Livre, chap.
[1, 14]	μὲν τῶν ἐπὶ σοὶ τὸ	δ´	ἀληθὲς τῶν ἐφ´ ἑαυτῇ, καὶ
[1, 6]	διὰ τὴν γνῶσιν ῥᾴστους τοῖς	δ´	ἄλλοις ἀπόρους τοὺς διέκπλους κατασκευάσαντες
[1, 2]	θεοῦ τὰ ἔργα, λέγοντες ποῦ	δ´	ἂν νεκρὸν σῶμα φιλοίη δαίμων
[1, 21]	ἔχω τὴν χάριν» ἔφη, εἰκότα	δ´	ἂν ποιοῖμεν εἰ καὶ τὴν
[1, 14]	καί με προσδραμὼν περιέβαλλεν· ἦν	δ´	ἄρα Χαρίας τῶν ἐμῶν συνεφήβων·
[1, 12]	ἐγχειρίδιον, τῆς Θίσβης ἡγουμένης καὶ	δᾷδας	προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν θάλαμον ᾔειν.
[1, 26]	θεοῖς τὰ ἑξῆς ἐπιτρέψασα καὶ	δαίμονι	τῷ τὴν ἀρχὴν λαχόντι τὸν
[1, 13]	πρὸ ὥρας τεθνηξόμενον, τὸν ὑπὸ	δαιμόνων	ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς γεννήσαντας ἐλαθέντα,
[1, 1]	γεγενημένοι. Καὶ μυρίον εἶδος ὁ	δαίμων	ἐπὶ μικροῦ τοῦ χωρίου διεσκεύαστο,
[1, 2]	δ´ ἂν νεκρὸν σῶμα φιλοίη	δαίμων	οὕτω περιπαθῶς; τολμᾶν ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο
[1, 31]	παρ´ ἡμῶν νυμφικὰ δῶρα» σὺν	δάκρυσιν	εἰπών, ἐπί τε τὰ σκάφη
[1, 26]	φιλήσασα καὶ διάβροχον ποιήσασα τοῖς	δάκρυσιν	ὡς ἥδιστα» ἔφη δέχομαί σου
[1, 23]	μὲν ἐνταῦθα τῶν λόγων ἐπαύσατο	δακρύων	δὲ ἤρξατο. Τῶν δὲ παρόντων
[1, 18]	ἡδονῆς τῶν γόων, ἔπαυσε τῶν	δακρύων.	Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἐκάθευδον·
[1, 2]	θατέρας χειρὸς ἐφεδράζουσα καὶ τοῖς	δακτύλοις	τὴν παρειὰν ἐπιτρέψασα, κάτω νεύουσα
[1, 1]	ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς, ὁ δὲ	δαλῷ	κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος ἄλλως, οἱ
[1, 2]	φρονήματος δὲ εὐγενοῦς ἔτι πνέουσα.	Δάφνῃ	τὴν κεφαλὴν ἔστεπτο καὶ φαρέτραν
[1, 25]	ὁ Θεαγένης καινότερον, {ἢ} τί	δὲ	ἀθεμιστότερον ἢ ὅρκων μὲν καὶ
[1, 2]	ὄντα δὲ οὔπω ἐγίνωσκον· ἡ	δὲ	ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ τὸν νεανίαν
[1, 1]	νεὼς τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν. Ὁ	δὲ	αἰγιαλός, μεστὰ πάντα σωμάτων νεοσφαγῶν,
[1, 3]	ὅση δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ	δὲ	ἅλις ἔχειν ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα
[1, 19]	δὲ ποριζομένων τὸ ἴσον. Τῶν	δὲ	ἁλισκομένων τοὺς μὲν ἄνδρας ἡμῖν
[1, 29]	ἕκαστος ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ	δὲ	ἀλλήλοις ἐμπίπτοντες καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι
[1, 1]	ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι	δὲ	ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς ᾤοντο, ὑπελθόντας·
[1, 2]	τοῦ πολέμου πάρεργον, οὐκ ἀνέχῃ	δὲ	ἄλλως οὐδὲ μετὰ θάνατον ἀποστατεῖν
[1, 32]	ἐπιστρέψαντες εἶχον ἐν μέσῳ. Τοῦ	δὲ	ἀμυνομένου καὶ τῷ δόρατι τοὺς
[1, 31]	ἅμα καὶ ἔσχατον κωκύσασα· ὁ	δὲ	ἀναδραμὼν καὶ τὸν οὐδὸν ἐπαγαγὼν
[1, 21]	γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ	δὲ	ἀναλαβὼν τὸν λόγον ὑμῖν μὲν
[1, 32]	δόρατι τοὺς μὲν τρώσαντος τοὺς	δὲ	ἀνελόντος, θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ
[1, 32]	εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν. Ὁ	δὲ	ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον, ἕως ἀφαιρεῖται
[1, 1]	ἀπορρέοντες τῶν μὲν πινόντων τῶν	δὲ	ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ γὰρ
[1, 15]	ἐξώρμησε τῇ κρίσει πειθόμενος, ἐμὲ	δὲ	ἅπαντα διὰ σὲ πραγματευομένην οὐκ
[1, 14]	δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο· ἡ	δὲ	ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ κακὸν καὶ
[1, 18]	τι ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων. Ἤδη	δὲ	ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς τὴν ἑαυτοῦ
[1, 5]	πρῶτα τῷ μητρῴῳ γάλακτι τὰ	δὲ	ἀπὸ τούτου τοῖς ἀπὸ τῆς
[1, 21]	οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ	δὲ	ἀπόκρισιν ἐν ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ δὲ
[1, 19]	τιμωρίαν μὲν λαβεῖν τὴν τιμὴν	δὲ	ἀπολαβεῖν καὶ τοῦ ἄρχειν ὑμῶν
[1, 5]	αἱ γυναῖκες ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ	δὲ	ἀποτίκτουσιν. Εἰ δὲ γένοιτο παιδίον,
[1, 17]	μὲν ἔκειτο κακὴ κακῶς· ὁ	δὲ	Ἀρίστιππος ἔχω παρὰ σοῦ καὶ
[1, 19]	τοῦ σώματος ὠφελήσειν ἔμελλον, τοὺς	δὲ	ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ ὕβρεως
[1, 1]	μὲν νίκην λαμπράν, τὰ λάφυρα	δὲ	ἀσκύλευτα, καὶ τὴν ναῦν μόνην
[1, 1]	μόνην ἀνδρῶν μὲν ἔρημον τἄλλα	δὲ	ἄσυλον ὥσπερ ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην
[1, 8]	τρίτης ἑνώσει τὰς πληγάς· ἔχω	δὲ	αὐτῆς ἔργῳ τὴν πεῖραν λαβών·
[1, 29]	αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ	δὲ	αὐτόθεν εἰς αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως
[1, 24]	τὴν προτέραν ἀπεκλήρου σκηνήν· συνεσκήνου	δὲ	αὐτοῖς καὶ ὁ Κνήμων αὖθις
[1, 2]	οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη	δὲ	αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν τῆς
[1, 15]	τι διαθήσουσα τὴν Θίσβην. Ἡ	δὲ	βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ πάντῃ λυπηθεῖσαν
[1, 18]	τὸν ὅλον ἐδόκει καταλάμπεσθαι· πεπλῆσθαι	δὲ	βωμοὺς μὲν καὶ ἐσχάρας ζῴων
[1, 21]	ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ	δὲ	γάμος τὸ γινόμενον, τὸ παρ´
[1, 5]	ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ	δὲ	γένοιτο παιδίον, τὰ μὲν πρῶτα
[1, 10]	ἐκεῖνο λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος	δὲ	γίνεταί τι τοιοῦτον. Παναθηναίων τῶν
[1, 9]	ἐπηγγείλατο, νῦν μὲν παιδίον νῦν	δὲ	γλυκύτατον ὀνομάζουσα καὶ αὖθις κληρονόμον
[1, 8]	Θεαγένης. Ὁ δὲ Κνήμωνα. Πόθεν	δὲ	γνωρίζειν; Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον;
[1, 1]	πεπορισμένῳ, ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς, ὁ	δὲ	δαλῷ κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος ἄλλως,
[1, 14]	ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους, ἐκείνων	δὲ	διάφορα ψηφισαμένων εἰς τὸ μέρος
[1, 15]	μὲν τῇ τύχῃ λογιστέον· ἕτοιμος	δέ,	εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ τῶν
[1, 25]	δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας. Τῆς	δὲ	εἰ τὰ συνήθη καὶ κοινὰ
[1, 26]	μάχη μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος	δὲ	εἴκων καὶ πρὸς τὸ βούλημα
[1, 9]	ἐπαγομένη καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ	δέ,	εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν
[1, 17]	ἐπιστάντα τὸν μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ	δὲ	εἵπετο καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει τε
[1, 24]	αὐτὸς ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει	δὲ	εἰς δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν
[1, 30]	μὲν ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων τοὺς	δὲ	εἰς τὴν λίμνην αὐτοῖς σκάφεσι
[1, 14]	χιλίους, οἱ μὲν καταλεῦσαι οἱ	δὲ	εἰς τὸ βάραθρον πέμψαι κρίναντες,
[1, 32]	ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη	δὲ	εἰς χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ τις
[1, 14]	βάραθρον πέμψαι κρίναντες, οἱ λοιποὶ	δὲ	εἰς χιλίους, ὅσοι τι καὶ
[1, 4]	λάφυρα συσκευασαμένους ἕπεσθαι προστάξας, αὐτὸς	δὲ	ἐκ ποδὸς παραθέων καὶ προσανέχων,
[1, 2]	φοινιττομένη λευκότητι πλέον ἀντέλαμπεν. Ὀφθαλμοὺς	δὲ	ἐκείνου οἱ μὲν πόνοι κατέσπων,
[1, 19]	τῆς τύχης μόνης οἰκτείρων τὰς	δὲ	ἐλάττους καὶ ἃς δουλεύειν οὐχ
[1, 24]	ἐπὶ τὴν Μέμφιν ποιησομένους. Τοῖς	δὲ	Ἕλλησι τὴν προτέραν ἀπεκλήρου σκηνήν·
[1, 15]	τῶν ἔργων τὸ τέλος· εἰ	δὲ	ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ γένοιτο) δεύτερος
[1, 10]	οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην. Ὡς	δὲ	ἐνέκειτο καὶ τί πεπόνθοι πολλάκις
[1, 11]	τοῦτο διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς	δὲ	ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν
[1, 17]	καὶ ἥξω σοι φέρουσα. πίνει	δὲ	ἐνταῦθα ἐν γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα
[1, 25]	πολλάκις μὲν ἐπιχειροῦντα διωσαμένη, τὸν	δὲ	ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν συγκείμενόν τε
[1, 18]	μοι ὁ Χαρίας ἀπήγγειλε. Τὰ	δὲ	ἑξῆς καὶ ὅπως δεῦρο ἀφικόμην
[1, 10]	ἔρχομαι οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν. Ἡ	δὲ	ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς
[1, 12]	ἐπὶ τὸν θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ	δὲ	ἐπέστην, λύχνου τέ τινος ἔνδοθεν
[1, 19]	τι δύναται αὐτοῖς συμπράττειν· ὁ	δὲ	ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν ἔχειν ἀγαθὸν
[1, 13]	τῷ πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον. Ἐμοῦ	δὲ	ἐπῆλθον μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως,
[1, 5]	τοῦ ὕδατος, καλύβην πηξάμενος, ὁ	δὲ	ἐπὶ σκάφους βιοτεύει, πορθμεῖον τὸ
[1, 28]	ἢ περὶ αὑτοῦ δεδιώς. Ἐπεὶ	δὲ	ἐπὶ τῇ φλιᾷ τῇ πλησίον
[1, 17]	πληροῦν τὴν ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα ἐγὼ	δὲ	ἐπὶ τὸν νεανίαν ἄπειμι« φησὶ
[1, 2]	μὲν τῆς πέτρας ἀνέθορεν, οἱ	δὲ	ἐπὶ τοῦ ὄρους ὑπὸ θαύματος
[1, 10]	πανδήμῳ καὶ διανυκτερεύειν ἔμελλεν, ἡ	δὲ	ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς καὶ ἐπειρᾶτό
[1, 17]	ἀναλαβοῦσα ἦγεν οὗ συνετέτακτο, Ἐπεὶ	δὲ	ἐπλησίαζον, τὴν μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν
[1, 17]	καὶ ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη	δὲ	ἑσπέρας οὔσης τοῦ μὴ γνωρισθῆναι
[1, 26]	ὄντι τοῖς ἀκούουσιν ἐπάγοντα. ~Τὸ	δὲ	ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν τὸν γάμον
[1, 8]	αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον. Ἡ	δὲ	εὖ μὲν λέγεις, σὺ δέ
[1, 2]	τοῖς μὲν παροῦσι περιαλγοῦσα φρονήματος	δὲ	εὐγενοῦς ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ τὴν
[1, 14]	δὴ τὸ τοῦ ἔπους. Τὴν	δὲ	εὐθὺς Ἐρινύες ἤλαυνον καὶ μανικώτερον
[1, 17]	μὲν ἐφ´ οἷς ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα	δὲ	ἐφ´ οἷς ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ
[1, 18]	τὴν παρθένον ἐγὼ παραδίδωμι, σὺ	δὲ	ἔχων οὐχ ἕξεις, ἀλλ´ ἄδικος
[1, 19]	καὶ τοὺς φρουρουμένους ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ	δὲ	ἤγοντο τίς ἄρα τύχη διαδέξεται
[1, 3]	ἔοικεν ὁ βίος, εἰς καιρὸν	δὲ	ἥκετε· λύσατε τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν
[1, 7]	βουκόλους ὧδέ πως ἔχει. ~Ἤδη	δὲ	ἡλίου πρὸς δυσμὰς ἰόντος ἀφικνοῦνται
[1, 1]	τῶν μὲν ἄρδην ἀπολωλότων, τῶν	δὲ	ἡμιθνήτων καὶ μέρεσι τῶν σωμάτων
[1, 3]	τῶν μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ	δὲ	ἦν καὶ ποικίλα) χρυσοῦ δὲ
[1, 28]	εἰς τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε. Τὸ	δὲ	ἦν οὐ φύσεως ἔργον οἷα
[1, 30]	ὀνομαστὶ Θέρμουθιν ἀνεκάλει πολλάκις· ὡς	δὲ	ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ διαπειλήσας ἐπὶ
[1, 23]	ἐνταῦθα τῶν λόγων ἐπαύσατο δακρύων	δὲ	ἤρξατο. Τῶν δὲ παρόντων οἱ
[1, 19]	τὸν παρόντα βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ	δὲ	ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ καὶ ὁ
[1, 17]	καὶ τὰ δεύτερα σφαλῇς. Ὁ	δὲ	θάρσει« ἔφη· τὴν ἀλιτήριον καὶ
[1, 31]	ἐνυάλιον ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν	δὲ	Θεαγένης τε καὶ ὁ Κνήμων,
[1, 33]	μὲν ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν	δὲ	Θύαμιν ἐζώγρουν κατὰ τοιάνδε τινὰ
[1, 19]	γὰρ ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ	δὲ	Θύαμις οὐκ ἠκρίβου τὰ Ἑλλήνων)
[1, 18]	οἱ μὲν οὕτως ἐκάθευδον· ὁ	δὲ	Θύαμις (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα
[1, 2]	ἢ τὴν ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ	δὲ	ἱέρειαν ὑπό του θεῶν ἐκμεμηνυῖαν
[1, 22]	πνέοντος ἡμέρας μὲν ἑπτὰ νύκτας	δὲ	ἴσας, καὶ τέλος εἰς τὴν
[1, 9]	περὶ ἐμὲ θαυμάζων διάθεσιν. Ἐπεὶ	δὲ	ἰταμώτερον προσῄει καὶ θερμότερα ἦν
[1, 3]	δὲ ἦν καὶ ποικίλα) χρυσοῦ	δὲ	καὶ ἀργύρου καὶ λίθων πολυτίμων
[1, 11]	θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς ὑπεδεχόμην· ἡ	δὲ	καὶ αὖθις ἀνῆκε καὶ πάλιν
[1, 18]	θορύβου συμμιγοῦς πάντα πληρούντων. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ αὐτῶν ἐντὸς ἥκειν τῶν
[1, 33]	χρόνος τὴν ἐπιβουλὴν φωράσειεν, ἅμα	δὲ	καὶ δι´ ὑποψίας εἶναι παρὰ
[1, 2]	παρ´ ὀλίγον θανάτου κατεφαίνετο, ἤνθει	δὲ	καὶ ἐν τούτοις ἀνδρείῳ τῷ
[1, 14]	ἡ μητρυιὰ πάθος ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι	δὲ	καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο· ἡ δὲ
[1, 30]	ἄρκυσι τοῖς πολεμίοις κεκυκλωμένος, ἔρωτι	δὲ	καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ θυμῷ κάτοχος
[1, 13]	λαμβάνειν. Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε	δὲ	καὶ ἡ Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν
[1, 27]	ἀλλ´ ἕπου τὴν ταχίστην, συνεπέσθω	δὲ	καὶ ἡ Χαρίκλεια. Καὶ παραλαβὼν
[1, 13]	νόμους συνοικοῦσάν μοι ᾐκίσατο, τέλος	δὲ	καὶ ξιφήρης νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ
[1, 31]	παχέος ἑνὸς ἀγροικότερον κοιλαινόμενα. Συναπαίρει	δὲ	καὶ ὁ Θεαγένης ἅμα τῷ
[1, 23]	καὶ ἑτοίμως ἔχειν ἐβόων, ἐπῄνει	δὲ	καὶ ὁ Θύαμις ἑκών τε
[1, 19]	ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ ἤχθησαν, ἤθροιστο	δὲ	καὶ ὁ λοιπὸς ὅμιλος, ἐπί
[1, 18]	χρόνου. Καὶ ἅμα ἐδάκρυεν· ἐδάκρυον	δὲ	καὶ οἱ ξένοι, τὰ μὲν
[1, 18]	ζῴων παντοίων αἵματι διαβρόχους, προπύλαια	δὲ	καὶ περιδρόμους ἀνθρώπων, κρότου καὶ
[1, 12]	τὴν Δημαινέτην, ἄρτι παρεισδεδυκέναι· προσήκειν	δὲ	καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι καὶ
[1, 22]	καὶ ἐπὶ κατορθουμένοις τελούμενος· εἰ	δὲ	καὶ πρότερον, ἐν σοὶ καταλείπω
[1, 20]	τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ	δὲ	καὶ τὰς αἰτίας ὑμῖν ἀπολογίσασθαι
[1, 7]	παρὰ τῶν ὁμοτέχνων ὑπελάμβανον, προσαφῃρῆσθαι	δὲ	καὶ τὴν ἱέρειαν αὐτήν, ἢ
[1, 15]	τινὰ τῶν παρόντων λύσιν. Ἡ	δὲ	καὶ τίς ἂν εὑρεθείη, φιλτάτη«
[1, 32]	δόρατος πλειόνων ἅμα ἐπιλαβομένων, ἀποβάλλει	δὲ	καὶ τὸν ὑπασπιστήν, λαμπρῶς μὲν
[1, 14]	τῆς μητρὸς ἐνταῦθα πυνθανόμενος· κατάρας	δὲ	καὶ τοὺς ἐπιζητουμένους ἀνευρὼν οὐκ
[1, 3]	καὶ τοῦ φρονήματος ἐθαύμαζον, τὸν	δὲ	καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο· τοιοῦτος τὴν
[1, 7]	ἀνύβριστον ἀπὸ πάντων διαφυλάττειν. Αὐτὸς	δὲ	καμάτῳ τε τῆς ὁδοιπορίας βαρούμενος
[1, 9]	καὶ ἔπνει καὶ ἔβλεπεν. Ἡ	δὲ	κἀμὲ τὰ πρῶτα ἴσα καὶ
[1, 22]	δὲ ἀπόκρισιν ἐν ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ	δὲ	κἀμοὶ λόγου μεταδεδώκατε καὶ τοῦτο
[1, 10]	κἀμὲ περιύβρισεν αἰσχύνομαι λέγειν, λὰξ	δὲ	κατὰ τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως
[1, 26]	οὔτε ἐδυνάμην οὔτε ἐβουλόμην· εὐχόμην	δὲ	καταδῦναι μᾶλλον ἢ τοιαύτην ἐπιδεῖν
[1, 1]	ὁ μὲν πελέκει τετρωμένος, ὁ	δὲ	κάχληκι βεβλημένος αὐτόθεν ἀπὸ τῆς
[1, 24]	ἅμα καὶ σωφρονεῖν ἡγούμενος· ὁ	δὲ	Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα πάντες ἐκποδὼν
[1, 8]	καλεῖν; ἔφη ὁ Θεαγένης. Ὁ	δὲ	Κνήμωνα. Πόθεν δὲ γνωρίζειν; Ἀθηναῖον.
[1, 5]	πρὸς Αἰγυπτίων ὁ τόπος· ἔστι	δὲ	κοιλὰς τῆς αὐτόθι γῆς τοῦ
[1, 7]	τινὰ ἑαυτῶν προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο. Τῶν	δὲ	λαφύρων τὸ πλῆθος ὁρῶντες καὶ
[1, 25]	μὲν καὶ σπονδῶν παραβαινομένων Χαρικλείας	δὲ	λήθην ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς
[1, 3]	ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες· οἱ	δὲ	λῃσταί, πρὸς τὴν διαρπαγὴν καὶ
[1, 11]	αἰτίαν τῶν πληγῶν μανθάνειν. Ὁ	δὲ	μᾶλλον παροξυνθεὶς ὢ τῆς εἰρωνείας«
[1, 8]	ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ τέλος, εἰ	δέ	με γνώσεταί τις αἰσχρῶς, ἣν
[1, 14]	τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην. Ἔλαθε	δέ	με τῶν γεγονότων ἢ λεχθέντων
[1, 20]	αὑτῆς εἰκότως παρίστησι φαντασίαν; Ὃ	δὲ	μέγιστόν ἐστι τῶν εἰρημένων, ἱέρεια
[1, 13]	κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς γόοις. Ἐπεὶ	δὲ	μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων ἠξίουν, ὁ
[1, 25]	εἰρημένων ἄγε δι´ ὑποψίας· εἰ	δὲ	μή, γίνεται τοὐναντίον καὶ μᾶλλον
[1, 9]	μὲν ὄντων οὐδὲν ὑποπτεύων, ὅτι	δὲ	μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ ἐμὲ θαυμάζων
[1, 16]	τοῖς δεδογμένοις τάχος ἱκέτευεν. Ἡ	δὲ	μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς
[1, 15]	παρ´ αὐτὸν ὡς ἐκείνην. Μελήσει	δέ	μοι καὶ ὑποβεβρεγμένον αὐτὸν κατακλῖναι
[1, 8]	λέγω ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος. Εἰ	δέ	μοι μέλει τῶν ὑμετέρων οὐκ
[1, 8]	δὲ εὖ μὲν λέγεις, σὺ	δέ	μοι πῶς ἔχεις; διηρώτα. Ῥᾷον»
[1, 7]	τὴν οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ	δὲ	νησίον ἦν ἄποθεν τῶν ἄλλων
[1, 14]	δὲ τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε, τὸ	δὲ	νῦν καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό
[1, 19]	κατηνάγκαζε θεραπαίνας ἑκάστοις διανέμων. Τὸ	δὲ	νῦν παρὸν ἕν τι τῶν
[1, 31]	φόβον τὸ πλέον ἐνδόντες· μόνος	δὲ	ὁ Θύαμις τὸ μέν τι
[1, 11]	ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν· ἐγὼ	δὲ	ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι
[1, 1]	κεχρῆσθαι τοῖς ἐκπώμασιν ἐδίδασκεν. Ἔκειντο	δὲ	ὁ μὲν πελέκει τετρωμένος, ὁ
[1, 16]	ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα; ἔλεγε· τῆς	δὲ	ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς« ἔφη τὸ
[1, 15]	ἀπαλγεῖν παρασκευάζει τοὺς κάμνοντας. Νῦν	δὲ	ὁρᾶν φαντάζομαι, παρόντος ἀκούειν ἀπατῶμαι,
[1, 5]	πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει. Ἕρπειν	δὲ	ὀρεγόμενον εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν
[1, 3]	γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον, τὴν κόρην	δὲ	ὁρῶντες ἐν ξένῃ καὶ περιβλέπτῳ
[1, 16]	συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος, ἐγὼ	δέ,	ὅταν κατακλίνω τὴν δέσποιναν. Πρὸς
[1, 33]	τὰς Ἡρακλεωτικὰς ἐκβολὰς ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες	δὲ	ὅτι τῶν ἀλλοτρίων ἐστέρηντο καὶ
[1, 1]	πεπαῦσθαι τὸν πόλεμον κατηγορούντων. Ἦν	δὲ	οὐ πολέμου καθαροῦ τὰ φαινόμενα
[1, 18]	καὶ φονεύσεις τὴν ξένην· ἡ	δὲ	οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς εἶδεν
[1, 8]	ἐντάφιον τὴν σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ	δὲ	οὐδεὶς ἔσται δικαστὴς πικρότερος. Καὶ
[1, 25]	μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ σωφρονεῖν	δὲ	οὐδὲν οὕτω βίαιον ὥστε με
[1, 3]	Ἡ μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει, οἱ	δὲ	οὐδὲν συνιέναι τῶν λεγομένων ἔχοντες
[1, 9]	τῶν πόνων καὶ ἀναπαύσεως. ~Ἐπεὶ	δὲ	οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ παντοίως λέγειν
[1, 11]	πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ ἐμαυτῆς	δὲ	οὐκ ἔλαττον, ἣ πάσχω τὰ
[1, 10]	με ἐλάνθανεν οὕτως ἔχων, σοὶ	δὲ	οὐκ ἔφραζον μή τινα λάβοιμι
[1, 22]	ἱερατεύειν, ἐγὼ μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος	δὲ	οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου
[1, 11]	ἐπὶ τὴν Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ	δέ,	οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς
[1, 2]	μὲν ταῦτα ἐγίνωσκον, τὰ ὄντα	δὲ	οὔπω ἐγίνωσκον· ἡ δὲ ἀθρόον
[1, 12]	χρείας καλούσης πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν	δέ,	οὕτω συγκείμενον αὐτῷ πρὸς τὴν
[1, 14]	χρόνῳ τὴν ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς	δὲ	οὕτως ἀθέσμοις ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν
[1, 12]	ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ	δὲ	οὕτως ἕξειν ὑπεσχόμην, τότε μὲν
[1, 15]	οὐ περιεῖπον ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί	δὲ	οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´ ἐδίωκον; Ἠρνήσατο
[1, 2]	οἱ μὲν πόνοι κατέσπων, ἡ	δὲ	ὄψις τῆς κόρης ἐφ´ ἑαυτὴν
[1, 17]	ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν. Ἡ	δὲ	πάντα ἅμα τὰ περιεστῶτα, ὡς
[1, 10]	τινος τῶν ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς	δὲ	παντοίως ἀντεῖχον καὶ πρὸς πᾶσαν
[1, 13]	εἰς τὸ βάραθρον ἐδοκίμαζον. Ἐμοῦ	δὲ	παρὰ πάντα τὸν θόρυβον καὶ
[1, 3]	συννεύειν τὸ φρόνημα καταναγκάζει. ~Ὡς	δὲ	παραμείψαντες οἱ λῃσταὶ κατὰ πρόσωπον
[1, 14]	μὲν» ἔφην ὦ Χαρία, τί	δὲ	παρατρέχεις τὸ εὐαγγέλιον ὥσπερ τι
[1, 16]	καὶ τὰ λοιπὰ γινώσκεις. Τὸ	δὲ	παρὸν ἔνεστί σοι βουλομένῳ πρὸς
[1, 23]	ἐπαύσατο δακρύων δὲ ἤρξατο. Τῶν	δὲ	παρόντων οἱ μὲν ἄλλοι πάντες
[1, 33]	σκῦλα κατ´ αὐτὴν εὑρήσοντες. Ὡς	δὲ	πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ μέρος οὐδὲν
[1, 12]	Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ	δὲ	πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς
[1, 17]	ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης μυούμενον. Τῆς	δὲ	πεισθείσης ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει τὴν Δημαινέτην
[1, 3]	βάρος τὴν νέμησιν ποιούμενοι. Τὰ	δὲ	περὶ τὴν κόρην καὶ τὸν
[1, 17]	σοι τὰ ἐπηγγελμένα ηὐτρέπισμαι. Ἡ	δὲ	περιέβαλέ τε καὶ ἔπραττεν ὡς
[1, 2]	οὔτε τι πράττειν ἀποθαρροῦντες. Κτύπου	δὲ	περιηχήσαντος καὶ τῆς ἐξ αὐτῶν
[1, 1]	κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος ἄλλως, οἱ	δὲ	πλεῖστοι βελῶν ἔργον καὶ τοξείας
[1, 8]	Χαρίκλεια· θρηνεῖς μὲν εἰκότα παροξύνεις	δὲ	πλέον ἢ δοκεῖς τὸ θεῖον·
[1, 1]	τῶν μὲν ἐμπλεόντων χηρεύουσα, φόρτου	δὲ	πλήθουσα· καὶ τοῦτο παρῆν συμβάλλειν
[1, 2]	ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην ἑώρων. Ὡς	δὲ	πνεῦμα συλλεξάμενος καὶ βύθιόν τι
[1, 28]	τὴν ταχίστην ὡς ἡμᾶς· ὁ	δὲ	πόλεμος ἡμῖν μελήσει. Τὸν δὲ
[1, 22]	τῆς θαλάττης οἴκαδε καταμεινάντων, ἄλλων	δὲ	πολιτῶν εἰς πλῆθος τῶν μὲν
[1, 6]	πάντες ὅσα τείχει χρώμενοι, τὸν	δὲ	πολὺν κατὰ τὸ ἕλος κάλαμον
[1, 21]	ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν. Ἡ	δὲ	πολύν τινα χρόνον τῇ γῇ
[1, 7]	λείαν ἐνετίθεντο τοῖς σκάφεσιν, ὁ	δὲ	πολὺς τῶν κατὰ χώραν μεινάντων
[1, 19]	ἔργων τὸ πλεῖστον μετέχειν τῶν	δὲ	ποριζομένων τὸ ἴσον. Τῶν δὲ
[1, 15]	ἀγνοεῖν τὰς ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ	δέ	ποτε γένοιτο καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ
[1, 11]	τοῦ λοιποῦ συνεχῶς ἐφοίτα. Ἐπεὶ	δέ	ποτε φυλάττεσθαι αὐτῇ τὰ πολλὰ
[1, 31]	τὴν φυγὴν ἴσως αἰσχυνόμενος, τάχα	δέ	που καὶ εἶναι μετὰ Χαρίκλειαν
[1, 12]	βλέμμα, συνίην τῆς διανοίας. Ὁ	δὲ	προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε
[1, 17]	μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν ἐκέλευσεν· αὐτὴ	δὲ	προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν Ἀρσινόην εἰς
[1, 27]	θεράπευε τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος· χρὴ	δὲ	πρὸς ἕτερα τραύματα καὶ φόνους
[1, 3]	χερσὶ ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε, ὅσοι	δὲ	πρὸς ἡμῶν, ἀμύνης νόμῳ καὶ
[1, 30]	τὸ δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον	δὲ	πρὸς ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ τὸ
[1, 4]	μὲν λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα τὸ	δὲ	προσταττόμενον συμβαλοῦσα συνεφείλκετο τὸν νεανίσκον
[1, 16]	ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει	δὲ	πρότερος, ἐγὼ δέ, ὅταν κατακλίνω
[1, 16]	ἅμα τῇ δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ	δέ	(προὐλελύπητο γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς
[1, 27]	φόνους ἴσους εἶναι παρεσκευασμένους. Τοῦ	δὲ	σαφέστερον ὅ τι λέγοι δηλοῦν
[1, 22]	τὴν αὐτὴν ὁλκάδα συνεισβάντων τῶν	δὲ	σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων. Ἐπεὶ δὲ
[1, 7]	ἥκειν ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς	δὲ	σὺν ὀλίγοις τοῖς εἰωθόσιν ὑπολειφθεὶς
[1, 25]	Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς	δὲ	συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας. Τῆς δὲ
[1, 22]	γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες, Ἐφεσίων	δὲ	τὰ πρῶτα γεγονότες καὶ ἀμφιθαλεῖς
[1, 5]	κατὰ μέσον βάθος ἄπειρος ἐπὶ	δὲ	τὰς ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα.
[1, 16]	μὲν ἐλευθερίας μισθὸς ἀποκείσεται· ἐγὼ	δὲ	τάχ´ ἂν ἐπιβιῴην τὴν πολεμίαν
[1, 13]	καὶ φράζειν οὐκ ἐπιτρέψας. ~Ἅμα	δὲ	τῇ ἕῳ λαβὼν οὕτως ὡς
[1, 19]	αὐτῷ τῆς ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα	δὲ	τῇ ἕῳ τούς τε πρώτους
[1, 30]	τοὺς ὀφθαλμοὺς σέλας ἔμπυρον ἐπὶ	δὲ	τὴν ἀκοὴν ἠχὴ κατάκροτος ἐπεφέρετο.
[1, 15]	ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος, παρακαλέσω	δὲ	τὴν Ἀρσινόην, οὖσαν μοι πάλαι
[1, 15]	τὴν αὐλητρίδα· ταύτῃ ἐκέχρητο· μετὰ	δὲ	τὴν δυστυχίαν ὑποδέχεται αὐτὸν ἡ
[1, 2]	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα, πρὸς	δὲ	τὴν θεραπείαν τοῦ κειμένου πᾶσαν
[1, 3]	τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν ἐπιστήσαντες, ἐπὶ	δὲ	τὴν ναῦν ὁρμήσαντες τὸν φόρτον
[1, 24]	τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν	δὲ	τὴν Χαρίκλειαν οὐδὲ ὁρᾶν τὰ
[1, 9]	Ἀρίστιππος, τὸ γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς	δὲ	τῆς ἄνω, τὴν περιουσίαν τῶν
[1, 14]	καὶ τίνας ἄγοι περιεσκόπουν. Οὔπω	δὲ	τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς κειμένης ἐξήλατό
[1, 2]	τῇ ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς	δὲ	τῆς ἐσθῆτος πρὸς τὸν ἥλιον
[1, 12]	ἐπῄειν ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ	δὲ	τῆς εὐνῆς ὁ πατήρ, ὦ
[1, 19]	τοῦ ἐν Μέμφει γεγονώς, ἀποτυχὼν	δὲ	τῆς ἱερωσύνης μετὰ τὴν τοῦ
[1, 31]	πορθμεῖον καὶ οὕτως ἅπαντες. Ἐπεὶ	δὲ	τῆς νήσου μικρὸν ἄποθεν ἄραντες
[1, 22]	οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου	δὲ	τῆς τιμῆς οὔσης καὶ τοῦ
[1, 23]	πρὸς τὸ πείθεσθαι κατηναγκασμένος, ἅμα	δέ	τι καὶ πρὸς τὸ ἐνύπνιον
[1, 15]	τε καὶ νῦν ὑπηρετησάμην· εἰ	δέ	τι τῶν μὴ κατὰ γνώμην
[1, 3]	εἰς σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ	δέ	τινες τῶν ζώντων ἐστέ, λῃστρικὸς
[1, 8]	συνεχόμενος πρὸς ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς	δὲ	τὸ ἕλος κατασχούσης καὶ νυκτὸς
[1, 13]	νόμους ἐξόν, οὐ βουληθείς, ὑμῖν	δὲ	τὸ πᾶν καταλιπών, νόμῳ βέλτιον
[1, 22]	δὲ σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων. Ἐπεὶ	δὲ	τὸ πολὺ τοῦ πλοῦ διήνυστο,
[1, 15]	τὸν ἔρωτα μὴ συμπράξασα, ἐπὶ	δὲ	τὸ στερηθῆναί με τοῦ φιλτάτου
[1, 2]	ἡδέων πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς ἓν	δὲ	τὸ φιλούμενον καὶ ὁρᾶν καὶ
[1, 5]	ὄρους πλευρὰν ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο. Ἦν	δὲ	τοιάδε τις· βουκολία μὲν σύμπας
[1, 9]	σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα ἐν	δὲ	τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο λαμπρῶς
[1, 4]	μέν τι τοῖς λεγομένοις, πλέον	δὲ	τοῖς νεύμασι, καὶ ἅμα συνεργὸν
[1, 16]	ὅταν κατακλίνω τὴν δέσποιναν. Πρὸς	δὲ	τὸν Ἀρίστιππον εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα
[1, 10]	πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν ἐφηβεύων, ᾄσας	δὲ	τὸν εἰωθότα παιᾶνα τῇ θεῷ
[1, 16]	Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν; Ἡ	δὲ	τὸν κῆπον οἶσθα« ἔλεγεν ἔνθα
[1, 3]	δέκα τὸν ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς	δὲ	τοσούτους τοὺς ἐπελθόντας θεασάμενοι. Καὶ
[1, 3]	ἂν μηδὲ γινομένων ὑπερορῶσαν ὅλην	δὲ	τοῦ νεανίου πρὸς τοῖς τραύμασιν
[1, 1]	τοὺς μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ	δὲ	τοὺς κεκρατηκότας ὁρῶντες, καὶ τὴν
[1, 13]	τούτῳ τὸν ἐμὸν ἐσάλευον. Ἐπεὶ	δὲ	τούτων ἁπάντων λήθην λαβὼν ἐμὲ
[1, 2]	περισκοποῦσα τὴν κεφαλὴν ἀνεῖχεν. Ὁ	δὲ	τραύμασι μὲν κατῄκιστο καὶ μικρὸν
[1, 14]	θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν	δὲ	τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε, τὸ δὲ
[1, 15]	ὑποβεβρεγμένον αὐτὸν κατακλῖναι παρασκευάσαι. Εἰ	δὲ	τύχοις ὧν βούλει, μάλιστα μὲν
[1, 2]	δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ	δὲ	τῷ δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα θατέρας
[1, 13]	οἱ μὲν λίθοις βάλλειν οἱ	δὲ	τῷ δημίῳ παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι
[1, 16]	μέν σοι προσαγγεῖλαι κατώκνησα, φράζω	δὲ	τῷ νέῳ δεσπότῃ νύκτωρ παρ´
[1, 30]	πάσῃ τὴν μάχην ὑφισταμένων, τῶν	δὲ	τῷ πλήθει καὶ τῆς ἐφόδου
[1, 20]	εὐγενὴς εἶναί μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι	δὲ	τῷ τε ἀμφ´ αὐτὴν εὑρεθέντι
[1, 18]	τὰ μὲν ἐκείνου πρόφασιν, μνήμῃ	δὲ	τῶν ἰδίων ἕκαστος. Καὶ οὐδ´
[1, 23]	μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ	δὲ	τῶν λόγων ὥσπερ τινὸς σειρῆνος
[1, 4]	τε καὶ ἕπεσθαι ἐκέλευεν. Ἡ	δὲ	τῶν μὲν λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα
[1, 19]	τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν	δὲ	ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ
[1, 28]	δὲ πόλεμος ἡμῖν μελήσει. Τὸν	δὲ	ὑπασπιστὴν ἱερεῖον ἄγειν προσέταττεν, ὡς
[1, 33]	ἀγανακτοῦντα μᾶλλον ἢ θάνατον· οἱ	δὲ	ὑπόλοιποι πρὸς τὴν νῆσον ἐτράπησαν
[1, 14]	ἀηδῶς τὰ πρῶτα διῆγον. Εἰκοστῇ	δὲ	ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων ἐπὶ
[1, 12]	τότε μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο. Τρίτῃ	δὲ	ὕστερον νυκτὶ καθεύδοντά με ἐξανίστησι
[1, 18]	καὶ οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο, τὸ	δὲ	φονεύσεις» τὰς παρθενίους τρώσεις εἴκαζεν,
[1, 6]	πατρίδα τὴν λίμνην ἐνόμισεν· ἱκανὴ	δὲ	φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι λῃσταῖς· διὸ
[1, 2]	τὸ τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ	δὲ	χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ
[1, 14]	ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν	δὲ	ψήφων διακρινομένων οἱ μὲν τὸν
[1, 29]	σκύλων φυλακὴν περιεργῶς κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο	δὲ	ὧδέ πως· στόμιον ἦν αὐτῷ
[1, 32]	ὑπασπιστήν, λαμπρῶς μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν	δὲ	ὥσπερ ἐδόκει καιρίως γεγενημένον καὶ
[1, 12]	πρὸς τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν· ἐγὼ	δέ,	ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος
[1, 22]	ἤγαγε καὶ οἱ περὶ θανάτου	δεδιότες	περὶ γάμου σκοπεῖν ἐπετράπημεν, ὃν
[1, 28]	ἐκείνης πλέον ἢ περὶ αὑτοῦ	δεδιώς.	Ἐπεὶ δὲ ἐπὶ τῇ φλιᾷ
[1, 33]	τὸν προγενέστερον ἐξάρχειν λῃστρικοῦ πυνθανόμενος,	δεδιὼς	μὴ καιροῦ λαβόμενος ἐπέλθοι ποτὲ
[1, 16]	ἡ Δημαινέτη καὶ προστιθέναι τοῖς	δεδογμένοις	τάχος ἱκέτευεν. Ἡ δὲ μίαν
[1, 14]	καὶ τὸν τρόπον, ὡς σφόδρα	δέδοικα	μὴ τῷ κοινῷ κέχρηται θανάτῳ
[1, 33]	φόβον ἐγκαταμεῖναι τῇ νήσῳ παρεχούσης,	δέει	τοῦ μὴ λοχηθῆναι πρὸς τῶν
[1, 22]	πατέρων γήρᾳ τε προηκόντων καὶ	δέει	τοῦ πλοῦ καὶ τῆς θαλάττης
[1, 30]	ὡς κατὰ τόπον μένοντας ποιεῖσθαι	δεήσει	τὴν μάχην φράσας κλοπεύοντας περὶ
[1, 29]	μὲν ὑμᾶς οὐκ οἶδ´ ὅτι	δεῖ	διὰ πλειόνων, αὐτούς τε ὑπομνήσεως
[1, 9]	Καὶ τὰ μὲν ἄλλα τί	δεῖ	μηκύνοντα ἐνοχλεῖν; τὰς πείρας ἃς
[1, 16]	τῶν ἐλέγχων ἡσύχαζον. Ἀλλὰ τί	δεῖ	ποιεῖν; Ἡ δὲ τὸν κῆπον
[1, 14]	τῆς νυκτὸς καὶ ὑμῖν πολλῆς	δεῖ	τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις
[1, 2]	λῃστρικὸν τῆς ὄψεως ἐν ὅπλοις	δεικνυμένης	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα, πρὸς
[1, 15]	ὑπηρετησαμένην, ἡ σπουδαία περὶ τὰ	δεινὰ«	λέγουσα, ἡ πρὸς μὲν τὸν
[1, 9]	πρεσβύτην ἐπαγομένη καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα·	δεινὴ	δέ, εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´
[1, 30]	θεὸν ὡς δολερὰν ὀνειδίσας καὶ	δεινὸν	ἡγησάμενος εἴ τις ἄλλος ἐγκρατὴς
[1, 20]	τὰ στέμματα μεθεῖναι καὶ δυστυχοῦσα	δεινὸν	καὶ οὐ θεμιτὸν ἡγεῖται. ~Τίς
[1, 15]	οὐκ ἐρῶσά τινος ἀλλ´ ἄρχουσα	δεινὸν	ὅτι μὴ ἐξ ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν
[1, 2]	καὶ μή· τοῦτο γοῦν ὁρᾷς;	δείξασα	ἐπὶ τῶν γονάτων ξίφος, εἰς
[1, 7]	ὀλίγοις τοῖς εἰωθόσιν ὑπολειφθεὶς καὶ	δείπνου	πρὸς βραχὺ τοῖς ἄλλοις μεταδοὺς
[1, 16]	ἐνυβρίζουσαν, αὐτή τε περὶ ἐμαυτῆς	δείσασα	μή ποτε κακὸν λάβοιμι, τὸ
[1, 18]	τίσι ποτὲ κεχρημένος τύχαις, μακροτέρου	δεῖται	λόγου καὶ χρόνου. Καὶ ἅμα
[1, 3]	εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν εἰς	δέκα	τὸν ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς δὲ
[1, 24]	παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς	δεκάτην	ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν ὁρμὴν ὡς
[1, 5]	ὄρθια ἐχώρουν τὴν θάλατταν ἐν	δεξιᾷ	ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες χαλεπῶς τὰς
[1, 2]	ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ τῷ	δεξιῷ	τὸν ἀγκῶνα θατέρας χειρὸς ἐφεδράζουσα
[1, 31]	μέτωπον ὡς ἐναντίοι τοὺς πολεμίους	δεξόμενοι,	πλησιάσαντες μόνον καὶ μηδὲ τὸ
[1, 8]	τῆς νυκτὸς ὕπνου καὶ ταῦτα	δεομένοις	ὑμῖν ἀπὸ πολλῶν τῶν πόνων
[1, 29]	πλειόνων, αὐτούς τε ὑπομνήσεως οὐδὲν	δεομένους	ἀλλὰ βίον ἀεὶ τὸν πόλεμον
[1, 27]	καιρὸς» ἔφη τὸ παρὸν ἀκούειν·	δέος	γὰρ προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ
[1, 12]	τέ μοι τὰς χεῖρας καὶ	δεσμεῖν	ἐκέλευε, πολλὰ τῆς Δημαινέτης παροξυνούσης
[1, 17]	Ἀρίστιππον ἔνθα προείρητο καταλαμβάνει, καὶ	δεσμεῖν	ἐπιστάντα τὸν μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ
[1, 33]	θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ τὸν μὲν	δέσμιον	ἐπὶ τὴν γῆν παραπέμπουσι τὴν
[1, 12]	ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε μὲν ἐν	δεσμοῖς	εἶχε, λέγειν τι βουλομένῳ τῶν
[1, 33]	δοκούσης φιλανθρωπίας ἐπιμεμφόμενον καὶ τὸν	δεσμὸν	ἀγανακτοῦντα μᾶλλον ἢ θάνατον· οἱ
[1, 5]	καινόν τινα χειραγωγὸν αὐτῷ τὸν	δεσμὸν	τοῦ ποδὸς ἐπιστήσας. ~Καί πού
[1, 13]	ἕῳ λαβὼν οὕτως ὡς εἶχον	δεσμῶν	ἐπὶ τὸν δῆμον ἦγε, καὶ
[1, 15]	Καὶ προσελθοῦσα τί ταῦτα ὦ	δέσποινα;	ἔλεγε τί μάτην ἔχεις ἐν
[1, 15]	πρὸς ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη ὦ	δέσποινα·	ἐρᾶν μὲν ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ
[1, 15]	τίνα λύσιν ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν ὦ	δέσποινα«	ἔφη· τοῖς πολλοῖς μὲν ὁ
[1, 16]	συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη γὰρ τὴν	δέσποιναν	οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν ἀλλ´ εὐνὴν
[1, 16]	ἐγὼ δέ, ὅταν κατακλίνω τὴν	δέσποιναν.	Πρὸς δὲ τὸν Ἀρίστιππον εἰς
[1, 16]	ἔλεγον ὡς μοιχὸς ἅμα τῇ	δεσποίνῃ	συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο γάρ,
[1, 16]	τὸ διανύσαι ταῦτα παρὰ τῆς	δεσποίνης	αἰτήσασα, παρὰ μὲν τὴν Ἀρσινόην
[1, 11]	παρῄνουν μὴ γνωσθείη παρὰ τῆς	δεσποίνης,	ὦ Κνήμων« ἔφη ὡς λίαν
[1, 16]	Ἀρίστιππον εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ	δέσποτα«	ἔλεγεν ἥκω σοι κατήγορος ἐμαυτῆς
[1, 17]	ὁ μοιχός« ἀνεβόησε, καὶ ὅρα,	δέσποτα,	μὴ καὶ τὰ δεύτερα σφαλῇς.
[1, 16]	κατώκνησα, φράζω δὲ τῷ νέῳ	δεσπότῃ	νύκτωρ παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς
[1, 8]	λαβών· ἐξ οὗ γάρ με	δεῦρο	αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον, εἴ τίς
[1, 18]	Τὰ δὲ ἑξῆς καὶ ὅπως	δεῦρο	ἀφικόμην ἢ τίσι ποτὲ κεχρημένος
[1, 25]	πρῶτον ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ εἰς	δεῦρο	διετέλεσα καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ ἀπὸ
[1, 19]	παρ´ ὑμῶν ἀξιωθεὶς εἰς τὴν	δεῦρο	διήγαγον οὐδὲν τῶν πολλῶν ἐμαυτῷ
[1, 2]	ἐπὶ τῶν γονάτων ξίφος, εἰς	δεῦρο	ἤργησεν ὑπὸ τῆς σῆς ἀναπνοῆς
[1, 27]	ἐν τῷ διέκπλῳ τῷ μέχρι	δεῦρο	παρασκευάζεσθαι διαγγείλας. ~Ἀνήλατο πρὸς ταῦτα
[1, 17]	οὐκ ἔχω λέγειν· ἔφθην γὰρ	δεῦρο,	ὡς ὁρᾷς, κατά τι χρέος
[1, 8]	καὶ λῃστῶν ἐπὶ γῆς ἤδη	δευτέρα	σύλληψις καὶ πικρότερα τῶν ἐν
[1, 17]	ὅρα, δέσποτα, μὴ καὶ τὰ	δεύτερα	σφαλῇς. Ὁ δὲ θάρσει« ἔφη·
[1, 11]	ἡ δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο,	δευτέρας	ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο.
[1, 3]	κόρην καὶ τὸν νεανίαν ἐν	δευτέροις	πράξειν ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο πλῆθος
[1, 3]	οἱ μὲν ἀμφὶ τὴν κόρην	δεύτερον	ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες· οἱ
[1, 15]	δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ γένοιτο)	δεύτερος	ἔσται, φασί, πλοῦς καὶ ἑτέρα
[1, 9]	τὴν μητέρα τελευτῆσαι συνέβη, πρὸς	δευτέρους	ἀπεκλίνετο γάμους, ἐπὶ μόνῳ μοι
[1, 26]	τοῖς δάκρυσιν ὡς ἥδιστα» ἔφη	δέχομαί	σου τοὺς ἐπ´ ἐμοὶ τούτους
[1, 26]	ἐπὶ τῶν ἐλπίδων σαλεύοντες. Ἃ	δὴ	καὶ αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς λόγοις
[1, 14]	ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν ὀφθαλμόν, ὡς	δὴ	καὶ τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην.
[1, 32]	ἓν τὸ κέρδος ὁρίζεται· ὡς	δὴ	καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν
[1, 19]	κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος τὸν οὕτω	δὴ	καλῶς ἐξηγούμενον τῶν μὲν ἔργων
[1, 1]	ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ	δὴ	κατ´ ἐκβολὰς τοῦ Νείλου καὶ
[1, 1]	λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ	δὴ	κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς ἑαυτοὺς
[1, 8]	τῷ λυποῦντι σχολάζειν ἐπιτρεπούσης. Πολλὰ	δὴ	οὖν ἀνοιμώξασα καθ´ ἑαυτὴν ἡ
[1, 4]	τὸ σύνηθες βλέμμα ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ	δὴ	οὖν ποτε πλησιάσας ὁ λῄσταρχος
[1, 29]	καὶ παίδων ὁ λόγος, ὃ	δὴ	πολλοῖς εἰς τὸ παροξῦναι καὶ
[1, 21]	καὶ ἐννοίας ἀθροίζειν ἐῴκει· καὶ	δή	ποτε πρὸς τὸν Θύαμιν ἀντωπήσασα
[1, 10]	με πρός τινων αἰσθόμενος, ὃ	δὴ	σὲ τέως ἔκρυπτον, ἕως ἂν
[1, 10]	τὴν σὴν ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα	δὴ	τὰ εἰωθότα παραινοῦσαν καὶ σωφρονεῖν
[1, 22]	ἐν ὁμίλῳ τοσούτων ἀνδρῶν. Ἔστι	δὴ	τὰ περὶ ἡμῶν τοιάδε· γένος
[1, 14]	διῆγεν, ὃν θυμὸν κατέδων, τοῦτο	δὴ	τὸ τοῦ ἔπους. Τὴν δὲ
[1, 8]	τί ταῦτα κινεῖς κἀναμοχλεύεις; τοῦτο	δὴ	τὸ τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν
[1, 11]	μάστιξιν ᾐκίζετο, μηδὲ τὸ κοινὸν	δὴ	τοῦτο διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς
[1, 5]	λίμναις τὰ ἕλη γίνεται. Ἐν	δὴ	τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων λῃστρικὸν πολιτεύεται,
[1, 13]	Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ	δῆθεν	ἐπεδείκνυτο, τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν
[1, 14]	παρόντος καὶ θρήνων οὐκ ἐπαύετο,	δῆθεν	μὲν τῶν ἐπὶ σοὶ τὸ
[1, 11]	ἐπ´ ἐμὲ καθίησιν ἐρᾶν μου	δῆθεν	προστάξασα, καὶ ἤρα παραχρῆμα ἡ
[1, 17]	μὴ γνωρισθῆναι αὐτὴν παρὰ σοῦ	δῆθεν	τοῦ ἐν Αἰγίνῃ διάγοντος. Καὶ
[1, 30]	τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων, αὐτός,	δῆθεν	ὡς τὸν Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ
[1, 15]	μηδὲ μεταβουλεύσασθαί μοι συγχωρήσασα. Καὶ	δήλη	παντοίως ἐγένετο κακόν τι διαθήσουσα
[1, 22]	τοῦ χρόνου πληρουμένου θεωρίαν εἰς	Δῆλον	ἤγομεν ἔνθα μουσικούς τε καὶ
[1, 25]	Ἰωνίας καὶ τῆς κατὰ τὴν	Δῆλον	πλάνης ὅτι τῶν ὄντων ἦν
[1, 18]	ἀμηχάνως διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε τὸ	δηλούμενον	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων.
[1, 27]	δὲ σαφέστερον ὅ τι λέγοι	δηλοῦν	ἱκετεύοντος οὐ καιρὸς» ἔφη τὸ
[1, 24]	παρὰ τὰ δόξαντα καὶ τὰ	δηλωθέντα	καταναγκασθείη. Καὶ ὁ μὲν Θύαμις
[1, 13]	ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε δὲ καὶ ἡ	Δημαινέτη	καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ δῆθεν
[1, 16]	τέως θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ	Δημαινέτη	καὶ προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις τάχος
[1, 15]	ἕως ἂν συσκευάσηται. Καὶ ἡ	Δημαινέτη	μακαρία μὲν Ἀρσινόη« φησὶ τῆς
[1, 14]	ἀτιμώρητός γε ἡ θεοῖς ἐχθρὰ	Δημαινέτη	περιελείφθη. Τὸν δὲ τρόπον εἰσαῦθις
[1, 12]	χειρῶν, καὶ τὸ μὲν ἡ	Δημαινέτη	προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ δὲ
[1, 14]	παρὰ τῆς πολεμίας τὴν δίκην·	Δημαινέτη	τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν» ἔφην
[1, 12]	οὕτω συγκείμενον αὐτῷ πρὸς τὴν	Δημαινέτην,	ἄρτι παρεισδεδυκέναι· προσήκειν δὲ καὶ
[1, 14]	δὴ καὶ τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε	Δημαινέτην.	Ἔλαθε δέ με τῶν γεγονότων
[1, 17]	εἰποῦσα ἀπέτρεχε· καὶ πρὸς τὴν	Δημαινέτην	ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη σαυτήν· ἁβρότερον
[1, 16]	τήμερον ἅμα τῷ μοιχῷ τὴν	Δημαινέτην	ἐν οἰκίᾳ καὶ ταῦτα ἀλλοτρίᾳ
[1, 11]	μανθάνειν. Καὶ ἀποστραφεὶς ἐπὶ τὴν	Δημαινέτην	ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω γὰρ
[1, 17]	δὲ πεισθείσης ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει τὴν	Δημαινέτην	καὶ εἰσαγαγοῦσα κατακλίνει τε καὶ
[1, 14]	ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν τῷ λόγῳ	Δημαινέτην.	Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη ὁ
[1, 9]	ἀστεῖον μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα	Δημαινέτην.	Ὡς γὰρ τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον
[1, 12]	καὶ δεσμεῖν ἐκέλευε, πολλὰ τῆς	Δημαινέτης	παροξυνούσης καὶ οὐ ταῦτα ἦν
[1, 15]	ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ εἰ τῆς	Δημαινέτης	ὑπερεῖδε πολὺ τὴν ὥραν αὐτῆς
[1, 25]	ἐβούλετό σοι τὰ τῆς καλῆς	δημηγορίας	ἐκείνης; ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ
[1, 13]	λίθοις βάλλειν οἱ δὲ τῷ	δημίῳ	παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι εἰς τὸ
[1, 13]	ὡς εἶχον δεσμῶν ἐπὶ τὸν	δῆμον	ἦγε, καὶ τῆς κεφαλῆς κόνιν
[1, 17]	τήν τε κάθοδον ἐπινεύσειν τὸν	δῆμον	καὶ τὸν πατέρα σοι κατὰ
[1, 13]	οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ ὁ	δῆμος	ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν δὲ ψήφων
[1, 17]	τὴν δίκην« εἰπών, τῷ τε	δήμῳ	πάντα εἰς τὴν ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο,
[1, 16]	κακὸν λάβοιμι, τὸ πρᾶγμα εἰ	δι´	ἄλλου φωραθείη, καὶ ἐπὶ σοὶ
[1, 16]	ὅ τι βούλει. Τὸν παῖδα	δι´	ἐμὲ τὸ μέρος ἀπολώλεκας οὐχ
[1, 25]	πρός τι χρειῶδες εἰρημένων ἄγε	δι´	ὑποψίας· εἰ δὲ μή, γίνεται
[1, 33]	ἐπιβουλὴν φωράσειεν, ἅμα δὲ καὶ	δι´	ὑποψίας εἶναι παρὰ τοῖς πολλοῖς
[1, 16]	ἐν ἐμαυτῷ καὶ τὸ πρᾶγμα	δι´	ὑποψίας ἔχων ἀπορίᾳ τῶν ἐλέγχων
[1, 10]	ἀγομένων, ὅτε τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι	διὰ	γῆς τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον
[1, 13]	τιμωρίας διεχειροτόνουν ὦ μητρυιά» βοῶντος,	διὰ	μητρυιὰν ἀναιροῦμαι, μητρυιά με ἄκριτον
[1, 29]	ὑμᾶς οὐκ οἶδ´ ὅτι δεῖ	διὰ	πλειόνων, αὐτούς τε ὑπομνήσεως οὐδὲν
[1, 15]	κρίσει πειθόμενος, ἐμὲ δὲ ἅπαντα	διὰ	σὲ πραγματευομένην οὐκ ἔλαθεν αὐτοῦ
[1, 22]	σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων ἀνελεῖν τε	διὰ	τὰ χρήματα βουλευσαμένων, ἕως σὺν
[1, 6]	ἑλιγμοῖς πεπλανημένας καὶ σφίσι μὲν	διὰ	τὴν γνῶσιν ῥᾴστους τοῖς δ´
[1, 7]	αὐτὸ ἔμπνουν μετῆχθαι τὸ ἄγαλμα	διὰ	τῆς κόρης ὑπ´ ἀγροικίας εἴκαζον.
[1, 8]	τοιαύτην σοι ποριοῦμαι βοτάνην ἣ	διὰ	τρίτης ἑνώσει τὰς πληγάς· ἔχω
[1, 25]	τῶν παρελθόντων τὴν κατ´ ἐμοῦ	διὰ	τῶν ἔργων δοκιμασίαν, ἐκ λόγων
[1, 29]	ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους μὴ	διὰ	τῶν ὁμοίων σὺν τάχει τὴν
[1, 30]	κλοπεύοντας περὶ τὸ νησίδιον καὶ	διὰ	τῶν πέριξ ἑλῶν κρυφίους τὰς
[1, 30]	κεφαλῇ τὴν λαιὰν χεῖρα καὶ	διὰ	τῶν στέρνων παρὰ τὸν μαζὸν
[1, 26]	Θεαγένην καὶ μυρία φιλήσασα καὶ	διάβροχον	ποιήσασα τοῖς δάκρυσιν ὡς ἥδιστα»
[1, 18]	καὶ ἐσχάρας ζῴων παντοίων αἵματι	διαβρόχους,	προπύλαια δὲ καὶ περιδρόμους ἀνθρώπων,
[1, 27]	διέκπλῳ τῷ μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι	διαγγείλας.	~Ἀνήλατο πρὸς ταῦτα ὁ Θύαμις
[1, 1]	τὸν λύχνον ἀφαιρεῖ ~Ἡμέρας ἄρτι	διαγελώσης	καὶ ἡλίου τὰς ἀκρωρείας καταυγάζοντος,
[1, 17]	σοῦ δῆθεν τοῦ ἐν Αἰγίνῃ	διάγοντος.	Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν τὴν ἐπιθυμίαν
[1, 26]	ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας ἡγούμενοι πραότερον	διάγουσιν	ἐπὶ τῶν ἐλπίδων σαλεύοντες. Ἃ
[1, 17]	ἐψόφησε καὶ ὢ τῆς ἀτοπίας,	διαδέδρακεν	ἡμᾶς ὁ μοιχός« ἀνεβόησε, καὶ
[1, 19]	δὲ ἤγοντο τίς ἄρα τύχη	διαδέξεται	ἡμᾶς; ἐβόων καὶ πολλὰ τὸν
[1, 19]	ἡδονὴν χρείας ἀλλὰ τῆς εἰς	διαδοχὴν	σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην.
[1, 16]	δὲ τὸν Ἀρίστιππον εἰς ἀγρὸν	διαδραμοῦσα	ὦ δέσποτα« ἔλεγεν ἥκω σοι
[1, 12]	ποιεῖσθαι τὴν ἔφοδον τοῦ μὴ	διαδρᾶναι	τὸν ὑβριστήν. Ἐποίουν οὕτως, καὶ
[1, 33]	τοῦ μὴ λοχηθῆναι πρὸς τῶν	διαδράντων,	ἐπὶ τοὺς οἰκείους ἀπεχώρησαν.
[1, 29]	αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις ἀλλὰ	διαδράσεσθαι	τὴν μάχην) οὐδὲν φθεγξαμένην ἀλλ´
[1, 9]	μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ ἐμὲ θαυμάζων	διάθεσιν.	Ἐπεὶ δὲ ἰταμώτερον προσῄει καὶ
[1, 22]	μουσικούς τε καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας	διαθήσεσθαι	καὶ τὴν ἱερωσύνην ἀποθήσεσθαι κατά
[1, 15]	δήλη παντοίως ἐγένετο κακόν τι	διαθήσουσα	τὴν Θίσβην. Ἡ δὲ βαρυμηνιῶσαν
[1, 24]	ἐντεῦθεν ἀλλὰ συνόμιλος ἀποδεδειγμένος. Καὶ	δίαιτάν	τέ τινα ἁβροτέραν τῆς οὔσης
[1, 11]	ἐμοῦ τὴν οὕτω περὶ ἐμὲ	διακειμένην,	εὐθὺς ὡς εἶχε κατά τι
[1, 14]	ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν δὲ ψήφων	διακρινομένων	οἱ μὲν τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες
[1, 26]	ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα τοῖς ἀδήλοις	διακρουσαμένη.	Φυλακτέον οὖν, ὦ γλυκύτατε, καθάπερ
[1, 7]	παρ´ αὐτοῖς αἰχμαλώτῳ γεγονότι, τοῦ	διαλέγεσθαι	ἕνεκεν, καλύβην τῆς ἑαυτοῦ πλησίον
[1, 25]	μὲν τὴν Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν	διαλεγόμενος	θεοὺς δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας.
[1, 23]	τὴν Μέμφιν ἔσεσθαι καταπιστεύων· καὶ	διαλύει	μὲν τὸν σύλλογον τὴν λείαν
[1, 23]	τὸν σύλλογον τὴν λείαν πρότερον	διανείμας,	πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων αὐτὸς ἑκοντὶ
[1, 19]	ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε θεραπαίνας ἑκάστοις	διανέμων.	Τὸ δὲ νῦν παρὸν ἕν
[1, 10]	κατήρχετο· καὶ πρῶτον μὲν οὐδὲ	διανέστη	τότε τῆς εὐνῆς, ἀλλ´ ἥκοντι
[1, 12]	ἑώρων τὸ βλέμμα, συνίην τῆς	διανοίας.	Ὁ δὲ προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´
[1, 33]	ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ τῶν ληφθησομένων	διανομῇ,	τῆς μὲν ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες,
[1, 10]	πανηγύρει καὶ πότῳ πανδήμῳ καὶ	διανυκτερεύειν	ἔμελλεν, ἡ δὲ ἐπιγίνεταί μοι
[1, 16]	ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς τὸ	διανύσαι	ταῦτα παρὰ τῆς δεσποίνης αἰτήσασα,
[1, 30]	ὡς δὲ ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ	διαπειλήσας	ἐπὶ τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν·
[1, 33]	εἰς τὰς κώμας τὰς λῃστρικὰς	διαπέμπων	ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´ ὧν ἁλόντες οἱ
[1, 18]	ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ τὴν ἐπίλυσιν	διαπορῶν	ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν
[1, 12]	ἐν κύκλῳ περιεσκόπουν, εἰπεῖν τι	διαπορῶν,	πρᾶξαι ἀμηχανῶν. Ἐκπίπτει μου καὶ
[1, 19]	νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων	διάπρασις	εἰς τὸ κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν
[1, 19]	ἀκόντων τι τῶν φίλων φαίνεσθαι	διαπραττόμενον.	Ἀλλὰ καὶ ταύτην αἰτῶ παρ´
[1, 3]	οἱ δὲ λῃσταί, πρὸς τὴν	διαρπαγὴν	καὶ ταῦτα σπεύδοντες, ὑπὸ τῆς
[1, 26]	ἐπινεύειν τὸν γάμον καὶ συντίθεσθαι	διαρρήδην	καὶ καιρὸν ὁρίζειν, ταῦτα συμβάλλειν
[1, 30]	φλογὸς ἐπὶ τὸ πλησίον ἕλος	διαρριπιζομένης	καὶ τὸν πολὺν κατ´ αὐτὸ
[1, 27]	Θύαμιν ἦγε. Καὶ κράνος τι	διασμῶντα	καὶ παλτὸν θήγοντα καταλαβὼν εἰς
[1, 29]	καὶ φέγγος ἀμυδρὸν ἔκ τινος	διατρήσεως	πρὸς ἄκροις τῆς λίμνης προσέπιπτεν.
[1, 14]	πάντων ἦσαν ἐλάττους, ἐκείνων δὲ	διάφορα	ψηφισαμένων εἰς τὸ μέρος οἱ
[1, 7]	τὴν κόρην ἀνύβριστον ἀπὸ πάντων	διαφυλάττειν.	Αὐτὸς δὲ καμάτῳ τε τῆς
[1, 12]	ἅμα λέγων ἐπῄειν ὡς ἄμφω	διαχειρισόμενος.	Ἐκ δὲ τῆς εὐνῆς ὁ
[1, 13]	καὶ τὰ πρῶτα τῶν γραμμάτων	διδαξάμενος,	εἰς τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας
[1, 26]	πίστεως αὐτοῦ τῆς περὶ ἡμᾶς	δίδωσι·	διὸ κἂν ἔκ τινος ὑπονοίας
[1, 29]	πρὸς τὸ ἔσχατον τοῦ ἄντρου	διεβίβασε	τῇ πείρᾳ χειραγωγήσας, πολλὰ καὶ
[1, 24]	Χαρίκλειαν οὐδὲ ὁρᾶν τὰ πολλὰ	διεγνώκει	τοῦ μὴ τὴν θέαν ὑπέκκαυμα
[1, 14]	τῷ κοινῷ κέχρηται θανάτῳ καὶ	διέδρα	τὸν πρὸς ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν»
[1, 10]	ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν ὡς ὁρᾷς	διέθηκε.	~Ταῦτα ὡς ἤκουσεν, οὐκ εἶπεν,
[1, 6]	τοῖς δ´ ἄλλοις ἀπόρους τοὺς	διέκπλους	κατασκευάσαντες μέγιστον ὀχύρωμα πρὸς τὸ
[1, 27]	καὶ ὅσους ἐδυνάμην ἐν τῷ	διέκπλῳ	τῷ μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι διαγγείλας.
[1, 26]	ἂν τὸ παρὸν τοῦτο ἀλλήλοις	διελεγόμεθα	μὴ τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν
[1, 12]	λύχνου τέ τινος ἔνδοθεν αὐγὴ	διεξέπιπτε	καὶ τὰς θύρας ἐπικειμένας ὡς
[1, 1]	δαίμων ἐπὶ μικροῦ τοῦ χωρίου	διεσκεύαστο,	οἶνον αἵματι μιάνας, καὶ συμποσίοις
[1, 19]	διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι	διεσκεψάμην.	~Ἐγὼ δὲ καὶ τὰς αἰτίας
[1, 31]	τὴν εἰρεσίαν καὶ τὰ σκάφη	διέταττον	ἐπὶ μέτωπον ὡς ἐναντίοι τοὺς
[1, 25]	ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ εἰς δεῦρο	διετέλεσα	καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ ἀπὸ σῆς
[1, 13]	χρόνον ὃν περὶ τῆς τιμωρίας	διεχειροτόνουν	ὦ μητρυιά» βοῶντος, διὰ μητρυιὰν
[1, 19]	ὑμῶν ἀξιωθεὶς εἰς τὴν δεῦρο	διήγαγον	οὐδὲν τῶν πολλῶν ἐμαυτῷ πλέον
[1, 18]	φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς εἶδεν ἀμηχάνως	διῆγε,	τῇδε κἀκεῖσε τὸ δηλούμενον ὅ
[1, 14]	καὶ ἐσχατιὰν ἑαυτὸν ἀπῴκισε κἀκεῖ	διῆγεν,	ὃν θυμὸν κατέδων, τοῦτο δὴ
[1, 8]	ἐπαρκέσειε τὸ λειπόμενον πρὸς τὸ	διήγημα	τῆς νυκτὸς ὕπνου καὶ ταῦτα
[1, 14]	ἀνευρὼν οὐκ ἀηδῶς τὰ πρῶτα	διῆγον.	Εἰκοστῇ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως
[1, 14]	τὴν πρός με συνήθειαν πάντα	διηγουμένης.	Τῆς γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς
[1, 10]	γεγενῆσθαι ὃς καὶ νῦν ἐρυθριῶ	διηγούμενος;	Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ μὲν
[1, 14]	δόντες φυγῇ με εἰς τὸ	διηνεκὲς	ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως ἡ τούτων
[1, 22]	δὲ τὸ πολὺ τοῦ πλοῦ	διήνυστο,	κλυδώνιον ἀθρόον ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος
[1, 28]	ὁ Θύαμις καὶ ποῦ Χαρίκλεια»	διηρώτα	καθάπερ περὶ ἐκείνης πλέον ἢ
[1, 21]	κόρη, πρὸς τὸ συνοικεῖν ἡμῖν;	διηρώτα·	καὶ ἅμα τίνες εἶεν ἢ
[1, 8]	σὺ δέ μοι πῶς ἔχεις;	διηρώτα.	Ῥᾷον» ἔφη καὶ βέλτιον ὑπὸ
[1, 15]	κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας τῶν	δικαζόντων	φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο
[1, 15]	ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα ἐκμαίνει.	Δίκαια	μὲν ὦ θεοὶ πάσχω· τί
[1, 11]	πάτερ, εἰ καὶ μὴ πρότερον,	δίκαιος	ἂν εἴην τὴν αἰτίαν τῶν
[1, 22]	πειθοῖ μᾶλλον ἢ βίᾳ τῶν	δικαίων	πειρᾶσθαι τυγχάνειν, ἄλλως τε καὶ
[1, 8]	ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ οὐδεὶς ἔσται	δικαστὴς	πικρότερος. Καὶ ἔτι λέγουσαν ἐπεῖχεν
[1, 14]	ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ	δίκη	καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ μικρὸν μὲν
[1, 13]	τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν ἐν	δίκῃ	μὲν ἀλλὰ πρὸ ὥρας τεθνηξόμενον,
[1, 3]	κειμένων ἐστέ, φησίν οὐκ ἐν	δίκῃ	παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν γὰρ
[1, 14]	ἔχεις παρὰ τῆς πολεμίας τὴν	δίκην·	Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν»
[1, 17]	καὶ πρὸ τῶν νόμων τὴν	δίκην«	εἰπών, τῷ τε δήμῳ πάντα
[1, 13]	ἡγούμενος ἢ φόνῳ παιδὸς τὴν	δίκην	λαμβάνειν. Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε
[1, 6]	δὲ φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι λῃσταῖς·	διὸ	καὶ συρρεῖ ἐπ´ αὐτὴν ὁ
[1, 26]	αὐτοῦ τῆς περὶ ἡμᾶς δίδωσι·	διὸ	κἂν ἔκ τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ
[1, 11]	μηδὲ τὸ κοινὸν δὴ τοῦτο	διότι	ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς δὲ ἐνεπέπληστο
[1, 22]	πειρᾶσθαι τυγχάνειν, ἄλλως τε καὶ	διότι	τὸ πᾶν εἰς ἐμὲ τείνει
[1, 25]	ὁμιλίας φυλάττουσα, πολλάκις μὲν ἐπιχειροῦντα	διωσαμένη,	τὸν δὲ ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν
[1, 20]	Πρῶτον μὲν εὐγενὴς εἶναί μοι	δοκεῖ·	τεκμαίρομαι δὲ τῷ τε ἀμφ´
[1, 15]	εἴη τὸ ἐντεῦθεν Ἀρσινόην εἶναι	δοκεῖν	καὶ φοιτᾶν παρ´ αὐτὸν ὡς
[1, 11]	λίαν ἁπλοϊκός τις εἶναί μοι	δοκεῖς·	εἰ γὰρ ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν
[1, 8]	εἰκότα παροξύνεις δὲ πλέον ἢ	δοκεῖς	τὸ θεῖον· οὐ γὰρ ὀνειδίζειν,
[1, 25]	κατ´ ἐμοῦ διὰ τῶν ἔργων	δοκιμασίαν,	ἐκ λόγων ἐπικαίρων καὶ πρός
[1, 33]	φυλακὴν ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ τῆς	δοκούσης	φιλανθρωπίας ἐπιμεμφόμενον καὶ τὸν δεσμὸν
[1, 30]	Καὶ πολλὰ τὴν θεὸν ὡς	δολερὰν	ὀνειδίσας καὶ δεινὸν ἡγησάμενος εἴ
[1, 14]	ὑπονοίᾳ τῇ κατὰ τῆς μητρυιᾶς	δόντες	φυγῇ με εἰς τὸ διηνεκὲς
[1, 24]	καὶ πρᾶξαί τι παρὰ τὰ	δόξαντα	καὶ τὰ δηλωθέντα καταναγκασθείη. Καὶ
[1, 11]	πιστεύειν. Καὶ μήν, εἴ σοι	δόξειεν,	ἐπ´ αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν.
[1, 25]	τοὐναντίον καὶ μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι	δόξεις	ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ
[1, 19]	γένος τε ὄντα τῶν ἐπὶ	δόξης	καὶ πρὸς ἀνάγκης τὸν παρόντα
[1, 4]	τις αὐτῶν περιτρέποιτο. Καὶ ἦν	δόξης	οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον· δουλεύειν
[1, 32]	Τοῦ δὲ ἀμυνομένου καὶ τῷ	δόρατι	τοὺς μὲν τρώσαντος τοὺς δὲ
[1, 32]	πλεῖστον, ἕως ἀφαιρεῖται μὲν τοῦ	δόρατος	πλειόνων ἅμα ἐπιλαβομένων, ἀποβάλλει δὲ
[1, 22]	ἄμοιρον. Ἓν μόνον αἰτῶ καὶ	δὸς	ὦ Θύαμι· συγχώρησον εἰς ἄστυ
[1, 4]	δόξης οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον·	δουλεύειν	ὁ ἄρχων ἐφαίνετο καὶ ὑπηρετεῖσθαι
[1, 19]	τὰς δὲ ἐλάττους καὶ ἃς	δουλεύειν	οὐχ ἡ αἰχμαλωσία μᾶλλον ἀλλὰ
[1, 19]	ξένην, ἣν, δυνατὸν ἐμαυτῷ με	δοῦναι,	βέλτιον παρὰ τοῦ κοινοῦ λαβεῖν
[1, 30]	οἰκήμασι βαπτιζόντων· ὑφ´ ὧν ἁπάντων	δοῦπός	τις πρὸς τὸν ἀέρα συμμιγὴς
[1, 3]	ἀλγεινῶν φόνῳ τῷ καθ´ ἡμῶν	δρᾶμα	τὸ περὶ ἡμᾶς καταστρέψαντες. Ἡ
[1, 31]	παραγενόμενος τούς τε ἄλλους καταλαμβάνει	δρασμὸν	ἤδη βουλεύοντας, τῶν πολεμίων ἐγγύθεν
[1, 30]	πολλὰ διαπειλήσας ἐπὶ τὴν πορθμίδα	δρομαῖος	ἔσπευδεν· ὁ γὰρ πόλεμος ἤδη
[1, 27]	τοῦ πλησίον ὑπερκύπτοντας προϊδὼν ἥκω	δρομαῖος	τὴν ἔφοδον προμηνύσων οὐδὲν τάχους
[1, 3]	τοῦ μὴ ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν, ὡς	δρόμου	εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν εἰς
[1, 30]	τὸ σπήλαιον ἐλθὼν ὡς εἶχε	δρόμου	καθαλάμενος ἐμβοῶν τε μέγα καὶ
[1, 30]	ταῦτα ἐκεῖνα εἶναι τὰ νῦν	δρώμενα·	καὶ πρὸς τὰ ἐναντία τῶν
[1, 15]	ἂν εὑρεθείη, φιλτάτη« ἔφη, τοῦ	δυναμένου	λῦσαι τὰ νῦν ἐκποδὼν γεγονότος
[1, 3]	πολυτίμων καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση	δύναμις	ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ ἅλις
[1, 19]	τὸν Κνήμωνα ἱκέτευον εἴ τι	δύναται	αὐτοῖς συμπράττειν· ὁ δὲ ἐπηγγέλλετο
[1, 4]	καὶ κρατεῖν καὶ τῶν αὐχμηροτέρων	δύναται.	~Παραμείψαντες οὖν ὅσον δύο στάδια
[1, 24]	τὴν ὄψιν τῆς κόρης οὐ	δυνατὸν	βλέπειν τε ἅμα καὶ σωφρονεῖν
[1, 19]	κόρην ταυτηνὶ τὴν ξένην, ἣν,	δυνατὸν	ἐμαυτῷ με δοῦναι, βέλτιον παρὰ
[1, 26]	ἔρωτα· πολλὰ μία ἡμέρα καὶ	δύο	πολλάκις ἔδοσαν τῶν εἰς σωτηρίαν,
[1, 5]	αὐχμηροτέρων δύναται. ~Παραμείψαντες οὖν ὅσον	δύο	στάδια τὸν αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες εὐθὺς
[1, 3]	πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται λῃστρικόν, ἱππέων	δύο	τοῦ τάγματος ἡγουμένων· ὅπερ ὡς
[1, 30]	ἐπὶ τὸ δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε.	Δυσανάκλητον	δὲ πρὸς ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ
[1, 7]	ἔχει. ~Ἤδη δὲ ἡλίου πρὸς	δυσμὰς	ἰόντος ἀφικνοῦνται ἐπ´ αὐτὴν οἱ
[1, 25]	ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ	δυστυχεῖν	μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ σωφρονεῖν
[1, 22]	περισωθέντες λείψανον, ἓν μόνον ἐν	δυστυχήμασιν	εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις εἰς
[1, 15]	ταύτῃ ἐκέχρητο· μετὰ δὲ τὴν	δυστυχίαν	ὑποδέχεται αὐτὸν ἡ μεῖραξ καὶ
[1, 20]	καὶ τὰ στέμματα μεθεῖναι καὶ	δυστυχοῦσα	δεινὸν καὶ οὐ θεμιτὸν ἡγεῖται.
[1, 30]	τε μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ τὸ	δωμάτιον	ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ πρὸς
[1, 17]	τὴν Ἀρσινόην εἰς ἕτερον μεταστῆναι	δωμάτιον	καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν
[1, 17]	ἐπιστὰς εἰστρέχει τε εἰς τὸ	δωμάτιον	καὶ τὴν κλίνην πρὸς μικρὰν
[1, 31]	σοι τὰ παρ´ ἡμῶν νυμφικὰ	δῶρα»	σὺν δάκρυσιν εἰπών, ἐπί τε