Livre, chap.
[1, 16]	τῆς ἀμφοτέρους ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν	λαβεῖν·	ἐπιδείξω γάρ σοι τήμερον ἅμα
[1, 19]	δοῦναι, βέλτιον παρὰ τοῦ κοινοῦ	λαβεῖν	ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ εὔηθες τὴν
[1, 32]	ἅπασαν ἕκαστος εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα	λαβεῖν.	Ὁ δὲ ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον,
[1, 19]	ἐφ´ ᾧ τε τιμωρίαν μὲν	λαβεῖν	τὴν τιμὴν δὲ ἀπολαβεῖν καὶ
[1, 17]	γνωρίμους, εἴ πῃ σοὶ κάθοδον	λάβοι	πρυτανευόμενος. Καὶ εἰ μέν τι
[1, 10]	δὲ οὐκ ἔφραζον μή τινα	λάβοιμι	μητρυιᾶς ὑπόνοιαν) ταῦτα λέγουσαν μόνην
[1, 16]	ἐμαυτῆς δείσασα μή ποτε κακὸν	λάβοιμι,	τὸ πρᾶγμα εἰ δι´ ἄλλου
[1, 12]	μειράκιον, ὡς ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ	λαβόμενον;	ἑώρων τὸ βλέμμα, συνίην τῆς
[1, 33]	λῃστρικοῦ πυνθανόμενος, δεδιὼς μὴ καιροῦ	λαβόμενος	ἐπέλθοι ποτὲ ἢ καὶ χρόνος
[1, 25]	παραβαινομένων Χαρικλείας δὲ λήθην ἐμοῦ	λαβούσης	καὶ πρὸς ἄλλων γάμους ἐπινευούσης;
[1, 12]	τὸν ὑβριστήν. Ἐποίουν οὕτως, καὶ	λαβὼν	ἐγχειρίδιον, τῆς Θίσβης ἡγουμένης καὶ
[1, 13]	Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων λήθην	λαβὼν	ἐμὲ μὲν ὕβρεσι τὰ πρῶτα
[1, 8]	δὲ αὐτῆς ἔργῳ τὴν πεῖραν	λαβών·	ἐξ οὗ γάρ με δεῦρο
[1, 13]	ἐπιτρέψας. ~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ	λαβὼν	οὕτως ὡς εἶχον δεσμῶν ἐπὶ
[1, 28]	ἔδειξεν ὁ Κνήμων, σὺ μὲν	λαβὼν	ταύτην ἄγε εἰς τὸ σπήλαιον»
[1, 30]	ἐπιβάλλει τε τῇ κεφαλῇ τὴν	λαιὰν	χεῖρα καὶ διὰ τῶν στέρνων
[1, 22]	ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος ἐξώστης καὶ	λαίλαπες	συμμιγεῖς καὶ πρηστῆρες τὴν θάλατταν
[1, 2]	τῶν ὤμων ἐξῆπτο καὶ τῷ	λαιῷ	βραχίονι τὸ τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ
[1, 13]	ἢ φόνῳ παιδὸς τὴν δίκην	λαμβάνειν.	Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε δὲ
[1, 2]	ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν	λαμβάνειν	τὴν τῶν ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες
[1, 21]	ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην	λαμβάνοντος;	Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´
[1, 18]	τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος ἐπερχόμενος	λαμπαδίῳ	πυρὶ τὸν ὅλον ἐδόκει καταλάμπεσθαι·
[1, 30]	ἑώρα καὶ τὸν νεὼν ἅπαντα	λαμπάδων	καὶ θυσιῶν ἀνάμεστον, καὶ ταῦτα
[1, 1]	ὁρῶντες, καὶ τὴν μὲν νίκην	λαμπράν,	τὰ λάφυρα δὲ ἀσκύλευτα, καὶ
[1, 12]	ποτε ὁ ἀλιτήριος« ἐβόων ὁ	λαμπρὸς	τῆς πάντα σωφροσύνης ἐρώμενος; καὶ
[1, 29]	αὐτόν τε ἅμα τῷ Θεαγένει	λαμπρῶς	ἐξωπλισμένον καὶ τοὺς ἤδη παρ´
[1, 9]	δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο	λαμπρῶς	ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ γίνεταί
[1, 32]	ἀποβάλλει δὲ καὶ τὸν ὑπασπιστήν,	λαμπρῶς	μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ ὥσπερ
[1, 10]	τε κἀμὲ περιύβρισεν αἰσχύνομαι λέγειν,	λὰξ	δὲ κατὰ τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος
[1, 1]	τὴν μὲν νίκην λαμπράν, τὰ	λάφυρα	δὲ ἀσκύλευτα, καὶ τὴν ναῦν
[1, 4]	αἰχμαλώτους, τοὺς μὲν ἄλλους τὰ	λάφυρα	συσκευασαμένους ἕπεσθαι προστάξας, αὐτὸς δὲ
[1, 19]	ὑφ´ αὑτὸν ἥκειν ἐκέλευε καὶ	λάφυρα	τὰ σκῦλα σεμνότερον ὀνομάζων φέρειν
[1, 19]	νῦν παρὸν ἕν τι τῶν	λαφύρων	αἰτῶ παρ´ ὑμῶν, τὴν κόρην
[1, 7]	ἑαυτῶν προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο. Τῶν δὲ	λαφύρων	τὸ πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὸ
[1, 26]	καὶ δαίμονι τῷ τὴν ἀρχὴν	λαχόντι	τὸν ἡμέτερον ἐπιτροπεύειν ἔρωτα· πολλὰ
[1, 17]	τι πέπρακται τούτων οὐκ ἔχω	λέγειν·	ἔφθην γὰρ δεῦρο, ὡς ὁρᾷς,
[1, 9]	δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ παντοίως	λέγειν	ἱκέτευον, μεγίστην ἡγούμενοι παραψυχὴν τὴν
[1, 10]	σέ τε κἀμὲ περιύβρισεν αἰσχύνομαι	λέγειν,	λὰξ δὲ κατὰ τῆς γαστρὸς
[1, 2]	ὄπισθεν εἶχον ἑαυτοὺς οὔτε τι	λέγειν	οὔτε τι πράττειν ἀποθαρροῦντες. Κτύπου
[1, 12]	τότε μὲν ἐν δεσμοῖς εἶχε,	λέγειν	τι βουλομένῳ τῶν ὄντων καὶ
[1, 16]	αὐτῆς) ἔνδον εἶναι τότε με	λέγειν	τὸν μοιχὸν νομίσας, ὀργῆς ἀκατασχέτου
[1, 18]	ἐγχειρίζειν τε τὴν Χαρίκλειαν καὶ	λέγειν	ὦ Θύαμι, τήνδε σοι τὴν
[1, 8]	κρεῖττον. Ἡ δὲ εὖ μὲν	λέγεις,	σὺ δέ μοι πῶς ἔχεις;
[1, 27]	Τοῦ δὲ σαφέστερον ὅ τι	λέγοι	δηλοῦν ἱκετεύοντος οὐ καιρὸς» ἔφη
[1, 4]	λῄσταρχος τὸ μέν τι τοῖς	λεγομένοις,	πλέον δὲ τοῖς νεύμασι, καὶ
[1, 13]	ἀπόλλυσι» προσέστη τοῖς πολλοῖς τὸ	λεγόμενον	καὶ εἰσῄει τῶν ὄντων ὑποψία.
[1, 3]	οἱ δὲ οὐδὲν συνιέναι τῶν	λεγομένων	ἔχοντες τοὺς μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν,
[1, 4]	ἐκέλευεν. Ἡ δὲ τῶν μὲν	λεγομένων	οὐδὲν συνιεῖσα τὸ δὲ προσταττόμενον
[1, 26]	τὸ ψεῦδος, ὅταν ὠφελοῦν τοὺς	λέγοντας	μηδὲν καταβλάπτῃ τοὺς ἀκούοντας. ~Ταῦτα
[1, 2]	ἂν εἴη θεοῦ τὰ ἔργα,	λέγοντες	ποῦ δ´ ἂν νεκρὸν σῶμα
[1, 17]	Καὶ ἡ Θίσβη παραχρῆμα ταῦτα	λέγοντος	τάς τε θύρας ὡς ὅτι
[1, 2]	σῆς ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον. Καὶ ἅμα	λέγουσα	ἡ μὲν τῆς πέτρας ἀνέθορεν,
[1, 15]	ἡ σπουδαία περὶ τὰ δεινὰ«	λέγουσα,	ἡ πρὸς μὲν τὸν ἔρωτα
[1, 12]	αἰφνιδίου τινὸς χρείας καλούσης πεπορεῦσθαι	λέγουσα,	τὸν δέ, οὕτω συγκείμενον αὐτῷ
[1, 8]	ἔσται δικαστὴς πικρότερος. Καὶ ἔτι	λέγουσαν	ἐπεῖχεν ὁ Θεαγένης παῦε» λέγων
[1, 10]	τινα λάβοιμι μητρυιᾶς ὑπόνοιαν) ταῦτα	λέγουσαν	μόνην πρὸς μόνον τοῦ μὴ
[1, 16]	εἴη τοιοῦτον ἐπὶ τοῦ παρόντος	λεγούσης	μικρὰ φροντίσας, ἢ καὶ μεταβαλέσθαι
[1, 8]	ἐδεήθη πρὸς ἴασιν ἡμερῶν ᾗ	λέγω	ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος. Εἰ δέ
[1, 12]	πάντα σωφροσύνης ἐρώμενος; καὶ ἅμα	λέγων	ἐπῄειν ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ
[1, 8]	λέγουσαν ἐπεῖχεν ὁ Θεαγένης παῦε»	λέγων	ὦ φιλτάτη καὶ ψυχὴ ἐμὴ
[1, 1]	τὸ κέρδος ἔβλεπον καὶ τὴν	λείαν·	ἑαυτοὺς οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν.
[1, 7]	ἀπεβίβαζον τοὺς νέους καὶ τὴν	λείαν	ἐνετίθεντο τοῖς σκάφεσιν, ὁ δὲ
[1, 3]	καὶ λῃστρικὴν κορέσαι πλεονεξίαν) τὴν	λείαν	ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καταθέντες εἰς
[1, 23]	διαλύει μὲν τὸν σύλλογον τὴν	λείαν	πρότερον διανείμας, πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων
[1, 19]	μηδὲν αὐτὸς τῶν ἄλλων τῆς	λείας	μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ τὴν πάνδημον
[1, 8]	ἅμα οὐδ´ ἂν ἐπαρκέσειε τὸ	λειπόμενον	πρὸς τὸ διήγημα τῆς νυκτὸς
[1, 1]	ἀλλ´ εἰς τοῦτο ληξάσης ἐλεεινὰ	λείψανα,	τράπεζαι τῶν ἐδεσμάτων ἔτι πλήθουσαι
[1, 22]	μή ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες	λείψανον,	ἓν μόνον ἐν δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες
[1, 14]	ἀλύων ἐπὶ λιμένα κατῆλθον· καὶ	λέμβος	ἄρτι κατεφέρετο. Μικρὸν οὖν ἐπιστὰς
[1, 2]	συλλεξάμενος καὶ βύθιόν τι ἀσθμήνας	λεπτὸν	ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ γλυκεῖα, ἔφη
[1, 2]	παρειὰ καταρρέοντι τῷ αἵματι φοινιττομένη	λευκότητι	πλέον ἀντέλαμπεν. Ὀφθαλμοὺς δὲ ἐκείνου
[1, 14]	δέ με τῶν γεγονότων ἢ	λεχθέντων	οὐδέν, τῆς Θίσβης, ὡς οἶσθα,
[1, 19]	νῆσον ἐκκλησίαν ἀποφήνας καὶ τὰ	λεχθησόμενα	φράζειν τὸν Κνήμωνα καὶ τοῖς
[1, 25]	καὶ σπονδῶν παραβαινομένων Χαρικλείας δὲ	λήθην	ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων
[1, 13]	ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων	λήθην	λαβὼν ἐμὲ μὲν ὕβρεσι τὰ
[1, 1]	οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´ εἰς τοῦτο	ληξάσης	ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι τῶν ἐδεσμάτων
[1, 33]	ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´ ὧν ἁλόντες οἱ	λῃσταὶ	καὶ μηδὲ παρὰ τὸ ζέον
[1, 3]	καταναγκάζει. ~Ὡς δὲ παραμείψαντες οἱ	λῃσταὶ	κατὰ πρόσωπον ἔστησαν καί τι
[1, 3]	ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες· οἱ δὲ	λῃσταί,	πρὸς τὴν διαρπαγὴν καὶ ταῦτα
[1, 1]	σφαγὰς ἐπισυνάψας, καὶ τοιοῦτον θέατρον	λῃσταῖς	Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ δὴ
[1, 6]	ἱκανὴ δὲ φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι	λῃσταῖς·	διὸ καὶ συρρεῖ ἐπ´ αὐτὴν
[1, 32]	οἰκείους ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες. Οὕτως ἄρα	λῃσταῖς	καὶ ψυχῶν αὐτῶν ἐστι χρήματα
[1, 19]	βάρβαρον εἶναι τὰ ἤθη τὸν	λῄσταρχον	ἐγγυώμενος, ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ
[1, 7]	ἐπ´ αὐτὴν οἱ ἀμφὶ τὸν	λῄσταρχον·	καὶ οἱ μὲν τῶν τε
[1, 7]	ἀνεφαίνετο καὶ συνέθεον καὶ τὸν	λῄσταρχον	οἱονεὶ βασιλέα τινὰ ἑαυτῶν προσαπαντῶντες
[1, 7]	ἀγροικίας εἴκαζον. Καὶ πολλὰ τὸν	λῄσταρχον	τῆς ἀνδραγαθίας εὐφημοῦντες ἐπὶ τὴν
[1, 4]	δὴ οὖν ποτε πλησιάσας ὁ	λῄσταρχος	ἐπιβάλλει τῇ κόρῃ τὴν χεῖρα
[1, 4]	ἀμφοτέρους ἄγοιεν. Συνεὶς οὖν ὁ	λῄσταρχος	τὸ μέν τι τοῖς λεγομένοις,
[1, 18]	(τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ	λῃστάρχῳ)	τῆς νυκτὸς τὸ πλεῖστον ἐνηρεμήσας,
[1, 25]	βάρβαρόν με τοῦ Ἕλληνος, τὸν	λῃστὴν	τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις ἐπίπροσθεν ἄγειν;
[1, 33]	προσκομίσασιν εἰς τὰς κώμας τὰς	λῃστρικὰς	διαπέμπων ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´ ὧν ἁλόντες
[1, 3]	(καὶ τοσαῦτα ἦν ὡς καὶ	λῃστρικὴν	κορέσαι πλεονεξίαν) τὴν λείαν ἐπὶ
[1, 1]	ὄψεις ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν ἄγρας	λῃστρικῆς	ἐπηγγέλλετο μὴ πλεόμενον, ἐπὶ τὸν
[1, 28]	γῆν αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης	λῃστρικῆς	τὴν φύσιν μιμησαμένης, καὶ χειρῶν
[1, 1]	ἀκρωρείας καταυγάζοντος, ἄνδρες ἐν ὅπλοις	λῃστρικοῖς	ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ δὴ κατ´
[1, 4]	ἔμφασις καὶ κάλλους ὄψις καὶ	λῃστρικὸν	ἦθος οἶδεν ὑποτάττειν καὶ κρατεῖν
[1, 3]	Κατὰ τοῦτο πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται	λῃστρικόν,	ἱππέων δύο τοῦ τάγματος ἡγουμένων·
[1, 5]	Ἐν δὴ τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων	λῃστρικὸν	πολιτεύεται, ὁ μὲν ἐπὶ γῆς
[1, 2]	ἄηθες τῆς χροιᾶς καὶ τὸ	λῃστρικὸν	τῆς ὄψεως ἐν ὅπλοις δεικνυμένης
[1, 29]	(οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε	λῃστρικὸς	ἔληξε πόλεμος οὐδὲ ἐν σπονδαῖς
[1, 3]	δέ τινες τῶν ζώντων ἐστέ,	λῃστρικὸς	μὲν ὑμῖν ὡς ἔοικεν ὁ
[1, 33]	αὐτὸς ὤν, τὸν προγενέστερον ἐξάρχειν	λῃστρικοῦ	πυνθανόμενος, δεδιὼς μὴ καιροῦ λαβόμενος
[1, 3]	φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων γεγενῆσθαι	λῃστῶν	εἴκαζον, τὴν κόρην δὲ ὁρῶντες
[1, 8]	καὶ θαλασσῶν μυρίος κίνδυνος καὶ	λῃστῶν	ἐπὶ γῆς ἤδη δευτέρα σύλληψις
[1, 7]	πολὺς τῶν κατὰ χώραν μεινάντων	λῃστῶν	ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ ἕλους
[1, 3]	κόρην δεύτερον ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω	ληφθέντες·	οἱ δὲ λῃσταί, πρὸς τὴν
[1, 3]	οὐ πρὸς τὴν ἑκάστου τῶν	ληφθέντων	ἀξίαν ἀλλὰ πρὸς τὸ ἴσον
[1, 33]	ἐπὶ ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ τῶν	ληφθησομένων	διανομῇ, τῆς μὲν ἐφόδου κατέστησαν
[1, 11]	δεσποίνης, ὦ Κνήμων« ἔφη ὡς	λίαν	ἁπλοϊκός τις εἶναί μοι δοκεῖς·
[1, 27]	βέλτιστον ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων εἰστρέχει	λίαν	ἐσπουδασμένως καὶ πολὺν ἐκ τῶν
[1, 8]	πλεῖστον ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον, ἔφη, ὡς	λίαν	ἡμᾶς καὶ πικρότερον ἀμύνῃ τῶν
[1, 13]	μοι μετεῖναι κρίναντες οἱ μὲν	λίθοις	βάλλειν οἱ δὲ τῷ δημίῳ
[1, 15]	ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο τοῖς	λίθοις,	εἰ γὰρ ἀνῄρητο, πάντως ἂν
[1, 1]	μὲν πινόντων τῶν δὲ ἀντὶ	λίθων	κεχρημένων· τὸ γὰρ αἰφνίδιον τοῦ
[1, 3]	χρυσοῦ δὲ καὶ ἀργύρου καὶ	λίθων	πολυτίμων καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση
[1, 14]	ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων ἐπὶ	λιμένα	κατῆλθον· καὶ λέμβος ἄρτι κατεφέρετο.
[1, 31]	πλείονας οἷά τε φέρειν τὰ	λιμναῖα	σκάφη ἀπὸ μόνου ξύλου καὶ
[1, 5]	ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς	λίμναις	τὰ ἕλη γίνεται. Ἐν δὴ
[1, 5]	Νείλου ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη καὶ	λίμνη	γινομένη, τὸ μὲν κατὰ μέσον
[1, 6]	ἀνὴρ ἐτέχθη τε ἐν τῇ	λίμνῃ	καὶ τροφὸν ἔσχε ταύτην καὶ
[1, 30]	ἀναιρούντων τοὺς δὲ εἰς τὴν	λίμνην	αὐτοῖς σκάφεσι καὶ αὐτοῖς οἰκήμασι
[1, 32]	ἀνέλπιστον ἐνδόντα εἴς τε τὴν	λίμνην	ἑαυτὸν καθέντα καὶ βολῆς ἐκτὸς
[1, 6]	ἔσχε ταύτην καὶ πατρίδα τὴν	λίμνην	ἐνόμισεν· ἱκανὴ δὲ φρούριον ἰσχυρὸν
[1, 6]	Καὶ τὰ μὲν κατὰ τὴν	λίμνην	καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας αὐτῇ βουκόλους
[1, 5]	χαλεπῶς τὰς ἀκρωρείας ἐπί τινα	λίμνην	κατὰ θατέραν τοῦ ὄρους πλευρὰν
[1, 30]	τε καὶ ὀλλυμένων, αἵματι τὴν	λίμνην	φοινιττόντων, πυρὶ καὶ ὕδατι συμπλεκομένων.
[1, 24]	τῇ προτεραίᾳ μαστεύων ὀλίγον τῆς	λίμνης	ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ σχολῆς
[1, 5]	ἀπὸ τούτου τοῖς ἀπὸ τῆς	λίμνης	ἰχθύσι πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει.
[1, 24]	ἦσαν ἄλλος κατ´ ἄλλο τῆς	λίμνης	καταδύντες, ἣν τῷ Θεαγένει βοτάνην
[1, 30]	ἔσχατα κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῆς	λίμνης	οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες
[1, 29]	τινος διατρήσεως πρὸς ἄκροις τῆς	λίμνης	προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε τὴν
[1, 15]	ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ	λογιστέον·	ἕτοιμος δέ, εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν
[1, 26]	δὴ καὶ αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς	λόγοις	ἐμαυτὴν ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ ἑξῆς
[1, 21]	συννεύειν ἀναγκαῖον. Καὶ ἀποστρέψας τὸν	λόγον	πῶς οὖν ἔχεις, ὦ κόρη,
[1, 21]	καὶ πυκνὰ τὴν κεφαλὴν ἐπισείουσα	λόγον	τινὰ καὶ ἐννοίας ἀθροίζειν ἐῴκει·
[1, 21]	ἐκέλευον. Ὁ δὲ ἀναλαβὼν τὸν	λόγον	ὑμῖν μὲν ἔχω τὴν χάριν»
[1, 18]	καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς	λόγος)	αἰσθήσει φυσικῇ τῆς ἡλίου καθ´
[1, 26]	ἐπιθυμίας μάχη μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει,	λόγος	δὲ εἴκων καὶ πρὸς τὸ
[1, 21]	Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη ὁ μὲν	λόγος	ἥρμοζεν ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ Θεαγένει
[1, 29]	γυναικῶν ἐστι καὶ παίδων ὁ	λόγος,	ὃ δὴ πολλοῖς εἰς τὸ
[1, 29]	ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐλάττονος	λόγου	καὶ τοσαῦτα ἔχειν ἔξεσται ὅσα
[1, 18]	ποτὲ κεχρημένος τύχαις, μακροτέρου δεῖται	λόγου	καὶ χρόνου. Καὶ ἅμα ἐδάκρυεν·
[1, 22]	ἐν ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ δὲ κἀμοὶ	λόγου	μεταδεδώκατε καὶ τοῦτο πρῶτον ἔνδειγμα
[1, 15]	στερηθῆναί με τοῦ φιλτάτου καὶ	λόγου	ταχίων ἀποδειχθεῖσα καὶ μηδὲ μεταβουλεύσασθαί
[1, 27]	ἀκούειν· δέος γὰρ προληφθῆναι τοὺς	λόγους	ὑπὸ τῶν ἔργων· ἀλλ´ ἕπου
[1, 14]	κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν τῷ	λόγῳ	Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη
[1, 29]	συνειλεγμένους πρὸς τὸ μανικώτερον τῷ	λόγῳ	παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς μέσους
[1, 23]	~Καὶ ἡ μὲν ἐνταῦθα τῶν	λόγων	ἐπαύσατο δακρύων δὲ ἤρξατο. Τῶν
[1, 25]	διὰ τῶν ἔργων δοκιμασίαν, ἐκ	λόγων	ἐπικαίρων καὶ πρός τι χρειῶδες
[1, 13]	γόοις. Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ	λόγων	ἠξίουν, ὁ γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα
[1, 29]	ἐναντίων ἐφόδου τὸ παρέλκον τῶν	λόγων	ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ ἐν ἔργοις
[1, 23]	ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ τῶν	λόγων	ὥσπερ τινὸς σειρῆνος κεκηλημένος καὶ
[1, 31]	ἱερεῖον μεταχειριζόμενον. Καὶ τὸν μὲν	λοιδορησάμενος	εἰπών τε ὡς ἔφθη τὸ
[1, 16]	θάλαμον ἐμμανὴς ἵεται· καὶ τὰ	λοιπὰ	γινώσκεις. Τὸ δὲ παρὸν ἔνεστί
[1, 2]	βραχίονι τὸ τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ	λοιπὴ	δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ
[1, 14]	τὸ βάραθρον πέμψαι κρίναντες, οἱ	λοιποὶ	δὲ εἰς χιλίους, ὅσοι τι
[1, 19]	ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ καὶ ὁ	λοιπὸς	ὅμιλος, ἐπί τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας
[1, 11]	ἀνῆκε καὶ πάλιν καὶ τοῦ	λοιποῦ	συνεχῶς ἐφοίτα. Ἐπεὶ δέ ποτε
[1, 27]	καὶ τοσοῦτον ἀπολειπόμενον ὅσον τοῦ	λόφου	τοῦ πλησίον ὑπερκύπτοντας προϊδὼν ἥκω
[1, 33]	νήσῳ παρεχούσης, δέει τοῦ μὴ	λοχηθῆναι	πρὸς τῶν διαδράντων, ἐπὶ τοὺς
[1, 15]	δὲ βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ πάντῃ	λυπηθεῖσαν	ἐπιβουλεῦσαι πρόχειρον καὶ οὐχ ἥκιστα
[1, 8]	ἑαυτὴν ἀντισπώσης ἀλλὰ μόνῳ τῷ	λυποῦντι	σχολάζειν ἐπιτρεπούσης. Πολλὰ δὴ οὖν
[1, 15]	εὑρεθείη, φιλτάτη« ἔφη, τοῦ δυναμένου	λῦσαι	τὰ νῦν ἐκποδὼν γεγονότος κἀμὲ
[1, 3]	βίος, εἰς καιρὸν δὲ ἥκετε·	λύσατε	τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ τῷ
[1, 15]	κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ τῶν παρόντων	λύσιν.	Ἡ δὲ καὶ τίς ἂν
[1, 15]	Ἀλλ´ ὦ γλυκεῖα Θίσβη τίνα	λύσιν	ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν ὦ δέσποινα« ἔφη·
[1, 17]	εἰσαγαγοῦσα κατακλίνει τε καὶ τὸν	λύχνον	ἀφαιρεῖ ~Ἡμέρας ἄρτι διαγελώσης καὶ
[1, 12]	θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ δὲ ἐπέστην,	λύχνου	τέ τινος ἔνδοθεν αὐγὴ διεξέπιπτε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/01/2007