Livre, chap.
[1, 31]	ἄποθεν ἄραντες καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον	ἢ	ἀποπλεύσαντες ἐπέσχον τὴν εἰρεσίαν καὶ
[1, 22]	φιλανθρωπίας παρέχεσθε, τὸ πειθοῖ μᾶλλον	ἢ	βίᾳ τῶν δικαίων πειρᾶσθαι τυγχάνειν,
[1, 2]	ἔφη σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς,	ἢ	γέγονας καὶ αὐτὴ τοῦ πολέμου
[1, 8]	μὲν εἰκότα παροξύνεις δὲ πλέον	ἢ	δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ γὰρ
[1, 25]	καὶ κοινὰ ταῦτα θρηνεῖ πυνθανομένης	ἢ	{εἰ} μή τι πεπόνθοι καινότερον,
[1, 21]	διηρώτα· καὶ ἅμα τίνες εἶεν	ἢ	ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν. Ἡ
[1, 25]	καὶ μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι δόξεις	ἢ	ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ
[1, 22]	εἰς ἄστυ με πρότερον ἐλθοῦσαν,	ἢ	ἔνθα βωμὸς ἢ ναὸς Ἀπόλλωνι
[1, 33]	καὶ τὸν δεσμὸν ἀγανακτοῦντα μᾶλλον	ἢ	θάνατον· οἱ δὲ ὑπόλοιποι πρὸς
[1, 15]	συντεύξεσθαί ποτε ὑπελθόντι καὶ ἀπολαύσειν,	ἢ	καὶ αὐτὴ παρ´ ἐκεῖνον φοιτήσειν
[1, 7]	δὲ καὶ τὴν ἱέρειαν αὐτήν,	ἢ	καὶ αὐτὸ ἔμπνουν μετῆχθαι τὸ
[1, 16]	τοῦ παρόντος λεγούσης μικρὰ φροντίσας,	ἢ	καὶ μεταβαλέσθαι προσδοκήσας, ἐπὶ τὸν
[1, 30]	Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων	ἢ	καὶ φυγῇ χρωμένων τὰ σκάφη
[1, 33]	μὴ καιροῦ λαβόμενος ἐπέλθοι ποτὲ	ἢ	καὶ χρόνος τὴν ἐπιβουλὴν φωράσειεν,
[1, 13]	γεννήσαντας ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον	ἢ	καταμαρτυροῦσα τοῖς θρήνοις καὶ ὡς
[1, 14]	Ἔλαθε δέ με τῶν γεγονότων	ἢ	λεχθέντων οὐδέν, τῆς Θίσβης, ὡς
[1, 33]	ἀζήτητον ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων	ἢ	μικροῖς ἐπετύγχανον, εἴ τινα καὶ
[1, 22]	πρότερον ἐλθοῦσαν, ἢ ἔνθα βωμὸς	ἢ	ναὸς Ἀπόλλωνι νενόμισται, τὴν ἱερωσύνην
[1, 7]	τι χρῆμα περισκοποῦντες ἱερά τινα	ἢ	ναοὺς πολυχρύσους ἀποσεσυλῆσθαι παρὰ τῶν
[1, 25]	καινότερον, {ἢ} τί δὲ ἀθεμιστότερον	ἢ	ὅρκων μὲν καὶ σπονδῶν παραβαινομένων
[1, 28]	διηρώτα καθάπερ περὶ ἐκείνης πλέον	ἢ	περὶ αὑτοῦ δεδιώς. Ἐπεὶ δὲ
[1, 29]	σπονδαῖς ἔσχε τὴν τελευτήν, ἀλλ´	ἢ	περιεῖναι κρατοῦντας ἢ τεθνάναι τοὺς
[1, 21]	τὸν Θύαμιν ἀντωπήσασα καὶ πλέον	ἢ	πρότερον αὐτὸν τῷ κάλλει καταστράψασα
[1, 21]	παρειὰν ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων πλέον	ἢ	σύνηθες καὶ τὸ βλέμμα κεκίνητο
[1, 29]	τελευτήν, ἀλλ´ ἢ περιεῖναι κρατοῦντας	ἢ	τεθνάναι τοὺς ἁλόντας ἀναγκαῖον) οὕτω
[1, 2]	τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν Ἄρτεμιν	ἢ	τὴν ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ δὲ
[1, 5]	ὅσον ἐπ´ ἄκρου τοῦ σκάφους	ἢ	τῆς καλιᾶς προβαίνειν ἐπέτρεψε, καινόν
[1, 19]	εὖ γεγονυίας ἢ χρημάτων ἀφιεὶς	ἢ	τῆς τύχης μόνης οἰκτείρων τὰς
[1, 25]	ἂν» ἔφη ὁ Θεαγένης καινότερον,	{ἢ}	τί δὲ ἀθεμιστότερον ἢ ὅρκων
[1, 18]	ἑξῆς καὶ ὅπως δεῦρο ἀφικόμην	ἢ	τίσι ποτὲ κεχρημένος τύχαις, μακροτέρου
[1, 26]	ἐβουλόμην· εὐχόμην δὲ καταδῦναι μᾶλλον	ἢ	τοιαύτην ἐπιδεῖν τῶν ἐπὶ σοὶ
[1, 32]	ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες	ἢ	τοὺς οἰκείους ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες. Οὕτως
[1, 13]	πᾶν καταλιπών, νόμῳ βέλτιον ἡγούμενος	ἢ	φόνῳ παιδὸς τὴν δίκην λαμβάνειν.
[1, 30]	αὐτοῖς καὶ μετὰ θάνατον ἀπατώμενον	ἢ	χειρὸς πολεμίας καὶ ὕβρεως ἐξαιρούμενον.
[1, 19]	ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ γεγονυίας	ἢ	χρημάτων ἀφιεὶς ἢ τῆς τύχης
[1, 15]	ἐκεῖνον φοιτήσειν ὅπου ποτ´ ἂν	ᾖ	γῆς ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα
[1, 19]	ἐλάττους καὶ ἃς δουλεύειν οὐχ	ἡ	αἰχμαλωσία μᾶλλον ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε
[1, 2]	τὰ ὄντα δὲ οὔπω ἐγίνωσκον·	ἡ	δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ τὸν
[1, 14]	παραμυθεῖσθαι δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο·	ἡ	δὲ ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ κακὸν
[1, 15]	κακόν τι διαθήσουσα τὴν Θίσβην.	Ἡ	δὲ βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ πάντῃ
[1, 10]	στεφάνοις ἔρχομαι οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν.	Ἡ	δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν
[1, 10]	πότῳ πανδήμῳ καὶ διανυκτερεύειν ἔμελλεν,	ἡ	δὲ ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς καὶ
[1, 8]	οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον.	Ἡ	δὲ εὖ μὲν λέγεις, σὺ
[1, 11]	τὸν θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς ὑπεδεχόμην·	ἡ	δὲ καὶ αὖθις ἀνῆκε καὶ
[1, 15]	ἐπινοεῖν τινὰ τῶν παρόντων λύσιν.	Ἡ	δὲ καὶ τίς ἂν εὑρεθείη,
[1, 9]	ἐκείνην καὶ ἔπνει καὶ ἔβλεπεν.	Ἡ	δὲ κἀμὲ τὰ πρῶτα ἴσα
[1, 16]	προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις τάχος ἱκέτευεν.	Ἡ	δὲ μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ
[1, 7]	ἐπὶ τὴν οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον·	ἡ	δὲ νησίον ἦν ἄποθεν τῶν
[1, 18]	ἔσῃ καὶ φονεύσεις τὴν ξένην·	ἡ	δὲ οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς
[1, 11]	ἀποστραφεὶς ἐπὶ τὴν Δημαινέτην ἔσπευδεν·	ἡ	δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας
[1, 2]	ἐκείνου οἱ μὲν πόνοι κατέσπων,	ἡ	δὲ ὄψις τῆς κόρης ἐφ´
[1, 17]	ἦγεν ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν.	Ἡ	δὲ πάντα ἅμα τὰ περιεστῶτα,
[1, 17]	Πάντα σοι τὰ ἐπηγγελμένα ηὐτρέπισμαι.	Ἡ	δὲ περιέβαλέ τε καὶ ἔπραττεν
[1, 21]	ἢ ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν.	Ἡ	δὲ πολύν τινα χρόνον τῇ
[1, 16]	ἡσύχαζον. Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν;	Ἡ	δὲ τὸν κῆπον οἶσθα« ἔλεγεν
[1, 4]	ἀνίστασθαί τε καὶ ἕπεσθαι ἐκέλευεν.	Ἡ	δὲ τῶν μὲν λεγομένων οὐδὲν
[1, 13]	ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε δὲ καὶ	ἡ	Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ
[1, 16]	παρὸν τέως θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει ταῦτα	ἡ	Δημαινέτη καὶ προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις
[1, 15]	τέως ἕως ἂν συσκευάσηται. Καὶ	ἡ	Δημαινέτη μακαρία μὲν Ἀρσινόη« φησὶ
[1, 12]	τῶν χειρῶν, καὶ τὸ μὲν	ἡ	Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ
[1, 14]	ἔφη ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς	ἡ	δίκη καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ μικρὸν
[1, 14]	ἐνεγκούσης· οὐ μὴν ἀτιμώρητός γε	ἡ	θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν
[1, 15]	ἡμερώτερον καὶ πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´	ἡ	θηριώδης ἐγὼ καὶ ἀνήμερος ὥσπερ
[1, 11]	δῆθεν προστάξασα, καὶ ἤρα παραχρῆμα	ἡ	Θίσβη, καὶ ἡ πολλάκις πειρῶντά
[1, 17]	εἶπεν ὦ θεοῖς ἐχθρά. Καὶ	ἡ	Θίσβη παραχρῆμα ταῦτα λέγοντος τάς
[1, 2]	σκιᾶς τοῖς ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης ἀνένευσεν	ἡ	κόρη καὶ ἰδοῦσα αὖθις ἐπένευσε,
[1, 8]	δὴ οὖν ἀνοιμώξασα καθ´ ἑαυτὴν	ἡ	κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο προσταχθέν,
[1, 25]	ἄλλων γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη	ἡ	κόρη μηδέ μοι γίνου τῶν
[1, 2]	ἐν σοὶ» ἔφη τὰ ἐμὰ»	ἡ	κόρη σῴζεσθαί τε καὶ μή·
[1, 2]	λαιῷ βραχίονι τὸ τόξον ὑπεστήρικτο·	ἡ	λοιπὴ δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο.
[1, 15]	δὲ τὴν δυστυχίαν ὑποδέχεται αὐτὸν	ἡ	μεῖραξ καὶ συναπαίρειν ἐπαγγελλομένη παρ´
[1, 17]	ὦσεν ἑαυτὴν ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ	ἡ	μὲν ἔκειτο κακὴ κακῶς· ὁ
[1, 31]	μαζὸν ἐλαύνει τὸ ξίφος. ~Καὶ	ἡ	μὲν ἔκειτο πικρῶς ἐλεεινόν τε
[1, 23]	τοὺς θεοὺς ὅσιον ἀποσεμνύνων. ~Καὶ	ἡ	μὲν ἐνταῦθα τῶν λόγων ἐπαύσατο
[1, 3]	δρᾶμα τὸ περὶ ἡμᾶς καταστρέψαντες.	Ἡ	μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει, οἱ δὲ
[1, 2]	ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον. Καὶ ἅμα λέγουσα	ἡ	μὲν τῆς πέτρας ἀνέθορεν, οἱ
[1, 14]	ἐθαύμαζον καὶ ἐπῄνουν, εἰ μητρὸς	ἡ	μητρυιὰ πάθος ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι δὲ
[1, 3]	καὶ μέλλειν ἐπιχειρεῖν ἐῴκεσαν, αὖθις	ἡ	παῖς ἀνένευσε, καὶ μέλανας ἰδοῦσα
[1, 10]	στενάξασα ἀπιοῦσα ᾤχετο· καὶ μόνην	ἡ	παλαμναία τὴν νύκτα ὑπερθεμένη τῶν
[1, 2]	τούτοις ἀνδρείῳ τῷ κάλλει καὶ	ἡ	παρειὰ καταρρέοντι τῷ αἵματι φοινιττομένη
[1, 11]	ἤρα παραχρῆμα ἡ Θίσβη, καὶ	ἡ	πολλάκις πειρῶντά με ἀπωσαμένη τότε
[1, 15]	σπουδαία περὶ τὰ δεινὰ« λέγουσα,	ἡ	πρὸς μὲν τὸν ἔρωτα μὴ
[1, 15]	ἐμέμφετο ὡς οὐ προσηκόντως ὑπηρετησαμένην,	ἡ	σπουδαία περὶ τὰ δεινὰ« λέγουσα,
[1, 14]	τὸ διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως	ἡ	τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν
[1, 13]	γέγονε πατραλοίας παρ´ ὅσον ἀντέσχεν	ἡ	τύχη ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ τὸ ξίφος
[1, 2]	ἐξεδειμάτου καὶ πλέον τῶν ὁρωμένων	ἡ	τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν
[1, 27]	τὴν ταχίστην, συνεπέσθω δὲ καὶ	ἡ	Χαρίκλεια. Καὶ παραλαβὼν ἄμφω παρὰ
[1, 26]	καὶ ἐλπίδων τὴν τελευτήν. Καὶ	ἡ	Χαρίκλεια περιβαλοῦσα τὸν Θεαγένην καὶ
[1, 8]	ἐπιτετραμμένος· τοιαύτην σοι ποριοῦμαι βοτάνην	ἣ	διὰ τρίτης ἑνώσει τὰς πληγάς·
[1, 11]	ἂν ἐκείνην ἀξίαν εἴποις τιμωρίας,	ἣ	καὶ εὐγενὴς εἶναι φάσκουσα καὶ
[1, 11]	καὶ ἐμαυτῆς δὲ οὐκ ἔλαττον,	ἣ	πάσχω τὰ ἔσχατα ἐφ´ ἑκάστης,
[1, 8]	ἐκ τῆς τοῦ μειρακίου θεραπείας	ἣ	τὰ φλεγμαίνοντά μοι τῶν τραυμάτων
[1, 8]	πολλῶν ἐδεήθη πρὸς ἴασιν ἡμερῶν	ᾗ	λέγω ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος. Εἰ
[1, 22]	τις εἰς χεῖρας τὰς ὑμετέρας	ἤγαγε	καὶ οἱ περὶ θανάτου δεδιότες
[1, 8]	γάρ με δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε	ἤγαγον,	εἴ τίς ποτε τῶν ὑπηκόων
[1, 19]	ἀλλ´ εἴτε χρημάτων νέμησις ἰσομοιρίαν	ἠγάπησα,	εἴτε αἰχμαλώτων διάπρασις εἰς τὸ
[1, 10]	ἐγὼ πλέον καὶ σοῦ πολλάκις	ἠγάπησα	(καὶ μάρτυρες οἱ θεοί) κύειν
[1, 27]	παραλαβὼν ἄμφω παρὰ τὸν Θύαμιν	ἦγε.	Καὶ κράνος τι διασμῶντα καὶ
[1, 13]	εἶχον δεσμῶν ἐπὶ τὸν δῆμον	ἦγε,	καὶ τῆς κεφαλῆς κόνιν καταχεάμενος
[1, 28]	θαμὰ πρὸς τὸν Θεαγένην ἐπιστρέφουσαν	ἦγέ	τε καὶ εἰς τὸ ἄντρον
[1, 20]	δυστυχοῦσα δεινὸν καὶ οὐ θεμιτὸν	ἡγεῖται.	~Τίς οὖν γένοιτ´ ἄν, ὦ
[1, 33]	διανομῇ, τῆς μὲν ἐφόδου κατέστησαν	ἡγεμόνες,	τὸν δὲ Θύαμιν ἐζώγρουν κατὰ
[1, 9]	τοῦ σώφρονος ἐξιστάμενον πρὸς ὑπόνοιαν	ἦγεν,	ἤδη τὰ πολλὰ καὶ ὑπέφευγον
[1, 17]	ἀναλαβοῦσα	ἦγεν	οὗ συνετέτακτο, Ἐπεὶ δὲ ἐπλησίαζον,
[1, 17]	μάλιστα ἐβουλόμην ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος	ἦγεν	ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν. Ἡ
[1, 11]	ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον	ἡγῇ	χαλεπὸν εἶναί σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι,
[1, 30]	ὡς δολερὰν ὀνειδίσας καὶ δεινὸν	ἡγησάμενος	εἴ τις ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται
[1, 22]	καὶ τῇ τύχῃ κυβερνᾶν ἐπιτρέψαντος.	Ἠγόμεθα	οὖν ὑπὸ τοῦ ἀήτου, πνέοντος
[1, 22]	χρόνου πληρουμένου θεωρίαν εἰς Δῆλον	ἤγομεν	ἔνθα μουσικούς τε καὶ γυμνικοὺς
[1, 22]	τὴν εὐωχίαν ἣν ἐπὶ σωτηρίοις	ἤγομεν	ἐπιθεμένων ἀνελεῖν τε διὰ τὰ
[1, 19]	τοὺς φρουρουμένους ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ δὲ	ἤγοντο	τίς ἄρα τύχη διαδέξεται ἡμᾶς;
[1, 19]	βέλτιον παρὰ τοῦ κοινοῦ λαβεῖν	ἡγοῦμαι·	καὶ γὰρ εὔηθες τὴν αἰχμάλωτον
[1, 12]	καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον, τῆς Θίσβης	ἡγουμένης	καὶ δᾷδας προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν
[1, 9]	ἀλλὰ παντοίως λέγειν ἱκέτευον, μεγίστην	ἡγούμενοι	παραψυχὴν τὴν τῶν ὁμοίων ἀκοήν,
[1, 26]	καὶ κρατεῖν ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας	ἡγούμενοι	πραότερον διάγουσιν ἐπὶ τῶν ἐλπίδων
[1, 13]	τὸ πᾶν καταλιπών, νόμῳ βέλτιον	ἡγούμενος	ἢ φόνῳ παιδὸς τὴν δίκην
[1, 24]	βλέπειν τε ἅμα καὶ σωφρονεῖν	ἡγούμενος·	ὁ δὲ Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα
[1, 19]	εἰς τὸ κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν	ἡγούμενος	τὸν οὕτω δὴ καλῶς ἐξηγούμενον
[1, 23]	ἀπέραντον χρόνου μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν	ἡγούμενος,	ὑπὸ δὲ τῶν λόγων ὥσπερ
[1, 29]	ἀλλὰ βίον ἀεὶ τὸν πόλεμον	ἡγουμένους	καὶ ἄλλως τῆς ἀπροσδοκήτου τῶν
[1, 3]	λῃστρικόν, ἱππέων δύο τοῦ τάγματος	ἡγουμένων·	ὅπερ ὡς εἶδον οἱ πρότεροι,
[1, 32]	ὁλόκληρον τὴν ἑνὸς ἀνδρὸς ἅλωσιν	ἡγοῦντο·	καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις ἐλάττους
[1, 26]	τὸ κάτοξυ τῆς ὀρέξεως τῷ	ἡδεῖ	τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην γάρ,
[1, 2]	ἔξωθεν προσπιπτόντων ἀλγεινῶν τε καὶ	ἡδέων	πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς ἓν δὲ
[1, 31]	τούς τε ἄλλους καταλαμβάνει δρασμὸν	ἤδη	βουλεύοντας, τῶν πολεμίων ἐγγύθεν ὁρωμένων,
[1, 32]	ταῦτα οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος.	Ἤδη	γὰρ τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ
[1, 18]	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων.	Ἤδη	δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς τὴν
[1, 2]	ἑαυτοὺς οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν.	~Ἤδη	δὲ αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν
[1, 32]	ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις.	~Ἤδη	δὲ εἰς χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ
[1, 17]	τε καὶ ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν.	Ἤδη	δὲ ἑσπέρας οὔσης τοῦ μὴ
[1, 7]	αὐτῇ βουκόλους ὧδέ πως ἔχει.	~Ἤδη	δὲ ἡλίου πρὸς δυσμὰς ἰόντος
[1, 8]	κίνδυνος καὶ λῃστῶν ἐπὶ γῆς	ἤδη	δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα τῶν
[1, 3]	μὲν ἀμφὶ τὴν κόρην δεύτερον	ἤδη	ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες· οἱ δὲ
[1, 29]	Θεαγένει λαμπρῶς ἐξωπλισμένον καὶ τοὺς	ἤδη	παρ´ αὐτὸν συνειλεγμένους πρὸς τὸ
[1, 33]	ἐπὶ τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες, ἑσπέρας	ἤδη	προσιούσης καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι τῇ
[1, 3]	τὸ μέγεθος ἔκειτο κατὰ μικρὸν	ἤδη	πως ἀνειληφὼς ἑαυτὸν καὶ πρὸς
[1, 30]	δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ γὰρ πόλεμος	ἤδη	συνερρώγει καὶ παρῆν ὁρᾶν καὶ
[1, 9]	σώφρονος ἐξιστάμενον πρὸς ὑπόνοιαν ἦγεν,	ἤδη	τὰ πολλὰ καὶ ὑπέφευγον καὶ
[1, 19]	τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη γὰρ	ἤδη	τῶν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ Θύαμις
[1, 26]	διάβροχον ποιήσασα τοῖς δάκρυσιν ὡς	ἥδιστα»	ἔφη δέχομαί σου τοὺς ἐπ´
[1, 19]	ἀτιμάζει γένος, οὐ τῆς καθ´	ἡδονὴν	χρείας ἀλλὰ τῆς εἰς διαδοχὴν
[1, 8]	Ἕλλην; ὦ θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´	ἡδονῆς	ἅμα οἱ ξένοι. Ἕλλην ὡς
[1, 18]	μή τις ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´	ἡδονῆς	τῶν γόων, ἔπαυσε τῶν δακρύων.
[1, 8]	Εἰ μὲν εἰς θάνατον ἀνύβριστον,	ἡδὺ	τὸ τέλος, εἰ δέ με
[1, 12]	δᾷδας προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν θάλαμον	ᾔειν.	Ἐπεὶ δὲ ἐπέστην, λύχνου τέ
[1, 19]	οὐ παντάπασι βάρβαρον εἶναι τὰ	ἤθη	τὸν λῄσταρχον ἐγγυώμενος, ἀλλ´ ἔχειν
[1, 30]	ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον	ἦθος·	κἂν ἀπογνῷ τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν,
[1, 4]	καὶ κάλλους ὄψις καὶ λῃστρικὸν	ἦθος	οἶδεν ὑποτάττειν καὶ κρατεῖν καὶ
[1, 19]	βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ ἤχθησαν,	ἤθροιστο	δὲ καὶ ὁ λοιπὸς ὅμιλος,
[1, 28]	τὸ πῶμα ὡς ἔθος ἐπαγαγὼν	ἧκε	τὴν ταχίστην ὡς ἡμᾶς· ὁ
[1, 19]	τε πρώτους τῶν ὑφ´ αὑτὸν	ἥκειν	ἐκέλευε καὶ λάφυρα τὰ σκῦλα
[1, 17]	κόσμει« ἔφη σαυτήν· ἁβρότερον ἔχουσαν	ἥκειν	προσήκει. Πάντα σοι τὰ ἐπηγγελμένα
[1, 18]	Ἐπεὶ δὲ καὶ αὐτῶν ἐντὸς	ἥκειν	τῶν ἀνακτόρων, τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν
[1, 7]	προσέταττεν εἰς τὴν ὑστεραίαν ἅπαντας	ἥκειν	ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς δὲ
[1, 8]	τῷ ἄρχοντι συμβολῆς γενομένης τραυματίας	ἧκεν,	οὐ πολλῶν ἐδεήθη πρὸς ἴασιν
[1, 3]	ὁ βίος, εἰς καιρὸν δὲ	ἥκετε·	λύσατε τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ
[1, 11]	ἔπαιε καὶ παῖδας προσκαλεσάμενος μάστιξιν	ᾐκίζετο,	μηδὲ τὸ κοινὸν δὴ τοῦτο
[1, 13]	τὴν κατὰ νόμους συνοικοῦσάν μοι	ᾐκίσατο,	τέλος δὲ καὶ ξιφήρης νύκτωρ
[1, 15]	λυπηθεῖσαν ἐπιβουλεῦσαι πρόχειρον καὶ οὐχ	ἥκιστα	τῷ τε θυμῷ καὶ ἔρωτι
[1, 31]	ἐγγύθεν ὁρωμένων, τόν τε Θέρμουθιν	ἥκοντα	καὶ τὸ ἱερεῖον μεταχειριζόμενον. Καὶ
[1, 10]	διανέστη τότε τῆς εὐνῆς, ἀλλ´	ἥκοντι	τῷ πατρὶ καὶ τί τοῦτο
[1, 30]	Ἅπερ ὡς εἶδέ τε καὶ	ἤκουσεν	ὁ Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ
[1, 11]	ὡς ὁρᾷς διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς	ἤκουσεν,	οὐκ εἶπεν, οὐκ ἠρώτησεν, οὐκ
[1, 13]	εἰσῄει τῶν ὄντων ὑποψία. Καὶ	ἠκούσθην	μὲν οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ
[1, 19]	Αἰγυπτίων, ὁ δὲ Θύαμις οὐκ	ἠκρίβου	τὰ Ἑλλήνων) Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται,
[1, 9]	καὶ τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν ἐκτόπως	ἠκριβωμένη,	προόδοις τε τοὐμοῦ πατρὸς ἐπιστένουσα
[1, 27]	λόφου τοῦ πλησίον ὑπερκύπτοντας προϊδὼν	ἥκω	δρομαῖος τὴν ἔφοδον προμηνύσων οὐδὲν
[1, 16]	ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα« ἔλεγεν	ἥκω	σοι κατήγορος ἐμαυτῆς καὶ κέχρησο
[1, 27]	ὦ Θεάγενες, τὴν μὲν πόαν	ἥκω	σοι φέρων» ἔλεγε καὶ θεράπευε
[1, 14]	ἔπους. Τὴν δὲ εὐθὺς Ἐρινύες	ἤλαυνον	καὶ μανικώτερον ἤρα σου μὴ
[1, 2]	δὲ τῆς ἐσθῆτος πρὸς τὸν	ἥλιον	ἀνταυγαζούσης, καὶ τῆς κόμης ὑπὸ
[1, 5]	ἀπὸ τῆς λίμνης ἰχθύσι πρὸς	ἥλιον	ὀπτωμένοις ἐκτρέφει. Ἕρπειν δὲ ὀρεγόμενον
[1, 18]	(ὡς λόγος) αἰσθήσει φυσικῇ τῆς	ἡλίου	καθ´ ἡμᾶς περιστροφῆς ἐπὶ τὴν
[1, 7]	ὧδέ πως ἔχει. ~Ἤδη δὲ	ἡλίου	πρὸς δυσμὰς ἰόντος ἀφικνοῦνται ἐπ´
[1, 1]	ἀφαιρεῖ ~Ἡμέρας ἄρτι διαγελώσης καὶ	ἡλίου	τὰς ἀκρωρείας καταυγάζοντος, ἄνδρες ἐν
[1, 17]	τιμωρίαν, ἀνιωμένη μὲν ἐφ´ οἷς	ἡλίσκετο	χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´ οἷς ἠπάτητο,
[1, 3]	ἀμφὶ τὴν κόρην δεύτερον ἤδη	ἡλίσκοντο	οὐδέπω ληφθέντες· οἱ δὲ λῃσταί,
[1, 25]	ἐφ´ ἡμῖν ἀπάγον καὶ συνεῖναι	ἡμᾶς	ἀλλήλοις ἀδεῶς παρασκευάζον· συνίην καὶ
[1, 26]	τῆς πίστεως αὐτοῦ τῆς περὶ	ἡμᾶς	δίδωσι· διὸ κἂν ἔκ τινος
[1, 19]	ἤγοντο τίς ἄρα τύχη διαδέξεται	ἡμᾶς;	ἐβόων καὶ πολλὰ τὸν Κνήμωνα
[1, 14]	ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις γε	ἡμᾶς«	ἔφη ὁ Θεαγένης εἰ τὴν
[1, 16]	ἔλεγε· τῆς δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι	ἡμᾶς«	ἔφη τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ
[1, 14]	παντάπασιν» ἔφη ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν	ἡμᾶς	ἡ δίκη καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ
[1, 26]	φιλάνθρωπος μὲν γάρ ἐστι περὶ	ἡμᾶς	καὶ Ἕλλην, ἀλλ´ αἰχμάλωτος καὶ
[1, 8]	ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον, ἔφη, ὡς λίαν	ἡμᾶς	καὶ πικρότερον ἀμύνῃ τῶν ἁμαρτημάτων,
[1, 27]	γὰρ πολεμίων ὅσον οὐδέπω περὶ	ἡμᾶς	καὶ τοσοῦτον ἀπολειπόμενον ὅσον τοῦ
[1, 3]	καθ´ ἡμῶν δρᾶμα τὸ περὶ	ἡμᾶς	καταστρέψαντες. Ἡ μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει,
[1, 15]	τί ταῦτα ἂν εἴη πρὸς	ἡμᾶς;	Μεγάλα« ἔφη ὦ δέσποινα· ἐρᾶν
[1, 28]	ἐπαγαγὼν ἧκε τὴν ταχίστην ὡς	ἡμᾶς·	ὁ δὲ πόλεμος ἡμῖν μελήσει.
[1, 17]	καὶ ὢ τῆς ἀτοπίας, διαδέδρακεν	ἡμᾶς	ὁ μοιχός« ἀνεβόησε, καὶ ὅρα,
[1, 18]	αἰσθήσει φυσικῇ τῆς ἡλίου καθ´	ἡμᾶς	περιστροφῆς ἐπὶ τὴν τοῦ θεοῦ
[1, 26]	ἡμέτερον ἐπιτροπεύειν ἔρωτα· πολλὰ μία	ἡμέρα	καὶ δύο πολλάκις ἔδοσαν τῶν
[1, 14]	πρῶτα διῆγον. Εἰκοστῇ δὲ ὕστερον	ἡμέρᾳ	συνήθως ἀλύων ἐπὶ λιμένα κατῆλθον·
[1, 16]	τάχος ἱκέτευεν. Ἡ δὲ μίαν	ἡμέραν	ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς τὸ διανύσαι
[1, 14]	ἐβόα νύκτωρ τε καὶ μεθ´	ἡμέραν,	παιδίον γλυκύτατον, ψυχὴν ἑαυτῆς ὀνομάζουσα,
[1, 1]	τε καὶ τὸν λύχνον ἀφαιρεῖ	~Ἡμέρας	ἄρτι διαγελώσης καὶ ἡλίου τὰς
[1, 22]	οὖν ὑπὸ τοῦ ἀήτου, πνέοντος	ἡμέρας	μὲν ἑπτὰ νύκτας δὲ ἴσας,
[1, 19]	ἐγγυώμενος, ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ	ἥμερον	γένος τε ὄντα τῶν ἐπὶ
[1, 8]	οὐ πολλῶν ἐδεήθη πρὸς ἴασιν	ἡμερῶν	ᾗ λέγω ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος.
[1, 15]	ἂν μετεπείσθη χρόνῳ πρὸς τὸ	ἡμερώτερον	καὶ πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´ ἡ
[1, 26]	τῷ τὴν ἀρχὴν λαχόντι τὸν	ἡμέτερον	ἐπιτροπεύειν ἔρωτα· πολλὰ μία ἡμέρα
[1, 26]	τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ ποτὲ τῶν	ἡμετέρων,	ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν γάρ
[1, 29]	τοῦ εἶναι καὶ ψυχῶν τῶν	ἡμετέρων	(οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε
[1, 1]	μὲν ἄρδην ἀπολωλότων, τῶν δὲ	ἡμιθνήτων	καὶ μέρεσι τῶν σωμάτων ἔτι
[1, 26]	χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον	ἡμῖν	ἀκριβὲς τῆς πίστεως αὐτοῦ τῆς
[1, 25]	τὸν Θύαμιν ζηλοτυπίας τῆς ἐφ´	ἡμῖν	ἀπάγον καὶ συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις
[1, 19]	δὲ ἁλισκομένων τοὺς μὲν ἄνδρας	ἡμῖν	αὐτοῖς ἐγκαταλέγων, ὅσοι τῇ ῥώμῃ
[1, 21]	ὦ κόρη, πρὸς τὸ συνοικεῖν	ἡμῖν;	διηρώτα· καὶ ἅμα τίνες εἶεν
[1, 29]	πρὸς μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ	ἡμῖν	ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα ἔχειν
[1, 28]	ἔλεγεν οὗ καὶ τὰ κειμήλια	ἡμῖν	ἐν ἀσφαλεῖ τεθησαύρισται, καὶ καθείς,
[1, 28]	ὡς ἡμᾶς· ὁ δὲ πόλεμος	ἡμῖν	μελήσει. Τὸν δὲ ὑπασπιστὴν ἱερεῖον
[1, 3]	φησίν οὐκ ἐν δίκῃ παρενοχλεῖτε	ἡμῖν·	οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι χερσὶ
[1, 22]	πολὺν ἑωράκατε φόνον, τῶν ναυτῶν	ἡμῖν	παρὰ τὴν εὐωχίαν ἣν ἐπὶ
[1, 25]	διωσαμένη, τὸν δὲ ἐξ ἀρχῆς	ἡμῖν	συγκείμενόν τε καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ
[1, 33]	ἐπὶ τὴν γῆν παραπέμπουσι τὴν	ἡμίσειαν	αὑτῶν μοῖραν εἰς τὴν φυλακὴν
[1, 2]	ἄλλως οὐδὲ μετὰ θάνατον ἀποστατεῖν	ἡμῶν,	ἀλλὰ φάσμα τὸ σὸν καὶ
[1, 3]	ἀλλήλων ἀνῄρησθε, ὅσοι δὲ πρὸς	ἡμῶν,	ἀμύνης νόμῳ καὶ ἐκδικίας τῆς
[1, 3]	περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ τῷ καθ´	ἡμῶν	δρᾶμα τὸ περὶ ἡμᾶς καταστρέψαντες.
[1, 31]	καὶ ταῦτά σοι τὰ παρ´	ἡμῶν	νυμφικὰ δῶρα» σὺν δάκρυσιν εἰπών,
[1, 10]	εἰς ἐμὲ νεανίας, ὁ κοινὸς	ἡμῶν	παῖς ὃν ἐγὼ πλέον καὶ
[1, 22]	ἀνδρῶν. Ἔστι δὴ τὰ περὶ	ἡμῶν	τοιάδε· γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες,
[1, 12]	Δημαινέτης παροξυνούσης καὶ οὐ ταῦτα	ἦν	ἃ προηγόρευον« βοώσης ὡς φυλάττεσθαι
[1, 7]	αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ δὲ νησίον	ἦν	ἄποθεν τῶν ἄλλων εἰς καταγώγιον
[1, 11]	ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο. Θίσβη παιδισκάριον	ἦν	αὐτῇ ψάλλειν τε πρὸς κιθάραν
[1, 33]	τοιάνδε τινὰ αἰτίαν. Πετόσιρις ἀδελφὸς	ἦν	αὐτῷ κατὰ τὴν Μέμφιν. Οὗτος
[1, 29]	~Εἴργαστο δὲ ὧδέ πως· στόμιον	ἦν	αὐτῷ στενόπορόν τε καὶ ζοφῶδες
[1, 14]	τις καί με προσδραμὼν περιέβαλλεν·	ἦν	δ´ ἄρα Χαρίας τῶν ἐμῶν
[1, 1]	ἄρτι πεπαῦσθαι τὸν πόλεμον κατηγορούντων.	Ἦν	δὲ οὐ πολέμου καθαροῦ τὰ
[1, 5]	τοῦ ὄρους πλευρὰν ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο.	Ἦν	δὲ τοιάδε τις· βουκολία μὲν
[1, 4]	πού τις αὐτῶν περιτρέποιτο. Καὶ	ἦν	δόξης οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον·
[1, 32]	τρώσαντος τοὺς δὲ ἀνελόντος, θαύματος	ἦν	ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ
[1, 25]	Δῆλον πλάνης ὅτι τῶν ὄντων	ἦν	καὶ ἀληθῶν ἐπικαλύμματα καὶ πλάνην
[1, 3]	μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ δὲ	ἦν	καὶ ποικίλα) χρυσοῦ δὲ καὶ
[1, 9]	ἀκοήν, ἄρχεται ὁ Κνήμων ἐντεῦθεν·	Ἦν	μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ γένος
[1, 18]	ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο γὰρ	ἦν	ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς νυκτὸς
[1, 28]	τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε. Τὸ δὲ	ἦν	οὐ φύσεως ἔργον οἷα πολλὰ
[1, 30]	Θέρμουθιν ἀνεκάλει πολλάκις· ὡς δὲ	ἦν	οὐδαμοῦ, πολλὰ διαπειλήσας ἐπὶ τὴν
[1, 1]	αἰγιαλὸν τῇ θέᾳ κατήγοντο. Καὶ	ἦν	τὰ ἐν αὐτῷ τοιάδε· ὁλκὰς
[1, 9]	δὲ ἰταμώτερον προσῄει καὶ θερμότερα	ἦν	τὰ φιλήματα τοῦ πρέποντος καὶ
[1, 3]	ἅλις ἔχειν ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα	ἦν	ὡς καὶ λῃστρικὴν κορέσαι πλεονεξίαν)
[1, 19]	τὴν κόρην ταυτηνὶ τὴν ξένην,	ἣν,	δυνατὸν ἐμαυτῷ με δοῦναι, βέλτιον
[1, 22]	ναυτῶν ἡμῖν παρὰ τὴν εὐωχίαν	ἣν	ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων ἀνελεῖν
[1, 17]	θάρσει« ἔφη· τὴν ἀλιτήριον καὶ	ἣν	μάλιστα ἐβουλόμην ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος
[1, 8]	δέ με γνώσεταί τις αἰσχρῶς,	ἣν	μηδέπω μηδὲ Θεαγένης, ἐγὼ μὲν
[1, 24]	κατ´ ἄλλο τῆς λίμνης καταδύντες,	ἣν	τῷ Θεαγένει βοτάνην ὑπέσχετο τῇ
[1, 2]	ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο ὁρᾶν αὐτοὺς	ἠνάγκαζεν,	ὅτι ἐκείνην ἑώρων. Ὡς δὲ
[1, 2]	τοῦ παρ´ ὀλίγον θανάτου κατεφαίνετο,	ἤνθει	δὲ καὶ ἐν τούτοις ἀνδρείῳ
[1, 16]	τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν·	ἥξει	δὲ πρότερος, ἐγὼ δέ, ὅταν
[1, 17]	τὸν πατέρα σοι κατὰ ζήτησιν	ἥξειν·	τοῦτο γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι
[1, 13]	Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων	ἠξίουν,	ὁ γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα στενὸν
[1, 17]	τὸν νεανίαν ἄπειμι« φησὶ καὶ	ἥξω	σοι φέρουσα. πίνει δὲ ἐνταῦθα
[1, 17]	ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´ οἷς	ἠπάτητο,	ἐπειδὴ κατὰ τὸν βόθρον ἐγένετο
[1, 17]	καὶ δεσμεῖν ἐπιστάντα τὸν μοιχὸν	ἤπειγεν·	ὁ δὲ εἵπετο καὶ ἐπιστὰς
[1, 5]	θατέραν τοῦ ὄρους πλευρὰν ὑποτείνουσαν	ἠπείγοντο.	Ἦν δὲ τοιάδε τις· βουκολία
[1, 4]	ἐπιφέρουσα τοῖς στέρνοις ἑαυτὴν ἀποσφάξειν	ἠπείλει	εἰ μὴ ἀμφοτέρους ἄγοιεν. Συνεὶς
[1, 2]	περιχυθεῖσα ἐδάκρυεν, ἐφίλει, κατέματτεν, ἀνῴμωζεν,	ἠπίστει	κατέχουσα. Ταῦτα ὁρῶντες οἱ Αἰγύπτιοι
[1, 12]	Ὁ δὲ προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´	ἠπίστουν«	τότε μὲν ἐν δεσμοῖς εἶχε,
[1, 11]	δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε	ἥπτετο.	Θίσβη παιδισκάριον ἦν αὐτῇ ψάλλειν
[1, 11]	ἐρᾶν μου δῆθεν προστάξασα, καὶ	ἤρα	παραχρῆμα ἡ Θίσβη, καὶ ἡ
[1, 14]	εὐθὺς Ἐρινύες ἤλαυνον καὶ μανικώτερον	ἤρα	σου μὴ παρόντος καὶ θρήνων
[1, 33]	τοὺς σὺν αὐτῷ κατὰ τὰς	Ἡρακλεωτικὰς	ἐκβολὰς ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι
[1, 1]	Νείλου καὶ στόμα τὸ καλούμενον	Ἡρακλεωτικὸν	ὑπερτείνει, μικρὸν ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην
[1, 2]	τῶν γονάτων ξίφος, εἰς δεῦρο	ἤργησεν	ὑπὸ τῆς σῆς ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον.
[1, 4]	ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν τοῖς ἑαλωκόσιν	ᾑρεῖτο.	Οὕτως εὐγενείας ἔμφασις καὶ κάλλους
[1, 30]	τις πρὸς τὸν ἀέρα συμμιγὴς	ἤρετο	πεζομαχούντων ὁμοῦ καὶ ναυμαχούντων, ὀλλύντων
[1, 32]	φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν Θύαμιν	ᾑρήκεσαν	καὶ νίκην ὁλόκληρον τὴν ἑνὸς
[1, 29]	παροξῦναι καὶ μόνον πρὸς μάχην	ἤρκεσε	(ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐλάττονος λόγου
[1, 21]	μᾶλλον» ἔφη ὁ μὲν λόγος	ἥρμοζεν	ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ·
[1, 15]	δὲ οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´ ἐδίωκον;	Ἠρνήσατο	τὴν πρώτην ἀλλὰ προσηκόντως· ἀλλοτρίαν
[1, 23]	τῶν λόγων ἐπαύσατο δακρύων δὲ	ἤρξατο.	Τῶν δὲ παρόντων οἱ μὲν
[1, 17]	Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις, ἔνθα τοῖς	ἥρωσιν	οἱ πολέμαρχοι τὸ πάτριον ἐναγίζουσιν)
[1, 13]	λόγων ἠξίουν, ὁ γραμματεὺς προσελθὼν	ἠρώτα	στενὸν ἐρώτημα, εἰ τῷ πατρὶ
[1, 11]	ὡς ἤκουσεν, οὐκ εἶπεν, οὐκ	ἠρώτησεν,	οὐκ ἀπολογίαν προὔθηκεν, ἀλλὰ πιστεύων
[1, 24]	Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα πάντες ἐκποδὼν	ἦσαν	ἄλλος κατ´ ἄλλο τῆς λίμνης
[1, 14]	οἱ μὲν τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες	ἦσαν	εἰς ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, οἱ
[1, 14]	μὲν γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων	ἦσαν	ἐλάττους, ἐκείνων δὲ διάφορα ψηφισαμένων
[1, 14]	ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ δίκη καθ´	Ἡσίοδον,	ἀλλὰ μικρὸν μὲν ἄν τι
[1, 16]	ὑποψίας ἔχων ἀπορίᾳ τῶν ἐλέγχων	ἡσύχαζον.	Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν; Ἡ
[1, 15]	ἀλλ´ οὖν γε πατρῴαν εὐνὴν	ᾐσχύνετο·	τυχὸν ἂν μετεπείσθη χρόνῳ πρὸς
[1, 30]	προαναιρεῖν ἅπαν τὸ φίλον εἴωθεν,	ἤτοι	συνέσεσθαι αὐτοῖς καὶ μετὰ θάνατον
[1, 9]	προσελθοῦσα καὶ ὄνασθαί μου συνεχῶς	ηὔξατο·	κἀγὼ προσιέμην, τῶν μὲν ὄντων
[1, 17]	προσήκει. Πάντα σοι τὰ ἐπηγγελμένα	ηὐτρέπισμαι.	Ἡ δὲ περιέβαλέ τε καὶ
[1, 24]	κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς δεκάτην	ηὐτρεπισμένους	εἶναι τὴν ὁρμὴν ὡς ἐπὶ
[1, 30]	ἔμπυρον ἐπὶ δὲ τὴν ἀκοὴν	ἠχὴ	κατάκροτος ἐπεφέρετο. Καὶ πολέμου πᾶν
[1, 19]	παρόντα βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ	ἤχθησαν,	ἤθροιστο δὲ καὶ ὁ λοιπὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/01/2007