρίστησι φαντασίαν; Ὃ δὲ μέγιστόν	ἐστι	τῶν εἰρημένων, ἱέρεια θεῶν τινος
[1, 32]	ἄρα λῃσταῖς καὶ ψυχῶν αὐτῶν	ἐστι	χρήματα προτιμότερα, καὶ τὸ φιλίας
[1, 5]	κέκληται πρὸς Αἰγυπτίων ὁ τόπος·	ἔστι	δὲ κοιλὰς τῆς αὐτόθι γῆς
[1, 22]	καὶ ἐν ὁμίλῳ τοσούτων ἀνδρῶν.	Ἔστι	δὴ τὰ περὶ ἡμῶν τοιάδε·
[1, 14]	ἐγίνοντο. Κἀγὼ μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην	ἑστίας	τε πατρῴας καὶ τῆς ἐνεγκούσης·
[1, 18]	τὸ δηλούμενον ὅ τι ποτέ	ἐστιν	ἀναστρέφων. Ἤδη δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει
[1, 1]	τὸ γεγονὸς ὅ τι ποτέ	ἐστιν	ἀποροῦντες εἰς τὸ κέρδος ἔβλεπον
[1, 30]	τὸν Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ τοῖς	ἑστίοις	θεοῖς κατευξόμενος, ἕπεσθαί τε μηδενὶ
[1, 18]	πεπλῆσθαι δὲ βωμοὺς μὲν καὶ	ἐσχάρας	ζῴων παντοίων αἵματι διαβρόχους, προπύλαια
[1, 11]	οὐκ ἔλαττον, ἣ πάσχω τὰ	ἔσχατα	ἐφ´ ἑκάστης, ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης
[1, 30]	ὁρᾶν καὶ πόρρωθεν τοὺς τὰ	ἔσχατα	κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῆς λίμνης
[1, 14]	μεταμελόμενος εἰς ἀγρόν τινα καὶ	ἐσχατιὰν	ἑαυτὸν ἀπῴκισε κἀκεῖ διῆγεν, ὃν
[1, 31]	πικρῶς ἐλεεινόν τε ἅμα καὶ	ἔσχατον	κωκύσασα· ὁ δὲ ἀναδραμὼν καὶ
[1, 29]	ὁ Κνήμων καὶ πρὸς τὸ	ἔσχατον	τοῦ ἄντρου διεβίβασε τῇ πείρᾳ
[1, 6]	ἐν τῇ λίμνῃ καὶ τροφὸν	ἔσχε	ταύτην καὶ πατρίδα τὴν λίμνην
[1, 29]	ἔληξε πόλεμος οὐδὲ ἐν σπονδαῖς	ἔσχε	τὴν τελευτήν, ἀλλ´ ἢ περιεῖναι
[1, 1]	μάχην γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος	ἐσχεδίαστο·	ἕτεραι δὲ ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς
[1, 1]	ἀνατετραμμένοι καὶ χειρῶν ἔνιοι τῶν	ἐσχηκότων	ἀπορρέοντες τῶν μὲν πινόντων τῶν
[1, 10]	καὶ σωφρονεῖν παρακελευομένην μηδὲ πρὸς	ἑταίραις	ἔχειν τὸν νοῦν καὶ μέθαις
[1, 15]	δεύτερος ἔσται, φασί, πλοῦς καὶ	ἑτέρα	βουλή. Τὸ παρὸν τέως θεραπεύωμεν.
[1, 12]	σάς. Ὁ μὲν ταῦτα καὶ	ἕτερα	πρὸς τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν· ἐγὼ
[1, 27]	πληγὰς ἐπιθέμενος· χρὴ δὲ πρὸς	ἕτερα	τραύματα καὶ φόνους ἴσους εἶναι
[1, 1]	γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο·	ἕτεραι	δὲ ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς ᾤοντο,
[1, 2]	Ταῦτα ὁρῶντες οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς	ἑτέρας	ἐννοίας τὴν γνώμην μετέβαλλον, καὶ
[1, 3]	πράξειν ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο πλῆθος	ἕτερον	ἐφίσταται λῃστρικόν, ἱππέων δύο τοῦ
[1, 17]	προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν Ἀρσινόην εἰς	ἕτερον	μεταστῆναι δωμάτιον καὶ σχολὴν αὐτῇ
[1, 31]	Θεαγένης ἅμα τῷ Κνήμωνι καθ´	ἕτερον	σκάφος, καὶ ἄλλος κατ´ ἄλλο
[1, 1]	αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ῥαχίας πεπορισμένῳ,	ἕτερος	ξύλῳ κατεαγώς, ὁ δὲ δαλῷ
[1, 7]	τῶν παρόντων συνεχόμενος πρὸς ὕπνον	ἐτέτραπτο.	~Σιγῆς δὲ τὸ ἕλος κατασχούσης
[1, 6]	~Καί πού τις βουκόλος ἀνὴρ	ἐτέχθη	τε ἐν τῇ λίμνῃ καὶ
[1, 8]	οὐδεὶς ἔσται δικαστὴς πικρότερος. Καὶ	ἔτι	λέγουσαν ἐπεῖχεν ὁ Θεαγένης παῦε»
[1, 1]	ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι τῶν ἐδεσμάτων	ἔτι	πλήθουσαι καὶ ἄλλαι πρὸς τῇ
[1, 2]	παροῦσι περιαλγοῦσα φρονήματος δὲ εὐγενοῦς	ἔτι	πνέουσα. Δάφνῃ τὴν κεφαλὴν ἔστεπτο
[1, 2]	ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ τὴν κόρην	ἔτι	πρὸς τοῖς τραύμασιν οὖσαν τοῦ
[1, 15]	τῆς ψυχῆς καὶ τὸ μηδαμόθεν	ἔτι	προσδοκώμενον ἀπαλγεῖν παρασκευάζει τοὺς κάμνοντας.
[1, 1]	ἡμιθνήτων καὶ μέρεσι τῶν σωμάτων	ἔτι	σπαιρόντων, ἄρτι πεπαῦσθαι τὸν πόλεμον
[1, 24]	αὖθις ἐκ προστάγματος, οὐ φρουρὸς	ἔτι	τὸ ἐντεῦθεν ἀλλὰ συνόμιλος ἀποδεδειγμένος.
[1, 10]	ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν	ἔτι	τὸν ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς
[1, 15]	ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ λογιστέον·	ἕτοιμος	δέ, εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ
[1, 23]	πράττειν οὕτως ἐκέλευόν τε καὶ	ἑτοίμως	ἔχειν ἐβόων, ἐπῄνει δὲ καὶ
[1, 26]	τοῖς ἀκούουσιν ἐπάγοντα. ~Τὸ δὲ	ἑτοίμως	οὕτως ἐπινεύειν τὸν γάμον καὶ
[1, 33]	δὲ ὑπόλοιποι πρὸς τὴν νῆσον	ἐτράπησαν	ὡς τὰ ἐπιζητούμενα κειμήλια καὶ
[1, 33]	ὡς δὴ καὶ τούτοις συνέβαινεν.	~Ἐτύγχανον	μὲν γὰρ ὄντες τῶν τὸν
[1, 10]	διὰ γῆς τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν,	ἐτύγχανον	μὲν ἐφηβεύων, ᾄσας δὲ τὸν
[1, 19]	δὲ ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν	εὖ	γεγονυίας ἢ χρημάτων ἀφιεὶς ἢ
[1, 26]	ὑπὸ τῶν πολλῶν συμφορῶν. Ἀλλ´	εὖ	ἴσθι, Θεάγενες, οὐδ´ ἂν τὸ
[1, 8]	ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον. Ἡ δὲ	εὖ	μὲν λέγεις, σὺ δέ μοι
[1, 14]	ἐμῶν συνεφήβων· καὶ ὦ Κνήμων,	εὐαγγέλιά	σοι κομίζω» φησίν· ἔχεις παρὰ
[1, 14]	Χαρία, τί δὲ παρατρέχεις τὸ	εὐαγγέλιον	ὥσπερ τι τῶν ἀτόπων ἀπαγγέλλων;
[1, 4]	κρατῶν τοῖς ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο. Οὕτως	εὐγενείας	ἔμφασις καὶ κάλλους ὄψις καὶ
[1, 20]	ὑμῖν ἀπολογίσασθαι βούλομαι. Πρῶτον μὲν	εὐγενὴς	εἶναί μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι δὲ
[1, 11]	ἀξίαν εἴποις τιμωρίας, ἣ καὶ	εὐγενὴς	εἶναι φάσκουσα καὶ νόμῳ τὸν
[1, 2]	μὲν παροῦσι περιαλγοῦσα φρονήματος δὲ	εὐγενοῦς	ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ τὴν κεφαλὴν
[1, 22]	τοῦ κρατοῦντος εὐνῆς ἀξιοῦσθαι πᾶσαν	εὐδαίμονα	τύχην ὑπερβέβληκε, τό τε θεοῖς
[1, 26]	τοὺς ἐπ´ ἐμοὶ τούτους φόβους·	εὔδηλος	γὰρ εἶ κἀκ τούτων μὴ
[1, 19]	κοινοῦ λαβεῖν ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ	εὔηθες	τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων τι
[1, 22]	θάλατταν καταιγίζοντες τὴν ναῦν τοῦ	εὐθέος	παραφέρουσι, τοῦ κυβερνήτου πρὸς τὸ
[1, 22]	προφητείας· οὕτως ἂν ὁ γάμος	εὐθυμότερον	ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος καὶ ἐπὶ
[1, 14]	τὸ τοῦ ἔπους. Τὴν δὲ	εὐθὺς	Ἐρινύες ἤλαυνον καὶ μανικώτερον ἤρα
[1, 14]	φίλον· Ἐγὼ μὲν ὡς εἶχον	εὐθὺς	μετὰ τὴν κρίσιν εἰς τὸν
[1, 5]	δύο στάδια τὸν αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες	εὐθὺς	τοῦ ὄρους πρὸς τὰ ὄρθια
[1, 11]	τὴν οὕτω περὶ ἐμὲ διακειμένην,	εὐθὺς	ὡς εἶχε κατά τι μέρος
[1, 20]	καὶ σώφρονα στοχάζομαι· εἰ γὰρ	εὐμορφίᾳ	νικῶσα τὰς πάσας αἰδοῖ τοῦ
[1, 15]	μὲν ἀλλ´ οὖν γε πατρῴαν	εὐνὴν	ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν μετεπείσθη χρόνῳ
[1, 16]	δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν ἀλλ´	εὐνὴν	τὴν σὴν ἐνυβρίζουσαν, αὐτή τε
[1, 10]	μὲν οὐδὲ διανέστη τότε τῆς	εὐνῆς,	ἀλλ´ ἥκοντι τῷ πατρὶ καὶ
[1, 22]	αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ κρατοῦντος	εὐνῆς	ἀξιοῦσθαι πᾶσαν εὐδαίμονα τύχην ὑπερβέβληκε,
[1, 12]	ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ τῆς	εὐνῆς	ὁ πατήρ, ὦ θεοί, περιτραπεὶς
[1, 8]	προελθούσης, τὴν ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων	εὐπορίαν	εἰς θρήνους οἱ περὶ τὴν
[1, 22]	λείψανον, ἓν μόνον ἐν δυστυχήμασιν	εὐπραγοῦντες	ὅτι θεῶν τις εἰς χεῖρας
[1, 15]	Ἡ δὲ καὶ τίς ἂν	εὑρεθείη,	φιλτάτη« ἔφη, τοῦ δυναμένου λῦσαι
[1, 20]	δὲ τῷ τε ἀμφ´ αὐτὴν	εὑρεθέντι	πλούτῳ καὶ ὅτι πρὸς τὰς
[1, 25]	μεταβάλλεσθαι δόξεις ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην	εὑρήσεις.	Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν μὲν οὐκ
[1, 33]	κειμήλια καὶ σκῦλα κατ´ αὐτὴν	εὑρήσοντες.	Ὡς δὲ πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ
[1, 29]	καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι πρὸς μίαν	εὐρυχωρίαν	τὴν ἐπὶ τοῦ πυθμένος συρρέοντες
[1, 12]	προσήκειν δὲ καὶ πρὸς ἄμυναν	εὐτρεπίζεσθαι	καὶ ξιφήρη ποιεῖσθαι τὴν ἔφοδον
[1, 1]	ἀλλ´ ἀναμέμικτο καὶ εὐωχίας οὐκ	εὐτυχοῦς	ἀλλ´ εἰς τοῦτο ληξάσης ἐλεεινὰ
[1, 25]	καὶ πρὸς ἄλλων γάμους ἐπινευούσης;	Εὐφήμησον»	ἔφη ἡ κόρη μηδέ μοι
[1, 7]	πολλὰ τὸν λῄσταρχον τῆς ἀνδραγαθίας	εὐφημοῦντες	ἐπὶ τὴν οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον·
[1, 8]	γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών,	εὐχαῖς,	οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον.
[1, 26]	συμβάλλειν οὔτε ἐδυνάμην οὔτε ἐβουλόμην·	εὐχόμην	δὲ καταδῦναι μᾶλλον ἢ τοιαύτην
[1, 22]	τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν πάνδημον	εὐωχίαν	ἐπαρκέσειν ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν
[1, 22]	τῶν ναυτῶν ἡμῖν παρὰ τὴν	εὐωχίαν	ἣν ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων
[1, 1]	φαινόμενα σύμβολα, ἀλλ´ ἀναμέμικτο καὶ	εὐωχίας	οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´ εἰς τοῦτο
[1, 14]	σοὶ τὸ δ´ ἀληθὲς τῶν	ἐφ´	ἑαυτῇ, καὶ Κνήμων« ἐβόα νύκτωρ
[1, 2]	ἡ δὲ ὄψις τῆς κόρης	ἐφ´	ἑαυτὴν ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο ὁρᾶν
[1, 8]	οὐδεμιᾶς οὔτε ἀκοῆς οὔτε ὄψεως	ἐφ´	ἑαυτὴν ἀντισπώσης ἀλλὰ μόνῳ τῷ
[1, 9]	δεινὴ δέ, εἴπερ τις γυναικῶν,	ἐφ´	ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ τέχνην τὴν
[1, 11]	ἔλαττον, ἣ πάσχω τὰ ἔσχατα	ἐφ´	ἑκάστης, ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´
[1, 9]	εἰ ὀλίγον ἐμέλλησε καὶ περιβάλλουσα	ἐφ´	ἑκάστῳ ῥήματι καὶ ἐπιδακρύουσα τοῖς
[1, 25]	πόρρω τὸν Θύαμιν ζηλοτυπίας τῆς	ἐφ´	ἡμῖν ἀπάγον καὶ συνεῖναι ἡμᾶς
[1, 17]	τῶν νόμων τιμωρίαν, ἀνιωμένη μὲν	ἐφ´	οἷς ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´
[1, 17]	ἐφ´ οἷς ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα δὲ	ἐφ´	οἷς ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ τὸν
[1, 19]	ἀδελφοῦ νεωτέρου ταύτην παρελέσθαι παρανομήσαντος,	ἐφ´	ὑμᾶς καταφυγὼν ἐφ´ ᾧ τε
[1, 19]	παρελέσθαι παρανομήσαντος, ἐφ´ ὑμᾶς καταφυγὼν	ἐφ´	ᾧ τε τιμωρίαν μὲν λαβεῖν
[1, 4]	τὸ γινόμενον· δουλεύειν ὁ ἄρχων	ἐφαίνετο	καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν τοῖς
[1, 2]	δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα θατέρας χειρὸς	ἐφεδράζουσα	καὶ τοῖς δακτύλοις τὴν παρειὰν
[1, 11]	πειρῶντά με ἀπωσαμένη τότε παντοίως	ἐφείλκετο	βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν· ἐγὼ δὲ
[1, 22]	τοιάδε· γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες,	Ἐφεσίων	δὲ τὰ πρῶτα γεγονότες καὶ
[1, 3]	ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν, ὡς δρόμου εἶχον	ἔφευγον,	αὐτοὶ μὲν εἰς δέκα τὸν
[1, 31]	πάντες ὁμοῦ τε εἶδον καὶ	ἔφευγον,	οὐδὲ τὸν ἐνυάλιον ἔνιοι κέλαδον
[1, 26]	ποιήσασα τοῖς δάκρυσιν ὡς ἥδιστα»	ἔφη	δέχομαί σου τοὺς ἐπ´ ἐμοὶ
[1, 21]	ὑμῖν μὲν ἔχω τὴν χάριν»	ἔφη,	εἰκότα δ´ ἂν ποιοῖμεν εἰ
[1, 25]	πρὸς ἄλλων γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον»	ἔφη	ἡ κόρη μηδέ μοι γίνου
[1, 8]	μοι πῶς ἔχεις; διηρώτα. Ῥᾷον»	ἔφη	καὶ βέλτιον ὑπὸ τῆς ἑσπέρας,
[1, 14]	Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις γε ἡμᾶς«	ἔφη	ὁ Θεαγένης εἰ τὴν κακίστην
[1, 25]	καινότερον, καὶ τί γένοιτ´ ἂν»	ἔφη	ὁ Θεαγένης καινότερον, {ἢ} τί
[1, 8]	Ἀλλὰ τίνα σε χρὴ καλεῖν;	ἔφη	ὁ Θεαγένης. Ὁ δὲ Κνήμωνα.
[1, 25]	τὰ τῆς καλῆς δημηγορίας ἐκείνης;	ἔφη	ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν γὰρ
[1, 14]	λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν«	ἔφη	ὁ Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω
[1, 21]	γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον»	ἔφη	ὁ μὲν λόγος ἥρμοζεν ἀδελφῷ
[1, 8]	καὶ μᾶλλον εἰς ἕω κουφισθήσῃ»	ἔφη	ὁ τὴν φρουρὰν αὐτῶν ἐπιτετραμμένος·
[1, 14]	τὸν πρὸς ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν»	ἔφη	ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ
[1, 27]	παλτὸν θήγοντα καταλαβὼν εἰς καιρὸν»	ἔφη	πρὸς ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´ αὐτός
[1, 17]	πρὸς τὴν Δημαινέτην ἐλθοῦσα κόσμει«	ἔφη	σαυτήν· ἁβρότερον ἔχουσαν ἥκειν προσήκει.
[1, 2]	λεπτὸν ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ γλυκεῖα,	ἔφη	σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς, ἢ
[1, 2]	ἐμὰς περιέπει τύχας; ἐν σοὶ»	ἔφη	τὰ ἐμὰ» ἡ κόρη σῴζεσθαί
[1, 17]	δεύτερα σφαλῇς. Ὁ δὲ θάρσει«	ἔφη·	τὴν ἀλιτήριον καὶ ἣν μάλιστα
[1, 8]	Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον; Παῦε»	ἔφη·	τί ταῦτα κινεῖς κἀναμοχλεύεις; τοῦτο
[1, 17]	σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ	ἔφη	τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης
[1, 27]	λέγοι δηλοῦν ἱκετεύοντος οὐ καιρὸς»	ἔφη	τὸ παρὸν ἀκούειν· δέος γὰρ
[1, 16]	τῆς δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς«	ἔφη	τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ
[1, 15]	λύσιν ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν ὦ δέσποινα«	ἔφη·	τοῖς πολλοῖς μὲν ὁ Κνήμων
[1, 15]	καὶ τίς ἂν εὑρεθείη, φιλτάτη«	ἔφη,	τοῦ δυναμένου λῦσαι τὰ νῦν
[1, 15]	ἂν εἴη πρὸς ἡμᾶς; Μεγάλα«	ἔφη	ὦ δέσποινα· ἐρᾶν μὲν ἐγὼ
[1, 11]	παρὰ τῆς δεσποίνης, ὦ Κνήμων«	ἔφη	ὡς λίαν ἁπλοϊκός τις εἶναί
[1, 8]	καὶ ὅσον πλεῖστον ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον,	ἔφη,	ὡς λίαν ἡμᾶς καὶ πικρότερον
[1, 10]	τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν	ἐφηβεύων,	ᾄσας δὲ τὸν εἰωθότα παιᾶνα
[1, 2]	κάτω νεύουσα καί τινα προκείμενον	ἔφηβον	περισκοποῦσα τὴν κεφαλὴν ἀνεῖχεν. Ὁ
[1, 13]	φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς	ἐφήβους	ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον κατὰ τοὺς
[1, 11]	μοιχόν. Εἰ γὰρ οὕτω βουληθείης«	ἔφην.	Καὶ μὴν βουλήσομαί γε« ἀπεκρίνατο
[1, 11]	τοῦ παρανομήματος γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε«	ἔφην,	οὐ γὰρ ἔχω σοι πιστεύειν.
[1, 11]	τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν γε«	ἔφην	ὦ πάτερ, εἰ καὶ μὴ
[1, 14]	Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν»	ἔφην	ὦ Χαρία, τί δὲ παρατρέχεις
[1, 31]	μὲν λοιδορησάμενος εἰπών τε ὡς	ἔφθη	τὸ κάλλιστον θυμάτων ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει
[1, 17]	πέπρακται τούτων οὐκ ἔχω λέγειν·	ἔφθην	γὰρ δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά
[1, 2]	καὶ πανταχόθεν αὐτῷ περιχυθεῖσα ἐδάκρυεν,	ἐφίλει,	κατέματτεν, ἀνῴμωζεν, ἠπίστει κατέχουσα. Ταῦτα
[1, 9]	Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη καί ποτε καὶ	ἐφίλησεν	ἂν προσελθοῦσα καὶ ὄνασθαί μου
[1, 3]	ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο πλῆθος ἕτερον	ἐφίσταται	λῃστρικόν, ἱππέων δύο τοῦ τάγματος
[1, 27]	ὑπερκύπτοντας προϊδὼν ἥκω δρομαῖος τὴν	ἔφοδον	προμηνύσων οὐδὲν τάχους ἀνιεὶς ἀλλὰ
[1, 12]	εὐτρεπίζεσθαι καὶ ξιφήρη ποιεῖσθαι τὴν	ἔφοδον	τοῦ μὴ διαδρᾶναι τὸν ὑβριστήν.
[1, 33]	τῶν ληφθησομένων διανομῇ, τῆς μὲν	ἐφόδου	κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν δὲ Θύαμιν
[1, 29]	ἄλλως τῆς ἀπροσδοκήτου τῶν ἐναντίων	ἐφόδου	τὸ παρέλκον τῶν λόγων ὑποτεμνομένης·
[1, 30]	δὲ τῷ πλήθει καὶ τῆς	ἐφόδου	τῷ ἀπροσδοκήτῳ πλεῖστον ὑπερφερόντων καὶ
[1, 11]	πάλιν καὶ τοῦ λοιποῦ συνεχῶς	ἐφοίτα.	Ἐπεὶ δέ ποτε φυλάττεσθαι αὐτῇ
[1, 19]	~Καὶ τὸ μὲν ὄναρ τοῦτον	ἔφραζε	τὸν τρόπον οὕτως αὐτῷ τῆς
[1, 10]	οὕτως ἔχων, σοὶ δὲ οὐκ	ἔφραζον	μή τινα λάβοιμι μητρυιᾶς ὑπόνοιαν)
[1, 32]	τοῖς φιλίοις ἐλάττους γεγονότες πλέον	ἔχαιρον	τὸν αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες ἢ
[1, 6]	ἐνοικοῦντας αὐτῇ βουκόλους ὧδέ πως	ἔχει.	~Ἤδη δὲ ἡλίου πρὸς δυσμὰς
[1, 21]	εἰ καὶ τὴν γνώμην, ὅπως	ἔχει	πρὸς τοῦτο, τῆς κόρης μάθοιμεν.
[1, 19]	ὁ δὲ ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν	ἔχειν	ἀγαθὸν προὔτρεπεν, οὐ παντάπασι βάρβαρον
[1, 23]	οὕτως ἐκέλευόν τε καὶ ἑτοίμως	ἔχειν	ἐβόων, ἐπῄνει δὲ καὶ ὁ
[1, 3]	ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ ἅλις	ἔχειν	ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα ἦν ὡς
[1, 29]	ἡμῖν ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα	ἔχειν	ἔξεσται ὅσα καὶ νικᾶν περιγίνεται)
[1, 10]	τί τοῦτο πυνθανομένῳ μαλακῶς τε	ἔχειν	ἐσκήπτετο καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν
[1, 19]	ἤθη τὸν λῄσταρχον ἐγγυώμενος, ἀλλ´	ἔχειν	τι καὶ ἥμερον γένος τε
[1, 10]	σωφρονεῖν παρακελευομένην μηδὲ πρὸς ἑταίραις	ἔχειν	τὸν νοῦν καὶ μέθαις (οὐ
[1, 10]	κατὰ τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως	ἔχειν	ὡς ὁρᾷς διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς
[1, 8]	λέγεις, σὺ δέ μοι πῶς	ἔχεις;	διηρώτα. Ῥᾷον» ἔφη καὶ βέλτιον
[1, 15]	ὦ δέσποινα; ἔλεγε τί μάτην	ἔχεις	ἐν αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν σήν;
[1, 14]	Κνήμων, εὐαγγέλιά σοι κομίζω» φησίν·	ἔχεις	παρὰ τῆς πολεμίας τὴν δίκην·
[1, 21]	ἀποστρέψας τὸν λόγον πῶς οὖν	ἔχεις,	ὦ κόρη, πρὸς τὸ συνοικεῖν
[1, 29]	τοὺς ἁλόντας ἀναγκαῖον) οὕτω τοῖς	ἐχθίστοις	ψυχήν τε ἅμα καὶ σῶμα
[1, 14]	μὴν ἀτιμώρητός γε ἡ θεοῖς	ἐχθρὰ	Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν δὲ τρόπον
[1, 17]	ἔχω σε« εἶπεν ὦ θεοῖς	ἐχθρά.	Καὶ ἡ Θίσβη παραχρῆμα ταῦτα
[1, 1]	σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς μὲν ἑαλωκότας	ἔχοντες,	οὐδαμοῦ δὲ τοὺς κεκρατηκότας ὁρῶντες,
[1, 3]	δὲ οὐδὲν συνιέναι τῶν λεγομένων	ἔχοντες	τοὺς μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν
[1, 11]	φάσκουσα καὶ νόμῳ τὸν συνοικοῦντα	ἔχουσα	καὶ θάνατον τὸ τέλος τοῦ
[1, 17]	ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη σαυτήν· ἁβρότερον	ἔχουσαν	ἥκειν προσήκει. Πάντα σοι τὰ
[1, 8]	διὰ τρίτης ἑνώσει τὰς πληγάς·	ἔχω	δὲ αὐτῆς ἔργῳ τὴν πεῖραν
[1, 17]	ἀλιτήριον καὶ ἣν μάλιστα ἐβουλόμην	ἔχω.	Καὶ συλλαβόμενος ἦγεν ὡς ἐπὶ
[1, 17]	μέν τι πέπρακται τούτων οὐκ	ἔχω	λέγειν· ἔφθην γὰρ δεῦρο, ὡς
[1, 17]	κακὴ κακῶς· ὁ δὲ Ἀρίστιππος	ἔχω	παρὰ σοῦ καὶ πρὸ τῶν
[1, 17]	τῆς σεληναίας αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν	ἔχω	σε« εἶπεν ὦ θεοῖς ἐχθρά.
[1, 11]	μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ γὰρ	ἔχω	σοι πιστεύειν. Καὶ μήν, εἴ
[1, 21]	ἀναλαβὼν τὸν λόγον ὑμῖν μὲν	ἔχω	τὴν χάριν» ἔφη, εἰκότα δ´
[1, 16]	καὶ τὸ πρᾶγμα δι´ ὑποψίας	ἔχων	ἀπορίᾳ τῶν ἐλέγχων ἡσύχαζον. Ἀλλὰ
[1, 25]	τῶν συμφορῶν βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην	ἔχων	ἐκ τῶν παρελθόντων τὴν κατ´
[1, 5]	πορθμεῖον τὸ αὐτὸ καὶ οἰκητήριον	ἔχων.	Ἐπ´ αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ
[1, 30]	προτέρων τὴν ὄψιν συνέβαλλεν, ὡς	ἔχων	οὐχ ἕξει τὴν Χαρίκλειαν, ὑπὸ
[1, 18]	παρθένον ἐγὼ παραδίδωμι, σὺ δὲ	ἔχων	οὐχ ἕξεις, ἀλλ´ ἄδικος ἔσῃ
[1, 10]	(οὐ γάρ με ἐλάνθανεν οὕτως	ἔχων,	σοὶ δὲ οὐκ ἔφραζον μή
[1, 5]	τοῦ ὄρους πρὸς τὰ ὄρθια	ἐχώρουν	τὴν θάλατταν ἐν δεξιᾷ ποιησάμενοι,
[1, 17]	τε θύρας ὡς ὅτι πλεῖστον	ἐψόφησε	καὶ ὢ τῆς ἀτοπίας, διαδέδρακεν
[1, 8]	ἐπεκούφισεν. Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον εἰς	ἕω	κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ τὴν φρουρὰν
[1, 13]	οὐκ ἐπιτρέψας. ~Ἅμα δὲ τῇ	ἕῳ	λαβὼν οὕτως ὡς εἶχον δεσμῶν
[1, 19]	ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ τῇ	ἕῳ	τούς τε πρώτους τῶν ὑφ´
[1, 21]	λόγον τινὰ καὶ ἐννοίας ἀθροίζειν	ἐῴκει·	καὶ δή ποτε πρὸς τὸν
[1, 3]	καί τι καὶ μέλλειν ἐπιχειρεῖν	ἐῴκεσαν,	αὖθις ἡ παῖς ἀνένευσε, καὶ
[1, 30]	γίνεται καθ´ ὃ τὴν Ἶσιν	ἑώρα	καὶ τὸν νεὼν ἅπαντα λαμπάδων
[1, 22]	ἑάλωμεν· οὗ καὶ τὸν πολὺν	ἑωράκατε	φόνον, τῶν ναυτῶν ἡμῖν παρὰ
[1, 12]	ὡς ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ λαβόμενον;	ἑώρων	τὸ βλέμμα, συνίην τῆς διανοίας.
[1, 2]	ὁρᾶν αὐτοὺς ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην	ἑώρων.	Ὡς δὲ πνεῦμα συλλεξάμενος καὶ
[1, 15]	παρ´ ἑαυτῇ κατέχει κρυπτόμενον τέως	ἕως	ἂν συσκευάσηται. Καὶ ἡ Δημαινέτη
[1, 10]	ὃ δὴ σὲ τέως ἔκρυπτον,	ἕως	ἂν τὸ ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν
[1, 32]	Ὁ δὲ ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον,	ἕως	ἀφαιρεῖται μὲν τοῦ δόρατος πλειόνων
[1, 22]	τε διὰ τὰ χρήματα βουλευσαμένων,	ἕως	σὺν πολλῷ τῷ κακῷ καὶ