HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

HÉLIODORE, Théagène et Chariclée, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 80 formes différentes pour 209 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chap.

[1, 5]   τὰ μὲν πρῶτα τῷ μητρῴῳ γάλακτι τὰ δὲ ἀπὸ τούτου τοῖς

[1, 21]   ἱερωμένην λαμβάνοντος; Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ δὲ

[1, 25]   τε καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα.

[1, 26]   δὲ ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν τὸν γάμον καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην καὶ καιρὸν

[1, 23]   τὸ ἐνύπνιον ἀναφέρων καὶ τὸν γάμον κατὰ τὴν Μέμφιν ἔσεσθαι καταπιστεύων·

[1, 21]   οὖν γένοιτ´ ἄν, ὦ παρόντες, γάμος ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην

[1, 22]   τῆς προφητείας· οὕτως ἂν ὁ γάμος εὐθυμότερον ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος καὶ

[1, 21]   τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ δὲ γάμος τὸ γινόμενον, τὸ παρ´ ἀμφοτέρων

[1, 22]   πεῦσιν τοῦ κρατοῦντος ἀποκρίνασθαι, περὶ γάμου καὶ ταῦτα καὶ ἐν ὁμίλῳ

[1, 22]   οἱ περὶ θανάτου δεδιότες περὶ γάμου σκοπεῖν ἐπετράπημεν, ὃν οὐ βούλομαι

[1, 9]   τελευτῆσαι συνέβη, πρὸς δευτέρους ἀπεκλίνετο γάμους, ἐπὶ μόνῳ μοι παιδὶ σαλεύειν

[1, 25]   ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη ἡ κόρη

[1, 25]   ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν γὰρ ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν

[1, 14]   με συνήθειαν πάντα διηγουμένης. Τῆς γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης ὁ

[1, 1]   δὲ ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ γὰρ αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς χρείας

[1, 22]   οὐδένα τρόπον ἀρνήσασθαι. Τό τε γὰρ αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ κρατοῦντος

[1, 14]   τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους,

[1, 30]   κρυφίους τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ ἂν καὶ οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς

[1, 15]   γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ ἀνῄρητο, πάντως ἂν κἀμοὶ συνετεθνήκει

[1, 15]   συνετεθνήκει τὰ τοῦ πάθους· τὸ γὰρ ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς ψυχῆς

[1, 16]   ἡμᾶς« ἔφη τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος,

[1, 1]   συμβάλλειν καὶ τοῖς πόρρωθεν· τὸ γὰρ ἄχθος ἄχρι καὶ ἐπὶ τρίτου

[1, 17]   τούτων οὐκ ἔχω λέγειν· ἔφθην γὰρ δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά τι

[1, 1]   θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ δὴ κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς

[1, 25]   ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ

[1, 15]   τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ

[1, 21]   τῆς κόρης μάθοιμεν. Εἰ μὲν γὰρ ἔδει τῷ τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι

[1, 26]   ἐπ´ ἐμοὶ τούτους φόβους· εὔδηλος γὰρ εἶ κἀκ τούτων μὴ ὀκλάσας

[1, 22]   ταύτης ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον μὲν γὰρ εἰς Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν

[1, 29]   μανικώτερον τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν

[1, 11]   τις εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ γὰρ ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον

[1, 29]   παρέλκον τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ ἐν ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους

[1, 18]   βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ ἕξεις» γυναῖκα

[1, 30]   τῆς λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ

[1, 17]   σοι κατὰ ζήτησιν ἥξειν· τοῦτο γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ Χαρίας

[1, 29]   καὶ ψυχῶν τῶν ἡμετέρων (οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς ἔληξε

[1, 29]   αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ γὰρ ἐπὶ τοὺς μυχοὺς πόροι καὶ

[1, 29]   τῷ Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ γὰρ ἐπιτρέψειν αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις

[1, 15]   ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν ἔργων τὸ τέλος·

[1, 26]   πρὸς αὐτὸν Κνήμωνα· φιλάνθρωπος μὲν γάρ ἐστι περὶ ἡμᾶς καὶ Ἕλλην,

[1, 19]   τοῦ κοινοῦ λαβεῖν ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ εὔηθες τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων

[1, 20]   τε καὶ σώφρονα στοχάζομαι· εἰ γὰρ εὐμορφίᾳ νικῶσα τὰς πάσας αἰδοῖ

[1, 17]   καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν

[1, 11]   γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ γὰρ ἔχω σοι πιστεύειν. Καὶ μήν,

[1, 19]   καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη γὰρ ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ

[1, 29]   μόνον πρὸς μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα

[1, 18]   ἐκάθευδον· ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς

[1, 2]   τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν γὰρ θεόν τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν

[1, 18]   ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν γὰρ καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς

[1, 15]   εἰκὸς σχολάσαι τὸν ἔρωτα, πολλαῖς γὰρ κατὰ τὴν πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη

[1, 11]   Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ

[1, 8]   τὴν πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ γάρ με δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον,

[1, 10]   τὸν νοῦν καὶ μέθαις (οὐ γάρ με ἐλάνθανεν οὕτως ἔχων, σοὶ

[1, 8]   ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν, τύχης τε γάρ μοι τῆς αὐτῆς ἐοίκατε κοινωνεῖν

[1, 13]   ἠκούσθην μὲν οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν

[1, 21]   τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν γὰρ οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ

[1, 21]   ἐξήρκει μοι τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ οἷς ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν·

[1, 8]   ἢ δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών, εὐχαῖς,

[1, 33]   καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν γὰρ ὄντες τῶν τὸν Θύαμιν καὶ

[1, 15]   μὲν ὦ θεοὶ πάσχω· τί γὰρ οὐ περιεῖπον ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί

[1, 32]   ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν οὔτε

[1, 11]   αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν. Εἰ γὰρ οὕτω βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν

[1, 21]   αὐτὸν τῷ κάλλει καταστράψασα (καὶ γὰρ πεφοίνικτο τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν

[1, 31]   καὶ τρίτος ὁ ἐρέτης· οὐ γὰρ πλείονας οἷά τε φέρειν τὰ

[1, 3]   δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι χερσὶ ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε,

[1, 27]   καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε· πλῆθος γὰρ πολεμίων ὅσον οὐδέπω περὶ ἡμᾶς

[1, 1]   παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους

[1, 30]   τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ γὰρ πόλεμος ἤδη συνερρώγει καὶ παρῆν

[1, 3]   ἐκπλήξεως τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν γὰρ πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων

[1, 14]   καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό τε γὰρ πολὺ προέβη τῆς νυκτὸς καὶ

[1, 26]   ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν γάρ ποτε καὶ τὸ ψεῦδος, ὅταν

[1, 27]   ἔφη τὸ παρὸν ἀκούειν· δέος γὰρ προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ τῶν

[1, 16]   ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω γάρ σοι τήμερον ἅμα τῷ μοιχῷ

[1, 5]   ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς

[1, 16]   ἐκτὸς τοῦ ἄστεος κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας« φησὶν ὁ

[1, 9]   ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς γὰρ τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ

[1, 16]   ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν

[1, 19]   ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν

[1, 2]   ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον· μεῖζον γάρ τι καὶ θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα

[1, 6]   κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς γάρ τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς

[1, 32]   οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ νίκην

[1, 8]   καθ´ ἑαυτὴν ἡ κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος χαμεύνης

[1, 26]   ἂν οὕτω τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε γὰρ φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς

[1, 25]   ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἔννομον· οὐ γὰρ ὡς ἐραστῇ πειθομένη ἀλλ´ ὡς

[1, 19]   ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς. Ἐγὼ γάρ, ὡς ἴστε, παῖς μὲν προφήτου

[1, 26]   ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην γάρ, ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον

[1, 26]   μὴ τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη

[1, 16]   δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς) ἔνδον

[1, 10]   λέγειν, λὰξ δὲ κατὰ τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν ὡς ὁρᾷς

[1, 11]   βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν βουλήσομαί γε« ἀπεκρίνατο σοῦ τε ἕνεκεν οὕτω

[1, 11]   ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν γε« ἔφην ὦ πάτερ, εἰ καὶ

[1, 14]   τῆς ἐνεγκούσης· οὐ μὴν ἀτιμώρητός γε ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη.

[1, 14]   τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις γε ἡμᾶς« ἔφη ὁ Θεαγένης εἰ

[1, 15]   προσηκόντως· ἀλλοτρίαν μὲν ἀλλ´ οὖν γε πατρῴαν εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν

[1, 16]   τὴν πολεμίαν ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι γε σμύχομαι ἐν ἐμαυτῷ καὶ τὸ

[1, 1]   ὅπλων ἐνίοις παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι

[1, 1]   πλεῖστοι βελῶν ἔργον καὶ τοξείας γεγενημένοι. Καὶ μυρίον εἶδος ὁ δαίμων

[1, 32]   τραυματίαν δὲ ὥσπερ ἐδόκει καιρίως γεγενημένον καὶ πρὸς τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα

[1, 11]   δὲ ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην, καὶ τέλος ἐπὶ τὸν

[1, 3]   πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον, τὴν κόρην δὲ

[1, 10]   ἐμός ἔλεγε. Τίνα με οἴεσθε γεγενῆσθαι ὃς καὶ νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος;

[1, 2]   σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς, ἢ γέγονας καὶ αὐτὴ τοῦ πολέμου πάρεργον,

[1, 13]   νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ παρὰ τοσοῦτον γέγονε πατραλοίας παρ´ ὅσον ἀντέσχεν ἡ

[1, 1]   εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ γεγονὸς ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες

[1, 22]   Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ τὰ πρῶτα γεγονότες καὶ ἀμφιθαλεῖς ὄντες, νόμου τοὺς

[1, 32]   καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις ἐλάττους γεγονότες πλέον ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα ζῶντα

[1, 7]   πρὸ πολλοῦ παρ´ αὐτοῖς αἰχμαλώτῳ γεγονότι, τοῦ διαλέγεσθαι ἕνεκεν, καλύβην τῆς

[1, 15]   δυναμένου λῦσαι τὰ νῦν ἐκποδὼν γεγονότος κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας τῶν

[1, 14]   Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ με τῶν γεγονότων ἢ λεχθέντων οὐδέν, τῆς Θίσβης,

[1, 19]   ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ γεγονυίας ἢ χρημάτων ἀφιεὶς ἢ τῆς

[1, 19]   μὲν προφήτου τοῦ ἐν Μέμφει γεγονώς, ἀποτυχὼν δὲ τῆς ἱερωσύνης μετὰ

[1, 8]   ὄντας οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην γεγονώς. Ἕλλην; ὦ θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´

[1, 12]   δὲ πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ μοι τὰς χεῖρας

[1, 17]   φέρουσα. πίνει δὲ ἐνταῦθα ἐν γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν Ἀρίστιππον ἔνθα

[1, 19]   εἰς διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ δὲ καὶ τὰς

[1, 13]   προσαγγέλλω τοῦτον, αὐτόχειρ μὲν αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ τοὺς νόμους ἐξόν, οὐ

[1, 12]   ἐπίσχες μικρόν« ἔλεγεν· οἴκτειρον τὸν γεννήσαντα, φεῖσαι πολιῶν αἵ σε ἀνέθρεψαν·

[1, 13]   ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς γεννήσαντας ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον ἢ

[1, 13]   διδαξάμενος, εἰς τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην

[1, 21]   οὐ θεμιτὸν ἡγεῖται. ~Τίς οὖν γένοιτ´ ἄν, ὦ παρόντες, γάμος ἁρμοδιώτερος

[1, 8]   τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν καιρῷ γένοιτ´ ἂν ἐπεισόδιον ὑμῖν τῶν ὑμετέρων

[1, 25]   τι πεπόνθοι καινότερον, καὶ τί γένοιτ´ ἂν» ἔφη ὁ Θεαγένης καινότερον,

[1, 15]   εἰ δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ γένοιτο) δεύτερος ἔσται, φασί, πλοῦς καὶ

[1, 15]   ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ δέ ποτε γένοιτο καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ τὴν Θίσβην

[1, 5]   αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ δὲ γένοιτο παιδίον, τὰ μὲν πρῶτα τῷ

[1, 25]   πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα. Πῶς οὖν οὐκ ἂν

[1, 15]   νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ γένοιτο, σὸν ἂν εἴη τὸ ἐντεῦθεν

[1, 16]   ἑκοῦσαν μὲν ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ

[1, 10]   νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ μὲν πατὴρ εἰς τὸ

[1, 8]   ὑπηκόων τῷδε τῷ ἄρχοντι συμβολῆς γενομένης τραυματίας ἧκεν, οὐ πολλῶν ἐδεήθη

[1, 9]   Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ τῆς ἄνω,

[1, 8]   ξένοι. Ἕλλην ὡς ἀληθῶς τὸ γένος καὶ τὴν φωνήν· τάχα τις

[1, 22]   δὴ τὰ περὶ ἡμῶν τοιάδε· γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ

[1, 19]   πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν ἀτιμάζει γένος, οὐ τῆς καθ´ ἡδονὴν χρείας

[1, 19]   ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ ἥμερον γένος τε ὄντα τῶν ἐπὶ δόξης

[1, 33]   περιελέλειπτο κατὰ τὸ σπήλαιον ὑπὸ γῇ μὴ κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς

[1, 21]   δὲ πολύν τινα χρόνον τῇ γῇ τὸ βλέμμα προσερείσασα καὶ πυκνὰ

[1, 1]   πλήθουσαι καὶ ἄλλαι πρὸς τῇ γῇ τῶν κειμένων ἐν χερσὶν ἀνθ´

[1, 28]   περὶ γῆν τε καὶ ὑπὸ γῆν αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης λῃστρικῆς

[1, 33]   τὸν μὲν δέσμιον ἐπὶ τὴν γῆν παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν

[1, 28]   φύσεως ἔργον οἷα πολλὰ περὶ γῆν τε καὶ ὑπὸ γῆν αὐτόματα

[1, 22]   καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν πατέρων γήρᾳ τε προηκόντων καὶ δέει τοῦ

[1, 13]   τόνδε ἀνέτρεφον» ἔλεγεν, ἀλλὰ τοῦ γήρως τοὐμοῦ βακτηρίαν ἔσεσθαι προσδοκῶν ἐπειδὴ

[1, 30]   ὑπερφερόντων καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων τοὺς δὲ εἰς τὴν

[1, 8]   μυρίος κίνδυνος καὶ λῃστῶν ἐπὶ γῆς ἤδη δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα

[1, 5]   λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ μὲν ἐπὶ γῆς ὀλίγης, εἴ ποί τις ὑπερέχει

[1, 10]   ὅτε τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι διὰ γῆς τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν

[1, 5]   ἔστι δὲ κοιλὰς τῆς αὐτόθι γῆς τοῦ Νείλου ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη

[1, 15]   φοιτήσειν ὅπου ποτ´ ἂν ᾖ γῆς ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα ἐκμαίνει.

[1, 24]   τοῦ μὴ τὴν θέαν ὑπέκκαυμα γίνεσθαι τοῦ ἐγκειμένου πόθου καὶ πρᾶξαί

[1, 29]   οὐδὸν θύραν ἄλλην τῇ καθόδῳ γίνεσθαι ὡς πρὸς τὴν χρείαν· ἐνέπιπτέ

[1, 5]   τοῦτο ταῖς λίμναις τὰ ἕλη γίνεται. Ἐν δὴ τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων

[1, 30]   Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ ὄναρ γίνεται καθ´ ὃ τὴν Ἶσιν ἑώρα

[1, 10]   τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν ἔτι τὸν

[1, 10]   λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ γίνεταί τι τοιοῦτον. Παναθηναίων τῶν μεγάλων

[1, 25]   δι´ ὑποψίας· εἰ δὲ μή, γίνεται τοὐναντίον καὶ μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι

[1, 5]   ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη καὶ λίμνη γινομένη, τὸ μὲν κατὰ μέσον βάθος

[1, 4]   ἦν δόξης οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον· δουλεύειν ὁ ἄρχων ἐφαίνετο καὶ

[1, 32]   ἀνελόντος, θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε

[1, 21]   περιττόν· εἰ δὲ γάμος τὸ γινόμενον, τὸ παρ´ ἀμφοτέρων βούλημα συννεύειν

[1, 2]   πλέον τῶν ὁρωμένων ἡ τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν γὰρ θεόν

[1, 3]   προσπιπτόντων φοβερῶν ὡς ἂν μηδὲ γινομένων ὑπερορῶσαν ὅλην δὲ τοῦ νεανίου

[1, 12]   οὐ μέχρι θανάτου τιμωρητέος. Μὴ γίνου τῆς ὀργῆς ὅλος μηδὲ φόνῳ

[1, 25]   ἔφη ἡ κόρη μηδέ μοι γίνου τῶν συμφορῶν βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην

[1, 17]   ἐγένετο τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις, ἔνθα τοῖς ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι

[1, 16]   ἐμμανὴς ἵεται· καὶ τὰ λοιπὰ γινώσκεις. Τὸ δὲ παρὸν ἔνεστί σοι

[1, 11]   κοινὸν δὴ τοῦτο διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς δὲ ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς,

[1, 11]   θάνατον τὸ τέλος τοῦ παρανομήματος γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ γὰρ

[1, 2]   ἀσθμήνας λεπτὸν ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ γλυκεῖα, ἔφη σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς,

[1, 15]   ὥραν αὐτῆς ὑπερβάλλων. Ἀλλ´ ὦ γλυκεῖα Θίσβη τίνα λύσιν ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν

[1, 26]   ἀδήλοις διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν, ὦ γλυκύτατε, καθάπερ πάλαισμα τὸ πλάσμα καὶ

[1, 9]   νῦν μὲν παιδίον νῦν δὲ γλυκύτατον ὀνομάζουσα καὶ αὖθις κληρονόμον καὶ

[1, 14]   τε καὶ μεθ´ ἡμέραν, παιδίον γλυκύτατον, ψυχὴν ἑαυτῆς ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ

[1, 30]   στόμιον ἐντυχών τινι Ἑλληνίδι τῇ γλώττῃ προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς φωνῆς ἐπ´

[1, 16]   παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς ἂν γνοίη μηδείς, καὶ ἔλεγον ὡς μοιχὸς

[1, 10]   ἔκρυπτον, ἕως ἂν τὸ ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν σὴν ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα

[1, 15]   δέ τι τῶν μὴ κατὰ γνώμην ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ

[1, 2]   Αἰγύπτιοι πρὸς ἑτέρας ἐννοίας τὴν γνώμην μετέβαλλον, καὶ ποῦ ταῦτ´ ἂν

[1, 19]   ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν ἐπίστασθε γνώμην οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς.

[1, 21]   ἂν ποιοῖμεν εἰ καὶ τὴν γνώμην, ὅπως ἔχει πρὸς τοῦτο, τῆς

[1, 8]   Ὁ δὲ Κνήμωνα. Πόθεν δὲ γνωρίζειν; Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον; Παῦε»

[1, 15]   τὴν Ἀρσινόην, οὖσαν μοι πάλαι γνωρίμην ἀπὸ τῆς τέχνης, εἰσαγαγεῖν με

[1, 14]   ἑαυτῆς ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ αἱ γνώριμοι τῶν γυναικῶν φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν

[1, 17]   τυχὼν τοὺς φίλους περιενόστει καὶ γνωρίμους, εἴ πῃ σοὶ κάθοδον λάβοι

[1, 17]   δὲ ἑσπέρας οὔσης τοῦ μὴ γνωρισθῆναι αὐτὴν παρὰ σοῦ δῆθεν τοῦ

[1, 8]   τὸ τέλος, εἰ δέ με γνώσεταί τις αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω μηδὲ

[1, 11]   αὐτῇ τὰ πολλὰ παρῄνουν μὴ γνωσθείη παρὰ τῆς δεσποίνης, ὦ Κνήμων«

[1, 2]   ἐγγύθεν λαμβάνειν τὴν τῶν ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες οὖν ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ

[1, 6]   καὶ σφίσι μὲν διὰ τὴν γνῶσιν ῥᾴστους τοῖς δ´ ἄλλοις ἀπόρους

[1, 12]   θεοί, περιτραπεὶς προσπίπτει μου τοῖς γόνασι καὶ ὦ τέκνον, ἐπίσχες μικρόν«

[1, 2]   γοῦν ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων ξίφος, εἰς δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ

[1, 13]   ἀληθῆ τὴν κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς γόοις. Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων

[1, 21]   τὸ βλέμμα κεκίνητο πρὸς τὸ γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη

[1, 20]   τινος εἶναί μοι φαίνεται· τὴν γοῦν ἱερὰν στολὴν καὶ τὰ στέμματα

[1, 2]   σῴζεσθαί τε καὶ μή· τοῦτο γοῦν ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων

[1, 18]   ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς τῶν γόων, ἔπαυσε τῶν δακρύων. Καὶ οἱ

[1, 13]   μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων ἠξίουν, ὁ γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα στενὸν ἐρώτημα, εἰ

[1, 13]   μεταδοὺς καὶ τὰ πρῶτα τῶν γραμμάτων διδαξάμενος, εἰς τοὺς φράτορας καὶ

[1, 11]   ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι.

[1, 10]   ἔτι τὸν ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς τῆς ἐπιθυμίας προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα

[1, 22]   ἤγομεν ἔνθα μουσικούς τε καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας διαθήσεσθαι καὶ τὴν ἱερωσύνην

[1, 18]   γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ ἕξεις» γυναῖκα καὶ οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο, τὸ

[1, 5]   Ἐπ´ αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ γυναῖκες ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν.

[1, 21]   Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν γὰρ οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν

[1, 19]   ἔμελλον, τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν

[1, 29]   Εἰδότες οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν ἐστι καὶ παίδων ὁ λόγος,

[1, 9]   ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ, εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ τέχνην

[1, 14]   ὥστε καὶ αἱ γνώριμοι τῶν γυναικῶν φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν σφόδρα μὲν

[1, 9]   ἐπιμεμφόμενος, καὶ τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει γύναιον ἀστεῖον μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα

Livre, chap.
[1, 5]	τὰ μὲν πρῶτα τῷ μητρῴῳ	γάλακτι	τὰ δὲ ἀπὸ τούτου τοῖς
[1, 21]	ἱερωμένην λαμβάνοντος; Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ	γαμεῖν	ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ δὲ
[1, 25]	τε καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι	γάμον	ἔνθεσμον εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα.
[1, 26]	δὲ ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν τὸν	γάμον	καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην καὶ καιρὸν
[1, 23]	τὸ ἐνύπνιον ἀναφέρων καὶ τὸν	γάμον	κατὰ τὴν Μέμφιν ἔσεσθαι καταπιστεύων·
[1, 21]	οὖν γένοιτ´ ἄν, ὦ παρόντες,	γάμος	ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην
[1, 22]	τῆς προφητείας· οὕτως ἂν ὁ	γάμος	εὐθυμότερον ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος καὶ
[1, 21]	τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ δὲ	γάμος	τὸ γινόμενον, τὸ παρ´ ἀμφοτέρων
[1, 22]	πεῦσιν τοῦ κρατοῦντος ἀποκρίνασθαι, περὶ	γάμου	καὶ ταῦτα καὶ ἐν ὁμίλῳ
[1, 22]	οἱ περὶ θανάτου δεδιότες περὶ	γάμου	σκοπεῖν ἐπετράπημεν, ὃν οὐ βούλομαι
[1, 9]	τελευτῆσαι συνέβη, πρὸς δευτέρους ἀπεκλίνετο	γάμους,	ἐπὶ μόνῳ μοι παιδὶ σαλεύειν
[1, 25]	ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων	γάμους	ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη ἡ κόρη
[1, 25]	ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν	γὰρ	ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν
[1, 14]	με συνήθειαν πάντα διηγουμένης. Τῆς	γὰρ	ἀδίκου σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης ὁ
[1, 1]	δὲ ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ	γὰρ	αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς χρείας
[1, 22]	οὐδένα τρόπον ἀρνήσασθαι. Τό τε	γὰρ	αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ κρατοῦντος
[1, 14]	τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν	γὰρ	ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους,
[1, 30]	κρυφίους τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς	γὰρ	ἂν καὶ οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς
[1, 15]	γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ	γὰρ	ἀνῄρητο, πάντως ἂν κἀμοὶ συνετεθνήκει
[1, 15]	συνετεθνήκει τὰ τοῦ πάθους· τὸ	γὰρ	ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς ψυχῆς
[1, 16]	ἡμᾶς« ἔφη τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην	γὰρ	αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος,
[1, 1]	συμβάλλειν καὶ τοῖς πόρρωθεν· τὸ	γὰρ	ἄχθος ἄχρι καὶ ἐπὶ τρίτου
[1, 17]	τούτων οὐκ ἔχω λέγειν· ἔφθην	γὰρ	δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά τι
[1, 1]	θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ	γὰρ	δὴ κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς
[1, 25]	ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ	γὰρ	δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ
[1, 15]	τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ	γὰρ	ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ
[1, 21]	τῆς κόρης μάθοιμεν. Εἰ μὲν	γὰρ	ἔδει τῷ τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι
[1, 26]	ἐπ´ ἐμοὶ τούτους φόβους· εὔδηλος	γὰρ	εἶ κἀκ τούτων μὴ ὀκλάσας
[1, 22]	ταύτης ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον μὲν	γὰρ	εἰς Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν
[1, 29]	μανικώτερον τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς	γὰρ	εἰς μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν
[1, 11]	τις εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ	γὰρ	ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον
[1, 29]	παρέλκον τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν	γὰρ	ἐν ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους
[1, 18]	βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν	γὰρ	ἕξεις καὶ οὐχ ἕξεις» γυναῖκα
[1, 30]	τῆς λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ	γὰρ	ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ
[1, 17]	σοι κατὰ ζήτησιν ἥξειν· τοῦτο	γὰρ	ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ Χαρίας
[1, 29]	καὶ ψυχῶν τῶν ἡμετέρων (οὐ	γὰρ	ἐπὶ ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς ἔληξε
[1, 29]	αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ	γὰρ	ἐπὶ τοὺς μυχοὺς πόροι καὶ
[1, 29]	τῷ Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ	γὰρ	ἐπιτρέψειν αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις
[1, 15]	ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος	γὰρ	ἔρωτος τῶν ἔργων τὸ τέλος·
[1, 26]	πρὸς αὐτὸν Κνήμωνα· φιλάνθρωπος μὲν	γάρ	ἐστι περὶ ἡμᾶς καὶ Ἕλλην,
[1, 19]	τοῦ κοινοῦ λαβεῖν ἡγοῦμαι· καὶ	γὰρ	εὔηθες τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων
[1, 20]	τε καὶ σώφρονα στοχάζομαι· εἰ	γὰρ	εὐμορφίᾳ νικῶσα τὰς πάσας αἰδοῖ
[1, 17]	καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν	γὰρ	ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν
[1, 11]	γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ	γὰρ	ἔχω σοι πιστεύειν. Καὶ μήν,
[1, 19]	καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη	γὰρ	ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ
[1, 29]	μόνον πρὸς μάχην ἤρκεσε (ταῦτα	γὰρ	ἡμῖν ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα
[1, 18]	ἐκάθευδον· ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο	γὰρ	ἦν ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς
[1, 2]	τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν	γὰρ	θεόν τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν
[1, 18]	ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν	γὰρ	καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς
[1, 15]	εἰκὸς σχολάσαι τὸν ἔρωτα, πολλαῖς	γὰρ	κατὰ τὴν πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη
[1, 11]	Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω	γὰρ	κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ
[1, 8]	τὴν πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ	γάρ	με δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον,
[1, 10]	τὸν νοῦν καὶ μέθαις (οὐ	γάρ	με ἐλάνθανεν οὕτως ἔχων, σοὶ
[1, 8]	ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν, τύχης τε	γάρ	μοι τῆς αὐτῆς ἐοίκατε κοινωνεῖν
[1, 13]	ἠκούσθην μὲν οὐδὲ τότε, προκατείληπτο	γὰρ	ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν
[1, 21]	τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν	γὰρ	οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ
[1, 21]	ἐξήρκει μοι τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι	γὰρ	οἷς ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν·
[1, 8]	ἢ δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ	γὰρ	ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών, εὐχαῖς,
[1, 33]	καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν	γὰρ	ὄντες τῶν τὸν Θύαμιν καὶ
[1, 15]	μὲν ὦ θεοὶ πάσχω· τί	γὰρ	οὐ περιεῖπον ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί
[1, 32]	ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς	γὰρ	οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν οὔτε
[1, 11]	αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν. Εἰ	γὰρ	οὕτω βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν
[1, 21]	αὐτὸν τῷ κάλλει καταστράψασα (καὶ	γὰρ	πεφοίνικτο τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν
[1, 31]	καὶ τρίτος ὁ ἐρέτης· οὐ	γὰρ	πλείονας οἷά τε φέρειν τὰ
[1, 3]	δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν	γὰρ	πλεῖστοι χερσὶ ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε,
[1, 27]	καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε· πλῆθος	γὰρ	πολεμίων ὅσον οὐδέπω περὶ ἡμᾶς
[1, 1]	παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ	γὰρ	πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους
[1, 30]	τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ	γὰρ	πόλεμος ἤδη συνερρώγει καὶ παρῆν
[1, 3]	ἐκπλήξεως τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν	γὰρ	πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων
[1, 14]	καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό τε	γὰρ	πολὺ προέβη τῆς νυκτὸς καὶ
[1, 26]	ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν	γάρ	ποτε καὶ τὸ ψεῦδος, ὅταν
[1, 27]	ἔφη τὸ παρὸν ἀκούειν· δέος	γὰρ	προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ τῶν
[1, 16]	ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω	γάρ	σοι τήμερον ἅμα τῷ μοιχῷ
[1, 5]	ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ	γὰρ	ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς
[1, 16]	ἐκτὸς τοῦ ἄστεος κατακεκλιμένην. Εἰ	γὰρ	ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας« φησὶν ὁ
[1, 9]	ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς	γὰρ	τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ
[1, 16]	ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη	γὰρ	τὴν δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν
[1, 19]	ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ	γὰρ	τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν
[1, 2]	ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον· μεῖζον	γάρ	τι καὶ θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα
[1, 6]	κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς	γάρ	τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς
[1, 32]	οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη	γὰρ	τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ νίκην
[1, 8]	καθ´ ἑαυτὴν ἡ κόρη (κεχώριστο	γάρ,	τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος χαμεύνης
[1, 26]	ἂν οὕτω τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε	γὰρ	φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς
[1, 25]	ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἔννομον· οὐ	γὰρ	ὡς ἐραστῇ πειθομένη ἀλλ´ ὡς
[1, 19]	ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς. Ἐγὼ	γάρ,	ὡς ἴστε, παῖς μὲν προφήτου
[1, 26]	ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην	γάρ,	ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον
[1, 26]	μὴ τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν	γάρ,	ὡς οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη
[1, 16]	δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο	γάρ,	ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς) ἔνδον
[1, 10]	λέγειν, λὰξ δὲ κατὰ τῆς	γαστρὸς	ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν ὡς ὁρᾷς
[1, 11]	βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν βουλήσομαί	γε«	ἀπεκρίνατο σοῦ τε ἕνεκεν οὕτω
[1, 11]	ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν	γε«	ἔφην ὦ πάτερ, εἰ καὶ
[1, 14]	τῆς ἐνεγκούσης· οὐ μὴν ἀτιμώρητός	γε	ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη.
[1, 14]	τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις	γε	ἡμᾶς« ἔφη ὁ Θεαγένης εἰ
[1, 15]	προσηκόντως· ἀλλοτρίαν μὲν ἀλλ´ οὖν	γε	πατρῴαν εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν
[1, 16]	τὴν πολεμίαν ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι	γε	σμύχομαι ἐν ἐμαυτῷ καὶ τὸ
[1, 1]	ὅπλων ἐνίοις παρὰ τὴν μάχην	γεγενημέναι·	ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι
[1, 1]	πλεῖστοι βελῶν ἔργον καὶ τοξείας	γεγενημένοι.	Καὶ μυρίον εἶδος ὁ δαίμων
[1, 32]	τραυματίαν δὲ ὥσπερ ἐδόκει καιρίως	γεγενημένον	καὶ πρὸς τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα
[1, 11]	δὲ ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς	γεγενῆσθαι	ἐπεπείσμην, καὶ τέλος ἐπὶ τὸν
[1, 3]	πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων	γεγενῆσθαι	λῃστῶν εἴκαζον, τὴν κόρην δὲ
[1, 10]	ἐμός ἔλεγε. Τίνα με οἴεσθε	γεγενῆσθαι	ὃς καὶ νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος;
[1, 2]	σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς, ἢ	γέγονας	καὶ αὐτὴ τοῦ πολέμου πάρεργον,
[1, 13]	νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ παρὰ τοσοῦτον	γέγονε	πατραλοίας παρ´ ὅσον ἀντέσχεν ἡ
[1, 1]	εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ	γεγονὸς	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες
[1, 22]	Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ τὰ πρῶτα	γεγονότες	καὶ ἀμφιθαλεῖς ὄντες, νόμου τοὺς
[1, 32]	καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις ἐλάττους	γεγονότες	πλέον ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα ζῶντα
[1, 7]	πρὸ πολλοῦ παρ´ αὐτοῖς αἰχμαλώτῳ	γεγονότι,	τοῦ διαλέγεσθαι ἕνεκεν, καλύβην τῆς
[1, 15]	δυναμένου λῦσαι τὰ νῦν ἐκποδὼν	γεγονότος	κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας τῶν
[1, 14]	Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ με τῶν	γεγονότων	ἢ λεχθέντων οὐδέν, τῆς Θίσβης,
[1, 19]	ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ	γεγονυίας	ἢ χρημάτων ἀφιεὶς ἢ τῆς
[1, 19]	μὲν προφήτου τοῦ ἐν Μέμφει	γεγονώς,	ἀποτυχὼν δὲ τῆς ἱερωσύνης μετὰ
[1, 8]	ὄντας οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην	γεγονώς.	Ἕλλην; ὦ θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´
[1, 12]	δὲ πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ	γεγονὼς	ἐπιβάλλει τέ μοι τὰς χεῖρας
[1, 17]	φέρουσα. πίνει δὲ ἐνταῦθα ἐν	γειτόνων.	Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν Ἀρίστιππον ἔνθα
[1, 19]	εἰς διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ	γενέσθαι	διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ δὲ καὶ τὰς
[1, 13]	προσαγγέλλω τοῦτον, αὐτόχειρ μὲν αὐτοῦ	γενέσθαι,	κατὰ τοὺς νόμους ἐξόν, οὐ
[1, 12]	ἐπίσχες μικρόν« ἔλεγεν· οἴκτειρον τὸν	γεννήσαντα,	φεῖσαι πολιῶν αἵ σε ἀνέθρεψαν·
[1, 13]	ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς	γεννήσαντας	ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον ἢ
[1, 13]	διδαξάμενος, εἰς τοὺς φράτορας καὶ	γεννήτας	εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην
[1, 21]	οὐ θεμιτὸν ἡγεῖται. ~Τίς οὖν	γένοιτ´	ἄν, ὦ παρόντες, γάμος ἁρμοδιώτερος
[1, 8]	τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν καιρῷ	γένοιτ´	ἂν ἐπεισόδιον ὑμῖν τῶν ὑμετέρων
[1, 25]	τι πεπόνθοι καινότερον, καὶ τί	γένοιτ´	ἂν» ἔφη ὁ Θεαγένης καινότερον,
[1, 15]	εἰ δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ	γένοιτο)	δεύτερος ἔσται, φασί, πλοῦς καὶ
[1, 15]	ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ δέ ποτε	γένοιτο	καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ τὴν Θίσβην
[1, 5]	αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ δὲ	γένοιτο	παιδίον, τὰ μὲν πρῶτα τῷ
[1, 25]	πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ πῃ	γένοιτο	περισκοποῦσα. Πῶς οὖν οὐκ ἂν
[1, 15]	νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ	γένοιτο,	σὸν ἂν εἴη τὸ ἐντεῦθεν
[1, 16]	ἑκοῦσαν μὲν ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν	γενομένην·	αἰσθομένη γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ
[1, 10]	νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας	γενομένης,	ὁ μὲν πατὴρ εἰς τὸ
[1, 8]	ὑπηκόων τῷδε τῷ ἄρχοντι συμβολῆς	γενομένης	τραυματίας ἧκεν, οὐ πολλῶν ἐδεήθη
[1, 9]	Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ	γένος	Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ τῆς ἄνω,
[1, 8]	ξένοι. Ἕλλην ὡς ἀληθῶς τὸ	γένος	καὶ τὴν φωνήν· τάχα τις
[1, 22]	δὴ τὰ περὶ ἡμῶν τοιάδε·	γένος	μέν ἐσμεν Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ
[1, 19]	πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν ἀτιμάζει	γένος,	οὐ τῆς καθ´ ἡδονὴν χρείας
[1, 19]	ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ ἥμερον	γένος	τε ὄντα τῶν ἐπὶ δόξης
[1, 33]	περιελέλειπτο κατὰ τὸ σπήλαιον ὑπὸ	γῇ	μὴ κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς
[1, 21]	δὲ πολύν τινα χρόνον τῇ	γῇ	τὸ βλέμμα προσερείσασα καὶ πυκνὰ
[1, 1]	πλήθουσαι καὶ ἄλλαι πρὸς τῇ	γῇ	τῶν κειμένων ἐν χερσὶν ἀνθ´
[1, 28]	περὶ γῆν τε καὶ ὑπὸ	γῆν	αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης λῃστρικῆς
[1, 33]	τὸν μὲν δέσμιον ἐπὶ τὴν	γῆν	παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν
[1, 28]	φύσεως ἔργον οἷα πολλὰ περὶ	γῆν	τε καὶ ὑπὸ γῆν αὐτόματα
[1, 22]	καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν πατέρων	γήρᾳ	τε προηκόντων καὶ δέει τοῦ
[1, 13]	τόνδε ἀνέτρεφον» ἔλεγεν, ἀλλὰ τοῦ	γήρως	τοὐμοῦ βακτηρίαν ἔσεσθαι προσδοκῶν ἐπειδὴ
[1, 30]	ὑπερφερόντων καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ	γῆς	ἀναιρούντων τοὺς δὲ εἰς τὴν
[1, 8]	μυρίος κίνδυνος καὶ λῃστῶν ἐπὶ	γῆς	ἤδη δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα
[1, 5]	λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ μὲν ἐπὶ	γῆς	ὀλίγης, εἴ ποί τις ὑπερέχει
[1, 10]	ὅτε τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι διὰ	γῆς	τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν
[1, 5]	ἔστι δὲ κοιλὰς τῆς αὐτόθι	γῆς	τοῦ Νείλου ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη
[1, 15]	φοιτήσειν ὅπου ποτ´ ἂν ᾖ	γῆς	ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα ἐκμαίνει.
[1, 24]	τοῦ μὴ τὴν θέαν ὑπέκκαυμα	γίνεσθαι	τοῦ ἐγκειμένου πόθου καὶ πρᾶξαί
[1, 29]	οὐδὸν θύραν ἄλλην τῇ καθόδῳ	γίνεσθαι	ὡς πρὸς τὴν χρείαν· ἐνέπιπτέ
[1, 5]	τοῦτο ταῖς λίμναις τὰ ἕλη	γίνεται.	Ἐν δὴ τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων
[1, 30]	Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ ὄναρ	γίνεται	καθ´ ὃ τὴν Ἶσιν ἑώρα
[1, 10]	τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς ἑαυτῆς	γίνεται	καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν ἔτι τὸν
[1, 10]	λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ	γίνεταί	τι τοιοῦτον. Παναθηναίων τῶν μεγάλων
[1, 25]	δι´ ὑποψίας· εἰ δὲ μή,	γίνεται	τοὐναντίον καὶ μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι
[1, 5]	ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη καὶ λίμνη	γινομένη,	τὸ μὲν κατὰ μέσον βάθος
[1, 4]	ἦν δόξης οὐκ ἐκτὸς τὸ	γινόμενον·	δουλεύειν ὁ ἄρχων ἐφαίνετο καὶ
[1, 32]	ἀνελόντος, θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ	γινόμενον·	εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε
[1, 21]	περιττόν· εἰ δὲ γάμος τὸ	γινόμενον,	τὸ παρ´ ἀμφοτέρων βούλημα συννεύειν
[1, 2]	πλέον τῶν ὁρωμένων ἡ τῶν	γινομένων	ἄγνοια· οἱ μὲν γὰρ θεόν
[1, 3]	προσπιπτόντων φοβερῶν ὡς ἂν μηδὲ	γινομένων	ὑπερορῶσαν ὅλην δὲ τοῦ νεανίου
[1, 12]	οὐ μέχρι θανάτου τιμωρητέος. Μὴ	γίνου	τῆς ὀργῆς ὅλος μηδὲ φόνῳ
[1, 25]	ἔφη ἡ κόρη μηδέ μοι	γίνου	τῶν συμφορῶν βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην
[1, 17]	ἐγένετο τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως	γινώσκεις,	ἔνθα τοῖς ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι
[1, 16]	ἐμμανὴς ἵεται· καὶ τὰ λοιπὰ	γινώσκεις.	Τὸ δὲ παρὸν ἔνεστί σοι
[1, 11]	κοινὸν δὴ τοῦτο διότι ξαινοίμην	γινώσκοντα.	Ὡς δὲ ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς,
[1, 11]	θάνατον τὸ τέλος τοῦ παρανομήματος	γινώσκουσα	μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ γὰρ
[1, 2]	ἀσθμήνας λεπτὸν ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ	γλυκεῖα,	ἔφη σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς,
[1, 15]	ὥραν αὐτῆς ὑπερβάλλων. Ἀλλ´ ὦ	γλυκεῖα	Θίσβη τίνα λύσιν ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν
[1, 26]	ἀδήλοις διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν, ὦ	γλυκύτατε,	καθάπερ πάλαισμα τὸ πλάσμα καὶ
[1, 9]	νῦν μὲν παιδίον νῦν δὲ	γλυκύτατον	ὀνομάζουσα καὶ αὖθις κληρονόμον καὶ
[1, 14]	τε καὶ μεθ´ ἡμέραν, παιδίον	γλυκύτατον,	ψυχὴν ἑαυτῆς ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ
[1, 30]	στόμιον ἐντυχών τινι Ἑλληνίδι τῇ	γλώττῃ	προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς φωνῆς ἐπ´
[1, 16]	παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς ἂν	γνοίη	μηδείς, καὶ ἔλεγον ὡς μοιχὸς
[1, 10]	ἔκρυπτον, ἕως ἂν τὸ ἀσφαλὲς	γνοίην,	τὴν σὴν ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα
[1, 15]	δέ τι τῶν μὴ κατὰ	γνώμην	ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ
[1, 2]	Αἰγύπτιοι πρὸς ἑτέρας ἐννοίας τὴν	γνώμην	μετέβαλλον, καὶ ποῦ ταῦτ´ ἂν
[1, 19]	ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν ἐπίστασθε	γνώμην	οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς.
[1, 21]	ἂν ποιοῖμεν εἰ καὶ τὴν	γνώμην,	ὅπως ἔχει πρὸς τοῦτο, τῆς
[1, 8]	Ὁ δὲ Κνήμωνα. Πόθεν δὲ	γνωρίζειν;	Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον; Παῦε»
[1, 15]	τὴν Ἀρσινόην, οὖσαν μοι πάλαι	γνωρίμην	ἀπὸ τῆς τέχνης, εἰσαγαγεῖν με
[1, 14]	ἑαυτῆς ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ αἱ	γνώριμοι	τῶν γυναικῶν φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν
[1, 17]	τυχὼν τοὺς φίλους περιενόστει καὶ	γνωρίμους,	εἴ πῃ σοὶ κάθοδον λάβοι
[1, 17]	δὲ ἑσπέρας οὔσης τοῦ μὴ	γνωρισθῆναι	αὐτὴν παρὰ σοῦ δῆθεν τοῦ
[1, 8]	τὸ τέλος, εἰ δέ με	γνώσεταί	τις αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω μηδὲ
[1, 11]	αὐτῇ τὰ πολλὰ παρῄνουν μὴ	γνωσθείη	παρὰ τῆς δεσποίνης, ὦ Κνήμων«
[1, 2]	ἐγγύθεν λαμβάνειν τὴν τῶν ἀληθῶν	γνῶσιν.	Ἀναλαβόντες οὖν ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ
[1, 6]	καὶ σφίσι μὲν διὰ τὴν	γνῶσιν	ῥᾴστους τοῖς δ´ ἄλλοις ἀπόρους
[1, 12]	θεοί, περιτραπεὶς προσπίπτει μου τοῖς	γόνασι	καὶ ὦ τέκνον, ἐπίσχες μικρόν«
[1, 2]	γοῦν ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν	γονάτων	ξίφος, εἰς δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ
[1, 13]	ἀληθῆ τὴν κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς	γόοις.	Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων
[1, 21]	τὸ βλέμμα κεκίνητο πρὸς τὸ	γοργότερον)	ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη
[1, 20]	τινος εἶναί μοι φαίνεται· τὴν	γοῦν	ἱερὰν στολὴν καὶ τὰ στέμματα
[1, 2]	σῴζεσθαί τε καὶ μή· τοῦτο	γοῦν	ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων
[1, 18]	ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς τῶν	γόων,	ἔπαυσε τῶν δακρύων. Καὶ οἱ
[1, 13]	μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων ἠξίουν, ὁ	γραμματεὺς	προσελθὼν ἠρώτα στενὸν ἐρώτημα, εἰ
[1, 13]	μεταδοὺς καὶ τὰ πρῶτα τῶν	γραμμάτων	διδαξάμενος, εἰς τοὺς φράτορας καὶ
[1, 11]	ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ	γυμναζούσης.	Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι.
[1, 10]	ἔτι τὸν ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ	γυμνῆς	τῆς ἐπιθυμίας προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα
[1, 22]	ἤγομεν ἔνθα μουσικούς τε καὶ	γυμνικοὺς	ἀγῶνας διαθήσεσθαι καὶ τὴν ἱερωσύνην
[1, 18]	γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ ἕξεις»	γυναῖκα	καὶ οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο, τὸ
[1, 5]	Ἐπ´ αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ	γυναῖκες	ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν.
[1, 21]	Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν γὰρ οἶμαι	γυναικὶ	μὲν σιγὴν ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν
[1, 19]	ἔμελλον, τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν,	γυναικῶν	δὲ ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν
[1, 29]	Εἰδότες οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ	γυναικῶν	ἐστι καὶ παίδων ὁ λόγος,
[1, 9]	ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ, εἴπερ τις	γυναικῶν,	ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ τέχνην
[1, 14]	ὥστε καὶ αἱ γνώριμοι τῶν	γυναικῶν	φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν σφόδρα μὲν
[1, 9]	ἐπιμεμφόμενος, καὶ τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει	γύναιον	ἀστεῖον μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/01/2007