Livre, chap.
[1, 17]	ἀνιωμένη μὲν ἐφ´ οἷς ἡλίσκετο	χαλεπαίνουσα	δὲ ἐφ´ οἷς ἠπάτητο, ἐπειδὴ
[1, 11]	θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον ἡγῇ	χαλεπὸν	εἶναί σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι, τίνος
[1, 17]	πρὸς μικρὰν τῆς σεληναίας αὐγὴν	χαλεπῶς	ἀνευρὼν ἔχω σε« εἶπεν ὦ
[1, 5]	ἐν δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες	χαλεπῶς	τὰς ἀκρωρείας ἐπί τινα λίμνην
[1, 32]	ἐκτὸς ἐμπειρίᾳ τοῦ νεῖν ἀναδύντα	χαλεπῶς	τε πρὸς τὸ ἕλος ἀπονηξάμενον
[1, 8]	γάρ, τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος	χαμεύνης	κατακεκλιμένη) καὶ ὅσον πλεῖστον ἐπιδακρύσασα,
[1, 6]	κατὰ τὸ ἕλος κάλαμον ἀντὶ	χαρακώματος	προβεβλημένοι. Σκολιὰς γάρ τινας ἀτραποὺς
[1, 14]	Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν» ἔφην ὦ	Χαρία,	τί δὲ παρατρέχεις τὸ εὐαγγέλιον
[1, 18]	γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ	Χαρίας	ἀπήγγειλε. Τὰ δὲ ἑξῆς καὶ
[1, 14]	ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν» ἔφη ὁ	Χαρίας	ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ δίκη καθ´
[1, 14]	προσδραμὼν περιέβαλλεν· ἦν δ´ ἄρα	Χαρίας	τῶν ἐμῶν συνεφήβων· καὶ ὦ
[1, 28]	ταῦτα ὁ Θύαμις καὶ ποῦ	Χαρίκλεια»	διηρώτα καθάπερ περὶ ἐκείνης πλέον
[1, 8]	ὦ φιλτάτη καὶ ψυχὴ ἐμὴ	Χαρίκλεια·	θρηνεῖς μὲν εἰκότα παροξύνεις δὲ
[1, 27]	ταχίστην, συνεπέσθω δὲ καὶ ἡ	Χαρίκλεια.	Καὶ παραλαβὼν ἄμφω παρὰ τὸν
[1, 26]	ἐλπίδων τὴν τελευτήν. Καὶ ἡ	Χαρίκλεια	περιβαλοῦσα τὸν Θεαγένην καὶ μυρία
[1, 23]	ὑπὸ μὲν τῆς περὶ τὴν	Χαρίκλειαν	ἐπιθυμίας καὶ τὴν παροῦσαν ὥραν
[1, 18]	θεὸν ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν τε τὴν	Χαρίκλειαν	καὶ λέγειν ὦ Θύαμι, τήνδε
[1, 18]	ὑφ´ ὧν οὐκ ἀποθανεῖσθαι τὴν	Χαρίκλειαν.	~Καὶ τὸ μὲν ὄναρ τοῦτον
[1, 29]	τὸ φαιδρότατον τῶν ἐν ἀνθρώποις	Χαρίκλειαν	νυκτὶ καὶ ζόφῳ παραδεδωκώς, ἀπέτρεχεν
[1, 29]	προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε τὴν	Χαρίκλειαν	ὁ Κνήμων καὶ πρὸς τὸ
[1, 28]	προστεταγμένον ἔπραττε καὶ πολλὰ τὴν	Χαρίκλειαν	ὀδυρομένην καὶ θαμὰ πρὸς τὸν
[1, 25]	καὶ ἀνῴμωζε πρὸς μὲν τὴν	Χαρίκλειαν	οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς δὲ
[1, 24]	ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν δὲ τὴν	Χαρίκλειαν	οὐδὲ ὁρᾶν τὰ πολλὰ διεγνώκει
[1, 31]	δέ που καὶ εἶναι μετὰ	Χαρίκλειαν	οὐκ ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς
[1, 30]	ὡς ἔχων οὐχ ἕξει τὴν	Χαρίκλειαν,	ὑπὸ τοῦ πολέμου ταύτης ἀφαιρεθείσης,
[1, 25]	ὅρκων μὲν καὶ σπονδῶν παραβαινομένων	Χαρικλείας	δὲ λήθην ἐμοῦ λαβούσης καὶ
[1, 27]	καταβλάπτῃ τοὺς ἀκούοντας. ~Ταῦτα τῆς	Χαρικλείας	καὶ τοιαῦτα πρὸς τὸ βέλτιστον
[1, 30]	εἴ τις ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται	Χαρικλείας,	μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς σὺν αὐτῷ
[1, 19]	παρ´ ὑμῶν οὐ προῖκα τὴν	χάριν	ἀλλ´ ἀντιδοὺς τὸ μηδὲν αὐτὸς
[1, 21]	λόγον ὑμῖν μὲν ἔχω τὴν	χάριν»	ἔφη, εἰκότα δ´ ἂν ποιοῖμεν
[1, 26]	κρατοῦντι πλέον, ἂν οὕτω τύχῃ,	χαριούμενος.	Οὔτε γὰρ φιλίας χρόνος οὔτε
[1, 2]	τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ δὲ	χεὶρ	ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ τῷ
[1, 4]	λῄσταρχος ἐπιβάλλει τῇ κόρῃ τὴν	χεῖρα	καὶ ἀνίστασθαί τε καὶ ἕπεσθαι
[1, 30]	τε τῇ κεφαλῇ τὴν λαιὰν	χεῖρα	καὶ διὰ τῶν στέρνων παρὰ
[1, 30]	ἀπὸ τῆς φωνῆς ἐπ´ αὐτὴν	χειραγωγηθεὶς	ἐπιβάλλει τε τῇ κεφαλῇ τὴν
[1, 29]	τοῦ ἄντρου διεβίβασε τῇ πείρᾳ	χειραγωγήσας,	πολλὰ καὶ ἐπιθαρσύνας καὶ ὡς
[1, 5]	καλιᾶς προβαίνειν ἐπέτρεψε, καινόν τινα	χειραγωγὸν	αὐτῷ τὸν δεσμὸν τοῦ ποδὸς
[1, 3]	ὡς εἶδον οἱ πρότεροι, οὔτε	χεῖρας	ἀνταράμενοι οὔτε τι τῶν σκύλων
[1, 32]	τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ εἰς	χεῖρας	ἰόντων ἀνεβόησέ τις οὗτος ἐκεῖνος
[1, 12]	γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ μοι τὰς	χεῖρας	καὶ δεσμεῖν ἐκέλευε, πολλὰ τῆς
[1, 12]	ὀργῆς ὅλος μηδὲ φόνῳ πατρῴῳ	χεῖρας	μιάνῃς τὰς σάς. Ὁ μὲν
[1, 22]	εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις εἰς	χεῖρας	τὰς ὑμετέρας ἤγαγε καὶ οἱ
[1, 17]	ἀθρόον τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα τὰς	χεῖρας	ὦσεν ἑαυτὴν ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ
[1, 2]	τῷ δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα θατέρας	χειρὸς	ἐφεδράζουσα καὶ τοῖς δακτύλοις τὴν
[1, 30]	καὶ μετὰ θάνατον ἀπατώμενον ἢ	χειρὸς	πολεμίας καὶ ὕβρεως ἐξαιρούμενον. Ὑφ´
[1, 28]	λῃστρικῆς τὴν φύσιν μιμησαμένης, καὶ	χειρῶν	Αἰγυπτίων ὄρυγμα πρὸς σκύλων φυλακὴν
[1, 13]	φόβῳ τὸ ξίφος τῶν τούτου	χειρῶν	ἐκπεσεῖν παρασκευάσασα, καταπέφευγα πρὸς ὑμᾶς
[1, 1]	ᾤοντο, ὑπελθόντας· κρατῆρες ἀνατετραμμένοι καὶ	χειρῶν	ἔνιοι τῶν ἐσχηκότων ἀπορρέοντες τῶν
[1, 12]	μου καὶ τὸ ξίφος τῶν	χειρῶν,	καὶ τὸ μὲν ἡ Δημαινέτη
[1, 30]	ὁ Θύαμις τῶν μὲν ἐν	χερσὶ	πάντων ἀμνημονήσας, καὶ ταῦτα ὥσπερ
[1, 3]	ἡμῖν· οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι	χερσὶ	ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε, ὅσοι δὲ
[1, 1]	τῇ γῇ τῶν κειμένων ἐν	χερσὶν	ἀνθ´ ὅπλων ἐνίοις παρὰ τὴν
[1, 1]	πρυμνησίων ὥρμει τῶν μὲν ἐμπλεόντων	χηρεύουσα,	φόρτου δὲ πλήθουσα· καὶ τοῦτο
[1, 14]	ψηφισαμένων εἰς τὸ μέρος οἱ	χίλιοι	πλείους ἐγίνοντο. Κἀγὼ μὲν οὕτως
[1, 14]	καταχειροτονήσαντες ἦσαν εἰς ἑπτακοσίους καὶ	χιλίους,	οἱ μὲν καταλεῦσαι οἱ δὲ
[1, 14]	κρίναντες, οἱ λοιποὶ δὲ εἰς	χιλίους,	ὅσοι τι καὶ τῇ ὑπονοίᾳ
[1, 10]	προπομπεύσας, ὡς εἶχον στολῆς αὐτῇ	χλαμύδι	καὶ αὐτοῖς στεφάνοις ἔρχομαι οἴκαδε
[1, 31]	καὶ τὸν οὐδὸν ἐπαγαγὼν καὶ	χοῦν	ὀλίγον ἐπιφορήσας καὶ ταῦτά σοι
[1, 29]	καθόδῳ γίνεσθαι ὡς πρὸς τὴν	χρείαν·	ἐνέπιπτέ τε αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ
[1, 19]	γένος, οὐ τῆς καθ´ ἡδονὴν	χρείας	ἀλλὰ τῆς εἰς διαδοχὴν σπορᾶς
[1, 1]	γὰρ αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς	χρείας	ἐκαινοτόμει καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς
[1, 12]	μὲν εἰς ἀγρὸν αἰφνιδίου τινὸς	χρείας	καλούσης πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν δέ,
[1, 25]	λόγων ἐπικαίρων καὶ πρός τι	χρειῶδες	εἰρημένων ἄγε δι´ ὑποψίας· εἰ
[1, 17]	δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά τι	χρέος	ἐμὸν ἴδιον ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ
[1, 8]	οὐ γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν	χρεών,	εὐχαῖς, οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ
[1, 27]	καὶ θεράπευε τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος·	χρὴ	δὲ πρὸς ἕτερα τραύματα καὶ
[1, 8]	κακῶν ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ τίνα σε	χρὴ	καλεῖν; ἔφη ὁ Θεαγένης. Ὁ
[1, 17]	ἐμὸν ἴδιον ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ	χρή	σε προσδοκᾶν τήν τε κάθοδον
[1, 7]	κάλλος τῆς κόρης θεσπέσιόν τι	χρῆμα	περισκοποῦντες ἱερά τινα ἢ ναοὺς
[1, 22]	ἐπιθεμένων ἀνελεῖν τε διὰ τὰ	χρήματα	βουλευσαμένων, ἕως σὺν πολλῷ τῷ
[1, 33]	ἀνῃρηκὼς τὸν Θύαμιν οὐ φαινόμενον,	χρήματα	πάμπολλα καὶ βοσκήματα τοῖς ζῶντα
[1, 32]	λῃσταῖς καὶ ψυχῶν αὐτῶν ἐστι	χρήματα	προτιμότερα, καὶ τὸ φιλίας ὄνομα
[1, 19]	τὰς μὲν εὖ γεγονυίας ἢ	χρημάτων	ἀφιεὶς ἢ τῆς τύχης μόνης
[1, 19]	ἐμαυτῷ πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε	χρημάτων	νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων
[1, 8]	ἡμερῶν ᾗ λέγω ταύτῃ βοτάνῃ	χρησάμενος.	Εἰ δέ μοι μέλει τῶν
[1, 3]	ἀνένευσε, καὶ μέλανας ἰδοῦσα τὴν	χροιὰν	καὶ τὴν ὄψιν αὐχμηρούς, εἰ
[1, 2]	πρὸς μὲν τὸ ἄηθες τῆς	χροιᾶς	καὶ τὸ λῃστρικὸν τῆς ὄψεως
[1, 13]	πάντα τὸν θόρυβον καὶ τὸν	χρόνον	ὃν περὶ τῆς τιμωρίας διεχειροτόνουν
[1, 21]	ἐκέλευεν. Ἡ δὲ πολύν τινα	χρόνον	τῇ γῇ τὸ βλέμμα προσερείσασα
[1, 26]	τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε γὰρ φιλίας	χρόνος	οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον ἡμῖν
[1, 33]	λαβόμενος ἐπέλθοι ποτὲ ἢ καὶ	χρόνος	τὴν ἐπιβουλὴν φωράσειεν, ἅμα δὲ
[1, 18]	τύχαις, μακροτέρου δεῖται λόγου καὶ	χρόνου.	Καὶ ἅμα ἐδάκρυεν· ἐδάκρυον δὲ
[1, 23]	καὶ τὴν παροῦσαν ὥραν ἀπέραντον	χρόνου	μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ
[1, 22]	τῆς τιμῆς οὔσης καὶ τοῦ	χρόνου	πληρουμένου θεωρίαν εἰς Δῆλον ἤγομεν
[1, 15]	εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν μετεπείσθη	χρόνῳ	πρὸς τὸ ἡμερώτερον καὶ πειθοῖ
[1, 14]	τι καὶ παρίδοι ποτέ, τῷ	χρόνῳ	τὴν ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς δὲ
[1, 3]	(πολλὰ δὲ ἦν καὶ ποικίλα)	χρυσοῦ	δὲ καὶ ἀργύρου καὶ λίθων
[1, 22]	πάτριον ἐμέλλομεν. Ὁλκὰς οὖν ἐπληροῦτο	χρυσοῦ	τε καὶ ἀργύρου καὶ ἐσθήτων
[1, 2]	βελῶν τῇ ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων,	χρυσοϋφοῦς	δὲ τῆς ἐσθῆτος πρὸς τὸν
[1, 6]	μὲν ὕδατι πάντες ὅσα τείχει	χρώμενοι,	τὸν δὲ πολὺν κατὰ τὸ
[1, 22]	συνεισβάντων τῶν δὲ σκάφεσιν ἰδίοις	χρωμένων.	Ἐπεὶ δὲ τὸ πολὺ τοῦ
[1, 30]	τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ φυγῇ	χρωμένων	τὰ σκάφη καὶ τὰς καλύβας
[1, 7]	ὁ δὲ πολὺς τῶν κατὰ	χώραν	μεινάντων λῃστῶν ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν
[1, 1]	ὁ δαίμων ἐπὶ μικροῦ τοῦ	χωρίου	διεσκεύαστο, οἶνον αἵματι μιάνας, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/01/2007